Professional Documents
Culture Documents
Intermedios de Griego
Intermedios de Griego
Ἐν Ἁλιάρτῳ τῆς Βοιωτίας κόρη τις γίνεται κάλλει διαπρέπουσα ὄνοµα Ἀριστόκλεια·
θυγάτηρ δʹ ἦν Θεοφάνους. ταύτην µνῶνται Στράτων Ὀρχοµένιος καὶ Καλλισθένης
Ἁλιάρτιος. πλουσιώτερος δʹ ἦν Στράτων καὶ µᾶλλόν τι τῆς παρθένου ἡττηµένος·
ἐτύγχανε γὰρ ἰδὼν αὐτὴν ἐν Λεβαδείᾳ λουοµένην ἐπὶ τῇ κρήνῃ τῇ Ἑρκύνῃ· ἔµελλε γὰρ
τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ κανηφορεῖν. ἀλλʹ ὁ Καλλισθένης γε πλέον ἐφέρετο· ἦν γὰρ καὶ γένει
προσήκων τῇ κόρῃ. ἀπορῶν δὲ τῷ πράγµατι ὁ Θεοφάνης, ἐδεδίει γὰρ τὸν Στράτωνα
πλούτῳ τε καὶ γένει σχεδὸν ἁπάντων διαφέροντα τῶν Βοιωτῶν, τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο
τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι.
ἀπορῶν δὲ τῷ πράγµατι ὁ Θεοφάνης, ἐδεδίει γὰρ τὸν Στράτωνα πλούτῳ τε καὶ γένει
σχεδὸν ἁπάντων διαφέροντα τῶν Βοιωτῶν, τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ
ἐπιτρέψαι.
Στράτων Ὀρχοµένιος
Καλλισθένης Ἁλιάρτιος
Ἀλλὰ σὺ µὲν ἐρωτᾷς τίνι λόγῳ Πυθαγόρας ἀπείχετο σαρκοφαγίας, ἐγὼ δὲ θαυµάζω
καὶ τίνι πάθει καὶ ποίᾳ ψυχῇ ἢ λόγῳ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἥψατο φόνου στόµατι καὶ
τεθνηκότος ζῴου χείλεσι προσήψατο σαρκὸς καὶ νεκρῶν σωµάτων καὶ ἑώλων
προθέµενος τραπέζας ὄψα καὶ τρυφὰς καὶ προσέτι εἶπεν τὰ µικρὸν ἔµπροσθεν
βρυχώµενα µέρη καὶ φθεγγόµενα καὶ κινούµενα καὶ βλέποντα· πῶς ἡ ὄψις ὑπέµεινε
τὸν φόνον σφαζοµένων δεροµένων διαµελιζοµένων, πῶς ἡ ὄσφρησις ἤνεγκε τὴν
ἀποφοράν, πῶς τὴν γεῦσιν οὐκ ἀπέστρεψεν ὁ µολυσµὸς ἑλκῶν ψαύουσαν ἀλλοτρίων
καὶ τραυµάτων θανασίµων χυµοὺς καὶ ἰχῶρας ἀπολαµβάνουσαν.
Ἀλλὰ σὺ µὲν ἐρωτᾷς τίνι λόγῳ Πυθαγόρας ἀπείχετο σαρκοφαγίας, ἐγὼ δὲ θαυµάζω
καὶ τίνι πάθει καὶ ποίᾳ ψυχῇ ἢ λόγῳ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἥψατο φόνου στόµατι καὶ
τεθνηκότος ζῴου χείλεσι προσήψατο σαρκὸς καὶ νεκρῶν σωµάτων καὶ ἑώλων
προθέµενος τραπέζας ὄψα καὶ τρυφὰς καὶ προσέτι εἶπεν τὰ µικρὸν ἔµπροσθεν
βρυχώµενα µέρη καὶ φθεγγόµενα καὶ κινούµενα καὶ βλέποντα·
τίνι πάθει
τεθνηκότος ζῴου
Ἡ µυῖα ἔστι µὲν οὐ τὸ σµικροτάτον τῶν ὀρνέων, ὅσον ἐµπίσι καὶ κώνωψι καὶ τοῖς ἔτι
λεπτοτέροις παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων µεγέθει προὔχει ὅσον αὐτὴ
µελίττης ἀπολείπεται. ἐπτέρωται δὲ οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς ἄλλοις, ὡς τοῖς µὲν
ἁπανταχόθεν κοµᾶν τοῦ σώµατος, τοῖς δὲ ὠκυπτέροις χρῆσθαι, ἀλλὰ κατὰ τὰς
ἀκρίδας καὶ τέττιγας καὶ µελίττας ἐστὶν ὑµενόπτερος, τοσοῦτον ἁπαλώτερα ἔχουσα
τὰ πτερὰ ὅσον τῆς Ἑλληνικῆς ἐσθῆτος ἡ Ἰνδικὴ λεπτοτέρα καὶ µαλακωτέρα· καὶ µὴν
διήνθισται κατὰ τοὺς ταῶνας, εἴ τις ἀτενὲς βλέποι ἐς αὐτήν, ὁπόταν ἐκπετάσασα πρὸς
τὸν ἥλιον πτερύσσηται.
καὶ µὴν διήνθισται κατὰ τοὺς ταῶνας, εἴ τις ἀτενὲς βλέποι ἐς αὐτήν, ὁπόταν
ἐκπετάσασα πρὸς τὸν ἥλιον πτερύσσηται.
ἐµπίσι
τοὺς ταῶνας
ἐγὼ µὲν οὖν ἐπὶ τούτῳ εὐθὺς ἴδιόν τε καὶ ἠρυθρίων καὶ παντοῖος ἦν ὑπὸ ἀπορίας, οἱ
παρόντες δὲ οἱ µὲν παραπαίειν, ὡς τὸ εἰκός, οἱ δὲ ληρεῖν ὑφʹ ἡλικίας
δαίµονός τινος
τὴν ἕω
Ἀλλὰ σέ, κάκιστε ἀλεκτρυών, ὁ Ζεὺς αὐτὸς ἐπιτρίψειε φθονερὸν οὕτω καὶ ὀξύφωνον
ὄντα, ὅς µε πλουτοῦντα καὶ ἡδίστῳ ὀνείρῳ συνόντα καὶ θαυµαστὴν εὐδαιµονίαν
εὐδαιµονοῦντα διάτορόν τι καὶ γεγωνὸς ἀναβοήσας ἐπήγειρας, ὡς µηδὲ νύκτωρ γοῦν
τὴν πολὺ σοῦ µιαρωτέραν πενίαν διαφύγοιµι. καίτοι εἴ γε χρὴ τεκµαίρεσθαι τῇ τε
ἡσυχίᾳ πολλῇ ἔτι οὔσῃ καὶ τῷ κρύει µηδέπω µε τὸ ὄρθριον ὥσπερ εἴωθεν
ἀποπηγνύντι – γνώµων γὰρ οὗτος ἀψευδέστατός µοι προσελαυνούσης ἡµέρας –
οὐδέπω µέσαι νύκτες εἰσίν, ὁ δὲ ἄϋπνος οὗτος ὥσπερ τὸ χρυσοῦν ἐκεῖνο κώδιον
φυλάττων ἀφʹ ἑσπέρας εὐθὺς ἤδη κέκραγεν, ἀλλʹ οὔτι χαίρων γε·
Ἀλλὰ σέ, κάκιστε ἀλεκτρυών, ὁ Ζεὺς αὐτὸς ἐπιτρίψειε φθονερὸν οὕτω καὶ ὀξύφωνον
ὄντα, ὅς µε πλουτοῦντα καὶ ἡδίστῳ ὀνείρῳ συνόντα καὶ θαυµαστὴν εὐδαιµονίαν
εὐδαιµονοῦντα διάτορόν τι καὶ γεγωνὸς ἀναβοήσας ἐπήγειρας, ὡς µηδὲ νύκτωρ γοῦν
τὴν πολὺ σοῦ µιαρωτέραν πενίαν διαφύγοιµι.
κάκιστε ἀλεκτρυών
ὁ Ζεὺς αὐτὸς
Μετὰ ταῦτʹ οὖν ἤδη ἐφεξῆς ᾖα, αἰσθανόµενος µὲν [καὶ] λυπούµενος καὶ δεδιὼς ὅτι
ἀπηχθανόµην, ὅµως δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ θεοῦ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι –
ἰτέον οὖν, σκοποῦντι τὸν χρησµὸν τί λέγει, ἐπὶ ἅπαντας τούς τι δοκοῦντας εἰδέναι. καὶ
νὴ τὸν κύνα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι – δεῖ γὰρ πρὸς ὑµᾶς τἀληθῆ λέγειν – ἦ µὴν ἐγὼ
ἔπαθόν τι τοιοῦτον· οἱ µὲν µάλιστα εὐδοκιµοῦντες ἔδοξάν µοι ὀλίγου δεῖν τοῦ
πλείστου ἐνδεεῖς εἶναι ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι δὲ δοκοῦντες φαυλότεροι
ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες πρὸς τὸ φρονίµως ἔχειν. δεῖ δὴ ὑµῖν τὴν ἐµὴν πλάνην
ἐπιδεῖξαι ὥσπερ πόνους τινὰς πονοῦντος ἵνα µοι καὶ ἀνέλεγκτος ἡ µαντεία γένοιτο.
Pl., Ap., 21e-22a.
Ἀλλὰ καὶ ὑµᾶς χρή, ὦ ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν θάνατον, καὶ ἕν τι
τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν οὔτε ζῶντι οὔτε
τελευτήσαντι, οὐδὲ ἀµελεῖται ὑπὸ θεῶν τὰ τούτου πράγµατα· οὐδὲ τὰ ἐµὰ νῦν ἀπὸ τοῦ
αὐτοµάτου γέγονεν, ἀλλά µοι δῆλόν ἐστι τοῦτο, ὅτι ἤδη τεθνάναι καὶ ἀπηλλάχθαι
πραγµάτων βέλτιον ἦν µοι. διὰ τοῦτο καὶ ἐµὲ οὐδαµοῦ ἀπέτρεψεν τὸ σηµεῖον, καὶ
ἔγωγε τοῖς καταψηφισαµένοις µου καὶ τοῖς κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι οὐ
ταύτῃ τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό µου καὶ κατηγόρουν, ἀλλʹ οἰόµενοι βλάπτειν· τοῦτο
αὐτοῖς ἄξιον µέµφεσθαι.
Pl., Ap., 41d-41e.
Μεγάλα δʹ ἔγωγε ὑµῖν τεκµήρια παρέξοµαι τούτων, οὐ λόγους ἀλλʹ ὃ ὑµεῖς τιµᾶτε,
ἔργα. ἀκούσατε δή µοι τὰ συµβεβηκότα, ἵνα εἰδῆτε ὅτι οὐδʹ ἂν ἑνὶ ὑπεικάθοιµι παρὰ τὸ
δίκαιον δείσας θάνατον, µὴ ὑπείκων δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίµην. ἐρῶ δὲ ὑµῖν φορτικὰ µὲν
καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην µὲν ἀρχὴν οὐδεµίαν
πώποτε ἦρξα ἐν τῇ πόλει, ἐβούλευσα δέ· καὶ ἔτυχεν ἡµῶν ἡ φυλὴ Ἀντιοχὶς
πρυτανεύουσα ὅτε ὑµεῖς τοὺς δέκα στρατηγοὺς τοὺς οὐκ ἀνελοµένους τοὺς ἐκ τῆς
ναυµαχίας ἐβουλεύσασθε ἁθρόους κρίνειν, παρανόµως, ὡς ἐν τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ
πᾶσιν ὑµῖν ἔδοξεν.
Pl., Ap., 32a-32b.
Οὐ πολλοῦ γʹ ἕνεκα χρόνου, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὄνοµα ἕξετε καὶ αἰτίαν ὑπὸ τῶν
βουλοµένων τὴν πόλιν λοιδορεῖν ὡς Σωκράτη ἀπεκτόνατε, ἄνδρα σοφόν – φήσουσι
γὰρ δὴ σοφὸν εἶναι, εἰ καὶ µή εἰµι, οἱ βουλόµενοι ὑµῖν ὀνειδίζειν – εἰ γοῦν
περιεµείνατε ὀλίγον χρόνον, ἀπὸ τοῦ αὐτοµάτου ἂν ὑµῖν τοῦτο ἐγένετο· ὁρᾶτε γὰρ δὴ
τὴν ἡλικίαν ὅτι πόρρω ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου θανάτου δὲ ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ πρὸς
πάντας ὑµᾶς, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἐµοῦ καταψηφισαµένους θάνατον.
Pl., Ap., 38c.
Χωρὶς δὲ τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ δίκαιόν µοι δοκεῖ εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ
δεόµενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν. οὐ γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται ὁ
δικαστής, ἐπὶ τῷ καταχαρίζεσθαι τὰ δίκαια, ἀλλʹ ἐπὶ τῷ κρίνειν ταῦτα· καὶ ὀµώµοκεν
οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ, ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς νόµους. οὔκουν χρὴ οὔτε
ἡµᾶς ἐθίζειν ὑµᾶς ἐπιορκεῖν οὔθʹ ὑµᾶς ἐθίζεσθαι· οὐδέτεροι γὰρ ἂν ἡµῶν εὐσεβοῖεν.
µὴ οὖν ἀξιοῦτέ µε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα δεῖν πρὸς ὑµᾶς πράττειν ἃ µήτε
ἡγοῦµαι καλὰ εἶναι µήτε δίκαια µήτε ὅσια, ἄλλως τε µέντοι νὴ Δία πάντως καὶ
ἀσεβείας φεύγοντα ὑπὸ Μελήτου τουτουΐ. σαφῶς γὰρ ἄν, εἰ πείθοιµι ὑµᾶς καὶ τῷ
δεῖσθαι βιαζοίµην ὀµωµοκότας, θεοὺς ἂν διδάσκοιµι µὴ ἡγεῖσθαι ὑµᾶς εἶναι, καὶ
ἀτεχνῶς ἀπολογούµενος κατηγοροίην ἂν ἐµαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ νοµίζω.
Pl., Ap., 35c-35d.
I. Lee con atención el siguiente texto de las Historias Verdaderas de Luciano de Samosata.
Traduce el texto.
Δόξαν δὲ ἡµῖν καὶ ἔτι πορρωτέρω προελθεῖν, συνελήφθηµεν τοῖς Ἱππογύποις παρ᾿
αὐτοῖς καλουµένοις ἀπαντήσαντες. οἱ δὲ Ἱππόγυποι οὗτοί εἰσιν ἄνδρες ἐπὶ γυπῶν
µεγάλων ὀχούµενοι καὶ καθάπερ ἵπποις τοῖς ὀρνέοις χρώµενοι· µεγάλοι γὰρ οἱ γῦπες
καὶ ὡς ἐπίπαν τρικέφαλοι. µάθοι δ᾿ ἄν τις τὸ µέγεθος αὐτῶν ἐντεῦθεν· νεὼς γὰρ
µεγάλης φορτίδος ἱστοῦ ἕκαστον τῶν πτερῶν µακρότερον καὶ παχύτερον φέρουσι.
τούτοις οὖν τοῖς Ἱππογύποις προστέτακται περιπετοµένοις τὴν γῆν, εἴ τις εὑρεθείη
ξένος, ἀνάγειν ὡς τὸν βασιλέα· καὶ δὴ καὶ ἡµᾶς συλλαβόντες ἀνάγουσιν ὡς αὐτόν. ὁ
δὲ θεασάµενος καὶ ἀπὸ τῆς στολῆς εἰκάσας, Ε ῞ λληνες ἆρα, ἔφη, ὑµεῖς, ὦ ξένοι;
συµφησάντων δέ, Πῶς οὖν ἀφίκεσθε, ἔφη, τοσοῦτον ἀέρα διελθόντες; καὶ ἡµεῖς τὸ
πᾶν αὐτῷ διηγούµεθα·
II. Haz el análisis sintáctico de casos y oraciones de la siguiente parte del texto:
Δόξαν δὲ ἡµῖν καὶ ἔτι πορρωτέρω προελθεῖν, συνελήφθηµεν τοῖς Ἱππογύποις παρ᾿
αὐτοῖς καλουµένοις ἀπαντήσαντες.
III. De acuerdo con el contexto, haz el análisis morfológico de las siguientes palabras:
Δόξαν, ἀπαντήσαντες, ἐντεῦθεν, νεὼς y ἀνάγειν.
IV. Declina en singular y plural y, si es el caso, en todos sus géneros, las siguientes
palabras:
a) ἡµῖν
b) γυπῶν µεγάλων
c) µέγεθος
V. Conjuga los siguientes verbos en el tiempo, voz y modo en que se indican:
a) συνελήφθηµεν. Futuro de indicativo de la voz media.
b) χρώµενοι. Imperfecto indicativo de la voz media.
Universidad Nacional Autónoma de México
Facultad de Filosofía y Letras
Colegio de Letras Clásicas
EXAMEN INTERMEDIO DE LENGUA GRIEGA
En el siguiente texto Tucídides refiere algunos datos acerca de Sicilia, sitio en donde los
atenienses, bogando, hicieron una parada para prepararse antes de que llegara el invierno,
ya que muchos de ellos desconocían el lugar.
παλαίτατοι µὲν λέγονται ἐν µέρει τινὶ τῆς χώρας Κύκλωπες καὶ Λαιστρυγόνες
οἰκῆσαι, ὧν ἐγὼ οὔτε γένος ἔχω εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν·
ἀρκείτω δὲ ὡς ποιηταῖς τε εἴρηται καὶ ὡς ἕκαστός πῃ γιγνώσκει περὶ αὐτῶν. Σικανοὶ
δὲ µετʹ αὐτοὺς πρῶτοι φαίνονται ἐνοικισάµενοι, ὡς µὲν αὐτοί φασι, καὶ πρότεροι διὰ
τὸ αὐτόχθονες εἶναι, ὡς δὲ ἡ ἀλήθεια εὑρίσκεται, Ἴβηρες ὄντες καὶ ἀπὸ τοῦ Σικανοῦ
ποταµοῦ τοῦ ἐν Ἰβηρίᾳ ὑπὸ Λιγύων ἀναστάντες. καὶ ἀπʹ αὐτῶν Σικανία τότε ἡ νῆσος
ἐκαλεῖτο, πρότερον Τρινακρία καλουµένη· οἰκοῦσι δὲ ἔτι καὶ νῦν τὰ πρὸς ἑσπέραν τὴν
Σικελίαν.
d) Conjuga:
εἴρηται en aoristo indicativo medio
ἐκαλεῖτο en el tiempo, modo y voz en el que está
Universidad Nacional Autónoma de México
Facultad de Filosofía y Letras
Colegio de Letras Clásicas
EXAMEN INTERMEDIO DE LENGUA GRIEGA
Esta fábula de Esopo nos muestra la importancia que tiene la previsión de las cosas.
d) Conjuga:
γελάσαντες en futuro indicativo activo
συνῆγες en participio perfecto medio
Universidad Nacional Autónoma de México
Facultad de Filosofía y Letras
Colegio de Letras Clásicas
EXAMEN INTERMEDIO DE LENGUA GRIEGA
Este es el inicio de la Apología de Platón. Sócrates habla en estas líneas ante el consejo
ateniense.
Ὅτι µὲν ὑµεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐµῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα·
ἐγὼ δʹ οὖν καὶ αὐτὸς ὑπʹ αὐτῶν ὀλίγου ἐµαυτοῦ ἐπελαθόµην, οὕτω πιθανῶς ἔλεγον.
καίτοι ἀληθές γε ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. µάλιστα δὲ αὐτῶν ἓν ἐθαύµασα τῶν
πολλῶν ὧν ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν ᾧ ἔλεγον ὡς χρῆν ὑµᾶς εὐλαβεῖσθαι µὴ ὑπʹ ἐµοῦ
ἐξαπατηθῆτε ὡς δεινοῦ ὄντος λέγειν. τὸ γὰρ µὴ αἰσχυνθῆναι ὅτι αὐτίκα ὑπʹ ἐµοῦ
ἐξελεγχθήσονται ἔργῳ, ἐπειδὰν µηδʹ ὁπωστιοῦν φαίνωµαι δεινὸς λέγειν, τοῦτό µοι
ἔδοξεν αὐτῶν ἀναισχυντότατον εἶναι, εἰ µὴ ἄρα δεινὸν καλοῦσιν οὗτοι λέγειν τὸν
τἀληθῆ λέγοντα· εἰ µὲν γὰρ τοῦτο λέγουσιν, ὁµολογοίην ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους
εἶναι ῥήτωρ.
d) Conjuga:
φαίνωµαι en aoristo subjuntivo activo
οἶδα en el tiempo, modo y voz en que se encuentra
Universidad Nacional Autónoma de México
Facultad de Filosofía y Letras
Colegio de Letras Clásicas
EXAMEN INTERMEDIO DE LENGUA GRIEGA
El siguiente texto es el inicio del primer discurso pronunciado por Demóstenes en contra
de Filipo. En él se exponen algunas de las razones por las cuales el orador ateniense se ha
atrevido a hablar.
Εἰ μὲν περὶ καινοῦ τινος πράγματος προυτίθετ', ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λέγειν, ἐπισχὼν
ἂν ἕως οἱ πλεῖστοι τῶν εἰωθότων γνώμην ἀπεφήναντο, εἰ μὲν ἤρεσκέ τί μοι τῶν ὑπὸ
τούτων ῥηθέντων, ἡσυχίαν ἂν ἦγον, εἰ δὲ μή, τότ' ἂν καὐτὸς ἐπειρώμην ἃ γιγνώσκω
λέγειν· ἐπειδὴ δ' ὑπὲρ ὧν πολλάκις εἰρήκασιν οὗτοι πρότερον συμβαίνει καὶ νυνὶ
σκοπεῖν, ἡγοῦμαι καὶ πρῶτος ἀναστὰς εἰκότως ἂν συγγνώμης τυγχάνειν. εἰ γὰρ ἐκ
τοῦ παρεληλυθότος χρόνου τὰ δέονθ' οὗτοι συνεβούλευσαν, οὐδὲν ἂν ὑμᾶς νῦν ἔδει
βουλεύεσθαι.
d) Conjuga:
παρεληλυθότος en participio aoristo activo
προυτίθετο en el tiempo, modo y voz en que se encuentra
Universidad Nacional Autónoma de México
Facultad de Filosofía y Letras
Colegio de Letras Clásicas
EXAMEN INTERMEDIO DE LENGUA GRIEGA
Ἄρτι μὲν ἐπεπαύμην εἰς τὰ διδασκαλεῖα φοιτῶν ἤδη τὴν ἡλικίαν πρόσηβος ὤν, ὁ δὲ
πατὴρ ἐσκοπεῖτο μετὰ τῶν φίλων ὅ τι καὶ διδάξαιτό με. τοῖς πλείστοις οὖν ἔδοξεν
παιδεία μὲν καὶ πόνου πολλοῦ καὶ χρόνου μακροῦ καὶ δαπάνης οὐ μικρᾶς καὶ τύχης
δεῖσθαι λαμπρᾶς, τὰ δ' ἡμέτερα μικρά τε εἶναι καὶ ταχεῖάν τινα τὴν ἐπικουρίαν
ἀπαιτεῖν· εἰ δέ τινα τέχνην τῶν βαναύσων τούτων ἐκμάθοιμι, τὸ μὲν πρῶτον εὐθὺς ἂν
αὐτὸς ἔχειν τὰ ἀρκοῦντα παρὰ τῆς τέχνης καὶ μηκέτ' οἰκόσιτος εἶναι τηλικοῦτος ὤν,
οὐκ εἰς μακρὰν δὲ καὶ τὸν πατέρα εὐφρανεῖν ἀποφέρων ἀεὶ τὸ γιγνόμενον.
d) Conjuga:
γιγνόμενον en futuro optativo medio
ἀρκοῦντα en imperfecto indicativo activo
Universidad Nacional Autónoma de México
Facultad de Filosofía y Letras
Colegio de Letras Clásicas
EXAMEN INTERMEDIO DE LENGUA GRIEGA
Este relato, tomado del Económico de Jenofonte, relata cómo Iscómaco, para enseñar a su
joven mujer su rol dentro de la pareja, compara las funciones de un ama de casa con las de
una abeja reina: el marido se ocupa de los asuntos exteriores mientras la esposa es quien
manda dentro de la casa.
Καὶ ποῖα δή, ἔφη ἐκείνη, ἔργα ἔχουσα ἡ τῶν μελιττῶν ἡγεμὼν ἐξομοιοῦται τοῖς ἔργοις
οἷς ἐμὲ δεῖ πράττειν; Ὅτι, ἔφην ἐγώ, ἐκείνη γε -ἐν τῷ σμήνει μένουσα- οὐκ ἐᾷ ἀργοὺς
τὰς μελίττας εἶναι, ἀλλ' ἃς μὲν δεῖ ἔξω ἐργάζεσθαι ἐκπέμπει ἐπὶ τὸ ἔργον, καὶ ἃ ἂν
αὐτῶν ἑκάστη εἰσφέρῃ οἶδέ τε καὶ δέχεται, καὶ σῴζει ταῦτα ἔστ' ἂν δέῃ χρῆσθαι.
ἐπειδὰν δὲ ἡ ὥρα τοῦ χρῆσθαι ἥκῃ, διανέμει τὸ δίκαιον ἑκάστῃ. καὶ ἐπὶ τοῖς ἔνδον δ'
ἐξυφαινομένοις κηρίοις ἐφέστηκεν, ὡς καλῶς καὶ ταχέως ὑφαίνηται, καὶ τοῦ
γιγνομένου τόκου ἐπιμελεῖται ὡς ἐκτρέφηται· ἐπειδὰν δὲ ἐκτραφῇ καὶ ἀξιοεργοὶ οἱ
νεοττοὶ γένωνται, ἀποικίζει αὐτοὺς σὺν τῶν ἐπιγόνων τινὶ ἡγεμόνι.
Ἀλλʹ ἐπειδήπερ ἀκούειν βούλει τοῦ λόγου, δείξω σοι καὶ ἀναγνώσοµαι. δεῖ δέ σε τὴν
προαίρεσιν αὐτοῦ πρῶτον εἰδέναι. βούλεται µὲν γὰρ ὁ τὸν λόγον ποιῶν ἐπαινεῖν
Ἐπικράτην, ὃν ᾤετο πολλῶν καὶ καλῶν κἀγαθῶν ὄντων νέων ἐν τῇ πόλει
χαριέστατον εἶναι, καὶ πλέον τῇ συνέσει προέχειν ἢ τῷ κάλλει τῶν ἡλικιωτῶν. ὁρῶν δʹ
ὡς ἔπος εἰπεῖν τὰ πλεῖστα τῶν ἐρωτικῶν συνταγµάτων αἰσχύνην µᾶλλον ἢ τιµὴν
περιάπτοντα τούτοις περὶ ὧν ἐστι γεγραµµένα, τοῦθʹ ὅπως µὴ πείσεται πεφύλακται,
καὶ ὅπερ καὶ πεπεῖσθαί φησιν τῇ γνώµῃ, τοῦτο καὶ γέγραφεν, ὡς δίκαιος ἐραστὴς οὔτʹ
ἂν ποιήσειεν οὐδὲν αἰσχρὸν οὔτʹ ἀξιώσειεν.
Χειµῶνος ὥρᾳ τὸν σῖτον βραχέντα οἱ µύρµηκες ἔψυχον. Τέττιξ δὲ λιµώττων ᾔτει
αὐτοὺς τροφήν. Οἱ δὲ µύρµηκες εἶπον αὐτῷ· Διὰ τί τὸ θέρος οὐ συνῆγες καὶ σὺ τροφήν;
Ὁ µῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ τινα ἀµελεῖν ἐν παντὶ πράγµατι, ἵνα µὴ λυπηθῇ καὶ
κινδυνεύσῃ.
Ὁ µῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ τινα ἀµελεῖν ἐν παντὶ πράγµατι, ἵνα µὴ λυπηθῇ καὶ
κινδυνεύσῃ.
ὥρᾳ
σῖτον
ᾔτει
µουσικῶς
ἵνα
Τέττιξ λιµώττων
Οἱ γελάσαντες
Ὄντος ποτὲ βατράχου ἐν τῇ λίµνῃ καὶ τοῖς ζώοις πᾶσιν ἀναβοήσαντος· ʺ Ἐγὼ ἰατρός
εἰµι φαρµάκων ἐπιστήµων,ʺ ἀλώπηξ ἀκούσασα ἔφη· ʺΠῶς σὺ ἄλλους σώσεις, σαυτὸν
Ὁ µῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ παιδείας ἀµύητος ὑπάρχων, πῶς ἄλλους παιδεῦσαι δυνήσεται;
Ὁ µῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ παιδείας ἀµύητος ὑπάρχων, πῶς ἄλλους παιδεῦσαι δυνήσεται;
ἀναβοήσαντος
Ἐγὼ
ἔφη
χωλὸν
ἀµύητος
ἀλώπηξ ἀκούσασα
ἀλλὰ µενετέον1 σοι ἐνταῦθα, ἕως ἂν τοιαύτη γένῃ, ὁποία οὖσα εἰσῆλθες, καὶ οὕτω
ῥᾳδίως ἐξελεύσῃ.