Пролећна песма, Опомена, Предосећање, На бури, Змија су објављене у збирци Песме и припадају

првој стваралачкој фази, у којој су настале најпознатије љубавне песме и поезија о природи.

Ova pjesma je ljubavna pjesma. Prisutna je velika strepnja od gubitka dragog. Govori se o nekom
neodređenom momku koji je ostavio ženu u svojim suzama I patnji. Naziv pjesme predstavlja sam čin
kada je ona ostavljena I to joj je opomena ali I strah za sve buduće ljubavi. Lajt motiv koji se proteže kroz
cijelu pjesmu jeste distih “O, ne ostavljaj me nikad samu kad neko svira”. Muzika koja svira je
pretpostavlja se asocijacija na odigrani događaj koji je poslužio kao glavni motiv. Osnovnu strukturu
lirske pjesme, -Strukturno, ova pjesma se astoji od deset strofa (dvije od dva, četiri od tri i četiri od četiri
stiha). U skoro svakoj strofi struktura slogova je različita, što ukazuje na težnju ka nečemu novom,
nestandardnom. Što se tiče rime, i rima je isto tako neobična, jer se u svakoj strofi rimuju unutrašnji
(drugi i treći stih), ali se vanjski stihovi ne rimuju, tako da se ne može govoriti o obgrljenoj (a b b a) nego
o izmijenjenoj obgrljenoj (a b b c) rimi. Stilska struktura je veoma raznovrsna i neobična. Prva strofa
predstavlja priznanje tajne, i na samom početku se pojavljuje lajtmotiv. U drugoj strofi navodi oči, a baš
su oči što prvo primijetimo na nekome, i baš te neke obične oči može gledati na drugi način, odnosno njoj
se mogu učiniti ovakve meke i duboke, jer ih ne gleda objektivno. U trećoj strofi navodi ove zvuke iz
muzike, znači to što joj se desilo, opet može posegnuti za tim; da opet potone u zvuke, odnosno da se
zaljubi pa da tako izgubi razum ( jer se zaljubljuje) pa ono ruke svakom pruža ( samo da ne bude
povrijeđena). Četvrta strofa govori da ono što je lijepo kratko traje, tako i ovdje ona samo navodi kako bi
to bilo slatko da potraje kratko. Međutim, dolazi do obrta u petoj strofi, gdje u stvari shvata da to ne
može biti kratko, nego shvata da voli, a pri opisivanju tajne pojačava intenzitet vrijednosti tajne (otkriva
je, ali je I dalje čuva), što u neku ruku može biti mazohisticno od nje jer nju ta tajna boli, a ona uziva
cuvajuci je jer ne zeli da je se odrekne, želi s njom da zauvijek ostane, i zatim u distihu se opet obraća toj
nepoznatoj osobi da je ne ostavlja, jer opet može biti povrijeđena. U osmoj strofi, crni leptir simbolizira
tugu, prazninu i melanholiju, čak se može reći da je ona taj crni leptir. U devetoj strofi također se može
govoriti o samodeskripciji, odnosno samoopisivanju, jer je njeno srce krvavo, I boli je svaki puta kad je
neko dirne. I na kraju, završni stihovi kroz sebe provlače lajtmotiv, koji opisuje da joj treba podrška da joj
se ne bi ponovilo sve isponova. Ako se sagleda čitava pjesma, na početku je u potpunosti misteriozna, a
peta strofa čini okosnicu, gdje počinje sa detaljnim opisima, i takoreći, sa svojom ispovijesti. Od stilskih
sredstava, prisutne su hiperbola (predraga tajna), personifikacija (leptir šara po vodi), metafore… U
pesmi Opomena od samog početka prepoznajemo stihove u prvom licu ali i obraćanje nekom drugom
(Čuj, reći ću ti svoju tajnu). Time je od početka pesme uspostavljen lični odnos između ja i ti, odnos koji je
posebno značajan i ozbiljan s obzirom na postojanje motiva tajne, i njenog otkrića. Stihovi se nastavljaju
u prvom licu i u kasnijim strofama čime se sve vreme naglašava emotivnost, odnosno lični momenat u
svemu onome što se lirskom subjektu događa, a pošto se stalno ističe prvo lice, time se pojačava i njeno
osećanje usamljenosti koje predstavlja i jednu od mogućih tema ove pesme.