ُُ ‫يات‬ َ‫ولهُباأل‬ َ ‫َس‬ ‫َُر‬ َُ‫َرس‬

‫ل‬ ‫الذيُأ‬ َّ ُُ ‫ُُلل‬‫َمد‬‫َلح‬ ‫أ‬

ُُ ‫مات‬ َ‫َا‬
‫َق‬‫لىُالم‬ ََ‫لهُع‬ ََّ
‫َض‬ ‫َف‬
‫ُو‬،ُُ ‫َة‬ ‫َاهر‬‫الب‬
ُُ‫داُالقلوب‬ ََ‫لَُبهُص‬ َُ ‫َج‬
‫ُف‬،ُُ ‫َة‬ ‫َاخر‬‫الف‬
ُ‫ده‬َ‫َح‬
‫ُُو‬ ‫لَُّللا‬
ُ‫هُإ‬ َ‫لَُإل‬
ُ ُُُ ‫َن‬‫ُُأ‬‫هد‬َ‫َش‬ ‫َأ‬
‫ُو‬،ُ‫َة‬ ‫َافر‬‫الك‬
‫َبده‬
ُُ ‫داُع‬ًَّ
‫َم‬‫نُمح‬ ََّ
ُ ‫ُُأ‬‫هد‬َ‫َش‬ ‫َُأ‬ُُ‫يكََُله‬
‫و‬ ُ ‫لَشَر‬
ُ،ُُ‫َة‬‫َافر‬ ‫َن‬‫ُُالمت‬ ‫َاء‬‫َُاألَهو‬ ُ‫َا‬
‫ت‬ ‫َُشَت‬ ُ‫ََّل‬
‫ف‬ ‫َسولهُأ‬ ‫َر‬
‫و‬
ُ‫نا‬ َ‫ّد‬ ‫لىُسَي‬ ََ‫ُُع‬‫بارك‬ ََ‫ُُو‬ َّ‫َُس‬
‫لم‬ ُُّ
‫و‬ َُ
‫ل‬ ‫َُّص‬ ّ َ
ُ‫لله‬
‫م‬ ‫أ‬
ُ‫َة‬‫َّاهر‬‫ُُالز‬ ‫ُُاألَنجم‬‫َحبه‬ ‫َُص‬ُُ‫لىُأله‬
‫و‬ ََ‫َع‬ ‫ٍُو‬‫َّد‬
‫َم‬ ‫مح‬
َُ‫اي‬
ُ ‫ي‬َّ‫َوصيكمُوُإ‬ ‫دُللاُأ‬َ‫َا‬
ُ ‫َاُعب‬ ‫َي‬‫ُُ ف‬‫بعد‬ َُ‫ما‬ََّ‫أ‬،
.‫ن‬َ‫ُو‬ ‫َُالمت‬
‫ّق‬ ُ‫َا‬
‫ز‬ ‫َدُف‬ ‫َق‬‫ُُف‬ ‫َىُللا‬‫َقو‬ ‫بت‬
Sugrining puji rawuh syukur anu teu kaukur disanggakeun ka Hadirat Alloh SWT anu parantos masihan
sagala rupi kani’matan anu hamo kaetang, dipirig ku sholawat miwah salam kawilujengan mugia salamina
tumetep ngocor ngagolontor ka Jungjunan urang sadayana Nabi Muhammad SAW katut kulawargina, para
sahabatna, sareng sadaya jalmi anu turut tumut ka Anjeuna.

Hadirin Jama’ah Jum’at anu mulya !

Alhamdulillah urang sadaya masih dipasihan hirup tur huripna, masih dipasihan yuswa kalayan disarengan
ku sehat wal’afiyahna, pastikeun sesa umur urang anu mung sakali-kalina ieu saluyu sareng parentah
Alloh bade diangge ibadah ( Adzdzariyat (51):56), moal kabengbat ku kasenangan fatamorgana dunya.

Alloh SWT ngadawuh :

‫ََُلهو‬
ُُ ‫لََُّلعب‬
ُُُُ
‫و‬ ُ‫َاُُإ‬ ُّ ُُُ
‫الدني‬ ‫َيوة‬‫ماُالح‬ ََ
‫و‬
ُ‫َّقو‬
‫يت‬ ََُُُ
ُ‫لذي‬
‫ن‬ َّ‫ُُُُل‬
‫َير‬‫ُُُخ‬‫َة‬‫ُُاألخر‬ َّ ‫ََُل‬
‫لدار‬ ُ
‫و‬
َ‫تعقلو‬
ُُ‫ن‬
ُ َُ
ََُُ‫ل‬ ‫َف‬
‫نُُأ‬َ
ُ
)32ُ‫(أألنعام‬
Taya lian kahirupan dunya teh ngan ukur kaulinan jeung anu ngabengbat matak poho ka Alloh; Saenyana
akherat mah leuwih hade pikeun jalma-jalma anu taqwa. Naha maraneh teh teu boga akal ? (Tarjamahan
Al An’am (6) : 32)

Ayat kasebat diluhur aya hubunganana sareng ayat sateuacana, nyaeta pamadegan jalma-jalma anu rugi
alatan maranehanan ngabohongkeun kana Poe Qiyamah; Kahirupan maranehna di dunya ngan
sakadar la’ibun jeung lahwun , naon anu dimaksad ku La’ibun wa Lahwun ?

Ulama Ahli Tafsir ngeceskeun yen :

1. La’ibun nyaeta senang-senang,meakeun umur ku ulin, tanpa tujuan anu jelas siga ulina Budak nu
biasana mah sok kamalinaan, padahal Alloh SWT nyiptakeun langit sareng bumi lain ‘ulin’ ( Tingal Al
Anbiya (21) : 16 ). Lamun seug urang hirup di ieu dunya dianggap ‘ulin’ anu serius, sahingga ceuk Ahmad
Albar ‘Dunia ini panggung sandiwara’, masing-masing jadi aktor, maka nalika sandiriwarana geus rengse
pasti urang sadayana bakal dipenta LPJ ( Laporan Pertanggungjawaban)na di akherat (tingal Attakatsur
(102):8)
2. Lahwun nyaeta sibuk ku kagiatan anu teu penting atawa kurang penting tapi dipigawe nepi ka
meakeun waktu pikeun migawe pagawean anu kacida pentingna, umpamana jalma sibuk kabengbat ku
urusan dunya umpamana nuju nonton bola di stadion atanapi nonton konser music, lat poho kana sholat /
ibadah, padahal tugas poko hirup urang di ieu dunya teh eta ibadah. Kalimat ‘Lahwun’ sareng sagala
bentuk kalimatna ku Alloh disebat-sebat dina Quran dugi ka 16 kali; Diantawisna Alloh SWT ngadawuh
: Kudu nyaho aranjeun yen saestuna kahirupan dunya teh ngan ukur kaulinan jeung kasenangan anu
ngabengbat,papaes, pareueus-reueus diantara maraneh,jeung paloba loba harta katut anak … Jeung ari
kahirupan dunya eta ngan wungkul kasenangan anu palsu (Tarjamahan Al Hadid (57) : 20 )

Hadirin Jama’ah Jum’at anu mulya !

Naon bae faktor-faktor anu nyibukeun manusa sahingga kabengbat teu eling ka Alloh ? Diantawisna:

1. Harta jeung anak, nyaeta paloba-loba, pareueus-reueus dina harta banda jeung anak kaasup paloba-
loba anak buah / golongan pengikut, Alloh SWT ngadawuh : Wahai jalma-jalma anu ariman ! Ulah
ngabengbat ka aranjeun harta banda jeung anak-anak aranjeun tina eling ka Alloh, jeung saha jalma anu
lampahna kitu nya maranehna teh jalma-jalma anu rarugi ( Tarjamah Al Munafiqun (63) : 9 )

2. Angen- angen kosong

Alloh SWT ngadawuh: ‘Keun antep maranehna sina dalahar , senang-senang, jeung sina kabengbat /
kajongjonan ku angen-angenna, jeung maraneh engke bakal nyaraho ( kana akibatna ). (Tarjamahan
Al Hijr ayat 3 )

Malah ngahudangkeun angen-angen anu kosong eta teh diantara jurus syetan pikeun ngagoda manusa (
tingal Annisa (4) : 120 )

Mibanda cita-cita nu luhur, tuluy direncanakeun nu ngadorong kana usaha tihothat keur ngahontalna
eta diwenangkeun, namung anu diwawadian ku Alloh mah nyaeta nyibukeun diri ngakhayal kana perkara
anu jauh tina kahontalna bari nangkeup harigu tanpa aya upaya, umpamina aya jalma anu nyibukeun diri
kana meunang lotre milyaran rupiah, bari nepi ka cul kana pagawean nu sejen anu penting atawa leuwih
penting.

3. Lahwal Hadits , nyaeta ngobrol atawa biantara anu teu aya manfa’atna nepi ka meakeun waktu tapi
nyenangkeun diri saperti ngagosip, ngupat simuat, nyanyi-nyanyi anu dilarang ku agama. Rosululloh
SAW ngandika : ‘Diantara kahadean islamna hiji jalma nyaeta ninggalkeun perkara anu teu penting’

Hadirin Jama’ah Jum’at anu mulya !

Beungkeutanana :

1. Tugas utama manusa ibadah ka Alloh dina harti anu jembar nyaeta midamel padamelan anu dipikaridlo
ku Alloh, boh ibadah murni ( mahdloh ) atawa ibadah teu murni ( ghair mahdloh ), harta banda disiar jadi
alat pikeun ibadah , sanes jadi alat anu ngabengbat tina ibadah.

2. Jalma-jalmi anu taqwa ka Alloh pasti bakal milih amal-amal ‘piakherateun’, sanes ningalkeun
kadunyaan ( boh harta atanapi kalungguhan ) sabab dunya eta tempat pepelakan amal anu bakal kapetik
engke di Akherat, Alloh SWT ngadawuh :

ُ‫َُُا‬ َّ ُُُ
ُ‫الدا‬
‫ر‬ َُ
‫َُُللا‬
‫ك‬ ‫َاُآتا‬‫ُُُفيم‬‫َغ‬
‫َابت‬‫و‬
َُ
ُ‫كَُُم‬
‫ن‬ َُ
‫َصيب‬
‫نسَُُنـ‬ ََُ‫ل‬
ُ ‫ت‬ َُُُ
ُُُُ‫ة‬
‫و‬ ََ
ُ ‫ألخر‬
…ُ‫َا‬ ُّ ُ
‫الدني‬
Jeung geura teangan ku anjeun saniskara anu geus dipaparinkeun ku Alloh ka anjeun keur (kabagjaan) di
negri akherat , jeung poma anjeun ulah poho kana bagian anjeun tina dunya … (Tarjamah Al Qashash
(28) : 77 )

3. Aya sababaraha faktor anu urang kedah waspada sabab bisa ngabengbat urang tina eling ka Alloh
diantawisna : Sibuk paloba-loba , pareueus-reueus harta jeung anak ( ka asup pengikut), mikiran angen –
angen anu kosong, sareng ‘Lahwal hadits’ nyaeta sibuk ngobrol, ngagosip atawa kagiatan lain anu teu
aya manfa’atna. Justru diantawis anu dipuji ku Alloh nyaeta jalma-jalma anu sibuk dagang jeung jual
beuli tapi henteu ngabengbat kana eling / dzikir ka Alloh SWT sahingga maranehna teu hilap kana
ibadah di masjid-masjid ( tingal Annur (24) : 36 – 37 )

ُ،ُُ‫َريم‬ ‫ََلكمُفىُالقرأن‬
‫ُُالك‬ ‫ُُليُ و‬ ‫َُللا‬
َُ
‫ك‬ ‫بار‬َ
ُُ‫َكيم‬‫ُُالح‬ ّ َ
‫الذكر‬ ‫ُُ و‬‫َت‬
‫َُاأليا‬ ُ‫ُُم‬
‫ن‬ ‫َافيه‬ ‫َني‬
‫ُُ بم‬ ‫َع‬ ََ
‫نف‬ ‫و‬
َ ُ‫َولي‬
‫هذا‬ ‫َقول‬
‫ُُ ق‬ ‫ ُأ‬،
ُ‫َُمن‬ُ‫ُُالمسلمي‬
‫ن‬ ‫َلسَائر‬ ‫ُُ و‬‫ََلكم‬
‫للاَُليُو‬
ُُُ‫َغفر‬ ‫َست‬‫َُأ‬ُ
‫و‬
‫َّحيم‬
ُُ ‫ُُالر‬‫َفور‬‫َُالغ‬ُ‫نهُه‬
‫و‬ َّ‫ُُإ‬
‫َغفروه‬ ‫َاست‬ ُ َ
‫نبٍُف‬ ‫ُّذ‬ُ‫ك‬
‫ل‬
ُ
 ‫ّاني‬
‫َةُ‬ ‫َة‬
‫ُُالث‬ ‫خطب‬
‫َُ‬‫َريُ‬
‫ق‬ ‫ُُط‬ ‫َاد‬‫َُللعب‬ ‫هُ‬
‫ل‬ ‫ُُسََّ‬ ‫الذي‬ ‫ُُ َّ‬ ‫ُُلل‬‫َمد‬ ‫َلح‬ ‫أ‬
‫َالهمُ‬ ‫َعم‬ ‫َأ‬‫ُُأجور‬ ‫َّاهم‬ ‫َف‬ ‫َو‬ ‫َ‪ُ،‬و‬ ‫يسَّر‬ ‫ََ‬‫ُُو‬ ‫دة‬‫َاَ‬ ‫العب‬
‫ُُ‬‫هد‬ ‫َشَ‬ ‫َر‪ُُ،‬أ‬ ‫لَُتحص‬ ‫التيُُ‬ ‫ُُ َّ‬ ‫ُُجوده‬ ‫َائن‬ ‫َز‬ ‫منُخ‬
‫نُ‬‫ََّ‬
‫ُ‬ ‫ُُأ‬ ‫َشَ‬
‫هد‬ ‫َأ‬‫َر‪ُ،‬و‬ ‫ُُاألَكب‬ ‫َلك‬ ‫ُُالم‬ ‫لَُّللا‬
‫هُإُ‬ ‫ُُآلإلَ‬
‫ُ‬ ‫َن‬‫أ‬
‫ُُفىُ‬ ‫ُُالشَّافع‬ ‫َسوله‬ ‫َر‬ ‫ُُ و‬ ‫َبده‬ ‫داُع‬ ‫ًَّ‬‫َم‬ ‫ناُمح‬ ‫دَ‬‫َّ‬‫سَي‬
‫ُُ‬ ‫َُم‬
‫ُن‬ ‫دُ‬
‫م‬ ‫ََّ‬
‫تق‬‫ماَُ‬ ‫َُُ‬‫َُُله‬ ‫َُللا‬ ‫َُ‬
‫ر‬ ‫َف‬‫ُُغ‬ ‫نبي‬ ‫َخشَر‪َُ،‬‬ ‫الم‬
‫ُُ‬‫بارك‬ ‫ََ‬
‫ُُو‬ ‫لم‬‫َسَّ‬‫ُّو‬ ‫َُ‬
‫ل‬ ‫َُّص‬
‫للهُ‬
‫م‬ ‫َ ّ‬ ‫َ‪ُ،‬أ‬ ‫َخ‬
‫َّر‬ ‫تأ‬ ‫ماَُ‬ ‫ََ‬‫َنبهُو‬ ‫ذ‬
‫ُُ‬ ‫ياق‬ ‫َترَ‬ ‫ُُو‬‫َار‬ ‫ّاألَسر‬ ‫َسر‬ ‫َارو‬ ‫لىُنوراألَنو‬ ‫ََ‬‫ع‬
‫ناُ‬ ‫ّدَ‬ ‫َسَارسَي‬ ‫ُُالي‬ ‫باب‬ ‫َُُ‬ ‫َاح‬ ‫َمفت‬ ‫ُُ و‬ ‫َار‬ ‫األَغي‬
‫ُُ‬‫َابه‬ ‫َأصح‬ ‫ُُو‬ ‫َار‬ ‫ُُاألَخي‬ ‫َأله‬ ‫ُُُو‬ ‫َار‬ ‫ُُالمخت‬ ‫َّدن‬ ‫َم‬‫مح‬
‫ُُ‬‫بعد‬ ‫ماَ‬ ‫ََّ‬
‫ُُ‪.‬أ‬ ‫َاله‬ ‫َإفض‬ ‫ُُ و‬ ‫ُُللا‬ ‫َم‬‫دُنع‬ ‫دَ‬
‫ُ‬ ‫ََ‬ ‫ُُ ع‬ ‫هار‬ ‫األطَ‬
‫َُّ‬
‫َُ‬
‫ق‬ ‫ُُح‬ ‫َىُللا‬ ‫َقو‬ ‫ايَُبت‬
‫ي ُ‬ ‫َإَّ‬ ‫ُُأوصيكمُو‬ ‫دُللا‬ ‫َاَ‬
‫ُ‬ ‫َاعب‬ ‫َي‬‫ف‬
‫َاتركواُالشَُّ‬
‫َّ‬
‫ر‬ ‫َُو‬ ‫َلواُالخَيُ‬
‫ر‬ ‫َافع‬ ‫َاتهُو‬ ‫تق‬
‫هَّ‬ ‫يصُّ‬
‫هلوَّ‬
‫ن‬ ‫ههَُّ‬ ‫ِكهت‬‫هالهئ‬ ‫للاهََّّ‬
‫هَّم‬
‫و‬ ‫َََّّّ‬ ‫ِن‬ ‫الىُ‪ُ:‬إ‬ ‫َ َ‬ ‫تع‬ ‫للَُ‬ ‫لُاّ‬
‫ُ‬ ‫َاَ‬
‫ُ‬ ‫ق‬
‫هلواَّ‬‫ُواَّصُّ‬ ‫من‬‫هَّأه‬‫ِيَّ‬
‫ن‬ ‫هاَّالذ‬ ‫يَِّي ُّ‬
‫هآيه‬ ‫لىَّالنبَِّ‬ ‫هه‬‫ع‬
‫لىُ‬ ‫ََ‬‫ُّع‬ ‫َُ‬
‫ل‬ ‫َُُّص‬ ‫للهُ‬
‫م‬ ‫َ ّ‬‫ًاُ‪ُ،‬أ‬ ‫ِيم‬ ‫تسل‬ ‫ُواُه‬ ‫ِم‬ ‫هسهَّ‬
‫ل‬ ‫َِّو‬ ‫ليَّ‬
‫ه‬ ‫هه‬‫ع‬
‫ناُ‬ ‫مولََ‬ ‫ََُ‬ ‫َاُُ‬
‫و‬ ‫َُشَفيعن‬ ‫َاُُ‬
‫و‬ ‫َبيبن‬ ‫َُح‬ ‫ناُُ‬
‫و‬ ‫ّدَ‬ ‫سَي‬
‫ُّ‬
‫َنُكُ‬
‫ل‬ ‫َُع‬ ‫َُ‬
‫ك‬ ‫َار‬‫تب‬‫َُُ‬ ‫يَُللا‬‫َضُ‬ ‫َُر‬ ‫لمُُ‬
‫و‬ ‫َُسَّ‬ ‫ٍُُ‬
‫و‬ ‫َّد‬
‫َم‬‫مح‬
‫َُ‬ ‫َعيُ‬
‫ن‬ ‫َجم‬ ‫ُُأ‬ ‫بة‬‫َاَ‬ ‫َّح‬
‫الص‬
‫ُُ‬
‫له‬ ‫كَُالشُّكركُّ‬ ‫ََلُ‬ ‫ُ ُو‬ ‫له‬ ‫َمدكُّ‬ ‫كَُالح‬ ‫ََُّلُ‬ ‫للهُ‬
‫م‬ ‫َ ّ‬ ‫أ‬
‫ُّه‬
‫ُُ‬ ‫َسر‬ ‫ُُو‬ ‫َّته‬‫َلَني‬‫ُُع‬ ‫له‬ ‫ُُاألَمركُّ‬
‫ُ‬ ‫َع‬ ‫ليكَُيرج‬ ‫َإ ُ‬ ‫و‬
‫يَُ‬‫َاضُ‬ ‫ياُق‬ ‫ََ‬
‫ُُو‬ ‫َّات‬ ‫َُالخَفي‬ ‫َالُ‬
‫م‬ ‫ياع‬ ‫ََُّ‬‫للهُ‬
‫م‬ ‫َ ّ‬ ‫أ‬
‫ُُ‬‫َالمسلمات‬ ‫َُو‬‫ُُللمسلم ُ‬
‫ين‬ ‫َات!ُإغفر‬ ‫َاج‬ ‫الح‬
‫ُُمنهمُ‬ ‫َاء‬ ‫َألَحي‬
‫ُُأ‬ ‫َات‬ ‫َالمؤمن‬ ‫َُو‬ ‫َالمؤمن ُ‬
‫ين‬ ‫و‬
‫ُُ‬ ‫َات‬ ‫َو‬ ‫ُُ َّ‬
‫الدع‬ ‫ُُمجيب‬ ‫َريب‬ ‫كَُق‬ ‫نُ‬ ‫ُُإَّ‬ ‫َات‬ ‫َاألَمو‬ ‫و‬
‫ُُ‬‫ًات‬ ‫َاج‬ ‫يَُالح‬ ‫َاضُ‬ ‫َق‬‫و‬
‫ُُ‬‫َاإلحسَان‬ ‫ُُو‬ ‫َدل‬‫ُُبالع‬ ‫يأمر‬ ‫للاََُ‬
‫نُُ‬ ‫ُُ!ُإَّ‬
‫ُ‬ ‫َاَ‬
‫دللا‬ ‫عب‬
‫ُُ‬‫َخشَاء‬ ‫ُُالف‬ ‫َن‬‫ينهىُع‬ ‫ََ‬ ‫ُُذيُالقربىُو‬ ‫َاء‬ ‫َإيت‬ ‫و‬
 ‫َّروَ‬
‫نُ‪ُ،‬‬
‫ُ‬ ‫ذك‬‫تَ‬
‫لكمَُ‬ ‫ََّ‬
‫يعظكمَُلع‬‫َُُ‬
‫َغي‬‫َالب‬ ‫َرو‬ ‫َالمنك‬‫و‬
‫لكمُ‪ُ،‬‬ ‫ََ‬
‫للاَُليُو‬ ‫َست‬
‫َغفرُ‬ ‫ُُأ‬ ‫َكب‬
‫َر‬ ‫ُُأ‬ ‫ََلذكر‬
‫ُُللا‬ ‫و‬
‫َُ‬
‫ُّ‬
‫ب‬ ‫ُُر‬ ‫َمد‬
‫ُُلل‬ ‫ُُُألح‬‫َن‬ ‫َ َ‬
‫اناُأ‬ ‫دعو‬ ‫َأخرَ‬‫و‬
‫َُ‬
‫َِيُ‬
‫ن‬ ‫َالم‬
‫الع‬