Artikel bahasa jawa tentang kesenian

wayang kulit
Artikel bahasa jawa kesenian wayang kulit – Sejarah asal usul kesenian wayang kulit, nek
ditelusuri ora bakal ucul saka sejarah wayang kuwi dhewe. Wayang dhewe asale saka siji ukara
sing muni “Ma Hyang”, artine mlaku nuju Sing Maha Dhuwur (neng kene bisa diartekne dadi
roh, Tuhan, utawa Dewa). Ning ana panggonan wong sing mangerteni menawa tembung wayang
asale saka basa Jawa sing nduwe arti bayangan, utawa sing jero basa Indonesia baku yaiku
bayang.

Sejarah asal usul kesenian wayang lulang, kaya karan neng dhuwur ora bisa ucul saka sejarah
wayang kui dhewe. Ora ana bukti konkret babagan anane wayang sadurung abad pisan, nengendi
iki meneri karo tekane wulangan Hindu lan Buddha menyang area Asia Tenggara termasuk
Indonesia kene. Hal iki dadi bukti menawa kesenian iki teka saka India utawaa Tiongkok,
negnendi kaloro negara kui nduweni tradisi sing wis mlaku mudhun-tumurun babagan
panggunan bayangan boneka utawa tunjukake teater sakabehane.

Catetan sejarah pisan babagan anane pentas wayang nang siji prasasti sing bisa dilacak asale saka
taun 930, sing ngomongke si Galigi mawayang. Pancen ora akeh literatur sing nggamblangna
babagan sejarah asal usul kesenian wayang kulit, senajan ngono salah siji jenis saka seni wayang
iki wis diakoni dadi karya kebudayaan sing aji banget neng bidang narasi saka UNESCO ing
udhar 7 November tahun 2003 kapungkur. Babagan iki bokmenawa dadi pertimbangan kanggo
UNESCO amarga saka kabeh jenis wayang sing ana, wayang kulit utawa lulang ngrupakne salah
siji jenis wayang sing paling dikenal neng Indonesia. Wayang iki kegawe saka lulang kewan sing
dadi bahan utama jenis wayang sing digunakne jero tunjukan iki.
Njero cerito wayang Jawa, urip siji keluarga karakter sing karan Punakawan. Punakawan iki
awak saka papat wong lan sanuli dianggep dadi pamelu lucu saka pahlawan sing dadi karakter
utama siji cerito. Kapapat wong iki yaiku Semar sing uga dikenal karo jeneng Ki Lurah Semar,
Petruk, Gareng, karo Bagong. Semar dhewe kerep digambarke dadi dewa, lan kadang uga
digambarke dadi arwah panjaga saka pulau Jawa kuwi dhewe. Njero mitologi Jawa, dewa-dewa
sing ana mung bisa ngubah awake kabeh dadi manusia sing elek, amarga iki uga Semar sanuli
digambarke dadi sawong sing ala lan gendut
Deskripsi Keris Menggunakan Bahasa Jawa

KERIS

Keris iku degger nusuk kelompok senjata (Nuding pungkasan lan landhep ing loro
lorone ) karo akeh fungsi budaya di kenal ing nussantara kulon lan tengah. Ing
wangun sing beda lan gampang di tindakake senjata amarga ora simetris ing basa
wis nggedhakake , asring meandering agul agul ,lan akeh wong nduwe plestige
(damascene ) kang serat katon ing untaian nutupi logam bar padhang .Jenis senjata
sing kerep karo keris yaiku budig .senjata nusantara liane yaiku nusantara kerambit
Ing keris kepungkur serves minangka gegaman ing dhuel / perang ,uga kurban
congerital obyek .Dinggo dina,adoger liwat aksesoris obyek (ayeman) ing sugih
utawa macem macem simbol budaya , utawa dadi koleksi sing kabiji syarat syarat
estetika
Penggunaan keris wis nyebar ing daerah residents masyarakat sing tau kena
pengaruh dening majapahit, kayata jawa madura ,nusa tenggara timur ,sumatra
,pesisir kalimantan bagian saka sulawesi,semenanjung malaya,thailand kidul lan
philiphina kidul (mindanao )
Keris trindanan di kenal minangka keris .Keris ing saben wilayah nduweni
keribadian dhwe dhewe ing tampilan ,fungsi teknik tuntutan terminolal
keris indonesia wis di daftarake karo UNESCO minangka warisan budaya
menungsa . Non mesin donya wiwit 2005