Emilio Jacinto

Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya

Emilio Jacinto

Kapanganakan Emilio Jacinto y Dizon

15 Disyembre 1875

Maynila, Silangang Indiya ng Espanya

Kamatayan 16 Abril 1899 (edad 23)

Sta. Cruz, Laguna

Iba pang pangalan "Pingkian", "Dimasilaw"

Alma mater University of Santo Tomas

Si Emilio Jacinto y Dizon (15 Disyembre 1875 — 16 Abril 1899), ay

isang Pilipinong rebolusyonaryo at kilala bilang Utak ng Katipunan.

Lumang pera na naglalarawan sina Emilio Jacinto at Andrés Bonifacio

Talambuhay[baguhin | baguhin ang batayan]
Ipinanganak si Emilio Jacinto sa Tondo, Maynila at ang mga magulang niya ay sina Mariano Jacinto
at Josefa Dizon. Nag-aral siya sa Colegio de San Juan de Letran, at lumaon at lumipat
sa Unibersidad ng Santo Tomas upang mag-aral ng abogasiya. Naging kamag-aral niya rito
sina Manuel Quezon at Sergio Osmeña. Hindi siya nakapagtapos sa kolehiyo, at sa gulang na 17, si
Emilio Jacinto ang pinakabata sa lihim na samahan na tinawag na Katipunan. Naging tagapayo siya
sa mga usaping pampiskalya at kalihim ni Andrés Bonifacio. Lumaon ay nakilala siya bilang Utak ng
Katipunan. Inatasan siya ni Bonifacio na mamuno sa Laguna. Siya ay nakasulat ng mga akda tulad
ng A Mi Patria at ang Kartilya ng Katipunan. Siya rin ay isa sa mga sumulat ng pahayagan ng
Katipunan na tinatawag na Kalayaan. Sumulat siya sa pangalang "Dimasilaw" at ginamit ang alyas
na "Pingkian" sa Katipunan.
Namatay sa sakit na malarya si Jacinto noong 16 Abril 1899 sa Magdalena, Laguna.