ΒΙΠΕΡ 1614

ΣΕΙΡΑ
ΑΣΊΎΝΟΜΙΚΟΥ MYθΙΣfOPHMATOΣ

ΜΙΣΕΛ ΖΕΡΜΟΝ:
ΠΑΓΙΔΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μετάφραση:
ΜΑΙΗ ΣΕΒΑΣΊΟΠΟΥΛΟΥ

Τυπoγραφιιrή διόρθωση:
ΗΛΙΑ ΜΑΤΣΙΚΑ

COPYRIGHT c> EDITlONS FLEUVE NOIR, PARIS 1980

COPYRIGHT c> PAPYROS GRAPHIC ARTS S.A. 1982
Γιά τήν έλληνιιrή γλώσσα.

Τίτλος τής π ρωτοτύπο υ έκδόσεως:

LA NASSE ...

Στοιχειοθετήθηκε dπό τή .ΦΩΤΟΣΕΤ ΕΠΕ. ιcα( έκτυπώθηκε στις tyιcατα­

στάσεις τής .Πάπυρος - Γραφιιcα( Τέχναι ΑΕ. Κηφισ!ας ιcαΙ Άνδ. Πουρνά­
ρα 6 (Μαρούσι) - ΎπεOOuνος φωτοστοιχειοθεσ!ας Γιωργος Πάσσαρης.
 ΜΙΣΕΛ ΖΕΡΜΟΝ

ΠΑΓΙΔΑ θΑΝΑΤΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΜΑΙΗ ΣΕΒΑΣΤΟΠΟΥ ΛΟΥ

•
ΠΑΠΥΡΟΣ· ΓΡΑΦΙΚΑΙ ΤΕΧΝΑΙ Α.Ε. ΑθΗΝΑI
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Τό Τέταρτο Κουαρτέτο τού Λούντβιχ 8άν Μπετόβεν

ξετύλιγε τά μαγικά άρπέζ τού άντάτζιο καί στήν κοκκινό­
χρυ ση αίθουσα τού « Μ οζαρτέουμ» κανείς δέν τολμούσε
νά βγάλει τσιμουδιά. 'Η Ν ίκα Γκουζένκο, μέ τά μάτια
μισόκλειστα, τό βιολοντσέλο της άνάμεσα στά γόνατα
καί τό δεξί της μπράτσο έλαφρά κυ ρτωμένο, φαινόταν
σάν νά χάιδευε τίς χορδές . Ήξερε άπέξω τό κομμάτι,
κυρίως τό άντάτζιο πού τό άγαπούσε πολύ καί πού δέν
παρουσίαζε Ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες , άντίθετα άπό
τό πρωτο μέρος , όπου ό -Αλεξ Μασσούμοφ, ό μεγάλος
Άλεξ Μασσούμοφ, είχε σκοτώσει στά πλήκτρα του τρία
συνεχή μέτρα.
Π ρός τό τέλος τού ντουέτου της μέ τό βιολί, ή νέα
γυναίκα όνοιξε πάλι τά μάτια της. Μάντευε την κατάμε­
στη αίθουσα άπό την όλλη πλευ ρά τής σκηνής, τήν
όκουγε νά ζει καί ν ' όναπνέει στόν ρυθμό τής μελωδίας κι
ήταν έκπληκτική ή αΊσθηση τό νά βρίσκεται έκει, μίλια
μακριό όπό τόν τόπο της , όνάμεσα σέ όγνωστους
όνθρώπους, όσχετους μέ τη γλώσσα της καί την κοινωνία
της , όλλά πού γιά μερικές στιγμές γινόταν tva μαζί τους.
'Ύστερα, aτή δεξιά πλε υ ρά, όκριβως πίσω όπό τό
βάθρο τού -Αλεξ, είδε τόν Μπόρις καί τόν Γκρεγκόρ

7
όκΙνητους, όδιόφορους, μέ τό χέρια στΙς τσέπες των
κακοραμμένων παντελονιων τους, μ' tva ϋφος σόν νό
tπληπαν καΙ νό περΙμεναν πώς καί πώς νό ξαναβρεθούν
στό μπόρ τού ξενοδοχεΙο υ .
'Ένα κ ύ μ α όγωνίας tπνιξε τή νεαρή Σοβιετική καΙ
κόντεψ ε νό χόσει τήν όρχή της τελευταΙας έπανόληψης .
Συγκεντρώθηκε στήν παρτιτούρα ένω οΙ νότες της
όρχισαν νό χορεύουν μπροστό στό μότια της,
Λένινγκραντ, Μόσχα, Βου κου ρέστι, Β ιέννη , Ζόλτσ­
μπο υ ργκ . . . 'Ύστερα θό όκολουθούσε τό Μόναχο γιό δυό
μέρες, τό ΠαρΙσι, τό Μ όντρεαλ καί οΙ Ήνωμένες Πολι­
τείες .
Μόλις τό τελε υταίο μέτρο τού όλλέγκρο τέλειωσε , ή
Ν ίνα tμεινε όκΙνητη , όπως καΙ οΙ τρείς σύντροφοί της,
καθώς ό καταιγισμός όπό τό χειροκροτή ματα τού έξαιρε­
τικό όπαιτητικού κοινού τού «Μοζαρτέουμ" τού Ζόλτσ­
μπουργκ σκέπασε τούς καλλιτέχνες πού εΙχαν λtς
όπολιθωθεί όπό τή μαγεία πού εΙχαν σκορπίσει τό
όργανό τους.
Ύστερα ση κώθηκε μόνο ό νΑλεξ καΙ ύποκλΙθηκε έλα­
φρό, όκο υ μπώντας στό πιόνο του , ένω οΙ τρείς συνεκτε­
λεστές ση κώνονταν κ ι tφευγαν όπό τή σκηνή . 'Ακόμα κι
όν ήταν λΙγο όδικο, δέν tπρεπε ποτέ νό ξεχνούν πώς
όποτελούσαν τό Κουαρτέτο Μασσούμοφ πού χωρΙς τό
παγκόσμιο κ ύ ρος τού πιανΙστα του δέν θά ήταν ποτέ
αύτό πού ήταν.
'Όταν ή Ν Ινα tφτασε στό μικρό καμαρίνι πού μοιραζό:'
ταν μέ τή Σόντρα, τήν όδελφή τού "Αλεξ, 0\ πρωτες νότες
τού ΤρΙτου Έ μπρομπτύ τού Σούμπερτ ξεχύνονταν στή
σιωπηλή καΙ πόλι αΙθουσα.
- Ύπέροχο κοινό, ψιθύρισε ή βιολΙστρια, κόνοντας
μηχανικά μασόζ στούς μύς των ώμων της γιά νά διώξει
τήν κούραση .
ΕΙχε μιά έλαφρ ιό γεωργιανή προφορά αύτή ή κάπως
μαραμένη σαραντόρα, γιό τήν όποΙα ψιθύριζαν πώς ό

8
άδελφός της εΙχε συγκροτήσει τό κουαρτέτο έξι χρόνια
νωρίτερα μόνο καΙ μόνο γιά νά τή θεραπεύσει όριστικά
άπό τή νευρική κατάπτωση πού είχε πάθει όταν τήν εΙχε
έγκαταλεΙψει ό δντρας της .
- "Ησουν πολύ καλή , Ν ίνα, στ' άλή θεια πολύ καλή .
Καλύτερη άπ' όσο συνή θως !
Ή νέα γυναίκα χαμογέλασε γιά νά τήν εύχαριστήσει
γιά τό κομπλιμέντο κι ϋστερα δναψε ένα τσιγάρο. 'Ένα
Πάλ Μάλ πού προερχόταν άπό τήν κούτα πού εΙχε
άγοράσει στό άεροδρόμιο. Ρούφηξε ήδονικά τόν καπνό
του. Τά ρώσικα τσιγάρα δέν εΙχαν καμιά γε ύση καί τής
έφερναν βήχα.
Καθώς ή Σάντρα τήν παρατηρούσε προσεκτικά, αΙ­
σθάνθηκε νά κοκκινίζει σάν μαθητριούλα πού έκανε
κάποια άταξία κι έκρυψε τό Πάλ Μάλ πίσω άπό τήν πλάτη
της.
- Έλα, μικρή μου , ψιθύ ρισε ή άδελφή τού "Αλεξ
χαμογελώντας . Δέν εΙναι tγκλημα ν' άγαπάει κανείς τόν
δυτικό καπνό.
Δέν ήταν ϊσως tγκλη μα, άλλά αύτή τή στιγμή ήταν
προτιμότερο νά μήν ύποθέτει κανε ίς πώς ήταν εύαίσθη­
τη στ' άγαθά τής καπιταλιστικής κόλασης. 'Από τότε πού
ή βεντέτα τών Μπαλσόι εΙχε περάσει στή Δύση , οΙ
σοβιετικές άρχές εΙχαν άκυ ρώσει όλες σχεδόν τίς του ρ­
νέ τών διεθνών καλλιτεχνών στό έξωτερικό. Ό "Αλεξ
Μασσού μοφ καί τό συγκρότημά του εΙχαν περάσει μέσα
άπό τό δίχτ υ , γιατΙ ό πιανίστας δέν εΙχε ποτέ κινήσει
ύποψίες στά δέκα χρόνισ..π ού πε ριόδευε στό έξωτερικό,
στή διάρκεια τών όποίων θά μπορούσε σχεδόν όλες τΙς
φορές νά εΙχε μείνει στή Δύση. Έπwλ.έOν, δφηνε στό
Λένινγκραντ μιά πολύ νέα γυναίκα κι ένα πεντάχρονο
κοριτσάκΙ.
- Τήν τσάντα τήν άγόρασες στή Βιέννη ;
- ΝαΙ . . Ξέρεις, στήν μπουτΙκ τής Κάρτνερστράσσε . . .
άπάντησε ή Ν ίνα χαϊδε ύοντας τ ό μαλακό δέρμα.

9
 - Είναι όμορφη . . .
Ή Σάντρα Μασσούμοφ δέν είχε άγοράσει τΙποτα. Τής
έφτανε νά περνάει τή μέρα της σ' tvav κατασκευαστή
έΥΧόρδων όργάνων ατή ΧελΙγκενσταντ. Ήταν μιά πραγ­
ματική καλλ ιτέχνιδα, όλοκληρωτικά δοσμένη ατήν τέχνη
της .
Ή Ν ίνα Γκουζένκο ήταν έξαιρετική βιολοντσελίστα,
άλλά ήταν καί γυναίκα, καί στά τριάντα δύο της χρόνια
άγαπούσε πολύ τή ζωή . Ψηλή , λεπτή , μέ πολύ όσπρο
δέρμα, μαλλιά μαύρα τραβηγμένα σ' tva μικρό κότσο
πΙσω στόν λαιμό, είχε τεράστια, σκούρα μέ χρυσα φιές
πιτσιλιές μάτια καί ροδοκόκκινα μήλα, πού δημιουργού­
σαν διάφορες σκιές στό πρόσωπό της .
ΟΙ γονείς της ήταν μικρο Ι δημόσιοι ύπάλληλοι καΙ είχαν
άφήσει τήν κόρη τους ν' άκολουθήσει μουσική καριέρα
ένώ θά προτιμούσαν νά είχε γίνει δασκάλα.
Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, όταν έκεΙνη ήταν δε­
καοχτώ χρονών, ό "Αλεξ έ μφανίστη κε μπροστά της κι
έζησαν μαζί tvav ύπέροχο έ ρωτα πού κράτησε έξι μήνες.
Πολύ γρήγορα, ή νεαρή κοπέλα κατάλαβε πώς ό όντρας
πού άγαπούσε έπασχε άπό σεξουαλική βουλιμία πού μέ
τόν καιρό χειροτέρευε. Χώρισαν, άλλά ό πιανίστας πέρα
άπ' όλα του τά έλαπώματα είχε συναισθηματική μνήμη
καί χάρη σ' αύτόν ή Ν ίνα έ κανε καριέρα.
- θά μπορέσουμε νά πάμε νά κοιμηθούμε, μου ρμού­
ρισε ή Σάντρα.
Τά τελευταία μέτρα άπό τό .. Καρναβάλι τών Ζώων,. τού
Σούμαν έφτασαν στ' αύτιά τους κι ύστερα πάλι χειροκρο­
τή ματα.
Μ ισή ώρα άργότερα, ξαναγύ ριζαν μέ τά πόδια στό
ξενοδοχείο τους, διασχίζοντας τή Σλός Μιραμπέλ, πού τ'
άγάλματα καί οΙ βρύσες της διακρίνονταν μέσα ατή
σκοτεινιά. 'Ο καιρός, γιά 'Οκτώβρη, ήταν πολύ καλός κι ή
νύχτα έλάχιστα δροσερή.
Π ερπατώντας πλάι στόν άλτίστα, ή ΝΙνα κοίταξε τή

10
σιλουέτα τού "Αλεξ καΙ γιό. όλλη μιό. φορό. ό.πόρησε γιό.
την Ικανότητό. του νό. σαγηνεύει. Μέ πολύ κοντό. πόδια,
φαρδύ στήθος καΙ χέρ ια πιθήκο υ , ό πιανΙστας δέν εΙχε
τίποτα ό.πό tvav πλαιημπό υ , κι ό μως . . .
Π Ισω ό.πό την ό μό.δα, ό.διαφορώντας γιό. τη γλυ κ ιό.
αίιστριακή νύχτα, �ρxoνταν ό Μπόρις κι ό Γκρεγκόρ, οΙ
ό.ναπόφε υ κτοι σωματοφύλακές τους, μέλη τής Κό. Γκέ
Μπέ, όπως έπΙσης μέλη της ήταν κι οΙ δυό « καμαριέρες »
πού τούς ό.κολουθούσαν στην του ρνέ.
'Ι κανότερες στό νό. τραβούν τό πιστόλι ό.πό τό νό.
ξεσκονίζουν, μπορούσαν παρόλα αίιτό. κό.ποια στιγμή νό.
βοηθήσουν στό σιδέρωμα.
··Οταν �φτασαν στό ξενοδοχείο «Μ ιραμπέλ» , στήν
"Ορσπεργκστρό.σσε, ή Ν Ινα mϊγε κατευθεΙαν στό δωμό.­
τιό της, στόν τρΙτο όροφο, χωρίς νό. καθίσει πρωτα στό
μπό.ρ μέ τούς όλλο υς , καί ξό.πλωσε ό.μέσως.
'Από τότε πού εΙχε φύγει ό.πό τή Μόσχα δυσκολευόταν
νό. κοιμηθεί.
Τό. ταξίδια χωρίς έπιστροφή εΙναι μεγάλη δοκιμασΙα γιό.
tva νευρικό σύστη μα πού δέν εΙναι έξασκη μένο στη
λαθραία δρό.ση .

··Οταν ξύπνησε, ή Ν ίνα κατό.λαβε πώς ή μέρα εΙχε γιό. τό.

καλό. προχωρήσει, γιατΙ οΙ ό.χτίνες τού iΊλιoυ περνούσαν
μέσα ό.πό τό. κλειστό. παραθυ ρόφυλλα κι ϋστερα, χωρΙς
καμιό. συγκεκριμένη αΙτΙα μιό. ό.φόρητη ό.γωνΙα την έμπό­
δισε ν' ό.ναπνεύσει, καθώς έπΙμονα χτυπήματα ό.κούστη­
καν στην πόρτα της .
Πέρασε γρήγορα πό.νω της μ ιό. ρόμπ ντέ σό.μπρ καΙ στό
κατώφλι ό.ντίκρισε τη Σό.ντρα, πού προχώρησε βιαστικό.
μέσα στό δωμό.τιο.
- ·0 "Αλεξ έξαφανίστηκε! πέταξε μέ ύπό κωφη φωνή .
Ή ταραχή �Koψε τό. γόνατα τής νέας γυναΙκας , πού

11
κάθισε στήν άκρη τού κρεΒατιού της κι ή χλω μ άδα της
φάνηκε, παρόλο πού τό δωμάτιο ήταν μισοσκότεινο. Ή
άδελφή τού πιανίστα τήν παρατήρησε λίγο fκπληκτη κι
ύστερα ζάρωσε τά φρύδια σάν νά τήν ένοχλούσε κάποια
λεmομέρεια. Φυσικά, "ξερε τήν παλιά σχέση τού άδελ­
φοϋ της μέ τή Ν ίνα.
- Ξέρεις τίποτα; τή ρώτησε.
- "Οχι . .
- Μπορείς ν ά τ ό πείς σ έ μένα! έπέμεινε ή Σάντρα.
Ξέρω τόν "Αλεξ! 'Έχετε μείνει φίλοι Μήπως σού έξομο­
λογήθηκε τ[ποτα;
'Η Ν [να κούνησε άρνητικά τό κεφάλι της . 'Ο πιανίστας
δέν τής εΙχε πεί τ[ποτα συγκεκριμένο, άλλά τήν περα­
σμένη Βδομάδα, στή Βιέννη , εΙχε δείξει κάποια δείγματα
νευρικότητας , πετούσε ύπαινιγμούς , κα[ fΒαζε φρένο σέ
διάφορες έ κρήξεις θ υ μο ύ . ΕΙχε φτάσει μάλιστα στό
ση μείο νά χλευάσει τόν ύπουργό Πολιτισμού .
Παρόλο πού ήταν προνομιούχος πολΙτης, ό "Αλεξ
Μασσού μοφ δύσκολα ύπέφερε τό Βάρος τής πανταχού
παρούσας γραφειοκρατίας τής ΣοΒιετικής 'Ένωσης πού
διεύθυνε ό,τι θεωρητικά τήν άφορούσε. 'Ακόμα καΙ τίς
παρτιτού ρες τούς τΙς μοίραζαν μέ τό σταγονόμετρο κι
fπρεπε προηγου μένως νά συ μπλη ρώσουν tva σωρό
fVTuna καί δικαιολογητικά.
Δέκα χρόνια νωρΙτερα, μπροστά στή Ν ίνα, ό "Αλεξ εΙχε
tva ξέσπασμα, πού σήμερα τής ξαναρχόταν στόν νού,
ΈξαιτΙας μιάς γυναΙκας πού εΙχε συναντήσει στό Παρίσι
καΙ πού δέν τής εΙχαν δώσει β Ιζα γιά νά πάει στή Μόσχα
γιά μερικές μέρες, εΙχε πεί ότι θά έγκατέλειπε τή Ρωσ[α.
'Οριστικά.
Έπιπλέον, μερικές μέρες νωρίτερα, στήν αύστριακή
πρωτεύουσα, εΙχε συναντήσει μιά γυναΙκα, πολύ νέα,
πολύ όμορφη καΙ πολύ πλούσια, Μέ όλες αύτές τίς
λεmομέρειες συγκεντρωμένες , μπορούσε κανεΙς νά
περιμένει τό χειρότερο, Μ ιά άφάνταστη άγωνΙα fπνιξε τή

12
Ν ίνα, πού κοίταξε έπίμονα τήν άδελφή τού πρώην
άρραβωνιαστικού της καί μουρμούρισε:
- Νομίζεις πώς . . .
- Δέν νομίζω τίποτα . . . Ό άδελφός μου εΙναι Ικανός νά
κάνει τά πάντα γιά ν' άκολου θήσει δυό όμορφες γυναι­
κείες γάμπες ! -Αλλωστε, έσύ τό ξέρεις καλά αύτό !
Μ ιά έντονη δίψα έκαιγε τόν λαιμό τής Ν Ινας , πού
σή κωσε τό έντοιχισμένο τηλέφωνο καί παράγγειλε τσάι
γιά πρόγευ μα. -Αν ό "Αλεξ εΙχε κι έκείνος άποφασίσει νά
μείνει στή Δύση , αύτό ήταν καταστροφικό.
Γιά τήν του ρνέ κατ' άρχήν, ϋστερα γιά τή σοσιαλιστική
τιμή καΙ, κάτι άκόμα πιό σημαντικό, γι' αύτή τήν Τδια.
ΓιατΙ τό lδιο β ράδυ. αύτοΙ πού θά εΙχαν άπομεΙνει θά
έπαιρναν πΙσω τόν δρόμο γιά τή Σοβιετική 'Ένωση .
- Ό Μπόρις λέει πώς ξαναβγήκε γύρω στά μεσάνυ­
χτα . . . Μ έ τόν Γκρεγκόρ πίσω του , φυσικά ! 'Από έκεΙνη τή
στιγμή δέν έχουμε κανένα νέο !
- ΟΙ έφημερΙδες;
- τι οΙ έφημερΙδες ; Τυπώνονται τή νύχτα καΙ πολύ
νωρΙς γιά τά πρωινά τηλεγραφήματα!
. -Ενας σερβιτόρος έφερε τό πρόγευ μα, άλλά οΙ δυό
γυναίκες δέν εΙχαν όρεξη . Γιά διαφορετικούς λόγους ή
καθεμιά. ΧωρΙς τόν όδελφό της , ή καριέρα τής Σάντρα
τέλειωνε. Θά ήταν καλή μόνο γιά νά πάει νά διδάξει στό
κονσερβατουάρ τής Ούλόν - Μπατόρ . ΈξαιτΙας τού
-Αλεξ, ή Ν Ινα δέν θά έφτανε ποτέ aτή Νέα Ύόρκη , πού
ήταν τό τέρμα τού ταξιδιού .
- -Αν όνοιγες τό ραδιόφωνο; πρότεινε ή Σάντρα, πού
δέν μιλούσε πολύ καλά τά γερμανικά γιά νά καταλάβει
τΙς ε Ιδήσεις , ένω ή σύντροφός της χειριζόταν τήν τοπική
γλώσσα τό Ιδιο καλά όσο καΙ τ' άγγλικά. ·
Ή Ν Ινα ύπάκουσε καΙ πάτησε τ ό κουμπΙ τού ραδιοφώ­
νου πού βρισκόταν πάνω άπό τό κρεβάτι καΙ πού έκεΙνη
τή στιγμή μετέδιδε έλαφρά μουσική, ΣτΙς έννιά μεταδό­
θηκε tva δελτΙο εΙδήσεων, πού δέν περιείχε κανένα

13
ΙδιαΙτερο νέο κι ή Σάντρα κούνησε άποθαρρη μένη τό
κεφάλι της .
- τι κάνει ό Μπόρις ;
- Τρώει τά νύχια του . . .
Ή Ν Ινα έκανε μιά γκριμάτσα, γιατί ό όνθρωπος τής Κά
Γκέ Μπέ σπάνια τά καθάριζε . . .
Λίγο άργότερα, ή Ν ίνα ντύθηκε γιά νά συναντήσε ι τούς
συντρόφους της στό χώλ. Ό όλτΙστας, tνας Ούκρανός
γύρω στά έξήντα, έμοιαζε ν' άδιαφορεί γιά όλα κι ό
Μπόρις εΙχε tva άκουστικό κολλημένο στό αύτΙ του άπό
τά ξη μερώματα.
Ή Ν ίνα εΙδε πώς τό μπάρ δνοιγε έκείνη τή στιγμή καί
κατευ θύνθη κε πρός τά έκεί παρατη ρώντας πώς μιά άπό
τΙς γυναίκες τής φρουράς τους την άκολουθούσε μέ τό
βλέμμα. Χωμένη στήν αϊθουσα άνάγνωσης καί όλληλο­
γραφίας , μπορούσε νά έπιβλέπε ι καί τήν παραμικρή
κίνηση .
Μέ πονοκέφαλο, ή Ν ίνα παράγγειλε εναν ύπέροχο
βιεννέζικο καφέ, πολύ δυνατό κάτω από τό στρώμα τής
σαντιγύ , κι ϋστερα δναψε ενα τσιγάρο πού τήν εκανε νά
βήξει φριχτά.
-Αν ό -Αλεξ δέν έκανε τήν έμφάνισή του πρίν από τό
μεσημέρι, τό μεγόλο τσίρκο θ' άποδιοργανωνόταν κι όλα
της τά σχέδια θά τινάζονταν στόν άέρα.
'Ακόμα λίγο καί θά έβαζε τά κλάματα.
Γιά έκατοστή φορά τόν τελευταίο μήνα, ξανάζησε την
τελευταία της συνάντηση μέ τόν Λεονίντ Λερμόφ . . . Στή
Σοβ ιετική ··Ενωση δέν συ μπαθούσαν τούς αξιωματικούς
πού ύπη ρετούσαν στήν Κά Γκέ Μπέ , αλλά τό δτι ανή καν
στήν Ισχυ ρότερη πολιτική όργάνωση τής χώρας δέν ήταν
άπαραίτητα γραμμένο στά μέτωπά τους. 'Ακόμα πε­
ρισσότερο όταν έπρόκειτο γιά εναν αξιωματικό μουσικό­
φιλο, δπως στήν περΙmωση τού Λερμόφ. 'Ικανός νά
παΙξει σωστά μιά νοκτύρν τού Σοπέν, ό αξιωματικός τής
συστήθηκε μιά μέρα καΙ τή γοήτεψε. Κοντά στά πενήντα,

14
ό Λεονlντ Λερμόφ διατηρούσε μιά έκπληκτική ζωντάνια,
παρά τήν καρδιακή εύπάθεια πού τού δημιου ργούσε
έπίπονες κρίσεις καί πού τρόμαζαν τή νέα γυναlκα.
Ό τρόπος πού ζούσε δέν στόχευε στή θεραπεΙα του ,
παρόλο τόν μεγάλο μισθό, τήν πολυτελή ντάτσα μ έ τά έξι
δωμάτια πού εΙχε στή διάθεσή του , εΙκοσι χιλιόμετρα tξω
άπό τήν πρωτεύουσα καί τούς δυό ύπηρέτες . 'Απίστευτη
πολυτέλεια γιά τή Σοβιετική 'Ένωση .
Γιά μερικούς μήνες , ή Ν ίνα Γκουζένκο νόμιζε πώς
ζούσε μέσα σέ όνειρο καί τής χρειάστηκαν άρκετές
βδομάδες γιά νά ξυπνήσε ι καί νά καταλάβει τήν πραγμα­
τική προσωπικότητα τού Λεονίντ Λερμόφ.
'Ένας δντρας άστραφτερός , fξυπνος , πραγματικά καλ­
λιεργη μένος , ένας πολύ καλός έρασιτέχνης πιανΙστας ,
ένας δντρας πάνω άπό τόν μέσο όρο, άλλά έπίσης ένα
τέρας έγωισμού , ένας διεφθαρμένος ήδονιστής, πού τά
σεξουαλικά του φαντάσματα fByaIvav σιγά - σιγά στήν
έπιφάνε ια καΙ πρόβαλλαν μπροστά στά μάτια τής νεαρής
γυναίκας , πού ήταν άνίκανη νά Ικανοποιήσει τά περισσό­
τερα άπ' αύτά.
Ταυτόχρονα εΙχε άκούσει κάποιες τηλεφωνικές συν­
διαλέξεις , εΙχε συναντήσει συνεργάτες τού έραστή της
καΙ σιγά - σιγά άνακάλυψε ποιός ήταν στήν πραγματικό­
τητα καί κατάλαβε πόσο όγριος , άλλά καί όβουλος
ταυτόχρονα, ήταν Ικανός νά γΙνει. Δυστυχώς ό Λεονlντ
Λερμόφ δέν ήταν ένας δντρας πού μπορούσε κανεΙς νά
τόν έγκαταλείψει εύκολα, κυρίως σέ μιά χώρα όπου ή
Ιεραρχία τού κόμματος συνέτριβε εύ κολα όσους δέν
tπαιζαν τό παιχνΙδι
Γιά λίγο καιρό ή Ν ίνα τόν φοβόταν κι ύστερα έκεϊνος
τής fδωσε μιά άπόδειξη έκπληκτικής έμπιστοσύνης πού
συνοδευόταν άπό μιά πρόταση πού εΙχε άφήσει δναυδη
τή μουσικό.
ΟΙ έπόμενες βδομάδες ήταν μιά κόλαση, ύστερα όμως
ξαφνικά όλα όργανώθη καν στό κεφάλι της καΙ πήρε τίς

15
άπΌφάσεις της . Ό Λεονlντ Λερμόφ ήταν παντρεμένος,
πήγαινε συχνά στή Δύση , εΙχε νά περιμένει μιά χρυσή
σύνταξη στρατηγού καΙ παρόλα αύτά εΙχε άποφασlσει νά
προδώσει τό σοσιαλιστικό στρατόπεδο.
Ό Λεονlντ Λερμόφ εΙχε όποια γυναlκα ηθελε, όλλά ή
Ν Ινα εΙχε γίνει γι' αύτόν ή ένσάρκωση τού έρωτισμού καΙ
τής άγάπης. Γιά νά τόν άκολουθήσει στίς 'Ηνωμένες
Πολιτείες , εΙχε ριψοκινδυνέψει νά τήν έμπιστευτεί.
ΚαΙ ή Ν Ινα όχι μόνο δέν τόν πρόδωσε, άλλά εΙχε
άποφασίσει νά πάει νά τόν συναντήσεΙ.
Δέν όντεχε πιά τή μονοτονία τών δρόμων, την κρυμμέ­
νη μιζέρια, τίς ένοχλήσεις τής διοίκησης καί τήν καριέρα
πού δέν θά tκανε ποτέ. Στήν τελευταία της άκρόαση , ό
Ροστροπόβιτς δέν την εΙχε προσέξει κάν.
'Η Ν Ινα παράγγειλε tva δεύτερο καφέ κι ϋστερα κάτι
κουδούνισε μέσα στό μυαλό της , πού δέν τό συνειδητο­
ποίησε άμέσως . Ό Μπόρις tβγαινε έκείνη τη στιγμή άπό
τόν τηλεφωνικό θάλαμο όπου ήταν κλεισμένος έδώ καΙ
μιά ωρα καί έκείνη τόν πλησΙασε .
- -Ελεγξες τά ώράρια τών τραίνων γιά τή Βιέννη;
ρώτησε.
- Γιά τη Βιέννη ; εΙπε έκείνος tκπλη κτος.
- ·Όταν παΙξαμε στήν πρωτεύουσα, ό "Αλεξ tμεινε tξω
τή νύχτα . . . Π ροφανώς έξαιτίας κάποιας γυναίκας ! Μήπως
πήγε νά τή συναντήσει;
Ό Ρώσος ζάρωσε τά φρύδια του κι ϋστερα ξαναπήγε
στό τηλέφωνο.
Στή συνέχεια, όλα tYIvav πολύ γρήγορα καΙ ή Ν ίνα
όρχισε νά δρά σάν ύπνωτισμένη , μέ τήν καρδιά της νά
χτυπάει γρήγορα, τόν λαιμό στεγνό, μ' tva συνεχές
βού ισμα στ' αύτιά καΙ καταϊδρωμένα τά χέρια καΙ τούς
κροτάφους.
'Ανέβηκε πάλι στό δωμάτιό της , μάζεψε σ' tva σάκ
βουαγιάζ μερικά πράγματα, έγκατέλειψε τη μεγάλη βαλί­
τσα της καΙ γλίστρησε aτή σκάλα ύπηρεσΙας πού βρισκό-

16
ταν στό τέλος τού διαδρόμου .
Ή Ν Ινα Γκουζένκο δέν ήταν βεντέτα καΙ γι' αύτό τόν
λόγο την έπέβλεπαν πολύ λιγότερο άπ' όσο tvav γΙγαντα
σάν τόν Αλεξ.
•

ΕΙχε άποφασίσει νά ρ ισκάρει.

npiv φύγει άπό τή Μόσχα, ό ΛεονΙντ τής εΙχε δώσει
συγκεκριμένες όδηγΙες . Μ ιά διεύθυνση ατή Νέα Ύόρκη,
tvav άριθμό τηλεφώνου, κ ι άκόμα μερικές έκατοντάδε ς
δολάρια πού εΙχαν περάσει τά σύνορα άνάμεσα στΙς
παρτιτού ρες της.
Σίγουρη τώρα πώς ή τουρνέ σταματούσε ατό Ζάλτσ­
μπο υ ργκ, ή Ν Ινα έπαιζε στήν Αύστρία τό χαρτΙ πού θά
έπρεπε νά παΙξει στΙς 'Ηνωμένες nολιτείες. Στό κάτω -
κάτω, β ρισκόταν σέ μιά χώρα έλεύθερη καΙ μόλις ό
ΛεονΙντ μάθαινε ότι έκεΙνη βρισκόταν ατή Βιέννη , θά
έκανε τά άπαραΙτητα, καταλαβαΙνοντας πώς τά γεγονότα
τήν εΙχαν ύποχρεώσει ν' άλλάξει τό πρόγραμμά της .
Μέ τά πόδια της νά τρέμουν έλαφρά, ή Ν ίνα δ ιασταυ­
ρώθηκε μέ μ ιά καμαριέρα πού δέν την πρόσεξε κι ϋ στερα
βρέθηκε ατή Μ ιραμπέλ nλάτς , πρΙν άκολου θήσει την
κατεύ θυνση πρός τόν σταθμό άπό τή Ράινερστράσσε.
ΕΙχε διανύσει καμιά πενηνταριό μέτρα όταν κοντοστά­
θηκε, νιώθοντας ατήν καρδιά της ένα τεράστιο βάρος .
Μπορούσε νά τά έγκαταλεΙψει όλα - την πατρΙδα της ,
τΙς άναμνήσεις της, τό παρελθόν της . . .
·Οχι όμως καΙ τ ό βιολοντσέλο της, πού τ ό εΙχε άφήσει
στό « Μ οζαρτέουμ» γιά τό τελευταίο κοντσέρτο πού θά
έδιναν έκείνο τό βράδ υ .
Σ τη γωνΙα τή ς ΈλΙζαμπετστράσσε β ρήκε tva ταξί καΙ
κάθισε πΙσω.

17
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ό "Αλεξ Μασσούμοφ μπήκε στό « Μιραμπέλ» λίγο πρίν

τό μεσημέρι συνοδευόμενος όπό τόν Γκρεγκόρ, πού τ'
αύτιό του ήταν πιό πεσμένα όπ' όσο ένός κόκερ.
- Πόω νό κοιμηθώ, είπε στόν σύντροφό του πρίν τόν
παρατήσει στή μέση τού χώλ. Καλύτερα νό κόνεις καί σύ
τό ίδιο !
ΟΙ δυό δ:ντρες ήταν χλωμοί όπό τό ξενύχτι καί τό ποτό
κι είχαν σακούλες κότω όπό τό μότια τους. Δέν είχαν
όπομακρυνθεί πολύ . Συνηθ ισμένος στήν έπίβλεψη ρου­
τίνας τών σωματοφυλόκων του, ό πιανίστας είχε βόλε ι
τόν Γκρεγκόρ σ' �να ταξί, πού είχε όδηγήσει το ύς
έπιβότες του σ' �να πανδοχείο καμιό δωδεκαριό χιλιόμε­
τρα �ξω όπό τήν πόλη , όπου σίγου ρα ό "Αλεξ δέν πήγαινε
γιό πρώτη φορό.
Έκεί τούς περίμεναν δύο έπαγγελματίες πόρνες πού
το ύς εΙχαν κρατήσει συντροφιό όλη τή νύχτα. Ήταν �να
ξέφρενο πόρτυ μέ ποτό καί �ρωτα.
Ό πιανίστας εΙχε ξυπνήσει τό πρωί τόν φύλακό του ,
πού κοιμόταν όκου μπισμένος στό βαριό στή θια τής
πόρνης μέ �να μπου κόλι στό χέρι.
Δέν ύπή ρχε κανένα πρόβλημα μέσα σ' όλα αύτό κι ό
μόνος κίνδυνος θό ήταν μερικές φόλτσες νότες στή

19
διάρκεια τού β ραδινού κοντσέρτου , παρόλο πού ό "Αλεξ
Μασσο ύμοφ κατείχε τήν έπιατή μη τής έπανόρθωσης
πού , μαζί μέ τήν έπαγγελματική του συνείδηση, προκα"
λούσε τόν θαυ μασμό όλων.
Ό Μπόρις , πού ήταν ό υπεύθυνος τής του ρνέ, δέν
παρέλειψε νά κάνει μερικά σχόλια κι ϋστερα όρμησε γι'
όλλη μ ιά φορά πρός τό τηλέφωνο.
Στή σοβ ιετική πρεσβεία τής Βιέννης , ό συνταγματάρ"
χης Γκουλιάν θά μπορούσε νά κλείσει τό ντοσιέ του πρίν
καλά - καλά τό άνοίξει.
Ε Ιδοποιη μένη μυστηριωδώς γιά την έπιστροφή τού
άδελφού της , ή Σάντρα τού έτοίμασε μιά λεμονάδα όπου
μέσα εΙχε διαλύσει άναβράζοντα δισκία κι ϋστερα, όταν
έ κείνος ξάπλωσε κάτω άπό τά σκεπάσματα, τράβηξε τίς
κου ρτίνες . Μ ιά μέρα θά τού συνέβαινε κάποιο ότύχημα
καί δέν θά μπορούσε πιό νά παίξει, όλλό πρός τό παρόν
αύτό δέν εΙχε συμβεί.
Φεύγοντας όπό τό δωμάτιο τού όδελφού της , μπήκε σ'
έκείνο τής Ν ίνα, εΙδε τή βαλΙτσα της όνοιχτή πάνω στό
κρεβάτι, χαμογέλασε μέ έπιείκεια καί μετά κατέβη κε
γιά νά συναντήσε ι τούς Qλλo υς .

Ή Ν Ινα εΙχε την αΙσθηση πώς όλα τό βλέμματα ατήν

πλατφόρμα τού ΒέστμπαV}(οφ τής Β ιέννης ήταν στραμ­
μένα πάνω της. Ήταν πολύ ταραγμένη όπό την τελεσίδι­
κη ένέργεια πού μόλις εΙχε κάνει, ώστε νό συνειδητο­
ποιήσει πώς μιά γυναΙκα μ' tva μουσικό όργανο στό χέρι
τραβούσε τά βλέμματα περίπου δσο κι fva πρόβατο σέ
μιά χέρσα γή.
Μ όλις β ρέθηκε στό κεντρικό χώλ, κατευθύνθηκε πρός
τό γραφείο τού σιδηροδρομικού σταθμού όπου δφηναν
οΙ έπιβάτες προσωρινά τΙς όποσκευές τους, όκούμπησε
έκεί τό κλεισμένο ατή θήκη του β ιολοντσέλο της κ ι

20
ϋστερα άνακατεύτηκε μέ τό πληθος πού tβγαινε άπό τόν
σταθμό.
Σιγά - σιγά, τό βημα της σταθεροποιήθηκε καί τό
κεφάλι της όρχισε νά λειτου ργεί σχεδόν φυσιολογικά.
Καθισμένη στή θέση της στό τραίνο, εΙχε δοκιμάσει νά
φτιάξει ένα πλάνο κι εΙχε καταλήξει σ' ένα συ μπέρασμα.
Τό μόνο πράγμα πού της tλειπε ήταν ένα διαβατήριο κι
tπρεπε ν' άποφύγει τά ξενοδοχεία όπου ζητούσαν άπό
τούς πελάτες στοιχεία ταυτότητας . Κανείς δέν tπρεπε
νά μάθει πώς ήταν Ρωσίδα, καί μόλις θά κατάφερνε νά
tρθει σ' έπαφή μέ τόν Λεονίντ έκείνος θά της tλεγε τί
tπρεπε νά κάνει.
'"Ως τότε tπρεπε νά περάσει άπαρατήρητη .
. Από τή Μαρία-Χίλφερστράσσε, κατέβηκε μέ τά πόδια
ως τήν παλιά πόλη. Τρείς μέρες νωρίτερα, στή διάρκεια
ένός περιπάτου στή Σού μπερτ Ρίνγκ, εΙχε παρατηρήσει
τό Β ίννερ Βέρκεχσβέρεν, τό συνδικάτο πρωτοβουλίας
γιά τούς ξένους καί μιά ωρα μετά τήν δφιξή της στήν
πρωτεύουσα, ή νέα γυναίκα tμπαινε μέσα.
Ήταν πέντε τό άπόγευ μα κι ό ί')λιος εΙχε άρχίσει νά
έξαφανίζεται μέσα στήν όμίχλη πού σκέπαζε τό βιεννέζι­
κο δάσος .
- Θά "θελα νά μείνω μιά βδομάδα στήν πόλη χωρίς νά
πάω σέ ξενοδοχείο . . . εΙπε γερμανικά.
- Αύτή τήν έποχή εΙναι εϋ κολο, κυρία μου , άπάντησε
μιά γυναίκα πίσω άπό τόν πάγκο της . Πόσα θέλετε νά
πληρώσετε ;
- Μ ιά μέση τιμή . . .
- Στήν περιφέρεια " στ ό κέντρο ;
- Στό κέντρο, σάς παρακαλώ !
Δέκα λεmά άργότερα, ή Ν ίνα ξαναβρέθηκε στό πεζο­
δρόμιο μέ μιά διεύθυνση στήν τσάντα της κι tva χάρτη
γιά νά διευ κολυνθούν οΙ μετακινήσεις της. Δέν τολμού­
σε νά μπεί σέ τράπεζα γιά ν' άλλάξει μερικά δολάρια σέ
ντόπια νομίσματα, άπό φόβο μήπως της ζητούσαν χαρ-

21
τιά, άλλά δταν έφτασε στήν Κάρτνερστράσσε, άναγνώρι­
σε τήν μπουτίκ άπ' δπου εΙχε άγοράσει τήν τσάντα της
καί δέν μπόρεσε ν' άντισταθεί στόν πειρασμό ν' άποκτή­
σει μιά βαλίτσα. Σκεφτόταν δτι μιά ξένη μετακινείται
συνήθως μέ κάτι περισσότερο άπό τό άπλό σάκ βουαγιάζ
πού εΙχε φέρει άπό τό Ζάλτσμπου ργκ. "Οταν ή ρθε ή
στιγμή νά πληρώσει, έδειξε ένα χαρτονόμισμα τών έκατό
δολαρίων, χαμογελώντας έλαφρά σάν νά ζητούσε συ­
γνώμη. Ή πωλήτρια δμως φάνηκε νά χάρηκε μέ τό εΙδος
τής πληρωμής καί, στό ταμείο, τής έδωσαν τά ρέστα σέ
αύστριακά χαρτονομίσματα, πού τά τακτοποίησε στό
πορτοφόλι της .
Ή Κράμεργκάσσε , ήταν ένας πολύ μικρός δρόμος
κοντά στόν καθεδρικό ναό, καί ή Ν ίνα στάθηκε μπροστά
στήν πόρτα ένός διαμερίσματος πού βρισκόταν στόν
δεύτερο δροφο, στό βάθος μιάς αύλής . Ή "Ελεν Φέρ­
στεν, μιά μικροκαμωμένη γριούλα κάπου όγδόντα χρο­
νών, ήρθε νά τής άνοίξει τήν πόρτα καί θά έπρεπε νά τήν
εΙχε εΙδοποιήσει τό συνδικάτο γιά τήν όφιξη τής ένοικιά­
στριας, γιατί όδήγησε άμέσως τήν έπισKέnτριά της σ' ένα
δωμάτιο πού βρισκόταν στό βάθος τού συγκροτήματος ,
πράγμα πού έκανε τή Ν ίνα νά χαρεί.
"Ηταν λίγο σκοτεινό, άλλά μέ έπιπλα πατιναρ ισμένα
άπό τόν χρόνο, ψηλοτάβανο , μέ κουρτίνες παντού κι ένα
μεγάλο μπάνιο πού φάνηκε στή νέα γυναίκα ή άποθέωση
τής πολυτέλειας .
- 'Υπάρχει μιά δεύτερη σκάλα πού μπορείτε νά μετα­
χειρίζεστε, έξήγησε ή Ιδιοκτήτρια. Θά σάς δώσω τό
κλειδΙ
- Σάς εύχαριστώ πολύ, εΙπε ή Ν ίνα, πού αΙσθάνθηκε
ξαφνικά νά τήν πλημμυρίζει ή κούραση τής μέρας . 'Από
χρή ματα δέν έχω παρά μόνο δολάρια, άλλά αύ ριο θά πάω
νά τά άλλάξω.
- Μήν άνησυχείτε γι' αύτό, μπορώ νά πάρω καί
δολάρια. ΕΙστε . Αμερικανίδα;

22
 - Ναί, μουρμούρισε ή Ν ίνα ύστερα άπό μικρό δι­
σταγμό.
Ή φράου Φέρστεν έξέτασε τήν ένοικιόστριό της κι
ύστερα έξαφανίστηκε κλείνοντας πίσω της τήν πόρτα,
άφοϋ προηγου μένως όφησε fva tVTunO, γιό νό τό
συ μπληρώσει ή πελάτισσό της μέ τήν ήσυχία της .
Στή Β ιέννη 0\ κανονισμοί γι' αύτούς πού νοίκιαζαν
διαμερίσματα ήταν αύστηροί, κυ ρίως γιά φορολογικούς
λόγους.

Μέσα στόν θάλαμο τοϋ κεντρικοϋ ταχυδρομείου tκανε

φοβερή ζέστη κι έπειδή ήταν ή ωρα πού σχολοϋσαν τά
γραφεία είχε πολύ κόσμο γύρω όπό τό ταμεία.
- ' Ε μπρός ; Ποιός στό τηλtφωνo ; είπε μιά άπόμακρη
φωνή στ' άγγλικά.
- Είμαι μιά φ ίλη τοϋ συνταγματάρχη Λερμόφ , άπόντη­
σε ή Ν ίνα πολύ άργά. Σάς τηλεφωνώ άπό τή Βιέννη . στήν
Αύστρία.
- Μπορείτε νό έπαναλάβετε , σάς παρακαλώ;
'Η Ν ίνα fνιωσε tva αύλόκι Ιδ ρώτα νά κυλάε ι στούς
κροτόφους της καί στό μέτωπό της ένώ έπαναλόμβανε
τή φράση.
- Μ ιό στιγμή, σάς παρακαλώ, είπε ή φωνή .
Ή νέα γυναίκα παραλίγο νά κλείσε ι καί νά φύγει
τρέχοντας . Αύτή θά ήταν μιά γελοία άντίδραση , άλλά
άπό tVσTIKTO αΙσθανόταν πώς κάτι δέν πήγαιν�. καλά.
'Ύστερα άπό μερικά δευτερόλεπτα σιωπής , πού τής
φάνηκαν άτέλε ιωτα, ή φωνή ξαναγύρισε λίγο πιό άπό­
μακρη:
- Λυπάμαι, κυ ρία μου , άλλά δέν καταλαβαίνω γιό ποιό
πράγμα μοϋ μιλάτε . . . Θέλετε νά μοϋ πείτε τ' όνομά σας ;
- Ν ίνα Γκουζένκο, είπε προφέροντας tva - tva τά
γρόμματα.

23
 - Ποιός σας tδωσε αύτό τόν όριθμό;
- Ό συνταγματόρχης Λερμόφ . . .
- 'Ακόμα μ ιό στιγμή , σας παρακαλώ !
'Ένα κ ύ μα πανικού tπνιξε τή νέα γυναίκα στή σκέψη
πώς δέν εΙχε όρκετό αύστριακό χρήματα γιό νό πληρώσει
τό τηλεφώνημα.
- "Οχι ! φώναξε. Δέν tχω όρκετό χρήματα καΙ σας
τηλεφωνώ όπό πολύ μακριό! Θέλω όπλώς ν' όφήσω tva
μήνυ μα γιό τόν συνταγματόρχη Λερμόφ !
- Τί μήνυ μα;
- Θέλω νό μόθε ι πώς όναγκόστηκα νό σταματήσω στή
Β ιέννη .
- "Εχετε κανέναν όριθμό τηλεφώνου όπου μπορούμε
νό σας τηλεφωνήσουμε ;
- Ναί, εΙπε πιό Υιρεμα τώρα ή Ν Ινα. Στής κυρΙας
Φέρστεν, στήν Κρόμεργκόσσε, στόν όριθμό 112...
5,2,6,7,8,9 . . Θό ζητήσετε τή δεσποινίδα Ντέξτερ . Τό
.

ση μειώσατε ; Κόντε γρήγορα, σας παρακαλώ !

Μέ μακρινή φωνή , ό συνομιλητής της έπανέλαβε τό
όνομα πού ή Ν Ινα εΙχε διαλέξει στήν τύχη καί πού τό εΙχε
γρόψει στό tVTunO πού τής tδωσε ή Ιδιοκτήτρια καΙ όπου
πόνω ήταν γραμμένο τό τηλέφωνο. Ό συνομιλητής
πρόσθεσε πώς θό τής τηλεφωνούσαν όπωσδήποτε μέσα
στίς έπόμενες ώρες.
'Όταν ή Ν ίνα βγήκε όπό τόν θόλαμο tνιωσε τήν όνόγκη
καΙ πόλι νό τό βόλε ι στό πόδια, όλλό σταμότησε μπροστό
στό ταμείο τών διεθνών τηλεπικοινωνιών, όπου τής
ζήτησαν tva ποσό πού τής φόνηκε πόρα πολύ μικρό.
Στήν πραγματικότητα εΙχε μιλήσει λιγότερο όπό πέντε
λεπτό, όλλό αύτό τό πέντε λεπτό τής εΙχαν φανεί αΙώνας.
Σόν ύπνοβότης, ξαναγύρισε στήν Κρόμεργκόσσε καΙ
κλεΙστηκε στό δωμότιό της . ΕΙχε πέσει ή νύχτα, δέν εΙχε
φόει τ(ποτα δλη τή μέρα. όλλό ήταν πολύ κουρασμένη
γιό νό βγεί γιό φαγητό.
Ξόπλωσε γρήγορα κι όποκοιμήθηκε σέ μερικό δευτε-

24
ρόλεmα.
Στη διόρκεια τής νύχτας νόμισε πώς όκουσε μουσική .
Πολύ κοντό. Μ ιό σονότα τού Σούμπερτ Υιό πιόνο καΙ
β ιολΙ, πού της τρύπησε τ' αύτιό.
Ή Ν Ινα νόμισε πώς όνειρευόταν καΙ ξανακοιμήθηκε.

25
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

'
ΟΙ τελε υταίες μέρες τού καλοκαιριού ζέσταιναν τήν
Ούόσιγκτον καί τό προόστιό της . Ό Πήτερ Μπόρον εΙχε
πόρει τό μικρό όεροπλόνο τής Ήστερν ΑΖ ρλόινς πού
t κανε τή γραμμή μεταξύ τής Ν έας ' Υόρκης καΙ τής
πρωτεύουσας , γιό νό ξαναβρεθεί στό γραφείο τού Μόικ
Κλόντιους Νταίβιντσον, στόν τρΙτο όροφο τού συγκρο­
τή ματος 3, στήν καρδιό τής έδρας τής Σέντραλ ·'ντέλλι­
τζενς -Ατζενσυ τού Λόνγκλεϋ .
'Ένα δωμότιο σχεδόν δδειο, παρό τήν παχιό, σκού ρα
πρόσινη μοκέτα, τή μεγόλη τζαμαρία πού τήν tλουζε ό
"λιος, τό έντελώς δδειο γραφείο, έκτός όπό ένα ντοσιέ
κόκκινο, τό πορτραίτο τού Π ροέδρο υ , δυό πολυθρόνες
όπό μαύρο δέρμα καί, φότσα - φότσα στούς δύο τοίχους,
δυό tpya όφηρημένης ζωγραφικής μέ δυσανόγνωστη
υ πογραφή .
Καθώς τό όφεντικό τού τμήματος τής Ευ ρώπης κρα­
τού σε τό τηλέφωνο κολλη μένο στό δεξί του όφτί βγό­
ζοντας κόθε τόσο γουργουρητό έπιδοκιμασίας , ό Μπό­
ρον ση κώθηκε καί πήγε νό σταθεί μπροστό στήν τζα­
μαρία.
Παρό τή ζέστη τού καλοκαιριού, μιό έλαφρ ιό όμίχλη
σκέπαζε τήν ϋπαιθρο τής Β ιρτζίνια κι ένα έλικόπτερο

27
προσγειωνόταν ατή στέγη τού Έξέκιουτι6 ·Οφφις Μπίλ·
ντινγκ, άπ' δπου πετάχτη καν δυό δντρες χωρίς κάν νά
περιμένουν νά σταματήσουν ΟΙ tλικες.
Ή tδρα τής Κόμπανυ ήταν δμεσα συνδεμένη , γιά
περιmώσεις άνάγκης , μέ τόν Λευ κό ΟΙκο καΙ μέ τό
Ντάλλας Ίντερνάσιοναλ ΑΙρπορτ τής Ούάσιγκτον. Ό
Μπάρον εΙχε tρθει ως έκεί μέ ταξί. Στό άεροδρόμιο η σέ
όποιοδήποτε δλλ ο τμήμα τής πρωτε ύουσας, άρκούσε νά
πεί κανείς τή λέξη CIA γιά ν' άκολουθήσουν δλοι ΟΙ
σωφέρ τόν αύτοκινητόδρομο πού όδηγούσε στό Λάν­
γκλεϋ άπό tva εΙδικό δρομολόγιο. ΟΙ του ρ Ιστες μπορού­
σαν νά tnIOKtmOVTaI τήν καρδιά τού πιό φη μισμένου
κέντρου κατασκοπεlας στόν κόσμο, σχεδόν τό ϊδιο
εύ κολα δσο καΙ τόν n ύ ργο τού "Αιφφελ.
- nήτερ;
Ή φωνή τού Μάικ Κλόντιους ΝταΙ6ιντσον ήταν άπαλή
σάν μετάξι. Κακός οΙωνός . 'Από tVσTIKTO, ό Μπάρον
δυσπιστούσε άπέναντι σέ όποιοδήποτε άνθρώπινο συ­
ναίσθημα έκδήλωναν δνθρωποι πού δέν εΙχαν Ιχνος
άνθρωπισμού .
- Ναί, κύ ριε.
- ΡΙξε μιά ματιά σ' αύτή τήν άναφορά, σέ παρακαλώ . . .
Μ έ τ ό περιποιημένο νύχι τού δαχτύλου του , ό άρχηγός
τού τμήματος τής Εύ ρώπης, tσπρωξε τό κόκκινο ντοσιέ
πρός τόν έπισκέπτη του , πού τό πήρε μέ τόση προσοχή
δση θά tβαζε δν έπρόκε ιτο γιά μεταλλικό κουτί μέ
ραδιενεργά κατάλοιπα.
Ό τίτλος τράβηξε άπότομα τήν προσοχή του .
Ήταν μιά έγκύ κλιος έπιστολή , τόσο μυστική πού
άκόμα κ ι ή παρουσία της στά χέρ ια τού Μπάρον προμη­
νούσε κ[νδυ'lΟ . Στήν πραγματικότητα, tξι ή έmά μόνο
δνθρωποι τής Κόμπανυ μπορούσαν νά τή δούν καΙ ατήν
άνάγκη κι ό n ρόεδρος τών Ήνωμένων nολιτειών, άφού
δμως προηγου μένως tκανε γραmή αϊτηση .
Ή έγκ ύκλιος έπιστολή άφορούσε τόν συνταγματάρχη

28
Λεονlντ Λερμόφ , πού εΙχε μπεί στήν Κομιτtτ Γκοσου­
ντάρστ8ν6ι Μπεζοπάσνοστι, ή όλλιώς Κό Γκέ Μπέ , τό
1957, σόν όπλός ύπολοχαγός καί όπό τό 1970 όρχηγός
σταθ μο ύ , σέ πολλές πρωτεύουσες τού δυτικού κόσμου ,
διόσημος στήν tδρα της Κό Γκέ Μπέ , στήν όδό ΤζεζΙν­
σκυ , όριθμός 2, στή Μόσχα.
Ό Μπόρον πέρασε γρήγορα τίς καταστόσεις ύπηρε­
σΙας πού ήταν περίπου ίδιες μ ' έκείνες όποιουδήποτε
όξιωματικού είτε ήταν Σοβιετικός είτε 'Αμε ρικανός , στό
έσωτερικό μιάς ύπη ρεσίας πληροφοριών.
Τόν Σεπτέμβρη τού 1979, κότω όπό σιωπηρές συνθή­
κες , ό Λεονlντ Λερμόφ εΙχε περόσει στή Δύση . Μ ιό πολύ
ωφέλιμη όντιστροφή καΙ χωρίς άνωμαλίες .
'Ωφέλιμη , γιατl ό συνταγματόρχης Λερμόφ εΙχε προ­
χωρήσει στό πιό μυστικό άρχεία τής Κό Γκέ Μπέ. ΧωρΙς
άνωμαλΙες γιατl κανεΙς , ο ύτε κόν ή Ούόσιγκτον Πόστ,
δέν εΙχε μόθε ι τό γεγονός . Καθώς τό πρακτορείο Τός δέν
ρ ισκόριζε νό άποκαλύψει στΙς έργατικές τόξεις της
Σοβιετικής 'Ένωσης τή λιποταξία ένός ύψηλού λειτο υ ρ­
γού τού στρατού της πού εΙχε περόσει στή Δύση μέ όπλα
καΙ άποσκευές, τό πρόγμα εΙχε μεΙνει κρυφό.
Μ ιό οΙκογενειακή ύπόθεση πού τ' όπλυτό της εΙχαν
πλυθεί έπιμελώς καί, γιό μιό φορό, χωρ Ις νό χυθεί
σταγόνα αΊματος .
- τι τόν tπιασε ; ρώτησε μέ άθώο ύφος ό Μπόρον.
Ή ζωή ένός όντρα σόν τόν Λεονlντ Λερμόφ στή
Σοβιετική "Ενωση δέν εΙχε καμιό σχέση μέ έκεΙνη ένός
άπλού πολlτη . Μ έ tva διαμέρισμα έξι δωματΙων μέ όλα τό
κομφόρ γιό τή γυναlκα του καΙ τήν κόρη του , άνοιχτό
λογαριασμό στό καταστήματα τών προνομιούχων τού
καθεστώτος , μ ιό μεγόλη ό κτακύλινδρη λιμουζlνα Τσόικα
στή δ ιόθεσή του , συχνές δ ιαμονές άπό τήν όλλη πλευ ρό
τού Σιδηρού Παραπετόσματος , ό λιποτόκτης δέν εΙχε
τΙποτα νό ζηλέψει τούς όμόλογούς του Δυτικούς.
Ό Μόικ Κλόντιους ΝταΙβιντσον δ,νοιξε τό χέρ ια του μέ

29
άθωότητα, ένώ κοιτούσε κατάματα τόν Μπάρον.
- Ποιός ξέρει ; Φαίνεται πώς δέν εΙχε όρεξη νά γυρίσει
στήν πατρίδα του !
- Θέμα Ιδεολογίας ; εΙπε εΙρωνικά ό Μπάρον.
Ή αΙσθηση τού εύφημισμού πού εΙχαν οΙ ύπεύθυνοι
τής CIA όρεσε τόσο πάντα στόν Μπάρον, όσο τόν έρέθιζε
ή μανία τους γιά μυστικότητα.
- "Ας πού με πώς αΙσθάνθη κε μιά σχετική κού ραση γιά
τό δόγμα καί τό Ιδεώδες τού σοσιαλισμού , μου ρμούρισε
ό ύπε ύ θ υνος τού τμήματος Eύρώnης.
- Μήπως τόν ένθαρρύνατε λιγάκι;
- Φυσικά, δέν τόν άποθαρρύναμε !
Τό ώραίο πρόσωπο τού Νταίβιντσον δέν έξέφρaζε παρά
μόνο είλικρίνεια καί καθαρότητα. '0 Μπάρον συνέχισε
τήν άνάγνωση . Μ υ ρ ιζόταν κάποια βρωμοδουλειά, καθό­
λου κολακευτική γιά τόν Σοβιετικό. Ό έκβ ιασμός , τό
έγκλη μα κι ή αΙσχροκέρδεια ήταν τά εύνοού μενα όπλα
το ύ παράλληλου κόσμου , πού ήταν αύτός τών μυστικών
πρακτόρων.
Γιά τήν ωρα, ό συνταγματάρχης Λερμόφ βρισκόταν
κάπου μέσα στή χώρα, στήν άπόλυτη διάθεση τών
καινού ργιων του άφεντικών.
- 'Υπέροχα ! παρατή ρησε ό Μπάρον ξανακλείνοντας
τό ντοσιέ. Πού εΙναι ό κόμπος;
- Δέν ύπάρχει κανένας κόμπος ! εΙπε θ υ μωμένος ό
Νταίβιντσον.
- Κι έγώ, σ' αύτή τήν πε ρίmωση, τί κάνω έδώ;
- Θά φύΥεις γιά τή Βιέννη καί θά συνοδέψεις έδώ μιά
νέα γυναίκα, πραγματικά γοητευτική , πού ό Λερμόφ
περιμένει μέ άνυπομονησία . Αύτό εΙναι όλο ! 'Ένα άπλό
ταξιδάκι μετ' έπιστροφής . . .
'Ακόμα λίγο καί θ ά έλεγαν στόν Μπάρον πώς γιά ν ά τόν
εύχαριστήσουν εΙχαν σκεφτεί νά τού προσφέρουν δω­
ρεάν ένα ταξίδι άναψ υχής στήν Αύστρία . . .
- Ό Τζήν Ντένις , ό ύπεύθυνος τού σταθμού στή

30
Βιέννη , θό σού δώσει όλες τΙς όπαραίτητες όδηγlες . . .
Χοντρικό, ν ό τ Ι συμβαlνει: ' 0 Λερμόφ μάς εΙχε προειδο­
ποιήσει πώς περlμενε μιό φ ίλη του , μιό πολύ όγαπητή
του φίλη , κόποια Ν Ινα Γκουζένκο, β ιολοντσελlστα, πού
θό έπωφελείτο όπό ένα κοντσέρτο πού θό έδιναν aτή
Νέα ' Υόρκη τόν έπόμενο μήνα γιό νό ζητήσει πολιτικό
όσυλο. ΦαΙνεται όμως πώς τό πρόγμα μπερδεύτηκε όπό
κόποια όγνωστη αΙτlα καΙ ή νεαρή έκανε τό σόλτο λlγο
νωρίτερα. Μάς εΙδοποίησαν καί θό πάς νό τήν παραλό­
βεις .
- ΗΕχει καταφύγει στήν πρεσβεία;
- ΗΟχι, εΙπε ό Νταίβιντσον. Στούς Αύστριακούς δέν
όρέσει νό μεταχειρίζονται τή χώρα τους γιό τέτοιου
ε'ίδους ύποθέσεις καί δέν θέλουμε νό ύπόρξει κανένα
ρίσκο δημοσιότητας . Νομίζω πώς μένει σέ μιό πανσιόν.
Ό Τζήν Ντένις θό σ' ένημερώσει μόλις φτόσεις.
Ό Μπόρον έγκατέλειψε τήν προσπόθεια. 'Όταν ένας
όνθρωπος σόν τόν Νταίβιντσον εΙχε όποφασίσει νό μήν
πεί τίποτα, ήταν όσκοπο νό έπιμείνει κανείς , καΙ θό εΙχε
όλο τόν καιρό νό μόθει τό μυστικό, μόλις πατούσε τό
πόδι του στήν Αύστρία.
- Τό ταξίδι σου έχει τακτοποιηθεί, Πήτερ, ξανόπε ό
Νταlβιντσον. θό πόρεις τό Κονκόρντ σέ λlγο κι αύριο τό
πρωί θό βρlσκεσαι aτή Β ιέννη .
ΗΑν σκεφτόταν τό ναύλα τού ύπερηχητικού όεροπλό­
νου , σΙγου ρα ή CIA θό έπρεπε νό έχει κόποιο σοβαρό
λόγο γιό νό σπαταλόει έτσι τό λεφτό τών φορολογού­
μενων.
- θό 'λεγε κανείς πώς τό πρόγμα εΙνςιι βιαστικό, έ;
- Η Ας πούμε πώς ό Λερμόφ όνυπομονεί νό συναντήσει
τή φ ίλη του καΙ δέν θέλου με νό τού χαλόσουμε τό χατΙρι!
Ό Μπόρον έ κανε ένα νεύμα κατανόησης. ΗΗξερε
όπέξω αύτού τού ε1δους τΙς ύποθέσεις. 'Ένας λιποτό­
κτης έπρεπε πόντα νό πληρώνει, καΙ γιό ν' όποδώσει
κέρδος ό Λερμόφ, χρειαζόντουσαν τουλόχιστον τρείς

31
μήνες ωστε νά πεί όλα όσα fΊξερε καί πού θά μπορούσαν
νά τροφοδοτήσουν τούς χοντρούς ήλεκτρονικούς έγκε­
φάλους πού ήταν έγκατεστημένοι στά ύπόγε ια τού
άρχηγεΙο υ . Τρείς μήνες, πού ατή διάρκειά τους θά
'πρεπε ν' άπαντάει σέ χιλιάδες έρωτήσεις , τρείς μήνες
πού στή διάρκειά τους ό έγκέφαλός του θά διαλυόταν.
Φαίνεται πώς , μαθαΙνοντας δτι ή φιλενάδα του βρισκό­
ταν σέ κατάσταση πανικού στή Βιέννη , ό Λεονίντ Λερμόφ
εΙχε άποφασΙσει νά σταματήσε ι τή συνε ργασΙα, ως τή
στιγμή πού ό tρωτας θά τόν tνωνε πάλι μέ τή νέα
γυναΙκα.
Μπορεί κανείς ν' άνή κει στήν Κά Γκέ Μπέ καί νά εΙναι
ταυτόχρονα καΙ συναισθηματικός .

Ό συνταγματάρχης Μ ιχαήλ Γκουλιάν tκανε tva μορ­

φασμό πρΙν κλεΙσε ι τό ντοσιέ πού εΙχε μπροστά του .
Σίγουρα, τ ό ν ά βρίσκεται στ ό πόστο τής αύστριακής
πρωτεύουσας , δέν ήταν μιά άργομισθία . Ή ύπόθεση
. .

Ντόνεγκαν εΙχε μόλις τελειώσει καΙ νά, μιά καινούργια

εΙχε tρθει νά ταράξει τήν ήσυχΙα του . Κα!, τό σοβαρότε­
ρο, νά ξαναβάλει την καριέρα του σέ δοκιμασΙα.
"Ως τώρα, μόνο οΙ βεντέτες τών Μπαλσόι, οΙ φιλόσο­
φοι, οΙ συγγραφείς καΙ οΙ σοφοΙ fι θελαν νά περάσουν ατή
Δύση . Άν καΙ οΙ άπλές όργανοπαίχτριες ζητούσαν τώρα
τό Ιδιο, τότε ή ζωή δυσκόλευε γιά τά καλά. Ή tκθεση πού
εΙχε μπροστά του καΙ πού άφορούσε τή συντρόφισσα
Γκουζένκο ήταν τόσο στεγνή δσο καΙ μιά άστυνομική
άναφορά κα! χωρΙς κανένα ένδιαφέρον.
Μ ιά ζωή καΙ μιά καριέρα χωρΙς ΙστορΙα, tva δ υνατό
ταλέντο άλλά χωρΙς καμιά λάμψη, τελικά τΙποτα πού νά
προδικάζει μιά παρόμοια περιπέτεια.
Γιά μερικές ώρες, ό συνταγματάρχης Γκουλιάν εΙχε
κολλήσει στό συμπέρασμα πώς μάλλον έπρόκειτο γιά

32
ότύχη μα η γιό μιό όπλή βρώμικη ΙστορΙα χωρίς τΙποτα
πολιτικό όπό πΙσω, άλλό χρειόστηκε ν' άλλόξει γνώμη
όταν τού εΙπαν πώς ή νέα γυναΙκα εΙχε πόε ι μόνη της στό
« Μ οζαρτέου μ » καΙ εΙχε πόρει τό όργανό της πρΙν έξαφα­
νιστεί μέσα σ' fva ταξΙ πού την πήγε στόν σταθμό.
'Από κεί καΙ πέρα τό �δαφoς τών ύποθέσεων ήταν πολύ
πλατύ , φαΙνεται όμως πώς ή μουσικός εΙχε πόρει τό
τραίνο γιό τη Β ιέννη , πού ξεκίνησε εlκοσι λεπτό μετό τή
βόλτα της όπό τό « Μοζαρτέου μ » .
Ή όνόκριση πού �γινε στούς συντρόφους της , όδη­
γούσε στό συ μπέρασμα πώς ή φυγή της θό �πρεπε νό
εΙχε σόν αΙτία μιό αΙσθηματική Ιστορία. Πολιτικό, ή Ν ίνα
Γκουζένκο ήταν ούδέτερη καί τό γεγονός πώς δέν εΙχε
γραφτεί στό Κομμουνιστικό Κόμμα, δέν σήμαινε τίποτα.
Γιό τήν ωρα, τό μόνο θετικό σημείο τής ύπόθεσης ήταν
πώς δέν εΙχε δημιουργήσει κανένα κενό. Πρίν όπό τό
κοντσέρτο εΙδοποίησαν τό κοινό πώς tva όπό τό μέλη
τού Κουαρτέτου Μασσού μοφ ήταν όδιόθετο, προσφέ­
ροντός του τη δυνατότητα τής άλλαγής τού εΙσιτηρίου
καΙ μετό τροποποΙησαν τό πρόγραμμα. Γιό τή συνέχεια
τής του ρνέ, περίμεναν fva β ιολοντσελίστα όπό τή
Μ όσχα, γιατί ή διακοπή τού ταξιδιού τού "Αλεξ Μασσοίί­
μοφ στό έξωτερικό θό εΙχε όσχημες διεθνείς συνέπειες .
Ό συνταγματάρχης Γκουλιάν κοίταξε τό ρολόι του κι
ϋστερα σήκωσε τό όκουστικό.
- Δώστε μου Μόσχα, σάς παρακαλώ ! εΙπε πρίν κλείσει
Ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν ήταν ψηλός μέ γκρίζα μαλλ ι ά,
,
λεπτός , όψογα ντυ μένος μ' tva γκρί κοστούμι ραμμένο
στό Λονδίνο, μέ Ιταλικό πουκάμισο καί μιά γραβάτα
όσoρτ� όγορασμένη την προηγού μενη βδομάδα στό
Παρίσι. Μ ιλούσε όγγλικά, γερμανικά καΙ γαλλ ι κά σχεδόν
τέλεια, προερχόταν όπό μιά οΙκογένεια πού εΙχε πιστά
ύπηρετησει τούς τσάρους καΙ εΙχε σιγά - σιγά σκαρφαλώ­
σει δλα τά σκαλοπάτια τών παράλληλων ύπηρεσιών τής
Σοβιετικής "Ενωσης ώς τήν εΙσοδό του στήν Κά Γκέ Μπέ

33
στά 1963, μετά άπό �να σύντομο πέρασμα άπό τή G.R.U.ι
τήν άντΙπαλη ό ργάνωση πληροφοριών τού κόκκινου
στρατού . Έργένης, έξυπνος , χωρΙς τύψεις συνεΙδησης,
γρήγορα άγάπησε τή ζωή στόν δ υτικό κόσμο κ αι μέ τήν
άδυναμΙα πού εΙχε στΙς γυναίκες κινδύνεψε πολλές
φορές νά μπεί σέ περιπέτειες πού θά κατέστρεφαν τήν
καριέρα του .
Μ ετά τή Ν έ α Ύόρκη, τ ό ΛονδΙνο καΙ τ ό Παρίσι,
θεωρούσε τήν τοποθέτη σή του aτή Βιέννη σάν έξορΙα,
καΙ περΙμενε μέ άγωνΙα τήν εύ καιρία νά έπιδεΙξει τίς
Ικανότητές του καί νά πάρει ξανά μιά θέση πιό έλκυ­
στική .
Στά δεξιά του , τό κόκκινο φωτάκι τής εΙδικής γραμμής
όναβόσβησε καΙ σήκωσε τό όκουστικό. Παρά τήν όπό­
σταση καί τήν κωδική όναμετάδοση όναγνώρισε όμέσως
τή φωνή τού συνομιλητή του καΙ λΙγο έλειψε νά χαλαρώ­
σει τόν κόμπο τής γραβάτας του . Ό Νικολάι Ροντίν ήταν
ενας όπό τούς άμεσους βοηθούς τού στρατηγού Άντρό­
ποφ, τού μεγάλου όφεντικού τής Κά Γκέ Μπέ .
- Θ ά σού τηλεφωνούσα, όγαπητέ μ ο υ σύντροφε, γιά
νά σ' ένη μερώσω γιά ενα καινού ργιο στοιχείο στήν
ύπόθεση Ν ίνα Γκουζένκο.
- Σ' όκούω, όγαπητέ μου σύντροφε . . .
- Μήν κρατήσε ις καμιά ση μείωση , σέ παρακαλώ . . .
Π ρόκειται γιά μ ιά λεmομέρεια πού πρέπει ν ά μείνει
μυστική . Μ ιά λεmομέρεια πού Ίσως νά μήν έχει σχέση μ'
αύτό πού μας όπασχολεϊ. Ή ΝΙνα Γκουζένκο φαΙνεται
πώς ήταν έρωμένη τού ΛεονΙντ Λερμόφ.
Ή έξαφάνιση τού συνταγματάρχη Λερμόφ τόν προη­
γού μενο μήνα ήταν άκόμα τό κρυ μμένο mώμα στό
ντουλάπι τής Κά Γκέ Μπέ καί πού ή όποκάλυψή του δέν
θά έβλεπε ποτέ τό φώς τής μέρας .
- Πώς μπόρεσε νά μας ξεφύγει ένα γεγονός τόσο
ση μαντικό; εΙπε έ κπλη κτος ό Γκουλιάν χωρίς νά συνειδη­
τοποιεί πώς ή έρώτησή του ήταν �να εΙδος κριτικής .

34
 - ΤΙποτα δέν μας ξέφυγε, όγαπητέ μου σύντροφε,
όλλά ό Λερμόφ εΙχε πάντα πάθος γιά τίς γυναίκες ... Δέν
ε;Ιναι ό μόνος όνάμεσά μας, Ιτσι δέν εΙναι ; Ό ύπολογι­
σμός τών κατακτήσεών του δέν εΙναι εύ κολος, πάντως
ό μως τόν καταφέραμε.
Ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν μετάνιωσε πολύ γρήγορα γιά τήν
έρώτηση πού εΙχε κάνε ι.
- Πού Ιχει φτάσει ή Ιρευνά σου , σύντροφε Γκουλιάν;
- Ή όνάκριση τών μελών τού κουαρτέτου δέν όπόδω-
σε τίποτα καί ή έξαφάνιση τής Ν ίνα Γκουζένκο δέν Ιγινε
όντιληπτή παρά μόνο όργά τό όπόγευ μα, δηλαδή τρείς η
τέσσερις ώρες όφότου Ιφυγε.
Αύτό σήμαινε καθαρά πώς ό σταθμός της Β ιέννης
β ρισκόταν σέ νεκρό σημείο.
- Καλά. Π ρέπει νά τήν ξαναβρούμε . . Μέ προτεραιό­
.

τητα !
Ό όξιωματικός δάγκωσε τά χείλια του κι tσφιξε πιό
πολύ τό όκουστικό, ξέροντας τί σήμαινε αύτού τού
εiδους ή προτεραιότητα. Δυστυχώς ή συντρόφισσα βιο­
λοντσελίστα iσως καί νά εΙχε έγκαταλείψει τό αύστριακό
Ιδαφος .
Άκόμα κι αν δέν εΙχε φύγει, τό νά τή βρεί κανείς δέν
ήταν εύ κολο γιατί ή νέα γυναίκα δέν εΙχε δράσει όπό
μόνη της καί μέ δική της πρωτοβουλία. Λογικά, θά
tπρεπε iΊδη νά εΙχε tρθει σ' έπαφή μέ τίς όμερικάνικες
ύπη ρεσίες κι Τσως τώρα νά βρισκόταν στόν δρόμο πρός
τόν Λεονίντ Λερμόφ.
Τά γρανάζια τού έγκέφαλου τού Μ ιχαήλ Γκουλιάν
άρχισαν νά γυρνούν, στήν όρχή στό κενό, όλλά ύστερα
σκάλωσαν σέ μιά μικρή λεπτομέρεια πού θά μπορούσε νά
ήταν ση μαντική . Ή μουσικός δέν εΙχε ξεχάσει τό όργανό
της φεύγοντας όπό τό Ζάλτσμπου ργκ.
Κι tva βιολοντσέλο ήταν όρκετά εύδιάκριτο.
Καί λίγο σπάνιο σάν όποσκευή όεροπλάνου .
Στό σημείο πού βρισκόταν ό όξιωματικός , όφειλε νά

2. Παγ(dα ιιαιodιoυ • 36
άρπαχτεί άπό ότιδήποτε. Μ έ άφορμή τό όργανο τής
φυγάδας , ό συλλογισμός του 6ρχισε νά ξεδιπλώνεται.
- Θά μού χρειαστούν 6νθ ρωποι, άγαπητέ μου σύν­
τροφε.
Ή έπΙβλεψη τού άεροδρομΙο υ , τών σταθμών, τών
σταθμών ταξΙ, τής εΙσόδου τής πρεσβείας τών H.n.A.
ατήν Μπλότζμανγκάσσε, άπαιτούσε ένισχύσεις .
- Δέν ύπάρχει πρόβλημα. ΕΙπα, μέ άπόλυτη προτε­
ραιότητα! Θά μέ κρατάς προσωπικά ένήμερο γιά τήν
ύπόθεση , δ ,ΤΙ ωρα καΙ νά εΙναι, έντάξει;
- Μπορείς νά ύπολογΙζεις σέ μένα, άγαπητέ μου
σύντροφε !
Ή έπικοινωνΙα διακόπηκε κι ό Μιχαήλ Γκουλιάν έκλει­
σε τό τηλέφωνο συλλογισμένος , γιατΙ δέν έβλεπε τόν
λόγο δλης αύτής τής φασαρΙας . Τό νά ξαναβρεί μιά
λιποτάκτισσα σάν τή Ν Ινα Γκουζένκο, δέν παρουσΙαζε
παρά περιορισμένο ένδιαφέρον, μιά καΙ ή νέα γυναΙκα
δέν άντιπροσώπευ ε κανέναν έπιπλέον κΙνδυνο γιά τήν
Κά Γκέ Μπέ . . . Έ κτός κι 6ν στό άμερικάνικο καταφύγιό
του ό Λερμόφ μεταχειριζόταν τήν παρουσΙα τής νέας
γυναΙκας στό πλάι του , γιά νά θέσει κάποιον δρο ατή
συνεργασΙα του μέ τή CIA.
Τό νά έ μποδίσουν τή Ν Ινα νά τόν συναντήσει ήταν
πρός όφελός τους.
Ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν 6ναψε ένα τσιγάρο μέ τή φλόγα
τού όλόχρυ σου άναπτήρα του κι ϋστερα 6ρχισε νά δίνει
διαταγές άπό τό τηλέφωνό του .

Ή Ν Ινα, Υιά πρώτη φορά ατή ζωή της, εΙχε τήν

έντύπωση πώς βρισκόταν σέ διακοπές.
Τό κουδούνισμα τού τηλεφώνου κάπου μέσα στό παλιό
διαμέρισμα τής "Ελεν Φέρστεν τήν εΙχε ξυπνήσει πολύ
νωρΙς κι ή ήλικιωμένη ΥυναΙκα εΙχε έρθει νά τή βρεί,

38
άναγγέλλοντάς της πώς τής τηλεφωνούσαν άπό τίς
Ήνωμένες Πολιτείες, πράγμα πού ήταν έντελώς φυσιο­
λογικό, άφού εΙχε δηλώσει πώς ήταν 'ΑμερικανΙδα.
Ή έπικοινωνΙα ήταν πολύ σύντομη καί ό όγνωστος
συνομιλητής της άρκέστηκε νά τής δώσει σαφείς όδη­
γΙες . Ό Λεονίντ Λερμόφ εΙχε εΙδοποιηθεί γιά τήν παρου­
σία της στή Βιέννη , ή διεύθυνσ1Ί της εΙχε ση μειωθεί καί
κάποιος θά έρχόταν ν' άσχοληθεί μαζΙ της καΙ νά
όργανώσει τό ταξίδι της γιά τίς Ήνωμένες Πολιτείες . Γιά
τήν ωρα, θά tπρεπε ν' άποφεύγει νά βγαίνει, μιά καΙ δέν
εΙχε κανένα χαρτί παρά μόνο αύτά πού άπόδειχναν τή
σοβιετική της ταυτότητα. 'Ανακουφισμένη , ή Ν ίνα δέν
εΙχε ζητήσει όλλες έξηγήσεις. Ιό ούσιαστικό ήταν πώς
ένα μεγάλο βάρος εΙχε φύγει άπό τό στήθος της .
Γύ ρω στΙς έντεκα βγή κε άπό τό διαμέρισμα άπό τή
σκάλα ύπηρεσίας καί πήγε νά προσφέρει στόν έαυτό της
ένα άπό τά περίφημα γλυ κά τού «ΓKέρστνερ� στήν
Κάρτνερστράσσε , πρΙν καταλήξει στό « Κάιζερσγκάρτεν»
καί γευτεί τό «χέριγκερ » , ένα όσπρο σέκ κρασί πού τήν
t κανε νά δεί τή ζωή άκόμα πιό ρόδινη .
Ήταν περίπου τέσσερις τό άπόγευ μα όταν ξαναβρέθη­
κε στήν Κράμεργκάσσε καΙ διέσχισε τήν αύλή τού
κτιρίου .
. Από φόβο μήπως καί τήν προσέξουν πού ξόδευε τά
δολάρια πού τής εΙχαν άπομείνει, δέν ύπέκυψε στόν
πειρασμό των βιεννέζικων καταστημάτων, άλλά αύτό
ήταν μιά προσωρινή παραχώρηση . Ή Ν Ινα δέν θά έγκατέ­
λειπε τήν αύστριακή πρωτεύουσα πρίν συ μπλη ρώσει τά
ψώνια της .
Μόλις βρέθηκε στ ό διαμέρισμα, δκουσε τόν ήχο ένός
πιάνου , έλαφρά ξεκού ρδιστου. Ήταν άδιόρατη ή διαφο­
ρά, άλλά τό έξασκημένο αύτί της ξεχώρισε μηχανικά τήν
κάπως χαμηλή όκτάβα. ΣτΙς μύτες των ποδιων, ή νέα
γυναίκα βγήκε άπό τήν πόρτα τού δωματ(ου της καΙ
σταμάτησε μπροστά σέ μιά δλλη , άπ' όπου ό ήχος ά-

37
κουγόταν πιό δυνατός . 'Όπως κι ό "Αλεξ στό Ζόλτσ­
μπο υ ργκ, tTOI κι έδω, τά δάχτυλα πού tτρεχαν πάνω στά
πλήκτρα χτυπούσαν τίς νότες τού Τρίτου Έμπρομmύ
τού Σού μπερτ. Μ έ λιγότε ρη άκρίβεια, λάμψη καί τεχνική ,
άλλά μέ μιά νεανική εύαισθησία πού tκανε τή Νίνα νά
χαρεί.
Στή μέση ένός μέτρου , ό ήχος tσβησε καί μιά γυναι­
κεία φωνή πού μιλούσε γερμανικά άκούστηκε νά κάνει
κριτική στό λίγο άργό τέμπο έκείνου iΊ έκείνης πού
καθόταν μπροστά στό όργανο.
Στή συνέχε ια, άκούστη καν πόλι ο Ι νότες μέσα aτή
σιωπή κι ϋστερα άπότομα ή πόρτα όνοιξε καί ή κυρία
Φέρστεν άντίκρισε τήν κατακόκκινη Ν ίνα.
- Δέν η θ ελα νά εΙμαι άδιάκριτη . . . ψιθύρισε .
- Δέν εΙστε . Σάς άρέσε ι ή μουσική;
- Πολύ !
Π ίσω άπό τήν Ιδιοκτήτρια, εΙδε μιά άντρική σιλουέτα νά
σκύβει πάνω στά πλήκτρα καί πλάι του tva πολύ νέο
κορίτσι πού κοίταζε πρός τό μέρος της κι ϋστερα ή
μουσική σταμάτησε .
- Μ ' άρέσει πολύ τό Τρίτο Έμπρομmύ , συνέχισε ή
Ν ίνα.
- Πήγαινα νά έτοιμάσω τσάΙ. Έλάτε νά τό πάρετε μαζί
μας !
- Εύχαρ ιστω. "Αν δέν σάς ένοχλω . . .
Ή νέα γυναίκα βρέθηκε μέσα σ ' tva σαλόνι, μεγαλύτε­
ρο άπ' όσο θά φανταζόταν, μέ δυό παράθυρα πού
tβλεπαν σ' t\tav όλλο δρόμο άπό τήν Κράμεργκάσσε κι
tva συνονθύλε υ μα άπό διαφορετικά tπιπλα πού θά
tπρεπε τό καθένα νά στοιχίζει μιά περιουσία.
- Ό άνιψιός μου Χένρικ, σύστησε ή "Ελεν Φέρστεν. Ή
ξαδέλφη του Κάρλα "Ομπερστάιν . . . 'Από δω ή κυρία
Ντέξτερ , ή ένοικιάστριά μου .
Ύπήρχε tva βιολί άκου μπισμένο στήν άνοιχτή του
θήκη πάνω σ' tva σκαμνί κ ι ή Ν ίνα άναγνώρ ισε tva

38
Στραντιβάριους.
Ό Χένρικ Φέρστεν ήταν ψηλός κι όταν β ύ θ ισε τό
βλέμμα του στά μάτια τής νεοφερμένης, έκείνη ένιωσε
όσχη μα. Ή Κάρλα WΟμπερστάιν ήταν είκοσι χρονών, εΙχε
τό "ίδιο ϋψος μέ τη Ν ίνα καί τόν Ιδιο σλάβικο τύπο, πού
έκανε τίς δυό γυναίκες νά μοιάζουν.
- Συνεχίστε νά παίζετε, σας παρακαλώ, εΙπε χαμογε­
λώντας ή Ν ίνα. WΕχετε προσέξει πώς τό πιάνο σας εΙναι
λίγο ξεκούρδιστο, έτσι δέν εΙναι ;
- Είστε μουσικός ; ρώτησε ό νεαρός όντρας μέ κάποια
έκπληξη aτή φωνή του .
- Παίζω βιολοντσέλο . . . · Ερασιτεχνικά! πρόσθεσε λίγο
βιαστικά, λές κι αύτή ή έξομολόγηση θά μπορούσε νά
προκαλέσει κάποιο κίνδυνο.
- Ή Κάρλα παίζει βιολί. . . Είμαστε κι ΟΙ δυό στό τρίτο
έτος τού κονσερβατουάρ.
- Τό όργανό σας είναι ύπέροχο , δεσποινίς ... Είναι
Στραντιβάριους, έ ;
- Άνη κε στή μητέρα μου , ψιθύρισε ή νέα κοπέλα.
··Οταν σε ρβιρίστηκαν, ό νέος όντρας ξανακάθισε στό
πιάνο κι έπαιξε τά πρώτα μέτρα της « Μεγάλης Πολωνέ­
ζας» τού Σοπέν. Ή Νίνα χαμογέλασε διακριτικά, άνακα­
λύπτοντας πώς ό Χένρικ Φέ ρστεν εΙχε διάθεση νά τής
έπιδείξει τίς Ικανότητές του . ΕΙχε εναν τρόπο παιξίματος
κάπως ντροπαλό, καλογραμμένα χαρακτη ριστικά, ένα
λακκουβάκι στή μέση τού σαγονιού καί πολύ γαλανά
μάτια, πού κάθε τόσο άκου μπούσαν πάνω της .
Τό τσάι ήταν γευστικό κι ή Νίνα αΙσθάνθηκε ξαφνικά
όφάνταστα όμορφα μέσα σ' αύτό τό σαλόνι μιας όλλης
έποχης .
- Κρίμα πού δέν έχουμε τσέλο, εΙπε ή φράου Φέρστεν
μέ χαμηλή φωνή σκύβοντας πρός την ένοικιάστριά της .
Αύτά τ ά δυό παιδ ιά θά ήθελαν νά μελετήσουν τ ό Τριπλό
Κοντσέρτο τού Μπετόβεν . . .
- Κρίμα, πραγματικά . . . Τ ό ξέρω τ ό κομμάτι, μουρμού-

39
ρισε ή Ν Ινα στόν 1διο τόνο .
ΧωρΙς νό προσθέσε ι πώς τό β ιολοντσέλο της τήν
περΙμενε στό γραφείο τού Βέστμπόνχοφ. 'Αναρωτήθηκε
μόνο δν τό νό πόει νό τό πόρει σήμαινε κόποιον κΙνδυνο.

40
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Ό Ίγκόρ Μπολσακόφ χασμου ρήθηκε άποκαλύmοντας

όλα τά χαλασμένα δόντια του κι έ ριξε μιά ματιά στό
ρολόι του γιά νά δ ιαπιστώσει πώς βρισκόταν έκει άρκε­
τές ώρες. Τεράστιος σάν κολοσσός , μέ τετράγωνους
ώμους, χέρια χασάπη μέ νύχια σπασμένα καί φοβερά
β ρώμικα, μιά μύτη πολύ κόκκινη, στολισμένη μέ μαύρα
μπιμπίκια χοντρά σάν τρία κεφάλια καρφΙτσας , πενήντα
tξι χρονών, ό Σοβιετικός δέν εΙχε πιά καμιά ψευδαΙσθηση
καΙ περίμενε όλο καί πιό άνυπόμονα τήν έπιστροφή του
στή ΓεωργΙα, γιά νά χαρει μιά μικρή άλλά όξια κερδισμέ­
νη σύνταξη .
'Ύστερα άπό μιά γεμάτη καριέρα, διανθισμένη μέ
έγκλή ματα καΙ κακου ργήματα, ό πράκτορας τής Κά Γκέ
Μπέ συνέχιζε νά εΙναι αύτό πού πάντα ήταν: tνας
εύσυνείδητος έκτελεστής πού ήξερε νά χειρΙζεται πολύ
καλύτερα μιά έπιθετική χειροβομβΙδα άπό όποιονδήποτε
ύποτυπώδη συλλογισμό. Εύτυχώς γιά τόν Ρώσο, κάπως
άργά βέβαια, οΙ προϊστάμενοΙ του εΙχαν άνακαλύψει πώς
εΙχε ταλέντο όδηγού , πού , μαζί μέ τήν άπόλυτη περιφρό­
νησή του γιά τόν κΙνδυνο καί τόν θάνατο, τόν έ κανε νά
έχει tva τέλος καριέρας λιγότερο σκληρό άπ' όσο θά
έπρεπε νά εΙναι, καΙ νά άποφεύγει ίιπηρεσίες πολύ

41
δραστικές , όπως αύτή πού τού εΙχε τύχει σή μερα τό
όπόγευμα.
·0 συνταγματόρχης Γκουλιόν εΙχε όργανώσει μιό έπι­
χείρηση �Kπληξη , κινητοποιώντας όλο τό διαθέσιμο
προσωπικό τής πρεσβείας. Μ ιό όμόδα όπό τρία μέλη
- δυό αντρες καΙ μιό γυναίκα - είχε φύγει γιό τό
όεροδρόμιο τού Σενχότ, δέκα χιλιόμετρα νοτιοανατολι­
κό τής πόλης , μιό όλλη πιό μικρή εΙχε πόει νό έπιβλέπε ι
τήν πρεσβεία των H.n.A. κι ήξερε πολύ καλό πώς τόν
εΙχαν τοποθετήσει στόν κεντρικό σταθμό τής πρωτεύου­
σας γιατί ύπέθεταν πώς έκεί ύπήρχε ή μικρότερη πιθανό­
τητα νό ξαναβρεθεί ή δγνωστη πού �ψαxνε ό Μ ιχαήλ
Γκουλιόν .
Μ ιό λεmομέρεια πού δέν �θιγε τόν έγωισμό του , όλλό
πού σήμαινε πώς περιμένοντας μιό όπίθανη όλλαγή
φρουράς , θό μπορούσε νό μείνει στό πόστο του δώδεκα
ώρες. Στή διόρκεια τής μέρας ήταν σχεδόν ύποφερτό,
όλλό μέ τό πέσιμο τής νύχτας , πού εΙχε ήδη όρχίσει,
αύτό γινόταν θλιβερό.
Πειθήνιος , σκλόβος των διαταγων πού εΙχε πόρει,
πήγαινε κόθε φορό πού �φτανε fΊ tφε υγε tva τραίνο
στήν όποβόθρα, στεκόταν κοντό στόν �λεyxo των εΙσιτη­
ρίων καί κοίταζε δν μέσα στό πλήθος πού περνούσε όπό
μπροστό του β ρισκόταν μιό νέα γυναίκα, μάλλον ψηλή ,
μελαχρινή , ντυ μένη πιθανότατα μ ' tva μπέζ όνοιχτό
όδιόβροχο καί κρατώντας στό χέ ρι tva βιολοντσέλο
κλεισμένο στή θήκη του .
Στό νεκρό διαστήματα �Koβε βόλτες στό μεγόλο χώλ,
προσπαθώντας νό φανεί σόν ταξιδιώτης πού περίμενε τό
δικό του τραίνο, πηγαινοερχόμενος όνόμεσα στό γρα­
φείο τού του ρ ισμού , πού �Kλεινε στίς έmό τό όπόγευ μα,
καΙ στήν μπιραρΙα, πού εύτυχως �μενε όνοιχτή ως πιό
όργό. ΛΙγο πρίν τΙς όκτώ, ό κόσμος δρχισε ν ' όραιώνει κι
ό Ίγκόρ κατέφυγε στήν μπιραρΙα, όπου παρόγγειλε μιό
μπΙρα, όφού τακτοποιήθηκε σ' tva δδειο τραπεζόκι, όπ'

42
όπου μπορούσε όνετα νά παρακολου θεί τό χώλ. Γιά νά
μπορεί νά φύγει άμέσως , όν χρειαζόταν, πλή ρωσε τήν
μπίρα του μόλις τού τή σερβίρισαν.
Άκου μπούσε τό μισογεμάτο ποτή ρι του όταν παρατή­
ρησε μιά γυναικεία σιλου έτα πο ύ έμοιαζε μέ τήν περι­
γραφή πού τού είχαν δώσε Ι. Είχε τά χέρια της στίς
τσέπες ένός άνοιχτού μπέζ άδιάβροχο υ κι έμπαινε μέσα
στόν σταθ μό , έρχόμενη άπέξω, χωρίς καμιά άποσκε υή
καί, κ υ ρ ίως , χωρ ίς κανένα μουσικό όργανο. '0 Ίγκόρ τήν
έγκατέλειψε όταν είδε πώς ή όγνωστη κατευθυνόταν
πρός τά δεξιά του , δηλαδή άντίθετα άπό τό τμήμα πού
β ρισκόντουσαν τά γκισέ τών εΙσιτη ρίων.
'Αναγγέλθηκε μιά άμαξοστοιχία πού έρχόταν άπό τή
Β ιέννη καί έστρεψε τήν προσοχή του πρός τίς άποβά­
θρες, τελειώνοντας γρήγορα τό ποτή ρι το υ , γιά νά πάει
κοντά στόν έλεγχο λίγα λεπτά άργότερα.
" Ενα δευτερόλεmο καί μιά τυχαία σύ μmωση όρκεσε
γιά ν' άντιληφθεί μιά μαύρη θήκη νά κουνιέται κατά πλάι
σ' ένα άνοιχτόχρωμο άδιάβ ροχο . . . Άμέσως μετά, ή θήκη
έξαφανίστη κε πρός τήν έξοδο καί, μήν πιστεύοντας στά
μάτια του , ό Ίγκόρ ρ[χτη κε μπροστά.
'Έξω, άπό τό ϋ ψ ος τών σκαλοπατιών πού όδηγούσαν
στόν σταθμό, ό Ρώσος προσανατολίστη κε γρήγορα μέ τό
βλέμμα του καί είδε τή νέα γυναίκα νά χώνεται σ' ένα
ταξί πού φαινόταν νά τήν περιμένεΙ.
Ό Ίγκόρ Μ πολσακόφ δέν ήταν διάνοια, άλλά ηξερε τή
δουλειά του . Τό "Οπελ Άσκόνα τής πρεσβε ίας ήταν
παρκαρισμένο λίγο πιό κεί, άλλά δέν προλάβαινε νά
τρέξει, νά τό βάλε ι μπροστά καί ν' άκολου θήσει τό ταξί,
πού θά ξεκινούσε σέ μερικά δευτερόλεmα.
'Ένα άντανακλαστικό τόν έσπρωξε πόλι πρός τά μπρός
καί φωτογράφισε aτή μνήμη του τόν άριθμό τού πρασι­
νωπού Ρέκορντ πού ξεκολλούσε άπό τό πεζοδρόμιο καί
κατευ θ υνόταν πρός τή Μαρία-Χίλφερστράσσε .
'Αμέσως μετά, γιατί δέν είχε έμπιστοσύνη στή μνήμη

43
του , fγραψε τόν άριθμό σ' fva κομμάτι χαρτ[ κα[ πήγε
πρός τό αύτοκίνητό του .
Ή συνάντηση μ έ τόν συνταγματάρχη Γκουλιάν κινδύ­
νευε νά ε{ναι όδυνηρή, πολύ όδυνη ρή μόλιστα, άλλά
ούτε γιά μιά στιγμή δέν τού πέρασε άπό τό μυαλό νά μπεί
πόλι στόν σταθμό καί νά κάνει σάν μήν ε{χε ποτέ δεί τή
νεαρή γυνα[κα ν' άνεβα[νει στό ταξί κρατώντας �να
βιολοντσέλο.
Στό κάτω - κάτω, fνιωθε ησυχη τή συνείδησή του κι
εΙχε τήν αΤσθηση πώς εΙχε κάνει δλα όσα τού εΙχαν
ζητήσει

Ή Ν ίνα άκού μπησε τό δοξάρι της στίς χορδές τού

όργάνου της , χαμογέλασε στόν Χένρικ Φέρστεν πού
τακτοπο[ησε στό πιάνο της θε Ιας του τήν παρτιτούρα
της όρχήστρας πού προηγείτο τού σόλο βιολοντσέλο
στήν άρχή τού τρίτου μουβεμάν, τού Τριπλού Κοντσέρ­
του . "Ηξερε πολύ καλά, πώς έκείνη fπρεπε νά έξετάσει
τόν νεαρό δντρα, άλλά παραδόξως τή διασκέδαζε. 'Εκεί­
νος εΙχε πάρει τόν έαυτό του πολύ στά σοβαρά.
Μ όλις τέλειωσαν τά πρωτα είκοσι μέτρα, ό Χένρικ
σταμάτησε νά παίζει καί γύρισε πρός τή Ν ίνα.
- ΠαΙζεις ύπέροχα, τό ξέ ρεις ; μουρμούρισε .
- Καί σύ fχεις ταλέντο δπως καί ή ξαδέλφη σου . . .
- Πολύ λιγότερο άπ' όσο έσύ . Καί δέν σέ κολακεύω,
Μνα, άπάντησε κουνώντας τό κεφόλι του . "Εχουμε
πολλά νά μάθου με άπό κάποιον σάν καί σένα!
Σέ μιά γωνιά τού σαλονιού , μικροσκοπική μέσα σέ μιά
μπερζέρ Λου ί κένζ, ή φράου Φέρστεν συ μφώνησε σιωπη­
λά. Τά μικρά της μάτια πηγαινοερχόντουσαν χωρ ίς
σταματημό άπό τόν άνιψ ιό της στήν ένοικιάστρια καί,
ξαφνικά, άκού μπησε τά πόδια της στό παρκέ κι ύστερα
γλίστρησε μέ μιά κΙνηση λίγο μονοκόμματη σάν ρομπότ

44
 καί, σπρώχνοντας τόν Χένρικ, κόθισε στή θέση του
μπροστό στό πλήκτρα.
Ό νεαρός χαμογέλασε καί πήγε νό καθ ίσει σ' �να
μακρόστενο σκαμνί πού ή ταπετσαρία του ήταν, σόν όπό
θαύ μα, καινού ργια, ένώ ή ήλικιωμένη γυναίκα χόιδευε τό
πλήκτρα λές κι ΙΊ θελε νό βεβαιωθεί ότι ήταν πραγματικό.
'Ύστερα βόλθηκε νό παίζει καί ή Ν ίνα όναγνώρισε τό
πρώτα μέτρα όπό τό « Πουλιό» τού Σού μαν. 'Ένα κομμότι
πού όκόμα κι ό "Αλεξ Μασσού μοφ δέν εΙχε τολμήσει νό
βόλε ι στό ρεπορτόριό του . "Ελεγε πώς μετό τήν ήχογρό­
φηση πού ε[χε κόνει ό 'Ύβ Νότ, πολλό χρόνια νωρίτερα,
δέν αΙσθανόταν Ικανός νό τό συμπεριλόβει.
Ή "Ελεν Φέρστεν, συνεπαρμένη όπό τή μελωδίαι αΙσθα­
νόταν πώς ήταν μεγόλη ή fμπνευση τού μουσικού όταν
fγραψε αύτό τό κομμότι πρίν βυθιστεί στήν τρέλα.
Κόπου - κόπου fτρωγε μερικές νότες , όλλό ή μαγεία εΙχε
όρχίσει νό βγαίνει στήν έπιφόνεια.
Ή Ν ίνα πήγε καί κόθισε πλόι στόν νεαρό κι υ στερα
όφέθηκε στήν εύτυχία πού τήν πλη μμύριζε. Π ραγματικό
ζούσε σέ διακοπές , όλλό ποτέ δέν τίς εΙχε φανταστεί
τόσο όμορφες .
Μ ετό όπό �να διόστημα πού τής φόνη κε πολύ μεγόλο,
�να χέρι δγγιξε τό δικό της καί τήν f κανε νό τιναχτεί.
Πολύ κοντό της , ό Χένρικ χαμογελούσε KOιτόζOVΤός την.
"Εβαλε τό δόχτυλο στό χε[λια του κι fγραψε μερικές
λέξε ις σ' �να κομμότι χαρτί, πού τό όκούμπησε πόνω στό
γόνατό του .
« ΕΙμαι χαρούμενος πού εΙσαι έδώ, Ν ίνα » .
Τ ό γρόμματα χοροπήδησαν μπροστό στ ό μότια της
νέας γυναίκας , πού πή ρε τό μολύβι όπό τό χέρια τού
νέου κι fγραψε :
« Κι έγώ .. .
Ό νέος ξαναπήρε τό χαρτί καί, στή συνέχεια τού
μικρού της όνόματος πού ήταν στό τέλος της φρόσης
του , συ μπλή ρωσε : « Ντέξτερ » καί μετό �να έρωτηματικό.

45
.. ΕΙμαι χαρούμενος πού εΙσαι έδώ, Ν ίνα Ντέξτερ; » Ή
Ν ίνα τόν κοίταξε κι ϋστερα ένας παγωμένος όέρας
δ ιαπέρασε τό πόδια της κι tφτασε ως τό κόκαλό της.
Ή σκηνή εΙχε μιό πλε υ ρ ό όνειρική , σκεπασμένη όπό
τΙς νότες πού ξέφευγαν όπό τό πιόνο σόν ήχητική
μπόντα ένός παλιού βωβού φίλμ.
Ό Χένρικ Φέρστεν χαμογέλασε , tσφιξε τό παγωμένα
δόχτυλα τής νέας γυναίκας σόν νό "θελε νό τή βεβαιώ­
σει πώς δέν εΙχε τίποτα νό φοβηθεί κι ϋστερα ξαναπή ρε
τό χαρτί γιό νά της τό ξαναδώσε ι λίγα δευτερόλεπτα
άργότερα:
« Καλώς ή ρθες στή Β ιέννη , Νίνα Γκουζένκο » .
Ή Ν ίνα παραλίγο ν ά βάλει τ ά κλόματα, άλλά ό Χένρικ
συνέχιζε νά χαμογελόει, ένώ ό Σού μαν έξακολουθούσε
νά τούς μαγε ύει.

'Αργό τή νύχτα, ή Ν ίνα tμενε άκίνητη πίσω άπό τήν

πόρτα πού tβλεπε aτή δε ύτερη σκάλα, σίγου ρη πώς 6
Χένρικ θά ξαναγύριζε . 'Όταν ή "Ελεν Φέρστεν εΙχε
σταματήσει νά παίζε ι, 6 άνιψ ιός της εΙχε πάει καί τήν εΙχε
φιλήσει κι ϋστερα έκείνη ξανακάθισε στήν μπερζέρ της,
ως τή στιγμή πού 6 νεαρός δντρας tφυγε. Ή γριά
γυναίκα άνη κε σέ μιρ. γενιά πού δέν όφηνε μόνους,
άκόμα καί μέσα σ' ενα σαλόνι, δυό νέους χωρίς αύτοί
νά εΙναι τουλάχιστον άρραβωνιασμένοι.
'Αμέσως μετά, ή Ν ίνα πηγε καί κλείστηκε στό δωμάτιό
της κι ϋστερα ξαναγύ ρισε στόν διόδρομο. 'Όταν τήν
όφησε 6 νεαρός όντρας εΙχε ενα χαμόγελο περίεργο καί
τής εΙχε σφίξει μέ τέτοιο τρόπο τό χέ ρι, πού ήταν
άδύνατο νά μή ση μαίνει κάτι αύτό.
Τελικά, ή Ν ίνα νόμισε πώς όκουσε βήματα στή σκάλα κι
όταν άκο ύ στηκε ένα έλαφρό γρατσούνισμα άπό τήν όλλη
πλευ ρό τής πόρτας , τήν ξεκλείδωσε άθόρυβα.

48
 - Ή μητέρα μου δέν κοιμόταν κι tπρεπε νά περιμένω
γιά νά φύγω άπό τό σπΙτl. . .
'Αμέσως , μέσα στό σκοτάδι τού διαδρόμου, τήν πήρε
στήν άγκαλιά του καί τήν έσφιξε μέ πάθος . Σαστισμένη ή
Ν ίνα, στήν άρχή δέν άντέδρασε καί μετά αΙσθάνθηκε σάν
ήλίθια.
Δέν σκεφτόταν παρά μόνο ένα πράγμα : πως εΙχε μάθε ι
τ ό πραγματικό της όνομα καί, κατά συνέπεια, ποιά ήταν
κι άπό πού έρχόταν ; ' Εκείνος εΙχε δεί τά πράγματα μέσα
άπό την όλλη όmική γωνία κι όταν έκείνη άνταποκρίθη κε
στό χαμόγελό του καί στό σφίξιμο τού χεριού, της
άποκάλυψε μιά καρδιά Ρωμαίο υ .
- WΑς μ ή μένου με έδω, ψιθύρισε ή Ν ίνα φεύγοντας
μαλακά άπό την άγκαλιά του .
' 0 Χένρικ δέν εΙχε καμιά πρόθεση νά μείνει έκεί καί
μόλις μπη καν στό δωμάτιο της νέας γυναίκας καΙ κλείδω­
σαν, έκείνη τού tκανε τήν έρώτηση πού τη βασάνιζε .
- Χένρικ, πως έμαθες τό πραγματικό μου όνομα;
- Δέν ήταν δύσκολο νά τό μαντέψω . . . 'Έπαιζες στό
Ρεντούτενσαλ τό περασμένο Σάββατο μέ τόν 'Άλεξ
Μασσούμοφ. Παρακολούθησα τό τελευταίο κοντσέρτο
καΙ τό όνομά σου ήταν γραμμένο στό πρόγραμμα.
Ήταν τόσο άπλό πού αΙσθάνθηκε νά ξελαφρώνει
άφάνταστα άκούγοντάς τον.
- 'Όταν σέ εΙδα στης θείας μου , εΙχα τήν αίσθηση πώς
σέ γνώριζα καΙ μόλις πή ρες τό βιολοντσέλο σου , έ κανα
τόν συσχετισμό. Διάλεξες τήν έλευθερία, έτσι δέν εΙναι;
Ό Χένρικ έκανε τήν έρώτηση σάν νά μήν εΙχε μεγάλη
ση μασΙα καί σάν ή άπόφαση της νέας γυναίκας νά τού
φαινόταν άπλή καί εύ κολη . Κάθε μέρα, άπό τήν όλλη
πλευ ρά τού Σιδηρού Παραπετάσματος , κάποιοι όνθρω­
ποι δοκίμαζαν νά έγκαταλείψουν τόν σοσιαλιστικό παρά­
δεισο.
- Ή θεΙα σου τό ξέρει;
- WΕχει μιά μικρή άμφιβολΙα γιατί δέν της έδειξες τό

47
διαβατήριό σου . . .
- Π ιστεύ ε ις πώς θ ά τ ό πεί στήν άστυνομΙα;
- ·Οχι! Θά την έμποδίσω όν θέλει νά τό κάνει! Δέν θά
τό κάνει όμως, γιατί παίζεις πολύ ώραία ...
Σταμάτησε καΙ τά χε ίλια του όγγιξαν τά δικά της .
- Μή φοβάσαι τΙποτα, ψιθύρισε πολύ σιγά. Θ ά σέ
βοηθήσω κι όλα θά πάνε καλά.
Καθώς τή χάιδευε, έκεΙνη θέλησε ν' άποδεσμευτεί,
ϋστερα όμως μετάνιωσε. ·Η Ν ίνα tνιωθε πάντα περίεργα
όοπλη μπροστά στΙς πιέσεις ένός όντρα κι ό νεαρός
Αύστριακός ήταν πολύ πιό εύχάριστος άπό τόν ΛεονΙντ . . .
Πόσο καιρό εΙχε ν ά κάνει tρωτα; Δοκίμασε νά σκεφτεί κ ι
ϋστερα tδιωξε άπό τ ό μυαλό τη ς τόν άξιωματικό, τά
φαντάσματά του , τΙς άπαιτησεις του καί τίς άνώμαλες
όρέξεις του πού τή βασάνιζαν . . .
Μεμιάς αΙσθάνθηκε πολύ καλά καΙ τ ό γέλιο της
πλημμύρισε τό σκοτεινό δωμάτιο.
ΟΙ διακοπές συνεχΙζονταν.

Ήταν δέκα ή ώρα, όταν ό Μπάρον πέταξε τΙς άπο­

σκευ ές του σ' tva άπό τά δύο κρεβάτια πού στόλιζαν τό
δωμάτιο τού «Σάσερ» , ένός άπό τά πιό παλιά καΙ τά πιό
πολυτελή ξενοδοχεία της Βιέννης, κουρασμένος άπό τά
χιλιάδες χιλιόμετρα καί ταλαιπωρημένος άπό την άλλαγή
της ώρας .
Παρόλο πού ό ίΊλιος tλαμπε πολύ ψηλό στόν ούρανό κι
εΙχε προσγειωθεί σέ μιά πόλη μέ μεγάλη κίνηση , ό
όργανισμός του εΙχε μείνει στίς δύο τό πρωί. Στό D.C.
της ΑΙρ Φράνς εΙχε πάρει πρωινό τά μεσάνυχτα, πράγμα
άρκετά δυσάρεστο.
Έτοιμαζόταν νά κάνει tva ντούς καΙ ν' άλλάξει όroν
χτύπησαν τήν πόρτα του κι ό ύπεύθυνος τού σταθμού
της Β ιέννης έμφανΙστηκε, μυστηριωδώς εΙδοποιημένος

48
γιό τήν όφιξη τού όπεσταλμένου τού Λόνγκλεϋ . Έδώ καΙ
λΙγο καιρό, ή CIA λότρευε τό μυστή ρ ια καΙ δέν �xανε
εύ καιρΙα νό τό δημιου ργεϊ.
- Έ κανες καλό ταξΙδι; Τυχερέ ! 'Εγώ δέν έχω πετόξει
ποτέ μέ Κονκόρντ!
- ΕΙναι εύχόριστο τό ταξΙδι , παραδέχτηκε ό Μπόρον,
ένώ ό Τζήν Ντένις τού �λιωνε τό δόχτυλα μέ μιό πολύ
θερμή χειραψία. Στό Mach 2 δέν αΙσθόνεται κανεlς
τΙποτα όπολύτως !
Έπιπλέον ό Μπόρον εΙχε φόει ένα ύπέροχο δεϊπνο:
έ κλεκτό φουό γκρό, μισό όστακό ψητό καΙ σατωμπριόν
σενιόν, όλα ποτισμένα μ' ένα Σατώ Μαργκώ τού 1 969.
Ό Τζήν Ντένις εΙχε μιό έντυπωσιακή κατασκευή πού
ύπογραμμιζόταν όπό τό μαύρα, κοντοκομμένα μαλλιό
του . 'Όπως ΟΙ περισσότεροι ΆμερικανοΙ, ήταν ντυ μένος
μέ όγαρμπο τρόπο. Φορούσε ένα σακόκι όπό χοντρό
πρόσινο τουήντ, ένα που κόμισο μέ μικρό ρόζ καρό καί
μιό γραθότα φριχτό πολύχρωμη . Τό παντελόνι του ήταν
πολύ κοντό, τόσο πού όφηνε νό φαΙνονται ΟΙ πρόσινες
κόλτσες καΙ τό παπούτσια μέ τήν τριπλή σόλα.
Σοθαρεύτη κε όπότομα καΙ κοΙταξε τό μαύρο μπλαlηζερ
τού Μπόρον, τό παντελόνι του όπό γκρlζα φανέλα καί
τήν μπλέ σκού ρα γραθότα του πόνω στό γαλόζιο που κό­
μισο .
- Στό Παρίσι τ' όγόρασες αύτό; ρώτησε ένώ �σKυθε
γιό νό έλέγξει μέ τό χέρι του τό ϋφασμα.
- -Οχι, στή Νέα Ύόρ κη . Γιατί;
Ή όπόντηση ήταν σαφής καΙ κόποια νοσταλγία φόνη κε
στό μότια τού Άμερικανού πρίν προχωρήσει σέ σοθαρό­
τερα θέματα.
- θό σ' ένημερώσω γι' αύτή τήν εύλογη μένη lστορlα,
γέρο μου . . .
Στόν Μπόρον δέν όρεσε καθόλου ν ό τόν όποκαλούν
�τσι . . . Άκόμα καΙ φιλικό. Ή όντιπόθειό του γιό τόν Ντένις
μεγόλωσε όπότομα. Παρόλα αύτό ό έπισκέπτης του ήταν

49
 fνας όσσος καΙ τό "ξερε. Διπλωματούχος τού Χάρβαρντ
καΙ τού Μ . Ι .Τ., παλιός παίχτης τής ό μάδας τού φουτμπώλ
τού Βέρμοντ, Ικανός νά κερδίσει fva σέτ άπό τόν Τζίμμυ
Κόννορς, μαύ ρη ζώνη στό τζού ντο, στά πενήντα του
χρόνια ό Τζήν Ντένις ήταν fνας άπό τούς άνθρώπους
πού ή CIA κυνηγού σε γιά νά φέρει στίς τάξεις της καί πού
άντιπροσώπευαν μεγάλη έπένδυση , πράγμα πού έξηγού­
σε γιατί τούς κάλυπταν έπιμελώς , ωστε ποτέ νά μή
ριψοκινδυνεύουν.
Γι' αύτό ό Τζήν Ντένις fβαζε μπροστά όλλους άνθρώ­
πους, όπως τόν Μπάρον, γιά παράδειγμα, πού ό έγκέφα­
λός τους στοίχιζε σαφώς λιγότερο άπ' όσο ό δικός του .
Γεννη μένος στ ή Νέα ·Υόρκη άπό πατέρα Γάλλο μετα­
νάστη καί μητέρα Γε ρμανίδα, ό Μπάρον χρωστούσε στή
δ ιπλή του καταγωγή fva χαρακτήρα μισολατίνο, μισοαγ­
γλοσαξονικό. Μ ιλούσε τέλεια δυό γλώσσες μέ άποτέλε­
σμα νά τόν στέλνουν, κάθε φορά πού ύπηρχε κάποιο
πρόβλημα, στή γηραιά Εύ ρώπη .
ΚαΙ προβλήματα ύπη ρχαν πολλά τόν τελευταίο καιρό .
- τι σού είπε άκριβώς ό άρχηγός τού τμή ματος ;
- Πώς μιά Σοβ ιετική μουσικός έγκατέλε ιψε τό κουαρ-
τέτο της γιά νά πάε ι νά συναντήσει fvav συνταγματάρχη
τής Κά Γκέ Μπέ πού είχε περάσε ι στή Δύση . Πώς ,
ούσιαστικά, ή ύπόθεση θ ά τακτοποιόταν στή Νέα Ύόρκη,
άλλά παρουσιάστη κε fva έμπόδιο κι ή δική μου δουλειά
είναι νά τή βγάλω δ ιακριτικά άπό τή χώρα καί νά τήν πάω
στόν λιποτάκτη .
- ··Ετσι είναι πε ρίπου τά πράγματα . . .
·0 Τζήν Ντένις είχε ενα πρόσωπο μέ περίεργα φουσκω­
μένα μάγουλα, πολύ μικρά μαύ ρα κι άεικίνητα μάτια,
πεταχτά αύτιά καί δάχτυλα χοντρά γε μάτα τρίχες καί
πλακουτσωτά στίς όκρες . Είχε πε ρίπου τό κεφάλι τού
υΟλιβερ Χάρντυ καί τό σώμα τού Τζών Γουαίην , πού όμως
αύτό τό κράμα περιείχε fva είδος δύναμης πού όρεσε
στόν Μπάρον.

50
 Μ ιλώντας , fβγαλε όπό την τσέπη του μιά πιπίλα σέ
σχήμα πίπας μέ κόκκους μέντας μέσα πού δρχισε νά τήν
πιπιλάει γιό ν' όποφύγει νά καπνίσει κι αύτό τό πιπίλισμα
προκαλούσε κάπου - κάπου fva έλαφρό σφύ ρ ιγμα.
- "Εχο υ με κάνει μιά fκθεση, θά τη διαβάσεις . . .
Ο Ι έκθέσεις , μαζί μ έ τη μυστικότητα, ήταν οΙ καινούρ­
γιες καραμέλες τής Κόμπανυ .
- Μ έ λίγα λόγια, φαίνεται π ώς συνέβη κάποιο ότύχη­
μα στό 2άλτσμπου ργκ πού fκανε τή Ν ίνα Γκουζένκο ν'
όναπτύξει ταχύτητα, χωρίς νά περιμένει νά φτάσει στίς
Ήνωμένες Πολιτείες . Μήπως φοβήθηκε πώς ή του ρνέ θά
σταματούσε ;
- Ποιός σ έ εΙδοποίησε : ρώτησε ό Μπάρον.
- Η "ίδια, άπάντησε ό Τζήν Ντένις μέ ϋφος όθώο.
'

- Θέλεις νά πείς πώς άπό τη Βιέννη ζήτησε τίς

διεθνείς πλη ροφορίες καί βρήκε τόν άριθμό τού Λάν­
γκλε ϋ :
- 'Όχι βέβαια ! Ό Λερμόφ πρίν φύγει όπό τη Ρωσία τής
είχε δώσε ι τόν όριθμό τής Νέας 'Υόρκης . Θά fπρεπε νά
τού τηλεφωνήσει μόλις θά fφτανε έκεϊ. Έκείνη τηλεφώ­
νησε άπό τή Βιέννη . . .
Ό Πήτερ ζάρωσε τ ά φρύδια το υ . ' Ή τόν κορόιδευε ό
Ντένις ί') δέν τού fλεγε δλη την όλήθεια. Ό 'Αμερικανός
κοίταξε στά μάτια τόν συνομιλητή του καί μάντεψε τήν
άντίδρασή του .
- Έντάξει, είπε. Ό Λερμόφ είναι ήλίθ ιος ! Τόν άριθμό
έπρεπε νά τόν μεταχειρίζεται μόνο αύτός καί τόν fδωσε
στήν κοπέλα χωρίς νά μας προειδοποιήσε ι !
- Δ έ ν ριψοκινδύνευε βάζοντας τ ή φιλενάδα του μέσα
στό μυστικό :
- Ό ήλίθιος ! γρύλισε ό Ντένις .
Ό Μπάρον δρχισε νά καταλαβαίνει Ό άριθ μός αύτός
ήταν fνας άπ' τούς πολλούς συνδέσμους πού δ ιατη ρού­
σε ή CIA στίς χώρες δπου, θεωρητικά, δέν εΙχε τό
δικαίωμα νά έπεμβαίνει. Ό Λερμόφ τόν εΙχε δώσει στή

51
νέα γυναΙκα χωρΙς νό ένη μεΡώσει τή CIA. Αύτή ή
λεπτομέρεια σΙγουρα tKpuBE καΙ κόποια όλλη .
- Δέν σάς εΙχε μιλήσει γιό τήν κοπέλα; Ποτέ ;
- ΝαΙ, όμολόγησε ό Ντένις . Άλλό δέν συ μφωνήσαμε.
Άπό τούς όρχηγούς εΙχε όποφασιστεί πώς, γιό τήν ωρα,
όρκούσαν οΙ ΣοβιετικοΙ καλλιτέχνες , μετό τήν Ιστορία
ΓKOVΤOϋνOφ ! Στό ΚρεμλΙνο, ό Λεονίντ Μπρέζνιεφ γκρΙ­
νιαζε κι ό πρόεδρος txEI μεγόλη όνόγκη τήν ύπογραφή
τών συμφωνιών SALT αύτή τή στιγμή . Δέν ύπόρχει
λόγος νό έρεθιστούν ΟΙ ΣοβιετικοΙ, όρα δέν τΙθεται θέμα
γιό τή Ν Ινα Γκουζένκο, πού τό β ιολοντσέλο της χτυπόει
ύπερβολικό στό μότι. Μάς όρκούσε ό Λερμόφ ! πρόσθεσε
ό Ντένις μέ κυνισμό.
Ό Μπόρον δέν δοκΙμασε νό μόθει μέ τΙ τρόπο ή CIA
κρατούσε τόν Λερμόφ. 'Όταν iΊθελαν, οΙ σπεσιαλΙστες
τού Λόνγκλεϋ ήταν lκανοΙ γιό όλα.
- Έν πόση περιπτώσει, σάς στρΙμωξε ; εΙπε εΙρωνικό ό
Μπόρον,
- ΚαΙ μέ τό παραπόνω! 'Όταν ό τηλεφωνητής πήρε τήν
κλήση όπό τή Βιέννη , δέν κατόλαβε τΙποτα καΙ ζήτησε
πλη ροφορΙες όπό τόν ήλεκτρονικό έγκέφαλο: Τό μηχό­
νημα όντέδρασε σόν τρελό, φτύνοντας σημειώσεις γιό
όμεσο κΙνδυνο, πού tφτασε μέχρι τό γραφείο τού
ΝταΙβιντσον. Ξέρεις τή συνέχεια,
Τώρα ή κατόσταση ήταν σχεδόν καθαρή κι ό Μπόρον
όναψε tva τσιγόρο κότω όπό τό όγριο βλέμμα τού Τζήν
Ντένις , πού όρχισε μέ μανΙα νό πιπιλόει τήν πΙπα του .
- τ ι κόνου με ; ρώτησε.
- Κότι πολύ όπλό.
Ό Μπόρον σήκωσε τό μότια του στόν ούρανό. ΤΙποτα
δέν ήταν πιό. έπικΙνδυνο όπό τήν όπλότητα στήν Κόμπα­
ν υ . "Ενα όμερικόνικο διαβατήριο tnEaE στό σκέπασμα
τού κρεβατιο ύ .
- ΛεΙπει μόνο ή φωτογραφΙα γιό ν ό 'ναι πιό όληθινό
καΙ όπό τό όληθινό! εΙπε ό Ντένις , θό βρείς τό κορΙτσι

62
έκεί πού μένει, θά τού τραβήξεις μιά φωτογραφία, θά
συ μπληρώσου με τό διαβατήριο καί θά πάρετε τό πρώτο
άεροπλάνο γιά τή Δύση !
Ήταν μιά πράξη άρκετά άπλή . . . Σχεδόν παιδαριώδης .
Ό Μπάρον κοίταξε τόν Ντένις χαμογελώντας κι ϋστερα
σήκωσε τούς ώμους του .
- 'Υπάρχουν τίποτα άπορίες ; ρώτησε ό ύπεύθυνος
τού σταθμού .
- Μ ία καί μοναδική . Γιατί μ έ κουβαλήσατε άπό τήν
Ούάσιγκτον καί μάλιστα μέ Κονκόρντ γιά μιά τόσο άπλή
ύπόθε ση ; ΟΙ τύποι σας έδώ fxouv δλοι γρΙπη ;
' 0 Ντένις πήρε ϋφος θ ιγμένου πάστορα πού τόν
κατηγορούν γιά σεξουαλικά όργια.
- Άκουσε , Μπάρον. Ξέρεις καλά πώς δν έμείς fχουμε
τόν κατάλογο δλων τών Ρώσων πού έργάζονται στή
Β ιέννη , οΙ Ί βάν δέν είναι πιό ήλίθιοι άπό μας καΙ ξέρουν
κ ι αύτοί δλους τούς άνθρώπους μας. ΓιατΙ νά ριψοκινδυ­
νέψουμε; 'Από τή στιγμή πού ξέρει πώς ή φιλενάδα του
βρίσκεται στήν Αύστρία, ό Λερμόφ δέν βγάζει μιλιά κι
άρνείται νά συνεργαστεί. " Αν ποτέ συμβεί κάτι στή Ν ίνα
Γκουζένκο, θά μας κάνει κανένα χοντρό καπρίτσιο καΙ
δέν έχουμε καμιά διάθεση !
Ό Μπάρον κούνησε τό κεφάλι του . . . Τελικά, τό έπιχεί­
ρημα τού Ντένις δέν ήταν κακό. 'Η πρεσβεία τού ήταν
άπαγορευμένη, β ρισκόταν στή Βιέννη σάν μαύρος πρά­
κτορας καΙ ή διακριτικότητα ήταν τό καλύτερο άτού του .
- UΕχω περιθώριο ν ά κοιμηθώ λίγο;
- 'Αποκλε Ιεται! γκρίνιαξε ό Τζήν Ντένις . Φύγε άμέσως
καί πήγαινε στής φράου Φέρστεν καΙ βγάλε τή φωτογρα­
φία. Μετά, θά μού τηλεφωνήσεις σ' αύτό τόν άριθμό, θά
τακτοποιήσουμε τό διαβατήριο καί θά φύγετε Ύιά τό
Σεσάτ γρήγορα!
Στό κατώφλι τής πόρτας ό Τζήν Ντένις σταμάτησε.
- 'Από δώ δέν χρειάζεται ούτε ταξΙ νά πάρεις. Ή
Κράμεργκάσσε είναι δίπλα στόν Στέ φανσντομ, δηλαδή

53
πέντε λεπτά μέ τά πόδ ια !
Ό Μπάρον t κανε νόη μα πώς κατάλαβε κι όταν ό
έπισκέπτης του tκλεισε πίσω του την πόρτα βγαίνοντας ,
γδύθηκε καί χώθηκε κάτω άπό τό ντούς.

Ό Ρίτσαρντ Γκότμπεργκ επιανε δουλειά άργά τό

μεσημέρι κι έδώ καί χρόνια άφιέ ρωνε τά πρωινά του στό
νά διαβάζει έφημε ρίδες καί ν· άκούει ραδιόφωνο . Στά
έξήντα δύο το υ χρόνια, μέ βλέμμα ζωντανό άλλά καί λίγο
κου ρασμένο άπό τίς κρίσεις τού δσθματος , όνειρε υόταν
ήλιόλουστες άκρογιαλιές , άλλά ήξερε πώς δέν θά εφευ­
γε ποτέ άπό τήν Αύστρία καί τη θλιβερή περιφέρεια της
·
Β ιέννης όπου ζούσε άπό τότε πού είχε τελειώσε ι ό
πόλεμος .
·Η γυναίκα του είχε πεθάνει πρίν άπό πέντε χρόνια άπό
καρκίνο κι είχε έπιτέλους άκολουθήσει τόν ρυ θμό ζωης
πού τού πήγαινε . Χωρίς άνάγκες , χωρίς φορτία, t κανε
τόν ταξιτζή άπό τό μεση μέρι ως τΙς όχτώ τό βράδυ καί
τελικά ήταν πολύ εύτυχισμένος ετσι.
Ή Μάριανγκάσσε ήταν ενας μικρός δρόμος στό νο­
τιοανατολικό δκρο της πόλης, γεμάτος κι άπό τΙς δυό του
πλε υ ρές μέ κτίρια άπό βρώμικα τού βλα πού είχαν χτιστεί
τό 1 930 γιά νά φ ιλοξενήσουν τούς έργάτες ένός με­
ταλλου ργεΙου πού δέν είχε έπιζήσει μετά τόν πόλεμο καί
την κατοχή . ·Όλοι οί γείτονες ήξεραν τό πράσινο ··Οπελ
πού παρκάριζε μπροστά στό σπίτι του καί πού τό
μεταχειριζόταν γιά τή δουλειά του . Τό πάνω άπό τό δικό
του διαμέρισμα ήταν δδειο άπό χρόνια, έξαιτ(ας μιάς
ρωγμης πού ό Ιδιοκτήτης του δέν είχε φροντ(σει νά
έπιδιορθώσει.
Ήταν περίπου tντεκα ή ωρα όταν χτύπησαν τήν πόρτα
τού μεγάλου δωματίου όπου tμενε καί πού tβλεπε
κατευθείαν στό πλατύσκαλο.

54
 - Έ μπρός ! εΙπε χωρίς νά ένοχληθεί καί ση κώνοντας
τά μάτια πάνω όπό τά γυαλιά πού φορούσε στήν δκρη
τής μύτης του γιά νά διαβάζει.
- 0 κύριος Γκότμπεργκ;
'

- Έγώ εΙμαι ...

- Μπορώ νά μπώ; Θέλω μόνο μιά πλη ροφορία . . .
Ό δγνωστος στό κατώφλι ήταν μετρίου όναστή ματος ,
καλοντυ μένος, καμιά τριανταριά χρονών μόλις , καί τά
μαλλιά του ήταν κολλημένα στό κρανίο του μέ μπριγιαν­
τίνη πού τά έκανε νά γυαλίζουν. Χλωμός σάν δρρωστος ,
έβγαλε άπό τήν τσέπη του μιά κάρτα, τήν έδε ιξε στόν
ίδιοκτήτη κι ϋστερα τήν ξανάκρυψε.
- ΕΙμαι ντετέκτιβ τής όστυνομίας καί κάνω μιά tρευνα
πού άφορα tva κλεμμένο βιολοντσέλο μεγάλης άξίας ,
πού έξαφαν[στη κε όπό τό Μουσείο τής Όπε ρας καί πού
όνή κε στήν οίκογένεια τού Μότσαρτ.
' 0 Ρίτσαρντ Γκότμπεργκ ζάρωσε τή μύτη του καί
κοίταξε τόν έπισκέmη του μέ προσοχή , ξύνοντας ταυτό­
χρονα τόν σβέρκο του . Δέν ήταν ή πρώτη φορά πού είχε
παρτίδες μέ τήν όστυνομία, όλλά ήταν ή πρώτη φορά
πού τά πράγματα συνέβαιναν μ' αύτό τόν τρόπο. Συνή­
θως τόν καλούσαν στό κεντρικό όστυνομικό τμήμα, όπου
μέ τόν καιρό εΙχε γνωρίσει όλους τούς όστυνομικούς.
- Μήπως σας ένοχλώ, κύριε Γκότμπεργκ ;
- Καθόλου . . .
Ό δγνωστος ήταν πολύ εύγενικός γιά όστυνομικός κ ι ό
Ρίτσαρντ Γκότμπεργκ ξύστη κε πιό δυνατά. Θυ μόταν
πολύ καλά τή νέα γυναίκα πού εΙχε μεταφέρει στήν
Κάρτνερστράσσε την προηγούμενη καί πού είχε πάει aτόν
Βέστμπάνχοφ γιά νά πάρει όπό κεί ενα βιολοντσέλο.
- Ξέρου με πώς ή κλέφτρα, iΊ ή συνένοχος τών κλε­
φτών, tφυγε όπό τόν κεντρικό σταθμό χθές τό όπόγευ­
μα, μέσα σ' tva πράσινο "Οπελ, όμοιο μέ τό δικό σας . . .
- Πώς τό ξέρετε αύτό ; ρώτησε t κπλη κτος ό Γκότ­
μπεργκ .

55
 - Μ ιά έρευνα ρουτlνας . . .
Ή στάση τού δγνωστου εΙχε άδιόρατα άλλάξει όταν ό
όδηγός τού έ κανε αύτή τήν έρώτηση κι ό φουκαράς
έ κανε τό σφάλμα, δυσπιστώντας, νά ξαναρωτήσει.
- ΕΙστε καινού ργιος στό τμή μα; Δέν σάς έχω ξαναδεί;
Μήπως θά μπορούσατε νά μού δεΙξετε πάλι τήν ταυτότη­
τά σας ;
Ό ΡΙτσαρντ Γκότμπεργκ ήταν παλιός σοσιαλιστής πού
εΙχε f'ισυχη τή συνεΙδησή του κι tΊξερε τά δικαιώματα
ένός πολlτη πού ζεί σέ δημοκρατική χώρα.
Ό έπισκέπτης δάγκωσε τά Xεlλια του, ξανάβαλε τό
χέρι του στό έσωτερικό τού σακακιού του κι ένα Κόλτ μέ
μεγάλη έσωτερική διάμετρο καΙ μακρύ σιγαστήρα έ κανε
τήν έμφάνισή του μπροστά στά μάτια τού όδηγού.
- Γεροηλlθιε ! σφύ ρ ιξε μέσα άπό τά δόντια του . θέ­
λεις νά πεθάνεις ; Ξέρο υ με πώς πήρες τή νεαρή χθές τό
άπόγευμα στόν BέστμπάvχoΨ ! Αύτό πού θέλω νά μάθω
εΙναι πού τήν πήγες !
Τρομαγμένος άπό τήν άλλαγή τής κατάστασης, ό
Γκότμπεργκ ένιωσε έναν κόμπο στόν λαιμό. Δέν μπορού­
σε νά ξεκολλήσει τά μάτια του άπό τή μαύρη τρύπα τού
σιγαστή ρα, πού βρισκόταν μερικά έκατοστά άπό τό
πρόσωπό του.
Μέ τό άριστερό του χέρι, ό δγνωστος χαστούκισε
άπότομα τό θ ύ μα του καΙ τό ψ υχρό μέταλλο άκού μπησε
τόν λαιμό τού δυστυχισμένου , πού ένιωσε νά τόν πλημ­
μυρΙζει ό τρόμος .
- ΕΙσαι τρελός ! μου ρμού ρισε. Ποιός εΙσαι;
θέλησε νά σηκωθεί, ό δντρας τόν δφησε νά τό κάνει κ ι
ύστερα όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Πέταξε τ ό όπλο του,
τό άριστερό του χέρι τινάχτηκε καΙ χτύπησε τόν Γκότ­
μπεργκ στό συ κώτι, διπλώνοντάς τον στά δύο, πρΙν τό
δεξl του χέρι τόν χτυπήσει στό σαγόνι μέ φοβερή
δύναμη, έτσι πού τόν έριξε πρός τά πΙσω. Πεσμένος
χάμω, μισολιπόθ υ μος, ό ταξιτζής δνοιξε τά μάτια του κι

56
 εΙδε πάνω άπό τό κεφόλι του τό Κόλτ.
- Βλάκα ! μουρμού ρισε ό όγνωστος. Γιατί κάνεις τόν
ζόρικο; Θέλω μόνο τή διεύθυνση αύτής τής γυναίκας καί
θά φύγω !
Ό Ρίτσαρντ Γκότμπεργκ tνιωσε άηδία γιά τόν έαυτό
του , όλλά ήταν πολύ γέρος γιά ν' άντισταθεί καί πολύ
νέος γιά νά πεθάνει Κατόλαβε πώς ό όγνωστος ήταν
φονιάς καί σή κωσε τούς ωμους του .
- Κράμεργκάσσε 1 1 2 , μου ρ μούρισε ψαχουλε ύοντας
τό σαγόνι του γιά νά διαπιστώσει όν ήταν έντάξεl.
- Όρίστε, εΙπε ό όλλος κρύβοντας τό πιστόλι του . Δέν
ήταν δύσκολο !
Σχεδόν στοργικά, tσκυψε πρός τό θύμα του , τόν
tπιασε άπό τίς μασχόλες σάν γιά νά τόν βοηθήσει νά
ση κωθεί κι όταν ό Γκότμπεργκ μισοκάθισε, τά χέρια του
κινήθηκαν άπότομα, οΙ δυό άντίχειρες tψαξαν τήν καρω­
τίδα τού όδηγο ύ , τά δάχτυλό του σφίχτη καν aτή μαλακή
σάρκα τού λαιμού του καί πίεσε μ' όλη του τή δύναμη .
Γιά τριάντα δευτερόλεπτα ό Ρίτσαρντ Γκότμπεργκ
εΙδε τόν θάνατο νά πλησιάζει, ϋστερα ό έγκέφαλός του
σκοτείνιασε καί δυό λεπτά άργότερα, μιά άπελπιστική
μυ ρωδιά γέμισε τήν άτμόσφαιρα ένώ παράλληλα τά
σπλάχνα του όδειαζαν.
'Αηδιασμένος , ό φονιάς όφησε άπότομα τό πτώμα καί
φόρεσε tva ζευγάρι γάντια.
Σέ μερικά δευτερόλεπτα, χωρίς νά κάνει τόν παραμι­
κρό θόρυβο, δημιούργησε μιά φοβερή άκαταστασία μέσα
σ' όλόκλη ρο τό μικροσκοπικό διαμέρισμα, κι ϋστερα
θαύ μασε τή δουλειά του μέ Ικανοποίηση .
Θά tλεγε κανείς πώς εΙχε περάσει άνεμοστρόβιλος
άπό τό διαμέρ ισμα, άλλά ό φονιάς εΙχε ησυχη τή
συνείδησή του . ΝΑν ό γέρος τού tδινε άμέσως τή
διεύθυνση πού γύρευε, θά ζούσε άκόμα.
·Από τή στιγμή πού χρειάστηκε νά βγόλει τό όπλο του
καί νά τόν άπειλήσει, ό Ρίτσαρντ Γκότμπεργκ ήταν

67
καταδικασμένος σέ θάνατο.
Σχετικά μ' αύτό τό θέμα, οΙ όδηγίες τού συνταγματάρ­
χη Γκουλιάν ήταν σαφείς καί κανείς δέν άστειευόταν μέ
τίς διαταγές τού συντρόφου συνταγματάρχη .
Τώρα ή άστυνομία θά ύπέθετε πώς έπρόκειτο γιά
fγκλη μα κάποιου άνώμαλου , άλλά κι δν άκόμα δέν τό
πίστευ ε , αύτό δέν εΙχε καμιά σημασία. ' Εκείνο πού εΙχε
ση μασία ήταν νά μή φτάσει στή νέα γυναίκα μέ τό
βιολοντσέλο.
Ό δντρας δνοιξε την πόρτα τού πλατύσκαλου , τήν
ξανάκλεισε πίσω του κι ύστερα βρέθηκε στόν δρόμο κι
άνέβηκε στό παλιό Φόλκσβάγκεν πού ή σκόνη του
κάλυπτε άκόμα καί τούς άριθμούς .

58
ΚΕΦΑΛΑΙ Ο Π Ε Μ ΠΤΟ

Ό Μπόρον ύποκλίθη κε μπροστό στήν κυρία Φέρστεν,

πού εΙχε fρθει νό τού όνοίξε ι τήν πόρτα καί πού τόν
κοίταζε μέ περιέργεια.
- Ή ρθα νό δω τήν κυρία Ντέξτερ, εΙπε γερμανικό.
- Θό πρέπει νό κοιμάται όκόμα, γιατί δέν τήν δκουσα
καθόλο υ , όπόντησε ή ήλικιωμένη κυρία.
Φορούσε μιό ρόμπ ντέ σόμπρ καί όπό τήν κορυφή τού
κεφαλιού της ξεπρόβαλλαν μερικό όστεία μπικο υ τί.
- Μπορείτε νό τής πείτε πώς είμαι έδω ;
- Αύτό έξαρτάται. . .
· 0 Μπόρον προσπόθησε ν ό μή γελόσει μπροστό στό
όποφασιστικό ϋφος της Ιδιοκτήτριας .
- Λέγομαι Μπόρον, πητερ Μπόρον, κι fρχομαι όπό τίς
Ήνωμένες Πολιτείες . Π ιστε ύω πώς ή κυρία Ντέξτερ μέ
περιμένει μέ όνυπομονησία !
- Περόστε μέσα, θό πόω νό δω . . .
Μόλις βρέθηκε στό σαλόνι, ό Μπόρον εΙδε τό βιολον­
τσέλο τακτοποιημένο μέσα στήν όνοιχτή θήκη του , μέ τό
δοξόρι νό ξεφεύγει έλαφρό όπ' αύτή. Δίπλα, πόνω στό
πιόνο, ύπήρχε μιό παρτιτού ρα. Ήταν ή πρώτη φορό πού
μιό όπό τίς όποστολές του διαδραματιζόταν σ' fvav τόσο
μουσικό κόσμο καί ή παλιό διακόσμηση τόν fκανε νό

59
σαστΙσει.
Έδώ φαινόταν νά βρίσκεται πολύ μακριά άπό τόν
κόσμο πού εΙχε συνηθΙσε ι νά ζεί. Τό βιολοντσέλο καΙ
αύτό τό διαμέρισμα μιάς όλλης έποχής άπείχαν έτη
φωτός άπό τή βΙα καί τό αΙμα.
Μέ πολλή προσοχή όγγιξε fva πορσελόνινο μπιμπλό
πού ήταν πάνω στό πιάνο, θαύ μασε fva ζευγάρι άγαλμα­
τάκ ια πού β ρίσκονταν πάνω σέ μιά κονσόλα δεξιά άπό τό
τζάκι κι ϋστερα όκουσε βήματα στόν διάδρομο καί ή
πόρτα όνοιξε .
·0 Μπάρον έμεινε κατάπληκτος άπό τήν όμορφιά τής
Ν ίνα Γκουζένκο καί κατόλαβ ε πολύ καλύτερα τήν άνυπο­
μονησία του Λεονίντ Λερμόφ. Μπορεί πράγματι ό Τζήν
Ντένις νά του εΙχε πεί όλη τήν άλήθεια . . . Συστήθηκε καί
έκείνη του όπλωσε τό χέρι της .
- ΕΙμαι ή Ν ίνα Γκουζένκο καί σάς περΙμενα μέ άνυπο­
μονησία, εΙπε .
Μέ άνυπομονησία Ίσως , άλλό άπ' ό ,ΤΙ φαινόταν, όχι μέ
Ιδιαίτερη άγωνία. Ή νέα γυναίκα εΙχε μόλις ξυπνήσε ι καί
στό πρόσωπό της fλαμπε fva εΙδος ήρεμης γαλήνης .
- Θέλετε καφέ; ρώτησε . 'Ακούω τή φράου Φέρστεν
πού τόν έτοιμάζει!
Ό Μπάρον δέχτηκε ένώ έκείνη καθόταν μπροστά του
μαζεύοντας πάνω στά πόδια της τή μεγάλη ρόμπ ντέ
σάμπρ πού την τύλιγε .
- Ή φράου Φέρστεν εΙναι πολύ εύγενική, έξήγησε ή
Ν ίνα. Μου δάνεισε ρουχα γιατί fφυγα πολύ γρήγορα καί
δέν πρόλαβα νά πάρω μαζί μου .
- Π ρολόβατε όμως ν ά πάρετε τ ό όργανό σας , έτσι δέν
εΙναι ;
- ΕΙμαι πολύ δεμένη μαζΙ του ! ·Όλοι οΙ μουσικοί θ ά μέ
καταλάβαιναν !
- Μπορείτε νά μου δ ιηγηθείτε τί συνέβη καί γιατί
ένεργήσατε έτσι στό Ζόλτσμπου ργκ κι όχι στίς 'Ηνωμέ­
νες Πολιτείες ;

60
 - ΕΙναι εύ κολο . . .
Σταμάτησε άπότομα άπό τήν εΊσοδο τής ήλικιωμένης
κυρΙας πού �φερνε �να δΙσκο. Μαζl μέ τόν καφέ, ύπήρχε
�να βαζάκι μέ κρέμα, μαρμελάδες καΙ ψωμάκια βου­
τύρου .
Ή Ν Ινα βάλθη κε άμέσως νά καταβροχθlζει μέ μιά
όρεξη πού �δειxνε πώς ήταν άρκετά t'ιρεμη καΙ, μόλις
έ με ιναν πάλι μόνοι, τού διηγήθηκε πώς εΙχε άλλάξει τό
πρόγραμμά της έξαιτΙας τής έξαφάνισης τού -Αλεξ
Μασσο ύ μοφ.
- ΚαταλαβαΙνετε, νόμισα πώς ή του ρνέ θά σταματού ­
σ ε στ ή ν ΑύστρΙα κι αύτοl π ο ύ μάς φύλαγαν ήταν
άπαοχολημένοι άποκλειστικά μέ τόν Αλεξ. Ήταν μ ιά
•

εύ καιρΙα πού δέν θά τήν ξανάβρισκα!

Ό Μπάρον συ μφώνησε κουνώντας τό κεφάλι του . Ή
Ν Ινα φαινόταν νά εΙναι ειλικρινής καΙ τΙποτε άπ' όσα
�λεγε δέν άναιρούσε τήν έκδοχή τού Τζήν Ντένις.
'Ανακουφισμένος , χαλάρωσε. Γιά μιά φορά, Ίσως τό
πέρασμά του άπ' τήν ΑύστρΙα νά μήν ήταν παρά μιά άπλή
βόλτα, άφού ή στάση τής νέας γυναlκας τό έπιβεβαίωνε.
' Εκείνος άρκέστηκε σ' �ναν καφέ μόνο ένώ τήν κοlταζε
νά καταβροχθlζει τό τρΙτο ψωμάκι κι ύστερα τής ζήτησε
τήν όδεια ν' άνάψε ι �να τσιγάρο.
- 'Έχω �να δ ιαβατήριο γιά σάς ... Δέν λείπει παρά μόνο
ή φωτογραφlα. Τό βγάλαμε στό όνομα Ρόζαλιν Ντέξτερ
καί σάς έξασφαλίζει τήν άμερικανική έθνικότητα.
Ή Ν ίνα Γκουζένκο συ μφώνησε σιωπηλά, άλλά χωρΙς
μεγάλο ένθουσιασμό. Συνήθως οΙ 'Ανατολικοl λιποτά­
κτες πού τούς � Kαναν �να τέτοιο δώρο πετούσαν άπό τή
χαρά τους ως τό ταβάνι καΙ, γιά νά τό έξασφαλΙσουν,
ήταν �τoιμoι νά κάνουν τά πάντα. Ή νέα γυναlκα πήρε
�να τσιγάρο άπό τήν ταμπακέρα τού έπισκέπτη της κι
έσκυψε πρός τή φλόγα τού άναπτήρα του .
- Αύτό δέν έπιθ υ μούσατε ; τή ρώτησε ό Μπάρον μέ
μιά μικρή άγωνΙα.

81
 - Φυσικά ! εΙπε έκεΙνη . '0 συνταγματάρχης Λερμόφ
μού τό εΙχε ύποοχεθεί καί μόνο μ ' αύτό τόν όρο δέχτηκα
νά ριψοκινδυνέψω τόσο!
- θαυμάσια ! Τότε, θά περιμένω νά ντυθείτε καΙ θά
πάμε νά βγόλου με αύτή τή φωτογραφία. Ξέρω πώς
ύπάρχει �να αύτόματο μηχάνημα στήν "Οπερν Πασάζ.
- Αύτό μοιάζει εύ κολο . . .
Ή νέα γυναίκα δέν κουνιόταν κι έκείνος εΙχε τήν
αΊσθηση πώς κάτι τήν έ μπόδιζε.
- Πότε φεύγουμε άπό τή Βιέννη ; ρώτησε .
- 'Όσο γίνεται πιό γρήγορα . . . 'Απόψε ή αύριο τ ό πρωί.
- "Α . . .
'Ένα μικρό κουδουνάκι χτύπησε μέσα ατ ό κρανίο τού
Μπάρον. Γιά λιποτάκτισσα, ή Νίνα δέν φαινόταν νά
βιάζεται νά βόλει �ναν ώκεανό άνάμεσα σ' αύτην καί
στήν παλιά της πατρΙδα.
- Μήπως κάτι δέν πάει καλό;
- "Οχι, όχι . . . 'Όλα πάνε καλά . . . Πάω νά έτοιμαατώ κι
έρχομαι!
'Έφυγε άπ' τό σαλόνι κι ό Μπάρον έκανε μιά προσπά­
θεια νά διώξει τόν ϋπνο πού τού μούδιαζε τά μέλη .

- Ί σως τήν δλλη βδομάδα νά χιονίσει έδώ, τό ξέρεις ;

μου ρ μού ρισε ό Χένρικ. 'Όσο ό δνεμος φυσάει άπό τά
νοτιοδυτικά, ό καιρός εΙναι γλυκός , όλλά όταν φ υσήξει
άπό τόν βοριά θά κάνει κρύο . . . Γιά πέντε ή έξι μήνες !
Ή Ν ίνα άκού μπησε στήν πλάτη τού καθίσματος κι
έκλεισε τά μάτια της . Κάθονταν πίσω άπό την τζαμαρία
ένός έατιατορίο υ . ατό Γκρίνζινγκ. έκεί όπου βρίσκονταν
οΙ περίφη μες βιεννέζικες ταβερνούλες καί χρειάστηκε
νά έπιμείνει γιά νά δεχτεί έκείνος νά γευ ματίσει σ' ένα
μάλλο ν πολυτελές κατάστημα μέ δικά της έξοδα.
Μέσα στήν τσάντα της . ή Νίνα εΙχε τακτοποιήσει τά

62
 αύστριακά χρήματα πού γενναιόδωρα τής είχε δώσει ό
άπεσταλμένος τής CIA ωστε νά μπορέσει νά Ικανοποιή­
σει τήν άνάγκη της γιά ψώνια.
Σιγά - σιγά, είχε καταλάβει πώς οΙ Φέρστεν ήταν πολύ
φτωχοί καί πώς στή Β ιέννη , όπως καί παντού , ή μουσική
δέν tτρεφε αύτούς πού τήν ύπη ρετοϋσαν. Είχε έπίσης
μαντέψει πώς ως τή στιγμή πού είχε φτάσει έκείνη ,
ύπήρχε �νας άρκετά δυνατός συναισθη ματικός δεσμός
άνάμεσα στόν έραστή της καί στήν ξαδέλφη του Κάρλα
''Ομπερστάιν.
- Παρόλα αύτά, ή ζωή έδώ είναι εύχάριστη , συνέχισε
ό νεαρός δντρας . "Αν ζητήσεις πολιτικό δσυλο θά στό
δώσουν άμέσως καΙ μέ τή φή μη πού tχει τό Κουαρτέτο
Μ ασσούμοφ, θά βρείς άμέσως δουλειά !
Ή Ν ίνα χαμογέλασε. Τής δρεσε πού ό Χένρικ εύχόταν
νά μείνει κοντά του . Τό γεγονός πώς ήταν δέκα χρόνια
τουλάχιστον μεγαλύτερη άπό τόν Χένρικ δέν μέτραγε
άκόμα.
- "Εχω ηδη μιά δουλειά στίς Ήνωμένες Πολιτείες ,
είπε.
Χωρίς νά διευκρινίσει τή φύση τής δουλειας . Γιατί νά
στεναχωρήσει tvav έρωτευ μένο τόσο γοητευτικό καί
πού τή νύχτα είχε άνακαλύψει πώς δέν είχε μόνο στή
μουσική ταλέντο.
- Καταλαβαίνω, είπε έκείνος σπρώχνοντας τό πιάτο
του .
- θ ά ξανάρχομαι συχνά . . .
- Ν α Ι . . Πότε φεύγεις ;
- Δέν ξέρω άκριβώς . . .
Ή Ν ίνα σώπασε . Ξαφνικά κατάλαβε πώς όσα λιγότερα
τού tλεγε τόσο τό καλύτερο. "Αν tφευγε τήν έπομένη τό
πρωί άπό τή Β ιέννη , δέν χρειαζόταν νά τόν προειδοποιή­
σει ωστε ν' άποφύγει όποιαδήποτε άντίδραση . "Ετσι κι
άλλιώς τ[ποτα σοβαρό δέν ήταν δυνατό νά συμβεί
άνάμεσα στούς δυό τους καΙ μόλις έκεΙνη θά tστρι6ε τή

63
γωνΙα, δέν θ ' όργούσε νό ξαναβρεί τΙς συνήθειές του καΙ
νό παρηγορηθεί πλόι στήν Κόρλα.
Ξαλαφρωμένη πού εΙχε πόρει αύτή τή λογική όπόφαση,
ή Ν Ινα όποτέλειωσε τό γεύ μα της , ένώ όναρωτιόταν κατό
πόσο θό ήταν δυνατό νό γυρΙσει τώρα στήν Κρόμεργκόσ­
σε καί νό κλειστεί στό δωμότιό της μαζί μέ τόν Χένρικ
χωρίς νό τούς πόρε ι εΊδηση ή θεΙα του .
Ή όπόντηση ήταν όρνητική κι έψαξε νό βρεί έναν
τρόπο νό συμβιβαστεί μέ την αύστη ρή ή θ ική τής φράου
Φέρστεν καΙ μέ τό ραντεβού πού εΙχε μέ τόν Μπόρον τό
όπόγευ μα.
Ήταν δύσκολο.
Φεύγοντας όπό τό έστιατόριο, κι ένώ ό συνοδός της
την κρατούσε όπό τή μέση , ή Ν Ινα διέκρινε τη σιλουέτα
ένός πολύ ψηλού καΙ πολύ δυνατού όντρα, πού όνέβαινε
σ' ένα παλιό ·Οπελ παρκαρισμένο λΙγο πιό πέρα.
- Πάμε νό σού δεΙξω τό Κόχλενμπεργκ, εΙπε ό νεαρός .
Μπορούμε νό πόρουμε ταξί;
- ΚαΙ βέβαια, εΙπε γελώντας ή Ν ίνα.
Ήταν ε ύχόριστο νό μπορεί νό ξοδεύει χρήματα καί νό
πηγαΙνει όπουδήποτε χωρΙς νό δίνει λογαριασμό σέ
κανέναν. Τουλόχιστον γιό τήν ωρα . . .
Ή διαδρομή τής φόνηκε πολύ μικρή , κι ϋστερα βρέθη­
κε σέ μιό τε ρόστια βερόντα όπ' δπου μπορούσε κανείς
νό θαυμόσει μιό ύπέροχη θέα τής αύστριακής πρωτεύ­
ουσας , τήν περΙφημη Ρόδα πού βρισκόταν πόντα στό
« Π ρότερ » καΙ τίς δεκόδες έ κκλησίες πού στόλιζαν την
πόλη .
- Κοίτα! εΙπε ό Χένρικ. Λένε πώς αύτοί οΙ λόφοι
έδωσαν τήν έμπνευση στόν Μπετόβεν γιό νό γρόψει την
Ποιμενική Συ μφωνΙα !
Συγκινημένη , ή Ν Ινα όντίκρισε ένα θέαμα έντελώς
καινούργιο γι' αύτήν κι ϋ στερα γύρισε κόντρα στόν
όνεμο, γιό ν' όνόψει ένα τσιγόρο.
Ξαφνικό, πόγωσε .

64
 Τό Όπελ βρισκόταν έκεί κι ό όδηγός του ήταν
όκου μπισμένος πόνω σ' �να δέντρο καί κόπνιζε,
- Θό ήθελα νό γυ ρΙσουμε , ψιθύρισε. Δέν αΙσθόνομαι
καλό.

Ό Μπόρον t κανε �ναν όνεπαίσθητο μορφασμό όφού

δκουσε τή Ν ίνα. Τό πρόγματα δέν ήταν ποτέ εύ κολα
όταν έπρόκειτο γιό λιποταξlα κι δν ή νέα γυναlκα δέν
tκανε λόθος , τότε ΟΙ δικοί της τήν εΙχαν βρεΙ
'Από κεί καΙ πέρα, όλα έξαρτιόντουσαν όπό τΙς όκρι­
βείς τους προθέσεις.
- Μήπως ή φαντασΙα σου σού tπαιξε κόποιο παιχνΙδι;
εΙπε. ΕΙσαι νευ ρ ική, πρόγμα φυσικό, καΙ σ' αυτή τήν
περΙπτωση συμβαίνει νό φανταζόμαστε κόποιον όνυπαρ­
κτο κΙνδυνο.
- ΕΙμαι σΙγου ρη πώς β ρισκόταν μπροστό στό έστιατό­
ριο όταν βγήκαμε καΙ πώς ήταν έπΙσης aτή βερόντα τού
Κόχλενμπεργκ !
- ΚαΙ λοιπόν; νΑν έσείς κόνατε μιό όπλή τουριστική
βόλτα, γιατl δέν μπορεί νό tκανε τό Ίδιο κι �νας
δγνωστος ;
- Τό πιστεύεις πραγματικό αυτό που λές , πητερ;
ψ ιθ ύ ρ ισε ή νέα γυναlκα.
Ό Μπό"ρον σήκωσε τούς ώμους του . Στόν κόσμο πού
ζούσε όλα ήταν πιθανό, όκόμα κι ΟΙ συμπτώσεις. Δέν θό
tπρεπε πόντως νό δραματοποιούν τήν κατόσταση. Ό
Τζήν Ντένις τούς εΙχε κρατήσει θέσεις σέ μιό πτήση της
Ώστριαν ΑΙρλόινς τήν όλλη μέρα τό πρωl πού θό τούς
όδηγούσε ως τό ΠαρΙσι όπ' όπου θό tnaιpvav �να 747
της Παναμέρικαν γιό τήν Ούόσιγκτον.
·Οχι Κονκόρντ γιό τή Ν ίνα Γκουζένκο.
θέλεις νό δειπνήσουμε μαζl; της πρότεινε. νΕτσι θό
περόσει καΙ ή (ί)ρα. Μ έ μένα δέν κινδυνεύεις όπό τlποτα

85
 καί θά έλέγξω δν μάς άκολουθοϋν.
Ή Ν ίνα δίστασε καί ό Μπάρον τήν κοίταξε χαμογε­
λώντας.
- Γιατί δέν μοϋ λές τήν όλήθεια;
- ΕΙναι όπλό ... Π ρέπει νά δειπνήσω aτή φράου Φέρ-
στεν μέ τόν όνιψιό της καί τήν όνιψ ιά της καί μετό θά
πάμε νά παίξο υ με μουσική σέ κάποιους φίλους, τούς
" Ομπερστάιν . . .
Ό Μπάρον εΙχε τήν έντύπωση πώς δέν τοϋ fλεγε όλη
τήν όλήθεια.
- Πολύ καλά, είπε . Π ρολαβαίνουμε νά πάμε νά πιοϋμε
�να ποτό στοϋ " Σλούκα» .
- Μέ μεγάλη μου χαρά, είπε έκείνη.
Στόν διάδρομο, ό Μπάρον τήν δφησε γιά μερικά
δευτερόλεmα καί τήν δκουσε νά συζητάει γε ρμανικά μέ
τήν ίδιοκτήτρια στήν κουζίνα. 'Όταν έμφανίστηκε πάλι, ή
Ν ίνα χαμογελοϋσε.
- "Αν σ' ε ύχαριστεί, μπορείς νά δειπνήσε ις μαζί μας ,
τοϋ πρότε ινε . Στόν δρόμο θ ' όγοράσω δ , Τ Ι χρειάζεται.
Ό Μπάρον δέχτη κε όμέσως , εύχαριστη μένος πού θά
δφηνε δσο τό δυνατό λιγότερο μόνη τή νέα γυναίκα,
γιατί έκείνη , παρόλο πού εΙχε έπισημάνει κάποιον νά τήν
παρακολουθεί, δέν φαινόταν νά συνειδητοποιεί τή σοβα­
ρότητα της κατάστασης .
- Μήν κοιτάζεις οϊιτε γύρω σου , οϋτε πίσω σου , της
εΙπε δταν βρέθη καν στόν δρόμο. "Ασε έμένα νά τό κάνω
αύτό καί προσπάθησε ή συ μπε ριφορά σου νά εΙναι
φυσιολογική .
Περπατώντας δ ίπλα της ό Μπάρον δοκίμασε νά χαρά­
ξε ι στή μνή μη του κάθε φυσιογνωμία πού συναντοϋσαν,
όκόμα καί τήν πιό κοινή . "Αφησε έπ!τηδες νά πέσει μιά
έφημερίδα πού μόλις εΙχε άγοράσει, ωστε σκύβοντας νά
τήν πάρει, νά κοιτάξει ήσυχα πίσω του καί τελικά σταμά­
τησε �να ταξί.
-Μά μποροϋμε νά περπατήσουμε! εΙπε fκπλη κτη ή

88
νέα γυναΙκα.
- Π ροτιμώ νά βεβαιωθώ πώς δέν μας παρακολουθούν,
έξήγησε.
Ύπάκουα, ή Ν ίνα κάθισε στό πίσω κάθισμα ένός Πεζώ
μέ μηχανή ντήζελ κι έκείνος tδωσε όδηγίες στόν σωφέρ
γιά τήν κατεύθυνση πρός τόν πύ ργο τού Σόνμπρουν. Ή
διαδρομή ήταν Ιδανική γιά τόν σκοπό τους , γιατί δέν
ήταν ούτε πολύ μεγάλη ούτε πολύ μικρή , καί στό τέρμα
της ύπή ρχε μιά μεγάλη πεδιάδα πού ήταν φυσικό, οΙ
το υ ρίστες νά κοιτούν προσεκτικά γύρω τους .
νΕφτασαν πολύ άργά γιά νά έπισκεφθούν τόν μεγάλο
αύτοκρατορικό πύ ργο καί άρκέστηκαν σέ μιά μικρή
βόλτα στήν αύλή πρίν έπιστρέψουν στό κέντρο τής
πόλης μέ τό τράμ 59, πού τούς δ-φησε σέ μισή ωρα κοντά
στό Μουσείο Καλών Τεχνών, στό ΡΙνγκ.
- 'Όσο μπορο ύ με νά εϊμαστε βέβαιοι γιά κάτι σ' αύτό
τόν κόσμο , εΙπε ό Μπάρον, κανεΙς δέν μας παρακολού­
θησε .
- Τόσο τό καλύτερο ! παμε νά κάνουμε τά ψώνια καί
νά γυρΙσουμε, ψιθύρισε ή Ν ίνα. θά 'θελα νά βρίσκομαι
ήδη στό άεροπλάνο.
Ό Μπάρον εΙχε κι αύτός τήν ϊδια γνώμη καί γιά νά
πλη ρώσει τό μερίδιό του στό δείπνο τής φράου Φέρστεν,
άγόρασε δυό μπου κάλια γαλλική σαμπάνια πού , στήν
ΑύστρΙα, στοίχιζαν μιά μικρή περιουσία.

Ό Ίγκόρ Μπολσακόφ δέν συ μπαθούσε τόν Ν ικολάι

Μούσκ ιν, άλλά δέν τού εΙχαν ζητήσει τή γνώμη του όταν
τόν εΙχαν διατάξει νά παρακολου θήσει τόν δολοφόνο
τού δυστυχισμένου ταξιτζη , πού χάρη σ' αύτόν εΙχαν
ξ(Ιναβρεί τή Νίνα Γκουζένκο. Μέ τό ύψος καί τό πάχος
του κυριαρχούσε πάνω στόν σύντροφό του κι tνιωσε πώς
ή άντιπάθεια ήταν όμοιβαία. Δέν ήταν θέμα ήθικης, -

67
ΎιατΙ ΟΙ δυό 6ντρες ένιωθαν τήν Τδια περιφρόνηση γιά
την άνθρώπινη ζωή , κυρΙως γιά τη ζωή τών ιΊλλων - ήταν
περισσότερο θέμα μεθόδων καΙ τακτικής. Ό Ίγκόρ
Μπολσακόφ εΙχε άδυναμΙα στά δπλα μέ μεγάλη έσωτερι­
κή διάμετρο ένώ τό άγαπη μένο δπλο τού Μούσκιν ήταν ή
γροθιά τού κομμάντο, πιό άθόρυβη καΙ ταυτόχρονα πιό
άποτελεσματική.
ΟΙ δυό 6ντρες γλlστρησαν σάν σκιές στήν έσωτερική
αύλή τού κτιρΙου τής Κράμεργκάσσε καΙ πέρασαν μπρο­
στά άπό την τζαμένια πόρτα τής θ υ ρωρού , πού τό
τρεμοπαlξιμο τού φωτός έδειχνε πώς κάποια τηλεόραση
ήταν άναμμένη κι Cιστερα άκολούθησαν τη δεξιά σκάλα
άποφεύγοντας την κύρια εΤσοδο πού ήταν άκόμα πολύ
φωτισμένη.
·0 μικρός έ ργατικός λαός τής Βιέννης 6ρχιζε τη
δουλειά του νωρΙς τό πρωΙ καΙ στΙς έντεκα τό βράδυ ό
κΙνδυνος νά συναντήσεις κάποιον ήταν μικρός. ΧωρΙς
θόρυβο, πράγμα έκπληκτικό γιά τό βάρος τού Ίγκόρ
Μπολσακόφ, έφτασαν στόν δεύτερο όροφο χωρΙς ν'
άνάψουν τό φώς τής σκάλας καΙ μ' tvav μικρό φακό ό
Ν ικολάι έξέτασε την κλειδαριά. "Ενα μικρό περιφρονητι­
κό χαμόγελο παραμόρφωσε τά χε!λια του καΙ καμιά
εΙκοσαριά κλειδιά έμφανΙστηκαν περασμένα σέ χαλκά
στό άριστερό του χέρι, κάνοντας fvav άδιόρατο μικρό
θόρυβο.
Μ έ την τρΙτη δοκιμή , ό Μούσκιν έσπρωξε λΙγο τό
πάσσο, πού τό εΙχε σχεδόν χώσει όλ6κλη ρο στήν πόρτα,
κι ή κλειδαριά έπαιζε χωρΙς θόρυβο ένώ ή βαριά πόρτα
6νοιγε μ' fva άρκετά δυνατό τρΙξιμο.
'ΑκΙνητοι, ΟΙ δυό 6ντρες περΙμεναν μερικά δευτερόλε­
πτα πρΙν μπούν ατό σκοτεινό διαμέρισμα καΙ χωρΙς νά
κλεΙσουν την πόρτα άπ' δπου εΙχαν μπεΙ
Δύο ώρες νωρ Ιτερα, εΙχαν δεί τη ΝΙνα Γκουζένκο νά
φεύγει άπ' τό διαμέρισμα μαζl μέ δυό 6ντρες καΙ μέ τό
όργανό της καΙ έδώ καΙ εΤκοσι λεπτά τό φώς τού

68
δωματΙου πού β ρισκόταν στό βάθος όπου έμενε ή
Ιδιοκτήτρια εΙχε σβήσει.
Ό Ίγκόρ γύρισε fva πόμολο στ' άριστερά του , ένώ ό
σύντροφός του έ κανε τό Ιδιο πρός τά δεξιά κι ϋ στερα ό
Ν ικολάι σφύ ρ ιξε έλαφρά γιά νά τραβήξει την προσοχή
τού Ίγκόρ . Μέ τη 60ι'!θεια τού φακού εΙδαν fva δωμάτιο
όπου βασ(λευε μιά άρκετά γυναικεΙα άκαταστασΙα, μέ
άνοιχτές ντουλάπες καΙ έσώρουχα πάνω στήν πλάτη τής
καρέκλας .
Φώτισαν τό όδειο κρεβάτι κι ϋστερα τό φώς τού φακού
έσβησε άπότομα. Μέσα στό σκοτάδι δέν άκουγόταν
παρά μόνο ή άκανόνιστη άναnνoι'! τών δυό άντρών.
Θά έλεγε κανείς πώς ό Μούσκιν, πού διε ύ θυνε τι'!ν
έπιχείρηση, δΙσταζε. Γιά μερικά δευτερόλεmα fμεινε
άκίνητος κι ϋστερα ξανάναψε τό πορτατίφ. Ή δέσμη τού
φωτός κινι'!θηκε γιά λΙγο κι ϋστερα σταμάτησε πάνω σέ
μιά μουσικι'! παρτιτού ρα πού βρισκόταν στό κρεβάτι.
"Εκλεισε χωρΙς θόρυβο τι'!ν άνοιχτι'! πόρτα πίσω του καί
πήγε στό παράθυρο, όπου έκλεισε τίς κου ρτίνες πρΙν
άνάψει fva μικρό πορτατΙφ, πού φώτισε άσθενικά τό
δωμάτιο.
Ένώ ό σύντροφός του στεκόταν μπροστά στήν πόρτα
γιά νά προλάβει κάποια ξαφνική είσοδο, ό Ν ικολάι όρχισε
νά έπιθεωρεί προσεκτικά ό,τι fβρισκε. "Εκανε μεγάλη
οΙκονομία στίς κινι'!σεις , άποφεύγοντας νά μετακινείται
όσκοπα πάνω στό πάτωμα, πού 0\ χαλασμένες σανίδες
του θά μπορούσαν νά τόν προδώσουν. Τίποτα όμως δέν
τού ξέφευγε.
'Όταν τέλειωσε, κοίταξε τόν Ίγκόρ, πού στεκόταν
πάντα άκίνητος μπροστά στι'!ν πόρτα, κι ϋστερα κοΙταξε
τό ρολόι του .
- Μπορεί ν ά fχει πάει στ ό σινεμά, μουρμούρισε ό
Μπολσακόφ.
- Μ έ τό βιολοντσέλο της ; εΙπε εΙρωνικά ό Μούσκιν. Τό
κρατούσε στό χέρι φε ύγοντας . Δέν τό εΙδες;

69
 - Ναί. μου ρμού ρισε ό Ίγκόρ κάπως θιγμένος . Είτε στό
σινεμά. είτε στή μουσική δωματίου . δέν θά λείπει δλη τή
νύχτα, έ ;
'Αφού σκέφτη κε λlγο, ό Νικολόι σή κωσε τούς ωμους
του σάν νά μήν είχε ση μασία ή έρώτηση κι ϋστερα
έσβησε τό πορτατίφ πού είχε άνάψει.
- 'Έλα ! είπε.
Π άντα τό ίδιο άθόρυβα, βρέθηκαν στό κεφαλόσκαλο κι
ό Μούσκιν έμπόδισε τόν σύντροφό του νά ξανακλείσει
τήν πόρτα.
- Θά μέ περιμένεις έδώ μερικά δευτερόλεmα, διέ-
ταξε .
- Κι δν κάποιος μεταχειριστεί αύτή τή σκάλα ;
- Θά κρυφτείς στό διαμέρισμα . . .
Ό Ίγκόρ δέν πρόλαβε ν ά φέρει όντιρρήσε ις, γιατί ό
συνένοχός του κατέβαινε iΊδη τά σκαλοπάτια. Κινιόταν
μέσα στό σκοτάδι μέ έκπλη κτική δνεση καί μόλις έμεινε
μόνος ό Ρώσος , όντιστάθηκε στήν όνάγκη τομ ν' άνάψει
ένα τσιγάρο. Χωρ ίς νά τό ό μολογεί οϋτε στόν έαυτό του ,
τ ό σκοτάδι κι ή μοναξιά τόν τρόμαζαν περισσότερο όπό
ένα γεμάτο μυδραλλιοβόλο στραμμένο καταπάνω του ,
άλλό ό Νικολόι κράτησε τόν λόγο του κι ήρθε γρήγορα.
Κρατούσε στό κάθε χέρι άπό ένα μικροσκοπικό γουόκι
- τόκι κι έδωσε τό ένα στόν Γεωργιανό χωρ ίς νά πεί λέξη ,
σάν νά συλλογιζόταν.
- Μάλιστα, είπε ξαφνικά σάν νά fπαιρνε κάποια
άπόφαση . Έσύ θά πάς στόν δρόμο κι έγώ θά μείνω έδώ.
Τρέμεις σάν παιδάκ ι στό σκοτάδι !
Ύπήρχε περιφρόνηση aτή φωνή του , άλλά ό Ίγκόρ δέν
ήταν σέ θέση ν' όναλύσε ι αύτές τίς ψ υχικές καταστά­
σεις . . .
- Μ όλις μπείς στ ό αύτοκ[νητο , κάλεσέ μ ε γιά νά
έλέγξουμε τή σύνδεση καί μετά θά περιμένουμε τήν
έπιστροφή της μικρής . Θά μέ εΙδοποιήσεις όν συνοδεύε­
ται καΙ θά προσπαθήσεις νά δείς ποιά σκάλα θά πάρει γιά

70
νά φτάσει aτό διαμέρισμα.
- Κατάλαβα, μου ρμούρισε ό Ίγκόρ.
Δυό λεmά όργότερα, β ρισκόταν aτόν δρόμο κι δνοιγε
τήν πόρτα τού Φολκσβάγκεν τού Νικολάι, πού ήταν
παρκαρισμένο λίγο πιό κεϊ.

71
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Ό Μπάρον εΙχε τήν αίσθηση πώς μεταφέρθηκε σ' �ναν

δλλο κόσμο iΊ σ' �ναν δλλο αΙώνα. Τό «παλάτι» Όμπερ­
στάιJ, δπως τό περιέγραφε πολύ σοβαρά ό Χένρικ
Φέρστεν μιλώντας γιά τό σπΙτι τού θείου του , ήταν �να
μεγάλο κτΙσμα πού θά εΙχε γνωρΙσει έποχές δόξας έπί
αύτοκράτορα ΦραγκΙσκου - Ίωσήφ, άλλά τώρα fπεφτε
άργά άλλά σταθερά σέ έρεΙπια στό κέντρο μιάς γειτονιάς
πού εΙχε κάποτε καταστραφεί σχεδόν έντελώς άπό τούς
βομβαρδισμούς καί πού τά μοντέρνα κτΙριά της τόνιζαν
περισσότερο τίς καταστροφές πού εΙχε ύποστεί τό παλιό
σπΙτι.
Μέσα ήταν λΙγο καλύτερο , άλλά τά ταβάνια ήταν
β ρώμικα καί ξεφτισμένα, ή ταπετσαρία στΙς πολυθρόνες
�δειxνε πληγωμένη κάτω άπό τά δαντελένια καλύμματα
καί, κρεμασμένο στόν τοίχο, τό γιγάντιο πορτραίτο τού
Φρήντριχ ·Ομπερστάιν, μέ στολή στρατηγού τής αύτο­
κρατορlας , φαινόταν σάν νά έπιθεωρούσε τούς έπισκέ­
πτες τού τεράστιου σαλονιού μέσα άπό τό ξεθωριασμένο
κάδρο του .
'Ακόμα καΙ κάτω άπό την άνομολόγητη μιζέρια, ή
αύστριακή φιλοξενία εΙχε μιά λεπτότητα πού συγκινούσε
βαθιά τόν Μπάρον, κυρΙως δταν συνοδε υόταν άπό τή

73
μελωδία τού Κου ιντέτου Νού μερο Τρία τού Φράντς
Σούμπερτ, έρμηνευ μένο άπό τόν Χένρικ στό πιάνο, τήν
Κάρλα ''Ομπερστάιν στό βιολί, τή Ν ίνα στό βιολοντσέλο κι
δλλους δύο νεαρούς μουσικούς καμιά δεκαπενταριά
χρονών.
Δύσκολα μπορούσε νά ξεκολλήσε ι τό βλέμμα του άπό
τη νέα γυναίκα πού �παιζε μέ μισόκλειστα μάτια, καί πού
�να άδιόρατο χαμόγελο σχη ματιζόταν πού καί πού στά
χε ίλια της .
Β ρίσκονταν μακριά, πολύ μακριά άπό τόν παράλληλο
κόσμο όπου έκείνος είχε συνηθίσε ι νά ζεί καΙ δέν
μετάνιωνε γιά τήν άλλαγή τού προγράμματος πο ύ τόν
είχε όδηγήσε ι, μετά τό δείπνο στήν Κράμεργκάσσε, γιά
�να αύτοσχέδιο κοντσέρτο στό παλάτι "Ομπε ρστάιν.
ΤΗταν περασμένα μεσάνυχτα όταν οΙ μουσικοί τακτο­
ποίησαν τά όργανά τους κι �νιωσε τό βλέμμα τής Ν ίνα
Γκουζένκο καρφωμένο πάνω του .
- nάω ν ά φωνάξω �να ταξί, είπε. Θέλεις ;
- n ολύ ε ύχαρίστως , άπάντησε έκείνη ρίχνοντας μιά
ματιά πρός τόν πιανίστα.
Μπορεί κανείς νά άνήκει στόν σκληρό παράλληλο
κόσμο, άλλά καΙ νά ξέρει νά φέρεται σάν κύριος . "Αν ό
Τζήν Ντένις �βλεπε τόν πράκτορά του νά ύποκλlνεται
μπροστά στό χέρ ι τής μητέρας τής Κάρλα "Ομπερστάιν,
τά μάτια του θά γέμιζαν γι' όλλη μιά φορά νοσταλγlα.
Μ ετά �σφιξε τά εύθραυστα δάχτυλα τής νεαρής κοπέ­
λας , πού είχε γλιστρήσει τό χέρι της κάτω άπό τό
μπράτσο τού ξαδέλφου της Χένρικ, κι ύστερα βρέθηκε
πόλι πλάι aτή β ιολοντσελίστα στό πίσω κάθισμα μιάς
Μερσεντές 1 80 D πού φαινόταν στά τελευταία της .
- 'Έπληξες καθόλο υ ; ρώτησε ή νέα γυναlκα.
- 'Ασφαλώς όχι! ΤΗταν ύπέροχη βραδιά !
- Σ' άρέσε ι ή μουσική ; �Kανε �KπληKτη ή Ν Ινα.
- 'Απαγορεύεται;
- Όχι. Μ έ συγχωρείς ...

74
 Θά tπρεπε νά τόν βλέπει σάν χαφιέ tΊ κάτι παρόμοιο
καί στά έπόμενα λεπτά tπεσε σιωπή άνάμεσά τους.
'Έπε ιτα τό ταξί μπή κε στήν Κράμεργκάσσε καί σταμάτη­
σε μπροστά στό κτίριο πού tμενε ή φράου Φέρστεν.
- Νά εΙσαι tτοιμη στίς έννιά, tTaL ;
- Μή φοβάσαι . . .
Ό Μπάρον τής tσφιξε τ ό χέρι κι ϋστερα δέν πρόλαβε
ν' άνοίξε ι στή σύντροφό του τήν πορτούλα, γιατί έκείνη
έξαφανίστη κε μέσα στό κτίριο, ϋστερα όπό tva τελευ ­
ταίο κούνη μα τ ο ύ χεριο ύ .
- Στό «Σάκερ"ι εΙπε στόν όδηγό , πού ξεκΙνησε όμέ­
σως μ ' tvav τρομερό θόρυβο τής μηχανής .
Θά προτιμούσε νά μήν εΙχε όφήσει μόνη τή νέα
γυναίκα ως τή στιγμή πού θά tμπαιναν στό όε ροπλάνο,
άλλά ή βόλτα στό Σόνμπουρν τόν είχε καθησυχάσει καί
δέν ήθελε νά τήν τρομάξε ι όπό ύnερβολικό ζήλο.
Στήν αύλή , ή Ν ίνα δφησε στά δεξιά της τή μισοφωτι­
σμένη μεγάλη σκάλα καΙ πήρε τήν δλλη , όφού δναψε τό
φώς.
ΤΗ ταν βέβαιη πώς ό Χένρικ θά έρχόταν νά τή συναντή­
σει, παρόλο πού έξαιτΙας τού Πήτερ καΙ τής οΙκογένειάς
του δέν εΙχε β ρεθεί μόνη μαζί του ούτε μιά στιγμή , κι
αύτή ή προοmική τή γέμιζε τόση χαρά, πού τήν t κανε νά
ντρέπεται λίγο.
Στό κεφαλόσκαλο τού δεύτερου όρόφου ή νέα γυναί­
κα tβαλε τό κλειδί στήν κλειδαριά, πού δνοιξε όμέσως ,
πράγμα πού τήν t κανε νά ζαρώσει 1'ά φρύδια, γιατΙ ήταν
βέβαιη πώς εΙχε κλειδώσει πρίν φύγει γιά τούς 'Όμπερ­
στάιν.
Ψαχουλευτά, tψαξε γιά τόν διαKόmη τού ήλεκτρικού
κ ι ό t ρη μος διάδρομος πού διέσχιζε δλο τό διαμέρισμα,
έ μφανίστηκε μπροστά της .
'Ένα δευτερόλεmο όργότερα, tμπαινε στό κατασκό­
τεινο δωμάτιό της κι όμέσως ή Ν ίνα αΙσθάνθη κε πώς δέν
ήταν μόνη . Μέσα στό σκοτάδι, τής φάνηκε πώς ξεχώριζε

75
μιά άναπνοή , σιγανή καΙ άκανόνιστη .
θέλησε νά φωνάξει, νά όπισθοχωρήσει πρός τόν
διάδρομο, άλλά ϋστερα άκούστηκε fva θρόισμα δΙπλα
της κι ένα τεράστιο χέρι της fκλεισε τό στόμα.

Ό Χένρικ σταμάτησε τό ταξl ατή γωνΙα τής Στέφενσ­

πλάτς καΙ συνέχισε TQV δρόμο μέ τά πόδια, προσπαθών­
τας νά μή διασχίσει τρέχοντας τήν Κράμεργκάσσε ως τό
κτΙριο τής θεΙας του . Ήταν άργά καί φοβόταν μήπως ή
Ν ίνα, μιά καί δέν θά ήταν σΙγου ρη πώς θά τόν ξανάβλεπε,
εΙχε κλείσει τήν πόρτα της σκάλας ύnηρεσlας καΙ κλει­
σμένη στό δωμάτιό της δέν τόν δ.κουγε.
Βρισκόταν κάτω άπό τό στέγαστρο τής πρώτης πολυ­
κατοικίας όταν δ ιέ κρινε μιά άντρική σιλουέτα πού έξα­
φανιζόταν στή σκάλα καΙ, μέ χτυποκάρδι, fμεινε άκΙνη­
τος ατή θέση του , γιά ν' άφήσει τόν δ.γνωστο ν' άνέβει
τούς όρόφους καΙ νά πάει σπΙτι του , πρΙν διασχΙσει τήν
αύλή κι άρχΙσε ι νά σκαρφαλώνει τά σκαλοπάτια πνίγον­
τας τόν θόρυβο άπό τά βή ματά του .
Μόλις fφτασε στόν δεύτερο όροφο, χαμογέλασε.
Ή Ν ίνα δέν τόν εΙχε ξεχάσει Ή πόρτα ήταν μισά­
νοιχτη .
Έκανε νά τή σπρώξε ι, όταν δ.κουσε ένα βήμα άπό πΙσω,
λίγο πρίν δεί νά ξεπροβάλλο υν κάτι δάχτυλα άπό τό
δ.νοιγμα, πού τόν f Kavav νά παγώσει . . . Τεράστια δάχτυ­
λα, μέ τριχωτές φάλαγγες καΙ κακοκομμένα νύχια.
'Ένα άντανακλαστικό τόν fριξε πρός τά πΙσω ένώ ή
πόρτα συνέχιζε ν ' άνοlγει καί βρέθηκε στό μεσοπάτωμα
άνάμεσα στόν δεύτερο καΙ τόν τρΙτο όροφο. Μεμιάς
θ υ μή θη κε κάτω άπό ποιές συνθήκες εΙχε φτάσει ή Ν ίνα
ατή Βιέννη καΙ, μέ τήν καρδιά του fτοιμη νά σπάσει, εΙδε
νά έμφανΙζεται ένας κολοσσός πού σήκωνε χωρΙς καμιά
δ υσκολlα μέ τό ένα του χέρι τή νέα γυναlκα καΙ πού τά

76
xεlλ:ια της ήταν σκεπασμένα μ' fva φΙμωτρο.
ΧωρΙς νά πολυσκεφτεί, ό Χένρικ ρΙχτηκε μπροστά γιά
νά έλευθερώσει μέ πάθος Ιππότη τού ΜεσαΙωνα τή
νεαρή του φlλη .
Ό Ίγκόρ Μπολσεκόφ μόλις πού πρόλαβε ν' άκούσει τά
βήματα πΙσω του , όταν fva έπιδέξιο χτύπημα τόν Βρήκε
άνάμεσα στΙς ώμοπλάτες καΙ τά έκατόν πενήντα κ ιλά του
έ κτοξεύτη καν πρός τά μπρός , ένώ ένστικτώδικα δφηνε
τήν αΙχμόλωτή του άπό fva άντανακλαστικό αύτοάμυ­
νας . "Εχασε τά πρώτα σκαλοπάτια, κατρακύλησε μπρο­
στά καΙ βρόντησε στόν τοίχο μ' fva φοΒερό θόρυΒο.
'Ύστερα, ή Ν Ινα, άφού tΒγαλε τό φΙμωτρο, φώναξε γιά νά
προειδοποιήσει τόν Χένρικ πώς ό Ν ικολάι Μούσκιν εΙχε
έμφανιστεί στό κατώφλι.
Π ελιδνός , μέ τραΒηγμένα τά χαρακτηριστικά, ό Ρώσος
ση μάδευε τόν νεαρό δντρα μ' fva πιστόλι μέ κοντή
κάννη , άλλά χοντρό καΙ μέ μακρύ σιγαστήρα, πού τό
tκανε νά φαΙνεται τεράστιο.
- "Αν τολμήσεις ν' άνοΙξεις τό στόμα του , θά σέ
σκοτώσω! εΙπε γερμανικά.
Ό Χένρικ δέν εΙχε δεί ποτέ στή ζωή του δολοφόνο,
κάτι δμως τόν προειδοποΙησε γιά τόν κΙνδυνο πού
διέτρεχε καΙ μεταμορφώθηκε σέ δγαλμα, μέ τό fva χέρι
στήν κουπαστή της σκόλας .
ΛΙγο πιό κάτω, μουγκρΙζοντας σάν πληγωμένη άρκού­
δα, ό Ίγκόρ εΙχε άρχΙσει νά σηκώνεται καΙ ό Νικολάι
tδειξε μέ τό δπλο του τή σκόλα στή Ν Ινα.
- Πέρνα μπροστά! γρύλισε. Κρατάς τή ζωή αύτού τού
νεαρού στά χέρια σου . Π ρώτα αύτόν θά πυροΒολήσω δν
φωνάξεις ΙΊ δέν ύπακούσεις !
Πάντα άπολιθωμένος ό Χένρικ, εΙδε τή Ν Ινα νά προχω­
ράει πρός τά πρώτα σκαλοπάτια ένώ ΟΙ ώμοι της κύρ­
τωναν.
- θά τήν παραλάΒε ις , ήλΙθιε ! μούγκρισε ό Μούσκ ιν
στόν σύντροφό του , πού έΙχε έπιτέλους σταθεί στά

77
πόδια του καί φαινόταν ζαλισμένος όπό τό πέσιμο.
Γιό �να δευτερόλεmο , ή Ν ίνα στρόφηκε στόν νεαρό
Αύστριακό κ ι όρχισε νό κατεβαίνει . . .
'Ύστε ρα, δλα tYIvav σόν έφ ιόλτη ς .
Ή πόρτα τού διαμερίσματος �τριξε, βή ματα όκούστη ­
καν κ α ί ό Ν ικολόι t κανε σόν τρελός μεταβολή , έ ν ώ τ ό
δπλο τ ο υ έκπυ ρσοκροτο ύσε ύπόκωφα, όναπηδώντας στό
χέ ρ ι του .
Ή σφαίρα tστειλε πίσω στ ό διαμέρ ισμα τη γριό γυναί­
κα, πού μόλις ε[χε έμφανιστεί σόν φόντασμα , τυλιγμένη
σέ μιό ρόμπ ντέ σόμπρ πού σερνόταν στό πότωμα.
'Ύστερα ό Χένρικ ξαναβρηκε την έπιθεTlκότητό το υ .
nήδησε στήν πλότη τού Μ ο ύ σκιν καί όρπόχτη κε σόν
όγρ ιόγατα ένώ ό Ρώσος στριφογύριζε γύρω όπό τόν
έαυτό του πρίν διπλωθεί στό δυό όπότομα, πε ρόσε ι τόν
νεαρό πόνω όπό τούς ωμους του καί τόν στριμώξει πόνω
στόν τοίχο , ένώ ή Ν ίνα όρμούσε στό διαμέρισμα φωνό­
ζοντας μ' δλη της τή δύναμη την Ιδιοκτήτρια.
Ό Ν ικολόι δίστασε γιό λίγο , κοίταξε τό μισολιπόθυμο
θ ύ μα του κι ϋ στε ρα ρίχτη κε στή σκόλα παρασύ ροντας
μαζί του τόν Ίγκό ρ , ένώ διόφορα παρόθυρα στό κτίριο
όρχισαν νό φωτίζονται.
Kότασnρη , ή Ν ίνα ξαναε μφανίστη κ ε . 'Ένας λόξιγκας
την τρόνταξε καί, όκου μπισμένη σ' �ναν τοίχο, όρχισε νό
κόνει έ μετό όσταμότητα, τη στιγμή πού ό Χένρικ ση κω­
νόταν. Τήν Ίδια στιγμή στήν αύλή όκούστη κε νό ο ύ ρλιό­
ζε ι μιό γυναίκα.
Ό νεαρός όντρας t κανε δυό βή ματα πρός τό διαμέρι­
σμα κι ϋστερα σωριόστη κε στό πότωμα. Τό φώς ήταν
όναμμένο κι ή φράου Φέρστεν ήταν πεσμένη όνόσκελα,
μέ τό χέ ρια σταυρωμένα, τό μόTlα όρθόνοιχτα μέ μιό
λίμνη όπό αΙμα στό όριστερό της .
'Όλο τό πόνω μέρος τού θώρακό της ήταν �νας
όνοιχτός κ ρατή ρας πού αΙμορραγούσε, Ή καρδιό εΙχε
έ κραγεί κι ή τραχε ία όρτη ρία ήταν κομμένη στό δυό,

78
 'Ακίνητος , μέ τήν ψ υχή στό στόμα, ό νέος όντρας ,
κο ίταξε τό mώμα κι ϋστερα όκουσε π(σω του τό σερνό­
μενο Βήμα της Ν ίνα.
- Γιό όλα φταίω έγώ , μο υ ρμού ρ ισε ή νέα γυναίκα.
ΑΙσθανόταν ύπε ύ θ υνη γιό τόν τρόμο πού εΙχε έρθει
στόν εΙρηνικό κόσμο τών Φέ ρστεν καί μετόνιωνε πικρό
πο ύ εΙχε όκούσει τόν Λεον ίντ Λερμόφ.
Δυστυχώς τώ ρα πιό ήταν όργό.
Κ υ ρ ίως γιό τήν ήλικιωμένη γυναίκα, πού τήν εΙχε
ύποδεχτεί μέ τόση ε ύγένεια.

79
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

Ό Μπάρον έπιθεώρησε τ ή συμφορά μ έ τήν πικρή

αίσθηση μιάς άνεπανόρθωτης καταστροφής κ ι δνοιξε τά
χέρια του σέ μιά κΙνηση όπόγνωσης.
- Δέν μπορούμε νά κάνουμε τΙποτε δλλο όπό τό νά
καλέσουμε τήν όστυνομlα, ψιθύρισε.
'Αποκλειστικά γιά χάρη τής Ν Ινα, ό Χένρικ εΙχε συ μφω­
νήσει νά περιμένουν τόν Μπάρον κι ό νεαρός φάνηκε
όνακουφισμένος δταν όκουσε πώς ό 'Αμερικανός σκε­
φτόταν τό ίδιο μ ' αύτόν. Μόλις εΙχε ξαπλώσει δταν ή νέα
γυναlκα τού τηλεφώνησε καΙ βρέθηκε στην Κράμεργκάσ­
σε σέ λιγότερο όπό πέντε λεmά.
- Μ ιά στιγμή ! εΙπε ό νεαρός Αύστριακός ση κώνοντας
τό τηλέφωνο. Νομlζω πώς πρέπει πρώτα νά συμφωνή­
σου με γιά τό τΙ θά πού με στούς όστυνομικούς !
Ή κατάσταση ήταν όρκετά σοβαρή καΙ δέν χρειαζόταν
νά τής δώσουν διεθνή χαρακτήρα. ΧωρΙς ψεύτικες
δηλώσεις, ό όνιψιός τού θ ύ ματος μπορούσε ν' όποφύγει
ν' όναφέρει τήν πραγματική ταυτότητα τής Ν Ινα Γκου­
ζένκο.
- θά πείς τά όληθ ινά γεγονότα t'1 περΙπου. θά διηγη­
θείς πώς ή ρθες νά συναντήσεις τή Ν Ινα, πως αΙφνιδΙασες
τούς δολοφόνους τήν ωρα πού teyaIvav όπό τό διαμέρι-

81
σμα καί πώς ή παρέμβαση της θείας σο υ τής στοίχισε τή
ζωή . ΤΙποτα περ ισσότερο. Δέν χρε ιόζεται ν' όναφέρεις
πώς οΙ δυό δντρες tσε ρναν κόποια μαζί το υς. Π ρέπει νά
έπιμε ίνε ις στήν έκδοχή τής ληστε ίας . Ξέρουν στήν
οΙκογένε ιό σου πώς ή Ν ίνα είναι Ρωσίδα;
- Δέν τό είπα σέ κανέναν .
- Καί ή Κόρλα ; ρώτησε ή Ν ίνα. Ήταν στό κοντσέρτο
Μασσο ύ μοφ μαζί σου ;
ό
- -Οχι. . . -Η μουν μ �να φίλο . Έ κ ε ίνη δέν ξέρει τίποτα.
Ό Μπάρον ήταν ύποχρεωμένος νά τόν πιστέψει κι
όποφόσισε νό ένε ργήσει σόν νά μήν iΊξερε κανείς ποιό
ήταν ή νέα γυναίκα.
- Νομίζω πώς ή θεία μου τό είχε μαντέ ψεΙ. .. Ήταν
πολύ έξυπνη !
Μ ιό μικρή σιωπή όκολο ύ θησε αύτή τήν όμολογία. 'Έτσι
κι όλλιως , ή δτυχη γυναίκα δέν μπο ρούσε πιό νό πεί
τίποτα. Τό καλύτερο ήταν νό πο ύν πώς ή ένοικιάστρια
τού διαμερίσματος ήταν μιό 'Αμερ ικανίδα πού περνο ύ σε
όπό τή Β ιέννη κι όφού τή νύχτα βρισκόταν στούς
-Ομπερστόιν , δέν μπο ρούσε νό ένδιαφέρει τούς όνακρι­
τές παρό μόνο σάν μόρτυ ρας .
- ΕΊμαστε σύ μφωνοι ; κατέληξε . Έσύ ξέ ρεις μόνο τήν
κ υ ρ ία Ντέξτερ καί δέν δκουσες ποτέ νό μιλούν γιό τή
Ν ίνα Γκουζένκο.
- Μπορείς νό ύπολογίζεις σέ μένα, είπε πολύ σοβαρό
ό Χένρικ. Αύτοί όμως οΙ δνθ ρωποι ήταν . . .
Δ ίστασε μ ή ξέροντας τΙ λέξη ν ό χρησιμοπο ιήσε ι κι ό
Μπόρον συ μπλή ρωσε τή φρόση .
- Π ρό κτορες της Κό Γκέ Μπέ, φυσικό! ΟΙ Σοβιετικοί
όπεχθόνονται τούς λιποτόκτες καί προσπαθούν νό τούς
συλλόβουν, όλλό δέν πρόκειται αύτοί νό πάνε νό καυχη ­
θούν γ ι ό τ ό κατορθώματό τους ! Μή φοβάσαΙ. 'Άλλωστε
θό ήταν πολύ πιθανό νό μήν ξέ ρεις τήν έθνικότητα τής
ένοικιόστριας τής θεΙας σο υ .
Ό νεαρός δντρας έ κανε μεταβολή καί μπή κε στό

82
σαλόνι όπου βρ ισκόταν τό τηλέφωνο. Μόνος τώρα μέ τή
Ν Ινα, ό Μπάρον αΙσθάνθηκε τήν κατάστασή της καί τής
tπιασε άδελφικά τό χέρι.
- Μή ντρέπεσαι γιά τόν Χένρ ικ. Χωρίς αύτόν θά
βρισκόμο υν τώρα στή σοβιετική πρεσβεία, τό ξέρε ις ;
- Δέν ντρέπομαι γι' αύτόν, άλλά γι' αύτήν . . .
Ή Ν Ινα άναφερόταν στήν " Ελεν Φέρστεν πού πάνω της
ό Μπάρον είχε ρ ίξει μιά κουβέρτα λίγα δευτε ρόλεmα
άφότου tφτασε . Δέν είπε τίποτα γιατί δέν μπορούσε νά
πεί τίποτα. Κάθε φορά συνέβαινε σχεδόν ή 'ίδια Ιστορία :
κάπο ιοι άθώοι πλή ρωναν μ έ τη ζωή τους τ ό ό ,τι δ.θ ελά
το υς άνακατε ύτη καν στόν μυστικό πόλε μο πο ύ δέν θά
σταματούσε ποτέ .
- Θά φ ύγω, άποφάσισε . Ή άστυνομία θά παραξενε υ -
τεί πού τηλεφώνησες σ έ μένα πρώτα.
- Καταλαβαίνω.
- Θά τό άντέξε ις ;
Κού νησε καταφατικά τό κεφάλι της κι ό Μπάρον
κράτησε γιά τόν έαυτό του τούς φόβους το υ , Ή νέα
γυναίκα ήταν πιό έ μπειρη καί ψ ύχραιμη άπό τόν νεαρό
έραστή της . "Αν κάποιος tσπαγε, αύτός θά ήταν ό Χένρικ,
όχι έ κε ίνη, άλλά δέν μπο ρούσε νά κάνε ι τίποτα γι' αύτό.
Τό μόνο πού είχε νά κάνει ήταν νά έλπίζε ι πώς ή
άστυνομία θά πίστε υε πώς έπρόκειτο γιά μιά άπλή
β ρωμοδουλειά.
- Μ όλις μπορέσε ις , τηλεφώνησέ μο υ , είπε φ ε ύ ­
γοντας .
Ό Μπάρον τούς κοίταξε φε ύγοντας άπ' τό διαμέ ρ ισμα
καί γιά όλλη μιά φορά βλαστή μησε τό έπάγγελμά του .

Ό Τζήν Ντένις πιπιλιζε τό ψεύτικο τσιγάρο του κι ό

Μπάρον είχε άκόμα στ' άφτιά του τΙς βλαστή μιες πού
είχε πετάξε ι όταν τού τηλεφώνησε άπό τό «Σάκερ» μέσα

83
στή νύχτα.
Ό ύπε ύ θ υ νος τού βιεννέζικου σταθμού όνήκε στήν
κατηγορΙα έκεΙνη τών όντρών πού tμοιαζαν νά μήν
κοιμούνται ποτέ. Άφού εΙπε όσες βρισιές fιξερε, κάλεσε
τόν Μπάρον στήν πρεσβεΙα όπου εΙχε τή θέση τού
πρώτου έ μπορικού γραμματέα, εύφημισμός πού δέν
tπειθε κανέναν καΙ πολύ περισσότερο τΙς σοβ ιετικές
μυστικές ύπηρεσΙες .
Τώρα πιά δέν ύπήρχε θέμα νά κρατηθεί μυστική ή
παρουσΙα τού Μπάρον στή Βιέννη . Έργαζόταν πολλά
χρόνια στήν Κόμπανυ , γιά νά ξέρει πώς αύτού τού εlδους
τά μυστή ρ ια δέν tπειθαν κανέναν, γιά μεγάλο διάστημα.
- Τί ΙιλΙθια ! εΙπε ό Άμερικανός, χτυπώντας τό τραπέζι
πού ήταν μπροστά του .
- τι σού t κανε ; εΙπε tκπληκτος ό Μπάρον.
- Διάβολε ! Δέν τραγουδούν τέτοιες ρομάντζες όταν
ή κατάσταση εΙναι τόσο έπικΙνδυνη καΙ σοβαρή !
- "Αν δέν εΙχε τραγουδήσει τή ρομάντζα, θά βρισκό­
ταν τώρα στά χέρια τών Ρώσων ! όπάντησε ό Μπάρον.
- θέλω νά πώ, πώς δν δέν tνιωθε τήν όνάγκη νά
παΙξει Σού μπερτ μέ τούς "Ομπερστάιν κι αύτόν τόν
Χένρικ, δέν θά τήν εΙχαν lσως προσέξει, αύτή ν καΙ τό
β ιολοντσέλο της !
Ύπήρχε κάποια δόση άλήθειας στήν παρατήρηση τού
Ντένις κι ό Μπάρον σήκωσε τούς ώμους . Ήταν σΙγουρο
πάντως πώς δέν εΙχε προδώσει τή Ν Ινα ό νεαρός
Αύστριακός . Ήταν πολύ έρωτευ μένος γιά νά τό κάνει
αύτό.
- ΚαΙ ή νεαρή Κάρλα; Σύμφωνα μ' αύτά πού tμαθες
δέν ήταν σχεδόν όρραβωνιασμένη μέ τόν Φέρστεν; Σέ
τέτοιες περιπτώσεις οΙ γυναίκες έκδικούνται καΙ μέ
όποιονδήποτε τρόπο !
- Δέν fιξερε πώς ή Ν Ινα εΙναι ΡωσΙδα . . .
- Έσύ τ ό λές αύτό ; γκρ(νιαξε ό 'Αμερικανός.
Κι έδώ, ό ύπεύθυνος τού σταθμού εΙχε μάλλο ν δίκιο,

84
δέν χρησΙμευε όμως σέ τΙποτα νό σKaλΙζOυν τό παρελ­
θόν. "Επρεπε ν' όντιμετωπΙσουν τό παρόν καΙ νό βγόλουν
τό γρηγορότερο τή νέα γυναΙκα όπό τήν ΑύστρΙα.
- θεέ καΙ Κύριε ! όναστέναξε ό Ντένις . Άπό δώ τόν
όκούω τόν Λερμόφ ! θό tπρεπε τό τέλεξ νό εΙχε λειτουρ­
γήσει όνόμεσα στή Β ιέννη καΙ στό Λόνγ κλεϋ, όλλό ήταν
όσκοπο νό ρωτήσει τόν Τζι'ιν Ντένις πόνω σ' αύτό τό
θέμα.
- "Ακου , μέ λΙγη τύχη ή Ν Ινα δέν θ ' όνακριθεί παρό
μόνο σόν μόρτυ ρας καΙ οΙ όρχές δέν έχουν κανέναν λόγο
νό τι'ιν κρατήσουν γιό πολύ, οΟτε νό τήν ύποmευθούνl
Δέν έ μεινε μόνη οΟτε γιό μιό στιγμι'ι όλόκληρο τό β ρόδυ !
- Δέν έμπιστεύομαι τι'ιν τύχη σέ τέτοια παχνΙδια. ΟΙ
όστυνομικοl αύτής τής χώρας δέν εΙναι πιό τρελοl όπό
όλλού καί ξέρουν καλό πώς οΙ ληστές δέν εΙναι κοινοl
δολοφόνοι ! "Αν τό φόνε αύτό τό Ψέμα, έγώ νό πόω νό
πνιγώ!
Ό Ντένις ζούσε έπικίνδυνα, όλλό ό Μπόρον δέν
θέλησ� νό τού τό έπιση μόνει.
- ·Άς ύποθέσουμε πώς ή Ν ίνα εΙναι στ' όλι'ιθεια ή
κυρΙα Ντέξτερ πού κόνει τή βόλτα της στι'ι Β ιέννη . . . Ποιό
ρόλο παίζει ή πρεσβεία σ' αύτή τήν περΙmωση ; '·Οταν
δηλαδι'ι μιό ΆμερικανΙδα ύπή κοος εΙναι όνακατεμένη σέ
φόνο ;
- Κανένα ρόλο . Τέλος πάντων , φροντΙζει όπλώς γιό νό
νόμιμα δικαιώματό της .
ΧωρΙς νό τό θέλει, ό Τζήν Ντένις πήρε ϋφος περιφρο­
νητικό πού μαρτυ ρούσε τήν έκτίμηση πού εΙχε σ' αύτό τό
περιβόητα δικαιώματα.
- Τότε φρόντισε νό έπέμβει γρήγορα καί νό κόνει τ'
όδύνατα δυνατό, γιό νό βγεί ή φιλενόδα τού Λερμόφ όπό
τό όδιέξοδο !
- ·Έτσι, έ ; "Αν όνακατευτώ στήν ύπόθεση , εΙναι σόν νό
κολλόω μιό καρτέλα στήν πλότη αύτής τής κοπέλας :
Π ροσοχή ! Σοβ ιετική λιποτόκτης !

86
 - Καί τό ψ ε ύτικο διαβατή ριο πού της tδωσες ; Ή
πρεσβεία θά έπιβεβαιώσε ι τήν αύθ εντικότητά του ;
- Αύτό εΙναι τακτοποιη μένο ! άπάντησε ό Ντένις . Τό
Λάνγκλεϋ t κανε καλή δουλε ιά καί δέν θά ύπάρξουν
κενά.
Ό Μπάρον κοΙταξε τό ρολόι του καί σηκώθηκε άπό τήν
καρέκλα το υ . Δέν εΙχε τΙποτε δλλο νά κάνει άπό τό νά
περιμένει νέα άπό τή Ν ίνα καί γι' αύτό tπρεπε νά
ξαναγ υ ρ ίσε ι στό ξενοδοχείο του .
Μ έ λίγη τύχη , ίσως καί ν ά μπορούσε ν ά κοιμη θεί γιά
λίγο .
- Νά μέ κρατάς ένή μερο, εΙπε ό Άμερ ικανός . Μ όλις
ξη μερώσει θά σού στεΙλω κάπο ιο βοηθό. "Αν συμβεί
τίποτα σ' αύτό τό κορίτσι, θά αύτοκτονήσω !
Ό Μπάρον άναστέναξε . Αύτός ό « κάποιος βοηθός " ,
τόν όποίο εΙχε άναφέρει ό Ντένις, ήταν σίγουρα tνας
σωματοφ ύλακας ε Ιδικευ μένος στήν προστασΙα τών άπε ι­
λου μένων πολιτικών η ση μαντικών προσωπικοτήτων.
Μ' δλλα λόγια, άνέβαιναν δλλο tva σκαλοπάτι της
όμεσης δράσης.
Ό Μπάρον γύρισε στό «Σάκερ " δπου ξάπλωσε έντε­
λώς έξαντλη μένος καί δέν ξύπνησε παρά μόνο στίς όχτώ
τό πρωί, δταν τού τηλεφώνησε ή Ν ίνα Γκουζένκο γιά νά
τού πεί πώς οΙ άστυνομικοΙ μόλις εΙχαν φύγε ι άπό τήν
Κράμεργκάσσε .
- Πώς πήγαν τά πράγματα ;
- "Οχι πολύ όσχη μα. Ό Χένρικ τά κατάφερε άρκετά
καλά μέ τόν έπιθεωρητή Μάννινγ κ , όλλά . . .
- Άλλά τ Ι ; ρώτησε άνήσυχα ό Μπάρον.
- Μού ζήτησε τό δ ιαβατή ριό μου , φυσικά, καί δέν τό
β ρηκα! Ήταν πολύ δύσπιστος !
Αύτό μόνο tλειπε ! Άπό τήν όλλη δκρη τού σύρματος ,
ή Ν ίνα δέν φαινόταν ν' άνησυχεί καΙ πολύ γι' αύτή τή
λεmομέρεια, άλλά ήταν πιθανό νά προκαλέσει μιά σειρά
άπό πολύ ένοχλητικά γεγονότα.

86
 - Μάλλον θά τό mϊ ραν μαζί τους, δέν νομίζεις ;
- Μπορεϊ. . .
- Ό έπιθεωρητής Μ άνν ινγ κ είπε πώς θ ά κάνε ι μιά
έξακρ ίβωση στήν πρεσβεία . . .
Μ ' όλλα λόγια, ό Τζήν Ντένις θ ά κατέβαλε κάποια
προσπάθεια γιά νά «περιορίσε ι» την �Kταση τής ύπόθε­
σης Φέρστεν.
- Φυσικά δέν μπορεϊς ν ' άπομακρυνθεϊς άπ' τήν πόλη ,
�τσι ;
- ·0 έπιθεωρητής είπε πώς θά ξαναγυρίσε ι τό μεση­
μέρι. . .
Άποκαρδ ιωμένος , ό Μπάρον � Kλε ισε τ ό τηλέφωνο,
λέγοντας πώς θά πήγαινε έκεϊ μέσα στό πρωινό καί
ζητώντας άπό τή νέα γυναίκα νά μή βγεϊ καθόλου �ξω.
·Ύστερα τηλεφώνησε στόν Τζήν Ντένις , άλλά ό ύπεύ­
θ υνος τού σταθμού είχε έξαφανιστεϊ.
Ίσως γιατί, γιά τήν ωρα, δέν iΊ θελε νά μιλήσει μέ τόν
άπεσταλμένο τού Λάνγκλε ϋ .

87
ΚΕΦΑΛΑΙ Ο Ο ΓΔΟΟ

Ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν κοlταξε τόν Ν ικολάι Μ ο ύ σκ ιν πού

στεκόταν όρθιος άπέναντί του καί προσπάθησε νά
συγκρατηθει. Π ενήντα χρόνια νωρΙτε ρα, οΙ πρόγονοΙ του
θά κανόνιζαν τήν άποτυχία τού πράκτορα μέ μερικές
δωδε κάδες βου ρδουλιές Ό βού ρδουλας εΙχε έξαφανι­
. . .

στεϊ άπό τό όπλοστάσιο τής Σοβιετικης 'Ένωση ς κ ι ήταν

μεγόλο κρ Ιμα.
Μ ιά τοπική έφημερ Ιδα άνοιχτή μπροστά του tγραφε
γιά τόν θάνατο τής φράου Φέ ρστεν στήν πέ μπτη σελίδα,
στά ψιλά, άλλά γιά άντόλλαγμα ό θάνατος τού όδηγού
το ύ ταξl φιγου ράριζε στήν καλύτερη θέση .
Ή ΑύστρΙα ήταν μιά χώρα ούδέτερη καΙ ήθελε νά
μείνει tτσι. οι άρχηγοl της δέν lΊθελαν νά t pxoVTaI οΙ
μυστικές ύπη ρεσΙες όλου τού κόσμου καΙ νά κανον ίζο υν
έ κεϊ τούς λογαριασμούς τους.
Γιά τήν ωρα, κανε Ις δέν φαινόταν ν' άμφιβάλλε ι γιά τήν
πραγ ματική ταυτότητα τής Ν Ινα Γκουζένκο, όλλά ή
κατάσταση μπορούσε άπό τή μιά στιγμή στήν δλλη ν '
άλλάξει.
Μ' δλλα λόγια, tπρεπε νά δράσουν μέ πολλή προσοχή
καί τώρα πού ή β ιολοντσελlστα τού "Αλεξ Μασσο ύ μοφ
ήταν κάτω άπό τήν έπΙβλεψη της άστυνομΙας της Β ιέν-

89
νης , τό παραμικρό λάθος θά μπορούσε νά εΙναι μοιραίο .
- Μήπως μπορο ύ με νά δράσο υ με μέσω τού φιλαρά­
κου της ; πρότεινε ό Νικολάι, πο ύ �τρεφε μιά κρυφή
άνάγκη εκδίκησης εναντίον τού νεαρού Αύ στριακού πού
ή επέμβασή του τά εΙχε καταστρέψει δλα.
'Ο συνταγματάρχης δέν �Kανε κάν τόν κόπο νά
ση κώσε ι τούς ωμους το υ . ΕΙχε άκριβείς όδηγίες σ' δ,ΤΙ
άφορούσε τή Ν ίνα, άλλά όχι μέχρι το ύ ση μείου νά
δημιου ργηθούν διπλω ματικές περιπλοκές καί γιά τήν
ωρα μπορούσε νά ύπολογίζει σέ κάποια άνάπαυλα. ΟΙ
Φέρστεν ήταν μιά παλιά βιεννέζικη οΙκογένεια καί ή
�ρευνα τών άστυ νομ ικών θά κρατούσε τή νέα γυναίκα
στή χώρα του λάχιστον γιά σα ράντα όχτώ ώρες άκόμα .
- Κάνε δ , Τ Ι νομίζε ις , άλλά δ έ ν θέλω ούτε ν ά φταρνι­
στεί ή Ν ίνα Γκουζένκο χωρίς νά ε Ιδοποιη θώ! Κατάλαβες ;
'Ο Μούσκιν συ μφώνησε χωρίς ενθουσιασμό. Ή βιολον­
τσελίστα εΙχε τυπώσε ι στή μνή μη της τά χαρακτη ριστικά
του άπό τήν προηγο ύ μενη νύχτα κ ι ό νεαρός Χένρικ δέν
θά εΙχε μείνει άκάλυπτος .
- Κράτα τόν Ίγκόρ γιά ρεζέρβα καί προσπαθήστε νά
μή σας επιση μάνουν. Π ε ρ ιμένω κάποιον πού θά �ρθει
άπό τή Μ όσχα καί θ ' άναλόβει τήν ύπόθεση .
'Ο Νικολάι �Kανε νόη μα πώς κατάλαβε. Ήταν εξοργι­
σμένος , άλλά καί άρκετά φανατικός γιά νά ύπακούσει,
ξεχνώντας τήν ψ υχική του κατάσταση .
Μ όλις �μεινε μόνος , ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν όναψε �να
τσιγάρο ξεφυλλίζοντας ταυτόχρονα τό ντοσιέ πο ύ ήταν
μπροστά του . Τά κανονικά χαρακτη ριστικά τής Ν ίνα
Γκουζένκο, πλαισιωμένα άπ' τά σκού ρα μαλλ ιά της καί
βγαλμένα σέ πολλά άντίτυπα, � μoιαζαν νά τόν γοητεύ ­
ο υ ν . 'Ολόκληρη ή ζωή τής νέας γυναίκας rι σχεδόν, ήταν
εκεί, άπλωμένη μπροστά του , χωρίς την παραμικρή σκιά
καί χωρ ίς τό παραμικρό λάθος. Τό πρώτο εΙχε γίνει στό
Ζάλτσμπου ργκ.
Π ροσωπικά, ό συνταγματάρχης δέν ήταν ποτέ άπόλυτα

90
σύ μφωνος μέ τήν έπιχείρηση τής Κράμεργκάσσε , πού
περιέκλειε πολλά καί χοντρά ρ ίσκα. Μ ετά τήν άποτυχlα
της , ή Μ όσχα εΙχε πάρει όλλη άπόφαση . Τό Ιδιο άνεδαφι­
κή όπως καί ή πρώτη , άλλά μ' �να φοβερό πλεονέ κτημα,
δν πετύχαινε .
Φυσικά, πεθαμένη ή Ν ίνα θά μπορούσε νά δυσκολέψει
τούς Άμερ ικανο ύς σέ σχέση μέ τή συνεργασία τους μέ
τόν Λερμόφ ... Ζωντανή , θά μπο ρούσε έπίσης, μέ κάπο ια
καθυστέρηση νά τούς κάνει νά άστοχήσουν, πράγμα πού
ήταν τό ούσιώδες .
Τό μόνο πρόβλημα ήταν νά πλησιάσουν τή νέα γυναίκα
χωρ ίς Ο Ι φύλακες όγγελοl της πού ή CIA εΙχε μαζέψει
γύρω της νά τό άντιληφθούν. 'Ένα χαμόγελο σχη ματί­
στηκε στά χε [λια του : �τσι κ ι άλλ ιώς , ή Ν ίνα Γκουζένκο
ήταν καταδ ικασμένη καί δέν μπορούσε νά γλιτώσε ι.
ΤΗταν μόνο ζήτημα χρόνο υ .
Συλλογιζόταν άκόμα, όταν τ ό όνομα τ ο ύ 'Άλεξ Μασ­
σο ύ μοφ χό ρεψε μπροστά στά μάτια του καΙ ξαναχαμογέ ­
λασε. Ό πιανίστας ήταν μιά καλή Ιδέα κι ό Γκεόργκ
Ρεμπο υ ρ ιάν, ό λοχαγός πού θά έφτανε άπό τή Μ όσχα γιά
νά τόν βοηθήσει νά λύσει τό πρόβλημά του , θά συ μφω­
νούσε σίγουρα μαζί του .
Ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν, όρχισε ν ά χαλαρώνει καί σή κωσε
τό άκουστικό.

Ό Μπάρον άκού μπησε τό χέρι του στόν ώμο τής Ν Ινα,

πού φαινόταν πολύ νευ ρική .
- Ήρέμησε, Ν ίνα. Π ήγαινε ν ά έτοιμάσεις τ ά πράγματά
σου , φεύγουμε . . .
Ή όστυνομία εΙχε ζητήσει άπό τ ή νέα γυναίκα ν ά μήν
έγκαταλεΙψει τήν πόλη , άλλά τίποτα δέν τής άπαγόρ ε υ ε
νά πάει ν ά μείνει στ ό ξενοδοχείο. Ό Μπάρον σή κωσε τ ό
άκουστικό κ α Ι κάλεσε τ ό ν Ντένις, π ο ύ ήρθε όμέσως καΙ

91
συ μφώνησε μέ τήν όπόφαση τού συνεργότη του νό
πόρει τή Ν Ινα στό « Σόκε ρ » .
- Ύπόρχει μιό έπιπλέον σκοτο ύ ρα, κατέληξε ό Μπό­
ρον. Δέν βρΙσκει τό διαβατήριό της.
Μ ιό σειρό όπό βλαστήμιες όκούστηκαν, κι όταν ό
συνομιλητής του ήρέμησε, ό Μπόρον προσπόθησε νό
δικαιολογήσει τή Ν Ινα.
- ΕΙναι φυσικό αύτοΙ πού τής έπιτέθηκαν νό τό
κρότησαν! ΕΙναι �νας καλός τρόπος γιό νό έμποδΙσουν
τή νέα γυναΙκα νό φύγει όπό τήν ΑύστρΙα, έξήγησε .
- Νlσως , όλλό �να διαβατή ριο, κυρ[ως όταν εΙναι
σχεδόν -όληθ ινό, δέν μοιρόζεται σόν εΙσιτή ριο τού μετρό,
Ό Μπόρον χαμογέλασε όκούγοντας τόν Ντένις . . Ό .

ύπεύθυνος τού σταθμού β ρισκόταν πρόγματι σέ δύσκο­

λη θέση γιατ[ οΙ έπ[σημες ύπη ρεσ[ες τής πρεσβεΙας Μν
"ξεραν τήν πραγματική ταυτότητα τής ΡοζαλΙν Ντέξτερ .
· Η έ μπόθεια όνόμεσα στούς έπΙσημους διπλωμότες καΙ
στΙς παρόλληλες ύπηρεσΙες δέν ήταν μύ θος .
- Μή μ ο ύ πείς πώς δέν μπορείς ν ό τής βγόλε ις όλλο ,
εΙπε. ΚαΙ πιό όληθ ινό όπό τό προηγού μενο ...
- Θό προσπαθήσω, όλλό δέν πρέπε ι αύτό νό γΙνεται
συνήθεια!
- Πότε ;
·
_ ΝΑς πού με σέ εiκοσι τέσσερις & ρες, ωσπου νό τής
δοθεί ή όδεια νό φύγει όπό τή Βιέννη !
Μ ετό τή συνομιλΙα, ό Μπόρον πήγε νό βρεί τή Ν Ινα πού
έξακολουθούσε νό νιώθει ύπεύθυνη γιό τόν θόνατο τής
ΝΕλεν Φέρστεν κι ή διόθεσή της Μν ήταν καθόλου καλή .
- Θό "θελα νό φ ύγω τό γρηγορότερο, ψιθύρισε . Π ρΙν
συμβεί κι όλλο δρόμα !
Δέν χρειαζόταν νό τή ρωτήσει κανεΙς ποιόν εΙχε στόν
νού της . . Ό Χένρικ Φέρστεν θό "θελε σΙγουρα νό τήν
.

ξανασυναντήσει καΙ δέν "θελε νό τόν όφήσει νό ριψοκιν­

δυνεύει γιό χόρη της .
- ΝομΙζω πώς αύριο θό β ρΙσκεσαι στ ό όεροπλόνο . . .

82
 'Αποτέλειωνε τή φράση του όταν χτύπησε πάλι τό
τηλέφωνο καΙ πηγε ν: άπαντήσει, άφού δ lστασε γιά λlγο.
Τυπικά δέν εΙχε καμιά δουλειά στό διαμέρισμα κι όν ήταν
ή άστυνομlα θά τόν ρωτούσε ποιός ήταν . . .
- Έ μπρός ; εΙπε σηκώνοντας τό άκουστικό.
'Ακούστη καν κρότοι κι άνοιγοκλεισlματα σάν ή κλήση
νά έρχόταν άπό όλλο κόσμο κι ϋστερα μιά άντρική φωνή
άρκετά καθαρή ζήτησε τή Ν Ινα Ντέξτερ μέ έντονη
άμερικάνικη προφορά.
- 'Ένα λεmό, σάς παρακαλώ! άπάντησε ό Μπάρον.
Ή νέα γυναlκα βρισκόταν στήν εΤσοδο τού σαλονιού
καΙ της έδωσε τό άκουστικό.
- Νομlζω πώς σού τηλεφωνούν άπό τΙς Ήνωμένες
Πολιτείες .
Φάνηκε σαστισμένη κι ϋστερα μιά σκιά άνησυχlας .
πέρασε άπό τά χαρακτη ριστικά της ένώ έπαιρνε τό
άκουστικό. ΧωρΙς νά της ζητήσει τήν όδεια, ό Μπάρον
πήρε τό δεύτερο άκουστικό καΙ στό αύτl του έφτασε μιά
φωνή πού μιλούσε άγγλικά, άλλά μέ ξενική προφορά πού
ευκολα τήν καταλάβαινες .
- Μ έ άναγνωρlζεις, Νινα;
- Φυσικά! άπάντησε ή νέα γυναΙκα σφίγγοντας τό
άκουστικό τόσο δυνατά πού τά δάχτυλά της όρχισαν ν'
άσπρlζουν.
- ΕΙσαι καλά ;
Ήταν ό Λερμόφ χωρΙς άμφιβολlα . . . 'Από τό μυστικό
άμερικάνικο καταφύγιό του , καλούσε τήν έρωμένη του
γιά νά μάθει νέα της καΙ νά βεβαιωθεί πώς ΟΙ φύλακές
του δέν τού έλεγαν Ψέματα.
- ΕΙμαι καλά καΙ σκοπεύω νά φύγω αυριο . . .
'Από τήν όλλη όκρη τού σύρματος, ό Σοβιετικός
μιλούσε πολύ άργά, μέ παύσεις άνάμεσα στΙς φράσεις
πού άπόδειχναν πώς έπρεπε νά ψάξει γιά τΙς λέξεις, ωστε
νά πεί όσο τό δυνατό λιγότερα άπό φόβο μήπως τόν
όκουγαν. Αύτοl πού τόν περιστοlχιζαν σlγου ρα τού εΙχαν

93
κόνει μόθημα πρίν τού έπιτρέψουν νό τηλεφωνήσει.
- Σού λεΙπει τίποτα ; "Εχεις όρκετό χρή ματα ;
- -Εχω ό,ΤΙ μού χρε ιόζεται, μήν όνησυχεϊς !
- Καλό ! Χαίρομαι πού εΙσαι έντόξε ι ! Σέ περιμένω μέ
όνυπομονησία ! ·Ωρβουόρ . . .
' Η έπικοινωνία δ ιακόπη κε όπότομα μετό όπό τήν
τελε υταία λέξη , κ ι ή Ν ίνα όκούμπησε τό όκουστικό.
- Ήταν ό συνταγματάρχης Λερμόφ, εΙπε .
- Τό κατόλαβα. Φαίνεται πώς όνυπομονεϊ νό σέ ξανα-
β ρεΙ
- Τόν ξέρω καλό. Δέν τό εΙπε , όλλό θό πρέπε ι νό εΙναι
�ξω φρενών μαζί μου .
- Δέν tχε ι κανένα λόγο . . . .
- 'Έχει! Φέρθηκα σάν iΊ λίθια στό Ζάλτσμπουργκ, νομί-
ζοντας πώς ό "Αλεξ εΙχε τήν ϊδια μέ μένα πρόθεση ! Αύτή
τη στιγμή θό tπρεπε νό β ρ ίσκομαι στό Παρίσι, τήν
έπομένη , θό tπαιρνα tva όεροπλόνο γιό τή Ν έα Ύόρκη
καΙ δέν θό εΙχαν γίνει όλες αύτές οΙ φασαρίες.
Ο Ι φασαρ ίες καί, φυσικό, ό θόνατος της "Ελεν Φέρ­
στεν.
Π έντε λεmό όργότε ρα, ό Χένρικ τηλεφώνησε καΙ μετό
όπό tva όρνητικό ν ε ύ μα της Ν Ινα, ό Μπόρον τού ζήτησε
νό ξανατηλεφωνήσει λΙγο όργότε ρα, στό "Σόκερ .. όπου
έκείνη θό εΙχε βρεϊ �να καταφύγιο.
Μ ετό όπό μισή ωρα, tφτασαν στό περίφημο ξενοδο­
χεϊο της Φιλχαρμ ό νικε ρστρόσσε καί ό πρώτος δνθρωπος
πού εΙδε ό Μπόρον στό χώλ ήταν ό νεαρός Αύστριακός.
'Ακριβώς πίσω του , ό Μπόρον εΙδε tvav δντρα τυλιγμέ­
νο σ' tva πρόσινο όδιόβ ροχο πού φορούσε καπέλο κι
εΙχε τό χέρια στίς τσέπες .
Δέν ήταν δύ σκολο ν' όναγνωρίσει τόν γορ ίλα πού τού
εΙχε στείλει γιό ένΙσχυση ό Τζήν Ντένις .
Ή Ν ίνα θό εΙχε όπό δώ καί στό έξης δυό σωματοφύλα­
κες, πρόγμα ό μως πού δέν της έξασφόλιζε όπωσδήποτε
όπόλυτη όσφόλε ια.

94
ΚΕΦΑΛΑ Ι Ο ΕΝΑΤΟ

Ό δντρας �σφιξε τό χέρι τού Μπόρον, πού νόμισε δτι

θό τού τό έλιωνε καΙ πού τό τρόβηξε παρό τή ζη μιό πού
εΙχε ύποστεί, ένα δε υτε ρόλεmο όργότερα.
- Μ έ λένε Κορνέλιους Κόρσον, εΙπε μέ φωνή πού
θ ύ μιζε τόν Ρόμπερτ Μ Ιτσαμ. Μού όνόθεσαν νό σάς δώσω
αύτό.
" Ενα Βόλτερ ΡΡΚ έπεσε πόνω στήν κουβέρτα, δΙπλα
στόν Μπόρον, πού τό πη ρε μ' ένα μορφασμό . Ή μικρή
πολύ όπλή ύπόθεση τού Μόικ Κλόντιους Νταίβ ιντσον
μετατρεπόταν σέ τακτική μόχη , όλλό εΙχε όρχίσει νό
συνηθίζει σ' αύτού τού εΥδους τίς έξελίξεις . 'ΑπέναντΙ
του , καθισμένος στό ό.λλο κρεβότι της σου ίτας , ό
Κόρσον έλεγχε σιωπηλό ένα αύτό ματο Κόλτ 45 κι ένα
μικρό Κόμπρα πού μόλις έπιανε τό τρία τέταρτα της
χούφτας του .
- Έντόξει ! εΙπε μ ' έναν όναστεναγμό , Ικανοποιημένος
μέ τόν έλεγχο πού εΙχε κόνει. Τί συμβαίνει έδώ ;
Ό . Μ πόρον iΊξερε την κατηγορία τών όνθ ρώπων στήν
όποΙα όνη κε ό Κορνέλιους Κόρσον. Ψηλός , γεροδεμέ­
νος , καλός χριστιανός , καλός σύζυγος , καλός πατέρας ,
πεισμένος μιό γιό πόντα πώς οΙ Ήνωμένες Π ολιτείες της
Αμερικης δέν μπορούσαν παρό νό ένεργούν γιό τό
•

95
γενικό ένδιαφέρον τής όνθρωπότητας . Δέν ύπήρχε
όμοιός του στήν όμεση δρόση καΙ μπορούσε νό ρισκάρει
τή ζωή του δέκα φορές γιά νά προστατέψει αύτήν πού
τού εΙχαν έμπιστευτεί.
- 0 Τζήν Ντένις δέν σού εΙπε τΙποτα;
'

- wOXI. Τόν εΙδα μόνο γιά μερικά λεmά καΙ μού εΙπε
πώς έσύ θά μ' ένημερώσεις . WΕφτασα μόλις σήμερα τό
πρωl, μέσω ΖυρΙχης . . .
Ό Μπάρον κούνησε τό κεφάλι του . Τ ό Λάνγκλεύ δέν
tστελνε τούς γoρlλες του γιά τό τΙποτα κι ή παρουσlα
τού Κάρσον δήλωνε καθαρά πόσο σημαντική εΙχε γΙνει ή
Ν Ινα Γκουζένκο στά μάτια τού Νταl6ιντσον.
- Σ ' tστειλαν καΙ σένα μέ τό Κονκόρντ;
Τά μάτια τού Κορνέλιους γέμισαν μέ παιδική θλΙψη σάν
νά ήταν κανένα παιδάκι μπροστά στή χριστουγεννιάτικη
6ιτρΙνα μέ τά παιχνΙδια.
- wOXI, δέν εΙχα δικαΙωμα παρά μόνο γιά fva Τζάμπο
τής Τ.νν.Α. , όπάντησε. Κι όχι στήν πρώτη θέση !
- Δέν πειράζει, θά τό πάρεις μιά όλλη φορά, μουρμού­
ρισε ό Μπάρον γιά νά τόν παρηγορήσεΙ. Στό μεταξύ ,
πρέπει νά προστατέψουμε μιά νεαρή Αύστριακή πού
tKaVE τό μεγάλο σάλτο στήν ΑύστρΙα καΙ νά τήν πάμε
στήν Ούάσιγκτον σέ καλή κατάσταση.
Ό Κάρσον κούνησε καταφατικά τό κεφάλι του . Τό νά
θέλει μιά νέα γυναlκα νά έγκαταλεΙψει τήν κομμουνιστι­
κή « κόλαση» γιά νά πάει νά έγκατασταθεί στόν όμερικά­
νικο «παράδεισο » , τού ήταν όρκετή έξήγηση κι ό Μπά­
ρον δέν χρειάστηκε νά τού όναφέρει τόν Λεονlντ
Λερμόφ.
- Ποιός εΙναι αύτός πού τή συνοδεύει;
- 'Ένας Αύστριακός, μουσικός σάν καΙ κεΙνην, πού τόν
γνώρισε στή Β ιέννη. Τόν λένε Χένρικ Φέρστεν.
- ΒρΙσκεται πολύ καιρό στήν ΑύστρΙα;
- "Οχι καΙ τόσο . . . WΑς πούμε δυό rι τρείς μέρες . . .
- ΚαΙ 6ρήκε κιόλας μπ6υ φρtνr, ρώτησε t κnλη κτος
-

98
ό Κορνέλιους.
- Κιόλας , εΙπε ό Μπόρον χωρΙς νό γελόσει.
Ό σύντροφός του tκανε μιό γκριμότσα θαυμασμού.
Ήταν όνθρωπος πού εΙχε όπλές Ιδέες γιό τόν tρωτα, τό
σέξ καΙ τόν γάμο, άλλά σήκωσε τούς ωμους του γιό νό
δεΙξει πώς , στό κότω - κότω, αύτή ή λεπτομέρεια δέν τόν
όφορούσε.
- θά μοιραστού με τή δουλε ιό, κατέληξε ό Μπόρον.
Τό δωμότιό της β ρΙσκεται σ' αύτόν τόν όροφο, δυστυχώς
όχι δΙπλα στό δικό μου t'I στό δικό σου , άλλό δέν εΙχαμε
όλλ η δ υνατότητα. Ούσιαστικό, δέν πρέπει νό ύπόρξουν
περιπλοκές .
- Κυ ρΙως , όν μεΙνει κλεισμένη στή σου Ιτα της !
'0 Μπάρον f κανε tva μορφασμό. Τό πρόγματα δέν
ήταν ποτέ πολύ όπλά κι όν όκόμα ή Ν Ινα ήταν πολύ
συνεργόσιμη , tπρεπε νό τή χειριστούν μέ προσοχή . Δέν
χρειαζόταν νά εΙναι κανεΙς ψ υχολόγος γιά νά καταλάβει
πώς τά συναισθήματά της γιό τόν ΛεονΙντ Λερμόφ εΙχαν
ψ υχρανθεί μέ τόν χωρ ισμό καΙ πώς δέχτηκε νά τόν
συναντήσει στήν 'Αμερική μόνο καΙ μόνο γιό νό φύγει
όπό τή Σοβιετική 'Ένωση . Έπιπλέον, ή όνόμειξη τού
νεαρού Χένρικ στή ζωή της έπιδεΙνωνε τό πράγματα.
- Μπορεί νά πηγαινοέρχεται όπως έκεΙνη θέλει, όπάν­
τησε. Φυσικά, εΤμαστε έδώ γιό νά τήν πεΙσο υ με νά μή
ριψοκινδυνέψει καΙ πολύ .
- VA, μουρμούρισε ό Κόρσον άπογοητευ μένος όλλό
ύπάκουος.
Ό Μπόρον σώπασε. Δέν χρειαζόταν νά άποθαρρύνει
τόν κορνέ άλλό, όν "τανε στή θέση τής Ν Ινα, "ξερε πολύ
καλό τΙ θά tκανε . Στή Βιέννη , μιά μουσικός τής δικής της
κλάσης δέν θά tμενε γιό πολύ καιρό χωρ Ις δουλειά καΙ
όρκούσε νά ζητήσει ή νέα γυναΙκα πολιτικό όσυλο όπό
τήν ΑύστρΙα γιό νά βρεθεί όμέσως κάτω όπό τήν εύθύνη
τών όρχών τής χώρας, πού δέν όστειεύονταν μέ τό
άνθρώπινα δικαιώματα καΙ τήν έλεύθερη μετακΙνηση τών

97
άνθ ρώπων , όπως εΙχαν δηλώσε ι στό ΈλσΙνκι.
Μ' όλλα λόγια, ό Μ πάρον προτιμούσε νά μή στριμώχνει
καΙ πολύ τή νέα γυ ναΙκα ούτε καί νά τήν τρο μάζε ι, όχι
τόσο γιά νά μήν τήν ένοχλεί, όσο γιά νά μήν τής μπεί ή
Ιδέα ν ' άκούσε ι τίς συμβουλές τού νεαρού έ ραστή της ,
πού σΙγου ρα θά προσπαθούσε ν ά τή ν πείσει ν ά μείνει
κοντά του .
"Αν συνέβαινε α ύ τή ή συμφορά, ό ΛεονΙντ ΛερμόφΥπού
ηδη εΙχε άδύνατη καρδιά, κινδύνευε νά πάθ ε ι καμιά
συγκοπή κι ό Μπάρον προτιμούσε νά μή σκέφτεται tva
τέτοιο ένδεχόμενο.

Τό DC 1 0 τής Σου ισαίρ εΙχε προσγειωθεί στό Σεσάτ.

δέκα λεπτά νωρίτερα καί μόλις ό 'Άλεξ Μασσο ύ μοφ
τέλε ιωσt τόν τελωνειακό tλεγχο , μιά άντρική σιλου έτα
έμφαν Ιστη κε μπροστά του .
- ΕΙμαι ό Γκεόργκ Ρεμπο υ ρ ιάν , άγαπητέ μου σύντρο­
φε . Ό συ νταγματάρχης Γκουλιάν μού άνέθεσε νά σας
. .

ύποδεχτώ καί νά φροντίσω αύτό τό άπρόβλεπτο ταξίδι

σας νά μήν εΙναι πολύ όδυνη ρό.
Ό πιανίστας κούνη σε τό κεφάλι καί σή κωσε τούς
ώμους.
- Φοβόσαστε μήπως τό σκάσω καί γώ γιά τή Δύση ;
ρώτησε. Θά μπορούσα νά τό εΙχα κάνει δέκα φορές ως
τώρα, tTaI δέν εΙναι ;
Ό Γκεόργκ Ρεμπου ριάν πή ρε ϋφος θ ιγμένου καί
ϋστερα παρέλαΒε τή μικρή βαλίτσα τού ταξιδιώτη . ΤΗταν
tνας όντρας γύρω στά σαράντα, ντυ μένος μέ σκού ρα
ρούχα πού μπορούσε, λίγο - πολύ, νά πε ράσε ι άπαρατή­
ρητος , εΤτε βρισκόταν aτή Μόσχα, εΤτε στό Παρίσι, εΤτε
στό Λονδίνο . Λοχαγός πού tλπιζε γρήγορα νά γίνει
ταγματάρχης , άνή κε aτή νέα γενιά τών νεαρών λύ κων
τής Κά Γκέ Μπέ μέ πολύ μεγάλα δόντια καί πλατιά

98
 όvτlληψη γιά τό λενινομαρξιστικό δόγμα�
- -Ελα, tχω tva αύτοκίνητο στό πάρκινγκ, σύντροφε
Μασσο ύ μοφ.
- Νά μέ φωνάζεις μαίτρ ! γκρΙνιαξε ό πιανΙστας πού
τόν ένοχλούσε ό σύντροφός του κ ι ήταν tξαλλος μέ την
άλλαγή πού εΙχαν έπιβάλει στό πρόγραμμά του .
ΟΙ προβλεπόμενες τριάντα tξι ώρες έλευθερίας στή
γαλλική πρωτε ύουσα πήγαιναν στράφι, άλλά όταν σέ
λένε -Αλεξ Μασσο ύ μοφ, δέν μπορείς παρά νά ύποκύ­
'
mεις στό γενικό συμφέρον τού κράτους κ υρίως όταν
αύτό έμφανίζεται κάτω όπό μιά διαταγή τής Κά Γκέ Μπέ .
Ό Γκεόργκ Ρεμπουριάν δέν όντέδρασε στήν προσβο­
λή κι όδήγησε τόν ταξιδιώτη σέ μιά παλιά Μερσεντές της
πρεσβεΙας , όπου κάθισε ό ίδιος στό τιμόνι.
- Τί συμβαίνει ; ρώτησε λΙγο όργότερα ό πιανΙστας .
- Δέν μπορείτε νά μαντέψετε λίγο; ρώτησε εΙρωνικά ό
όδηγός.
- Π ρόκειται γιά τή Νίνα, t ;
- Π ροσπαθούμε ν ά έπανορθώσουμε τίς βλακείες
της . . .
- Βλακείες; Νομίζω πώς t κανε πολύ καλά πού δοκίμα­
σε τήν τύχη της ! γκρίνιαξε ό Μασσούμοφ. Έγώ στή θέση
της . . .
- Τ ί θ ά κάνατε έσείς στή θέση της ; ρώτησε μαλακά ό
Ρεμπουριάν.
- Τίποτα ! Δέν βρίσκομαι στή θέση της , αύτό εΙναι όλο !
Αύτή ή ρεαλιστική διαπίστωση tκλεισε τη συζήτηση κι
ό "Αλεξ δναψε tva τσιγάρο χωρίς νά προσφέρει στόν
όδηγό πού όρκέστηκε νά μουρμου ρίσει πώς δέν κάπνιζε,
πρίν συνεχίσε ι :
- 'Έρχομαι κατε υθεΙαν όπό τ ή Μόσχα μέ την έντολή
νά βοηθήσω τόν συνταγματάρχη Γκουλιάν σ' αύτή τή
λεmή ύπόθεση .
- Πού εΙναι ή Ν Ινα; Τήν tχετε στή φυλακή ;
- Στή φυλακή ! όντέδρασε ό Ρεμπουριάν μέ όγανάκτη-

4. ΠαΥldα θιrνdτov 99
ση . Μό γιατl;
- Μ ή μέ δουλεύεις έμένα, σέ παραKαλω � εΙπε ό
μουσικός . "Αν ή Ν Ινα δέν βρΙσκεται στή φυλακή εΙναι
γιατl δέν μπορέσατε νό τή βόλετε στό χέρΙ. Έπαναλαμ­
βόνω τήν έρώτησή μου : Πού βρΙσκεται;
- Στό «Σόκερ ", δπου μένει πρός τό παρόν !
- 'Ωραίο ξενοδοχείο ! εΙπε ό Μασσούμοφ, πού διατη-
ρούσε κόποιες εύχόριστες όναμνήσεις.
Ό πιανΙστας fπαψε νό κόνει έρωτή σεις. �Hξερε τούς
όντρες κ ι ό σύντροφός του δέν ήταν ήλΙθιος. �Aν fλεγε
πώς ή νέα γυναlκα β ρισκόταν στό «Σόκερ" αύτό σή μαινε
πώς ήταν έ κεί.
Σ' αύτή τήν περΙmωση , ή κ ύρια έρώτηση ήταν: τΙ εΙχε
fρθει νό κόνει σ' αύτή τήν ύπόθεση καΙ ποιός ήταν
όκριβως ό ρόλος του ; Ή Μ ερσεντές διέσχιζε τή φωτι­
σμένη πεδιόδα τού πύργου τού Σόνμπουρν κι ό Μασσού­
μοφ όνοιξε τό παρόθυρο γιό νό πετόξει τό όποτσlγαρό
του .
- �AδΙKα λερώνετε τ ό περιβόλλον, παρατήρησε ό
Ρεμπουριόν δεΙχνοντας τό τασόκι μέσα στό αύτοκlνητο.
Ή ότμόσφαιρα δέν προσφερόταν γιό οΙκολογική συζή­
τηση κι ό πιανΙστας σήκωσε τούς ώμους του .
- τι ύποτlθεται πώς ή ρθα ν ό κόνω σ ' αύτό τό τσlρκο ;
- Ό συνταγματόρχης Γκουλιόν θό σάς έξηγήσει μέ
λεmομέρειες . c
- θό κερδΙζαμε χρόνο όν όρχιζες νό μού έξηγείς
όμέσως , fTaI δέν εΙναι;
- Δέν εΙμαι ό άρμόδιος γιά νά τό κάνω, άλλά όπωσδή­
ποτε μπορω νά σάς βεβαιώσω πώς ή ύπη ρεσΙα πού σάς
ζητάμε εΙναι άφάνταστα άπλή . . . Έπιπλέον, ή άνθρωπιστι­
κή της πλευρά δέν μπορεί παρά νά σάς πεΙσε ι νά μάς τήν
προσφέρετε .
Ό -Αλεξ Μασσού μοφ fβγαλε fva γρύλισμα κι ϋστερα
δέν ξανάνο ιξε τό στόμα του , ωσπου fφτασαν στήν
πρεσβεΙα.

1 00
 Τό ραδιόφωνο σταμάτησε τή μετάδοση τού Τέταρτου
Κοντσέρτου γιά πιάνο τού Μπετόβεν μέ τόν 'Ρού­
ντολφ Σέρκιν σάν σολlστα καΙ τό δωμάτιο ήταν βυθισμέ­
νο στό σκοτάδι ένώ ή άτμόσφαιρα ήταν πλημμυρισμένη
άπό τή μυ ρωδιά τού · ξανθού καπνού .
- Διψάω, εΙπε ή Ν Ινα, κλεΙνοντας τ ό ραδιόφωνο μετά
τά τελευταία μουσικά μέτρα.
- Π εινάω, άπάντησε σάν ήχώ ό Χένρικ.
Γυ μνή , ή Ν Ινα βγή κε άπό τά σεντόνια καΙ τυλΙχτηκε σέ
μιά ρόμπ ντέ σάμπρ πρίν μπεί στό μπάνιο. Ήταν ή πρώτη
φορά πού tκανε tρωτα μέ ύπόκρουση τό δεύτερο
μουβεμάν αύτού τού κοντσέρτου , άλλά, κι όν άκόμα δέν
εΙχε γραφτεί άκριβώς γι' αύτό τόν .σ κοπό, τό άποτέλεσμα
ήταν έκπληκτικό κι ή νέα γυναΙκα β ρ ισκόταν άκόμα μέσα
στή μαγεΙα του.
Κατάπιε tva μεγάλο ποτή ρι δροσερό νερό καΙ κοιτά­
χτηκε στόν καθρέφτη πού ήταν πάνω άπό τόν νιmήρα.
Ξαφνικά, εΙχε τήν αΙσθηση πώς τά πράγματα ξέφευγαν
άπό τόν tλεγχό της . Ό Χένρικ, ή έλευθερΙα, ή πολυτέ­
λεια τού ξενοδοχεlου όπου εΙχε καταφύγει, ό Λεονlντ
Λερμόφ καΙ τό τηλεφώνημά του άπό τΙς Ήνωμένες
Πολιτείες , όλα άνακατεύονταν στό κεφάλι της καΙ ήταν
άνlκανη νά τά βάλει σέ τάξη .
'Όταν ξαναγύρισε στό δωμάτιο, ό Χένρικ τηλεφωνού­
σε. Μόλις tκλεισε τό τηλέφωνο, τής χαμογέλασε μέ
χαρούμενο ϋφος .
- Θ ά πάμε ν ά δειπνήσουμε μέ τόν Λούντβιχ . . . Θά δείς,
εΙναι ώραίος τύπος . Ό πατέρας του εΙναι διευθυντής τής
όρχήστρας .
- Χένρικ . . . Δέ tχω όρεξη νά βγώ!
- Λές ψέματα! τής άπάντησε. Φοβάσαι νά ξεμυτίσεις ,
αύτό εΙναι όλο ! Έδώ δέν εΙναι ΡωσΙα καί ή ΑύστρΙα εΙναι
μιά χώρα ούδέτερη όπου δέν κινδυνεύεις άπό τΙποτα !
- Κι ή φράου Φέρστεν δέν κινδύνευε, tTaI δέν εΙναι ;
εΙπε εΙρωνικά ή Ν Ινα.

1 01
 - Ήταν �να δυστύχη μα ! διαμαρτυ ρήθηκε ό νεαρός
δντρας. Τό εΙδα όλα καί ξέρω πώς αύτό συνέβη . Δέν
iΊθελαν νό σέ σκοτώσουν, μόνο νό σέ πόρουν μαζί τους .
Ή έμφόνιση της θείας μου ήταν μιό tκπληξη κι αύτός
πυ ροβόλησε όπό φόβο! Ό Λούντβιχ μός πε ριμένει στό
"Χόκχόους» καί δέν κ ινδυνεύεις όπό τίποτα !
Ή Ν ίνα χαμογέλασε , παρασυ ρμένη όπό τόν ένθουσια­
σμό τοϋ συντρόφου της .
- Θό ντυθώ καί θό πόω νό μιλήσω στόν πητε ρ !
όποφόσισε .
Ό Χένρικ δνοιξε τό στόμα του γιό νό δ ιαμαρτυ ρηθεί,
όλλό ϋστερα τό ξανόκλεισε χωρίς νό πεί τίποτα. Ό
όπεσταλμένος της CIA τοϋ ήταν όρκετό συ μπαθής κι
αΙσθανόταν πώς σ' αύτό εΙδικό τό σημείο ή Νίνα θό ήταν
όμετόπειστη .
'Ένα τέταρτο όργότε ρα, ή Ν ίνα �μπαινε στό δωμότιο
τοϋ Μπόρον καί όπό τήν όψη του κατόλαβε πώς τόν εΙχε
ξυπνήσει' Ό Μπόρον τεντώθηκε, μουρμούρισε κότι γιό
τή διαφορό της ωρας' περνώντας τό χέρι του μέσα στό
μαλλιό του κι ϋστερα χαμογέλασε .
- 'Όλα πόνε καλό, Ν ίνα; Φαίνεσαι σέ καλή φόρμα.
- Π όω τόσο καλό, πού ντρέπομαι! όπόντησε έκείνη . Ό
Χένρικ μοϋ πρότεινε νό πόμε γιό φαγητό σ' �να έστιατό­
ρ ιο μ' �να φ!λο του . . .
Ό Μπόρον κοίταξε τ ό ρολόι του κι tκανε μιό όόριστη
κίνηση . 'Από τίς έξηγήσεις της νέας γυναίκας , κατόλαβε
πώς έπρόκειτο γιό �να πολύ γνωστό έστιατόρ ιο κι tκανε
�να νόη μα συγκατόθεσης.
- Θό tρθεις μαζί μας ; τόν ρώτησε .
- Θό σέ συνοδέψω, όλλό δέν θό φόω μαζί σας, εΙπε ό
Μπόρον. Β ρηκα �ναν παλιό φ!λο καί πρέπει νό περόσω
μαζί του τό βρόδυ μου . Θό πόμε φυσικό στό «Χόκχόους»
καί θό βρίσκομαι έκεί δν μέ χρειαστείς .
Τ ό χαμόγελο της Ν ίνα τόν t κανε ν ό καταλόβε ι πώς
εΙχε βρεί τήν Ιδανική λύση καί μόλις ή νέα γυναίκα

1 02
tφυγε , τηλεφώνησε στόν Κάρσον, πού ήρθε νά τόν βρεί
καΙ στόν όποίο έξήγησε τήν κατάσταση . Ό Κορνέλιους
εΙχε νοικιάσει άπό τή Χέρτζ tva "Οπελ Ρέκορντ καί καθώς
ό φίλος τού Χένρικ ήρθε νά πάρει μέ τό αύτοκlνητό του
τό ζευγάρι, ή δουλειά τους γινόταν άφάνταστα άπλή .
·Οταν ό Μπάρον περιέγραψε τήν κατάσταση, ό Κορνέ­
λιους άρνήθηκε τό τσιγάρο πού τού πρόσφερε κι εΙπε τή
γνώμη του :
- Τελικά, θ ά tλεγε κανείς πώς τό μπλοκάρισμα στή
Βιέννη βόλεψε τήν κοπέλα, tTOI δέν εΙναι ;
Ήταν μιά άρκετά πρωτόγονη δποψη γιά τ ά πράγματα,
άλλά ό Μπάρον τήν προέκτεινε μ' tvav δλλο συλλογισμό
πού τόν κράτησε γιά τόν έαυτό του : ίσως νά βόλευ ε τή
Ν ίνα νά μείνει ατή Β ιέννη , άλλά βόλευ ε έπίσης τούς
συ μπατριώτες της πού εΙχαν άποδείξει πώς δέν ιΊθελαν
νά όμολογήσουν μιά ίΊπα χωρίς νά δώσουν μάχη .
ΟΙ δυό δντρες έτοιμάζονταν νά φύγουν όταν χτύπησε
τό τηλέφωνο κι ό Μπάρον άναγνώρισε τή φωνή τού Τζήν
Ντένις στήν δλλη δκρη τού σύρματος .
- ·Ολα τακτοποιήθηκαν, εΙπε ό 'Αμερικανός. "Εχω τό
διαβατήριο, άλλά λείπει ή φωτογραφlα. "Εχεις καμία;
- Φυσικά. "Εχο υ με τραβήξει καμιά δεκαριά. Καί οΙ
άρχές ;
- Κι αύτό τακτοποιείται . . . Γιά μιά φορά, οΙ έπΙση μοι
tKavav καλά τή δουλειά τους καί καθώς δέν τήν
ύποπτεύονται, ή Ν ίνα θά μπορέσει νά φύγει άπό τήν
Αύστρία αύριο τό πρωί. "Εχω κρατήσει δυό θέσεις ατήν
πρώτη πτήση γιά τή Ζυρίχη ! Θά τήν εΙδοποιήσεις ;
Ό Μπάρον μουρμού ρισε μιά έπιδοκιμασία καί σώπασε .
'0 Ντένις εΙχε πολλά έλαπώματα, άλλά δέν ήταν βλάκας.
- ΕΙναι έκεί; ρώτησε άνήσυχα ό ύπεύθυνος τού
σταθμού .
- Δέν τήν άφήνω μόνη , μείνε ίΊσυχος.
- Κι ό τύπος ;
- Κι έκείνος έδώ εΙναι. . Αποφάσισαν νά πόνε σ' tva

1 03
έστιατόριο, όλλό θό τούς συνοδέψουμε ό Κορνέλιους κ ι
έγώ.
- θεέ καΙ Κύριε ! Γιατl νό διατρέξει αύτό τό ρΙσκο ;
Ό Ντένις εΙχε τήν ίδια όντίδραση μέ τόν Κόρσον κι ό
Μπόρον τού εΙπε καθαρό τή γνώμη του .
- Γιατί νο μ ίζω πώς ε{ναι πολύ μεγαλύτερο ρίσκο τό νό
τήν κλειδαμπαρώσουμε έδώ μέσα, Τζήν! Δέν ξέρεις καλό
τΙς γυναίκες ! Εύτυχώς πού φεύγει αϋ ριο γιατl κόθε
λεmό πού περνόει έρωτεύ εται καΙ πιό πολύ ! Πώς θό σού
φαινόταν όν όποφόσιζε νό μεΙνει στη Β ιέννη καΙ παρα­
τούσε τόν Λερμόφ ;
- Θεέ μου ! μου ρ μο ύ ρ ισε ό Ντένις μέ όχρωμη φωνή
στό όκουστικό. Μή μού πείς πώς σού δήλωσε τέτοιο
πρόγμα.
- "Οχι! εΙπε ό Μπόρον. Δέν tφτασε μέχρι έκεί, κι ό
φόβος πού αΙσθόνθηκε βλέποντας τήν lδιοκτήτριό της
σκοτωμένη λειτου ργεί πρός δφελός μας, εύτυχώς ! Μόνο
πού ό μόνος τρόπος γιό νό κόνει κανεΙς fvav fρωτα νό
μεγαλώσει εΙναι νό τού πόει κόντρα. "Ετσι εΙναι καλύτερο
νό τής όφήσο υ με λόσκο τό λουρl!
- Σύ μφωνοι, όλλό φρόντισε νό μήν όργήσετε πολύ νό
γυ ρ ίσετε . . .
- Γιατl ; ρώτησε ό Μπόρον, πού fνιωσε πώς κότι τού
fκρυβε ό συνομιλητής του .
- "Ελαβα fva τέλεξ όπό τ ό Λόνγκλεϋ . . Ό Λερμόφ
.

εΙναι όκρότητος καΙ νομlζω πώς θό τής τηλεφωνήσει πόλι

όπόψε. "Αν βρΙσκεται όκόμα tξω μετό τό μεσόνυχτα,
αύτό θό τόν έκνευρΙσει.
Ό Μπόρον παραλΙγο νό βόλε ι τό γέλια. Στό βόθος εΙχε
όρχΙσει νό λυπάται τόν Τζήν Ντένις , πού ή θέση του δέν
ήταν εϋ κολη .
- Μόθε, λοιπόν, εΙπε πρΙν κλεΙσει, πώς στην Αύστρία ό
κόσμος κοιμάται καΙ ξυπνόε ι πολύ νωρΙς !
Δέκα λεmό όργότερα, ΟΙ δύο όντρες ήταν καθισμένοι
στό "Οπελ τού Κόρσον καΙ ξεκινούσαν πΙσω όπ' τό μικρό

1 04
Φολκσθάγκεν όπου μέσα ή ταν στριμωγμένη ή Ν Ινα μέ
τούς δύο φlλoυς της .

1 05
ΚΕΦΑΛΑΙ Ο ΔΕ ΚΑΤΟ

Ό Μ ιχαήλ Γκουλιόν μπήκε στό «Σόκερ .. συνοδευόμε­

νος όπό τόν λοχαγό Ρεμπουριόν λΙγο μετό τίς όχτώ τό
βρόδυ καί κοΙταξε γοητευμένος τη διακόσμηση τού
ξενοδοχεΙο υ . Μ έσα στόν f'ιλιo τού καπιταλισμού tλαμπε
σόν όνθισμένο λουλούδι κι ό σύντροφός του , λιγότερο
διεφθαρμένος όπ' αύτόν, γιατί ήταν πιό νέος , τόν δφησε
νό πόει μόνος του στό θ υ ρωρείο καί νό ζητήσε ι τόν "Αλεξ
Μασσο ύ μοφ.
Ό δνθρωπος πού ήταν έκεί συμβουλεύτηκε τόν πΙνακό
του κι ϋστερα σή κωσε τό όκουστικό.
- Ό κύριος Μασσού μοφ ; Σας ζητούν στή ρεσεψιόν . . .
Πολύ καλό, θ ό πώ στούς κυ ρΙους ν ' όνέβουν! Σου Ιτα 408
στόν τέταρτο όροφο, πρόσθεσε γυρΙζοντας πρός τό
μέρος τού Σοβιετικο ύ , πού tκανε όμέσως μεταβολή .
Δυό λεmό όργότερα, ό Γκουλιόν βρήκε τόν πιανΙστα
στό κατώφλι τού δωματίου του . Ένοχλημένος , Μαλε
μέσα τούς έπισκέmες του καΙ ξέχασε νό τούς πεί νό
καθΙσουν.
- Ή Ν Ινα βγη κε! εΙπε. "Εφτασα λΙγα λεmό μετό πού
tφυγε.
- Ξέρεις πού βρΙσκεται;
- Φυσικό καΙ όχι! γκρΙνιαξε ό μουσικός. Ξέρω μόνο

1 07
πώς tφυγε μ' tva . φlλo.
- ΣΙγου ρα πρόκειται γιά τόν Φέρστεν, μουρμούρισε ό
συνταγματάρχης πρός τόν Ρεμπουριάν, πού τόν εΙχε
ένημερώσει γιά όλα τά γεγονότα.
- τι κάνουμε; ρώτησε ό Μασσο ύ μοφ, πού tμοιαζε νά
tχει φριχτή διάθεση.
- ΤΙποτα. Θά περιμένο υ με νά γυρΙσεl.
- Πε ινάω ! .
- Κι έγώ, εΙπε ό Γκουλιάν.
- τι θά λέγατε δν πηγαΙναμε νά δειπνήσουμε στό
" Χαγκάριαν Γκριλ» ; πρότεινε ό πιανΙστας . "Εχει μιά
τσιγγάνικη όρχήστρα άριστού ργη μα!
Ό ύπε ύ θ υνος τής Κά Γκέ Μπέ σήκωσε τά μάτια του
πρός τόν ού ρανό. Ή τσιγγάνικη μουσική τούς tλειπε !
- "Αν θέλεις , θά σού σερβΙρουν κάτι έδώ, πρότεινε μέ
τή σειρά του . Θά 'ναι λιγότερο εύχάρ ιστο, άλλά πιό
λογικό.
Ό "Αλεξ Μασσο ύ μοφ fδειξε όποθαρρυ μένος κι ϋστερα
δέχτη κε. Δέν εΙχε δλλη έκλογή.
- Θεέ μου ! tκανε μέ ύ φος έκδικητικό. Δέν ε1χατε
δλλο τρόπο νά συναντήσετε τή ΝΙνα άπό τό νά μέ φέρετε
όπό τό ΠαρΙσι;
Τό έπαναλάμβανε συνέχεια αύτό όπό τή στιγμή πού
συνάντησε τόν Γκουλιάν καΙ ό συνταγματάρχης tκανε
προσπάθε ια γιά νά μή θ υ μώσει καΙ πιό πολύ γιατΙ
αΙσθανόταν τό βλέμμα τού Ρεμπουριάν καρφωμένο πάνω
του .
Ή Ιδέα ν ά μεταχειριστούν τόν πιανlστα ήταν τού
συνταγματάρχη. Τήν εΙχε έκθέσει σ' αύτόν πού tστε ιλε ή
Μόσχα γιά νά τόν βοηθήσε ι κι αύτός τή δέχτηκε όμέσως
μ' ένθουσιασμό. 'Όμως ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν δυσπιστούσε .
Ή μεγάλη τ ο υ πεlρα τόν εΙχε διδάξει ν ά δ υσπιστεί γιά
όλους καΙ γιά όλα καΙ στό έπάγγελμά του τό μόνο
κριτήριο γιά τήν έ κτlμηση τών πραγμάτων ήταν ή έπιτυ­
χlα. ΕΙχαν έπιχειρήσει νά όπαγάγουν τή νέα γυναlκα γιά

1 08
νά τήν πάρουν άπό τόν Λερμόφ κι εΙχαν άποτύχει. Τώρα
έπρεπε νά δοκιμάσουν μιά μέθοδο πιό περίπλοκη κι ό
Μ ασσού μοφ ήταν ό μόνος πού δέν θά τόν ύποmευόταν
έκεΙνη. Π ροσπάθησε νά δώσει μιά καλύτερη έξήγηση
στόν πιανΙστα.
- ΟΙ ·Αμερικάνοι δέν εΙναι πρόσκοποι καΙ σού έπανα­
λαμβάνω πώς ή μουσικός σου θά πρέπει νά έχει tvav
όλόκλη ρο στρατό γύρω της . Τώρα βρισκόμαστε στήν
Αύστρία κι όχι στή ΡωσΙα !
Μ ' όλλα λόγια, δέν έπρεπε νά μπερδεύει κανε Ις τή
Β ιέννη μέ τό Στάλινγκραντ.

ΤΗταν tντεκα ή ωρα, όταν ή Ν ίνα ξαναγύρισε στό

«Σάκερ » μέ τό μικρό Φολκσβάγκεν τού Λούντβιχ καΙ
χαμογέλασε βλέποντας τόν Μπάρον νά κατεβαΙνει άπό
τό ·Οπελ, άκριβώς πΙσω της.
- Ό φύλακας όγγελός μου , μουρμούρισε στόν Χέν­
ρικ, πού τήν όδήγησε πρός τό χώλ άφού πρώτα έσφιξε τό
χέρ ι τού φίλου του , πού ξεκΙνησε μέ θόρυβο.
Ό Μπάρον όφησε τόν Κάρσον νά παρκάρει τό "Οπελ,
πρόλαβε τό ζευγάρι μπροστά στό άσανσέρ καΙ μπήκε
μαζΙ τους στόν θάλαμο ως τόν τρΙτο όροφο. Δέν χρειά­
στηκε κάν νά προτεΙνει tva τελευταϊο ποτήρι στή νέα
γυναΙκα, πού τόν πρόλαβε :
- θά παραγγείλω tva μπου κάλι σαμπάνια . . . θά έρθεις
νά τήν πιεϊς μαζΙ μας , Πήτε ρ ;
- Ν α Ι , βέβαια, άπάντησε έκεϊνος νιώθοντας μέσα του
tva κακό προαΙσθημα.
Στό έστιατόριο, πού βρισκόταν στό δέκατο τέταρτο
πάτωμα της Χέρρενγκάσσε καΙ πού ή βεράντα εΙχε μιά
έξαΙσια θέα πρός όλη τήν πόλη , εΙχε καταλάβει πώς όν ό
Χένρικ κάλεσε τόν φίλο του ήταν γιατί κάτι εΙχε στό
μυαλό του . Σ' όλη τή διάρκεια τού φαγητού , γινόταν μιά

1 09
ζωη ρή συζήτηση κι εΙχε τήν αΙσθηση πώς ό νεαρός
Αύστριακός εΙχε προτεΙνει κάτι στή ΝΙνα Γκουζένκο πού
δέν ή ταν δ ύσκολο νά μαντέψει κανεΙς .
Μόλις βρέθηκαν aτή σου lτα τής Ν ίνα, έκείνη όνοιξε
όμέσως τά χαρτιά της χωρίς νά προσπαθήσει νά μπλο­
φάρει.
- nήτερ .. . -Εχω tva πρόβλημα!
- ΕΙμαι έδώ γιά νά σέ βοηθήσω νά τό λύσεις, μουρ-
μού ρισε νιώθοντας σάν κάποιο ρεύμα παγωμένου όέρα
νά εΙχε μπεί στό δωμάτιο.
- 'Από τόν πατέρα τού Λούντβιχ, τού φ ίλου τού
Χένρικ, μπορώ νά βρώ μιά θέση στήν αύστριακή όρχή­
στρα.
Νά το λοιπόν Ό Μπόρον κούνησε τό κεφόλι του ,
. ..

διατηρώντας όδιάφορο ϋφος . Σκεφτόταν όμως τόν Τζήν

Ντένις. -Αν ή Ν ίνα όποφόσιζε νό μείνει aτή Βιέννη , αύτό
θό ήταν καταστροφικό. 'Εκείνη όμως ήταν όνίκανη νό
έ κτιμήσει τίς αΙτΙες, γιατl ή μουσική καί ή κατασκοπεία
ήταν δυό διαφορετικοί κόσμοι.
Στή σιωπή πού όκολούθησε τήν έξομολόγηση τής νέας
γυναlκας , ό Μπόρον σκέφτηκε πώς όν ήταν θ ρήσκος, θό
tκανε μιό προσευχή νό μήν εΙχε πόρει τήν όμετάκλητη
όπόφαση.
Τελικό, ή όπόντησή του ήταν tva μικρό θαύμα Ιησο υ ι­
τισμού καΙ διπλωματίας .
- ΚαΙ λοιπόν; nού εΙναι τό πρόβλημα ; εΙπε tκπληκτος.
Ό Χένρικ γού ρλωσε παραξενεμένος τά μότια του , τό
Ιδιο κι ή Ν Ινα, κι όμέσως όλοκλήρωσε τή φράση του ,
νιώθοντας άηδΙα, παρόλο πού πλη ρωνόταν γιό νά εΙναι
βρωμερός τίς πε ρισσότερες φορές.
- n ρέπει νό πάς στΙς Ήνωμένες nολιτείες. Αύτό εΙναι
άπαραΙτητο. Μ όλις βρεθείς έκεί, πολίτης μιάς έλεύθερης
χώρας , τότε θό πάς όπου άλλο ύ σ' όρέσε ι !
- Γιατί όμως νό κόνει αύτό τό ταξΙδι ; εΙπε μπαίνοντας
στή μέση ό Χένρικ. Μπορεί νό μεΙνει έδώ καΙ νό γΙνε ι

110
Αύστριακή .
Ό Μπάρον έ κανε μιά γκριμάτσα. Κάθε λέξη ζύγιζε έναν
τόννο καί ό έγKέφaλός του έπαιρνε χίλιες στροφές τό
δευτερόλεmο .
- Δέν θά ηθελα νά σέ πληγώσω, κύριε Φέρστεν, άλλά
ή άμερικάνικη ύπη κοότητα εΙναι ση μαντική γιά μιά
μουσικό η γιά μιά καλλ ιτέχνιδα. ·Επιπλέον, ξεχνάς πώς ή
Ν Ινα έχει ηδη ένα άμερικάνικο διαβατή ριο. Έμάς κάλεσε
έδώ καί τρεϊς μέρες κι έμεϊς κάναμε δ,ΤΙ ήταν άπαραΙτη­
το γιά νά τή βγάλο υμε άπό τή δύσκολη κατάσταση δπου
τήν εΙχε βάλει ή φυγή της . Έγώ διέσχισα τόν ώκεανό γιά
νά έρθω νά τή βοηθήσω. Καί Κότά τή γνώμη μου, αύτά
άξΙζουν ένα μικρό ταξΙδι ως τήν Ούάσιγκτον, δέν νομίζε­
τε ; 'Ακόμα, πρόσθεσε , κι δν τίποτα δέν σέ πιέζει παρά
μόνο ή συνεί'δησή σου , Ν ίνα!
ΕΙπωμένο έτσι τό έπιχείρημα ήταν πολύ Ισχυρό άφού
δέν άπέκλειε τΙποτα, άλλά άντίθετα έπέτρεπε. "Ενιωσε
πώς ή νέα γυναίκα εΙχε μπερδευτεϊ κάπως καΙ χαλάρωσε
έλαφρά. 'Ακόμα κι ό Χένρικ, πού δέν ήταν καθόλου
πονηρός , συ μφώνησε κι ό Μπάρον άηδίασε άκόμα πε­
ρισσότερο.
- Γιά τήν άκρίβεια, φεύγουμε άπό τή Βιέννη αϋριο τό
πρωί, πρόσθεσε μέ ϋφος ούδέτερο.
Ή άπάντηση τής Ν ίνα θά εΙχε μεγάλη ση μασία, άλλά
δέν πρόλαβε νά τήν πεϊ γιατί άκούστη καν χτυπή ματα
στήν πόρτα. Στήν άρχή νόμισαν πώς κάποιος σερβ ιτόρος
έφερνε τή σαμπάνια πού εΙχαν παραγγείλει, άλλά αύτή
πού έμφανΙστη κε ήταν ή Κάρλα ''Ομπερστάιν.
Δέν έλειπε παρά μόνο μιά σκηνή ζηλοτυπίας γιά νά τά
μπερδέψει όλα, καΙ πού άπό στιγμή σέ στιγμή θά
ξέσπαγε. Ό Μπάρον αΙσθάνθηκε πώς περίσσευ ε καΙ
μουρμούρισε κάτι γιά ένα τηλεφώνημα έπεϊγον πού εΙχε
ξεχάσει νά κάνει, πρΙν έξαφανιστεϊ.
Ένώ πήγαινε νά συναντήσει τόν Κάρσον, σκεφτόταν
πώς κατά κάποιο τρόπο ό νεαρός Αύστριακός ήταν

111
άρκετά πιστός, γιατl ΟΙ δυό γυναίκες tμοιαζαν πολύ
μεταξύ τους παρά τά δέκα χρόνια πού τΙς χώριζαν. Αύτό
όμως ήταν ένα έπιχεΙρημα πού ή νεαρή Κάρλα δέν θά τό
καταλάβαινε.

'0 Κορνέλιους Κάρσον ϋψωσε τό Ούίλλιαμ Λάβσον' ς

του πρός τόν Μπάρον καΙ κατάπιε μιά γουλιά, πρΙν ό
σύντροφός του πάει νά κλειστεί σ' έναν θάλαμο τού
ξενοδοχεlου. 'Αφού δ,φησε τό τρlο νά έξηγηθεί, ό
Μπάρον ήρθε καΙ κάθισε στό μπάρ στό Ισόγειο, μέ τόν
Κάρσον πού ήταν τό Ίδιο ταλαιπωρημένος μ' αύτόν
έξαιτlας τής άλλαγής τής ώρας.
Βρήκε τόν ύπεύθυνο τού βιεννέζικου σταθμού σχεδόν
άμέσως.
- Ξαναγύρισες στό .. Σάκερ»; ρώτησε ό Ντένις. Δέν
εΙχες καμιά φασαρlα;
- ΝαΙ! Αύτό πού φοβόμουνα tγινε καί πρότειναν aτή
Νίνα δουλειά aτή Βιέννη...
- Δέν τlθεται θέμα! πέταξε ό 'Αμερικάνος. Αύριο θά
τήν έπιβιβάσεις, εΊτε τό θέλεις, εΊτε όχι!
- Πώς; tκανε εΙρωνικά ό Μπάρον. Μέσα σέ μιά
βαλlτσα;
- Θεέ μου! Ξέρεις τΙ θά συμβεί στήν Ούάσιγκτον δον
μεlνει έδώ;
- Δέν άμφιβάλλω, άλλά ό διάλογος δέν tχει διακοπεί.
Χάρη σέ μένα διστάζει καΙ νομίζω πώς τελικά θά φύγει.
Ό Μπάρον δέν πρόσθεσε πώς ή έμφάνιση τής Κάρλα
ήταν καλό σημάδι, γιατί ή Νlνα δέν ήταν καθόλου άνόητη
κι iΊξερε πώς ή διαφορά τής ήλικlας τήν έμπόδιζε νά
φτιάξει κάτι σοβαρό μέ τόν Χένρικ Φέρστεν.
- Πότε θά εΙσαι σlγουρος;
- Πολύ σύντομα... θά σού τηλεφωνήσω πρΙν τά μεσά-
νυχτα!

112
 ΒγαΙνοντας άπό τόν θάλαμο, ό Μπάρον εΙδε τόν νεαρό
Αύστριακό νά βγαΙνει άπό τό άσανσέρ κρατώντας άπό τό
χέρι τήν ξαδέλφη. του Κάρλα. 'Η νέα γυναίκα εΙχε
σΙγουρα κλάψει καΙ τά χαρακτηριστικά της εΙχαν πετρώ­
σει, ένώ ό Χένρικ τής μιλούσε.
Ξαφνικά, σήκωσε τούς ώμους της, έλευθερώθηκε άπό
τό χέρι τού ξαδέλφου της κι tφυγε μέ γρήγορο βήμα
πρός τήν tξοδο, παρατώντας τόν συνοδό της δνα13δο.
'0 Μπάρον ήταν tτοιμος νά κάνει μεταβολή καΙ νά
ξαναπάει στό μπάρ, δταν τά γεγονότα τόν πρόλαβαν.
"Ενας πελάτης τού ξενοδοχεlου, πού εΙχε βγεί άπό tva
όλλο άσανσέρ λΙγο μετά τό ζευγάρι, βρέθηκε στήν πόρτα
πού όδηγούσε στόν δρόμο ταυτόχρονα μέ τή νέα
κοπέλα, τήν fσπρωξε άπότομα καΙ φάνηκε νά δικαιολο­
γείται πρΙν τήν προσπεράσει καΙ πάει στό άπέναντι
πεζοδρόμιο.
'Η Κάρλα φάνηκε νά τρικλΙζει, στριφογύρισε κι ϋστερα
tπεσε σχεδόν στά πόδια τού γκρούμ τού ξενοδοχεlου,
πού δνοιξε σάν χαμένος τό στόμα του.
'ΑκΙνητος ό Μπάρον, ζάρωσε τά φρύδια του κι ϋστερα
ρΙχτηκε μπροστά μέ τήν ψυχή στό στόμα, άφού tκανε
νόημα στόν Κάρσον. Ή Κάρλα ήταν ξαπλωμένη χάμω καΙ
παραμέρισε τόν γκρούμ πού τήν κρατούσε άπό τούς
ώμους, πρΙν σκύψει στό πρόσωπό της.
.Αμέσως ϋστερα πρόφερε μιά βλαστήμια καΙ κοlταξε
τόν δγνωστο, πού μόλις εΙχε σπρώξει τήν κοπέλα καΙ πού
άπομακρυνόταν μέ κανονικό βήμα.
- ΕΙναι νεκρή! εΙπε στόν Κάρσον. Αύτός ό τύπος τό
tκανε. Πάρε τό "Οπελ καΙ κάλυψέ με!
"Ενα δευτερόλεπτο άργότερα, ό Μπάρον ριχνόταν στό
σκοτάδι μέ τήν έπιθυμΙα νά σκοτώσει. Σκύβοντας πάνω
άπό τήν Κάρλα εΙχε άναγνωρΙσει μιά έλαφριά μυρωδιά
πικραμύγδαλου.
Τό κυάνιο ήταν tva άπό τά άγαπημένα δπλα τής Κά Γκέ
Μπέ.

113
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Ή φωνή τού Λεονίντ Λερμόφ, άφού διέσχισε χιλιάδες

χιλιόμετρα, tφτασε καθαρή στ' αύτιά τής Ν ίνα, έκείνη
δμως αΙσθανόταν σάν νά ήταν έκτός πραγματικότητας.
"Ολα έγιναν πολύ γρήγορα.
Ή νεαρή ξαδέλφη τού Χένρικ δέν εΙχε εΙχε ύψώσει τή
φωνή, δέν εΙχε φωνάξει, εΙχε πεί μόνο στόν νεαρό
Αύστριακό πώς ήθελε νά τού μιλήσει, πώς εΙχε προσπα­
θήσει νά τόν συναντήσει στή διάρκεια τής μέρας καΙ πώς
αύτή ή κατάσταση δέν μπορούσε νά συνεχιστεί.
'Όπως καί τήν πρώτη φορά, ό Λερμόφ άπέφευγε νά
δώσε ι μεγάλη άκρίβεια στΙς έρωτήσεις του , άλλά ή νέα
γυναίκα μάντευε τήν άνυπομονησία του. ΕΙχε διάθεση νά
κλάψει κι ένα άφόρητο δ.ΥΧος τής πλάκωνε τό στήθος
άπό τή στιγμή πού ή Κάρλα 'Όμπερστάιν εΙχε ι μπεί στό
δωμάτιό της . Στό βάθος τής ψυχής της ήξερε πώς ή
Ιστορία της μέ τόν Χένρικ δέν μπορούσε νά τραβήξει γιά
πολύ κι δταν ό Λερμόφ τής παραπονέθηκε γιά τήν ύγεία
το υ καί τής όμολόγησε γιά νά τήν κάνει νά τόν λυπηθεί
πώς τήν προηγού μενη μέρα εΙχε μιά μικρή κρίση στηθάγ­
χης , έκείνη τσάκισε .
- Μή φοβάσαι! Φεύγο υ με αϋ ριο καί θά βρίσκομαι στή
Νέα 'Υόρκη πολύ γρήγορα! τού ύποσχέθηκε.

1 15
 - Τότε, όλα εΙναι ύπέροχα! Καληνύχτα, μικρή μου.
Ή έπικοινωνία διακόπηκε καΙ ή ΝΙνα fκλεισε τό τηλέ­
φωνο, Ιδρωμένη καΙ μ' tva νευρικό τρεμούλιασμα στό
χέρια. Σιγό - σιγό, ήρέμησε καΙ πήγε πρός τό τραπέζι
όπου ζεσταινόταν ή σαμπόνια πού δέν εΙχαν πιεΙ Ή ΝΙνα
γέμισε tva ποτήρι καΙ τό "πιε όργό, χωρΙς νό πόρει
όνόσα.
ΕΙχε πόρει τή μεγόλη όπόφαση καΙ έτοιμαζόταν νό
γεμΙσει πόλι τό ποτήρι της μέ σαμπό νια, όταν χτύπησε
πόλι τό τηλέφωνο.
ΧωρΙς καμιό ύποψΙα κι ένω σκεφτόταν πώς θό ήταν ό
Μπόρον γιό νό τής πεί νέα, πήγε νό σηκώσει τό
όκουστικό κι ή καρδιό της κόντεψε νό σταματήσει όταν
όναγνώρισε τή φωνή τού "Αλεξ Μασσούμοφ.
- ΝΙνα! Έγώ εΙμαι, μ' όναγνωρΙζεις;
- "Αλεξ! φώναξε. Πώς fμαθες ότι βρΙσκομαι έδω;
ΚαΙ πόλι tva φοβερό δ.ΥΧος τής τσόκισε τό νεύρα κι ή
φωνή τού πιανΙστα χτύπησε τό τύμπανό της όπό πολύ
μικρή όπόσταση.
- ΕΙσαι μόνη; ρώτησε ό "Αλεξ.
Μετό τήν καταφατική της όπόντηση, τό τηλεφώνημα
διακόπηκε κι ή νέα γυναΙκα fμεινε όκΙνητη μέ τό
όκουστικό στό χέρι. Δέν μπορούσε νό φανταστεί πώς ό
πιανΙστας βρισκόταν στή Βιέννη κι όταν όκούστηκαν
χτυπήματα στήν πόρτα της, πήγε ν' όνοΙξει σόν ύπνο­
βότης.
'Από τό κατώφλι, ό "Αλεξ Μασσούμοφ τής χαμογέλασε
καΙ μπήκε στό δωμότιο μέ τό όποφασιστικό του βήμα.
- τι fπαθες; τή ρώτησε. Δέν "σουν καλό μαζΙ μου;
·Οπως τό συνήθιζε, φίλησε τή ΝΙνα στό μόγουλο κι
ύστερα, βλέποντας τό μπουκόλι μέσα στόν κουβό, πήγε
νό σερβιριστεί χαμογελώντας.
- -Αλεξ! τι κόνεις έσύ έδω; τόν ρώτησε μηχανικό.
- ΤΗρθα νό σέ δω... ΕΙμαι tνας εΙδος πρεσβευτή,
φουκαριόρα μου, όπόντησε. θέλεις tva ποτήρι; ΕΙναι

11 β
ύπέροχη!
Ή φυσικότητά του εΙχε κάτι τό καθησυχαστικό καΙ
ποτέ ή Νlνα δέν εΙχε κανένα παράπονο έναντίον του... 'Ο
"Αλεξ ήταν αύτός πού ήταν καΙ τόν θεωρούσε άνlκανο νά
της κάνει κακό.
Τά νεύρα της tσnaoav κι ιΊρχισε νά κλαlει άτέλειωτα.
'Ο "Αλεξ πλησlασε καΙ την άγκάλιασε άδελφικά.
- Μού tχεις έμπιστοσύνη, tTOI δέν εΙναι; ψιθύρισε.

'Από τή γωνιά πού εΙχε κρυφτεί γιά νά δεί τόν

δολοφόνο πού tφευγε άπό τό «Σάκερ», ό Μπάρον εΙδε
κάποιες σιλουέτες νά κινούνται στό χώλ τού ξενοδοχεl­
ου γύρω άπό τό πτωμα της δυστυχισμένης Κάρλα.
ΕΙχε ξαναδεί τη νέα κοπέλα στό μεγάλο σαλόνι των
γονιων της νά χαϊδεύει τίς χορδές τού βιολιού της μέ τό
δοξάρι της, καΙ σιωπηλά βλαστήμησε ένω ό Κορνέλιους
Κάρσον tβαζε μπροστά τό "Οπελ καΙ τό άπομάκρυνε σιγά
άπό τό πεζοδρόμιο.
Παρά τά χρόνια πού εΙχε περάσει aτή CIA, ό πητερ δέν
εΙχε συνηθlσει σέ μερικά τρομερά πράγματα καΙ πολύ
περισσότερο δέν τά εΙχε παραδεχτεί. ΟΙ άρχηγοl του
συχνά τόν κατηγορούσαν γιά ρομαντικό fι καΙ γιά συναι­
σθηματικό, άλλά lΊξερε πώς δέν θ' ιΊλλαζε ποτέ.
'Ο ιΊγνωστος δέν mϊγε πολύ μακριά κι άφού tστριψε
δεξιά σ' tvav μικρό δρόμο πού όδηγούσε στήν Κάρτνερ­
στράσσε, σταμάτησε μπροστά σ' tva μικρό Τογιότα πού
ήταν παρκαρισμένο πλάι στό πεζοδρόμιο καΙ στό όποίο
άνέβηκε.
'Ο Μπάρον στράφηκε καΙ εΙδε τό Άσκόνα πού όδηγού­
σε άργά ό Κορνέλιους προχωρώντας πρός τήν κατεύθυν­
σή του. "Εκανε μισή στροφή κι δταν τό "Οπελ tφτασε στό
ϋψος του, πήδηξε στήν μπροστινή θέση πλάι στόν όδηγό.
- Δέν μάς ύποπτεύεται! εΙπε ό Μπάρον. 'Οδηγεί tva

117
Τογιότα. Π ρόσεξε μήν τόν χάσεις .
Ό όδηγός δέν άπάντησε . "Ως έκείνη τή στιγμή δέν εΙχε
κάνει καμιά έρώτηση κι εΙχε άρκεστεϊ νά προλαβαίνει τΙς
προθέσεις τού Πήτερ σάν πραγματικός έπαγγελματίας. Τό
'Όπελ �φτασε στό σταυ ροδρόμι ένώ τά φώτα τού μικρού
γιαπωνέζικου αύτοκινήτου διακρίνονταν καθαρά, κι άνέ­
mυξε κάποια ταχύτητα γιά νά τό προλάβει'
- τι εΙναι αύτή ή σαλάτα ; ρώτησε ό Κάρσον.
- Μ έ μιά πρώτη ματιά, ή Κάρλα πλή ρωσε άντί τής
Ν ίνα, εΙπε όργισμένος ό Μπάρον. Τά δυό κορίτσια
μοιάζουν κι ό δολοφόνος � Kανε λάθος.
- Διάβολε ! � Kανε ό Κορνέλιους.
- Ύπάρχουν δ ικαιολογίες , άναγνώρισε ό Μπάρον. Θά
�πρεπε νά τού τήν εΙχαν πε ριγράψει, καθώς καί τόν
Χένρικ Φέ ρστεν καί τού εΙχαν δώσε ι τόν άριθμό τής
σου [τας στό μπράτσο τού Φέ ρστεν. Άντί γιά κείνη . . .
Ό Μπάρον δέν όλοκλή ρωσε τή φράση του κι δναψε
�να τσιγάρο μέ τόν άναmή ρα τού αύτοκινήτο υ . Κάθε
φορά, ή Ίδια Ιστορία. Κάποιοι άθώοι πλή ρωναν μέ τή ζωή
του τίς βρωμοδουλειές αύτών πού μέσα aτή σκιά συνέχι­
ζαν tvav άτέλε ιωτο πόλεμο. Ξανάδε τή λεπτή σιλουέτα
τής φράου Φέ ρστεν σκεπασμένη μέ αΙμα μέσα στό
διαμέρ ισμά της καί τό σοβαρό πρόσωπο τής Κάρλα
'Όμπερστάιν τήν ωρα πού έμπαινε στή σου ίτα τής Ν ίνα.
- ΕΙναι έφοδιασμένος μ' tva πιστόλι μέ κυάνιο, εΙπε ό
Μπάρον. Αύτή τή στιγμή ή μυ ρωδιά θά �xει έξαφανιστεϊ
κι όποιοσδήποτε γιατρός θά βγάλει τό συ μπέ ρασμα πώς
πρόκειται γιά καρδιακή προσβολή.
- Στήν ήλικία της ; ΕΙναι λίγο σπάνιο, �τσι δέν εΙναι;
Καμιά εΙκοσαριά μέτρα πιό μακριά, ό φονιάς όδηγούσε
μέ μικρή ταχύτητα πρός τόν Δούναβη άπό μιά άρτηρία μέ
άρκετή κ[νηση ωστε νά μήν άντιλαμβάνεται πώς τόν
κυνηγούσαν.
'Ύστερα άπό έmά tΊ όκτώ λεφτά, σταμάτησε άπότομα
κα[ παρκάρισε πλάι σ' �να πεζοδρόμιο. Ό Κάρσον

1 18
φρενάρισε, ένώ ό Μπάρον όνοιγε την πόρτα. Τό -Οπελ
μπροστά τους tμεινε άκΙνητο γιά tva δευτερόλεπτο κι
ϋστερα ξανάφυγε γιά νά παρκάρει λΙγο πιό μακριά κι ό
έπιβάτης του tφυγε πρός τό όγνωστο μέ βηματισμό
άνθρώπου πού κάνει βόλτα.
Ό όντρας διέσχισε τόν δρόμο κι ϋστερα μττηκε σέ μιά
μπιραρΙα μέ θολά τζάμια, πού πίσω τους μάντευε κανεΙς
κάποιο φώς καΙ μερικές σιλουέτες σάν κινέζικες φιγού­
ρες. Ό Μπάρον τόν άκολούθησε καί βρέθηκε σέ μιά
μακρόστενη αϊθουσα μισοφωτισμένη, μ' �να μεγόλο
ταμείο στά δεξιά καΙ μικρά σεπαρέ στ' άριστερά.
Αύτός πού άκολουθούσε ήταν μετρΙου άναστήματος,
ντυμένος μ' �να λεπτό μπέζ άδιάβροχο, χωρίς καπέλο, μέ
άρχή φαλάκρας πάνω άπό τό μέτωπό του. 'Ακούμπησε
στό μπάρ κι tva μεγόλο ποτήρι μπίρας μέ άφρό έμφανί­
στηκε μπροστά του. Τά χαρακτηριστικά του ήταν κανονι­
κά, ή φυσιογνωμία του ούδέτερη καί μπορούσε εύκολα
νά χαθεί μέσα σέ όποιοδήποτε πλήθος.
'Αφού όδειασε τό μισό άπό τό ποτήρι του, πήγε πρός
τό βάθος τής αΊθουσας κι ό Μπάρον μάντεψε πώς θά
τηλεφωνούσε. ΧωρΙς άμφιβολία, γιά νά δώσει άναφορά
γι' αύτό πού θεωρούσε έπιτυχία του...
Ό Μπάρον πήγε νά έλέγξει όν ό Κορνέλιους τόν
περίμενε tξω καί παράγγειλε κι έκείνος μιά μπίρα πρίν
πάει στό βάθος τού καταστήματος. δπου βρήκε εναν
μικρό περιφραγμένο χώρο μ' �να πεντακάθαρο νιπτήρα
καί δυό πόρτες. Τό τηλέφωνο καί ή τουαλέτα...
Μέ μιά Ιδέα στό μυαλό, ό Μπάρον δίστασε λίγο. . Ό
.

φονιάς βρισκόταν σέ άπόσταση ένός μέτρου, άγνοώντας

τόν κΙνδυνο πού τόν άπειλούσε καί ό Μπάρον iΊξερε καλά
τίς συνήθειες τού παρόλληλου κόσμου δπου ζούσε, γιά
νά φαντάζεται πώς ό όγνωστος θά τόν όδηγούσε κατευ­
θείαν στούς έργοδότες του. 'Από τήν όλλη μεριά, ή
μπιραρΙα tκλεινε σέ λίγο καΙ οΙ πελάτες δέν ήταν καΙ
πάρα πολλοί. ..

1 19
 Ή tξοδος τού δολοφόνου της Κόρλα όπό τόν θόλαμο
μετό τό τηλεφώνημα ήταν όποφασιστική γι' αυτόν.
·0 Μπόρον εΙδε τόν έσωτερικό σύρτη πού έπέτρεπε
νό τηλεφωνεί κανεΙς ησυχα νό τραβιέται καΙ όρμησε. Ή
όριστερή του γροθιό προσγειώθηκε στό ήλιακό πλέγμα
τού όντιπόλου του πού, όνύποπτος γιό τό χτύπημα,
διπλώθηκε στό δυό καΙ ό Μπόρον τόν χτύπησε δγρια στό
σαγόνι, στέλνοντός τον ξανό στό έσωτερικό τού θα­
λόμου.
Ό Μπόρον τόν έμπόδισε νό πέσει, μπήκε στόν θόλαμο
μέ τό θύμα του, έκλεισε πΙσω του τήν πόρτα. καΙ, πρΙν ό
δγνωστος συνειδητοποιήσει τΙ τού συνέβαινε, ξεκρέμα­
σε τό όκουστικό καΙ τύλιξε μέ τό σύρμα τόν λαιμό τού
δολοφόνου.
'Όλα tYIvav σέ λιγότερο όπό πέντε δευτερόλεπτα καΙ
δέν εΙχε όφήσει τό παραμικρό περιθώριο στόν δολοφό­
νο, πού εΙχε έντελώς αΙφνιδιαστεί όπό τήν όπρόοπτη
έπΙθεση ... Στήν όντΙθετη περΙπτωση τό πρόγμφα σΙγου­
ρα θό ήταν πιό δύσκολα.
Κότω όπό τήν πΙεση των χεριων τού Μπόρον τό σύρμα
χώθηκε στόν λόρυγγα τού δλλου, που δρχισε νό σκόει κι
όταν ό Μπόρον ένιωσε τούς βΙαιους σπασμούς νό τόν
ταρακουνάνε, χαλόρωσε τό χέρια του. Μέσα στόν μικρο­
σκοπικό θόλαμο, ή θερμοκρασlα εΙχε ξαφνικό όνέβει
μερικούς βαθμούς κι ό Μπόρον έπωφελήθηκε όπό τό
λΙγα δευτερόλεπτα πού εΙχε στή διόθεσή του πρΙν τό
όξυγόνο ξαναδώσει δύναμη καί διαύγεια στόν όντίπαλό
του, γιό νό τόν ψόξει βιαστικό. Βρήκε ένα διαβατήριο,
μιό δέσμη όπό χαρτονομlσματα των έκατό δολαρlων,
αυστριακό κέρματα καΙ στήν έσωτερική τσέπη τού σακα­
κιού ένας εΙδος μικρού πιστολιού μέ κοντή κόννη.
Ό Μπόρον δνοιξε τό διαβατήριο καΙ διόβασε tva
σλαβικό όνομα. 'Αληθινό Γι ψεύτικο,αυτό τό ντοκουμέντο
δφηνε νό έννοηθεί πώς ή Κό Γκέ Μπέ ριψοκινδύνευε καΙ
προσλόμβανε όποιονδήποτε γιό νό κόνει τή δουλειό της.

120
 Ή όπότομη όκινησία τού φυλακισμένου του τόν προει­
δοποlησε καί τήν τελευταΙα στιγμή πρόλαβε τή δεξιό του
γροθιό πού προοριζόταν γιό νό τόν χτυπήσει κατόμου­
τρα. Ό όλλος δέν εΙχε όκόμα έντελώς συνέλθει κι ό
Μπόρον πρόλαβε νό δεί στό όμυδρό φώς τού θαλόμου
μιό μεταλλική πολύ λεπτή βελόνα. 'Ένα ρυόκι Ιδρώτα
κύλησε στό πρόσωπό του, ένώ τήν Ίδια στιγμή τόν
πλημμύριζε �νας φόβος κι �να τρομερό μΙσος.
Γιό δλλη μιό φορό, τό σύρμα τού τηλεφώνου έξαφανl­
στηκε στόν λαιμό τού δολοφόνου τής Κόρλα... "Ετσι κι
όλλιώς, ό δντρας δέν θό μιλούσε σέ τόσο λΙγο διόστημα
κι Ίσως νό μήν iΊξερε καΙ πολλό πρόγματα γι' αύτόν πού
τού όπλισε τό χέρι.
Μετό όπό μερικό φοβερό τινόγματα όγωνΙας, ό δγνω­
στος μαλόκωσε κι όταν ό Μπόρον τόν δφησε ό σφιγκτή­
ρας του εΙχε χαλαρώσει καΙ μιό όφόρητη μυρωδιό γέμισε
τήν όποπνικτική ότμόσφαιρα τού θαλόμου. ΕΙχε όγνοή­
σει τόν νόμο τού κόσμου του, πού �λεγε πώς οΙ
έπαγγελματΙες δέν σκοτώνονται δσκοπα μεταξύ τους,
όλλό όταν βρέθηκε μπροστό στόν νιπτήρα, ό Μπόρον
δέν fνιωθε τήν παραμικρή τύψη.
ΕΙχε μεΙνει λιγότερο όπό τρΙα λεπτό στόν θόλαμο κι
fφυγε όπό τήν μπιραρία όφού πρώτα δφησε �να χαρτο­
νόμισμα μπροστό στό ποτήρι του.
- Πάμε πΙσω, εΙπε στόν Κορνέλιους Κόρσον, πού
όπέφυγε νό κόνει όποιαδήποτε έρώτηση.

Ό Χένρικ Φέρστεν κοιτούσε τό πτώμα τής ξαδέλφης

του μέ ϋφος όνθρώπου πού δέν καταλαβαΙνει τί όκριβώς
τού συμβαΙνει. ΕΙχαν ρΙξει μιό κουβέρτα πόνω στό σώμα
όφού πρώτα τό μετέφεραν σ' �να μικρό γραφείο δεξιό
όπό τή ρεσεψιόν κι όταν ήρθε ό γιατρός, πού ή διεύθυν­
ση τού ξενοδοχεlου τόν εΙχε καλέσει, δέν μπόρεσε νό

121
κάνει τΙποτε δλλο άπό τό νά πιστοποιήσει τόν θάνατο.
Στή συνέχεια, εΙχε έρθει ή άστυνομlα, �να εΙδος ρουτl­
νας πού έπρεπε νά ύποστεί όποιοδήποτε ξενοδοχείο,
άκόμα καΙ τό « Σάκε ρ » , καί σάν μέσα σέ έφιόλτη , ό Χένρικ
δκουσε νά λένε τή λέξη αύτοψ lα.
Μ ιά φωνή πού τό έβγαλε άπό τήν άποβλόκωσή του ,
εϊκοσι λεπτά άργότερα, κι ό νεαρός Αύστριακός άναγνώ­
ρ ισε τόν έπιθεωρητή Μάννινγκ πού μόλις εΙχε μπεί στό
γραφείο.
- Καλησπέρα, κύ ριε Φέρστεν, εΙπε έκείνος σέ ίΊσυχο
τόνο. Βρισκόμουν συ μπτωματικά στά γραφεία τής άστυ­
νομίας όταν tμαθα τί συνέβη. Θά tλεγε κανείς πώς ή
κακή μοίρα χτύπησε τήν οΙκογένειά σας , t;
'0 Χένρικ πή ρε χαζό ϊιφος καί κο ίταξε τόν άστυνομικό
χωρ ίς νά καταλαβαίνει τΙ τού �λεγε .
- 'Η Κάρλα ''Ο μπερστάιν ήταν ξαδέλφη σας;
- Ήταν . . .
- "Αρα tχω δίκιο πού λέω πώς ή κακή μοΙρα χτύπησε
τήν οΙκογένειά σας .
- '·Ε . . . κατά κάποιο τρόπο . ναί. . .
- ΕΙχε καμιά καρδιακή άδυναμΙα ίΊ κάτι τέτο ιο ;
- 'Απ' ό ,ΤΙ ξέρω, όχι, κύ ρ ιε έπιθεωρητά.
- Παράξενο , δέν νομίζετε;
Στή διάρκεια τής έρευνας πού άκολούθησε τόν θάνατο
τής θεΙας του , ό έπιθεωρητής Μάννινγκ εΙχε κάνει
προσεκτικά τή δουλειά του , άλλά ποτέ δέν ξέφυγε άπό
�να εΙδος άδιαφορίας καί δέν φάνη κε νά νοιάζεται γιά
τούς πραγματικούς λόγους τής παρουσlας του στήν
Κράμεργκάσσε . Ξαφνικά, ό Χένρικ εΙχε μπροστά του .
�ναν δλλο δνθρωπο.
Τήν κουβέντα τους διέκοψαν δυό τραυ ματιοφορείς
πού εΙχαν tρθει νά πάρουν τό πτώμα τής Κάρλα καΙ πού
βγήκαν άπό τό ξενοδοχείο άπό μιά πόρτα ύπηρεσίας, κι
ύστερα ό έπιθεωρητής tσκυψε πρός τόν νεαρό δντρα.
- -Ας πάμε λίγο πρός τά πίσω, κύριε Φέρστεν. Σύμφω-

122
να μέ τά δσα λέει �νας μάρτυρας, καμαριέρης τού
συγκροτή ματος , φε ύγατε άπό τό ξενοδοχείο μέ τήν
ξαδέλφη σας , καί φαινόσαστε σάν νά μαλώνατε , �τσι δέν
εΙναι;
Ό νεαρός Αύστριακός κοίταξε λίγο �Kπλη Kτoς τόν
άστυνομικό. Ό Μ άννινγκ φαινόταν ηδη καλά πληροφο­
ρημένος κ ι �νιωσε �να περίεργο προαίσθημα.
- Όχι άκριβως . . . "Ας πούμε πώς δέν συ μφωνούσαμε
σέ κάτι, τίποτα περισσότερο.
- Σέ τί;
Ό Χένρικ �Kανε μιά άόριστη κίνηση σάν ή έρώτηση νά
μήν ήταν σημαντική κι ό έπιθεωρητής χαμογέλασε .
-Λοιπόν, κύ ριε Φέρστεν ; έπέμεινε .
- "Ας πούμε πώς ή Κάρλα �βρισKε πώς πολυέβλεπα τή
Ν ίνα . . . Π ρόκειται γιά τή νεαρή ένοικιάστρια πού � μενε
στής θείας μου . . .
- Λέτε γιά τήν κυρία Ντέξτερ, �τσι;
- ΝαΙ
Μ ιά άρκετά μακριά σιωπή άκολούθησε τήν έξομολόγη­
ση τού νεαρού όντρα, κι ϋστερα ό άστυνομικός κούνησε
τό κεφάλι του .
- Έ ρχόσαστε, λοιπόν, άπό τό δωμάτιο τής κυρίας
Ντέξτερ ;
- Έ ρχόμασταν καί �πρεπε ν ά πάμε στούς γονείς της .
ΒγαΙνοντας άπό τό άσανσέρ θέλησα νά τής πω μιά
εύγενική κουβέντα, νά τής πιάσω τό χέρι καί έκείνη
τάχυνε τό βήμα της μέ κατεύθυνση τήν �ξoδo. 'Ώσπου
νά άποφασίσω νά τήν προλάβω, έκείνη �πεσε .
- Σύμφωνα μ' �ναν καμαριέρη τού ξενοδοχείο υ , κά­
ποιος τή σκούντησε , σωστά;
- Δέν πρέπει νά ύπερβάλλου με ! ΕΙδα τΙ συνέβη . . .
"Ενας τύπος � βγαινε ταυτόχρονα μ έ τήν Κάρλα καΙ
�πεσαν ό �νας πάνω στόν δ.λλο ν, έκείνος δμως ζήτησε
συγνώμη. Στήν πραγματικότητα, νομίζω πώς ή Κάρλα
εΙχε άρχΙσε ι νά αΙσθάνεται όοχημα καΙ δέν περπατούσε

123
πολύ σταθερό.
Ό έπιθεωρητής Μόννινγκ κούνησε τό κεφόλι του ,
tβγαλε tva πακέτο τσιγόρα κ ι δναψε tva, πρΙν πόρει την
όπόφασή του .
- 'Άν πηγαίναμε ν ό δούμε τήν κυ ρΙα Ντέξτερ, κύριε
Φέρστεν; Έχω μερικές έρωτήσεις νό τής κόνω. . ,

Ό Χένρικ σήκωσε τούς ώμους σόν δνθρωπος πού

μόλις εΙχε πεί τήν όλήθεια καΙ δέν εΙχε τΙποτα νό φοβηθεί
κι όκολούθησε τόν συνοδό του πρός τό όσανσέρ,
Δυό λεπτό όργότερα, στόν τρΙτο όροφο, κανεΙς δέν
όπόντησε στό χτυπή ματα τής πόρτας όπό τόν όστυνομι­
κό κι ό έπιθεωρητής φόνηκε ξαφνικό πολύ ένοχλη μένος,

124
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

"Εκανε πολλή ζέστη στή σου Ιτα πού εΙχε νοικιάσει ό

"Αλεξ Μασσούμοφ, όλλά ή Ν ίνα αΙσθανόταν παγωμένη ως
τό κόκαλο. ΟΙ δυό δ:ντρες πού ήταν καθισμένοι άπέναντl
της ήταν εύγενικοΙ, δέν τήν άπειλούσαν, όλλά παρόλα
αύτά tνιωθε tva εΙδος πανικού όταν συναντούσε τό
6λέμμα τους. Κυρίως αύτό τού μεγαλύτερου άπ' τούς
δυό, πού δέν εΙχε πεί τ' όνομά του καΙ πού σαφώς θά
πρέπει νά ήταν ό ύπεύθυνος αύτής τής συνάντησης. Μ έ
μιά άπλή κΙνηση τ ο ύ χεριού του ό πιανΙστας 6γήκε άπό τό
δωμάτιο , άφήνοντας τή Ν Ινα στήν τύχη της.
·0 δ:λλος δ:ντρας , πολύ πιό νέος , τήν εΙχε έξετάσει άπό
τά νύχια ως τήν κορφή καΙ τό χαμόγελο πού εΙχε
διαγραφεί στά χείλια του μετά τήν έξέταση τής εΙχε
φέρει άνατριχίλα.
Γιά άρκετή ωρα σιωπή έπικράτησε στό δωμάτιο, πού
τήν tσπασε πρώτος ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν.
- Συντρόφισσα Γκουζένκο, δέν 6ρΙσκομαι έδώ γιά νά
σού κάνω ήθικό δΙδαγμα. Ένέργησες άνόητα, χωρΙς νά
συνειδητοποιείς τή σο6αρότητα τής πράξης σου , όλλά
έμείς πιστεύουμε πώς ό πραγματικός ύπεύθυνος εΙναι ό
συνταγματάρχης Λερμόφ.
Ξανάγινε σιωπή καΙ ή νέα γυναlκα περΙμενε ένας άπό

12 5
τούς δυό συντρόφους της νά συνεχΙσει τήν κουβέντα.
- Δέν χρειάζεται νά μάθε ις τήν ταυτότητά μας , συνέ­
χισε ξαφνικά ό Γκουλιάν. Σoίi άρκεί νά πληροφορηθείς
πώς ό συνεργάτης μου ήρ θ ε άπό τή Μόσχα εΙδ ικά γιά νά
τακτοποιήσει αύτή τή θλιβερή ύπόθεση καΙ πώς έγώ
προσωπικά tχω θέση ύψηλoίi έπιπέδου ατήν Κά Γκέ Μπέ.
Ή Ν ίνα tψαξε μηχανικά τήν τσάντα της καΙ μόλις
βρηκε τή θήκη τών τσιγάρων, τή διέκοψαν.
- Μπορείς νά καπνίσεις , δέν εlμαστε δγριοι, συντρό­
φισσα Γκουζένκο ! εΙπε ό νεότερος, πού f,tv εΙχε άκόμα
πεί τΙποτα καί πού , χωρίς νά της ζητήσει τήν δδεια, πήρε
tva τσιγάρο άπό τή νέα γυναlκα.
Συντρόφισσα. ' Η λέξη αύτή της τέντωνε δυσάρεστα τά
νείiρα κάθε φορά πού tβγαινε άπό τά χείλια ένός άπό
τούς δύο δντρες καΙ τής φαινόταν σάν μιά έπιπλέον
άπειλή .
- Ήρθες σ' έπαφή μέ τόν Λεονίντ Λερμόφ ; ρώτησε ό
συνταγματάρχης . Μήν πείς Ψέματα, εΙναι δσκοπο, τό
μόνο πού θά κάνεις εΙναι νά χειροτερέψεις τή θέση σου .
Ξέρουμε πώς τ ό tσκασες στ ό Ζόλτσμπου ργκ γιά ν ά πας
νά τόν συναντήσεις .
- Moίi τηλεφώνησε δυό φορές άπό τίς Ήνωμένες
n ολιτείες , παραδέχτηκε ή Ν ίνα.
- 'Από πoίi άκριβώς ;
- Δέν ξέρω, δέν μoίi εΙπε. Φαινόταν σάν νά μιλoίiσε
μπροστά σέ δλλους.
- Θέλεις νά πείς πώς δέν μπoρoίiσε νά μιλήσει
έλεύθερα ;
- Αύτή τήν έντύπωση εΙχα.
Ή Νίνα δέν σκέφτη κε νά άρνηθεί τή σχέση της μέ τόν
Λερμόφ ο ύτε νά κρύψει πώς τoίi εΙχε μιλήσει λίγα λεmά
νωρίτερα. ' Ε κεί δπου β ρισκόταν ό άξιωματικός δέν
κινδύνε υε άπό τΙποτα καί δέν εΙχε τήν αlσθηση πώς τόν
πρόδιδε.
- nοιόν συνάντησες ατή Β ιέννη μετά τήν άναχώρησή

126
 σου όπό τό Ζόλτσμπου ργκ;
Αύτή τή φορό ή νέα γυναlκα προσπόθησε νό πεί
ψ έματα. 'Από tνστικτο ηθελε ν' όφήσει τόν Χένρικ καί
τόν Πήτερ Μπόρον tξω όπό τήν ύπόθεση, όλλό ό
Σοβιετικός τή στρlμωξε εϋ κολα μέσα σέ λίγα δευτερό­
λεπτα.
_. Ας εΊμαστε λογικοl, συντρόφισσα ! 'Αφού μίλησες μέ
τόν συνταγματόρχη Λερμόφ, κόποιος ήρθε όπό τίς
Ήνωμένες Πολιτείες γιό νό σέ όναλόβε ι ! 'Έτσι γίνονται
συνήθως τό πρόγματα. Γιατί δέν tφυγες όκόμα όπό τήν
Αύστρία;
'Ένα κύμα θ υ μού tπνιξε τή Νίνα, πού όντιμετώπισε
έπιθετικό τόν συνομιλητή της .
- Γιατί δυό όπό τούς δντρες σας ήρθαν στήν Ιδιοκτή­
τριό μου καί τή σκότωσαν ! Ή όστυνομία μέ κρότησε σόν
μόρτυ ρα, τό ξέρετε πολύ καλό !
- Σύ μφωνοι. 'Όμως ή tρε υνα θό πρέπει νό tχει
τελειώσει τώρα η τουλόχιστον ό ρόλος σου σ' αύτή τήν
ύπόθεση τακτοποιή θηκε. 'Άρα, λοιπόν, τίποτα δέν σ'
έμποδίζει νό φύγεις όπό τή Βιέννη γρήγορα μ' tva
όμερικόνικο διαβατή ριο, tTaI δέν εΙναι;
- Δέν ξέρω . . .
- Έγώ ξέρω κότι, έπενέβη ξαφνικό ό Ρεμπουριόν.
'Έχεις όφήσει τόν πατέρα σου καί τή μητέ ρα σου πίσω . . .

- ΟΙ γονείς μου εΙναι μέλη τού Κόμματος κι t Kavav

πόντα τό καθήκον τους ! τόν διέκοψε ή Ν ίνα. Δέν txouv
καμιό σχέση μέ τή φυγή μου !
'Ένας τρόμος χύ θηκε ξαφνικό στίς φλέβες τη ς νέας
γυναίκας καΙ κότι tσπασε μέσα της όταν ό δγνωστος
συνέχισε τόν συλλογισμό του .
- Στήν όνόγκη, θ ό έπινοήσουμε κότι, ν ό εΙσαι βέβαιη ,
εΙπε χωρlς νό ύψώσει τή φωνή . Τούς μένουν όκόμα
μερικό χρόνια νό ζήσουν καΙ δέν θό τό περόσουν
εύχόρ ιστα, δν όντέξουν ως τό τέλος !
Ή Ν Ινα αΙσθόνθηκε νό παρασύ ρεται όπό tva τερόστιο

127
κ ύ μα άηδΙας κι tσβησε τό τσιγάρο της μέ όργές κινήσεις.
Μ εμιάς , ό Λερμόφ κι ό Χένρικ tπαψαν νό ύπόρχουν.
- Πολύ καλά, ε{πε. ΚερδΙσατε. Θά γυρΙσω aτή Ρωσία
όποτε θέλετε ! τι πρέπει νά κάνω;
'0 Ρεμπουριάν χαμογέλασε Ικανοποιη μένος κι tριξε
μιά ματιά στόν συνταγματάρχη , σάν γιά νό τού περάσει
τόν λόγο άφού τέλειωσε μ' αύτό πού ε{χε νά κάνει.
- Σέ συγχαΙρω, Ν Ινα, μουρμούρισε ό Γκουλιάν σχεδόν
στοργικά. Ε{σαι tva καλό κορίτσι κι ε{μαι πολύ χαρούμε­
νος . 'Όλα θά πάνε καλά τώρα καΙ τό μόνο πού tχεις νά
κάνεις ε{ναι νά μάς ύπακούσεις.
Ή Ν Ινα κούνησε τό κεφάλι της . Σάν αύτόματο, σηκώ­
θηκε νομlζοντας πώς ή συνέντευξη ε{χε τελειώσει, άλλά
όταν ό συνταγματάρχης τής t κανε νόημα νά ξανακαθίσει
tνιωσε πώς κάτι φριχτό τήν περΙμενε.

Ό Μπάρον όκουσε τήν όνάσα τού Τζήν Ντένις όπό τήν

όλλη όκρη τού σύ ρματος όφού τόν ένημέρωσε γιά τόν
θάνατο τής Κάρλα 'Όμπερστάιν.
- τι λέει ή όστυνομία; ρώτησε τελικά ό 'Αμερικανός .
- Δέν ξέρω τίποτα. Μ όλις ξαναγυρΙσαμε, ό Κάρσον κι
έγώ, καί δtν ε{δα ίχνος όστυνομlας στό ξενοδοχείο. Ε{ναι
φυσικό, όλλ ω στε . Τό «Σάκερ» ε{ναι tva ξενοδοχείο πού
πρέπει νά προφυλάξε ι τή διεθνή του φήμη.
- ΚαΙ ή κοπέλα ;
- Ε{ναι στό δωμάτιό της μάλλον. Θέλησα νά σ' ένημε-
ρώσω τό συντομότερο. τι κάνου με τώρα;
- Ε{ναι όπλό, Πήτε ρ , ε{πε ό Ντένις , πού ή φωνή του
ε{χε ξαναπάρει τόν φυσιολογικό της τόνο. Θά δείς πού
β ρ ίσκονται τά πράγματα, θά βολιδοσκοπήσεις τή νε Ό ρή
κι όν γΙνεται, καΙ πρέπει νά γΙνεται, θά τή βάλεις αϋριο
στό άεροπλάνο.
Ό Μπάρον tσφιξε τά δάχτυλά του στό όκουστικό τού

128
τηλεφώνου καί συγκρατήθηκε νό μή βλαστη μήσε ι δυ­
νατό.
- Αύτό εΙναι όλο; Μ ιό όπόπειρα όπαγωγής , μιάς
δεύτερης δολοφονίας, δέν εΙναι όρκετό; εΙπε έκνε υρι­
σμένος . Νομίζεις πώς μετό όπό τόσα ρίσκα οΙ όπέναντι
τύποι θό έγκαταλείψουν τήν προσπόθεια; "Εχουν κατα­
λόβει πώς όν ή Ν ίνα δέν συναντήσει τόν Λερμόφ, αύτός
θό σάς φέρει μεγόλες δυσκολίες καί τό παίζουν αύτό τό
χαρτί μέχρι τέρμα. "Αλλωστε εΙναι τό μόνο πού έχο υ ν !
- Μή θ υ μώνεις, Πήτερ . τ ι προτείνεις;
- θό φτιόξει τή βαλίτσα της , θό πόρουμε τό αύτοκΙνη-
το τού Κορνέλιους καΙ θό περόσο υ με όπό τό πιό κοντινό
σύνορα ! θ' όποφύγουμε έτσι καί τίς ένοχλήσεις τής
αύστριακής όστυνομίας ! Δέν εΙναι πιό ήλίθιοι όπό μάς σ'
αύτή τή χώρα οΙ όνθρωποι, Τζήν. Προχτές ή Ν ίνα, δηλαδή
ή Ροζαλίν Ντέξτερ , ήταν όνακατεμένη σ' tva φόνο . . .
'Απόψ ε ή οΙκογένεια Φέρστεν tχασε όλλο tva μέλος της.
Ή όστυνομία θό ζητήσει τό λιγότερο μιό αύτοψία, δέν
νομίζεις; Περιμένοντας τό όποτέλεσμα αύτής τής αύτο­
ψίας εΙναι πιθανόν νό κρατήσουν τή Ν ίνα!
- ·Εντόξει, tχεις δίκιο, ύπόρχει όμως tva έμπόδιο. Τό
δ ιαβατήριο! Τό ζήτησα όπό τό έπίση μο κανόλι καί δέν θό
τό έχω παρό μόνο αϋριο τό πρωί!
- ΤακτοποΙησέ το, γιό όνομα τού Θεο ύ !
- Τώρα μόλιστα ! Θ ό πόω ν ό παραβιόσω τ ό χρη ματοκι-
βώτιο τού πρέσβη ! εΙπε εΙρωνικό ό Ντένις μ ' tva
μουγκρητό.
Ό Μπόρον ένιωσε tva κύμα όπογοήτευσης νό τόν
τυλίγει. Δέν μπορούσε οϋτε νό κατηγορήσει τόν ύπεύθ υ ­
νο τής C I A π ο ύ εΙχε ένεργήσει μ . αύτό τόν τρόπο, γιατί
στή θέση του θό έκανε τό ίδιο .
- "Εχω μιό Ιδέα, εΙπε ό Ντένις . Π ρέπει νό πόρουμε
κόποιες προφυλόξεις. Βόλ' την σ' tva όλλο ξενοδοχείο
καί μήν τήν όφήσεις μόνη ως τό ξημέρωμα.
- Πολύ καλό ! συμφώνησε ό Μπόρον. θό τό κόνω,

129
άλλό όν σκεφτού με ότι δέν fχει όποφασίσει όκόμα όν
θέλει νό φύγει όπό τή Βιέννη ΙΊ όχι, δέν θό εΙναι καί τόσο
ε ύ κολο !
'Έκλεισε όπότομα τό τηλέφωνο καί σήκωσε τούς
ωμους πρός τόν Κάρσον, πού περίμενε i')ouxa τό τέλος
τού τηλεφωνή ματος.
- θό πόω νό δω τή Ν ίνα, εΙπε ό Μπόρον. "Αν όλα πάνε
καλό, σ' tva τέταρτο μετακομίζουμε. Κανόνισε νό κλεί­
σεις tva δωμότιο σ' tva διακριτικό καΙ ήσυχο ξενοδο­
χείο .
"Εφυγε όπό τή σου ίτα του χωρίς νά προσθέσει λέξη καί
διέσχισε τόν διόδρομο γιά νά πάει νά χτυπήσει τήν πόρτα
της νέας γυναίκας . Ή πόρτα όνοιξε όμέσως κι ό Μπόρον
εΙδε tvav όγνωστο πού τού fκανε νόημα νό μπεΙ
Π ίσω του ό Μπάρον όναγνώρισε τή σιλουέτα τού
νεαρού Χένρικ, πού ήταν φανερό ταραγμένος .
- 'Έρχεστε νά δείτε τήν κυρία Ντέξτερ ; ΕΙμαι ό
έπιθεωρητής Μόννινγκ καί όκριβως κι έμείς αύτήν .
περιμένο υ με !
Ό Μπάρον tμεινε ότάραχος κι όκολούθησε τόν όστυ­
νομικό μέσα στό δωμάτιο τής Ν ίνα.
Ή πολύ όπλή » ύπόθεση τού Μάικ Κλόντιους Νταίβιντ­
..

σον συνέχιζε τόν δρόμο της .

Ή Ν ίνα παραλίγο ν όφήσει νά τής πέσει ή μικρή

όσπριδε ρή παστίλια πού ό Μ ιχαήλ Γκουλιάν είχε όκουμ­
πήσει στό χέρι της .
- Μή φοβάσαι, τη ς εΙπε. Δέν εΙναι έπικίνδυνη παρά
μόνο όταν διαλυ θεί μέσα σέ ύγρό. Στό μπουρμπόν γιά
παράδειγμα. Ό σύντροφος Λερμόφ όγαποϋσε πάντα τό
μπουρμπόν. Καί τή σαμπόνια όλλωστε , όλλά αύτό δέν
tχε ι καμιά ση μασία. Δέν θά ύποφέρει κάν κι tva τέταρτο
όργότερα δέν θά ύπάρχει 'ίχνος όπό τό δηλητή ριο στό

1 30
αΙμα του . Καμιά αύτοψία στόν κόσμο δέν θά μπορεί ν '
άνακαλύψει τίποτα. Ο Ι 'Αμερικανοί ξέρουν πολύ καλά
πώς ό Λερμόφ ύποφέρει άπό την καρδιά του καί θά
συ μπεράνουν πώς πρόκειται γιά έμφραγμα. Δέν κινδυ­
νεύεις άπό τίποτα, ό προδότης θά τιμωρηθεί, θά έχεις
κάνει τό καθηκον σου , οΙ γονείς σου δέν θά ένοχληθούν
ποτέ καί θά μπορείς νά μείνεις έλεύθερα στίς Ήνωμένες
Πολιτείες μέ την άμερικάνικη ύ nη K O ότητα Όλος ό
. '

κόσμος θά είναι Ικανοποιη μένος !

Ή Νίνα εΙχε τήν έντύπωση πώς άνάπνεε μέσα άπό �να
πέπλο όμίχλης κι οΙ λέξεις τού συνομιλητη της έφταναν
στό μυαλό της άπογυ μνωμένες άπ' τό νόη μά τους. Ή
φωνή τού συνομιλητη της ήταν τόσο ούδέτερη πού ΟΙ ,

φράσεις πού πρόφερε έμοιαζαν άνώδυνες , λογικές καί

σχεδόν χωρίς σημασία.
Σιγά - σιγά ό μως όρχισε νά συνειδητοποιεί τήν παγίδα
πού μέσα της εΙχε πέσε ι. ΟΙ δυό όντρες δέν εΙχαν κάν
άναφέρει τά όνόματά τους, ή συνάντηση είχε γίνει μέσα
σ' ένα ξενοδοχείο μέ διεθνή πελατεία, όπου κανείς δέν
τούς εΙχε προσέξει καί δέν μπορούσε νά πάει νά
διαμαρτυ ρηθεί στήν άστυνομία. Ούτε μπορούσε νά τά
όμολογήσει όλα στόν Μπάρον άπό φόβο μήπως καταδι­
κάσο υν τούς γονείς της , τό λιγότερο σέ έξορία, καί δέν
μπορούσε πιά νά μείνε ι aτή Βιέννη μέ τόν Χένρικ ούτε νά
έπιστρέψει στή Ρωσία. Δέν της άπόμενε παρά μόνο �να
πράγμα: νά ύπακούσει.
Τελε υταία έπιτήδευση των δύο άντρων: ζητώντας της
νά σκοτώσε ι τόν Λερμόφ δέν της ζητούσαν παρά νά
κάνει τό καθήκον της άπέναντι στή χώρα της, καί, τελικά,
τήν άποζη μίωναν χαρίζοντάς της τήν έλευθερία.
- Μπορο ύ με νά ύπολογίζου με σέ σένα; ρώτησε ό
συνταγματάρχης ένω ση κωνόταν.
- Δέν έχω όλλη έκλογή . . .
- "Εχεις καμιά έρώτηση ν ά κάνεις ;
Θά έλεγε κανείς πώς έπρόκειτο γιά πρόεδρο δικαστη-

5. nayll>a θα>άroι. 13 1
ρΙου πού ρωτούσε tvav κατηγορούμενο πρΙν τού
άναγγελθεί ή άπόφαση.
- Πώς θά τό ξέρετε ότι υπάκουσα;
- Δέν ύπάρχει πρό6λημα, συντρόφισσα, μουρμούρισε
ό Γκουλιάν. θά εΙδοποιηθούμε δυό ώρες άργότερα.
. Από τό μυαλό τής νέας γυναΙκας πέρασε ή Ιδέα πώς
μπλοφάρανε, άλλά μιά καΙ δέν μπορούσε νά εΙναι 6έ6αιη,
σώπασε.
- Μπορείς νά έπιστρέψεις στό δωμάτιό σου, άποφάσι­
σε ό συνταγματάρχης.
Βρισκόταν σχεδόν στήν πόρτα, όταν ό Ρεμπουριάν τήν
πλησΙασε καΙ τή σταμάτησε.
- Μήν τό ξεχνάς, τής εΙπε. -Αν δέν κάνεις αύτό πού
σού ζητήσαμε ...
- Μή φο6qστε, τού εΙπε. 'Αγαπώ πολυ τους γονείς
μου...
- Δέν σκέφτομαι μόνο αυτους, συντρόφισσα. -Αν δέν
υπακουσεις, όπου κι δν 6ρΙσκεσαι, tνας άπό τους δυό
μας θά 6ρεθεί μπροστά σου καΙ θά πεθάνεις!
- θά υπακουσω, εΙπε ή ΝΙνα.
Σάν υπνο6άτης, διέσχισε τόν διάδρομο, κατέ6ηκε τά
σκαλιά γιά νά πάει στόν τρΙτο όροφο καΙ μπήκε στό
δωμάτιό της.
'Αναγνώρισε τόν έπιθεωρητή Μάννινγκ, άπέφυγε τό
6λέμμα τού έραστή της καΙ έκεϊνο τού Μπάρον καί
ρώτησε μέ t'ιρεμη φωνή:
- τι κάνετε έδώ; ΕΙμαι κουρασμένη, εΙναι άργά καί θά
ιΊθελα νά κοιμηθώ.

1 32
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ

Ό Μπόρον δέν όναγνώριζε πιό τή ΝΙνα Γκουζένκο.

'Απαντούσε στΙς έρωτήσεις τού όστυνομικού μέ έπΙπεδη
φωνή, χωρΙς δισταγμό καΙ μ' tva εΙδος όδιαφορΙας.
ΣΙγουρα πΙστευε πώς ή έπΙσκεψη τού έπιθεωρητή εΙχε νό
κόνει μέ τόν θόνατο τής κυρΙας Φέρστεν.
- . Ακούστε, έπιθεωρητό, σάς εΙπα όλα όσα fιξερα
σχετικό μ' αύτή τήν ύπόθεση! εΙπε ξαφνικό. ΕΙμαι
·ΑμερικανΙδα πολΙτης κι όποφόσισα νό γυρΙσω στήν
πατρΙδα μου. Δέν tχω καμιό σχέση μέ τόν θόνατο τής
κυρΙας Φέρστεν, παρόλο πού λυπήθηκα πόρα πολύ!
- Δέν όμφιβόλλω, κυρΙα Ντέξτερ... ΦαΙνεται όμως πώς
ή τύχη σάς �μπλεξε σέ μιό σειρό όπό ξαφνικούς θανό­
τους πού όνησυχούν τΙς όρχές τής χώρας μου.
- Μιό σειρό; ...
- Ή Κόρλα πέθανε, έπενέβη ό Χένρικ όποφεύγοντας
τό βλέμμα της.
- τι εΙναι αύτό πού λές;
·0 Μπόρον κατόλαβε πώς ή νέα γυναΙκα φανταζόταν
κόποιο αύτοκινητιστικό δυστύχημα tΊ κότι τέτοιο. Ό
έπιθεωρητής Μόννινγκ ξαναπήρε τόν λόγο πού τού εΙχε
όφαιρέσει ό Χένρικ.
- Σύμφωνα μέ τό πρώτα συμπερόσματα, πρόκειται γιό

133
έμβολή, πρόγμα πού γιό τήν ήλικία τού θ ύ ματος είναι
σπόνιο. Π ολύ περισσότερο μιό καί ό ξόδελφός της
δήλωσε πώς ή δεσποινίς '·Ομπερστόιν δέν εΙχε ποτέ
παραπονεθεί γιό τήν παραμικρή καρδιακή όδυναμία.
Ή Ν ίνα ήταν πελιδνή . . . Άναζήτησε τό βλέμμα τού
Πήτερ κι ϋστερα ση κώθηκε καί πήγε πρός τό μπόνιο,
μουρμο υ ρ ίζοντας κόποιες φρόσεις συγνώμης.
- Δέν μπορείτε στ' όλήθεια νό φαντόζεστε πώς ή
κυρία Ντέξτερ εΙναι όμεσα η �μμεσα όνακατεμένη μέ τόν
θόνατο τής Κό ρλα ''Ομπερστόιν, έπιθεωρητό, έπενέβη ό
Μπόρον μέ συμβουλε υτικό ϋφος.
- Δέν φαντόζομαι τίποτα. Δέν κόνω τίποτε όλλο παρό
νό παρατη ρώ τό φαινόμενα. ΕΙναι ή δουλειό μου αύτή .
Σόν ν ό �πεσε κατόρα πόνω στήν οίκογένεια Φέρστεν.
Έπειδή όμως δέν εΙμαι προληmικός, προσπαθώ νό
έξηγήσω λογικό τό φαινόμενο.
Ό Πήτερ κούνησε τό κεφόλι του . Ήταν όρκετό
έπαγγελματίας γιό νό καταλαβαίνε ι τή θέση τού όστυνο­
μικού.πού στρόφη κε πρός τή Ν ίνα όταν έκείνη ξαναμπή­
κε στό δωμότιο . Θό έπρεπε νό είχε βρέξει τό πρόσωπό
της, γιατί τό μακιγιόζ της εΙχε έξαφανιστεΙ
- Κ υ ρ ία Ντέξτερ , ή πρόθεσή μου δέν εΙναι νό σάς
ένοχλώ όδικα, εΙπε πόλι ό έπιθεωρητή ς . Θέλω όπλώς νό
σχη ματίσω γνώμη γιό τίς κινήσεις τής δεσποινίδας
"Ομπε ρστόιν πρίν τόν θόνατό της .
- ΚαταλαβαΙνω . . .
- ΕΙχε � ρ θ ε ι ν ό σάς έπισκεφτεί;
- ''Οχι. .. Θέλω νό πώ, όχι μόνο σέ μένα. 'Ήξερε πώς ό
ξόδελφός της ήταν έδώ καί κυρίως αύτόν ηθελε νό δεΙ
Ή Κόρλα ζήλευε γιατί νόμιζε πώς τής �παιρνα τόν
όρραβωνιαστικό rι κότι τέτοιο.
- Καί δέν εΙναι όλήθεια αύτό ;
- "Ας πού με , γιό νό εϊμαστε εΙλικρινείς, πώς τής εΙχα
μόνο δανειστεί τόν όρραβωνιαστικό της . Θό τής τόν
έπέστρεφα. "Αλλωστε �φυγαν μαζί όπ' αύτό τό δωμότιο

1 34
καί μέσα στό μυαλό μου ή ύπόθεση είχε τακτοποιηθεί.
Ό έπιθεωρητης �Kανε tva νόημα κατανόησης κι ή
σιωπή όπλώθηκε στό μεγάλο δωμάτιο. Ό Μπάρον είχε
την αΤσθηση πώς μάντευε κάθε σκέψη τού όστυνομικο ύ .
Ή πρεσβεία τού είχε πιστοποιήσει την ταυτότητα τής
Ν ίνα, δέν μπορούσε νά ύποπτε υθεί κάτω όπό ποιές
συνθήκες βρισκόταν στή Βιέννη , όλλά τό tνστικτό του
τού �λεγε πώς μπροστά του είχε τη μύτη ένός παγόβου­
νου πού άκόμα δέν είχε όλόκληρο ξεπροβάλει Ύποκλί­
θηκε σάν νά ήταν ετοιμος νά φύγει
- Φυσικά, δέν φε ύγετε αϋριο άπό τη Βιέννη , ετσι δέν
είναι:
Ή άπάντηση τής Ν ίνα παραξένεψε τόν Μπάρον.
- Φε ύγω ! Δέν εχετε κανένα λόγο νά μέ έμποδίσετε,
κύριε έπιθεωρητά !
Είχε δίκιο , άλλά αύτή ή καινού ργια της σιγου ρ ιά τόν
ένόχλησε καί προσπάθησε νά τή βοηθήσει στρεφόμενος
πρός τόν άστυ νομικό.
- Ή κυρία Ντέξτερ θέλει νά πεί πώς , χωρίς συγκεκρι­
μένο λόγο , δέν μπορείτε νά κρατατε μιά 'Αμερικανίδα
στό αύστρ ιακό εδαφος . Σάν φίλος θά τή συμβούλευα νά
πάρει εναν δικηγόρο αν είστε άντίθετος μέ τήν άναχώ­
ρησή της.
Ό Μάννινγκ χαμογέλασε έλαφ ρά, εκανε μεταβολή κι
tφυγε άπό τό δωμάτιο χωρίς νά προσθέσει λέξη.
Μετά τήν άναχώρησή του ό Μπάρον άνάπνευσε πιό
έλεύθερα.
Καθώς ό Χένρ ικ έμενε καθ ιστός , ή Νινα τόν πλησίασε
καί τού πήρε τό χέρΙ.
- Φύγε, μουρμούρισε. 'Έκανα ηδη άρκετό κακό κι ας
ήταν αθελό μου.
Δέν ηξερε φυσικά πώς ό δολοφόνος τής Κάρλα νόμιζε
πώς σκότωνε αύτήν κι οχι μιά άθώα.
- Σέ παρακαλώ, ξανάπε . Είμαι έξαντλη μένη. Φύγε καί
τηλεφώνησέ μου αϋριο τό πρωί , αν θέλεις . Τώρα θέλω νά

135
ξεκουραστώ.
Μαλακά άλλά άποφασιστικά, tσnρωξε τόν νεαρό όντρα
πρός τόν διάδρομο κι tκλεισε την πόρτα πΙσω του, πρΙν
στραφεϊ στόν Μπάρον μ' lva CιφOς άξιοθρήνητο.
- θέλω νά φύγω αύριο, πητερ. 'ΕλπΙζω πώς γΙνεται,
tTaI δέν εΙναι;
- Δέν νομίζω πώς ό έπιθεωρητης θά άντισταθεϊ. ..
- ΚαΙ σύ; Κι οΙ προϊστάμενοΙ σου;
Ό Μπάρον tνιωσε πάλι την Ιδια αΤσθηση: ήταν μιά όλλη
γυναΙκα αυτή πού εΙχε μπροστά του. 'Αποφασισμένη,
πικρή, σχεδόν γερασμένη.
- ΟΙ προϊστάμενοΙ μου δέν θέλουν παρά μόνο αυτό.
'Από την όλλη μεριά τού 'Ατλαντικού σέ περιμένουν
άνυπόμονα.
- τι ωρα πρέπει νά εΙμαι fτοιμη;
- Ι' fva τέταρτο, ΝΙνα! Φεύγουμε τώρα άπό τό
«Ιάκερ»!
"Ενα τέταρτο νωρΙτερα θά της εΙχε πεϊ ότιδήποτε γιά
νά δικαιολογήσει τήν άπότομη άναχώρησή τους, τώρα
δμως t6λεπε πώς ήταν όσκοπο.
- τι συμ6αΙνει;
- ΤΙποτα... ΝομΙζω πώς κινδυνεύεις καΙ άποφάσισα νά
μή ρισκάρου με όλλο.
Τό κουδούνισμα τού τηλεφώνου διέκοψε τ Ις έξηγήσεις
του κι ή Ν Ινα άπάντησε πρΙν τού περάσει τό άκουστικό:
- Γιά σένα εΙναι. . .
Γιά όλλη μιά φορά άναγνώρισε τή φωνή τού Τζήν
Ντένις , πού εΙχε εΙδοποιηθεϊ άπό τόν Κάρσον γιά την
παρουσΙα του στή σου ίτα της νέας γυναίκας .
- πητε ρ ; Ιέ ποιό σημείο 6ρίσκεσαι;
- Τό κακό είναι μικρότε ρο άπ' δσο φανταζόμουνα. Ή
αυστριακή άστυνομία δέν tχει άρκετά στοιχεϊα γιά νά
έναντιωθεϊ στήν άναχώρηση της Ν Ινα.
- Θαυ μάσια ! Μ ίλησα μέ τόν Κάρσον κι lχε ι κρατήσει
fva δωμάτιο σ' fva μικρό πανδοχείο, τριάντα χιλιόμετρα

136
όπό τή Βιέννη. ΕΙχες δlκιο προηγουμένως πού σκέφτη­
κες όδικό ταξΙδι. ΕΙναι καλύτερο όπό τό όεΡOnλόνO γιατl
τό όεροδρόμια μπορεί νό παρακολουθούνται.
·0 Μπόρον συμφώνησε σιωπηλό μέ τήν όπόφαση τού
Ντένις, πού τόν δκουσε νό πιπιλόει τήν πΙπα του όπό τήν
δλλη δκρη τού σύρματος.
- Καί τό διαβατήριο;
- θό τό έχεις αυριο τό πρωl νωρΙς. θό σού τό φέρω
έγώ ό ίδιος.
- ·Ωραία! Τότε θό σού δώσω τό χρήματα καΙ τό χαρτιό
πού βρήκα πόνω σ' αύτό τόν βρωμιόρη πού έριξε κυόνιο
στήν Κόρλα. Καληνύχτα!
- Κοιμάμαι tΊδη! γκρίνιαξε ό Τζήν Ντένις πρΙν κλεΙσει.
·0 Μπόρον όκούμπησε κότω τό όκουστικό καΙ γύρισε
ατή ΝΙνα. ·Ετοίμαζε τή βαλΙτσα της καΙ ή θήκη πού
περιείχε τό βιολοντσέλο της ήταν όκουμπισμένη στό
κρεβότι.
- τι όκριβώς έγινε μέ τήν Κόρλα; Ξέρεις; ρώτησε ή
νέα γυναΙκα.
Σήκωσε τούς ώμους του κι όποφόσισε πώς δέν κινδύ­
νευε δν έλεγε τήν όλήθεια.
- Δολοφονήθηκε έν ψυχρώ, ΝΙνα... Δέν ξέρω δν ή
όστυνομΙα τό όνακαλύψει μιό μέρα, όλλό αύτή εΙναι ή
αΙτΙα πού πρέπει νό βόλουμε tva φρόγμα όνόμεσα σ'
αύτήν καΙ σέ σένα, τό συντομότερο.
- Γιατl τόσος φόβος;
- Νομlζω πώς ό δολοφόνος νόμισε πώς f'ισoυνα έσύ,
ΝΙνα... Βγήκε όπ' αύτό τό δωμότιο μαζί μέ τόν Χένρικ...
ΚαΙ μοιόζετε...
- 'Αδύνατο, μουρμούρισε ή ΝΙνα. ΕΙσαι βέβαιος;
- Δέν έχω καμιό όπόδειξη, όλλό δέν βρΙσκω δλλη
έξήγηση.
Καθώς έκεΙνη σώπαινε, έκανε μιό κΙνηση όπόγνωσης κι
έφυγε λέγοντός της πώς πήγαινε νό έτοιμόσει τή
βαλΙτσα του καΙ πώς θό περνούσε νό τήν πόρ,ι σέ δέκα

137
λεmό.

' Η Ν ίνα παραλ ίγο νό χτυπήσει μέ τό πόδι της τήν

κλειστή πόρτα τού δωματίου τού "Αλεξ Μ ασσού μοφ όπό
τήν άνυπομονησία. Βλαστήμησε ρώσικα μέσα άπό τό
δόντια της όταν διαπίστωσε πώς ό πιανίστας tλειπε . Δέν
ήταν άπό τούς άνθ ρώπους πού δέν έπωφελούνταν άπό
μιό β ραδιά έλε υ θ ε ρ ίας.
Μ ετό, κοίταξε τό ρολόι της , εΙδε πώς εΙχε περόσει
μόλις tva τέταρτο άπό τή στιγμή πού εΙχε συναντήσει
τούς δύο συ μπατριώτες της καί άγνοώντας τό άσανσέρ
κατρακύλησε τό σκαλοπότια ως τό Ισόγειο.
Μ έσα στό μεγόλο χώλ, τό μπόρ ήταν άκόμα άνοιχτό καί
προχώρησε ως τήν εΊσοδο σόν νά tψαχνε γιό κόποιον κι
ύστερα τόχυνε τό βή μα της, βλέποντας πώς ό "Αλεξ
καθόταν σ' tva τραπεζόκι όπου πόνω β ρισκόταν tva
μπο υ κόλι σαμπόνια μέσα σ' tva κουβαδόκι μέ πόγο.
Ό tνας άπ' αύτούς πού εΙχε συναντήσει, ό πιό
ήλικιωμένος , καθόταν πλόι στόν μουσικό καί τό μότια του
έδειξαν έ κπληξη όταν εΙδε τή νέα γυναίκα. Ό -Αλεξ
σηκώθηκε άμέσως μ ' tva πλατύ χαμόγελο στό χε[λια καί
ύποδέχτη κε τή νέα γυναίκα.
- Π ολύ ώραια ! εΙπε . Γιό σένα μιλούσαμε μόλις τώρα !
Ό σύντροφός του φόνηκε νό μή βρίσκει καΙ τόσο
"ώραιο» τόν έρχομό τής Ν Ινα, άλλό ση κώθηκε άπό τήν
καρέκλα του γιό νό τήν καλωσορ ίσει δήθεν.
- ΕΙσαι ένή μερος γιό τό τί tγινε έδώ πρΙν άπό μιό ωρα
περ ίπου; ρώτησε.
Ό Μ ιχαήλ Γκουλιόν έκανε μιό κΙνηση άρνητική , έριξε
μιό ματιό στόν πιανίστα κι ύστερα μίλησε άπότομα:
- "Αλεξ, δέν μ' άρέσει ν' άνακατεύω τή δ ιασκέδαση μέ
τίς ύποθέσε ις τού Κρότους καΙ τή μουσική . . . "Εχεις τήν
καλοσύνη νό μας άφήσεις μόνους γιό λίγο ;

138
 Ό Μ ασσού μοφ σή κωσε τούς ωμους, μου ρμούρισε κότι
γιό έρασιτέχνες συνωμότες κι ύστερα έξαφανΙστη κε
όφού πρώτα δ.δειασε τό ποτή ρι του .
- τι θέλεις ν ό πείς ; ρώτησε όμέσως μετό ό συνταγμα­
τόρχης. Δέν �πρεπε νό μιλήσεις μπροστό του . Δέν ξέρει
τίποτα, φυσικό!
- 'Ένα νέο κορΙτσι πέθανε έδώ, πρΙν όπό λίγο. 'Έβγαι­
νε όπό τό δωμότιό μου μέ τόν Χένρικ Φέρστεν, αύτόν
πού σάς �Kανε νό όστοχήσετε στήν Κρόμεργκόσσε . Ό
Άμερικανός πού θό μέ πόει στήν Ούόσιγκτον Ισχυ ρΙζεται
πώς τή σκοτώσατε έσείς όπό λόθος , νομίζοντας πώς
i'!μουν έγώ !
Ό Μ ιχαήλ Γκουλιόν πήρε ύφος όθώο καί ή νέα γυναίκα
ν ε υ ρ Ιασε .
- 'Όχι έσύ , βέβαια ! διευ κρΙνισε . Κόποιος δολοφόνος ,
όπλισμένος όμως όπό σένα !
Ό συνταγματόρχης ζόρωσε τό φρύδια του κι ύστερα
δ.νοιξε τό χέρια του σέ μιό κίνηση όδυναμΙας .
- ΕΙναι γελοίο , Ν ίνα ! Θό 'πρεπε νό τό καταλόβεις
χωρ ίς νό χρε ιαστούν έξηγήσεις . Δέν θέλο υ με νό στεί­
λου με μιό νεκρή στΙς Ήνωμένες Πολιτείες , όλλό μιό
όλοζώντανη γυναΙκα ! Άγνοώ γιό ποιό θέμα μού μιλάς,
όλλό όλα αύτό δέν �xoυν κανένα νόημα.
Ή β ιολοντσελίστα δ.νοιξε τό στόμα της κι ύστερα τό
�Kλεισε όπότομα. Άπό �νστΙKΤO μόντευε πώς ό δ.ντρας
πού καθόταν μπροστό της ήταν Ικανός γιό κόθε εϊδους
�γKλη μα, όλλό δέν ήταν ήλΙθιος . Ό συλλογισμός του
ήταν σωστός καί, γι' όλλη μιό φορό, �νιωσε σόν χαμένη .
- Ν ίνα . . . "Ακουσέ με ! Αύτός ό Άμερικανός σού εΙπε
Ψέματα, εΙναι φανερό ! Τό μόνο πού θέλει εΙναι νό σέ πόει
κοντό στόν Λερμόφ. Μέ τό νό σέ τρομόζει καταφέρνει νό
έπιταχύνει τό πρόγματα καί μπορεί νό σέ πεΙσει ε ύ κολό­
τερα νό τόν όκολουθήσε ις τό γρηγορότερο δυνατό.
Μ ιλώντας , εΙχε γεμίσει τό ποτή ρι τού "Αλεξ καί της τό
�δινε, γεμότο ως πόνω.

139
 - Πιές, μουρμούρισε. Τό Ιχεις όνόγκη.
Ή ΝΙνα υπόκουσε μηχανικό καΙ τό παγωμένο ποτό
κύλησε στό λαρύγγι της.
- Πότε φευγεις; ρώτησε ό Γκουλιόν.
- Τώρα, όπόντησε. Τελικό όποφασΙστηκε νό φύγουμε
όπό την ΑυστρΙα μέ αυτοκΙνητο.
- Τότε, λοιπόν, όνέβα γρήγορα στό δωμότιό σου wAv
...

ό σύντροφός σου μάς Ιβλεπε μαζΙ, θό υποmευόταν κότι

κι αυτό θό ήταν πoΛU ένοχλητικό γιό όλους μας.
Έντελώς δβουλη, ή νέα γυναΙκα Ικανε Ινα νόημα
συγκατόθεσης καΙ βγήκε όπό τό μπόρ χωρίς νό γυρΙσει
πΙσω τό κεφόλι της. Στό χώλ, ό "Αλεξ πηγαινοερχόταν κι
όταν πήγε πρός τό μέρος της, ή ΝΙνα τόν προσπέρασε καΙ
μπήκε στό δδειο όσανσέρ, που την όνέβασε πόνω.
Ό Μιχαήλ Γκουλιόν σηκώθηκε όπ' τό τραπεζόκι του
καΙ πήγε ν' όKOυμnήσει στό μπόρ ένώ όνόμεσα στό
δόχτυλό του έμφανΙστηκε Ινα χαρτονόμισμα.
- Πές μου, ρώτησε τόν μπόρμαν, όπό όnλή περιέργεια
ρωτόω... ΕΙναι όλήθεια πώς μιό νέα γυναΙκα πέθανε έδώ,
πρΙν όπό μιό ώρα;
Ό σερβιτόρος μέ τό δσπρο σακόκι καΙ τό κόκκινα
γαλόνια κοΙταξε γύρω του κι ύστερα Ισκυψε πρός τόν
πελότη του.

140
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Ή Μερσεντές 350 SEL πήγαινε πολύ καλά καΙ, άφού

tφυγαν άπό τό περΙπτερο τής Χέρτζ στό .. Σεσάτ .. όπου
τούς εΙχε πάει ό Κάρσον μέ τό "Οπελ του, ό Πήτερ δρχισε
νά χαλαρώνει. Δέν άπόμεναν παρά μόνο δώδεκα χιλιόμε­
τρα νά διανύσουν άπό tvav κάθετο δρόμο γιά νά
φτάσουν στό πανδοχείο πού θά περνούσαν τη νύχτα καΙ
μέ λΙγη τύχη θά βρΙσκονταν στό Μόναχο την έπομένη,
γύρω στό μεσημέρι. Κοντά του, ή ΝΙνα ήταν καθισμένη
μέ τά χέρια σταυρωμένα στά γόνατα καΙ τό βλέμμα της
καρφωμένο μπροστά.
- ΕΙσαι κουρασμένη;
- "Ο χ ι ... "Η , μάλλον, ναΙ ΛΙγο... άπάντησε.
Ύστερα πρόσθεσε σηκώνοντας τούς ωμους της:
- Νομlζω πώς φοβάμαι λίγο , Πήτερ!
- Δέν κινδυνεύεις άπό τΙποτα πιά, Ν Ινα . . . Τό ξενοδο-
χείο πού θά πάμε εΙναι πολύ δνετο , θά εΙσαι καλά έκεί καί
έγώ θά κοιμηθώ στό δωμάτιό σου .
- Τ ό ξέρω, ώστόσο φοβάμαι! 'Ίσως δέν μέ πιστέψεις,
άλλά δν fΊξερα δέν θά δφηνα τό κουαρτέτο στό Ζάλτσ­
μπο υ ργκ.
Ό Μπάρον μπορούσε νά μαντέψει όλες τίς σκέψεις
της . Σκεφτόταν τήν ήλικιωμένη γυναlκα στήν Κράμερ-

14 1
γκάσσε , την Κάρλα, καΙ θά 'πρεπε νά εΙχε κάνει μεγάλη
θυσΙα άφήνοντας τόν Χένρικ.
- Σέ συμπαθώ πολύ , Ν Ινα, τής εΙπε. ΕΙσαι εντάξει
κοπέλα.
Ό επαρχιακός δρόμος ήταν σέ πολύ καλή κατάσταση,
όλλά γεμάτος στροφές καί ήταν ύποχρεωμένος νά
όδηγεϊ μέ μικρή ταχύτητα παρά τήν �λλειψη κίνησης. Ή
Μ ερσεντές εΙχε διανύσει τέσσερα iΊ πέντε χιλιόμετρα
όταν συνάντησε ενα τεράστιο ρυ μουλκό στή μέση μιάς
μικρής άνηφόρας. Ό Μπάρον άναβόσβησε τά μεγόλα
φώτα, τό βαρύ όχημα μετακινήθηκε, όλλά καθώς πολύ
κοντά ύπή ρχε στροφή , ή Με ρσεντές χτύπησε στό πλάι
του . Δέν ήταν ωρα γιά άτυχή ματα.
'Ακριβώς μετά τή στροφή τά πράγματα στράβωσαν. Τά
στόπ τού καμιονιού όναψαν, άφού με Ιωσε την ταχύτητα
καί σταμάτησε άπότομα aτή μέση τού δρόμο υ , άναγκά­
ζοντας τόν Μπάρον νά κάνει τό ίδιο.
Δυό σκιές εμφανίστηκαν μέσα άπό τά δέντρα πού
βρίσκονταν στό πλάι, ή πρώτη όνοιξε άπότομα τή δεξιά
πόρτα, ή δε ύτερη αύτή ν τού Μπάρον , πού άπό ενστικτο
έπιασε τό δπλο πο ύ εΙχε κάτω άπ' τό κάθ ισμά του . Τά
πράγματα δμως έγιναν πολύ γρήγορα κι ή Ν ίνα ξεριζώθη­
κε άπό τό κάθ ισμά της.
- Μήν κουνηθείς , άλλιώς θά σκοτώσο υ με τή γυναίκα
σου ! διέταξε αύτός πού εΙχε άνοίξε ι την πόρτα τού
όδηγού.
"Οπως κι ό σύντροφός του , φορούσε μιά κου κούλα στό
πρόσωπο πού έκρυβε τά χαρακτη ριστικά του καΙ καθώς
τό βαρύ όχη μα ξεκινούσε , ό Μπάρον εΙδε τή Νίνα. Τήν
κρατούσε ό δεύτερος αντρας. 'Έμοιαζε σάν άπολιθωμένη
κι ή κάννη ενός πιστολιού ήταν χωμένη στόν λαιμό της .
Τό ρυ μουλκό άπομακρυνόταν άργά.
- Κάνε στό πλάι ! είπε ό όγνωστος μασκοφόρος πού
δέν εκανε τόν κόπο νά άπε ιλήσε ι μέ πιστόλι τόν όδηγό.
Κράτα τά χέ ρια σου στό τιμόνι.

142
 Ή Μερσεντές ήταν αύτόματη κι ό Μπάρον δέν χρεια­
ζόταν νά χε ιριστεί τό λεβιέ γιά τήν άλλαγή ταχύτητας .
·Επιπλέον, έξαιτίας της Ν ίνα δέν μπορούσε νά κάνει
κάποια άπεγνωσμένη μανού β ρα. Στό καθρεφτάκι του
νόμισε πώς εΙδε τή λάμψη άπό τά φωτα ένός αύτοκινή ­
του πού tφτανε καί πάτησε μαλακά γκάζι, γυρίζοντας
στά δεξιά τό τιμόνι του . Τό μεγάλο αύτοκίνητο άναπήδη­
σε δυό φορές φε ύγοντας άπό τήν όσφαλτο καΙ πηγαίνον­
τας στό πλάι.
- Κατέβα τώρα καί βάλε τά χέ ρια στόν σβέρκο . Θά σέ
Ψάξουμε. Τό μόνο πού μας ένδιαφέρει εΙναι τά χρήματα
καί τά κοσμή ματα !
Ό Μπάρον ύπάκουσε κι tva κύμα άπογοήτευσης τόν
πλη μμύρισε βλέποντας πώς ό δρόμος πίσω του ήταν
έντελώς σκοτεινός . Αύτή τή φορά δέν θά γινόταν κανένα
θαύμα καί δέν πίστευε πώς έπρόκειτο γιά ληστεία.
Τό ρ υ μουλκό ήταν σίγουρα μέσα στό κόλπο καΙ οΙ
ληστές των δρόμων δέν θά εΙχαν ποτέ όργανώσει μιά
έπίθεση τόσο όψογα ρυθμισμένη καί έκτελεσμένη μέ
τέτοια τελειότητα.
- Π ρ οχώρα κάτω άπό τά δέντρα, σέ παρακαλω !
Σέ άπόσταση πέντε μέτρων, ή Ν ίνα περπατού σε
σπρωγμένη άπό τόν μασκοφόρο πρός τό καταφύγιο των
δέντρων πού πλαισίωναν τόν δρόμο.
Ήταν μιά παγίδα στη μένη άπό έπαγγελματίες πού
fΊξεραν καλά τή δουλειά τους. ΕΙχε γΙνει σέ λιγότερο άπό
δυό λεmά καί δν τώρα έμφανιζόταν tva αύτοκίνητο
στόν δρόμο, ό όδηγός του δέν θά tβλεπε παρά μόνο tva
αύτοκΙνητο παρκαρισμένο στό πλάι μέ τά φωτα άναμμέ­
να καί δέν θά εΙχε κανένα λόγο νά σταματήσει
Ό Μπάρον εΙδε τί θά συνέβαινε μέ ψ υχρή δ ιαύγεια. Γιά
νά έπιβεβαιώσουν τή σκηνοθεσΙα της ληστείας , ΟΙ δυό
δντρες θά τούς tψαχναν, θά τούς tnaιpvav τά χαρτιά
τους , τά χρήματά τους , δλα τά άντικείμενα άξΙας πού
εΙχαν πάνω τους καί, μέ όποιαδήποτε πρόφαση , ή Ν Ινα

1 43
θό σκοτωνόταν κι ό 1διος θό tμενε ζωντανός.
Γιό νό διηγηθεί τΙ εΙχε δεί.
Μόνο δ,ΤΙ εΙχε δεί, χωρΙς νό κόνει όλλες παρατηρή­
σεις, γιατΙ Ινας μυστικός πρόκτορας, εΙτε ήταν τής Κό
Γκέ Μπέ ε1τε τής CIA δέν πρέπει ποτέ νό όποκαλύmει
πώς όνήκει στόν παρόλληλο κόσμο.
- Γύρνα καΙ όκούμπησε μέ τό χέρια σου τό δέντρο...
ΛΙγο πιό κεί, ή ΝΙνα tκανε όκριβώς τό Ιδιο κι αύτός πού
τής εΙχε έπιτεθεί tψαχνε τήν τσόντα της. Ό Μπόρον
tνιωσε χέρια νό τόν ψηλαφούν καΙ νό τού παΙρνουν τό
διαβατήριό του, τό πορτοφόλι του καΙ τΙς δέσμες τών
δολαρΙων πού εΙχε πόρει όπό τόν δολοφόνο της Κόρλα
καθώς καΙ τό χαρτιό του.
'Ένα έλαφρό σφύριγμα θαυμασμού όκούστηκε πΙσω
όπό τήν πλότη του.
- θό 'λεγε κανεΙς πώς ή σοδειό εΙναι καλή! εΙπε ό
μασκοφορεμένος στόν σύντροφό του, πού πετούσε τήν
τσόντα τής ΝΙνα στό χορτόρι.
Γιό μιό στιγμή ό Μπόρον δρχισε νό έλπΙζει... "Αν οΙ δυό
αύτοΙ δέν ήταν στήν πραγματικότητα παρό μόνο ληστές,
θό tφευγαν μέ τή συγκομιδή τους καΙ, ατή χειρότερη
περΙmωση, θό tnaιpvav τή Μερσεντές γιό νό γυρίσουν
στή Βιέννη. Τό μεγόλο αύτοκΙνητο ήταν ώραίο δώρο.
Άλλό δέν tλπιζε γιό πολύ.
- "Ελα! Φεύγουμε! όποφόσισε αύτός πού ήταν πΙσω
όπό τόν Μπόρον.
- Μιό στιγμή... "Εχουμε καιρό! όπόντησε ό όλλος.
ΕΙναι νόστιμη ή μικρή, t;
- "Οχι! γρύλισε ό σύντροφός του. Φεύγουμε!
- Έγώ θό μεΙνω λΙγο...
Ό Μπόρον tνιωσε νό παγώνει... Γιό νό ύπογραμΙσουν
τήν όληθοφόνεια 0\ δντρες τής Κό Γκέ Μπέ εΙχαν
όποφασΙqει νό σκηνοθετήσουν Ιναν βιασμό.
- Γδύσου, κούκλα!
Ήταν χαμένοι... Ό Μπόρον γύρισε χωρΙς νό τόν

144
έμποδlσει ό φύλακάς του, άλλά εΙχε μπροστά του
έπαγγελματlες πού δέν ριψοκινδύνευαν. Ό όντρας βρι­
σκόταν πολύ μακριά γιά νά δοκιμάσει μιά όποιαδήποτε
έπέμβαση. Κοlταζε τόν σύντροφό του νά πλησιάζει τή
Νlνα, πού εΙχε μεταμορφωθεί σέ όγαλμα, άλλά βρισκόταν
σέ τέτοια θέση πού ό Μπάρον δέν μπορούσε νά κάνει
καμιά κlνηση χωρlς νά τόν άντιληφθεί.
'Ένα σκlσιμο ύφάσματος άκούστηκε κι ή Νlνα tβγαλε
μιά στριγκλιά. 'Ένα δευτερόλεmο άργότερα, ό όντρας
ήταν πάνω της καί έκεlνη όρχισε νά άμύνεται μ' ένα
εΙδος όργής πού σlγουρα ήταν σέ βάρος της. Ή νέα
γυναlκα ήταν πιό δυνατή άπ' όσο φανταζόταν ό άντlπα­
λός της, γιατl ό Μπάρον τήν εΙδε ξαφνικά νά σηκώνεται
μέ τό φόρεμά της σκισμένο μπροστά καΙ τό στήθος της
γυμνό καΙ βάλθηκε νά τρέχει φωνάζοντας δυνατά.
- Έσύ μήν κουνηθείς! μούγκρισε έκείνος πού ήταν
κοντά στόν Μπάρον.
Πιό πέρα ό σύντροφός του ξανάπιανε τή Νίνα καΙ τήν
tριχνε στό tδαφος βλαστημώντας. -Εντρομος ό Μπάρον
tνιωσε πώς τό τέλος έρχόταν... Τό κτήνος tπεσε πάνω
στό θύμα του καΙ τά χέρια του τυλlχτηκαν γύρω άπό τόν
λαιμό της. Ό Μπάρον tβλεπε τόν τlτλο στίς σύντομες
εΙδήσεις των έφημερlδων: ,,'Ένοπλη ληστεlα μέ δσχημο
τέλος! . . Ό ληστής στραγγαλlζει τό θύμα του..... Ύστερα
.

είδε τά πόδια τής Ν ίνα νά σηκώνονται πρός τόν ούρανό

καί νά κλωτσούν τόν άέρα. 'Ένα κύ μα άδ ρε ναλΙνης
πλη μμύρισε τίς φλέβες του κι ύπολόγισε τά ρΙσκα μέσα
σ' ένα έκατοστό τού δευτερολέmου. Γιά τήν άλ ηθο φά ­

νεια τής σκηνοθεσίας tπρεπε κάποιος νά έπιζήσει ωστε

νά μαρτυ ρήσει, δρα ό όντίπαλός του θά δΙσταζε νά
πυροβολήσει'
Μ έ τήν καρδιά στό στόμα, ό Μπάρον όρμησε . Ό μισός
του έγκέφαλος είχε παραλύσει όπό ένα κακό προαίσθη­
μα, Ή σφαίρα θά τόν t6ρισκε όνάμεσα στίς ώμοπλάτες
..

ένω θά tτρεχε άκόμα καί ή καριέρα του θά τελε ίωνε έκεί.

1 45
 Ό θόρυβος τού πυροβολισμού tφτασε στ' αύτιά του
σάν προειδοποίη ση , άκολούθησε tνας δεύτερος κι αύ­
τός πού ήταν σκυ μμένος πάνω aτή Ν ίνα σήκωσε ξαφνικά
τά χέρια στόν άέρα καί φάνηκε σάν κάποια άνεξήγητη
δύναμη νά τόν tσπρωξε πρός τά πίσω.
'Ένα άVΤαναKλαστΙKό tριξε τόν Μπάρον στό tδαφος,
άφού ή Ν Ινα δέν βρισκόταν πιά σέ άμεσο κίνδυνο καί
σιωπή tπεσε στό δάσος.
Σάν μέσα σέ όνειρο διέκρινε δυό σιλουέτες , άρκετά
,

θολές, λίγο πιό κεί κι είδε τή Ν ίνα νά ση κώνεται άργά, νά

στέκει aτά πόδια της κι όταν γύρισε , ξεχώρισε τό mώμα
τού φύλακά του ξαπλωμένο κι αύτό στό tδαφος .
Ό Μπάρον δέν πΙστε υ ε στά θαύ ματα κι όμως είχε γίνει
κάπο ιο θαύμα . . . Π ερπάτησε μέχρι τή Ν ίνα κι είδε αύτόν
πού της είχε έπιτεθεί μέ τό πρόσωπο στραμμένο στόν
ο ύ ρανό . . . -Η μάλλον αύτό πού εΙχε άπομείνει άπό τό
πρόσωπό του . Μ ιά σφαίρα μεγάλου διαμετρή ματος το ύ
είχε διαλύσει τό μισό κεφάλι κι ή όριστερή μεριά δέν
ήταν παρά ενας ματωμένος πολτός .
Ή νέα γυναίκα, μέ όκίνητο βλέ μμα, εμοιαζε σάν
ύπνωτισμένη όπό τό θέαμα καί, όπότομα, πρΙν προλάβει
νά γ υ ρ ίσε ι την πλάτη της , άρχισε νά κάνει έμετό .
Στά δέκα μέτρα, οί δυό σιλουέτες ήταν πάντα όκίνητες
κι όταν ό Μπάρον θέλησε νά πάει πρός τά κεί, όκούστη κε
μιά φωνή μέ έλαφριά ξεν ική προφορά:
- Μ εΙνε έκεί πού είσαι!
Κατάπληκτος ό Μπάρον εμε ινε όκίνητος καί. καθώς
ενα αύτοκίνητο περνού σε γρήγορα όπό τόν δρόμο,
πρόλαβε νά δεί τό πρόσωπο τού άγνωστου πού μετά
χάθηκε μέσα στό σκοτάδ ι.
'Όταν συνάντησε τή Νίνα , έκείνη δέν εκανε πιά έμετό
καί κοίταζε πρός την κατεύ θ υνση πού είχαν έξαφανιστεί
αύτοί πού τούς όφειλε τή ζωή της .
Θά 'λεγε κανείς πώς μόλις είχε όντικρίσει ενα φάν­
τασμα.

146
 - 'Έλα, τής εΙπε γλυκό, κλείνοντας τό παλτό της .
Τέλειωσε τώρα, δ έ ν ύπόρχει πιό κίνδυνος .
Σόν ήχώ στή φρόση του, δκουσε τόν θόρυβο μιάς
μηχανής πού ξεκινούσε κόπου μακρύτερα. 'Ύστερα
δκουσε τόν θόρυβο όπό τίς μασέλες του πού χτυπού σαν
ή μιό πόνω στήν δλλη.
ΕΙχε όρχίσει ή νευρική άντΙδραση .
Μπήκε στή Μερσεντές κι ϋστερα, δσο γινόταν πιό
γρήγορα, γύρισε κοντό στό δύο mώματα γιό νό πόρει
πίσω δλα δσα τού είχαν άποσπάσει.

Ή Ν Ινα κοίταζε τόν Μπάρον πού κινιόταν μέσα στή

νύχτα.
'Ήξερε πώς μόλις εΙχε ξεφύγε ι σάν άπό θαύ μα άπό τόν
θάνατο , άλλά καταλάβαινε δλο καΙ λιγότερο τήν έξέλιξη
τών γεγονότων πού τήν όδηγούσαν στόν διαβολικό τους
άνεμοστρόβιλο.
ΕΙχε άναγνωρ ίσει τόν tvav άπό τούς δύο δντρες πού
είχαν προβόλει άπ' τή σκιά γιά νά τή σώσουν.
Δυό ώρες νωρίτερα τόν εΙχε συναντήσει στό δωμάτιο
τού 'Άλεξ Μασσού μοφ, στό «Σάκερ».
Ήταν ό πιό νέος .
Αύτός πού τής εΙχε φανεί ό πιό ϋποmος.
Μ ιά στιγμή πρίν κάνει μεταβολή , άφού εΙχε χτυπήσει
το ύς δυό φονιάδες, ή Ν ίνα εΙχε τήν έντύπωση πώς τής
χαμογέλασε .

147
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜ ΠΤΟ

Ό Μπάρον γδύθηκε όσο ή νέα γυναlκα βρισκόταν στό

μπάνιο καΙ γλΙστρησε σ' fva άπό τά κρεβάτια πού
ύπήρχαν στό δωμάτιο. Ή διακόσμηση ήταν εύχάριστη, τά
tπιπλα tμοιαζαν νά εΙναι έποχής, άλλά έκείνος δέν ήταν
σέ κατάσταση νά έκτιμήσει τό περιβάλλον.
'Από τή στιγμή πού εΙχε φτάσει στή Βιέννη, τά
γεγονότα δέν tnauav νά έξελΙσσονται μέ τρόπο άπρόο­
nτo, άλλά αύτή τή φορά εΙχαν ξεπεράσει τά όρια. Μετά
τήν άναχώρησή του άπό τό άεροδρόμιο μέ τη νοικιασμέ­
νη άπό τη Χέρτζ Μερσεντές εΙχε την όόρατη αΤσθηση
πώς κάποιο αύτοκlνητο τούς παρακολουθούσε, άλλά
αύτή ή αΤσθηση έπιβεβαιώθηκε μ' fvav τρόπο πού ό
έγκέφαλός του άρνιόταν νά έξηγήσει.
Τυλιγμένη μέσα στό παλτό της πού ήταν άκόμα
λασπωμένο, ή ΝΙνα βγήκε άπό τό μπάνιο καΙ περπάτησε
γρήγορα πρός τό κρεβάτι της, tχοντας fva εΙδος μάσκας
στό πρόσωπό της.
- ΕΙσαι καλύτερα ; τη ρώτησε.
- Εύχαριστώ, Πήτερ. Μήν άνησυχείς 6λλο γιά μένα...
'Όταν ξάπλωσε, τής tδειξε τό πακέτο τά τσιγάρα του
καί . μετά άπό μιά δική της καταφατική κΙνηση τής δναψε
tva, τής τό tδωσε καΙ έκεΙνη δρχισε σιωπηλά νά τό

149
καπνlζεl.
Θά ' πρεπε άκάμα ν ά βρίσκεται κάτω ά π ά την επηρεια
τού σόκ γιατί στή θέση της όποιαδήποτε δ.λλη γυναίκα θά
τόν τρέλαινε στΙς έ ρωτήσεις .
Ή Ν lνα όμως έμοιαζε νά μήν ένδιαφέρεται γιά τίποτα.
Γιά τρίτη φορά, ή νέα γυναίκα ξέφευγε όπό τήν παγlδα
πού τής εΙχαν στήσει, άλλό ήταν ύποχρεωμένος νά τά
όναθεωρήσε ι όλα.
Ξανάζησε τή νύχτα πού εΙχε φτάσει στήν Κράμεργκάσ­
σε, καλεσμένος όπό τή Ν ίνα πού ήταν κατατρομαγμένη
όπό τόν όπαlσιο θάνατο τής '·Ελεν Φέρστεν καΙ δοκlμασε
νά θ υ μηθεί τά όσα πάνω στόν όναβρασμό τού εΙχε πεί ό
νεαρός έραστής της . Δυό όμοιες έκδοχές πού δέν εΙχε
κανένα λόγο νό τίς όμφισβητήσε ι. Δυό έκδοχές πού
συ μφωνούσαν καί πού περιέγραφαν μέ τόν Ίδιο τρόπο
την όπαγωγή τής νέας γυναΙκας όπό τούς δυό μυστη ριώ­
δεις όγνωστους. ' Εκείνο τό βράδυ δέν fΊθελαν νά
σκοτώσουν τή νέα γυναΙκα, τουλάχιστον όμέσως, καΙ τό
μόνο πού εΙχαν έπιχειρήσει ήταν νά τήν όπαγάγουν.
Σ' ό,ΤΙ όφορού σε τήν Κάρλα "Ομπερστάιν τά πράγματα
ήταν πιό όπλά καί πιό καθαρά. Ό φόνος ήταν όναμφισβή­
τητος , όφού εΙχε παρακολου θήσει τόν δολοφόνο κι εΙχε
πάρει τό φονικό όπλο. Καθώς δέν ύπή ρχε κανένας λόγος
νό σκοτώσουν 0 \ Ρώσοι τή νέα κοπέλα, δέν ύπή ρχε παρά
μόνο μιά έξήγηση γιά τόν θάνατό της : εΙχαν σκοτώσει
λάθος όνθρωπο.
'"Ως έκεί όλα ήταν καθαρά καΙ εύκολονόητα, όλλά σέ
ό ,ΤΙ όφορούσε τά πρόσφατα γεγονότα κάτι δέν πήγαινε
καλά. "Αν ύποτεθεί πώς 0 \ όντρες τής Κά Γκέ Μπέ
μπόρεσαν νά τούς όκολου θήσουν όπό τό «Σάκερ» στό
Σεσάτ καΙ μετά όπό τό όεροδρόμιο πρός τό πανδοχείο,
ήταν δύσκολο νά ύποθέσει κανεΙς πώς μπόρεσαν νά
προβλέψουν τΙς κινήσεις τους μέ τόση όκρΙβεια ωστε νά
ό ργανώσο υν μιά τόσο τέλεια έπΙθεση στήν όποΙα εΙχαν
γΙνει έκείνοι θ ύ ματα. Τό νά β ρΙσκεται τό ρυ μουλκό όπό

1 50
σύ μmωση εκεί, ήταν όπΙθανο. Έκτός καί όν οΙ Ρώσοι
fιξεραν ότι θό πήγαιναν στό πανδοχείο. Αύτό όμως ήταν
δύσκολο γιατl πολύ λΙγοι όνθ ρωποι fιξεραν αύτή τή
λεmομέρεια. Έκτός όπό τόν Κόρσον, τόν Ντένις καΙ τόν
εαυτό του , δέν όπόμενε παρό μόνο ή Ν Ινα.
Μέσα όπ' αύτή τήν όmική γωνΙα, ή ύπόθεση περιπλε­
κόταν. Τό ενδιαφέ ρον της CIA ήταν νό φτάσει ή νέα
γυναlκα σώα καΙ όβλαβής κοντά στόν Λερμόφ κι ήταν
λίγο παρακινδυνευ μένο νά ύποθέσει πώς ό σταθμός της
Βιέννης εΙχε όνακατευτεί στήν επΙθεση τού δάσους.
Έκτός καΙ όν . . .
Σ ' αύτό τ ό ση μείο τού συλλογισμού , ό Μπάρον όρνιό­
ταν ν ' όφήσει τόν εγκέφαλό του νά λειτου ργήσει
Μέσα επΙσης όπό τήν Ίδια όmική γωνία δέν ήταν
δυνατό ή Ν Ινα νό εΙχε προειδοποιήσε ι τούς παλιούς
συ μπατριώτες της γιά τό πού θά πήγαιναν. Τίποτα δέν
μπορούσε νά τό εξηγήσει,όκόμα κι ή πιό τρελή φαντασΙα.
Ύπήρχε τέλος ή μυστη ρ ιώδης επέμβαση πού τούς εΙχε
σώσει. "Αν ό Ντένις εΙχε σκεφτεί νά τούς καλύψει, θά εΙχε
προε ιδοποιήσε ι τόν Μπάρον καΙ οΙ άντρες του δέν θά τό
taKayav μετά τήν επέμβασή τους.
- Μπορώ νά σβήσω τό φώς ; ρώτησε ξαφνικά ή ΝΙνα.
- Φυσικά, εΙπε εκείνος .
Γι' όλλη μιά φορά, ή σιωπή της νέας γυναίκας τού
φάνηκε όδικαιολόγητη κι όκού μπησε στόν όγκώνα του
γιά νά τήν παρατη ρήσει
- ΕΙσαι βέβαιη πώς δέν μού κρύβεις τΙποτα ; τή
ρώτησε.
Τό προφίλ της νέας γυναίκας tμεινε ότάραχο καΙ
γύρισε όργά τό κεφάλι της πρός τό μέρος του .
- Τί περΙε ργη ερώτη ση , μου ρμού ρ ισε. Τί θά μπορούσα
νά σού κρύ βω ; Δέν tχω καμιά συμμετοχή σ' όλα όσα μού
συμβαίνουν, δέν εΙμαι παρά tva όντικείμενο , tva παιχνί­
δι καΙ δέν μπορώ νά κάνω τΙποτε όλλο όπό τό νά
προσεύχομαι νά μή συ μβεί κανένα καινούργιο δράμα.

15 1
 Ό Μπάρον δέν όπάντησε. Ή ΝΙνα εΙχε μιλι'ισει σ' έναν
έπΙπεδο τόνο καΙ τά όσα εΙχε πεί ήταν σωστά.
- Πρέπει νά κοιμηθώ, εΙπε τελικά. ACιριo πρέπει νά
ξυπνι'ισουμε νωρΙς.
Ό Μπάρον ξάπλωσε όνάσκελα καΙ μηχανικά έψαξε γιά
τό Βόλτερ ΡΡΚ πού βρισκόταν κάτω όπό τό μαξιλάρι του.
Αύτή τή φορό δέν θά δ.φηνε νά τόν αΙφνιδιάσουν δ.ν
κάποιοι όποφάσιζαν νά διακόψουν τόν ύπνο τους.
Ό όνθρώπινος έγκέφαλος εΙναι μιά ύπέροχη μηχανι'ι
καΙ ό έγκέφαλος τού Μπάρον συνέχιζε νά λειτουργεί
μισοασυνεlδητα.
WΟλα ήταν άνεξι'ιγητα έκτός καΙ δ.ν...
Αύτό τό « έκτός καΙ δ.ν.. ήταν τόσο μεγόλο, πού ό
Μπάρον όΡνι'ιθηκε νά σταματήσει έκεί.
Τι'ιν δ.λλη μέρα ξύπνησε νωρΙς, πρΙν όπό τήν όνατολι'ι
τού ήλΙου καΙ σέ μερικά δευτερόλεπτα σηκώθηκε όπό τό
κρεβάτι του χωρΙς νά ξυπνήσει τήν κοπέλα πού ή
κανονική της όναπνοι'ι όκουγόταν καθαρά μέσα στην
ότμόσφαιρα.
Δέν έμεινε παρά μερικά λεπτά μέσα στό μπάνιο κι όταν
γύρισε στό δωμάτιο εΙδε τή νέα γυναlκα νά τόν κοιτάζει.
- τι ωρα εΙναι; τόν ρώτησε.
- ' Επτά καΙ κάτι... ωΕχεις μπροστά σου μιά ωρα γιά νά
έτοιμαστείς.
Ό Μπάρον tλεγξε δ.ν τά μεταλλικά παντζούρια ήταν
έρμητικά κλεισμένα κι ύστερα κατευθύνθηκε πρός τήν
πόρτα.
- Πρέπει νά τηλεφωνι'ισω νά πιώ tvav καφέ. Μι'ιν
κουνηθείς άπό δώ καΙ τράβηξε πίσω μου τόν σύρτη. θά
ξανάρθω μέ τό πρωινό κι ως τότε μι'ιν όνοlξεις σέ
κανέναν, μέ όποιαδι'ιποτε πρόφαση, έκτός άπό μένα,
φυσικά!
- ' Εντάξει, εΙπε ή νέα γυναlκα πετώντας τΙς κουβέρ­
τες της.
Ό Μπάρον πρόλαβε νά δεί τά μακριά γυμνά της πόδια

1 52
κι ύστερα τόν πλησΙασε όφού τυλΙχτηκε μέσα στό
'
όδιόβροχό της.
- ΕΙσαι έντόξει; τή ρώτησε.
- Θό εΙμαι, τού εΙπε χωρΙς ένθουσιασμό.
Ή όψη τής ΝΙνα δέν ήταν καλή καΙ θό έπρεπε ό ύπνος
της νό ήταν ταραγμένος, όλλό φαινόταν Ικανή νό
όντιμετωπΙσέ ι τή μέρα πού όρχιζε.
Ό Μπόρον έκλεισε τήν πόρτα, όκουσε τόν θόρυβο όπό
τόν σύρτη κό κατέβηκε στό Ισόγειο.
Τό .. ΝτΙ "Αλτε Πενσιόνεν» ήταν ένα έξοχικό πανδο­
χείο μέ μιό μεγόλη α1θουσα πού τό ταβόνι της ήταν
διακοσμημένο μέ παλιό δοκόρια κι ένα σαλόνι μέ τηλεό­
ραση, δπου μιό νέα καμαριέρα τού έφερε τό αύστριακό
πρωινό · πού έφαγε χωρΙς νό βιόζεται πρΙν πόει νό
τηλεφωνήσει στόν Τζήν Ντένις, πού ήρθε aτή γραμμή μέ
μιό φωνή πολύ πιό μπόσα όπ' όσο συνήθως. Ό Μπόρον
τόν εΙχε σΙγουρα ξυπνήσει, αύτός όμως δέν έδειξε νό
έχει κακή διόθεση.
- "Εχεις τό διαβατήριο;
- ΟΙ ύπηρεσΙες τής πρεσβεΙας όνοΙγουν στΙς όκτώ,
γκρΙνιαξε ό Ντένις. Θό τό έχω σέ εΙκοσι λεmό. 'Όλα πάνε
καλό;
Ό Μπόρον τόν διαβεβαΙωσε καΙ μετό τού διηγήθηκε τό
δρόμα τής προηγούμενης νύχτας μέ έπΙπεδη φωνή.
- Δέν "θελα νό σού τηλεφωνήσω aτή μΙα τό πρωl,
κατέληξε, όφού εΙχαμε γλιτώσει, όλλό εΤμαστε χόλια!
- Θεέ καΙ Κύριε! ΠοιοΙ ήταν αύτοΙ οΙ δύο τύποι πού
μπήκαν στή μέση;
Ό Μπόρον παραλΙγο νό χαμογελόσει .. Ό Τζήν Ντενις
.

εΙχε τόση εύαισθησΙα δση κι ένας κροκόδειλος. Τού ήταν

όδιόφορα τό έγκλήματα κι ό παραλΙγο βιασμός. Τό μόνο
πού τόν ένδιέφερε ήταν τό μυστήριο πού όντιπροσώ­
πευαν αύτοΙ οΙ δύο όνώνυμοι σωτήρες.
- Διέκρινα μόνο τόν έναν. Μπορώ νό τόν όναγνωρΙσω
δν χρειαστεί, όλλό δέν τόν έχω ξαναδεί!

153
 - Δέν εΙπαν τίποτα ;
- ΤΙποτα ! εΙπε ό Μπόρον . 'Όταν θέλησα νό τούς
ε ύχαριστήσω, πρόσθεσε εΙρωνικό, οΙ λεβέντες τό Ιβαλαν
στό πόδια.
- Δέν δοκlμασες νό τούς όκολουθήσεις ;
- "Οχι, βέβαια ! φώναξε ό Πήτερ. 'Υπή ρχε μιό γυναlκα
μαζί μου , τό θ υ μάσαι αύτό ; ΕΙχε περόσει πολλό κι έγώ
δέν iΊθελα νό μεΙνουμε αΙώνια κοντό στό δυό mώματα !
"Αν ή όστυνομlα μόθει δταν βρεθούν πώς ή Ν Ινα ήταν
όνακατεμένη καί σ' αύτό τό κόλπο , θό τή χώσε ι μέσα
αύτή τή φορό!
- Σωστό ! συμφώνησε ό Ντένις . Μ έ συγχωρείς ! Σού
στέλνω tvav τύπο μέ τό διαβατή ριο. Θό τό tχεις στΙς
έννιό. Φύγετε όμέσως κι έλπΙζω πώς δέν θό tχετε
φασαρίες στό σύνορα. Θό σού στεlλω έπΙσης tvav
όριθμό πού θό τηλεφωνήσεις μόλις φτόσετε στό Μόνα­
χο. Ό γερμανικός σταθμός θό σάς όναλόβει.
- Τώρα έξασφαλΙστη κα ! εΙπε ό Πήτερ μέ ϋφος έκδικη­
τικό πρίν κλεΙσε l.
ΒγαΙνοντας όπό τόν θόλαμο, κόντεψε νό πατήσε ι tvav
γκρΙζο γότο πού τρΙφτη κε στό παντελόνι του καΙ β ρήκε
tva δεύτερο σκαρφαλωμένο πόνω στήν πολυ θρόνα δπου
καθόταν προηγου μένως νό γλείφει τό δοχείο μέ τό γόλα
πού ήταν πόνω στό τραπέζι. Τό δυό μικρό ζώα βρέθηκαν
στό γόνατό του καΙ δ.ρχισαν νό γουργο υρ lζουν μόλις
δ.ρχισε νό τό χαϊδεύεΙ. 'Όταν ή καμαριέρα ήρθε νό
καθαρΙσει τό τραπέζι, τό Ιδιωξε καί ό Μπόρον tμεινε
μόνος μέ τΙς σκέψεις του .
Αύτή τήν ωρα τού πρωινού θό tπρεπε ν ό εΙχαν
όνακαλύψει τό δ υ ό mώματα στήν δ.κρη τού δρόμου καΙ ή
διοικητική μηχανή θό εΙχε μπεί σέ λειτου ργlα. 'Ώσπου νό
λειτου ργήσει γιό τό καλό, ό Μπόρον θό βρισκόταν
μακριό καΙ, έπιπλέον, ή όστυνομ ία δέν εΙχε κανέναν λόγο
νό συνδέσει τήν ύπόθεση μέ τή νεαρή Σοβιετική .
Τό μυστήριο τών δ ύ ο όνώνυ μων σωτήρων συνέχιζε νό

1 54
τόν άπασχολεί, άλλά δέν προλάβαινε νά μείνει στήν
Αύστρία γιά νά τό διαλευκάνει Φαινομενικά, τίποτα δέν
μπορούσε νά τόν έμποδίσε ι νά φτάσε ι στή rερμανία μέ
τή σύντροφό του καΙ, στή διάρκεια της μέρας, δέν
κινδ ύνευε άπό τίποτα, κυ ρΙως σέ μιά έθνική όδό.
Ήταν λΙγο μετά τΙς όχτώ δταν παράγγειλε �να δε ύτερο
πρωινό κι δταν τό κου βάλησε στόν δΙσκο, ή καμαριέρα
χαμογέλασε τρυφερά.
Θά έπρεπε νά τόν περνάει γιά κάποιον νιόπαντρο �
κάτι τέτοιο κι ό Μπάρον δέν εΙχε διάθεση νά της χαλάσει
την έντύπωση .
Μόλις β ρέθηκε στόν πρώτο δροφο, χτύπησε μερικές
φορές τήν πόρτα καΙ καθώς ή Ν ίνα δέν τού άπάντησε ,
συ μπέρανε πώς β ρισκόταν μέσα στό μπάνιο κλεισμένη .
Καθώς μηχανικά έβαλε τό χέρι του στό πόμολο της
πόρτας , ή καρδιά του σταμάτησε νά χτυπάει . . . Ή πόρτα
όνοιξε χωρΙς δυσκολΙα κει κεΙνος ρ Ιχτηκε μπροστά.
'Αμέσως κατάλαβε πώς κάτι άπαίσιο εΙχε πάλι συ μβεί.
Τά παντζού ρ ια ήταν άκόμα κλε ιστά, τό δωμάτιο φωτισμέ­
νο άπό �να φώς πού έ ρχόταν άπ' τό μπάνιο κι ή Ν Ινα
β ρισκόταν στό κρεβάτι της .
Ό Μπάρον πλησΙασε καΙ πρόφερε μιά βλαστή μια.
Ή νέα γυναΙκα ήταν ξαπλωμένη άνάσκελα, τά χέρια
της ήταν πεσμένα πίσω άπό τό κεφάλι της , τά μάτια της
όρθάνοιχτα καΙ τά χαρακτη ρ ιστικά της παραμορφωμένα
άπό μιά άφόρητη όδύνη .
Δέν χρειαζόταν νά εΙναι κανεΙς γιατρός γιά νά καταλά­
βει πώς ήταν νεκρή .
Ό Μπάρον έπιασε μηχανικά τό άκόμα χλιαρό χέρι καΙ
με τά, μέ τήν ψ υχή στό στόμα, έκλεισε τά μάτια της
δ υστυχισμένης .
Ήταν γραμμένο στό μεγάλο β ιβλίο πώς ή Ν Ινα rKOU­
ζένκο δέν θά έβγαινε άπό τήν παγίδα πού μέσα της
πάλευε έδώ καΙ τρεις μέρες.

155
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ

Ό Μπάρον εΙδε τό γράμμα λΙγα δευτερόλεπτα όργό­

τερα.
Ήταν όκουμπισμένο στό κομοδlνο μέσα σ' fvav όνοι­
χτό φάκελο μέ τ' δνομά του γραμμένο όπέξω. Πλάι του
ύπήρχε fva κραγιόν τών χειλιών.
-Εκλεισε τήν πόρτα καΙ ξεδΙπλωσε τό χαρτl δπου ό
γραφικός χαρακτήρας ήταν κανονικός καΙ κάπως πλαγια­
στός πρός τά δεξιά .
.. 'Αγαπητέ Πήτερ,
Τελέ lωσε, ή παρτΙδα παΙχτηκε, εΙναι πολύ περl­
πλοκη γιά μένα καΙ τήν έγκαταλεΙπω. Ή -Ελεν
Φέρστεν, ή Κάρλα, εΙναι όρκετές . ΚαΙ τώρα κινδυ­
νεύουν νά πληρώσουν γιά μένα οΙ γονείς μου. -Οχι!
Χθές, ήρθε στό .. Σάκερ ό -Αλεξ Μασσούμοφ καί μ'
..

έΒαλε μπροστά σέ δυό όξιωματικούς τής χώρας

μου. Μού πρότειναν μιό πολ ύ άπλή άνταλλαγή . Δέν
ξέρω μέ τΙ τρόπο έμαθαν πώς θά συναντούσα τόν
Λεονlντ Λερμόφ , άλλά μέ tΒαλαν νά τόν σκοτώσω.
Μέ μιά όπό τΙς τρείς παστίλιες πού Βρίσκονταν
μέσα στό κραγιόν μου. Σύ μφωνα μέ τά όσα μού
εΙπαν έχει όλα τά συμπτώματα μ ιάς καρδιακής
κρίσης καί χαρίζει tvav θάνατο χωρίς πόνο. Θά

1 57
 ι καταπιώ τή μιά. 'Άν δέν ύπάκουα, οΙ γονείς μου ,
πού β ρίσκονται άκόμα aτ ή Ρωσία, θ ά έξοριζόντου­
σαν iΊ κάτι τέτοιο. Δέν άγαπώ πιά τόν Λεονίντ
Λερμόφ, όλλω στε δέν τόν άγάπησα ποτέ, άλλό
αΙσθάνομαι άνίκανη νά τόν σκοτώσω. Τά �xασα
όλα : τήν καριέρα μου, τόν Χένρικ καΙ τήν έλευθε­
ρία πού πήγα νά κερδΙσω, φεύγοντας άπό τή
Σοβιετική 'Ένωση . Φεύγω, είναι ή μόνη λύση . Δέν
σού ζητάω παρά μόνο tva πράγμα: νά μάθουν οΙ
συ μπατριώτες μου πώς πέθανα. -Ετσι δέν θά
κάνουν κακό στήν οΙκογένειά μου . Εύχαριστώ
προκαταβολικά. Ό Θεός νά μέ συγχωρέσε ι !
Ν ίνα Γκουζένκο " ,
Ό Μπάρον ξαναδιάβασε γιά όλλη μιά φορά τ ό γράμμα
τής νέας γυναίκας κι ϋστερα δναψε μηχανικά tva
τσιγάρο. Ή αύτο κτονία τής Ν ίνα κι οΙ έξηγήσεις της
φώτιζαν τήν ύπόθεση καί κάθισε στό κρεβάτι του ,
άπέναντι άπ' αύτό όπου κοιμόταν γιά πάντα ή βιολοντσε­
λίστα.
« ' Εκτός καί δν . . . "
Ό Μπάρον ση κώθη κε μόλις τελείωσε τό τσιγάρο το υ
καΙ πήγε νά πάρει τά δολάρια πού είχε β ρεί πάνω στόν
δολοφόνο τής Κάρλα καί πού εΙχαν μείνει πλάι στό
δ ιαβατή ριό το υ . Ήταν καινού ργια χαρτονομίσματα πού
τσάκισαν κάτω όπό τά δάχτυλά το υ . Πήρε ϋστερα την
τσάντα τής Ν Ινα κι tβγαλε τά χρή ματα πού εΙχε μέσα.
Ύπή ρχαν κέρματα αύστριακά καί, φυσικά, δολάρια.
Δολάρια πού τά εΙχε δώσει ό Ντένις στή Ν Ινα.
Δέν τού χρειάστη κε παρά μόνο μιά ματιά γιά νά
καταλάβει πώς οΙ όριθμοί τών σειρών είχαν σχέση μ '
αύτούς π ο ύ εΙχε β ρεί πάνω στό mώμα τού δολοφόνου
τής Κάρλα.
'Όλα ήταν όνεξήγητα, « έκτός καί δν . . . ..
Αύτή τή φορά ό Μπάρον όλοκλή ρωσε τόν συλλογισμό
του.

158
 Έκτός καΙ δν ό Ντένις εΙχε ό ίδιος προσλόβει �ναν
δολοφόνο γιό νό σκοτώσει τή Ν ίνα. 'Ένα δολοφόνο πού
εΙχε κόνει λόθος , Έκτός καί δν ήταν ό Ντένις αύτός πού
εΙχε όργανώσε ι τήν έπΙθεση στόν στενό δρόμο τήν
προηγού μενη μέρα, πρόγμα πού ήταν εϋ κολο όφού
iΊξερε πού πήγαινε ό Μπόρον μέ τη Ν ίνα.
Μ' δλλα λόγια, έ κτός καΙ δν ό Τζήν Ντένις ήταν
προδότης.
Τό νό φανταστεί τήν ένοχή ένός ύπεύθ υνου σταθμού
τής Σέντ ραλ Ίντέλλιτζενς 'Άτζενσυ ή ταν κότι φ οβερό,
όλλό ό Μπόρον δέν tβρισκε καμιό δλλη έξήγη ση ,
τουλόχιστον γιό τήν ωρα.
'Ανέβασε τήν κουβέρτα ως τό πρόσωπο τής νεκρής κι
ϋστερα tφυγε όπ' τό δωμόTlΟ όφού τό διπλοκλείδωσε καί
κρέμασε στό πόμολο τήν ταμπέλα « Μήν ένοχλείτε" .
ΕΙχε δυό iΊ τρείς ώρες μπροστό του γιό νό τελειώσει
την όποστολή του .

Ό Λόρρυ Μόρτιμερ ήταν �νας νεαρός δντρας γύρω

στό τριόντα, πού θό tπρεπε νό tχει μιό λίγο πρωτόγονη
όντίληψη γιό τήν πληροφόρηση .
- Ό κ ύ ρ ιος Ντένις μέ έξουσιοδότη σε νό σάς δώσω
αύτό, εΙπε στόν Μπόρον.
"Αύτό" ήταν tνας φόκελος πού περιείχε τό μυστικό
σχέδια τής δμυνας τού nενταγώνου ,
- Εύχαρ ιστώ, μουρμού ρ ισε ό Μπόρον. Ό κ ύ ρ ιος Ντέ­
νις δέν σάς tδωσε κανένα δλλο μήνυμα;
- ·Όχι . . Ή , μάλλον, ναί ! Θό σάς τηλεφωνήσει μόλις
.

φτόσετε στό Μ όναχο.

- nολύ καλό, εύχαρ ιστώ.
Ό Λόρρυ Μόρτιμερ t κανε μεταβολή μέ ϋφος σοβαρό
κι ό Μπόρον τού ξαναφώναξε ένώ tφτανε στήν tξοδο.
- nές μου κόTl . . . "Αν φορούσες μόσκα, iΊ τέλος

1 59
πόντων κότι τέτοιο, θό ήταν δυσκολότερο νό σέ όναγνω­
ρlσουν, �τσι δέν εΙναι; εΙπε όπότομα κι εΙρωνικό.
Μιό �Kφραση παιδικής λύπης παραμόρφωσε τό χαρα­
κτηριστικό τού έπισκέmη του κι ό Μπόρον νόμισε πώς
θό �βαζε τό κλόματα.
- Νό εΙσαι προσεκτικός, τόν συμβούλεψε ό Πήτερ
βυθlζοντας όκόμα περισσότερο τό καρφl του.
ΕΙχε ξεσnόσει τό νεύρα του στόν φουκαρό κι αΙσθόν­
θηκε καλύτερα �xoντας τό διαβατήριο τής Νlνα στό
χέρια του. Άφού κοlταξε τό ρολόι του, σκέφτηκε πώς
εΙχε καιρό γι' όλλον fvav καφέ κι ϋστερα φόρεσε τό
παλτό του καΙ πήγε νό βόλει μπροστό τή Μερσεντές.
ΆντΙ νό τραβήξει πρός τό δυτικό, ξαναγύρισε στήν
πρωτεύουσα καΙ χώθηκε στήν πρωινή της κlνηση πρΙν
παρκόρει τρlα τέταρτα όργότερα στήν Μπόλτζμανγκόσ­
σε, fva μικρό δρόμο τής 9ης Περιφέρειας, πολύ κοντό
στήν πρεσβεlα τών ·Ηνωμένων Πολιτειών.
'Από δώ καΙ στό έξής κόθε κlνησή του όντιπροσώπευε
fvav κlνδυνο, γιατl δν ό Τζήν Ντένις, πού τόν·νόμιζε στόν
δρόμο γιό τό Μόναχο, μόθαινε τήν παρουσlα του στή
Βιέννη καΙ έπιnλέOν στήν πρεσβεΙα, θό καταλόβαινε
όμέσως πώς κότι όσχημο συνέβαινε .
Ο Ι πολιτικές ύπηρεσlες στ ό Ισόγειο ήταν όνοιχτές όταν
ό Μπόρον �Kανε τήν έμφόνισή του κότω όπό τό όδιόφο­
ρο βλtμμα ένός λοχlα μέ στολή, πηλήκιο στό κεφόλι καΙ
πιστόλι στή θήκη.
Μιό έκρηκτική ξανθιό μέ κύκλους κότω όπό τό μότια
ήρθε νό τόν έξυπηρετήσει όταν �σKυψε στΙς nληΡOφO­
ρΙες.
- Καλημέρα, λέγομαι Πήτερ Μπόρον, εΙμαι Άμερικα­
νός καΙ �ρxoμαι έκ μέρους μιάς φlλης, τής κυρlας
Ντέξτερ, γιό νό πόρω τό διαβατήριό της.
- "Εχει κόνει αΤτηση;
- Φυσικό. Στήν πραγματικότητα τό �xει χόσει, κατα-
λαβαlνετε;

160
 Ή ξανθιά δέν καταλάΒαινε τΙποτα, άλλά πήγε νά Βρεί
κάποιον, πράγμα πού εύχόταν ό Μπάρον. "Ενας νεαρός
δ.ντρας πού tμoιaζε Kάn:ι>ς μt τόν Λάρρυ Μόρτιμερ έμφaνl­
στηκε, ξεπρο6άλλοντας όπό tva γραφείο κι ήρθε νά'
χαιρετΙσει τόν Μπόρον, πού τού έπανέλαβε τά όσα εΙχε
πεί ατή συνεργάτιδά του.
- Βπατε πώς τό tχασε;
'Ο ύποψήφιος διπλωμάτης tμοιαζε όφάνταστα ένοχλη­
'
μένος πού μιά ΆμερικανΙδα εΙχε χάσει τό διαβατήριό
της. 'Ο Μπάρον tσκυψε μπροστά καΙ πήρε ύφος έμπι­
στευτικό,
- Μπορώ νά σάς έμπιστευτώ;
- Φυσικά! εΙπε ό νεαρός Άμερικανός.
- Στήν πραγματικότητα, ή κυρΙα ΡοζαλΙν Ν:rέξτερ δέν
tχασε τό διαβατήριό της' τής τό tκλεψαν. Θά 'πρεπε νό
εΙχατε ένημερωθεί. Αύτή ή κλοπή tχει σχέση μ' ένα φόνο
πού έγινε ατήν Κράμεργκάσσε.
Τά χαρακτηριστικά τού συνομιλητή του φωτΙστηκαν.
- Κατάλαβα! Μάς ζήτησαν μιά πιστοποlηση ταυτότη­
τας όπό τήν όστυνομlα πού όφορούσε τήν κυρΙα
Ντέξτερ...
- Καί λοιπόν;
- Λοιπόν, κάναμε ό,ΤΙ ήταν όπαραΙτητο καΙ τήν πιστο-
ποιήσαμε! Δέν ύπόρχει πρόΒλημα!
'Υπήρχε κόποιο καΙ μάλιστα πολύ μεγάλο, άλλά ό
δ ιπλωμάτης δέν ήταν ένήμερος.
- Ή κυρΙα Ντέξτερ δέν ζήτησε ένα όντΙγραφο τού
δ ια6ατηρΙου της;
- "Οχι.. . καθόλου!
- Ούτε κανένας όλλος ατή θέση της;
- ' Οπωσδήποτε όχι ! Διαφορετικό θά ΙΊμουν ένήμερος!
- Κανείς δέν έπρόκειτο νό περόσει νό πόρει αύτό τό
όντίγραφο μόλις θό δ.νοιγαν τό γραφεία; έπέμεινε ό
Μπόρον.
"Ε νιωσε πώς ό συνομιλητής του εΙχε όρχίσει νό θυμώ-

1 61
νει πού όμφισβητούσε τήν καλή του πίστη κι ό Μπάρον
δέν συνέχισε.
- Μέ συγχωρείτε , μου ρμού ρισε. Θά πρέπει νά tχει
γίνει κάποιο λάθος . . .
Βγή κε γρήγορα όπό τ ό κτίριο καί πήγε ατή Μερσεντές .
Αύτή τή φορά ή παγΙδα εΙχε όρχΙσει νά κλείνει γύρω όπό
τόν Τζήν Ντένις κι εΙχε μόλις πάρει όλλη μιά όπόδε ιξη
τής ένοχής τού ύπεύθυνου τού σταθμού .
Τ ό διαβατήρ ιο π ο ύ τού εΙχε μόλις δώσει ό Λάρρυ
Μόρτιμερ ηταν τό ϊδιο πού ή Ν Ινα εΙχε χάσει μέσα ό"πό τά
πράγματά της ατήν Κράμεργκάσσε .
'Άρα, εΙχε φτάσει μυστη ρ ιωδώς στά χέρια το ύ Τζήν
Ντένις, πού τό εΙχε κρύψει.
Μ' όλλα λόγια. δέν ηταν οΙ δυό πράκτορες τής Κά Γκέ
Μπέ αύτοί πού τό εΙχαν πάρει δταν πήγαν στής φράου
Φέ ρστεν γιά νά έμποδίσουν την όναχώρηση τής Ν ίνα
Γκουζένκο. Κάποιος όλλ ο ς εΙχε περάσει. χωρίς όμφιβο­
λία. πρίν όπ' αύτούς όπό τό διαμέρισμα κι εΙχε πάρει τό
διαβατήριο.
Φυσικά γιό νά καθ υστερήσει τήν όναχώρηση τής νέας
γυναίκας .
Καί σταλμένος όπό τόν Τζή μ Ντένις .
Ό Μπάρον έβαλε μπροστά τή μηχανή καί πή ρε τήν
κατεύθ υνση το ύ "Σάκε ρ » .

Ό πιανΙστας φαινόταν πώς μόλις εΙχε ξυπνήσει, δταν

συνάντησε τόν Μπάρον στό χώλ τού ξενοδοχείου καΙ
παράγγειλε έναν καφέ κ ι ενα μπου κάλι έμφ ιαλωμένο
νερό. όφού όδήγησε τόν έπισκέπτη του σέ μιά μικρή
τραπεζαρία δπου κάθισαν.
Ό Μπάρον κοίταξε τόν 'Άλεξ Μασσού μοφ καί χαμογέ­
λασε .
- Ή Ν ίνα μού τά διηγήθηκε δλα, κύριε Μασσο ύ μοφ.

162
 - Ποιό όλα;
- Πώς τη φέρατε σ' έπαφή μέ τούς δυό συ μπατριώτες
της πού έργόζονται στήν Κό Γκέ Μπέ, γιό παρόδειγμα . . .
- ΤρεΜθηκε η ; . . .
- Δέν ε{ναι όλήθεια;
- ΝαΙ, όλΜ . . .
Ό 'Άλεξ Μασσο ϋ μοφ δέν όποτέλειωσε τή φρόση του ,
όλλό ό Μπόρον κατόλαβε τ ί έπρόκειτο νό πεί.
- Άλλό δέν tπρεπε νό τό διηγηθεί σ' tvav Άμερικανό
πού δουλεύει γιό τή CIA, tTaI δέν ε{ναι;
- Βρίσκω πώς τό ρίσκο πού πήρε ήταν τερόστιο,
πρόγματι !
- Ξέρετε τί τής ζήτησαν ;
- Όχι, όπόντησε ό πιανΙστας όμέσως . Καί δέν θέλω νό
τό μόθω ! Ό συνταγματόρχης πού ή ρθε σ' έπαφή μαζί
μου μοϋ ζήτησε νό τόν φέρω μτφοστό στή Ν Ινα, αύτό
ε{ναι όλο !
Κότω όπό όλλ ε ς συνθήκες ό Μπόρον θό εΙχε βόλει τό
γέλια, τόσο ό τρόμος τοϋ Μασσοϋ μοφ . ήταν πραγματι­
κός . 'Ύστερα ένιωσε tva μικρό « κλΙκ» στόν έγκέφαλό του
καθώς θ υ μήθηκε τόν βαθμό τοϋ Μ ιχαήλ Γκουλιόν.
- 'Ένας συνταγματόρχης ; ε{πε tκπλη κτος ό Μπόρον.
Δέν ήταν ό Γκουλιόν ;
- Δέν ξέρω τΙποτα !
Ό Μπόρον δέν έπέ μεινε, όλλό ό σολlστας ύποκρινό­
ταν πολύ όσχημα κι ήταν βέβαιος πώς έπρόκειτο γιό τόν
Μ ιχαήλ Γκουλιόν.
Σερβίρισαν τόν Άλεξ Μασσοϋ μοφ καΙ διψοϋσε τόσο
πολύ πού συγκρατήθηκε νό μήν κατεβόσει μονορούφι τό
μπου κόλι μέ τό έμφιαλωμένο νερό.
- Τί όκριβώς θέλεις όπό μένα ; ρώτησε όταν ξεδΙψασε .
- ·Οχι μεγόλα πρόγματα. . . ΕΙμαι φlλoς τής Ν Ινα,
μπο ρείς νό μέ πιστέψεις, καΙ γιό χόρη της βρΙσκομαι έδώ.
Πάρ ε τηλέ�νo αύτόν τόν συνταγματάρχη καί πές του
πώς σέ ε[δα. Ζήτησέ του νό μοϋ τηλεφωνήσει ο' αύτό τόν

6. Παyfιlα lIαιodιoιι 1 63
όριθ μό μέσα στό πρωινό. Θό τό κόνει. Μπορείς νό τού
πε ίς πώς έ ργόζομαι γιό τή CIA.
Ό Μπόρον ε γραψε τό δνομό του καί τό τηλέφωνο τού
πανδοχεΙου σ' ένα κομμότι χαρτΙ καΙ τό έδωσε στόν
πιανίστα.
- Μπορώ νό ύπολογΙζω σέ σένα ;
- Ύποθέτω πώς δέν κινδυνεύω δν κόνω αύτό πού μού
ζητάς , κύριε Μπόρον, μουρμούρισε ό Μασσο ύ μοφ.
Ό μουσικός εΙχε όρχΙσει νό όναθεωρεί τήν όντ ;ληψη
πού εΙχε γιό τόν ψ υχρό πόλεμο καΙ τΙς σχέσεις 'Ανατολής
- Δύσης . . .
Ό Μπόρον όνέβηκε πόλι στή Με ρσεντές καΙ ξαναπή ρε
τήν κατεύ θ υνση γιό τό πανδοχείο , έλπΙζοντας πώς
κανεΙς δέν θό εΙχε ταρόξει τόν τελευταίο ϋπνο της Ν Ινα
Γκουζένκο.
Σιγό - σιγό τό πόζλ ξαναφτιαχνόταν, τού έλειπαν ό μως
όρκετό κομμότια. Στήν Κρόμεργκόσσε , οΙ Ρώσοι δέν
θέλησαν νό σκοτώσουν τή Ν ίνα, όλλό μόνο νό τήν
όπαγόγουν. Αύτό εΙχε έπιβεβαιωθεί όπό τό ό σα εΙχε πεί ή
νέα γυναίκα καΙ ό Χένρικ Φέρστεν. Ήταν πραγματικό
ότύχη μα πού ή δυστυχισμένη ήλικιωμένη γυναΙκα εΙχε
χόσει τή ζωή της , γιατΙ ή ξαφνική της έπέμβαση εΙχε
τρομόξει τούς όπεσταλμένους τής Κό Γκέ Μπέ. 'Από τή
στιγμή πού ή όπόπειρό το υς όπότυχε, οΙ Ρώσοι όποφόσι­
σαν νό σκοτώσουν τή Ν Ινα. ΚαΙ τότε ό Τζήν Ντένις,
διπλός πρόκτορας , όνέλαβε τήν ύπόθεση όφού πήρε τό
διαβατήριο τής νέας γυναΙκας γιό νό εΙναι βέβαιος πώς
δέ ν θό έφευγε όπ ό τήν αύστριακή πρωτε ύ ουσα . Τήν
έπομένη, εΙχε όπλΙσε ι καΙ πληρώσει έναν δολοφόνο,
όλλό τό κόλπο του όπέτυχε γιατΙ ήταν βιαστικό προετοι­
μασμένο . Q δολοφόνος εΙχε σκοτώσει τήν Κόρλα
"Ομπερστόιν στή θέση της ΝΙνα...
"Εχοντας φτόσει σ' αύτό τό σημείο τού συλλογισμού
του, ό Μπόρον συνόντησε ένα έμπόδ ιο. Κότι δέν πήγαινε
καλό. ΓιατΙ ό Τζήν Ντένις εΙχε δώσει ένα διαβατήριο μέ

164
σλαβικό όνομα στόν δολοφόνο καί γιατί εΙχε διαλέξει
πιστόλι μέ κυάνιο ; Ήταν σάν νά ύπέγραφε τόν φόνο ή Κά
Γκέ Μπέ , καΙ οΙ πράκτορες τής όδού ΤζερζΙνσκυ συνή θ ι­
ζαν νά άποφε ύγουν τή δημοσιότητα . . .
·Από όποια μεριά κι ό ν γύριζε , ό Μπάρον ξανάπεφτε
στόν Τζήν Ντένις. Χωρίς αύτόν τίποτα δέν έξηγούνταν
καί οΙ αΙτίες έπαψαν νά φωτΙζονται.
Ξανάδε τή Ν ίνα νά παίρνει τό τηλεφώνημα τού Λερμόφ
όπό τήν Ούάσιγκτον κι έσφ ιξε τά μηνίγγια του όπελπιστι­
κ ά . Μ ετά σταμάτη σε . ΕΙχε φανταστεί τόν Ντένις
έναντίον τού Λερμόφ χωρΙς ό Σοβιετικός λιποτάκτης νά
τό ξέρει, όλλά συνε ιδητοποίησε πώς ξέφευγε καΙ πώς
κατασκεύαζε ένα φτηνό ρομάντσο . Θά έπρεπε νά ύπάρ­
χε ι κάτι όλλο καΙ τό παιχνίδι τού Γκουλιάν συνδεδεμένο
μέ έκείνο τού Ντένις πε ριείχε ένα κΙνητρο πού τού
ξέφευγε όκόμα.
·0 nήτερ όποφάσισε νό μείνει προσωρινά στΙς όποδεί­
ξε ις πού κρατούσε στό χέρια του καί πού ήταν όναμφι­
σβήτητες : τά δολάρια καΙ τό "ίδιο διαβατήριο πού εΙχε
δώσει δυό φορές ό Τζήν Ντένις. Σ' αύτό τό σημείο Υιξερε
πώς περπατούσε σέ σίγου ρο έδαφος καί πώς δέν έκανε
λάθος .
nαρκάριζε τό αύτοκίνητό του μπροστά στό πανδοχείο
όταν ξαφνικά ή όλήθεια έλαμψε στό μυαλό του .
Ό Τζήν Ντένις εΙχε πράγματι έξουσιοδοτηθεί όπό τούς
Ρώσους νά σκοτώσει τή Ν ίνα Γκουζένκο καΙ μόνο μετά
τήν ύπόθεση τής Κράμεργκόσσε ό Γκουλιάν εΙχε σκεφτεί
νά μεταχειριστεί τή Ν ίνα πιό χρήσιμα στέλνοντάς την νά
σκοτώσει τόν παλιό έραστή της. Μόνο πού δέν πρόλαβε
νό προειδοποιήσει τόν Ντένις γιά τήν όλλαγή τού
προγράμματος κι έκείνος εΙχε δράσε ι τήν Τδια στιγμή - fι
σχεδόν τήν Ίδια στιγμή - πού ό Γκουλιάν έ ρχόταν σ'
έπαφή μέ τή Ν ίνα, χάρη στόν πιανίστα. Κόλλαγε πολύ
ώραία, γιατί γιά νά έρθει σ' έπαφή μέ τόν όρχηγό τού
β ιεννέζικου σταθμού , ό Γκουλιάν έπρεπε νά πάρει μεγά-

1 65
λες προφυλόξεις κι tva άπλό τηλεφώνημα μεταξύ τους
άποκλειόταν.
Μ έ τή μηχανή σβησμένη , ό Μπάρον tμεινε καθισμένος
μπροστά στό τιμόνι του άκόμα μερικά λεmά. Αύτή τη
φορά τό πάζλ ήταν σχεδόν tτοιμο. "Αν ύπέθετε κανείς
πώς ό συνταγματάρχης Γκουλιάν εΙχε μάθει στό « Σάκερ»
τόν θάνατο της Κάρλα 'Όμπερστόιν iΊ δτι ή Ν ίνα, tχοντας
καταλόβει μετά τίς έξηγήσε ις τού Μπάρον πώς εΙχε
κινδυνέψει νά πεθόνει, εΙχε ή ίδια προειδοποιήσε ι τόν
Ρώσο , θό μπορούσε νά έξηγήσει τήν ώς έκ θαύματος
όφιξη τών δυό άγνώστων στήν όκρη τού δρόμου μέσα
στή νύχτα. Έχοντας καταλάβει ό συνταγματάρχης πώς ή
Ν ίνα διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο άπό τόν Ντένις , πού θό τή
χτυπούσε όπό τή μιά στιγμή στήν όλλη καί μήν μπορών­
τας νό tρθει σ' έπαφή μέ τόν 'Αμερικάνο, εΙχε βόλει
νά παρακολουθήσουν τή νέα γυναίκα άπ' τό «Σάκερ» καί
μετά.
Ό Μπάρον βγηκε άπό τό αύτοκίνητο καί μπη κε στό
πανδοχείο .
. Από τά χαμόγελα τού προσωπικού κατάλαβε πώς
κανείς δέν εΙχε όκόμα άνακαλύψει τόν θάνατο της Ν ίνα
καί μπήκε στόν τηλεφωνικό θάλαμο άπ' δπου ζήτησε τόν
Ντένις .
- Π ο ύ βρίσκεται; τόν ρώτησε ό ύπεύθυνος τού σταθ-
μού . Μή μού πείς πώς tγινε κι όλλη φασαρία;
- Βρίσκομαι άκόμα στό πανδοχείο !
- Γιά όνομα τού θεο ύ ! Μά tπρεπε νά εΙσαι μακριά!
Ό Μπάρον χαμογέλασε . . . Τώρα μπορούσε κανε[ς νά
στοιχη ματίσει πώς ή Κά Γκέ Μπέ εΙχε έπιτέλους προειδο­
ποιήσει τόν Ντένις πώς ή ποινή της Ν ίνα εΙχε έλαπωθεί
καί τά συμφέροντά της κι έκείνα της CIA πρός τό παρόν
συναντιόντουσαν.
- Καλό θό κάνεις νά tρθεις κατά δώ, μουρμούρισε ό
Μπόρον, καί μάλιστα τρέχοντας !
- Τρέχοντας ! εΙπε tκπληκτος ό Ντένις . Μό τί θό πεί

1 66
αύτό ;
Ήταν ύπέροχος παΙκτης, άλλό ό Μπάρον ποτέ δέν
άμφέ6aλλε γιά τήν έξυπνάδα του .
- θ ά πεί πώς πρέπει ν ά 6ιαστείς ! διευκρίνισε πρΙν
κλείσει χωρίς νά δώσει δλλες έξηγήσεις .
'Ύστερα κοίταξε τό ρολόι του . Μlσως ό Ντένις νά
έρχόταν, Τσως κι όχι . . . ΚαΙ στΙς δυό περιmώσεις, ήταν
χαμ ένος . Ό Μπάρον πήγε στό μπάρ, κάθισε καΙ πα­
ράγγειλε �να μεγάλο ποτή ρι μπίρα.
Δέν εΙχε κου ράγιο νά ξανανέ6ει στόν πρωτο όροφο καΙ
εΙχε άποφασlσει νά περιμένει την έξέλιξη των γεγονότων
στό Ισόγειο.

1 67
ΚΕΦΑΛΑ Ι Ο ΔΕΚΑΤΟ Ε ΒΔΟ ΜΟ

Ό Μπάρον κόλλησε τό άκου στ ικό στ ό αυτι του κι

α Ισθάνθη κε πώς ξαφνι κ ά ε κανε πολλή ζέ στη μ έσα στόν
τηλεφωνικό θάλαμο. Δέν ήταν ή πρώτη φορά πού
τηλεφωνούσε σ ' �να συνταγματάρχη τής Κά Γκέ Μπέ ,
όλλά δέν ήταν κα Ι κάτι τ ό συνηθ ισμένο. Ή φωνή τού
συνομιλητή του ήταν ηρεμη, λ Ιγο άπόμακρη , κα Ι μ ιλούσε
σχεδόν όξφορδιανά άγγλικά.
- Ό 'Άλ εξ Μασσο ύ μοφ μού μετέφερε �να άρ κ ετά
περΙε ργο μήνυ μα, κ ύ ρ ιε Μπάρον . . .
- 'Έκανε πολύ καλά. " Ηθελα πολύ νά σάς ένη μερώσω
γιά �να σημαντικό συμβάν.
- Σάς άκούω . . .
Ό Μπάρον νόμισε πώς θ ά τόν άποκαλούσε (( άγαπητέ
μου φ ίλε » 1') (( άγαπητέ μου συνάδελφε " , τόσο γλυ κός
ήταν ό Ρώσος .
- Ή Ν Ι να Γκουζένκο
εΙναι νεκρή , συνταγματάρχα,
εΙπε άπλά.
Έγινε μιά μικρή παύση άπό τήν όλλη δκρη τού
σύ ρματος κα Ι μετά ό Γκουλιάν εΙπε :
'Αλήθεια;
Ό Μπάρον �νιωσε πώς ό συνομιλητής του δέν τόν
πίστε υ ε , άλλά ήταν φυσικό. "Επρεπε νά τού δώσε ι κι όλλ α

1 69
στοιχεία.
- Τό mώμα της εΙναι δίπλα μου , τό ξέρω πώς δέν τό
πιστεύετε, όλλά λέω την άλήθεια.
- "Αν ύποτεθεί πώς λές τήν άλήθεια, γιά ποιό λόγο μέ
προειδοποιείς ;
- Γιατί μού τό ζήτησε ή Ν ίνα, συνταγματάρχα. Δέν
μαντεύ ετε τόν λόγο ;
"Ενιωσε πώς εΙχε κερδίσει �ναν πόντο καί συνέχισε :
- Αύτοκτόνησε , ξέρετε, κι δφησε �να γράμμα. Σ' αύτό
τό γράμμα, έξηγεί πώς , χάρη στόν Μασσού μοφ, τή
συναντήσατε καί πώς την ύποχρεώσατε νά πάει καί νά
σκοτώσει τόν Λερμόφ. Μέ τήν άπειλή πώς θά πήγαιναν
έξορία οΙ γονείς της , δν δέν ύπάκου ε . Στό τέλος τού
γράμματός της , ή Ν ίνα μού ζητάει νά σάς τό πώ γιά νά
γλιτώσουν οΙ γονείς της . Π ίστεψε πώς ό θάνατός της
εΙναι ή καλύτερη λύση .
Μ έσα άπό τό τζάμι τού θαλάμου , ό Μπάρον εΙδε τόν
Τζήν Ντένις πού �μπαινε στό πανδοχείο τρέχοντας
σχεδόν καΙ χαμογέλασε μόλις ό Αμερικανός τόν άντιλή­
.

φθηκε. "Αν ήξερε πώς έκείνη τή στιγμή μιλούσε μέ τόν

άρχηγό τής Κά Γκέ Μπέ aτή Βιέννη , ό Ντένις θά πάθαινε
καρδιακή κρίση !
- Μέ πιστεύ ετε τώρα ;
- Μ ' ένδιαφέρουν πολύ αύτά πού μού λέτε, κύ ριε
Μπάρον, άπάντησε ό Ρώσος χωρΙς νά έκτεθεϊ.
- Πολύ καλά! "Αν θέλετε νά βεβαιωθείτε γιά τήν
ε Ιλικρίνειά μου , στείλτε κάποιον έδώ . . . Στό πανδοχείο
.. Ντί 'Άλτε Π ενσιόνεν.. . Τό ξέρετε ;
- "Οχι, όλλά ύποθέτω πώς εΙναι ε ύ κολο νά τό 6ρεί
κανεΙς . . .
- Σ ' αύτή τήν περΙmωση , θ ά διαπιστώσετε πώς tKava
δ ,ΤΙ μού ζήτησε ή Ν Ινα. Χαίρετε , συνταγματάρχα !
- Χαίρετε, κύριε Μπάρον!
Ό πητερ t κλεισε καΙ πήγε πρός τόν Τζήμ Ντένις, πού
τόν περΙμενε ,

170
 - Μέ συχγωρεϊς, Τζήν, τηλεφωνούσα στόν συνταγμα­
τάρχη Γκουλιάν, εΙπε μέ ούδέτερη φωνή . Νομίζω πώς
τόν ξέρεις , έτσι δέν εΙναι ;
Ό Μπάρον κοΙταξε κατάματα τόν Άμερικανό καΙ
θαύ μασε τήν ψυχραιμΙα του . Ό Ντένις δέν έδειξε τήν
παραμικρή άντίδραση .
- nήτερ, δέν μ' άρέσει καθόλου ό τρόπος σου , ούτε ό
τόνος πού μεταχειρίζεσαι έδώ καΙ μερικά λεπτά ! γκρΙ­
νιαξε .
- 'Αλήθεια; Μά τΙ έχει ό τρόπος μου ;
- 'Άι στό διάολο ! σφ ύ ριξε άνάμεσα άπ' τά δόντια του ό
Ντένις . Τί διάολο κάνεις έδώ άντΙ νά τρέχεις πρός τό
Μ όναχο ;
- Κόφ ' το, ε[πε ξερά ό Μπάρον.
Τό βλέμμα τού Άμερικανού έγινε διαφανές άπό τή
σκλη ράδα καί πέτρωσε aτή θέση πού βρισκόταν.
- n ο ύ εΙναι ή κοπέλα; ρώτησε ένώ τά χείλια του εΙχαν
γίνε ι κάτασπρα.
- Στό δωμάτιό της . 'Έλα μαζί μου, σέ περιμένει!
ΜπορεΙ ό Τζήν Ντένις νά ήταν προδότης , άλλά εΙχε
άπΙστευτη ψ υχραιμία καί κάποιο κου ράγιο, δε μένα μ' ένα
έκπλη κτικό ταλέντο ήθοποιο ύ . Άκολού θησε τόν Μπάρον
ως τόν πρώτο όροφο κι δταν τό σεντόνι γλίστρησε άπό
τό πτώμα τής νέας γυναΙκας, τά μάτια του δνοιξαν
δ ιάπλατα άπό την έκπληξη καΙ βλαστήμησε μέ ύπόκωφη
φωνή .
- nώς έγινε αύτό ; ρώτησε γυρίζοντας στόν Μπάρον.
- Αύτοκτόνησε, άπάντησε έκεΙνος . ΤΗταν πιό έπιδέξια
άπό σένα πού άστόχησες δυό φορές , έτσι δέν εΙναι;
Ό Τζήν Ντένις καί πάλι δέν άντέδρασε κι ό Μπάρον
δέν i'ιξερε πιά δν τόν θαύ μαζε iΊ τόν μισο ύσε. Χωρίς
άμφιβολΙα καί τά δυό.
- "Α, έκανε άπλά. Βλέπω πώς τό κατάλαβες ! "Ηξερα
πώς εΙσαι έξυπνος , μού τό εΙχαν πει, άλλά δέν φανταζό­
μουνα πώς i'ισoυν τόσο πονηρός ώστε νά τό άντιληφθεΙς

1 71
τόσο γρήγορα!
Σή κωσε τούς ωμους , κόθ ισε στήν δ,κρη τού κρεβατιού ,
έβγαλε όπό τήν τσέπη του τήν πιπίλα του , πού άρχισε νό
τήν πιπιλόει φρενιασμένα, κι ϋστερα χαμογέλασε στόν
Μπόρον.
- Τό κόναμε θόλασσα, έ ; μουρμού ρ ισε.

Ό 'Αμερικανός χαμογέλασε δταν ό Πήτερ τού έριξε τό

διαβατή ριο τής Ν Ινα στό γόνατό του .
- ΝαΙ! Π ρόκειται γιό τό 'ίδιο . Γιατl νό ένοχλούμε τούς
τύπους τών έπΙση μων μηχανισμών ;
- Τούς ένόχλησα έγώ, σήμερα τό πρωl! σφύ ρ ιξε ό
Μπόρον.
- τι βλακεία. Αύτό θό δημιουργήσει όλόκλη ρη Ιστο­
ρία ! παραπονέθηκε ό Ντένις .
- ΚαΙ τ ό δολόρια; Αύτό πού βρήκα πόνω στόν
δολοφόνο τής Κόρλα εΙχαν τούς 'ίδιους όριθμούς μ' αύτό
πού έδωσες στή Ν ίνα γιό τό έξοδό της ! Νό μιό ώραΙα
όπόδειξη , έ ;
Αύτή τ ή φορό, ό Ντένις ίιποκλlθη κε σόν γιό νό
έπικροτήσει τήν παρόσταση τού συνομιλητή του .
- 'Ωραίο συ μπέρασ�α, Πήτε ρ ! Έδώ μ έ τσόκωσες καΙ
δέν τό εΙχα προβλέψει!
"Αφησε νό τού ξεφύγει ένα μικρό γελόκι καί γι' όλλη
μιό φορό ό Μπόρον σόστισε μέ τή σιγου ριό του . Μπρο­
στό του εΙχε έναν μπρούντζινο δντρα. Τού έδωσε τό
γρόμμα τής Ν ίνα, περΙμενε νό τό διαβόσει κι ϋστερα
πρόσθεσε :
- Ό Γκουλιόν σέ προειδοποίησε πώς οΙ όδηγΙες πού
τήν όφορούσαν εΙχαν άλλόξει, έτσι δέν εΙναι; "Επρεπε νό
ζήσει γιό νό δηλητη ριόσει τόν Λερμόφ τώρα. "Ε, λοιπόν,
χόσατε !
Ό Μπόρον κο{ταξε τόν Ντένις κι ένιωσε νό κλονίζεται

1 72
κάπως ή αύτοπεποΙθησή του .
Απέναντί του , ό όρχηγός το ύ σταθ μού ξέσπασε σέ
γέλια καΙ σώπασε όπότομα, όφού �ριξε μιά ματιά στή
νεκρή .
- Σόρρυ, μουρμούρισε, άλλά δέν εχω όκούσει ποτέ
τέτοιες μαλακίες. Είσαι λιγότερο �ξυπνoς όπ' όσο νόμι­
ζα, Πήτε ρ ! Δέν μάντεψες σωστά !
Σή κωσε τούς ώμους του καί συνέχισε :
- 'Άλλωστε, πως θά μπορούσες, δέν είσαι κι ό Σούπερ­
μαν , στό κότω κάτω . Θά ξεχόσω πώς μέ πέρασες γιά
-

διπλό πράκτορα η κάτι τέτοιο καί σύ ξέχασέ το στήν

όναφορά πού θά κάνε ις στό Λάνγκλε ϋ .
Ό Μπάρον �νιωσε τά πόδια του ν ά β ιδώνονται στό
πάτωμα καΙ τό τελευταίο πέπλο σκ Ιστη κε.
- Ό ΛεονΙτ Λερμόφ είναι νεκρός έδώ κι �να μήνα,
φίλε μου ! 'Από έ μφ ραγμα. Μ ιά βδομάδα όφότου �φτασε
στΙς Ήνωμένες Πολιτείες. Πολύ δυσάρεστο αύτό , όφού
χρειάζονται μήνες γιά νά όπομυζηθεί ένας λιποτάκτης,
κυρlως �νας λιποτάκτης τέτοιας ποιότητας . Δέν μάς είπε
παρά μόνο τό ένα δέκατο όπ' όσα θά μπορούσε νά μάς
πεί καί μείς δέν τά μεταχειριστή καμε παρά ένα μήνα
όργότερα, ώστε οΙ φ ίλοι μας όπό όπέναντι νά μήν
ύποπτευθούν πώς ό Λερμόφ εΙχε πεθάνει καΙ δ.ρα ήταν
άκΙνδυνος. Ύπήρξαν μιά σειρά όπο όιασ"-t:όαστικές αύτο­
κτονΙες στή Δυτική Γερμανία καί στή Γαλλία έκεlνη τήν
έποχή , θ υ μήσου το . . . 'Από τότε, συμβαlνει καμιά πού καΙ
πού . Κάνου με ό ,ΤΙ μπορού με, δέν πρέπει ό μως νά
χάσου με έντελώς τό τεράστιο όφελος πού είχαμε όπό τή
μεταστροφή τού Λερμόφ.
Ό Τζήν Ντένις ξανασή κωσε τούς ώμους του .
- Ή Ν lνα Γκουζένκο, πού κανείς δέν τήν περίμενε,
μάς έπεσε πολύ δ.σχη μα! Δέν γινόταν νά συναντήσει τόν
Λερμόφ.
Ό Μπάρον άπό καιρό ηξερε τήν όπανθρωπιά τών
μυστικών ύπηρεσιών, όλλά ποτέ δέν συνή θισε έντελώς .

1 73
 Αύτή τή φορά εΙχαν ένε ργήσε ι χωρ ίς άποτυχία, μέ
ψ υχρό κυνισμό πού τόν δφηνε δναυδο . Ή CIA δέν
ρισκόριζε . Μόλις πόρθηκε ή άπόφαση καί γιό νό πεΙσουν
αύτούς πού ήταν κοντό iΊ μακριά, γι' δλλη μιά φορό δέν
εΙχαν έμπιστευ θεϊ τό μυστικό στόν Μπόρον. " Ε τσι οΙ
άντιδρόσεις του δέν κινδύνευαν νό προδώσουν τήν
άλήθεια.
Ο ύτε κι αύτές τής Ν ίνα Γκουζένκο πού τή βάλανε ν'
άκούσει τή φωνή τού Λεονίντ Λερμόφ. Ό Μπόρον
θ υ μήθηκε τή λΙγο άργή προφορό πού εΙχε άκούσει στό
τηλέφωνο καί δέν χρειόστη κε κόν νό ρωτήσει τόν
Ντένις .
Έδώ κ α ί δεκαπέντε χρόνια, οΙ 'Αμερικανοί iΊξε ραν νό
μιμούνται τίς φωνές τό Ίδιο καλό όσο καΙ οΙ Ρώσοι μ' tva
εΙδος ήλεκτρονικού έκκλησιαστικού όργόνου πού άνα­
παρήγαγε τό τέμπρο τής φωνής έ κπληκτικό καΙ τό νό
κάνουν tva νεκρό νό μιλήσει, δέν ήταν πρόβλημα γιό τή
μοντέρνα τεχνική.
Δυό φορές ή Ν Ινα δέν εΙχε άντιληφθεϊ τίς μασέλες τής
παγίδας νό κλείνου ν πόνω της κι ό Μπόρον άηδίασε πού
εΙχε βοηθήσει, tστω καί χωρίς νό τό θέλει, στήν κατα­
σκευή τού φερέτρου της .

1 74
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ Ο ΓΔΟΟ

'Ο Τζήν Ντένις τού tδωσε πίσω τό γρόμμα της Ν Ινα,

όφού τό διόβασε.
- Θλιβερό, μουρμούρισε σόν σέ έπικήδεια προσευχή .
- ΕΙναι τό λιγότερο πού μπορεί νό πεί κανεΙς . . .
' Ο ύπεύθυνος τού β ιεννέζικου σταθ μού κοίταξε τόν
Μπόρον μέ κόποιο εΙδος όνθρωπιας .
- "Ακουσε, δέν πρέπε ι κανεΙς νό ύπερβόλλει, φΙλε
μου ! 'Ο έρχομός της έρωμένης τού Λερμόφ θό μας Μαζε
σέ μεγόλο μπελό καΙ έγώ, δν iΊμoυν στή θέση τού
ήλεκτρονικού έγκέφαλου πού ξέρασε τήν tκθεση , τό
'ίδιο θό tKava !
- ' Οπωσδήποτε όμως μιό βιολοντσελίστα δέν θό ήταν
σόν νό tπεφτε πύ ραυλος στήν καρδιό τής 'Αμερικης ,
tTaI δέν εΙναι; γκρΙνιαξε ό Μπόρον.
- Κάνεις πλά κα; Μ ιό βιολοντσελίστα; Πώς μπορούμε
νό τό ξέρο υ μ ε ; Κατόσκοποι πο ύ παίζουν μουσική εΙναι
συνηθισμένο φαινόμενο, τό ξέρεις . ' Υπήρχαν τρείς πιθα­
νότητες γιό ν' όναλύσει κανεΙς τήν δφιξη της Ν Ινα
Γκουζένκο . Ή πρώτη ήταν νό τήν εΙχε τηλεκατευ θ ύ νε ι ή
Κό Γκέ Μπέ . Ή δε ύτερη , νό ήταν τρελό έ ρωτε υ μένη μέ
τόν Λερμόφ καί μήν μπορώντας νό τόν συναντήσε ι μόλις
θό tφτανε στΙς Ήνωμένες Πολιτείες νό λυπόταν τόσο

1 75
πολύ, πού νό όποκαλυmόταν πολύ γρήγορα ό θόνατος
τού Λερμόφ. Ή τρΙτη ήταν νά έπρόκειτο όπλό γιό μιό
φου καριόρα πού ΥΙθελε μόνο νό έπωφεληθεί όπό τήν
εύ καιρΙα πού τής προσφερόταν νό έγκαταλεΙψει τή
ΡωσΙα. 'Απ' αύτές τΙς τρείς πιθανότητες, οΙ δυό ήταν
φοβερό έπικΙνδυνες γιό μας , πρέπει νό τό όναγνωρΙσεις
αύτό !
Ό Μπόρον tκανε μιό καταφατική κίνηση . Στό ρεαλιστι­
κό έπΙπεδο, ό Ντένις εΙχε όπόλυτα δlκιο. " Οταν tφτασε
στή Βιέννη , ή Ν Ινα βρισκόταν στήν τρΙτη πιθανότητα,
όλλό έξαιτΙας τών γονιών της , ό Γκουλιόν δέν όργησε νό
τή μετατοπlσει στήν πρώτη .
Ή όνόλυση τών μεγόλων κεφαλιών τής Κόμπανυ καί
τών ήλεκτρονικών έγκεφόλων τού Λόνγκλεϋ ήταν
σωστή .
- Μήν ξεχνάς πώς εΙχαμε όρνηθεί στόν Λερμόφ τό νό
τόν συναντήσε ι ή έρωμένη του , Πήτε ρ ! Δέν εΙχε πολύ
έπιμεΙνει καΙ δέν ξαναμίλησε ποτέ γι' αύτό τό ζήτημα !
'Όταν έκεΙνη τηλεφώνησε όπό τή Βιέννη στόν όριθμό
πού τής εΙχε όφήσει, χωρΙς νό μας προε ιδοποιήσει καί
πού τού εΙχε χρησιμέψει στή διόρκεια τών ταξιδιών του
στή Νέα Ύόρκη , αΙφνιδιαστή καμε. Αύτό τό κορlτσι θό
μπορούσε νό εΙναι όποιαδήποτε, ότιδήποτε !
Ό Μπόρον δέν όπόντησε. Τό γρόμμα τής Ν ίνα πο ύ
tλεγε πώς τήν εΙχαν έξουσιοδοτήσει ν ό σκοτώσει τόν
Λερμόφ έπιβεβαΙωνε τή στόση τού Ντένις. ΕΙχε κανονl­
σει νό καθυστερήσει ή όναχώρηση τής λιποτόκτισσας
πρός τΙς Ή νωμένες Π ολιτείες, καί μετό έτοίμασε τόν
θόνατό της, tTOI πού νό μοιόζει πώς ήταν tγκλημα τών
Ρώσων. Δυό φορές όστόχησε, όλλό τελικό ή Ν Ινα τό
κατόφερε όπό μόνη της .
- τ ι κόνουμε τώρα; ρώτησε ό Μπόρον δείχνοντας τό
mώμα.
Ό Τζήν Ντένις συλλογίστη κε γιό λΙγο κι ό έγκέφαλός
του σχεδόν τό Ίδιο όκριβής μέ ήλεκτρονικό έγκέφαλο,

176
ξέρασε τήν καλή λύ ση .
- Δέν κόνου με τΙποτα, φΙλε μου , όποφόσισε . Θό
καταστρέψεις αύτό τό γρόμμα καί θό φύγεις όπό δώ
διακριτικό τό γρηγορότερο δυνατό , όφήνοντας τήν
ταμπέλα στό πόμολο τής πόρτας . Σέ λιγότερο όπό δυό
ώρες, θό tχε ις περόσει τό σύνορα κι όταν όνακαλύψουν
τόν θόνατο , θό β ρΙσκεσαι μακριό.
Ό "Αμερικανός ήταν όρθιος καί κατευ θ υνόταν πρός
τόν διόδρομο. 'Ο Μπόρον τόν όκολού θησε . Ή όπόφασή
του ήταν ή καλύτερη καΙ δέν γύρισε τό κεφόλι του , παρό
μόνο γιό tva δευτερόλεπτο , στό σώμα πού συνέχιζε νό
παγώνει. 'Ο Ντένις τό εΙχε iΊδη ξεχόσει καΙ tva λεπτό
όργότε ρα οΙ δυό δντρες βρίσκονταν στήν αύλή τού
πανδοχεΙου .
- Μήν όργήσεις , tTOI; τόν συ μβούλεψε ό όρχηγός τού
σταθμού . '"Αν ή όστυνομΙα μέ ρωτήσει δέν θα μπορώ νό
κόνω τΙποτα γιό σένα!
- ΒασΙσο υ σέ μένα! μου ρ μούρισε ό Μπόρον.
' Ο Τζήν Ντένις όνέβηκε στή ΛΙνκολν μέ τούς αύστρια­
κούς όριθμούς καί χόθηκε χωρΙς νό ρΙξει οϋτε μιό ματιό
πίσω του . 'Ίσως χόρη σέ τέτοιους όνθρώπους οΙ Ήνωμέ­
νες Πολιτείες νό ήταν όκόμα ή πρώτη δύναμη στόν
κόσμο, ό Μπόρον όμως δέν κατόφερνε νό νιώσει περή­
φανος .
Μάλλον ντρεπόταν.
Καθισμένος μπροστό στό τιμόνι τής Μερσεντές , ό
Μπόρον κοΙταξε τό ρολόι τού αύτοκινήτο υ . ΕΙχαν περό­
σει τρΙα τέταρτα περίπου όπό τή στιγμή πού ό Τζήν
Ντένις εΙχε φύγει πρός τη Βιέννη καΙ, χόρη στήν
ώτορο ύτ, θό tπρεπε νό εΙχε διανύσει περισσότερα όπό
έ κατό χιλιό μετρα.
Παρόλα αύτό, ό Μπόρον δέν όποφόσιζε νό ξεκ ινήσει
παρό τόν μεγόλο κΙνδυνο πού διέτρεχε . 'Οποιοαδήποτε
στιγμή , κόποια καμαριέρα θ' όνυπομονούσε iΊ θό tβρισκε
όφύσικο τόν τόσο ϋπνο τής πελότισσας τού πρώτου

17 7
όρόφου κι όν ό έπιθεωρητής Μάννινγκ τόν συναντού σε ,
θά δυσκολε υόταν πολύ ν ' άπαντήσει στίς έρωτήσεις του .
Τ ό γράμμα τής Ν ίνα β ρισκόταν στή τσέπη του κι ήταν ή
μοναδική άπόδειξη τής αύτοκτονίας της , άλλά δέν εΙχε
τό δικαίωμα νά τό δείξει σ' αύτούς πού θά tKavav τήν
έ ρευνα. Καθώς εΙχε κοιμηθεί μέ τη Ν ίνα, θά ήταν ό
πρώτος ϋποmος .
"Αν τόν εΙχε δεί ό Τζήν Ντένις άκίνητο μέσα στό
μεγάλο αύτοκίνητο λίγα μέτρα πιό πέρα άπό τό πανδο­
χείο δέν θά καταλάβαινε καί θά τού tβαζε στόν φάκελό
του πολύ κακό βαθμό γιά σοβαρό έπαγγελματικό λάθος .
'Όμως ό Μπάρον πίστευε ότι εΙχε κάτι άκόμα νά κάνει καί
θά τό έκανε.
ΠερΙμενε άκριβώς μιά ωρα καί μέσα στό κρανίο του ή
μικρή σειρήνα συναγερμού άκουγόταν όλο καί πιό δυνα­
τά, όταν tva "Οπελ Ρέκορντ μαύ ρο πέρασε άργά άπό
μπροστά του μέ κατε ύ θυνση τό πανδοχείο.
Ό Μπάρον άναγνώρισε άμέσως τόν όδηγό καί ή πίεση
πού τού διέλυ ε τά νεύρα έλαπώθηκε . Ό συνταγματάρ­
χης Γκουλιάν εΙχε άκολουθήσει τίς όδηγίες του .
Πλησίασε μ έ τ ά πόδια τ ό "Οπελ τή στιγμή πού αύτό
σταματούσε έντελώς καΙ τό βλέμμα του διασταυ ρώθηκε
μ' αύτό τού άνθρώπου πού βρισκόταν μπροστά στό
τιμόνι
Ό όγνωστος ήταν ό tνας άπό τούς μυστη ρ ιώδεις
σωτή ρες πού εΙχαν έπέμβει τήν προηγού μενη νύχτα καΙ,
αύτή τή φορά, ό κ ύ κλος tκλε ινε έντελώς .
Κοιτάχτηκαν γιά μερικά δευτερόλεmα σιωπηλοl κι
ϋστερα ό Μπάρον μίλησε πρώτος :
- Μέ άναγνωρlζεις ; ΕΙμαι αύτός πού γλlτωσες χθές τή
νύχτα, κι έγώ τηλεφώνησα στόν συνταγματάρχη Γκου­
λιάν πρΙν άπό λlγο . . .
- Ι έ άναγνωρίζω, άπάντησε ό Ρεμπουριάν χαμογε­
λώντας καΙ βγαlνοντας άπό τό αύτοκlνητο. Μέ περιμέ­
νεις ;

1 78
 Ό Σοβιετικός μιλούσε άγγλικά μέ λίγο σπασμένη
προφορά κι εΙχε πε ρίπου τήν 'ίδια ήλικία μέ τόν Μπάρον . . .
Π ιθανότατα τήν Ίδια θέση καί τόν 'ίδιο μισθό. Ήταν
παράξενη αύτή ή συνάντηση των δύο άντρων, πού
άνήκαν ό καθένας σ' �να δ ιαφορετικό κόσμο καί πού
κοιταζόντουσαν μέ τήν Ίδια περιέργεια.
- 'Ή θελα νά εΙμαι βέβαιος πώς ό συνταγματάρχης
Γκουλιάν μέ κατάλαβε, άπάντησε ό Μπάρον.
'Έψαξε μέσα στήν τσέπη του ησυχα κι Μωσε τό
γράμμα τής Ν ίνα στόν συνομιλητή του , πού τό διάβασε
γρήγορα πρίν τό δώσε ι στόν κάτοχό το υ .
- Κράτησέ το ! εΙπε ό Μπάρον. Τ ό ξέρεις πώς δέν έχω
τό δικαίωμα νά τό χρησιμοποιήσω.
- Σωστά ! συμφώνησε ό Ρεμπο υρ ιάν. Π ο ύ εΙναι ή Ν ίνα
Γκουζένκο ;
- Μέσα στό πανδοχείο. Δωμάτιο άριθμός �ξι, στόν
πρώτο όροφο. Κανείς δέν ξέρει άκόμα τί έχε ι συ μβεί,
άλλά δέν θ' άργήσο υ ν νά τό μάθουν. 'Άν μείνε ις γιά λίγο
εδω γ ύ ρω, θά έχεις τήν άπόδειξη πώς σού λέω τήν
άλήθεια.
Ό όνθρωπος τής Κά Γκέ Μπέ κούνησε τό κεφάλι του
καί μετά κοίταξε κατάματα τόν συνομιλητή του .
- Δέν εΙναι επικίνδυνο γιά σένα ν ά καθυστερείς ;
- ΝαΙ, άλλά αΙσθάνομαι δεσμευ μένος άπ' αύτό τό
γράμμα. Σού φαίνεται παράξενο ;
- ΛΙγο ! Δ έ ν iΊξερα πώς οΙ ΑμερικανοΙ εΙναι τόσο
συναισθηματικοΙ
- Θ ' άφήσετε ησυχους τούς γονείς της ;
Ό Ρεμπου ριάν συνέχισε νά κοιτάζει τόν Μπάρον Ίσια
μέσα στά μάτια σάν νά μήν πΙστευ ε στ' άλήθεια ό,ΤΙ
όκουγε .
- ΦαΙνεται πώς δέν θά έχουμε πιά κανένα λόγο νά
μεταχειριστο ύ με αύτούς τούς άνθρώπους , άπάντησε
τελικά.
Ό Μπάρον έκανε ένα νόημα μέ τό κεφάλι του κι

1 79
ϋστερα χαμογέλασε .
- 'Ωραία. Τώρα σ' όφήνω . . . Μπορώ νά κάνω όλλη μιά
έρώτη ση ;
- Σ όκούω . .
' .

- Αύτό τό δηλητήρ ιο πού δώσατε ατή Ν Ινα γιά νά

σκοτώσε ι τόν Λερμόφ εΙχε φυτική βάση , έτσι δέν εΙναι;
ΤΙποτα πού νά μπορεί ν ' άφήσει νά έννοηθεί πώς
πρόκειται γιά καρδιακή προσβολή , έ ; ΤΙποτα πού νά
προκαλεί έπίσης iΊρεμo θάνατο.
Ό Ρεμπο υ ρ ιάν χαμογέλασε μέ τή σειρά του .
- Στό κάτω - κάτω , ό ΛεονΙντ Λερμόφ εΙναι ένας
προδότης, έτσι δέν εΙναι ;
- Σωστά ! μουρμού ρισε ό Πήτερ βλέποντας τήν έ κ ­
φραση πού εΙχε ό σύντροφός του . Μόνο π ο ύ ό ν ή Ν Ινα
τόν δηλητη ρ Ιαζε, οΙ συ μπατριώτες μου θά τή θεωρούσαν
ένοχη γιά φόνο καΙ θά τήν έκαναν νά πλη ρώσει όκριβά
την έξαφάνιση ένός λιποτάκτη σάν τόν Λερμόφ , έτσι ;
Ό Ρεμπουριάν σή κωσε τούς ωμους του κι όναψε ένα
τσιγάρο.
- Ή ποινή θανάτου έχει καταργηθεί στήν Άμερική ,
έτσι δέν εΙναι ; Θά ' μενε γιά λΙγο στή φυλακή κι ϋστερα θά
τήν έστελναν ατή ν άνατολική ζώνη . . . Δέν μάς όρέσει νά
φεύγουν οΙ καλλιτέχνες μας όπ' τή ΡωσΙα. Φυσικό δέν
εΙναι ;
Ό Μπάρον δέν άπάντησε . ΕΙχε μάθει όσα χρειαζόταν
καΙ τά ύπόλοιπα δέν τόν όφορούσαν 'Η Ν Ινα Γκουζένκο
.

δέν εΙχε ποτέ καμιά πιθανότητα νά γλιτώσει' Άκόμα κι όν

έφτανε στΙς ' Ηνωμένες Πολιτείες δέν θά έ6ρισκε τή
γαλήνη .
Σέ καμιά περΙπτωση .
'Έκανε μεταβολή καΙ όφησε τόν Ρεμποuριάν χωρΙς νά
προσθέσει λέξη , γιά νά πάει στή Μερσεντές καΙ νά βάλει
μπροστά. Ξεκινώντας , εΙδε τόν όνθρωπο τής Κά Γ κέ Μπέ
πού τόν παρακολουθούσε μέ τό βλέμμα καΙ πού , ξαφνι­
κά, τού έκανε μιά μικρή κΙνηση άποχαιρετισμού μέ τό

1 80
χέρι του .
Ό πητερ δέν τού άνταπέδωσε τόν χαιρετισμό.
Ή "Ελεν Φέρστεν, ή Κάρλα 'Όμπερστάιν καΙ ή Ν Ινα
Γκουζένκο . . .
ΤρΙα γυναικεία πρόσωπα πού δέν μπορούσε ν ά τά
ξεχάσει εϋ κολα.
Μ ισούσε τό έπάγγελμά του , fστω κι όν εΙχε άποφασl­
σει νά μήν τό άλλάξει. "Ετσι κι άλλιώς , δέν tΊξερε νά κάνει
κανένα όλλο . . .

ΤΕΛΟΣ

181