SANG PANGERAN PATI

Kijang Innova kang isih cring warna ireng meles mlebu platarane ​Cahaya Kita​, koran
kaloka ing saindenging tanah Jawa. Sing mudhun saka palungguhan setir priya pidegsa,
praupan bagus, panganggone katon necis, hem lengen dawa warna abu-abu nom, clanane
ireng saka wool alus, dhasi biru tuwa, sepatune ireng Louis Vuitton gilap bisa mlesedake laler
menclok. Sawise metu saka setiran, kunci enggal dijabut lan diuncalake marang sawenehing
wong lanang kang wis ngenteni. Pawongan lanang mau wis ngerti jejibahane, nggawa mobil
menyang parkiran, njupuk tas kerja lan digawa munggah ing kantore sang priya flamboyan
ing gedhong susun ka- 7.

Pardi : “Awas, minggir-minggir ana pak suryo”

Waluyo : “ Endi, Endi?”

Pardi : “ Lha kae, nang ngarepe lift”

Waluyo : “ono opo? Sopo Pak suryo iku?”

Pardi : “ Pak Suryo iku Wakil pemimpin redaksi”

Waluyo : “iyo iyo, ayo minggir”

Tekan lantai 7 Suryo kober nginceng kamare Wakil Pemimpin Perusahaan kang
ngrangkep Pemimpin Redaksi saka bolongan kaca pernah ndhuwur lawang kira-kira padha
karo dhuwure mripat wong diwasa. Kacihna ing njero wis ana sing pinarak. Pawongan
sulistya, ayu merak ati lan katon jinem : Prihastuti Kusumo, lagi ibut njingglengi
berkas-berkas layang lan dhokumen kang numpuk ing mejane.

Suryo Baskoro nothog lawang, banjur mlebu.

Suryo : “Sugeng enjang Mbak Tuti!”
Mbak Tutu : “Enjang Sur!, iyo nang mlebu”
Suryo : “Aku kalah sregep rek karo mbakyuku sing ayu!”

Mbak Tuti :” yo ora sur, biasa wahe”

Suryo : “iyo iyo mbak”
Mbak Tuti : “Peneran kowe mrene, lungguha sedhela Dimas Suryo! Ana bab sithik kang
rada wigati.”
Suryo : “Arep dhawuh apa Mbakyu?”

Mbak Tuti : “Mengko awan watara jam loro, Walikota ngajak sapatemon. Ning ya kuwi,
sing arep dirembug apa, ora ana paugeran kang gumathok. Wong sing telepon ajudane.
Tulung ya, samektakna file-file kang magepokan karo liputane ​Cahaya Kita​ ngenani
Walikota. Bisa ta?”
Suryo : “Kudu bisa lan mesthi bisa Mbak, masalah keciil.” (Karo nyeleh driji
jempole tengen ing rose driji jenthike. Sawise iku driji jempol lan penunggul dijethetake.
Kaya yen lagi metheti manuk. Muni banter.)
Suryo : “Apa maneh Mbak?”
Mbak Tuti : “Sekretaris Redaksi konen nyawisake berkas kabeh perjanjen kang
magepokan karo Kotamadya, mengko dakjak pisan!”

Suryo : “Apa aku ora perlu ndherekake?”

Mbak Tuti : “Walah, ngapa ndadak grudugan? Karomaneh sapa sing nunggu kantor lan
mikuwati yen ana apa-apa?”
Suryo :“Wis, mung iku tugasku?”
Mbak Tuti : “Wes iku ae, Suryo!”
Suryo : “Yen ngono kepareng mundur, Mbakyu!”
Pemimpin Redaksi mesem pait madu, wong bagus Suryo Baskoro ngadeg. Manthuk
kurmat, ngaras tangane ibu bos sepisan maneh, banjur mbukak lawang. Ora suwe……

Sang Pangeran Pati (2)

Basuki ngakak, njendhul gegere Redaktur Opini alon. Tekan ngarep ruwangane Wakil
Pemimpin Redaksi, Basuki nothog lawang, banjur dibukak. Suryo lagi tilpun. Nalika weruh
yen Basuki sing mbukak lawang, dheweke nutupi corong guneman,
Suryo : “Bas, sik ya sepuluh menit engkas!”

Basuki :“O, iya mas, ra pa-pa!” (karu nutup lawange maneh, Basuki ngerti ing salaga.
Suryo lagi rembugan bab kang alus-alus utawa siningid kebak wewadi, ora kena dirungu
dening wong liya)

Penelpon : “Mas piye rembugan sing wingi, serius apa ora?”

Suryo : (suryo meneng sedelok karo nyetitekake swara ing sabrang kana.) “O serius,
aku dakngirim anak buwah bae. Bocahe sing rada idealis ngono lho Mas, ning isih polos! Ya
wis, sesuk bar senam pagi, kirakira jam 08.00 esuk ya Mas?”
Penelpon : “Oke!”
Praupane Suryo katon bingar, kalegan atine! Banjur age-age ngundang Basuki
lumantar ponsele. Ora nganti samenit, Basuki wis mak bedhengus ana lawang.
Suryo : “Lho, Bas, kok cepet temen!”
Basuki : “Dakenteni neng ruwangane Yuni kono lho, Mas!”
Suryo : “Wah, pinter kowe, Bas! Parkir bae kok ya milih nggone prawan ayu!”
Basuki : “Walah Mas, padha-padha mripat lanang, tinimbang neng ruwangane Pak
Mitro sing kaca mripate kandel rak ya enak nyawang wong ayu!”

Suryo ngakak. Amerga Pak Mitro kang Redaktur Budaya pancen wis sepuh, meh
pensiun, watara 60 taun. Nanging lelabuhane marang ​Cahaya Kita​ tan kinira.

Suryo : “Anak buwahmu sing isih polos lan idealis, sapa Bas?”
Basuki : “Tugas apa ta, Mas?, kok takok anak buwah sing isih polos barang?”
Suryo : “Investigasi!”
Basuki : “Investigasi (​penyelidhikan​) kok golek bocah polos? Mengko yen kecenthok
tembok kekuwasaan piye? Mesthine rak ya sing wis pengalaman ta?”
Suryo : “Bas, Bas! Pitakonmu ngalahke dawane Argo Bromo. Nanging ya lumrah.
Wangsulane magepokan karo strategi perusahaan, Bas! Tetimbangane akeh, ning aku ora bisa
njlentrehake saiki. Suk kapan ngono yen aku ora repot nemen-nemen kowe mesthi bakal
dakcritani!”
Basuki : “Yen iku kawicaksanane perusahaan, Mas Suryo ra sah crita ya ra pa-pa.
Kejaba iku, kapan ta Mas Suryo anggone ora sibuk?”
Basuki mentheng kelek, rumangsa dianggep remeh. Tembung “kawicaksanan”perusahaan
sing dianggep wadi mujudake bab kang…..

Sang Pangeran Pati (3)

Basuki : “Ya hebat! Hebat tenan! Titenana Yun…!”

Wahyuni : “Dititeni apane?”

Basuki : “Bar mobile anyar mengko rak ganti pisan liyane!”

Wahyuni : “Liyane apa?”

Basuki : “Bojo, upamane!”

Wahyuni : “His, ngawur kowe, Bas! Mas Suryo mono isih jaka, thing-thing!”

Basuki : “Kowe kok ngerti Yun?”

Wahyuni : “Ya ngerti bae, wong daleme tanteku cedhak daleme ibune Mas Suryo!”
Basuki : “Eman ya Yun, wong bagus, pidegsa, pinter, sugih, yagene durung
duwe sisih​an?”

Wahyuni : “Kowe ki piye ta Bas, mau wis nga​dhep ngono ra gelem takon pisan? Lha
yen kowe takon aku, ye cetha ra ngerti!”

Basuki : “Lha yen ngono mbok openana bae ta Yun, timbang keliya?”

Wahyuni : “Emange aku panti asuhan ? Ngawur bae!”

Basuki : “Hahaha “

Basuki ngakak, banjur ngadeg, sepisan maneh nyaut tisu kanggo ngelapi lambe​ne.
Kuwatir ana turahan roti sing parkir. Sa​wise Basuki metu, Wahyuni nggawa dis​ket isi opini
kanggo koran kang terbit sesuk, arep dipasrahake marang Redaktur Artistik utawa kang
mbawahi babagan ​lay-out​.
***

Jam loro thet, Rudi Hamonangan ngadhep Wapemred.

Rudi :“Wilujeng Sonten Pak Suryo,” anggo​ne uluk salam katon trapsila.

Suryo : “Sonten, Rud. Monggo lenggah!”

Najan jenenge Hamonangan, awit ibu​ne wong Jawa deles, laire ing Pono​rogo, mula nalika
lungguh sirahe tumung​kul lan tangane ngapurancang.

Suryo Baskoro mung mesem.

Suryo : “Coba Rud, critaa pengalamanmu nalika nyekel pers kampus!”

Rudi : “Ing bab menapanipun?”

Suryo : “Yen bab golek dana, cetha ora narik kawigaten Rud! Mesthine ya bab golek
berita, luwih-luwih sing magepokan karo investigasi, upamane!”

Surya nguncali pakan. Iwake, Rudi Hamonangan, nyaut. Kanthi makantar-kantar

bocah iku crita salaras karo kang di​jaluk dening Wapemred. Utege Wapem​red kang pancen
encer, nyathet anggone ngethuprus Rudy. Ora ana kang cicir, najan ora ngetarani. Dene
anggone crita Rudy prasasat ora nganggo saringan, kabeh disok glogok. Sing takon
Wapemred, sapa sing ora mong​kog? Mula critane ya runtut, klebu anggo​ne dadi demonstran
barang. Malah tau dhadhane disawat sepatune pulisi, nganti gosong. Mesthi bae nganti ora
eling. Ban​jur dening Rektor dikirim menyang Ru​mah Sakit sing kamare winadi. Nganti ibu​ne
bae ora entuk sambang. Antarane Rek​tor karo kepala rumah sakit prasasat gèdhèg karo
anthuk. Kejaba rumah sakit mau minangka wahana kanggo praktek calon dokter,
pirang-pirang periode sing dadi Rektor ing universitas kawentar mau mesthi saka Fakultas
Kedokteran. Mula nganti dadi rumor lan diplesetake yen Uni​versitas mau jenenge Universitas
Kedok​teran.

Suryo : “Kejaba iku apa meneh Rud?”

Rudi : “Bapak nyuwun e pripun ?” ( nantang.)

Cah enom iku mbedhodhog atine awit…..

Suryo : “Sak liyane kuwi rud , ga onok sing seru maneh” ( Suryo mesam mesem )

Rudi : “ Wah tasik kathah pak!”

Rudi akhire nglanjutake critane marang pak Suryo

Sang Pangeran Pati (4)

Sakwise Pak Suryo marem karo crita critane Rudi, akhire Rudi dipersilahne pamit karo Suryo

Suryo : “Yowes Rud , ngono ae , oleh pamit kowe

Rudi : “Inggih, Pak!” ( Rudi pamit. )

Wapemred enggal mbukak komputere kang layar datar. Nggoleki ​folder-​e

ke​pegawaian. Sawise pegawe administrasi, kasusul daptar wartawan. Nggoleki je​neng Rudi
Hamonangan. Aksara P, Q, lan R : ana Raharjo, Rini Puspita lan Rudianto. Lha, kecekel :
Rudi Hamonangan! Klairan Ponorogo, wong tuwane pensiunan Ca​mat Slahung. Mripate
Suryo kekencar. Ing utege wis kebak gambaran kang ruwet lan rumit. Sawise ​file sing
magepokan karo Rudi di​print-out​, nuli disimpen ing lacine meja tulis, dikunci ceklek. Banjur
kanthi cepet ngentry “nyanyiane” Rudi mau, ​out-line bae. Sawise rampung, di​simpen
nganggo ​pass-word​ winadi. Sing pungkasan komputer di-​off-​ake.
Wapemred ngadeg, sengadi ngadhep Ibu Bos. Kulak warta adol pangrungon anggone mentas
marak ngabyantara Wali​kota. Dumadakan ponsele bengok-bengok. Saka Walikota, nomer
pribadi, Haryo Guritno! Eling ponsele Mas Guritno sing sapirang-pirang, salaras karo rakete
pasrawungan. Tilpun sepisanan mung isi nomere batih, nomer loro kolega, nomer telu pejabat
ing Pamarentah Kutha, nomer papat diweruhi umum, sing ajeg dicekel ajudan. Edan, ana apa
Mas Gurit nim​bali aku, batine. Nanging wis nggerba, mbokmenawa ana sam​bung rapete karo
Pemred.

Suryo : “Sugeng sonten Bapak Walikota!”

Guritno : “Sonten Sur! Lagi ngapa kowe?”

Suryo : “Jenenge buruh lho Mas, ya mbutgawe! Ana apa, Mas?”

Guritno : “Wih, mbakyumu wong ayu Tuti Ku​sumo ki jebul atos ya?”

(Suryo ora wangsulan. Mung mesem nggleges. )

Guritno : “Sur..!”

Suryo : “Dalem, Mas..”

Guritno : “E, takkira kowe nyambi turu!”

Suryo : “Ya ora ta, sapa wani?” ( karo mesem).

Kelingan jaman isih cilik, yen mrang​guli wulangan saka sekolahan kang angel ajeg
takon marang Aryo Guritno, putra​ne Budhe Darmo, mbakyune ibune. Sapa ngira saiki Gurit
dadi Walikota. Mula dheweke ya ngajeni banget, ora wani nylinthis lan cengegesan kaya
nalika isih bocah biyen. Malah kerep Suryo sok rewa-rewa nangis lan rewel, pamrihe su​paya
digendhong mburi dening Gu​ritno. Ning dheweke kudu nyimpen kanyatan iki. Ora becik,
dikira duwe pamrih nempil kamukten. Sisip sembire malah bisa ngrusak reputasine Guritno.
Mula yen arep rembugan sing lembut-lem​but sok semayan ing njaban kutha. Gajege Cisarua
Bogor, utawa ing pinggire Tlaga Batur ing Bali kana. Malah tau nyang Pulo Gili Meno
barang, kapernah lor-kulone pulo Lombok. Golek nggon sepi. Eman, ing ​Cahaya Kita
posisine Suryo dudu wong kapisan. Mula nuhoni suba sita, direwangi nyembah-nyembah
wong kuwasa ing ​Cahaya Kita​, Tuti Ku​sumo. Jebul atos kaya wesi gligen. Ka​mangka….

Sang Pangeran Pati ​(5)

Suryo : “Wah iya, nganti lali!” (Wakil Pemim​pin Redaksi kaya kelalen tenan.)

Kamang​ka sejatine angon ulat. Ulate Tuti Kusumo kang mau njegadhul, saiki wis
rada padhang

Suryo : “ Bab sapatemon karo Walikota mau, piye Mbak?” (Lanjute Suryo)

Tuti : “Ya mau kae, lagi bae aku metu saka parkiran, ndadak Guritno celuk-celuk. Jare
rapate ora sida neng ruwang kerja Wali​kota, nanging ing Riung Sundha, lurung
Dokter Sutomo. Lha wong jam loro Sur, aku wis mangan awan! Ndadak anggone
pesen panganan jan ora mekakat! Aku mung ngicipi iwak bakare sak cuwil. Apa
dikira aku keluwen? Ning sing kurang ajar ki rak anggone mrentah, kaya aku ki
andhahane bae! Coba pikiren, wong isine mung sak opini lho, aku diwenehi disket
USB (​universal serries bus​). Apa dikira aku ora bisa tuku USB dhewe? Wis ngono
aku di ​pressure​, supaya artikel opinine metu sesuk!”
Suryo : “Nanging Mbak Tuti saguh ta?”

Tuti : “Orak! Aku ora gelem dipeksa dening panguwasa! Jajal dheweke arep ngapa,
dakadhepane!” (Gagah tembunge Tuti Kusumo).

Tuti :“Aku ora gelem dadi pemimpin sing sesongaran. Apa meneh diedu karo anak
buwahku dhewe!” (Lanjute Tuti)

Suryo ora wangsulan, ning mbu​kak tutupe disket USB, dipasang ing ​note-book​e
Pemred. Opini diwaca sedhela.

Suryo : “Isine apik kok Mbak, yen dipasang suk embèn ya kasep! Awit suk embèn wis
pembahasan anggaran karo legislatif!”

Tuti : “Aja golek mungsuh Sur, apa meneh karo anak buwah dhewe! Ora kajen! Yah mene
Yuni mesthi wis netepake opinine! Dadi aja di​intervensi​! Kejaba iku sing duwe urus​an
karo legislatif rak Walikota, dudu ​Cahaya Kita​!”

Suryo nyawang Tuti. Maspadakake pasuryan kang rada mangar-mangar ma​neh.

Dheweke golek kalodhangan nem​bak sing pratitis. Awit yen nganti kalo​dhangan mau ora pas,
pangarsane ​Ca​haya Kita​ malah bramantya, tundhone kabeh malah mlesed

Suryo : “Dakkira ora nganti ​intervensi​ Mbak, aku yakin dheweke bisa ngerti! Nasibe
wetenge wong satus, lho! Ning dak​kira gampang bae! Yuni dakuruse, Mbak​yu!
Kejaba iku, pancen iya, sing ma​gepokan karo legislatif Walikota, ning aja lali Mbak,
awake dhewe ~utawa cethane ​Cahaya Kita​~ manggon ing wewengkone!”

Tuti : “Sur, aku ora perduli manggon ing we​wengkone sapa. Sauger ora tumindak lu​put,
aku ora gigrig! Aja nganti ​Cahaya Kita​ dadi piranti propagandhane Walikota! Aja
lali karo visine ​Cahaya Kita​, Sur!”

Suryo : “Aku ora bakal lali Mbak, ning becike aja nabuh ​gendherang perang​ karo
pa​ngu​​wasa! Yen nganti ngono, menyang sapa kita sendhen?”

Prihastuti merem, ngleremake pikir. Suryo ndheseg.

Suryo : “Wis aja dadi penggalihan maneh, Mbak! Percayaa marang adhimu iki, dak​ature,
wis ta!”

Tuti : “Kowe ya ngono pisan Sur!” Tuti nya​wang Suryo kanthi mencereng.
Suryo : “Aku yakin Mbak Tuti ora ngedhap nga​dhepi tembok panguwasa! Ning iki bab urip
matine ​Cahaya Kita​ lho Mbak!”

Tuti bali sendhen ing geger kursi. Mri​pate merem. Kelingan nasibe….

Sang Pangeran Pati (6)

Latare Kantor Departemen Mardi Putra kang jembar ngilak-ilak rame lan regeng awit
sawatara karyawan padha nindakake senam pagi. Swarane musik pengiring senam saka kaset
disetel banter. Eman sing senam mung sawetara. Upama kabeh melu kira-kira ya ora amot.
Dadi ana becike yen ora kabeh melu senam, tepa slira supaya lapangane ora seg-segan.

Kaya padatan, rampung senam Ke​pala Kanwil dalah para manggala ngener la​pangan
volley kang dumunung ing mburi kantor. Regune Kepala Kantor Wila​yah (jaman sadurunge
reformasi) adhep-adhepan karo bregada Kepala Bidang Per​lengkapan, Ir. Murdanu. Rudi
gurung iso teko amarga deweke jek ngadek ning gapura amarga digembok.

Nalika melu jejer-jejer karo para pegawe sing ke​kan​cingan lawang lan ora bisa
mlebu, pon​se​le Rudi muni .

Suryo : “Kowe nganggo klambi apa Rud?”

Rudi : “T-​shirt ​Pak, warna biru enom, clana cemeng!”
Suryo : “Wah pinter kowe Rud, wayahe paga​we senam nganggo T-shirt!”
Rudi : “ Hahaha lha jik teles lho pak ndek wingi kudanan”

Nalika lawang dibukak, Rudi katut ombyaking pegawe kang teka kasep. Kaya
welinge Suryo dheweke sedhakep ing pinggir lapangan volley. Sajake tetandhingan volley
ora imbang. Bregada sisih kulon wong enem dene sing wetan mung lima. Sajake padha
sungkan musuh regune Kepala Kanwil.

Pas ganti bal sing sepisanan, Rudi teka. ana pawongan ireng manis nampa telpun,
nglirik dheweke, ban​jur nggeret Rudi, dijak main,

Murdanu : “Kowe Rudi Hamonangan ta?

Rudi : ”iyo...aku arep digowo nyangndi iki ? “

Murdanu : ” Wis manuta bae ayo main!”

Rudi : “Volley opo iki ? kaya bocah cilik!” ( Batine Rudi karo plonga plongo )

Ndadak weruh-weruh ana sing nggeret mlebu blabar kawat. Ora ana sing wani protes.
Kamangka Rudi kang dhuwure 172 pancen jago smesh saka Fakultas Hukum. Lagi bae Rudi
main, tanpa sang​gan awit ora weruh sing endi Kepala Kanwil sing endi Kepala Bidang,
bal-bal semesane blas-bles, ora bisa di​tampani mungsuh. Mung ganti bal kaping telu, regune
Kepala Kanwil digunduli 15-2. Ijol enggon, main kapindho malah kojur : 15-1. Biji 15 sing
rolas dicithak Rudi! Pendheke Rudi dadi bintang lapangan tenan.

Kabeh gawok. Cah jangkung ang​klung-angklung iku saka ngendi? Merga sing
ngglandhang mlebu lapangan Ir. Murdanu meh kabeh ngira yen iku relasi​ne. Ning ora wani
cemuwit lan protes. Malah Kepala Kanwil nyalami Rudi,

Kepala Kanwil : “Sip Mas kowe, kapan kapan melu main maneh ya?”
Rudi : ” Hehe , oke Pak “

Rudi mung manthuk, mesem karo ngowoh. Kaya ngimpi. Ning ora suwe Murdanu
kang mau ngglandhang me​nyang lapangan banjur ngglandhang Rudi meneh, sepisan iki dijak
menyang mburi, ngener warung meger, mepet pager.

Karo ngunggahake sikile ing dhing​klike warung, lagi nyalami Rudi,

Murdanu : “Sip tenan kowe Rud​! ​Salam kenal, aku​ ​Murdanu!”

Rudi : “Aku Rudi!” (Rudi rada kecipuhan).
Murdanu :”Wis weruh,“ (karo mesem grapyak).
Murdanu :”Sing nyalami Kowe mau Kakanwil Rud!”

Rudi ora wangsulan, mung mendelik karo ngowoh.

Rudi :”Walah, sapa ngira? Ngertiya ngono anggone nyemesi bal ya tepa-tepa, rek!

Murdanu :” Halah ora popo , jenenge wae dolanan “

Rudi :“Jektas njabat ya? kok aku durung weruh!”.

Murdanu :” Iyo isih rong ulan”

Sakwise kuwi…

Mak Yah : “Mase ngunjuk napa?”

Sing duwe warung nakoni Rudi. Mur​danu ora ditakoni, awit….

Sang Pangeran Pati (7)

Murdanu ngadeg saka kursi kerjane banjur metu saka ruwang kerjane, nggoleki
Bendahara.

Murdanu : “Ana amplop siji opo ra? Sing kabinet lho!”

Guralawan : “Niki pak amplopipun” (karo ngelungake marang Murdanu)

Murdanu : “Lehmu dadi Bendahara wis pirang taun ta? Kok isa ngelungke

amplop ko​thong!”

Guralawan : “Dipunisi pinten, Pak?”

Murdanu : “Siji!” (wangsulane Murdanu teges)

Guralawan : “Inggih pak kula pundutaken”

Guralawan jupuk duet kanggo Murdanu, Guralawan radak nesu marang Murdanu
amarga mesti jaluk duet marang bendahara amarga gak tau nggowo duet kontan. Murdanu
mesti ngomong lak mengko diijoli nanging nyatane yen mesti bar menyang ATM Murdanu
lali, utawa pancen ora ana niat ngijoli.

Sakwise Murdanu ngaleh Anton seng sak ruangan karo Guralawan delok Guralawan
wajahe rodok nesu.

Anton : “Ana apa wajahmu kok koyok pegel ngono?” (pitakone anton karo nggrap
laporane seng durung bar).

Guralawan : “Dadi bendahara pancen cilaka mencit tenan ton, yen laporan pengeluaran
menyang Pemimpin Proyek durung karuan dipercaya malah dijaluki duet
terus!”
Anton : “Ancen dadi bendahara iku yo repot wan, akeh salahe. Ngono kok akeh seng
rebutan dadi bendahara, malah enek seng nuku jabatan barang supaya diangkat
dadi bendahara”

Guralawan : “Atrah apese dadi bendahara, yen nganakake pelatihan mesti kerjo lembur
sampek bengi”

Anton : “Penak pesertane wan, awit honorarium hak e diteampa wutuh, malah
peneran iso dang muleh, ora sah kesusu mlebu kantor, bisa ngaso nang omah.
Mbolos ning oleh sangu mirunggan,

Sawise nampa amplop saka Benda​hara, Murdanu banjur takon map. Amplop
diseteples ing map, digawa mlebu maneh menyang ruwang kerjane.

Murdanu : “Piye Rud, wis ngerti ​substansi​ne?”

Rudi : “Sampun, Pak!”

Murdanu : “Sip, Selamat bekerja ya! Yen ana apa-apa sing kurang cetha, sms bae, iki
nomerku.” (Murdanu ngulungake kartu nama. Nundhung Rudi kanthi alus)

Murdanu banjur pamitan

Murdanu : “​Sorry ya Rud, aku arep rapat! O iya iki aja lali, gawanen!” ( karo
ngulungake map)
Rudi : “Menapa Pak?” cah polos takon.

Murdanu : “Ijole nggonmu nraktir aku mau, lho!”

Rudi : “Mboten sisah Pak, estu!”

Murdanu : “Wis ta tampanana! Ora ilok nampik rejeki!”

Rudi kepeksa nampa. Banjur pamitan. Lagi bae markir sepedha motore, ponsele...

Sang Pangeran Pati (8)

Ing Rapat SPS (​Serikat Penerbitan Pers​) dipandhegani dening Antoni Purba.
Panggonane necis, luwih memper ​big-bos ​tinimbang wartawan. Ing rapat iki ditekoni
pemimpin pemimpin perusahaan redaksi. Saka ​Cahaya kita dirawuhi pribadi dening wakil
Pemimpin Perusahaan ngrangkep pemimpin redaksi : Prihastuti Kusumo

Rapat lumaku rancag, ora ana engkel-engkelan ​argumentasi.

Siswanto : “Blaka suta, mrina aku yen bisnis koran ing Surabaya iki kang gung​gunge
ora sepira banjur dumadi jor-joran kang ngrembaka dadi kriminal” (Pemimpin
Perusahaan Koran Candra Kartika aweh argumentasi)

Supriyadi : “Punapa pak kok saget ngaten?” (pitakene salah siji peserta rapat)

Siswanto : “Coba ayo padha digalih! Yen koran kompetitor kang saiki lagi
nedheng-nedhenge digandrungi sutresnane banjur ana budidaya njugrugake
kanthi cara culika, apa iku etis?”

Mulyono : “Becike panjenengan bukak kanthi ter​waca bae, kayangapa tumindak

krimi​nal mau. Mumpung ing kalodhangan iki di​rawuhi jangkep kabeh
pemimpin per​usa​haan koran sak Surabaya!

Sutrisno : “Inggih pak. Supaya gam​blang! Banjur mengko padha petan siji-siji sapa
kang tumindak culika! Mi​nangka jejere koran cilik, aku ora nrima​kake ba​nget
yen ana kang culika tumin​dak dudu! Kanyatan meh kabeh publik ing Surabaya
padha damang yen​Candra Kartika berju​wang saka ngisor, mbudidaya bisaa
ngrang​kul para maose. Lha yen budi​daya mau banjur pepes awit tu​min​dak
kang culika, rak ya eman banget! Lan ora pantes!”

Jumadi : “Bapak Pemimpin Rapat, apa aku di​keparengake njlentrehake apa

kang dadi pa​mundhute Pemimpin Perusahaan ​Ano​raga​?”

Antoni Purba : (mung mesem karo nga​cungake jempole tengen, lire ora kabotan marang
usule Pemimpin Perusahaan koran ​Anoraga).

Jumadi : “Matur nuwun! Para rawuh kabeh bae, ​Candra Kartika nyathet, ing sajrone
sase​mester, utawa nem sasi, wis dirampog kaping telu!”

Alise Prihastuti Kusumo rada ngin​cang, socane ngriyip. Elok lan ngungun ing
Surabaya wis dumadi ​banalisasi -ka​culikan-kaculikan sing wis dadi kalumrah​an- dheweke
kok ora ngerti. Mula kanthi njengkerutake bathuk, wong ayu Pemim​pin Perusahaan ​Cahaya
Kita​aweh kawiga​ten mirunggan. Pemimpin Perusahaan ​Candra Kartika nutugake sesorahe,
utawa cethane rasa murinane, protes, ora trima!

Prihastuti :“Saben-saben ​Candra Kartika macak pawarta kang disenengi dening para
maose, malah ing kantor udan tilpun, para maos padha ngundamana yagene…