காப்பு

பூரணமாய் நிறைந்த பராபரத்தின் பாதம்

னபாற்ைினய சுழிமுறேயில் புகுந்துக் ககாண்டு

காரணமாந் னதவியுட வமுதங்ககாண்டு

கங்குல் ரவி தறேயறுத்துக் கருறண கபற்று

"உருவாய் அருவாய் உளதாய்
காரணமாந் தீட்றை பத்து வறககள் கண்டு
இலதாய்
மருவினய முப்பாழுங் கடந்னத னயைி
மருவாய் மலராய் மணியாய் வாரணமா மூலத்திற் கனணைன் ைன்றே
ஒளியாய்
வணங்கினய இந்நூறல வழுத்துனவானம (1)

கருவாய் உயிராய் கதியாய்

விதியாய்
வழுத்துகினைன் இந்நூறல மேதிரங்கி
குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் றவயகத்னதார் ைித்தகரல்லாம் பிறழக்க கவன்று
குகனே"
அழுத்தமுடன் இந்நூறல மக்காள் மக்காள்

அடி கதாடுத்த நுேிவறரக்கும் ஆராய்ந்னத பார்

பழுத்த மறலச் ைாறயயினல பதுங்கி ஏைி

''அகத்திய மகரிஷி தனது ஜீவ நாடியில்
ககாடுத்துள்ள கட்டளளகளின்படி இந்தப் பதிவுகள் பராபரத்தின் அடியினுட வட்டம் பார்த்துக்
கவளியிடப்படுகின்றன''
ககாழுத்தினய பாேமறதப் பாேஞ்கைய்து
shanmugam.avadaiappa@yahoo.com
குவலயத்தில் வாதகமாடு வயித்தியம் பானர (2)
 வாடாத தீபமறத அைிந்னத ஏற்ைித்

பாரப்பா அஷ்ட கர்ம வைிய மாற்ைம் னதளடா னதட ககாடுக்காங் குல கதய்வந்தான்

பாிவாே அஞ்ைேமுந் திலதப் னபாக்கும் ைீவநிறல ைிவ நிறலயும் அதுனவயாகிக்

ஆரப்பா வகார கமாடு வயித்யந் தானும் னகாளடா வசுரர்கறளக் குறலத்துவிட்னடன்

அடங்காத னதக ைித்தி ககவுேமார்க்கம் குவலயத்தில் வாைி மயினலைித்தானே (6).

னநரப்பா னயாககமாடு ஞாேந்தானும்

நிறலயாே நிருவிகற்ப ைமாதி மார்க்கம்

னைரப்பா இதுகவல்லாம் கவளியாய்றமந்தா

தாகேன்ை மூலமறதச் ைாற்ைக் னகளு
கைப்புகினைன் இந்த வறக கதளிவுதானே. (3) ைந்திரன்தன் மண்டலத்துக் கடுக்கனவைி

னகாகேன்ை பச்றைநிை வழியுமாகிக்

தாகேன்ை வழியைியான் இடமும் காணான் குருவாே பஞ்ைகர்த்தா மாறயனதான்ை

தன்னுயிறரத் தாகேன்று னபாற்ைமாட்டான் வாகேன்ை வாேிகலாரு இடியுங் காற்றும்

வாகேன்ை கபாழியுமந்த அமுதம் ைாரான் வந்ததடா தந்றதயுட விந்துமாகிக்

வாடாத மணிவிளக்றக அைிய மாட்டான் னகாகேன்ை பாைகமாடு பார்றவ திஷ்டி

னதகேன்ை திறர ஏறழ அறுக்க மாட்டான் ககாடுத்தவோம் மூலக் குண்டலியாம் பானர.(7)

னதக ைித்தி மாய ைித்தி கைய்ய மாட்டான்

னகாகேன்ை குருபாதம் அடுக்க மாட்டான்

பாரப்பா குண்டலியும் னவனை என்பான்
கூறுவான் வாய்ப் னபச்ைால் ஞாேந்தானம (4). பதிவாே சுழிமுறேறய அைிய மாட்டான்

ஆரப்பா பூரண குண்டலியாகமன்றும்

தாமடா வாய் ஞாேம் னபைிப் னபைிச் அண்டகமன்றும் பிண்டகமன்றும் அைியமாட்டான்

ைாவதற்குக் கல்விகயல்லாம் அைிந்னதன் என்பான் னநரப்பா பூரணமாங் கறல நாலாகி

காமடா காமப் னபய் பிடித்துக்ககாண்டு நிஷ்றட கயாடு ைமாதியுநிஷ் களமுமாகி

கருத்தழிந்து னபாவதல்லால் கருறவப் பாரான் காரப்பா அமுதமறதஉண்டு னதைிக்

ஓமடா உடலிைந்து னபாவதல்லால் கருத்துடனே ைிவ னயாகங் கண்டு ககாள்னள (8)

உண்றமகயன்று தாேைியான் உறுதி பாரான்

வாமடா கவைி நீறரக் குடித்துப் பாவி

ககாள்ளடா சுழிறேயினல மேக்கண் நாட்டிக்
வறக ககட்டு அறலயாமல் வறகதான் னகனள (5) னகாளாே கருவிகறளக் கூர்ந்னத தள்ளி

அள்ளடா அங்ககேடிப் பறடறயக் காட்டி

னகளடா ைாிறதகயாடு கிாிறக னயாகம் ஆதாரம் ஆறுனம னயககமன்று

கிருறபயுடன் ஞாேகமல்லாம் கவளியாய்ப் பாடி நள்ளடா சுழிக்காற்ைில் அறலந்திடாமல்

வாழடா வாழ்வதற்கு வறகயுங் காட்டி நாற்பத்து முக்னகாண நடுனவ கைன்று

விள்ளடா வில் விறையிலுண்றடனயற்ைி னபராே வீைனுக்கு இதுதான் கைால்லி

கவற்ைி மயினலைி விறளயாடுவானய. (9) னபைாத எழுத்தினுட வறரயும் காட்டி

ைீராே ஆறுவறர வீடுங் காட்டித்

னதவி பராைத்தியுட மகிறமகாட்டிக்

விறளயாடப் பூரணத்றத அைியச் கைான்னேன்
காராே அஷ்டாங்க முடிவுஞ் கைால்லிக்
வீணாே மாறயகறள மைக்கச் கைான்னேன்
கலந்கதழுந்த யாகாதி முடிவுங் காட்டி
குறலயாே குல கதய்வ மைியச் கைான்னேன்
னநராே குல கதய்வமிது தாகேன்று
குண்டலியாம் வட்டமதன் கூறுஞ் கைான்னேன்

மறலயாமல் கவறுவாறய கமன்ைிடாமல் நின்ைதிோற் ைிவன்ைானும் நிறலத்தார் பானர (13)

மேதுறுதி யாகவும் நீ கவேம் றவத்துக்

கறலயாே பூரணத்திற் கலந்து நீயுங் பாரப்பா ைிவன் தானும் அதுதான் கண்டு

காவலர்கறள வறரயு கமான்ைாய்ச் னைனர (10) பன்ேிருறக னவலகேன்னை பகர்ந்தார் நாமம்

னைரடா மவுேகமன்ை வூறம மூலஞ் ஆரப்பா அைிந்து ைிவ ைத்தி என்றே

கைகத்னதார்க ளைியாம லிைந்து னபாோர் அருளாே குமாரன் என்னை அறழத்துத் தானும்

ஆரடா வூறமதறே யைிந்தால் ஏகம் னநரப்பா திருமுறலப் பால் அமுதமூட்டி

அழியாது நீடூழி காலமட்டும் நீங்காத நிஷ்றடயினல இருத்தி றவத்தாள்

னநரடா நின்ை நிறல மவுேந்தன்றே ஏரப்பா வுழுதால் கவள்ளாறமயாகும்

நீங்காமல் இம் என்ை நிறலயில் ைாற்ைி ஏாில்லான்அறுத்தடித்த தன்றம தானே (14)

பாரடா அனுதிேமும் விடாமல் நின்று

பராபரமாங் குலகதய்வந் தன்றேப் பானர.(11) தன்றமயுள்ள குறலயல்னலா கதய்வமாகிச்

ைகலருக்குஞ் ைீவனுயி ரதுதான் றமந்தா

பாரப்பா இம்கமன்ை மவுேத்தானல உண்றமஆதாரம் எழுத்தாறுமாகி

பல்லாயிரங்கள்அண்டம் பறடக்கலாச்சு உதயகிாி பருவத்தில் ஒடுங்கி வாழ்ந்து

ஆரப்பா நவைித்தர் அதுதாோச்சு நன்றமயுடன் பாழ்வீடு சுடுகாடாகி

அருளாே மறைநான்கும் அதற்குள் ஆச்சு நான் என்றும் நீ என்றும் நாவுண்டாகி

னநரப்பா நிஷ்றடகயாடு ைமாதியாச்சு அம்றம ைிவகாமி ைிலம்கபாலியும் னகட்கும்

நீணிலத்தில் உயிர்ககளல்லாம் அதோலாச்சு அத்தளத்தில் எாிைறேகள் அனநகம் பானர (15)

னமரப்பா னமருகவன்றும் அதற்குப் னபராம்

விஞ்றை என்றும் ஞாேகமன்றும் பாரப்பா ைதனகாடி ரவினபால்வீசும்

அதற்குப் னபராம் (12) பேிரண்டு தலமும்அங்னக பாய்ந்து காணும்

ஆரப்பா அயனோடு மாலுங்காணும்

அழகாே ைதாைிவன் ருத்திரனும் அங்னக

னநரப்பா மனயஸ்வரத்தின் கூரும்அங்னக
நிறலயாே கனணைனுட பீஜமங்னக
னதரப்பா நிறேப்னபாடு மறைப்பும் அங்னக
னதைாத கருவியங்னக கதளிந்து கானண (16)
காணடா வழறல என்ை முப்பூவங்னக
கலந்கதழுந்த றவங்காயக் கருவுமங்னக
தாேடா அஞ்ைேத்தின் நிறலயுமங்னக
தாரறணயுஞ் ைாரறணயுஞ் ைமாதுமங்னக
ஊணடா தீட்றைபத்துமுடிவுமங்னக
ஒருமித்து வுடலுயிருந் தாிப்பகதங்னக
னகாணடா குருபாதங் காண்பகதங்னக
கூறுனவன் னபைாத எழுத்தாய்ப் னபாச்னை (17)
னபாச்ைடா ஆறுதலம் னவைீகதன்று
புகுந்கதழுந்த மூலமறதப் பார்ப்பார்னகாடி
ஆச்ைடா மால்வீடு பிரமன்வீடு
அப்புைந்தான் ருத்திரன்வீ கடன்பான் பாவி
வாச்ைடா மனகஸ ைதா ைிவன்ைாகேன்று
வாதாடித் திாிவற்பல வண்டர்னகாடி
காச்ைடா லலாடஞ்ைாம் பவிதாகேன்றுங்
கண் மூக்கு மத்திஎன்று மறலவான்தானே (18)
தாகேன்றும் இதுகவன்றும் மறலந்துகைத்துச்
ைாகாமல் உறைகின்ை தலமும் காணான்
வாகேன்றும் முடிகவன்றும் கால்தான் என்றும்
மணிபூரந்தறே அைிந்து வணங்க மாட்டான்
னதாகணன்ைால் னதாணாது மேம் னவைாகச்
சுடுகபாட்டால் காடு சுவைிப் னபாகும்
னகாகேன்றும் ஆறு பறட வீடாம் என்று
கூைினய அசுரர்கறளக் ககான்னைன்பார் (19)
பாரப்பா அறுபத்து நான்கு ய ாகம்
பார்த்தியே வீணாக வளைந்து பார்த்து
ஆரப்பா ராசாங்க ய ாகந்தன்ளை
அறி ாமல் அளேந்தவர்கள் அைந்தங்யகாடி
யநரப்பா நின்ற நிளே கண்டு ளமந்தா
நிளைவிருத்தித் தவசு பண்ணி நிளேள ப் பார்த்து
யவறப்பா எழுத்துக்களைச் யசர்த்துச் யசர்த்து
விண்ணணன்று மண்ணணன்று மறந்திடாய (20)
மைந்திடா திருந்திடனவ எழுத்றதச் கைால்னவன்
மேமல்னலா மனோன்மணியம் மணிறயப் னபாற்ைி
இைந்திடாது இருந்திட ாீங்காரந்தன்றே
ஈஸ்வாியாள் பீடகமன்று நிறலயில் ைாற்ைப்
பரந்திடாக் குருவிகளும் கபாசுங்கிப் னபாகும்
பாரடா அஞ்கைழுத்தின் பயறே றமந்தா
நிைந்திடாச் ைிம் கமான்று நிறேவாய் ஒட்டி
நீங்காமல் நம் கமன்ை நிறேவிற்ைாக்னக (21)
தாக்கனவ மகாரமல்னலா மவுேமாகும்
தயங்காமல் அனுதிேமும் நிறேவாய்ப்னபாற்ைி
வாக்கிோல் கைால்லானத வம்கமன்னைதான்
றவத்திடுவாய் ஒருநிறலயாய் வணங்கி றமந்தா
தாக்கினய யம் கமன்னை உறுதியாகச்
ைாற்றுமஞ் கைழுத்றதத் தாரறணனயகைய்து
நாக்கிோல் கைால்லவுந்தான் கூடாதப்பா
நாதாக்கள் ைாபமுந்தான் ைபித்திட்டானர (22)
ைபித்திட்ட ைாபமறத நிவர்த்திகைய்து
ைந்திரபுஷ்காரணி எனும் ைார்பிற்கைன்று
கூவித்திடாத் தீபம் அனுதிேமும் ஏற்ைி
அங்ககன்றுஞ் ைிங்ககன்றும் அைிந்னத னபாற்ைிக்
குவித்திடனவ உங் ககன்றுங்கூடச் னைர்த்துக் கூடுவது லகுவல்ல வாய்ப்னபச்ைல்ல

குண்டலியாம் நந்திவட்டக் குைியிற்கைன்று னகாடியினல ஒருவேடா குைிறயக் காண்பான்

தவித்திடா மூன்கைழுத்துந் தன்றேக் கண்னடன் ஆடுவது தில்றலயினல காறலத் தூக்கி

தந்தி முகனுக்கிறளய ைாமி நானே (23) அம்பரமாமாம்பலத்தில் ஆட்றடப் பார்த்து

நாடுவது ைதாகாலம் நாட்டம்பாரு

நாோகி நீயாகி ஏகமாகி நமனேது நமனேது நாைமாகும்

நல்விறேயும் தீவிறேயும் கடந்து றமந்தா பாடுவது அனுராக மேந்தங்னகட்கப்

தாோகி மூன்கைழுத்து வாறல விஞ்றை

பச்றை மயினலைியுந்தான் பாய்ந்னதன் பானர (27)
தவைானத தீட்றையினல மைந்திடானத

வாோகி வீணாகக் ககாடுத்திடானத

பாரப்பா இங்ககன்று குைியிற்ைாதி
வாய்ப்பாே அஷ்டாங்க தீட்றைகைால்னவன்
பராைக்தி மூலமிது பாரு பாரு
னகாோகி அங்கிலியுகமன்னை னவாதி
ஆரப்பா அம்மூல மார்தான் கைால்வார்
குருபாதந் தறேயைிந்து குவிந்து நில்னல. (24)
அகத்தியமா முேினயனக ளுேக்காகச் கைான்னேன்

னநரப்பா நீ மகனே நிறேவாய் நின்று

நில்லடா ஓகமன்றும் ஸ்ரீயுகமன்றும் நிருவிகற்ப ைமாதியினல நீஞ்ைி ஏறு

நிறுத்தடா பூரணத்தின் நிறலறயப் பார்த்து வீரப்பா கவறும்னபச்சுப் னபைிடாமல்

அல்லடா வதினுறடய மகிறம கைால்ல

கவட்ட கவளி தறே நாடி விந்றதகானண (28)
அரோலு முடியாது மற்னைார்க்னகது

கைால்லடா வாய்ப்னபச்சு முேக்குனமது

காணுவது பராைத்தி தீட்றைக்ககல்லாம்
கைால்லானத யிம்மூலந் திைவு னகாலாம்
கலந்திருந்தது அதினுறடய கேல்தான் றமந்தா
வில்லடா கீழ் னமலா ராய்ந்து பாரு
பூணுவது இறதயன்ைிப் புலன்னவைில்றல
விந்துவட்டம் பளீகரேனவ வீசும் பானர. (25)
பூமியுட நாதகமன்றும் இதற்குப் னபரு

வாணுலகில் திாியானதமயங்கிடானத

பாரப்பா இன்ேகமாரு மகிறம கைால்னவன் வாய்னபைாப் பூரணத்றத வணங்கிப் னபாற்ைி

பாலகனே வாகவன்று மலிஎன்னைாதி னதாணுவதல்லாம் உேக்குத் னதாணும் பாரு

ஆரப்பா முன் தீட்றை மார்க்கம் னபானல

துாியாதீதம் தறேத் கதாடந்து பாரு (29)
அடி கதாடுத்து நுேிவறரக்கா ராய்ந்து பார்த்துச்

னைரப்பா ைிவனயாகம் இதுவாகமன்றுந்

பாரப்பா விண்ணகமாரு மவுேங் னகளு
தீர்க்கமுடன் அந்திைந்தி கதளிந்துபார்த்துக்
பராபரத்தி ேடியினுட பாதம் னபாற்ைி
னகாரப்பா பராபரறே வாவாகவன்று
ஆரப்பா நைிஎன்று மைிஎன்னைாதி
குவிந்த நிறலதறேப் பார்த்துக் கூடுவானய (26)
அடங்காத னதவிதறே அர்ச்ைித் னதற்ைிக்
கூரப்பா குவிந்துமேகமான்ைாய் நின்று நில்லடா ைற்புத்ர ோோல்றமந்தா

கூடுறகயில்அம்பலவர் கூத்துந்னதாணும் நிற்றகயினல நின்ை நிறல உேக்குத் னதான்றும்

னைரப்பா விம்மூன்று எழுத்திோனல கைால்லடா சுழிக்காற்று நிறலக்ககாட்டாது

ைிவனுறடய கயிறல வறர கதாியலாச்னை (30) கைான்ேகதல்லாகமய்யாகும் நிறேந்த னபாது

அல்லடா எறேப் னபானல யார்தான் கைான்ோர்

ஆதியந்தம் அோதியந்தம் இரண்டு றமந்தா

ஆச்ைடா மூன்கைழுத்திோனலறமந்தா
ககால்லடாமாறயதறே ஒழித்ததானல
ஆறுவறர ஊடுருவி அடுக்கத் னதாணும்

மூச்ைடா மூச்ைடங்கி னமனல னநாக்கு குமரகுரு பரகேன்று நமக்குப் னபனர (34)

முச்ைந்தி உதயகிாி உச்ைி னதாணும்

னபாிட்டாள் ைிறுபிள்றள வயனதா ககாஞ்ைம்
வாச்ைடா வாயு ைாரறணயாம் னவகம்
கபற்ை பிள்றள தன்றேயுந்தான் னபணிப்பாராள்
வாாியுறே உயரவிேித் தூக்கினயாடும்
ைீாிட்டாள் ைறமயு முன்ேனம என்றேப் கபற்ைாள்
காச்ைடா கருவிகறளத் தள்ளினயாடுங்
னதைகமல்லா மவுைாாி யாடிக் ககாண்டாள்
காரணமும் பூரணமுங் கலந்து னபானம.(31)
ஏைிட்டுப் பார்த்தாலுங் கண்தான் கூசும்

இவளுறடய மாறய யல்னலா வுலக மாச்சு

னபாமடா இாிகயன்றுங் கிாிகயன்னைாதி
னநாிட்ட ஐவருக்குந் தாயுமாகி
கபாருத்தமுடன் பூரணத்றதக் கலந்து பாரு
நிறைந்தானள யாவருக்கும் கபண்டீர்தானே (35)
ஆமாடா ைகல ைித்தும் அதிகமாகும்

அடங்காத பூதறமந்தும் ஒன்ைாய்ச் னைரும்

தாகேன்ை நாமமறத மவுேம் றவத்து
வாமடா வாமமுந்தான் கைிந்து பாயும்
தமர்வாைல் தேிலிருத்தி றமந்தா றமந்தா
வடவறரயில் துருவனுட சூட்ைங் காட்டும்
னகாகேன்ை இம்மூலகவழுத்திோனல
காமடா காமப்பால் திரண்டு காணும்
குருபாதந் தன்ேிறலயுங் கூட்டி றவக்கும்
காணாத காட்ைிகயல்லாங் காணும் பானர (32)
வாகேன்ை வாைியுந்தாேடங்கிப் பாயும்

வஸ்தாே வஸ்து கவன்று வணங்க றவக்கும்

பாரப்பா வாங்கு ைிங்கு என்னைவாகிப்
னகாகேன்ை குண்டலிேியின் குைிறயக் காட்டும்
பராபரமாங் குலகதய்வந் தன்றேப் பார்த்து
கூைாமல் மவுேத்திற் கூட்டும்பானர (36)
னதரப்பா நிறலயைிந்து பிதுங்ககாட்டாமல்

நீ மகனே பூறை நிறை னவற்ைிக்ககாண்டு

பாரப்பா இம்மூலம்தன்றேப் பார்த்து
ஏரப்பா பூரணத்தின் மேக்கண்ணாட்ட
பராபரத்தில் மூவருந்தான் முத்தியாோர்
இறடகறலயும் பின்கறலயீடழிந்து னபாகும்
ஆரப்பா இறதயைியாப் பாவிதன்றே
னவைப்பா சுழிமுறேயில் நிறேவாய் நின்று
அடித்தடித்னத அப்புைமுந் தள்ள னவண்டும்
னவதாந்த பராபறரறய னவண்டி நில்னல (33)
னநரப்பா நிறைந்த பராபரத்தினூனட வீசுனவன் பூரணத்றத அைியாப் னபர்க்கு

நீங்காமல் நிறுத்து நிறேவாய்ச் னைர்க்கும் விண்ணிலிடி தான் வீழ்ந்து நரகில் வீழ்வான்

னபரப்பா இதோனல முத்தி கபற்ைார் காைி நதி தேினலதான் தீர்த்தமாடிக்

கபாினயார்கள் இதோனல முத்தி கபற்ைார் (37) கறரகாணா மந்திரங்கள் தன்றே ஓதி

வாைி நிறல அைியாமல் கதய்வம் என்று

வணங்கியவன் அறலந்திடுவான் வருவனதது

னகாடாே னகாடி ைித்தர் முேிவகரல்லாம்
னதாைிகளுக்கு எத்தறேனயா கைான்ோலுந்தான்
குணமைிந்து தைதீட்றை தன்ோல் றமந்தா

பாடாே பாடுபட்டுப் பிறழத்னதார் னகாடி னதாற்ைாது அறலந்திடுவான் கண்டுபானர (41)

பாழினல மாண்டவர்கள் னகாடானகாடி

வீடாே வீட்றடயுந்தா ேைிந்து நீயும் பாரப்பா ஆலயத்தில் கநய் விளக்குப்

னமலாறு தலத்தினுட விலாைங் கண்டு பல பூறை கைய்தும் அவன் அறலந்திட்டாலும்

வாடாத தீபமறத அைிந்து ககாண்டு ஆரப்பா அன்ேதாேம் பூமி தாேம்

வந்தவர்க்னக னபாின்பங் காட்டுனவனே (38) அப்பனே மாதாேஞ் கைய்திட்டாலும்

னநரப்பா குளங்கிணறு கவட்டிோலும்

நீ மகனே கறரனயை மாட்டாய் பாவி

காட்டுகினைன் தை தீட்றை அைியாப் பாவி
னதரப்பா னதட்ககாடுக்காங் ககாடுக்காந்னதளு
கழுறதயவன் கறரனயை மாட்டான் பாரு

நாட்டுகினைன் அகத்தியமா முேினய னகளு திறர ஏறழ அறுத்தும் இேிக் கண்டு னதனர. (42)

நன்றமயுடன் உேக்காக கைன்னேன் றமந்தா

பூட்டுகினைன் திறர ஏழுங் கிழிந்துனபாகப் னதரடா னதளிருக்குஞ் ைிவைாறயக்குள்

பூரணத்தின் னயாகமறத அைிந்து நீயும் கைந்னதளுங் கருந்னதளுந் திடமாய்ப் பாயும்

சூட்டு மணி பூரஞ்சு வாதிட்டானும் ஆரடா கருந்னதறள அைிவாருண்னடா

கைால்லாத விஞ்றையுடன் சுருதி பானர (39) அைிந்தாலும் அதிநிறலறய அைியப் னபானமா

ஏரடா நிறலயைிந்து மவுேம் கபற்று

என் மகனே புலியூருச் ைாறய தன்ேில்

பாரப்பா பூறைவிதி அைியாமல்தான்
னநரடா னநர் நிறலயம் நீனய பார்த்து
பரமைிவ தீட்றைகயன்னை அறலவான்பாவி

ஆரப்பா முழுகியனுஷ்டாணஞ் கைய்து நின்றுககாண்டு அரவு விஷ நிறலயக் கானண (43)

அஞ்கைழுத்தா மூன்கைழுத்கதட் கடழுத்தாகமன்று

னநரப்பா தீட்றைறவத்த குருக்களுந்தான் காணடா அரவு விஷங் கடித்தாலுந்தான்

நீணிலத்தில் மணியுருட்டிப் பூறை கைய்து றககநாடிக்கும் னநரமதிலிருந்துனபாகுந்

னவைப்பா கவைி பிடித்துத் திாிவான் பாவி தாேடா அரவுதறேப் பிடித்னத றமந்தா

னவரற்ை மரகமன்று வீசு னவனே (40) ைத்தி ைிவ லிங்கமதில் ைார்பாய்ச் னைர்ந்து
நாேடா அறதயைிந்து மவுேங்கண்டு ைாற்றுகினைன் நாற்னகாணந் தன்ேில் றமந்தா

ரவியினுட கற்பத்தில் நாடினயைிக் தற்பரமாய் நகாரமிட்டு ைார்பாய் நின்று

னகாேடா வாேவர்னகான் தேக்னகயானும் ஏற்றுகினைன் அதன்னபாில் பிறைதாேிட்டு

ககாடுத்தேடா கதய்வபதி கூர்ந்து பானர (44) என்மகனே மகாரகமன்ை மவுேஞ்ைாத்தி

னபாற்றுகினைன் அதன்னமன்முக்னகாணமிட்டு

பூரணமாஞ் ைிகாரத்றத நடுனவ ைாத்தி

பாரடா ைாகரமும் முடிவதாச்சு
காற்ைிறலயுமதிகமடா அறு னகாணத்திற்
பன்ேிருறகப் புயம் இலங்க உறரக்கலாச்சு

ஆரடா அஷ்டாங்க முடிவுமாச்சு கலந்கதழுந்த வகாரமறதக் கேிவாய்ப் பூட்னட (48)

ஆதி வஸ்து அோதிவஸ்து ஒன்ைாய்ப் னபாச்சு

கூைடா ைடாட்ைரமும் இதுனவயாச்சு பூட்டடா ைிரைிட்டு விந்துவிட்டுப்

குவிந்கதழுந்த ஐந்கதழுத்தும் இதுனவயாச்சு புத்திரனே அகாரமறதப் புருவனமவி

னநரடா பராைத்தி னவலுமாச்சு நாட்டடா இடதுபுைங் கிலீறய றவத்து

நிறலயாே தாரறணறய நிறுத்துனவனே. (45) நாதனே வலது புைம் ஐயுகமன்ை

வாட்டடா கைௌவுகமன்று ைிரசு னமவி

வளமாே ஸ்ரீகயன்னை காதிலிட்டு

நிறுத்துனவன் தாரறணதான் மகாரமாச்சு
சூட்டடா இைீயுகமன்னை பாதந்தன்றேச்
நின்ைிலங்கும் வாைியல்னலா ைாாியாச்சு

கருத்தாே னதவி மனோன் மணியுமாச்சு கைாகுைாே நமஸ்கதேவுங் கூடறவனய (49)

காமனதன் கற்பகமும் அதுனவயாச்சு

மருத்துமறலச் ைார்பு நடு வட்டத்துள்னள றவஎன்ை ஐம்பத்னதாரட்ைரத்றத

மாைாத வாைறேதான் அனேகமுண்டு வளமாே மூலவறர ைிரசு மட்டும்

திருத்தமுடன் துவாபர பாலகரரும்உண்டு கமய்கயன்ை விலக்கமுந்தான் னமவிக்கட்டி

கதாிைித்னத அடிபணிந்து கதாிந்து ககாள்னள (46) னமலாே குறகவாைல் அடுக்கனவைி

ஐஎன்றுங் கிலிஎன்றுஞ் கைௌகவன்னைாதி

யடுக்கடுக்க ஓங்காரம் ஸ்ரீயுகமன்றும்

ககாள்ளடா ைத்திறக வைமதாகக்
கபாய்கயன்னை எண்ணாமல் இைீயுகமன்றும்
கூறுகினைன் கும்பமுேி உேக்காய் றமந்தா

தள்ளானத ஆறு பறட வீடு கட்டிச் புத்திரனே நமஸ்கதேனவ னபாற்றுவானய (50)

ைடாட்ைரமாம் ஆறு எழுத்றத அதினல நாட்டி

விள்ளானத ஆறுபறட வீட்டுக் ககல்லாம் னபாற்றுகினைன் பஞ்ை ைத்தி மூல மந்த்ரம்

விபரமுடன் கைால்லுகினைன் விந்து வட்டந் னபாடடா ைக்கரத்தில் வறரந்து கட்டி

துள்ளானத விந்துவில் ஓங்காரஞ்ைாத்திச் ஏற்றுகினைன் ஆறு வறர வீடு றமந்தா

சுருதியுட நாற்னகாணம் னமனல ைாற்னை (47) என் வாக்காற் கைால்லவுந்தான் முடியாறதயா

ைாற்றுகினைன் ைிதம்பரகமன்ைிதற்குப் னபரு
ைத்தியமாய்ச் கைால்லுகினைன் றமந்தா றமந்தா
ஏற்றுகினைன் ஆறுவறர வீட்டுக்ககல்லாம்
இருவறளயம் வாைலினல இட்டுக் கட்னட (51)
காட்டிய ஓங்காரஞ் சுத்திலிட்டுக்
காரணினய பூரணினய கபாலி என்று
சுட்டிகனள கவறும் னபச்சுப் னபைிடாமல்
சூட்டடா பச்ைாிைியானல பீடம்
மட்டிகனள வடுகறேயுங் கூட றவத்து
மாட்டு மறு னகாணச் ைக்கரந்தான் கீைி
முட்டினய திாியாமல் அஞ்கைழுத்றத
மூட்டும் ஓங்கார நடுவறரயில் தானே (52)
தாேவோ யாவதற்கு அைியுமிட்டுத்
தப்பாமற் ைித்திாியும் ஸ்ரீ யுஞ் னைர்த்து
வாேவர்னகான் னபாற்ைி கைய்ய விஞ்றைவாறல
றமந்தனே மைிஎன்றும் நைிஎன்னைாதி
மாநதமாம் பூறைகைய்து றமந்தா றமந்தா
மைக்கானத இருவறளயம் வாைலிட்டுக்
னகாேருளால் வாறலயுட பீஜமிட்டுக்
கும்கமன்னை னயாதியுந்தான் குைிறயப் பானர (53)
பாரப்பா வடுகனுக்குக் கும்பம் றவத்துப்
பாலகனே நைிஎன்னை அடியிற்ைாத்தி
ஆரப்பா னதவியுட கும்பத்துக்கு
அப்பனே மைிஎன்னை அடியிற் ைாத்தி
னநரப்பா பஞ்ை கர்த்தாள் ஐந்துனபறர
நீ மகனே மாேதமாய் நிறேத்துப் னபாற்ைி
ஏரப்பா பூரணனம கதய்வகமன்று
இரவி மதி தறேயடுத்துப் பூறை பண்னண. (54)
பண்ணுவது பூைியுந்தான் கைய்யும்னபாது
பாலகனே கும்பகமல்லாம் வஸ்திரங்கட்டி
கண்ணுமேக் கண்ணைிந்து விண்றணப் பார்த்துக்
கபாலிக்கும் வடுகனுக்கும் வஸ்த்ரங் கட்டி
எண்ணம்அயராமல் நீ புஷ்பம் வாங்கி
ஈஸ்வாியும் வடுகறேயும் ரூபமாகித்
தண்ணுட்டா ேிருந்து பாத்திரங் கறளந்துஞ்
ைத்தியமாய்ப் பாேமிட்டுச் ைாியாய் நில்னல (55)
நில்லடா ஒரு மேதாய் நிறலயில் நின்று
நிறுத்தினய திருவாத்தி மலர்தான் ைாத்தி
அல்லடா சூலமுஞ்ைக் கரங்கள் ைாத்தி
அப்பனே கநய் விளக்குத் தீபம் றவத்துச்
கைால்லடா பூரணத்றத நிறேத்து நீயுஞ்
சூட்டுமிரு பக்கங்கற்பூரனமத்தி
வில்லடா னதவியுட குைிறயப் பார்த்து
னவண்டியனதார் பலகாரம் வறடயும் றவனய (56)
றவயப்பா ைாதகமாடு மதுமாம்ைங்கள்
றமந்தனே பாகலாடு ைர்க்கறரயுந் னதனும்
கைய்யப்பா னதங்காயும் பலிதாேிட்டு
தித்திக்குங் கேிவறககள் எல்லாம் றவத்து
கபாய்யப்பா கைால்லாமல் விஞ்றை ஓதிப்
புத்திரனே ைவ்வாதும் புனுகுஞ் ைாத்து
கமய்யப்பா வாறட பாிமளங்கள் எல்லாம்
னவண்டினய னதவிக்கு றவத்துப் னபாற்னை (57)
னபாற்றுகின்ை னபாதினலதான் றமந்தாநீயும்
பூரணத்திற் பிரமகமன்ை ரூபங் ககாண்டு
ஏற்றுகின்ை னபாகதல்லாமவுே விஞ்றை
எண்ணினய மேகதான்ைாய் இருத்திக் ககாண்டு
மாற்றுகின்ை னபானத முன்ேிறலறயப் பார்த்து கதால்றலஎல்லாந் தீருமிேிப் பாைம் னபாகுந்

வாடாத தீபமறதத் தூண்டி ஏற்ைி துன்பமற்றுப் னபாின்பந் கதாடரும் பானர (61)

காற்ைிேிலும் அதிகமடா மூன்கைழுத்றதக்

கண்டு ககாள்ளக் காட்ைியடா

பாரப்பா பஞ்ை ைக்தி தீட்றையானல
கண்டுககாள்னள (58) பரனலாக முழுவதுனம தேதாய்ப் னபாகும்

ஆரப்பா அஷ்டகர்ம வாறலயானல

ககாள்ளுதற்கு நவக்கிரக ைித்தி னவணும் யாகாதி கயான்றுக்கு வயது நூறு

ககாடியகதாரு நவகலைம் றவக்க னவணும் னநரப்பா யாகாதி கைய்யவுந்தான்

தள்ளுதற்கு முன் கைான்ேபடிதாேப்பா நிறலதவைா திருந்துமேம் நிறுத்த னவணும்

தவைாமற் ைாறணறய ஏற்ை னவணும் னபரப்பா இப்படினய னபருகபற்னைன்

கைால்லுதற்குக் கிரக வட் ைரங்கள் கீைிச் னபைாத மவுேத்திற் கூடினேனே (62)

சுத்தமுடன் தருப்றபயுமாவிறலயுங் கட்டி

மல்லுத்தம் பண்ணாமல் மக்காள் மக்காள்

கூடினேன் அஷ்டாங்க முடிவுமாச்சு
மனோன் மணிறய அர்ச்ைித்து
குண்டலியாஞ் ைத்தியுட குணமீதாச்சு
னதங்காய் ைாத்னத (59) ஆடினே ோேந்தம் பாடிப்பாடி

அஷ்ட கர்ம வாறலயுட வருளும் கபற்றுக்

ைாத்கதன்று கைான்ேபடி நிறேவாய்ச் ைாத்தி கூடினேன் ைிவனயாகக் குைிறயப் பாடிக்

தவைாமற் பலகாரம் வறடயும் றவத்து ககாண்னடேடா மூன்கைழுத்றதக்

குவித்னதயானும்
னபாத்கதன்று கைான்ேபடி விஞ்றைனயாதிப்
னதடினேன் மூன்கைழுத்தா மகாரனமாடு
புகழ்ந்திடுவாய் ைாபகமல்லாம் நிவர்த்தி கைய்து

ஏத்கதன்று கைான்ேபடி ைமிறதப்னபாட்டு னைர்ந்கதழுத்து நகாரகமாடு ைிகாரமாச்சு (63)

என் மக்காளாவிகநய்யா விறலயாற்ைாத்தி

வாழ்த்கதன்று வாழ்த்திடுவாய் வாறல பூறை ஆச்ைடா இதோனல கவேைித்தி

மைவாமல் அனுதிேமும் பணிந்து ககாள்னள (60) யம்பலவரனுதிேமும் மாட்றடப் பாரு

னபச்ைடா வாய் திைந்து னபைிடானத

னபய்னபானல இருந்து மேதைிவில் நில்லு

ககாள்றளயினல நாித்னதாறலத் தாித்து றமந்தா
ஏச்ைடா திாியானத இந்தப் னபச்சு
கூறுவாய் உத்தளமாய் விபூதியிட்டுச்
எட்டிரண்டுமைியாத ைவங்கள் தானும்
கைால்றலயினல ஓர் துாியா தீதம் பார்த்துச்
மூச்ைடா பிைந்திடத்தில் முறேறயப் பாரு
கைாரூபமணி சூட்ைமணி தன்றேப் பார்த்து

எல்றலயில்லாப் னபகராளிறயப் னபானல வீசும் மூவுலகுந் தேதாச்சு னமாது னமாது (64)

இமயகிாி பருவத்தில் இருத்தி றவக்கும்

னமாகதன்ை கவன்குருவு கமேக்குச் கைால்ல பாரப்பா வுருத்திரனும் பிைந்துவந்து

மூன்கைழுத்றத யாேைிந்து முருகோனேன் பராபாினய என்றுகைால்லிப் பணிந்து நிற்க

சூகதான்றுமில்றலயடா விந்த னபச்சு ஆரப்பா ைங்கார வுருத்திரா கவன்ைாள்

சுக்கிலமுஞ் சுனராணிதமு கமான்ைாய்ப் னபாச்சு அவருக்குச் ைிகாரமத்றத யருளிச்கைய்தாள்

வாகதான்றும் வாய் திைந்து னபைிடானத னநரப்பா யிறத நிறேத்துப் னபாற்ைச் கைான்ோள்

வருகுமடா னபாிடியுந் தறலயில் வீழ்கும் னநைமுடன் வாழ்ந்திருக்க நிறலயுஞ்கைான்ோள்

காகதான்றுங் னகளாத பிள்றள னபாலக் னமரப்பா னமாிலிட்ட தீபம் னபால

கருத்தில் றவத்துப் பூரணத்றதக் னமதிேியில் நீயிருந்து னமகவன்ைானள (68)

கருவாய்ப் பானர (65)

னமகவன்ைா ளுருத்திரறே றமந்தாகவன்று

கமஞ்ஞாே விஞ்றைதறே விடுகாகதன்ைாள்

பாரப்பா பரமைிவன் என்றேப் பார்த்து தாகவன்ைாளனுதிேமும் நிறேக்கச் கைான்ோள்

பாலகனே என்குருனவ என்னை னபாற்ைி ைங்காரஞ் கைய்வதற்குப் பாைமீந்தாள்

னதரப்பா மூன்கைழுத்து மூல மந்த்ரஞ் கூ கவன்ைாள் பூரணத்றத நிறேத்னத ஆத்தாள்

கைப்கபன்னை கதண்டேிட்டு மப்பாகவன்ைார் னகாாினய மகார கமன்னை மவுேந்தன்றே

னவரப்பா கதாியாகதன் ரவர்க்குச் கைான்னேன் ஆகவன்னை நிறலதறேயு மவள்தான் பார்த்தாள்

னவண்டிோர் என்றேயுந்தான் விபரமாக அச்சுதனும் வந்துமிேிப் பணிந்தான் பானர (69)

ஏரப்பா இம்மூன்று மூலங் காட்டி

என்நாளுஞ் ைிரஞ்ைீவி யிருகமன்னைனே (66) பாரப்பா பச்றை நிை வடிவுககாண்டு

பராபறரனய பராபரனே என்று னபாற்ைி

ஆரப்பா கவன்ைானய ஆத்தாகளன்று

ஆேந்தக் கூத்தாடி யவறேப் பார்த்து

இருகமன்று பரமைிவன் தறே இருத்தி
னநரப்பா எறேயறழத்த மானத மானத
யிம்மூல மதிககமன்று ைிவன்ைான்னகட்கத்
நிறலத்திருக்க நிறலதறேயும் நிறுத்து கமன்ைார்
திருமந்த்ர மூன்கைழுத்து அதிககமன்னை
னமரப்பா மகாரகமன்ை மவுேங் காட்டி
கஜகமதறேப் பறடப் பதற்குச் ைிவன்தான்
னவண்ட னமலாக பதவியினல யிருகமன்ைானள (70)
குரு மந்த்ர மவுேமதாய்ப் பறரதான் வந்து

குணமாே மூவறரயும் பறடக்கும்னபாது

இருகவன்று பூரணனம றமந்தாகவன்று
மருமந்த்ரம் னவைில்றல என்று கைால்லி
எவ்வுயிரும் ரட்ைித்து மிடுக்கந்தீர்த்தும்
மவுே மதாய்ச் ைிகாரமறத
திருகவன்றும் கபயாிட்டு அறழத்து மாறலத்
நிறேத்தாள் பானர (67) திருஷ்டிக்கு கமாளிவாகித் தீர்க்கம் கபற்று
உருகவன்று னதாணாம லுயிராய் நின்று இருகமன்று நகாரகமன்ை விஞ்றை தன்றே

உத்தமனே னயாகாதி னயாகியாகித் எண்ணினய பூரணத்தில் இருத்தி ஓதி

தருகவன்று தருக்கறளயு மவருக் கீந்து திருமந்திர மூலகமன்ை கைபந்தான் கைய்து

ைங்னகாடு ைக்கரமுங் ககாடுத்திட்டானள (71) னைர்ந்கதழுந்த பராபரறே நிறேத்துப் னபாற்ைிக்

குருமந்த்ர நகாரகமன்ை விஞ்றையானல

ககாடியகதாரு மறைனயானுங் குதித்னத வந்து

ககாடுத்திட்டாள் ஒளிவானல மாறய னதான்ைிக்
உருகவான்றுந் கதாியாத னதவி பாத
குருவாே னதைிஎன்று னபருமிட்டு

அடுத்திடாகளன்மகனே வாவா கவன்று னமாடி வந்து மகிழ்வுடனே பணிந்தான்பானர (75)

ஆதார மாயிருக்கும் படியாய் நின்று

தடுத்திட்டாள் தாரறணறய அவர்க்குக் காட்டித் பாரப்பா என் மகனே விஞ்றை நாதா

தாோனே என்றும் உறரத்தருவினலைி பாணி கறல வாணி என்றும் பறரனய என்றும்

விடுத்திட்டாள் பூரணனம விஞ்றை நாதா ஆரப்பா மறை நான்குஞ் ைிரைதாே

னவண்டினய விண்ணிலிரும் என்ைாள் பானர (72) அயோக னலாக கமல்லா மருளிச் கைய்ய

னநரப்பா வுதித்துவந்த றமந்தா நீயும்

நிறைந்த பராபரத்தினுட நிறலயிேின்று

பாரப்பா அச்சுதா ேந்தநீலா
னவரப்பா னவதாந்த னவத னவதா
பச்றை வர்ணம் பூண்டிருந்த பரனே அய்யா

ஏைப்பா மகாரமல்னலா உேக்குப் பீடம் விஞ்றை தறே யுன்ைனுக்குக் காட்டுனவனே (76)

மிருந்துமுந்தன் மகரகமன்ை மவுேந்தன்றேத்

னதரப்பா ைதாகாலம் நிறேத்துப் னபாற்ைித் காட்டுகினைன் அண்ட பிண்டம் பறடத்து நீயுங்

னதைாதி னதைகமல்லாம் நிறைந்கதன்ோளும் கலந்கதழுந்த கவண்பத்து நான்குயிர்க்கும்

னவைப்பா கவறும் னபச்சுப் னபைிடாமல் பூட்டுகினை ேவரவர்க்குப் புைிப்புத் தானும்

னவதாந்த பூரணத்தின் விபரங்கானண (73) புகழ்ந்கதழுந்த கதய்வனமாடு பூதந்தானும்

நாட்டுகினைன் பூமி நடு மத்தி தன்ேில்

நடுவாக னமரு கவன்று நலமுண்டாக

காணுவது பூரணனம கவளியாய்ப் னபாகுங்
வாட்டுகினைன் ைமுத்திர முஞ் ைகல வித்தும்
கருத்துடனே மவுேமறதக் கண்டுககாண்டு
மாேிடறரப் பறடத்து நித்தம்
னதாணுவகதல்லாமுேக்குச் சூட்ைங்காணுமஞ்

கைால்லானத என்மகனேஎன்று கைால்லிக் வாழ்வாய் பானர (77)

னகாணாமல் நிறலதவைிப் னபாய் விடாமற்

னைார்ந்து மேகதான்ைாகக் குைிறயப் பார்த்து பாரப்பா நகாரகமன்ை விஞ்றை தன்றேப்

வாணுலகில் உயிர் னதாறும் நீயாய்நின்று பார்த்துவுன்ைன் நிறலயைிந்து பத்தியில் நின்று

வகுத்து உயிறர கரட்ைித்துமிருகமன்ைானள (74) ஆரப்பா சுடுகாடு பாழ்வீட்டுக்குள்

அமர்ந்கதாடுங்கிப் பூரணத்தி லைிவில் நின்று நாகரன்று பூவானல வாைமாச்சு

னநரப்பா நிஷ்றடனயாடு ைமாதி பார்த்து நகாரத்தின் மகிறமகயல்லாம் நாட்டினேனே (81)

நின்ேிறலயும் நின்னுயிரும் நீதான் கண்டு

ஏரப்பா மணிவிளக்றகத் தூண்டித் தூண்டி

நாட்டினய பரமைிவன் தன்றேப் பார்த்து
எவ்வுயிருந் தான் பறடத்து மிருகமன்ைானள (78) நானுறரத்னதன் பூரணத்தின் நிலறமதன்றேக்

கூட்டினய பரமைிவன் என்றேப் பார்த்து

இருகமன்ைாள் நகாரகமன்ை விஞ்றை யானல குருகவன்றுஞ் ைிவகேன்றுங் குைித்தார் றமந்தா

என் மகனே மறை நான்குஞ் னைரலாச்சு ஆட்டினய பூரணத்தில் அடங்கி வாழ்ந்னதன்

உருகவன்றுஞ் கைககமல்லாம் பறடக்கலாச்சு அரகேன்றுஞ் ைிவகேன்று மருளச் கைய்னதன்

ஓம் முடிந்த பட்டணத்தி கலாடுங்கலாச்சு கூட்டினய எறே எடுத்து முகந்து ககாண்டு

தருகவன்ை தருக்ககளல்லாந் னதான்ைலாச்சு குமரகுரு பரகேன்று கூைிோனர (82)

தமர் வாைற்குள்னள யுந்தான் தாிக்கலாச்சு

குருகவன்ை குருபாதங் காணலாச்சு

கூைியனதார் மனயஸ்பரனுஞ் ைதாைிவனுங்
கும்கமன்று தப்பித்துக் கூடுவானய (79) குணமாக வந்த வறக கூறுகமன்னை

மாைினய பரம ைிவன் என்றேக் னகட்க

கூடுவாய் தம்பேமும் இதுனவயாகும் வழுத்தினேன் பராபறரயாள் பதத்தில் நின்று

னகாடி ரவி தேிக் காட்டிக் குைியில் நிற்கும் னதைினய வகாரகமன்ை மவுேந்தன்றேச்

ஆடுவாய் இறதயைிந்து மவுேங்ககாண்டு கைன்கைழுந்து பூரணத்திற் ஒளிவாய் றவத்து

அஷ்டமா ைித்திஎட்டு மாட்டி றவக்கும் ஏைினய லாடத்தில் அவள்தான் பார்த்னத

நாடுவாய் நாற்பதின் முக்னகாணந்னதான்றும் என் மகனே மனயஸ்பரா கவன்ைாள் பானர (83)

நந்தி குரு ஆைாறேப் னபைறவக்கும்

பாடுவாய் பரகவளிறயக் கண்டுகண்டு

பாரடா மனயஸ்பரனும் பறரறயப் பார்த்து
பாவமறத அகற்ைிடுவாய் பாரு பானர (80) பாதமதில் நமஸ்காரம் பண்ணி நிற்க

ஆரடா கைகத்திலுள்ள வுயிர்கட்ககல்லாம்

பாகரன்னை இந்த முறை கைான்ே னபச்சு அண்ட பிண்ட ைராைரங்கள ளளாவிநின்றும்

பழுதில்றல பழுதில்றல மூன்கைழுத்றத னதரடா நறடயுறட யுஞ் ைீவகைந்து

ஆகரன்று னகட்டாலுஞ் கைால்லிடானத கதளிந்திருந்து னலாகாதி னலாககமல்லாம்

அயன் பறடப்பு வித்றதகயல்லா மிதுதான் ஏரடா நீயிருந்து வாழுகமன்னை

றமந்தா
எடுத்துறரத்து மனயஸ்பரறே வாகவன்ைானள
கூகரன்றுங் கூடழிந்து னபாய்விடாது (84)
குமாி கற்ப கமன்று கைால்லி இதற்குப் னபராம்
வாகவன்ைா ளுந்தனுக்கு விஞ்றை தானும் னகாடி ரவி ஒளியுறடய குைிறயப் பார்த்து

வகாரகமன்ை மவுேத்றத றவத்தாள் ஆத்தாள் னவகைான்றும் னபைாமல் கவளிறயப் பார்த்து

ஆகவன்ைாள் பூரணத்றத அடுக்கச் கைான்ோள் கவட்ட கவளியாகவுந்தான் விபரமாோர்

அதிலடங்கி வாைிஎன்னை இருக்கச் கைான்ோள் ஆகரான்றும் அைியாமல்அரூபமாகி

கூகவன்ைாள் மேதடங்கி அைிந்து ககாண்டாள் அடங்கலுக்குந்த தாோகி யிருந்தாள் பானர (88)

கூறுகின்ை மேக்கண்ணால் ஒளிறயப் பார்த்து

தாகவன்று தமர்வாைர்க்குள்னள கைன்று

பாரடா வாங்கார னகாபமாகிப்
ைங்கற்ப தாரறணயுமாோள் பானர (85) பார்தேினல அேலாகி மாறய னதான்ைி

ஆரடா சுழிமுறேயில் அவர்தாேின்று

பாரப்பா மனயஸ்வரத்தின் கூறு கைான்னேன் ஆதிஎன்றும் அநாதி என்றும் ஏகமாோர்

பராபரமாஞ் ைதாைிவத்தின் கூறரக் னகளு னநரடா விறதயைியாத் தவத்னதார் தானும்

ஆரப்பா யகாரகமன்ை மவுேந்தன்றே நிஷ்றடயினல அணுவளவு நிறலக்ககட்டாது

ஆேந்த மாே பரா பரத்திற் னைர்ந்து ஏரடா இறதயைிந்து பூறை கைய்தால்

னநரப்பா நிறலயைிந்து மவுேங் ககாண்டு என்றைக்கும் இைக்காமல் இருத்தும் பானர (89)

நிற்றகயினல ைதாைிவனு முதிக்கலாச்சு

னதரப்பா ைதாைிவனும் பறரயின் பாதந்

கதண்டேிட்டுப் பணிந்திடனவ அறழத்தாள்

பாரப்பா இவர்களுட நிறலயுஞ் கைால்லப்
கானண (86)
பரமைிவன் தான் னகட்டுப் பாவம் நீக்கி

ஆரப்பா குண்டலியாஞ் ைத்தி மூலம்

காணடா ைதாைிவனம மகனே என்று
அடுத்கதேக்குத் கதாியவுனம அருளுகமன்ைார்
கண்மணினய கருத்தின் நடு உதித்த ஐயா
னநரப்பா மேதிரங்கிச் ைிவன் தேக்கு
தாேடா னலாகாதி னலாகமாகத்
நிறேவாே ஓங்காரக் கம்பமீதில்
தாோே யகாரமறத மவுேங் கண்டு
ஏரப்பா ஏைி விறளயாடுந்னதவி
னகாேடா குல கதய்வந் தன்றேப் பார்த்துக்
எட்டிரண்டுங் கூட்டும் இேி ஈந்தாள் பானர (90)
கூறுவான் பராபரனே என்று னபாற்ைி

னதேடா னதேமுதந் திேமும் பாயச்

ைீவ நிறல ைிவநிறலயாய்த் னதகரன்ைானள (87)

பாரடா இப்படினய ைிவன் தேக்குப்

பேிரண்டு தளதினுட கூறுஞ்கைால்லி

னதகரன்ை னதவி திருப் பாதம் னபாற்ைித்
ஆரடா அஷ்டாங்க கவக்யங்காட்டி
கதளிவாே யகாரமறதச் சுழிறேக்னகற்ைி
அருள் கபருகுஞ் ைதாநந்தி அருறளக் காட்டி
கூகரன்ை கூர்விழியால் மேக்கண்ணாட்டி
னவரடா னவாில்லாக் கேிறயக் காட்டி துட்டரணக் கருவிகறளத் கதாடர்ந்து கவட்டி

னவதாந்த ரைக்கிணறு மிகவுஞ் கைால்லிச் துருவேிட ைக்கரத்தின் சூட்ைங்கண்டு

னைரடா ைிந்றததேில் கவேம் றவத்துச் வட்ட முறல மாதுறடய பாதம் னபாற்ைி

கைவி ைாய்ப்பாய் அகத்தியனே கைப்பத்தானே (91) வந்தவர்க்னக னபாின்பங் காணுங் கானண (94)

காகணன்று கைால்லி விட்ட மார்க்கம் னபாச்சு

தாோகித் தாேவோய் ஆவதற்குச்
கடிறகயடா வறர கநாடிக்குள் நிறலயில் கைன்று
ைத்தியமாய் அகாரகமன்ை மவுேம் னவணும்
தாகேன்ை கயிறல மறலச் ைார்பில் ஏைிச்
ஊோகி உடலாகி உயிருமாகி
ைந்திரன்தன் பாேமறதத் தானே உண்னட
ஓங்கார மாேதுவும் அதுனவ ஆகி
னகாகேன்ை திாினகாண முப்பாழ் தாண்டி
னகாோகிக் குருவாகிக் குமாியாகிக்
ககாடியகதாரு ைீவ நிறல தன்றேப் பார்த்தால்
னகாடிவறர காலகமல்லாம் இருத்தி றவக்கும்
மாகேன்ை மான் மழுவும் தாித்த ஈைன்
ஆணாகி கவளியாகி அலியுமாகி
மருவினய உேதிடத்தில் வருகுவானே (95)
யார் தேக்கும் எட்டாத இந்தப் னபச்னை (92)

வருகுவா ேமுதரை மூட்டியுன்றே

னபச்கைன்ே இந்தமுறை னபைிப் னபைி
வந்த விறே நீக்கி இேி வாழ்விப்பானே
பிராணாயந் கதாியாமற் பிைகிப் னபாோல்
தருகுவான் நிறேத்தபடி உேக்னக றமந்தா
ஆச்கைன்ே வதிோனல வருவனதது
ைாம்பவியாள் பாதமறத க்ஷணத்தில் காட்டி
அந்தரங்க மாேதுறை அைியாப் னபர்க்குக்
உருகுவாய் அனுதிேமும் கமழுகு னபால
காச்கைன்ை காச்சுமடா இந்த னயாகம்
உறரத்திடுவாய் மவுேத்றத உறுதியாக
காலாந்தக் கேகலழுப்பிக் ககாதித்துப் னபாவான்
மருகுவாய் மாறய விறேயதறேத் தள்ளி
வீச்கைன்று வீைானர இந்தப் னபச்சு
மாைாத வாைறேறயத் தட்டித் தள்னள (95)
னவதாந்த ைாரறணறய கவளிவிட்னடனே (93)

வருகுவா ேமுதரை மூட்டியுன்றே

விட்டகுறை கதாட்டகுறை கதாடர்ந்து கூடி
வந்த விறே நீக்கி இேி வாழ்விப்பானே
கவட்டகவளி பராபரத்தின் கவளியில் கைன்று
தருகுவான் நிறேத்தபடி உேக்னக றமந்தா
அட்டகிாி பருவதமுங் குலுங்கியாட
ைாம்பவியாள் பாதமறத க்ஷணத்தில் காட்டி
ஆறுவறர தான் கடந்னத அகண்ட னமவித்
உருகுவாய் அனுதிேமும் கமழுகு னபால
உறரத்திடுவாய் மவுேத்றத உறுதியாக நாடினய னலாகாதி னலாககமல்லாம்

மருகுவாய் மாறய விறேயதறேத் தள்ளி நாதாக்கள் ைாபமதால் நாைமாகித்

மாைாத வாைறேறயத் தட்டித் தள்னள (96) னதடினய திந்தாலுங் குருறவக் காணான்

ைிந்றதமந்தி ரத்றதகதாி ைிக்கமாட்டான்

ஓடினய அறலயானத மக்காள் மக்காள்

தள்ளுவது யாறரஎன்ைால் றமந்தானகளு
ஒரு நாளும் மைவானத மவுேப் னபச்றைப்
ைங்கற்பம் அைியாத ைமயத்னதாறரக்
பாடினய திாியானத இந்த நூறலப்
கள்ளுடனே அபின் தேக்குக் கலந்த னவறரக்
பார்த்து மேக் கண்ணானல பணிந்துககாள்னள
கஞ்ைாவுங் குடுகுடுக்றக ககாண்ட னபறர
(100)
உள்ளுறடந்து வாய்ப் னபச்ைால் உழன்ை னபறர

உத்தமறரத் தூஷித்த உலகத்னதாறர

ககாள்ளடா யனுதிேமும் லாடனமவிக்
விள்ளுவது மவுேமறத விட்ட னபறர
குைிப்பைிந்து நித்திறரயிற் ைாய்ந்திட்டாலும்
வீணகரன்று ைத்தியமாயத் தள்ளிப் னபானட (97)
அல்லடா இடக்றகறயத் தறலகுறவத்து

அருளாே லாடத்தில் உைங்க னவண்டும்

னபாகடன்னைன் கபாய் ககாறலகள்உயிறரக்
கைால்லடா னவாாினபால் துயின்று நீயுஞ்
ககான்று
கைால்லானத ைவம்னபானல இருந்து றமந்தா
புைித்தவறர அப்புைனம தள்ளு தள்ளு
வில்லடா வில் பூட்டி ஏத்தி ஏத்தி
நாகடன்னைன் ரவி மதிறய றமந்தா நீயும்
விஞ்றை என்ை மூன்கைழுத்தின் விபரம் பானர
நாதாக்கள் ைாபகமல்லாம் நிவர்த்தி கைய்து
(101)
னதகடன்னைன் தவந்னதடி னயாகம் பாரு

கைம்பவளம் னபானலதான் நிைமுங்காட்டும்

பாரப்பா எறேனபானல கவளியாய்த்தானும்
பாகடன்ே பட்டவற்குப் பலன்தான் உண்டு
பார்தேினல முேினவார்கள் ைித்தர் கைால்வார்
பராபரத்தின் அடியினுட பாதந்தானே (98)
ஆரப்பா அஷ்டாங்க மார்தான் கைால்வார்

அருள் தங்கு மவுேமணி யார்தான் காண்பார்

தாேவோம் நீயிருக்க னவணுகமன்ைால்
னநரப்பா முன்கைான்ே படினய றமந்தா
ைத்தியமாய் லாடக்கண் திைந்து பாரு
நிறேவிருத்தி நிறலதேினல நின்ைாயாோல்
னகாேவன்தான் நீஎன்னை அறழப்பார் உன்றேக்
னவைப்பா னவதனுட எழுத்துத் னதாணும்
குவலயத்னதார் அடி பணிந்து கூர்ந்து நிற்பார்
விட்டகுறை கதாட்டகுறை கதாியலாச்சு (102)
வாேவா னகாளிறத அைிந்து பூறஜ கைய்து

வல்லறமயாள் பாதமறத வணங்கிப் னபாற்ைி

ஆச்ைடா பூரணத்தின் அமுதமுண்டு
நான் அவோம் என்று நடுவறணறயப் பார்த்து
அப்பனே முப்பாறல அைிந்து னபாற்ைி
நம்கமன்று னபைியுந்தான் ஆடினேனே (99)
ஏச்ைடா கைால்வார்கள் கைடி பூகடன்று
என் மக்கள் அதிோனல வருவனதது நீ மகனே முழுவறதயும் உண்டு னதைி

வாச்ைடா கவண் ைாறர பிடிக்ககவன்று னபராே னபாின்ப வீடு கைன்று

றவயகத்தில் மறலகாடு அறலந்னத ஏைி பிைகாமல் அதிலடங்கி னபணிப்பனர (106)

ஏச்ைடா ைாறரறயத் தான் பிடித்னதாம் என்பார்

என்மகனே ைாறர இருப்பிடத்றதப் பாரார்

பாரப்பா ைாறரயுந்தான் வரும்னபாகதல்லாம்
மூச்ைடா மூச்ச்ச்ை விடத்றதக் காணார்
பாலகனே நீ பிடித்து பைியுந் தீர்த்து
முக்கியமாய்ச் ைாறரயுட நிறலறயக் னகனள (103) ஆரப்பா வணுவளவும் விட்டிடாமல்

அப்பனே அப்யாை மார்க்கஞ் கைய்து

னகளடா மனயந்திரகிாி விஞ்றைதன்ேில் னநரப்பா நிறலயைிந்து குருறவப் னபாற்ைி

கிருறபயுள்ள குறகவாைல் நாறலந்துண்டு நிஷ்றடகயாடு ைமாதியினல நிறேவாய் நின்று

ஆளடா வம் மறலயில் ைாறர தானும் னவைப்பா னவைிகதன்று நிறேத்திடாமல்

அப்பனே ஐந்தாறு அதினலயுண்டு விதிவிலகச் ைாறரயுந்தான் உண்டு னதனர (107)

நாளடா கவக்கியமா முேினய காவல்

நரைிங்க மூர்த்தியுட நடப்னபா கமத்த

னதரடா திாிகூடப் பருவதத்திற்
வாளடா வடியிகலாரு லிங்கந் னதான்ைி
திருமாலும் அயனுடன் ருத்ரன்தானும்
வாய்வழினய ைாறரயுந்தான் வருக்கும் பானர (104) ஆரடா மனயஸ்வரனுஞ் ைதாைிவனும்

அப்பனே இராகுகவாடு னகது தானும்

பாரப்பா ைாறரறயத் தான் பயமாய் வாங்கிப் னைரடா மதினயாடு ரவியுந்தானும்

பதைானத மத்தியினல பிடித்துப் பாரு னதவிகயனும் பராபறரைிற் பறரயாள்றமந்தா

ஆரப்பா பிடிக்றகயினல கபாருதினயாடும் காரடா ைித்தகராடு முேிவகரல்லாம்

அடங்காத ைாறரயுந்தான் அைியப்னபானமா கலந்திருப்பார் இன்ேம் கவகு கபாினயார் பானர

னநரப்பா மனயந்திரகிாி உச்ைி மீதில் (108)

நிறைந்கதழுந்த ைந்திரன்னபால் தடாகமுண்டு

னதரப்பா தடாகத்தில் ைாறர றமந்தா

ைிைந்துதித்துச் கைன்கைழுத்து வந்தவானை (105)

வாைாே ைாறரயுந்தான் அதிலுதித்னத

வந்துதடா ைிவலிங்கம் வழியில் றமந்தா

தாராே ைாறரயுந்தன் விட்டிடாமல்

ைாம்பவியாள் பாதமதில் தயவாய்க்கூடி

னநராே நைிஎன்னை ைாபந்தீர்த்து