Ένα τραπέζι, τέσσερεις καρέκλες και μια σιωπή.

Οι ψυχίατροι λένε πως καλύτερα να σου

μειώσουν το μισθό, παρά να σ’ απολύσουν. Μόνο τα πιρούνια που χτυπάνε στα πιάτα
ακούγονται, και οι κουρασμένες ανάσες. Λιγότερο βαριά το παίρνει ο άνθρωπος όταν
συνεχίζει να εργάζεται, λένε. Κάθε τόσο ακούγονται και οι βιαστικές γουλιές. Να
τελειώνουμε. Παλιότερα το μάζεμα της οικογένειας γύρω από το τραπέζι, σήμαινε κάτι.
Ήταν σημαντικό. Τώρα έγινε απλώς ακόμα κάτι που κάνουμε κατά τη διάρκεια της μέρας.

Καλύτερα να παίρνεις λίγα, παρά τίποτα, λένε οι ειδικοί. Τα ποτήρια αδειάζουν και
ξαναγεμίζουν νερό. Έχει χλωριωμένη γεύση. Παλιότερα μιλούσαμε για τη μέρα μας. Πώς
πήγε η δουλειά. Πώς πέρασαν τα παιδιά στο σχολείο. Τώρα σιωπή. Προσαρμοστικότητα.
Ικανότητα να ανταπεξέρχεσαι στις συνθήκες, λένε οι ειδικοί. Συμβιβασμό εγώ το ξέρω. Να
σκύβεις το κεφάλι αδιαμαρτύρητα και να μη διεκδικείς ό,τι σου δικαίως σου ανήκει. Όταν
κλειστεί ο άνθρωπος στο σπίτι, νιώθει περισσότερο πως απέτυχε. Καλύτερα να δουλεύει,
έστω και με λιγότερα, έτσι λένε. Μα τότε δε φτάνουν τα χρήματα για να ζήσει η οικογένεια.
Έμεινε άλλο φαγητό? Κάτι λίγο.

Θα προσαρμοστεί. Θα μειώσει τα έξοδά του. Δε γίνεται αλλιώς. Μα αν συμβιβαστείς μια

φορά, τότε θα σου ζητήσουν να εργαστείς με ακόμα λιγότερα, ξανά. Ε, μοίρασέ το, αφού
έμεινε λίγο. Δε χορτάσαμε. Αφοσιωνόμαστε στα πιάτα μας. Μας πνίγουν οι σιωπές.
Παλιότερα λέγαμε πολλά. Γελούσαμε. Το μάζεμα της οικογένειας γύρω από το τραπέζι,
ήταν σημείο αναφοράς για την ημέρα που πέρασε. Ήταν το δικό μας καταφύγιο. Το
χαραγμένο τραπέζι. Καμένο σε μια άκρη από κάποιο τσιγάρο που έπεσε από το τασάκι σε
μια γιορτή, θυμάσαι?

Θα μειώσει τα περιττά έξοδα. Υπάρχουν τόσα πολλά να μειώσει ένα σπίτι. Πολλά περιττά
έξοδα. Θα μάθει να ανταπεξέρχεται. Σιωπή στο τραπέζι. Το ίδιο φαγητό για τρίτη
συνεχόμενη μέρα. Αυτό ήταν ένα από τα περιττά έξοδα. Το διαφορετικό φαγητό για κάθε
μέρα της εβδομάδας. Σιωπή.