Μπιλιάνη Αδαμαντία- Φιλόλογος

2η σκηνή: στίχοι 83-195 Συνάντηση Τεύκρου – Ελένης

Όψη: Ο Τεύκρος παρά τις επικρατούσες μυθολογικές μαρτυρίες εμφανίζεται

ταλαιπωρημένος στη Αίγυπτο. Εισέρχεται στη σκηνή από τη δεξιά πάροδο , από το
λιμάνι. Τον φανταζόμαστε οπλισμένο με τόξα και βέλη – ήταν γνωστός τοξότης- και
μάλιστα όταν απείλησε την Ελένη θα επέδειξε και τον οπλισμό του. Τα λόγια του
προσθέτουν νέες σκηνογραφικές πληροφορίες για τα ανάκτορα του Πρωτέα. Θριγκοί
και στοές δείχνουν την περίτεχνη διακόσμηση του πλούσιου παλατιού Φεύγει πάλι
από τη δεξιά πάροδο.

Μύθος -Τεχνική εξέλιξης : Η σκηνή με τον Τεύκρο έχει λειτουργικό ρόλο, αν και
δεν επανεμφανίζεται ο ήρωας μέσα στην τραγωδία:
 Ο Τεύκρος θεωρήθηκε από τον ποιητή ως το πιο κατάλληλο πρόσωπο να
συναντήσει την Ελένη και γιατί του εξασφάλιζε τις απαραίτητες μυθολογικές
προϋποθέσεις (εκδίωξη από Σαλαμίνα, περιπλάνηση και εγκατάσταση στην
Κύπρο, ίδρυση νέας Σαλαμίνας)αλά και για να τον φέρει σε αντιπαράθεση με
τον Μενέλαο( αντι-ηρωϊκός εδώ)
 Ήταν από τους λίγους ήρωες που επέζησαν από τον Τρωϊκό πόλεμο
 Ως προς την εξέλιξη: επιβεβαιώνει τους φόβους της Ελένης ότι είναι μισητή
και ότι το είδωλό της είναι στην Τροία
 Ενισχύεται το στοιχείο της τραγικής ειρωνείας εις βάρος του Τεύκρου
 Οι πληροφορίες που δίνει ο Τεύκρος αποτελούν αφορμή να θρηνήσει τον
άνδρα της η Ελένη και να εμφανιστεί ο Χορός για να τη συνδράμει.

Ήθος:Ο Τεύκρος αριστοκρατικής γενιάς και αναγνωρισμένος τοξότης στον

πόλεμο έχει εκδιωχθεί από την πατρίδα του. Εξόριστος και ταλαιπωρημένος
.Εύπιστος καθώς δεν ερευνά σε βάθος την εξωτερική ομοιότητα της άγνωστης
γυναίκας με την Ελένη και δεν προβληματίζεται για τις ερωτήσεις της.

Διάνοια: Είναι έντονη η αντίθεση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, τη γνώση
και την άγνοια, το φαίνεσθαι και το είναι. Στην ουσία και οι δύο ήρωες
διατυπώνουν την ίδια αρχή: με το νου γνωρίζουμε την αλήθεια ( σοφιστικός
ορθολογισμός) η διαφορά τους βρίσκεται στην πηγή της γνώσης: για τον Τεύκρο
είναι η εμπειρία , για την Ελένη η λογική διερεύνηση.

Λέξη: Όταν εντείνεται ο διάλογος , ο ποιητής εισάγει στιχομυθίες- κάθε ήρωας

μιλά σε ένα μόνο στίχο- και το κείμενο κερδίζει σε ταχύτητα και ρυθμό.

Τραγικότητα: Ο ήρωας είναι τραγικό πρόσωπο , αφού βιώνει τα δεινά του

πολέμου. Μάλιστα η μοίρα του μοιάζει με της Ελένης, αφού προσδιορίζεται από
μία «κρίση».Πρόκειται για την «κρίσιν των όπλων» του Αχιλλέα που ευνόησε τον
Οδυσσέα και πίκρανε τον Αίαντα, αδερφό του Τεύκρου, ο οποίος αυτοκτόνησε. Ο
Τεύκρος δεν εκδικήθηκε τον άδικο χαμό του και αντιμετώπισε την κοινωνική
κατακραυγή στην πατρίδα του.