‫‪103‬‬

‫ﺳﻮاد زﻟﻒ ﺳﻴﺎه ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻇﻠﻤﺖ داج‬

‫دﻫﺎن ﺷﻬﺪ ﺗﻮ داده رواج آب ﺧﻀﺮ‬

‫ﻟﺐ ﭼﻮ ﻗﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺮد از ﻧﺒﺎت ﻣﺼﺮ رواج‬

‫از اﻳﻦ ﻣﺮض ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻔﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻳﺎﻓﺖ‬

‫ﻛﻪ از ﺗﻮ درد دل اي ﺟﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ ﺑﻪ ﻋﻼج‬

‫ﭼﺮا ﻫﻤﻲﺷﻜﻨﻲ ﺟﺎن ﻣﻦ ز ﺳﻨﮓ دﻟﻲ‬

‫دل ﺿﻌﻴﻒ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺎزﻛﻲ ﭼﻮ زﺟﺎج‬

‫ﻟﺐ ﺗﻮ ﺧﻀﺮ و دﻫﺎن ﺗﻮ آب ﺣﻴﻮان اﺳﺖ‬

‫ﻗﺪ ﺗﻮ ﺳﺮو و ﻣﻴﺎن ﻣﻮي و ﺑﺮ ﺑﻪ ﻫﻴﺖ ﻋﺎج‬

‫ﻓﺘﺎد در دل ﺣﺎﻓﻆ ﻫﻮاي ﭼﻮن ﺗﻮ ﺷﻬﻲ‬

‫ﻛﻤﻴﻨﻪ ذره ﺧﺎك در ﺗﻮ ﺑﻮدي ﻛﺎج‬

‫ﻏﺰل ‪98‬‬

‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺗﻮ ﺧﻮن ﻋﺎﺷﻖ اﺳﺖ ﻣﺒﺎح‬

‫ﺻﻼح ﻣﺎ ﻫﻤﻪ آن اﺳﺖ ﻛﺎن ﺗﻮ راﺳﺖ ﺻﻼح‬

‫ﺳﻮاد زﻟﻒ ﺳﻴﺎه ﺗﻮ ﺟﺎﻋﻞ اﻟﻈﻠﻤﺎت‬

‫ﺑﻴﺎض روي ﭼﻮ ﻣﺎه ﺗﻮ ﻓﺎﻟﻖ اﻻﺻﺒﺎح‬

‫ز ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﻛﻤﻨﺪت ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺧﻼص‬