Λυγισμός Υποστυλωμάτων

Στην πράξη, δεν έχουμε ποτέ καθαρό αξονικό φορτίο χωρίς την συνδυασμένη παρουσία
ροπής. Ακόμη και όταν δεν έχουμε ροπή από την στατική επιρροή των φορτίων, πάντα
υπάρχει το ενδεχόμενο ύπαρξης αθέλητης εκκεντρότητας λόγω κατασκευαστικών
ατελειών, καθώς και από άλλα φαινόμενα όπως η ανομοιόμορφη συστολή ξήρανσης και
ερπυσμού των ορόφων, την στροφή των θεμελίων κ.ά.
Την αθέλητη αυτή εκκεντρότητα στην πράξη την λαμβάνουμε υπόψη ως ένα σταθερό
ποσοστό, τουλάχιστο 0.5%, επί της διάστασης του αστήρικτου μήκους του στοιχείου (/2)
στην κατεύθυνση της κάμψης.
Ορισμός Εκκεντρότητας: Είναι η απόσταση από το Κέντρο Βάρους της ∆ιατομής,
στην οποία πρέπει να μεταφέρουμε το αξονικό φορτίο, ώστε να προκαλεί
ισοδύναμη εντατική κατάσταση με τον συνδυασμό (Ν,Μ) που δρά στο Κ.Β. της
διατομής h

N, M e N
e=M/N
M=N·e
⊗
ea=0.5%ℓo/2

Φυσική σημασία της εκκεντρότητας

P P
Ncrush
Mο Mο e’ = eο + ∆
1/eο
P
1/e’ Μο/Ρ
∆
Mtotal
P Πρόσθετη
εκκεντρότητα λόγω
εγκάρσιου βέλους
Mο Μο
P
Μtotal M
Παρόλο που η εξωτερικά
επιβαλλόμενη ροπή είναι
σταθερή κατά μήκος του
παραδείγματος, η ροπή στο
μέσον του είναι αυξημένη σε
Μtotal λόγω εγκάρσιου βέλους ∆

1
 Λυγισμός Υποστυλωμάτων
Θεωρητικώς, ένα στοιχείο με μεγάλο αξονικό φορτίο αναμένεται
να αστοχήσει από σύνθλιψη του σκυροδέματος (εc,top = 0.0035).
Τι είναι μεγάλο αξονικό φορτίο? Τιμές μεγαλύτερες του 0.2Ncrush
= 0.2Agfcd. Όταν ένα στοιχείο παρουσιάζει μεγάλο αξονικό
φορτίο, τότε αντιμετωπίζεται ως υποστύλωμα.

Σε αντίθεση με τα μεταλλικά υποστυλώματα στα στοιχεία από

σκυρόδεμα δεν θα δούμε συχνά ελαστικό λυγισμό. Σημειώνεται
ότι ο λυγισμός οφείλεται στις ροπές που προκαλεί το αξονικό
φορτίο, επειδή το στοιχείο κάμπτεται εγκάρσια λόγω
ευλυγησίας.

Το πόσο ευλύγιστο είναι ένα στοιχείο, εξαρτάται από το λόγο του μήκους του
προς τη μικρότερη διάσταση της διατομής του, ℓ/h.

Επειδή οι διατομές στοιχείων Ο.Σ. είναι κατά κανόνα πολύ μεγαλύτερες από ότι οι
διατομές των μεταλλικών στοιχείων σε ίδιο άνοιγμα, τα υποστυλώματα από Ο.Σ.
είναι κατά κανόνα πολύ λιγότερο ευλύγιστα από ότι τα μεταλλικά.

Εντούτοις, συχνά, το υποστύλωμα από Ο.Σ. μπορεί να είναι αρκετά εύκαμπτο,

ώστε να αναπτύξει δευτερογενείς ροπές, σαν αυτές που προκαλούν το λυγισμό,
επιταχύνοντας την αστοχία. Για αποτροπή αυτού του φαινομένου χρειάζεται
έλεγχος και πρόβλεψη κατά το σχεδιασμό.

Λυγισμός Υποστυλωμάτων
Για παράδειγμα, ο πρόβολος του σχήματος θα μετατοπιστεί οριζοντίως κατά ∆,
λόγω της δύναμης V. Η ροπή στη βάση, Μο=VxL είναι η πρωτογενής ροπή. Η
τιμή του ∆ είναι:
3 Ρ
1 1 Mo 2 1 V ×L V ⎡L ⎤
∆ = φ ⋅ L2 = ⋅L = ⋅ ⋅ L2 = 4 ⋅ ⋅⎢ ⎥ ∆
3 3 EI 3 Ec ( bh 3 / 12 ) Ec b ⎣ h ⎦
V
Προσέχουμε ότι το μέγεθος της οριζόντιας μετάθεσης ∆ αυξάνει με
τον κύβο του λόγου (μήκος στοιχείου : διάσταση διατομής).
Η ροπή που δίνει το αξονικό φορτίο P, που έχει τώρα μετατοπι-
σθεί οριζοντίως κατά ∆, σε σχέση με τη βάση, είναι Px∆. Αυτή η L
h
ροπή είναι δευτερογενής, ή ροπή δευτέρας τάξεως, επειδή, για να
b
εκτιμηθεί, πρέπει πρώτα να βρούμε το ∆ που προκύπτει από την διατομή
τέμνουσα. Η συνολική ροπή στη βάση του στοιχείου είναι τώρα:

Μtotal = Mο + M2 = VxL + Px∆. M

Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να σχεδιάσουμε τη διατομή στη βάση του προβό-
λου για το συνδυασμό των εντατικών μεγεθών (P, Mtotal) και όχι για τον αρχικό
συνδυασμό, (P, Mο). Μπορούμε να παραβλέψουμε την προσαύξηση της ροπής
λόγω φαινομένων δευτέρας τάξης, μόνον όταν η τιμή ∆Μ = Μtotal – Mο < 10%Mο.

Στην πράξη, συχνά αναφερόμαστε στη δευτερογενή ροπή ως Φαινόμενο P-Delta

2
 Λυγισμός Υποστυλωμάτων M1=VxL
Χωρίς Ρ-∆
Η ροπή ∆Μ = Px∆ που δημιουργείται μπορεί να πάρει
μεγάλες τιμές ανάλογα με τις γεωμετρικές ιδιότητες του
στοιχείου Ρ Ρx∆
Η ύπαρξη της ροπής μειώνει την διαθέσιμη αντοχή του
στοιχείου. Όσο μεγαλύτερη η επιβαλλόμενη τέμνουσα V, με Ρ-∆
τόσο μεγαλύτερη και η δευτερογενής ροπή. Έτσι, στο
διάγραμμα Ροπής – οριζόντιας μετακίνησης ∆ που θα
κατασκευάσουμε για να χαρακτηρίσουμε την αντοχή του
προβόλου, αντί της πλάστιμης συμπεριφοράς που ∆
θέλουμε, θα έχουμε ένα πτωτικό κλάδο, η κλίση του
οποίου εξαρτάται από το αξονικό φορτίο Ρ.
Ρ
Τα υποστυλώματα που θα έχουν προβλήματα
λυγισμού τα ξεχωρίζουμε από την λυγηρότητά τους.

Όριο στην τιμή της

πρωτογενούς
καμπυλότητας φ=Μ/ΕΙ:
Τιμές μικρότερες του ορίου
∆ΕΝ οδηγούν σε λυγισμό.
Τιμές μεγαλύτερες του ορίου
προκαλούν προβλήματα
δευτέρας τάξης. φ=

Λυγηρότητα
Ορίζεται ως ο λόγος του αστήρικτου
lo
λ=
μήκους του στοιχείου, ℓo, προς την
ακτίνα αδρανείας της διατομής του στην
κατεύθυνση της κάμψης.
i
i: ακτίνα αδράνειας διατομής: ορίζεται ως:
όπου Ι η ροπή αδράνειας της διατομής και I
Α το εμβαδόν της διατομής. i=
A
Για ορθογωνικές διατομές, καλή προσέγγιση
είναι: i=h/3, όπου h η διάσταση της διατομής
στην κατεύθυνση όπου λαμβάνει χώρα η κάμψη. M
b
⊗ P

ℓo Αστήρικτο μήκος ℓo εννοούμε την απόσταση

μεταξύ διαδοχικών σημείων μηδενισμού της
πρωτογενούς ροπής στο στοιχείο.

3
 Μήκος Λυγισμού ή Αστήρικτο Μήκος ℓo
Το ℓo στη σχέση ονομάζεται βασικό μήκος
λυγισμού και εξαρτάται από τις ακραίες
συνθήκες στήριξης του υποστυλώματος

l o = β ⋅ l col
ℓcol: ύψος υποστυλώματος
β: σταθερά συνθήκης στήριξης που για τις περιπτώσεις του σχήματος:
Α→ β=0,5,
Β→ β=0,7,
C→ β=1.0 ,
D→ β=1.0 ,
E→ β=2.0 ,
F→ β=1.0

Όσο οι τιμές της λυγηρότητας

αυξάνονται τόσο ο λυγισμός
μειώνει την αντοχή του στοιχείου

Φορμαλιστικός Υπολογισμός του β

4
 Παράδειγμα
Υποστύλωμα τετράγωνης διατομής 500 mm, C25,
S500, βρίσκεται σε αίθριο ξενοδοχείου ύψους 7 m,
όπου οι όροφοι είναι 3.5 m. Τα ανοίγματα
εκατέρωθεν του υποστυλώματος είναι 6m. Η
διατομή των δοκών είναι σχήματος Τ, όπως
δίνεται κάτωθι:
beff=1000mm
πάχος πλάκας 150mm
h=600mm
EIcol=Ecx500x5003/12=Ecx5.2x109mm4
K.B. διατομής δοκού:
bb=250mm y=[750x150x(150/2)+250x600x300]/
[750x150+250x600] = 203mm από πάνω.
ΕΙbeam=Ecx[250x6003/12+750x1503/12+
250x600x(300-203)2+750x150x(203-75)2]=
=Ecx7.9x109mm4
Ακραίου υποστυλώματος:
Πάνω και κάτω άκρο υποστυλώματος: K A = KB =
⎡ 1 1 ⎤
Ec × 5.2 x109 × ⎢ + ⎡ 1 1 ⎤
⎣ 7000 3500 ⎥⎦ Ec × 5.2 x109 × ⎢ +
K A = KB = = 0.84 ⎣7000 3500⎥⎦
⎡ 1 1 ⎤ = = 1.69
Ec × 7.9 x109 × ⎢ + ⎡ 1 ⎤
⎣6000 6000 ⎥⎦ Ec × 7.9 x109 × ⎢
⎣6000⎥⎦
β=0.75 Î ℓο=0.75x7m = 5.25m β=0.84 Î ℓο=0.84x7m = 5.88m

Αστήρικτο Μήκος ℓo

Στο παράδειγμα που εξετάσαμε, β = 0.75

και 0.84 για τις περιπτώσεις ενδιάμεσου και
ακραίου υποστυλώματος. Εμπειρικά, θα
το είχαμε πάρει ως τον μέσο όρο των τιμών
β που αντιστοιχούν στις περιπτώσεις Α &
D, δηλ. β = 0. 75 γενικώς.

l o = β ⋅ l col
ℓcol: ύψος υποστυλώματος
Α→ β=0,5,
Β→ β=0,7, ∆ηλαδή, ℓο = 0.75x7m = 5.25 m. Συνεχίζοντας το παράδειγμα,
η ακτίνα αδρανείας της διατομής του υποστυλώματος είναι,
C→ β=1.0 ,
i=(5.2x109/5002)1/2= 144 mm ≈ 500/3 = 166 mm (κοντά)
D→ β=1.0 ,
E→ β=2.0 , και η αντίστοιχη λυγηρότητα,
λυγηρότητα, λ = 5.25/0.144 = 36.45
F→ β=1.0 Να ελεχθεί το υποστύλωμα για τους κάτωθι συνδυασμούς δράσεων:
Σήμανση: (-) πρό- ∆ράση:
∆ράση: Ν MA MB
σημο στο φορτίο =
θλίψη Μόνιμα -350 kN +95 kN-m -65 kN-m
∆εξιόστροφη ροπή Κινητά -200 kN +19 kN-m -30 kN-m
θετική

5
 Λυγισμός Υποστυλωμάτων
Υποστυλώματα με μεγάλη λυγηρότητα πρέπει να ελέγχονται έναντι φαινομένων
δευτέρας τάξεως. Πότε η λυγηρότητα θεωρείται «μεγάλη»? Όταν ξεπερνάει το
όριο:
⎧⎪ 15 ⎫⎪ Όπου νSd το ανηγμένο
λ ≥ max⎨ , 25⎬ αξονικό φορτίο της
⎪⎩ vSd ⎪⎭ διατομής vSd = ΝSd/Αgfcd

Η λυγηρότητα θεωρείται πολύ μεγάλη όταν λ>75/√vSd, και απαράδεκτα μεγάλη

όταν λ≥200 (αλλάζουμε διατομή στοιχείου, ή μειώνουμε το αστήρικτο μήκος).
Αν λ<75/√vSd, ελέγχουμε το στοιχείο για φαινόμενα 2ας τάξης (δηλ. αν ∆Μ>10%Μ1),
χρησιμοποιώντας μια απλουστευμένη διαδικασία, που ονομάζεται Μέθοδος του
Προτύπου Υποστυλώματος. Όταν όμως 75/√vSd<λ<200, τότε πρέπει να κάνουμε
πιο εκτεταμένο έλεγχο, που απαιτεί ειδική ανάλυση με διαδοχικές προσεγγίσεις.
Γενικά λοιπόν πρέπει: Στο Παράδειγμά μας:
⎧⎪ 15 ⎫⎪ ΝSd = 1.35x350+1.5x200=772.5 kN Î
75 vSd = 772.5x103x1.5/(5002x25)=0.185
max ⎨ ,25 ⎬ ≤ λ ≤ ÷ 200
⎪⎩ v Sd ⎪⎭ ν Sd Î 36.45 >?< max{(15/√0.185); 25} =
=34.8, είμαστε οριακά.

Μέθοδος του Προτύπου Εξελιγμένη ανάλυση 2ας

Υποστυλώματος τάξης (θαμιστική ανάλυση)

Μέθοδος Προτύπου Υποστυλώματος

Η μέθοδος αυτή αφορά στον έλεγχο ενός λυγηρού υποστυλώματος σε αμετάθετο

κτήριο (δηλ δύσκαμπτο κτίριο). Η μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον
έλεγχο λυγηρών υποστυλωμάτων σε μεταθετά κτίρια. Εκεί απαιτείται συνολική ανάλυση
του κτηρίου με την θεωρία δευτέρας τάξεως.
Πως λειτουργεί η μέθοδος του προτύπου υποστυλώματος: Φτιάχνουμε ένα πρότυπο
υποστύλωμα – πρόβολο (ασχέτως του πως πράγματι είναι το υποστύλωμα που εμεις
εξετάζουμε, μόνο που τα δυο στοιχεία, το πραγματικό και το ιδεατό, έχουν ίδια διατομή).
0.5ℓο ή με άλλα λόγια, το αστήρικτο μήκος του
Το μήκος του προβόλου είναι ℓ=0.5ℓ
πραγματικού στοιχείου που εξετάζουμε είναι διπλάσιο του μήκους του προτύπου
υποστυλώματος - προβόλου.

NSd
VSd e2 eο
eο = η εκκεντρότητα του στοιχείου,
στοιχείου, πρώτης τάξης
e2= η εκκεντρότητα δευτέρας τάξεως
etotal = eο+e2+ea = η συνολική εκκεντρότητα (όπου ea η ℓ=0.5ℓο
αθέλητη εκκεντρότητα).
εκκεντρότητα).
Τότε η ροπή σχεδιασμού του πραγματικού μας
είναι, ΜSd,total = NSd × etotal ≥ NSd × eο
στοιχείου είναι,
Mtotal

6
Ορισμός συνιστωσών ολικής εκκεντρότητας, eο, e2, ea:
Πρωτογενής εκκεντρότητα,
εκκεντρότητα, eo
eo = 0.6 ⋅ e02 + 0.4 ⋅ e01
eo = 0.4 ⋅ e02 , για e02 ≥ e01

Εκκεντρότητα 2ας τάξεως:

τάξεως: Αθέλητη Εκκεντρότητα,
Εκκεντρότητα, ea
2 l 1
l
e2 = K1 o ⋅ φmax ea = α o ; α= rad
10 2 100 l col ύψος υποστυ-
λώματος σε m
Κ1=λ/10-
/10-2.5 για 25<λ
25<λ<35, α≥0.5%
0.5%
(=1/200) αν τα φαινόμενα 2ας τάξης ∆ΕΝ είναι αμελητέα
Κ1 = 1 για λ >35, α≥0.25%
0.25%
(=1/400) αν τα φαινόμενα 2ας τάξης είναι αμελητέα

φmax η καμπυλότητα στη βάση του προτύπου προβόλου:

προβόλου: = 2Κ
2Κ2εyd/0.9d.
NRd − NSd
K2 = ≤ 1. 0 NRd = 0.85 fcd ⋅ Ag + fyd ⋅ As ; Nbal = 0.4 fcd ⋅ Ag
NRd − Nbal
Υπενθύμιση: Η μέθοδος του πρότυπου ⎧⎪ 15 ⎫⎪ 75
max⎨ ,25⎬ ≤ λ ≤
υποστυλώματος ισχύει για τιμές λυγηρότητας: ⎪⎩ v d ⎪⎭ vd

Στο παράδειγμα eο, e2, ea:

Πρωτογενής εκκεντρότητα,
εκκεντρότητα, eo
ΜA=1.35x95+1.5x19=156.75kN-m Î e2=156.72/772.5=0.2m
MB=-(1.35x65+1.5x30)=-132.75 kN-mÎ e1=132.75/772.5=0.17m

eo=0.6x0.2+0.4x0.17=0.188m

Αθέλητη Εκκεντρότητα,
Εκκεντρότητα, ea
α≥0.5%
0.5% (=1/200) τα φαινόμενα 2ας τάξης ∆ΕΝ είναι αμελητέα
1 5.25
α= rad ≤ 0.5% ⇒ α = 0.5% ⇒ ea = 0.5% = 0.013 m;
100 7 2
ύψος υποστυλώματος σε m

Εκκεντρότητα 2ας τάξεως:

τάξεως: λ >35 Î K1=1 5.25 2
e2 = 1 × ⋅ 1.07 × 10 − 2 / m
25 500 10
NRd = 0.85 ⋅ 5002 + ⋅ 3750 = 5.17 ×103 kN;
1.5 1.15 = 0.0295 m
25
Nbal = 0.4 ⋅ 5002 = 1.6 ×103 kN Ολική Εκκεντρότητα:
Εκκεντρότητα:
1.5 0.188+0.013+0.0295=0.23m
0.188+0.013+0.0295=0.23m Î
5.17 − 0.772 MSd=772.5x0.23 =
K2 = = 1.23 ≤ 1.0 → K2 = 1
5.17 − 1.6 178 kN-
kN-m >156.75 kN-
kN-m. Η
0.0025 διαφορά = 21.25 kN-
kN- m = 13%
⇒ φmax = 2 ×1 × /( 0.9 x460 ) = 1.07 ×10 −5 / mm
1.15

7
 οριζόντια Μεταθετότητα Κτηρίων
δύναμη, π.χ.
σεισμός, V W W W
V V

v1 v2 v3 v4
w1 w2 w3 w4 Μ1 Μ2 Μ3 Μ4
F1 F2 F3 F4 ∆ιάγραμμα ροπών.
Εσωτερικές δυνάμεις. Η Αυτές είναι οι ροπές
∆
W οριζόντια δύναμη V προ- πρώτης τάξης, των
σπαθεί να ανατρέψει το υποστυλωμάτων.
κτίριο. Η ροπή ανατροπής, Κάθε μία από αυτές
πρώτης τάξης,
τάξης είναι V×H ισούται με την
αντίστοιχη τέμνουσα
του υποστυλώματος
x το διατμητικό του
Ροπή «P-Delta» W×∆. Η ροπή
Delta» = W× άνοιγμα.
αυτή προσπαθεί να ανατρέψει το
∆ηλ., M3≈V3xH/2
κτίριο, και είναι 2ας τάξης.
τάξης Εάν είναι
«μεγάλη» το κτίριο χαρακτηρίζεται
ως «μεταθετό». Εάν είναι «μικρή», Ζητούμενο είναι να συγκρίνουμε τη ροπή
τότε το κτίριο ονομάζεται ανατροπής 2ας τάξης,
τάξης, με τη ροπή
«αμετάθετο». ανατροπής πρώτης τάξης.
τάξης.

Κριτήριο Μεταθετότητας
Ως κριτήριο θεωρούμε το λόγο της ροπής 2ας τάξης προς αυτή της πρώτης
τάξης: Συντελεστής Μεταθετότητας, θ :

W ×∆ ∆ηλαδή για να θεωρηθεί το κτίριο αμετάθετο,

αμετάθετο,
θ= ≤ 10% πρέπει η ροπή ανατροπής 2ας τάξης να είναι
V ×H
το πολύ 10% της ροπής ανατροπής 1ης τάξης
W είναι το βάρος των υπερκείμενων ορόφων.
∆ είναι η σχετική οριζόντια μετακίνηση του κτιρίου, στο όροφο που εξετάζουμε.
V είναι η τέμνουσα του ορόφου.
Η είναι το ύψος του ορόφου.

Προφανώς την παραπάνω σχέση μπορούμε να την εφαρμόσουμε σε οποιοδήποτε

όροφο πολυορόφου κτιρίου.

Κρίσιμη ερώτηση:
ερώτηση: Πώς υπολογίζουμε το ∆?
Το ∆ προκύπτει από ελαστική ανάλυση του κτιρίου (π.χ. με το LINPRO), αφού επιβληθεί
το σύνολο των πλευρικών και κατακορύφων δυνάμεων.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα είναι η ελαστική σχετική μετακίνηση, ∆el.
Επειδή η κατάσταση που εξετάζουμε είναι στην οριακή αστοχία, το πραγματικό,
ανελαστικό ∆ = q·∆el (όπου q: ο συντελεστής πλαστιμότητας του κτιρίου).

8
 ∆ιευκρινήσεις για το Συντελεστή Μεταθετότητας:
Μεταθετότητας:
Στον υπολογισμό του ∆el (π.χ. με το LINPRO) χρειάζεται να δώσουμε τιμές για τις
δυσκαμψίες των μελών της κατασκευής, ΕI. Η τιμή του ΕΙ, σε αντίθεση με τις
κατασκευές από άλλα υλικά, στα στοιχεία από οπλισμένο σκυρόδεμα ∆ΕΝ είναι
σταθερή, αλλά μειώνεται με το μέγεθος και την έκταση της ρηγμάτωσης. Έτσι, η
δυσκαμψία της αρηγμάτωτης διατομής, ΕΙgross=Εcbh3/12, /12 είναι μεν εύκολο να
εκτιμηθεί υπολογιστικά, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική τιμή του ΕΙ:
EIgross
Μ EIy Για λόγους ευκολίας, ο κανονισμός μας επιτρέπει
Μy = να χρησιμοποιήσουμε τη δυσκαμψία της αρη-
όριο
EI sec
γμάτωτης διατομής στους υπολογισμούς μας.
διαρροής
Όμως, προς αναγνώριση του γεγονότος ότι με αυτό
Μcr = τον τρόπο, το ∆el που θα εκτιμήσουμε θα είναι
όριο μικρότερο από το πραγματικό, περιορίζει σε αυτή
ρηγμά-
τωσης
την περίπτωση αντίστοιχα και το κριτήριο
μεταθετότητας στο 6% αντί του 10% που είδαμε
φcr φy φ προηγουμένως:
όριο μεταθετότητας εάν οι υπολο-υπολο-
W ×∆
θ= ≤ 6% γισμοί του ∆ έχουν γίνει με την θεώ- θεώ-
V ×H ρηση της αρηγμάτωτης διατομής.
διατομής.

Εάν από τον έλεγχο προκύψει ότι το κτίριό μας είναι μεταθετό, σημαίνει ότι δεν έχει
αρκετή δυσκαμψία έναντι οριζόντιας μετάθεσης. Το κτίριο μπορεί να γίνει αμετάθετο
αυξάνοντας την δυσκαμψία των υποστυλωμάτων και των τοιχείων

Στο παράδειγμα,
παράδειγμα, έστω
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ,
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ, Κεφ.
Κεφ. 14
πλάκα διαστάσεων
18mx5mx0.2m
18mx5mx0.2m
Îgιβ=0.2x25=5kN/m2, με
gεπ=1.5kN/m
=1.5kN/m2, &
q=4kN/m2.
5m

18 m Στο κτίριο ασκούνται σεισμικά

φορτία σχεδιασμού ίσα με το 15%
του βάρους του κτιρίου Î
V=0.15x[5+1.5+0.3x4]x18x5=104 kN
W=[5+1.5+0.3x4]x18x5=693kN
Έστω ότι τα υποστυλώματα έχουν διαστάσεις 250x500, τοποθετημένα με την μικρή
διάσταση // επίπεδο του πλαισίου. Ύψος κτιρίου 3.5m. C25, S500. Να γίνει ο έλεγχος
μεταθετότητας του κτιρίου, και να βρεθεί εάν υπάρχει θέμα λυγηρότητας των υποστ.

Εκτίμηση οριζόντιας μετακίνησης,

μετακίνησης, ∆ (Ec25/30=30.5GPa):
=30.5GPa):
Σ(12ΕΙc/H3) = 4x12x30.5x103(N/mm2)x(500x2503/12)/35003=22.23103N/mmÎ
∆el=104x103/22.23x103=5mm Î ∆=3.5x5=17.5 mm (για q=3.5 συντελεστή συμπεριφοράς)
θ=[693x0.0175/104x3.5]=0.033=3.3% Î Ο.Κ.!
Αν το κτίριο ήταν διόροφο,
διόροφο, θα είχα διπλάσιο W & V. Άρα διπλάσιο ∆. τότε
θ=6.6% οπότε το κτίριο τότε θα ήταν μεταθετό.
μεταθετό.

9
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ,
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ, Κεφ.
Κεφ. 14

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ,
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ, Κεφ.
Κεφ. 14

Στο παράδειγμά μας,

μας,
Fv = (5+1.2+4)x18x5=918 kN
EcI=4x30.5x103x(2503x500/12)=
=7.94x1013N-mm2Î
3.5x(918/7.94x104)1/2=0.37 <?>
0.2+0.1x1=0.3
∆εν ισχύει,
ισχύει, άρα μάλλον το κτίριο
πρέπει να θεωρηθεί μεταθετό.
μεταθετό.

10
 ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ,
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ, Κεφ.
Κεφ. 14

Στο παράδειγμά μας, όπου για το

μονόροφο τα φαινόμενα 2ας τάξης
ήταν αμελητέα,
α=1/[100x(3.5)1/2]=0.0053 > 1/400

Εάν έχουμε μορφώσει

σύστημα δοκών στην
πλάκα, τότε η πιο πάνω
τιμή πολλαπλασιάζεται με
[0.5x(1+1/4)]1/2=0.79 Î
α=0.0053x0.79=0.0041 >
1/400=0.0025, κρατάμε
λοιπόν το 0.0041.
Εάν έχουμε μυκητοειδή
πλάκα, κρατάμε το 0.0053

Συμπήρωση Παραδείγματος
∆ιόρθωση: Για τον έλεγχο μεταθετότητας
πρέπει να δούμε και τις αθέλητες κλίσεις:
α=0.0053. Αυτή προστίθεται στη στροφή του
ορόφου που είναι ο λόγος ∆/Η. Άρα,
θ=693x[(0.0175/3.5)+0.0053]/104=0.068>6%
Fεξ Fεσωτ
κρίσιμο!
5m

Αξονικό φορτίο εσωτερικών στύλων:

στύλων:
Ίδιο Βάρος:
Βάρος: [5+1.5+0.3x4]x6x5
[5+1.5+0.3x4]x6x5=231
=231kN
kN
Σεισμός:
Σεισμός: Fεξx(18-
x(18-0.25)+Fεσωτx6=104x3.5=364 kN-
kN-m. 18 m

Από όμοια τρίγωνα,

τρίγωνα, Fεσωτ=Fεξx3/9=Fεξ/3 Î Fεξ=364/[17.75+2]=18.43
εξ=364/[17.75+2]=18.43 kN
Fεσωτ=18.43/3=6kN
=18.43/3=6kNÎÎ Wεσωτ=231+6=237kN
=231+6=237kNÎ Î vSd=237x103x1.5/(250x500x25)=0.11
0.75x3.5/(0.25/3)=31.5 >?< max{15/0.111/2 , 25}=44.47 O.K.!!!!
Λυγηρότητα λ = 0.75x3.5/(0.25/3)=31.5
(Στο μονόροφο δεν υπάρχει πρόβλημα).
πρόβλημα).

Για διόροφο,
διόροφο, όπου θα είχαμε περίπου διπλάσιο αξονικό φορτίο στο υποστύλωμα,
υποστύλωμα, το όριο
λυγηρότητας θα ήταν 31.9, οπότε θα είταν οριακά τα πράγματα,
πράγματα, και θά έπρεπε να κάνουμε
τον έλεγχο του προτύπου υποστυλώματος.
υποστυλώματος.

11