ANG UTO-UTONG UWAK

Isang uwak ang nang-agaw ng prutas mula sa

isang maliit na ibon. Pagkatapos ay naghanap
siya ng lugar kung saan maaaring kainin ang
prutas. Ayaw niyang may gumambala sakanya
habang kumakain. Kagat ng tuka ang prutas,
dumapo siya sa isang puno. Akmang lulunukin na
niya ang prutas nang matigilan. “Magandang
araw sa iyo, Uwak!” ang bati ng lobo na nasa
ilalim ng puno.

Tumingin ang uwak sa lobo. “Napakaganda

mo talaga. Ibang-iba ang iyong mga mata!”
buong paghangang sabi ng lobo. Dahil sa narinig
niya ay ipinikit-pikit ng uwak ang mata.
 “Napakaganda ng iyong balahibo! Siguro ay
mas lalong maganda iyan kapag nakabuka ang
iyong pakpak!” dagdag ng lobo.

Natuwa ang uwak sa papuri kaya ibinuka ang

mga pakpak. “Siguro, pati ang tinig mo ay
napakaganda rin!” muling wika ng lobo.
Umakma ang uwak na iparinig ang tinig niya.
Dahilan iyon upang mahulog ang prutas sa
kanyang tuka.

Agad na sinalo ng lobo ang prutas at mabilis

na kinain. Pagkatapos ay tumakbo ito palayo na
humahalakhak. “Uto-uto!” sigaw pa niya.
Naiwan ang uwak na malungkot at
nanghihinayang.

ARAL: Hindi dapat agad maniniwala sa papuri

dahil maaaring paraan lamang ito upang
makuha ang gusto nila mula sa iyo.