TRIBUTO

Dahil ang layunin diumanong Spain sa pagsakop sa

Pilipinas ay upang ipalaganap ang
Kristiyanismo,kinailangang humanap ng pamaraan
upang matugunan ang mga pangangailangan ng
kolonya.Bunga na rin ito patakarang pang-
ekonomiko na ipinatupad ng mga Espanyol na sa
halip developmental ay extractive. Ibig sabihin,
hindi nilang tinangkang paunlarin ang mga
potensiyal sa bansa upang magkaroon ng kita, sa
halip ay kinuha lamang kung ano ang maaring
pakinabangan gaya ng lakas-paggawa at likas na
yaman. Sinasabing hindi naman talaga ang Spain
ang kumita mula sa pananakop sa Pilipinas kundi
ang mga Espanyol na ipinadala rito. Sa katunayan,
upang matugunan ang pangangailangan sa kolonya
kinakailangan pang umasa ang bansa sa real
situado (royal subsidy) o tulong na salapi mula sa
Mexico na noon ay kolonya rin ng Spain.
Samantala,iminungkahi naman ng mga prayle na
payagan silang magmay-ari ng mga lupain sa
Pilipinas upang hindi na sila umasa pa ng
suportang pinansiyal mula sa Spain.
Upang makalikom ng pondo mula sa
kolonya at matustusan ang
pangangailangan nito, ang paniningil ng
tributo o buwis ay isa sa mga pangunahing
patakarang ipinatupad ng mga Espanyol.
Ang pagbabayad ng buwis ay simbolo ng
pagkilala sa kapangyarihan ng hari ng
Spain.Sinimulan ang pagkolekta ng tributo
noong 1571 na nagkakahalaga ng 8 reales,
naging 10 reales noong 1589,hanggang sa
naging 12 reales noong 1851.pagdating ng
1884,ipinatupad ng mga Espanyol ang
cedula personal.Ito ay kapirasong papel na
tinatanggap mula sa pamahalaan bilang
katibayan ng pagbabayad ng buwis.Kung
ang tribute ay pahirap sa buhay ng mga
katutubo,doble ang pahirap na dulot ng
cedula personal sapagkat kailangang dala
lagi ito ng katutubo saan man siya
magpunta.nagpapatunay ito ng kanyiang
pagkakakilanlan at ng kanyiang lugar ng
panirahan.Kung wala siya nito,maari siyang
pagbintangan bilang tulisan.Sinumang
mahuli na walang cedula personal ay
pagmumultahin at kung walang pangmulta
ay ikukulong.Maraming katutubo ang
ikinulong noong panahon ng
kolonyalismong Espanyol dahil lamang sa
walang dalang cedula personal.bukod sa
tributo, marami pang ibang buwis ang
ipinataw sa mga katutubo.Ang donativo de
Zamboanga,falua,at vinta ay mga buwis na
kailangang bayaran upang suportahan ang
hukbong military sa pagsugpo sa
pananalakay ng ilang Muslim sa mga
pagkakataong nambibihag sila ng mga
katutubo upang ibenta bilang alipin.Ang isa
pang anyo ng buwis ay ang bandala,na
nagsisimula sa panahon ni Gobernador-
Heneral Sebastian Hurtado de Corcuera
noong ika-17 siglo. Sa sistemang
bandala,nagtatalaga ang pamahalaan ng
taunang quota ng produkto sa mga
lalawigan kailangan nilang ibenta sa
pamahalaan. Gayunpaman,hindi naman
sila kadalasang nababayaran ng
pamahalaan kung kaya’t sa halip na bilhin
ay tila kinukumpiska lamang sa kanila
pamahalaan ang kanilang produkto.
Sa kabuoan,malaki ang naging papel ng
tributo sa pagpapatupad ng kolonyalismo.
Ang pagbabayad ng tributo ay pagilala sa
kapangyarihan ng hari ng Spain.Para sa
mga Espanyol, nabigay-daan din ito upang
mabawasan ang mataas na pagtingin ng
mga katutubo sa kanilang mga sarili
sapagkat ginagawa nilan ang isang bagay na
alam nilang hindi naman nila kailangang
gawin. Naging dahilan din ito upang
makapangamkam ng pera ang mga
tiwalang Espanyol na walang hangad kundi
ang magpayaman bago bumalik sa Spain.
Sa bandang huli,napagtanto ng mga
katutubo na sa halip mapakinabangan nila
ang tributo para matugunan ang mga
batayang pangangailangan ,lalo pa itong
nagsadlak sa kanila sa kahirapan.
Unang patakarang ipinatupad ng Espanyol
sa kolonya ang sistemang encomienda. Ang
encomienda ay teritoryong ipinagkatiwala
sa mga conquistador. Batay ito sa kahilingan
ni Miguel Lopez de Legazpi na siyang
naging kauna-unahang gobernador-heneral
sa Pilipinas. Ang paggawad ng encomienda
ay nagsilbing pabuya o gantimpala sa mga
Espanyol na nakatulong sa pagpapalaganap
ng kolonyalismo.Sa ilalim ang sistemang
encomienda,ibinibigay lamang sa taong
ginagawaranng encomienda (na tinatawag
na encomendero) ang karapatang maningil
ng buwis sa mga mamamayang sakop ng
encomienda. Maari niya itong gawin sa
loob ng tatlong henerasyon at pagkatapos
ay kailangan niya nang ibalik sa
pamahalaan ang encomienda. Itinuturing
ang encomienda bilang isang
administratibong yunit para sa koleksiyon
ng buwis.Tungulin ng encomendero na
maningil ng buwis sa kanyiang
nasasakupan. Ang taga singil niya ng buwis
ay ang cabeza de barangay,na kadalasan ay
dating datu na sa ilalim ng pamamahalang
Espanyol ay nag silbi na lamang tagakolekta
ng buwis. Ibinibigay ng cabezp de barangay
ang kaniyan nakolektang buwis sa
encomendero. Ang buwis na sinisingil mula
sa mga kalalakihan 19 hanggang 60 taong
gulang ay nagkakahalaga ng walong reales
sa loob ng isang taon. Maari din namang sa
anyo ng ani o sapilitang paggawa ang buwis
na kailangang ibigay sa encomendero.
Bilang kapalit, tungkulin ng
encomenderong protektahan ang mga
sakop ng kanyiang encomienda laban sa
mga nagtatangkang guluhin ang kaayusan
nito. Tungkulin din ng encomendero na
suportahan ang pagmimisyon ng mga
prayle sa kaniyang encomienda at
masigurong maging Kristiyano ang mga
lahat ng mga tao sa kaniyang
nasasakupan.Nagbigay-daan ang sistemang
encomienda sa pagdanas ng pang-aabuso
ng mga katutubo. Una, nakabigat sa kanila
ang walong reales na buwis na kailangang
bayaran sa encomendero. Bukod dito,
nakadepende rin sila sa kagustuhan ng
encomendero kung anong anyo ng buwis
ang kaniang hihingin. Naging sanhi din ang
sistemang encomienda ng pagawatak-
watak ng mga katutubo sapagkat ang
mismong naniningil sa kanila ng buwis, ang
cabeza de barangay, ay kapuwa nila
katutubo kung kaya’t nakikita nilang
direktang sanhi ng kanilang paghihirap ay
kababayan nila. Ang mga pang-aabusong
dinanas ng mga katutubo sa kamay ng
encomendero ay nagbigay-daan sa mg
prayle na hilingin ang pagpapatigil ng
sistemang ito sapagkat sila ang naging
sumbungan ng mga katutubo.Isa pa sa mga
pamaraan upang maipatupad ang
pananakop ng mga Espanyol ay ang
sapilitang paggawa. Ito ay sinimulang
ipatupad noong 1580 sa lahat ng
kalalakihan na may gulang na 16 hanggang
60. Kailangan nilang magtrabaho sa loob ng
40 araw sa loob ng isang taon. Ang
kadalasang ginagawa nila ay kalsada, tulay,
simbahan, bahay na bato, munisipyo, at
galyon. Hango ang sapilitang paggawa sa
polo y servicio na nangangahulugang
“gawaing pampamayanan.Btay sa laws of
the Indies, may mga patikular na kondisyon
sa pagpapatupad ng sapilitang paggawa
upang maiwasan ang pang-aabuso sa mga
polista. Nakasaad sa batas na kailangang
bayaran ang mga polista sa kanilang
pagtatrabaho. Hindi rin sila dapat dalhin sa
malayong lugar upang doon magtrabaho.
Bukod ditto, hindi sila dapat magtrabaho sa
panahon ng pagtatanim o pag-aani.
Nakasaad din sa batas na kailangang
isaalang-alang ang kondisyong pisikal ng
mga polista.