Professional Documents
Culture Documents
สามก๊ก 2
สามก๊ก 2
สามก๊ก 2
จัดทำโดย
เสนอ
อ.พนมศักดิ ์ มนู ญปรัชญำภรณ์
คณะผู ้จัดทำ
สารบัญ
้
๑ การอ่านและพิจารณาเนื อหาและกลวิ
ธใี นวรรณคดีและวรรณกรรม ประกอบด้วย
้ อง
๑.๑ เนื อเรื ้ องย่
่ หรือเนื อเรื ่ อ
่
๑.๒ โครงเรือง
๑.๓ ตัวละคร
่
๑.๔ ฉำกท ้องเรือง
๑.๕ บทเจรจำหรือรำพึงรำพัน
่
๑.๖ แก่นเรืองหรื ่
อสำรตั ถะของเรือง
๒ การอ่านและพิจารณาการใช้ภาษาในวรรณคดีและวรรณกรรม ประกอบด้วย
๒.๑ กำรสรรคำ
๒.๒ กำรเรียบเรียงคำ
๒.๓ กำรใช ้โวหำร
๓ การอ่านและพิจารณาประโยชน์หรือคุณค่าในวรรณคดีและวรรณกรรม
๓.๑ คุณค่ำด ้ำนอำรมณ์
๓.๒ คุณค่ำด ้ำนคุณธรรม
๓.๓ คุณค่ำด ้ำนสังคม
บรรณานุ กรม
้
การอ่านและพิจารณาเนื อหาและกลวิ
ธใี นวรรณคดีและวรรณกรรม
้ อง
เนื อเรื ้ องย่
่ หรือเนื อเรื ่ อ
้
ในสมัยพระเจ ้ำเหียนเต ้ วเป็ นมหำอุปรำชสำเร็จรำชกำรแผ่นดิน
้ โจโฉตังตั
และคิดกำจัดเล่ำปี่ ซึงขณะนั
่ ๋ิ ่ เล่ำปี่ หนี ไปพำนักลีภั
้นครองเมืองชีจวอยู ้ ยอยู่ทเมื
่ี องกิจว๋ิ
ฝ่ ำยโจโฉเมื่อเข้ำยึดเมืองชีจวของเล่
๋ิ ำปี่ ได ้ ก็ยกไปตีเมืองแห ้ฝื อของกวนอู
้ (ทหำรฝ่ ำยโจโฉ)
โจโฉส่งทหำรไปล่อให้กวนอูไล่ตำมออกมำนอกเมืองและล้อมจับตัวกวนอูไว ้ เตียวเลียว
่
ซึงกวนอู
เคยช่วยชีวต ้
ิ ไว ้เป็ นผูเ้ ขำ้ ไปเกลียกล่ ่
ั โจโฉ กวนอูยอมจำนนแต่ขอเงือนไขเป็
อมกวนอูให้ไปอยู่กบ นสัญญำ
้
๓ ขอ้ จำกโจโฉคือ ขอใหไ้ ดเ้ ป็ นขำ้ พระเจ ้ำเหียนเต ้ ขอใหไ้ ดป้ รนนิ บต ่
ั แิ ละคุม้ ครองพีสะใภ้ทั ้
งสอง
คือนำงกำฮูหยินและนำงบิฮูหยิน ภรรยำของเล่ำปี่ ซึงกวนอู
่ ่
นับถือเหมือนเป็ นพีสะใภ้
และขอไปหำเล่ำปี่ ทันทีเมือรู
่ ้ว่ำอยู่ทใด ่
่ี แต่แรกโจโฉไม่ ยอมรบั เงือนไขข้
อสุดท ้ำย
้ งยกนิ ทำนเรืองอิ
เตียวเลียวจึ ้ เห็นว่ำ กวนอูน้นเป็
่ เยียงผูก้ ตัญญูมำเล่ำเพื่อชีให้ ั นคนกตัญญูมำก
้ อย่ำงดีอำจผูกใจกวนอูไว ้ได ้ โจโฉจึงยอมรับเงือนไขของกวนอู
หำกโจโฉเลียงดู ่
้
โจโฉพำกวนอูไปถวำยตัวเป็ นทหำรพระเจ ้ำเหียนเต ้ และให้กวนอูกบ ่
ั พีสะใภ้ทั ้
งสองได อ้ ยู่อย่ำงสุขสบำย
แต่กวนอูก็มไิ ดม้ น ้
ี ำใจตอบสนองโจโฉ ่ ตย ์และจงรกั ภักดีต่อเล่ำปี่ อย่ำงแนบแน่ น
กลับแสดงว่ำยังซือสั
่ ำกวนอูเป็ นคนกตัญญูคงจะไม่จำกไปจนกว่ำจะไดต้ อบแทนบุญคุณก่อน
โจโฉคิดน้อยใจแต่ก็เชือว่
่
โครงเรือง
่ สำมก๊กตอนกวนอูไปรับรำชกำรกับโจโฉนั้น มีโครงเรืองเกี
สำหรบั เรือง ่ ่
ยวกับมหำอำนำจใน แต่ละดินแดน
่ ละดินแดนนั้นไดท้ ำสงครำมกำรเมืองและชิงบัลลังค ์อำนำจเพือให
ซึงแต่ ่ ้ตนนั้นเป็ นใหญ่
้ ละตัวละครยังมีกลยุทธ ์ทีมี
นอกจำกนี แต่ ่ เล่ห ์เหลียมที
่ ่
แตกต่ ำงออกไปสำหรับกำรทำสงครำมอีกดว้ ย
เล่าปี่
่
มีนิสยั ทีโอบอ ้อมอำรีและเป็ นทีรั่ กใคร่แก่คนทัวไป
่
ั้ ข
ตัวอย่างเช่น “ครงนี ่ ำนนับถือนี คุ
้ ำ้ พเจ ้ำเป็ นคนอนำถำ ซึงท่ ้ ณหำทีสุ
่ ดไม่
กวนอู
่ ควำมกล้ำหำญ เด็ดเดียว
เป็ นขุนพลทีมี ่ ชำนำญในกำรรบ
่ี ควำมซือสั
และไดร้ บั กำรยกย่องว่ำเป็ นผูท้ มี ่ ตย ์และกตัญญูต่อผูม้ พ
ี ระคุณ
่
ตัวอย่างเช่น ตอนทีโจโฉไปยึ ๋ิ
ดเมืองชีจวและตี
เมืองแหฝ้ ื อของกวนอู
้ กวนอูได้ขอขอ้ ตกลง ๓ ขอ้ แก่โจโฉ และหนึ่ งในนั้น คือ
โจโฉไดส้ ่งทหำรไปล่อให ้กวนอูออกมำและส่งให ้เตียวเลียว
กำรไปหำเล่ำปี่ และขอปรนนิ บต ่ ้
ของเล่ำปี่ เตียวเลียวอ
ั ริ วมไปถึงคุ ้มครองพีสะใภ้ ้ำงว่ำ ถำ้ กวนอูไม่ ยอมไปกับโจโฉ
่ วยเหลือเล่ำปี่ ได ้
แต่ยงั ดึงดันจะสูร้ บต่อไป หำกตำยไปก็จะหมดโอกำสทีจะไปช่
ี ไู ้ ด ้ดูแลภรรยำของเล่ำปี่ อีกดว้ ย กวนอูจงึ เห็นตำมนั้น จึงตกลง ดังเห็นได้วำ่
และจะไม่มผ
กวนอูนั้นมีควำมจงรกั ภักดีตอ
่ เล่ำปี่ มำกถึงแม้วำ่ จะไปอยู่กบ ้ งไม่
ั โจโฉ อีกทังยั
ื เจ ้ำนำยเก่ำดังทีว่่ ำ
ปิ ดบังเจ ้ำนำยใหม่ว่ำตนยังมีใจจงรกั ต่อเจ ้ำนำยเก่ำอยู่ ถึงแม้กวนอูจะมีเจ ้ำนำยใหม่ก็ยงั ไม่ ลม
้ั
“ครนจะ ้
เอำเสือใหม่ น้ันใส่ชนนอก
้ั ้
คนทังปวงจะครหำนิ นทำว่ำได ้ใหม่แล้วลืมเก่ำ”
้
เตียวเลียว
เป็ นผูท ่ี สติปัญญำในกำรพูดจำหว่ำนล้อมผูอ้ น
้ มี ่ื
้
ตัวอย่างเช่น กำรพูดจำเกลียกล่ อมให ้กวนอูไปอยู่กบ
ั โจโฉ รวมไปถึงกำรพูดให้กวนอูรู ้สึกผิดและเป็ น
่ี ำให ้เล่ำปี่ กับเตียวหุยพลอยเดือดร ้อนกับกำรตัดสินใจทีจะไม่
สำเหตุทจะท ่ ไปอยู่กบ
ั โจโฉ
“มหำอุปรำชใหท้ หำรล้อมท่ำนไว ้เป็ นอันมำก
ถำ้ ท่ำนมิสมัครเขำ้ ด ้วยเห็นชีวต
ิ ท่ำนจะถึงแก่ควำมตำยหำประโยชน์มไิ ด ้
ถำ้ ท่ำนมิสมัครเขำ้ ด ้วยเห็นว่ำจะถึงแก่ควำมตำย”
้
เตียวเลี ้
ยวได ้ ูดต่อกวนอูเพื่อโน้มน้ำวให้กวนอูนั้นยอมจำนนมำอยู่กบ
พ ั โจโฉ
้ อเป็ นนักกำรทูตทีดี
เตียวเลียวถื ่ ทสำมำรถท
่ี ำกำรเจรจำไดป้ ระสบควำมสำเร็จเลยทีเดียว
่
ฉากท้องเรือง
่
สำมก๊ก มีฉำกทอ้ งเรืองอยู ้
่ในประเทศจีน สมัยพระเจ ้ำเหียนเต ่ นฉำกทีเหล่
้ ซึงเป็ ่ ำก๊กต่ำงๆ มีกำรขัดแยง้
บทเจรจาหรือราพึงราพัน
้ ำนี ของเล่
“เสือเก่ ้ ้ ำปี่ ไปอยู่ทใดมิ
ำปี่ ให้ บัดนี เล่ ่ี ้ นนี ใส่
ไดแ้ จ ้ง ขำ้ พเจ ้ำจึงเอำเสือผื ้ ชนนอก
้ั
หวังจะดูต่ำงหน้ำเล่ำปี่ ครนจะเอำเสื
ั้ ้
อใหม่ นั้นใส่ชนนอก
ั้ ้
คนทังปวงจะครหำนิ นทำว่ำได ้ใหม่แล้วลืมเก่ำ”
่
บทเจรจำดังกล่ำวทีกวนอู ่ เ้ สือใหม่
กล่ำวไว ้เมือได ้ ้ ำของเล่ำปี่ ทับเสือใหม่
จำกโจโฉแต่ก็ยงั คงใส่เสือเก่ ้ ของโจ
โฉนั้นแสดงให ้เห็นถึงควำม จงรกั ภักดีและควำมซือสั
่ ตย ์ต่อกวนอูทยั
่ี งคงมีให ้แก่เล่ำปี่
้
“ เรำเลียงกวนอู ้
ขนำดนี แล้ว กวนอูยงั มีน้ำใจผูกพันรกั เล่ำปี่ อยู่
เรำคิดจะอ่ำนประกำรใดกวนอูจงึ จะเอำใจออกหำกเล่ำปี่ ”
่ ำให ้โจโฉคิดน้อยใจทีตนเองท
จำกบทเจรจำดังกล่ำวทีท ่ ้
ำดีกบั กวนอูและให ้ของตังมำกมำยแต่ กวนอูก็ยงั คง
่ ตย ์และจงรักภักดีทมี
แสดงควำมซือสั ่ี ต่อเล่ำปี่ อยู่เสมอ
“อันควำมตำยอุปมำเหมือนนอนหลับ”
่
บทเจรจำดังกล่ำวทีกวนอู ้ ำตนพร ้อมจะสูก้ บ
กล่ำวไว ้กับเตียวเลียวว่ ั โจโฉอย่ำงไม่กลัวตำย แสดงให้เห็นถึง
่ ำยและไม่สำคัญ เป็ นเรืองปกติ
ควำมตำยเป็ นเรืองง่ ่ ของทุกคน
่ กทีเบำ
"ธรรมดำเกิดมำเป็ นชำยให ้รู ้จักทีหนั ่ ่ กทีเบำ
ถำ้ ผู ้ใดมิไดร้ ู ้จักทีหนั ่
้
คนทังปวงก็ จะล่วงติเตียนว่ำผู ้นั้นหำมีสติปัญญำไม่"
่ ยวเลียวเกลี
บทเจรจำดังกล่ำวทีเตี ้ ้
ยกล่ อมให้กวนอูคด
ิ ถึงบุญคุณของโจโฉ
้ ตนเป็ นอย่ำงดี ถึงแม้วำ่ กวนอูก็ยงั ไม่ลม
เพรำะโจโฉไดเ้ ลียงดู ่ ดถึงบุญคุณของเล่ำปี่
ื ทีจะคิ
่
“ซึงมหำอุ ้ คุณแก่เรำก็จริงอยู่ แต่จะเปรียบเล่ำปี่ นั้นยังมิได ้
ปรำชนี มี
ดว้ ยเล่ำปี่ นั้นมีคณ
ุ แก่เรำก่อนประกำรหนึ่ งก็ไดส้ ำบำนไว ้ต่อกันว่ำเป็ นพีน้
่ อง
ั้
เรำจึงไดต้ งใจร ้
กั ษำสัตย ์อยู่ทุกวันนี เรำก็ คด
ิ ถึงคุณมหำอุปรำชอยู่มไิ ด ้ขำดถึงมำตรว่ำเรำจะไปจำกก็จะขอแทนคุณเสี
ยก่อนให้มช ื่
ี อปรำกฏไว ้เรำจึงจะไป”
จำกบทเจรำจำดังกล่ำวแสดงให ้เห็นว่ำกวนอูน้ันมีควำมกตัญญูนึกถึงบุญคุณของคนอยู่เสมอ
่ ตย ์และภักดีกบ
ถึงแม้วำ่ กวนอูยงั ซือสั ั เล่ำปี่ แต่กวนอูก็ยงั ไม่ลม ่ ดตอบแทนบุญคุณของโจโฉ
ื ทีจะคิ
้ กำลังมำก เดินทำงไดว้ น
“ม้ำเซ็กเธำว ์ตัวนี มี ั ละหมื่นเส้น แม้ขำ้ พเจ ้ำรู ้ข่ำวว่ำเล่ำปี่ อยู่ทใด
่ี
ถึงมำตรไหลก็จะไปหำไดโ้ ดยเร็ว”
่
แก่นเรืองหรื ่
อสาร ัตถะของเรือง
สำมก๊ก ตอนกวนอูไปรบั รำชกำรกับโจโฉ
่ ตย ์และจงรักภักดีต่อของกวนอูทมี
แสดงให้เห็นถึงควำมซือสั ี่ ต่อเล่ำปี่ แม้ว่ำโจโฉจะทำดีมำกแค่ไหน
่ ญญำทีเคยให
ก็ยงั ไม่เคยลืมบุญคุณและคำมันสั ่ ้ไว ้กับเล่ำปี่
การอ่านและพิจารณาการใช้ภาษาในวรรณคดีและวรรณกรรม
่
๒. การเลือกใช้คาให้เหมาะสมกับเรืองและฐานะของบุ ่
คคลในเรือง
่
ในเรืองสำมก๊
ก มีกำรใช ้คำว่ำ “มหำอุปรำช” เรียกแทนโจโฉ ยกตัวอย่ำงเช่น
่ ยวเลียวเกลี
ตอนทีเตี ้ ้
ยกล่อมให ้กวนอูคด
ิ ถึงบุญคุณของโจโฉ
และเป็ นกำรแนะนำให ้กวนอูใคร่ครวญเปรียบเทียบระหว่ำงน้ำหนักบุญคุณของโจโฉกับเล่ำปี่
่
เพือจะตอบแทนได ่
ต้ ำมทีควร “อันมหำอุปรำช มีน้ำใจเมตตำต่อท่ำน ทำนุ บำรุงท่ำนยิงกว่
่ ำเล่ำปี่ อีก
่ นเสียงสม
๓. คาทีเล่ ั ผัส
่
ในเรืองสำมก๊
ก ตอนกวนอูไปรบั รำชกำรกับโจโฉ มีกำรเล่นเสียงสำผัสในประโยคต่ำงๆ ตัวอย่ำงเช่น
้ ำนี ของเล่
“เสือเก่ ้ ้ ำปี่ ไปอยู่ทใดมิ
ำปี่ ให้ บัดนี เล่ ี่ ้ นนี ใส่
ไดแ้ จ ้ง ขำ้ พเจ ้ำจึงเอำเสือผื ้ ชนนอก
ั้
หวังจะดูต่ำงหน้ำเล่ำปี่ ครนจะเอำเสื
ั้ ้
อใหม่ นั้นใส่ชนนอก
ั้ ้
คนทังปวงจะครหำนิ นทำว่ำได ้ใหม่แล้วลืมเก่ำ”
่ ำให้ประโยคนั้นสวยงำมมำกขึน้
บทเจรจำดังกล่ำว มีเสียงสัมผัสระหว่ำง ให้ กับ ไป ซึงท
เวลำอ่ำนทำให้มค ่ น้
ี วำมไพเรำะมำกยิงขึ
่ นเสียงหนักเบา
๔ คาทีเล่
่
“เรำให้เงินทองสิงของแก่ ิ ดี ท่ำนไม่ชอบใจแลมีควำมยินดีเหมือนเรำให้มำ้ ตัวนี ้
ท่ำนมำเป็ นอันมำกก็ไม่ยน
เหตุไฉนท่ำนจึงรกั ม้ำอันเป็ นสัตว ์เดียรจั ฉำนมำกกว่ำทรพ ่ นอีกเล่ำ” เป็ นคำพูทดีโจโฉได
ั ย ์สิงสิ ่ ้พูดต่อกวนอู
จะเห็นไดว้ ำ่ ในตอนแรก มีกำรใช ้เสียงเบำในกำรพูด
่
แต่ก็เริมหนั ้ อโจโฉพยำยำมพู
กขึนเมื ่ ดถึงน้ำใจของโจโฉแก่กวนอู
การเรียบเรียงคา
่
เรียงขอ้ ควำมทีบรรจุ
สำรสำคัญไว ้ท้ำยสุด
่ ำนเข ำ้ ใจง่ำย รวมไปถึงมีวธิ ก
มีกำรเรียบเรียงคำในภำษำทีอ่ ่ ควำมไพเรำะเหมำะสม ชี ้
ี ำรเรียบเรียงคำทีมี
่ ำคัญอีกอย่ำงหนึ่ งของเรือง
ให้เห็นถึงคุณธรรมขอ้ คิดทีส ่ คอื ขอ้ คิดในเรืองของควำมซื
่ ซึงก็ ่ ่ ตย ์ ดังเช่น
อสั
“ธรรมดำเกิดมำเป็ นผูช ่ กเบำ ถำ้ ผู ้ใดมิไดร้ ู ้จักทีหนั
้ ำยให้รู ้จักทีหนั ่ กทีเบำ
่
้
คนทังปวงก็ จะล่วงติเตียนว่ำผู ้นั้นหำมีสติปัญญำไม่”
่
เป็ นกำรเรียบเรียงประโยคแบบทีบรรจุ
สำรสำคัญไว ้สุดท้ำย
่ นคำพูดทีเตี
ซึงเป็ ่ ยวเลียวพู
้ ดต่อกวนอูใหใ้ คร่ครวญเปรียบเทียบระหว่ำงบุญคุณของโจโฉกับของเล่ำปี่
้ ตนอย่ำงดี แต่ตนก็ไม่วำยคิดถึงเล่ำปี่ ”
“แม้โจโฉเลียงดู
่ นคำพูดทีเตี
ซึงเป็ ่ ยวเลียวเกลี
้ ้
ยกล่ อมให้กวนอูคด
ิ ถึงบุญคุณของโจโฉ
้
เรียบเรียงประโยคให ้เนื อหำเข ้
ม้ ขน้ ขึนไปตำมลำดับแต่คลำยควำมเขม้ ขน้ ลงในช่วงหรือประโยคสุดท ้ำยอย่
ำงฉับพลัน
่ ยวเลียว
เป็ นกำรใช ้วำทศิลป์ ในกำรเจรจำควำม เห็นไดจ้ ำกตอนทีเตี ้
้ เกลียกล่ อมให้กวนอูมำเขำ้ กับโจโฉ
้ ให
เตียวเลียวชี ้ เ้ ห็นโทษ ๓ ประกำร โดยพยำยำมเน้นถึงเล่ำปี่ ผู ้ทีกวนอู
่ ่ ดไว ้ในลำดับสุดท ้ำย
กล่ำวไว ้ว่ำสำคัญทีสุ
“ผลเสียประกำรแรกคือกวนอูก็จะไม่มโี อกำสไปตำมหำและช่วยเหลือเล่ำปี่ ได ้ ประกำรทีสอง
่
ภรรยำของเล่ำปี่ จะ ไม่มค
ี นดูแลคุม้ ครอง
่
และประกำรทีสำมเท่ ่ กั ษำชีวต
ำกับไม่ยอมเผชิญควำมลำบำกเพือร ิ ไว ้ค่อยพบเล่ำปี่ ”
่ ็ นจริง
๒. การกล่าวผิดไปจากทีเป
- ุ มำเหมือนหนึ่ งลุยเพลิงอันลุก
“ถึงมำตรำว่ำท่ำนจะได ้ควำมลำบำกก็อป
่ ยงท่ำนไปภำยหน้ำ”
แลขำ้ มพระมหำสมุทรอันกว ้ำงใหญ่ ก็จะลือชำปรำกฏชือเสี
เป็ นกำรเปรียบเทียบให ้เกินจริงว่ำ กำรเผชิญกับควำมลำบำกนั้นยำกลำบำก
่ ้องลุยไฟ ลุยน้ำและขำ้ มมหำสมุทรทีกว
เหมือนกับกำรทีต ่ ้กล่ำวเกินจริงไปมำก
่ ้ำงใหญ่ ซึงได
่
เพือให้
ผอู ้ ่ำนนั้นรบั รู ้ถึงควำมลำบำกของตัวละครไดช ่ น
้ ดั เจนมำกยิงขึ ้
๓. การใช้นามนัย
- ้ น้ำใจเมตตำท่ำน ทำนุ บำรุงท่ำนยิงกว่
“อันมหำอุปรำช นี มี ่ ำเล่ำปี่ อีก
เหตุใดท่ำนจึงมีใจคิดถึงเล่ำปี่ อยู่”
้
เตียวเลียวได ่
้ ูดกับกวนอูโดยใช ้คำว่ำ มหำอุปรำช ซึงในที
พ นี่ หมำยถึ
้ ง โจโฉ
เป็ นกำรใช ้นำมแสดงให ้เห็นถึงตำแหน่ งของตัวละคร นั้นก็คอื ยศอันสูงของโจโฉ จึงใช ้คำว่ำ มหำอุปรำช
และถึงแม้จะใช ้เพียงคำว่ำ มหำอุปรำช เพียงคำเดียวโดยไม่เอ่ยถึงชือ่
่
ก็ทำให ้ตัวละครในเรืองและผู ่ อ้ งใช ้ชือว่
้อ่ำนเขำ้ ใจไดโ้ ดยไม่จำเป็ นทีจะต ่ ำกำลังกล่ำวถึง โจโฉ
การอ่านและพิจารณาประโยชน์หรือคุณค่าในวรรณคดีและวรรณกรรม
คุณค่าด้านอารมณ์
่ กนั้น นอกจำกมีกำรใช ้ภำษำทีอ่
ผูเ้ ขียนเรืองสำมก๊ ่ ำนง่ำยแล้ว
้ งสำมำรถทำให ้ผูเ้ ขียนเขำ้ ใจควำมรู ้สึกของตัวละครเป็ นอย่ำงดี ไม่วำ่ จะเป็ น
อีกทังยั
ี่
กำรกระทำของกวนอูทแสดงถึ ี่ ต่อเล่ำปี่ แม้จะไม่รู ้ว่ำเล่ำปี่ ยังมีชวี ต
งควำมกตัญญูทมี ิ อยู่หรือไม่
้
ทำให ้ผูร้ ู ้สึกอ่ำนรู ้สึกซำบซึงในควำมจงร ี่ ต่อเล่ำปี่ เสมอ
กั ภักดีของกวนอูทมี
้ น้ำใจของโจโแทีมี
อีกทังควำมมี ่ ต่อกวนอูอก ่
ี ดว้ ย โจโฉไดใ้ ห้เตียวเลียวไปเกลี ่
ยกล่ อมของกวนอูให ้มำอยู่กบ
ั ตนก็จริง
แต่โจโฉก็มน
ั จะปฏิบต
ั ก
ิ บ
ั กวนอูดต ่ ่ นให ้กวนอูน่ ังทีสู่ งกว่ำขุนนำง
ี ลอดมำ ไม่วำ่ จะเป็ น กำรจัดแจงทีนั
้ งให ้เครืองเงิ
พร ้อมทังยั ่ นเครืองทองแก่
่ ้ั ่ งทีโจโฉเห็
ี ดว้ ย ครงหนึ
กวนอูอก ่ ้
นกวนอูใส่เสือขำด และม้ำผอม
้ วใหม่พร ้อมทังม้
โจโฉก็นำเสือตั ์
้ ำฝี เท ้ำดี และทำนุ บ ำรุงกวนอูดว้ ยยศศักดิศฤงคำร
่ ำให้ผู ้อ่ำนไดร้ บั รู ้ถึงควำมตังใจจริ
ซึงท ้ งและควำมดูแลเอำใจใส่ของโจโฉ
คุณค่าด้านคุณธรรม
่ ร้ ับ คือ ควำมซือสั
สำมก๊ก ตอนกวนอูไปรบั รำชกำรกับโจโฉ คุณธรรมทีได ่ ตย ์ ของ กวนอูทมี
่ี ตอ
่ เล่ำปี่ เช่น
่
ตอนทีกวนอู
ยอมเสียสละตนเองไปอยู่กบ ่ จะกลั
ั โจโฉเพือที ่ บมำช่วยเหลือเล่ำปี่
่
ระหว่ำงทีกวนอู
ยำ้ ยไปอยู่กบ
ั โจโฉกไ้ ม่ไดค้ ด ่ มบุญคุณของเจ ้ำนำยเก่ำ หรือ เล่ำปี่
ิ ทีจะลื
กวนอูได ้คำนึ งถึงบุญคุณของเล่ำปี่ อยู่ตลอดเวลำ และยังทดแทนบุญคุณของโจโฉก่อนทีจะกลั
่ บไปหำเล่ำปี่ อีกดว้ ย
คุณค่าด้านวรรณศิลป์
่ ้ในกำรแต่ง เป็ นกำรเล่ำเรืองด
ภำษำทีใช ่ ว้ ยบรรยำยโวหำรทีใช
่ ้ประโยคทีไม่
่ ซบั ซ ้อน
่ อสถำนที่
ใช ้ภำษำโบรำณแต่ก็สำมำรถเขำ้ ใจได้ง่ำย แม้วำ่ ชือหรื
มีกำรเขียนทับศัพท ์มำจำกภำษำจีนแต่ผู ้อ่ำนก็สำมำรถอ่ำนได ้ง่ำยเพรำะมีวรรณยุกต ์กำกับชัดเจน
่
หำกอ่ำนแล้วพิจำรณำบริบทของเรืองจะทำให้ผู ้อ่ำนเขำ้ ใจบทบำทในตอนนั้นๆมำกขึน
้
่
มีกำรใช ้สำนวนเปรียบเทียบทีคมคำย ่ ้วำทศิลป์ ในกำรเจรจำรและ
มีบทสนทนำทีใช
่
มีกำรใช ้ภำษำเพือโน้
มน้ำวใจอย่ำงมีประสิทธิผล
สมกับพระรำชปณิ ธำนของพระบำทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้ ำจุฬำโลกมหำรำช
่ พระรำชประสงค ์ให้วรรณคดีเรืองสำมก๊
ทีมี ่ ่
ก “เป็ นหนังสืออันสมควรแปลไว ้เพือประโยชน์
รำชกำรบ้ำนเมือง”
คุณค่าด้านสังคม
่
ในเรืองสำมก๊
ก ตอน กวนอูไปร ับรำชกำรกับโจโฉ
่
ไดแ้ สดงถึงค่ำนิ ยมในเรืองของควำมเชื ่ ่
งคม เช่น มีกำรเชือในเรื
อของคนในสั ่
องของโชคลำง
่
ในขณะทีโจโฉยกทั
พไปตีเมืองเสียพ่ำย ไดเ้ กิดลมพำยุใหญ่พด ่ กมำบนเกวียนนั้นหักทับลง
ั หนักธงชัยซึงปั
โจโฉเห็นวิปริตดังนั้นก็ให้หยุดทหำรตังค่
้ ำยมั่นไว ้แล้วถำมทีปรึ ่
่ กษำว่ำ “ซึงลมพำยุ ้ ้
ั มำถูกธงชัยเรำหักลงทังนี
พด
่ กษำของโจโฉจึงตอบกลับว่ำ
จะเห็นดีแลร ้ำยประกำรใด ซุนฮก ทีปรุ
ั ธงชัยหักทบลงมำนั้นเป็ นลมทิศตะวันออก เวลำค่ำวันนี ดี
“เกิดลมพำยุใหญ่พด ้ ร ้ำย
้
หนังสือเรียนสำระกำรเรียนรู ้พืนฐำนวรรณคดี ้ ธยมศึกษำปี ท6
วจิ กั ษ์ ชันมั ี . กรุงเทพฯ. กรมกำรค้ำของ สกสค,
2557.
https://drama.kapook.com/view158826.html