~1~

ΖΩΡΖ ΦΕΥΝΤΩ

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

ΠΡΟΣΩΠΑ:

ΜΠΕΝΟΥΑ ΠΕΡΛΕ : Εργολάβος

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΛΕ : Η γυναίκα του
ΞΑΒΙΕ ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αρχιτέκτονας
ΜΑΡΣΕΛ ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Η Γυναίκα του
ΜΑΞΙΜ : Ο Ανιψιός τους
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Υπηρέτρια των Περλέ
ΜΑΤΙΣ : Φίλος των Περλέ
ΚΟΡΕΣ ΜΑΤΙΣ
ΜΠΑΣΤΙΕΝ
ΜΠΟΥΛΟ
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ
 ~2~

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
Σκηνικό : Το σπίτι του κου και της κας Περλέ. Ο Περλέ είναι με την πλάτη στο κοινό, μπροστά σε ένα σχεδιαστήριο
και σιγοτραγουδάει. Είναι εργολάβος. Τραγουδάει χαρωπά.

ΠΕΡΛΕ: Ο Μάιος μας έφθασε, εμπρός βήμα ταχύ... Να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.. (Μπαίνει η κα
Περλέ κρατώντας δύο υφάσματα στο χέρι. Πολύ αυταρχικά)

Κα ΠΕΡΛΕ: Περλέ !!

ΠΕΡΛΕ: (Χωρίς να γυρίσει) Τι θες Αγγελική μου ;

Κα ΠΕΡΛΕ: Ήλθε η μοδίστρα μου.

ΠΕΡΛΕ: Ωραία, κι εγώ τι φταίω;

Κα ΠΕΡΛΕ: Καλά δεν μπορείτε να σταματήσετε την δουλειά σας όταν σας ομιλώ;

ΠΕΡΛΕ: Μα αγάπη μου έχω μια πολύ σημαντική δουλειά.... Πρόκειται για την βίλα που χτίζουμε με τον
αγαπητό μας φίλο και αρχιτέκτονα Μπαγιατέ.

Κα ΠΕΡΛΕ: Η βίλα μπορεί να περιμένει.

ΠΕΡΛΕ: Ωραία σας ακούω... (την κοιτάζει)

Κα ΠΕΡΛΕ: (Ακουμπώντας τα υφάσματα στον ώμο του και πάνω της διστάζει) Ποιο από τα υφάσματα να διαλέξω;

ΠΕΡΛΕ : Για τον καναπέ;

Κα ΠΕΡΛΕ : Όχι…για μένα.

ΠΕΡΛΕ : Ααα, αυτό. (Ακουμπάει το ύφασμα στο κεφάλι του )

Κα ΠΕΡΛΕ : Ωραία, για να διαλέξω εγώ το άλλο.

ΠΕΡΛΕ : Τότε γιατί με ρωτάτε;

Κα ΠΕΡΛΕ : Γιατί δεν έχετε γούστο. Διαλέγω πάντα το αντίθετο και έτσι σιγουρεύομαι για το σωστό της επιλογής
μου.

ΠΕΡΛΕ : Πολύ σωστά!

Κα ΠΕΡΛΕ : Λοιπόν συνεχίστε την βίλα σας.

ΠΕΡΛΕ : Ευχαρίστως Αγγελική μου. (Η κα Περλέ βγαίνει βγάζοντας του συγχρόνως την γλώσσα). Και να σκεφτείς
πως αυτό το έκτρωμα της φύσεως το παντρεύτηκα από έρωτα !! Παρόλες τις αντιρρήσεις της
οικογένειάς μου. (Ξαναγυρνάει στο σχεδιαστήριο του)... Βέβαια εδώ που τα λέμε έχουν περάσει 10
χρόνια από τότε. Αν μπορούσε να δει κανείς την γυναίκα του 10 χρόνια μετά δεν θα την παντρευόταν
10 χρόνια πριν. (Πάει προς το παράθυρο)... Χάλασε ο καιρός συννέφιασε. Μάλλον θα βρέξει. (Χτυπάει
η πόρτα. Πάει και ανοίγει)... Ααα! Η κυρία Μπαγιατέ.
 ~3~

ΜΑΡΣΕΛ : Κύριε Περλέ!! Τι βλέπω ; Με υποδέχεστε με την ρόμπα σας;

ΠΕΡΛΕ : (Χαριτωμένα) Αυτά είναι τα προνόμια των γειτόνων. Όταν δυο φίλοι και συνεργάτες μένουν δίπλα -
δίπλα, τι πιο φυσικό από μια τέτοια υποδοχή.

ΜΑΡΣΕΛ : Πολύ σωστά. Η γυναίκα σας είναι εδώ;

ΠΕΡΛΕ : Ναι έχει συμβούλιο. Με την μοδίστρα της... Ο Μπαγιατέ ;; .. Καλά;...

ΜΑΡΣΕΛ : Δεν ξέρω...

ΠΕΡΛΕ : (Της πιάνει τα χέρια και την κοιτάει στα μάτια) Τι έχετε;

ΜΑΡΣΕΛ : Τίποτα δεν έχω.

ΠΕΡΛΕ : Έχετε κόκκινα μάτια.

ΜΑΡΣΕΛ : Όχι δεν είναι τίποτα. Τα συνηθισμένα. Τσακώθηκα με τον άντρα μου.

ΠΕΡΛΕ : Καημενούλα, φτωχούλα, μικρούλα μου Μαρσέλ. Σας επετέθη;

ΜΑΡΣΕΛ : Ο Μπαγιατέ να επιτεθεί; Που τέτοια τύχη. Δεν θέλω να μιλάμε γι αυτό. Εκνευρίζομαι φοβερά. Πάω να
δω την γυναίκα σας.

ΠΕΡΛΕ : (Δείχνοντας της) Από δω. Από δω. Εγώ πάντως του Μπαγιατέ θα του τα ψάλλω να το ξέρετε.

ΜΑΡΣΕΛ : Αχ, όχι σας παρακαλώ μην του πείτε λέξη. Άλλωστε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Δεν περιμένω τίποτε
από τον άνδρα μου. (Βγαίνει προς το δωμάτιο που είναι η κα Περλέ).

Μόλις φύγει η Μαρσέλ ο Περλέ πάει στο δωμάτιο του βγάζει την ρόμπα και βάζει το σακάκι του. Έρχεται πάλι στο
γραφείο του μόνος του - αναστατωμένος και ονειροπολώντας)

ΠΕΡΛΕ: Αχ, αχ, αχ, Τι γυναίκα Παναγία μου... Τι γυναίκα... Όχι σαν την δικιά μου που με κατηγορεί και από
πάνω για ψυχρότητα. Αν και μαζί της βέβαια το παραδέχομαι είμαι ψυχρός. Για εμφανέστατους
λόγους. Για ξαπλώστε με όμως σε ένα κρεβάτι εκ παραλλήλου με την Μαρσέλ και βλέπουμε. Τι να
κάνουμε όμως η Μαρσέλ πήγε και παντρεύτηκε αυτόν τον λαπά. (Απευθύνεται στο κοινό) Ναι αυτό
μπορώ να σας το πω, γιατί είναι πολύ στενός μου φίλος. Και αν δεν μπορείς να πεις τον πιο στενό σου
φίλο λαπά, τότε γιατί να τον έχεις φίλο; (Ξαναγυρίζει στην δουλειά του).. Τι διάολο έχει χώσει σε αυτό
το σχέδιο αυτός ο Μπαγιατέ; Αυτοί παιδί μου είναι οι αρχιτέκτονες, θεωρία και πάλι θεωρία. Ενώ εμείς
οι εργολάβοι άλλο πράγμα. Έχουμε στο νου μας και την πρακτική. Πάντως η γυναίκα του είναι κούκλα,
αυτό έχω να πω εγώ. Είναι κούκλα.

(Ανοίγει η εξώπορτα και μπαίνει ο Μπαγιατέ. Είναι εκνευρισμένος, αμέσως πάει πάνω από το γραφείο του Περλέ.)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Καλημέρα Περλέ. Δεν σε ενοχλώ;

ΠΕΡΛΕ : Αντιθέτως σε περίμενα πως και πως. Δεν μου λες τι έχεις χώσει σε αυτό το καταραμένο το σχέδιο;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι;

ΠΕΡΛΕ : Είσαι τρελός; Θέλεις να τοποθετήσω για την στήριξη ολόκληρου αυτού του οικοδομήματος μια πέτρα
πελεκητή;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Σιγά το οικοδόμημα, μια βιλίτσα είναι. Γιατί δηλαδή εσύ τι θα έβαζες;
 ~4~

ΠΕΡΛΕ : Ξέρω κι εγώ, κάτι σε χαλίκι !! Ορίστε! Αρχιτέκτονας σου λέει. Κάτσε να μην υπήρχαμε εμείς οι
δοξασμένοι εργολάβοι.... Αχ.!!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Κάθεται) Εντάξει, εντάξει. Η γυναίκα μου είναι εδώ;

ΠΕΡΛΕ : Ναι. (Με ενδιαφέρον δήθεν μου) Δεν μου λες τι τις έκανες πάλι;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Γιατί ήρθε και σου κλάφτηκε;

ΠΕΡΛΕ : Λέξη δεν είπε, αλλά δεν χρειαζότανε. Και μόνο να την δεις καταλαβαίνεις.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Σε παρακαλώ ας μην μιλάμε για την γυναίκα μου. Έχει γίνει ανυπόφορη και να πεις ότι την κερατώνω;

ΠΕΡΛΕ : Α, δεν την κερατώνεις!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Λέει ότι δεν την κάνω ευτυχισμένη. Βρίσκει πως δεν είμαι τρυφερός μαζί της.

ΠΕΡΛΕ : Ενώ είσαι;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ξέρεις κανέναν που να είναι τρυφερός με την γυναίκα του; Εσύ με την δικιά σου είσαι;

ΠΕΡΛΕ : Εγώ; Άλλο εγώ!! Εγώ μετά από 10 χρόνια γάμου καλά κρασιά!!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ακριβώς εκεί βρίσκεται η ποιότητα.

ΠΕΡΛΕ : Ναι για τα κρασιά, όχι για τις γυναίκες. Άσε που η δικιά μου δεν είναι κρασί, είναι ξύδι.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Γελάει) Ναι. Όχι!! Αυτό δεν μπορώ να το πω για την δικιά μου. Αλλά και πάλι μετά από 5 χρόνια
γάμου να πρέπει να εκτελείς όλες τις συζυγικές σου υποχρεώσεις. Απαπαπα. Εγώ χαίρεται. Γι αυτό
παντρεύτηκα ; Χίλιες φορές να είχα ερωμένη. (Ανάβει τσιγάρο)

ΠΕΡΛΕ : Ωραία άποψη περί ηθικής έχεις εσύ.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Όχι , αλλά καταλαβαίνεις… Δουλεύω όλη την ημέρα, στις οικοδομές, ανεβοκατεβαίνω σκαλωσιές,
γυρνάω στο σπίτι το βράδυ ένα ερείπιο, βλέπω το κρεβάτι, πέφτω κοιμάμαι. Ε, αυτό η γυναίκα μου
δεν το ανέχεται. Το θεωρεί έλλειψη τακτ.

ΠΕΡΛΕ : Την βρίσκω ακριβολόγο.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι τα θες. Εγώ δεν είμαι εραστής, ούτε και υπήρξα ποτέ. Γι αυτό και παντρεύτηκα άλλωστε. Δεν
είχα το ταμπεραμέντο.

ΠΕΡΛΕ : (Γελώντας) Δηλαδή είσαι κρύος. Πως το λέμε…Πάγος.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Και συ τι είσαι; Λάβρος;;

ΠΕΡΛΕ : Μάλιστα. (Σηκώνεται και έρχεται μπροστά από το γραφείο του) Διότι δεν με ξέρεις καλά εμένα.
Είμαι λάβρος. Υπάρχει μέσα μου μια λάβα εν αναβρασμώ. Μόνο ο κρατήρας μου λείπει.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Για φαντάσου. Δηλαδή είσαι ένα ηφαίστειο.

ΠΕΡΛΕ : Από εσένα πάντως ηφαιστειότερος.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Και που το ξέρεις;

ΠΕΡΛΕ : Το ξέρω γιατί σου λείπει η λάβα.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Όντως μου λείπει.

 ~5~

ΠΕΡΛΕ : Εμ. Βλέπεις, όταν σε ένα ηφαίστειο λείπει η λάβα δεν είναι ηφαίστειο. Είναι 'ένα βουνό με τρύπα.
Μια τρύπα στο βουνό.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν αλλάζουμε κουβέντα; Για πες μου θέλω μια χάρη. Μήπως θα μπορούσες να μου δανείσεις την
υπηρεσία σου;

ΠΕΡΛΕ : (Σκανδαλισμένος) Την υπηρεσία μου; Εσύ; Να την κάνεις τι;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν πρόκειται για μένα. Πρόκειται για τον ανιψιό μου τον Μαξίμ. Πρέπει να πάει στο Λύκειο
Στανισλάς.

ΠΕΡΛΕ : Γιατί όμως δεν τον συνοδεύεις εσύ;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν προλαβαίνω. Και την νύχτα επίσης θα κοιμηθώ στην πόλη.

ΠΕΡΛΕ : Αχάα….

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αχού. Μόνος μου θα κοιμηθώ. Εντελώς μόνος.

ΠΕΡΛΕ : Δεν με εκπλήσσει καθόλου.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Όπως τ ακούς. Πρέπει να διανυκτερεύσω σε ένα φριχτό ξενοδοχείο για το οποίο λένε ότι είναι
στοιχειωμένο. Στοιχειωμένο από θορυβοποιά πνεύματα.

ΠΕΡΛΕ: Δεν το πιστεύω.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Η προσωπική μου άποψη είναι πω όλοι αυτοί οι θόρυβοι και οι κρότοι προέρχονται από τις
υδραυλικές εγκαταστάσεις.

ΠΕΡΛΕ : Προφανώς.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Το θέμα είναι ότι ο ενοικιαστής ζητάει να ακυρώσει το συμβόλαιο, ο ιδιοκτήτης αντιδρά, και αφού
το δικαστήριο με υπέδειξε ως τον πλέον ενδεδειγμένο ειδήμονα, είμαι τώρα εγώ υποχρεωμένος να
πάω να κοιμηθώ το βράδυ εκεί για να το πιστοποιήσω. (Σηκώνεται να φύγει)

ΠΕΡΛΕ : Να σου πω, νομίζω πως αυτή η διανυκτέρευση θα δυσκολέψει την κατάσταση όσον αφορά την
γυναίκα σου.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Το ξέρω , έχει αρχίσει τις σκηνές από το πρωί.

ΠΕΡΛΕ : Δεν στο εύχομαι αλλά αν η γυναίκα σου βρει αντικαταστάτη η αιτία θα είσαι εσύ.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Ειρωνικά) Η γυναίκα μου να με απατήσει; Εμένα; Και πρώτα - πρώτα που θα τον βρει τον εραστή;

ΠΕΡΛΕ : Καλά! Καλά!! Κάνε όπως νομίζεις.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αυτό κάνω.

ΠΕΡΛΕ : Όχι γιατί αν η γυναίκα σου σε απατήσει, εγώ θα γίνω άνω κάτω. (μόνος του) και ειδικά αν σε
απατήσει μαζί μου !! (Μπαίνει ο Μαξίμ με ένα βιβλίο στην μασχάλη και η Βικτουάρ)

ΠΕΡΛΕ : Ω τον αγαπητό Μαξίμ !! Εμπρός περάστε, περάστε !!

ΜΑΞΙΜ : Καλημέρα θείε! Χαίρετε κε Περλέ!!

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Κύριε.
 ~6~

ΠΕΡΛΕ : Ορίστε τι συμβαίνει;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Η κυρία.

ΠΕΡΛΕ : Ναι;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ζητάει τον κύριο.

ΠΕΡΛΕ : Α, καιρό είχε.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Διότι επειδή κάνει την πρόβα με την μοδίστρα, θέλει και την γνώμη του κυρίου. Η κυρία...

ΠΕΡΛΕ : (Στον Μπαγιατέ) Πως μου σπάει τα νεύρα. (Στην Βικτουάρ) Τι να την κάνει την γνώμη μου; Αφού
πάντα κάνει το αντίθετο. Τέλος πάντων πάω (πηγαίνει προς την πόρτα).

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Στον Μαξίμ που ψάχνει τα συρτάρια) Μαξίμ τι κάνεις εκεί;

ΜΑΞΙΜ: Θείε μου κοιτάω μήπως βρω το βιβλίο που ξέχασα εδώ προχθές.

ΠΕΡΛΕ: Βικτουάρ, βρήκατε εσείς εδώ ένα φιλοσοφικό δοκίμιο του... Ριγέ;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ: Ριγέ ;

ΜΑΞΙΜ: Όχι ριγέ ... καρό.

ΠΕΡΛΕ : Ε, ωραία, καρό. Σιγά την διαφορά. Τι Ριγέ, τι καρό. Το ίδιο κάνει.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μα δεν είναι ύφασμα ο άνθρωπος, φιλόσοφος είναι.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Πάντως εγώ κύριε όχι. Δεν βρήκα τίποτα.

ΜΑΞΙΜ: Αχ, τώρα θα πρέπει να το ξαναγοράσω.

ΠΕΡΛΕ : Α, Βικτουάρ, θα πρέπει να συνοδέψετε απόψε το βράδυ τον Μαξίμ στο κολέγιο Στανισλάς.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Εγώ κύριε; Με μεγάλη μου χαρά !!

ΠΕΡΛΕ : (Στον Μαξίμ) Τι ώρα;

ΜΑΞΙΜ : Πρέπει να βρίσκομαι εκεί στις 9.

ΠΕΡΛΕ : Στις 9. Άκουσες Βικτουάρ.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Άκουσα κύριε. (Πάει στο τραπέζι και τακτοποιεί τα χαρτιά του Περλέ).

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Σε ευχαριστώ πολύ.

ΠΕΡΛΕ : Έλα καλέ τίποτα (Ο Μαξίμ διαβάζει)

Κα ΠΕΡΛΕ : (Από έξω τραγουδιστά) Κύριε Περλέεε .....

ΠΕΡΛΕ : Εδώ είμαι. (Στον Μπαγιατέ). Πάμε να δεις την γυναίκα μου σε πρόβα. Έλα θα σου μείνει αξέχαστη.
 ~7~

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ε, τότε πάμε (Βγαίνουν. Η Βικτουάρ και ο Μαξίμ. Ο Μαξίμ διαβάζει στο σκαμνί. Η Βικτουάρ
ξεσκονίζει το γραφείο.)

ΜΑΞΙΜ : (Διαβάζοντας) " ... Ο έρωτας είναι ένα αίσθημα ψυχής που προκαλείται από την κίνηση των σκοτεινών
ενστίκτων καθώς την καλούν να παραδοθεί εθελοντικά στα αντικείμενα που της ταιριάζουν". Πόσο
δίκιο έχει αυτό είναι. Αυτό ακριβώς.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τον πλησιάζει σκύβοντας στο τραπέζι) Και λοιπόν κύριε Μαξίμ;

ΜΑΞΙΜ : Ορίστε;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Τι κάνετε;

ΜΑΞΙΜ : Μελετώ τον έρωτα... δεσποινίς.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ: Ελάτε καλέ τώρα. Σε αυτή την στάση; (Μόνη της) δεν είναι κακός ο μικρός. Γλυκούλη τον βρίσκω. (Τον
πλησιάζει πάλι). Με την άδεια σας κύριε Μαξίμ, μπορώ να σας βοηθήσω στην μελέτη σας;

ΜΑΞΙΜ : Με ποιο τρόπο; Έχετε σπουδάσει τον έρωτα;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Φυσικά! (στο κοινό) Όπως όλος ο κόσμος...

ΜΑΞΙΜ : Στον Καρτέσιο;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Όχι. Στο πάρκο.

ΜΑΞΙΜ : (Κάθεται στο γραφείο ντροπαλά) Δεσποινίς... με κοροϊδεύετε;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τρέχοντας στον Μαξίμ) Λοιπόν δεν θέλετε να σας βοηθήσω; (Τον χαϊδεύει)

ΜΑΞΙΜ : Δεσποινίς με γαργαλάτε.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Και δεν σας αρέσει; (τον χαϊδεύει γαργαλώντας τον)

ΜΑΞΙΜ : Δεν εννοώ αυτό. Εννοώ με γαργαλάτε. (μονολογώντας) Τι θέλει αυτή η γυναίκα τέλος πάντων από μένα ;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ: Δεν το βρίσκω καθόλου ευγενικό που με αποφεύγετε (του ανακατεύει τα μαλλιά και τον γαργαλάει
ταυτόχρονα) Γούτσου.... Γούτσου.... Γούτσου !!!

ΜΑΞΙΜ : Σας παρακαλώ δεσποινίς. Χαϊδεύετε αλλά μην μιλάτε.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ: Μάλιστα κύριε Μαξίμ μου. Κύριε Μαξίμ , σας έχουν πει ποτέ πως είσαστε ωραίο αγόρι;

ΜΑΞΙΜ : Εμένα; Δεν θυμάμαι. Α ναι μια φορά.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ναι;

ΜΑΞΙΜ : Ναι. Ένας φωτογράφος. Του είχα παραγγείλει 10 φωτογραφίες και μου λέει: "Είστε τόσο ωραίο αγόρι,
γιατί δεν παίρνετε 30; και πήρα 30.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Α!! (Παύση). Δεν σας το είπε γυναίκα δηλαδή. (Του ξαναχαιδεύει τα μαλλιά)

ΜΑΞΙΜ : Όχι. (Ξαναδιαβάζει) ... Την θεωρεί σαν προέκταση του ίδιου του του εαυτού και επιθυμεί διακαώς το
καλό τους. (Ξαφνιάζεται που η Βικτουάρ δεν τον χαϊδεύει).

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Αχά !! Πονηρούλη !!

 ~8~

ΜΑΞΙΜ : (Ξαναρχίζει) Και μάλιστα με περισσότερη φροντίδα γιατί πιστεύει ότι αυτός και τα τέκνα του ανήκουν
στην ίδια ολότητα.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Δεν καταλαβαίνει... Γίνεται επιθετική) Τι συμβαίνει κύριε Μαξίμ ;

ΜΑΞΙΜ : Τίποτα... Επειδή μου άρεσε που.... Γιατί δεν....

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Α, δε ξέρω ρωτήστε τον Καρτέσιο... (χτυπάει το βιβλίο)

ΜΑΞΙΜ : (Στον καναπέ) Φοβάμαι δεσποινίς πως δεν έχει απάντηση σε αυτό το θέμα.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ε, τότε δεν τον κλείνουμε; (του κλείνει το βιβλίο). Μα είναι δυνατόν ένα νέο και όμορφο αγόρι σαν κι
εσάς να μαθαίνει τον έρωτα μέσα από τα βιβλία; Είναι σαν αυτούς που μαθαίνουν κολύμπι στην
ξαπλώστρα. Και μόλις τους βγάλεις στο νερό, βγάζουν μπουρμπουλήθρες. Λοιπόν τέρμα οι φυλλάδες.
(Παίρνει το βιβλίο και κάθεται δίπλα του)

ΜΑΞΙΜ : Τι έπαθε;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τον πιάνει από τους ώμους) Κοίτα το καλέ κοίτα το. (Τον πιάνει από τους ώμους, τον σηκώνει και
του βγάζει τα γυαλιά). Τι ντύσιμο είναι αυτό, κοίτα χάλια... (του φτιάχνει τα ρούχα) Κοίτα γυαλιά
ντεμοντέ (του τα βγάζει). Έτσι δηλαδή δεν βλέπετε;

ΜΑΞΙΜ : Ακόμα καλύτερα...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Πίσω από τον καναπέ) Και αυτό το χτένισμα (του ανακατεύει τα μαλλιά) πάλι, είναι της ηλικίας σας
τώρα; Επιτρέπεται όταν η φύση σας έχει προικίσει με αυτό το ... τέλος πάντων κορμί... εσείς να το
ασχημαίνετε τοιουτοτρόπως;... Όχι επιτρέπεται;;

ΜΑΞΙΜ : Όχι δεν επιτρέπεται....Ευχάριστο είναι αυτό που μου κάνετε...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τον σφίγγει στο στήθος της) Γούτσου, γούτσου, γούτσου, γούτσου....

ΜΑΞΙΜ : Ωραία είναι εδώ μέσα...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Άστο καλό σας !!! (Μόνη της). Όρμα Βικτουάρ όρμα ! (του δείχνει ένα καθρέφτη) Για κοιταχτείτε
στον καθρέφτη... δεν σας βρίσκεται ωραιότερο;

ΜΑΞΙΜ : Έχετε δίκιο. Ούτε σύγκρισης... (κοιτάζοντας τον καθρέφτη)

ΒΙΚΤΟYAP : Άμα σας λέω εγώ...

ΜΑΞΙΜ: (Ξαναβάζει τα γυαλιά στρώνει τα μαλλιά) Δεν υπάρχει συζήτηση. Είμαι πολύ καλύτερος. (Ξαναβάζει
τα γυαλιά του και ξαναδιαβάζει).. Γιατί αυτός και τα τέκνα του ανήκουν στην ίδια ολότητα...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Αφήνει να πέσουν τα χέρια της από απελπισία) Τον έπιασε πάλι.

ΜΑΞΙΜ : (Συνεχίζει) " Συχνά υπερασπίζεται τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των δικών του..."

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Κύριε Μαξίμ (Ξερά - ξερά)

ΜΑΞΙΜ : Χαίρεται δεσποινίς.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Χάρηκα κύριε.

 ~9~

ΜΑΞΙΜ : Ορίστε;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Βγαίνοντας) Α, όχι δεν το πιστεύω !!! Αυτουνού, δεν τρέχει αίμα στις φλέβες του .... δεν τρέχει
τίποτα...

ΜΑΞΙΜ : (Διαβάζει) "Επίσης και η στοργή των εντίμων ανθρώπων (Ακούγεται θόρυβος. Κλείνει τα αυτιά του για
να συνεχίσει το διάβασμα)... Επίσης και η στοργή των εντίμων ανθρώπων, προς τους φίλους της είναι
αυτής της φύσεως...(μπαίνει η Μαρσέλ και κλαίγοντας πάει και κάθεται στον καναπέ δίπλα στον
Μαξίμ. Τρομάζει ο Μαξίμ. Μπαίνουν και οι ΜΠΑΓΙΑΤΕ -ΠΕΡΛΕ - Κα ΠΕΡΛΕ)

ΜΑΡΣΕΛ: Αχ!!! Αχ!! Αχ!!!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μα επιτέλους αγάπη μου τι έχεις;

ΜΑΡΣΕΛ : Εσάς έχω που μου κάνετε την ζωή ανυπόφορη !!!

Κα ΠΕΡΛΕ : Μα τότε τι θα λέγατε αγαπητή μου , αν είσαστε παντρεμένη όπως εγώ (δείχνει υποτιμητικά τον Περλέ)
10 ολόκληρα χρόνια.

ΠΕΡΛΕ: Μιλάς και εσύ; Εσύ που σου έχω κάνει την ζωή ευτυχισμένη;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Στην Μαρσέλ) Γιατί εγώ πάω πίσω;

ΜΑΞΙΜ : (Σηκώνεται) Όχι, όχι, όχι,. Δεν είναι δυνατόν να διαβάσει κανείς εδώ μέσα. Εγώ φεύγω.(βγαίνει)

ΜΑΡΣΕΛ : (Κλαίγοντας) Όχι πέστε μου δηλαδή γιατί παντρεύτηκα αυτόν τον κύριο. Είναι επιτέλους συμπεριφορά
αυτή;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Εκνευρισμένος) Ααααα !!!

ΜΑΡΣΕΛ : Όχι δηλαδή τι φαντάστηκε. Ότι τον παντρεύτηκα για να του κρατώ το σπίτι; Γιατί εκτός από αυτό τι
άλλο κάνω; Με παραμελεί. Ως σύζυγο δηλαδή με παραμελεί.

Κα ΠΕΡΛΕ : Το βρίσκω απαράδεκτο.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Υπερβάλλει.

Κα ΠΕΡΛΕ : (Στον Μπαγιατέ) Είμαι παντρεμένη 10 χρόνια με τον Περλέ, αλλά έτσι και ποτέ διανοείτο ο άνδρας μου
να μου κάνει τον αδιάφορο.... Α, α, αυτό σας το λέω (και κάνει κίνηση ότι θα καταχερίσει τον Περλέ )

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Χαμηλά στον Περλέ) Δηλαδή τώρα εσύ τι; Κάθε βράδυ;

ΠΕΡΛΕ : (Χαμηλά) Κοκορεύεται παιδί μου. Κοκορεύεται.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Στην Μαρσέλ εκνευρισμένος) Να μην πάω απόψε στο ξενοδοχείο για την πραγματογνωμοσύνη;

ΜΑΡΣΕΛ : Όοοχι. Να πάτε. Τι εκεί; Τι εδώ. Πάντα το ίσιο μακριά μου είστε.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Άντε πάλι από την αρχή.

ΜΑΡΣΕΛ : Αλλά δεν φταίει κανένας εγώ φταίω. Εγώ που σας έμεινα πιστή.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αυτό πάλι δεν μα το είχατε ξαναπεί.

ΠΕΡΛΕ : Τι σου έλεγα;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Για κάνε μου την χάρη κι εσύ σε παρακαλώ. Για σταμάτα.
 ~ 10 ~

ΜΑΡΣΕΛ : Προσέξτε όμως. Φοβού την μέρα που θα διανοηθώ να την ζητήσω αλλού την ευτυχία, που εσείς μου
την στερείτε.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εσύ θα διανοηθείς ;

ΜΑΡΣΕΛ : Και γιατί όχι;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: (Γελώντας) Τότε τι περιμένεις αγάπη μου. Πήγαινε. Βρες τον λοιπόν τον παρηγορητή σου.

ΜΑΡΣΕΛ : Α!! Μην με προκαλείς.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Πήγαινε λοιπόν και βρες τον. Άντε να τον βρεις.

Κα ΠΕΡΛΕ : Μπαγιατέ !! Μην την εξωθείτε.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Αυτή με εξωθεί. Ας πάει λοιπόν. Αυτό θέλω κι εγώ, να βρει κάποιον, να δούμε θα την αντέξει;

ΜΑΡΣΕΛ : Α !! Κύριε Μπαγιατέ!!!

ΠΕΡΛΕ : Αυτό είναι τρελό.

ΜΑΡΣΕΛ : Έτσι λοιπόν ε;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Έτσι.

ΜΑΡΣΕΛ : Καλά τότε. Συ είπας. Συ είπας.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ακριβώς. Ακριβώς και καληνύχτα σας.

Κα ΠΕΡΛΕ : Μπαγιατέ ελάτε και φιλήστε την αμέσως.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εγώ; Ε όχι βέβαια! (φεύγει)

Κα ΠΕΡΛΕ : (Τον ακολουθεί) Μπαγιατέ !! Μπαγιατέ !!

ΠΕΡΛΕ : (Στην πόρτα) Να το ξέρεις αυτό που κάνεις είναι μια βλακεία. Ακούς; μια βλακεία. (Ο Μπαγιατέ και η
κα Περλέ έχουν φύγει)

ΜΑΡΣΕΛ : Ιδού πως μου μιλάει...

ΠΕΡΛΕ : Αγύριστο κεφάλι. Ε λοιπόν τόσο το χειρότερο γι αυτόν. Εμένα ένα πράγμα μου έκανε εντύπωση.
Που τον απειλήσατε ότι θα βρείτε παρηγορητή κι αυτός απάντησε άντε βρε τον. Ε, λοιπόν αν θέλετε
να δείξετε χαρακτήρα πρέπει να βρείτε παρηγορητή τώρα αμέσως! Αλλά τώρα αμέσως !! Αααα μα
πια !!

ΜΑΡΣΕΛ : Όχι. Ναι έχετε δίκιο.

ΠΕΡΛΕ : Και μην μου πείτε που θα τον βρείτε; εδώ θα τον βρείτε. ΣΕ ΜΕΝΑ !!

ΜΑΡΣΕΛ : Σε εσάς;;

ΠΕΡΛΕ : Σ' εμένα. Διότι σας προσέβαλαν μπροστά μου. Δεν θα την αφήσω εγώ έτσι αυτή την προσβολή. Δεν
σας είπε να βρείτε εραστή; θα του κάνω εγώ το χατήρι. Θα γίνω ο εραστής σας.

ΜΑΡΣΕΛ : Εσείς;
 ~ 11 ~

ΠΕΡΛΕ : Ακριβώς ! Διότι εγώ δεν ανέχομαι να προσβάλλουν μια κυρία μπροστά στα μάτια μου. Μάρτυς μου ο
Θεός με βαριά καρδιά το κάνω σε ένα φίλο μου αυτό, υποφέρω φριχτά, αλλά πριν από το φίλο μιλάει
μέσα μου και η φωνή του Γάλλου Ιππότη. Και τι μου λέει αυτή η φωνή; Τι μου λέει αυτή η φωνή;
Μαρσέλ ! Μαρσέλ μου λέει, σ' αγαπώ! (και πάει να την αγκαλιάσει)

ΜΑΡΣΕΛ : (Του ξεφεύγει) Κύριε Περλέ θα αστειεύεστε βέβαια.

ΠΕΡΛΕ : Μαρσέλ, υπάρχουν στιγμές σε αυτή την ζωή που πρέπει κανείς το καθήκον να το κάνει πέρα !!

ΜΑΡΣΕΛ : Μπα;

ΠΕΡΛΕ : Δεν βλέπετε εμένα; εγώ δεν το θυσιάζω το καθήκον μου; δεν έχω καθήκον προς την γυναίκα μου; Κι
όμως όχι !! δεν διστάζω. Διότι υπάρχει ένα άλλο καθήκον ανώτερο του προηγουμένου.

ΜΑΡΣΕΛ : Τι;

ΠΕΡΛΕ : Μας εξύβρισαν Μαρσέλ !! Μας προσέβαλαν !! Κι όταν προσβάλλουν έναν άντρα, ξεχνάμε και γυναίκες
και παιδιά και προχωράμε.

ΜΑΡΣΕΛ: Μάλιστα.

ΠΕΡΛΕ : Ας προχωρήσουμε λοιπόν…Πάμε!!!

ΜΑΡΣΕΛ : Που να πάμε;

ΠΕΡΛΕ : Τι; Διστάζετε; Μαρσέλ δεν θέλω, λιπο - λιπο - λιποψυχίες. Ας το καλό !! Δεν πιστεύω να ξεχάσατε την
προσβολή που σας έκανε μπροστά σε όλους μας ! Πέστε μου την ξεχάσατε;

ΜΑΡΣΕΛ: Α! Όχι ποτέ !!

ΠΕΡΛΕ : Τότε; Οι συζυγικές σας υποχρεώσεις θα μου πείτε. Τις κράτησε αυτός τις δικές του;

ΜΑΡΣΕΛ : Όχι!

ΠΕΡΛΕ : Λοιπόν θα αποδεσμευτείτε κι εσείς από τις δικές σας.

ΜΑΡΣΕΛ : Absolument !! Αυτό θα κάνω !!

ΠΕΡΛΕ : (Της πιάνει τα χέρια) Όσο σκέφτομαι ότι έχει την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, και την παρατάει
σε μια γωνιά έτσι εν αχρηστία... (Η Μαρσέλ κλαίει... της σκουπίζει τα μάτια)

ΜΑΡΣΕΛ : (Κλαίγοντας)... Ναι έτσι εν αχρηστία.

ΠΕΡΛΕ : Άρα δεν σας αγαπά. Και γιατί δεν σας αγαπά; Γιατί δεν έχει το ταμπεραμέντο!!

ΜΑΡΣΕΛ : Από το όνομα μόνο να καταλάβεις. Μπαγιατέ. Όνομα και πράγμα. Μπαγιατέ.

ΠΕΡΛΕ : (Γονατίζει δίπλα της) Ελάτε. Ελάτε. Αφού πρέπει να πάρουμε μια εκδίκηση ας την πάρουμε. Μόνο
που την θέλω εκθαμβωτική την εκδίκησή μας. Εκθαμβωτική και τεράστια.

ΜΑΡΣΕΛ : Περλέ. Σας ευχαριστώ.

ΠΕΡΛΕ : (Τρυφερά στην αγκαλιά του) Θα δείτε ... Σε μένα θα δείτε έναν άλλον άνδρα. Τρυφερό , αγαπητό.
Ένα άνδρα, αντάξιο σας.
 ~ 12 ~

ΜΑΡΣΕΛ : (Συγκινημένη) Αχ Περλέ, μπορεί να είστε ένας εργολάβος, αλλά ξέρετε να μιλάτε στην καρδιά μιας
γυναίκας.

ΠΕΡΛΕ : Μερσί Μαρσέλ. Μερσί.

ΜΑΡΣΕΛ : Μόνο ο Θεός ξέρει με τι φρίκη θα σας απωθούσα αν μου μιλάγατε με αυτόν τον τρόπο μια ώρα
πριν. Και να που τώρα σας λέω. Μιλήστε Περλέ. Διατάξτε με θα υπακούσω.

ΠΕΡΛΕ : (Την αγκαλιάζει) Μαρσέλ η αγκαλιά σας είναι η χώρα των ονείρων!!

Κα ΠΕΡΛΕ : (Τραγουδιστά) Περλέεεε...

ΠΕΡΛΕ : Και η χώρα των τσιρίδων (Η Μαρσέλ του ξεφεύγει). Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Απόψε ο άνδρας
σας φεύγει. Θα βρω κι εγώ μια δικαιολογία.

ΜΑΡΣΕΛ : Ναι. Μάλιστα.

ΠΕΡΛΕ : Θα συναντηθούμε και θα πάμε.

ΜΑΡΣΕΛ : Που;

ΠΕΡΛΕ : Δεν ξέρω, κάπου θα βρούμε. Και τότε η εκδίκηση θα είναι όλη δική μας. Προσέξτε η γυναίκα μου...

Κα ΠΕΡΛΕ : (Μπαίνει δεξιά) Α ααα!! εδώ είσαι Περλέ. Καλός κι αυτός ο φίλος σας ο Μπαγιατέ.

ΠΕΡΛΕ : Γιατί;

Κα ΠΕΡΛΕ : Καθ' ην στιγμή εγώ ως καλή χριστιανή αλλά και ως φίλη σας αγαπητή μου Μαρσέλ προσπαθούσα
να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα, τι γυρνάει και μου λέει ο άντρας σας. "Δεν με παρατάτε λέω εγώ,
και εσείς και να πάτε να κοιτάξετε την δουλειά σας".
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν με εκπλήσσει καθόλου.

ΠΕΡΛΕ : (Χωρίς να το πιστεύει) Αυτό είναι απαράδεκτο !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Όχι δεν είναι;

ΠΕΡΛΕ : Να το πει αυτό σε σένα; (Ειρωνικά)

Κα ΠΕΡΛΕ : (Στη Μαρσέλ) Σας λυπάμαι φίλη μου αγαπημένη με τέτοιον άνδρα που έχετε.

ΜΑΡΣΕΛ : Επίσης.

Κα ΠΕΡΛΕ : Τι εννοείτε;

ΜΑΡΣΕΛ : Τίποτα, τίποτα, με λυπάμαι κι εγώ.

Κα ΠΕΡΛΕ : Ααα, διότι εάν και ποτέ ο κος Περλέ και μόνο διανοείτο ...

ΠΕΡΛΕ : Εγώ αγαπητή μου;

Κα ΠΕΡΛΕ : Δεν θα προλάβαινε....

ΜΑΡΣΕΛ : Γιατί τι θα του κάνατε;

Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ; Θα έπιανα εραστή.

ΠΕΡΛΕ : Όχι Αγγελική μου, δεν θα μου το έκανες αυτό..

 ~ 13 ~

Κα ΠΕΡΛΕ : Αμέσως όμως!

ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Ε, αυτό να δω....

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Μπαίνει με γράμματα στο χέρι) : Κυρία φέρανε ένα φόρεμα για την κυρία Μπαγιατέ.

ΜΑΡΣΕΛ : Α, ναι; Είναι το φόρεμα που είχα παραγγείλει. Θα μου επιτρέψετε, ε;

Κα ΠΕΡΛΕ : Μα και βέβαια! Πηγαίνετε. Ωρεβουάρ αγαπητή μου.

ΜΑΡΣΕΛ : Ωρεβουάρ. Γεια σας. (Στον Περλέ) Και σε εσάς....

ΠΕΡΛΕ : Γεια σας... (σιγά δίπλα της) Λοιπόν σύμφωνοι;

ΜΑΡΣΕΛ : Σύμφωνοι (μόνη της). Αυτός το θέλησε. Το κρίμα στο λαιμό του. (Βγαίνει).

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Κυρία η αλληλογραφία σας.

Κα ΠΕΡΛΕ : Ωραία. Άφησε την κάπου. (Κάθεται στον καναπέ)

ΠΕΡΛΕ : Και τώρα που θα βρω μια φωλιά διακριτική και μυστηριώδη... Τι κουτός που είμαι.. .στο Χρυσό
Οδηγό.. (Χτυπά το χέρι του στο τραπέζι σε στυλ το βρήκα)

Κα ΠΕΡΛΕ : Περλέ γιατί χαστουκίζετε τα έπιπλα; (Αφού διαβάσει την αλληλογραφία της), Βικτουάρ, δεν θα φάω
σπίτι απόψε.

ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Δεν θα φάει σπίτι απόψε. Αυτό μου έρχεται κουτί !! Δεν θα φας εδώ απόψε; Και που θα
φας;

Κα ΠΕΡΛΕ: Στην αδελφή μου, στην Βιλντόρ... Δεν έχει συνέλθει ακόμα... Ορίστε διάβασε κι εσύ... (Η Βικτουάρ πάει
το γράμμα στον Περλέ)... Αν χειροτερέψει θα μείνω εκεί το βράδυ. Μην ανησυχείς.

ΠΕΡΛΕ : Ωραία !! Ωραία!!

Κα ΠΕΡΛΕ : Βικτουάρ καταλάβατε; Μόνο για τον κύριο φαγητό το βράδυ..

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Μάλιστα κυρία...(βγαίνει δεξιά. Ο Περλέ ξεφυλλίζει με την πλάτη γυρισμένη στην γυναίκα του το χρυσό
οδηγό)

ΠΕΡΛΕ : Για να δούμε... Ξενοδοχεία... ξενοδοχεία, ξενοδοχεία...

Κα ΠΕΡΛΕ : (Που έχει ανοίξει πάλι ένα γράμμα) Ωραία, ο λογαριασμός της μοδίστρας μου.

ΠΕΡΛΕ : Αυτό είναι!

Κα ΠΕΡΛΕ : Ποιο είναι αυτό;

ΠΕΡΛΕ : Το αυτό... ο λογαριασμός της μοδίστρας σου...

Κα ΠΕΡΛΕ : Το ξέρω, εγώ σας το είπα.

ΠΕΡΛΕ : Μάλιστα.

Κα ΠΕΡΛΕ : Λες ώρες, ώρες κάτι περιττά δεν σε καταλαβαίνω...

ΠΕΡΛΕ : (Από μέσα του διαβάζει) Ξενοδοχείο Θερμιντόρ, Απαπαπαπα… Ξενοδοχείο του Πιγκουίνου και της
λατρεμένης γυναικός... Ε, όχι βέβαια...
 ~ 14 ~

Κα ΠΕΡΛΕ : (Έχει ανοίξει και άλλο γράμμα) Ααα !!!

ΠΕΡΛΕ : Εεε;;;

Κα ΠΕΡΛΕ : Κοίταξε τι μου στείλανε... Προσπέκτους για ξενοδοχεία... και ένα και δυο και τρία...

ΠΕΡΛΕ : Προσπέκτους για ξενοδοχεία;

Κα ΠΕΡΛΕ: Άκουσε αυτό εδώ. "Εχεμύθεια, ασφάλεια, διακριτικότης, Ξενοδοχείο ο Παράδεισος, Οδός
Προβηγκίας αριθμός 220. ειδικά για παντρεμένους, κατά ζεύγος ή κατά μόνας".

ΠΕΡΛΕ : Κατά ζεύγος ή κατά μόνας; Το γράφει αυτό;

Κα ΠΕΡΛΕ : Βεβαίως. Διαβάστε. ( Του δίνει το προσπέκτους)

ΠΕΡΛΕ : Όντως πράγματι.

Κα ΠΕΡΛΕ : Ύποπτο μου φαίνεται... Σαν τα ξενοδοχεία που βλέπουμε στα θέατρα.

ΠΕΡΛΕ : Ακριβώς (Μόνος του). Ότι πρέπει για την περίπτωσή μου. (Διαβάζει δυνατά) Δωμάτια σε όλες τις
τιμές.

Κα ΠΕΡΛΕ: (Συνεχίζει) Σημαντικές εκπτώσεις για 12 συνδρομές... Το βρίσκω απαράδεκτο...

ΠΕΡΛΕ : Εντελώς απαράδεκτο. (Μόνος. Βάζει το προσπέκτους στην τσέπη του)

Κα ΠΕΡΛΕ: Ήθελα να ήξερα για ποιαν με πέρασαν και μου στέλνουν αυτού του είδους τα προσπέκτους... όχι θα
ήθελα να ήξερα...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Μπαίνει) Κυρία είναι ένας κύριος και ζητάει τον κύριο και την κα Περλέ.

Κα ΠΕΡΛΕ: Κύριος ; Ποιος κύριος;

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ορίστε και η κάρτα του.

Κα ΠΕΡΛΕ : Αχ, Περλέ, ο Ματίς, Ο φίλος μας ο Ματίς....

ΠΕΡΛΕ : Από πού και ως που; Αυτός δεν μένει στην Νορμανδία; Βικτουάρ πέστου να περάσει...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Μάλιστα κύριε..

Κα ΠΕΡΛΕ : Ένα λεπτό. Μάζεψε πρώτα αυτά τα χαρτιά...(τις δείχνει τα προσπέκτους για τα ξενοδοχεία και τα
χαρτιά), Γρήγορα Βικτουάρ και μάζεψε και τα ρούχα γιατί βρέχει. (Η Βικτουάρ βγαίνει)... Ο Ματίς εδώ,
τι καλός φίλος !!

ΠΕΡΛΕ: Δεν φαντάζεσαι με τι χαρά θα τον ξαναδώ !! Α, μας φιλοξένησε τόσο χαριτωμένα ...

Κα ΠΕΡΛΕ: Τόσο χαριτωμένα που θα μας είναι αδύνατον να φανούμε αντάξιοι των περιποιήσεών του. Τι μας
κοίμισε, τι μας τάισε, τι μας πότισε... και για 15 ολόκληρες μέρες ε;...

ΠΕΡΛΕ: Ναι και φερόταν με έναν τρόπο, λες και αυτός ήταν υποχρεωμένος σε εμάς.

Κα ΠΕΡΛΕ : Λες και δεν ήταν δικό του το σπίτι, αλλά δικό μας. Και τι λαμπρός ομιλητής!!

ΠΕΡΛΕ : Ε, διάολε, δικηγόρος είναι... άμα δεν είναι και λαμπρός ομιλητής...

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τον βάζει μέσα στο σαλόνι) Περάστε κύριε.

 ~ 15 ~

ΠΕΡΛΕ : Περάστε αγαπητέ μου Ματίς.

Κα ΠΕΡΛΕ : Ω, Ματίς. Τι ευχάριστη έκπληξη. (Ο Ματίς φιλάει το χέρι της κυρίας Περλέ)

ΠΕΡΛΕ : Μα τι ευγενικό από μέρους σας να μας επισκεφθείτε!!

Κα ΠΕΡΛΕ : (Δείχνοντας του τον καναπέ) Μα καθίστε λοιπόν..

ΠΕΡΛΕ : Ο καημένος ο Ματίς είναι μούσκεμα.

ΜΑΤΙΣ : Φίλοι μου, είμαι τόσο, μα... μα... μα..

ΠΕΡΛΕ : Τι;

ΜΑΤΙΣ : Λέω, είμαι τόσο μα...μα...μα... μα-γε...με..με νος, που είμαι εδώ...

Κα ΠΕΡΛΕ : Ηρεμήστε. Ηρεμήστε κύριε Ματίς μου.

ΜΑΤΙΣ : (Κάθεται) Ναι, αλλά χαι.. χαι... χαι.. χαι..

ΠΕΡΛΕ : Μα τι έπαθε;

ΜΑΤΙΣ : Δεν με πε.. πε... περι..περι..νατε εε;

ΠΕΡΛΕ : Σας συνέβη τίποτα;

ΜΑΤΙΣ : (Στην κα Περλέ) Για... Για... Γιατί;

ΠΕΡΛΕ : Διότι διακρίνω μια απειροελάχιστη δυσκολία στην έκφρασή σας, ή κάνω λάθος;

Κα ΠΕΡΛΕ : Όντως. Το καλοκαίρι αυτές τις 15 μέρες που περάσαμε μαζί δεν ... δηλαδή ποτέ... εξ αντιθέτου
μάλλον λαλίστατος θα έλεγα...

ΜΑΤΙΣ : Μα..μα. μα αυτό το καλο.. και.. .και., ρι, και τις δεκαπέντε με.. .με., μέρες ο καιρός ήταν κατά...
κατά... κατά.. .(χτυπάει το πόδι του χάμω) καταπληκτικός ....

Κα ΠΕΡΛΕ - ΠΕΡΛΕ : (Δεν καταλαβαίνουν και τρομάζουν) Ααα!!!

ΜΑΤΙΣ : Και, όταν ο καιρός είναι κατά... κατά... κατά..

ΠΕΡΛΕ : Καταπληκτικός ναι...

ΜΑΤΙΣ : Μιλώ σανό, σανό, σαν όλο τον κόσμο...

Κα ΠΕΡΛΕ : Μην μου το πείτε...

ΜΑΤΙΣ : Ενώ αντιθέτως όταν βρε...βρε.. .βρε..

ΠΕΡΛΕ : Βρες το μόνος σου...

ΜΑΤΙΣ : Χι., χι., χι... βρέχει...

ΠΕΡΛΕ : Είδες που το βρήκες! Με την ησυχία σου τώρα.

ΜΑΤΙΣ : Όταν βρέχει, δυσκ... δυσκο.. δυσκο... δυσκο...

Κα ΠΕΡΛΕ : Δισκοβόλος... Ο δισκοβόλος. Ναι ήρεμα σας παρακολουθούμε...

 ~ 16 ~

ΜΑΤΙΣ : Όχι, δυσκο... δυσκολεύομαι στην ....στην ομιλία, όταν βρέχει...

Κα ΠΕΡΛΕ : Α, πολύ ενδιαφέρον...

ΠΕΡΛΕ : Μα εσείς είστε ένα ζωντανό βαρόμετρο !!

ΜΑΤΙΣ : Στην κα.. κα..καταιγί.. δα πάλι δεν μορώ να βγάλω λε,.λε.,λέξη. Α!! Β..Β..

ΠΕΡΛΕ : Βουβά, βούβα στην καταιγίδα ε!! Βούβα.

ΜΑΤΙΣ : Ναι, ναι, σαν να χωστό.. .χώστο.. χώστο...

ΠΕΡΛΕ : Που να το χώσω;

ΜΑΤΙΣ : Να χω στο ..στο... μα μου., νάχω στο στόμα μου (Εκνευρισμένος)

ΠΕΡΛΕ : Α, στο στόμα σας... Ναι...

ΜΑΤΙΣ : Να'χω στο στόμα μου μια πεπέ.. .πε-πε.. .πε-πε... πε.. .πε..

Κα ΠΕΡΛΕ : Πετάει, πετάει…

ΜΑΤΙΣ : Μια πέτρα, μια πέτρα... πε.. .πε.. .πε...

ΠΕΡΛΕ : Πελεκητή !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Και πως αγορεύετε εσείς ένας δικηγόρος;

ΜΑΤΙΣ : Όταν βρε...βρε...βρε... ζητά...ανα.. αναβολή για μια ...μια...μια...

ΠΕΡΛΕ : Μια ωραία πεταλούδα...

ΜΑΤΙΣ : Όχι πεταλούδα. Βδο.. .βδο.. .βδο...

Κα ΠΕΡΛΕ : Βδέλλα, το βρήκα!! Βδέλλα

ΜΑΤΙΣ : Όχι βδομάδα.

ΠΕΡΛΕ : Α, ζητάτε αναβολή για μια εβδομάδα. Δηλαδή έτσι και είναι κάπως βροχερή η χρονιά...

ΜΑΤΙΣ : ΚΑ.. .κα.. .κα.. .κακα...

Κα ΠΕΡΛΕ : Κακάο. Βικτουάρ, ένα κακάο στον κύριο Ματίς.

ΜΑΤΙΣ : Όχι κακάο..

Κα ΠΕΡΛΕ : Α, όχι κακάο!

ΜΑΤΙΣ : Κα..κα...κάηκα !!

ΠΕΡΛΕ : (Σφίγγοντας του τα χέρια) Μα τι ευγενικό, τι ευγενικό Ματίς που δεν μας ξεχάσατε!! Με το που
ήρθατε μας επισκεφτήκατε...

Κα ΠΕΡΛΕ : Ναι βέβαια, τι έκπληξη είναι αυτή !!

ΠΕΡΛΕ : Θα μείνετε όσο θέλετε. Μια μέρα δυο μέρες, τρεις μέρες; Θα μείνετε βέβαια τρεις μέρες...
 ~ 17 ~

ΜΑΤΙΣ : Όχι.

Κα ΠΕΡΛΕ : Α, ναι θα μείνετε...

ΠΕΡΛΕ : Κάντε το για εμάς.

ΜΑΤΙΣ : Όχι.

ΠΕΡΛΕ : Ματίς θα θυμώσω...

ΜΑΤΙΣ : Όχι τρεις μέρες... έναν μήνα !!

Κα ΠΕΡΛΕ - ΠΕΡΛΕ : (Ψυχρά) Τι ευγενικό !!! Τι καλό!! Τι έκπληξη !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Και δεν φοβάστε μήπως καταχραστείτε της φιλοξενίας μας;

ΜΑΤΙΣ : Α, μπα...μπα...μπα...

Κα ΠΕΡΛΕ : Μπαμπάκια.

ΠΕΡΛΕ : Μην της δίνετε σημασία. Είμαστε πολύ ευτυχείς. Πολύ ευτυχείς. (Ο Ματίς βγάζει το παλτό του)

Κα ΠΕΡΛΕ : (Στον Περλέ) Άκου ένα μήνα !! Σαν πολύ δεν σου φαίνεται; Εδώ εμείς και μείναμε 15 μέρες.

ΠΕΡΛΕ : Ναι αλλά εμείς είμαστε 2. άρα πιάνει το ίσιο. (Στον Ματίς) Βρε το Ματίς...

ΜΑΤΙΣ : Δεν φαντάζομαι να.. .να.. .να... να... ενοχλώ;

ΠΕΡΛΕ : Καθόλου τι είναι αυτά που λέτε; Έχουμε τόσο χώρο... Άλλωστε τι; Ένας άνθρωπος είσαστε... με το
βαλιτσάκι του..

ΜΑΤΙΣ : Σσσςααςς έχω όμως, όμως μια.. .μια εκ.. .εκ.. .έκπληξη.

ΠΕΡΛΕ : Ακόμα καλύτερα. Τα ακούς Αγγελική; Μας έχει μια έκπληξη.

Κα ΠΕΡΛΕ : Έκπληξη; Καλέ τι ευγενικό... Τι σικ !!! Όλα τα σκέφτεται αυτός ο

άνθρωπος.

ΜΑΤΙΣ : Σας έφερα ένα δώ...δω...δω...ρο κυ..κυ..κυρία μου

Κα ΠΕΡΛΕ : Ω, σας ευχαριστώ !!

ΠΕΡΛΕ : Πράγματι έχω δει γενναιόδωρους ανθρώπους αλλά η γενναιοδωρία η δικιά σας φτάνει σε ύψη
δυσθεώρητα και δημιουργεί ένα οικοδόμημα πολυεδρ.... Πολεπ.. πολυεδρανο...

ΜΑΤΙΣ : (Ψυχρά) Πολυεδροπαραλληλεπίπεδο.

Κα ΠΕΡΛΕ - ΠΕΡΛΕ : (Έκπληκτοι) Συγχαρητήρια!!

ΜΑΤΙΣ : Δεν κεκεδίζω ποτέ όταν διορθώνω τους άλλους.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Κυρία είναι κάτι κοριτσάκια έξω, τα έφερε μια άμαξα και θέλουν να...

ΜΑΤΙΣ : Να.. .να... νάτες αυτές εί.. .ει..είναι. Πέστε τους να αν.. .αν.. .αν.. .ανέβουν.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Μάλιστα κύριε.

ΜΑΤΙΣ : Να η έκπληξη.
 ~ 18 ~

Κα ΠΕΡΛΕ - ΠΕΡΛΕ : Τι;

ΜΑΤΙΣ : Δεν γνωρίζετε τις κόρες μου.

ΠΕΡΛΕ : Όχι.

ΜΑΤΙΣ : Σωστά. Διότι το καλοκαίρι που ήλθατε ήμουν ακόμα εργένης. Από τότε που χάσαμε την κυρία Ματίς,
είναι οκτώ χρόνια τώρα...

ΠΕΡΛΕ : Ναι συνεχίστε...

ΜΑΤΙΣ : Οι κόρες μου μεγαλώνουν σε μονα..μονα...στήρι. αλλά βλέπετε τώρα το.. .το.. .το κλείσανε γιατί
πολλές κοπέλλες είχανε μαγουλά...

ΠΕΡΛΕ : Ε, να μην έχουνε μάγουλα;

ΜΑΤΙΣ : ...Λάδες. Μαγουλάδες. Γι αυτό κι εγώ τις πήρα από εκεί και λέω. Ματίς, οι φίλοι σου οι Περλέ αγνοούν
την ύπαρξη αυτών των παιδιών, δεν τους κάνεις μια εκ.. .εκ.. .εκ., έκπληξη, και σας την έκανα !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Α, αυτή ήταν λοιπόν η έκπληξη;

ΜΑΤΙΣ : (Χαρούμενος) Ε, Βέβαια !!

Κα ΠΕΡΛΕ - ΠΕΡΛΕ : Α...Μάλιστα (Ακούγονται φωνές και μπαίνουν τα κορίτσια)

ΜΑΤΙΣ : Νάτες... Ελάτε, ελάτε περάστε !! (Μπαίνουν)

ΠΕΡΛΕ : Α! και είναι και τρεις !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Αν αυτό το λέτε έκπληξη εμένα με λένε Εσμεράλδα.

ΜΑΤΙΣ : Ελάτε, κο..κο..κο..κο..κο

ΚΟΡΙΤΣΙΑ : (Όλες μαζί) κορούλες μου.

ΜΑΤΙΣ : Μπράβο. Σας έχω μιλήσει για τους φίλους μου τον κο και την κα..Πε...Πε...Πε...Πε...

ΚΟΡΙΤΣΙΑ : Περλέ (Όλες μαζί) Κυρία Περλέ - κύριε Περλέ !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Μα αυτό είναι επέλασις, επέλασις !!!

ΠΕΡΛΕ : Επιδρομή είναι. Επιδρομή ακρίδων.

Κα ΠΕΡΛΕ : Το ίδιο κάνει. Και δεν σας φαινότανε ότι είχατε τόσα πολλά, από αυτά , τα πως τα λένε ... τα
κοριτσάκια.

ΜΑΤΙΣ : Βιολέτα, διάβασε μας το ποίημα που έγραψες στο τραίνο !!

(Μια μικρή η Βιολέτα) : Του φίλου η φιλοξενία, είναι μεγάλη ευτυχία, του για είναι ευλογία, κι άνθη γεμίζει την
καρδία. Τα χιόνια λιώνουν στα βουνά και και το άνθος μαραζώνει, μα της φιλίας η φωτιά ποτέ δεν θα τελειώνει.
Τον σκύλο σου αν έχασες θα έβρεις άλλο σκύλο, ο φίλος αν απωλεσθεί θα βουτηχτείς στο θρήνο !!

ΜΑΤΙΣ : (Ευχαριστημένος) Είδατε ; Είδατε;

ΠΕΡΛΕ : Είδαμε. Και τώρα τι θα τα κάνετε; θα βρείτε κανένα άλλο μοναστήρι να τα κλείσετε;
 ~ 19 ~

ΜΑΤΙΣ : Όχι. Θα περιμένω να περάσουν οι μαγουλάδες.

ΠΕΡΛΕ : Και μέχρι τότε που θα τις κοιμίζετε;

ΜΑΤΙΣ : Εδώ !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Εδώ ;;

ΠΕΡΛΕ : Εδώ, α όχι, για όνομα του θεού δηλαδή !!

ΜΑΤΙΣ : Μα καλά εσείς δεν μου είπατε..

ΠΕΡΛΕ : Ε, καλά σας το είπα... σας είπα να έρθετε στο σπίτι μου... από ευγένεια το είπα...

ΜΑΤΙΣ : Α!!

ΠΕΡΛΕ : Πήρατε κι εσείς τα λόγια μου κατά γράμμα... Ωραία έρχεστε, εντάξει αυτό. Αλλά να μου κουβαλάτε και
ένα κάρο κόσμο ... Ε όχι...

ΜΑΤΙΣ : Ναι αλλά εσείς....

ΠΕΡΛΕ : Ε, όχι κι έτσι... όχι κι έτσι.. Τι το περάστε το σπίτι μου; Στρατώνα ;;

ΜΑΤΙΣ : (Προσβεβλημένος) Κύριε αν το πέρναγα για στρατώνα θα έφερνα τις κόρες

μου;

ΠΕΡΛΕ : (Του δίνει μια φιλική παλαμιά στο στήθος) Α, σας βρίσκω καταπληκτικό, καταπληκτικό. Εδώ είναι
Παρίσι κύριε, δεν είναι επαρχία.

Κα ΠΕΡΛΕ : (Τσακώνονται κρυφά) Δικό σου είναι το λάθος. Εσύ τον κάλεσες.

ΠΕΡΛΕ : Εγώ... εσύ μου έλεγες και μου ξανάλεγες... " δεν γίνεται αλλιώς, περάσαμε στο σπίτι του 15 μέρες,
πρέπει να τον καλέσουμε..."

Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ το είπα έτσι... φλου. Δεν φανταζόμουνα ότι αυτός θα δεχότανε...

ΠΕΡΛΕ : Και φταίω εγώ που δέχθηκε ;

Κα ΠΕΡΛΕ : Ναι. Εσύ φταις διότι αν του τό ριχνες μια φορά στον αέρα έτσι και εσύ θα έκανες το πρέπον και
αυτός δεν θα ερχότανε... Αλλά όχι, εκεί εσύ... επέμενες. Τόλεγες, το ξανά λεγες... Τι να σου κάνει κι
αυτό το καημένο το πλάσμα. Αισθάνθηκε υποχρεωμένο.

ΠΕΡΛΕ : Ναι, δικαιολόγησε τον τώρα. (Στον Ματίς) Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Εσείς φταίτε που ήρθατε.

ΜΑΤΙΣ : (Σηκώνεται υποχωρητικός, χαμένος) Μάλιστα. Δηλαδή αν κα... κα... κα... κατάλαβα, εμείς να
πηγαίνουμε ε;;

ΠΕΡΛΕ : Φυσικά Αφού δεν έχω χώρο να σας κοιμίσω.

ΜΑΤΙΣ : Ναι... καλά... Τότε παι... παι... παι... παιδιά μου , πάμε. Ευχαριστείστε τον κύριο και την κυρία
Πε...Πε... Πε...Περλέ, για την ευγενική υποδοχή που μας έκαναν.

ΠΕΡΛΕ : Παρακαλώ, δεν υπάρχει λόγος. (Στην Κα Περλέ). Αγγελική κοίτα αν θέλεις στην κουζίνα, αν είναι
ακόμα εκεί ο αχθοφόρος και πες του να έρθει να μαζέψει τα μπαούλα τους.
 ~ 20 ~

Κα ΠΕΡΛΕ : Βεβαίως πάω (Πηγαίνοντας στην κουζίνα συναντά την Μαρσέλ).Ελάτε Περάστε Μαρσέλ. Εμένα να με
συγχωρείτε.

ΜΑΤΙΣ : (Υποκλίνεται στην Μαρσέλ) Κυρία μου .

ΠΕΡΛΕ : (Ζωηρά) Αγαπητή μου να σας συστήσω τον εξαιρετικό μου φίλο κύριο Ματίς, για τον οποίο σας έχω
ήδη μιλήσει. Και από δω οι κληρονόμες του. (Στον Ματίς) Η κα Μπαγιατέ. (Χαμηλά προς την
Μαρσέλ) Βρήκα αυτό που θέλουμε.Είσαστε αποφασισμένη;

ΜΑΡΣΕΛ : Είμαι αποφασισμένη.

ΠΕΡΛΕ : Ωραία. Θα με περιμένετε απόψε το βράδυ στις 8. (ηχηρό χειροφίλημα)

ΜΑΤΙΣ : Και τώρα που θα πάμε εμείς με όλα αυτά τα μπαγκάζια; (κάθεται απεγνωσμένος στον καναπέ)

ΠΕΡΛΕ : Θα ασχοληθώ μαζί σας σε ένα λεπτό.

ΜΑΤΙΣ : (Μόνος του) Νά ξερα τουλάχιστον κανένα ξενοδοχείο.

ΜΑΡΣΕΛ : (Χαμηλά στον Περλέ) Που θα πάμε;

ΠΕΡΛΕ : (Αργά και θριαμβευτικά) Ξενοδοχείο ο Παράδεισος.!! Οδός Προβηγκίας 220 !! (Ο Ματίς σημειώνει
την διεύθυνση και το ψιθυρίζει γράφοντας)

ΜΑΤΙΣ : (Αφού το σημείωσε) Ναι, τώρα εμείς να πηγαίνουμε σιγά - σιγά.

Δ. ΜΑΤΙΣ : Χαίρετε κύριε (Υποκλίνονται). Χαίρετε κυρία !! (Μπαίνει η Περλέ)

Κα ΠΕΡΛΕ : Κοριτσάκια μου !!

ΜΑΡΣΕΛ : (Στον Ματίς) Κύριε...

ΜΑΤΙΣ : (Φιλώντας το χέρι της) Κυρία Μπαγιατέ, τα σέβη μου !!

ΜΑΡΣΕΛ : Αντίο σας.

ΜΑΤΙΣ : (Στον Περλέ) Σας ευχαριστώ πολύ και εις το επανειδείν. Ξέρετε που θα είμαστε.

ΠΕΡΛΕ : Που;

ΜΑΤΙΣ : Μα, στο Ξενοδοχείο φυσικά.

ΠΕΡΛΕ : Α, ωραία, μπράβο.

Κα ΠΕΡΛΕ : Να σας συνοδεύσω. (Ο Ματίς και η κα Περλέ βγαίνουν)

ΠΕΡΛΕ : (Σιγά- σιγά πλησιάζοντας την Μαρσέλ) Α, Μαρσέλ δεν ξέρετε πόσο ευτυχισμένος είμαι...

ΜΑΡΣΕΛ : Ελάτε, ελάτε, ηρεμήστε...

ΠΕΡΛΕ : Ο άντρας σας έφυγε;

ΜΑΡΣΕΛ : (Εκνευρισμένη) Ναι. Μου πέταξε ένα ξερό αντίο και εξαφανίστηκε. Αλλά κι εγώ θα του δείξω.

ΠΕΡΛΕ : Μαζί θα του δείξουμε.

ΜΑΡΣΕΛ : Σωστά. Μαζί θα του δείξουμε.

 ~ 21 ~

ΠΕΡΛΕ : Α, είμαι πολύ ευτυχισμένος. Η γυναίκα μου θα πάει στην αδερφή της.

ΜΑΡΣΕΛ : Η εκδίκηση μας θα είναι ολοκληρωτική.

ΠΕΡΛΕ : Λοιπόν πηγαίνετε να ετοιμαστείτε.

ΜΑΡΣΕΛ : (Στέλνοντας φιλί στον Περλέ). Σύμφωνοι. (Κάνει να φύγει και μπαίνει η κα Περλέ μαζί με την Βικτουάρ)

Κα ΠΕΡΛΕ : Φεύγετε;

ΜΑΡΣΕΛ : Ναι., έχω έναν πονοκέφαλο...

Κα ΠΕΡΛΕ : Ε, τότε πηγαίνετε να ξεκουραστείτε φίλη μου. (Στην Βικτουάρ) Βικτουάρ αφήστε τα εκεί... (Η
Μαρσέλ φεύγει).

ΠΕΡΛΕ : Τι είναι αυτό; (Δείχνοντας στο δίσκο)

Κα ΠΕΡΛΕ : Το φαγητό σας. Αφού πρέπει να συνοδεύσει η Βικτουάρ τον Μαξίμ στο Στανισλάς;

ΠΕΡΛΕ : Ποιο φαγητό μου;

Κα ΠΕΡΛΕ : Αυτό... Βικτουάρ... πηγαίνετε... (Η Βικτουάρ φεύγει)

ΠΕΡΛΕ : Αφού εσύ θα είσαι στην αδελφή σου, εγώ λέω να προσφέρω στον εαυτό μου την πολυτέλεια ενός
δείπνου σε ένα καλό ρεστοράν...

Κα ΠΕΡΛΕ : Σε ρεστοράν; επ' ουδενί, αλλά επ' ουδενί!!

ΠΕΡΛΕ : Γιατί;

Κα ΠΕΡΛΕ : Γιατί είστε παντρεμένος !! και άπαξ και είστε παντρεμένος δεν θα πάτε ποτέ σε ρεστοράν χωρίς την
σύζυγο σας.

ΠΕΡΛΕ : Όχι....

Κα ΠΕΡΛΕ : Ναι, ευχαριστώ... Μόνος σας σε ρεστοράν !! Φαντάζεστε τι θα έλεγε μετά ο κόσμος;

ΠΕΡΛΕ : Τι θα λέγανε;

Κα ΠΕΡΛΕ : Δεν ξημέρωσε ακόμα η μέρα που θα πάτε σε ρεστοράν χωρίς εμένα.

ΠΕΡΛΕ : Αγγελική μου, γιατί να μην πάω μόνος μου; Θα τους λείψει η καλλονή σου;

Κα ΠΕΡΛΕ : Δεν κατάλαβα το χιούμορ σας... Απόψε θα φάτε σπίτι!!

ΠΕΡΛΕ : (Θυμωμένος) Α, για σε παρακαλώ, να μου λείπουν οι κηδεμονίες. Ως εδώ και μην παρέκει. Φτάνει!!

Κα ΠΕΡΛΕ : Άκουσα καλά, τι είπατε ; Τι είπατε τώρα;

ΠΕΡΛΕ : Είπα , ως εδώ και μην παρέκει και είπα ότι είτε το θέλεις, είτε όχι εγώ θα πάω στο ρεστοράν.

Κα ΠΕΡΛΕ : Όχι δεν θα πας !!

ΠΕΡΛΕ : Όχι θα πάω !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Δεν θα πας !!

 ~ 22 ~

ΠΕΡΛΕ : Θα πάω !!

Κα ΠΕΡΛΕ : Ωραία, για να δούμε τότε πως θα πας. (Παίρνει το κλειδί της πόρτας του το δείχνει και το κρύβει σε
μια τσέπη της).

ΠΕΡΛΕ : (Προσπαθεί να το πάρει πίσω) Δώστο μου, δώστο μου, είπα δώστο μου.

Κα ΠΕΡΛΕ : (Τον σπρώχνει) Άφησε με ήσυχη σε παρακαλώ...

ΠΕΡΛΕ : Όχι, θα μου δώσεις το κλειδί....

Κα ΠΕΡΛΕ : Όχι...

ΠΕΡΛΕ : Είπα δώστο...

Κα ΠΕΡΛΕ : Πάρτο. (Τον χαστουκίζει)

ΠΕΡΛΕ : (Κάθεται εμβρόντητος με το χέρι στο μάγουλο και ανοικτό στόμα, ενώ η κα Περλέ έχει ήδη φύγει και
τον έχει κλειδώσει μέσα στο σπίτι) Ααα!!! (ο Περλέ ξανασηκώνεται και τραντάζει την πόρτα). Ανοιξε
σου λέω, άνοιξε τώρα αμέσως την πόρτα !!!

Κα ΠΕΡΛΕ: Κύριε Περλέ.... Καληνύχτα σας. Ες αύριον τα σπουδαία... (γελώντας φεύγει)

ΠΕΡΛΕ : Τώρα θα δεις παλιοπανούκλα !! (Παίρνει μια ανεμόσκαλα την κρεμάει από το ανοικτό παράθυρο και
φεύγει λέγοντας) Το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι!! (και βγαίνει από το παράθυρο)

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ

ΣΚΗΝΙΚΟ: Στη μέση διάδρομος με ρεσεψιόν. Βάθος σκάλα που ανεβαίνει στο επών πάτωμα και σκάλα που
οδηγεί προς την εξώπορτα. Αριστερά το δωμάτιο του Περλέ και της Μαρσέλ. Δεξιά το δωμάτιο της οικογένειας
Ματίς.

ΜΠΟΥΛΟ : (Κατρακυλάει σαν χαμένος την σκάλα) Α.. πα... πα.. Α.. πα., πα... Θεούλη μου, θεούλη μου, θεούλη
μου.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Τι συμβαίνει Μπουλό; Ταραγμένος μου φαίνεστε.

ΜΠΟΥΛΟ : Κύριε Μπαστιέν, κύριε Μπαστιέν, δεν θα το πιστέψετε. Τα ματάκια μου, τι είδαν τα ματάκια μου.
Και εγώ χτύπησα. Μου είπατε να χτυπάω πριν μπαίνω. Χτυπάω κι εγώ...

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Σηκώνεται) Ε, και τι έγινε;

ΜΠΟΥΛΟ : Το 32 κύριε Μπαστιέν. Είχε καλέσει το 32, πάω, χτυπάω την πόρτα, λέει εμπρός, μπαίνω, και τι
βλέπω; Μια γυναίκα , τσίτσιδη...

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Ατάραχος) Ε και;

ΜΠΟΥΛΟ : (Χαμένος) Τι ε και; Αφού σας λέω μια γυναίκα τσίτσιδη, κύριε Μπαστιέν. Τσίτσιδη των τσίτσιδων.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Ε, ωραία, το άκουσα.

 ~ 23 ~

ΜΠΟΥΛΟ : Και τι μου λέει. Γκαρσόν , μου λέει, φέρε μια τράπουλα. Όχι πέστε μου εσείς στην θέση μου τι θα
κάνατε;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Θα έφερνα μια τράπουλα....
ΜΠΟΥΛΟ : Στην τσιτσιδωμένη;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Σε αυτήν.
ΜΠΟΥΛΟ : Και το βρίσκεται αυτό κατά φύσην...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Μια γυναίκα γυμνή, τι θες να την βρίσκω;; παρά φύσην ;;...
ΜΠΟΥΛΟ : Κοίτα πόσο διαφέρει ρε παιδί μου το Παρίσι από την επαρχία.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Μπουλό μου φαίνεται πως κάποιος πρέπει να σε ξεπαρχιώσει... Αν κι εσύ από μόνος σου σε 2
βδομάδες σε τούτο το παράδεισο που έμπλεξες, δεν θα σε πιάνει τίποτα. Σαν και εμένα θα γίνεις. Ότι
και να βλέπεις, ότι και να ακούς στα παλιά σου τα παπούτσια.
ΜΠΟΥΛΟ : Ε, και τι άλλο να δω ακόμα ;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Ότι και να δεις, όποιον και να δεις, ένα θα λες.
ΜΠΟΥΛΟ : Ένα θα λέω.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Χαριτωμένη η κυρία σας κύριε. Εγώ σας προτείνω να πάρετε αυτό το δωμάτιο. Σε αυτό το δωμάτιο
πέρασε την πρώτη της νύχτα γάμου, η πριγκίπισσα της Πολωνίας με τον πρώτο της θαλαμηπόλο.
ΜΠΟΥΛΟ : Σε ποιο δωμάτιο ;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Σε όλα.
ΜΠΟΥΛΟ : Σε όλα;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Έτσι εσύ θα λες. Εκτός από το 11.
ΜΠΟΥΛΟ : Γιατί;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Γιατί είναι στοιχειωμένο, (φτου - φτου φτύνει τον κόρφο του). Κάθε βράδυ σε αυτό το δωμάτιο
γίνονται κάτι θόρυβοι μπουμπουνιστοί.

ΜΠΟΥΛΟ : Θεούλη μου.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Κανείς δεν θέλει να μείνει εκεί μέσα. Μέχρι και κοιτώνα το έκανα για εργένηδες και μισοτιμής το
έδωσα. Μπα, δε βαριέσαι, ακούνε...φοβούνται... φεύγουν.
ΜΠΟΥΛΟ : Έτσι ε;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Α, και κάτι άλλο. Θέλω ευγένεια με τους πελάτες. Θέλω σε όλους να μιλάς με το σεις και με το σας.
Τουλάχιστον μπροστά τους.
ΜΠΟΥΛΟ : Και πίσω τους.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Πίσω τους υπάρχει άλλος τρόπος.
ΜΠΟΥΛΟ : Τι τρόπος;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Δικός μου. Έχω κι εγώ τον τρόπο μου....Έτσι και με ενδιαφέρει κάτι, το παίρνω μάτι.

ΜΠΟΥΛΟ : Μην μου πείτε !!

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Εμένα που με βλέπεις, έχω πάρει τις ωραιότερες γυναίκες του Παρισιού. Με το μάτι φυσικά.
(Χτυπάει κουδούνι) Ποιος να είναι πάλι;
 ~ 24 ~

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Στην σκάλα) Δεν είναι κανείς εδώ;

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Ευγενέστατος) Ορίστε κύριε !! Είστε μόνος; Όχι βέβαια!! Ξέρω λοιπόν τι θέλετε. Μια μικρή
γοητευτική φωλίτσα, που η χαριτωμένη σας κυρία θα αισθάνεται άνετη και ασφαλής.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Κρατώντας μια τσάντα) Όχι ευχαριστώ, δεν περιμένω καμία κυρία. Είμαι ο κος Μπαγιατέ ο
ορισμένος από το Υπουργείο Οικισμού ως εμπειρογνώμονας.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Α, ξέρω, ξέρω, έρχεστε για το στοιχειωμένο δωμάτιο. Εγώ σας το λέω (Χτυπάει κουδούνι) - Ένα
λεπτό παρακαλώ, Μπουλό δεν ακούς; χτυπάνε. Πήγαινε σε παρακαλώ να δεις. - (Ξανά στον
Μπαγιατέ) Όχι σοβαρά σας το λέω κύριε. Κάθε βράδυ το τι γίνεται σε αυτό το δωμάτιο θόρυβοι,
κρότοι εκκωφαντικοί, τι έπιπλα πετάνε, τι τοίχοι ραγίζουν...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Καλά, καλά... δεν θέλω περιγραφές. Γι αυτό είμαι εδώ. Να διαπιστώσω ιδίοις όμμα σι. Που είναι
λοιπόν αυτό το δωμάτιο;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Του δείχνει προς τα δεξιά) Από δω κύριε. Αυτό είναι.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Για να δούμε λοιπόν το στοιχειωμένο σας δωμάτιο. (Μπαίνουν μέσα)
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Αυτό είναι κύριε. Ομολογώ ότι δεν σας ζηλεύω που θα κοιμηθείτε εδώ απόψε. Εξ αντιθέτου μάλιστα.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Γελώντας γυρνάει και βλέπει το δωμάτιο) Για στοιχειωμένο ήσυχο το βρίσκω.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Ήσυχο αυτήν την ώρα.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Γιατί; είναι η ώρα που τα φαντάσματα έχουν έξοδο;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Τα μεσάνυχτα όμως, μόλις σβήσουν τα φώτα, ακούγονται κάτι θόρυβοι...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Κοροϊδευτικά)Ναι, ναι, είναι αυτό που λέμε,θορυβοποιά πνεύματα, ε;

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Εσείς τώρα σαν ειδικός και εμπειρογνώμονας αστειεύεστε, αλλά θα δείτε. (Ακούγονται τραγούδια
από πάνω)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν μου λέτε και αυτοί οι θόρυβοι από πάνω τι είναι; Φαντάσματα;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : 'Όχι κύριε. Είναι οι πωλητές του Φασόν. Ήρθανε με τις πωλήτριες και το ρίχνουν λίγο έξω τα παιδιά.
Τα νιάτα κύριε. Τα νιάτα. Θα τους πω να κάνουν λίγο πιο σιγά. (Του δίνει το κλειδί του δωματίου)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ωραία. Αυτό να κάνετε.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (βγαίνει έξω στο διάδρομο) Παιδιά πιο σιγά, πιο μαλακά...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Ανοίγει την τσάντα του και βγάζει πράγματα) Για να δούμε τώρα. Τα πούρα μου, οι βούρτσες μου…

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Απέξω συνεχίζει να φωνάζει σε αυτούς που κάνουν θόρυβο) Τι θα γίνει με εσάς. Θα ησυχάσετε καμιά
ώρα εκεί πάνω;
ΦΩΝΗ : Ρε αει παράτα μας... σαχλαμάρα...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Σαχλαμάρας εγώ. Για ακούστε εδώ, κανονίστε να μην ανέβω εκεί πάνω εντάξει; Σταματήστε είπα,
άντε μπράβο. (Εμφανίζεται ο Περλέ)
 ~ 25 ~

ΠΕΡΛΕ : Συγγνώμη κύριε...

ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Μισό λεπτό, θα είμαι στην διάθεσή σας σε μισό λεπτό. (Εξαφανίζεται)
ΠΕΡΛΕ : (Με ένα τεράστιο πούρο στο στόμα, κρατάει την τσάντα της Μαρσέλ) Θα είναι στην διάθεσή μας σε
μισό λεπτό. Έχω την εντύπωση ότι πετύχαμε ένα ξενοδοχείο πολύ ήσυχο.

ΜΑΡΣΕΛ : Απαίσιο το βρίσκω. Αυτό είναι αχούρι. Που το ξετρυπώσατε;

ΠΕΡΛΕ : Μπορεί να υστερεί σε εμφάνιση, αλλά είναι ότι πρέπει για εμάς. Σε ένα ξενοδοχείο της σειράς μας θα
υπήρχε κίνδυνος να μας αναγνωρίσουν, ενώ εδώ αποκλείεται να συναντήσουμε κάποιον γνωστό μας.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αψιού (φταρνίζεται... και ακούγεται)
ΠΕΡΛΕ : Με τις υγείες σας..
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Ευχαριστώ.
ΠΕΡΛΕ : Παρακαλώ. (Στην Μαρσέλ τρυφερά) Κι έπειτα τι σημασία έχει το ξενοδοχείο; Το εξωραΐζει η ένωσή μου
μαζί σας. Α, νάτος. (Ο Μπαγιατέ εν τω μεταξύ μπαίνει στην τουαλέτα του βάθους. Σκοτάδι)

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Να' μαι. Στις διαταγές σας κύριε. Ξέρω τι χρειάζεται ο κύριος. Μια μικρή γοητευτική φωλίτσα που η
χαριτωμένη σας κυρία θα αισθάνεται άνετα και ασφαλής. Αχ, είναι πολύ χαριτωμένη η μαντάμ κύριε,
πολύ χαριτωμένη.

ΠΕΡΛΕ : Σας παρακαλώ. Να λείπουν οι οικειότητες. Πρώτα - πρώτα η κυρία είναι σύζυγος μου.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Όχι...
ΠΕΡΛΕ : Ναι...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Όχι...
ΠΕΡΛΕ : Ναι...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Όχι. Αν ήταν σύζυγος σας δεν θα της κουβαλάγατε τα πράγματα.
ΠΕΡΛΕ : Ψυχολόγος ο ξενοδόχος. Για πείτε μου σας παρακαλώ, σε αυτόν τον όροφο τι υπάρχει;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Δείχνει το δωμάτιο 10) Το 10 κύριε. Σε αυτό το δωμάτιο πέρασε την πρώτη νύχτα του γάμου της η
πριγκίπισσα της Πολωνίας με τον πρώτο της θαλαμηπόλο.
ΠΕΡΛΕ : Ααα!!! Πολύ ωραία. (Στην Μαρσέλ) Το δωμάτιο της διαδόχου της Πολωνίας. Τι σας έλεγα;
Αριστοκρατικότατο ξενοδοχείο.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Με ένα αναμμένο κερί) Ορίστε κύριε περάστε. (Μπαίνουν στο αριστερό) Το δωμάτιο είναι βολικό
όπως βλέπετε και έχει όλα τα κομφόρ.

ΠΕΡΛΕ : Ωραία. Λοιπόν εδώ.

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Ευχαρίστως κύριε. (Ανάβει τα κεριά στα κηροπήγια) Καληνύχτα σας κύριε.(Βγαίνει)
ΠΕΡΛΕ : Καληνύχτα. (Ο Περλέ πάει να αγκαλιάσει την Μαρσέλ) Μαρσέλ...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Ξαναμπαίνει) Το κλειδί σας κύριε, και καλές επιτυχίες. (Ξαναβγαίνει στο διάδρομο και βλέπει τον
Μπαγιατέ που έχει βγει από το δωμάτιο του) Θα βγει ο κύριος;
 ~ 26 ~

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Δίνει το κηροπήγιο στον Μπαστιέν) Ναι είναι νωρίς ακόμα για ύπνο, θα πάω εδώ δίπλα για καμιά
μπύρα. Σε μισή ώρα θα είμαι πίσω.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Μάλιστα κύριε. (Ο Μπαστιέν ανεβαίνει στον πάνω όροφο)
ΠΕΡΛΕ : (Πάντα με το πούρο στο στόμα) Μαρσέλ (την αγκαλιάζει)
ΜΑΡΣΕΛ : Περλέ...
ΠΕΡΛΕ : Όχι Περλέ... Τέρμα το Περλέ. Από δω και μπρος θα με λέτε Μπενουά.
ΜΑΡΣΕΛ: Γιατί;
ΠΕΡΛΕ : Γιατί έτσι με φώναζε η μαμά μου !! (Την ακολουθεί)
ΜΑΡΣΕΛ : Μπενουά;
ΠΕΡΛΕ : Ναι Μπενουά, Μαρσέλ. Η ώρα της εκδίκησης σημαίνει. Σε έχω στην αγκαλιά μου.
ΜΑΡΣΕΛ : Καλέ προσέξτε θα με κάψετε με αυτό το πούρο σας. (Επιμένει να την φιλήσει με το πούρο στο
στόμα - αυτή τον απωθεί) Προσέξτε μου φυσάτε τον καπνό στα μούτρα.
ΠΕΡΛΕ : Ωωω!! Μπαρντον...
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν μπορείτε να το πετάξετε αυτό το πράγμα;
ΠΕΡΛΕ : Τι λέτε καλέ; 40 φράγκα το πλήρωσα και θα το πετάξω;
ΜΑΡΣΕΛ : (Πικαρισμένη) Εεε... τότε κι εγώ...
ΠΕΡΛΕ : Χαλάλι σας όμως (πάει προς το τασάκι να το σβήσει). Τι σημασία έχει το χρήμα μπροστά στον
έρωτα... Μαρσέλ είσαστε πολύ ωραία.... ω Μαρσέλ...

ΜΑΡΣΕΛ : Γιατί το φουστάνι μου πάει πίσω;

ΠΕΡΛΕ : Όλα τα φουστάνια σας πάνε. Αλλά και με κανένα φουστάνι ακόμα καλύτερα.
ΜΑΡΣΕΛ : Σήμερα μόλις μου το φέρανε από την μοδίστρα. Είστε ο πρώτος που το βλέπετε. Το φόρεσα για
εσάς.
ΠΕΡΛΕ : Τι σημασία έχει το φουστάνι !!.. Δεν μας ενδιαφέρει το δέσιμο στο δαχτυλίδι, το διαμάντι μας
ενδιαφέρει Μαρσέλ, δεν έχω μάτια για το φουστάνι σας, έχω μάτια μόνο για εσάς. Εγώ αυτή την
στιγμή σας βλέπω χωρίς φουστάνι, διότι σε θέλω Μαρσέλ, σε θέλω πολύ., (της ορμάει)

ΜΑΡΣΕΛ : Χριστός και Παναγία. Τι πάθατε Περλέ; Κύριε Μπενουά σας παρακαλώ...

ΠΕΡΛΕ : (την αγκαλιάζει) Σε θέλω... σε θέλω... σε θέλω..

ΜΑΡΣΕΛ : (Ξεφεύγοντας) Μα τι μύγα σας τσίμπησε τέλος πάντων; Ποτέ δεν σας έχω δει έτσι...Μπενουά
φαίνεται ότι η σαμπάνια σας ανέβηκε στο κεφάλι...

ΠΕΡΛΕ : Δεν ξέρω τι μου ανέβηκε στο κεφάλι, αλλά κάτι μου ανέβηκε. Ίσως εσείς, ίσως το δείπνο, το κρασί,
το λικέρ, το πούρο. Όχι που μου έλεγε η γυναίκα μου πως δεν μπορώ να πιω και να καπνίσω γιατί
θα αρρωστήσω. Με βλέπετε άρρωστο; Όχι. Σε θέλω. Σε θέλω σε θέλω πολύ...(Κάθεται σε μια
καρέκλα κρατώντας την στην αγκαλιά του και η καρέκλα σπάει, Ωχ, ωχ, ωχ, αχ, αχ,.... (βογκάει -
σακατεύτηκε)

ΜΑΡΣΕΛ : Τι αστείος που είστε.... (γελάει χαριτωμένα)

 ~ 27 ~

ΠΕΡΛΕ : Εγώ δεν το βρίσκω καθόλου αστείο. (βγάζει έξω στο διάδρομο την σπασμένη καρέκλα, και
ξαναμπαίνει μέσα στο δωμάτιο)
ΜΠΟΥΛΟ : (Στο διάδρομο ενώ περνάει βλέπει την σπασμένη καρέκλα) Για δες εδώ. Η καρέκλα του 10. ποιος την
έβγαλε έξω άραγε; (πάει να την βάλει μέσα και μένει κάγκελο) Ααα !!

ΜΑΡΣΕΛ-ΠΕΡΛΕ:Αααα!!

ΜΠΟΥΛΟ : Χίλια συγγνώμη κύριε, δεν ήξερα ότι το δωμάτιο το είχαμε δώσει. Έφερνα την καρέκλα.
ΠΕΡΛΕ : (Έξαλλος) Ααα, όχι, αρκετά πια με εσάς, πάρτε την.
ΜΠΟΥΛΟ : Μα αφού είναι αυτού του δωματίου...
ΠΕΡΛΕ : Γι αυτό σας λέω πάρτε την αμέσως και φύγετε.
ΜΠΟΥΛΟ : Χαριτωμένη η μαντάμ. Πολύ θα ήθελα... και γιατί όχι...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Από τον επάνω όροφο) Μπουλό... Μπουλό...
ΜΠΟΥΛΟ : Έφτασα... έφτασα...
ΠΕΡΛΕ : Αχ, θεέ μου, κάτι έχω, κάτι έχω...
ΜΑΡΣΕΛ : Τι έχετε; (τρομαγμένη)
ΠΕΡΛΕ : Δεν ξέρω με έλουσε κρύος ιδρώτας. Το κεφάλι μου, ίσως από την πολύ συγκίνηση. Μπα τίποτα δεν
θα είναι. (Την ξαναγκαλιάζει με πάθος) Αααα Μαρσέλ, να μαστέ λοιπόν τα δυο μας. Πόσο θα ήθελα
να βλέπατε αυτό που συμβαίνει στην καρδιά μου. Η καρδιά μου, η καρδιά μου, αχ θεέ μου η καρδιά
μου...
ΜΑΡΣΕΛ : Μα εσείς χλωμιάσατε... Καλέ εσείς είστε άρρωστος... Περλέ... Μπενουά...
ΠΕΡΛΕ : Είμαι άρρωστος...
ΜΑΡΣΕΛ : Καθίστε σας παρακαλώ, καθίστε...
ΠΕΡΛΕ : Να κάτσω, που; Διώξαμε και την καρέκλα.
ΜΑΡΣΕΛ : Στο τραπέζι στο τραπέζι...
ΠΕΡΛΕ : (Στο τραπέζι) Λυπάμαι Μαρσέλ, σας ζητώ συγγνώμη για όλη αυτή την φασαρία, αλλά είναι... θα
περάσει... Α, πα... πα... πα...

ΜΑΡΣΕΛ : Θα σας φέρω λίγο νερό...

ΠΕΡΛΕ : (Απελπισμένος κωμικά) Τό λεγα εγώ, από το πούρο θα είναι... Άσε την σαμπάνια... Εγώ που πίνω
μόνο νεράκι του θεού. Πούρο ανακατεμένο με σαμπάνια., το χειρότερο. Α πα, πα, πα...

ΜΑΡΣΕΛ : (Ανακατεύει νερό με ζάχαρη) Καημένε μου Μπενουά.

ΠΕΡΛΕ : (Πίνει χαμένος) Και δεν είναι εδώ και η γυναίκα μου..
ΜΑΡΣΕΛ : (Παίρνει το ποτήρι) Μην σηκώνεστε...
ΠΕΡΛΕ : Όχι δεν μπορώ... Πρέπει να περπατήσω... Να κάνω ένα περίπατο. Αλλιώς, πάω περίπατο...
ΜΑΡΣΕΛ : Βγάλτε το σακάκι σας...
ΠΕΡΛΕ : (Το βγάζει) Ναι, ναι. Α, πα... πα... πα...
ΜΑΡΣΕΛ : Ελάτε, ελάτε κουράγιο...
ΠΕΡΛΕ : (Απελπισμένα) Αχ, Μαρσέλ κάτι μου λέει ότι θα πεθάνω εδώ μέσα...
ΜΑΡΣΕΛ : (Τρομοκρατημένη) Όχι σας το απαγορεύω... (του σκουπίζει το μέτωπο με βρεγμένο μαντήλι)
 ~ 28 ~

ΜΠΟΥΛΟ : (Εμφανίζεται. Ετοιμάζεται για μπανιστήρι από την κλειδαρότρυπα) Γιατί δηλαδή ο Μπαστιέν καλύτερος
είναι από μένα;

ΠΕΡΛΕ : (Στο αντίστοιχο μέρος του τοίχου με την πλάτη του) Σας ευχαριστώ... Σας ευχαριστώ πολύ...
ΜΠΟΥΛΟ : Το πολύ - πολύ να με καταλάβουνε... Αλλά δεν θα με καταλάβουνε...
ΜΑΡΣΕΛ : Αισθάνεστε καλύτερα;
ΠΕΡΛΕ : Όχι και πολύ καλύτερα....
ΜΑΡΣΕΛ : Μήπως θα έπρεπε να φωνάξουμε ένα γιατρό;
ΠΕΡΛΕ : Όχι γιατρό. Αέρα θέλω.. Αέρα... (Αερίζεται με το καπέλο της Μαρσέλ)... και λίγο χαμομήλι...

ΜΠΟΥΛΟ : (Στα 4 κοιτάει από την κλειδαρότρυπα) Για να δούμε λοιπόν καλύτερα...

ΠΕΡΛΕ : (Ανοίγει την πόρτα) Γκαρσόν... που είναι το γκαρσόν... (πέφτει πάνω στον Μπουλό) Τι κάνετε εσείς
εδώ;

ΜΠΟΥΛΟ : (Σηκώνεται) Ωχ !! Νόμιζα ότι με φωνάζανε και έσκυψα να ακούσω...

ΠΕΡΛΕ : Ένα μπαλκόνι, μια βεράντα, μια βεράντα να πάρω αέρα !!..
ΜΠΟΥΛΟ : Επάνω κύριε... στο βάθος δεξιά...
ΠΕΡΛΕ : Επάνω !!...
ΜΑΡΣΕΛ : (Μπροστά στην πόρτα στον Μπουλό) Μια μπουγιότα παρακαλώ... Μια μπουγιότα για τον κύριο...
ΠΕΡΛΕ : Ναι... μπουγιότα... (Ανεβαίνει την σκάλα) Με περιμένετε ε;
ΜΑΡΣΕΛ: Σας περιμένω...
ΠΕΡΛΕ : (Βγαίνοντας) Ααα.. είμαι πολύ άρρωστος...Πάρα πολύ άρρωστος...
ΜΑΡΣΕΛ : Α, τον καημένο... (Στον Μπουλό) Γρήγορα, ένα χαμομήλι, ένα τσάι, ένα .. οτιδήποτε.
ΜΠΟΥΛΟ: Τέτοια ώρα μαντάμ... είναι κλειστά... Ααα.. για μια στιγμή... Ένας που έμενε στο δίπλα και έφυγε
σήμερα, έφτιαχνε κάθε βράδυ, τσάι. ... θα έχει όλα τα απαραίτητα... (Μπαίνει στο άλλο δωμάτιο)
ΜΑΡΣΕΛ: Θεέ μου τι περιπέτεια...
ΜΠΟΥΛΟ : (Ξανάρχεται με το δίσκο) Ορίστε μαντάμ... Τό ξερα εγώ...
ΜΑΡΣΕΛ: Θαύμα. Αφήστε τα εκεί.
ΜΠΟΥΛΟ : Μάλιστα μαντάμ.
ΜΑΡΣΕΛ : Αχ, φοβάμαι τώρα μήπως κρυώσει ο κος στην βεράντα...
ΜΠΟΥΛΟ : (Ανάβοντας ένα καμινέτο ή λάμπα οινοπνεύματος) Μπα, τι να κρυώσει, γλύκανε ο καιρός. Όχι σαν
το πρωί που έβρεχε με το τουλούμι. Μόλις σταμάτησε η βροχή ο καιρός έγινε μια χαρά... και έχει
και ένα φεγγάρι μούρλια...

(Μπαίνει στο ξενοδοχείο ο Ματίς και οι κόρες του)

ΜΑΤΙΣ : Ελάτε λοιπόν παιδιά μου ελάτε...

ΚΟΡΕΣ : Ερχόμαστε μπαμπά... Ερχόμαστε...
 ~ 29 ~

ΜΑΤΙΣ : (Γρήγορα) Γκαρσόν... γκαρσόν... πουθενά γκαρσόν... ψυχή... πρώτη μου φορά βλέπω τέτοιο
πράγμα... Αυτό δεν είναι ξενοδοχείο... Αυτό είναι μπάτε σκύλοι αλέστε... (αρχίζει να αγορεύει προς
τις κόρες) ωραία ασφάλεια παρέχει στους πελάτες... Ο πρώτος όροφος έρημος... Δηλαδή εάν
προκείμεθα περί κλεφτών , λωποδυτών κακούργων, δολοφόνων, θα μπορούσαμε κάλλιστα να
κλέψουμε να λεηλατήσουμε, να καταστρέψουμε, να ισοπεδώσουμε το κτίριο και ποιος μας είδε,
ποιος μας ήξερε... Τι το κρεμάσανε τότε ολόκληρο κουδούνι στην εξώπορτα...

ΚΟΡΗ : Πως φαίνεστε μπαμπά, ότι δεν βρέχει...

ΜΑΤΙΣ : Απορώ και εξίσταμαι με τον Περλέ... Πως του ήρθε να μας συστήσει αυτό το ξενοδοχείο... Εδώ και
μόνο που το βλέπεις σε απωθεί... Τέλος πάντων... τέτοια ώρα, τέτοια λόγια... Κοιμόμαστε εδώ απόψε.,
και αύριο πρωί - πρωί μετακομίζουμε.

ΚΟΡΗ : Αχ, ναι... θα προτιμούσα ένα ξενοδοχείο πιο σικ...

ΟΙ ΑΛΛΕΣ : Και εγώ και εγώ... και εγώ...
ΜΑΡΣΕΛ : Αφήστε με τώρα, ξέρω εγώ... Εσείς πηγαίνετε για την μπουγιότα παρακαλώ...
ΜΠΟΥΛΟ : Μάλιστα κυρία (Βγαίνει έξω από το δωμάτιο και τον βλέπουν οι μικρές δεσποινίδες)
ΚΟΡΕΣ : Α, το γκαρσόν, το γκαρσόν...
ΜΠΟΥΛΟ: Τι είναι και τούτο πάλι; Κατάλαβα. Μας περάσανε για πανσιόν...
ΜΑΤΙΣ : Καλησπέρα σας. Έρχομαι εκ μέρους του κου Περλέ.
ΜΠΟΥΛΟ : Του κου Περλέ; Πολύ ωραία... (Μόνος του) Ανάθεμά με αν τον ξέρω, αλλά το ίδιο μου κάνει...

ΜΑΤΙΣ : Θα ήθελα 2 δωμάτια. Για μένα και τις κόρες μου...

ΜΠΟΥΛΟ: (Μόνος του) Τις κόρες του; (Δυνατά) Κόρες σας είναι; (Μονολογώντας) Μα τι διάολο με κουνέλα
παντρεύτηκε;

ΜΑΤΙΣ : Λοιπόν έχετε;

ΜΠΟΥΛΟ : (Κοιτάει τον πίνακα με τα κλειδιά) Δυστυχώς δεν βλέπω να υπάρχει τίποτα που να ... (μόνος του) Α, για
μια στιγμή... Το στοιχειωμένο δωμάτιο... Σε αυτό δεν στεριώνει κανείς... (δυνατά) Ε, λοιπόν κύριε αν
δεν είστε και πολύ απαιτητικός, υπάρχει κάτι προσωρινώς...
ΜΑΤΙΣ : Ε, τι να γίνει... Ας το δούμε και αυτό το κάτι προσωρινώς...
ΜΠΟΥΛΟ : (Παίρνει το κηροπήγιο δείχνει το δωμάτιο 11) Αυτό είναι κύριε...
ΜΑΤΙΣ : Αυτό δεν είναι δωμάτιο , είναι κοιτώνας...
ΜΠΟΥΛΟ : Τι να σας κάνω κύριε... Δεν υπάρχει τίποτα άλλο... 3 κορίτσια και ένας εσείς τέσσερις. Ορίστε 5
κρεβάτια έχει...

ΜΑΤΙΣ : Και θα κοιμηθώ στο ίδιο δωμάτιο με τις κόρες μου;

ΜΠΟΥΛΟ : Πέφτετε εσείς πρώτος, ρίχνετε από πάνω την κουνουπιέρα και μετά ξαπλώνουν και τα κορίτσια. Άσε
που έχει και 2 τουαλέτες...
ΜΑΤΙΣ : Τι να κάνουμε, αφού δεν υπάρχει τίποτε άλλο... στην ανάγκη κι αυτό... (του παίρνει το κηροπήγιο) Και
δεν μου λέτε; Πόσο θα μας κοστίσει... η σουίτα;
ΜΠΟΥΛΟ : Κοιτάξτε... λόγω της περιπτώσεως και αφού σας στέλνει ο κύριος ... πως τον λένε., για εσάς... δηλαδή
μόνο για εσάς...7 φράγκα την βραδιά... Φουλ πανσιόν...
 ~ 30 ~

ΜΑΤΙΣ : Λογικό το βρίσκω.

ΜΑΡΣΕΛ : (Βγαίνει από την τουαλέτα) Θα θελα να ξερα τι κάνει τόσην ώρα εκεί πάνω ο Περλέ...
ΜΑΤΙΣ : (Στον Μπουλό) Εντάξει θα το κρατήσουμε... (Αφήνει το κηροπήγιο επάνω στο κουτί με τα πούρα)

ΜΠΟΥΛΟ : Ωραία κύριε... καληνύχτα σας... Δεσποινίδες μου καληνύχτα..

ΚΟΡΕΣ : Καληνύχτα σας ( Ο Μπουλό φεύγει και πάει προς την ρεσεψιόν)
ΜΑΡΣΕΛ : (Στο δωμάτιο της) Δεν μπορεί θα είναι βαριά άρρωστος. Αρχίζω να ανησυχώ κι εγώ τώρα....(πηγαίνει
προς την πόρτα) Γκαρσόν σας παρακαλώ....
ΜΑΤΙΣ : (Απευθυνόμενος στον Μπουλό) Γκαρσόν σας παρακαλώ ... (Βλέπει την Μαρσέλ και γυρνώντας γύρω
της) Δεν κάνω λάθος... Είστε η κα Μπαγιατέ !!

ΜΑΡΣΕΛ : (Του γυρίζει την πλάτη) Όχι!! Όχι... Ναι... ναι.. είμαι!!
ΜΑΤΙΣ : Την οποία είχα την ευχαρίστηση να γνωρίσω στο σπίτι του κοινού μας φίλου , του κου Περλέ.
ΜΑΡΣΕΛ : Η ευχαρίστηση είναι όλη δική μου... πιστέψτε με !!
ΜΠΟΥΛΟ : (έκπληκτος) Πως !! Πως !! Γνωρίζονται!!
ΜΑΤΙΣ : Α ! Μα τι υπέροχη έκπληξη!! (φωνάζει τις κόρες του) Παιδιά !! Παιδιά !!
ΜΑΡΣΕΛ : (Προσπαθεί να τον αποτρέψει) Κύριε σας παρακαλώ ...
ΜΑΤΙΣ : Τώρα... τώρα !! Παιδιά ελάτε λοιπόν ! Η κα Μπαγιατέ ! Η κα Μπαγιατέ !!
ΜΑΡΣΕΛ : Θεέ μου !! Φωνάζει το όνομά μου !!
ΜΠΟΥΛΟ : Ώστε την λένε Μπαγιατέ (πάει αριστερά να δει το τσάι)
ΚΟΡΕΣ : (Με χαρά) κα Μπαγιατέ! Τι έκπληξη είναι η κα Μπαγιατέ !!
ΜΑΡΣΕΛ : (Μόνη της) Τα κορίτσια !! Αυτά μου λείπανε τώρα !! (τα χαιρετά ταραγμένη)

ΜΠΟΥΛΟ : (Στην πόρτα) Κα Μπαγιατέ το τσάι σας βράζει!!

ΜΑΡΣΕΛ : (Μόνη της) Ορίστε. Ξέρει το όνομά μου ! (συγχυσμένη) Το τσάι μου !! ευχαριστώ πολύ.
ΜΑΤΙΣ : Το τσάι σας; Πως; Μένετε εδώ κα Μπαγιατέ;
ΜΑΡΣΕΛ : Εγώ όχι! Δηλαδή... ο άντρας μου ήθελε επειδή μετακομίζουμε...
ΚΟΡΗ : Αα.. αυτό είναι εκπληκτικό. Τα δωμάτιά μας είναι το ένα δίπλα στο άλλο...
ΜΠΟΥΛΟ : Βράζει κα Μπαγιατέ...
ΜΑΡΣΕΛ : Μου έχει σπάσει τα νεύρα αυτό το κα Μπαγιατέ...
ΜΠΟΥΛΟ : Κυρία Μπαγιατέ...
ΜΑΡΣΕΛ : Το άκουσα... Ευχαριστώ... Λυπάμαι κύριε Ματίς... Το τσάι μου περιμένει... (στην πόρτα) Δεν σας λέω να
περάσετε γιατί.. (μπαίνει)
ΜΑΤΙΣ : (Την ακολουθεί) Απεναντίας με μεγάλη μου χαρά...
ΜΑΡΣΕΛ : (Απελπισμένα) Αχ !!
ΚΟΡΕΣ : Αχ, τσάι, τσάι, τσάι...
ΜΑΤΙΣ : (Στον Μπουλό) Φλιτζάνια, φέρτε αμέσως φλιτζάνια...
ΜΠΟΥΛΟ : Αμέσως κύριε...
 ~ 31 ~

ΜΑΡΣΕΛ : (Μόνη της) Δεν γλυτώνω εγώ από αυτόν...

ΜΑΤΙΣ : Ελάτε κορίτσια... Πάμε στο δωμάτιο της κας Μπαγιατέ...
ΜΑΡΣΕΛ : Αααα, το σακάκι του Περλέ !! (το κρύβει από πίσω της)
ΜΑΤΙΣ : Ωραία είσαστε εδώ...
ΜΑΡΣΕΛ : (Πηγαίνοντας στην τουαλέτα) Είδατε; Είδατε;
ΜΑΤΙΣ : Περάστε, περάστε παιδιά μου... (Μπαίνουν στης Μαρσέλ που έχει κρύψει το σακάκι και το καπέλο του
Περλέ στην τουαλέτα)
ΜΑΡΣΕΛ : (Ευγενικά) Δεν κάθεστε;...
ΜΑΤΙΣ : Δεν θα έλεγα όχι... αλλά δεν βλέπω καρέκλες...

ΜΑΡΣΕΛ : (Με βεβιασμένο γέλιο) Λείπουν οι καρέκλες ε;... Αααα. Δεν έχουμε καρέκλες...
ΜΠΟΥΛΟ : Ορίστε τα φλιτζάνια... (Αφήνει το δίσκο με 7 φλιτζάνια και 1 ζαχαριέρα)
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ : Επιτέλους...
ΜΑΤΙΣ : Καρέκλες παιδί μου... καρέκλες...
ΜΠΟΥΛΟ : Μάλιστα κύριε.. (πάει σε άλλο δωμάτιο)
ΜΑΤΙΣ : Δεν πάτε κι εσείς κορίτσια να βοηθήσετε το νεαρό; (Φέρνουν καρέκλες)
ΜΑΡΣΕΛ : (Μόνη της) Δεν θα φύγουνε θεέ μου , δεν θα φύγουνε και όπου να είναι θα έρθει και ο Περλέ...
ΜΑΤΙΣ : Κυρία μου θα θέλατε να μου επιτρέψετε να βάλω το νερό στην τσαγιέρα;
ΜΑΡΣΕΛ : Και δεν σας επιτρέπω; Καλέ αυτός σε λίγο θα μαγειρέψει κιόλας...
ΜΠΟΥΛΟ : Να και οι καρέκλες...(Μπαίνουν και οι μικρές κρατώντας από μια καρέκλα)
ΜΑΡΣΕΛ : (Μόνη της) Κοίτα που με έφερε ο Περλέ... Κοίτα που με έφερε...
ΜΠΟΥΛΟ : (Στην Μαρσέλ) Εγώ πάω για την μπουγιότα τώρα !!
ΜΑΡΣΕΛ : Ποια μπουγιότα;
ΜΠΟΥΛΟ : Την μπουγιότα του κυρίου... που αρρώστησε...
ΜΑΡΣΕΛ : Ααα... ναι...βέβαια... Τρέξτε... τρέξτε...( Ο Μπουλό φεύγει)
ΜΑΡΣΕΛ : (Στον εαυτό της) Δεν θα το αντέξω αυτό... Προτιμώ να πεθάνω... Δεν κάθεστε... Καθίστε... Καθίστε...
ΜΑΤΙΣ : (Καθισμένος) Αυτά λοιπόν... Τι άλλα; Όλα καλά κυρία Μπαγιατέ;...
ΜΑΡΣΕΛ : Μόνο καλά... καλώτατα...
ΜΑΤΙΣ : Ελάτε κορίτσια βοηθήστε λίγο την κατάσταση... Σερβίρετε το τσάι.. .(Σερβίρουν. Ο Ματίς στην Μαρσέλ)
Και ο κοινός μας φίλος ο Περλέ; Τον βλέπετε συχνά;
ΜΑΡΣΕΛ : Εγώ;... Σπανίως... Ξέρετε... εντελώς τυπικά... Είναι που είμαι πολύ φίλη με την γυναίκα του... γι αυτό
και με είδατε σήμερα στο σπίτι του... (Ο Περλέ καταφθάνει στην ρεσεψιόν χαρούμενος)
ΠΕΡΛΕ : Ααα, αισθάνομαι πολύ καλύτερα... ξαλάφρωσα... πήρα και τον αέρα μου, απαλλάχτηκα και από το
φαγητό μου...ξανάνιωσα ο άνθρωπος...(τραγουδάει)

ΜΑΤΙΣ : (Στην Μαρσέλ) Δηλαδή... πόσο σπανίως τον βλέπετε;...

ΜΑΡΣΕΛ : Καλέ ελάχιστα !! (Μπαίνει ο Περλέ) Αααα...ο Περλέ !! (Οι Ματίς έκπληκτοι)
ΠΕΡΛΕ : (Χαμένος) Οι Ματίς !!
ΜΑΡΣΕΛ : (Χαμηλά στον Περλέ) Δεν μας σώζει τίποτα...
 ~ 32 ~

ΠΕΡΛΕ : Που βρεθήκανε αυτοί εδώ;

ΜΑΤΙΣ : (Τον πιάνει από το χέρι) Ο Περλέ !! Ο καλός μας ο Περλέ !! Και ότι μιλούσαμε για εσάς, με την κα
Μπαγιατέ...

ΚΟΡΕΣ : Ναι... ναι, ναι.

ΠΕΡΛΕ : Α, τι ωραία... Ε, κυρία Μπαγιατέ; ... Πως είστε;... Είχα μια δουλειά εδώ στην γειτονιά ... δηλαδή
πέρναγα... λέω μια που είναι νύχτα δεν πάω να πω μια καλησπέρα στην κυρία Μπαγιατέ;
ΜΑΡΣΕΛ : ('Εκπληκτη) Κάνατε πολύ καλά... Είστε πολύ ευγενικός...
ΟΙ ΜΑΤΙΣ : Ναι.. .ναι., όντως...
ΜΑΤΙΣ : Δεν μου λέτε; Έτσι κυκλοφορείτε εσείς; Χωρίς σακάκι;
ΠΕΡΛΕ : Ωχ !ποιο σακάκι; Ααα, το σακάκι μου... Σκίστηκε και το πήγα στο Ράφτη, εδώ... δίπλα και μέχρι να του
περάσει δυο βελονιές... είπα... δεν πάω... να υποβάλλων τα σέβη μου στην κα Μπαγιατέ...
ΜΑΡΣΕΛ : Μα τι ευγενικό... Τι ευγενικό...
ΟΙ ΜΑΤΙΣ : Πολύ ευγενικό.
ΜΙΑ ΚΟΡΗ : (Δίνοντας τσάι στον Περλέ) Θα πάρετε ένα φλιτζάνι τσάι κε Περλέ;
ΠΕΡΛΕ : Τσάι; Ευχαρίστως...
ΑΛΛΗ ΚΟΡΗ : (Κρατάει την ζαχαριέρα) Ζάχαρη κε Περλέ;
ΠΕΡΛΕ : Πολύ ευχαρίστως... (βάζει συνέχεια ζάχαρη στο τσάι του αφηρημένα)...ότι θα έπινα τσάι απόψε με
τους Ματίς εδώ μέσα δεν το περίμενα !!..
ΜΑΤΙΣ : (Πίνοντας το τσάι του) Λοιπόν Περλέ, τι νέα από το Παρίσι;
ΠΕΡΛΕ : (Πίνοντας) Ε... δεν ξέρετε... δημοκρατία έχουμε πάντα...
ΜΑΤΙΣ : Η γυναίκα σας καλά; Σπίτι;
ΠΕΡΛΕ : Ναι... ναι... σπίτι... Και η δική σας στο σπίτι;
ΜΑΤΙΣ : Όχι... στον τάφο... είναι 8 χρόνια τώρα που την χάσαμε...
ΠΕΡΛΕ : Α, ναι τώρα το θυμήθηκα... Όχι, μην ... δεν ... μην νομίσετε... δεν λέμε τίποτε άλλο; (Μόνος του) Τι
διάολο δεν ξεκολλάει με τίποτα;
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν θα φύγουν αυτοί... Εδώ θα μείνουνε... για πάντα... (Εμφανίζεται ο Μπουλό στο διάδρομο)
ΜΠΟΥΛΟ : (Μπαίνει αριστερά) Η μπουγιότα σας...
ΜΑΡΣΕΛ : Αυτή μας έλειπε...
ΠΕΡΛΕ : (Παίρνει την μπουγιότα. Λέει στον εαυτό του) Τι βούρλο... (καίγεται από την μπουγιότα) Αααα!!!!

ΜΑΤΙΣ : Η μπουγιότα δική σας είναι;

ΠΕΡΛΕ : Εντελώς... Δηλαδή όχι ακριβώς... αλλά κάθε φορά που έρχομαι σε αυτό το ξενοδοχείο, παραγγέλνω μια
μπουγιότα...

ΜΑΤΙΣ : Ναι;
ΠΕΡΛΕ : Ναι... ναι... ναι... Αυτό το ξενοδοχείο είναι διάσημο για τις μπουγιότες του... Καλά δεν το ξέρατε...
Αφού η γυναίκα μου, μου λέει όποτε περνάς από τον Παράδεισο, θα μου φέρνεις και μια
μπουγιότα... Ε, κυρία Μπαγιατέ;
ΜΑΡΣΕΛ : Ναι... ναι.. .ναι...
 ~ 33 ~

ΜΠΟΥΛΟ : Τι λέτε κύριε; Εσείς δεν...

ΠΕΡΛΕ : Δεν σε ρωτήσαμε... Αρκετά, πηγαίνετε...(Τον σπρώχνει στην πόρτα)
ΜΠΟΥΛΟ : Όπως θέλετε κύριε (Βγαίνει και ανεβαίνει τα σκαλιά)
ΠΕΡΛΕ : (Στην Μαρσέλ) Και τώρα μια και φαίνεστε πολύ κουρασμένη (Σχεδόν στο αυτί του Ματίς) Αλλά πολύ
κουρασμένη... Εγώ λέω να πηγαίνω... Εε;; ... Εγώ να πηγαίνω.
ΜΑΡΣΕΛ: Κύριε Περλέ,είστε πολύ...
ΜΑΤΙΣ : (Σηκώνεται) Κουρασμένη; Είστε κουρασμένη; Και δεν μας το λέτε τόσην ώρα; (Στα κορίτσια) Πάμε
κορίτσια, πάμε στο δωμάτιο μας... μην είμαστε και αδιάκριτοι κιόλας...(Παίρνει την καρέκλα του και
ακολουθούμενος από τις κόρες του πάει προς τον διάδρομο)
ΠΕΡΛΕ : Είδες πως τους έδιωξα;
ΜΑΤΙΣ : Κυρία μου , τα σέβη μου... Καληνύχτα...
ΠΕΡΛΕ : (Τον σπρώχνει) Πάμε τώρα... πάμε...
ΜΑΤΙΣ : (Χαιρετάει τον Περλέ) Εις το επανειδείν κύριε Περλέ... τα σέβη μου στην κυρία σας...
ΠΕΡΛΕ : (Αφήνει την καρέκλα, τον χαιρετάει) Δεν θα παραλείψω... Α, πα, πα,...(Φεύγει προς την σκάλα και ο
Ματίς αφήνει την καρέκλα. Οι Ματίς Δεξιά και η Μαρσέλ αριστερά στο σκηνικό)

ΜΑΡΣΕΛ : Δεν αντέχω άλλο... αυτό να μου γίνει μάθημα, να μου γίνει...
ΚΟΡΕΣ: (Φιλάνε τον πατέρα τους) Καληνύχτα μπαμπά. Να γδυθούμε;
ΜΑΤΙΣ : Ναι αλλά σε αυτή την τουαλέτα και ήσυχα ε; φρόνιμα. Υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται τέτοια
ώρα....

ΜΑΡΣΕΛ : Εγώ δεν μένω άλλο εδώ μέσα., ούτε δευτερόλεπτο... Μόλις γυρίσει ο Περλέ.. (Βγάζει το παλτό της)
ΜΑΤΙΣ : Α, τι ωραίο πράγμα ο ύπνος !
ΜΑΡΣΕΛ : Το καπέλο μου; Που είναι το καπέλο μου τώρα;
ΜΑΤΙΣ : Και μετά από αυτό το κουραστικό ταξίδι...
ΜΑΡΣΕΛ: Μήπως το πήγα μέσα, μαζί με το σακάκι του Περλέ; (παίρνει το κηροπήγιο και πάει προς την
τουαλέτα του δωματίου, σκοτεινιάζει ο χώρος της)
ΜΑΤΙΣ : (Εξετάζοντας το δωμάτιο) Σαν καλά μου φαίνεται εδώ.... Έχει κάτι το παραδοσιακό και το αξιοπρεπές
συγχρόνως... Αααα... όχι μου αρέσει πολύ.. (βλέπει το νεσεσέρ του Μπαγιατέ). Δεν το πιστεύω... τι
πολυτέλειες είναι αυτές... Τσατσάρες από ταρταρούγα, βούρτσες από έβενο, και έχει και τα αρχικά του
ξενοδοχείο επάνω.... Ααα... Πούρα !! Εδώ μέσα τελικά βρίσκεις τα πάντα... Ποιος ο λόγος να παίρνεις
το νεσεσέρ σου... τελικά τα ξενοδοχεία στο Παρίσι είναι άλλο πράγμα... Ουδεμία σύγκριση με αυτά της
επαρχίας... Λέω πριν ξαπλώσω να καπνίσω και ένα πούρο...(Βγάζει ένα πούρο και το ανάβει)... Τι
ξενοδοχείο... Μα τι ξενοδοχεία... 7 φράγκα την βραδιά και ένα κουτί γεμάτο πούρα.. (παίρνει αρκετά
πούρα από το κουτί) Είναι καταπληκτικό... Είχε δίκιο ο Περλέ που μου το σύστησε...
ΜΑΡΣΕΛ : (Βγαίνει από την τουαλέτα - φωτίζεται το δωμάτιο) Πουθενά το καπέλο. Εξαφανίστηκε σαν από θαύμα.

ΜΑΤΙΣ : (Καπνίζει με το κηροπήγιο στο χέρι) Α, είναι έξοχο... Μου κάνει εντύπωση, αυτοί με τέτοια πολυτέλεια
θα μπαίνουν μέσα.
ΜΑΡΣΕΛ : (Ψάχνοντας) Κι αυτός ο Περλέ τώρα που είναι; Γιατί δεν έρχεται; (ανοίγει την πόρτα)
 ~ 34 ~

ΜΑΤΙΣ : (Βλέποντας την πουκαμίσα) Και πουκαμίσα ; Μέχρις αυτού του σημείου δηλαδή... και παντόφλες...
Βρε παιδί μου, όλα πια να τα σκέφτονται, όλα !! (τα παίρνει) Είναι πρωτοφανές… πρωτοφανές...
(Εν τω μεταξύ εμφανίζεται με μια μπουγιότα ο Περλέ)
ΜΑΡΣΕΛ : (Στην πόρτα) Α, νάτος. Ελάτε ντε...
ΠΕΡΛΕ : (Χαμηλά, προσεκτικά) Έρχομαι... έρχομαι...
ΜΑΤΙΣ : Ξέρω τι θέλω τώρα. Μια μπουγιότα. Θα πάω να πω να μου φέρουν.
ΜΑΡΣΕΛ : Γρήγορα... γρήγορα... (Ο Ματίς με το κηροπήγιο στην ρεσεψιόν. Στο δεξί δωμάτιο Σκοτάδι)
ΜΑΡΣΕΛ : (Τον βλέπει και κλείνει απότομα την πόρτα)
ΠΕΡΛΕ : Ματίς !!
ΜΑΤΙΣ : Πάλι εδώ; (Αφήνει το κηροπήγιο)
ΠΕΡΛΕ : (Τρακαρισμένος) Ναι... για εσάς... ήρθα... ξανάρθα, γιατί ήθελα να σας πω κάτι...

ΜΑΤΙΣ : Πείτε μου παρακαλώ...

ΠΕΡΛΕ : Να... το άλλο... δηλαδή... όχι... δεν είναι τόσο επείγον, αλλά μια που πέρναγα από δίπλα... λέω δεν το
λέω...

ΜΑΤΙΣ : Όχι έχετε δίκιο, έχετε δίκιο. Για πέστε...

ΠΕΡΛΕ : Να, εδώ που ήμουνα... στο δρόμο... μέσα... λέγανε σήμερα έγινε λέει στην Βουλή, ένα πράγμα σαν
χαμός...

ΜΑΤΙΣ : Ααα... (αδιάφορα)

ΠΕΡΛΕ : Ναι... και ... καλέσανε .. λέει σε απολογία την ίδια την Κυβέρνηση... ξέρετε γι αυτό το σκάνδαλο
του... του ... κρατικού... Προϋπολογισμού. Σήμερα παραλίγο να πέσει το Υπουργείο. Να μας
πλακώσει.

ΜΑΤΙΣ : Ε, βέβαια, βέβαια...

ΠΕΡΛΕ : Κι έρχομαι και αναρωτιέμαι που πάμε. Πού πάμε; Κι αμέσως σκέφτηκα να έρθω να σας το πω.
ΜΑΤΙΣ : Εμένα; Και τι με νοιάζει εμένα;
ΠΕΡΛΕ : Α, δεν σας νοιάζει...
ΜΑΤΙΣ : Καθόλου...
ΠΕΡΛΕ : Ε τότε να πηγαίνω. Φεύγω. Έφυγα. Καληνύχτα. (Κάνει να φύγει)
ΜΑΤΙΣ : Καληνύχτα. Πάντως σας ευχαριστώ.
ΠΕΡΛΕ : Τίποτα, τίποτα. Δεν θα μπείτε στο δωμάτιο σας; Μπείτε... Μπείτε...
ΜΑΤΙΣ : Όχι, περιμένω το γκαρσόν να μου φέρει μια μπουγιότα, επειδή εσείς μου είπατε πως είναι διάσημες.
ΠΕΡΛΕ : Μπουγιότα; Και δεν παίρνετε την δικιά μου; Πάρτε την.
ΜΑΤΙΣ : Να μην σας την στερήσω...
ΠΕΡΛΕ : Καλέ δεν μου την στερείτε...
ΜΑΤΙΣ : Τι ευγενικός που είστε...
ΠΕΡΛΕ : Μα τι λέτε τώρα... δεν κάνει τίποτα. Άντε μπείτε, μπείτε.
ΜΑΤΙΣ : Ναι, μπαίνω...μπαίνω. Καληνύχτα. (Μπαίνει στο δωμάτιο και καπνίζει)
 ~ 35 ~

ΠΕΡΛΕ : (Περιμένει να μπει μέσα) Καληνύχτα... καληνύχτα.

ΜΑΤΙΣ : (Τον χαιρετάει με το χέρι) Καληνύχτα...
ΠΕΡΛΕ : Ε, καληνύχτα, τι περιμένετε; (Μόνος του) Ξεκουμπίσου επιτέλους... Καληνύχτα σας.. (κάνει πως φεύγει
και μπαίνει γρήγορα - γρήγορα στο δωμάτιο της Μαρσέλ) Ουφ..!!!
ΜΑΡΣΕΛ : Ήλθατε επιτέλους; Είχα αρχίσει να ανησυχώ..
ΠΕΡΛΕ : Από όλα τα ξενοδοχεία στο Παρίσι, αυτό βρήκαν να διαλέξουν;
ΜΑΡΣΕΛ : Συμφωνώ. Αλλά βάλτε γρήγορα σακάκι και καπέλο να φύγουμε από εδώ μέσα.
ΠΕΡΛΕ : Σωστά. Σακάκι και καπέλο. Που είναι;
ΜΑΡΣΕΛ : Στην τουαλέτα.
ΠΕΡΛΕ : Α, μάλιστα.
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν μου λέτε το καπέλο μου εσείς τι το κάνατε;
ΠΕΡΛΕ : (Ντύνεται) Το καπέλο σας; Δεν είναι εδώ;
ΜΑΡΣΕΛ : Εδώ; Που εδώ; Που εδώ;
ΠΕΡΛΕ : (Ταραγμένος) Εδώ, εδώ, ίσως εδώ. Το βγάλατε και το αφήσατε στο κρεβάτι. Α, όχι θυμήθηκα. Το
κράταγα όταν πήγα στην βεράντα. Στην βεράντα το ξέχασα. (γελάει χαζά)
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν το βλέπω το αστείο, όλο αηδίες κάνετε. Να πάτε να μου το φέρετε αμέσως! Περιμένω....
ΠΕΡΛΕ : Περιμένετε.
ΜΑΡΣΕΛ : Πηγαίνετε. (Ο Περλέ βγαίνοντας πέφτει πάνω στον Μπαστιέν)
ΠΕΡΛΕ : Ααα !!
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Α, για πού το βάλαμε;
ΠΕΡΛΕ : Στην βεράντα το βάλαμε. Στην βεράντα (φεύγει)
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Α, καλά τότε.
ΜΑΡΣΕΛ : (Νευριασμένη) Εγώ δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω. (πάει προς την τουαλέτα)

ΜΠΑΣΤΙΕΝ: (Είναι στο διάδρομο και ακούει το κουδούνι της εξώπορτας) Κι άλλος μας έρχεται. (Βλέπει τον
Μπαγιατέ) Ααα !! ο κος ειδήμων.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ακριβώς.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Ο κύριος ειδήμων θα πάει για ύπνο;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αν δεν σας πειράζει. Οι κύριοι βρικόλακες εμφανίστηκαν ή ακόμα;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Μέχρις στιγμής όχι. (του δίνει το κηροπήγιο)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Κρίμα (Πηγαίνει δεξιά στο φως)
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: (Μόνος του) Ναι κάνε τον άνετο, κάνε τον άνετο. (Ο Μπαγιατέ κοιτάει γύρω γελώντας ακολουθούμενος
από τον Μπαστιέν)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Ελπίζω τα φαντάσματα σας να ξέρουν τρόπους και να μην κάνουν πολύ θόρυβο, ώστε να
μπορέσουμε κι εμείς να κοιμηθούμε.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Μακάρι να σας ακούσουν και να μην τα ακούσετε, κε ειδήμονα μου.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Βλέπει το κουτί με τα πούρα) Μπα τα πούρα μου...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Ναι...
 ~ 36 ~

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τα πούρα μου λέω, λείπουν τα μισά, που πήγανε τα άλλα;

ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Που να ξέρω εγώ κύριε;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ε, ποιος να ξέρει... Μόνα τους φύγανε; Κάποιος θα τα πήρε.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Τα πνεύματα.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μπα, δεν το ξερα πως τα πνεύματα σας φουμάρουν κιόλας.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Γιατί εσείς δεν καπνίζετε;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Κοίτα εδώ, κοίτα, οι τσατσάρες, οι βούρτσες, άνω κάτω. Όλα άνω κάτω...
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Τι σας έλεγα εγώ...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Κάποιος κάνει το φάντασμα, για να ξαφρίζει τους πελάτες.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Μόνος του) Μα σε τίποτα να μην πιστεύει αυτός ο άνθρωπος !!
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Λοιπόν αφήστε !! θα εξηγηθώ αύριο με τους ανωτέρους σας.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : Όπως νομίζετε κύριε. Καληνύχτα σας.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Καληνύχτα. (Ο Μπαστιέν πάει στο διάδρομο). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιος κλέβει εδώ μέσα,
κάποιος κλέβει...(Ο Μπαγιατέ κοιτάει την βούρτσα) Κοίτα η βούρτσα μου μέσα στην τρίχα. (Ξαναβάζει
την βούρτσα και την τσατσάρα μέσα στο νεσεσέρ. Εμφανίζεται ο Περλέ στην σκάλα, ο Μπαγιατέ δεξιά,
και η Μαρσέλ αριστερά)

ΠΕΡΛΕ : (Κατεβαίνοντας) Εδώ καπέλο, εκεί καπέλο, πουθενά καπέλο...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Αμ, η πουκαμίσα μου, οι παντόφλες; Πουθενά. Μου βούτηξαν την πουκαμίσα και τις παντόφλες μου.

ΠΕΡΛΕ : (Στον διάδρομο) Έχω να ακούσω τώρα από την Μαρσέλ.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Κι εγώ λοιπόν θα κοιμηθώ ντυμένος, ούτως ώστε έτσι και συμβεί το παραμικρό να είμαι έτοιμος.
(Ξαπλώνει και διαβάζει)

ΜΑΡΣΕΛ : (Βγαίνει από την τουαλέτα) Ήρθατε; Που είναι το καπέλο;

ΠΕΡΛΕ : Κουράγιο Μαρσέλ - κουράγιο...
ΜΑΡΣΕΛ : Κι άλλο; (Μπαίνουν στο ξενοδοχείο ο Μαξίμ και η Βικτουάρ)
ΠΕΡΛΕ : Χριστέ μου !! Ο ανιψιός του άντρα σας με την δικιά μας την Βικτουάρ. Κρυφτείτε να σωθούμε.
(Μπαίνουν αριστερά)
ΜΑΡΣΕΛ : Κλειδώστε αμέσως !!
ΠΕΡΛΕ : Με τι κλειδί; Δεν βρίσκω κλειδί...
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν έχει σημασία, εσείς κλειδώστε...
ΠΕΡΛΕ : Χωρίς κλειδί πώς να κλειδώσω; Μπείτε εσείς εκεί μέσα...
ΜΑΡΣΕΛ : Τι νύχτα θεέ μου, τι νύχτα !! (Μπαίνουν στην τουαλέτα)
(Ο Μπαγιατέ κοιμάται στο δωμάτιο, Μαξίμ, Βικτουάρ και Μπαστιέν στον διάδρομο. Η Βικτουάρ με
βιβλία στο χέρι και ο Μαξίμ με μια σάκα στην μασχάλη)
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: (Πολύ ευγενικός) Ξέρω τι χρειάζεται ο κύριος, μια μικρή γοητευτική φωλίτσα που η χαριτωμένη σας
κυρία θα αισθάνεται άνετα και ασφαλής. Χαριτωμένη η κυρία σας κύριε. Πολύ χαριτωμένη!!

ΜΑΞΙΜ : Βρίσκετε;
 ~ 37 ~

ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Θα σας συνιστούσα το 9. σε αυτό το δωμάτιο πέρασε την πρώτη νύχτα του γάμου της η διάδοχος της
Πολωνίας με τον πρώτο της θαλαμηπόλο...
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Καλέ ναι... το ξέρω... Διάβασα εγώ το προσπέκτους. Λοιπόν θα προτιμήσουμε το 9.
ΜΠΑΣΤΙΕΝ: Μάλιστα (Τους κοιτάει και γελάει. Πάει και ανάβει ένα κηροπήγιο) Αν οι κύριος και η κυρία επιθυμούν
να περάσουν... (Η Βικτουάρ παίρνει αλα μπρατσέτα τον Μαξίμ)
ΜΑΞΙΜ : Δεσποινίς , δεν ξέρω αν ξέρετε, αυτό που κάνουμε, είναι πολύ σοβαρό...
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ναι, αλλά είναι και καλό.
ΜΑΞΙΜ : (Μπαίνει στο 9) Ευτυχώς που πάω διαβασμένος. (ο Μπαστιέν τους ακολουθεί. Ο Μπαγιατέ στο
δωμάτιο του δεξιά κοιμάται. Βγαίνουν οι δεσποινίδες Ματίς με τις νυχτικιές από την τουαλέτα.)
1η ΚΟΡΗ : (Αφήνει το κερί) Επιτέλους στα κρεβάτια μας.
2η ΚΟΡΗ : Εγώ θα πάρω αυτό το κρεβάτι.
3η ΚΟΡΗ : Κι εγώ αυτό.
1η ΚΟΡΗ : Όχι, αυτό θα το πάρω εγώ.
2η ΚΟΡΗ : Όχι... όχι... όχι... (Μαλώνουν)
1η ΚΟΡΗ : Σταματήστε λοιπόν, ο μπαμπάς είπε ησυχία. (Βγάζουν τις κάλτσες τους). Αχ τι ωραία θα μπούμε κάτω
από τα σεντόνια. (Ξαπλώνει) Μπρρρ... κρύα που είναι... (Η 2η κόρη λύνει τα μαλλιά της και η 3η είναι
με την τσάντα στο χέρι.)

3η ΚΟΡΗ : Το βρήκα !! θέλετε να βάλουμε σεντόνια και να παίξουμε τα φαντάσματα;

2η ΚΟΡΗ : Φανταστικό. Σαν τις ψυχές από φάντασμα της όπερας. (Πάνε στα κρεβάτια και τραγουδούν) Όλους
αυτούς που κείτονται - Κάτω από την κρύα πέτρα - Από τον τάφο αν θες να βγουν - Μέχρι το 3 μέτρα.
1 -2-3 Τάφοι ανοίξτε. (Ο Μπαγιατέ σηκώνεται τρομοκρατημένος)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ο χριστός και η Παναγία... ανοίγουνε οι τάφοι... (Οι μικρές κατεβαίνουν και χορεύουν γύρω - γύρω
από το τραπέζι όλες μαζί)
ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΡΕΣ : Ερχόμαστε από τον Άδη και φέρνουμε σκοτάδι.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ύπαγε οπίσω μου Σατανά !!

ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΡΕΣ : (Τον βλέπουν) Ααα!!! (Τρέχουν να κρυφτούν στην τουαλέτα)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τα φαντάσματα... βγήκαν τα φαντάσματα... (Ο Μπαγιατέ βγαίνει στο διάδρομο) Βοήθεια!!Βοήθεια!!

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Ακολουθούμενη από τον Μαξίμ βγαίνει και αυτή έξω) Τι είναι καλέ... Τι είναι;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Φωνάζει) Βοήθεια !!... Βοήθεια !!
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τον βλέπει) Ο κος Μπαγιατέ !!
ΜΑΞΙΜ : Ο Θείος μου !! (Ο Μαξίμ μπαίνει στο δωμάτιο 9 και η Βικτουάρ στο κρεβάτι του Ματίς)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: (Εξαφανίζεται στην σκάλα ... φωνάζει) Φαντάσματα... Είναι τα φαντάσματα.. (Η Βικτουάρ δεξιά, έπειτα
Μαξίμ, και δεσποινίδες Ματίς. Ο Ματίς βγαίνει από την τουαλέτα με ένα κερί)
ΜΑΤΙΣ : Μα τι μου λέτε τώρα; Ένας άνδρας στο κρεβάτι; (Σηκώνει την κουνουπιέρα και βλέπει την Βικτουάρ)
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ααα...
 ~ 38 ~

ΜΑΤΙΣ : Ω!! Παρντόν μαντάμ... (γελάει. Απευθυνόμενος στις κόρες του) Ποιος άντρας καλέ; Γυναίκα είναι.
(Μόνος του) Μμμμ τέτοιο ξενοδοχείο... μέχρι και γυναίκα στο κρεβάτι...(Ξαναγυρνάει στην τουαλέτα.
Του φωνάζουν οι μικρές από μέσα)

ΚΟΡΕΣ : Όχι. Άντρας είναι μπαμπά. ... άντρας. (Ο Μαξίμ βγαίνει από το 9)
ΜΑΞΙΜ : Έφυγε ο θείος. Μα τι κάνει η Βικτουάρ σε ξένο δωμάτιο; (Μπαίνει) ... Τίποτα... Ψυχή... Βικτουάρ.. .(Η
Βικτουάρ μέσα από την κουνουπιέρα)
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Εδώ κε Μαξίμ ... εδώ...(ο Ματίς βγαίνει από την τουαλέτα με τα κορίτσια)
ΜΑΤΙΣ : Ωραία λοιπόν... ελάτε να δείτε και μόνες σας... (Ο Μαξίμ και η Βικτουάρ κρύβονται στην κουνουπιέρα
φωνάζοντας ωωχχ)
1η ΚΟΡΗ : Αφού καλέ μπαμπά σας το λέω, άντρας ήταν τον είδα με τα ίδια μου τα μάτια.
ΜΑΤΙΣ : Κι εγώ επίσης. Τι στο διάολο, στην ηλικία μου δεν ξέρω να ξεχωρίσω το αντρικό από το γυναικείο φύλο;
(Η Βικτουάρ βγαίνει στον διάδρομο)
ΜΑΤΙΣ : Τι σας έλεγα, είναι ή δεν είναι γυναίκα; (Φεύγει και ο Μαξίμ)
1Η ΚΟΡΗ : Καλέ μπαμπά δεν βλέπεις;
3η ΚΟΡΗ : Άντρας ένας άντρας...( Ο Ματίς ανήσυχος)
ΜΑΤΙΣ : Ένας άντρας και μια γυναίκα.
ΜΑΞΙΜ : Δεν είναι ξενοδοχείο αυτό!
ΒΙΚΤΟΥΑΡ: Φεύγουμε. Πάμε μέσα στο δωμάτιο μας γρήγορα. (φεύγουν από την σκάλα)
ΜΑΤΙΣ : Α, τώρα θα το διαλευκάνουμε αμέσως. Γκαρσόν !! (Εμφανίζεται ο Μπουλό)
ΜΠΟΥΛΟ : Τι σαματάς είναι αυτός;
ΜΑΤΙΣ : Στο δωμάτιο μου μπαινοβγαίνουν άντρες και γυναίκες και δεν ξέρω εγώ τι...
ΜΠΟΥΛΟ : Σοβαρά κύριε... αλήθεια; Δηλαδή τα είδατε;
ΜΑΤΙΣ : Τα ποια;
ΜΠΟΥΛΟ : Δεν ήθελα να σας το πω κύριε, αλλά το 11 είναι το στοιχειωμένο δωμάτιο
ΟΛΟΙ : Το στοιχειωμένο δωμάτιο; (Εμφανίζεται ο Μπαγιατέ, κατεβαίνει την σκάλα προσεκτικά)
ΜΠΟΥΛΟ : Μάλιστα κύριε... Αυτά που πήρατε για άντρες, γυναίκες και δεν ξέρω εγώ τι, είναι πνεύματα,
φαντάσματα κύριε.
ΚΟΡΕΣ : (Φωνάζουν έντρομες) Φαντάσματα !!... Φαντάσματα !!! (Ανεβαίνουν την σκάλα στριγκλίζοντας και
τρομοκρατούν τον Μπαγιατέ που οπισθοχωρεί)
ΜΑΤΙΣ : (Τις ακολουθεί) Που πάτε καλέ και τρέχετε μέσα στο ξενοδοχείο με τις νυχτικιές σας; (Ο Ματίς
εξαφανίζεται και ο Μπουλό τον παίρνει στο κατόπι).
(Μαρσέλ - Περλέ αριστερά. Ο Περλέ βγαίνει από την τουαλέτα με την Μαρσέλ)
ΠΕΡΛΕ : Τι φωνές ήταν αυτές;
ΜΑΡΣΕΛ : Εγώ σας το λέω τρέμω από τον φόβο μου. Πάμε σας παρακαλώ, πάμε.
ΠΕΡΛΕ : Πάμε, αλλά σιγά - σιγά. (Μισανοίγει την πόρτα προσεκτικά)
ΜΑΡΣΕΛ : Αν δεν βγω στον δρόμο δεν θα ηρεμήσω. (Ο Περλέ κοιτάει απέξω)

ΠΕΡΛΕ : Κανείς... ελάτε...

ΜΑΡΣΕΛ : (Βγαίνει) Επιτέλους !!.. (Κατεβαίνει σαν τρελός την σκάλα ο Μπαγιατέ)
 ~ 39 ~

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Φαντάσματα !!!... Φαντάσματα!!!

ΜΑΡΣΕΛ : Πίσω... Πίσω... Πίσω.. .(Η Μαρσέλ μπαίνει πάλι μέσα στο δωμάτιο)
ΠΕΡΛΕ : (Την ακολουθεί) Τι είναι;
ΜΑΡΣΕΛ : Ο άντρας μου !!!
ΠΕΡΛΕ : Ααα!!! (κλείνει απότομα την πόρτα. Ο Μπαγιατέ τους βλέπει αλλά δεν τους αναγνωρίζει)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Δόξα σοι ο θεός, να και ζωντανοί άνθρωποι. (Προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα του δωματίου τους)...
Ανοίξτε... Ανοίξτε...(Ο Περλέ είναι από την άλλη)
ΠΕΡΛΕ : Δεν ανοίγω σε κανέναν.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Όχι, ανοίξτε σας παρακαλώ !!
ΜΑΡΣΕΛ : Μην τον αφήσετε να μπει!!!
ΠΕΡΛΕ : Δεν γίνεται. Είναι πιο δυνατός από μένα.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ανοίξτε επιτέλους. (Η πόρτα υποχωρεί. ... Ο Μπαγιατέ μπαίνει... ο Περλέ πέφτει στο τζάκι... Η Μαρσέλ
παίρνει το καπέλο του Μπαγιατέ και το φοράει μέχρι το λαιμό της) Το καπέλο μου... το καπέλο
μου...(Πάει να της το πάρει αλλά η Μαρσέλ το κρατάει στο κεφάλι της φωνάζοντας)
ΜΑΡΣΕΛ : Βοήθεια... Βοήθεια... (Ο Περλέ βγαίνει κατάμαυρος από το τζάκι)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Αααα !! Ο ... ο.. καπνοκαθαριστής. ( Ο Περλέ του δίνει μια μπουνιά στο μάτι) Ωχ !!.. (Ο Περλέ του δίνει
και μια κλωτσιά και τον βγάζει στο διάδρομο)Βοήθεια !!! Τα φαντάσματα χτυπάνε !!! Μεχτυπήσανε !!

ΠΕΡΛΕ : Έφυγε Μαρσέλ. Έφυγε.

ΜΑΡΣΕΛ : (Βγάζει το καπέλο) Τι ταραχή Θεέ μου... Τι ταραχή... Ααα !! Ένας αράπης.
ΠΕΡΛΕ : Δεν είμαι αράπης. Ο Περλέ είμαι.
ΜΑΡΣΕΛ: (Σχεδόν λιπόθυμη) Αυτή η νύχτα θα με σκοτώσει. Περλέ γιατί μαυρίσατε;
ΠΕΡΛΕ : Μην δίνετε σημασία.... μην δίνετε σημασία.
ΜΑΡΣΕΛ : Τι είναι αυτό που περάσαμε απόψε;
ΠΕΡΛΕ : Πέρασε... πάει πια. Καθίστε να πάρουμε μια ανάσα.
ΜΑΡΣΕΛ : Ναι... καλό θα μας κάνει.
ΠΕΡΛΕ : Καλό... Καλό... (Ακούγονται φωνές) Τι είναι αυτό πάλι;
ΜΑΡΣΕΛ : Τι έγινε πάλι;
ΜΠΑΣΤΙΕΝ : (Τρελαμένος) Η Αστυνομία... σύρμα η Αστυνομία... το Ηθών...
ΜΑΡΣΕΛ : Τι εννοεί;
ΠΕΡΛΕ : Το Ηθών... Η Αστυνομία. Το Τμήμα Ηθών.... Χαθήκαμε.
ΜΑΡΣΕΛ : Η Αστυνομία; Γρήγορα να φύγουμε. (Βγαίνουν στον διάδρομο και βλέπει τον Αστυνόμο Μπουκαρόν)
Ααα... ο Αστυνόμος...(Τρέχει και κλείνετε αριστερά)
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ: Αχά !! (Δείχνει τον Περλέ) Συλλαμβάνεστε άπαντες. Μην τολμήσει να το σκάσει κανείς. Το
ξενοδοχείο είναι περικυκλωμένο από τους άντρες μου. Ακίνητος συλλαμβάνεστε.

ΠΕΡΛΕ : Εγώ; Μα... εγώ κύριε...

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ: Θα τα πούμε αργότερα. (Πηγαίνει στην πόρτα της Μαρσέλ. Πάει να ανοίξει). Ανοίξτε σας παρακαλώ.
ΜΑΡΣΕΛ : Δεν ανοίγω... δεν ανοίγω.
 ~ 40 ~

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Τότε θα σπάσω την πόρτα. (Την σπάει και μπαίνει)

ΜΑΡΣΕΛ : Τώρα... χάθηκα.
ΠΕΡΛΕ : Τώρα... χάθηκε.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ελάτε μαντάμ, ελάτε...
ΜΑΡΣΕΛ : Μα κύριε Αστυνόμε γιατί; εγώ είμαι τίμια...
ΠΕΡΛΕ : Αυτό είναι ατιμία. Η κυρία είναι τιμία.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Εσάς δεν σας ρωτήσαμε. Περιμένετε έξω.
ΠΕΡΛΕ : Μα γιατί;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ: Δεν θέλω αντιρρήσεις. (Κλείνει την πόρτα στην Μαρσέλ) Και τώρα οι δυο μας. Δεν θέλω
παραμύθια. Ονομάζεστε...
ΜΑΡΣΕΛ : Εγώ βρίσκομαι... εδώ με τον άντρα μου...
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Α, με τον άντρα σας.
ΜΑΡΣΕΛ : Βεβαίως, διότι είμαι παντρεμένη μες τον κύριο απέξω...
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Σας πιστεύω.... μαντάμ. Πέστε μου όμως και το ονοματάκι σας.
ΜΑΡΣΕΛ : Να σας το πω. (Μόνη της) Δεν υπάρχει άλλη λύση (Στον Μπουκαρόν) Με λένε κυρία Περλέ.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Πολύ ωραία. (Ανοίγει την πόρτα και βγαίνουν στο διάδρομο) Για... να ρωτήσουμε ... τον κύριο
τώρα!!! Για πέστε μου λοιπόν ... πως ονομάζεστε;

ΠΕΡΛΕ : Δεν κατάλαβα την ερώτηση. Δεν είμεθα παράνομοι. Σύζυγοι είμεθα. Η κυρία είναι κυρία γυναίκα μου.

ΜΑΡΣΕΛ : Δόξα σοι ο θεός.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Μόνος του) Μπας και είναι αλήθεια; (Στον Περλέ) Και πως ονομάζεστε κύριε;
ΠΕΡΛΕ : Όπως πολύ σωστά σας είπε η σύζυγος μου ονομάζομαι Μπαγιατέ.
ΜΑΡΣΕΛ : Γιατί Παναγία μου; Γιατί;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Όπως ακριβώς το φαντάστηκα.
ΜΑΡΣΕΛ : (Μόνη της) Πάει αυτό ήτανε.
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Όχι που δεν θα την κάλυπτα.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Βγείτε όλοι στον διάδρομο. (Χτυπάει τις πόρτες) Αστυνομία... αστυνομία... (Βγαίνουν σιγά - σιγά
Μπουλόν, Μπαστιέν, Ματίς) Μην τολμήσει να το σκάσει κανείς. Είσαστε περικυκλωμένοι... Όλοι
στο τμήμα.

ΟΛΟΙ : Στο τμήμα;

ΤΡΙΤΗ ΠΡΑΞΗ
Το ίδιο σκηνικό της πρώτης πράξης.

ΠΕΡΛΕ : (Μπαίνει από το παράθυρο) Τι νύχτα και αυτή Χριστέ μου !! Τι νύχτα και αυτή !! Να μας
μπαγλαρώσουνε έτσι; Σαν τους κλέφτες; (Κάθεται) Ποιους κλέφτες; Σαν λωποδύτες. Και όλα αυτά
επειδή εγώ και η Μαρσέλ... κι αυτούς τι τους νοιάζει; Εδώ ο άντρας της και πέρα βρέχει... (χτυπάει το
κουδούνι της πόρτας) Ποιος είναι παρακαλώ;;
 ~ 41 ~

ΜΑΡΣΕΛ : Εγώ !!
ΠΕΡΛΕ : Μαρσέλ εσείς ! ί Είσαστε μόνη σας;
ΜΑΡΣΕΛ : Ναι..
ΠΕΡΛΕ : Αχ !! Μαρσέλ !! Τι νύχτα !!... Τι νύχτα!
ΜΑΡΣΕΛ : (Ταραγμένη) Με καταστρέψατε !!
ΠΕΡΛΕ : Όχι και σας κατέστρεψα. Στο κάτω - κάτω και τι έγινε δηλαδή; σιγά, μας πιάσανε σε ένα ξενοδοχείο. Ε,
και; (Η Μαρσέλ πέφτει στον καναπέ και κλαίει) Ελάτε, ελάτε... κουράγιο, κουράγιο (την φιλάει, η
Μαρσέλ αντιδράει και τον παίρνει... δια της βίας κρατώντας του την μούρη μπροστά σε ένα καθρέφτη)

ΜΑΡΣΕΛ : Το πρόσωπο σας το έχετε δει καθόλου;

ΠΕΡΛΕ : Ω, γαμώτο... το φούμο από το τζάκι. Κι ήθελα εγώ με αυτά τα μούτρα να με πιστέψει η γυναίκα μου
πως κοιμόμουνα. Ααχχ, να με έβλεπε θα είχαμε άλλα ντράβαλα τώρα. (σκουπίζεται και αλλάζει)

ΜΑΡΣΕΛ : Τι νύχτα θεέ μου τι νύχτα !!!

ΠΕΡΛΕ : Ναι, τι νύχτα!! τι νύχτα!! φτηνά την γλυτώσαμε. Σκέφτεσαι να μας κρατάγανε όλη την νύχτα στο Τμήμα
σαν του άλλους. Πάλι καλά που μας πήρε από καλό μάτι ο Αστυνόμος και μας άφησε προσωρινώς.

ΜΑΡΣΕΛ : Δόξα σοι ο θεός, ήταν πολύ καλός.

ΠΕΡΛΕ : Ναι αλλά και το πορτοφόλι μου ήταν πολύ καλό. 5 χιλιάδες φράγκα του έδωσα εγγύηση. (Δείχνει το
πρόσωπο του) Έχω ακόμα φούμο;

ΜΑΡΣΕΛ : (Τον τραβάει από το χέρι) Τον πληρώσατε 5 χιλιάδες φράγκα;

ΠΕΡΛΕ : Μάλιστα. Του λέω τι θέλετε; τον λόγο της τιμής μου ή 5 χιλιάδες φράγκα; προτίμησε το δεύτερο, αφού
υποσχέθηκα βέβαια να περάσω σήμερα το απόγευμα από το Τμήμα και να του πάω την ταυτότητά
σας.
ΜΑΡΣΕΛ : Αυτό λέτε να φτάνει;
ΠΕΡΛΕ : Πήγα και στον Αρχηγό της Αστυνομίας.
ΜΑΡΣΕΛ : Και; Τον βρήκατε;
ΠΕΡΛΕ : Ναι . Κοιμόταν βέβαια γιατί είχε γυρίσει από μια δεξίωση, αλλά θα ξαναπάω γιατί είναι πολύ γνωστός
μου.

ΜΑΡΣΕΛ : Να του πείτε την αλήθεια.!!

ΠΕΡΛΕ : Και βέβαια θα του πω όλη την αλήθεια. Άμα του πω ότι πρόκειται για την τιμή μιας γυναίκας θα την
καλύψει. Δεν μπορεί. Τι στο καλό.

ΜΑΡΣΕΛ : Μα πως σας ήρθε και είπατε ότι σας λένε Μπαγιατέ !!
ΠΕΡΛΕ : Γιατί εσάς ... που σας λένε Μπαγιατέ; Πως σας ήρθε κι είπατε Περλέ;

ΠΕΡΛΕ : Κι εγώ αν είπα Μπαγιατέ, το είπα για να με πάρουνε για άντρα σας, που να ήξερα όταν έλεγα πως
είμαι Μπαγιατέ, ότι εσείς είχατε ήδη πει ότι είστε Περλέ. (Χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας)
 ~ 42 ~

ΠΕΡΛΕ : Ποιος είναι παρακαλώ;

ΦΩΝΗ : Εγώ , ο Μπαγιατέ.
ΠΕΡΛΕ : Ωχ, ο άντρας σας... Δεν του ανοίγω !!! (Φωνάζει) Θέλεις τίποτα;
ΦΩΝΗ : Ναι πρέπει να σου μιλήσω.
ΠΕΡΛΕ : Δεν μπορώ να σου ανοίξω. Η γυναίκα μου με κλείδωσε και πήρε το κλειδί μαζί της.

ΦΩΝΗ : Σοβαρά;
ΠΕΡΛΕ : Να σου πω. Πήγαινε από τον κήπο, πάρε την σκάλα του κηπουρού κσι έλα από το παράθυρο.

ΦΩΝΗ : Εντάξει. Αλλά δεν καταλαβαίνω πως της το επιτρέπεις;

ΠΕΡΛΕ : Ε, τι να πω της το επιτρέπω. (Ενώ είναι στο παράθυρο) Θεέ μου τι νύχτα και αυτή !!! Τι νύχτα κι αυτή!!
(Στον Μπαγιατέ) Εντάξει είσαι;

ΦΩΝΗ : Ανεβαίνω... ανεβαίνω.

ΠΕΡΛΕ : Πρόσεξε μην πέσεις.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Μπαίνει από το παράθυρο και έχει μαυρισμένο το μάτι) Νά'μαι κι εγώ. Τι νύχτα κι αυτή θεέ μου, τι
νύχτα !!
ΠΕΡΛΕ : Τι έχει το μάτι σου ;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Με κανονίσανε για τα καλά. Καλά εσύ δεν πιστεύεις στα φαντάσματα;
ΠΕΡΛΕ : Επ 'ουδενί.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Κι εγώ δεν πίστευα, αλλά τώρα Περλέ πρέπει να το πιστέψεις και εσύ ότι τα είδα.
ΠΕΡΛΕ : Ποια;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τα είδα παιδί μου, πως το λένε τα είδα.
ΠΕΡΛΕ : (Κοροϊδεύοντας τον) Έλα καλέ που είδες φαντάσματα τώρα. Άκου φαντάσματα !!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Κι εγώ σαν εσένα ήμουνα, δεν πίστευα με τίποτα. Πήγα στο ξενοδοχείο και έκανα τον άνετο. (Ο Περλέ
γελάει). Και μέσα στην σύγχυση μου βλέπω και ένα δωμάτιο, δηλαδή, νόμιζα πως είδα ανθρώπους
ζωντανούς. Αχ αυτό το δωμάτιο, αχ αυτό το δωμάτιο...

ΠΕΡΛΕ : Το 10; (Του ξεφεύγει και το καταλαβαίνει)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Το 10; Ξέρω κι εγώ; Γιατί ειδικά το 10; Καλά ας πούμε το 10... Τρέχω που λες και πέφτω επάνω σε μια
γυναίκα ή σε ένα πράγμα που μου φάνηκε για γυναίκα με ένα φόρεμα καφέ όλα τέτοια. (Δείχνει) και
με ένα κεφάλι που δεν μπορούσα να δω διότι φορούσε το καπέλο μου.

ΠΕΡΛΕ : Το δικό σου;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Έλα ντε. Δεν κατάλαβα. Ούτε που πρόλαβα... αλλά το φόρεμά της μπορώ να το ξεχωρίσω ανάμεσα σε
χίλια να δω.

ΠΕΡΛΕ : Κούφια ή ώρα.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Και ξαφνικά πετάγεται από το τζάκι ένας καπνοκαθαριστής. Τώρα γιατί και πως ιδέα δεν έχω. Ένας
καπνοκαθαριστής στο ύψος το δικό σου.
 ~ 43 ~

ΠΕΡΛΕ : (Αντιδρά) Δεν νομίζω, πρέπει να ήταν πολύ ψηλότερος.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Γιατί;
ΠΕΡΛΕ: (Τα χάνει) Διότι έτσι είναι οι καπνοκαθαριστές. Ψηλοί.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Πιθανόν, δεν πρόλαβα να τον μετρήσω διότι όρμησε επάνω μου και μπουμ, μου δίνει μια μπουνιά
εδώ και μια κλωτσιά εδώ (δείχνει)

ΠΕΡΛΕ : Α, η μπουνιά σου μαύρισε το μάτι.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Ένα σου λέω Περλέ, ο Θεός να σε φυλάει από μπουνιά φαντάσματος. (κάθεται στο σκαμνί του
σχεδιαστηρίου)

ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Τόχαψε με τα φαντάσματα... τόχαψε...(Δυνατά) Και η γυναίκα σου σε πίστεψε;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν την είδα ακόμα. Όταν γύρισα της χτύπησα. Καμία απάντηση. Θα κοιμόταν του καλού καιρού. Τι να
κάνω κι εγώ, κοιμήθηκα στον ξενώνα.
ΜΑΞΙΜ : (Από τον κήπο) Θείε Ξαβιέ... Θείε Ξαβιέ...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ο Μαξίμ είναι ή μου φαίνεται;
ΠΕΡΛΕ : (Τον ακολουθεί) Ναι, ο Μαξίμ..(Στον Μαξίμ) Έλα από το παράθυρο...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Καλά, εσύ γιατί δεν είσαι στο σχολείο σου;
ΜΑΞΙΜ : Θα σας εξηγήσω... θα σας εξηγήσω...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Για ανέβα..
ΜΑΞΙΜ : Ανεβαίνω. (Εμφανίζεται με ένα τσιγάρο στο στόμα). Κύριε Περλέ καλημέρα σας. Θείε τι βλέπω; Τι έχει
το μάτι σας;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τίποτα... τίποτα...(έκπληκτος) Άσε το μάτι μου, εσύ γιατί δεν είσαι στο σχολείο;
ΜΑΞΙΜ : Μάλλον δεν είχα κουρδίσει το ρολόι μου, διότι μόλις έφθασα στο Κολέγιο, είχαν κλείσει την πόρτα.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Έτσι ε; Κάτι βρομοδουλειά έχεις κάνει εσύ...
ΜΑΞΙΜ : Εγώ θείε μου, τι βρομοδουλειά; Αφού ξέρετε ότι δεν είναι στον τύπο μου.
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Όχι, της Βικτουάρ όμως είναι...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Και γιατί δεν γύρισες σπίτι;
ΜΑΞΙΜ: Διότι θείε μου ήταν αργά και αφού εσείς λείπατε, λέω να μην ξυπνήσω την θεία.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Και που κοιμήθηκες;
ΜΑΞΙΜ: Στο ξενοδοχείο.
ΠΕΡΛΕ : Αχά !!
ΜΑΞΙΜ : Στο Κοντινένταλ. Στο Κοντινένταλ.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Είσαι σίγουρος;
ΜΑΞΙΜ : Σιγουρότατος.
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του στο κοινό) Κοίτα το άτιμο ψέματα που λέει, ούτε δικηγόρος να ήταν ο φιλόσοφος.
ΜΑΞΙΜ : Και όταν πήγα σήμερα το πρωί στο Κολέγιο μου είπε ο Διευθυντής, πως δεν με δέχονται αν δεν τους
πάω ένα δικαιολογητικό από εσάς.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Καλά θα το τακτοποιήσω.
ΜΑΞΙΜ: (Μόνος του) Ευτυχώς που δεν με αναγνώρισε στο ξενοδοχείο.
 ~ 44 ~

ΜΑΡΣΕΛ : (Έξω από την πόρτα ) Μπαγιατέ...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Α, η γυναίκα μου. Εδώ είμαι χαρά μου...Πηγαίνω γιατί εχθές τα τσουγκρίσαμε λέω να
συμφιλιωθούμε με την Μαρσέλ (Πάει στο παράθυρο)

ΠΕΡΛΕ : Ε, πως βέβαια...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Στον Μαξίμ) Έλα κατέβαινε εσύ πρώτος.

ΜΑΞΙΜ : Μάλιστα θείε. (Φεύγουν και οι δυο. Ο Περλέ μένει μόνος του. Κάνει μια περαντζάδα λίγο στο σκηνικό
και χτυπάει το τηλέφωνο)
ΠΕΡΛΕ : Ναι... Ναι... Όχι καλή μου... Δεν ξέρει τίποτα. Όλα πάνε καλά. Δεν πήρε είδηση τίποτα. Το μόνο που
θυμάται πολύ κακά είναι το φόρεμά σας. Είναι το μοναδικό στοιχείο που έχει. Σκίστε το, κάψτε το,
χαρίστε το, αλλά με κανέναν τρόπο να μην το δει. Κλείνω τώρα .... Κάποιος έρχεται...
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Κύριε... κύριε...
ΠΕΡΛΕ : Τι είναι Βικτουάρ; Τι συμβαίνει;
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Έχετε ένα τηλεγράφημα κύριε.
ΠΕΡΛΕ : Ε, δώστο μου εδώ. (του το δίνει) Από την γυναίκα μου θα είναι.(το ανοίγει) Όχι. Είναι από την αδερφή
της. (Διαβάζει) Ανησυχούμε πολύ. Στοπ. Περιμέναμε χθες βράδυ Αγγελική αλλά ματαίως. Στοπ. Πως
ματαίως; Αγγελική δεν ήρθε. Στοπ. Είναι άρρωστη; Τηλεγραφήστε. Στοπ. Τώρα αυτό τι σημαίνει; Δεν
πήγε στην αδερφή της; Μια στιγμή να τα βάλουμε κάτω. Χθες βράδυ δεν έφυγε για να πάει... Ε, που
πήγε; (Το πρόσωπο του φωτίζεται) Λες να την απήγαγε κανείς; Και ποιος να ήταν αυτός; Μπα... στην
εποχή μας δεν υπάρχουν ήρωες... Μήπως μου 'έχει στήσει καμιά παγίδα;

Κα ΠΕΡΛΕ : (Με φωνή σβησμένη) Περλέ !!!... Περλέ..

ΠΕΡΛΕ : Όχι που θα την έχανα.!!! Και μου γύρισε και με φωνή σβησμένη. Λοιπόν για να κάνουμε τον
αγουροξυπνημένο !!! Ή καλύτερα ότι σηκωνόμαστε από τον ύπνο ! (Μπαίνει στην κάμαρά του)

Κα ΠΕΡΛΕ : (Μπαίνει με το μάτι μαυρισμένο) Αχ Περλέ... Αχ Μπενουά μου... Τι νύχτα θεέ μου !! Τι νύχτα!!
Μπενουά !! Που είσαι Μπενουά !! (τσιρίζοντας)
ΦΩΝΗ ΠΕΡΛΕ : Ναι, ποιος είναι;
Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ είμαι. Έλα σωτήρα μου. Έλα, είμαι ζωντανή.
ΦΩΝΗ ΠΕΡΛΕ : Μπράβο.
Κα ΠΕΡΛΕ : Χριστέ μου αν ήξερε τι πέρασα... Πως γλίτωσα από του Χάρου τα δόντια... Και αυτός κοιμόταν του
καλού καιρού... Μα που είσαι Μπενουά μου;...

ΠΕΡΛΕ : (Μπαίνει ξένοιαστος) Εδώ είμαι.

Κα ΠΕΡΛΕ : (Πέφτει στην αγκαλιά του) Α, Μπενουά νόμιζα ότι δεν θα σε ξανάβλεπα ποτέ.

ΠΕΡΛΕ : Κι εγώ το ίδιο...

Κα ΠΕΡΛΕ : Τι νύχτα Θεέ μου. Τι νύχτα.
 ~ 45 ~

ΠΕΡΛΕ : Αυτό το ρεφρενάκι κάπου το ξέρω. (Της πιάνει το κεφάλι με τα χέρια του) Κοίταξε με στα μάτια και πες
μου. Τι έχεις; Έχεις ένα μάτι μαυρισμένο.
Κα ΠΕΡΛΕ : Περλέ, παραλίγο να με χάσεις.
ΠΕΡΛΕ : (Ηρεμα αλλά και λίγο ειρωνικά) Έλα !!..
Κα ΠΕΡΛΕ : Ναι.,.Ναι!!
ΠΕΡΛΕ : Κρίμα.
Κα ΠΕΡΛΕ : Σε στεναχώρησα ε;
ΠΕΡΛΕ : Πολύ. (Μόνος του) Διότι μια ευκαιρία ήταν αυτή και την χάσαμε.
Κα ΠΕΡΛΕ : Ένα δυστύχημα έπαθα Περλέ. Ένα δυστύχημα παραλίγο... να σου στερήσει για πάντα την παρουσία
μου.

ΠΕΡΛΕ : Μην μου το ξαναπείς, δεν την αντέχω τόση ατυχία πια.

Κα ΠΕΡΛΕ : Άκου λοιπόν να δεις. Πήρα μια άμαξα για να πάω στην βίλα ντ' Αβρέ, στην αρχή εντάξει ταξιδεύαμε
μια χαρά και οι τρεις.

ΠΕΡΛΕ : Ποιοι τρεις;

Κα ΠΕΡΛΕ : Ο αμαξάς, εγώ και η φοράδα. Όπου , έτσι όπως βγαίνουμε από το Παρίσι, ξέρεις, ακούει η φοράδα το
σφύριγμα ενός τραίνου και την έπιασε κάτι σαν να αφήνιασε.
ΠΕΡΛΕ : Τι μου λες;
Κα ΠΕΡΛΕ : Προσπαθεί ο αμαξάς να την τιθασεύσει, τίποτα. Και αρχίζουμε ένα τροχάδην η άμαξα, μια τρεχάλα,
διασχίζαμε τους κάμπους και τα χωράφια με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Και να μην υπάρχει ούτε ένα δείγμα
ανθρώπου προς βοήθειά μας. Αχχ !! Μπενουά!! Αυτές τις στιγμές όταν βλέπεις τον Χάρο με τα μάτια
σου βλέπεις συγχρόνως και τον άνθρωπο που αγαπάς. Τώρα με βλέπεις ήρεμη, αλλά εκείνη την στιγμή
είχα παραλογίσει.... Γι αυτό λοιπόν έχασα τα λογικά μου, άνοιξα την πόρτα και πήδηξα !!
ΠΕΡΛΕ : (Ήρεμος) Πω, πω, πω....
Κα ΠΕΡΛΕ : Και μπαμ δίνω μια με το κεφάλι σε κάτι κοτρόνια...
ΠΕΡΛΕ : Καημένη μου...
Κα ΠΕΡΛΕ : Και από εκείνη την στιγμή και μετά... δεν θυμάμαι τίποτα. Με σώσανε κάτι χωριάτες. Αχ, οι καημένοι.
Πόσο λυπήθηκα που είχα στο πορτοφόλι μου 100 φράγκα. Θα ήθελα να τους έδινα ότι έχουμε και δεν
έχουμε.
ΠΕΡΛΕ : Λίγο υπερβολικό δεν το βρίσκεις;
Κα ΠΕΡΛΕ : Τι λες καλέ, αφού μου σώσανε την ζωή.
ΠΕΡΛΕ : Γι αυτό ακριβώς.
Κα ΠΕΡΛΕ : Και το πρωί πια, μόλις είδανε ότι καλυτέρευσα ζέψανε ένα κάρο και με βάλανε και εμένα επάνω
φέρνοντας με θριαμβευτικά μέχρι την Αψίδα του Θριάμβου. Από κει πήρα μια άμαξα και να' μαι.
ΠΕΡΛΕ : Καλά, είναι τρομερό.
Κα ΠΕΡΛΕ : (Κλαίγοντας με λυγμούς) Αχ, Περλέ μου... Το φαντάζεσαι... Η φτωχή σου η γυναικούλα... (πέφτει
στην αγκαλιά του)
ΠΕΡΛΕ : (Ολο κυνισμό) Δεν τολμώ να φανταστώ !!!
 ~ 46 ~

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Κυρία η αλληλογραφία σας.

Κα ΠΕΡΛΕ : Βάλτε την εκεί.
ΠΕΡΛΕ : Εγώ πάω να ντυθώ. (Μπαίνει στην κάμαρά του)
Κα ΠΕΡΛΕ : Ναι πήγαινε... Είμαι ένα ράκος, ένα ράκος. Θα πάρω ένα μπάνιο. (Κάθεται στον καναπέ)

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Α !! Τι έπαθε η κυρία; Η κυρία δεν το είδε το μάτι της που μαύρισε;
Κα ΠΕΡΛΕ : Και βεβαίως το είδα. Λοιπόν εσύ να πας να μου ετοιμάσεις την μπανιέρα.
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Μάλιστα κυρία. (φεύγει)
Κα ΠΕΡΛΕ : Για να δούμε ποιος μας θυμήθηκε;
ΦΩΝΗ ΠΕΡΛΕ : Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.
Κα ΠΕΡΛΕ : Τι είναι αυτό πάλι; (Διαβάζει) «Εκ του αστυνομικού Τμήματος.» Τι να με θέλουν; (Ανοίγει τον φάκελο)
«Παρακαλούμε περάστε από τα γραφεία μας δι υπόθεσήν σας, προσκομίζοντας και την ταυτότητά
σας.» Τι να εννοούν; «Προς την κυρία Περλέ που συνελήφθη μετά του κ. Μπαγιατέ» Ε; πως; «Χθες την
νύχτα κατά την διάρκεια εφόδου στο Ξενοδοχείον ο Παράδεισος» (Χαμένη) Εγώ; Εγώ κατά την
διάρκεια εφόδου; Στον Παράδεισο; Και με τον Μπαγιατέ; Ααα!! Είναι μια τρέλα. Μια τρέλα! (πολύ
ταραγμένη) Μήπως δεν ξέρω να διαβάζω; Μήπως έχω πυρετό;

ΠΕΡΛΕ : (Μπαίνει με ένα μποτίνι στο χέρι) Ορίστε. Λείπει ένα κουμπί από το πουκάμισο μου.

Κα ΠΕΡΛΕ : Πάνω στην ώρα ήρθες...

ΠΕΡΛΕ : Τι συμβαίνει;
Κα ΠΕΡΛΕ : Εδώ μέσα μου λένε... όχι είναι φρικτό διάβασε το μόνος σου.
ΠΕΡΛΕ : Ωχ, η Αστυνομία. Το στείλανε κιόλας.
Κα ΠΕΡΛΕ : Όχι, διάβασε, διάβασε.
ΠΕΡΛΕ : Τώρα την πατήσαμε.
Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ. Εγώ λέει συνελήφθην χθες βράδυ με τον Μπαγιατέ...
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Ωραία ιδέα... Καθόλου άσχημη θα έλεγα (Ξεσπάει δυνατά την τρομάζει) Άτιμη το
ομολογείς;..
Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ;
ΠΕΡΛΕ : Συνελήφθεις με τον Μπαγιατέ; (Χτυπάει το μποτίνι στο σκαμνί)
Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ να συλληφθώ;
ΠΕΡΛΕ : Μακριά. Μακριά από μένα.
Κα ΠΕΡΛΕ : Περλέ...
ΠΕΡΛΕ: (Συνεχίζει έξαλλος) Και τι έκανες εκεί μέσα με τον Μπαγιατέ, ε; τι;
Κα ΠΕΡΛΕ : Καλέ τίποτα. Λόγω τιμής. Όλο αυτό είναι μια τρέλα, μια τρέλα.
ΠΕΡΛΕ : Ποια τρέλα; (Δείχνει το γράμμα) Το γράμμα είναι κατηγορηματικό. (Το παίζει δράμα - σφίγγει τους
καρπούς της) Πέστε μου τι κάνατε κυρία. Απαντήστε.
Κα ΠΕΡΛΕ : Μπενουά με πονάτε. Με πονάτε φριχτά.
ΠΕΡΛΕ : (Οσο πιο τρομερός γίνεται) Απαντήστε μου.
 ~ 47 ~

Κα ΠΕΡΛΕ : Μα είναι φοβερό. Πώς να απαντήσω για κάτι που δεν έγινε.
ΠΕΡΛΕ : (Κραδαίνοντας το μποτίνι) Θα σας δείξω εγώ !!
Κα ΠΕΡΛΕ : (Γονατίζει μπροστά του) Έλεος !!
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Χτυπήσατε κύριε;
ΠΕΡΛΕ: (Αλλάζει ήρεμα) Ναι. Μου ράβεις σε παρακαλώ ένα κουμπί στο πουκάμισο μου; Γερά παρακαλώ. Να
κρατήσει.

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Μάλιστα κύριε. (μόνη της) Μα τι είναι αυτά που κάνουνε;

ΠΕΡΛΕ : (Θυμωμένος πάλι) Μεσσαλίνα, ναι έτσι θα σε λέω τώρα. Μεσσαλίνα κι εγώ που σας έδωσα όλη μου
την εμπιστοσύνη που σας πίστεψα. Έλεγα μπορεί να παντρεύτηκα μια γυναίκα μέγαιρα και σκύλα,
αλλά ήταν μια γυναίκα πιστή...
Κα ΠΕΡΛΕ : Μα είναι ψέμματα σου λέω, είναι ψέμματα.
ΠΕΡΛΕ : Γι αυτό λοιπόν με κλειδώσατε, για να παραδοθείτε στις ερωτικές περιπτύξεις του Μπαγιατέ. Του
καλύτερού μου φίλου.

Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ;... Εγώ;...

ΠΕΡΛΕ : Και για να πάτε που; Στο Ξενοδοχείον ο Παράδεισος, στο πιο κακόφημο ξενοχείο στην οδό
Προβηγκίας....

Κα ΠΕΡΛΕ: Ποτέ... Ποτέ των ποτών. Σε βεβαιώ. ….. Και που το ξέρετε εσείς ότι είναι στην οδό Προβηγκίας;;
ΠΕΡΛΕ: Το γράφει στο γράμμα….(τοκοιτά ξανά) εεε… δε το γράφει το γράμμα!

Κα ΠΕΡΛΕ: Βλέπεις; Σου είπα την αλήθεια για ότι συνέβη, με την φοράδα την αφηνιασμένη και τους χωριάτες.
ΠΕΡΛΕ : Και που' ντοι οι χωριάτες σου;
Κα ΠΕΡΛΕ : Στο χωριό τους.
ΠΕΡΛΕ : Και που είναι το χωριό τους;
Κα ΠΕΡΛΕ : Έλα ντε. Αλήθεια δεν ξέρω θεέ μου, δεν ξέρω. Ήταν τόσο μακριά. Έπρεπε να ρωτήσω. Αλλά ήταν τόσο
βαρύ το χτύπημα που μέσα στην ζαλάδα μου ξεχάστηκα, αφέθηκα. Αλλά μια στιγμή. Υπάρχει και ο
Μπαγιατέ. Γιατί και γι αυτόν λέει το γράμμα. Αυτός θα ρίξει λίγο φως στο μαύρο μου σκοτάδι.
ΠΕΡΛΕ : Μάλιστα μαντάμ. (Φωνάζει τον Μπαγιατέ) Μπαγιατέ... Μπαγιατέ...
ΦΩΝΗ ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ορίστε.
ΠΕΡΛΕ : (Αυστηρά) Για ελάτε επάνω που σας θέλω.
ΦΩΝΗ ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι με θες;
ΠΕΡΛΕ: Ανέβα και θα δεις. (στην κα Περλέ) και εσείς μαντάμ, μείνετε ακίνητη. Δεν θα πείτε λέξη στον συνένοχο
σας. Ούτε νόημα, ούτε χειρονομία. Αφήστε την δικαιοσύνη να μιλήσει.

Κα ΠΕΡΛΕ : (Με τα χέρια ψηλά, δραματικά) Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησε....
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Λοιπόν να' μαι τι με θες;
ΠΕΡΛΕ : (Επίσημα) Πλησιάστε κύριε.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Έκπληκτος γελάει) Κύριε; Μα τι έπαθες;
Κα ΠΕΡΛΕ : Αχ, Μπαγιατέ !!
 ~ 48 ~

ΠΕΡΛΕ : Εσείς μαντάμ τσιμουδιά, αφήστε την δικαιοσύνη να μιλήσει. (Στον Μπαγιατέ) Που μου είπατε ότι
είσαστε χθες την νύχτα;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Στο ξενοδοχείο ο Παράδεισος.
Κα ΠΕΡΛΕ : (Χαμένη) Που;;
ΠΕΡΛΕ : (Θριαμβευτικά) Αχά !! Το ακούσατε αυτό μαντάμ;
Κα ΠΕΡΛΕ : (Πιο χαμένη) Θεέ μου !! Μήπως η τρέλα μου χτυπάει την πόρτα; Μήπως μέσα σε αυτή την ζαλάδα
μου βρέθηκα στο... όχι, όχι αποκλείεται.

ΠΕΡΛΕ : Σκασμός μαντάμ !!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μα αυτό είναι αστείο. Θα αστειεύεστε βέβαια...

ΠΕΡΛΕ : Με βλέπετε να αστειεύομαι; (Του δίνει το γράμμα) Διάβασε λοιπόν και μόνος σου.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι είναι αυτό; (Διαβάζει το γράμμα και αρχίζει να γελάει) Πολύ αστείο... Αυτό είναι φάρσα παιδί
μου, φάρσα.

ΠΕΡΛΕ : Φάρσα; Σου φαίνομαι για φαρσέρ;

Κα ΠΕΡΛΕ : (Πνίγεται η φωνή της) Μάλιστα. Ο άνδρας μου είναι βέβαιος πως κι εσείς... δηλαδή ναι...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι; Εγώ; Εραστής σας; (Διπλώνεται από τα γέλια) Θα πεθάνω... ουχου θα πεθάνω.

ΠΕΡΛΕ : Δεν είναι για γέλια κύριε...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Σταματάει τα γέλια) Δηλαδή ... πιστεύεις σοβαρά ότι εγώ... Α!! μα είσαι ηλίθιος.

ΠΕΡΛΕ : Η αναίδειά σας δεν θα σας γλυτώσει. (Η Περλέ πέφτει σε μια πολυθρόνα).

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ε, όχι... όχι... Εγώ εραστής της; (χαμηλά) Μα είσαι με τα καλά σου Περλέ; Ξέχασες τι μου έλεγες
χθες, προχθές, αντίπροχτες για την γυναίκα σου. Όχι κοίταξέ την... κοίταξέ την καλά και πες μου...

ΠΕΡΛΕ : Ναι... βρίστην και από πάνω.

Κα ΠΕΡΛΕ : Με βρίζει;

ΠΕΡΛΕ : Μάλιστα μαντάμ, αυτό κάνει, ρίχνει στην πυρά την θεά που λάτρεψε. Σας πετάει σαν στυμμένη
λεμονόκουπα
.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Α, είσαι πολύ ηλίθιος.

ΠΕΡΛΕ : Ναι, αλλά αυτό δεν σας απαλλάσσει. Διότι υπάρχει και το γράμμα της Αστυνομίας. Γι αυτό τι έχεις
να πεις;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εγώ; Τι να πω; Εγώ δεν έλαβα τίποτα από την Αστυνομία, με ακούς; Τίποτα. Κι αφού δεν έλαβα τίποτα,
αρνούμαι τα πάντα, ακούς; Τα πάντα. (Μπαίνει στην σκηνή η Μαρσέλ κρατώντας έναν φάκελο)
ΜΑΡΣΕΛ : Καλημέρα Ξαβιέ !! Φέρανε αυτό το γράμμα για σένα .
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι είναι πάλι τούτο; (το ανοίγει)
 ~ 49 ~

ΠΕΡΛΕ : (Θριαμβευτικά) Νάτο... Νάτο...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Διαβάζει χαμηλά) Προς τον κο Μπαγιατέ που συνελήφθη μετά της κας Περλέ χθες το βράδυ κατά την
διάρκεια αστυνομικής εφόδου στο ξενοδοχείον ο Παράδεισος.... Δεν καταλαβαίνω.... Μαρσέλ...
ΠΕΡΛΕ : Κυρία μου ήλθατε την κατάλληλη στιγμή. Τον βλέπετε αυτόν τον άνθρωπο;
ΜΑΡΣΕΛ : Τον βλέπω.
ΠΕΡΛΕ : (Ξεσπάει) Λοιπόν ναι. Είναι ο εραστής της γυναίκας μου !!
Κα ΠΕΡΛΕ - ΜΠΑΓΙΑΤΕ (Μαζί) : Θεέ μου !!
ΠΕΡΛΕ : (Χαμηλά στην Μαρσέλ) Ψέμματα είναι, αλλά εσείς λιποθυμήστε. (Η Μαρσέλ λιποθυμά στην αγκαλιά
του) Αααα!!!!
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μα είναι ψέμματα. Τι είναι αυτά που της λες; Τρελάθηκες; (Στην Μαρσέλ κάνοντας της αέρα και
χτυπώντας της τα χέρια) Μαρσέλ !! Μαρσέλ !! Αιθέρα. Κυρία Περλέ φέρτε αιθέρα...

Κα ΠΕΡΛΕ : Τον φέρνω (φεύγει αριστερά)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αχ, Θεέ μου τι δράμα... λίγο νερό !!!

Κα ΠΕΡΛΕ : (Έρχεται με τον αιθέρα και ένα ποτήρι νερό) Ορίστε. (Δίνουν τον αιθέρα στην Μαρσέλ και λίγο νερό)
Συνήλθε !!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Στην Μαρσέλ) Μαρσέλ σε παρακαλώ, μην το πιστεύεις, είναι όλα ψέμματα.
Κα ΠΕΡΛΕ : Ναι, ναι, ψέμματα!

ΠΕΡΛΕ : Ποια ψέμματα; Εδώ η Αστυνομία τους έπιασε στα πράσα !! (Η Μαρσέλ κάνει να ξαναλιποθυμήσει, και
ο Περλέ της μιλάει χαμηλά) Όχι. Φτάνει η λιποθυμία. Θυμώστε τώρα. Θέλω θυμό !! Θυμό !!

ΜΑΡΣΕΛ : Μπαγιατέ !!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Μαρσέλ σε παρακαλώ. Αυτό που διάβασες είναι ένα γράμμα, ένα ψέμα, ένα κρύο αστείο, μια
αποτρόπαια φάρσα.

ΜΑΡΣΕΛ : Αυτά λοιπόν ήταν τα φαντάσματα, ε; Αυτό ήταν λοιπόν το φάντασμα;

ΠΕΡΛΕ : Ναι, γι αυτόν ήταν το φάντασμα, και γι αυτήν η φοράδα η αφηνιασμένη. Και θέλουνε να μας
πείσουνε κι από πάνω πως δεν ήτανε οι αστυνομικοί που τους μαύρισαν τα μάτια
.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Ξεσπώντας) Εεε !! Μα στο κάτω - κάτω είναι και γελοίο. Εσείς είσαστε βέβαιοι για την ενοχή μας έτσι;

ΠΕΡΛΕ : Βεβαιώτατοι!!

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ωραία λοιπόν. Πάμε τότε και οι 4 στην Αστυνομία να δούμε αν θα μας αναγνωρίσουν.

Κα ΠΕΡΛΕ: Ναι, ναι, ναι. Εμπρός όλοι στην Αστυνομία. (Τους πιάνουν τα χέρια και προσπαθούν να παρασύρουν οι
μεν τους δε. Οι Περλέ και Μαρσέλ αντιστέκονται)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ααα… Μας κατηγορήσατε. Μόνο ο Αστυνόμος μπορεί να μας αθωώσει. (Μπαίνει η Βικτουάρ)
 ~ 50 ~

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ο κος Ματίς. (φεύγει η Βικτουάρ)

ΜΑΤΙΣ : Καλημέρα σας !! Τι νύχτα φίλοι μου !! Τι νύχτα !! Καλημέρα Περλέ.

ΠΕΡΛΕ : (Τον πιάνει από τους ώμους και τον σπρώχνει) Πως είστε καλά; Δεν πάτε στο δωμάτιο μου να με
περιμένετε; Έχουμε κάτι υποθέσεις ξέρετε και...

ΜΑΤΙΣ : Α, καλά…καλά. Κυρία Μπαγιατέ καλημέρα. Καλημέρα σας κα Περλέ. Ααα!! Τι έπαθε το μάτι σας;

Κα ΠΕΡΛΕ : Τίποτα... τίποτα... θα περάσει..

ΜΑΤΙΣ : Αν ξέρατε τι τράβηξα χθες από την ώρα που χωρίσαμε..
ΠΕΡΛΕ : (Τον σπρώχνει) Ναι, ναι... θα μας τα πείτε μετά.
ΜΑΤΙΣ : Περάσαμε με τις κόρες μου όλη την νύχτα στην φυλα..
ΠΕΡΛΕ : (Ζωηρά) Αρμονική. Στην Φιλαρμονική. Μην δίνετε σημασία κεκεδίζει.
ΜΑΤΙΣ : Τι κεκεδίζω; Δεν κεκεδίζω καθόλου.
ΠΕΡΛΕ : (Χαμένος, μόνος του) Και δεν βρέχει κιόλας, μια βροχή μας σώζει...
ΜΑΤΙΣ : (Ξαναγυρνώντας) Ευτυχώς που σήμερα το πρωί μας αναγνώρισαν και μας άφησαν ελεύθερους.
ΠΕΡΛΕ : (Τρέχει προς Ματίς) Γι αυτό πηγαίνετε στο δωμάτιο μου. Από εκεί,από εκεί
ΜΑΤΙΣ : Αρκετά όμως, αρκετά. Δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω στην Νορμανδία.
ΠΕΡΛΕ : (Συνεχίζοντας το σπρώξιμο) Ε, από δω, από δω...
ΜΑΤΙΣ : Ε, δεν φεύγω και αμέσως.
ΠΕΡΛΕ : Α! Τότε από κει, από κει. (Τον ξαναγυρίζει στην πόρτα του δωματίου του και τον βάζει σε άλλο
δωμάτιο)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Τι κολλιτσίδα !!
ΜΑΤΙΣ : (Ανοίγει την πόρτα και ξαναβγαίνει) Δεν μου λέτε κι εσείς πως ξεμπλέξατε χθες το βράδυ; (στον Περλέ
πονηρά)
ΠΕΡΛΕ : (Τρέχοντας σε αυτόν) Μια χαρά σας ευχαριστώ.
ΜΑΤΙΣ : Δηλαδή;
ΠΕΡΛΕ : Πηγαίνετε, πηγαίνετε (Τον σπρώχνει και τον κλείνει στο δωμάτιο)
Κα ΠΕΡΛΕ : Τι εννοούσε με το πως ξεμπλέξατε το βράδυ;
ΠΕΡΛΕ : Τίποτα είναι μια έκφραση της Νορμανδίας. Όταν λένε πως ξεμπλέξατε το βράδυ εννοούν πως
κοιμηθήκατε το βράδυ.
Κα ΠΕΡΛΕ : Αα! Αυτό μου διέφευγε.
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Ευτυχώς !!
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Λοιπόν, πάμε στην Αστυνομία (Ξαναπιάνονται από τα χέρια και την ώρα που γίνεται αυτή η φασαρία
μπαίνει η Βικτουάρ)
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Ο Διευθυντής του Τμήματος Ηθών.
ΟΛΟΙ : Ο Διευθυντής του Τμήματος Ηθών;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Πάνω στην ώρα.
 ~ 51 ~

ΠΕΡΛΕ : Αμάν ! Καήκαμε.!! (Γυρνάει την πλάτη του στον Μπουκαρόν)

ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Περάστε κύριε, περάστε.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ο κος Μπαγιατέ παρακαλώ; Ο κος Μπαγιατέ ;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εγώ είμαι.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Συγγνώμη κύριε, δεν σας αναγνώρισα αμέσως. Είναι βλέπετε σήμερα αυτή η συννεφιά και χθες
το βράδυ πάλι είσασταν, έτσι τόσο μουτζουρωμένος.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εγώ;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Όχι, τώρα που σας βλέπω βέβαια σας αναγνωρίζω.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ - Κα ΠΕΡΛΕ : Τι;
ΠΕΡΛΕ : (Χαμηλά στην Μαρσέλ) Τον αναγνωρίζει;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Με αναγνωρίζετε; Εμένα;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Και βέβαια, χθες δεν σας συνέλαβα μαζί με την κα Περλέ στο Ξενοδοχείο ο Παράδεισος;
Κα ΠΕΡΛΕ : Εμένα; Συλλάβατε εμένα;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Και μαζί με αυτήν κι εμένα;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Είστε η κα Περλέ , ε;
Κα ΠΕΡΛΕ : Μάλιστα η κυρία Περλέ.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Χίλια συγγνώμη κυρία μου που δεν σας αναγνώρισα αμέσως. Βλέπετε χθες φοράγατε αυτή την
δαντέλα που σας έκρυβε το πρόσωπο.
Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ; Μα τι λέει;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Αλλά τώρα που σας φέρνω στο μυαλό μου... ναι εσείς είσασταν.
ΟΛΟΙ : Τι;
Κα ΠΕΡΛΕ : Εγώ ήμουνα;
ΠΕΡΛΕ : (Ενθουσιασμένος στην Μαρσέλ) Την αναγνωρίζει. Ααα !! Πάμε πολύ καλά. Πολύ καλά.!!
ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Λοιπόν, κύριε Διευθυντά είναι αδύνατον να μας αναγνωρίσετε, για τον απλούστατο λόγο πως δεν μας
συλλάβατε ποτέ στο Ξενοδοχείο ο Παράδεισος.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ε, όχι και δεν σας συνέλαβα. Εγώ δεν σας ανέκρινα και μετά σας άφησα ελεύθερους με εγγύηση;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Όχι κύριε Διευθυντά, θα συλλάβατε κάποιους άσχετους που σας εξαπάτησαν, δίνοντάς σας τα
ονόματά μας.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Μα όχι σας λέω, εξάλλου τώρα πια δεν έχει καμιά σημασία.
Κα ΠΕΡΛΕ - ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Πως δεν έχει σημασία;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Αφού δεν έχει... έτσι κι αλλιώς η υπόθεση έκλεισε. Το μόνο που λυπάμαι είναι που ο Γραμματέας
μου, σας έστειλε αυτές τις κλήσεις μια και σήμερα το πρωί έμαθα περί ποίου ακριβώς πρόκειται....
Ο κος Μπαγιατέ δεν είστε; Ο γνωστός αρχιτέκτονας και ειδήμων του Υπουργείου οικισμού; Ο
ειδήμων του Οικισμού δεν είστε;

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Αυτός είμαι, αλλά αυτό είναι άσχετο.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Όχι, όχι, για μένα είναι σχετικό, διότι εγώ έχω ανάγκη από έναν ειδικό και δεν ήξερα που να
αποτανθώ... καθόσον ... ξέρετε ... έχω ένα σπιτάκι στην εξοχή., και έχω ένα μικρό πρόβλημα...
 ~ 52 ~

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : (Ανυπόμονα) Μα εδώ δεν πρόκειται για το σπιτάκι σας, εδώ πρόκειται για χθες το βράδυ.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Σας επαναλαμβάνω μη σας απασχολεί. Από την στιγμή που μάθαμε την θέση σας την
επαγγελματική και την οικονομική σας κατάσταση, η Αστυνομία δεν πρόκειται να σας
ξαναενοχλήσει ποτέ.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μα εδώ πρόκειται για τον κύριο και την κυρία (Δείχνει τον Περλέ και την Μαρσέλ)

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Τους χαιρετά αμφότερους) Κύριε... Κυρία μου... (Τον χαιρετούν χωρίς να γυρίσουν)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ναι αλλά τώρα οι σύζυγοι μας από δω πιστεύουν επειδή πήραν το γράμμα σας, πως χθες είμασταν
και οι δυο στο Ξενοδοχείο ο Παράδεισος, και αφού αυτό είναι ψέμα σας ζητώ να τους βεβαιώσετε
κατηγορηματικά ότι δεν μας αναγνωρίζετε.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Μα τόση ώρα αυτό κάνω.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ: Όχι με συγχωρείτε δεν κάνετε αυτό, λέτε ότι δυσκολεύεστε να θυμηθείτε τα πρόσωπά μας, αλλά
επιμένετε πως εμείς είμαστε αυτοί που συλλάβατε.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Μα ξέρετε μου είναι πολύ δύσκολο να ...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μα επιτέλους προσπαθήστε να μας θυμηθείτε... για κοιτάξτε μας καλύτερα.

Κα ΠΕΡΛΕ : Αν σας διαφεύγει το πρόσωπο της γυναίκας, τουλάχιστον θυμηθείτε το σουλούπι της, το ύψος της (Εν
τω μεταξύ ο Περλέ κρύβει την Μαρσέλ από τον Μπουκαρόν)

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ένα μόνο θυμάμαι καλά, πως η περί ου ο λόγος κυρία φορούσε ένα καφέ φόρεμα.

Κα ΠΕΡΛΕ : Να το, εγώ λοιπόν δεν έχω καφέ φόρεμα.

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Δυστυχώς όμως, όλα αυτά είναι πολύ γενικά για να είμαι σίγουρος.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ωραία λοιπόν κύριε, τότε να αρχίσετε τις ανακρίσεις.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ανακρίσεις;
ΠΕΡΛΕ : Τι επιμονή Θεέ μου...
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Δεν σας τελείωσα όμως για το σπιτάκι μου. Είναι ένα...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Καλά, αργότερα το σπιτάκι. Για χθες λέμε, υπήρξαν και άλλοι συλληφθέντες;

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Μια στιγμή έχω τον κατάλογο.

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Μπορώ να τον δω παρακαλώ (Ο Μπουκαρόν του τον δίνει και ο Μπαγιατέ τον διαβάζει) Ζαν
Μοσχάρ.... δεν τον ξέρω... Αντελαϊντ Ντασω... η επονομαζόμενη Ζαζού μπα... Μπαστιέν Μοριγιόν
................Ματίς και θυγατέρες...(Ο Μπουκαρόν κλείνει το μάτι του πονηρά όσο διαβάζει ο
Μπαγιατέ)
 ~ 53 ~

Κα ΠΕΡΛΕ : (Εντονα) Ματίς, ποιος Ματίς; Γιατί έχουμε εδώ ένα Ματίς.
ΠΕΡΛΕ : Φτου !!
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Εδώ;
Κα ΠΕΡΛΕ : Βεβαίως και έχει και θυγατέρες...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Και μόλις μας είπε ότι πέρασε μια νύχτα στην φυλα....
ΠΕΡΛΕ : Αρμονική... στην Φιλαρμονική.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Όχι... όχι εσύ είπες Αρμονική.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ε, αυτός είναι. !!
Κα ΠΕΡΛΕ : Για να δούμε λοιπόν τώρα.. Για να τον ρωτήσουμε... Ματίις....Ματίις..
ΜΑΤΙΣ : (Βγαίνει από το δωμάτιο) Με φωνάξατε;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Για έλα εδώ εσύ !!
ΜΑΤΙΣ : Ωχ ! Ο Αστυνόμος. Τι έγινε πάλι; (Πάει να φύγει και τον κρατούν)
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Κύριε Ματίς μόνο εσείς μπορείτε να μας σώσετε.
Κα ΠΕΡΛΕ : Πείτε μας την αλήθεια Ματίς, από τα χείλια σας κρεμόμαστε.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Κύριε Ματίς, προσπαθήστε να θυμηθείτε.
ΜΑΤΙΣ : Αχ, σας παρακαλώ, μην μου μιλάτε όλοι μαζί, δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα.

ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του, χαμένος) Αχ Παναγία μου, και δεν κεκεδίζει σήμερα...
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Δεν είσασταν χθες στο Ξενοδοχείο ο Παράδεισος;
ΜΑΤΙΣ : Βεβαίως και ήμουνα και όχι μόνο αυτό και με συνέλαβαν χωρίς λόγο και αιτία, θα την θυμάμαι αυτή
την νύχτα, θα την θυμάμαι...
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν μας αφορά τι θυμάστε. Για πέστε μας όμως, μήπως είδατε σε αυτό το ξενοδοχείο, εμένα και την
κα Περλέ;

ΜΑΤΙΣ : Εγώ; Όχι... δεν σας είδα.

Κα ΠΕΡΛΕ : (Στον Μπουκαρόν) Τ' ακούτε;.... Τ' ακούτε;;

ΜΑΤΙΣ : Όσο σκέφτομαι τις κορούλες μου που τις μάζεψαν στην κλούβα και περάσανε ολόκληρη την νύχτα
στην φυλακή...

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν μας αφορά τι σκεφτόσαστε, μας αφορά πως εμάς μπορεί να μην μας είδατε, αλλά άλλους θα
είδατε.

ΜΑΤΙΣ : Και βέβαια είδα..

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ - ΜΠΑΓΙΑΤΕ - Κα ΠΕΡΛΕ : (Εντονα) Ποιους... Ποιους... Ποιους;
ΜΑΤΙΣ : Να σας τους πω αμέσως. (Στον Περλέ γελώντας) Ακούς Περλέ, με ρωτάνε ποιους είδα λέει.

ΠΕΡΛΕ : (Με βεβιασμένο χαμόγελο) Ναι... Ναι ακούω.

 ~ 54 ~

ΜΑΤΙΣ : Θέλετε να μάθετε ποιους είδα; (Ο Περλέ του τραβάει το σακάκι) Καλέ τι μου τραβάτε το σακάκι;
(Στην κα Περλέ) Λοιπόν είδα... (Απότομα κεραυνός και χαλάζι στα παράθυρα) Τον... τον... και... και...
την... την... το... το...

Κα ΠΕΡΛΕ : Τώρα μου λέτε τι σας έπιασε;

ΠΕΡΛΕ : (Ανεβαίνει σε μα καρέκλα με τα χέρια στον ουρανό) Βρέχει... βρέχει... ευχαριστώ Θεέ μου... σε
ευχαριστώ.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Στον Ματίς) Ελάτε λοιπόν πέστε μας ποιους είδατε...
ΜΑΤΙΣ : No..δοχείο.... άδεισος... ε; Τον... τον... και... την... α!!
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Άντε λοιπόν πείτε το !!
ΠΕΡΛΕ : Παντοδύναμε Θεέ, τι καλός που είσαι. Ποτέ δεν κεκέδιζε τόσο πολύ.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Δεν θα βρούμε άκρη με δαύτονε...
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Τού έρχεται ιδέα) Θα βρούμε... υπάρχει τρόπος.!!
ΟΛΟΙ: Τι τρόπος;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Να κάνει μια γραπτή κατάθεση.
ΟΛΟΙ: Μα .. ναι... Βέβαια... αυτό είναι...
ΠΕΡΛΕ : Ξαναφτού !!!
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Στον Ματίς) Λοιπόν καθίστε εκεί και γράψτε μας ποιους είδατε. (Του ετοιμάζει πένα και χαρτί)
Ελάτε .. εδώ παρακαλώ.
ΜΑΤΙΣ : Ε;Α... ναι...
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του ) Τώρα θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ - ΜΠΑΓΙΑΤΕ Κα ΠΕΡΛΕ : (Κάνοντας νοήματα στον Ματίς) Γράψτε λοιπόν...Γράψτε ποιους είδατε...

ΠΕΡΛΕ : Αμάν καήκαμε !!! (Μπαίνει από την είσοδο ο Μαξίμ κρατώντας καπέλο)

ΜΑΞΙΜ : Πολύ κόσμο βλέπω... Ααα!! Ο χθεσινός. (κρύβει το πρόσωπο του με το καπέλο) Αν με αναγνωρίσει
θα τα πει όλα στο θείο. (Βλέπει την πετσέτα του Περλέ που είναι μουτζουρωμένη από πρίν και την βάζει στο
κεφάλι του και μετά βάζει από πάνω το καπέλο. Προσπαθεί να το σκάσει από το παράθυρο)

ΜΑΤΙΣ : (Δείχνοντας τον Μαξίμ στον Μπαγιατέ και την Κα Περλέ) Να... να., να... ε...ε...εκ...εκεί... εκεί..
ΠΕΡΛΕ : (Βλέπει τον Μαξίμ, ταράζεται και αρχίζει να φωνάζει) Ενας κλέφτης... κλέφτης !!!
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Πηγαίνοντας προς το παράθυρο μαζί με τον Μπαγιατέ) Μην ανησυχείτε. Εγώ είμαι εδώ.(Πιάνει
από το ένα χέρι και το άλλο ο Μπαγιατέ. Προσπαθούν να του βγάλουν την πετσέτα από το κεφάλι.)

ΜΑΞΙΜ: (Αντιστέκεται) Αφήστε με... Αφήστε με...

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ - ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Βγάλτη... Γρήγορα... ξεσκεπάσου... (Του βγάζουν την πετσέτα) Ααα!! Ο Μαξίμ !!
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Αυτός είναι!!! Ο μουτζουρωμένος!!!
ΟΛΟΙ : Τι;; Ο Μαξίμ;;
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εσύ βρε αναθεματισμένε... εσύ ήσουνα;
 ~ 55 ~

ΜΑΞΙΜ : Τι εγώ; Μα τι πάθατε;

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Εσείς δεν είσασταν χθες την νύχτα στο ξενοδοχείον ο Παράδεισος;
ΜΑΞΙΜ : Ναι...
ΟΛΟΙ : Αυτός είναι!!
ΠΕΡΛΕ : (Στον Μπουκαρόν) Τον ακούσατε. Ομολόγησε.
ΜΑΤΙΣ : Ναι., ναι... όντ... οντ... οντ... όντως... αλ...αλλά... αλλά...
ΠΕΡΛΕ : Εσείς να μην μιλάτε...
Κα ΠΕΡΛΕ : Και με ποιαν είσαστε; Διότι δεν θα τολμήσετε να πείτε ότι είσασταν μαζί μου.

ΜΑΞΙΜ : Μαζί σας; Ε, όχι βέβαια...

ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Ε, τότε με ποιαν;
ΜΑΞΙΜ : Εδώ που φτάσαμε... λοιπόν... ήμουνα με την Βικτουάρ.
ΟΛΟΙ: Την Βικτουάρ !!
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Την Βικτουάρ... που είναι η Βικτουάρ... που είναι η Βικτουάρ ;;
Κα ΠΕΡΛΕ : Στο δωμάτιο της, πήγε για να ντυθεί. Περιμένετε να την φωνάξω. Βικτουάρ... Βικτουάρ.!!

ΜΑΤΙΣ : Μα... μα... αυ.. αυτή...αυτή., δε., δεν., δεν..

ΠΕΡΛΕ : (Τον πατάει γερά) Δεν... δεν. Βούλωστο επιτέλους και άσε μας ήσυχους !!

ΜΑΤΙΣ : (Πονώντας και κουτσαίνοντας) Ααα!! Κα., κα.. λα., καλά. (πάει να συνεχίσει το γράψιμο της κατάθεσής
του)

ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Ελάτε λοιπόν δεσποινίς...

ΦΩΝΗ ΒΙΚΤΟΥΑΡ: Μια στιγμή κύριε έρχομαι. (κάνει είσοδο η Βικτουάρ φορώντας το καφέ φουστάνι της Μαρσέλ)
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ: Αααα….Το καφέ φουστάνι.
Κα ΠΕΡΛΕ : Τι φουστάνι είναι αυτό;
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Κάνοντας μια στροφή) Σας αρέσει; Μου το χάρισαν και το δοκίμαζα.
ΠΕΡΛΕ : (Στην Βικτουάρ) Αρκετά. Δεν θέλουμε άλλες λεπτομέρειες.
ΜΠΑΓΙΑΤΕ : Εσείς... Εσείς είσασταν χθες το βράδυ στο ξενοδοχείο ο Παράδεισος;
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Τρομαγμένη) Πως το μάθετε κύριε;
Κα ΠΕΡΛΕ : Και έχετε και το θράσος να χρησιμοποιείτε το δικό μου όνομα;
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : Εγώ;
ΠΕΡΛΕ : Ναι εσείς και δεν θέλω αντιρρήσεις. Πηγαίνετε δεσποινίς σας απολύω.!! (Την σπρώχνει στην πόρτα)
ΚαΠΕΡΛΕ : Μα Περλέ...
ΠΕΡΛΕ : (Σπρώχνοντας την Βικτουάρ) Εσύ να μην ανακατεύεσαι. Λοιπόν τ' ακούσατε; Σας απέλυσα. Δρόμο!!
ΒΙΚΤΟΥΑΡ : (Φεύγει κλαίγοντας) Μάλιστα κύριε φεύγω.
ΠΕΡΛΕ : Ε, άμα πια !!
ΜΑΤΙΣ : (Με την γραπτή κατάθεση στον Μπουκαρόν) Να να και... και... η..η..η., κα,.κατά... κατά... κατά...
ΠΕΡΛΕ : (Εντονα) Ποια κατά... κατά., τι να την κάνουμε τώρα την κατά... Τώρα τα μάθαμε όλα μας είναι τελείως
άχρηστη. (Ο Περλέ την σχίζει)
 ~ 56 ~

ΜΑΤΙΣ : Ααα !!
ΠΕΡΛΕ : (Κοιτώντας το ρολόι του) Δεν πηγαίνετε σιγά σιγά... μην φτιάξει και ο καιρός... Πηγαίνετε... δεν θα
προλάβετε το τρένο... όπου να' ναι φεύγει. Γρήγορα στην Νορμανδία.!!

ΜΑΤΙΣ : Μα..μα..βρε...βρε...βρε...βρέχει...

ΠΕΡΛΕ : Εδώ βρέχει, στην Νορμανδία όμως δεν βρέχει. Πάρτε και την Βικτουάρ χάρισμα σας και πηγαίνετε στην
Νορμανδία.
ΟΛΟΙ : Στην Νορμανδία... Στην Νορμανδία (Ο Ματίς βγαίνει ακολουθούμενος από όλους)

ΠΕΡΛΕ : Ουφ.!!
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : (Στον Μαξίμ) Και τώρα νεαρέ μου αφού η υπόθεση θεωρείται λήξασα, θα μου επιτρέψετε να σας
επιστρέψω τα 5.000 φράγκα. Σας ανήκουν.
ΜΑΞΙΜ : Εμένα;
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Πάνε τα φράγκα μου !!
ΜΑΞΙΜ : Γιατί μου ανήκουν;
ΜΠΟΥΚΑΡΟΝ : Μα, εσείς δεν είσασταν στο ξενοδοχείο;
ΜΑΞΙΜ : Μπα, δίνουνε και πριμ.!!
ΠΕΡΛΕ : (Μόνος του) Δηλαδή και κερατάς και δαρμένος.
ΜΑΞΙΜ : Τι ξενοδοχείο. Θα ξαναπάω !!
Κα ΠΕΡΛΕ: Τι ξενοδοχείο. Θα θελα να πάω !!
ΠΕΡΛΕ : Τι ξενοδοχείο…εγω;… θα ξαναπάω;;

ΤΕΛΟΣ
~ 57 ~
~ 58 ~
~ 59 ~
~ 60 ~
~ 61 ~