Ramirez, Johanna Francheska H. Prop. Ryan Dennis B.

Callueng
IV – 4 BFE Masining na Pagpapahayag

Sinasalamin ng pelikulang Ang Babae sa Septic Tank ang katotohanan ng isang

naghihikahos na pamilya. Binigyang tuon ng pelikula ang kawalan nila ng kakayahang matugunan
ang kanilang pang-araw-araw na pangangailangan na siyang nagtulak sa inang si Mila na ibenta
ang kanyang sariling anak.
Masining ang paglalahad ng kuwento ng pamilya ni Mila sa pamamagitan ng paglalaro sa
mga maaaring pamamaraan ng pagsasadula nito. Una ay ang isang indie film na sinisikap na
maging pinakamalapit at pinakamatapat na repleksyon ng realidad na ito. Dito, hindi gumamit ng
pag-iilaw, musika, at stabilizer ng camera. Hindi madalas ang pagpuputol ng mga eksena tulad
na lamang ng bahaging ipinagluluto ni Mila ang kanyang mga anak. Ikalawa ang ang docu drama
na walang bahid ng kahit anong pagmamanipula ng mga tauhan. Ikinukulong ang katotohanan
sa isang kwadro upang magkaroon ng mas malawak na awdyens. Dito, hindi gumagamit ng mga
artista, bagkus ay mga totoong tao at ang kanilang tunay na karanasan. Ikatlo, ang musical na
mayroong bahid ng hindi pagiging makatotohanan ngunit mas binibigyang tuon ang damdaming
nais iparating sa mga manonood. Kapansin-pansin din ang paggamit ng ilaw, tono, at kilos upang
maipakita ang damdamin ng tauhan. Mayroon ding mga bahaging nagpapakita ng mas mataas
na enerhiya kumpara sa totoong kilos ng isang tao. Ang huli ay ang mainstream na atakeng
ginamitan ng mga advertisement, background music, at pag-arteng mas masidhi ang damdamin
kumpara sa katotohanang nais ipakita. Sa pamamaraang din ito, mas didaktiko ang paglalahad
ng mensahe ng pelikula sa pamamagitan ng narration. Kung titingnan ang apat na ito, higit na
mas nakakapukaw ng atensyon at nakapagdudulot ng kirot sa damdamin ang atake ng musical
sapagkat ipinapahayag sa mga manonood ang damdamin ng mga tauhan sa isang masining na
pamamaraan – sa pamamagitan ng masusing pagpili ng mga salitang gagamitin, pag-awit,
pagsayaw, at mas klarong ekspresyon ng mga tauhan.
Masasalamin sa pelikula ang kapangyarihan ng panghihikayat sa ibang tao upang makinig
sa iyong mga ideya. Kinakailangan na mailahad ng isang tao ang kanyang mga punto nang may
tiwala sa sarili, at may panghihikayat tulad na lamang ng masasalamin sa katauhan ng producer
na si Bingbong at ng karakter ni Eugene. Ang direktor na si Rainier ay madalas na hindi
napakikinggan dahil sa maligoy niyang pamamaraan ng pananalita. Hindi niya kaagad direktang
sinasabi ang nais niyang sabihin. Sa pagbuo ng isang pelikula, kinakailangang mahikayat mo ang
mga makakatrabaho mo upang paniwalaan ang iyong imahinasyon, matapos nito ay ang mga
salik na dapat isaalang-alang tulad ng pamagat, disenyo, at iba pa upang mahikayat naman ang
iyong mga manonood na paniwalaan ang kuwentong iyong inilalahad. Kinakailangan ng
masusing pagpili ng mga salita sa isang pelikula upang maunawaan ito ng mga manonood at
makaugnay sila sa kung ano ang tinatalakay na paksa at ang nais palutangin ng direktor.
Ang septic tank ay pinandidirihan sapagkat ito ang nagsisilbing imbakan ng lahat ng hindi
kaaya-ayang bagay tulad ng iba’t ibang klase ng dumi. Walang sinoman ang nangangarap na
mahulog sa isang septic tank; lubos ang pag-iingat upang hindi magkaroon ng posibilidad na
mahulog ang isang tao rito ngunit nawawala sa ating kamalayan na ang duming ito ay mula rin
sa atin. Kung titingnang mabuti, maaaring hindi literal na dumi ang simbolismo ng septic tank na
ito, bagkus, ito ay sumasalamin sa lahat ng uri ng duming taglay ng mga tao. Pinandidirihan,
hinuhusgahan ngunit kinalilimutan ang katotohanang tinataglay niya rin ang duming ito.