Testimonios de HORACIO primus o princeps

Horacio Epist. I 19, 23-29:

Parios ego primus iambos
ostendi Latio, numeros animosque secutus
Archilochi, non res et agentia uerba Lycamben.
ac ne me foliis ideo breuioribus ornes
quod timui mutare modos et carminis artem,
temperat Archilochi Musam pede mascula Sappho,
temperat Alcaeus, sed rebus et ordine dispar,

Carm. III 30, 10-14:

Dicar, qua uiolens obstrepit Aufidus

et qua pauper aquae Daunus agrestium
regnauit populorum, ex humili potens
princeps Aeolium carmen ad Italos
deduxisse modos;
Carm. III 30, 1: exegi monumentum aere perennius

Carm. IV 9:
Ne forte credas interitura quae
longe sonantem natus ad Aufidum
non ante uulgatas per artis
uerba loquor socianda chordis:
non, si priores Maeonius tenet
sedes Homerus, Pindaricae latent
Ceaeque et Alcaei minaces
Stesichoriue graues Camenae,
nec, si quid olim lusit Anacreon,
deleuit aetas; spirat adhuc amor
uiuuntque commissi calores
Aeoliae fidibus puellae.
Hor. Ars 323-334:

Grais ingenium, Grais dedit ore rotundo

Musa loqui, praeter laudem nullius avaris.
Romani pueri longis rationibus assem
discunt in partis centum diducere. “dicat
filius Albani: si de quincunce remotast
uncia, quid superat? poteras dixisse.” “triens.” “eu!
rem poteris servare tuam. redit uncia, quid fit?”
“semis.” an haec animos aerugo et cura peculi
cum semel imbuerit, speramus carmina fingi
posse linenda cedro et levi servanda cupresso?
aut prodesse volunt aut delectare poetae,
aut simul et iucunda et idonea dicere vitae.