Si David Ricardo ay isa sa mga pinakamahusay na theoretikal na ekonomista sa

lahat ng panahon. Ipinanganak siya noong Abril 18,1772 sa London , England.

Siya ang ikatlong anak ni Abigail Delvalle at Abraham Ricardo. Si Ricardo ay
pumasok sa paaralan sa London at Amsterdam at sa edad na labing-apat ay
pumasok sa negosyo ng kanyang ama.

Maituturing na magnum opus ang kanyang ginawa na “On the Principles of

Political Economy and Taxation” na nagsasaad na ang pagtaas ng upa ng lupa ay
kasabay ng pagtaas ng populasyon.

Ginawa rin niya ang theory of comparative advantage. Ayon sa kanya, ang teorya
ng comparative advantage ay ang batayan ng pakikipagkalakalan ng mga bansa.
Ayon dito, mas kikita at magiging mabilis ang pag- unlad ng isang bansa kung ang
kalakal na kanyang iluluwas ay yaong mas mura niyang malilikha.

Ginawa rin niya ang Teorya ng Rent. Ang renta ay isang labis na pagbabayad na
ginawa o para sa isang kadahilanan ng produksyon sa halagang iniaatas ng may-ari
ng ari-arian upang magpatuloy sa deal. Madalas itong nangyayari kapag ang isang
mamimili, na nagtatrabaho upang makamit ang serbisyo na itinuturing na
eksklusibo, ay gumagawa ng isang alok bago marinig kung ano ang itinuturing ng
nagbebenta na isang katanggap-tanggap na presyo.

Sa kanyang labour theory of value, idiniin ni Ricardo na ang halaga ng mga

kalakal na ginawa at ibinebenta sa ilalim ng mga mapagkumpetensyang kondisyon
ay may kabagay sa mga gastos sa paggawa na ginawa sa paggawa nito.
Gayunpaman, ganap na kinikilala niya na sa paglipas ng maikling panahon, ang
presyo ay nakasalalay sa supply at demand. Ang paniwala na ito ay naging sentro
sa mga klasikal na ekonomiya, tulad ng Theory of Distribution ni Ricardo, na
nagbahagi ng pambansang produkto sa pagitan ng tatlong mga klase sa lipunan:
sahod para sa mga manggagawa, kita para sa mga may-ari ng kapital, at pag-upa sa
mga panginoong maylupa. Sinabi ni Ricardo na ang isang partikular na klase ay
maaaring makakuha ng mas malaking bahagi ng kabuuang produkto galing lamang
sa gastos ng isa pa.

Ayon kay David Ricardo, naniniwala siyang darating ang panahon na hihina ang
pag-unlad ng mga kapitalista. Hihina ang produksiyon ng paggawa dahil kakaunti
ang lupa at likas na yaman. Lumalaki ang populasyon kasabay ng paglaki rin ng
mga pangunahing pangangailangan ng tao lalo na sa pagkain. Ang mga lupang
dating hindi nagagamit ay pakikinabangan na ng tao upang matugunan ang
kaniyang mga pangangailangan. Kung patuloy na gagamitin ang lupa, lalong
bababa ang pakinabang na nakukuha dito hanggang sa tuluyang humina ang
produksyon nito. Ito ang “Law of Diminishing Return". Magkakaroon ng pagtaas
ng upa sa lupa, pagbaba ng tubo ng kapital, at pagtigil ng pamumuhunan na
magdudulot ng suliraning pang-ekonomiya.