ALAMAT

Ang alamat ay isang uri ng kwentong bayan at panitikan na nagsasalaysay ng mga pinagmulan ng mga
bagay-bagay sa daigdig. Karaniwang nagsasalaysay ang mga ito ng mga pangyayari hingil sa mga tunay
na mga tao at pook, at mayroong pinagbatayan sa kan. Kaugnay ang alamat ng mga mito at kwentong
bayan. Ang salitang alamat ay panumbas sa salitang ‘’legendus’’ng wikang latin at ‘’legend’’ sa wikang
ingles na ibig sabihin ay ‘’upang mabasa’’.

Alamat ng pamaypay

Sa isang malayong lugar, may mag-asawa, tahimik at namumuhay. Biniyayaan sila ng malulusog
na kambal at pinangalanan sila ng pay at may. Pinaggigiliwan ng kambal.Ngunit habang sila’y
lumalakipalagi silang nag-aaway. Ang mag-asawa ay nagkaroon ng problema dahil sa kanila. Isang araw,
dumating ang isang kalamidad, walang ulan. Ang kanilang lugar ay naging tagyuyot. Ang mga tao ay
nagdadasal upang magakaroon ng malakas na simoy ng hangin at ulan. Ang bathala ay nagsabi na
magkakaroon lamang ng malakas na hangin at ulan kung ang lahat ng tao sa lugar nila ay mag-
kakasundo. Ngunit ang kambang ay nag-aaway at nag-aaway pa rin dahil sa inggit nila sa isa’t isa,
makasarili sila at ito ang isa sa mga pinaka ayaw ng bathala, sabi ng bathala sa kanila, ‘’kapag hindi pa
kayo nagkakabati pagkatapos ng tatlong parusa, mamamatay agad kayo hindi dahil sa init kundi sa mga
kasalanan ninyo’’. Pero hindi naniwala ang magkambal sa bathala. Patuloy pa rin silang . gabi na nang
matapos ang kanilang pag-aaway. Natulog na silang dalawa pagkatapos ng ritwal nila ng gabi.
Kinaumagahan,dumating na ang kanilang unang parusa. Nang dumating ang kanilang unang parusa ay
sobrang nagulat ang kambal dahil ang kanilang buhok ay nawala . kalbo na ang mag kambal. Dahil sa
kanilang sitwasyon ngayon, muling nag away na naman ang dalwang bata. Nag aaway dahil sa suklay.
Ang bunga ng kanilang pag aaway ay ang kanilang pangalawang parusa. Ang kanilang pangalawang
parusa ay nagiging butiki si pay at nagiging baboy naman si may ng umaga. Naging kalahating tao at
kalahating hayop na silang dalawa. Nang malaman ng kanilang ina ang sitwasyon ng kaniyang mga anak
na kambal ay umiyak siya. Pumunta pa sila sa ospital, ngunit walang gamut para gumaling at mailagay
sanormal na pamumuhay ang kaniyang mga anak. Nang makarating na sila sa bahay nila, nagsalita ang
ina, ‘’alam niyo mga anak, kung matagal na kayong nagkabati, sana hindi nangyari ito. pangatlong
parusa. Patuloy ang pag aaway ng kambal dahil sa hindi na talaga titigil. Kinausap sila ng bathala, ‘’gusto
ko sana kayong tulungan, kaya bibigyan ko kayo ng isa pang pagkakataon. Mag-isip isip kayo ng isang
bagay na panlaban sa init’’. Nag isip isip ang kambal at nagtulungan. Kumuha sila ng maraming kawayan
at hinati nila ito ng pahaba at ginawang manipis. Pagkatapos pinagdugtong-dugtong nila ang mga ito at
tinawag na ‘’pamaypay ‘’ galing sa mga pangalan nila ‘’pay’’ at ‘’may’’. At ito na rin ang naging paraan
para magkabati ang magkambal. At mula noon, natanggal na ang kanilang sumpa na dumating sa
kanilang buhay.
 Alamat ng katana
Noong panahon ng mga mandirigma sa bayan ng mit. May isang babae na kakaiba sa normal na
tao. Bukod sa kanyang nakakahumaling na kagandahan at napkabuting balat , siya ay napakataas at may
matataas, matatalas at kumikinang rin na mga kamay . Napakagaling din niyang mandirigma kaya lahat
ng nakakalaban niya naiinis at inggit na inggit sa taglay niyang kakaibang mga kamay. Siya si tana, ngunit
noong bata palang ay ulila na siya, hindi niya kilala ang kaniyang mga magulang at kung saan siya
nanggaling. Kaya lagi siyang inaapi ng mga batasa mit. ‘’tana, tana, kamay niya’y nakakamatay na’’pa-
asar na kanta ng mga batang nakapaligid sa kanya na may mapagbintang na mga tingin. ‘’tama na , tama
na hindi ako ang pumatay sa mga magualang ko , tigilan niyo ako ‘’ umiiyak na sagot ni tana at tumakbo.
Wala na siyang pakialam kung saan man siya dalhin ng mga paa niya, takbo lang siya ng takbo. Kalaonan
ay napagod siya at napa-upo sa samuhan. Patuloy pa rin siyang umiiyak ng may narinig siyang tinig ng
isang matanda, ‘’tulong ! saklolo!, tulangan mo ako’’paghihingi ng tulong ng matanda. Hindi alam ni tana
kung ano ang gagawin at dahil na rin sa pagkataranta ay pinutol niya ang katawan ng ahas gamit ang
kanyang mga kamay. Tinulungan niyang makatayo ang matanda ‘’salamat tana’’ sambit ng matanda kay
tana. ‘’bakit niyo po alam ang pangalan ko?, tanong ni tana na nagtataka. ‘’may sasabihin ako sayo tana,
halika samahan mo ako sa aking tahanan ‘’pag aaya ng matanda kay tana. Sumama si tana sa matanda at
sa isang lakad palang nila ay napadpad sila sa isang mumunting bahay kubo. Nagulat si tana sa nangyari
‘’paano niyo po nagawa yon?, sino po kayo? Tanong ni tana . ako si isangdaangtaon’’ sagot ng matanda,
isangdaangtaon! ‘’napakakaiba naman po ng pangalan niyo’’ manghang komento ni tana. ‘’alam mo ba
kung bakit isangdaantaon ang pangalan ko?, yon ay isang daang taon ako nabubuhay’’ paliwanag ng
matanda kay tana. Humiga ang matanda sa mala kabaong niya na higaan. ‘’patawad tana’’, sabi ng
matanda. Bakit ka po humihingi ng tawad?, nagtatakang tanong ni tana, ‘’ako ang lumikha sayo . gusto
ko kasing may makasama sa isang daang taon na buhay ko . pasensya na kung hindi kita naalagaan ng
maayos at hindi na ako magkakaroon pa ng pagkakataon na malagaan ka sa susunod mong isang daang
taon. ‘’paalam tana , kasabay nun ay ipinikit niya ang kaniyang mga mata . ‘’isang daang taon ka na
tana’’ sabi ni tana sa kaniyang sarili habang nakatulala sa harapan ng kanyan keyk. Hinipan na niya ang
kandila nito at humiga sa kama na mala kabaong ang hugis. Ngunit may narinig siyang ingay na
nagmamadaling mga paa, boogsh!, tunog ng marahas na pagbukas ng pinto at pumasok ang mga
nakalaban ni tana sa pagdigma. Kinuha nila si tana ngunit nagtatak sila kung bakit hindi ito lumalaban.
‘’espada, bakit hindi ka man lang pumapalag