Professional Documents
Culture Documents
192 Vampirismos K Vrikolakes
192 Vampirismos K Vrikolakes
Τι είναι ο Βαμπιρισμός;
Ο Βαμπιρισμός χαρακτηρίζεται από μερικές δυνάμεις αλλά και αδυναμίες, με τις οποίες
ο άνθρωπος-Βαμπίρ γεννιέται και ΔΕΝ αποκτά αργότερα! Η άποψη που έχει επικρατήσει
ότι αν σε δαγκώσει Βαμπίρ γίνεσαι και εσύ Βαμπίρ, είναι μύθος. Ο Βαμπιρισμός υπάρχει
και σαν ιατρικός όρος για να χαρακτηρίσει ένα είδος ασθένειας. Για περισσότερα,
παραπέμπω τον αναγνώστη να αναζητήσει λεπτομέρειες σε κείμενα ιατρικής.
Εν συντομία, παραθέτω τα χαρακτηριστικά των Βαμπίρ, συμπεριλαμβανομένων και των
απόκρυφων συμπτωμάτων τα οποία η ιατρική δεν αναφέρει ούτε αναγνωρίζει.
Οργανικές δυσλειτουργίες:
- Ασυνήθιστα απαραίτητη ανάγκη και προτίμηση στο ωμό κρέας, αυγά και άλλες τροφές
υψηλές σε πρωτεΐνες, χωρίς όμως να γνωρίζει το γιατί. Εάν μάλιστα δεν λάβει αυτές τις
τροφές την στιγμή που αισθάνεται ότι τις χρειάζεται, υπάρχει περίπτωση μέχρι και να
λιποθυμήσει. Αφού λάβει αυτές τις τροφές, καταβάλλεται από μια έντονη αίσθηση
ηρεμίας και πληρότητας (μοιάζει με την υπογλυκαιμία).
- Φωτοευαισθησία ή Φωτοφοβία. Δηλαδή, τα μάτια κουράζονται εύκολα και ερεθίζονται
(κοκκινίζουν και δακρύζουν) στο έντονο φως ιδίως το φυσικό.
- Προτιμά να είναι ξύπνιος τη νύχτα και κοιμάται κατά την διάρκεια της ημέρας.
- Κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο και πολύ πιθανό να υποφέρει και από αϋπνίες.
- Παρουσιάζει ανεξήγητη ανθεκτικότητα στα χημικά φάρμακα και τον επηρεάζουν
τελείως διαφορετικά. Αντίθετα, τα φυσικά φάρμακα και θεραπείες (βότανα, ιαματικά
λουτρά κλπ) δείχνουν να αντιδρούν καλλίτερα στον οργανισμό του και να παρουσιάζουν
θεαματικά αποτελέσματα.
- Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό οξυγόνου στο αίμα.
- Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό αιματοκρίτη.
- Παρ’ όλα τα προβλήματα στο αίμα του, δεν φαίνεται να έχει καμία αδυναμία, ίσα-ίσα
που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υγιής και ενεργητικός.
- Υποφέρει από ημικρανίες.
Ο Βαμπιρισμός όμως, δεν χαρακτηρίζεται μονάχα από οργανικές δυσλειτουργίες, αλλά
και από απόκρυφες δυνάμεις. Αυτές δυνάμεις/ικανότητες είναι φυσικές και όχι
επίκτητες. Με άλλα λόγια, το Βαμπίρ δεν έχει εξασκηθεί ποτέ για να αποκτήσει αυτές τις
ικανότητες, αλλά τις είχε από την ημέρα της γέννησής του. Παραθέτω μερικές από
αυτές:
- Συχνά συναντά ανθρώπους για πρώτη φορά, που όμως είναι σίγουρος ότι τους γνωρίζει
από παλιά.
- Όνειρα υπερβολικά ζωντανά, που παρουσιάζονται πολύ συχνά, και που συνήθως
αποδεικνύονται προφητικά αργότερα.
- Μπορεί να ψυχολογήσει τους ανθρώπους με εντυπωσιακή ακρίβεια, ακόμα κι αν τους
έχει μόλις γνωρίσει.
- Ικανότητα να γοητεύει, να ελκύει και κυρίως να ηρεμεί όσους τον περιτριγυρίζουν,
ακόμα και χωρίς να τους μιλήσει, παρά μόνο με το να βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Συχνά
όμως, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο μαζί του, είναι πιθανό να αισθανθούν μια
ανεξήγητη εξάντληση και ίσως και έναν ελαφρό πονοκέφαλο. Τα συμπτώματα όμως
αυτά, εξασθενούν μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα πάψουν να είναι κοντά του.
- Παρουσιάζει εντυπωσιακά γρήγορη ανάρρωση από ασθένειες και επούλωση
1/5
Βαμπιρισμός και Βρυκόλακες
τραυμάτων.
Όλα τα παραπάνω, και οι δυσλειτουργίες αλλά και οι δυνάμεις/ικανότητες, θα πρέπει να
συνυπάρξουν για να μπορέσουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο Βαμπίρ. Μεμονωμένα
συμπτώματα και ικανότητες μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ή να είναι επίκτητες.
2/5
Βαμπιρισμός και Βρυκόλακες
οργανισμός.
3/5
Βαμπιρισμός και Βρυκόλακες
Πέρα όμως από τον Βαμπιρισμό, υπάρχουν και άλλα είδη Βρυκολάκων που η φύση τους
αγγίζει τον μύθο. Όπως λέει και ο σοφός λαός: «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά». Θα
πρέπει όμως να τονίζω ιδιαίτερα εδώ, ότι καλό θα ήταν να διαχωρίζουμε τους
συνανθρώπους μας με Βαμπιρισμό από τα άλλα είδη Βρυκολάκων. Το μοναδικό
χαρακτηριστικό που έχουν κοινό, είναι η ανάγκη για ζωντανό αίμα ή για ζωτική ενέργεια.
Εκεί όμως σταματά η συσχέτιση.
Τα φαντάσματα-Βρυκόλακες:
Υπάρχει μια πολλή πλούσια παράδοση για τα φαντάσματα-Βρυκόλακες σε όλο τον
κόσμο. Αυτή η παράδοση δεν αφορά τους ανθρώπους με Βαμπιρισμό, αλλά ένα άλλο
είδος Βαμπίρ που δημιουργείται μετά τον φυσικό θάνατο του σώματος. Οι παραδόσεις
βρίθουν και οι θρύλοι είναι πάμπολλοι για το πώς και το γιατί γίνονται Βρυκόλακες
μερικοί άνθρωποι μετά τον θάνατό τους. Παραπέμπω τον αναγνώστη στο βιβλίο
«Βρυκόλακες» (εκδόσεις Αρχέτυπο) για μια εξαιρετικά ενημερωμένη συλλογή από
τέτοιες παραδόσεις και γενικά μια άριστη πραγματεία με θέμα τους Βρυκόλακες.
Παραθέτω μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
<<… Είναι τόσες πολλές οι ελληνικές παραδόσεις και οι δοξασίες για το ποιοι άνθρωποι
βρυκολακιάζουν όταν πεθάνουν, που αν ισχύουν όλες τους, τότε κανείς δεν είναι
«υπεράνω υποψίας» στα νησιά του Αιγαίου. Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν
όσοι έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα, αλλά και όσοι χτυπούν τους γονείς τους, οι
τοκογλύφοι, οι μεθύστακες, αυτοί που αυτοκτονούν, όσοι έχουν αλλάξει την πίστη τους
και όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία. Στην Άνδρο, βρυκόλακες γίνονται εκείνοι
που όταν πέθαιναν κάποιος τους βλαστήμησε ή τους καταράστηκε… […] Οι
αδικοσκοτωμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι μαγεμένοι από κακές μάγισσες, αυτοί που
αργούν να ξεψυχήσουν, όσοι δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν μια ιερή υπόσχεση που
έδωσαν, αυτοί που για κάποιο λόγο μένουν άταφοι, τα αβάφτιστα μωρά που πέθαναν
4/5
Βαμπιρισμός και Βρυκόλακες
πριν προλάβουν να τα βαφτίσουν, κι αυτοί που πεθαίνουν μόνοι τους την νύχτα με
πανσέληνο, όλοι αυτοί βρυκολακιάζουν σύμφωνα με τις δοξασίες πολλών νησιών του
Αιγαίου. […] Αλλά βρυκολακιάζουν και όσοι έχουν την ατυχία να περάσει μια γάτα από
πάνω τους μόλις ξεψυχήσουν, γι’ αυτό και οι άνθρωποι φυλούν πολύ καλά το δωμάτιο του
νεκρού μέχρι να τον πάρουν για την ταφή του…>> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο,
σελ. 206)
<<… Οι Βρυκόλακες […] βγαίνουν από τους τάφους τους κάθε νύχτα, συνήθως τα
μεσάνυχτα, προτιμούν όμως τις νύχτες χωρίς φεγγάρι για να μπορούν να γίνονται ένα με
το σκοτάδι και να αρπάζουν τα θύματά τους.
Βγαίνουν κάθε νύχτα, αλλά στην Σαντορίνη δεν βγαίνουν ποτέ το Σάββατο, στην
Πρέβεζα δεν βγαίνουν ποτέ την Κυριακή, στην Τήνο δεν βγαίνουν ποτέ την Παρασκευή
[…] στην Σέριφο φοβούνται να βγουν από τα μνήματά τους μόνο την Τρίτη (εκτός αν
πέφτει Τρίτη και 13, οπότε έχουν γλέντι), στην Κάλυμνο προτιμούν να βγαίνουν τις κρύες
χειμωνιάτικες νύχτες γιατί τους αρέσει ο παγωμένος βοριάς που φυσά, καβαλούν
πάνω του και ταξιδεύουν από σκεπή σε σκεπή…>> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο,
σελ. 205)
<<… Για την μορφή και την εμφάνιση του Βρυκόλακα, όλοι οι νησιώτες διαφωνούν και οι
πεποιθήσεις ποικίλουν από νησί σε νησί. Στην Σκόπελο δεν έχουν καθόλου σάρκες αλλά
είναι σκελετοί που περπατούν και στην Αλόννησο έχουν σάρκες μαύρες και γυαλιστερές,
που λάμπουν στο σκοτάδι. Στο Πήλιο είναι λαμπεροί, και στα Άγραφα είναι αόρατοι
εκτός από τις νύχτες με φεγγάρι. Στη Σαμοθράκη πιστεύουν ότι το σώμα τους είναι από
φωτιά, αλλά μπορεί να είναι και σκιές ή να είναι τελείως αόρατοι. Στις Σπέτσες, στην
Ύδρα και στα Κύθηρα, είναι κακόσχημοι καμπούρηδες με κατάμαυρα χέρια και μεγάλα
νύχια. Στην Τήνο έχουν τη μορφή του νεκρού, αλλά με μακριά γένια, μακριά μαλλιά και
μακριά γαμψά νύχια. Στην Χίο είναι λευκοντυμένοι -με τα σάβανά τους- αλλά έχουν και
ένα αρχηγό, που είναι τριπλάσιος σε μέγεθος και κατάμαυρος κι ολόγυρά του
χοροπηδούν οι άλλοι. Στη Λέσβο έχουν πρόσωπο κατακκόκινο και πολύ άγριο, κι έχουν
δόντια σαν του σκύλου ή σαν της γάτας. Πολλές φορές περπατούν με τα τέσσερα και
ουρλιάζουν σαν λύκοι…>> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 206-207)
Οι θρύλοι επίσης λένε ότι επιτίθονται μόνο στους συγγενείς τους και κατά προτίμηση
στους άμεσους απογόνους τους (παιδιά και εγγόνια).
Το πιο πιθανό όμως για το πώς βρυκολακιάζουν οι νεκροί, είναι ότι το σώμα του νεκρού
καταλαμβάνεται από Δαίμονα αμέσως μετά την «αποχώρηση» της ψυχής του. Δεν
πρόκειται δηλαδή για αυτόν καθ’ αυτόν τον νεκρό, αλλά για Δαίμονα-μυζητήρα.
Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθεί το σώμα από τον Δαίμονα και να πάψει να
περιφέρεται στον δικό μας κόσμο τρομοκρατώντας και φονεύοντας τους ζωντανούς,
είναι να καεί το σώμα του νεκρού, να εξορκιστεί ο Δαίμονας, και να καθαγιαστεί ο τάφος.
Και πάλι, οι μύθοι περί παλουκιών, αποκεφαλισμών, σκόρδων κλπ, δεν είναι τίποτε
άλλο παρά… μύθοι!
5/5