ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

(Σκοπός: Νά δημιουργηθοῦν στά παιδιά, μέ ἀφορμή τόν δίκαιο Συμεών καί τήν προφήτισσα Ἄννα, αἰσθήματα
σεβασμοῦ καί ἀγάπης πρός τούς ἡλικιωμένους.
Βοηθήματα: «Μαθαίνω γιά τή ζωή Του», «Ὁ Παντοτινός μου φίλος», «Ὁ ὄμορφος κόσμος τοῦ Θεοῦ», «Ἀπό τό φῶς
τοῦ Εὐαγγελίου», «Οἱ Δεσποτικές καί Θεομητορικές Ἑορτές καί τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ», «Ἐργαστήρι
χειροτεχνίας»)

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πρίν λίγο καιρό, παιδιά, γιορτάσαμε στούς Ναούς μας τό κοσμοσωτήριο γεγονός
τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Θεός καταδέχθηκε νά πάρει τή μορφή τοῦ πλάσματός
του, τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Γεννήθηκε βρέφος ἀδύνατο, ὅπως ὅλα
τά βρέφη. Ἔζησε ὅπως κάθε ἄνθρωπος πού ἔρχεται στόν κόσμο, χωρίς φυσικά
ἁματρτία. Ἀπό βρἐφος ἀκόμη δέχθηκε ὅλα τά ἤθη καί τά ἔθιμα τῶν ἀνθρώπων. Ὁ
εὐαγγελιστής Λουκάς μᾶς διέσωσε δύο θρησκευτικά ἔθιμα στά ὁποῖα συμμετεῖχε τό
βρέφος Ἰησοῦς: τήν περιτομή τοῦ Κυρίου, πού γιορτάσαμε ὀκτώ μέρες μετά τή
γέννησή Του, δηλαδή τήν 1η Ἰανουαρίου καί τήν ‘Υπαπαντή τοῦ Κυρίου, πού
γιορτάζουμε σαράντα μέρες μετά τή γέννησή Του, δηλαδή στίς 2 Φεβρουαρίου.

Β. ΔΙΗΓΗΣΗ
Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἔγινε σαράντα ἡμερῶν, ἡ Παναγία
μητέρα Του μαζί μέ τόν Ἰωσήφ, ἀνέβηκαν ἀπό τή Βηθλεέμ
στά Ἰεροσόλυμα, στόν ναό τοῦ Σολομώντα, γιά νά
ἀφιερώσουν τό πρωτότοκο ἀρσενικό παιδί στό Θεό, ὅπως
ἔγραφε ὁ Μωσαϊκός Νόμος.
Γιά νά εὐχαριστήσουν τό Θεό, παιδιά, καί νά
ἐκδηλώσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους καθώς καί γιά τόν
καθαρισμό τους οἱ πτωχοί γονεῖς θυσίαζαν στό Θεό ἕνα
ζευγάρι τρυγόνια, ἐνῶ οἱ πλούσιοι κάποιο ζῶο (πρόβατο ἤ
βόδι).
Αὐτό ἔκαναν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ
Παναγία σάν εὐσεβεῖς ἄνθρωποι πού
ἦταν. Πῆραν μαζί τους κι ἕνα
καλαθάκι μέ δύο περιστέρια ὡς δῶρο
τους στό Θεό.
Σάν ἔφθασαν στά Ἰεροσόλυμα
κατευθύνθηκαν ἀμέσως στό
μεγαλοπρεπή ναό τοῦ Σολομώντα.
Ἐκεῖ τούς περίμενε μιά ἔκπληξη:
Μόλις πέρασαν τίς πύλες τοῦ Ναοῦ,
τούς προϋπάντησε ἕνας γέροντας, πού
λεγόταν Συμεών.
Ποιός νά ἦταν ἆραγε ἐκεῖνος ὁ
γέροντας πού ἔβλεπαν μπροστά τους
καί τί νά περίμενε;
Ὁ Συμεών, παιδιά, ἦταν ἕνας
καλός καί σοφός ἱερέας. Εἶχε ἀγνή
ψυχή καί πίστευε στό Θεό, καθώς καί
στήν ὑπόσχεσή Του ὄτι θά στείλει
στόν κόσμο τόν Μεσσία. Γι’ αὐτό ὁ
Θεός τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει πώς γιά τή
πίστη του αὐτή, θά τοῦ ἔκανε τήν ἑξῆς
χάρη: δέ θά πέθαινε, ἄν δέν ἔβλεπε
προηγουμένως μέ τά μάτια του τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου!
Ὅταν, λοιπόν, ὁ Συμεών εἶδε τόν Ἰωσήφ, τήν Παναγία μαζί
μέ τό βρέφος, φωτίσθηκε ἀπό τό Θεό καί κατάλαβε ὅτι αὐτό τό
παιδί ἦταν ὁ Σωτήρας, πού ὁ Θεός εἶχε ὑποσχεθεῖ νά στείλει
στούς ἀνθρώπους.
Ἀπευθύνθηκε τότε στήν Παναγία καί τήν παρακάλεσε νά
τοῦ δώσει τό Βρέφος της: «Ἔλα κόρη μου, δῶσε μου τό Βρέφος, θά

2
τό ὁδηγήσω ἐγώ μπροστά στό ναό».
Ὅταν ὁ Συμεών πῆρε στήν ἀγκαλιά του τό θεῖο Παιδί, τό ἔσφιξε μέ ἀφάνταστη
στοργή καί συγκίνηση. Κι ἐνῶ δάκρυα χαρᾶς ἔτρεχαν ἀπό τά γεροντικά του μάτια,
εἶπε ἐκεῖνον τόν ὑπέροχο ὕμνο, πού τόν ἀκοῦμε στούς ναούς μας μέχρι καί σήμερα:

«Νύν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου,

Δέσποτα, κατά τό ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ,
ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν
σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον
πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν
ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ».

Δηλαδή: «Τώρα, Κύριε, μπορῶ νά φύγω ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, εἰρηνικός καί
χαρούμενος, διότι ὅπως μοῦ εἶπες, εἶδαν τά μάτια μου Αὐτόν πού θά φέρει τή
σωτηρία, τήν ὁποία Ἐσύ ἑτοίμασες γιά ὅλα τά ἔθνη (Λκ. Β’ 29-31).
Στό Ναό βρισκόταν ἐπίσης ἡ προφήτισσα
Ἄννα. Ἦταν πολύ ἡλικιωμένη καί χήρα. Μόλις
εἶδε τό μικρό Χριστό ἄρχισε καί αὐτή νά διαλαλεῖ,
ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου!
Φανταστεῖτε, παιδιά, τήν συγκίνηση τῆς
Παναγίας, ἀλλά καί τοῦ Ἰωσήφ, ὅταν ἄκουσαν καί
τή νέα αὐτή διαβεβαίωση, ὅτι τό βρέφος πού
κρατοῦσαν στήν ἀγκαλιά τους ἦταν ὁ Σωτήρας
τοῦ κόσμου, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός.
Στή συνέχεια ὁ Συμεών ἀπευθυνόμενος πρός
τήν Παναγία εἶπε τά προφητικά λόγια: «Ὁ Υἱός
σου, θά γίνει ἡ αἰτία νά χαθοῦν ὅσοι δέν θά
πιστέψουν σέ Αὐτόν καί νά ἀναστηθοῦν ὅσοι τόν
ἀκολουθήσουν. Τή δική σου δέ μητρική καρδιά, θά
τή διαπεράσει τό μαχαίρι τοῦ πόνου, ὅταν δεῖς τόν
Υἱό σου νά ὑποφέρει γιά τή σωτηρία τῶν
ἀνθρώπων»!
Ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παναγία θαύμασαν τά λόγια
τοῦ Συμεών. Ἀφοῦ ἔπραξαν ὅσα ὅριζε ὁ Μωσαϊκός
νόμος, ἐπέστρεψαν στή Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας.
Τό θεῖο Παιδί συνέχιζε νά δέχεται, ὅπως ὅλα τά
βρέφη, τήν ἀκούραστη φροντίδα τῆς Παναγίας καί
τοῦ Ἰωσήφ. Καί καθώς περνοῦσε ὁ καιρός
μεγάλωνε καί προέκοπτε κατά τήν ἀνθρώπινη
φύση, σέ σοφία, σέ ἀνάστημα καί χάρη .

3
Γ. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Μέ ὅλους αὐτούς τούς θαυμαστούς τρόπους, παιδιά, ὁ Θεός διακήρυξε στούς

ἀνθρώπους καί φανέρωσε, ὅτι τό βρέφος τῆς Βηθλεέμ ἦταν ὁ Υἱός του, ὁ Ἰησοῦς
Χριστός.
Γιά νά θυμηθοῦμε ὅμως:
1) Τί γιορτάζουμε ὁκτώ
μέρες μετά τή γέννηση τοῦ
Χριστοῦ; Τήν περιτομή τοῦ
Κυρίου καί τήν ὀνοματοθεσία.

2)Τί γιορτάζουμε σαράντα

μέρες μετά τή γέννηση τοῦ
Χριστοῦ; Τήν Ὑπαπαντή.
Σύμφωνα μέ τό Μωσαϊκό νόμο,
ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ
σαράντα μέρες ἀπό τή γέννηση
τοῦ Χριστοῦ, ἡ Παναγία καί ὁ
Ἰωσήφ πῆγαν στό ναό τοῦ
Σολομώντα νά τόν ἀφιερώσουν
στό Θεό. Ἐκεῖ τοῦς συνάντησε ὁ προφήτης Συμεών καί γι’ αὐτό ὀνομάζεται
Ὑπαπαντή, δηλαδή προϋπάντηση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Συμεών.

3) Τί εἶπε ὁ Συμεών, μόλις πῆρε στήν ἀγκαλιά του τό μικρό Χριστό; «Νύν ἀπολύεις τόν
δούλον σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό
σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν
ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ».

4) Ποιός ἄλλος ἐπιβεβαίωσε ὅτι ὁ μικρός Ἰησοῦς θά ἦταν ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου; Ἡ
προφήτισσα Ἄννα. Μιά ἡλικιωμένη και χήρα γυναίκα, πολύ πιστή στό Θεό.

5) Τό γεγονός τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, παιδιά, μήπως σᾶς θυμίζει κάτι; Τό ἔθιμο
αὐτό τό ἔχει διατηρήσει ἡ ἐκκλησία μας μέχρι καί σήμερα. Εἶναι μία εἰδική τελετή πού
λέγεται «ἐκκλησιασμός» ἤ «σαραντισμός» τοῦ παιδιοῦ. Ἡ μητέρα φέρνει γιά πρώτη
φορά τό παιδί στήν ἐκκλησία, ὅπου τό παίρνει ὁ ἱερέας στήν ἀγκαλιά του καί
προσεύχεται στό Θεό νά τό εὐλογήσει διαβάζοντας διάφορες εὐχές. Μία ἀπό αὐτές
εἶναι καί ἡ εὐχή τοῦ Συμεών «Νύν ἀπολύεις…».

Δ. ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ

Ὁ Συμεών, παιδιά, καί ἡ προφήτισσα Ἄννα ἦταν ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι, ὅπως

ἀκούσατε. Γύρω ἀπό αὐτό τό θέμα θά στραφεῖ καί τό σύνθημά μας σήμερα. Ποιά θά
πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας σήμερα ἀπέναντι στούς ἡλικιωμένους. Πλήρης
ἀδιαφορία καί περιφόνηση; Ἤ σεβασμός καί κατανόηση;

4
  Τί λέτε παιδιά τούς ἡλικιωμένους
πρέπει νά τούς σεβόμαστε ἐπειδή ἔχουν
ἄσπρες τρίχες στό κεφάλι καί λόγῳ
ἡλικίας; Ἤ μήπως ὑπάρχει κι ἄλλος
λόγος;
Ὁ παπποῦς καί ἡ γιαγιά πάντα ἔπαιζαν
πολύ σημαντικό ρόλο στήν οἰκογένεια.
Θυμηθεῖτε ὅλους ἐκείνους τούς ἁγίους πού
εἶχαν τή στήριξη καί τήν καθοδήγησή τους,
ὅπως ὁ ἀπόστολος Τιμόθεος πού εἴπαμε
στό προηγούμενο μάθημα.
Ἄλλωστε, παιδιά, καί σεῖς ἀπό προσωπική σας πείρα, πού σίγουρα κάποιοι ζεῖτε
ἀκόμη μέ τόν παπποῦ καί τή γιαγιά τί ἔχετε νά σημειώσετε;
Οἱ παπποῦδες μας γνωρίζουν πολλά πράγματα, γιατί ἔζησαν πολλά χρόνια καί εἶδαν
καί ἄκουσαν πολλά, γι’ αὐτό πρέπει νά τούς ἀκοῦμε καί νά τούς σεβόμαστε.
Πῶς θά δείχνουμε σεβασμό καί ἀγάπη στούς ἡλικιωμένους;
Νά τούς ξεκουράζουμε
Νά τούς ἐξυπηρετοῦμε στίς ἀνάγκες τους
Νά μήν τούς περιφρονοῦμε, ἀλλά νά τούς
φροντίζουμε μέ ἀγάπη
Νά ἀκοῦμε τά προβλήματά τους
Νά τούς κάνουμε συντροφιά
Νά τούς προσφέρουμε δωράκια
Νά προσευχόμαστε γι’ αὐτούς

Ὅμως, παιδιά, προσοχή! Δέν πρέπει τόν σεβασμό μας πρός τούς ἡλικιωμένους νά
τόν δείχνουμε σάν νά κάνουμε κάποια φιλανθρωπία καί κάποιο μεγάλο
κατόρθωμα. Εἶναι μέν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι καί φυσικό ἐπακόλουθο.
Πρέπει πάντα νά ἐκτιμοῦμε τήν προσφορά αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων στή ζωή μας.
Τίς θυσίες τους, τά ξενύχτια τους στό προσκεφάλι μας ὅταν εἴμασταν ἄρρωστοι,
τόν κόπο καί τήν ἀγωνία τους νά μᾶς μεγαλώσουν καί νά μᾶς ἀναθρέψουν μέ
πνεῦμα Κυρίου. Γιατί νά ξέρετε, παιδιά, πώς ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀδιαφορία πρός
τούς γέροντες γονεῖς καθιστά τόν ἄνθρωπο χειρότερο καί ἀπό τά ἄλογα ζώα.
Ἑπομένως ποιό θά εἶναι τό σύνθημά μας σήμερα, παιδιά;

ΣΥΝΘΗΜΑ: «Σεβασμός στά γηρατειά»!

ΡΗΤΟ: «Μή ἀτιμάσῃς ἄνθρωπον ἐν γήρει αὐτοῦ». (Σειράχ Η΄6).

Ἑρμηνεία: Μή περιφρονήσεις ἄνθρωπον πού ἔχει γηράσει.

5
Ε.ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ
(Τούς παρακάτω ὔμνους θά τούς βρεῖτε σέ μουσική ἐκτέλεση στά πολυμέσα τῆς ἱστοσελίδας μας μέ τίτλον Ὑμνοι Ὑπαπαντῆς)

Χαῖρε Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε

Παρθένε! Διότι ἀπό σένα ἀνέτειλε
Χαῖρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ
Παρθένε ἐκ σοῦ γαρ ἀνέτειλε ὁ Χριστός, πού εἶναι ὁ Θεός μας καί
Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστός πού φωτίζει αὐτούς πού
ὁ Θεός ἡμῶν, φωτίζων τούς ἐν βρίσκονται στό σκοτάδι.
σκότει. Εὐφραίνου καί σύ, Πλημμύρισε ἀπό χαρά καί σύ
Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν δίκαιε γέροντα Συμεών, πού
ἀγκάλαις τόν ἐλευθερωτήν τῶν ἀξιώθηκες νά δεχθεῖς στήν
ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν ἀγκαλιά σου τόν ἐλευθερωτή τῶν
καί τήν Ἀνάστασιν. ψυχῶν μας. Αὐτόν, πού χαρίζει σέ
μᾶς καί τήν Ἀνάσταση.

Θεοτόκε, ἡ ἐλπίς Παναγία μου πού εἶσαι ἡ

πάντων τῶν Χριστιανῶν ἐλπίδα ὅλων τῶν Χριστιανῶν,
σκέπε, φρούρει, φύλαττε σκέπασε, φρούρησε, φύλαξε
τούς ἐλπίζοντας εἰς Σέ. ὅσους ἐλπίζουν σέ Σένα.

Ἀγκαλίζεται χερσίν Παίρνει στά χέρια του καί

ὁ πρεσβύτης Συμεών σφίγγει στήν ἀγκαλιά του ὁ
τόν τοῦ Νόμου Ποιητήν γέροντας Συμεών Αὐτόν πού
καί Δεσπότην τοῦ παντός. ἔφτιαξε τό Νόμο καί κυβερνάει
τό σύμπαν!
Δεῦτε ἴδετε Χριστόν,
Τον Δεσπότην τοῦ παντός, Ἐλᾶτε νά δεῖτε τό Χριστό τόν
ὅν βαστάζει Συμεών Κυβερνήτη τοῦ σύμπαντος πού
σήμερον ἐν τῷ Ναῷ. κρατάει στήν ἀγκαλιά του ὁ
Συμεών σήμερα μέσα στό Ναό.
Ζήσας ἔτη Συμεών
ἕως εἶδε τόν Χριστόν, Ἔζησε πολλά χρόνια ὁ Συμεών
καί ἐβόα πρός αὐτόν μέχρις ὅτου εἶδε τό Χριστό καί
νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ. τότε κραύγαζε πρός Αὐτόν:
Τώρα ζητάω νά μέ ἀναπαύσεις.
Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν
καί τό φῶς τό αἰσθητόν Καθάρισέ μου τή ψυχή καί τά
ὅπως ἴδω καθαρῶς μάτια τοῦ σώματός μου γιά νά
καί κηρύξω σε Θεόν. Σέ δῶ, Χριστέ μου, καθαρά καί
νά ὁμολογήσω ὅτι εἶσαι Θεός!
6
 Ζ. ΜΑΘΑΙΝΩ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ……

Πόσο γρήγορα σκεφτόμαστε καί ἀντιδρᾶμε;

Πῶς ἀντιδρᾶμε στίς προκλήσεις;
Μπίνγκ, μπάνγκ, μπόνγκ…!!! Προσοχή στά παραγγέλματα.

Βάζουμε τά παιδιά σέ ἕνα κύκλο. Τά ἀριθμοῦμε (ἀνάλογα πόσες ὁμάδες θέλουμε

νά φτιάξουμε) 1,2,3,4 καί ξανά 1,2,3,4 (σέ περίπτωση πού φτιάξουμε 4 ὀμάδες). Ἄν
φτιάξουμε 2 ὀμάδες ἀριθμοῦμε μέ 1,2….1,2…. Καί πάει λέγοντας. Ὅλα τά 1
ἀποτελοῦν μία ὀμάδα. Ὅλα τά 2 ἀποτελοῦν μιά ἄλλη. Φυσικά στόν κύκλο κάθονται
ἐναλλάξ. Στήν ἀρχή καθόμαστε ἐμεῖς στή μέση τοῦ κύκλου καί δίνουμε τά
παραγγέλματα. Δίνουμε ἕνα μπαλάκι σέ κάποιο παιδί. Τό μπαλάκι πρέπει νά πάει
ἀπό χέρι σέ χέρι δεξιόστροφα καί σχετικά γρήγορα. Ἄν ὁ παίχτης πού εἶναι στόν
κύκλο φωνάξει ’’μπάνγκ’’ τότε ἡ φορά παραμένει ἡ ἴδια. Ἄν φωνάξει ‘’μπίνγκ’’ ἡ
μπάλα ἀλλάζει κατεύθυνση. Δηλαδή πάει ἀριστερόστροφα. Ἄν τέλος φωνάξει
‘’μπόνγκ’’ τότε ὁ παίκτης πού κρατάει τήν μπάλα πρέπει νά τήν πετάξει στόν
ἀπέναντί του. Ὅποιος παίκτης μπερδευτεῖ μπαίνει στό κέντρο καί φωνάζει τίς
ἐντολές, ἐνῶ παράλληλα ἡ ὁμάδα του παίρνει ἕνα ἀρνητικό πόντο.
(Σέ περίπτωση πού νομίζουμε ὅτι δέν θά μποροῦν τά παιδιά νά λένε τίς ἐντολές
μποροῦμε νά τίς λέμε συνέχεια ἐμεῖς).

Κ Α
Λ Δ Δ
Η Ι Σ Ε Α Η
Α Κ
Σ
Η. ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ……
Θ. ΜΑΘΑΙΝΩ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ……

Ἕνα μπλοκάκι πειρασμός…!!

Ἀπαραίτητα Ὑλικά

Ἀφρῶδες πλαστικό σέ χρῶμα κόκκινο,

πράσινο σκοῦρο, καφέ, πράσινο ἀνοιχτό καί
ΕΚΤΕΛΕΣΗ: καφέ
Μεγένθυνε τά σχέδια καί κόψε τό ἀφρῶδες 1 μπλοκ σημειώσεων
πλαστικό σύμφωνα μέ αὐτά. Μολύβι
Ψαλίδι
Στή συνέχεια, μέ ὁδηγό τό σχήμα 1, 2 κομματάκια σκράτς
τοποθέτησε τά κομμάτια (Α) τό ἕνα πλάι στό Κόλλα γενικής χρήσης
ἄλλο, στό ἴδιο ὕψος.

9
 Κόλλησε τό συνδετικό κομμάτι ἀνάμεσα στά
δύο κομμάτια (Α), ἔτσι ὥστε τά μῆλα νά
μείνουν ἑνωμένα χωρίς ὅμως νά σκεπάζει τό
ἔνα τό ἄλλο.

Διακόσμησε τό μῆλο μέ τά μεγάλα φύλλα

(Β), τό κοτσάνι (Ε), τά μικρότερα φύλλα (Γ)
καί τό λευκό κομμάτι (Δ), πού κάνει τό
φροῦτο νά φαίνεται φρέσκο καί γυαλιστερό!

Κόλλησε ἕνα μπλοκάκι στό ἐσωτερικό τοῦ

σημειωματαρίου καί προσάρμοσε τά
κομματάκια σκράτς καί στίς δύο ἐπιφάνειες,
ὅπως φαίνεται στό σχήμα 1.

ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ

 Μῆλο: 2 κόκκινα κομμάτια  Γυαλάδα: 1 λευκό κομμάτι

 Μεγάλα φύλλα: 2 κομμάτια σέ χρῶμα Κοτσάνι: 1 καφέ κομμάτι
πράσινο σκοῦρο  Ἕνωση: 1 κόκκινο κομμάτι
 Μικρά κομμάτια: 2 κομμάτια σέ χρῶμα  2 κομματάκια σκράτς
πράσινο ἀνοιχτό  Μπλόκ σημειώσεων

10