ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ
Ο ΜΑΘΗΤΗΣ
ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ & Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Y
πάρχει μια τάση μεταξύ των σπουδαστών του εσωτερισμού, ιδιαίτερα εκείνων που
ανήκουν στις παλιότερες Ιχθυακές ομάδες, να θεωρούν κάθε ενδιαφέρον για τις
ενέργειες που δημιουργούν τα παγκόσμια γεγονότα ή αφορούν τη διακυβέρνηση και
την πολιτική, σαν ανταγωνιστικό προς την εσωτερική και πνευματική προσπάθεια. Ο νεότερος
όμως εσωτερισμός που θα υποστηριχθεί από τις πιο σύγχρονες ομάδες και τους περισσότερο
νοητικούς τύπους, βλέπει όλα τα γεγονότα και τα παγκόσμια κινήματα και τις εθνικές
διακυβερνήσεις καθώς κι όλα τα πολιτικά περιστατικά σαν εκφράσεις των ενεργειών που
βρίσκονται στον εσώτερο κόσμο της εσωτερικής έρευνας· συνεπώς δε βλέπουν κανένα βάσιμο
λόγο για ν’ αποκλείσουν μια τόσο σημαντική όψη των ανθρώπινων υποθέσεων απ’ το λογισμό και
τη σκέψη τους και από εκείνες τις νέες αλήθειες και τεχνικές που η ανακάλυψή τους μπορεί να
φέρει τη νέα εποχή των ορθών ανθρώπινων σχέσεων.
Ρωτούν: Γιατί να παραλείψουμε την πολιτική έρευνα απ’ το πνευματικό πρόγραμμα;
Φρονούν ότι η έρευνα αυτή έχει ίση αν όχι μεγαλύτερη σπουδαιότητα από τη δραστηριότητα των
εκκλησιών· οι κυβερνήσεις καθορίζουν τους λαούς και βοηθούν στη δημιουργία κάθε σύγχρονου
πολιτισμού, επιβάλλοντας στις μάζες των ανθρώπων ορισμένες αναγκαίες γραμμές σκέψης. Οι
εκκλησίες και οι άνθρωποι παντού οφείλουν να μάθουν ότι δεν υπάρχει τίποτα σ’ ολόκληρο τον
κόσμο των φαινομένων, των δυνάμεων και των ενεργειών που να μην μπορεί να περιέλθει υπό
τον έλεγχο εκείνου που είναι πνευματικό. Καθετί που υπάρχει, είναι στην πραγματικότητα
πνεύμα σ’ εκδήλωση. Οι μάζες σήμερα ενδιαφέρονται για την πολιτική κι αυτό θεωρείται απ’
τους Διδασκάλους σαν ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος. Όταν οι πνευματικά προσανατολισμένοι
άνθρωποι του κόσμου περιλάβουν στο πεδίο της εσωτερικής τους έρευνας αυτή τη σχετικά νέα
περιοχή της ανθρώπινης σκέψης και τη διεθνή της δραστηριότητα, θα επιτελεστεί πολύ μεγάλη
πρόοδος.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΕΛ.75

2
ΒΑΣΙΚΟΙ ΤΟΝΟΙ

Στη διακήρυξη της αλήθειας έγκειται η ασφάλεια όλων των ανθρώπων.

O υλικός σας στόχος είναι η ήττα όλων όσων παραβιάζουν την ανθρώπινη ελεύθερη
βούληση και κρατούν την ανθρωπότητα σε άγνοια· ισχύει εξίσου για οποιοδήποτε
εδραιωμένο σύστημα … το οποίο επιβάλλει τις αντιλήψεις του και τη θέλησή του στους
οπαδούς του. Σήμερα ο ολοκληρωτισμός είναι η βάση του κακού· βρίσκεται σε όλα τα
συστήματα διακυβέρνησης και εκπαίδευσης· βρίσκεται στο σπίτι και στην κοινότητα.

Τη στιγμή που εκείνοι οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τη χωριστικότητα και τον υλισμό, τον
ολοκληρωτισμό ή οποιοδήποτε επιβαλλόμενο καθεστώς (κι επομένως μια κακή ενότητα)
κι εκείνοι οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την ελευθερία της ανθρώπινης ψυχής, τα
δικαιώματα του ατόμου, την αδελφότητα και τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, βρεθούν σε
ίση δύναμη, θέση κι επιρροή, τότε οι θύρες της Ιεραρχίας (μιλώντας συμβολικά) θ’
ανοίξουν κι ο Χριστός και οι μαθητές Του θα έρθουν.

Ο Χριστός και η πνευματική Ιεραρχία ποτέ – άσχετα πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη ή
σπουδαία τα ελατήρια – δεν παραβιάζουν το θείο δικαίωμα των ανθρώπων να παίρνουν
οι ίδιοι τις αποφάσεις τους, να ασκούν τη δική τους ελεύθερη βούληση και να κατακτούν
την ελευθερία μαχόμενοι για την ελευθερία – ατομικά, εθνικά και διεθνώς.

Οι μάζες σήμερα ενδιαφέρονται για την πολιτική κι αυτό θεωρείται απ’ τους Διδασκάλους
σαν ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος. Όταν οι πνευματικά προσανατολισμένοι άνθρωποι
του κόσμου περιλάβουν στο πεδίο της εσωτερικής τους έρευνας αυτή τη σχετικά νέα
περιοχή της ανθρώπινης σκέψης και τη διεθνή της δραστηριότητα, θα επιτελεστεί πολύ
μεγάλη πρόοδος.

Η ελευθερία του ανθρώπινου πνεύματος, η ελευθερία της σκέψης, της διακυβέρνησης και
της λατρείας σαν έμφυτη, ανθρώπινη, ενστικτώδης ανθρώπινη επιθυμία μπορεί να
υπαγορεύσει υπό την επίδραση της εξελικτικής διαδικασίας την ελευθερία να αποφασίζει
τις απαιτούμενες μορφές διακυβέρνησης ή θρησκείας – αυτά είναι τα νόμιμα προνόμια
του ανθρώπινου γένους. Κάθε ομάδα ανθρώπων ή κάθε μορφή διακυβέρνησης που
αποτυγχάνει ν’ αναγνωρίσει το ενδόμυχο αυτό δικαίωμα κινείται αντίθετα προς την αρχή
που διέπει τη Μεγάλη Λευκή Στοά.

Η ύπαρξη κλειστού νου σε εθνική κλίμακα είναι επικίνδυνη στο έπακρον, όπως ακριβώς το
άτομο βρίσκεται σε επικίνδυνη “νοητική κατάσταση” όταν κλείνεται από την παγκόσμια
επαφή, τα παγκόσμια νέα και την παγκόσμια κατανόηση κι όταν αρνείται να δεχθεί νέες
ιδέες και νέους τρόπους συμπεριφοράς.

Βασικός στόχος είναι η ελευθερία και η απελευθέρωση του ανθρώπινου γένους, αλλά οι
πνευματικοί εργάτες παρεμποδίζονται από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι πρέπει να
επιλέξουν και να αποφασίσουν ελεύθερα για να ελευθερωθούν· μπορούν να
ελευθερωθούν μόνο όταν – σαν άτομα κι αργότερα σαν ομάδες – ελευθερωθούν απ’ τον
εκφρασμένο έλεγχο σκέψης των ισχυρών κυρίαρχων ομάδων κι απ’ τους φόβους που
αυτές οι ομάδες σκόπιμα προκαλούν. Η ελευθερία δεν μπορεί ποτέ να αποδοθεί με
ολοκληρωτικές μεθόδους.

3
Σας καλώ να αναγνωρίσετε ότι η καλή θέληση είναι μια δυναμική ενέργεια που μπορεί να
επιφέρει παγκόσμιες αλλαγές θεμελιώδους είδους κι ότι ο τρόπος έκφρασής της είναι
μέσα από τη δραστηριότητα του άνδρα και της γυναίκας ατομικά και μέσα από τη μαζική
τους πρόθεση. Η μαζική δύναμη της καλής θέλησης, το δυναμικό αποτέλεσμα μιας
νοήμονος και ενεργού κατανόησης και η δυναμικότητα μιας εκπαιδευμένης και ζωντανής
κοινής γνώμης η οποία επιθυμεί το μέγιστο καλό για το μέγιστο αριθμό, βρίσκονται πάνω
από κάθε πίστη. Η δυναμική αυτή ισχύς δεν είχε ποτέ χρησιμοποιηθεί. Σήμερα μπορεί να
σώσει τον κόσμο.

Το όραμα θα εμφανισθεί σαν γεγονός πάνω στη Γη όταν τα άτομα υποτάξουν εθελοντικά
τα προσωπικά τους συμφέροντα στο καλό της ομάδας· όταν η ομάδα ή οι ομάδες
συγχωνεύσουν τα συμφέροντά τους με το εθνικό καλό, όταν τα έθνη εγκαταλείψουν τους
ιδιοτελείς σκοπούς και στόχους τους για το διεθνές καλό κι όταν η διεθνής αυτή ορθή
σχέση βασισθεί στο συνολικό καλό της ίδιας της ανθρωπότητας. Έτσι το άτομο μπορεί να
παίξει το ρόλο του μέσα σε ένα μεγαλύτερο σύνολο και η βοήθειά του είναι αναγκαία κι
έτσι εξαλείφεται η αίσθηση της ατομικής του μηδαμινότητας.

Η έλευση του Βασιλείου του Θεού, η προετοιμασία για τον ερχομό του Χριστού και η
σωτηρία του ανθρώπινου γένους απαιτούν θάρρος, οργάνωση, επιχειρηματικό δαιμόνιο,
ψυχολογία κι επιμονή· χρειάζεται εκπαιδευμένους εργάτες και πολύ χρήμα· απαιτεί
προσεκτικά εκτιμημένα προγράμματα που διαθέτουν μακρόπνοο όραμα συν λογικές
σύγχρονες διαδικασίες. Σ’ αυτό καλούνται σήμερα όλοι όσοι έχουν αληθινό όραμα και
αγάπη για την ανθρωπότητα· σημαίνει τη διάδοση μιας νοήμονος καλλιεργημένης καλής
θέλησης και την ενδυνάμωση εκείνων των συνθηκών, στάσεων και απόψεων που θα
επιφέρουν αναπόφευκτα ορθές ανθρώπινες σχέσεις.

Η αληθινή ομοφωνία είναι ελεύθερη απόφαση σε ανταπόκριση στην παρουσίαση της
αλήθειας που βρίσκεται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στην επιτευχθείσα πραγματικότητα.
Συνεπώς, στη διακήρυξη της αλήθειας έγκειται η ασφάλεια όλων των ανθρώπων.

O κύριος αντικειμενικός σκοπός και το άμεσο έργο του Χριστού είναι να φέρει ένα τέλος
στη χωριστικότητα που υπάρχει μεταξύ ανθρώπου με άνθρωπο, οικογένειας με
οικογένεια, κοινότητας με κοινότητα και έθνους με έθνος.

Κακό είναι καθετί που οδηγεί τον άνθρωπο βαθύτερα στον υλισμό, που παραλείπει τις
ανώτερες αξίες της ζωής, που επιδοκιμάζει την ιδιοτέλεια, θέτει φραγμούς στην εδραίωση
ορθών ανθρώπινων σχέσεων και τρέφει το πνεύμα της χωριστικότητας, του φόβου και της
εκδίκησης.

Είναι λοιπόν αναγκαίο να μιλάτε με ευθύτητα, να υποδεικνύετε τους εγγενείς κινδύνους της
τωρινής κατάστασης, να παρουσιάζετε την εκπληκτική της ευκαιρία να επέλθουν οι αναγκαίες
αλλαγές και να τονίζετε τις γραμμές διαχωρισμού ανάμεσα στους σωστούς και τους
λανθασμένους τρόπους ζωής, ανάμεσα στο όραμα της νέας παγκόσμιας τάξης και τα
οπισθοδρομικά σχέδια της λεγόμενης “νέας τάξης” με την οποία οι ολοκληρωτικές δυνάμεις
ζητούν να συγχύσουν την ανθρωπότητα.
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛ.211

4
Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ
ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Στο μεταξύ τι είναι αυτό που πρέπει να κάνετε, αδελφοί μου, στην ενδιάμεση περίοδο; Ποιο
είναι το έργο σας κι ο στόχος σας; Ας τονίσω ένα ή δύο σημεία:
O υλικός στόχος που πρέπει να έχουν διαρκώς στο νου και στην καρδιά όλοι όσοι αγαπούν
τους συνανθρώπους τους και υπηρετούν την Ιεραρχία, είναι η ήττα του ολοκληρωτισμού. Δε λέω
η ήττα του Κομμουνισμού, (γράφτηκε το 1949) αλλά η ήττα της κακής εκείνης διαδικασίας που
συνεπάγεται την επιβολή ιδεών και η οποία μπορεί να είναι η μέθοδος των δημοκρατικών εθνών
και των εκκλησιών παντού, όπως ακριβώς είναι η μέθοδος της Ε.Σ.Σ.Δ. Αυτό το ονομάζουμε
ολοκληρωτισμό. Θα σας ζητούσα να έχετε καθαρά στο νου σας αυτή τη διάκριση.
O υλικός σας στόχος είναι η ήττα όλων όσων παραβιάζουν την ανθρώπινη ελεύθερη
βούληση και κρατούν την ανθρωπότητα σε άγνοια· ισχύει εξίσου για οποιοδήποτε εδραιωμένο
σύστημα – Καθολικό ή Προτεσταντικό – το οποίο επιβάλλει τις αντιλήψεις του και τη θέλησή
του στους οπαδούς του. Σήμερα ο ολοκληρωτισμός είναι η βάση του κακού· βρίσκεται σε όλα
τα συστήματα διακυβέρνησης και εκπαίδευσης· βρίσκεται στο σπίτι και στην κοινότητα. Δεν
αναφέρομαι εδώ στους νόμους που καθιστούν τις ομαδικές σχέσεις υγιείς, εφικτές και σωστές·
τέτοιοι νόμοι είναι ουσιαστικοί για την κοινότητα και τη διεθνή ευημερία και δεν έχουν
ολοκληρωτική φύση. Αναφέρομαι στην επιβολή της θέλησης των λίγων πάνω στο σύνολο της
μάζας των ανθρώπων. Η ήττα της ανεπιθύμητης αυτής τάσης παντού είναι ο συγκεκριμένος
υλικός σας στόχος.
O πνευματικός σας στόχος είναι η εδραίωση του Βασιλείου του Θεού. Ένα από τα πρώτα
βήματα σ’ αυτόν είναι να προετοιμάσετε το νου των ανθρώπων να αποδεχθούν το γεγονός ότι η
επανεμφάνιση του Χριστού επίκειται. Πρέπει να πείτε στους ανθρώπους παντού ότι οι
Διδάσκαλοι και οι όμιλοι των μαθητών Τους εργάζονται δραστήρια για να φέρουν τάξη από το
χάος. Πρέπει να τους πείτε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ένα Σχέδιο κι ότι τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει την
εκτέλεση αυτού του Σχεδίου. Πρέπει να τους πείτε ότι η Ιεραρχία στέκει κι ότι στάθηκε για
χιλιάδες χρόνια και είναι η έκφραση της συσσωρευμένης σοφίας των αιώνων. Πρέπει να τους
πείτε πάνω απ’ όλα ότι ο Θεός είναι αγάπη, ότι η Ιεραρχία είναι αγάπη κι ότι ο Χριστός έρχεται
επειδή αγαπά την ανθρωπότητα.
Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να δώσετε αυτή την εποχή. Και μ’ αυτή την ευθύνη σας
αφήνω. Εργασθείτε, αδελφοί μου.

Θα εφιστούσα την αμέριστη προσοχή σας σ’ ένα πολύ σημαντικό θέμα. Τη στιγμή που θα
προσεγγισθεί ένα σημείο ισορροπίας, τη στιγμή που εκείνοι οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τη
χωριστικότητα και τον υλισμό, τον ολοκληρωτισμό ή οποιοδήποτε επιβαλλόμενο καθεστώς (κι
επομένως μια κακή ενότητα) κι εκείνοι οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την ελευθερία της
ανθρώπινης ψυχής, τα δικαιώματα του ατόμου, την αδελφότητα και τις ορθές ανθρώπινες
σχέσεις, βρεθούν σε ίση δύναμη, θέση κι επιρροή, τότε οι θύρες της Ιεραρχίας (μιλώντας
συμβολικά) θ’ ανοίξουν κι ο Χριστός και οι μαθητές Του θα έρθουν. Αυτή η ισορροπία πρέπει
να προσεγγίσει ένα σημείο πάνω στα νοητικά πεδία· πρέπει να προσεγγισθεί από εκείνους
που μπορούν να σκεφθούν, που μπορούν να επηρεάσουν και στα χέρια των οποίων βρίσκεται
η ευθύνη γι’ αυτά που γνωρίζουν και πιστεύουν οι μάζες κάτω απ’ το νοητικό επίπεδο. Oι
ανεκπαίδευτοι εργάτες, οι αναρίθμητοι άνθρωποι που δε σκέφτονται ποτέ, οι οποίοι είναι νέοι
στην εμπειρία της ενσάρκωσης και τα πλήθη που αποφεύγουν να σκέφτονται αν και μπορούν,
βρίσκονται στα χέρια αυτών των δύο απέραντων και κυρίαρχων ομάδων: τα ολοκληρωτικά
καθεστώτα και τις δημοκρατίες.
5
Σήμερα οι συνέπειες της επίτευξης ενός σημείου ισορροπίας είναι πολύ κοντά. Το
οργανωμένο κακό δεν είναι στην εξουσία· το οργανωμένο καλό είναι ακόμη εντελώς
αναποτελεσματικό, κυρίως λόγω της αποτυχίας των θρησκειών του κόσμου να δώσουν μια
αληθινή εικόνα της αποστολής του Χριστού· επομένως έχουμε τώρα τον αγώνα για έλεγχο. Αν οι
δυνάμεις του κακού συν τις ομάδες των ανθρώπων που ζητούν να ελέγξουν το ανθρώπινο πνεύμα
(αδιάφορο σε ποια χώρα βρίσκονται και μπορούν να βρεθούν σε κάθε χώρα χωρίς εξαίρεση)
επικρατήσουν, θα ανοίξουν οι θύρες του κακού και η ζωή του ανθρώπου θα χάσει το νόημά της·
ο θάνατος θα εγκατασταθεί πάνω στον πλανήτη μας – θάνατος τόσο πνευματικός όσο και
νοητικός. Αν επικρατήσουν οι δυνάμεις του καλού, το έργο του νέου ομίλου υπηρετών του
κόσμου και οι δραστηριότητες των ανθρώπων καλής θέλησης παντού, οι θύρες της πνευματικής
Ιεραρχίας θα ανοίξουν και – για να χρησιμοποιήσω μια Βιβλική φράση – θα εξέλθουν οι Στρατιές
του Κυρίου. O Χριστός Θα Έρθει.

Νωρίτερα σ’ αυτή την οδηγία χρησιμοποίησα τα λόγια: “Ένας ενωμένος παγκόσμιος όμιλος
δοσμένος σε ομόφωνο και ταυτόχρονο διαλογισμό… για τη δικαιοδοσία του Χριστού”. Εφιστώ
ιδιαίτερα την προσοχή σας στην τελευταία αυτή φράση που εισάγει μια νέα έννοια στο
προπαρασκευαστικό έργο που πρέπει να γίνει από το Νέο Όμιλο Υπηρετών του Κόσμου. Το έργο
είναι, μέσω διαλογισμού, η εδραίωση της γνώσης και λειτουργίας εκείνων των νόμων και αρχών
που θα ελέγξουν την επερχόμενη εποχή, το νέο πολιτισμό και τη μελλοντική παγκόσμια
κουλτούρα. Ωσότου τεθούν τουλάχιστον τα θεμέλια της επερχόμενης “δικαιοδοσίας”, ο Χριστός
δεν μπορεί να επανεμφανισθεί· αν ερχόταν δίχως την αναγκαία αυτή προετοιμασία, θα χανόταν
πολύς χρόνος, προσπάθεια και πνευματική ενέργεια. Πρέπει λοιπόν να δεχτούμε (αν οι
προϋποθέσεις αυτές είναι αποδεκτές) ότι πρέπει να οργανωθεί – στο εγγύς μέλλον – ένας
όμιλος ανδρών και γυναικών σε κάθε χώρα ο οποίος, κάτω από κατάλληλη και σωστή
οργάνωση, “ταυτόχρονα και ομόφωνα” θα διαλογισθεί τα θεσμικά εκείνα μέτρα και τους
βασικούς νόμους πάνω στους οποίους θα θεμελιωθεί η εξουσία του Χριστού και που είναι
ουσιαστικά οι νόμοι του Βασιλείου του Θεού, του πέμπτου βασιλείου στην εξελικτική και
φυσική διαδικασία της πλανητικής ανέλιξης.
Τόσα πολλά αναφέρθηκαν για τους νόμους αυτούς, από τη μυστικιστική κι αυστηρά
Χριστιανική σκοπιά, ώστε οι όροι που χρησιμοποιήθηκαν να είναι ουσιαστικά άνευ νοήματος· το
όλο θέμα απαιτεί αναζωογόνηση· χρειάζεται να προικιστεί με μια νέα και φρέσκια παρουσίαση
και μια νέα ορολογία, καταλληλότερη για την αυξανόμενη νοητική σύλληψη του επιστημονικού
και σύγχρονου νου. Υπήρξε ατέλειωτη φλυαρία για την Αδελφότητα και την εδραίωση της αρχής
ότι όλοι είμαστε τέκνα του Θεού κι αυτό συνέβαλε ελάχιστα στην αλλαγή της προσέγγισης των
ανθρώπων μεταξύ τους και στα κοινά ανθρώπινα προβλήματα.
O Νέος Όμιλος Υπηρετών του Κόσμου θα μιλήσει με άλλους όρους και η έμφασή του θα είναι
πάνω:
1. Στο Νόμο των Ορθών Ανθρώπινων Σχέσεων.
2. Στην Αρχή της Καλής Θέλησης.
3. Στο Νόμο της Ομαδικής Προσπάθειας.
4. Στην Αρχή της Ομοφωνίας.
5. Στο Νόμο της Πνευματικής Προσέγγισης.
6. Στην Αρχή της Ουσιαστικής Θειότητας.

Αν μελετήσετε τα πολλά βιβλία που έγραψα, θα ανακαλύψετε ότι ασχολούνται βασικά με
τους νόμους που διέπουν την ικανότητα να γίνεται ομαδικό έργο – που είναι το έργο στο οποίο η
Ιεραρχία είναι αιωνίως δεσμευμένη. Σας έδωσα τους Κανόνες για Μαθητές στην Πραγματεία επί
της Λευκής Μαγείας, τους Κανόνες για Ζηλωτές στη Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή, τους Κανόνες
6
για Μαθητές και Μυημένους στην Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V. Σε άλλους τόμους
θα βρείτε τους Κανόνες για Ομαδική Εργασία· όλοι αυτοί οι κανόνες είναι ουσιαστικά τρόποι
επαφής οι οποίοι όταν επιβληθούν, εντυπωθούν και τηρηθούν απ’ το ζηλωτή, θα του επιτρέψουν
να φτάσει σε μια κατανόηση του πνευματικού νόμου και της φύσης του Βασιλείου του Θεού.
Όλοι αυτοί είναι προπαρασκευαστικοί για την εδραίωση της νέας χάριτος πάνω στη Γη.
Θα ήθελα ακόμη να επιστήσω την προσοχή σας στις λέξεις “ομόφωνος και ταυτόχρονος”
διαλογισμός· δεν επελέγησαν τυχαία. Μια κατάσταση που είναι ομόφωνη, δεν είναι εκείνη που –
από πνευματική σκοπιά – επιβάλλεται. Έχει τη φύση μιας αυθόρμητης αμοιβαίας αντίδρασης –
μιας αντίδρασης που εφελκύεται από την άμεση ανταπόκριση της ψυχής που είναι σε επαφή με
την προσωπικότητά της, σε κάποια πνευματική αλήθεια ή ενόραση κι απ’ αυτή δεν υπάρχει καμιά
διαφυγή του κατώτερου νου. Η έννοια της ομοφωνίας που παρουσιάσθηκε απ’ τη Σοβιετική
Ρωσία είναι τελείως αντίθετη με την αλήθεια. Η άποψή τους είναι ότι η έννοια, η ιδέα, η
απόφαση και η ερμηνεία μιας ομάδας ισχυρών ανθρώπων εγκαθιδρύει την αλήθεια και στην
αλήθεια αυτή οι πειθήνιες μάζες προσφέρουν πρόθυμη υποταγή. Αυτή είναι βασική παρανόηση
και σ’ αυτή κανένα μέλος του Νέου Oμίλου Υπηρετών του Κόσμου δε θα δηλώσει πίστη· θα
πολεμήσουν αυτή τη φυλάκιση της ανθρώπινης ψυχής μέχρι την τελευταία τους πνοή. Η αληθινή
ομοφωνία είναι ελεύθερη απόφαση σε ανταπόκριση στην παρουσίαση της αλήθειας που
βρίσκεται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στην επιτευχθείσα πραγματικότητα. Συνεπώς, στη
διακήρυξη της αλήθειας έγκειται η ασφάλεια όλων των ανθρώπων. Αυτή περιλαμβάνει κατ’
ανάγκη μια βαθιά πνευματική παρουσίαση των ουσιωδών γεγονότων. Η αρχή του ταυτόχρονου
συνδέεται μαζί της, γιατί μια αμοιβαία αναγνώριση της ταυτόσημης προσέγγισης στην αλήθεια
καθιστά αναπόφευκτη μια από κοινού δραστηριότητα.
Το όλο σημείο, αδελφέ μου, είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις το έναυσμα της
δραστηριότητας βρίσκεται στο άτομο και δεν υφίσταται καμιά επιβαλλόμενη αυθεντία. Η
μοναδική αυθεντία που αναγνωρίζεται είναι η αλήθεια καθώς προβάλλει στην ανθρώπινη
συνείδηση σε κάθε παγκόσμιο ή ιστορικό κύκλο. Σήμερα αναγνωρίζεται περισσότερη αλήθεια
(και παρεμπιπτόντως αποκρούεται) από κάθε άλλη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας.Oι άνθρωποι
πέτυχαν το σημείο εξέλιξης όπου είναι σε θέση να γνωρίζουν την αλήθεια αν και όταν
παρουσιάζεται, επειδή ο συγκεκριμένος ανθρώπινος νους είναι πλέον εντονότερα
ανταποκριτικός στην αφηρημένη αλήθεια και συνεπώς στην επόμενη εξελικτική παρουσίαση.
Αυτό είναι που οι Ολοκληρωτικές Δυνάμεις, οι ασυνείδητοι (και το εννοώ αυτό, αδελφέ μου)
πράκτορες της Μαύρης Στοάς, μάχονται· δε θα νικήσουν· μακροπρόθεσμα δεν μπορούν, γιατί το
ανθρώπινο πνεύμα είναι αιώνια ισχυρό και υγιές.
Θα ήθελα να εξετάσετε με προσοχή αυτές τις προτάσεις κι έτσι να προετοιμασθείτε για μια
αποσαφήνιση των πνευματικών νόμων και αρχών, σαν θέματα διαλογισμού. Σας παρουσιάζω
εδώ έξι βασικά θέματα ομαδικού διαλογισμού· αυτή είναι ουσιαστικά η επόμενη από μέρους σας
εξέταση, αν ο “ομόφωνος και ταυτόχρονος” διαλογισμός που μπορεί να είναι άμεσα
αποτελεσματικός, οργανωθεί και αναπτυχθεί.
ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΕΛ.264

…Πολλές κυβερνήσεις σήμερα έχουν ολοκληρωτική φύση είτε φανερά είτε έμμεσα, αλλά –
ταυτόχρονα – οι λαοί τους έχουν ελεύθερη πρόσβαση στον τύπο και το ραδιόφωνο και δεν
κρατούνται σε άγνοια των παγκόσμιων γεγονότων. Η Ρωσσία παρασύρεται σε μια έκδηλη
έκφραση της μεγάλης αίρεσης της χωριστικότητας. Εδώ βρίσκεται το πρόβλημά της – ένα
πρόβλημα που αρνούνται να αναγνωρίσουν οι κυβερνήτες της.
Η ύπαρξη απληροφόρητων διανοιών σε εθνική κλίμακα είναι επικίνδυνη στο έπακρον, όπως
ακριβώς το άτομο βρίσκεται σε επικίνδυνη “νοητική κατάσταση” όταν κλείνεται από την
παγκόσμια επαφή, τα παγκόσμια νέα και την παγκόσμια κατανόηση κι όταν αρνείται να δεχθεί
νέες ιδέες και νέους τρόπους συμπεριφοράς. Ευτυχώς η επίδραση της πέμπτης αυτής ακτινικής
7
ενέργειας – που είναι πάντοτε παρούσα, είτε η ακτίνα βρίσκεται σε ενσάρκωση είτε όχι – οδηγεί
σταθερά την ανθρωπότητα στη φώτιση.
ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΗΣΕΙΣ ΣΕΛ.694

…ο Χριστός και η πνευματική Ιεραρχία ποτέ – άσχετα πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη ή
σπουδαία τα ελατήρια – δεν παραβιάζουν το θείο δικαίωμα των ανθρώπων να παίρνουν οι ίδιοι
τις αποφάσεις τους, να ασκούν τη δική τους ελεύθερη βούληση και να κατακτούν την ελευθερία
μαχόμενοι για την ελευθερία – ατομικά, εθνικά και διεθνώς. Όταν η αληθινή ελευθερία καλύψει
τη γη, θα δούμε το τέλος της τυραννίας – πολιτικής, θρησκευτικής και οικονομικής. Δεν
αναφέρομαι εδώ στη σύγχρονη δημοκρατία σαν την κατάσταση που ικανοποιεί την ανάγκη, γιατί
προς το παρόν η δημοκρατία είναι μια φιλοσοφία ευσεβούς πόθου και ανέφικτου ιδεώδους.
Αναφέρομαι σ’ εκείνη την περίοδο που ασφαλώς θα έλθει, στην οποία θα κυβερνούν φωτισμένοι
άνθρωποι· οι άνθρωποι αυτοί δε θα ανέχονται τον αυταρχισμό σε καμιά εκκλησία ή τον
ολοκληρωτισμό σε κανένα πολιτικό σύστημα· δε θα δέχονται ούτε θα επιτρέπουν να διοικεί
κάποιο σώμα ανθρώπων που αναλαμβάνουν να τους πουν τι πρέπει να πιστεύουν για να σωθούν
ή ποια κυβέρνηση πρέπει να δεχθούν. Όταν στους ανθρώπους θα λέγεται η αλήθεια κι όταν θα
μπορούν να κρίνουν ελεύθερα και ν’ αποφασίζουν για λογαριασμό τους, τότε θα δούμε έναν
καλύτερο κόσμο.
Δεν είναι ουσιώδες ή αναγκαίο όλοι αυτοί οι επιθυμητοί αντικειμενικοί σκοποί να γίνουν
τετελεσμένα γεγονότα στη Γη, προτού ο Χριστός έλθει πάλι ανάμεσά μας. Ωστόσο είναι ανάγκη
αυτή η στάση για τη θρησκεία και την πολιτική να θεωρηθεί γενικά επιθυμητή και να γίνουν
αποτελεσματικά βήματα στην κατεύθυνση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Σ’ αυτές τις γραμμές
εργάζεται ο Νέος Όμιλος Υπηρετών του Κόσμου και όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης και η πρώτη
τους προσπάθεια πρέπει να είναι η εξουδετέρωση της πλατιάς αίσθησης απογοήτευσης και της
ατομικής ματαιότητας.
Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕΛ.176

Τρία πράγματα θα τερματίσουν αυτή την κατάσταση της μεγάλης πολυτέλειας και της
ακραίας φτώχειας, της υπερβολικής υπερτροφίας των λίγων και του υποσιτισμού των πολλών,
συν τη συγκέντρωση του παγκόσμιου προϊόντος κάτω από τον έλεγχο μιας δράκας ατόμων σε
κάθε χώρα. Αυτά είναι: πρώτο, η αναγνώριση ότι υπάρχουν αρκετά τρόφιμα, καύσιμα, πετρέλαιο
και ορυκτά στον κόσμο για να ικανοποιήσουν την ανάγκη ολόκληρου του πληθυσμού. Επομένως
το πρόβλημα είναι βασικά πρόβλημα διανομής. Δεύτερο, πρέπει να γίνει αποδεκτή αυτή η
πρόταση των επαρκών εφοδίων που πρέπει να τα διαχειρισθούν με ορθή διανομή και τα εφόδια
που είναι ουσιώδη για την υγεία, την ασφάλεια και την ευτυχία του ανθρώπινου γένους πρέπει
να γίνουν διαθέσιμα. Τρίτο, ότι το όλο οικονομικό πρόβλημα και τη θέσπιση των αναγκαίων
κανόνων και υπηρεσιών διανομής πρέπει να το χειρίζεται ένας οικονομικός σύνδεσμος εθνών. Σ’
αυτό το σύνδεσμο όλα τα έθνη θα έχουν τη θέση τους· θα γνωρίζουν τις εθνικές απαιτήσεις τους
(που θα βασίζονται στον πληθυσμό και τους ενδογενείς πόρους κ.ά.) και θα γνωρίζουν επίσης τι
μπορούν να συνεισφέρουν στην οικογένεια των εθνών· όλα θα εμψυχώνονται από τη θέληση για
το γενικό καλό – μια θέληση‐για‐το‐καλό που πιθανόν στην αρχή θα βασίζεται στη σκοπιμότητα
και την εθνική ανάγκη, αλλά η οποία θα είναι εποικοδομητική στην εφαρμογή της.
Μερικά γεγονότα είναι φανερά. Η παλιά τάξη έχει αποτύχει.Oι πηγές του κόσμου έπεσαν στα
χέρια των ιδιοτελών και δεν υπάρχει δίκαιη διανομή. Κάποια έθνη έχουν πάρα πολλά κι έχουν
εκμεταλλευθεί τα πλεονάσματά τους· άλλα έθνη έχουν πολύ λίγα κι επομένως η εθνική τους ζωή
και η οικονομική τους κατάσταση έχει παραλύσει. Στο τέλος αυτού του πολέμου όλα τα έθνη θα
έχουν οικονομικές δυσκολίες. Όλα τα έθνη θα απαιτούν ανασυγκρότηση· όλα θα πρέπει να
φροντίσουν ενεργά να εγκαθιδρυθεί η μελλοντική οικονομική ζωή του πλανήτη και να
διευθετηθεί πάνω σε πιο υγιείς γραμμές.
8
Αυτή η περίοδος της προσαρμογής προσφέρει την ευκαιρία να γίνουν δραστικές και βαθιά
αναγκαίες αλλαγές και να εδραιωθεί μια νέα οικονομική τάξη που θα βασίζεται στη συνεισφορά
κάθε έθνους στο σύνολο, στο συμμερισμό των βασικών αναγκαιοτήτων της ζωής και στη συνετή
συγκέντρωση όλων των πόρων προς όφελος του καθενός, συν ένα συνετό σύστημα διανομής. Ένα
τέτοιο σχέδιο είναι εφικτό.
Η λύση που προσφέρεται εδώ είναι τόσο απλή ώστε πιθανόν γι’ αυτό το λόγο να μην έχει
απήχηση. Η ποιότητα που απαιτείται απ’ όσους επιχειρούν αυτή την αλλαγή της οικονομικής
εστίασης είναι επίσης τόσο απλή – η θέληση‐για‐το‐καλό – ώστε μπορεί πάλι να παραβλεφθεί·
όμως χωρίς την απλότητα και την καλή θέληση λίγα μπορούν να γίνουν μετά τον παγκόσμιο
πόλεμο. Η μεγάλη ανάγκη θα είναι για ανθρώπους με όραμα, πλατιά συμπάθεια, τεχνική γνώση
και κοσμοπολίτικο ενδιαφέρον. Πρέπει επίσης να διαθέτουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Πρέπει να συναντηθούν μαζί και να καταστρώσουν τους κανόνες με τους οποίους μπορεί να
τραφεί επαρκώς ο κόσμος· πρέπει να καθορίσουν τη φύση και την έκταση της συνεισφοράς που
πρέπει να κάνει κάθε έθνος· πρέπει να ορίσουν τη φύση και την έκταση των προμηθειών που
πρέπει να δοθούν σε κάθε έθνος κι έτσι να επιφέρουν εκείνες τις συνθήκες που θα διατηρήσουν
τη δίκαιη κυκλοφορία των πόρων του κόσμου και να λάβουν εκείνα τα προστατευτικά μέτρα που
θα εξουδετερώσουν την ανθρώπινη ιδιοτέλεια και απληστία.
Μπορεί να βρεθεί μια τέτοια ομάδα ανθρώπων; Πιστεύω ότι μπορεί. Παντού υπάρχουν
σοβαροί σπουδαστές της ανθρώπινης φύσης, επιστημονικοί ερευνητές με πλατιές ανθρώπινες
συμπάθειες κι ευσυνείδητοι άνδρες και γυναίκες που έχουν για πολύ καιρό – κάτω από το παλιό
και σκληρό σύστημα – ασχοληθεί με το πρόβλημα της ανθρώπινης οδύνης και ανάγκης.

Έχουμε λοιπόν απομονώσει (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τέτοια λέξη) τρεις
δραστηριότητες στις οποίες έχει αφιερωθεί ο Χριστός αυτή την εποχή:

1. Την αναδιοργάνωση των παγκόσμιων θρησκειών – αν υπάρχει κάποιος εφικτό
τρόπος – έτσι ώστε οι ξεπερασμένες θεολογίες τους, η στενόμυαλη έμφασή τους και η
γελοία τους πίστη ότι ξέρουν τι βρίσκεται στο Νου του Θεού να εξουδετερωθεί, για να
μπορέσουν τελικά οι εκκλησίες να γίνουν οι δέκτες της πνευματικής έμπνευσης.
2. Τη βαθμιαία διάλυση – αν είναι πάλι με κάποιο τρόπο εφικτή – της ορθόδοξης
Ιουδαϊκής πίστης με την απηρχαιωμένη διδασκαλία της, τη χωριστική της έμφαση, το
μίσος της για τους Εθνικούς και την αποτυχία της ν’ αναγνωρίσει τον Χριστό. Λέγοντας
αυτό δεν παραγνωρίζω εκείνους τους Εβραίους σε ολόκληρο τον κόσμο οι οποίοι
αναγνωρίζουν το κακό και δεν είναι ορθόδοξοι στη σκέψη τους· ανήκουν στην
αριστοκρατία της πνευματικής πίστης στην οποία ανήκει και η ίδια η Ιεραρχία.
3. Την προετοιμασία για μια αποκάλυψη που θα εγκαινιάσει τη νέα εποχή και θα
θέσει το φθόγγο της νέας παγκόσμιας θρησκείας.

Στις τρεις αυτές προσπάθειες της Ιεραρχίας, τις οποίες επιβλέπει ο Χριστός, πρέπει να
προστεθούν άλλες δύο που ίσως έχουν μεγαλύτερη σημασία. Η πρώτη είναι η αντίδραση της
ίδιας της Ιεραρχίας στη νέα σχέση που εδραιώθηκε ανάμεσα σ’ Αυτή και τη Σαμπάλλα και σ’
εκείνο το νέο, άμεσο και δυναμικό αγωγό που δημιουργήθηκε πρόσφατα από τις προσπάθειες
της Ιεραρχίας και της ανθρώπινης επικλητικότητας. Η δεύτερη δραστηριότητα είναι μια
δραστηριότητα που οδηγεί σε πιο στενή σχέση ανάμεσα στην Ιεραρχία και την Ανθρωπότητα·
αυτή θα οδηγήσει τελικά στην εξωτερίκευση ορισμένων Άσραμ κι αργότερα στην εμφάνιση της
Ιεραρχίας στη γη, φέρνοντας τη νέα αποκάλυψη.
Οι διάφορες αυτές προσπάθειες μπορεί να φαίνονται στον επιπόλαιο αναγνώστη σαν
σχετικά ασήμαντες. Είναι μια επιφανειακή άποψη την οποία ελάχιστα συμπαθεί η Ιεραρχία. Ότι
9
πρέπει ν’ απαλλαγούν οι Εβραίοι από το φόβο έχει μεγάλη σπουδαιότητα· ότι πρέπει να
γνωρίσουν και ν’ αναγνωρίσουν τον Χριστό ως Μεσσία κι επομένως να διαπιστώσουν πως η
θρησκεία που ακολουθούν είναι καταστροφική για πολλές από τις πιο λεπτές αξίες, έχει
παρόμοια κύρια σπουδαιότητα· ότι ο ορθόδοξος Ιουδαϊσμός, μαζί με όλες τις άλλες πίστεις,
πρέπει να αντιληφθούν πως δεν υπάρχει καμιά επιθυμία να γίνουν Χριστιανοί (με τη
συνηθισμένη έννοια του όρου), αλλά πρέπει όλες να κινηθούν προς μια πιο αγαπητική σύνθεση
και να εξαλείψουν τους αμοιβαίους ανταγωνισμούς και τις αντιζηλίες τους, είναι εξίσου επείγον
κι αυτή η δήλωση περιλαμβάνει επίσης τις Χριστιανικές πίστεις. Ότι το Βατικανό πρέπει να
καταργήσει τον πολιτικό μανδύα, την εκμετάλλευση των μαζών και την έμφασή του στην άγνοια
είναι εξίσου σημαντικό· ότι πρέπει να γεφυρωθούν οι πολλαπλές διαιρέσεις των Προτεσταντικών
εκκλησιών είναι επιτακτικό. Αν δε συμβεί κάτι απ’ αυτά, η ανθρωπότητα κατευθύνεται σ’ ένα
θρησκευτικό πόλεμο που θα κάνει τον περασμένο πόλεμο να μοιάζει με παιδικό παιγνίδι· οι
ανταγωνισμοί και τα μίση θα εμπλέξουν ολόκληρους πληθυσμούς και οι πολιτικοί όλων των
εθνών θα εκμεταλλευθούν την κατάσταση για να κατασταλάξουν έναν πόλεμο που μπορεί να
αποδειχθεί το τέλος της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχουν μεγαλύτερα ή πιο βαθιά μίση από εκείνα
που υποδαυλίζονται απ’ τη θρησκεία.
Επομένως ο Χριστός πρέπει να προσθέσει άλλον ένα στόχο σε όλους τους άλλους στόχους
που απορροφούν την προσοχή Του – την προσπάθεια να αποτρέψει έναν τελικό πόλεμο. Αυτός ο
επερχόμενος πόλεμος είναι αντίθετος με τη θέληση‐για‐το‐καλό του Κυρίου του Κόσμου και με
κάθε παγκόσμιο σχέδιο· μπορεί ν’ αποτραπεί με την καλή θέληση. Αυτή είναι η πιο σημαντική
δήλωση σ’ αυτό το μήνυμα όσον αφορά την ανθρωπότητα.

Επεκτάθηκα τόσο πάνω στην Εβραϊκή διαμάχη επειδή αποτελεί το σύμβολο όλων των
περασμένων συγκρούσεων στην ανθρώπινη ιστορία, που βασίζονται στην παγκόσμια ιδιοτέλεια
και απληστία της υπανάπτυκτης ανθρωπότητας κι επειδή η κρίσιμη δοκιμασία των εθνών και της
Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών βρίσκεται στις αποφάσεις που πήραν και θα πάρουν αναφορικά
με την Παλαιστίνη.
Η δοκιμασία όσον αφορά τα έθνη βρίσκεται στην προθυμία τους να δώσουν καταφύγιο
στους Εβραίους κι ένα τέτοιο καταφύγιο θα είχε προσφερθεί αν είχε αποκλειστεί ο διαμελισμός
της Παλαιστίνης. Η απροθυμία των εθνών να δεχθούν τους Εβραίους (παρότι πολλά
προσφέρθηκαν πρόθυμα) και ιδιαίτερα η άρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να τους δεχθεί, είναι
χωριστική, εσφαλμένη και βασίζεται σε πολιτική σκοπιμότητα. Η δοκιμασία όσον αφορά τα
Ηνωμένα Έθνη ήταν κατά πόσο θα ενέκριναν το διαμελισμό κι έτσι θα διαιώνιζαν το πνεύμα της
επιθετικότητας και της εδαφικής απληστίας, εναντίον του οποίου παρατάχθηκαν οι Δυνάμεις του
Φωτός στον τελευταίο πόλεμο. Τα Ηνωμένα Έθνη έκαναν ήδη ένα μεγάλο λάθος με την αρχική
εισδοχή της Ρωσίας – μιας ολοκληρωτικής δύναμης, όπως η Γερμανία – στο συμβούλιο τους.
Τώρα έκαναν ακόμη ένα. Με το πρώτο λάθος καταστάλαξαν στα Ηνωμένα Έθνη το στοιχείο της
διαμάχης κι εκείνο το πνεύμα της “φανατικής επιβολής” που είναι χαρακτηριστικό της
ολοκληρωτικής ιδεολογίας· στη δεύτερη περίπτωση με την έγκριση του διαμελισμού διαιωνίζουν
την αρχαία τακτική της αρπαγής εκείνου που επιθυμείται (με τη δύναμη των όπλων, όταν
χρειάζεται) από τους νόμιμους κατόχους. Ήταν μια δοκιμασία για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί οι
Αμερικανοί Εβραίοι δημιούργησαν την κατάσταση, με σχετικά μικρή βοήθεια ή επιδοκιμασία από
τους Εβραίους των άλλων εθνών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωθούμενες από σκοπιμότητα, απ’ την
οικονομική βαρύτητα των Σιωνιστών και απ’ τη στρατηγική θέση της Παλαιστίνης, έριξαν το
βάρος της επιρροής τους στη διαμάχη στην πλευρά της επίθεσης και της εδαφικής κλοπής. Θα
μπορούσαν να εργασθούν για την Αρχή της Αρμονίας και να επιτρέψουν στο χρόνο και τη μη‐
χωριστικότητα των εθνών να διευθετήσουν και να λύσουν το Εβραϊκό πρόβλημα.
10
Δεν μπορώ να πω περισσότερα· η συμβολική φύση του βασικού αυτού παγκόσμιου
προβλήματος και η δυναμική του σπουδαιότητα για την ανθρωπότητα με οδήγησαν να
επεκταθώ. Η απόφαση για τους Εβραίους είναι ιεραρχικής σπουδαιότητας, λόγω της καρμικής
σχέσης του Χριστού με την Εβραϊκή φυλή, του γεγονότος ότι Τον αποκήρυξαν ως Μεσσία και το
κάνουν ακόμη και της ερμηνευτικής φύσης του Εβραϊκού προβλήματος όσον αφορά το σύνολο
της ανθρωπότητας.

Είναι παντού αντιληπτό ότι ο δημαγωγός, λόγου χάρη, ο οποίος παρασύρει την κοινή γνώμη,
είναι εκείνος ο οποίος εμφατικά παίζει με τα ανθρώπινα συναισθήματα καθώς και με την
ανθρώπινη φιλαυτία. Καθώς η φυλή προοδεύει προς τη νοητική έκφραση, αυτή η
διαστρεβλωτική επίδραση θα γίνεται όλο και λιγότερο σημαντική κι όταν οι μάζες (που
αποτελούνται από εκατομμύρια “ανθρώπων του δρόμου”, όπως ονομάζονται) αρχίσουν οριστικά
να σκέπτονται, η δύναμη της δημαγωγικής προσέγγισης θα εξαφανισθεί. Η κύρια μάχη στον
κόσμο σήμερα είναι η μάχη της ελευθερίας του μέσου πολίτη να σκέπτεται για λογαριασμό του
και να οδηγείται στις δικές του αποφάσεις και συμπεράσματα. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η μεγάλη
έριδα μεταξύ της Μεγάλης Λευκής Στοάς και της Μαύρης Στοάς. Είναι μια μάχη στην οποία η ίδια
η ανθρωπότητα είναι ο αποφασιστικός παράγοντας και για το λόγο αυτό η Μαύρη Στοά
εργάζεται μέσω της ομάδας που ελέγχει το πεπρωμένο της Ρωσίας (γράφτηκε το 1948 )κι επίσης
μέσω του Σιωνιστικού κινήματος. Οι ηγέτες της Ε.Σ.Σ.Δ. εργάζονται με νοημοσύνη και δυναμικά
εναντίον της ανθρώπινης ελευθερίας και ιδιαίτερα εναντίον της ελευθερίας της σκέψης. Ο
καθαυτός κομμουνισμός δεν έχει τέτοιο αντικειμενικό σκοπό· είναι η ολοκληρωτική πολιτική των
εθνικών κυβερνητών συν τη φιλοδοξία και το μίσος τους για την αληθινή ελευθερία, που είναι
τόσο καταστρεπτικά. Ο Σιωνισμός αντιπροσωπεύει σήμερα την επιθετικότητα και τη χρήση βίας
και ο βασικός τόνος είναι η άδεια να παίρνεις ό,τι θέλεις ανεξάρτητα απ’ τους άλλους λαούς και
τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματά τους. Αυτές οι απόψεις είναι ενάντιες στη θέση των
πνευματικών ηγετών της ανθρωπότητας κι επομένως oι αρχηγοί του Σιωνιστικού κινήματος και η
ομάδα των ανθρώπων που διευθύνουν και ελέγχουν την πολιτική της Ρωσίας είναι εναντίον της
πολιτικής της πνευματικής Ιεραρχίας και είναι αντίθετοι στο διαρκές καλό του ανθρώπινου
γένους.

Οι αρχηγοί του επιθετικού Σιωνιστικού κινήματος αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την
παγκόσμια ειρήνη και την ανθρώπινη ανάπτυξη και οι δραστηριότητές τους υιοθετούνται απ’ την
πολιτική σκοπιμότητα των Η.Π.Α. και κατά δεύτερο λόγο απ’ τη Μεγάλη Βρετανία υπό την
επιρροή των Η.Π.Α. Οι Σιωνιστές περιφρόνησαν τα Ηνωμένα Έθνη, μείωσαν το γόητρό τους και
έκαναν τη θέση τους αρνητική και αμελητέα στον κόσμο. Οι Σιωνιστές διέπραξαν τη μεγάλη
πράξη επίθεσης από της ίδρυσης των Ηνωμένων Εθνών και υπήρξαν αρκετά έξυπνοι ώστε να
επιτύχουν την έγκριση των Ηνωμένων Εθνών, μετατρέποντας την αρχική “σύσταση” των
Ηνωμένων Εθνών σε εντολή. Ο κανόνας της δύναμης, της επιθετικότητας και της εδαφικής
κατάκτησης με τη βία των όπλων καταδεικνύεται σήμερα απ’ τους Σιωνιστές στην Παλαιστίνη
καθώς και η κατάδειξη της δύναμης του χρήματος για την εξαγορά κυβερνήσεων. Αυτές οι
δραστηριότητες είναι αντίθετες σ’ όλα τα σχέδια της πνευματικής Ιεραρχίας και σημαδεύουν ένα
σημείο θριάμβου των δυνάμεων του κακού. Τονίζω τις δραστηριότητες των δύο αυτών χωρών,
επειδή δια των αρχηγών αυτών των ομάδων των επιθετικών ανθρώπων οι δυνάμεις του κακού –
που συγκρατήθηκαν προσωρινά από την ήττα της φαύλης ομάδας που είχε συγκεντρώσει γύρω
του ο Χίτλερ – οργάνωσαν πάλι την επίθεσή τους στην πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας.

11

Παρουσιάζει μια κυρίαρχη πνευματική ευκαιρία. Η δημοκρατική στάση που είναι
αφιερωμένη, όπως ισχυρίζεται, στην ανθρώπινη ελευθερία (όσο μικρή κι αν είναι η ελευθερία
που αληθινά επιτεύχθηκε) υποστηρίζεται σήμερα – λόγω αυτού του παράγοντα της ελευθερίας –
απ’ την Ιεραρχία. Επειδή ο Κομμουνισμός είναι μια επιβληθείσα ιδεολογία που ασκείται στους
ανθρώπους απ’ την ολοκληρωτική εξουσία, θεωρείται κακός. Δεν είναι κατ’ ανάγκη εσφαλμένες οι
κομμουνιστικές θεωρίες· είναι οι τεχνικές και οι μέθοδοι που εφαρμόζονται στις ολοκληρωτικές
χώρες, οι οποίες είναι αντίθετες στο πνευματικό σχέδιο. Ο επιβληθείς Κομμουνισμός κι όλες οι
ολοκληρωτικές μέθοδοι φυλακίζουν την ανθρώπινη ψυχή και τρέφουν το φόβο και το μίσος
παντού. Αν λοιπόν οι δημοκρατικές αρχές επιβάλλονταν στον κόσμο ή σε οποιοδήποτε μέρος του
κόσμου από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, θα ήταν εξίσου εσφαλμένες.
Αυτές οι συγκρουόμενες ιδεολογίες παρουσιάζουν σαφώς στην ανθρώπινη συνείδηση
ορισμένες μεγάλες διακρίσεις· οι διακρίσεις αυτές βρίσκονται πολύ περισσότερο στις τεχνικές και
μεθόδους παρά στις διάφορες αρχές. Πολλοί από τους ανθρώπους που μάχονται βίαια τον
Κομμουνισμό δε θα μπορούσαν να σας πουν σύντομα ποιες είναι αυτές οι αρχές, αλλά μάχονται
– και μάχονται ορθά – τις ολοκληρωτικές μεθόδους σκληρότητας, κατασκοπίας, δολοφονίας,
καταπίεσης και έλλειψης ελευθερίας. Αυτό που κάνουν αληθινά είναι η καταπολέμηση των
απεχθών μεθόδων επιβολής της εξουσίας λίγων κακών και φιλόδοξων ανθρώπων πάνω στις
αμαθείς μάζες στο όνομα του Κομμουνισμού. Μάχονται την τεχνική της εκμετάλλευσης των
αμαθών μέσω παραπληροφόρησης, οργανωμένου ψεύδους και περιορισμένης εκπαίδευσης.
Μάχονται τη σφράγιση των εθνών στα όρια της επικράτειάς τους, το αστυνομικό κράτος, την
έλλειψη ελεύθερων επιχειρήσεων και τη μετατροπή των ανδρών και γυναικών σε αυτόματα.
Αυτή είναι η αληθινή φυλάκιση του ανθρώπινου πνεύματος. Η κατάσταση ωστόσο είναι τόσο
έκδηλη και το κακό τόσο φανερό (και το ανθρώπινο πνεύμα τόσο βασικά και θεϊκά ισχυρό) ώστε
τελικά θα ηττηθεί· όταν η τωρινή ομάδα των ολοκληρωτικών κυβερνητών (πίσω απ’ ό,τι
ονομάζετε “σιδηρούν παραπέτασμα”) εκλείψει, θα παρουσιασθεί βαθμιαία μια διαφορετική
κατάσταση πραγμάτων κι ένας αληθινός Κομμουνισμός (με την πνευματική έννοια του όρου) θα
πάρει τη θέση της τωρινής φαυλότητας.

Η αληθινή Δημοκρατία είναι προς το παρόν άγνωστη· αναμένει το χρόνο όπου μια
μορφωμένη και φωτισμένη κοινή γνώμη θα τη φέρει στην εξουσία· στο πνευματικό αυτό γεγονός
σπεύδει το ανθρώπινο γένος. Η μάχη της Δημοκρατίας θα διεξαχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί
ο λαός ψηφίζει προς το παρόν και οργανώνει την κυβέρνησή του από μια προσωπική βάση κι όχι
από μια πνευματική ή νοήμονα πεποίθηση. Υπάρχει μια υλική, ιδιοτελής όψη της Δημοκρατίας
(που επικρατεί σήμερα) και υπάρχει μια πνευματική όψη που δεν επιδιώκεται· υπάρχουν υλικές
και πνευματικές όψεις στον Κομμουνισμό, αλλά οι οπαδοί του δεν τις γνωρίζουν και μόνο ένας
ωμός υλισμός μεταδίδεται σ’ αυτούς.
Υπάρχει επίσης η ιδεολογία του Σοσιαλισμού η οποία θεωρείται από μερικούς σαν βασικό
κακό. Ο Σοσιαλισμός μπορεί να εκφυλισθεί σε μια άλλη μορφή ολοκληρωτισμού, ή μπορεί να
γίνει πιο δημοκρατικός απ’ τις τωρινές εκφράσεις της Δημοκρατίας.

Υπάρχουν κι άλλες ιδεολογίες στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, αλλά αυτές με
τις οποίες ασχολήθηκα αποτελούν ένα τρίγωνο συστημάτων που γίνονται αντικείμενο εθνικού και
πολιτικού πειραματισμού σε διάφορες χώρες του κόσμου. Όλες αυτές έχουν μια θρησκευτική και
πνευματική πλευρά· όλες είναι μολυσμένες με υλισμό· μια απ’ αυτές είναι μοχθηρά
ολοκληρωτική κι έχει οπαδούς· μια άλλη είναι θύμα της ανόητης έλλειψης ενδιαφέροντος του
λαού της· μια άλλη είναι στην πορεία ενός πειράματος που μπορεί ή όχι ν’ αποδειχθεί επιτυχές.
12
Κάτω απ’ την κρούση αυτών των ιδεολογιών υποθάλπεται η πνευματική ανάπτυξη της
ανθρώπινης οικογένειας, επειδή ο αναδυόμενος πνευματικός παράγοντας (υπό τον εξελικτικό
νόμο) είναι πάντοτε παρών και πάντοτε απαντάται μια τάση προς το Θεό και τη θεία έκφραση.

Η έντονη αντίθεση των ιδεών – όπως, για παράδειγμα, η αντίθεση ανάμεσα στον
ολοκληρωτισμό και τη δημοκρατική ελευθερία της σκέψης (άραγε υπάρχει πραγματικά τέτοια
δημοκρατική ελευθερία, αδελφέ μου;) – αναγκάζει τους ανθρώπους να σκεφθούν, να
στοχασθούν, ν’ αναρωτηθούν και να διαλογισθούν. O κόσμος συνεπώς εμπλουτίζεται υπερβολικά
κι ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια μεταβαίνει από έναν έντονο κύκλο κάρμα γιόγκα στον
απαιτούμενο κύκλο ράτζα γιόγκα κι από την απερίσκεπτη δραστηριότητα σε μια περίοδο
φωτισμένου νοητικού ελέγχου. Είναι μια νοητική φώτιση που επέρχεται με τη διαλογιστική και
στοχαστική δραστηριότητα της ανθρωπότητας σαν σύνολο κι αυτή προωθείται υπό την
καθοδήγηση του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου, που εργάζεται υπό ιεραρχική εντύπωση.
ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠOXH ΙΙ ΣΕΛ.245

O ατομικός μαθητής που επιζητεί μύηση, εσκεμμένα και με την πλήρη και ελεύθερη
συγκατάθεσή του σμίγει με τον όμιλο· επιτυγχάνει αυτή τη συγχώνευση με τη δική του ατομική
προσπάθεια και είναι (σε ολόκληρη τη διαδικασία) ένας απόλυτα ελεύθερος παράγοντας που
κινείται προς τα εμπρός και αποβαίνει νοητικά περιεκτικός όσο γοργά ή αργά επιλέξει. Καθορίζει
μόνος του το χρόνο και το συμβάν, χωρίς παρέμβαση ή παρεμπόδιση από οποιαδήποτε
εξωτερική δύναμη.
Αυτή είναι η σχετικά νέα πνευματική τεχνική και είναι μια τεχνική που έγινε αποδεκτή από
τους μυημένους και μαθητές όλων των βαθμών και στα τρία θεία κέντρα. Όπως με καθετί άλλο
που συμβαίνει στο υποκειμενικό πεδίο της ανθρώπινης ζωής, μια μεγάλη παραμόρφωση της
διαδικασίας και της νέας τεχνικής θα εμφανισθεί με τη μια ή την άλλη μορφή στις ανθρώπινες
υποθέσεις και θ’ αποτελέσει μεγάλο εμπόδιο (φαινομενικά και προσωρινά) στην ανθρώπινη
πρόοδο. Θα έχει τη φύση παρέκκλισης και γοητείας που θα οδηγηθεί σε εξωθητική κι
εξαναγκαστική χρήση από τους εχθρούς της ανθρωπότητας και από εκείνους που εργάζονται
σταθερά ενάντια στις Δυνάμεις του Φωτός. Σήμερα η διαστρέβλωση αυτή καταδεικνύεται σε όλες
τις ολοκληρωτικές χώρες· το άτομο δεν είναι ελεύθερο και η συγχώνευσή του με το κράτος και η
πρόοδός του σαν απορροφημένης από το κράτος οντότητας – αποστερημένης απ’ το δικαίωμα
της ελεύθερης εκλογής κι εξαναγκασμένης με το φόβο και την τιμωρία να εγκαταλείψει την
αυτεξούσια ζωή της – συνιστά αύξουσα απειλή για το ανθρώπινο γένος.
Η ορθή χρήση της ίδιας αυτής ενέργειας κάνει εφικτή τη συγχώνευση με την Ιεραρχία. Αυτά
είναι σημεία που αξίζει να εξετασθούν και θα σας μεταδώσουν κάποια κατανόηση των τωρινών
παγκόσμιων συνθηκών. Η υποκείμενη Αρχή της Συγχώνευσης και της ομαδικής προσπάθειας
είναι ορθή και τμήμα του θείου σχεδίου· η εκπλήρωσή της από αρπακτικούς, άπληστους και
φιλόδοξους ανθρώπους ή από πλανημένους μαθητές είναι τρομακτικά εσφαλμένη και θα
οδηγήσει σε καταστροφή. Την καταστροφή αυτή η Ιεραρχία επιδιώκει να την αποτρέψει, αλλά οι
Διδάσκαλοι εμποδίζονται (όπως συνήθως) από τους σχετικά λίγους πάνω στους οποίους μπορούν
να βασισθούν και από την έλλειψη κατανόησης μεταξύ των μαζών των καλοπροαίρετων
ανθρώπων.Oι τελευταίοι μέσα από την άγνοιά τους μάλλον παρά μέσα από τη σχεδιασμένη κακή
δράση τους δε γνωρίζουν πώς να ανακόψουν την παλίρροια του κακού.
ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠOXH ΙΙ ΣΕΛ.391

Κάποια συγκεκριμένη διεύθυνση οδήγησε τον άνθρωπο από το στάδιο του πρωτόγονου στο
εξελικτικό εκείνο σημείο όπου μπόρεσαν να εμφανισθούν ένας Πλάτων, ένας Σαίξπηρ, ένας ντα
Βίντσι, ένας Μπετόβεν. Κάποια δύναμη εφέλκυσε την ικανότητα του ανθρώπου να διατυπώνει
13
ιδέες, να δημιουργεί συστήματα θεολογίας, επιστήμης και διακυβέρνησης· κάποια εσώτερη
υποκινούσα δύναμη έδωσε στον άνθρωπο την ικανότητα να δημιουργεί ομορφιά, να
ανακαλύπτει τα μυστικά της φύσης· κάποια αντίληψη της θείας ευθύνης βρίσκεται πίσω από τη
φιλανθρωπία, τα εκπαιδευτικά συστήματα και τα κινήματα ευημερίας σε όλο τον κόσμο. Η
πρόοδος του ανθρώπινου πνεύματος ήταν μια ασυγκράτητη ανέλιξη, μια αναπτυσσόμενη
εκτίμηση της πραγματικότητας, της ομορφιάς και της σοφίας. Το ένστικτο αναπτύχθηκε σε
διανόηση· η διανόηση αρχίζει ν’ ανελίσσεται σε ενόραση. Η σημασία του Θεού, η καταγραφή των
θείων δυνατοτήτων του ανθρώπου και η αυξανόμενη ικανότητα για κατανόηση και συμμερισμό
στη διαδικασία σκέψης των άλλων – όλα αυτά υποδεικνύουν πρόοδο κι ανέλιξη.
Αυτή η εικόνα της ομορφιάς του ανθρώπινου πνεύματος πρέπει να τοποθετηθεί δίπλα στην
προηγούμενη εικόνα της ιδιοτέλειας και της σκληρότητας του ανθρώπου, της απανθρωπιάς του
ανθρώπου για τον άνθρωπο. Και οι δύο εικόνες είναι αληθινές, αλλά μόνο εκείνη της ομορφιάς
είναι αιώνια· η άλλη δεν είναι παρά πρόσκαιρη. O άνθρωπος είναι ένα μείγμα ανώτερων και
κατώτερων εκφράσεων και πίσω απ’ όλους τους πολέμους και τις δυσχέρειες που συνοδεύουν
την πρόοδο του ανθρώπου ανά τους αιώνες βρίσκεται ο κύριος αυτός παράγοντας – μια επίμονη
αρχαία μάχη ανάμεσα στην πνευματική έφεση του ανθρώπου και τις υλικές επιθυμίες του. Αυτή
η κατάσταση εστιάσθηκε σήμερα (β παγκόσμιος πόλεμος) στη διαμάχη που μαίνεται μεταξύ των
ολοκληρωτικών δυνάμεων και των εθνών που μάχονται για τα δικαιώματα του ανθρώπινου
πνεύματος και για την ελευθερία της ανθρωπότητας.
Η χρήση μου της λέξης πνευματικό δεν έχει να κάνει τίποτε με τη χρήση αυτής της λέξης από
τις ορθόδοξες θρησκείες, εκτός στο βαθμό που η θρησκευτική έκφραση αποτελεί μέρος της
γενικής πνευματικότητας του ανθρώπινου γένους. Πνευματικό είναι καθετί που τείνει στην
κατανόηση, στην καλοσύνη, σ’ εκείνο που παράγει ομορφιά και μπορεί να οδηγήσει τον
άνθρωπο σε μια πληρέστερη έκφραση των θείων δυνατοτήτων. Κακό είναι καθετί που οδηγεί
τον άνθρωπο βαθύτερα στον υλισμό, που παραλείπει τις ανώτερες αξίες της ζωής, που
επιδοκιμάζει την ιδιοτέλεια, θέτει φραγμούς στην εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων και
τρέφει το πνεύμα της χωριστικότητας, του φόβου και της εκδίκησης.

Βήματα προς τη Νέα Παγκόσμια Τάξη
Σε αντιδιαστολή με την ολοκληρωτική παγκόσμια τάξη ποιο θα έπρεπε να είναι το παγκόσμιο
σχέδιο; Για ποιους παγκόσμιους σκοπούς θα πρέπει να εργασθούν οι δημοκρατίες; Τα ουτοπικά
σχήματα, οι ιδεαλιστικές μορφές διακυβέρνησης και οι πολιτιστικές ζωντανές διαδικασίες ήταν
πάντοτε τα παιχνίδια του ανθρώπινου νου ανά τους αιώνες. Αλλά αυτές οι ουτοπίες είναι τόσο
μακρινές δυνατότητες ώστε η παρουσίασή τους φαίνεται άχρηστη. Oι πιο πολλές απ’ αυτές είναι
τελείως μη πρακτικές.
Όμως κάποιες άμεσες δυνατότητες κι εφικτοί σκοποί μπορούν να πραγματωθούν αν δοθεί
μια οριστική θέληση‐για‐το‐καλό και υπομονή από μέρους της ανθρωπότητας.
Ορισμένες κύριες και πνευματικές προτάσεις πρέπει να βρίσκονται πίσω από όλες τις
προσπάθειες να διατυπωθεί η νέα παγκόσμια τάξη. Ας αναφέρω κάποιες απ’ αυτές:

1. H νέα παγκόσμια τάξη πρέπει να ικανοποιεί την άμεση ανάγκη και να μην είναι μια
προσπάθεια να ικανοποιηθεί κάποιο μακρινό, ιδεαλιστικό όραμα.
2. H νέα παγκόσμια τάξη πρέπει να είναι κατάλληλη για έναν κόσμο που πέρασε
μέσα από μια καταστροφική κρίση και μια ανθρωπότητα που έχει καταβληθεί σοβαρά
από την εμπειρία.
3. H νέα παγκόσμια τάξη πρέπει να βάλει τα θεμέλια για μια μελλοντική παγκόσμια
τάξη που θα είναι δυνατή μετά από μια περίοδο ανάρρωσης, ανασυγκρότησης και
ανοικοδόμησης.
14
4. H νέα παγκόσμια τάξη θα θεμελιωθεί πάνω στην αναγνώριση ότι όλοι οι άνθρωποι
είναι ίσοι σε καταγωγή και στόχο, αλλά βρίσκονται όλοι σε διαφορετικά στάδια εξελικτικής
ανάπτυξης· ότι η προσωπική ακεραιότητα, η νοημοσύνη, το όραμα κι η εμπειρία συν μια
χαρακτηριστική καλή θέληση πρέπει να χαρακτηρίζουν την ηγεσία. ….
5. Στη νέα παγκόσμια τάξη το κυβερνών σώμα σε κάθε έθνος θα πρέπει να
αποτελείται από εκείνους που εργάζονται για το μεγαλύτερο καλό του μεγαλύτερου
αριθμού και οι οποίοι την ίδια στιγμή προσφέρουν ευκαιρία σε όλους, φροντίζοντας ώστε
το άτομο να είναι ελεύθερο. Σήμερα οι άνθρωποι με όραμα επιτυγχάνουν αναγνώριση,
κάνοντας έτσι εφικτή μια ορθή επιλογή ηγετών. Δεν ήταν εφικτή μέχρι αυτό τον αιώνα.
6. H νέα παγκόσμια τάξη θα εδραιωθεί πάνω σε μια ενεργό αίσθηση ευθύνης. O
κανόνας θα είναι “όλοι για έναν κι ένας για όλους”. Αυτή η στάση θα πρέπει να
αναπτυχθεί μεταξύ των εθνών. Προς το παρόν δεν υπάρχει.
7. H νέα παγκόσμια τάξη δε θα επιβληθεί μ’ έναν ομοιόμορφο τύπο διακυβέρνησης,
μια συνθετική θρησκεία κι ένα σύστημα τυποποίησης πάνω στα έθνη. Τα κυριαρχικά
δικαιώματα κάθε έθνους θα αναγνωρίζονται και η ιδιαίτερη κλίση του, οι ατομικές του
τάσεις και οι φυλετικές ποιότητες θα επιτραπεί να εκφρασθούν πλήρως. Μόνο σ’ έναν
ιδιαίτερο τομέα πρέπει να γίνει προσπάθεια να δημιουργηθεί ενότητα κι αυτό θα γίνει
στο πεδίο της εκπαίδευσης.
8. H νέα παγκόσμια τάξη θα αναγνωρίσει ότι το προϊόν του κόσμου, οι φυσικές πηγές
του πλανήτη και τα πλούτη του δεν ανήκουν σε κάποιο έθνος, αλλά πρέπει να είναι κοινά
σε όλους. Δε θα υπάρχει κάποιο έθνος που θα ανήκει στην κατηγορία των “εχόντων” κι
άλλα στην αντίθετη κατηγορία. Θ’ αναπτυχθεί μια τίμια και κατάλληλα οργανωμένη
διανομή του σίτου, του πετρελαίου και του ορυκτού πλούτου του κόσμου, η οποία θα
βασίζεται πάνω στις ανάγκες κάθε έθνους, πάνω στις δικές τους ενδότερες πηγές και στις
απαιτήσεις του λαού του. Όλα αυτά θα γίνουν σε σχέση με το σύνολο.
9. Στην προπαρασκευαστική περίοδο για τη νέα παγκόσμια τάξη θα υπάρχει ένας
σταθερός και κανονικός αφοπλισμός. Δε θα είναι προαιρετικός. Δε θα επιτραπεί σε
κανένα έθνος να παράγει και να οργανώνει οποιονδήποτε εξοπλισμό για καταστροφικούς
σκοπούς ή να παραβιάζει την ασφάλεια οποιουδήποτε άλλου έθνους. Ένα από τα πρώτα
εγχειρήματα οποιασδήποτε μελλοντικής συνδιάσκεψης για την ειρήνη θα είναι να
ρυθμίσει αυτό το ζήτημα και βαθμιαία θα δούμε τον αφοπλισμό των εθνών.

Αυτές είναι οι απλές και γενικές προτάσεις πάνω στις οποίες πρέπει να αρχίσει το έργο της η
νέα παγκόσμια τάξη. Τα προκαταρκτικά αυτά στάδια πρέπει να διατηρηθούν ρευστά και
πειραματικά· το όραμα της δυνατότητας δεν πρέπει ποτέ να χαθεί και τα θεμέλια πρέπει να
διατηρηθούν απαραβίαστα, αλλά οι ενδιάμεσες διαδικασίες και οι πειραματισμοί πρέπει να
προωθηθούν από ανθρώπους οι οποίοι έχοντας στην καρδιά τα πιο καλά ενδιαφέροντα για το
σύνολο, μπορούν να αλλάξουν τη λεπτομέρεια της οργάνωσης ενώ θα διατηρούν τη ζωή του
οργανισμού.
Δεν απαιτώ από σας αφοσίωση σε οργανώσεις, αλλά μόνο να αγαπάτε τους συνανθρώπους
σας είτε είναι Γερμανοί, Αμερικάνοι, Εβραίοι, Βρετανοί, Γάλλοι, Νέγροι ή Ασιάτες. Σας ανακαλώ
απ’ τα όνειρά σας για μια αόριστη ομορφιά, για ανέφικτες Ουτοπίες και για ευσεβείς πόθους
προκειμένου να αντιμετωπίσετε τη ζωή όπως ακριβώς είναι σήμερα· κι έπειτα να αρχίσετε στον
τόπο που είστε να την κάνετε καλύτερη. Σας καλώ στο πείραμα των ορθών ανθρώπινων σχέσεων,
ξεκινώντας από τις προσωπικές σας σχέσεις, την οικογένειά σας και τους φίλους σας και κατόπιν
στο έργο να εκπαιδεύσετε εκείνους με του οποίους έρχεσθε σε επαφή έτσι ώστε να ξεκινήσουν κι
αυτοί ένα παρόμοιο έργο. Είναι το έργο της επίτευξης ορθών ατομικών σχέσεων, ορθών
ομαδικών σχέσεων, ορθής δια‐ομαδικών σχέσεων, ορθών εθνικών σχέσεων και ορθών διεθνών
σχέσεων. Σας καλώ στην αντίληψη ότι σ’ αυτό το έργο κανείς δεν είναι άχρηστος ή μηδαμινός,
15
αλλά ότι όλοι έχουν μια θέση πρακτικής αξίας. Σας καλώ να αναγνωρίσετε ότι η καλή θέληση
είναι μια δυναμική ενέργεια που μπορεί να επιφέρει παγκόσμιες αλλαγές θεμελιώδους είδους κι
ότι ο τρόπος έκφρασής της είναι μέσα από τη δραστηριότητα του άνδρα και της γυναίκας ατομικά
και μέσα από τη μαζική τους πρόθεση. Η μαζική δύναμη της καλής θέλησης, το δυναμικό
αποτέλεσμα μιας νοήμονος και ενεργού κατανόησης και η δυναμικότητα μιας εκπαιδευμένης και
ζωντανής κοινής γνώμης η οποία επιθυμεί το μέγιστο καλό για το μέγιστο αριθμό, βρίσκονται
πάνω από κάθε πίστη. Η δυναμική αυτή ισχύς δεν είχε ποτέ χρησιμοποιηθεί. Σήμερα μπορεί να
σώσει τον κόσμο.

Πώς θα απελευθερώσουμε την ανθρωπότητα ώστε να κάνει το επόμενο βήμα της προς τα
εμπρός χωρίς φόβο και τρόμο και να ρυθμίζεται μόνο από έναν κόσμο που ζητά ενωμένα να
κάνει ό,τι είναι καλύτερο για το σύνολο κι όχι ό,τι είναι απλώς καλύτερο υλικά για το μέρος; Αυτά
είναι τα ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Απεγνωσμένα και φοβισμένα οι άνθρωποι
αναζητούν μια λύση και στρέφονται εδώ κι εκεί για βοήθεια και άνεση. Η απαίτηση για θεία
παρέμβαση που τόσο επικρατεί αυτή τη στιγμή, θα υψωθεί άραγε τόσο έντονα στον ουρανό
ώστε να προσελκύσει αναγκαστικά μια ανταπόκριση, ενώ την ίδια στιγμή θα στερήσει απ’ το
ανθρώπινο γένος το δικαίωμά του να διευθετεί τις υποθέσεις του, ν’ αποφασίζει για τα ζητήματά
του και να προοδεύει με τη μέθοδο της δοκιμής και λάθους, με την επιτυχία του δικού του
καθαρού οράματος και τη σταθερή του απόφαση να βρίσκει διέξοδο από μια κατάσταση;
Μια τέτοια παρέμβαση είναι εφικτή, αλλά δε θεωρείται επιθυμητή από τις Δυνάμεις της
πνευματικής γνώσης. Κρατούν συνεπώς το χέρι Τους, νιώθοντας ότι αυτή τη φορά η
ανθρωπότητα πρέπει να ενθαρρυνθεί να πολεμήσει μέχρι τέλους υπέρ της ελπίδας και του
οράματός της. Oι άνθρωποι προσεύχονται για ειρήνη αλλά δε θα πληρώσουν το τίμημα της
ειρήνης. Το να προσεύχονται ήρεμα και ν’ αφήνουν το έργο σε άλλους ανθρώπους, δυνάμεις ή
στο Θεό είναι ο εύκολος τρόπος ο οποίος ικανοποιεί τη συναισθηματική φύση αλλά δεν
περιλαμβάνει καθαρή σκέψη. Η ανθρωπότητα ενηλικιώθηκε· η παιδική ηλικία πέρασε κι ευτυχώς
ή δυστυχώς, καλώς ή κακώς οι άνθρωποι πρέπει ν’ αποφασίζουν για λογαριασμό τους τον τρόπο
με τον οποίο θα προχωρήσει ο κόσμος, οι κυβερνήσεις τους και η κοινωνική τους τάξη.
Μια νέα παγκόσμια τάξη είναι εφικτή και υπάρχουν ορισμένα βήματα που πρέπει να γίνουν
αν το όραμα του νέου αυτού κόσμου πρόκειται να εισέλθει στο βασίλειο του πραγματωθέντος
γεγονότος. Μπορώ να σας υποδείξω – με τη μεγαλύτερη συντομία – ορισμένες οπτικές γωνίες·
μπορώ να υποδείξω ορισμένους οδοδείκτες στο δρόμο για τη μελλοντική παγκόσμια τάξη. Θα
βρεθώ στη θέση να σας βεβαιώσω την ίδια στιγμή ότι κάθε βήμα του δρόμου συνεπάγεται μάχη,
την ανατροπή εκείνου που είναι παλιό κι αγαπητό και την καταστροφή εκείνου που είναι
απάνθρωπο, ιδιοτελές και σκληρό· θα πρέπει να εντυπώσω πάνω σας την πρώτη και αρχική
αναγκαιότητα να συντρίψετε τις περιχαρακωμένες δυνάμεις της επιθετικότητας, καθώς
λειτουργούν σήμερα με το μέσον των ολοκληρωτικών δυνάμεων.
Πρώτο, θα ζητούσα απ’ όλους σας να στοχασθείτε το όραμα της νέας αυτής παγκόσμιας
τάξης, διατηρώντας έναν ανοιχτό νου και αντιλαμβανόμενοι ότι ο νέος αυτός τρόπος διαβίωσης
αιωρείται πάνω απ’ την ανθρωπότητα και θα υλοποιηθεί όταν νικηθεί η ιδιοτέλεια, όταν
αντιμετωπισθούν ορθά οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις και το ιδανικό της νέας αυτής παγκόσμιας
τάξης διαχωριστεί από κάθε εθνικιστική έννοια και φιλοδοξία. Δε θα είναι ένας Αμερικάνικος
κόσμος ή ένας Γαλλικός κόσμος ή ένας Βρετανικός κόσμος ή ένας ολοκληρωτικός κόσμος. Θα
είναι το αποτέλεσμα ενός πολιτισμού που φεύγει και της κουλτούρας που είναι το άνθος αυτού
του πολιτισμού, αλλά την ίδια στιγμή δε θα είναι τίποτε απ’ αυτά. Θα είναι ένας ανθρώπινος
κόσμος που θα βασίζεται στην ορθή κατανόηση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων, στην
αναγνώριση των ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών για όλους τους ανθρώπους, για όλες τις φυλές κι
όλα τα έθνη και στη θεμελιώδη αντίληψη ότι “ο Θεός εποίησεν εξ ενός αίματος παν έθνος
16
ανθρώπων”. Θα είναι ένας κόσμος στον οποίο οι φυλετικές διακρίσεις και οι εθνικές ενότητες θ’
αναγνωρίζονται ότι εμπλουτίζουν το σύνολο κι ότι συνεισφέρουν στη σπουδαιότητα της
ανθρωπότητας. Τέτοιες διακρίσεις κι εθνικότητες θα διατηρούνται και θα καλλιεργούνται, όχι σε
μια χωριστική απομόνωση, αλλά με την αντίληψη ότι οι πολλές όψεις της ανθρώπινης ανέλιξης
και διαφοροποίησης δημιουργούν ένα εκλεκτό σύνολο κι ότι όλα τα μέρη αυτού του συνόλου
αλληλεξαρτώνται. Όλοι θα κατανοούν τη μεταξύ τους σχέση σε μια προοδευτική, συνθετική,
ανθρώπινη προσπάθεια και το εγχείρημα της κοινής διαβίωσης θα παραγάγει ένα ενδόμυχο έργο
το οποίο θα ανθίσει στη δημιουργία μιας ομορφιάς κι ενός πλούτου που θα χαρακτηρίζει την
ανθρωπότητα σαν σύνολο. Σ’ αυτό θα συμμετέχουμε όλοι με σοφία και με μια σχεδιασμένη
αποδοτικότητα, προσφέροντας στην πλανητική ζωή και μεταξύ μας αυτό που έχουμε να
συνεισφέρουμε. Αυτό θα γίνει δυνατό επειδή ολόκληρο το ανθρώπινο γένος θ’ αναγνωρίζεται
σαν ουσιαστική μονάδα κι ότι έχει μεγαλύτερη πνευματική σπουδαιότητα από το μέρος.Δεν είναι
μάταιο και φανταστικό όνειρο. Συμβαίνει ήδη.
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛ. 287

Μια άλλη απάντηση στην οποία θα σας ζητούσα να στοχασθείτε, είναι ότι ο Χριστός και η
πνευματική Ιεραρχία δεν παρεμβαίνουν ποτέ – αδιάφορο ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο – πάνω
στο θείο δικαίωμα της ανθρωπότητας να επιτύχει την απελευθέρωση πολεμώντας για την
ελευθερία ατομικά, εθνικά και διεθνώς. Όταν η αληθινή ελευθερία θα καλύπτει τη γη, θα δούμε
το τέλος της τυραννίας, πολιτικά και θρησκευτικά. Δεν αναφέρομαι εδώ στη σύγχρονη
δημοκρατία που προς το παρόν είναι μια φιλοσοφία ευσεβούς πόθου, αλλά σ’ εκείνη την
πολιτική κατάσταση όπου θα κυβερνούν οι ίδιοι οι λαοί· αυτοί οι λαοί δε θ’ ανέχονται καμιά
αυθεντία στην εκκλησία ή τον ολοκληρωτισμό οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος ή
κυβέρνησης· δε θα δέχονται ούτε θα επιτρέπουν να κυβερνά οποιοδήποτε σώμα ανθρώπων που
θ’ αναλαμβάνει να τους πει τι πρέπει να πιστεύουν για να σωθούν, ή ποια κυβέρνηση πρέπει να
δεχθούν. Δε λέω ότι οι επιθυμητοί αυτοί στόχοι πρέπει να είναι εκπληρωμένα γεγονότα στη γη
πριν έρθει ο Χριστός. Λέω ότι αυτή η στάση προς τη θρησκεία και την πολιτική πρέπει να είναι
γενικά αποδεκτή σαν αναγκαία για όλους τους ανθρώπους κι ότι πρέπει να έχουν γίνει επιτυχή
βήματα προς την κατεύθυνση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων.
Αυτά είναι τα πράγματα στα οποία ο νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου, οι μαθητές, οι
ζηλωτές και οι άνθρωποι καλής θέλησης παντού πρέπει να πιστεύουν και να διδάσκουν σε
προετοιμασία για τον ερχομό Του.

Σήμερα αυτό το κακό του ολοκληρωτισμού εκφράζεται δια του σχεδιασμού της Ρωσικής
ολιγαρχίας, (γράφτηκε το 1948) δια του Σιωνιστικού κινήματος και διαμέσου όλων των ομάδων που
ζητούν να αλυσοδέσουν και να φυλακίσουν το πνεύμα του ανθρώπου· αλλά οι λαοί κάτω από την
εξουσία της κακής αυτής επιρροής και το σχεδιασμό των κακών αυτών ομάδων δε θεωρούνται
ποτέ διαφορετικά από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Αντιμετωπίζονται σαν λαοί γοητευμένοι,
αδύναμοι κι αδαείς (κι αναμφίβολα είναι), αλλά ποτέ δε διαχωρίζονται στη σκέψη και το
σχεδιασμό της Ιεραρχίας απ’ το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Δεν πρέπει να επιτραπεί ή να αφεθεί
το κακό να θριαμβεύσει, αλλά οι δυστυχισμένοι και παραπλανημένοι εκφραστές αυτού του
κακού είναι αγαπητοί όπως και το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Είναι ένα σημείο που δύσκολα
κατανοεί ο μη‐λογικός διανοητής, αλλά εκφράζει αληθινά τη στάση του Χριστού κι όλων όσων
υπηρετούν την υπόθεσή Του.
Με την εστιασμένη είσοδο της απληστίας και του σκληρού ολοκληρωτισμού στον παγκόσμιο
στίβο πολλά απ’ όσα σχεδίασα και πολλά απ’ όσα επιχειρήσατε να κάνετε, διαψεύσθηκαν· το
έργο όλων των μαθητών εμποδίσθηκε και δυσχεράνθηκε με πολλούς τρόπους, αν κι όχι
17
μακροπρόθεσμα, αλλά μόνο σε μια βραχυπρόθεσμη δράση. Θα σας ζητούσα να το έχετε αυτό
κατά νου. Το όραμα παραμένει άθικτο ακόμη κι όταν εμποδίζεται η άμεση δράση.
Σήμερα φαίνεται απ’ όλες τις ενδείξεις και απ’ όλες τις κυρίαρχες παγκόσμιες τάσεις ότι η
ανίκητη ακόμη απληστία ορισμένων ισχυρών εθνών είναι αναντίρρητα διαδεδομένη κι ότι
συνεπώς αντιμετωπίζουμε μια άλλη περίοδο απογοήτευσης και μεγάλης παγκόσμιας δυσκολίας.
Τα αισθήματα ενάντια στη Ρωσία χαρακτηρίζουν τις Δυτικές Δυνάμεις κι οφείλονται κυρίως σε
δικό της λάθος, παρότι βασίζονται πρωταρχικά σε δύο κύριους παράγοντες – τον έναν κακό και
τον άλλο καλό.
Η κακή αντίδραση βασίζεται στην ίδια παλιά τριπλότητα του φόβου, της απληστίας και της
ζήλιας και – απ’ τη σκοπιά των τριών αυτών φάσεων της ιδιοτέλειας – δικαιολογείται πλήρως. Το
γεγονός προκαλεί από μόνο του μεγάλη δυσκολία. Συλλογισθείτε το.
Η καλή αντίδραση βασίζεται στη διάψευση της ιδέας ή της έννοιας να αναπτυχθεί ένας
ενοποιημένος ειρηνικός κόσμος – ένας κόσμος στον οποίο δε θα υπήρχε πόλεμος και στον οποίο
οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν ειρηνικά μεταξύ τους και με ασφάλεια και στον οποίο οι
άνθρωποι παντού θα μπορούσαν να εργασθούν χωρίς αντιθέσεις για ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτός ο υπερ‐κόσμος κι αυτή η ενοποιημένη ανθρωπότητα είναι ένα αληθινό ιδεώδες, αλλά δεν
είναι ένα εφικτό σχέδιο.

Και τώρα: Τι να σας πω κλείνοντας, σύντροφοί μου, αδελφοί μου και συμμαθητές μου; Σας
είπα τόσα πολλά στη διάρκεια των περασμένων δέκα ετών, ώστε έχουν μείνει ελάχιστα να πω·
έχετε όλα όσα σας χρειάζονται για να εκτελέσετε το έργο που προωθείται από την Ιεραρχία μέσα
απ’ όσα προσπάθησα να κάνω. Μπορώ να πω μόνο ότι σας έχω εμπιστοσύνη κι ότι δεν περιμένω
καμιά χαλάρωση της προσπάθειας από μέρους σας. Είστε αφιερωμένοι και δεσμευμένοι και θα
παραμείνετε έτσι, γιατί η εγγύτητα της Ιεραρχίας και η προσέγγιση του Χριστού σας
υποδεικνύουν αυξημένες πηγές δύναμης.
Είθε η ευλογία του Ενός τον Oποίο όλοι υπηρετούμε να είναι πάνω σας και πάνω σ’ όλους
τους μαθητές παντού και είθε να εκτελέσετε όλο το μερίδιο σας βοηθώντας τους ανθρώπους να
περάσουν απ’ το σκοτάδι στο φως και απ’ το θάνατο στην αθανασία.

Πρέπει να θυμάστε ότι η σύνθεση είναι μια όψη του πρώτου θείου χαρακτηριστικού, της
Θέλησης ή μάλλον της Θέλησης‐για‐το‐Καλό. Αυτή η ενέργεια ή επιρροή που θα τη χειρισθεί ο
ίδιος ο Χριστός (και για την οποία προετοιμάζεται προ πολλού), δημιουργεί συνοχή και μια έλξη
και τάση για συγχώνευση κι ένωση. Η χωριστικότητα της ανθρωπότητας και η ιδιοτέλειά της
έφτασαν σε τόσο τεράστιες διαστάσεις και τα αποτελέσματά τους κυριαρχούνταν τόσο
ολοκληρωτικά από τις Δυνάμεις του Κακού, ώστε – σε ανταπόκριση του μαζικού αόριστου
αιτήματος της ανθρωπότητας – η Ιεραρχία κάλεσε μια πνευματική παρεμβολή. Η ατελείωτη
ιδιοτελής προπαγάνδα στο λόγο και στα γραπτά, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος είναι υλιστικό,
εθνικιστικό και βασικά ψευδές και υποκινείται εσφαλμένα, έγινε τόσο κραυγαλέα ώστε
προσέγγισε σφαίρες που ήταν συνήθως αδιαπέραστες από τους ήχους της γης· ο Αβατάρ της
Σύνθεσης κλήθηκε να βοηθήσει.
O κύριος αντικειμενικός σκοπός και το άμεσο έργο του Χριστού είναι να φέρει ένα τέλος
στη χωριστικότητα που υπάρχει μεταξύ ανθρώπου με άνθρωπο, οικογένειας με οικογένεια,
κοινότητας με κοινότητα και έθνους με έθνος.
Αυτή είναι μια απλή δήλωση και μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητή και απ’ τον πιο αδαή·
είναι επίσης απλή γιατί προσφέρει έναν πρακτικό σκοπό κι ένα εγχείρημα και για το μικρότερο
και πιο ασήμαντο απ’ τους υιούς των ανθρώπων· αν το θέλουν μπορούν να συνεργασθούν όλοι.
Είναι ωστόσο ένα εγχείρημα που απαιτεί να κινητοποιηθεί ολόκληρη η πλανητική Ιεραρχία και να
18
συνδράμουν επίσης μεγάλα Όντα που κανονικά εργάζονται σε επίπεδα συνείδησης ανώτερα από
εκείνα στα οποία μοχθούν ο Χριστός και οι μαθητές Του.

Oι ολοκληρωτικές δυνάμεις αντιλαμβάνονταν πάντα κι εκμεταλλεύονταν την ικανότητα των
ανθρώπινων όντων να ανταποκρίνονται στην καλή ή την κακή εντύπωση. Εντυπώνοντας
ορισμένες δοξασίες, ορισμένες αρχές κι ορισμένες πίστεις στους ανθρώπους τους και κρύβοντας
την αλήθεια ή τα γεγονότα κι αγνοώντας τις πραγματικότητες, κατορθώνουν να παρασύρουν τους
ανθρώπους τους σε μια αποδοχή που σημαίνει – για τους ελέγχοντες εγκαινιαστές – μια τεράστια
δύναμη.
Άλλα έθνη, οι λεγόμενες δημοκρατίες, βρίσκονται σε κατάσταση μεγάλης σύγχυσης,
χωρισμένα σε πολιτικά, θρησκευτικά και κοινωνικά κόμματα, ακούγοντας τη διδασκαλία, τα
όνειρα και τα σχέδια κάθε ατόμου που έχει κάποια ιδέα και προβάλλεται στην κοινή συνείδηση
χωρίς να έχει καμιά αληθινή ή καλή πολιτική, χρωματισμένο από ιδιοτέλεια (προσωπική ή εθνική
και μερικές φορές και τα δύο) και απαιτώντας τη διευθέτηση των υλικών υποθέσεων με την
ελάχιστη προσοχή – αν υπάρχει – στους αναγνωρισμένους πνευματικούς στόχους και αξίες.
Ευτυχώς υπάρχει ένα αυξανόμενο σώμα απ’ όσους ανήκουν σε όλες τις πίστεις ή σε καμιά
θρησκευτική πίστη, βρίσκονται σε κάθε ήπειρο κι έθνος κι έχουν επίγνωση της ανάδευσης της
πνευματικής αυτής κίνησης – που συνδέει την ανθρωπότητα και την Ιεραρχία. Αυτή οφείλεται
στην αντίδρασή τους στην πνευματική ελπίδα, στην προσδοκία και στην περίεργα πλατιά πίστη
ότι η θεία παρέμβαση είναι εφικτή και βρίσκεται πολύ κοντά. Καθώς αναπτύσσεται η ορμή της
πνευματικής αυτής δραστηριότητας, έτσι θα αναπτύσσεται και η ανταποκριτικότητα μεταξύ των
ανθρώπων κι αν η αντίδραση είναι αυτή που ελπίζεται, θα είναι οι μάζες παντού που θα ενωθούν
αργά για να επιφέρουν τις αναγκαίες συνθήκες για την επανεμφάνιση του Πρίγκιπα της Ειρήνης
που θα φέρει μαζί Του τη δυναμικότητα και την ευλογία του Αβατάρ της Σύνθεσης. O αριθμός
των ημιφωτισμένων αυτών ανθρώπων αυξάνει γοργά· η απόγνωση επιταχύνει την ανταπόκρισή
τους στη βοήθεια από ψηλά και στον κατάλληλο χρόνο ο αριθμός τους θα είναι τόσο μεγάλος
ώστε ο ολοκληρωτισμός καθώς και η χαώδης δημοκρατία δε θα είναι σε θέση να τους
αντισταθούν.
Αυτό δεν είναι ένα μυστικιστικό ή φανταστικό όνειρο που σας παρουσιάζω. Περιλαμβάνει
μια αίσθηση σκληρής δουλειάς στο φυσικό πεδίο, μια πρακτική κοινή λογική, μια διακοπή της
παρουσίασης ενός όμορφου μέλλοντος σ’ ένα μυθικό ουρανό άσκοπο κι άχρηστο. Η έλευση του
Βασιλείου του Θεού, η προετοιμασία για τον ερχομό του Χριστού και η σωτηρία του ανθρώπινου
γένους απαιτούν θάρρος, οργάνωση, επιχειρηματικό δαιμόνιο, ψυχολογία κι επιμονή· χρειάζεται
εκπαιδευμένους εργάτες και πολύ χρήμα· απαιτεί προσεκτικά εκτιμημένα προγράμματα που
διαθέτουν μακρόπνοο όραμα συν λογικές σύγχρονες διαδικασίες. Σ’ αυτό καλούνται σήμερα όλοι
όσοι έχουν αληθινό όραμα και αγάπη για την ανθρωπότητα· σημαίνει τη διάδοση μιας νοήμονος
καλλιεργημένης καλής θέλησης και την ενδυνάμωση εκείνων των συνθηκών, στάσεων και
απόψεων που θα επιφέρουν αναπόφευκτα ορθές ανθρώπινες σχέσεις.

Το μόνο πράγμα που χρειάζεται σήμερα η ανθρωπότητα είναι η αντίληψη ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ένα
Σχέδιο που πραγματώνεται σαφώς μέσα απ’ όλα τα παγκόσμια γεγονότα κι ότι όλα όσα
συνέβησαν στο ιστορικό παρελθόν του ανθρώπου κι όλα όσα συνέβησαν πρόσφατα βρίσκονται
σίγουρα σε συμφωνία μ’ αυτό το Σχέδιο. Κατ’ ανάγκη επίσης, αν υπάρχει ένα τέτοιο Σχέδιο,
προϋποθέτει Εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την καταγωγή του Σχεδίου και για την επιτυχή
προώθησή του. Από τη σκοπιά της μέσης ανθρωπότητας που σκέφτεται με όρους γήινης
ευτυχίας, το Σχέδιο πρέπει να είναι κάτι χαρούμενο και κάτι που θα κάνει την υλική ζωή
ευκολότερη. Για την πνευματική Ιεραρχία το Σχέδιο περιλαμβάνει εκείνες τις προσαρμογές ή
19
περιστάσεις που θα ανυψώσουν και θα διευρύνουν τη συνείδηση του ανθρώπινου γένους κι
επομένως θα επιτρέψουν στους ανθρώπους ν’ ανακαλύψουν τις πνευματικές αξίες για
λογαριασμό τους και να κάνουν τις αναγκαίες αλλαγές με τη δική τους ελεύθερη βούληση κι έτσι
να δημιουργήσουν την απαιτούμενη βελτίωση του περιβάλλοντος, που είναι συνεπής με την
ανελισσόμενη πνευματική αναγνώριση.
Τίποτε με αληθινή αξία δεν κερδίζεται με οποιαδήποτε αυθαίρετη ή αυταρχική
δραστηριότητα από μέρους της πνευματικής Ιεραρχίας. Αυτό είναι ένα από τα μαθήματα που
πρέπει να μαθευτούν, καθώς σημειώνεται το έργο των ολοκληρωτικών δυνάμεων – στο
παρελθόν και σήμερα – και τα αποτελέσματά του. Κάτω από το ολοκληρωτικό σύστημα η
ελευθερία περιορίζεται ή καταργείται, η ελεύθερη βούληση του ατόμου αναιρείται κι
εμποδίζεται η έκφρασή της, το άτομο θεωρείται εξάρτημα του πανίσχυρου Κράτους και
διατηρείται σ’ αυτή τη θέση με αστυνομικό έλεγχο· η ατομική ανάπτυξη δεν έχει αξία παρά μόνο
στο μέτρο που εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του Κράτους, αλλά από τη σκοπιά του
ολοκληρωτισμού το ίδιο το άτομο – σαν μια ανεξάρτητη θεία μονάδα της ανθρωπότητας – είναι
ανύπαρκτο.
Θα θέλατε λοιπόν η πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη μας να εργασθεί πάνω σε
ολοκληρωτικές γραμμές, να επιβάλλει την ειρήνη και την άνεση, να κάνει βήματα που θ’
αναχαιτίσουν το κακό με τη βία και να εργασθεί για την υλική ευημερία των ανθρώπων; Ή θα
θέλατε οι Διδάσκαλοι να οδηγούν την ανθρωπότητα μέσω της ορθής κατανόησης ν’ αναλάβει την
αναγκαία δράση, ακόμη κι αν αυτή συνεπάγεται δοκιμές και λάθη και μια πολύ πιο αργή
διαδικασία; Θα θέλατε το ανθρώπινο γένος να στέκει στα πόδια του σαν νοήμων πράκτορας του
θείου Σχεδίου; Ή θα θέλατε να το αντιμετωπίζουν σαν ανεύθυνο παιδί που πρέπει να
προστατευθεί ενεργά από τον ίδιο τον εαυτό του; Δεν είναι άραγε καλύτερο για τη γοργά
αφυπνιζόμενη διανόηση και δραστηριότητα των ανθρώπων (σε κάθε χώρα) να εκπαιδευθεί ν’
αναγνωρίζει την ουσιαστική ενότητα όλων των ανθρώπινων όντων κι έτσι να οδηγηθεί να
αναλάβει την αναγκαία δράση που θα επιβεβαιώσει αυτή την ενότητα, να εργασθεί για όλη την
ομάδα των ανθρώπινων όντων σε όλες τις χώρες παντού και την ίδια στιγμή να διατηρεί τις
ατομικές κι εθνικές κουλτούρες δίπλα σ’ έναν παγκόσμιο πολιτισμό κι ένα παγκόσμιο σύστημα
θείας αναγνώρισης;
Η Ιεραρχία εργάζεται σταθερά και με επιτυχία γι’ αυτή τη γενική ελευθερία και τη νοήμονα
δραστηριότητα του ελεύθερου ατόμου· η έννοια της ενότητας και της ενωμένης δραστηριότητας
για το καλό όλων συλλαμβάνεται και κατανοείται περισσότερο απ’ όσο ίσως αντιλαμβάνεσθε. Η
ολοκληρωτική προσέγγιση εργάζεται προς μια επιβαλλόμενη ενότητα και μια ενότητα που θα
συμπεριλαμβάνει όλους τους λαούς και θα τους δένει με μια ομοιομορφία πίστης – πολιτικά,
οικονομικά και κοινωνικά – και η οποία θα αγνοεί και βασικά αγνοεί τις πνευματικές αξίες,
βάζοντας το Κράτος στη θέση του θείου εκείνου πνευματικού κέντρου στο οποίο βρίσκεται η
πνευματική πραγματικότητα.
Η μέθοδος της Ιεραρχίας είναι να εργάζεται μέσω των ατόμων και μέσω των ομάδων για να
παραχθεί μια τόσο πλατιά πνευματική αναγνώριση, ώστε οι άνθρωποι παντού να αποδεχθούν
σαν πραγματική την εσώτερη διακυβέρνηση του πλανήτη και να εργασθούν μαζί για την ίδρυση
του Βασιλείου του Θεού σε αντικειμενική εκδήλωση στη Γη – κι όχι σε κάποια μακρινή εποχή και
σε κάποιον ασαφή ουρανό. Δεν είναι κάποιο μυστικιστικό ή ανέφικτο όνειρο, αλλά είναι απλά η
αναγνώριση και η εξωτερίκευση εκείνου που ήταν πάντοτε παρόν, το οποίο πήρε σαφώς
αντικειμενική μορφή όταν ο Χριστός ήταν μαζί μας πριν δύο χιλιάδες χρόνια και θα προχωρήσει
σε μια παγκόσμια αναγνώριση όταν θα είναι πάλι μαζί μας στο άμεσο μέλλον.
Επομένως όλοι όσοι εργάζεσθε και μοχθείτε για το καλό της ανθρωπότητας και υπό τη
διεύθυνση της Ιεραρχίας, πάρτε δύναμη κι ανανεώστε το θάρρος σας. Η Ιεραρχία δε στέκει μόνο
(όπως σας είπα συχνά), αλλά προσεγγίζει καθημερινά και κάθε χρόνο πιο κοντά την
ανθρωπότητα. Η δύναμη της εστιασμένης, πνευματικής ενότητας της Ιεραρχίας μπορεί να γίνει
20
σήμερα αισθητή με πολλούς τρόπους· είναι κύρια υπεύθυνη για την υπομονετική προσπάθεια
όλων των ανθρωπιστών εργατών κι όλων όσων οραματίζονται την ενότητα μπροστά σ’ όλες τις
μεγάλες ανισότητες και παρά τη ληθαργική κόπωση και τον πεσσιμισμό τον οποίο έχουν
επιβάλλει στο νου των ανθρώπων συνθήκες που είναι πολύ σκληρές για την ανθρώπινη αντοχή. Η
Ιεραρχία στέκει κι εργάζεται. Oι Διδάσκαλοι εργάζονται σύμφωνα με το Σχέδιο – ένα Σχέδιο που
θεμελιώνεται στην περασμένη ιστορία της φυλής κι εκεί μπορεί να ανιχνευθεί· ένα Σχέδιο που
απαιτούσε εξαιτίας της ανθρώπινης ιδιοτέλειας τη δραστική φρίκη του πολέμου (1914‐1945)· ένα
Σχέδιο που σήμερα μπορεί και θα γεφυρώσει το χάσμα που υφίσταται τώρα ανάμεσα στο μη
ικανοποιητικό, ιδιοτελές και υλικό παρελθόν και το νέο εκείνο μέλλον που θα καταδείξει ένα
μεγάλο μέτρο παγκόσμιας ενότητας και το οποίο σταθερά και με επιδεξιότητα στη δράση θ’
αντικαταστήσει με πνευματικές αξίες όσα επικρατούσαν μέχρι τώρα.
Η εγγύηση γι’ αυτό είναι η αναπτυσσόμενη νοημοσύνη των ανθρώπων παντού που μάχονται
τυφλά για ελευθερία και κατανόηση και δέχονται διαρκώς την εσώτερη βεβαιότητα, γνώση και
βοήθεια Εκείνων που πραγματώνουν λεπτομερώς (όπως πάντα) εκείνες τις καταστάσεις και
συνθήκες με τις οποίες μπορεί το ανθρώπινο γένος να φτάσει καλύτερα σε θεία έκφραση.

Η ιδέα μιας πνευματικής Ιεραρχίας που θα κυβερνά τους ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο και θα
ενσωματώνει τα καλύτερα στοιχεία του μοναρχικού, του δημοκρατικού, του ολοκληρωτικού και
του κομμουνιστικού συστήματος. Οι περισσότερες απ’ αυτές τις ομάδες ιδεολογιών έχουν
λανθάνουσα μέσα τους τόση ομορφιά, δύναμη και σοφία κι επίσης μια βαθιά και πολύτιμη
συνεισφορά για το σύνολο. Καθεμιά θα δει τελικά τη συνεισφορά της ενσωματωμένη κάτω από
τον έλεγχο της Ιεραρχίας των Κυρίων της Συμπόνιας και των Διδασκάλων της Σοφίας. Η
αποκατάσταση του αρχαίου Ατλάντειου ελέγχου από τις πνευματικές δυνάμεις βρίσκεται ακόμη
στο μέλλον, αλλά η Υδροχοϊκή εποχή θα δει την αποκατάσταση αυτής της εσώτερης και
πνευματικής καθοδήγησης σε μια ανώτερη στροφή της σπείρας.
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΣΕΛ 8

Θα ήθελα να υποδείξω ότι η ιδεολογία που ενσωματώνεται στο όραμα των ολοκληρωτικών
κρατών είναι μια εσφαλμένη αλλά σαφής ανταπόκριση στη Σαμπαλλική επίδραση της θέλησης·
ότι η ιδεολογία πίσω από το δημοκρατικό ιδεώδες αποτελεί μια παρόμοια ανταπόκριση στην
παγκοσμιότητα που η αγάπη της Ιεραρχίας την παρακινεί να εκφράσει κι ότι ο κομμουνισμός έχει
ανθρώπινη προέλευση κι ενσωματώνει εκείνη την ιδεολογία που η ανθρωπότητα διατύπωσε με
το δικό της δικαίωμα. Έτσι οι τρεις όψεις της φύσης του Θεού αρχίζουν να παίρνουν τη μορφή
των τριών μεγάλων ιδεών και ό,τι βλέπουμε αυτή την εποχή στον πλανήτη μας είναι οι
διαστρεβλωμένες ανθρώπινες αντιδράσεις στις πνευματικές παρορμήσεις που εκπορεύονται από
τρία διαφορετικά κέντρα, αλλά είναι εξίσου θείες στην ουσιώδη φύση τους και στην ουσία τους.
Συλλογισθείτε σ’ αυτό.
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΣΕΛ 21

Η έβδομη ακτινική ενέργεια είναι η ενέργεια που χρειάζεται για να φέρει τάξη απ’ το χάος
και το ρυθμό για να αντικαταστήσει την αταξία. Η ενέργεια αυτή θα εισαγάγει τη νέα παγκόσμια
τάξη την οποία αναμένουν όλοι οι άνθρωποι· θα αποκαταστήσει τα αρχαία ορόσημα, θα
υποδείξει τους νέους θεσμούς και τις μορφές πολιτισμού και κουλτούρας που απαιτεί η
ανθρώπινη πρόοδος και θα γαλουχήσει τη νέα ζωή και τις νέες καταστάσεις συνείδησης που θα
καταγράφει όλο και περισσότερο η προηγμένη ανθρωπότητα. Τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει
αυτή τη δραστηριότητα· όλα όσα συμβαίνουν σήμερα καθώς οι άνθρωποι αναζητούν νέους
τρόπους, οργανωμένη ενότητα και ειρηνική ασφάλεια, εκπληρώνονται δια της εισερχόμενης
Ακτίνας της Τάξης ή Τελετουργικής Μαγείας. Η λευκή μαγεία των ορθών ανθρώπινων σχέσεων
21
δεν μπορεί να σταματήσει· πρέπει αναπόφευκτα να εκδηλωθεί αποτελεσματικά, επειδή η
ενέργεια της έβδομης αυτής ακτίνας είναι παρούσα και ο Κύριος της Ακτίνας συνεργάζεται με τον
Κύριο του Κόσμου για να επιφέρει την αναγκαία “αναμόρφωση”. Οι ψυχικά εμποτισμένες
προσωπικότητες που δρουν υπό την ακτινική αυτή επίδραση θα δημιουργήσουν το νέο κόσμο,
θα εκφράσουν τις νέες ποιότητες και θα θεσπίσουν εκείνα τα νέα συστήματα και τους
οργανωμένους τρόπους δημιουργικής δραστηριότητας που θα καταδείξουν τη νέα ζωντάνια και
τις νέες τεχνικές της ζωής. Η διαστροφή αυτών των ιδεωδών της έβδομης ακτίνας και η
εκπόρνευση της εισερχόμενης αυτής ενέργειας για την εξυπηρέτηση των σκοτεινών και ιδιοτελών
φιλοδοξιών άπληστων ανθρώπων δημιούργησε τα ολοκληρωτικά εκείνα συστήματα που τόσο
τρομερά σήμερα φυλακίζουν το ελεύθερο πνεύμα του ανθρώπου.
ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΗΣΕΙΣ ΣΕΛ 673

22

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Όπως σας είπα συχνά, η Ιεραρχία – εξαιτίας της θείας αρχής της ελεύθερης βούλησης της
ανθρωπότητας – δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα δράσουν οι άνθρωποι σε στιγμές κρίσης· η
Ιεραρχία δεν μπορεί να επιβάλει τον καλό δρόμο της ζωής ενάντια στην κανονική ανθρώπινη
επιθυμία, γιατί αυτός ο καλός δρόμος της δράσης πρέπει να έρθει απ’ τα βάθη της ανθρώπινης
σκέψης κι αισθήματος και πρέπει να προβάλει σαν μια ελεύθερη και μη επιβαλλόμενη
προσπάθεια· η Ιεραρχία δεν πρέπει να κάνει εκείνα τα βήματα που θα εμποδίσουν τους
ανθρώπους να κάνουν λάθη, γιατί μέσα απ’ αυτά τα λάθη οι άνθρωποι μαθαίνουν “με το μέσον
του κακού ότι το καλό είναι καλύτερο”, όπως το εξέφρασε ο μεγάλος μυημένος ποιητής σας.
Όλα όσα μπορεί να κάνει η Ιεραρχία είναι να παρουσιάσει την αναγκαία διδασκαλία η οποία
θα κατευθύνει τη σκέψη του ανθρώπου σε ορθές γραμμές, να υποδείξει το δρόμο των αληθινών
σχέσεων και την ίδια στιγμή να καταδείξει αντικειμενικά τη φύση του κακού δρόμου. Αυτό το
έκανε πάντα η Ιεραρχία. Ως πνευματικός όμιλος μπορεί και μπαίνει αντιμέτωπος στην ιδιοτέλεια,
στην απληστία κι ενάντια σε ό,τι ζητά να φυλακίσει το ανθρώπινο πνεύμα και να μειώσει την
ελευθερία του. Για να το διευκρινίσω – η Ιεραρχία στάθηκε ενάντια στον ολοκληρωτισμό που
εξέφρασαν οι δύο μεγάλες Δυνάμεις, η Γερμανία και η Ιαπωνία, όταν καταστάλαξαν το δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό το κάνει και θα συνεχίσει να το κάνει όταν οποιαδήποτε όψη της
ολοκληρωτικής απληστίας κι επιθετικότητας σε οποιαδήποτε μορφή (λεπτοφυή κι ακήρυκτη ή
εκδηλωμένη ανοιχτά) επιχειρεί να περιορίσει την ελευθερία του ατόμου, τον ελεύθερο
πνευματικό άνθρωπο, ανεξάρτητα απ’ το σημείο της εξέλιξής του.

3. Οι ζηλωτές, μαθητές και πνευματικοί εργάτες του κόσμου δε δρουν σε πλήρη συμφωνία με
την Ιεραρχία. Παρασύρονται από φόβο, από ένα αίσθημα ματαιότητας κι από μια οξεία
κατανόηση της φύσης των δυνάμεων του κακού που αντιμετωπίζουν. Η εικόνα εκείνου που
πρέπει να γίνει φαίνεται πολύ μεγάλη· υπάρχει μικρή οργανωμένη συνεργασία μεταξύ τους κι όχι
ισχυρή συγκρότηση σε μια ενωμένη ομάδα για την παγκόσμια σωτηρία και υπηρεσία.
Η πνευματική ευκαιρία προβάλλει ωστόσο με αυξημένη διαύγεια στο νου των σκεπτόμενων
ανδρών και γυναικών, ακόμη κι αν δεν εκφράζεται απ’ αυτούς με ορθόδοξους (λεγόμενους)
όρους ή με αναγνωρισμένους ή πνευματικούς όρους. Ίσως μια σαφής δήλωση εκείνου που oι
ενεργές πνευματικές Δυνάμεις επιδιώκουν να επιφέρουν, να αποδειχθεί χρήσιμη. Αν οι Δυνάμεις
του Κακού είναι ενεργές και οργανωμένες, οι Δυνάμεις του Φωτός είναι εξίσου ενεργές αλλά όχι
τόσο καλά οργανωμένες. Βασικός στόχος είναι η ελευθερία και η απελευθέρωση του ανθρώπινου
γένους, αλλά οι πνευματικοί εργάτες παρεμποδίζονται από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι
πρέπει να επιλέξουν και να αποφασίσουν ελεύθερα για να ελευθερωθούν· μπορούν να
ελευθερωθούν μόνο όταν – σαν άτομα κι αργότερα σαν ομάδες – ελευθερωθούν απ’ τον
εκφρασμένο έλεγχο σκέψης των ισχυρών κυρίαρχων ομάδων κι απ’ τους φόβους που αυτές oι
ομάδες σκόπιμα προκαλούν. Η ελευθερία δεν μπορεί ποτέ να αποδοθεί με ολοκληρωτικές
μεθόδους· η απελευθέρωση δεν μπορεί ποτέ να προέλθει από ένα δικτάτορα ή δικτατορικές
ομάδες. Η αντίληψη του τρόπου με τον οποίο εργάζονται οι ιεραρχικές δυνάμεις και η
αναγνώριση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι σήμερα βυθισμένοι σε ζωτικά πνευματικά γεγονότα
μπορεί να χρησιμεύσει στην ενθάρρυνση των πιστών και να δώσει ένα ζωογόνο όραμα σ’ αυτούς
που αγωνίζονται υπέρ της ανθρώπινης ελευθερίας.

23
Ο νέος αυτός κόσμος δε θα έρθει σαν απάντηση στην προσευχή ή στον παθητικό ευσεβή
πόθο και την προσδοκία του φιλειρηνιστή ιδεαλιστή και του μυστικιστή οραματιστή. Δείχνουν το
δρόμο και υποδεικνύουν τον αναγκαίο αντικειμενικό σκοπό. Θα έρθει όταν ο μυστικιστής κι ο
άνθρωπος με όραμα αφυπνισθεί στην ανάγκη των καιρών και κατέλθει απ’ τον κόσμο των
ονείρων, των θεωριών και των λέξεων στη σκληρή αρένα της καθημερινής και δημόσιας ζωής.
Πρέπει να είναι πρόθυμος να πολεμήσει για εκείνο που επιθυμεί και ξέρει ότι είναι καλό και
αληθινό και σωστό και πρέπει να σταθεί σταθερά απέναντι σ’ όσους ζητούν να διαστρεβλώσουν
το όραμα και να εμποδίσουν την εμφάνισή του, εξοπλιζόμενος για τη μάχη έτσι ώστε να είναι
δυνατός ο αφοπλισμός.
Ένα καθαρό όραμα της μελλοντικής παγκόσμιας τάξης (σ’ ένα πλατύ και γενικό περίγραμμα,
αλλά όχι σε λεπτομέρειες), μια νοήμων αναγνώριση των φραγμών και των κωλυμάτων που
εμποδίζουν την εμφάνισή της και μια προθυμία να γίνουν τα αναγκαία βήματα στο φυσικό πεδίο
και να πληρωθεί το απαιτούμενο τίμημα και να προσφερθούν οι αναγκαίες θυσίες είναι
ουσιαστικές στάσεις πριν εξαλειφθούν τα εμπόδια που στέκουν στο δρόμο του ερχόμενου νέου
κόσμου. Είναι ένα πρακτικό όραμα – επιθυμητό από πολύ καιρό, που συζητήθηκε πολύ και
περιγράφηκε καθαρά. Τα εμπόδια εμφανίζονται να είναι πολλά, αλλά μπορούν να συνοψισθούν
σε μια λέξη: Ιδιοτέλεια – εθνική, φυλετική, πολιτική, θρησκευτική και ατομική ιδιοτέλεια.

Το Έργο της Καλής Θέλησης
Πριν από το Σεπτέμβριο του 1939 οι αντικειμενικοί σκοποί του παγκόσμιου έργου μας για
μια περίοδο εννέα ετών ήταν η διάδοση της παγκόσμιας καλής θέλησης, η ανακάλυψη των
ανδρών και γυναικών καλής θέλησης σ’ όλο τον κόσμο και η προσπάθεια να διδαχθούν το νόημα
της θέλησης‐για‐το‐καλό. Αυτό είναι το κύριο έργο του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου.
Καλλιεργήσαμε μια μη χωριστική στάση και την ανάγκη για ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Προσπαθήσαμε να διευκρινίσουμε ότι οι διαφορετικές μορφές διακυβέρνησης και τα ποικίλα
ιδεολογικά συστήματα ήταν σωστά και πιθανά, εφόσον τα ανθρώπινα όντα ζούσαν μαζί με καλή
θέληση και αναγνώριζαν την εξ αίματος αδελφότητά τους.
Τότε η ανθρωπότητα πήρε την απόφασή της να πολεμήσει και ξέσπασε ο πόλεμος: μια
ομάδα, οι υποκινητές του πολέμου, πολεμούσε να αποκτήσει υλική δύναμη, τη δόξα ενός έθνους
και την υποταγή των ανυπεράσπιστων· και η άλλη μαχόταν να διατηρήσει τη δική της ελευθερία
δράσης, τη διατήρηση της ακεραιότητάς της, το δίκαιο των μικρών εθνών και τις πνευματικές
αξίες. Αμέσως το ζήτημα ήταν τελείως καθαρό στο νου εκείνων που ήταν σε επαφή με τις
ανθρώπινες υποθέσεις· αμέσως κάποια έθνη πήραν θέση ενάντια στις δυνάμεις της επίθεσης·
αμέσως άλλα έθνη που ήταν πολωμένα σε παρόμοιες διαστρεβλωμένες ιδεολογίες κι εξίσου
ιδιοτελείς σκοπούς, στάθηκαν μαζί με το επιτιθέμενο έθνος· αμέσως ο πανικός παρέσυρε τα
υπόλοιπα έθνη τα οποία βρήκαν καταφύγιο σε μια κοντόφθαλμη ουδετερότητα και σε αμυντικά
προγράμματα – μια ουδετερότητα και προγράμματα που αποδείχθηκαν εντελώς μάταια να τα
προφυλάξουν.
Πού θα έπρεπε τότε να σταθεί ο νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου; Τι θα έπρεπε να κάνουν
οι άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης; Θα έπρεπε να προσχωρήσουν στις ολοκληρωτικές
δυνάμεις επειδή κάνοντάς το θα έφερναν τη διαμάχη πιο γοργά σε ένα τέλος, ή θα έπρεπε να
σταθούν στο πλευρό των ουδέτερων δυνάμεων, προωθώντας ξέφρενα αναποτελεσματικά
προγράμματα, πολιτικές κατευνασμού και να πέσουν στα χέρια των ολοκληρωτικών δυνάμεων;
Έχοντας αποφασίσει η ανθρωπότητα να διεξάγει τη μάχη φυσικά, δεν απέμεινε τίποτε να
γίνει από το να υπάρξει μια πρόκληση στους άνδρες και τις γυναίκες καλής θέλησης να πάρουν τη
θέση τους στο πλευρό μιας τέτοιας δράσης που θα απελευθέρωνε την ανθρωπότητα μέσα από
την καταστροφή των κακών δυνάμεων. Αυτές είχαν αποφασίσει ν’ αποδείξουν ότι η ισχύς ήταν το
24
δίκιο. Επομένως οι δυνάμεις που μάχονται για την πρόοδο και τον πολιτισμό έπρεπε να
αντιμετωπίσουν τη δύναμη με δύναμη.

Το Ιστορικό Υπόβαθρο
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα τα εξέχοντα χαρακτηριστικά ήταν η κυριαρχία των ισχυρών
μοναρχών, η εξάπλωση των αυτοκρατοριών και η προέλαση των εθνικών κατακτητών. Συμμετείχε
ένας σχετικά μικρός αριθμός ανθρώπων. Η Εκκλησία της εποχής είχε τεράστια δύναμη σε όλες τις
Ευρωπαϊκές χώρες· έλεγχε την εκπαίδευση των ατόμων, αλλά δεν έβαζε θεμέλια για ορθή
πολιτική σκέψη. Η ιστορία του παρελθόντος είναι η ιστορία των πολλών μορφών διακυβέρνησης.
Φυλές και έθνη ήρθαν κι έφυγαν. Πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης και θρησκευτικές μορφές
έπαιξαν το ρόλο τους, παρέμειναν ή εξαφανίσθηκαν. Η θλιβερή ιστορία της ανθρωπότητας ήταν
αυτή των βασιλιάδων και των ηγεμόνων, των κυβερνητών και των πολεμιστών, των προέδρων και
των δικτατόρων – που αποκτούσαν δύναμη σε βάρος του έθνους τους ή των άλλων εθνών.
Κατακτητές έρχονται και φεύγουν – Άκμπαρ, Τζέγκινς Χαν, οι Φαραώ, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο
Καίσαρας, ο Καρλομάγνος, ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής, ο Ναπολέων, ο Χίτλερ και ο Μουσσολίνι.
Όλοι διατάραξαν το ρυθμό της εποχής τους και έφτασαν σε ισχύ μέσα από την επίθεση και τη
σφαγή. Καθώς τα έθνη ήρθαν σε στενότερη σχέση, η επιρροή τους και το πεδίο της έκφρασής
τους αυξήθηκε. Αυτό το έφεραν τα αναπτυσσόμενα μέσα επικοινωνίας· η Μεγάλη Βρετανία δεν
ήξερε τίποτε για τις κινήσεις του Αλεξάνδρου· οι λαοί της Αμερικής δεν ήξεραν τίποτε για τον
Τζέγκινς Χαν· αλλά ο ήχος των στρατιών του Ναπολέοντα που προέλαυναν ακουγόταν σε μια
πολύ ευρύτερη περιοχή και οι θρίαμβοι του Χίτλερ – διπλωματικοί και στρατιωτικοί – είναι
γνωστοί σε όλο τον κόσμο.
Oι ολοκληρωτικές δυνάμεις (γράφτηκε κατά τη διάρκεια του β’ παγκόσμιου πόλεμου)
μετέτρεψαν τον κόσμο σ’ ένα οπλισμένο στρατόπεδο – για επίθεση ή για άμυνα. Αυτό που
υποκινούσε όλους τους κατακτητές ήταν η λαγνεία για χρυσό, για εδάφη, για δύναμη, για
προσωπικό θρίαμβο.Oι σύγχρονοι δικτάτορες δεν αποτελούν εξαίρεση. Δεν έφεραν τίποτε νέο.
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛ. 220

Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι μόνο μέσω των ανθρώπινων όντων τα τρία αυτά κέντρα
(Σαμπάλλα – Ιεραρχία‐ Ανθρωπότητα) έρχονται πάντα σε αληθινή λειτουργική δραστηριότητα· κι
επίσης οι τρεις κύριες ιδεολογίες (ολοκληρωτισμός, δημοκρατία και κομμουνισμός) μπορεί να
είναι η ανταπόκριση – διαστρεβλωμένη κι όμως ανταπόκριση – στις δυνάμεις που επιδρούν απ’
τα δύο ανώτερα κέντρα στο ανθρώπινο. Αυτό το συζητήσαμε νωρίτερα (Το Πεπρωμένο των
Εθνών, σελ. 22).
Όσοι από σας ζητούν να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα και να συμμετάσχουν στην Ιεραρχική
προσπάθεια να θεραπευθεί ο παγκόσμιος πόνος, πρέπει να μάθουν να διεισδύουν πίσω από τις
εμφανίσεις, πίσω απ’ τις μεθόδους και τα σχήματα, τα αποτελέσματα και τις συνέπειες στο
φυσικό πεδίο και να προσπαθήσουν να έρθουν σε επαφή με τις δυνάμεις της Σαμπάλλα ή της
Ιεραρχίας συν την ανθρώπινη ανάγκη που δημιούργησε αυτούς τους τρόπους έκφρασης κι έτσι
θα τα δουν όπως είναι – όχι φθαρμένα συστήματα και παιδιάστικες προσπάθειες βελτίωσης,
αλλά εμβρυώδη σχέδια με τα οποία μπορεί να έρθει τελικά η απελευθέρωση και η κουλτούρα κι
ο πολιτισμός της Νέας Εποχής.
Αν ζητάτε να φέρετε φώτιση στους σκοτεινούς τόπους της γης (που σημαίνει στο νου των
ανθρώπων), τότε πρέπει εσείς οι ίδιοι να δείτε καθαρά και να σχετίσετε το αφηρημένο και το
συγκεκριμένο με έναν τέτοιο τρόπο ώστε στη ζωή σας να μπορεί να ιδωθεί ένας λειτουργικός
ιδεαλισμός· μόνο έτσι μπορεί να ιδωθεί ένας λειτουργικός ιδεαλισμός εθνικής, φυλετικής και
ανθρώπινης φύσης. Το κεφάλι καθώς και η καρδιά πρέπει να χρησιμοποιηθούν κι αυτό πολλοί
ειλικρινείς άνθρωποι τείνουν να το ξεχνούν. Μπορείτε άραγε να εργασθείτε με μια υψηλή ένταση
25
σ’ αυτή την προσπάθεια – μια ένταση που παράγεται απ’ την αλληλοσχέτιση κεφαλής και καρδιάς
που εργάζονται δημιουργικά δια του κέντρου του λαιμού, νοούμενου εσωτερικά; Στην τελευταία
αυτή πρόταση εξέφρασα για τους μαθητές τη φύση της προσπάθειας που πρέπει να κάνουν.
Με την αναγνώριση εκείνου που συμβαίνει στο ανθρώπινο γένος σαν σύνολο και πίσω απ’ τη
σκηνή, οι διανοητές του κόσμου και του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου μπορούν να
υπηρετήσουν καλύτερα· αυτό που έχει σημασία είναι η ανέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης σε
ανταπόκριση στις παρουσιαζόμενες συνθήκες σε κάθε χώρα ή χώρες· η “ανθρώπινη κατάσταση
του νου” μόλις αρχίζει να εστιάζεται σε πράγματα που έχουν σημασία και να εκφράζεται με ένα
ζωντανό τρόπο. Oι διανοητές και οι υπηρέτες πρέπει να μάθουν να συγκεντρώνονται στην
αφυπνιζόμενη συνείδηση κι όχι στα επιφανειακά κινήματα. Αυτή η αφύπνιση, αδελφοί μου,
προχωρεί γοργά και ικανοποιητικά. Η μορφή ή οι μορφές μπορεί να υποφέρουν, αλλά η
ενδόμυχη επίγνωση του ανθρώπου γίνεται στη διάρκεια αυτού του αιώνα εκφραστικά θεία.

Η ΕΡΧOΜΕΝΗ ΠΑΓΚOΣΜΙΑ ΤΑΞΗ
Απρίλιος 1940
Είναι λοιπόν αναγκαίο να μιλάτε με ευθύτητα, να υποδεικνύετε τους εγγενείς κινδύνους της
τωρινής κατάστασης, να παρουσιάζετε την εκπληκτική της ευκαιρία να επέλθουν οι αναγκαίες
αλλαγές και να τονίζετε τις γραμμές διαχωρισμού ανάμεσα στους σωστούς και τους
λανθασμένους τρόπους ζωής, ανάμεσα στο όραμα της νέας παγκόσμιας τάξης και τα
οπισθοδρομικά σχέδια της λεγόμενης “νέας τάξης” με την οποία οι ολοκληρωτικές δυνάμεις
ζητούν να συγχύσουν την ανθρωπότητα.
Ξεκινάμε με την προϋπόθεση ότι η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει δύο αντίθετα παγκόσμια
οράματα κι ότι στο ανθρώπινο γένος παρουσιάζονται δύο παγκόσμιες τάξεις. O άνθρωπος πρέπει
να διαλέξει μεταξύ των δύο και η επιλογή του θα καθορίσει το μέλλον.

Δεν επιδιώκω να ασχοληθώ εδώ με τις συνηθισμένες πνευματικές απογοητεύσεις, ούτε
επιθυμώ να σπαταλήσω χρόνο με τις συνηθισμένες κοινοτυπίες και τις πολύ γνωστές απαντήσεις
που δε βοηθούν επειδή παραμένουν κοινοτυπίες και δε μεταφράζονται σε δράση. Θα ασχοληθώ
εδώ μόνο με δύο παράγοντες που ρυθμίζουν την τωρινή ευκαιρία· αυτοί μπορεί να θεωρηθούν
ότι παρεμποδίζουν τόσο ολοκληρωτικά, ώστε αν δεν απομακρυνθούν θα υπάρξει μια μεγάλη
καθυστέρηση προτού μπορέσει ο Χριστός να επιστρέψει. Αυτοί είναι:

1. Η αδράνεια του μέσου ζηλωτή ή του πνευματικά σκεπτόμενου ανθρώπου.
2. Η έλλειψη χρήματος για το έργο της προετοιμασίας.

Και τα δύο αυτά εμπόδια βασίζονται ουσιαστικά στο ίδιο πράγμα: τον υλισμό – το ένα στον
υλισμό της φυσικής προσπάθειας και το άλλο σ’ εκείνον της παγκόσμιας στάσης.
Ας διατηρούμε αυτά τα θέματα απλά και στο επίπεδο όπου εργάζονται και σκέφτονται
σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι· ας είμαστε έντονα πρακτικοί κι ας αναγκάσουμε τον εαυτό
μας να δει τις συνθήκες όπως είναι, φτάνοντας έτσι σε μια καλύτερη γνώση του εαυτού μας και
των κινήτρων μας.

1. Η Αδράνεια του Μέσου Πνευματικά Σκεπτόμενου Ανθρώπου.
O μέσος ζηλωτής, ο άνθρωπος καλής θέλησης, ή ο μαθητής έχει σταθερή επίγνωση της
πρόκλησης των καιρών και της ευκαιρίας που μπορούν να προσφέρουν τα πνευματικά συμβάντα.
Η επιθυμία να κάνει το καλό και να εκπληρώσει τους πνευματικούς στόχους βασανίζει διαρκώς
τη συνείδησή του. Κανένας που αγαπά το συνάνθρωπό του, που έχει το όνειρο να δει το Βασίλειο
26
του Θεού να υλοποιείται στη γη, ή έχει συνείδηση της αφύπνισης των μαζών – όσο αργή κι αν

είναι – στις ανώτερες πνευματικές αξίες, δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος. Αντιλαμβάνεται
πως ό,τι συνεισφέρει για να βοηθήσει τους επιθυμητούς αυτούς σκοπούς είναι πράγματι λίγο.
Γνωρίζει ότι η πνευματική του ζωή είναι δευτερεύον ζήτημα· είναι κάτι που κρατά προσεκτικά για
τον εαυτό του και συχνά φοβάται να το αναφέρει στους κοντινούς και τους αγαπητούς του·
προσπαθεί να συνταιριάξει τις πνευματικές του προσπάθειες με τη συνηθισμένη εξωτερική ζωή
του, αγωνιζόμενος να βρει χρόνο και ευκαιρία γι’ αυτή με ένα γλυκό, ασήμαντο κι ακίνδυνο
τρόπο. Βρίσκει ότι είναι αβοήθητος μπροστά στο έργο της οργάνωσης και της διευθέτησης των
υποθέσεών του, έτσι ώστε να μπορέσει να κυριαρχήσει ο πνευματικός τρόπος ζωής· ψάχνει
άλλοθι για τον εαυτό του και τελικά δικαιολογείται με τόση επιτυχία ώστε καταλήγει να
αποφασίσει πως κάνει το καλύτερο που μπορεί να γίνει στις δεδομένες περιστάσεις.
Η αλήθεια είναι ότι κάνει τόσα λίγα ώστε πιθανόν να αφιερώνει μια ώρα (ή ίσως δύο) από τις
είκοσι τέσσερις για το έργο του Διδασκάλου· κρύβεται πίσω από το άλλοθι ότι οι οικογενειακές
υποχρεώσεις τον εμποδίζουν να κάνει περισσότερα και δεν αντιλαμβάνεται ότι – με δεδομένη
διακριτικότητα κι αγαπητική κατανόηση – το οικογενειακό του περιβάλλον μπορεί και πρέπει να
είναι το πεδίο στο οποίο θριαμβεύει· λησμονεί ότι δεν υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες μπορεί
να ηττηθεί το πνεύμα του ανθρώπου ή στις οποίες ο ζηλωτής δεν μπορεί να διαλογισθεί, να
σκεφθεί, να μιλήσει και να προετοιμάσει το δρόμο για τον ερχομό του Χριστού, εφόσον
ενδιαφέρεται αρκετά και γνωρίζει την έννοια της θυσίας και της σιωπής.Oι περιστάσεις και το
περιβάλλον δεν προσφέρουν κανένα αληθινό εμπόδιο για την πνευματική ζωή.
Ίσως κρύβεται πίσω από το άλλοθι της κακής υγείας και συχνά πίσω από μια φανταστική
ασθένεια. Αφιερώνει τόσο χρόνο στη φροντίδα του εαυτού του, ώστε οι ώρες που θα μπορούσαν
να δοθούν στο έργο του Διδασκάλου περικόπτονται άμεσα και σοβαρά· είναι τόσο
απασχολημένος νιώθοντας άρρωστος, ή φροντίζοντας ένα κρυολόγημα, ή με φανταστικά
καρδιακά προβλήματα, ώστε η “σωματική του συνείδηση” αναπτύσσεται σταθερά μέχρι τελικά
να κυριαρχήσει στη ζωή του· τότε είναι πολύ αργά να κάνει οτιδήποτε. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα
σε άτομα που έφτασαν στο πεντηκοστό έτος τους και πάνω· τότε το πρόβλημα είναι κυρίως στις
γυναίκες. Είναι ένα άλλοθι που δεν είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί γιατί πολλοί νιώθουν
κουρασμένοι και φιλάσθενοι κι αυτό με την πάροδο των χρόνων τείνει να χειροτερεύσει.
Η μόνη θεραπεία γι’ αυτή την υφέρπουσα αδράνεια είναι να αγνοήσετε το σώμα και να
χαρείτε τη ζωντάνια της υπηρεσίας. Αυτή οδηγεί σε μακρύτερη ζωή. Δεν αναφέρομαι εδώ σε
συγκεκριμένη ασθένεια ή σε σοβαρά φυσικά μειονεκτήματα· σ’ αυτά πρέπει να δοθεί σωστή
φροντίδα και προσοχή· αναφέρομαι στους χιλιάδες ασθενικούς άνδρες και γυναίκες που είναι
απορροφημένοι στη φροντίδα του εαυτού τους κι έτσι ξοδεύουν ώρες από το χρόνο που θα
μπορούσε να δοθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Ζητώ από εκείνους που θέλουν να
βαδίσουν την Ατραπό της Μαθητείας να αποδεσμεύσουν τις πολλές εκείνες ώρες που ξοδεύονται
σε άσκοπη φροντίδα του εαυτού τους στην υπηρεσία της Ιεραρχίας.
Ένα άλλο άλλοθι που οδηγεί στην αδράνεια είναι ο φόβος που έχουν οι άνθρωποι να
μιλήσουν σε άλλους για τα πράγματα του Βασιλείου του Θεού· φοβούνται μήπως απορριφθούν ή
χαρακτηρισθούν ιδιόρρυθμοι ή ενοχλητικοί. Επομένως παραμένουν σιωπηλοί, χάνουν την
ευκαιρία και δεν ανακαλύπτουν ποτέ πόσο έτοιμοι είναι οι άνθρωποι να συζητήσουν για τις
πραγματικότητες, για την άνεση και την ελπίδα που μπορεί να φέρει η σκέψη της επιστροφής του
Χριστού, ή για το μερισμό του πνευματικού φωτός. Αυτό είναι ουσιαστικά μια μορφή
πνευματικής δειλίας, αλλά είναι τόσο διαδεδομένη ώστε είναι υπεύθυνη για την απώλεια
εκατομμυρίων ωρών παγκόσμιας υπηρεσίας.
Υπάρχουν κι άλλα άλλοθι, αδελφέ μου, αλλά τα τρία που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι τα
πιο κοινά· η αποδέσμευση της πλειονότητας των ζηλωτών απ’ αυτές τις παρεμποδιστικές
συνθήκες θα έφερνε στην υπηρεσία του Χριστού (για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα της
εργατικής ένωσης) τόσες πολλές ανθρωπο‐ώρες και τόση υπερωριακή προσπάθεια, ώστε το έργο
27
εκείνων που δε δέχονται άλλοθι θα είχε ελαφρυνθεί πολύ κι ο ερχομός του Χριστού θα ήταν πολύ
πιο κοντά απ’ ό,τι είναι σήμερα. Αυτό που ονομάζουμε αδράνεια δεν είναι μόνο ψυχολογικό σε
φύση. Εμπλέκονται ποιότητες της ύλης ή της καθαυτής ουσίας. Η αδράνεια είναι η βραδύτερη και
κατώτερη όψη της υλικής ουσίας και στην Ανατολική φιλοσοφία καλείται ποιότητα του τάμας.
Πρέπει να μετουσιωθεί σε μια ανώτερη ποιότητα, εκείνη της δραστηριότητας ή (για να της
δώσουμε τον τεχνικό της όρο) της ρατζασικής ποιότητάς της κι αυτή οδηγεί αργότερα στην
ύψιστη ποιότητα του ρυθμού ή σάττβα. Δε σας καλώ στο ρυθμό της ζωής υπό τον οποίο
λειτουργεί ο Χριστός και η Πνευματική Ιεραρχία και ο οποίος δονείται σε αρμονία με την
ανθρώπινη ανάγκη και την ιεραρχική ανταπόκριση. Όμως σας καλώ να επιδείξετε την ποιότητα
της δραστηριότητας και ν’ αρνηθείτε να κρυφθείτε πίσω από άλλοθι. Είναι ουσιαστικό ν’
αναγνωρίσουν όλοι οι ζηλωτές ότι στη θέση που βρίσκονται τώρα, ανάμεσα στους ανθρώπους
που είναι οι καρμικοί σύντροφοί τους και με το ψυχολογικό και το φυσικό εξοπλισμό με τον
οποίο είναι προικισμένοι, μπορούν και πρέπει να εργασθούν. Δε θ’ αναφερθώ σ’ αυτό το θέμα.
Δεν υπάρχει κανένας πιθανός καταναγκασμός ή ακατάλληλη πίεση που να ασκείται στην
υπηρεσία της Ιεραρχίας. Η κατάσταση είναι καθαρή και απλή. Προς το παρόν υπάρχουν τρεις
μεγάλες δραστηριότητες που συνεχίζονται:
Πρώτο, η δραστηριότητα που γίνεται αισθητή στο “κέντρο όπου η θέληση του Θεού είναι
γνωστή”, εκείνη η θέληση‐για‐το‐καλό που προώθησε όλη τη δημιουργία σε μεγαλύτερη δόξα και
σε σταθερά βαθυνόμενη, νοήμονα ανταπόκριση· αυτή προσπαθεί σήμερα να φέρει δημιουργικά
τη νέα παγκόσμια τάξη, την τάξη του Βασιλείου του Θεού υπό τη φυσική επίβλεψη του Χριστού.
Αυτή μπορεί να θεωρηθεί σαν η εξωτερίκευση της πνευματικής Ιεραρχίας του πλανήτη μας. Η
επιστροφή του Χριστού σε ορατή δραστηριότητα θα είναι το σημάδι και το σύμβολό της.
Δεύτερο, η κρίσιμη δραστηριότητα που ρυθμίζει την πνευματική Ιεραρχία από τον ίδιο τον
Χριστό μέχρι τον κατώτατο ζηλωτή που βρίσκεται στην περιφέρεια αυτού του κέντρου όπου δρα
πλήρως η αγάπη του Θεού. Εκεί γίνεται πλήρως αντιληπτό ότι (με τα λόγια του Απ. Παύλου)
“πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν… την αποκάλυψιν των υιών του Θεού
απεκδέχεται”. Γι’ αυτή την εκδήλωση ετοιμάζονται τώρα “οι Υιοί του Θεού που είναι Υιοί των
Ανθρώπων”· γι’ αυτή την έλευση σε εξωτερική ενεργό υπηρεσία εισέρχονται ήδη – ένας‐ένας – σε
εξωτερική δραστηριότητα πάνω στο φυσικό πεδίο. Δεν αναγνωρίζονται γι’ αυτό που είναι, αλλά
ασχολούνται με “τα του Πατρός” επιδεικνύοντας καλή θέληση, ζητώντας να διευρύνουν τον
ορίζοντα της ανθρωπότητας κι έτσι να προετοιμάσουν το δρόμο για τον Έναν που υπηρετούν, τον
Χριστό, το Διδάσκαλο όλων των Διδασκάλων κι επίσης Δάσκαλο αγγέλων και ανθρώπων.
Τρίτο, υπάρχει η ίδια η ανθρωπότητα, “το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων” –
ένα κέντρο που προς το παρόν είναι γεμάτο χάος, αναταραχή και σύγχυση, μια ανθρωπότητα
γεμάτη πόνο, σύγχυση, ταραχή, έχοντας όμως νοητικά επίγνωση απεριόριστων δυνατοτήτων,
μαχόμενη συναισθηματικά για εκείνο το σχέδιο που της φαίνεται καλύτερο, αλλά χωρίς καμιά
αίσθηση συνοχής ή κάποια αντίληψη ότι πρέπει να υπάρχει ένας κόσμος για τη μία
ανθρωπότητα. Απλώς επιθυμούν συναισθηματική ειρήνη, ασφάλεια για να ζουν και να
εργάζονται κι ένα όραμα του μέλλοντος που θα ικανοποιεί κάποια στοιχειώδη αίσθηση θείας
εμμονής. Είναι φυσικά άρρωστοι, στερημένοι στο μεγαλύτερο μέρος από τα ουσιώδη για μια
κανονική πλήρη ζωή, τσακισμένοι από την αίσθηση της οικονομικής ανασφάλειας και –
συνειδητά ή ασυνείδητα – επικαλούνται τον Πατέρα όλων για το δικό τους όφελος και του
υπόλοιπου κόσμου.
Η λύση είναι η επιστροφή του Χριστού. Αυτή είναι η εξακριβωμένη θέληση του Θεού· είναι η
επιθυμία του ίδιου του Χριστού και των μαθητών Του, των Διδασκάλων της Σοφίας· είναι το μη
αντιληπτό αίτημα των ανθρώπων σε κάθε χώρα. Όπου υπάρχει ενοποίηση σκοπού, πνευματικής
πρόθεσης κι αντιληπτής ανάγκης, τότε υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορεί να αναχαιτίσει αυτή
την επιστροφή κι αυτό είναι η αποτυχία του ανθρώπινου γένους να προετοιμάσει τη σκηνή για το
εκπληκτικό αυτό γεγονός, να καθαρίσει το δρόμο, να εξοικειώσει τους ανθρώπους με την ιδέα
28
και να φέρει το απαιτούμενο μέτρο ειρήνης στη Γη – μια ειρήνη που θα βασίζεται στις ορθές
ανθρώπινες σχέσεις.

2. Η Έλλειψη Χρήματος για το Έργο της Προετοιμασίας
Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο από τα κύρια εμπόδια: την έλλειψη οικονομικής βοήθειας
στους εργάτες του Χριστού και τους μαθητές σ’ όλες τις χώρες καθώς επιχειρούν ν’
αποδεσμεύσουν πνευματική ενέργεια και να φέρουν μια νέα τάξη από το τωρινό παγκόσμιο
χάος. Ίσως αυτό να είναι η κύρια δυσκολία και μερικές φορές φαίνεται ανυπέρβλητη·
συνεπάγεται το πρόβλημα της αληθινής οικονομικής διαχείρισης και την εκτροπή επαρκών
χρηματικών ποσών σε αγωγούς που θα βοηθήσουν οριστικά το έργο της προετοιμασίας για την
επιστροφή του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που έκλεισα το προηγούμενο τμήμα αυτού του
άρθρου με τις λέξεις “ορθές ανθρώπινες σχέσεις”.
Κατά συνέπεια το πρόβλημα είναι ιδιαζόντως δύσκολο, γιατί οι πνευματικοί εργάτες του
κόσμου δεν έχουν μόνο να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους να δίνουν ανάλογα με την ανάγκη και
τα μέσα τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις πρέπει πρώτα απ’ όλα να τους προσφέρουν ένα
κίνητρο τόσο μαγνητικό στην έλξη του ώστε να δίνουν κατ’ ανάγκη· πρέπει επίσης να
προσφέρουν το συμβούλιο, το ίδρυμα και την οργάνωση διαμέσου των οποίων θα μπορούν να
διαχειρισθούν τα χρήματα που θα δοθούν. Αυτό τους παρουσιάζει ένα εντυπωσιακά δύσκολο
έργο κι ένα έργο που είναι υπεύθυνο για το τωρινό αδιέξοδο. Ωστόσο το αδιέξοδο δε βασίζεται
μόνο στην πρωτοτυπία να συγκεντρωθούν χρήματα για την προετοιμασία της επιστροφής του
Χριστού, αλλά βασίζεται επίσης και στην εκπαιδευμένη ιδιοτέλεια της πλειονότητας εκείνων που
κατέχουν τον πλούτο του κόσμου και οι οποίοι – ακόμη κι όταν δίνουν – το κάνουν επειδή
αυξάνει το κύρος τους ή υποδεικνύει οικονομική επιτυχία. Εδώ πρέπει να θυμάστε ότι κάθε
γενίκευση έχει και τις εξαιρέσεις της.
Γενικεύοντας κι επομένως υπεραπλουστεύοντας το θέμα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το
χρήμα βρίσκει το δρόμο του σε τέσσερις κύριους αγωγούς δαπανών:

1. Στα μυριάδες σπίτια του κόσμου με τη μορφή αμοιβών, μισθών ή κληρονομημένου
πλούτου. Προς το παρόν όλα αυτά βρίσκονται σε πολύ ανισόρροπη κατάσταση,
παράγοντας υπερβολικά πλούτη και υπερβολική φτώχεια.
2. Στα μεγάλα καπιταλιστικά συστήματα και μονοπώλια που υπάρχουν σαν
πανίσχυρες δομές στις περισσότερες χώρες. Αν αυτό το κεφάλαιο ανήκει στην κυβέρνηση
ή στην κοινότητα ή σε μια χούφτα πλουσίων ή στις μεγάλες εργατικές ενώσεις δεν έχει
σημασία. Προς το παρόν ένα μικρό τμήμα του ξοδεύεται πραγματικά για τη βελτίωση της
ανθρώπινης ζωής ή για την εγχάραξη των αξιών που θα οδηγήσουν σε ορθές ανθρώπινες
σχέσεις.
3. Στις εκκλησίες και στις θρησκευτικές ομάδες σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ
(μιλώντας πάλι με γενικούς όρους κι αναγνωρίζοντας την ίδια στιγμή την ύπαρξη μιας
μικρής πνευματικά σκεπτόμενης μειονότητας) το χρήμα εκτρέπεται στις υλικές όψεις του
έργου, στον πολλαπλασιασμό και τη διατήρηση εκκλησιαστικών δομών, σε μισθούς και
γενικά έξοδα και μόνο ένα ποσοστό του πηγαίνει πραγματικά στη διδασκαλία των
ανθρώπων, στη ζωντανή κατάδειξη του γεγονότος της επιστροφής Του – που για αιώνες
αποτελεί μια συγκεκριμένη δοξασία των εκκλησιών. Η επιστροφή αυτή αναμενόταν στη
διάρκεια των αιώνων και ίσως να είχε γίνει μέχρι τώρα, αν οι εκκλησίες και οι
θρησκευτικές οργανώσεις παντού είχαν κάνει το καθήκον τους.
4. Στο φιλανθρωπικό, εκπαιδευτικό και ιατρικό έργο. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά καλά
και πολύ αναγκαία και η οφειλή του κόσμου σ’ όσους σκέπτονται το κοινό κι έκαναν αυτά
τα ιδρύματα είναι πράγματι μεγάλη. Όλα τους είναι ένα βήμα στην ορθή κατεύθυνση και
μια έκφραση της θείας θέλησης‐για‐το‐καλό. Όμως συχνά είναι χρήμα που
29
χρησιμοποιείται και κατευθύνεται λανθασμένα και οι αξίες που αναπτύχθηκαν είναι
κυρίως θεσμικές και συγκεκριμένες. Περιορίζονται από τις χωριστικές αρχές των δωρητών
ή από τις θρησκευτικές προκαταλήψεις εκείνων που ελέγχουν τη διάθεση των κεφαλαίων.
Στη διαμάχη για τις ιδέες, τις θρησκευτικές θεωρίες και τις ιδεολογίες η αληθινή βοήθεια
για τη Μία Ανθρωπότητα παραβλέπεται.

Το γεγονός παραμένει ότι αν οι κατευθυντήριοι πράκτορες μέσα από τα χέρια των οποίων
διοχετεύεται το χρήμα του κόσμου είχαν κάποιο όραμα των πνευματικών πραγματικοτήτων, της
μίας ανθρωπότητας και του ενός κόσμου κι αν είχαν σαν στόχο να διεγείρουν τις ορθές
ανθρώπινες σχέσεις, οι μάζες των ανθρώπων παντού θ’ ανταποκρίνονταν σε ένα όραμα πολύ
διαφορετικό απ’ το τωρινό· δε θα αντιμετωπίζαμε, όπως τώρα, τις δαπάνες – ανερχόμενες σε
αναρίθμητα δισεκατομμύρια – που απαιτούνται για την ανάγκη να αποκατασταθούν φυσικά όχι
μόνο τα φυσικά σώματα αμέτρητων εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά ολόκληρες πόλεις,
συστήματα μεταφοράς και κέντρα που είναι υπεύθυνα για την αναδιοργάνωση της ανθρώπινης
ζωής.
Θα μπορούσαμε εξίσου να πούμε ότι αν οι πνευματικές αξίες και οι πνευματικές ευθύνες
που συνδέονται με το χρήμα (σε μεγάλα ή μικρά ποσά) είχαν εκτιμηθεί κατάλληλα και διδαχθεί
σε σπίτια και σχολεία, δε θα είχαμε τις τρομακτικές στατιστικές της δαπάνης χρήματος πριν τον
πόλεμο, σε κάθε χώρα του κόσμου (και δαπανήθηκαν σήμερα στο Δυτικό Ημισφαίριο), για
γλυκίσματα, ποτά, τσιγάρα, ψυχαγωγία, περιττά ρούχα και πολυτέλειες. Αυτές οι στατιστικές
ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολλάρια κάθε χρόνο. Ένα μέρος αυτών των χρημάτων,
που απαιτεί μια ελάχιστη θυσία, θα επέτρεπε στους μαθητές του Χριστού και στο Νέο Όμιλο
Υπηρετών του Κόσμου να προετοιμάσουν το δρόμο για τον ερχομό Του και να εκπαιδεύσουν τις
διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων σε κάθε χώρα στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Το χρήμα – όπως και καθετί άλλο στην ανθρώπινη διαβίωση – χρωματίζεται από ιδιοτέλεια
και αρπάζεται για ιδιοτελείς ατομικούς ή εθνικούς σκοπούς. Ο παγκόσμιος πόλεμος (1914‐1945)
είναι η απόδειξη, γιατί παρότι υπήρξαν πολλές κουβέντες να “σώσουμε τον κόσμο για χάρη της
δημοκρατίας” και να “κάνουμε έναν πόλεμο για να τελειώσει ο πόλεμος”, το κύριο κίνητρο ήταν η
αυτοπροστασία και η αυτοσυντήρηση, η ελπίδα για κέρδος, η ικανοποίηση του αρχαίου μίσους
και η ανάκτηση εδαφών. Τα δύο χρόνια που πέρασαν από τον πόλεμο απέδειξαν ότι είναι έτσι.
Τα Ηνωμένα Έθνη είναι απασχολημένα με τις αρπακτικές απαιτήσεις όλων των πλευρών, με την
επιδίωξη των εθνών για θέση και ισχύ και για την κατοχή των φυσικών πηγών της Γης –
κάρβουνο, πετρέλαιο κ.λπ. – καθώς και με τις υπόγειες δραστηριότητες που δημιουργούν οι
μεγάλες Δυνάμεις και οι καπιταλιστές.
Όμως την ίδια στιγμή η μία ανθρωπότητα – αδιάφορο πού μένει, ποιο είναι το χρώμα της
επιδερμίδας ή η θρησκευτική πίστη – κραυγάζει για ειρήνη, δικαιοσύνη και μια αίσθηση
ασφάλειας. Όλα αυτά θα τα έδινε γοργά η ορθή χρήση του χρήματος και μια αντίληψη από
μέρους των πολλών της οικονομικής τους ευθύνης (μιας ευθύνης που βασίζεται στις πνευματικές
αξίες). Με την εξαίρεση λίγων μεγάλων διορατικών φιλάνθρωπων και μιας χούφτας φωτισμένων
πολιτικών, κληρικών και εκπαιδευτικών, αυτή η αίσθηση της οικονομικής ευθύνης δε βρίσκεται
πουθενά.
Έφτασε πια ο καιρός που το χρήμα πρέπει να επανεκτιμηθεί και η χρησιμότητά του να
διοχετευθεί σε νέες κατευθύνσεις. Η φωνή του λαού πρέπει να επικρατήσει, αλλά πρέπει να είναι
ένας λαός εκπαιδευμένος στις αληθινές αξίες, στη σημασία της σωστής κουλτούρας και στην
ανάγκη για ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Είναι λοιπόν ουσιαστικά ζήτημα ορθής εκπαίδευσης και
ορθής διαπαιδαγώγησης στην έννοια του πολίτη του κόσμου – ένα πράγμα που δεν έχει ακόμη
αναληφθεί. Ποιος μπορεί να δώσει αυτή την εκπαίδευση; Η Ρωσσία θα εκπαίδευε με χαρά τον
κόσμο στα ιδανικά του κομμουνισμού και θα συγκέντρωνε όλο το χρήμα του κόσμου στα
χρηματοκιβώτια του προλεταριάτου, δημιουργώντας τελικά το μεγαλύτερο καπιταλιστικό
30
σύστημα που είδε ποτέ ο κόσμος. Η Μεγάλη Βρετανία θα εκπαίδευε με χαρά τον κόσμο στις
Βρετανικές έννοιες της δικαιοσύνης, του έντιμου αγώνα και του παγκόσμιου εμπορίου και θα το
έκανε πιο έξυπνα από κάθε άλλο έθνος λόγω της μεγάλης εμπειρίας της.Oι Ηνωμένες Πολιτείες
θα αναλάμβαναν επίσης με χαρά να επιβάλουν τον Αμερικανικό τύπο δημοκρατίας στον κόσμο,
χρησιμοποιώντας το απέραντο κεφάλαιο και τους πόρους τους για να το κάνουν και θα
συγκέντρωναν στις τράπεζές τους τα οικονομικά αποτελέσματα των ευρέων οικονομικών
συναλλαγών τους, διατηρώντας τα με ασφάλεια υπό την απειλή της ατομικής βόμβας και
κουνώντας μια σιδερένια γροθιά στον υπόλοιπο κόσμο. Η Γαλλία θα κρατούσε την Ευρώπη σε
κατάσταση αναταραχής καθώς επιζητεί να ξανακερδίσει το χαμένο της κύρος και να αποκομίσει
ό,τι μπορεί από τη νίκη των άλλων συμμαχικών εθνών. Έτσι έχει η ιστορία, αδελφέ μου – κάθε
έθνος μάχεται για λογαριασμό του κι εκτιμά το άλλο με όρους πόρων και οικονομίας. Στο μεταξύ
η ανθρωπότητα λιμοκτονεί, παραμένει αμόρφωτη, ανατρέφεται με εσφαλμένες αξίες και με την
εσφαλμένη χρήση του χρήματος· μέχρι να διευθετηθούν αυτά τα πράγματα, η επιστροφή του
Χριστού δεν είναι δυνατή.
Μπροστά στη διαταραγμένη οικονομική αυτή κατάσταση ποια είναι η απάντηση στο
πρόβλημα; Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται σε κάθε χώρα, σε κάθε κυβέρνηση, σε
κάθε εκκλησία και θρησκεία και σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα, που έχουν την απάντηση. Τι
ελπίδα υπάρχει γι’ αυτούς και για το έργο που τους έχει ανατεθεί; Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι
λαοί του κόσμου, οι άνθρωποι καλής θέλησης κι όσοι έχουν πνευματικό όραμα; Υπάρχει κάτι που
μπορούν να κάνουν για ν’ αλλάξουν τη σκέψη του κόσμου σχετικά με το χρήμα και να το
εκτρέψουν σε αγωγούς στους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί σωστά; Η απάντηση βρίσκεται
μέσα στους ίδιους τους ανθρώπους.
Υπάρχουν δύο ομάδες που μπορούν να κάνουν πολλά: εκείνοι που ήδη χρησιμοποιούν τις
οικονομικές πηγές του κόσμου, αν συλλάβουν το νέο όραμα και δουν επίσης την επιγραφή στον
τοίχο, που φέρνει την καταστροφή της παλιάς τάξης· και δεύτερο, οι μάζες των καλών, ευγενικών
ανθρώπων σ’ όλες τις τάξεις και σφαίρες επιρροής.
Η δύναμη του μικρού ατόμου και του ασήμαντου πολίτη δεν έχει ακόμη συλληφθεί αληθινά,
όμως υπάρχει μια απέραντη ευκαιρία μπροστά τους, αν έχουν το θάρρος και την υπομονή να
κάνουν το αναγκαίο έργο.
Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης και πνευματικής κλίσης πρέπει να απορρίψουν
τη σκέψη της σχετικής τους ασημαντότητας, μηδαμινότητας και ματαιότητας και να αντιληφθούν
ότι τώρα (την κρίσιμη κι αποφασιστική στιγμή που έφτασε) μπορούν να εργασθούν δυναμικά. Oι
Δυνάμεις του Κακού έχουν ηττηθεί, αν και δεν έχουν “σφραγισθεί” πίσω απ’ τη θύρα που μπορεί
να τις βάλει η ανθρωπότητα και που η Καινή Διαθήκη προείπε ότι θα γίνει. O κόσμος είναι πάλι
στη ζυγαριά. Το κακό ζητά κάθε διαθέσιμη λεωφόρο για μια νέα προσέγγιση, αλλά – κι αυτό το
λέω με εμπιστοσύνη κι επιμονή – τα μικρά άτομα του κόσμου, φωτισμένα κι ανιδιοτελή στην
άποψή τους, υπάρχουν σε επαρκείς αριθμούς για να κάνουν αισθητή τη δύναμή τους – αν
θελήσουν.
Υπάρχουν εκατομμύρια πνευματικά σκεπτόμενων ανδρών και γυναικών σε κάθε χώρα, οι
οποίοι όταν προσεγγίσουν σε μαζικό σχηματισμό το ζήτημα του χρήματος, μπορούν να το
ανακατευθύνουν μόνιμα. Υπάρχουν συγγραφείς και διανοητές σε κάθε χώρα που μπορούν να
προσθέσουν την ισχυρή τους βοήθεια και θα το κάνουν αν προσεγγισθούν σωστά. Υπάρχουν
εσωτεριστές σπουδαστές και αφιερωμένοι άνθρωποι της εκκλησίας, στους οποίους μπορεί να
γίνει έκκληση για βοήθεια ώστε να προετοιμασθεί ο δρόμος της επιστροφής του Χριστού,
ιδιαίτερα αν η απαιτούμενη βοήθεια αφορά δαπάνη χρήματος και χρόνου για την εδραίωση
ορθών ανθρώπινων σχέσεων και την ανάπτυξη και διάδοση της καλής θέλησης.
Δεν απαιτείται μια μεγάλη εκστρατεία για τη συγκέντρωση χρήματος, αλλά το ανιδιοτελές
έργο των φαινομενικά ασήμαντων ανθρώπων. Θα έλεγα, αδελφοί μου, ότι η πιο αναγκαία
ποιότητα είναι το θάρρος· χρειάζεται θάρρος για να παραμερίσετε τη διστακτικότητα, τη
31
ντροπαλότητα και τη δυσαρέσκεια να παρουσιάσετε μια άποψη, ιδιαίτερα μια άποψη που
σχετίζεται με το χρήμα. Εδώ είναι που αποτυγχάνει η πλειονότητα. Σήμερα είναι σχετικά εύκολο
να συγκεντρωθούν χρήματα για τον Ερυθρό Σταυρό, για νοσοκομεία και για εκπαιδευτικά
ιδρύματα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκεντρωθούν χρήματα για τη διάδοση της καλής
θέλησης, ή να εξασφαλισθούν οικονομικές πηγές και ορθή χρήση του χρήματος για προωθημένες
ιδέες, όπως είναι η επιστροφή του Χριστού. Συνεπώς σας λέω ότι το πρώτο απαιτούμενο είναι το
θάρρος.
Το δεύτερο απαιτούμενο για τους εργάτες του Χριστού είναι να κάνουν εκείνες τις θυσίες και
τις προσαρμογές που θα τους επιτρέψουν να δώσουν μέχρι τα όρια της ικανότητάς τους· δεν
πρέπει να υπάρχει απλώς μια εκπαιδευμένη ικανότητα να παρουσιάζεται το θέμα, αλλά κάθε
εργάτης πρέπει να εξασκεί αυτό που κηρύσσει. Αν, λόγου χάρη, τα εκατομμύρια των ανθρώπων
που αγαπούν τον Χριστό και ζητούν να βοηθήσουν την υπόθεσή Του, έδιναν ένα ελάχιστο ποσό
χρήματος κάθε χρόνο, θα υπήρχαν αρκετά κεφάλαια για το έργο Του· τότε θα εμφανίζονταν
αυτόματα τα αναγκαία συμβούλια και οι πνευματικά σκεπτόμενοι διαχειριστές. Η δυσκολία δε
βρίσκεται στην οργάνωση του χρήματος και του έργου· βρίσκεται στη φαινομενική ανικανότητα
των ανθρώπων να δίνουν. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο δίνουν λίγα ή τίποτε, ακόμη κι όταν
ενδιαφέρονται για μια υπόθεση όπως εκείνη της επιστροφής του Χριστού· ο φόβος, ή η αγάπη
για αγορές, ή η επιθυμία για δώρα, ή η αποτυχία να αντιληφθούν ότι πολλά μικρά ποσά
αθροίζονται σε μεγάλα ποσά – όλα αυτά αντιστρατεύονται την οικονομική γενναιοδωρία κι ο
λόγος φαίνεται πάντα επαρκής. Επομένως το δεύτερο απαιτούμενο είναι να δίνει ο καθένας όπως
μπορεί.
Τρίτο, οι μεταφυσικές σχολές και οι εσωτερικοί όμιλοι έχουν αφιερώσει πολλή σκέψη σ’
αυτή την επιχείρηση της κατεύθυνσης του χρήματος σε αγωγούς που τους έλκουν. Συχνά γίνεται
το ερώτημα: Γιατί η Σχολή Ενότητας της σκέψης, η Εκκλησία της Χριστιανικής Επιστήμης και τα
πολλά κινήματα της Νέας Σκέψης καταφέρνουν πάντοτε να συγκεντρώνουν τα αναγκαία
κεφάλαια, ενώ άλλοι όμιλοι και ιδιαίτερα οι εσωτερικοί όμιλοι δεν το καταφέρνουν; Γιατί οι
αληθινά πνευματικοί εργάτες φαίνονται ανίκανοι να υλοποιήσουν ό,τι χρειάζονται; Η απάντηση
είναι απλή. Εκείνοι οι όμιλοι και οι εργάτες που είναι πιο κοντά στο πνευματικό ιδανικό, είναι σαν
ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο. Το κύριο ενδιαφέρον τους είναι στα αφηρημένα πνευματικά
επίπεδα και δεν έχουν προφανώς συλλάβει το γεγονός ότι το φυσικό πεδίο, όταν κινητοποιείται
απ’ τα πνευματικά επίπεδα, έχει ίση σημασία.
Oι μεγάλες μεταφυσικές σχολές εστιάζονται για να κάνουν μια υλική εκδήλωση και είναι
τόσο μεγάλη η έμφασή τους και τόσο προσηλωμένη η προσέγγισή τους, ώστε παίρνουν ό,τι
ζητούν· πρέπει να μάθουν ότι η απαίτηση και η απόκρισή της πρέπει να είναι αποτέλεσμα του
πνευματικού σκοπού κι ότι αυτό που απαιτείται δεν πρέπει να είναι για τη χρήση του χωριστού
εαυτού ή για κάποια χωριστική οργάνωση ή εκκλησία. Στη νέα εποχή που είναι κοντά μας, πριν
την επιστροφή του Χριστού, η απαίτηση για οικονομική βοήθεια πρέπει να είναι για τις ορθές
ανθρώπινες σχέσεις και την καλή θέληση κι όχι για την ανάπτυξη κάποιας ιδιαίτερης
οργάνωσης.Oι οργανώσεις που τόσο απαιτούνται πρέπει να εργασθούν με ελάχιστα έξοδα και
κεντρικές εγκαταστάσεις και οι εργάτες με ελάχιστο αλλά λογικό μισθό. Δεν υπάρχουν πολλές
τέτοιες οργανώσεις σήμερα, αλλά οι λίγες που λειτουργούν τώρα μπορούν να δώσουν το
παράδειγμα που θ’ ακολουθηθεί γοργά, καθώς θ’ αυξάνει η επιθυμία για την επιστροφή του
Χριστού. Επομένως το τρίτο απαιτούμενο είναι η υπηρεσία της μίας ανθρωπότητας.
Το τέταρτο απαιτούμενο πρέπει να είναι η προσεκτική παρουσίαση του σκοπού για τον οποίο
απαιτείται η οικονομική βοήθεια.Oι άνθρωποι μπορεί να έχουν το θάρρος να μιλούν, αλλά μια
νοήμων παρουσίαση είναι εξίσου σπουδαία. Το κύριο σημείο που πρέπει να τονισθεί στο
προπαρασκευαστικό έργο για την επιστροφή του Χριστού είναι η εδραίωση ορθών ανθρώπινων
σχέσεων. Αυτό έχει ήδη αρχίσει απ’ τους ανθρώπους καλής θέλησης σε ολόκληρο τον κόσμο,
32
κάτω από τα πολλά ονόματά τους κι εδώ δεν κάνω τίποτε άλλο παρά να υποδείξω ένα άλλο
κίνητρο για παρουσίαση.
Φτάνουμε πια στο πέμπτο απαιτούμενο: μια ζωτική και βέβαιη πίστη στην ανθρωπότητα σαν
σύνολο. Δεν πρέπει να υπάρχει πεσιμισμός για το μέλλον του ανθρώπινου γένους ή ανησυχία για
την εξαφάνιση της παλιάς τάξης. Το καλό, το αληθινό και το ωραίο βρίσκονται στο δρόμο τους και
γι’ αυτό ευθύνεται το ανθρώπινο γένος κι όχι κάποια θεία παρέμβαση. Η ανθρωπότητα είναι
υγιής κι αφυπνίζεται γοργά. Περνάμε από ένα στάδιο όπου όλα διακηρύσσονται από τις στέγες
των σπιτιών – όπως δήλωσε ο Χριστός ότι θα γίνει – και καθώς ακούμε ή διαβάζουμε για την
πλημμύρα της διαφθοράς, του εγκλήματος, της αισθησιακής απόλαυσης ή των πολυτελών
αγορών, έχουμε την τάση να αποθαρρυνόμαστε· είναι συνετό να θυμάστε ότι είναι υγιεινό να
έρθουν όλα αυτά στην επιφάνεια και να τα ξέρουμε όλοι. Είναι σαν μια ψυχολογική κάθαρση του
υποσυνείδητου, στην οποία υποβάλλονται τα άτομα και προμηνύει την εγκαινίαση μιας νέας και
καλύτερης ημέρας.
Υπάρχει έργο να γίνει και οι άνθρωποι καλής θέλησης, με πνευματικό ένστικτο και αληθινά
Χριστιανική εκπαίδευση πρέπει να το κάνουν. Πρέπει να εγκαινιάσουν την εποχή της χρήσης του
χρήματος για την πνευματική Ιεραρχία και να μεταφέρουν αυτή την ανάγκη στο βασίλειο της
επίκλησης. Η επίκληση είναι ο ανώτατος τύπος προσευχής που υπάρχει και μια νέα μορφή θείας
έκκλησης που την έκανε τώρα εφικτή η γνώση του διαλογισμού. Γι’ αυτό το σκοπό θα σας δώσω
μια σύντομη μορφή πνευματικού αιτήματος που θα σας ζητούσα να τη χρησιμοποιείτε όλοι στη
θέση οποιασδήποτε προσευχής, διαλογισμού ή επίκλησης για χρήμα, που μπορεί να
χρησιμοποιείτε μέχρι τώρα. Είναι σύντομη και ισχυρή, αλλά απαιτεί μια ενοποιημένη ομάδα ή
μια αληθινά ολοκληρωμένη προσωπικότητα να τη χρησιμοποιήσει…
Δεν έχω να προσθέσω τίποτε στον τρόπο της έκκλησης για κεφάλαια, θάρρος ή κατανόηση.
Αν το θάρρος του Χριστού, καθώς αντιμετωπίζει την επιστροφή σ’ αυτό τον εξωτερικό φυσικό
κόσμο, αν η ανάγκη της ανθρωπότητας για ορθές ανθρώπινες σχέσεις και το θυσιαστικό έργο των
μαθητών του Χριστού δεν είναι αρκετά να πυροδοτήσουν και να ενεργοποιήσουν εσάς κι
εκείνους που μπορείτε να προσεγγίσετε, δεν μπορώ να πω τίποτε που να έχει κάποια
χρησιμότητα.

33

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ

O Χριστός τον Oποίο υπηρετώ ως μαθητής και η πνευματική Ιεραρχία της οποίας είμαι μέλος,
έλκονται διαρκώς πλησιέστερα στην ανθρωπότητα· στο παρελθόν χρησιμοποίησα μια δήλωση
για τη διαβεβαίωσή σας, “Η Ιεραρχία στέκει”· σήμερα σας λέω, “Η Ιεραρχία είναι κοντά”.
Το έργο που πρέπει να γίνει τις δύο επόμενες δεκαετίες έχει ως εξής και δε θα επεκταθώ σ’
αυτό επειδή έχετε εκπαιδευθεί να το κάνετε· ξέρετε τι να κάνετε και η ευθύνη είναι δική σας –
όπως θα είναι και η δική μου αλάνθαστη βοήθεια:

1. Προετοιμάστε τους ανθρώπους για την επανεμφάνιση του Χριστού. Αυτό είναι το
πρώτο και μέγιστο καθήκον σας. Το πιο σημαντικό τμήμα του έργου είναι να διδάξετε
στους ανθρώπους – σε μεγάλη κλίμακα – να χρησιμοποιούν την Επίκληση, έτσι ώστε να
γίνει μια παγκόσμια προσευχή και να εστιάζει το επικλητικό αίτημα της ανθρωπότητας.
2. Διευρύνετε το έργο των Τριγώνων, έτσι ώστε υποκειμενικά και αιθερικά το φως
και η καλή θέληση να περιβάλουν τη γη.
3. Προωθήστε αδιάκοπα το έργο της Καλής Θέλησης, έτσι ώστε κάθε έθνος να έχει το
δικό του όμιλο ανδρών και γυναικών που θα είναι αφιερωμένοι στην εδραίωση ορθών
ανθρώπινων σχέσεων. Έχετε τον πυρήνα και πρέπει να γίνει επέκταση. Έχετε την αρχή της
καλής θέλησης παρούσα σ’ όλο τον κόσμο· το έργο είναι πράγματι βαρύ, αλλά δεν είναι
καθόλου ανέφικτο.
4. Αναλάβετε τη σταθερή διανομή των βιβλίων μου που περιέχουν πολλή διδασκαλία
για τη Νέα Εποχή. Σε τελική ανάλυση τα βιβλία είναι τα εργαλεία της δουλειάς σας και τα
όργανα με τα οποία μπορείτε να εκπαιδεύσετε τους εργάτες σας. Φροντίστε να
διατηρούνται σε σταθερή κυκλοφορία.
5. Προσπαθήστε να κάνετε το Φεστιβάλ του Βεσάκ (τη στιγμή της Πανσελήνου του
Μαΐου) ένα παγκόσμιο φεστιβάλ που θα είναι γνωστό ότι έχει αξία για όλους τους
ανθρώπους όλων των πίστεων. Είναι το φεστιβάλ στο οποίο οι δύο θείοι Ηγέτες, της
Ανατολής και της Δύσης, συνεργάζονται κι εργάζονται με την πιο στενή πνευματική
ένωση· ο Χριστός κι ο Bούδδας χρησιμοποιούν αυτό το Φεστιβάλ κάθε χρόνο σαν το
σημείο έμπνευσης για την εργασία του επόμενου έτους. Φροντίστε να κάνετε το ίδιο. Oι
πνευματικές ενέργειες είναι τότε μοναδικά διαθέσιμες.
6. Ανακαλύψτε τα μέλη του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου, οπουδήποτε είναι
δυνατό κι ενισχύστε τα χέρια τους. Αναζητήστε τους σε κάθε έθνος καθώς εκφράζουν
πολλές γραμμές σκέψεις και απόψεις. Να θυμάστε πάντα ότι στη δοξασία και στο δόγμα
και στις τεχνικές και τις μεθόδους μπορεί να διαφέρουν πλατιά από σας, αλλά στην αγάπη
για τους συνανθρώπους τους, στην πρακτική καλή θέληση και στην αφοσίωση για την
εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων στέκουν μαζί σας, είναι ίσοι σας και πιθανόν να
μπορούν να σας διδάξουν πολλά.
Καθώς τα επόμενα λίγα χρόνια θα εστιάζουν την ιεραρχική πρόθεση, οι μαθητές και οι
ζηλωτές πρέπει να ψάξουν για εκείνους τους άνδρες κι εκείνες τις λίγες γυναίκες που θα
εργάζονται σαν ομάδα πάνω σε πνευματικές γραμμές, σε κάποιες απ’ αυτές τις πέντε τοποθεσίες
ή κοντά σ’ αυτές.
Η αρχική αντίθεση στην ίδρυση αυτών των κέντρων των καθαρά σκεπτόμενων ανδρών και
γυναικών που θα εργάζονται ελεύθερα και με κατανόηση με κάποιο Διδάσκαλο ή ανώτερο
34
μυημένο, είναι δυστυχώς ήδη παρούσα· οφείλεται στη στενότητα, την πολωμένη πληροφόρηση
και την έλλειψη ελευθερίας των ολοκληρωτικών σχολών σκέψης. Αυτό ήταν αναπόφευκτο γιατί η
Μαύρη Στοά επιχειρεί πάντα ν’ αντιπαραβάλλει, να εξουδετερώσει και ν’ αποτρέψει το έργο της
Λευκής Στοάς και μέχρι τώρα εντελώς επιτυχημένα. Αλλά οι κύκλοι της επιτυχίας κλείνουν αργά
επειδή η ενέργεια της καλής θέλησης που εκπορεύεται από τη Θέληση‐για‐το‐Καλό, γίνεται
γοργά αποτελεσματική.

Μπορεί επίσης να δηλωθεί απλώς η πρακτική όψη του τρόπου εξάλειψης των εμποδίων. Το
όραμα θα εμφανισθεί σαν γεγονός πάνω στη Γη όταν τα άτομα υποτάξουν εθελοντικά τα
προσωπικά τους συμφέροντα στο καλό της ομάδας· όταν η ομάδα ή οι ομάδες συγχωνεύσουν τα
συμφέροντά τους με το εθνικό καλό, όταν τα έθνη εγκαταλείψουν τους ιδιοτελείς σκοπούς και
στόχους τους για το διεθνές καλό κι όταν η διεθνής αυτή ορθή σχέση βασισθεί στο συνολικό καλό
της ίδιας της ανθρωπότητας. Έτσι το άτομο μπορεί να παίξει το ρόλο του μέσα σε ένα μεγαλύτερο
σύνολο και η βοήθειά του είναι αναγκαία κι έτσι εξαλείφεται η αίσθηση της ατομικής του
μηδαμινότητας. Στον πιο ασήμαντο άνθρωπο στην πιο ασήμαντη εθνική μονάδα έρχεται μια
κλήση για θυσία και υπηρεσία στην ομάδα της οποίας αποτελεί τμήμα. Έτσι τελικά η ίδια η
ανθρωπότητα παρασύρεται – πάλι σαν ακέραιη μονάδα – στην υπηρεσία της Πλανητικής Ζωής.

Προκαλώ όλους τους εργάτες και όλα τα μέλη του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου να
αφήσουν τα προσωπικά τους προβλήματα πίσω. Αυτή είναι μια στιγμή κρίσης και τέτοια
προβλήματα πρέπει να λυθούν μέσω της πλήρους αυτοπαραγνώρισης. Σας ζητώ να εργασθείτε
ξανά με νέο ζήλο σε μια χαρούμενη υπηρεσία, ξεχνώντας τις περασμένες αδυναμίες και
αποτυχίες στην επείγουσα ανάγκη εκείνου που ζητώ από όλους σας να κάνετε για τον κόσμο.
Υπάρχει μεγάλη έλλειψη χαράς στην υπηρεσία που παρέχεται τελευταία στον κόσμο.
Όταν μιλώ έτσι, δεν αναφέρομαι στην ευτυχία που είναι αντίδραση της προσωπικότητας,
αλλά σε εκείνη τη χαρούμενη εμπιστοσύνη στο νόμο και την Ιεραρχία, που βρίσκεται πίσω από τα
Βιβλικά λόγια, “εστί χαρά Κυρίου η ισχύς ημών”, “Σήκω και πάλεψε, Αρζούνα”, διατηρώντας
ανέπαφη τη φλόγα της αγάπης, χωρίς να επιτρέπει σε καμιά πνοή μίσους να διαταράξει τη
γαλήνη της αγάπης ή να αναστατώσει την εσώτερη εκείνη ευστάθεια που θα σας επιτρέψει να
ηχήσετε τον καθαρό φθόγγο της παγκόσμιας κατανόησης, που θα συντάξει όλους τους άνδρες
και γυναίκες καλής θέλησης στη βοήθεια της Ιεραρχίας. Αυτή θα φέρει σε ένα τέλος κάθε μίσος,
χωριστικότητα και επιθετικότητα, που είναι τα τρία κύρια αμαρτήματα της ανθρωπότητας. Όλοι
οι άνθρωποι μίσησαν· όλοι οι άνθρωποι υπήρξαν χωριστικοί τόσο στη σκέψη όσο και στη δράση·
όλοι υπήρξαν και πολλοί είναι ακόμη υλιστές, γεμάτοι από υπερηφάνεια και επιθυμία να
κερδίσουν εκείνο που δεν είναι δικό τους δικαιωματικά. Αυτό το πνεύμα της οικειοποίησης δεν
ανήκει σε κάποια ομάδα· υπήρξε ένα παγκόσμιο και γενικό λάθος και δημιούργησε την τωρινή
καταστροφική οικονομική κατάσταση, κατασταλάζοντας έτσι τον κόσμο σε πόλεμο, μίσος και
σκληρότητα.
Η συγχώνευση των πολλών διανοιών σε μια κατευθυνόμενη δραστηριότητα έχει σήμερα
υπέρτατη σπουδαιότητα· αυτό συμβολίζεται στην ένωση που υπάρχει τώρα ανάμεσα σε δύο
μεγάλα έθνη, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Η ενότητα της κατευθυνόμενης σκέψης και του
σκοπού εγγυάται την αναπόφευκτη και μελλοντική επιτυχία. Η δύναμη της μαζικής σκέψης είναι
πανίσχυρη. Η δυναμικότητα της εστιασμένης και κατευθυνόμενης νοητικής δραστηριότητας είναι
απρόβλεπτη. Αν αποδεχθείτε αυτή την υπόθεση και δήλωση, τότε ενεργήστε σύμφωνα μ’ αυτή.

35
Το Πνεύμα της Ειρήνης αιωρείται κοντά στην ανθρωπότητα, ζητώντας την ευκαιρία να
κάνει την Παρουσία Του αισθητή. Το Πνεύμα της Ειρήνης δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά
ένα ισχυρό Άτομο που χειρίζεται δυνάμεις οι οποίες ήταν μέχρι τώρα ασυνήθιστες στον πλανήτη
μας. Μεγάλες Δυνάμεις περιμένουν την ώρα που θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ως
Απελευθερωτές και Σωτήρες του ανθρώπινου γένους. Αλλά η θύρα της εισόδου Τους πρέπει ν’
ανοίξει από την ίδια την ανθρωπότητα και θα ανοίξει με μια ενωμένη πράξη θέλησης που
εκφράζεται με κάποια φόρμουλα λέξεων κι εκφράζεται με ήχο. Θα επέλθει από μια
δραστηριότητα που εκτελείται ταυτόχρονα απ’ όλους τους άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης
και απ’ όλους τους ζηλωτές και μαθητές του κόσμου. Η θύρα δε θα ανοίξει μέχρι να
υποστηριχθεί η πράξη της επίκλησης από την εστιασμένη θέληση. Η κατευθυνόμενη απόφαση
του ανθρώπου ή του ομίλου που χρησιμοποιεί την προτεινόμενη φόρμουλα, προσευχή ή
επίκληση είναι ουσιαστική.
Θα σας ζητούσα να καλέσετε όσο περισσότερους ανθρώπους μπορείτε να προσεγγίσετε μέσα
από κάθε διαθέσιμο αγωγό σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα ………. κάνοντας έτσι δύο μεγάλες
εκκλήσεις στις Δυνάμεις της Ειρήνης και του Φωτός, έτσι ώστε να βοηθήσουν την ανθρωπότητα.
Θα σας ζητούσα να έρθετε σε επαφή με τους ηγέτες και τους εργάτες – σημαντικούς και
ασήμαντους– σε κάθε χώρα, ζητώντας τους να συνδεθούν με το δικό τους τρόπο και με τους
δικούς τους ανθρώπους και να το κάνουν σε μια όσο το δυνατό μεγάλη κλίμακα – τουλάχιστον
τόσο μεγάλη όσο εκείνη η προσπάθειά σας το Μάιο του 1936.
Oι καιροί είναι ώριμοι για ανταπόκριση σ’ αυτές τις ιδέες· ο αναγνωρισμένος πόνος και η
δυστυχία του κόσμου θ’ ανοίξουν τόσο τις καρδιές όσο και τα πορτοφόλια.
… Η ιδέα μιας … έκκλησης και κλήσης σε προσευχή κι επίκληση του Πρίγκιπα της Ειρήνης θα
είναι δυναμική στην εφέλκυση μιας επιθυμητής αντίδρασης και θα χρησιμεύσει επίσης να
συγχωνεύσει σε μια στενότερη ενότητα όλους όσους αναγνωρίζουν το έργο που επιχειρεί να
κάνει η Ιεραρχία. Θα σας ζητούσα να καλέσετε βοήθεια απ’ όλες τις πλευρές και ν’ αφήσετε
αυτές τις ιδέες να εκπληρωθούν στον κόσμο πάνω στη βάση της χρησιμότητας και της ευκαιρίας
τους. Μην παραλείψετε απ’ αυτή την έκκληση κανέναν απ’ όσους ξέρετε, γιατί μέσα απ’ αυτούς
εκατομμύρια μπορούν να προσεγγισθούν και να στραφούν στην επιθυμητή δραστηριότητα.
Σ’ εκείνους από σας που μπορείτε να εκτιμήσετε και να χρησιμοποιήσετε τη Μεγάλη
Επίκληση, θα σας συνιστούσα την ανανεωμένη και ειλικρινή της χρήση. Όμως η εναλλακτική αυτή
επίκληση μπορεί να προταθεί και να βρεθεί χρήσιμη:

“Ω Κύριε του Φωτός και της Αγάπης, πρόβαλε και κυβέρνησε τον κόσμο.
Είθε ο Πρίγκιπας της Ειρήνης να εμφανισθεί και να τερματίσει τη σύγκρουση των εθνών.
Είθε ν’ αρχίσει η βασιλεία του Φωτός και της Αγάπης και της Δικαιοσύνης.
Ας υπάρξει ειρήνη πάνω στη γη κι ας ξεκινήσει από μας.”


36

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

του Θεού να υλοποιείται στη γη, ή έχει συνείδηση της αφύπνισης των μαζών – όσο αργή κι αν

You might also like