Professional Documents
Culture Documents
Το ΣτΕ Έχει Ακυρώσει Τελεσίδικα Τα Νέα Θρησκευτικά Ως Πολλαπλώς Αντισυνταγματικά
Το ΣτΕ Έχει Ακυρώσει Τελεσίδικα Τα Νέα Θρησκευτικά Ως Πολλαπλώς Αντισυνταγματικά
ως πολλαπλώς αντισυνταγματικά
Η εφαρμογή τους είναι παράνομη
1
εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου
της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων
όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς
τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις»!
(ΕΣΔΑ,1ο πρόσθ.πρωτ. αρθ.2, Ν53/74)
Ιδιαίτερα ενδεικτική ακόμα, είναι η επισήμανση για το ότι:
«...«επιχειρείται ο κλονισμός ή και η μεταβολή»(!) της Ορθοδόξου
Χριστιανικής συνειδήσεως, γεγονός που «θα συνιστούσε ΜΟΡΦΗ
ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ ιδιαιτέρως σοβαρή, ως ΕΠΕΜΒΑΣΗ
στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών που δεν
διαθέτουν την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων...»!!
Ενώ τέλος, δεν παραλείπεται φυσικά να τονισθεί η άνιση έναντι του
νόμου μεταχείριση κατά των ορθοδόξων, η καταστρατήγηση δηλαδή
της συνταγματικής αρχής της ισότητας και της ισονομίας (Σύντ.
άρθ.4&13) καθότι, όπως αναφέρει η απόφαση: «για ετεροδόξους ή
αλλοθρήσκους μαθητάς ..........ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει
δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας από
πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα...»!
(Ν4386,αρθ.55, 5 το οποίο προσέθεσε την παρ.4 στον
Ν1771/1988[Αˊ171], αρθ.16).
2
Πολιτικής (ΙΕΠ) κ.Κουζέλη, κατά τον οποίο: «Τα προγράμματα σπουδών
έμειναν αυτά που ήταν ...Οποιοσδήποτε συγκρίνει τα δυο προγράμματα θα
καταλάβει ότι δεν άλλαξε κάτι»!
Ωστόσο ως γνωστό, κατά το άρθρο 95, 5 του Συντάγματος: «Η
διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές
αποφάσεις», ενώ «η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για
κάθε αρμόδιο όργανο». Μάλιστα, η συμμόρφωση των διοικητικών αρχών
οφείλει να εκτελεστεί «με θετική ενέργεια προς το περιεχόμενο της
απόφασης του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι
αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό» (Π.Δ.18/1989,αρθ.50,4•
Ν3068/2002,αρθ.1).
Παράλληλα ένας υπάλληλος: «εάν του δοθεί εντολή προδήλως
αντισυνταγματική ή παράνομη (εν προκειμένω το ΝΠΣ έχει αμετακλήτως
κριθεί ως τέτοιο), οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς
αναβολή...» (Υπαλ. Κωδ. 25,3). Ενώ το υπαλληλικό του καθήκον κατά το
άρθρο 106, παρ. 3 επίσης του Υπαλληλικού Κώδικα «σε καμία περίπτωση
δεν επιβάλλει στον υπάλληλο πράξη ή παράλειψη που να αντίκειται
προδήλως στις διατάξεις του Συντάγματος και των νόμων». Αναφορικά δε
για εντολές προς εκτέλεση αξιόποινων πράξεων δεν απαλλάσσεται των
διοικητικών αλλά και των ποινικών ευθυνών (Ποιν. Κωδ. αρθ.21), ακόμα
και αν πιεστεί από τη διοίκηση. (πχ. για προσηλυτισμό, έγκλημα το οποίο
θεωρείται ήδη τετελεσμένο από τη στιγμή της απόπειρας-δεν εξετάζεται
εάν ο επιδιωκόμενος σκοπός επετεύχθη. Ενώ ιδιαίτερα επιβαρυντική
παράμετρος θεωρείται το εάν αυτή η αξιόποινος πράξη ενεργείται σε
σχολείο, ΑΝ1363/1938, αρθ. 4, παρ. 3).
Δεν θα πρέπει επίσης να αγνοείται και το γεγονός ότι το 2007 το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε τη
Νορβηγία διότι εισήγαγε στη δημόσια εκπαίδευση πολυθρησκευτικό
μάθημα, όπως ακριβώς δηλαδή και στην Ελλάδα!
Είναι δε αξιοσημείωτο συν τοις άλλοις, ότι κατά τους ιδίους τους
συντάκτες του ΝΠΣ οι μαθητές ‘ενθαρρύνονται’:
«...να μετακινηθούν από τις προκατανοήσεις τους» (ΠΣ-σελ.17, δηλαδή
από τις θρησκευτικές αντιλήψεις που ενδεχομένως τους έχουν
ενσταλαχθεί από την οικογένεια!)
3
για «...από κοινού ψάξιμο της αλήθειας(!) και του νοήματος της ζωής»
(ΟΕ-σελ.127),
για ....«Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και ...διαμόρφωση κοινών
απόψεων!»(ΟΕ-σελ.110-113).
4
έχει μετατραπεί απλώς σε θρησκειολογικό και άρα κατά συνέπεια, ως
ουδέτερο ομολογιακά υποτίθεται ότι δεν συντρέχουν πλέον λόγοι
απαλλαγής από κανέναν, πώς και γιατί παρά ταύτα οι ετερόδοξοι και
ετερόθρησκοι διατηρούν δικαίωμα απαλλαγής, επικαλούμενοι λόγους
...θρησκευτικής συνειδήσεως;;
Οφείλει επιτέλους να γίνει κατανοητό από κάποιους ότι το πρόβλημα
δεν είναι αυτή καθεαυτή η παράθεση στοιχείων από τη ζωή των διαφόρων
θρησκευτικών παραδόσεων• ούτε φυσικά το ΝΠΣ είναι εκείνο που
‘εγκαινιάζει’ μία προσέγγιση που ενθαρρύνει την καταλλαγή, το διάλογο,
την ειρηνική συνύπαρξη κτλ, καθότι το προηγούμενο άλλωστε ΠΣ «δεν
αντιτίθεται στις απαιτήσεις του πλουραλισμού, της πολυφωνίας και
της πολυπολιτισμικότητας», ΔΕφ.Χαν.115/2012). Αλλά όπως πρόσφατα
σχολίασε ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κκ. Ειρηναίος αναφερόμενος στα Νέα
Θρησκευτικά (11/3/2018):