Scribd Logo
Upload

Welcome to Scribd!

  • Panzer Ve Kurt Isyani

    Uploaded by

    Faruk Arslan
    478 views562 pages
    Alman Derin Devleti Kılıç! Giriş, önsöz kısmını biraz uzun yazdım, ünlü Alman düşünür Goethe’nin dediği gibi; “Uzun yazdığım için hakkınızı helâl edin, kısa yazacak vaktim yoktu.” Şahsen, Alman istihbaratı ile ilk tanışmam Şermin adında gazeteci olarak çalışan bir ajanları vasıtasıyla Ankara’da 1998’de olmuştu. Şermin Yeni Şafak gazetesinde diplomasi muhabiri olarak çalışıyordu. Milli Gazete’den bir Türk genci ile Mersin’in Mut ilçesinde daha yeni evlenmişti. Asıl adı Sonja idi. Alman kraliyet ailesi Habsburg’un Bosna Hersek kolundan geliyordu. Anneannesi Habsburg hanedanına gelin olarak gitmişti. Babasının Almanya’da halen bir şatosu, üzüm bahçeleri ve şarap fabrikası vardı. 8 dil biliyordu ve bunlardan 6 tanesini anadili gibi konuşuyordu. Almanca, Türkçe, Boşnakça, İngilizce, Hırvatça ve Sırpçası mükemmeldi. Yahudi Hebrew dilini ve Fransızcayı anlıyordu. Böylesine donanımlı bir muhabire Yeni Şafak’ın verdiği asgari ücret o zaman ilgimi çekmişti. Şermin 1999 yılı başında birden en iyi gazeteci arkadaşım oluvermişti. Almanca bilmem nedeniyle bana her geçen gün daha da yakınlaştı. Şermin artık bana‘dokturcum’ diye hitap ediyordu. Şermin sayesinde Alman istihbaratının Ankara’daki tüm merkezlerine, büyük yatırım alanlarına, vakıflarına, enstütülerine ve büyükelçiliğine serbestçe girdim, çıktım. Almanların Türkiye’deki yatırımlarını tanıtan haftalık bir geziye katıldım. Gezinin özellikle Bursa, Eskişehir ve Kocaeli ayakları çok etkileyiciydi. Bosh’un fabrikasını gezerken, Alman derin devletinin ülkemizde ne kadar derinlemesine nüfuz ettiğini ve emin adımlarla ilerlediğini fark ettim. Dört bin Alman şirketi ülkemizde faaliyet gösteriyordu ve ortak ticaret hacminde Almanya aleyhimize ilk sıradaydı. Almanya’nın Ankara Büyükelçiliği tarafından 2000 yılının Eylül ayının son haftası ve Ekim ayı başında bir grup gazeteci ile birlikte Almanya’ya davet edildim. Tüm bu faaliyetleri ayarlayan, beni bilgi almak için kullandığını düşünen Şermin idi. Ben ise bu durumu fark ettirmeyerek bilgi topluyordum. Başka bir deyimle ilişkide ‘safı’ oynama rolü bana düşmüştü. ‘Rolüm’ gereği bir süre zokayı yutmuş bir balık görüntüsü verdim. Almanya hükümetinin resmi davetlisi olarak gittiğim ‘Almanya'da Göç, İltica ve Alman Hukuk Devleti' konulu, bir haftalık Almanya gezisi beni Almanların gücü ve oyunları konusunda aydınlattı. Diğer süper güçler karşısında küçümsediğim Almanların daha derin çalıştığını gözlemledim. Geziden sonra Almanya hakkındaki fikirlerim hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Kısacası ben de ‘değişmiştim’. 1 Ekim 2000 senesinde, Almanya’nın Berlin kentinde Cem evini ve PKK’nın açtığı anaokulunu ziyaret ettikten sonra kafamda bu kitabı yazma fikri oluştu. Almanya gezisi sırasında, Alman BND, Adalet ve İçişleri bakanlığının üst düzey bürokratları, politikacıları ve sivil toplum örgütleri ile direk görüşmeler ayarlanmıştı. Bu arada Yeşillerin liderleri Cladio Roth ve Cem Özdemir’den ‘derin’ bilgiler aldım. Almanya’nın PKK’yı yönettiğini ise Hamburg’da Doğu Enstütüsü Müdürü Udo Steinbach’ı ziyaretten sonra kesinlikle anladım. Bu eser, aslında 12 yıl gecikmiş bir kitapdır. Doç. Dr. Necip Hablemitoğlu’nun Alman istihbaratı tarafından öldürülmesi nedeniyle yazımını sürekli erteledim. Yukarıda Alman derin devletinin Türkiye’de ne kadar derinlere kök saldığından bahsetmiştim. Bu ilginin tabi ki bir sebebi var. Aslında Almanya’nın Türkiye ilgisinin nedenleri bir değil oldukça çeşitli. Bazı Almanlar, atalarının Anadolu’dan göç ettiğine inanıyor, Cermen ırkının bir zamanlar Fırat ve Dicle nehirleri arasında yaşadığını ileri sürüyorlar. Bu tespiti, ‘Türkiye Kürtleriyle yakından ilgileniyorsunuz da neden İran, Irak ve Suriye Kürtleri ile ilgilenmiyorsunuz?’ sorum üzerine Udo Steinbach yapmış ve eklemişti: ‘AB’ye girmek isteyen sizsiniz, sizi değiştirip, dönüştürmeden, Kemalizm’in diktatörlüğünü sona erdirmeden Türkiye’yi içimize alacağımızı mı sanıyordunuz?’ Steinbach şaşırtıcı derecede açık sözlü konuşuyordu. Alm

    Copyright

    © © All Rights Reserved

    Available Formats

    PDF, TXT or read online from Scribd

    Did you find this document useful?

    Is this content inappropriate?

    Report this Document
    Alman Derin Devleti Kılıç! Giriş, önsöz kısmını biraz uzun yazdım, ünlü Alman düşünür Goethe’nin dediği gibi; “Uzun yazdığım için hakkınızı helâl edin, kısa yazacak vaktim yoktu.” Şahsen, Alman istihbaratı ile ilk tanışmam Şermin adında gazeteci olarak çalışan bir ajanları vasıtasıyla Ankara’da 1998’de olmuştu. Şermin Yeni Şafak gazetesinde diplomasi muhabiri olarak çalışıyordu. Milli Gazete’den bir Türk genci ile Mersin’in Mut ilçesinde daha yeni evlenmişti. Asıl adı Sonja idi. Alman kraliyet ailesi Habsburg’un Bosna Hersek kolundan geliyordu. Anneannesi Habsburg hanedanına gelin olarak gitmişti. Babasının Almanya’da halen bir şatosu, üzüm bahçeleri ve şarap fabrikası vardı. 8 dil biliyordu ve bunlardan 6 tanesini anadili gibi konuşuyordu. Almanca, Türkçe, Boşnakça, İngilizce, Hırvatça ve Sırpçası mükemmeldi. Yahudi Hebrew dilini ve Fransızcayı anlıyordu. Böylesine donanımlı bir muhabire Yeni Şafak’ın verdiği asgari ücret o zaman ilgimi çekmişti. Şermin 1999 yılı başında birden en iyi gazeteci arkadaşım oluvermişti. Almanca bilmem nedeniyle bana her geçen gün daha da yakınlaştı. Şermin artık bana‘dokturcum’ diye hitap ediyordu. Şermin sayesinde Alman istihbaratının Ankara’daki tüm merkezlerine, büyük yatırım alanlarına, vakıflarına, enstütülerine ve büyükelçiliğine serbestçe girdim, çıktım. Almanların Türkiye’deki yatırımlarını tanıtan haftalık bir geziye katıldım. Gezinin özellikle Bursa, Eskişehir ve Kocaeli ayakları çok etkileyiciydi. Bosh’un fabrikasını gezerken, Alman derin devletinin ülkemizde ne kadar derinlemesine nüfuz ettiğini ve emin adımlarla ilerlediğini fark ettim. Dört bin Alman şirketi ülkemizde faaliyet gösteriyordu ve ortak ticaret hacminde Almanya aleyhimize ilk sıradaydı. Almanya’nın Ankara Büyükelçiliği tarafından 2000 yılının Eylül ayının son haftası ve Ekim ayı başında bir grup gazeteci ile birlikte Almanya’ya davet edildim. Tüm bu faaliyetleri ayarlayan, beni bilgi almak için kullandığını düşünen Şermin idi. Ben ise bu durumu fark ettirmeyerek bilgi topluyordum. Başka bir deyimle ilişkide ‘safı’ oynama rolü bana düşmüştü. ‘Rolüm’ gereği bir süre zokayı yutmuş bir balık görüntüsü verdim. Almanya hükümetinin resmi davetlisi olarak gittiğim ‘Almanya'da Göç, İltica ve Alman Hukuk Devleti' konulu, bir haftalık Almanya gezisi beni Almanların gücü ve oyunları konusunda aydınlattı. Diğer süper güçler karşısında küçümsediğim Almanların daha derin çalıştığını gözlemledim. Geziden sonra Almanya hakkındaki fikirlerim hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Kısacası ben de ‘değişmiştim’. 1 Ekim 2000 senesinde, Almanya’nın Berlin kentinde Cem evini ve PKK’nın açtığı anaokulunu ziyaret ettikten sonra kafamda bu kitabı yazma fikri oluştu. Almanya gezisi sırasında, Alman BND, Adalet ve İçişleri bakanlığının üst düzey bürokratları, politikacıları ve sivil toplum örgütleri ile direk görüşmeler ayarlanmıştı. Bu arada Yeşillerin liderleri Cladio Roth ve Cem Özdemir’den ‘derin’ bilgiler aldım. Almanya’nın PKK’yı yönettiğini ise Hamburg’da Doğu Enstütüsü Müdürü Udo Steinbach’ı ziyaretten sonra kesinlikle anladım. Bu eser, aslında 12 yıl gecikmiş bir kitapdır. Doç. Dr. Necip Hablemitoğlu’nun Alman istihbaratı tarafından öldürülmesi nedeniyle yazımını sürekli erteledim. Yukarıda Alman derin devletinin Türkiye’de ne kadar derinlere kök saldığından bahsetmiştim. Bu ilginin tabi ki bir sebebi var. Aslında Almanya’nın Türkiye ilgisinin nedenleri bir değil oldukça çeşitli. Bazı Almanlar, atalarının Anadolu’dan göç ettiğine inanıyor, Cermen ırkının bir zamanlar Fırat ve Dicle nehirleri arasında yaşadığını ileri sürüyorlar. Bu tespiti, ‘Türkiye Kürtleriyle yakından ilgileniyorsunuz da neden İran, Irak ve Suriye Kürtleri ile ilgilenmiyorsunuz?’ sorum üzerine Udo Steinbach yapmış ve eklemişti: ‘AB’ye girmek isteyen sizsiniz, sizi değiştirip, dönüştürmeden, Kemalizm’in diktatörlüğünü sona erdirmeden Türkiye’yi içimize alacağımızı mı sanıyordunuz?’ Steinbach şaşırtıcı derecede açık sözlü konuşuyordu. Alm

    Copyright:

    © All Rights Reserved
    Download as PDF, TXT or read online from Scribd
    Flag for inappropriate content
    Download as pdf or txt
    478 views562 pages

    Panzer Ve Kurt Isyani

    Uploaded by

    Faruk Arslan
    Alman Derin Devleti Kılıç! Giriş, önsöz kısmını biraz uzun yazdım, ünlü Alman düşünür Goethe’nin dediği gibi; “Uzun yazdığım için hakkınızı helâl edin, kısa yazacak vaktim yoktu.” Şahsen, Alman istihbaratı ile ilk tanışmam Şermin adında gazeteci olarak çalışan bir ajanları vasıtasıyla Ankara’da 1998’de olmuştu. Şermin Yeni Şafak gazetesinde diplomasi muhabiri olarak çalışıyordu. Milli Gazete’den bir Türk genci ile Mersin’in Mut ilçesinde daha yeni evlenmişti. Asıl adı Sonja idi. Alman kraliyet ailesi Habsburg’un Bosna Hersek kolundan geliyordu. Anneannesi Habsburg hanedanına gelin olarak gitmişti. Babasının Almanya’da halen bir şatosu, üzüm bahçeleri ve şarap fabrikası vardı. 8 dil biliyordu ve bunlardan 6 tanesini anadili gibi konuşuyordu. Almanca, Türkçe, Boşnakça, İngilizce, Hırvatça ve Sırpçası mükemmeldi. Yahudi Hebrew dilini ve Fransızcayı anlıyordu. Böylesine donanımlı bir muhabire Yeni Şafak’ın verdiği asgari ücret o zaman ilgimi çekmişti. Şermin 1999 yılı başında birden en iyi gazeteci arkadaşım oluvermişti. Almanca bilmem nedeniyle bana her geçen gün daha da yakınlaştı. Şermin artık bana‘dokturcum’ diye hitap ediyordu. Şermin sayesinde Alman istihbaratının Ankara’daki tüm merkezlerine, büyük yatırım alanlarına, vakıflarına, enstütülerine ve büyükelçiliğine serbestçe girdim, çıktım. Almanların Türkiye’deki yatırımlarını tanıtan haftalık bir geziye katıldım. Gezinin özellikle Bursa, Eskişehir ve Kocaeli ayakları çok etkileyiciydi. Bosh’un fabrikasını gezerken, Alman derin devletinin ülkemizde ne kadar derinlemesine nüfuz ettiğini ve emin adımlarla ilerlediğini fark ettim. Dört bin Alman şirketi ülkemizde faaliyet gösteriyordu ve ortak ticaret hacminde Almanya aleyhimize ilk sıradaydı. Almanya’nın Ankara Büyükelçiliği tarafından 2000 yılının Eylül ayının son haftası ve Ekim ayı başında bir grup gazeteci ile birlikte Almanya’ya davet edildim. Tüm bu faaliyetleri ayarlayan, beni bilgi almak için kullandığını düşünen Şermin idi. Ben ise bu durumu fark ettirmeyerek bilgi topluyordum. Başka bir deyimle ilişkide ‘safı’ oynama rolü bana düşmüştü. ‘Rolüm’ gereği bir süre zokayı yutmuş bir balık görüntüsü verdim. Almanya hükümetinin resmi davetlisi olarak gittiğim ‘Almanya'da Göç, İltica ve Alman Hukuk Devleti' konulu, bir haftalık Almanya gezisi beni Almanların gücü ve oyunları konusunda aydınlattı. Diğer süper güçler karşısında küçümsediğim Almanların daha derin çalıştığını gözlemledim. Geziden sonra Almanya hakkındaki fikirlerim hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Kısacası ben de ‘değişmiştim’. 1 Ekim 2000 senesinde, Almanya’nın Berlin kentinde Cem evini ve PKK’nın açtığı anaokulunu ziyaret ettikten sonra kafamda bu kitabı yazma fikri oluştu. Almanya gezisi sırasında, Alman BND, Adalet ve İçişleri bakanlığının üst düzey bürokratları, politikacıları ve sivil toplum örgütleri ile direk görüşmeler ayarlanmıştı. Bu arada Yeşillerin liderleri Cladio Roth ve Cem Özdemir’den ‘derin’ bilgiler aldım. Almanya’nın PKK’yı yönettiğini ise Hamburg’da Doğu Enstütüsü Müdürü Udo Steinbach’ı ziyaretten sonra kesinlikle anladım. Bu eser, aslında 12 yıl gecikmiş bir kitapdır. Doç. Dr. Necip Hablemitoğlu’nun Alman istihbaratı tarafından öldürülmesi nedeniyle yazımını sürekli erteledim. Yukarıda Alman derin devletinin Türkiye’de ne kadar derinlere kök saldığından bahsetmiştim. Bu ilginin tabi ki bir sebebi var. Aslında Almanya’nın Türkiye ilgisinin nedenleri bir değil oldukça çeşitli. Bazı Almanlar, atalarının Anadolu’dan göç ettiğine inanıyor, Cermen ırkının bir zamanlar Fırat ve Dicle nehirleri arasında yaşadığını ileri sürüyorlar. Bu tespiti, ‘Türkiye Kürtleriyle yakından ilgileniyorsunuz da neden İran, Irak ve Suriye Kürtleri ile ilgilenmiyorsunuz?’ sorum üzerine Udo Steinbach yapmış ve eklemişti: ‘AB’ye girmek isteyen sizsiniz, sizi değiştirip, dönüştürmeden, Kemalizm’in diktatörlüğünü sona erdirmeden Türkiye’yi içimize alacağımızı mı sanıyordunuz?’ Steinbach şaşırtıcı derecede açık sözlü konuşuyordu. Alm

    Copyright:

    © All Rights Reserved
    Download as PDF, TXT or read online from Scribd
    Flag for inappropriate content
    Download as pdf or txt
    of 562

    FARUK ARSLAN

    6
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PANZER
    VE
    KÜRT İSYANI

    FARUK ARSLAN

    7
    FARUK ARSLAN

    TANITIM

    Avrupa’da artan ırkçılığın merkezi olan Almanya’da, Gladyo’nun Derin Devleti Kılıç, Alman Gençliği
    Birliği (BJD) ile yabancı düşmanlığını körüklüyor. Son Gladyo olarak tasfiye edilmeden kalan Kılıç,
    Ergenekon’ı da yöneten derin güç. Almanya’nın Amerikan çıkarlarına hizmet eden Kılıç’tan kurtulma kararı
    alması halinde Ergenekon sürecinde olduğu gibi ortaya kirli Alman ve Amerikan bağırsakları dökülecektir.
    Gezi olaylarında ortaya çıkan Kılıç, İstanbul’u ve ülkemizi global ve yerli baronlarla elbirliği halinde Neron’
    gibi yakmak istedi. Acaba neden? Gurbetçilerimize yönelik işledikleri cinayetler deşifre olan Kılıç’ın
    Almanya’da BND’nin BKA, GSG9 gibi birimleri ve Neo Nazi Partisi NPD’nin 64 bin üyesi var. Bu nedenle
    gurbetçi cinayetlerinin delilleri resmen yok edildi. Şimdi NPD’nin kapatılması tartışılıyor. Alman Anayasa
    Mahkemesi, NPD’nin kapatılmasına karşı çıkıyor, çünkü alman Anayasa Koruma Örgütü’nün bunların
    içinde çok sayıda ajanı var, onların açığa çıkmasından korkuluyor. Ajanların tasfiye edildiğine kimse
    inanmıyor.
    Derin Almanlar, uzun süredir vakıfları aracılığıyla, Türkiye`nin, etkin, dinsel ve mezhepsel
    farklılıklarını ele alıyor, bu farklılıkları derinleştirerek ulus devleti zaafa uğratmaya çalışıyorlar. Türkiye`de
    cumhuriyetin kuruluş felsefesi olan Kemalizm’in iflas ettiğini ve bu haliyle Avrupa Birliği’ne
    alamayacaklarını her fırsatta dile getiriyorlar. Türk ulusunun uyduruk ve yapay olduğunu empoze
    ediyorlar. Ayrıca Türkiye`deki, yerel yönetimlere işlerlik kazandırıp, federatif sistemi Türkiye`de tanıtmak
    ve yerleştirmek, ülkemizde yerli köprübaşları oluşturmak için, çaba sarf ediyorlar. Almanya’da 2000’li
    yıllardan beri derin ve organize işler konuşuluyor. Bu kitapda şu dört soruya yanıt veriliyor:
    Asıl soru: Türkiye’de Alman vakıfları ve derin devleti Kılıç’ın üç atlısı olan BND, BKA ve GSG9 acaba
    Türkiye’yi kaosa sokmayı amaç eden Ergenekon soruşturmasının neresinde yer alıyor? Yoksa yer alamıyor
    mu?
    İkinci temel soru: Acaba Türkleri hedef alan cinayetler, Alman makamların söylediği gibi gerçekten
    yasadışı faaliyet gösteren bir çetenin işi mi? Yoksa Alman derin devletinin İslamfobisiyi kullanarak
    gurbetçilerimizi kovmak için gerçekleştirdiği bir siyasi ve stratejik seri operasyon mu?...
    Üçüncü ana soru: Tüm NATO ülkelerinde Soğuk Savaş döneminin Gladyoları ortaya çıkarıldığı ve
    tasfiye edildiği halde Alman derin devleti Kılıç’a neden kimse dokunamıyor? Alman Gladyosu ile Türk
    Gladyosu Ergenekon arasındaki ilişkinin boyutu nedir?
    Dördüncü soru. Kılıç neden Gezi olaylarıyla İstanbul isyanı çıkardı, hedefi nedir?
    Alman Gladyousu ortaya çıktığında Alman ekonomisi krize girecek, politik ortamı allak bullak olacak
    ve sonuçta Avrupa Birliği en geç 2020 yılında çökecektir…

    8
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İÇİNDEKİLER

    ÖNSÖZ: ALMAN DERİN DEVLETİ KILIÇ!

    Birinci Bölüm: GEZİ’DE KILIÇ ÇEKİLDİ

    İkinci Bölüm: ALMAN KILIÇ OTPOR’U KULLANIYOR

    Üçüncü Bölüm: KILIÇ’IN ALEVİ OYUNU

    Dördüncü Bölüm:ALMAN KAYNAKLARINDA BEKTAŞİLİK-ALEVİLİK

    Beşinci Bölüm: ALMAN VE AMERİKAN GLADYOLARIN TÜRKİYE SAVAŞI?

    Altıncı Bölüm: KILIÇ’IN AKINCILARI: ALMAN VAKIFLARI

    Yedinci Bölüm: KILIÇ’IN KÜRT VE SURİYE POLİTİKASI

    Sekizinci Bölüm: OSMANLI’DA ALMAN DERİN DEVLETİ

    Dokuzuncu Bölüm: Alman Derin Devletinin Baronu: RUDOLF VON SEBOTTENDORFF

    Onuncu Bölüm: KILIÇ’IN GİZEMLİ ÖRGÜTLERİ

    On Birinci Bölüm: GEHLEN’IN KILIÇ’I

    Onikinci Bölüm: GEHLEN SONRASI KILIÇ

    9
    FARUK ARSLAN

    ÖNSÖZ

    Alman Derin Devleti Kılıç!

    Giriş, önsöz kısmını biraz uzun yazdım, ünlü Alman düşünür Goethe’nin dediği gibi; “Uzun yazdığım
    için hakkınızı helâl edin, kısa yazacak vaktim yoktu.” Şahsen, Alman istihbaratı ile ilk tanışmam Şermin
    adında gazeteci olarak çalışan bir ajanları vasıtasıyla Ankara’da 1998’de olmuştu. Şermin Yeni Şafak
    gazetesinde diplomasi muhabiri olarak çalışıyordu. Milli Gazete’den bir Türk genci ile Mersin’in Mut
    ilçesinde daha yeni evlenmişti. Asıl adı Sonja idi. Alman kraliyet ailesi Habsburg’un Bosna Hersek kolundan
    geliyordu. Anneannesi Habsburg hanedanına gelin olarak gitmişti. Babasının Almanya’da halen bir şatosu,
    üzüm bahçeleri ve şarap fabrikası vardı. 8 dil biliyordu ve bunlardan 6 tanesini anadili gibi konuşuyordu.
    Almanca, Türkçe, Boşnakça, İngilizce, Hırvatça ve Sırpçası mükemmeldi. Yahudi Hebrew dilini ve
    Fransızcayı anlıyordu. Böylesine donanımlı bir muhabire Yeni Şafak’ın verdiği asgari ücret o zaman ilgimi
    çekmişti. Şermin 1999 yılı başında birden en iyi gazeteci arkadaşım oluvermişti. Almanca bilmem nedeniyle
    bana her geçen gün daha da yakınlaştı. Şermin artık bana‘dokturcum’ diye hitap ediyordu.
    Şermin sayesinde Alman istihbaratının Ankara’daki tüm merkezlerine, büyük yatırım alanlarına,
    vakıflarına, enstütülerine ve büyükelçiliğine serbestçe girdim, çıktım. Almanların Türkiye’deki yatırımlarını
    tanıtan haftalık bir geziye katıldım. Gezinin özellikle Bursa, Eskişehir ve Kocaeli ayakları çok etkileyiciydi.
    Bosh’un fabrikasını gezerken, Alman derin devletinin ülkemizde ne kadar derinlemesine nüfuz ettiğini ve
    emin adımlarla ilerlediğini fark ettim. Dört bin Alman şirketi ülkemizde faaliyet gösteriyordu ve ortak
    ticaret hacminde Almanya aleyhimize ilk sıradaydı. Almanya’nın Ankara Büyükelçiliği tarafından 2000
    yılının Eylül ayının son haftası ve Ekim ayı başında bir grup gazeteci ile birlikte Almanya’ya davet edildim.
    Tüm bu faaliyetleri ayarlayan, beni bilgi almak için kullandığını düşünen Şermin idi. Ben ise bu durumu
    fark ettirmeyerek bilgi topluyordum. Başka bir deyimle ilişkide ‘safı’ oynama rolü bana düşmüştü. ‘Rolüm’
    gereği bir süre zokayı yutmuş bir balık görüntüsü verdim. Almanya hükümetinin resmi davetlisi olarak
    gittiğim ‘Almanya'da Göç, İltica ve Alman Hukuk Devleti' konulu, bir haftalık Almanya gezisi beni
    Almanların gücü ve oyunları konusunda aydınlattı. Diğer süper güçler karşısında küçümsediğim
    Almanların daha derin çalıştığını gözlemledim. Geziden sonra Almanya hakkındaki fikirlerim hiçbir zaman
    eskisi gibi olmadı. Kısacası ben de ‘değişmiştim’.
    1 Ekim 2000 senesinde, Almanya’nın Berlin kentinde Cem evini ve PKK’nın açtığı anaokulunu ziyaret
    ettikten sonra kafamda bu kitabı yazma fikri oluştu. Almanya gezisi sırasında, Alman BND, Adalet ve
    İçişleri bakanlığının üst düzey bürokratları, politikacıları ve sivil toplum örgütleri ile direk görüşmeler
    ayarlanmıştı. Bu arada Yeşillerin liderleri Cladio Roth ve Cem Özdemir’den ‘derin’ bilgiler aldım.
    Almanya’nın PKK’yı yönettiğini ise Hamburg’da Doğu Enstütüsü Müdürü Udo Steinbach’ı ziyaretten sonra
    kesinlikle anladım. Bu eser, aslında 12 yıl gecikmiş bir kitapdır. Doç. Dr. Necip Hablemitoğlu’nun Alman
    istihbaratı tarafından öldürülmesi nedeniyle yazımını sürekli erteledim.
    Yukarıda Alman derin devletinin Türkiye’de ne kadar derinlere kök saldığından bahsetmiştim. Bu
    ilginin tabi ki bir sebebi var. Aslında Almanya’nın Türkiye ilgisinin nedenleri bir değil oldukça çeşitli. Bazı
    Almanlar, atalarının Anadolu’dan göç ettiğine inanıyor, Cermen ırkının bir zamanlar Fırat ve Dicle nehirleri
    arasında yaşadığını ileri sürüyorlar. Bu tespiti, ‘Türkiye Kürtleriyle yakından ilgileniyorsunuz da neden
    İran, Irak ve Suriye Kürtleri ile ilgilenmiyorsunuz?’ sorum üzerine Udo Steinbach yapmış ve eklemişti:
    ‘AB’ye girmek isteyen sizsiniz, sizi değiştirip, dönüştürmeden, Kemalizm’in diktatörlüğünü sona
    erdirmeden Türkiye’yi içimize alacağımızı mı sanıyordunuz?’ Steinbach şaşırtıcı derecede açık sözlü
    konuşuyordu. Almanya’nın Ankara Büyükelçisi Dr. Schmith’in odasında neden Türkiye’nin etnik
    haritasının bulunduğunu bile sordum. Almanya gezide bizimle birlikte olan DSP’nin eski lideri
    MasumTürker’in kardeşi, o dönemde Nokta Dergisi Ankara temsilcisi olan Turgay Türker şunu söyledi:
    ‘Bundan sonra kendine dikkat et, bu adamlar peşini bırakmaz. Bizi verdikleri çok gizli ve derin bilgilerin
    esiri haline getiriyorlar. Alman derin devletine dersini verecek güçte değiliz, bize tepeden bakıyorlar.’
    Hatırlanacaktır bir dönem Alman ve Türk kamuoyu Almanya’da yaşanan ‘dönerci cinayetleri’ ni
    konuşuyordu. Bu ülkede Türkler ardı ardına öldürülüyor ve Alman hükümeti yasak savma kabilinden
    açıklamalar dışında hiçbir şey yapmıyordu. Türklere yönelik Ekim 2011 de işlenen bu 8 Nazi cinayeti

    10
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    deşifre olunca Alman istihbaratı BND’nin gizli hücre orduları sayılan BJD, BKA ve GSG9, nihayet
    tartışılmaya başlandı. Hessen Anayasayı Koruma Örgütü’nün (Bunun Türkiye’deki karşılığı olarak
    MİT’teki bölge şubesi düşünülebilir) bir elemanın 6 cinayet sırasında olay yerinde olduğu ortaya çıktı.
    Aramada 88 kişilik ölüm listesi ortaya çıktı. Ölüm listesinde Türkiye Bonn Başkonsolosu, çoğu dindar
    Müslüman olan birçok sivil toplum örgüt lideri, Türk diasporasının beyin takımı yer alıyordu. Alman
    devleti bir yandan resmi kanallarla özür dilerken bir yandan da cinayetlerin arkasındaki derin eli ortaya
    çıkaracak delilleri kararttı ve resmen devlet arşivinde yok etti.
    Bu durum çok dikkat çekmişti. Prof. Faruk Şen, 2008 yılında Türkiye’deki Referans gazetesinde
    yayınlanan “Avrupa’nın yeni Yahudileri -Türkler” yazısı nedeniyle Alman hükümeti tarafından Türk
    Araştırmaları Merkezi’ndeki görevinden alınmış ve daha sonra Türkiye’ye dönmüştü. Şen halen Türkiye’de
    bir Alman Üniversitesi kurmak için çalışan TAVAK Vakfı’nın başkanı. Şen konuyla ilgili şu ilginç şeyleri
    söylüyordu: ‘Türkiye’nin Almanya’daki Türklere karşı yıllardır sürdürdüğü “vurdumduymazlığın” da
    payı var. Almanya’da yıllardır çok sayıda, 80 kadar MİT mensubu var. Bunların da Türklere yönelik bu
    cinayetlerin peşine düşüp, sorumluları bulması gerekirdi.’

    Almanya’da Enver Paşa Cinayeti


    Diğer yandan her şey ne kadar da Almanya’da işlenen Enver Paşa cinayetini andırıyordu! İttihat
    Terakki’nin kudretli paşası Almanya’da Ermeni tehcir mağduru bir genç tarafından tek kurşunla
    öldürülmüş Ermeni genç cezalandırılmak bir yana neredeyse ödüllendirilmişti. Okur Enver Paşa
    cinayetinin ayrıntılarını ve gencin derin Almanya tarafından nasıl korunduğunu aşağıdaki bölümlerde
    bulabileceğinden şimdi tekrar günümüze dönelim.
    Almanya’nın yoğun Türkiye ilgisi, Ergenekon ile bağlantılarından kaynaklanıyor. Derin Almanlar,
    uzun süredir vakıfları aracılığıyla, Türkiye`nin, etkin, dinsel ve mezhepsel farklılıklarını ele alıyor, bu
    farklılıkları derinleştirerek ulus devleti zaafa uğratmaya çalışıyorlar. Türkiye`de cumhuriyetin kuruluş
    felsefesi olan Kemalizm’in iflas ettiğini ve bu haliyle Avrupa Birliği’ne alamayacaklarını her fırsatta dile
    getiriyorlar. Türkiye’deki, yerel yönetimlere işlerlik kazand ırıp, federatif sistemi Türkiye’de tanıtmak ve
    yerleştirmek, için çaba sarf ediyorlar.
    “Alevi İslamı” adında müslümanlıktan soyutlanmış bir Alevi kimliği oluşturma projeleri de hızla
    devam ediyor. Militan Kürtleri siyasileştirip Türkiye’nin başını ağrıtma politikasını sabırla uyguluyorlar.
    Son Gladyo olarak tasfiye edilmeden kalan Alman Kılıç, aslında Ergenekon’u da yöneten paralel
    güçlerden biridir ve daha derindir. Almanya’nın Amerikan çıkarlarına hizmet eden Kılıç’tan kurtulma
    kararı alması halinde Ergenekon sürecinde olduğu gibi ortaya kirli Alman ve Amerikan ilişkileri
    dökülecektir.
    Diğer yandan, Almanya'da milliyetçi duygular ve eylemler genellikle nasyonel sosyalist geçmişin
    getirdiği bir tür utanma duygusu nedeniyle bastırılır ve hoş görülmez. Aşırı milliyetçilik ve özellikle ırkçılık
    çeşitli yasalarla sınırlandırılmış veya yasaklanmıştır. Fakat derin devletin işleyiş mantığı devletlerin resmi
    söylemleri ve eylemleriyle her zaman uyuşmuyor. Almanya’da 2000’li yıllardan beri derin ve organize işler
    konuşuluyor. Almanya’da 2000 ile 2006 yılları arasında sekiz Türkiyeli ve bir Yunanlı, Nazi faşistleri
    tarafından öldürüldü. Ama failler bulunamadı! Almanya’da işlenen cinayetlerin %97’si çözülüyor ve failleri
    yakalanıyordu. Nedense dokuz göçmenin failleri yakalanamadı ve cinayetlerin arkasındaki sır perdesi açığa
    çıkarılamadı! Bu cinayetlerin ırkçı motivlerle işlenmiş olduğunu kanıtlayacak deliller olmasına rağmen,
    soruşturma başka yöne kaydırıldı. Alman polisi, cinayetlerin “ırkçı bir bağlantı“ ile işlendiği iddialarını
    kabul etmemişti. Kasım 2011’de bir banka soygununun ardından hırsızların intihar etmesi, sonra bir evi
    ateşe veren kundakçının yakalanması Almanya’nın ‘Susurluk kazası’ oldu âdeta. Dokuzu Türk on kişiyi
    öldüren cinayet şebekesinin ucu Alman Ergenekon’una çıktı. Tüm bu olgular çete üyelerinin Alman
    Anayasa Koruma örgütü adı verilen 'derin devlet yapılanması' ile bağlantılı olduğu kuşkularını
    kuvvetlendiriyordu. Ortaya çıkan kimi bilgiler sadece buzdağının görünen kısmıydı. Soruşmalarda Alman
    devletinin imajının sarsılmaması için, kimi ajanlara fatura kesilmesi veya suçun PKK’nın, Türk mafyasının
    üzerine atılması dahi planlandı. Her şey açıktı: Nazi çetelerinin açığa çıkarılmaması için Kılıç, mücadele
    ediyordu. Ancak Nazi terör hücresinin ortaya çıkmasıyla birlikte, tepki eylemleri de yükselmeye başladı.
    Göçmen örgütleri ve anti-faşist gruplar eylemler yapıyor ve derin devlet ilişkilerini teşhir ediyordu.

    11
    FARUK ARSLAN

    Aşırı sağcı terörün en büyük darbeyi Alman istihbarat birimlerine vurduğunu söylemek yanlış olmazdı.
    Özellikle medya, terörle mücadeleden sorumlu birimleri artık sert bir şekilde eleştiriyordu. Tarihlerindeki
    en ağır eleştirilerle karşı karşıya kalan istihbarat birimleri, Aşağı Saksonya Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın
    hata yaptıklarını ifade etmesinin haricinde suskunluğunu korudu. Tartışmaların merkezinde Anayasayı
    Koruma Teşkilatı’nın beş binden fazla çalışanı ve 300 milyon avro bütçesinin olması vardı. İşin daha da
    ilginç yanı Amerikalıların yürüttüğü çalışmalar ve harcadığı milarlarca dolarlık bütçeler, çalıştırdığı
    elemanlar kamuoyundan hep gizlenmişti. (3) Ülke derin ABD’nin uydusu gibiydi.

    Başbakan Ve Dananın Kuyruğu


    Almanya’da işlenen dönerci cinayetleri Alman vakıfları derken Almanya artık başka yüzüyle
    Türkiye’ye gözükmeye başlamıştı. Dananın kuyruğu da bundan sonra koptu! Başbakan Tayyip Erdoğan,
    Makedonya gezisi dönüşünde 3 Ekim 2011’de, Avrupa başkentlerinde oldukça dikkat çekecek ve Türkiye
    ile Almanya arasında yepyeni bir tartışmaya sebep olacak bir iddia ortaya attı:
    “Alman vakıfları güneydoğu ve doğudaki projeler üzerinden PKK’ya yardım ediyor.”
    Başbakan Erdoğan, uçakta gazetecilere şu dikkat çekici açıklamayı yapmıştı:
    “Dünyada, Türkiye'de de faaliyet gösteren öyle vakıflar var ki bunlardan çok rahatsızım. Özellikle bir
    Alman vakfının bölgedeki faaliyetleri çok dikkat çekici. CHP ve BDP'li belediyelerle çalışıyor. Onlarla kredi
    sözleşmesi yapıyor. Bu tabii vakıf adı altında aslında bir fon. Sözleşmeyi yaparken de şu müteahhit firmaya
    vereceksiniz diye şart koşuyor. Bu ilginç. Bu yolla resmen PKK'ya para gönderiyor o vakıflar. Ama tabii
    teknik takipte ortaya çıkan bazı noktalar var. Almanlara zaman zaman bu konudaki rahatsızlığımızı dile
    getirdik. Bir sonuç alamadık. Ama rahatsız olduğumu söyleyebilirim.”(4) Mesaj ve adres oldukça net ve
    açıktı.
    Alman vakıfları açıklamaya "öfkeli" ve "şaşkın" tepki verdiler. Erdoğan'ın neden bu açıklamayı yaptığı
    bana göre açıktı. Alman vakıfları, 9 yıl önce "casusluk" suçlamasıyla mahkeme önünde çıkmış, ancak söz
    konusu vakıflar mahkemede iddiaya göre Ergenekon tarafından zorla beraat ettirilmişti. Bu vakıflar PKK’yı
    siyasileştiriyor ve Ankara’nın üzerine sürüyorlardı. Üstelik bunların Türkiye’deki gizli yapıları polis ve
    askeri istihbarat tarafından 5 Haziran 2011’de Diyarbakır’da ele geçirilen bir ajandaki harddrive disk
    sayesinde öğrenilmişti. Devam eden KCK davası sürecinde polisin eline binlerce döküman ve itirafçı
    geçmişti. Artık mızrak çuvala sığmıyordu.
    Acaba Alman vakıflarına haksızlık veya yargısız infaz mı yapılıyordu?
    Hemen belirteyim ki, Alman vakıfları ile ilgili iddialardan hukuki bir sonuç çıkmayacaktır. Çünkü,
    bunlar illegal kuruluşlar değildir. Yaptıkları her şeyi hukuki kılıfa uydurma imkanına sahiptirler. Hukuk
    dışı eylemler ise zaten farklı yollardan yapılmaktadır.
    Ayrıca vurgulamakta yarar var; bazı vakıf ilgililerinin BDP'li belediyelere yaptıkları ziyaret delil olmaz.
    Çünkü, Avrupa'dan her sene yüzlerce parlamenter ya da yetkili gelip Güneydoğu'da bir dizi ziyaretlerde
    bulunuyor. Sanıyorum tüm bu ziyaretler ilgili birimlerin gözetimi altındadırlar. Bu sebeplerle, Başbakan’ın
    şikayetçi konumunda olması düşündürücüydü. Başbakanın amacı, muhtemelen Alman vakıflarının
    faaliyetlerini Türkiye’de yasaklamak ve Alman ajanlarını sınırdışı etmek değil, sadece aba altıntan sopa
    göstermek ve bazı odaklara mesaj veya gözdağı vermekti. Başbakanın delillerinin ne olduğunu bu kitabı
    okuduktan sonra daha iyi anlayacaksınız.
    2002’de faili bir meçhul suikasta kurban giden Doç. Dr Necip Hablemitoğlu, Alman vakıfları meselesini
    gündeme taşıyan ve bu konunun üzerine giden ilk isimdir. Hablemitoğlu, bugün en çok adı geçen Friedrich
    Ebert Vakfı başta olmak üzere belli başlı 6 Alman vakfının Türkiye'deki bazı siyasi kuruluşlara ve PKK'ya
    akıttığı paraların izini sürüyordu. Hablemitoğlu’nun ismi, öldürüldüğü 18 Aralık 2002 tarihinden 6 ay önce
    Alman istihbaratları BND ve BKA çalışanlarının hazırlamış olduğu raporda:
    ”Hablemitoğlu'nun Alman vakıflarını ve şirketlerini araştırdığı ve bu konuda çıkan kitabının da
    raflardan mut laka indirilmesi gerektiği” şeklinde geçiyordu.
    Hablemitoğlu hem bu bilgiyi hem “sıcak takipte” olduğunu yakın çevresine aktarmıştı. Cinayetten
    sonra soruşturma bu yönde bir süre devam etmiş, daha sonra Alman vakıfları konusu soruşturma
    kapsamından çıkartılmıştı. Ergenekon soruşturmaları başlayınca Hablemitoğlu dosyası da yeniden önem
    kazandı.

    12
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Hablemitoğlu, öldürülmeden bir yıl önce yayımladığı “Alman Vakıfları ve Bergama Dosyası” adlı
    kitabında, “Konrad Adenauer Vakfı, Körber Vakfı, Alexander von Humboldt Vakfı, Friedrich Ebert Vakfı,
    Friedrich Naumann Vakfı, Heinrich Böll Vakfı, Hans Seidel Vakfı özellikle dikkat çekenlerdir” diyor ve
    Alman Orient Enstitüsü, Goethe Enstitüsü, Alman Kültür Merkezi, Georg Eckert Enstitüsü, Fian Örgütü'nün
    Türkiye'deki faaliyetleri ve hibe politikalarının mutlaka izlenmesi gerektiğini vurguluyordu.
    Hablemitoğlu, CHP ile Ebert Vakfı arasındaki ilişkiden de ilk bahseden araştırmacılar içindeydi. Ayrıca
    bu vakıflarla CHP arasındaki ilişkileri de ortaya koyuyordu. Hablemitoğlu kitabında şu bilgileri veriyordu:
    “Bu vakfın bilinmeyen faaliyetleri bilinenlerin çok çok üzerindedir. Örneğin, 24 Haziran 2001'de,
    Türkiye'ye gelen Almanya Adalet Bakanı Herta Daubler-Gmelin ile ‘özel' Türk vatandaşı arasındaki ‘özel
    enformasyon' görüşmesini, Friedrich Ebert Vakfı'nın Türkiye Temsilcisi Hans Schumacher organize
    etmiştir. TÜSES Genel Sekreteri ve CHP Beşiktaş İlçe Örgütü üyesi Nilüfer Mete'nin de aralarında
    bulunduğu kişiler ile Alman Bakan'ın görüşmesi Alman Konsolosluğu'na ait Tarabya'daki Konukevi'nde
    gerçekleşmiştir.” (6)

    Özel Alman Timi Türkiye’de


    Hablemitoğlu, Alman hükümetinin söz konusu vakıflara doğrudan bütçe ayırdığını ve milyar euroları
    bulan bu bütçelerin önemli bir kısmının Türkiye'de hibe yoluyla kullandırıldığını da ilk olarak belgeleriyle
    yazan isimdi. Hablemitoğlu neredeyse dağa çıkan her PKK militanının bu vakıflar tarafından maaşa
    bağlandığını belirterek, söz konusu hibelerin bir takım sivil toplum kuruluşları ve belediyeler vasıtasıyla
    örgüte ulaştırıldığını da dile getiriyordu. Hablemitoğlu araştırmalarının takibini yapamadan öldürüldü.
    Hablemitoğlu cinayetinde bugün Çeçenlere yönelik Rusya'nın yaptığı yargısız infazların bir benzerinin
    yapılmış olabileceği üzerinde de duruluyordu. Hablemitoğlu cinayetinden 3 gün önce Alman BND
    bağlantılı 9 kişilik GSG9 timinin İstanbul'a geldiği, bu timin Havaalanı'ndan diplomatik pasaportlarla giriş
    yaptığı öne sürülüyordu. Ayrı timin Hablemitoğlu öldürüldükten iki gün sonra gizli bir biçimde
    Türkiye'den ayrıldığı tespit edilmişti. O dönem bu grubun Türkiye'ye neden geldiğinin üzerine gidilemedi.
    (7) Ankara’nın eli Almanlara karşı hep zayıf oldu.
    Alman Vakıflarının faaliyetlerini dile getiren en yetkili ağızlardan biriside eski başbakanlardan Bülent
    Ecevit idi. Ecevit, 1991'de DSP Genel Başkanı olarak yaptığı bir açıklamada, CHP Genel Başkanı iken bu
    vakıfların kendisine de para teklifinde bulunduğunu ifşa ediyordu: ‘Bir yabancı Vakfın şube yöneticileri,
    ellerinde bir çanta dolusu parayla bana geldiler. O zaman yanımda başkaları da vardı. Bana uluslar arası
    Sosyal Demokrat hareketi adına yardım etmek istediklerini söylediler. Sonra da çantayı açıp parayı ortaya
    koydular. Ben hemen cevabını verdim. Böyle bir yardımın kanuna aykırı olduğunu söyledim ve teklifi
    reddettim.’ (8)
    Hablemitoğ’lu gerçekten de neden ve nasıl öldürülmüştü? Necip Hablemitoğlu’nun kitabında, belki de
    onu mezara götüren şu satırlar vardı:
    “Alman İstihbaratı Bundesnachrichtendienst (B.N.D, “arka bahçe” olarak nitelendirilen ve ekonomik
    açıdan “hayat alanı” kabul edilen Yugoslavya, Bulgaristan, Romanya, Arnavutluk, Makedonya, Moldova,
    Ukrayna, Beyaz Rusya, Estonya, Letonya, Litvanya, Azerbaycan, Kazakistan, Özbekistan, Kırgızistan,
    Tacikistan, Türkmenistan, Rusya Federasyonu, Çin Halk Cumhuriyeti, Afganistan, İran, Türkiye ve Irak gibi
    ülkelerin yeraldığı geniş bir coğrafyada, Alman Devleti’nin çıkarlarını koruyup kollama görevini
    fonksiyonel biçimde yerine getirmektedir. Klasik istihbaratçıların yanısıra, ilgili tüm ülkeler hakkında “key-
    man’s” niteliğinde özel olarak hemen her alanda, örneğin filolog, tarihçi, araştırmacı-gazeteci, antropolog,
    sosyal antropolog, arkeolog, sosyolog, mühendis, çevreci, insan hakları uzmanı, sanatçı, sanat tarihçisi,
    ruhban, asker, demografi uzmanı, tıpçı, ziraatçı, siyaset bilimcisi, halkbilimci, jeolog gibi farklı meslek
    dallarına mensup elemanlar da istihdam edilmektedir. Alman Servisi BND’nin, A.B.D. ve İngiliz
    Servislerinin nitelikli profesyonel kadrosuna oranla daha fazla “gönüllü” elemana sahip olmasının
    temelinde, bu toplumun adeta genlerine işlemiş milliyetçilik duygularının ve de bilincinin yattığını kabul
    etmek gerekir. Aynı duruma İsrail’de de rastlamak mümkündür. İsrail’de de tüm Yahudilerin -ister A.B.D.,
    ister Rusya Federasyonu ve isterse de dünyanın herhangi bir yerinde yaşasın- birer doğal Mossad elemanı
    olduğu kabul edilir. Nasıl Yahudiler için Mossad’a çalışmak ve görev verildiğinde sorumluluk üstlenmek
    ve yerine getirmek bir ulusal onur-dinsel vecibe olarak kabul ediliyorsa, aynı durum Almanya için de daha
    yumuşatılmış olarak böyledir. Ancak, Almanya, profesyonel istihbaratçıların yanısıra, yukarıda da

    13
    FARUK ARSLAN

    belirtildiği gibi akademisyenlerden, gazetecilerden ve de avukatlardan fazlasıyla yararlanmaktadır. Alman


    Servisi, adeta küçük bir avukat ordusuna sahip bulunmaktadır. “Hayat Alanı” ya da “Arka Bahçe” olarak
    nitelendirilen hedef ülkelerdeki azınlıkların her türlü legal-illegal ve hatta terörist örgütlerinin
    temsilcilerine, militanlarına kendi ülkesinde yaşama hakkı tanımaktadır. Bu iş için Kiliselerden Mason
    localarına kadar pekçok kuruluşu ve özel olarak oluşturulan yardım (!) amaçlı sivil toplum örgütünü (NGO)
    kamuflaj olarak kullanan Alman Servisi, buralarda “ajan” olarak kullanabilecekleri işbirlikçileri saptama ve
    yetiştirme fonksiyonunu yerine getirebilmektedir. Keza, hedef ülkelerdeki yetenekli, gelecek vaad eden ve
    Almanya’ya karşı önyargısı bulunmadığı anlaşılan politikacıların, özellikle de etnik ve dinsel sorunu
    mevcut olan politikacıların yanısıra, genç akademisyenlere de akademik nitelikli burs dağıtan vakıflar yolu
    ile deyim yerinde ise “çengel” atılmaktadır.
    Saptanmış eleman adaylarına belli bir yönlendirme sürecinin sonunda gereksinim duydukları alanda
    her türlü destek sağlanmaktadır (tıpkı A.B.D. ve İngiltere’de sözkonusu olduğu gibi). Almanya’da yaşayan
    yabancılardan sözkonusu standarda sahip olan, bir başka deyişle nitelikli gençlere aynı yolla “çengel”
    atılırken, kontrolünde güçlük çekilen ama işe yarayan militan-teröristler de avukatlar aracılığıyla sevk ve
    idare edilmektedir. Örneğin, kabul edilebilir eylem sınırlarını aşan, Alman Devletine ters düşen ya da
    dıştaki imaj açısından tutuklanması gerekenler, gözaltına alınmakta; sonra da bağlantılı avukatlar devreye
    sokulmaktadır. Gözetim süresinde pazarlık ve yönlendirme yapıldıktan sonra, tutuklananlar kontrollü
    olarak ama Alman Servisinin denetiminde serbest bırakılmaktadır. Hiç bir ülke Servisinde bulunmayan bu
    kadar çok avukat, Alman “Derin Devleti”nin karakteristiğini oluşturmaktadır.” (9)
    Ünlü eski MİT mensubu Mehmet Eymür, faili meçhul kalan araştırmacı Necip Hablemitoğlu cinayeti
    ile Danıştay baskını arasındaki ilginç bağlantılara dikkat çekiyordu: ‘Hablemitoğlu, askeri ihalelerle ilgili
    bilgi sızdıranca Ergenekon’un hedefi haline gelmiş olabilir... Hablemitoğlu Almanların ve Alman
    vakıflarının Türkiye üzerindeki faaliyetlerini açığa çıkaran yayınlar yapıyordu. Görünen hedefi, Almanların
    Türkiye üzerindeki etkinliğini kırmaktı. Ben o yayınların hiçbir zaman Hablemitoğlu'nun kendisi tarafından
    kaleme alındığını sanmıyorum. Çünkü onu aşan bilgiler vardı ve yazılar, resmi yazışma dilini andırıyordu.’
    (10)

    Derin Devlet Ekonomisi


    Peki Alman vakıfları bu kadar parayı nereden buluyordu? Bu soruya cevap vermek çok zor değil.
    Alman derin devletinin ekonomi ayağı çok güçlüdür. Diğer yandan İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra
    Amerikan sermayesiyle iç içe giren Alman tekelci sermayesinin bugün bir ayrılış sürecine girmiş olması
    Kılıç’ın sonunu getirebilir. Bu gelişmenin en medyatik olanı 2009’da Daimler-Craysler ayrılığı ile yeni
    gerçekleşen Opel-General Motor ayrılığıydı. Bu süreç ekonominin diğer alanlarında da yaşanıyor. Alman
    sermayesi artık Amerikan ekonomik altyapısını gerçekdışı sanal, hantal görüyor ve yeni dönemin yeni
    ihtiyaçlarına uygun bulmuyor. Bu gelişme, gelecekte Avrupa Birliği'nin özerk politikalar uygulaması
    durumunda, ortak şirketler üzerinden Amerika'nın Avrupa'ya müdahale etme şansını elinden alıyor.
    Burada, Bush yönetiminin Irak'a askeri müdahalesine Berlin hükümetinin açıktan muhalefeti sonrasında,
    General Motors'un Avrupa'daki bazı üretim merkezlerini kapatacağını açıklamasıyla yaşanan infiali
    hatırlamak gerekiyor. Almanya, ülkesindeki Amerikan askeri sayısını 2003’den beri inanılmaz oranda
    azalttı. Bir diğer dikkat çeken gelişme de, şimdiye kadar dünya ekonomisinin Suudi sermayesinin
    Amerika'ya gittiği yönündeki ezberin de bozulma eğilimine girmiş olmasıydı. Örneğin, Suudi Arabistan
    kraliyet ailesi 2.5 milyarlık bir başlangıç sermayesiyle Daimler'e ortak oldu. Almanya’ya 2001’den beri 250
    milyar dolar Arap parasının aktığı, açıklanmayan bir gerçek. Alman basını, büyük şirketlerin, Arap petrol
    zenginleriyle ortaklık pazarlığı haberleriyle doluydu. Gerçekten de Alman Ekonomi Bakanlığı bu süreci
    koordine etmek amacıyla, bakanlık bünyesinde bir özel masa kurmuş bulunuyordu. Petro-Dolar'ın post 11
    Eylül döneminde Amerikan piyasasından çekilerek, yeni alanlar aramaya başladığı, burada da yüksek
    teknoloji ve altyapıya sahip Alman şirketlerinin cazip olduğunu söylemek mümkündü. Ortadoğu'da siyasi
    itibarı yüksek olan Almanya açısından bu gelişmenin Amerika ile rekabette önemli siyasi sonuçlar
    doğuracağı açıktı. (11) Almanya’nın Amerikan çıkarlarına hizmet eden Kılıç’tan kurtulma kararı alması
    halinde Ergenekon sürecinde olduğu gibi ortaya kirli Alman-ABD derin devlet ilişkileri ortaya
    dökülebilirdi. Almanlar, Kılıç’tan kurtulma savaşı vermezse bağımsız devlet olmazlardı. Türkiye’nin
    Ergenekon’la mücadelesi onlar için en güzel modeldi.

    14
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    En Kanlı İki Gladyo


    İtalya’dan başlayan Gladyo temizliği Almanya’da henüz yapılamadı. Ergenekon süreci başladığında ve
    yeraltından gizli silahlar, çeşitli mekanlara saklanmış cephaneler bulunduğunda, ‘Dünya’da artık
    Gladyo’nun tarihte kaldığı, NATO’nun bu tip yapılanmalardan vazgeçtiği, bunların komplo olduğu’
    savunması yapılmıştı. Ancak devam eden hukuk sürecinde toprak altı cephaneliklerin hiç de öyle eski
    zamanlardan kalma olmadığı ortaya çıkmıştı. Almanya’da ortaya çıkan durum ise, Gladyo’nun sadece
    Türkiye’de değil Avrupa’nın kalbinde bile hala var olduğunu ortaya koydu. Örgüt kendisini yok etmiyor,
    sadece şekil değiştiriyordu. Gladyo üzerine en ciddi çalışmayı yapan Danielle Ganser’in ‘NATO’nun Gizli
    Orduları’ adlı kitabında, ABD Genelkurmay Başkanlığı’nın 28 Mart 1949’da genel stratejik konseptler isimli
    belgesinde Almanya’nın hem yeraltı hem de Secret Army Reserves (gizli ordu güçleri) Stay-Behinds Units
    (Cephe Arkası Güçleri) için mükemmel yetişmiş eleman potansiyeli olduğu belirtilmişti. Aynı kitapta
    Ganser, Türk Gladyosu için ise bütün yapılanmalar içinde en kanlı, tehlikeli ve halen çözülememiş
    olduğunu belirtiyordu. Alman Gladyosu’nun adı: BJD (Bund Deutscher Jugent- Alman Gençlik Birliği) idi.
    (14) Bu yapılar tasfiye edilmiş gibi görülse de tıpkı Türkiye’de olduğu gibi farklı biçimlerde kendilerini
    revize ederek varlıklarını sürdürüyorlardı. Kritik zamanlarda ortaya çıkarak derin yapılar adına cinayet-
    kundaklama-infial benzeri olayları kolaylıkla gerçekleştiriyorlardı. Yunanistan’ın mali krizini üstlenen ve
    zor günler geçiren Almanya’da oluşan istikrar sarsılması, BJD için oldukça uygun bir ortam olarak
    değerlendirilmişe benziyordu. Avrupa Parlamentosu 1990’da İtalya’daki gibi Gladyo benzeri
    yapılanmaların ulusal meclislerce araştırılmasını ve hukuki sürecin işletilmesini istemişti. Ancak bu
    neredeyse hiçbir ülkede başarılamadı.Almanya’da, Türkiye’de ve diğer ülkelerde adı değişse de Gladyo
    olarak anılan bu yapılanmaların temelini Özel Harpçiler/Gayri Nizami Harpçiler oluşturuyordu. Bunlar
    genel olarak istihbarat ve askeri birimlerin güdümünde oluyor ve sivil güçlerle iç içe oluşturuluyordu.
    Türkiye’de ulusalcı reflekslerin uzun bir emek harcanarak harekete geçirildikten sonra, tam olarak ne
    yaptığının farkında bile olmayan bir çocuğa Rahip Santoro’nun kurşunlatılması neyse; Almanya’da dönerci
    cinayeti olarak adlandırılan olaylarda Türklere yapılan oydu. Türkiye’de ulusalcılık denilen refleksle bu
    yaptırılırken Almanya’da etnik reflekslerle gerçekleştiriliyordu. Fark sadece buydu. İki ülke arasındaki
    diğer benzerlik de bu yapıların yok edildiğine yönelik yaygın hale getirilen kanaatin tuzağına düşmeydi.
    Türkiye’de önce Susurluk sonrası şimdi Ergenekon sonrası bu kanaat pompalanıyordu. Ama Gladyo’nun
    kalbine girilmediği müddetçe, eski yapılar tasfiye edilirken, yerine hemen yenileri gelecekti. Türkiye’de
    Özel Harbe bağlı yapının toplamda beş bini yönetici yüz otuz bin kişiden oluştuğu belirtiliyordu.
    Ülkemizde Ergenekon bitirildi havası oluşturulurken, derin yapı Göktürk adlı yeni yapıyı kurmuştu.
    Ergenekon’un yeni adı Göktürk’tü. Deşifre olmamış yeni isimler ve kadrolarla donatılan yeni derin
    devlet, yapısı içine artık muhafazakarları ve Kürtleri de alıyordu. Çerkezler yine işbaşındaydı! Dinle, azınlık
    ve etnik yapıyla barışık yeni sistem, Ergenekon tutuklularının bulunduğu Silivri’de oluşturulan terhis ve
    tahliye konusunda bir süredir hükümetle pazarlık yürütüyordu ve pazarlık gereği özel yetkili savcılar ve
    mahkemeler kaldırıldı. Yeni ismin babası ve teorisyeni Encümeni Daniş-i ve projeyi onaylanan Milli Birlik
    Komitesi’ydi.
    Neden Göktürk ismi tercih edilmiş olabilir? Şu yüzden: Göktürk devleti, Türk ifadesini ilk defa kullanan
    milli devletimizdi. Saka veya Yakuti Türklerinin kurduğu İskit İmparatorluğu ve hemen ardından kurulan
    Hun İmparatorluğu mirası üzerinde şekillenmişti. Çinlilerin Çin setti yapmasına sebep olan Hunlar da Türk
    töresi anlayışı sağlam yerleşmiş iken güçlülerdi, halen kullandığımız onlu, yüzlü, binli ordu sistemi
    oturmuştu. Çinli prenseslerle Hun hakanlarının evlenmesiyle başlayan yıkılış sürecinden sonra kurulan üç
    ayrı Hun devleti, kardeş kavgası ve tefrikalarla yıkılırken, yerini 1. Göktürk Hakanlığı’na bıraktı. Ancak
    Türk töresini uygulamayan Kara Han, Çinli eşinin ve Çin’in devletin iç işlerine karışmasını engelleyemedi.
    Kara Han, kendi kılıcı ile kendini öldürerek ihanetine son verdi. Azeri şair Bahtiyar Vahapzade’nin ‘
    Özümüzü Kesen Kılıç’ tiyatrosu bu gerçeği çok güzel anlatır.
    Türk Milliyetçiliği ilk kez Hunlar zamanında ortaya çıkmıştır. M.Ö.1.yüzyılın sonlarına doğru Hun
    İmparatoru CU Cİ Yabgu; Atalarından miras olarak yalnızca vatan ve devlet kalmadığını, hürriyet ve
    bağımsızlığın da bu miras içinde olduğunu söyledi. Çin kaynaklarında inceleme yapan Alman bilim adamı
    Hürth, Çiçi Yabgu nun bu söylemini de kayıt altına almıştır. Hürth; tarihte milliyetçiliği devlet yönetiminde
    temel öğe olarak alan ilk devlet adamının Türk Kağanı Çü Çi Yabgu olduğunu belgelemiştir. Daha sonra
    ortaya çıkan tüm Göktürk yazıt ve anıtlarında Türk Milliyetçiliği açık olarak tarihe geçmiştir. Bu yazıtlar ve

    15
    FARUK ARSLAN

    anıtlardaki tüm düşünceler açık ve özgündür. Türklük düşüncesi ve millet olma özelliği açık olarak
    biçimlendirilmiştir… Türkler, kurdukları Göktürk devletinde; millet olma bilincini ana ilke olarak
    almışlardır.
    Şu ifadelere bakın: “Başına geçtiğim Türk Milletinin şan ve şerefi için gece uyumadım, gündüz
    oturmadım. Ölesiye, bitesiye çalıştım. Tanrı yardım etti, bahtım yar oldu, yoksul milletimi zengin ettim.
    Türk Milletini bütün milletlerden üstün kıldım”"Türk, Oğuz beyleri, Türk Milleti işitin.Yukarıda gökyüzü
    çökmedikce, aşağıda yağız yer delinmedikce, Türk Milleti, ülkeni, töreni kim bozabilir. Ey Türk milleti
    kendine dön.” Bu sözler Göktürklerin Kanuni Sultan Süleyman’ı sayılan Bilge Kağan’a ait
    Altay bölgesi: Türk tarihinin en önemli alanlarından birisidir. Çünkü, Türklerin anavatanı da burasıdır.
    Hyung-Nu (Hun) Türk İmparatorluğu’nun yıkılmasından sonra 5. Yüzyıl başlarında demirçi Açina (Asena)
    boyu bu bölgede ortaya çıkmıştır. Kendilerine “Soylu Kurt” anlamına gelen Aşina diyen bu Türkler, tarihte
    Gök Türk İmparatorluğu olarak bilinen devleti kurmuşlardır. Bunlar, düşmanlardan korunmak için
    başlangıçta kendilerine ulu sıradağların kesiştiği bu sarp alanı yurt olarak seçmişlerdi. Bulundukları
    noktaya da “Dik Yamaç” anlamına gelen Ergenekon diyorlardı. Bu bilgiler dünyaca ünlü Sovyet tarihçisi
    Prof. L. N. Gumilev’in Eski Türkler isimli kitabında yer almaktadır. Bu demirci Açinalar; Asya’nın teknolojik
    üstünlüğü (demir teknolojisini) ellerinde tutuyorlar ve çok değerli savaş aletleri yapıyorlardı.
    Bu dönemde henüz İslam zuhur etmemişti. Göktürklerin resmen Türk Milliyetçiliği yapmalarının
    nedenleri vardı.
    Emevilerin Arap milliyetçiliği yapmaları nedeniyle Türkler de Türk milliyetçiliği yapmışlar ve İslam’a
    geç girmişlerdi. Ömer Bin Abdülazi döneminde Şam’a gelen Türkmen heyetinin Emevi valiyi şikayet etmesi
    meşhurdur. Abbasiler döneminde Arap milliyetçiliği azalınca Türkler akın akın İslam’a girdi ve Abbasilerin
    ordu yapılanmasını kısa sürede ele geçirdi. Sadece askeriyeyi değil, Mevali denen köle Türklerin çocukları
    İslam’ın altın çağında fıkıh, hadis, kelam ilimlerinde, müsbet ilimlerde de zirveye çıktılar, hatta
    Zemahşeri’nin ifadesiyle Bedevi Araplara Arapçayı öğretecek kıvama geldiler.

    Kürşad Ve 39 Yiğidi
    Ergenekon yerine kurgulanan yeni derin devlet Göktürk, işte bu temel öğe üzerine yoğunlaşarak Türk
    milliyetçilerini kullanmayı hedefliyordu. Kullandıkları her sembol, her örgütlenme biçimi Göktürk devletini
    model olarak aldıklarını gösteriyordu. Mesela, Çin sarayına esir düşen veliaht prensi kurtarmaya çalışan
    Kürşat ve 39 yiğidi, intihar saldırısında kahramanca ölür. Ne tesadüf ki, Encümeni Daniş de, derin devletin
    40 kişilik yaşlılar konseyidir! Kara Han’ın kardeşleri 50 yıl süren iç savaştan sonra 9 yaşındaki yeğenleri
    İstemihan’ı tahta geçirerek Çin’e karşı “iri, diri ve bir” olurlar. Orhun Kitabelerinde anlatılan medeniyeti
    kuranlar, Türk töresine sarılan Göktürk hakanlarıdır. “Gök Tengri” inancına sahip Göktürkler, çoğu Budist,
    Şamanit ve Mecusi ahaliye tam saygı gösterdiler. Ergenekon merkezli erken dönem Türk kültürü Şamanist
    nitelik taşır ve bu kültür (inanç) günümüzde bile yaşamaktadır. Büyük şehirlerimizde bugün bile var olan
    babalar inancı bu şamanist inancın en açık örneklerinden birisidir.
    Bu inanışta yeryüzü, yeraltı ve gök olmak üzere üç parçadan oluşan tek evren vardır. Yeraltını Ay Tanrı
    temsil eder ve olumsuz (kötü) ruhlar inanışa göre orada yığılmıştır. Yeryüzü ve gökte ise olumlu ruhlar
    bulunur. Yeryüzü, toprak ve su ruhları ile doludur. Ağaçlar, sular, kayalar o ruhları barındırır. Şaman
    toplumundaki din adamları (şamanlar) iyi ruhlarla bağlantı kurarak Yer altı ruhlarının kötü etkisini yok
    etmeye çalışırlar. Bunun için kurban keserler. Değişik hareketlerle (dans) kötü ruhları kovmak ve iyi ruhları
    memnun etmek isterler. Bu arada şaman davuluna vurup müziksel ritim yaratırlar. Sonunda insan ile doğa
    ve ruhlar (Tanrılar) arasında bir uyum kurmaya çalışırlar. Böylece Gök Tanrı’yı (Güneş) memnun ederler.
    İlk kırılma noktası, Bizans’ın “Hıristiyan olun” mektubuna Göktürk Kağanı İstemihan’ın ret cevabı
    vermesi ve teslisin Türklerin töresine aykırı olduğunu bildirmesidir. İkinci kırılma, Müslüman Arap
    ordularının Çin’e karşı verdiği Talaş savaşında Uygurların, Müslümanların tarafını tutmasıdır. Göktürk,
    müslüman değildi, Türk derin devleti bu nedenle Göktürk’ü seviyorlardı.
    Diğer yandan Türkler gibi Almanlar da benzer biçimde aşırı milliyetçilik tuzağına düştü. Neo-Nazilerin
    tamamen bitirildiği düşünülürken, ülkedeki bütün istihbarat ve askeri yapılanma ABD-İngiltere ve NATO
    tarafından sil baştan kuruldu. Irkçı akım istenildiği an istenildiği biçimde yükseltilebilir ve Almanya’nın
    üzerine çökmek için kullanılabilirdi. Türkiye, Ergenekon davasıyla konuyu hiç olmazsa “hukuki” çerçeveye
    çekerek önemli bir adım attı. Almanya, henüz bu noktadan oldukça uzaktaydı. Alman yargısı bu adımı

    16
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    atamadı. Türkiye ise Ergenekon davasının ötesine geçerek, Gladyo benzeri yapılanmaların temelini/yaşam
    alanlarını yok edecek Anayasa sürecini tamamlamalıydı. Aksi takdirde kendisini yeraltında ve örtülü
    biçimde revize edecek Türk Gladyosu, ilk uygun konjonktürde daha çetrefilli ve mücadele edilmesi zor
    yöntemlerle geri dönecekti. Almanya'daki 8 Türk'ün öldürülmesi Neo-nazilerin basit bir ırkçılık cinayeti
    değildi. Soğuk savaş sonrası bitmeyen ve kendini revize ederek hayatta kalan Derin Gladyo'nun işiydi.
    Diğer yandan AK Parti hükümeti, 12 Haziran 2011 seçimindeki zaferin ardından hızla ANAP’laşmaya
    başlıyordu. Ergenekon ve Balyoz davaları savsaklanıyor ve süratle ‘Yeşil’leşen ve form değiştiren
    Ergenekon’un uzlaşma girişimlerine kayıtsız kalınamıyordu. Turgut Özal dönemi hastalığı olan kısa
    zamanda anormal zenginleşmek, hak etmediği halde yüksek görevlere gelmek, ihale takipçiliği, adam
    kayırmacılık ve Lale devrini anımsatan sefahat yaşamı zirveye çıkı yordu. Bu durum ise halen beş bin
    operasyonel elemanı sahada olan, beş binde elit yöneticisi masa başında olan Ergenekon’un işine geliyordu.
    Gücünü illegal olandan alan Ergenekon bu siyasi yozlaşmayı bir avantaj olarak görüyor bir yandan iktidar
    partisiyle uzlaşma ama asıl olarak en küçük bir fırsatta Türkiye’yi tekrar arka plandan yönetme fırsatını
    arıyordu.
    Ergenekon temizlenmiş veya çökmüş değil. Ergenekon’da temizlenenler, içeriye tıkılanlar sadece derin
    örgütün, kripto yapının bazı orta boy icracılarıdır; operasyonel elemanlarıdır. Ama bu derin, sinsi yapının
    beyni hala ayaktadır. Stratejistlerinden, teorisyenlerinden, ‘esas oğlanlarından’ kimse tutuklanıp içeriye
    tıkılamamıştır. Masanın etrafında olduğundan şüphelenilen bazıları yurt dışına kaçmış ise de, asıl masanın
    başını tutanlar hala ülkededir; taktik hareketlere devam etmektedirler. Ancak stratejilerinde bir kısım temel
    değişiklikler olmuştur. Bundan sonra daha uzun soluklu planlarla, daha sinsi, örtülü, sureti haktan görünen,
    daha sofistike taktik ve stratejilerle ilerleyeceklerdir. Bu yapıya hükmeden yönetici ekip, artık Türkiye’de
    pek çok dengenin değiştiğinin, Kemalist formlarla, katı laik yönetim paradigmalarıyla oyun
    kuramayacaklarının, alan kazanamayacaklarının farkındadırlar.
    Artık derin yapıların temel taktiklerinde, stratejilerinde, jargonlarında büyük değişiklikler olmuştur.
    Bundan sonra cepheden değil, yandan vurma, dışarıdan değil, içeriden çökertme, uzlaşır gibi görünüp ilk
    fırsatta kullanılacak mevziler kazanma, dostlarla vuruşturarak enerjisini tüketme, bol nifak üreterek iç
    dengelerle oynama, ahlaki, mali zaafları kullanarak teslim alma gibi yeni taktikler denenecek ve
    uygulanacaktır. Bütün bunlar gayet muhafazakar, hatta dindar tavırlar içine girilerek yapılacaktır.
    Ergenekon’un icracıları ve uygulayıcıları farklı isimlerdir. Ergenekon’un ve derin yapının beyni, özellikle
    taktikler geliştiren, Ergenekoncu askerlere emirler veren sivil beyinleri neredeyse tam kadro dışarıdalar. Şu
    anda onlar yeni Türkiye’ye, mevcut şarlara uyum sağlamakla meşguller. Kabuk değiştiriyorlar. Yeni
    dönemde hangi zarfın ve kabuğun uygun olacağı, hangi renklerin makbul olacağı noktasında fikir
    jimnastikleri yapıyorlar. Yeni stratejilerini daha kurmadılar ve devreye sokmadılar. “Kara Kuvvetler”
    sanılan birkaç yüz kişiyi Silivri’de toplamak aldatıcı olabilir. Esas oyuncu ise “Beyaz Kuvvetler” denilen
    başka bir kesim, gerekmedikçe silah kullanmayan, daha çok toplum içinde etkin olan ve toplumu, toplumsal
    kesimleri manipüle eden kesim. Bunlar toplumda meslek sahibi, etkin, itibarlı; ama derin yapı hesabına
    organize edilmiş ve çalıştırılan kimseler; yani gazeteci, yazar, milletvekili, siyasetçi, doktor, öğretim
    görevlisi, din adamı, avukat… Ergenekon denilen yapının sadece bir kısmı içeriye alındı. Bu tür yapıların
    en tepesinde olan ve Ergenekon’a da hükmeden gayrı milli, kriptolar kontrolündeki derin yapı ise hepten
    duruyor.
    Avrupa’da artan ırkçılığın yeniden merkezi olan Almanya derin devleti Kılıç, 2000’li yıllarla birlikte
    yabancı düşmanlığıyla oynamaya başladı. Çok kültürlülüğe inanmıyor. NATO ülkelerinde kurulmuş
    Gladyo’ların hemen hepsi dağıtıldığı halde Almanya’nın Ergenekon’u olan Kılıç’a nedense kimse
    dokunamadı. Son Gladyo olarak kalan Kılıç, Ergenekon’dan daha derindir. İş dünyası, istihbarat, bürokrasi,
    medya ve yargı ayakları vardır. Türk Ergenekon’u ile ilişkileri, Kılıç’ı ortaya çıkardı. Hatta Türk bir
    numaranın Alman kökenli olduğu sanılıyor.
    Asıl soru şu: Türkiye’de Alman vakıfları ve derin devleti Kılıç’ın üç atlısı olan BND, BKA ve GSG9 acaba
    Türkiye’yi kaosa sokmayı amaç eden Ergenekon soruşturmasının neresinde yer alıyor? Daha doğrusu yer
    alıyor mu?
    İkinci temel soru: Acaba Türkleri hedef alan cinayetler, Alman makamların söylediği gibi gerçekten
    yasadışı faaliyet gösteren bir çetenin işi mi? Yoksa Alman derin devletinin bazı amaçlar için gerçekleştirdiği
    bir siyasi ve stratejik seri operasyon mu?

    17
    FARUK ARSLAN

    Üçüncü soru: Tüm NATO ülkelerinde Soğuk Savaş döneminin Gladyoları ortaya çıkarıldığı ve tasfiye
    edildiği halde neden Alman derin devleti Kılıç’a kimse dokunamıyor?
    Dördüncü soru. Alman derin devleti Kılıç, Gezi parkı olaylarını neden organize etti ve neden ülkemize,
    halkımıza kılıç çekti?
    Alman Vakıf ve Dernekleri ve derin devleti Kılıç, Gezi Parkı bahanesiyle Türkiye’de gerçekleşen
    kalkınma hareketlerini sabote etmeye çalıştı. Alman derin devletinin en önemli öğesi Kılıç, Gezi’de
    Türkiye’ye kılıç çekti ve baronların meydan savaşı başladı. Avrupa’da ekonomik olarak ayakta durabilen
    ve Türkiye’yi kendine rakip olarak gören sadece Almanya kaldı. Amerika ve İngiltere de Almanya ile
    birlikte. Belki de Amerika’nın sözcülüğünü Almanya yapıyor. Almanya ekolünü biz Bergama’dan da
    tanıyoruz. Almanya’nın bu kadar sert tepki göstermesinin birkaç sebebi var. Hatta Alman Dernekleri
    tarafından Gezi Parkı eylemcileri ekonomik olarak da desteklendi.
    Aynı şekilde Bergama’da da bu olayların benzeri görüldü. Altın çıkarma konusunda yine Alman
    Vakıfları ve Dernekleri gelip çevre örgütü adı altında örgütleniyorlar. İstedikleri şey ise ‘Altını siz
    çıkarmayın, biz çıkaralım, biz kazanalım. Türkiye kendi ayakları üzerinde durmasın’. 3. Havaalanı ve 3.
    köprünün yapılması, İstanbul Kanal Projesi’nin yapılması ve son olarak kamu da kıyafet serbestliği bu
    olayların büyümesinde ve uluslararası boyut kazanmasında asıl sebeplerdir.
    Artık tüm yorumlar içerdeki embedded (iliştirilmiş) gazetecilerin, bu darbe girişimini planladığı
    yönünde yoğunlaşıyor. Bu durum Türkiye koşullarında çok doğal. Çünkü Türkiye’de basının yüzde 65’i
    Alman sermayesidir. Olayları yönlendirenler de büyük oranda bu sermayedir. 200 yıldır siyasete gerek
    direk gerek dolaylı olarak müdahalede bulunan istenen kişinin atanmasını istenmeyen kişinin azledilmesini
    sağlayan bir güç söz konusu. Dolayısıyla Gezi olaylarını en başından beri kışkırtarak veren ve olayların
    büyümesinden en etkin rol oynayan Aydın Doğan ve medyası, bu kez de ismi açıklanmayan ekonomi
    uzmanlarını devreye soktu. Tıpkı 28 Şubat sürecinde olduğu gibi... 2011’den sonra Erdoğan Havuz medyası
    kurup Ergenekoncuları ve Balyozcuları Silivri’den çıkartıp Alman Gladyo’sunun yeni adı Türk Göktürk’ü
    ile işbirliği yaptı. Ortadoğu’da büyük bir enerji savaşı yaşanıyordu.
    Avrupa'nın enerji güvenliğini Rusya'dan kurtarmak için içinde İsrail, Katar, Suriye, Britanya, silah ve
    petrol endüstrisi bir Almanya ve ABD oyunu devreye sokulmuştu. Katar, Gazze, Irak, Suriye ve Kıbrıs'ta
    bulunan yeni gaz yatakları Kuzey Suriye'den geçecek boru hattı ile AB'ye taşınacaktı. Bütün meseleleri
    budur. Gezi’de talep ettiği tavizleri alan Derin devlet, AKP’yi ele geçirmişti, artık yeni bir Gezi protestosuna
    ihtiyaçları kalmamıştı. Solcu gruplar Gezi’de kullanıldıklarını ancak 2015’de fark etti.
    27 Eylül'de, Alberta Üniversitesinin düzenlediği "Bitmemiş Arap Baharı Davası" uluslararası
    konferansında Edmonton'da "IŞİD ve Gençleri Aldatma Taktikleri ve Stratejileri" başlıklı sunumumla ilgili
    panelde konuşmacı olarak katıldım. 4 yıllık akademik araştırmalarımın sonuçlarını açıkladım. Yyaınlanan
    iki kitabımda ise, bunları daha geniş biçimde belgeleriyle 300 kaynak kullanarak anlattım.
    Akademisyenlere "IŞİD'in Sosyolojisi- İhanet Çemberi" ve düz okuyucu için "Global Süfyanın Mehdi
    Ordusu" başlıklı kitaplarımla kamuoyunu bilgilendirme görevimi yapmaya çalıştım...

    Mantıksızlık olurdu ama bu kadar ihanet olmazdı. Erdoğan ve AKP'nin Vehhabilere satılması enerji
    projesindendir. Kanada’da Kitchener’da Hollandalı komşuma IŞİD, Nusra ve AŞİH'i Erdoğan'ın neden
    desteklediğini bir gece uzun uzun anlattım. "Erdoğan rejmi de tıpkı IŞİD gibi kullanılıp bir paçavra gibi
    atılacak kuklalar" dedim. Zayıf Kürdistan'ı kurup petrol ve gaz işletim hakkı ve boru hattının iletim
    kontrolnde imtiyazlar alacaklar. Hollandalı komşuma kitaplarımda detaylı incelediğim konunun özetini
    anlattım. "Hitler'in ayrımcı, kinci ve nefret diline bizler engel olamadık, 50 milyon insan öldü, umarım
    Türkler bunu başarır, çünkü dünyanın kaderi sizin elinizde" dedi.

    "PKK'nın Oslo'da başkanlık yolu için tek muhatap yapılması planı nasıl çöktüyse, Hitler'e dönen Erdoğan'ı
    da halkımız çöpe atmayı bilecektir" dedim. Hollandalı komşuma Osmanlı tarihinden Yavuz ve İdrisi
    Bitlisi'yi de anlattım: Kürtler ve Türkleri kimse ayıramaz, en Büyük Süfyan bile! Eğer TSK devreye girerse,
    Suriye'de 2017'de çıkacak 3. Dünya savaşı öncesi, Kürdistan ve petrol, gaz boru hattı mücadelesi

    18
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    değişebilir. "Enerji eksenli vahim global plana ortak olan Erdoğan'ı 1 Kasım'da siyasi mevta yapacak ve
    yargılatacak süreç başlarsa, dünya savaşı çıkmaması için bir ihtimal daha var" dedim.

    Hollandalı komşum, "2017'de ABD'de Cumhuriyetçiler iktidara gelene kadar IŞİD temizlenmeyecekse,
    daha çok insan mağdur olur demek ki!" dedi. Erdoğan'ın halen İslam dünyası lideri olduğunu sananlara
    şaşıyorum. El Kaida bağlantılı Tahşiyecileri bile savunan bir dengesizlik sergiliyor. IŞİD ile tüm dünyada
    İslamfobiyi yayıp Batı'da Sünni Müslümanlığın yayılmasını engelleme de ayrı bir kuş Global Zındıka
    Komitesi için. IŞİD ve selefi militanların temizleneceği aşikar. Enerji hattı için halkı temizletip demografiyi
    değiştirdiler, petrolü hiç IŞİD’e ve Erdoğan’a yar ederler mi?

    Hollandalı komşuma Erdoğan'ın bir Hitlere, AKP'nin bir Nazi partisine neden döndüğünü yolsuzluk ve
    medya düzeni ile anlatınca şaşakaldı. Global kumpascılar yerli işbirlikçilerle herşeyi hesap etmişler, ancak
    Hizmet cemaatının bu kadar direnişli çıkacağını öngörememişler. Erdoğan'ın ulusal güvenlik sorunu
    haline geldiğini anlamak için gazeteci veya akademisyen olmanıza gerek yok, bunu yaşayarak öğrendiniz.

    Erdoğan ve AKP'nin Usame Bin Ladin’i ‘Mehdi’nin Komutanı’, El Kaideyi ‘Mehdi’nin askerleri’ olarak
    sunan Tahşiyecileri savunması resmen teröristliktir, teröre destek vermektir. Tahşiyeciler’i masum,
    Fethullah Gülen’i ise kumpasçı "terör örgütü lideri" olarak takdim eden bu saçma sapan iddianame
    sunulmuş ve kabul edilmişti. Hukukun kalmadığını gösteren gelişmeler 2010’dam beri olağan hale
    gelmişti. Alman Gladyosu ülkemizden ne istiyordu?

    Global kumpascılar global enerji projesini yapmadan önce ülkemizin kahraman polis, savcı, hakim ve
    gazetecilerini Erdoğan ile susturuyorlardı. Erdoğan, PKK ve Suriye konusunda Hizmet cemaatının
    uyarılarını dinlemedi, ayrışma kaçınılmazdı, böyle ihanetlere göz yummak ihanettir. Kürtler ile Türkleri
    keskin biçimde birbirinden ayırmadan Ortadoğu petrol, gaz, su rezervlerine konamayacağını anlamıştı
    global kumpascılar. "Selefi terör gruplarına destek vererek Kürdistana engel oluyoruz" diye milletimizi
    uyutan Erdoğan, barış süreciyle 2.5 yıldır PKK'yı güçlendiriyordu. Ülkemizin güvenlik sistemini
    Erdoğan’a sıfırlattılar. Erdoğan'ın boğazına kadar battığı Suriye bataklığında Kürt sorununu büyütmesi,
    global proje eline teslim etmesi af edilecek bir ihanet değildir.

    Rusya, İran ve Çin, Suriye'de Esad rejmini savunduğu için Erdoğan'ın devirme takıntısı anlamsızdı. Zaten
    Batılılar da devirmek istemedi. Suriye'de 12 milyon insanın dramı, 37 bin kadına tecavüz, 250 bin ölü, 200
    bin yaralıda eline kan bulaşan Erdoğan, birde bunun üstüne silah ve militan ticareti ile Karun kadar servet
    edindi. Erdoğan'ın selefi terörü için Katar ve Suudilerden aldığı hibeler AKP'nin kapatılması için yeterli
    gerekçedir. Ergenekon bu zafiyetleri ve girdapta boğulan AKP fırsatını kaçırmadı. Cemaat ve tarikatleri,
    sivil toplumu, özgür medyayı, temiz Müslümanları yok edecek zındıka planını 28 Şubat sürecinden 10 kat
    daha ağır biçimde AKP’ye uygulatıyordu.

    Erdoğan ve Fidan, MİT ile selefi terörü ihraç ederek ülkemizin itibarını dünyada beş paralık etti. Silah
    satışlarından ve selefilere militan toplanmasından ciddi rantlar sağladılar. Bu kara para ile herkesi satın
    alıp bir diktatörlük kurmaya yeltendiler. Oysa Selefi terör örgütleri militanlarının üçte biri Irak ve
    Suriye’de 10 hapishaneden toplandı, üçte biri eski Baas ordusu mensubudur, üçte biri 80 ülkeden
    uluslararası selefi network ile geldi. 20 bin kişi AKP yardımıyla sınırımızdan geçti, bunları tesbit
    edememek diye bir şey olamaz.

    Erdoğan Suriye'de avcunu yalayacak, başarısızlığa mahkum bir selefi terörünü kurgulayanların
    oyuncağı oldu, istikbali için herkesi sattı. İsrail, Suriye'deki kaostan en fazla yararlanan devlet.
    Bölgede tehdit olacak bir ülke kalmadı, bölgenin enerji ve su kaynaklarını da sömürecekler. Suudiler
    Vehhabi rejimlerine tehdit olan İhvanı Müslim'i çok güvendikleri Erdoğan'a infaz ettirdiler. İsrail ile
    Sisi'yi desteklediler. Ülkemizde ise İslam dinini dünyaya yüz akı ile sunan Hizmet hareketini yok
    etmeye çalışıyorlar.

    19
    FARUK ARSLAN

    Bu arada 12 milyon Suriyeli mülteciden soruna sebep olan Katar, Suudiler, Kuveyt ve Bahreyn bir kişi
    bile almadı. Petrol krallıklarını koruyorlar. Suudiler petrol fiyatlarını yüzde 30 indirdi, Rusya'nın
    zayıflamasını bekliyorlar ve böylece çıkacak bir savaşta Esad'a destek olacak mecali kalmasın
    istiyorlar.

    Almanya, Yunanistan'ı resmen satın aldı, Kıbrıs'tan Ruslar kaçtı, zira bu boru hattında Almanya AB
    içinde dağıtım ve finans sorumlusudur. Müslümanı müslümana kırdırma taktiği izleyenlere destek
    veren Erdoğan, Katar ve Suudilerin iki dünyada da yatacak yeri yoktur. Zulüm büyüktür.

    ABD, İsrail ve Almanya ordu mensupları ve istihbaratı Erbil'de ve Kuzey Irak'ta IŞİD'e karşı
    savaşacak 100 bin kişilik ordu kuruyorlar. Kara savaşında Amerikan askeri ölsün istemiyorlar. IŞİD ve
    diğer 10 Selefi terör örgütü ile 12 milyon Suriyeliyi evsiz yurtsuz bırakıp, yaşadıkları topraklardan
    zorla kovdurdu, kaçırdılar.

    Uluslararası Hukuk masterlı Hollandalı komşum, "bu anlattıklarını neden Batı medyası yazmıyor?"
    diye sordu. "Planın sahibi toplumu uyandırmaz" dedim. "Erdoğan’a halk halen yüzde 41 oy nasıl
    veriyor?" diye sordu. "Hitler’e nasıl vermişti" diye soruya soruyla cevap verdim. Suriye'yi
    Afganistanlaştıran Erdoğan ve Fidan ülkemizi Pakistanlaştırma, Güneydoğu'yu Filistinleştirme,
    yolsuzluğu Malezyalaştırmayı başardı! Suriye'de Erdoğan ve Fidan yönetiminin Katar, İsrail ve Suudi
    destekli yol açtığı kaos 12 milyon Suriyeliyi evsiz yurtsuz bıraktı. Utanın azıcık, hiç mi insanlığınız
    kalmadı? MİT ile Suriye'ye terör ihraç eden devlet kaynaklarını AŞİH gibi selefi terör örgütü kurmak
    için kullanan Erdoğan'ın yargılanma zamanı yakındır.

    PKK ile mücadele de ipleri eline alan TSK bürokrasisi PKK'yı 2.5 yldır kasten güçlendiren AKP ve
    Erdoğan'a acımayacaktır. Kesin yargılanacaklar. Erdoğan, 2012'den beri TSK'yı Suriye'de savaşa
    sokmaya çalışıyor. Reyhanlı'dan Suruç'a sayısız provoke yapıldı. Ordu yemedi, yemeyecektir. Erdoğan
    başkan olamayacağını anladı, AKP'yi iktidar da tutamayacak. Geriye ne kalıyor? Savaş çıkarmakla 1
    yıl seçimi erteleme. Asker yemiyor. Muhafazakar Kürtler, Liberaller, AB destekçileri, Anadolu
    Kaplanları ve Hizmet cemaatı AKP'yi terk ederek vebalı olmaktan kurtuldu çok şükür... Erdoğan'ın
    hukuksuzluklarına suça bulaşmış bürokratlar soğuk terler döküyorlar, kendi kendilerini tasfiye ettiler,
    maskeleri düştü, sevinin ciddi bir hain ve nüfuz ajanı kitlesini tesbit edebildik.

    Alman Gladyo, ordumuza kumpas kurdu!

    Orduya Gladyo ve onun kullandığı Erdoğan'ın nasıl kumpas kurduğunu Genelkurmay'daki vatansever-
    ler Dağlıca ile yeniden anladılar ve emin oldular: İhanet ekibi bitiyor! Cemaatı bitirdim sananların
    kendisi kin ve nefretlerinde boğuldu ve bittiler. Ölmüşler ağlayanları yok. AKP ve Erdoğan, ortada
    büyük bir enkaz bıraktı. Bunun düzeltilmesi için yolsuzluk yapmayan, ihlaslı, samimi ve mert insan-
    lara ekmek su kadar muhtaçız.

    IŞİD konusunda akademik düzey akademiye hitap eden 400 sayfa, gazetecilik dili ile normal
    okuyucunun anlayacağı 350 sayfa kitaplarım çıktı. Hiç bir statüko, dikta ve sisteme bağlı olmadığım
    için sansürsüz özgürce yazıyorum; kamuoyunun doğru bilgilenmeye ihtiyacı var. Arayan buluyor
    doğruları! Hem Selefi terörü hem PKK üzerinden kumpas konusunda son dört yıldır 2000 sayfa
    yazmışım, 4 kitap. IŞİD kitablarım okuyucu ile buluştu. Hepsi belgeli bilgilerdir.

    Türkiye ve Genelkurmay, global silah ve petrol mafyasının Kuzey Suriye enerji nakli ve Kürdistan
    projesine nasıl tavır alacak? Asıl cevaplanması gereken soru budur... Türkiye'nin çıkarı Kuzey Suri-
    ye'den enerji nakli projesini engellemekten geçer. Bu proje yüzünden 12 milyon insan mağdur edildi,
    ediliyor. Neden mi? Katar, Suudi, İsral ve global silah ve petrol sanayinin beslediği Gladyo şebekesine

    20
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    satılan Erdoğan ve Fidan asla milli bir karar alamazlar. Rusya'nın pozisyonu olmasa Erdoğan ve Fi-
    dan'ı global şebeke çoktan Suriye'de savaşa sokmuştu. Batılıların enerji ihtiyacı Rusya'dan azat olsun
    diye Mehmetçik öldürülmez.

    Erdoğan ve Fidan'ın Selefi terörünü destekleme projesi çöktü, Büyük Kürdistan'ın kuranlara mükem-
    mel bir malzeme sundular. Aptallığa doydular. Global petrol ve silah mafyası, Kuzey Suriye'den boru
    hattı geçirmek için IŞİD'i kullanarak halkı kovdu, PKK ve PYD ile zayıf Kürt devleti kuruyorlar. Ku-
    rulacak Büyük Kürdistan'da global petrol ve silah mafyası, 30 yıllık petrol ve gaz imtiyaz anlaşması ve
    enerji nakil anlaşması yapıyorlar. Global petrol ve silah mafyasının kullandığı Erdoğan ve Fidan
    ülkemizi iç savaşa sürükledi. Suriye savaşına engel olan Rusya neyin peşinde? Rusya, Kuzey Suri-
    ye'den enerji boru hattının AB'ye uzatılması halinde Rusya ekonomisinin biteceğini görüyor. Buna izin
    vermeyecekleri açık!

    Rusya, çıkacak Suriye savaşı için Esed bölgesinde hazırlıklarını tamamladı. Katar, İsrail, Suudi Ar-
    abistan, İngiliz ve Amerikalılara karşı! Rusya, Erdoğan'ın selefi terörü destekleme politikası ile Batı
    Gladyosuna hizmet ettiğinin farkındaydı. Kürdistan kurulmasına TSK'nın karışacağı net bilgidir! Aklı
    başında bir iktidar olsaydı, global şebekenin ihanet planlarına karşı Rusya ile denge politikası izler, 12
    milyon insanı mağdur etmezdi. Rusya, Türkiye ve İran hattı, Batılı emparyalistlerin enerji kaynakları
    ve Avrupa'ya nakil savaşına dur derse, çakma Kürdistan'ı engelleyebilir. Savaş karşıtı cephe tüm dü-
    nyada yükseliyor. Global silah ve petrol mafyasının Yahudilerin elinde olduğunu bilmeyen yok.
    Erdoğan kuklası oldu ve kaybedecektir.

    Bu karanlık süreç sona erdiğinde ülkemizde herkes cemaatın dik, mert ve sağlam duruşuyla ülkemizi
    bölünmekten kurtardığını net anlayacaktır. Erdoğan ve Fidan'ı parmağında oynatan Global Zındıka Şe-
    bekesi, cemaata operasyonlarla PKK'yla ülkemizi bölme planlarından hedef saptırmaya çalışıyor, buna
    kanan kalleşlerdir.

    İlginçtir; Erdoğan ve Fidan'ın Alman Gladyo ve PKK ile yürüttüğü başkanlık sistemi ve federasyon
    politikasını yine HDP'ye oy veren Kürtler 7 Haziran 2015’de bozmuştu. Doğruları yazdığımı her kesim
    iyi biliyor. Hatta PKK içindeki lordlar bile. Erdoğan ile anlaştık diye hava atıyorlardı. Türkiye'deki
    Gladyo şebekesini dağıtacak delikanlılar da Genelkurmay da bizde var merak etmeyin. Erdoğan ve Fi-
    dan, ağır bedel ödeyecekler! Bazıları nasıl böyle net yazabildiğimi soruyor. Her kesimde dostlarım var,
    ülkemizin bölünmesini istemeyen vatanseverler ihaneti durduracaktır.

    AKP, dindar Kürtlerden oy aldığı dönemde Türkiye'nin bölünmezliğinin garantisi idi, şimdi ülkemizin
    bölünmesinin garantisi oldu. İhanet etti. AKP, dindar Kürtleri HDP'ye kaptırıp başkanlık sistemi hayal
    olunca Erdoğan Gladyo şebekesinin eline tamamen düştü. Kandan besleniyor artık! Global şebeke,
    AKP'nin dindar Kürtlerden oy almasını kullanıp, PKK'yı tek muhatap yaptırıp bir kumpas kurdular
    ülkemize. HDP’ye oy verenler bu tezgahı bozdu. Ancak HDP’nin beyin mimarlarının yine Alman
    Gladyosu olduğu da unutulmamalıdır.

    PKK'nın Erdoğan ile anayasa metni konusunda anlaşma yaptığını Prof.Dr. Tözün Bahçeli mülakatımla
    2011'de kamuoyuna ilk açıklayan gazeteciyim. Tözün Bahçeli, 'yeni anayasaya Türkiye Türklerin
    değildir yazdıracaklar, Erdoğanla anlaştılar' demişti. Barış diye dayatılan süreç, bir ihanet süreciydi.
    Ülkemizi yakan ve bölmeye çalışan Gladyo ekibinin MİT ve TSK'daki nüfus ajanlarının isimlerini ben
    bildiğime göre Genelkurmay da bilmiyor mu?

    PKK'nın akademisyen kanadını Alman BND yürütüyor, yoksa bu adamlarda öyle stratejik derinlik
    yok, Genelkurmay zekasını yenecek seviyede değildir. Oslo görüşmelerinde arabulucu devlet
    İngilizlerdi kısmen sızdırdılar, gerekirse hepsini sızdırırız diye Erdoğan'ı kucağa oturtmuşlardı, anlayın
    artık neden Alman BND’nin dinlemelerinden korkuyor? Erdoğan'a Türkiye Federasyonu kuruyoruz,

    21
    FARUK ARSLAN

    Musul, Halep, Erbil, Kerkük, Şam Türkiye'ye bağlanıp Halife kral olacaksın diye aldattı bu Gladyo
    ekibi. Kimse ülkemizi maceraya atamaz.

    Yeni anasayayı PKK'yı yöneten global şebeke Erdoğan'a Oslo'da dayattı, Erdoğan başkanlık yolunun
    açılması karşılığında olur verdi. Sorun işte budur! PKK yöneticilerinin Global şebeke ile 2011'de an-
    laştığını PKK Cumhuriyeti kitabımda detaylarıyla yazdım. Erdoğan'a başkanlık şekeri verdiler ve PKK
    ile ittifaka ittiler. Bir yandanda Selefi terörüne destek verdirip rant sağlattılar ki, edindiği servetle her-
    kesi satın alsın, biat ettirsin, özgür medyayı sustursun.

    Dilimde tüy bitti. PKK'yı yöneten Alman Gladyosunu yahudiler yönetir çoğu Amerikalı veya İngiliz
    kökenlidir. Ortak global bir plan koordine ile yürüyor. 1993'de 33 askerimizi PKK'ya adres teslim
    öldürten MİT Gladyo şebekesi, Erdoğan'ın başkanlık sistemine destek diye ülkeyi yakıyor. Uyanalım.
    Erdoğan ve Fidan ülkemizi Gladyo şebekesi ile iç savaşa götürüyor, başkanlık hülyası peşindeki
    Erdoğan, her türlü cinayeti meşru görecek kadar delirdi! Halkı sokağa döküp aşırı Türk milliyetçileri
    ile Gladyo kontrolündeki Kürt faşizanlar arasında kavga çıksın istiyorlar. PKK’ya BM gücünü bölgeye
    getireceğiz sözü verenler, ordumuzun Kürt katliamları yapmasını istiyor, tahrik ediyor.

    Twitter ajan kaynıyor, bunları takip ederseniz planlarını öğrenebiliyorsunuz. Hepsi açık istihbaratla iç
    savaşı organize ediyor. Büyük bir kumpas var! Dağlıca şehit sayısının 37, kaçırılan askerin 12
    olduğunu, bölgede bulunan İngiliz, Amerikan ve Alman ajanlarını takiple ilk gece yazmıştım. MİT
    içindeki Gladyo'yu Genelkurmay tasfiye etmeden terör bitmez. Selefi terörü örgütü AŞİH ve KCK'yı
    kuran da bunlardır. PKK Türkiye Cumhuriyetinde asfalt yolların yapımı aşamasında bunca bombayı
    MİT’den habersiz yerleştirmiş olduğuna kargalar bile güler. Bedelli askerlik yapıp Öcalan'a methiyeler
    düzen AKP Milletvekili Abdurahim Boynukalın Mustafa Varank ve Erdoğan’ın emriyle Hürriyet'i
    bastı. Devlet kaymağı ve güç ellerinden çıkınca kimbilir neler yaparlar?

    Ergenekoncuların elinde Recep Tayyip Erdoğan’ın yolsuzlukları ile ilgili 3600 dosya bulunuyor, bunca
    zafiyetleri varken, AKP kurtulur diye beklemeyiniz. Ellerindeki bazı skandal kaset çekimlerinin ne
    olduğunu bilmeme rağmen bahsetmek istemiyorum. Abdullah Gül’ün, etliye sütlüye dokunmayan
    uyarıları büyük çöküşü engellemeyecektir. Anadolu'nun bölünmesine karşılık kaldırdıkları Balyoz
    kendi başlarına inecek inşallah. Son çeyreğin içindeler. Süreci, çürüklerin isim isim ayıklanması olarak
    görüyorum. Milyarlarca dolar verseniz böyle kolay temizlik olmazdı! Masumlar için kırmızı bülten
    çıkarmayı başaramayan zalimler için yakında kaçacaklar ve haklarında kırmızı bülten çıkartılacaktır.
    Buna zerre miktar şüphem yok. Uzanlar gibi iltica ederken siyasi gerekçe uydurur ve kıvırtır bunlar
    da…

    Ve Erdoğan’ı siyasi mevta yapacak sözler ağzından döküldü, "400 milletvekili alınsaydı bunlar
    olmazdı" dedi. Erdoğan, artık yeni bir sürece girildiğini de söyledi. Evet, bu süreç onu ve ekibini tu-
    tuklanmaya götürecektir. 400 vekil istendi, ülke 400 şehit vermeye doğru gidiyordu. Sanki birileri öç
    alıyorlardı, bu ne hırs! Dağlıca saldırısı anlamlı, özel bir yerdi. 2007 seçiminden de 91 gün sonra PKK
    aynı yerde saldırdı. TBMM'de tezkere geçtikten 4 gün sonra aynı yerde 30 şehidimiz var. Tabur
    Komutanı pusuya mı düşürüldü? Dağlıca tabur komutanıyla neden irtibatlar kesildi? Ölüme neden terk
    edildiler? PKK ne zamandan beri gündüz saldırı yapıyordu? İç savaş provaları algıda yeni/kalleş bir
    perdedir. Yerel kaynaklara göre Iğdır’da ölen 13 polis ihaneti belgeledi. Genelkurmay 290 defa
    operasyon istemesine rağmen Erdoğan’ın valilerine sadece 8 operasyona izin vermişti. Hakkari’nin
    yüzde 80’ü 3 yıldır PKK’nın elinde kurtarılmış bölge idi. Buna Cizre ve Mardin’de eklenmeye
    çalışılınca kızılca kıyamet koptu. Tunceli üzerine oynayarak Alevileri kaosa çekme planlarını yanında
    İstanbul'dan tüm ülkeye yayma planları vardı. TSK, 2 Ekim 2014’den beri ipleri eline almmaış mıydı?

    Yaşananlar dizginlerin kimin elinde olduğu gösteriyordu! Sahi kim muktedir? Ülkeyi kim
    yönetiyordu? Millet gerçekleri görüyordu! Bu ülkenin polisi, askeri ceplerinde "Cenazemize gelmeyin"
    vasiyetini taşıyordu. Şehit yakınlarını tehdit etmeniz çare değildi.

    22
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PKK artık durdurmayacaktı. Hani Öcalan konuşmuştu, ne oldu? Kandan beslenenlerin sonu geliyordu.
    PKK ile başkanlık sistemi anlaşması yapan Erdoğan idi Oslo'da. Anladınız mı? Hem anaları ağlattılar,
    hem şehit babaları ve analarına susun dediler. Aylan bebek, Erdoğan, Fidan ve Davudoğlu’nun
    stratejik derinliklerinde boğuldu. Cemaatın gücü bir yere kadar yetmişti, bunca ihaneti durduramazdı.
    Global şebeke, bir kere Erdoğan’ı kullanmaya karar vermişti.

    Tuğrul Türkeş, iki aylık Başbakanlık yardımcılığı için MHP'den ayrılır mıydı? Daha uzun kalacağı
    kendisine söylenmiş olmalıydı. AKP’nin seçimle filan gitmeye niyeti yoktu. Yönetimi bırakmamak
    için her türlü menfiliğe bulaşacaktı. Kimse AKP ve Erdoğan'dan anayasa ve hukuku tanımasını
    beklemiyordu. Kaçışı yoktu, hesap verecekti! "Bastırılacaklar". Kan, kaos, özerklik gibi planlar yapan-
    ların bastırılmsına az kaldı. Vicdanları kararmış dindarlar Suriye'yi bu hale getirmemiş gibi utanmadan
    Batı'yı suçluyordu. Kimi kandırıyorsunuz? Suriyeli mültecilerin insanlık dramında Erdoğan’ın payı
    büyüktü. Aylan bebek vebalinin de kime ait olduğu belliydi.

    O fotoğraf global bir vicdan hareketi başlattı. Mülteciler artık her yerde vardı! Artık herkes bir şey
    yapmak zorundaydı. Eskimolar bile selefi teröristlere Erdoğan’ın silah gönderdiğini biliyordu! Kanada
    Labrador'da babası fok balığı avcısı olan bir talebem söyleyince şok olmuştum. Duymayan kaldı mı?
    Neyi gizliyorsunuz, böyle devlet sırrı mı olur? MİT bile mahkemeye cevap vermiyor ve Erdoğan’ın
    MİT tırları dediği skandalı sahiplenmiyor. Senin kirli kara ticaretini sahiplenirse nelerin olacağının
    farkında! Dün: Cuma namazını Şam'da kılacağız diyen, savaş bölgeseline silah & mühimmat gönderen
    bugün vebal Avrupa'nın diyor ve kimseyi inandıramıyordu. Katar, Bahreyn, Kuveyt ve Suudi Ar-
    abistan bir tane bile Suriyeli mülteci almazken, Papa, Hıristiyanlara herbiriniz ailesine bir tane Suriyeli
    mülteci alsın çağrısı yaptı. AKP’nın yol açtığı insanlık dramının geldiği son nokta devrilmelerine yol
    açıyordu!

    AKP nerede hata yaptı? Nerede yapmadı ki! Milliyetçi ve güvenlikçi eski Türkiye'ye dönüş kan ve
    gözyaşı getiriyordu. Hem PKK ile işbirliği yapıyor; hem ülkeyi El-Kaide ve IŞİD türü örgütlerle
    yardımla teröre destek verme suçuna itiyordu. Muhsin Başkanı Gladyo mu öldürttü? Erdoğan fetvasını
    da aldı. ÖKK'ye bir cesur yiğidi öldürün diyen cani sizlere hiç acır mı? Büyük seçimde medya
    operasyonu yapıldı ve 100 yerel-bölgesel televizyon kanalı SARAY'ın talimatıyla TÜRKSAT
    uydusundan indirildi. İpek medya baskını bir gözdağı idi. Doğan medya baskı altına alındı. Zaman ve
    Bugün grubundan başka neredeyse özgür medya kalmadı. İHHcıların İsrail ajanı dediği Feridun
    Sinirlioğlu Dışişleri Bakanı oldu. Bu İHHcılar için açıklanması zor bir durumdu. Mavi Marmara’nın
    Yahudi sanıkları için kırmızı bülten hazırlatmayan Sinirlioğlu ödüllendirildi. İngiliz ajanı Gladyocu
    Doğu Perinçek, AKP'nin ve Erdoğan’ın yaptıklarından memnundu. Osmanlı Ocakları ile Gladyo
    planını uyguluyordu. İsrail de Feridun Sinirlioğlu'nun bakan olmasından memnundu! Anlayana bu de-
    liller bile yeterdi!

    Ülkemizde istihbarat ve terörle mücadelenin sıfırlandığı açıktır. Artık merkezi sağ ve merkezi sol diye
    bir şey kalmadı. Aşırı Milliyetçilik oy getirmiyor. Tüm eğilimleri toplayacak bir adres gereklidir.
    ispiyon eden kişidir. Bu denli dönek davranması fıtratı gereğidir, yeni değildir.
    Erdoğan kabusu 2016’da bitiyor. Ancak 3. karanlık tünel bizi kapıda bekliyor. Erdoğan’ın ülkemizi
    milletimizi içine ittiği bataklıktayız. Erdoğan’ın Karunlaşma süreci Firavunlaşmaya evrildikten sonra
    2. Tünele 2011’de girdik, şimdi bu tünelden çıkmak üzereyiz. Ancak birde 3. tünel var. Erdoğan ve
    AKP canavarını 12 yıl beraber oldu, büyüttü, durdurmadı diye cemaata laf atanlara sizin eliniz armut
    mu topluyordu denmelidir. Cemaat toplumun yüzde 3'ü ise, geriye kalan yüzde 97 ne yapıyor? Yolsu-
    zluk ve ihanetler yapılırken hepiniz oradaydınız, hiç tepki vermediniz.

    Şimdi görüyorum ki, zulmeden zalime her zaman karşı çıkacaksın. Kendinize zulmettirmeyin,
    zulmedenlere de engel olarak yardımcı olunuz. Tek suçu cemaatın üstüne yıkmak kolaycılıktır.
    Hepiniz oradaydınız, iradenizi elinizden zorla alan mı vardı? Haram cennette yaşadınız! Hadi cemaat

    23
    FARUK ARSLAN

    bu konuda ikna edici olamıyor, 77 milyon sadece cemaatten oluşmuyor, geri kalan çoğunluk neden
    yolsuzlukla yaşadılar? Neden hep sustunuz? Borçlanılmış konfor yalancı bir cennet yaşattı. Halbuki
    herkesin ayağına adeta bir pranga vurulmuş durumda. Statükonun kölesi oldunuz.
    Türkiye, 2012'de PKK terörünü bitiren, KCK'nın canına ot tıkayan; paralel bahanesiyle mağdur edilen
    kahraman Emniyetçileri, savcıları ve hakimleri şimdi mumla arıyordu. Aslında kilit cümleyi PKK
    elebaşı Abdulah Öcalan yandaşlarına gönderdiği mektupda şöyle kurmuştu: 7 Şubat darbesinde polisi
    yok edip, savcıları safdışı bırakıp MİT'e yardımcı oldum ve KCK'lıları serbest bıraktırdım. İşte kumpas
    buydu. Havuz medyası algı operasyonu ile bunu çarpıttı ve cadı avına dönüşen bir siyasi fahişelik ser-
    giledi. HDP'nin 'Seni başkan yaptırmayacağız' sloganı başarılı olunca, MİT'in elindeki oyuncak Öcalan
    kullanışsız hale geldi. 6 Haziran’a kadar akmayan kan 8 haziran’da Erdoğan eliyle güdümlerindeki
    PKK eli kullanılarak terör kasten azdırıldı. Çakma çözüm sürecinde 2.5 yıl boyunca şehirlere 80 bin
    silah yığan PKK'ya ve Öcalan'a melek muamelesi yaptılar, dağa kaldırılan 10 bin genç var dedik, aval
    aval seyrettiler! TSK ve polisi etkisiz hale getirip çakma akil adamlarla siyasi şov yaptılar.

    Havuz medyası, milli meselelere hep Erdoğan'ın siyasi çıkarlarına ve istikbal hedeflerine göre baktı,
    bu nedenle kıvırta kıvırta dansöze, renk değiştire değiştire bukelamona döndüler; ülkeyi bölen ihanet
    planlarına karşı çıkan herkes hain ilan edildi ve karakter suikastına maruz kaldı. Kürt sorunu uzmanı
    Prof. Dr. Sedat Laçiner’i hazmedemediler, çünkü yaptıkları hataları haykırıyordu. Erdoğan ne yapsa
    haklı görüldü, eleştirenler işinden oldu, yetişmiş insan gücümüze, cins beyinlere acımadan kıyıldı.

    Bu süreçte toplum vicdanını temsil eden Hizmet Cemaatı, en başından beri MİT ve Erdoğan'ın selefi
    terörüne destek ve Kürt sorununda PKK'yı tek muhatap yapma politikasına net biçimde karşı çıktı.
    Barışçıl çözme evet dedi ama ortada samimiyetsizlik ve gizli bir ajanda olduğunu da biliyordu.
    Cemaat, MİT'in Erdoğan'ı Öcalan ve PKK desteğiyle başkan yapma hain emeline karşı çıktığı için hem
    PKK hem MİT hemde Erdoğan'ın hedefi oldu. Bu hakikatı bildikleri halde zalimin tarafına geçen nice
    güya aydın sandıklarımızın maskesi düştü, güçten yana oldular.

    MİT'in Öcalanlı Erdoğan’ı başkan yapma projesi artık tamamen çöktü. Kürt siyaseti legalize olmuş
    Meclis'te güçlü temsil edilirken HDP şiddete neden başvursun? HDP’yi baraj altında bırakma çabası
    ve algısı ülkenin ulusal güvenliğine hizmet etmiyor.

    Aktrollerin elebaşı Taha Ün KCK içindekilerin yüzde 25'i Fidan'ın adamları diye itiraf etmişti. O halde
    PKK terörünü kullanan alçak el bellidir. Havuzun darbe diye pazarladığı 7 Şubat soruşturması durdu-
    rulmasaydı, bugün Efgan Ala ve Fidan'ın KCK'nın içindeki MİT'li PKK terörü belkide olmazdı.
    Erdoğan'ın başkanlık inadıyla mevcut şartlarda Kürtler fiilen kopuyor. Duygusal kopuşun ötesi
    yaşandığı aşamada siyasi hesap yapan alçaktır. Kan üzerinden siyaset yapan Erdoğan rejimi bu defa
    çatlamıştır ve acı çöküşe doğru ilerlemektedir.

    Şehit yakınlarının yğrekleri dağlayan feryatlara kulak tıkayanlar ancak zalimlerdir. Havuz medyasına
    göre bunlar taşkınlıklar. Halkı hissetmiyorlar, acılarını duymuyorlar. Zalimlerin kalıcı yeri cehen-
    nemdir. Yaşasın zalimler için cehennem diyorum. Erdoğan'ın bu kez yakayı kin ve nefret popülizmyle
    kurtaracağını pek sanmıyorum. Bir arkadaşım rüyasında acı sonunu görmüş, Emine hanım pek
    üzgünmüş! Rüyalarla amel edilmez, ancak benzer rüyaları yüzlerce salih insan görüyorsa, sadık rüya
    olabilirler. Adnan Menderes'i asan, Turgut Özal'ı zehirleyen KARANLIK GÜÇLER, Erdoğan'ı yar-
    gılanmadan kurtarma karşılığı satın aldılar ve tepe tepe kullanıyorlar. Miadı dolduktan sonra bir pa-
    çavra gibi buruşturup ebedi cehenneme atacaklarını anlamak için çok yüksek analiz kabiliyetine sahip
    olmanız gerekmiyor.

    Bir ilin emniyeti, valiliği şehirde olanlardan haberi olmaz mı? Operasyon yapmak istenildiği zaman
    gerekli izinler doğuda verilmedi. Bugünler yaşanmasaydı, PKK'yı tehdit olmaktan çıkartıp yerine
    cemaatleri birinci iç düşman yazdıran AKP’nin kötü niyetleri tam anlaşılamazdı. PKK'yı kırmızı

    24
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kitaptan çıkaranlar bugün neyi savunuyorlar? Allah sizlerinde evlerine ateş salsın... AKP'nin barış sü-
    recinin geldiği nokta, çıkmaz sokak budur. PKK azdırıldı, Erdoğan şehitleri sayarak kan ve oy ticareti
    yapıyor şimdi. Özel Harekat polislerimize ateş açan teröristi devlet hastanesinde tedavi ediyoruz hatta
    o terörist belediyede çalıştırıyoruz. Şaka gibi.. Daha sonra polisimizi hastanede infaz ediyorlar. PKK
    şehir merkezlerinde bu günler için hazırlık yaparken, PKK'ya ses çıkartmayanlar bugünlerin
    sorumlusudur. Açık ve net. Bunu defalarca yazdık diye barış değil kan istiyorsun diyen havuz medyası
    yazarları bugün ne yazıyorlar? Tam tersini karalayıp güya aptal ve keriz kandırıyorlar. İki gün bir
    görüşte sabt dursalar ve bir fikirleri lsa gam yemeyeceğim. İmralı ve Oslo mutabakatları açıklansa,
    ülke başkanlık sistemi inadı yüzünden Erdoğan'ın ülkeye ihanetini görecektir. Daha 2 yıl önce 2013’de
    PKK/KCK’lılar serbest bırakılmalı diyen Bülent Arınç, güya AKP’nin vicdanıydı.

    Öte yandan Alman istihbaratı, Türkiye, Suriye’deki cihatçılara silah gönderdi dedi. Rapor ve belgesini
    açıklıyor, patriotları çekiyor, kimse Alman Gladyosu’na bir laf söylemiyordu! Eğer buda skandal
    değilse pes doğrusu! Kürt düşmanlığı politikası neden yalan daha iyi anlaşır. Herşey servet için! Kürt
    petrolünün gizemli imtiyaz şirketi: Powertrans, sahibi damat Beraat Albayrak. Karamehmetler ve
    Barzanı kime petrol satıyordu?

    Kürt petrolünün satışından elde edilen paralar Türkiye'deki bankalara değil, Ağustos 2015’den itibaren
    Almanya daki bankalara aktarılmaşa başlanmıştı! Bildiğiniz skandaldı! Kürt petrolünün paraları artık
    Halk bankasına değil, Alman bankalarına niçin akıyor, damat Beraat Albayrak nedenini kamuoyuna
    açıklayabilir mi? Şok haber, Kürdistan Tv Kanalına düştü. Nasıl bir taviz verdiniz Alman BND'ye?
    Ortada 48 yıllık bir anlaşma varken neden Kürt petrol paraları Almanya'ya akıyor? 1,3 katrilyon
    Dolarlık bir ihanet var. İzahı yok bunun! Kürt petrol parasının artık Almanya bankalarına aktığını
    açıklayan Irak Kürdistan bölgesel yönetimi doğal kaynaklar Bakanı Hawrami dir. Yolsuzlukla
    suçlanan bakan Hawram, "131 milyon dolar sadece Ağustos ayında aylık kayıp" diye bilerek ağzından
    kaçırdı. Barzanilerin adının da karıştığı petrol kaçakçılığı ilk defa sorgulanıyordu.

    Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi'nde Neçirvan Barzani'nin Erdoğan ailesi ile yaptığı yolsuzluğu
    resmen tartışılmaya başlanmış durumdaydı. Barzani'de Erdoğan'ı kara ticarete aşırı zorlaması
    nedeniyle suçluyordu. Erdoğan’ın bir kara para musluğu daha kesildi. Para gidince Erdoğan Kürt
    dostluğundan Kürt düşmanlığına geçti. Selefi terörüne desteği işin tuzu biberi, Kürtler için
    Erdoğan’dan kurtulmak için işin bahanesi oldu. Düşünsenize, bundan sonra yılda 30 milyar Dolarlık
    ticari hacim Alman bankalarına aktarılacaktı. Neden? Erdoğan'ın Kürt düşmanlığı Barzani'yi kızdırdı.

    Recep Tayyip Erdoğan'ın kaşıdığı Kürt fobisi ve kan politikası Kürt petrolünü kaybetmemize yol açtı.
    Kürdistan bağımsızlığı referandumu için de zemin oluştu. İran, petrol ve gazını Kürdistan ve Suriye
    üzerinden Akdeniz'e ulaştırmak istiyordu. Peşmergelere askeri eğitim vererek Alman Gladyosu
    irtibatını güçlendirdi. Ankara ne yapıyordu? Kürtleri düşman ilan edip, dimyata pirince giderken
    evindeki bulgurdan da oluyordu. Almanlar, Kürdistan'da Barzanilerin iktidarda kalmasını istiyordu.
    İran, IŞİD'e karşı savaşta ABD ile anlaştı, bende varım diyor, Ankara ise hızla bölgede kan
    kaybediyordu. Erdoğan'ın Kürt barış masasını sırf HDP'yi baraj altında bırakmak için yıkma bedeli
    hızla artmaya başladı.

    Her yıl Irak petrolünün tamamı; Kürt ve Arap Petrolün tamamı Türkiye’den pazarlansa, her yıl 9,9
    milyar dolar gelir demekti. İkisi de şimdi kaybedildi. Erdoğan, Katar ve Almanya oyunu ile pasifize
    edildi. Katar’ın katkılarıyla kurulan Irak şirketi SOMO, Katar ile birlikte artık Körfez'den, daha sonra
    ise Kuzey Suriye enerji koridorundan dış dünyaya pazarlama yapacaktır. El Nusra, Katar'ın selefi
    oyuncağıydı, Irak'ın kaçak petrolünü Somo ile Bağdat üzerinden resmi satacaklar. IŞİD'in elinde 12
    kuyu var. Bundan sonra ABD ve koalisyon güçleri ile bu kuyuların geri alınması için Kürtlerle beraber
    savaşacaklar. Almanya, Kobani olaylarından beri Kuzey Irak'ta neden Kürt Peşmergelere IŞİD'e karşı
    askeri eğitim veriyordu? Erdoğan'ı ve elbette ülkemizi selefi atına oynaması batırıyordu. Katar, El
    Nusra’yı IŞİD’ten 2015 Nisan ayında boşatmış ve ayırmıştı. Kürt gruplarla El Nusra’nın bu ittifakı

    25
    FARUK ARSLAN

    IŞİD’e karşı mücadelede ABD’nin de işine gelecektir. Erdoğan'ın kin ve nefret politikası her yerde
    patlıyor ve ülkemize büyük zarar veriyordu. Kürt petrolünün Erdoğan yüzünden kaybedilmesi büyük
    bir skandaldır. Kürdistan yönetimi ve Erdoğan uzun süredir Kürt petrolü Irak petrolü değildir diyerek
    direniyor ve Bağdat’ın petrol payını göndermiyordu. Daha önce Şii Nuri El Maliki hükümeti ile limoni
    ilişkiler bahane ediliyordu, ancak Maliki devrileli epey oldu. Bağdat’ın paraları ve faizleri kimin
    cebine girdi?

    Ve 2015’te Katar, Erdoğan'a bu kazığı göstere göstere attı! Katar, Erdoğan’ın Neçirvan Barzani ile
    yatıp kalktığını biliyordu, bu nedenle önce Kürt petrolüne karşı, Irak petrolü restini çekti. Katar emiri,
    bunun için Irak petrollerinin tamamının pazarlanacağı SOMO adlı şirketini yeni Bağdat yönetimiyle
    kurdu ve Bağdat'a tam yetki verdi. Erdoğan’ı bypass etmekle kalmadılar, Ankara’nın Kürtlerle
    ekonomik ilişkisine de darbe vurdular. Irak petrolünü Katarla birlikte pazarlamak isteyen Erdoğan, bu
    defa da Kürt petrolünden ülkemizi mahrum bırakmış oldu. Yükseltilen Kürt düşmanlığıyla Türkiye,
    kendi ayağına kurşun sıkmaya devam ediyor. Katar'dan El Nusra için Erdoğan rejimine gelen milyar
    dolarların, yani hoşafın yağı da kesilmiş gözüküyor. Katar, Kürtleri bölgede yeni oyuncu partneri
    olarak seçti. Erdoğan'ın kara para işleri İran'dan sonra Kürdistan'da da işte böyle patladı. Kürdistan'da
    tek gaz şirketi Dana-Crescent ile PowerTrans arasındaki kara para ilişkisi kişiselleştirildi. Erdoğan ve
    Beraat Albayrak’ın sahibi olduğu PowerTrans üzerinden kara para avantası ve rantı böylece bitti.
    Bakan Ashti Hawrami İngiltere'nin kullandığı bir isimdi. Eylül ayında uluslararası tahkim
    mahkemesinde görülmeye başlanacak davasında Hawrami petrol kaçakçılığı ve yolsuzluktan
    yargılanıyordu. Erdoğan’a açık mesaj vererek, ben yanarsam seni de yakarım demek istedi. Çünkü
    Enerji Bakanı Taner Yıldız ile anlaşma yapan Hawrami, Neçirvan'ın kirli para eliydi. Tahkim
    davasında 5 milyar dolar ceza alınırsa, Kürdistan’ın ekonomisi batabilir. Büyük ihtimalle Neçirvan
    Barzani, Hawrami'nin kellesini tahkim'e verecektir. Legal ticaret yapsanız ve devletimize düzgün vergi
    ödeseniz olmaz mıydı?
    PKK ve IŞİD ile gerçek mücadeleyi paralel yaftasıyla tasfiye ettiren Gladyo ekibi Erdoğan'ı kafesleyip
    gaza getirdiler. TSK, ipleri eline aldı ve bu yanlışa dur demeye 2 Ekim 2014’den beri başladı. PKK’yı
    kullananların Kobani bahanesiyle ülkemizi yakması sadece bir maskeydi. Çözümü asla istemeyen
    Kandil ve KCK’yı kuran Fidan ekibi son kozlarını oynamıştı. KCK’nın yüzde 25’i MİT personeli iti-
    rafı AKP Milletvekili trolcülerin reisi Taha Ün’den geldi. O halde, KCK’ya operasyon yapan Emni-
    yetçiler ve yargı mensupları neden sürgün ve emekli edildi, meslekten atıldı, veya halen hapisteler?!...

    Erdoğan’ın IŞİD ve türevi salafi cihadcılara verdiği destek ve ticareti nedeniyle dış politikamız çöktü
    ve diplomatlarımız son 4 yıldır kara günler yaşadılar. Dışişleri, bundan sonra IŞİD'e karşı destek bul-
    mak için yurtdışında göğsünü gere gere konuşabilir, PKK ile mücadele nedenimizi rahatca anlatılabilir.
    Elbette ilk karşılacakları soru terör üzerinden servet kazanan siyasilere ve bürokratların ne
    yapılacağıdır. Üstü örtülemeyecek kadar büyük ve açık suçlar işlediler, belgeler yabancı istihbaratların
    elinde dolaşıyor ve medyaya yavaş yavaş servis yapıyorlar. Türkiye, itibar ve güvenirliğini kaybetti.
    Cemaata suçu atmakla Erdoğan kendisini ve seçmeni aldatıyor.

    IŞİD ile mücadele edilmesi kaçınılmazdı. Yezid'i kullananlar bunu ıskaladılar veya kasten ülkemizin
    olumlu kredisini çizdirdiler. Türkiye yalnızlaştırıldı. Burada onurlu bir yalnızlık yoktu, rezaletler vardı.
    Dış düşman fobisiyle ülkemizin açık hapishanesi haline getirilmesi uzun süre yaşatılamazdı.Yeşil
    Süfyanizm'in sonu ateşli ve sesli bir yıkımla geldi, geliyor. Erdoğan'ın arkasına saklanan azınlık dar-
    beci gruba, bence sessiz bir karşı darbe yapılmıştır.

    Genelkurmay, 2 Ekim 2014'den beri PKK ile Ocak 2015'den beri IŞİD ile mücadele ediyor. Erdoğan'ı
    destekleyen Gladyocu Karanlık MİT ve TSK ekibi kaybettiler. 3. Grup dediğim çoğunluk kesimin ka-
    zanması ülkemizde asıl ulusal güvenlik sorunlarını çözecek, çakma düşman cemaat algısı sona erecek
    ve normalleşme süreci başlayacaktır. TSK ve MİT içinde, gerçek ulusal güvenlik sorunları nedeniyle
    PKK ve IŞİD'le mücadele eden grupla, bunları yöneten ve destekleyen grubun savaşını izliyoruz. Çok
    şükür ki, IŞİD'i PKK'ya karşı kullanma politikasının Kürtlerde kin ve nefreti artırıp Büyük Kürdistan'ı

    26
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kurma projesi olduğu anlaşıldı! TSK, ulusal güvenlik gerekçesiyle ülkemizin adını kirletenleri tasfiye
    sürecini başlattı, Aralık ayına kadar bu sürecin etkileri ülkemize net yansıyacaktır.

    2009'da Fidan'ı MİT başına getiren İsrail yanlısı, İslam düşmanı Neocon siyonist, Gladyo MİT ve TSK
    ekibi, IŞİD ile PKK savaşı kurguladılar. Kürt barışı ile Oslo'dan beri PKK'yı güçlendiren ve Dol-
    mabahçe travmasına yol açıp HDP'yi de güçlendiren Yalçın Akdoğan ve Beşir Atalay da siyasi birer
    mevta olmuşlardır. 2009'dan beri Fidan ile paralel diye devletten tasfiye edilen emniyet ve yargı
    mensupları, PKK ve IŞİD tezgahına karşı çıkanlardır. Fidan'ın karanlık konsorsiyumu ile birikte
    Erdoğan, AKP ve Türkiye kaybetti. IŞİD ve PKK'yı temizleyecek gerçek devlet adamları mağdur
    edildiler! IŞİD'e yönelik henüz yabancı medyaya yansıyan ve yazdığım bilinen adreslere operasyon
    yapıldı, Fidan'ın IŞİD hücreleri yerinde duruyor! Bu sorunu meydana getiren Erdoğan, Fidan, Ala, At-
    alay, Akdoğan ve Kasırga ile yola devam edilemeyeceği açıktır.

    Cemaat’ın Kürtlerin güvenini kazanması Erdoğan tarafından kıskanıldı ve bugünlere 2009’dan beri
    gelindi. Geçmişte de Kürtlerin İslami potansiyelinin ortaya çıkmasının önü çakma İslami yapılarla
    kesilmişti. Türk ve Kürt Hizbullah’ını hatırlayınız. Nurcu demeye dilimin varmadığı 120 kişilik
    Tahşiyeciler grubu MİT'in bu tür istihbarat çalışmasının ürünüdür. Kumpas çöktü ama Hidayet Karaca
    halen içerde tutsak oarak tutuluyor. IŞİD içinde savaşan dindar Kürtlerde bulunuyor. İslam milliyeti ve
    kültür, Türk ve Kürtleri birbirine bağlayan kardeşlik bağıdır. Gülen grubunun samimi yaptığı Doğu
    hizmeti iyi anlaşılacaktır. Hiç bir devlet, istihbarat teşkilatı, örgüt ve cemaat, sosyolojik realiteleri
    gözardı ederek savaşamaz. Sosyoloji uzmanlarına, güvenlik ve terör uzmanı akademisyen ve aydınlara
    sözü bırakınız.

    Belirsiz Oslo sürecinde, PKK elebaşı Abdulah Öcalan’a verilen sözler tıkır tıkır işliyordu. PKK kur-
    duğu mahkemelerde davalara hükmediyordu. Bölgedeki valiler PKK nın isteklerini harfiyen yerine
    getiriyordu. PKK her il ve ilçeye atadığı sorumlularla paralel vali kaymakam oluşturdu. 2013'de
    Erdoğan'ın başbakanlık genelgesiyle Güneydoğu’da arama listesindeki teröristleri şehrin ortasında dahi
    yakalamak yasaklanmıştı!

    Erdoğan'ın PKK'yı Kürt sorunu çözümünde tek muhatap haline getirmesi AKP'den dindar Kürtleri
    kaçırdı, HDP'nin umut haline geldiğini göremedi. Diktatör ve otoriyer Erdoğan imajının karşısına
    geöen HDP Eşbaşkanı Selahaddin Demirtaş, solcular, Aleviler, liberaller, beyaz Türkler ve dindar
    Kürtlerden yüzde 5 fazladan emanet oy topladı. Oysa Kürtlerin çoğunluğu PKK'nın modası geçmiş
    Marksist-Leninist ideolojisini ve aşırı milliyetçiliğini benimsemiyor. Liberal demokrasi istiyor. PKK'yı
    barış güvercini gibi görenler bu terör örgütünün binlerce Kürt'ün ölümünden de mesul olduğunu un-
    uttu. IŞİD'i kullanma AKP'yi batırdı. Elbette PKK, Kürtlerin temsilcisi değildir, Kürtler de PKK
    demek değildir. PKK uzantısı PYD, IŞİD ile savaşıyor diye PKK'nın terörleri hoş görülemez. TSK
    IŞİD terörünü yok etmek için PKK ile işbirliği yapamaz, PKK'yı yok eder diye IŞİDcilere gizli
    destekte olamaz. Kamuoyu olanları pek anlamıyor, ancak TSK, Ocak 2015’den beri çok ciddi olarak
    IŞİD ile mücadele halinde. Erdoğan'ın yol açtığı pislikleri temizliyor.

    Erdoğan ve ekibi irtica yerine paraleli icat etti ve her türlü hırsızlık, yolsuzluk, rüşvet, talan, vatana
    ihaneti, örtmeye çalışıyorlardı. Erdoğan'ın yeşil 28 Şubat'ında zulüm 10 kat daha fazla zalimlikte ask-
    eri vesayeti çoktan geçti! Toplumsal barış ve birliği paralel komedisi ile parçaladı, kin ve nefret ile
    toplumu polarize edip herkesi birbirine düşman yaptı. MİT'in cemaatleri tehditle bazılarını da vaatlerle
    Gülen Cemaati'nin karşısında birleştirme gayreti de çökmüştür. Yaşanan kırılma çok büyüktür. El
    Kaida ile ülkemin teröriste destekte beraber anılması kanıma dokunuyor. Erdoğan, siyasi istikbali için
    İslam düşmanlarına utanmadan istediği tüm malzemeyi verdi. Erdoğan'ın en büyük korkusu tarikat ve
    cemaatlerin kendi aleyhine dönmesiydi. Risaleyi Nur cemaatlerinde homurdanma hızlandı, arkası
    gelecektir. Türkiye'nin mahkemelerinde savunma yapmak küfürdür diyen IŞİD destekçisi Halis Bayan-
    cuk ile MİT cemaata iftara atsın diye özel görüşmüştü. Bayuncuk'un IŞİD operasyonunda tutuklanması
    ile karanlık MİT'in bir projesi daha çökmüş oldu.

    27
    FARUK ARSLAN

    PKK, Erdoğan sayesinde koparabildiği kadar taviz kopartıp global güçlerle Büyük Kürdistan pazarlığı
    yapıyordu, TSK bu gidişata dur demiştir. Gülen Hocaefendi ve Hizmet cemaatı günah keçisi yapıldı.
    İftiralarla yaptıkları tüm çirkinlikleri örtbast için büyük bir şal görevi görüyordu. Deniz artık bitti, kirli
    yolun sonuna gelindi. Erdoğan, İslam’ın elmas hakikatları politikaya alet edilirse nasıl doğru yoldan
    saptırılacağını her gün ispatlıyor; TSK dine, kültüre ve örfe yapılan bunca saygısızlıkları da görüyor-
    dur! TSK, PKK ve IŞİD ile ciddi mücadele etmemeyi ulusal güvenlik sorunu olarak gördü ve gerekeni
    Erdoğan'a rağmen yapıyor.

    Gazeteci, kamuoyunun vicdanıdır, doğruları yazmazsa vicdan iflas eder. Erdoğan, toplum vicdanını
    satın aldı, kirletti, bunun vebali büyüktür. Zeki, donanımlı, iyi eğitimli polis yerine köle ve eğitimsiz
    polis sistemine geçildi. Emekli edilen emniyetçiler, kapatılan Polis koleji ve 1 yılda yetiştirilmek
    istenen Komiser yardımcıları bu kumpasın birer parçasıdır. Ülkemizdeki bir iktidar kavgası milletimiz
    ile mezkûr güçler arasındadır aslında. Ancak, bizler sahnedeki figüranları görebiliyoruz sadece...
    Derin devlet operatörü ÖKK eski başkanı Sabri Yirmibeşoğlu, "kirletiriz ve kullanırız" demişti.
    Erdoğan ve AKP'nin kirlendiği çok açık, kullanıldığı da! Haram kasayla Havuz medya oluşturma
    sürecini görüpte Erdoğan'ın Başkanlık sistemi ile Firavunluğa özendiğini anlamak için gazeteci
    olmanıza gerek yok. Erdoğan'ın ülkeyi neden soyduğu net belliydi, Suudi ve Katar krallarına
    özeniyordu.
    Ne Kürt sorununda nede İslam dünyasındaki derin devlet eksenli şiddet sorunlarında, Hizmet hareketi
    ve manevi yol göstericisi Fethullah Gülen Hoca Efendi dinlenmeden başarılı olunması mümkün
    değildir. Kardeşlik ve barış projesi baltalandı, AKP 3 yıldır barış süreci diye kamuoyunu uyuturken,
    PKK tarihinin en güçlü konumuna derin devlet Ergenelon tarafından getirildi. Global kumpascılar,
    MİT ve TSK’da yerli Gladyo ile yeniden dirsek temasında çalışıyorlardı. Erdoğan, 2010’dan beri bu
    ekibe tam biat etmişti. Erdoğan'ın Yeni Osmanlı ve Hilafet hayalleri ile Ortadoğudaki ateşe benzin
    taşındı ve şimdi o ateş Allah korusun her eve sirayet ediyor, ülkemizi yakıyor. Kimin İslam’a ve
    ülkesine ihanet ettiği ve hangi yabancı güçlerin oyuncağı olduğu ortada. Kan politikası ile iktidarda
    kalmaktan başka AKP’nin bir düşüncesi kalmadı, ülkemize vereceği herhangi bir vizyonu olmadığı da
    ortaya çıktı.

    BD ve İngiltere ile Türkiye Özgür Suriye Ordusu çatısında Suriyeli muhalifleri eğit donat programında
    ortaktı. Peki neden şimdi kızıyorlar? ABD 2. Başkanı Joe Biden ise açıkca "Erdoğan Al Nusra ve Ah-
    rar Al Şam'a silah satıyor, militan gönderiyor" dedi. Bu aslında bir suç duyurusuydu. ABD Başkanı
    Obama, Mayıs 2013'de Erdoğan'ın önüne Al Nusra ve Ahrar Şam'la yaptığı silah, militan petrol ti-
    caretini ve edindiği serveti masaya koydu. ABD'de Seymour Hersh gibi gazeteciler zaten CIA'nın Vi-
    etnam'dan başlayarak terörü finanse etmesini ortaya çıkartarak Pulitzer ödülü aldı. Kimse vatan hain-
    liği safsatası yapmasın. Yanlış olarak gördüklerimi kimseden çekinmeden yazıyorum.

    Eğer CIA, El Kaida teröründen elde ettiği karanlık paraları Reagan, Bush, Clinton veya Obama’a ver-
    seydi, onlarda kendi seçim kampanyalarında bunları kullansaydı, büyük bir skandal ve ulusal güvenlik
    sorunu olurdu. Erdoğan işte bunu yaptı. CIA'nın terör ticaretiyle Amerikan silah sanayisini ayakta tut-
    tuğu ve karanlık işler için ekstra bütçe oluşturması yeni bir bilgi değil. Size bununla ilgili yazılmış bel-
    geli kitaplar, akademik makaleler, filmler ve belgeseler önerebilirim. Ancak Erdoğan'ın MİT'i IŞİD
    terörüne bulaştırması ile CIA'nın El Kaida'yı finanse edip, uyuşturucu üzerinden derin faaliyetleri ile
    Erdoğan’ın selefi teröründen edindiği büyük şahsi servet aynı mıdır? CIA, arada karakoyunlar çıksada
    Amerikan çıkarları için çalışıyor. Kirli işlerini bile dünyaya Hollywood filmlerinde güç gösterisi
    olarak kendisi pazarlıyor. Erdoğan’ın edindiği şahsi servet peki Türkiye çıkarları için mi kullanılıyor?
    AKP iktidardan düştüğünde bu servete ne olacaktır, devlet hazinesine mi, TSK ve MİT’e mi devredi-
    lecektir? Zaten sorunda burada ya! Erdoğan, madem CIA terör ihracı ve ticaret ile güçlü istiihbarata
    sahip, neden MİT'i kullanıp bende yapmayayım dedi.

    28
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Amerikalılar PYD kartını kullanarak Erdoğan'ı IŞİD ve El Nusra'ya destek inadından yıldırmaya
    çalıştı. KKK komutanı anlıyordur ne dediğimi! PYD'ye güvenen Amerikalılar neden şimdi TSK ile
    anlaşma yaptı? IŞİD'e operasyonla ilgili TSK ile anlaşmayı Ocak 2015'de yapmıştı. Erdoğan buna 7 ay
    direndi. Şimdi yelkenleri suya indirmek zorunda kaldı. Zira ordudaki 3. güçte harekete geçti.
    Erdoğan'ın izlediği dış politika iflas etmekle kalmadı, resmen Türkiye'yi yerin dibine batırdı. IŞİD,
    Sünni İslam'a global saldırı projesidir. Bir konsorsiyumdur. Erdoğan'ın Türkiye'nin imajına vurduğu
    darbe sanıldığından çok daha büyük. Çakma ve göstermelik PKK ve IŞİD operasyonuyla ülkenin
    ulusal güvenlik sorunu düzeltilemez. Ne zaman Kandil’i vurarak PKK sorunu çözüldü ki! Eşkiyaya
    dağdan obaya şehre indiren sizsiniz. Polis ve askerin elini kolunu bağlamıştınız. PKK'yı yönlendiren
    ve yöneten derin MİT, ÖKK, MAK ekipleri, ateşle oynuyor. Oysa Kürt kardeşlerimiz, kan değil barış
    ve huzur istiyorlardı.

    13 yıldır AKP’liler dün de yanılmaz, hata yapmaz, kusurdan azade, çok bilmiş şaşmazlardı… Bugün
    de yüzde 100 her zaman haklılar ve öyle de olmalıdır! Milleti aptal yerine koyuyorlar ve yüzde 41
    bundan razı olduğunu sandıkta deklare ediyor. AKP demokratik yollarla asla iktidarı bırakma gibi bir
    düşünceyi taşımıyor. AKP, 7 Haziran seçim yenilgisinde faturayı HDP'ye kesti. 30 Mart’daki gibi bu
    defa sandığa sokamadığı kedilere cezayı kesse daha mantıklı olurdu! Gazeteci Deniz Zeyrek bam
    teline dokunmuş: 13 yıldan beri ülkeyi yöneten AKP Hükümeti ne zaman olumsuz bir durum olsa,
    hemen mağdur ayağına yatıp "kandırıldık" diyor. Bindik Erdoğan’ın kıyamet gemisine, hızla Alman
    Gladyosu, İsrail ve Amerikan Neoconların Suriye’de kurguladığı Armagedon savaşına doğru
    ilerliyoruz. Henüz her şey bitmedi. TSK, bu hain planlara dur diyecektir.

    Allah, ülkemizi hainlerden, hırsızlardan, yolsuzluk yapanlardan, PKK ve selefi terörüne destek veren-
    lerden korusun. Global şebeke ile yatağa girenlerin devleti temsil ettiğini düşünmüyorum. AKP projesi
    ve hikayesi bitti! Kitabımda Alman Gladyo’sunun faaliyetleri ile ilgili pek çok soruya yanıt vermeye
    çalıştım. Almanya’nın gezi olayları ile nasıl, neden ve hangi yollarla kılıç çektiğini okumaya var
    mısınız? Çünkü büyük çözülme aslında Gezi’de başlamıştı? George Soros’un Açık Toplumu ve Alman
    Gladyosu neden Gezi’de bir devrim peşindeydi?

    GÖKTÜRK GLADYOSUSU 2011’DE DEVREYE SOKULDU

    Türk kamuoyu Ergenekon ve Balyoz yargı dalgaları ve davaları ile uğraşırken, Göktürk Gladyosu
    çoktan kurulmuştu. Yeni Gladyo’nun Süfyan lideri Erdoğan ve askeri lideri saldıray Berk oldu. Sivil
    yapılanmada başkanlığa TBMM Başkanı İsmail Kahraman getirildi. Mason Büyük Kulüpte Rizeli
    avukat İsmail Kahraman’ın başkan yapılması çok ilginçti. AKP ve Masonik yapı işbirliği yapınca
    Ergenekon ve Balyozcular Silivri’den salındı ve Yargıtay onanmış cezaları bozdu. Saldıray Berk’in 13
    Kasım 2015’de Yargıtay’da beraat ettirilip itibarının iade edilmesinden sonra 15 Temmuz 2015’den
    beri 5 aşamalı darbe planına sivil görünümde girildi. Düğmeye basıldı. Erdoğan darbenin komutanı
    oldu. Kamuoyuna cemaat öcüsü yemi sunuldu. Kirlenen AKP’liler bu yemi çok sevdiler.

    Hilafet, 1924'de resmen Atatürk tarafından kaldırıldı. Müslümanların tek bir merkezi sesi olmaması
    Neocon ve İngiliz projesine uymuyor artık! British akademisyen mantığı, Müslümanlar kendilerini
    nasıl tarif ediyorsa biz onu esas alırızdır. IŞİD ile radikal fundamentalist kimliği oluşturdular. Buna
    yatkın müslüman tipini bulmak zor olmamıştır.

    IŞİD ile akademik bir tezin pratik uygulaması proje halinde Neoconlar tarafından deneniyor. Obama,
    bu nedenle, ISIS, ISIL yerine artık IS diyor. Neden acaba? Ben orada bir İslam devleti göremiyorum,
    hapishane kaçkını bir caniler güruhu görüyorum. IŞİD ile ilgili akademik bir makale yazdığımı an-
    lamışsınızdır. Evrensel İslam, lafzı Kuran yorumu, çakma Hilafet ile IŞİD, sosyal inşaattır. Bu çakma
    örgütle İslam üzerinde 11 Eylülden daha feci büyük bir oyun oynanıyor. Müslümanlarla kedinin
    fareyle oynadığı gibi oynamalarına dayanamıyorum.

    29
    FARUK ARSLAN

    IŞİD'in ardındaki Irak Baascıları Obama ile pazarlık yapıp Şii Nuri El Malik'i devirip, zaten yüzde 40
    oranında parsayı, yani devlet kurumlarında mevki elde ederek ganimeti topladı, Ankara ise avcunu ya-
    ladı. Irak genelinde 14 askeri üs kuran ABD isterse IŞİD'i 3 günde temizler. Peki kim tüm dünyaya
    bakın direk Kuran’dan saf lafzı yorumla ‘İslam barbarlıktır’ mesajı verip, bir enerji güzergahı alıyor?
    IŞİD'in başarılı olmasının temel nedeni Saddam'ın eski ordu generalleri ve elit Sünni aşiretlerinin izin,
    yol vermesi ve tabi ki bir Bağdat pastası pazarlığıdır. Uyanalım.

    IŞİD'in 1700 Şii polisi Tikrit'de öldürdüğü katliamda tetiği çekenler Peştun Taliban Afganlardı. IŞİD,
    müslüman olmuş yabancılar ile gurbetçilerin 2. ve 3. neslinden 1700 elemanı Avrupalı Müslüman-
    lardan arasından topladı. Evimizde büyüyen terörizm tehditi tartışılmaya açıldı. IŞİD içinde çok sayıda
    İngiliz ajanı bulunuyor, yüzleri kapalı olanlar büyük ihtimalle ajanlardır. 1500 eleman Suudi, 3000
    Irak, 2000 Suriye hapishanesinden toplanan idam kaçkınlarıdır? Bu mahkumları kim saldı? ABD
    Savunma Bakanlığı'nın IŞİD ile 30 yıl savaşmak gerek açıklaması tam bir komedidir. Yani 30 yıl
    bölgeyi sömürmek için gerekçe çıkartıyorlar. Aceleleri yok.

    2 yıldır Ürdün hapishanesinde yatan 11 Eylül 2001 terörizmi planlayıcılarından Muhammed Atta'nın
    hocası Ebu Katade'yi Neoconlar çıkarttırdı! Hani El Kaida tehlikeliydi? Kur'an'dan şiddet, cinayet,
    tecavüz, gasp, haksızlık, hukuksuzluk yorumu çıkartan El Nusra, ÖSO ve IŞİD ile Türk müslüman-
    larının işi olamaz. Bu oyunla müslümanların başına çorap örmelerine izin veremeyiz. El Nusra ve
    ÖSO, Esad'ın Nusayri Alevilerini öldürün fetvasını Yusuf Kardavi'den ve IŞİD ise fetvaları, Ebu
    Katade ve Zevahiri'den aldılar. Nedense kimse bunlara laf söylemedi.

    El Nusra, ÖSO ve IŞİD, Şii, Hıristiyan, Kürt, Marudi, Dürzi ve Alevi Türkmenleri öldürerek İslam
    şeriatının ne olmaması gerektiğini gösterdi. El Nusra ve ÖSO'nu Irak ve Suriye İhvanı Müsliminden
    kuran Tiran, IŞİD'in Vehhabi atı olmasına göz yumarak İslam'ın adını tüm dünyada kirletiyor. El
    Nusra ve IŞİD'e ortak Politik İslam'ın temsilcileri, Tiran ile Hizmet cemaatının aynı olmadığı son 10
    aylık ayrışma ile net ortaya çıktı. Buna ne kadar hamd ve şükredilse azdır.

    Ancak Politik İslam'ın temsilcileri ve Tiran'ı tepe tepe kullanan Şamanist ve Nusayri Baas tipi Göktürk
    yapılanması, TSK'nın sabrını taşırmıştır. Göktürk yapılanmasına hep karşı çıkmış aydın ordu
    kurmayları Müslüman Türk milliyetçisidir, sanırım sonunda hak ettikleri tokadı zalimlere vuracaktır.
    Yakoben, diktacı Baas tipi Göktürk yapılanması ülkemizi Suriyeleştirdi. Suriye gibi Afganistanlaştıra-
    bilir, hatta Yaşar Büyükanıt’ın genelkurmay başkanı iken dediği gibi Kürdistan'la belki Filistinleştire-
    bilirler de. Zaten süreç bu noktaya doğru gidiyor. PKK’nın tek umudu ve beklentisi, bölgeye
    uluslararası bir hakem askri güç getirebilmekti. HDP’lilerin tutuklanması ile bu süreç başladı.

    Şamanist ve Nusayri Baas tipi Göktürk yapılanması, Hocaefendi'nin 20 milyon insandan özür dile-
    mezlerse cehenneme giderler mesajını umarım net olarak almıştır. Göktürk yapılanması içindeki dinsiz
    Çerkezler ve Gürcüleri tek tek yazabilirim ama Müslüman Çerkezleri ve Gürcü kökenli halis
    dindaşlarımızı üzerim. Göktürk yapılanmasına bağlı ÖKK, MAK ve MİT elemanlarının Hizmet'e daha
    fazla yapabileceği bir kötülük kalmadı. 12 Eylül’deki gibi 500 bin kişiyi toplar, işkence yaparız diyen
    bir savcı bozuntusu, belirlenen 442 kişiyi bile gözaltına alamadı. Darbe yaptı diye mağdur edilen
    polislerin hepsi serbest kaldı, Metris’dekilerde çıkar.

    Aslında Göktürk yapılanmasında ayrışma süreci hızlandı. Hizmet'i bitirme planları çatlak meydana
    getirdi, ve çok şiddetli biçimde bir kaç parçaya bölündüler. Toplum henüz bunu hissetmiyor, ancak
    yakında emareleri görülecektir. Vatanı satmış bir kesimin global amirleri Neoconların dediklerini ya-
    pan MAK, ÖKK ve MİT birimleri Tiran projesiyle de Hizmet'i bitiremezse, eninde sonunda pes edip,
    teslim bayrağını çekerler. Saç baş yolmaya başladılar.

    Bu satılık kesimin Hizmet'in tüm dünyada dimdik ayakta durmasına şaşırmamaları gerekirdi. Allah'ın
    izin ve inayetiyle yürüyenleri durduracak sadece Allah'tır. Bir köy muhtarını bile yerinden oynatmak

    30
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    güç. Tiran'ı ellerinde oynatanlar, Hizmet'in bir birimini bile sallayamadı, kolay mı yok etmek veya ele
    geçirmek? Artık cemaat piramidinin üst tavanı kötü, alt tabanı masum iyi diyen kalmadı. Birileri Ti-
    ran’ı çok fena kandırmış, kendi taraflarına masal anlatıp uyuttuğu gibi netice alacağını sandı. Şakirdler,
    bu kadar aptallığa çok gülmüştür eminim!

    Zalimin zulmü zirveye çıktığında yere çakılma süreci başlar. ÖKK, MAK ve MİT, Tiran'ı kullanarak
    Hizmet'i bitirmek için son kurşunlarını da attılar. Cephane tükendi, bu onların bittiklerini resmediyor.
    ÖKK, MAK ve MİT'in Hizmeti bitirme umudu bittiğine göre artık şapkayı kelden çıkartıp düşünseler
    iyi olur. Zira çoğu Türk, hatta müslüman bile olmayan 20 milyonluk gönüllü takipçiyle savaşılmaz.
    Keskin sirke kübüne zarar, çatlayarak çözülürsünüz.

    Yok edeceğini, defterini düreceğini sananların defteri elbette dürülecektir. IŞİD aracı ile kirli çamaşır-
    ları ortaya çıkan global ve yerli çete ava giderken avlanacaktır. IŞİD belası hepsinin defterini dürmeye
    yeter. Bu kara belaya bulaşanlara Ebola virüsü çarpmış kabul ediyorum. Bağıra bağıra, böğüre böğüre,
    yara bere içinde öldürüyormuş. Kötü niyetle haset ve kinlerini kusanların bedenine Ebola bulaşmıştır,
    boyut değiştiren mikrop hızlı kindar defteri dürüyor.

    Özetle, IŞİD ile Neoconlar, ingilizler ve İsrail’in amacı bir halifet merkezi oluşturup tüm Müslüman-
    ları ve İslam’ı zan altında bırakmaktı. Halife olacağım diye çok umutlanan BOP projesi eşbaşkanı Ti-
    ran havasını alacağını çok geç anladı. Umarım yeni Osmanlı kuracağım, tarihe şanlı biçimde
    geçeceğim diye Türkiyemizi sürüklediği maceraya TSK izin vermez. Ancak Rakka’ya kadar gidecek
    TSK’nın batırılması süreci Kasım 2016’da başladı. Sivil toplum öldürüldüğü, medya susturulduğu, po-
    lis, savcı, hakim sindirildiği, akademisyen, gazeteci, yazar ve aydınlardan gür ses çıkmadığı için
    umutsuzluğa kapılmayınız. Mutlu yarınlar yakındır.

    Ergenekon olmadı, Göktürk verelim!


    Ergenekon yapılanmasının kabuk değiştirdiğini ve yeni bir isim aldığını ilk defa bu kitapda
    okuyacaksınız. Patent hakkını tescil ettirmek için açıklıyorum: Ergenekon’un yeni adı Göktürk’tür.
    Deşifre olmamış yeni isimler ve kadrolarla donatılan yeni derin devlet, yapısı içine artık alnı secdeye
    gelen muhafazakarları ve Kürtleri de alıyor. Çerkezler yine işbaşında! Dinle, azınlık ve etnik yapıyla
    barışık yeni sistem, Silivri’de yatanları terhis ve tahliye konusunda 2011’den beri hükümetle pazarlık
    yürütüyordu. 2014’de emellerine kavuştular, her şey tersyüz edildi, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan,
    Süfyanizm Oligarşisi tarafından zafiyetlerinden yakalandı ve cemaat ile savaşması için ikna edildi.
    Yeni ismin babası ve teorisyeni Encümeni Daniş-i ve projeyi onaylanan Milli Birlik Komitesi’ni
    kutlarım. İktidar ve muktedir devlet olduğuna kendisini kaptıran AK Parti’ye de “çakma Göktürk”le
    uğurlar dilerim.

    Neden Göktürk ismi tercih edilmiş olabilir? Biraz tarih anlatayım: Göktürk devleti, Türk ifadesini ilk
    defa kullanan milli devletimizdi. Saka veya Yakuti Türklerinin kurduğu İskit İmparatorluğu ve hemen
    ardından kurulan Hun İmparatorluğu mirası üzerine şekillenmişti. Ergenekon destanında küllerinden
    doğan Türk milletinden hemen sonra Çin kültür ve medeniyeti etkisinde Hunlaşması vardır. Çinlilerin
    Çin seddi yapmasına sebep olan Hunlarda Türk töresi anlayışı sağlam yerleşmiş iken güçlülerdi, halen
    kullandığımız onlu, yüzlü, binli ordu sistemi oturmuştu. Çinli prenseslerle Hun hakanlarının
    evlenmesiyle başlayan yıkılış sürecinden sonra kurulan üç ayrı Hun devleti, kardeş kavgası ve
    tefrikalarla yıkılırken, yerini 1. Göktürk Hakanlığı’na bıraktı. Ancak Türk töresini uygulamayan Kara
    Han, Çinli eşinin ve Çin’in devletin iç işlerine karışmasını engeleyemedi. Kara Han, kendi kılıcı ile
    kendini öldürerek ihanetine son verdi. Rahmetli Azeri şair Bahtiyar Vahapzade’nin ‘ Özümüzü Kesen
    Kılıç’ tiyatrosu bu gerçeği çok güzel anlatır.

    31
    FARUK ARSLAN

    Orta-Asya'da birçok Türk Boyu'nun "Asena" Boyu önderliğinde birleşmeleriyle oluşmuş ve 552-742
    yılları arasında (180 yıl) hüküm sürmüş ve tarihte ilk kez, adında "Türk" kelimesini bulunan devlettir.
    38 harften müteşekkil, ilk Türk alfabesini oluşturmuşlardır. "Gök" adı, Türkler'in o zamanki
    inanışlarına göre taptıkları "Gök Tanrı"dan gelir. Göktürkler'in siyasi, idari ve toplumsal alanda
    yarattığı geleneğin izleri; daha sonraki Türk Devletlerinde de görülür. Göçebe topluluklarından oluşan
    Göktürkler'in bir bölümü; devletin kurulduğu dönemde köyler ve kentler kurarak yerleşik hayata
    geçtiler. Göktürkler, çoğunlukla tarım ve hayvancılıkla geçinirdi. Bir bölümü de demircilikte çok
    ileriydi. Altay ve Sayın Dağları'ndan çıkarılan demir cevheri işlenerek, savaş ve tarım aletlerini
    yapıyorlardı.
    552' de başkenti Ötüken yaparak Göktürkler devletini kuran Bumin Kağan'ın oğlu Tapo zamanında
    Göktürkler Budizm dinini seçti. Tapo, Çin'den bazı tavizler elde ederek, onların içişlerine de karıştı.
    Ancak, onun 581 yılında ölümünden sonra, ağabeyi Kolo'nun oğlu İşbara hükümdar olarak ilan
    edildi. Bu kez Çinliler, Göktürkler'in içişlerine karışmaya başladılar. Çinliler, Bumin Kağan'ın küçük
    oğlu Muhan'ın oğlu ile Tapo'nun oğlunu hakimiyeti ele alması için kışkırttı. Ülkede büyük bir
    karışıklık çıktı, Çinliler'in etkisi giderek arttı.İşbara'nın 587 yılında ölümünden sonra, Göktürkler
    Devleti'nin yeni hükümdarını Çinliler belirledi. 630-680 yılları, Göktürkler'in karanlık dönemidir.Bu
    yıllarda, Çinliler'in başa geçirdiği Göktürk hükümdarları göstermelik birer kişi olmaktan
    öteye geçemediler. Sarayın koruma birliğinde görevli olan Kürşad, 639 yılında Çin hükümdarına
    suikast düzenlediyse de başaramadı ve öldürüldü.Vezir Tonyukuk ile Kutluğ (İlteriş) Han birleşerek,
    Çin'den bağımsızlığını tekrar elde etti. Kırgızları yenerek genişlediler. En son hükümdar olan Bilge
    Kağan yönetiminde vezir olan Tonyukuk'un ölümünden sonra, istikrar bozuldu. Bilge kağan 734'te
    öldürüldü. Yönetim, 8 yıl annesi Pofu'nun elinde kaldıktan sonra, Basmıl Başbuğu Kağan olarak ilan
    edildi ve Göktürkler Devleti'ne son verildi. (Kaynak Temel Britannica Hürriyet 7. Cilt 198-200. Sayfa)
    Türk dilinin en eski ve ilk yazılı örnekleri sayılan Orhun ve Yenisey Yazıtları, bugünkü Moğolistan'ın
    bu adla anılan ırmakları yöresinde ve geniş bir alanda yer alır. Bu yazıtlar, Türk Tarihi, toplum hayatı
    ve kültürü üzerinde ilginç bir tarih belgesidir. Yazıtlarda Türklük Bilinci oluşturularak, Türk Birliği'nin
    sağlanması teması işlenmiş, toplumsal dayanışma ve devletin sürekliliği siyasi mesaj olarak
    verilmiştir. Kuzey Moğolistan'da Orhun, Tola ve Selenga ırmaklarının bulunduğu yöredeki yazıtların
    başlıcaları: Kültigin (gültekin) Yazıtı, Bilge Kağan Yazıtı, Vezir Tonyukuk Yazıtı, Orgin Yazıtı, Kuli-
    Çur Yazıtı, Selenga Yazıtı, Karabalsagun Yazıtı ve Suci Yazıtı'dır. (Kaynak Temel Britannica Hürriyet
    Ans. 13. Cilt 199-201. Sayfa)
    Bilge Kağan'ın ölümünden sonra oğlu tarafından diktirilen anıtlar ilk yazılı tarihi eserimizdir. Bilge
    Kağan'ın asırlar önce Orta Asya bozkırlarındaki taşlara kazınmış vasiyetini, önce kafalarımıza ve
    kalplerimize, sonra da büyük mermer kaidelere kazıyarak yurdumuzun her yanına dikilmelidir. Çünkü
    vasiyetlerdeki fikirler, sadece Bilge Kağan'ın, Atatürk'ün değil; topyekün bir milletin duygu ve
    düşüncelerini aksettirmektedirler.
    "Tanrı Türk milletinin adı yücelsin ve yok olmasın diye, babam Kutluğ Kağan ve anam Hatun'u
    yükseltmiş, şimdi de beni tahta çıkarmıştır. Ben hali vakti yerinde bir millete hükümdar olmadım. Aç
    ve çıplak halkın hanı oldum. Türk Milleti için gündüz oturmadım, gece uyumadım. Öylesine çalıştım.
    Başka yerlere göçmüş halkı tekrar yurtlarına topladım. Milletin belini doğrultayım diye, kuzeyde
    Oğuz eline, doğuda Kıtaylara, Osnup'ta Çinlilere karşı oniki sefer yaptım. Tanrı yardım ettiği için
    ölgün milleti dirilttim. Çıplak halkı giydirdim. Yoksul halkı zengin ettim. Nüfusu azalmış milleti
    çoğalttım. Türklerin başka milletler arasındaki mevkiini yükselttim"
    Göktürk kitabelerinden öğrendiğimize göre, Türk milletine devletini ve Töreyi veren koyan Tanrı'dır.
    Töre, Milletleri yaşatan, yüzlerce yıl ayakta tutan töreleri, gelenek görenekleri ve atalarından kalan
    vasiyetleridir. Töre ve devlet öylesine yıkılmaz ve yük olmaz mukaddes varlıktır ki,

    32
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    "Üste gök, aşağıda yağız yer yıkılmadıkça Türk Milletinin devletini ve töresini kimse bozamaz ve
    yıkamaz."
    Göktürk Kitabelerinden öğrendiğimiz bir diğer hakikat ise, Göktürklerin yabancı kültürlere karşı
    çıktıkları ve kültür emperyalizmiyle mücadelenin önemini kavramış olmalarıdır. Göktürk yazıtlarında
    dikkati çeken en önemli noktalardan birisi de, devletle halk arasındaki ilişkilerdir. Eski Türk töresine
    göre, beylerle halk, yani idare edenlerle edilenler anlaşma, uyum içerisinde, yani "Tüz olmak, düz
    olmak" zorundaydı. Türkler çok eski çağlardan beri "Devlet, millet", "Aydın halk" kaynaşmasının
    önemini biliyorlar ve idare edenlerle idare edenlerin zıtlık içinde olmasını istemiyorlardı.
    "Ölümsüz, ebedi anlamındaki "Mengü" veya "Bengü " kelimeleri kullanılarak "Mengü Taş / Bengü
    Taş" şeklinde adlandırılan bu yazıtlar, gelecek nesillerin ders alması amacıyla, dikilmiştir.
    Ergenekon Destanı veya Bozkurt Efsanesi, derin devletin psikolojik kodlarında vardır. "Ergene" dağ
    kemeri, ""Kon" da dik demektir. Ergenekon'un kelime anlamı Dik dağ kemeri oluyor.

    Bu destanda, Tatarlar tarafından soykırım uygulanan Göktürkler'in korunaklı bir yer olan Ergenekon'a
    sığınmaları ve burada bir süre yaşadıktan sonra, dar geldiği için, 70 yerden dağdaki demir cevherlerini
    eriterek çıkması anlatılır. Dilimize, Bozkurt Efsanesi olarak ta yerleşen bu efsane, 13. Yüzyıl
    tarihçilerinden Reşideddin'in "Camiüt-Tevarih" (Tarih Mecmuası) ile 17. Yüzyıl tarihçilerinden Ebul
    Gazi Bahadır Han'ın "Şecere-i Türki" (Türkler'in Soyağacı) adlı eserlerinde yer alır.
    Destan bize neler anlatıyor? Destan, Göktürkler'in çok güçlü olduğu, diğer kavim ve boylara korku
    saldığı bir dönemde başlar. O sırada, Türkler'in başında İl Han, Tatarlar'ın başında da Sevinç Han
    bulunuyordu. Aralarındaki savaşları İl Han kazanıyordu. Sonunda, Sevinç Han, öteki kavim ve boyları
    Göktürkler'e karşı birleştirerek, İl Han'ın üzerine yürür.

    Savaş hazırlığı yapan Türkler, çadır ve sürülerini bir araya toplayarak, çevresine bir hendek kazar.
    Tatarlar, 10 gün süren bu savaşta yenilerek, geri çekilir. Göktürkler'i ancak hileyle yenebileceğini
    anlayan Tatarlar, Hükümdarları Sevinç Han'ın başkanlığında savaş stratejisini belirlerler.
    Buna göre, Tatarlar kaçmış gibi yaparak, çadır ve bir kısım mallarını bırakıp-giderler. Göktürkler de
    onları kovalamak için peşlerine düşer. Ancak, b,r süre sonra tekrar geri dönen tatarlar, savaşa girişir.
    Türklerden büyük olanlar kılıçtan geçirilir, küçük yaştakiler ise esir alınır. Nitekim, Göktürk Hakanı İl
    Han ve çocukları öldürülür. Küçük oğlu Kıyan ile yeğenlerinden Negüs esir olarak alınır.
    10 gün sonra, eşleriyle birlikte kaçan bu iki kişi; yurtlarına dönerek, deve- at - koyun ve öküzleri de
    alarak, düşmanlardan korunabileceği; bir yanı uçurum olan, ancak yabani koyunların yürüyebildiği dik
    ve yüksek bir dağın boğazına ulaşırlar.
    Çukur kısma girdiklerinde, akarsular- çayırlar- ağaçlar ve av hayvanlarının bulunduğu ve
    düşmanlarının ulaşması imkansız olan bu yere Ergenekon adını vererek, yaşamaya başlarlar.
    400 yıl sonra, çoğalıp nüfus kalabalıklaştığı için, dışarıya açılmaya karar verirler. Ancak, önlerine
    dikilen dağı aşmaları gerekiyordu. Bir yol da bulamamışlardı. Sonunda, bir demirci ustası; dağda
    demir madenini gördüğünü, demiri eritirlerse, yol açabileceğini söyler. Bunun üzerine, dağın 70
    yerine; yerleştirilen 70 körükle odun ve kömürler yakılmaya başlanır. Bu güçlü ateş, sonunda
    demiri eritir ve yüklü bir devenin geçebileceği kadar bir yol açılır. Göktürkler de, başlarında Börte
    Çene olduğu halde, buradan eski vatanlarına geri dönmek üzere yola çıkarlar.
    (Kaynak: Ana Britannica Hürriyet 6. Cilt,167-168. Sayfa)
    Strateji ilminin babası Çinli Sun Tzu, savaşta yenme ve yenilmeyle ilgili olarak şunu söylemişti:
    "Düşmanı tanımıyor, kendinizi tanıyorsanız, giriştiğiniz savaşların yarısını kanır, yarısını
    kaybedersiniz. Hem düşmanı hem de kendinizi tanıyorsanız, girdiğiniz savaşları kazanırsınız.
    Ne düşmanı ne de kendinizi tanımıyorsanız, girdiğiniz tüm savaşları kaybedersiniz.”

    33
    FARUK ARSLAN

    Ünlü Kartaca komutanı Anibal, çıktığı savaşta karşısında büyük bir dağın engel olarak durduğunu
    gören ve kendisine ne yapacaklarını soran komutanlarına cevabı şu olur:
    "Ya bir yol bulacağız, ya da yeni bir yol bulacağız!"

    Mısır'ın fethinden sonra esir Memluk kumandanlarından Kayıtbay Yavuz Sultan Selim'in huzuruna
    getirilmişti. Aralarında şöyle bir konuşma geçti:
    "- Söyle bakalım Kayıtbay, cesaret ve kahramanlığın ne işe yaradı?"
    "- Cesaret ve kahramanlığım hâlâ var ey Sultan! Yalnız, bize ne yaptıysa ordunuzdaki toplar yaptı!"
    "- Anlamadım!.."
    "- Berberilerden biri, Venedik'ten top getirerek bize satmak istemişti de, Peygamberimizin, "ok ve
    kılıç kullanın" şeklindeki emrine aykırıdır diye satın almamıştık. O satıcı bize, "Yaşayan görecektir ki,
    memleketiniz top yüzünden elinizden çıkacaktır" demişti. Meğer doğruyu söylemiş!"
    "- Din kaidelerine böylesine bağlı idiniz de, Allah'ın, "Düşmanın silahına aynı silahla karşılık
    veriniz" emrine neden uymadınız?
    Bilmez misiniz ki, "Ok ve kılıç kullanın" demek "Başka silah kullanmayın" demek değildir.
    O zaman o silahlar varmış, şimdi de bu silahlar var!"
    Kayıtbay başını önüne eğdi ve sustu.

    ….Türk Milliyetçiliği ilk kez Hunlar zamanında ortaya çıkmıştır. M.Ö.1.yüzyılın sonlarına doğru Hun
    İmparatoru CU Cİ Yabgu; Atalarından miras olarak yalnızca vatan ve devlet kalmadığını, hürriyet ve
    bağımsızlığında bu miras içinde olduğunu söyledi. Çin kaynaklarında inceleme yapan Alman bilim
    adamı Hürth, Çiçi Yabgu nun bu söyleminide kayıt altına almıştır. Hürth; tarihte milliyetçiliği devlet
    yönetiminde temel öge olarak alan ilk devlet adamının Türk Kağanı Çü Çi Yabgu olduğunu
    belgelemiştir.Daha sonra ortaya çıkan tüm Göktürk yazıt ve anıtlarında Türk Milliyetçiliği açık olarak
    tarihe geçmiştir. Bu yazıtlar ve anıtlardaki tüm düşünceler açık ve özgündür. Türklük düşüncesi ve
    millet olma özelliği açık olarak biçimlendirilmiştir… Türkler, kurdukları Göktürk devletinde; temel
    ögeleri millet olma bilincini ana ilke olarak almışlardır. Tamamen bir milliyetçilik örneği olan ve
    tarihte ilk düzenli orduları kuran Hunlardır. Çin kaynaklarında da açıkca belirtildiği gibi Hunlar,
    asaletli bir toplumdu. Hun Ordusunun ana çekirdeği süvarilerdi. Onar bin kişilik yirmidört tümenden
    oluşan Hun orduları; atlı oluşlarından ötürü süratli ve yüksek manevra gücüne sahiptir. Hun orduları
    ok, yay ve kılıç kullanıyordu. Hunlar toplumları ve orduları içine kesinlikle Türk olmayan yabancı
    asker sokmadıkları gibi paralı askerde kullanmamışlardı. Orhun yazıtlarında açıkca Türk Milliyetçiliği
    vardır.

    Şu ifadelere bakın: “Başına geçtiğim Türk Milletinin şan ve şerefi için gece uyumadım, gündüz
    oturmadım. Ölesiye, bitesiye çalıştım. Tanrı yardım etti, bahtım yar oldu, yoksul milletimi zengin
    ettim. Türk Milletini bütün milletlerden üstün kıldım””Türk, Oğuz beyleri, Türk Milleti işitin.Yukarıda
    gökyüzü çökmedikce, aşağıda yağız yer delinmedikce, Türk Milleti, ülkeni, töreni kim bozabilir. Ey
    Türk milleti kendine dön.” Bu sözler Göktürklerin Kanuni Sultan Süleyman’ı sayılan Bilge Kağan’a
    ait

    Altay bölgesi: Türk tarihinin en önemli alanlarından birisidir. Çünkü, Türklerin anavatanı da burasıdır.
    Hyung-Nu (Hun) Türk İmparatorluğu’nun yıkılmasından sonra 5. Yüzyıl başlarında demirçi Açina
    (Asena) boyu bu bölgede ortaya çıkmıştır. Kendilerine “Soylu Kurt” anlamına gelen Aşina diyen bu
    Türkler, tarihte Gök Türk İmparatorluğu olarak bilinen devleti kurmuşlardır. Bunlar, düşmanlardan
    korunmak için başlangıçta kendilerine ulu sıradağların kesiştiği bu sarp alanı yurt olarak seçmişlerdi.

    34
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bulundukları noktaya da “Dik Yamaç” anlamına gelen Ergenekon diyorlardı. Bu bilgiler dünyaca ünlü
    Sovyet tarihçisi Prof. L. N. Gumilev’in Eski Türkler isimli kitabında yer almaktadır. Bu demirci
    Açinalar; Asya’nın teknolojik üstünlüğü (demir teknolojisini) ellerinde tutuyorlar ve çok değerli savaş
    aletleri yapıyorlardı.

    Bu dönemde henüz İslam zuhur etmemişti. Göktürklerin resmen Türk Milliyetçiliği yapmalarının
    nedenleri vardı. Aslında Göktürk devletinin İranlı Sasanilere vurduğu darbeler sayesinde Saad Bin Ebi
    Vakkas komutasındaki İslam ordularının Hz. Ömer devrinde Sasanileri yıkmaları ve İran’ı ele
    geçirmeleri kolaylaşmıştır. Türkçülük Türkler arasında hemen yayılmadı. Ancak Emevilerin Arap
    milliyetçiliği yapmaları nedeniyle Türklerde Türk milliyetçiliği yaptılar ve İslam’a geç girdiler. Ömer
    Bin Abdülazi döneminde Şam’a gelen Türkmen heyetinin Emevi valiyi şikayet etmesi
    meşhurdur. Cizreden muaf olacaklar diye Türklerin müslüman olmasını istemeyen Emevi valisi,
    ayrıca Türklerin ilim aşkından, mertliğinden, cesaretinden ve savaşçı bir millet olmalarından
    korkmuştur. Korkunun ecele faydası yok. Abbasiler döneminde Arap milliyetçiliği azalınca Türkler
    akın akın İslam’a girdi ve Abbasilerin ordu yapılanmasını kısa sürede ele geçirdi. Sadece askeriyeyi
    değil, Mevali denen köle Türklerin çocukları İslam’in altın çağında fıkıh, hadis, kelam ilimlerinde,
    müsbet ilimlerde de zirveye çıktılar, hatta Zemahşeri’nin ifadesiyle Bedevi Araplara Arapçayı
    öğretecek kıvama geldiler.

    Ergenekon yerine kurgulanan yeni derin devlet Göktürk, işte bu temel öğe üzerine yoğunlaşarak Türk
    milliyetçilerini kullanmayı hedefliyor. Bu nedenle, nereden koşmak istediklerini analiz edelim. Asıl
    hikaye bundan sonra başlıyor. Çin sarayına esir düşen veliaht prensi kurtarmaya çalışan Kürşat ve 39
    yiğidi, intihar saldırısında kahramanca ölür. Ne tesadüf ki, Encümeni Daniş de, derin devletin 40
    kişilik yaşlılar konseyidir! Kara Han’ın kardeşleri 50 yıl süren iç savaştan sonra 9 yaşındaki yiğenleri
    İstemihan’ı tahta geçirerek Çin’e karşı “iri, diri ve bir” olurlar. Orhun Kitabelerinde anlatılan
    medeniyeti kuranlar, Türk töresine sarılan Göktürk hakanlarıdır. “Gök Tengri” inancına sahip
    Göktürkler, çoğu Budist, Şamanit ve Mecusi ahaliye tam saygı gösterdiler. Ergenekon merkezli erken
    dönem Türk kültürü Şamanist nitelik taşır ve bu kültür (inanç) günümüzde bile yaşamaktadır. Büyük
    şehirlerimizde bugün bile var olan babalar inancı bu şamanist inancın en açık örneklerinden birisidir.

    Bu inanışta yeryüzü, yeraltı ve gök olmak üzere üç parçadan oluşan tek evren vardır. Yeraltını Ay
    Tanrı temsil eder ve olumsuz (kötü) ruhlar inanışa göre orada yığılmıştır. Yeryüzü ve gökte ise olumlu
    ruhlar bulunur. Yeryüzü, toprak ve su ruhları ile doludur. Ağaçlar, sular, kayalar o ruhları barındırır.

    Şaman toplumundaki din adamları (şamanlar) iyi ruhlarla bağlantı kurarak Yer altı ruhlarının kötü
    etkisini yok etmeye çalışırlar. Bunun için kurban keserler. Değişik hareketlerle (dans) kötü ruhları
    kovmak ve iyi ruhları memnun etmek isterler. Bu arada şaman davuluna vurup müziksel ritim
    yaratırlar. Sonunda insan ile doğa ve ruhlar (Tanrılar) arasında bir uyum kurmaya çalışırlar. Böylece
    Gök Tanrı’yı (Güneş) memnun ederler.

    Kırılma noktası, Bizans’ın “Hıristiyan olun” mektubuna Göktürk Kağanı İstemihan’ın ret cevabı
    vermesi ve teslisin Türklerin töresine aykırı olduğunu bildirmesidr. İkinci kırılma, Müslüman Arap
    ordularının Çin’e karşı verdiği Talaş savaşında Uygurların, Müslümanların tarafını tutmasıdır.
    Göktürk, müslüman değildi, bizim derin devletin cibilli ve ırki İslam düşmanları bu nedenle Göktürk’ü
    severler.

    35
    FARUK ARSLAN

    Budist olan Uygur Türkleri, Manas destanından da anlaşılacağı gibi hızla müslüman olmaya başlarlar.
    Dede Korkut ve Oğuz destanından çıkardığımız sonuç, İslamiyet’in iki yüz yıl içinde Türk aşiretleri
    arasında yaygınlaşmasıdır. İlk Türk müslüman devletler sanılan Samanoğlu ve Karahanlılardan önce
    Orta Asya Türklerinin yarısı müslümanlaşmıştı. Musevi Hazar Türk Devleti’nde Ordu Başkomutanı
    olan Selçuk bey, oğlu Arslan bey gibi müslümandı. 10 bin atlısı ve dört oğluyla Orta Asya’da,
    Azerbaycan ve İran’da delicesine çalışan Arslan beyin dört oğlu, Gaznelilerin babaları Arslan beyin
    kahpece tutsak etmesinin intikamını adım adım 1040′da Dandanakan savaşında alarak, Türklerin
    müslümanlığın bayraktarlığını devraldılar. Selçukluların Tuğrul ve Çağrı beylerle birlikte İslam’ın
    koruyuculuğuna soyunduğu, Alparslan adına Abbasilerin hutbe okuttuğu unutulmamalı. Melikiah ve
    veziri Nizamülmülk’ten sonra Sencer döneminde gevşeşen Selçuklular, Irak Selçukluları ve Anadolu
    Selçukluları adlı iki büyük devleti kurabilmiş ve Araplara Türklerin iman gücünü kabul ettirmişti.
    Aynı dönemde Moğolları dünya devi yapan dinsiz Moğol Cengiz Han’ın yardımcısı Arslan beyin Şii
    müslüman olduğu, ikiyüzbinlik Moğol ordusunun yarısının Şii ve Sünni müslüman Türklerden
    oluştuğu anımsanmalı. Kara bayrak taşımaları nedeniyle Arap müslümanlarca Ye’cüc ve Me’cüc
    ordusu sanılan Moğol ve Türk ordusu, İslam ve Çin medeniyetine, Harzemşah ve Abbasilere son
    vererek yıkarken, Oğuz kökenli Büyük Selçuklu Devleti, son İslam karakoluydu.

    Farklı tarikatların her Anadolu kentini küçük tarikat devletcikleri haline getirdiği dönemde, Türkleri
    birleştiren güç Ahi örgütlenmesi, Mevlana ve Yunus Emre anlayışıdır. Anadolu’da yaşayan 4 milyon
    Rum ve 1 milyon Ermeni’nin yarısını iki asırda müslümanlaştıran güç, İslam’ın yumuşak Sufi
    yorumudur. Medeniyetsiz ve barbar Moğolları 50 yıl içinde müslümanlaştırarak Türkler içinde eriten
    yine Sufizmdir. Farscayı kullanan Selçuklular, İran’dan gelen yüzbin Alevi Alperen’in ve bir o kadar
    Hoca Ahmet Yesevi’nin Türkçe kullanan dervişleriyle Anadolu medeniyetlerini harmanladı. Çok
    kültürlü, dinli ve hukuklu yapıyı devralan Osmanlı devletinin Türkçülük yapmaması, Roma’dan
    esinlendiği devşirme asker ve bürokrasi sistemini İslamlaştırması ve içselleştirmesi, Alevi Türkmenleri
    çevrede bıraktı. Tarım ve hayvancılıkla uğraşan Türkmenler cahil kaldı, devletde yer tutamadılar.

    Osmanlı beyliğinin ilk 150 yılında Selçuklular adına hutbe okuttuğu düşünülecek olursa, Fatih Sultan
    Mehmet’e kadar Anadolu’da mirası devralma sorunun varlığı ortaya çıkar. Zaten Fatih, ‘Ben İslam
    Roma İmparatoruyum’ demiş, Ortadoks Hıristiyanların koruyuculuğunu üstlenmiş, Oğuz Avşar
    soyuyla asillik taslayan Karamanoğlu belasına son vererek, İslam kardeşliğini yeğlemiştir. 2. Beyazıt,
    Bektaşilik, Nakşilik ve Mevlevilik’i imparatorluk politikalarıyla resmi din haline getirip
    kurumsallaştırdı. Sultan Yavuz ise, Şii ve Türkçü Şah İsmail’in politik Şii nüfuzunu Anadolu
    Türkmenleri arasında kullanarak nifak tohumları atmasını ve Türkleri bölmesini Çaldıran’da kırdı.
    Sünni Kürtleri yanına alan Yavuz, hem Şii İran’ı bloke etti, hemde yozlaşan Memluklulardan emaneti
    teslim aldı. Kanuni Sultan Süleyman’la muhteşemleşen ecdatımız, Türkiye kuruluna kadar bin yıl
    süresince İslam’ın koruyucusu, yayıcısı ve adaletin teminatı oldu. 90 yıllık kesinti döneminden sonra
    eski şerefli ve onurlu günlere dönmemiz, Allah’a kalmıştır…

    Tarihimizin şuurumuzda oluşturduğu krediyi hatırlatıyorum, çünkü Göktürk adında yeniden yapılanan
    Ergenekon, dar ve sığ kalıplara sığdırmaya çalıştığı insanımızın taleplerini karşılamaktan halen çok
    uzakta kalıyor. Milli bir derin devlet kurabilmenin tek reçetesi, geçmişte yapılan hatalardan ders
    almak, aşırı ırkçılıktan arınmak ve tam bağımsız olabilmektir. Muhafazakar Türkmen ve Oğuz
    Türkleri, asırlardan sonra ilk defa son otuz yıl içinde eğitimli, kültürlü hale geldi ve bürokrasiye, yani
    devlete talip oldu. Hrant Dink suikastının ardındaki Ergenekon’u ıskalarsanız ve Silivri’de
    cezalandırılması gereken darbe heveslilerine hukuki zemin oluşturur, tahliye yolu açarsanız, “Çin

    36
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ejderha”sı geri döner ve tüm kazanımları yutar. Hrant benim çok iyi arkadaşımdı, Bakü ve Ankara’da
    iken sık sık telefonda konuşurduk, Ermenistanla ilgili haber ve yorumlarımı Agos gazetesinde
    yayımlardı.

    Talan edilen Ermeni malları dosyası, evlatlık verilen 150 bin Ermeninin varlığı ve “çakma Aleviliği”
    kabul ederek tehcirde gitmeyen üçyüz bin Ermeninin gizli kimlikleri dosyasını benle biraz paylaşmıştı.
    O dosyanın Veli Küçük’ün eline geçtiğini bir Başbakanlık Danışmanı bana söylemiş ve dosyayı
    sızdırmıştı, ama müslümanlaşan Ermenilerin deşifresini nefreti körükleyen bir ırkçılık görerek
    haberleştirmemiştim. Gemi azıya almışlardı, Ermeni kökenli diye bazı meşhur isimleri
    yıpratacaklardı. Dink’e ‘sakın bunları yazma, yoksa seni öldürürler’ diye uyardım. Dinlemedi,
    Atatürk’ün manevi kızı, Dersim’i bombalayan pilot Sabiha Gökçen’in Ermeni yetimi olduğunu yazdı.
    Hem Ermeni diyasporasını hem Ergenekon’u ürküttü. Mahkemenin adaletsiz Dink kararını, Ergenekon
    ve Balyoz sanıklarını serbest bıraktırmasını“Ergenekon olmadı, Göktürk verelim” diyen derin
    yapılanmanın ne kadar güçlü olduğunu göstermesi olarak algılıyorum.

    Üzücü olan, İslam’da ters olan, ama aynı aşırı ırkçı zeminden beslenen muhafazakarların bu oyuna
    gelerek, kin ve nefreti ‘milli çıkarlar’ diye satan şeytanın avukatlarına inanması, makam ve güçlerini
    devam ettirme adına kuvveti hakka tercih etmeleri. Bu oyuna gelen Erdoğan ve AKP’ye sonunuz öz
    kılıcınızın özünüzü kesmesi olur, benden uyarması diye sayısız uyarılarda bulundum.

    13 Mayıs 2012’de Mahmut Yıldırım, yani Yeşil’in Romanya yıllarında sağ kolu olan Abdullah
    Argun Çetin’den Lübnan’dan eposta, mesaj aldım. Kullandığı yeni pasaport ismini yazmayayım da
    deşifre olmasın. Zira söz verdim. ‘Patronlarımız değişti ama yaptığımız çirkin işler değişmedi’
    diyordu. ‘Siz Ergenekon’u tasfiye ettiğinizi sanıyorsunuz, oysa yeni bir yapı kuruluyor ve kara para
    düzenini yöneten kirli eller sadece el değiştiriyor, yeni derin yapının adı Göktürk’ diye yakındı. Şu
    anda ne yaptıklarını sordum. Aldığım cevap korkunçtu: Maalesef ülkemizle Suriye’yi savaşa sokmak
    için malum devletin gözetiminde ve emriyle provokasyonlar hazırlıyoruz ve kendimi ülkeme ihanet
    ettiğim için çok kötü hissediyorum. Bu yazdıklarım sanal bir dizi senaryosu veya komplo teorisi değil
    acı gerçekler… Daha fazlasını yazmaya mezun değilim, mesajı alacak almıştır umarım! Suriye ile
    savaş demek ekonominin batmasıdır.
    Kurtlar Vadisi Pusu dizisine kahramanlaştırılan Yeşil ve avanesinin piyonluktan öte yaptığı icraat
    yoktur. 250. Madde’yı çıkartarak uyuşturucu tacirlerini, mafya babalarını ve Ergenekoncu ve Balyozcu
    subaylarımızı, generallerimizi Silivri’den çıkartan AK Parti, nasıl bir aymazlık içindedir? Habur
    fiyaskosu ile sonuçlanmış Kürt açılımı oyununda başrol alan İrancı damarın temsilcisi Beşir Atalay’a
    PKK ile barış yaptık açıklaması yaptırmak üzere olan AK Parti ve ‘Derin Devlet’dir. O günlerde
    PKK’nın Avrupa Sorumlusu Zübeyir Aydar’ın twitter’da buna tepkisini gördüm, şöyle dalga
    geçiyordu: AK Parti rüya görüyor…
    AK Parti Oslo’da hakem devlet gözetiminde PKK’yı muhatap alarak MİT’e bir yanlış yaptırmıştır.
    Oysa isteseler hem MİT hem Polis için bugün PKK’dan ayrılan veya ayrılmayan yüzlerce militanı
    yakalamak çocuk oyuncağıydı. Teröristi devlet tarihimizde hiçbir devlet yetkilimiz muhatap almamış
    ve masaya oturmamıştır. Eğer KCK’ya af ilan edilirse, işte o zaman Türkiye Filistinleşmeye doğru
    gider. Zira İsrail’de Yahudiler devletlerini kurmadan önce yıllarca etnik terör estirmişler ve İngilizleri
    hakem yaparak vaat edildiğini iddia ettikleri toprakları koparmışlardı. Oslo’da aracı devlet yine
    İngilizlerdi ve Oslo görüşmelerini PKK aracılığıyla yine Büyük Britanya istihbaratı MI6 ve MI5
    tarafından basına sızdırıldı. Alman istihbaratı BND’den Profesör Udo Steinbach ise militan Kürtlerin
    akıl hocası, bize yüzyıl önce yuttuğumuz benzer bir oyunu oynuyorlar. Eski PKK’lılar başta Irak

    37
    FARUK ARSLAN

    olmak üzere birçok ülkede tek başlarına ve rahatça dolaşıyor. Onları alıp getirmek zor değil. Örneğin
    Murat Karayılan’ı almak ne kadar zorsa, Osman Öcalan’ı almak o kadar kolaydır. Irak’ta ABD ve Kürt
    liderlerin istedikleri anda, Karayılan başta olmak üzere yakalayıp Türkiye’ye teslim edemeyecekleri
    tek bir yönetici yoktur. Avrupa’da Almanya ve Fransa’da PKK’nın uyuşturucu ile kara para aklama
    operasyonuna el konuldu ve yılda bir milyar dolar akladıkları ortaya çıktı. Avrupalı güvenliğini
    düşünüyor, peki bizim halkımızın canı can değil mi, güvenlik, huzur, barış içinde yaşamayı hak
    etmiyor mu?
    Terörün beslendiği kaynağı kesersen terör biter. Avrupa Birliği ülkeleri teröre karşı sert önlemler
    alırken, ülkemizde özel yetkili savcıların yetkilerini tırpanlamak ve ülkemizi ceset tarlasına
    dönüştürenleri yargılamadan azat etmek neden? Yeşil gibiler bu oyunda kasten abartılan küçük
    piyonlardır, devlet adına katil olan Yeşil’in icraatlarını anlatmaya kitaplar yetmez. Asıl mesele büyük
    balıkları yakalamakta! Savcılar ve polisler pek çoğunu yakaladı yakalamasına ama derin yapıyla
    uzlaştığı imajı veren AK Parti gulyabanileri, ekonomiyi batırmak isteyenleri ve iç savaş çıkartmaları
    için çaba gösterenleri sanki salacak gibi gözüküyor… Bu adım sadece AK Parti’nin bitişi demek
    değildir, eski karanlık yıllara dönüşünde sinyalidir. Allah sonumuzu hayreylesin… AK Parti, yılanları
    çıyanları, akrepleri meydana salarsa, oy verenler haklarını helal etmeyecektir.
    Rahmetli şehit Muhsin Yazıcıoğlu, “Oğuz veya Türkmen soyundan bir lider ve aydınlanmışlar
    grubu ülkemizi milli çıkarlarımıza göre yönetene kadar çakma derin devletçilik ve Ergenekonculuk
    oynayanlar güruhunun fitneleri bitmeyecek” derdi. “Yüzyıldır bizi yönetenler milli değil” diye sitem
    ederdi ve taşı gediğine koyardı: Türk milleti öksüzdür, zira bu milletin iradesinin vesayetsiz tecellisine
    ve milletin manevi değerlerine yürekten bağlı birinin başa geçmesine asla tahammülleri yok... Foyaları
    ortaya çıkacak diye onu şehit ettiler. Ne kadar haklı olduğunu 2007’den beri resmen ortaya çıkartılan
    sekiz kollu ahtapot Ergenekon sayesinde toplumumuz yeni anladı. Resmen diyorum, çünkü daha önce
    kimseyi inandıramıyorduk.
    Bu yüzsüzler topluluğunun iç yüzünü 1998’den beri yazıyorum. Yüzlerce haber, köşe yazısı, beş
    de kitap yazdım. Bana pek çokları en hafif tabirle, “Donkişot”, “Deli” veya “Komplo Teorici”
    yakıştırması yaptı. Yıllarca marjinalleştirilmeye ve yok sayılmaya çalışıldım. Şimdi Ergenekoncular ve
    onları sevenler marjinalleşti. Yazdıklarımıza, anlattıklarımıza artık kimse şaşırmıyor! Pandora’nın
    kutusu açıldı, hiç bir şey gizli kalmıyor. Yeşil, Kara ve Kürt Ergenekon konusuna kitaplarımda
    detaylarıyla değindim. Kırmızı PKK ‘Yeşil’leşirken, bunları kamuoyunun bilmeye hakkı var. Biraz
    açayım.
    Her ülkeye milli bir derin devlet lazımdır. Dış güçlere bağlı olan ve toplumun ana inancının tersine
    giden, kısacası şeytana hizmet edenlere karşıyım! Osmanlı devletinde Fatih Sultan Mehmet dönemine
    kadar derin devletin yönetimi ve icraat Çandaroğullarındaydı. İstanbul’un alınmasına karşı çıkınca
    Fatih tarafından tasfiye edildiler. Derin devlette Anadolu kliğinin sonu geldi, ‘Türk Rumeliler’ ve
    ‘Devşirme Rumeliler’ devri başladı. Osmanlının başvezir ve vezirlerine bakınız, çoğu devşirme Rum,
    Sırp, Hırvat, Boşnak veya Arnavut kökenlidir. Saray’ı ele geçiren bu klik, ülkeye hizmet ettiği sürece
    problem yoktu. Galata Bankeri zengin Ermeniler ve Büyük Pazar’ın esnafı Yahudiler, hep Rumeli
    atına oynamış ve hep kazanmışlardır. Türkleri, “idraksız, cahil Türkler”, Arapları “necip millet”,
    Türkmen Alevilerini ise Farsa hizmet eden “Şii hainler” olarak gösterdiler. Oğuzlar, askeriyeyi
    yöneten ama emir eri memurlardı, Türkmenler ise çiftci köylülerdi... Bizi bölen, merkeze yerleşen
    Sünni Oğuz ve çevredeki Alevi Türkmen rekabetiydi. Türk-İslam sentezinden ziyade müslüman
    kardeşliği esas iken ayrımcılık azdı.
    Cumhuriyeti kuran Atatürk’ün çevresini kuşatanlarda Rumeli kliğiydi! Selanik’ten getirtilen
    devşirme Sebataycı güruh, İttihat ve Terakki’nin dışlanmış “B takımı” olarak gruba eklemlendi.

    38
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Atatürk,“A takımı”nın çoğunu, 1908 ile 1918 arasında koca imparatorluğu yanlış politikaları ile
    uçuruma sürüklemeleri ve iktidarı paylaşmak için darbe hazırlamaları nedeniyle, 1926’da İzmir
    suikastı bahanesiyle ipte sallandırdı. Bir kısmını da Teşkilatı Mahsusa’nın Kafkas veya Rumeli kökenli
    tetikçilerine veya İstiklal Mahkemeleri’ne temizletti! Rumeliler, Kafkas kökenlileri aralarına almamak
    için direnselerde, Atatürk büyük yararlılıklar gösteren, nüfusları kabarık Çerkezlere istihbaratı teslim
    ederek ödüllendirdi. Onlarda Gürcü, Azeri, Tatar, Çeçen ve Özbekleri yanlarına çekti ve Rumeli
    kliğini dengelemeye çalıştı. Neredeyse bir asır böyle geçti.
    NATO üyeliğimiz öncesi İsmet İnönü döneminde başlayan bugünkü Ergenekon yapılanmasında
    halkın ana inancı sünni Müslümanlık ve Alevilik dışlandı, Kürtler yok sayıldı. Nüfusun yüzde 80’i iç
    düşman kabul edildiler ve devlete yaklaştırılmadılar. Bu yöntem, İngiliz ve Fransızların meşhur
    azınlıkların çoğunluğu yönetmesi politikasıdır. İpleri yabancı örgütlerin eline tamamen geçmiş
    Ergenekon ahtapotunun bazı kolları son operasyonlarla kesildi, ancak yerine başka kollar monte edildi.
    Bazı damarlar ise boşluğu değerlendirerek güçlendi. Çerkezler ve Kürtler, yeni Ergenekon’da güçlenen
    kesimlerdir. Kürt Ergenekon’u destekleyen klik, Diyarbakır ve Elazığ grubudur. Rumeliler, her zaman
    Ergenekon’un kara gücüydü, Kürtleri sahaya süren Yeşil kodlu Mahmut Yıldırım ise Elazığlı Türk
    milliyetçisi bir Kürttü, ama Kürt ve Alevilere düşmandı!
    Kurtlar Vadisi Pusu dizisinde ‘Kara’ adıyla simgeleştirilen Yeşil karakteri, yeni klikin sahte
    kahramanıdır! Hapiste öldürülen Kaşif Kozinoğlu, yıllarca Perinçekgilleri besleyen istihbarattaki kara
    koyundu! Peki Yeşil nerede, neden bugün ortaya çıkartılıyor ve hangi kliğe hizmet ediyor? Yeşil,
    yakında kirli çamaşırları ortaya dökülecek Mehmet Ağar grubunun geçmişteki pisliklerini aklamak,
    örtbast etmek ve kamuoyunun beynini güya PKK’ya karşı sert mücadele konusunda yıkamak için
    ortaya çıkartıldı! 62 yaşında emekli olmuş bir devlet memuru, Ankara’da Yeni Mahallede, tam MİT
    binasının karşısında 13 yıldır özgürce yaşıyor! 1998’den beri Arnavutluk, Kuzey Irak ve Afganistan’da
    dış görevlerde bulundu. Albay rütbesi verildi ve ordu üniforması giydi. İnanmayan, CHP’nin en üst
    organı Merkez Karar Yürütme Kurulu eski üyesi Tunceli Milletvekili Sinan Yerlikaya, Mehmet Ağar
    ve Yeşil’i yıllarca kullanan istihbaratçılar Teoman Koman, Veli Küçük, Arif Doğan, Mehmet Eymür,
    Hanefi Avcı ve Levent Bektaş’a sorabilir…
    Uzun süredir Yeşil’in nerede olduğunu sormuyordum. Temmuz 2011 yazında Toronto’nun polis
    şefi William Bill Blair, yardımcıları Kim Derry, Tony Warr, Henry Ford ve eşleriyle, Ontario Eski
    Adalet Bakanı David ile eşini Türkiye’de gezdiriyordum. İzmir Emniyet Müdürü Ercüment bey bize
    üç tane özel koruma ve özel eskortlar verdi. Eskiden Polis Özel Timinde 1990’larda Yeşil ile beraber
    çalışmış bir polis, konu açılınca ben sormadan söyledi: Geçen sene Şanlı Urfa’da bir akrabamın
    emeklilik işi vardı, sağ olsun Yeşil o işi çözdü. Yeşil yaşıyor, hatta epey iyi gördüm. Eski günlerini
    arıyor. Emekli olmuş, artık hiç bir işe karışmıyormuş, kafasını dinlemek istiyor!
    ‘Eski günler geride kaldı, artık Yeşil gibilerine yer yok. Terörle mücadelede temiz bir sayfa
    açılıyor. Polis gücü, öldürmek için değil halkı yaşatmak için bölgeye geliyor’ diye değişen şartlara
    vurgu yaptım. “Beni de çağırdılar, gidip gitmemekte kararsızım. Bu hükümete güvenilir mi sence
    demez mi?” ‘Git’ dedim ve ekledim: Artık Yeşil veya Kırmızı gibi kime çalıştığı belirsiz tiplerin faili
    meçhul cinayetler işleme devri kapandı. Müsade edilmeyecek, devlet yargısız infaz yapmayacak,
    cinayet işlemeyecek…
    Şu endişesini dile getirdi: Geçmişte polis güçleriyle askerler ve JİTEM birbirlerine silah çektiler,
    çatıştılar. Askerler, ülkenin ve bölgenin hakimi biziz, polis de kim oluyor tavrındaydı. Polisi kimse
    takmıyordu. Şimdi devran değişti ama halen koordinede aksaklık olur ve henüz tamamen
    temizlenemeyen Ergenekoncu askerlerle bölgede çatışırız gibime geliyor… Haksız sayılmazdı ve haklı
    çıktı. Eğer Ergenekoncu askerler ordudan temizlenebilseydi, PKK zemin bulamaz ve çoktan teslim

    39
    FARUK ARSLAN

    olurdu! 2011 başından Türk polisi, PKK’nın uyuşturucu depolarına yapılan baskınlarda gelir yollarını
    tıkadı. Fransa’da açılan davada Avrupa’dan yılda bir milyar dolar haraç toplayan PKK’nın adamları
    tutuklandı ve peşin para gönderdiği kurye sistemi çökertildi. Hakkâri’deki Kavaklı ve Kazan
    Vadisi’nde ana terörist yetiştirme kampları dağıtıldı. KCK operasyonları ile şehir yapılanması
    çökertildi. Uyuşturucu ticaretinin merkezi olan Van kentini ise deprem vurdu. Halen Van’ın Başkale
    sınır kapısı, Hakkâri, Yüksekova uyuşturucu yollarından katırlarla, eşeklerle uyuşturucu taşınıp Van’a
    getiriliyor. İşlenmiş halde Van’a İran ve Irak’tan gelen uyuşturucular, buradan İstanbul’a ve Avrupa’ya
    pazarlanıyor. Belki de deprem Allah’ın bize uyarısıydı… Van’ın halkı dindar olmasına rağmen yüzde
    80′nin araçları uyuşturucu taşımaktan sabıkalı! Kimin uyuşturucusu bu? Elbette Ergenekon ve
    PKK’nın.
    2013 yazı ve sonbaharında Yeşil’in ölmediği resmen deşifre oldu. Korkut Eken, Emniyetteki
    sorgusunda ‘Yeşil yaşıyor’ dedi ve gözler bu gerçeğe çevrildi. Ancak neredeyse bas bas bağırarak
    konuyu gündeme getirdiğim haber ve yorumlarımı ana medya ıskalıyor. NTV gazetecilik başarısı
    göstermiş, Eken’in ifadesini diğer medyadan üç gün önce yayınlamış. Günaydın! Eken, elbette
    Yeşil’in yaşadığını biliyor, zira Lübnan’da Beka Vadisi’inde Suriyeli muhalifleri eğitirken ve
    Suriye’de Özel Harp operasyonlar yaparken yanındaydı! Yeşil’in yaşadığına dair en sağlam bilgiye
    ise Lübnan’da beraber görev yaptığı sağkolundan Mayıs 2012′de aldığım bir email sayesinde
    kavuştum. Yeşil’in Romanya yıllarında sağ kolu olan vatandaş ile 1999′da Ankara’da röportaj
    yapmıştım. Öldürüldüğünü yazdım diye bana kırılmıştı, yaşadığını söylemekle kalmadı, emailde
    şunları yazdı:
    Sayın Arslan

    Ben Abdullah Argun Çetin, müstar ad kullanıyorum. Tesadüfen sitenizde ki `Yeşil yaşıyor mu?
    Yaşıyor dedik ya` yazınızı okudum. Yazınızda benden de bahsetmişsiniz, ortadan kaybolduğum
    doğrudur ama henüz ölmedim. Görüşmemizde de söylediğim gibi bazı şeyler hep gömülü kalmalı,
    yada gömülü kalmaya mahkumdur. Zamanında hepimiz üstümüze düşeni yaptık, deli dediler, yalancı
    dediler, ama onların bilmedikleri şey ne derlerse desinler ölü demelerinden iyidir. Bana deli ve yalancı
    diyenlere zamanında Aksiyon dergisine söylediklerimi okumalarını söylüyorum, hep söylediğim gibi
    beni zaman haklı çıkaracak ki, 11-12 sene önce söylediklerim buna Ergenekon dahil ortaya çıkması
    sadece bir delinin yada yalancının salladığı şeyler olarak mı görülecek?. Benim üzüldüğüm bana deli
    veya yalancı demeleri değil, sadece bildiklerimizin ağırlığı altında ezilmemdir. Saygılarımla.

    Ona cevaben bazı sorular sormak istediğimi yazdım ve yanıt bekledim. Şu cevap geldi:

    Sayın Arslan,

    Benim yaşama sebebim bana hala ihtiyaçları olduğundandır. Yanlız şunu söyleyebilirim ki, hiçbirşey
    ortaya çıkarılmış değil, yukarıdan kimsenin kuyruğu kıstırılmadı. Ortaya çıkanlar sadece onların
    çıkmasını istedikleri şeyler. Sizin Ergenekon dediğiniz yapılanma ahtapotun en ufak kolu. Sizler
    Ergenekon denen şeyle uğraşırken esas olanı gözden kaçırıyorsunuz. Size araştırmanız için tek bir şey
    söyleyeceğim AVRASYA feribotu size neyi hatırlatıyor? Gemiye kimin çıkmasına izin verilmişti
    yayın yapsın diye? Kime dosyalar servis ediliyordu o zamanlar? Bu bağlantıyı çözdüğünüzde medya
    ayağını zaten çözdünüz demektir. (Gazeteci Fatih Altaylı bota çıkmıştı).

    Sayın Arslan, hükümet kararlı olabilir, ülke kararlı olabilir bu yapılanmayı çözmeye ama benim şahsi
    fikrim ASLA tam olarak çözülemeyecektir. Bölgede bu kadar önem kazanmış bir ülke olmuşken,
    Türkiye üzerinde egemen olan devletler kurdukları bu yapılanmayı asla ve asla deşifre etmezler.

    40
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Aradan geçen bu zamanda patronlarım değişti ama yeni patronların amaçları ve niyetleri hep aynı
    kaldı. Daha yeni Lübnan’dan geldim, ülkeyi Suriye ve Lübnan bataklığına nasıl sürüklemek
    istediklerine bizzat şahit oldum. Demek istediğim şey, sizler gibi ülkenin iyiliğini isteyenler ülke
    içindeki Ergenekon dediğiniz yapılanma ile uğraşırken esas yapılanmanın içindeki bizler gibi piyonlar
    ülke dışında, ülkenin yararına olmayan işler yapıyoruz. Şimdi diyebilirsiniz ki, ` bırakın, ne işiniz var,
    gelin bunları yetkililere anlatın`. Evet doğrudur, ülkesini seven herkesin yapması gerekende budur.
    Denedik sayın Arslan. İçimizden deneyenler oldu. Ya trafik kazasında öldüler yada Guatelama
    hapishanelerinde El Kaide üyesi diye hapsedildiler. Vaktinizi almak istemem. Size bol şanslar
    diliyorum. Bu yazdıklarımı kullanırsanız, benim adımı kullanmamanızı özellikle rica ediyorum.
    Yinede sormak istediğiniz, cevaplayabileceğim sorulara cevap vermekten onur duyarım.

    Ve zor sorularımı sordum:

    Sayın Çetin,

    Samimi cevap için teşekkürler. Medyanın kim ve kimler olduğu belli zaten ama nedense henüz
    operasyon yapmadılar. Biraz soru sorayım, hepsini bilemeyebilirsin.

    Uyuşturucu, kumar, kadın ve insan ticareti, kaçakçılık, kısacası kara paranın yönetimi şu anda kimin
    elinde? Mehmet Ağar’ın durumu nedir?

    BND’nin istasyon şefini biliyorum, MOSSAD ve CIA’nınkiler şu anda kim? AK Partiyi yeniden
    dizayn etmeyi planladıklarını biliyorum. Erdoğan’ın yerine yoksa Hakan Fidan’ı mı düşünüyorlar?
    Önümüzdeki 10 yılda kimler parıldatılacak?

    Yeşil’in kaydettiği videolar ve belgeler önemli. Karanlık bir dönemim kapatılması için bunlara ihtiyaç
    var. Nerede olduklarını biliyor musun? halen JİTEM ve faaili meçhul cinayetlerde yeterli delil
    emniyetin elinde yok? İsrail, Türkiye’yi komşularıyla kavga ettirip sıcak savaşa sokmaya, ekonomisine
    darbe vurup eskisi gibi yönetmeye hevesli ama o dönem geçti. Hangi provakasyonu planlıyorlar?
    Alevilik sorunu konusunda kimler kullanılıyor? Nasıl bir fitne ateşi yakacaklar. Yahudi Alevilik,
    Mason Bektaşilik, çakma Kemalist Alevi Solculuk nereye koşuyor? Yeni plan nedir?

    CHP’nin başına önümüzdeki dönemde Osman Faruk Loğoğlu’nu mu koyacaklar? Solu nasıl organize
    edecekler? Göktürk yapılanması konusunda ne biliyorsun? Miktat Alpay ve MİT ve Özel Harpteki
    Çerkez grubu ne planlıyor? MİT ve Emniyet içindeki kara koyunlar kimler? Kürt Hizbullah’ı ve Kürt
    İslam Teali grubunu kimler kurduruyor? PKK’ya hangi rol verilecek? Ajan gazetecilerin listesi sende
    var mı? Zor sorular sorduğumun farkındayım. Sen kendi açından nasıl görüyorsun merak ediyorum.
    Suriye’yi ikiye üçe böleceklerini, MOSSAD’ın planlarını ve İran olayını elbette biliyorum, ülkeyi
    karanlığa sürükleyen içteki hainler kimler?

    Selamlar

    Şu cevap geldi:

    Sayın Arslan,

    Sorularınızdan bazılarının cevabını biliyorum, bazılarını zaten bilmem mümkün değil. Benim sağ
    kalmamın sebebi, daha evvelde söylediğim gibi bildiklerimi kendime saklamam ve hala işlerine
    yaramam. 10-15 gün sonra Hongkong ‘da olacağım. Oradan size daha güvenli bir iletişim kuracağımı

    41
    FARUK ARSLAN

    sanıyorum. Oradan bazı bilgiler aktarabilirim, ama daha önemli bir konu ortaya çıktı. Hocaefendi’ye
    yada danışmanlarından birine ulaşabiliyorsanız bir mesajım olacak. Simbetin kodlu Şin Bet ve
    Lashgare 23 Takavar kisvesinde, kendisine karşe eylem plane var. Umarem bunlareen ne anlama
    geldiğini biliyorsunuzdur, Allah yardımcıları olsun. Saygılar.

    SİM veya SİMBET, İsrail’in özel infaz grubunun operasyonel adı. Kurumun tam adı İsrail Güvenlik
    Servisi Şin Bet. Şin Bet, epey insanımızı casusluk tuzağına düşürmek için her türlü yolu deniyor.
    Önceden şebeke sistemiyle çalışıyordu şimdi ise facebook ve twitter gibi sosyal iletişim ağları
    üzerinde yoğunlaşmaya başladı. Özellikle ’araştırma merkezleri’ veya ‘hayır kurumları’ gibi adlarla
    faaliyette bulunur Şin Bet. En geniş kadroya sahip ve en önemli departmanlardan biridir. Karşı-
    casusluk, yabancı diplomatların takibi görevlerinin yanı sıra, komünistlerle ve diğer politik aşırı-
    uçlarla mücadele eder. Dezenformasyon, yanlış veya doğruluğu bulunmayan ve kasıtlı olarak yayılan
    bilgidir ve Şin Bet’in en başarılı olduğu alandır. Hasmı rencide etmeyi, aşağılayıp küçük düşürmeyi
    amaçlayan Karşı propaganda ile benzerlik taşır. Sahte belge, el yazısı, fotomontaj ve montaj filmler ile
    fabrikasyon istihbarat ve dedikoduların duyurulması gibi yöntemleri bulunur. Sosyal alanda bireyleri
    ve toplumları yönlendirmek amacıyla, yanlış bilgi ve haber vermek için kullanılan en önemli
    araçlardan biridir. Espiyonaj veya askeri istihbarat alanında dezenformasyon, düşman kuvvetleri yanlış
    kararlar aldırmaya yönelik olarak çıkartılır. Hasım tarafta psikolojik çöküntü oluşturulması ve
    motivasyonun kırılması için de kullanılır.

    Yanlış bilgi üretme ve yayma yoluyla yapılabileceği gibi mevcut bir bilgiyi kötü maksatla kullanma ve
    çarpıtarak verme yöntemi de uygulanabilir. Geleneksel propaganda veya Büyük Yalan teknikleri
    toplumsal seviyede hissiyatı motive veya demotive etme amacı taşırken dezenformasyon, makul
    seviyede kitleleri kuşkuda bırakan çarpıtma bilgiler veya bu bilgilerin yanlış kasıtlı sonuçlara
    bağlanması yoluyla manipüle etme amacına hizmet eder. Eğer hedef kitle bu tip kontrolden
    etkilenebilecekse uygulanan diğer bir teknik, gerçeklerin gizlenmesi veya sansürlemedir. Eğer bilgi
    alma kanalları tamamen kapatılmadan bırakılabilirse, bu kısıtlı bilgilerin dezenformasyon ile
    doldurulabilmesi ve hasmın kolayca ispatlanamaz birçok iddialar ile birlikte kuşkulu bir halde
    bırakılabilmesi mümkündür. Bazı gerçek bilgileri ve gözlemleri bazı yanlış yorumlar ve yalanlarla
    karıştırmak veya bazı gerçek bilginin sadece bir kısmını vererek yanlış yorumlarla bilgiyi dağıtmak
    yaygın dezenformasyon taktiklerdendir. Operasyon bölümü:

    1. Koruma ve güvenlik. (İsrail elçiliklerini ve görevlilerini, Başkan’ı ve İsrail Savunma Sanayini


    şemsiyesi altına alır.)
    2. Arap ülkelerle ilişkileri yürüten teşkilat. (Özellikle İsrail sınırlarındaki Arap ülkeleriyle
    ilgilenir.)
    3. Araplar olmayan ülkelerle ilişkileri yürüten teşkilat. (En geniş kadroya sahip ve en önemli
    departmanlardan biridir. Karşı-casusluk, yabancı diplomatların takibi görevlerinin yanı sıra,
    komünistlerle ve diğer politik aşırı-uçlarla mücadele eder.)
    1998′de mensuplarını yine İsraillilerin oluşturduğu İşkenceye Karşı Genel Komite adlı
    oluşumun İsrail Yüksek Mahkemesi‘nde Şin-Bet’in işkenceleri hakkında dava açması üzerine,
    teşkilatın o dönemdeki Genel Müdürü General Ami Ayalon mahkemeye bir rapor sunmuş ve İsrail İç
    Güvenlik Teşkilatı’nın Filistinlilere işkence yapmadan edemeyeceğini, Şin – Bet soruşturmaları
    açısından işkencenin zorunlu olduğunu ileri sürmüştü. Ayalon aynı raporda, işkenceye herhangi bir
    sınırlama getirilmemesini de talep etmişti. Sonuçta Yüksek Mahkeme, Ayalon’un raporunu esas alarak
    İşkenceye Karşı Genel Komite’nin davasını reddetti. İsrail güvenlik servisi Şin Bet’in eski başkanı Avi
    Dicter, terör zanlılarına yönelik düzenlenen suikast operasyonlarının her birinin başbakanın özel
    onayıyla yapıldığını söyledi. ABD’de Brookings Enstitüsü‘ne konuk olan Dicter, İsrail’in terörle
    mücadele operasyonlarının perde arkasına ilişkin yaptığı alışılmadık açıklamasında, suikast
    operasyonlarının her birinin tek tek başbakan tarafından onaylandığını anlattı.
    Sherut-ha-bitachon ha-khali’in kısaltması, İsrail’in ülke içindeki olayları izlemekle yükümlü istihbarat
    servisi. genel güvenlik servisi anlamına gelir. Aslında İsrail’in ülke içerisinde istihbarati faaliyet

    42
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yürüten istihbarat kurumudur ama destek ve operasyon olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır.
    Özellikle devlet görevlilerinin ülke içerisinde korunması bu kurumun görevidir. Yargsız infazlar,
    işkenceler, adam kaçırma ve cinayetler sıradan işleridir. Ülkemizdeki pek çok suikastı Uğur Mumcu
    cinayeti gibi bu birimin üyeleri bizim kirli birimlerle ortak yapmıştır. Hücreler halinde çalışan bazı
    infaz timleri özel harp elemanlarımızla içiçe geçmiştir.

    1980’den itibaren İsrail’in gizli servisi Şin Bet’i yönetenler aslında Yahudi Hahamlar Konseyi’dir.
    Yani bir bakıma İsrail’i gerçek manada yönetenler bunlardır. Hatta dünyaya şekil verenleri de
    denebilir. Şin Bet’in eski yöneticilerinden Avraham Şalom (1980-86), Yaacov Peri (1988-94), Carmi
    Gillon (1994-96), Ami Ayalon (1996-2000), Avi Dichter (2000-2005) ve Yuval Dichter (2005-2011)
    daha önce hiç röportaj vermemişti. Yönetmen Dror Moreh’in karşısına geçtiler ve bir belgesele içlerini
    döktüler. Oscar’a aday gösterilen The Gatekeepers adlı bu belgeseli izleyen İsrail’deki şahinler “Bizim
    Şin Bet sol saçmalıklara kurban gitmiş” diye eleştiriyordı. Nedamet getirmiyorlar aslında, daha zalim
    olmadıklarına yanıyorlar. Yuval Diskin, yani Şin Bet’in en son taze yöneticisi, şöyle diyor:
    “Biliyorum, onlara göre de ben teröristim. Benim düşman bellediğim beni terörist olarak görüyor.
    Birinin teröristi, diğerinin özgürlük savaşçısıdır.” Bizler için zafer nedir? Daha çok terörist öldürmek
    mi? Daha çok güvenlik mi? Zafer dediğiniz şey… Kim daha iyi bir siyasi gerçeklik yaratırsa onun
    olur. Siyasi bir algı yaratma işidir zafer. Bu kadar basit. Şin Bet’in yöneticilerinin genel politikası bu
    cümlelerde gizli; toplumda algı meydana getirerek olmazı olur kılmaktır.

    Yeşil’in sağ kolu ile bundan sonraki konuşmalarımız sırdır. En son emailleşmemizde aldığım cevap
    korkunçtu: Maalesef ülkemizle Suriye’yi savaşa sokmak için malum devletin gözetiminde ve emriyle
    provokasyonlar hazırlıyoruz ve kendimi ülkeme ihanet ettiğim için çok kötü hissediyorum. Bu
    yazdıklarım sanal bir dizi senaryosu veya komplo teorisi değil acı gerçekler… Daha fazlasını yazmaya
    mezun değilim, mesajı alacak almıştır umarım! Suriye ile savaş demek ekonominin batmasıdır.

    Yeşil’in sağkolunun telefonunu Emniyet’e verdim ve dinlemeye almalarını tavsiye ettim ki, Yeşil ne
    haltlar karıştırıyor öğrenebilelim. 2012 yazında Türkiye’ye gittiğimde abimin telefonundan ona mesaj
    çektim. Ertesi gün abimin telefonu bozuldu ve üç gün tamirciden çıkmadı. Elbette kopyalandı. Zavallı
    abimin başını derde soktum. Gerçi ‘başının derde girmesini istiyorsan bir mesaj çekeyim, bak sonra
    neler olacak?’ dedim de telefonunu bilerek kullandım. MİT’dekiler boş yere abimin telefonu
    kopyaladı, abimin telefon konuşmalarında en fazla, ‘Cimbom ne haber’, ‘hey Afrika nasılsın’ diye
    arkadaşlarıyla geyik muhabbetleri vardır. Epey gülmüştük. Neyse, bu işin matrak tarafı. MİT ile dalga
    geçmeyi seviyorum…

    22 gün sonra çektiğim mesaja yanıt geldi, şöyle diyordu: Çok hızlı bir dönem geçirdik, yoğundum. 10
    ay sonra 2013 yazında gelen kısa mesajda ise tırsmıştı: Yazdıklarınızla beni çok kötü bir duruma
    düşürdünüz, ben size sadece yardım etmek istemiştim. Artık beni de hedef yaptınız, teşekkürler,
    saygılar….

    Şu yanıtım son mesajlaşmamız oldu: Mesela. Kimse kimseye haybiye yardımcı olmaz, belkide hedef
    saptırmak için beni kullanmak istediniz. Her neyse. Verdiğim rahatsızlık olduysa özür dilerim. Vatana
    millete faydalı oldu ise çektiğiniz hiç bir şey önemli kalmaz…

    Gazeteci ile hamama giren terler…

    Faruk Arslan

    Waterloo, Kanada

    43
    FARUK ARSLAN

    Ergenekon nasıl Göktürk oldu?!


    TSK bünyesinde kurulan Türkiye Ulusal Stratejiler ve Hareket Dairesi (TUSHAD) Genelkurmay’da
    bağlı faaliyet gösteren ordu içindeki derin strateji merkezidir. Muharebe Arama Kurtarma (MAK)
    birimi Özel Kuvvetlerin en seçkin birimidir. Tıpkı MAK ve TUSHAD gibi Özel Kuvvetler
    Komutanlığı (ÖKK) da devlet iradesi ile kurulmuş yasal bir kurumdur. Ankara Gölbaşı’nda hem Polis
    Özel Harekat’ın hem de Özel Kuvvetler Komutanlığı’nın eğitim tesisleri bulunuyor. Yeniden
    yapılandırılan, Genelkurmay, Jandarma ve Emniyet istihbaratı tek elde toplayan Milli İstihbarat
    Merkezi (MİM)’in de merkezi burasıdır. MİT’in çok güçlü hale getirilmesi kamuoyu adına bir yem, bir
    aldatmacadır, esasen MAK ve TUSHAD güçlenmiştir. ÖKK ve MAK’ta yasadışı bir yapılanma
    olduğu hep inkar edilmiş, Göktürk yapısı saklanmıştır.

    NATO’ya üye olmamızın hemen ardından Bakanlar Kurulu’nun 27 Eylül 1952 sayılı kararı ile
    “Hususi ve Yardım Muharip Birlikler” adı altında bir kuruluşun oluşturulmasına karar verildi. Söz
    konusu karar gereği 4 Kasım 1953 yılında “Seferberlik Tetkik Kurulu Başkanlığı” adı altında kuruldu.
    14 Aralık 1970 tarihinde “Özel Harp Daire Başkanlığı” adını aldı. 1992 yılında çevre ülkeler ve İç
    Güvenlik Harekatı ihtiyaçlarına bağlı olarak yeniden teşkilatlandı ve “Özel Kuvvetler Komutanlığı”
    adını aldı. Özel Kuvvetler Komutanlığı 2002 yılında Kirazlı ve Güvercinlik Kışlalarını devrederek
    Gölbaşı’nda inşa edilen yeni kışlasına taşındı. 2006 yılında yeniden teşkilatlanan Özel Kuvvetler
    Komutanlığı Seferberlik Tetkik Kurulu Başkanlığı ve Muharebe Arama Kurtarma Alay Komutanlığı
    yeniden teşkil edilen Seferberlik Tetkik Daire Başkanlığı kuruluşuna dahil edildi, 1. ve 2. Özel Kuvvet
    Tugay Komutanlıklarının isimleri 1. ve 2. Özel Kuvvet Komutanlıkları şeklinde değiştirildi.

    Merhum Bülent Ecevit, kendisine İzmir suikastını düzenleyenin CIA Türkiye İstasyon Şefi Graham
    Füller’den emir alan kontragerilla adlı yapı olduğunu öğrendi. 1975’e kadar direkt ABD Savunma
    Bakanlığı tarafından finanse edilen Özel Harp Dairesinin bütçesini başbakanlıktan almasını talep etti.
    1960 darbesinden sonra dönüştürülen Türk ordusundan seçilen en seçkin subaylar NATO özel
    eğitiminden sonra Özel Harb’e atanıyordu. Seçilerek iktidar olmakla muktedir olamayacağını Ecevit
    geç anladı. Süleyman Demirel ise uyanıktı, bunu 1950’lerde üniversitede okurken anlamış, Özel
    Harb’ın sivil unsurları arasında yer almıştı. DSİ Genel müdürlüğünden AP’nin başına paraşütle
    indirilmiş ve 40 yıl Türk halkını başarı ile oyalamıştı.

    Merhum Turgut Özal, Kartal Demirağ suikastın arkasındaki karanlık elin Özel Harp olduğunu,
    başındaki Sabri Yirmibeşoğlu Paşa bulunduğunu anlamış ve dosyayı kapatmıştı. 1990’lı yıllar başında
    Ankara’ya Füller’den sonra yeni CIA İstasyon Şefi gelmişti: Martin Lawrence. Halen kartı bende
    duruyor, 2000 Ekim’inde kendisi ile röportaj yaptığımda ‘Ankara’da 7 Amerikan büyükelçisi
    değişti, ben 20 yıldır buradayım’ diye övünmüştü. Lawrence, Irak savaşına Türkiye’yi ordusuyla
    sokmak istiyor, Ankara’nın ilk defa kendilerine karşı çıktığını söylüyordu. ABD Ankara
    büyükelçiliği’nin başbakanın ve bakanlıkların telefonlarını dinlediğini anlamam için Lawrence ile iki
    saat konuşmam yetmişti. Üstelik beni de izlediklerini, dinlediklerini küçük bir espri eşliğinde sadece
    benim bildiğim gizli bir bilgiyi aktararak ima etmişti. Neydi o bilgi?

    Merhum BBP başkanı Muhsin Yazıcıoğlu ile yakın dost olduğumu, sırasıyla Gündüz ve Muhalif
    gazetelerinde Ali Alperen müstear adıyla köşe yazıları yazdığımı eşim bile bilmiyordu. Yazıcıoğlu,
    Amerikalıların en fazla çekindikleri isimdi. ÖKK’nın yapısını biliyordu, Özel Büro adlı MAK
    birimleri içindeki CIA, MI5, BND ve MOSSAD nüfuz ajanları ve uşaklarının derin bilgisi, ÖKK
    içindeki askeri ve sivil özel dostları tarafından Yazıcıoğlu’na gelirdi. Ergenekon ve Balyoz
    davalarında pek çok gizli bilgi ve belge savcılara Yazıcıoğlu tarafından verildi. Daha önce verilse
    siyasi konjonktür uygun olmadığı için heba olacaktı. Muhsin başkanı öldürmek için plan yapan ekibin

    44
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    içinde kesinlikle MAK ve ÖKK vardı vede NATO Özel Timi onayı vardı. Bu nedenle kimse bana
    ÖKK’nın vatan evlatlarını feda ederken milli çıkarlar güttüğünü söylemesin!

    Meclis Darbe ve Muhtıraları Araştırma Komisyonu Milli Savunma Bakanlığı’ndan, 25 Kasım 1952-12
    Eylül 1980 tarihleri arasında darbeler, muhtıralar ve demokrasiyi işlevsiz kılan tüm girişim ve süreçler
    ile Milli Birlik Komitesi İrtibat Bürosu olarak çalışan birim, Özel Harp Dairesi ve kontrgerilla
    yapılanmalarına ilişkin her türlü bilgi ve belgenin birer örneğini istemişti. Bakanlık bu talebe 17 Eylül
    2012’de cevap verdi. Bakanlığın yazısı komisyonun 12 Eylül davası kapsamında Ankara 12. Ağır
    Ceza Mahkemesi’ne gönderdiği raporun ekleri arasında çıktı. MİT’in, komisyona 24 Aralık 2012’de
    gönderdiği bilgi notu ve ihbar mektuplarında, ÖKK içindeki yasadışı yapılanmanın olduğunu iddia
    etmesine karşın, “Özel Kuvvetler Komutanlığı’nda kontrgerilla yapılanması yoktur” denildi.

    Bordo bereliler olarak anılan Türk ordusunun yüzakı komando eğitimi almış ekipleri eleştirmek ve
    savunmak iki ucu keskin bir kılıç. Derin devlet gücü diye tanımlanan, bazılarının kontragerilla dediği
    yapı aslında operasyonel anlamda ÖKK ve MAK’ın içindeki cuntavari yapıdan bahsediyoruz. Yoksa
    bu güzide birimi yıpratmak istemem. Göktürk adlı derin devlet yapılanmasının ayakta kalmasını
    sağlayan askeri cunta birimi olmasa, İstanbul baronları ve siyasi figüranlar serbest at koşturamazlar,
    top toplayıcı bile olamazlar. Darbeciler ilk önce bu birimin desteğini almak zorundadır, aksi halde
    başarılı bir darbe mümkün değildir.

    Özel Kuvvetler içerisinde ‘asıl işi’ MAK grubu yapar. Bu yapının bünyesi, AK Parti döneminde 13
    bölgeden, 24 ayrı bölgeye çıkartıldı ve büyüdü. Beyaz Kuvvetler, bölge yapılanmaları halindedir. Bu
    bölgelerdeki hücreler birbirini tanımaz. Bölge başkanları var. Sadece bölge başkanları hücreleri bilir.
    Takma isimleri kullanıyorlar. Her bölge emrinde hücre şeklinde yapılanmış ayrı ayrı 20-30 tim vardır.
    Toplam 4 bin kişilik bir güçtür. Her timin başında bir yüzbaşı ve bir üsteğmen ile 12 başçavuş
    bulunur. Şu an JİTEM tehlikeli olmaktan çıktı, asıl operatif birim MAK’tır. 680 civarında maaşlı sivil
    unsuru, yüzbine yakın muhbiri vardır.

    Ergenekon’un alt ve orta kadrosundan bazıları yakalanmasına rağmen üst yönetiminden birçok kimse
    halen dışarıda. Bunlar güvenlik şirketlerini ele geçirdiler. MAK’ta şöyle bir yapı var: Her generalin
    başına bir tane özel astsubay verildi. Şu an ne kadar tugay komutanı varsa, hepsinin yanında emir
    subayı olarak bir tane eski MAK’çı vardır. Neden eski MAK’çıları seçiyorlar bunun için? Böylelikle
    bütün paşaları kontrol altına alıyorlar. Emir subayı ne demek, emir subayı? Paşa öksürse emir
    subayının haberi olur. Paşa çay içse emir subayının haberi var. İstediği zaman paşayı etkisiz hale
    getirebilir veya öldürebilir de. Gidin kontrol edin. Herhangi bir tugay komutanını çağırın deyin ki,
    ‘Komutanım yandaki emir subayın kökeni nedir?’ Komutan, ‘Özel kuvvetten’ diyecektir. Özel
    Kuvvetten nereden? ‘MAK’çı’. Hepsinin ağzı sıkıdır, konuşmazlar. Bakın Sabri Yirmibeşoğlu halen
    üst düzeyde yetkilidir ama kimse ona dokunamaz. Saldıray Berk paşamıza savcılar dava açtı,
    mahkeme kabul etti ama kimse dokunamıyor. Bu yapıya, kendi milleti iç düşman olarak algılatılmasa
    CIA ve MOSSAD’ın devri sona erebilir. Çok ciddiyim.

    Bugün yaşanan AK Parti ile camia arasındaki çekişmenin fişleme skandalı üzerinden çıkması,
    MİT’deki istihbarat baronlarından kaynaklanıyor.
    Ergenekon operasyonlarını durdurma kararı alan Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, bu talihsiz kararını
    Gezi olaylarından önce Mayıs 2013’de gerçekleşen görüşmede AK Parti Genel Başkan Yardımcısı
    Bülent Arınç ile Fethullah Gülen Hocaefendi’ye bildirdi.
    Tepkisinin ‘bizi arkamızdan hançerliyorsunuz’ olduğunu artık söylememde bir beis kalmadı.
    Elbette sayın Erdoğan ‘yok sayıyor’ diye asıl adı Göktürk olan derin yapılanma kaybolmadı.
    Eğer birileri kalkıpta istihbarat baronlarının tası tarağı toplayıp Mozambik’te tatile gittiklerini ve bir
    daha asla geri dönmeyeceğini söylerse rahatlayabiliriz! Geceye gözünü başbakan yumunca açan
    karanlık kurullar faaliyetlerini dondurmadı. Tarihimizde bu yanlışı yapan pek çok Osmanlı

    45
    FARUK ARSLAN

    padişahımız ve başvezir bulunuyor. Bedelini hayatları ile ödediler, ülke silbaştan başa döndü.

    AKP kendi kuyusunu kazıyor; toplumu geri dönülmesi zor bir intiharın eşiğine sürüklüyor ama bunun
    farkında bile değildi. Camia, askeri vesayetin geriletilmesi için gereğinden fazla AK Parti’ye muhabbet
    besledi, 2011’den beri yaşanan tasfiyelere sesini çıkarmadı, dişini sıktı. ‘Emniyet ve yargıda camia
    cuntası var’ diyenlerin topu MİT’deki ‘Fişleme Cuntası’na bilerek veya bilmeyerek hizmet ediyor.
    Erdoğan kendini devirmek isteyenleri MİT’de arasa bulacaktı ama yanlış yerde arıyordu.
    Amerikan ve dünya derin devletinin genel müdürü, ABD eski Dışişleri Bakanı Henry Kissinger’ın
    İran-Irak savaşında “hangisinin kazanması Amerika’nın çıkarına olur” sorusuna verdiği cevap bugün
    bu anlamsız kavga sonucunda global ve yerli fitne şebekesinin ne istediğini özetliyor: İkisinin de
    kaybetmesi…

    27 Mayıs 1960 ihtilalinde Amerikalılar aslında ordumuza büyük bir darbe yapmış, 243 general, toplam
    7200 subay ve astsubayımızı tasfiye ederek yeni bir Türkiye kurmuştu. Adnan Menderes, son
    yıllarındaki tek adam ihtirasının kurbanı olmuştu. Militer demokrasi, askeri vesayet ile yönetilen
    ülkemizde siyasetçiler sadece figürandı. O yıllarda ağırlıklı bir Soğuk Savaş paranoyasına girildi.
    İstihbarat faaliyetlerimize ağırlıklı olarak mason locaları hakim oldu. O dönemde MİT ve Seferberlik
    Tetkik Kurulu’nun beşinci kol faliyeti, Tapınak Şovalyeleri, Sion Tarikatı, Gül ve Haç Kardeşliği
    örgütleri ile yakın temasa geçti. Ne var ki bu faaliyetlerin ne kadar milli olduğu ciddi biçimde
    tartışmaya açıktır. MİT’in istihbarat elemanları bilinçli olarak Türklerden değil Türkleştirilmiş eski
    Sovyet ülkesi kökenlilerden seçildi. Çerkezler, Gürcüler, Çeçenler, Abhazlar, Boşnak ve Arnavutlar
    asıllı vatandaşlarımız özellikle istihbarata sokuldu. Türkmen ve Oğuz kökenliler MİT’den dışlandı.
    Aksini ispatlayın gazetecilik ve yazarlık mesleğini bırakırım. MİT’den ceza alan bir Ergenekoncu
    tanıyor musunuz?

    1965′de yasallaşan devlet istihbarat hizmetleri, 1972′den sonra TSK ve MİT içinden bazı kişilerin
    angajesi ve bunların dışardaki her türlü yapılanmaları ile başka bir boyut kazandı. 1970′lerden sonra
    gizli ittifak hem kurumun içinde, hem dışında milli hassasiyeti olan kim varsa onları ortadan kaldırdı.
    MİT’in içinde istihbarat baronları oluştu. Bu baronların hiçbirisinin çalışması asla Türkiye’nin lehine
    değildi. ABD’nin büyük politikaları, İsrail’in çıkarları önceliğimiz sayıldı. NATO’ya girmemizin
    ardından istihbaratımız ABD tarafından kontrol altına alındı, 1949 yılından sonra eğitilip teçhiz edildi.
    Ek ödenekler, 1950- 1975 yıllarına kadar ABD tarafından verildi. Özel Harp Dairesi, Amerikalıların
    ordumuzdan seçip yetiştirdiği devşirilmiş elemanlarla dolduruldu. MİT’deki elemanların çoğu Özel
    Harp eğitimi alanlardan oluşturuldu. Çerkez ve Gürcü kökenliler, ulusalcı, dinden uzak Türk
    milliyetçisi olarak MİT yönetiminde baronluk kurdular. Babadan oğula geçen geleneğimiz MİT ve
    Dışişleri bakanlığında çok güçlüdür. Her MİT elemanının 3 akrabasını sorgusuz sualsiz bir referansıyla
    MİT’e aldırma yetkisi, avantajı vardır. Bu yapının Hakan Fidan müsteşar olduktan sonra birden
    buharlaşıp hükümetin emrine girdiğine inanan saf değilse eğer, basireti bağlanmıştır.

    Önce gömleği doğru yerden ilikleyelim. Hukuksuz fişleme eylemi, nasıl Genelkurmay’ın kara
    koyunları Balyozcuları ve Ergenekoncular için sabit bir suç oldu ve mahkemece tescillendiyse, MİT
    için de görev değil suçtur. Bir hukuk devletinde suç işlemeyen masum kendi milletini fişleyen kimse
    ceza alır. Hiçbir kimse veya kurum – MİT’deki cunta fitne şebekesi de buna dahil olmakla kendi
    suçunu, başkalarının boynuna sorumluluk ve ceza olarak takamaz. Eğer bir hukuk devletiysek,
    üstünlerin hukuku değil hukukun üstünlüğü varsa, vatana ihanetle ve casuslukla suçlanan Taraf
    gazetesi ve gazeteci Mehmet Baransu’nun değil, fişleme aktörlerinin başı derttedir. AK Parti yönetimi

    46
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    iktidarda bulunmanın yol açtığı savunma refleksiyle hatalar yapıyor. 2010’dan sonra da devam eden
    fişleme yanlışını sonuna kadar savunamayacağını bakalım ne zaman anlayacak? 28 Şubatcılar bugün
    yargılanıyorsa, Balyoz ve Ergenekon sanıkları müebbet cezalar almışsa bunun temel hukuki nedeni
    fişlemelerdir. Susun diyenlere bu nedenle aldırmıyorum. Suçu savunan gazetecilere acıyorum.

    Fişlenen her kişi ve sivil toplum grubu, fişleme faaliyetinin yetkililerine karşı tazminat davası açabilir
    ve suç duyurusunda bulunabilir. Soruşturma savcısı MGK kararının aslını ve fişlemelerin asıllarını
    MGK ve MİT’ten istemelidir, ayrıca fişlemede görevli MİT cunta ekibi veya emir veren istihbarat
    baronları hakkında savcılar soruşturma izni istemek zorunda kalacaktır. Siyasi iktidar bugün yargıya
    müdahale eder ve bu izni vermezse, elbet ileride bu izni verecek bir iktidar gelecektir. Mahkemece
    Taraf ve Baransu’ya bir ceza tertip edilecek olursa, Yargıtay’dan, Anayasa Mahkemesi’nden ve en
    nihayetinde AİHM’den dönmesi kesindir. MGK ve MİT’in kendi kanununda var olan devletin
    mahremiyeti ve devlet sırrı ile ilgili yasaklama ve yasalar, düşman için geçerli olmalıdır. Kendi
    vatandaşını iç düşman sayan kanun zaten yasal olamaz. En azından bu yasalarla Avrupa Birliği’ne
    girmemiz mümkün değildir. Türkiye’de hâlihazırda yürürlükte olan bir “Devlet Sırları Kanunu”
    yoktur. Özel hayata müdahaleyi engelleyen kanunda yetersizdir, Batı standartlarında birey
    özgürlüklerini genişleterek düzenlenmelidir.

    Medyamızda yaşanan tekelleşme ve devletleşme eğilimi eski Sovyetler Birliği’ne döndü. Devlet
    gazetecileri, MİT yazarları türedi veya bazı kalemler kutsanan yeni devlete çalışmaya ikna edildi.
    Özgürlüğünü kaybeden kalemlerden kan damlıyor. Açıkca devletin, MİT’in ne talep ettiğini yazıp
    çizen bu kalemşörlerin çoğu maalesef sağ görüşlü, muhafazakâr sandığımız eski arkadaşlarımız. Fitne
    kazanına odun taşıdıkları halde, devlete çalıştıklarını varsaydıkları için kendilerini kahraman, ötekini
    ‘vatan haini’, ‘casus’ hatta ‘terörist’ olarak görmeye başladılar. Vicdanlar cüzdanlara, makamlara,
    şöhrete, çıkarlara; belkide bal tuzağına, mutaya, nisaya sıkıştı kaldı.

    Gidişat şunu gösteriyor ki, muhafazakârlar-dindarlar demokrasi istemiyorlar. ‘’Kemalist devlet’in


    ardından ‘muhafazakâr devlet’ faşist, baskıcı, despot olsada yeterli demek istiyorlar. Kendinden olan
    ‘Yakoben devlet’ makbul, ötekiler umurlarında değil, gemilerini yürütseler yeter… Sağlam, dik
    duralım, bu yanlış yaklaşıma entelektüeller ve camia dur demezse Allah’ın gayretullahına dokunması
    kaçınılmazdır.
    Yeni Türkiye kurduklarını iddia eden iktidar, her yaptığını caiz görüyor, sivil toplumun ve medyanın
    sorgulamasına izin vermiyor. Ağızlardan dökülen iftiralar, birbiri ardına savrulan hakaretler, tehditler
    sinelerde biriken nefretin büyüklüğüne, yeni kurgulanan istihbarat devletinin nasıl kurulduğuna dair
    net fikirler veriyor. Şiddetli imtihanlarla sarsılıyoruz. Düşmanın husumeti mi, dostun vefasızlığı mı,
    yoksa her ikisi birden mi bilemiyoruz. Dudaklarımdan hem milletimizin selameti için dualar
    yükseliyor, hemde şiir dökülüyor: Artık vefâya eyledik vedâ. Sızlıyor içim her şeyden cüdâ. Her
    çehrede yalancı bir edâ. Ayırmasın bizi haktan cüdâ…

    47
    FARUK ARSLAN

    Göktürk’ün Fitne Merkezi

    AKP ile cemaat arasındaki kavga krizini 2009’dan beri kaşıya kaşıya çıkartanlar, en popüler CIA ve
    MOSSAD muhalifimiz sanılan, oysa CIA ve MOSSAD ajanları ile organik bağı bulunan siyasetçi-
    istihbaratçımız olan Doğu Perinçek ve MİT’deki Aydınlık grubudur. İngiliz-Yahudi Kraliçe Derin
    Devleti’nin ülkemizde 40 yıldır kullandığı kirli eli olan Perinçekgiller, ürettiği fitnelerle müslümanları
    birbirine düşürmeyi başardılar. Bu nedenle İngiliz-Yahudi fitne merkezini deşifre ediyorum. Zaten
    Erdoğan’ın kin, nefret, hased, intikam, ksıkançlık dolu konuşmalarını Perinçek yazıyordu.

    Bu tiyatroda asıl hedefin Başbakan Erdoğan olduğunu hatırlatıyorum. 2011 yılında Ottava ve
    Toronto’ya gelen Aydınlıkçı ama MİT’e çalışan bir akademisyen, bugün yaşananları bir dostuma kim
    olduğunu bilmediği için bir bir anlattı: “Cemaatı iç düşman paralel devlet ilan edip Erdoğan’a
    vurduracağız, sonra Erdoğan’ı elimizdeki dosyalarla rahatlıkla vuracağız” demişti. Nasıl bu kadar emin
    olduklarını sorduğunda arkadaşıma şu manalı yorumu yapmıştı: “İngiliz Yahudi Kraliçe derin devleti
    son sözü söyler.” Perinçekgillere bu sefer, AKP Lideri Recep Tayyip Erdoğan arkasında saklanarak
    MİT içindeki İngiliz-Yahudi nüfuz ajanları ekibiyle cemaata operasyon yapma görevi verildi, tüm
    becerilerini ortaya döküyorlar.

    Bu marjinal gruba operasyon yaptırma acziyetine düşen Başbakan Erdoğan’ın ve AKP şürakasından
    kimlerin hangi açıklarını yakaladılar acaba? Kimlerin kasetlerini çektiler, kimlerin yolsuzluk dosyaları
    ellerinde, kimlerin rüşvet alırlen görüntüleri var ki, cemaate operasyona sesini çıkartamıyorlar. Üstelik
    kendi yaptıkları arsızlığı, ahlaksızlığı cemaat yapmış gibi kamuoyuna pazarlama kabiliyeti olan bu
    fitne şebekesi artık çok oluyordu. Gizli Arşiv twitter koduyla bugün başbakandan daha da
    sertleşmesini isteyen Perinçek kimdir?

    JİTEM davasında yargılanan, eski PKK itirafçısı, İsveç’te yaşayan JİTEM elemanı Abdulkadir Aygan,
    şu itirafı dikkatlerden kaçmıştı: “Doğu Perinçek bir İngiliz ajanıdır. Bunu 1983 yılında PKK’lı olarak
    Şam’da kaldığım örgüt evinde bizzat halen KCK Başkanı olan Cemil Bayık ve Halil Ataç adlı örgüt
    Merkez komite üyesi şahıslardan öğrendim. Yeri ve zamanı gelmişken sizlerle paylaşmak istedim.
    Şahsen bu konuşmaya tanık olunca; aklıma Mustafa Kemal’in İngiliz ajanı olduğu yolundaki iddialar
    geldi. 1970’li yıllarda ”sıkı solcu, Maocu” olan Doğu Perinçek’in son dönemlerde sıkı ”Atatürkçü”
    olması, sürekli ”Amerikan Emperyalizmi” karşıtı görünmesi, 1990’lı yıllarda Beka’ya ve Şam’a
    giderek PKK elebaşısı Abdullah Öcalan’a gül vermesi (PKK’yı İngilizlerin hizmetine sokmak için)
    Şam’da duyduklarımı teyit ediyor.”

    Ünlü istihbaratçımız Mehmet Eymür’ün ifadesiyle Perinçek ve hizmetkarları arkalarındaki karanlık


    güçle birlikte Lübnan Nahrel Bared’deki FKÖ Kampında İngilizler ve MOSSAD tarafından eğitildiler.
    1978, 1979 ve 1980 yıllarında Aydınlık gazetesinde Perinçek grubu, “Kontrgerilla” kampanyalarıyla
    halkta sağ ve sol kutuplaşmasını derinleştirdi ve halkı orduya karşı kışkırttı. 1974 Kıbrıs hareketini
    yapan ordumuza “işgalci” diyen dönekler, her siyasi ortama göre renk değiştiren bukelemonlardır.
    “Fabrikatör” lakaplı Perinçek grubu, Ordu ve MİT’deki karanlık oligarşik çete ile Türkiye’de yeraltı
    dünyasındaki karışık menfaat ilişkileri arasında kapıkulluğu ve fitnecilik yapıyordu.

    MİT, bugüne kadar iki CIA ajanı yakalayabildi. Tesadüfe bakın ki, ikisi de Aydınlık’tan
    çıktı. Maalesef iki CIA’cı da kurmay albaydi ve MİT personeliydi: Turan Çağlar ve Sabahattin
    Savaşman. İkisi de Aydınlıkcıların haber kaynağıydı. Hatta Çağlar, doğrudan maaşlı Aydınlık

    48
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    elemanıydı. Peşlerine düşen Türk istihbaratçıların aleyhindeki haberleri Aydınlık’ta yayınlıyorlar ve


    adreslerini deşifre ediyorlardı. Bugün yaşanan fitnede benzer bir tiyatro oynanıyor, MİT’de çalışan
    özel harp albaylar cemaate örgüt darbesi yapıyor.

    1970 sonlarında CIA ajanı olarak afişe ettikleri Kemal Ilıcak’ın Tercüman tesislerinde Aydınlık’ı
    bastırmaları gibi ayrıntıları bir tarafa bırakın, Ilıcak’ın bunu ABD büyükelçisinin ricasıyla yaptığı
    iddialarına ne diyelim? Ya da, Aydınlık’a sabotaj yapmak isteyen Susurlukçu mafya gruplarını bizzat
    Mehmet Ağar’ın engellediğini biliyor muydunuz? Aydınlıkçılar’ın savunmalarını kitaplaştırdığı
    Sabahattin Savaşman’ın aynı zamanda İngiliz MI6′ya da çalıştığını duymuş muydunuz? Hani şu,
    Aydınlıkçıların ev sahibi olan İngilizlere?

    Doğu Perinçek ve Aydınlıkçıların yabancı servislerle irtibatı sadece örgütlerinin bir İngiliz’in evinde
    yakalanması ile sınırlı değildi. Suçüstü yakalanarak casusluk suçundan ağır ceza alan iki emekli Türk
    Subayı da Aydınlıkçılarla irtibatlıydı. Hele bunlardan Turhan Çağlar, Aydınlık’ın “İstihbarat ve Yazı
    İşleri Müdürü” gibi çalışıyor, Aydınlıkçılarla toplantılar yapıyordu. Bugün Aydınlık’ta yazan isimlere
    bakarak bile fitnenin İngiliz derin devletine çalışan güya devletçi ayağını görmek mümkün.

    Perinçek, açıkladığı MİT raporlarıyla, 28 Şubat Dönemi’ndeki aktif tutumuyla yakın tarihimizde
    silinmez izler bıraktı. Dev-Genç’in genel başkanlığını yapacak kadar iyi sosyalistti. Şimdi ise
    hafızalarımızda Ulusalcı yani Nasyonalsosyalist olarak yer etti. AKP iktidarının ardından ortaya çıkan
    Kızılelma Koalisyonu’nun en önemli isimlerindendi. Ergenekon Terör Örgütü Davası’yla Silivri’de 5
    yıl geçirdi, örgüt kurucuları arasında adı geçti ve ağırlaştırılmış müebbet aldı. 2003’de Sedat peker gibi
    bir ülkücğyle Kızelelma koalisyonu ve Öztürk Ergenekon yapılanması kuran Perinçek, bugün Osman
    Sınav yönetiminde TRT’de yeni başlayan Kızılelma dizisiyle MİT’i yapacakları şeytanlıklardan önce
    kutsatıyor ve kamuoyunun kafasını yıkıyor ve zihnini karıştırıyor.

    Perinçek, üniversite yıllarında, 1962 ve 1963′te toplam on ay Almanya’da işçilik yaptı ve Almanca
    öğrendi. Haziran 1964′te Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Kamu Hukuku (Devlet
    Teorisi ve Kamu Hürriyetleri) kürsüsüne asistan olarak girdi. 1967 yılında Dönüşüm dergisi yazı
    kurulu üyesi ve başyazarı idi. Almanya’da Türk Toplumcular Ocağı kurucusu ve ilk genel başkanı
    olmuştu. Türkiye İşçi Partisi (TİP) üyesiydi. TİP’in Bilim Kurulu’nda görev aldı ve Güvenlik Komitesi
    başkanlığı görevlerini yürüttü. TİP içindeki “Devrimci Muhalefet” hareketinin önderlerindendi.

    Perinçek 1968′de hukuk doktoru oldu. Doktora tezinin konusu ve ilk kitabı, Türkiye’de Siyasi
    Partilerin İç Düzeni ve Yasaklanması Rejimi’ydi. Aynı yıl daha sonra Dev-Genç adını alacak olan
    Fikir Kulüpleri Federasyonu (FKF) genel başkanı olmuştu. Yine aynı yılın Kasım ayında,
    arkadaşlarıyla birlikte Aydınlık dergisini yayınlamaya başladı. Aydınlık’ın başlangıçtaki kurucuları
    Şahin Alpay, Cengiz Çandar, Gün Zileli, Erdoğan Güçbilmez, Vahap Erdoğdu, Atıl Ant, Münir
    Ramazan Aktolga ve Doğu Perinçek’ti.

    1969 Temmuz’unda İşçi Köylü gazetesini kurdu ve başyazarı oldu. 12 Mart Muhtırası’nın ardından
    başlayan tutuklama dalgasından Doğu Perinçek de nasibini almıştı. Tutuklanmış ve yapılan yargılama
    sonucunda yirmi yıl hapis cezasına çarptırılmıştı. Cezasını çekerken 1974 Affı imdadına yetişti ve
    Doğu Perinçek serbest bırakıldı. Siyasi hayatına kaldığı yerden başlayacaktı. Bu arada hayatına bir
    kadın, Sırma Ersanlı girecekti. 1974 yılında evlenen Doğu Perinçek’in evliliği ancak iki yıl
    sürebilmişti. Bu evlilikten Zeynep Perinçek doğmuştu.

    49
    FARUK ARSLAN

    28 Ocak 1978′de Aydınlık Davası’nın aklanmayla sonuçlanması üzerine Türkiye İşçi Köylü Partisi’nin
    kuruluşuna önderlik etti ve ilk genel başkanı oldu. Türkiye bu yıllarda sağ-sol çatışmaları içinde
    kıvranıyordu. Terör şehirleri teslim almıştı. Silahlı çatışmalar alınan tüm önlemlere rağmen
    engellenemiyordu. İşte tam bu ortamda 12 Eylül 1980′de Türkiye’de askeri darbe oldu. Bu Perinçek’in
    kişisel tarihi için de çok önemliydi. Perinçek tutuklandı ve 1985 yılına kadar, tam beş sene tutuklu
    kaldı. Serbest bırakıldıktan iki yıl sonra, Ocak 1987′de haftalık “2000′e Doğru” dergisini yayınlamaya
    başladı. Bu dergide de genel yayın yönetmeni ve başyazarlık görevlerinde bulundu.

    Bu defa da neredeyse iç savaş görüntüsü veren etnik çatışma yüzünden başı derde girdi. Güneydoğu
    Anadolu bölgesinde muhalif aydınları “te’dib” etmeye yönelik çıkartılan “Sansür Sürgün
    Kararnamesi”nin kurbanı oldu. 1990 yılında, Diyarbakır Cezaevi’nde üç ay tutuklu kaldı. 1991 yılında
    Türk Ceza Kanunu’nun 141. maddesinin kaldırılmasıyla, yeniden siyasi haklarına kavuştu ve aynı yılın
    Temmuz ayında Sosyalist Parti’nin İkinci Büyük Kongresi’nde genel başkanlığa seçildi. Bir yıl sonra
    Sosyalist Parti’nin Anayasa Mahkemesi’nce kapatılması üzerine kurulan İşçi Partisi’nin genel başkanı
    oldu. Ancak Perinçek hakkında 1991 seçimlerinde TRT’de yapılan Liderler Açık Oturumu’nda yaptığı
    konuşma nedeniyle kendisine Terörle Mücadele Yasası’nın sekizinci maddesine dayanılarak on dört ay
    hapis cezası verildi. Bu ceza bittiğinde tarihler 8 Ağustos 1999′u gösteriyordu. On ay, on gün
    Haymana Cezaevi’nde kalmıştı. Basın suçlarını erteleyen yasayla yeniden siyasal haklarına kavuştu.
    19 Ekim 1999′da toplanan İşçi Partisi Olağanüstü Kongresi’nde yeniden genel başkan seçildi. Halen
    Şule Perinçek’le evli olan Doğu Perinçek’in bu evlilikten üç çocuğu oldu: Kiraz, Mehmet ve Can
    Perinçek. Doğu Perinçek’in hayatında birbirinden ilginç bağlantılar vardı. Dayısı Em. Tümg. Turhan
    Olcaytu, 12 Mart Muhtırası öncesinde etkin isimlerden birisiydi. Adı kurulmuş olan cuntaya verilen
    Em. Tümg. Cemal Madanoğlu, Perinçek’in ilk eşi Sırma Ersanlı’nın eniştesiydi. Yine Doğu
    Perinçek’in teyze oğlu, yani kuzeni Gürbüz Tüfekçi’nin arası TSK mensuplarıyla çok iyiydi. Çevresi
    Tüfekçi’yi MİT mensubu olarak biliyordu.

    Doğu Perinçek’in sınıf arkadaşları da oldukça önemli isimlerden oluşuyordu. 1964′te mezun olduğu
    Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden dönem arkadaşları Mikdat Alpay ve Uğur Mumcu’ydu.
    Alpay daha sonraki yıllarda MİT Müsteşar Yardımcılığı görevine kadar yükseldi. 28 Şubat
    Dönemi’nde adından en fazla bahsedilen MİT görevlisi herhalde Mikdat Alpay’dı. Hukuk Fakültesi,
    Siyasal Bilgiler Fakültesi (SBF) ile yanyana olduğundan, Perinçek’in etkinlik alanı bu okula da
    sıçramıştı. SBF, o günlerde siyasi çalkantıların tam odağındaydı. Şahin Alpay, Cengiz Çandar, Nuri
    Çolakoğlu, Ömer Madra, Cüneyt Akalın, Halil Berktay gibi o dönemin geleceği parlak SBF ve
    Ortadoğu Teknik Üniversitesi asistanları, Perinçek’in etrafında toplandı. Perinçek, 1968′de devrimci
    gençliğin en üst kuruluşu olan Fikir Kulüpleri Federasyonu (Dev-Genç) başkanlığına seçildiğinde
    Ankara Hukuk Fakültesi’nde asistandı.

    Sosyalistlikten ulusalcılığa, ateizmden Müslümanlığa savrulan bir hayatın ortasında Doğu Perinçek,
    Ergenekon Davası’nın en önemli mahkumları arasından ordu paşalarıyla beraber Silivri’den kahraman
    olarak çıkma planı yaptı. Başbakan Erdoğan’un egosu güçlüydü, parayı seviyordu. AKP içinde “masa,
    nisa, kasa” zafiyetlerini tesbit etti ve uzun soluklu bir plan yaptı. PKK ile müzakere cemaat ile savaş,
    “PKK sosyal aktivist”, “cemaat Haşhaşinci” iftiraları hep Perinçek’in fitneye, şeytanlığa çalışan
    kafasından çıkan komplolar. Başbakan’ın konuşma metinlerini artık Doğu Perinçek, Cem Küçük,
    Ergün Poyraz ve Yalçın Küçük yazdığı için Türkiye, 1980 öncesindeki kaos dönemine geri dönüş
    yaptı.

    50
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Ve Göktürk Sivil Darbe Yaptı

    Dostlarım, tanıdıklarım, tanımadıklarım pek meraklı! Sohbetimiz esnasında, hem sosyal medya
    üzerinden hemde telefon açıp ülkemizde ne zaman askeri darbe olacağını öğrenmek istiyorlar. Bazen
    kendimi darbeleri erken haber vermeden sorumlu gazeteci gibi hissediyorum. Herkes ülkemizde olan
    bitenlere bir anlam veremediklerini söylüyor, sitem ediyor ve soruyorlar: “Darbe yakın mı?” Gülsem
    mi, ağlasam mı bilemiyorum. Darbe olması için daha ne olması gerekiyor acaba!

    “Twitter’da elinde kılıç önüne geleni kesip doğruyorsun, ne oldu sana Allah aşkına?” diyenler halime
    pek şaşkın! Takipçim twitter’da bir ayda 4 binden 35 bine çıkmış, her makalemi yüzbin kişi
    okuyormuş. 8 yıldır faaliyet gösteren kişisel siteme yoğun girişler olduğu için kapasite artık taşımıyor.
    Açık açık yazayım mı, eğer bir darbe olsaydı, ne olurdu! Bir dostum, “sen bir fenomen oldun ama
    sakın Türkiye’ye gelme, öldürürler” diyor.

    Niye diye sormadım. Ülkeye bir paranoya hakim, aslında bir darbe oldu kimse adını koymak
    istemiyor. Başbakan, “dostmodern” diye tanımlamak istedi “post kurtarma” darbesini! Benim tesbitim,
    bu bir “Yeşil Neo-28 Şubat ” sivil darbedir ama askerler arkada saklanıyor.

    Eğer bir darbe olsaydı, HSYK’da bir değişiklik yapılır, 12 Eylül 2010’da halkın referandumda evet
    dediklerine itiraz edilir ve hayır denilirdi. Üstünlerin hukuku geçerli olur, elit bir oligarşi halkla alay
    eder gibi tasfiye yapardı. Bir darbe olsaydı, ilk önce HSYK yasası yeniden değiştirilirdi!

    Eğer bir darbe olsaydı, darbeleri engelleyen, Ergenekon, Balyoz, casusluk ve 28 Şubat operasyonlarını
    yapan 2000 polisi darbeciler hemen sürgün ederdi. Bir darbe olsaydı, Ergenekon’un
    intikamını darbecileri soruşturan savcılardan alırlar, savcı ve yargılayan hakimler sürgün edilir,
    yetkileri tırpanlanır, tenzili rütbeye uğrarlardı!

    Eğer bir darbe olsaydı, medya organlarına devlet el koyardı, devletleştirir, tekel haline getirir, çok
    sesliliğe izin vermez, sustururlardı. Bir darbe olsaydı, devlete paralel gazeteci ve yazarlar türer, devlete
    yaslanırlar, çirkefleşirler, toptan tüm medya pespayeleşirdi!

    Eğer bir darbe olsaydı, Anadolu’nın bağrından çıkmış dindar vatan evladı şeytanlaştırılır, devlet
    kurumuna sızdı diye kapı önüne konur, itibarı zedelenirdi. Bir darbe olsaydı, iftira, yalan ve çamur
    atmada yarış yapılır, hatta ülkenin en temiz insanlarına ‘Haşhaşin’ denirdi!

    Eğer bir darbe olsaydı, ülkemizin yurt dışında medarı iftiharı, alnımızın akı olan Türk okullarını
    kötüleme furyası başlatılır, devletin büyüğü büyükelçilerine talimat gönderir ve karalama kampanyası
    yapardı. Bir darbe olsaydı, Türk okullarını kötüleyen ‘devletlü’ olurdu!

    Eğer bir darbe olsaydı, abuk sabuk kız erkek evler tartışması yapılır, özel hayata karışılır, yasakları
    izah için dini terminoloji kullanılır, İslamcılık yozlaştırılır, dünyevileşen müslümanlar dindar sanılırdı.
    Bir darbe olsaydı, dershaneler kapatılır veya dönüştürülürdü!

    51
    FARUK ARSLAN

    Eğer bir darbe olsaydı, yolsuzluk, rüşvet, komisyon, hortum, hırsızlıkların üstü örtülür, devleti
    yönetenler bizzat yanlışları örtbast eder, yargıya müdahale ederlerdi. Bir darbe olsaydı, dürüst savcı ve
    polisler diyar diyar sürülür, hakimlerin gözü korkutulurdu!

    Eğer bir darbe olsaydı, MİT tüm cemaatleri eskiden fişlediği gibi fişlemekle kalmaz, despotlaşır,
    fişlemelerde “vatan haini”, “devlet düşmanı” ve “casus” gibi notlar düşülürdü. Bir darbe olsaydı, hakkı
    söyleyen ve darbecileri takip eden TEM polisleri intihar süsüyle Özel Harp tarafından infaz edilir,
    topluma korku, endişe, belirsizlik pompalanırdı!

    Eğer bir darbe olsaydı, ülke bir Muherabat, istihbarat ve istibdat devletine döner, birbirinin ayağını
    kaydırmak isteyen dönekler, namussuzlar türer, fırsattan istifade müfteri olurlardı. Bir darbe olsaydı,
    kardeş kardeşi ispiyonlar, baba oğulu satar, müslüman müslümanı hançerlerdi, herkes birbirine
    küfreder, toplum tam ortadan ikiye bölünür, çatlardı!

    Eğer bir darbe olsaydı, ülkede muhalefet partisi kalmaz, tek adam zihniyeti hortlar, “dediğim dedik
    çaldığım düdük” diyen bir “diktatör”, tüm nimetleri kendinden menkul görürdü. Bir darbe olsaydı, bu
    tek adam kendisini halka zorla cumhurbaşkanı seçtirmeye çalışır, seçime hile karıştırmak için devlet
    gücünü kullanır, muhalifleri sindirirdi!

    Eğer bir darbe olsaydı, devlete göbekten bağlı kılınmış, midesine endeksli, makam düşkünü aydınlar,
    akademisyenler susar, gazeteci ve yazarlar devlet kulu olur, makam korkusu, işten atılma endişesi had
    safhada olurdu. Bir darbe olsaydı, insanlar zulmü iliklerine kadar hisseder, sıranın kendisine ne zaman
    geleceğini kurbanlık koyun gibi beklerdi!

    Eğer bir darbe olsaydı, fetva verecek bir hoca mutlaka bulunur, yapılan tüm yanlış işlerin devletin
    bekası için gerekli olduğuna vicdanlar inandırılır, gerekirse vatan evlatlarının infazına ses çıkarılmazdı.
    Hatta onca devlet ihalesi üzerinden komisyonun ve rüşvetin devlet yararına alındığına halk inandırılır,
    zina ve yolsuzluk alenileşirdi! Bir darbe olsaydı, takiye yapanlar, münafıklar çoğalır, doğruları
    söylemek elde tutulan ateş, bir kor olurdu!

    Eğer darbe olsaydı, sivil toplum öldürülür, sivil toplum örgütleri devletten maliyeleşmemişse ve devlet
    tarafından kontrol edilmiyorsa sakıncalı görülür, emir eri olmazlarsa yok edilirlerdi. Bir darbe olsaydı,
    ülkenin en büyük cemaatının gözyaşına bakılmaz, gulyabanileştirilir, öcüleştirilir, karalanır, örgüt
    davası hazırlanırdı!

    Eğer bir darbe olsaydı, hapishanedeki bölücüsü, darbecisi, mafyası dışarı çıkarılarak toplumsal bir
    barış olacağına halk inandırılır ama cemaatler tehlikeli görülür hapsedilmeleri için fitneler, yalanlar,
    kasetler çıkarılırdı! Mutlaka MİT’in kara koyunlarının ürettiği sahte haberler merkezi olurdu ve
    utanmadan yargısız infaz yaparlardı! Bir darbe olsaydı, Fethullah Gülen Hocaefendi’ye sataşmak,
    küfür ve hakaret etmek caiz olurdu!

    Eğer bir darbe olsaydı, Genelkurmay Başkanlığı Başsavcılığı, 5 yılda 400 celsesi yapılan asrın en
    büyük derin devlet davası Ergenekon’dan mahkumiyet yiyenleri, Balyoz davasında kararı Yargıtay’da
    onananları kurtarmak için ‘kumpas’ diye suç duyurusunda bulunurdu. Bir darbe olsaydı, milyonlarca
    sayfa delile rağmen yargının kararları hiçe sayılır, 28 Şubat davasında sanık kalmaz, 12 Eylül

    52
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    davasının içi doldurulmaz, İzmir’de devam eden askeri casusluk davasında yargılananlar Yargıtay
    aşaması bypass edilerek serbest bırakılırdı!

    Eğer bir darbenin halen olmadığını sanıyorsanız ve askeri darbe ne zaman olacak diye saf saf
    bekliyorsanız, ben size daha ne diyeyim!

    “Göktürk” adlı yeni derin devlet, fesat oligarşik komite, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan eliyle sivil
    bir darbe yaptırdı. Erdoğan, tıpkı Süleyman Demirel’in 28 Şubat sürecinde davrandığı gibi davrandı ve
    darbenin yönetimine geçti, iktidarını, yani zevahiri kurtarıyor.

    “Uluslararası komplo” filan yok dostlar, darbeyi yapan “paralel devlet” ama adı “Göktürk”. KCK
    denen paralel diğer devlet “Kürdistan” ile ortak hareket ediyor. “PYD” denilen “cemaat paralel
    devleti” tam bir yalancı hayalet!

    Sorun kendinize ve cevabını net olarak düşünün. Eğer bir darbe olsaydı, bugün yaşananlardan daha
    fazla ne olabilirdi? Cevabını ben vereyim, bunlar yaşanırdı. Tek farkı olurdu, binlerce insan
    hapishanelere alınır ve işkenceden geçirilir veya işlerinden edilirdi. Sakın bana, “olmaz bunlar”
    demeyin.

    Eğer bu darbe daha da sertleştirilmek isteniyorsa, “Göktürk Komitesi”, bundan sonra ne yapacaktır?
    Bir darbe olsaydı, “Türk ordusunda Fethullah Gülen yapılanması” isimli çakma hazırlanmış kurgu bir
    yazı dizisi Sabah gazetesinde Ferhat Ünlü ve Abdurrahman Şimşek adlı iki gazeteci ismi kullanılarak
    yayınlanır ve kamuoyunda Gülen ve cemaat nefreti patlamaya hazır volkan hale getirilirdi! Ve
    casusluk ve vatana ihanet ettikleri gerekçesiyle örgüt davası açılır, MİT tarafından 3 yıldır izlenen
    4800 kişiye anında operasyon yapılırdı. 40 gazeteci hapsi boylardı. Savcı ve polisleri devreden
    çıkartan soruşturmada MİT mensuplarına özel görevler verilirdi! Kimse sormazdı, 2000 ile 2008
    arasında Gülen tam 8 yıl, örgüt davasından yargılanıp tam beraat etmedi mi? Hatta Yargıtay Genel
    Kurulu’na kadar giden davada tam aklanmadı mı? Bu nasıl kin ve nefret ki, Hak dostlarını hedef alan
    fesat komitesi elbise değiştirip aynı yerden milleti tekrar sokabiliyor ve saçmasapan iftiralarla göz
    boyayıp halka yutturabiliyor?

    Bir darbe olsaydı, inanın bana bu bile olurdu! Linç edilen hak dostlarının ve son davanın
    koruyucusunun Allah olduğu unutulurdu! Gayretullaha dokunan zulüm, Allah’ın kılıçları Hz.
    Ömerleri, Hz. Halid Bin Velidleri, Hz. Alileri ve Hz. Ebu Dücaneleri yardıma gönderirdi!

    Göktürk’ün Fesat Süfyanizm Oligarşisi

    “Büyük Yolsuzluk ve Rüşvet” adı verilen “17 Aralık Operasyon”u sonrası siyasi intiharı seçen AK
    Parti’yi seveni, sevmeyeni hayretle izliyor. “Bu bir dış güçlerin komplosu”dur teorisine inanan gittikce
    azalıyor. Hastalığa teşhis koyamayan doktor, psikiyatri uzmanı veya psikolog, asla hastayı tedavi
    edemez. Toplum doktorları, sosyoloğlardır. Sosyolog gazeteci, Sosyal Hizmetler ve Uluslararası
    Hukuk masterları olan yazar olarak teşhisi koydum: Bu bir fesat derin Süfyanizm oligarşisinin
    suikastıdır. Üst düzey yapısı beş bin kişiyi bulan bu derin oligarşik fesat yapılanmasından toplam
    yüzbin kişi nemalanıyor. Nemalanan kısım, geçişkendir. Nerede menfaati varsa oraya yaslanır ve taraf

    53
    FARUK ARSLAN

    değiştirir! AKP, oligarşiye teslim oldu; cemaatı “paralel devlet” diye tasfiye ettiren şebeke ile dindar
    askerimizi ordudan attıran, “bize değil hiyerarşiyi bozup Gülen’e itaat ediyorlar” diye yalan uydurarak
    kapı önüne koyan aynı ekiptir. Oyunun fitne cümlesi aynı, maşayı tutan el değişti: AKP ve Erdoğan.

    Türkiye’nin ayağına çelme takan oligarşik düzen, halkın bağrından koşup gelen AK Parti ve Fethullah
    Gülen grubunu asla sevmedi. Anadolu evladına “devlete sızıyor” yakıştırması yapanlar, “28 Şubat
    Post-Modern” darbesinde kim idi ise, bugün yaşanan “Yeşil” görünümlü “Neo-28 Şubat Postu
    Kurtarma” darbesinde de aynı fesat merkezi. Bir cemaatı sevmek, hatta mensubu olmak hangi
    demokratik ülkede suçtur veya devlet memuru olmaya engeldir? Vatan evladı sızmaz, liyakatıyla
    devlet bürokrasisine girer, hizmet eder. Kumpas, Ankara’nın kasvetli elit oligarşisinin en başarılı
    olduğu alan. “Bizans Entrikası”da denebilir. Cemaatın “paralel devlet” ilan edilip “örgüt suçu”
    kapsamına sokulması eski tezgah. AK Parti’ye daha dün “İslami Terör Örgütü” damgası vuran aynı
    şebeke değil mi? Tezgahın nasıl işlediğini, fesat oligarşinin kendi halkına nasıl suikast düzenlediğini
    ve AK Parti’nin nasıl tufeye getirildiğini yazmalıyım.

    “Yeni Fesat Komitesi”, oligarşik yapının maşasıdır. Emniyeti hallaç pamuğu gibi dağıtan, yargıya
    doğrudan müdahale eden, bürokraside cadı avına girişen hükümet, son olarak HSYK’yı kökten
    değiştirecek bir yasa teklifi hazırladı. Hakim ve savcıları, Adalet bakanı üzerinden dolaylı olarak
    başbakana bağlıyacak yeni sistem, 12 Eylül modelini hortlatıyor. Mesela bugünkü yolsuzluk
    soruşturmalarını yürüten savcılar bakan tarafından görevden alınabilecek. Yasa teklifi neresinden
    tutsanız sorunlu.

    28 Şubat sürecinde yaşadıklarımız aynen yaşanıyor. “12 Eylül diktatörlüğü” geri dönüyor. Bu ülke
    “150’lik”ler, “1402’lik”ler, “YAŞ’lık”lar utanç listeleri gördü, hepsi daha sonra çok ayıplandılar ve
    iptal edildiler. Pek çok bedeller ödeyerek bu ülke demokrasi yokuşunu tırmandı ve AKP’ye destek
    vererek 12 Eylül 2010 referandumunda oligarşik fesatçıları sandığa gömdü. Ancak, oligarşik çete
    teslim olmak istemiyor, fitne fesat tohumlarını yeşertip, AK Parti içinden kotardıkları zorlama grupla
    koalisyon kurdular. Keşke her şey sadece para ve devlet makamları olsaydı, ama maalesef “devlet
    besleme yeşil yandaş medya”, geçmişte düşman olduğu karanlık şebekelerle ortak çalışarak memlekete
    çok zarar veriyor.

    Bol maaşlı İslamcı yazar ve gazeteciler, hiç utanmadan yolsuzlukların üzerine gidilsin ama
    yolsuzlukları kovuşturan polis ve savcılar kovulsun, mahkemeleri biz yönetelim demek istiyorlar.
    Neredeyse “istiklal savaşı” veriyoruz, bin kişinin haksız yere yargısız infazla idam edildiği İstiklal
    Mahkemeleri kurulsun” diyecekler. “Çakma İslamcı yazarlar”, cemaat yok olunca yeni bir asrı saadet
    devrinin başbakan tarafından getirileceğini bile yakında yazabilirler. Aklı başında sandığımız koskoca
    “İslamcı yazarlar”, hem her şeyimiz olan Başbakana bir söylesek o her şeyi halleder, kim yolsuzluk
    yapıyorsa ona çok kızar bile diyorlar. Ortada duran büyük yolsuzluk kokuşmuşluk ve çürümeyi İsrail
    (!) yüzünden görmeyen “İslamcı yazarlar”, yanlışları bir sosyolog titizliği ile mükemmel bir duruşla
    yazan Ahmet Turan Alkan, Ali Bulaç ve Mümtazer Türköne’yi linci sevap sanıyorlar! İsrail ve ABD
    ile ilişki içinde olan cemaatin tüm mensublarını devletin, yani Başbakanın bekası için yok etmek
    vaciptir fetvası nasıl olsa ceptedir.

    28 Şubat sürecinde Batı Çalışma Grubu ile, Mart 2003’de ise Balyoz planı ile Çetin Doğan
    Kemalizmin ayakta kalması için her şeyi yaptı, suçlu bulundu hapsedildi. Bazı ünlü “İslamcılarımız”,
    Başbakanın iktidarda kalması için tozuttu ve “Yeşil bir 28 Şubat” sürecini caiz, vacip hatta galiba farz

    54
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    görüyorlar. Meşrepleri meçhul, neye önem verdikleri ise malum. Aile efratları devlet makamlarında
    güzel yerlere gelen “İslamcılar” 10 ile 15 bin TL civarı maaşları cebe indirmekle İslama en büyük
    hizmeti yaptıklarına inanabilirler. Arpalık devlet postları, bankamatik danışmanlıklar, haybeden gelen
    ulufeler, kaynağı sorulmayan oşürler, humus kazançları hep helal oldu. Haram mefhumu müphemleşti,
    sanki müslüman için değil sadece münafıklar ve kafirler için Allah sınırları Kur’an’da ve
    Peygamberimiz yaşantısı ile hadisinde belirledi. Gulul, kamu hakkı Allah hakkı, yetim hakkıdır
    dediniz mi hemen “paralel devlet örgütü” içinde sayılıyorsunuz. Ülkede yanlış giden şeyler olduğunu
    iddia ederseniz “yeşil kartel medyası” tarafından hemen Amerika yada “İsrail ajanı” ilan ediliyorsunuz.
    Konjoktüre göre, kimi zaman “Gönüllüler Hareketi kötü”, kimi zaman “AK Parti kötü” taktiğiyle iki
    grubu birbirine düşürmeyi başardılar. AKP ve Gönüllüler Hareketi’nden intikam almaya çalışan
    Ergenekoncuları salarsa, derincilerin dümenine girmiş AK Parti’yi iyi günler beklemiyor.

    Ulusalcılar, ülkücüler, PKK ve KCK siyasetçilerinden sonra “siyasi islamcı hareketi” de kendi yanına
    çeken derinciler cemaata “örgüt” diyerek kaos çıkartıyorlar. 28 Şubat’da, “irtica bahane vurgun
    şahane” manşeti atmıştım bir defa, yerini cemaat kelimesi aldı. “Cemaat bahane yolsuzluk şahane”
    manşeti gazetelerde atılmalıydı. “Eski Türkiye”de Atatürk adını kullanarak bankaları hortumlayanlar,
    artık her olumsuz şeyde “cemaat yaptı propagandası” ile devlet içinde büyük bir soygun peşinde.
    Cemaat kelimesi sihirli bir öcü haline geldi, zina yapsalar cemaat yaptırdı diyecekler ve günahlarını
    yıkadıklarını sanacaklar. Bu oyunu erken fark eden cemaat, adını camia yapmak istedi, cemaat
    kelimesi oyunu bozuldu. İrtica tehdidi ülkede unutuldu, hatta MGK’da bile tehdit olmaktan güya
    çıkardı. Ancak yılmak bilmeyen “oligarşik derinciler”, artık irtica yerine “cemaat tehlikesi paralel
    devlet” diye bir fitne uydurdu. Halkı inandırmak için MİT bünyesinde Basın’dan sorumlu Nuh Yılmaz
    başkanlığında “Yeşil 28 Şubat’ın Medya Fesat Çetesi” kuruldu. Daha 2007’de “Abdullah Gül’ün eşi
    başını açmadan Çankaya’ya çıkamaz, 2013’de Emine Erdoğan başını açmazsa kocasının Çankaya’ya
    yolu tıkanır” diyen yazarlar, bugün başbakana “cemaatı yık gazı” veriyor ve “AKP hayranı” olarak el
    üstünde tutuluyor.

    Gazeteci yazar Nazlı Ilıcak yolsuzluk operasyonu sonrası AKP ve Fethullah Gülen cemaati arasındaki
    gerilime dönüşen “paralel devlet” tartışmalarına ilişkin, “Başbakan Tayyip Erdoğan’a bir operasyon
    yapıldı. Ama bunu yapan cemaat değil, MİT’in içinde karanlık bir odak! Ergenekon’la da, başka
    odaklarla da işbirliği yapmış olabilir. Dış mihrakları da bu paketin içine koyabiliriz” dedi. Ilıcak
    Hürriyet’ten Ayşe Arman’a verdiği söyleşide, “şimdi bakın, 28 Şubat operasyonunun tüm
    enformasyon bölümünü MİT yürüttü. Ve o MİT hep aynı kaldı. Hiç temizlenmedi. MİT’in içinde
    böyle odaklar kalmış olabilir” ifadelerini kullandı. MİT-Medya ilişkilerinin hangi boyutlara ulaştığı,
    “MİT’in medyadaki yazar-gazetecileri nasıl denetlediği” hatta “çakma haberlerle yönettiği” artık
    deşifre olmalı. Ajanlık yapan gazeteci gazeteci değildir, dejenere devlet gazeteciliğine artık bir son
    verin, Sovyet ülkesinde yaşamıyoruz, sivil olun, derin oligarşi emrinde asker bir köle olmayın.

    Medya Analiz diye bir blogda çete ortaya çıkartıldı. Postmedya haber sitesi alıntı yaptı, okuyalım:

    “MİT’in yönlendirdiği medya ekibi doz açısından derecelendirilmiş düzeyde. Abdurrahman Şimşek,
    Ferhat Ünlü, Cem Küçük, Tutkun Akbaş, Ömer Adıyaman, Medyagündem, Sontv gibi isimler ve
    siteler, “çete” şeklinde hareket ediyor. Hiçbir kural tanımadan kara propaganda, yalan, iftira, suç
    isnadı, delil uydurma, karakter suikastı, masa başı habercilik, yasa dışı takip, izleme, dinleme dahil
    tüm imkanları kullanıyorlar. Bu ekibin direct olarak yazı yazdırdığı isimler ise Rasim Ozan Kütahyalı,

    55
    FARUK ARSLAN

    Sevilay Yükselir, Abdülkadir Selvi, Cem Küçük, Elif Çakır, Hakan Albayrak, Hasan Karakaya, Erdal
    Şimşek ve Turgay Gülergibi isimler.

    İkinci kategoride yer alanlar ise bir derece altta duruyorlar. Hüseyin Yayman, Hilal Kaplan, Celal
    Kazdağlı, Alper Tan, Mahmut Övür, Abdurrahman Dilipak, Nasuhi Güngör, Nagehan Alçı gibi isimler
    bir doz aşağıdan yayın yapıyorlar. Yıpratma, saldırı, kanaat yönlendirme faaliyetlerini mümkün
    olduğunca kriminal dozun bir alt seviyesinde sürdürüyorlar. Ancak tezleri ilk gruptaki “çetenin”
    tezlerini yüzde yüz oranında destekliyor.

    Üçüncü kategoride ise medya yöneticileri var. Serhat Albayrak, Mustafa Karaalioğlu gibi medya
    yöneticileriyle Nuh Yılmaz bizzat görüşüyor. Hükümet politikalarına destek veren bu gazeteler
    özellikle “cemaat konusunda” yapılacak yayınlar, izlenmesi gereken politikalar hakkında enforme
    ediliyor. Aynı zamanda da Çete’ye bağlı isimlerin önünün açılmasını sağlıyorlar.

    Çetenin koç başlığını Abdurrahman Şimşek ve Ferhat Ünlü yürütüyor. Beli silahlı bu iki kişi MİT
    üzerinden istedikleri kişinin iletişim bilgileri, adresi, görselleri, takip ettirilmesi, izlemeye alınması
    gibi imkanlara sahip. Hayli geniş özel bir bütçeyle donatılmış olan bu iki kişi, aynı zamanda “özel
    istihbarat” adı altında bir ekibi de yönetiyor. Hedef belirlendikten sonra bu ekiple ilk yıpratma faslı
    başlıyor. Şimşek istihbaratçılığa kendisini o kadar kaptırmış ki, Sabah’ta başında olduğu Özel
    İstihbarat Servisi’ne, MİT’teki Kontrterör Dairesi’nin yerini alan Özel İstihbarat Dairesi’nin adını
    vermiş. Ünlü ve Şimşek, asıl bombayı daha patlatmadı. Askeriyede cemaat operasyonu yaptırmak
    isteyen çetenin patronları ellerine çakma bir yazı dizisi tutuşturdu. Kamuoyunun yeterince cemaat
    düşmanı haline geldiğine inandıkları anda Sabah gazetesinde vahim yazı dizisi başlatılacak,
    Genelkurmay Başkanı Necdet Özel, aynen 30 Ağustos 2000’de eski Genelkurmay Başkanı Hüseyin
    Kıvrıkoğlu’nun dediği gibi vay be devletin altını oyuyorlarmış diye savcılara suç ihbarında bulunacak
    ve yeni bir Gülen davası, casusluk ve vatana ihanetten açılacaktır. Gülen haksız değil, değişen bir şey
    yok, dün aynı zulmü yapanlar, bugün sadece maşa değiştirdi.

    Sabah’ın özel istihbarat müdürü Abdurrahman Şimşek’e bağlı çalışan bu paralel grupta, Vakit-Sabah-
    Milat ve şimdi Akşam’da görev yapan Erdal Şimşek, Yeni Şafak’tan Cem Küçük, Medyagündem’den
    Tutkun Akbaş, Son TV’den Ömer Adıyaman, Haber TV’den Sinan Tavukçu (Enisteşi İ.H.M, MİT’te
    üst yönetici) gibi isimler bulunuyor. Çete’nin arka bahçesinde ise geniş bir internet yelpazesi
    bulunuyor. Haber10, Medyagundem, ve Sontv gibi internet siteleri bariz MİT savunmalarıyla dikkat
    çekiyorlar. MİT’e yönelik eleştiriler kurum tarafından cevaplanmadan bu siteler üzerinden
    cevaplandırılıyor.

    Tutkun Akbaş’ın uzun sure yönettiğini inkar ettiği ancak sonunda kabul ettiği finansmanınSerhat
    Albayrak tarafından sağlandığı bilinen Medyagundem, tüm ekibin istikametini belirlemede ana
    karargah olarak kullanılıyor. MİT’e bağlı ikinci ve üçüncü kategorideki medya yapılanmasının tamamı
    hedef alınacak kişi ya da grubu medyagundem üzerinden öğrenip harekete geçiyor.

    Hükümete ters düşen kişiler hedef alınmanın yanında Hükümeti yeterli derece savunmadığı düşünülen
    kişiler de aynı çark tarafından hedef alınıyor. Mesela bazı konularda“katılmıyorum” gibi naif bir cümle
    kuran Akif Beki bile eş zamanlı olarak Medyagundem ve Cem Küçük tarafından “cemaatin
    devşirmesi” olarak hedef tahtasına oturtuluyor.

    56
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Finansman noktasında devletin imkanlarının devreye sokulduğu görülüyor. Anadolu Ajansı’nın


    taşeron şirketi Toprak Ajans burada devreye giriyor ve para muslukları sonuna kadar dolaylı yoldan bu
    sitelere açılıyor. Dışarıda “devlet memuru” titrini kullanarak MİT’teki Aydınlıkçıların tuzağına
    düşerek Türkiye’yi rezil etme yöntemini izlerken, içeride ise Şimşek Çetesi ve bağlı gruplarını
    kullanıyorlar. 90’yıllarda 28 Şubatçılara payandalık yapan Aydınlıkçı MİT’çiler, şimdi AKP’yi içerde
    ve dışarda yalnızlaştırmak için çift yönlü bir bitirme operasyonu yürütüyor. MİT’in gazeteci
    ajanlarının organizasyon yapısı ve bazı faaliyetleri böyle. Aydınlıkçılar, AKP’nin atadığı MİT’çileri
    parmağında oynatıyor. Onlar da devleti ele geçirdiklerini sanıp istihbaratçılık oynuyor.”

    Derin oligarşinin patron tanımını, “Ergenekon buzdağının tam resmi!” başlıklı yazımda 1 Haziran
    2011 tarihli Canadatürk adlı Toronto’da aylık çıkan gazetemizde yazımda daha önce şöyle yapmıştım:
    1960′da kurulan Milli Birlik Komitesi’nin tamamı eski generallerden oluşan 12 asker üyesi günümüze
    kadar güncellenerek gelmiştir. 18 İstanbul baronu Sebataycı ve Rum ailesine Türkiye peşkeş
    çekilmiştir. CFR’nın resmi Türkiye kolu olan Global İlişkiler Komitesi’nin iş dünyasındaki 12 ismi ve
    başındaki Rahmi Koç, askerlerle birlikte askeri vesayeti tepemize Demokles’in Kılıcı olarak
    koydurmuştur, asıl derin devlettir beyler! Ergenekon adını 1953′de kod isim olarak NATO eğitimi
    aldığı ABD’de ilk kullanan Alparslan Türkeş idi. Albay Ergenekon kod adını 1953 ile 1961 arasında
    kullanan Türkeş, Türk ordusunu tasfiye ederek yeni sistem kuran Amerikalılar ile ters düşünce
    Hindistan’a 1961′de askeri ataşe olarak gönderilir. Zira Amerikalıların zoruyla Türk ordusundan 7200
    subay, toplamda 243 general zorla emekli edilir, tamamen ABD’ye göbekten bağlı olacak sistem
    aslında sömürgecilik, militer demokrasi veya Amerikan militarizmi tarzı mandacılıktır.

    1961′de Albay Ergenekon kod ismi Turgut Sunalp’a geçer. 1971 muhtırası ve 1980 askeri darbesini
    Amerikalı ve İngiliz dostlarının emriyle yerine getiren Sunalp’ın Doğu Perinçek’i İngiliz istihbaratına
    eti senin kemiği benim diyerek teslim etmesinden yarım asır geçti. Bu dönek şahsiyetsizi
    cezalandırmak yüreğimizi soğutur mu bilemiyorum. Kanlı 1 Mayıs olaylarından Gazi olaylarına,
    Madımak’tan Gezi olaylarına kadar Perinçekgilleri her türlü fitne kazanının altında görüyoruz. Eksik
    olan onları yöneten, yönlendiren özel harp elemanlarıydı. Sunalp, 1989′da vefat ettiğinde Garanti
    Bankası’nın başdanışmanıydı. Görevini 1986′da Veli Küçük’e devrettiği devrede PKK zaten MİT ve
    CIA işbirliğiyle ele geçirilmişti. Cumhurbaşkanı Kenan Evren’in ve damadının emriyle İstanbul
    Emniyet Müdür yardımcısı Ümit Bavbek operasyonu ile Abdullah Öcalan, rakipleri temizlenerek
    plazlandırılacak örgüte lider yaptırılmıştı. Küçük’ün ekibine kurdurulan JİTEM’in zulümleriyle
    Kürtler zorla dağa postalandı, terörist yapıldı Kürt gençleri. 1986 ile 2001 arasında PKK’nın macerası,
    17 bin faili meçhul cinayet, Sapanca, Kocaeli ve Gebze üçgenini ceset tarlasına çeviren Küçük’ün
    Ermenice uzmanı aşırı Türk milliyetçisi bir Ermeni olduğunu unutmayalım.

    Veli Küçük’ün görev süresi 2001’de sona erdi. Haziran 2009’da aslında dördüncü ‘Albay
    Ergenekon’un kim olduğu ortaya çıktı: Dursun Çiçek. Aralık 2010’da Gölcük Donanma’da ele
    geçirilen ‘Proje’ adlı belge Çiçek’in 2003’den beri illegal işler içinde olduğunu ve ‘millete komplo
    planı’nı tek başına hazırlamadığını ispatladı. Erzincan davasında konuşan üst düzey bürokrat gizli
    tanık Efe’de zaten Çiçek’in ve zamanın 3. Ordu Komutanı Saldıray Berk’in suçunu netleştirdi.
    İddianamesi kabul edilen Gölcük belgeleri davasında emekli Koramiral Kadir Sağdıç ‘bir numara’
    gözüküyordu! Balyoz davasında yargılanan emekli ve muvazzaf generallerden İbrahim Fırtına, Özden
    Örnek, Ergin Saygun, Çetin Doğan, Metin Yavuz Yalçın, Engin Alan, Ayhan Taş, Mustafa Çalış,
    Feyyaz Öğütçü, Lütfü Sancar ve Kadir Sağdıç’ın Milli Birlik Komitesi’nde olup olmadıkları

    57
    FARUK ARSLAN

    araştırılmalıdır. Tabi lider Tahsin Şahinkaya yargı önüne çıkartıldığı halde halen neden 12 Eylül
    davasının içi boşaltıldı veya doldurulmadı ayrı bir mevzu.

    Küçük’ten Çiçek’ten ‘Albay Ergenekon’ misyonunu ‘Paşa’ olarak devralanana kadar Engin Alan neler
    yapmıştı, nereden koşuyor? Operasyon birimi halen yönettiği ileri sürülen ‘Paşa Ergenekon’ kodlu
    Engin Alan’ın durumu en şaibeli olanıdır. Alan ile 1993′de Bakü’de tanıştığımda askeri ataşe olarak
    yeni tayin edilmişti. Henüz tek general yıldızını bile almamıştı. Kısa boylu, sempatik bir komando
    izlenimi uyandırmıştı bende. Ebulfeyz Elçibey’in etrafına üç Türk asıllı bakan, başdanışman, özel
    korumalar ve Karabağ’da savaşması için özel harp birliği getirtmesini önceleri alkışlamış, onunla
    gurur bile duymuştum. Metin yüzbaşının Şamahı’daki Azeri komando yetiştirme kampını, talabelerime
    kamp yeri ararken dağda basmış ve Ermenilerin canına okuyan bu özel gücün ardında olan
    komutanlarımıza gereken saygıyı göstermiş, her yerde anlatmış ancak gizlilik nedeniyle bugüne kadar
    da hiç bir yerde bu konuyu yazmamıştım. Ne olduysa Elçibey’in Rus askerini Gence’den 28 Mayıs
    1993′de zorla postalaması ile başladı. Bu kararı Alan’ın aldırdığına emindim, sonuç olarak Elçibey’in
    Ruslar tarafından bir hafta içinde indirileceğine de emindim. Kendine çok güvenen Alan’ın ekibi,
    Elçibey’in Aliyev’i İngiliz ve Amerikan büyükelçilerinin zoruyla getirmesinden sonra morardı.
    Amerikalılarla dirsek teması bozuldu, dipçik yedik… Engin Alan’ın Amerikan karşıtı olduğunu
    sanmayın, yedikleri içtikleri ayrı gitmezdi… CIA organizesi MİT’e ihale, başarısızlığa mahkum 1994
    ve 1995 Aliyev darbeleri ve suikastlarından sonra kös kös Bakü’den kovuldu. Ülkemizin imajını yerin
    dibine batırdı. Ekibine Özel Harbin uyuyan “çakma ülkücü” hücrelerini alan ve uyandıran Alan, ülkeye
    dönüşte görev aldığı 1995 Gazi olaylarını organize etmekten henüz yargılanmadı. 1999′de Öcalan’ı
    Kenya’dan getiren uçakta olmadığı halde, kahraman olmayı sevdiğinden “ben getirdim” dedi.
    MOSSAD ve CIA’nın Öcalan’ı bize asmamız için değil, besleyip siyasi Kürt hareketinin başına
    koymamız ve “Büyük Kürdistan”a devlet başkanı yapmamız için verdiğini Alan’dan daha iyi bilecek
    ikinci bir isim yoktur.

    MHP başına kondurulan MHP Başdanışmanı ve milletvekili Alan, ülkemiz Türk milliyetçileri ile aşırı
    Kürt milliyetçilerini 12 Eylül öncesinde olduğu gibi meydan kavgalarına, savaşlarına sürükledi. Türk
    ile Kürt kardeşliğini baltalamak isteyen ve araya yeni kan davaları sokmaya çalışan bu fitnenin asıl
    gayesi, hükümete ve halka yeni anayasayı yaptırmamaktır. Ergenekon ve Balyozcuları, PKK ve
    KCK’lıları genel afla serbest bıraktırmaktır. 12 Eylül ve 28 Şubat davalarının üstünü kapatmaktır.
    Askeri vesayetin son kalesi anayasadır, 2016’da değiştiğinde, derin oligarşinin sonu gelecektir.
    AKP’den bu dönem için umudumu kestim.

    “Yeni Perinçekgiller”i paralel devlet adlı fitne kazanının altında görüyoruz. Başbakan bunu
    göremiyorsa, kumpası kuranı yok edemiyor ve milletine suikast düzenleyenleri onaylıyorsa, artık
    benim başbakanım olamaz, olmayacaktır. Hikmeti hükümet teraneleri cahillere göredir, teknolojinin
    sınır tanımadığı bu bilgi asrında asla özür veya bahane değildir. Aydın namusu, vicdanı dik ve sağlam
    durmayı gerektirir, mert olalım lütfen! Madımakta Alevileri yaktıran Doğu Perinçek, Aziz Nesin’in
    oğlu Ahmet’in itifaıyla bugün tüm Türkiye’yi nifak ve fitne ateşi ile yakarken sessiz kalamayız.

    58
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Birinci Bölüm

    GEZİ’DE KILIÇ ÇEKİLDİ

    28 Şubat dönemi arkasında pek çok şey bırakarak geçti. Sincan’da yürüyen tanklar, Çevik Bir, gergin
    MGK toplantıları, aşağıda ayrıntılarını anlatacağımız çok gizli bir toplantı… Bunların hepsi bu dönemin
    hatırlattıkları. Peki ya bu kritik dönemde bir gecede zengin olanlar? Bu kişiler esas fonda bir ayrıntıymış
    gibi verildi. Kimsenin aklına o dönemde şu soru gelmedi: Ya bu darbenin asıl amacı zaten ülkenin
    ekonomisine darbe vurmaktıysa ve önemli gibi görülen olaylar detaydıysa? 28 Şubat’ta batan ve batırılan
    bankalarla ilgili en çarpıcı makaleleri benim yazdığımı takip edenler hatırlayacaktır. Gerçektende ‘21.
    yüzyılda, yeni bir 28 Şubat ve batık bankalarda batan paşalar görmek istemiyoruz’ başlıklı yazım
    yapılanlara kimsenin ses çıkaramadığı dönemde fenomen haline gelmişti. Bu gün sanki bir deja vu
    yaşanmakta. Gezi olayları neticesinde Başbakan Recep Tayyip Erdoğan iktidarını devirmek isteyenlerin
    global sermaye ve medya olduğu ayrıca masonik oluşumların bu ikiliye destek verdiği bir kez daha tecrübe
    ediliyordu. Şimdi sadece o dönem için anlamlı olabilen bir soru soralım: Emekli askerlerle bankalar arasında
    ne türden bir mesleki ilişki olabilirdi? Cevap o dönemde her şeyin olabilmesinde, normalleşmenin çok
    uzakta olmasında gizliydi. 28 Şubat döneminde, batan bankaların önemli bir kısmında yönetim
    kurullarında emekli generaller vardı. Banka yöneticileri yargılanırken, askerler davadan muaf tutuldular.
    Bu dokunulmazlık zırhı ister istemez akıllara şu soruyu getirdi: 28 Şubat gerçekten demokratik sistemin
    kurtarılması adına mı yoksa yeşil sermaye karşısında her geçen gün mevzi kaybeden özel şirketlerin çıkarı
    adına mı yapılmıştı? 21 bankanın bir anda batması bu soruyu meşru kılıyordu. Şimdi bu bankaların batış
    hikâyesine biraz daha yakından bakalım.

    Bankalar, Zengindi Daha Çok Zengin Oldu


    Hatırlanacaktır, Şubat 2001′de Türkiye’yi mali iflasa götüren süreçte Merkez Bankası’ndan 5 milyar
    dolar hortumlayan bankaların listesi bir türlü çıkarılamamıştı. Halbuki bilindiği gibi Şubat 2001 krizi,
    Türkiye tarihinin en önemli dönüm noktalarından biriydi… Birçok banka yapılacak devalüasyonu hissedip
    Merkez Bankası’nı hortumlayınca, Türkiye, çok büyük bir mali iflas yaşamış, hatta hükümet bu nedenle
    erken seçime gitmişti. O dönemde, Merkez Bankası kasalarına saldıran ve milyarlarca dolar tutarında döviz
    çeken bankaları soruşturan bilirkişi Servet Taşdelen tarafından adları verilmeden (1 nolu banka, 2 nolu
    banka, 3 nolu banka… şeklinde) olaya adları karışan bankalar listelenmişti. Bu listedeki açık adlar için
    bugüne kadar birçok soru önergesi verildi, ancak bu bankalar “bankacılık sırrı” denilerek açıklanmadı.
    Halbuki bunlar hepimizin bildiği belki birçok kez kapısından girdiği bankalardı: İşte hortumcu 21 bankanın
    adları…
    YETKİLİ KATILIMCI
    ÜÇ GÜNLÜK NET ALIŞ (USD):
    1 NO’LU BANKA (CİTİBANK)

    1.063.800.000

    2 NO’LU BANKA (DEUTSCHE BANK)

    764.000.000

    3 NO’LU BANKA KOÇBANK)

    59
    FARUK ARSLAN

    426.000.000

    4 NO’LU BANKA (TEB)

    411.000.000

    5 NO’LU BANKA (YAPI KREDİ)

    383.700.000

    6 NO’LU BANKA (CHASE&MANHATTAN)

    332.600.000

    7 NO’LU BANKA (OSMANLI BANKASI)

    269.000.000

    8 NO’LU BANKA (DIŞBANK)

    258.700.000

    9 NO’LU BANKA (HSBC)

    254.900.000

    10 NO’LU BANKA (WLB)

    227.200.000

    11 NO’LU BANKA (GARANTİ BANKASI)

    199.000.000

    12 NO’LU BANKA (ABN AMBRO)

    135.000.000

    13 NO’LU BANKA (FİNANSBANK)

    121.000.000

    14 NO’LU BANKA (İŞ BANKASI)

    95.000.000

    15 NO’LU BANKA (TÜRKBANK)

    90.900.000

    60
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    16 NO’LU BANKA (İKTİSAT BANKASI)

    67.700.000

    17 NO’LU BANKA (TEKSTİLBANK)

    58.300.000

    18 NO’LU BANKA (CSFB)

    50.000.000

    19 NO’LU BANKA (INTERBANK)

    42.300.000

    20 NO’LU BANKA (AKBANK)

    27.000.000

    21 NO’LU BANKA (TAIB BANK)

    25.000.000

    DURUM SANILDIĞINDAN DA VAHİM

    Yukaıda görüldüğü gibi Türkiye postmodern darbe sürecinde tam anlamıyla mali bir iflasa
    sürüklenmişti. Postmodern darbe Türkiye’nin sadece demokrasisini değil ekonomisini de
    vurmuştu.
    Başbakan Erdoğan tarafından 2003 yılında hazırlatılan BDDK raporu vurgunları şöyle
    açıklıyordu:
    * Türk Ticaret Bankası: 777 milyon dolar zararla battı. Hortumcular, 56 milyon dolar götürdü.
    * Bank Ekspres: 435 milyon dolar zararda. Korkmaz Yiğit bankadan 311 milyon dolar
    götürdü.
    * Interbank: 1.2 milyar zarar. Sahiplerinin kullandığı para, 1.1 milyar dolar.
    * Yaşarbank: 1 milyar 149 milyon dolar zarar. 103 milyon dolar ortada yok.
    * Demirbank: Zararı 648 milyon dolar. Bankanın batmasına ekonomi bürokrasinin sebep
    olduğu anlaşılmaktadır.
    * Sitebank: Devir zararı 53 milyon dolar. Şirket sahibi 7 milyon dolar kullandı.
    * Egebank: 1 milyar 220 milyon zararla battı.
    * Yurtbank: Zararı 656 milyon dolar. Balkanerler'in kullandığı kaynak 1 milyar dolar.
    * Esbank: Zararı 1 milyar 113 milyon dolar. Sahipleri 478 milyon dolar kullandı.
    * Sümerbank: 470 milyon dolar zarar. Sahipleri 293 milyon dolar kullandı.
    * Etibank: Devir zararı 698 milyon dolar. Patronu 588 milyon dolar kullandı.
    * Bank Kapital: Devir zararı 393 milyon dolar.
    * İktisat Bankası: 1 milyar 954 milyon dolar zararla battı. Patronu Erol Aksoy'un kullandığı
    para 879 milyon dolar.

    61
    FARUK ARSLAN

    * Bayındırbank: Zararı 116 milyon dolar. Çörtük 95 milyon dolar kullandı.


    * Egsbank: Zararı 545 milyon dolar. Hakim gruplar 299 milyon dolar kullandı.
    * Kentbank: 681 milyon dolar zararla kapattı. Bürokrasinin yanlış kararlarıyla battı.
    * Toprakbank: Zararı 880 milyon dolar. Halis Toprak 485 milyon dolar kullandı.
    * Pamukbank: Devir zararı 3 milyar 618 milyon dolar. Patronunu 2 milyar 627 milyon dolar
    kullandı.

    İLGİNÇ BİR MEKAN, GİZLİ BİR TOPLANTI VE BİR KASET!

    İşin bu ksmında ilginç bir kasedin varlığından bahsetmek istiyorum. Kaset 28 şubatta
    hortumlanan bankalarla ilgili son derece önemli bir kaset. Öyle bir kaset ki Hürriyet gazetesi
    muhabiri kasedin bende olduğunu düşünmüş bu sebeple beni manşete çekmekle tehdit
    etmiş ama kasedin bende olmadığını anlayınca vazgeçmek zorunda kalmıştı. Fakat 28
    Şubatta yaşanan ekonomik hortumlarla gezi parkı olayları sırasında hükümet tarafından
    bahsedilen parasal manipülasyonlar arasında bağ olduğunu düşündüğümden dolayı bu
    kasetten bahsetmenin şimdi tam sırası olduğunu düşünüyorum.
    Bilindiği gibi Erdoğan’ın bir süre önce gizli kalmış parasal manipülasyonların tek tek ortaya
    çıkarılacağını söylemesi ve olası TBMM hortum komisyonu tehditi, faiz lobisi ve yurt dışı
    işbirlikçilerini harekete geçirmişti. Baronları korkutan kasedin içeriğini biliyorum ve
    kopyasının en az dört yerde bulunduğundan da haberdarım. Kasedin Başbakan Erdoğan’ın
    eline de geçtiğini bir dostum söylemişti. 2001 yılında yurt dışına çıkarılan bir kopyası New
    York’ta bir posta kutusunda uzun süre kaldı. Daha sonra Mardinli bir Ermeni tarafından
    korumaya alındı. Ancak kasedin bu şahıs tarafından Evangelist neoconlara bizzat teslim
    edildiğini sanıyorum. Bir kopyası polis istihbaratta olduğu için önemi yok bunun. Bir
    nüshası halen okyanus ötesinde olabilir. Bahsettiğim kasedin kahramanı 28 şubat döneminin
    merkez bankası başkanı olan Gazi Erçel. Hatırlanacaktır Erçel’in o dönemde bu soyguna
    nasıl seyirci kaldığı sorgulanmamış bu durum kuşkuyla karşılanmıştı. Bir çok kişi onun
    birileri tarafından korunduğunu düşünüyordu. Bahsettiğimiz kaset ise bu nun sebebini
    açıklar mahiyette. 2000 yılında Bilderberg toplantısına Türkiye’yi temsilen Rahmi Koç ile
    birlikte katılan Erçel’in küresel patronların Türk ekonomisini batırmasındaki rolü kasette
    tüm çıplaklığı ile gözüküyor.

    Şimdi bu son derece önemli kasedin çekildiği dönem ve mekana gidelim ve dönemin sır
    perdelerinden birisinin nasıl oluştuğuna bakalım. Kasedin çekildiği mekan, Gezi Parkı
    olaylarına maddi ve manevi destek veren İstanbul baronlarından Koç ‘baronu’nun yönetim
    kurulu odası. Kimin hangi sebeple kasede aldığı meçhul toplantıda üç dünya lideri bankanın
    temsilcisi masada ‘baronla’ pazarlık yapıyor. Gazi Erçel, ‘baronun’ sağ yanında, ‘baronun’ sol
    yanında ise kartel medyasının Türkiye medya imparatoru oturuyor. (Kızları New York’ta
    okurken babalarını böyle tarif edermiş). Toplantı son derece hararetli geçiyor. Toplantıda
    Deutchebank, Bank of America ve City Bank yetkilileri, Türkiye’den bir gecede beş milyar
    dolar çekeceklerini ve ülkenin devaülasyona gideceğini, Türk parasının ve ekonomisinin
    çökeceğini anlatıyor. Paraları kimlerin çekeceği ise çoktan belli. Erçel ve medya
    imparatorunun elinde birer liste var, listede 38 adet İstanbul baronunun adı, bankaları ve
    aynı gece Merkez bankasından çekecekleri meblağ gözüküyor. En büyük vurgunu en büyük

    62
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    baron yapacak, holdingin büyüklüğüne göre hortumun miktarını ‘baron efendi’ belirlemiş.
    Pazarlık kızışıyor, son kararı medya imparatoru ile Ergenekon sanığı Veli Küçük’ün biraraya
    gelerek birarada netleştirmesi kararlaştırılıyor. Kasedi çeken sanırım Sarı Levent’in ekibi…

    Sonrasında ne olduğu ise herkesin malumu. Bu 38 İstanbul baronu aynı gece Merkez
    Bankası’ndan beş milyar dolar çekti. Üç yabancı banka da aynı miktarda parasını çekti ve 10
    milyar dolarlık gedik nedeniyle ülke ekonomisi battı. Bu yıkımdan sonra siyasete olan
    güvenin tamamen çökmesi ve AK Parti’nin tek başına iktidara yürümesine pek de
    şaşırmamak gerek her halde. Diğer yandan bu durumu 28 şubat darbe koşullarına bağlamak
    gerekiyor. Bu gün ise ekonominin büyüklüğü ve sermayenin belli ellerde toplanmaması
    sayesinde bu türden manipülasyonların yapılabilmesi çok kolay değil. Bu da İstanbul
    baronlarının kaygılarının en büyük sebebi olsa gerek. Başbakan Erdoğan, söz konusu gizli
    kasedin hesabını bugüne kadar sormadı ama 2011’de yaptığı seçim konuşmalarından birinde
    dile getirdi ve ne dolaplar döndüğünü bildiğini ima etti. Bu sene içinde hem grup
    toplantısında, hemde bir açılışta hortum komisyonu kurup 28 Şubat’ta ülkeyi kasten
    batıranlardan hesap soracaklarını dile getirdi. Başbakan muhtemelen bunun yapılmaması
    durumunda gezi parkı eylemleri türünden eylemlerin önünün alınamayacağını düşünmüş
    olmalı. Dolayısıyla başbakanın müdahale zamanlamasının yerinde olduğu çok aşikar.

    Aslına bakılacak olursa ‘Baronları korkutan kaset’ adlı makalemde yukarıda anlattığım
    bilgileri vermiştim. Bu makale sosyal medyada büyük yankı uyandırmıştı. Merkez Bankası
    Eski Başkanı Gazi Erçel’in öncülüğünde 2001 krizinde
    çok sayıda banka döviz kuru üzerinden vurgun yapmıştı. Döviz kuru eski parayla 630 bin
    lirayken 5,3 milyar doları satın alıp 1 gün sonra 1 milyon 100 bin liradan satan
    bankaların tam listesi ve vurgunun boyutları şöyle:

    CİTİBANK: 1 milyar 63 milyon dolar

    DEUTSCHE BANK: 764 milyon dolar

    TEB BANKASI: 411 milyon dolar

    YAPIKREDİ: 385,7 milyon dolar

    CHASE MANHATTAN: 332.6 milyon dolar

    OSMANLI BANKASI: 269 milyon dolar

    DIŞBANK: 258 milyon dolar

    HSBC: 254 milyon dolar

    63
    FARUK ARSLAN

    WESTD DEUTSCHE LANDESBANK: 227,2 milyon dolar

    GARANTİ BANKASI: 199 milyon dolar

    ABN AMRO BANKASI: 135 milyon dolar

    FİNANSBANK: 121 milyon dolar

    TÜRKİYE İŞ BANKASI: 95 milyon dolar

    TÜRK BANKASI: 30,9 milyon dolar

    İKTİSAT BANKASI: 58,3 milyon dolar

    TEKSTİLBANK: 51,7 milyon dolar

    CREDİTSUİSSE FİRST BOSTON: 50 milyon dolar

    İNTERBANK: 42,3 milyon dolar

    İNTERBANK: 42,3 milyon dolar

    TAİB BANK: 25 milyon dolar

    ve diğer bankalar ile beraber vurgun'un toplam rakamı 5,338 milyar dolar.. 28 Şubat'ın ülke
    ekonomisine toplam maliyeti ise 231 milyar dolar. Peki Gazi Erçel nasıl olmuştu da Merkez
    bankası başkanı olabilmişti? Bu sorunun cevabı yine 28 şubatın aktörlerinden Süleyman
    Demirel’e uzanıyor. Demirel Erçel’i Yaşarbank’ta keşfetmiş ve merkez bankasının başına
    geçirmişti. Erçel bu aşamadan sonra devamlı olarak tartışmalı ekonomik eylemlere imza attı.
    Örneğin Türkbank skandalında Korkmaz Yiğit’e bankayı satın almasını salık veren de daha
    sonra aynı bankaya el koyduran da Gazi Erçel’di. Bu işlem sayesinde Erçel ve Alaaddin
    Çakıcı Korkamaz Yiğit’in 300 milyon dolarını aldılar. Bakanlar Eyüp Aşık ve Güneş Taner’de
    bu iş de suç ortağı olarak yer aldı. Bu banka, Mesut Yılmaz, Güneş Taner, Kamuran Çörtük,
    Alaaddin Çakıcı, Korkmaz Yiğit'in isimlerinin içinde yer aldığı ilginç bir çarka da konu
    oldu. Mesut Yılmaz iktidara emin adımlarla yürüyordu. PKK lideri Abdullah Öcalan’ı
    yakalayacak, enflasyonu düşürecekti ama Türkbank gensorusu ile düştü. Korkmaz Yiğit,
    ANAP'ın aracılığı ve mafya marifetiyle Türkbank'ı aldı ama herşeyini kaybetti. Alaaddin
    Çakıcı, Türkbank ihalesinde komisyon almak için ihaleye girenlere telefon açtı fakat
    sonrasında işleri yolunda gitmedi. Mesut Yılmaz'ın Başbakan olduğu,28 Şubat darbe
    sürecinde Türkbank'a (1997-2000 yılları arasında) 1 milyar dolara yakın kaynak artırımı
    yapıldığı anlaşıldı. Bunda yine Gazi Erçel’in parmağı bulunuyordu.

    64
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Geri dönmeyen kredi dağıtma işlemi 1995'ten 1997'ye kadar sürdü. 2001’de yapılan
    devalüasyondan önce de banka baronlarına dövizler bozdurularak Hazine bonosu aldırıldı.
    Devalüasyonla birlikte bütün bankaların içi böylece boşaltıldı. Bu ‘yağma ekonomisinin’
    ortasında, banka soygunları için en ilginç açıklamayı kendine has üslubuyla yine Sakıp
    Sabancı yapmıştı: "Gardaşım, hazine bizim, hazine hepimizin, dokunmayın hazinemize!"

    Yine o günlerde hatırlanacaktır Demirel sonradan çoğunun adları bir çok yolsuzluk şaibesine
    karıştığı anlaşılan bazı işadamlarıyla bir fotoğraf çektirmiş ve fotoğraf karesine girenler için ‘
    benim aile fotoğrafım’ demişti. Demirel’in aile fotosu içinde yer alan Çağlar, Çörtük, Uzan,
    Sabancı bugün aynı masada bile oturmuyor, zira aralarıdaki "güç" dağılımında Uzanlar hep
    sorun oldu. O günler gerçekten de bir ülkenin baştan aşağı hep aynı isimler tarafından
    soyulduğu günler olarak bu gün tarihe geçti. Yukarıda adı geçen çok etkili İstanbul
    baronlarının isimlerine gelmeden önce özel banka soygunlarının Mesut Yılmaz’ın imzaladığı
    kararnameyle özel bankaların kurulmasına izin verilmesi sonrası başladığını belirtelim.

    Aşağıdaki tabloda türk ekonomisine büyük darbe indiren bankaların son sahiplerini ve
    bankalar bu sahiplere devredildiğinde hangi ismin başbakan olduğu yer alıyor:

    2001’DE BATIRILAN BANKALAR SON SAHİPLERİNE DEVREDİLİRKEN KİM HANGİ


    GÖREVİ İCRA EDİYORDU?

    BANKA - SAHİBİ -YIL - BAŞBAKAN - CUMHURBAŞKANI

    Kentbank M.Süzer 1992 Süleyman Demirel Turgut Özal


    Bank Kapital Ceylanlar 1995 T.Çiller Süleyman Demirel
    EGS Yat.Bank. EGS Holding 1995 Tansu Çiller Süleyman Demirel
    Sümerbank H.Garipoğlu 1995 Tansu Çiller Süleyman Demirel
    İnterbank C.Çağlar 1996 Tansu Çiller Süleyman Demirel
    Yurtbank A.Balkaner 1996 Necmettin Erbakan Süleyman Demirel
    Ulusal Bank H.Cıngıllıoğlu 1997 Necmettin Erbakan Süleyman Demirel
    EGS Bank EGS Holding 1997 Necmettin Erbakan Süleyman Demirel
    Sitebank Y.Sürmeli 1997 Necmettin Erbakan Süleyman Demirel
    BankEkspres K.Yiğit 1997 Necmettin Erbakan Süleyman Demirel
    Bayındırbank K.Çörtük 1997 Mesut Yılmaz Süleyman Demirel
    Atlas Yatırım M.Süzer 1998 Mesut Yılmaz Süleyman Demirel
    OkanYatırım Okan Grubu 1998 Mesut Yılmaz Süleyman Demirel
    Egebank M.Demirel 1998 Mesut Yılmaz Süleyman Demirel
    Etibank Çağlar-Bilgin 1998 Mesut Yılmaz Süleyman Demirel
    Türkbank K.Yiğit 1998 Mesut Yılmaz Süleyman Demirel

    YEŞİL SERMAYE KARARTILIYOR

    65
    FARUK ARSLAN

    Bu gün geriye dönüp bakıldığında 28 Şubat’ın görünürdeki madurlarının belli olduğu


    görülüyor. Ya bilinmeyen madurları? Artık bir çok ekonomist o dönemde ülke ekonomisine
    yeni yeni ağırlığını koymaya başlayan dindarların kurduğu büyük şirketlerin yani o
    dönemdeki ismiyle ‘yeşil sermaye’nin o dönemin en önemli madurları olarak gösteriyor.
    Sonuçta adına "yeşil'' denilerek hedef alınan Anadolu sermayesi oldu, sermayenin el
    değiştirmesi, ordu vesayetinde sağlanmaya çalışıldı. Batan bankaların birçoğunun yönetim
    kurullarında görev yapan emekli paşalar gerekli mesajı verirken, bankacı komutanlar
    dokunulmazlık zırhı ile davalardan muaf tutulmuşlardı. Şimdi bilinen sebeplerle asker
    bankacı kullanan dönemin ünlü şahıslarına yakından bir göz atalım. İlk önce Hayyam
    Garipoğlu ve bankasını ele alalım. Sümerbank'ı 1995 yılında özelleştirme ihalesi ile satın alan
    Hayyam Garipoğlu, 1999'a kadar çeşitli işlere dalmış, ismi, Malki cinayeti ve Türkbank
    skandalına karışmıştı.1999 yılında, içi boşaltılan Sümerbank'a el konmak zorunda kalınırken,
    devletin sırtına 450 milyon dolar zarar bırakıldı. Garipoğlu'nun Bankasında, 1990-93 yılları
    arasında Kara Kuvvetleri Komutanlığı yapan Muhittin Fisunoğlu Yönetim Kurulu üyesi
    olarak görev yapıyordu. Dönemin bir diğer çok ünlü figürü olan Cavit Çağlar, 1992 yılında
    milletvekili ve bakan olmuş, İnterbank ve Etibank'ı satın almıştı. Meşhur MİT müsteşarı ve
    Jandarma komutanı Teoman Koman, İnterbank yönetim kurulu üyesiydi. Dinç Bilgin'in
    Etibank'ında ise, Deniz Kuvvetleri eski Komutanı emekli Orgeneral Vural Beyazıt yönetim
    kurulu üyesi olarak bulunmuştu.

    Şimdi de Demirel ailesinin küçük ferdi olan Murat Demirel’e ve ekonomiye bıraktığı izlere
    göz atalım. Murat Demirel'e ait olan Egebank'ın önü, 28 Şubat sürecinde iyice açıldı.
    Egebank'a, içi boşaltıldığı gerekçesiyle 22 Aralık 1999'da el konuldu. Bankaya el konmadan
    bir gece önce Egebank'ta bir toplantı yapıldığı, toplantının ardından bankadan koliler
    çıkarıldığı güvenlik kameralarına yansıdı. Peki, bankaya el konulacağını kim haber vermişti
    acaba? İşadamı Kamuran Çörtük, 1997 yılında sonunda Bayındırbank'ı satın aldı. Temmuz
    2001'de banka TMSF' YE devredilirken, Çörtük'e, Bankayı 115 milyon dolar zarara
    uğratmaktan dava açıldı. İmar Bankası,1994 yılında Uzanlara geçti. Bankaya Temmuz 2003
    tarihinde TMSF tarafından el kondu.
    Fakat artık çok geçti. 28 Şubat sürecinde(1997-2002 yılları arası) bankanın içinin boşaltıldığı
    anlaşıldı. Bankanın batışının ülke ekonomisine 9 Milyar dolar zarar oluşturduğu hesaplandı.
    Peki bankaların içi nasıl bu kadar kolay boşaltılabiliyordu ve buna neden engel
    olunamıyordu? Her şeyden once buna ilk sesini çıkaracak olan medyanın durumu otadaydı.
    Etibank sahibi, eski medya patronu Dinç Bilgin, 28 Şubat sürecinde medyasının nasıl
    batırıldığını şöyle anlatıyor: "Mesut Yılmaz iki medya grubu arasında bir tercih yaparak
    Hürriyet'i seçmişti. Biz de mecburen Çiller'i desteklemek zorunda kaldık. Türkiye hızla
    bozulma sürecine girdi. Gazetecilerle devlet adamlarının ilişkileri olmaması gereken bir
    düzeye ulaştı. Ayıp şeyler oldu. İşadamları devletten ihaleler almaya başladılar. Öyle bir
    Türkiye ki mesela elektrik dağıtımı özelleştirilecek, bu medya grupları arasında paylaşıldı.
    GSM ihaleleri, santral ihaleleri hep bu şekilde paylaştırıldı. Medya medyalıktan çıktı''Dinç
    Bilgin, bu sözleri ile Doğan grubunu işaret ediyordu.

    Ülkeyi 28 şubat koşullarından devralan AKP kurmayları ise ekonomiye o dönemde yapılan
    olağanüstü müdahalelerin farkındaydı. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Müstakil Sanayici

    66
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ve İşadamları Derneği'nin (MÜSİAD) 28 Nisan 2012’de yaptığı 21. Olağan Genel Kurul
    Toplantısı'nda bu hortumlama skandalı ile ilgili şöyle konuşmuştu: "28 Şubat aynı zamanda
    başarılı iş adamlarına karşı yapılmış bir müdahaledir. İş adamlarının kolunun kanadını
    kırmak için yapılmış bir müdahaledir. Müdahalelerin ekonomik gerekçeleri ve sonuçları en
    az siyasi, sosyal sonuçlar kadar önemlidir. Bugüne kadar, müdahalelerden, kimler, hangi
    rantı sağlamıştır? Müdahaleler, kimlerin ekmeğine yağ sürmüştür? Müdahaleler, kimlerin
    önünü kesmiş, kimlerin ocağını söndürmüş, kimlerin kepengini kapatmış, kimleri de
    palazlandırmıştır? Bütün bunların artık Türkiye'de sorgulanması gerekiyor'' dedi.

    Başbakan Erdoğan yeşik sermaye olarak adlandırılan muhafazakar işadamlarının


    oluşturduğu kesime yönelik operasyonların farkında olduğunu şu cümlelerle ifade ediyordu:
    "1997 yılında 2 bin 825, 2002'de bin 855'ti MÜSİAD'ın üye sayısı. Ben MÜSİAD üyesi olursam
    yandım. Mağdurları görmek isteyenler 28 Şubat sürecine baksınlar. Ne dediler 'yeşil
    sermaye' bu şekilde etiketlediler. Şirketleri kamu ihalelerine, özelleştirme ihalelerine
    almadılar. Kredi kullanmalarını engellediler. Teşvikler keyfi bir şekilde iptal edildi. Şirketler
    firmalar ürünleri özellikle kara listeye aldılar. Belli yerlerde satılması yasaklandı ürünlerin.
    Anadolu'da bunlar yaşanırken İstanbul'da büyük firmaların yönetiminde ekonominin 'e'sini
    bilmeyen enteresan vatandaşlar görev başında’’

    Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, 28 Şubat'ın hemen ertesinde gelen ekonomik krizlerin bir
    gecede Türkiye'yi yoksullaştırdığını hatırlatarak, ''Gecelik faizin bin 500'e çıktığı dönemi, 8
    bine çıktığı anı hatırlayın. Buralara çıktı. Acaba kimler burada vurgunu vurdu? İşte o
    vurgunu vuranların aslında hesaba çekilmesi lazım. Suç duyurusu yapıyorum burada'' dedi.

    Siyasette, hukukta, ekonomide, dış politikada, ''jakobenlerin, seçkinlerin, elitlerin''


    egemenliğinin artık sona erdiğini söyleyen Erdoğan, bugün artık egemenliğin ''belli
    zümrelerin, baronların, Galata bankerlerinin, komitacıların, çetelerin, mafyanın, cuntanın''
    değil, kayıtsız ve şartsız milletin olduğunu vurguladı. Erdoğan, Türkiye'de hangi müdahale
    dönemine bakılırsa bakılsın en büyük darbeyi ekonominin aldığının görüldüğüne dikkati
    çekti.

    ALMAN BANKALARI PARKTA OYUN OYNUYOR

    Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın ekonomik vurgun üzerine üstüste yaptığı açıklamaların
    hep aynı isimleri ve güç odaklarını hedef alması başbakanın bu açıklamaları sağlam bilgi ve
    belgelere dayandırdığını gösteriyordu. Dahası başbakan Erdoğan’ın ekonomik vurgunlar
    hakkında suç duyurusu yapması Erdoğan’ın hedef gösterdiği kişileri paniğe sevk ediyordu.
    Diğer yandan ülkede meydana gelen siyasi istikrarsızlıkları fırsata çevirmek konusunda eski
    alışkanlıklar devam ediyordu. Örneğin 28 Şubat sürecinin tetiklediği 2001 krizinde başrol
    oynayan Alman Deutsche Bank, Gezi eylemlerini fırsata çevirerek bir kez daha ön plana çıktı.
    Banka, aracı kurumu Deutsche Yabancı aracılığıyla, 7 Haziran'da borsanın en çok işlem
    gören 8 şirketinin hisselerini Citi Bank'tan aldı. Şüpheli takasta kar 187 milyon TL'yi geçti.

    67
    FARUK ARSLAN

    Gezi Parkı olaylarının en yoğun şekilde yaşandığı günlere denk gelen 7 Haziran 2013 günü
    Borsa İstanbul'un en çok işlem gören hisse senetlerinde, yabancı aracı kurumlar üzerinden
    gerçekleştirilen alım satımlar gerçekten de dikkat çekiciydi. Garanti bankası, İş Bankası,
    Turkcell ve Yapı Kredi’ye ait olup borsada en çok alınıp satılan hisse senetlerinden 5.8 milyar
    TL değerinde hisse senedinin 7 Haziran Cuma günü ABD'li aracı kurum Citibank Yabancı ile
    Alman aracı kurum Deutsche Bank Yabancı arasında bir günde el değiştirmesiyle 187 milyon
    TL kâr elde edildiği ortaya çıktı. Söz konusu alım satımların, Başbakan Erdoğan'ın 6 Haziran
    Perşembe günü Fas seyahati dönüşünde İstanbul Atatürk havalimanında yaptığı
    konuşmanın ertesi gününe denk gelmesi ise dikkat çekiciydi. Zira, Erdoğan konuşmasında
    Gezi Parkı eylemlerine şiddetle karşı çıkarak borsada spekülasyon yapıldığına vurgu
    yapmıştı.

    Havaalanında onbinlerce vatandaş tarafından karşılanan Erdoğan konuşmasında faiz


    lobisine adeta savaş açarak, 'Şimdi altını çiziyorum, faiz lobisine rağmen buralara geldik. Ve
    bu faiz lobisi şu anda borsada spekülasyonlara girmek suretiyle bizi tehdit edeceğini
    zannediyor. Şunu bir kere çok iyi bilmeleri lazım. Bu milletin alın terini biz onlara
    yedirtmeyeceğiz. Bir bankanın genel müdürü çıkıp da bu vandalizmi organize edenlerin
    yanında olduğunu söylüyorsa bunlar karşısında bizi bulacaktır.' demişti. Erdoğan'ın
    konuşma yaptığı gün, yüzde 4,5 kayıpla 79 bin 636 seviyesinden 75 bin 895 seviyesine düşen
    Borsa İstanbul 100 endeksi, ertesi gün, yani büyük miktarda hisselerin iki yabancı aracı
    kurum arasında el değiştirdiği gün yüzde 3,2 yükselerek 78 bin 332 puandan kapandı. Aynı
    gün Garanti bankası hisse fiyatı 8,52 seviyesinden 8,80'e yükseldi. Toplamda 34 milyar TL
    piyasa değerine sahip olan Garanti bankasının halka açık kısımda işlem gören hisse
    senetlerinin yüzde 52,57'si Citibank Yabancı takasında, yüzde 21,16'sı ise Deutsche Bank
    Yabancı takasında bulunurken iken Cuma günü sonunda bu oranlarda çarpıcı bir değişim
    meydana geldi. Citibank Yabancı'nın payı yüzde 52,57'den yüzde 44,80'e gerilerken,
    Deutsche Bank Yabancı'nın payı yüzde 21,16'dan yüzde 29,01'e yükseldi.

    Cuma işlem günü sonunda Garanti bankasının 195 milyon adet hissesinin Citibank Yabancı
    takasından çıkıp Deutsche Bank yabancı takasına girdiği görüldü. Bu rakamın ne anlama
    geldiğini anlatmak için aynı gün diğer aracı kurumların yaptığı Garanti bankası işlemlerine
    bakılmalı. Aynı gün 22 aracı kurum arasında el değiştiren Garanti bankası hisse senetlerinin
    toplam miktarı 5.2 milyon adet iken sadece bu iki yabancı aracı kurum arasında el değiştiren
    hisse senedi miktarının 22 aracı kurumun yaptığı işlemden tam 37 kat daha fazla (195 milyon
    adet) olması ilgi çekiciydi. Cuma sabahı 8,52 seviyesinde olan Garanti bankası hisse fiyatının
    gün sonunda 8,80 seviyesine çıkarken 195 milyon adet hissenin değeri de bir milyar 661
    milyon TL'den bir milyar 716 milyon TL'ye yükseldi. Deutsche Bank takasına geçen
    hisselerin sahipleri bu işlem sonucunda günü 55 milyon TL kar ile kapattı. 8 hissedeki
    değişim sonucu 187 milyon lira kâr oluştu.

    Deutsche Bank'ın 2001 ve 2008 da da buna benzer borsa hareketleriyle çok büyük
    miktarlarda kar etmişti. Alman Deutsche Bank’ın bu şekilde elde ettiği astronomik ve
    Türkiye’deki siyasi ve toplumsal çalkantılara paralel gerçekleşen kazançları ilk olarak Yeni
    Şafak Gazetesi’nin 2008'de yaptığı haberle ortaya çıkmıştı. Deutsche Bank Ekim 2008'de

    68
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Türkiye'nin 90 milyar dolara ihtiyaç duyabileceğini açıklamış, ancak Yeni Şafak'ın haberleri
    sayesinde ekonomi çevreleri bu açıklamayı dikkate bile almamıştı. Sonraki süreçte
    Türkiye'nin böyle bir kaynağa ihtiyacı olmadığı ortaya çıkmıştı. 2008'deki haberlerde
    Deutsche Bank'ın gerçek yüzü de ortaya çıkarılmıştı. Haberde, '1994 ve 2001 krizlerinde
    Türkiye'deki krizi tetiklemekle suçlanan Deutsche Bank, 2001 yılının Ağustos ayında
    'Türkiye'de önümüzdeki 3 ay iç borçların ödenmesinde zorluklar yaşanacak ve hatta borçlar
    yeniden yapılandırılacak. Bu moratoryum veya konsolidasyon anlamına geliyor' tespitinde
    bulunmuş ve bunun ardından dövize hücum yaşanmıştı.

    Gezi parkı eylemleri sırasında benzer olayların olduğu artık gittikçe daha da netleşiyor. Citi
    Bank Yabancı'nın 5.8 milyar TL değerindeki satışlarının tamamına yakınının sadece Deutsche
    Bank Yabancı tarafından satın alındığı 7 Haziran günündeki alım-satımlar sadece Garanti
    Bankası hisseleri ile sınırlı kalmadı. Aynı gün, iki kurum arasında gerçekleşen büyük el
    değiştirme operasyonu, işlem derinlikleri itibariyle Borsa İstanbul'un öncü şirketleri arasında
    yeralan İş Bankası, Akbank, Sabancı Holding, Turkcell, Yapı Kredi Bankası, Halk Bank, Vakıf
    Bank ve Türk Hava Yolları'nın halka açık kısımındaki hisselerinde de yaşandı. Borsada alım
    satım yapan onlarca aracı kurumun kendi aralarında gerçekleştirdiği alım-satım
    operasyonlarının onlarca kat fazlasının sadece iki aracı kurum arasında yapılması, bu
    işlemlerin spekülasyon olup olmadığının sorgulanmasına yol açtı. İki yabancı aracı kurum
    takasında, bir gün içerisinde 8 hissede gerçekleşen 5.8 milyar lira değerindeki el değiştirme
    işlemlerinin spekülasyon ya da manipülasyon kapsamında olup olmadığına, yapılacak
    araştırmalar neticesinde Sermaye Piyasası Kurumu (SPK) karar verecek.

    Peki tüm bu olanlardan Başbakan Erdoğan habersiz mi? Yukarıda da değinildiği üzere
    Erdoğan her ne kadar spontane konuşmasıyla sivri dilli olmakla suçlansa da Gezi Parkı
    olaylarında tamamen doğrulanmış bilgilere dayanarak hareket ediyor. Aşağıda MİT
    tarafından hazırlanaran Erdoğan’a sunulan bir rapor yer alıyor. Raporun en ilginç tarafı Gezi
    parkı olaylarının göründüğünün aksine bir darbe teşebbüsü olarak kendini göstermesi ve bu
    bağlamda bazı isimlere dikkat çekmesi. Erdoğan’da zaten bütün açıklamalarını bu
    paradigma üzerinden yaparak olayları bu şekilde analiz ettiğini gösteriyordu.

    MİT’in hazırladığı raporda, Erdoğan’ın sürekli sözünü ettiği “uluslararası komplo”nun


    ipuçları olarak şu görüşler savunuluyordu:

    1. Erdoğan’a yönelik operasyon için aylar öncesinden istihbarat alınmıştı.


    2. “Komplo”nun uluslararası boyutunun anlaşılması bakımından CNN’in daha olaylar
    tırmanışa geçmeden çeşitli illerde canlı yayın araçları kiraladığı tespit edildi.
    3. Olaylar tırmanırken bir kısım yabancı sermayenin Türkiye’den çıkarak, bir ekonomik
    kaos yaratmak istediği belirlendi.

    69
    FARUK ARSLAN

    4. “Turuncu Devrim” olarak tabir edilen ayaklanma biçiminin tüm unsurları kullanıldı. Bu
    nedenle eylemleri bir darbe olarak nitelendirmek gerekiyor.
    5. Türkiye’de benzer olaylarda her zaman başı çeken sermaye gruplarından bazıları,
    gerilimin tırmandırılmasında aktif rol oynadı.
    6. 28 Şubat’ta adı geçen sivil unsurların bu gerilimde de etkin bir rol oynadığı görüldü.
    7. Olayların ilk dört gününde bir algı yanılsaması yaşandı. Sonra niyet görüldü ve gereken
    önlemler alındı.
    8. Ankara’da ve İstanbul’da Başbakanlık binaları işgal edilmeye çalışıldı. Ankara’da
    Jandarma müdahale etmeseydi, isyancı unsurlar binayı ele geçirebilecekti.
    9. Olayların tırmandığı sırada koordineli olarak Türkiye’deki birçok hedefe siber saldırı
    düzenlendi.

    MİT’in sunduğu rapordan da anlaşıldığı üzere ortada planlı, çok kapsamlı ve her adımı detaylı
    olarak düşünülmüş bir ‘darbe’ projesi var. Peki böylesi bir projeyi hangi güç ya da hangi güçler
    yürütebilecek potansiyele sahip olabilirdi? Aşağıdaki bölümde bu soruya cevap aranacak.

    YENİ BİR TÜRKİYE GERÇEĞİ: ALMAN VAKIFLARI

    Türkiye’de, Alman derin devleti Kılıç son gladyo olarak Gezi operasyonu ile gençler
    üzerinden darbe planladı. Son zamanlarda adını sıkça duyduğumuz Alman Vakıfları bu
    olayda yine devreye sokuldu. Türkiye’de faaliyette bulunan Alman Vakıfları burs verdiği
    öğrencileri Gezi eylemlerine katılması için çağrıda bulundu. Türkiye’deki birçok toplumsal
    eylemlerde aynı rolü üstlendiği ileri sürülen bu vakıfların sicilleri ise oldukça kabarık. Faili
    meçhuller cinayetler, şiddet örgütlerine kara para aktarmak, siyasal partileri
    şekillendirmek… Bergama ve Karadeniz’de yaptıkları sözde çevre eylemleriyle bölgeye
    yapılacak olan yatırımlara engel olan Alman Vakıfları’nın, Güneydoğu’da şiddeti artırmak
    için yapılan eylemlerde de aktif rol üstlendiği biliniyor.

    Hatırlanacaktır, Başbakan Erdoğan'ın 2011 yılında sarf ettiği "Bazı Alman vakıfları BDP'li
    belediyeler üzerinden PKK'ya para aktarıyor" sözleri bir anda gözlerin Türkiye'deki Alman
    vakıflarına çevrilmesine yol açmıştı. Bu sözler üzerine Heinrich Böll Vakfı, Kondrad Adenaur
    Vakfı, Friedrich Ebert Vakfı, Friedrich Naumann Vakfı mercek altına alınmıştı. Özellikle
    Heinrich Böll Vakfı'nın Güneydoğu, Kondrad Adenaur Vakfı'nın Çukurova faaliyetleri ele
    alınmıştı. Aslına bakılacak olursa Erdoğan’ın 2011 yılında yaptığı açıklamanın 10 yıl
    öncesinde de “Alman vakıfları” gündemdeydi. “Alman vakıfları” konusu, o yıllarda ülkeyi
    kasıp kavuran ulusalcılık rüzgarında sıkça gündeme gelmiş, hatta dünyaca ünlü Alman
    vakıfları “casusluk” suçlamasıyla dönemin Devlet Güvenlik Mahkemeleri’nde yargılanmış
    ve aklanmıştı.

    Gezi olayları sırasında Milli gazeteden Mehmet Seyfettin Erol Türkiye’nin Almanya için
    önemine dair bir yazı yazıyordu. Erol’a göre Almanya ve Türkiye arasında olup bitten

    70
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    aslında iki kadim imparatorluk arasında olup bitenlerden başka bir şey değildi. Erol’a göre
    her iki devlet geçmişin şaşaalı günlerini arıyordu: ‘ Burada, tarihsel kodlarına dönmenin
    sancısını yaşayan iki imparatorluk ülkesi arasındaki bir mücadeleye şahitlik etmekteyiz.
    Birisi III. Reich’in peşinde, diğeri ise Osmanlı ve Büyük Selçuklu’nun mirasına sahip
    çıkmanın…’ Diğer yandan tekrar eski günlere dönmek kolay değildi, bunun bir bedeli
    olmalıydı: ‘Fakat her ikisi de bağımlı ve rüştlerini ispatlama alanları sınırlı. Dolayısıyla,
    öncelikle “zincirlerinden” kurtulmaları lazım. Zaten, sorun da buradan başlıyor…’ Seyfettin
    Erol yazının ilerleyen satırlarında Almanya’nın kaderinin Türkiye’nin nüfuz alanının
    kırılmasına bağlı olduğunu yazıyordu: ‘Dolayısıyla, Almanya’nın “Doğu’ya Doğru” (Drang
    nach Osten) politikasının geleceği büyük ölçüde Türkiye’ye bağlı. Eğer, Türkiye bölgede
    inisiyatifini kaybeder ya da AB üzerinden bu ülkenin etki alanına girerse, o zaman sadece
    bölgesel anlamda değil, küresel boyutta yeni bir denklem ortaya çıkar.’ Erol’a gore
    Türkiye’den gelecek en büyük tehlike hilafet makamını kullanabilme potansiyeline sahip
    olmasıydı: ‘Türkiye’de şu an bu Müslüman kitleyi ve İslam dünyasını harekete geçirecek bir
    Halife olmamasına rağmen, bunun geçmişi ve olma olasılığı bile, başta Almanya olmak üzere
    tüm Batı dünyasını endişelendiriyor. Dolayısıyla, Almanya da tıpkı ABD gibi İslam
    dünyasını harekete geçirebilecek yegane gücün Türkiye olduğunun farkında’ (15)

    Dolayısıyla Almanya’nın Gezi parkı olaylarına ilgisine sadece özgürlükçü sokak


    hareketlerine verilen basit bir destek olarak algılamamak lazım. Alman Medyası bu olaylar
    sırasında tam anlamıyla olağanüstü bir tepki verdi. Gezi Parkı eylemleri Alman medyasında
    adeta Türkiye'yi kötüleme yarışına dönüştürüldü. Türkiye'yi Ortadoğu ülkeleriyle kıyaslayıp
    "Türk Baharı" yakıştırması yapılırken, Türkiye'de iç savaş havası varmış algısı oluşturuldu.
    Başka ülkelerde yaşanan şiddet olaylarıyla ilgili resimler de İstanbul'da yaşanmış gibi
    okuyuculara sunuldu.

    Türkiye'de Gezi Parkı protestoları, Almanya'daki yüzyılın sel felaketi, 8 Türk'ü katleden
    Nasyonal Sosyalist Yeraltı Terör Hücresi (NSU) hakkında devam eden dava, federal seçimler
    gibi birçok önemli konuyu geride bırakarak gündemin ilk sıralarında yer aldı. Ülkenin önde
    gelen birçok medya kuruluşu, bazı siyasilerin de desteği ile protestoları Türkiye'yi kötüleme
    yarışına çevirdi. Bazı medya kuruluşları olayları çarpıtmak ve abartmak için başka ülkelerde
    yaşanmış şiddet olaylarını fotoğraflarını kullanmaktan dahi çekinmedi. Bunun en bariz
    örneğini yaklaşık 100 bin tirajı bulunan Hamburger Morgenpost gazetesi gösterdi.
    Protestolara geniş yer ayıran gazete, Türkiye'deki olayları aktarmak için 2009 yılında ABD'de
    bir polisin eli bağlı bir kadına uyguladığı şiddet fotoğrafını yayınlamaktan çekinmedi.
    Gazete, olayın fark edilmesi üzerine sosyal medya üzerinden ve bir gün sonraki baskısında
    özür diledi. Fotoğrafı Facebook'tan aldığını ve fotoğraftaki olayların İstanbul ile ilgisi
    olmadığını belirten gazetenin doğrudan Türk polisinden özür dilediğine dair bir ifade ise yer
    almadı.

    Almanya'nın ikinci kanalı ZDF'in İstanbul muhabiri Oli Gack ise olayları anlatırken
    insanların mutluluk içinde eğlenirken bir anda polisin gaz bombası ve tazyikli suyla vahşice
    saldırdığını ifade ederek bir başka manipülatif habere imza attı. Gack, "Bize söylenenlere
    göre birçok insan tutuklandı. Akıbetleri bilinmiyor. Özellikle polislere direnenler gözaltına

    71
    FARUK ARSLAN

    alındı ve biz nerede olduklarını bilmiyoruz." sözleriyle gelişmeleri emniyet birimlerine


    sorma yerine göstericilerin sözleriyle aktarması objektif yaklaşım sorunu akla getirdi.

    Alman basının asıl hedefi ise Başbakan Erdoğan oldu. İlk olarak Almanya'nın en fazla tiraja
    sahip Bild gazetesi Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ı 'beton kafalı' başlığı ile okurlarına
    tanıttı. Gazete bununla da yetinmeyip sonrasında ‘hükümeti göstericileri orduyla tehdit
    etti." ifadelerini kullandı. Türkiye'de polisin doktorları bile gözaltına aldığı şeklindeki
    haberleriyle yayınlarına devam eden gazete, daha önceki bir haberinde de "Bütün Türkiye
    yanacak mı?" diyerek olayları provoke etmişti.

    Focus Dergisi ise Erdoğan'ın akıl sağlığını sorgulayan haberlerinde polisi 'polis denen
    vurucu birlikler' olarak tanımladı. Taksim Meydanı boşaltılırken polisin arkasında beliren eli
    sopalı şahısları ise 'Erdoğan'ın milisleri' olarak lanse etti. Focus ayrıca Erdoğan'ı ölüm
    korkusunun tiranlaştırdığını ileri sürdü. Alman basınının ekonomi çevrelerini 'İşadamları
    Türkiye'ye gitmeyecek' şeklindeki haberleriyle korkutması da dikkat çekti. Almanya'nın yurt
    dışına yayın yapan kurumu Deutsche Welle (DW), Türkiye'de yaşayan Balkan ülkelerinden
    gelen azınlığın Başbakan Tayyip Erdoğan'dan şikâyet etmeye başladıklarını iddia etti. Balkan
    göçmenlerinin genel olarak Erdoğan taraftarı olduğunu ileri süren DW, Gezi Parkı
    eylemlerine müdahaleden sonra balkan göçmenlerinin Erdoğan'a mesafe koymaya
    başladığını yazdı. Son zamanlarda Türkiye'deki gelişmeleri ve sokak aralarında yaşanan
    birçok olayı tek taraflı olarak okuyucularına duyuran DW’nin, Erdoğan'ın son mitinglerinde
    Balkan ülkelerine selam göndermesi üzerine "Balkan Göçmenleri Erdoğan'dan
    uzaklaşıyor" başlığı ile haber yapması dikkat çekti.

    Alman basınının gazetecilik ilkelerini hiçe sayan tutumu Gezi parkı protestolarından
    hükümeti maksimun düzeyde zor duruma düşürecek bir sonuç alma üzerine kuruluydu.
    Fakat Alman basınının hesaba katmadığı bir şey oldu. Gezi parkı protestoları hükümete karşı
    bir kalkışma halini alınca AKP’ye bağlı olanlarla birlikte genel olarak muhafazakar kesim bu
    hareketin karşısına demokratik bir şekilde çıkmaya başladı. AKP 4 ilde büyük mitingler
    düzenleyerek Gezi parkı protestolarının genel halk hareketi olmadığını halkın büyük bir
    kesimin bu hareketi desteklemediğini kanıtladı. AKP’nin bu atağı başarılı olmuştu. Gezi
    parkı olayları bir anda başarısızlığa doğru evrilmeye başladı. Bu durum Almanları ve
    Almanya Başbakanı Merkel’i epey rahatsız etmişti. Merkel ard arda Türkiye’ye yönelik
    açıklamalar yapmaya çalıştı. Açıklamalar genelde ekonomi odaklıydı. Türkiye’nin son
    yıllarda yakaladığı ekonomik istikrara yönelikti.

    72
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Merkel ilk olarak olaylar nedeniyle ‘Türkiye’yi G8 gündemine alabiliriz’ diyerek Ankara’ya
    tehdit mesajı gönderdi. Alman medyası da başbakanlarının açıklamalarına paralel haberler
    yapmaya başlamıştı. İlk haber ‘Türkiye’deki ekonomik mucize tehlike altında’ yorumuyla
    geldi. Alman basını artık yoğun bir Türkiye karşıtı propaganda yapmaya başlamış bir
    yandan da Gezi parkı olaylarının ‘Türk baharı’ şeklinde vermeye devam etmişti. Alman
    Ticaret Odası’ndan yapılan bir açıklamanın basında veriliş şekli ise basının tavrını iyice
    ortaya çıkardı. Basında çıkan haberlere göre Alman Ticaret Odası DIHK dış ticaret
    sorumlusu Volker Treier, Türkiye’deki gerginliklere dikkat çekerek Türk hükümetini
    uyarıyor Türk ekonomisinin dış sermayeye bağımlılığını hatırlatıyordu.

    Almanya Türkiye’ye kaşı ‘korku siyaseti’ ni uygulamaya hızla devam ediyordu. Bunun için
    Türkiye’nin yumuşak karnı olduğunu düşündükleri ekonomi üzerinden gidiyorlardı.
    Haberlerde Türkiye’de meydana gelen olaylardan dolayı Alman ekonomisinin alarma geçtiği
    iddia ediliyordu. Daha sonraki adımda Alman Ticaret Odası DIHK’nın dış ticaret sorumlusu
    Treier’in, Türkiye’deki gerginliğin Alman şirketler tarafından endişe ile takib edildiğini,
    politik sorunların şimdiye kadar sanıldığından çok daha derin olduğunun görüldüğünü
    söylediği aktarıldı. Treier, Türkiye’nin cari açığı nedeniyle Uluslararası yatırımcılara ihtiyaç
    duyduğunu kaydediyordu. Türkiye’nin öncelikle Almanya’dan sermaye akışına ihtiyacı
    bulunduğunu öne süren Treier, olayların devam etmesi halinde dış sermayenin ülkeyi
    terkedeceğini iddia ediyordu. Köln Uluslararası Ekonomi Düzeni IW yöneticisi Jürgen
    Matthes de Türkiye’nin ‘ekonomik bakımdan saldırılabilir’ bir pozisyonda bulunduğunu öne
    sürerek sistemli ‘korku siyaseti’ ne katkı sağlıyordu.

    Alman medyası bir yandan da Türkiye’nin AB’ye üyelik sürecinin aleyhine haberler
    yapıyordu. Frankfurter Allgemeine Zeitung gazetesi bu konuyla ilgili en vurucu haberlerden
    birisini yaptı. Gazete ‘Şimdi Ankara ile üyelik müzakerelerinin devam ettirilmesinin anlamı
    olup olmadığını sormak gerekir’ gibi sert ifadeler kullanmaktan kaçınmamıştı. Gezi
    protestolarına yönelik müdahaleler için ‘dehşete düştüm’ diyen Almanya Başbakanı Angela
    Merkel’in Suttgart kentinde yapılan 2010 yılındaki eylemler sırasında göstericilere en sert
    şekilde biber gazı ve tazyikli su kullandığı ortaya çıkması ise ilginçti. Bununla da yetinmeyen
    Merkel, polisin sert müdahalesine tepki gösteren muhalefet partileri hakkında soruşturma
    açılmasını istemişti. Alman polisinin sert müdahalesi ile sonuçlanacak olan Stuttgart
    protestolarının çıkış noktasının Gezi parkı olaylarından pek farkı yoktu aslında. Her şey
    ‘Stuttgart 21′ ile ana tren istasyonunun yeraltına kaydırılması kararrıyla başlamıştı. Maliyeti
    7 milyar Avro olan projeye karşı çıkan Stuttgart halkı ise inşaat nedeniyle kentin dokusunun
    bozulacağını ve 100 hektarlık yeşil alanın projeyle beton altında kalacağını savunuyordu.
    Yaklaşık üç ay süren eylemlerde Merkel hükümeti eylemcilere en sert şekilde müdahale
    etmişti. Burada Alman Der Spigel dergisine özel bir yer ayırmak gerekiyor çünkü bu dergi
    Türkiye ile ilgili olaylara özel ilgisini hemen her olayda gösteriyor. Şimdi bu dergiye biraz
    daha yakından göz atalım.

    TÜRKLERE İLGİ GÖSTEREN DERGİ: DER SPİGEL

    73
    FARUK ARSLAN

    Gezi Parkı eylemcilerine “devam” mesajı içeren özel bir ek hazırlayan Der Spiegel’in Gezi
    parkı ilgisi epey büyük. Alman dergisi Gezi olaylarına ilişkin değerlendirmelerini tarihinde
    ilk kez Türkçe bir kapak ile duyurdu. Türkleri yakından ilgilendiren Neonazi cinayetleri ve
    ırkçı yangınlara değinmeyi pek tercih etmeyen Alman haber dergisi Gezi Parkı olaylarına
    açıktan destek vererek bu tür konulara özel ilgisini belli etti. 10 sayfalık Türkçe ilavesinde
    Gezi olaylarını manipülatif bir dil ve kronoloji ile duyuran dergi yine alışılmışın dışına
    çıkarak Türkiye için özel baskı da yaptı. Der Spiegel uzun zamandır kullandığı İslamofobik
    yayın politikası ile aslında uzun zamandır Almanya’daki Türk ve Müslüman çevreler
    yanısıra medya çalışanlarının da tepkisini çekiyordu. Örneğin Batı Avrupa Devlet
    Televizyonu WDR’in Yayın Denetim Kurulu (Rundfunkrat) Üyesi olan, Kuzey Ren Vestfalya
    (KRV) Uyum Meclisi (LAGA) Başkanı Tayfun Keltek, Almanya’daki İslamofobi’nin
    sorumlusunun yüzde 80 oranında medya olduğunu söylemişti. Özellikle Der Spiegel
    dergisinin Almanya’da seviyeli geçinip önemli yanlışlar yaptığını belirten Keltek, “Yani sol
    gösterip sağ vuruyor. İslam ülkelerinden gelmiş olanlar, terörist olan olmayan ayrımı
    yapılmaksızın aynı kefeye konuluyor’ diyerek bu konuda çok net ifadeler kullanmaktan
    kaçınmıyordu. Almanya’nın Gezi parkı olaylarına olan ilgisi Türkiye’den bir çok yazarın da
    ilgisini çekiyordu. Bunların arasında haberciliğe dış haberler muhabirliği yaparak başlamış
    olan Reha Muhtar’ın analizleri özellikle ilgi çekiciydi.

    Reha muhtar köşesinde şunları yazdı: Dergi Almanya’daki 3 milyon Türk’ün az Almanca
    bildiğini düşünerek, kendi ana dili yerine, tarihinde ilk kez “Boyun Eğme” başlığıyla 10
    sayfalık Türkçe bir ek veriyor...

    Niye acaba?..

    Bir uluslararası Alman dergisinin kapağından Almanya’da ve Türkiye’deki insanlara “boyun


    eğme” başlığıyla yayın yapması nasıl bir gazeteciliktir?..

    - “İnsanlar Gezi Parkı’nda toplandı dersin... Protesto etti... Biber gazı yedi... Türkiye’nin her
    tarafında gösteriler yapıldı, yapılıyor... Hükümet mahkeme kararının bekleneceğini söyledi...
    Karar aleyhte çıkarsa plebisit yapacağını açıkladı...” dersin haberi verir, analizini yayın-
    larsın...

    Uluslararası gazetecilik normları budur...

    Hele hele Der Spiegel gibi “tabloid yayın yapmadığını söyleyen; ciddi ve ağır başlı olduğu
    iddiasındaki” bir dergi için...

    Bunu; böyle yapılması gerektiğini Der Spiegel’in yöneticileri bilmez mi?..

    Hele kendi ülkesinde olmayan bir protesto gösterisinde “Boyun Eğme diye pankart
    açmanın” değil gazetecilik, asgari ahlak kurallarıyla izah edilemeyeceğini bilmez mi?..

    74
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Topçu Kışlası’nın o Taksim’e yapılmasını ne kadar istemiyorsam, onu protesto eden gençleri
    ne kadar temiz, nahif ve demokrat buluyorsam, seni de bir o kadar hesaplı, derin bağlantılı,
    operasyonel güçlerin bir tür tetikçisi, belki de organizatörü olarak görüyorum Der Spiegel...

    Nereye boyun eğmeyeceğim şunu bana bir anlatsana Der Spiegel...

    NEREYE BOYUN EĞMEYECEĞİM DER SPİEGEL?.. SAKIN ‘GÜNEYDOĞU’DAKİ BA-


    RIŞA OLMASIN?..’

    Hayatın görünen gibi değil, görünmeyenlerden oluştuğunu, lobilerin, çıkar gruplarının, de-
    vletlerin hayati çıkarlarının, ideolojiler ve ekolojik talepler şeklinde, kamuoyuna sunul-
    duğunu yazıyorum günlerdir...

    Der Spiegel dergisi aniden, Türkçe olarak “Boyun Eğmeyeceksin” kapağıyla çıkmaya karar
    verdi bu hafta...

    Nereye boyun eğmeyeceğim Der Spiegel?..

    Topçu Kışlası’naysa ona zaten senin deyiminle boyun eğmedik...

    Demokratik protesto hakkımızı kullandık, Topçu Kışlası’nın yapımını çıkmaz ayın son
    Çarşamba’sına ertelettik...

    Mahkeme, bir sonraki mahkeme, daha sonraki mahkeme derken uzun ve çetrefilli bir süreç
    sonucu karar çıkacak...

    Karar gençlerin istemediği şekilde çıkarsa, bu kez de plebisit yapılacak...

    Yani ölme eşşeğim ölme...

    Şimdi “Neye boyun eğmeyeceğim”i söyler misin bana Der Spiegel?..

    Taksim’e AVM yapılmasına mı?..

    Demokratik protestolar sonunda, Taksim’e AVM yapılması fikriyatından vazgeçildi...

    Taksim’e AVM falan yapılmıyor...

    Peki ben şimdi senin için neye boyun eğmeyeceğim Der Spiegel?..

    Ağaçların kesilmesine mi, yeşilin yok edilmesine mi?..

    75
    FARUK ARSLAN

    Bu protestolardan sonra zaten ağaç da kesilmiyor, yeşil de gitmiyor...

    Hiçbir şey yapılmıyor...

    Mahkeme kararı bekleniyor...

    Benim şimdi neye boyun eğmememi istiyorsun Der Spiegel?..

    Yoksa Lufthansa, Türk Hava Yolları’na geçilmesin, dünyanın birinci hava yolları THY ol-
    masın diye, İstanbul’a yapılacak üçüncü havaalanına mı boyun eğmememizi istiyorsun Der
    Spiegel?..

    Durup dururken öyle bir istek gelmişti çünkü, Taksim Komitesi’nden...Her nedense birileri
    havalanının yapılmasını istemiyordu... Kanal İstanbul projesinin rafa kalkmasını şart olarak
    öne sürüyordu......

    Bunlara mı boyun eğmememi istiyorsun Der Spiegel?..

    Senin Lufthansa’n en iyi havayolları olarak kalsın diye mi üçüncü havaalanına hayır diyeyim
    Der Spiegel?..

    Kanal İstanbul’u mu rafa kaldırayım?.. Bunları mı istiyorsun?..

    Başkaca bir isteğin var mı çekinme söyle!..

    Güneydoğu’da sağlanmaya çalışılan “barışa da mı boyun eğmeyeyim istiyorsun Der Spie-


    gel...”

    Şunu açık söylesene... Şu PKK meselesi bitmesin istiyor olmayasın sakın?..

    Şu terör devam etsin, şu savaş bitmesin, şu PKK’nın yıllardır Almanya üzerinden yaptığı ti-
    caret bitmesin diyor olmayasın Der Spiegel?..

    Açık söylesene?.. Neye boyun eğmemi istemiyorsun Der Spiegel?.. (16)

    Tüm bunlar olup biterken Melih Gökçek, Gezi olaylarının ardında Sırbistan merkezli CIA
    destekli Otpor örgütünün olduğu yönünde açıklamalarda bulunuyordu. Peki Alman Kılıç’ı
    Otpor’u 1998’de neden kurmuştu , nasıl ve hangi amaçlar için Gezi’de kullandı?

    76
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İkinci Bölüm

    YENİ DÜNYA ÖRGÜTÜ: OTPOR


    Bu bölüme ilginç bir örgütü tanıtarak giriş yapmak istiyorum. Bu, akla gelemeyecek türden
    yeni dünyaya ait bir örgüt. Örgtülenme alanı sokaklar, meydanlar, metrolar. Malzemesi, sen,
    ben yani sıradan kişiler. Silahları: Cep kitabı,broşür, pankart. Etki alanı 3 dünya ülkeleri.
    Amaç: Devrim. Bu örgütün adı OTPOR-CANVAS olarak biliniyor. Sıkılı yumruk amblemle-
    riyle ün yapmış OTPOR-CANVAS örgütü dünyanın dört bir yanındaki kitleleri sosyal
    medya üzerinden örgütleyerek yönetimlerine karşı ayaklandırmasıyla tanınıyor. Amaç
    hükümetleri devirmek veya ekonomiyi güçsüzleştirip Alman sernayesinin sömürüsüne açık
    hale getirmek. 1998’de Kılıç tarafundan Belgrad’ta kurulan bu örgütün amacı Miloseviç reji-
    mini devirmekti. Böylece Almanlar Sırbıstan’ın ekeonomisini yeniden ele geçirecekti. Bunun
    için de bazı cep kitapları ve broşürlerden oluşan reçeteleri var... İlham kaynakları Gandhi,
    Martin Luther King ve bir Amerikalı akademisyen, şiddet karşıtı direnişin gurusu Gene
    Sharp’tı. Çok basit bir yöntem kullandılar. Mobil telefonlar, sloganlar, sokak mizahı. Sırları
    ise daha da basit bir yöntemdi. Birliktelik, planlama ve şiddet karşıtı disiplin. Bu üçünü birli-
    kte kullanarak başarılı oldular. Kendilerine Sırpça direniş anlamına gelen Otpor adını veren
    bu efsanevi aktivistler artık öğrenci değil. Aralarından bazıları (Srdja Popovic ve Slobodan
    Djinovic) CANVAS (Centre for Applied NonViolent Strategies) Şiddet Karşıtı Stratejiler
    Uygulama Merkezi’ni kurdular. Bu merkezde dünyanın dört bir yanındaki aktivistler
    diktatörleri nasıl devirecekleri konusunda eğitiliyorlar. Kendi internet sitelerinde yer alan ha-
    ritaya göre 50’den fazla ülkede demokrasi yanlısı aktivistleri eğittikleri belirtiliyor. Bunların
    arasında Türkiye de bulunuyor... Gene Sharp’ın “Bir ihtilal başlatmak” isimli belgeseli hak-
    kında bilgi veren internet sayfasında yer alan Devrim Ölçeği alt menüsündeki 2013 hari-
    tasında Türkiye işaretlenmiş vaziyetteydi.

    Gezi olayları sırasında bir video görüntüsü hızla yayılmıştı. Youtube’da dolaşan meşhur vi-
    deoda Otpor'un Belgrad'da görev yapan beş kilit yayıcısından Srdca Popoviç, 37 ülkede de-
    vrim yöntemlerini yaydıklarını, beş Ortadoğu ülkesinde başarılı olduklarını anlatıyor. York
    Üniversitesi'nde Sosyal Hareketler Profesörü olarak görev yapan Lesley Wood bu videoyu
    2010 yılında sosyolog adayı sınıfımıza göstermiş ve ne düşündüğümüze dair tartışma ya-
    ptırmıştı. CIA'nın 50 ülkede Otpor aracılığıyla sosyal ayaklanma planladığı, parasını da
    George Soros’un ödediği bu gün artık komplo teorisi değil, bir realite olarak karşımızda.
    George Soros’un işin içerisinde olması ise işin boyutlarını daha da farklı hale getiriyor.

    77
    FARUK ARSLAN

    George Soros bilindiği üzere Macar ve Yahudi asıllı ABD’li finans spekülatörü. Özellikle ge-
    lişmekte olan ülkelere yaptığı büyük mali yardımlarla tanınıyor. Fakat hemen herkes bu
    desteğin bu ülkelere iç işlerine karışabilmek için yapıldığında hem fikir.

    KOÇLAR BİLDERBERG TOPLANTISINDA

    Dolayısıyla Türkiye’den hemen sonra Brezilya’da başlayan sokak olaylarında da Soros par-
    mağı var gibi gözüküyor. Soros'un bu ülkenin şeker kamışı tarlaları ve kahve ağaçlarına ne-
    redeyse tüm servetinin yarısı, 2 milyar dolar yatırdığını yeri gelmişken belirtelim. 13 yıldır
    CANVAS, CIA desteği ve Soros'un parasıyla 3. dünya ülkelerinde sosyal patlama pazarlıyor.
    Sosyal patlama hemen hemen her ülkede ortak kavramlar üzerine kuruluyor. Bunlar sosyal
    adalet, özgürlük, eşitlik ve mutluluk. Yahudi lobisinin Şubat ayında altı etkili Türk’ün de
    katılımıyla 'İstanbul isyanı' adı altında sosyal patlama konusunda planlamalar yaptığı da
    henüz iddialar arasında. Bununla birlikte, masonların, Bilderberg'in 6 ve 9 Haziran tarihle-
    rinde gerçekleştirdiği Londra toplantılarında Gezi olaylarını görüştüğü haberi doğru, ülke-
    mizden ilk defa çok sayıda gazeteci davet ettikleri de doğru, keza Koç grubunun bu to-
    plantılarda en üst düzeyde Mustafa Koç ile temsil edildiği de doğru ama bu toplantılarda ne
    karar alındığı bilinmiyor. Ali Babacan'ın da toplantıya davet edildiği, ayrıca Habertürk'ten 6
    gazetecinin de hazır bulunduğu düşünülecek olursa masonların burada sansasyonel veya
    skandal bir karar almaları beklenemez. Ne Hürriyet nede Habertürk'te bu konuda tek kelime
    okumadığımıza göre, sonuçlar gizli tutuluyor.

    Yukarıda anılan toplantıya en üst düzeyde katılan Koç grubu, hatırlanacaktır, Gezi olayları
    sırasında önemli rol oynamış bu durum hükümet kanadında da büyük tepkiye yol açmıştı.
    Dolayısıyla Rahmi Koç'un hükümeti ve ekonomiyi öven Koç Üniversitesi mezuniyet töreni
    konuşmasını hükümete uzatılan zeytin dalı olarak da görebiliriz. Diğer yandan başbakanın
    boykot çağrısından sonra Koç Holdingin borsadaki 10 şirketinin toplam 4.5 milyar dolar eri-
    mesi barış için bir başka etken olabilir. Fakat henüz her şey bitmedi. Ülke ekonomisinin halen
    yüzde 15'ine hükmeden Koç grubunun bir güç savaşı içerisinde olduğu kesin. Daha önce ya-
    ptığı gibi iyice yaklaşan seçimlerde CHP’nin başına geçecek olan ismi belirlemekle işe başla-
    yacağı ise neredeyse hemen herkes tarafından biliniyor. Bunun sebebi ise oldukça basit,
    İstanbul baronları, son 10 yıldır beş kat daha fazla zengin olsalar da halen muhafazakarların
    ülkeyi yönetmesini ve hükümetin başının bir imam hatipli olmasını hazmedemiyorlar. Gezi
    olayları sırasında eylemlerin hükümete yönelmesi bu sebeple çok önemli görülüyordu. Fakat
    her şey istenildiği gibi gitmedi. Otpor'ın sosyal medya ameliyatının yarıda kesilmesi muh-
    temelen kesin başarıya odaklanmış çevreler tarafından beklenmiyordu. Örneğin Levent
    Kırca'nın 'biz başardık, onlar kaybetti, başbakanın sonu Menderes gibi olacak' gibi sözleri,
    suç niteliği taşımanın yanısıra fazlasıyla kendine güvenin ifadesi olsa gerek. Yıllardır insan-
    ları güldüren Levent Kırca bile artık güldürmekten çok idam sehpalarından bahsetmeye
    başlamıştı.

    78
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    OTPOR’UN KARA İSYANI

    Bölümün başında Otpar örgütünün yeni dünya düzenine ait bir örgüt olduğunu ve yöntem-
    lerinin klasik yöntemlerin çok ötesinde olduğunu belirtmiştik. İşte bu örgüt Türkiye’de ilk
    ciddi sosyal patlama denemesini Gezi olaylarından altı ay önce ODTÜ eylemleri sırasında
    yaptı. Bu eylem onlar için aynı zamanda bir labarotuar olma özelliğini taşıyordu. Bu ciddi
    denemeden sonra Gezi Parkı’nda daha büyük çapta örgütlenme uygulamaya konuldu. Gezi
    parkı eylemine de “direniş” dediler… Çünkü Sırpça-Hırvatça’da “otpor”, “direniş” anlamına
    geliyor. Tunus’ta başlayıp Mısır’da zirveye oturan Arap Baharı’nda sokaklar sosyal medya
    (facebook ve twitter) üzerinden organize olan gençlerle dolmuştu. İnternette organize olan
    Arap gençleri Otpor’la işbirliği içinde insanları sokağa çekmiş ve devrimi gerçekleştir-
    mişlerdi. Mısır’da 6 Nisan Gençlik Hareketi olarak ortaya çıkan Mısırlı gençlerin internette
    ne kadar aktif oldukları ve gösteri ve isyanı organize ettikleri de sık sık uluslararası medya
    kuruluşlarına yansımıştı.

    Dolayısıyla Türkiye’deki Taksim olaylarının ilk günlerinde sosyal medyada yaşanan hare-
    ketliliğin akla bu organizasyonu getirmesi normaldi. Alman medyası da bu konuda hem
    fikirdi. Almanya’nın uluslararası yayın kuruluşu Deutsche Welle, hazırladığı bir programda
    Hüsnü Mübarek’in devrilmesinden sonra Şubat 2011′de söz konusu gelişmeleri mercek altına
    alıyordu. Programına Mısır devrimiyle başlayan Deutsche Welle, burada Otpor’un izini
    sürüyordu. Mısır’da Hüsnü Mübarek’i deviren göstericilerin taşıdığı bayraklarda siyah ze-
    min üzerinde sıkılmış bir yumruk göze çarpıyordu. Söz konusu sembol Sırp internet akti-
    vistleri Otpor üyelerinin sembolüydü ve bu sembolü kendi ülkelerinde taşıyanlar da onlarla
    işbirliği içindeydi. Slobodan Miloseviç rejimi sırasında bir grup öğrenci tarafından kurulan
    ve daha sonra para gücünü elinde tutanlar tarafından kendi çıkarlarına hizmet için ku-
    llanılan bir örgüttü bu. Örgüt üyeleri, gösteriler sırasında gözaltına alınan üyelerini korumak
    ve gözaltına alma tehdidini etkisiz kılmak için “kalabalığın verdiği güven” düşüncesine da-
    yalı olan ikincil gösterileri kullandı. Hükümetin baskısından korkan halkın kaygılarını azalt-
    mak için mizah ve tiyatrodan da yararlandılar. Hareket, protestolar sırasındaki gözaltına
    alınmalara hemen tepki verebilmek için “b planı” olarak karakolların yanında ikincil gösteri-
    ler hazırladı. Böylelikle polisin dışarıda gazeteciler ve büyük kalabalıklar beklerken akti-
    vistleri dövme ya da içeride tutma olasılığı düşüyor aynı zamanda aldıkları desteğin
    farkında olan gözaltındaki aktivistlerin korkularının da azalmasına yardımcı oluyordu.

    Otpor’un çaışma yöntemi alışılmışın dışında olduğundan önlem alması da zordu. Örgüt ilk
    önce seçtiği gruplara ciddi bir eylem eğitimi veriyordu. İlk ve en önemli aşamalardan birisi
    ise sosyal medyada örgütlenme taktikleriydi. Seçilen gruplara Facebook, Twitter ve SMS ku-
    llanarak halk yığınlarına ulaşmanın yolu öğretiliyordu. Bir sonraki aşamada ise artık ey-
    lemcilerinin halk ile iletişime geçme zamanı gelmiş oluyordu. İlerleyen aşamalarda ise artık
    gerekli psikolojik sınırın aşıldığı düşünülüyor ve sokağa iniş işaretini veriliyordu. Yugos-
    lavya’nın yok edilmesi söz konusu örgütün ilk önemli çalışmasıdır. Tunus, Mısır ve Libya
    çalışmaları ise tepe noktasını işaret etmesi bakımından önemlidir. Suriye’de de aynı oyunu
    sahnelemiş, aynı şekilde bütün dünya basını tarafından tek yanlı yalan haberler ile desteklen-
    miştir fakat nedense beklediği etkiye ulaşamamıştır.

    79
    FARUK ARSLAN

    Alman Deutsche Welle (DW) televizyon kanalının Arap Baharı’nın sosyal medya ayağını
    araştırdığı programı bugünlerde yeniden gündemdeydi. Programda 6 Nisan Gençlik Hare-
    keti’nin internet ağını ve üyelerinin nasıl haberleştiğini masaya yatırılıyordu. DW, bu hare-
    kete akıl babalığı yapan Sırp Demokrasi Aktivistleri Otpor’un liderini Sırbistan’da bulmuştu.
    5 Ekim 2000′de Slobodan Miloseviç’i deviren Otpor’un en önemli silahı kara mizahtı. Progra-
    mda ayrıca Miloseviç’in nasıl devrildiği ve hangi araçlar kullanılarak kendisiyle dalga geçil-
    diği anlatılıyordu. Aynı model Arap baharında da kullanılmıştı. Alman televizyon kanalına
    konuşan Otpor’un kurucularından İvan Maroviç, Mısırlı gençlerle Facebook ve Twitter üze-
    rinden nasıl iş birliği yaptıklarını ve onları nasıl organize ettiklerini anlatmıştı. DW’ye
    konuşan Otpor aktivisti Maroviç, bir rejimi yıkmak için ilk etapta kara mizah, ardından da
    sokaklarda gösteri yapmanın gerekli olduğunu belirtiyordu. “Rejimin komik yanlarını göste-
    rirsiniz ve sonrasında onun meşruiyetini kaybettiğini söylersiniz. Sonrasında da neler yapıl-
    ması gerektiği konusunda çalışmaya başlarsınız.” diyen Otpor aktivisti örgütün nasıl ulusla-
    rarası bir dijital devrim ihraç malzemesine dönüştüğünü aktarıyordu.

    Maroviç, Otpor’un CANVAS’a (Uygulamalı Şiddet İçermeyen Eylem ve Stratejiler Merkezi)


    dönüştüğünü ve dünyanın diğer bölgelerindeki benzerleriyle internet üzerinden irtibat kur-
    duklarını ve onlara akıl hocalığı yaptıklarını belirtiyordu. Ukrayna’da yapılan ‘turuncu de-
    vrim’ ve Gürcistan’daki ‘gül devrimi’nde Otpor’un nasıl etkili olduğu da programda anla-
    tılıyordu. Otpor’un lideri Ivan Maroviç’in aktardıklarına göre, mali kaynak Amerikalı
    işadamı George Soros’un Açık Toplum Enstitüsü Yardım Vakfı’ndan (OSIAF) gelmişti.
    DW’nin aynı programına konuşan Sırp gazeteci Jaksa Scekic ise Otpor’un bu eylemlerini şir-
    ket haline getirdiğine ve bu işten para kazandığına dikkat çekiyordu. Alman kanalı Scekic’in
    “İlk başlarda sivil toplum hareketi olarak başladılar. Şimdilerde büyük paralar kazanıyorlar.
    Hizmet sunuyorlar.” şeklindeki ifadelerene yer veriyordu. Sırbistan’ta Otpor’un bir to-
    plantısını ekrana getiren Alman televizyon kanalı, dünya genelinden gelen aktivistlerin fikir
    alışverişi yaptıklarını aktarıyordu. Gürcistan devriminin öncelerinden Aleksander Maric,
    Otpor’un dünyadaki diğer demokrasi hareketlerine örnek olacağını ve misyonunun devam
    edeceğini belirtiyordu. Deutsche Welle televizyonu programı, “Otpor, dünyadaki pek çok
    demokrasi hareketine örnek oluyor.” cümlesiyle bitiriyordu.

    OTPARCILAR KİMLER?

    Yukarıda yer alan kısımda OTPAR’ı yeterince tanıdık. Kısaca ifade edilecek olursa bu örgüt
    mensupları için profesyonel devrim ihraççıları denilebilirdi. Yine yukarıdaki bölümde Tür-
    kiye’nin de bu örgütün ilgi alanına fazlasıyla girdiğinden bahsedildi. Peki Türkiye’de Ot-
    par’la ilişkisi olanlar kimlerdi? Örneğin Taksim Gezi Parkı’nın önünde durma eylemi yapan
    Erdem Gündüz’ün Otpor üyesi olduğu iddia ediliyordu. Erdem Gündüz diğer adıyla “duran
    adam”ın başlattığı sabit durma eylemi herkesi etkisi altına almaya başlamıştı. Gezi Parkı’nın
    eski haline dönüştürülmesi ve şiddetli protestoların yatıştırılmasının ardından protestocular
    “sabit durma” eylemini başlatmışlardı. Taksim Meydanı’nda yaklaşık 8 saat boyunca hare-
    ket etmeden ve konuşmadan bekleyen Erdem Gündüz, sosyal medyayı adeta sallamıştı. Her-
    kes bu adamın kim olduğunu merak etmeye başladı. Tabi iddialar da ard arda geldi. İddia-

    80
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    lardan birisi ise Duran Adam Erdem Gündüz’ün Sırbistan merkezli CIA destekli Otpor ör-
    gütüne çalıştığı yönündeydi. Alman konsolosluğunda eylemden önce üç gün geçirmesi, bu
    yöndeki şüpheleri iyice arttırmıştı. Gündüz hakkındaki iddialar bununla da sınırlı değil.

    İddiaya göre Erdem Gündüz Otpor’un Türkiye de ki ‘sivil darbe’ için özel eğittiği eleman-
    larından. Sırbistan da defalarla bulunmuş.

    Twitter da eylemin bir anda bu kadar hızlı yayılması da ayrıca dikkat çekici… Erdem
    Gündüz’ün Sırbistan da bulunduğu yerler ve katıldığı etkinlikler şöyle:

    “Vucut /body” 22. Festival Grad Theatre City Budva, Ukus Mora Budva, Karadağ

    “Scar/ yara” 12. International Festival of Choreographic Miniatures, Raša Plaovic, Belgrad

    “Duran Adam”, ünlü olmasından sonra BBC’ye verdiği röportajda “Yarın yine duracak
    mısın?” sorusuna ise “Bir anlamı yok. Ben herhangi biriyim. Başka biri gelir, başka biri
    durur” karşılığını vermiş misyonunun bittiğine işaret etmişti. Sanatçı Gündüz yaptığı
    eylemden dolayı gözaltına alınmadı ama kendisine destek vermek için duran onlarca insan
    polisler tarafından alınarak yeşil otobüslere bindirildi. İşin bir başka boyutu bu eylemin
    Gündüz’ün sanatçı kişiliğinden ortaya çıkan özgün bir eylem gibi gözükmesinin yanıltıcı
    olmasıydı. Sanıldığının ya da medyaya yansıtıldığının aksine bu eylem Gündüz patentli bir
    eylem değildi. Bu yöntemin yani “durmanın”daha sonra CIA devrim koçlarının önerdiği
    şiddetsiz eylem yöntemlerinden biri olduğu anlaşıldı…

    Aralarında Gündüz’ün durma eyleminin de yer aldığı söz konusu eylem yöntemleri listesi
    epey zengin. Listenin 163. sırasındaki bu eylemin adı “Ayakta durma eylemi” olarak geçiyor.
    Öte yandan, eylemin Trendtopic’te bir numaraya oturduğu sıralarda, Ankara’da Gezi
    protestoları sırasında yaşamını yitiren Ethem Sarısülük’ün polis kurşunuyla vurulduğu
    noktada da bir kadın “duruyordu”. Mi Miror adlı tiyatro oyununda Gezi Parkı olaylarının
    provasını yaptığı iddia edilen Mehmet Ali Alabora’nın bundan iki yıl önce aynı parkta
    çektiği kısa filmde ayaklanma çağrısının occupyistanbul olarak seçilmesi, dikkat çekti.
    Neticede, Yugoslavya Turuncu devrim ve Arap baharı örneklerinden hareket edenler büyük
    benzerliklerden dolayı Gezi Parkı eylemlerinin arkasında Occupy, Otpor/Canvas gibi
    oluşumların olduğu iddia ediyordu.

    Şimdi de ismi Türkiye’de yeni yeni duyulmaya başlanan Ocupy internet portalına bir göz
    atalım. “Occupy”, Gezi Parkı eylemlerinde başından beri süreci yönlendiren portallardan biri
    olmuştu. İlk başta “DirenAnadolu” olarak devreye sokulan uzantı eylemler başladığında da
    #DirenGeziParkı etiketiyle en etkili mecralardan biri haline geldi. Sayfanın devreye
    sokulduğu tarih de oldukça önemli. Aralık 2012′de kurulduğunda “DirenAnadolu” bağlantı
    adını seçerken, “livestream” adlı video yayın sitesindeki hesaplarının adı da
    “revoltistanbul”du. “Revolt” İngilizce “ayaklan” veya “diren” demek. Bu, aynı zamanda
    Gezi parkındaki eylemlerde sağa sola yazılan yazılarda, pankart ve afişlerde sıkça kullanılan

    81
    FARUK ARSLAN

    bir ifadeydi. Ocupy’nin bu faaliyetleri daha da gerilere gidiyor aslında. “Occupy Turkey”
    Facebook sayfası Aralık 2012′de kurulmadan önce, Wall Street eylemlerinin başladığı
    dönemde “Ayaklan İstanbul / Occupy İstanbul” adıyla bir sayfa oluşturulmuştu. Sayfa
    üyeleri çeşitli aralıklarla “Revolt (Ayaklan) İstanbul” eylemleri düzenleyip, Otpor/Canvas
    denetiminde bir halk hareketi için nabız yokluyordu. Geçmişte ODTÜ eylemlerinde de süreci
    yönlendirmeye çalıştılar. Sadece Duranadam eyleminin değil, bugüne kadar yapılan ve
    şiddet içermeyen protestoların tamamı Gene Sharp'ın ayaklanmanın nasıl hayatiyete
    geçirileceğine dair hazırladığı listesinde yer alıyordu. Çok ilginçtir Gezi eylemleri sırasında Y
    gençliği adı verilen gençliğin zekalarıyla bulduğu sanılan bir çok eylem aslında daha önce bu
    liste de bir bir sıralanmıştı. Örneğin İstiklal Caddesi'nde soyunup TOMA'nın üstüne çıkan
    kişinin bu eylemi Sharp'ın listesinde 22. sırada yer alırken, 'Orantısız zeka' eylemi, yerlere ve
    duvarlara esprili sloganlar yazılması, Taksim'de piyano çalınması ve daha bir çok eylem,
    Sharp'ın listesindeki eylem biçimleriyle birebir örtüşüyordu. Şimdi bu listenin en önemli
    maddelerine bir göz atalım. Bunları aynı Zamanda CIA’nın devrim koçlarının önerdiği
    şiddet içermeyen eylem yöntemleri olduğunu da hatırlatalım.

    İŞTE GENE SHARP'IN LİSTESİ

    1. Konuşmalar (Mehmet Ali Alabora gibi sanatçıların da dahil olduğu pek çok isim
    tarafından yapılan konuşmalar)

    2. Muhalefet ya da destek mektupları (Silivri'den gönderilen paşa mektubu, Fatih Akın ve


    Sibel Kekilli'nin gönderdiği mektuplar. Bazı yazarların köşelerinde yazdığı "Başbakana
    mektup" başlıklı makaleler)

    3. Kurum ve kuruluşlar tarafından verilen demeçler (Yabancı ülkeler, Türkiye'deki meslek


    kuruluşları v.s.)

    4. İmzalı basın açıklamaları (Taksim Dayanışma Platformu şimdiye kadar 20'nin üstünde
    basın açıklaması yaptı)

    7. Sloganlar, karikatürler ve semboller (Taksimin her yanı bu sembollerle donatıldı.


    Türkiye'deki bütün mizah dergileri kapak yaptı)

    9. Broşürler, el ilanları ve kitaplar (Şimdiye kadar 2 tane kitap yayınlandı.)

    10. Gazeteler ve mecmualar (Gezi parkı bünyesinde gazete çıkarıldı)

    11. Kayıtlar, radyo ve televizyon (Çapul Tv. ve Gezi Radyo)

    12. Hava reklamları ve yere yazılan yazılar (Yere yazılan yazılar çok yaygın kullanıldı)

    13. Temsilciler heyeti (Taksim Platformu ve sanatçılar heyeti)

    82
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    18. Bayrakların ve sembolik renklerin gösterimi (Futbol takımlarının renklerinin kullanıl-


    ması)

    19. Sembollerin giyilmesi (Herkes siyah giyindi)

    22. Protesto amaçlı soyunma eylemleri (İstiklalde TOMA üzerinde çıplak eylem)

    26. Protesto olarak boya kullanılması (Duvar boyaları)

    28. Sembolik sesler (Borozan)

    29. Sembolik itirazlar (Taksimde bir almanın piyano çalması)

    30. Kaba hareketler (Her türlü küfür ve hakaret kullanıldı)

    33. Dost olma (Polislere çiçek verilmesi)

    34. Gece nöbetleri (Parkta gece nöbetleri tutuldu)

    35. Mizahi skeçler ve eşek şakaları (İnternet üzerinden video servis edildi)

    36. Oyun ve müzik performansları (Kardeş Türkiler, Duman gibi pek çok müzik grubu şarkı
    besteledi)

    37. Şarkı söylemek (Konserler verildi)

    38. Toplu yürüyüşler (Çok sayıda yürüyüş yapıldı. sanatçılar, STK'lar yürüdü)

    45. Göze çarpıcı cenazeler (Eylemlerde hayatını kaybeden Ethem Sarısülük'ün cenazesinde
    pek çok gerginlik çıkarıldı)

    48. Protesto toplantıları (Çok sayıda toplantı gerçekleştirildi)

    50. Tartışmalar (Gezi parkında çok sayıda forum oluşturuldu)

    51. İş bırakmalar (KESK, DİSK ve diğer sendikaların iş bırakması)

    53. Ödüllerden feragat edilmesi (Mehmet Ali Alabora Karadeniz Vakfı'nın ödülünü reddetti)

    67. İşçilerin iş bırakması (DİSK, KESK ve diğer sendikaların bir günlük iş bırakma eylemi)

    68.Sığınma (Camiye, otele sığınma)

    97. Protesto amaçlı grev (DİSK, KESK ve diğer STK'ların grevleri)

    83
    FARUK ARSLAN

    146. Adli direniş (Avukatların adliyelerde yaptığı eylemler)

    162. Oturma eylemi

    180. Alternatif iletişim sistemi (Zello)

    163. madde olan Ayakta durma eylemi (Duran adam eylemi), Taksim'deki yeni protesto
    şekli. Performans sanatçısı Erdem Gündüz, önceki gün akşam saatlerinden meydanda tek
    başına sessiz şekilde ayakta durarak "duran adam" eylemi başlattı. Dün sabaha kadar süren
    eylem yeni katılımlarla devam etti. Eylemibaşlatan Erdem Gündüz gerginliği daha fazla
    tırmandırmamak için sabah saatlerinde meydandan ayrılırken dün gün boyu benzer
    eylemler yapıldı. Eyleme tiyatro sanatçıları Oktay Kaynarca, Selçuk Yöntem ve modacı
    Barbaros Şansal'ın yanı sıra bazı avukatlar da İstanbul Adliyesi'nde destek verdi.Buraya
    kadar anlatılanlardan Gene Sharp adının çok ön plana çıktığı görülüyor. Aslında bu çok
    normal çünkü OTPOR bir çok ülkede bu ayaklanmaları gerçekleştirirken Massachusetts
    Dartmouth Üniversitesi Siyaset Bilimi dalının emekli profesörü 1928 doğumlu ve 2009, 2012
    ve 2013’te 3 kez Nobel Barış Ödülüne aday gösterilen Gene Sharp’ın yazdığı “Diktatörlükten
    Demokrasiye” isimli kitabını esas alıyordu. OTPOR/CANVAS yayınlarında, Gene Sharp’ın
    yazdığı kitapta şiddet içermeyen 200’e yakın eylem tekniğine yer veriliyordu. Bu teknikler
    arasında diktatörlere karşı toplum ayaklanmalarında yönetimin zayıf noktalarının
    belirlenmesi, hangi yöntemlerle direnişçilerin harekete geçirileceği, nerelerde hangi gerekçelerle
    bir araya gelinebileceği ya da hangi sembollerin kullanılacağı, hangi bankalardaki mevduatların
    çekileceğine varıncaya kadar bir çok konu yer alıyor...

    GEZİ’DE KURTARICI SALDIRAY BERK PAŞA

    Benim tek endişem, Recep Tayyip Erdoğan için kurulmayan başkanlık sistemi kalıcı olursa,
    Erdoğan'dan bizi kurtaracak kurtarıcıdan daha sonra kurtulma sorunudur. Sonuçta eski ÖKK komutanı
    Saldıray Berk, NATO onaylı ve Alman Gladyosu destekli global bir proje yürütüyor. Bu planın so-
    nunda Erdoğan yerine birini koyacaklardır. Erdoğan'ın Fidan ve Saldıray ile Suriye'de selefi terörüne
    desteğine göz yumularak işinin bitirileceğini bir tek anlayamayan Havuz medyası kaldı. Saldıray
    gibiler cemaatın 180 ülkede ve ülkemizde bitirilemeyeceğini anlayacak kadar zekidir. Devleti AKP'den
    geri alma peşinde bunlar. Cemaat savaşı algısı sadece bir maskeden ibaret...

    Neticede cemaat devlete yaslanmadan Anadolu kaynaklarıyla sivil toplumla 180 ülkede eğitim veriyor,
    sosyal projeler ve sağlık hizmetleri yürütüyor, mükemmel diyalog çalışmaları ile ülkemizin muhteşem
    gönüllü lobi gücü hizmeti yapıyor. Pozitif ve olumlu çalışmalar samimi olduğu için çoktan muhata-
    plarına kendisini kabul etirmiş durumda, elli tane Erdoğan olsa, Şeytan bizzat Yahudi milyarderler
    olarak nüzul etse, baskı yapsa Hizmet Hareketi’nin Erdoğan’ın desteklediği selefi terör örgütleri gibi
    şiddet eğilimli katiller olduğu konusunda onları ikna edemez. AKP ülkemizde sadece devleti daha çok
    yemeye talip. Saldıray Berk, önce cemaat ile AKP'yi ayıralım, sonra Cemaatı geriletelim, Erdoğan'ı ve
    AKP'yi zaten kirlettik, bitirmesi kolay diyordur şimdi! Saldıray Berk'ten ve arkasındaki derin devletten
    korkması gereken bence Erdoğan ve AKP. Berk gibiler cemaatın vatanperver olduğunu bilirler...

    84
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Saldıray Berk, Gezi toplantılarında Solcu sosyalist jargonu öğrenmek için epey ders almış, ama hep
    dalga geçmiş, aptal bir ideoloji diyormuş! Eşitlik, sosyal adalet ve sonsuz özgürlük saçma geli-
    yormuş.Sol jargonu kullananlar davalarını 3 dakikada sloganlarla bitirirler. Mehmet Altan demiş, ger-
    isi yok, altı boş, entelektüel derinlikleri yok. Nerede o eski solcular? Saldıray'ı Bakü askeri ataşeliğin-
    den tanırım. Şehitler Hıyabanında Türk şehitliğini ZAMAN Azerbaycan olarak epey zorlayarak
    yaptırmıştık. Saldıray, bana ‘bizim 4 büyükelçi ve 3 askeri ataşe ile yapamadığımızı siz nasıl yaptınız’
    diye şaşakalmıştı. Samimiyet ve ihlas demiştim. Sonra bu başarıyı kendisi yapmış gibi kullandı ve
    Berk bununla ÖKK başkanı oldu! Bunun hikayesini yazmıştım, bugünlerde milliyetçilik naraları atan-
    lar, cemaatın milliyetçiliğinin zekatını veremez.

    En başından beri Saldıray Berk'in mükemmel hazırlanmış psikolojik savaş planı uygulanıyor. Havuz
    yazarları aptallıklarına doymasınlar... Saldıray Berk'in Gezi toplantılarında nasıl davrandığını sordum
    gazeteci arkadaşıma. Erdoğan'dan intikamı acı alacağız ve kaosdan düzen çıkartacağız diyormuş hep.
    Kutlarım, başardı! Erzincan'da 5 yılda hazırlanan AKP ve Cemaatı bitirme planında rol oynayan İlhan
    Cihaner ve Saldıray Berk'in Gezi'deki rolü yeni bilgidir, daha önce kimse yazamadı. Erzincan kumpası
    olarak bilinen AKP ve Cemaatı bitirme planı olarak 12 Haziran 2009'da Taraf gazetesine yansıyan
    planı da Saldıray Berk yapmıştı. Gazeteci Mehmet Baransu, Berk’in intikamı nedeniyle hapiste, yoksa
    Baransu AKP ve Erdoğanı ipten almıştı. Eğer Baransu olmasaydı, AKP, 2008’de kapatılmıştı. Hapiste
    işkence ile ödüllendiriyorlar!

    Eski Özel Hareketler Komutanı Saldıray Berk Erdoğan düşmanlığı etrafında geniş bir kitleyi ÖKK bi-
    rimleriyle ustaca Gezide yönetmiş meğer! Şok yaşadım, bunu duyunca.

    Gezi'de oyuna düştüklerini organize eden bir sol görüşlü gazeteci arkadaşım söylemese, Saldıray
    Berk'ten bahsetmese idi bende asla uyanmayacaktım! Gezi'de ÖKK birimleri polis düşmanlığı pompa-
    layarak Emniyetin terörle mücadelede başarısını sıfırlamak istediler, sol gruplar kullanıldı. ÖKK,
    Erdoğan’ı cellat olarak kullanıyor. AKP'yi tek başına iktidarda tutup Müslüman mahalleyi yaktıran
    ÖKK birimleri, AKP düşmanlarını da organize ettiler, Odatv'yi kullandılar. Halen Havuz medyasının
    sol eli olan Odatv, ÖKK maşası olarak AKP’de saflardan insanların ayrılmasını engelliyor. Gezi'yi or-
    ganize eden sol görüşlü gazeteciler, ÖKK eski başkanı Saldıray Berk'in neden toplantılarına katıldığını
    anlamamışlar, şimdi umarım anlamışlardır. Yoksa 12 Eylül öncesindeki kaosu planlayanları 30 yıl
    sonra itiraf edenler gibi mi olsunlar! Gezi sonrası AKP'nin yüzde 5 oy kazanması tesadüf değil. Korku-
    tulan kesimler AKPye sevkedildi. ÖKK, Gezide aktif rol oynadı ve AKP’nin iplerini eline aldı.

    CHP Milletvekili İlhan Cihaner Gezi'yi kucağında buldu ve dört elle sarıldı. Erdoğan'dan kurtulmak
    isteyenlerde aynı duygularla öfke seliydi . İlhan Cihaner gibi pek çok insan Gezi'ye bir umutla Erdoğan
    diktatörlüğünden kurtulmak için umutla katıldı. Çapulcu değil, çoğu aydın insanlardı. Özgür bir basın
    ve sivil bir toplum kalmayınca Erdoğan ve Fidan'ı yöneten Otokratik güç istediği gibi at oynatıyor,
    demokrasi istemiyor. Sol görüşlü, Alevi, liberal, laik, milliyetçi ve dine uzak aydın insanlarımız gibi
    gerçek dindar indanlarda muasır medeniyet seviyesine ulaşmış bir ülke istiyorlar. ÖKK,
    farklılıklarımızı kullanıp bizi bizle kavga ettiriyor.

    Erdoğan'ı yöneten Otokratik klik, sürekli bir düşman oluşturarak AKP'de safları sıkı tutuyor. ÖKK, 28
    Şubatı, farklı hiziplerin kin ve nefret ehli aptalları olduğu sürece 1000 yıl daha sürdürebilir. Gezi'de
    kullanılan sol gruplar ÖKK tarafından nihai başarıya ulaşmamak üzere planlanmış sivil ayaklanmada
    kullanıldıklarını yeni yeni anlıyorlar. Samimi ve dürüst gazeteci arkadaşıma çok teşekkür ediyorum.
    Bu bilgiler bir sorgulama süreci başlatabilir ve neden hep kaybediyoruz diyenler belki akıllarını
    başlarına alıyorlar. Cemaaatı düşman kefesine koyanlar, büyük gücü bitirince bölük pörçük küçük
    balıkları afiyetle yer, sindirir, korkutur. Cemaat dik durarak,sivil toplum liderliğini üstlendiğinin belki
    de farkında değil. Erdoğan ve Fidan'ı yöneten global ve yerel gücün tek korkusu, en disiplinli,

    85
    FARUK ARSLAN

    bağımsız ve teröre hiç bulaşmamış Hizmet hareketi kalmıştır. Bunu yıkabilirlerse, önlerinde hiç bir en-
    gel kalmayacaktır. Bugün cemaata destek vermek Türkiye’nin geleceğini otokratik zalimlerden kur-
    tarmaktır.

    Gezi'yi asıl organize edenlerden ÖKK eski komutanı Saldıray Berk ve İlhan Cihaner, Erdoğan'dan inti-
    kam alıp, iktidara ortak olmak istediler ve istediklerini aldılar. Yeterli bulmayıp daha fazlasını almak
    için uğraşıyorlar. Bu nedenle Doğan ve Ciner medya sessiz belki de. Gezi de dahil boş yere dış
    düşman, faiz lobisi filan aramayın. Erdoğan, iktidarı Ergenekoncularla bölüşünce yeni bir Gezi'ye
    gerek kalmadı. Oysa Gezi'ye katılan samimi insanlar Erdoğan'ın otokratik sistemine diktasına karşı
    çıkmıştı. Gezinin asıl patronları Erdoğan ile anlaştı, artık yeni Geziler olmaz. Cemaatten başka
    direnişli kimse çıkmadı. Geziyi asıl organize eden CHP milletvekili eski savcı İlhan Cihaner ve eski
    ÖKK Komutanı Saldıray Berk fazla bilinmiyor, zira medyada hiç yazılmadı. Planlarını değiştirdiler ve
    AKP’yi sanki bitirmekten vazgeçmiş gibi davranıp AKP ile cemaat ile savaş konusunda anlaşmış gibi
    yapıyorlar. Erdoğan, ne yaptığını maalesef biliyor, zafiyetlerinin kendini yargılatabileceğinin farkında.
    Ne derlerse yapıyor. Erdoğan ve Fidan, Gezi benzeri yeni bir sivil toplum ayaklanması istemiyor.
    Gezi'yi organize edenlerin kullandığı kesimlerde yeni tepkileri organize şevki ve umudu kalmadı.

    SELEFİ TERÖRÜNE DESTEK ERDOĞAN REJİMİNİN SONUDUR

    Suruç saldırısıyla, savaşa ve teröre karşı çıkan bir sivil toplum inisiyatifi, umudu MİT oyuncağı AŞİH
    ile durdurulup, sivil toplumu da öldürmeyi amaçlıyorlardı. Terörün her çeşidi kınanmalı ve karşı olun-
    malıdır. Devlet terörü veya PKK terörü ayrımı yapılamaz. Teröre karışmayan terörist yapılamaz.
    Cemaata terörist damgası vurmaya çalışanların kendisi terör günahına dibine kadar bulaşmışlar, hedef
    saptırmaya çalışıyorlar

    Suriye'de selefi terör oyuncak örgütleri ile bir güç savaşı yaşanıyor. Olan ölen gariplere, mağdur edilen
    9 milyon Suriyeliye oluyor. CIA, El Kaida'yı, MOSSAD IŞİD'i, Katar, El Nusra'yı, Suriyeli İhvan
    Feylak’uş Şam’ı, Suudiler Liva El Tevhid ve diğer selefi örgütleri, Britanya ÖSO'yu kurdu, MİT neden
    AŞİH'i kurmasın mantığı yanlıştır. Hepsi terör suçu işliyorlar. Günah ve suç işlemeyi sorgulanamaz
    hale getiren yeni MİT kanunu ile selefi terör örgütlerine başta AŞİH olmak üzere silah ve kimyasal si-
    lah satan, selefi militan ticareti ile servet edinenlerde, devleti hikmet teraneleri aramayınız, bu maske
    ile ihanetleri gizleniyor. Erdoğan ve Fidan, KCK ve PKK içindeki elemanlarıyla terör estirip, AŞİH
    terörünü organize ettiklerini örtmeye çalışıyor. Nafile çabadır. PKK teröristdir, ancak bunların yaptığı
    da terör faaliyetidir.

    Türkiye, selefi terörü ile topyekun milli bir dava olarak mücadele etmek zorunda. Fidan ve Erdoğan
    arkasında diye AŞİH cici bir terör örgütü olamaz. Şahsen, AŞİH gibi selefi bir terör örgütünü kuran
    Fidan ve kurduran Erdoğan ile aynı safta bulunmak istemem, TSK da aklı başında olanlar da bulunmak
    istemez ve istemeyecekleri kesindir. TSK ve MİT içinde Fidan'ın selefi AŞİH terör örgütüne destek
    olanlarla olmayanlar bir karar verecekler; ya terör ihracı ile anılacaklar veya gerçek toplumsal barış
    seçimi yaparak selefi terörü suçlularının yargılanması için gerekli zemini hazırlayacaklar. Kim olursa
    olsun, bu suçlular yargılanmdan toplum vicdanı susmaz, Kürtler yatışmaz ve ülkemizden kopmaları
    engellenemez. Global güçlerin planı da zaten selefi terörü ile MİT ve TSK’yı tuzağa düşürmekti,
    Erdoğan boğazına kadar pisliğe batırıldı. TSK itibarını ancak ve ancak Fidan ve Erdoğan’ı tasfiye
    ederek kurtarabilir ve bu ulusal güvenlik sorunundan milletimizi azade kılabilir. Aksi halde TSK da
    çok yıpranacaktır.

    86
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Önümüzdeki yıllarda AKP'ye oy verenler AŞİH'i kuran Fidan ve kurduran Erdoğan ile yüzleşecekler.
    Teröre destek verenle vermeyenler ayrışacaklar. MİT, komşu ülkelere selefi terör örgütü ihraç edebilir
    mi? AŞİH işte böyle bir MİT ürünü. Edebilir diyenler Erdoğan ve Fidan ile bu dünyada yargılanır ve
    ukbada beraber haşrolurlar!

    Erdoğan ve Fidan için çember daralıyordu. Almanya ve ABD, patriot füzelerini 2015 yazı geri çek-
    mişti. Neden? Çünkü AKP, kendi oyuncakları selefi teröristlerle savaşmak istemiyor. Erdoğan ve Fi-
    dan'ın selefi teröristlere silah, kimyasal silah ve militan ticareti yaptığı ana satıcı koordinatörü Heysem
    Topalca ve Taha Gergerlioğlu Alman BND eline geçti. Tek kurşun atamadan El Nusra eline geçen
    MİT'in 30. Tümeni lideri Albay Nedim Hasan da mı Almanya'ya götürüldü? Topalca'nın sağ kol-
    uydu! Alman istihbaratının Suriye'den paketlediği Heysem Topalca Erdoğan ve Fidan'ın kirli silah ti-
    caretinde kilit ad idi. Herkese silah sattı. Erdoğan ve Fidan, Heysem Topalca'nın son 4 yıl içinde Su-
    riye ile Türkiye arasında neden ve nasıl 1100 defa girip çıktığını açıklayabilir mi? Bu soruyu
    yöneltebilecek bir gazeteci etraflarında kaldı mı veya cesaret edebilir mi?

    Erdoğan ve Fidan'ın selefi teröristlere yolladığı silah ve kimyasal silahları nereden satın aldığı, kimin
    ne kadar rant sağladığı BM ve UCM gündeminde. Erdoğan ve Fidan'ın göstermelik gözaltına aldığı
    tüm selefi teröristler serbest bırakıldı. Ahrar uş Şam, MİT'in selefi örgütü kucaklarında patlayacaktır!
    Zira Topalca Almanya'ya iltica etmiş, itirafcı olmuş deniyor. Erdoğan rejimi dünyada yalnızlaştırılıyor.
    Bu kara leke kolay temizlenemez. BM ve Uluslararası Ceza Mahkemesine Heysem Topalca ve Taha
    Gergerlioğlunun Erdoğan ve Fidan aleyhindeki itirafları gündeme getirilecek mi? Büyük ihtimalle
    planları budur. Erdoğan rejiminin gideceği fazla yol kalmadı. Suriye'de kimyasal ve El- Nusra ile Sarin
    gazı kullanan AŞİHcleri BND Reichstag'a taşımış! İsviçre gizli hesaplarında Erdoğan’ın ne kadar
    parasının yattığını da BND ele geçirdi. Almanya elinde Heysem Topalca, Taha Gergerlioğlu ve Nedim
    Hasan şahitse Erdoğan ve Fidan'ın Lahey'de hiç şansı yok. Ülkemizin adını çok fena kirlettiler.

    MİT tırlarını örtbast ettiniz, polis, savcı ve hakimleri hapsettiniz. Ancak BM Savcısı Ponte, Lahey'de
    Fidan ve Erdoğan’ın karşınıza çıkacaktır. Savaş suçlarında zaman aşımı da yoktur. Erdoğan ve Fidan,
    ABD'ye İncirlik dahil tüm askeri üstlerin kullanım tavizini TBMM izni olmadan verdi ama Alman-
    ya'ya rest çekemediler! Topalca'yı BND'ye kaybedince UCM'de yargılanmaktan korktuğu için Fidan
    ve Erdoğan ABD'ye yanaştı! Almanya'ya karşı ABD kozunu oynadılar! Ancak ABD’de güvenli bölge
    konusunda Erdoğan’ı yalanladı, IŞİD’ten arındırılmış bölgede PYD’ye güvendiğini ortaya koydu.
    TSK, ne yapacağını biliyor mu?

    Almanya’nın BND’si Suriye'de MİT tarafından piyon olarak kurulan AŞİH'e karşı 2013’dem beri aktif
    mücadele sergiliyor, ama Erdoğan ipe un sermeyi sürdürüyor. CIA ve MOSSAD ise Erdoğan’ın selefi
    zafiyetini kullanarak talep ettiği tüm tavizleri kolayca alıyor. Acı olan Almanya, Türk ve Kürt gur-
    betçileri ve vatandaşlarını selefi teröründen korumak isterken, Fidan ve Erdoğan AŞİH'in sahibi duruy-
    orlar. Kimse bunu yalanlayamıyor. Alman BND MİT'in AŞİH'inin Almanya yapılanmasını ortaya
    çıkardı, gurbetçilerin Erdoğan ve Fidan organizesi ile tarafından selefi radikal terör örgütlerine kay-
    ması istenmiyor. Almanya’nın terörist listesine PKK, 1993’de girdi, Suriye’deki sivilleri öldüren selefi
    örgütlerin hepsi terörist sayılıyorlar. Batılılar, selefi terörüne en ciddi biçimde ve yüksek sesle karşı
    çıkan ve devlet terörüne direnen Hizmet hareketinin önemini daha iyi anladılar. Hizmet,
    marjinalleşmedi, tam tersine değerlendi. Sünni İslam'ın gülen ve barışçıl yüzü olarak tüm İslam dü-
    nyası ve Batı alemind ehayranlıkla izleniyor.

    87
    FARUK ARSLAN

    Alman ARD televizyonu BND'nin Almanya Federal Dış İşleri Bakanlığı'na sunduğu AŞİH raporunu
    yayınladı ve kıyamet koptu: Fidan ve Erdoğan başroldeler... Suriye'deki insanlık dramı Erdoğan ve Fi-
    dan'ın sebep olduğu savaş suçları sanıldığından çok büyük.Tecavüze uğrayan 37 bin kadın bulu-
    nuyor. Okuduğum itiraflara ve mağdur beyanlarına göre UCM ve İnsan Hakları Komisyonunda El
    Nusra, IŞİD ve AŞİH militanları ve mağdurlar çok net konuşuyorlar. Buna benzer suçları Nazilerin
    Yahudi, Çingene, Komünist ve homoseksüellere uyguladığı soykırım, katliam günahları ve devlet ter-
    örü ile savaş suçları günlüklerinde okumuştum. 2. dünya savaşınan sonra 50 milyon ölünün kanları
    ellerind edururken Nazilerden paçayı yırtan sadece Gestapo başkanı Gehlen ve 300 SS subayı oldu,
    CIA himayesine girip Gladyoları kurdular. Fidan’ın ki de böyle bir son umut olabilir...

    Kosova’da Haşim Taçi'nin organ mafyasını ortaya çıkartan İsviçreli Hukukçu Ponte, Suriye kimyasal
    silah krizinde Erdoğan ve Fidan'ın peşine düştü. 7 Ağustos’da başlatılan inceleme çok hızlı yürüyor.
    Taçi’yi 8 yıl takip edipte savaş suçlusu kararı çıkartan Ponte, anlaşılan Suriye dramında deliller çok
    sağlam ki fazla beklemedi. Muhtemel Kasım erken seçiminden sonra UCM'de Erdoğan, Davudoğlu,
    Ala ve Fidan hakkında başlatılan savaş suçları davası sonuçlandırılacak gözüküyor. Böyle bir karar
    AKP’lileri şoke edecektir. AKP oylarında yüzde 5 daha erime olabilir. Yine 4 parti TBMM'ye girer,
    harcanacak 2 milyara yazık. Önümüzdeki 3 aylık süreçte Erdoğan ve Fidan'ın selefi terörünü
    destekleyerek yol açtıkları bataklığın belgeleri BND tarafından yakında medyaya servis edile-
    bilir. MHP Lideri Bahçeli'nin yerinde olsam UCM Kararının çıkacağı 2016 yılına kadar AKP ile
    koalisyon kurar, Erdoğan ve çetesinin sonunu beklerdim. Zira UCM karar en erkenı 2016 yılı baharını
    bulabilir, Erdoğan ve çetesi böylelikle tamamen direnişini kaybeder ve 2017 Erken seçimi için
    mükemmel bir atmosfer oluşur. AKP'nin tabelası bile kalmayabilir...

    ABD, Ankara yerine Tahran’ı seçtiği için ve İran bu konudaki belgeleri CIA’ya teslm ettiği için,
    Amerikan ve İngiliz medyasında daha fazla belgelerin yayınladığına şahit olacağız. AKP’liler dış
    düşman fobisi oluşturup hepsi bize düşman diye yırtınmaya çalışsada, bu sorun Türkiye’yi dünyada
    küçük düşürüyor ve itibarını sıfırlıyor. Buna izin veremeyiz... Erdoğan ve derin ekibinin haram para-
    larla servet edinenlerin satın alamayacaği düriüst, vatansever, namuslu insanlarda vardır. Elbette
    Amerikalılar gibi Almanya da kendi ülke çıkarları için bu konu üzerine gidiyor. BND, zayıf Büyük
    Kürdistan projesini Kuzey Suriye'den enerji nakil hattı, AB'yi Rusya'nın enerji tehditinden kurtarmak
    için çok istiyor. MİT içinde Fidan ve Erdoğan'ın selefi ticaretinden çok rahatsız olan devlet adamları
    var. Fidancılar Erdoğan'ı tek suçlu ilan edebilirler. Fidan kendini daha yukarılara layık gördüğü içim
    selefi terör lekesini başkası üzerine yıkmak zorunda kalacaktır. Erdoğan ve Fidan'ın selefi teröristlere
    yaptığı yatırım yerine ülke barış ve huzuruna hizmet edecek sosyal projelere para harcanabilirdi.
    Güneydoğu’da insanlarımız açlık sınırında yaşıyor. Kürt barışı diye milleti oyalayacaklarına, selefi ter-
    örüne oynayacaklarına keşke harcanan milyar dolarları işsizlere iş imkanları kurmak için kullansalardı.
    Yazık değil mi?

    Stratejik bir çöküntü yaşanıyor, ancak Erdoğan ve Fidan Suriye'de hatalarından dönmüyor, ülkemizi
    terörü destekleyen ülke haline getirdiler. Ülkemizde komedi trajedi bir durum var. Selefi teröristler ve
    PKK'yı son 3 yıldır besleyen Fidan ve Erdoğan, herkese teröristsiniz diyorlar ve bu imajı uyandırmak
    için algı operasyonları yapıyorlar. Havuz medyası, şaklabanlık ve şarlatanlıkla bu ahlaksızlığa
    güzellemeler yazıyor ve terör simsarlığı yapıyorlar. TSK'nın Selefi terörüne Erdoğan ve Fidan'ın açık
    desteğinden ve rantından rahatsız olmasını beklemek her Türk vatandaşının hakkıdır. Yoksa geniş bir
    kitle hayal kırıklığına uğrayacaktır.

    Erdoğan ve Fidan, selefilere silah, kimyasal silah ve militan ticaretinden ne kadar para kazandı ve bu
    kara paralar nerede stoklandılar? Erdoğan ve Fidan'ın selefi teröristleri silahlandırması terör ihracı
    değil mi? Silahlar, Rusya, Sırbistan ve Libya'dan mı satın alındı? MİT selefi terör örgütü kurma
    yetkisini kimden aldı, gönderilen silahların parasını kim verdi, kime gebe kaldılar? Bu sorular ana sor-
    ulardan. Sorduğum soruların cevabını aslında biliyorum. Suriye'de Müslüman kanı üzerinden rant
    sağlayan Erdoğan ve Fidan er geç hesap verecektir.

    88
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Erdoğan ve Fidan, eline silah almamış ama AKP'ye muhalif herkesi terörist ilan ediyor, fişliyor,
    mağdur ediyor. Selefilere dokunmuyor. Suriye skandalı Havuz medyasında yazılmıyor, zira bu dramın
    altında eziliyorlar. İç dinamikler ve hukuk sorunu çözemedi, dış baskıların gelmesi ve yine dış dina-
    miklerin ortak aklının ülkemizi uçurumun kenarından döndürmesi kaçınılmaz hale geldi. Eğer MİT tır-
    ları yargı önüne çıkartılsaydı, ülkemizin ihanet çemberinden kurtulma ve iç hukukla bunu çözme im-
    kanı vardı, heba edildi. Erdoğan ve Fidan'ın az maz aklanma şansı vardı, şimdi hiç kalmadı. Zira MİT
    tırları sevkiyatı durmadı, devam ediyor. Erdoğan ve Fidan, kumar oynayıpta sürekli kaybeden ama
    kaybetmeye doymayan kumarcı gibiler.

    IŞİD ile savaşı AKP asla istemiyor. ABD ve Almanya, Suriye füzelerinden ülkemizi koruyan Patriot
    füzelerini geri çekerek mesaj veriyorlar: Erdoğan ve Fidan'a güvenmiyoruz. Suriye elinde Rusya'nın
    verdiği ve kontrol ettiği 4800 orta ve uzun menzilli füze var, ülkemizin her tarafını vurabilecek kapa-
    sitedeler. Erdoğan ve Fidan, AŞİH'i silahlandırmaya devam ettiği sürece NATO desteğini ve Patriot
    füze korunma sistemini geri alamayacaksınız diyorlar. Çin’e bel bağlayan ülke haline geldi Türkiye.
    Bu aptallığa mahkum değiliz.

    Çok sert ve net yazdığımı düşünebilirsiniz. Kanadalı sosyolog gazeteci Naomi Klein, Şok Doktrini
    kitabında, kapitalist yalanlarla, askeri diktayla aldatılan köle milletleri şok ile uyandırabilirsiniz diyor.
    Şok terapisi yapıyorum, bunu herkesin anlamasını da beklemiyorum...

    89
    FARUK ARSLAN

    Üçüncü Bölüm

    KILIÇ’IN ALEVİ OYUNU

    Şimdi de başlangışta yerel bir hareketmiş gibi gözüken ama gün geçtikçe öyle olmadığı
    ortaya çıkan Gezi eylemlerinin arka planına biraz daha göz atalım. Almanlar, Gezi
    olaylarında Kılıç’ın tüm hatlarıyla savaşa girmişti, keza İran’da tüm hatlarıyla savaşa girdi,
    Suriye destek verdi, İngiltere eylemlerin büyümesi ve duyurulması için elinden geleni yaptı.
    Aydın Doğan Grubu, medyasıyla-ki asıl sahip Almanlar olduğu için başka türlü yapma şansı
    yoktu- Alman vakıfları ilaç ve yemek temin etmesiyle, Migros, katılımcıların insani
    ihtiyaçlarını karşılamasıyla, Doğuş grubu ve birçok diğer banka -İş Bankası zaten CHP'nin
    olduğu için onların da başka türlü yapması mümkün değildi- orada birikmiş insanlara
    hizmet ettiler. Başlangıçta tüm amaç ağaçların kurtarılmasıyken kısa bir süre sonra sloganlar
    değişti. Artık tüm eleştiriler yalnız ve yalnızca Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ı işaret
    etmeye başlamıştı. Tüm bunlara paralel olarak Almanya’da Aleviler ayağa kaldırıldı ve
    2007’de Cumhuriyet mitinglerini düzenleten el yine sahne aldı.

    Burada Yeni Şafak gazetesi Genel Yayın Yönetmeni İbrahim Karagül'ün literatürümüze
    kazandırdığı bir kavramdan bahsetmek istiyorum: Alman Ergenekonu! Bu kavramı ilk
    olarak Ergenekon soruşturması döneminde Almanya'da başlayan gurbetçi evlerinin
    kundaklanması meselesi sırasında kullandı İbrahim Karagül. Daha sonrasında 2008 yılında
    Almanya'da başlayan Deniz Feneri E.V davası süreciyle ilgili yazılarında da Alman
    Ergenekon’u ifadesini gördük. Şimdilerde Türkiye’nin her noktasını harekete geçirmeye
    çalışan bir "sokak" var görünüyor. Bu "sokağı" Gezi'ye, Taksim'e, Kuğulu'ya, Kızılay'a,
    Dolmabahçe'deki Başbakanlık Ofisi'ne ya da Başbakan'ın Keçiören'deki Konutu'na yönelten
    itici gücün ne olduğu sorusu karşımızda önemli bir soru olarak duruyor. Tam da bu sırada
    bu soruya cevap olabilecek nitelikte bir takım işaretler beliriyor. Önce Almanya'nın dev
    bankası Deutsche Bank'ın Borsa'da yaptığı işlemler tartışılmaya başlanıyor…Ardından
    Alman medyası, Taksim ve Gezi'ye kilitleniyor ve Başbakan Erdoğan'ın şahsına yönelik
    hakaretler ve aşağılamalar Alman medyasında her gün dozu artırılarak yazılıp çiziliyor.
    Bütün bu olup bitenlerin elbette bir anlamı var. Türkiye'nin yakın tarihinden örnekler
    vermeden önce iki meseleyi hatırlatmak istiyorum: Birincisi İttihat ve Terakki'nin 1908'de
    ihtilal yaparak iktidara gelmesinden sonra Almanya ile kurduğu girift ilişkiler.

    İkincisi, İngilizlerin Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulması aşamasında Türkiye’ye dayattığı


    Lozan'ın bir uzantısı olarak Tekke ve Zaviyelerin kaldırılması ile nasıl bir fay hattını
    oluşturulduğu.

    90
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ALMAN BAŞSAVCISI: ÇİLLER EROİN KAÇAKÇISIDIR, YOK YOK DEĞİLDİR

    Şimdi de yakın tarihte Alman derin devletinin Türkiye üzerinde ne tür operasyonlar
    yaptığını anlatan alıntılarla devam edelim. İlk olarak, eski Başbakanlardan Tansu Çiller'in
    danışmanı Hüseyin Kocabıyık'ın a Haber'de yaptığı çarpıcı açıklamalara yer verelim.
    Kocabıyık, a Haber'deki programda 1997'de dönemin Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri
    Bakanı Tansu Çiller'e kurulan tuzağı şöyle anlatıyordu: "10 Orta Avrupa ülkesinin NATO
    ülkesi olma durumu vardı. Türkiye bunu veto etti. Hemen Almanya'da devlet destekli bir
    kampanya başlatıldı. Alman Başsavcısı Çiller'in eroin kaçakçısı olduğunu iddia etti. Bir gün
    'Belge sahteymiş, yanlışlık oldu' dediler.’’

    Aynı programda Türkiye'deki uluslararası yardım kuruluşları (NGO ) etkisine de değinen


    Kocabıyık, "Dünyanın herhangi bir yerinde bir felaket olduğunda bu yardım kuruluşları
    gidiyorlar, Türk bayrağını asıyorlar ve büyük kaynakları transfer ediyorlardı. Deniz Feneri
    Derneği bunların en başında geliyordu. Bir an geldi o kadar etkili çalışmalar yaptı ki
    Almanya bundan rahatsız oldu ve kafasını kopardı, bize geri gönderdi. "

    Burada kısa bir parantez açalım ve yine o dönemde Deniz Feneri E.V yöneticisinin Başbakan
    Erdoğan'a para verdiğinin iddia edildiğini, daha sonra da tercüme hatası yapıldı açıklaması
    yapıldığını dip not olarak belirtelim.

    Hüseyin Kocabıyık aynı programda Almanların Alevilere olan ilgisine de vurgu yapıyordu:
    "Almanya'da Hz. Ali'den ve Müslümanlıktan koparılmış bir Alevilik düşüncesinin yayılması
    için birtakım derneklere olağanüstü Alman yardımlarının olduğu bilinir. Birtakım tuhaf
    adamlar çıkar, Aleviliğin Müslümanlıktan ayrı bir din olduğunu söyler. Bunun ardında
    Alman derin devleti vardır. Almanlar endüstri devleti olmaktan vazgeçtiler, dünyaya nizam
    vermek için Ortadoğu da arzuları var. Türkiye ile işbirliği yapmak istiyor ama Türkiye
    bağımsız politika izliyor ve Almanya'nın isteklerine cevap vermiyor. Bu da Almanların işine
    gelmiyor."

    Hüseyin Kocabıyık’ın bu açıklamaları Hasan Öztürk’e ilham kaynağı oluyor ve Haber 7’deki
    yazısında Hüseyin Kocabıyık’ın açıklamalarının Taksim'e çıkan kalabalıkların itici gücünün
    ne olduğu konusunda epeyce ipucu verdiğini yazıyordu.

    İbrahim Karagül'ün, Gezi olayları sırasında, 21 Haziran'da Yeni Şafak'ta yazdığı yazının
    başlığı Alman Ergenekonu idi ve yine Almanya’nın Türkiye’ye olan ilgisi hakkında önemli
    ipuçları veriyordu. Yazının son bölümü şöyleydi:

    Hatırlatayım-1: Alman Ergenekonu'nun ev kundaklamaları, Türkiye'deki Ergenekon


    operasyonlarıyla aynı tarihte başlatıldı. Tuhaf değil mi?

    Hatırlatayım-2: 28 Şubat'taki büyük finans operasyonunda Deutsche Bank vardı ve Türk


    ekonomisi çöktü. Bu sefer de aynı operasyon yapıldı. Tuhaf değil mi?

    91
    FARUK ARSLAN

    Hatırlatayım-3: Bir zamanlar, Alman örtülü ödeneğinden aldığı paralarla terörü fonlayan
    vakıflar, şimdi bir başka toplumsal kesimi harekete geçiriyor, fonluyor. Etnik çatışma biter
    bitmez bir başka 'kimlik çatışması'nı besliyor.

    Almanya'daki Gezi parkı gösterilerinin özellikle Alevi kardeşlerimiz üzerinden organize


    edilmesi gerçekten de manidardı.

    Son olarak Almanların sürekli etki altında tutmaya çalıştığı Alevi toplumunun sorunlarına
    ilişkin sosyolojik tahliller yapan Müfit Yüksel'in 22 Haziran'da Yeni Şafak'ta yazdığı yazının
    şu bölümü çok dikkat çekici:

    Son yıllarda, kentlere göçün yoğunlaşmasının neticesi olarak, büyük kentlerde birbiri ardınca
    açılan Cemevleri, 677 sayılı yasa (Tekke ve Zaviyeleri kaldıran HÖ) engeli yüzünden Dergâh
    ve Zâviye' statüsünde açılamamakta, dolayısıyla, İslam dışı bir zemine itilmesini
    kolaylaştırmaktadır. Ayrıca Almanya gibi bir kısım Batı Avrupa ülkeleri bu durumdan
    yararlanarak, zamanla ülkelerinde oluşmuş 'Alevi Diasporası' üzerinden Aleviliğin,
    Bektaşiliğin İslam'dan ayrı bir din ve Alevilerin 'Gayr-i Müslim Azınlık' olarak tescil
    edilmeleri konusunda yoğun bir propaganda kampanyası yürütmektedirler. Bütün bu olup
    biteni devletin fark etmemiş olması sanırım mümkün değildi. (19)

    Anlaşılan o ki Gezi olaylarının ana planlayıcısı ve finansörlerinden derin Almanya


    Türkiye’nin imajını bozma, hükümetini yıpratma oyununu bu kez Aleviler üzerinden devam
    ettirmek istiyordu. Diğer yandan Alman istihbarat servisi BND’nin Türkiye uzmanı iki
    profesörü ise bu sürece akademik destek sunarak projenin entelektüel yüzünü inşa
    ediyorlardı. Alman gizli servisinin adamları Prof. Dr. Tessa Hoffman ve Prof.Dr. Udo
    Steinbach Alevileri kullanarak Türkiye’deki iç çatışmaları körükleme niyetini taşıyorlardı.
    Hükümet bunun farkında olduğundan Aleviler için kutsal bir değer de taşıyan bataklık
    halindeki Gola Çetu Parkı’nın yıkım kararı yeni Gezi parkı olaylarına gebeyken önlemler
    alındı. Fakat bu konuda son sözler söylenmiş değil. Dolayısıyla Çorum, Sivas, Malatya,
    Hatay ve Mersin gibi seçilmiş hassas illerde Almanlar ve özel harp birimlerinin yeni
    hedefleri olabilir. Bu yüzden de bu tür oyunların sona ermeyeceği rahatlıkla söylenebilir.
    Türkiye’ye karşı kullanılan Kürt sorunundan sonra bu yeni sinir noktası üzerine gidileceği
    muhtemeldir. Aleviler’in İslam dışında bir din olarak lanse edilmesinin ardında da BND
    duruyor. Halbuki, Ehli beyt sevgisine dayanan, ehli velayet olan, Alevi dedeliğini bile
    peygamberimizin soyundan gelmeye bağlayan Anadolu'daki Alevilik her zaman İslam
    geleneği içinde görülmüştür.

    Peki Alevilerin İslam dışında bir din olarak lanse edilmesi teorik temelini nereden
    almaktadır? İlginçtir bu tür fikirler genelde Türkiye dışında ortaya atılmaktadır. İslam dışı
    aleviliğin fikir babası ve teorisyeni de Hamburg’da bulunan Doğu Enstütüsü Başkanı
    Prof.Dr. Udo Steinbach’dır. Bu profesör aynı zamanda Taner Akçam gibi Emeni soykırımı
    tezini savunan Türk akademisyenler yetiştirmesiyle de ülkemizde tanınmış ve dikkat
    çekmiştir. HDP, PKK ve KCK’yı yöneten Steinbach Ankara’ya ve MİT’e PKK lideri Abdullah

    92
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan ile Türkiye arasında arabuluculukta bulunma isteğini defalarca iletmiştir. Halen
    Marburg Philipps Üniversitesi Yakındoğu ve Ortadoğu Araştırmaları Merkezi Başkanlığı
    görevini yürüten Steinbach, 1994’den beri yasaklılar listesinde, Türkiye’ye giremiyor. Ancak
    yıllardır Almanya’da Türkiye’nin Kürt, Laz, Ermeni sorunları konusunda uzman
    akademisyen ve istihbaratçı yetiştirdiği konunun uzmanlarınca biliniyor. Almanya’ya iltica
    eden Kürtler ve Alevilerin onlara bulunmaz bir laboratuvar sunduğu ise bir başka gerçek.

    Projenin teorisyeninden sonra şimdi de uygulayıcısından bahsedelim. Projenin uygulayıcısı,


    Türkiye’de yıllarca Konrad Adenauer Vakfı Türkiye Temsilciliği yapmış Wulf Schönbohm.
    Schönbohm, Alman vakıfları ile ilgili açılan davadan beraat etse de, Türkiye’nin Kürt sorunu
    konusunda müthiş bir bilgiye sahip, ayrıca insan ve finans kaynaklarına hâkim olmasıyla da
    dikkati çekiyor. Bu kişi Türkiye uzmanı olarak derin Almanya'yı yönlendiren beş isimden
    birisidir. Kendisi ile tanıştışma fırsatım olmuştu. Schönbohm’ün yardımcısı olan Dirk
    Tröndle, PKK’nın siyasileştirilmesi başta olmakla Türkiye’nin başına bela edilecek Alevi
    sorunu, Laz sorunu, Zaza sorunu gibi konularda uzmandır. Aysbar adlı bir Türk hanımla
    evli ve anadili gibi Türkçe konuşuyor.

    Özellikle PKK ile ilgili çalışmalarında ötürü neden 16 yıldır Türkiye’de ‘persona non grata’
    (istenmeyen adam) ilan edilmediğini ve nasıl olup da Almanya’nın Ankara büyükelçiliğinde
    Ekonomiden sorumlu Büyükelçi yardımcılığına kadar yükselebildiğini anlamak ise zor.
    Acaba MİT’in Almanya’da faaliyet gösteren 80 istihbarat elemanını sınırdışı etmemesi
    karşılığında mı bu tür şeylere göz yumulmaktaydı? Belki de... BDP’nin ve KCK
    yapılanmasının asıl mimarlerından Dirk Tröndle Alevi oyununda da önemli görevler
    üstlenmiş durumda. Diğer yandan Gezi olaylarında başta Konrad Vakfı olmak üzere Alman
    vakıflarının göstericilere lojistik destek sağlaması, oyunda Almanlar’ın başat rol oynadığını
    zaten yeterince göstermedi mi? Doğan medyanın resmiyette yüzde 25'ine aslında ise yüzde
    60'ına hâkim olan Axel Springer, yani Bild grubu’nun, ve Der Spigel grubunun Türkiye’nin iç
    meselelerine bu denli karışması ne kadar normal?

    Ülkemizdeki Alman ajanlarının Alman BND'nin Türkiye istasyon şefidir Dirt’e bağlı
    olduğunu da bu konuda önemli bir ek bilgi olarak verelim. Alevi oyununda Alman derin
    devletinin kullandığı isim ise Turgut Öker’dir. Öker, 1992-1993 yılında Hamburg Alevi
    Kültür Merkezi Başkanlığı, 1993'den 1996'ya kadar Avrupa Alevi Birlikleri Federasyonu
    (AABF) Genel Sekreterliği yaptı. 2000 yılının Ocak ayından bu yana Almanya Alevi Birlikleri
    Federasyonu Genel Başkanlığı'nı yürüten Turgut Öker, 2002 yılından 2013'e kadar Almanya
    Alevi Birlikleri Konfederasyonu Genel Başkanlığı yapıyordu, halen fahri başkan. 2007'de
    Cumhuriyet mitinglerini Alman gladyosunun parası ile organize eden ve Alevileri
    meydanlara döken, gurbetten ülkemize protestolar için taşıyan isimdi. Alevi derneklerini
    derin Almanya'nın desteklemesi bu günler içindi. Öker' 2007'de Kanada'da yayımladığımız
    Canadatürk'e verdiği röportajda şunları söylemişti: ‘1927 yılında Türkiye çapında bir
    araştırma var. Bizim eski nüfus cüzdanlarında inancı İslam, mezhebi Alevi” Bundan
    Alevilerin mezheplerini nüfus cüzdanlarına rahatlıkla yazdırabildikleri sonucu çıkıyor. O
    zaman Türkiye’nin nüfusu 13,5 milyon, Alevi nüfusu ise 4.5 milyon. Bugün ise nüfus 70

    93
    FARUK ARSLAN

    milyona ulaştı. O anlamda Türkiye’nin nüfusu gelişirken Alevilerin nüfusunun iddia edildiği
    gibi 4,5 milyon olarak gösterilmesi doğru değil. Türkiye’nin nüfusuna göre 25 milyon
    olmaları gerekir.

    1980 öncesi devrimci hareketin içinden gelen ve Türkiye’de bir yıl hapis yatan Öker, başında
    olduğu kurumlara da aynı devrimci görüşü aşılıyordu. Konuşmalarında oldukça sert ifadeler
    kullanan Öker, sünnilerin büyük bir çoğunluğunu şeriatçı faşistler olarak tanımlamaktan geri
    kalmıyor, AKP hükümetinin sinsi planlarla Alevileri sünnileştirdiğini iddia
    ediyordu. Aleviliği İslam dışı gördüğünü (Alman derin devleti gibi) ve bu görüşünün
    başkanı olduğu kurumlarca da kabul edildiğini söyleyen Öker, buna delil olarak da tekrar
    başkan seçilmesini gösteriyordu. Öker her ne kadar son seçimde aday olmasa
    başkanlığa Hüseyin Mat seçilse de Alman derin devletinin yardımlarını kuruma o kanalize
    ediyor. 2007'deki mülakatta Turgut Öker’in hedefinde sadece AKP hükümeti değil, Fethullah
    Gülen ve Aleviliği İslam’ın kendisi olarak gören bir Alevi kuruluşu olan Cem Vakfı’da vardı.
    Fethullah Gülen’i Aleviliğin tartışıldığı Abant Platformu toplantısı dolayısıyla eleştiren Öker,
    Cem Vakfı ve Başkanı İzzettin Doğan’ı ise bela olarak görüyordu. Almanya’nın bu türden
    girişimlerine şahit olduktan sonra denilebilir ki: Son açıklamaları ile Cem Evi ile camiyi
    kardeş yapan Gülen, Türkiye’nin Alevilik konusunda sigortası olarak rol oynamaktadır
    Alevilik konusunda doğru referans ise İzzettin Doğan'dır.

    Bu arada ülkemizdeki mevcut 600 Alevi dedesini İran'a taşıyan, Anadolu Aleviliği yerine
    politik Şialık yerleştirmeye çalışanlar da derin Alman istihbarat elemanları ve
    akademisyenleridir.

    AK PARTİ OYUNU GÖRDÜ

    Konunun bu aşamasında şu soruyu sorulabilir; Almanları’ın alevileri kendi siyasi amaçları


    doğrultusunda kullandığını AKP bilmiyor muydu? Bu soruya rahatlıkla evet cevabı
    verilebilir. Avrupa Alevi Birlikleri Federasyonu Gezi parkı bahanesiyle hükümete karşı 30
    bin kişinin katıldığı toplu mitingleri Almanya’nın değişik kentlerinde düzenleyince AK Parti
    bu eylemlerin asıl amacının kendisini iktidardan etmek olduğunu görmüştü. Böylelikle
    hükümet Bekir Bozdağ'ın sinyalini verdiği düzenlemeler için düğmeye basarak Almanlara
    karşı erken bir hamle yapmış oldu. AK Parti Kütahya Milletvekili Hasan Fehmi Kinay da
    yine buna paralel olarak Türkiye'de yaşayan bütün mezheplerin, etnik gurupların bir ve
    beraber olarak Türkiye'yi muasır medeniyetler seviyesinin üzerine çıkarılmasını
    hedeflediklerini söylerken 'Yeni Alevi açılımı üzerinde çalışıyoruz' açıklamasını yapıyordu.

    Kınay hükümetin alevi sorunları konusunda atacağı adımlardan bahsederken adeta


    Almanların manipüle edebileceği tüm noktaların haritasının çıkarıldığı hissini veriyordu:

    "Cemevlerine mali destek paketi hazırlanacak, Alevi dedelerinin mali giderlerinin


    karşılanması gündemde. İki ayrı üniversiteye Pir Sultan Abdal ve Hacı Bektaş-ı Veli ismi
    verilecek. Alevilik ders kitaplarında daha detaylı işlenecek. Türkiye'de kimse kendini

    94
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    'ötekileştirilmiş' hissetmeyecek. Bu doğrultuda, inanç ve kültür vakıfları yasa tasarısı


    hazırlanacak. Alevi dernek ve vakıflarının, Hacı Bektaş-ı Veli Vakfı'yla irtibatlandırılmasına
    çalışılacak. Cemevleri bu vakıflara bağlı olarak 'inanç vekültür merkezi'
    olarak hizmet verecek’

    ALEVİ ÇALIŞTAY RAPORU

    Alevi açılımının raporu Mart 2011'de açıklanmıştı. Rapor, Aleviliğin röntgenini çekiyor,
    devletin hafızasını yenilemeyi amaçlıyordu. Çözüm önerilerinin yanı sıra açılıma uluslararası
    ilgi de raporda kendine yer bulmuştu. 2009'da başlayan Alevi açılımının raporuna göre
    devlet Aleviler ile yeni bir dil üzerinden konuşuyordu. Alevi örgütlerinin sokaktaki
    buyurgan dili ile devletin tepeden bakan anlayışı gitmişti. Her iki kesim de bu yeni dille özel
    tarihlerinin dışına çıkmayı denediler. Bu ortamda rapor çözüm önerilerinin yanı sıra
    Aleviliğe sosyolojik bir bakış açısı getiriyor, bir bakıma bu inancın röntgenini çekiyordu.
    Çözüm önerileri fantastik değildi, ancak yer yer çözümsüz sorunlar sıralanıyordu. Bu
    öneriler çoğunlukla devrim kanunlarına takılıyordu. Raporda açıkça ülke ismi ifade edilmese
    de, Almanların Alevi açılımına ilgisine işaret ediliyordu.

    Alevi açılımının parçası olarak 7 çalıştay düzenlendi; bu çalıştayların ilki 3-4 Haziran
    2009’da, sonuncusu ise 28-30 Ocak 2010’daydı. Çalıştayların ilkine dedeler, kanaat önderleri
    ve örgüt yöneticileri gibi Alevi temsilciler katıldı. Diğer çalıştaylar akademisyen, ilahiyatçı,
    basın mensupları, politikacılar ve sivil toplum temsilcileriyle düzenlendi. Nihai Rapor, bu
    çalıştaylar esas alınarak hazırlandı. Çalıştaylarda devlet ile Aleviler ilk defa bu şekilde bir
    araya geldi, Alevilik devlet tarafından dikkate alındı. Devletin Alevilerle konuşmak istemesi,
    müzakereye açık olması bu diyaloğun nasıl bir zeminde ilerleyeceğinin belli olmasını
    zorunlu kılıyordu. 300 kadar katılımcıyla gerçekleşen çalıştayların katılımcı listeleri, örgütsel
    yapılardan çok belli başlı söylemlere göre seçildi.

    Devlet Bakanı Faruk Çelik’in başkanlığındaki çalıştaylara ilişkin Nihai Rapor’u, Yrd. Doç.
    Necdet Subaşı kaleme aldı. Hükümetin toplumsal ve kültürel engellerin ortadan kaldırılması
    için kapalı kanalların derhal açılması yönünde adım atma kararlılığında olduğu ise Başbakan
    Tayyip Erdoğan’ın rapordaki “Bütün bu çalıştaylar, devletimizin Alevi vatandaşlarımıza
    ilişkin tarihsel hafızasını gözden geçirme, hatta yeniden oluşturma konusunda da bir
    milattır.” cümlesinde saklı.

    Aleviliğin köklerine de inen rapora göre çatışma Aleviliğin bir inanç oluşumu olarak
    yapılandırılmasını arzulayanlar ile onu büsbütün seküler bir organizasyona dönüştürmek
    isteyenler arasında cereyan ediyor. Rapor muhalif dilin Marksist-sosyalist kökenli
    ideolojiden alındığını dillendiriyor ve bu dilin temsilcilerinin ise Alevi Bektaşi Federasyonu
    çevresinde örgütlenmiş durumda olduğunu ifade ediyor. Muhafazakâr Aleviler kendi inanç
    ve uygulamalarını nasıl sürdüreceğini tartışırken, radikal Aleviler ise daha seküler yeni bir
    kimlik inşası içinde.

    95
    FARUK ARSLAN

    Rapora göre Aleviliği dinî, kültürel, etnik ya da her üçünün karışımı bir yapılanma olarak
    görenler arasındaki ayrışma hızla çoğalıyor. Temel değerlerin hangi referanslar eşliğinde
    gelecek kuşaklara aktarılacağı belirsiz. Bu ayrışmalara rağmen Alevilikte baskın özellik Hz.
    Muhammed ile Hz. Ali ve soyuna, onların yol ve erkânlarına göre şekilleniyor. Raporda
    “Hak-Muhammed-Ali” söylemi İslam çerçevesinde kendine yer buluyor. Ancak Aleviliğin
    çeşitli inanç ve fikirlerin eriyip birbirine kaynaştığı bir anlayış, yeni bir bileşim olduğu da
    ifade ediliyor. Raporda Aleviliği ayrı bir din olarak görenlerin marjinal düzeyde kaldığı
    vurgulanıyor.

    Raporun ilk üç bölümünde Aleviliğin tarihsel geçmişi ve bugün karşı karşıya olduğu
    sorunlar ile kimlik sorunları ele alınıyor. Dördüncü ve son bölümde ise mevcut sorunlar,
    sorunların önündeki engeller ve çözüm önerileri sıralanıyor. Temmuz 2010’da tamamlanan
    rapordan önce Alevi açılımında Madımak, din dersi gibi konularda adımlar atılmaya
    başlanmıştı. Bu yüzden rapor, kamuoyu tarafından yeni olarak algılanmayabilir.

    Raporda dikkat çeken hususlardan biri de Alevilere olan uluslararası ilginin oldukça yüksek
    olması. Alevi açılımıyla ilgili özellikle Almanya, açılımın muhataplarıyla temas kurmak
    istemişti. Alevilerin tanınır isimleri bu ülkede faaliyetlerini sürdürüyor. Raporda ülke ismi
    açıkça ifade edilmiyor ancak “Uluslararası desteklerin de siyasetlerine eklenmesi söz
    konusudur.” denilerek Türkiye’deki Alevilerin Avrupa’dakilerin etkisine girdiği anlatılıyor.
    Bu ülkenin Almanya olduğunu söylemek çok zor değil. İlginin bazı ülkelerin devlet katına
    kadar yükseldiği, Alevilerinse bu ilgiyi kullanılmaya müsait bir fırsat olarak gördükleri
    belirtiliyor.

    Alevileri tek yapı olarak ele almayan raporda Türkmenler, Tahtacılar, Abdallar gibi farklı dil,
    söylem ve dünya görüşüne sahip çeşitlilikten söz ediliyor. Rapor, Aleviler arasındaki
    sorunların kendi inisiyatifleriyle çözülemeyeceğini, bu grupların birbirlerine saygısının
    kalmadığını, devletin önayak olması gerektiğini belirtiyor ancak somut adımların ne olması
    gerektiği yer almıyor. Aleviliği İslam’ın dışında bir din gibi algılama konusunda ise çarpıcı
    tespitler var. Fitne ve fesat olarak değerlendirilen bu tartışmanın Aleviler arasında şaşırtıcı
    bir kırılmaya neden olduğu anlatılıyor; “Çoğu seküler ve din karşıtı eğilimlerle hareket eden
    araştırmacı yazarlar, Alevilik içinde gelişen bu yeni kanalları neredeyse ana damar bir akım
    ve çizgi olarak görmekte âdeta birbirleriyle yarış hâlindeler. Bu bağlamda Aleviliği İslam
    içinde sayan yaklaşımlar da çoğu zaman çekingen, bu eğilimlerini gizlemeye çalışmaları söz
    konusudur.”

    ACEM OYUNU

    Şener Şen'in başrolünü oynadığı "Züğürt Ağa" filminde bir sahne vardır ve bu sahne komik
    olduğu kadar olayları yorumlamada bir yöntem sunacak kadar derinliklidir.
    Sahne şöyle gelişri: Kuraklık vardır, ekin perişandır. Züğürt Ağa tarlaya çömelir ve Allah'la
    konuşur, "Yarabbi bize bunu niye reva görüyorsun" diye sorar. Ardından da hiç uslu
    durmayan çapkın babasını kastederek şunları söyler: "Valla ben babadan şüpheleniyorum."

    96
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu sahnenin kitabın konusuyla olan ilgisine gelince, Gezi olayları olduğunda bir süre sonra
    bu olayların arkasındaki saikler ve dış etkiler bir bir ortaya çıkmaya, bıraktıkları parmak
    izleri tespit edilmeye başlanmıştı. Dış etkenler deyince ilk önce Almanya'dan şüphelenmeye
    başladım. Neden böyle? Çünkü hafızam bu devletle ilgili bunu yapabileceğine dair bir arşivi
    barındırıyor. Bu devletin yapısındaki o "kötü gen" hiç yok olmuyor, hep başka formlarda
    ortaya çıkıyor.
    Mesela Almanya'daki Türklere yapılan saldırıların arkasında Alman devlet istihbaratının
    olduğunu bilmek bile bu devletten kuşkulanmaya yetiyor.
    Ya da yıllar boyunca PKK'ya verdiği destek. Bugün hemen herkes PKK'nın Avrupa'da
    himaye gördüğü başlıca ülkenin Almanya olduğunu biliyor. Bir bakıma PKK, Almanya'dan
    giden paralarla bu finansal yapıya kavuşabilmiştir.
    Almanya hakkında analiz yapmaya başlamadan önce şunları bilmek gerekiyor: Bu devlet
    soğuk savaş biter bitmez bir endüstri devleti olmaktan vazgeçip emperyal devlet olmaya
    karar verdi. İlk yaptığı iş Doğu Almanya'yı Rusların elinden parayla almak olmuştur.
    Nitekim yeni dış politikasının ilk eylemi olarak Balkanları bölmüştür. Almanya bütün
    dünyanın itirazına rağmen Hırvatistan'ın bağımsızlığını tanıyarak Balkan faciasını
    başlatmıştır. Şimdi Hırvatları AB'ye hazırlayan Almanya Balkanlara politikasını sokmayı
    başarmıştır.
    Aynı şekilde Ortadoğu ve Orta Asya'daki enerji bölgelerine dönük yakın ilgisi de bilinen bir
    konudur.
    İşte bu ülkenin Türkiye ile problemi de burada başlamaktadır. Almanya Türkiye ile çalışmak
    istemektedir ama hangi Türkiye'yle?
    Almanya kendisine bu bölgede Macaristan ve Romanya gibi bir partner istemektedir. Oysa
    Türkiye artık bağımsız politikalar izleyen bir ülkedir ve Alman çıkarlarını korumak gibi bir
    duyarlılığı da yoktur. İşte bu noktada Türkiye, Almanya için sevimsiz ve burnu behemahal
    sürtülmesi gereken bir devlete dönüşmektedir. Merkel'in partisinin siyasi belgelerine
    yansıyan "üyeliğe hayır, imtiyazlı ortaklığa bile hayır" görüşü yukarıdaki durumun sonucu-
    dur.
    Türkiye'deki altın madenlerine dönük ilgisi ve yaptıkları, yeni İstanbul havaalanı ile ilgili
    kaygıları bilinen hususlar. Ama bazı Türk yetkililere göre Almanya öyle bir şey yapıyor ki bu
    yaptığı önümüzdeki dönem Türk-Alman ilişkilerini de Türk-AB ilişkilerini de müttefiklik
    ilişkilerini de çok etkileyecek önemdedir.
    Almanların artık açıkça Türkiye'ye karşı Alevi kartını oynadığı dile getiriliyor. Almanların
    Almanya vatandaşı olan Alevilere ve Alevi derneklerine büyük destekler verdiği neredeyse
    herkesin bildiği bir durum. Bu desteğin de özellikle Müslümanlıktan yalıtılmış, yani Alisiz
    Aleviliği savunan örgütlere verildiği biliniyor.
    Son Gezi Parkı olayına en sert tepkiyi Almanya'nın verdiğini düşünülecek olursa, ardından
    sokaklara dökülen insanların ağırlıklı olarak Alevi kökenli insanlar olduğu da hatırlanırsa
    bu durum daha da somut olarak ortaya çıkar. Daha önce yerli provakatörlere para dağıtırken
    kameralara yakalanan İranlı casuslar olmuştu. Son olarak Gezi Parkı Olayları'nda
    görüldü İran... Prof. Dr. Osman Özsoy Haber 7’deki yazısında Acem oyununu irdeledi.
    Gezi Parkı'ndaki eylemlerin haberini "Türk Baharı" diyerek anlatması için Tahran'dan baskı
    gören İranlı muhabir Muhammed El Abbasi, 20 yıldır Türkiye'de yaşadığını ve bu olayları
    İran'ın istediği gibi okumanın ve yansıtmanın imkansız olduğu düşüncesi ile bu ısrarlı iste-
    kleri reddedince, görevinden istifa etmek zorunda bırakıldı.

    97
    FARUK ARSLAN

    İran, Türkiye'nin bir baştan bir başa isyan ve ayaklanmalarla sarsılmakta olduğunu dünyaya
    yansıtmak istiyor ve hükümetin devrilmek üzere olduğu havasını vererek Türkiye’yi köşeye
    sıkıştırmanın tüm avantajlarını yaşamak istiyordu.

    Habertürk TV'ye konuşan Abbasi, Tahran'dan kendisine yapılan tüm bağlantılarda kendi-
    sinden Türkiye'nin karıştığı, uçakların havalandığı ve göstericilere havadan ve karadan sert
    müdahale edildiği gibi yorumlar yaparak olayın ''Türk Baharı'' olarak yansıtmasını istedikle-
    rini, baskı gördüğünü anlattı.

    Kendisinin ise, 'Hayır, Türkiye'de demokrasi var. Burası Arap ülkeleri gibi değil, burada
    bahar olmaz'' dediğini belirten Abbasi; "Ben yalan söylemem, burada sizin dediğiniz gibi
    şeyler yaşanmıyor'' diyerek istifa ettiğini açıkladı.

    İran medyası bu süreçte Taksim Gezi Parkı eylemlerine büyük destek verdi. Hatta İran bu
    desteği pratiğe de döktü. Taksim'de polisin göstericilere müdahaleleri sırasında yaralanan
    İranlı eylemciler oldu.

    Bir başka olayda Taksim Gezi Parkı nedeniyle Ankara'da yapılan eylemlerde güvenlik
    güçlerine taşlı sopalı saldırılar yapan Saman Mohaghegh adında bir İranlı gözaltına alındı.
    İranlı'nın Facebookta Türkiye topraklarını Pers İmparatorluğu içinde gösteren bir harita
    resmini paylaştığı öğrenildi.

    Aleviler sorunu üzerinden AK parti hükümetinin köşeye sıkıştırılmasında Almanya ile


    birlikte başrol oynayan İran’ın bu tutumu Türkiye’deki bir çok alevi kanaat liderinin de
    dikkatini çekiyordu. Bu kişilerden Türkmen Alevi Bektaşi Derneği Başkanı Özdemir
    Özdemir, İran'ın Türkiye'de Alevi-Sünni çatışması çıkarmak için yoğun faaliyet
    içinde olduğunu, Gezi Parkı eylemlerinin de bu senaryonun bir parçası olduğunu,
    faaliyetlerin, tabelasında ‘Alevi derneği' yazan 4 kuruluşla yürütüldüğünü en önemlisi de 3
    yılda yaklaşık 700 Alevi dedesinin İran'a götürülüp dinî lider Ali Hamaney ile
    görüştürüldüğünü iddia ediyordu.

    Taksim Gezi Parkı eylemlerine açıktan ve coşkulu destek veren, hükümetin devrileceğini
    umuduna kapılan İran, Gezi Parkı'ndaki eylemcilerin dağıtılmasından ve AK Parti'nin
    yaptığı 2 mitingden sonra zor durumda kalarak söylem değişikliğine gitmek zorunda
    kalıyordu.

    Böylelikle İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Abbas Irakçi Gezi olaylarının hemen sonrasında
    yaptığı basın toplantısında, Türkiye'deki protesto olaylarının ülkenin iç meselesi olduğunu
    ve yabancıların bu olaylara karışma hakkının olmadığını söylemek zorunda kaldı.

    İran, "çözüm sürecinde" PKK'nın Türkiye sınırları dışına çekilmesinden de rahatsız olmuş,
    açıkça tepki göstermişti. Milliyet'ten Aslı Aydıntaşbaş, ‘İran'dan Kandil'e çekilmeyin
    baskısı'başlıklı yazısında bu durumu net bir şekilde ortaya koymuştu.

    98
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yine bununla ilgili olarak hatırlancaktır, Türkiye'nin bugüne kadar karşılaştığı en ağır
    bombalı eylem olan Reyhanlı patlamasında Suriye Muhaberatı ile Acilcilerin parmak izleri
    olduğu, bunların arka planında da İran'ın varlığının bulunduğu ortaya konulmuştu.

    Yeni Şafak'ta Abdülkadir Selvi’de yazısında buna paralel iddialar dile getiriyordu: "PKK'ya,
    başta Şemdinli olmak üzere kalabalık gruplar halinde şehirlere saldırdığı ve final yılı olarak
    ilan ettiği 2012 yılında en büyük desteği İran vermişti. Sınırımızın
    yakınındaki Şehidan kampını yeniden açıp, kış döneminde boşalttığı sınır karakollarını
    PKK'ya devretmişti"

    Doç. Dr. Hüseyin Özcan, Zaman Yorum’da yayımlanan makalesinde hükümetin Alevi
    açılımını masaya şöyle yatırıyordu: ‘Yıllardır Alevilik Bektaşilik çalışmalarında bulunan bir
    akademisyen olarak projeyi heyecan verici ve tarihi bulduğumu baştan ifade etmeliyim.
    “Alevilik nedir?” sorusuna herkes farklı bir pencereden karşılık vermektedir. Öncelikle
    Aleviliğin ne olduğunu doğru tanımlamak gerekmektedir. Alevilik, İslam inancının içinde
    yer alan tasavvufi bir yorum ve yoldur. Yani Aleviler de Allah’a, Kur’an’a, Hz. Peygamber’e
    inanmaktadır. Kur’an’ın hükmüyle Alevi-Sünni mü’min ve kardeştirler. Aleviler, tarih
    boyunca birçok mağduriyetler yaşamıştır. Aynı mağduriyet Cumhuriyet’ten günümüze
    devam etmektedir. Tekke ve zaviyelerin kapatılmasıyla kurumları ellerinden alınmış, harf
    inkılabıyla yolun kaynak kitaplarından uzaklaştırılmış, ulus devlet anlayışının
    uygulanmasıyla tek tipleştirme politikaları gereği inancıyla ilgili pratikleri açıkça
    uygulayamamış, inancını ve ritüellerini gerçekleştireceği mekânlar devletçe sağlanmamıştır.
    Türkiye’nin azımsanmayacak bir bölümünü oluşturan Aleviler, sonuç olarak kaderine terk
    edilmiştir. Bütün bu sıkıntılara ek olarak birtakım şer güçlerce organize edilen itiraflarla
    Alevilik yıpratılmak istenmiş, provokasyonlarla yakın tarihimiz içinde bazı elim kanlı
    hadiselerle Alevi-Sünni toplum birbirine düşürülmüştür.’

    TALEPLERİN GÖZ ARDI EDİLMEMESİ

    Gezi Parkı protestolarıyla tetiklenen eylemler göstermiştir ki küçük bir kıvılcım


    profesyonelce yapılmış bir müdahaleyle büyük bir kitle hareketine dönüştürülebiliyor.
    Günümüzde bunu yapabilecek bir çok güç odağının kuvve olarak mevcut olduğunu
    biliyoruz. Bilindiği gibi Selçuklu ayaklanmaları da Osmanlı’da belli başlı ayaklanmalar da
    basit bir bahane ile başlamış, kısa sürede kitleleri arkasına almıştı. Tarihimizde ayaklanmalar
    sonuçta hep devlet tarafından bastırılmıştır. Fakat sonuçta birçok insanın hayatına mal
    olmuştur.

    Hükümete düşen, muhalif halkının da makul taleplerini olabildiğince yerine getirerek


    gönüllerine girmek olmalıdır. Bugün azımsanmayacak bir grup olan Alevilerin öne çıkan
    ortak talepleri; cemevlerine inanç merkezi bağlamında statü tanınarak arsa tahsisi vb.
    imkanlar sağlanması, bütçeden makul bir pay ayrılarak aktif görev yapan dede ve zakirlerin
    desteklenmesi olarak özetlenebilir. Devlet bunu bir düzenleme ile yapabilecek güce sahiptir.
    Son günlerdeki üçüncü köprüye Yavuz Sultan Selim adının verileceğinin açıklanması da

    99
    FARUK ARSLAN

    Alevileri rencide etmiştir. Tarihte yaşanan hadiseleri o zamanki sosyal şartları bugünden
    doğru yorumlayabilmek zordur. Ama algıları yönetemediğimiz de bir gerçektir. Bugün
    Alevilerin Yavuz Selim algısı da ortadadır. Sonradan yapılan açıklamalarla Nevşehir’deki
    üniversitenin adının Hacı Bektaş Veli Üniversitesi, Tunceli’deki üniversitenin Pir Sultan
    Abdal Üniversitesi olarak değiştirilmesinin gündeme gelmesi bir iyi niyet yaklaşımı olarak
    değerlendirilebilir.

    Köprünün ismi vesilesiyle yaptığı değerlendirmelerde “Bir köprü ile aramızdaki bir sürü
    köprüyü yıkmayalım.” diyerek Allah, Peygamber, Kur’an gibi güçlü ortak paydalara dikkat
    çeken muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi de cami-cemevi projesinin Alevi-Sünni
    toplulukları birleştiren bir köprü olabileceğine işaret etmiştir. Onun bu sözleri birçok Alevi
    inanç önderi tarafından da takdir ve ilgiyle karşılanmış, desteklenmiştir. Gezi Parkı
    hadiselerini de kaygıyla izleyen Hocaefendi, orada toplanan vatandaşlara sıkılan gazdan
    gözleri yaşarmış, polisimize atılan taş ve molotofkokteylinden yüreği yanmış, milletinin bir
    ferdinin bile burnunun kanamasına bile gösterdiği duyarlılığıyla her zaman birlik ve
    beraberlik içinde herkesin kendi konumuna saygılı davranılması gerektiğinin altını çizmiştir.
    Cami-cemevi yan yana projesi gerçekleşirse her iki kesim bu vesileyle bir araya gelerek
    birbirlerini daha iyi tanıyacak, oluşan önyargılar kırılacaktır. (21)

    100
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Dördüncü Bölüm

    ALMAN KAYNAKLARINDA BEKTAŞİLİK-


    ALEVİLİK
    Şimdi Alman derin devletinin Aleviliği nasıl gördüğüne ve tanımladığına biraz daha
    yakından göz atalım. Almanya’da yaşayan Alevi ve Sünni Zazaları bölmek için bile 11 site
    kurduran Derin Gladyo Kılıç, Almanya’daki Türk ve Kürt nüfusunun dörte birini oluşturan
    Alevileri anlamak için pek çok akademik araştırma yaptırmıştır. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş
    Veli Araştırma Dergisi’nin 65. sayısında 2013’de yayınlanmış bir araştırmada buna değin çok
    doyurucu bilgiler yer alıyor. Gazi Üniversitesi, Alman Dili Eğitimi Bölümü’nden
    Muhammet Koçak, bu makalesinde, Alman kaynaklarında Bektaşilik ve Alevilik hakkında
    yazılmış olan araştırmaları ele alıyor. Bu bağlamda, kronolojik olarak 20. yüzyılın başından
    günümüze dek Almanca yazılmış olan araştırmalar incelenmiş.

    Konu ile ilgili olarak Almanya’nın Berlin ve Hamburg şehirlerindeki kütüphanelerden elde
    edilen 21 kitap incelenmiş ve bu kitapların Bektaşilik- Alevilik ile ilgili hangi konuları
    irdeledikleri, neleri araştırdıkları hakkında bilgiler verilmiştir. Betimleme yöntemi kullanılan
    araştırmanın sonucunda Bektaşîlik ve Alevîlik kavramlarının bir bütün olarak kabul edildiği,
    Bektaşilik ve Aleviliğin inanç sistemlerinin, ritüellerinin, mizahının, tarihî geçmişinin yanı
    sıra Anadolu’daki Bektaşi tekkelerinin mimarilerine kadar ayrıntılarının incelendiği
    görülmüştür. Aratırmaya konu olan kitapların bir çoğunda ise Bektaşilik-Alevilik konusu
    nun özellikle siyasi yönünün ön plana çıkarıldığı, Alevi ve Bektaşilerin toplum ve devlet
    tarafından sürekli baskı altında tutulan ve yok edilmeye çalışılan bir topluluk olarak
    gösterilmeye çalışıldığı ile karşılaşılmıştır. Ayrıca, söz konusu Alman kaynaklarında,
    hoşgörünün sembolü olarak görülen Bektaşilik ve Aleviliği ayrı bir din olarak görüp
    Zerdüştlükle ve Hristiyanlıkla bağdaştırmaya çalışan araştırmaların fazlalığı da dikkat
    çekmiş; Bektaşilik-Aleviliğin bir din mi, mezhep mi, kültür veya bir cemaat mi olduğu
    konusunda kafaların karışık olduğu ve bu konuda birbirinden farklı ve çelişkili
    tanımlamaların yapıldığı tespitinde bulunulmuştur.

    Hacı Bektaş Velî’nin düşünceleri etrafında XIII. yüzyılda kurulan Bektaşilik tarikatı ve
    beraberinde getirdiği Bektaşilik düşüncesi, Türk tarihinde önemli bir rol oynamış ve Türk
    kültürüne önemli katkılarda bulunmuştur. Bektaşiliğin ne olduğunu tanımlamak için
    öncelikle kurucusu olan Hacı Bektaş Velî’yi kısaca tanımak gerekmektedir. Aytaş (1999: 54),
    Hacı Bektaş Velî’yi, Türk kültür hayatına damga sını vuran, Türklüğün hamurunda mayası
    bulunan önemli bir şahsiyet olarak tanıt maktadır ve onun Anadolu bozkırında yeşerttiği
    hoşgörü ve sevgi tohumlarının gün geçtikçe yeşerip büyüyerek batıda Macaristan, doğuda
    Çin sınırlarında meyvelerini verdiğini ifade etmektedir. Bektaşilik, olgun insan yetiştirmek

    101
    FARUK ARSLAN

    amacıyla hoşgörüyü ve muhabbeti kendisine ilke edinen bir tarikat olarak, Alevilik ise
    sözlükte “Halife Ali’yi ilk halifeden üstün tutan mezhep ve tarikatların genel adı.” şeklinde
    tanım lanmaktadır (TDK Türkçe Sözlük, 1988: 49). Bektaşilik ve Alevilik arasında farklar olsa
    da toplum tarafından aynı olarak görülmektedir. Günümüze dek Bektaşilik ve Alevilik
    kavramları Türk toplumu içerisinde sürekli tartışma konusu olmuştur. Bektaşiliğin ve
    Aleviliğin kimi çevrelerce bir kültür, kimilerince bir mezhep hatta kimilerince bir din olarak
    tanımlanması tartışmaların odağını oluşturmaktadır. Bunun yanı sıra Bektaşi ve Alevilerin
    toplum tarafından dışlandıkları, ezildikleri, şiddete maruz bırakıldıkları, yok edilmeye
    çalışıldıkları söylemleri de gündemde sürekli yer tutmaktadır. Bektaşilik ve Alevilik ile ilgili
    ulusal ve uluslararası alanda birçok araştırma yapılmıştır. Bu çalışmada ise sadece Alman
    kaynaklarında Bektaşilik-Alevilik ile ilgili yapılmış olan araştırmalar üzerinde durulmuştur.
    Alman araştırmacıların ve Türk araştırmacıların Almanca olarak yayımladıkları kitaplar ve
    kitaplarda ele alınan konular betimleme yöntemiyle ve kronolojik olarak aktarılmaya
    çalışılmıştır.

    Bektaşilik kavramı Eigennamen im Deutschen Wortschatz adlı Alman ansiklopedide


    (Köstler, 2003: 17) “Hacı Bektaş Velî adlı bilginin yolundan giden ve Alevilik ile benzer olan
    İslami bir mezhep.” olarak yer almakta, burada ayrıca 1925 yılında Türkiye’de Bektaşi
    tekkelerinin yasaklandığı bilgisi de verilmektedir. Alevilik ise aynı ansiklopedide “Tutucu
    olmayan, tolerans sahibi bir İslami inanç hareketi.” (Köstler, 2003: 3) olarak tanımlanırken
    Aleviler namazı, zekâtı ve haccı reddeden kişiler olarak tanıtılmaktadır. Alevilerin Şii
    oldukları ve Sünni düşüncenin dışında yer aldıklarından dolayı sıklıkla Sünnilerin zulmüne
    uğradıkları da ilgili tanımda yer almaktadır. Bu yaklaşım, (gerçekle ilgisi olmadığı halde)
    Şiilerin de namaz kılmayan, hacca gitmeyen, zekât vermeyen insanlar olarak algılanmasına
    neden olabilecek mahiyettedir. Almanya’nın Berlin ve Hamburg kütüphanelerinde
    yaptığımız araştırmalar sonucu ulaştığımız Almanca kitaplarda, Alman ve Türk
    araştırmacıların XX. yüzyılın başından günümüze dek Bektaşîlik ve Alevîlik konusunu
    inceledikleri görmekteyiz. İncelenen kaynakların ilki Erlangen Üniversitesinden Georg Jacob
    tarafın dan kaleme alınan “Beiträge zur Kenntnis des Derwisch-Ordens der Bektaschis” adını
    taşımaktadır. Türkçe karşılığı “Bektaşilerin Dervişlik Tarikatı Hakkında Bilimsel Yazılar”
    olan araştırma Berlin’de yayımlanmıştır. 58 sayfalık çalışmada İslam dininin yazılı
    kaynaklara dayanan tarafının, Batı’da bugüne kadar birçok araştırmanın konusu olduğu
    buna karşın dervişliğe dayanan kısmının ihmal edildiği belirtilmektedir. 1908 yılında
    yayımlanan araştırmada Hacı Bektaş Velî hakkındaki güvenilir kaynakların neredeyse yok
    denecek kadar az olduğu üzerinde durulmaktadır. Bektaşilerin yeniçeriler ile ilgilerine
    değinen yazar, yeniçeriler ile olan bağlantılarının Bektaşilere dünyevi bir önem sağladığını
    ve Bektaşilerin fetih ordularının vaizleri konumunda olduklarını dile getirmektedir.
    Bektaşilerin daha sonra ortaya çıkan ve imparatorluğu sarsan birçok huzursuzlukta da ara
    buluculuk rolü oynadıklarına; buna rağmen 1826 yılında II. Mahmut’un yeniçerileri ortadan
    kaldırması sırasında yeniçerilerin ruhani liderleri konumundaki Bektaşilerin de ferman ve
    fetva ile sapkın ilan edildiklerine, İstanbul’daki 14 tekkenin yıkılarak sadece mezarlıklara
    dokunulmadığına, mensupların ise Anadolu’ya sürgün edilerek ya da yolda boğularak
    öldürüldüklerine yer vermiştir.
    Öte yandan Jacob, Bektaşilerin tam olarak açıklanamayan bir biçimde, Hristiyanlıkla

    102
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    bağdaştırıldığına değinerek Anadolu’da 1416 yılındaki ayaklanmaya önderlik eden


    dervişlerde de bu eğilimlere rastlandığını ifade etmektedir. Konu ile alakalı olarak
    ayaklanmadan önce bir dervişin ortaya çıkarak Kuran’ın “Biz Peygamberler arasında ayrım
    yapmayız.” ayetini okuyarak Hz. Muhammed’in Hz. İsa’dan daha üstün olmadığını vaaz
    ettiği rivayetini aktarmaktadır. Bunun yanı sıra evli Bektaşilerin kadınların örtünmesine
    hassasiyet göstermemeleri, şarap içmeleri, domuz eti yemeleri (1908: 20) gibi özelliklerinin
    Müslümanların gözünde Hristiyanlığa ait olgular olduğunu ve Bektaşilerin toplandıklarında
    şarap içip, ekmek ve peynir yemelerinin ise Hz. İsa’nın son akşam yemeğinin devamı gibi
    algılandığını belirtmektedir. Özetle, Alman kaynaklarında Bektaşilik ile ilgili rastladığımız
    en eski araştırmada Bektaşiliğin Türkiye ve Balkanlardaki tarihî, Bektaşilerin giyim tarzı vs.
    yanı sıra çeşitli araştırmacıların görüşlerine de dayandırılarak Bektaşilerin İslam dinî ile ilgili
    bir hassasiyetlerinin olmadığına vurgu yapılmış; Bektaşiliğin, Hristiyanlık ile
    bağdaştırılmaya çalışıldığı göze çarpmıştır. Bektaşilik ve Bektaşi tekkeleri ile ilgili bir başka
    araştırma da 1913 yılında yayımlanmıştır. “Phrygia Bölgesinde Üç Bektaşi Tekkesi” (Drei
    Bektaschi-Klöster Phrygiens) anlamında olan 85 sayfalık çalışmada Karl Wulzinger,
    Eskişehir’in Seyitgazi ilçesinde yer alan Seyitgazi, Sücaattin ve Üryan Baba Tekkelerini ele
    almıştır. Seyitgazi’nin tarihî geçmişi ile ilgili bilgiler verildikten sonra adı geçen tekkeler
    detaylı olarak incelenmiştir. Bu bağlamda adı geçen türbelerin mimari planları ve
    fotoğraflarına da yer verilmiştir. 1914 ve 1927 yıllarında Bektaşi Velâyetnamelerinin Alman
    diline kazandırılması kapsamında çalışmaların yapıldığı görülmektedir. Rudolf Tschudi
    tarafından 1914 yılında Hacim Sultan Velâyetnamesinin “Das Vilajet-name des Hadschim
    Sultan” adıyla Alman diline ilk kez çevrildiğini görmekteyiz. Türkçe dinî menkıbelerin
    orijinallerinin çevirileri konusunda birçok eksikliğin bulunduğuna değinen Tschudi, bu
    yayının bu konudaki boşluğun doldurulmasında az da olsa bir katkı sağlayacağını
    belirtmektedir. Bir diğer çeviri ise Hacı Bektaş Velî Velâyetnamesidir. Söz konusu
    Velâyetname Erich Groß tarafından 1927 yılında “Das Vilajet-Name des Haggi Bek- tasch”
    başlığıyla Alman diline kazandırılmıştır. Anadolu’daki Bektaşi tarikatlarını araştıran Suraiya
    Faroqhi, büyük ölçüde arşiv materyallerine dayandırdığı “Der Bektaschi-Orden in
    Anatolien” adlı araştırmasını 1981 yılında yayımlamıştır.“Anadolu’daki Bektaşi Tarikatları”
    başlıklı çalışmada XV. yüzyılın sonlarından 1826’ya kadar “Bektaşi tekkelerinin coğrafi dağılı
    mı”, “Ekonomik bir birlik olarak Bektaşi tekkeleri”, “Toplumsal ilişkilerde Bektaşi tekkeleri”
    ve “Bektaşi tekkelerinin kapatılması” gibi konular yer almaktadır. Anton Josef Dierl’in
    Bektaşilik ile ilgili 1985 yılında kaleme aldığı “Geschichte und Lehre des anatolischen
    Alevismus-Bektaşismus” “Anadolu Aleviliğinin-Bektaşiliğinin Tarihî ve Öğretisi“ isimli 144
    sayfalık bir araştırması bulunmaktadır. Söz konusu kitapta Dierl, Mustafa Kemal ile birlikte,
    Türkiye’nin laik ve dine bağlı olmayan bir cumhuriyete dönüştüğünü belirtmekte ve
    Atatürk’ün; Sünni halifeliği istemeyen, şeriat karşıtı ve laiklik yandaşı olan farklı güçleri ve
    etnik grupları yanında bulundurduğundan söz etmektedir. Bu nedenle Mustafa Kemal’in
    getirdiği değişimi sihir ile yapmış olamayacağını, arkasında Sünnilerin değil, aksine farklı bir
    etnik grup olan Alevi ve Bektaşilerin olduğunu savunmaktadır. Ayrıca Aleviliğin ve
    Bektaşiliğin ideolojik olarak Hristiyan Ortodoksluğundan ve bağnaz bir İslam anlayışından
    şiddetle ayrıldığından söz eden Dierl, Alevilik ve Bektaşiliğin, idealizm ve materyalizmin bir
    karışımı olduğundan dolayı mensuplarını oldukça modern ve bilimsel bir kişiliğe
    dönüştüren bir ideoloji olduğundan söz etmektedir. Bu bağlamda ilgili kitapta Alevilik ve
    Bektaşiliğin tarihinin yanı sıra, öğretilerinin ve ibadetlerinin detaylı olarak ele alındığını ve

    103
    FARUK ARSLAN

    Alevilerin Kur’an’ın bozulması hakkındaki düşüncelerinin de aktarıldığını görmekteyiz.


    Mehmet Fuat Bozkurt’un “Buyruk” adlı eserinin “Das Gebot” adıyla tercümesi ise bir başka
    eser olarak karşımıza çıkmaktadır. İnci Orhun Alpay ve Carl Koß tarafından Almancaya
    çevrilen kitap, 1988 yılında Hamburg’da basılmıştır. Kitabın ilk bölümünde kitap hakkında
    bilgi verilmektedir. Burada, bu eserin Aleviler arasında en çok okunulan kitaplardan birisi
    olduğu ileri sürülerek Kuran’ı yorumlayan ve tamamlayan bir eser olarak kabul gördüğü
    belirtilmektedir. Kitabın Alevilerin dinî hikâye ve törenlerini, gelenek ve göreneklerini
    içermesinden dolayı Alevi toplumu tarafından büyük bir saygı gördüğü ifade edilmektedir.
    1989 yılında yayımlanan “Achte die Älteren, liebe die Jüngeren” “Büyüklerini Say,
    Küçüklerini Sev“ başlığını taşıyan araştırma Türk Alevilerinin vatanlarındaki ve
    göçmenlikteki sosyalleşmelerini konu edinmektedir. Ingrid Pflluger-Schindlbeck tarafından
    yapılan çalışma, Almanya’daki Türk ailelerinin çocuklarını artık geleneksel kurallara ve
    şekillere göre yetiştirmelerinin mümkün olmadığını ileri sürmektedir. Bu düşünceden yola
    çıkan Schindlbeck, Batı Berlin ve Akköy’de yaşayan Alevi ailelerin çocuklarını “saygı”,
    “şeref” ve “namus” gibi kavramların ışığında nasıl yetiştirdiklerini incelemiştir. Bektaşilik
    ile ilgili bir diğer araştırma da “Der Weg Der Aleviten (Bektaschi- ten)” adını taşımaktadır.
    Türkçe anlamı “Alevilerin (Bektaşilerin) Yolu” olan kitap Ali Duran Gülçiçek tarafından 1994
    yılında yayımlanmıştır. Yunus Emre, Hazreti Ali, Hacı Bektaş Velî, Terentius ve Muhiddin
    Arabî’den sözlerle başlayan kitap on bölümden oluşmaktadır. Alevilik kültür ve inancına
    genel bir bakıştan sonra Alevîlik- Bektaşîliğin doğuşu, diğer inanç sistemleriyle ve özellikle
    de Sünnilikle ilişkileri, Alevi ve Bektaşilerin Anadolu’da adlandırılması, Alevilik ve
    Bektaşilikte kadın-erkek eşitliği, Alevilik ve Bektaşilikte kutsal şahsiyetler, ayinler, Alevilik-
    Bektaşiliğin günümüzdeki durumu ve tanınmış halk ozanlarının konu edildiği kitabın
    ekinde Alevi terminolojisi hakkında bir sözlük, Alevi dergi ve gazetelerinin sıralandığı bir
    liste de yer almaktadır. Yüzyıllardır Aleviliğin baskı altına alındığını ve lekelendiğini, yazılı
    kaynaklarının sürekli yok edildiğini savunan Gülçiçek (1994: 11), günümüzde hoşgörüye ve
    insan sevgisine ihtiyaç duyulduğunu ve insanları insanlarla ve doğayla barıştırmanın gerekli
    olduğunu belirtmektedir. İnsanlığın nefret yerine barışa, düşmanlık yerine kardeşliğe, savaş
    yerine barışa ihtiyacı olduğuna değinen yazar, bu düşüncelerden dolayı Anadolu Aleviliğini
    araştırma ihtiyacı hissettiğini söylemekte ve Anadolu Aleviliğinin insanlığa büyük
    hizmetlerde bulunduğuna ve bünyesinde aktarılabilecek birçok değer barındırdığına dikkat
    çekmektedir. Yine Bektaşiliğin en tanınan ritüeli olan “Cem Ayini” ile ilgili bir araştırmanın
    “Der rituelle Gottesdienst CEM des Anatolischen Alevismus” adıyla yayımlandığını
    görmekteyiz. Manfred J. Backhausen ve Anton Josef Dierl’in Cem ritüelini araştırdıkları kitap
    1996 yılında yayımlanmıştır. Cem ritüelinin, Şiiliğin bir kolu olarak tanımladıkları Aleviliğin
    en önemli ayini olduğuna ve Alman toplumuna tanıtılması gerektiğine değinen yazarlar,
    kitabın ön sözünde 1993 yılındaki Sivas olaylarından ve 1995 yılında Alevilere karşı katliam
    gibi eylemlerin gerçekleşmesinden bahsetmekte ve kitabı Türkiye’de dinî çevreler ve devlet
    tarafından kurban edildiklerini belirttikleri Alevilere ithaf ettiklerini belirtmektedirler. “Cem
    Ritüeli- Anadolu Aleviliğinin İbadeti” olarak çevrilebilecek kitapta Cem hakkında bilgiler
    verdikten sonra Almanya ve Avusturya’nın kimi şehirlerinde gerçekleşen Cem ritüelleri
    takip eden yazarlar, söz konusu ritüellerin tanıtımının yanı sıra orada hissettiklerini de
    aktarmışlardır. Bektaşiliğin mizahi yönünün ele alındığı “99 Bektaschi Witze/ 99 Bektaşi
    Fıkrası” adlı kitap Türkçe ve Almanca olarak karşımıza çıkmaktadır. Ali Duran Gülçiçek ve
    Rüdiger Benninghaus tarafından derlenen Bektaşi fıkralarının yer aldığı kitap, Hacı Bektaş

    104
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Velî’nin “Okunacak en büyük kitap insandır.” sözüyle başlamaktadır. 1996 yılında


    okuyucuyla buluşan kitap; “Namaz”, “Oruç”, “Dünya Görüşü”, “Softa”, “İçki”, “Cami”,
    “Tanrı ve Evliya İlişkileri”, “Diğer Tarikatlarla İlişkileri”, “Yöneticiler” ve “Hazırcevaplık ve
    Özeleştiri” adlarını taşıyan on bölümden oluşmaktadır. Kitapta Alevi-Bektaşi edebiyatında
    şiirin yanı sıra fıkraların da önemli bir yer tuttuğu, baskı nedeniyle açıkça ifade edilemeyen
    sorunların saz ve fıkra ile dile getirildiği (1996: 20) belirtilmektedir. Bunun yanı sıra, giriş
    bölümünde Bektaşi fıkralarının ana temasının ne olduğuna, Bektaşilerin nasıl insanlar
    olduğuna, kitabın niçin Türkçe ve Almanca olarak iki dilde yazıldığına, Bektaşi fıkralarının
    tarihî gelişimine değinildikten sonra taranan 550‘ye yakın fıkra arasından seçilen ve konu
    başlıklarına göre tasniflenen 99 fıkra her iki dilde yazılarak okuyucuya sunulmuştur. Mizah
    ile ilgili bir diğer kitap da “Humor in Islam” adını taşımaktadır. “İslam’da Mizah”
    anlamındaki kitap 1997 yılında Atilla Yakup tarafından yayımlanmıştır. İslam dininin Batı
    Avrupalı ülkeler tarafından az anlaşılmasından dolayı kitabın başlığıyla karşılaşan
    okuyucuların kendilerine “Acaba İslam’da mizah var mı?” sorusunu sorabileceklerine
    değinen yazar, bunun önüne geçebilmek için söz konusu kitabı yazdığını belirtmektedir.
    İslam kültürünün bütün İslam ülkelerinde aynı olmadığı, ortak kabul gören unsurların
    sadece ayet ve hadisler olduğuna değinilen kitapta (1997: 13), Nasrettin Hoca ve Bektaşi
    dervişlerinin, mizah anlayışlarıyla dünyanın birçok yerinde tanındıkları aktarılmaktadır.
    Bektaşi tarikatının tarihî geçmişi ile ilgili kısa bir bilgi veren Yakup, cumhuriyetin kuruluşu
    ve laik bir sistemin benimsenmesi ile birlikte Bektaşi tekkelerinin kapatılmasına rağmen
    Bektaşi fıkralarının halk tarafından korunduğuna ve günümüzde bile kullanıldığına
    değinmektedir. Özetle ilgili kitap, İslam’da mizah unsurunun varlığına dikkat çekmek
    amacıyla Nasrettin Hoca ve Bektaşi fıkraları gibi mizah unsuru içeren metinlerin
    Almancalarına yer vermektedir. Manfred J. Backhausen ve Anton Josef Dierl tarafından
    “Einführung in den Alevismus-Bektaschismus” adıyla kaleme alınan bir başka kitap ise 1998
    yılında basılmıştır. “Aleviliğe-Bektaşiliğe Giriş” başlığı taşıyan kitabın yayımlanma
    amacının, Almanya’da yaşayan Alevi gençlerin Alevilikle ilgili Almanca küçük ve anlaşılır
    bir kitap yazılması hususundaki dileklerini gerçekleştirmek olduğu belirtilmektedir (1998: 4).
    Almanya’da yaşayan Türklerin en az dörtte birinin Alevi olduğunu Alman kamuoyunda
    neredeyse kimsenin bilmediğine değinen yazarlar, Aleviliğin birçok tanımının yapıldığını
    ifade etmektedirler. Bu bağlamda Aleviliğin Şamanizm olduğu, İslam dinî olduğu, din
    olmadığı, aksine bir düşünce sistemi olduğu gibi ana tezlerin yanı sıra Aleviliğin ne
    Türklerle ne de Kürtlerle ilgisinin olduğu, aksine Zazalara ait olduğu ya da sadece Türklere
    veya sadece Kürtlere ait olduğu gibi yan tezlerin de mevcut olduğu (1998: 118)
    belirtilmektedir. On beş farklı konu başlığının yer aldığı kitapta Aleviliğin-Bektaşiliğin tarihî,
    Türk Şiiliği, Aleviliğin Sünnileştirilmekten kurtarılması gerektiği, Alevilik-Bektaşilik
    inancının şematik bir şekilde gösterilmesi, Bektaşilerde lirik, Semah, On İki İmam, yoğun
    olarak kullanılan semboller, Alevilik ile ilgili kurumlar ve Alevi bayramları gibi konular yer
    almaktadır. “Die Alevitische Religion” başlığıyla Alman literatüründe yer alan bir başka
    araştırma da Markus Dressler tarafından yazılmış olan doktora tez çalışmasının
    kitaplaştırılmış halidir ve Türkçe çevirisi “Alevilik Dinî” şeklinde karşılık bulmaktadır. 2002
    yılında Ergon Yayınevi tarafından basılan kitapta Dressler, ciddi araştırmaların Türk
    vatandaşlarının % 20 sinin Alevi kökenli olduğunu, Alevilerin ise en az üçte ikisinin Türkçe,
    geri kalanının Kürtçe konuştuğunu ortaya koyduğunu aktarmaktadır (2002: 10). “Kızılbaş
    Geleneğinin Oluşumu”, “Kızılbaşlıktan Aleviliğe”, “Modern Türkiye’nin Dinî-Politik

    105
    FARUK ARSLAN

    Söylemi ve Aleviler” ile “20. Yüzyılda Kızılbaşlık” şeklinde dört ana başlık halinde yapılmış
    olan araştırma Kemalizm’in din algısının Alevilere hem Kemalist kimliklerini korumayı, hem
    de dinî geleneklerini yerine getirmeyi kolaylaştırdığını vurgulamaktadır. 03-05 Aralık 2003
    tarihinde Almanya’nın Heidelberg şehrinde gerçekleştirilen “Göç ve Ritüel Aktarımı: İslam
    Dünyası ile Batı Diasporası Arasında Dinî Azınlıklar” adını taşıyan sempozyumun
    bildirilerini içeren bir diğer kitap ise “Migration und Ritualtransfer: Religiöse Praxis der
    Aleviten, Jesiden und Nusairier Zwischen Vorderem Orient und Westeuropa” adını
    taşımaktadır. Kitabın Türkçe adı “Göç ve Ritüel Aktarımı: Yakın Doğu ve Batı Avrupa
    Arasındaki Aleviler, Yezidiler ve Nusayrilerde Dinî Uygulamalar” şeklindedir. Söz konusu
    sempozyumun ana konusunun “Köy, şehir ve göç bağlamında Aleviler, Yezidiler ve
    Nusayrilerde ritüel aktarımı” olduğu ifade edilen 341 sayfalık kitap 2005 yılında
    yayımlanmıştır ve aşağıdaki 14 farklı araştırmadan oluşmaktadır: - Ritualtransfer (Ritüel
    Aktarımı). Yazarlar: Robert Langer, Dorothea Lüd- deckens, Kerstin Radde, Jan A.M. Snoek

    - Religious Minorities in the Middle East and Transformation of Rituals in the Context of
    Migration (Ortadoğu’da Dinî Azınlıklar ve Göç Bağlamında Ritüel Aktarımı). Yazar: Philip
    G. Kreyenbroek. - Ritual Transfer and the Reformulation of Belief Amongst the Turkish Alevi
    Community (Ritüel Aktarımı ve Türk Alevi Topluluğu Arasındaki İnanç Sisteminin Yeniden
    Formüle Edilmesi). Yazarlar: David Shankland, Atila Çetin. - Alevitische
    Kongregationsrituale: Transfer und Re-Invention im transnati- onalen Kontext (Alevi Cemaat
    Ritüelleri: Uluslararası Bağlamda Aktarım ve Yeniden Buluş). Yazarlar: Raoul Motika, Robert
    Langer. - Ayin-i Cem- das alevitische Kongregationsritual: Idealtypische Beschrei- bung des
    Ibadet ve Öğreti Cemi (Cem Ayini – Alevi Cemaat Ritüeli: İbadet ve Cem Öğretisinin Örnek
    Tanımlaması). Yazar: Janina Karolewski. - Das alevitische Dede-Amt (Alevi Dedelik
    Makamı). Yazar: Hüseyin Ağu- içenpoğlu. - Alevilik als Lied und Liebesgespräch: Der
    Dorfweise Melûli Baba (1892- 1989) (Bir Türkü ve Sevgi Konuşması Olarak Alevilik: Köy Piri
    Melûli Baba (1892- 1989). Yazar: Hans-Lukas Kieser. - Transformationsprozesse des
    alevitischen Cem: Die Öffentlichkeit ritueller Praktiken und Ritualhandbücher (Alevi
    Cem’inin Dönüşüm Süreçleri: Ritüel Uy- gulamaların ve Ritüel El Kitaplarının Açıklığı).
    Yazar: Refika Sarıönder. - Zur Funktionalität des Cem-Rituals als Instrument alevitischer
    Identitätsstiftung in der Cem Dergisi (Cem Dergisinde Aleviliğin Kimlik Aracı Olarak Cem-
    Ritüelinin İşlevine Dair). Yazarlar: Ina Paul, Johannes Zimmermann. - Cem in Deutschland:
    Transformationen eines Rituals im Kontext der alevi- tischen Bewegung (Almanya’da Cem:
    Alevi Hareketi Bağlamında Bir Ritüelin Dönüşümü). Yazar: Marin Sökefeld. - Erfundene
    Feste, falsche Rituale? Die Gedenkfeier von Hacıbektaş (Uydurulmuş Şenlikler, Yanlış
    Ritüeller? Hacı Bektaş’ı Anma Törenleri). Yazar: Beatrice Hendrich. - Friedhöfe als Quellen
    für Fragen des Kulturwandels: Grabkultur von Ye- ziden und Aleviten in Deutschland mit
    Seitenblick auf die Türkei (Kültür Değişiminin Sorularına Kaynak Olarak Mezarlıklar:
    Türkiye’ye Yan Bakışla Almanya’daki Yezidi ve Alevilerin Defin Kültürü). Yazar: Rüdiger
    Benninghaus.
    - Zwischen Taufe und Beschneidung: Rituale im Yezidentum in der Heimat und im Exil
    (Vaftiz ve Sünnet Olmak Arasında: Anavatanda ve Sürgünde Yezidilik Ritüelleri). Yazar: Se-
    bastian Maisel. - Die Nusayrier und ihre Rituale. (Nusayriler ve Ritüelleri). Yazar: Werner
    Arnold. Türk Aleviliğinin tarihî sürecini ele alan “Türkische Aleviten: Vom Osma- nischen

    106
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Reich bis zur Heutigen Türkei“ adlı araştırma Burak Gümüş’ün 2001 yılında Konstanz Üni-
    versitesinde hazırladığı yüksek lisans tezinin kitaplaştırılmış halidir ve 262 sayfadan oluşma-
    ktadır. “Osmanlı İmparatorluğundan Günümüz Türkiye’si ne Türk Alevileri” başlığını
    taşıyan araştırmada, Alevilerin Osmanlı’dan günümüze kadar olan tarihî ele alınmıştır. İlgili
    araştırma “Osmanlı Döneminde Aleviler”, “Tek Parti Döneminde Aleviler” ve “1946 Yılı
    Sonrası Aleviler” olmak üzere üç ana başlıkta düzenlenmiştir. Gümüş, ilgili kitapta Os-
    manlıdan günümüze 700 yıllık süreçte Türk Aleviliğinin doğuşunun, gelişiminin, yaşadığı
    baskıların, yok edilme uğraşlarının, başkaldırıların vb. yansıtıldığını belirtmektedir.
    Günümüzdeki Aleviliği konu edinen “Türkische Aleviten Heute” başlıklı çalışma ise John
    Shindeldecker tarafından 2001 yılında kaleme alınmıştır. Türkçe çevirisi “Günümüzdeki
    Türk Alevileri” olan kitap, on iki bölümden oluşmaktadır. Birçok ansiklopedide Türkiye’nin
    % 99’unun Sünnilerden oluştuğunun belirtildi- ğine, Alevilerin varlığından ise kamuoyunun
    yeni yeni haberdar olduğundan bahseden yazar, bu kitabın bu boşluğu doldurmak amacıyla
    kaleme alındığını ifade etmektedir. Yahudi, Hıristiyan, Budist ve Hindularda olduğu gibi
    Alevilerde de çok geniş bir yelpazeye dayanan inanç şekilleri ve ibadet tarzlarının bulun-
    duğunu ileri süren Shindeldecker, araştırmasında “Aleviler kimlerdir?”, “Alevilerin sayısı ve
    dağılımları”, “Aleviler ve İslam”, “Alevilerin gelenekleri ve bayramları”, Hz. Ali’nin Alevi
    bakışı”, “Aleviler, Hacı Bektaş ve Bektaşiler”, “Aleviler ve tasavvuf”, “Aleviler ve halk din-
    darlığı”, “Aleviler, önyargılar ve zulüm”, “Alevi-Bektaşi mizahı”, “Aleviler ve güncel
    toplumsal konular” ve “Alevilerin günümüzdeki kimlikleri” konularına yer vermektedir. Al-
    manca yayımlanan bir diğer kitap ise “Mythen und Rituale des Aleviten- tums” adını taşıma-
    ktadır. “Alevilerin Efsaneleri ve Ritüelleri” anlamındaki 256 sayfa- lık kitap, Haki Gürtaş ta-
    rafından 2005 yılında yayımlanmıştır. Aleviliğin günümüze dek teoloji ve din sosyolojisi
    bağlamında ele alınmadığına ve yakın zamana kadar bilim için yabancı olduğuna değinilen
    araştırmada, mevcut yayınların ise Aleviliği siyasi, milli ve geleneksel İslami bakış açısıyla
    ele aldıklarından yakınılmaktadır. Söz konusu eserde ise Aleviliğe bağımsız bir dinî cemaat
    gözüyle bakıldığını belirten Gürtaş, Aleviliğin Zerdüştlükle olan benzerlik ve bağlantılarına
    değinmektedir. Burak Gümüş’ün “Die Wiederkehr des Alevitentums in der Türkei und in
    Deutschland” başlıklı araştırmasının 2007 yılında yayımlandığı görülmektedir. Türkçe an-
    lamı “Türkiye’de ve Almanya’da Aleviliğin Geri Dönüşü” olan kitabın giriş bölümünde
    (2007: 1), Alevilerin kendilerini İslam’ın bir parçası olarak görmelerine rağmen, Sünnilerin
    onları İslam dinini tutucu olmayan şekilde yorumlamalarından ve ayinlerindeki “pa-
    gan”lıklardan dolayı kâfir olarak algıladıkları belirtilmektedir. Türkiye’de Alevilerin resmi
    olarak halen bir inanç topluluğu olarak sayılmadıklarına ve Çorum, Kahramanmaraş ve Si-
    vas olaylarında olduğu gibi katliamlara uğradıklarını ifade eden Gümüş, 1990’lı yıllardan bu
    yana Alevi hareketinde bir canlanma olduğundan söz etmektedir. Bu bağlamda Alevilikle
    ilgili kitap, dergi, türkü, genel ağ sayfaları, radyo ve televizyonların yoğunlaştığını bildirme-
    ktedir. Bütün bu canlanmanın ise Alevi kuruluş ve federasyonları vasıtası ile gerçekleştiği te-
    zinden yola çıkan yazar, çalışmasını Alevililiğin Türkiye ve Almanya’da yeniden canlan-
    masında dernek ve üst çatıların oynadığı rol üzerinde yoğunlaştırmıştır. Aleviliğin Al-
    manya’daki durumunu konu edinen bir diğer kaynak ise Martin Sökefeld tarafından 2008
    yılında yayımlanan ve içerisinde sekiz farklı araştırma yer alan “Aleviten in Deutschland”
    adlı kitaptır. “Almanya’daki Aleviler” olarak çevirebileceğimiz kitapta ilk olarak kitabın ya-
    yıncısı Martin Sökefeld’in “Aleviten in De- utschland- von Takiye zur Alevitischen Bewe-

    107
    FARUK ARSLAN

    gung” (Takiyeden Alevi Hareketine- Almanya’daki Aleviler) adlı araştırması karşımıza çık-
    maktadır. Bunun yanı sıra adı geçen kitapta sırasıyla Beatrice Hendrich’in “Alevitische Ges-
    chichte Erinnern- in Deutschland” (Almanya’da Alevilik Tarihini Hatırlamak), Robert Lan-
    ger’in “Ale- vitische Rituale” (Alevi Ritüelleri), Kira Kosnik’in “Mit eigener Stimme? Migran-
    tische Medien und Alevitische Strategien der Repräsentation” (Kendi Sesiyle mi? Göçmen
    Medya ve Alevi Temsil Stratejileri), Hülya Taşçı’nın “Die zweite Genera- tion der Alevitin-
    nen und Aleviten Zwischen Religiösen Auflösungstendenzen und Sprachlichen Differen-
    zierungsprozessen” (Dinsel Bozulma Meyli ile Dilsel Farklılık Sürecinde İkinci Nesil Alevi-
    ler), Halil Can’ın “Außenseiter wider Willen: Das ‚coming-out‘ des Alevitentums in der Dias-
    porischen Enkelgeneration oder Erin- nerungs- und Identitätsarbeit über das Digitale
    Gedächtnis des Internets“ (İsteği Dışında Marjinal Kalan İnanç; Türkiye’nin Dört Bir Yanına
    Dağılmış Olan Aleviliğin Üçüncü Kuşakta Yeniden Tezahür Etmesi ve/veya Genel Ağın Diji-
    tal Hafızası Vasıtasıyla Kimliklerini Yeniden Hatırlamaları ve Özlerine Dönüşleri), Martin
    Sökefeld’in “Sind Aleviten Muslime? Die alevitische Debatte über das Verhältnis von
    Alevitentum und Islam in Deutschland” (Aleviler Müslüman mı? Aleviliğin ve İslam’ın
    Almanya’daki Durumu Üzerine Alevi Tartışması) ve David Shankland ile Atila Çetin’in
    “Aleviten in Deutschland“ (Almanya’da Aleviler) başlıklı araştırmaları yer almaktadır.
    Bektaşilik ile ilgili en son yapılan araştırmalardan birisi olarak “Bektaschi- tum und
    Griechisches Orthodoxes Mönchtum” başlıklı çalışma göze çarpmaktadır. 2010 yılında
    yayımlanan 79 sayfalık kitabın yazarı Andreas Kiriakidis’dir. “Bektaşilik ve Yunan Ortodoks
    Keşişliği” şeklinde tercüme edilebilecek kitap, din konusunu ele almakta ve iki mistik
    geleneği karşılaştırmaktadır. Bektaşi tarikatlarının Osmanlı dönemindeki rolüne değinen
    yazar, fethedilen yerlerde Bektaşilerin halka ciddi olarak etki ettiklerinden söz etmektedir.
    Bugüne kadar çok hesaba katılmasa da Bektaşilerin Yunanistan’ın tarihinin
    aydınlatılmasında da çok önemli katkıları olduğuna değinilen araştırmada XV.-XX. yüzyıl
    arasında Bektaşilerin Yunan halkıyla geniş ölçüde temas kurmaları ve karşılıklı etkileşimleri
    konu edilmektedir. Sonuç olarak Alman kaynaklarında Bektaşiliğin ve Aleviliğin ele alındığı
    bu araştırmada Almanca yazılmış olan 21 kitap incelenmiştir. XX. yüzyılın başlarından
    itibaren Bektaşilik ve Alevilik konularının Almanya’da çeşitli araştırmaların konusu olduğu
    görülmektedir. Türklerin Almanya’ya göçünden sonra Alevi kökenli Türk vatandaşların da
    Almanya’da yaşamaya başlamasıyla birlikte araştırmalarda çoğalma olduğu hatta konu ile
    ilgili sempozyumların düzenlendiği görülmektedir. Kitap ve çevirilerin yanı sıra çeşitli
    yüksek lisans ve doktora tezlerinin de Bektaşilik-Alevilik konusunu irdeledikleri
    görülmektedir. Araştırmaların geneline şöyle bir göz attığımızda Bektaşilik ve Alevilik
    kavramlarının bir bütün olarak kabul edildiğini, Bektaşi ve Alevilerin inanç sistemlerinin,
    ritüellerinin, mizahlarının, tarihî geçmişlerinin yanı sıra Anadolu’daki Bektaşi tekkelerinin
    mimarilerine kadar incelendiğini görmekteyiz. Araştırmaların çoğunda Bektaşilik-Alevilik
    konusunun özellikle siyasi yönünün ön plana çıkarıldığıyla ve, Alevi ve Bektaşilerin toplum
    ve devlet tarafından sürekli baskı altında tutulan ve yok edilmeye çalışılan bir topluluk
    olarak gösterilmeye çalışıldığıyla karşılaşmaktayız. Öte yandan hoşgörünün sembolü olarak
    görülen Bektaşilik ve Aleviliği ayrı bir din olarak gören, Zerdüştlükle ve Hıristiyanlıkla
    bağdaştırmaya çalışan araştırmaların fazlalığı da dikkat çekmektedir.
    Özetle, Alman kaynaklarında Bektaşilik ve Alevilik ile ilgili yapılmış olan araştırmalarda
    Bektaşilik ve Alevilik ile ilgili geniş çaplı bilgiler verildiğini, araştırmaların çoğunda Bektaşi
    ve Alevilerin şiddet ve baskıya maruz kaldığı şeklinde söylemlerde bulunulduğunu ve

    108
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bektaşilik-Aleviliğin bir din mi, mezhep mi, bir kültür veya bir cemaat mi olduğu konusunda
    kafaların karışık olduğunu ve bu konuda birbirinden farklı ve çelişkili tanımlamaların
    yapıldığını söyleyebiliriz.

    * Dr., Gazi Üniversitesi, Alman Dili Eğitimi Bölümü, Ankara/Türkiye,


    muhammetkocak@gazi.edu.tr
    TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELÎ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2013 / 65
    Muhammet KOÇAK

    Kaynakça

    AYTAŞ, Gıyasettin. (1999). “‘Bektaşi Kız’ Adlı Roman Hakkında Bazı Tespitler”. Hacı Bek-
    taş Velî Dergisi, 11: 53-60.

    BACKHAUSEN, J. Manfred & DIERL A. Josef. (1996). Der rituelle Gottesdienst CEM des
    anatolischen Alevismus. Wuppertal: Holger Deimling Verlag.

    BACKHAUSEN, J. Manfred & DIERL A. Josef. (1998). Einführung in den Alevismus-Bek-


    taschismus. Düsseldorf: Manfred Johannes Backhausen Verlag.

    BOZKURT, M. Fuat. (1988). Das Gebot. Mystischer Weg mit einem Freund. Hamburg: E.B.-
    Verlag Rissen. DIERL, A. Josef. (1985). Geschichte und Lehre des anatolischen Alevismus-
    Bektasismus. Frankfurt: Dagyeli Verlag.

    DRESSLER, Markus. (2002). Die Alevitische Religion. Traditionslinien und Neubestim-


    mungen. Würzburg: Ergon Verlag. FAROQHI, Suraiya. (1981). Der Bektaschi-Orden in
    Anatolien. Wien: Verlag des Instituts für Orientalistik.

    GROSS, Erich. (1927). Das Vilajet-Name des Haggi Bektasch. Ein Türkisches Derwische-
    vangelium. Leibzig: Mayer & Müller.

    GÜLÇİÇEK, A. Duran. (1994). Der Weg Der Aleviten (Bektaschiten). Köln: Ethnograp- hia
    Anatolica Verlag. GÜLÇİÇEK, A. Duran & BENNINGHAUS, Rüdiger. (1996). 99 Bektaschi
    Witze/ 99 Bek- taşi Fıkrası. Köln: Ethnographia Anatolica Verlag.

    GÜMÜŞ, Burak. (2001). Türkische Aleviten: Vom Osmanischen Reich bis zur heutigen
    Türkei. Konstanz: Hartung-Gorre Verlag.

    GÜMÜŞ, Burak. (2007). Die Wiederkehr des Alevitentums in der Türkei und in Deutsc-
    hland. Konstanz: Hartung-Gorre Verlag.

    109
    FARUK ARSLAN

    GÜRTAŞ, Haki. (2005). Mythen und Rituale des Alevitentums. Konstanz: Hartung-Gorre
    Verlag. JACOB, Georg. (1908). Beiträge zur Kenntnis des Derwisch-Ordens der Bektaschis.
    Berlin: Mayer & Müller.

    KIRIAKIDIS, Andreas. (2010). Bektaschitum und griechisches orthodoxes Mönchtum. Re-


    ligionskontakt und Vergleich zweier mystischer Traditionen. Berlin: EB Verlag.

    KÖSTER, Rudolf. (2003). Eigennamen im deutschen Wortschatz. Berlin: Walter de Gruy- ter.

    LANGER Robert, MOTIKA Raoul & URSINUS Michael. der. (2005). Migration und Ri-
    tualtransfer: Religiöse Praxis der Aleviten, Jesiden und Nusairier zwischen Vorderem Orient
    und Westeuropa. Frankfurt: Peter Lang Verlag.

    PFLUGER-SCHINDLBECK, Ingrid. (1989). Achte die Älteren, liebe die Jüngeren. Frank- furt:
    Ahtenäum Verlag.

    SHINDELDECKER, John. (2001). Türkische Aleviten Heute. İstanbul: Anadolu Ofset.

    SÖKEFELD, Martin. der. (2008). Aleviten in Deutschland. Identitätsprozesse einer Religi-


    onsgemeinschaft in der Diaspora. Bielefeld: Transcript Verlag.

    TSCHUDI, Rudolf. (1914). Das Vilajet-name des Hadschim Sultan. Berlin: Mayer & Mül- ler.

    TÜRK DİL KURUMU. (1988). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım Evi.

    WULZINGER, Karl. (1913). Drei Bektaschi-Klöster Phrygiens. Berlin: Verlag von Ernst
    Wasmuth A.G.

    YAKUP, Atilla. (1997). Humor im Islam. Frankfurt: Yvonne Landeck Verlag.

    110
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Beşinci Bölüm

    ALMAN VE AMERİKAN GLADYOLARIN


    TÜRKİYE SAVAŞI?

    DÜNYAYI ELİTLER Mİ YÖNETİYOR?

    Buraya kadar olan bölümde Türkiye’nin hassas sorunlarının bölgesel ve küresel güce sahip
    devletler tarafından nasıl kullanıldığını gördük. Tabiiki bu devletler bunu elle tutulur gözle
    görülür bir şekilde yapmıyorlar. Fakat unutmamak gerekir ki her devlette o devletin
    politikalarını etkileyen elit bir kesim bulunuyor. Bu kesim sayısal olarak çok az olsa da
    etkileri bununla ters orantılı olarak çok büyük. Bu aynı zamanda onlara karşı neden kolayca
    önlem alınamadığını da gösteriyor.

    Türkiye, bölgesel güç olmaya doğru ilerlerken, Almanya, İngiltere, Fransa, ABD ve İsrail’in
    bazı baronları bundan rahatsızlık duydular. Her ne kadar Obama’nın arkasındaki lobi gücü
    AK Parti’nin yanında olsa da Cumhuriyetçi Amerika derin devleti ve Londra’nın gücünü
    Kraliçe’den alan derin yapısı bu partiye karşı. Dolayısıyla da “Başbakan Recep Tayyip
    Erdoğan bir şekilde gitsin de Türkiye’yi durduralım” görüşündeler. Altın, döviz kuru ve
    borsalardaki oyunlar bu isteğin delili olarak gösterilebilir. Diğer yandan, şurası bir gerçek ki
    son bir yılda Avrupa’dan 300 milyar dolar çalan faiz çetesi gözünü ekonomik darbelerin
    yıkamadığı Türkiyeye çevirdi. Bu anlamda Gezi olayları aslında Türkiye’nin
    öngörülemeyecek biçimde büyümesinden rahatsız olan devlerin apolitik Y gençleri
    üzerinden teşebbüs ettiği sosyal bir darbe girişimi. Olayların arkasındaki güç ise
    küçümsenecek gibi değil. 2001 ekonomik krizini kasten çıkardığı bilinen Bilderberg
    seviyesindeki yerli mason baronları Gezi olaylarına finansör olarak perde arkasından destek
    verdiler.

    Bu grup Türkiye’nin Ortadoğu’nun yükselen yıldızı olmasını Osmanlı’nın yeniden dönüşü


    olarak algıladığından Erdoğan’ı cumhurbaşkanı olarak görmek istemiyor. Bu sebeple Gezi
    olayları yoluyla imaj yıkma operasyonun hedefi sadece Türkiye değil aynı zamanda
    Başbakan Erdoğandı. Bu imaj zedeleme girişimi bilindiği gibi büyük oranda sosyal medya
    üzerinden yürümüştü. Peki sosyal medyayı organize edenler kimlerdi?
    Derin Almanya’nın Türkiye medyasının yüzde 60’ını elinde bulundurduğu gerçeğini
    görmeden sosyal medya devriminin aktörlerini görmek mümkün değil. Bu durumda şu
    soruyu sormak gerekiyor: Alman vakıflarının Gezi eylemcilerini desteklemelerini ve Alman
    medyasının olaylara daha once görülmedik bir biçimde sahip çıkmasını neye bağlamak
    gerekir? Aslında cevap İstanbul’un son senelerde şahit olunan yükselişinde gizli. Berlin,
    Paris, Londra ve Washington’dan gelen ve İstanbul’un finans merkezi olmasını çıkarlarına

    111
    FARUK ARSLAN

    aykırı gören baronlar yerli çıkar ortaklarıyla bir yıl boyunca boğazda bir çok plan yaptılar.
    Tam bağımsız bir Türkiye’nin baronları korkutuyor olması ise planların odak noktası.
    Hatırlanacaktır Gezi’de üç sosyoloğun düşünceleri ön plana çıkmıştı. İtalyan yazar
    Gramsci’nin ‘Hapishane Mektupları’ kitabının bu konuda önemli bir kitap olarak ele
    alınabilecğini düşünüyorum. Tam da onun dediği tarzda hegemonik amaçlar taşıyan güçler
    ekonomik işgal ve kültür emperyalizmi için hedef seçilen kapitalizmin odak noktası
    Taksim’de sosyal patlama oyunu kurguladılar. Fakat bu kadarı, yani sol görüşlü olanla
    olmayanı aynı çatı altında birleştiren söylem Gramsci’nin bile aklına gelmemişti
    muhtemelen! Türkiye’de birbiri ile yakınlaşan bir çok farklı görüşü ortak düşman veya dost
    etrafında birleştiren Gezi olayları sırf bu yüzden bile fenomen olmayı hak ediyor.

    Farklı grupların bir eylem etrafında birleşmesi tabii ki tesadüfi olamazdı. Bu durumun teorik
    yapısı titizlikle hazırlanmıştı. Böylelikle Gezi’de aktif sivil toplum örgütlerinin organize ettiği
    hareketlerin teorik alt yapısı, Avusturyalı düşünür Karl Popper’in “Açık Toplum ve
    Düşmanları” kitabındaki düşüncelere dayandırıldı. Uygulanan yöntemler ise dünyaca ünlü
    siyaset bilimci Gene Sharp’ın yazdığı “Şiddet İçermeyen Hareketin Politikası” ve
    “Diktatörlükten Demokrasiye” adlı kitaplarından alındı. Kendisini savaş karşıtı olarak
    tanımlayan Sharp kitaplarında etkili bir sivil itaatsizlik hareketi için 189 farklı eylem metodu
    öneriyor. Dolayısıyla Geziciler, duranadam ve soyunan kadın eylemleri ile akıl hocalarını
    ilan etmiş oldular.

    Gezi olaylarının bu kadar etkili olmasında NATO’ya bağlı gladyoların halen aktif olmasının
    da büyük rolü bulunuyor. Bilindiği üzere soğuk savaş döneminde kurulan NATO’nun
    Gladyoları, Türkiye, Almanya ve Kanada dışında tasfiye edildi. Tüm gladyoların finansörü
    olarak ise Rockfeller ve Rothchild Grubları başı çekiyor. Bu gladyoların en güçlüsü
    Almanya’dadır. O kadar ki eğer çökertilmek istenirse Almanya ekonomisi batar ve Avrupa
    Birliği dağılır. Daha ilginç olan bilgi ise uzun yıllar Alman Gladyosuna Türk Gladyosu
    Ergenekon’u kontrol ve idare görevi verilmesiydi. Bu nedenle Türkiye’de en fazla ajana sahip
    ülke Almanya’dır. Fakat Alman gladyosuna bağlılık Türk galdyosu için tehlike çanlarının
    çalması anlamına geliyordu. Yıllardır etkisi altında kaldığı CIA’dan bağımsızlığını ilan etmek
    isteyen Alman Gladyosu, Türk Ergenekon’unu da bu yola sürükleyerek onları da hedef
    haline getirmiş oldu. Kalemleri okyanus ötesinde kırıldı! Türkiye’deki Ergenekon’un Alman
    ve Amerikan kanadı hep rekabet halindeydi. Bugün bir kanadı hapse girerken, diğer kanadı
    Amerikan ve Alman Gladyoları arasında ortada kaldı.

    Alman ve Türk gladyoları arasındaki ilişkinin ortaya çıkması ise Türkiye’de başlatılan
    Ergenekon operasyonu sırasında su yüzüne çıkmıştı. Ankara’da Ergenekon operasyonu
    soruşturması yeni gözaltılar sürerken, Türk Emniyet Genel Müdürlüğü Alman
    istihbaratından Ergenekon’la ilgili bilgiler istemişti. Her şey işte bu bilgi isteme neticesinde
    başladı. Cumhuriyet Gazetesi Başyazarı İlhan Selçuk, İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu
    Perinçek ve İstanbul Üniversitesi eski Rektörü Kemal Alemdaroğlu'nun Ergenekon örgütüyle
    ilişkisi tartışmaları sürerken, Emniyet Genel Müdürlüğü’nün, Alman İstihbarat Teşkilatı
    (BKA)’dan Ergenekon’la ilgili elindeki bilgileri Şubat 2008’de talep etmesi ortalığı
    karıştırmıştı. Önce yanıt gelmedi. Ancak Türk emniyeti Almanya’dan Ergenekon’un
    uyuşturucu ticareti konusunda telefon dinlenmelerinden elde ettiği bilgileri, 2008 boyunca

    112
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ısrarla resmen istemeyi sürdürdü. Alman istihbaratı, nihayet 2009’da Türk makamlarına
    belgeleri sundu. Bu belgeler arasında Emekli yüzbaşı Muzaffer Tekin ‘in uyuşturucu
    kaçakçısı Yılmaz Tavukçuoğlu ile yaptığı telefon görüşmelerinin kayıtları da bulunuyordu .
    PKK’nın haber örgütü ANF’ye bilgi veren yeminli bir tercüman Türk makamlarına verilen
    belgelerin Türkçe’ye çevrildiğini de belirterek, ‘’Belgelerin hem Almanca hem de Türkçe
    çevirileri Türklere teslim edildi’’ dedi. (22)

    BKA, yani İç Alman istihbaratı, 19 Kasım 2003 tarihinde Tavukçuoğlu ile Tekin arasında
    geçen 14 dakikalık telefon görüşmesini saniye saniye kaydetmişti. Kayıtlara göre Muzaffer
    Tekin, kendisine "dikkat et, arsanın bizimle bağlantısı olduğu anlaşılmasın" diyen Yılmaz
    Tavukçuğlu'na, "Problem olmaz abi. Arsa kimin üzerine kayıtlı, bunu kimse araştırmaz
    burada" yanıtını veriyordu. Almanya'da inşaat işleriyle uğraşan Yılmaz Tavukçuoğlu,
    Muzaffer Tekin'in de ortağı olduğu Doğuş Faktoring'in sahibi Ertuğrul Yılmaz'ın
    Almanya'daki iş ortağıydı. Birlikte uyuşturucu ticareti yaptıklarına ilişkin bilgilerin Alman
    istiharatının elinde olduğu tahmin ediliyordu. Ayhan Parlak'ın kuzeni olan Ertuğrul Yılmaz,
    2003 yılının Nisan ayında Almanya'da uğradığı silahlı saldırıda öldürüldü.

    ERGENEKONUN GÖLGESİ ALMANYA’YA DÜŞÜYOR

    İlgnçtir, Alman Anayasayı Koruma Teşkilatı'nın (BFV-İç İstihbarat Servisi) 2001 ve 2002 yıllık
    raporunda, Almanya'da faaliyet gösteren aşırı sağcı Türk gruplar arasında, Ergenekon
    örgütüne de yarım sayfa yer veriliyordu. Raporda, teşkilatın Almanya’nın Mannheim ve
    Münih şehirlerinde 40-50 arası üyesi olan bir grup olduğu belirtiliyordu. Rapordaki sağcı
    kuruluşlar arasında, Ergenekon, Ülkü Ocakları, Atatürkçü Düşünce Derneği ve dinci sağ
    teşkilatlar yer alıyordu. (23)
    Ergenekon’un izlerine Almanya’da da rastlanması gösteriyordu ki, elbette Ergenekon kolay
    çökecek bir yapılanma değildi. Türkiye’deki dava sürecine dahil edilenler örgütün çökmesi
    için yeterli değildi. Ergenekon siyaset, yargı, medya ayağıyla hâlâ faaliyetlerini yürütüyordu.
    Jitem –PKK-Ergenekon ilişkisi gerçekti ve henüz tam anlamıyla ortaya çıkarılamadı.
    Ergenekon’un dış bağlantılarından Almanya ayağı dimdik ayakta duruyordu. Türkiye'de
    Alman İstihbaratının konumu çok güçlüydü. Almanlar dünyada en iyi bilgi bankasıydı.
    İngiltere, İsrail ve ABD'nin adı vardı ama Almanlar daha güçlüydü. Eğer Ergenekon
    sayfaları daha çok açılırsa altından Almanya çıkacağı kesindi. Bu yüzden de ikide bir Deniz
    Feneri dosyasını çıkarmaları şantaj içindi. Yaptıklarında şu ana kadar başarılı da oldular,
    Almanya, Ergenekon ilişkisi ve Kürt-Alman ilişkisi dosyası henüz daha açılamadı.

    Ergenekon’un Almanya’da da çıkması tesadüfi değildi. Sistem kurma dehası Almanlar’ın bu


    oluşumlarla ilgisini tesadüfe bağlamak gerçekçi değildi. Bir çok olayda bu çok açık
    görülüyordu. Mesela, Beyrut'tan Lübnan'dan Abdullah Öcalan'la kavgalı olan Selim
    Çürükkaya'yı sözde Kızılhaç kaçırmıştır Avrupa'ya. Oysa Çürükkaya'yı yurtdışına Veli
    Küçük’ün yardımıyla Almanlar çıkarmıştı. Yoksa Öcalan, Selim'i de öldürtebilirdi.
    Ergenekon etnik bir gruptu: Almanya'nın Ortadoğu'da halen ekonomik bir savaşı vardı ve
    bu savaşı Kürtler gibi etnik grupları yönlendirerek yapıyordu. Fakat sadece etnik gruplar
    değil Cemalettin Kaplan gibi gruplar, sol gruplar da bu iş için kullanılıyordu. Oyunun

    113
    FARUK ARSLAN

    genelini yöneten ise Almanlardı. Sadece Türkiye üzerinde değil, İran üzerinde de aynı
    şekilde etkiliydi Almanlar. İran istihbaratını Almanlar eğitmişti. Almanlar, Ergenekon içinde
    paralel bir örgüt kurmuştu. (24) Ancak Almanlar askeri ihale söz konusu olunca Metin
    Kaplan’ı pazarlıkla ihale karşılığı Ankara’ya 2004’de teslim etmekten çekinmedi. Vermeden
    öncede hapishanede çırılçıplak soyup, onurunu, gururunu zedeleyip, alay edip, Kaplan’ın
    intihar etmesini sağlamaya çalıştı.

    CEMALETTİN KAPLAN ASKERİ İHALEYE KURBAN

    Metin Kaplan'ın Alman avukatı Ingeborg Naumann , Kaplan'ın Türkiye'ye iade sürecini ve
    Almanya'daki Müslümanların sorunlarını anlatırken verdiği şu bilgiler çarpıcıydı:
    ‘Metin Kaplan, sınırdışı edildiği gün, polis karakolunda nezarethaneye atılarak çırılçıplak
    soyuldu. Adeta intihara teşvik ettiler. Almanya'da yasalara 'yabancı', 'Müslüman' ve 'terörist'
    kavramlarını eklediler. Müslümanları göndermek için bunu yaptılar. Almanya'da birçok
    Müslüman sınırdışı edildi. Eğer bir insan Müslüman ise tamam. Müslümanlar hakkında
    verilen kararlar hazır. Onu hemen sınırdışı ediyorlar. Suçlu olup olmadığı araştırılmadan
    suçlu muamelesi yapılıyor. Şartlar eskisi gibi değil. 'Müslümansan teröristsin' anlayışı var.
    Bir insan 'Allah'ın kanunlarını benimsemiyorum, elimin tersiyle itiyorum' diyorsa kimse
    buna dokunmaz. Allah'ın kanunlarını inanç olarak benimseyenler ülkelerine gönderiliyor.
    Metin Kaplan'ın, 12 Ekim 2004 tarihinde özel bir uçakla Türkiye'ye iade edilmesi "siyasi bir
    karar" dı. Kaplan Almanya'da adil yargılanmadı. İadesi kanunlara uyduruldu. Kaplan'ın
    suçlu olduğuna dair mahkemenin vermiş olduğu kesin bir karar yoktu. Olaya hukuk
    çerçevesinden baktığımız zaman Kaplan'ın mevcut şartlarda Türkiye'ye iade edilmesi
    mümkün görünmüyordu. Ama ilginç bir şekilde apar topar Türkiye'ye iade ettiler. Kaplan
    sınırdışı edilirken her şey kanuna uydurularak yapıldı. Kaplan'ın Türkiye'ye iade edilmemesi
    gerekirdi. Metin Kaplan Türkiye'ye iade edilmeden önce Alman İçişleri Bakanı Otto Schilly,
    Türk İçişleri Bakanı Abdulkadir Aksu ile bir görüşme yaptı. Bu görüşmelerden sonra askeri
    ihaleler gündeme geldi. Askeri ihaleler karşılığında Kaplan'ın Türkiye'ye iade edildi. Schilly,
    Metin Kaplan'ın iade edilmesi için Türkiye'ye geldi. Kaplan’a psikolojik baskı yaparak adeta
    intihara teşvik ettiler. Gardiyanlarla konuştuğumda geceleri Kaplan'ı sürekli kontrol ederek
    intihar edip etmediğine baktıklarını söylediler. Kaplan Almanca bilmediği halde bazı
    evraklar imzalatmaya çalışmışlar. Mahkeme süreci devam ederken bile polislerin sürekli
    kendisine 'Seni yurdışına göndereceğiz' demesi çok üzücü. Yurtdışına çıkarılma belgeleri
    Kaplan'ın ellerine tutuşturularak, uçağa bindirilip Türkiye'ye gönderildi. Bu süreçte avukatı
    ile de görüştürmediler. Bu olayın yaşandığı güne kadar kimseyle konuşmadım. Ama bu olay
    yaşandıktan sonra olup bitenleri kamuoyuyla paylaşmaya başladım. Kaplan'a yapılanlardan
    sonra patlama safhasına geldim. Ve basına konuştum. Metin Kaplan davasını üstlendiğim
    için anayasal kurumlar tarafından sıkıştırıldım. Hayatımın en zor davası oldu. Bu davadan
    dolayı tehdit telefonları aldım. Sekreterlerim rahatsız edildi. Sürekli telefon açarak 'Niye
    Metin Kaplan'ı savunuyorsun?' diye tehdit ediyorlardı. Telefonlarımı dinliyorlardı. Şimdiye
    kadar birçok Müslümanın avukatlığını yaptım. Ama beni en çok zorlayan Kaplan davası
    oldu. Kişisel bilgilerimi sordular. Ben de avukat olduğumu söyleyerek sorularına cevap
    vermedim. 11 Eylül olayı ile Almanya'nın Müslümanlara karşı olan politikaları değişti.
    Müslümanların aleyhine birçok yasa çıktı. 11 Eylül'den sonra Avrupa'da ilk hedef olarak
    Müslümanların seçildi. Hatta bir insan 'Ben demokrasi değerlerine bağlı kalacağım. Ama

    114
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    inançlarımı da yaşayacağım' dese yine de sınırdışı ediliyor. Düşünsenize Müslümanlar


    camiilerde namaz kılarken bile polisler namaz kılan insanların başında bekliyor. Her camii
    de namaz kılamıyorlar. Sadece Diyanet'in camiilerinde namaz kılınabiliyor’ (26)

    Almanya Alman avukatın anlattığı gibi müslüman olanlara bu türden baskılar uyguluyordu.
    Diğer yandan Deniz Feneri e.V'deki mali aykırılıkları fevkalade önemseyen Almanya,
    PKK'lıların çoğunu tehditle toplayıp örgüte transfer ettiği milyonlarca eurosunu görmezden
    geliyordu. Bu tip tuhaf bağlantıların küçük bir örneği de şuydu: Ergenekon ve Balyoz
    davalarının çürük olduğunu ispatlamak için didinen "angaje" gazeteci Gareth Jenkins'e
    destek verenler arasında Alman Friedrich Naumann Vakfı da vardı. Almanya'daki liberal
    Hür Demokrat Parti'ye yakın olan ve demokrasiyi savunduğunu söyleyen bu vakfın, darbeci
    zihniyete göz kırpması çok ilginçti. Darbe hazırlığını "girişim özgürlüğü" olarak görüyorlardı
    herhalde!

    AYDIN DOĞAN’A ALMAN LİYAKAT ÖDÜLÜ

    Mesela 12 Haziran 2011 seçimlerine kadar, elindeki tüm medya organları aracılığıyla
    Ergenekon soruşturmasını sulandırmaya çalışan Aydın Doğan'a, Temmuz 2009'da
    Almanların, Federal Liyakat Nişanı vermesi tuhaftı... Doğan Grubu ile Alman Axel Springer
    Grubu arasındaki ilişkiler de ilginç. Mesela Bild gazetesinin Yayın Yönetmeni Kia Diekmann
    aynı zamanda Hürriyet'in yönetim kurulu üyesiydi. Yapboz oyunu gibiydi. Önce dağınık
    parçalar kafanızı karıştırıyor, derken iki parça birleşiveriyordu. Uyumlu başka parçalar
    bulduğunuzda da büyük resim ortaya çıkmaya başlıyordu. (27)

    LEOPAR TANKLARI VE KUNDAKLANAN TÜRK AİLE

    Türkiye tarafından yeterince sahiplenilmeyen Almanya’daki Türk toplumu, zaman zaman


    iki ülkenin de iç ve dış siyasetini şekilendirmek için karşılıklı olarak kullanıyorlardı.
    Almanya, Ankara’nın yönetim zafiyetinden yararlanarak Almanya’daki Türk toplumunu
    zaman zaman hem Almanya’nın hem de Türkiye’nin iç ve dış siyasetini şekilendirmek için
    kullandı. Ankara ise sadece tepkisel olarak buna karşılık verdi. Gurbetçiler, Almanya ve
    Türkiye çatışmalarında her iki devlet tarafından da ortaya konan iyi bir koz olarak
    görüldüler. Örneğin 1990 lı yıllarda Almanya ile Türkiye arasında Alman yapımı Leopar
    tanklarının güneydoğu da PKK terör örgütüne karşı kullanılıp kullanılamayacağı konusunda
    diplomatik alanda tartışmalar devam edip giderken, Almanlar tankların satış sözleşmelerine
    göre kendilerinin istemediği yerlerde bu tankların kullanılamayacağını öne sürüyordu.
    Türkiye ise parası verilip alınmış tankları ve silahları istediği her yerde kullanabileceğini
    iddia etmekteydi.

    Diplomatik alanda bu tartışmalar devam edip giderken Türkiye, Almanya’nın yumuşak


    karnı olan Almanya’da ki Türkleri sahaya sürmeye karar verdi. Bir ‘yerler’ tarafından
    organize edilen gruplar Almanya’nın birkaç şehrinde Almanya’yı protesto gösterileri
    yaptılar. Almanya’nın cevabı yine aynı yerden yani Türkiye’nin yumuşak karnı olan
    Almanya’da ki Türk nüfusu üzerinden oldu. 29 Mayıs 1993 de Solingen şehrinde Türklere ait
    Genç ailesinin evi kundaklandı ve ailenin 5 bireyi acı bir şekilde can verdi. Almanya ile

    115
    FARUK ARSLAN

    Türkiye’nin sahaya inmiş bu ilk düellosu ilerleyen yıllarda da devam etti. Zaman zaman AB-
    Türkiye ilişkileri, Kıbrıs konusu, azınlıklar, Kürt sorunu v.s gibi her konuda çatışan iki devlet
    hesaplaşmalarını daha çok Almanya’da ki Türk toplumu üzerinden yaptılar. Yine şöyle bir
    örnek verecek olursak Bergama’da ki altın madeninin işletilmesi meselesinde Bergamalı
    köylülerin organize edilip sokaklara dökülmesi, orada ki altın madeninin Türkiye tarafından
    işletilmesinin engellenmeye çalışılması yine ‘müttefik’ Almanya’nın işiydi. O madenin
    Türkiye tarafından işletilmesi demek hiç altın madenine sahip olmayan ama ABD de sonra
    dünyanın ikinci büyük altın rezervini merkez bankasında muhafaza eden Almanya‘nın,
    Hindistan’dan sonra en büyük müşterisi olan Türkiye’yi kaybetmesi ve senelik 10 milyar
    dolarlık bir altın ihracatı zararına uğraması demekti. (28)

    BİR AÇIKLAMAYA BİR KUNDAKLAMA

    Bergama olaylarının yoğun olduğu günlerde Başbakan Recep Tayyip Erdoğan Almanyayı
    kast ederek “Bazı dost bildiğimiz ülkeler, ülkemizde ki vakıf ve dernekleri aracılığıyla
    (Frederic Ebert vakfı ve Goethe Enstitüsü nü işaret ediyor) topaklarımızda çeşitli yıkıcı
    faaliyetlerde bulunuyorlar” dedi. Ve bu vakıfların bundan sonra daha sıkı denetleneceğini
    faaliyetlerinin kontrol altına alacağını açıkladı. Bu açıklamanın üzerinden çok zaman
    geçmeden 3 Şubat 2008 günü Ludwigshafen kentinde yine Türklere ait bir bina kundaklandı
    ve 9 kişi yakılarak öldürüldü. Ne Solingen nede Ludwigshafen katliamlarında Alman
    makamları tarafından doğru düzgün bir soruşturma yapılmadı, olay bir iki alkolik sokak
    serserisinin üzerine yıkıldı ve onlar da zaten kısa bir süre sonra salıverildiler. 2000’li yıllara
    kadar hep savunma pozisyonunda kalan Türkiye AK Parti hükümetleri döneminde ve
    özelliklede dışişleri bakanlığına Başbakan Tayyip Erdoganin dış siyaset başdanışmanı Ahmet
    Davutoğlu’nun getirilmesinden sonra çok aktif bir dış siyaset politikası takip etmeye başladı.
    Sınır komşularıyla olan birçok problem ortadan kaldırılırken Türkiye Orta Asya Türk
    Cumhuriyetleri, Balkanlar ve İslam dünyası üzerinde büyük söz sahibi oldu. Bİr başka
    deyimle yönetilen-yönlendirilen konumundan yöneten-yönlendiren konumuna geçmişti
    Ankara. Tabii bu durum sadece Ortadoğu ile sınırlı kalmadı ve AB politikalarını da derinden
    etkiledi.1990’lı yılların başından bu yana sırasıyla Mölln, Solingen, Rostock, Lübeck,
    Karlsruhe, Friedrichshafen, Ludwigshafen’da doğrudan konutlara yönelik kundaklama
    eylemi ve dokuz masum vatandaşımızın katledilmesinin ardından Türkiye, güçlü bir
    hükümetin de verdiği özgüvenle olaya doğrudan müdahil oldu. Olayı soruşturma
    komisyonlarına bizzat Türk emniyet ve adli makamlarını da katarak daha önceki yıllarda
    sergilenen içine kapanık, pısırık, politikaları terk ettiğini ve yabancı ülkelerdeki
    vatandaşlarının arkasında olduğunu o ana kadar konuyla ilgili umursamaz hatta kibirli
    yaklaşan Alman politikacılara göstermiş oldu. Ludwigshafen olayının hemen ardından AK
    parti kabinesinden bakanların ve sonrasında da bizatihi başbakanın olay yerine gelerek
    Alman makamlarına hesap sorar bir şekilde konuşması ve davranması Türkiye’nin bu
    konuda ne kadar hassas oluğunu göstermişti. Ludwigshafen katliamının üzerine Türk
    Başbakanının ve hükümetinin bu denli düşmeleri Alman makamlarını ve Alman medyasını
    bir anda şaşırttı ve adeta ne yapacaklarını, olaya nasıl yaklaşacaklarını bilemez bir hale
    soktu. Artık her kafadan bir ses çıkıyordu. (29)

    116
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Başbakan Recep Tayyip Erdogan in 11 Şubat 2008’de Köln kenti Arena spor salonunda 20 bin
    Türk vatandaşına (bir o kadar da salon dışında kalabalık olduğunu belirtelim) “Asimilasyon
    bir insanlık suçudur. Sizleri asimile etmek isteyenlere asla müsaade etmeyiniz. Entegrasyona
    evet ama asimilasyona kesinlikle hayır” şeklinde konuşması, Alman siyasiler ve medya
    tarafından günlerce tartışıldı. Konuşma hep bir ağızdan “paralel toplum istemiyoruz”
    şeklinde karşılık bulmuştu. Başbakan Erdoğan’ın 27 Şubat 2011’de Düsseldorf yine aynı
    söylemleri tekrarlaması ve Almanya’da yaşayan Türkleri Alman vatandaşlığına geçmeye ve
    bu ülkede siyaset yapıp söz sahibi olmaya teşvik etmesi, Almanya‘ tarafından Türk
    başbakanının Almanya’nın iç işlerine karışması olarak değerlendirildi ve günlerce eleştirildi.
    Başbakanın verdiği mesajlar, sadece Almanya ile sınırlı kalmadı. Erdoğan’ın, 12 Nisan 2011
    tarihinde Fransa’nın Strasburg kentinde yine Türklere yönelik yaptığı miting de “Şunu açık
    açık söylüyorum; Sizler asla ve asla yalnız değilsiniz. Sizler gurbette tek başına değilsiniz,
    kendi kaderine terk edilmiş asla değilsiniz. Sizin arkanızda Türkiye Cumhuriyeti var
    kardeşlerim. Sizin arkanızda güçlü ekonomisiyle, dış politikasıyla itibarlı bir ülke var. Sizin
    arkanızda şanlı bir tarih, köklü bir medeniyet, zengin bir kültür var” demesi Avrupa
    Birliğinin iki güçlü ülkesi Almanya ve Fransa’yı sarstı. Bu iki güçlü ülke üzerinden tüm
    Avrupa Birliğine ve hatta dünyaya ince bir mesaj verilmişti. Senelerce Türkiye’yi ‘hasta
    adam’ sınıfına koyan Avrupa ülkeleri Türkiye’nin hafiften silkinip kendine gelmesi
    karşısında bile ‘Osmanlılar geliyor’ korkusu ve sendromunu yeniden yaşamaya başladılar.
    (30) Avrupa’da yaşayan Türklerin oranının Avrupa’daki bir çok devletin nüfusundan daha
    fazla bir orana erişmiş olması bu korkuyu daha da körüklüyordu. Bazı AB ülkelerinde ki
    Türk nüfusu yaklaşık olarak şu şekildedir:

    ALMANYA: Toplam nüfusu 80 milyon, Türk nüfusu 4,5 milyon

    HOLLANDA: Toplam nüfusu 11 milyon, Türk nüfusu 500 bin.

    BELÇİKA: Toplam nüfusu 11 milyon, Türk nüfusu 500 bin.

    FRANSA: Toplam nüfusu 66 milyon, Türk nüfusu 750 bin

    İNGİLTERE: Toplam nüfusu 58 milyon, Türk nüfusu 100 bin.

    İSVİÇRE: Toplam nüfusu 4.5 milyon, Türk nüfusu 50 bin.

    AVUSTURYA: Toplam nüfusu 11.5 milyon, Türk nüfusu 80 bin.

    İSVEÇ: Toplam nüfusu 10 milyon, Türk nüfusu 70 bin.

    Balkan ülkelerinde kalan birkaç milyon Türk nüfusunu da eklediğimizde; Türklerin


    Avrupa’da en büyük nüfusa sahip milletler arasında ilk beş milletten birisi olduğunu
    söylersek hiç de mübalağa yapmış olmayız. Bu kadar büyük bir nüfus potansiyelimizin
    olduğu bu kıta da bizim devletimiz bunun la ilgili ne yapmaktadır diye sorduğumuzda ise
    rahatlıkla şunu söyleyebiliriz ki bu cevap kocaman bir hiçtir.

    117
    FARUK ARSLAN

    HERŞEYİN BAŞLANGICI: EFSANEVİ İSTİHBARATÇI TÜRK ÖZEL HARP’E EL


    ATIYOR

    Yukarıda anlatılan ve Almanların Türkler üzerinden uyguladığı politikalar ne anlama


    geliyordu? Aşağıdaki hikayede birbirinden bağımsız gibi gözüken olayların aslında ne
    kadar bağlantılı olduğu anlatılacak. Hikayedeki adli olay gibi gözüken bazı olayların
    uluslararası güç çekişmelerinin konusu olması ise işin ilginç tarafı. Almanya’da yaşanan
    Türk ailelerinin kundaklanması olaylarının bu gün hangi politik çekişmelerin sonucu olduğu
    daha da açıklıklaortaya çıkıyor. Dahası bunlarda Alman derin devletinin parmağı olduğu da
    artık aşikar. Biz şimdi hikayeyi baştan alalım ve işe ‘efsane’ bir Alman istihbaratçıdan
    başlayalım.

    Almanların BND’sini ve derin devletini 1952’de kuran Gehlen, tüm NATO ülkelerinde de
    Gladyoları örgütleyen en derin istihbaratçıydı. Aralık 2000’de açılan CIA’nın gizli
    belgelerinde Gehlen ve eski Nazi subaylarının hangi örtülü operasyonlar gerçekleştirdiği
    ortaya çıktı. Yazılan bilgiler artık açık bilgi olduğundan kolaylıkla ulaşılabilir. Yıllarca
    kamuoyunun dikkatinden kaçırılan bu bilgilerin yazılmasının gazetecinin çok önemli bir
    kamu görevi olduğunu düşünüyorum.

    Peki Alman derin devleti Türkiye’ye nasıl girdi ve hangi metodlarla çalıştı ? Aşağıda
    anlatacağımız öykü Türkiye Özel Harp Dairesi’nin nasıl CIA güdümüne girdiğini anlatıyor.
    İşin içersinde CIA hizmetine giren bir Alman istihbaratçı bir de Rus kızıl ordu firarisi var. Biz
    en iyisi hikayeye yine baştan başlayalım. Hikaye Reinhard Gehlen’in CIA’ya sığınmasıyla
    başlıyor. Henüz 60 yıl once Reinhard Gehlen, Nazi Almanyasının ve Hitler’in Doğu cephesi-
    nden ve komünist Sovyetlerden sorumlu casus şefi, 22 Mayıs 1945’de Amerikan ordusunun
    CIC(Counter Intelligence Corps: Kontra İstihbarat Birlikleri)’ne teslim olduğu ana kadar her-
    halde hiç kimse Nazilerin bu efsanevi istihbaratçısının kariyerinin geri kalan kısmını düşman
    örgüt CIA ve onun evsahipliğini yapan ülke ABD ile işbirliğine sarf edeceğini tahmin ede-
    mezdi. Bu konuya önümüzdeki bölümlerde derinlemesine gireceğiz. Biz şimdi Gehlen’in
    Türkiye bağlantısı neydi bu konuya eğilelim…

    80 darbesi öncesi Türkiye’de komünist-ülkücü kavgasında ülkücü saflarında dikkati çeken


    birisi vardı. Bu isim Murat Bayrak’tı. Ülkücüleri galeyana getirmekle görevli Murat Bayrak,
    Türkiye’deki tüm faaliyetlerini “Hançer Birliği” adına yürütmüştü. Bayrak, 12 Eylül darbesi
    sırasında MHP Genel Yönetim Kurulu Üyesi olmasına karşın tutuklanmayan tek isimdi.
    Onun gibi serbest bırakılan diğer isimler de Özel Harpçiydi ve Gladyo’ya çalışıyordu. Yugos-
    lavya göçmeni Bayrak, CIA ajanları olan ve gladyo yapılanmasında kilit rol oynayan Paul
    Henze ve Frank Terpil’le de bağlantılı idi. Bayrak MHP’den önce Adalet Partisi’nde de mi-
    lletvekilliği yapmıştı. Diğer yandan, Türkeş’e NATO kamplarında eğitim verilirken, kendi
    isteği üzerine ‘Ergenekon’ kod adını aldı. Bütün bu bağlantıların öncesine gidecek olursak; 2.
    Dünya savaşından sonra, Gehlen ile sonradan Alparslan Türkeş’in yakın dostu olacak olan
    Ruzi Nazar ABD’ye götürüldü. Özbek kökenli Ruzi Nazar, savaş sonrasında Alman ordu-
    larına sığınmış bir isimdi. General Gehlen ve Nazar ikilisi, CIA içerisinde görevlendirildi.
    Nazar bu görevde CIA Türkiye İstasyon Şefliği’ne kadar yükseldi. Nazar Enver Altaylı gibi
    Özbek kökenlileri MİT’de kritik görevlere getirdi. Ruzi Nazar’ın dikey yükselişi gerçekten de

    118
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    incelemeye değer. Nazar İkinci Dünya savaşında Kızılorduda savaşırken Almanlara esir
    düşen bir Özbekti. Almanların safına geçerek Türkistan taburlarında Kızılorduya karşı sa-
    vaştı, savaşın sonunda içinde yeraldığı Gehlen Organizasyonu sayesinde kesin ölüm demek
    olan Ruslara teslim edilmek yerine Gehlen ile birlikte ABD’ye sığındı. Amerikan vatandaşı
    oldu ve kararlı bir antikomünist olarak CIA'de görev aldı. 1950 sonrası kontrgerilla eğitimi
    almak üzere ABD’ye gönderildi. Alparslan Türkeş'in de dahil olduğu, Özel harpci seçilmiş
    Türk subaylarla bizzat ilgilenen eğitimcilerden birisiydi. 1960'larda Türkiye'de görev aldı.
    Türki kökeni sayesinde Ankara'da CIA ajanı gibi değil, Türk bir vatanperver gibi görüldü.
    Bu ekstra güvenle tüm yöneticilerle dost oldu. Türkeş, kendi evinden çok onun evinde
    kalırdı. Beraber dokuz ışıkçılık oynarlardı. Bu sıkı fıkı ilişki o kadar çok dikkat çekerdi ki,
    MHP içinden bile itirazlar yükselirdi. Türk antikomünist örgütlenmesi kendisine
    müteşekkirdi. Hatta Türk medyasından bir yazar, kızı `Sylvia Nasar`, filmi oscar ödülü alan
    `a beatiful mind` romanı ile ünlü olduğunda kızını tanıtma bahanesiyle Ruzi amcaya ve
    onun Türkiye faaliyetlerine dair, içimizden biri temalı övgü yazıları yazdı. Yazan gazeteci Er-
    genekon davasında suçlu bulunarak hüküm giyen `Güler Kömürcü`'dür. Ruzi nazar ve kızı
    Sylvia, Türk gençliğinin ünlü çizgi romanı Yüzbaşı Volkan’da da karşımıza çıkarlar. Çocuk
    yaşta kadın memesi ile tanıştırarak inkar edilemez bir hizmette bulunan `Yüzbaşı Volkan`'ın
    bir macerasına konuk olurlar. Bu macerada pos bıyıklı Ruzi ve kızı, Ruzi'nin Kızılordu
    yılllarından başlayarak yaptığı işleri okuyanı kararlı bir antikomünist yapacak duyarlıkta an-
    latırlar. Ruzi Nazar'ın CIA ajanı olarak görev yaptığı bir ülkede gençlere meme ve millet bi-
    linci kazandırmak için uğraşan bir çizgi romana konuk oyuncu olarak girmesi onun Tür-
    kiye'de ne kadar içselleştirildiğinin komik bir göstergesidir. Bu arada Ruzi Nazar ve Türk
    Kontragerillasını finanse eden Rockfeller, Özel Harp Dairesi ile özel ilişkiler geliştirdi. Üst
    düzey subaylarımızı eğittiler, beyinlerinı yıkadılar ve kendi halkını ve dinini dahi düşman
    görecek kodlarla robotlaştırdılar. (32)

    ALMAN VAKIFLARI VELİ KÜÇÜK’E VELİ KÜÇÜK KİME ?

    Görüldüğü üzere Alman istihbaratçıların CIA adına çalışmaya başlamasının bir çok sonucu
    olmuştu. Bu sonuçların Türkiye’ye etkisi ise epey fazlaydı. Bu ajanlar sayesinde Türkiye poli-
    tikalarını rahatlıkla etkileyebiliyorlardı. Aşağıda göreceğimiz gibi ABD etkisinden kurtulma
    çabaları ise daha sert cezalandırılıyordu. Alman istihbaratı ülkemizde altı vakfı, şirketleri ve
    diplomatik dokunulmazlığa sahip ajanlarıyla mükemmel çalışıyordu.Türkiye’de Alman
    vakıfları ve Alman derin devleti (BND, BKA,GSG9), Türkiye’yi kaos ortamına sürüklemeyi
    amaç eden Ergenekon’ın tam ortasında, yönetici kısmında yer alıyorlardı. Kürt sorununun
    siyasileştirilmesi ve Aleviliğin İslam’dan ayrılarak ayrı bir din haline getirilmesi üzerine öze-
    llikle yoğunlaştılar. Dünya altın borsasını elinde bulunduran Almanların bir hedefi de Tür-
    klerin kendi altın madenini çıkartıp, işlemesini engellemekti. Alman vakıflarının istihbarat
    faaliyetleri ve altın hesabı konusunda kitap yazan Necip Hablemitoğlu’nu öldürtmesi için

    119
    FARUK ARSLAN

    Veli Küçük’e kimin emir verdiği ortadaydı! Küçük artık, Almanların sırlarına sahip kilit
    öneme sahip bir Silivri sanığıydı...

    Peki Alman BND’si nasıl çalışıyordu? 1970 ile 2005 arasında Almanya’da 42 bin 664 kişi, Al-
    man derin devleti için ajanlık, muhbirlik ve köstebeklik yaptı. Bunlar arasında Doğu Alman
    sayısı 9 bin 822’dir. Yine BND’nini Almanya’da yararlandığı gurbetçi ve ülkemizde ku-
    llandığı ajan sayısı onbinleri geçti. Hedefledikleri Türk veya Kürtleri, Alman sempatizanı,
    etki ajanı ve ücretli ajan yapma kategorileri bulunuyordu. Kadın kullanma, zenginleştirme
    ve kasetli şantaj en fazla kullandıkları yöntemlerdi. Almanlar uzun yıllardır telefonlarımızı
    dinliyordu. Kimin ne gibi zafiyeti olduğunu, nasıl ele geçirilebileceğini biliyordu. Türkiye’de
    kullandıkları üst düzey üç ajana verdikleri kod lakap isimler, “Baron”, “Kumarbaz” ve
    “Tilki” idi.

    SELAHADDİN DEMİRTAŞ’IN MOSSAD’DAN PARA ALDIĞI BELGELENDİ

    Alman derin devleti Türkiye’nin önemli meselelerini karıştırmak için olmadık şeyler ya-
    pıyordu. Jürgen Elsasser adında bir Alman yazar sonrasında tüm bu faaliyetlerin CIA
    güdümündeki Alman derin devletinin işi olduğunu söyleyecekti. Elsasser’in açıklamalarına
    geçmeden once bu faaliyetlere kısa bir göz atalım. Ülkemizin doğusunda faaliyet gösteren
    yabancı ajan sayısı beş bini geçiyordu. Almanlar doğu illerimize su arıtma tesisi, küçük baraj-
    lar yapma bahanesiyle çok sayıda ajanını yerleştirdi.
    Bunların pek çoğu Türkçe ve Kürtçeyi ana dili gibi biliyordu. İstihbarat organlarımız, bu
    ajanların çoğunun aslında kim olduğunu kısa sürede fark ediyor, ancak yakalamıyor ve
    sınırdışı etmiyor veya edemiyordu. 5 Haziran 2011’de rutin dışına çıkılarak 10 yılı Diyarbakır
    merkezde olmak üzere doğu illerimizde Mossad adına casusluk yapan bir İsrail vatandaşı,
    askeri istihbarat ve polis ortak operasyonu ile yakalandı. Bu bilgi ve haberi Türk medyasında
    okunamadı çünkü kimseye servis yapılmadı! Özel kaynaklarım vasıtasıyla elde ettiğim bu
    bilgiyi paylaşmayı tarihe düşülecek bir not olarak görüyorum. Mossad ajanı, ana dili gibi
    Türkçe ve Kürtçe biliyordu. Sabaha kadar süren sorgu sonrası çözülmüştü. Anlattığı bilgileri
    hemen yazsaydım 12 Haziran 2011 seçimi yapılamazdı. Konu sadece Yüksek Seçim Ku-
    rulu’nun adaylığını iptal ettiği, sonrada yeniden onayladığı adaylardan ibaret değildi. Böl-
    gede milletvekilliğine bağımsız aday olan Kürt kökenli milletvekillerinden bazıları yabancı
    istihbarat örgütlerine çalışıyordu. Mesela BDP Lideri Selahattin Demirtaş’ın MOSSAD’dan
    aldığı paralar belgelenmişti. Bu bağımsız milletvekili adaylarının kimi sempatizan, kimi etki
    ajanı, kimi ise kadrolu ajandı. En fazla milletvekili adayı devşiren istihbaratlar Alman BND,
    CIA ve Mossad idi. Bu adayların bir kısmı parlamentoya girdi ve çalıştıkları yabancı ülkenin
    politikalarını ülke gündemine taşıdılar.

    Alman derin devleti üzerine yazdığı kitaplarla tanınan yazar Jürgen Elsasser, Almanya ve
    Türkiye’de 'uyuyan gladyo/kontrgerilla hücreleri' bulunduğunu ve Türklere yönelik cina-
    yetlerde bu hücrelerin parmağı olduğunu savunuyordu. Neo Nazi katillerin daha büyük ör-
    gütleri saklamak için kılıf olarak kullanıldığını söyleyen Elsasser net konuşuyordu: 'Hatta
    hiç Nazi bile olmayabilirler.' Elsässer, “Dönerci cinayetleri”nde ölen Türklerden sorumlu tu-
    tulan Neo Nazilerin, gizli servis operasyonları için sahte bir kılıf olduğunu vurguluyordu..

    120
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Gurbetçi cinayetlerinden sorumlu tutulan iki Alman’ın belki de Nazilikle hiçbir ilgisi bile ol-
    mayabileceğini savunan Elsässer, Almanya ve Türkiye’de “uyuyan Gladyo hücreleri” ol-
    duğunu ve cinayetlerde bu hücrelerin parmağı olduğundan emindi. Elsässer, bu konuda
    şunları söylüyordu: ‘8 Türk ve bir Yunan’ın öldüğü Almanya’daki olaylar bir Neo Nazi
    üçlüsü ile bağıntılıdır. Burada Anayasayı Koruma Örgütü (BfV) adındaki gizli servisin ele-
    manlarını bulmak mümkün. Çılgın Neo Naziler, amacı belli olmayan gizli servis operasyon-
    ları için sahte bir kılıftır. Bu seri cinayetlerde elimizde 3 olgu var: Nazi Bağlantısı, Gizli Servis
    Bağlantısı, Türklerin bağlantısı. 2001 yılının Ağustos ayında bir Türk tanık Alman polisine
    seri cinayetlerde kullanılan silahı teslim edeceğine dair söz verdi. Anlaşma iptal oldu. 2007
    yılında bu cinayetlerin ardında Diyarbakırlı bir aşireti de içeren bir uyuşturucu meselesi ol-
    duğuna dair bir dosya olduğu da yazıldı. Belki Nazi bile olmadılar. Belki de bu üçlünün
    dönerci cinayetleriyle hiçbir ilişkisi yoktur. Karavanlarında öldürüldüler (karavandan bir
    adamın çıktığını gören tanıklar var), sonra da ne kadar kanıt varsa bunların bulundukları
    yerlere bırakıldı. Ama bir başka faraziye de mümkün: Bu üçlü hiç Nazi olmadı. Devletin
    ajanlarıydılar ve sonuna kadar da öyle kaldılar. O nedenle profesyonelce hazırlanmış, devlet
    istihbaratının kendilerine verdiği sahte kimlik belgeleri bulundu. Bunlar 90’larda sağ çevre-
    lere sızdırıldılar. Ancak hiçbir şey çıkmayınca buradan çekildiler. O zamandan beri de çok
    başka bir iş üzerinde çalışıyorlardı ve öldürülmeleri bu olaydan kaynaklanıyor olabilir. Bu iş
    üzerinde hiç konuşulmuyor. Gladyo, Amerikan kontrolünden çıkmak üzere olan ülkeleri ve
    devletleri istikrarsızlaştırmayı amaçlar. 1970 ve 80’lerde İtalya’daki sahte bayrak operasyon-
    larıyla Gladio sağ ve sol terör örgütlerini bir kılıf olarak kullandı. (Brigate Rosse) Türkiye ve
    Almanya kendi yollarını bulmayı amaçladılar. Almanya, Libya savaşında geri durdu. Tür-
    kiye ise İran’a karşı saldırıyı engelledi. Gladyo'nun bir çok uyuyan hücresi var. Bence Al-
    manya ve Türkiye’de de mevcutlar. Alman ve Türk gizli servislerindeki Amerikan hücrele-
    rini araştırmalı. Gladio ulusal değildir. Angloamerikan aracıdır. (33) Bu gözaçıcı ifşaatdan
    sonra Alman Kılıç’ı ile Türk Ergenekon’un paslaşması kimseyi şaşırtmayacaktır.

    TÜRK VE ALMAN ERGENEKONLARI ARASINDA İRTİBATLAR

    1990 yılında İtalya'da patlayan Gladio skandalıyla tüm NATO üyesi ülkelerde örgütlendiği
    ortaya çıkan Kontrgerilla örgütlerinin Batı'yı komünizmden korumak amaçlı hareket ettikleri
    ve bu amaçla her ülkedeki sağcı-faşist grupların birbiriyle yardımlaştığı anlaşılmıştı. Alman
    Ergenekonu 1952’de kuruldu, Kuranlar eski Naziler ve General Gehlen’di. 1990 yılında İtal-
    ya'da patlayan Gladio skandalı tüm NATO üyeleri gibi Almanya'yı da sarstı. İtalya'daki ör-
    gütün adı Gladyo iken Almanya'dakinin adı 'Gehlen Harekatı' idi. Tüm NATO üyeleri gibi
    Almanya da Sovyet işgaline karşı NATO anlaşmaları çerçevesinde ABD'nin CIA istihbarat
    servisi öncülüğünde ülkesinde bu gizli örgütlenmeye gitti. Bu örgütün ülke siyasetini yön-
    lendirmek için yürüttüğü illegal faaliyetler aslında ilk kez 1960 yılında faşist özellikli Alman
    gençlik yapılanması BVJ'ye karşı yapılan bir operasyonla ortaya çıkarılmıştı. Bu örgüt ta-
    rafından Alman Komünist Partisi (KPD) ve Alman Sosyalist Partisi’ne (SPD) karşı, aynen
    Türkiye’de 12 Eylül öncesini hatırlatan şekilde tezgahlar kurulmuştu. Alman Gladyosu bu-
    nun için 17 bin üyeli BVJ'yi (Bundes Vaterländischer Jugend / Alman Gençlik Federasyonu)
    kullanmıştı. BVJ aslında paravandı bir yapılanmaydı; arkasında Technischer Dienst (TD-Tek-
    nik Hizmetler Birim) vardı. Bu TD, paramiliter bir örgüttü. Ancak Alman muhafazakar CDU
    Partisi, Amerikalılarla uzun süren görüşmeler sonucu, açılan soruşturmaları durdurdu,

    121
    FARUK ARSLAN

    herşey örtbas edildi. 12 yıl sonra, 1972’de, ülkenin çeşitli yerlerinde toprağa gömülü silahlar
    bulunmaya başladı. Hükümet panikle, Sovyet işgali gerçekleşirse geriye kalanların bunları
    kullanacağını ama artık tümünün imha edildiğini açıkladı. Gelin görün ki, 6 Ekim 1981’de
    Uelzen Kasabası yakınlarında müthiş bir yeraltı silah deposu bulundu. Bunun üzerine BVJ'yi
    kuran aşırı sağcı Heinz Lembke tutuklandı. Soruşturma Alman polisini 33 ayrı yer altı silah
    deposuna daha götürdü. 13 bin 520 mermi, 50 roketatar, 156 kg patlayıcı ve 258 el bombası
    ele geçirildi. Soruşturma daha ileriye gitmedi. 9 yıl sonra ise Gladio skandalının patlamasıyla
    tüm Nato ülkelerinde olduğu gibi örgütün Almanya'daki varlığı da resmen ortaya çıkarıldı.
    Gladyo'nun Alman koluna dair en geniş araştırmaları yapmış olan ünlü Alman araştırmacı-
    gazeteci Leo Müller, "Avrupa’da, şeffaflıktan en uzak, gladyoya en büyük destek veren,
    başka ülkelerdeki uzantılarıyla bağlantı içinde çalışan tek ülke Almanya’dır" diyor, çok ağır
    bir suçlama yöneltiyordu.

    Alman İç İstihbarat Servisi (BFV)'nin 2001-2002 raporlarında 'Ergenekon Türk Sağcı Grubu'
    adıyla yer alan Almanya'da da örgütlenmiş Ergenekon oluşumunun, yapısal olarak Alman
    faşist gruplarının oluşturduğu derin devlet yapısıyla aynı özellikte olduğu belirtiliyordu. Al-
    man istihbarat raporlarında Ergenekon oluşumu ile ilgili olarak 2001 yılındaki değerlendir-
    mede; "Baden Württemmberg'in Mannheim Şehrinde 23-25 kişilik bir oluşumun, Bavyera'nın
    Nürnberg şehrinde ise 30-35 kişilik yeni bir Türk Milliyetçi oluşumun belirlendiği ve bu
    oluşumun Ergenekon adında olduğu tespit edilmiştir. Bu gurubun siyasi ideolojisi olup ol-
    madığı henüz bilinmemektedir. Ama genellikle Türk Ülkü Ocakları'ndan ayrılan şahıslar bu
    oluşumun içinde yer almaktadır. Biz muhtemelen bu oluşumdaki şahısların Ülkü Ocakları ile
    olan ideolojik tartışmalarından ve farklılıklardan ötürü ayrıldıklarını ve böyle yeni bir
    oluşum kurduklarını düşünmekteyiz" deniliyordu.Azerbaycan-Alman Dostluk Derneği çatısı
    altında bir araya gelen Almanya'daki Ergenekon oluşumunun Almanya'da da kaos eylemleri
    planladığı da iddialar arasındaydı. İddiaya göre, Köln şehrindeki Kürt Kültür Merkezi ha-
    vaya uçurularak olay Türk istihbarat birimlerinin üzerine yıkılmak ve İstanbul Ermeni Pa-
    trikhanesi'ne canlı bomba gönderilerek kaos çıkarmak isteniyordu.

    Türkiye’deki Ergenekon davası sürecinde savcılar Almanya’daki bu durumu da göz önüne


    aldılar. Ergenekon soruşturması sürecinde ortaya çıkan bulgular, örgütün, Kıbrıs ve Azer-
    baycan'dan sonra Almanya'da da örgütlendiğini gösteriyordu. Sanıkların Almanya'daki
    güçlü bağlantıları olduğuna dair bulgular savcıların ve mahkeme heyetinin de dikkatini
    çekmişti. Ergenekon davasına bakan İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi, Ergenekon davası
    sanıklarının Almanya'daki finans kaynaklarını mercek altına aldı. Bu girişim, dikkatleri bir
    kez daha Alman ve Türk Kontrgerilla örgütlerinin işbirliği iddialarına çevirdi. 2001-2007
    yılları arasında, Türk Ortodoks Kilisesi'ne, Noel Baba Barış Derneği'ne, Vatansever Kuvvetler
    Güç Birliği Hareketi'ne veya başkanı Taner Ünal'a, sanıklardan Ümit Sayın, Kemal Kerinçsiz,
    Sevgi Erenerol ve Veli Küçük'e Almanya'dan herhangi bir ödeme yapılıp yapılmadığının so-
    rulmasına karar veren mahkeme heyeti, ödeme yapılmışsa ödenen meblağ ile ödeme tarihleri
    ve ne şekilde ödeme yapıldığının sorulmasına hükmetmişti.
    Ergenekoncuların 2001'den 2007 yılına kadar Almanya'daki oluşumlardan 1 milyon Euro
    para yardımı aldığı iddia ediliyordu. Ergenekon sanıklarının banka hesaplarını inceleme al-
    tına alan savcılık, Almanya'dan ciddi miktarda para transferi yapıldığı, bazı sanıkların bu ül-
    keden paravan şirket ve sahte belgeyle para transfer ettiğini belirledi. Ergenekon tutukluları

    122
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Veli Küçük ve Kemal Kerinçsiz'in Almanya'daki Türk düşmanı Nazilerle kurduğu yakın
    ilişkiler neticesinde, Ergenekoncuların en önemli merkezlerinden Türk Ortodoks Kilisesi'ne
    380 bin, Noel Baba Derneği'ne 90 bin, Vatansever Kuvvetler Güç Birliği Hareketi Genel
    Başkanı Taner Ünal'a 15 bin Avro yardımın yanı sıra, Veli Küçük'e de Hollanda ve Almanya
    gezileri için para ödendiği ortaya çıkarıldı. Vakit gazetesi, Veli Küçük'e ödenen paraların
    dekontunu yayınladı. Bu belgelerle, Ergenekoncuların Almanya'dan para aldığına dair iddia-
    lar doğruluk kazandı.
    Ergenekon sanığı Kemal Kerinçsiz'in Almanya bağlantıları da gündeme geldi. Büyük
    Hukukçular Birliği Derneği Başkanı Kemal Kerinçsiz'in bu birliği kurarken Alman NPD Par-
    tisi Genel Başkanı Günter Deckert'le internet ortamında tercüman vasıtasıyla irtibata geçtiği
    ve aynı oluşumu Türkiye'de kurduğu ileri sürülüyordu. Bu iddiaya göre, Günter Deckert, Al-
    manya'da 1994 yılında Türkleri kundaklayan Nazi gençleri mahkemelerde savunmak için Al-
    man Ulusal Hukuk Birliği adında bir dernek kurdu. Bu dernek 1998 yılında Anayasa Mahke-
    mesi tarafından kapatıldı. Kerinçsiz de Büyük Hukukçular Birliği'ni kurarken 2001 yılında
    Deckert'le mail ortamında iletişim kurdu ve Almanya'daki oluşumun aynısını Türkiye'de
    kurdu. Ergenekon sanığı Veli Küçük'ün, Alman gladyosunun subaylarıyla buluşup istişare-
    lerde bulunduğu da iddia edildi. Veli Küçük'ün sık sık gittiği Hollanda ve Almanya'da Al-
    man, Hollanda ve Danimarka'dan gelen aşırı milliyetçi kişilerle buluştuğu iddia edilerek,
    "Bunlardan en ilginç buluşma Mölln ve Solingen katliamlarını organize eden DVU Partisi
    Genel Başkanı Dr. Gerhard Frey ile buluşmasıdır" deniliyordu. Bu buluşmada, Alman Özel
    Harp Dairesi'nde (ÖHD) uzun yıllar görev yapan Yarbay Wilhelm Hillek'in de olduğu ifade
    edilerek "Hillek, Türklerin hepsini karantinaya alalım, Türklerin olmadığı bir Almanya temiz
    bir Almanya olacaktır sözleriyle tanınıyor" ifadeleri mahkeme kayıtlarına geçti.
    2003 yılında aşırı sağcı bir Alman gazetesinde emekli Tuğgeneral Veli Küçük'ün çarpıcı bir
    açıklaması yayınlandı: "Türkiye'de En kısa zamanda bir askeri müdahale gereklidir." Küçük,
    2007'de başlatılan Ergenekon soruşturmasında tutuklandı. Halen de Ergenekon davasının en
    önemli sanıkları arasında yer alıyor. Veli Küçük, Alman gazetesine verdiği iddia edilen bu
    'darbe yapılmalı' açıklamasını duruşmalarda reddetti ve gazeteye böyle bir demeç verme-
    diğini iddia etti. Ancak Ergenekon davasına bakan mahkemenin yaptırdığı bilirkişi incele-
    mesi haberin yayınlandığını doğruladı. Veli Küçük'ün Alman faşistlerinin önde gelen
    gazetesi 'National Zeitung'a verdiği ve Veli Küçük tarafından şiddetle yalanlanan “En kısa
    zamanda bir askeri müdahale gereklidir” beyanını araştıran bilirkişi, ifadelerin gazetede ay-
    nen yer aldığını bildirdi. Bilirkişi, 20 Kasım 2003 tarihli Alman National Zeitung gazetesinin
    Genel Yayın Yönetmeni Dr. Gerhard Frey imzalı makalenin orijinalini temin ederek inceledi.
    Vakit'in ele geçirdiği 1.5 sayfalık inceleme yazısının başlığı ise “Almanları şimdi ne tehdit et-
    mektedir” şeklindeydi. Makalenin sonunda şu ifadeler yer alıyordu: “Biz emekli bir general
    ile Türkiye'nin durumu hakkında konuştuk. Emekli General Veli Küçük, ‘Türkiye'de 25
    yıldır hiçbir askeri el koyma olmamıştır. Bu büyük bir yanlıştır. Fakat gelecek en kısa za-
    manda bir askeri müdahale gereklidir. Çünkü politik konjonktür bu yöne zorlamaktadır'
    dedi.”
    Veli Küçük’ün darbe yapılmalıdır ifadelerini yayımlayan National Zeitung, 1951'de Alman
    Askerleri Gazetesi adıyla kuruldu. 1958'de Gerhard Frey tarafından satın alınan gazete,
    1963'te bugünkü adına kavuştu. Aşırı sağ yayın politikasıyla bilinen gazetenin Genel Yayın
    Yönetmeni Gerhard Frey. Aynı zamanda aşırı sağcı Alman Halk Birliği Partisi'nin kurucusu

    123
    FARUK ARSLAN

    ve lideri olan Frey, yine aşırı sağcı Almanya Milliyetçi Demokratik Partisi ile 2005 seçimle-
    rinde ittifak yapmış, ancak her iki parti yüzde 5'lik ülke barajının altında kaldığı için parla-
    mentoda koltuk sahibi olamamıştı. Veli Küçük ile Alman Kılıç’ın ilişkisi araştırmacı Necip
    Hablemitoğlu ölümünde belirginleşti. Ölümüne yakın süreçte, Alman Vakıflarının Tür-
    kiye'deki nüfuzunu, altın madenlerinin işletilmemesinde bu vakıfların etkisini ayrıntılı ince-
    leyen Hablemitoğlu, Kılıç’ın ölüm listesinde ilk sıraya yükseldi. Ömrünü Alman vakıflarının
    Türkiye'deki faaliyetlerini araştırmaya adayan ve bu konuda kitaplar yazan Necip Hablemi-
    toğlu sağ gözüne kurşun sıkılarak 2002'de öldürüldü. Cinayetin ardından soruşturma Alman
    vakıfları üzerinde yoğunlaştıysa da bir süre sonra bundan vazgeçildi. Başbakan Recep
    Tayyip Erdoğan'ın, Alman vakıflarının Türkiye'de iç siyaseti dizayn etmek ve teröre destek
    vermek amacıyla bazı belediyelere, siyasi partilere ve STK'lara yaptığı hibelere dikkat çek-
    mesi, Necip Hablemitoğlu cinayetini yeniden Türkiye gündemine getirdi.

    Alman Vakıflarının Türkiye'deki nüfuzunu, Türk altın madenlerinin işletilmemesinde bu


    vakıfların etkisini ayrıntılı biçimde deşifre eden Necip Hablemitoğlu'nun öldürülmesi, Erge-
    nekon kapsamında da soruşturulmaya başlandı. Ergenekon soruşturmasını yürüten İstanbul
    Cumhuriyet Başsavcılığı, 18 Aralık 2002’de suikasta kurban giden Ankara Üniversitesi öğre-
    tim görevlisi Doç. Dr. Necip Hablemitoğlu’nun, emekli Tuğgeneral Veli Küçük’ün azmettir-
    mesiyle Osman Gürbüz tarafından öldürüldüğü iddiasına ilişkin dosyayı Ankara Cumhuri-
    yet Başsavcıvekilliği’ne göndermişti. Hablemitoğlu dosyasına girecek olan yeni belgeler,
    ikinci Ergenekon iddianamesinin 124. sayfasında şöyle yer aldı:
    “Şüpheli Osman Gürbüz’ün, 2002 yılında Necip Habemitoğlu’nun öldürülmesi işini Veli Kü-
    çük’ün huzurunda ‘Gizli Tanık 9’a teklif ettiği, tanığın kabul etmemesi sebebiyle şüpheli Veli
    Küçük’ün Osman Gürbüz’e hitaben ‘bu iş yine sana kaldı’ dediği, aradan geçen zaman sonu-
    cunda şüpheli Osman Gürbüz’ün aynı tanığa ‘Necip Hablemitoğlu’nun paralarını kumar
    masalarında bitirdik’ diyerek kendisinin bu cinayeti işlediğini itiraf ettiği, bu husustaki
    evrakın tefrik edilerek Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderildiği anlaşılmıştır.”

    HABLEMİTOĞLU’NA ÖZEL ALMAN TİM

    Necip Hablemitoğlu’nun öldürülmesinin ardından, Ankara’da polise başvuran bir kişi, cina-
    yeti üstlenmiş, azmettirenin İbrahim Çiftçi olduğunu iddia etmişti. İfadesi alınan Çiftçi,
    kanıt elde edilemeyince serbest kalmıştı. Hablemitoğlu'nun katil zanlısı olduğu iddia edilen
    İbrahim Çiftçi, İzmir'deki kafesine atılan el bombasıyla öldürülmüş ve bu el bombasının da
    Ümraniye'de ele geçirilen 27 adet bombayla aynı kafile numarasına sahip olduğu ortaya
    çıkmıştı. Bu cinayet üzerine, Çiftçi'nin Hablemitoğlu'nu çetenin talimatıyla vurduğu, ancak
    parasını alamadığı için itirafta bulunduğu, bu nedenle de çetenin Çiftçi'yi el bombası atarak
    ortadan kaldırdığı iddia edilmişti.
    Öte yandan Hablemitoğlu cinayetinde bugün Çeçenlere yönelik Rusya'nın yaptığı yargısız
    infazların bir benzerinin yapılmış olabileceği üzerinde de duruluyordu. Hablemitoğlu cina-
    yetinden 3 gün önce Alman BND bağlantılı 9 kişilik GSG9 timinin İstanbul'a geldiği, bu timin
    Havaalanı'ndan diplomatik pasaportlarla giriş yaptığı öne sürülüyordu. Ayrı timin Hablemi-
    toğlu öldürüldükten iki gün sonra gizli bir biçimde Türkiye'den ayrıldığı tespit edilmişti. O
    dönem bu grubun Türkiye'ye neden geldiğinin üzerine gidilemedi.
    Hablemitoğlu, Alman hükümetinin söz konusu vakıflara doğrudan bütçe ayırdığını ve

    124
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    milyar euroları bulan bu bütçelerin önemli bir kısmının Türkiye'de hibe yoluyla ku-
    llandırıldığını da ilk olarak belgeleriyle yazan isimdi. Hablemitoğlu neredeyse dağa çıkan
    her PKK militanının bu vakıflar tarafından maaşa bağlandığını belirterek, söz konusu hibele-
    rin birtakım sivil toplum kuruluşları ve belediyeler vasıtasıyla örgüte ulaştırıldığını da dile
    getiriyordu. Ergenekon Terör Örgütü soruşturmasını yürüten İstanbul Cumhuriyet Savcısı
    Zekeriya Öz, Veli Küçük'ün ifadesini aldıktan sonra İstanbul'da bulunan Almanya Başkonso-
    losluğu'ndan bir kişi tarafından tehdit edilmişti. Başsavcılığı telefonla arayan konsolosluk
    görevlisi, Öz ile görüşmek istediğini bildirmiş ancak görüşme gerçekleşmeyince santral
    görevlilerine Savcı Öz'ü hedef alan tehditler yağdırmıştı. Telefonda Zekeriya Öz'ü ölümle
    tehdit eden kişinin Almanya Başkonsolosluğu'ndan aradığı resmi kayıtlarca belirlenmişti.
    Başsavcılık, konsolosluktan kimin aradığını bulunmak için soruşturma açmıştı. Tüm bu ge-
    lişmeler doğrultusunda, Başsavcı Zekeriya Öz'ü Alman istihbaratçıları yada onların
    görevlendirdiği bir kişinin tehdit etmiş olabileceği üzerinde duruluyordu. (34)

    Gazeteci ve Yazar İbrahim Karagül, Yenişafak’ta Alman Ergenekonu’na ilk dikkati çeken
    isimlerdendi. Şunları yazdı: Almanya'da Türkler'in oturduğu evler ateşe verildiği günlerde
    "Alman Ergenekonu"na dikkat çekmiş, bir derin devlet yapılanmasının, sistemik bir odağın,
    Alman ulusal iç ve dış politikası ekseninde örtülü operasyonlar yaptığını, bu operasyonları
    da aşırı sağ çetelerle kamufle ettiğini ifade etmiştim. Evlerin kundaklanmasına ses çıkarma-
    yanlar, "Alman Ergenekonu" ifadesinden son derece rahatsız oldular. Yıllardır dikkatimi çe-
    kerdi, izlerdim ama bu olaylardan sonra Alman istihbaratının Türkiye operasyonlarına daha
    bir dikkatle bakar oldum. (35) Almanya ile Türkiye’nin ekonomik ilişkileri ve bu ülkede
    yaşayan 3 milyondan fazla gurbetçinin durumu politikacıların ağzını bağlıyordu. Herkes su-
    suyordu. Oysa Türkiye’deki her ekonomik krizde Alman parmağı dikkat çekiyordu. Her fır-
    satta karamsar Türkiye raporları açıklayarak krizi tetikleyen, yada kriz ortamı hazırlayan
    Deutsche Bank, 1994 ve 2001 krizini de tetikledi. Alman Axel Springer’la (AS) ortaklığı bulu-
    nan Aydın Doğan’a ait gazete ve TV’lerinin, Almanya’nın Türk ekonomisini hedef alan ope-
    rasyonlarıyla paralel yayın yapması dikkatlerden kaçmıyordu. ABD’de başlayıp tüm
    dünyaya yayılan ekonomik krizin başlarında, Türk ekonomisi için sürekli felaket senaryoları
    çizen Doğan Grubu’na bağlı gazete ve TV’ler Deutsche Bank’ın felaket raporlarını büyüterek
    verdi. Doğan Grubu’nun Türkiye’deki krizi tetikleyici açıklamalarıyla eleştirilerin hedefi olan
    Deutsche Bank’la ortak bir şirketi de bulunuyordu. Deutsche Bank ile Doğan Grubu’nun or-
    taklığında kurulan Türkiye’nin ‘ilk’ konut finansmanı şirketi DD (Deutsche & Doğan)
    Haziran 2008′de faaliyete başlamıştı.

    Ergenekon davasının ikinci iddianamesinde de yer alan Aydın Doğan’ın Alman istihbaratı
    ile olan sıkı işbirliği gözden kaçmadı. İddianamede SESAR Başkanı İsmail Yıldız’ın, emekli
    Tuğgeneral Levent Ersöz’e, “Aydın Doğan, Alman istihbaratıyla olan ilişkisinin deşifre edil-
    diğini düşündüğü için zor durumda” şeklinde ifadeler kullandığı yer aldı. 3 Nisan 2009’da
    Anayasayı Koruma Teşkilatı Başkanı Heinz Fromm imzasıyla Alman İçişleri Bakanlığı’na
    gönderilen, “Türk Medyası” başlıklı yazıda, Alman Axel Springer’in ortağı olan Doğan Ya-
    yın Grubu’na övgüler dizilirken, ‘dinci’ olarak nitelendirilen Kanal 7 ve Samanyolu TV için
    “Deniz Feneri e.V davasında Anayasamıza aykırı haberler yayınlamışlardır” şeklinde ifade-
    ler kullanılıyordu. Almanya, hem kendi milletiyle bizim aramızı açan politikalar üretiyor,
    hem de bizi iç savaşa sürüklemek isteyen İsrail´e en büyük desteği sağlıyordu.

    125
    FARUK ARSLAN

    Almanların pek çok mağduru var ama en meşhuru şüphesiz bir suikata kurban giden Necip
    Hablemitoğlu’dur. Bir sonraki bölümde Kılıç’ın derin gücü, akıncıları Alman vakıflarının
    Türkiye’nin iç meselelerine nasıl karıştığını masaya yatıracağız.

    126
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Altıncı Bölüm
    KILIÇ’IN AKINCILARI: ALMAN VAKIFLARI

    Şimdi de bir Alman akademisyenden bahsedelim. Bu, Türkiye’deki Laz’larla ilgilenen bir
    akademisyen. Bu akademisyenin adı Wolfgang Feuerstein. Bu Alman akademisyen Lazların
    ayrı bir ulus olduğunu kanıtlamak amacıyla BND içinde bir birim meydana getirmişti. Bu bi-
    rimin desteklediği, yayınladığı dergi ve kitaplar Türkleri bu konuda yönlendirmek manipüle
    edebilmek için Türkiye'ye gönderilmişti. Burada küçük bir parantez açalım ve Feuerstein de
    bir diğer Alma akademisyen Udo Steinbach gibi Türkiye'ye giremediğini belirtelim. Nedeni
    basit: Steinbach, PKK lideri Öcalan ile Ankara arasında arabuluculuk önerisini resmen ileten
    bir başka ‘derin’ akademisyen. 1994’den beri yasaklılar listesinde. Steinbach ile 1 Ekim
    2000’de Hamburga’ta yapılan görüşmede bu satırların yazarına, "İslam'a yapılan saldırıları,
    Müslümanlara yapılan baskıları merak edenler, Kemalist sistemin 80 yıldır Türkiye'de ya-
    ptığına bakabilirler" ifadelerini kullanmıştı. Yine görüşmenin bir yerinde Müslümanlar'ın
    yaşadıkları her yerde elbette cami inşa edebileceklerini söyleyen Steinbach, "Batılı aydınlar,
    profesörler, siyasetçiler hep Müslümanlar'ın özgürlüklere nasıl karşı olduğuna kafa yoruyor.
    Neden Müslümanlar'ın özgürlüklerinin nasıl gasp edildiğini, ne tür baskılar gördüklerini
    kimse düşünmüyor?" diye sormuştu.

    Bugünlerde 2012 itibariyle Marburg Philipps Üniversitesi Yakındoğu ve Ortadoğu


    Araştırmaları Merkezi Başkanı olan Prof. Dr. Udo Steinbach, "Müslümanlar'a demokratik bir
    ortam hazırlamadan, onlara demokratik haklarını vermeden onlardan entegrasyon bekle-
    mek, haklı bir talep değildir, bir dayatmadır" görüşünü savunmaya devam ediyor ve Batı'nın
    İslam'a karşı çok önyargılı olduğunu ve Batı medyasının tamamen kötü niyetli bir şekilde
    Müslümanlar'ı karalayan yayınlar yaptığını her fırsatta dile getiriyordu. Batılı devletlerin ve
    elitlerin "İslam'da reform" gibi taleplerinin gülünç olduğuna da işaret eden Steinbach, "Müs-
    lümanlar'dan, İslam Peygamberi'nin yaşamadığı, kabul etmeyeceği bir hayat yaşamaları iste-
    niyor. Bu dürüst bir davranış değildir" diyor ki, gerçek müslümanların kafasını okuyor.
    Dünyanın her yerinde olabilecek adi vakaların İslam toplumunda yaşanması halinde bunun
    İslam'a mal edildiğine de işaret eden ediyor ve şu tesbitlerde bulunuyordu: "Bu açıkça saptır-
    madır, af buyurun ama İslam düşmanlığıdır. Zoraki evlilikler dünyanın her yerinde var. Ci-
    nayet, gasp, anarşi her toplumda var. Lübnan'daki, Türkiye'deki, Suriye'deki namus cina-
    yetleri her toplumda var. Peki bu tür vakalar Müslümanlar arasında olduğunda neden di-
    nine mal ediliyor? Adam karısını öldürmüş, kadın kocasını aldatmış, anne baba kızını iste-
    mediği biriyle evlendirmiş. Bunun İslam'la ne alakası var? " Şimdi Steinbach’ı biraz daha
    yakından tanıyalım.

    Udo Steinbach, Almanya'da politika ile ilgilenen herkesin tanıması gereken, özel istihba-
    rat teşkilatının yöneticisi, Ermenilerin soykırım konusunda kullandığı tezleri Ermeni

    127
    FARUK ARSLAN

    diasporası adına Türkiye aleyhine kullanan akademisyen Taner Akçam'ın işvereni, Al-
    man İslamı projesinin kuramcısı, PKK’lı Kürtçülere çok yakın olması yanısıra onların teo-
    rik destek vericisi bir isimdir. Defalarca Suriye'ye giderek, Abdullah Öcalan ile görüşme-
    ler yapmıştır. Alman’ya da alınan Prof.Dr. ünvanına sahip olduğunu ve ayrıca emekli yar-
    bay olduğunu da belirtelim. Klasik filoloji ve Arap edebiyatı okuyan ve doktorasını ano-
    nim Arap masalları üzerine yapan Steinbach, 1966 yılında yayınlanan "20.yüzyılda Tür-
    kiye. Avrupa’nın Zor Partneri" kitabı ile meşhur oldu. 1971-75 yılları arasında Alman
    İstihbarat Teşkilâtı’na (BND) "yakın bir kurum" olduğu söylenen Ebenhausen (şimdi Ber-
    lin) Bilim ve Politika Vakfının Orta Doğu Masasını yönetti. 1975 yılında Almanya’nın
    sesi radyosunun Türkce bölümüne müdürlük yapan Steinbach, 1976'da Hamburg’daki
    Doğu Enstitüsü müdürlüğüne getirildi ve 2012 itibariyle halen burada müdürüdür. Ana-
    dili gibi Türkçe konuşuyor ve yazıyor.

    Türkiye’nin iyiligini (!) isteyen Emekli Alman Yarbay Türk gazetecilere şunları yapın di-
    yor:
    1- Laiklik kaldırılsın.
    2- Türk ulusalcılığı kaldırılsın.
    3- Bunları Atatürk getirdi, dikte etti, zorladı; dolayısıyla yapay bunlar, Atatürk’u de
    kaldırın.
    4- Atatürk zaten dinsizdi. Kaldırın gitsin Kemalizmi.Yoksa AB’ye almayız.
    5- Kürtler Türklerden çok Almanlara benziyor. Sonuna kadar arkalarındayız.
    6- Kürtlerle Konfederasyona gidilsin, Türkiye’de Almanya’da olduğu gibi eyaletler kurul-
    sun.

    Kemalizmi kurduran Almanlar acaba bugün neden kaldırmak istiyor olabilir? Almanların
    Türkiye’nin kimliğini değiştirme girişimini Atatürk döneminde de görmek mümkündü. Ata-
    türk’ün çocukluk arkadaşı ve yaveri Hasan Rıza Soyak’a göre CHP Genel Sekreteri Recep Pe-
    ker, 28 Haziran 1935’te İtalya ve Almanya’ya yaptığı seyahat sonrasında faşizm ideolojisini
    esas alan bir tüzük hazırlamış, sabaha kadar tüzüğü inceleyen Atatürk, sabahleyin hışımla
    odasından çıkarak “Kim bu zorbalar, bu kuvveti kimden alıyorlar, kendilerini milletin ira-
    desinin üstünde zannediyorlar, İsmet bunu okumamış herhalde” demiştir. Soyak’ın “Efen-
    dim imzası var okumamış olması mümkün değil” sözleri üzerine, “Okumamış, okumamış,
    geri verin iyice okusun” diye cevap verecektir. Soyak ayrıca Peker’in “Her partinin bir ideo-
    lojisi var, bizimki Kemalizm olsun” dediğini Atatürk’ün de Peker’in tüzük taslağındaki
    faşizm terimini kastederek “Sen bana hakaret mi ediyorsun” diye azarladığını ileri sürer.
    Atatürk’ün faşizme hiç sıcak bakmadığının kanıtı olarak gösterilen bu hikâyeyi tamamlayan
    unsur ise, Recep Peker’in 15 Haziran 1936’da CHP Genel Sekreterliği’nden bizzat Atatürk ta-
    rafından uzaklaştırılmasıdır. Hâlbuki bu tasarruf uzun süredir gündemde olan liberalizm-
    devletçilik çekişmesiyle ilgilidir. Nitekim 1936’dan itibaren, aynen İtalya ve Almanya’da ol-
    duğu gibi, parti teşkilatlarıyla devlet teşkilatları birleştirilecek, dâhiliye vekili, CHP genel
    sekreteri olurken, valiler bulundukları vilayetlerde CHP başkanlığına atanacaklar, Umumi
    müfettişler ise hem parti teşkilatının hem de devlet işlerinin denetleyicisi olacaklardır.

    128
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İsmet Paşa, Mustafa Kemal'le hep aynı düşünmüyordu. Ataürk, ordunun siyasete
    karışmasına karşıydı. Yazar Atilla İlhan bu durumu şöyle izah ediyordu: ‘İsmet Paşa ile
    Mustafa Kemal arasındaki beraberlik çok ciddi bir dostluk sanılıyor ki, değil... 1935'li yıllarda
    İsmet Paşa yeni bir Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) tüzüğü hazırlamaya karar veriyor. İsmet
    Paşa, o zaman hem Başbakan hem CHP'yi idare ediyor. Genel sekreteri de bildiğimiz Recep
    Peker. Yeni tüzük hazırlansın diye İsmet Paşa Recep Peker'i Avrupa’ya gönderiyor, Avru-
    pa'daki partileri incelemesini istiyor. Tüzük geliyor, İsmet Paşa ve Recep Peker İmzaladıktan
    sonra Mustafa Kemal'e sunuyorlar, tüzüğü önce katipi olan Hasan Rıza bey alıyor. Hasan
    Rıza Bey de akşam Mustafa Kemal'e takdim ediyor. Ertesi sabah geldiğinde Hasan Rıza Bey,
    Mustafa Kemal'i daha banyodan yeni çıkmış bornozu sırtında elinde o belge ile görüyor,
    Mustafa Kemal soruyor, "Kimmiş bu zorbalar?" diyor. Tabir aynen bu. "Hangi zorbalar?"
    diye soruyor Hasan Rıza Bey. M.Kemal diyor ki, "Bu tüzüğün söylediği zorbalar.’ Çünkü
    tüzüğü hiç beğenmemiş, hatta kızmış, neden? Nedeni çok basit. İsmet Paşa, Recep Peker'i Al-
    manya ve İtalya'ya göndermiş. İncelediği partilerse biri Nazi Parti, biri Faşist Parti. CHP
    tüzüğü bir Nazi ve Faşist parti tüzüğü. Tüzükte bir yeni kuruluş var, o da Büyük Millet Me-
    clisi'nin üstünde bir yüksek konsey. O yüksek konseyin, Almanya ve İtalya'daki ismi
    "Yüksek Faşist Konsey." Yani Meclis onların işine gelmeyen bir karar alırsa, o konsey bunu
    reddedebiliyor. Yani Cumhuriyet fikri, halk hakimiyeti hepsi anlamsız bir hale geliyor. Mus-
    tafa Kemal, "İsmet bunu görerek mi imzalamış?" diyor. 6 ay sonra Recep Peker'i 1 yıl sonra
    da İsmet Paşa'yı görevden alıyor. İsmet Paşa'nın o tüzüğü yaptırmasının nedeni; Mustafa Ke-
    mal'in hasta olduğunu bilmesidir. Gazi'nin öleceğini de biliyorlardı. Nasıl olsa ölecek kendi
    iktidar olacak, iktidar olunca da uygulayacaktı. Tüzüğün bir kısmını Mustafa Kemal Atatürk,
    Kurultayda değiştirse de tamamı değişmemiştir. Dolayısıyla CHP tüzüğü Nazi ve Faşist
    tüzüktür. Hiçbir şey de değişmemiştir. Almanya'da da İtalya'da da devletle parti birdir.
    Bizde de öyleydi.

    Aslında Kemalist kadroların faşizme sempati duymalarının tarihi epey eskidir. Örneğin daha
    1923’te Dersim Milletvekili Feridun Fikri (Düşünsel) Bey, Yenigün gazetesinde yayımlanan
    bir röportajında “Bütün Avrupa faşizmin cihana getirdiği emniyet ve neşe ile ona doğru
    atılırken, faşizmin bu suretle sanki pek tehlikeli bir şeymiş gibi görülmesi beni derin düşün-
    celere sevketti. Faşizm korkulacak bir şey addolunamaz. Bilakis bizim gibi inkılâp yapmış ve
    onu yaşatmaya azmetmiş milletler için faşizmden çıkarılacak düsturlar vardır” diye yazar.
    Halkevleri’nin selefi Türk Ocakları’nın Büyük Reisi, iki kere Maarif Vekili Hamdullah Suphi
    (Tanrıöver), 1930’da Türk Yurdu dergisinde “Faşizm bir vatan ideali etrafında iktisadi re-
    fahı, siyasi ve içtimai ahengi tesis etmeyi düşünür. (...) Biz faşist milliyetperverliğin dünkü
    galeyanında hem mazimizi hem istikbalimizi görürüz” der. Hakimiyet-i Milliye (Ulus)
    Başyazarı Falih Rıfkı (Atay), 1931 yılında yazdığı “Faşist Roma, Kemalist Turan” başlıklı ma-
    kalesinde “Türk yığınlarının terbiyesi için Moskova’nın yığın terbiyesi metotları, devletçi
    Türk iktisatçılığı için faşizmin korporasyon metotları benimsenmelidir” diye akıl verir. Ya-
    kup Kadri (Karaosmanoğlu) Kadro’nun 11. sayısındaki “Ankara-Moskova-Roma” adlı maka-
    lesinde “Mussolini sayesinde, daha doğrusu Faşizm sayesinde bütün İtalya kronometre gibi
    işleyen bir memleket halini almıştır” der. 22 Mayıs 1932 tarihli Cumhuriyet gazetesinde Yu-
    nus Nadi, “faşist İtalya ile devrimci Türkiye arasındaki dostluğun” doğal olduğunu belirtir-
    ken, makalenin Fascio (Mussolini faşizmini simgeleyen baltalı değnek demeti) ile Ay Yıldız’ı
    çevreleyen defne dalından bir taç bulunan büyük, renkli bir kenar süsü ile kuşatılması dikkat

    129
    FARUK ARSLAN

    çeker. Bu sevgi karşılıksız değildir elbette. Bunu Mahmut Soydan’ın çıkardığı Milliyet
    gazetesinin 16 Temmuz 1933 tarihli sayısında yer alan şu beyanattan anlayabiliriz: “Alman
    Başvekili [Hitler] diyor ki: Türkiye’de doğan ve parlayan yıldız bize takip edilecek yolu
    gösterdi. Gazi öyle bir şahsiyettir ki ebediyen asrımızın en büyük adamlarının en ön safhında
    bulunacaktır. Bu mevki, tarihin ona verdiği bir haktır.” Soydan’a göre Hitler kendisine, “Tür-
    kiye’nin hayrete şayan inkişafından takdirle bahsetmiş” ve “Faaliyet gayeleri aynı olan
    Büyük Türk milleti ile Alman milleti arasında sempati çok kuvvetlidir” demiştir. Bu karşılıklı
    sempatinin eseri olduğu anlaşılan 1936 sonrası faşizan uygulamalardan ancak İkinci Dünya
    Savaşı’nda Almanya’nın yenileceği anlaşılınca vazgeçilecek, ancak rejime sinen faşist ruhu
    söküp atmak yakın tarihlere kadar mümkün olmayacaktır. (36)

    Steinbach’ın Türk faşizmini salık verip Kemalizmden kurtulmamızı tavsiye ederken Alman-
    ların kendi üllkelerini faşizmin esaretinden henüz kurtaramaması manidar ols a gerek. Her
    devlet, topraklarında yaşayan insanlara hükmetmek ister. Bu temel istek Alman devleti için
    de geçerlidir. Dolayısıyla Almanya’nın ülkesinde yaşayan Türklere her zaman kuşkuyla ya-
    klaştı. Dönemin Federal Alman İçişleri Bakanı Otto Schilly bile, Almanya'da homojen ve milli
    bir Türk azınlıktan rahatsız olmaktaydı. Hatta Türk dernekleri Alman siyasetçiler tarafından
    toplumsal barışı tehlikeye sokan etnik çıkar örgütleri olarak tanımlanıyordu. Belki de bu yüz-
    den Almanya'da Türk Ulusal Kimliği'ne karşı çıkan bölücü, mezhepçi yıkıcı derneklere müs-
    amaha ediyordu.

    Yukarıda biraz olsun tanıttığımız Steinbach ise şöyle diyordu: "Türkiye'nin AB’ye üye olması
    halinde, AB'deki Müslüman nüfus artacak... AB şimdiden 15 milyon Müslüman'a sahip ve
    'İslamlaşmaya' devam edecek. Bu durum kaçınılmaz. Sonuçta giderek daha güçlü şekilde
    Avrupa'ya doğru bastıran bir İslam dünyasıyla komşuyuz. Eğer Türkiye, AB üyesi olursa
    artık Türklerle Müslüman sayısının 90 milyon olduğu ve böylece Avrupa'da yaşayan Müs-
    lüman sayısını önemli ölçüde artırdığı sorusu ortaya atılmayacak. Sorulacak olan, daha çok,
    AB'nin dönüşüm sürecine bağlı olarak Avrupa'nın kültürel dönüşüm sürecini gerçekleştirip
    gerçekleştiremeyeceği. Avrupa bunu yapabileceğine inanmıyorsa tüm bunlardan vaz-
    geçmeli, çünkü bu durumda bir gelecek söz konusu değil."

    Almanya gezimizin ana sebebi sanırım Almanların kendilerini anlatma ve kendi lehlerine
    yazacak Türk gazeteci kazanma girişimiydi. Gezi bende tam tersi etki yaptı doğrusu. Al-
    man vakıflarının Türkiye'deki faaliyetleri konusunda önemli bilgiler, 1999 ve 2000 yılında
    ortalığa saçıldığında Ankara’daydım. Hablemitoğlu’nun yaptığı faaliyetleri de detay-
    larıyla biliyordum. Türkiye’yi kaosa sokmayı amaç eden Ergenekon, geçmişte hep Alman
    derin devleti Kılıç ile dirsek temasında çalıştı. Asıl sorulması gereken sorular şunlardır:
    Hablemitoğlu cinayetini Ergenekon soruşturma kapsamına alan savcılar bu cinayette par-
    mağı olduğu bilinen Alman vakıflarını da soruşturma kapsamına alacak mıdır? Yeniden
    Ergenekon kapsamında görülecek Hablemitoğlu cinayetinde Türkiye’deki Alman
    vakıfları başkanları ve yöneticileri sorgulanacak mıdır? Hablemitoğlu cinayetinde par-
    mağı olduğunu düşünülen Alman Gizli İstihbarat Servisinin bu olayla ilgili arşivleri Al-
    manya’dan istenilecek midir? Türkiye’yi bölmeyi amaç edilen Alman gizli istihbaratının
    ve vakıflarının Ergenekon soruşturmasıyla ilişkisi olup olmadığı araştırılacak mıdır? So-
    rulması gereken bu soruların hasıraltı edildiğini rahatlıkla söyleyebilirim. (37)

    130
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Kuşku yok ki, Necip Hablemitoğlu, Alman ve Amerikan gladyosu arasında kalmıştı. Yeni
    düzenin ilk kurbanıydı. Suçu basitti: Avrupa Parlamentosunun A4-0432/98 sayılı kararından
    sonra AB ülkelerinin neden Bergama'daki altın üretimiyle ilgilendiklerini araştırdı. Uzun
    araştırma sonunda bu kararın arkasındaki ülkeyi ortaya çıkardı: Almanya... Sonra Berga-
    ma'da, Havran'da, Sivrihisar'da, Uşak'ta ve daha pekçok altın yatağına sahip yerleşik merke-
    zde karşısına hep Alman Vakıfları ve örgütleri çıktı. Almanya'daki Türkleri biliriz de, Tür-
    kiye'deki Almanları bilenimiz var mıdır? Türkiye'de her türlü etnik, dinsel-mezhepsel aji-
    tasyonu gerçekleştiren, toplumsal, siyasal, ekonomik ve hatta genetik alanlarda hazırlattığı
    projelerle her türlü espiyonaj faaliyetini sürdüren, yerel basında, yerel yönetimlerde, üniver-
    sitelerde, sendikalarda, kamu kurum ve kuruluşlarında, kısaca stratejik öneme sahip birim-
    lerde "etki ajanı" ve "Alman sempatizanı" yetiştiren, radikal yapılanmalardan çevreci ör-
    gütlere, bölücü yapılanmalardan terör örgütlerine, legal derneklerden siyasi partilere kadar
    uzanan çizgide, Türkiye'nin tüm değerlerine karşı olan, ulus devletin parçalanmasını isteyen
    tüm rejim karşıtlarına lojistik destek veren, bu bir avuç Alman istihbaratçısı, Türkiye'de
    Vakıf temsilcisi statüsünde görev yapmakta ve Türkiye'deki Sivil Toplum Örgütleri (NGO)
    olgusunu çok iyi kullanmaktaydı...
    Dr. Necip Hablemioğlu, alanında ilk olan bu araştırmasında, Türkiye'deki Alman yıkıcı
    etkinliklerini belgeleriyle gözler önüne seriyordu. Ancak bu araştırma hayatına mal oldu. Bu-
    gün artık Almanya’nın dünya altın piyasasını kontrol etme çabaları biliniyor. Aynı şekilde
    Bergama’da altın aranması olayına organize bir şekilde karşı çıkan köylülerin sistemli protes-
    tolarının arkasındaki güç de biliniyor: Alman Vakıfları. Dr. Necip Hablemitoglu'nun Berga-
    ma'da siyanürle altın aranmasına direnen köylülerin aslında Alman komplosunun birer pa-
    rçası oldukları, Almanya’nın bu köylüleri kendi ekonomik çıkarları için çevrecilik hassasiyeti
    altında ayaklandırdığı, bunu da siyasi parti uzantısı olan vakıfları kullanarak gerçekleştirdiği
    ile ilgili iddialarının hemen ertesinde, 18 Aralık 2002 ‘de suikasta kurban gittiği artık çok açık
    bir gerçek.
    Dr. Hablemitoglu, Alman vakıfları ile ilgili yeni ve çok önemli bilgileri, Ankara 1. Nolu De-
    vlet güvenlik Mahkemesinde görülmeye başlamadan, Alman vakıfları davasında açıkla-
    masına bir hafta kala öldürülmüştü. Halen Türkiye’deki faaliyetlerine düşünce kuruluşu
    pozisyonunda devam eden bu Alman vakıflarının, Almanya’daki her bir siyasi partinin çiz-
    gisini temsilen birer temsilci gibi bulunduklarını söylemek mümkündü. Bunların önde gelen-
    lerinden Konrad Adenauer vakfı, Angela Merkel’in Hristiyan Demokrat partisinin, Heinrich
    Boll vakfı, Yeşiller partisinin, Feridrich Naumann vakfı, hür dekokrat ve liberallerin, Frie-
    drich Ebert vakfı ise sosyal demokratların çizgisine paralel faaliyet yürütmektedirler.
    Öldürülmeden birkaç gün öncesinde Yasemin Güneri ile röportaj yapan Dr. Hablemitoğlu şu
    son uyarıyı yapmıştı; “Bergama'daki 'sivil itaatsizlik' eylemlerinin finansmanı, merkezi Al-
    manya'da bulunan ve sadece posta kutusunu adres gösteren FIAN Vakfı'nca karşılanma-
    ktadır. FIAN Vakfı'nın denetimi, Almanya Temsilcisi Petra Sauerland üzerinden yapılma-
    ktadır. FIAN'ın yanı sıra, Almanya İzmir Başkonsolosu Manfred Unger, yerli işbirlikçilere
    para dağıtımında en üst karar verici konumundadır. Bu, Türk makamları tarafından da bili-
    niyor. Unger, Bergama'nın yanısıra, Eşme, Salihli, Sındırgı ve Sivrihisar'daki 'altın karşıtı'
    diğer yerli işbirlikçileri de parasal yönden desteklemektedir.”

    131
    FARUK ARSLAN

    Dr. Hablemitoğlu, Merkezi Almanya'da bulunan tüm aşırı sol ve aşırı sağ yapılanmaların
    Türkiye'deki uzantılarının Almanya'nın çıkarları doğrultusunda kullanıldığını, Türkiye’deki
    Sivil Toplum Örgütleri olgusunu çok iyi kullanan, zaafları ve mevzuat açıklarını çok iyi
    değerlendiren Alman istihbaratçılarının, Türkiye’de vakıf temsilcisi statüsünde de olsa görev
    yapmalarına mevzuatı olanağı olmadığından, gerçekte Alman Dış İstihbarat Servisi olan
    “Bundesnachrichtendienst” (BND) mensubu olan Türkiye’deki Alman “Derin Devleti”nin
    temsilcilerinin, diplomatik dokunulmazlık kapsamında, gazeteci, akademisyen (arkeolog, di-
    lbilimci, Türkolog, siyaset bilimci, çevrebilimci, ekonomist, sosyolog, etnolog ve ilahiyatçı
    ağırlıklı), serbest araştırmacı, sendikacı kimliğinde ve diğerlerinin de vakıf temsilcisi olarak
    kesintisiz faaliyet gösterdiklerini anlatmıştı. (38)
    Hablemitoğlu’nun kitabında yazdığı "Türkiye"de faaliyet gösteren Alman vakıfları ve ens-
    titüleri, gerçekte Alman İstihbarat servisi BND"nin kontrolünde çalışan, tüm masrafları Fede-
    ral Bütçeden karşılanan taşeron NGO"lardır." sözleri üzerinde durulmalı ve düşünülmelidir.
    Yine aynı araştırmada Alman Doğu Enstitüsü için şu değerlendirmede bulunulmaktadır:
    "Türkiye"deki Alman kökenli etnik bölücülüğün en önemli lojistik merkezlerinden biri olarak
    kabul edilen Orient (Doğu) Enstitüsü ,1961 de Beyrut ta kurulmuştur. Udo Steinbach bir süre
    müdürü olmuştur. Enstitünün tüm masrafları Federal Hükümet (Eğitim ve Araştırma Ba-
    kanlığı) tarafından finanse edilmektedir. Almanya"nın Türkiye dahil Ortadoğu"da gözü-ku-
    lağı olan ve BND"nin kadrolu elemanlarına "Bilimadamı" kamuflajı sağlayan; 1987 de
    Lübnan"daki iç savaş nedeniyle tüm ajan kadrosunu İstanbul"a nakleden enstitü, 1994"ten
    itibaren tekrar Beyrut'a taşınmıştır. Alman Dışişleri Bakanlığı bünyesinde faaliyet gösteren
    Ebenhausen Bilim ve Politika vakfının yanısıra, Volkswagen Vakfı, Fritz-Thyssen Vakfı gibi
    BND ile koordineli ilgili Alman vakıfları, söz konusu enstitüye ek kaynak oluşturmaktadır-
    lar. Türkiye"de Cumhuriyet karşıtı tüm bölücü unsurların 'entellektüel' düzeydeki yazar, sa-
    natçı ve gazetecileri, enstitünün İstanbul şubesi tarafından desteklenmekte,sevk ve idare edil-
    mektedir." (39)

    Türkiye Cumhuriyeti yasalarına göre kurulan vakıflar siyasi faaliyet gösteremezler ve siyasal
    partilerin uzantısı olan bir statü içinde olamazlar. Anlaşılan iş Alman vakıflarına gelince,
    üstelik izinsiz olarak yasa dışı bir biçimde ülkemizde özgürce faaliyette bulunmalarına hiçbir
    engel söz konusu değildi... Dostumuz Almanya’nın ülkemizde cirit atan, etnik ve mezhepsel
    haritamızı çıkaran vakıflarının Yücel Sayman yönetimi dönemindeki İstanbul Barosuyla orta-
    klaşa gerçekleştirdikleri bir kaç faaliyete göz atmak yeterli bir fikir verecektir:

    A)Türkiye ve AB Ulusal Egemenlik Haklarının Devri

    KONRAD ADENAUER VAKFI

    29 Ekim 2000 (tarihe dikkat...) Armada Oteli İstanbul

    B)AZINLIK HAKLARI

    (İngiliz konsolosluğunun katkılarıyla) HEINRICH BOLL VAKFI

    132
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    24-25 Haziran 2000 Dorint plaza oteli İstanbul

    C)TÜRKİYENİN AVRUPA BİRLİĞİNE TAM ÜYELİK SÜRECİNDE KIBRIS KONUSU

    KONRAD ADENAUER VAKFI

    30 Haziran 2001 Mercure Oteli Tepebaşı İstanbul.

    CASUSLUKLA YARGILANAN BARO BAŞKANI

    Etkinliklerin ortak paydası, ulus devletin, bağımsızlık ve ulusal konulardaki duyarlılığın,


    Atatürk ilkeleri ve Cumhuriyetin kazanımlarının tartışılır hale getirilmesi ve süreç içinde
    aşındırılmasıdır. Etkinlikleri Alman vakıflarının finansal desteği ile düzenleyen İstanbul Ba-
    rosu"nun o dönemdeki başkanı Yücel Sayman, Ankara DGM de açılan Alman Vakıfları ve
    işbirlikçileri aleyhindeki davanın sanıklarındandır." (40)

    Yücel Sayman"ın casusluk ile yargılandığı davaya, Alman devlet görevlilerinin ilgisi gerçek-
    ten çok büyüktü. Türkiye'deki Alman Vakıfları hakkında yürütülen soruşturma çerçevesinde
    polisin bazı merkezlere baskın yapması üzerine harekete geçen Dışişleri Bakanlığı'nın, Ada-
    let Bakanlığı'nı gizli bir yazıyla uyararak "Alman hükümeti soruşturmadan rahatsız.
    Vakıflara yönelik soruşturmadan vazgeçilsin" dediği ve dönemin DGM Savcısı Nuh Mete
    Yüksel tarafından sürdürülen soruşturmaya siyasi baskı yapıldığı ortaya çıkmıştı.
    Büyükelçi Uğur Ziyal imzalı 25 Aralık 2002 tarihli yazıda, Türkiye'deki bazı Alman
    Vakıfları'na yönelik polis operasyonlarının Alman Hükümeti nezdinde büyük rahatsızlık
    verdiği, Almanya Büyükelçiği Müsteşarı Dr Gerhard Nourney'in sık sık bakanlığa gelerek
    rahatsızlıklarını ilettiğine dikkat çekilerek,"Malum olduğu üzere Alman Vakıfları köklü ve
    prestijli kuruluşlardır. Friedrich Ebert Vakfı iktidardaki Sosyal Demokrat Parti'nin, Henrich
    Böll Vakfı Yeşiller Partisi'nin, Konrad Adenauer Vakfı anamuhalefet Hristiyan Demokrat Bir-
    liği'nin Friedrich Naumann Vakfı ise Liberal Parti'nin özerk vakıflarıdır. Bu vakıfların yıllık
    bütçeleri 200'er milyon DM olup her birinin yüzü aşkın ülkede temsilcilikleri vardır" denildi.
    Üç sayfalık yazının sonuç bölümünde ise şu görüşlere yer verilmişti:
    "Alman Vakıfları'nın irtibat bürolarının polis tarafından ziyaret edilmelerinin siyasi açıdan
    iki ülke ilişkilerinde sorun yaratma ve Almanya'daki Türk menfaatlerinin zedelenmesi sonu-
    cunu doğurabileceği değerlendirilmekte olup mümkünse bu uygulamadan sarfinazar edil-
    mesinin yararlı olacağı değerlendirilmektedir." (41)
    Şimdi biraz geriye dönelim ve filmin koptuğu noktaya bakalım., Ankara DGMde Alman
    vakıflarına ilişkin yürütülen soruşturma kapsamında, 24 Nisan 2002’de Konrad Adenauer
    Vakfı Türkiye Temsilcisi Wulf Schönbohm ile Yardımcısı Dirk Tröndle DGM Savcısı Nuh
    Mete Yüksel’e ifade verdi. Vakfın Türkiye temsilcisi Wulf Schönbohm, Suçlamalar yersiz ve
    asılsız dedi. Aynı soruşturma kapsamında, Konrad Adenauer vakfı yanı sıra, Heinrich Böll,
    Friedrich Naumann, Körber Vakfı, Orient Enstitüsü bulunuyordu. Konrad Adenauer Vakfı
    Türkiye Temsilcisi Wulf Schönbohm, bianet'e yaptığı açıklamada, "Alman makamlarının,
    Türkiye'deki Alman vakıflarına yöneltilen suçlamalardan dolayı tedirginliklerini Türk ma-
    kamlarına ilettiklerini" söyledi. Wulf Scönbohm açıklamasında şu noktalara dikkat çekti:

    133
    FARUK ARSLAN

    ‘’DGM tarafından yöneltilen ‘Türkiye aleyhinde faaliyette bulunmak, casusluk faaliyetle-


    rinde bulunmak’ gibi suçlamalar tümüyle yersiz ve asılsızdır. Alman makamları, Tür-
    kiye'deki Alman vakıflarına yöneltilen suçlamalardan dolayı tedirgin olduklarını Türk ma-
    kamlarına ilettiler. Ancak adli merciler ve devlet güvenlik mahkemesi bağımsız ku-
    ruluşlardır. Onlar üzerinde etkileri olamaz. Gazetelerde çıkan ve bize yöneltilen suçlamalara
    ilişkin açıklamaları biz de esefle kınıyoruz. Bize yöneltilen suçlamaları biz de maalesef gaze-
    telerden öğreniyoruz. Bu gibi olayları resmi makamlardan değil gazeteler aracılığıyla öğren-
    memize anlam veremiyoruz. Bu gelişmelerin doğru olup olmadığını bilmiyoruz.’’ (42)

    2002 yılında Alman vakıflarına yönelik casusluk iddiaları üzerine açılan davanın iddianame-
    sinde, Konrad Adenauer Vakfı Türkiye Temsilcisi Wulf Schönbohm ve yardımcısı Dirk
    Tröndle, Heinrich Böll Vakfı Türkiye Temsilcisi Fügen Fatma Uğur, Frederich Ebert Vakfı
    Türkiye Temsilcisi Hans Schumaher, Frederich Naumann Vakfı Türkiye Temsilcisi Wolfgang
    Sachsenröder, Şarkiyat Enstitüsü Başkanı Claus Schönig ve yardımcıları Astrid Menz ve
    Börte Sagaster, FİAN örgütü Başkanı Petra Sauerland, FİAN temsilcisi Birsel Lemke, eski
    İstanbul Barosu Başkanı Yücel Sayman, Bergama köylülerini temsil eden Oktay Konyar, eski
    Bergama Belediye Başkanı Safa Taşkın, avukat Senih Özay, Lemke ve Konyar'la bağlantılı
    çalıştığı bildirilen Özcan Durmaz hakkında, TCK'nın "devletin emniyetine karşı gizli an-
    laşma" başlığını taşıyan 171. maddesine göre 8 yıldan 15 yıla kadar ağır hapis istenmiş ve
    sonrasında sanıklar beraat etmiştir. Görüldüğü gibi Alman devletinin desteğini arkasına
    alan Yücel Sayman, casusluk suçlamasından beraat etmiştir. 4 Mart 2003’de yapılan son
    duruşma neticesinde Ankara 1 No’lu DGM, Alman vakıfları soruşturması kapsamında ha-
    klarında dava açılan onbeş kişinin hepsinin beraatine karar verildi.
    Dış İşleri Bakanlığımızdan aynı gün yapılan açıklamada, “Türk adaletinin tarafsız ve objektif
    karakterini vurgulayan bu karar, Türkiye’nin Almanya ve AB ile ilişkilerinin geliştirilmesine
    katkıda bulunduğuna öteden beri inandığımız Alman vakıflarının bu niteliklerini de doğru-
    lamaktadır. Alman vakıfları aleyhine açılan davanın tüm sanıklarının beraat kararıyla, ül-
    kelerimiz arasındaki köklü dostluğun ve yakın ilişkilerin bu süreçten daha da güçlenerek
    çıkmış oldukları değerlendirilmektedir.” denildi. (43)
    Bu açıklamadan da anlaşıldığı üzere mesele örtbast edilmiş oldu ve üstü kapandı. Oysa ahir
    ömrünü Alman vakıflarının Türkiye'deki faaliyetlerini araştırmaya adayan ve bu konuda ki-
    taplar yazan Hablemitoğlu Almanlar ifade verdikten 7 ay sonra Aralık 2002'de
    öldürülmüştü. Cinayetin ardından soruşturma Alman vakıfları üzerinde yoğunlaşmış ancak
    bir süre sonra bundan vazgeçilmişti.

    Hablemitoğlu suikastını Gülen grubu üzerine yıkma çabası ise Alman istihbaratının mahare-
    tiydi. Veli Küçük’e Ergenekon veya Kılıç’tan emir geldi, verildi, o da talimatı HSYK'nın
    kınama cezası verdiği Nuh Mete Yüksel’e verdi. DGM Cumhuriyet Savcılığı görevinden
    alınarak Ankara Cumhuriyet Savcılığına atanmıştı. DGM Cumhuriyet Savcısı Nuh Mete
    Yüksel'in bir kadınla yatakta çekilen video kasedini inceleyen Hakimler ve Savcılar Yüksek
    Kurulu, görüntülerin montaj değil gerçek olduğuna karar verdiği günlerdi. Kurul'un kınama
    cezası verdiği Yüksel, DGM Savcılığı'ndan ayrıldı. Türkiye'nin en tartışmalı davalarının sa-
    vcısı olarak bilinen Yüksel, hakkındaki iddiaları kabul etmedi. Kasetin montaj olduğunu ve
    kendisine komplo düzenlendiğini söyledi.Yüksel, son olarak Fetullah Gülen ve Alman
    Vakıfları ile ilgili dosyalar hazırlamış davaların açılmasına önayak olmuştu. İlginç durum ise

    134
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    şantaj kasedinin Çağdaş Eğitim Vakfı ÇEV) Başkanı Gülseven Yaşer'in başkanlığı yaptığı
    vakıfta bulunması idi. Yeni Şafak gazetesi ise, savcıyı çiçek suladığı (!) evden çıkarken
    görüntülemişti. ÇEV ve Ergenekon, Alman istihbaratıyla koordineli çalışıyordu.

    Türkiye'de faaliyet gösteren Alman vakıfları yöneticileriyle Bergama'da siyanürlü altına


    muhalefet eden köylülerin temsilcileri mahkemede 'beraat etti'. 'Türkiye'nin bütünlüğü
    aleyhine legal casusluk faaliyeti yürütmekle' suçlanan sanıklar için DGM'den oybirliğiyle be-
    raat kararı çıktı. Dava eski DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel tarafından, öldürülen Dr. Necip
    Hablemitoğlu'nun 'Alman Vakıfları Bergama Dosyası' kitabına dayanarak açılmıştı. Almanya
    Dışişleri Bakanlığı ve Türk Dışişleri Bakanlığı birer açıklama yaparak beraatten duydukları
    memnuniyeti dile getirdi. Bu dava açıldığı günlerde Almanlar da ülkelerindeki Türk
    vakıflarına baskın düzenleyerek 300 kişiyi gözaltına almıştı.

    Bu konuyu ülkemizde pek az yazar ve gazeetci yazma cesaretini gösterdi. Bunlardan en


    medyatiği olan Alman Narkotik İstihbaratı'nda görev yapmış Talip Doğan Karlıbel, Alman
    faşistlerle Türk Ergenekon'u arasındaki ilişkiyi deşifre etmişti. Karlıbel Alman faşistlerle Er-
    genekon çetesinin bağlantısını ortaya koyan sansasyonel açıklamalar yaptı. Birde kitap yazan
    Talip Doğan Karlıbel, bu ilişkinin temelini ideolojik birliktelik olarak ortaya koyuyordu.

    VELİ KÜÇÜK VE ALMAN FAŞİSTLERİ

    Karlıbel, Alman faşistlerin, Türkiye'nin AB sürecini bloke etmek için Ergenekoncularla birli-
    kte hareket ettiğini, Ergenekoncuların da kendi çıkarları çerçevesinde bir devlet yapılanması
    kurmak için Almanya'daki faşistlerden destek almak istediğini söylüyordu. Karlıbel'in ver-
    diği çok önemli ve şaşırtıcı bilgi ise; Alman ve Avusturya Özel Harp Dairesi'nde uzun yıllar
    görev yapan Yarbay Wilhelm Hillek'le, Veli Küçük'ün özel günlerde bir araya geldiklerini sö-
    ylemesiydi. Bununla ilgili birçok belgenin Alman Güvenlik birimlerinde bulunduğunu belir-
    ten Karlıbel, şunları söylüyordu; "Birçok buluşmaları olmuş. Bununla ilgili bir sürü belge var.
    Gerhard Frey'in başında bulunduğu, Mölln ve Solingen katliamlarını organize eden DVU
    Partisi'nin geleneksel çadır günleri yapılır. Bu çadır gününe dünyadaki faşist liderler gelir.
    Buraya Türkiye'den Veli Küçük katılıyor." (44)

    İşte bu vakıflardan birkaçı ve saptanan faaliyetlerinden bazıları:

    KONRAD ADENAUER VAKFI

    Halihazırda Dr. Wulf Schönbohm ve yardımcısı Dirk Tröndle gibi iyi derecede Türkçe bilen,
    Türkiye’nin etnik-dinsel-ekonomik-siyasal ve de toplumsal sorunlarını çok iyi bilen iki servis
    elemanı tarafından yönetilen bu vakıf, 1984’den bu yana ülkemizde faaliyet göstermektedir.
    Vakıf Temsilciliği, Ankara’da müstakil bir binaya sahip olup, İstanbul’da da şube düzeyinde
    temsil edilmektedir. Vakıf, faaliyetlerini, Türk yasaları izin vermediğinden dolayı, Türk De-
    mokrasi Vakfı’nın işbirliği çerçevesinde kamufle etmeye çalışmaktadır. Vakıf Temsilcisi Dr.
    Wulf Schönbohm’un ülkemizdeki etkinliği konusunda, bizzat kendi yazdığı şu satırlar, bir
    fikir verecek düzeydedir: “Bu yılın 6 Temmuzu’nda Ardahan Subay Gazinosu’nda akşam ye-
    meğindeydim, telefonla arayıp Cumhuriyet Gazetesinde Türkiye’deki Alman vakıflarının

    135
    FARUK ARSLAN

    çalışmalarını kötü bir biçimde yansıtan bir makale yayımlandığını bildirdiler. Bize ev sahi-
    pliği yapan Ardahan Valisi, nezaket gösterip kendi özel Cumhuriyet nüshasını bana verdi,
    böylece ben de bilgi sahibi olabildim. TBD ve Konrad Adenauer Vakfı (KAV), iyi işleyen bir
    yönetim ve demokrasi için yerel düzeyde nitelikli yöneticilerin bulunmasını ve bağımsız
    yetkilerle donanmış bir yerel yönetimin varlığının önemli bir önkoşul olduğu görüşünde bir-
    leşiyorlar.

    Bu ziyaret vesilesiyle Ardahan ve Artvin il merkezleri ve ilçelerinden sayısız memurla


    konuşma fırsatı da bulmuş, açık yüreklilikleri, ehliyetleri ve coşkuları karşısında etkilen-
    miştim. Bu konuşmalar, daha sonraki çalışmalarımız için bana bir esin kaynağı oldu. Aynı
    zamanda bu yöredeki doğanın güzelliği, Türkiye’nin bu ücra köşesindeki insanların özel
    dostluk ve candanlıklarını da tanımak fırsatını buldum”.

    Wulf Schönbohm’un yazdıkları, dev bir gerçeğin küçük bir yansımasıdır. Alman vakıfçıları,
    deyim yerindeyse, ellerini kollarını sallayarak, Türkiye’nin hemen her yerine rahatça girebil-
    mekte; faaliyet gösterebilmektedirler. Diğer yandan biliyoruz ki, Almanların Artvin, Ar-
    dahan ve Rize illerine olan özel ilgisinin geçmişi 1960’lı yıllara dayanmaktadır. Wolfgang
    Feurstein adlı bir istihbaratçı akademisyen (halkbilimci) bu yıllarda bölgede çalışmış ve
    sonuçta “kaybolan laz ulusunu kurtarmak” misyonu adına, özel bir alfabe (Lazuri Alfabe)
    yaratmıştır. Almanların bölgedeki etnik çalışmaları, daha sonra giderek yoğunlaşmıştır. Tür-
    kiye’de 47 ayrı etnik halk söyleminden yola çıkan Alman istihbaratçı akademisyenleri, kendi
    ülkelerinde iki laz örgütünün yanısıra, üniversitelerde kürsüler oluşturmuşlardır. Önceleri,
    Almanya’da basılan Laz alfabesiyle yazılmış kitapları valizlerine gizleyerek bölgeye getiren
    bu istihbaratçılar, artık Alman vakıfları sayesinde örgütsel faaliyetlerini alenen yürütmek-
    tedirler, hem de konaklamalarını orduevlerinde yaparak, valiler tarafından ağırlanarak…

    K.A.V.’NIN BASIN VE KAMUSAL İLİŞKİLERİ

    Dr. Schönbohm ve yardımcısı Tröndle’nin ilişki kurmadığı, kuramadığı sivil toplum ku-
    ruluşu ya da resmi kurum ve kuruluş neredeyse söz konusu değildir. Örneğin, sadece Türk
    Belediyecilik Derneği değil, tabelâsı ardında faaliyet gösterdiği Türk Demokrasi Vakfı, Tür-
    kiye Gazeteciler Cemiyeti, Arı Hareketi, TİSK, TOSYÖV, KA-DER ve daha yüzü aşkın sivil
    toplum örgütünün yanısıra, üniversiteler ile de Konrad Adenauer Vakfı (KAV) müşterek
    etkinlikler düzenlemişlerdir. Eski ANAP’lı bakanlardan Bülent Akarcalı en önemli deste-
    kçileri…

    Vakıf, asıl gövde gösterisini 29-30 Haziran 2000’de düzenlediği “Türkiye’de Anayasa Re-
    formu-Prensipler ve Sonuçlar” adını taşıyan kongrede yapmıştır. Bu kongreye, Cumhur-
    başkanı Ahmet Necdet Sezer, Yargıtay Başkanı Sami Selçuk gibi kamuoyunun yakından
    takip ettiği isimler katılmıştır. Katılımcıların temsil düzeyi, vakıf için adeta “aklanma”, “pres-
    tij artırma”, “dokunulmazlık sağlama”, “ilgi odağı olma” yorumlarına yol açmıştır. Tıpkı bil-
    dirilerin toplandığı kitapçığın önsözünde Dr. Schönbohm’un yazdığı gibi: “… Yeni seçilen
    Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, Türkiye Cumhuriyeti Adalet Ba-
    kanı Hikmet Sami Türk ve Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanı Yıldırım Akbulut’un kon-
    grenin açılışı ile ilgili olarak Türkiye Büyük Millet Meclisindeki siyasi bir takdim konuşması

    136
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yapmaları konunun önemini vurgulamış ve etkinliği düzenleyenleri ve katılanları onore et-


    miştir”.

    Kongreya hiç de şaşırtıcı olmayacak şekilde Alman derin devletinin ilgisi de büyüktü. BND
    danışmanlarından Prof.Dr. Kay Hailbronner, Türkiye açısından en kritik konulardan biri
    “AB Üyesi Olarak, Egemenlik Haklarının Devri Sorunu” üzerine katılımcıları Almanya’dan
    edinilen deneyimler (!) çerçevesinde bilgilendirmişti. Alman iç istihbarat örgütü olan “Fede-
    ral Anayasa’yı Koruma Teşkilâtı”nın (BfV) en gözde hukukçularından Avukat Dr. Christian
    Rumpf ise, tebliğleri değerlendirirken şu mesajları vermeyi ihmal etmemişti:

    “Temel haklar konusu herhalde Türk anayasa sistemindeki en ağır yaradır…. Ordunun Türk
    anayasa düzeni içerisindeki rolü, sıkça Türkiye’nin gizli iktidarı olarak görülen Milli Güven-
    lik Kurulu’yla bağlantılı olarak dile getirilmiştir. Öncelikle anayasanın birçok bağlamda or-
    duyu da kattığı tespit edilmelidir…. Milli Güvenlik Kurulu kararlarının hukuki açıdan
    bağlayıcı kararlar değil, sadece hükümete ‘tavsiye’ niteliğinde olması da önemli değildir.
    Gerçekten bugüne kadar Milli Güvenlik Kurulu’nun tüm tavsiyelerinin yerine getirildiğini
    ve 28 Şubat 1997 tarihli köktenciliğe karşı mücadele hususundaki ‘tavsiyelerinin’ çok ağır
    gerçekleştirilmesinin de o zamanki Erbakan hükûmetinin sonu olduğu görülmüştür. Aslında
    ordu Türk siyaset sisteminin Avrupalılaşması konusunda pek çok siyasal parti veya
    hükümetten daha fazla katkıda bulunmuş olsa da, böylece egemen bir ordunun Avrupa’nın
    özgürlükçü demokratik temel düzeniyle bağdaşamayacağı şüphesizdir. Oturumlarda
    gözüken yaklaşımla doğal olarak Milli Güvenlik Kurulu yapısının yeniden düzenlenmesi is-
    tenmiş, ‘sivillerin’ etkili egemenliği talep edilmiştir…. Kemal Atatürk’ün kendisinin ve o za-
    manki partisinin temel düşüncelerini bugünkü Avrupa’nın entegrasyon gelişmeleriyle
    bağdaştırmak zorunludur. Zira bu temel düşüncelerin, özellikle Kemalist milliyetçiliğinin
    çağın gereksinimlerine aykırı olan yorumu, AB’ye entegrasyonun beraberinde getirdiği mi-
    lliyetçi strüktürlerin bir kısmının tasfiyesine çelişki arz etmektedir” .

    Konrad Adenauer Vakfı, 2000 yılı içinde aşağıdaki uluslararası kongreleri düzenlemiştir:
    “Turkey on Her Way to EU-Membership” başlıklı bir yuvarlak masa tartışması; “Türkiye’de
    Okul Reformu Sonrasında Yabancı Dil Dersi Reformu” konulu sempozyum; “Küreselleşme
    ve Modernleşme Sürecinde Kültürel Kimlik” konulu kongre; “Türkiye’de Anayasa Reformu-
    İlkeler ve Sonuçlar” konulu kongre; “Karadeniz/Ereğli’de Bölgesel Gelişme” konulu kongre;
    “Almanya’nın Birleşmesinin 10. Yılı” konulu etkinlik; “Alman Okullarında İslâm Din Dersi”
    konulu kongre; “Türkiye ve AB-Ulusal Egemenlik Haklarının Devri” konulu kongre; “Globa-
    lleşme-Türkiye İçin İktisadi Zorluklar ve Şanslar” konulu kongre; “Türkiye’de Yerel Yöne-
    timlerin Sınırötesi İşbirliği-Strateji ve Projeleri” konulu kongre vd. Vakıf, bu etkinliklerle
    ulaşmak istediği hedefi ise şu cümlelerle ifade etmektedir: “Partnerimiz TDV sayesinde, An-
    kara’daki Alman Büyükelçiliği ile birlikte organize edilen ‘Almanya’nın Birleşmesinin 10.
    Yılı’ konulu etkinlikte olduğu gibi geçen yıl düzenlediğimiz etkinlikler için konuşmacı olarak
    önemli siyasetçiler kazanılmıştır. Bahsi geçen bu etkinlik için, Almanya birleşmesini Türk ba-
    kış açısından inceleyen Başbakan yardımcısı Mesut Yılmaz kazanılabilmiştir.”

    137
    FARUK ARSLAN

    Gerçi Vakıf, Mesut Yılmaz’ın kazanılmasıyla ilgili bilinenlere yeni bir ekleme yapmama-
    ktadır. Ancak önemli olan, bu etkinlikler sayesinde önemli siyasetçilere kanca atılarak ka-
    zanılması hedefinin alenen ifade edilmesidir. Kaldı ki, yukarıda da ifade edilen, Federal İkti-
    sadi İşbirliği ve Kalkınma Bakanlığı’nca hazırlanan “Alman NGO’larının 2001 Türkiye Kon-
    septi”nde Konrad Adenauer Vakfı’ndan “ANAP merkeziyle ve taşra bürokratlarıyla ilişki ağı
    kurması” istenilmektedir. TDV yani Türk Demokrasi Vakfı’nın Başkanının ANAP milletve-
    kili Bülent Akarcalı olduğu, keza Vakıf Yönetim Kurulu’nda iki ANAP milletvekilinin Emre
    Kocaoğlu ve Türkiye’de etnik ilgileri ile tanınan Yılmaz Karakoyunlu’nun da bulunduğu
    gözönüne alınacak olursa, KAV’nın Almanya’dan gelen resmi direktiflere bağlı kalmakta ne
    kadar duyarlılık gösterdiği anlaşılacaktır.

    KAV, önemli politikacıların yanısıra, gençlerin de “kazanılmasına” büyük önem vermekte bu


    konuda çeşitli etkinlikler düzenlemektedir. Zaten kitabın ilk bölümünde Gezi olaylarına Al-
    man devletinin ilgisi yeterince açıklanmıştı. Bir gençlik hareketi olarak algılatılmak istenen
    bu olaylara Alman hükümeti Merkel düzeyinde, Alman medyası ve Alman derin devleti
    büyük ilgi göstermiş ve desteklemişti.

    Konrad Adenauer Vakfı’nın Güneydoğuya ilgisi, farklı menşelerle ilgilenmesi, Büyükelçi Dr.
    Rudolf Schmidt’in daha güven mektubunu sunmadan KDP Temsilcilik Resepsiyonuna katıl-
    ması; Diyarbakır’da “biji Apo”, “kürdara azadi” pankartları ve sloganları altında şehir içme-
    suyu tesislerinin temelini atması gibi ayrıntılar Türk istihbarat kurumlarının anlaşılamayan
    hoşgörüsü altında yeni yeni etkinliklerin davetiyesini çıkarmaktadır (22). KAV’nın Tür-
    kiye’ye, Türkiye’nin sorunlarına (!) ilgi yelpazesi öylesine geniştir ki, kimi zaman faaliyetler
    ülke dışına taşmaktadır: “KAV’ın faaliyetleri sadece Türkiye ile sınırlı kalmamıştır. KAV,
    diğer partnerleri ile birlikte Almanya ve Belçika’da üç etkinlik düzenlemiştir.

    Hablemitoğlu’nun yazdığı bu raporu oldukca paranoyak bulabilirsiniz. Mehmet Eymür’ün


    savunduğu gibi daha çok MİT mensubu bir istihbaratçının kaleminden çıkmış gibi duruyor.

    HABLEMİTOĞLU YAZDI MI YAZMADI MI?

    Ünlü eski MİT mensubu Mehmet Eymür, faili meçhul kalan araştırmacı Necip Hablemitoğlu
    cinayeti ile Danıştay baskınındaki ilginç bağlantılara dikkat çekiyordu: Hablemitoğlu, askeri
    ihalelerle ilgili bilgi sızdıranca Ergenekon'un hedefi haline gelmiş olabilir... Hablemitoğlu Al-
    manların ve Alman vakıflarının Türkiye üzerindeki faaliyetlerini açığa çıkaran yayınlar ya-
    pıyordu. Görünen hedefi, Almanların Türkiye üzerindeki etkinliğini kırmaktı. Ben o yayın-
    ların hiçbir zaman Hablemitoğlu'nun kendisi tarafından kaleme alındığını sanmıyorum.
    Çünkü onu aşan bilgilerin olması yanı sıra yazılar, resmi yazışma dilini andırıyordu. Hable-
    mitoğlu cinayetinden hemen sonra çok dikkatimi çeken bir yayın yapıldı. Kimin tarafından
    hazırlandığı bilinmeyen ve ordudaki yolsuzlukları teşhir eden 'yolsuzluk.com' isimli bir site
    de yer almıştı. Bu site cinayetin ardından "Alçaklar" diye başlık atmıştı. Açıklamada, siteleri-
    nin en büyük destekçisi olan vatansever Necip Hablemitoğlu'nun vahşi bir şekilde
    öldürüldüğü belirtiliyor, askeri ihalelerle ülkeyi sömüren ve rütbesini şahsi çıkarlara alet
    edenler, ağır dille cinayetin sorumlusu olarak suçlanıyordu. Bu cinayeti incelerken bu gibi
    önemli noktaları dikkate almak gerekir. Bu sitede yayınlanan ordu mensupları ile ilgili bilgi

    138
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ve belgelerin içeriden elde edildiği ve istihbari çalışmalara dayandığı bellidir. O dönemde


    Hablemitoğlu'nun bazı kuvvet komutanlarının danışmanlığını yaptığı da söyleniyordu. Ha-
    blemitoğlu bu süreçte hem askeriyeye yakın görünüp, hem de yolsuzluk. com adlı internet
    sitesine askeri ihalelerle ilgili bilgi sızdırınca Ergenekon'un hedefi olmuş olabilir. Almanya,
    en geniş istihbarat ağına sahip ülkelerden birisidir. Alman istihbaratı Türkiye'de çok etkin-
    dir. Hablemitoğlu benim ABD'de bulunduğum dönemde CIA'e çalıştığımı iddia eden ağır
    yazılar yazdı. Beni tanımıyordu. Bir tesadüf neticesinde onu yönlendirenin Tuğrul Keskin-
    gören isimli kişi olduğunu öğrendim. Keskingören her taşın altından çıkan bir kişi. Zanne-
    dersem halen ABD'de Virginia'da sosyoloji doktorası yapıyor. Ben ABD'de iken oradaki
    PKK'lılarla ilgili istihbarat çalışmaları yürütüyordu. Büyükelçilikle, askeri ataşelikle ve be-
    nimle ilişkisi vardı. Elçibey gibi önemli kişiler geldiğinde onları evinde ağırlıyor, Ameri-
    ka'nın öbür ucunda da olsa her etkinliğe katılıp, Türkçü web siteleri kuruyor, makaleler
    yazıyordu. İnternetteki yazılarında bazen açık ismini, bazen de "Atilla Ongun" takma adını
    kullanıyordu. Bu nedenle Hablemitoğlu onu iki ayrı kişi olarak tanıyordu. "Açık İstihbarat"
    isimli sitede de yazıları var. Milliyetçi bir görüntüsü olan Keskingören, Yahudi asıllı bir
    Amerikalı ile evlendi. 2001 veya 2002'de Aydınlık Dergisi ABD Temsilcisi oldu. Tuncay
    Güney, ABD'ye gidişini Aydınlıkçı Adnan Akfırat'ın sağladığını söyleyince Güney'i ABD'de
    karşılayacak ilk isim olarak Keskingören geldi aklıma. Türkiye’de yabancı servislerle çalışmış
    önemli noktalarda bir çok insan bulunuyor. Mesela Danıştay'ı koruyan şirketin müdürü, bir
    özel harpçiydi. Danıştay cinayeti sırasında binayı korumakla görevli güvenlik şirketinin ka-
    meraları bozuktu. Cinayet sonrası şunları söylemişti: ‘Bu şirketin oradaki güvenlik şirketinin
    başında, benim yanımda da çalışmış olan O.Ç. isimli emekli albay var. (1990'lı yıllarda MİT'te
    çalışan Orhan Çoban'ı kast ediyor.) Kaşif Binbaşı (Kozinoğlu) ile birlikte bize gelen grubun
    en kıdemlisiydi. Olay günü kameraların bozuk olması benim de dikkatimi çekmişti. Hable-
    mitoğlu cinayetinde dee yabancı servislerin parmağı olabilir, ama eylemi yapanlar bu servis-
    lerin içimizdeki uzantılarıdır.” (46)

    Devam eden Ergenekon ve bağlı unsurların soruşturmasıyla mahkeme safhasına taşınmış


    dâvâlarda eksik ayaklardan biri de finans kaynağıdır. Bu anlamda ya zamana yayılmış bir
    süreç söz konusu ya da bu kaynaklardan kiminin devlet olanaklarına dayanmasından doğan
    bir sıkıntı söz konusuydu. Bakınız İtalya’da Gladyo’nun finans kaynağı konusunda netleşmiş
    bir görüş ve dâvâ kararı olmamakla birlikte, birçok hukuk dışı eylemin devlet olana-
    klarından, bazılarının da ülkenin yüksek sermaye şirketlerinden temin edildiği durum or-
    taya çıktı. Bu arada Gladyo’ya bağlı faaliyet gösteren yapıların, silâh ticareti, kara para
    aklama, uyuşturucu trafiğini yönetme, fuhuş sektörüne hakim olma gibi yollarla da finans
    sağladıkları biliniyordu. Bütün faaliyetlerinde bu tarz bir örgütlenmeyi model alan Erge-
    nekon için de finans kaynağına dair çok kafa yormaya gerek yoktu. Hatta, ekstra olarak, Er-
    genekon’un finans kaynaklarından birinin TSK’nın ihtiyacı olan silâh ve teknolojik resto-
    rasyon sürecinde, uluslar arası şirketlerden hatırı sayılır komisyonlar aldığına dair ciddî
    emareler olduğunu söyleyebiliriz. Yine bizzat yapının kontrolüne girmiş büyük sermaye gru-
    plarının varlığına dair şüpheyi aşan bilgiler de yok değil. Kim bilir, belki siyaset ve medya
    ayağına yönelik ciddî bir operasyonla savcılar bu kaynakları da deşifre etme şansı bulabilir.
    (47) Mesela spor mafyası ve şike operasyonunun bu anlamda ilginç olduğu söylenebilir.

    AZİZ BAŞKAN ALMAN FİRMASIYLA ORTAK

    139
    FARUK ARSLAN

    Spor yöneticiliği ile tanınan ve şike davasıyla ilgili tutukluluğu devam eden Aziz
    Yıldırım aynı zamanda büyük şirketlerin yöneticiliğini yürüten bir işadamıydı.
    Yıldırım’ın inşaat, savunma, denizcilik, turizm, beton ve hayvancılığa kadar uzanan sektör-
    lerde önemli yatırımları var. Bunlardan Maktaş Makine, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin muha-
    bere entegre sistemini Alman Siemens ile birlikte kurmuştu. Dolayısıyla birçoğunun internet
    sitesi bile olmayan şirketleri ile Fenerbahçe Başkanı, Türkiye’deki iş dünyasında kayda değer
    bir ağırlığa sahip. Forbes Dergisi, Fenerbahçe Başkanı’nın iş hayatını incelediği dosyada,
    Yıldırım’ın girdiği savunma ihalelerine dikkat çekiyordu. Fenerbahçe Başkanı’nın yüzde 93
    hissesini elinde bulundurduğu Maktaş Makine’nin en büyük müşterisinin NATO olduğu bi-
    liniyor. Yıldırım, dayısı Faruk Yalçın’ın 1963’te Makyal İnşaat’ı kurarak NATO ihaleleri al-
    maya başlamasından 10 yıl sonra Maktaş Makine ile iş hayatına girdi. Şirket, 1973’ten bu-
    güne çoğu NATO için olmak üzere toplam 650 milyon dolarlık iş üstlendi. En büyük işi ise
    TAFICS projesi için kazandığı ihale oldu. Maktaş, 1996’da TAFICS ( Türk Silahlı Kuvvetleri
    Entegre Muhabere Sistemi) projesinin birinci aşaması için yapılan ihaleyi Alman Siemens ile
    birlikte 223 milyon dolara kazandı. Aynı projenin ikinci aşaması için yapılan ihaleyi de
    2003’te yine Siemens-Maktaş ortaklığı 177 milyon dolara aldı. Diğer yandan TAFİCS projeleri
    2006’da dünyada Siemens’in uluslararası ihaleleri kazanmak için rüşvet dağıttığı suçla-
    masıyla gündeme gelmişti. Siemens’i dünyada zora sokan bu konu Türkiye’de ise gündeme
    gelmedi. Sahibi olduğu Gülhan Denizcilik’in Dearsan tersanesiyle imzaladığı iş ortaklığı ile
    Türkmenistan’a 100 milyon dolarlık iki karakol botu sattığına ilişkin haberlerde, önemli bir
    ortak olmasına karşın Aziz Yıldırım’ın adı geçmedi. Aziz Yıldırım Maktaş Makine’nin yanı
    sıra İmsak Savunma, Savtem Savunma, As İnşaat, Asbeton İnşaat, Aly İnşaat, Gülhan Deniz-
    cilik, AG Denizcilik ve Şahdem Süt Entegre Hayvancılık şirketlerinin de hissedarıydı. Der-
    gide yer alan dosyada Aziz Başkan’ın Fenerbahçe yönetiminde yer alan isimlerle de sağlam
    iş ilişkileri olduğu hatırlatılıyordu. Fenerbahçe’nin küme düşmesi ve Yıldırım’ın önderliğini
    kaybetmesi halinde Aziz Başkan’ın ’iş liginde’ eski gücünü sürdürüp sürdüremeyeceği me-
    rak konusuydu. (48)

    Netice itibarıyla, Hablemitoğlu’nun askeri ihalelerle ilgili ne kadar sır bildiği araştırılması ge-
    reken bir konu. Sıra Alman derin devleti Kılıç’ın akıncıların olan Alman vakıflarını ve Tür-
    kiye’deki faaliyetlerini mercek altına almaya geldi.

    Federal Almanya'da Türkiye'yle ilgili ''kültür hizmetleri'' büyük ölçüde Alman vakıfları
    aracılığı ile gerçekleştirilir. Söz konusu hizmetler, ''Türk halkına ve politikacılarına
    demokratik tartışma kültürünü öğretmek''ten ''Elmalı kereste sanayisini teşvik'' e,
    ''özelleştirme ve serbest piyasa ekonomisi dersleri'' nden ''gazeteci eğitimi''ne kadar çok
    renkli bir programı içerir. Türkiye'de ''araştırma kurumu'' kisvesi altunda çalışmalarını
    sürdüren Alman vakıflarının hemen hemen tamamı parti vakfıdır. Aşırı sağcı CSU ve sözde
    solcu PDS dışında Alman Parlamentosu'nda grubu bulunan dört partinin tamamının
    Türkiye'de vakıfları vardır. Ülkemiz ile ilk ilgilenen, Almanya'nın en büyük partisi CDU 'nun
    Konrad Adenauer Vakfı olmuştur. 1984'te ilk şubesini açmıştır. SPD partisinin Friedrich
    Ebert Vakfi 'nın İstanbul'a gelişi 1988'de olmuştur. Bunu, 1991'de FDP 'nin Friedrich
    Naumann Vakfi izlemiştir. Birlik 90/Yeşiller 'in Heinrich Böll Vakfı‘ da doksanlı yılların
    ortasında İstanbul'da faaliyete geçmiştir. Alman Parlamentosu'nda grubu bulunan partilerin
    vakıflarının tümü, federal hükümetin 'Politik Eğitim Fonu' ndan finanse edilmektedir.

    140
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yurtdışı etkinlikleri de yine yüzde yüz federal hükümetce karşılanır. Konunun


    uzmanlarından sosyolog Ute Paschner 'e göre, Alman parti vakıfları, devlet finansmanlı çok
    özel NGO'lardır ve Alman dış politikasının önemli bir aracı durumuna gelmişlerdir. Alman
    Dış İşleri Bakanlığı'nın elimize geçen bir yayınında, ülkelerin içişlerine sorun yaratmadan
    karışabilmek için ne tür ''kamuflaj projeleri'' kullanabileceği üzerine bir dizi ''pratik örnek''
    verilmektedir. ''Politik vakıflar''ın bu bağlamda ''diyalog programları ile yapıcı bir rol
    oynayacakları'' en yetkili agızlardan itiraf edilmektedir. Ankara ve İstanbul'da şubeleri
    bulunan tüm Alman parti vakıflarının programları kabaca şu üç maddeden oluşur:
    Birinci maddedeki etkinlikler, Kemalizmin iflas ettiğini ve sorunun geçici bir hükümet
    sorunu değil, ''yapay ve uyduruk Türk ulusunu tepeden inme yöntemlerle yaşatmaya çalışan
    Türk devleti'' olduğunu kanıtlamayı amaçlar. Bu çerçevede üçlü bir strateji izlenir:
    A- ''Toplumun değişik katmanlarını Kürt sorunu üzerine tartışmaya ve çözüm üretmeye
    alıştırmak'' ve buna paralel olarak ''Kürtcü gruplar'' ile Almanya arasında köprü kurmak.
    B- ''Toplumun değişik katmanları ile siyasal İslamcıları bir araya getirmek'' ve buna paralel
    olarak ''İslamcılar'' ile Alman devleti arasında köprü kurmak.
    C- ''Alevilerin aşırı İslama karşı oluşlarını dikkate alarak, Aleviler ile özel görüşmek ve
    konuyu gerektiğinde Kürt sorununa kaydırmak.''

    İkinci maddedeki etkinlikler, ''Türkiye'de yerel yönetimlere işlerlik kazandırmak'' amacıyla,


    Almanya'da adı var, kendi yok ''federal sistem''i Türkiye'ye tanıtmayı hedefler. FDP'nin
    Friedrich Naumann Vakfi ''federalizmi tanıtma'' çabalarını genelde Batı Anadolu'da
    yürütürken, Yeşiller'in Heinrich Böll Vakfi ''federal yönetimin nimetleri''ni Doğu Anadolu
    konusunda gündeme getirmektedir. Yeşiller'in bu vakfı, Türkiye'nin etnik çetelesini tutmakla
    meşguldür ve hem Alman Dışişleri Bakanı ile hem de aynı bakanlığa bağlı Alman resmi
    ''araştırma'' enstitüleri ile ortak çalışmaktadır.

    SPD'nin Friedrich Ebert Vakfi da, daha ''global'' bir yaklaşımla ''Türkiye'de sivil toplumun
    kurulabilmesi'' için çaba gösterirken, daha çok ''ekonomi ağırlıklı diyalog arayışı''nda olduğu
    izlenimini vermek istiyor. Türkiye'de ''İslamı demokrasiyle barıştırmak'' yolunda en
    kapsamlı projeler ise CDU'nun Konrad Adenauer Vakfi'nca yaşama geçiriliyor. Vakıf
    ajandasının üçüncü maddesi ''yerli köprübaşları oluşturmayı'' öngörür. Almanya'ya davet
    edilen Türk akademisyenleri, aydınlar, burs verilen doktora öğrencileri, vakıf şubelerine
    alınan Türk elemanlar için ödenen Alman ''kalkındırma yardımı'', bazı duyumlara göre
    yıldan yıla katlanarak arttırılmaktadır. Etkinlik alanlarının farklılığı, parti programlarının
    farklılığından değil, aralarındaki görev dağılımından kaynaklanır. Vakıfların tek merkezden
    yönetildiğine, birbirleriyle oldukca karışık ilişkiler içinde oldukları üzerine bir örnek verelim.
    Konrad Adenauer Vakfı'nın Türkiye şefliğini bir süre, Alman ordusu kökenli Dr. Wulf
    Schönbohm yaptı. Vakfın aylık dergisinin Ağustos 1997 sayısında, sekiz yıllık eğitim
    reformuna ''Türk ordusunun İslam düşmanlığı'' derken Türkiye Cumhuriyeti'ni de,
    ''kuruluşundan günümüze İslamın inanç esaslarını ve dini duyguların belirtilmesini ezmek''
    ile suçlamıştır. Konrad Adenauer Vakfı'nın Türkiye danışmanı, Alman Dışişleri Bakanlığı'nın
    finanse ettiği Alman Doğu Enstitüsü'nün Müdürü Udo Steinbach 'tır. Daha önce
    Almanya'nın Paris'teki büyükelçiliğinde askeri ataşe olarak görev yapmıştır.
    Vakfın kurucusu olan Konrad Adenauer, Katolik bir hakimin oğludur. Aynı zamanda,
    Alman İmparatorluğu'nun birliği çerçevesinde bir Batı Alman Federal Devleti'nin

    141
    FARUK ARSLAN

    kurulmasını öneren isimdir. Prusya Devlet Konseyi'nin başkanlığını yapmıştır. Nazi


    Almanyası'nda Gestapo tarafından tutuklanmış ama sonra serbest bırakılmıştır. Adolf
    Hitler'e yönelik 1944'teki 20 Temmuz Suikastı sonrası bir kez daha tutuklanmıştır. 1945
    yılında ise Amerika tarafından Köln Belediye Başkanlığına getirilmiştir. Hıristiyan
    Demokrat Parti'nin (CDP) Kurucu-Yönetim Kurulu Üyesi ve Almanya Federal
    Cumhuriyeti'nin de ilk şansölyesidir.
    Böyle birinin kurduğu vakıf, sahi Türkiye'nin yararına ne yapar?
    Konrad Adenauer Vakfı uzun yıllardır Türkiye'de faaliyet göstermektedir. Özellikle basına
    yaptığı maddi destekler, verdiği eğitimler bu kitabın yazarını hep dikkatini çekmiştir. Vakıf
    senedinde amacını, barışı, özgürlüğü kollamak, demokrasiyi ve insan haklarını hayata
    geçirmek, kendi kendine yardım olanaklarını güçlendirerek yoksulluğa karşı savaşmak ve
    doğal yaşam kaynaklarını korumak olarak açıklar.

    İşin gerçeği ise pek öyle görünmüyor. Alman vakıfları Türkiye'de cirit atıyor ve binlerce aktif
    ajan veya nüfuz ajanı çalıştırıyorlar. Yakından tanııdğım ve Hamburg’da ofisini ziyaret
    ederek röportaj yapma imkanı bulduğum Steinbach, 1971-1975 yıllarında ''Ortadoğu masası''
    şefi olduğu Ebenhausen Vakfi ile tanındı. Bu vakıf, Alman dış istihbarat örgütü BND'ye
    yakınlığı ile bilinir. Ülkemizdeki Alman vakıflarının programını en özlü ifade eden kişi
    sanırım Steinbach'tır.
    15 Eylül 1998 günü Katolik kilisesine bağlı Lingen Akademisi'nin çagrısı üzerine verdiği
    ''İslam‘ın Avrupa için önemi'' konferansında şöyle demiştir:
    ''Sorun, Atatürk'ün bir paşa fermanıyla yarattığı yapay ürün Türk devleti ve Türk ulusudur.
    Sorun, Kemalizm ve Kemalizmin ulusculuk ve laiklik ilkeleridir. Sorun, uyduruk, zorlama ve
    yapay Türk ulusudur. Böyle bir ulus yoktur. Olmadığını, Türkiye'de yaşanan Kürt/Türk,
    Müslüman/laik, Alevi/devlet çatışmalarında görmekteyiz. Bu uyduruk ulusu Atatürk nasıl
    kurdu? Önce Ermenileri yok ettiler, sonra da Rumları. Kürtleri şu güne kadar neden yok
    etmediler, bilinemez...''

    Karanlık güçlerce katledilen bu ülkenin aydını Hablemitoğlu’nun Alman vakıfları ve


    Bergama dosyası isimli eserinde Türkiye’de faaliyette bulunan Alman vakıfları ve
    enstitülerinin, Kültür merkezlerinin Alman İstihbarat servisi BND’nin kontrolünde olduğunu
    ve finansmanlarının da Almanya tarafından karşılandığı iddia edilmektedir. Alman
    Vakıflarının Almanya’nın kontrolünde faaliyet yürüttüğünü söyleyen sadece Hablemitoğlu
    değildir. Vakıflar sadece demokrasi, piyasa ekonomisi vb. amaçlarını gerçekleştirebilecekleri
    ya da Alman modelini ihraç edebilecekleri ülkelerde faaliyet göstermezler. Alman
    hükümetinin faaliyet göstermesini istedikleri her ülkede çalışmaya hazırdırlar. Alman Gizli
    Servislerinin Türkiye Operasyonları adlı kitabın yazarı Talip Doğan Karlıbel, “Almanlar
    istihbarat veya misyonerlik faaliyeti yürütmektedir. Almanya demokrasiye geçiş sürecinde
    olan devletlerde, kendi ekolüne dayalı bir sistem yerleştirmeye çalışmaktadır. Nesin Vakfı,
    yıllardır Almanya tarafından örtülü bir şekilde desteklenmektedir. Friedrich Ebert Vakfı ve
    Heinrich Böll Vakfı, 1990′lı yıllarda vakfa 244 bin marklık yardım yapmıştır. ” diyor ve
    şunları savunuyor: Son yüzyılda Türkiye’nin yok olma eşiğine gelmesinin, milyonlarca
    insanını kaybetmesinin ve acılar çekmesinin nedeni Almanya ve onun emperyalist isteklerine
    alet olmasıdır. Almanya, Türkiye’nin bu vefakâr davranışını kendi topraklarında birçok

    142
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yıkıcı ve bölücü örgüte destek vererek göstermiştir. Türkiye’nin tüm anayasal sistemini
    çökertmek isteyen veya bölmek isteyen tüm siyasi ve askeri güçler, Almanya topraklarında
    yeşermiş, büyümüş ve tehdit edici boyutlara erişmiştir. Alman istihbaratının bağlantılı
    olduğu tarikatlar vardır. NGO’ların içimizdeki yerli ve yabancı temsilcileri bulunur. Örneğin
    Ergenekon sanığı Semih Tufan Gülaltay, Alman Narkotik İstihbaratı’yla bir işbirliği
    içindeydi. Doğu Alman Gizli Servisi STASİ (Staat Sicherheits Dienst) PKK’ya destek sağladı.
    Almanlar ile ortak çalışan “Ulusalcı Çeteler” bugün içeride.Türkiye’deki illegal örgütlerin
    Alman ayakları vardır. (50)

    DSP’Lİ EROL AL: ALMAN VAKIFLARI ALMAN İSTİHBARATIYLA İLİŞKİLİ

    Türkiye’de Almanya adına faaliyet yürüttüğü iddia edilen Alman Vakıflarının yasal statüsü
    de tartışmalıdır. Hulki Cevizoğlu Ceviz Kabuğu programında Alman Vakıflarının yasal
    durumunu gözler önüne seren bir program yapmıştı. Programda, Konrad Adanuer Vakfı
    temsilcisi DPT ve Hazine Müsteşarlığından izin aldıklarını ve yasal olduklarını iddia etmiş
    canlı yayına katılan Vakıflar Genel Müdürü Nurettin Yardımcı ise, Alman Vakıflarının
    Vakıflar Mevzuatına göre Türkiye’de temsilcilik açma ve çalışma haklarının bulunmadığını
    belirterek bu vakıfların ülkemizde yasa dışı faaliyet gösterdiğini açıkça ortaya koymuştu.
    Hazine Hukuk Müsteşarlığı yapmış Fetih Özdemir’de ne DPT’nin ne de hazinenin Alman
    Vakıflarına böyle bir müsaade veremeyeceğini söylemişti. Programa telefonla katılan ve
    konuya ilişkin soru önergesi de vermiş olan o dönem DSP İstanbul Milletvekili Erol Al,
    Alman Vakıflarının Alman İstihbarat Örgütü BND’nin uzantısı olarak Türkiye’de faaliyet
    yürüttüklerini ve Türkiye’deki partner kuruluşları ile ilişkilerinin sorgulanması gereğini
    belirterek,”konu ile ilgili Türkiye’nin ulusal güvenliğini ilgilendirdiği için
    ilgileniyorum”dedi.

    Gerçekten de özelllikle bir dönem yani 90 lı senelerde Almanların Türkiye’ye ilgisi ülkenin
    ulusal güvenliğini tehdit eder boyutlara gelmişti. Örneğin merkezi Bonn'da olan ve
    kurucuları arasında Alman Federal Parlamento üyelerinin de bulunduğu Şeyh Said Vakfı
    'nın da (1996) çalışmaları doğrudan ülkemiz ile ilgiliydi. Şu anda Türkiye'de şubesi olmayan
    vakıf, amaçlarını şöyle açıklamaktadır:
    ''Almanya'da yaşayan tüm Müslümanlara dini, sosyal ve kültürel hizmetler sağlamak... Kürt
    halkı ile Alman ve Avrupalı halklar arasında diyaloğu geliştirmek.... Kürdistan'daki savaş
    kurbanlarına destek sağlamak... Almanya'da yaşayan Kürtlerin yaşam standardının
    yükselmesi için çaba harcamak... Kürt çocukları ve gençleri için gençlik örgütleri kurmak...''
    (52)
    Zaten vakfın Başkanı Ali Homam Ghazi’nin , ''Apo'nun Bonn temsilcisi'' olarak tanınması
    vakfın niteliğini de daha açık kılıyor. Bu kişi Udo Steinbach'la da çok yakın ilişki içinde
    bulunuyor. Kurucu üyelerden Heinrich Lummer ise, Alman Parlamentosu'nda CDU
    milletvekilliği ve Berlin İçişleri senatörlüğü görevlerinde bulunmuştur.
    Şeyh Said Vakfı kurulmadan önce, 1995 yılında, Abdullah Öcalan ile ikili görüşmeler
    yapmıştır.

    143
    FARUK ARSLAN

    Ayrıca 31 Eylül 2000’de Prof.Dr Udo Steinbach’la, Hamburg’daki ofisinde yaptığım


    görüşmede, 1994'de PKK lideri Öcalan ile görüştüğü için "istenmeyen adam" ilan edilerek
    Türkiye'ye giremediğini hatırlatan Steinbach, arabuluculukta bulunduğunu itiraf ediyordu.

    Peki Almanlar neden Kürt meselesiyle bu kadar yakından ilgileniyordu? Aslında bu ilginin
    yeni bir ilgi oduğunu söylemek çok zor. Almanların Kürt sorununu kullanma tarihi eskiye
    dayanır.

    Burada işin bir başka boyutunu daha vurgulamakta fayda var. Kitabın şu ana kadar olan
    bölümlerinde Alman vakıflarının Türkiye’de etnik konulu bir çok araştırma yaptırdıkları
    belirtildi. Halbuki batılı araştırmacıların Türkiye'de yaptıklarına benzer etnik esaslı bir
    araştırmayı kendi ülkelerinde yapmaları yasal olarak mümkün değildir.
    İspanya'da, Belçika'da, Fransa'da da aynı yasak vardır. İtalya'da ise yalnızca yabancılar için
    serbesttir. (59) Fransa’da olduğu gibi, değil böyle bir araştırmanın yapılması, tartışılması bile
    ülkeyi karıştırmaya yeterli olarak görülür.

    Halbuki bu konuda Türkiye’de henüz yasal bir düzenleme yapılabilmiş değil. Hal böyle
    olunca da Başbakan Erdoğan örneğinde olduğu gibi bir çok politikacının bu faaliyetler
    konusunda kuşku taşımaları normal. Vakıflar ise bu kuşkuların haklılığını reddetmeye
    devam ediyordu. Örneğin Friedrich Naumann Vakfı ve Heinrich Böll Vakfı, Başbakan
    Recep Tayyip Erdoğan’ın bazı Alman vakıflarının PKK’ya destek verdikleri yönündeki
    suçlamalara yanıt veriyor ve kendilerini savunuyorlardı. Bilindiği üzere, Başbakan Recep
    Tayyip Erdoğan’ın bu sözleri üzerine gözler bu vakıflara çevrilmişti. Türkiye’de faaliyet
    gösteren vakıflardan birisi de Friedrich Naumann Vakfı olduğundan onların görüşleri
    önemliydi. Telefon ile İstanbul’dan sorularımızı yanıtlayan vakıf temsilcisi Jörg Dehnert
    iddialara tepkiliydi. Dehnert’e göre Başbakan’ın adres gösterdiği vakıflar siyasi değil.
    Dehnert görüşmede şunları söylüyordu:

    “Öncelikle Başbakan Erdoğan Alman vakıflarından söz etti, ancak Türkiye’de yalnızca siyasi
    Alman vakıfları yok. Türkiye’de, diğer ülkelerde ve Almanya’da başka diğer siyasi olmayan
    Alman kuruluşları da var. Bu birinci konu, ikinci konu ise Başbakan ve Türk hükümeti
    bizleri yani siyasi vakıfları ve ne yaptığımızı çok iyi biliyorlar, bu sır değil ve bizlerin
    yaptıkları şeffaf. Türk hükümetini aktivitilerimiz hakkında bilgilendiriyoruz. Herşeyden
    haberleri var, benim izlenimim bizi yani siyasi vakıfları adres göstermediği şeklinde yoksa
    ismi açıklardı. Sanırım siyasi vakıflardan değil diğerlerinden bahsediyor. İkinci olarak bunlar
    son derece ciddi iddialar çünkü bu yalnızca Türkiye için değil Almanya için de suçtur. PKK,
    Almanya Federal Cumhuriyeti için de bir terörist örgüttür dolayısıyla bu işle bağlantısı
    olanvakıflar bu konuda aktif ya da aktör ise bunun cezasını çekmeliler. Sonucuna katlanmalı.
    Biz PKK ile çalışmıyoruz bu insanlar ile konuşmuyoruz.”

    Heinrich Böll Vakfı da Başbakan Erdoğan’ın suçlamalarını reddediyordu. Yeşiller partisine


    yakınlığı ile bilinen Heinrich Böll Vakfı Başkanı Ralf Fücks, Deutsche Welle Türkçe Servisi’ne
    yaptığı açıklamada, suçlamaların kabul edilemez olduğunu söyledi. Fücks, “Diğer Alman
    vakıfları da biz de Türkiye’deki belediyelerin alt yapı projelerini desteklemiyoruz. Kredi de

    144
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    vermiyoruz, yasalar uyarınca kredi vermemiz zaten mümkün değil. Siyasi açıdan
    bakıldığında da PKK’ya yakın bir tavır izlemek son derece saçma. Çünkü Heinrich Böll
    Vakfı, sorunların şiddete başvurulmadan çözülmesi için çaba gösteren bir kuruluş. PKK’nın
    silahlı eylemlerine hiç bir şekilde anlayış gösteremeyiz. Ancak sivil Kürt muhalif gruplarla
    diyalog arayışı içindeyiz, bunu da doğru buluyoruz” şeklinde konuştu. Hırıstiyan Demokrat
    Birlik (CDU) partisine yakınlığı ile bilinen Konrad Adenauer Vakfı’nın Türkiye
    temsilciliğinden yapılan yazılı açıklamada, “hiç bir Türk belediyesine, il idaresine, başka
    kurumlara veya örgütlere kredi olanağı sunmadıkları ve ödeme yapmadıkları” ifade edildi.
    Açıklamada, Konrad Adenauer Vakfı’nın Türkiye’deki etkinliklerinin Dernekler Kanunu’na
    tabi olduğu ve çalışmalarının Türk makamları tarafından denetlendiği belirtildi. (61)

    Gelen tepkiler üzerine Erdoğan, ifşatına şöyle açıklık getiriyordu: ’Benim ne konuştuğumu
    maalesef medya tam manasıyla aynen söylediğim gibi yansıtmıyor burada da bu yansıtmada
    bazı cımbızlamaların olduğunu ifade edeceğim. O sohbetin kaydını şimdi size okuyorum: Bu
    vakıf altında fon bunlarınki. Bu vakıfların kendi fonları var. Krediler hibeler veriyorlar ve bu
    kredi nedir borçlandırmadır. Hibe borç değildir. Türkiye’de de bazı CHP belediyeleri kredi
    talebinde hazine talimatı gerektiği için hazineye başvurmuşlardır. BDP’li belediyeler
    noktasında aldıkları krediler vardır ve yatırım devam ediyor. Bir gazeteci arkadaşımız
    “PKK’ya para gönderiyorlar” lafını kullanıyor. Ben ise “Para değil belediye ile kredi
    anlaşması yapıyor. Sözleşmede şu müteahhide verilecek şartı konuyor” diyorum. Gazeteci
    arkadaş, “Şüpheli bir firma” diyor. Ben de “Yani işi öyle bağlıyorlar” diyorum. Konunun aslı
    çerçevesi bu. Bu söylenen vakıflar benim konuşmamla da gündeme gelmedi. Bu konu
    medyamız vasıtasıyla da gündeme gelmiş konular. Alman vakıfları maalesef daha önce de
    buna benzer konularla gündeme geldi. Özel bu konuda bilgi isterse lütfederler kendisiyle bu
    konuyu ayrıca görüşürüz. Kapıya koyup koymaması kendi bileceği bir iştir. Türkiye’de bu
    tezgah yeni çalışmıyor. Benim anlattığım konu budur. Özellikle ağırlıklı BDP’li belediyelere
    bu vakıflar kredi ve hibe mekanizmasını çok sık çalıştırıyorlar. (62)

    BURDUR’LU İŞÇİ ÇOCUKLARDAN AJAN

    Başbakan Erdoğan Alman vakıflarıyla ilgili açıklamalarıyla kamuoyunun dikkatini buraya


    çevirmişti. Peki neydi başbakanlık düzeyinde yapılan bu açıklamaların sebebi? Yine
    başbakanın açıklama yaptığı dönemde özellikle doğu bölgelerinde gelişen bazı olaylar bu
    sorunun en açık yanıtıydı. İlk örnek Burdur’dan. Burdur’da kısa dönem paralı askerlik yapan
    Almanya’daki işçi çocuklarına istisnasız olarak her birine ajanlık teklifi ve telkini
    yapılmaktaydı. Ki, bu Almanya anayasası ve yasalarına karşı ağır bir suçtu. Diğer yandan
    PKK’lı bölücülere veya sol örgütlere karşı ajanlık Alman Kılıç’ın işiydi. Diplomatik
    dokunulmazlık zırhı altında Almanya’da görevli 80 MİT elemanı tarafından bazı gurbetçi
    vatandaşlar adım adım takip edilmekteydi. Bir gün, takip edilmekte olduğundan kuşkulanan
    iki Kürt, bir Alman TV ekibini haberdar ederek bir eylem tasarlamıştı. Sonradan olay
    Almanya TV ekranlarına yansıyınca konu anlaşıldı. Takip edilmekte olan o iki kişi, bazı
    arkadaşlarını da harekete geçirerek, belli ettirmeden kendilerini takip ettirmişlerdi. Bir
    parkın içinden geçerken, biraz kuytu bir yere gelince geri dönüp onları takip eden olası MİT
    ajanlarına saldırarak, TV kamerası karşısında bir hayli hırpaladılar. Aldıkları darbelerle
    çeşitli yerlerinden yaralanan o şahısların saldıranlara karşı davacı bile olmadıklarını Alman

    145
    FARUK ARSLAN

    TV’si saptamıştı. Bu TV haber Almanya savcılığınca ihbar telakki edildi o zamanlar


    Almanya’nın çeşitli illerindeki Türkiye Konsolosluklarında görevli sekiz diplomatın sınırdışı
    edilmelerine karar verildi. Buna Türkiye’de bir misilleme yapacaktı elbet. Soruna kolaylıkla
    bir çözüm bulundu. Almanya’nın Friedrich Ebert Stiftung veya Konrad Adenauer Stiftung
    gibi vakıfların Türkiye’de yardım maskesi altında casusluk faaliyetleri sürdürdükleri
    gerekçesiyle işlem yapılmalıydı. Ergenekon’un bir kanadı Doçent Necip Hablemitoğlu’na bu
    görevi verdi. Düzenlediği rapor gerekçe gösterilerek Almanya’nın Türkiye
    konsolosluğundan dört diplomat sınır dışı edildi. Kısa bir süre sonra da ağzından laf
    kaçırmasın diye Hablemitoğlu öldürüldü. Cinayet organizasyonunu da zamanın güçlü
    Ergenekon generali Veli Küçük’e havale edildi. (66)

    Bir başka casusluk olayı yine Başbakan Erdoğan’ın açıklaması üzerine yaşandı. Başbakan
    Erdoğan'ın "Alman vakıfları belediyeler üzerinden PKK'ya dolaylı olarak yardım aktarıyor"
    iddialarının ardından, olaya sert giren Habertürk Gazetesi'nde "Güneydoğu'da Alman
    Ajanslar cirit atıyor" şeklinde bir haber yer aldı. Ancak habere, BDP ve Almanlardan değil de
    Radikal gazetesinden cevap geldi.Gazete Habertürk’ün manşetinde, istihbarat birimlerinin
    fotoğrafladığı Güneydoğu illerini üs edinen Almanlar’ı gündeme getirdi. 4 PKK’lının cenaze
    töreninde görülen, gazeteci gibi davranan Almanlar’ın Güneydoğu Anadolu’da bir “ajanlık”
    faaliyeri yaptıklarına ilişkin habere, Radikal hemen “Ajan değil aktivist” diyerek karşılık
    verdi. Habertürk’le Radikal arasında ajan kavgası çıkaracak olan haberde Radikal, açıkça
    Almanlar’ı savunuyordu. (76)
    Radikal’in haberinde Alman ajanlarının ajan değil aktivist olduğu savunuldu. Gazeteye göre
    her PKK eyleminde görüldüğü' öne sürülen Alman Michael Knapp, Alman parlamenterlerle
    yaptığı temaslardan sonra hazırladığı raporları Türkiye'ye de iletiyordu. Michael Knapp ın
    Avrupa Parlamentosu ve Almanya milletvekilleriyle Türkiye’de bulunduğu 2010 temmuz
    ayında Şemdinli’de, çatışmayla sonuçlanan pek çok protesto gösterileri düzenlenmişti.
    Habertürk gazetesinde, ‘PKK’nın her eyleminde Almanlar var’ başlıklı haberde
    fotoğraflarına yer verildi ama Radikal’e göre ‘gazeteci kılığında’ hareket etmekle suçlanan
    Micheal Knapp’ın insan hakları savunucusu ve tarihçiydi. Knapp’ın 2010 aralarında Alman
    milletvekillerinin de olduğu bir heyetle İstanbul, Diyarbakır, Van ve Hakkari’de incelemeler
    yaptığı, polislerle de görüştüğü ve hazırlanan raporun da Avrupa ve Alman
    parlamentolarına gönderdiği biliniyordu. Knapp 15 Ekim 2010’da 10 günlük bir inceleme için
    Türkiye’ye geldi. Beraberinde Avrupa Parlamentosu, Almanya Federal Meclisi ile kimi
    eyaletlerin milletvekilleri ile avukatlar ve insan hakları aktivistleri de vardı. İlk olarak
    Diyarbakır’a gidildi. Ardından Van, Hakkari, Şemdinli ve Yüksekova’da inceleme yapıldı.
    İnceleme kapsamında bölgedeki avukatlar, baro ve belediye başkanları, BDP’li milletvekilleri
    ve siyasetçiler, kimi dernekler ile yerel idarecilerle ve polis yetkilileriyle görüşüldü.
    Kendisine ‘Brüksel, Berlin, KRV ve Hamburg İnsan Hakları Heyeti’ adını veren topluluk
    daha sonra da bir rapor hazırladı. Bu rapor Avrupa Parlamentosu, Almanya Federal Meclisi
    ve Almanya’nın Ankara Büyükelçiliği’ne iletildi, Türkiye’de yayınlandı. Micheal Knapp yine
    2010’un temmuz ayında Berlin Demokrasi Evi’ndeki bir toplantıda bir Alman milletvekili ve
    bir sosyologla birlikte, TSK’nın Güneydoğu’da kimyasal silah kullandığı iddiasına ilişkin
    açıklamalarda bulundu. Knapp’ın da aralarında olduğu bir başka heyetin yine 2010’un ekim
    ayında KCK Davası’nın görüldüğü Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesi’ndeki yargılamayı
    izledi. Knapp ve bir grup Alman parlamenteri, Alman ve Türk yetkililere açık mektup

    146
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yazarak, Hakkari’de tutuklanan BDP’lilerin bırakılmasını ve ‘çocuklara yönelik polis


    şiddetinin durdurulmasını’ istemişti. (77) Almanlar bu şekilde Türkiye’nin işlerine karışma
    olarak nitelendirilecek eylemlerde bulunmaktan çekimemeye başlamıştı. Bunun altında
    yatan sebeplerden birisi de Almanya’nı Türkiye’nin artık bölgenin büyük devletlerinden
    olduğunu kabullenememesiydi elbette.

    ALMANYA, VAKIFLAR VE CHP İLİŞKİSİ

    Başbakan Erdoğan’ın, Türkiye’de faaliyet gösteren Alman vakıflarından duyduğu


    rahatsızlığı dile getirmesi ve bu vakıfların PKK’ya destek verdiklerini belirtmesi, gerçektende
    Almanların alışık olmadığı bir durumdu. Başbakanın "Bir Alman vakıf var. CHP ve BDP'li
    belediyelerle çalışıyor” şeklindeki açıklaması, dikkatleri dost ve müttefik gözüken ancak her
    fırsatta Türkiye'nin aleyhine faaliyetlerde bulunan Alman vakıflara çevirmişti. Akit'e
    konuşan araştırmacı-yazar Talip Doğan Karlıbel, bu konuda çok çarpıcı açıklamalarda
    bulunarak işin boyutlarını ortaya seriyordu. CHP'nin Friedrich Ebert Vakfı'ndan 85 bin
    euroluk para yardımı aldığını belgeleriyle ortaya çıkaran Karlıbel, Türkiye'de 53 Alman
    vakfının bulunduğunu, bu 53 vakıftan 5'inin siyasi vakıf olduğunu belirtirken, “Bu vakıflar,
    Alman dış istihbarat servisi BND'nin sivil toplum ayağıdır. Bu vakıflar ne zaman bir yere
    gittiyse o devlette kısa bir süre içerisinde terör odaklı oluşumlar oluşmuştur. Bu vakıflar
    cuntalar yaşamış demokrasiye geçiş sürecindeki devletlerde, Alman ekolü bir siyasi sistem
    oturtmak amaçlı vakıflardır” diyordu. Türkiye'deki bu 5 siyasi vakfın derhal Türkiye sınırları
    içerisinden çıkarılması ve yasaklanması gerektiğini ifade eden Karlıbel, bu vakıfların 25
    yıldır Türkiye'nin üniter yapısını bozacak faaliyetler içerisinde bulunduğunu vurguladı.
    Talip Doğan Karlıbel’de, PKK sorurunu çözmek isteyen siyasi iradenin, teröre destek veren
    bu vakıfların faaliyetlerini engellemesi gerektiğini dile getiriyordu.Alman vakıfların Aleviler
    üzerinde de büyük oyunlar oynadığına dikkat çeken Karlıbel, “Türkiye'de mezhep sorunu
    çıkarıp aynı Irak'daki Şii-Sünni çatışmasını tetiklemek amaçlı faaliyetler içerisindeler.
    Aleviliğin İslam dışı olduğu tezini yoğun bir şekilde işliyorlar” diye konuştu. Kolayca
    Türkiye'de temsilcilik açan bu vakıfların, Avrupa'da Türkiye aleyhine kamuoyu
    oluşturduğuna işaret eden Karlıbel, “Yurtdışında PKK propagandası yapıyorlar” şeklinde
    konuştu. Erdoğan'ın rahatsızlığını dile getirdiği vakfın Friendrich Ebert olduğunu da
    kaydeden Karlıbel, bu vakfın CHP'ye para yardımında bulunduğunu ortaya çıkardığını
    hatırlattı.
    Karlıbel, Ebert'in yaklaşık 20 yıldır CHP ve BDP'ye para yardımında bulunduğunu iddia
    ederek, “Bu vakıflara Türkiye'de sadece AK Parti ve MHP karşı çıkıyor. CHP ve BDP ise
    zaten bu vakıflarla iç içe faaliyet yürütüyor” değerlendirmesinde bulundu. Friedrich Ebert
    Vakfı'nın Türkiye aleyhine yürüttüğü faaliyetlerin artık iyice deşifre olduğunu vurgulayan
    Talip Doğan Karlıbel, bu yüzden Ebert'in misyonunu fiilen Türkiye'de gözükmeyen aşırı
    komünist Sol Parti DIE Linke'nin Rosa Luxemburg Vakfı'nın üstendiğini belirtti. Karlıbel
    şöyle konuştu: “Alman Sosyal Demokratlardan kopma aşırı komünist DIE Linke'nin vakfı
    Rosa Luxemburg, fiilen Türkiye'de gözükmese de 3-4 yıldır İstanbul, Ankara ve İzmir'de
    faaliyetlerini sürdürmektedir. İlginçtir bu vakıf Ebert Vakfı'nın faaliyetlerini üstlenmiştir.”
    (67)

    147
    FARUK ARSLAN

    Vakit gazetesin de yayımladığı haberde bu doğrultuda bilgiler veriyordu. “Alman


    Vakfı’ndan CHP’ye para yardımı!” başlıklı haberin ayrıntısı, özetle şöyleydi: “CHP’nin
    Alman istihbaratı ve partileri tarafından desteklenen Friedrich Ebert Vakfı’ndan 2005’te
    85.000 Avro para yardımı aldığı ortaya çıktı.” Vakit’in Alman Ebert Vakfı’nın CHP’ye para
    yardımı yaptığını gösteren belgeli haberini destekleyen tespitler ortaya çıktı. Aralık 2002’de
    faili meçhul bir cinayete kurban giden tarihçi yazar Necip Hablemitoğlu, Alman vakıflarının
    Türkiye ile neden yakından ilgilendiğini anlattığı kitabında şu tespitte bulunuyordu: “Ebert
    Vakfı, Türkiye’deki siyasi partiler içinde en çok CHP ile ilişki içindedir.”

    CHP bu iddiaları çürütmek bir yana dursun iddiaları destekleyecek faaliyetlerde


    bulunuyordu. Örneğin CHP’li yöneticilerin sık sık Friedrich Ebert Vakfı’nın Almanya’daki
    davetlerine katıldığı, Şubat 2011’de 14 kişilik bir heyetle vakfın sponsorluğunda bir hafta
    Almanya’da ağırlandığı medyaya yansımıştı. CHP PM Üyesi Didem Engin, Friedrich Ebert
    Vakfı’nın düzenlediği yuvarlak masa toplantısında yaptığı konuşmada; Türkiye ve AB
    ilişkilerini sağlıklı bir zeminde yürütecek tek partinin CHP olduğunu belirterek, CHP’nin tek
    başına iktidar için yürüttüğü çalışmalar konusunda bilgi aktarmıştı.

    DENİZ FENERİ KILIÇ’IN BİR OYUNU

    Şimdi ülkeyi çok sarsan Deniz Feneri olayına bir kez daha dönelim. Kitapta şu ana kadar
    anlatılanlar bu bölümü daha da anlamlı kılacaktır. Bir zamanlar ülke gündemini sarsan
    Deniz Feneri olayının herkesin bilmediği bir başka anlamı daha vardı. Aslında bu olay
    Türkiye ve Almanya arasında cereyan eden güç savaşlarının bir yansımasıydı. Almanlar bu
    kez tüm kozlarını oynamıştı. Sonuç: Almanların derin devleti Kılıç, Deniz Feneri skandalını
    üreterek AK Partiye Almanların neler yapabileceğini göstermiş oldu. Aydın Doğan
    medyasında sık sık Deniz Feneri olayını soruşturan Türk savcılarının konuşmasının
    engellendiği, Alman savcıların Türkiye’ye gelmelerine mani olunduğu ve Türk savcıların
    belge toplamak için Almanya’ya gitme taleplerinin geri çevrildiği yazılıyordu. Hatta
    Almanya’ya gitmek isteyen savcılara uçak paralarını kendilerinin karşılamaları istendiği
    şeklindeki iddialar gündeme Doğan medyası tarafından sık sık dile getiriliyordu. İşin aslında
    bunların hepsi Alman Kılıç ile organik ve inorganik bağı olanların medya metodlarını
    kullanarak yaptığı saldırıydı. Bu taktik atakların hükümeti ve yargıyı yıprattığı kesindi.
    Fakat her şey planlandığı gibi gitmedi. Gazeteci ve yazar Fehmi Koru, Almanların niyetini
    net bir biçimde ortaya çıkardı. Habertürk’te Akşam Raporu programına katılan gazeteci ve
    yazar Koru, bunların söylenip yazılmasında bir mahsur bulunmadığını belirterek, şu çok
    önemli konuşmayı yaptı: “Böyle bir şeyler varsa ortaya çıkmasında yarar var ama, bunlar
    için harcanan zaman kadar asıl öğrenilmesi gerekenin Almanların böyle bir operasyonu niye
    başlattığıdır. Hiç kimse bu konu ile ilgilenmiyor. Almanlar bunu hep yapıyorlar. 1997 yılının
    Ocak ayında Denizfeneri e.V. davasını gören Frankfurt Eyalet Mahkemesi, ikisi eski
    Yugoslav biri Türk vatandaşı olan 3 kişiyi yargılarken birden bire mahkemenin reisi Tansu
    Çiller’in adını ortaya attı. Mahkeme Reisi, bunların arkasında Türkiye’de bir siyasetçi var ve
    o siyasetçi izleri yok ediyor dedi. Türkiye karıştı. O günün gazeteleri günler boyu bu olayı
    manşetlerden verdi. O zaman da Köstebek tarzı manşetlerle Alman yargıcın sözleri ile Tansu
    Çiller manşetlere çekildi. 1998 yılının Şubat ayında MGK toplandı ve ondan sonra 28 Şubat

    148
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    süreci başladı. Almanlar sonunda böyle bir yanlış yaptıkları için özür dilediler. Ancak özür
    dilediklerinde ama ortada bir Refahyol hükümeti kalmamıştı. 28 Şubat’a Almanların
    katkısıydı o. Aynı eyalet mahkemesi şimdi de tıpkı o zamanki gibi bir istihbarat biriminin
    yardımı ile bu işi yapıyor. Almanya’da Anayasa’yı korumaya yönelik olan bu örgüt
    Almanya’da kurulu olan Deniz Feneri derneğinin oradan topladığı paraları hizmet olarak bir
    yerlere taşımasından rahatsız olmuşlar. Olayın içine kendi adamlarını sokarak köstebek
    oluşturmuşlar bugün de karşımıza o mu bu mu yapıldı diye karşımıza çıkıyorlar. “ dedi.
    Ayrıca Fehmi Koru, ‘Almanya’da mahkemelerde anlaşmalı cezalandırma diye bir sistem var
    tıpkı ABD’de olduğu gibi, sanığın suçunu kabul etmesi sonucu daha düşük bir ceza veriliyor
    ve mahkeme görülmüyor. Almanya sanık olarak karşılarına gelenlerle pazarlık yaptılar, 2-3
    yıl cezalar verildi ama Almanlar yargılamadan vazgeçmedi. Aynı dönemde Türkiye’de
    medya günlerce cezası belli olan yargılamayı manşetlere neden taşıdı kimse merak
    etmedi.”dedi. Koru, bu olayın bir istihbarat operasyonu olduğunu bunu defalarca yazdığını
    ancak Almanya’dan tek bir yalanlama gelmediğini söyledi. Koru bu dava ile Almanya’nın
    tıpkı Sarkozy’nin Ermenistan’daki soykırım çıkışı gibi Türk siyasetinin içine müdahale
    ettiğini savunuyordu. (68)

    Almanya'nın Türkiye'deki istihbarat faaliyetleri zaten hiçbir zaman sorgulanmadı. ABD


    sorgulanır, İsrail sorgulanır, bütün boyutlarıyla tartışılır ama konu Almanya olunca herkes
    sessizliğe bürünürdü. Alman istihbaratının bu ülkenin kılcal damarlarına kadar işlediği
    bilindiği halde, Mossad, CIA ve Rus istihbaratının en gizli operasyonlarından bir şekilde
    haberdar olunurken bu konuda neden kimse bir söz söyleyemezdi? Bu güne kadar bir çok
    sarsıcı olay oldu, suikastler işlendi, etnik ve mezhep eksenli çatışmalar çıkarıldı ama Alman
    istihbaratına tek söz söylenmedi. Mesela; Alevi-Sünni meselesinin merkezinde hep Almanya
    vardır ama herkes bunu bilmezlikten geldi. Başbakan Tayyip Erdoğan'ın; "Bazı Alman
    vakıflarının belediyeler ve müteahhitler üzerinden teröre dolaylı para aktardığı"na dair
    cümleleri, sadece PKK'nın para kaynaklarını değil, Alman istihbaratının, derin devletinin
    Türkiye operasyonlarını da tartışmaya açması gerekiyordu. Bu fırsat da suskunlukla
    geçiştirilirse Türkiye adına gerçekten talihsizlik olacaktı.

    Almanya her fırsatta Türkiye ile ilgili her meseleye karışıyordu ve bunun önü alınamadığı
    gibi karşılık dahi verilemiyordu. 2010’da Almanya Cumhurbaşkanı Christian Wulff "İslam
    Almanya'nın parçası" diyerek bir tartışma başlatmıştı. Türkiye'yi ziyaret ederken Angela
    Merkel keskin açıklamalarıyla tartışmayı bitirdi. "İslam'ın ve Müslümanların Avrupa'nın
    parçası olmadığını, olamayacağını, bu gerçeğin hiçbir zaman kabul edilmeyeceğini, bu güne
    kadarki sessizliğin ve bir arada yaşama söyleminin yanılsamadan ibaret olduğunu, Batı'nın
    bu yöndeki gerçek niyetinin hep izlendiğini" söylüyordu Merkel. Aslında bu sözlerin altında
    başka bir şey vardı: Almanya ve üzerinden Avrupa Birliği, İslam karşıtlığı tezini ABD'den
    devralıyordu. Bu sefer Atlas Okyanusu'nun doğu yakasında şiddetli bir İslam karşıtlığı
    yükseliyor, beraberinde aşırı sağın yükselişini, yabancı düşmanlığını tetikliyordu. Eskiden
    bunu aşırı sağ gruplar yaparken şimdi, özellikle de ekonomik krizin sarsmasıyla,
    hükümetler, devletler yapıyor, yabancıların bir an önce Kıta'dan sürülmesi planlanıyordu.
    Tartışma Almanya olunca, konu sadece PKK ile sınırlı kalmıyordu. 2011’in Şubat ayında,
    Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde (KKTC) yapılan Türkiye karşıtı protestoları yaptıranlar,
    "Türkiye defol" sloganları attıranlar da onlardı. Yani Almanya işin merkezindeydi. Bu

    149
    FARUK ARSLAN

    konuda bir diğer çarpıcı örnek daha var: Türkiye'de tam Ergenekon operasyonları başladığı
    günlerdi. Almanya'da bir anda Türkler'in oturduğu evler yakılır oldu. Almanya'nın bir çok
    eyaletinde, Avusturya'ya kadar yüzün üzerinde ev kundaklandı. Birkaç somut örnek vermek
    gerekirse: 3 Şubat 2008: Ludwigshafen'deki yangında 9 kişi öldü, 60 kişi yaralandı. 14 Şubat
    2008: Aldingen'de bir Alman, Türklerin apartmanını ateşe verdi. 19 Şubat 2008: Marburg'da
    yine bir Türk ailenin evi 2 saat arayla 2 kez kundaklanmak istendi. 21 Şubat 2008: Münih'te
    evleri kundaklanan Türk aile ölümden döndü. Olaylar o kadar çoğalmıştı ki Almanya'dan
    Türkiye'ye sürekli cenazeler geliyor, kundaklamalar hız kesmiyordu. Oysa aynı dönemde
    ışırı sağ grupların bir taşkınlığı, yürüyüşü izlenmiyordu. Kim yapıyordu bunları? Neden hiç
    kimse yakalanmıyordu? Tam bir derin devlet operasyonuydu bu.

    Uzun süre devam eden yangınların failleri bulunamadı, gizlendi. Bir kişi bile ceza almadı. En
    son Alman Federal Savcılığı, bir açıklama yaptı ve bütün dosyaları kapattı. Türkiye'de onca
    dernek, vakıf, insan hakları örgütü, medya organı, yazar-çizer sadece sustu. Saldırılarla ilgili
    bütün dosyalar kapatıldı. Belki, Başbakan'ın bu açıklamasının başlattığı tartışmalarla bu so-
    ruların cevapları da ortaya çıkar. Sorular şöyleydi:

    Alman devleti ya da AB, Türkiye'deki STK'ları da mı susturuyor? Türkiye kamuoyunun te-


    pkisi satın mı alındı? Yıllardır suskun kalan Alman aşırı sağı, çeteleri, neden Ergenekon ope-
    rasyonu başladıktan sonra harekete geçti? Kontrolden çıkmış ırkçı tahrikler sokaklarda his-
    sedilmezken, saldırılar devlet içinde bir yerlerden mi yönetiliyor? Avrupa'da yabancı
    düşmanlığı eskiden halk kesimindeydi. Şimdi yönetimler bunu yapıyor. Öyleyse, devlet
    böyle tehditlerle bu "sorun"dan kurtulma yolunu mu tercih ediyor? Türkiye'deki saldırılarla,
    operasyonlarla Almanya'daki saldırılar arasında bir bağ var mı? Birileri Türkiye'de Alman
    derin devletine yakın unsurları tasfiye etmeye girişti de, bunun intikamı mı alınıyor?

    Fakat her şeye rağmen Almanya'nın Türkiye operasyonları üzerindeki sis perdesi daha
    doğrusu perdeleme kaldırılamıyordu. Türkiye'yi her alanda köşeye sıkıştırmaya çalışan bu
    ülkenin, sivil toplum kuruluşları üzerindeki kontrol edici pozisyonu nedense tartışmaya bile
    açılamamıştı. Sivil Türk vatandaşları yanarken, cenazeleri Anadolu'ya taşınırken bile, bu ci-
    nayetlerden sorumlu Alman derin devletinin, "Alman Ergenekonu"nun sorgulanamadığı
    gerçeği ortada dururken, PKK'ya para transferinin önüne geçmek pek tabiki mümkün
    olamıyordu. (69)

    Beşi çocuk dokuz kişinin yandığı o dehşet saldırıyı hatırlayan var mı bugün? Camdan atılan
    sekiz aylık bebeğin görüntüsünü, karnındaki beş aylık bebeğiyle can veren anneyi. Ludwigs-
    hafen'dan Gaziantep'e uzanan trajedi ne çabuk unutuldu? Ya da nasıl oldu da bu kadar ko-
    lay unutturabildiler? Hem Almanya'da hem de Türkiye'de olayın üstünü nasıl örtebildiler? O
    korkunç saldırıdan sonra, haftalarca devam eden, onlarca saldırıyı da, yangını da unutturdu-
    lar. Almanya'nın hemen her bölgesinden Viyana'ya kadar, Türklerin oturduğu binalara yöne-
    lik son derece sistematik saldırılarla ilgili şu ana kadar hiçbir gelişme olmadı. Saldırganlar
    bulunamadı. Olayın aslı çözülemedi. Hiç kimse tutuklanmadı, yargılanmadı, mahkum ol-
    madı. Onlarca saldırı olur ve bunların hiç biri çözülemezse, çözülmezse ne düşünmek gere-
    kir? Aynı saldırılar Türkiye'de olsaydı, “yabancı”lara karşı olsaydı bütün Avrupa birleşip
    Türkiye'ye hangi türden yaptırımlar uygulardı tahmin etmek dahi güç.

    150
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Dosya tamamen kapatıldı, soruşturma durduruldu. Soruşturmayı yürüten Frankenthal Sa-


    vcılığı, yangının nedeninin çözülemediğini, bu halde soruşturmanın yürütülmesine gerek
    kalmadığını açıkladı. “Kundaklama” olmadığını ise ısrarla vurguladı. Savcıya göre ev hataen
    yakılmış olabilirdi! Oysa görgü tanıkları binayı yakan kişiyi görmüştü. Daha sonra ifadeleri
    değiştirildi. Nasıl değiştirildi, neden değiştirildi, bilinmiyor. İyi niyetli düşünelim. Peki he-
    men ardından hemen her şehirde benzer saldırılar oldu, yangınlar çıktı. Onlar nasıl oldu? Bu
    Türkler, hep birlikte evlerini yakma kararı mı aldı!

    Acaba saldırılar münferit olaylar mıydı? Aşırı sağcı/ırkçı kesime mensup kişi veya küçük
    grupların kendi tasarrufları mıydı? Yoksa çok daha derinden, sistemin içinden güçlerin
    yönettiği, yönlendirdiği çeteler miydi? Bir derin devlet operasyonu muydu? Sadece aşırı
    sağcı demek tanımlama için yetmez. Aynı dönemde aşırı sağ gösteriler, taşkınlıklar olmu-
    yordu. Ama kundaklamaların son derece sistematik ve belli bir amaca yönelik olduğu be-
    lliydi.

    Öyleyse ortada gerçekten başka bir hesap vardı. Bu hesap görüldü ya da politika değiştirildi.
    Bu yüzden bu süreci “Alman Ergenekonu” olarak niteledim. Öyle inanıyorum. Sadece
    sonuçlardan hareket edilse dahi, sadece saldırıların şekline bakılsa dahi bu sonuç çıkıyor or-
    taya. Soruşturma dosyası kapatılarak, saldırılar çözümsüz bırakılarak Almanya kendisini bir
    şekilde sıkıntıdan kurtarmış oldu.

    Şimdi İbrahim Karagül’ün Yeni Şafak gazetesinde yazdığı çok önemli iki yazıdan alıntılar
    yaparak bu olaylara bir kez de onun gözünden bakalım.. İbrahim Karagül, Deniz Feneri da-
    vasının neden o dönem için bir yıl sonra başladığını sorgularken aynı zamanda Almanya’da
    o dönemde yaşanan meşum vakayı da hatırlatıyordu. Hani o Türklerin evlerinin
    yakıldığı,bebeklerin camlardan atıldığı ve sonunda tabutların Almanya’dan Gaziantep’e
    taşındığı o soru işaretleriyle dolu kötü hadiseyi… 9 Eylül 2008 tarihinde Yeni Şafak’ta ya-
    yınlanan İbrahim Karagül’ün başka bir yazısının bir bölümünü okuyalım tekrar:

    “… Davanın (Deniz Feneri e.v H.Ö) bu denli gürültü koparmasının sebebi sadece; Türkiye’de
    iç siyaseti etkilemesi, içeride birilerinin bunu birilerine karşı kullanılması değildi elbet. Da-
    vanın kendisi, böyle kurgulandı. Yolsuzluk davası olarak değil, Türk iç siyasetini etkile-
    meye, belli bir siyasal çevreyi yıpratmaya dönük olarak kurgulandı. Tartışmanın tarafları
    da sadece Ak Parti ya da Başbakan Tayyip Erdoğan’la Aydın Doğan ya da Doğan Grubu
    değil. Almanya gerek davanın hazırlanış biçimi, gerek kamuoyuna sunuş biçimi, ge-
    rekse Türkiye’nin iç siyasetini etkileyecek hatta bir hınç kampanyasına dönüştürecek şe-
    kilde pazarlanması açısından tartışmanın en önemli tarafı oldu. Hatta tartışmayı yönlen-
    diren taraf durumunda. Türkiye’de kendine yakın olanlar üzerinden Türk siyasetine bir de-
    rin “Alman müdahalesi” izliyoruz. İşte burada bizim de söyleyeceklerimiz var.

    Alman yargısı ile Alman dış politikası arasındaki bağ oldukça kaba bir şekilde kendini his-
    settiriyordu. Sadece bu olayda, Deniz Feneri davası üzerinden AK Parti iktidarını hırpa-
    lama girişiminde değil, çok acı bir olayda daha gördük bunu biz.

    151
    FARUK ARSLAN

    Almanya’daki yangınları hatırlayın. Hani Ludwigshafen’dan Gaziantep’e uzanan acıyı,


    beşi çocuk dokuz kişinin nasıl yakıldığını, pencereden atılan bebeği hatırlayalım.
    Ardından Almanya’nın her köşesinde, her kentinde, her kasabasında Türklerin oturduğu
    evlere yönelik kundaklama faaliyetlerini hatırlayın. Hatta bu saldırıların Viyana’ya kadar
    yayıldığını.. Yangınlar son derece sistematikti. Belli bir haritaya göre saldırılar
    gerçekleşiyordu. Bildiğimiz neonazi saldırılarına hiç benzemiyordu. Ne tuhaf, saldırganlar,
    Türkiye’de bile hemen her sokakta olan, kameralar tarafından bile görüntülenmiyordu.
    Dokuz kişinin can verdiği Ludwigshafen olayıyla ilgili elli uzman aylarca çalıştı. Görgü
    tanıkları nedense ifadelerini değiştirdi. Hiç kimse yakalanmadı, gözaltına alınmadı, tutu-
    klanmadı, yargılanmadı. Sadece bu olayda değil, hemen sonrasında başlayan kundaklama
    olayları ile ilgili de (belki sayısı yüzü geçmiştir) hiç kimse yakalanmadı, sorgulanmadı,
    yargılanmadı.Diyelim yüz tane ev yakıldı. Alman polisi kimseyi bulamadı. Alman savcılığı
    hiç kimseyi mahkemeye sevk etmedi. Böyle adalet teşkilatı, böyle polis teşkilatı, böyle is-
    tihbarat teşkilatı mı olur? Oysa böyle olmadığını, Almanya’nın bu kurumlarının ne ol-
    duğunu biliyoruz. Aynı adliye sistemi bakın Deniz Feneri Davası’nda ne kadar becerikli.
    Neden? Çünkü bu davanın başka hedefleri de var. Alman Federal savcılığı doğru dürüst
    hiçbir açıklama yapmadan dosyaları kapattı. Hem de büyük bir pişkinlikle. İşin daha da
    tuhafı, kimse; “yahu neler oluyor” diye sormadı.

    Ben Almanya’nın bu tuhaf tutumunu sorgulayan yazılar yazdım. Olayı “Alman Erge-
    nekonu” olarak niteledim. Yangınların; Türkiye’deki Ergenekon davasından bir hafta
    sonra başlamasına dikkat çektim. Şimdi “Alman Ergenekonu” kavramını yeniden
    düşünüyorum. Türkiye’deki Ergenekon operasyonu sonrasında Almanya’daki sistematik
    derin devlet operasyonlarını yeniden düşünelim. Türkiye’deki Ergenekon operasyonunun
    taraflarını da bir kez daha hatırlayalım. Her hangi bir yolsuzluk davası üzerinden, Erge-
    nekon tasfiyesinin de içinde bulunduğu, nasıl bir siyasi kampanya yürütüldüğünü, bu kam-
    panyanın Türkiye’deki iktidar aygıtlarını ne yöntem sarsma hedefinde olduğuna özellikle
    dikkat edelim. Ama özellikle taraflara, hangi operasyonun hangi ülkeleri rahatsız ettiğine ba-
    kalım derim ben.…” (71)

    Bu yazının öncesinde İbrahim Karagül Alman Ergenekonu ile Türkiye’deki Ergenekon ya-
    pılanmasını konu alan başka yazılar da yazdı ve birçok soruyu köşesine taşıdı. İbrahim bu
    yaptığı ile bazı çevreler tarafından eleştirildi. Ancak o iddialarında ve rahatsızlık veren
    yazılarında ısrar etti. Israr ettiği konuların çoğunda zaman Karagül’ü haklı çıkardı. Gerçek-
    tende Almanya'ya ne oluyordu? Avrupa kimleri yakacaktı? Ekonomik krizle sarsılan
    Avrupa, inanılmaz bir şekilde korumacı, dışlayıcı, hoşgörüsüz, agresif bir hal alıyor ve hızla
    aşırı sağa kayıyordu. Son altmış yılda biriktirdiği değerlerden uzaklaşıyor ve İkinci Dünya
    Savaşı dönemindeki tehlikeli ruh haline dönüyordu. Yıllardır birlikte yaşadığı insanları
    tehdit görüyor, onlarla aralarına kalın duvarlar örüyor, sahiplendiği, övündüğü, model ola-
    rak dünyaya sunduğu her şeyi elinin tersiyle itiyordu. Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne tam
    üyeliğinin ötesinde bir sorundu bu. Tam üyelik artık her iki tarafta da sorgulanıyor ve "özel
    ortaklık" denemesi etkisi kaybediyordu. Türkiye kendini merkeze alan uzun bir yürüyüşe
    çıkarken Avrupa, bırakın kültürel sınırlarının ötesine taşmayı, kendi içindeki "farklılıklar"ı
    bile yok etmeye dönük politikalara yöneliyordu.

    152
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ABD ve İngiltere'den periyodik olarak yükselen "yeni terör tehdidi"ne yönelik uyarıları cid-
    diye almayan, İçişleri Bakanı'nın açıklamasıyla kendileri için böyle bir durumun söz konusu
    olmadığını duyuran Almanya, son günlerde ısrarlı biçimde terör tehdidi konusunu işliyordu.
    Sanki bir şeyler için böyle bir tehdit algılamasından medet umuluyordu. Alman Federal Me-
    clis binasına biri Türk altı kişinin saldırı düzenleyeceği iddiaları bizzat Başbakan Angela
    Merkel tarafından teyit edildi. "Tehdit maalesef gerçek" açıklamasından sonra ülkedeki Müs-
    lümanlar ve Türkler adeta göz hapsine alındı. Bazı siyasiler, Müslümanların muhbir olması
    gerektiğini bile söyler oldu. Ardından camilere yönelik tehditler başladı. Alman siyasilerin
    ve karar alıcıların böyle bir tehdit algılamasına yönelik tutumları, sokakları belli bir
    "düşman"a karşı harekete geçiriyordu. Almanya için Türkler ve Müslümanlar tehdit sırala-
    masında listenin en üst sıralarına yükseliyor. Yabancıların Almanya'yı terk etmesine, bu so-
    runun temelden çözülmesine yönelik bir psikolojik operasyon hali söz konusuydu.

    Asıl sorun veya soru şuydu: Almanya 'Ergenekon'u ne zaman çökertilecekti? Zamanla
    Almanya'nın Ludwigshafen kentinde 2 Şubat'ta meydana gelen yangınla ilgili
    ayrıntılar ortaya çıkmaya başladı. Beşi çocuk dokuz kişinin can verdiği trajik olayla
    ilgili elli uzman dört hafta çalıştı. Ama ulaşabildikleri tek bir sonuç yangının bir kun-
    daklama olduğuydu. Yangın, bodrumdaki merdivenlerin ikinci basamağında
    çıkmıştı. orada her hangi bir elektrik tesisatı olmadığından yangının dışarıdan bir
    müdahale sonucu çıktığı kesindi. Verilen bilginin hepsi bu kadardı. Şüpheli ya da
    şüphelilerle ilgili araştırma sonuçlarına ilişkin merak edilen diğer konularla ilgili
    hiçbir şey söylenmiyordu. Oysa yangından hemen sonra, olaya şahit olan iki kız ço-
    cuğunun birbirini teyid eden açıklamaları yetkililerin söyleyemediğini gayet açıklıkla
    anlatıyordu: "Dışarıda bir adam vardı. Genç gibiydi. Saçı siyahtı. Değnek, kağıt ve
    çakmak vardı. Kuzenim kapıyı kapamaya çalışıyordu. Adam ayağını soktu. Kağıdı
    yakıp bebek arabasının yanına attı. Biz de korktuk yukarı gittik. Bedriye dedesine
    'aşağı yanıyor' dedi. Dedesi yangını söndürmeye çalıştı başaramadı. Sonra itfaiyeciler
    geldi..."

    İki ülkeyi de derinden yaralayan bir cinayetti bu. 1993'te beş kişinin hayatını kaybet-
    tiği Solingen saldırısından çok daha vahimdi. Türk ve Alman kamuoyu acıyı birlikte
    paylaştı. Ancak, camdan atılan sekiz aylık bebeğin görüntüsü, Türkiye toplumunun
    hafızasından kolay kolay silinmemişti. Karnındaki beş aylık bebeğiyle yanan annenin,
    2 ve 3 yaşlarındaki çocukların ve diğer kurbanların Gaziantep'e taşıdığı acı da hiç bir
    zaman unutulmadı.

    Fakat henüz her şey bitmemişti. Türk ve Alman toplumu çok geçmeden aynı şeylerle
    tekrar yüzleşmek zorunda kaldı. Ludwigshafen'daki saldırının ardından Almanya'nın
    başka bölgelerinde de Türkler'in oturduğu binalarda yangınlar çıkmaya başladı.
    Yangınların çıkış tarzı, çıktığı bölgeler, yangınların mağdurlarının kimliği, hepsinin
    kundaklama olduğunu gösteriyordu. Olaylar çok geçmeden Avusturya'ya bile sıçradı.

    Kundaklamalar ardı ardına geliyor fakat resmi soruşturma ve kamuoyunu bilg-


    ilendirme aynı hızla ilerlemiyordu. Sanki olayların belli bir hedef gerçekleşene kadar
    sürmesi gerekiyor gibi bir izlenim dahi oluşmaya başlamıştı kamuoyunda. Halbuki

    153
    FARUK ARSLAN

    hem Türk hem de Alman kamuoyunda hemen herkes saldırıların faillerini bulmak bir
    yana, cinayet şebekesini besleyen bataklığın kurutulması için köklü adımların atıl-
    masını isiyordu. Acaba saldırılar münferit olaylar mıydı? Aşırı sağcı/ırkçı kesime
    mensup kişi veya küçük grupların kendi tasarrufları mıydı? Yoksa çok daha derin-
    den, sistemin içinden güçlerin yönettiği, yönlendirdiği çeteler miydi? Sadece aşırı
    sağcı demek tanımlama için yetiyor mu? Yetmediği kesindi. Bu soruları sormak,
    cevaplarını aramak öncelikle Alman yönetiminin göreviydi. Burada Malatya'daki
    saldırıyı hatırlamak tam sırası olabilir. Zirve Kitabevi'ne yönelik saldırıyı. Bir Alman
    misyonerin boğazlanmasını. Bu vahşi cinayet Avrupa'da nasıl algılandı? Tahammül-
    süzlük, höşgörüsüzlük, barbarlık, Türkiye'de ulusalcı çeteleşme olarak algılandı.
    Ludvigshafen'daki saldırı Malatya'daki cinayetten daha mı az barbarcaydı? Aynı
    değerlendirmelerin Almanya'daki saldırılar için de yapılması gerekiyordu. Alman-
    ya'nın da bunları sorgulaması gerekiyordu. Sadece aşırı sağcılar demek yetmiyor,
    örgütsel bağlantılarının çökertilmesi, sistem içindeki uzantılarının deşifre edilmesi
    gerekiyordu. Türkiye'deki Ergenekon operasyonunun benzerinin orada da yapılması
    gerekiyordu.

    DENİZ FENERİNİ ALMAN MİSYONERLİĞİ Mİ SÖNDÜRDÜ?

    Şimdi tekrar Deniz Feneri olayına dönelim ve bu konunun arka planına göz atalım.
    Almanya gibi büyük bir devleti neticede bir yardım kuruluşu yolsuzluğu olan Deniz
    Feneri olayıyla ilgilenmeye iten ne olabilirdi? Cevap aslında basit: Misyonerlik. Misy-
    onerlik faaliyetlerinde en radikal adımları atan, en geniş coğrafyada çalışmalar yapan
    ve bunu bizzat devlet politikasına dönüştüren ülkelerden biri Deniz Feneri id-
    dialarının odağında bulunan Almanya’dır. Bu bakımdan Avrupa'daki Türk isçiler de
    misyonerliğin ilgi alanlarından biri olmuştur hep. Onlara yönelik çalışmalar, bilhassa
    OM (Operation Mobilization), WEC (WEC International), “Friends of Turkey” ve
    “Orientdienst” isimli kuruluşlarca yürütülmüş ve yürütülmektedir. Bu çaba aslında
    çok gerilere uzanmaktadır. Almanya Musnter´de bulunan İlahiyat Fakültesi, 1910
    yılında devletten misyonerlik ile ilgili bir bölüm kurulmasını isterken, “Misyonerlik
    ile Yüksek Okullarımızda hem teolojik, hem de ilmî olarak uğraşmak, Alman
    devletinin çağımızda sürdürdüğü kolonileştirme gayret ve çabalarını başarılı kılmak
    için bir zaruret halini almıştır” gerekçesini öne sürer. Öte yandan, son yıllarda Tü-
    rkiye ve Türk dünyasına yönelik misyonerlik faaliyetlerini Almanya merkezli olarak
    inceleyen araştırmacılar, bu ülkedeki gerek Katolik, gerekse Protestan misyonerlik ku-
    ruluşlarının, bağışlar, kilise gelirlerinden kesintiler ve gayrı menkullerinin kiraları
    gibi gelirlerinin yanı sıra, Almanya hükümetinin gizli ödeneklerinden de finanse
    edildiklerini belgeleri ile ortaya koymuştur. İşlerde zaten bu noktadan itibaren
    karmaşıklaşmaya başlamıştır, çünkü hıristiyanlığı yayma faaliyeti olan misyonerliğin
    karşısına başka bir hareket çıkmaya başlamıştır.

    Deniz Feneri ve Deniz Feneri eV. “Yüzyılın İyilik Hareketi” sloganıyla misyonerlik
    amacı taşımadan, bu Alman misyonerlik kuruluşlarının çalışma sahalarının ta-
    mamında, yoksullar, afetzedeler, kriz mağdurları ve iç kargaşalarla yaşamını
    sürdürme zorluğu çeken milletlere hayırseverlerin bağışlarını ulaştırdıkça, bu hareket

    154
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    misyonerlerin hedefine oturur. Türkiye merkezli Deniz Feneri, Almanya adresli Deniz
    Feneri eV., cemaat odaklı Kimse Yok Mu gibi; kimi cemaat, kimi ise bağımsız girişim
    hareketi olan yardım kuruluşları, kimi zaman Uganda’da, kimi zaman Somali’de,
    kimi zaman Avustralya’da, kimi zaman Çin’de, kimi zaman Japonya’da, Tacikis-
    tan’da, Kırım’da, Azerbaycan’da, Yunanistan’da kısaca dünya coğrafyasının her
    noktasında yardıma muhtaç insanlara el uzattıkça, başta Almanya olmak üzere Hıris-
    tiyan misyonerlerin hedefine oturdu.

    TÜRK MEDYASININ TAVRI

    Ülke TV’deki Sıradışı’nda ise, CHP ile Almanya’nın Türkiye’deki vakıfları arasındaki ilişkiler
    ve CHP’ye bu vakıflardan yapılan yardımın belgesi ortaya kondu. Turgay Güler’in konuğu
    Talip Doğan Karlıbel, CHP ile Alman Vakıfları arasındaki bağlantıları ortaya koydu. CHP
    MYK üyesi Ali Kılıç’ın Alman vakıflardan aldığı yardımın belgesi programda gösterildi. Bu
    yayınlar sonrasında, Yargıtay Başsavcılığı CHP ile Alman Vakıfları arasındaki ilişkiye
    yönelik soruşturma açtı. Cumhuriyet ve Milliyet gazeteleride geçmişte yabancı vakıflarına
    karşı yayınlar yaptı. Şimdi ise Kanal 7 ve Vakit gazetesi yabancı vakıflara yönelik yayın
    yapabiliyordu. Bunun nedeni menfaat ilişkileridir. Aydın Doğan medyası tamamen olayları
    örtpas peşindeydi. Alman vakıflarının Türkiye’deki faaliyetleri sonrasında ya birçok insan
    öldürülmüş, ya pasivize edilmiştir. Bazı gruplar bazı sivil toplum kuruluşları kullanılarak
    ciddibir etki ajanlığı yapılmıştır. Bu şahısların Türkiye’de yarıgılanmalarını sağlayacak
    deliller toplandığı halde bu kişiler tahliye edilmiştir. Bu vakıflar Atatürk aleyhtarı faaliyetler
    yapmasına karşın CHP bu vakıflarla işbirliği içinde olmuş, hatta CHP’li Şahin Mengü bu
    vakıfların avukatlığını yapmıştır. 2002 yılından sonra bu vakıflar örtülü bir şekilde ödemeler
    yapmaya başlamıştır. Bu konu 2009’da medyada gündeme getirilmişti. Ali Kılıç aynı
    zamanda bir Alman vakıfının üyesidir. Alman Vakfı’nın da Ali Kılıç’a yaptığı yardıma dair
    banka dekontu da mevcuttur. Bu belge savcılarımızın emrindedir. İşin ilginci CHP tüm bu
    ilişkileri yayınlıyordu. Ancak arşivler bu ilişki bağının çok ciddi olduğunu ortaya
    koymaktadır. Alman düşmanlığı yapmak niyetinde değiliz. Ancak Türkiye’nin önde gelen
    bir parti veya kurum Almanya’dan demokrasi dersi alacak değildir. Biz soykırım yapmamış
    bir milletiz. Soykırım yaptığı belgeli bir ülkeden de ders alacak durumda değiliz. Almanya
    en büyük altın ihracatçısı, Türkiye’nin de altın üretimini önlemek için de elinden geleni
    yapıyor. Almanya’da altın üretimi olmamasına rağmen başka ülkelerden aldığı altını
    işleyerek en büyük altın tüketicisi konumundaki Türkiye’ye sattığı için bu ticaretin
    bozulmasınını istemiyor. (78)

    155
    FARUK ARSLAN

    Yedinci Bölüm
    KILIÇ’IN KÜRT VE SURİYE POLİTİKASI
    Buraya kadar olan bölümde Almanların Türkiye’nin kadim sorunlarına yoğun ilgisinden
    bahsedildi. Bunların arasında en önemlileri Alevi ve Kürt sorunuydu. Peki Almanların
    Kürtlere olan ilgisi nereden geliyordu ve neden PKK sorununu bu denli kaşıyorlardı? Sıra bu
    konunun geçmişine göz atmaya geldi. Burada, 1990’lı yılların başına geriye dönelim ve
    Almanların Kürtlere olan ilgisinin kilometre taşlarına göz atalım. 1991 yılıydı, Almanya ve
    Batı medyasında PKK'yla çok sıkı bir şekilde tartışılıyor ve şu konular gündeme geliyordu:
    PKK ayrılıkçı bir silahlı güç olarak siyasi mücadelesini silahla veriyor ve ülkede gördükleri
    baskı rejimine tepki olarak Kürt bölgesini Türkiye sınırlarından ayırmak ve bağımsız bir
    Kürdistan devleti kurmak istiyordu. Türkiye medyası ise buna karşılık, genelde Kürtleri hiç
    bir bakımdan önemsemiyor ve PKK'yı da gözü dönmüş üç beş kişilik bir terör gurubu ve bir
    papulcu takımı gibi horlayıcı bir dille lanse ediyordu ve henüz ülkede öldürülen insanların
    sayısı 40 binlere ulaşmamıştı.
    Türkiye kendi tezini demokratik batı ülkelerine kabul ettirmek için olağanüstü çaba
    harcıyordu. Bu çerçeveden Türkiye genelkurmayı Almanya genelkurmay başkanını
    Türkiye'ye davet etmişti. Resmi ziyaret çerçevesinde Alman general Diyarbakır da dahil
    birkaç yere götürülerek bazı gerçekleri bizzat yerinde görmesi ve ona göre bir değer
    yargısında bulunması istenmişti. Almanya genelkurmay başkanı Türkiye'de iken DPA
    ajasına demeç vererek „Türkiye'nin teröre karşı haklı bir mücadele verdiğini ileri sürünce her
    şey bir anda karıştı. Almanya savunma bakanlığı, emrindeki genelkurmay başkanını resmi
    ziyareti henüz tamamlayamadan geri çağırdı ve görevine derhal son verdi. Gerekçe: Yetkisi
    olmadığı halde siyasi konularda kişisel görüşünü açıklamasıydı. Çünkü Almanya'da herkese
    her konuda oldukça geniş bir kapsamlı görüş açıklama özgürlüğü olduğu halde askerlere
    yasaktı. Türkiye’deki bazı aydınlar PKK siyasallaşmak istiyor iddiasında bulunurken,
    Almanya devleti ve hükümeti konuyu zaten siyasi olarak algıladığı için kendi
    genelkurmaybaşkanı görev ve sorumluluklarının dışına çıkmakla itham etmiş ve görevine
    son vermişti.

    O halde şu soru sorulabilir: Almanya neden PKK sorununu terör sorunu olarak değil siyasal
    bir sorun olarak algılanmasını istiyor ve buna aykırı hareket eden genelkurmay başkanıyla
    dahi ters düşebiliyordu. Aslında bu soruya cevap verebilmek için PKK’nın kuruluş yıllarına
    gitmek gerekiyor. Daha 40 yıl öncesine kadar ortalarda yokken PKK Almanya’nın da
    içerisinde olduğu üçlü bir ittifakla kurulmuştu. PKK´yı kuran, Sovyet KGB’sinden
    devralarak 1990 sonrası destekleyen İsrail + ABD + Almanya üçlüsüydü. Eşzamanlı olarak
    Ergenekon´u besleyerek, ‘mason darbeci paşalara’ güneydoğuyu bombalatmış, faili
    meçhuller cinayetler işlettirip, uyuşturucu kaçakcılığında rol aldırıp, PKK´nın zemin

    156
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    bulmasını ve büyümesini sağlamışlardı. BND ve PKK bağlantısı oldukca belirgindi. Alman


    derin devletinden bahsederken, BND’nin Alman şirketleri ve Türkiye’deki enerji ihalelerine
    göz atmak gerekiyordu. Sadece Almanya’dan Ankara’ya uçan Almanların nereden
    geldiklerine bakılsa yeterliydi. Almanlar, Ergenekon’la yaptıkları işbirlikleri sayesinde
    Ankara’dan rahatlıkla ihale alabilmeye başladılar. İşin asıl ilginç tarafı Bu derin Almanların
    neler yaptığını gözetenin, soruşturanın olmamasıydı. HalbukiTürkiye’de yabancı ajanların
    gayri resmi faaliyette olması anayasamıza aykırıydı. Bu ajanların toplanması, deşifre ve
    sınırdışı edilmesi gerekiyordu. Diğer yandan Türkiyenin Almanların BND’si kadar başarılı
    bir örgütü yoktu. 1990’larda Almanya’ya PKK’lı ailelerin göç etmesinin sadece ekonomik
    nedenlerden dolayı olduğunu bile bile onları ilticacı statüsünde Almanya’ya kabul ettiler.
    Göçü siyasi bir olgu gibi göstermeye çalıştılar. Hatta onlara maaş bağladılar. Kağıt üstünde
    hakimlere gerekenleri söyleyen ve Türkiye’yi şikayet eden Kürtler, Türkiye’den rüşvetle
    aldıkları sahte mahkeme belgeleri ve evraklarla yıllarca Almanları kandırdılar. Almanya’ya o
    dönemde 11 binden fazla direk PKK’lı olduğunu söyleyerek iltica eden Türk vatandaşı
    bulunuyordu. Bunlar Kürdistan’dan geldiklerini ifade ediyor ve Almanlar da olmayan bir
    devleti kabul ediyordu.

    2000’li yıllarda Türkiye’nin Kürtlerle ilgili bir etnik sorun olmadığını bildirmesi yüzünden
    Kürt sığınmacılar, Almanya’dan sürülme korkusuyla yaşıyorlardı. Geçmişte oturum ve
    vatandaşlık almış, aşırı militanlaştırılmış, siyasileştirilmiş Kürtlerin Türkiye’ye geri
    dönmesinde Türkiye’nin bir faydası olmadığı için Ankara sessiz kalıyordu. Ancak 2002
    yılından beri Türkiye’den iltica taleplerinin yüzde 92’si ret edildi. Gittikce bu nüfus
    Almanya’nın başına bela olmaya başlamıştı. Hatta Alman polisi Türk polisinden yardım
    istemek zorunda kaldı. Berlin’de 2010 yılından beri Türk polisi Alman polisi ile birlikte
    çalışıyordu. Alman makamları, Kürtlerin Alman sosyal devlet sistemine pahalıya patladığını
    anladığında artık çok geç kalmıştı. Kürt politikalarında değişiklikler yapmak kaçınılmaz hale
    geldi. Alman medyasına halen PKK’lıların yönlendirdiği asker düşmanlığını yansıtan azgın
    nefret ve düşmanlık dili hakimdi. ABD’nin ardından Almanya’da 1993’de PKK’ yı terör
    örgütü ilan etti. Almanya Adalet Bakanlığı ve İç İşleri Bakanlığı Müsteşar Yardımcıları ile
    Ekim 2000’de bu konuları görüşmüştüm. Yetkili isimlere, eline kan bulaşmış, PKK’lı 11 bin
    katil militanı neden göz göre göre sığınmacı olarak kabul ettiklerini sormuştum. Verdikleri
    cevap ilginçti: Yıllarca Türkiye’de idam cezası vardı, ayrıca bu PKK’lıları Türkiye’ye iade
    etsek hapishanelerde onları bekleyen işkence vardı. İşin gerçeği ise, Almanlar PKK’lılardan
    korkuyordu. Hiç bir Alman mahkemesi PKK’nın aktif militanlarını doğru şekilde
    yargılayamıyordu. Sebebi, PKK’lıların Almanya’da dava hakimlerini tehdit etmesi ve
    korkutmasıydı.

    Diğer yandan Almanlar ülke içinde yükselen Dazlak ve Neonazi eylemleri ve şiddetini
    durdurmaktan dahi acizdi, Türkiye ise kendi içinde PKK’ lılarla mücadelede başarısız
    kaldığından Almanya’daki PKK’lılara sıra gelemiyordu. Diğer yandan Almanya her ne kadar
    PKK lılardan rahatsız olsa da Türkiye’ye karşı oluşmuş bu diaspora işine geliyordu.
    2011 Ekiminde Erdoğan’ın, Alman Vakıfları ve Alman Kalkınma Bankası’nın kredi ve
    hibelerinin yanlış yerlere gittiğini, ülkenin bölünmesi için kullanıldığını yüksek sesle ortaya
    atması bir anda üllkeyi ayağa kaldırdı. Bu iddia sahibi ülkenin başbakanıydı ve çok ciddi bir
    iddia ortaya atmıştı. Neredeyse iki ülke arasında savaş çıkaracak kadar, büyük bir olaydı bu.

    157
    FARUK ARSLAN

    Peki hükümet bu iddiayı neden ortaya atmıştı? Sebep aslında çok basitti, Almanya’da
    yaşayan Kürtler Ağustos 2011’de bir takım militanca faaliyetlarde bulunan dernek ve
    kurumlara ulusal statü elde etmek üzere imza kampanyası başlatmışlardı. Toplanan yeterli
    sayıda imza Alman Parlamentosu’na sunulmuş ve yasal süreç işlemeye başlamıştı. İşte
    birçok faktör öne çıksa bile belirleyici factor PKK’lı Kürtlerin Avrupa ayağının statüsü elde
    etme çabasıydı. Almanlar Kürtler yerine Türkiye’yi seçecekti elbette…

    MİT GÖRÜŞMESİNİ ALMANLAR MI SIZDIRDI?

    Almanya’nın PKK’nın siyasallaşması konusunu tamamen kendi çıkarları konusunda


    yönetmeye başladığı çok geçmeden belli oldu. PKK’nın siyasallaşmasının kendi çıkarları
    aleyhine veya kendi istemedikleri bir zamanda olmasını istemiyorlardı. Bu sebeple 2011’de
    patlayan MİT Müsteşarı Hakan Fidan ile PKK’nın Avruapa sorumluları arasında yapılan
    gizli görüşmelerin haberini kayıtlarıyla basına sızdıranın Alman Gladyosu Kılıç veya BND
    olduğu neredeyse kesindi. Almanlar ise görüşmeleri medyaya sızdıranın İngiliz istihbaratı
    MI6 olduğunu yaydı. Ortak amaçları belliydi: PKK ile Türkiye’nin barış yapmasını
    engellemek. Türk milliyetçiliğini körükleyerek Türk ve Kürtleri birbirinden ayırmak.

    Dolayısıyla Alman vakıfları dosyası ve MİT’in Oslo fiyaskosu konusunda Başbakana doğru
    bilgiler geldiği kesindi. Hakkâri ve Diyarbakır’dan 12 Haziran 2011 seçimi öncesi gelen bir
    başka bilgi gelişmeleri teyid ediyordu: Global Ergenekon’un Suriye’de başlattığı Baas
    rejimini devirme hamlesiyle eşgüdümlü olarak gelişecek olan Hakkari’de oynanan büyük bir
    oyun söz konusuydu. Çünkü kriz düğmesine aynı merkezden basıldı. Ergenekon’un baronu
    ve ejderi, global Ergenekon’dan aldıkları cesaretle ‘Kürt kozunu’ sahneye koydu. Kandil ve
    İmralı’nın emirlerini CIA ve Mossad’dan aldığı talimatlarla yerine getiren Demokratik
    Toplum Kongresi (DTK) ve BDP, “sürgünde Kürdistan parlamentosu” adı altında özerklik
    kurmaya hazırlanıyordu. Mesele Kürt sorununu çözmek değil, çözdürmemekti...
    Peki bu noktaya nasıl ve neden gelindi? 10. Ergenekon dalgasında mason localarına
    ulaşılması, global Ergenekon’u rahatsız etmişti. İstanbul baronları ve medya ayaklarına
    dokunulmaması için hükümetle pazarlığa giriştiler. Başarılı da oldular, Ergenekon
    soruşturması sadece ordudaki suçlulara yönelirken, işin finans kısmı bilerek görmezden
    gelindi. Medyanın propaganda ayağında tutuklananlar ise deyim yerindeyse devede kulaktı.
    Seçimde zoraki seçtirilen Silivri ve PKK adaylarının oluşturacağı kaos da planlıydı. Amaç
    seçim sonuçlarına gölge düşürmekti ve “Baron” ve “Ejder” ikilisinin global Ergenekon’dan
    aldığı onayla tasarlanmıştı. İşin aslında, seçtirilen bu kişiler kendilerine dokunulmaması ve
    ihalelerden daha fazla pay kapmak amacıyla hükümete şantaj için kullanıyorlardı.

    HAKKARİ’DE NELER OLUYOR?

    Hakkari’de oynanan oyun ise çok daha önemli. Şimdi de bu oyunun şifrelerini çözelim.
    Hakkâri için 2006’da alınan global Ergenekon kararı, 12 Eylül 2010 referandumu ve 12
    Haziran 2011 seçiminde başarı ile uygulandı. Hakkari’de yaşayan her vatandaşımızın

    158
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    evinden baskıyla, zorbalıkla, şantajla dağa, PKK’ya en az bir adam kaçırma projesi, bölgedeki
    Ergenekoncu komutanların göz yumması ile gerçekleştirildi. 2008 yılına kadar PKK’ya
    Hakkâri’den katılan insan sayısı yılda elli iken, son üç yılda bu rakam yılda beş yüze
    çıkartıldı. Elimdeki sağlam bir istihbarat raporuna dayanarak bunları söylüyorum. Karakol
    baskınları ile hükümet küçük düşürüldü. Halk korkutuldu. Silah zoruyla yapılan seçimde
    BDP, Hakkâri’de tamamı, 36 bağımsız adayını seçtirdi. Böylece planın ilk aşaması olan
    “kurtarılmış” Hakkâri hayata geçirildi. Planlara göre bundan sonraki süreçte Şırnak ve Cizre
    başta olmak üzere başka iller Türkiye’den kopartılacak ve dört yıl içinde bölge halkının tüm
    oyu sadece PKK’nın gösterdiği aday veya partiye kaydırılacak.
    Burada bir bilgi daha vermek gerekiyor: Diyarbakır’da seçim öncesi ele geçirilen ve
    çözülmesi sağlanan Mossad ajanından elde edilen bilgiler ve belgeler kamuoyuna
    açıklanacak mı acaba? En kilit sorular ise şunlar: Hakkari’den ve diğer Doğu illerimizden
    zorla seçtirilen BDP’li milletvekillerinden kimler hangi yabancı istihbarata ve devlete
    çalışıyorlar? Nereden mali destek alıyorlar? Bu durum, milletvekilliğinin düşmesine sebep
    değil midir? Türkiye’de bu işleri koordine eden yabancı diplomatlar kimlerdir? Neden
    sınırdışı edilmiyorlar? En önemlisi Kürt sorunu, bu karmakarışık, çapraz, ilişkilerin olduğu
    bir ortamda nasıl çözümlenecek? Mossad ajanından elde edilen istihbarat, bu sorulara ve
    fazlasına açıklama getiriyor. Irak, İran ve Suriye’deki Kürtleri kapsayan plan çerçevesinde
    global Ergenekon, “Büyük Kürdistan” için devrede. Suriye’deki Baas rejimi iktidarı,
    Türkiye’deki Ergenekoncu ekiple aynı düşünce yapısına (Nusayri Alevileri dine oldukça
    uzak bir Şiilik koludur) sahip olduğu halde neden tasfiye ediliyorlar? Çünkü İran’ın Suriye
    ve Lübnan’daki Şii bağlantılarını sağlayan Şam rejimi artık işlevini yitirdi, miadı doldu.
    Türkiye’de de Baas benzeri cunta kurmaya çalışan Mason Bektaşi çetenin savunduğu
    azınlıkların çoğunluğu yönetme stratejisi çöktü. Global Ergenekon, oyun ve oyuncu
    değiştirdi. Yüzde 80’i Sünni Suriye halkının, AK Parti’yi ve liderini sevmesi bunda en büyük
    etken.
    Yukarıda belirtildiği gibi Ergenekon’un en tepedeki isimleri kendilerine ulaşılmasını
    engellemek için bu tür planları organize etmekteydiler. Ergenekon’da kod adı “Ejder” olan
    şahıs, 9 Haziran 2011 günü AK Parti Genel Merkezi’ne giderek Başbakan Recep Tayyip
    Erdoğan’la görüştü ve helâlleşti. CHP’nin birinci parti olarak çıkacağı kehanetinde bulunan
    bu işadamı İnan Kıraç, aslında baronun sağkoludur, özel ulağıdır. Vehbi Koç’un milyon
    dolarlarını Milliyet gazetesini satın alması için 1979’da Aydın Doğan’a getiren isimdir aynı
    zamanda. Gazeteci ve yazar Avni Özgürel, Radikal’daki köşe yazısında o şu şekilde
    geçiyordu: ‘’Yurtbank patronu Ali Balkaner’in mahkeme ifadesinde “Bizler 18 büyük aileyiz.
    Hepimizin bağlı olduğu bir başkanımız var. 18 büyük aile bir havuz oluşturduk. Tüm
    ekonomi bunların elinde toplanıyor. İstanbul Menkul Kıymetler Borsası’nı manipüle eden
    kişi, bizim bağlı olduğumuz başkanımızdır. Tokyo Borsası’nda 800 milyon dolar kaybetti,
    bana mısın demedi’ diye tarif ettiği kişi’’
    AK Parti’den ilk yerli otomobil projesini Karsan adına kapacak kadar maharetli bir
    işadamıydı

    O halde PKK kime güveniyordu? Elbette, 1998’den beri PKK’yı taşeron örgüt olarak kullanan
    ve denetimine alan Mossad’a ve Alman BND’ye ve Kılıç’a bel bağlıyorlardı.

    159
    FARUK ARSLAN

    .
    Dolayısıyla Ergenekoncu askerler, Mossad ve Kılıç ile PKK işbirliği olmasaydı, çoktan
    terörün kökleri kurutulmuştu. PKK, 1980 ile 1987 arasında Diyarbakır Cezaevinde yapılan
    işkencelerle zorla doğurtulmuştu. Kasıt vardı. Daha sonraki süreçte devlete kin dolu
    PKK’nın istihbarat örgütlerince kullanılması artık daha kolaydı ve öyle de oldu. İstihbarat
    örgütlerine bir sure sonra devletin karanlık yüzü de katıldı. Bu yeni katılımdan doğan
    uyuşturucu, insan kaçakçılığı, silah ticareti bitirilmeden PKK veya Kürt sorununun bitiril-
    mesi mümkün değildi. Ergenekoncu askerlerin orduya sızmaları PKK’nın zemin bulmasını
    sağlıyor işleri daha da karmaşıklaştırıyordu. Ta ki 2011 yılına kadar. Bu sene daha once ya-
    pılamayan ya da yüzeysel olarak yapılan şeyler yapılmaya başlandı. İşler artık PKK aleyhine
    değişmişti. Ekim , Kasım ve Aralık 2011’de PKK’nın uyuşturucu depolarına yapılan baskın-
    larla gelir yolları tıkandı. Fransa’da açılan davada Avrupa’dan yılda bir milyar dolar haraç
    toplayan PKK üyeleri tutuklandı ve PKK’nın peşin para transferini sağladığı kurye sistemi
    çökertildi

    Hakkari’deki Kavaklı ana terörist yetiştirme kampı dağıtıldı. KCK operasyonları ile şehir ya-
    pılanması çökertildi. Halen Van’ın Başkale sınır kapısından, Hakkari, Yüksekova uyuşturucu
    yollarından katırlarla, eşeklerle uyuşturucu taşınıp Van’a getiriliyordu. İşlenmiş halde Van’a
    İran ve Irak’tan gelen uyuşturucular, buradan İstanbul’a ve Avrupa’ya pazarlanıyordu. İşin
    ilginç tarafı dindar olmasına rağmen Van halkının yüzde 80’inin araçlarının uyuşturucu
    taşımaktan sabıkalıydı. Peki bu uyuşturucusu maddeler kime aitti? Bu güne kadar yapılan
    operasyonlardan elde edilen bilgiler bu konuda Ergenekon yapılanmasını, PKK’yı, MOS-
    SAD, CIA ve BND’yi işaret ediyordu. Buradan çıkan bir başka anlam politik gözüken güç
    elde etme savaşının arkasında aslında hep ekonomik bir savaşın olmasıydı.

    Fakat yukarıda değinildiği gibi son zamanlarda yaşananlar, özellikle ordunun Ergenekoncu
    subaylardan temizlenmesi her şeyin bir anda değişmesine sebep olmuştu. Fakat PKK sorunu
    bir çok farklı actor sayesinde devam ediyordu ve bu planın karşısında duran iki ülke ve iki
    istihbarat karşımıza çıkıyordu: Almanya’nın BND’si ve İsrail’in MOSSAD’ı… Özellikle Al-
    man vakıflarının Kürtlerin siyasileştirilmesinde rolü büyüktü.

    SURİYE OYUNU

    CHP’nin ülkemizde muhalefet partisi olmayı beceremediği ve zayıf kaldığı dönemde, Su-
    riye’de yaşanan Arap baharı değil bir NATO baharıydı. Özgür Suriye Ordusu’nun liderleri
    Suriyeli değildi. Bu kişi Iraklıydı ve MI6, CIA ve MOSSAD tarafından Irak’ta yetiştirilmişti.
    Libya’da Kaddafi’yi yok eden sivil gerilla modeli Suriye’de uygulanıyordu. Suudi Arabistan
    ve Katar, Esed’i devirme projesinin bütçesini veriyor, Türkiye Suriyeli muhaliflere 2011 ve
    2012 arasındaki periyodda hem siyasi hem askeri lojistik veriyor eğitim açısından da ev sahi-
    pliği yapıyordu. 2012 başından beri ise eğitim merkezi Özel Harp subayları tarafından
    Lübnan’da Beka Vadisi’ne kaydırıldı. Şam yönetimi buna yanıt olarak PKK ile organik ilişki
    içinde olan PYD’ye tam destek verdi, Kandil kamplarının Afrin’e getirilmesine, en sonda böl-
    genin Kürtler tarafından yönetilmesine gözyumdu. Türk ordusunun Suriye’ye girmesi için
    tüm dünya güçleri ve Şam elinden geleni yapıyordu. Peki bu plan kimindi ve sonuçta
    meyvesini kim toplayacaktı? Biz buna bakalım.

    160
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bilindiği üzere Suriye’de dış destekli iç savaş ve terörü tırmandıran Amerika ve NATO ül-
    keleri, muhaliflere geçici hükümet kurma çağrısı yapmıştı. Geçici Hükümet için, Arap Birliği
    ve Katar’dan destek istendi. Fakat olaylar batının istediği gibi gelişmemişti. Suriye’deki rejim
    kolay pes etmemeye kararlıydı. Esad’ın beklenilmeyen direnişi, batıyı yeni çözümlere
    sürükledi. BM ve Cenevre kararlarını tanımayan Batı, terör sopası ile geçici hükümet
    çözümünü aynı anda piyasaya sürerek çözüm aramaktaydı. Böylelikle kamuoyundan us-
    talıkla kaçırılan Evanjelist, eski ABD Başkan Adayı olan ‘John Mccain’in planı, yani Neocon-
    ların projesi gerçek oluyor, saklanan global proje ortaya çıkıyordu. BM Güvenlik Kon-
    sey’inde Şam rejimine müdahale ettirmeyen Rusya ve Çin’in Beşşar Esed’in kovulmasına ve
    Nusayrilerin kaderlerine terkedilmesine karşı çıkması danışıklı bir dövüştü. Dünya kamuoyu
    hazırlanıyordu., hem Türkiye hem de ABD, İngiltere ve İsrail üçlüsünün ısrarla talep ettiği,
    Rusya ve Çin’i de tatmin edecek i ‘win win’ formulü tekrar devredeydi…

    Almanya ise 2. dünya savaşı sonrası dönemde ilk defa NATO bloku dışında kalarak Rusya
    ve Çin cephesine geçti ve Esedsiz rejimi değil zayıflatılmış Nusayristan’ın devlet Başkanı
    Beşşar Esedli yeni dönemi destekledi. Almanya ve Rusya, rejime karşı savaşan sivil gerilla
    güçlerini Selefi radikallerin, El Kaide’nin desteklediği iddiasını ortaya atarak terörist ilan etti.
    Almanya artık açık bir şekilde Esed rejimini ayakta tutmaya çalışıyordu. Sıcak denize indiği
    tek üssü olan Tortum limanını kaptırmaya niyeti olmayan Rusya ise Nusayristan’ı kopara
    kopara alacaktı. Üçe bölünmüş Suriye planında Esed’in ülkeyi terketmesine gerek kalmıya-
    caktı. Türkiye bu gelişme ittifaklar sonucunda, NATO‘dan Suriye’de tampon bölge ya-
    pmasını bile istedi. Özgür Suriye Ordusu’na Türkiye ve diğer uluslararası güçlerden daha
    fazla destek geleceğini düşünürsek Suriye içerisinde daha da güçlenecek ve daha iyi ope-
    rasyonlar yapacaktı. Bu operasyonun hedefi Suriye Özgür Ordusu’na destek vererek, tam-
    pon bölge oluşturmaktı. Dünya, -Amerika ve İsrail’in de bloke etmesi sonucu- Özgür Suriye
    Ordusu’na gerektiği kadar yardım etmedi. Halbuki muhalifler ağır silahları edinebilseydi sa-
    vaşın seyri hemen değişirdi. Çünkü Suriye ordusu çözülmeye hazırdı, sadece karşı tarafın
    güçlenmesini bekliyordu. Karşı taraf güçlendikçe Suriye ordusu darmadağın olacaktı. Rejim
    de darmadağın olacaktı.

    Türkiye’de Suriye ile savaş tam tamları çalarken, İngilizlerin, İsrail’in ve Amerikan Neocon-
    larının Suriye ve Türkiye’yi bölme planı gözardı ediliyordu. Suriye’nin etnik haritası incele-
    necek olursa elit Nusayri rejiminin deniz kıyısına yakın bölümlerdeki kendi taraftarlarını
    içine alan bölgede yoğunlaştığı görülebilir. Esed’e Nusayristan kurdurulacaktı. Hıristiyan
    nüfus da bu bölgede yaşıyor ve Nusayrilerle iktidarı yıllardır bölüşüyordu. Şam yönetimin
    ısrarla yürüttüğü etnik katliamların amacı, Sünni nüfusun bu bölgeyi terk etmesini sağlama-
    ktı ve bu da başarılmıştı. Zaten Ruslar da bu plana destek veriyordu.

    Rus Pravdası olaya şöyle bakıyordu: Silahlı muhalifler Suriye halkı demek değildir. Suriye
    muhalefetinin söylemlerinin aksine Suriye hükümeti geniş halk kitlelerince desteklenmek-
    tedir. Suriye Ulusal Konseyi, Libya’da toplanan tacizcilerden, ırkçılardan, işkencecilerden ve
    hırsızlardan oluşan Ulusal Geçiş Konseyi’nin kopyasıdır. Suriye Ulusal Konseyi; tam da Yeni
    Osmanlıcılığın gündeme geldiği, Türkiye ve Katar gibi Batı sempatizanı iki ülkenin Orta
    Asya ve Orta Doğu bölgesinde ön plana çıkarıldığı bir dönemde Türkiye’de konuşlandırılmış

    161
    FARUK ARSLAN

    bir örgüttür. Bunların yanı sıra bu Konsey, İran İslam Cumhuriyeti, Rusya ve Çin ile yapıla-
    cak olan savaş için atlama tahtasıdır. İşin en kötü yanı bu teröristler İstanbul’da FUKUS
    Eksenince eğitildiler ve buradan Suriye’ye onların eliyle sızdırıldılar. Ve aynı güçler
    BMGK’da yapılacak oylamayı etkilemek için iddialar ortaya attılar. Fakat bu iddiaları ortaya
    atanların unuttuğu şey Çin ve Rusya’nın bu tür aldatmacalara inanmayacak kadar güçlü ve
    kadim devletler olduğuydu.

    Ruslar, Almanlar, Fransızlar ve Çinliler paylaşım savaşı dışında kalma endişesiyle çok agre-
    sif davranıyorlardı. Bu denklemde en kötü tablo bir mezhep çatışmasının çıkması ve Şii Hi-
    lal’inin kırılması adına bu savaşın komşu ülkelere sıçratılmasıdır. İran ile Türkiye’nin ilişkile-
    rini bozacak potansiyele sahip olan mezhep savaşına karşı uyanık olmak gerekiyor. Tam da
    İran ile beş yılda ticaret hacminin 30 milyar dolara çıkartılması ve iki ülke arasında serbest
    bölge kurulması projesinin onaylandığı bu aşamada Suriye kartını oynayanların Türkiye’nin
    iyiliğini istediğini düşünmek çok zor.

    STRATFOR’UN HARİTASI

    Konunun burasında bir haritanın varlığından bahsetmek Suriye üzerinden oynanan oyun-
    ların daha iyi anlaşılmasını sağlayacaktır. Stratfor tarafından 2011′de hazırlanan bu haritada
    Suriye’nin etnik haritasında kurdurulacak Nusayristan ve Sünni bölgenin sınırları net
    biçimde görülüyor. Haritayı asıl önemli kılan ise Nusayristan’ın Türkiye’nin Hatay ve Adana
    illerini de içine alıyor olması. Dolayısıyla Karıştırılmak istenen ve bölünmek istenen ülke
    sadece Suriye değildir, Türkiye’de hedeftir. Türkiye bu kurtlar sofrasının tam ortasında yer
    alıyor. Suriye, petrolü olmasa da stratejik konumu nedeniyle süper güçlerin göz diktiği bir
    ülke. Suriye’deki Kürtlerin bir kolunun PKK’nın üst düzey yöneticisi olduğu ve PKK
    teröristlerinin üçte birinin Suriyeli Kürtlerden oluştuğu da unutulmaması gereken bir gerçek.
    Hatay, Adana ve Mersin’de yaşayan 300 bin Arap Alevisinin varlığı, Nusayri veya Fellah ola-
    rak adlandırdırılan Türk vatandaşlarını tahrik etme kabiliyeti olan Suriye istihbaratı, bir
    mezhep savaşında en fazla Türkiye’yi karıştıracağının çok açık bir göstergesi. Ekonomisi
    büyük çıkış sergileyen Türkiye’nin savaş ekonomisine sokularak geriletilmesi ise kötü senar-
    yoyu daha da kötü hale sokuyor. Diğer yandan savaş halinde Türkiye’de ordunun sıkıyöne-
    tim ilan etmesi kaçınılmazdır; bu senaryo Ergenekon ve Balyoz sanıklarının sessizce salıveril-
    mesi için çaba harcayan global çetenin kusursuz planının diğer parçasıdır. Bu durumun böl-
    gede en çok İsrail devletinin işine yarayacağını tahmin etmek de pek zor olmasa gerek.
    Tüm bunlara Suriye’nin iç yapısı konusunda bilinmeyen önemli bir husus olarak şu da ekle-
    nebilir: Suriye’de eski KGB’nin kurduğu tam 16 ayrı istihbarat örgütü var ve her yedi kişiden
    biri en az bir istihbarat örgütüne çalışıyor, dolayısıyla da kimse kimseye güvenmiyor. Fransız
    mandasından kurtulduğundan, yani 1946′dan beri Suriye halkına zulmeden azınlık güç
    Nusayrileri düşman olarak gören kızgın halk kitleleri bulunuyor. Yüzde 12′lik nüfusa sahip
    zengin Nusayriler ancak keskin sınırlarla çizilen, BM Barış Gücü’nün koruduğu veya
    oluşturduğu tampon bölge sayesinde özgür Nusayristan’da güvenlik içerisinde olabilir.
    Başka bir deyimle Batıdaki Esad müttefikleri, Nusayrileri gözden çıkarmayacaktır. Diğer
    yandan Rusya ve Çin buna zaten izin vermeyeceği açıktır.

    162
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    AK Parti, global Ergenekon’un Türkiye’deki ordu içerisindeki uzantısı olan Türk subay-
    larıyla ortaklaşa hazırladığı Suriye’yi üçe bölme, ardından Silivri’yi boşaltıp, kendilerini kü-
    çük düşürenlerden intikam alma planına dur diyemezse, ilk önce Türkiye’de Kürt ve Türk iç
    savaşı başlatılacak. 2 yıldır hazırlanan ‘Serhildan’ planı ile Türk ordusuna zorla Diyarba-
    kır’da ikinci bir Dersim katliamı yaptırılacak ve militan Kürtlere bölgeye BM Gözetimi yani
    Barış Gücü adı altında bir güç getirilmesi için uluslararası çağrı yapması doğrultusunda ge-
    rekli malzeme verilecektir. Bu bağlamda Suriye’de yaşanan NATO baharının bir sonraki du-
    rağının Türkiye olacağı söylenebilir.

    YEŞİLİN SAĞ KOLUYLA GÖRÜŞME

    Suriye’de durum bu kadar karışıkken yapmış olduğum çok öenmli bri görüşmeden bahset-
    menin yerinin geldiğini düşünüyorum. Suriye'de durum gerçekten de çok ciddiydi. 30
    Mayıs 2012’de Yeşil kodlu Mahmut Yıldırım'ın sağ kolundan mesaj aldım. Kendisi ile 13 yıl
    önce röportaj yaptığım için beni tanıyordu. Suriyeli muhaliflerin Beka vadisinde Özel Harp,
    MOSSAD ve CIA işbirliğiyle eğitildiklerini söylemekle kalmadı, görevlerinin ve planın asıl
    amacının Ergenekoncuları Silivri'den çıkartmak, Türk ordusunu Suriye ile savaşa sokmak
    için provokasyonlar yapmak ve Fethullah Gülen başta olmak üzere cemaatin beyin takımı
    yöneticilerine suikastlar düzenlemek olduğunu bildirdi. Yeşilin yardımcısı daha sonra
    şaşırtıcı bir teklifte bulundu. Kendisinin telefon numarasını vererek polise dinletmemi, ve de-
    tayları ortam dinlemesi ile öğrenmemi talep etti. Bende öyle yaptım. The cemaatın liderine ve
    ülke hadimlerine yönelik yapılacak suikastın ABD topraklarında olacağını ve operasyonu İs-
    rail'in Özel İnfaz Komandaları Birimi Simbet ve İran'ın Özel Suikast Birimi Laşgavar 23 Taka-
    var'ın ortaklaşa yapacağını ve gerekli önlemleri almamızı istedi. Ülkelerine mecburen içine
    düştükleri çirkin daireden dolayı ihanet ettiklerini ve global derin güçlerle ve yerli işbirli-
    kçileriyle AK parti liderinin anlaşma yapması nedeniyle ülkemizi içinde bulunduğu tehdit-
    ten sadece tek temiz kalan vatansever güç merkezi cemaatın kurtarabileceğini, bu nedenle
    başını derde sokma riskini göze alarak bana bilgi uçurduğunu ve uçuracağını kaydetti. Bu-
    rada şunu söylemekte fayda var: yukarıdaki bilgilerde olabileceği gibi bazı bilgiler hedef
    saptırma, manipüle etme için verilebilir ama bu gelen bilgilerin değerli olduğu gerçeğini
    değiştirmez.

    163
    FARUK ARSLAN

    Türk medyası Suriye’nın üçe bölündüğünü Lazkiye Merkezli Şii Nusayristan ve Batı Kürdis-
    tan ile Türkiye güdümlü Halep merkezli Sünni bir devlet daha kurdurulduğunu 25 Temmuz
    2013 de fark etti. Halbuki burada yer verdiğim bilgilerin bir kısmı 12 Nisan 2012′de kişisel
    web sayfam da yayınlanmıştı. Kamuoyundan ustalıkla kaçırılan John Mccain planı yani Neo-
    conların projesinin gerçek olduğu geç de olsa anlaşılıyordu. Başka bir deyimle saklanan glo-
    bal proje ortaya çıkıyordu. Şam yönetimin 2011 ve 2012’de öldürdüğü 20 bin mazlumla
    ısrarla yürüttüğü etnik katliamların amacı, Sünni nüfusun bu bölgeyi terk etmesini sağlama-
    ktı ve bu başarıldı.

    Gaye Suriye'yi değil Türkiye'yi bölmek: Ya Zayıf Türkiye ya da Anadolu Türkiye Fede-
    rasyonuydu. Üçlü istihbarat şebekesinin Suriye projesini hayata geçiren Neoconları temsil
    eden MOSSAD ekibi, Türk Özel Harp ekibiyle birlikte aylardır Lübnan'da Beka Vadisi'nde
    Suriyeli muhaliflere iç savaş eğitimi veriyordu. Bu istihbaratı bana veren Beka vadisinde Su-
    riyeli muhalifleri MOSSAD adına askeri eğitimden geçiren bir Özel Harp subayımız. Ülke-
    mize ihanet içinde olduklarını fark etmiş ve bunu yazdıracak Türk medyasında cesur bir ka-
    lem bulamadığı için bu tehlikeli makaleyi yazma görevi bana düşmüştü.

    Aslında o sırada doğu bölgelerinde gelişen olaylar da anlatılanları teyid eder mahiyetteydi.
    İlk once Dağlıca olayı oldu, sonra Suriye'de düşürülen Türk keşif uçağı, sonra Şam'da yok
    edilen Suriye devletinin önemli istihbarat, asker ve bürokratlar. Bu olayların arkası gelecek-
    tir. Bunları planlayan ve organiz eden ekip Beka vadisinde, Lübnan'da konuşlanmış
    durumda. Ekibi Türk özel Harpçiler, Yeşiller yönetiyor. Bana da zaten mesajı gönderen Yeşil
    kod adlı Mahmut Yıldırım'ın sağ kolu. 13 sene önce onunla yaptığım ve yayınlayamadığım
    röportaja rağmen, bir umut bana bu bilgiyi hayatı pahasına sızdırdı. Belki de Yeşil'de orada.
    Zaten son 13 yıldır askeri üniformayla askeri ateşe kisvesinde değişik ülkelerde do-
    laştırılıyor, Elbette Yeşil'i kimse yakalamak için aramıyor. Diğer yandan bu kitabın okuru
    için artık şaşırtıcı olmayacak bir biçimde, PKK’nın Fehman Hüseyin yönetimdeki Suriye
    kolu, Kandil’i Suriye ile Türkiye sınırında Afrin’e taşımayı tamamlar tamamlamaz ilk ses
    getiren terör eylemini Dağlıca'da Beka'daki Ergenekoncu Türk Özel Harp uzmanları kon-
    trolünde ve bilgisinde yaptı.

    GLOBAL PLAN

    164
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu sırada ‘Global Ergenekon’un yerli işbirlikçilere uygulatacağı planı deşifre etmek gerekir.
    Bu ittifak, Beka’da hazırlanan Suriyeli muhaliflerin ve PKK’lıların Suriye ordusu kıyafetiyle
    başta Hatay, Adana ve Mersin olmak üzere Türk askerlerini, polisini ve sivil vatandaşları
    öldürmesini sağlayarak büyük provokasyonlara imza atacak. Olayların faturası PKK’ya ku-
    cak açan Şam yönetimine kesilecek. Rejim PKK karşıtı tüm Kürt liderleri yabancı istihbara-
    tların tetikçilerine ve yerli ajanlarına Suriye’de öldürttü. İsrail’in Simbet ve İran’ın Lashgare
    23 Takavar özel saldırı infaz timleri birlikte çalışıyor. İnfaz listeleri kabarık, Türkiye’de de
    yeni gazeteci, aydın, politikacı suikastları yapacaklar. Dertleri Suriye’de Esed rejimini devi-
    rip, akan müslüman kanını durdurmak değil, gayeleri ülkemizde müslüman kanı akıtmak ve
    10 yıllık kazanımların kaybedilmesini sağlamak. Ayrıca İsrail’in kaybettiği konumu tekrar
    istediği de biliniyor.
    Aslında, AK Parti’nin “Yerli ve Global Derin Devlet” ile anlaşma yapması derin devleti tas-
    fiye sürecinin sonlandırılacağı anlamına geliyordu. 250. Madde krizi çıkartarak özel yetkili
    savcıların yetkilerini budamak isteyen AK Parti’nin asıl amacı yakın vadede bu değil. Savcı
    ve hakimlerin tepki göstererek tayinlerini istemesi bunu gösteriyor. HSYK’nın 2012 Yılı Adli
    ve İdari Yargı Kararnamesi ile 2 bin 335 hakim ve savcının yerini değiştirmesi yanlış
    yorumlandı medyada. Star yazarı, AK Milletvekili Şamil Tayyar’a bakılacak olursa, “yargı
    AK Parti’ye darbe yapıyor.” İşin aslında ise, yargı AK Parti’ye derin devletle anlaştığı ve
    yargıya müdahale etmek istediği için rest çekiyordu. Yeni hakim ve savcıların atanmasıyla
    Ergenekon, Balyoz, KCK, Şike gibi davalar zarar görecek ve yeni gelenlerin en az altı ay süre-
    since davalara vakıf olması gerekecekti.

    Bu gelişmelerin ardından hayata geçirilecek ikinci aşama ise çok daha korkunç sonuçlar
    doğurabilecek nitelikteydi.
    Lübnan’da Beka’da aylardır askeri eğitim gören provakasyon ekibine beş koldan inanılmaz
    provokasyonlar yaptırılacak ve Türk medyasında buna parallel olarak savaş tamtamları çala-
    cak. Sonunda toplum Türk milliyetçilerinin isyanıyla patlayacak, Genelkurmay ve Başba-
    kanlık anlaşarak, vatandaşını koruma hakkını kullanıp, Şam’a hak ettiği dersi vermek için
    Suriye’ye girecekti. Uluslararası camiada da buna kimse karşı çıkmayacak, hatta alkışlana-
    caktı. Fakat işler istenildiği gibi gitmeyecekti.

    Savaş, Ankara’nın tahmin ettiğinden uzun sürecek, kayıplar artacaktı. Genelkurmay, ülkede
    olağanüstü hal ve sıkıyönetim ilan edecekti. Bu durumda askeri bir darbenin kapılarını
    sonuna kadar açacaktı. Hükümet başkanı ve cumhurbaşkanı ordunun sembolik olarak başı
    olsa da tüm güç merkezleri ve kaynakları yönetim askeri bürokrasinin eline geçecekti. Bu da
    Silivri’deki yargılanan askerlerin intikamının alınacağı anlamına geliyordu.

    165
    FARUK ARSLAN

    2012’nin Haziran ayında internete düşen 4 ses kaydının sahiplerinin ve bunların hitap ettiği
    astlarının, içinde bulundukları psikolojik durumun normal olmadığı ortadaydı. Diğer yan-
    dan bu kişiler mahkeme sürecinde illegal işler yaptıklarını itiraf etmişlerdi Polisin topladığı
    milyonlarca belge ne olacak peki? Yargı mensupları kaarlarını bu belgelere göre vermişlerdi,
    yani ortada subjektif bir yargılama süreci yoktu.

    BÜYÜK OYUN NEDİR?

    AK Parti, 250. Madde’yi bu dönem çıkartarak, özel yetkili savcıların yetki alanını kaldırdı ve
    global büyük oyunda Batılı dostlarına beni oyundışı bırakmayın mesajı gönderdi. Nur ce-
    maatinin size oyun oynuyorlar, amaçları sizi de bizide budamak, kesmektir uyarılarına, ikaz-
    larına Başbakan Recep Tayyip Erdoğan aldırmadı. Peki bunun sebebi nedir? Sebep, izinsiz
    dinlemelerle kayıt altına alınan hem Ergenekoncu hemde AK Partililere ait ses kasetlerinin
    yayınlanmasını durdurmak, engellemek. AKP Basına sansür yasası çıkartarak bunu yapabi-
    leceğini sanmıştı. Böylelikle bugünkü hükümet ülkenin geleceği için önemli konuları ihmal
    etmiş, kontrol edemediği her durum ve alan için kanun çıkarmaya başlamış sadece kendini
    düşünmekten çekinmemişti. Bu sebeple eğer AK Parti, bir suçu deşifre eden, suçüstü yapan
    bir gazeteciyi hapse atmak istiyorsa, bunu kendi suçlarının ortaya çıkmasından korktuğu için
    yapıyor demektir.

    Dolayısıyla üç aşamalı darbe planına AK Parti dur diyemezse, Türkiye'de Kürt ve Türk iç sa-
    vaşı başlayacak, Diyarbakır'da başlatılması 2 yıldır planlanan 'Serhildan' ile Türk ordusuna
    zorla Diyarbakır'da ikinci bir Dersim katliamı yaptırılacak ve militan Kürtlere bölgeye BM
    Gözetimi yani sözde Barış Gücü getirilmesi için uluslararası çağrı yapması doğrultusunda
    gerekli malzeme verilecektir.

    BASKIN BASANIN OLDU PKK MUHALİFİ KÜRTLER TEMİZLENDİ


    Buraya kadar anlatılanlardan da ortaya çıktığı gibi Kürt sorununu çözemeyen bir Tür-
    kiye’nin bölgesel lider olması mümkün gözükmemektedir. Almanya da zaten bu karta
    oynuyor. Dünya, terör örgütü PKK’nın Suriye’nin Kürt bölgesine yerleştiğini, ocak ayında
    meydana gelen ‘Bedro’ ve ‘Temo’ saldırısıyla öğrendi. Baas rejiminin desteğiyle bölgeye
    gönderilen bir grup PKK’lı, muhaliflere verdiği destekle bilinen Kamışlı’daki ‘Bedro aşireti-
    nin lideri Abdullah Bedro’nun evine baskın düzenledi.

    Bedro’nun ağır yaralandığı, 3 oğlunun ise hayatını kaybettiği saldırıdan sonra terör ör-
    gütünün muhalif Kürtlere yönelik baskısı devam etti. Örgüt daha sonra Geleceğin Hareketi
    Partisi lideri Meşal Fazıl Temo’yu, onun yerine geçen yeğenini ve birçok muhalif siyasetçiyi
    daha bu süreçte öldürdü. Aylarca yoğun bakımda kalan Abdullah Bedro’nun sağlık durumu

    166
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ise Ağustos 2012’de düzeldi. Suriye’de yaşanan gelişmeleri değerlendiren Bedro’ya göre Kürt
    bölgesinin PKK’nın uzantısı Demokratik Birlik Partisi’nin (PYD) eline geçmesi rejimin uygu-
    ladığı zulmün devam edeceği anlamına geliyordu. Bedro, PKK’nın bu bölgeye Suriye yöneti-
    minin desteğiyle yerleştiğini ve istihbaratla birlikte çalıştığını Zaman gazetesinin Diyarbakır
    muhabiri İsmail Avcı’ya 26 Temmuz 2012’de hasta yatağında anlattı. Ayrıca, örgütün hiçbir
    coğrafyada Kürtlerin yeni haklar elde etmesini istemediğini belirtti. Suriye’de 17 Kürt partisi
    olmasına rağmen hiçbirinin şiddeti bir yöntem olarak kullanmadığını vurgulayan Abdullah
    Bedro, “Planlı bir şekilde buraya gelen birileri, ellerine silah alıp buranın sahibi olduğunu id-
    dia etti. Güvendikleri rejim olmasaydı böyle yapamazlardı.” dedi.

    Suriye Kürtlerinin ülkenin bütünlüğü içinde bir çözümden yana olduklarını ve bu amaçla bir
    araya gelerek konsey kurduklarını anlatan Abdullah Bedro, bu konsey bünyesinde bulunan
    PYD’nin sanki bütün oluşumun başkanıymış gibi hareket ettiğini söylüyor: “İki ay öncesine
    kadar Kürt muhalifleri öldüren, El-Muhaberat’la çalışan ve Baas’ı destekleyen bir yapı (PYD)
    nasıl oldu da hemen değişti? Bugün özerklik diyen PYD yarın Baas buraya tekrar gelirse alın
    size, sizin için buradayız diyecekler. Çünkü PYD şu ana kadar Suriye rejimine karşı bir söz
    bile söylemiş değil.”

    Bu gelişmeler yaşanırken Suriye’de Kürtlerin çoğunlukta olduğu ‘Serxet ya da Binxet’ olarak


    bilinen bölgede ilginç gelişmeler yaşanıyordu. Suriye ordusu Kürtlerin yaşadığı Kobani böl-
    gesini terk etti. Suriye’deki bütün Kürt parti ve grupları kapsayan Suriye Kürt Ulusal Kon-
    seyi, herhangi bir otonom ya da federal ilan etmekten ısrarla kaçındı. Ancak PKK’nın Su-
    riye’deki yapılanması PYD, konseyin aksine, Esed ordusunun çekildiği bölgeye bayraklarını
    asarak ‘özerklik’ ilan ettiğini duyurdu. Türkiye ve Kuzey Irak Yönetimi ile iyi ilişkileri bulu-
    nan Suriye Kürt Ulusal Konseyi’nin bu geçici ve gerekli hareketi böylece terör örgütü PKK
    tarafından ısrarla ‘provoke’ edilmeye çalışılıyor. PKK’ya yakın internet siteleri de Suriye
    Kürt Ulusal Konseyi’nin bu geçici kararını görmezden gelerek terör örgütü PKK’nın bölgede
    özerklik ilan ettiğini duyuruyordu.

    Suriye Kürt Birlik Partisi Politbüro üyesi Fuad Eliko ise yaptığı açıklamada, rejim güçlerinin
    şu ana kadar sadece Kobani’nin bazı bölgelerinden çekildiğini söyledi. Eliko, Suriye Kürtle-
    rin bu şehir dışında hiçbir şehri kontrol altında tutmadıklarını ileri sürdü. Eliko, “Şu ana
    kadar hiçbir şehir kurtarılmadı. Kobani’de asker çekilmiş yönetimi Kürtlerin eline geçmiştir.
    Ancak Afrin ve diğer şehirlerde Esed güçleri kısmen bulunuyor. Kürt şehirlerinin kur-
    tarıldığını PKK dışında kimse söylemiyor. Önceki gün Kamışlı’da ise PKK güçleri evlere bas-
    kın düzenledi, araçları yaktı.” dedi.

    Kürt siyasetçi ve yazar İbrahim Güçlü, muhalefetin mücadelesi karşısında Baas rejiminin
    sıkıştığını ve aralarında Kürtlerin yaşadığı bölgelerin de bulunduğu bazı yerleri terk ettiğini
    söylüyor. PKK-PYD’nin provokasyon yaptığını kaydeden Güçlü, örgütün kendi sembollerini
    ve bayraklarını asarak, Kuzey Irak Bölgesel Yönetimi varmış gibi gösterilmesini ‘tehlikeli’
    buluyor. Suriye Kürtlerinin siyasal yol dışında hiçbir yola başvurmadığını aktarıyor. Kamuo-
    yunda dile getirilen spekülasyonlara dikkat çekerek şunları söylüyor: “Bunu PYD oluşturur.

    167
    FARUK ARSLAN

    PYD silahlı bir güçle bunu kuramaz. Aklı başında olan Suriye Kürtleri Ulusal Meclisi bu tu-
    tum içinde yani otonomi ve federalizmi zorla kurabilecek durumda değil, uzlaşma ile olabi-
    leceğini söylüyor. Bunun için de rejimin değişmesini destekliyor.”

    Kürt yazar Süleyman Akkoyun ise medyanın olayları çarpıtarak, kamuoyunu yanlış yönlen-
    dirdiğini anlatıyor. Akkoyun, “PYD ile rejim arasında yapılan anlaşma gereği, PYD Kürtlerin
    Esed karşıtı mücadelede yer almasına engel olacak ve Kürtlerin ulusal sorununu da tekeline
    alarak ulusal talepleri bastıracak. Bu amaçla yakın zamanda Batı Kürdistan’da PYD hem
    muhalif Kürtlere saldırmaya başladı hem de her türlü serbestîye sahip oldu. Bütün gücünü iç
    çatışmalarda kullanan Esed rejimi, Kürdistan’da olası hareketleri engellemek için PYD’yi
    yetkili kıldı, bekçi yaptı.” diyor. Kuzey Irak Bölgesel Kürt Yönetimi Peşmerge Bakanlığı Sö-
    zcüsü Cebar Yawer ise Suriye’ye Peşmerge gönderildiği iddialarını yalanladı.

    Bu sırada tüm bu yorumları doğrulayan bir bilgi doğrulandı. Bedro’nun ağır yaralandığı, 3
    oğlunun ise hayatını kaybettiği saldırının altından PKK çıktı. Eylemi önce üstlenmeyen ör-
    güt, saldırı sırasında PKK’nın üst düzey yöneticisi ‘Xebat Derik’ kod adlı Mahmut Muham-
    med’in öldüğü anlaşılınca geri adım attı. Esed yönetimiyle hareket ettiğinin ortaya çık-
    masından endişe eden PKK, ilk başta saldırının Türkiye’nin kontrgerilla birlikleri tarafından
    gerçekleştirildiğini ileri sürdü. Ardından eylemi Suriye ordusunun düzenlediği iddia edildi.
    Ancak çok geçmeden Esed rejimine destek için bölgeye intikal eden Xebat Derik’in, saldırıyı
    düzenlediği anlaşıldı. Baskında Abdullah Bedro ile oğlu Ahmet Abdullah yaralandı. Ya-
    ralılar Kamışlı Hastanesi’ne kaldırıldı. Hastaneyi basan PKK’lılar, Ahmet Abdullah’ı
    öldürdü. Kardeşlerinin cenazesini almaya giden Nidal ve Ammar da, PKK’lılar tarafından
    hastane bahçesinde kurşun yağmuruna tutuldu. 3 oğlunu kaybeden Abdullah Bedro yoğun
    bakımda tedavi görüyor.

    Bedro ailesi ile PKK’nın ilişkisi 1980′li yıllara dayanıyor. 12 Eylül darbesinden hemen önce
    Suriye’ye geçen Abdullah Öcalan, bir süre sonra Şam’a yerleşir. Bedro ailesi, Şam’daki evle-
    rini kullanması için Öcalan’a tahsis eder. Öcalan, bu evi bir süre sonra Suriye’nin siyasi istih-
    barat ve siyasi polis şubesi başkanı General Adnan Bedir Hasan’a hediye eder. Abdullah
    Bedro, tapusu kendisinde olan evi geri ister. Ama PKK, evden vazgeçmesi için Bedro’ya
    baskı yapar. 1986 yılında Abdullah Bedro’nun kızı Kurdê, PKK’ya katılır ve Öcalan’ın evinde
    bir süre kalır. Tacize uğradığı ileri sürülen Bedro’nun kızı, örgütten kaçarak olayı ailesine an-
    latır. Bundan sonra aile ile PKK’nın ilişkileri bozulur. Abdullah Bedro, PKK’dan ayrılan Vejin
    (diriliş) grubunun lideri Mehmet Şener ve arkadaşlarına kucak açar. Şener, Öcalan tarafından
    ‘hain’ ilan edilir ve öldürülür.

    PKK’nın Beşşar Esed yönetimine destek amacıyla Suriye’ye dönmesi üzerine Bedro ailesi ye-
    niden örgütün hedefi durumuna geldi. Kamışlı kentinde Baas yönetimine muhalefetiyle bili-
    nen bölgenin en büyük aşiret liderlerinden Abdullah Bedro’nun evine baskın yapıldı. Terör
    örgütü, saldırıyı haklı göstermek için ailenin ‘kontra’ olduğunu yayarak, saldırıda öldürülen
    PKK yöneticisi Xebat Derik kod adlı Mahmut Muhammed’i kahraman ilan etti. Ancak inter-
    net üzerinden açıklama yapan Suriyeli Kürtler, bu iddianın gerçeği yansıtmadığını belirtti.
    Nasname.com adlı sitede olayla ilgili detaylı bilgiler yayınlandı. Toplumsal muhalefetin
    gücünü kırmak için Kürtleri etkisizleştirmek isteyen Suriye lideri Esed’in bu amaçla PKK’yı

    168
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kullandığını belirten site, Öcalan’ın destek talimatından hemen sonra PKK’nın birçok mili-
    tanını Kandil’den Suriye’ye kaydırdığını belirtti.

    Sitede yayınlanan haberde şu bilgilere yer verildi: “Suriye devleti, PKK’nin yedek gücü olan
    PYD’ye sınırsız olanaklar sağlayarak Kürtler üzerinde mutlak bir denetim sağlamaya çalıştı.
    Bu amaçla PYD’nin ömür boyu hapse mahkûm olan cezaevindeki liderini (Salih Müslüm) ani
    bir kararla salıvererek serbestçe faaliyet göstermesinin tüm koşullarını oluşturdu. Meşal
    Temo’nun katledilmesi de bu şer ittifakın karanlık bir eylemiydi. PKK, tereddüt etmeden
    kanlı Baas rejiminin ömrünü uzatmaya çalışıyor. Birçok Kürt’ü hala vatandaş bile görmeyen
    ve bu amaçla kimlik dahi vermeyen Suriye gibi bir devletin, PKK’ya katılanları askerlikten
    muaf tutacak kadar koruması, tek başına PKK’nın misyonunu açıklamaya yetiyor.”

    Netice itibarıyla PKK’nın Suriye’de oluşan durumdan kendisine avantajlı bir konum elde
    etmeye çalışıyor bu kesin. Amacı Ortadoğu bölgesindeki tüm Kürtlerin lideri konumunu
    elde edebilmek. Bunun içinde global Ergenekon’un yanı sıra bu Ergenekon’a bağlı Türk
    Ergenekon’uyla, Esad rejimiyle, Alman derin devletiyle işbirliği yapmaktan çekinmiyor.

    169
    FARUK ARSLAN

    Sekizinci Bölüm

    OSMANLI’DA ALMAN DERİN DEVLETİ

    1900'lü yılların başından Osmanlı devletini kontrol etmeye çalışan ve özellikle 1911'den
    itibaren orduya sızan bir Alman örgütlenmesinin var olduğu kesindi. Bunun adı "Ergenekon"
    değildi, ama gizli örgütü kuran Baron Rudolf Von Sebottendorff bir Osmanlı Almanı idi. Bu
    örgüt 1914 sonrası öyle güçlü bir hale geldi ki, Osmanlı Genelkurmay Başkanı ve 2. Başkanı
    bile Alman generallerden atanıyordu. Yüz yıl sonra bugün Ergenekon zincirinin en güçlü
    halkaları olan "Alman malı" diyebileceğimiz bölümler geleneğin Osmanlı’dan beri devam
    ettiğini gösteriyordu. Bu konu bu güne kadar sadece birkaç kişinin üzerine gidebildiği kadim
    bir sır olarak kalmıştı. Ne zaman ki Başbakan Erdoğan Alman vakıflarıyla ilgili açıklama
    yaptı konu üzerinde bu kez herkes analiz yapmaya başladı. Halbuki bu konunun köklerinin
    geçmişe uzanması ve karmaşıklığı bu analizlerin yüzeysel olmasını sağlıyordu.

    Namık Kemal Zeybek’in eski damadı gazeteci Yiğit Bulut, Habertürk’te sonunda patladı ve
    şunları yazdı: ‘Murdoch'un yakın çevresinde, yönetiminde, Rebakah'nın yanı başında, "411 el
    kaosa kalktı" manşeti atıldığında; öncesinde ve sonrasında Türkiye'de ve o manşeti atan
    gazetenin yönetiminde! Şaka yapmıyorum; aynı adam Murdoch ve Türkiye'deki bazı basın
    kuruluşlarının ortak paydası! Tekrar ediyorum: İngiltere'deki skandalları yaratanların
    odağındaki isim ile Türkiye'de "411 el kaos'a kalktı" manşetini atan ve öncesinde-sonrasında
    halkın iradesine kastedenlerin en yakınındaki isim hep aynı; Kai Diekmann. Sonuç:
    "Ergenekon nedir" sorgulaması içinde Alman bağlantısına dikkat çekmiş özellikle Baron von
    Sebottendorff isminden yola çıkarak Türkiye'deki yerleşik düzenin nasıl tesis edildiğini
    analiz ederken çok önemli bir de not düşmüştüm; Ergenekon diye bir örgüt varsa ve bunun
    da "bir" numarası varsa; bu kişi Türk değil... "Ergenekon" olarak düşündüğüm yapılanma
    "Osmanlı'nın 1900'lü yılların başından 1919'a kadar etkisinde kaldığı" Almanlar tarafından
    tesis edilen "iskelet" üzerinde şekilleniyordu’ (81)

    Osmanlı devleti, l. Dünya savaşına ittifak devletleri grubunda ve Almanya'nın yanında


    katıldı. Önceleri, Osmanlı devleti savaşa katılmak istemedi. Tarafsızlığını ilan etti. Fakat
    Almanların baskısı üzerine özellikle İttihat ve Terakki Partisi'nin baskısı sonucu savaşa
    katıldı. Osmanlı Alman ilişkisi 1718 Pasarofça antlaşması ile başlamıştır. Fakat Almanlarla
    ilişkilerin asıl gelişmesi 1878 Berlin antlaşması sırasında oldu. Ev sahibi Almanya, burada
    Osmanlı devletini destekledi. Bu olay, iki devletin birbirleriyle yakınlaşmasına yol açtı. 2.
    Abdülhamit, Avrupalı devletler arasındaki rekabetten yararlanarak bir denge politikası
    oluşturmaya çalışmıştı. Özellikle Almanların anti İngilizci tavırlarından yararlanmaya çalıştı.

    170
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Hatta ilişkiler daha da geliştirilerek Bağdat demiryollarının ihalesi Almanlara verildi. Bu


    ticari ilişki, Almanlarla ilişkilerin gelişmesine yaradı fakat İngilizlerin tepkisine neden oldu.
    Çünkü, Almanlar İngilizlerin yayılma alanlarına doğru sarkıyordu.

    l. Dünya savaşında Osmanlı orduları komutanlıklarına Almanlar getirildi. Bu durum aslında


    Osmanlı için bir yıkım oldu. Çünkü Almanlar, Osmanlı'nın kazanıp kaybetmesi ile
    ilgilenmiyor, hatta Osmanlıların doğuda yenilmesini veya zayıflamasını arzu ediyorlardı.
    Çünkü zayıf bir Osmanlı Almanların egemenliğine girmesi demekti. Bu konuda Avusturya-
    Macaristan İmparatorluğu'nun İstanbul'daki o zamanki askeri ataşesi Joseph Pomiankowiski
    hatıralarında şunları söylemektedir. "Mareşal Liman ile Baron Wangenheim, Berlin'den
    aldıkları emirleri uyguluyorlar ve herhangi bir itirazda bulunmaya cesaret
    edemiyorlardı" Joshp Pomiankowiski Almanların savaş politikasını şu şekilde özetler:
    "Alman savaş planlarının en önemlisi, Berlin-Bağdat demiryollarının açılması ve oradan
    Hindistan'a ulaşılmasıydı. Bunun için zayıf bir Türkiye gerekiyordu. Türkiye'nin mağlubiyeti
    ve zayiatı, Alman politikasının ekmeğine yağ sürerdi. Yalnız bu arada şunu da belirtmek
    gerekir ki, bunlar Avrupa'daki harbin seyrini etkileyebilecek durumda değildi. Hele
    Çanakkale Boğazı'ndaki duruma hiç tesir etmezdi. Buna mukabil doğudaki yenilgiler,
    Türkiye'nin Almanya'ya olan bağımlılığını artırır ve böylece de Alman kuvvetlerinin
    Türkiye'ye yaklaşmasına sebep olurdu." (82)

    Çanakkale savaşının uzamasının temel nedeni de bu Alman politikasıdır. Çanakkale savaşı


    komutanı General Liman Von Sanders savaşı uzatmış ve bu savaşı Almanya'nın Avrupa'daki
    durumuna göre ayarlamıştı. Öyle ki Alman genel kurmayı bu konuda Liman'ı sürekli
    sıkıştırıyordu. Hatta onun davranışlarını gözetlemek için Von Lassow adlı bir kurmay
    Albayı'nı görevlendirmişti. Çanakkale savaşının uzaması Almanya için hayati öneme sahipti.
    Çünkü bütün itilaf devletleri boğazlardan geçmek için buraya yüklendiğinden Almanya
    Avrupa'da rahat nefes almıştı. Eğer bu cephe kapanırsa, Avrupalı devletler Almanya'nın
    üzerine yükleneceklerdi. Bundan dolayı, savaşın uzaması için ellerinden gelen her şeyi
    yapıyorlardı. Hatta, Liman paşa düşmanın Saros körfezinden çıkarma yapacak diye askerleri
    oraya kaydırıyor veya gündüz gözüyle Türk askerlerini düşman üzerine plansız programsız
    bir şekilde göndererek ağır kayıplar verilmesini sağlıyordu. Kendisine karşı çıkan Albay
    Halil Sami Bey ve Albay Fevzi Bey'i görevden alıyordu. (83)

    Yine aynı mantık çerçevesinde Irak cephesine bakabiliriz. Burada Kutul Amara denilen yerde
    Osmanlı Ordusu büyük bir başarı elde etti ve 11000 İngiliz askerini komutanlarıyla birlikte
    esir aldı. Fakat Almanların Hindistan'a ulaşma hırsı yüzünden bölgede bulunan bu tecrübeli
    birlikler İran üzerinden Hindistan'a gönderildi. Bu durumda Irak savunmasız kaldığından
    İngilizlerin ikinci bir taarruzu sonucu Irak ve Bağdat düştü. Kafkas harekâtı da aynı şekilde
    Almanların sıkıştırması sonucu başarısızlığa uğradı. Almanlar, Orta Avrupa'da İngiliz,
    Fransız ve Rus kıskacından kurtulmak için Osmanlıları Ruslara karşı yönlendirdi.
    Almanların sıkıştırması sonucu doğru düzgün hazırlanmayan Osmanlı ordusu Aralık ayında
    Sarıkamış'tan Kafkasya'ya hareket etti. Mevsim savaşa uygun olmaması ve kış olması
    nedeniyle 90.000 askerimiz Sarıkamış'ta donarak şehit düştüler. Fakat bu durum Almanların
    hiç umurunda değildi. Onlar, sadece kendilerini kurtarmak istiyorlardı. Onların

    171
    FARUK ARSLAN

    yönlendirmesi sonucu Osmanlı askeri Almanları doğu yönünde rahatlattı ama aynı zamanda
    büyük kayıplar verdi.

    Kanal cephesi de yine Almanların isteği üzerine açıldı. Almanlar, İngiliz baskısından
    kurtulmak ve İngilizlerin dikkatini sömürgelerine çekmek ve ayrıca, İngilizlerin Hindistan
    sömürge yollarının denetimini ele geçirmek amacıyla Osmanlı Ordusunu Mısır üzerine sevk
    ettiler. Sonuç hüsranla bittiği gibi, İngilizler Osmanlı Ordusunu takip ettiler. Hicaz, Filistin,
    Suriye Osmanlıların elinden çıktı. Görüldüğü gibi l. Dünya savaşına Osmanlılar Almanların
    bir oyunu neticesinde girmiş olmalarına rağmen, yine onların emperyal çıkarları uğruna
    yenilgiye sürüklenmişlerdi. Bu da bir ülkenin ordusunun komutanlığının yabancılara
    verilmesinin sakıncalarıdır. (84)

    HARBİYE’DE ALMANYA DÖNEMİ

    Harbiye'nin Osmanlı Sultanı Abdülaziz'in tahttan indirilmesinde oynadığı rol sürekli bir
    kuşkuya neden olmuştur. Osman Nuri Ergin'in Türk Maarif Tarihi'nde vurguladığı üzere:
    Askeri Mektepler, bilhassa Harbiye talebesi Abdülaziz'in hal'ine iştirak etmişlerdir, manevra
    ve talim için pek nadir olarak çıkmaya mecbur oldukları zaman ise tüfeklerinde kurşun
    bulundurmazlar. Ergin, bu noktada Alman askeri heyetinin başında bulunan Goltz Paşa
    sayesinde yasağın kaldırıldığını ve onun "Asker Mekteplerinin namus ve haysiyetini
    kurtarmış ve yükseltmiş" olduğunu belirtiyor. Ergin, "Osmanlı ve bugünkü Türk ordusunun
    modernleşmesinde bu paşanın büyük bir hissesi olduğunu söylemek fazla bir metih olmaz
    sanırım" diyor. Prusya Genelkurmayı’nın ve Alman silah endüstrisinin temsilcisi Goltz Paşa
    ilk iş olarak ordu müfettişi sıfatıyla Askeri mektepleri ele almış olduğu gibi Erkan-ı Harbiye-i
    Umumiye İkinci Reisi sıfatıyla da orduların taksimatı ve seferberlik teşkilatıyla meşgul
    olmuştur. İttihat ve Terakki ile Cumhuriyet'in önde gelen askeri liderlerinin zihni açıdan
    yoğrulduğu ortama Goltz Paşa'nın katkısı büyüktür. I. Dünya Savaşı sırasında "Türk
    ordusuna kumanda mevkiinde bulunanlar kamilen paşanın yetiştirmiş olduğu kimselerdi."
    Prusya militarizmi, II. Meşrutiyet ve Cumhuriyet kadrolarının entelektüel birikiminde derin
    izler bırakıyordu. II. Meşrutiyet'e açılan süreçte "Cihet-i Askeriyye"nin durumunu saptamaya
    Goltz'la başlıyor ve devam ediyorum. Bu çerçevede, ordunun içinde bulunduğu koşulları
    değişik çizgilerle incelemek, İttihat ve Terakki'nin militarist temellerinin kavranması
    açısından önemlidir.

    Harbiye'nin istibdat Rejimi altında içerdiği çelişkilerin başlıcası "Zadegan Sınıfları"dır.


    Harbiye'nin bağrında "tufeyli" olarak yerleşen bu sınıflarda egemenlerin çocukları eğitim
    görüyorlardı. 1834'de Harbiye'nin açılmasından sonra burada eğitim görüp orduda büyük
    mevkilere geçenlerin çocukları, "mümtaz bir sınıf" teşkil ettiler ve bu paşazadeler istibdat
    döneminde Yıldız'da "Şehzadegân Mektebi"nde Sultanın ve hanedanın çocuklarıyla birlikte
    okumaya başladılar. Bu "mektep" Osmanlı aristokrasisinin özel eğitim kurumu
    niteliğindedir. Derviş, Namık, Gazi Osman ve Tunuslu Hayrettin Paşaların oğullan bu
    okulda eğitim gördüler. Sonraları, Serasker Rıza, Bahriye Nazırı Hasan Hüsnü, Sadrazam
    Kamil Paşaların çocukları da burada eğitim görmüşlerdir. Bir süre sonra II. Abdülhamit,
    "zadegânlar şehzadelerin ahlakını bozuyor" gerekçesiyle onların bir kısmını Harbiye ve
    Bahriye Mekteplerine gönderiyordu. 1889'da II. Meşrutiyet'in ilanına kadar bu imtiyazlı

    172
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    eğitim devam ediyordu. Bu dönemde, yüksek ulema sınıfı mensuplarının çocuklarına daha
    beşikte iken "Rüus" denilen rütbeler ve "Arpalık" olarak bilinen aylıklar verildiği gibi
    paşaların oğullarına da henüz okul sıralarında iken livalığa ve ferikliğe (korgeneral) kadar
    askeri rütbeler ihsan ediliyor ve bir kısmı da Hünkâr yaverliği unvanını alıyorlardı.
    Zadegânlar, mektebin Hünkâr dairesinde yani Sultana mahsus binada kalırlar, yemeklerini
    halk çocuklarından ayrı bir yerde yerlerdi. 1895'te Harbiye'de 100 kadar zadegân çocuğu
    eğitim görüyordu. Harbiye'de zadegân sınıfı açıldıktan sonra ilk mezun olanlar arasında şu
    isimler yer alıyordu: Derviş Paşa'nın oğlu yaver ve Damat Halit Paşa, İsmail Hakkı Paşa'nın
    oğlu yaver ve damat Ahmet Paşa, Tunuslu Hayrettin Paşa'nın oğlu Tahir Bey. Bu askeri
    aristokrasiye Harbiye öğrencileri tepki duyuyorlardı. Bu suretle zadegân sınıfında okuyup
    mezun olanlar orduda fiili hizmetlerde görev almazlar; İstanbul'da veya babaları yüksek bir
    memuriyetle nerede ise onların yanında işsiz ve güçsüz vakit geçirirlerdi. Bu paşazadeler sık
    sık rütbeler alırlar ve daha küçük yaşta paşa olurlardı. Paşalık böylece babadan oğula geçen
    aristokratik bir mevki haline geliyordu.

    İttihad ve Terakki'nin kurulduğu Askeri Tıbbiye, Alman İmparatoru'nun "Padişah üzerinde,


    bizzat tesiri" sonucunda ve Gülhane'yi tesise memur edilen Rider Paşa'nın çabalan ile
    açılıyordu. Askeri Tıbbiye için Haydarpaşa'da büyük bir bina yaptırılıyor ve İstanbul'da
    bulunan tıp öğrencileri buraya naklediliyordu. 600 bin altın liraya mal olan yeni mektep
    binası yalnız öğrencinin yatmasına mahsus kışla kısmı ile bir eğitim binasından
    müteşekkildi. Bu 600 bin altın lira gibi muazzam bir rakama mal olan bina İstanbul'daki
    mekteplerden taşınan kırık dolaplar, harap karyolalarla döşeniyordu. Dershaneler, koğuşlar,
    tüm bina aksamı uydurma yapılıyordu. Okulda çamaşırhane, mutfak, banyo, dezenfeksiyon,
    poliklinik daireleri hatta teşrih enstitüsü binaları yapılmamıştı. Binaya muazzam para
    harcanıyor ancak öğrenciler önemsenmiyordu. Askeri tabiplerin eğitimi alabildiğine
    yetersizdi. "Hastane ve laboratuvarlara yapılan masraf hemen hiç hükmünde idi. "Binlerce
    Anadolu köylüsünün omurgasını oluşturduğu orduda neferlerin sağlığı önemsenmiyordu.
    Ancak, Prusya Genelkurmayının, Rusya karşısında tutunabilecek güce sahip bir Türk
    ordusuna stratejik çıkarları doğrultusunda bakması bu alana Alman uzmanların el atmasını
    getirdi. Rider Paşa, Askeri Tıbbiye'yi yeniden organize etti. Almanlar, daha sonra orduda ve
    tıp alanında yüksek mevkiler işgal edecek olan beş hekimi bu ülkeye eğitime götürdüler.
    Bunlar; Süleyman Numan, Asaf Derviş, Ziya Nuri, Kerim Sebati, Eşref Ruşen idi. 1900
    yılında Almanya'ya gönderilen genç askeri tabiplerin bu ülkedeki tüm çalışma programları
    Rider Paşa tarafından adım adım izleniyor, ülkeye dönüşlerinde Gülhane'de kendilerine
    birer hocalık veriliyordu. Ordunun tüm önemli eğitim kademelerinde Alman askeri
    uzmanların etkinliği varlığını duyuruyordu. 1904'e kadar Gülhane Askeri Tıbbiye Mektebi,
    Rider Paşa'nın, 1904-1907 arası yine Alman Dayke Paşa'nm idaresinde faaliyetlerini
    sürdürüyor, 1907'de ise Almanya'dan gelen Viting Paşa yönetimi devralıyor ve 1914'e kadar
    görevini sürdürüyordu. 1914-1918 zaman aralığında ise Almanya'dan gelen Zelling ve
    Browning bir "Tababet-i Askeriye Tatbikatı Mektebi" halini alan Gülhane'yi yönetiyorlardı.

    İttihad ve Terakki kurucularından İbrahim Temo, "Mekteb-i Tıbbiye-i Askeriye"ye 1887'de


    kaydolduğunu belirtiyor ve "müdür-i umumi" Miralay Namık tarafından kendilerine yapılan
    baskıdan söz ediyor. Bu baskılar dayanılmaz bir hal almış olmalı ki Temo "anılar"ında,
    İstibdat rejimine rağmen nasıl harekete geçtiklerini anlatıyor:

    173
    FARUK ARSLAN

    'Bu baskıya karşı talebe grev yapmaya karar verdiğinden mesele büyüdü. Hep birlikte
    mektep binasını izinsiz terk ettik ve mektebi boşalttık. İş fena bir şekil aldı. Demirkapı ile
    mektep binası ciheti askeri birlikler tarafından abluka altına alındı. Bir hafta sonra çıkan
    irade-ı Padişahı ile talebe mektebe kabul olundu. Fakat mektep idaresi, mesuliyetten
    kurtulmak için, güya hepsi değil de, 340 talebeden yalnız 32 kişinin kabahatli olduğunu
    Saraya rapor etmişler. Padişah da talebenin bu hareketinden ürkmüş olmalıdır ki, ikinci bir
    yemin etmek şartile affetmiş.’ (85)

    Askeri okullardan yükselecek bir muhalefetten çekinen II. Abdülhamit, uzlaşma yolunu
    tercih ediyordu. Bunda söz konusu okullardaki örgütlü muhalefetin çapı hakkında yeteri
    kadar istihbarat akışının bulunmamasının da etkisi olmalıdır. Temo, "hükümet-i
    müstebidenin" yaptığı baskının, "ufak bir propaganda" ile "bir hareketi milliye ve hürriyet
    fikri" temelinde "siyaset muhiti" oluşturduğunu belirtiyor. İbrahim Temo, Sarayburnu'nda
    bulunan "tıbbiye-i askeriyye"de arkadaşları ile kurdukları "cemiyet"ten söz ediyor. Bu gizli
    örgütte, İbrahim Temo, İshak Sukuti, Mehmet Reşid, "o zaman çok sofu olan" Abdullah
    Cevdet kurucudurlar. Arnavut, Kürt ve Çerkez kökenli bu şahsiyetler, 1889 senesinin 21
    Mayıs günü ellerini birleştiriyorlar. Temo'nun "Etnik-i Eterya" komitesine benzettiği bu
    oluşumun amacını belirlerken, "aziz vatanın bugünkü durumu ve idare tarzıyla yok olup
    gideceğini hepimiz biliyoruz" diyordu. Temo, "çok ihtiyatlı olarak çalışmaya başladık ve
    mensubunun çoğalmasına gayret sarf ettik. Güvenilir ve hür fikirli birçok vatansever
    talebeden İstanbul dâhilinde epeyce vatandaşı cemiyete dâhil ettik" diyor. İbrahim Temo,
    kurdukları gizli örgütün ilk toplantısına katılanları şöyle sıralıyor: O zamanki adliye yüksek
    memurlarından Hersekli Ali Ruşdi, gazete muharrirlerinden İzmirli Ali Şefik, tıbbiyeli Asaf
    Derviş (Paşa) (müderris), Muharrem Girid (Şam Tıp Fakültesi muallimi), Dr. Abdullah
    Cevdet, İshak Sukuti, Şerafeddin Mağmumi, Çerkez Mehmed Reşid (86) Bu toplantıda
    bulunan isimlerden Asaf Derviş Almanya'ya eğitime gönderilen beş hekimden biridir.
    Kendisine "cemiyet"in kasadarlığı görevi veriliyor. Osman Nuri Ergin Türk Maarif Tarihi'nde
    Asaf Derviş'in de aralarında bulunduğu bu beş kişilik grup için şunları yazıyor:

    ‘Rider Paşa bu hekimlerin burada yaptığı gibi Almanya'da tahsildeyken de peşlerini


    bırakmıyordu. Orada tahsil edeceklere dersleri ve takip edecekleri yollan bizzat tespit ve
    takip ediyordu. Gönderilen hekim hangi şubede tahsil edecekse İstanbul'da Rider Paşa'dan
    emir alır ve gittiği yere kendisinin daha önce tavsiye edilmiş ve yerinin hazırlanmış
    olduğunu görürdü. Bu hekimler bütün hatları tafsilat ve teferruatına kadar çizilmiş, bir
    program mucibince Almanya'da hocaları, İstanbul'da Rider Paşa tarafından adım adım takip
    edilmek suretiyle tahsil görmüşlerdir.’

    Alman askeri heyetinin ordunun genç kadroları üzerinde nüfuzlarını artırma, politik
    istihbarat edinme gibi işlevleri olduğu biliniyor. Bu askeri heyete ve Alman elçiliğine bağlı
    çalışan Alman paşaların bilimsel amaçların ötesinde faaliyetler yürüttüğü şüphesizdir.
    "İttihad-ı Osmanî"nin "kasadarı" Asaf Derviş'in "Rider Paşa tarafından adım adım takip
    edilmek suretiyle tahsil" gören beş kişilik seçkin grubun içinde eğitimini sürdürmesi kayda
    değer.

    174
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yine Temo örgütlenmenin çelik çekirdeğine de işaret ediyordu: ‘Daha sonra cemiyet, harbiye
    talebesi ve subaylar arasına, mülkiye mektepleriyle medreselere yayıldı, hatta tekkelere
    kadar dal budak saldı. Çoğalan partizanların vasıtasıyla mensup oldukları vilayetlere
    uzanmaya başladı.’

    "İttihad-ı Osmanî Cemiyeti" yaklaşık beş yıl sonra "Osmanlı İttihad ve Terakki Cemiyeti"
    adını alıyordu. "İttihad-ı Osmanî Cemiyeti" önemli bir başlangıç olmakla birlikte, İttihad ve
    Terakki Cemiyeti çapında siyasi örgütlenmeye sahip bulunmayan bir nitelik taşıyordu.
    Okuldaki felsefi tartışmalar, politik arayışlar öğrencileri etkiliyordu. Pozitif bilimleri
    toplumsal olgulara uygulama isteği ve bundan dolayı, "Tıp talebesinin mesleği doktorluk
    olduğu için siyaset nabzına el uzatmamaları iktiza eder, hâlbuki millet hasta olsa nabzını
    kimin eline verecek, tabiidir ki doktorların" tarzında görüşler temelinde, Askeri Tıbbiye
    öğrencileri siyasal yaşamda aktif bir rol oynamayı istiyorlardı.(87) "Biyolojik materyalizmi,
    dinsel dogmaları yıkarak toplumu ileri götürecek bir itici güç olarak", benimseyen Askeri
    Tıbbiye öğrencileri siyasal sisteme büyük tepki duyuyorlardı. Bu dönemde biyolojik
    materyalizmin yanı sıra, 1889'da "Mekteb-i Tıbbiye-i Askeriye"ye kaydolan Hüseyinzade Ali
    Bey, Rusya'da popülistlerin en güçlü olduğu Petersburg Üniversitesi'nde 1887 yılına kadar
    okumuştu. Abdullah Cevdet'in anlatımıyla mektebe kaydolduğu "zaman ulum ve fünun-u
    Aliyeyi Petersburg Darülfünunda görmüş tam bir sahib-il ilm-ü kemal" olan Hüseyinzade
    Ali Bey, öğrenciler üzerinde "bir resul tesiri icra ederdi. Evet, o Resulullah değildi, fakat bir
    resul-ül-hak idi." Böylece batılılaşmanın yoğun etkilerine açık olan bu okulda, Rusya
    kaynaklı popülizmin tartışılmaya başlanması ile birlikte mevcut yönetime karşı
    örgütlenmenin entelektüel kaynakları olgunlaşmaya başlıyordu. Kendilerini, "modernleşme"
    taraftarı olarak gören bu şahsiyetler, birçok yerde Avrupa'nın üstünlüğünü vurgulayarak,
    Batı'nm örnek alınmasını "kurtuluş" çaresi olarak sunuyorlardı. İttihad-ı Osmanî
    Cemiyeti'nin ilk dört kurucusundan biri olan Abdullah Cevdet, ileriki yıllarda bir tek
    medeniyet olduğunu onunda Batı'ya ait bulunduğunu, bunun gülü ve dikeni ile birlikte
    alınmasının tek çare sayılmasının zorunluluğunu açıklayacaktı.

    Askeri mekteplerdeki bu kaynaşma, tartışma ve hareketlilik batılı sefaretler tarafından


    dikkatle izleniyordu. Hükümet ise gelişmelerden haberdar olmakla birlikte tüm yapıyı
    çözecek düzeyde istihbarata sahip bulunmuyor, öğrencileri kışkırtacak ölçüde şiddet
    kampanyalarını uygulamaya koymadan, okulların kurumsal baskı mekanizmalarını
    kullanmakla yetiniyordu. Fakat 1895'de, saray destekli bir komplo düzeneği içinde "İttihat ve
    Terakki Cemiyeti"nden tamamen bağımsız olarak hareket eden ancak Jöntürkler'e yakın olan
    Osmanlı aristokrasisi mensuplarının da yer alması rejimi sertleştiriyordu. 1895 komplosunu
    1876 benzeri koşullar içinde algılayan rejim, harekete geçiyordu. İttihat ve Terakki
    çerçevesinde yeni bir zemine oturmaya başlayan muhalif Jöntürk hareketinin bu saray
    darbesi ile bağlantısı bulunmuyordu. O arada sarayda çeşitli egemenlik partileri arasında
    kıran kırana bir mücadele yaşanıyordu. Hatta Abdülhamit'in saray içinde "La İlahe İllallah
    Cemiyeti" adı altında bir örgüt kurduğu iddiaları yayılıyordu. Sultan kendisini güvence
    altında görmüyor ve muhalif egemenlik partilerine karşı tedbir almak zorunda kalıyordu. Bu
    egemenlik partileri, muhtelif şehzadelerin taraftarları sıfatıyla meşruiyet kazanmaya
    çalışıyorlardı. Ancak asıl muhalif çekirdeği Babıâli bürokrasisi oluşturuyordu. Sait Paşa'nın
    planı doğrultusunda, iktidar yetkileri sarayda ve komisyonlarda merkezileştirilirken, Babıâli

    175
    FARUK ARSLAN

    gücünü yitiriyordu. İşte bu kesim, bunun üzerine bir askeri darbenin şartlarını oluşturmak
    için harekete geçiyordu. Söz konusu kimseler yapılması düşünülen bir saray darbesinin; en
    azından önemli bir kısım askeri paşaların desteğinin alınmaması halinde ölü doğacağının da
    farkındaydılar. Nitekim 1895 başlarından itibaren, saray mensuplarından bir kısmı, eski
    önemli bürokratlar ve bir kısım paşalar arasında 1876 koşullarını tekrar oluşturma
    konusunda fikir birliğinin sağlandığı görülüyor."(88) Bu dönemde, yabancı raporlar,
    İstanbul'da artan olayların "saraydan destek ve kuvvet alan" hareketler tarafından
    düzenlendiğine ilişkin tespitler içeriyordu. Dış destek oluşturmak ve 1876 koşullarını
    sağlayacak planı yürürlüğe sokmak için "risaleler" hazırlanıyor, İngiliz gazetelerine
    açıklamalar yapılıyordu. 2 Temmuz 1895 tarihli Pall Mall Gazette'de "Yüksek mevkide"
    bulunduğu anlaşılan bir Jöntürk'ün açıklaması yayınlanıyordu. Bu açıklamaya göre:

    ‘Türkiye'deki Müslüman kitle, rejimden bıkmıştır. Ve İngiltere'nin makul ve akıllı bir şekilde
    müdahalesini memnuniyetle karşılar. Fakat Islahat, İmparatorluğun içindeki her vilayet ve
    sınıfa kadar yaygınlaştırılmalı ve kaynağın başı olan İstanbul'dan başlamalıdır... Şu an,
    Türkiye için gerekli olan şey, İngiltere'de güçlü bir hükümetin Türkiye sorununu ciddi bir
    şekilde ele alması ve ılımlılık ve kararlılık ile en gerekli olan yerde ıslahat için ısrar etmesidir.
    Fakat Türkiye'deki ıslahat vetiresi İstanbul da başlamalı ve Sultan bu saltanatın ve kendi
    mevcudiyetinin Avrupa'nın ikazlarını dinlemesine ve imparatorluğun adına yaraşır bir
    hükümet meydana getirmek için çaba sarf etmesine bağlı olduğuna inandırılmalıdır.’ (89)

    1898 yılında, İttihat ve Terakki'nin Cenevre merkezinin hazırladığı ve İstanbul'da bulunan


    Cemiyet taraftarı subaylara gönderilen "talimat" doğrudan Saray'a yönelik bir askeri hücum
    planını içeriyordu. Saray'dan bir kişi tarafından verildiği belli olan bilgiler oldukça
    ayrıntılıdır. Yıldız Sarayı planını içeren belge daha sonra II. Abdülhamit'in özel arşivinde
    bulunuyordu. 1895'den itibaren süregelen darbeler zincirine eklenen bu girişim de
    bastırılıyordu. Mekteb-i Harbiye öğrencilerinin de aralarında bulunduğu pek çok asker
    tutuklanıyordu. Yürütülen "askeri tutuklama kampanyası" bazı sivil görevlileri de
    kapsıyordu. Bu arada Cenevre merkezi İngilizce ilave yayınlamaya başlıyor ve 1895'ten
    itibaren müdahale taraftarlarının "gemilerini Boğaz'da görmeyi arzuladıkları süper güce"
    böylece çağrı yapılıyordu. Bu ilavede yayınlanan yazılarda Sultan taraftarı olmak "İngiliz
    aleyhtarlığı" buna karşılık Jöntürklük ise "İngiltere destekleyiciliği" olarak sunuluyordu. 20
    Kasım 1899 tarihinde Jöntürklerin önde gelenlerinden İsmail Kemal Bey, İngiliz Büyükelçisi
    Sir Nicolas O'Conor'dan görüşme talebinde bulunuyor. Elçi ise herhangi bir muhalif ve
    "Jöntürk" heyetini kabul etmesinin imkânsız olduğunu belirtiyor ancak kendisine sadece bir
    "sempati ziyareti" yapılacağı güvencesi veriliyor. Bunun üzerine İsmail Kemal Bey'in
    liderliğinde bir grup yazar, ulema ve devlet memuru ziyareti gerçekleştiriyorlardı. Bu ziyaret
    "aleni bir siyasi gösteri" olarak yorumlanıyor ve diğer emperyalist devlet temsilcileri
    tarafından dikkatle izleniyordu. Avusturyalı diplomatlara göre, "İngiliz yanlısı gösteri geniş
    bir hareketin yalnızca bir parçasıdır. Hareketin arkasında yüksek kademedeki devlet
    yöneticilerinin desteği vardır ve her an bir "komplo" mümkündür. Bu arada sefaret
    gösterisinden kısa bir süre önce, "İngiliz taraftarlığı açıkça gözüken" Ali Haydar Mithat
    (Mithat Paşa'nın oğlu) yurt dışına kaçıyordu. İsmail Kemal daha sonra İngiltere'de bir askeri
    darbe planı ile ortaya çıkıyordu. Sultan II. Abdülhamit'in yeğeni ve "Teşebbüs-ü Şahsi"

    176
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    programının öncüsü Prens Sabahattin ile ortak hareket eden İsmail Kemal, hazırladıkları
    darbe plânını İngiliz makamlarına sunuyordu. (90)

    II. ABDÜLHAMİT HAN’IN ALMAN POLİTİKASI

    Avrupa devletlerine tanıdığı imtiyazlar, aldığı borçlar ve iflasıyla bir yarı sömürge haline
    gelen Osmanlı, sömürgeci devletler için her parçası tutanın elinde kalan bir ülke haline
    gelmişti. Fransa, İngiltere, Rusya ve sahneye biraz geç girse de Almanya başta olmak üzere
    sömürgeci devletlerin iştahını kabartan bir ülkedir artık Osmanlı... Hemen hepsi de
    kapitülasyonlarla önemli imtiyazlar elde etmişlerdi. 1882’de Düyun-u Umumiye’nin
    kurulması ile de adeta bir sömürge yönetimi kurmuşlardı. Şimdi sıra sömürüyü daha da
    arttırmaya ve Osmanlıyı paylaşmaya gelmişti. Almanya diğer emperyalist devletlerin
    ardından girmişti paylaşma yarışına. Tepside Osmanlı’nın olduğu masaya diğerlerine
    oranlar biraz geç oturmuştu ve politikaları da biraz farklıydı. Kurbanına diğer avcılardan
    farklı yaklaşıyor ilgi ve şefkat göstererek, onu parçalamak yerine tümden yutmak istiyordu.
    Almanya bu doğrultudaki politikasına 1880 yılında start verdi. 1880 yılında imzalanan bir
    anlaşmadan sonra, çok sayıda Alman uzman, mülki idarede, tıpta, eğitimde, örgütte reform
    yapmak amacıyla İstanbul’a geldi. Bunun ardından 1882 yılında Osmanlı ordusunun
    yönetiminde görevlendirilecek bir Alman heyeti geldi. Alman emperyalistlerinin amacı,
    Osmanlı’yı, askeri yapısını, modernleştirme, askeri yardım görüntüsü altında kendine
    bağlamaktı.
    1883’de heyetiyle beraber Osmanlı’ya gelen ve 1895 yılına kadar Osmanlı Genel Kurmayının
    2. başkanı görevini yürütmüş olan General Von Der Goltz (Osmanlı’daki lakabı Golç
    Paşa’dır) Almanya’nın sözde askeri yardım ve reform çabalarının asıl amacını bir Alman
    Askeri yetkilisine yazdığı mektupta şöyle dile getirmektedir:
    “... Öte yandan bu askerler (300 bin kişilik Redif Kuvvetleri) üzerinde doğrudan
    nüfuzumuzu kullanarak Osmanlı ordusunun idaresini, evvelkinden ziyade ve artık
    elimizden bir daha geri alınamayacak biçimde, ele geçirebileceğiz.. (91)

    Osmanlı askeri yapısını ele geçirmenin altında yatan nedeni ise bir başka Alman yetkilisi,
    Almanya’nın İstanbul’daki büyükelçisi Von Wangenheim şöyle itiraf ediyordu:
    ‘Türkiye’de orduyu kontrol eden güç biz oldukça, Almanya’ya muhalif hiçbir hükümet
    iktidarda kalamaz. (92).
    Almanya’nın, Osmanlı’daki girişimleri bir yandan da büyük oranda askeri amaçları da olan
    demiryolu (yüzde 86 gibi büyük bir oranda) gibi altyapı projeleriydi. 1888’de bu ülke
    Haydarpaşa-İzmit demiryolu işletmesi ve İzmit-Ankara demiryolu inşası için çeşitli
    imtiyazlar aldı. Bunu 25 Ağustos tarihinde imzalanan Osmanlı-Alman Ticaret Anlaşması,
    stratejik bir önemi olan Bağdat demiryolu için görüşmelerin başlaması, 1900’de sekiz yıl
    sürecek olan Hicaz demiryolu inşaatının başlaması, 18 Mart 1902’de demiryolu imtiyazının
    Almanlara verilmesi, 3 Mart 1903’de çıkarılan bir kararla da görülmemiş ek imtiyazlar
    verilerek demiryolu inşaatının Türk-Alman ortaklı Bağdat Demiryolu Şirketi’ne verilmesi
    izledi. Emperyalist Almanya’nın, Doğu’ya mal pazarlamasını ve hammadde taşımacılığını
    kolaylaştıracak olan ciddi bir öneme sahip Bağdat demiryolu’nun yapımının, büyük
    imtiyazlarla Almanlara verilmesi, İngiltere’nin muhalefetine yol açtı. Sonunda demiryolu
    inşaatının Alman kontrolü altında uluslararası bir Osmanlı teşebbüsü olduğu yalanıyla,

    177
    FARUK ARSLAN

    Deutsche Bank’ın öncülüğünü kabullenen Fransız ve Avusturyalı girişimciler de projeye


    dahil edilerek inşaata başlandı.
    Almanya’nın Osmanlı’ya himayeci yaklaşımı ticaretteki payının artmasını da sağladı. 1880-
    1909 yılları arasında Almanya ve Avusturya’nın, Osmanlı dış ticaretindeki payı yüzde 18’den
    yüzde 42’ye yükseldi. Ayrıca Almanların Deutsche Bankı (Alman Bankası), Deutsch-Orient
    Bank (Alman-Doğu Bankası) adıyla İstanbul’da açıldı.
    Almanya emperyalizminin niyeti açıktı. Osmanlı’yı kendi sömürgesi haline getirmek ve
    başta Bağdat Demiryolu olmak üzere ördüğü ağlarla sömürüsünü Doğu’ya doğru yaymak;
    buralarda İngiliz, Fransız emperyalizmiyle girdiği paylaşım yarışından üstün çıkmak. Bunu
    en azından Osmanlı üzerinde adım adım başarmaktaydı da. Bir yandan Osmanlı’yı giderek
    kendisine bağlarken diğer yandan İngiliz-Fransız vd. emperyalistlerin paylarına da el
    atıyordu. Örneğin Alman tekstilciliği Yakındoğu’da İngiltere’nin pazarını elinden almıştı.
    Osmanlı ise emperyalistler arası çelişkileri ve çekişmeleri göz önünde bulundurarak
    politikalarını belirlemeye çalışmış fakat Alman emperyalizminin eline düşmekten
    kurtulamamıştı. 2. Abdülhamid’in tahtta olduğu Osmanlı için Alman emperyalizminin
    görünüşte himayeci yaklaşımı saldırgan bir tutum izleyen diğer emperyalistlere oranla daha
    yapıcıydı. Artık dağılmaya yüz tutmuş imparatorluk denize düşen yılana sarılır misali
    ordusunu modernleştirmeyi, altyapı çalışmalarını üstlenmeyi öneren Alman emperyalizmine
    sarılmıştı. Ve o yılan Osmanlı’yı her gün biraz daha sarmalamış kanını emmeye
    zenginliklerini talan etmeye başlamıştı. Alman emperyalistleri bir yandan, Alman Kralı
    2.Wilheim’ in 13 kasım 1898 de Şam’da söylediği gibi ‘Gerek Majeste Sultan, gerekse Halifesi
    olduğu dünyanın her tarafındaki 300 milyon Müslüman bilsinler ki, Alman İmparatoru
    onların en iyi dostudur.’ diyerek hamilik rolünün gereğini yerine getirirken, diğer taraftan
    kapalı kapılar ardında Osmanlı’yı paylaşmak için diğer emperyalist devletlerle anlaşmalar
    yapmaktan geri kalmıyorlardı.

    1910’da Almanya, Rusya iIe Potsdam Anlaşmasını imzalar ve Rusya’nın İran’daki nüfuzunu,
    Almanya’nın Osmanlı üzerindeki nüfuzlarının tanınması karşılığında kabul eder. Rus tehditi
    bu şekilde artar. 15 Şubat 1916 tarihinde ise Fransa ile Osmanlı’nın nüfuz bölgelerine
    ayrılmasını kabul ettikleri bir anlaşma imzalarlar. Bu anlaşmaya göre Kuzey Anadolu ve
    Suriye Fransız nüfuz bölgesi olarak kabul edilir ve bölgenin demiryollarının Bağdat
    demiryollarına bağlanması kararlaştırılırken Bağdat demiryollarının geçtiği bölgeler ise
    Alman nüfuz bölgesi olarak kabul edilir. 15 Haziran 1914 tarihinde ise Londra’da İngiltere ile
    Bağdat Demiryolu Kumpanyası’nın yönetim kurulu üyeliğine iki İngiliz’in alınması ve
    demiryolunun Basra’da bitmesi üzerine bir anlaşmaya varırlar. İmtiyazlarla başlayıp,
    borçlanmalarla devam eden ve iflasa oradan da Düyun-u Umumiye’ye kadar ulaşan seyirle
    emperyalizmin bir yarı sömürgesi haline gelen ve Balkanlar başta olmak üzere toprak
    yitirmeye başlayan Osmanlı artık üzerinde emperyalistlerin pay kapma yarışı yaptığı bir
    ülke haline gelmiştir. Daha 1913’te ABD Başkanı Wilson, kendisine İstanbul’a bir elçi
    gönderilmesini öneren ABD Dışişleri Bakanı’na şaşırıp, ‘Ne için? İmparatorluk nasıl olsa yok
    olup gidecek’ diye cevap vermiş, Dışişleri bakanı da şu cevabı vermişti. ‘Nasıl yok olup
    gittiğini görmek için’. (93) Parçalanmasına, emperyalistler tarafından paylaşılmasına kesin
    gözüyle bakılan Osmanlı, emperyalistlerin çelişkilerinin giderek savaşı dayattığı koşullarda
    Sultanın damadı Enver paşa’nın baskısıyla Almanların yanında 1. Paylaşım Savaşı’nda yer
    almıştır. O yıllarda ülkenin adı zaten ‘Enverland’ olmuştur. 1. Paylaşım Savaşı’ndan

    178
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yenilgiyle çıkmasının ardından ise topraklarının tamamen paylaşılmasını gündeme getiren


    Sevr’le karşı karşıya kalmıştır.

    Bu devrede 2.Abdülhamid Han'ın ısrarla yapılmasını istediği ve yaptırdığı demiryollarının


    devleti ayakta tutma girişimi olarak görmek gerekir. Şimendifer politikasının gayesi birinci
    derecede askeri ve siyasi, ikinci derecede de iktisadi ve ticariydi. Vatanın müdafası için
    herşeyden önce demiryolu inşaası zaruret teşkil ediyordu. Bu zaruret 1877 Türk-Rus har-
    binde büyük çapta ortaya çıkmıştı. Balkan isyanlarıyla bu harpten alınan dersler, ondan
    sonra Rumelide hemen iki hattın yapılmasını gerektirmiş ve ilk olarak Selanik-İstanbul
    hattıyla, Manastır-Selanik demiryolu vücuda getirilmişti. Demiryolları o kadar önemliydi ki
    Abdülhamid düşmanları bile; "eğer bu hatlar Abdülaziz devrinde yapılmış ve 300 milyon al-
    tın borcun onda biri bu işe harcedilmiş olsaydı, 1875 Balkan ayaklanmalarını hemen bas-
    tırmak ve belki de Türk-Rus harbini önlemek mümkün olurdu." şeklinde düşünüyordu.. Ni-
    tekim bu hatların 1897 Türk-Yunan Harbinde muazzam faydaları görüldü. II. Abdülhamid
    Han zamanında Türk topraklarına döşenen demiryolları, evvela Rumeli'de 1993, sonra
    Anadolu'da 2507 kilometreye yükselmişti. Halbuki Berlin muahedesinden evvel demir-
    yollarının uzunluğu toplam 1145 kilometreden ibaretti. Abdülhamid Han'ın demiryolu siya-
    seti, dış politikası ile içice idi. Batılı teşebbüs ve sermaye ve teknik merkezlerinin Türk demir-
    yollarını doğrudan doğruya üzerlerine alamayacaklarını başka tavizler talep edeceklerini an-
    layarak demiryollarının inşası için işi siyasi bir faydaya bağlayarak hem devlet emniyetini
    garinti altına almayı, hem de memleketi büyük bir askeri ve iktisadi kıymete kavuşturmayı
    düşünerek harekete geçti.

    Bu politika gereği II. Abdülhamit yükselen endüstrisiyle İngiltere'nin karşısına dikilmekte


    olduğunu gördüğü Almanya'ya kucak açtı ve karadan Hindistan demiryolunun en hassas
    istikametini çizen Anadolu-Bağdat demiryolunu Almanlara ihale etti. Böylece, bir yandanda
    Batılı iki büyük ve rakip devleti, kendi topraklarında doğacak bir karşılaşmaya davet ederek
    rekabeti kızıştırmayı başarmıştı. Birinden birini tutmakla öbüründen korunuyor ve böylelikle
    hem devlet emniyetini sağlayıyor hem de yukarıda bahsedildiği gibi ülkeyi büyük bir de-
    miryoluna kavuşturuyordu. Avrupa'daki sanayi inkılabı sonucunda ulaşımda demiryolu te-
    knolijinin ortaya çıkması, bunun ulaşımda meydana getirdiği kolaylık, Doğu Akdeniz'i Basra
    Körfezi'ne demiryolu ile bağlama projesini gündeme getirmişti. İngilizler, Hindistan hakimi-
    yeti için 1840'lı yılların başından itibaren yoğun bir çalışma başlattılar ve projeler hazır-
    ladılar. 1856'da William Andrew, İskenderun'dan başlayıp Fırat Vadisi'ni geçerek Hindis-
    tan'a ulaşacak bir demiryolunun İngiltere'nin Hindistan'daki hakimiyetini iyice artıra-
    cağından bahsediyordu. Ne var ki 1869'da Süveyş kanalının açılması ve buranın kontrolünün
    1881 'de İngilizlerin eline geçmesi, deniz yolunun daha rahat olması hasebiyle İngilizler bu
    projeden vazgeçirtti. Bunun sonra projeyle Almanya ilgilenmeye başladı. Almanya, Ber-
    lin'den başlayıp, Bağdat -Basra'ya kadar uzanacak 3B (Berlin-Bosfor-Bağdat) demiryolu Pro-
    jesi ile hem Anadolu ve Mezopotamya'nın ekonomik zenginliklerinden faydalanmak hem de
    Basra limanına kadar uzanacak bu demiryoluyla İngiltere'yi Hindistan'da tehdit etmek is-
    tiyordu. Kısacası bu demiryolu Almanlar için büyük bir önem arzediyordu.

    Alman İmparatoru 2. Wilhelm, Bağdat demiryolunun imtiyazını almak için 1888 ve 1898'de
    iki kez Sultan'ı ziyarete gelmiş ve neticede Bağdat Demiryolu imtiyazı Almanlara verilmişti.

    179
    FARUK ARSLAN

    İngiliz ve Fransızlar, bu hattın, Doğu Akdeniz-Suriye-Irak hattında yer almasını isterlerken,


    Almanlar Anadolu içlerinden geçmesini istiyorlardı. Sultan, İngiltere ve Fransa'ya verilecek
    yukardaki hat imtiyazının, güneydeki Osmanlı vilayetlerini devletten koparacağı endişesini
    taşıyordu. Bu nedenle Anadolu içlerinden geçmesini isteyen Almanlar'ı tercih etti. II. Abdül-
    hamid Han Bağdat demiryolunun Osmanlı devletine faydasının ekonomik ve askeri alanda
    büyük olacağına inanıyor, kalkınmanın özellikle İmparatorluğun Asya topraklarına yönele-
    rek İslam birliğini gerçekleştirmesi politikasına uygun olacağına ve buradaki Müslümanlarla
    kaynaşmanın daha kolay ve rahat olacağına inanıyordu. Demiryolunun Anadoludan geçerek
    Bağdat'a ulaşması ile zirai ürünlerinin çürümesi önlenecek, yok pahasına satılmayacak, ma-
    denler atıl kalmayacaktı. Askeri yönden faydalarına gelince; bunların başında askerin intika-
    linin ve ihtiyacının daha çabuk ve seri sağlanması, geçtiği yerlerde kuvvetin sağlamlaştırıl-
    ması geliyordu.

    Bağdat Demiryolu Projesi Avrupa'da Hasta Adamı tedavi edici ve kuvvetlendirici bir unsur
    olarak değerlendirildi. Ayrıca Ortadoğu'ya Alınan emperyalizmini tesis edici bir yol olarak
    da görülen Bağdat Demiryolu, İngiliz ve Fransız koloniyalizmi içinde bir tehdit olacaktı. Bu
    tehdit, 1904'den sonra İngiltere, Fransa ve Rusya'yı biraraya getirdi. Almanya'nın Drang
    Nacy Osten (Şark'a doğru) yolu kesilmek isteniliyordu. Bağdat Demiryolu Projesi, Avrupa'da
    1. Dünya Harbinin önemli sebeplerinden birisini teşkil etti. Sultan II. Abdülhamid, İngiliz,
    Fransız ve Ruslar'ı da tatmin edecek, seslerini kısacak bir demiryolu imtiyazı verdi. Böylece
    dengeli bir politika ile düşmanlıklarını engellemeye çalışıyordu. İngilizlere Batı Anadolu'da
    İzmir-Kasaba arasındaki demiryolu yapımı, Fransızlar'a Suriye ve Lübnan'da imtiyazlar ve-
    rildi. Ruslara ise "Karadeniz Andlaşması"yla Doğu Anadolu ve Karadeniz Bölgelerinde de-
    miryolu yapımı imtiyazları verildi.

    Yine de Bağdat Demiryolu ile emperyalist devletlerin emelleri altüst olmuştu. Sultan II. Ab-
    dülhamit Bağdat Demiryoluyla, Hindistan korkusunu aşılayarak İngilizleri dize getirmiş,
    Rusları İskenderun istikametinde "ılık denize inme" politikasından vageçirtmiş, Hicaz demir-
    yoluyla da İslam birliği idealini harekete geçirerek fevkalade korkutmuş ve Rusları Filis-
    tin'deki "Makamat-ı Mukaddese" koruyuculuğundan dönmeye mecbur bırakmıştır. Abdül-
    hamid Han'a düşmanı dahi onun bu dahiyane politikasını şöyle dile getirecektir: "Artık
    Büyük Petro'ların, İkinci Katerina'ların emelleri altüst olmuştu. Çar, Avrupa 'da,Osmanlıların
    tarihi mirasçısı olma sevdasından vazgeçtiği gibi, Filistin'de Mukaddes toprakların koruyu-
    cusu olmak fikrinden de yavaş yavaş vaz geçiyordu. Büyük bağdat hattı Rusya'nın bütün
    siyasi teşebbüslerine mani oldu."

    HICAZ DEMIRYOLU

    Abdülhamid Han'ın en önemli hizmetlerinden birisi de Hicaz demiryolu olmuştur. Bu de-


    miryolu projesi ile Şam ile Medine ve Mekke şehirleri birbirine bağlanıyordu. Yine bu yol ile
    Hicaz ve Yemen'de Sultan'ın otoritesi kuvvetlenecek, Mısır'da nüfuzunu artıracaktı. Demir-
    yolu ile Hicaz ve Yemen'e Osmanlı askerini emniyet içinde sevetmek mümkün olacak, hac
    farizasının yerine getirilmesi de kolaylaştırılacak, az da olsa geçtiği yerlerin ziraat ve ticareti
    canlanacaktı.

    180
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Hicaz Demiryolu, askeri ağırlıklı hat olması sebebiyle bölgede en çok İngiltere'yi tehdit ede-
    ceği için, özellikle adı geçen devlet, demiryolunun yapılmasını istemiyordu. İngilizler sabote
    için Arab kabileleri arasında, eski anane ve adetlerin bozulacağı, her sene hazineden aldıkları
    avaitin (gelir, irat) kesileceği, deve ve at kervanlarının ortadan kalkacağı vb. gibi propagan-
    dalar yapıyorlardı. Üstelik, Şeyhlere bol para hediye ve silah dağıtarak onları inşaat aleyhine
    tahrik ediyorlardı. Osmanlı ise bir yandan bu proje için kaynak oluşturmaya çalışıyordu. Sul-
    tan'ın özel sekreteri olan Suriyeli Arap İzzet Paşa'nın Demiryolu yapımı için madalya çıkara-
    rak İslam dünyasından yardım toplama talebi kabul edildi. II. Abdülhamid Han, 50 bin lira
    ödeyerek yardımda bulunanlar listesinin en başında yeraldı. Bütün Müslüman ülkelerinden
    özellikle Hindistan Müslümanları, İran,Tunus, Cezayir, Rusya Müslümanları, Doğu Türkis-
    tan, Sumatra, Java, Malezya'dan büyük yardımlar gelmiş, Afganistan Sultanı Amir Han da
    en yüksek yardımı yapan kişiler arasında yeralmıştı. Ve nihayetinde bu yardımlar son-
    rasında Eylül 1900'da hicaz Demiryolu inşaatına başlanıldı.
    Osmanlı devleti, Hicaz demiryolu için yardım kampanyası başlatınca İngilizler Hindistan ve
    Mısır'daki gazeteleriyle bunu baltalamaya çalışarak Türkler'in Hicaz Demiryolunu yapacak
    kabiliyet ve iktidarda olmadıklarını, Müslümanları soymak için yeni bir bahane uydur-
    duklarını, Müslümanlar'ın boş yere aldanıp para vermemelerini söyleyerek propaganda
    yürütüyorlardı. Mısır'daki İngiliz konsolosu da halkı demiryolu aleyhine tahrik etmiş, fakat
    bütün bu İngiliz propaganda ve tahrikleri bir netice vermemişti.
    30 Ağustos 1908'de Hicaz demiryolu faaliyete geçti. İstanbul'dan kalkan tren Medine-i
    Münevvere'ye kadar ulaşabiliyordu. İlk tren, İstanbul'dan gelen misaferlerle birlikte 27 Ağus-
    tos Perşembe günü, Şam şehrinden Medine istikametine hareket etmişti. Trende, devlet
    adamlarından müteşekkil kalabalık bir heyetten başka, yerli ve yabancı pekçok gazeteci bu-
    lunuyordu. Özel trenin bir büyük salon-vagonu, bir lokantası, bir cami vagonu ve üç yolcu
    vagonu vardı. Hız, o zaman için mükemmel sayılabilecek olan 40-60 km arasındaydı. Tren
    yalnızca iki şey için duruyordu. İkmal ve namaz...Çöl kumlan üzerinde cemaatle namaz
    kılınırken, ikmal için develerle su getiriliyordu. Tren 30 Ağustos Pazar günü öğleden sonra
    saat iki sularında Medine-i Münevvereye vardı.
    Abdülhamid Han'ın bu demiryolu politikasıyla ince siyasetinin dehasını ortaya koyduğunu
    düşmanları tarafından itiraf edilmiş bir gerçek oldu. Aradan birkaç yıl geçtikten sonra İngiliz
    casusu Lawrance, peşine taktığı bedevilerle Hicaz demiryoluna sabotajlar yaptı. Hicaz'daki
    isyanlar için bölgeye asker sevki yapılamadı. Ve nihayetinde Medine İngilizlerin komutasına
    girmiş, Osmanlının elinden çıkmıştı. (94)

    ALMANLARIN KAÇIRDIĞI ARŞİV

    Almanlar 20 yüzyılın başlarında Osmanlıyla ilgili olan herşeyle ilgileniyorlardı. Bu ilgilenme


    müttefik ülke görünümünde gerçekleşse de Almanlar her meseleye kendi çıkarları doğrul-
    tusunda yaklaşıyorlardı. Azınlıklar meselesi de aynı şekildeydi. Türk Genelkurmayının
    arşivinİ 1918’de ülkelerine kaçıran Almanlar, 2005 yılında Türkler Ermenilere soykırım yaptı
    demişti. Oysa Osmanlı ordusunun kontrolü ve komutası 1914-1918 yıllarında Alman Genel-
    kurmayındaydı. Dolayısıyla Ermeni iddiaları ile ilgili tartışmaları Osmanlı genelkurmayının
    1913-1918 tarihleri arasında Almanya'nın kontrolünde olduğunu ve Hans Von Seeck 5 Kasım
    1918 tarihinde giderken bütün arşivi yanında götürdüğünü bilmeden doğru bir şekilde
    yürütmek imkansızdır. Nihayetinde Genelkurmay arşivini kaçıran Almanya, suç Almanların

    181
    FARUK ARSLAN

    üzerine kalmasın diye 2005 yılında "Türkler Ermeni soykırım yaptı" bile demiştir. Peki neden
    bugüne kadar hiçbir tarihçi veya yetkili "bizim komutamız Almanlardaydı, bütün arşivi de
    onlar çaldılar" demedi? Şimdi O dönemi kısaca hatırlayarak, arşivin neden kaçırıldığına bir
    göz atalım. Ordusunda reform yapmak isteyen Osmanlı yüzyılın başında Almanlarla bir
    takım anlaşmalar imzalamış, bu anlaşmalar sonucunda Osmanlı ordusunun bütün kritik
    noktalarını Alman subaylar komuta etmeye başlamıştı.
    Yapılan düzenlemeler ile Enver Paşa yetkisizleştirilmiş ve Alman von Schellendorf fiilen Ge-
    nelkurmay Başkanlığı görevine getirilmişti. Hatta bu tarihten sonra bazı belgelerde Alman
    kumandan Von Schellendorf'tan ‘Erkan-ı Harbiye-i Umumiye Reisi' şeklinde bahsedilmeye
    başlandı. Aynı iradeyle Genelkurmay teşkilatı yeniden değiştirildi ve Kritik Merkez Şube
    Müdürlüğü doğrudan Von Schellendorf'a bağlandı. Bundan da anlaşılacağı üzere, 1914
    yılından itibaren Osmanlı ordusundaki bütün yazışma, plan ve evraklar Almanların kon-
    trolüne geçti.
    Osmanlı Genelkurmay başkanı von Schellendorf , 20 Ağustos 1914 tarihinden itibaren "olası
    savaş durumunda açılacak cephelerle ilgili planları" hazırladı. Almanların Osmanlı ordusu
    üzerindeki mutlak ağırlığı ordu içerisinde bazı subayları rahatsız etmişti. Fakat devlet poli-
    tikasına karşı yapabilecekleri fazla bir şey yoktu. Böylelikle, Osmanlı’da Alman komutasına
    muhalif subaylar istifa etti veya pasif görevlere getirildi. I. Dünya savaşı başladığında ise
    "artık denetim mutlak olarak von Schellendorf', dolayısıyla Alman Genelkurmayı'na
    geçmişti. Alman denetimindeki Osmanlı Genelkurmayı bütün önemli kararları, sefer plan-
    larını ve her tür yığınağı Alman Genelkurmayı'nın emir ve denetimi altında yapmaktaydı.
    İlgili plan, yazışma ve arşiv kayıtlarına Osmanlının en üst düzey komutanlar dahil, hiçbir
    Türk subayı ulaşamıyordu. Bu uygulama savaşın son dönemine kadar titizlikle devam etti-
    rildi.
    Alman Genelkurmayı’nın kontrolüne giren Osmanlı ordusuna en dikkat çekici tavır ve uyarı
    20 Eylül 1917 tarihli raporu ile 7. Ordu Komutanı Mustafa Kemal Paşa'dan geldi. Mustafa Ke-
    mal, Enver Paşa ve Talat Paşa'ya gönderdiği raporda Suriye-Filistin cephesindeki durumu
    vurgulayarak acilen, "içinde bulunduğumuz bataklıktan Almanlar'la beraber bulunarak kur-
    tulmak zaruri ise de, Almanlar'ın bu zaruretten imdadı ve harpten istifade ederek bizi müs-
    temleke şekline sokmak ve memleketimizin bütün menabiini (kaynaklarını) kendi ellerine
    almak siyasetine muarızım (karşıyım) ve rical-i devletin bu hususta hiç olmazsa Bulgarlar
    kadar müstakil ve kıskanç olmalarını lüzumlu görürüm..." diyecekti. Bunun üzerine Alman
    Genelkurmayı birlikte savaştığı daha doğrusu savaştırarak öldürttüğü Osmanlı askerlerinin
    başına von Schellendorf'un yerine 17 Aralık 1917 tarihinde İstanbul'a gelen Tuğgeneral Hans
    von Seeckt (22 Nisan 1866 - 27 Aralık 1936) atadı. Hans von Seeck ise Osmanlı Genelkur-
    mayı’ndaki belgelere göre "5 Kasım 1918 günü sabah saatlerinde" , 1914 yılından itibaren ya-
    pılan bütün yazışma ve evraklar ile Alman Genelkurmayı ile yapılan yazışmaların tamamını,
    üstelik 1 Kasım 1918 tarihinde Genelkurmay ile ilgili tüm sorumluluklarını devretmesine ve
    "31 Ekim 1918 gün ve 6083 sayılı tamim gereğince bu evrakların Merkez Şubesi'nde veya Ri-
    yaset Yaverliği makamında bulundurulması" gerektiği halde Almanya’ya götürmüştür.
    Neden götürmüştür?
    Bu sorunun yanıtını, bugün artık yalan olduğu ortaya çıkan Ermeni soykırım iddiaları ile
    Türkiye'yi parçalamak isteyenlerin, Türkleri nasıl birbirlerine düşürdükleri ve topraklarını
    elinden nasıl aldıkları konusunda ortada "belge ve akıl" bırakmak istememesinde aramak
    lazım.

    182
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Tarihte, zamanın kendisi çok önemlidir. Bazı Ermeni veya taraflı tarihçiler, İngiliz ve Fransız
    kuvvetleri 19 Şubat 1915 tarihinde ikinci büyük bir taarruzla Çanakkale'yi topa tutarken, Os-
    manlı topraklarında, tehcir veya kıyım adı ne olursa olsun 2 Şubat 1915 yılında soykırımı
    başlatırlar ve son aylara kadar devam ettirirler. Çanakkale savaşı da 19 - 20 Aralık 1915 tarih-
    leri arasında, Arıburnu ve Suvla'nın boşaltılması sonrası 8-9 Ocak 1916 tarihinde tamamen
    sona erer ve diğer tarafta ise aynı ordu Ermeni vatandaşlarına kıyım uygular! Bugün, ABD
    gibi çok donanımlı bir ordunun Irak'ta başına gelenleri gördükten sonra buna inanmak çok
    zor. Fakat bunu kanıtlayacak olan, Osmanlı ordusunun hafızası olan arşivler Almanlar ta-
    rafından kaçırılınca bu gerçekleri kanıtlamak mümkün olamadı. Böylelikle, 1914-1918 tarih-
    leri arasında Alman Genelkurmayın emri ve komutasında olan Osmanlı ordusunun başına
    gelenleri, ayrıntıya girmeksizin şu şekilde sıralayabiliriz;
    - 19 Aralık 1914 Sarıkamış harekatı,
    - 1914 -1915 tarihleri arasında Çanakkale savaşı,
    - 1916 Irak ve
    - 9 Aralık 1917 Kudüs işgali
    Bu ön bilgilerden sonra Almanya'nın 2005 yılında nasıl ve hangi hakla soykırımı tanıdığını
    düşünmek daha farklı sonuçlara götürecektir.
    Ayrıca, "...Enver Paşa hariç bir kısım İttihat Terakki ileri gelenleriyle birlikte, 8/9 Kasım 1918
    gecesi U-67 numaralı Alman denizaltısı ile İstanbul'dan kaçtı. İşin ilginç tarafı, bu grubun
    Türkiye'den kaçmadan önce İttihat Terakki arşivinin önemli bir kısmını yok" (95) etmesini ise
    not olarak bir yerlere yazalım ve günümüzün ittihatçılarını tespit edelim... Tabii ki savaş,
    "yönetme siyasetinin iflasıdır." Hiç kuşku yok ki yaşanan acıların başlangıcında, ABD ta-
    rafından Anadolu'da Protestanlaştırılan Ermenileri hatırlamakta fayda var. Aslında bu tür
    şeyler bu gün de devam ediyor. Mesela Türkiye, son zamanlarda gelişen Yahudi-Kürt
    müttefikliğine şahit oldu ve buna yönelik bir politika geliştiremedi. Filistin ve İsrail topra-
    klarında, 400 bin Yahudi Kürt olduğunu çok kişi bilmez. Eski Genelkurmay Başkanlarından
    Moşe Yalom da, Türk vatandaşlığından atılmış ve Mardin'li bir Kürt'tür. Bunu köşe
    yazısında Hürriyet gazetesi’nde 10 Ekim 2007’de ilk defa kaleme alan gazeteci Yalçın Ba-
    yer’dir. Fakat, Türkiye'de 25-30 bin civarında Yahudi vatandaş varken, Kürdistan'ı 19.
    yüzyılın ortalarına doğru gezen Haham David 1827 yılında aktardığı verilere göre, "toplam
    15 sinagog ve 1.875 ailenin varlığından" söz eder. O zaman, 400 bin Yahudi Kürt nüfus nasıl
    bulundu ki? Elbette Kürtsüz bir Kürdistan kurmak için bulundu! Önemli olan, ABD'lilerin
    Türklere, "bu sefer de Kürtlere soykırım yaptı" dememeleri için, ilk önce 1914-1918 yıllarında
    dökülen insan kanı ile kaybedilen Osmanlı topraklarının hesabını Alman Genelkurmay arşi-
    vlerinde mutlaka aramamız gerekiyor... (96)

    1916 YILINDAN İTİBAREN ALMANYA’DAN GÖNDERİLEN UZMANLAR

    Birinci dünya savaşı sürerken, 1916 yılından itibaren, Almanlar, birçok bakanlığın
    çalışmasını yeniden düzenlemek ve yapılandırmak için bir çok uzmanı danışmanı (müsteşar)
    olarak Türkiye’ye yollarlar. Ordudaki Tümgeneral rütbesine eşit bir konumla görevlerine
    başlayan bu uzmanların çoğu savaş sonuna kadar Türkiye’de görevlerinde kalırlar. Prof. Dr.
    Franz Schmidt Eğitim ve öğretim bakanlığında başdanışman, Türk Kültür politikalarının be-
    lirleyicisi, Fransızca yerine Alman kültürü ve dilinin Türk okullarına girmesinden sorumlu
    kişidir. Dr. Gräve Türk Maliye Bakanlığında, demir para basımı bölümünde, Dr. Albert Hahl

    183
    FARUK ARSLAN

    tarım bakanlığındadır. Bu kişinin daha önce Alman Koloni dairesinde Samoa adaları genel
    valisi olduğunu da belirtelim. Dr. Vassel Türk Maliye bakanlığında, genel müfettiş, sonra
    maliye Reformu komisyonu Başkanı, daha önce ise Yüzbaşı rütbesi ile 6. Ordu’da İran’a ya-
    pılacak operasyonlarda Mareşal Golz’un kurmayında, 7/1916’ya kadar İran’da çeşitli yerlerde
    Konsolostur. Dr. Karl Rudolf Heinze Türk Adalet bakanlığında danışmandır. Karl Orth Türk
    Posta ve Telgraf Bakanlığı’nda görevlidir. Albert Hopman, Tümamiral, Türk Donanma Ba-
    kanlığında iyileştirme/geliştirme tasarımcısıdır. Emil Kautz Ziraat Bankası Başkanlığına geti-
    rilmiştir. Hugo Mayer Savaş Bakanlığına bağlı Gıda işleri dairesinde Başdanışman olur. Frie-
    drich von Fürstenberg Süvari Yüzbaşı, 1916-1917’de Osmanlı Tarım bakanlığı Traktör biri-
    minde, Gıda işleri başkanıdır. Yüzbaşı Prof.Dr. Weickmann(Weichmann) 1916 Türkiye'deki
    meteroloji, hava gözlem istasyonları sorumlusu, Leipzig üniversitesinden gelir ve İstan-
    bul’daki merkezi yönetir. Veit Ticaret Bakanlığında Orman işlerinden sorumludur. Dr. Karl
    Rudolf Heinze 1916-1918 yılları arasında İstanbul’da Türk Adalet bakanlığında
    Başdanışmanı olarak çalışmış ve Talat Paşa dahil o dönemin bütün siyasileri ile çok iyi ilişki-
    leri olmuştur. (97)

    Alman Korgeneral Bronsart Schellendorf, Türk K.K.Komutanlığının baş komutanıdır. Sadra-


    zam (Başbakan) Talat paşa ise yakın dostudur. Birinci Dünya harbinde Osmanlı ordusuyla,
    İngiliz ve Fransız ordularına, doğu ve güney doğu Anadolu bölgelerinde ise Rus ordularına
    karşı savaşıyordu. Tabii olarak savaşın cereyan ettiği bölgelerde Ermeni nüfusu da
    yaşıyordu. İlerleyen Rus ordusuna çeşitli bölgelerde Ermeni’ler destek veriyor, daha da ileri
    giderek bağlı oldukları Osmanlı ordusunu arkadan hançerliyorlardı. O arada Van –Bitlis-Ma-
    raş ve Adana’da Ermeni isyanları başladı. Ermeniler Türk Kürt köylerini basıyor korkunç
    katliamlar gerçekleştiriyorlardı. Ayaklanmalarda maddi destek ise Ruslardan geliyordu. Eli
    silah tutan 15-16 yaşındaki gençler askere alındığı için köy, kasaba ve şehirlerde bulunan bir
    yığın sivil, güçsüz Türk insanı , fırsat kollayan Ermenilerce katlediliyordu. (98)

    Amerikalı tarihçi Justin McCarthy’nin “Ölüm ve Sürgün” (“Death and Exile”) adlı kitabında
    sözünü ettiği “Archives des Affaires Etrangères de France, Levant, Arménie. 1918-1919” bel-
    geleri şunları ortaya çıkarmıştı: 1 Kasım 1918 tarihinden itibaren Çukurova bölgesini işgal
    eden Fransa, bölgede bir Ermeni devleti kurma vaadiyle Ermenileri kandırdı. Önce gönüllü
    Ermeni taburları oluşturuldu. Daha sonra, ABD, Mısır, Suriye ve Fransa’dan 200 bin Ermeni
    gelmesi üzerine, Fransız Doğu Lejyonu’na bağlı Ermeni Lejyonu kuruldu. Bu özel birliğe
    Fransız üniforması giydirildi ve ellerine Fransız silahı verildi. (Aynı şeyi Çarlık Rusya 1914-
    1915’te Doğu Anadolu’da yapmıştı). Adı geçen birlik 1921 yılına kadar bölgede akıl almaz
    katliamlar yaptı. Fransa için utanç verici olan bu günleri Çukurova halkı “Kaç-Kaç Dönemi”
    olarak adlandırdı. 20 Ekim 1921’de TBMM hükümeti ile Fransa arasında imzalanan Ankara
    Antlaşması’ndan sonra Fransız işgal kuvvetleri Suriye ve Lübnan’a çekilirken yanlarında 50
    bin Ermeni götürdü. Ardından, Fransızların Çukurova’da (Kilikya’da) yüzüstü bıraktığı Er-
    meniler önce Suriye ve Lübnan’a, daha sonra da Fransa’ya gittiler. Bugün Fransa’da yaşayan
    600 bin Ermeni asıllı Fransız seçmenin öyküsü böyledir.

    Hızını alamayan Ermeniler, kovulmalarının ardından ülkenin seçkin ve yetkin kişilerini


    katlederek hedeflerine ulaşma gayreti içine girdi. 15 Mart 1921 de Almanya’da bulunan Talat

    184
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    paşa NEMESİS örgütüne (ASALA’ dan dan önce Ermeni TAŞNAK partisine bağlı bir alt ör-
    güt olarak 1920’lerde , adını her nedense Yunan mitolojisindeki “Adalet ve İntikam Tan-
    rıçası”ndan alan ilk gizli Ermeni terör örgütü) bağlı yaşlı bir militan olan Tehliryan ta-
    rafından şehit edildi. Daha sonra aynı örgütçe 05 Aralık 1921de Roma’da hariciye nazırı Sait
    Halim paşa şehit edildi… Gelişen bütün olayları bilen Alman Korgeneral B.Schellendorf,
    1916 da bildiği bütün gerçekleri, baskılar nedeniyle ancak Temmuz 1921 de açıklayabilmiştir.
    Bütün bu olaylara paralel olarak Ermeni ayaklanmaları devam etti. Talat paşa kendi or-
    dusunu arkadan vuran Ermeni’lerin Kuzey Mezopotamya denilen Dicle ve Fırat’ın birleştiği
    yer olan Suriye- Irak bölgesine nakledilmesi (Tehcir) kararını verdi. Talat paşanın emirleri
    öldürme ve kötü davranmayı içermiyordu. Talat paşa verdiği kararla Ermeni’ler tarafından
    düşman ilan edilerek 1921 yılında yukarıda bahsedildiği şekilde şehit edilmişti. Göç
    sırasında Ermeni’lerin Mezopotamya’ya gidebilmek için Türk’lerin yaşadığı bölgelerden
    geçmeleri gerekiyordu. Müslümanlara karşı zulüm yapan Ermeni’ler bu bölgelerden geçer-
    ken öç almak üzere burada bulunan Kürt’lerin baskılarıyla kan davası bedeli öldürülmüştür.
    Geri kalanlar ise hastalık, açlık ve soygun gibi doğal nedenlerle ölmüştür. (99)

    Talat Paşa 15. Mart 1921 Berlin’de öldürüldüğü sırada, İngilizlere Talat Paşayı bağlayan üç
    neden var. Birincisi; Mart başında Sevr anlaşmasının iyileştirilmesi içindir. Çünkü, Ermeniler
    dahil bütün dünya ve Talat Paşa bu olayları takip ediyordu. İkincisi; Talat Paşanın öldürül-
    mesinden bir kaç gün önce bir İngiliz casusu olan Herbert Aubrey ile Londra’daki bu
    görüşmeler de dahil kapsamlı bir görüşme yapmıştır. Üçüncüsü; Ingilizler Almanlardan Ver-
    say anlaşması gereği savaş suçlularının cezalandırılması veya geri gönderilmelerini is-
    tiyordu. Talat Paşa da kağıt üzerinde ceza almış ve savaş suçlusu sayılıyor, bu yüzden başka
    bir kimlikle kaçak olarak Almanya'da kalmasına göz yumulmasına rağmen, resmen
    aranıyordu. Versay anlaşması savaş tazminatı verilmesi, askersizleştirme ve Alman savaş
    suçlularının yargılanmak üzere kendilerine( İngilizlere ve Fransızlara) verilmesini öngörür.
    Talat paşa cinayetinden sonra 5 Mayıs 1921 tarihinde Ingilizler Londra ultümatomunu verdi-
    ler. Ya bu dediklerimizi 6 gün içinde yaparsınız, ya da Ruhr bölgesini işgal ediyoruz dediler.
    Bunun üzerine hükümet değişikliği oldu. 10. Mayıs'ta Wirth başkanlığında yeni bir hükümet
    kuruldu. 11. Mayısta İngilizlerin istedikleri kabul edildi. ( Erfüllungspolitik). Bunu askerler
    ve aşırı sağ partiler kabul etmedi ve Almanya`da siyasi cinayetler devri başladı bir çok siyasi
    lider öldürüldü. Talat Paşa cinayeti sanığı 3 Haziran 1921’de yapılan ikinci celsede serbest
    bırakıldı. (100)

    ERMENİ KIRIMINDA ALMAN ROLÜ

    Yukarıdaki bölümde Osmanlı ordusunun en azından belli bir dönem boyunca Almanyanın
    tekelinde olduğu anlatıldı. Dolayısıyla Ermenilerin tehciri meselesinde bu durumun bir
    yansıması olmalıydı. Vardı da zaten.

    Ermeni Araştırmaları Enstitüsü`nün belgesinde Almanların Ermeni kırımında rolü şöyle an-
    latılıyordu:

    `...1915 yılı başlangıcından itibaren Alman Büyük Karargâhında yapılan değerlendirmeler,


    üst komuta kademesi tüm savaş boyunca Almanlara teslim edilen Osmanlı ordusu ve en

    185
    FARUK ARSLAN

    önemlisi bir Alman tarafından yönetilen Osmanlı Genelkurmay Başkanlığı gibi etkenler so-
    nucunda Osmanlı Ordusu kendi ülkesini korumaktan çok, Alman ütopyasına hizmet eder
    hale gelmişti... Bu süreç `Ermenilerin geçici bir süre zorunlu göç ettirilmesiyle` sonuçlanan
    1915 Geçici Yasası`nın çıkarılmasına kadar net olarak devam etti... Bu dönemde Osmanlı Ge-
    nelkurmay Başkanı ve ikinci başkanı dahil olmak üzere komuta kademesinin büyük bir
    bölümü Alman generallerden oluşuyordu... Dönemin en güçlü ismi şüphesiz Enver
    Paşa`ydı...`

    Diğer yandan Almanlar, yeri geldiğinde Ermenilerin tarafını tutmuştur. Örneğin Berlin`de 15
    Mart 1921 tarihinde Talat Paşa`yı şehit eden Ermeni teröristi, Alman Mahkemesinde
    yargılandıktan sonra ilginç bir şekilde, haklı görülüp beraat etti. Bu karar gerçekten Al-
    manya’nın Osmanlı ordusunu Ermeni tehciri yapmaya zorlamasıyla tamamen zıt bir karardı.
    Almanlar önce Osmanlı ordusunu tehcire yönlendirmiş daha sonra da tehcirden madur olan-
    ların bir Osmanlı paşasını vurmasını suçtan bile saymamıştı.

    Almanya’da bu sırada bir devrim gerçekleştiğini de unutmamak gerekir. Almanya'nın sa-


    vaşı kaybedeceği anlaşıldığında 40 bin denizcinin 29 Ekim-3 Kasım 1918'de Kiel limanını
    işgal etmesiyle başlayan devrimci ayaklanma sonucu Osmanlı Devleti'nin müttefiki Kayzer
    II. Wilhelm, Almanya'yı terk ederek Hollanda'ya yerleşmiş, iktidarın gerçek hâkimleri olan
    ve Almanya'nın yenilmediğini, aksine Masonlar, Yahudiler ve Cizvitler tarafından 'arkadan
    vurulduğunu' söyleyen Ludendorff ve Hindenburg görevlerinden ayrılmışlardı. Tarihe
    'Kasım Devrimi' olarak geçen hareketin önderi Almanya'nın Birinci Dünya Savaşı'ndaki
    konumuna şiddetle karşı çıkan ve sosyalist bir devrim öngören Spartakistler adlı gruptu.
    (Grubun adı Spartakusbriefen = Spartaküs'ten Mektuplar başlıklı risaleden geliyordu, Spar-
    taküs ise tarihin ilk devrimcisi idi.) 1919'dan 1933'e kadar sürecek bu yeni döneme 'Weimer
    Cumhuriyeti' denildi. Ancak sosyalistlerin iktidarı ılımlılarla paylaşmayı reddetmeleri üze-
    rine işler ters gitmeye başladı. 4 Ocak 1919'da Berlin'de Spartakistlerin ayaklanma teşebbüsü
    19 Ocak 1919'da aşırı sağcı Berlin Muhafız Tümeni tarafından bastırıldı, Karl Liebknecht ve
    Rosa Luxemburg 1919'un 15 Ocak'ı 16 Ocak'a bağlayan gecesi işkence ile öldürüldüler. 13
    Mart'ta Wolfgang Kapp adlı aşırı sağcı bir gazetecinin önderliğindeki 'Kapp Darbesi'
    yaşandı. Darbe başarısız oldu ancak 1920 Ocağından itibaren uygulanmaya başlayan
    aşağılayıcı Versailles Antlaşması yüzünden Almanya adeta İngilizlerin kontrolüne girmişti.
    İşte böyle karanlık bir ortamda, Berlin'de gündeme bomba gibi düşen bir olay yaşandı.

    ALMANYADA BİR OSMANLI PAŞASI CİNAYETİ

    1/2 Kasım 1918 gecesi bir Alman denizaltısı (ya da torpidosuyla) İstanbul'dan kaçan Talat
    Paşa ve bağlıları önce Sivastopol yakınlarındaki Gözleve'ye (Evpatorya), oradan Almanların
    hazırladığı bir trenle Almanya'ya geçmiş, Alman Hükümeti'nce önce Berlin'in 50 km.
    uzağında, Postsdam kenti yakınlarında ünlülerin sayfiye yeri olan Neubabelsberg'e yerleşti-
    rilmişlerdi. Olay İstanbul'da duyulunca, yeni hükümeti kuran Ahmet İzzet Paşa Almanlar-
    dan İttihatçıların hiç değilse askerî kanadından olan Enver ve Cemal Paşaların iade edilme-
    sini talep etmişti. Ancak Alman Hükümeti özellikle Talat Paşa'yı iade etmeyi
    düşünmüyordu. Çünkü Talat Paşa hem üst düzey Alman yöneticileriyle dostluklar kur-
    muştu, hem de Alman kamuoyu kendisini, Osmanlı Devleti'ni modernleştirmek için uğraşan

    186
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    bir devrimci ve kadim Alman dostu olarak tanıyordu. Talat Paşa bir süre sonra eşi Hayriye
    Hanım'la birlikte Berlin'in şık semti Charlottenburg'daki dokuz odalı geniş eve yerleşti.

    'Cafer Saî', 'Ali Saî', 'Mehmed Saî' gibi takma adlar altında bu adreste üç yıl yaşayan Talat
    Paşa İstanbul'dan kaçarken 'Bizim siyasi ömrümüz artık sona ermiştir' dediğini unutmuşa
    benziyordu. Çünkü bu üç yıl içinde evi yalnız Almanya'daki değil, Avrupa'daki eski Jön Tür-
    klerin buluşma yeri olmuş, Talat Paşa Avrupa'nın çeşitli köşelerine dağılmış olan İttihatçıları
    örgütlemeye çalışmış, İsviçre ve İtalya'da üst düzeyde siyasi temaslarda bulunmuştu. Ban-
    keri Davidoff aracılığıyla İngilizlerle Anadolu hareketinin başına geçmek için pazarlıklar ya-
    pmış, Mustafa Kemal'e ve TBMM'deki bazı İttihatçılara mektuplar yazmıştı. O Salı sabahı Ta-
    lat Paşa son nefesini verirken yıllardır sarf ettiği 'Ben yatağımda ölmeyeceğim' cümlesinin acı
    bir şekilde doğrulandığını aklından geçirmiş olmalıydı. İki saat kadar yerde kalan cesedin
    üzerinden 'Mehmed Saî' adına düzenlenmiş bir kimlik çıkmıştı ancak gerçek kimliğini yakın-
    lardaki tütüncü dükkânını işleten eski İttihatçılardan Dr. Nazım ve Dr. Bahaeddin Şakir
    teşhis ettiler. Ceset morga kaldırıldı ve tahnitlenerek geçici olarak Neukölln'deki Türk me-
    zarlığına defnedildi.

    Olay Lübnan'dan ABD'ye kadar Ermenilerin yaşadığı coğrafyada büyük heyecan, Türk ve
    Müslüman dünyasında ise büyük üzüntü uyandırmıştı. Fransa'daki La Figaro, İngiltere'deki
    The Outlook, The Times, ABD'deki The Public Ledger of Philadelphia, Osmanlı Devleti'ndeki
    Peyam-ı Sabah ve Journal d'Orient gibi gazetelerde suikastı onaylayan yazılar çıkmıştı. AB-
    D'deki New York Times ise16 Mart tarihli sayısında tehciri eski büyükelçisi Morgenthau'nun
    ağzından özetliyor, 18 Marttaki sayısında Talat Paşa'nın Berlin'de çok konforlu bir hayat
    sürdüğünü, iddialara göre bir Berlin bankasında 10 milyon markının olduğunu belirtiyordu.
    (Bu iddia, İttihatçıların yanlarında büyük miktarda para ile kaçtıkları iddiasıyla örtüşüyordu.
    Ancak eşi Hayriye Hanım yıllar sonra 'Berlin'de beş parasız kaldığımız günlerimiz oldu. Par-
    mağımdaki yüzükleri sattık. Nihayet kendisine verilen son hatıraları ve nişanları bile' diye-
    cekti.)

    Cinayeti işleyen Soghomon Tehliryan, 24 yaşında bir üniversite öğrencisiydi. Yakalandığında


    cebinde 12 bin mark bulunmuştu. Bir bastonun başında yol açtığı 20 santimlik derin yaradan
    dolayı kan kaybeden ve o geceyi ateşler içinde kıvranarak geçiren Tehliryan ertesi gün, cina-
    yet masasından Müfettiş von Manteuffel tarafından bir tercüman aracılığıyla sorgulanmış ve
    sorgusunda '...Almanya'ya sadece Talat Paşa'yı öldürmek için geldim... Ailem Ermeni tehci-
    rinde öldü. Ben tesadüf eseri ölümden döndüm. Daha o zaman Talat Paşayı öldürmeye ant
    içtim... Ermeni asıllı bazı vatandaşlar bana Talat Paşa'yı öldürmem için para verdi... Talat
    Paşa'nın öldüğünü duyan vatandaşlarım, rahat bir nefes alacak ve bu başarımdan ötürü be-
    nimle iftihar edeceklerdir. Bunu düşününce seviniyorum. Cinayeti sadece bu duyguyu tat-
    mak için işledim' demişti. Tehliryan 2 Haziran 1921 günü saat 9.30'da Charlottenburg
    Üçüncü Eyalet Mahkemesi'ne çıkarıldı. Onu savunmak için, büyük bir bölümü Avrupa'daki
    ve ABD'deki Ermeni diasporası tarafından toplanan 426 bin Mark ile Almanya'nın en ünlü üç
    avukatı tutulmuştu. Yargıç Dr. Lehmberg şahitlere ve avukatlara, davanın Ermenistan'da
    değil Berlin'de görüldüğünü hatırlatıp, politik yorumlara girmemelerini, iddialarını hukuk
    sınırları içinde tutmalarını söyledikten sonra duruşma başladı. Yargıç, Tehliryan'a 'Talat
    Paşa'yı öldürmek istediniz mi,' diye sorduğunda, Tehliryan'ın cevabı 'Soruyu anlamıyorum.

    187
    FARUK ARSLAN

    Öldürdüğümü söyledim ya!' olmuştu. Yargıcın 'Pişman mısınız,' sorusunu ise sanık, 'Hayır'
    diye yanıtlamıştı, 'bir insan öldürdüm, ama katil değilim.' Sanığın o güne dek yaşadıkları,
    tanık ve uzman tanıkların ifadeleri dinlendikçe davanın rengi değişmeye başladı. 3 Haziran
    1921 tarihli New York Times gazetesinin yazdığı gibi, sanık sandalyesinde artık Soghomon
    Tehliryan değil İttihat ve Terakki'nin güçlü adamı, son Osmanlı Sadrazamı Talat Paşa ve İt-
    tihatçı zihniyet oturuyordu. Nitekim dava o günden sonra 'Tehliryan Davası' olarak değil
    'Talat Paşa Davası' olarak bilinecekti. Mahkemede anlattığına göre Soghomon Tehliryan 2
    Nisan 1897'de İran'daki Pakariş'de doğmuştu. Dört yaşına geldiğinde, tüccar olan babası Er-
    zincan'a göç etmişti. O zamanlar Erzincan 20 bin kadar Ermeni'yle 20-25 bin civarında
    Türk'ün yaşadığı bir şehirdi. Protestan olan Tehliryan ailesi Erzincan'da 14 yıl boyunca rahat
    bir hayat sürmüştü. Soghomon'un iki ağabeyi, evli ve bir çocuklu bir ablası, biri 15, diğeri 16
    yaşında iki kız kardeşi vardı. Birinci Dünya Savaşı başladığında ortanca ağabeyi askere
    alınmış, 1915'te Sogomon 18 yaşındayken, Tehliryan ailesi Erzincan'daki ve ülkenin diğer
    bölgelerindeki Ermenilerle birlikte Der Zor'a doğru ölüm yolculuğuna başlamıştı. Kafile
    şehirden henüz ayrılmıştı ki, jandarma ve ahaliden oluşan gruplar konvoyu soymaya
    başlamış, ardından da jandarma konvoya ateş açmıştı. Kız kardeşlerinden biri jandarmalar
    tarafından çalılıklara götürülmüş, orada tecavüze uğramıştı. Başına bir darbe yiyen Sogomon
    iki gün sonra kendine geldiğinde ağabeyinin ölüsünü üzerinde bulmuştu. Başı baltayla pa-
    rçalanmış olan ağabeyinin bütün kanı üzerine akmıştı. Yol cesetlerle doluydu. Cesetlerin
    arasında annesi de vardı. Kafilenin ön taraflarında yürüyen babasının ve ağabeyinin, ku-
    cağında bebeği ile yürüyen ablasının akıbetlerini ise o günden beri bilmiyordu.

    Sonrası uzun hikâyeydi. Yaşlı bir Kürt kadını onu saklamıştı. Yaraları iyileştikten sonra, Kürt
    giysilerine bürünmüş ve İran'a doğru yola çıkmıştı. Dersim'de iki ay saklanmış, Harput
    katliamından kurtulan iki Ermeniyle birlikte gündüzleri saklanıp geceleri yol alarak, ot ve
    bitki kökleriyle karınlarını doyurarak sürekli doğuya yürümüşlerdi. Arkadaşlarından biri ot
    zehirlenmesinden ölmüş, kalan iki arkadaş iki ay yürüdükten sonra Rus askerlerine
    sığınmışlardı. Önce İran'da Salmast'a, sonra Gürcistan'da Tiflis'e geçmişlerdi. Tiflis'te uzun
    süre hasta yatan Soghomon bir yıl sonra Rus ordularının Erzincan'ı işgal etmesi üzerine ce-
    saretlenip Erzincan'a gelmiş, harabe halindeki evlerini bulmuş, ailesinin eve sakladığı 4.800
    altını alıp Tiflis'e geri dönmüştü. 1919 Şubat'ında İstanbul, Selanik, Sırbistan, tekrar Selanik,
    Paris, Cenevre yoluyla 1920 başında Berlin'e varacak olan Soghomon Tehliryan bu
    seyahatleri sırasında sık sık sara nöbetleri geçirmişti. İddiasına göre ilk nöbet Erzincan'daki
    yıkılmış evlerini gördüğünde gelmişti. Tehliryan mahkemedeki ifadesinde, polis sorgusun-
    dayken söylediklerini hatırlamadığını belirterek, Talat Paşa'nın Berlin'de yaşadığını bilme-
    diğini, kendisini cinayetten beş hafta önce tesadüfen gördüğünü, o tarihten beri annesinin sık
    sık rüyasına girerek 'Biliyorsun, Talat burada, ama sen buna aldırmıyorsun. Artık benim
    oğlum değilsin' dediğini anlattı. Rüyalar sıklaşınca 5 Mart 1921'de Talat Paşa'nın Hardenber-
    ger Sokağı'ndaki evinin tam karşısındaki 37 numaralı Bayan Dittman'ın evine taşınmıştı. 15
    Mart Salı sabahı, odasında kitap okuyup volta atarken, Talat Paşa'yı önce balkonda, sonra
    sokağa çıkarken görmüştü. Annesinin hayali tekrar gözünün önüne gelmiş ve bavulundaki
    silahı kaptığı gibi yola düşmüştü. Hayvanat Bahçesi'ne doğru yürüyen Talat Paşa'yı tek
    kurşunla öldürmüştü. Tutuklandığında cebinde bulunan 12 bin mark, Erzincan'dan getirdiği
    4.800 altından arta kalmıştı. İlk gün suikastın görgü tanıkları, Tehliryan'ı tanıyanlar ve uz-

    188
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    man tanıklar dinlendi. Tehliryan'ın iki ev sahibi sanığın sessiz, terbiyeli, düzenli bir genç ol-
    duğunu, dans ve dil dersleri aldığını, geceleri karanlıkta mandoliniyle acıklı şarkılar söyle-
    diğini, arada düşüp bayıldığını, bazı geceler uyuyamadığını söylediler. Uzman tanıklardan
    1890'lı yıllardan beri Doğu Anadolu'da görev yapan Protestan rahibi Johannes Lepsius,
    1890'lardan başlayarak 1915'e kadarki dönemi özetleyen uzun konuşmasında Osmanlı Devle-
    ti'nde yaşayan 1.850.000 Ermeni'den 1.400.000'inin tehcir edildiğini bunların yüzde 80'inin
    yollarda ve Der Zor'da imha edildiğini anlattı. Ardından, tehcir sırasında İzmir'de ordu ku-
    mandanı olan Alman General Liman von Sanders dinlendi. Sanders, Talat Paşa'nın tehcirin
    sorumlusu olduğunu ancak Talat Paşa'dan öldürmelerle ilgili herhangi bir emir almadığını
    söyledi. 24 Nisan 1915'te İstanbul'da tutuklanarak Çankırı ve Ayaş'a gönderilen 280 Ermeni
    toplum liderinden biri olan Metropolit Krikoris Balakian ise, sadece 16 kişinin sağ kurtul-
    duğu o ölüm yolculuğunu anlattı. Aram Andonyon adlı tanık, Halep'te iken Talat Paşa'nın
    imzaladığı tehcir emrini gördüğünü anlattı.

    Mahkemenin tayin ettiği Berlin'in en ünlü psikolog ve nörologları Tehliryan'ın sara hastası
    olduğunda mutabık kalmakla birlikte, cinayet sırasında bilincinin yerinde olup olmadığı
    konusunda çelişik görüşler bildirdiler. Bu konu önemliydi çünkü yürürlükteki 1870 tarihli
    Alman Ceza Kanunu'na göre öldürme fiili kasten işlendiyse 211. maddeye göre ölüm cezası
    verilirdi. Öldürme kasıtlı değilse 212. maddeye göre beş yıldan hafif olmamak kaydıyla ağır
    hapis cezası, öldürme ağır tahrik altında işlenmişse 213. maddeye göre altı aya kadar hapis
    cezasına hükmedilirdi. 51. maddeye göre ise, sanık cinayeti işlediği anda şuursuz veya ağır
    akıl hastası ise 'özgür iradesinin çalışmadığı' (cezai ehliyetinin olmadığı) kabul edilerek ser-
    best bırakılabilirdi. Ertesi gün 12 kişilik halk jürisi kararını açıkladı: Sanık 51. maddeye göre
    beraat ettirilmişti.
    Yargılamanın çok kısa sürmesi, tanık seçimi ve bunların çok azının dinlenmesi, sanığın polis
    sorgusundaki ifadeleriyle mahkemedeki ifadeleri arasındaki çelişkilerin üzerine gidilmemesi,
    olayın arkasında bir örgüt olup olmadığının sorgulanmaması, sanığın ruh sağlığı konusun-
    daki çelişik bilirkişi raporlarına rağmen katilin suçsuz bulunması, savcının temyize gitmekle
    birlikte daha sonra yeterli belge olmadığı ve Tehliryan Almanya'yı terk ettiği için temyizden
    vazgeçmesi Alman yargısıyla ilgili kuşkular oluşturmuştur. Ancak bu kararın Birinci Dünya
    Savaşı sonrasında ortaya çıkan yeni dünya düzeniyle ilişkisi olduğu açıktır. Bunun bir kanıtı
    savcılık makamının Prusya Adalet Bakanlığı'na gönderdiği 26 Mayıs 1921 tarihli yazıdır.
    Yazıda savcı davanın politik bir boyut kazanabileceği, savunma makamı tarafından suikasta
    yol açan motifin öne çıkarılacağı, hatta Almanya'nın 1915 Tehciri'ndeki rolünün bile sorgula-
    nabileceği, bununsa Almanya'yla Türkiye arasındaki ilişkileri zedeleyeceği ihtimalinin altı
    çiziyordu. Nitekim sanık avukatları müvekkillerini savunurken, Alman İmparatorluğu'nun
    çıkarlarını da kollayan bir yol izlemişlerdi. Ayrıca, Tehliryan'ın, arkadaşlarının ve uzman
    tanıkların anlatımları jüri üyelerini derinden etkilemişti. Bu arada eklemek lazım: Jüri siste-
    minin yargılama usullerine eklenmesi 1919'da olmuştu yani henüz bu konuda hukuksal
    normlar oluşmamıştı. Jürinin kararını gerekçe göstermeden alabilmesi de kararı etkilemiş ol-
    malıydı.

    Peki, Tehliryan'ın şu veya bu nedenle hukuk ilkelerine aykırı biçimde beraat ettirilmesi, Talat
    Paşa'nın Ermeni toplumuna karşı işlediği korkunç suçu geçersiz, Talat Paşa'yı masum mu

    189
    FARUK ARSLAN

    kılardı? Ülkesinde yargılanmamak için Almanya'ya kaçan, gıyabında idama mahkûm ol-
    duğu halde Almanya tarafından ülkesine iade edilmeyeceğinden emin olan, mimarı olduğu
    trajediden zerrece pişmanlık duymadığı her davranışından belli olan birinden kim, nasıl he-
    sap soracaktı?
    Bunun soruyu mahkemeyi yakından izleyen, sıhhiye subayı olarak Türkiye'de bulunmuş
    olan ve tehcir sırasında sekiz bin fotoğraf çeken yazar Armin T. Wegner 'Adil Bir Karar'
    başlıklı yazısında şöyle cevaplamıştı: '...Çelimsiz Ermeni öğrenci ve geniş omuzlu Talat Paşa
    bu davada arka plânda kalmışlardır. Ön plâna çıkan yarısına yakını imha edilmiş bir halkın
    mezarından ayağa kalkıp, savaşın çirkinliğine ve onun cellâtlarına çürümüş elleriyle uzan-
    maları ve bu mahkemenin tribünlerinde o tanımlanamaz acıyı dünyaya haykırmalarıydı. İşte
    bu durum, bu davayı Almanya'nın bu güne dek gördüğü en önemli davası haline getirmiştir.
    Burada anlatılan olayların gücü öylesine büyüktür ki, jüri apaçık bir cinayete rağmen beraat
    kararı vermiştir... Türk devlet adamının Ermeni halkının yok edilmesindeki suçtan payına
    düşeni hayatıyla ödemesi haksız bir yargı gibi görünmekle beraber, kendisinin yol açtığı fela-
    ket öyle korkunçtur ki; katilin, bütün benzer olaylarda olduğu gibi kınamamız gereken suçu,
    bir halkın umutsuzluktan kurtulma çabası olarak algılanmıştır... Öldürülen bakanın kara
    çarşafı, kalkık peçesiyle adliye koridorlarında hayalet gibi dolaşan karısı için de, en az
    kocasının felakete sürüklediği yüz binlerce kadın kadar üzüntü duymaktayız. Ne var ki hal-
    klardan da üstün olan tarihin iradesi, Talat'ın idamını, kendi kurbanlarından biri aracılığı ile
    infaz ederek yerine getirmiştir.'
    Talat Paşa'dan dokuz ay sonra, 18 Temmuz 1921'de eski Bağımsız Azerbaycan Cumhuri-
    yeti'nin Dahiliye Nazırı Behbud Han Cevanşir, İstanbul Beyoğlu'nda Pera Palas Oteli önünde
    Misak Torlakyan adlı bir Ermeni tarafından öldürüldü. Torlakyan İstanbul'da İngiliz subay-
    larından oluşan bir mahkemede yargılandı ve aynen Tehliryan davasında olduğu gibi, Ce-
    vanşir'in Dahiliye Nazırlığı sırasında Ermenilere karşı işlediği suçlar vurgulandı ve Torlak-
    yan'ın cinayeti sara hastalığının etkisi altında işlediği kabul edilerek beraat ettirildi. 6 Aralık
    1921'de, Talat Paşa'dan önceki Sadrazam Said Halim Paşa, Roma'da faili meçhul bir cinayete
    kurban gitti. Daha sonra bu olayı Arşavir Şıracıyan üstlendi.Ancak 1931'de Kuşçubaşı Eşref,
    Atina'da kendisini ziyaret eden Mısır Hıdivi Abbas Hilmi Paşa'nın mutemedi Nafi Bey'e,
    1914'te Abbas Hilmi Paşa'ya yönelik suikast girişimiyle ne Said Halim Paşa'nın ne de İt-
    tihatçıların rolü olduğunu söylediğinde, Nafi Bey'in üzüntü içinde 'Vah vah... Bir masumun
    kanına girildi... Yazık oldu... Hata ettik' dediğini anlatacaktı. Said Halim Paşa'yı, İtalyan Kar-
    bonari örgütü tarafından yetiştirilmiş, İtalyan uyruğuna geçmiş bir Bulgar öldürmüştü. Bu iş
    için Bulgaristan hükümetine de bir miktar para ödenmişti. 17 Nisan 1922'de Teşkilat-ı
    Mahsusa liderlerinden Dr. Bahaeddin Şakir ve Trabzon'un 'Sopalı Mutasarrıf' lakaplı valisi
    Cemal Azmi, Berlin'de, Talat Paşa'nın karısı Hayriye Hanım ve Dr. Rusuhi adlı bir İttihatçı
    ile çıktığı bir akşam gezisi sırasında kimliği belirlenemeyen kişiler tarafından öldürüldü.
    Suikastçıların Ermeni İntikam Birliği'ne bağlı olduğunu tahmin ettiğini söyleyen Alman po-
    lisi failleri bulmak için 50 bin Mark ödül koydu ama kimse yakalanamadı. Daha sonra
    suikasti Aram Yerganian ve Arşak Şıracıyan üstlendi.

    'Ermeni Ulusal Kahramanı' ilan edilen Tehliryan beraat ettikten sonra Soghomon Melkian
    adını alarak izini kaybettirdi. 1956 yılında, Taşnakların 1919 baharında Erivan'da yapılan 9.
    Dünya Kongresi'nde Ermeni toplumuna karşı suç işleyen 101 kişinin listesinin çıkarıl-

    190
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    masından sonra bu konuda üstüne düşeni yapmanın kendisinde bir obsesyon haline gel-
    diğini açıkladı. 64 yaşındayken 23 Mayıs 1960'da ABD'nin San Fransisco şehrinde öldü ve
    Fresno şehrindeki Ararat Mezarlığı'na gömüldü. Bugün bazı Ermeni kaynaklarında, Tehli-
    ryan'ın 1920'de İstanbul'a uğradığında, Mıgırdıç Harutunyan (veya Harutun Mıgırdiçyan)
    adlı Ermeni'yi de öldürdüğü belirtiliyor. İddialara göre Harutunyan Osmanlı gizli polisine
    bağlıydı ve 24 Nisan 1915'te İstanbul'dan sürülen Ermeni liderlerinin adını o polise vermişti.
    Murat Bardakçı'nın aktardığına göre, Talat Paşa'nın eşi Hayri Hanım, 1931'de aile dostları,
    eski Deutche Bank Müdürü Wasserman'dan bir mektup aldı. Wasserman, Alman kanun-
    larına göre bir cenazenin gömülmeden en fazla on sene bekleyebileceğini söyleyerek, müdde-
    tin dolmak üzere olduğunu hatırlatıyordu. Hayriye Hanım, mektubu alıp Şükrü Sa-
    raçoğlu'na gitti. Saraçoğlu 'Konu beni aşar' diyerek kendisini Atatürk'le görüştürdü. Çan-
    kaya'da başlayan görüşme akşam Tahsin Uzer'in evinde devam etti. Bazı bakanların da işti-
    rak ettiği konuşmanın sonunda Atatürk 'Cenazesinin naklini benden şu anda istemeyin, Al-
    manya ile bu konuda görülecek hesabımız var, izin verin şimdi gömülsün, zamanı gelince
    onu bizzat ben getirtirim' dedi ama sözünü tutamadı. Talat Paşa'nın kemikleri İkinci Dünya
    Savaşı sırasında, Adolf Hitler'in Türk-Alman ilişkilerini sıcaklaştırmak istemesi sayesinde Al-
    manya'dan getirildi. 25 Şubat 1943 günü Sirkeci Garı'ndan alınan tabut önce Şişli Sıhhat Yur-
    du'na getirildi, ertesi gün görkemli bir askerî törenle Şişli'deki Hürriyet-i Ebediye Tepesi'ne
    gömüldü. Tören kıtasının önünde Reisicumhur İsmet İnönü'nün çelengi vardı. (101)

    Buraya kadar olan bölümde Almanya’nın Osmanlı devletine ne denli nüfus ettiği belgeleriye
    gösterildi. Diğer yandan, Almanyanın Osmanlıyla ilgili politikalarının hayata geçirilmesini
    sağlayan kilit isimler vardı.

    Osmanlı’da ve Türkiye‘de Alman derin devletini kökleştiren isim bir Osmanlı vatandaşı olan
    Sebottendorf idi. Şimdi sıra Osmanlı Almanı Baronunu tanımaya geldi.

    191
    FARUK ARSLAN

    Dokuzuncu Bölüm

    Alman Derin Devletinin Baronu:

    RUDOLF VON SEBOTTENDORFF

    1923’de kurulan genç Türkiye’de de Alman devletinin etkinliği 1945’e kadar açıktan devam
    etmiştir. Daha sonra Soğuk Savaş döneminde, derin yapılanmalar dönemi başlar.
    Türkiye’nin bu yıllarda ekonomik ve siyasi ilişkilerinin en yoğun olduğu ülke Almanya’dır.
    O yıllarda aldığı en büyük borç 150 milyon Mark tutarıyla Almanya’dan aldığı borçtur. 1942
    yılında da 100 milyon Mark askeri malzeme sağlanması karşılığında Almanya’dan kredi
    alınır. Burada Alman emperyalizminin, 1933 yılında faşist Nazi’lerin iktidara gelmesiyle
    yeniden gündemine aldığı Yakındoğu, Kafkaslar, ve Balkanlar’ı içeren egemenlik programı
    çerçevesinde Türkiye ile geliştirdiği ilişkiler söz konusudur. Bu amaç doğrultusunda
    ekonomik ilişkiler geliştirilmiş ziyaretler sıklaştırılmış, Alman heyetlerinden biri gelir biri
    gider olmuştur. Almanya ile ilişkiler sadece ekonomik alanla da sınırlı değildi. Osmanlı’nın
    son yıllarında bu ülkeyle kurduğu askeri ilişkileri aratmayacak bir yakınlaşma başlamıştı.
    Türkiye’nin ordusunda görevli Alman subaylar vardır ve Almanlar, Türkiye devletinin
    ordusunun ihtiyaçlarını karşılamak için girişimlerde bulunmuştur. Amaç orduyu Alman
    askeri sanayine bağımlı kılmaktır. Yine Osmanlı’nın son dönemlerinde olduğu gibi ordunun
    üst kademelerinde de Almanlar vardır. Hatta bunlar ordunun ve gizli servisin
    örgütlendirilmesi işini üstlenmişlerdir. Alman Piyade Generali Mittelberger Türkiye
    Genelkurmayı’nı organize ederken, birinci Paylaşım Savaşı’nda Alman Askeri Gizli
    Servisi’nin Başkanı olan General Nicolai ise Türkiye Genelkurmayı’nın askeri istihbarat
    örgütünü organize etmiştir. Ayrıca Alman ordusu içinde eğitim gören Türkiyeli subaylar da
    vardır. Almanya’nın emperyalist emelleri doğrultusunda özellikle de Sovyetler Birliği
    sınırları içinde yaşayan Türk kökenli halkı da göz önünde bulundurarak Türkiye’de öne
    çıkardığı, telkin ettiği politika ‘Turancılık’ olmuştur. Almanya, yayılmacı siyaseti içerisinde
    Türkiye’ye özel bir misyon biçmiş ve bu rol Almanların 2. Paylaşım Savaşı yıllarında
    yenilgiye uğrayacağı belli olana kadar karşılık da görmüştür. Almanların Türkiye’ye biçtiği
    misyonu Alman Büyükelçi ve Türkiye Masası Şefi Hentig şöyle ifade etmiştir: ‘Volga
    nehrinden Çin’e kadar, Rusya’nın Türk kökenli halklarını Türkiye’nin siyasal önderliği
    altında toplama.’ (103)
    Bu politikanın bir yansıması sayılabilecek olan 2.Paylaşım Savaşı sırasında Türk kökenli
    Müslüman savaş esirlerinden birlikler kurma meselesi de ilginçtir. Sayıları 180.000 civarında
    olan Türk kökenli Müslüman savaş esirlerinden 1942 yılında gönüllü kıtalar oluşturulmuş,
    bu kıtaların eğitimiyle Türk subaylar ilgilenmiştir. Bu kıtalar şunlardır:
    a- Türkmen, Özbek, Kazak, Kırgız, Kalpak ve Tacikler’den oluşan Türkistan Gönüllü Kıtası.
    b- Azerbaycanlı, Dağıstanlı, İnguş, Lezgi ve Çeçenler’den oluşan Kafkas Gönüllü Kıtası.

    192
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    c- Gürcü Gönüllü Kıtası


    d- Volga-Tatar ve Kuzey Kafkasya Gönüllü Kıtası.
    19 bağımsız tabur ve 24 bölükten oluşan bu kıtaların komutasında sadece 4 Alman subay
    görev yapmıştır. Geriye kalan komuta kademesi Türklerden oluşmaktadır ve bölüklerin
    eğitimleriyle Türkiye’den subaylar ilgilenmiştir.
    Türkiye’nin Alman emperyalizmiyle olan yakınlığı Alman ordularının Stalingrad önlerinde
    bozguna uğramasıyla gerilemeye başlar. Aynı yıllarda Anadolu topraklarında faaliyet
    yürütenler bir tek Almanlar da değildir. İngilizler’in M16 istihbarat teşkilatının İstanbul’da
    birçok ajanı vardır. İngilizler için Balkan istihbarat operasyonlarında İstanbul vazgeçilmez
    bir üs haline gelmiştir. ABD’nin ise Türkiye’de güçlü bir casusluk ağı vardır. Balkanlar,
    Ortadoğu ve SSCB’ye yakınlığı Türkiye’yi ABD için önemli bir üs haline getirmiştir. Office
    Of Strategie Servises (OSS), ABD’nin istihbarat örgütü olarak bölgeyi mesken edinmiştir.
    ABD’nin Türkiye’deki istihbarat ağlarını kurduğu dönem asıl olarak 2. Paylaşım Savaşı
    yıllarıdır. ABD emperyalizminin oluşturduğu bu istihbarat ağının odağında Savaş
    Enformasyon Bürosu (OWI) bulunmaktadır. OWI’nın bürosu İstiklal caddesindedir ve
    burada 20 Amerikalı yaklaşık 100 civarında da Türk çalışan vardır. Bu büronun asli
    görevlerinden biri Türkiye basınına ABD’nin istediği haberleri aktarmak ve Amerikan yaşam
    tarzını ifade eden dergilerin, Holywood filmlerinin dağıtımını yapmaktır.
    ABD ile ekonomik ilişkiler de 2. Paylaşım Savaşı yıllarında artmıştır. Sadece savaş sırasında
    ABD’den alınan borç miktarı 95 milyon dolar tutarındadır. Kurtuluş Savaşı’nın ardından
    bağımsızlık kazanılmış olsa da sömürgecilik ilişkileri devam ettirilmiş emperyalistlerden
    borçlar alınmış ve yeniden emperyalizme bağımlılığın adımları atılmıştır. Fakat asıl
    bağımlılık ilişkileri 2. Paylaşım Savaşı’nın ardından emperyalizmin geliştirdiği yeni
    sömürgecilik ilişkileri dâhilinde kurulacaktır.
    Türkiye’de Alman Derin devletini kuran Alman: Sebottendorf idi. Onun dönemini bitiren
    DP’nin iktidara gelmesi oldu. DP’nin gelir gelmez yaptığı işlerden biri de istihbarat
    teşkilatını Almanların kontrolünden alıp CIA’ya bağımlı hale getirmek olmuştur. Bunu
    ustalıkla beceren DP Hükümeti istihbarat çalışanlarının aylıklarının dahi CIA tarafından
    ödenmesini sağlar. DP iktidarı döneminde kurulan bu ilişkiler daha sonra 1960 ihtilalinin
    ardından Yassıada duruşmaları sırasında açığa çıkar. Yassıada duruşmaları sırasında ifade
    veren Milli Eğitim Bakanlığı’na vekâlet etmiş olan Başbakanlık Müsteşarı Ahmet Fatih Korur
    bu ilişkilerin örgütün eski başkanlarından General Behçet Türkmen zamanında kurulduğunu
    söylemiştir.
    Genelkurmay istihbarat Başkanlığı’nda görevli bir albayken 1953 yılında Milli Emniyet
    Başkanlığı’na getirilmiş olan Behçet Türkmen’in ilk uygulamalarından birisi 6 kişilik
    çekirdek kadroyu eğitim amacıyla ABD’ye göndermek olur. Aralarında daha sonra MİT
    Müsteşarı da olacak Fuat Doğu’nun da bulunduğu bu 6 kişi ABD’de eğitimini
    tamamladıktan sonra Türkiye’ye dönmüş ve Amerikalılarla birlikte İstanbul Emirgan’da
    açılan bir okulda dönemin istihbarat kurumu olan Milli Amele Hizmet (MAH) personelini
    eğitmiştir.
    MAH ile yabancı istihbarat teşkilatlarının ilişkilerine dair eski bir ABD ajanı Philip Agee
    şunları anlatıyor:
    “... CIA uzun yıllardan beri Türk Milli İstihbarat Teşkilatı ile çok yoğun bir işbirliği içindedir.
    Bu örgütün eğitimi, ilerlemesi ve donatılmasını CIA sağlar. CIA’nin Türkiye’deki görevi,
    Doğu Bloku ülkelerinin misyon ve operasyonlarını’ kontrol etmek, bu ülkenin NATO ile

    193
    FARUK ARSLAN

    bağlarını güçlendirmek ve ‘ Amerika’nın kapitalist hegemonyasının devamını sağlamaktır.


    Tabii bu arada her yerde olduğu gibi komünizm ve aşırı sol hareketi kontrol ederek’ ABD
    çıkarları için tehlikeli hale gelmelerini önlemektir... (104)

    EBCED HESABI ÖĞRENEN ALMAN

    Türkiye’nin Almanların elinden çıkması ve ABD kontrolüne girmesi en fazla Thule


    Örgütünün kurucusu, Büyük Üstad Sebottendorf olarak tarihe geçen şahsı rahatsız eder.
    Yine de Gehlen sayesinde Türkiye’de Alman derin devletinin paralel kolunu yerleştirmeyi
    başarır. Peki, kimdir bu Osmanlı Almanı? 9 Kasım 1875’de Dresden’de Adam Alfred Rudolf
    Glauer adıyla dünyaya geldi. Aristokrat bir ailenin değil, bir lokomotif sürücüsünün oğlu idi.
    Genç Glauer, yarım bıraktığı yüksek öğrenimini tamamlayamadan gemilerde çalışmaya
    başladı. Üç yıl süre ile Avustralya dâhil, bir çok ülkeyi dolaştı. Gemilerde elektrikçi olarak
    çalışan Glauer, Kahire’de Hidiv Abbas Paşa’nın hizmetindeki etkili ve büyük toprak ağası
    olan Hüseyin Paşa’nın maiyetine girdi. Glauer bir yıl süre ile Paşa’nın Bandırma ve
    Bursa’daki çiftliklerinde çalıştı. İşte ilk kez Bursa’da Glauer, okültizmin sırlarıyla tanıştı.
    Hüseyin Paşa bir Bektaşi idi ve kendisine emanet edilmiş bazı bilgiler vardı. Genç Alman
    Glauer’i Mevlevi tekkelerine sokan adam o oldu. Kahire’de ise Paşa’nın adamları tarafından
    ebced ve numeroloji alanlarında eğitildi. Glauer Bursa’ya dönünce Hüseyin Paşa’nın isteği
    üzerine Bursalı ipek tüccarı yahudi Termudi ailesinin yanına gönderildi. Termudi ailesinin
    gerçek uğraşları Kabbalizm ve Okültizm’di.Termudi’ler, Ortadoğu’nun ve Levant’ın en gizli
    okült örgütlerinden birini yönetiyorlardı. Ortaçağdan kalma simyacılığı ve okültizmi çok iyi
    incelemişlerdi. Baba Termudi, oğlu gibi sevdiği Glauer’e bazı özel bilgiler aktardı. İşte bu
    bilgiler, Glauer’in ilk kez Bektaşilik ile, tüm gençliği boyunca öğrendiği Aryanizm ve “Rune”
    yazıtları arasındaki bağ kurmasını sağladı. Termudi, onu Akdeniz ülkelerinde çok yaygın
    olan ve Fransız Menfis Ritine göre çalışan bir mason locasına soktu. Ayrıca kıymetli
    kitaplığını ve okült çalışmalarına ait yazıları Glauer’e miras bıraktı. 1908 yılı sonunda Glauer
    yeniden İstanbul’a döndü. Bu sırada Meşrutiyet devrimi olmuştu. Glauer, İttihatçılarla iyi
    dostluklar kurdu. Glauer’in 1901’de girdiği loca, devrimci ve Abdülhamit zamanında liberal
    düşüncenin propagandasını yapan bir loca idi. Glauer bu zaman aralığında özellikle Bektaşi
    dervişleri ile yakın ilişkiler kurdu. O günlerin Türkiyesi’nde çok yaygın olan tarikat, Avrupa
    masonları ile ilişki halindeydi. 1908’den itibaren İstanbul’da simyacılık ve bununla bağlantılı
    okültizm konularında konferanslar vermeye ve çevresini genişletmeye başlamıştı. 1911’de
    Osmanlı vatandaşlığına geçmiş ve ilginçtir ki, bu olaydan çok kısa bir süre sonra, Almanların
    en köklü ve soylu ailelerinden biri sayılan “Sebottendorf”lar tarafından evlat edinilmişti.
    Böylelikle Sebottendorf, hem Osmanlı hem de Alman ilk ve tek Baron oluyordu. Bu evlat
    edinme işlemi Alman makamlarınca tanınmadığı için, bu işlem Siegmund von Sebotendorf
    von Rose (1843-1915) tarafından 1914 yılında Wiesbaden de tekrarlanmıştı. Glauer’in
    Türkiye’deki ikameti 4 yıl sürdü. II. Balkan Savaşı'ndan sonra –ki Glauer gönüllü olarak Türk
    ordusu saflarında savaşmış ve ağır yaralanmıştı-. Almanya’ya geri dönmüştü. Üvey babası
    Siegmund 1915’de ölünce Elbe nehri kenarındaki Kleinschachwitz’de yaşamaya başadı ve
    orada kendine 50.000 altın marklık bir villa yaptırdı. 15 Temmuz 1915’de ise Berlin’li zengin
    tüccar Friedrich Müller’in kızı Berta Anna Ifland ile evlendi. Yaşamının yarısı Türkiye'de
    geçen ve Türk vatandaşı olan Sebottendorf, Birinci Dünya Savaşı’nda bir süre Kızılay'ın
    başkanlığını yaptı ve Balkan savaşlarında Türklerin yanında çarpışarak yaralandı. Türkiye'de

    194
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bektaşiliğe, Gülhaç'a ve Masonluk gibi pekçok örgüte giren baron, 1924 yılında ünlü ‘Eski
    Türk Masonları’nın Uygulamaları’ kitabını yazarak sırlarını açıkladı. Bir süre Almanya'da
    kalıp ünlü Thule örgütünü kurdu, ancak 1934 yılında Hitler'in emriyle Gestapo tarafından
    tutuklanıp toplama kampına gönderildi. Çok geçmeden Türk vatandaşı olması dolayısıyla
    Türkiye'ye iltica etti. Onun burada 1945 yılında esrarengiz bir şekilde öldüğü kaydedilir.
    Ancak ölmediğini iddia edenler de vardır. Thule, “Germanen Orden” denilen gizli tarikatın,
    yeraltından yerüstüne çıkmasını sağlayan bir kuruluştu. Birçok Alman soylusu buna üye
    idiler.

    HİTLER HAZIRLANIYOR

    Thule, 1919’den önce DAP’ı (Alman İşçi Partisi) kurmuş ve partiye Hitler üye yapılmıştı. Bu
    parti sonradan NSDAP (Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi) olmuştu. Sebottendorf,
    monarşist ve yahudi düşmanı idi. Ama aynı zamanda “Memfis” adlı Mason locasına kayıtlı
    idi. Daha sonra da “İmparator Konstantin Tarikatı” olarak bilinen ve Rusya’da çarlığı devrim
    sonrası yeniden tesis etmeye çalışan gizli bir Ortodoks örgütünün de üyesi olmuştu. Malta
    şövalyeleriyle bağlantılı olan bu tarikatta Sebottendorf çift taraflı ajan olarak çalışmıştı.
    Sebottendorf, Hitler iktidara gelince aralarındaki anlaşmazlık nedeni ile İstanbul’a kaçmıştı.
    Sebottendorf, 1926’da İstanbul’da Türkiye’nin Meksika fahri konsolosluğunu yapmış ve
    Meksika’ya gidip gelmişti. Ayrıca iddialara göre, 1934-1945 yılları arasında “SS”lerin gizli
    istihbarat örgütü olan “SD” (Sicherheitsdienst) hizmetinde çalışmıştı. İngiliz istihbarat
    kaynaklarına göre de Almanya’nın teslim olması üzerine 9 Mayıs 1945’de intihar etmişti.
    Diğer bir iddiaya göre, Sebottendorf, II. Dünya Savaşı sırasında Alman Gizli Servisi için önce
    P. Leverkuehn (I. Dünya Savaşı’nda İran Cephesi’nde Türk Teşkilat-ı Mahsusası ile birlikte
    görev yapan Alman Subayı) sonra da Herbert Rittlinger’in emrinde çalışmıştı. Rittlinger,
    Sebottendorf’un çalışmalarını dengesiz bulmuş, hatta onun bir İngiliz ajanı olduğundan
    şüphelenmişti. Rittlinger’in daha sonra öğrendiğine göre, Sebottendorf, 9 Mayıs 1945’de
    Boğaz içinde boğulmuş olarak bulunmuştu. Thule'nin lideri Rudolf von Sebottendorf, bir
    iddiaya göre, Türk derin devleti Ergenekon'u kurması için öldü gösterildi, 1945-1957
    arasında Türkiye'de 'Görünmeyen eller' tarafından korundu. Balıkesir ve Adana'da saklandı.
    Thule örgütü ve üyeleri Hitler’in hem bilgisel, hem de siyasi hayatta başarı kazanmasında
    birinci derece rol oynamışlardı. Hitler’i ajan olarak geldiği yerden alıp siyasete sokan ve
    Hitleri gizli polis yoluyla koruyanlar onlardı. Gamalı Haçlı bayrağı bile bir Thule üyesi
    hazırlayıp, Hitlere vermişti. Kısacası 1500 kişilik güçlü, zengin ve deneyimli kadrosu ile
    Thule, Hitler’in iktidara yürümesinde birinci dereceden sorumlu bir kuruluştu.

    MANEVİ CİHAZLANMA DERNEĞİ

    Neo-Nazilerin Thule’si Manevi Cihazlanma Derneği adıyla Türkler tarafından 1958'de


    Ankara'da kuruldu. 40 kişilik kurucu kadrosunun toplantıları Bulvar Palas'ta yapılırdı.
    Derneğin onursal başkanı, dönemin İstanbul Valisi Fahrettin Kerim Gökay'dı. Ünlü mason
    Ekrem Tok ve İstanbul'da yaşayan bazı Alman, Avusturyalı ve Polonyalılar da üyeler
    arasındaydı. Bunların bir kısmı, geçmişte Nazi Partisi'nin babası olan gizli Thule örgütüyle
    sıkı ilişkileri olan kişilerdi. 27 Mayıs'ta çok etkili oldular. Dernek, Fener Patrikhanesi'ne

    195
    FARUK ARSLAN

    Vatikan gibi 'Devlet içinde devlet' statüsü verdirmek için ugraştı, Menderes'e tavsiyede
    bulundu. 60'larda ordu içinde de etkiliydi. (105). Altındal derneğin amacını şu şekilde
    açıklıyordu: "1920'de bir rahip tarafından kurulan bu dernek, 1936'da İngiliz İstihbaratı'nca
    gizli Nazi sempatizanı olmakla suçlandı. Yıkıcı faaliyetlerle bulunmakla da... İngilizler,
    derneği 'Beşinci Kol faaliyetlerinde bulunan 'yıkıcı kuruluşlar listesi'nin en başındaki ilk üçe
    soktular. Dernek, Hitler'in yenilgisinden sonra 1945'te Fransız ve Alman önde gelenlerini
    gizlice buluşturarak, 5 yılda 3 bin kişiyi biraraya getirdi. Avrupa Topluluğu'nun da nüvesi
    bu görüşmelerde atıldı. Derneğin ilkesi, Hristiyan ahlakının üstünlüğü çerçevesinde
    Katolikleri, Protestanları ve Ortodoksları birleştirmekti..." Aytunç Altındal, derneğin bugün
    de çok etkin olduğunu ileri sürüyor: "Manevi Cihazlanma Amerika'da en etkili kurumlardan
    biridir. Bill Clinton yönetiminde çok etkiliydiler. Butros Gali, Zbigniew Brzezinski gibi ünlü
    şahsiyetler de derneği övüyordu ve Clinton'dan özellikle İslam ve AT konusunda örgütle
    temas halinde olmasını istiyorlardı. Yakın bir gelecekte derneğin Türkiye-Yunanistan
    ilişkilerinde arabuluculuk görevine soyunduğunu görürseniz, hiç şaşırmayın!" Aytunç
    Altındal bu iddialarını Sabah'ta yayınladığı "Mitler Doğmadan Önce" yazı dizisinde,
    "Türkiye ve Ortodokslar" adlı kitabında ve Aktüel'le yaptığı söyleşide dile getirdi. Yazar
    Aytunç Altındal'ın 9 yıl araştırarak yazdığı "Bilinmeyen Hitler" adlı kitabındaki belgeler,
    tarihteki karanlık ilişkilere ışık tutuyordu. Altındal'a göre Alman diktatör Adolf Hitler'i
    dünya siyaset sahnesine taşıyan gizli örgütün kurucusu Türk vatandaşı olmuş bir
    'Bektaşi'ydi!
    Milyonlarca insanın ölümünden sorumlu olan Alman diktatör Adolf Hitler'i dünya
    siyasetine sokan gizli örgütün başındaki kişinin bir Türk vatandaşıydı. Bu gizli örgütün adı
    "Thule Gesellschaft"tı (Thule Cemiyeti) ve başındaki kişinin adı Baron Rudolf von
    Sebottendorff'tu. Bu örgütün ve Baron'un dünya tarihinde önemi ise führerini (başbuğ)
    arayan Almanya'nın başına özel olarak eğittikleri Adolf Hitler'i getirmeleriydi. Baron ise hem
    bir Türk vatandaşı hem de bir Bektaşiydi! Hayatı ve gerçek kimliği tamamen sis perdesi
    içinde olan Sebottendorff'un ölümünün de nasıl, nerede ve ne zaman olduğu bilinmiyor.

    KARANLIK BİR KİŞİLİK VE ÖLÜMÜ

    Peki kimdi bu Baron? Neden Türkiye'deydi? Burada ne tür faaliyetler yürüttü? Altındal, "Ki-
    tabın en can alıcı noktalarının başında bu soruların cevabını şöyle veriyor: "Bilinmeyen Hitler
    kitabı, birçok tarihçinin belirttiğinin aksine Hitler'in 'bir iş kazası' olmadığını, gizli bir örgüt
    tarafından dünya siyaset sahnesine nasıl sunulduğunu anlatıyor." Baron Rudolf von Sebot-
    tendorff kitapta anlatılanlara göre gazete patronu, tanınmış bir astrolojist ve 'palmist'ti (el fal-
    cısı). Ayrıca kadınlara düşkünlüğüyle de biliniyordu. Türkiye'de casusluk faaliyetleri
    sürdüren Baron, 1917 Bolşevik İhtilali'nden kaçarak Münih ve İstanbul'a sığınan Rus mülteci-
    lerle ve soylularla ilişkiye girdi. Bunları Sovyet rejimine karşı örgütledi. Daha sonraki
    yıllarda ise anti-Bolşevik faaliyetlerini yine Türkiye'de sürdürdü. İstanbul'da kaldığı müd-
    detçe bir de Almanca-Türkçe sözlük yazdı. Ayrıca Meksika'nın İstanbul fahri başkonsolu-
    sydu.
    Baron'un yaşamı kadar ölümü de esrarengiz. Bir iddiaya göre savaş bittikten sonra 9 Mayıs
    1945'te İstanbul Boğazı'na atlayarak intihar etmişti. Ya da onu birisi atmıştı. Diğer bir iddia
    ise 1934'teki kritik Bamberg toplantısından sonra Hitler tarafından öldürüldüğüydü.
    Altındal ise her iki iddianın da gerçekleri yansıtmadığını söylüyor: "1956'da İsrail'in Mısır'ı

    196
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    işgal etmesinden 6 ay sonra Adana'ya üç Alman vatandaşının geldiği tespit edildi. Bu kişiler-
    den birinin adı Rudolf Freiherr von Sebottendorff'tu. Sebottendorff, Türkiye'den ayrıldığında
    ise 82 yaşındaydı..." Kitapta Baron Rudolf von Sebottendorff'’la ilgili Türk Dış İşleri Ba-
    kanlığı ve Emniyet Genel Müdürlüğü'ne dayandırılan belgeler de yer alıyor. İstanbul Valiliği
    tarafından 20 Aralık 1968 tarihli yazıda Hitler'i dünya siyasetine sokan örgütün kurucusu Ba-
    ron Rudolf von Sebottendorff'un asıl adının Adam Alfred Rudolph Glauner olduğu belirti-
    liyor. 9 Kasım 1875'te Hoyerswerda'da doğan Sebottendorff, 1911'de Osmanlı-Türk vatan-
    daşlığına geçiyor.
    Aytunç Altındal'ın açıkladığı bir diğer gizli kalmış gerçek ise Almanlar'ın I. Dünya Sa-
    vaşı'ndan 3 yıl önce, 1911 yılında planladıkları Osmanlı'yı yutma planıydı. Kitapta Alman-
    lar'ın bu gizli planını gösteren bir de harita bulunuyor. Altındal bu haritanın önemini şu söz-
    lerle açıklıyor: "Bu harita dünya kamuoyunun önüne ilk defa bu kitapla getiriliyordu. Bu ha-
    ritanın özelliği ise şu: 1911 yılında Alman Genelkurmay Başkanlığı gizli bir plan hazırlıyor.
    Gizli planda deniyor ki, 'Önümüzdeki 50 yıl içinde barışçı ya da savaşçı yollardan Osmanlı
    İmparatorluğu ve Fas'ı Alman İmparatorluğu topraklarına katacağız.' Bu plan uyarınca da
    Alman Genelkurmayı bir harita hazırlıyor. (106) Bu haritada, Anadolu dahil tüm Osmanlı
    toprakları ve Fas; gelecekteki Alman İmparatorluğu'nun toprakları içinde gösteriliyor. Ama
    çok ilginçtir, bu plandan iki yıl sonra Osmanlı İmparatorluğu, Almanlarla müttefik olarak I.
    Dünya Savaşına giriyor!" Kitapta Hitler'in 1933'e, yani iktidara getirildiği yıla kadar olan ha-
    yatından kesitler var. Ağırlıklı olarak Hitler'in ailesi ve bu ailenin geçmişi var. Hitler'in haya-
    tındaki bazı garipliklere de yer veriliyor. İşte onlardan sadece ikisi: "Askerlik tarihinde kabul
    edilen bir gerçek vardır. Süngü savaşına giren erler, en fazla 5 süngü savaşına girip sağ
    çıkabilir. Hitler ise 35'i süngü olmak üzere 42 savaşa girmiş; ancak bu savaşlardan sağ çık-
    masını bilmiştir. Zaten Hitler, bu özelliği ile Alman gizli örgütünün dikkatini çekmiştir."
    "Adolf Hitler'in hayatına giren 6 kadın var. Bu kadınlardan 5'i 7 kez intihara teşebbüs etmiş
    ve 3'ü de ölmüştür." (107)
    Altındal'a göre derneğin bir de Türkiye kolu vardı. "1950'lerde NeoNazi hareketler yeni
    isimler aldılar. 1954-55'lerde İstanbul'u ve büyük şehirleri güzelleştirme dernekleri sardı.
    Birçok işadamının Avrupa ve İsviçre ile bağlantıları, bu dernekler aracılığıyla oldu" diyen Al-
    tındal’un bahsettiği ‘Türkiye'de Manevi Cihazlanma Derneği’ kayıp. Emniyet Genel
    Müdürlüğü ve Dernekler Masası'ndaki kayıtlara göre, dernek 1967'de feshedilmiş, evrakları
    da SEKA'ya gönderilmiş gözüküyor. Oysa gerçek farklı. Manevi Cihazlanma Derneği'nin
    kurucuları ve bugünkü üyelerinin hemen hepsi Mason veya Bektaşi. İsim listesini merak
    edenler Kara Kutu: Ergenekon’un Karanlık İsmi Tuncay Güney kitabıma bakabilir. Kurucu-
    ların çoğu yaşamıyor. Ama derneği çok iyi hatırlayan biri var: 27 Mayıs döneminin devrimci
    gençlik lideri Dr. Memduh Eren. 12 Mart döneminde sol cunta davalarından yargılanan ve
    ağır işkenceler gören Eren, dernekle ilgili duyduklarını şöyle anlatıyor: "Dönemin ihtilalci
    subaylarından, rahmetli Celil Gürkan Paşa'nın en yakın dostlarındandım. Paşa ve eşi 1972'de
    bana derneğin kendileriyle ilgilendiğini anlattılar. 1960'da; ihtilalden 10 gün sonra Celil Paşa
    Kıbrıs'ta görevli iken, İstanbul'dan komsuları olan iki Yahudi aile ziyaretlerine geliyor. Ve
    birlikte İsviçre seyahati yapmayı teklif ediyorlar. Paşa 'Mümkün değil. İhtilal oldu, görevimi
    terkedemem' diyor. Bunun üzerine İstanbul'daki 1. Ordu Komutanının telefon emriyle Celil
    Gürkan'a 3 ay izin çıkartılıyor. Gürkan ve eşi, Yahudi ailelerle beraber derneğin İsviçre’deki
    şatosuna gidiyor. Orada 15 gün boyunca, günde 6 saat ders altında, beyin yıkamaya maruz
    kalıyorlar. Sonunda da "Spor elbisesi alacağız' diye şatodan kaçıp Paris'e, yakınlarının yanına

    197
    FARUK ARSLAN

    gidiyorlar..." Prof. Mahir Kaynak, teoriyi kısmen doğrulayarak şunları ekliyor: "2. Dünya Sa-
    vaşından sonra Alman gizli servisinin artıklarını Amerika devraldı. Bu kadroların büyük
    bölümünü Güney Amerika'ya kaçırdılar. Hatta buna 'Odessa Operasyonu' adı verildi. AB-
    D'nin Güney Amerika'daki operasyonlarını bunlar yürüttüler. Bunlar, yenik, esir ve suçlu
    eski Nazilerdir. Ve Amerika bunları istediği gibi kullanır. Çünkü istendiği an idam edilebilir-
    ler! NeoNazizm'i de Almanya'nın hareket alanını sınırlamak için ABD hortlattı. Şu anda Al-
    man gizli servisi, Nazi aleyhtarı ve sosyal demokrat ağırlıklıdır."
    Alman tarihçileri "Baron 1934'te Hitler'le çelişkiye düştü ve öldürüldü" dedilerse de, ölmemiş
    ve İstanbul'a kaçırılarak 1934-45 yılları arasında Alman istihbaratı görevlisi olarak çalışmıştı.
    Burada Taksim ve Teşvikiye'de yaşamış, Türk önde gelenleriyle dostluklar kurmuştu. İngiliz-
    ler "1945'te Almanya teslim olunca baron intihar etti" diyorlardı. Aytunç Altındal ise tersi
    görüşteydi: "Baronun hayatını araştırdım. Ve Baronun 'öldüğü' söylenen tarihten 12 yıl
    sonra, bir başka soyadı ile 1957'de Balıkesir'den Antalya'ya gelen 3 kişilik bir Alman
    heyetinde yer aldığını, Antalya'da iki gece Cumhuriyet Oteli'nde kalarak Adana'ya geçtiğini
    saptadım. Sebottendorf'un 1945-57 yılları arasında Türkiye'de 'Görünmeyen eller'ce korun-
    duğu sanılıyor..." (108). Aytunç Altındal’ın ‘Bilinmeyen Hitler’ adlı kitabında Hitler’i iktidara
    getiren Baron’un, Mason ve Bektaşilerle bağlantısı, 2. dünya savaşı sırasında Türkiye’de bu-
    lunduğu sırada bazı ilişkileri ile ilgili çarpıcı bilgiler bulunuyor. Tüm dünyayı kasıp kavuran
    2. dünya savaşının en önemli aktörü Hitler’in okült bir örgüt üyesi olduğunu, gizli bir ör-
    gütün o daha doğmadan kendisi ile ilgili planlar yaptığını, bu örgütün İstanbul’da kurul-
    duğunu, örgütü kuranın da Türk olduğunu ilk önce yazan Aytunç Altındal ve sonra da on-
    dan alıntıyla yazan Serdar Turgut’tu. Turgut bu kitapla ilgili şunları yazdı: ‘Hitler'e ve Nazi-
    lere iktidar yolunu açan esrarengiz bir okült örgütü var. Bunun adı 'Thule Gesselscahft'.
    İstanbul'da kurulan bu gizli örgütün kurucusu bir Türk vatandaşı olan Baron Rudolph Von
    Sebottendorf'tu. Sebottendorf ile ilgili bilgilerin devlet arşivlerinde derin bilgi olarak sa-
    klandığı da araştırmacı Altındal tarafından öne sürülüyor. Bu bilgiler, tarihin gerçekten
    yazılmamış olduğunu, çünkü bu tür gizli bağlantıların atlanmasının tercih edildiğini gösteri-
    yor. Hitler ile İstanbul'da bir Türk vatandaşı tarafından kurulmuş gizli bir örgütün bağlantısı
    tarihe tamamen farklı gözlerle bakmamıza yol açacak kadar önemli bir gerçek. Tarih aslında
    bu tür bağlantılar ve gizli ilişkiler tarafından yazılıyor, ama resmi tarih inceleyicileri bunları
    gözden kaçırmayı yeğliyorlar. Onların bu tavrı nedeniyle resmi tarihte birçok açıklanamayan
    nokta ortada kalıyor.
    Gazeteci yazar dostum Aydoğan Vatandaş da, kitaplarında Ergenekon ile Thule arasında
    şaşırtıcı bağlantılar kuranlardan ve kitaplarında yazanlardan. Bunu şöyle açıyor: Ergenekon
    ve Thule’nin birbirine çok benzeyen örgütler oluğunu düşünüyorum. Thule, kurulduğu ilk
    günden beri karanlık bir örgüttü. Alman aristokrasisinden oluşan, karanlık amaçlar güden
    bir örgüttü. Arkalarında Germonerden adında bir başka örgüt vardı. Tapınakçılardan fazlaca
    etkilenmişlerdi. Okültist, simyacı ve Kilise karşıtıydılar. Sembol olarak gamalı haçı benimse-
    mişlerdi. Şaşırtıcı bir şekilde bu sembol daha sonra Nazilerin de resmi amblemi olmuştu. Ari
    ırkın üstünlüğünü ve pan-Cermenik bir Alman imparatorluğunun kurulmasını savunuyor-
    lardı. Pagan antik Alman kültürünün yeniden uyandırılması en büyük hedefleriydi. Bu
    bağlamda Ergenekon"un da Türkleri İslam öncesi Şaman köklerine götürmek isteyen bir ör-
    güt olduğunu değerlendirmek mümkün. Zaten basında çıkan kimi haberlerden bunun
    ipuçlarını da görebilmekteyiz. İlginçtir ki, Alman ordusu içinde nasyonal sosyalizmi örgütle-

    198
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yen Thule örgütünün kurucusu Baron Rudolf von Sebottendorff"tu. Uzun yıllar doğu ülkele-
    rinde bulunmuş, araştırmalar yapmıştı. Baron Rudolf Von Sebottendorff hem Osmanlı, hem
    de Alman vatandaşıydı, hem Bektaşi hem de Mason"du. Akşam Gazetesi"Hitler`in arkasında
    bir Türk vatandaşı vardı" başlıklı 1. sayfadan duyurdukları bir yazıya yer vermişti.Kim yaz-
    mıştı o yazıyı? Serdar Turgut yazmıştı, Aytunç Aktındal`ı kaynak göstererek. Türk vatandaşı
    olduğu söylenen Baron, Almanya"da Hitler"i iktidara getiren bir örgüt kurabildiyse, 1933-45
    yılları arasında Türkiye"de olduğuna göre, neden benzeri bir örgütü de Türkiye"de kurmuş
    olmasındı? Baron herhalde Türkiye"de çelik çomak oynamadı! Baron Mısır ve İstanbul"da da
    uzun süre kalmıştı. Bu gezileri sırasında simya, astroloji ve Kabala ve İslam sufizmi üzerinde
    çalışmalar yapmıştı.Burada dikkatimi çeken bir başka nokta ise Baron ve adamlarının bir
    müddet sonra zamanın İçişleri Bakanı Şükrü Kaya vasıtasıyla o zamanki adıyla MAH bu-
    günkü ismi ile MİT"le bağlantılarının olmasıydı. Şükrü Kaya o dönemin en kritik adam-
    larından biridir. O dönem Alman nüfuzunun Türkiye üzerinde en yoğun olduğu dönemdir.
    Varlık Vergisi"nin uygulandığı yıllar. Nazi etkisi açıktır. Bu döneme ışık tutan en değerli ki-
    taplardan biri ise şu an nedense piyasada bulunmayan Uğur Mumcu"nun "40"ların Cadı Ka-
    zanı" adlı kitaptır. Baron o dönemde Türkiye"de ne yapıyordu? Nisan 2006 tarihinde çok
    önemli bir kitap yayınlandı. Adı "Eski Türk Masonları"nın Uygulamaları."Kitabın yazarı Ba-
    ron Rudolf Von Sebottendorf"tu. Kitabın yayıncısı ise Namık Kemal"in torunu Numan Me-
    nemencioğlu"nun yeğeni olan Kemal Menemencioğlu"ydu.Menemencioğlu önsözde şöyle
    diyordu:"Bu sıralarda Sebbottendorf Türkiye"de çalışıyordu. O sırada casuslukla ilgisi olup
    olmadığını bilmiyoruz ama Türkleri ve Türkiye"yi çok sevdiği eserin her sayfasında açıkça
    belli. İkinci dünya savasında ise Türkiye"de casusluk faaliyetlerinde bulunduğu kaydedil-
    miştir."Anti-Bolşevik bir Monarşist olan ve aynı zamanda Hilafetçi bir Osmanlıcı olduğu söy-
    lenen Sebbottendorf"un her ne kadar Nazilerle arası açılmışsa da, Hitler"in iktidara geçme-
    sinde rolü kesindir. (109)
    1897 yılında Mısır"ın İskenderiye şehrine gelen Sebbottendorf, Hüseyin Paşa ile görüştükten
    sonra 1900 yılına kadar, Hıdiv Abbas Hilmi"nin hizmetinde çalışmıştır. 1900 yılında İstan-
    bul"a gelerek Hüseyin Fahri Paşa"nın Beykozdaki (Çubuklu) köşkünde misafir kalmıştır.
    Hüseyin Paşa hem Bektaşi, hem de Mason"du. Aynı kitaba bir açıklama yazan, araştırmacı
    Erhan Altunay ise şöyle demektedir: "Bu bağlamda incelersek Sebbottendorf"un sözünü et-
    tiği "Türk Masonları"nın aslında bu Masonik kuruluşlar ile alakası olmadığını görürüz. Se-
    bbottendorf olsa olsa başka bir İslami tarikattan bahsetmekte, bu da büyük olasılıkla Mason-
    lukla benzerlik gösteren Bektaşiliğin bir kolu olmaktadır." (110) Kemal Menemencioğlu,
    Mehmet Sabahattin adlı bir yazarın konu ile ilgili bir makalesini tercüme eder ve kitaba
    koyar. Kitabin 111. sayfasındaki şu ifadeler önemlidir:
    "Thule kısa bir surede komünist karşıtlığı ve milliyetçilik mücadelerinin odak noktası haline
    gelmişti." (111)
    Yani tıpkı Ergenekon gibi. Hilal ve Gamalı Haç dövmesi bu örgütün sembolü olabilir miydi?
    Bu bilinmiyordu. Ancak bilinçdışı, bilincin konuştuğu dili anlar. Bunun sebebi, bilinçdışı dili,
    bilincin tersine kelimeler kullanmaz, onun dili sembollerdir ve iletişim tarzı yazılı kelime
    veya konuşma değil, imgelemedir. Bunun kuşkusuz bir anlamı vardır. Dolayısıyla bu tür
    sembollerle kişiler aslında farkında olarak ya da olmayarak faaliyetlerine büyüsel-törensel
    bir anlam yüklemek istemektedirler.Bu bağlamda Almanya"da birbiri ardısıra yaşanan Tür-
    klere yönelik Nazi bağlantılı kundaklama olaylarının zamanlamasının özel bir anlamı olabi-
    lirdi. Son derece ilginç bir durumdu doğrusu. Üstelik, ilginçlik bununla da sınırlı değildi.

    199
    FARUK ARSLAN

    Görgü tanığı küçük bir kız çocuğu elinde baston olan bir adamı olay yerinden uzaklaşırken
    görmüş, kendisine "ne yaptığını sorusuna ise "ben Almanım" yanıtını aldığını aktarmıştı.
    Şimdi, Hrant Dink cinayeti ile Ergenekon örgütü suçlanıyordu. Bu suikastla ilgili klip yapan
    bir genç vardı, elinde ise bir asa bulunuyordu. İki olay arasında, örgüt sembolizmi ba-
    kımından bir bağlantı olabilirdi.
    Bu mümkün görülüyordu. Öncelikle bu genç, o asayı neden eline almıştı? Bu davranış bi-
    linçli mi yoksa bilinçaltı ya da bilinç dışı bir davranış mıydı? Üzerinde Trabzonspor armalı
    eşofmanı, Türk Bayrağı"nın önünde "amatörce" poz veren bu genç neden elinde bir "asa "
    tutmuştu? Nereden gelmiştir aklına bu? Bu yaşta genç bir adam için bu tür bir asa kolayca
    bulunacak birşey miydi?Bu genç aslında asayı yani sihirli değneğini eline aldığı zaman bi-
    linçaltına iradenin devreye geçmesi gerektiğini söylüyordu. Zira asa iradeyi temsil eder. Bu
    gencin tamamen milliyetçilik duygularıyla verdiği bu pozda bu asa o çocuğun elinde sanki
    bir emanet gibi durmaktadır. Aslında Ergenekon’un ideolojik temeline göz atıldığı zaman bu
    sembolizmin işaret ettiği şeylere çok da şaşırmamak gerekiyor.
    Aydoğan Vatandaş’a göre Ergenekon’un ideolojik temelleri Almanya’yla doğrudan ilişkili-
    ydi: Ergenekon tarihsel kökleri olan, ideolojik temelli, nasyonel sosyalist eğilimler taşıyan
    ama iktidarını kaybetmemek için hemen herkesle de ittifaklar kurabilecek bir örgüttü.
    Kanımca Kemalist çizgiye değil daha çok Enverist çizgiye, İttihatçılara yakındır. İttihatçıların
    da Alman nüfuzu altında olduklarını, Enver"in Kafkaslar"da İngiliz aleyhtarı bir siyaset izle-
    yerek Alman-Rus jeopolitiğine uygun bir konum aldığını biliyoruz. Demek ki Enver"le Mus-
    tafa Kemal arasındaki mücadele sadece liderlik mücadelesi değil aynı zamanda jeopolitik bir
    mücadeledir. II. Dünya savaşı yılları arasında Alman etkisinde olan örgüt, değişen dünya
    konjonktürüne göre kendini yeniden tanımlamış olmalı. Dikkat ederseniz II. Dünya savaşı
    sonrasında Alman istihbarat elitinden bazı isimler de Amerika"ya gidip CIA"nın organi-
    zasyonunda görev aldılar. Türkiye’deki elit de Amerikan etkisi altında kaldı. Eşit olmayan 2
    güç stratejik işbirliğine girdiğinde, bu, zayıf gücün güçlü olanın uydusu olmasıyla
    sonuçlanır. Soğuk savaş süresince Ergenekon ve ABD arasındaki ilişkinin pozitif yönde sey-
    rettiğini analiz edebiliriz. Diğer taraftan, bu tür örgütlerde motivasyon çok önemlidir. Erge-
    nekon her örgütte, her partide, her gazetede, her kurumda vardır. Devlet içerisinde bir para-
    lel devlettir. Kanımca ordu içerisinde bazı kurumlarda da çok etkilidir. Özellikle de görevi
    zaten örtülü operasyonlar yapmak olan bir kurumda. Yani Türkiye"nin bir işgal durumunda
    yeniden organize olmasını sağlamakla görevli bir kurum barış zamanında her halde boş
    duruyor olmamalıdır. Önceleri daha çok sol çevrelerin Gladyo, Kontrgerilla kavramları ya-
    ygındı ve Genelkurmay"a bağlı Özel Harp Dairesi ve Özel Harp Dairesi"nin atası sayılan
    Seferberlik Tetkik Kurulu için kullanılırdı. Sonraları Daire’nin adı Özel Kuvvetler Komu-
    tanlığı oldu.
    Derin devletin daha çok bu kurumlarla irtibatlı olduğu düşünülürdü. Sonra Deniz
    Kuvvetleri"nden emekli bir binbaşı, Erol Mütercimler, Ergenekon adlı bir örgütten
    bahsedince işler değişti. Derin devlet tartışmaları bu kez, Ergenekon kelimesi üzerinde
    yoğunlaştı. Mütercimler’e göre soğuk savaş döneminde Komünizme karşı Avrupa"da kurul-
    duğu söylenen Gladio örgütünün bizdeki karşılığı Ergenekon"du. Mütercimler’in adını mer-
    hum Memduh Ünlütürk Paşa"dan duyduğunu söylediği Ergenekon, ülkeyi 1971`den sonra
    12 Eylül`e kadar planlı programlı şekilde terörün, anarşinin içine sokmuştu. Sonunda gelinen
    noktada, artık sokağa çıkamayan, can güvenliği olmayan, beş dakika sonrasından emin ola-
    mayan Türk halkı darbeyi, askerleri yalvar yakar ister hale getirilmişti. Mütecimler"in o

    200
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yıllarda Ergenekon ile ilgili açıklamaları, Can Dündar’ın kitabından ayrıntılarıyla okunabilir.
    2005 yılında "Derki" adlı internette yayın yapan haber aktüalite dergisinde Dr. Mütercimler
    Metin Under"e şöyle der:
    "Altını çiziyorum, derin devlet diye birşey yoktur. Bizde derin devlet diye bir olgu yok. Ne
    var, çıkar çeteleri var. Devletin içinde kurulmuş çıkar çeteleri var. Bunlar çete, bunlar eşkiya."
    Muhabir Metin Under dersine iyi hazırlanmıştır ve soruyu patlatır: "Ergenekon adlı Derin
    Devlet yapılanmasıyla ilgili bildikleriniz neler?"
    Yanıt son derece ilginçtir. "Ergenekon bana Tümgeneral Memduh Ünlütürk tarafından anla-
    tıldı. Açıklamayacağım. Çok büyük bir hadisedir. Toplam üç nüshası vardır. Birisi bendedir
    ve de ölene kadar gizli kalacaktır. Bir nüsha banka kasasında gizleniyor. Muazzam bir derin
    devlet örgütüdür. Ama ben ölene dek gizli tutacağım, açıklamayacağım. Benden sonra biri-
    leri doğru olduğuna kanaat getirirse açıklar." (112)

    THULE ÖRGÜTÜ

    Tüm bilimsel yasalara karşı amansız bir savaş açan Hitler, acaba bu gücünü nereden alma-
    ktaydı?. Bu büyülü ve gizemli gücün adı, Thule Örgütü idi. Bu örgütün kurucularından, şair
    ve gazeteci, Dietrich Eckart, 1920"lerde, mimar Alfred Rosenberg ve Karl Haushofer ile birli-
    kte, Hitler"e, mistik Doğu"nun gizemlerini öğretmiş ve Hitler’in, o yıllarda bu örgüte katıl-
    masını sağlamıştır.Örgüt, adını "Thule Kornen"den almıştı. "Thule", İzlanda efsanelerindeki
    batık bir kıtanın adıdır. Ayrıca, Grönland"ın batısında, halen bir Thule kenti bulunmaktadır.
    "Kornen" ise, hem yarımada, hem de "boynuz" anlamına gelmektedir. "Thule Kornen", Thule
    Yarımadası anlamına gelmekle beraber, Thule kentinin gerçek adı Qaanaak`tır. İki ismi bera-
    ber okuduğumuzda "Zülkarneyn" (K165) kelimesi açıkça görülmektedir. Thule Örgütü"nün
    sembolü, çift boynuzlu Viking miğferidir. Kökleri, kayıp kıta "Mu" uygarlığına dayanan bu
    öğretinin temel taşları, insan psikolojisinin bilinmeyen yanları ve zaman boyutları idi.
    Amaçları, "zamanda insan ve taşıt naklini" gerçekleştirerek, dünya"nın kaderini değiştirip
    üstün bir ırk meydana getirmek ve "üst zekâlılarla" diyaloga geçmekti. En büyük hedefi, za-
    man yolculuğunu gerçekleştirerek Dünya"nın kaderini değiştirmek olan Thule Örgütü"nün,
    bu amaca ulaşacak teknolojiye erişebilmek için, tarih öncesi üstün Aryan uygarlığının
    yaşadığı Hindistan ve Tibet"e kadar uzandığı ve Hazreti Hızır"ın öğrencisi olarak zaman
    yolculuğunun sırrına eren Mevlana Halid-i Bağdadi"nin de, Mekke-i Mükerreme"de kendi-
    sine söylendiği üzere, Hindistan yollarına düştüğü ve Cihanabad’da irşad edildiği iddia edi-
    lir.

    Türkiye’de neredeyse bir asırdır CIA, Fransız, MOSSAD, KGB gibi bütün İstihbarat örgütleri
    zaman zaman sorgulanır. Alman istihbaratları BND, BKA’nın ülkenin her yerinde etkin ol-
    duğu bilinmesine rağmen şimdiye kadar nedense gündeme getirilmez? Göz ardı edilmesinin
    sebebi acaba Türkiye’deki derin devletle olan derin bağlantıları mıdır? Ergenekoncuların en
    büyük destekçisinin Alman derin devleti ve onun uzantıları olduğu artık deşifre olmuştur.
    Ergenekonculara karşı Türkiye’yi Deniz Feneri davasıyla vurmak, zora düşürmek için
    PKK’yı kollayıp gözetmek, para yardımı yapmak onların marifetidir. 12 Eylül darbesinden
    sonra Almanya’da PKK’nın örgütlenmesi, para kaynaklarının ve kasalarının Almanyada ol-
    ması, 500 bin kadar Kürt kökenli vatandaşın Almanya’ya iltica edip PKK ile ilişkisi olanların

    201
    FARUK ARSLAN

    ilticalarının hemen kabul edilmesi, bu ülkede PKK’nın siyasi, ekonomik, sosyal, kültürel,
    basın, yayın alanlarında örgütlenmesine göz yumulması tesadüfi değil, büyük bir plan ve he-
    sabın bir parçasıdır. Türkiye’nin kağıt üzerinde dost ve müttefiki olan bir Almanya’nın
    NATO ülkesi olarak Türkiye’nin Avrupa Birliğine girmesine Fransa ile birlikte şiddetle karşı
    çıkmasının gerçek nedenleri hiçbir zaman gündeme getirilmemektedir. Türkiye’de ki Alman
    Vakıflarının Almanya’daki bağlı bulundukları siyasi partilere düzenli olarak gönderdikleri
    raporlarda Aleviler, Kürtler, Azınlıklar ile ilgili sorunları kaşıdıkları görülmektedir. Alman
    Politikacılar bu raporlara göre Avrupada Türkiye’ye karşı politikalar üretmektedirler. (113)

    Cumhuriyet Gazetesi Ergenekon'la ilgili haberleri neden görmüyor deniliyor. Göremez. Zira,
    Cumhuriyet Gazetesi'nin kurucu felsefesinde Nazi ideolojisi, Nasyonel Sosyalizm vardır.
    Cumhuriyet Gazetesi'ni kuran Yunus Nadi'nin hayat hikâyesi biraz da Türk basın tarihinin
    hikâyesidir aslında. 1879'da Fethiye'de doğan İttihatçı Yunus Nadi, Alman yanlısı yayın-
    larından dolayı da 'Yunus Nazi' olarak anılırdı! Johns Hopkins Üniversitesi Siyasal Bilgiler
    Okulu Dış Politikalar Profesörü Barry Rubin, Milliyet Yayınları'ndan çıkan "İstanbul Entrika-
    ları" adlı kitabının 58-59 sayfasında şunları yazıyor: "Türk gazetecilerin desteğini sağlamak
    için, 'Nazi'lerle müttefikler arasında çekişme büyüktü. Alman Büyükelçi Von Papen, en etkili
    gazete yapımcılarından biri olan Cumhuriyet'in toparlak yüzlü sahibi Yunus Nadi'ye ulaştı.
    Kendisi aynı zamanda milletvekiliydi ve arazilere, madenlere, çiftliklere sahipti. Alman
    hükümeti özel ticari ayrıcalıklar tanıyarak Nadi'yi daha da zenginleştirdi. Alman göçmenler
    ve müttefik diplomatlar kendisini, 'Yunus Nazi' diye adlandırıyordu. "Bazı günler Cumhuri-
    yet dengeliydi, ancak çokluk, yenilmez Almanya'nın karşı konulmayacak kadar güçlü ol-
    duğunu savunuyordu.''

    Aydoğan Vatandaş'ın Kayıp Kitap Barnabas'ın Sırrı adlı kitabında aslında Türkiye'de Alman
    yanlısı yeraltı faaliyetlerini organize eden bir Alman Baron'a ve onun Türkiye'deki ilişkile-
    rine ve geçmişe dönük olarak Almanların İttihat Terakki üzerindeki etkilerine değiniliyordu.
    Roman'a göre Hitler'i iktidara getiren Thule örgütünü anlayamazsanız, Ergenekon'u asla an-
    layamazsınız. Thule'nin ideolojik, ezotreik dünya görüşünü anlayamazsanız, Ergenekon'u
    anlayamazsınız. Thule askeri bir inisiyeler tarikatıydı. Ergenekon da öyledir. Thule, Alman-
    ya'yı pagan köklerine götürmeye çalışıyordu, Ergenekon da Şaman köklerine götürmeye
    çalışıyor! Ergenekon'un sınıfsal, ekonomik ve de dinsel boyutunu anlayamadan bu konuyu
    çözemezsiniz! (114)

    202
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Almanya’da aklı başında, vicdanı yerinde herkes bir süredir aynı şeyi soruyordu: “Bu ülkede
    legal terörizm mi var?” Sorunun meali belli: Alman devleti, aşırı sağ örgütlerin sivillere
    yönelik şiddet eylemlerine bilerek mi göz yumdu? Alman polisinin, faillerin Türkiyeli ol-
    duğuna ilişkin önyargısını ele verircesine “Boğaziçi Operasyonu” adıyla yürüttüğü ve kur-
    banların ailelerine “Öldürülen yakınınız muhtemelen mafya ya da uyuşturucu bağlantısı ne-
    deniyle hedef seçildi” türünden hiçbir somut bulguya dayanmayan açıklamalar yapmaktan
    çekinmediği seri cinayetlerin, neo-Nazilerin marifeti olduğu ortaya çıktı. BfV (Türkçe
    açılımıyla “Anayasa’yı Korumak İçin Federal Teşkilat”) kuruluş yasası itibariyle, Al-
    manya’da demokratik düzeni tehdit edebilecek oluşumlara karşı bir istihbarat ve kontr-sabo-
    taj örgütü olarak çalışıyor. Ancak BfV’nin özellikle göçmenlere yönelik bir “fişleme” merkezi
    olduğu da, Almanya’yı biraz bilen herkesin malumudur. Şimdi, BfV’nin Thüringen eyaletin-
    deki bürosunun, göçmenleri hedef alan seri cinayetlerden sorumlu neo-Nazilere pasaport ve
    kimlik belgesi verdiği, BfV’nin Hessen eyalet bürosu ajanlarının ise dokuz cinayetten al-
    tısında suç mahalinde bizzat hazır bulundukları gibi, vahameti azımsanamayacak bilgiler
    kamuoyuna yansımış durumda. Velhasıl, Commerzbank’ını ayakta tutmaya çalışan Al-
    manya’nın, günyüzüne çıktı çıkacak izlenimi vermeye başlayan “derin devleti” ile he-
    saplaşmak zorunda kalacağı dönem yakındır. “Tiefer Staat in Deutschland” yani Al-
    manya’daki derin devlet meselesi, Ergenekon’un dönüm noktasıdır ve sanıldığından daha
    derin bir mevzudur. Çünkü Türkiye'deki Ergenekon'un bir ayağı da Derin Almanya'dır.
    (115)

    Alman istihbaratının nereden koştuğunu incelersek, Nazileri, Dazlakları ve ırkçılığın esir


    aldığı zihniyeti anlamamız mümkün olur. Ve Nazilerin gizemli örgütlerini masaya yatırabili-
    riz.

    203
    FARUK ARSLAN

    Onuncu Bölüm

    KILIÇ’IN GİZEMLİ ÖRGÜTLERİ

    Prusya’yı, Avrupa’nın büyük devletleri arasına sokan Kral Büyük Frederik (1712-1786) bir
    devletin iç ve dış güvenliğinin istihbarat olmadan olmayacağını o zamanlardan anlamış ve
    önlemler almıştır. Frederic özellikle de askeri istihbarata çok önem vermiştir. Dönemin
    kusursuz örgütleri arasında sayılan istihbarat servisini özenle oluşturmuştur. Alman Bir-
    liğinin kurucusu ve Avrupa’nın şekillenmesinin mimarlarından Bismark’da (1815-1898) Fre-
    derik in yolundan yürümüş, ayrıca siyasi istihbarat açığını da bu alana verdiği büyük önem
    sayesinde kapatmayı bilmiştir. Yani Hitler’in iktidara gelişine kadar Almanya’da güçlü ve
    kusursuz çalışan iki büyük istihbarat oluşumu gerçekleştirilmiştir. Bunlardan birisi Genel-
    kurmay istihbaratı (Abwehr), diğeri siyasi istihbaratı yönlendiren Alman Dışişleri Bakanlığı
    İstihbarat Servisi’dir. Bu iki kuruluş organize halde ve beraberce çalışmışlardır.
    Hitler’de istihbarata son derece önem vermiştir. Abwehr onun döneminde 5 şube olarak
    şöyle organize olmuştur:
    1- Geheimer Meldedienst adı verilen organizasyon. Bu şube espiyonaj ve kontrespiyonaj (ca-
    susluk ve karşı casusluk) ile görevliydiler. Bu şubenin emrinde kara, hava ve deniz birlikleri
    ve olanakları vardır. Ayrıca bu alanlarda uzmanlaşmış çok sayıda personele sahiptiler.
    2- Sabotaj işleri: Bu şubece yerine getirilmiştir. Bu alanda uzman bombacılar, özellikle elde
    tutulabilen, bunların rahat kullanabilecekleri bomba türleri geliştirmişlerdir. Özelikle bomba
    patlatma ve yerleştirme konusunda bu şube uzmandır. 1960 dan sonra Almanların bu konu-
    daki uzmanlıklarından Türk asker ve sivil istihbaratçıları eğitimler yoluyla yarar-
    landırılmışlardır.
    3- Güvenlik olarak adlandırılan bu şube Almanlara karşı girişilecek sabotaj ve diğer casusluk
    faaliyetlerinin eylemlerine karşı organize olmuştur.
    4- Bir diğer şube dış ülkelerdeki faaliyetlerle ilgilidir. Bunlar adam kaçırma, elde etme ve or-
    ganizasyonları sağlamakla görevlidiler.
    5- Bu şubenin görevi ise merkez koordinasyonunu sağlamak ve eşgüdüm içinde sorunsuz
    çalışılmasını gerçekleştirmektir.
    Almanlar istihbaratı hep çok önemsemiştirler. 1939 yılında yalnız Berlin’de Abwehr’de ünlü
    casus şefi Canaris’in emrinde çalışan ajan sayısı ( Bunlara V= Vertrauen= mutemet denirdi)10
    binin üzerindeydi. Bunlara hizmet veren teknik uzman kadrosunun sayısı ise 18 bini
    aşıyordu. Ajan V ler ünlü Majino hattı planlarını ele geçirmişlerdir. Canaris’in emrindeki bu
    kadro ayrıca 1937-1939 yılları arasında İngiliz, kara, deniz ve hava kuvvetlerine ait çok
    önemli planları , bilgileri, savaş düzenlerini öğrenip bu güçlerin hareket ve idari yapılarına
    kadar bütün bilinmeyenleri çözmüşlerdir.

    204
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Hitler Abwehr’e ilaveten 1933 yılında saldığı dehşetle ünlü olan Gestapo ( Geheime Staatspo-
    lizei) adlı devlet gizli polis teşkilatını kurmuş ve 1939 da bütün polis servislerini merkezi-
    leştirme yoluna giderek bu yapıyı dev bir organizasyon haline getirmiştir. Buna da RSHA (
    Reichsicherheitshauptamt) adı verimiştir.Ancak Abwehr de çalışmalarına devam etmiştir.
    Alman Güvenlik Yüksek Dairesi olarak adlandırılabilecek olan RSHA veya Alman casusluk
    ve mukabil casusluk teşkilatı başlıca 7 daireden oluşmuştur. Bunlar:
    1. Daire: Personel
    2. Daire: İdari ve ekonomik işler
    3. Daire: Parti işleri
    4. Daire: Gestapo ( rejim düşmanları, kilise ve yahudilerle mücadele ve yurda girip çıkanları
    kontrol)
    5. Daire: Kripto- cinayet polisi, devlet organizmasıyla ilgili işler
    6. Daire: Dış istihbarat espiyonaj
    7. Daire: Dini ve ideolojik çalışmalar-belgeler, biyografiler, arşiv.

    Hitler ordularının 2. Dünya Savaşında yenilmelerinin ardından Almanya’nın ikiye bölün-


    mesi üzerine zafer kazanan devletler öncelikle RSHA’yı dağıtmışlardır. Ortadan kalkan
    RSHA’nın yerine ikiye bölünen Almanya’da Doğu ve Federal Alman istihbarat teşkilatları
    yeniden örgütlenmiştir. İki Alman istihbaratı artık iki düşmandır.
    Kapitalizmin başarısı, Avrupa devletlerinin koloniyal politikaları ve ucuz işçi kullanımıyla
    büyümüştür. Endüstrileşme ve aydınlanma paradigmalarını gerçekleştiren politik ve ekono-
    mik güç, göçmenlerin sömürülmesine dayanır. Global sömürüyü ve çok uluslu devletlerin
    hegemonyasını ilk temsil eden 17. ve 18. yüzyıllarda Dutch East India Company idi. Bu şir-
    kette çalışanlar Hollandalı değildi, taşradan toplanmış fakir Alman köylülerdi. Almanya, sö-
    mürgeciliğe ve aşırı milliyetçiliğe dayalı ulus devlet oluşturmaya geç başladı. İngiltere,
    Fransa, İspanya, Portekiz ve Hollanda, üçüncü dünya ülkelerini köleleştirip kolonileri haline
    getirirken, Almanya deyim yerindeyse uyuyordu. Almanya’nın daha sonraki süreçte göçmen
    veren bir millet konumundan göçmenleri ezen bir konuma geçmesini incelemek gerekiyor.
    Diğer yandan Almanların kapıldığı aşağılık kompleksini anlamadan 1. ve 2. dünya sa-
    vaşlarında takındıkları ‘üstün ırk’ söylemlerini kavrayamayız.
    Endüstri reformunun düşüş yaşadığı 1800 ile 1860 periyodunda fakir Almanların yeni vatanı
    Amerika oldu. Bu dönemde Amerika’ya Avrupadan göç edenlerin yüzde 66’sı İngiliz ise,
    yüzde 22’si Alman kökenliydi. 1860 ile 1920 arasında İrlandalılar, İtalyanlar, İspanyollar ve
    Doğu Avrupalılar, özellikle Yahudiler her Avrupa ülkesinden toplu halde Kuzey Amerika’ya
    göç ettiler. 1876 ile 1920 arasında 15 milyon kişi göç ederken, bunun 6.8 milyonu Fransa, İs-
    viçre ve Almanya’dan gerçekleşiyordu. Boşalan Avrupa’da en ağır işlerde çalışan tarım ve
    endüstri işçiliğini artık Polonyalılar, İtalyanlar ve İrlandalılar yapıyordu.
    Bunlar deyim yerindeyse Avrupa’nın siyahlarıydılar. Yahudiler ve İrlandalılara İngiltere’de
    özgür işçi hakları verilmedi. 1875 ile 1914 arasında Rusya’dan gelen 120 bin Yahudi, en altta-
    kilerdi. Fakat bu durum hep böyle devam etmedi. 1905 ve 1914’deki Yabancı Sınırlama Ya-
    saları’na rağmen Yahudilerin ikinci nesilleri, iş veren konumuna yükseldi, meslek ve sanat
    sahibi oldu ve 3. nesillerinin profesyonel mesleklerde zirveye çıkması için adeta asfalt yol
    hazırladı. Bu devrede Fransa ve Almanya’da işçilere ayrımcılık ve ırkçılık uygulanmasına
    başlandı.

    205
    FARUK ARSLAN

    19. yüzyılın ortalarında ağır sanayi hamlesi yapan Almanya, Doğu Prusya’nın fakir tarım
    işçilerinin dikkatini çekti ve büyük kentlere taşıdı. Polonyalılar ortada kalmışlardı. Prusya,
    Rusya ve Avusturya Macar İmparatorluğu arasınd a toprakları bölüştürülen Polonyalılar, Al-
    manya’nın ağır işci gücü oldu. 1913’e gelindiğinde Alman maden yataklarında çalışan 410
    bin işçiden 120 bini Polonyalıydı. Prusya, sınırdaki 40 bin Polonyalıyı daha kovdu. Ucuza,
    geçici, mevsimlik çalışan Polonyalılar, Almanya’da itilip kakılan, her an sınırdışı edilebilen
    en alttakiler oldular.
    1907’de Almanya’da İtalyan, Belçikalı ve Hollandalılarla birlikte toplam 950 bin yabancı işçi
    vardı. Almanlar, aile birleşmesine izin vermiyor ve daimi iskanlarını engelliyordu. Yaklaşık
    300 bin işçi tarım sektöründe, 500 bin işci endüstri alanında, 86 bin kadarı ise ulaşım ve tica-
    rette çalışıyordu. Aynı sistem Nazi ekonomisindede sürdü, ancak 1955’de Federal Al-
    manya’da misafir işçi kanunu çıkartılmasıyla sonlandı. (116)
    Almanya’nın zorlamasıyla büyüyen 1. Dünya savaşı, işci politikalarını değiştirdi. Askerlik
    hizmeti için Avrupalılar ülkelerine dönerken, Almanya yabancı işçilerin ülkelerini terketme-
    sini istemedi. Yabancı Polonyalı işçiler, Rusya ve Belçika’da işci gücü olarak istihdam edildi.
    Almanya, Doğu Afrika ülkelerindeki kolonilerinden getirdiği sivil Afrikalıları köle asker ve
    taşımacı olarak kullandı. Bunlardan 650 bini hayatını kaybetti. 1918 ile 1945 arası uluslararası
    işçi göçünün durduğu yıllardır. Savaş esirleri, ücretsiz iş gücü olarak kullanılmıştır. Al-
    manya’nın aşırı ırkçılık bataklığına saplandığı bu dönemi masaya yatıralım.

    NAZİZM’İN KÖKENİ VE TARİHİ

    Nazizm, özellikle Faşizmin benzersiz bir örneği olarak yakından incelenmeli, tanınmalı ve
    Nazizmin tarihsel soyağacı belirlenmelidir. İki Dünya Savaşı arasındaki dönemde varlığını
    sürdüren “Germanorden”, “Thule Gellenschaft”, “Ariosophy” ve “Neo-Tampliyeler” gibi Gi-
    zlici Örgütler gerçekten Alman Nazizminin en önemli köklerinden birini oluşturmuştur. Ne
    yazık ki, Nazizm üzerine yapılan araştırmaların çoğu, Nazizmin çok çeşitli Gizlici ya da Gi-
    zemci köklerinin hepsini Helena Blavatsky adlı zavallı yaşlı bir Rus kadının kapısının önüne
    yığmışlardır. Gizlici Alman örgütlerinin bazı “teozofik” düşünceleri özümsemiş oldukları bir
    gerçektir. Üstelik aynı hevesle Nietzsche’nin bazı öğretilerini de çarpıtmışlardır (Alman
    ulusçuluğunu bir “budalalık uçurumu” olarak nitelendirdiği ve anti-Semitizme karşı çıktığı
    bölümler, Nietzsche’nin kendi kız kardeşi tarafından titizlikle ayıklanmıştır). Nietzsche,
    “Üstün İnsan”dan söz ederken, onun Ari ırktan ya da Alman olacağını asla söylememişti.
    Benzer biçimde, Blavatsky’nin “Altı Kök Irk” öğretisi – Astral, Hyperborean, Lemurian,
    Atlantean, Ari ve Geleceğin Irkı – de, Ari ırka pek fazla önem vermiyordu. Blavatsky’e göre,
    tüm var olan ırklar ve uluslar arasından “mutant” bir nesil gibi yükselecek olan “Altıncı Irk”,
    diğerleri gibi Arilerin de yerini alacaktı. Unutulmamalıdır ki iktidara geçen Naziler, aynen
    Masonlara yaptıkları gibi, Almanya’da bulunan “Teozofik” locaların çoğunu ve sayısız Giz-
    lici ve Gizemci Derneği de kapatmışlardır.

    Blavatsky dışında, Gizlici rol dağılımında sık sık adı geçen başka kişiler de vardır. Örneğin
    Jung, mitolojiye olan ilgisi, ırksal bilinçaltı üzerine çalışmaları ve özellikle başlangıçta,
    “Töton” ayinlerini ve gizemci düşünceyi canlandırma çabaları nedeniyle Nazilere destek ol-
    ması yüzünden en çok suçlanan kişilerdendir. Ne var ki, 1930 yılında hastalarının gördükleri

    206
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    düşler üzerinde yaptığı çalışmasında Jung, düşlerde beliren “büyük sarışın hayvan” arketi-
    pini geleceğe yönelik bir uyarı olarak kullanmıştır. Jung Nazizmi, “önderi –Hitler- bi-
    linçaltının arketipleri tarafından ele geçirilmiş olan bir kitle psikozu” biçiminde nitelendir-
    miştir. Gurdjieff ve Crowley de, olası Nazi destekçileri arasında sözü edilenlerdendir. An-
    cak, her ikisinin de Fransa’daki direniş hareketinde gizlice çalıştıkları hakkında kanıtların bu-
    lunması, bu savı tümüyle anlamsızlaştırmaktadır. “Prieuré de Sion” gibi bir çok gizli örgüt,
    Nazi Partisi çizgisinde görünmekle birlikte, müttefiklere bilgi sızdırmaktan geri kal-
    mamışlardır. Yine de, “Vichy” Fransa’sı gibi yerlerde Gizlici örgütlerin Nazi taraftarı olarak
    görünmekten başka çarelerinin bulunmadığını da vurgulamak gereklidir.

    Şimdi gizlici Alman Tarikatlarına biraz daha yakından göz atalım. Alman Gizlici örgütlerinin
    bir çok temel öğretiyi İngiltere’deki Hermetik gruplardan ve kıta Avrupa’sındaki Teozofik
    örgütlerden aldıkları bir gerçektir. Yine de bazı ilkelerde önemli farklar vardır. Özellikle, Ari
    ırkın gizemci güçlerine verdikleri önem ve alt düzeydeki ırklarla karışması sonucunda Ari
    ırkının yozlaşmaya başladığı düşüncesi daha önce görülmemiş benzersiz birer yaklaşımdır.
    “Töton”lara olan düşkünlükleri (Töton uygarlığının Hıristiyanlık tarafından geriletildiğine
    inanıyorlardı), Kuzey mitlerine, “Rune” yazılarına ve “Svastika”ya olan ilgileri yeni pan-Cer-
    men ulusçuluğun oluşturduğu atmosferden kaynaklanmaktaydı. Avrupa’daki tüm dillerin
    tek bir Hint-Avrupa kökeni bulunduğu, ve Hindulardan Helenlere kadar birçok mitin Ari
    kaynaklı olduğu düşüncesi saygı duyulan dilbilimciler arasında giderek kabul görmekteydi.
    Diğer taraftan 1905 yılından beri Ruslar, “Protocols of the Elders of Sion” (Zion Bilgelerinin
    Protokolleri) adlı broşür sayesinde, aşağılık Sami ırkların Bolşevizmi yayarak Avrupa
    uygarlığının sonunu hazırladıklarını kanıtlamak çabasındaydılar. Nazi panteonunun önde
    gelen kişileri olan Oswald Spengler ile Alfred Rosenberg ve onlar kadar önemli olmasa da
    “Germanorden” örgütünün kurucusu Guido von Liszt gibi düşünürler, Batı’nın giderek geri-
    lediği düşüncesini yaymaktaydılar. Onlara göre bu gerileyişin nedeni, Ari ırkları yönlendiren
    Faustçu ‘sınırsız’ ilke ile taban tabana karşıt olan ve sürekli olarak Batı’da etki alanını genişle-
    ten Doğu Sami ırklarının felsefesiydi. Bu kişiler ayrıca, Picasso ve Gaugin gibi ressamların
    Avrupa sanatına taşıdıkları ilkel Afrika, Latin ve Polinezya unsurları karşısında dehşete
    düşmekte ve bunu yozlaşmanın kanıtı olarak görmekteydiler. Modern müzikte ve özellikle
    caz müziğinde “vahşi ormanların tamtamlarını” sezmekte, buna karşılık Wagner operalarını
    kendi beğenilerinin örneği kabul etmekteydiler. Gizlici Alman dernekleri, materyalizmin ve
    rölativizmin güçleri ile gerçek tinsel Ari uygarlığı arasında yaklaşmakta olan bir savaşı bekle-
    mekteydiler. Bu mahşeri savaşta düşmana acımanın yeri hiç yoktu. Nazizmin ve gerçekleştir-
    diği katliamın kökleri işte burada yatıyordu.

    Nazilerin, çok daha karanlık ve gizli bir örgütün görünen yüzü olduklarını ileri süren birçok
    yazar vardır. Yeşil şapka takan, şeytani görünüşlü doğulu bir keşişin sık sık Nazi Partisi ileri
    gelenleri ile birlikte görüldüğü hakkında çeşitli söylentiler yayılmıştır. Gizlice Nazilerin iple-
    rini elinde tutan Tibetli gizemci din adamları (lamalar) bulunduğu öyküsü de bu söylentilere
    eklenmiştir. Henüz 1840’larda bile, “Agartha” efsanesi Almanya’da ilgi çekmeye başlamıştı.
    Agartha efsanesi, yeraltında bulunan bir krallıktan söz etmekte, yeryüzündeki birçok kralı
    denetiminde tutan ve “Dünyanın Efendisi” olan Agartha kralının çok yakında dünyayı kesin
    olarak işgal edeceğini anlatmaktadır. Napoleon kendini tüm Avrupa’nın efendisi olarak
    düşlerken, jeopolitik uzmanı Naziler dünyaya egemen olma düşleri içindeydiler (Hitler’in

    207
    FARUK ARSLAN

    elinde Amerika’nın işgali ile ilgili hazırlanmış planlar bulunuyordu; İtalyanlar Afrika’yı, Ja-
    ponlar ise Asya’yı yöneteceklerdi).

    George Bush, 1990 yılında “Yeni Dünya Düzeni” sözlerini kullandığı zaman, dünyanın dört
    bir yanındaki komplo kuramcıları çılgına döndüler. Bu sözler, OWG şifresiyle (One-World-
    Government = Tek Dünya Yönetimi) çoktandır komplo kuramcıları arasında sıkça ku-
    llanılıyordu. Ancak, bu sözleri Hitler’in “Bin Yıllık Reich” düşünden anımsayanlar da vardı.
    Aynı sözler çok uzun zamandan beri “İlluminati” örgütü ve bu örgütün kuracağı dünya de-
    netimi ile de özdeşleşmişti. Kuşkusuz Naziler, düşmanları olan Yahudilerin, Masonların,
    uluslararası bankacıların ve Bolşeviklerin dünyayı ele geçirmek için planlar yaptıklarını bi-
    liyorlardı! Zaten tüm bu planlar “Zion Bilgelerinin Protokolleri”nde yok muydu?

    Aslında tarih boyunca yinelenen bir olgudur bu: çeşitli komplocu örgütler, gerçek ya da ha-
    yali diğer komplocu örgütlere karşı durmak için ortaya çıkarlar. Bunun en çarpıcı örneği
    “Kutsal Vehm” örgütüdür. Ortaçağ’da Almanya’daki gizli örgütlerden biri olan Kutsal Vehm
    üyeleri, kimliklerini gizlemek için keşiş başlıkları takarlar ve devlete baş kaldırdıklarını var-
    saydıkları komplocu din sapkınlarını ve cadıları öldürürlerdi. Hitler, bazı yazılarında Kutsal
    Vehm’den övgüyle söz etmiştir.

    Akıldışı düşüncelerin Üçüncü Reich yönetimi sırasında ne ölçüde güçlendiğini belirten bir
    çok araştırma vardır. "Oyuk-Dünya" kuramları ve "Buz-Dünyası" kozmolojileri geliştirilmiş;
    devler, cinler ve kozmik savaşlarla ilgili garip inançlar yayılmıştır. 1930’larda, tümüyle
    "Atlantis" ve diğer kayıp kıtaları araştırmaya, Kuzey halklarının kökenini Atlantis’te ara-
    maya adanmış dergiler yayınlanmıştır. Hitler, açıktan açığa kendini “burjuva aklı”nın
    düşmanı ilan etmiş ve “kan ile düşünmek” kavramını ortaya atmıştır. Aynı yılların “Le-
    bensraum” (Toprak Reformu) hareketi modern endüstri, teknoloji ve kentleşme eğilimlerine
    şiddetle karşı çıkmış; basit, saf, soylu köylü yaşamını kutsallaştırmıştır. Kentleri terk edenler,
    köylerde komün yaşamına kalkışmışlar ve ekoloji, folk müziği, doğal yaşam, çıplaklık olgu-
    larını yüceltmişlerdir. El sanatları, alternatif tıp, meditasyon ve hatta hayvan hakları bile
    gündemdeki konular olmuştur.

    Ne var ki Nazizmi, yalnızca bilimsel özdekçilik ve modernleşmeye karşı bir tepki olarak
    görmek hatalı olur. Naziler, bilimin Prometheusçu gücünün bilincindeydiler ve Pee-
    nemunde’de bulunan V2 üssünü Alman biliminin zaferi olarak yüceltmişlerdi. Atom enerjisi
    ve radar üzerinde müttefikler kadar çaba harcamışlardı. Daha sağlıklı nesiller yetiştirme bi-
    limi ve uygulamalı sosyal Darvinizm 1930’larda Almanya'da büyük rağbet görmekteydi.
    Birçok saygıdeğer sağlık kuruluşu, alt sınıf üyelerini ve özürlüleri zorla kısırlaştırma progra-
    mları öngörüyor, Güney ve Doğu Avrupalılarla evlikleri yasaklamayı planlıyordu. Nazilerin,
    kitlesel kıyımları bile endüstriyel ve bilimsel yöntemler açısından en etkin kesinlikteydi. Na-
    zilerde eksik olan zeka değil, şefkat ve insanlıktı.

    Üçüncü Reich’ın gizli tarihine merak duyanların özel ilgi alanlarından biri de, Hitler’in
    “Spear of Destiny”e (Kader Mızrağı) olan düşkünlüğüdür. Longinus’un mızrağı olarak da
    bilinen bu silah, Avusturya İmparatorluk Müzesinde bulunmaktadır ve iddialara göre
    çarmıhtaki İsa’nın böğrünü deşen mızrak budur. Bu mızrağı tüm Avusturyalı Kutsal Roma

    208
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İmparatorları yanlarında savaşa götürmüşlerdir. Walter Stein, Hitler’in bu silah tarafından


    adeta büyülendiğini ve Longinus’un mızrağına sahip olunca Nazilerin dünya egemenliğinin
    ve Hıristiyanlık üzerindeki zaferlerinin kesinleşeceğine inandığını yazmaktadır. Bu silahın
    Hitler için ne denli önem taşıdığı belli değildir, zira sonunda mızrak Nazilerce ele geçiril-
    diğinde Hitler, en azından herkesin arasındayken hiçbir ilgi ve sevinç göstermez. Nazilerin
    kayıp kutsal eşyalara, özellikle Hıristiyanlığa ait olanlara, özel ilgi besledikleri bilinmektedir.
    Edilgenlik, eşitliğe inanç gibi Batı uygarlığını yozlaştırdıklarına inandıkları tüm değerlerin
    yabancı ve Doğulu bir din olan Hıristiyanlıkça Ari ırka zorla yutturulduğunu düşünen Nazi-
    lerin, Hıristiyanlık karşıtı bu güdüleri göz önüne alınınca, Hıristiyanlığın kutsal eşyaları için
    bu ilgileri oldukça şaşırtıcı duruma gelir.

    Diğer taraftan Hitler’in kendi SS birliklerini, Cizvitler, Tampliyeler ve diğer Haçlı tarikatleri-
    nin modellerine uygun örgütlediği aşikardır. 1937’den kalma ünlü bir poster Hitler’i bir
    Tampliye şövalyesi kılığında, kutsal zırhı kuşanmış olarak, şeytanla savaşa hazırlanırken
    göstermektedir. Nietzsche, içerdiği hastalıklı Hıristiyan şövalye ülküleri nedeniyle, Wag-
    ner’in “Parsifal” operasından nefret etmişken, Nazi kadroları bu yapıtı büyük coşku ile
    karşılamışlardır. Otto Rahn, 1938 yılında Güney Fransa’da “Holy Grail”i (Kutsal Kase) ara-
    maya koyulmuştur. Ne var ki, İsa’nın soyundan gelenleri ya da “Son Yemek”te kullanılan bir
    şarap kadehini aradığını unutmuş görünmektedir, zira Kahn’a göre Grail, “tanımlanması
    olanaksız büyüklükte bir güç kaynağıdır”. Nazilerin gerçekten “Ahit Sandığı”nı arayıp ara-
    madıkları ise bilinemiyor, ancak Yahudilerin bu kutsal eşyasını ele geçirmek için Kuzey
    Afrika ve Mısır’da araştırmalar yapmak üzere planlar hazırladıkları hakkında kanıtlar mev-
    cut.

    Parapsikoloji ve Paranormal, Naziler için çok önemliydi. Naziler, çeşitli paranormal olgulara
    büyük ilgi duymaktaydılar. Albert Speer, açıkça “Geomancy” (toprakla ilgili bir tür falcılık)
    ile ilgilenmiş, Almanya’da bulunan kutsal yöreleri listelemişti; Speer’in bazı mimari yapıtları,
    onun “Nümeroloji” (sayılarla ilgili bir fal türü) ve gizemci geometrinin ilkeleri hakkında bilgi
    sahibi olduğunu ortaya koymaktadır. “Vril” örgütü ise, toprağın derinliklerinde gizemli bir
    enerji bulunduğu ve Alman halkının bu enerjiden yararlanabileceği düşüncesini ısrarla yay-
    maya çabalamıştı. Hitler’in askeri harekatlar öncesi falcılara danıştığı çok bilinen bir özelliği-
    dir. Naziler arasında, bir casusluk yöntemi olarak parapsikolojiden yararlanma konusu da
    çok ilgi çekmekteydi (bu yöntem savaş sonrasında CIA ve KGB tarafından yoğun biçimde
    kullanılmıştır). Ayrıca Naziler, yerçekimine karşı durabilen (anti-gravity) aygıtlarla da
    uğraşmışlardı; bir Nazi bilim adamı olan Viktor Shauberger tıpkı bir uçan daireyi andıran bir
    hava taşıtı dizayn etmişti.

    Ancak, Hitler’in en çok üzerinde durduğu konu “Hipnotizma”ydı. Nuremberg mitinglerinin


    tanıkları, gösteriye katılan bir çok kişinin trans durumuna girdiklerini, cam gibi gözler ve
    açık ağızlarla kalakaldıklarını aktarmışlardır. Hitler’in, eski önderlerin gizemli karizmatik
    güçlerini incelemiş olduğu ve Cizvitlerin dikkati odaklama teknikleri hakkında araştırmalar
    yaptığı ileri sürülmüştür. Goebbels’in azami propaganda için, ışık, ses ve tonlama, kitle psi-
    kolojisi gibi toplumsal denetim tekniklerini titizlikle uyguladığı kuşkusuzdur. Trevor Ra-
    venscroft’a göre, Naziler yalnızca usta propagandacılar değillerdi, onlar aynı zamanda bin-
    lerce insanın iradesini ele geçirebilen gerçek büyücülerdi.

    209
    FARUK ARSLAN

    Bir süreden beri, kuşku duyulması gereken, oldukça kaygan bir görüş rağbet kazanıyor. Bu
    görüş pek basit bir akıl yürütmeye dayanmakta: Naziler akıldışına, paranormal olaylara ve
    Gizliciliğe kendilerini adamışlardı; Naziler korkunç işler yaptılar; Ergo, eğer paranormal ol-
    gulara ve Gizemciliğe, Gizliciliğe olan ilgiyi durdurmazsak, özgürlük ve demokrasi tehdit
    altına girer, bir başka Nazi rejimi iktidara gelebilir. Bu akıl yürütme bir süredir azami etkiyle
    kullanılmaya çalışılıyor. Halbuki, Nazilere karşı çıkan ve özgürlüğü korumaya çabalayan bir
    çok Gizlici de var olmuştu. Britanya Adaları çevresine bir “gizemci güç alanı” yerleştirerek
    (!), Alman uçaklarından ülkelerini korumaya çalışan Coventry cadıları buna en iyi örnektir.
    Ne yazık ki, çabaları V2’ler karşısında boşa gitmişti. Nazilerin, kendi ideolojileriyle uyuşma-
    yan gizemci ve gizlici örgütleri kapattıkları herkesçe biliniyor. Naziler iktidara gelince ilk iş
    olarak halka falcılığı ve Tarot kartlarını yasaklamışlardı; belki de bu etkinlikler nefret ettikleri
    Çingenelerle özdeş olduğu için. Paranormal, metafizik, gizemci ve gizlici olgulara ilgi duyan
    herkes Nazi değildir. Zaten Naziler, bir çok gizemci felsefeyi, kendi işlerine ve amaçlarına
    uydurmak için, değiştirmişlerdir. İnsanoğlunun akıldışı ve bilinçaltı yönlerini açığa çıkarmak
    amacını taşıyan Sürrealistlerin bir çoğu, Nazilerin “doğal gerçekçiliği” iktidar olunca Al-
    manya’dan ayrılmışlardır. Önceleri Nazi fikirlerine hoşgörü ile bakan Heidegger ve Thomas
    Mann gibi metafizik düşünürler, sonunda Nazilerden nefret etmişlerdir. Nazizmi yalnızca
    bilime, akla, teknolojiye, Aydınlanmaya ve Batı uygarlığının temeli olan Hıristiyanlığa karşı
    bir tepki olarak değerlendirmek çok yanlış ve haksız bir tutum olur. Evrim olgusuna karşı
    çıkan diğer toplumsal akımları Nazi olarak görmek de büyük bir hatadır. (117)

    NAZİLERİN POLİS DEVLETİ VE SAVAŞ EKONOMİSİ

    Faşist dönemle ilgili olarak akla hep, Gestapo (Hitler’in Gizli Polisi) ve Nazi partisinin silahlı
    gücü olan SS (Schutzstaffel der NSDAP-NSDAP’ın koruma timi) gelirdi. Alman ordusu ve
    polisi, faşizmin vahşetiyle anılmaktan uzak tutulurdu. Hem içerde hem de işgal edilen ül-
    kelerde aynı Gestapo ve SS birlikleri gibi etkindi. Alman polis vahşeti, Yahudi soykırımı, di-
    renişçilere, solculara, sosyalistlere uygulanan zulüm ve sivil esirlerin çalışma kamplarında
    daha belirgindi. Vahşetin nasıl örgütlendiği ve yasayı koruması gereken görevlilerin nasıl
    katil sürüsü haline geldiğini anlamak için polisin tavrına bakmak yeterliydi.
    Peki, Almanya’da, Hitler dönemindeki polis terörü gerçekten bilinmiyor muydu? Münster
    Polis Yüksek Okulu Kurucu Başkanı sosyolog Klaus Neidhardt’ın bu soruya verdiği yanıt il-
    ginçti: “Konunun uzmanları bunları bilir. Ama önemli olan polis eğitiminde bunların anlatıl-
    maması ve polisin bunları bilmemesidir. Bütün bunları önce polisimizin öğrenmesi gere-
    kiyor. Genç bir polis, bir gösteride görevliyken, göstericilerin ‘Alman polisi, koruyor faşisti’
    sloganı attığında bununla ilgili hiçbir şey bilmediği ortaya çıkıyor…”
    1918/19-1933 arasındaki Weimar Dönemi’nde Alman polislerin işkenceleri zirveye çıkmıştı.
    Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht’i öldüren ‘Freikorps’lar, aşırı sağcı çeteler ‘polis’ ünifor-
    ması içindeydi. Daha sonra bu polislerin hepsinin hiyerarşi içinde, Hitler’in iktidara gelme-
    sini alkışladığı, Hitler’le birlikte polisin toplumdaki gücünün ve maddi durumunun arta-
    cağına inandığı belgelerle yazılıydı. Polis, sanki beklenen an gelmiş gibi hemen Hitler
    döneminin havasına girmişti. Burada bahsedilen ‘faşist’ siyasi gizli polis Gestapo değil, sa-
    yıları o dönem 355 bini bulan bildiğimiz karakol polisi, toplum polisiydi. Polisin en büyük
    hedefi suç işlenmeyen bir toplum yaratılmasıydı. Özellikle aynı suçu mükerrer işleyenlerin

    210
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    toplama kampına götürülmesi fikri filizleniyordu. Bu ideoloji, kısa zamanda polisin ‘asosya-
    lleri’ ve siyaseten ‘düzgün olmayanları’ da toplamasına yol açtı. Yani polis, suç işleme potan-
    siyeli gördüğü herkesi almaya çalıştı. İnsan olarak herkesin suç işleme potansiyel olduğuna
    göre, suçtan arındırılmış toplum bir tek demir gibi faşistlerle kurulabilirdi.
    1935’te getirilen, “Almanların Alman olmayanlar dışındakilerle evlenme ve seks yasağı”,
    Yahudilerin nüfus cüzdanına vurulan ‘J’ damgası ve toplu taşıma araçlarına binebilmek için
    polisten özel izin alması zorunluluğu gibi kural ve uygulamalar, polislere geniş yetki veri-
    yordu. Benzeri yetkilerle Almanya’da faşizmin polisi güçlendirdiğini, polisin de faşizmi
    desteklediği açıktı. Faşizan uygulamaların önemli bir kısmı da yasayla gerçekleşmiyor ve
    uygulamalar yasayla denetlenmiyordu. Reichsführer-SS ve Alman polis birlikleri şefi Hein-
    rich Himmler, konuyla ilgili 1937’de şunları yazıyordu: “Alman nasyonal sosyalist polisler,
    görevlerini tek tek yasalardan aldıkları yetkilere göre değil, nasyonal sosyalist devletin
    gerçekliklerine göre yapar… Bu nedenle polislerin gücü, yasal-formel engellerle kırılamaz…
    ” Bizdeki ‘polisin şevkinin kırılmaması gerektiği’ meselesi yani. Himmler’in bu
    konuşmasından iki yıl sonra Alman polisi kitle katliamlarında etkin rol almaya başladı.
    İçerde görevli polisler, savaşla birlikte ‘polis taburu’ haline getirilerek dış göreve de gönderi-
    liyordu.
    Hitler’in partisi NSDAP’nın haftalık yayın organı Illustrierte Beobachter’de çıkan haberler
    önemli belgelerdi. Örneğin işgal altındaki topraklarda ‘düzeni sağlayan’ polisin Polonya’daki
    Yahudi şehri Bialystok’te görevli olmadığı halde 800 Yahudi’yi sinagoga doldurup canlı canlı
    yaktığını buradan öğreniyorsunuz. Bialystok katliamı ile ilgili hiç kimsenin yargılanıp ceza
    almadı. Yine Sovyetler Birliği’nde binlerce Bolşevik kurşuna dizilmiş ve toplu mezarlara
    gömülmüştü.
    Beyaz Rusya’nın Mogilew kentinde 2./3.10.1941’de gerçekleştirilen ‘Yahudi Aksiyonu’ son-
    rası polis raporunda şunlar yazılıydı: “Eylemin gerçekleşmesi sırasında tespit ettik ki, Yahu-
    diler ödlek ve sinsi bir korkaklık içinde bir köşeye siniyor ve çoğu kez pislik gibi bakan bu
    elemanları sindikleri köşeden çıkarmak çok zor oluyor. Bu koşullar altında, bu ortamda 65
    Yahudi’nin kurşuna dizildiğini belirtmek gerekiyor.” Raporun altında başka bir yerde
    gerçekleşen eylemden de haber veriliyor: “9./III. Pol.-Rgt. Mitte’de, her iki cinsiyetten 555
    Yahudi kurşuna dizildi…”
    Savaş sonrasında Gestapo, SS ve diğer silahlı-silahsız Alman birlikleri Nürnberg mahkeme-
    sinde yargılanıp ‘suç örgütü’ ilan edilirken, Alman polisi böyle sınıflandırılmıyordu. Çok az
    sayıda polis şefi görevden el çektirilirken, hemen hiçbir polis ciddi ceza almadı. İkinci Dünya
    Savaşı sonrasında Alman polisi, sanki savaşta yokmuşçasına, elbisesinin rengini değiştirerek
    görevine devam etti. Yıllar içinde birkaç istisna dışında savaş dönemiyle ilgili herhangi bir
    yargılama olmadı. (118).

    NAZİLERİN YABANCI İŞÇİ POLİTİKASI

    1929’da başlayan Büyük Ekonomik Depresyon, ekonomilerini kurtarmak isteyen Almanların


    faşistleşmesine kapı aralarken, iç ve dış düşman üretmelerine yol açtı. Nazi rejimi, inanılmaz
    miktarda yabancı işçi gücünü sömürmeye başladı. Çünkü Avrupa’yı işgal planları yapan
    Adolf Hitler, 11 milyon Almanı askere almıştı. Boşalan işci gücüne yenisi konmadan sa-
    vaşamazdı. Bu nedenle öncelikle geleneksel işci gücü tarlası, hazır rezervi olarak gördüğü

    211
    FARUK ARSLAN

    Polonya’yı işgal etti. İşgal edilen topraklarda bir hafta içinde kurulan İşçi Alma Ofisleri, po-
    lis ve asker kolluk kuvvetiyle, çalışacak tüm genç erkek ve kadınları topluyordu. Hitler,
    sadece bazı Avrupa ülkelerinde biraz dostca davrandı ve gönüllü işcilik metodunu tercih
    etti. İspanyol, İtalyan ve Hırvatlara kibar davrandı. Savaş sonunda 7 buçuk milyon yabancı
    işçi gücü kullanılıyordu ve bunun 1.8 milyonu savaş esiriydi. 1944’de endüstriyel üretimin
    dörtte biri yabancı işciler tarafından sağlanıyordu. Nazi rejimi ve savaş makinesi, yabancı işci
    sömürgeciliği olmasaydı, daha erken çökebilirdi.

    Yabancı işçilere nasıl davranılacağının prensiplerini yazan ve yöneten Alman Sauckel idi. Fi-
    lozofisi özetle şöyleydi: “Tüm işçiler mutlaka beslenecek ve barınacak yer verilecek ki, maksi-
    mum seviyede sömürülebilsinler ve yüksek seviyede verim alınabilsin.” Bunun anlamı ya-
    bancı işçilerin asker gözetimi altında çalıştırılmasıydı. Kaldıkları barakalar da kontrol al-
    tındaydı. Sosyal hayatları ve sivil hakları yoktu. Sağlık sigortaları bulunmuyordu. Polonyalı,
    Rus ve Yahudiler, etnik aidatlarını gösteren özel bir kimlik taşıyordu. Pek çok yabancı işci,
    kötü beslenme, ağır iş şartları, bakımsızlık, hastalıklar ve ağır cezalardan dolayı öldü. Sau-
    ckel’in sert disiplin kurallarının temelinde insanlıktan yoksun şu emri ve tavrı vardı: “Ya-
    bancı işçiler bir nebze olsun umurumda değil. Eğer iş yerlerinde en küçük bir hata yapar
    veya suç işlerlerse, önce hemen polise bildirin. Asın, kurşuna dizin onları. Umurumda deği-
    ller. Eğer tehlikeli iseler yok edilmeleri gerekir.”

    Nazilerin yabancı işcilere yaptıkları zulüm sadece kölelere yapılan eziyet ve işkencelerle
    kıyaslanabilir. Aynı zihniyetin yansımalarını, izlerini daha sonraki dönemde de görmekteyiz.
    1955 ile 1973 arasında Almanların uyguladığı misafir işçiyi kabul etme düzeni, aile birleşme-
    sine karşıydı ve göçmenlerin sürekli yerleşmesini engelliyordu. Ancak ailelerin birleşmesini
    engelleyemediler, başaramadılar. 1973’de Alman hükümeti, yabancı işçilerin ülkelerine dön-
    mesi için elinden geleni yaptı. Türkler ve Kuzey Afrikalılar gitmediler. 1974 ile 1981 arasında
    yabancı göçmen kadınların oranı yüzde 12 arttı. Yabancı çocuklarda yaşı 15’i bulanların oranı
    yüzde 52’ye çıktı. 1970’lerin sonunda yabancı göçmen yerleşimcinin nüfusu 4 milyondan
    1980ların ilk yıllarında Türklerin sayesinde beşyüzbin birden arttı. Bu durum Almanları
    rahatsız etti.

    Bu gün Alman istihbarat birimleri gurbetçilerimize karşı karanlık bir proje yürütüyor. Şimdi
    de onları tanıyalım.

    FEDERAL ALMAN İSTİHBARAT TEŞKİLATI BUNDESNACHRİCHTENDİENST ( BND)

    Yukarıdaki bölümlerde efsane Alman istihbaratçı Gehlen’den bahsedilmişti. Bu istihbaratçı


    Alman istihbaratının çevresini değiştirmişti. Fakat bu değişimlerin hemen hepsi Alman derin
    devlet anlayışının lehine oldu. Federal Almanya İstihbarat Servisi’ne gelince. Bu servis =
    Gehlen teşkilatıdır. Münih’e bağlı Pullach’da, General Von Gehlen’in idaresinde kurulan Fe-
    deral İstihbarat Servisinin emrinde 10 bin uzman ve ajan çalışıyordu ve bütçesi de, 1952’de 40
    milyon markın üzerindeydi. General Gehlen’in çok kısa bir süre önce teşkilattan ayrılmasına
    rağmen Gehlen Teşkilatı adıyla da anılan Federal Almanya İstihbarat Servisi, küçük hücreler
    şeklinde örgütlenip çalışmıştır. Dost veya düşman ayırd etmeden aynı titizlikle çalışan

    212
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    teşkilat Almanya’nın özel statüsü gereği bu yıllarda CIA ile de büyük paslaşmalar ve da-
    yanışmalar içinde çalışmıştır.
    Almanlar iç istihbarat konusunda ise özel olarak oluşturdukları “Batı Almanya Anayasasını
    Koruma Ajansı”ndan yararlanmaktadırlar. Bu kuruluş aynı zamanda karşı casusuluk örgütü
    olarak da faaliyet göstermektedir.Amerika’daki FBI’ya denk olan kuruluşun karargahı
    Köln’e bağlı Ehrenfeld’de çalışmalara başlamıştır. Merkez teşkilatında bine yakın görevlinin
    bulunduğu kuruluşa o zamanlar polis teşkilatı ile askeri istihbarat da yardım vermiştir.
    Alman istihbaratında askeri bölüm çok önemlidir. Çünkü burada oluşturulan ve FOİ ( Field
    Operations İntelligence) adı ile anılan grup vurucu güçtür ve eylemleri bu grup yapar. Ey-
    lemlerinde ünlü ve acımasızlığıyla bilinen bir güçtür.

    DOĞU ALMANYA İSTİHBARAT SERVİSLERİ

    MFS = Doğu Almanya Devlet Güvenlik Bakanlığı.


    Almanların ayrılması sonrası Sovyet nüfuz alanında kalan Doğu Almanya casusluğun adeta
    kalbi olmuştur. Doğu ve Batı Almanya arasında öykülerin gerçeklerle karıştığı casusulukla
    ilgili olaylar yaşanmıştır. Doğu Almanya’da gizli servis geleneğini geliştiren ve burasını
    Avrupa yani Batı dünyası içinde bir ileri karakol gibi kullanan Moskovadır.
    1950 yılında mevcut oluşumların tek çatı altında toplanmasıyla Doğu Almanya Devlet
    Güvenlik Bakanlığı kurulmuştur. KGB bu bakanlığın oluşturduğu bir konseyle kontrol al-
    tında tutmuştur. Bakanlığın emrinde 22 bin subay, 5 bin polis, 3 bin komünist partili memur
    çalışmıştır. karargahı Doğu Belirlin’de Normannenstrasse’de bulunan MFS’in Batı Almanya
    ‘da adam kaçırma ve öldürme , yıkıcı faaliyet ve propaganda işlerinde kullandığı 16 bini
    aşkın ajanının bulunduğu bilinmektedir. İstihbarat bakanlığının başlıca daireleri ve görevleri
    şunlar olmuştur:
    1. Daire : Doğu Almanya ordusu içinde iç istihbarat yapmak, askerlerin rejime sadakatini
    sağlamak.
    2. Daire : Batılı ülkelerde casusluk faaliyetlerinde bulunmak.
    3. Daire : Sovyet işgal bölgesinde her türlü ekonomik faaliyet sahasında casusuluk çalışması
    yapmak.
    4. Daire : Din ile mücadele müesseleri ortadan kaldırma.
    “R” Dairesi : Berlindeki müttefik askeri misyonların faaliyetlerini izlemek.
    MFS ayrıca idarecilerin güvenliğini sağlamak amacıyla 6300 kişilik bir muhafız kıtası da
    oluşturmuştur.
    Ayrıca HVA= Ana İstihbarat Dairesi adı altında Doğu Almanya Komünist İstihbarat Teşkilatı
    adı altında Batılı ülkelerde casus şebekeleri kurmak ve istihbarat işleriyle görevli bir birim
    daha vardır. HVA MFS’e bağlı bir birimdir ama ayrıca bir casusuluk okulu da vardır. Bu
    teşkilatların koordinasyonundan ise VFK = Koordinasyon Dairesi adı verilen birim sorumlu-
    dur. Bu da bir gizli servis gibi çalışır. Elbe nehri üzerindeki Klietz’de bir casus okulları faali-
    yet göstermiştir. Bunların teknik laboratuvarlarında gizli mürekkepler ve sahte belgeler üre-
    timi gerçekleştirilmiştir. Doğu Alman gizli servisi belge üretiminde oldukça başarılı ve ünlü
    bir servis olmuştur. Bu konu gizli servislerde büyük önem taşımaktadır.
    Ancak bu iki servisin kanlı bıçaklı günleri Doğu ve Batı Almanya’nın birleşme kararının
    ardından tek çatı altında ortak çalışmaya dönmüştür. Bu birleşme sırasında Doğu Alman ca-

    213
    FARUK ARSLAN

    suslarla Batı Alman muhbirler büyük sıkıntılar çekmişler ama Batı Alman istihbarat çatısı al-
    tında birleşmeyi başarmışlardır. Çok geniş bir arşivi bulunan MfS ile 1991 birleşmesinden
    sonra çıkan durum sonucunda Alman Anayasayı Koruma Teşkilatı sorumlu kılınmıştır.
    Arşiv bilgilerinin incelenmesi görevi bu teşkilata verilmiştir.
    Bu birleşmeden ortaya çıkan bilgi ve ilişkiler ağı dünyanın en büyük istihbarat arşivini or-
    taya çıkarmıştır. Önümüzdeki dönemde Almanların bundan kaynaklanan güçlerini diğer ül-
    keler üzerinde kullanacaklarından hiç şüphe yoktur. Arşiv bulgileri içinde Türklere ait bilgi-
    lerin çokça olması da doğaldır. Yani önümüzdeki günlerde Almanya hesabına casusluk ya-
    pacak Türklerin sayısında bir artışın olması da doğaldır.

    Necip Hablemitoğlu’nun kaleminden Almanya tarihine göz atmakta yarar var:

    XIX.Yüzyılın ikinci yarısında Bismark ile kurumsallaşan, XX. Yüzyılın hemen başlarında II.
    Wilhelm döneminde emperyalizm ve devlet kavramlarıyla özdeşleşen Alman faşizmi -kabul
    edilebilir milliyetçilik anlayışının da ötesinde- iki temel hedefin gerçekleştirilmesini ön-
    görmekteydi: Ekonomik açıdan yeni “hayat alanları”na yani ürettiklerini pazarlayabile-
    cekleri sömürgelere sahip olurken, siyasal açıdan da “arka bahçe”de yani Avusturya-Maca-
    ristan, Romanya, Çarlık Rusyası gibi ülkelerde yaşayan Alman ırkını bir bayrak altında to-
    plamak yani pan-germenizm!..

    1. Birinci Dünya Savaşı Dönemi (Öncesi ve Sonrası)

    Fas başta olmak üzere sömürge arayışlarından somut bir sonuç elde edemeyen II. Wilhelm
    Almanya’sı için, Osmanlı İmparatorluğu, stratejik açıdan hayati bir önem taşımaktaydı. Ör-
    neğin, Bağdat Demiryolu Projesi, ekonomik getirilerinin yanısıra, İngiltere’nin Hindistan yo-
    lunu tehdit etmesi açısından da planlanmıştı. Ancak, Kayzer Wilhelm’in iki kez Osmanlı ül-
    kesine gelmesi ile gelişen ikili ilişkiler, Kerkük-Musul bölgesinde arkeolojik çalışma yapma
    izini ile gelen sözde arkeologların jeolojik çalışma yaptıklarının anlaşılması ile ortaya çıkan
    kuşkuları giderememişti. Sözkonusu bölgede zengin petrol yataklarının bulunması, Osmanlı
    İmparatorluğu üzerinde emperyalist paylaşım kavgasında İngiltere, Çarlık Rusyası ve
    Fransa’yı da harekete geçirmişti. Bu nedenle ortaya çıkan Trablusgarp ve Balkan Sa-
    vaşları’nda, Almanya, tüm bu olumsuz gelişmelere sadece seyirci kalarak ikiyüzlülüğünü,
    bir başka ifadeyle güvenilmezliğini ortaya koymuştu. Almanya’nın emperyalist politikasının
    bir yansıması olan vefasızlığın bedelini, Trablusgarp’ı, 12 Adayı ve Rumeli’deki topra-
    klarımızın önemli bir kısmını kaybederek ödeyen Osmanlı yöneticileri, özellikle de İt-
    tihatçılar, 1911’den itibaren İngiltere ve Fransa’ya ittifak önerisinde bulunmuşlardı. Hatta, I.
    Dünya Savaşına girilmezden kısa bir süre önce, Mayıs 1914’de, Sadrazam Talât Paşa bizzat
    Kırım’a giderek Rus Çarı II. Nikola’ya ittifak teklif etmişti. Bu üç emperyalist ülkenin
    yanısıra, Yunanistan ve Bulgaristan gibi küçük ülkeler bile Osmanlı Devletinin ittifak öneri-
    sini reddettikten sonradır ki, Almanya, yeniden -bu defa alternatifsiz olarak- gündeme gel-
    mişti. İttihatçıların kendilerine güvenmediğini bu ittifak arayışları nedeniyle anlayan Alman
    Hükûmeti, savaşa birlikte girme karşılığı resmen iki temel konuda “açık çek” talep etmişti:
    Birincisi, İngiltere’yi sömürgelerinde meşgul etmek ve hammadde kaynaklarını zaafa uğrat-
    mak için Padişah-Halifenin tüm müslümanlara yönelik olarak “Cihad-ı Ekber” (kutsal savaş)

    214
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    çağrısında bulunması. İkincisi, Osmanlı Ordusunun en az % 25’sinin Alman Genel Kurmayı


    emrine verilmesi. Almanya’nın istekleri tartışılmaksızın yerine getirilmişti.

    Osmanlı Devleti, 2 Ağustos 1914 tarihli Osmanlı-Alman İttifak Anlaşmasının tüm


    yükümlülüklerini yerine getirirken, Almanya’nın ikiyüzlü ihaneti yeniden sahneye çıkmıştı.
    Şöyle ki:

    I. Almanya, taahhüt ettiği silâh ve malzemeyi, özellikle de Çanakkale ve İstanbul


    Boğazlarının savunması için elzem olan uzun menzilli topların teslimini geciktirmişti. Bu
    gecikmenin bedeli Çanakkale muharebelerinde Türk askerinin kanıyla ödenmişti.

    II. Alman Genelkurmayı, Galiçya’da ve Kanal Harekâtında, Osmanlı Devletini doğrudan


    ilgilendirmediği halde Türk Ordusunu kullanırken; kendi çıkarları için en seçkin Türk
    birliklerinin ağır kayıplar vermesine neden olmuştu. Türk askerini canlı kalkan olarak
    kullanma oyunu, Hıristiyan İtilâf askerlerini de kollamak (imhasını önlemek) amacına
    yönelik olarak Çanakkale’de sahnelenmişti. İtilaf birliklerini en az 6 ay Çanakkale’de
    oyalamayı hesaplayan Alman Genel Kurmayı, bu doğrultuda General Liman Von Sanders
    vasıtasıyla planını uygularken, Türk tarafının ikiyüzbini aşkın asker kaybının başlıca
    sorumlusu olmuştu. Ta ki, Yarbay Mustafa Kemal’in ünlü müdahalesine kadar…

    III. Almanya’nın samimiyetsizliği daha I. Dünya Savaşı’nın hemen başlarında belli olmuştu.
    Osmanlı Hükûmeti’nin İtilâf emperyalistlerine karşı tepki olarak, 1 Ekim 1914’den itibaren
    geçerli olmak üzere Kapitülâsyonları kaldırdığını açıklayan (9 Eylülde İstanbul’daki
    Büyükelçilere tebliğ edilen, 17 Eylülde de resmen yayınlanan) kararına öncelikle ve en sert
    karşı çıkan ülkeler, Almanya ile diğer savaş müttefiğimiz Avusturya-Macaristan
    İmparatorluğu olmuştu. İttihat ve Terakki Partisi liderlerinin sert eleştirileri sonrasında bu
    iki ülke kapitülasyonlarla doğan haklarını her ne kadar daha sonra reddetseler de, kendileri
    ile ilgili kuşku ve güvensizliğin bu vesileyle bir kez daha pekişmesine engel olamamışlardı.

    IV. Almanya’nın güvenilmezliği ve hatta hainliği, Kafkas Cephesinde açık biçimde ortaya
    çıkmıştı. Hazar petrolleri ile ilgili olarak Kafkasya ve Azerbaycan’ın Osmanlı kontrolü altına
    girmesini istemeyen Almanya, Galiçya ve Ukrayna’da savaştığı can düşmanı Ruslarla
    işbirliğine gitmiş ve bu gelişme Teşkilât-ı Mahsusa tarafından belgelenmişti. Keza, stratejik
    açıdan önemi büyük olan Kudüs, düşman İngiliz birlikleri tarafından işgal edildiğinde,
    Alman Kiliselerinde şükran ayinleri düzenlenmişti.

    Aynı şekilde, Savaş sona erdikten sonra Almanya, kendisine sığınan Talât Paşa başta olmak
    üzere önde gelen İttihatçı liderlerin Ermeni teröristler tarafından vahşice öldürülmelerine
    seyirci kalmıştı. Hatta, Talât Paşa’nın katili, Türk Milleti ve de Hukukun temel kuralları ile
    alay edilircesine Alman yargısı tarafından beraat ettirilmişti. İşte, Mustafa Kemal Atatürk,
    Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra, tüm bu deneyimleri unutmayarak Almanya ile
    mesafeli durmaya gayret etmiş; bu arada Hitler’in yükselişini kuşku ve endişe ile izlemişti.
    Atatürk, Almanya’nın dostu olunamayacağını; dostluk ya da düşmanlık kavramlarını ancak
    bu ülkenin çıkarlarının ve de üstün ırk nazariyesinin belirlediğini çok iyi bilmekteydi.

    215
    FARUK ARSLAN

    2. II. Dünya Savaşı Dönemi (Öncesi ve Sonrası)

    Alman toplumunda zaten var olan şoven ve saldırgan (irredantist) milliyetçilik duyguları,
    Versay Barış Antlaşması’nın Almanya’ya yüklediği 56 Milyar Dolar savaş tamirat borcunun
    neden olduğu ekonomik çöküntü ortamında daha da gelişerek yükseliş trendine girmişti.
    İtilaf Devletlerinin daha sonra ödenmesi mümkün olmadığı anlaşılan bu borcu 33 Milyar
    Dolara çekmesi, sonucu değiştirmemiş; yalnızca Hitler’i iktidara getirmeye yetmişti. Hitler’le
    birlikte, pan-germenizm bir devlet politikasına dönüşerek hayata geçirilmiş; hatta daha da
    ileri gidilerek “ari ırkın dünya egemenliği” söylemleri açıkça ifade edilmişti. Hitler
    Almanyası’nın ilk hedefi, Alman dilinin konuşulduğu Alsas-Loren bölgesinden başlayarak
    İdil (Volga) nehrinin boylarında yaşayan küçük Alman kolonilerini kapsayacak bir “germen
    vatanı” oluşturmaktı. Bu vatan kapsamına, Türk bölgelerinden Kırım, Gence şehrindeki
    birkaç yüz kişilik küçük bir Alman kolonisinin varlığı nedeniyle bu şehre kadar tüm Kuzey
    ve Güney Kafkasya ile iç Rusya’nın önemli bir bölümü girmekteydi. İşte, İkinci Dünya
    Savaşı’nda Alman Ordularını Stalingrad (Volvograd) önlerine kadar getiren neden buydu.
    Eğer Almanlar savaştan zaferle çıkmış olsalardı, sıra tüm dünyanın Alman “hayat alanı”na
    dönüşmesine gelecekti.

    3. Soğuk Savaş Döneminde Alman Milliyetçiliği

    2. Dünya Savaşı’nın Almanya’da yarattığı ekonomik, toplumsal ve siyasal tahribat, savaşta


    kazanılan tüm toprakların yanısıra Doğu Almanya’nın da kaybedilmesi ve ülkenin müttefik
    devletler tarafından işgal edilmesiyle daha da büyük boyutlara ulaşmıştı. Ancak, bu
    olağanüstü zor koşullarda Alman milliyetçiliğinin gelişimini önlemek asla mümkün olmadı.
    İşte bu noktada Almanya yöneticileri, milliyetçiliklerini gizleyerek hatta ırkçı parti
    kurulmasını kâğıt üzerinde yasaklayarak dış dünya önünde farklı bir imaj yaratmaya
    yöneldiler. Bir yandan A.B.D.’nin baskılarına boyun eğerek Münih’de C.I.A. tarafından
    finanse edilen “Sovyetler Birliği’ni Araştırma Enstitüsü”, “Hürriyet Radyosu”, “Hür Avrupa
    Radyosu” na izin verirken; diğer taraftan Macaristan, Romanya, Sovyetler Birliği ile gizli
    pazarlıklar sürdürürerek soydaşlarını kişi başına ortalama 35.000 Marktan başlayan ve
    eğitim durumuna göre yükselen bedel karşılığı “satın almaya” başladılar. Alman
    Hükûmetinin bu girişimi elbetteki salt milliyetçilik duygularıyla izah edilmezdi; konunun
    insani boyutu da kuşkusuz mevcuttu: II. Dünya Savaşı’nın sona ermesiyle birlikte, Stalin,
    Alman Ordusu ile işbirliği yaptıkları gerekçesiyle, Türkiye sınırında yaşayan “güvenilmez
    halklar” kapsamında Kırım, Karaçay, Balkar ve Mesket (Ahıska) Türklerini, Çeçenleri,
    İnguşları ve de Volga boyunda yaşayan Almanları, -bebeğinden yaşlısına kadar cinsiyet
    ayırımı yapmaksızın tümünü- Urallar, Sibirya, Özbekistan, Kazakistan ve benzeri sürgün
    bölgelerine göndererek cezalandırmıştı. Örneğin, sadece Kırım Türklerinin hayvan
    vagonlarında, en ilkel koşullarda ve yaklaşık iki ay süren yolculuklarında toplam nüfusunun
    % 46’sını kaybettiği gözönüne alındığında, Alman asıllı sürgünlerin kayıpları hakkında bir
    kıyaslama yapmak mümkün olabilir. İşte Alman Devleti, sürgündeki soydaşlarının yanısıra,
    Macaristan ve Romanya gibi komünist rejimin esareti altındaki soydaşlarına sahip çıkmak,
    onların mağduriyetini gidermek yolunda bu ülkelere büyük meblağlar akıtmıştı… Ya
    Türkiye?!.

    216
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ALMANLARIN TÜRK LEJYONU

    Birinci Dünya Savaşı’nda büyük bir yıkıma uğrayan Almanya’ya “bin yıllık bir gelecek” vaat
    eden Hitler, 1800’lerin felsefe akımlarının öncüsü Almanya’nın yerine büyük bir disiplinle
    ilerleyen askeri Almanya’yı koyabilmiş ve bu şekilde askeri anlamda çok büyük başarılar
    göstermişti. Neredeyse 3 yıl içinde tüm Avrupa’ya ve Mısır hariç Kuzey Afrika’nın
    tamamına “Gamalı Haç”a boyun eğmeyi öğretmişlerdi. Alman ordularını uçsuz bucaksız
    Rus cephesine yönelten Hitler’in bilinen hataları olmasaydı, III. Reich uzun yıllar hükmünü
    sürdürürdü. Biliyoruz ki durum böyle olmadı. Schutzstaffel; Türkçe karşılığı ile “Koruma
    Timi” anlamına gelen bu mutantan harp makinesini yaygın kullanımıyla “SS” olarak
    biliyoruz. Kuruluş amaçları Adolf Hitler’in şahsi güvenliğini sağlamaktı. Toplama kampları
    kurulana kadar polis görevi de yapan silahlı parti militanlarından oluşuyordu. Bundan sonra
    Waffen-SS ve Allgemeine-SS olarak 2 gruba ayrıldılar. Allgemeine-SS isimli grup polis görevi
    yaptı. Genellikle ordu kökenli olmayan subaylar tarafından idare edildi. Çok büyük savaş
    suçları işleyen SS bölümü Allgemeine-SS kuvvetleridir. Waffen-SS ise ordu eğitimi almış
    subaylar tarafından yönetiliyordu. 1942’den sonra gençler askerlik vazifelerini burada
    yapmaya başlayınca da parti muhafızı gibi bir özelliği kalmadı. Naziler Paris’ten Moskova’ya
    kadar çok büyük toprakları işgal ettikleri için işgal ettikleri bölgelerin halklarından da asker
    temin etmişlerdir. Waffen-SS toplamda 38 tümene sahipti ve bunların 26 tanesi Alman
    olmayan kavimlerden oluşmuştu. Öncelikle Alman kavmine akraba kavimlerden askere alım
    olsa da, daha sonra diğer kavimlerden de tümenler oluşturulmuştur. Bunlar: Macaristan,
    Letonya, Estonya, Arnavutluk, Hırvatistan, Hollanda, İtalya, Flamanya, Valonya, Rusya ve
    Belarus birlikleriydi…

    Bu 38 tümen haricinde gönüllü birlikler de Naziler için savaşmışlardır. 31 farklı isme sahip
    olan bu gruplar arasında Türk Dünyası’na akraba halklar da vardır. Özbek, Kazak, Kırgız,
    Azeri, Çerkes, Çeçen, Kırım Tatarı, Gürcü, Ermeni, Türkmen, Dağıstanlı, Karakalpaklar,
    İnguşlar, Çuvaşlar, Udmurtlar’dan oluşan bu gönüllü birliklere Doğu Lejyonları diyoruz.
    Stalin’in ordusunda Rus iklimine uygun olmayan teçhizatla görev yapmak mecburiyetinde
    kalan bu halklar gerek Sovyet baskısı gerekse uzayan savaş sebebiyle milyonlarca kurban
    verdiler. Aileler bir daha birleşmemecesine parçalandı ve büyük acılar yaşandı. Kırgız yazar
    Cengiz Aytmatov “Toprak Ana” isimli eserinde o dönemde yaşanan drama ışık tutarken her
    açıdan baskı altındaki bir halkın simgelerle konuşan dili olmayı da başarmıştı. 22 Haziran
    1941 günü başlayan Barbarossa Harekâtı’nın başında, Doğu Cephesine yönelirken, Baltık
    halklarının, Ukraynalıların ve Sovyet zulmünden yılan onlarca ulusun Nazi ordularını
    çiçeklerle karşılamasını görerek, Sovyetler için, “Biz sadece kapıyı tekmeleyeceğiz ve tüm
    çürük bina yıkılacak.” diyen Führer savaşın muhtemel süresi hakkında yanılıyordu.
    Başlangıçta Führer’in sözü doğru çıkacak gibi görünmekteydi. Zaten zorla cepheye sürülen
    Kızıl Ordu’nun binlerce askeri ya firar ediyor ya da subaylarını öldürerek teslim oluyorlardı.
    Kış mevsimi başladığı vakit iki milyonu aşkın esire sahip olan Almanya bu gönüllü tutsakları
    SS Birlikleri’nin içine serpiştirmişti. Zaman geçtikçe sayıları ve etnik çeşitlilikleri artan bu
    askerler Waffen-SS yönetiminde örgütlendiler.

    217
    FARUK ARSLAN

    Bu örgütlenmeyi Türkistan Milli Birlik Komitesi’nin kurucusu olan ve Alman-Sovyet Savaşı


    başladığı dönemde Almanya’da olan Türkistanlı Veli Kayyum Han sağlamıştı. Türkistanlı
    esirleri kamplardan kurtarmak için Alman genelkurmayı ile görüşmüş ve Türkistan
    Lejyonu’nu kurdurmayı başarmıştı. 4 Ocak 1944 tarihinde Berlin’de yapılan bir toplantıda SS
    İdari Merkezi’nin temsilcisi SS Binbaşı Schulte 1 Ocak 1944 tarihinden itibaren geçerli olmak
    kaydıyla 450. Türk Taburu’nun ve subaylarının SS kadrosuna alındığını ve birliğin ilk
    komutanı olan Andreas Meyer’in yarbay yapıldığını bildirmiştir. Bu lejyonda Rus ve Slav
    ırkına dâhil olmayan, Kırım’dan Kafkasları da içine alarak Orta Asya’ya kadar uzanan
    topraklarda yaşayan halklar görev yaptı. Türkistan Lejyonu, Özbekler, Kazaklar, Kırgızlar,
    Türkmenler, Karakalpaklar, Balkarlar, Karaçaylar, Azeriler, Dağıstanlılar, İnguşlar ve
    Çeçenlerden müteşekkildir.

    Kur’an-ı Kerim ve iki kılıca el basarak, Türkistan Bayrağı’nın önünde yemin eden gençler sağ
    kollarında “Türkistan, Allah Bizimle” yazılı askeri üniformalarını giyerlerdi. Lejyonun siyasi
    ve milli tüm işlerini Türkistan Milli Birliği Komitesi yönetirdi. SS Şefi Heinrich Himmler bu
    tümenin hava yolu ile Orta Asya’ya gönderilip burada bir ayaklanma başlatma fikrine büyük
    destek vermiştir. Her ne kadar tümen olarak geçse de Türk Silahlı Kuvvetleri ölçülerine göre
    alay seviyesindedir. Bu birliğe Trawkini’deki SS Birlik Eğitim Kampı’nda eğitim verilmiştir.
    Yeterli üniforma, çizme ve donanım yoktu. Birliğin fotoğraflarında çok farklı Waffen-SS
    üniformalarının görünmesinin sebebi budur. Beyaz Rusya’nın başkenti Minks’de örgütlenen
    partizanlara karşı yapılan operasyonlara katılırken ileri düzey eğitimlerini de almaya devam
    ediyorlardı.”Bu sırada alay komutasında da değişiklikler yapılmıştır. Binbaşı Meyer-Mader
    alay komutasını bırakmıştır. Bu değişikliğin sebebi konusunda çeşitli rivayetler mevcuttu.
    Bunlardan birine göre, Binbaşı, anti-partizan operasyonlarından birinde, bir düşmanın
    keskin nişancı ateşiyle öldürülmüştü. Başka bir rivayete göre de, 1944 yılının Mart ayında
    alayda çıkan bir isyan sırasında ölmüştü. Ancak büyük ihtimalle, Wehrmacht’a haber
    vermeden yeni Türk Birliği için kara kuvvetlerinin diğer birliklerinden asker toplamaya
    çıktığı için kendisi askeri mahkemeye çıkarılmış ve firar suçundan yargılanmıştı. Rütbesi
    binbaşılıktan indirilmiş ve 1944 yılının Mart ayında SS-Sonderregiment Dirlewanger’e
    (Dİrlewanger Ceza Alayı) gönderilmişti. 2 Mayıs 1944’de de çatışma sırasında öldürülmüştü.

    28 Mart 1944’de Yuratishki’de, eski bir ordu yüzbaşısı olan ve 5 Şubat 1944’de Waffen-SS
    yüzbaşısı rütbesiyle görev yapan SS-Hauptsturmführer Billig tarafından alay komutası
    devralındı. Bu dönemde bazı düzensizlikler yaşanmış olmalı ki, Yüzbaşı Billig 78 isyancıyı
    kurşuna dizdirtmiştir. Bu olay ve alkol sorunu yüzünden, 6 Nisan 1944’de Billig komutadan
    alındı. Onun ardından SS-Hauptstmführer (Yüzbaşı) Hermann 27 Nisan 1944’de alay komu-
    tasını devraldı. Bu komuta boşluğunda alaydaki isyankâr davranışlar kontrol altına alınmış
    ve alay tekrar düzene sokulmuştu. Bu huzursuz dönemde alayda yüksek miktarda firar
    yaşanmış fakat bunların çoğu 7–12 Nisan tarihleri arasında alayın hareketinde tekrardan
    gönüllü olarak alaya teslim olmuşlardı. Yüzbaşı Hermann’ın 2 Mayıs 1944’de alay komu-
    tasını fiilen devralmasına kadar neden alay kadrosunun yerlerinden ayrılmadıkları ve yeni
    komutanın gelmesini bekledikler ise bilinmemektedir.”

    218
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Birlik Rusların Minks’deki cephe gerisi sabotaj faaliyetlerine karşı mücadele ettikten sonra 22
    Haziran 1944 tarihinde çökmüş olan Merkez Ordular Grubu’nun savaş bölgesinden, önce
    Lomza’ya oradan da Bialystock yönüne gönderildi.

    “26 Ağustos 1944’de Doğu Müslümanları SS Alayı 9. Ordu’nun Emrine alındı. Bu tarihte te-
    krar Von der Bach’ın kolordu grubuna dâhil oldu. Dış Mahallelerdeki çatışmalar 27 Ağustos
    1944’e kadar sürmüştü. Sonuç olarak Weichselviertel’deki çatışmalar 3-10 Eylül arasında,
    Mokotow’daki çatışmalar 11-23 Eylül arasında, Zoliborz’daki çatışmalar da 29 Eylül-2 Ekim
    1944 tarihleri arasında sürmüştü. 15 Eylül 1944’de alaya, Radom bölgesi üst SS şefliği ve polis
    şefliği komuta etmişti. 24 Eylül 1944’de Alayın bazı kısımlarıyla, Albay Lang Muharebe
    Grubu’na bağlı 3. Panzer Grenadier Taburu bünyesindeki Staufer Muharebe Grubu yer
    değiştirdi. 29 Eylül 1944’de 9. Ordu’nun komutasında olan bölgeye ‘Varşova Muharebe Böl-
    gesi’ adı verildi. Bölgede Dirlewanger Alayı’nın yanı sıra, Polis Taburu ‘Brückhardt’, Polis
    Taburu ‘Krabbe’ ve Müslüman SS Taburu ‘Kalus’ bulunmaktaydı. Bunun dışında Doğu Müs-
    lümanları Alayı’ndan bahsedilmiyor. 3 Ekim’de Polonya Anavatan Ordusu teslim oldu. Bu
    sırada alayın herhangi bir kısmının görev alıp almadığını, belge yetersizliği yüzünden bilmi-
    yoruz.”

    Bu birlikler tüm Nazi geri çekilişinde ve hatta Berlin Müdafaası’nda görev yapmışlardır. Bu-
    gün tam sayısından emin olamasak da takriben bir buçuk milyon asker Kızıl Ordu’dan
    ayrılarak Naziler için savaşmıştır. Bunlar ideolojik olarak Nazi yanlısı olmasa da Rus işgalini
    önlemenin Almanya’ya destek olmaktan geçeceğini hesaplayan insanlardı. Dönemin
    şartlarını dikkate alan bir değerlendirme bizi bu bakış açısının da yabana atılmaması sonu-
    cuna ulaştırır. Birçoğu uzayıp giden savaşlarda ölen bu insanların bazıları da Stalin’in ta-
    rafından idam edilmiştir. Müttefiklere esir düşen bir kısmı ise savaş sonrasında Stalin’e tes-
    lim edilmişlerdir. Onların yolculuk güzergâhında bulunan Türkiye bu insanlar için sahte bir
    ümit ışığı olmuş, Türkiye’nin kendilerini salıvereceği umudunu taşıyan bu askerler hayal
    kırıklığı içerisinde Stalin’in idam mangalarının önüne sürülmüşlerdir.

    İkinci Dünya Savaşı sırasında Sovyet Rusya’ya karşı oluşturulan tugaylar bugün dahi bir tar-
    tışma ve karalama kampanyasının konusudur. Balkanlarda Boşnak ve Arnavutlar, Orta
    Asya’da Türk halkları halen Nazi işbirlikçisi olmakla itham edilir haldedirler. Bu kara propa-
    gandanın altında tüm halkları baskı altında tutmaya yönelik siyonist hesabı görmemek
    mümkün değildir. Biz konu ile ilgilenen herkesi bugünden geriye doğru bakarken o günün
    şartlarını hesaba katmaya ve kendi vatanlarına yönelen birinci derecedeki bir tehlikeyi atlat-
    mak için kendilerine daha uzak bir tehlike ile ortak mücadele yürütmelerinin gerçek sebeple-
    rini daha dikkatli tahlil etmeye davet ediyoruz. (119)

    Bugünkü Almanya aslında Hitler’in eski sağkolu, CIA’nın Soğuk Savaş dönemindeki has
    adamı Gehlen’in eseridir. Bu nedenle Gehlen Organizasyonu’nu anlamadan Kılıç’ı çözeme-
    yiz.

    219
    FARUK ARSLAN

    On Birinci Bölüm

    GEHLEN’IN KILIÇ’I

    Kitabın ilk bölümlerinde Almanların efsane istihbaratçısı Gehlen’den sıkça bahsedilmişti.


    Onun hakkındaki en ilginç bilgi şüphesiz Alman istihbaratından ABD istihbaratına yaptığı
    geçişti. Birbirine tamamen zıt ve düşman ülkeler arasında yapılan bu geçiş çok önemli
    sonuçlar doğurdu. Hem Almanya hem ABD için ama en önemlisi Türkiye için...

    Alman Gizli Servisi’nin (BND) arşivleri 2011 yılbaşından itibaren tarihçilerden oluşan 4
    kişilik bir ekibin araştırmasına açıldı. Araştırmacılar, öncelikle kuruluşundan 1968’e kadar
    başkan olan, faşist Reinhard Gehlen zamanında ne kadar Nazi’nin kurumda görev aldığını
    ortaya çıkaracak. Yayınlanan belgeler ve bazı mahkeme kararları BND’de sanıldığından çok
    daha fazla eski faşistin çalıştığını ortaya çıkarmıştı. Bu araştırma, CIA ve İngiliz gizli servisi
    MI.5 ve MI.6’nın eski faşistlerle Soğuk Savaş dönemindeki ilişkisini, eski Nazi kadrolarının
    üç ülkenin gizli servislerinde ne ölçüde görev aldığını ve batı dünyasının anti komünist
    mücadele amacıyla hangi karanlık ilişkiler içinde olduğunu da ortaya çıkaracak. Ancak, Al-
    manların çıkan her belgeyi önce, ABD ve İngilizlere gösterecekleri belirtiliyor.

    BND, 1956’da ‘Organisation Gehlen’in devamı olarak kuruldu. Hitler’in generallerinden


    Reinhard Gehlen, savaşta Hitler’in hizmetine sunduğu teşkilatını, 1947’de ABD’nin isteği
    üzerine ‘Organisation Gehlen’ adıyla Federal Almanya için kurdu. Gehlen, generalken de is-
    tihbarattan sorumluydu. Kariyerini, toplama kamplarında tutsakları sorgularken yaptı. Asıl
    başarısını, Hitler’in işgal ettiği ülkelerde yakalanan gizli servis elemanlarının, subaylarının
    taraf değiştirmeye zorlanmasında ve beyin yıkama faaliyetlerinde gösterdi. Gehlen, Doğu
    Yabancılar Birliği Komutanı iken, bir ilke imza atmış ve devşirdiklerinden antikomünist, ‘çok
    uluslu bir gizli servis’ kurmuştu. Gehlen, Almanya yenildiği, faşistler yargılandığı halde bu
    işten sıyrılmasını da bu organizasyon yeteneğine borçluydu. Bir keresinde şunları söylemişti:
    “Batı cephesi savaştan sonra Rusya’ya karşı olacaktır. Burada batı güçleri komünizmle müca-
    delede, bana, ajanlarıma, bilgilerime büyük ihtiyaç duyacaktır. Çünkü ben her milletten in-
    sana taraf değiştirttim ve ajanlaştırdım. Kimsenin benim kadar bilgisi ve adamı yok…”
    Batı Almanya’nın ve ABD’nin bu antikomünist kadroları özellikle Sovyetler Birliği’ne karşı
    kullandığı kesindi. Gehlen’in tam da Truman Doktrini’nin hayata geçtiği, komünizm tehli-
    kesi altında olan ülkelere maddi ve manevi yardım yapılacağının açıklandığı dönemde tekrar
    iş başına getirilmesi de hiç tesadüf değildi. Gehlen’ın adamlarının Truman Doktrini gereği
    Türkiye’de çalışmalar yürüttüğünü tahmin etmek de zor değildi. Bakalım, bu araştırmalar

    220
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    sonucunda tarihçiler Türkiye’den de bahsedecek miydı?


    Aslında BND’nin Nazilere sahip çıktığına dair çeşitli belgeler bulunuyordu. Örneğin,
    BND’nin Yahudi soykırımı sorumlularından ve Hitler’in önemli adamlarından Adolf Eich-
    mann’ın Arjantin’de takma isimle yaşadığını, 1952’den beri bildiği ama hiç bir şey yapmadığı
    ortaya çıkmıştı. Ta ki, İsrail, Eichmann’ın Mısır’da yaşadığına inanırken, 1957’de bir tesadüf
    sonucu Arjantin’de olduğunu öğrenene ve 1960’da da MOSSAD Eichmann’ı İsrail’e
    kaçırmayı başarana kadar. İsrail’de yargılanan Eichmann, 31 Mayıs 1962’de ‘insanlığa karşı
    suç işlemekten’ idam edildi. Bu zamana kadar İsrail’de idam edilen tek isim Eichmann oldu.
    Araştırma, devlet yöneticilerinin faşistlerle ilişkisini, kimlerin gizli servise çalıştığını ya da
    gizli servisçe izlendiğini açığa çıkarması açısından da ilginçti. Örneğin Almanya’nın
    1959’dan 1969’a kadar Cumhurbaşkanı olan Heinrich Lübke’nin, toplama kampı planlarında
    bulunan imzasının sahte mi gerçek mi olduğu da ortaya çıkacaktı. Lübke, sahte olduğunu id-
    dia etse de diğer belgeler Hitler’e çalıştığını kanıtlamıştı.
    Ancak basın, BND’nin ‘asıl sırlarının’ hiçbir zaman açık edilemeyeceği endişesini taşıyordu.
    Çünkü tıpkı bizdeki gibi Almanya’da da ‘devlette süreklilik esastır’ kuralı işliyordu.
    BND’nin 1956’da Başbakanlığa bağlı olarak kurulması ve zamanın Başbakanlık Müsteşarı
    Hans Globke’nin, Hitler’in İçişleri Bakanı ve 1935’te çıkarılan Yahudi düşmanı ve polisin
    yetkisini artıran Nürnberger Rassengesetze’nin mimarı olması, buna yeterince iyi bir örnek
    oluşturuyordu.
    Lyon Kasabı Klaus Barbie de BND’de çalıştı. Birçok kez savaş suçlusu olarak mahkûm olan
    Klaus Barbie’nin de aranırken BND’de çalıştığı ortaya çıkmıştı. Gestapo yöneticilerinden
    ünlü komünist avcısı Barbie, Hitler’in önde gelen işkencecilerindendi. İşkencelere bizzat
    katılacak kadar hırslıydı da. Ancak savaştan sonra, basının 2010’da ortaya çıkardığı belgelere
    göre Barbie, 1966’da BND için çalıştı.
    Klaus Barbie adı, Almanya’nın Hollanda ve Belçika’yı işgal etmesiyle, ‘işkence uzmanı’ ola-
    rak gündeme gelmeye başlamıştı. Fransa’da direniş önderi Jean Moulin’in öldürülmesinden
    de bizzat sorumlu tutuluyordu. Kayıtlara göre Barbie, Fransa başta olmak üzere birçok ül-
    kede direniş üyelerine, Yahudilere, partizanlara, komünistlere, kadın ve çocuklara işkence
    yaptı. Sorgulananların dişlerini kırmak ve söküp çıkarmak için kerpeteni bizzat ku-
    llanıyordu. Sıcak su banyosu işkencesini icat etti. İnsanları ölünceye kadar parmaklarından
    astırdı. Fransa’da yetimhanede kalan Yahudi çocuklarının öldürülmesi olayından sonra
    ‘Lyon Kasabı’ olarak anılmaya başlandı.
    Savaş bittikten sonra ABD gizli servisi, Barbie’yi ‘antikomünistliğinden yararlanmak için’ işe
    aldı. ABD, Sovyetlere karşı gizli servis elemanı arıyordu ve elbette eski faşistler bunun için
    biçilmiş kaftandı. ABD Karşı İstihbarat Birimi'nin (Counter Intelligence Corps-CIC) ajanı Ro-
    bert S. Taylor, Barbie için üstlerine “Kesin kararlı bir antikomünist. İdealist bir Nazi. Barbie
    bize, hapiste olduğundan daha yararlı olacaktır” diye yazmıştı. ABD, Barbie’ye önce ‘Orga-
    nisation Gehlen’de iş verdi, sonra da kendi himayesine aldı.
    Değerli bir antikomünist olan Barbie’yi ABD, arandığı Avrupa’da bırakmadı ve 1951’de Boli-
    vya’ya gönderdi. Barbie, Klaus Altmann adıyla Bolivya vatandaşlığına geçti. 1964'te, General
    René Barrientos Ortuño darbeyle iktidarı ele geçirmişti. Barbie, Ernesto Che Guevara’nın Bo-
    livya’ya gelmesi üzerine İçişleri Bakanı’nın ve darbeci Başkan’ın danışmanı olarak çalışmaya
    başlamıştı. Paramiliter faşist güçlerle polisleri eğitti. Bolivya Özel Harekât Birliği'ni dizayn
    etti. 1967'de, Barrientos'un birlikleri Che 'yi pusuya düşürdü ve katletti. Alman gazeteci Kai

    221
    FARUK ARSLAN

    Hermann, Barbie’nin Che’nin yakalanmasında ve öldürülmesinde ‘kesinlikle’ parmağı ol-


    duğunu dile getiriyordu.
    Bolivya’da kalan Barbie, Vietnam savaşında yaralıların ihtiyacı artınca, ABD’ye kinin ihracı
    yaptı ve sonra diktatör Suárez ile uluslararası silah ticaretine başladı. 1970’te Nazi avcısı
    Beate ve Serge Klarsfeld, Klaus Barbie’nin Bolivya’daki yerini tespit etti. 1972’de ünlü Fransız
    devrimci ve kuramcı Régis Debray ve Alman kökenli Bolivya vatandaşı Monika Ertl, Bar-
    bie’yi kaçırıp Fransa’ya getirmek için plan yaptı. Ertl, Che’nin öldürülmesinden sonra yeni-
    den kuruluş dönemi yaşayan Bolivya Kurtuluş Ordusu (ELN) militanıydı ve örgüt Barbie’nin
    Fransa’da yargılanmasını sağlamak istiyordu. Ancak eylem başarısız oldu. Bolivyalı de-
    vrimci Monika Ertl, 12 Mayıs 1973’te kurşuna dizildi. Herkes Monika’yı Klaus Barbie’nin
    öldürdüğünü biliyordu. Ama öldürmeden önce işkenceye uğrayıp uğramadığı anlaşılamadı,
    çünkü cenazesi ailesine verilmedi. Hernán Siles Zuazo devlet başkanı olunca, Bolivya polisi
    Barbie’yi 19 Ocak 1983’te yakaladı. 1987’de Fransa’ya verdi. Barbie, Fransa’da 842 insanın
    ölümünden sorumlu tutuldu Yargılanırken, “O zamanlar savaş vardı, ben sadece görevimi
    yaptım” dedi. 1991’de Lyon’da hapiste, görevini tamamlamış bir paçavra gibi öldü. (120)

    Almanlar Agharta efsanesine inanmıştı ve uçuruma sürüklendiler. Aynı biçimde Ergenekon


    iddianamesi kamuoyuna yansıyınca ortaya yeni bir Agarta Efsanesi çıktı. Aslında Agarta ile
    Ergenekon arasındaki bağlantı o kadar zayıf değildir. İtalya’da 1990’larda parlamento
    soruşturması sonucu ortaya dökülen kanıtlar, Avrupa ve Amerika’da konuyu araştıran bazı
    gazeteci ve yazarların bulguları, Gladyo içinden bazı fraksiyonların özellikle böyle bir mistik
    zırhı üzerlerine geçirdiğine işaret ediyordu. ‘Vatan söz konusuysa gerisi teferruattır’ diye
    özetlenebilen, tam olarak ne sağ ne sol olarak adlandırılabilecek, salt güce dayalı bir ideolojik
    anlayışla siyaseti ve toplumu kukla gibi oynatan bu gruplar, kendi başlarına hareket ederek
    Gladyo içinde Gladyo oluşturdu. Siyasi kökenleri nasyonal sosyalizm ve faşizme dayanan
    Gladyo ortaklarının oluşturduğu bu gruplar, bombalamalar ve suikastler yoluyla toplumları
    sindirmeyi amaçlıyordu. Eski patronları olan dış istihbarat örgütleriyle de pazarlık edecek ve
    onların da gözlerini boyamaya çalışacak güce ulaşmışlardı.

    Gladyo'nun şekillendirilmesinde rol oynayan önemli şahıslardan General Reinhard Gehlen


    aynı zamanda bir Naziydi. İşin ilginç tarafı ise bu kişinin İsrail'in gizli servisi MOSSAD'la da
    bağlantısının olmasıydı. Bütün bu bağlantılar Gizli Dünya Devleti'nin geri plandaki faali-
    yetleri hakkında önemli ip uçları veriyordu. General Gehlen, Gladyo'nun oluşturulması ve
    şekillendirilmesi merhalesinde önemli rol oynadı ve bu konuda Hitler'in yanında edindiği
    tecrübeden yararlandı. Gladyo'nun siyonizmle bağlantısı hakkında Richard Deacon, ‘The Is-
    raeli Secret Service’ adlı eserinde şu işaretleri veriyordu: "Almanya'daki kontrgerilla hareketi
    Gehlen Organizasyonu savaş sonrası dönemde istihbarat toplamak üzere kurulan bir örgüt.
    Örgütün başı Reinhard Gehlen, CIA yoluyla ABD'den destek alıyor. Bu örgüt için çalışan Al-
    man yetkililerden biri Nasır'ın (Mısır'ın eski cumhurbaşkanı Abdünnasır'ın) danışmanlığını
    yapıyor. Gereken bilgileri yetkililere aktarıyor. Organizasyonda İsrail'le bağlantıdan haberi
    olan çok az kişi vardı. Bağlantılar daha ileriki safhalarda Fransız istihbarat servisindeki MOS-
    SAD ajanına haber verilerek Paris'te yürütüldü. Fransa bir NATO üyesiydi ve bu MOSSAD
    ajanının da NATO ülkeleri arasında askeri istihbarat edinme yolları vardı." Aynı eserde Ge-
    neral Reinhard Gehlen'in MOSSAD hesabına çalıştığı da özellikle vurgulanıyordu. Richard

    222
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Deacon'a gore, Gehlen 1950'lerde Soğuk Savaş konusunda Amerika'nın en önemli eleman-
    larından biriydi. "İngiliz yazar Sefton Delmer de şöyle diyordu; İsrail öyle bir pozisyondadır
    ki, Mısır'la Federal Almanya arasındaki belgeleri ele geçirebilmektedir. Bundan hiç şüphem
    yok. Üstelik İsrail'in bu iki ülkede de elçiliği yok. "İsrail, Gehlen Organizasyonu'yla sadece
    Mısır hakkında bilgi toplamıyor, aynı zamanda Batı Alman İstihbaratı'nın işleyişini ve
    CIA'yle sağlam bağlantılarını da inceliyordu." "Mossad hesabına çalışan BND şefi Reinhard
    Gehlen, ellilerde, Soğuk Savaş sırasında Amerikalıların en önemli adamıydı. 1953'te Berlin
    direnişi ve 1956'da Macaristan olayları gibi pek çok devrimin organize olmasına yardımcı
    oldu. Ayrıca Sovyetler Birliği'ne yüzlerce ajan soktu." (121)

    Gladyo'nun İtalya kanadının ise bu ülkenin en çok ismini duyuran P-2 Mason locasıyla yakın
    irtibat içinde olduğu, hukuki soruşturmalar neticesinde ortaya çıkmıştı. Bu locanın üstad-ı
    azamı Licio Gelli aynı zamanda İspanya iç savaşında faşistler adına savaşmış bir isimdi. İtal-
    ya'nın mafyayla ve Gladyo ile yakın irtibatı olduğu tespit edilen eski başbakanı Giulio An-
    dreotti de bu locanın üyesiydi. Meşhur Temiz Eller Operasyonu'nda sorguya çekilen An-
    dreotti başbakanlığı döneminde Gladio'yu savunmuştu. P-2 locasının Gladyo ve mafya
    bağlantısı araştırıldığında bu locanın üyeleri arasında 43 parlamenter, 54 üst düzey devlet
    görevlisi, başta Genelkurmay başkanı Amiral Giovanni Torrisi olmak üzere 8'i amiral 30'u
    general 183 askeri yetkili, 19 hakim, avukatlar, polis komiserleri, bankerler, gazete sahipleri,
    yazarlar, baş yazarlar, 58 profesör, siyasi parti liderleri ve haber alma servisinin 3 eski
    başkanı olduğu tespit edilmişti. Bu durum ülkede Gladyo'ya destek veren mason locasının
    ne kadar geniş bir alana yayıldığını ortaya koyuyordu. P2-Mafya-Gladyo bağlantısının gün
    yüzüne çıkması sebebiyle başlatılan hukuki soruşturmada bir takım ilginç gerçeklerle de
    karşılaşıldı. Locanın başkanı Gelli, İtalya seçimlerinde Hıristiyan Demokrat Parti'nin seçimi
    kazanması için naylon operasyonlar düzenlemiş ve bunun için CIA'den yardım almıştı.

    Almanya’da “Anti-komünist Saldırı Birliği” adını alan Gladyo örgütünün başkanı, aynı za-
    manda 1945-1968 yılları arasında Alman İstihbarat Örgütü BND’nin de başkanlığını da ya-
    pan emekli Nazi generali Reinhard Gehlen’den başkası değildi. Alman kontrgerillası, “Geh-
    len harekatı”, “Stay Behind”, “Sword” gibi adlarla da bilinmektedir. 1950 yılında kurulan
    “Alman Gençlik Örgütü (BDJ)” de bu nitelikteydi. Örgütün eski ajanlarından Dieter von
    Glahn, basına BDJ’nin CIA tarafından finanse edilen çok sayıdaki örgütten biri olduğunu
    açıklamıştı.

    Reinhard Gehlen, 1955-1968 yılları arasında Batı Almanya'nın gizli servisinin yöneticiliği
    görevini üstlenen kadar ABD'ye de çalıştı. 1942 yılında Dış Doğu Orduları Komutanlığı'na
    atandı ve burda Sovyet savaş suçlularına ve sivillerine karşı acımasız bir tutum sergiledi. Lo-
    ringhoven birliği 17 Temmuz 1944 tarihinde Gehlen'e Stauffenberg'in Adolf Hitler'e suikast
    hazırlığı yaptığını bildirdi. Nazi yönetimi bu başkaldırıdan sıyrıldı. 1944 yılının Aralık
    ayında tümgeneralliğe terfi etti. Nisan 1945 tarihinde Hitler intihar edince Gehlen de ordu
    komutanlığından ayrıldı. Mart ayında Gehlen ve casusları pekçok gizli SSCB belgesinin
    mikrofilmini çekti ve bunları Avusturya Alpleri'nde çelik davulların içine gizledi. Gehlen,
    Mayıs ayında bu bilgileri Amerikan ordusundaki meslektaşlarına teslim etti. O dönem So-
    vyetler'le ilgili fazla bilgiye sahip olmayan Amerikalılar bu bilgilerden ötürü Gehlen'e min-
    nettar kaldı.

    223
    FARUK ARSLAN

    Bu aşamanın ardından, Amerikan Stratejik Hizmetler Bürosu (İngilizce: Office of Strategic


    Services, OSS) ve CIA bünyesine faaliyet gösterecek olan Gehlen istihbarat örgütünü ku-
    ruldu. 350 eski Alman ordu istihbarat elemanı bu örgütün ilk kadrosunda yer alıyordu. Geh-
    len örgütü, CIA adına Doğu Avrupa ile Sovyetler Birliği'ndeki istihbarat çalışmalarını
    sürdürdü. Örgüt, 1956'da şimdiki yapısını aldı. Bu, aynı zamanda Federal Almanya Gizli Ser-
    visi'nin de (Almanca: Bundesnachrichtendienst, BND) kuruluşudur. Bu örgütün başına geti-
    rilen Gehlen, 1968 Nisan'ında Sovyet gizli servisi KGB adına casusluk yapan Heinz Felfe'in
    kimliğinin deşifre edildiği operasyonun ardından istifa etti. Felfe skandalına rağmen istihba-
    rat tarihinin en önemli isimleri arasında anılan Gehlen 1979 yılında öldü.

    Ama belki de Alman-Aryan Gehlen kendisini Anglo-Saxon-Aryan Amerikan kuzenleri


    yanında hiç de yabancı hissetmedi. Belki de yabancı olan tek(outsider!) Nazi Avusturyalı(?)
    Adolf Hitler’di. Fakat her ne olduysa ve nasıl olduysa Gehlen Nazi Almanya’nın III.
    Reich’nın sürme şansının olmadığını daha 1942’lerde anlamıştı. 20 Temmuz 1944’de Hitler’e
    karşı gerçekleştirilen ünlü suikast ve darbe girişimi başarısızlığa uğramış ve Hitler müteşeb-
    bisleri intihar ya da infaz seçeneklerinden biri ile muhatap kılmıştı. Gehlen’in bu komplo
    teşebbüsündeki rolü “küçük” düzeyde olsa gerek ki Gehlen kellesini bu tehlikeli ope-
    rasyonda korumasını bildi, dahası Alman ordusunda Korgeneralliğe bile yükseldi. Ve
    suikast girişiminden daha bir yıl geçmeden ‘doğru adamlar’a teslim olma ferasetini de
    gösterdi. Ama bu işi yapmadan önce “self-preservation”(kendi kendini koruma) içgüdüsü
    olsa gerek ki Sovyetlere ait çok değerli arşivini bir davul içinde Bavyera Alplerinde yalnızca
    kendisinin bildiği bir ‘Kozmik Oda’ya saklamayı da ihmal etmedi. Gehlen Amerikan 12. Or-
    dusunun istihbarattan sorumlu tuğgenerali Edwin Sibert’i yalnızca Sovyet Ordusuna ve poli-
    tik liderlerine ilişkin derin bilgileri ile değil fakat belki de daha önemlisi Amerikan Komünist
    Partisine sızmış Amerikan OSS(Office of Strategic Services: CIA’in ata örgütü) ajanlarının
    isimlerini sayma yeteneği ile de şaşırttı. Amerikalılar için okyanus ötesindeki bir Nazi’nin
    Amerikan Komünist partisindeki kendi adamlarını bilme yeteneği fazlasıyla ikna ediciydi.

    Gehlen Amerikalı kuzenlerine basit bir anlaşma önerdi. Eğer Amerikalılar esir kam-
    plarındaki Gehlen’in arkadaşlarına ve Gehlen’e özgürlüklerini bağışlarlarsa, Gehlen’de Ame-
    rikalılar için çalışmayı ve kendi kaynaklarını onlarla paylaşmayı kabullenecekti. 20 Eylül
    1945’te Gehlen ve üç yakın arkadaşı A.B.D.’ye uçtular ve ünlü Alman-Amerikan işbirliğinin
    tohumları atıldı. Gehlen org. çalışmalarına “Güney Alman Endüstriyel Gelişme Organi-
    zasyonu” isimli bir “kamuflaj” yapılanma altında başladı. 350 Alman casusu ile işe başlayan
    Gehlen org. kısa zamanda 4000 “gizli ajan”la çalışan eden devasa bir casus şebekesine
    dönüşecek ve Soğuk Savaş boyunca Amerikan CIA’in Sovyetler Birliği’ndeki ve Varşova
    Blok’undaki gözü kulağı olacaktır. Bu rakama artık Amerikan vatandaşı olup CIA’in bizatihi
    kendi gövdesinde görevini sürdüren Nazi-Amerika’lıların da dahil olmadığını düşünürsek
    Gehlen org’un nelere kadir olduğunu anlamak bakımından belki ufak bir fikre sahip olabili-
    riz.
    Hitler döneminde Gizli Alman Devlet Polisi (Gestapo)’ nun yöneticisi olan Heinrich Müller,
    Güvenlik Başdairesi' nde (RSHA) planlanmış, hazırlanmış ve organize edilmiş hemen hemen
    bütün faaliyetlerde üst düzey görevli olarak önemli rol oynamıştı. Eylül 1939 başlarında
    siyasi karşıtların "özel muameleye" tabi tutulmaları, yani katledilmeleri talimatını vermiştir.

    224
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Keza Eichmann' ın başında bulunduğu "Yahudi Şubesi" de Müller' in sorumluluğu al-


    tındaydı. Sovyetler Birliği Yahudilerinin katledilmesi planının uygulamaya konmasının en
    ufak ayrıntısına kadar Müller' in doğrudan etkisi olmuştur. Üstü olan Heydrich' in kendisine
    verdiği talimatların, kendi birlikleri tarafından yerine getirilmesini sağlıyor ve gerçekleştiri-
    len eylemleri rapor ve tebliğ ediyordu. Heinrich Müller, Nazi Rejiminin en güçlü ""masabaşı"
    katillerinden biriydi.
    Rütbesi SS ve polis kurumu korgeneraliydi. Kızıl Ordu' nun Berlin'e girmesinden beri
    kayıptır.
    Söylentilere göre ise, albay rütbesinde Sovyet KGB’sinde yaşamına devam etmiştir. Bu söy-
    lentilerin kaynağı ise, 1 mayıs törenlerinde halka gösterilen Alman savaş esirlerinin, KGB
    kıtasında Müller' i görmüş olduklarına dayanmaktadır.

    Müller ile Gehlen’in beraber çalıştıkları iddiası yabana atılacak cinsten değildir. Gestapo
    Müller lakabıyla anılır. Joseph Trento tarafından 2001'de yayınlanan ‘The Secret History of
    CIA’ isimli kitapta, Müller'in CIA tarafından Gehlen Organizasyonu bünyesinde
    görevlendirildiği iddia edilmiştir. 1980 yılında bir CIA görevlisi ile İsviçre'de yaptığı mülakat
    Gregory Douglas tarafından kitaplaştırılmıştır. Gehlen org. binlerce anti-komünist Doğu
    Avrupa ve Rus kökenliyi Oberammergau kampında casusluk eğitiminden geçirip Komünist
    Blok’a sızdırmaktan Rus suikast timi SMERSH’i deşifre etmeye ve Berlin Duvarı’nın altına
    inşa edilen ünlü Berlin Tünel’i aracılığıyla Sovyet ve Doğu Avrupa elektronik
    komünikasyonlarının izlenmesine kadar pek çok önemli işi de yürütmesini bildi. Gehlen org.
    bu süreçte başarısızlıklar da gördü, fakat (Nazi) disiplinininden çok bir şey de yitirmedi ve
    pek çok bakımdan Amerikalı kuzenlerine de ilham kaynağı oldular. Bu arada Gehlen org.’un
    NATO’nun gizli örgütü Gladio’nun baltası-“axe of Gladio”- ve ODESSA organizasyonunda
    da merkezi bir role sahip olduğunun da iddialar arasında yer aldığını belirtelim. (122)

    KAYIP NAZİLER VE ANTİKOMÜNİZM

    Antikomünist paramiliter örgütler ve Gladyo türü yapılar artık profesyonel Nazi kasaplarına
    ihtiyaç duymuyordu. John Demjanjuk’un yakalanması eski Nazi ve CIA kurucusundan,
    Che’nin katiline kadar bir sürü Naziyi akla getirdi. Sovyet askeri Demjanjuk savaş esiriyken
    taraf değiştirmişti. Nazi toplama kamplarında gardiyanlık yaparken binlerce Yahudi’nin
    ölümünden sorumlu tutulan 89 yaşındaki John Demjanjuk, yıllardır yaşadığı ABD'den
    yargılanmak üzere Almanya'ya iade edildi. Bütün dünya bu haberle ilgilendi. Asıl adı Ivan
    Nikolayeviç Demjanjuk olan Ukrayna asıllı zanlı, 70'li yılların ortalarında ABD'de
    tutuklanmış ve Amerikan vatandaşlığından çıkarılarak İsrail'e gönderilmişti. Toplama
    kamplarından sağ kurtulmayı başaran Yahudiler tarafından teşhis edilen Demjanjuk,
    İsrail'de yargılandığı mahkemede, 1988’de ölüm cezasına çarptırıldı.
    Demjanjuk ise, asıl kendisinin Nazi kurbanı olduğunu söylüyor ve Sovyet Ordusu’nda
    Nazilere karşı savaşırken esir düştüğünü ileri sürüyordu. Aslında Demjanjuk’un buraya
    kadar söyledikleri doğruydu ancak, Demjanjuk esir düştükten sonra toplama kampında taraf
    değiştirdiğini ve Alman faşistlerle birlikte savaş esirlerine kan kusturduğunu anlatmıyordu.
    Üst mahkemenin, tanıkların ifadesini yeterli bulmaması üzerine dava süreci durduruldu ve
    Demjanjuk ölüm cezasından kurtularak ABD'ye geri döndü.

    225
    FARUK ARSLAN

    Yeniden Amerikan vatandaşlığına geçen John Demjanjuk için yıllar sonra yargı süreci bu kez
    de Almanya'da işlemeye başladı. Almanya’nın Ludwigsburg kentindeki Nasyonal Sosyalist
    Suçları Araştırma Merkezi savcıları, (Zentrale Stelle der Landesjustizverwaltungen zur
    Aufklärung nationalsozialistischer Verbrechen) toplama kamplarında gardiyanlık yaptığını
    yetkililerden gizlediği için Demjanjuk hakkında dava açarak tutuklama kararı çıkarttı.
    1958’de kurulan bu kurumun tek amacı, dünyanını her yerindeki Nazileri mahkemeye
    çıkartmaktı. Doktorlar, Demjanjuk'un yargılanması önünde sağlık engeli görmezse, Nazi
    dönemine ilişkin dava için yargı süreci işleyecekti.
    Nazi suçlularıyla ilgili araştırmalar yapan ve adeta bir Nazi avcısı gibi çalışan Simon
    Wiesental Merkezi 2002'den beri yeryüzüne dağılmış hala yakalanamamış yüzlerce savaş
    suçlusu Nazi’nin yakalanması için mücadele ediyordu. John Demjanjuk, en çok aranan 10
    Nazi arasında 2. sıradaydı. Simon Wiesental Merkezi uzun yıllardır Nazi avcılığı yapıyor ve
    şaşırtıcı derecede çok Nazi’ye adı sanı belli olduğu halde hiçbir şey yapamıyordu. Aslında
    Soğuk Savaş dönemiminin bitmesiyle dünyada daha çok Nazi daha fazla hâkim karşısına
    çıktı. Son yıllarda daha çok Nazi’nin yargılanabilmesinin iki önemli nedeni vardı: Birincisi
    Soğuk Savaş’ın bitmiş olmasından sonra, antikomünist paramiliter örgütler ve Gladyo türü
    yapıların artık bu tür insanlara ihtiyaç duymamalarıydı. İkinci neden ise, daha önce çoğu
    resmi devlet görevinde olan bu kişilerin önemli bir kısmının emekli olması ve artık devlette
    ihtiyaç duyulmaması nedeniyle devletler tarafından korunmamalarıydı. Bu korunmamanın
    altında yatan nedenlerden biri de tabii artık birçok kişinin yargılanabilir yaşı geçmiş
    olmasıydı. Hâkim karşısına çıksalar bile yaş haddinden cezasını dişarda çekiyorlardı. Önce
    birinci tezimize uygun bir Nazi’yi hatırlatalım ve daha sonra da hala kayıp bir kaç Nazi’nin
    portresine bakalım.
    Eski Nazilerin savaş bittikten sonra komünist rejimlerle mücadele etmek için kullanıldığı sır
    değildi. Özellikle Latin Amerika'da komünizmle mücadele eden, askeri darbelerde kilit roller
    oynayan CIA ajanlarının eski Nazi subayları tarafından eğitildiğini herkes biliyordu. Lyon
    Kasabı olarak bilinen Klaus Barbie'nin (Klaus Altmann) Bolivya'da Che Guevara'yı
    yakalayan Bolivya ordusuna yardım ettiği, paramiliter güçleri eğittiği de sır değildi.
    Barbie'nin And Dağları etrafındaki ülkelerde bütün darbecileri ve faşistleri desteklediği,
    birçok işkencehaneyi yönettiği biliniyordu. Barbie’nin arkasındaki güç ise ABD idi. ABD her
    ne kadar Nazi avcılarına yardım ediyor gibi görünse de antikomünist mücadelede işlevsel
    kıldığı birçok Naziyi korudu, istihdam etti. Bunlara açık örnek Barbie. Tam adı Nikolaus
    Barbie olan Klaus Altmann ismini de kullanan Barbie, 1947 yılında Fransa’da sayısız işkence
    ve ölüm olayından sorumlu tutularak Lyon Kasabı olarak gıyabında ölüm cezasına
    çarptırıldı. Peki, o zaman Barbie neredeydi? Sizi uğraştırmayayım, ABD’nin o zamanki gizli
    servisi CIG’de (Central Intelligence Group) ajandı ve servis şefi John J. McCloy Fransa’ya
    iadesini engelledi. Zaten 1949 yılında CIA kuruldu. CIA’nın önemli aktörlerinden biri,
    Reinhard Gehlen idi. Gehlen’nin sahneye çıkmasıyla bir çok Nazi gibi Barbie de daha aktif
    hale geldi.
    Reinhard Gehlen, daha faşist Alman ordusunda generalken istihbarattan sorumluydu.
    Büyük kariyerini toplama kamplarında tutsakları sorgularken yaptı. Hatta asıl konumuzu
    oluşturan John Demjanjuk’un yakalandıktan sonra ajanlaştırılması, taraf değişimini
    sağlayacak beyin yıkama işini bizzat Gehlen’in yapmış olma olasılığı büyüktü. Çünkü
    Gehlen savaşta Doğu Yabancılar Birliği adıyla, tutsakken taraf değiştirenlerden ve gönüllü
    antikomünistlerden bir birlik kurdu ve Sovyet Halklarının kurtuluşu için savaştı. Bu

    226
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    sıralarda kurduğu ve çok sayıda yabancı da barındıran Gehlen Organizasyonu adlı gizli
    teşkilatı Almanya’nın gizli servisinin çekirdeğini oluşturdu. Gehlen Almanya’nın
    yenileceğini anladığında bu organizsyonun ne işe yarayacağını biliyordu. Gehlen’in dediği
    doğruydu. Almanya, ABD ve hatta Vatikan Gehlen’den yararlandı. Gehlen’in üvey kardeşi
    Johannes Gehlen Vatikan’da papanın etrafında çalışıyordu.
    Gehlen, hem Almanya’da hem de ABD’de çeşitli madalyalarla ödüllendirildi. Avrupa’daki
    eski ve neo Nazilerle ilişkilerini hep sürdürdü. Nazi eskileri ya da Gehlen’in zorla
    Nazileştirdikleri ise birer paçavraya dönüştükten sonra yargılanıyorlardı. Aranan Nazilerin
    önemli bir kısmı Gehlen’in devşirdiği Alman olmayan Naziler’den oluşuyordu.

    Simon Wiesenthal Center’in 2008’de yayımladığı listede Alman olmayan faşistlerin sayısı
    dikkat çekiyordu. Çoğunun eski sosyalit ülke vatandaşı olması da ilginçti. Belki de
    antikomünizmle ilgili yaptıkları iş bittiği için şimdi kolayca deşifre oldular. Listenin ilk
    sıraları şöyleydi:

    1. Aribert Heim: Dr. Ölüm ya da Mauthausen Kasabı


    Aribert Heim en çok aranan savaş suçlusu Nazilerin başında geliyordu. Aribert
    Heim, Avusturya’da Mauthausen toplama kampında doktor olarak çalışırken "Dr. Ölüm"
    adını almıştı. Çünkü Heim, tutsakları anestezi kullanmadan ameliyat ediyordu. Kampta
    kaldığı özel odasındaki gece lambasının abajuru insan derisinden yapıldığı söylenirdi.
    Savaş sonrası ABD güçleri Heim’ı 15 Mart 1945 trihinde gözaltına aldı. Heim Almanya’da
    Ludwigsburg’taki savaş suçluları merkezine getirildi. 1947 yılından itibaren Heim hiçbir şey
    olmamış gibi, devlet hastanelerinde doktor olarak çalışmaya başladı. ABDliler Heim’ı temize
    çekmişti. 1954 yılından sonra Baden Baden kentinde jinekolog olarak çalışmaya başladı.
    Heim, 1962'de Alman ve Avusturya makamlarının hakkında soruşturma açması ardından
    kayıplara karıştı. Nazilerin mahkeme karşısına çıkması ve yargılanması içim mücadele veren
    Simon-Wiesenthal-Center, Aribert Heim’ı Güney Amerika’da ararken Heim ikinci adı olan
    Ferdinand Heim ismiyle Mısır’da yaşıyordu ve Avrupa’daki akrabalarıyla da ilişki
    içindeydi.
    Heim, son yıllarında Mısır’da Tarık Hüseyin Ferid adını alarak müslüman oldu. 10 Ağustos
    1992'de kanserden 78 yaşında öldü. Dünya bunu 4 Şubat 2009 tarihinde Alman 2. devlet
    kanalı ZDF televizyonu ve New York Times gazetesinin araştırmaları sonucu öğrendi.
    Heim’ın oğlu Rüdiger Heim, babasının savaş suçlusu olarak arandığını bildiğini, hatta
    ölmeden önce Mısır’a giderek babasına ölünceye kadar aylarca baktığını anlattı. Rüdiger’e
    göre yakalanma tehlikesi de olmamıştı.
    2. John Demjanjuk’tan yukarıda bahsettik.
    3- Sandor Kepiro (Şandor Kepiro):Entelektüel Macar Kasap
    Macar Sandor Kepiro en az 1000 Sırp sivilin öldürülmesinden sorumlu tutuluyordu. Macar
    Jandarması’nda subay olan Kepiro, en entelleüktüel Nazi kasabıydı: Hukuk doktoru
    ünvanına sahipti. Şandor Kepiro’nun kasaplık kariyeri 23 Ocak 1942 tarihli Novi Sad
    katliamı ile başlıyordu. Macarlar 1943 yılında bu katliam yüzünden Kepiro’yu yargılayıp
    hapse mahkûm etti. Faşist Almanya’nın desteği ile hapisten kurtuldu. Savaşta Almanlarla
    çalışan Kepiro, 1946 yılında önce Avusturya’ya ardından da 1948 yılında sahte kimlikle
    Arjantin’e gitti.
    Yaklaşık 50 yıl sonra Kepiro, yargılanmayacağı sözü aldığı için gizlice Macaristan’a döndü.

    227
    FARUK ARSLAN

    Sol çevreler bunu büyük bir skandal saydı ve ortalık karıştı. Şandor Kepiro bu gün gerçek
    adıyla Budapeşte’de yaşıyordu ve ev telefonu da kendi adına kayıtlıydı. Budapeşte’deki bir
    sinegogun yanında oturduğu da ironik bir biçimde tespit edildi.
    4. Milovoj Asner: Hırvat Emniyet Müdürü
    Hırvatistan’daki Nazi hükümeti döneminde kukla hükümette Hırvat emniyet genel müdürü
    olan Milovoj Asner yüzlerce Yahudi, Sırp ve Çingene’nin sürülmesinden ve
    öldürülmesinden sorumlu tutuluyordu. 95 küsur yaşındaki Milovoj Asner, bugün Avusturya
    Klagenfurt’ta Georg Aschner adıyla yaşıyordu. 2011’de İngiliz "The Sun" gazetesine bir
    demeç veren Milovoj Asner, “Bütün mahkemelerde ifade verebileceğini ve suçsuz
    olduğunu” söyledi. Resmi olarak bunama gösteren Asner yargılanamaz
    durumdaydı. Milovoj Asner faşist “Ustaşa” haraketinin üyesiydi ve Sırplara karşı
    savaşmaları için faşist Alman işgal yönetimi tarafından desteklendi. Faşist Nazi desteğiyle
    işgale uğrayan Yugoslavya topraklarında, Sırplara katliam yapmaya başladılar. Josip Broz
    Tito’nun Partizanlarıyla mücadeleye giriştiler. Almanların savaşı kaybetmesi ve
    müttefiklerin Partizanlara destek vermesiyle birlikte Ustaşalar da etkinliklerini kaybetti.
    Milovoj Asner ülkeyi terk etti. Soğuk Savaş yıllarında ne yaptığı karanlıktı. Asıl kimliği yıllar
    sonra ortaya çıkan Asner’i Avusturya hükümeti sağlık gerekçesiyle Hırvatistan’a
    vermiyordu. Ancak Simon-Wiesenthal-Center, Asner’in Hırvatistan maçını neşe içinde
    izlerken çekilmiş bir fotoğrafını Avusturya adalet bakanlığına gönderdi.
    5. Sören Kam: Danimarka’dan gönüllü Sören Kam, Danimarkalı Yahudilerin öldürülmesine
    katıldığı için listenin 5. sırasında aranıyordu. Kam, 21 yaşındayken gönüllü olarak Nazilere
    katıldı ve Doğu Cephesi’nde Sovyetlere karşı savaşan yabancılardan oluşan Nazi birliğinde
    görev aldı. (Gehlen’den hatırlıyoruz) Önce sadece 1943 yılında bir Carl Henrik Clemmensen
    adlı gazetecinin öldürülmesinden yargılanıyordu. Sören Kam, Nazilere karşı direnen
    Danimarkalı sivillerine süikast düzenleyen bir çetenin kurucuları arasındaydı. Savaş’tan
    sonra Sören Kam Almanya’ya kaçıp takma isimle yaşamaya başladı. 1956’da Alman
    vatandaşı oldu. Danimarka’nın isteği üzerine 1968 yılında Münih’te mahkemeye çıkan Kam,
    Clemmensen’in öldürülmesi olayına katıldığını ama ilk kurşunu arkadaşının attığını, ilk
    kurşunla da Clemmensen’in öldüğünü söyledi. Dava düştü. Ancak 1995 yılında
    Avusturya’nın bir kentindeki Nazi toplantısında çekilen bir film ortalığı karıştırdı.
    Gazeteciler, toplantıda Avusturya’da 2010’da bir trafik kazasında ölen neo Nazi Jörg
    Haider ve Heinrich Himmlers’in kızı Gudrun Burwitz’i görüntülemenin peşindeydiler.
    Ancak filmlerde Danimarkalı Kam da vardı. Adeta Avrupalı Nazilerinin genel toplantısıydı
    bu.
    6. Harry Mannil: Estonya polisiHarry Mannil Estonya polisiydi ve Nazi işgali sırasında
    Almanlarla çalışmaya başladı. Yüzlerce Yahudinin öldürülmesinden sorumlu tutuluyordu.
    Savaştan sonra Venezuela’ya gitti. Venezuella ve ABD’de otomotiv sektöründe tanınmış bir
    iş adamı oldu. Büyük iş admı Mannil kendisini kültür işlerine de verdi. 1994 yılında ABD
    eski Dışişleri Bakanı Henry Kissinger ile Baltık Ülkeleri Stratejik Komitesi’ni kurdu. Saygın
    işadamı ama yüzlerce insanın ölümünden sorumlu olarak aynı yıllarda aranmaya da başladı.
    Ancak arandığı ile kaldı.
    7. Charles Zentai: Bir Macar daha. Charles Zentai Macar ordusunda görevliyken Nazilerle
    çalışmaya başladı. Toplu suçlarının yanında kişisel olarak da 18 yaşındaki bir gencin koluna
    sırf Yahudi yıldızı takmadığı için öldürülmesinden de sorumlu tutuluyordu. Avustralya’da
    yaşayan Charles Zentai bir biçimde korunmayı başardı.

    228
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    8. Algimantas Dailide: Litvanya sivil polisi


    Dailide, Litvanya sivil polisiyken Nazilerle çalışmaya başladı. Polonya ve Litvanya
    Yahudileriyle komünistlerini Nazilere teslim etti. Dailide, 1950 yılında ABD’ye gitti.
    Emlakçılık yaptı. 2004’ten beri Almanya’da yaşıyor. Soğuk savaşta Sovyetlere karşı
    antikomünist ABD operasyonlarındaki rolü tartışılıyordu. İlk kez 2006 yılında Litvnya’da
    yargılandı ve 5 yıl hapse mahkûm edildi. Yaşı ve sağlığı nedeniyle cezasını çekmedi.
    9. Julius Viel: Çek Yahudilerini öldürdü. SS Subayı Julius Viel 2001 yılında yargılandı ve 1945
    yalında Çek Cumhuriyeti’ndeki Theresienstadt toplama kampında 7 Yahudi tutsağı sırf zevk
    için öldürmekten 12 yıl hapis cezası aldı. Viel yargılandığı sırada 83 yaşındaydı ve kanser
    hastasıydı. Bir yıl sonra hiç hapse girmeden öldü.
    10. Erich Priebke Erich Priebke, savaştan sonra Arjantin’e kaçmıştı. 1995 yılında İtalya’ya
    döndü. SS Subayı Priebke 1944 yılında Roma’da 335 sivilin öldürülmesinden yargılandı.
    Priebke 1998 yılında İtalya’da savaş suçlusu olarak ömür boyu hapse mahkûm oldu. 1 yıl
    sonra salıverildi. (123)

    Gehlen’in öncülüğünde kurulan Gladyolar tüm Avrupa ve demirperde ülkeleri ile Asya
    ülkelerine kadar sıçradı. En önemli ve kalıtsal olan vaka ise, İtalyan örgütlenmelerinde
    ortaya çıkan bürokrasi, ordu, polis erkleriyle masonik ilşkiler kurulması ve kullanılan tüm
    fertlerin kendilerini bir devlet bağımsızlığı için antikominist bir örgütlenme içinde
    kendilerini görme yanılgısıdır. En haince olanı ise toplumsal kaos ve ya kanı değişikliği
    (beyin kontrolü ) için yapılan kitlesel eylemlerdir. İtalya'da tren garı bombalamaları, aşırı
    sağcı nasyonel sosyalistlerin öldürülmesi bunlardan bazılarıdır. Kızıl Tugaylar'ca üstlenilmiş
    ancak Gladyo tarafından yapıldığı soruşturmalar sonunda anlaşılmıştır.
    Federal Almanya'da bugün de, ülkenin gizli servisi tarafından da "Sessiz Şebeke"olarak
    tanımlanan "Stay Behind -örgütü" adında bir örgüt faaliyet gösteriyordu. NATO'nun
    İtalya'daki kuruluşunda da Roma tarafından kısaca "Gladyo" olarak biliniyordu. Kuşkulu
    Gladyo Örgütünün arkaplanı ve Kızıl Ordu'nun bir ileri hareketi durumunda örgütün
    partizanlarını kendi safına çağırması hakkında komşu Avrupa ülkelerinin gazetelerinde
    yazılar çıkarken, Federal Almanya'da hiç kimsenin en küçük bir bilgisi yoktu. Komşu
    ülkelerin parlamentolarında araştırma önergeleri verilip, hükümetler bu gizli konunun
    üzerine günden güne daha çok eğilirken, Bonn'da sessizlik egemendi.
    Demokratik Alman Cumhuriyeti'nde ortaya çıkarılan Stassi Olayı'nın çözülen her düğümü
    medyalarda yoğun şekilde yer alırken, bir gazetecinin Federal Almanya'da da bir Gladyo
    birliğinin varlığı hakkında sorusu gündeme geldi. Bundan sonra çok uluslu NATO
    örgütünün dışında bir kuruluş olduğu ortaya çıktı. İlk başta, doğal olarak kimse
    araştırmalardan netice alınmasını beklemiyordu, çünkü hiç kimse bir şey bilmiyordu. Tüm
    olası sorumlu hükümet üyeleri işi yokuşa sürüyordu. Kendisinden bilgi istenen savunma
    bakanı, ilk önce kendi memurlarını gizli örgütlerin peşine düşürdüğünü öne sürüyordu.
    Hatta 30 Eylül 1980'e kadar Brüksel'deki NATO askeri karargahının komutanı, Batı askeri
    ittifaklarının en ileri gizli bilgi taşıyıcısı, eski genel müfettişi Wolfgang Altenburg hiçbir şey
    bilmediğini açıklıyordu. 1950’li yılların sonunda sadece bir "ahbap çavuşlar klübünün
    bulunduğu ve buna öylesi bir örgüt denemeyeceği kanısındaydı, general Altanberg. (Bu
    tanımı Encümeni Daniş ortaya çıktığında eski Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel de
    kullanmıştı.) Hiçbir şey bilmeyenlerin listesi uzayıp gidiyordu. Başbakanlık gizli servis
    koordinatörlerinden Horst Ehmke (SPD), WaidemannSchreckenber-ger (CDU), BND'nin eski

    229
    FARUK ARSLAN

    başkanlarından Klaus Kinkel ve Heribert Hellenbroich gizli servis için gizli gündemle
    toplanan "Parlamento Kontrol Komisyonu"nun federal meclis üyeleri bunlardan bazılarıydı.
    Herkes üç maymunu oynuyordu.
    O zamanki ABD başkanlık güvenlik danışmanı Henry Kissinger (Dünya Derin Devleti’nin
    Yönetim Kurulu Başkanıdır), bir İtalyan gazetesine verdiği demeçte Gladyo hakkında hiçbir
    bilgisi olmadığını söylüyordu. Oysa ki bunların tümü bu örgüt hakkında herşeyi bilmek
    zorundaydılar. Çünkü görevlerini yeminle ve anayasal gerekle üstleniyorlardı.
    Federal Almanya'daki Gladyo örgütü hakkında tüm bilgiler yavaş yavaş ortaya çıkıyordu.
    Gizli servise bağlı "Savunma Hazırlıkları" hiçbir zaman sadece bazı önemsiz gizli önlemlerle
    yetinmiyordu. BND başkanları, iddia edildiği gibi görevleri sırasında dükkanlarının tüm
    bölümlerini tanıyamamışlar mıydı? Başbakanlık gizli servis kontrolörünün sorumluluğu,
    savunma durumunda alınan tüm gizli önlemler hakkında bilgisi olmadığından mı
    açıklanamıyordu? Halkın temsilcileri, kırk yıl önce Federal Alman Meclisinde gizli servis
    karargahları üzerinde demokratik kontrollerini yapabilmişler miydi ve bugün iddia edildiği
    gibi mensupları gerçekten "hiçbir' şey bilmiyorlar mıydı?
    Bazı muhalif politikacılar, seçim kampanyalarındaki çeşitli konuşmalarında bu örgütün
    kokusunu hissettirmeye başlamışlardı. İlkin sosyal demokratların hükümetleri zamanında
    bu konuya parmak basıldı. 14 Kasım'da SPD silahsızlanma uzmanı HermannScheer'i
    kamuoyu önüne çıkardı. Scheer gerçi sadece bir parlamenterin açıklamasından başka bir şey
    yapmamıştı, adaletin müdahalesini talep ediyordu:"Federal savcılığın bir sorunu bu."
    "Parlamentonun ve hükümetlerin kontrolünün dışında silahlı askeri bir gizli örgütün varlığı
    -ve resmi Silahlı Kuvvetlerin statüsünün dışında- anayasal legaliteyle birleştirilemez ve bu
    hukuki takibatı gerektirir," sonucuna ulaşılmıştı. Bu çağrı sonuçsuz kaldı.Hermann Scheer
    savcılığa hiçbir suç duyurusunda bulunmadı. Parlamento Kontrol Komisyonu'nun partili
    arkadaşı Wilfried Penner'e1969'dan 1982'ye kadarki yılların sosyal liberal koalisyonunun
    sorumluluk payını sordu. Penner gazetecilere sonucu söyledi: Rapor yoktu!
    Soru yöneltilenlerin hiçbirinin ne Gladyo'dan ne de benzeri örgütlerden haberi vardı! Penner,
    basının önünde "mafyavari müdahalelerden söz ediyor ve "pisliklerin herkesin önünde
    sergilenmesini" istiyordu.
    Federal Gizli Servis (BND)'in, mesleğinin çiçeği burnunda başkanı Konrad Porzner, herşeyi
    güzelce örtbas ettiğini göstermişti. 1974'den 1980'e kadar Helmut Schmidt'in başkanlığı
    sırasında sosyal liberal sorumlulardan Manfred Schuler Spiegerde o zamanki BND şefi
    Gerhard Wessel'i ilk kez önlemler hakkında bilgilendirdiğini açıkladığını anımsıyordu.
    Büyük muhalefet partisi çok çabuk sessizliğe gömüldü. Kirli işlerin açığa çıkarılması için
    yapılan tüm çağrılar bir haftada sus pus edilmişti. Eski yasama döneminin son
    oturumlarında sosyal demokratlar meclisteki Parlamento Kontrol Komisyonu'nda -doğal
    olarak gizli- sorunu gündeme getirdiler. Sorunla doğrudan ilgili öteki taraflar hakkında
    hiçbir şey sormadılar. Savunma Komisyonu ve İçişleri Komisyonu,"Yeşiller"in Gladyo
    hakkında Federal Meclisteki müzakerede verdikleri bir öneriyi CDU; CSU, FDP ve SPD'nin
    oybirliğiyle reddetti. "Yeşiller" hükümet tarafından hiçbir zaman ciddiye alınmadı. Yasama
    döneminin başında oluşan, Parlamento Kontrol Komisyonu'nda temsil edilmeyen Federal
    Meclis'teki tek fraksiyon Yeşiller, sonuçta bir anahtar rolü oynadılar. Böylece az da olsa
    pisliklerin ilk kez gözler önüne serilmesine neden oldu.
    Yeşiller, Parlamento Kontrol Komisyonu'nun önceden belirlenmiş oturumundan önceki
    birkaç gün, hükümetin üyeleri, Gladyo hakkındaki tüm bilgileri Penner'in başkanlığındaki

    230
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Parlamento Kontrol Komisyonu oturumunda -doğal olarak gizli- sergilemeleri; Dossier


    Spiegelin hemen bir sonraki sayısında hemen yayınlattı. Buna göre Başbakanlığın Vl.ncı
    bölümünün yöneticisi Hermann Jung bunu yazışmalara geçirdi. NATO Avrupa
    Başkomutanlığının arzusuyla Gladyo geri çekildi, "müttefiklerin haberalma servislerinin
    korunması savunma durumunda da hesaba katılmalıdır." Bu istek "1950’li yıllarda" gerçek
    oldu. Hem ulusal gizli servisin sorumluluğunu, 1954'den itibaren "Shape" adıyla Gladyo
    birlikleri olarak görevler üstlendi, hem de Avrupalılar NATO Silahlı Kuvvetlerinin en
    yüksek askeri karargahı tarafından koordine edildi. 1959'da federal gizli haberalma
    servisinin resmi üyesi oldu.
    Aşağı yukarı 1973'e kadar" sabotaj grupları görevlerini yerine getirdiler. Düşürülen NATO
    pilotları ya da işgal altındaki ülkelerdeki düşmanın el ulağı bilim adamlarının nasıl
    kurtarılacağı "düşman hatlarının arkasında direniş güçleri oluşturmak" şeklinde ifade edildi.
    Bu gibi operasyonlar için "kaynak ağı" olarak 50 asker, 125 genel ve 25 "kaynaktan kökenli"
    eleman el altında tutulmuş V- olayında işgal altındaki ülkedensavaş için önemli kişilikler
    toplanmıştır. BND'nin bünyesinde "yönetici örgüt" denilen75 kişilik birim kuruluydu.
    Zamanla bu aparat güçlü bir biçimde yoğunlaştırıldı.
    1981'de BND'nin bünyesindeki dört birim sabotaj eylemlerine ayrıldı ve "yönetici örgüt" 35
    kişiyle sınırlandırıldı. "Eylem grupları" bu arada tümüyle dağıtıldı. BND bünyesindeki "Stay
    behind - örgütü" tümüyle Almanlara geri kaldı. Yeraltı örgütlenmesinin korunması için
    NATO'nun ilgili bölümü 1954'den itibaren "Tüm Koordinasyon Komitesi" adım aldı. 1990
    Ekiminin sonunda Brüksel'de henüz işlevselliğini koruyordu, öteki özel birimler "Stay
    behind" örgütünün telsiz sistemine özel sızmalar yapıyordu.
    Daimler şubesi AEG/TSTde "zıpkın" adıyla teknikli telsiz gereçlerinden 854 BND siparişi
    henüz yeni değildi. Bununla Avrupa çapında Gladyo ağını denetleyebilecekti. Toplam fiyatı
    aşağı – yukarı 130 milyon marktı. Sadece 130 gereç, BND'nin tasarrufundaydı. Geri kalanı
    "müttefiklere" veriliyordu. Bunun için Federal Almanya devlet kasasından 25 milyon mark
    çıkıyordu, bunu kamuoyu duymalıydı. Başbakanlığın enformasyonu dışında önce bir
    milletvekili sonunda, bilinmek istenenin sözünü etti. Bonn parlamentosunun en gizli
    çevresinden, Federal Alman meclisinin sosyal demokrat Güvenilir Kişiler Kumlu'ndan Rudi
    Walther sözünü söyledi. Bu kurulda haber alma servisinin bütçe planlan kontrol ediliyor ve
    onaylanıyordu. Bütçe komisyonunun üyeleri seçilirken doğal olarak Yeşiller bunun dışına
    bırakılıyordu. Başkan Rudi Wallher'in "Stay behind"in varlığından haberi vardı. Federal
    Alman Gladyo birliklerinin milyarlar değerindeki giderleri, yakın döneme kadar örgüt
    tarafından düzenli olarak ödeniyordu. Başbakanlık, en son raporunda örgütün "savaş
    sonrasındaki yıllara, olabildiğince geri giden" tarihçesi hakkında hiçbir bilgi vermiyordu.
    Parlamento Kontrol Komisyonu milletvekillerinin raporunda "Buradaki açıklama BND'ye
    düşer" deniliyordu. Aynı zamanda Gladyatörlerin eylemleri hakkında da hiçbir bilgi yoktu.
    Münih-Pullach'daki BND merkezinde ya da kamufle edilmiş ikametgahlarda görev dağılımı
    yaparak tüm Federal Almanya Cumhuriyetine yayılan eylemlerdi bunlar. Gizli
    "değerlendirme örgütü" tarafından ölçülen ve emir verilen eylemler hakkında da şöyle ya da
    böyle bilgi yoktu.Tümüyle nihai açıklığıyla ortada olan Parlamento Kontrol Komisyonunun
    olurumdan önce devlet bakanı ve başbakanlıktaki gizli servis koordinatörü Lutz
    Stavenhagen, Federal Alman Gladyo ordusunun ortaya konulmasının yaklaşık bir zamanını
    telafuz etti: 1991 ilkbaharı. Gevşemenin dönemi aşağı yukan aynı şekilde tekrarlandı durdu.

    231
    FARUK ARSLAN

    Devlet Bakanı Bild an Sonntag'da çıkan bir konuşmasında yeni bir enformasyon kapısını
    araladı.
    Gladyo örgütünün NATO'nun kuruluşu karşısında Federal Almanya'nın "çok erken bir
    yükümlülük açıklaması olarak" 1959'da temeli atılmıştır. Bu zaman noktasında artık ellili
    yılların başında Almanya'da, Fransa'da, Benelux ülkelerinde, Danimarka'da, Norveç'te ve
    Avusturya'da direniş grupları hemen hemen oluşturulmuştu ve ortak taktik kontrol altına
    girmişti. İttifakın gizli servisleri arasındaki sağlam birlikler, 1951'den itibaren kuruldu ve tek
    tek Batı Avrupa'da operasyon yapılacak ülkeler saptandı.
    Başlangıcı Fransa ve İtalya yaptı. Yeraltı ordulannın ilk merkezleri Fransa'da bir yerdi ve
    "Clandestine Committee for Planning"(CCP) olarak adlandırılıyordu. Ağ, 1959'a kadar
    Avrupa çapında örüldü. 1964'de Belçika'daki son noktasıyla "Allied Clandestine Committee"
    (ACQ)'deki merkezi değiştirildi. Bu haber alma ajansı hakkında daha sonra sızıntılar oldu,
    ancak henüz hukuksal bir temeli yoktu, çok kaygan bir zemindeydi.
    1968'de Başbakanlığın o zamanki şefinin ağzından telaffuz edildi ve sonradan Federal Al-
    manya başkanı olan Karl Carstens, Federal Alman haberalma servisi için bir"genel talimat-
    name" emri verdi. Sözde şöyle demişti emrinde: "BND, başbakanlık şefıyle anlaşarak sa-
    vunma durumu için gerekli hazırlıklara ve düzenlemelere girişebilir."
    Savunma Bakanlığından bunun tersine yapılan açıklamalar karşısında, yedeklerin ciddi ola-
    rak devreye sokulmaları hakkında Bundes-wehr'le danışmada bulunması, istihbarat
    aktarımında özel görevdi. Onlar gününde ortaya çıkmayacak, tersine yer altında kalacaktı.
    Daha sonra 22 Kasım'da Bonn parlamentosunda çok sıkı gizlilik içinde Parlamento Kontrol
    Komisyonu oturuma geçerken, hükümet milletvekillerine bilgi vermek çok resmi idi.
    Skandal enformasyon yalanlar şeklinde ortaya çıktı. Parlamento Kontrol Komisyonu üyeleri-
    nin haberlerine inanılabilseydi, hükümet nerdeyse otuz yıldan daha fazla süredir "Stay
    behind" örgütünün eylemleri hakkında tek bir kanıt bulamayacaktı.
    İlkyeraltı birliklerinin dayanaklarından 1977'ye dek, gizli servisin tarih yazımında bir beyaz
    nokta temel oluşturmuştu. Bu eylemlerin arka planı, sorumluluğu ve ölçüsü soğuk savaşın
    bilinen aşamalarında açıklık yerine daima bir bulanıklık içinde kaldı. Bundestag milletveki-
    llerinin gözünde, gizli servisin böylesi gevşek eylem girişimlerine nasıl kalkıştığı bir bilmece
    olarak kaldı.
    Devlet Bakanı Stavenhagen'in Federal Alman Gladyo şubesi hakkında böylesine tahrif edil-
    miş belgelerle bilgi vermesi, aynı şekilde karanlıkta kalınca, parlamento ve kamuoyuna
    büyük ikna gücüyle yönelttiği sorunun cevabını aradı: "Stay behind" hiçbir zaman iç politik
    eylemlere kalkışmamıştı güya. Bu "o kadar açıktı ki" "tümüyle normal haber alma servisi bi-
    rimi"şeklinde davranılmıştı ve "hoş olmayan sürprizler" asılsızdı.
    Lutz Stavenhagcn Parlamento Kontrol Komisyonunun oturumundan sonra Frankfurther All-
    gemeinen Zeitungdaki bir spekülasyon dışında "Stay behind"le aşın sağcılar arasındaki bağı
    yalanlıyordu. Gazete, 1981'de Uelzen'de yeraltına depolanan gizli silahların bulunduğundan
    söz etmişti. Aşırı sağcı Lembke de aynı şekilde U-Haft'da sorgunun başlamasından önceki bir
    gün bulunan silahlardan bahsetmişti. Devlet Bakanı "Stay behind"le ilişkinin "hiçbir zaman
    olmadığını" açıklıyordu.
    Ve Stern - TV'nin magazin televizyonunda, Gladyo'nun öncüsü, ilk kez 1950'li yıllarda
    oluşturulan "Alman Gençlik Birliği" (BDJ) hakkında ilk belgeleri sergiliyordu, aynı şekilde
    Lutz Stavenhagcn’ de bunu şiddetle reddediyordu. Alman Gençlik Birliği'nin aralarında Her-
    bert Wehner'in de bulunduğu ölüm listesi güya hiçbir zaman varolmamıştı.

    232
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Parlamento Kontrol Komisyonu üyeleri Burkhard Hirsch (FDP) ve Wilfried Penner(SPD), o


    kadar eleştirmelerine rağmen bu düşünceye katılıyorlardı. Böylece FederalAlmanya Cumhu-
    riyeti demokratik dönüşüm davasında Avrupada ilk kez ciddi bir dümen neferi haline ge-
    liyordu. Öteki sorular da benzeri küstahlıklarla karşılandı. Gazete muhabirlerinden biri Sta-
    venhagen'in işbirlikçiliğinin "bizim devletimizde de kamuoyu tarafından bilinmeyen gizli
    şeyler vardır" sözleriyle de belgelendiriyordu. Pek çok günlük gazetede bu politik enfor-
    masyonun başarısı hemen görüldü.
    Enformatif parlamento oturumundan sonraki bir gün örneğin manşet şöyleydi:"Gladyo'ya
    giden soruşturma izleri kapandı."Sayın Devlet Bakanı "açıklanmayan görüşme"nin sonunda
    sorunun kapanmasını arzuediyordu. Sessiz Şebeke, en azından Federal Almanya'da ilk hal-
    kasının bulunduğunu ortaya koyuyordu. Enformasyon politikasının stratejileri, aynı şekilde
    pek çok Avrupa hükümetlerinde de görülüyordu. Medyalardan da ilk aktörlerinden hiç söz
    etmeksizin sadece resmi açıklamalar yapılıyordu. Daha sonra hükümet sözcüleri, çeşitli
    ayrıntılar sunacaklar ve gayrıresmi açıklamalarla daha çok şaşırtıcı eylemlerin lanse edilme-
    sine başlanacaktı.
    Telsiz telgraf aparatı tipleri hakkında halka açıklamalar yapılırken,"Gladyo"nun kökeni ve
    kuruluş aşamasından sonraki ilk onyıllarından hiçbir şekilde sözedilmiyordu. Bonn
    Hükümeti, Federal Almanya Cumhuriyetini tertemiz bir ülke olarak takdim ediyordu: Hiçbir
    zaman "iç düşman"a karşı eylemler düzenlenmemişti, yapılan herşey tümüyle iyi niyete da-
    yanıyordu, hemen hemen komple bir şey yoktu ve olanlar her ülkede görülebilen tümüyle
    normal bir askeri "önlem"den başka bir şey değildi.
    Oysaki Bundeswehr'de; savaş durumunda Gladyo-Stratejisine benzer roller üstlenecek ve
    işgal edilen ülkede ordu ve haberalma servisi için bir köprübaşı oluşturacak, her üç kolor-
    dusunda birer "uzaktan gözetleme bölüğü"nün bulunduğu bir gerçekti. Partizan savaşı
    yürütecek böylesi "special forces"a Bavyera'daki Amerikan kışlasının bulunduğu Bad Tölz'de
    beceri kazandırılabiliyordu. Askeri tatbikatlarıneğilim planında, modem bir gerilla savaşı
    için gerekli olan herşey bulunuyordu: Kurbağa adamlar, ekstrem durumlarda kurtarmalar,
    ev içinde savaş, sessizce öldürmeydi...
    Tümü orada eğitilen GIS, örneğin kaçırılan uçaktan rehinelerin kurtarılması için kurulmuştu.
    Oniki kişinin bir araya getirilmesiyle oluşturulan bu birlikler, ayrıca tamamlayıcı özel bilgi-
    lerle de donatılıyordu. Bunların eğitimini, telsizciler, doktorlar ve sabotaj uzmanlarından
    oluşan birlikler sağlıyordu. Bad Tölz'deki (1937'de SS-Junker okulu olarak yapılmıştı) ABD
    kışlasında Almanlar da eğitim görüyordu. Aynı zamanda tatbikat yapılan bu arazide, öteki
    bağlantıların ağı da örülüyordu. Burada ayrıca bir İtalyan "Gladyo'su da bulunuyordu.
    Bad Tölz'de de düzenli olarak konumlandırılan askerlerin sayısı hakkında ABD ordusu sessi-
    zdi: "No comment" (yorum yok) diyorlardı.
    Varşova Paktı devletlerinin üniformaları ve onların kullandıkları silahlarla da kamufulajlı
    olarak donatılıyorlardı. Kamufle edilmiş Doğu Birliklerine ek olarak hazırlanan GIS için de
    özel bir dil eğitimi veriliyordu. Kusursuz Almanca, Rusça, Polonyaca, Slovakça, Arapça ve
    İran dillerini öğreten ekipler vardı. Aynca düşman bölgelerine yapılacak teröre hazırlanma
    ekipleri de bulunuyordu. NATO'nun "Special Forces Section" ek yönetimi altında koordine
    ediliyordu bu birlikler ve İngilizler de aşağı yukarı aynı şekildeydi: "Special Air Services"
    (SAS) Falkland savaşında ek olarak devreye sokulmuştu.
    Stay behind’a geri dönelim. Kamuoyu bir yandan bunun hakkında daima çok az bilgilendiri-
    liyor, hem de buna karşılık her zaman da çok iyi enforme ediliyordu. BND'deki "stay behind'

    233
    FARUK ARSLAN

    örgütünde bir "köstebek" vardı. Doğulu kadın ajan Heidrun Hofer, 1976 Aralığında ispi-
    yoncu olarak tutuklandı. BND'nin IV'ncü Bölüm'ünde sekreter olarak çalışıyordu.
    "Krizler ve Savunma Durumunda Alınacak Önlemler" için 41D ve 43B kodlarıyla raporlar
    hazırlıyordu. Gizli "stay behind" birliklerinin yönetimi hakkında raporlar da vardı elinin al-
    tında. Heidrun Hofer ispiyon faaliyetleri yüzünden yargılanmıştı. Maskesi düşürüldükten
    sonra ifadesinin alınışı sırasında Bavyera Cinayet Masasının 6'ncı kat penceresinden kendi-
    sini atmıştı. Federal savcı, basına; 36 yaşındaki BND memurunun hayati tehlike taşımayan
    yaralarla hastaneye kaldırıldığını açıklıyordu. Heidrun Hofer, 6 ncı kattan atladıktan sonra
    ağır yaralı olmasına rağmen hayatta kaldı. Üç yıl kadar sonra sanık olarak ceza mahkemesi
    önüne çıkarıldığında artık dava ilginçliğini yitirmişti. Uzmanlar medyalarda, olayın hukuk-
    sal tartışmasının gizli servise çok zarar vereceğini belirtmişlerdi.
    On yıl sonra, 1987'de Heidrun Hofer'e açılan dava zamanaşımı yüzünden düştü. İspiyoncu-
    ların ortaya çıkarılmasından sonra, BND'deki önemli yeniden yapılanma milyonlarca masra-
    fla sağlanmıştı. Heidrun Hofer'in Demokratik Almanya Cumhuriyeti devlet güvenlik servi-
    sine ya da Sovyet KGB'sine ulaştırdığı notlarla ciddi endişeler doğurduğu, BND gizli karar-
    gahının dışında, Batı ülkelerinde işlenildi durdu. Heinz Höhne ve Hermann Zolling'in uz-
    man olarak çizdikleri tabloya göre; BND'nin ana karargahlannda biri "özel hava alanları ve
    limanlarla ABD'nin arka bahçesi Atlantik kıyılarında" bulunuyordu.
    Federal haberalma servisi, ispiyon olaylarının ortaya çıkışından sonra, yeni gizli karargahlar
    aramak zorundaydı. "Stay behind" eylemlerinin hangi ciddi sonuçları olduğunu Pu-
    llach'lıların duvarları dışında bugüne kadar hiç kimse bilemedi."Stay behind"ve Gladyo hak-
    kında, en ileri derecede gizlilik aşamasındaki belgelerin BND'nin NATO üssü 13 Heinz
    Höhne/Hermann Zolling: PuHach'ın İçindeydi. (124)
    Bağlantı memurunun "kozmik" parmaklarının arasına nasıl girdiğini Heidrun Hofer de tam
    olarak biliyor muydu acaba? Demokratik Almanya Cumhuriyetinin yıkılmasından sonra
    Avrupa ağındaki kadın ajanların kaç tane olduğu açıklanabilecek miydi? Durum artık tuhaf
    bir hal almıştı: Federal Almanya'da ve öteki devlelerde; partizan ağının gizli tutulmasına
    anayasaların aldırış etmediği, potansiyel muhaliflerin önemli gerçek kararlarıyla ortaya
    çıktığı biliniyordu.
    Almanya’nın doğu ve batı olarak ikiye ayrılmasından sonra kurulan Federal Almanya
    Cumhuriyeti aynı zamanda emperyalizmin Batı Avrupa’daki komünizme karşı mücadelenin
    kalesi oldu. Ülkenin ikiye bölünmesinin bütün faturasının sosyalizme yüklendiği bir
    dönemde, antikomünist mücadelenin temel dayanağını ise, Kızılordu tarafından ezilen Hitler
    faşizminin çömezleri oldu. II. Dünya Savaşı sırasında düşman kampta bulunan nasyonal sos-
    yalister, bu yeni tabloda, komünizme karşı, emperyalizmin Batı Almanya’ daki en önemli da-
    yanakları oldular.
    İtalya, Yunanistan, Türkiye gibi ülkelerde çeşitli vesilelerle kontrgerilla örgütlenmesi defa-
    larca gündeme gelip sorgulanmasına, hakkında çeşitli araştırmalar yapılmasına rağmen, Al-
    manya’ daki bu örgütlenmenin izine ise bugüne kadar çok ciddi bir şekilde ulaşılabilmiş
    değildi. Çalışması ve planlamasıyla tam anlamıyla kontrgerilla örgütlenmesi olan bazı
    oluşumlar, süreç içinde yeni kılıfla piyasaya sürülürken, en büyük antikomünist güç olan
    neonazilere ise, Gladyo projektörü nedense çok az tutuldu.
    2000’li yıllardan bu yana Almanya’da devam eden Neonazi ajanlar tartışması, geniş
    kamuoyu tarafından hep bir ucundan sıradan bir durum olarak gösterilerek kapatılmaya

    234
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    çalışılıyordu. Halbuki, ortada tekil bir olay ya da kişi değil, sistematik bir örgütlenme ağı bu-
    lunuyordu. Dolayısıyla ortaya çıkan Neonazi ajanlar, Almanya’daki kontrgerillanın bir
    yönünü oluşturuyordu. 17 Eylül 1990’de İtalya Başbakanı Giulion Andreotti’nin açıklama-
    larıyla, II. Dünya Savaşı’ndan sonra başta Türkiye, Yunanistan ve İtalya olmak üzere birçok
    Avrupa ülkesinde kontrgerilla ya da Gladyo (Kısa Kılıç) resmen ortaya çıkarılmıştı. Ancak,
    bütün çabalara rağmen, Gladyonun varlığı diğer ülkelerde devletler tarafından kabullen-
    medi. Sonra, 3 Kasım 1996’da Susurluk yakınlarında meydana gelen Susurluk Kazası,
    Gladyo’nun Türkiye boyutunu bir yönüyle açığa çıkardı. Tam da, devrimcilerin ve sosyalis-
    tlerin uzun yıllardan beri tarif ettiği tarzda, devlet-mafya-politikacılar denkleminde kurulan
    kontrgerillanın, böylece Türkiye boyutu da bir biçimiyle ortaya çıktı. Ergenekon ve Balyoz
    soruşturmaları ise tüm tabloyu gözler önüne serdi. Türkiye’de Almanya, ABD, İsrail, Erge-
    nekon içinde kendilerine paralel güçler kurmuşlardı. Küçük piyonlar yem edilsede ana yapı
    korunuyordu.
    Ama kontrgerillanın Almanya boyutu hep gizli kaldı. Kılıç hiç bir zaman dillendiril-
    medi.Bazı kaynaklara göre, Alman Gladyosunun ilk temelini Stany-Behind-Organisation
    (SBO) oluşturuyordu. SBO hakkında uzun yılar muhalif basın ve partiler tarafından ortaya
    çıkarılan bilgilerin tümü devlet tarafından yalanlandı ve bu kurumun Gladyo olmadığı ileri
    sürüldü. 1991’de, SBO hakkında yayınlanan bir raporda, Federal Ordu’nun teşkilata tatbikat
    malzemesi ve eğitim personeli sunduğu, bu örgütün Federal Haberalma Örgütü’nun (BND)
    tesislerinden yararlandığı resmen kabul edildi. Bu raporda, Gladyo ile NATO arasındaki
    bağlantı sürekli olarak gizlendi. Resmi iddialara göre SBO, BND’nin bir parçasıydı.
    Aslına bakılırsa, temel kuruluş felsefesi Komünizme karşı mücadele etmek olan Gladyoya en
    çok da Almanya’da ihtiyaç vardı. II. Dünya Savaşı’ndan sonra, dünyada oluşan ekonomik ve
    politik dengeler, Federal Almanya’ya özel bir önem yüklüyordu. Bir taraftan ülkenin bölün-
    mesi, diğer taraftan ise coğrafik olarak Doğu Almanya’ya olan komşuluk, özellikle de ABD
    emperyalizmi açısından oldukça önem arz ediyordu. Hitler sonrası F. Almanya’nın kapitalist
    batının bir müttefiki olarak, sosyalist doğu’ya karşı tutum alması, emperyalizm açısından
    vazgeçilmez bir stratejinin parçasıydı.
    Ülkenin ekonomik ve politik yapılanması, bir bakıma antikomünist dinamik üzerinden şeki-
    llendirildi. Bunu için de, temel kadro hiç şüphesiz, Hitler faşizmi döneminde üst düzeyde
    görev yapan bakanlar, bürokratlar ve polis şefleri oldu. 1945’te Hitler faşizminin Kızılordu
    tarafından yerle bir edilmesine rağmen, bütün mekanizma, ABD ve İngiliz emperyalizmi sa-
    yesinde dağıtılamadı. Dışişleri diplomatları, yargıçlar, Gestopo ajanları, Hitler faşizmi
    döneminde olduğu gibi görevlerini sürdürüyorlardı. Hitler faşizminin ekonomik olarak en
    büyük destekçisi olan Siemens, Krupp, Deutsche Bank, Flick, ABS gibi tekeller de ülkenin en
    büyük tekelleri olmaya devam ediyorlardı. 1949 yılında ilk kez toplanan Federal Parlamento
    oturan her sekiz milletvekilinden birisi Hitler’in partisi üyesiydi. Yine, Hıristiyan Demokrat
    Birlik (CDU) partisinin ilk başkanı olan Konrad Adenauer başkanlığında kurulan ilk
    hükümette neonazi geçmişi olan bakanlar ve müsteşarlar bulunuyordu.
    Bütün bunlar, II. Dünya Savaşı’ndan sonra kurulan Federal Almanya hükümetinin en temel
    özelliklerinin başında antikomünizm olduğunu açık olarak gösteriyordu. Ayrıca, Hitler
    faşizmi yıkıldığı halde, eski naziler örgütlenmelerini dağıtmamaya çalıştılar. Hitler’in partisi
    yeniden kuruldu, ancak 1952’de Anayasa Mahkemesi tarafından yasaklandı. Bu arada, başka
    neonazi örgütleri de kurulmaya başladı.

    235
    FARUK ARSLAN

    Alman gazeteci Olaf Goebel’in yazdığına gore de, F. Almanya’da Gladyo’nun ilk kurucusu,
    Türkiye’de MİT’in de kurulmasında önemli rol oynayan Reinhard Gehlen’dir.
    BND’nin kurulmasında öncü rol oynayan nazi general Gehlen’in Türk Milli İstihbarat
    Teşkilatı (MİT)’in oluşumunda da Fuat Doğu ile birlikte çalıştığı biliniyordu.
    Gehlen’in en büyük başarısı Amerikan askeri üslerinin çoğunluğunu Almanya topraklarına
    taşımasıdır. NATO’Nun askeri kalbi Almanya’da atar. Bu nedenle en güçlü ve dağıtılması
    neredeyse imkansız olan derin devletin Gladyo yapılanması olan Kılıç Almanya’da yerleşir.
    ASlınfa Almanya 1945’den beri resmen Amerikan işgali altındadır, milliyetçi Almanlar bu
    gücü artık ülkelerden tamamen atmaya çalışmaktadır.1990’dan beri Almanlar Amerikan as-
    kerinin yüzde 70’ini geri göndermiştir ve profesyonel orduya geçerek, orduyu küçültmüştür.
    Buna rağmen halen bu ülkede kalan ve diğer ülkelerdeki Amerikan askeri üslerine göz at-
    mak yeterlidir.
    ABD'nin yaklaşık 760 askeri üssünden çoğunluğu bu ülkenin dışında bulunuyordu. ABD'nin
    yabancı ülkelerde askeri kuvvet bulundurması temel olarak iki nedene dayanıyordu; stratejik
    ve politik nedenler ile askeri nedenler. Stratejik ve politik nedenler arasında ABD'nin
    dünyanın süper gücü olduğunu göstermek istemesi en önemli etkendi. ABD'nin çıkarlarını
    doğrudan korumak, ana karalara kolaylıkla ulaşmak, doğru stratejiler uygulayıp uygun as-
    keri kuvvetleri kullanarak önemli müttefik ilişkilerini korumak, güçsüz (ve genelde ABD
    çıkarlarına hitap eden) ülkeleri koruyarak dengeleri sağlamaktı.
    Askeri nedenler arasında ise bölgesel durumlara hakim olma ve bilgi alma kolaylığı,
    müttefikleri eğitme olanağı, bölgeleri daha iyi tanıyarak stratejiler geliştirebilme ve acil
    durumlarda anında harekete geçme sayılabilirdi. ABD'nin sürekli olarak yurt dışında görev
    yapan, rotasyonla hareket eden ve beklenmedik durumlarda operasyonlara katılan birlikleri
    bulunuyordu. Normal koşullarda ülke dışındaki Amerikan askeri sayısı yaklaşık 235 bin ile
    400 bin arası değişiyordu. Rotasyon ve bazı özel durumlarda bu sayı daha da artabiliyordu.
    Birliklerin yüzde 44'ünü Amerikan Kara Kuvvetleri, yüzde 30'unu Hava Kuvvetleri, yüzde
    26'sını ise Deniz Kuvvetleri oluşturuyordu. Dünyanın Çin’den sonra ikinci büyük ordusu-
    ydu.
    Amerikan Kara, Hava ve Deniz Kuvvetleri'nin Avrupa'da 109-134 bin, Asya ve Pasifik'te 90
    bin personeli bulunuyordu. Bunların yaklaşık 48 bini Hawaii'de. Körfez'de ise 1991 yılında
    dek ABD askeri bir varlık göstermiyordu. Bugün ise yılın büyük bölümünde bölgede faaliyet
    gösteren 140 bin personel bulunuyordu.. Bu asker rakamları Almanya’da bugün 38 bine
    düştü. ABD'nin ülke dışındaki belli başlı üsleri arasında aşağıdakiler sayılabilir:

    DENİZ KUVVETLERİ:
    1. Bahreyn - ASU-Bahrain
    2. Diego Garcia - NSF Diego Garcia
    3. Guam - USN Forces Marianas
    4. Güney Kore - COMFLEACTS Chinhae
    5. İngiltere - COMNAVACTUK London
    6. İspanya - NS Rota
    7. İtalya - NAS Sigonella
    8. İtalya - NSA Gaeta
    9. İtalya - NSA La Maddalena
    10. İtalya - NSA Napoli

    236
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    11. İzlanda - NATO Üssü Keflavik


    12. Japonya - FLTACT Sasebo
    13. Japonya - FLTACT Yokosuka
    14. Japonya - NAF Atsugi
    15. Japonya - Camp S D Butler (deniz piyadeleri)
    16. Japonya - MCAS Iwakuni (deniz piyadeleri)
    17. Küba - NS Guantanamo Körfezi
    18. Puerto Rico - NS Roosevelt Roads

    HAVA KUVVETLERİ:
    1. Almanya - Geilenkirchen AB
    2. Almanya - Ramstein AB
    3. Almanya - Rhein-Main AB
    4. Almanya - Spangdahlem AB
    5. Avustralya - Woomera
    6. Guam - Andersen AFB
    7. Güney Kore - Kunsan AB
    8. Güney Kore - Osan AB
    9. İngiltere - RAF Lakenheath
    10. İngiltere - RAF Mildenhall
    11. İngiltere - RAF Molesworth
    12. İtalya - Aviano AB
    13. Japonya - Kadena AB
    14. Japonya - Misawa AB
    15. Japonya - Yokota AB
    16. Panama - Howard AFB
    17. Portekiz - Lajes Field
    18. Suudi Arabistan - ABD Askeri Eğitim Misyonu
    19. Türkiye - İncirlik AB
    20. Türkiye - İzmir AS

    KARA KUVVETLERİ:
    1. Almanya - Ansbach
    2. Almanya - Bad Kreuznach
    3. Almanya - Bamberg
    4. Almanya - Baumholder
    5. Almanya - Darmstadt
    6. Almanya - Friedberg
    7. Almanya - Giebelstadt
    8. Almanya - Giessen Depot
    9. Almanya - Grafenwoehr
    10. Almanya - Hanau
    11. Almanya - Heidelberg

    237
    FARUK ARSLAN

    12. Almanya - Hohenfels


    13. Almanya - Illesheim
    14. Almanya - Kaiserslautern
    15. Almanya - Kitzingen
    16. Almanya - Mannheim
    17. Almanya - Schweinfurt
    18. Almanya - Stuttgart
    19. Almanya - ABD Ordusu Avrupa
    20. Almanya - ABD Bad Aibling
    21. Almanya - Vilseck
    22. Almanya - Wiesbaden
    23. Almanya - Wuerzburg
    24. Belçika - NATO-Brüksel
    25. Belçika - Shape-Chievres
    26. Güney Kore - Camp Casey
    27. Güney Kore - Camp Henry-Taegu
    28. Güney Kore - Camp Hialeah-Pusan
    29. Güney Kore - Camp Humphreys
    30. Güney Kore - Yongsan
    31. Hollanda - Schinnen
    32. İngiltere - Menwith Hill 33. İtalya - Livorno
    34. İtalya - Vicenza
    35. Japonya - Camp Zama
    36. Japonya - Torii Station
    37. Panama - Fort Clayton
    38. Puerto Rico - Fort Buchanan

    Görüldüğü gibi stratejik askeri üslerin çoğunluğu Almanya’dadır. Amerikalılar Almanya’da


    60 yıldır dokunulmazlık statünde yaşıyorlardı. Nazilerin artığı olan akımları bu nedenle her
    zaman içine sızarak amaçları doğrultusunda kontrol ettiler. NPD içindeki istihbarat görevli-
    lerinin sıradan eylemci olmayıp faşist partinin eylemlerine yol gösteren politikaların belirlen-
    mesinde etkili rol oynayan kişiler olmalarıyla, devletin gizli servis-faşist parti organizasyonu
    üzerinden icraat göstermesi, devlet ajanlarının faaliyetlerini daha da ilgi çekici kılıyordu.
    Normal olarak ajanlar, eğer bir örgütü izlemekle görevlendirilmişlerse, örgütün ya da ör-
    gütlerin eylemlerini önleme ve o örgütlerin darbe yiyerek çökmelerini sağlamak üzere çaba
    göstermeleri gerekirdi. Ama, eğer ajanlar izlemekle görevli oldukları örgütü zayıflatmaya
    değil de güçlendirmeye çalışıyorlarsa, o zaman hedef örgütler üzerinden devletin
    gerçekleştirmeye çalıştığı amacın kapsamı genişleyip farklılaşıyor demektir. CIA’nın poli-
    tikası budur. (125)

    Almanya, göçmenlere yönelik ırkçı cinayetler konusunda gündeme gelen yeni bilgilerle,
    Ekim 2011’den itibaren adeta artçı sarsıntılar yaşıyordu. Sekizi Türk dokuz göçmeni öldüren
    Neonazi terör örgütüyle ilgili soruşturma, Alman istihbaratının katillerin yerini bildiğini or-
    taya çıkardı. Tanınmış siyasi dergilerden Spiegel; Thüringen ve Sachsen eyaletlerinin iç istih-

    238
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    barat dairesi olan anayasayı koruma dairelerinin, dokuz göçmen kökenli esnafı öldüren Neo-
    nazi teröristlerin 1999 yılında Chmenitz kenti çevresinde saklandıklarını bildiğini yazdı. Gizli
    bir araştırma raporuna göre, yetkili makamlar silahlı saldırılar hakkında somut ipuçlarına
    dahi ulaşmışlardı. Teröristlere yardım eden iki kişinin kaldığı evi belirleyen istihbaratçılar,
    Uwe Böhnhardt ve Beate Zschaepe adlı örgüt mensuplarının da bu eve geldiğine dikkat
    çekmişti. Federal Anayasayı Koruma Dairesi'nin söz konusu raporu, Noel'den önce federal
    hükümete gönderilmiş. İstihbarat memurlarının 2000 yılının bahar ayında yaptıkları taki-
    plerde Uwe Böhnhardt, Uwe Mundlos ve Beate Zschaepe adlı teröristlere çok ya-
    klaştıklarının belirtildiği raporda, istihbarat elemanlarının bu gözlemler sayesinde Neonazi
    teröristlere yardımcı olan iki kişinin kaldığı bir eve ulaşmıştı. Zschaepe ve Böhnhardt'ın da
    bu eve ziyarete geldiğinin tahmin edildiği raporda ayrıca, "En geç 1999 yılı ortalarında, ara-
    nanların Chemnitz çevresinde ikamet ettiklerine dair bilgiler yoğunlaşıyor.'' cümlesi yer aldı.
    Bunun dışında 1999 yılında yer altına inen Neonazilerin, kriminal işlere bulaştığından da
    şüphe duyulmuş; gözaltına alınan bir Neonazi, devlet adına çalışan bir muhbire, göçmenlere
    yönelik cinayetleri işleyen Neonazi üç teröristin çok sayıda eylem gerçekleştirdikleri için
    artık paraya ihtiyaçları olmadığını söylemişti. Neonazi skandalı, Uwe Böhnhardt ve Uwe
    Mundlos isimli zanlıların polis tarafından yakalanmak üzereyken intihar etmeleri üzerine
    patlak vermişti. Hemen ardından Beate Zschaepe isimli zanlı da diğer zanlılarla bir süre be-
    raber yaşadığı bir evi ateşe verip polise teslim olmuştu. Yanan evin enkazından Neonazi kati-
    llerin işledikleri cinayetlerle övündükleri CD'ler çıkmıştı. Daha sonra ırkçıları izlemekle
    görevli istihbarat örgütü Anayasayı Koruma Dairesi eleştiri oklarının hedefi haline gelmiş ve
    bu süreçte aşırı söz konusu cinayetleri işleyen Neonazilerin Nasyonal Sosyalist Yeraltı (NSU)
    isimli istihbarat tarafından izlenen bir gruba üye oldukları ortaya çıkmıştı. Arka arkaya or-
    taya çıkan skandallar aşırı sağcı gruplar içerisindeki muhbirleri tartışmaya açmış ve aşırı
    sağcı Milliyetçi Demokratik Parti'nin (NPD) kapatılmasını tekrar gündeme getirmişti.

    HVA-BND-MOSSAD BAĞLANTISI

    Biraz geriye gidelim ve BND ve MOSSAD arasındaki bağların köklerine göz atalım. Markus
    Wolf 1923 yılında komünist oyun yazarı Yahudi Friedrich Wolf'un oğlu olarak dünyaya gel-
    mişti. KGB'yle bağlantılı çalışan Wolf kısa sürede HVA Başkanlığı'na getirildi. Doğu Al-
    manya İstihbarat Servisinin başında 1958'den 1987'ye kadar Markus Wolf bulunuyordu. Bu
    soğuk savaşın en gözde casusu, Batı Almanya'da ve diğer NATO ülkelerinde yüzlerce ajan
    yetiştirdi. Almanya birleştiği zaman, Wolf tutuklanmaktan kurtulmak için Moskova'ya
    kaçmıştı. Alman Hükümeti'nin kabul ettiğine göre Federal İstihbarat Servisi tarım malzemesi
    adı altında İsrail gizli servisi Mossad'a askeri malzeme yollamıştı. Oysa bu, Wolf'u hiç
    şaşırtmıyordu. İyi bilmekteydi ki BND ile Mossad arasında yakın bir işbirliği mevcuttu. Mos-
    sad'ın içinde BND'den, BND'nin içinde de Mossad'dan delegeler vardı. (126) Yahudi şef Mar-
    kus Wolf'un başkanlığında Doğu Alman gizli servisi HVA, Münih Olimpiyatları'nda İsrailli
    sporcuların öldürülmesi, Margaret Thatcher'e suikast girişimi, Beyrut'ta 17 CIA ajanının
    öldürülmesi gibi birçok olaya karışmıştı. The Post gazetesi, yayınlanan bir köşe yazısında
    casus Wolf'un şu olaylarla ilişkisi olduğunu iddia etti: 1972 Münih Olimpiyatları'nda İsrailli
    atletlere karşı düzenlenen Kara Eylül saldırısına silah sağlanması, Margaret Thatcher'i
    öldürmek için Brighton Grand Hotel'in IRA tarafından bombalanması, 1983'te Beyrut'taki

    239
    FARUK ARSLAN

    Amerikan Konsolosluğu'nda 17 CIA ajanının öldürülmesi... Yahudi asıllı Wolf, bir kitap yaz-
    mak için yakın geçmişte Doğu Berlin'den Moskova'ya gitmişti. Batılı istihbarat kaynaklarına
    göre gerçekte Wolf, Mikhail Gorbaçov tarafından KGB'nin yeniden düzenlenmesi için Rus-
    ya'ya çağrılmıştı. Batılı kaynaklara göre, Sovyetler bir KGB generali olan Wolf'u ve Batı Al-
    man kuruluşlarına yerleştirdiği "adamlarını", Birleşmiş Almanya'yı NATO'dan çıkarmak için
    kullanmayı planlıyordu.

    Doğu Almanya'da reform hareketlerinin lideri olmasına rağmen, birçok Doğu Alman,
    Wolf'un şimdi resmen dağılmış olan Alman gizli polis örgütü Stasi ile ilişkisini göz önüne
    alarak, kendisinin gerçek amacı konusunda kuşku duyuyorlardı. Bu arada BND, pek çok is-
    tihbarat örgütünün Mossad'a yaptığı "hizmeti" de yapmış, İsrail aleyhtarı tutukluları "sorgu-
    lamaları" için Mossad ajanlarının eline vermişti. 1979'da Almanya'da bir skandal ortaya çıktı.
    Bu skandal Der Spiegel'de açıklandı. Buna göre İsrail ajanları Alman hapishanelerine alınıp,
    rahatlıkla Filistinli mahkumları sorguya çekebiliyorlardı. Hıristiyan Demokrat Partisi
    Başkanı Franz Joseph Strauss'da bunu basın toplantısında teyid etmişti. BND ve Mossad
    ilişkileri Camp David'den sonra daha da kuvvetlenmişti. (127) BND-Mossad ilişkisinin kilit
    isimleri arasında eski Nazi subayları da vardı: "BND Başkanı, eski Nazi subayı Gehlen de
    Mossad'la sıkı işbirliği içindeydi. Gehlen, Alman gizli servisi BND'nin başında bulunduğu
    sürece BND ile Mossad arasında etkin bir işbirliği vardı. Mossad Almanlarla yaptığı bu işbir-
    liğine karşılık Alman cezaevlerinde bulunan Mossad aleyhtarlarını sorguladı. (128)

    BND Başkanı Gehlen emekli olunca, yerine Gerhard Wessel geçti. Gerhard Wessel de Gehlen
    gibi eski bir Nazi subayıydı. Daha sonraları BND'ye yeni genç isimler de katıldı. Fakat siyo-
    nizm ile iyi giden ilişkiler hiç bozulmadı. Eski Nazi ajanlarının İsrail'i güçlendirmeye yardım
    etmesi böylece sürüp gitti. Almanya'da kontrgerilla hareketinin adının da "Gehlen Harekatı"
    olması tabii ki ilginç rastlantılardandı. BND'nin bağlantıları, Yahudi finans lobisi Trilateral ve
    Rockefeller'a kadar uzanıyordu: BND'den Gehlen, 1955 yılındaki Bilderberg toplantısına
    katılmıştı. (129)

    Manfred Murstein'da Mossad adına BND'de faaliyet gösteren Mossad'ın üst düzey ajan-
    larındandı. Ernest Volkman konuyu şu şekilde özetliyor:

    Manfred Murstein takma adlı Mossad ajanı BND'de çalışıyor. Yıllarca Monzar Al Kassar adlı
    uyuşturucu ve silah kaçakçısını Mossad adına takip ediyor. Saddam Hüseyin'in gerektiğinde
    öldürülmesi için yapılan planlardan biri Murstein'a ait. Plan şöyle: Saddam Hüseyin'e yakın
    bir kişiyi para karşılığı ya da tehditle ayarlayıp Saddam'ın odasının planı istenecek. O kişinin
    haberi olmadan üstüne patlama gücü yüksek olan patlayıcı yerleştirilecek. Sığınağın tesi-
    satını yapan Alman şirketiyle anlaşılıp bu bombanın ateşlenmesi ayarlanacak. BND'den
    Ghunter (Yahudi) David Rockefeller yönetimindeki Trilateral Komisyonu'nun kurulmasında
    yer aldı. (130)

    Wolfgang Lotz 1921 yılında Almanya'da doğmuş bir Yahudiydi. Lotz 16 yaşında yeraltı
    teşkilatı Haganah'a katılmıştı. 1956 yılında İsrail askeri haberalma teşkilatı Aman ona
    yaşamını değiştirebilecek bir görevde çalışmak isteyip istemediğini sordu. Bu sırada İsrailli-

    240
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ler, Mısır Devlet Başkanı Cemal Nasır'ın füze konusunda uzman eski Alman bilim adam-
    larıyla diğer ordu uzmanlarını kendi bünyelerine aldığını işitmişlerdi. Aman'ın bu son de-
    rece sıkı korunan yapıya sızabilecek bir ajana ihtiyacı vardı. Lotz bu plana en uygun kişiydi.
    Sarı saçları ve mavi gözleriyle asla bir Yahudiye benzemiyor, aksansız ve kusursuz bir Al-
    manca konuşuyordu. Lotz'un kimliği değiştirildi ve Nazi hedefleri ve ideolojisine yakınlık
    duyan Kuzey Afrika'da savaşan eski bir Alman askeri oluverdi. BND gerekli evrakların
    düzenlenmesinde İsrailliler'e yardımcı oldu. Lotz efsanesini tamamlamak amacıyla, BND
    kaynağı olan sarışın bir Alman kızını da eşi rolüyle ortaya çıkarmışlardı. (Aslen İsrailli olan
    bu genç kız daha sonra gerçekten de Lotz'un eşi olmuştur.) Lotz 1959 yılında Kahire'ye gitti.
    Lotz'un yakın ilişki kurduğu Mısırlı üst düzey ordu mensuplarından bazıları, Alman bilim
    adamlarını yakından tanıyorlardı. Mısırlılar Lotz'u askeri üslere çağırıyor ve burada İsrailli-
    lerin çok merak ettikleri konular olan askeri güçlerinden, takviye kuvvetlerinin niteliklerin-
    den, uçaklarının kapasitesinden rahatça söz ediyorlardı. Mısırlılar 1965 yılının başlarında
    Rus Ordu Haberalma Servisi GRU'nun yardımıyla Lotz'un yasadışı telsiz yayını yaptığını
    saptadı. Lotz ve karısı tutuklandı. Lotz BND ajanı rolü oynadı ve karısıyla beraber ömür
    boyu hapse mahkum oldu. 1967 Savaşı'nda İsrailliler Lotz ve karısı karşılığında 500 Mısırlı
    tutsağın iade edileceğini söylediğinde, Mısırlılar Lotz'un İsrailli olduğundan emin olabil-
    mişlerdi. Sonuçta gönülsüz bir şekilde anlaşmaya razı oldular.

    Devlet ajanları sızdıkları ya da NPD’de görüldüğü gibi kurucusu oldukları örgütün poli-
    tikasında belirleyici oluyorlarsa ve bu örgütün büyümesi için çaba gösteriyor, enerji harcıyor-
    larsa, bütün bu eylem ve çabalar devlet kurumlarının bilgisi dahilinde gerçekleşiyorsa, bu tür
    örgütleri devlet örgütü olarak görmek ve adlandırmak için yeterli neden var demektir.
    Kısacası gerçek terörün sahibi güya onla mücadele edenlerdi. 11 Eylül 2001’den sonra gelişti-
    rilen doktrinlerde terörle mücadele baskı, zulüm ve ayrımcılık için gerekçe haline getirildi.
    Bu durumda faşist-ırkçı partiler içindeki devlet ajanları, bu parti veya partilerin eylemleri
    içinde, eylemlerin etkili olmasını sağlamak üzere faaliyet gösterirken, sıkıştıkları herhangi bir
    durumda, ceplerinden istihbarat kimliklerini çıkararak, Hitler selamıyla ‘Heil ajan!’çekme-
    leri, sıradan bir tutum haline gelebilirdi! Eski İç İşleri Bakanı Otto Schily’nin geçmişte sergile-
    diği ırkcı tutumuna bakılırsa, bu tür olayların çoğalmasına şaşmamak gerekir. Almanya’da
    ırkçı örgütler içinde ortaya çıkan neonazi ajanlar skandalı, bu söylediklerimizin bir fantezi
    değil, yaşanan gerçekler olduğunun göstergesiydi. Bu türden örgütler içinde ya da bunların
    yönetimlerinin tümü açısından ajan kullanılması amaca uygun düşüyordu. (65) Durum böyle
    olunca, ırkçı NPD içinde ortaya çıkan ajanların faaliyetiyle bu tür parti ve örgütlerin faaliyeti
    ve hedefleri arasında temelde bir amaç farklılığı bulunmuyordu. Ortaya çıkan belgelerin bu
    ırkçı partilerin önemli bir kısmının devletin ajanları tarafından kurulduğu ve eylemlerine
    yön verildiği düşüncesini güçlendiriyordu.

    Sonraki bölümde Gehlen sonrası Almanya, iki Almanya’nın birleşmesi sürecinde yaşananlar
    ve yeni dünya düzeni BND’nin yeniden yapılandırılmasını inceleyeceğiz.

    241
    FARUK ARSLAN

    Onikinci Bölüm

    GEHLEN SONRASI KILIÇ

    Gehlen, Batı Almanya bünyesinde 1968’e (1956’a kadar 1. adam olarak) kadar görevini
    sürdürdü ve 1979’da 77 yaşında hayata gözlerini yumdu. Hatıratını ‘Servis’ adlı kitabında
    topladı. Soğuk Savaş’ın belki de en soğuk casus şeflerinden biri olan Gehlen ve onun organi-
    zasyonu Gehlen org. o zaman bu zaman özellikle Sovyetler Birliği’nin dağılması ve Ko-
    münist dünyanın önemli ölçüde çökmesiyle unutulmuş gibi gözüküyordu.
    İtalya’da ortaya çıkan NATO’nun gizli ordusu haberleri TAZ’da yayınlanınca, Yeşillerin mi-
    lletvekili Manfred Such, 5 kasım 1990 tarihli soru önergesiyle, Helmut Kohl Hükümetini,
    böyle bir örgütlenmenin olup olmadığı konusunda açıklama yapmaya zorladı. Başbakan
    böyle bir örgütlenmenin olduğunu, olayı önemsemeyerek kabul etti. Savunma Bakanlığı’nda
    konuyla ilgili bir açıklama hazırlanırken, RTL televizyonunda Gladio ile ilgili yapılan bir
    programda Alman Gladyo’su içinde eski” Waffen SS” artıklarının olduğu haberinin yayın-
    lanması tansiyonu yükseltti ve Hükümet sözcüsü Hans Klein (CDU) yaptığı açıklamada Al-
    manya’daki örgütlenmenin, diğer pek çok ülkede olduğu gibi, aşırı sağ örgütlerden devşirme
    gizli bir komando veya gerilla birliği olmadığını ancak ne olduğunu da “devlet sırrı” olduğu
    için açıklayamayacağını söyledi. Federal Almanya’da seçimlere gidilmekteydi ve muhalefet-
    teki SPD ve Yeşiller olayın üstüne gittiler. SPD’nin parlamentoda milli savunma konularında
    uzmanı olan Hermann Scheer bu grubu “Ku Klux Klan”a benzetti, halka ve muhalefete karşı
    operasyonlar düzenlediğini söyledi. SPD, Parlamento’nun ve hükümetin kontrolü dışında
    askeri bir örgütlenmenin ve anayasaya karşı olduğu için, olaya Cumhuriyet Baş Savcısı’nın
    (General Bundesanvalt) el koyması gerektiğini söyledi.
    Yine SPD’nin, istihbarat kuruluşunu kontrol eden komisyonun üyesi olan Wilfried Penner,
    “NATO’nun gizli bir ağının varlığını hiç duymadığını…. Ve bu kamunun önünde tartışıl-
    ması gerektiğini….” söyledi. Yine aynı komisyonun üyesi olan Burkhard Hirsch (FDP) “ …
    son derece endişe ettiğini, bir şey bu kadar yıl gizli tutulmuşsa, uzun yıllara dayanan deneyi-
    mlerime inanın, kokuşmuş bazı şeyleri saklamaktadır ….” dedi. SPD sıralarından konuyla
    ilgi araştırma açılması isteklerine karşı, hükümetteki CDU, bu konunun senelerce hükümette
    olan SPD’nin de bildiği bir konu olduğunu hatırlattı ve konu, Yeşiller’in üyesinin bulunma-
    dığı “Parlamentariche Kontrollkomission - PKK”un 22 Kasım 1990 kapalı oturumunda
    görüşüldü.
    Bu kısaca anlattığım gelişme gazetelere geçen, bilinen politik süreç,. Peki buraya nasıl ge-
    lindi?
    1990 yılında yazılan, yukarıda sözünü ettiğimiz, Federal Almanya Hükümeti’nin raporu,
    stay-behind ordusunun NATO ülkelerinde, İkinci Dünya Harbi’nin hemen bitiminde
    başladığını söyler. Harbin sonunda İşgal altındaki Almanya’da tam bir karmaşa hüküm

    242
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    sürüyordu. ABD, İngiltere, Fransa olası bir Kızıl ordu saldırısına karşı, büyük bir gizlilik
    içinde, askeri bir gücü hazırlamayı düşündüler. Aynı yıl RTL (Almanca yayınında) televi-
    zyonunun programında bu gücün elemanlarının eski Waffen SS ’lerden oluştuğunu öğren-
    mek Alman kamu oyunu şoke etti. Yine bu yıllarda açıklanan bir bilgide bu kararın ABD Ge-
    nelkurmayının “Overall Strategie Concept” başlıklı bir belgesi üzerine hazırlandığı belli olu-
    yordu. ABD, İngiliz ve Fransız işgal bölgesinde yürütülen çalışmalarda amaçlanan, en kısa
    zamanda, politik duruşlarına bakmaksızın, anti-komünist inanışları temel olarak alınan, silah
    ve patlayıcı kullanabilen eski Nazilerin gizli bir ordu (stay-behind) çatısı altında derlenmesi
    idi.
    İlginç olan, ABD, Pentagon’un oluşturduğu ”Counter Intelligengence Corps - CIC” ile Nazi-
    leri Nurmberg (Savaş suçluları) Mahkemesi’nde yargılamaya hazırlanırken , öte yandan bun-
    ları CIA eliyle gizli bir ordu çatısı altında toplamaya başlıyordu. Bu proje ilk kez 1986
    yılında, Allan Ryan’ın hazırladığı, 600 sayfalık ABD Adalet Bakanlığı’nın bir raporunda or-
    taya çıktı. Raporun açıklanması ile ilgili yapılan basın toplantısında ABD adalet Bakanlığı sö-
    zcüsü, Barbie’nin Alman stay-behind ordusunun kuruluşuna aktif olarak katıldığını kabul
    etti. Bu raporda, 1986 yılında CIC’nin savaşın bitiminden hemen sonra eski SS subaylarının,
    aralarında Lyon Kasabı olarak bilinen Klaus Barbie’nin ve SS Oberstrumführer Hans
    Otto’nun olduğu Nazilerin, yine Klaus Barbie’nin örgütlemesiyle bu gizli ordu çatısı altında
    toplandığı ve cezalandırılmaktan kurtuldukları açıklanıyordu. Yani Alman stay-behind or-
    dusunun çekirdeğinin kuruluşu Barbie’nin çabalarıyla oluştu. Barbie, Almanya’nın aşırı sağcı
    Bund Deutscher Jugent’in (BDJ) kuruluşunda aktif rol aldı. Daha sonra Nazilerin kaçışı, Va-
    tikan’ın da yardımıyla oluşturulan gizli bir ağ ile, Arjantin’e yönlendirildi.
    Adalet bakanlığın açıklamasında, Müttefiklerin aranan hiçbir Nazi suçlusuna görev verme-
    diğini de söylüyordu. Daha sonra yapılan araştırmalar ve açıklamalar bu sözlerin doğru ol-
    madığını ortaya çıkardı. ABD’nin kadrosuna aldığı en önemli isimlerden bir diğeri de Rein-
    hard Gehlen’di Alain Guérin yazdığı biyografiye “Le Général Gris” ismini vermişti. Alman
    Federal Haber Alma Teşkilatı’nı (Bundesnachrichtendienst - BND) kuran General Gehlen ile
    ilgili şu hikaye anlatılırdı; “…. 1968 yılı Haziran ayında, Washington’a gitmek için Bonn ha-
    vaalanında bekleyen Franz Josef Strauss’a gazeteciler Amerika’dan U – 2 alıp almayacağını
    sorarlar. Dönemin güçlü dışişleri Bakanı Starauss – Niye alalım? Bizim Gehlen çok daha be-
    cerikli. Dahası da yakalanmıyor !... diye cevap verir. General Gehlen ismi Türkiye için de
    önemlidir. Başta ünlü MİT başkanı Fuat Doğu olmak üzere pek çok Türk istihbaratçısı Geh-
    len tarafından yetiştirilmiş ve Alman istihbaratı Türkiye istihbaratı üzerinde etkin olmuştur.
    1990 yılında Gladyo skandalı patlak verdiğinde, ismi açıklanmayan bir eski NATO istihbarat
    sorumlusu General Gehlen’in Alman Stay-behind ordusunun kurucusu olduğunu ve
    NATO’nun, CIA başkanı olan General Frank Wisner’in Alman Haber Alma Teşkilatını tama-
    men kendine bağlı, bir parçası haline getirdiğini açıkladı. Bunu Federal Almanya Başbakanı
    Kondrad Adenauer’in de bildiği ve Başkan Truman ile Adenauer arasında 1955 yılında ya-
    pılmış yazılı anlaşmalar olduğu açığa çıktı.
    Daha sonra gazetelerde Stay-behind ordusunun aşırı sağcı Technischer Dienst ve Bund
    Deutscher Jugent içinde CIA’ın kontrolünde ve maddi desteği ile örgütlendiği bilgileri yayın-
    landı. 29 Ekim 1952 tarihli Der Spiegel, Almanya’da görülen örgütlenmelerin Fransa, Belçika,
    Hollanda, Luxemburg, İtalya, İspanya ve Portekiz gibi başka “Batı Avrupa” ülkelerinde de
    olduğunu vurguluyordu. Haftalık dergi, Fransa’da bu gizli ordunun Sosyal Demokrat İçişleri
    bakanı Jules Moch’un bilgisi dahilinde 1948 yılında kurulduğunu da yazıyordu.

    243
    FARUK ARSLAN

    Bu haber patlaması, Der Spiegel’in anlattığına göre, 9 Eylül 1952 günü Eski bir SS subayı olan
    Hans Otto’nun Frankfurt adi suçlar polisine giderek, kendi isteğiyle yaptığı açıklamalarla
    başlamıştı. Eski SS subayı verdiği ifadede, “…. politik bir direniş örgütünün üyesi olduğunu,
    olası bir Sovyet işgali halinde sabotaj eylemleri yapacaklarını, köprüleri bombalayacaklarını
    …. “, “ … belli üyelerin ideolojik eğitime tabi tutulduklarını …”, “…. ABD, Rus ve Alman ya-
    pısı silahları kullanmayı öğrendiklerini … “, “ … askeri eğitim aldıklarını, askeri taktikleri
    öğrendiklerini … “, “ …. bu kişilerde pek çoğunun eski Alman hava ve kara ordusu, Waffen
    SS mensubu olduklarını … “, “ … örgüte maddi desteğin Sterling Garwood isimli bir ABD
    vatandaşı tarafından sağlandığını … “, ” … olası bir Sovyet işgalini beklerken, iç politikada
    potansiyel bir tehlike olarak gördükleri KPD (Kommunistische Partei Deutschland) ve
    SPD’yi (Sozialdemıkratische Partei Deutschland) hedef aldıklarını …. “ anlatmıştı.
    Eski bir SS subayı olan Hans Otto’nun itiraflarından sonra geniş bir polis araştırılması
    başlatıldı. Stay Behind gizli ordu kuruluşunun yaklaşık olarak 17 bin kişilik bir üyeye sahip
    BDJ (Bund Deutscher Jugend) ve TD (Technischer Dienst) çatısı altında toplandıkları, Oden-
    wald Ormanları kıyısındaki Waldmichelbach kasabasının yakınlarında ve ABD askeri üssü
    Grafenwöhr’da eğitim gördükleri, “Wamiba” kot isimli bir yerdeki gizli atış poligonu ol-
    duğu, sorguya çekme yöntemleri öğretildiği, bu kuruluşlar ile CIA arasındaki para akışını
    Paul Lüth isimli bir Alman vatandaşının yönettiği ortaya çıktı. Yukarıda ismi geçen ABD va-
    tandaşı Sterling Garwood bu kamplara sık sık gelmekte ve eğitim verenler arasında görülme-
    kteydi.
    Ortaya çıkan bu gerçekler görünüşte ABD – Federal Almanya ilişkilerini gerdi. Konrad Ade-
    nauer bütün bu olaylardan haberi olmadığını söyledi. ABD Büyükelçisi Donnelly bu girişim-
    lerin Kore Savaşı süresinde oluşturulduğunu ve daha sonra terk edildiğini söyledi.
    Olay Hessen eyaletinde patlak vermiş olmasına rağmen, federal düzeyde olduğu da ortaya
    çıktığından bütün Almanya’yı sarstı. Hessen eyaletinin, olayların açıklık kazanması için be-
    klediği destek Başkent Bonn’dan gelmedi. Tam aksine iktidardaki CDU (Christlich Demokra-
    tische Union Deutschlands) ABD yetkililerle müzakerelerle başlayarak olayı ört bas etmeye,
    araştırmaları durdurmaya çalışıyordu. Karlsruhe Anayasa Mahkemesi, bütün Federal Al-
    manya halkını şaşırtan, 30 Eylül 1952 tarihinde aldığı bir kararla “sanıkların değişik ABD
    ajanslarının emri ile kuruldukları gerekçesiyle”, Frankfurt polisi tarafından tutuklanan ve
    sorguya çekilen bütün TD üyelerinin serbest bırakılmasına karar verdi. Hessen Eyaleti Başba-
    kanı August Zinn, “ …. Yüce mahkemenin ABD kontrolünde ve kararın kabul edilemez …. “
    olduğunu söyledi, olayı Federal Parlamento’ya taşımaya karar verdi. İlk defa basın, Alman
    ve yabancı kamu oyu resmen, Parlamentoda eski Nazilerin içinde olduğu, ABD tarafından
    finanse edilip yönetilen stay-behind isimli kuruluşu öğrendi. Parlamento’da yaptığı
    konuşmada Zinn, “ …. bu konuyu kapatması için başbakan Adenauer ve ABD yüksek Komi-
    seri Reeber tarafından baskıya uğradığını …. “ “ … ve polisin ortaya çıkardığı bütün olay-
    ların ve bu işin 30 yıldan bu yana sürdüğünü, “TD yöneticilerinin değişik Federal Almanya
    politikacılarıyla ilgili suikast planları hazırladıklarını itiraf ettiklerini”, “…. ABD’den
    aldıkları yıllık yardımın 50 000 DM’ı bulduğunu… “ polis bulgularına dayanarak anlattı.
    1981 yılında emekli olan, CIA’da otuz yıl çalışmış,Thomas Polgar, Almanya’da CIA
    sorumlusu olduğu yıllarda (1950 – 70), böyle bir örgüt olduğunu ve söylenenlerin gerçek ol-
    duğunu 1990 yılında kabul etti. 1990 yılında Dieter von Glahn “ …. stay-behind kuruluşunun
    sadece Hessen esyaletinde değil öteki eyaletlerde de bulunduğunu ve görevlerinin “Gladyo”
    ile aynı, Almanya’nın milli istihbarat kuruluşu olan Bundesamt für Verfassungsschutz –

    244
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    BfV’un da bu kuruluştan ve çalışmalarından haberdar olduğunu …. “ söyleyecekti. (131)


    General Gehlen ve başında olduğu “Organisasyon Gehlen” bu çalkantılardan, kuruluşun is-
    mini değiştirip, “Bundesnachrichtendienst - BND” adı altında fire vermeden çıkacak çalışma-
    larına devam edecekti. Willy Brandt’ın başbakan yardımcısı olduğu dönemde Başbakanlığın
    hazırlatığı “Rapport Merckel” günümüzde hala açıklanmamıştır. 1955 yılında Federal Al-
    manya’nın NATO üyesi olmasından sonra NATO’nun Almanya’daki gizli ordusu stay-
    behind, NATO içindeki “Allied Coordination Committee”ye entegre edildi ve resmi, gizli bir
    kuruluş halini aldı. AEG, Bosch, Siemens, Daimler gibi kuruluşlar da bu sistem içinde yerle-
    rini aldılar.
    Bütün soğuk harp boyunca Almanya ikiye bölünmüştü. Federal Almanya adına gizli savaşı
    CIA’ya bağlı Bundesnachrichtendienst – BND, Demokratik Almanya (DDR) adına KGB’ye
    (Komitet Gossoudarstvennoï Bezopasnosti – Devletin Güvenliği için Komite) bağlı, “Stasi”
    diye anılan, “Ministerium für Staatssicherheit. – MfS” yürüttüler. BND, CIA ve MI6 (Military
    Intelligence [section] 6), tarafında “kevgir” olarak görüldü. Duvarın yıkılmasından sonra
    “Stasi”nin açıklanan belgelerinden, bu kuruluşun stay-behind’i yakından takip ettiği ve
    ayrıntılı bilgi sahibi olduğu anlaşıldı.
    Stasi belgeleri erişilebilir olduktan sonra, Telefon dinleme çalışmalarını yürüten III.
    Bölüm’ün yöneticisi General Horst Männchen’in yazdığı 3.08.1984 tarihli rapora ulaşıldı. Ra-
    porunda General, kendi hükümetine, stay-behind ile ilgili ayrıntılı bilgi vermekteydi. Gene-
    ral Männchen 6 Kasım 1984 tarihli bir başka raporunda stay-behind kuvvetlerinin üyeleri
    üzerine ayrıntılı bilgi verilirken, arasında kadınların da bulunduğunu bu kuruluşun, Varşova
    Paktı kuvvetleri için bir tehlike olduğunu ve bu ağın tamamen deşifre edilmesinin zorunlu
    olduğunu söylüyordu. Daha sonra yazılan bir raporda da, bu ağın BND tarafından,
    NATO’nun kontrolünde eğitildiğini ve silahlandırıldığı ekliyordu. Aynı bilgilerin KGB’ye
    gittiği tartışmasız olarak düşünebilirdi.
    Stay-behind konusunda en büyük skandal, BND’in Münih’teki merkezinde, stay-behind ile
    ilgili IV. Bölümünde çalışan sekreter Heinrun Hofer’in Stasi için çalıştığı ortaya çıktığı zaman
    patladı. Soruşturmalar sonu, BND’nin müdür yardımcısı Joachim Krase’nin de Stasi için
    çalıştığı anlaşıldı. Duvarın yıkılmasından sonra erişilen Stasi dokümanlarından KGB ve Stasi
    teşkilatlarının başından bu yana NATO’nun stay-behind gizli ordusundan ve çalışma-
    larından haberdar olduğu anlaşıldı. Federal Almanya hükümeti değişik defalar bu ağın
    dağıtıldığını ve silah depolarının kaldırıldığı söylemiş olsalar da, değişik tarihlerde te-
    sadüfler sonu cephaneliklere ortaya çıktı. Bunlardan en önemlisi 26 Ekim 1981’de Lüneburg
    yakınlarındaki Ülsen kasabasındaki, ormancıların buldukları cephanelikti. Araştırmalar sonu
    ulaşılan Heinz Lembke, polise daha başka 33 cephanelik gösterdi.
    Gazeteci Harbart, yaptığı araştırmalarda, polisten gelen bilgilere dayanarak, 29. Eylül 1980
    günü Münih’te Oktoberfest sırasında patlayan, 13 ölüm 200 yaralıya sebep olan bombanın,
    Lembke aracılığıyla, temelinde BND/NATO’nun olan depolardan temin edildiği iddiasında
    bulundu. Bu iddia yalanlanmadı veya konuyla ilgili haberi yayınlayan gazeteci aleyhinde bir
    soruşturulma açılmadı. Araştırmaları sürdüren polis, bombayı “Wehrsportgruppe Hoff-
    mann” üyesi 21 yaşındaki Gundof Köhler’in koyduğunu söyledi. Dikkati çeken, bombanın
    çok uzmanlık isteyen bir mekanizmasının olduğu ve Köhler’in böyle bir beceriye sahip ol-
    madığıydı. Konuyla ilgili olarak hazırlanan nihai raporda Lembke’nin “…. Anayasa düzenini
    tehdit eden bir davranışı olmadığına, ….. faaliyetlerinin sosyal düzeni bozmaya yönelik ol-
    madığına ….. “ karar verildi.

    245
    FARUK ARSLAN

    1996 yılında Süddeutsche Zeitung’ta bu geçmiş olayla ilgili çıkan bir yazıda o dönemde,
    olayın arkasında olduğu söylenen aşırı sağcı kuruluşla ilgili hiçbir soruşturma yapılmamıştı.
    Köhler’in bu olayın gerçek faili olduğu da kesin değildi. Yeşiller, olayı Parlamentoya taşımış
    ve konunun PKK’nın (Parlamentariche Kontrollkomission) gizli oturumunda
    görüşüldüğünü savunmuştu. Sorumlular, Almanya’da stay-behind gizli ordusunun
    varlığını, NATO’nun çatısı altında uluslararası bir ağın varlığını ret ettiler. Ellerinden hiçbir
    şey gelmeyen Yeşiller çok kızgındılar. Federal Almanya’nın NATO’ya girişi sırasında yapılan
    anlaşmaları sordular. Yine dişe dokunan hiçbir cevap alamadılar. Almanya seçimlere gidi-
    yordu. Yerleşik partiler bir şekliyle kendilerine de dokunacak bu konuyu kapatmayı tercih
    ettiler. Başbakanlığın hazırladığı dört sayfalık bir raporla konuyu ne zaman tekrar açılacağı
    bilinmez şekilde gömdüler .
    Federal Almanya’daki, NATO’nun gizli ordusu stay-behind’i anlatırken, Türkiye ile benzerli-
    kler devamlı dikkatimi çekti. Gizli Ordu, başka NATO üyesi ülkelerde olduğu gibi çalışma-
    larını hem orduyla hemde Milli İstihbarat, aşırı sağcı ve sahte solcu kuruluşlarıyla yürütmeyi
    tercih etmişti. Bu tercihte Türk istihbaratının şekillenmesinde etkin rolü olan General Ge-
    len’in rolü olmuştu. Tabii, Türkiye’de Ordunun Milli istihbarat kuruluşunu son yıllara kadar
    kontrolünde tutmuş olması da Türkiye’ye özgü bir durumdu. Türk İstihbarat teşkilatının
    başlangıcı ordu mensupları ile oldu. 1927 yılında “Milli Emniyet Hizmeti” ile başlayan ve bu-
    gün MİT’le devam eden süreçte 1927 – 1992 (Sönmez Köksal’a kadar) yılları arasında
    kuruşun başında bir asker bulundu ve kadrolarda ağırlık askerler oldu. 1957 – 1960, 1961 –
    1962 yılları arasında kuruluşun başına bir sivil geldi. (132)

    1990’dan 2006’ya kadar adeta unutulan Gehlen org. New York Times’da (133), Michael R.
    Gordon imzasıyla, 27 Şubat 2006’ta yayımlanan Irak savaşındaki istihbarat savaşına ilişkin
    bir raporla kendini tekrar bize gösterdi. Rapor Irak savaşı öncesi gelişmeler kadar savaşı te-
    mellendiren istihbarat mücadelesine ilişkin de çok ilginç kimi gerçekleri su üzerine
    çıkartıyordu. Rapor, 18 Aralık 2002 yılında Saddam Hüseyin liderliğinde toplanan Irak savaş
    konseyindeki tartışmalar dahil olmak üzere Irak savaş planının bir kopyasının Amerikan Ge-
    nel kurmayına sızdırılması işini Bağdat’taki Alman istihbarat ajanlarının gerçekleştirdiğini
    açıkça belirtiyordu. İşin daha garibi Alman ajanlar işlerini bitirdikten sonra sığındıkları yerin
    de Fransız istihbaratının üssü olan Fransız Büyükelçiliği oluşuydu. Kuşkusuz resmi görüşü
    Irak’taki savaşa karşıtlık olarak ortaya çıkan ve Fransız meslektaşı Chirac’la birlikte alenen
    Amerika’ya karşı Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nde tavır alan Alman Hükümeti
    “chancellor”ü Gerard Schröder’in kendi istihbarat örgütünün (eski deyişle Gehler org) içişle-
    rine karışma yetkisinin olup olmadığı düşünülebilirdi. Dünyada kendi istihbarat örgütünün
    yaptıklarından habersiz pek çok Başbakan ve Hükümet olduğu veya Başkan’ların bile kendi
    istihbarat örgütlerince kurban edilebildiği düşünülürse, bu gelişmeyi de sürpriz saymamak
    gerekirdi. Fakat rapor tam tersini söylüyordu. Schroder ve Başkurmayı Frank-Walter Stein-
    meier -ki daha sonra Merkel liderliğindeki hükümette Dışişleri Bakanı’nın operasyondan
    bütünüyle haberdar olduğunu 2. raporla ısrarla ortaya koyuyordu. (134)
    Bu arada listede Yeşillerin lideri, Schroder’in Dişişleri Bakanı Fischer’in de olduğunu not
    edelim. Gariplikler burada da bitmiyordu. Alman ajanlar Amerikalı meslektaşlarına
    Bağdat’taki askeri ve polis hedeflerinin karakteri ve konuşlanmaları kadar moral durumu da
    aktardıkları ve daha ilginci Sinagogların ve “Torah rolls”(Tevrat metinleri)nin bulundukları
    siteleri bile bildirdikleri raporun ortaya koyduğu birkaç gerçekten biriydi. Herhalde Gehler

    246
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    org’un varlığının doğası gereği olsa gerek ki, Amerikan Genelkurmayının hazırladığı Irak sa-
    vaşı ile ilgili ortaya konan tavırlar perspektifinde hazırlanan bir “uluslar listesi”nde Almanya
    “noncoalition but cooperating”(koalisyon dışı fakat işbirliği yapıcı) bir statüde listelenmişti.
    Bu arada Suudi Arabistan ve Mısır’ın “silent partners”(sessiz partnerler) olarak listede yer
    aldığını da hatırlatalım. (Mısır kendi hava sahasını Amerikalılara açıp Süveyş Kanalı’nında
    Amerikan gemilerince kullanımına müsaade etmiş. Suudiler ise Delta Force ve Amerikan
    Özel kuvvetleri’nin Arar’daki özel bir üsten Irak içine operasyon düzenlemesine müsaade
    etmişti. Resmi Suudi açıklaması ise, bölgeyi sel felaketinden kurtulanlar için bir sığınma alanı
    olarak designate ediyordu.
    Tabii ki bu raporda Türkiye eksik olsaydı resim tamamlanamazdı. Awacs radar uçakları ve
    Patriot misil baterilerinin Türkiye’ye gönderilmesi hararetli bir şekilde NATO’da tartışması
    sürerken, ilk etapta bu plana karşı çıkan ülke de tuhaf bir şekilde Almanya olmuştu. Fakat
    Irak’a Kuzey’den bir cephe açma kaygısıyla Türkiye’yi ikna etmeye çalışan A.B.D. Almanları
    bir şekilde hem de çabucak ikna etmiş, dahası Almanlar misil baterilerinin gönderilmesinde
    de aktif bir rol oynamıştı. Gehler org.’un Amerikan Büyük Ortadoğu Projesi’nin Irak
    ayağında görev yapan üç değerli üyesi Amerikan Üstün Hizmet Madalyası (American Meri-
    torious Service Medals) ile ödüllendirildi. (135)
    Bir başka örnekte Rusya’dan verelim. 9 Aralık 2007 Cuma günü Rusya'da Kuzey Avrupa gaz
    boru hattının ilk bölümünün başlangıç noktasında içten bir tören yapıldı. Törene katılan Al-
    man ve Rus yetkililerin çoğu Almanya tarafında projenin güvenliği ile ilgilenen kurumun Al-
    man Dış İstihbarat Servisi (BND) olduğu konusunda hiçbir fikre sahip değildi.
    BND, 2. Dünya savaşından sonra eski Wehrmacht istihbarat görevlisi Reinhard Gehlen'in
    Amerikan gözetimim altında oluşturduğu "Gehlen Organizasyonu" (OG) ismi ile bilinen
    oluşum temelinde 1956 yılının Nisan ayında kuruldu. Batı blokundaki diğer istihbarat orga-
    nizasyonlarına benzer biçimde BND de geleneksel olarak teknik istihbarata önem verdi ve bu
    alanda etkileyici başarılar kazandı. Aynı dönemde ajan (Humınt-insana dayalı istihbarat) ku-
    llanımı ile alakalı her alanda Doğu Alman rakiplerine –STASİ- karşı kaybediyordu. Ajan ku-
    llanımındaki zayıflık bütün servis çalışmalarını etkiliyordu. Gehlen tarafından kurulan ör-
    gütün aralarında Berlin krizi ve Berlin duvarının inşası (1961),Sovyet lideri Kruşçev'in yöne-
    timden uzaklaştırılması (1964), orta menzilli Sovyet SS-20 balistik füzelerinin Avrupa'ya
    konuşlandırılması (1974), İran'da Şah'ın devrilmesi (1979), Afganistan'a Sovyet müdahalesi
    (1979), Sovyetler birliğinin çöküşü ve Almanya'nın yeniden birleşmesi (1991) gibi 20. yy ın
    ikinci yarısındaki önemli uluslararası olayların çoğunu önceden öngöremediği söylenebilir.
    Yinede 1968 İlkbaharında Gehlen, istifasından kısa bir süre önce, Sovyet ordusunun Çekosla-
    vakya'yı işgal etme olasılığına ilişkin uyarıda bulunmuştu.

    20. YÜZYILIN SONU

    1994 yılında Almanya Anayasa Mahkemesi, Alman Silahlı Kuvvetlerinin NATO’nun “alan
    dışı” kabul edilen coğrafyalarda görev üstlenmesinin önünü açmıştı. Birleşmeye kadar Silahlı
    Kuvvetlerini merkezinde BM’nin yer aldığı görevlere gönderen Almanya, birleşmeden sonra
    BM’nin onay vermediği Kosova’daki çatışmaları durdurmak için buraya asker gönderme ka-
    rarı almıştı. Ve Birinci Körfez Savaşında, ABD merkezli çok uluslu güce katılmıştı. Almanya,
    bugün itibarıyla, başta Afganistan olmak üzere, birçok ülkede, BM ve/veya NATO kararları

    247
    FARUK ARSLAN

    uyarınca veya ortak bir mutabakat çerçevesinde oluşturulmuş çok uluslu güç içinde yer al-
    maktadır. Almanya, 2005 yılı verileri ile GSYİH’sının % 1.5’i oranında bir kaynağı askeri har-
    camalarında kullanmaktadır. İlk bakışta, bu oran küçük gözükse de, Almanya’nın GSYİH’sı
    Dünyanın en büyükleri arasında yer aldığı için, askeri harcamalara çok ciddi kaynak ayırdığı
    ortadadır. Diğer yandan Almanya/Kaiserslautern yakınlarındaki Ramstein askeri üssündeki
    Amerikan askeri varlığı, ABD’nin kendi toprakları dışında bulundurduğu en büyük askeri
    varlık olup; ABD’nin, onaylanmış NATO planları kapsamında, Almanya/Büchel‘de de
    nükleer silahlar bulundurduğu kabul edilmektedir. (136)

    Uluslararası politikada 1990’lı yılların başı denildiği zaman genelde ilk akla gelen, Sovyetle-
    rin çöküşüdür. Oysa aynı süreç içinde, üstelik eş zamanlı sayılabilecek, aralarında bağ bulu-
    nan bir başka olay daha vardır. O da, Berlin Duvarının yıkılması ve iki Almanya’nın bir-
    leşmesidir. Önce Berlin Duvarı yıkılmış, Sovyetlerin çöküşü daha sonra gerçekleşmiştir.
    Olaylara meydana geliş sırasına göre bakarak, Berlin Duvarının yıkılmasının ve iki Al-
    manya’nın birleşmesinin, Sovyetlerin çöküşünün somut, belirgin ve ciddi bir işareti ol-
    duğunu söylemek mümkündür. Doğu Almanya ile Batı Almanya, 3 Ekim 1990’da bir-
    leşmişlerdir. Bu birleşmeden fazla söz edilmemesi, Alman diplomasisinin kendine özgü işle-
    yişi ve tercihleri ile açıklanabileceği gibi, Alman Dış Politikasının orta ve uzun vadeli hede-
    fleri bağlamında uluslararası kamuoyu nezdinde fazla ön planda olmayı öngörmeyen bilinçli
    bir tercihin sonucu olarak da alınabilir. Almanya, İkinci Dünya Savaşı sonrasında, galip de-
    vletler tarafından ikiye bölünmüş ve bu durum Ekim 1990’a kadar devam etmiştir. Bölünme
    ile ortaya çıkan Batı Almanya, Batı Bloku ve Doğu Almanya da, Doğu Bloku içinde yer
    almıştır. Bölünmeye rağmen, her iki Almanya da Soğuk Savaş yıllarında kendi blokları
    içinde öne çıkan, önemli ve güçlü üyeler olmuşlardır. Bunun içindir ki, ayrı ayrı kendi
    bloklarına ciddi güç katan bu iki Almanya’nın birleşmesi, başlangıçta ciddi bir endişeye yol
    açmış ve tepkiyle karşılanmıştır. Söz konusu endişenin ve tepkilerin, iki güçlü Alman Devle-
    tinin birleşmesinin ve bu birleşmenin doğuracağı sinerjinin “birleşik” Almanya’ya sağlaya-
    cağı güçten ileri geldiğini söylemek mümkündür. “Birleşik” Almanya ile ilgili endişeler ve
    tepkiler, AB’nin ve NATO’nun genişleme süreçleri ile eş zamanlı olmuştur ve bu durum bir
    tesadüf olmaktan uzak görülmektedir. Çünkü iki Almanya’nın birleşmesinden endişe duyan
    ve bu nedenle birleşmeye karşı çıkan Avrupa ülkelerinin, AB’ye ve NATO’ya üye yapılmak
    suretiyle, ikna edilmiş oldukları ve birleşmenin önünün bu suretle açılmış olduğu
    düşünülmektedir. Doğu Almanya ile Batı Almanya 3 Ekim 1990 tarihinde birleşmişler ancak,
    bu birleşme nedeniyle yeni bir anayasa yapma yoluna gitmemişlerdir. “Batı” Almanya’nın 23
    Mayıs 1949 tarihli anayasası, 03 Ekim 1990 tarihinden sonra, “birleşik” Federal Almanya’nın
    anayasası olarak, yürürlükte kalmaya devam etmiştir. Bu, “Alman” olmanın birleştirici
    etkisine işaret eden ve Almanya’nın geleceğine ilişkin değerlendirmede dikkate alınması ge-
    reken önemli bir husus olarak görülmektedir. (137)

    248
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Almanya'nın 1991 de resmen yeniden birleşmesinden önce Batı Alman dış istihbaratının faa-
    liyetlerinin yaklaşık %40 ı ülkenin doğu bölümü hakkındaki bilgilerin toplanmasına ilişkindi.
    Korkutucu doğulu rakipleri ortadan kalktıktan ve onun gizli servisi STASİ lağvedildikten
    sonra BND kaynaklarının Doğu Avrupa'da elde ettiği pozisyon yeniden düzenlendi. Bu süre-
    cin Almanya'nın doğuya doğru ekonomik ve politik genişlemesi sürecine paralel olarak
    yaşandığı ve bu sürecin başarısını sağladığı söylenebilirdi. 1991'den sonra ilk olarak BND ak-
    tif bir biçimde ajan kadrolarının yeniden düzenlenmesi ve 1994'e kadar Almanya'da kalan
    Rus askeri heyetinin asker yetkilileri arasında bilgi toplamakla uğraştı. Buna paralel olarak
    BND 80'lerin sonundan itibaren Sovyetler sonrası oluşan boşlukta Almanya'yı sıkıntıya so-
    kan göçmen akımında ülkeye gelen göçmenlerin sorgulanması ile uğraştı. Böylece Alman is-
    tihbaratı Rusya hakkında kapsamlı politik, ekonomik ve askeri bilgiler topladı. Benzer şe-
    kilde BND'nin resmi temsilcisi olarak birçok Avrupa başkentinde ve hatta Tacikistan'ın
    başkenti Duşanbe'de görev yapan Alman istihbarat topluluğu koordinatörü Bernd Sch-
    mıdbauer'in çabaları sayesinde 1990 ların sonunda BND çalışanları resmi veya diplomatik
    görünüm altında 80'den fazla yerde aktiftiler. Özellikle İran, Suriye, Lübnan ve bölgedeki
    diğer ülkelerin istihbarat servislerinin yöneticileri, iktidar elitleriyle yakın ilişki kurdukları
    Ortadoğu'daki başarılarının not edilmesi gereklidir. Bunun yanında BND İsrail istihbarat ser-
    visleri ile geleneksel olarak iyi ilişkiler geliştirdi.1993 den sonra organizasyon Filistin Özerk
    yönetiminin güvenlik kurumlarının oluşturulmasında aktif bir şekilde yer aldı. Ayrıca
    Lübnan Hizbullah'ının liderleri ile ilişki kurdu. Bu sayede 90’lı yılların sonundan bu yana
    BND profesyonel seviyesini dikkate değer şekilde yükseltti. Bu süreçte zaman zaman skan-
    dallarla sarsılmasına rağmen kuzey Atlantik ittifakının en güçlü ve verimli çalışan istihbarat
    örgütlerinden biridir. Bünyesinde 6000'den fazla ajan görev yapmaktadır ve yıllık bütçesi 400
    milyon Euro’dur. Almanya'nın yükselen uluslar arası konumu ve güvenlik tehditlerinin kü-
    reselleşmesine uygun olarak BND'nin faaliyetleri de son yıllarda küresel bir görünüm ka-
    zandı.1997 yılı verilerine göre organizasyonun öncelikleri arasında ilk sırayı Rusya, Tür-
    kiye,İran, Irak, Suriye, eski Yugoslavya'dan ayrılan devletler ve Arnavutluk hakkındaki bilgi-
    lerin toplanması oluşturmaktadır. İkincil önemdeki konular arasında Çin, Cezayir, Libya,
    Mısır, Sudan Angola, Güney Afrika, Suudi Arabistan, İsrail, Hindistan, Pakistan ve Tacikis-
    tan gibi ülkeler bulunmaktaydı. BND nin ilgi alanındaki 3.grup ülkeler içinde ise Baltık de-
    vletleri, Çek Cumhuriyeti, Romanya, Bulgaristan, Afganistan, Kongo, Zimbawe bulunma-
    ktaydı. Alman Dış İstihbaratının en az ilgilendiği en son grupta ise bütün AB bölgesinin
    kapsıyordu. Organizasyonun bugünkü öncelikleri, Gehlen döneminden biraz farklıydı 11 Ey-
    lül saldırısı ve Avrupa dahil bütün Dünya'yı kaplayan terörizm dalgası uluslararası
    terörizme karşı mücadeleyi öncelikler listesinde en üst sıraya çıkardı. Uluslararası terörizm
    terörist altyapıların onların finans bağlantılarının ve dünya üzerindeki herhangi bir yerde
    teröristlerce rehin alınan Alman vatandaşlarının yerlerinin tespit edilmesi ve kurtarılması so-
    rununu ortaya çıkarmıştı. Bu alanda yapılması gereken çok şey vardı. Bunlardan birincisi
    Schroder zamanında hükümetin yönetim şefi Steinmeir'den dolayı Amerikalı muhatapları ile
    bozulan karşılıklı ilişkilerin normalleşmesini sağlamaktı. Ayrıca NATO ve AB düzeyinde
    terörizme karşı ortak bir strateji geliştirilmesi ve açık/somut yöntemlerin karşılıklı olarak
    uygulanması gerekmekteydi. Buna karşın Amerikan tarafının Alman meslektaşlarına yönelik
    şikayetleri devam ediyordu. Almanya süratle ırkçılığa kayıyor ve millileşiyordu. Son
    yıllarda terörizme karşı savaşın yanında uluslararası organize suçla mücadelede oldukça
    önemli hale gelmişti. Almanya'da yasadışı göçmen dalgası, insan, uyuşturucu, silah ticareti

    249
    FARUK ARSLAN

    açısından büyük patlama yaşanmaktadır ayrıca sahte ve kara para Alman finans sisteminde
    aklanmaktaydı. Organize suç türlerinin en tehlikeli şekli konvansiyel olamayan silahların
    (radyoaktif materyaller, kimyasal ve zehirli maddeler v.s.) ticaretidir. İlgi alanlarının yeniden
    belirlenmesine paralel olarak BND nin belirli ülkelere yönelik yaklaşımı da değişti. İran, Çin,
    Rusya, gibi ülkelere yönelik üst düzey ilgisini korurken, Afganistan, Özbekistan, Gürcistan,
    Bosna Hersek, Makedonya, Kosova, Bahreyn, Cibuti, Etyopya ve Eritre gibi Almanya askeri
    gücünün bulunduğu ülkeler kollandı. 2004 yılında bu ülkelerdeki Alman askerlerinin sayısı 7
    binden fazlaydı. BND açısından birinci sıraya yükselmişlerdi. Bunun yanında BND'nin Al-
    manya'nın başta Polonya olmak üzere Çek cumhuriyeti ve Baltık ülkeleri gibi AB ye üye olan
    doğu komşularına yönelik ilgisi de arttı. Polonyalılar Alman karşıtı tutumları, ABD askeri
    üslerinin ülkesinde bulunması, Kuzey Avrupa gaz boru hattının inşasına karşı çıkması ve
    çevrelerindeki Doğu ve Orta Avrupa ülkeleri ile kıtada alternatif bir jeopolitik blok yaratabi-
    lecek olması sebepleriyle önem kazanıyordu. Almanya'nın Baltık ülkelerine yönelik ilgisinin
    öncelikli sebebi ise, AB nin Rusya sınırında istikrarsız bir bölge oluşturmasıydı. Berlin etno-
    politik oluşumların öngörülemeyen gelişmelerin ortaya çıkmasına sebep olacağından korku-
    yordu. BND'nin faaliyetlerinin yönünü uluslararası terörizm ve organize suçla mücadele
    doğrultusunda yeniden belirlemesine rağmen Rusya sahası bu organizasyon için en temel
    alanlardan biri olarak kaldı. Alman liderliği tarafından Rusya, aynı anda hem enerji tedariki
    için istikrarlı bir kaynak, hem Alman sermayesinin yatırımları için elverişli bir ülke ve hem
    de uyuşturucu, kara para, organize suç ihracatı, gibi çeşitli tehditlerin kaynağı olarak
    görülüyordu. Alman ekonomisinin Rusya'dan gelen petrol ve gaza bağımlılığının artması
    Rusya'nın iç politikası, ekonomik ve sosyal durumu hakkındaki bilgilerin toplanmasını Al-
    manya açısından stratejik önemde bir görev haline getiriyordu ve bu görevde BND'ye veril-
    mişti. Bugün diğer şeyler yanında organizasyon, Kuzey Avrupa gaz boru hattı gibi büyük
    ekonomik projelerin durumunun izlenmesi ile de meşgul olmaktaydı. Yeltsin yönetimi
    sırasında Alman dış istihbaratının Yeltsin'i muayene eden Alman doktorlar arasında ajanları
    vardı. 1994 yılında BND Rus meslektaşları ile konvansiyonel olmayan silahların ve bu silah-
    ların yapımında kullanılan teknolojilerin yayılmasına karşı birlikte mücadele edilmesine
    ilişkin bir anlaşma imzaladı. Son 15 yıl boyunca BND şefleri Rusya başkentini tekrar tekrar
    ziyaret ettiler. 2000 yılının Nisanın da August Hannig'in Çeçenistan cumhuriyetini ziyareti
    Almanya'da büyük yankı uyandırdı. Alman basını ve bir çok milletvekili Alman istihbara-
    tının başkanını Moskova'nın Kafkaslardaki eylemlerini dolaylı olarak meşrulaştırmakla
    suçladılar. Aynı zamanda Alman medyası BND'nin FSB'ye Çeçen ayrılıkçıların uluslararası
    terörist organizasyonlarla olası bağlantılarıyla alakalı bilgiler aktardığına ilişkin haberler ya-
    yınladı. Alman istihbarat kurumlarının koordinatörü Ernst Uhrlau, Rus ve Alman istihbarat
    servisleri arasında uluslararası terörizm ve organize suçla mücadele alanında karşılıklı bilgi
    değişimi yapıldığını kabul etti. BND nin CIS ve Rusya ile bağlantılı faaliyetleri arasında Al-
    manya'ya yönelik yasadışı göç ile alakalı 1997 yılında Alman yönetimine verilen özel rapor
    da yer aldı. Rapor eski Sovyet cumhuriyetleri vatandaşlarından 1.2 milyon kişinin önümüz-
    deki yıllarda Almanya'ya yasadışı yollardan gireceğini iddia ediyordu. Rus karşı istihbaratı
    (FSB) nın resmi temsilcileri Rusya topraklarındaki istihbarat faaliyetlerinden dolayı BND yi
    bir kez bile açıkça suçlamadı. Örneğin BND çeşitli Alman refah fonlarını bir örtü olarak ku-
    llanmakla itham edildi. Benzer şekilde BND çalışanlarının Moskova'da diplomatik kimlik al-
    tında hareket ettiği ve Rus politikacılar, iş adamları ve hükümet üyeleri arasında bilgi topla-
    makla meşgul olduğu ileri sürüldü. Buna karşın Moskova'daki Alman elçilik çalışanlarının

    250
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    casusluk suçlaması ile en son 1995 Mayıs’ında göz altına alındıkları biliniyordu. O zamandan
    beri son 10 yıldır bu tür olayların meydana gelmediği anlaşılıyordu. Artık Alman casuslar
    çok daha dikkatli hareket ediyorlar veya Rus muhatapları da değişen politik durumu göz
    önünde tutuyordu. Bu yüzden şu sıralar yeniden gürültülü casusluk skandalları
    yaşanmıyordu. (138) Almanya’daki Amerikan devleti çok derine yerleşti , peki nasıl?

    251
    FARUK ARSLAN

    252
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    253
    FARUK ARSLAN

    254
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    255
    FARUK ARSLAN

    Türkiye’nin derin devlet ve karanlık olaylar tarihine kısaca burada değinmemizin sebebi, Al-
    manya’da olup bitenlerinde ülkemizden pek farklı olmadığını anlatmak içindi. Almanları
    suçlamadan ve balonlarına iğne batırmadan önce çuvaldızı kendimize batırmaya çalıştım.
    1989’da iki Almanya’nın birleşmesinin ardından artan yabancı düşmanlığının nedeni as-
    lında ekonomiktir. Peki ırkçı çıban peki neden ve nasıl patlatıldı? Veya zorla patlatıldı? Al-
    manya, Müslüman ve Türk göçmenleri kovmak mı istiyor?

    IRKÇI ÇIBAN ALMANYA’DA NASIL PATLADI?

    İki Almanya’nın birleşmesinin ardından artan yabancı düşmanlığı, 2000’li yıllarla birlikte
    AB’yi tedirgin edici boyutlara ulaştı. 2 Ekim 2000’de Berlin’deki gözlemlerimi aktardığım
    aşağıdaki yaptığım haber tehlike çanlarının çoktan çaldığının bir uyarısıydı: Almanya ve
    Avusturya’dan sonra yabancılara yönelik artış gösteren ırkçı eylem ve kriminal olaylar İs-
    viçre’ye de sıçradı. Ekim 2000’de İsviçre’de büyük bir miting düzenleyen Neonazistler ve ya-
    bancı işçi karşıtları, yabancıların çalışma ve oturma izinlerinin iptal edilerek sınırdışı edilme-
    lerini istedi. O sırada Almanya’daydım. Konuyla ilişkin sorularımı cevaplayan Almanya
    Adalet Bakanlığı Ceza Kanunu uygulamalarından sorumlu Daire Başkanı Klaus Abmayer, 20
    yıl önce önemsemeyerek önlem almadıkları yabancı düşmanlığının büyük bir sorun haline
    geldiğini söyledi. Bir çok ırkçı, Neonazist partiyi kapattıklarını, şiddete başvuranları ceza-
    landırdıklarını ifade eden Abmayer, “Kızıl Tugaylar terör örgütü gibi aşırı sol grupları kon-
    trol altına aldık, ancak aşırı sağ grupları ihmal ettik. 20 yıl sonra aklımız başımıza geldi.
    1991′den sonra ırkçı eğilim arttı. Yabancı düşmanlarına karşı yoğun bir mücadele başlattık.
    Toplum bilinçlendiriliyor.”dedi. Alman Başbakan Shröder’in Doğu Almanları, “Irkçı
    saldırılar devam ederse zararlı çıkarsınız. Yatırımlar azalır, maddi bakımdan çökersi-
    niz.”diye uyarı yaptığını hatırlatan Abmayer, ırkçı saldırıların Batı Almanya tarafında da
    görülmesinden dolayı endişelerinin arttığını bildirdi. Alman anayasasına gore, ülke
    bütünlüğüne karşı gelenleri ve anayasal düzeni bozmak isteyenleri ömür boyu hapisle ceza-
    landırdıklarını dile getiren Abmayer, ancak bugüne kadar bölücülük yapanlarla
    karşılaşmadıkları için, kimseye ceza verilmediğini söyledi. Türkiye’nin Güneydoğu’sunda
    karşılaştığı soruna karşı aldığı önlemleri anladıklarını belirten Abmayer, Almanya’da böyle
    bir sorun çıkmadığı için kendilerini mutlu saydıklarını kaydetti. Türkiye’deki sorunun mer-
    kezi yönetimde ısrar edilerek yetkinin paylaştırılmamasından kaynaklandığını savunan
    Abmayer, “Almanya da 16 eyalet var. Eğitim, okul, üniversite ve polis sistemi konularında
    yetki eyaletlerin elindedir. Kültürel her türlü hakkı veriyoruz. Bir vatandaş istediği gibi ser-
    best dolaşamıyorsa rahat değildir. Merkezi yönetimle rahatlığı sağlamak zordur. Belediyelere
    yetki verilirse pek çok sorun cözümlenir”diye konuştu. PKK’nın ve Avrupa’daki siyasal ku-
    ruluşu ERNEK’nın çizgisini değiştirerek artık şiddet eylemine başvurmadığına değinen
    Abmayer, bireysel olarak suç işlemeyen herkesin hukuk devleti anlayışı çerçevesinde serbes-
    tçe yaşayabileceğini ifade etti. Almanya’nın gizlediği ırkçı çıban asıl 2000 ile 2011arasında
    patladı. Şu bariz sorular her Türkün kafasında oluştu: Türkiye’de Alman vakıfları ve derin
    devleti (BND, BKA,GSG9), Türkiye’yi neredeyse kaosa sokmayı amaç eden Ergenekon
    soruşturmasının neresinde yer alıyordu?... Acaba Türkleri hedef alan cinayetler, Alman ma-

    256
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kamların söylediği gibi gerçekten yasadışı faaliyet gösteren bir çetenin işi miydi? Yoksa Al-
    man derin devletinin bazı amaçlar için gerçekleştirdiği bir siyasi ve stratejik seri operasyon
    muydu?... (139).

    Aslında Almanya’da 2010’dan beri derin ve organize işler konuşuluyordu. Almanya’da 2000
    ile 2006 yılları arasında sekiz Türkiyeli ve bir Yunanlı, Nazi faşistleri tarafından öldürüldü.
    Ama failler bulunamadı! Almanya’da işlenen cinayetlerin %97’si çözülüyor ve failleri yaka-
    lanıyordu. Nedense dokuz göçmenin failleri yakalanamıyor ve cinayetlerin arkasındaki sır
    perdesi açığa çıkarılamıyordu! Bu cinayetlerin ırkçı motivlerle işlenmiş olduğunu kanıtlaya-
    cak deliller olmasına rağmen, soruşturma başka yöne kaydırıldı. Alman polisi, cinayetlerin
    “ırkçı bir bağlantı“ ile işlendiği iddialarını kabul etmemişti. Alman polisi daha çok Türk maf-
    yasıyla bağlantılı uyuşturucu çetesinin cinayetleri işlediği ihtimali üzerinde durmuştu. Bu içi
    boş tezi güçlendirmek için soruşma komisyonunun adı “Bosborus” olarak konuldu. Hatta
    öldürülenlerin aileleri bile zan altında bırakıldı. Failleri belirlenen ve öldürülenlerden ikisi
    dönerci oldukları için ‘döner cinayetleri’ diye anılan seri cinayetlerin tarihleri, yerleri ve
    öldürülenlerin isim, yaş ve meslekleri şöyleydi:
    * 9 Eylül 2000: Nürnberg-Enver Şimşek (39) Çiçekçi.
    * 13 Haziran 2001: Nürnberg-Abdürrahim Özdoğru (41) Terzi.
    * 27 Haziran 2001: Hamburg-Süleyman Taşköprü (31) Manav.
    * 29 Ağustos 2001: Münih-Habil Kılıç (38) Manav.
    * 25 Şubat 2004: Rostock-Yunus Turgut (25) Dönerci.
    * 9 Haziran 2004: Köln-Keup’te bomba-22 yaralı.
    * 9 Haziran 2005-Nürnberg-İsmail Yaşar (50) Dönerci.
    * 15 Haziran 2005-Münih-Theodorus Boulgarides (41) Çilingir.
    * 4 Nisan 2006: Dortmund-Mehmet Kubaşık (39) Büfeci.
    * 6 Nisan 2006: Kassel-Halil Yozgat (21) İnternet Cafe işletmecisi.

    Alman polisi yıllarca aramasına rağmen katilleri bulamadığını söylüyor ama inandırıcı
    olamıyordu. Bir çok cinayette aynı silahın kullanılması ise polisin olayları bir seri katil veya
    sapık’ın işlediğine dair teoriler geliştirmesine yol açmıştı. Cinayetleri işleyenlerin paraya da
    ihtiyaçları vardı. Onun için banka soygunculuğu da yapıyorlardı. Banka soygunu esnasında
    2007 yılının nisanında Heilbron şehrinde bir de kadın polisi öldürmüşlerdi. Son banka soy-
    gunu 4 Kasım 2011’de yapıldı. Bu soygun sırasında iki Nazi polis tarafından sıkıştırıldı ama
    yakalanamadılar. Daha sonra Eisenach şehrinde yanan bir karavanın içinde iki kişi ölü bu-
    lundu. Bu iki kişi karavan ateşe verilmeden önce kurşunlanmıştı. Alman basını, bu kişilerin
    yakalanacaklarını anlayınca intihar ettiklerini yazıyordu. Bu kişilerin intihar etmediği, Al-
    man istihbarat örgütleri ile olan ilişkilerinin açığa çıkmaması için öldürüldüğü ve karavanın
    yakıldığı iddiaları da var. Ölen kişilerin bazı suçlara karışmış olduğu belirlenince Zwi-
    ckau’daki evlerinde arama yapıldı. Ölen iki kişinin yakını olduğu belirlenen Beate Zschaepe
    adlı bir kadın da sorguya alındı. Bu kişilerin evinde yapılan aramada 2007 yılında Heil-
    bronn’da bir kadın polisi öldüren silah bulundu. Ayrıca kadın polise ait bazı eşyalar da evde
    ortaya çıktı. Asıl büyük sansasyon ise ‘Döner Cinayetleri’ olarak bilinen seri cinayetlerin si-
    lahının da bu evden çıkmasıyla oldu.
    Aynı kişilerin evlerinde yapılan aramada bu kişilerin Almanya’da aşırı sağcı Neo-Nazi gru-
    plarla bağlantılı olduğu da ortaya çıktı. Böylece yıllardır gizemli kalan ‘Döner cinayetleri“ni

    257
    FARUK ARSLAN

    Neo-Nazi bağlantılı bir suç çetesinin işlediği de ortaya çıktı.Tüm Alman haber kanallarının
    'flaş' olarak geçtiği habere göre Almanya’da ünlü “Döner Cinayetleri“nin failleri yeraltındaki
    Nasyonalsosyalistler adlı Neonazi terör hücresiydi. Katillerin evlerinde cinayetleri itiraf eden
    bir Neo-Nazi propaganda videosu da bulundu. Alman basınında yer alan haberlere göre
    Beate Zschaepe cezasının azaltılması karşılığı bilgi vermeyi kabul etti. Soruşturmada elde
    edilen bilgilere göre, hücrenin üç üyesi ‘kan kardeşi’ olmuşlardı ve her çarşamba ‘AH 41’
    (Adolf Hitler) plakalı bir araçta toplantı yapıyorlardı.
    Faillerin ikisi erkek, biri kızdı. Erkekler, Uwe Mundlos ve Uwe Böhnhardt’tı. Yaşları, cina-
    yetlere başladıkları sırada 26-27’ydi. Uwe Böhnhardt okumamıştı, inşaat işçisiydi. Çoğu defa
    işsizdi. Uwe Mundlos bir profesörün oğluydu. Lisede okumuştu, üniversiteye gidememişti.
    Üçlünün üçüncü kişisiyse Beate Zschaepe adlı kadındı. Öğrenimini yarım bırakmıştı. Ara-
    larındaki bağların temelinde ırkçılık vardı. Almanya’da başta Türkiyeliler olmak üzere ya-
    bancılardan nefret ediyorlardı. Onlardan bir kısmını öldürmekle, geri kalanlarını ülkeyi terk
    etmeye yönelteceklerini düşünüyorlardı.
    Gelişmeler ilginç ilişkileri de açığa çıkarmaya başladı. Bu katil üçlü, 1998-1999 yıllarında
    Anayasayı Koruma Örgütü’nün izlemesiyle, bombalı bir eyleme katılmak üzere iken yaka-
    lanıyorlar. Haklarında suç kanıtları da bulunuyor ve buna rağmen serbest bırakılıyorlar. On-
    larla birlikte hareket eden bir arkadaşları var. O da yakalanıyor. Fakat hakkında bir suç kanıtı
    bulunmadığı için serbest bırakılıyordu. Ama hakkındaki kayıtlar muhafaza ediliyordu. Ana-
    yasayı Koruma Örgütü tarafından izlemenin devam etmesi gerekirken, izleme yapılmıyordu.
    Serbest bırakılan üçlü katil ortadan kayboluyordu. Haklarında tutulan tutanakların sonradan
    silindiği anlaşılıyordu.
    Bild gazetesinin haberine göre, yakılan karavanda, sadece gizli servis çalışanlarına verilen
    pasaportlar buluyordu. İktidardaki Hristiyan Birlik partilerinin meclis sözcüsü Hans-Peter
    Uhl, “Bu tür belgeleri kural olarak sadece İstihbarat Teşkilatı adına gizli çalışan görevliler
    alır” açıklamasını yaptı. Ayrıca Bild gazetesi, Beate Zschaepe‘in 1998’den sonra BND’nin
    muhbirleriyle sıkça görüşmüş olduğunu yazdı. Alman basını katillerin üye olduğu örgüt li-
    derinin Alman iç istihbarat örgütü Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın (BND) ajanı olduğunu
    yazıyordu.
    Bu cinayetlerin işlenmesinde Alman devletinin istihbarat teşkilatı içindeki kişilerin de ilgisi
    veya bilgisi olduğuna dair ipuçları vardı. Seri cinayeti işleyenler sadece bu üç kişi değil, bu-
    nun arkasında başkaları da bulunuyordu. Bunların kimler olduğu konusunda birçok iddia
    ortaya atıldı. Biri, Anayasayı Koruma Örgütü’nün Thüringen Eyaleti’ndeki şefi olup birkaç
    yıl önce görevinden ayrılan Helmut Roewer adındaki kişiydi. Öteki, örgütün istihbarat için
    kullandığı ve o amaçla paralar ödediği bir elemandı. Bu eleman, katillerin 2006’da Kassel
    şehrindeki internet kafede işlediği cinayet sırasında orada bulunuyordu. Failler kafeye girip,
    kafenin sahibinin oğlu 21 yaşındaki Halil Yozgat’ı oradakilerin gözü önünde öldürmüştü. Ci-
    nayetten sonra polisler ‘eleman’ın şahitliğine başvurdu. Fakat o, öldürenleri görmediğini, za-
    ten olayı da fark etmediğini söylüyordu. Bu eleman diğer beş cinayetin işlendiği yerlerin
    yakınında bulunuyordu. Ne tesadüf değil mi? Tüm bu olgular çete üyelerinin Alman Ana-
    yasa Koruma örgütü adı verilen 'derin devlet yapılanması' ile bağlantılı olduğu kuşkuları
    kuvvetlendirdi.
    Ortaya çıkan kimi bilgiler sadece buzdağının görünen kısmıydı. Soruşmalarda Alman devle-
    tinin imajının sarsılmaması için, kimi ajanlara fatura kesilmesi bile gündeme geldi. Bu ge-
    lişme, Nazi çetelerinin açığa çıkarılması için mücadele edileceği anlamına gelmiyordu. Nazi

    258
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    terör hücresinin ortaya çıkmasıyla birlikte, tepki eylemleri de yükselmeye başladı. Göçmen
    örgütleri ve anti-faşist gruplar eylemler yapıyor ve derin devlet ilişkilerini teşhir ediyordu.
    23 Kasım’da Berlin’de Alternatif Göçmen Politikaları Ve Kültür Evi (Almende), göçmenlerin
    yoğun olarak yaşadığı Kreuzberg semtinde bir basın açıklaması yaptı. Türkçe ve Almanca
    olarak yapılan konuşmalarda, bu korkunç cinayetlerin yeni olmadığı, daha öncede Mölln ve
    Solingen’i unutmadıklarını ve bu olayların ırkçı, göç politikasının bir sonucu olduğu belir-
    tildi.

    Bir banka soygununun ardından hırsızların intihar etmesi, sonra bir evi ateşe veren kun-
    dakçının yakalanması Almanya’nın ‘Susurluk kazası’ olmuştu âdeta. Dokuzu Türk on kişiyi
    öldüren cinayet şebekesinin ucu Alman Ergenekon’una çıktı. Almanya’nın en büyük ya-
    yınevlerinden Cornelsen’in 2008 yılına kadar ilköğretim okullarının 7. sınıflarında okutulan
    Almanca kitabı Türkleri şaşkınlığa uğratmıştı. Kitapta Türklerin ve Almanların bilinçaltında
    ürkütücü bir yer tutan 1993 yılındaki Solingen yangınının faili Alman genci Marco ile alakalı
    bir metin vardı. İkisi çocuk beş kişinin katili hakkında şunlar söyleniyordu: “Marco, böyle
    olmasını istemediğini söylüyor. Onlara ders vermek istemişti. Onları korkutmaktı arzusu.
    Onlar, burada görülmek istenmediklerini nihayet anlamalıydılar. Marco, herkesin böyle
    düşündüğünü söylüyordu. Marco, bu şekilde konuşan yetişkinlerin isimlerini sayabilirdi.
    Onların sadece cesaretleri yoktu. Yetişkinler konuşurdu. Yetişkinler yan çizerlerdi. Marco bir
    şey yaptı. Marco herkesin neden kendisine karşı olduğunu anlayamıyordu. O sadece onlara
    biraz korku salmak istemişti ki, onlar Anadolu’larına gitsinler. Merdivenlerin ahşaptan ve
    yıpranmış olması sadece tatsız bir tesadüftü. Hem de o gün çocukların üst katlarda yalnız ol-
    maları ve aşağıdaki dairelerin boş olması da öyle. Yangında iki çocuğun ölmesine Marco çok
    üzülüyordu. Anadolu’da kalsalardı onlara hiçbir şey olmazdı. Ancak Marco bu telaşı anla-
    mıyordu. Şimdi herkesin Türkleri severmiş gibi yapmasını anlamıyordu. Bu yalakalıkları
    duyunca midesi bulanıyordu. Elbette çocuklar için bu bir şanssızlıktı. Ancak Marco’nun as-
    lında hiçbir suçu yoktu.” Konuyu Almanya Zaman gazetesinin kamuoyuna duyurması ve
    Türk sivil toplum kuruluşlarının protestosu sonrasında yayınevi, Marco’yu aklayan metnin
    yerine Tolstoy’un çok kültürlü hayatı destekleyen ‘Üç oğul’ hikâyesini koydu.

    Emekli polis Udo Ulfkotte’nin Müslümanları tehlikeli ve kötü insanlar olarak gösteren,
    Kur’an-ı Kerim’in poşet içinde satılmasını isteyen kitabının reklamı yaklaşık 18 milyon
    basılan aylık ADAC Motorwelt dergisinde, entelektüellerin okuduğu gözde Cicero der-
    gisinde ve tpolis sendikası dergisinde yayımlandı. Aynı fikirleri Yahudilere karşı seslendire-
    cek kitabın bırakın yazılmasını ve reklamının yapılmasını, tartışılması bile mümkün değildi.
    Sosyal Demokrat Parti üyesi, yeni parti kursa yüzde 18 oy alacağı iddia edilen Thilo Sarra-
    zin’in Türkleri Almanya’yı kirleten ve geri götüren bir unsur olarak gösteren kitabı medyatik
    sansasyonla milyonu aşkın sattı. Kitap telifinden milyonlarca avro kazanan Sarrazin tatile gi-
    ttiği Türkiye’de kendisine sorulan soruya “Ben Türkiye’yi seviyorum, Türkleri sevmiyorum.”
    şeklinde cevap verdi.

    Bunlar son yıllarda Almanya’da açıktan yapılan ve Alman kamuoyunun tepki göstermediği
    ırkçı faaliyetlere birkaç örnekti. Sadece Norveç’teki Breiwik gibi “suçsuz katliamcılar” sah-
    neye çıktığında görünür hâle gelen aşırı sağın toplumdaki karşılığı aldığı oyla sınırlı değildi.

    259
    FARUK ARSLAN

    Duyarlı Almanya ise dönerci cinayetleri olarak adlandırılan cinayetlerle ilgili gelişmeleri en-
    dişeyle takip ediyordu. Adalet Bakanı Sabine Leutheuser-Schnarrenberger’in sesi, Al-
    manya’nın duyarlı vicdanının sesiydi: “90’lı yıllarda aşırı sağcılığı en kötü şekliyle bizler
    yaşadık. Mölln’ü, Solingen’i, Hoyerswerda’yı, ölümleri, saldırıları, davaları hatırlıyorum...
    Soruşturmaların sonuna kadar götürülmesi gerekiyor. Ben 1949’dan, yani savaştan sonraki
    Almanya’da aşırı sağcılığın, solcu, İslamcı ya da başka bir terör grubundan daha az tehlikeli
    olarak algılanmadığı kanısındayım.”

    Yahudi soykırımı utancının örgülediği zor tarihi nedeniyle Almanya şüphesiz özel bir
    sorumluluk taşıyordu. Örnek anayasası ile dikkat çeken ülke de bu özel sorumluluğunu, de-
    mokrasisini güçlendirecek kendine has yöntemlerle yerine getirmeye çalışıyordu. Irkçı parti
    NPD Avrupa’daki benzerlerine göre en az oyu Almanya’da alıyordu. Kapatılma tartışmaları
    hiç bitmeyen parti üzerinde gizli bir izolasyonun olduğunu söylemek mümkündü. Gerek
    toplumda gerekse bürokrasi içindeki destekçileri ile hareket sahası bulan aşırı sağcıların öne
    çıktığı eylemler, hiçbir Avrupa ülkesinde Almanya’daki kadar büyük tedirginlik meydana
    getirmiyordu. Olayın bulaşıcı olmasından korkan Alman makamları yarayı neşterle deşmek
    yerine hem polisiye hem siyasi yöntemlerle üstünü örterek unutturmayı tercih ediyordu.
    Karnındaki bebeği ile ırkçı bir Alman’ın bıçaklı saldırısında ölen Mısırlı Merve Şerbini cina-
    yeti, Ludwigshafen yangını gibi olaylar bunun taze örnekleriydi. Fakat Ekim 2011’de ortaya
    çıkan ‘dönerci cinayetleri’ vakası ise üzeri örtülemeyecek kadar büyüktü. Almanlar “Neonazi
    katil çeteleri, Solingen’den bu yana yaşanan en büyük siyasî hasara yol açtı.” sözleriyle
    görüşlerini ifade ederken, olayın Türkçe karşılığıyla “Mızrak çuvala sığmıyor.”du. O yüzden
    olsa gerek Alman makamları organize olduğu anlaşılan cinayetlere en üst düzeyde tepki
    verdi.

    2010’da ‘İslam Almanya’ya aittir’ açıklaması ile Türklerin sempatisini kazanan Cumhur-
    başkanı Christian Wulff dönerci cinayetlerinde öldürülenlerin aileleri ile buluştu. Cumhur-
    başkanlığı Sarayı Bellevue’de gerçekleşen görüşmede federal hükümet ve siyasi parti temsil-
    cileri de hazır bulundu. Başbakan Angela Merkel cinayetleri Almanya için “utanç verici” ve
    “çok rahatsız edici” olarak nitelendirip mağdurlara ve yabancılara güven veren şu sözleri sö-
    yledi: “Öncelikle şunu söylemek isterim. Bu cinayetlerden doğal olarak en fazla etkilenen
    kurban yakınları, devletin her şeyi aydınlığa çıkartacağına, soruşturmaları sonuna kadar
    götüreceğine ve aşırı sağcılığın ülkemizde hiçbir şansı olmayacağına inansınlar. Şu da mem-
    nuniyet vericidir ki; bu hepimizin görüşüdür, yani partiler üstü bir görüştür. Federal
    hükümet üzerine düşen her şeyi yapacaktır.”

    Ölenler Alman olsaydı, polisin yaklaşımı farklı olurdu. Bu korkunç olay Almanya’da tarihe
    kayıt düşülecek bir ilki de hayata geçirdi. Federal İçişleri Bakanı Hans Peter Friedrich, ilk
    defa ‘sağcı terörün’ varlığından söz etti. Almanya Türk Toplumu’nun merkezini ziyaret eden
    Federal Almanya Dışişleri Bakanı Guido Westerwelle ise hoşgörüsüzlüğe karşı hoşgörülü ol-
    malarının söz konusu olmadığını belirterek, “Almanya’da aşırı sağa ve yabancı
    düşmanlığına yer yoktur. Hukuk devletinin tüm araçları ile ırkçılık ve şiddetle kararlı bir şe-
    kilde mücadele edeceğiz.” dedi. Köln’de 2004 yılında saldırı düzenlenen Keup Caddesi’ndeki
    Türk esnafı ziyaret ederek üzüntülerini belirten ve yeni dönemde iktidarın en büyük adayı

    260
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    görülen Sosyal Demokrat Parti’nin Genel Başkanı Sigmar Gabriel, “Eğer bu cinayetler bir İs-
    lami örgüt tarafından işlenseydi ve ölenler Alman olsaydı, tüm caddeler kapatılır, helikopter-
    ler havada uçuşur, devletin tüm birimleri en yüksek mertebede harekete geçirilirdi.” sözleri-
    yle hem ağır bir özeleştiri yaptı hem de 11 yıllık bir duyarsızlığı vurguladı.

    Adalet Bakanı Sabine Leutheusser-Schnarrenberger (FDP) olay karşısında çok kötü bir sınav
    veren ve eleştirilerin odağına oturan iç istihbarat teşkilatı Verfassungsschutz (Anayasayı
    Koruma Teşkilatı) için reform çağrısında bulundu. Güvenlik ve istihbarat servislerinin
    gözetiminden sorumlu Alman Parlamenter Denetim Paneli (PKGr) Başkanı Thomas Opper-
    mann (SPD) Naziler tarafından işlenen cinayetleri, “Almanya’da son 60 yılda işlenen en an-
    laşılması güç ve en iğrenç cinayetler” olarak tanımlayarak, “Devletimizin öldürülen insanları
    koruyamayışından dolayı utanıyorum.” diye konuştu.

    Irkçı saldırılar karşısında daha önceleri tıpkı hükümet gibi temkinli tavır takınan Alman
    medyası da oldukça sert söylemleri köşelerine taşırken, özeleştiri yapmaktan da geri durmu-
    yordu. Mesela Kölner Stadt-Anzeiger Alman toplumunun bakışındaki çelişkiyi ele aldığı
    yazısında “Özellikle de toplumdaki orta sınıfın Neonazilere yaklaşımı tutarlı değil. Bir yanda
    Neonazilerden hoşlanılmıyor, gerek düşünsel gerekse fizikî olarak varlıkları istenmiyor.
    Ama peki aşırı sağ düşünceye karşı mücadelede, aşırı sağ çevreden çıkmak isteyenlere
    yardım için malî kaynaklar kısıldığında kimse çıkıp bir şey diyor mu? Ya da aşırı sağcı ayak
    takımı tarafından taciz edilen komşular için etkin bir destek sağlanıyor mu? Pek sayılmaz.”
    ifadelerini kullanıyordu.

    Berlin’de yayımlanan “Tageszeitung” gazetesi ise Merkel’e seslendiği yazısında âdeta Tür-
    klerin vicdanına tercüman oluyordu: “Kurbanlar için kamuoyuna açık bir devlet töreni
    düzenlenmesi doğru bir sinyal olur. 2004 kışında Hint Okyanusu’ndaki tsunami felaketinde
    ölen Almanlar için yapılanın, aşırı sağcılar tarafından öldürülenlere de hak görülmesi uygun-
    dur. Angela Merkel şimdi selefi Helmut Kohl’ün yapamadığını yapma fırsatına sahip. 1993’te
    Solingen’de Türklerin evinin yakılması olayında Kohl cenaze törenine gitmeye yanaşmamış
    ve böylece pek çok Türk göçmenin yıllar boyunca Almanya’ya yabancılaşması riskini göze
    almıştı. Merkel birlikte yas tutma becerisine sahip olduğunu gösterebilir ve böylece ente-
    grasyon politikaları açısından da önemli bir sinyal vermiş olur.”

    Süddeutsche Zeitung ise yorumunda resmî makamları sert dille eleştiriyor ve şu soruyu
    yöneltiyordu: “Bir Neonazi çetesinin elini kolunu sallayarak, takibata uğramadan, cinayet
    işleye işleye Almanya’nın her yerinde dolaşabildiğinin; Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın 15
    yıldır yayımladığı raporların yanlış olduğunun; içişlerinden sorumlu politikacıların bu temel
    üzerinden çıkardıkları sonuçların mesnetsizliğinin ortaya çıkmasından, istihbaratçılarla aşırı
    sağcılar arasındaki mesafesizlikle ilgili yeni ayrıntılar bulunmasından bu yana, bize çaresizce
    şu soruyu sormak kalıyor: Acaba sadece Nasyonal Demokrat Parti’yi değil, Anayasayı
    Koruma Teşkilatı’nı da mı yasaklamak gerek?”

    261
    FARUK ARSLAN

    Öldürülenlerden sadece ikisinin dönerci olmasına rağmen hoşlanmadıkları olaylara,


    aşağılama kokan isim bulmada çok mahir olan Almanlarca üretilen ‘Dönerci Cinayetleri’ni
    kısaca hatırlamak gerekirse şunlar söylenebilirdi: 2000 yılında önce Nürnberg’de Ispartalı bir
    çiçekçi olan Enver Şimşek öldürüldü. Onu 2001’de Hamburg, Nürnberg ve Münih’te de bak-
    kal Süleyman Taşköprü, terzi Abdürrahim Özüdoğru ve manav Habil Kılıç cinayetleri takip
    etti. Almanlar bunun üzerine herhâlde en iyi döner Boğaz’da yenir diye düşündüklerinden
    “Bosphorus” adlı araştırma ekibini kurdular. 2002’de Rostock’ta arkadaşının döner büfesinde
    çalışan Yunus Turgut hedef oldu. Üç yıllık bir aradan sonra ise yine Nürnberg’de Kürt asıllı
    dönerci İsmail Yaşar öldürüldü. Bir hafta sonra Türklerle arasından su sızmayan Yunan çilin-
    gir Münih’te öldürüldü. 2006’nın Nisan ayında ise iki cinayet daha işlendi. 4 Nisan’da büfeci
    Mehmet Kubaşık Münih’te, 10 Nisan’da ise internet kafe sahibi Halit Yozgat, Kassel’de ölü
    bulundu. Önyargılarıyla hareket eden “Bosphorus” ekibi uyuşturucu ve mafya kanaatleri se-
    bebiyle suçluyu hep Türkler arasında aradı. Ölen Türklerin yakınlarını zan altında bırakan
    bu tavır yüzünden aileler acılarına üzülemedikleri gibi çevreleri de onlardan uzaklaştı. Al-
    man polisi Türk yetkililerle de iletişime geçti ama tamamında Ceska 83 silahı kullanılan cina-
    yetleri çözemedi. (140)

    Failler hep yanlış adreste arandı. Söz konusu kişiler göçmenler olunca Alman medyasının da
    tavrı farklı olmuyordu. Onlar da sürekli sol cenahtan bilgilendirildikleri için cinayetlerin ar-
    kasında “Türk Derin Devleti”nin olabileceğini yazmışlardı. Cinayetler 2006’da yine anlaşıla-
    mayan bir sebeple sona erdi. Son olarak yakılan evde tabancası bulunan ve o zaman olayla
    bağlantısı kurulmayan bayan polis Michéle Kaiserwetter 25 Nisan 2007’de Heilbronn’da
    kafasına sıkılan tek kurşunla öldürüldüğünde henüz 22 yaşındaydı. 2007 sonrası bu olayla
    bağlantı kurulan bir eylem veya cinayet olmadığı için dosya kapanma aşamasına gelmişti.
    Türk Susurluk’unda sahneye bir kamyon çıkmış ve her şey değişmişti. Burada ortaya çıkan
    ise bir karavandı. Olaylar bununla bitmemişti. Seri katil iki Uwe’nin intihar ettiği karavan ise
    polis için daha doğrusu Almanya için beklenmeyen sürprizlerin ve utanç duyulacak gelişme-
    lerin başlangıcı olacaktı.

    Örgüt üyeleri Uwe Böhnhardt (34) ve Uwe Mundlos (38) bir banka soygunundan sonra kim-
    likleri tespit edildiği için saklanmaya başladılar. Fakat saklandıkları karavanda yakalanaca-
    klarını anlayınca arkadaşları Beate Zschaepe’yi telefonla arayıp belgeleri imha etmesini iste-
    yerek biraz garip bir yöntem kullanarak tüfekle intihar ettiler. Çok sayıda belgenin olduğu
    örgüt evini bombalı kundaklama yoluyla yakıp belgeleri yok etmeye çalışan Beate Zschaepe
    (36) ise örgütün üçüncü üyesiydi. Evi kundaklayıp yakmasına rağmen belgeleri yok etmeyi
    başaramayan Zschaepe, daha düşük ceza almak umuduyla “Aradığınız kişi benim’ diyerek
    10 Kasım 2011 günü teslim oldu.

    Her nedense yangından hasar görmeyen belgeler ise Türk Susurluk’undaki malum çantayı
    anımsatacak kadar önemliydi. Irkçı teröristlerin cinayetleri itiraf ettikleri ve planladıkları
    yeni cinayetler hakkında da açıklamalarda bulundukları dört DVD’de sanıkların kendi
    görüntü ve sesleri yer alıyordu. Evde ayrıca cinayetlerin işlendiği silah ve teröristlerin
    öldürdüğü Michéle Kiesenwetter isimli polisle birlikte yaralanan diğer polisin ekipmanı ele
    geçirildi. DVD’ler incelendiğinde bazı bombalama olaylarının da bilgisine ulaşıldı. Türklerin

    262
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    öldürülme anları da kameraya çekilmişti. Zschaepe’nin yakmaya çalıştığı ama başarılı ola-
    madığı diğer belgeler ise terör örgütü ile Thüringen Eyaleti Anayasayı Koruma Dairesi
    arasındaki ilişkiyle ilgiliydi. İstihbarat raporunda yer alan bilgiye göre üç terörist 1998
    yılında yeraltına inmeden önce aşırı sağ Thüringer Heimatschutz grubunda (Thüringenli Va-
    tan Korucuları) aktif görevli idiler. Aşırı sağcı parti NDP ile irtibatlı olduğu iddia edilen
    Thüringer Heimatschutz grubunun lideri Tino Brandt’ın Anayasa Koruma Teşkilatı’na
    çalışan bir ajan olduğu zaten biliniyordu. Ancak soruşturma delil yetersizliği nedeniyle 2007
    yılında durduruldu.

    Şimdi ise bu kişinin özel amaçlarla internet kafede bulunduğu ve 9 dönerci cinayetinin
    6’sında olayın yakınında olduğu şüphesi seslendiriliyordu. Eski bir emniyet müdürü olan
    Köln Büyükşehir Belediye Başkanı Jürgen Roters ise Türk esnafa yaptığı geçmiş olsun ziyare-
    tinde, “Bu saldırıların arkasında başka aşırı sağ bir ağın olup olmadığını ortaya çıkarmak en
    önemli görevdir. Anayasayı Koruma Dairesi mensuplarının işin içine karışmışlarsa bunun
    mutlaka aydınlatılması gerekir. İlk işaret ise, Hessen’deki bir saldırıda bir istihbarat görevli-
    sinin olay yeri yanında bulunmasıdır. Bu gerçekten inanılmaz.” ifadelerini kullanması ge-
    lişmelerdeki vahim boyutu ortaya koyuyordu. Roters bu endişesinde yalnız değildi. Aşırı
    sağcı terör hücresinin, 88 kişilik bir ölüm listesi hazırladığının ortaya çıkması örgütün diğer
    Neonazilerle bağlantılarının olduğu şüphesini de uyandırdı. Aydınlatılmayan başka saldırı
    ve cinayet olaylarının da bu örgütle bağlantılı olabileceği ihtimalini gündeme getirdi. Şimdi
    dosyalar tekrar raflardan indirilirken, 2008 yılında Ludwigshafen kentinde yaşanan ve dört
    Türk kadın ve beş çocuğun hayatını kaybettiği faili bulunamayan yangının dosyası da yeni-
    den inceleniyordu.

    Aşırı sağcı terörün en büyük darbeyi Alman istihbarat birimlerine vurduğunu söylemek
    yanlış olmazdı. Özellikle medya, terörle mücadeleden sorumlu birimleri sert bir şekilde
    eleştiriyordu. Tarihlerindeki en ağır eleştirilerle karşı karşıya kalan istihbarat birimleri Aşağı
    Saksonya Anayasayı Koruma Teşkilatı hata yaptıklarını ifade etmesinin haricinde suskun-
    luğunu korudu. Almanya’da örgütlenme şekli birbirinden farlı olan üç istihbarat teşkilatının
    denetimi 1978 yılından beri faaliyette bulunan Parlamenter Denetim Paneli (PKGr) ta-
    rafından yapılıyordu. Toplantıları gizli yapılan panel daha çok dış istihbarata bakan Federal
    Haber Alma Servisi (BND), Askerî İstihbarat Servisi (MAD) ve iç istihbarata bakan Anaya-
    sayı Koruma Teşkilatı’nın (Verfassungsschutz) kontrolünden sorumluydu. Tartışmaların
    merkezinde olan Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın beş binden fazla çalışanı ve 300 milyon
    avro bütçesi vardı. (141)

    Frankfurter Rundschau gazetesi ise süreci papaz kaçtı oyununa benzetiyordu: “Güvenlik bi-
    rimleri ve politikacıların şu an ortaya koyduğu oyunu beş yaşındaki çocuk bile bilir: Papaz
    kaçtı. Polis sendikası, kendilerini daha üstün gören ve kıskanç bir şekilde ellerindeki gizli bil-
    gileri kimseyle paylaşmayan istihbaratçıların beceriksizliğine ateş püskürüyor. İç istihbara-
    tçılar ise Thüringen Eyaleti polis teşkilatı içinde Neonazi çetesinin destekçileri bulunduğunu
    fısıldıyor. Böylece taraflar ellerindeki papazı mutlu bir şekilde birbirine kakalamaya çalışıyor
    ve bu arada gerçekte olup bitenler yoğun bir sis perdesinin altına itiliyor. ” İstihbarat mercek
    altındaydı. Bazı siyasilerin olayı istihbarat birimlerinin üzerine atma amaçlı gördükleri ırkçı
    Nasyonal Demokrat Parti’nin (NPD) kapatılması konusu da medyada tartışılıyordu. 2003

    263
    FARUK ARSLAN

    yılında NPD’nin kapatılması için yapılan başvuru Alman Parlamentosu için utanca
    dönüşmüş ve başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Yapılan soruşturmada partinin, federal yönetim
    kuruluna kadar Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın köstebekleriyle dolu olduğu anlaşılmıştı.
    Anayasa Mahkemesi, bu şahısların sağladığı delilleri, düzmece olabileceği şüphesiyle ku-
    llanmadı. NPD içinde olduğu söylenen yüzü aşkın köstebek ise devletten maaş alan görevli-
    lerdi. Çoğu istihbarat tarafından ikna edilmiş eski ırkçılar, yani Neonazilerdi. Şu an için Tür-
    klerin büyük bir endişe taşıdığını söylemek doğru olmaz. Hatta suçsuz olduklarının anlaşıl-
    ması ve aşırı sağcı terörün görünmesine vesile olduğu için memnun oldukları bile söylenebi-
    lirdi. En üst düzeyden taziye mesajı alıp bizzat ziyaret edilmeleri de kabul görme açısından
    sevindirici gelişmelerdi. Tek köstebeğe yapılan teşhisin 2006 sonrası cinayetleri bitirmesi
    gibi, cinayet şebekesine yapılan toplu teşhisin de bundan sonrasında olayları bitirebileceği
    ifade ediliyordu. Olayın aydınlatılıp aydınlatılamayacağına gelince, bunu Almanya’nın
    vicdanı belirleyecekti. Alman hapishanelerinde intihar vakalarının sıklığını hatırlatanlar ise
    itirafçı bayan terörist Beate Zschaepe’nin özenle korunması gerektiğine dikkat çekiyordu.

    90’lı yıllarda Brandenburg’ta aşırı sağcı “Kan ve Onur” (Blood and Honour) çetesine dahil
    olan ve Anayasayı Koruma Dairesi’nde ajan olarak çalışan “Piato” kod adlı Carsten S.’nin,
    1998 yılında yetkililere daha sonraki yıllarda Türk esnafları öldüren çete üyeleri ile ilgili bilgi
    vermişti Carsten S., Saksonyalı bir Neo-Nazi’nin, yakalanacaklarını anlayınca karavanı yakıp
    intihar eden Uwe Mundlos, Uwe Böhnhardt ve teslim olan kadın terörist Beate Zschape’ye
    silah sağlayacağını söylemişti. Neo-Nazi eylemlerinde hep ön saflarda yer alan Carsten S., bir
    Nijeryalı öldürmeye teşebbüsten tutuklanmıştı. Alman basını, çete üyelerinin, Carsten S.’nin
    polise yaptığı itiraflarla daha önce gözetim altında tutulabileceklerini yazdı. Neo-Nazi
    grubunun hazırladığı 88 kişiden oluşan bir liste ele geçirildi. Neo-Nazilerin hedef ya da
    nefret listesi olabileceği belirtilen belgede Türk ve İslam örgütlerinin temsilcileriyle, iki
    Alman siyasetçinin de isimleri bulunuyordu. Spiegel Online’nın haberine göre, kanıtlar
    arasında sayılan listede, isimlerle birlikte sözkonusu kişilerin adresleri de bulunuyor.
    Belgenin bir hedef listesi mi, yoksa muhalif olarak görülen kişilerle ilgili bir kayıt mı olduğu
    henüz açıklık kazanmadı. Ancak listedeki kişi sayısının 88 olması bile dikkat çekiciydi.
    Çünkü aşırı sağcı lügatta, 88, H harfinin karşılığı olarak görülüyor. Bu da “Heil Hitler”, yani
    “Çok Yaşa Hitler” sloganının kısaltılmışı. Tagesspiegel Gazetesi’ne göre kuşku çeken liste
    2005 tarihliydi. Listede yer alan siyasetçiler Yeşiller milletvekili Jerzy Montag ve Hıristiyan
    Sosyal Birlik Partisi’nden Hans-Peter Uhl idi. Federal Suç Dairesi, Uhl’a, böyle bir listeden ve
    listede kendisinin de yer aldığından haberdar etmişti. Montag, “Benim için korkunç bir his.
    Terör hücresinin tanıdık isimlerinin etkisiz hale getirilmiş olması meselenin bittiği anlamına
    gelmez. Eğer böyle şeyler düşünmüşlerse, diğerleri de düşünebilir. Eminim Almanya’da ben-
    zer saldırılar düzenleyebilecek başka aşırı sağcılar da bulunmaktadır” diye görüş bildirdi.
    Almanya’da 10 yıldan fazla bir süre içinde 8’i Türk 9 göçmeni öldüren, birçok saldırı düzen-
    leyen Neonazi teröristler, gündemde yer almaya devam ediyordu. Tageszeitung Gazetesi
    olaylar hakkında şunları yazıyordu: ‘Mölln ve Solingen’de Türk ailelerin evleri ateşe veril-
    mişti. Neonazi katil çeteleri, o zamandan bu yana yaşanan en büyük siyasi hasara yol açtı.
    Başbakan Angela Merkel, devletin can güvenliğini sağlayamaması nedeniyle kurbanların
    yakınlarından özür dilemeliydi.’ Handelsblaat Gazetesi ise: ‘NPD’nin yasaklanması
    konusunda, “Kimin aşırı sağcı, kimin muhbir olduğu ayırt edilmeden NPD’nin yasaklanması

    264
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    girişimi hem anlamsız olacaktır, hem de sonuç getirmeyecektir” değerlendirmesini yaptı. Al-
    man EPA Ajansı, dönerci cinayetlerinin son kurbanı olan Halil Yozgat’ın (21) ailesiyle
    görüştü. Ayrıca 2007 yılında Hürriyet’te çıkan haberde Halil Yozgat’ın hikayesi ayrıntılı bir
    şekilde yazılmıştı. Şimdi aileler, faillerin bulunmasının bu kadar uzun sürmesine tepkiliydi.
    (142)
    Cinayet serisinin ilk kurbanı Enver Şimşek’in çocukları Semiya ve Abdulkerim Şimşek, son
    gelişmelerle birlikte kurban yakınlarıyla yeniden görüşmeye başladıklarını belirterek “Diğer
    ailelerle yeniden görüşmek, birlikte ne yapacağımıza karar vermek istiyoruz. Son gelişmeler
    doğrultusunda dava açılır mı, mahkeme olacak mı, olası bir davada bizi neler bekliyor bilmi-
    yoruz. Bize katillerin o kişiler olduğu bilgisi dahi verilmedi. Bu anlayışı anlamak mümkün
    değil” dedi. Bu arada yukarıda adı geçen liste skandalı patlak vermişti. Almanya’da yabancı
    esnaf ve bir Alman polisi hedef alan neo-Nazi çetesinin ortaya çıkan 2005 tarihli listesinde
    Türkiye’nin Münih Başkonsolosluğu’nun da bulunduğu ortaya çıkmıştı. 88 kişinin ad ve
    adreslerinin yer aldığı listenin hazırlandığı dönemde Münih Başkonsolosu Babür Hızlan’dı.
    Seri cinayetleri işleyen Zwickau neo-Nazi terör çetesinin 88 kişilik gizli listesinde Alman poli-
    tikacılar ve Türk dernek yöneticilerinin yanında Münih Başkonsolosluğu’nun ad ve adresi de
    yer alıyordu. Ayrıca neo-Nazi terör hücresinin eylemleri üzerine hazırladığı Pembe Panterli
    propaganda filminin bulunduğu DVD’nin bir kopyasını Münih Başkonsolosluğu’na gönde-
    rilmişti. DVD, Kasım 2011’de posta yoluyla Başkonsolosluğa ulaştı. Zwickau neonazi terör
    hücresinin 10 bin kişi ve kurumun ad ve adreslerinin bulunduğu ikinci gizli listede ise Al-
    man ordusunun silah depoları yer alıyordu. Bunun yanında listede Almanya’nın çeşitli yerle-
    rindeki silah dükkanlarının adresleri de bulunuyordu. Terör hücresinin listesinde Alman or-
    dusunun silah depolarının bulunmasıyla ilgili olarak, güvenlik birimleri, neonazilerin bura-
    lara baskın düzenleme amacıyla hazırlamış olabileceği kuşkusunu taşıyordu. Federal Asayiş
    Şubesi ve Alman güvenlik yetkilileri gizli listenin amacının ne olduğu sorusuna açıklık geti-
    remiyordu. Gizli listedeki isimler arasında liste hazırlandığında ölmüş olan kişilerin isimleri
    de vardı.

    Bu sırada Türk basını da Almanya’da yükselein faşism dalgasıyla yakından ilgileniyordu. Al-
    manya’da bir dönem Neo Nazilerin simge isimlerinden olan Manuel Bauer, Miliyet gazete-
    sine hayatının nasıl değiştiğini anlatmıştı. Türk düşmanı olarak cezaevine giren Bauer, haya-
    tını kurtaran 2 Türk mahkum nedeniyle aşırı sağla mücadeleye başladı. Milliyet gazetesinin
    haberine göre; Doğu Almanya’daki Leipzig kentinin doğusundaki Totgau köyünde yaşayan
    Manel Bauer, neo-Nazi çevresi ile ilk defa 11 yaşındayken, 1990 yılında Adolf Hitler’i öven
    müzikler yapan okul arkadaşları aracılığıyla tanıştı. Manuel Bauer, okul bahçesinde göçmen
    çocukları tartaklamakla başladığı neo-Nazi kariyerinde 1990’ların sonlarında liderliğe
    yükseldi. 1997’de askere giden Bauer, burada silah kullanmayı öğrendi ve ırkçı görüşlerini
    paylaşan kişilerle tanıştı. Bauer şöyle konuştu: “Askerden döndüğümde ‘İntikam Paramiliter
    Grubu’ adıyla ilk grubumu kurdum. Bu gerillayı andıran silahlı bir gruptu. Birilerini
    öldürmeyi planladık, ancak gerçekleştirmedik. İkinci grubum ise ‘Aryan Savaşçılar’dı. Ya-
    bancıların olmadığı bir ülke için savaşıyorduk. Bizden olmayan herkesi dövüyorduk. Disko-
    lara ve sayısız iş yerine saldırı düzenledik."

    Bauer’in grubunun hedefleri arasında bir Türk dönerci de vardı. O geceyi çok hatırlamayan
    Bauer, “Çok karanlıktı ve aşırı alkol tüketmiştik. Tek bildiğim orayı ateşe verdik ve koşarak

    265
    FARUK ARSLAN

    karanlıkta kaybolduk. Oranın sahiplerini bir daha görmedim” dedi. Homoseksüel bir iş
    adamının döverek gasp eden Bauer, “Nazi grubu için para bulmam gerekiyordu. Sadece ho-
    moseksüel olduğu için onu seçtim. O adamı öldürmek istedim, ama şansıma bunu başara-
    madım” diye konuştu. 2 yıl 10 ay hapse mahkum edilen Bauer, cezaevinde hayatını değişti-
    ren olayı anlattı. Bauer, “İki neo-Nazi arkadaşım ot içiyordu. Bana göre bu bir Amerikan
    davranışıydı, asla Alman değildi. Bu kabul edilemez bir aşağılamaydı. Bağırınca bana
    saldırdılar, acımasızca vuruyorlardı. İki Türk mahkum bana yardım etti. Buna inanamadım,
    çünkü onlardan nefret etmem gerekiyordu” dedi. Gençleri neo-Nazi gruplardan kurtarmak
    için çalışan "EXIT" örgütü ile bağlantıya geçen Bauer o süreçi şöyle anlattı: “Anaokulundan
    beri edindiğim tüm ‘arkadaşlarımı’ kaybettim, çünkü hepsi neo-Nazilerdi. Bazen ‘doğru mu
    yapıyorum’ diye düşündüm. Ancak eğer özgür yaşamak istiyorsam, bunun yapabileceğimin
    en iyisi olduğunu biliyordum. Hapiste Neo-nazi olmayan birçok kişi ile tanıştım, hepsi bana
    karşı arkadaş canlısıydı. EXIT grubu ile yaptığım birçok konuşma bana yeni bir hayat ka-
    zandırdı.” Bauer, Almanya’da 1998-2006 arasında 8’i Türk 10 kişinin öldürüldüğü neo-Nazi
    cinayetlerinin polisin gözünden kaçmasının ise şaşırtıcı olmadığını ifade etti. Bauer, “Devlet
    yeraltında ne kadar aktif aşırı sağcı olduğunu bile bilmiyor. Alman iç istihbaratından para
    alan çoğu muhbir aslında neo-Nazilere sırtını dönmüyor, devlete bilerek yanlış bilgi
    aktarıyor” dedi. Bauer, “Benim için Türk arkadaşlarım ile çalışmak, konuşmak çok ilginç. Bu
    benim yeni hayatım ve bunu çok seviyorum. Şimdi nefretten arınmış, sevgiyle dolu bir in-
    sanım” diyordu. (144)

    KILIÇ NEDEN TEMİZLENMELİDİR?

    Yakın geçmişte Nazilerin birçok Yahudiyi insafsızca katlettikleri gibi, bugünde Dazlaklar
    gibi NeoNazist gruplar diğer pek çok etnik grubu da hedef alıyor. Almanya'daki yangın fa-
    cialarının ardı arkasının kesilmiyor. Almanya'da yabancılara karşı yıllardır yapılan orga-
    nizeli bir düşmanlık var ve bu yabancı düşmanlığının altında Alman derin devletin bulunu-
    yor. Bu ’’Alaman derin devleti’’ yabancı düşmanlarını yönlendiriyor ve bu Neo Naziler
    Kılıç’ın bir nevi çeteleri gibi hareket ediyorlar.

    GİRİFT İLİŞKİLER

    Thüringen Eyaleti Anayasayı Koruma Dairesinin eski başkanı Helmut Roewer'in, 1995
    yılında aşırı sağcı Almanya'nın Milliyetçi Demokratik Partisinin (NPD) eski Thüringen eyalet
    teşkilatı başkanı Thomas Dienel'i muhbir olarak çalıştırmaya başlaığı ve Dienel'in 1997 yılına
    kadar bu görevi için yaklaşık 40 bin mark (yaklaşık 20 bin avro) aldığı malum. NPD'nin eski
    başkan yardımcısı Tino Brandt'ın da 1994 yılında muhbir olarak çalışmaya başladığı ve
    2001 yılına kadar yaklaşık 200 bin mark aldığı, bu parayla da izlemesi gereken "Thüringer
    Heimatschutz" adlı aşırı sağcı terör grubunu kurduğu, bu gruba da Türkleri öldürdükleri
    tahmin edilen ve intihar eden Uwe Böhnhardt ile Uwe Mundlos'un ve polise teslim olan
    Beate Zschaepe'nin üye olduğu bilinen bir gerçek. Roewer'in verdiği bilgilere göre,
    ’’muhbirlere sadece Thüringen eyaletinde 1994-2000 yılları arasında yaklaşık 1,5 milyon avro
    ödendi’’. Bu para muhbirlerden sadece bilgi almak için değil, muhbirler vasıtasıyla cinayet

    266
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    işletmek için kullanıldı. Dolayısıyla bu cinayetlerden Federal İstihbarat Dairesi ve bunun


    yanında Eyalet Anayasayı Koruma Dairelerinin suçu büyüktür. Holger G'nin ölen katillere
    araç temin ettiği, hatta söz konusu pasaportların da Holger tarafından sağlandığı belirtiliyor.
    Basına konuşan bazı yetkililer Alman istihbaratının 1999'dan bu yana hem Nasyonel Sos-
    yalist Yeraltı örgütünden hem de Holger G.'den haberdar olduğunu söylüyor.

    Almanya'nın önde gelen gazetelerinden Bild, kendi yaptığı araştırmalar sonucunda, anaya-
    sayı koruma dairelerinin muhbir olarak görevlendirdiği aşırı sağcıların, Nazi terör gru-
    plarının kurulmasını sağladığını ve 2000 yılından beri Türklere yönelik Almanyada işlenen
    cinayetlerin altısında Hessen Eyaleti Anayasayı Koruma Dairesinin bir muhbirinin olay yer-
    lerinin yakınında bulunduğunu iddia etti. Bu iddia çok ciddir, çünkü Alman Anayasayı
    Koruma Dairesinin içerisinde ğörev yapan bazı yetkililer tarafından Nazi örgütlenmesi yön-
    lendirilmektedir. Onların izni olmadan Nazilerin almanyada eylem yapması mümkün değil-
    dir. İlk önce islam düşmanlıgını Alman istihbarat birimleri ve bazı Politikacıları ileri
    sürdüler, bu vesileylede Nazi ırkçılarını Türkiyelilere kaşı kullandılar.

    Bu nedenle Almanya Başbakanı Dr. Angela Merkel, 2000 yılından bu yana 8 Türk ve 1 Yu-
    nan'ın Naziler tarafından öldürülmesiyle ilgili olarak, bu olayın ülkesi için utanç verici
    bir durum olduğunu söyledi. Bu durumda Alman başbakanına şu soruları sormak gere-
    kiyor: Polisin ve istihbarat birimlerinin olayı yıllarca aydınlatamaması da skandal değilmi?
    CDU da Naziler yok mu? Sizin denetiminizde hareket eden Alman İstihbarat Birimi (BND
    veya Verfassungschutz) ne iş yapıyor? Alman İstihbaratının yazmış olduğu raporlarda bu
    NSUnazi-killer örgütlenmesinden niçin hiç bahsedilmiyor? Bu Nazilerin bugüne kadar fark
    edilmeden cinayet işleyebilmeleri nasıl mümkün? Türingen Eyaletinin istihbarat teşkilatı
    NSU’nun varlığından haberdar dağil miydi? Alman istihbaratı dokuz Türk işadamı Al-
    manya’da Naziler tarafından katledilirken, niçin susuyordu? Nazi Partisi olan NPD’nin en
    üst kademelerine sızan istihbarat birimi ajanlarınız (V-Person (vormals V-Mann, abgekürzt
    VP genannt) bu Nazileri yönlendirmedi mi? Bu nedenle NPD’nin kapatılması sizlerin en
    yüksek mahkemesi tarafından hukuk dışı bulunmadı mı? Siz Almanya’nın Başbakanı olarak
    ülkenizdeki yabancı düşmanlığını önlemek için ne yaptınız? Kaçtane yabancı kökenli
    danışmanınız var? Almanya’da seçim dönemlerinde partinizin önemli kadrolarından Bay
    KOCH’un yürüttüğü yabancı düşmanlığı kokan politikayı ne çabuk unuttunuz. Alman
    basını cinayetleri işleyen ve polise yakalanmamak için intihar ettikleri öne sürülen iki ırkçı
    Alman'ın yanan karavanında, sadece Alman gizli istihbarat elemanlarına verilen pasaportlar
    bulunduğunu yazmıştı. O halde sormak gerekiyor, Alman istihbarat mensuplarının ku-
    llandığı pasaportu bu iki ırkcı nasıl kullanabiliyor? Onlara Alman istihbarat birimi bu pasa-
    portları vermedi mi? Ve son olarak başbakanın lideri olduğu CDU’da ırkçı üyeler yok mu?

    Neo-Nazi örgütün 'Derin Almanya' için çalışıyor olmasını, 1970'li yıllardaki ünlü sol ör-
    gütlerle birlikte düşünmek gerekiyor. Almanya'da Baader Meinhof, İtalya'da da Kızıl Tugay-
    lar "kontr" örgütlerdi! İki sol örgüt de Gladio mekanizmasının tasarımıydı. NATO-ABD'nin
    "Komünizmle Mücadele" konsepti çerçevesinde kurgulanmış örgütlerdi... Örgütlerin varlığı,
    "Komünizm tehlikesi kapıda!" alarmıyla özdeşti. Onları üreten de, finalde ortadan kaldıran
    da aynı GİZLİ EL'di. Bu örgütlerin eylemleri başından beri biliniyordu. Dönemin İtalya

    267
    FARUK ARSLAN

    Başbakanı Aldo Moro "Uzlaşma" siyaseti nedeniyle GLADIO'nun hedefindeydi... Kızıl Tu-
    gaylar eylemiyle 1978'de ortadan kaldırıldı. Baader Meinhoff da, BND (Almanya Gizli Ser-
    visi) CIA ve MOSSAD tarafından örgütlenmişti. "Tesadüf" bu ya; İtalyan Kızıl Tugaylar'a
    mensup militanlar, Ortadoğu'daki kamplarda Alman örgütü Baader Meinhof kadrosuyla be-
    raber eğitiliyorlardı... Kamplarda MOSSAD'a bağlı subaylar eğitim veriyordu.

    Almanya Başbakanı Merkel, ülkesindeki aşırı sağcı akımın güçlenmesinden söz ederken;
    İçişleri Bakanı Friedrich de "Aşırı sağcı terörizmin yeni bir şekli ile karşı karşıyayız" derken
    aslında bu kontr örgütün derin arka planını gizlemeye çalışıyorlar. Neo-Naziler'in, Almanya
    "Anayasa'yı Koruma Teşkilatı"nın derin hesapları doğrultusundaki örtülü operasyonlarda
    kullanıldığı ortaya çıkmıştır.

    Yani? Almanya'daki faili meçhullerin de faili bellidir! Derin Almanya... Türkiye'ye karşı
    yürüttüğü "örtülü savaş"ta, fena halde yakalanmış durumdadır... Ankara'nın dönerci cina-
    yetlerindeki derin arka planın peşini bırakmayacağı anlaşılıyor. Başbakan Erdoğan'ın "Al-
    man Vakıflarına" neden dikkat çektiği belliydi. Merkel'e "PKK yandaşlarının Almanya'da 6
    milyar Euro topladığını" hatırlatmıştı. Cumhuriyet gazetesinin 2 Aralık tarihli manşetinde
    "Almanya'daki Neo-Nazi cinayetine MİT'e çalıştığı söylenen bir Türk'ün de karıştığı" iddia
    ediliyordu! Haberin kaynağı Alman Stern dergisiydi. Stern'in haberi ise "Amerikan istihbarat
    kaynaklarına" dayanıyordu! Tamamen dezenformasyon bir haberi Cumhuriyet
    büyütmüştü... Böylelikle, dönerci cinayetlerinin derin arka planı örtülmeye çalışılıyordu.
    Uydurma bir haber üzerinden, Almanya'yı himaye etmeye çalışan bir Cumhuriyet gazetesi
    vardı, karşımızda! (146)

    Ergenekon sanığı Bedrettin Dalan "Alman makamları ve Alman devleti beni teslim et-
    mez,Türkiye avucunu yalar. Ben dilediğim gibi geziyorum Batı ülkelerinde" diyordu... Daha
    4 sene önce Alman devletine ve diğer tüm Batı devletlerine ulusalcı söylemlerle yüklenen
    Dalan şimdi bu ülkelerin kendisini koruduğunu ima ediyordu... Fakat Türk istihbarat ve
    güvenlik kuvvetleriyle Dalan'ın kovalamacası hiç olmadı değil. Şu an Alman derin devletine
    sığınan Dalan, ABD'den de destek istemiş ve bulamamıştı... O ağır hakaretler yağdırdığı
    Türk makamlarının bastırmasıyla ABD, bu firari terör sanığının vizesini uzatmamıştı...
    Taraf gazetesnin Özel Haber Muhabiri Mevlüt Yüksel'in adım adım takip ettiği Bedrettin
    Dalan, Yüksel'den çok rahatsızdı.

    Alman medyasına yansıyan bir rakama göre 129 kişinin NSU örgütüne yardım ettiği belirti-
    liyor. Birbirinden habersiz 129 kişi bu tür eli kanlı bir suç şebekesine sadece kendi iradeleri
    ile yardım edebiliyorsa bu tehlike organize bir derin devlet riskinden çok ama çok daha
    büyük bir sorundur. Alman İçişleri Bakanı Hans-Peter Friedrich verdiği rakamlarla Al-
    manya’da aşırı sağa desteğin her geçen gün arttığını kabul ediyor. Burada aklıma takılan te-
    mel soru, NSU örgütüne destek verdiği iddia edilen 129 kişinin kaçının Alman devletinde
    çalıştığı ya da devletle işbirliği içinde olduğudur. 129 işbirlikçinin organize olmadan gönüllü
    olarak cinayetlere ve soygunlara verdiği destek sadece artan aşırı sağ eğilimle izah edilebilir
    mi? Yoksa Almanya’da da derin ve organize bir yapı, devlet içine sızmış mıdır?

    268
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    KAYNAKLAR

    1. CIA Dünya Raporu: Almanlar 2011. 66.42 milyonluk Alman nüfus göçmen nüfus katılmadan hesap edilen en
    düşük rakamdır.
    2. CIA Dünya Raporu: Almanlar 2011.73.42 milyon Alman nüfusu ve 78 milyonda Alman vatandaşlığını kabul etmiş
    rakamdır.
    3. Mahmut Çebi. Aksiyon. Irkçılık çıbanı sonunda patladı. 11. 12.2011.
    http://www.aksiyon.com.tr/aksiyon/mobile_detailn.action?newsId=31050
    4. Tüm Türk Gazeteleri. 3 Ekim 2011. Erdoğan: Alman Vakıfları PKK’ya Yardım Ediyor
    5. Mehmet Ali Birand. Posta. 6 Ekim 2011.Alman vakıflarına yargısız infaz mı yapılıyor?
    6. Necip Hablemitoğlu. Türkiye’deki Alman Vakıfları Raporu. Alman Vakıfları Bergama Dosyası. Toplumsal
    Dönüşüm Yayınları, 2003.
    7. Rauf Atilla. Haber X. Hablemitoğlu’nu Almanlar mı Öldürdü?
    8. Hürriyet. Alman Vakıfları Rüşvet Teklif Etti. 30 Eylül ve 3 Ekim 1991.
    9. Necip Hablemitoğlu. Türkiye’deki Alman Vakıfları Raporu. Alman Vakıfları Bergama Dosyası. Toplumsal
    Dönüşüm Yayınları, 2003.
    10. Mehmet Eymür. Akdeniz Haberler. Suikastte Askeri İhale İzi... 2003.
    11. Mehmet Salih Çeviker. Odatv.com. Almanlar ile Amerikalılar Yollarını Neden Ayırıyor. 02.06.2009.
    12. Ata Atun. Türkiye’de Manşet. AB-Türkiye İlişkileri Sarsıntıda. 23.12.2010.
    13. Faruk Şen , NTV. Faruk Şen. NTV. Neo Nazi cinayetlerin ardında Alman derin devleti var! Euractiv.com.tr,
    17.11.2011
    14. Danielle Ganser. NATO’nun Gizli Orduları. 2005.
    15. Mehmet Seyfettin EROL. Milli Gazete. Almanya’nın “Doğu’ya Doğru” (Drang nach Osten) Politikası. 19.06.2013.
    16. Reha Muhtar. Akşam. Almanlar bu yüzden mi saldırıyor? “Özür dileyeceksin Der Spiegel!.. Az sonra...”
    28.06.2013.
    17. Gene Sharp. “Şiddet İçermeyen Hareketin Politikası” ve “Diktatörlükten Demokrasiye” adlı kitaplarından özet.
    Rotahaber. 19.06.2013.
    18. Hüseyin Ekinci. "OTPOR / CANVAS ve Gene Sharp". 15 Haziran 2013
    http://www.khaber.com.tr/yazar-yazisi/huseyin-ekinci/otporcanvas-ve-gene-sharp-2648.html
    19. Hasan Öztürk. Haber 7. Alevi kardeşlerimizi kim istismar ediyor? 23.06.2013.
    20. Prof. Dr. Osman Özsoy. Haber 7. Acem oyunu.19.06.2013
    21. Doç. Dr. Hüseyin Özcan, Zaman Yorum. Cami Cemevi Projesi ve Alevi açılımı. 28.06.2013.
    22. Mümtazer Türköne. Zaman.Alevîliğe dair algıda tamirat. 28.06.2013
    23. Analiz/Aktifhaber. Almanya'daki Derin Gladyo İşbaşında. 15.11.2011.
    24. Yusuf Gezgin. Aktifhaber. Ergenekon Çöktü mü? 1 Numara Kim? 22.12.2011.
    25. Ibrahim Sediyani. 01 Kasım 2010. Haksoz haber. Almanya Üzerine Sosyolojik Anekdotlar.
    http://www.haksozhaber.net/almanya-uzerine-sosyolojik-anekdotlar-18567yy.htm
    26. Alman Federal İstatistik Dairesi. 2011 Nüfus İstastikleri Raporu.
    27. ARD. 2011 Kamuoyu Araştırması. Her 3 Almandan 1'i İslam'dan korkuyor.
    28. ARD. "Morgenmagazin" Haber programı için Infratest dimap adlı kamuoyu araştırma şirketinin yaptığı araştırma
    sonuçları. 2011.
    29. Türkan Genç. Bursa’da Hayat. İslamfobi. 12 Kasım 2011.
    30. Fırat Haber Ajansı. Ergenekon’la ilgili Alman İstihbaratı’ndan belge istendi. 26.03.2008.
    31. Fırat Haber Ajansı. Ergenekon’la ilgili Alman İstihbaratı’ndan belge istendi. 26.03.2008.
    32. Mahmut Övür. Sabah gazetesi. 'Ergenekon'a paralel bir örgüt var'. 19-07-2009
    33. Emre Aköz. Sabah, 19 Aralık 2010
    34. Vakit. Metin Kaplan'ın Alman avukatı Ingeborg Naumann: Hedef Müslümanlar. 1 Haziran 2005.
    35. Emre Aköz. Sabah gazetesi. 17 Aralık 2011. ‘Alman işi yapboz oyunu’.
    36. Mehmet Alkaç. Türkiye Manşet. Almanya -Türkiye Savaşları -1. 21.06.2011..
    37. Türkiye’de Alman Vakıfları, 03.11.2011. Mehmet Alkaç. Türkiye Manşet. Almanya -Türkiye Savaşları 2. 23.06.2011.
    38. Mehmet Alkaç. Türkiye Manşet. Hasta Adam, 30.09.2011.
    39. Mehmet Alkaç. Türkiye Manşet. . Bir kaç milyon Avrupalı,10.08.2011.
    http://www.corummanset.com/kose_yazisi.asp?id=4810
    40. Zihni Çakır. Kod Adı Darbe. Türkeş ile Rockfeller arasındaki ilişki. 09 Ocak 2010.

    http://www.porttakal.com/haberler/politika/turkes-ile-rockfeller-arasindaki-iliski-603478.html

    269
    FARUK ARSLAN

    41. Jürgen Elsasser. Star Gazetesi. Almanya ve Türkiye’de 'uyuyan gladyo hücreleri var. 4 Kasım 2011.
    42. Abdullah Harun. Vakit. Naziler, Alman Ergenekonu’nun kılıfı. 4 Kasım 2011.
    43. İbrahim Karagül. Yenişafak. Alman Ergenekon’u. 15 Kasım 2011.
    44. Gotthard Jaeschke, Kurtuluş Savaşı İle İlgili İngiliz Belgeleri, (Çeviren: Cemal Köprülü), TTK Basımevi, 1991;
    Giacomo Carretto, “1930’larda Kemalizm-Faşizm-Komünizm Üzerine Polemikler I ve II”, Tarih ve Toplum, Sayı:17,
    s. 56-60; S. 18, s. 62-72; Hakkı Uyar; “1930’lar Türkiye’sinde Kemalizm Algılamaları”
    http://kisi.deu.edu.tr/hakki.uyar/21.pdf; Şeref Aykut, Kamâlizm, Muallim Ahmet Halit Kitabevi, İstanbul 1936 (2.
    basım, Kaynak Yayınları, İstanbul 2008): Hasan Rıza Soyak, Atatürk’ten Hatıralar, Yapı Kredi Yayınları, 2005.
    45. Bilgin Türk. Alman Derin Devleti BND, Ergenekon ve Bir Taşla Birçok Kuş... 9 Şubat 2009. Politika Dergisi Sayı 12.
    46. Ahmet Usta. Mardin Life. Dr. Hablemitoğlu Cinayeti ve Alman Vakıfları, 05 Ekim 2011.
    http://www.mardinlife.com/Dr-Hablemitoglu-Cinayeti-ve-Alman-Vakiflari-yaziyaz-493)
    47. Necip Hablemitoğlu. 2003. Alman Vakıfları Bergama Dosyası. Toplumsal Dönüşüm Yayınları.
    48. Hüseyin Özbek , Ufuk Ötesi Dergisi. Necip Hablemitoğlu ve Alman Vakıfları.
    49. Uğur Ziyal. Türkiye Dış İşleriBakanlığı. Resmi mektup, 25 Aralık 2002 tarihli yazı, Almanya Büyükelçiği Müsteşarı
    Dr Gerhard Nourney'e gönderilmiştir.
    50. Bianet. Ankara Özgür Radyo, Alman Vakıfları DGMde, 25.04.2002. http://bianet.org/bianet/bianet/9486-alman-
    vakiflari-dgmde
    51. Türkiye Cumhuriyeti Dış İşleri Bakanlığı, 4 Mart 2003. No:33 - 4 Mart 2003, Alman Vakıfları Aleyhine Açılan
    Davanın Son Duruşması Hakkında Açıklama
    http://www.mfa.gov.tr/no_33---4-mart-2003_-alman-vakiflari-aleyhine-acilan-davanin-son-durusmasi-hakkinda-
    aciklama.tr.mfa
    52. Yeni Akit. 22 Aralık 2008. Talip Doğan Karlıbel: Alman faşistlerle Türk Ergenekonla birlikte çalışıyor
    53. Necip Hablemitoğlu. 2003. Alman Vakıfları Bergama Dosyası. Toplumsal Dönüşüm Yayınları
    54. Mehmet Eymür. Akdeniz Haberler. Suikastte Askeri İhale İzi... 2003.
    http://www.akdenizhaberler.com/Haberler-Suikastte-Askeri-Ihale-Izi-67682.html
    55. H.Hüseyin Kemal. Yeni Asya. Ergenekon’un finans kaynakları ‘uluslar arası komisyonlar’ mı? 25.07.2011.
    56. Zaman. Bilinmeyen Aziz Yıldırım. Askeri İhaleler Ondan Soruluyor. 01 Eylül 2011.
    57. Necip Hablemitoğlu. Türkiye’deki Alman Vakıfları Raporu. Alman Vakıfları Bergama Dosyası. Toplumsal
    Dönüşüm Yayınları, 2003.
    58. Talip Doğan Karlıbel. Alman Gizli Servislerinin Türkiye Operasyonları. 2007.
    59. Swetlana W.Pogorelskaja, Çeviren: İrem Güney. Alman Dış Politikasının Aktörleri ve Araçları Olarak Partilere
    Yakın Vakıflar. 1999.
    60. Tamer Bacınoğlu, “Türkiye’de Alman Vakıflarının Marifetleri”, Cumhuriyet, 6 Temmuz 1999.
    61. Hulki Cevizoğlu. Ceviz Kabuğu. Alman Vakıflarının Yasal Statüsü Yok. 2000.
    62. İlkhaber. “Konrad bilmecesi çözüldü” 08.10.2001.
    63. Akşam. “Vakıflara jet beraat kararı” 05 Mart 2003.
    64. Zafer Güler. Alman Derin Devleti, Truva , s. 79
    65. Gabriel Kolko.The Age Of War Lynne Reinner Publishers s. 81
    66. S. Yılmaz . 21. Yüzyılda Güvenlik ve İstihbarat. Alfa Yayınları, s. 539
    67. 20 minutes.“En-Europe-des-legislation-differentes” 31.01.2007.
    68. İbrahim Çevik. “Kürt Sorunu” mu Yoksa Örtülü Operasyon mu? Diplomasi ve İstihbarat Eliyle Kürt Toplum
    Mühendisliği. TURKSAM’da Etnik Çatışmalar Masası.
    69. Deutsche Welle Türkçe, Sibel Yeşilmen / Jülide Danışman, 4 Ekim 2011 Alman Vakıflarından Erdoğan’ın
    İddialarına Yanıt. http://www.borsarti.com/alman-vakiflarindan-erdoganin-iddialarina-yanit.html#ixzz1aJBtVxmZ
    70. Recep Tayyip Erdoğan: 'Alman vakıflar konusunda Kılıçdaroğlu'na yardım ederim' 3.Ekim 2011.
    71. Utku Çakırözer, Cumhuriyet, 6 Ekim 2011. Alman Vakıfları Konusunda Başbakanı fena aldatmışlar
    72. Cumali Uyan. Librenews. Türkiye ile Almanya arasında bir karşılaştırma,
    21.06.2009.http://www.librenews.eu/?style=other&section=writers&wid=6&aid=1636)
    73. Cumali Uyan, Librenews. Neden Almanya’da Askeri Darbe olmuyor? 29.07.2010.
    http://www.librenews.eu/?style=other&section=writers&wid=6&aid=2248
    74. Cumali Uyan, Librenews. Alman Vakıfları hakkında Başbakan büyük bir pot kırdı, 05.10.2011,
    http://www.librenews.eu/?style=other&section=writers&wid=6&aid=2710 )
    75. Yeni Akit. Erdoğan'ın Bahsettiği Alman Vakıf. 03 Ekim 2011.
    76. Fehmi Koru. Habertürk Tv. Haber 7. Fehmi Koru'dan Deniz Feneri dersi.14 Ekim 2011.
    http://www.haber7.com/haber/20111014/Fehmi-Korudan-Deniz-Feneri-dersi.php
    77. İbrahim Karagül. Yeni Şafak. 'Alman Ergenekonu' ve PKK'ya para transferi... 4.10.2011
    http://yenisafak.com.tr/yazarlar/?i=29227&y=IbrahimKaragul
    78. İbrahim Karagül. Yeni Şafak. Alman Ergenekonu: Bu nasıl bir oyun! 25 Temmuz 2008.
    79. İbrahim Karagül. Yeni Şafak. 9 Eylül 2008. Deniz Feneri Davası.

    270
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    80. İbrahim Karagül. Yeni Şafak. Almanya'ya ne oluyor? Avrupa kimleri yakacak? 27 Kasım 2010.
    81. İbrahim Karagül. Yeni Şafak. Almanya 'Ergenekon'u ne zaman çökertilecek? 29 Şubat 2008.
    82. H.Hüseyin Kemal. Yeni Asya. Ergenekon’un finans kaynakları ‘uluslar arası komisyonlar’ mı? 25.07.2011.
    83. Aziz Üstel. Star Gazetesi. Alman ‘Ergenekonu’nun Türkiye tezgahları! 17 Ekim 2009.
    84. Habertürk Gazetesi "Güneydoğu'da Alman Ajanslar cirit atıyor". 4 Aralık 2010.
    85. Radikal. “Ajan değil aktivist”. 5 Aralık 2010.
    86. Turgay Güler. Ülke TV. SıradışıProgramı. CHP ile Almanya’nın Türkiye’deki vakıfları arasındaki ilişkiler ve
    CHP’ye bu vakıflardan yapılan yardımın belgesi.
    87. Hasan Karakaya, Yeni Akit. CHP ve Alman Vakıfları İlişkisi Yazmıştık. 08.09.2011.
    88. Furkan Altınok. Yeni Akit, CHP’nin Alman vakıfları ile ilişkisi, 7 Ekim 2011.
    89. Yiğit Bulut. Habertürk. 1 Numara Alman Vatandaşı Olabilir mi? Kasım 2011.
    http://www.haberturk.com/yazarlar/yigit-bulut/676334-1-numara-alman-vatandasi-olabilir-mi
    90. Joseph Pomiankowiski. Osmanlı İmparatoruğu'nun Çüküşü, Çev. Kemal Turan, Kayıhan Yy., İst., 1990, s.90-91.
    91. Sinan Avcı. Tarih ve Medeniyet dergisi. Sayı, 60 Mart 1999.
    92. Milli Gazete. Gündem. l. Dünya savaşında Almanlar Osmanlı’yı kullandı. 24.01.2010.
    93. İbrahim Temo'nun İttilıad ve Terakki Anıları, İst. 1987, s. 12.
    94. Temo, age, s.16.
    95. Dr. M. Şükrü Hanioğlu, Bir Siyasal Düşünür Olarak Doktor Abdullah Cevdet ve Dönemi, İst. 1981, s.22.
    96. M. Şükrü Hanioğlu, Bir Siyasal Örgüt olarak Osmanlı İttihad ve Terakki Cemiyeti ve Jöntürklük, c.l (1889-1902),
    İst., 2. Baskı, 1989, s. 126.
    97. Hanioğlu (1989), age, s. 127.
    98. Suat Parlar. Osmanlı’dan Günümüze Gizli Devlet. Spartaküs yayınları, S.168.
    99. İsmail Cem, Türkiye’ de Geri Kalmışlığın Tarihi. S.241
    100. Sosyalizm ve Toplumsal Mücadeleler Ansiklopedisi, Cilt 6, S.1821
    101. S.Yerasimos, Az Gelişmişlik Sürecinde Türkiye, S.601-602
    102. 2. Abdülhamit Han’ın Şimendifer ve Hicaz Demiryolu Politikası.
    http://home.arcor.de/abdulhamidhan/liderlik/hicazdemiryolu.html
    103. Toplumsal Tarih dergisi. "Birinci Dünya Savaşı'ndaki Alman Askeri Yardım Heyeti'nin Bilinmeyen Bir Yönü"
    Kasım 2000.
    104. A. Medyalı, Kürdistanlı Yahudiler, birinci baskı 1992.
    105. Mete Soytürk . 18 Mart 2007. Osmanlı Devletinin İstanbul’daki Bakanlıklarını yeniden Yapılandırmakİçin 1916
    Yılından İtibaren Almanya’dan Gönderilen Uzmanlar.
    106. Şevket Süreyya Aydemir. Suyu arayan adam.
    107. Fevzi Moray. Ermeni Meselesi Tezim. 22 Aralık 2011. http://edebiyatgalerisi.net/2011/12/ermeni-meselesi-tezimdir-
    fevzi-moray/
    108. Yiğit Bulut. Habertürk. 1 Numara Alman mı?
    109. Ayşe Hür.Taraf. Mustafa Çolak, 'Tehcir Olayını'nın Propaganda Sürecindeki Doruk Noktası: 'Talat Paşa Davası'',
    Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, Sayı 58, Cilt: XX, Mart 2004; The Caseof Soghomon Tehlirian, Yay. Haz.
    Vartkes Yeghiayan, Glendale, California, 2006; Hasan Babacan, Mehmed Talat Paşa 1874-1921(Siyasi Hayatı ve İcra-
    atı), TTK Yayınları, Ankara 2005; Talat Paşa Davası, Tutanaklar, Yay. Haz. Doğan Akhanlı, Belge Yayınları, İstan-
    bul 2003; Dilek Zaptçıoğlu, 'Talat Paşa Davası', Cumhuriyet, 23 Nisan 1993.
    110. Mete Soytürk . 18 Mart 2007. Osmanlı Devletinin İstanbul’daki Bakanlıklarını yeniden Yapılandırmakİçin 1916
    Yılından İtibaren Almanya’dan Gönderilen Uzmanlar.
    111. Suat Parlar. Osmanlı’ dan Günümüze Gizli Devlet. S.168, Spartaküs yayınları.
    112. Ahmet Raşidoğlu, CIA ve Emperyalizm Kıskacında Türkiye S.115.
    113. Aytunç Altındal, 1995. Neo-Nazilerin Thule’si Manevi Cihazlanma Derneği.
    114. Aytunç Altındal. ‘Bilinmeyen Hitler’. Aktüel, 1995. Sebottendorf'u 1945-57 yılları arasında Türkiye'de 'Görünmeyen
    eller' Korudu.
    115. Bülent Günal. Hitler'in ardındaki Bektaşi http://www.aytuncaltindal.com/roportaj/hitlerin_ardindaki_bektasi.html
    116. Aytunç Altında. ‘Bilinmeyen Hitler’.
    117. Aydoğan Vatandaş. Kayıp Kitap Barnabas'ın Sırrı. hhttp://www.derki.com/sayfalar13/erolkomplo.html
    118. Eski Türk Masonları"nın Uygulamaları, Hermes Yayınları, sf 102.
    119. Eski Türk Masonları"nın Uygulamaları, Hermes Yayınları, sf 111.
    120. Aydoğan Vatandaş. Kayıp Kitap Barnabas'ın Sırrı. hhttp://www.derki.com/sayfalar13/erolkomplo.html
    121. Arif Altunbaş. 7 Ekim 2011. Almanlar Ne Kadar Dost?
    122. Nuh Gönültaş. Bugün Gazetesi. Yunus Nazi, Almanlar ve Ergenekon! 20 Şubat 2008.
    123. Yasemin Çongar. Taraf Gazetesi. Ergenekon’da dönüm noktası ya da ‘Tiefer Staat in Deutschland’ 16 Aralık 2011.
    124. Necip Hablemitoğlu. Hasım Ülke: Almanya. Aydınlık. 24 Temmuz 2011.
    http://merhabaaydinlik.info/2011/07/necip-hablemitoglu-hasim-ulke-almanya/
    125. Nazilerin Kökeni ve Tarihi. www.hermes.com

    271
    FARUK ARSLAN

    126. Necip Hablemitoğlu. Hasım Ülke: Almanya. Aydınlık. 24 Temmuz 2011.


    127. Özgür Göndiken. 2. Dünya Savaşı ve Nazi Türk-Müslüman Lejyonu. 26 Kasım 2010. http://www.totalwar-
    turkiye.com/2-dunya-savasi-ve-nazi-turk-musluman-lejyonu#.TvdoyfIyenA
    128. Selami İnce, Birgün gazetesi. 10 Nisan 2011. Hitler'in polisleri
    http://www.birgun.net/worlds_index.php?news_code=1302426649&year=2011&month=04&day=10 )
    129. Richard Deacon. İsrail Gizli Servisi, sf.149.
    130. Murat Sofuoğlu, Ekopolitik. Gehlen.org işbaşında http://www.ekopolitik.org/public/printnews.aspx?id=704)
    131. Selami İnce. Birgün Gazetesi. Kayıp Naziler ve Antikomünüzm. 17 Mayıs 2009.
    http://www.birgun.net/sunday_index.php?news_code=1242560834&year=2009&month=05&day=17
    132. Der Spiegel Sayı: 11/ 1971. BND'nin NATO üssü 13 Heinz Höhne/Hermann Zolling: PuHach'ın İçindeydi.
    133. Antiwar. Almanya’da Amerikan üsleri.
    134. Newsweek, 11 Kasım 1991.
    135. The Middle East International, Eylül 1981.
    136. Dan Raviv, Yossi Melman, Every Spy a Prince, s. 57.
    137. Gonzales Mata, Les Vrais Maitres du Monde, s. 26.
    138. Wiener, 2 Şubat 1991.
    139. Ataman Aksöyek. Federal Almanya’da NATO’nun Gizli Orduları / II.(GLADİO). 19.03.2010. www.kuyerel.com
    140. Yücel Özdemir. Evrensel gazetesi. Almanya’nın neonazi Gladyosu. 29 Mart 2002
    http://www.evrensel.net/v1/02/03/29/dosya.html.
    141. Michael R. Gordon. Newyork Times.“German Intelligence gave U.S. Iraqi Defense Plan”, 27 Şubat 2006.
    142. II. bir rapor için bkz. “Berlin File says Germany’s spies aided U.S. in Iraq”, NYT, 2 Mart 2006).
    143. Murat Sofuoğlu, Ekopolitik. Gehlen.org işbaşında. http://www.ekopolitik.org/public/printnews.aspx?id=704)
    144. İbrahim Çevik. Almanya Asya’nın Neresinde? ASCMER. (ascmer/24.11.2011) www.ascmer.org ve URL:
    http://www.turkcelil.com/?p=46424
    145. İbrahim Çevik. Almanya Asya’nın Neresinde? ASCMER. (ascmer/24.11.2011)
    146. Simon Araloff, AIA European section, Çeviri Cem Şenol, Alman istihbaratı Berlin-Moskova eksenini koruyor.
    10.07.2007.
    147. Gök Yeleli Bozkurt. Özel Harp Dairesinin Bailangıçtan Günümüze Tarihçesi. http://www.kibris1974.com/ozel-
    kuvvetler-komutanligi-t12222.html
    148. Halkın Devrimci Yolu . Sayı 1 – Ocak/Mart 2009.
    149. Mahmut Çebi. Irkçılık çıbanı sonunda patladı. Aksiyon. 11. 12.2011.
    http://www.aksiyon.com.tr/aksiyon/mobile_detailn.action?newsId=31050
    150. Tüm gazeteler. Türk konsolosu Nazilerin ölüm listesinde. 20 Kasım 2011.
    151. Selim Savaş Genç. Almanya Nazi cinayetlerini, Nazi cinayetleri Almanya’yı yargılıyor. Aksiyon. 01.04.2013.
    152. Yusuf Gezgin. Aktif Haber. Ergenekon’un 1 Numarası Kim, Ergenekon Çöktü mü? 12 Aralık 2011.

    272
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ALMANYA’NIN
    KÜRT
    POLİTİKALARI VE
    TERÖRDEN
    SİYASİLEŞMEYE
    PKK İSYANI

    273
    FARUK ARSLAN

    I. BÖLÜM

    1. KÜRTÇÜLÜK HAREKETLERİ VE ULUSLARARASI TERÖRDEKİ YERİ

    1.1. Kürtçülük Hareketleri

    Kürtçülük hareketlerinin ortaya çıkışı Kürtlerin, Gurmancların ve Zazaların yaşadıkları coğrafyanın


    öneminden kaynaklanmaktadır. Bu bölge orta doğu coğrafyasının merkezi olmanın yanında önemli bir geçiş
    güzergahı ve bir petrol merkezi konumundadır. Bundan dolayıdır ki 19. yüzyılın ortasından itibaren ortaya çıkan
    enerji mücadelesi hem Anadolu’nun hem de Ortadoğu’nun önemini arttırmış, dönemin güçlü devletleri bölgede söz
    sahibi olma yarışına girmiştir.

    Ortadoğu’da güç olma yarışı nedeniyle her ülke, kendine yakın bir grubu veya topluluğu tarafına
    çekmeye ve onunla ilişki geliştirmeye başlamıştır. 20. yüzyıla gelindiğinde ise sömürgeci güçler tarafından mevcut
    dünya dengeleri açık bir savaşı zor kıldığından, daha kolay bir yöntem olarak terör örgütleri devreye sokulmuş,
    bölgenin ulus güçleri bu terör hareketleri ile zayıflatılarak ele geçirilmeye çalışılmıştır.

    Kürtler ise, Ortadoğu’da meydana getirilen yeni dengeler içerisinde ayrılıkçı hareketlerin merkezi
    haline getirilmiştir. İlk olarak 1806 yılında ki Abdurrahman Paşa ayaklanmasının akabinde, 1815 yılında Revanduzlu
    Mehmet Paşa isyanı, 1928’de ortaya çıkan Bedirhan Bey isyanı, 1854 de Yezdenşer hareketi, 1880 deki Şeyh
    Ubeydullah isyanı, cumhuriyet dönemindeki Şeyh Sait ayaklanması, İran ve Irak’ taki Barzani ayaklanması ve son
    olarak ta Marksist-Leninist-Sosyalist Kürtçü hareketler1 bilerek veya bilmeyerek diğer milletlerin Ortadoğu’daki
    sömürgeci politikalarına katkı sunmuşlardır.

    200 yıllık tüm ayaklanma, isyan ve terör hareketlerinin temelinde Batılı devletlerin yönlendirmesi ve
    desteği bulunmaktadır. Her ülke kendine bağlı bir siyasal ve silahlı etnik Kürtçü hareket oluşturarak, bölgede güç
    dengesi olmaya çalışmıştır.

    Dünyanın birçok ülkesinde çok sayıda terör hareketi vardır ve bölgesel düzeyde faaliyet
    yürütmektedirler. Fakat Ortadoğu’daki terör örgütlerinin diğerlerine göre en önemli özelliği, neredeyse tamının

    1
    Burkay K., Kürtler ve Kürdistan, 1992, İstanbul, s.454.

    274
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    bölgesel ve ulusal örgütler olma yerine uluslararası terör hareketlerinin bir parçası olmalarıdır. Siyasal Kürtçü
    hareketlerde bu çerçevede hareket etmekte ve faaliyetlerini uluslararası boyutta şekillendirmektedirler.

    PKK terör örgütü de ilk zamanlar mahalli bir terör örgütü olarak ortaya çıkmış, akabinde de önce
    Ortadoğu, sonra Avrupa ve Afrika, şimdilerde ise tüm dünyaya yayılmış ve faaliyetlerini tüm kıtalara taşımış bir güç
    olarak karşımıza çıkmıştır. Meydana getirdiği silahlı eylemler Türkiye’den tüm Avrupa’ya, Libya’dan ABD’ne,
    Rusya’dan Kazakistan’a kadar uzanmıştır. Mahalli bir yapıdan uluslararası bir yapıya ulaşan örgüt, diğer terör
    örgütleri ile de ittifak kurarak tam olarak uluslararası bir terör örgütü kalıbına bürünmüştür.

    1.2. Kürtçülük Hareketlerinin Kökenleri

    Bölücü örgütleri daha iyi tanıyabilmek için Ortadoğu’da ve Türkiye’de Kürtçülük hareketlerinin çıkış
    noktasını iyi tahlil etmemiz gerekmektedir. Genelde ise, bölücü örgütlerin çıkış noktasının halk tabanından değil de,
    dışarıdan katkı veya zorlamayla oluşturulduğu görülmüştür. Bu nedenle kısa tarihi bir hatırlatma, konuyu anlama
    açısından aydınlatıcı olacaktır.

    Kürtçülükle ilgili ilk çalışmalar İtalyan Katolik papaz Maurizis Garzoni tarafından başlatılmıştır. Garzoni, 18
    yıl Kuzey Irak’ın Doğu bölgesinde kaldıktan sonra, 1787 yılında ilk Kürtçe grameri Roma’da İtalyanca yayınlamıştır.
    Daha sonraki yıllarda ise İngilizler, Fransızlar ve Almanlar devreye girerek Kürtçülük çalışmaların da yer almışlardır.
    Ama Kürt kimliği ve meselesini asıl gündeme getiren Ruslardır.

    Herkesin çok iyi bildiği “sıcak denizlere inme” amacı, Rusları Ortadoğu’da yeni bir millet oluşturmaya,
    onları Osmanlı’dan koparma faaliyetlerine yönetmiştir. Binlerce yıldır tüm tarih ve coğrafya kitaplarında Kürdistan
    olarak ifade edilen bölge günümüz İran topraklarının kuzey batısı (Hemedan ve çevresi) iken, yapılan mükemmel
    tarihi ve sosyolojik çarpıtmalarla günüz Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesi de bu coğrafyaya dahil edilerek büyük
    Kürdistan kurulmaya çalışılmıştır.

    Şimdilerde Kürt sorunu olarak bildiğimiz konu, ilk defa 1815 yılında Viyana Kongresi sırasında Rus
    delegasyonu tarafından Şark Meselesi olarak ortaya atılmıştır. Şark meselesi başlığı daha sonra İngilizler ve Fransızlar
    tarafından da sıkça gündeme getirilerek Osmanlı İmparatorluğuna karşı bir baskı unsuru olarak kullanılmıştır.

    Fransız tarihçisi Albert Sorel, ”aslında Türkler Avrupa’ya ayak bastığı günden beri Şark meselesi zuhur etmiştir”
    demektedir. Bu ifadeden de anlaşıldığı üzere sorunun temelini, Hilal-Salip kavgasının yanı sıra Türk-Avrupalı
    kavgası olarak görmek daha akıllıcadır2 .

    2 Çay, A., Her Yönüyle Kürt Dosyası, Ankara, 1996, s,13

    275
    FARUK ARSLAN

    Gerçekte Şark meselesinin amacı Ermeni ve Kürtlerin (aslında Kürt ve Gurmanc)3 Osmanlıdan
    koparılmasıydı. Bu çalışmanın ilk ayağı Ermenilere karşı uygulanmış olup, Ermenilerin Katolikleştirilmesi
    amaçlanmıştır. Gaziantep Şeriyya Sicil defterinde ki bir kayıtta; ”Ayıntab naibine Ermeni taifesinden Çukur mahallesinde
    oturan bazı Ermenilerin eski ayinlerini bırakıp, kiliselere gelmedikleri ve Millet-i Efranciyanın (Batılı Misyonerlerin) onlara menfi
    telkinatta bulundukları için bazı Ermenilerin Kadı naibine şikâyette bulundukları…” vurgulanmaktadır.

    Bu nedenle daha 1700’lü yıllarda bazı Ermeniler mezhep değiştirerek Katolik olmuşlardır. 1830 yılına
    gelindiğinde ise Osmanlı Devleti ülkesindeki Katolik Ermenileri ayrı bir millet olarak kabul etmiş ve bu zamandan
    sonra Fransa’nın Osmanlı Devletinin iç işlerine müdahalesi ortaya çıkmıştır4.

    Fakat Ermenilerin Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da yeterli nüfus yoğunluğuna sahip olamamaları ve
    mevcut nüfusun dağınıklığı, güçlü bir ayrılıkçı Ermeni hareketinin oluşturulmasını engellemiştir. Dolayısı ile Batı’nın
    Ortadoğu politikasının ikinci ayağı olan Kürt adı altında toplanmaya çalışılan unsurlar ön plana çıkarılarak,
    bölgedeki gruplar terörize edilmeye başlanmıştır.

    İngilizlerin Kürtçülük faaliyetleri ise bu dönemde iki koldan başlamış, Doğu Hint şirketinin ilk şubesi 1806
    yılında Bağdat’ta açılmış ve çalışanları vasıtasıyla ilk defa Kürt aşiretleri ile bağlantılar kurulmuştur. Nitekim ilk Kürt
    isyanı olarak adlandırılan Babanzade Abdurrahman Paşa İsyanı da bu zamandan sonra meydana gelmiştir.

    İngilizlerin çalışmaları 1832 yılından sonra daha da artarken, Fransızlarda 1850’lerden itibaren Kürtçülük
    çalışmaları içerisinde yer almaya başlamışlardır. Fransız konsoloslarından A. Cozka Süleymaniye civarında yaptığı
    çalışmalarından sonra, 1857 yılında Soran dili üzerine bir inceleme yayınlamıştır. Konsolos A. Jaba ise Erzurum’a
    yerleşerek Gurmanc dili üzerine araştırmalar yapıp Fransızca-Rusça-Kürtçe bir sözlük oluşturmuştur. Jaba, bir
    yandan sözlük ve kitap çalışmaları yaparken diğer yandan da, bölgede ayrılıkçı Kürt aydın bir sınıfın oluşturmak
    için faaliyetler geliştirmiştir5.

    Almanların ilk Kürtçülük çalışmaları ise Mareşal Feld Moltke’nin 1830’larda Ortadoğu’da ki faaliyetleri
    dışında, sistematik olarak 1890 yıllarda başlamıştır. İmparator II. Wiellhem’in desteği ile Alman bilgin M. Oskar
    Mann Kürt aşiretleri üzerine 4 yıl incelemelerde bulunmuştur.

    3 Ömer Özüyılmaz’ın Gurmanc ve Kürtlerin kökeni adlı eserine göre, Kürtler ve Gurmanclar iki ayrı halk olup,
    Bu iki topluluk yeni bir millet oluşturma amacıyla Batılılarca birleştirilmeye çalışılmış ve önemli oranda da
    başarılmıştır.
    4 Çay, a.g.k. ,s,17

    5 Çay, a.g.k., s.119,120

    276
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Batılıların yeni bir millet oluşturma gayretleri zamanla meyvesini vermeye başlamış ve Türk milletinin bir
    bakiyesi olmasına rağmen, yeni ve Türklerden ayrı bir halk meydana getirilmeye başlanmıştır. Bu durum zamanla
    ilk Kürtçü hareketlerin, yayınların ve isyanların oluşmasını sağlamıştır.

    1890 yılında Mısır’da Kürdistan adlı bir gazetenin çıkarılması ve Osmanlı topraklarında Kürt kültürü adına
    oluşturulan kurumların kurulması Batılı faaliyetlerin bir ürünü olarak karşımıza çıkmıştır. Bahse konu dernek ve
    kurumların liderlinin, neredeyse tamamının Avrupa ülkelerinde eğitim görmüş olması ve Batılı ülkelerden destek
    alması da, bu ilişkinin boyutunu gözler önüne sermektedir.

    Kürtçülük hareketinin ilk dönemlerinin kronolojisi kısaca şu şekildedir.

    - 1889, 22 Nisan: Mithat Bedirhan tarafından çıkarılan ilk Kürtçe gazete "Kürdistan" Kahire'de yayınına
    başlamıştır.

    - 1908, 22 Kasım: Kürt Teavün ve Terakki Gazetesi yayın hayatına başlamıştır.

    - 1908, 19 Eylül: Kürt terakki ve Teavün Cemiyeti kurulmuştur.

    - 1913, Mayıs: Kürt "Hevî" Cemiyeti kurulmuştur.

    - 1913, 19 Eylül: Yekbûn dergisi yayın hayatına başlamıştır.

    - 1918, 10 Ocak: Kürt Teali Cemiyeti'nin kurulmuştur.

    - 1918, 7 Kasım: "Jin" dergisi İstanbul'da yayın hayatına başlamıştır.

    - 1919, 21 Haziran: Haftalık "Jîn" Dergisi Irak’ta yayın hayatına başlamıştır.

    - 1919, 23 Mayıs ve 1920: Şeyh Mehmudê Berzenci'nin önderliğinde sözde bağımsız Kürdistan hareketi
    oluşturulmuştur6.

    İngilizlerin Ortadoğu’daki emperyalist arzuları ve petrol için ortaya koyduğu çabalar Ortadoğu’nun
    Osmanlı’dan ayrılmasını sağlamıştır. Bu yenilgilerde Arapların yanı sıra bir kısım Kürt aşiretlerinin payı da
    bilinmektedir. İngiliz belgelerinde var olan kayıtlar Kürt meselesi adı verilen konunun nereden kaynaklandığını ve
    planlayıcılarının kimler olduğunu açıkça ortaya çıkarmaktadır.

    İngiliz arşivlerinde yer alan ve Erol Ulubelen tarafından yayınlanan İngiliz belgelerinde, bölge için tasarlanan
    oyunlar gün yüzüne çıkarılmıştır. Bu verilere göre; 26 Haziran 1919 tarihli Lloyd George’den Memorandum’a
    gönderilen mektupta “… 2- Fransızlar Suriye’nin mandası, İngilizler Mezopotamya’yı, Amerika ya da İngilizler Ermenistan’ı,
    Boğazlar ve İstanbul’u, İtalyanlar belki Kafkasya’yı alacaklardır…”

    6 http://zozanozgokce.blogcu.com/1833224/

    277
    FARUK ARSLAN

    26 Mart 1920 Amiral Sir F. De Robeck’ten Lord Curzon’a gönderilen mektupta “…Kürdistan Türkiye’den
    tamamen ayrılıp özerk olmalıdır. Ermenilerle Kürtlerin çıkarlarını bağdaştırabiliriz. İstanbul’daki Kürt kulübü başkanı Said
    Abdulkadir ve Paris’teki Kürt delegesi Şerif Paşa emrimizdedir…”7.

    3 Eylül 1912 tarihli Mr. Marling’den Sir e. Grey’e gönderilen “…örgütün üyesi olmayan (Genç Türkler) Kamil
    Paşanın idaresinde bir kabine kurulabilir. Diğer taraftan Kamil Paşaya, hükümet ve harp bakanı baskı yapabilir. Şimdilik seçim
    hazırlıkları ile meşguller. Tanin gazetesinden anladığımıza göre örgütün politikası Avrupa’ya karşı olacaktır. Şimdi durum yalnız
    Balkanları ve Avrupa’yı değil fakat Arapları, Ermenileri, Kürtleri ve diğerlerini de imparatorluktan ayırmaya çalışmak
    olmalıdır…”8.

    27 Ağustos 1919 tarihli Mr. Hohler’den Mr. C. Kerr’e “…Kürtlerin ve Ermenilerin durumu beni hiç
    ilgilendirmez. Kürt sorununa verdiğimiz önem Mezopotamya bakımındandır. Diğer taraftan Wilson beni korkutuyor,
    ajanları daima hatalar yapıyorlar. Noel’e gelince, fanatiğin biri. Ermenistan’ın ve Kürdistan’ın sınırlarının kesin olmadığı
    konusunda sizinle aynı fikirdeyim…”9 içerikli mesajlar konuyu anlatmaya yeterlidir.

    Görüldüğü gibi İngilizler petrol bölgelerini elde etmek için her türlü çabayı ortaya koyarak, daha zayıf
    devletçiklerin ortaya çıkması için uğraşmıştır. İngilizlerin yanı sıra İtalyanlar, Fransızlar, Rus ve Almanların da
    bölgede söz sahibi olma gayretleri, bu ülkelerin kendi aralarında da ayrı Kürtçü grupları oluşturma yoluna itmiştir.
    Her ülke kendi yandaşı Kürtçülüğü geliştirmeye başlamıştır.

    1970’lerden sonra ABD’nin Kuzey Irak’ta ve Ortadoğu’da inisiyatif geliştirmesi Avrupalıları daha farklı bir
    çaba içerisine itmiştir. Bu tarihten itibaren Avrupalı devletler Marksist-Leninist eğilimli olan Kürtçü örgütleri,
    Eurokominizm olarak tabir edilen ılımlı Sosyalist çizgiye çekme gayretlerine yönelmişlerdir. İran KDP’si Avrupalı
    Sosyal Demokratların himayesine girerken, PSK ve KÖİP gibi partilerde 1970’den sonra Avrupa’da boy göstermeye
    başlamışlardır. 1980 den sonra bu kervana PKK’da katılmış, ana üstlenmesi Suriye ve Lübnan olsa da, beslenme
    kaynağı Avrupa sahası olmuştur.

    Kürtçülük Faaliyetlerinin Yükseliş Dönemi (1945 Sonrası)

    Türkiye’de Kürtçülük akımları cumhuriyetin ilk yıllarında gelişen Devrimci-Sosyalist hareket içerisinde yer
    almıştır. 1950’li yıllardan itibaren hızlı bir biçimde gelişen toplumsal değişimin, olumlu bir yöne kanalize edilmemesi,
    sosyo-ekonomik problemler, aşiretler etrafında şekillenen toplumsal otokontrolün dağıtılması ve buna bağlı gelişen

    7 Ulubelen, E., İngiliz Gizli Belgelerinde Türkiye , İstanbul, 2006, s.177-247


    8 Ulubelen, a.g.k., s.113
    9 Ulubelen, a.g.k., s.188

    278
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kültürel yozlaşma, ayrılıkçı kesimlerin güç kazanmasına yol açmıştır. 1970 yılların başından itibaren ise kendini diğer
    sol örgütlerden ayıran etnik Kürt milliyetçiliği güçlü bir şekilde ortaya başlamıştır.

    Türkiye’ye yönelik faaliyetlerde bulunan ilk bölücü örgüt, İngiltere ve Ermenilerin himayesinde oluşturulan
    ve sonrada Fransa’nın desteğini alan HOYBUN (Bağımsızlık) cemiyetidir. Hoybun örgütü, 1927 yılında Suriye-
    Şam’da teşkilatlandırılmış ve İhsan Nuri idaresinde meydana çıkan Ağrı isyanının organizesi yapılmıştır. Suriye’de
    Hoybun’la başlayan anti Türkiye faaliyetleri daha sonrada devam ederek günümüze kadar gelmiştir. Bu faaliyetin
    kaynağında global derin güçlerin Sünni İslam karşıtı planları yer almıştır.

    1945 yılında Molla Mustafa Barzani tarafından kurulan IKDP örgütü ise 1946 yılından sonra Türkiye’ye
    yönelik çalışmalara başlamıştır. Bu faaliyetler 1964 yılında T-KDP’nin (Kürdistan Demokrat Partisi-Türkiye)
    kuruluşu ile hız kazanmıştır. Doğuda bazı molla grupları ve yaşlı aydınların desteğini alan Barzani hareketi gelişme
    gösterse de, büyük kentlerde bulunan doğu kökenli kişilerin ve öğrencilerin yönelimi Marksist-Leninist
    örgütlenmelere kaymıştır. Bu kesimin içerisinde olduğu en önemli yapı ise DDKO (Devrimci Demokratik Kültür
    Ocakları) olarak ortaya çıkmıştır.

    1960 yıllar ise TİP (Türkiye İşçi Partisi) ile türkiyenin adeta terör kıskacına sokulduğu yılların siyasa
    başlangıcı olmuştur. Güneydoğunun her köşesinde bilim adamı, turist veya gazeteci sıfatıyla gezişen yabancılar
    tarafından araştırmalar yapılmıştır. Bu hareketlilik kısa süre sonra Kürtçü kökenli siyasal hareketlerin
    filizlenmesine neden olmuştur.

    Kasım1969 tarihinde TBMM’ne sunulan bir soru önergesinde , çok iyi kürtçe konuşan ve Güneydoğu
    Anadolu Bölgelerinde faaliyet gösteren Amerikan Barış Gönüllüleri hakkında bilgi istenmiştir. Yapılan
    incelemelerde ise bölgedeki Amerikalıların Türkiye’ye gelmeden önce Paris’te Kürtçe eğitim aldıkları ve bölgede
    etnik siyasal Kürtçü kimlik oluşturmaya çalıştıkları görülmüştür. terörist Kürt grupların dernekleşmesini
    sağlayan ilk adımlarıda ABD’liler atmışlardır. 1971 yılında Washington’da kurulan Kürt-Amerikan Yardımlaşma
    Derneğinin Başkanlığını ABD Fedaral Mahkemesi Başkanı yapmıştır. Bu açıdan ayrılıkçı grupların cesaretlenmesi
    ve organize edilmesinde ABD’nin önemli rolü vardır.

    Bölgedeki yabancı istihbarat servislerin desteğiyle artan Kürtçülük faaliyetlerinin neticesinde, 1969 yılında
    legal olarak kurulan DDKO (Doğu Devrimci Kültür Ocakları), 12 Mart 1971 muhtırası sonrasında tasfiye olmuşsa da,
    1974 deki genel affın akabinde yeniden faaliyetlerine başlamıştır. Muhtıra döneminde cezaevine giren örgüt
    mensupları cezaevinden daha da bilinç ve örgütlü bir şekilde çıkmış, 1974 yılından sonra DDKO, TKDP, TİP, FKF,
    TİİKP, THKP-C, THKO örgütlerinin ve kurumlarının bünyesinden 50’ye yakın yıkıcı ve bölücü örgüt türemiştir.

    Günümüzde faaliyet gösteren PSK, KÖİP, RIZGARİ, ALA RIZGARİ gibi örgütlerde bu zamandan sonra
    kurulmuştur. Abdullah Öcalan, Kemal Burkay, Mumtaz Kotan, Orhan Kotan, Recep Maraşlı, İbrahim Güçlü, Ruşen
    Aslan, Şerafettin Kaya, Hatice Yaşar, İkram Delen gibi isimler bu dönemin şartlarında ortaya çıkmış isimlerdir.

    279
    FARUK ARSLAN

    Bu zamanda Amerikalılar Ortadoğu’da Kürtçülükle başlayacak hareketlerin tabanın tamamlandığına kanaat


    getirmiş olacak ki, 1976 tarihli Pike raporuna göre, 1975’te CİA yetkilileri, Barzani’ye “Amerika’nın 51. Eyaleti olmaya
    hazırlanmasını” söylemişlerdir. 1961 yılında Irak’ta Barzani ve NATO Eski Başkumandanı Aleksander Haig bir
    görüşme gerçekleştirmiş, Barzani kendisinden silah ve para talebinde bulunmuştur. Bu çabalar nedeniyle 1965-1975
    yılları arasında ABD’nin Barzani’nin partisi KDP’ye yaptığı yardım 16 milyon doları geçmiştir10. 1975 öncesi Kürtçü
    hareketlere yardımda bulunan kurumlar arasında Amerikan İşçi Sendikalarının da olduğu görülmüştür.

    1960 yıllardan sonra ABD’nin parasal desteğini sağlayan Barzani, bu dönemden sonra TKDP’nin Türkiye
    faaliyetlerine hız vermiştir. Barzani öncelikli olarak TKDP’ne kamp alanı hazırlama ve parasal yardımlarda
    bulunmuş, bu dönemde Türkiye’de Barzanicilik gelişmeye başlamıştır.

    2. PKK TERÖR ÖRGÜTÜNÜN ORTAYA ÇIKIŞI

    2.1. Kürdistan Devrimcileri

    PKK terör örgütü kuruluş aşamasında diğer Marksist-Leninist örgütlerden farklı bir örgütlenme modeli ile
    ortaya çıkmıştır. Diğer Sosyalist örgütler gibi ilk dönemlerde legal alanda kurulup, sonradan illegal faaliyetlere giren
    bir örgütlenme yerine, hemen illegal faaliyetlere başlamıştır. Diğer örgütler propaganda faaliyetleri için daha çok
    yazılı argümanları kullanırken, PKK terör örgütü hücre evlerde ve gizli alanlarda oluşturulan toplantılarla yüz yüze
    propagandayı esas almıştır. Diğer örgütler liderlerini daha demokratik yollarla çıkarırken, PKK’da Abdullah Öcalan;
    rakipleri Haki Karer ve Kemal Pir’i öldürterek tek ve tartışılmaz bir diktatör olarak ortaya çıkmıştır11.

    PKK örgütünün kurucusu Abdullah Öcalan’ın hayat hikâyesi alışılmışın dışında bir yaşamdır. Ankara Tapu
    Kadastro lisesindeyken sağ görüşlü ve dini duyarlılığı olan bir kişidir. Öcalan’ın gençlik yıllarında kendine bir yer
    edinmek amacıyla ilk çaldığı kapı, Ülkü Ocakları olmuştur. Türk Milliyetçiliğini beceremeyince, dini alt yapısıyla
    tanınan Milli Türk Talebe Birliğine üye olmuş, burada da istediği konuma gelemeyince, Marksist-Leninist fikirleriyle
    bilinen çevrelerle görüşmeye başlamıştır12. Bu konudaki diğer bir iddia ise Öcalan’ın gizli bir istihbarat servisince
    çeşitli yapılar içerisine angaje edildiği ve zamanla daha önemli görevlere getirildiği şeklindedir.

    10 Turan yavuz, ABD’nin Kürt Kartı, İstanbul, 1993, s.54-70.


    11 Marcus A., Kan ve İnaç, İletişim Yayınları, 2009
    12 Sakık Ş., Apo, Ankara, Ankara, 2005, s.51

    280
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan’ın öğrencilik döneminde gizli örgütlenmeler ile ilişki içerisinde oluğu Türkiye kamuoyunda sürekli
    dillendirilmiştir. Gazeteci Necdet Pekmezci’13ye göre Abdullah Öcalan’ın mezun olduğu lise, Demirtepe sem-
    tinde Türkiye Komünizmle Mücadele Dernekleri'nin başkanı Refik Korkud'un işyerine ancak bir kaç yüz metre
    uzaklıkta olup, Öcalan’da bu derneğin bir müdavimidir.

    Abdullah Öcalan'ın da müdavimleri arasında olduğu TKMD üçüncü ve son kez 1963 yılında İzmir'de
    kurulmuş olup, kurucu üyeler arasında Galip Erdem isimli bir istihbarat çalışanı da vardır. TKMD'nin kurucu
    üyelerinden ve genel başkanlarından olan gazeteci İlhan Darendelioğlu, aynı zamanda Türk Milliyetçi
    partilerinden birinin İstanbul İl Yönetim Kurulu üyeliğini yapmıştır. Sahibi olduğu Toprak Matbaası'ndan evine
    giderken otomobiline yapılan silahlı saldırı neticesinde 19 Kasım 1979'da hayatını kaybetmiştir.

    Türkiye Komünizmle Mücadele Dernekleri'nin en önemli isimlerinden biri olan Refik Korkud aynı zamanda
    Türkiye Fikir Ajansı'nın sahibidir. TFA ile ilgili ilk kayıtlar 1950’li yıllara kadar uzanmaktadır. Demokrat Parti
    döneminde Başbakanlık Müsteşarı olan Salih Korur tarafından örtülü ödenek üzerinden Türkiye Fikir Ajansı
    yöneticisi olan Refik Korkud’a 28.000 TL para aktarılmıştır.

    Türkiye Fikir Ajansı yöneticisi Refik Korkut, yaşamı boyunca yüze yakın yayın çıkarmış olup, aralarında;
    Milliyetçi Subaylar", "Her şey Hürriyet İçin", "Bulgaristan Şovenist Politikasını Sürdürüyor", "Türkiye'de
    Milliyetçilerin 52 Metodu-Türkiye'de Komünistlerin 26 Metodu", "Hürriyeti Seçenler, Komünist Bulgaristan'ın
    Dosyası", "Hürriyet ve Demokrasiye Karşı Tehlike", "Komünizme ve Sosyalizme Karşı" adlı kitaplar yer
    almaktadır.

    Herkes tarafından Refik Korkud olarak bilinen bu kişi aslında Refik Korkud Yiğitbaş adıyla nüfusa kayıtlı
    olup, genel itibariyle soyadını kullanmadığı ortaya çıkmaktadır. Refik Korkud kitap yazarlığının yanında 70'li
    yıllarda Türk Milliyetçilerinin14 yayın organı Hergün gazetesinde de yazarlık yapan biridir.

    Öcalan’ın Türkçü gruplarla ilgili bağlantıları ile ilgili çeşitli bilgiler daha sonraki yıllarda da ortaya çıkmıştır.
    Radikal Gazetesi'nin 27 Ekim 2003 tarihli sayısında Neşe Düzel’in gazeteci-yazar Avni Özgürel ile yaptığı bir
    söyleşide Öcalan’ın derin ilişkilerine ait bilgiler ortaya çıkmıştır.

    Söyleşide Özgürel; tam tarihini anımsamasa da Öcalan ile Türkiye Fikir Ajansı'nda 1966-67 yıllarında
    karşılaştığını ve bu sırrı da 1993 yılına kadar sakladığını açıklamıştır. Özgürel devamında; “1993'e kadar Öcalan
    ile hiç karşılaşmadım. 1993'te gazetecileri Bekaa'ya basın toplantısına davet etti. Panaroma'nın genel yayın yönetmeni
    olarak ben de gittim. Bizimki haftalık dergi olduğundan, basın toplantısından sonra Öcalan'la dergi için özel söyleşi de
    yaptım. O özel görüşme sırasında kendisine sordum. 'Ankara'da İzmir Caddesi'nde Fikir Ajansı diye bir yer vardı. Yanlış
    hatırlıyor olabilirim ama birden bir şey çağrıştırdı. Bende seni orada gördüm gibi bir his uyandı' dedim. Bana, 'Yoo, doğru

    13 Necdet Pekmezci, PKK’nın MİT’tolojik Tarihi, Silüet Yayınları.


    14 Bu kişinin içinde bulunduğu yapılanma Türk Milli Ülküsü dışında etnik-kafatasçı bir yapıdır.

    281
    FARUK ARSLAN

    hatırlıyorsun. Ama ben bunları bir müddet sonra açıklayacağım' dedi.” Şeklinde Öcalan’ın derin gruplarla bağlantıları
    ile ilgili önemli bir bilgi aktarmıştır.

    Özgürel’den açıklama yapmak için zaman alan Öcalan, hemen akabinde Psikolojik harekâta başlayarak
    Kesire ve Özel Harp Çalışanı olduğu iddia edilen Pilot Necati ile ilgili bilgileri kısa kısa kitlesine aktarmaya
    başlamış, devletin bu kişiler üzerinden kendisini kullanmak isterken, kedisinin onları kullandığını aktararak,
    müzahir kitlede oluşabilecek şoklara karşı önceden önlem almayı başarmıştır. Öcalan yine çok iyi bir zamanlama
    ile kitlesi içerisinde infial uyandıracak bir konuyu sulandırarak, etkisizleştirmiş ve ajan olma konusunun zararlı
    etkilerini bertaraf etmiştir.

    Öcalan bu konuda; “Halk adına işbirlikçi bir ilişkiye yöneliyorum (…) Bu adamlar öyle bildiğiniz gibi değil, sana bu
    kadar masraf yapacaklar, hiç peşini bırakırlar mı? Devletin kendi adamlarına dayanarak gurubumu inşa ediyorum. Beni sağ
    bırakırlar mı?”

    “Allah’ın serserisi, ne istiyorsun? Kadın dersen kadın, para dersen para! Apartman dersen apartman al; ye, içinde yat!
    Ben de bu noktada, tam bir paşa oğlu gibi davranıyorum. Daha fazla para! Kendinizi daha fazla çalıştırın! Çok ilginç,
    ayarlama çok önemli (!!) burjuvaziyi nasıl çalıştırıyorum”

    “Düşünün, devlete Kürt partisi kurduruyorum (…) biz devrimci Kürt partisini nasıl MİT’e dayandırarak kurduysak,
    Kürt devletini de (şimdi işte içinde olduğumuz bu Güneydeki devlet)Türk devletine dayandırarak kuracağız.”

    “Kontrolden çıktığımı anladıkları anda derhal öldürebilirler. Sonuna kadar bağlı olduğumu anı anına tekrarlamam
    lazım” şeklinde söylemlerle bir istihbarat çalışmasının ürünü oluşunu, yapmak istediklerini elde etmede aracı
    olarak kullanmak istemeye bağlamıştır.15

    Liseyi bitiren Öcalan 1969 yılında Diyarbakır’da Tabu Kadastro memuru olarak göreve başlamış, görevi
    sırasında Hukuk Fakültesi kazanarak İstanbul’a yerleşmiştir. 1970-1971 döneminde İstanbul Hukuk Fakültesine kayıt
    yaptıran Öcalan, bu fakülteden de ayrılarak Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesine geçiş yapmış, aynı yıl
    DDKO’ya üye olmuştur16. Öcalan aynı yıl iki üniversite kazansa da şu anada kadar giriş belgesi veya herhangi
    müracaat formunun ortaya çıkmaması da şüphe ile değerlendirilmiş konular olarak görülmüştür.

    Öcalan, 1972 yılında Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde Doğu Perinçek ve Yalçın Küçük17 ile yakın ilişkiler
    içerisinde bulunmuştur. Bu dönemde Ploretarya Devrimci Aydınlık dergisi ile bildirilerini (Şafak Bildirisi) dağıtırken

    15
    Öcalan A,. Devrimin Dili ve Eylemi, s. 110, 117, 122, 155.
    16
    Öcalan A., Bir Halkı Savunmak, İstanbul, 2004, s.255
    17
    Yalçın Küçük bu dönemde Cumhuriyet Gazetesinde Yöneticilik yapmaktadır.

    282
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yakalanmış ve 7 ay cezaevinde kalmıştır. Bu tutuklama döneminde çok sayıda arkadaşı cezaevine girerken, bir süre
    sonra sadece Öcalan’ın mevcut suçunun nevi değiştirilerek, cezası azaltılmış ve tahliyesine karar verilmiştir18.

    Nisan 1973 yılına gelindiğinde ise, Öcalan birkaç arkadaşı ile Ankara’nın 40 km dışındaki Çubuk barajı
    kenarında toplanıp, Kürt milliyetçiliği esasına göre örgütlenme kararı alarak, PKK’nın ilk adımlarını atmışlardır. Bu
    doğrultuda 1975 yılında M. Hayri Durmuş’a dikte ettirildiği iddia edilen “Kürdistan Devriminin Yolu-Manifesto” adlı
    eser, 1978 yılında örgüt kadrolarına iletilmiştir. Bu eser örgütün ilk yazılı kaynağıdır. Fakat yaptığımız çalışmalarda
    PKK’nın manifestosunun çalıntı olduğu ve Vietnam İşçi Partisi’nin programının bire bir aynısının kopyalanıp,
    PKK’ya uyarlandığı görülmüştür. Güney Asya’da bulunan bu ülkenin bir partisinin programının nasıl ele geçirildiği
    ve Türkçeye tercüme edildiği ise bilinmemektedir.

    Öcalan, Türk milliyetçilerinin karşısına güçlü bir yapı ile çıkarak kendine özgü bir oluşum meydana
    getirmek istemiş, bunun adını da Kürdistan Devrimcileri olarak ortaya koymuştur19.

    Öcalan ve arkadaşlarınca oluşturulan Kürdistan Devrimcileri adlı örgütün ilk kurucuları Kemal Pir ve Haki
    Karer gibi Türk kökenli kişiler iken, sonradan bu yapıya Cemil Bayık, Şahin Dönmez, Ali Haydar Kaytan, Mehmet
    Hayri Durmuş, Duran Kalkan, Selahattin Çelik, Doğan Kılıçkaya, Kesire Yıldırım, Abdurrahman Polat, İsmet Kılınç,
    İsmet Ateş, Ali Rıza Altun, Baki Karer, Ali Özer, Musa Erdoğan, Turgut Çetineren, Hasan Asgar Gürgöze, Ali Şir
    Gürgöze, Mustafa Dere, İsmail Güngör, Tamer Özkan, Mustafa Güngör gibi kişiler dahil olarak kurucu kadroyu
    oluşturmuşlardır.

    1975 Ekim ayından 1976 Ocağına kadar Ankara Dikmen’de yürütülen toplantı ve eğitim çalışmaları örgütün
    ikinci gelişim hamlesi olmuştur. Kendilerini o dönem Kürdistan Devrimcileri olarak ifade eden grup, toplantıların
    sona ermesiyle çalışmalarına Doğu ve Güneydoğu illerinde devam etme kararı almışlardır. Bu doğrultuda birçok
    kadro Batman, Antep, Tunceli, Kars, Urfa, Elazığ, Mardin ve Ağrı illerine gönderilerek, Ulusal Kurtuluş Ordusu adı
    altında örgütlenme çalışmalarına başlamışlardır20.

    1976 yılında sözde Kürdistan toprakları olarak ilan edilen Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesine giden
    örgüt mensupları, birçok ilde gruplar meydana getirmiş ve örgütlenmişlerdir. Abdullah Öcalan, daha örgütün ilk
    kuruluş aşamasında hazırlattığı Kürdistan Devrimcileri adlı broşürde, Kürdistan devriminin takip edeceği yöntemi;
    Parti-Cephe-Ordu modeli ile belirlemiştir21.

    18
    Sakık, a.g.k., s.52
    19
    Öcalan, Bir Halkı Savunmak,… s.255
    20 Akçora E., ” Tarihi Gelişimi İçerisinde Terör Örgütlerinin Türkiye Üzerindeki Emelleri Ve İşbirlikleri” Doğu

    Anadolu Güvenlik Ve Huzur Sempozyumu, Elazığ, 2000 , s.266.


    21 Stratejik savunma (1984-1989), Stratejik Denge (1989-1991) ve Stratejik saldırı (1991-1996)

    283
    FARUK ARSLAN

    Bu modelin gereği olarak, 27-28 Kasım arasında Diyarbakır’ın-Lice-Fis (Ziyaret) köyünde22 parti
    oluşumunun ilk temelinin atılması için bir toplantı düzenlemiştir. Bu toplantı Seyfettin Zoğurlu adlı kişinin evinde
    gerçekleşmiştir. Toplantıya, Abdullah Öcalan, Cemil Bayık, Şahin Dönmez, M. Hayri Durmuş, Baki Karer, Mehmet
    Turan, M. Cahit Şener, Ferzende Tağaç, Ali Haydar Kaytan, Mazlum Doğan, Hüseyin Topgüder, Ali Gündüz, Sakine
    Cansız, Kesire Yıldırım, Duran Kalkan, Ali Çetiner, Faruk Özdemir, Abdullah Kumral, Abbas Göktaş gibi örgüt
    yöneticileri katılmıştır. Toplantıya çağrılmış olmasına rağmen gelmeyen altı üst düzey örgüt yöneticisi ise sonradan
    örgüt tarafından öldürülmüştür. Bu toplantı örgütün I. Kongresi olarak kabul edilmiş ve toplantıda partileşme kararı
    alınmıştır.

    PKK terör örgütü kuruluş bildirgesinin sonunda Marksizim-Leninizm ve devrimin zaferine sonsuz inanç
    dile getirilmiş, Vietnam ve Küba’daki halk savaşının örnek alındığı ifade edilmiştir23. Yeni kurulan PKK, temelde
    etnik Kürtçü bir örgüt olsa da Mihri Belli’nin ortaya attığı Milli Dmokratik Devrim Tezini esas almıştır. Bu açıdan
    PKK kendine özgü bir yapılanmakta olmaktan çok Mihri Belli, Yalçın Küçük, Doğu Perinçek ve Ertuğrul Kürkçü’nün
    temsil ettiği Ulusalcı Türk Solunun bir devamı olmuştur. Günümüzde de adı geçen bu kişilerin Öcalan ile olan yakın
    ilişkileri ve Öcalan’ın etkisinin olduğu partilerde görev almış olmaları da ilişkinin halen devam ettiğini
    göstermektedir.

    Örgütün kurucuları olan Kemal Pir, Haki Karer, Rıza Altun, Duran Kalkan, Mustafa Karasu, Fuat Çavgun
    gibi kişilerinde MDD kökenli oluşları ve devam eden Ergenekon soruşturmasında adı geçenlerle örgütün bağlantısı
    konusundaki iddialar örgütü kuran mantalitenin arka yüzünü ortaya çıkarmaktadır.

    Partileşme kararının bir yıl sonrasında ise örgütün adı PKK (Partiya Karkeran Kurdistan-Kürdistan İşçi
    Partisi) olarak benimsenmiş ve kuruluş bildirgesi deklere edilmiştir. Burada ilginç olan bir nokta ise örgütün ilk
    partileşme çalışmasına katılan üyelerin neredeyse tamamının daha sonra Öcalan tarafından ajan ilan edilerek
    öldürülmesidir.

    1977’ye gelindiğinde ise örgütün ilk kurucularından Haki Karer bir çatışma neticesinde hayatını kaybetmiş
    olup, örgüt tarafından Haki’nin Sterka Sor örgütünce öldürüldüğü söylenmiştir. Gerçekte ise Haki Karer’in Abdullah
    Öcalan tarafından kendisine rakip olabileceği endişesiyle öldürttüğü ortaya çıkmıştır24.

    Örgüt kısa bir zamanda önemli ölçüde kadro temin ederek büyük kitlelere ulaşmış, hatta bu dönemdeki
    mahalli seçimlerde kendisine taraf bazı kişileri seçtirme başarısını elde etmiştir.

    22 Bahse konu görmek amacıyla 2008 yılı şubat ayında Lice’nin Fis köyüne giderek incelemeler yaptım, halkla
    yaptığım görüşmede, köy halkının Ermeni asıllı olduğu ve sonradan İslam dinin seçtiklerini müşahede ettim.
    23 Alperener M., PKK terörünün Belçika boyutu, s.18.
    24 Demirkıran S., PKK, İstanbul ,2001, s.103.

    284
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    1979 yılına kadar örgüte yönelik güvenlik güçlerinin önemli bir operasyonu olmamıştır. İlk kez Mayıs 1979
    yılında Elazığ’da örgüte yönelik yapılan ilk operasyonda bölge sorumlusu Şahin Dönmez ve arkadaşları yakalanmış
    ve bu operasyonla örgütün gerçek durumu ortaya çıkartılabilmiştir. Dönmez ifadesinde, Abdullah Öcalan
    Diyarbakır’da kaldığı yer hakkında itiraflarda bulunmuş olsa da, Öcalan’ın kaldığı yere baskın aradan geçen dört
    günden sonra yapılmıştır. Öcalan bu yakalanmalardan sonra Türkiye’de durmayacağını düşünmüş ve kaçma
    hazırlıklarına başlamıştır. Öcalan bu sırada her yerde aranmasına rağmen Haziran 1979 yılında25 Suriye’ye
    kaçabilmiştir26.

    Öcalan’ın bu gidişinde yanında Mehmet Sait adlı bir arkadaşı olup, bu kişi ilk zamanlarda Öcalan’ın
    Suriye’deki işlerini takip etmiştir. Şam’daki Öcalan’a Libya’da yaşayan bir Iraklı tarafından yüklü miktarda para
    gönderilmiş, FHKC kimliği verilmiş ve Greek kökenli bir Hrıstiyan olan Hawatme’nin27 grubunca da Bekaa’da
    PKK’ya kamp hazırlanmaya başlanmıştır. PKK örgütünün buradaki toplam kadrosu önceleri 18 iken, sayı sonradan
    80’e kadar çıkmıştır.

    Öcalan’ın Suriye’ye çıkışıyla ilgili olarak Cem Ersever farklı bir yaklaşımda bulunmaktadır. Ersever, 1979
    yılında Öcalan’a, 1980 yılı Mayıs veya Haziran aylarında bir darbe yapılacağı, darbe sonrasında yönetimin otoritesini
    her yerde tesis edemeyeceğini, özellikle Güneydoğuda yer yer ayaklanmaların yaşanacağını, bu nedenle de yurt
    dışında eğitim görmüş bir güce ihtiyaç duyulacağının söylendiğini ve Öcalan’ın da bu derin devletin talimatı ve
    yardımıyla yurt dışına çıkarıldığını iddia etmiştir.

    İhtilalden hemen sonra bir grup PKK’lının Kemal PİR yönetiminde Nisan 1980’de Türkiye’ye alel acele
    gönderilmesi de, darbe öncesinde darbeciler adına hareket eden bir grubun bölgeye hakim olunması düşüncesinden
    kaynaklandığını ihtimalini düşündürmektedir. Buna göre bölgede Apocular, kendileri dışında başkaca bir etnik bir
    Kürtçü örgütün var olmasını önleyecek, var olan örgütler ise Apocular eliyle ortadan kaldırılacaktır.

    Örgütün Suriye’deki ilk irtibatı Suriye istihbaratı olan BRUSK teşkilatıdır. BRUSK’la direk görüşmelere Baas
    kökenli olup ta sonradan PKK örgüt militanı olan Ömer Muhtar ve Enver Alluş adlı Suriye vatandaşları
    görevlendirilmiş, bilgilendirmeler bu iki kişiler üzerinden devam etmiştir. Ömer Muhtar ve Enver Alluş adlı
    militanlar İstihbaratçılarla gerekli çalışmaları yaptıktan sonra SKİDP (Suriye Kürtleri İlerici Demokrat Partisi) ve
    Partiye Çep adlı örgütlerle de görüşerek PKK ile aralarında güç birliğinin kurulmasını sağlamışlardır28.

    25 Bazı kaynaklara göre ise 7 Temmuz 1979’dır.


    26 Demirkıran, a.g.k., s.103.
    27 Naif Havatme, 17 Kasım 1935 yılında Ürdün’ün Salt şehrinde doğmuş Filistinli politikacıdır. Havatme Grek

    Ortodoks bir bedevi kabilesinden gelmektedir. 1954 yılında yüksek eğitimine Kahire’de devam ederken, Arap
    Ulusal Hareketi örgütüne katılarak partinin sol kanadında yer almıştır. 1967’de tekrar bu ülkeye dönüp, Filistin
    Halk Kurtuluş Cephesine katılmıştır. Kurucularından biri olduğu FHKC’den koparak 1969 yılında Filistin'in
    Kurtuluşu İçin Demokratik Cephe’yi (FKDC) oluşturarak, bu Marksist hareketin genel sekreteri olmuştur.
    28
    Kotan M., Yenilginin İzdüşümleri, Atina, 2003, s.78..

    285
    FARUK ARSLAN

    Suriye Devleti 1980’li yıllarda Sovyetlerin desteği ile bazı illegal örgütlere kucak açıyor olsa da, asıl desteğini
    Fransa ve İngiltere gibi ülkelerden almaktaydı. Filistin Kurtuluş Örgütünün lideri Yaser Arafat’ın bu yıllarda Fransa
    ve İngiltere eksenli ittifaklar içerisinde olduğu bilinmektedir. Arafat’ın hastalığı esnasında da Fransız Askeri
    Hastanesinde tedavi görmesi ve akabinde Fransa’da ölmesi de, Fransa-İngiltere-FKÖ irtibatını gösteren unsurlardan
    biri olup, bu ilişkinin Ortadoğu’daki diğer bir ayağı ise Suriye devleti olmuştur. Günümüzde de Suriye devletinin
    Baas kökenli faaliyetleri ve bu yapının küresel Gladyo ile olan bağları da ortaya çıkmaktadır. İddialara göre bu
    dönem Türkiye’nin Şam büyükelçisi olan iddia olunan Ergenekon Terör Örgütü (ETÖ) üyesi/sanığı Yalçın
    Küçük’ün kayınbiraderi olan Cenk Duatepe Öcalan’ın Şam’da barınmasında referans olmuştur.

    2011 yılında Suriye’de Sünni


    kökenlilere Nusayri Baas yönetimince
    yapılan anti demokratik uygulamalara
    karşı bir ayaklanma meydana gelmiştir.
    Bu olaylarda Esad yanlıları tarafından çok
    sayıda masun insan katl edilmiştir. Esat
    yönetiminin anti demokratik
    uygulamalarına Türkiye’den ilginç bir
    şekilde en önemli desteği yine Türk Solu
    gruplar ve PKK vermiştir. Olaylar
    sırasında bazı İşçi Partililer ile PKK örgüt
    mensupları Şam’da Öcalan lehine yapılan
    gösterilere katılmışlardır29. Bu işbirliği de
    ilişkilerin boyutunu ortaya koyması
    açısından ilginçtir.

    Konuya dönecek olursak Öcalan Elazığ yakalanmalarından kurtulup, Suriye’de güvenli ortama ulaşınca
    artık örgütünü Dünya kamuoyuna resmen açıklamayı uygun görmüş ve bunun ilk adımı olarak ta 30 Temmuz
    1979’da AP (Adalet Partisi) milletvekili M. Celal Bucak’ın öldürülme emrini vermiştir. Bu talimat gereğince örgüt
    militanları tarafından Mehmet Celal Bucak’ın kayınpederi ve 9 yaşındaki çocuğu Haziran ayında Hilvan’da şehit
    edilmiş, Celal Bucak olaydan hafif yaralarla kurtulmuş, bu kanlı eylem PKK’nın ilk kuruluş eylemi olarak lanse
    edilmiştir. Bucak eyleminden sonra örgüt, metropol faaliyetlerinin yanı sıra kırsal faaliyetlerine hız vermiş, bu amaçla
    kırsal alanda faaliyet gösterecek birimler oluşturmaya başlamıştır.

    1979 yılı Kasım ayından itibaren geride kalan örgüt militanları da peyderpey Türkiye’den ayrılarak Suriye’ye
    çıkış yaparak, Yaser Arafat’ın liderliğini yaptığı FKÖ içerisinde en büyük ve etkin grup olan El Fetih örgütüne ait
    Lübnan’daki iki kampa aktarılmıştır. Örgüt mensupları, Nisan 1980 yılına kadar bu kamplarda askeri eğitim
    almışlardır. Apocular adı verilen PKK mensuplarına bu kamplarda eğitim veren Filistinli eğitmenlerin daha önce
    Sovyetler birliği, Bulgaristan, Romanya ve Küba’da eğitim gördükleri bilinmektedir. Bunun yanı sıra örgüt
    mensupları 1979–1980 yılları arasında Filistinli FDHAC (Filistin Demokratik Halk Cephesi), Georg Habbash’ın

    29 http://www.internethaber.com/kemalistlerden-esada-buyuk-destek-381188h.htm

    286
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    liderliğini yaptığı FHKC (Filistin halk Kurtuluş Cephesi), Nidal ve El Saika örgütlerinin kamplarında da eğitim
    görmüşlerdir.

    Örgütün Türkiye’den ayrılıp, akabinde hemen Lübnan, Suriye ve Filistin’de üstlenme imkanı bulabilmesi
    halende birçok kişi tarafından şüpheyle karşılanmaktadır. Günün şartları, bu işe kalkışanların yaşları, ekonomik
    durumlar ve bu irtibatları nasıl sağladıkları konusuna dikkat edildiğinde, PKK’nın çıkışının aslında kendinden zuhur
    eden bir hareket olma yerine, bir merkez tarafından organize edildiğini ortaya çıkarmaktadır.

    1979–1980 yıllarında Suriye’ye ve Irak’a geçen kişilerin yaşları 20 ile 30 arasında olup, neredeyse hiç biri daha
    önce yurt dışına çıkmamıştır. PKK’nın bu ilişkileri nasıl geliştirdiği sorusu hiç bir zaman bir açıklığa kavuşmamıştır.
    Örgüt mensupları, imkânların daha kısır olduğu 30 yıl öncesinde, Türkiye’den çıkar çıkmaz Lübnan’da silah, para
    ve kamp yerlerine kavuşmuştur. Bu durumlar başlı başına kadroların bölgeye gelmesinden önce alt yapının
    başkalarınca hazırlandığını göstermektedir.

    1979 yılında Beyrut’ta PKK militanlarınca yapılan bir açıklamada; ASALA, Kızıl Tugaylar, Japon Kurtuluş
    Ordusu, Afrika Tedhiş Örgütü ve FKÖ’nün eylemlerini desteklediklerini ve bu örgütlerle işbirliğine hazır oldukları
    ifade edilmiştir.

    Lübnan’daki kamplarda PKK ile asıl ilişki içerisinde olan diğer önemli bir örgüt ise Asala’dır. Ocak-Nisan
    1980 tarihleri arasında PKK ve Asala arasında sıkı bir iş birliği oluşturulmuş ve bu işbirliği, Asala yetkilileri ve PKK
    sorumlularından Cemil Bayık’ın ortak basın açıklaması ile deklere edilmiştir.

    Asala örgütü, PKK örgüt mensuplarına özellikle askeri açıdan destek vererek, eğitime tabi tutmuştur. 1980
    yılında Sidon’da yapılan PKK-ASALA ortak açıklamasında ise; “Kürt ve Ermeni devletleri kurulana kadar mücadelelerine
    devam edecekleri” kararı alınmıştır. 1981 yılında ise ASALA ve PKK mensupları Suriye ve Lübnan’daki kamplarda
    ortak eğitime tabi tutulmuşlardır30.

    Bu birliktelik kapsamında 9 Ekim 1980 tarihinde Fransa’nın Strasburg kentinde Türkiye Cumhuriyeti Daimi
    Temsilciliğine karşı ortak eylem yapılmıştır. Bu eylemle birlikte ortak çalışma arzusu fiiliyatta da ortaya konmuş,
    PKK terör örgütü ASALA’nın taşeronluğuna başlamıştır31.

    PKK terör örgütünün askeri eğitimlerini tamamladığı bu zamandan sonra, ASALA örgütü kendisini fes
    ederek, artık Türk hedeflerine yönelik eylem yapmama kararı almıştır. PKK örgütü ise 7 Nisan 1980 tarihinde yaptığı
    açıklama ile 21-28 Nisan tarihlerini kapsayan dönemleri “Kızıl Hafta” olarak kabul edip, bu zamanda eylemlerin en
    üst seviyeye çıkartılması kararını almıştır. Bu karardan sonra her dönem PKK tarafından 21-28 Nisan tarihleri

    30 Akçora, a.g.m., s.268.


    31 Alperener, a.g.k, s.26.

    287
    FARUK ARSLAN

    arasında hem yurt içinde hem de yurt dışında Türk kişi ve Kurumları ile askeri hedeflere saldırılar en üst seviyeye
    çıkartılmıştır.

    21-28 Nisan tarihlerinin önemi şuradan kaynaklanmaktadır; Ermeniler 24 Nisan tarihini sözde Ermeni
    katliamının yıl dönemi olarak kabul etmektedirler. Dolayısı ile PKK örgütü de Ermenilerin tek ve yegâne sözde yas
    tarihini kendi “Kızıl Haftası” olarak kabul etmiştir32.

    1981 Eylül ayı içerisinde Türkiye’nin Paris Büyükelçiliğinin basılmış ve 50 kişi rehin alınmıştır. Eylem
    sonrasında yakalanan üç Ermeni terörist Fransız polisince yakalanmış, fakat bu kişiler tutuklanmak yerine Beyrut’a
    PKK militanlarında kaldığı kampa gönderilmiştir. ASALA örgütü bu sözde jest üzerine dönemin Başbakanı Jacques
    Chirac’a teşekkür ederek, Ermeni davasının anlayışla karşılanmasından duydukları memnuniyeti iletmişlerdir33.

    Bu tarihe kadar sadece belli sayıda örgüt mensubu Suriye ve Lübnan’a geçerek burada üstlenmiş olmalarına
    rağmen, 12 Eylül hareketinin hemen öncesinde Ağustos 1980 tarihinde, Abdullah Öcalan tarafından PKK
    militanlarının tamamına Suriye başta olmak üzere yurt dışına çıkılması talimatı verilmiştir. Bu nedenle birçok örgüt
    mensubu acele bir şekilde Suriye ve bu ülke üzerinden Lübnan’a geçiş yaparken, bazıları da Avrupa’ya geçiş
    yapmışlardır. Örgütün Avrupa’ya ilk açılımı da yaklaşık olarak 1980’li yıllara rastlamaktadır34.

    12 Eylülün hemen öncesinde alınan karar doğrultusunda kadroların apar topar yurt dışına gönderilmesi,
    aslında çok zaman örgüt içerisindeki duyarlı kesimlerce şüphe ile karşılanmıştır. Çünkü 12 Eylül hareketinden 20
    gün önce, tüm kadroların neden acil olarak yurt dışına çıkartıldığı ve darbenin olacağının ne şekilde bilindiği,
    kuşkuları ortaya çıkaran sorulardır. 12 Eylül öncesinde Türkiye’de örgüt militanı ve etki alanı açısından çok güçlü
    olup, hatta devletin kurumlarına sızmış olan Sol örgütlerin, ihtilali tahmin edemeyerek tamamen yok olmasına
    karşın, daha yeni doğmuş, kısır kadrolu, yaşları 25’i geçmeyen çocuklardan oluşan bir örgütün, bunu bilmesi tabii ki
    manidardır. Bu durum doğal olarak şimdilerde PKK’ya göz yuman, özellikle dış kaynaklı kesimlerim PKK’yı bilinçli
    bir şekilde oluşturduğunun ve bilgilendirdiğinin ipuçlarını bize vermektedir.

    İsmet Berkan, 12 Eylül dönemiyle ilgili PKK’nın bu hamlesini irdeleme gereği duymuş ve “…PKK bölgede
    Kürt milliyetçiliği tabanlı hareket eden örgütlerden en küçüğü idi. Rızgari, KUK, KDP ile daha pek çok örgüt bölgede PKK’dan
    daha güçlü bir örgüttü. Ancak 12 Eylül tam bir dönüm noktası oldu. Türkiye’nin hiçbir yerinde hiçbir örgüt hareket edemezken,
    PKK Güneydoğu Anadolu bölgesinde geniş bir hareket serbestisi buldu…” 35 şeklinde ifadeler kullanmak zorunda kalmıştır.

    12 Eylül Askeri Hareketinin akabinde, tüm Devrimci Yurtsever kesimlerin etkisizleştirilmesine karşın,
    kadrolarının önemli kısmını yurt dışına çıkaran PKK, yaşanan gelişmelerden etkilenmemiş, hatta örgütsüz kalan pek

    32 Akçora, a.g.m., s.268


    33 Altuğ Y., Terörün Anatomisi, İstanbul, s.100-101.
    34 Kotan, a.g.k., s.81

    35 Berkan İ, “PKK Tarihinden”, Hürriyet, 4-5 Mart 1999

    288
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    çok kişi PKK saflarına katmıştır. Suriye ve Lübnan’a gelen kadrolar değişik alanlarda farklı örgütlerin şemsiyesi
    altında olduğundan, onları toparlama zarureti ortaya çıkmıştır. Mevcut yeni durum yeni bir değerlendirmeyi
    gerektirdiğinden, 15–26 Temmuz 1981 yılında Lübnan’daki Beka vadisinde bulunan Helvi kampında örgütün I.
    Konferansı yapılmıştır. Bu sırada Kongrenin yapıldığı kampın güvenliği ise, Sovyet kökenli grupların
    kontrolündedir.

    I. Konferansa katılan 60 militandan sadece 4 tanesi halen örgüt içerisinde faaliyet yürütmekte olup, diğerlerinin
    önemli bir kısmı ya örgütten kaçmış veya örgüt tarafından hain ilan edilerek idam edilmiştir. Konferansın ana teması
    ise örgüt kaynaklarında; ”…1. konferans, partimizin yurt dışına çıkış ve yeniden ülkeye dönüş hamlesi başlatmasında son
    derece önemli bir yere sahiptir…” şeklinde özetlenmiştir. Yine burada partinin yeniden inşası ve diğer Marksist-Leninist
    çevrelerle ittifakın geliştirilmesi hedeflenmiştir36.

    Konferansta genel olarak diğer Kürtçü grup ve örgütlere yüklenilmiş, Türkiye’deki askeri müdahalenin
    sorumlusu olarak bu grupların faaliyetleri gösterilmiştir37.

    Örgüt aynı yıl Beyrut’ta resmi temsilcilik açmış, akabinde de SSCB Komünist Partisinin 26. Kongresine delege
    göndermiştir. Uluslar arası faaliyetleri başlayan örgüt, Hafız Esat’ın kardeşi Rıfat Esat’ın da desteği ile Suriye’de
    tamamen özgür hareket ederken, bu kişinin yardımıyla Avrupa’ya gönderilen kadrolarla birlikte PKK Avrupa
    bürosunun kuruluşuna başlanmıştır.

    Avrupa’ya açılan örgüt, 1 Haziran 1982’de Mihri Belli’nin ortaya attığı MDD tezini benimseyen yedi Türk solu
    örgütüyle “Faşizme Karşı Birleşik Direniş Cephesi” adıyla birlik kurarak, Türkiye metropollerine de ulaşmayı
    başarmıştır.

    PKK Terör Örgütünün Avrupa’ya Açılımı

    Kuruluşundan 1980’ne kadar PKK örgütünün Avrupa’daki faaliyetleri gayri resmi düzeyde olup, bu ülkelerde
    işçi olarak bulunan sempatizanlar tarafından yürütülmekteydi. İlk dönemlerde Almanya’da yaşayan Doğan Karakoç
    adlı PKK militanı örgütün Avrupa çalışmalarına bakmıştır. Akabinde yönetim kademesinden Baki Karer 1980 yılında
    sorumlu olarak Avrupa’ya gönderilmiş, yine Kesire Yıldırım, Enver Ata adlı üst düzey militanlar da bilahare
    Avrupa’ya gönderilerek, burada siyasal zemin etütleri yapılmıştır.

    36 Öcalan A., Şubat-Mart konuşmaları, Suriye, 1988.


    37 Buzoğlu M. H., Türkiye’nin Ulusal Güvenliği ve PKK, 1997, Ankara, Yüksek lisans Tezi.

    289
    FARUK ARSLAN

    Örgütün Avrupa faaliyetlerini düzenleyen en önemli toplantılardan PKK I. Konferansı 15-26 Temmuz 1981
    tarihleri arasında Lübnan–Helvi kampında yapılmıştır. Bu konferansa çeşitli alanlarda ve merkezde görev alan 2-3
    militan grupları çağrılarak 60 kişiden oluşan bir toplantı yapılmıştır. Demokratik örgütlerde her delege konferans ve
    Kongre öncesinde örgüte rapor hazırlar, akabinde de divan başkanlığı seçimleri yapılmaktadır. Tüm dünyada
    uygulama böyle olmasına karşın Öcalan, divan başkanı ve iki yardımcısını seçime gitmeden kendi atayarak,
    çalışmaların startını vermiştir.

    I. Konferans başlangıcından sonuna kadar Anti demokratik bir zeminde ve ilginçlikte geçmiştir. Konferansın
    gündemi ve bu gündemin geniş bir değerlendirmesi daha önceden Öcalan tarafından yapılmış, "Politik Rapor" adıyla
    broşür halinde basılmıştır. Bu broşür konferanstan bir hafta önce bütün militanlara okutulmuş ve buna göre gündem
    özetlenmiştir. Buna göre Konferansta:

    - PKK örgütünün geçmiş faaliyetlerinin değerlendirilmesi.

    - İçinde bulunulan dönemin özellikleri ve bu dönemin görevleri,

    - Gelecekteki faaliyetlerin genel bir planı ele alınmıştır.

    Seçime gitmeden kendini Konferansın Divan Başkanı olarak atayan Öcalan’ın ilk sözü; "Hepiniz bundan birkaç
    gün önce zavallı durumda idiniz. Başınızı sokacak bir yer bulamıyordunuz, bir lokma ekmeğe muhtaçtınız! Eğer sizlere el
    atmasaydık şimdi çoğunuz ya ölmüş olacaktı ya da zindanlarda idamı beki yor olacaktınız. Aileleriniz, ananız, bacınız da sizi
    kurtaramazdı. Ama, biz sizleri kurtardık, şimdi rahatınız yerinde, karnınızı doyuruyorsunuz, aç ve açıkta değilsiniz! "Şimdi
    sizlere söz hakkı vereceğim konuşmanızı yapabilirsiniz " olmuştur38.

    Devam eden toplantıda Baki Karer, Avrupa alanının çalışmalara ve örgütlenmelere müsait olduğunu ifade
    edince, yurt dışına atfedilen rol gereğince Avrupa’daki faaliyetlerin profesyonelce yapılması ve kadro takviyesi kararı
    alınmıştır. Bu kararın gerçeklemesinde Karer’in önemli etkisi olmuştur.

    Örgüt tarafından ilk profesyonel Avrupa alan sorumlusu olarak Resul Altınok atanmış, ayrıca Çetin Güngör,
    Baki Karer, Saime Aşkın, Cemile Merkit, Suphi Karakuş’ta çalışmalar için Avrupa’ya gönderilmiştir. Bu elamanlar
    Avrupa’nın çeşitli ülkelerinde örgütlenme, basın yayın, propaganda-ajitasyon, elaman ve maddi gelir oluşturma
    çalışmaları için görevlendirilmişlerdir.

    Örgüt, Avrupa’daki rahat faaliyet imkânını azami olarak kullanmıştır. Öcalan, Avrupa’nın çeşitli ülkelerinde
    resmi ve kaçak işçi statüsünde bulunan Doğu ve Güneydoğu kökenli kişilerin imkânlarından ve bu ülkelerin soyso-
    kültürel derneklere gösterdikleri kolaylıklardan azami ölçüde yaralanarak kazanımlar elde edilmesini istemiştir.

    38
    Cem Ersever, Kürtler, PKK ve Abdullah Öcalan, s.85.

    290
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu nedenle Avrupa’ya gönderilen örgüt militanları hemen dernekleşme faaliyetine girip, basın faaliyetlerine
    başlamışlardır. Basın yayın organları ile birçok gurbetçiye ulaşılarak, örgüt lehine kazanılmış, kazanılan elamanlar
    dernekler aracılığı ile Suriye ve Lübnan’daki PKK kamplarına aktarılarak savaşçı ihtiyacı karşılanmaya çalışılmıştır.

    Örgütün Avrupa’da ilk oluşuma geçtiği ülke Almanya olduğundan, Alman Anayasa Koruma Teşkilatından
    bazı yetkililer derhal PKK ile bağlantı kurarak, Bekaa’da bir görüşme gerçekleştirmişlerdir. Almanya Terör
    örgütünün kendi ülkesindeki faaliyetlerini kontrol altına almaya çalışmış, böylece örgütü Türkiye’ye karşı
    kullanabileceğini hesap etmiştir39. Örgüt kaynaklarına göre de, Alman Hükümeti ile PKK arasındaki ilk resmi temas
    1980 yılında gerçekleşmiştir40.

    PKK örgütünün Ortadoğu’da ve akabinde de Avrupa’da ortaya çıkışı geleneksel Türk düşmanlığı yapan
    Yunanistan ve Kıbrıs Rum Kesimi’ni de heyecanlandırmış ve 1982 yılında Abdullah Öcalan ile ilişkiye geçmeye
    başlamışlardır. Yunanistan bu görüşmelerde, üst düzey PKK militanlarını ülkesine davet ederek, kendilerine sınırsız
    destek sunacaklarını belirtmiştir.

    İran ve Irak bölgelerinde üstlenmesini sağlayan PKK, kitle kazanmak için basın yayın faaliyetlerinin önemini
    kavramış ve bu yönde çalışmalarına hız vermiştir. Basın-yayın faaliyet merkezleri olarak ta Almanya, İsveç,
    Hollanda, Suriye ve Lübnan seçilmiştir. 1981 yılı ortalarında Avrupa’ya gönderilen Resul Altınok, Ali Haydar
    Kaytan, Cemile Kaytan (Merkit ) adlı militanların tamamı basın-yayın faaliyetleri konusunda deneyimli kişilerden
    seçilmiştir.

    Bu çevrelerin gayreti ile PKK’nın yayın organı olan Sexwebun (Bağımsızlık) dergisi Ocak 1982’den itibaren
    aylık olarak Almanya’da yayın hayatına başlamıştır. Dergi içerik olarak başta Öcalan olmak üzere, örgütün yönetim
    kadrosunun yazıları ile doldurularak propaganda unsuru olarak etkili biçimde kullanılmıştır.

    Türkiye ve Avrupa’daki faaliyetler her ne kadar gelişmiş olsa da örgütün istenilen aşamaya ulaşamadığı ve
    faaliyetlerinde kısır kaldığı görülmüştür. Örgütün bu kısır döngü içerisinde faaliyet göstermeye çalıştığı 1980-82
    yıları arasında ilgili ilgisiz 2000’den fazla kişi yakalanarak PKK örgüt mensubu iddiasıyla cezaevlerine konulmuş,
    bunlardan 447’si önemli cezalar ve 243 hakkında idam cezası verilmiştir.

    Bu tutuklamalar birçok kişi ve aileyi örgüte yaklaştırmış, aranır duruma düştüğünü sanan veya aranan birçok
    gençte Suriye ve Avrupa’ya kaçmaya başlamıştır. Bu tutuklamalarla bir anda her yerde korku tufanı oluşturulmuş,
    kişiler ve devlet arasında mesafeler konmuştur. Bu denli yanlış güvenlik uygulamalarına rağmen, gerçek sorumlular
    hakkında ise gerçek anlamda hiçbir şey yapılmamıştır.

    39 Kotan, a.g.k., s.54


    40 02 Ocak 2007 tarihli Abdullah Öcalan’ın avukatları ile görüşme notu

    291
    FARUK ARSLAN

    Türkiye’de yakalananlar gereği gibi yargılanmamış, idam cezası alan 243 kişinin infazı ise gerçekleşmemiş,
    fakat ortaya çıkan bu durum örgütün propagandalarına önemli mesnet oluşturmuştur.

    Aranan kişilerin Suriye’ye kaçmasıyla birlikte bu ülkede önemli oranda militan birikmiş ve Helwe alanında
    kamp kurulması zorunlu hale gelmiştir. 1980 sonrasında Türk Solu, etnik Kürtçü örgütler, Radikal Sağ ve çeşitli
    Cemaatlere üye onlarca kişi basit nedenlerle idam edilmiş olmakla birlikte, Asker ve Polis şehit eden PKK militanları
    ceza almalarına karşın infaz edilmemiş, bilakis bir süre cezaevinde kaldıktan sonra salıverilmişlerdir.

    12 Eylül 1980 sonrası dönemde PKK terör örgütüne yönelik 30 ayrı ilde yapılan operasyonlar neticesinde
    132’si yöneticilik iddiası olmak üzere kayıtlara yansıyan 2385 örgüt militanı yakalanmıştır. Suriye’ye ve
    Almanya’ya kaçanlar ve yakalanamayanlarda düşünüldüğünde örgütün o zamanda bu rakamlara ulaşmış
    olması güç görünmektedir.

    Diyarbakır cezaevi gibi yerlerde kalan birçok örgüt mensubunun aileleri bir süre sonra örgüte
    yakınlaşmış ve örgüte katılmıştır.

    Askeri darbe sonrası 12 Eylül 1980 - 30 Ocak 1983 tarihleri arasında örgütlerin gerçekleştirdikleri eylemler
    ele alındığında, PKK terör örgütü 197 önemli eylem ile aniden birinci sıraya yükselmiştir. Bu denli tutuklamaya
    karşın bu kadar çok eylem yapılmış olması da yakalamalar üzerinden örgüte önemli darbe vurulmadığının bir
    göstergesidir.

    Kongre Sonrası Faaliyetler

    PKK’nın II. kongresi 20-25 Ağustos 1982 tarihinde Suriye’nin Ürdün sınırında yer alan askeri bir kışla
    içerisinde gerçekleştirilmiştir. Kongrenin gerçekleştirildiği bina ise, Suriye devletince George Habbash’ın liderliğini
    yaptığı Filistin Halk Kurtuluş Cephesine verilmiş bir yerdir. Örgüt arşivlerine göre II. Kongreyle stratejik
    savunmadan stratejik dengeye geçiş yapıldığı ifade edilmiştir.

    II. Kongre sonucunda, “gerilla savaş” modeline göre bir teşkilat kurulmuştur. Merkez Teşkilatı olarak;

    a) Merkez Komitesi

    b) Yürütme Kurulu (Polit Büro),

    292
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    c) Genel Sekreter (Merkez Komitesi ve Yürütme Kurulunun da Başkanı, Partinin çalışma ve yönetiminden
    sorumludur) unsurlarından oluşmuştur.

    Yurtdışı Teşkilatı olarak bakıldığında ise;

    a) Avrupa Bürosu,

    b) Dış ilişkiler ve ittifaklar Bürosu,

    c) Merkez Yazı Kurulu,

    d) Libya Temsilciliği,

    e) Kamplar Bürosu,

    f) Bulgaristan, Yunanistan ve Kıbrıs Rum Kesimi daimi unsurları olarak belirlenmiştir. Kongrede Türkiye’ye
    yönelik faaliyetlerin arttırılması ve silahlı birliklerin bölgeye sevk edilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır.

    Kongre sonucundaki değerlendirmeye göre; örgütün yurt dışındaki faaliyetleri neticesinde önemli
    kazanımlar sağlandığı ve belli bir kitle yakalandığı ifade edilmiş, kişisel bazı eksiklikler nedeniyle meydana gelen
    hataların sorgulamasının ise ayrıca yapılacağı belirtilmiştir. Bu kongrede yine başarısızlık ve becerisizlikle suçlanan
    bazı örgüt mensupları hapis ve ölüm cezalarına çarptırılmışlardır41.

    I. Konferansta Öcalan’a karşı çıkarak, seçimlerin demokratik olmadığını vurgulayan ve yönetimi meşru
    olmamakla suçlayan örgütün Avrupa sorumlusu Resul Altınok’un için düğmeye basılmış olduğundan, bu Kongrede
    Altınok’un ihanetçi durumuna düşürülmesi ve örgüt içerisinde muhalefetin susturulması şeklindeki konular ön
    plana çıkmıştır. Öcalan, Resul Altınok’un MİT ajanı olduğunu, kendisine ve PKK'ya karşı büyük bir komplo içinde
    bulunduğunu, bu durumun son anda fark edildiğini, bilmeden de olsa onun gibi düşünenler ile ona alet olanların
    da onunla aynı kefeye konması gerektiğini vurgulamıştır.

    Buradan hareketle 2 yıllık yurt dışı pratiğinde örgüt elemanlarının uyanık davranmadığını, kendisi
    olmazsa belki de komplonun başarıya ulaşmış olacağını ve şimdiye kadar MİT'in herkesi imha etmiş olabileceğini
    belirtmiştir.

    Öcalan’ın II. Kongrede hain ilan ettiği Resul ALTINOK olayı hakkında okurları bilgilendirmek yerinde
    olacaktır.

    41 Akçora, a.g.m., s.270

    293
    FARUK ARSLAN

    Davut Kod Resul ALTINOK, PKK örgütü içinde yaşı ve kültürel birikimi olarak ileri düzeyde olan,
    Kürtçülükten ziyade sosyalist fikirleri daha ağır basan birisidir. Aslen Bingöllü olan Altınok, aynı zamanda PKK
    Merkez Komitesi üyesidir.

    PKK Avrupa Bürosu oluşturulduğunda bu bölgede çalışma yapacak birikime sahip nadir kişilerden biri
    olması nedeniyle Avrupa sorumlusu olarak tayin edilmiş, diğerlerine göre kültürlü ve örgüt içerisinde alçak
    gönüllü olmasından dolayı da herkes tarafından çok sevilmiştir.

    Avrupa'da iken genelde dünyanın ve özelde Türkiye'nin sorunlarını karşılaştırmalı olarak tahlil edince,
    örgütün dolayısıyla Öcalan’ın tüm kararlarını eleştiriye tabi tutmuş, eleştirilerini militanlara da açarak Öcalan’ın
    tartışılmasını sağlamıştır. Altınok, örgütün yabancı ülkelerle geliştirdiği ilişkilerin sosyalist bir çizgiden ziyade
    küresel güçlere hizmet ettiğini, ilişkilerin kuşku meydana getirdiğini çevresine anlatmıştır.

    Öcalan, Altınok'un durumunu öğrenince yaklaşan Konferansı bahane ederek Altınok’a; "Bir takım yeni
    düşünceler geliştirdiğini duydum, yeni fikirler üretmek partimiz ve senin gelişmen için olumlu bir şeydir, yakında kongremiz var,
    acele gel ki, buradaki hazırlıklara katılabilesin. Görüşlerini kongre zemininde ifade edersin, ben de desteklerim kabul görürse ne âla."
    ifadeleriyle bir mektup yazarak onu Şam’a gelemeye ikna ederek, Kongreye katılmaya ikna eder.

    Şam'a gelen Altınok burada iki PKK mensubu tarafından karşılanır. Kampa götürüleceğini sanırken gözaltına
    alarak, bir eve kapatılıp, başına da bir silahlı nöbetçi dikilir. Bu arada da bir yandan kongre hazırlıkları yapılırken
    diğer yandan da PKK militanlarının bulunduğu tüm alanlara haber-talimatlar gönderilerek "Resul ajanmış, komplocu
    imiş, son anda fark ettik" gibi yaygın bir karalama kampanyası başlatılır. Doğal olarak Altınok tutuklu olduğu için,
    Kongreye katılamaz ve iddialara da cevap veremez.

    Öcalan 2. Kongre’de militanlara hitaben:;"İşte bu hain diyor ki; ben kongreye katılacağım ve kongredekiler de beni
    destekleyecekler. Şimdi sizlere soruyorum, içinizde bu satılmış hain ile işbirliği yapmak için onun kongreye katılmasını isteyen var
    mı? Varsa çekinmeden söyleyin. Davut (Resul Altınok) savaş karşıtlığı yapıyor. Askeri güçlerimizin ülkeye dönmelerinin
    tehlikeli olacağını söylüyor. Böyle bir adım atmanın intihar anlamına geleceğini belirtiyor. Ona kalırsa hepimiz
    bulunduğumuz yurt dışında mülteci olarak yaşamaya koyulacağız. Şimdi size soruyorum, bu emperyalist bir söylem değil
    midir? Sömürgeciler de bunu söylemiyorlar mı? Türk devletinin uyarısı da aynı yönde değil midir? Bana kalırsa Avrupa
    emperyalizminin onu satın aldığı açıktır. Sözde beni ikna etmek için buraya gelmiş. Kim ne bilir ki, belki de Türk Devleti’ne
    danışarak buraya geldi. Şahsen çok çekiniyorum. Birçoğunuzun kafasını karıştırabilir. Her halde böyle uçuk adamları
    dinlemek istemezsiniz, değil mi? Onu dinlemenize gerek var mı? Zaten ifadelerinde her şeyi açıkça ortaya koymuş. Buna
    rağmen onu buraya getirmemi hâlâ istiyor musunuz "42 şeklinde bir konuşma yapıp, çıkabilecek bir muhalefete göz
    dağı vermiştir. Konuşmanın ardından kimse Öcalan’a muhalefet edemediğinden Altınok’un uygulamaya alınması
    kararına varılır.

    42
    Cem Ersever, PKK, Kürtler ve Öcalan, s.111.

    294
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan ve adamları Altınok’tan “Ben bir provokatörüm, PKK’yi parçalamak için komplolar düzenledim. Sorumlu
    olduğum zaman bayan-erkek bazı kadroları ajan olarak öldürdüğüm, (F...) isimli bayanı benimle cinsel ilişki kurmayı ret
    ettiği için öldürttüm. Ajan ilan ettim. Zindandaki eski devrim esirlerine PKK’nin gönderdiği paraları keyfim için harcadım,
    kız yolunda kullandım. PKK’ye karşı ağır suçlar işledim, bağışlanamam…43” şeklinde ifade vermesini istemiş ve bu
    yönde baskı yapar.

    Tabi bunu kabul etmeyen Altınok tutuklu bulunduğu odasında kendisini sorgulayan Fuat Kod Ali Haydar
    Kaytan’a; “Kahrolsun başkalarına hizmet eden savaş provokasyonu, kahrolsun Deng Sio Ping’ler, yaşasın Marksizm,
    Leninizm, yaşasın Komünizm...” sloganları atarak Öcalan’a teslim olmayacağını ifade eder.

    Akabinde Öcalan, Resul Altınok’u huzuruna çağırarak kendisine bir şans verileceğini,

    ülkeye gidip (Güneydoğu Anadolu Bölgesi) kendini kanıtlaması ve partiye bağlı olduğunu

    ortaya koyması gerektiğini söyler. Teklifi kabul etmeyince de Lolan kampına götürülür.

    Burada kendi eliyle kendisi için bir mezar kazdırılır. Daha sonrada Fuat Kod Ali Haydar

    Kaytan ve Rıza Altun tarafından kafasına bir kurşun sıkılarak infaz edilir44.

    II. Kongreye dönecek olursak, Kongre akabinde örgüt militanları, PKK’nın silahlı eylemlere başlayacağını ve
    devrimin yaklaştığını kitlelere empoze etmeye başlamış, bu nedenle de daha fazla para ve elaman temini faaliyetlerini
    hızlandırmıştır.

    Planlanan şekilde Kongreden sonra örgüt yöneticilerinden Mehmet Karasungur 12 Eylül 1982 tarihinde
    İran’a geçerek, İKDP yetkilileri ile görüşmeler yapmış ve Örgüt 1982 yılından itibaren Kuzey Irak ve İran’da (Urmiye
    kenti) üstlenmeye başlamıştır. Diğer yandan 1980 yılında başlayan PKK-KYB ilişkileri de bu dönemde daha da
    ilerlemiştir. İran ve Kuzey Irak’a yerleşen PKK gruplarının ihtiyaçları ilk dönemler IKDP tarafından karşılanmıştır.
    Örgüt mensupları üstlenmelerini gerçekleştirdikten sonra hemen Hakkâri ve Şırnak sınır köylerine doğru istihbarı
    çalışmalara hız vererek ilişki geliştirme faaliyetlerine girişmişlerdir. Bölgede üstlenmelerini tamamlayan PKK örgütü,
    ilk iş olarak IKDP’ye ihanet ederek ilişkilerini kesmiş ve İran devrim muhafızları ile bağlantıya geçerek, ortak hareket
    etmeye başlamıştır.

    Bununla da yetinmeyen örgüt, İran’da faaliyet gösteren Kürtçü bir örgüt olan İKDP (İran Kürdistan
    Demokrat Partisi) üyelerini yakalayarak İran Güvenlik güçlerine teslim etmiştir. PKK’nın İKDP’ne ihaneti bununla
    da sınırlı kalmamıştır. IKDP’nin lideri Abdurrahman Qasımlo’nun İran istihbaratı tarafından 1989’da Viyana’da
    öldürülmesine de katkıda bulunmuş ve karşılığında İran’da rahatlıkla üstlenme garantisi almıştır. Bu eylem Alman
    istihbaratı-İran istihbaratı ve PKK’nın işbirliğinin bir neticesidir.

    43 Kürdistan Aktüel, Kayıplar adlı makale


    44 Daha geniş bilgi için: Yıldız H., ”Muhatapsız Savaş Muhattabsız Barış” s.146-150

    295
    FARUK ARSLAN

    Her açıdan üstlenmesini sağlayan örgüt, silahlı eylemlerin fitilini ateşlemiştir. Öcalan 1982 yılında bölgedeki
    silahlı faaliyetler için yayınladığı bir bildiride “…girdiğiniz bölgelerde ilk iş olarak birkaç eylem düzenleyiniz. O zaman halk
    sizi otorite olarak görecek ve size her kapı açılacaktır.” şeklinde ifadelerde bulunmuştur45.

    Orta Doğuda bu gelişmeler olurken, Avrupa’da da faaliyetler hızlanmıştır. Özellikle I. Konferansın


    gerçekleştiği Temmuz 1981 tarihi ile II. Kongrenin gerçekleştiği yaklaşık bir yıllık dönem içerisinde, örgütün üst
    düzey elamanlarınca sürdürülen Avrupa’daki faaliyetlerinin önemli bir bölümü, basın-yayın çalışmaları, elaman ve
    maddi gelir sağlama faaliyetleri ile dış tanıtım şeklindedir. Maddi olanakların ve istenilen miktarda teknik imkânların
    bolca bulunması nedeniyle PKK’nın Avrupa’da gerçekleştirdiği basın-yayın faaliyetleri bu bir yıllık süre içerisinde
    sıçrama yaşanmasına neden olmuştur.

    Serxwebun dergisinin yayınlarının yanı sıra, Avrupa’da birçok bildiri, afiş, pul gibi propaganda malzemeleri
    de hazırlanarak kitlelere ulaştırılmıştır. Avrupa’daki faaliyetler bu zamanda sadece basın yayınla sınırlı kalmamış,
    elaman aktarımı konusu Avrupa sahasının en önemli faaliyet alanı olmuştur. Dernekler bünyesinde geceler,
    oturumlar ve konferanslar tertip edilerek önemli oranda kitle desteği sağlanmıştır.

    Avrupa ülkelerinde işçi olarak bulunan kişilerden çeşitli vesileler ile aidat, yardım, bağış adı altında büyük
    miktarlarda paralar toplanmıştır. Toplanan paraların bir kısmı Avrupa’daki basın Yayın faaliyetleri için kullanılırken,
    diğer kısmı Şam’da bulunan Abdullah Öcalan’a gönderilmiştir.

    Avrupa sahası sorumlularından Resul Altınok’un bu dönemde örgüt içi muhalefete girişmesi örgüte
    olumsuz bir etki yaratsa da, Altınok’un, muhalefetini sadece Abdullah Öcalan’a yöneltmesi ve onu dışlamasına
    rağmen, örgütün varlığını sahiplenmesi, iç sorunların önemli boyutlara ulaşmasını engellemiştir.

    1982 döneminde örgütün Avrupa yönetimini aralarında Semir Kod Çetin Güngör’ün olduğu bir merkez
    komite yapmaktadır. Aynı yıl İsrail-Lübnan savaşı dolayısıyla bir çok örgüt militanı Lübnan-Filistin sahasını terk
    etmek zorunda kalarak, Avrupa’nın değişik ülkelerine gitmişlerdir. Bu dönemde örgütün en önemli üstlenme alanı
    Yunanistan olmuştur. Lübnan’dan ülkeye gelen Kasım Kod Salman Ömürcan Yunanistan sorumluluğuna atanmış,
    Abdulkadir Aygan ise yardımcılığına getirilmiştir.

    Bu kişilerin yönetime gelmesiyle birlikte Yunanistan’da örgüt adına bir hareketlilik yaşanmıştır. Bu
    çerçevede 12 Eylül Askeri darbesinin ikinci yıldönümünde, Atina’da PKK, Türk Sol örgütleri ve bazı Yunanlı sol
    örgüt mensupları tarafından gösteri düzenlenmiştir. Bu gösteri sırasında olayı izleyen Türkiye’nin Atina Askeri
    ataşesi Albay Baha Tüzün ve başka bir askeri personel linç edilmiş ve askerlerimiz ağır yaralanmıştır.

    45
    Ersever, a.g.k., s.71.

    296
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu gösterinin akabinde 13 Eylül 1982 günü Atina Üniversitesinin toplantı salonunda bir basın toplantısı
    düzenlenmiştir. Toplantıya; yüzü maskeli şekilde PKK’yi temsilen Abdulkadir Aygan, Dev-Yol ve TKP-ML
    örgütünden de birer temsilci katılmış ve ülkemizi tehdit eden açıklamalarda bulunmuşlardır.

    Bu olayların yaşandığı dönem sonrasında örgütün Avrupa sorumlusu MK üyelerinden Çetin Güngör’de
    PKK’nın silahlı eylemlere başlama kararının yanlış olduğunu, bu kararın askeri müdahaleden sonra Türkiye’ye
    dönme hazırlığında olan Marksist-Leninist grupların Türkiye’ye dönüşlerinin önünü tıkayacağını ifade ederek,
    Örgütün yeni ve kapsamlı bir değerlendirmeye gitmesi gerektiğini belirtmiştir46. Bu görüş Çetin Güngör’le sınırlı
    kalmamış, Suphi Karakuş, Enver Ata, Saime Aşkın, Fidan Yıldırım, Cemile Kaytan gibi üst düzey sorumlularda bu
    inançta olduklarını ortaya koymuşlardır. Öcalan tarafından bu grup ajan provokatör ilan edilerek etkisizleştirilmiş
    ve daha sonra da birçoğu öldürülmüştür. Çetin Güngör’ün infazı ilerleyen sayfalarda ele alınacağından burada kısaca
    ifade dilmiştir.

    Bu zamanda örgüt, özellikle Avrupalı Marksist-Leninist grup ve kişilerle ilişkilerini güçlendirmiş ve bu


    grupların desteği ile Avrupa’da kendisine kamuoyu yaratmaya başlamıştır. Örgütün gittikçe artan siyasi ve askeri
    gücü doğal olarak her alanda büyümesini ortaya çıkarmıştır. I. Konferans sırasında yurt dışındaki (Yurt içi hariç)
    kamplarında 200 civarında silahlı elaman varken, II. kongrenin yapıldığı dönemde sayının 300 civarında olduğu
    görülmektedir. Fakat kongrede alınan karara göre, PKK’nın yapmak istediği atılım için bu sayının yetersiz olduğu,
    bu nedenle özellikle Avrupa alanından daha fazla elaman temin edilmesi kararlaştırılmıştır.

    Daha önceki bölümlerde örgütün gerek Suriye ve Irak’ta gerekse de Avrupa’da rahatlıkla üstlendiğini ifade
    ettik. Fakat örgüt sadece bu alanlarda değil Türkiye içerisinde de çok rahat hareket etmiştir. Örgütün bilinen ilk
    eylemi Eruh ve Şemdinli olarak söylense de aslında bu zamandan öncede bölgede rahatlıkla eylemeler yapılmıştır.

    Örgütün 1983 yılında Hakkâri’de yaptığı eylem ise ilerde olacak eylemleri habercisi olsa da devlet
    kanadından kimse konuyu önemsememiştir. Örgüt 1978-1980 yılları arasında ki sıkıyönetim döneminde, yine 1980-
    1983 döneminde ki askeri ihtilal döneminde hiçbir sorunla karşılaşmamıştır. Sıkıyönetim ve ihtilal döneminde
    kurulan ve güçlenen tek örgüt PKK olmuştur. Öyle ki 1983 yılında faaliyet kırsalda faaliyet gösteren silahlı PKK
    militanı sayısı 400’e varmış, Hakkâri, Siirt, Şırnak, Batman, Mardin, Diyarbakır, Bingöl, Tunceli, Urfa, Gaziantep ve
    Adıyaman illerinde gezici gruplar çalışmalarına başlamıştır.

    PKK-KDP Arasında Çatışma Süreci

    46
    http://www.sosyalistkurd.net/index.php?Itemid=117&id=263&option=com_content&task=view,PKK ‘de iç tasfiyecilik, iç
    şiddet, infazlar, bunun bir çizgi, bir kurum olarak kurumlaştırılması,

    297
    FARUK ARSLAN

    IKDP ve onun liderliğini yaptığı Barzani hareketi Kuzey Irak’ta yerleşik olmalarına karşın 1970’lerden
    sonra Hakkari ve çevresinde etkin olmaya başlamış ve bölgede Barzanicilik gelişmiştir. 1980 öncesi sıkıyönetim
    zamanında ve 1980 ihtilali sonrası ülkeden kaçan Ala Rızgari, KUK, Kawa, Özgürlük Yolu, DDKD mensupları
    Hakkâri üzerinden Barzani yandaşlarına sığınmış, hatta PKK militanları dahi KDP’nin etkinlik alanlarında
    kendilerine yer bulabilmişlerdir.

    Terör örgütü 1982 yılında gerçekleştirdiği II. Kongresinde askeri faaliyetlerin arttırılması ve silahlı
    eylemlerin geliştirilmesi kararının akabinde Güneydoğu illerine geçiş yapmaya başlamıştır. Hatta 1982 yılında
    Cudi dağında bulunan Hezil Çayını geçerek Türk Silahlı Kuvvetlerine saldıran PKK grubu içerisinde altı IKDP
    militanı da yer almıştır. Barzani, KUK örgütü yerine PKK’yı bölgede kendine bağlı çalıştırabileceğini düşünerek
    bu yardımlara girerken, ileride kendisinin zor duruma düşeceğini tahmin edememiştir.

    TDKP ve KUK’un etkinliğini kaybetmesiyle bölgede yeni taşeron arayan KDP, hemen PKK ile bağları
    güçlendirmeye başlamıştır. Bu kapsamda Temmuz 1983 tarihinde IKDP ve PKK arasında Şam’da, “IKDP ve PKK
    dayanışma ilkeleri” adıyla imzalanan belgede ortak mücadele temelinde ilişki ve ittifak geliştirilmesi, Filistin
    Devrimci Hareketi ile ilişki geliştirilmesi, Türkiye ve Irak’a yönelik birlikte mücadele edilmesi ve örgütler arası
    karşılıklı silahlı çatışmalardan uzak durulması kararlaştırılmıştır

    Örgüt 1983 yılında Hakkâri köylerine girmeye başlayınca bölgede IKDP ve PKK militanları arasında
    sorunlar baş göstermeye başlamıştır. Barzani yandaşları o zamana kadar örgüte yakınlık göstermiş olsa da, bu
    zamandan sonra PKK faaliyetlerinin bölgede IKDP’ye yöneldiğini görmüşlerdir. IKDP geçmişte Hakkâri
    sınırındaki kaçakçılıktan önemli oranda gelir elde ederken, ortaya çıkan yeni durum bu gelirin PKK’ya geçmesine
    neden olmuştur.

    Tamda bu sırada Türkiye, Irak-İran savaşını bahane ederek Irak devleti ile “Sınır Güvenliği ve İşbirliği”
    anlaşması imzalamış ve bu anlaşmayla Irak topraklarına askeri hareket gerçekleştirme izni almıştır. Askeri
    güçlerimiz Çukurca’da meydana gelen olaylar nedeniyle 25 Mayıs 1983 tarihinde Irak topraklarına girerek KDP
    güçlerini Irak’ın güneyine doğru savuşturmuştur. Bu olay KDP’nin alanları boşaltmasına ve PKK’nın sınır hattını
    ele geçirmesine neden olmuştur. Bu çalışmayı devlet adına yapanların o dönemde neyi planladığı ve sonucunda
    ne olacağını hesap edip etmedikleri ise bilinmemektedir. Bilinen tek netice bu operasyon neticesinde bölgede
    Barzani güçleri tasfiye olduğundan, yerine PKK militanları üstlenmiştir.

    Türkiye’nin askeri müdahalesinden sonra PKK-IKDP-İKDP arasında görüşmeler yapılmış ve PKK


    boşalan alanlara yerleşeceğini kendilerine söylemiştir. Mevcut duruma IKDP’nin de çok müdahale etme imkanı
    olmadığından kabullenmek zorunda kalmıştır. Durum böyle olunca PKK tarafından Hakurki bölgesinde Lolan
    ve sınır hattı boyunca Lak-1, Haftanin, Lejna-Zaho, Kuvvet Barzan ve Miroz kampları kurulmuştur. K. Irak’a
    yönelik askeri operasyon Barzani’yi Türkiye’den uzaklaştırmış, aynı yıl (1983) Barzani ve Öcalan arasında
    Şam’da ittifak anlaşması imzalanmıştır.

    298
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Türkiye sınır dışına yönelik hareketle bazı kazımlar elde etmeyi hedeflemiş olsa da gelinen aşamada
    hedeflenin tam tersi bir durum ortaya çıkmıştır. Kuzey Irakta boşalan alanlar PKK’nın kontrolüne geçtiği gibi,
    örgüt sınır ticaretinden önemli bir gelir elde etmeye başlamıştır. Örgüt adına kazanımların yaşandığı bu zamanda
    İsrail askerlerinin Lübnan’a yönelik saldırıları başlamış ve bu çatışmalarda bir kaç PKK militanı ölü, bir o kadarı
    da sağ olarak yakalanmıştır. Bu olayda PKK militanları Filistinlilerin yanında yer almış gibi görünse de daha
    sonra ortaya atılan bazı iddialar Filistinliler ile PKK yönetiminin arasını açmıştır.

    İddialara göre Filistin güçleri arasında savaşan PKK militanlarının kendi merkezlerine gönderdiği
    bilgilerin, PKK üst yönetimince İsrail’e iletildiği ve bu sayede İsrail’in çok sayıda önemli operasyon yaptığı iddia
    edilmiştir. Bu olaylardan sonra PKK militanlarının FKÖ ve diğer Filistinli güçlerin kamplarından uzaklaştırılması
    ve hiçbir İsrail çatışmasına dahil edilmemesi de iddiaların doğru olduğu izlenimini vermektedir.

    Filistinlilerle yaşanan sorunlardan sonra örgüt yerleşim alanları konusunda bir nebze darbe almış olsa
    da, Rıfat Esat tarafından örgüt militanlarını Bekaa’dan alarak Saika ve Zabadani kamplarına yerleştirilmiştir.

    Şam yönetiminin sağladığı bu ilişkiler sadece Suriye ile sınırlı olmayıp, SSCB’nin ve Ermenilerinde
    PKK’nın ile yakın temas kurmasında da aracılık yapmıştır. 17 Kasım 1982 tarihinde vizesiz olarak Yunanistan’dan
    Şam’a geçiş yapan Abdulkadir Aygan, Şam’da bulunan SSCB Büyük Elçiliğinin PKK yöneticileri ile sürekli temas
    halinde olduğunu ve 1982 yılında SSCB’li resmi bir heyetin Şam’a gelerek Öcalan’la görüştüklerini ifade
    etmiştir47.

    12 Eylül döneminde Sıkıyönetim Koordinasyon Başkanlığı yapan Emekli Korgeneral Nevzat Bölügiray,
    Suriye-Irak sınırındaki kamplarda o dönemde aralarında ASALA militanlarının da olduğu 2-3 bin dolayında PKK
    örgüt militanın olduğuna dair istihbarı bilgilerin Genel Kurmay Başkanlığına iletildiğini fakat dönemin MİT
    yönetimi tarafından bu bilgilerin teyit edilemediğini ifade etmiştir.

    1984 Eruh-Şemdinli Baskınlarının Avrupa Sahasına Yansıması

    1980 askeri darbesinin ardından yapılan 6 Kasım 1983 seçiminden sonra Anavatan Partisi tek parti olarak
    iktidara gelmiştir. Bu durum birçok yerli ve yabancı güçleri şaşırtmış, akabinde Turgut Özal’ın ortaya koyduğu
    demokratik ve ekonomik açılımlar anti demokratik ortamdan nemalanan kesimleri kaygılandırmıştır. Akabinde 25

    47
    Abdulkadir aygan, PKK; Yapısı, ideolojisi ve işleyişi adlı makale

    299
    FARUK ARSLAN

    Mart 1984'de gerçekleşen yerel yönetim seçimlerinde de ANAP’ın % 41.52 oy oranı ile birinci olması da bu kaygıları
    daha da arttırmıştır.

    Günümüzde atılan demokratik adımlara örgütün verdiği silahlı cevap ve provokasyonların ilki işte bu
    süreçte yine PKK tarafından ortaya konmuştur. 1983 seçimlerinden sonra seçimle iş başına gelmiş hükümetten
    yığınların istemleri, beklentileri vardır. Halkın taleplerini karşılamaya yönelik uygulamalar içine girme, belirli oranda
    demokratik açılımları zorunlu kıldığından, hükümet tarafından da bu isteklere cevap verecek adımların sinyalleri
    verilmeye başlanmıştır.

    Örgütün Eski Merkez Komite Üyelerinden Baki Karer dönem ile ilgili olarak; “Apocuların 1984’de “muhteşem
    direniş” diye ilan ettikleri Şemdinli, Uludere ve Eruh baskınları bu anlamda egemen güçlerin can simidi oldu. Böylesi bir çıkışın
    Türkiye, bölge ve uluslararası konjöktür açısından ele alındığında ne anlama geldiği manidardır…Apoculara göre Kürt halkı,
    uzayda keşfedilmemiş bir yerlerde duruyordu ve paşa gönüllerince de istedikleri gibi davranabilirlerdi. Nitekim öyle de yaptılar.
    Bazılarının, adına “gerilla mücadelesi” dedikleri, özünde CIA’nın ve yerli işbirlikçilerinin emir-komutasında olan kavgayı
    başlatmaları, Türkiye’de ve bölgede bir dizi derin istikrarsızlıklar yaratmaya yönelikti. Amaçlanan; dönemsel ve uzun vadeli
    çıkarlara hizmet edecek karışıklık yaratmaktı. Yaşanılan dönemin koşullarında, düzene karşı çıkma adına, Apocuların öne
    sürdükleri iddialar dikkate alınırsa, kimlere ve niçin hizmet ettikleri daha iyi anlaşılır…48” ifadesi PKK’nın 1984 çıkışının
    altındaki nedenleri ortaya koymaktadır.

    Örgütü 84 baskınlarına iten diğer bir neden de kadrolarda meydana gelen daralmadır. İnsanlar artık sorunların
    tatminkar bir izahını beklediklerinden, “Ajan, provokatör, hain, teslimiyetçi” gibi uyduruk gerekçeler kimseyi ikna
    etmemektedir ve yapı Öcalan’ı sorgulanmaya başlamıştır. Fakat savaş ortamı her defasında örgütlerdeki sorgulamayı
    ve iç çatışmayı sonlandırdığından, bu savaşın da acilen başlatılması gerekmektedir. Öcalan; “…Bir baktık örgüt elden
    gidiyor. Gerçekten de, örgüt daha 1982’ de elden gidecekti.49” beyanı da yaşanan iç çekişmeleri göstermektedir.

    Karer bu durum ile ilgili olarak; “15 Ağustos direnişi altında son bir hamleyle yeni bir provokasyon daha devreye
    konulmuştu. Kuşkusuz A. Öcalan bu işi kendi başına oturup planlamamıştı. Ona yol gösteren akıl hocaları vardı. Bununla
    hangi amaçlara varmak istemişlerdi? Her zaman olduğu gibi hedefler çok yönlüydü. Amaçlardan biri de ilk etapta PKK’deki
    iç hesaplaşmayı boğuntuya getirmekti. Nitekim bu provokasyonun ardından Öcalan, o aldatmacalı taktiğine bir kez daha
    başvuruyordu…”50 tespitiyle 84 provokasyonunun çok yönlü bir planlama ile ortaya konduğunu anlatmaya
    çalışmıştır.

    Abdullah Öcalan; II. Kongrede silahlı faaliyetlerin başlaması kararı alınmasından iki yıl geçmesine rağmen,
    etkin bir sonucun çıkmaması üzerine Irak ve İran’da bulunan kadrolara ağır eleştirilerde bulunarak, hemen harekete
    geçilmesini istemiştir. Öcalan bu süreçte; “Bozova'da su gibi akıttığımız kan, o çok bitek olan, ancak beslenemediği için
    çatlaklaşan topraklarında özgürlük tohumlarının yeşermesini sağlayacaktır 51” ve “Çok kan dökülecektir, ama bu temelde

    48
    Karer B., Bir serüvenin düşündürdükleri, s.53.
    49 Öcalan A., Devrimin Dili ve Eylemi, s. 176
    50 Karer, Bir Serüvenin Düşündürdükleri, 54.

    51 Serxwebun Dergisi, sayı 42. s,6

    300
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    olduktan sonra bunun da zararı yoktur. Kan sadece bizi daha fazla yıkar, temizler. O kadar çok kirliyiz ki, ne kadar çok kan
    dökersek Kürdistan o kadar çok temizlenir, yaşamaya layık bir ülke haline gelir. Onun için ben, kanın dökülmesinden
    çekinmiyorum52” ifadeleriyle artık şiddetin her türlüsünün ortaya konmasının talimatını iletmiştir.

    Bu amaçla derhal Kuzey Irak’ta toplantılar serisi başlamış ve Türkiye’den de temsilciler bu toplantıya
    katılarak eylem zamanlaması konusunda kararlar almışlardır. Türkiye’nin Güneydoğu illerine silahlı PKK
    militanlarının yoğun sevkiyatı ve grupların eylemler için istihbarat çalışmaları yapması kararlaştırılmıştır.

    1984 yılının Şubat ayında PKK-MK üyeleri tarafından Irak’ta ayrı bir toplantı daha gerçekleştirilmiştir. Irak
    toplantısında, Abdullah Öcalan’ın talimatı doğrultusunda askeri birliklerin HRK (Hezen Rızgariye Kürdistan-
    Kürdistan Kurtuluş Partisi) adı altında toplanması ve yapılan eylemlerin HRK tarafından üstlenilmesi kararı
    alınmıştır. Öcalan HRK birliklerine bir not göndererek “…otoritenizi kabul etmeyenlerin evdeki faresine kadar başını ezin,
    göçertin” talimatını vermiştir53.

    Alınan diğer bir kararda ise, halk desteğinin azalmış olmasından dolayı, yapılacak eylemlere halkı dahil
    etmek gerektiği, bunun yanında devletin halka şiddet uyguladığının propaganda edilmesi için çalışma yapılması,
    yakalanmalar sonrasındaki ifadelerde ilgisiz ailelerinde isminin verilerek, devletin bu ailelere yöneliminin
    sağlanması gerektiği belirtilmiştir.

    Bu toplantılar sonrasında yapılanması tamamlanan HRK birlikleri, kuruluşunu açıklamak için 15 Ağustos
    1984 tarihinde silahlı eylem kararı almıştır. Bu doğrultuda 15 Ağustos günü Eruh ve Şemdinli ilçe baskınları
    gerçekleşmiş, tertip edilen Çatak eylemi ise uygun şartlar oluşmadığından gerçekleşememiştir. Meydana gelen kanlı
    Eruh ve Şemdinli baskınları ile HRK’nin kuruluşu Dünya kamuoyuna açıklanmış olup, eylem her yerde büyük ses
    getirmiştir54.

    Meydana gelen eylemler Türkiye kamuoyunda da büyük yankılar meydana getirmiş, bölge halkında da
    panik havası yaratmıştır. Örgüt bu eylemden sonra da yine bazı etkili eylemler yaparak halkı panik havasına sevk
    etmiştir. Meydana gelen hadiselerden sonra dönemin yetkilileri olayları iyi okuyamamış, konuyu “üç-beş eşkıya”
    söylemi ile geçiştirmiş, bölge halkı, cezaevi ya da dağa çıkma ikilemi içerisinde tercih yapmaya zorlanmıştır.

    Ekim 1984 yılında Şam’da Öcalan’la görüşen Barzani, Eruh ve Şemdinli baskınlarını eleştirmiş, fakat
    imzalanan anlaşmanın devam edileceğini belirtmiştir. IKDP ve PKK arasında anlaşma 1987 yılında son
    bulmuştur.

    52 Öcalan A., 12 Eylül Faşizmi ve PKK Direnişi, s. 487


    53 Akçora, a.g.m., s. 270
    54 Demirkıran, a.g.k., s. 105.

    301
    FARUK ARSLAN

    15 ağustos 1984 tarihinde yapılan baskınlarla ilgili olarak Abdullah Öcalan tarafından daha sonraki yıllarda
    yapılan bir açıklamada; ”…15 ağustos atılımıyla birlikte hızlanan devrimci savaşımızda ilk ürün aslında Demirel’i kurtarmak
    oldu. Bunun politikaya dönüşü yüz bin, iki yüz bin oyla gerçekleştirildi ve yüzde yetmiş oranına varan, onlara siyasi hakların
    verilmesi mücadelemizin etkin olduğu sahalarda ortaya çıktı. Aslında bizim etkimiz olmasaydı, bunlara politika yapma şansı
    verilmeyecekti. Ardından Özal’ın geriletilmesi tamamen bizim eserimizdir. Son oy durumuna bakılırsa, onun oyunu
    Kürdistan’da yüzde ondan fazla düşürdük. Aksi halde bunların hepsi Özal’ın oylarıydı. Özal’ı gerileterek ona başkanlık yolunu
    tekrar açtık… Mücadelemizin ilk etkileri, bunları tekrar politika ve hükümete getirme biçiminde olmuştur55” biçiminde
    ifadelere yer vererek, 15 Ağustos eylemlerinin salt bir PKK eyleminden daha öte bir anlam taşıdığını ve politik
    yönlerinin de olduğunu anlatmıştır.

    Türkiye’de meydana gelen hadiseler gibi bir takım olaylar Avrupa’da da vuku bulmuş, örgüt burada
    bulunan vatandaşlarımıza baskılarını arttırarak birçok kişiyi örgütün kırsal alanına çıkmaya zorlamıştır. Verilen
    talimatlara uymayanlar ise ajan ilan edilerek cezalandırılmış ya da infaz edilmiştir. Örgütün Merkez Komite
    üyelerinden Resul Altınok, Çetin Güngör, Suphi Karakuş ve Saime Aşkın bu dönemde işkencelere maruz kalıp
    kurşuna dizilmişlerdir.

    Öcalan’a muhalif olan isimlerden Zülfü Gök, PKK muhalifi Enver Ata ile ilişkisi olduğu gerekçesiyle 7
    Ağustos 1984’te, Almanya’da arabasının içinde kurşunlanarak öldürülürken, Örgütün yurt dışındaki önemli
    kadrolarından olup sonradan muhalifler arasına katılan Enver Ata ise 20 Haziran 1984’te, İsveç’in Uppsala
    şehrinde, otobüs durağında beklerken, örgüt militanları tarafından infaz edilir. Bu iki cinayet olayı da ilgili
    ülkelerce sümen altı edilerek, failleri yakalanmaz.

    Bu cinayette o dönem örgütün Avrupa sözcüsü Avukat Hasan Hüseyin Yıldırım’ın etkili olduğu
    dillendirilmiştir. Yıldırım o dönem örgütün İsveç sorumlusu olan Doktor Lamia Baksi’yi de İsveç İstihbarat
    örgütü SPO’nun ajanı iddiası ile tutuklamış ve Şam göndermiştir. Baksi daha sonra Öcalan’ın emriyle kafası taşla
    ezilmek suretiyle öldürülmüştür. Bu dönem infaz edilen diğer bir isimde Murat Bayraklı olup, Almanya’nın
    Berlin kentinde öldürülmüştür.

    Örgütün Avrupa alanına verdiği önem II. Kongre kararlarına da yansımış, Avrupa’nın örgüt adına önemi
    vurgulanmıştır. 1984 yılı Ocak ayına ait bir talimatta; “Avrupa, halkımızın çok muhatap olduğu devrimci düşünce ve
    teorinin son derece gelişkin olduğu koşullarda bulunacağı ve bilince çıkarılacağı yerdir” ifadelerine yer verilerek, sahanın
    önemi vurgulanmıştır. Bu yılların Avrupa’daki en aktif militanı Kesire Öcalan (Yıldırım) olup, Öcalan’ın İsveç’e iltica
    taleplerinde de yönlendirici olmuştur.

    Öte yandan 1984 Haziranında Öcalan tarafından kaleme alınan, “Yurt Dışına Çıkış ve Devrimci Hareketlerin
    Yeni Dönemi Üzerine” başlıklı yazıda, Türklerin Ermeniler ve Yunanlılara soykırım yaptığı ifade edilmiş, Avrupalı
    ülkelerden Türkiye’ye karşı cephe alınması istenmiştir.

    55
    Öcalan A, Aydınlarla Söyleşi, 10 Nisan 1992, s.35-36.

    302
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Avrupa’daki vatandaşlarımız örgüt tarafından, Türkiye’de örgüte yönelik gerçekleşen operasyonları


    protesto etmek bahanesiyle eylemlere zorlanmış, bu doğrultuda Avrupa ülkelerinde birçok eylem ve gösteri
    gerçekleştirilmiştir. Eylemlere özellikle bazı Avrupalı sivil toplum örgütleri de destek vererek, örgütü
    cesaretlendirmişlerdir.

    Avrupa ülkeleri bu zamanda sadece PKK’yı değil birçok etnik Kürtçü örgütü de kendi ülkelerinde misafir
    ederek, faaliyetlerine göz yummuştur. Avrupa ülkeleri bunu bir demokrasi öğesi olarak ifade etse de, kanlı örgütlerin
    yaptığı katliamlarda şehit edilen askerlerin ve bölge halkının yaşam hakkını akıllarına getirmemişlerdir.

    Örgütün ilk dönem Avrupa faaliyetleri çerçevesinde gerçekleştirdiği Şubat 1985 dönemine ait eylemler
    şunlardır;

    -Almanya-Köln’de ağır ceza mahkemesinde ki Barolar Birliğinin işgal edilmesi

    -Almanya-Münster’de açlık grevi

    -Almanya-Bonn’da DGB (Alman sendikalar Birliği) binasının işgali

    -Almanya-Stutgart-Rathaus’daki Yeşiller Bürosunun işgal edilmesi

    -Fransa’da Le Humanite binasının işgal edilmesi

    -Almanya-Hannover’deki Türk konsolosluğu binasının önünde protesto eylemi

    -İsviçre-Bern’de meclis önünde gösteri eylemi

    -Almanya-Hamburg’ta kitlesel gösteri

    -Fransa-Strasburg’da CTG (College Tarieven Gezondheidszorg) binasının işgal edilmesi

    -Hollanda-Lahey’de Adalet Divanı önünde gösteri eylemi

    -Almanya-Hannover’de protesto eylemi 56şeklindedir.

    1984 yılından sonraki dönemde Avrupa çalışmalarında elde edilen elaman ve maddi kaynak gelirleri
    Türkiye içindeki silahlı faaliyetleri tek başına karşılamaya başlamıştır.1984 Ekiminde PKK’nın Avrupa Merkez
    Komite üyeleri yeniden toparlanma faaliyetleri için bir dizi toplantılar yapıp kararlar almışlardır. İsmet Doğru,
    Salman Ömürcan, Ayhan Dilay, Abdullah Demir ve Öcalan’ın sevgilisi Meral Kıdır liderliğinde gerçekleştirilen
    toplantılarda, Avrupa’da siyasal faaliyetlere ağırlık verilmesi, kitle kazanılması, vergilendirme faaliyetlerine hız
    verilmesi ve dernekleşme faaliyetlerinde mesafe kat edilmesi kararlaştırılmış, akabinde de Avrupa’da yeni bir
    yapılanmaya geçilmiştir.

    56
    Berxwedan Dergisi, Mart-95, sayı 8, s.6,7

    303
    FARUK ARSLAN

    Buna göre;

    İsveç’e Hüseyin Kod Danimarka’ya Bayram Kod

    Almanya-Hamburg’a Halil Kod Hannover’e Hüseyin Gündar

    Celle’ye İsmail Kod Bilefeld’e Cuma Kod

    Münster’e Eşref Kod Duisburg’a Kadir Kod

    Bochum ve Dortmund’a Mitjad Kod Wuppetal’e Kemal Kod

    Köln’e Helin Kod Franfurt’a Sami Kod

    Manheim’a Tayyar Kod Saarbrucken’e Küçük İbrahim

    Stuttgart’a Aziz Kod Nünberg ve İngalsta’da Hüseyin

    Hollanda’ya Ali Kod Fransa-Paris’e Hebat Kod

    Alcacce-Loren’e Ayhan Kod İsviçre’ye Selim Kod

    Hamburg’a Edip Kod Berlin ve Hannover’e Nadire Kod sorumlu olarak


    atanmıştır.

    Örgüt 1984 yılına gelindiğinde neredeyse tüm Avrupa’da yapılanmasını kurarken, bu hızlı gelişmede
    Almanya’nın ve onun hükümetinin önemli bir katkısı olmuştur. Almanya’daki toplam yabancıların %32’ni
    Türkiye’den göç edenler oluşturduğundan, bu durum Almanlar tarafından bir tehlike olarak algılanmıştır. Bu
    nedenle de Almanya’daki gurbetçileri organizasyon olarak bölecek gruplara destek sunmuşlardır. Alman Kızıl Haç
    Teşkilatı 1984 yılında kurulan Bonn Kürt Enstitüsüne önemli parasal yardımlar yapmış ve Enstitü bu paralar
    üzerinden kurumlaşmıştır.

    1984 Döneminde Kuzey Iraktaki gelişmeler

    Türkiye 1983 yılında Kuzey Irak’a askeri hareket yaparak burada bulunan terörist unsurların yok etmeye
    çalışmıştır. Fakat Türkiye’nin askeri hareketinden sonra bölgenin yerel sahibi İKDP sahip olduğu alanları terk etmiş,
    Türkiye sınırında bulunan ve kontrolsüz kalan dağlık alanlara PKK yerleşmiştir. Öcalan ortaya çıkan karlı durumun
    farkındalığıyla 26 Haziran 1984 tarihinde, “Son Siyasi Gelişmeler ve Devrimci Görevlerimiz” başlıklı bir yazıyla
    Türkiye’yi tekrar bölgeye çekecek ortam oluşturmaya çalışmıştır.

    304
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu hamle PKK’nın önemli oranda büyümesine neden olmuş ve dar dengeler içinde bir güç olarak kabul
    görmeye başlamıştır. 21 Eylülde ABD’nin Suriye büyükelçiliğine atanan William Aegleton göreve başlamasından
    kısa bir süre sonra Şam’da PKK yöneticilileriyle görüşme yapmış, onlara ABD’nin Ortadoğu Planları dahilinde
    yapılacak faaliyetlerin olumlu karşılanacağı ve ABD’nin bölgeye yönelik ayrı bir devlet kurulması düşüncelerini
    ifade etmiştir57.

    Bu kişi gerçekte ise CİA tarafından bölgeye atanan ve Ortadoğu’daki Kürt hareketini yönlendiren bir
    istihbarat elamanıdır. William Aegleton 1989 yılında Paris Kürt konferansında yaptığı konuşmada ABD’nin daha
    1954 yılında Kerkük’te Kürtçe bülten yayınladığını ve Kürt hareketlerinin oluşumuna destek sunduğunu ifade
    etmiştir.

    Aynı Aegleton Irak-İran savaşının başlamasından bir hafta önce ABD’nin Bağdat büyükelçisi olarak
    atanan kişidir. Aegleton tarafından hazırlanan psikolojik hareket metotlarıyla Irakta yıllarca Kürtlerin Med
    İmparatorluğundan geldiği tezi işlenmiştir. Bu teze göre Kürtlere aslında kendileriyle ilgisi olmayan ama istense
    de doğruluğu veya yanlışlığı ispatlanamayacak bir gelecek uydurmak amaçlanmış, bununla ilgili uydurma
    sipariş kitaplar hazırlanıp bölgede dağıtılmıştır.

    ERNK’NİN İlanı ve Örgütün Uluslararası Boyut Kazanması

    1984 yılı sonlarına gelindiğinde PKK’nın askeri olarak yapısını tamamen kurduğu ve örgütlediği
    görülmektedir. 1984 yılı Aralık ayı içerisinde örgütün parti meclisi kararıyla Siyasi Cephe faaliyetleriyle ilgili bir birim
    oluşturulması kararı alınmıştır.

    Bu nedenle de kurumlaşmanın ikinci aşaması olan siyasal faaliyetlerin düzenlemesine sıra gelmiştir. Bu
    nedenle de ERNK adıyla bir yapının oluşturulması ve milis güçlerini örgütlemesi kararı alınmıştır. Alınan karar
    gereği Kürdistan Ulusal Kurtuluş Cephesi-ERNK, 21 Mart 1985 yılında Almanya’nın Bonn kentinde ilan edilmiştir.
    Kuruluş törenine Fransız Haber Ajansı, Alman Die Tageszeitung Tat gazetesi, Hollanda Radyosu davet edilmiş ve
    bu medya organlarınca konu ile ilgili geniş haberler yapılmıştır.

    ERNK’nin ilanı örgüt tarafından bütün Avrupa kentlerinde kutlanarak Dünya kamuoyuna duyurulmaya
    çalışılmıştır. Bu maksatla Almanya’nın Bielefeld kentinde 30 Mart tarihinde kutlamalar tertip edilmiş ve kutlamaya
    600 kişi katılmıştır. Bunun yanı sıra Almanya-Köln, Oldenbug, Hollanda-Den Haag, Fransa-Paris ve İsveç-Stockholm
    şehirlerinde kitlesel katılımlı törenler gerçekleştirilmiştir.

    57 Yavuz T., ABD'nin Kürt Kartı, İstanbul, 1993, s. 100-102

    305
    FARUK ARSLAN

    Buralarda yapılan açıklamalarda ERNK’nın görevi ile ilgili olarak; “Kürt sorunu konusunda bilgi sağlamak,
    Kürtlere karsı yapılan insan hakları ihlallerini tespit edip bu bilgileri ulusal ve uluslararası kuruluşlara bildirmek ve bu yolla
    insan hakları örgütlerinin, parlamentoların, siyasi liderlerin, partilerin ve diğer demokratik kuruluşların desteğini
    sağlamak” olarak ifade edilmiş ve hazırlanacak bültenin diğer dillere çevrilmesi de öngörülmüştür58.

    Konu ile ilgili Serxwebun dergisinde “ERNK’nin ilanı Halkımızın Tarihi Direnme Kararıdır” başlıklı
    Öcalan’ın yazısında, Türkiye’nin sömürgeci, bölgenin sömürüldüğü ve baskı altında tutulduğu belirtildikten
    sonra, ERNK için; “…halkı oluşturacağı çeşitli örgütlerle topyekûn örgütleyip birleştirecek, halk savaşımızın dayanacağı
    temel siyasal güç ve zaferimizin güvencesidir” denmiştir59.

    ERNK’nin kuruluşunun açıklandığı metinlerde; iki yıl içerisinde yeni katılımları ARGK saflarına ulaştırmak,
    Kürdistan’daki halk savaşı için gerekli lojistik ihtiyaçları karşılamak ve bu amaçla özel kampanyalar yürütmek,
    Kürdistan’daki diğer bağımsız hareketler ile ilişkiler geliştirmek, bölgedeki Kürt hareketi için özel kanunları
    gündeme getirmek, uluslararası propaganda çalışmalarına ağırlık vermek, basın-yayın faaliyetlerine önem vermek,
    Türk ürünlerinin Avrupa’da boykot edilmesi yönünde çalışmalar yapmak, Güneydoğu’daki militanların ihtiyaçlarını
    karşılamak ve PKK’nın propaganda ve iletişim çalışmalarına yardımcı olmak şeklinde birimin görevleri sayılmıştır.

    ERNK’nın kurulusundan sonra, PKK’nın silahlı ve milis grupları Suriye’den Türkiye’ye geçerek Ağustos
    ortalarında, “yerel ayaklanmayı” gerçekleştirmeyi hedeflemişler. Yapılan plana göre halk meydanlara dökülecek,
    akabinde de askeri güçlerin halka müdahalesi sağlanacak ve böylece de ortaya çıkan durum ERNK yardımıyla dünya
    kamuoyuna duyurularak, Türkiye zor duruma düşürülecek ve örgütünde daha çok tanınması sağlanacaktır.

    ERNK’nin kurulmasıyla birlikte PKK güdümünde faaliyet gösteren tüm örgüt kurumları bu yapı içerisinde
    yeniden şekillendirilmiştir. 1982 yılında Avrupa’daki bazı ülkelerde faaliyet gösteren, Almanya merkezli FEYKA-
    Kürdistan adlı dernek, ERNK’yle birlikte faaliyetlerine daha da hız vermiştir.

    1985 yılında gerçekleştirilen FEYKA’nın II. kongresine, birçok Avrupalı parti ve kuruluşta gözlemci olarak
    katılmıştır. Bunların en önemlilerinden biride Yunan İşçi Cemiyetleri Birliğidir. Ayrıca toplantıya IKDP (Irak
    Kürdistan Demokrat Partisi) Almanya teşkilatı, Federal Almanya Yunan İşçi Cemiyetleri Birliği, KSSE Almanya
    seksiyonu (Avrupa Kürt Öğrenciler Birliği), Güney Afrika Grubu, SDP Milletvekili Rudolf Bindig ve Horst Jungmann
    ile OEK Başkanı K. Pappos mesaj göndererek desteklerini sunmuşlardır. Genel Merkezi Almanya’da olan ERNK’nin
    ilk bürosu ise Mart 1985 tarihinde Atina’da faaliyete geçirilmiştir.

    Öcalan, Nisan 1985 yılında “Yiğit Kürdistan Halkı; Cephe Bayrağı Altında Toplanalım ve Savaşalım”
    başlıklı bir bildiri yayınlayarak tüm siyasal etnik Kürtçü örgüt ve grupları ERNK altında birleşmeye ve Türkiye’ye

    58
    Öcalan A., Kürdistan Yurtseverliği ve Ulusal Kurtuluş Cephesi, İstanbul 1993, s.41-73
    59
    Öcalan A., Seçme Yazılar, İstanbul, 1992, s.157.

    306
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    karşı birlikte mücadele etmeye çağırmıştır. Öcalan yazısının devamında, kültürel faaliyetlerden, yürüyüş ve gece
    faaliyetlerine, protestolar, toplantılar ve düğünlerden cenaze törenlerine kadar her şeyin değerlendirilmesi
    gerektiğini istemiştir.

    ERNK’nin kurulmasından sonra örgütün Avrupa’daki faaliyetleri büyük bir ivme kazanmış olup,
    gidişattan memnun kalan örgüt yöneticileri tarafından PKK Avrupa Silahlı Birlikleri oluşturulmuştur. Bu birliğin
    amacı, Avrupa ülkelerinde örgüte karşı olan kişi ve kurumlara yönelik baskı ve şiddeti geliştirerek, muhalefeti
    önlemek ve örgütün güçlenmesini sağlamak olmuştur.

    1993 tarihinde Almanya’da dağıtılan ERNK bildirisinde; “cephe faaliyetleri devrimci şiddetin siyasal
    zorudur. Gerilla halkın şiddeti iken, cephe örgütlenmesi ve eylemi onun siyasal şiddetidir” denilmiştir. ERNK talimnamesinde
    ise asıl amaç; “…parti etrafında gelişen halkın ilgisini mutlaka örgütlendirmek ve uygun savaşım biçimleriyle düşman karşısına
    dikmek” olarak ifade edilerek, yerleşim yerlerindeki halkın devlete olan güvenini ortadan kaldırıp, ARGK’ye elaman
    temin etmek ve tüm kesimleri silahlı propagandaya alt zemin olarak biçimlendirmek biçiminde planlama yapılmıştır.

    ERNK faaliyetleriyle silahlı birlikler dışındaki halkında sözde mücadeleye katılımı sağlanacak ve her
    kesim terörize edilecektir. Örgütün bu amaçla Avrupa’da giriştiği en önemli eylem ise, İsveç Başbakanı Olaf
    Palme’nin öldürülmesi olmuştur.

    İsveç Başbakanı Olaf Palme’nin Öldürülmesi

    Örgütün pervasız eylemleri ve kendisi dışındaki tüm sözde devrimci güç ve hareketleri de ölüm listesine
    eklemesi, hem Sosyalist hem de Kürtçü örgütleri PKK karşıtlığına itmiştir. KOMKAR, Peşeng, KUK, TKP gibi
    örgütler PKK’yı açıkça düşman ilan etmiş ve mücadele kararı almışlardır. Bu zamanda diğer Kürtçü örgütlerin ve
    PKK karşıtlarının İsveç ülkesinde üstlenmiş olması, PKK’nın İsveç devletini ve lideri Olaf Palme’yi düşman olarak
    nitelemesine ve onu öldürmesine neden olmuştur.

    İsveç ülkesi ve PKK arasında ki bu olumsuz ilişki, suikastın meydana gelmesinde etken unsurlardan biri
    olmakla birlikte, diğer önemli bir husus ta Öcalan’ın bu ülkeye olan kişisel kızgınlığından kaynaklanmaktadır. 1982
    yılında Lübnan’da meydana gelen karışıklıklardan sonra Abdullah Öcalan bölgeden çıkmak zorunda kalmış,
    arkadaşlarının yanına yani silahlı güçlerin yanına gitmek yerine Bulgaristan’a geçiş yapmıştır. Öcalan’ı Bulgaristan’a
    geçiren ve orada barınmasını sağlayan güç Sovyet İstihbaratıdır60.

    60
    Aras S., PKK Düseldorf Davası Adlı Makale, Ocak 2009.

    307
    FARUK ARSLAN

    Öcalan, Bulgaristan’a gelince Almanya’da faaliyet gösteren PKK Avrupa çalışanlarından Nadire adlı bayan
    oraya giderek, Öcalan’a tercümanlık yapmıştır. Bu bayan örgütün ilk kadrolarından olup, çok iyi derece Rusça
    bilmektedir.

    Bir süre değişik yerlerde saklanan Öcalan daha sonra 1983 yılında İsveç’in Şam Büyükelçiliğine iltica
    talebinde bulunmuştur61. Bu talep kabul edilmeyince eşi Kesire o dönem İsveç'te yasal oturumla yaşadığından, onun
    yanına gitmek için izin talebinde bulunur ve bu talebi de geri çevrilir. Öcalan talebin kabulü için Avrupa’da
    çalınmadık kapı bırakmaz. Hatta bu çerçevede kitlesel eylemler yapılır ve imzalar toplatılır62.

    Diğer bir kaynağa göre ise Abdullah Öcalan’ın İsveç ülkesinde oturum izni almak için müracaatı 18 Ağustos
    1985 tarihinde olmuştur63. İsveç hükümeti Öcalan’ın bu talebini o dönem İsveç’te yaşayan ve Kürtçülük alanında
    siyasal çalışmalar yürüten Mahmut BAKSİ’ye sormuş, Baksi’nin olumsuz raporu nedeniyle müracaatı kabul
    edilmemiştir. Öcalan İsveç’e kabul edilmeyince, bunun intikamını almak konusunda girişimlerde bulunmuş, daha
    bu olaydan hemen sonra PKK’nın Palme’ye yönelik hazırladığı bir suikast planı boşa çıkarılmıştır.

    Örgütü İsveç ülkesine karşı kinli davranmaya iten diğer bir iddiada; Avrupa sorumlularından Av. Hüseyin
    Yıldırımın bu ülkede tutuklanarak cezaevine konması ve Peşeng/KÖİP örgüt mensuplarının Netaci adlı bir PKK’lıyı
    İsveç’te darp etmesi ve PKK militanlarının müracaatlarına rağmen, İsveç hükümetinin bu konuyu sözde
    geçiştirmeleridir. Yine İsveç hükümetinin Avrupa’daki PKK mensuplarına oturma izni vermeyip te, örgütten ayrılan
    eski PKK mensuplarına oturum vermesi de, İsveç ülkesini PKK’nın hedefi haline getirmiştir.

    İsveçliler bu dönemde PKK’yı terörist olarak gördüğünü açıklamış ve 18 PKK'lı hakkında sınır dışı etme
    kararı almıştır. Sosyalist Enternasyonal içinde önemli bir yeri olan Palme'nin politikaları, uluslararası platformda
    PKK'yı zor duruma düşürmüştür.

    İsveç hükümetinin PSK, KÖİP VE Rızgari gibi diğer Kürtçü örgütleri sahiplenmesi de PKK’nın tepkisini
    çekmiş ve “İsveç’te işlenen gericilik, oynanan oyunlar ve açığa çıkan gerçekler” adlı haberle bu durum açığa vurularak,
    ABD ve İsveç’in devrimcileri yok etme gayretine girdiği belirtilerek Olaf Palme hedef gösterilmiştir.

    Abdulkadir Aygan PKK içerisinde yaşadığı yılları kaleme aldığı kitabında 1985 yılında Abdullah Öcalan’dan
    gelen bir talimatı, PKK-MK üyesi Selim Hoca kod adlı Selahattin Çelik ‘in kendilerine aktardığını, bu talimatta;
    bölgeden geçen tüm İsveç tırlarına yönelik eylem yapılmasının istendiği, hatta bu nedenle birkaç İsveç tırının
    yakıldığını beyan etmiştir.

    61 Kotan, a.g.k., s.115


    62 Aras, PKK Düsseldorf Davası Adlı Makale, 7 Ocak 2009.
    63 Milliyet, “Olaf Palme Cinayetinde PKK Şüphesi”, 18 Ağustos 1985

    308
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Olaydan yıllar sonra Berxwedan dergisinde çıkan bir haberde; PKK’ya karşı uluslararası bir komplonun
    sergilendiğini, bazı Kürtçü örgütlerinde bu işin içerisinde yer aldığı ve bu komplonun ise Olaf Palme’nin
    koordinasyonunda Stockholm-Ankara-Bağdat üçgeninde tezgâhlandığı ifadelerine yer verilmiştir64.

    Olaf Palme genelde Ortadoğu özelde de Kürt meselesine özel ilgisi olan biridir. Palme, IKDP, KUK, Rızgari,
    Kawa v.b. örgütlerin ülkesinde üstlenmesine izin verdiği gibi, PKK’dan ayrılan muhaliflere de destek vermiştir.
    Palme bununda ötesinde Kuzey Iraktaki siyasal Kürt hareketlerini parasal açıdan desteklemekte ve ayrı bir devlet
    kurmaları yönünde teşvik etmektedir.

    Olaf Palme’nin Kuzey Irak’ta emperyalist Batılı devletlerden bağımsız kendine özgün bir Kürt devletini
    desteklemesine karşın Türkiye’nin toprak bütünlüğüne saygılı olduğu hatta Türkleri çok sevdiği bilinmektedir.
    Palme, ülkesinde Konya’dan göç eden Türklerin yoğun yaşadığı bir bölgeden parlamenter seçilmiş olup, görevde
    kaldığı süre zarfında ülkesinde yaşayan Türklerin sorunlarının çözülmesinde önemli yardımlar yaptığı görülmüştür.

    Türkiye’ye ciddi sempatisi olan Palme, Konya’nın kulu ilçesinde açılan ve Olaf Palme adı verilen bir
    dinlenme tesisinin de açılışına katılarak, burada Türk halkına olan sevgisini dile getirmiştir. Palme’nin Türkiye’ye
    olan sevgisinin yanında silahlı mücadele içinde olmayan Kürt grupla desteği de bilinen bir gerçektir.

    Kuzey Iraklı Kürtlere olan ülkesinin desteği ise aslında sadece Palme’nin kişisel bir çabası olmayıp, İsveç
    Devletinin resmi politikasını yansıtmaktadır. İsveç Devleti 1960’lardan itibaren bu politikayı hayata geçirmiş,
    Türkiye’de ve Orta doğudaki tüm siyasal Kürtçü hareketlere yardım etmiş, ülkemizde faaliyet gösteren TDKP’nin
    tüm lojistik ihtiyaçlarını karşılaşmıştır. O dönem İsveç devleti Musa Anter aracılığı ile Türkiye’de yaşayan
    Güneydoğulu üniversite öğrencilerini ülkesine çağırarak, kendi çizgisinde grup oluşturmaya çalışmıştır. İsveç’in bu
    isteğine karşın Anter ise bölgedeki Süryani, Yezidi ve Ermeni asıllı olan kişilerin daha yoğun olduğu 200 kişilik bir
    grubu buraya göndermiştir. İsveç bu faaliyetlerinde önemli bir mesafe kaydetmiş olup IKDP hareketinin de en
    önemli destekçisi olmuştur65.

    1970’li yılların sonlarında ortaya çıkan PKK örgütü, uluslararası güç olma çabasında olan ve bunun için
    Ortadoğu’yu kullanmaya çalışan İsveç devletinin bölgeye yönelik planlarını bir anda zora sokmuştur. Devlet
    geleneği olmayan İsveç’in Ortadoğu’da aktör olma gayreti, bölgede etkin olan diğer Batılı güçleri, özellikle de
    Almanları kaygılandırmıştır.

    Her dönem taşeronluğu iyi beceren terör örgüt tarafından 1984 yılında Avrupa alanı için yeni
    görevlendirmeler yapılmış, silahlı mücadelede erkin bazı kadrolar başta İsveç olmak üzere Avrupa’ya aktarılmıştır.

    64
    Berxwedan Dergisi, PKK Merkez Komite, Mart-95, sayı 8, s.5
    65 Gün E., Ape Musa-Faili Bilindik Meçhul, 2010, İstanbul, s.73.

    309
    FARUK ARSLAN

    ARGK içerisinde faaliyet gösteren bu militanların Avrupa aktarılması kararı da aslında ileride olabilecek durumların
    ip ucu olmuştur.

    PKK örgütü tarafından kaleme alınan ve Olaf Palme’yi tehdit eden yazının akabinde, Olaf Palme’nin
    Stockholm’de 28 Şubat 1987 tarihinde PKK mensuplarınca öldürüldüğü görülmektedir. Her ne kadar örgüt eylemi o
    dönem üstenmese de, daha sonraki yıllarda ortaya çıkan gelişmeler eylemin PKK tarafından ortaya konduğunu
    göstermektedir.

    2 Eylül 1987 tarihli Hürriyet Gazetesinde yer alan haberde, İsveç polisinin, suikasta kurban giden
    Başbakan Olof Palme'nin katil zanlısı olarak Oktay Kod Hasan Hayri Güler adlı PKK militanını arandığını
    bildirilmiştir. Sakık'ın ifadesine göre de, PKK Lideri Abdullan Öcalan'ın emriyle harekete geçen PKK Avrupa
    Sorumlularından Harun kod adlı Süreya Özbey’in 66Palme'yi öldürmek üzere görevlendirdiği kişi Hasan Hayri
    Güler'dir.

    Palme cinayeti öncesinde Suriye'nin başkenti Şam'da çok gizli bir toplantı gerçekleştirilmiştir. Suriye
    Güvenlik Örgütü Başkanı General Ahmet Diyab'ın başkanlık ettiği toplantıya, Abdullah Öcalan, Bonn'daki Suriye
    Elçiliği'nde birinci katip olarak görev yapan Beşir, Selim Hoca kod adlı Selahattin Çelik, Suriyeli Albay
    Muhammed Kheir Azıkar ve kimlikleri bilinmeyen 2 İranlı olmak üzere 7 kişi iştirak etmiştir. Toplantıdan, Olof
    Palme'nin öldürülmesi kararı çıkmış ve durum Abdullah Öcalan tarafından şifreli bir mektupla Avrupa
    sorumlularından Numan Uçar'a bildirilmiştir.

    İsveç Polis kaynaklarına göre Hasan Hayri Güler'e suikastın gerçekleştirilmesinde yardımcı olan beş kişi;
    PKK militanları olan Numan Uçar, Hayri Darban, Dr. Cihan Kod Lamia Baksi 67, Miriçyan adlı İranlı bir Ermeni,
    Beşir Kod adlı Suriyeli diplomat ve kimliği belirlenemeyen bir İsveçlidir. İsveç Gizli Polisi SAPO, suikasttaki PKK
    parmağıyla ilgili tüm bilgileri toplamakla birlikte, suikastçıları yakalamayı başaramamıştır.

    İsveç polisinin konuşturduğu PKK itirafçıların verdiği bilgilere göre, Palme'ye suikast planı, Suriye'nin
    başkenti Şam'da yapılan bir toplantı sırasında kararlaştırılmıştır. Apo'nun da bulunduğu bu toplantıda, PKK
    yetkililerinin yanı sıra 2 İranlı ve 2 Suriyeli istihbarat görevlisi de vardır. Şam'daki toplantıda bulunan Beşir kod
    adlı Suriyeli diplomat, suikastta kullanılan İspanyol yapısı 357 Magnum Special tabancayı temin ederek, İsveç'e
    sokmuştur.

    Planlamadan sonra Hasan Hayri Güler, Suriye diplomatik pasaportuyla önce Bonn'a gelmiş ve bu
    kentteki Suriye Büyükelçiliği'nde Birinci Kátip olarak görevli Beşir ön adlı diplomatla buluşmuştur.

    66 Harun’ kod isimli Süreya Özbey, MHP Ülkü Ocakları’nda yetiştiği ve daha sonra da PKK’ya geçtiği iddia
    edilmiştir. Bu iddiayı ortaya atan Selim Çürükkaya’nın Sırlar Çözülürken adlı kitabında Süreya Özbey’in, Papa
    ve İpekçi suikastlarının kilit ismi olan Yalçın Özbey’in kuzeni olduğunu ileri sürülmüştür.
    67 Doktor Cihan kod adlı Lamia Bakşi, daha sonra ajan olduğu gerekçesiyle Kuzey Irak'ta öldürülmüştür.

    310
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Suriyeli diplomat Beşir daha sonra, PKK'nın önemli isimlerinden Numan Uçar ile örgütün Danimarka
    sorumlusu Hayri Darban'ı Almanya'ya çağırmış ve Köln'de bir görüşme gerçekleştirilmiştir. Görüşmede, İsveç'i
    ve Stockholm'ü iyi bilen, İsveç'te öğrenim yapan Doktor Cihan kod Lamia Baksi ile Hayri Darban’ın birlikte
    hareket etmesi ve İsveç'te bulunan İranlı Ermeni Mihriçyan ile irtibata geçmelerini istemiştir.

    Hayri Darban ile Lamia Bakşi'nin görevleri konusunda ayrıntılar ise Numan Uçar tarafından anlatılmış
    ve sonrasında bu kişiler Danimarka üzerinden İsveç'e girmiştir. Cinayet sonrası yapılan çalışmada ise Güler'in
    1982-89 yılları arasında çok kez Yunanistan'a giriş-çıkış yaptığı Interpol tarafından saptanmıştır.

    Hasan Hayri Güler, Numar Uçar ve Mecit kod Hayri Darban'dan oluşan 3 kişilik ekip de Beşir'in ardından
    Danimarka'dan İsveç'e geçmiştir. Uzun süre İsveç'te yaşamış olan Dr. Cihan kod Lamia Baksi ile Miriçyan adlı
    İranlı Ermeni, 3 kişilik suikast ekibini karşılayarak, Stockholm'de Miriçyan'ın evine yerleştirmiştir. Olof Palme'nin
    nerede ve nasıl öldürüleceğine ilişkin gözlemler üç hafta sürmüş, Palme'nin karısıyla birlikte korumasız olarak
    sinemaya gittiğini bildiren kişi ise suikastın yerini ve zamanını tayin etmiştir.

    Hayri Darban ve Lamia Bakşi'nin İsveç'e girişlerinden takriben üç hafta sonra İsveçli şahıs, Mihriçyan'ın
    evine gelerek Palme'nin yanına koruma görevlisi almadan sinemaya gittiğini söylemiş, bunun üzerine grup iki
    araba ile sinemanın bulunduğu mahalle hareket etmiştir. Çevrede yapılan keşfin ardından tetikçi Hasan Hayri
    Güler, Palme'nin sinema çıkışında gideceği istikamette beklemeye başlamıştır 68.

    28 Şubat 1986 gecesi sinema çıkışında pusu kuran Oktay Kod Hasan Hayri Güler, enseden sıktığı tek bir
    kurşunla Olof Palme'yi öldürmüştür. Bu suikast şekli bir süre önce İsveç’te Semir Kod Çetin Güngör’e de
    uygulanmıştır. Ekibin üyeleri süikastin akabinde yeniden Miriçyan'ın evine dönmüş ve bir Yugoslav işçiden
    çalınmış olan sahte pasaportlarla 20 gün sonra İsveç'i terk etmişlerdir.

    Tetikçi önce Finlandiya ve Fransa'ya geçmiş ardından da halen yaşadığı Almanya'ya gitmiştir. Tetikçi Güler
    daha sonra Almanya'da PKK'ya yönelik olarak Düseldorf'ta açılan bir dava kapsamında tutuklanmış ve cezaevinde
    gönderilmiştir.

    Hasan Hayri Güler'i cinayetten sonra Finlandiya'ya kaçıran PKK üyesi Feyzi Açıkgöz, daha sonra örgütle
    anlaşmazlığa düşmüş ve ‘Palme cinayetini PKK'nın işlediğini anlatmıştır.

    Örgüt tarafından ölümle tehtit edilen Açıkgöz’e ‘‘Bu iftirayı Türkiye adına çalıştığım için attım’’ diyerek PKK
    üstündeki kuşkuların dağıtılması istenmiştir. Açıkgöz bu senaryoya yanaşmayınca örgüt tarafından hapsedilmiştir.

    68
    Sabah Gazetesi, Saygı Öztürk, “Palme Tetikçisi Cezaevinde” adlı yazı, 30 Nisan 1998.

    311
    FARUK ARSLAN

    Açıkgöz'ü serbest bırakarak yaşamını kurtaran PKK'lı Mehmet Şener ise daha sonra örgütten ayrılmış, Kesire
    Öcalan'ın ekibinde çalışırken de PKK tarafından öldürülmüştür.

    Fevzi Açıkgöz, daha sonra konu ile ilgili verdiği bilgilerde; "Kürt basınında ben propaganda amacı olarak
    kullanılacaktım. PKK'yı itibardan düşürmek için Palme'yi öldürmek üzere İsveç'e gönderilmiş olduğumu itiraf edecektim.
    Abdullah Öcalan, benim bir Türk ajanı olarak Palme'yi öldürdüğümü itiraf ettiğimi iddia etmişti. Aylar süren işkenceden sonra
    ölmek istediğim zamana kadar hiç bir şey imzalamadım. Şans eseri hayatta kaldım. Cezaevinin komutasını devralan Mehmet
    Şener isimli yeni siyasi komutanı tanıyordum. Beni dışarı çıkarttı. Ama Öcalan'a karşı koruyamazdı. Onun için yaya olarak
    Şam'a kaçtım. İsveç Büyükelçiliği'nden sığınma istedim…" demiştir.

    Daha sonra ilginç bir gelişme olmuş cinayette PKK parmağını araştıran polis müdürüne işten el çektirilmiş69,
    sonrasında da Palme dosyası kapatılarak üstü örtülmüştür. Palme davasından yargılanıp daha sonra aklanan tek
    zanlı olan Christer Pettersson ise, 16 Eylül 2004’te esrarengiz bir biçimde öldürülmüştür.

    Öcalan, Palme’nin PKK tarafından öldürüldüğü gerçeğini yakalandıktan sonra avukatları ile yaptığı bir
    görüşmede; Olaf Palme cinayetinin PKK’nın içindeki bazı çetelerce yapılmış olduğunu itiraf etmiştir 70. Yine
    Öcalan diğer bir yazısında Olaf Palme cinayetinin örgütün Eski Merkez Komite üyelerinden Ali Çetiner
    tarafından yapılmış olabileceğini ifade ederek kendisinin olayla ilgili sorumluluğunu hafifletmeye çalışmıştır 71.

    Aynı Öcalan yakalandıktan sonra verdiği ifadesinde ise bu defa cinayetin kardeşi Osman Öcalan
    tarafından planlandığını belirtmiştir. Öcalan cinayette kendisinin sorumluluğu olmadığını söylese de zikrettiği
    isimlerden Ali Çetiner ve Osman Öcalan’ın cinayetin olduğu dönemde örgütün en üst görevlerinde yer almış
    olması konusunu ise “benim haberin yoktu, onlar planlamışlar, benden bağımsız hareket etmişler” sözleriyle
    geçiştirmiştir72. Herkes PKK’da Öcalan’dan bağımsız bir karar ve eylemin gerçekleştirilmesinin imkansız
    olduğunu bilir.

    Abdulkadir Aygan ise bu cinayet ile ilgili olarak; “Olof Palme'nin katili, PKK ve Ergenekon tetikçisi
    Ekrem Kod adlı Hıdır Sarıkaya’dır” dedikten sonra konu ile ilgili olarak şahit olduğu olayı şöyle aktarmaktadır.
    Aygan; “1994 yılında Diyarbakır'da iken Tunceli Çemişgezekli Tayfun kod adlı Hıdır Altuğ isimli eski PKK'lı bir arkadaşım
    ziyaret için evime misafir olarak geldi. O gün Milliyet gazetesinde bir ilan vardı. Olaf Palme cinayetini açıklayana büyük
    miktarda ikramiye teklif ediliyordu. Tayfun bu ilanı görünce , 'Abi nereye başvurmam gerek, ben cinayeti işleyeni tanıyorum'
    diye ayağa kalktı; bana, Ekrem kod adlı Hıdır Sarıkaya'nın Olof Palme cinayetini işledikten sonra Bekaa'daki PKK kampına
    döndüğünü ve orada Öcalan tarafından bir kahraman gibi karşılandığını söyledi" demiştir.

    69
    Hürriyet Gazetesi, Enis Berberoğlu, “Palme cinayetinde PKK taşeron mu?” adlı yazı, 3 Haziran 1999.
    70 14 Mart 2001 tarihli Abdullah Öcalan’ın avukatları ile görüşme notu
    71 Öcalan A., Sümer Rahip Devletinden Demokratik Halk Cumhuriyetine Doğru, ,2000, İstanbul, c-II, s.163

    72
    http://www.radikal.com.tr/1999/06/02/turkiye/02ist.html

    312
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Adı geçen Hıdır Sarıkaya adlı militan Öcalan’ın en güvendiği militanlardan olup, onun tarafından
    Avrupa’da silahlı birliklerin komutanı olarak atanmış ve burada onlarca cinayetin emrini vermiştir. Sarıkaya aynı
    zamanda Dersim Eyalet Koordinatörü olup, Öcalan’ı derin güçlerin ajanı olarak suçlayan Doktor Baran Kod
    Müslüm Durgun’u da Tunceli’de ve Esat Oktay Yıldıran’ı İstanbul’da öldüren kişidir. Dolayısıyla Sarıkaya
    Palme’yi değil Esat Oktay Yıldıran’ı öldürdüğü için ödüllendirilmiştir.

    Olaf Palme eyleminde adı geçtiğinden yakalanan ve bir süre cezaevinde kalan PKK’nın Avrupa
    sorumlularından Mehmet Taş adlı PKK militanı cezaevinden çıktıktan sonraki zamanlarda Malmö’de 11 Şubat
    2008 tarihinde yine PKK militanlarınca infaz edilmiştir.

    Bu eylemden sonra PKK terör örgütünün Avrupa alanında yürüttüğü faaliyetler artık örgütün bölgesel
    güç olmaktan çıkıp tüm insanlığı tehdit eden bir uluslararası terör örgütü olduğunu ortaya çıkarmıştır. Bu
    hadiseden sonra da örgütün daha da küreselleştiği ve hemen hemen tüm ülkelerde örgütlendiği görülmektedir.

    İsveç devletinin bu dönemdeki Ortadoğu’daki politikası Avrupa’nın diğer devletlerini rahatsız etmiştir.
    Cinayetin bu kadar açık hazırlanmış olmasına karşın hiçbir Batılı ülkenin bunu bilmemesi imkânsızdır. Bana göre
    bazı Avrupalı güçler bu olaya göz yummuş, planlamış ve PKK’yı da tetikçi olarak kullanmışlardır. Palme’nin
    öldürülmesinden sonra bile konu Avrupa ülkelerince yeterince sorgulanmamış, bir süre sonra üzeri kapatılmıştır.

    Olaf Palme, Amerikalı güçleri geçmişten beri rahatsız eden bir addır. Palme, 21 Subat 1968 tarihinde
    ABD’nin Vietnam savasını protesto eder ve Amerika’yı Ho Chi Minh hükümetini tanımaya çağırır. Bu olayı 367
    Amerikan gazetesi resimlerle yayınlar ve nihayetinde ABD, 8 Mart 1968 de Stockholm büyükelçisini geri
    çağırmak zorunda kalır.

    Olayın Avrupa boyutu böyle iken, konunun ülkemize bakan yönü de mevcuttur. Bana göre PKK’nın
    kurulmasıyla ilgili ortaya çıkan iki neden vardır. Gerçekte PKK terör örgütü uluslararası bir planlamanın
    Türkiye’deki uygulanmasıdır. Kuruluşundan günümüze kadar devam eden PKK faaliyetleri incelendiğinde
    örgütün bu güçlerin menfaatleri çerçevesinde faaliyet gösterdiği, Türkiye’de var olan derin örgütlenmelerden
    destek aldığı görülmektedir73.

    Bu nedenledir ki İsveç devletinin ve Olaf Palme’nin faaliyetleri Gladyonun ve onun Türkiye uzantısı olan
    güçlerin planlamalarının çatıştığı görülmektedir. Olayın meydana geldiği dönemde PKK’nın en önemli görevi
    ise diğer Kürtçü hareketleri bitirmektir. İsveç’in diğer örgütleri desteklemesi, parasal yardım yapması ve
    muhalifleri barındırması, doğal olarak PKK’nın büyüme ve gelişmesinin önünde bir engel oluşturmaktadır.

    73
    Bunun için devam eden iddia olunan Ergenekon Terör örgütü iddianamelerine bakılmalıdır. Bu
    iddianamelerde ETÖ-PKK ilişkileri detaylı olarak işlenmiştir.

    313
    FARUK ARSLAN

    Bu cinayetle; İsveç’e Ortadoğu konusunda önemli bir mesaj verilmiş, Avrupa’da PKK dışında faaliyet
    gösteren örgütlere darbe vurulmuş ve İsveç PKK’ya kapılarını açmak zorunda kalmıştır. Bu olaydan sonra PKK,
    1985 yılında Avrupa’da infaz hareketlerine başlayarak diğer tüm Kürt örgütlerine şiddet uygulayarak, onları
    ortadan kaldırmış yada marjinalleştirmiştir. Olaf Palme’nin öldürülmesi Avrupa’da kısa bir süre sonra
    unutulmuş, hatta İsveç devleti dahi konuyu yüzeysel ele almıştır.

    PKK’nın eski Merkez Komite üyesi Baki Karer’in 1984 ARGK (Eruh ve Şemdinli) baskınları ile Olaf Palme
    Cinayet ile ilgili beyanları da konuya açıklık getirecek boyuttadır. Karer, “Bir Serüvenin Düşündürdükleri” adlı
    kitabında; “Abdullah Öcalan, kimlere karşı öfke duyduğunu hem benzer sözlerle, hem de pratiğiyle göstermiştir. Hızını
    alamayıp dünyanın öbür ucuna kadar kovalamak istediği güçler solculardı. 1984’lerde de patlatılacak silahların karşı
    devrimci hedeflere hizmet edeceğini açıktan ilan ediyordu. Onu bu kadar cesaretli kılan elbette derin devlet denilen odakların
    gücüydü. Derin devletten ve bunların uluslararası bağlantılarından güç alanlar, devrimcilere karşı böylesine pervasızca
    konuşur, işlemek istediği cinayetleri önceden açıkça ilan edebilirler.

    1984 provokasyonu bu anlamda önemlidir. Halk adına sözümona bir mücadelenin başlangıcı olarak nitelendirdikleri bu
    eylemin özü ve biçimi çok iyi incelenmelidir. A. Öcalan ve PKK’ye bakışta birçoklarını yanılgıya düşüren bu eylemin asıl
    anlamı bilince çıkarılmalıdır. 1984’te yapılanlar, cuntanın bir dönem için üstlendiği görevlerin sol maskeyle
    sürdürülmesinden başka bir şey değildir.

    1984 provokasyonu; cuntacıların, baskı ve terörden çıkarı olan sermaye odaklarının, demokratik bir ortamın oluşması için
    mücadele veren güçlerin başında Demokles’in kılıcı gibi sallanmalarını sürekli kılan bir provokasyondur. Diğer bir yönüyle,
    Türkiye’de devrimci demokratik mücadeleyi uluslararası planda terör hareketi olarak yansıtarak, demokratikleşmenin önünü
    tıkayan karanlık güçlere haklılık kazandırmayı amaçlayan bir provokasyondur.

    Abdullah Öcalan’ın gerek ayrılanlara, gerekse de ilerici demokrat tüm örgütlenmelere karşı Avrupa’da cinayetler işlemesi bu
    nedenledir. Hatta daha sonraları Palme cinayetine adının karışması bile başlı başına irdelenmesi gereken bir konudur.
    Özellikle Avrupa’da karanlık odakların kolluk kuvvetleriyle açıktan ortaklaşa cinayetler işlemekten çekinmedikleri giderek
    gün yüzüne çıkmıştır. Dikkat edersek, dönemin devrimci, demokrat hiç bir siyasal oluşumu hedef dışı bırakılmamıştır. Hem
    Türkiye’de, hem de Kuzey Irak’taki devrimci demokrat güçleri aynı anda yok etmekle yükümlü olduklarını çoğu kez
    gizlememişlerdir. Bunun için hem Türkiye’de derin devlet diye ifade edilen güçlerle, hem de Avrupa ve Ortadoğu’daki
    karanlık odaklarla hareket edilmiştir. Abdullah Öcalan, bahsedilen güçlerle ortak hareket etmekten övünç duyduğunu her
    fırsatta dile getirmiştir. Karanlık güçlerden aldığı destekle hedef aldığı kesimlerin listelerini dahi yayınlamaktan
    çekinmemiştir” ifadelerine yer vererek, örgütün olaylardaki taşeron rolünü açığa çıkarmıştır.

    Daha sonraki yıllarda İsveç Devleti tarafından, Olaf palme’nin ölümü ile ilgili Türk makamlarından
    Öcalan ile İmralı’da görüşme yapmak için talepte bulunulmuştur. Öcalan, 6 Nisan 2001’de gerçekleşen görüşme
    sırasında özel heyetin Başkanı Stig Edqvist’e; cinayetin PKK’dan ayrılan PKK/Vejin tarafından yapıldığı
    söyleyerek74, olayı ölen ve ayrılan eski militanlarının üzerine atmıştır.

    74
    http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/printnews.aspx?DocID=-236018

    314
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan’a 1999 yılında ki sorgusunda, PKK'nın yayın organlarında Palme'nin öldürülmesiyle ilgili
    yazınızın etkisi olmadı mı?" sorusuna; "Hayır. Bu yazıları yazan Hüseyin Yıldırım'dır. Kendisi örgütün dış ilişkiler
    sorumlusudur. Yazısında, Olof Palme'yi tehdit ediyor ve 'başına gelecekleri görür' şeklinde sözler kullanıyor. Böyle bir emri
    ben vermişsem, bunun yayınlanmasını Hürriyet gazetesinden istedim, ama yayınlamadılar. Palme'yi PKK Vejin
    Örgütü'nün öldürdüğü yolunda bilgiler aldım. Bu örgütü Kesire Yıldırım ve Hüseyin Yıldırım kurdu, geliştirmek istedi.
    Genellikle Avrupa'da faaliyet gösteriyor" ifadelerini kullanmıştır. Fakat olay tarihinde Hüseyin Yıldırım’ın Avrupa
    Sözcüsü olduğu ve bu görevlendirmeyi kendisinin yaptığı hususunu ise görmezlikten gelmiştir.

    Olaf Palme’nin öldürülmesi için Şam’da yapılan toplantıda Suriyeli ve İranlı istihbaratçılar ile İran asıllı
    bir Ermeni’nin olması, bu ülkelerinde cinayetten neler beklediğinin araştırılması gerektiğini düşündürmektedir.
    İran’ın, Almanya’nın Orta Doğu’daki taşeronu olması ve Dünyada ABD, Almanya ve İsrail derin güçlerinin
    ittifakı da düşünüldüğünde planın her kesime yaradığı görülmektedir.

    Palme’nin öldürülmesinin akabinde örgüt tarafından çok sayıda Kürtçe İncil basılarak, Avrupa
    ülkelerinin bir çoğunda dağıtılmış ve sığınma talebinde bulunan kişilere “ben Kürt ve Hristiyan’ım” beyanın da
    bulunması istenmiştir.

    Avrupa’da Dernekleşme ve Kurumlaşma Dönemi

    Olaf Palme’nin öldürülmesi gibi trajik bir cinayetin işlenmiş olması dahi Avrupa’nın PKK’yı sahiplenmesini
    engellememiştir. Palme cinayetinin en önemli öğesi PKK terör örgütü iken, Avrupa devletleri global derin güçlerle
    bağlantılı örgütü ödüllendirircesine kurumlaşmasına izin vermiş ve parasal destek sunmuşlardır.

    Örgüt bu zamanda birçok ülkede faaliyetlerine devam edip, Kilise çevresinden, Avrupalı Komünist ve
    Sosyalistlerden, Yeşillerden, Ermeni ve Rum lobilerinden, hatta el altından devlet yetkililerinden destek almaya
    devam etmiştir. 1985 yılından sonra örgüt hemen her ülkede örgütlenerek, çok sayıda dernek ve kurum meydana
    getirmiştir.

    Bu zamanda Avrupa’da faaliyet gösteren örgüte ait bazı kurumlar şunlardır.

    —Mezopotamya İşçi Kültür Derneği Berlin’de

    —Başta Köln ve birçok Almanya şehrinde Serxwebun dergi büroları

    —Halk Kültür Derneği Nünberg’de

    315
    FARUK ARSLAN

    —Birçok Avrupa ülkesinde Feyka Kürdistan adlı derneğin büroları

    —Kürdistan İşçi Dernekleri, Basel, Zürih ve Freiburg’ta,

    —Paris merkezli olan Kürdistan Komite adlı derneğin İsviçre, Hollanda, Danimarka ve Avusturya’da
    büroları bulunmaktaydı. Bu kurumun “Kürdistan Bülten” adlı bir yayını var olup Almanca, Fransızca ve İngilizce
    basılmaktadır.

    —HÜNER-KOM Merkezi Düseldorf’ta olup, Hannover, İsviçre, Hollanda, Fransa ve Libya’da büroları
    vardır. HÜNER KOM adlı bir yayını var olup, Türkçe ve Kürtçe yayınlanmaktaydı.

    —FEYKA-KÜRDİSTAN (Federasyona Karkeran Kürdistan-Kürdistan Yurtsever İşçiler Federasyonu),


    merkezi Bonn’da olup, Köln, Diusburg, Berlin, Celle, Hannover, Hamburg, Nünberg, Frankfurt, Giessen, Manheim,
    Sarburgheim ve Stutgart’ta büroları bulunmaktaydı. Yılda iki kez çıkan “Feyka-Kürdistan” adlı bir yayını
    bulunmaktaydı.

    Örgütün bu zamanda Alman Komünist Partisi, Fransa Komünist Partisi, Yeşiller Partisi, Fransa, Almanya,
    Avusturya ve Yunanistan Sosyal Demokrat Partileri ile yakın ilişkileri vardır. Bunun yanı sıra Kürdistan Halkının
    Dostları Derneği ve LONGO MEİ (Mülteci Haklarını Koruma Kurtuluş) kurumu ile de ilişkileri üst düzeyde
    sürmüştür.

    Örgüt, bu dönem silahlı militan temininin önemli bir kısmını Avrupa’daki mültecilerden sağlamaktadır.
    Avrupa’ya yerleşmek ve burada çalışmak isteyen herkes, örgütün talimatıyla Türkiye’de baskı gördüğü bahanesini
    kullanmakta ve siyasi iltica talebinde bulunmaktadır. Hatta bu şekilde hareket etmeleri yönünde Avrupalı devletlerin
    yönlendirmesi olmaktadır. Almanlar, Yunanlılar ve Fransızlar Türkiye’den gelen kaçak olarak ülkelerine giren
    göçmenleri kamplarda tutmakta ve PKK kadrolarını bu kişilerle görüşme yapmaları için kampa davet ederek,
    örgütün elaman kazanmasına yardım etmektedir. Bu durumu çok iyi kullanan örgüt, bu ülkelerde kurduğu
    dernekler üzerinden bahse konu ülkelerce doğrudan muhatap kabul edilmekte ve tüm iltica başvurularına taraf
    olmaktadır. İlticası kabul edilenler artık ister istemez PKK’ya hizmet etmek zorunda kalıp, örgüte en azından mali
    destek sunarken, iltica edemeyenler ise örgüt tarafından Suriye ve Irak’taki kamplara savaşçı (Şervan) olarak
    aktarılmaktadır.

    Bu dernekler ve kurumlara giden kişilere Almanya’da kalmaları için her türlü destek verilmekte, iltica
    başvuruları konusunda Alman makamlarıyla görüşülmekte ve bu kişiler zaman zaman eğitime tabi tutulmaktadır.
    Konu ile ilgili bilgi veren Erkan S.’ın ifadesinde Örgütün Avrupa’ya giden kişilere nasıl barınma sağlayıp, eğittiği ve
    sonrasında kırsala gönderme süreci net olarak ortaya konmaktadır.

    E. S.; “1998 yılı içerisinde İzmir Emniyet Müdürlüğünden aldığım pasaport ile Almanya'ya gittim. Amacım
    Almanya'yı gezmekti. Almanya' ya gidince dönmemeye karar verdim. Pasaportumu yırtarak attım. Önce Alman makamlarına
    giderek Kürt olduğumu, askerlik yapmak istemediğimi, Türkiye Devleti tarafından Kürt kökenli insanlara haksızlık yapıldığını
    gerekçe göstererek İltica talebinde bulundum.

    Sonrada Almanya'nın Dresden kentinde bulunan örgüte ait derneğe gitmeye başladım. Bu dernek de Örgütsel Cephe
    çalışmaları yapılıyordu. Bildiğim kadarı ile bu dernek de kadro yani örgüt üyeleri bulunmakta idi… Ancak toplanan paraların
    hangi kanaldan örgüte aktarıldığını bilmiyorum. 1999 yılında dernek sorumlusu olduğunu ancak ismini hatırlamadığım 35-40
    yaşlarında bir şahıs beni çağırarak "on günlük gençlik eğitimi var git bu eğitimi al. Bu eğitim sana iltica talebinde ikinci kez

    316
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    bulunduğunda yardımcı olur" dedi. Bende kabul ettim. Bu eğitim Hollanda da idi. 5-6 kişi ile birlikte bizi bir araba ile
    Hollanda'nın ismini hatırlamadığım bir kentine götürdüler. Yaklaşık 40 kişi olduk. On gün kadar eğitim aldık. Eğitimde PKK
    tarihi, Kürdistan Tarihi, gibi eğitimler aldık. Eğitim Dersim Kod adlı bir şahıs tarafından verildi. Eğitimin yapıldığı yer Çiftlik
    tipinde bir kamp yeri idi. Bu kampta bana Jihat Kod adı verilerek benden öz geçmiş raporu alındı. Öz geçmiş raporumu kendim
    yazarak verdim…

    Eğitim sonrası Dersim Kod tekrar üç aylık bir eğitimin olduğunu bu eğitime de katılmamız gerektiğini söyledi. Bu
    eğitimin benim için iyi olacağını, bu eğitim sonrası istersem kalabileceğimi istersem de gidebileceğimi söyledi. Bende kabul ederek
    aynı yerde eğitime tabi tutuldum. Bu eğitim daha kapsamlı oldu. Eğitim genelde örgütlenme üzerine yapıldı. Bu eğitimi aldıktan
    sonra örgüt üyesi durumuna geldik…

    Üç aylık eğitim tamamlandıktan sonra eğitime katılanlarla ilgili planlamalar yapıldı. Gruplar halinde Avrupa’da
    çeşitli ülkelere gönderildiler. Burada örgüt adına faaliyetler yürüteceklerdi. Eğitimci Berfin Kod bana "seni kırsal alana
    Ülkeye göndereceğiz" diyerek, kırsal alana gönderilene kadar beni aynı şehirde bulunan örgütün ÜLKE BÜROSU diye
    adlandırdığı bir örgüt evine gönderdiler… Bu şahısların örgüt adına görevi Hollanda'dan kırsal alana gönderilecek örgüt
    mensuplarına sahte kimlik ve pasaport temin etmek ve kırsala gidinceye kadar barınmalarını sağlamaktı…2000 yılı Ağustos
    ayının sonlarında bana TOLGA isimli soyadını ve hangi nüfusa kayıtlı olduğunu hatırlamadığım üzerinde benim fotoğrafım
    yapışık sahte pasaport verilerek Hollanda'dan uçakla İran-Tahran'a gönderdiler…”şeklinde ifadesiyle örgütün iltica
    konusu üzerinden nasıl elaman kazanma faaliyeti yürüttüğünü göstermiştir.

    Kırsal Alandaki Başarısızlıklar

    1985 yılı içerisinde Avrupa alanında çok önemli başarılar kazanılırken, Türkiye’de işler örgüt adına pekte
    iyi gitmemektedir. PKK militanları, Eruh ve Şemdinli baskınlarındaki gibi başarının her zaman tekrarlanacağını
    düşünerek çok sayıda silahlı eyleme girişmiş fakat bu eylemelerde çokta başarılı olamamış ve örgüt birçok militanının
    silahlı çatışmalarda kaybetmiştir.

    Aldığı önemli darbeler nedeniyle eylem metodunda yeni değişikliklere gidilerek 1985 yılı sonlarına doğru
    güvenlik güçleri ile çatışmak yerine köy baskınları yapılması ve bölgede güvenlik zafiyetinin üst düzeye çıkarılması
    kararlaştırılmıştır. Örgüt, 1985 yılındaki eylemler için “var olma savası ve direnişi”75 adını vermiştir.

    Askeri birliklerin ve köy korucularının müthiş karşı koymalarıyla ve alınan tedbirlere rağmen örgütün
    bölgede tekrar başarıyı sağlama yönünde ilerleme kaydettiği görülmüştür. Cem Ersever 1985 yılı sonlarını
    kastederek, sihirli bir el bitme noktasına gelen örgütü yeniden diriltti demektedir.

    75
    Yeni Gündem Gazetesi, Mayıs 1987, s.12

    317
    FARUK ARSLAN

    1985 yılında örgütün ortaya koyduğu başarı gelecek yıl için yeni planlamaları gündeme getirmiştir. 1986
    yılında yapılacak eylemlerin hazırlıkları oldukça uzun bir zaman almış ve HRK bu dönemi “1986 Bahar Atılımı”
    olarak adlandırarak, Mart ayında güvenlik kuvvetlerine yapılan ilk saldırı ile eylemlere başlamış ve aynı şiddetle
    devam ettirmiştir.

    1986 yaz ayları süresince devam eden “vur-kaç” biçimindeki eylemler Güneydoğu Anadolu bölgesindeki
    birçok insanın ölmesi ve tarihe HRK’nın en kanlı eylemleri olması sonucunu doğurmuştur. Bu başarıya rağmen PKK
    terör örgütünün önemli isimlerinden olan ve HRK’nın komutanı Mahzun Korkmaz’ın Siirt’te girdiği çatışmada ölü
    ele geçirilmiş ve bu olay militanlar için demoralize bir durum meydana getirmiştir.

    PKK’da İç İnfazlar ve İttifak Arayışları

    1986 yılına gelindiğinde örgüt yeni hedefleri için kongre hazırlıklarına girmiştir. Kongrede ana gündem
    maddesi, örgüt içi iç hesaplaşma ve cezalandırmalar olmuştur. III. kongrenin hazırlık aşamasında Öcalan’ın
    talimatıyla yaklaşık 200 örgüt mensubu hain ve işbirlikçi oldukları gerekçesiyle Lübnan’daki Helve kampında infaz
    edilmiştir.

    26-30 Ekim 1986 yılında Suriye’nin Lübnan sınırındaki Helve kampında III. kongre gerçekleştirilmiş ve Helve
    kampının adı Mahsun Korkmaz Akademisi olarak değiştirilmiştir. Kongreden çıkan en önemli kararlar ise; örgütün
    gelişimine engel olan unsurların bertaraf edilmesi, dış ittifakların geliştirilmesi, GKK (Geçici Köy Korucuları)’nın
    etkisizleştirilmesi için mücadelenin arttırılması, zorunlu askerlik yasası gereğince her evden bir kişinin kaçırılarak
    örgüt saflarına kazandırılması ve HRK’nin adının ARGK olarak değiştirilmesi olmuştur.

    Örgüt kongrede aldığı kararlar gereğince katliamlarına hız vermiş, bu doğrultuda, 1986 yılı kış döneminde
    67 masum köylü ajan-işbirlikçi veya ilişkiye karşı suçlamalarıyla cezalandırılarak öldürülmüştür76. Bu zamanda en
    önemli PKK katliamı ise Mardin’in Ömerli ilçesinin Pınarcık köyünde yaşanmıştır. Köyü basan örgüt militanları,
    kendilerine destek vermek istemeyen c için 30 köylüyü infaz etmiştir.

    Öcalan yeni kurulan ARGK’nın stratejisi için; “Evet, yurtdışındaki bu kısa faaliyetimizin ardından ülkeye nihai bir
    dönüsü gerçekleştirdiğimizi sanıyoruz. Artık ülkeye girmek ve bir müddet sonra tekrar yurtdışına çıkmak olmayacaktır... Bir daha
    sökülmemecesine topraklarımıza yerleşip kök salmak için dağlarımız ve halkımız uygundur... ” ifadeleriyle PKK’nın hangi
    seviyeye geldiğinin ip uçlarını vermiştir.

    76 Akçora, a.g.m., s.271.

    318
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PKK örgütü dönem itibariyle güçlü bir çıkış yaşamış olsa da elde ettiği güçle bu süreçte halka yönelikte şiddet
    hareketlerine girişmiştir. Örgüt 1986 sürecinde ekonomik kurumlara yönelmiş, okulları yakmış, öğretmenleri, işçileri,
    din görevlilerini öldürmüş ve bununda ötesinde Kürt halkının kendisine yönelik katliamlara girişmiştir.

    Bu girişimler vatandaşlarda büyük tepki uyandırmış, 24 Ekim 1986 tarihinde yasa olarak yürürlüğe giren
    geçici köy koruculuğu müessesi bu tarihten sonra büyük ilgi görmeye başlamıştır. Örgütün eylemlerinin tepki
    çekmesinden sonra katılımlarda belirli bir düşüş yaşanmaya başlamıştır. Bu dönemde askeri gücün 50 bine
    çıkarılması hedefi olmasına rağmen, katılımdaki azalma nedeniyle yeni hedefler yeniden revize edilmiştir.

    Kongre sonrasında bir kısım örgüt militanları kurşuna dizilirken, Abbas Kod Duran Kalkan, Selim Hoca Kod
    Selahattin Çelik, Fuat Kod Ali Haydar Kaytan, Gözlüklü Cafer Kod Ali Çetiner ve Fatma Kod Kesire Öcalan’a ise
    yeni bir şans verilmiş ve Avrupa sahasına gönderilip kendilerini yeniden kanıtlanmaları istenmiştir.

    1987 yılına gelindiğinde, örgüt “gönüllü-yükümlü ve zorunlu askerlik yasası” uygulamasını başlatmıştır.
    Bu uygulamaya göre her aileden bir kişi örgüte kazandırılacaktır. Katılımların sınırlı kalması nedeniyle belirlenen
    hedefe ulaşmak için köylerden 13-14 yaşlarındaki çocuklar kaçırılarak Irak’taki kamplara gönderilmeye
    başlanmıştır.

    1988 yılında Irak lideri Saddam Hüseyin’in Kuzey Iraktaki Peşmergelere kimyasal silahlarla saldırması
    üzerine on binlerce (yaklaşık 80 bin) Kürt, Türkiye, Suriye ve İran’a sığınmıştır. örgüt militanları bu göçler
    sırasında mültecilerden ikna ettiği gençleri ve aralarından kaçırdığı çocukları Bekaa’ya götürerek kadrolarına
    dahil etmiştir.

    1987 yılında diğer önemli bir gelişmede PKK ve IKDP arasındaki işbirliği protokolünün ortadan
    kalkmasıdır. Daha öncede ifade ettiğimiz gibi PKK yöneticileri KDP ile ittifak yaparak Irak sahasında üstlenme
    izni almış, ardından da KDP topraklarını ele geçirerek silahlarına el koymuştur.

    Talabani’nin partisi KYB ise KDP’den kopan bir parti olup, Batı ülkeleri nezdinde kendini kabul ettirmek
    ve bölgede daha güç sahibi olmak için ittifak arayışlarına girmiştir. KYB bu doğrultuda 1987 Kasım ayında
    başlayan görüşmelerin akabinde 1 Mayıs 1988 de PKK ile işbirliği protokolü imzalayarak, KDP’ye karşı ittifak
    elde etmiştir.

    Protokole göre; silahlı mücadele ortak bir cephede geliştirilecek ve her örgüt kendi bölgesinde
    faaliyetlerinde bağımsız olacaktır77. Öcalan bu anlaşmayla Talabani’nin Batı ülkelerindeki etkisini kullanmayı

    77
    Dağlı F., Birakuji-Kürtlerin İç Savaşı, Belge Yayınları, 51-53

    319
    FARUK ARSLAN

    hesap etmiş ve Talabani de bunun karşılığında Batı ülkelerindeki toplantılarda bölgedeki güçler adına
    konuşabilme yetkisini almıştır.

    PKK, KYB protokolünü iyi kullanarak 15 Nisan 1988’de Lazkiye’de bir toplantı organizasyonu
    gerçekleştirmiş, KUK, KAWA, KOMAL ve diğer örgütlerinde toplantıya katılımını sağlayarak “Devrimci Birlik
    Platformu” adı altında bir birliğin oluşmasını sağlamıştır. PKK anlaşmayla bu örgütleri silahlı mücadeleye
    çağırırken, onların Avrupa’daki kadrolarını eline geçirme hesaplarına girmiştir.

    III. Kongre Sonrası Avrupa Faaliyetleri

    Ekim 1986 yılında gerçekleştirilen III. kongrenin akabinde, yurt dışındaki örgütlenme ve kamp faaliyetlerinin
    yanı sıra, demokratik politik faaliyetlerin geliştirilmesi de kararlaştırılmıştır. Bu tarihten sonra, önceden gizli olarak
    devam eden diplomatik ilişkiler aleni olarak yapılmaya başlanmıştır. PKK’nın bu dönemdeki diplomatik ilişkilerinin
    muhatabı ise genellikle ülkelerin istihbarat örgütleri, sözde demokratik kitle örgütleri ve Marksist-Leninist Avrupalı
    partiler olarak görülmektedir.

    Kendilerini kültür, hukuk, sağlık alanları ile insan hakları konusunda vazifeli tayin eden bir takım çevreler
    ve bir kısım Avrupalı ülkeler, ülkelerinde meydana gelen hukuksuzlukları ve anti demokratik uygulamaları
    görmezlikten gelirken, özellikle Türkiye gibi ülkeleri müfettiş edasıyla denetlemeye kalkıştıkları bilinmektedir. İşte
    bu kurumlardan bazıları 1987 yılından itibaren PKK ile önemli diyaloglar içerisine girmeye başlayarak, ülkemizdeki
    her soruna PKK’nın penceresinden bakmaya başlamışlardır.

    1987 yılında çok sayıda dernek ve kurumun desteğini alan örgüt, özellikle Almanya’da pervasızca hareket
    etmeye başlamıştır. Örgüt çeşitli yerlerde aleni olarak infazlar ve cezalandırmalara girişerek, halktan zorla para
    almaya başlayınca, kısmen de olsa Alman hükümetinin baskısı ile karşılaşmıştır. Alman polisi 27 Temmuz 1987
    tarihinde Köln şehrinde 4 ayrı örgüt evine baskın yaparak, örgütün paravan kuruluşu olan Avrupa Kürdistan
    Komiteye ait 700 bin Deutsche Mark paraya ve 152 parça altına el koymuştur78.

    Yaşanan bu olaylar her ne kadar örgütün aleyhineymiş gibi görünse de akabinde sivil kuruluşların ve
    Kilisenin daha da ilgi ve desteğini yanına çekmiştir. Almanya, Fransa ve İngiltere’de Kilise yönetimleri daima
    PKK’nın hamiliğini yapmıştır. Alman polisinin 1987’deki baskını ve Avrupa ülkelerinin ileriki yıllarda PKK’ya karşı
    alacağı tüm önlemler sadece göstermelik olmaktan ileri gitmemiştir. Bu gibi kısır girişimler sadece Türkiye’nin
    baskılarından kurtulmak için tasarlanan ve örgütü çokta rahatsız etmeyen girişimler olmuştur.

    78
    Serxwebun Dergisi, Temmuz, 1987, s.15.

    320
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Örgütün üst düzey yöneticilerinden Şerafettin Kaya’nın daha sonraki yıllarda Öcalan’a verdiği bir rapor bu
    durumu açıkça ortaya koymaktadır. Kaya, 24 Ağustos 1995 tarihindeki raporunda; ”…yani PKK’nın uluslararası
    düzeyde öyle bir yapılanması yaratılmış ki, mücadele veren güç yürekten değil, görünüşte terörist ilan edilmiş. Mesela ben şu
    gerçeği ifade edeyim: Almanya hiçbir zaman yürekten, PKK’yı terörist örgüt olarak kabul etmez. Fakat görünürde, uluslararası
    hukuk bağlantısı içerisinde taktik olarak “terörist örgüt” ilan eder. ABD’nin de, Fransa’nın da, İngiltere’nin de tavrı budur”79
    şeklinde ifadelerine yer vermiştir. Bu ifade, gerçekleri tam olarak özetleyen bir itiraf olarak kayıtlarda yerini almış
    olup, tarihi bir belge konumundadır.

    1987 yılında diğer bir ilginç buluşmada Öcalan ve Sovyet istihbarat yetkilileri arasında olmuştur. Öcalan 1987
    yılında Pragda KGB’nin şefleriyle görüşmüş, görüşme boyunca Öcalan kendisi överek, KGB’ye ben varsam PKK
    vardır imajını vermeye çalışmıştır. KGB Şefleri ‘bizden ne istiyorsanız, bize yazılı olarak verin’ demişlerse de Öcalan
    yazılı hiç bir şey vermemiştir. Yazılı bir istek yerine Moskova' ya gidip bir kaç gün dinlenmek istediğini söylemişse
    de, bu istemi kabul edilmemiştir. Kendisine dinlenme adresi olarak Bulgaristan gösterilmiş ve Öcalan'ın cebine bir
    kaç bin dolar para konularak, Bulgaristan’a gönderilmiştir.

    1987 yılında Öcalan tarafından Yunanistan’a “Müdahale Grubu” adı altında birkaç kişilik silahlı örgüt
    mensubu gönderilmiştir. Grubun amacı Atina dışında bulunan ve görünüşte BM’lerin finanse ettiği Lavrion
    kampının gayri resmi denetiminin PKK’ya geçmesini sağlamaktır. Lavrion kampı Yunanistan’a gelen ve yakalan
    mülteciler ile Türkiye karşıtı tüm etnik Kürtçü ve Türk solu örgütlerin üstlendiği bir eğitim kampı konumdadır.
    Kampta PKK, Rızgari, DHKP/C, Partizan, MLKP, Halkın Kurtuluşu, MKP, TKP-ML ve diğer örgütlerin militanları
    barınmakta olup, burada silahlı eğitim görmektedirler.

    Cemal Kod adlı militanın liderliğindeki Müdahale grubu ilk olarak Atina merkezde bulunan PKK Atina
    bürosuna yerleşerek, Atina sorumlusu Sait Durmuş’tan görevi devralmak olmuştur. Cemal Kod ve adamları
    akabinde kampta tahta kaleşnikoflarla geçit töreni yapıp, sonrasında da Rızgari grubuna saldırmışlardır. Bu saldırısı
    sırasında bir Rızgari örgüt mensubu Yunan polisinin gözleri önünde bir çok yerinden bıçaklanarak öldürülmüştür.

    PKK grubu bu olaydan kısa bir süre sonra da Türk soluna üye diğer militanlara saldırarak, onları kamptan
    atmaya çalışınca olaylar büyümeye başlamıştır. Partizan ve Halkın Kurtuluşu üyeleri yaşananları hemen Yunan ve
    Avrupa kamuoyuna bildirerek, önlem alınmasını istemişlerdir. Bu iki örgütten cesaret alan diğer Kürtçü örgütlerinde
    birliğe dahil olup, açlık grevine girmeleriyle Yunan Polisi kamptaki PKK’lıları çıkarıp Atina merkezinde bir otele
    yerleştirse de olayları sonlandıramamıştır. Bu defa Türk Solu grupları Atina merkezde bir yürüyüş gerçekleştirerek
    PKK’yı protesto etmişlerdir.

    Yaşanan olaylar sonrasında hata yaptığını anlayan Öcalan derhal örgütün Avrupa sözcüsü Hüseyin
    Yıldırımı Atina’ya göndererek gelişmelere müdahale etmiştir. Yıldırım Atina’da bazı Yunanlı görevlilerle görüşerek
    mitingin düzenlenmesini engellemiş ve PKK grubunun yeniden Lavrion’a dönmesini sağlamıştır. Akabinde de İhsan
    Kod adlı militan ve Kesire Öcalan Yunanistan sorumluluğuna atamıştır.

    79
    Öcalan A., Aydınlarla Söyleşi,… s.100.

    321
    FARUK ARSLAN

    Yıldırm daha sonra Kıbrıs Rum kesimine gidip Kıbrıslı yetkililerle görüşmek istemişse de bu
    gerçekleşmez. Yıldırım daha önce de Kıbrıs Rum Kesimi Komünist Parti Başkanı ve Parlamento Başkanı Lisarides
    ile Atina’da görüşmüş ve kendisinden destek sözü almış olsa da Almanya’daki gelişmeler üzerine gidişini
    ertelemiştir.

    1987-1988 yıllarında Batı Avrupalı devletlerin verdiği siyasal desteğin yanında, Yunanistan’ın askeri
    anlamda da desteği devam etmiştir. ERNK’nin resmi Yayın organı olan Berxwedan dergisinin 1988 yılındaki
    sayısında “Yunanistan halkı Kürdistan ulusal bağımsızlık ve özgürlük mücadelesine büyük sempati duyuyor, Yunanistan
    halkının Kürdistan halkına yükselen bağımsızlık ve özgürlük mücadelesine desteklerini arttırmaktadır” başlıklı bir haber
    yayınlanmış ve örgütün Yunanistan’a olan minnettarlığı ifade edilmiştir80.

    Yaşanan gelişmelerden sonra ERNK birimi, Avrupa’da PKK örgütünün bir kanadı olarak değil de, sivil bir
    kitle örgütü şeklinde algılanmaya başlanmıştır. Örgüt 1988 yılında, Diyarbakır sıkıyönetim mahkemesinin bazı PKK
    üyelerine müebbet hapis cezası vermesi karını ve Almanya’nın örgüte yönelik operasyonlarını protesto etmek
    amacıyla eylem kararı alınmış ve özellikle Avrupa’da eylemler üst seviyeye çıkarılmıştır. Bu eylem döneminde
    Almanya’da;

    -11-18 Şubat1988 tarihleri arasında Bielefeld, Stuttgart, İngolstad ve Bremen’deki SDP parti binaları
    işgal edilmesi eylemi

    -18 Şubat tarihinde Köln’deki Don Kilisesi önünde korsan gösteri eylemi

    -18 Şubat tarihinde Hannover Belediye binasının işgal edilmesi eylemi

    -16 Şubat ta Kiel’de Feyka Kürdistan derneğince korsan eylem ve basın açıklaması

    -16 Şubatta Berlin’de basın açıklaması ve korsan gösteri

    -17 Şubatta Stuttgart’ta basın açıklaması ve korsan gösteri

    -20 Şubatta Göppingen’de sözde İlerici Alman Çevrecilerin (ODEON Göppingen’de bulunan
    yabancılarla dayanışma merkezi) desteği ile Kürdistan halkı ile dayanışma eylemi

    -25 Şubatta Hamburg’da basın açıklaması ve korsan gösteri

    -26 Şubatta Berlin’de basın açıklaması ve korsan gösteri

    -27 Şubatta Hannover’de yürüyüş, miting ve protesto eylemi

    -22 Şubatta Götingen ve Kassel’de DGB binasının işgal eylemi

    -Fransa’nın başkenti Paris’te 16 Şubat tarihinde Federal Alman Haber Ajansı DPA’nın bürosunun işgal
    eylemi

    80
    Berxwedan Dergisi, Ocak 1988, sayı 46, s.9.

    322
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    -18 Şubat tarihinde Lyon’da Federal Alman Konsolosluğu ile Alman Hava Yolları Lufthansa
    bürosunun işgal edilmesi eylemi

    -20 Şubatta Nantes’te ERNK bünyesinde gece düzenlenmesi ve protesto eylemi

    -15 Şubatta Danimarka-Kopenhag’da Uluslararası Af Örgütünü binasının işgal eylemi

    -26 Ocakta Hollanda-Rotterdam’da Paulus Kilisesinde protesto eylemi

    -Den Haag’da protesto eylemi

    -16 Şubat tarihinde Avusturya-Viyana’da protesto eylemi

    -11 Şubat tarihinde İsviçre’de protesto eylemi

    -yine bu tarihlerde Yunanistan’da protesto eylemleri gerçekleştirilmiş ve örgüt bu eylemelerle binlerce


    insanı sokaklara döker hale gelmiştir. Eylem döneminde hiçbir göstericiye ceza verilemezken, hiçbir Avrupa ülkesi
    bu durumu sonlandıracak tedbire de başvurmamıştır.

    PKK örgütü 1988 yılında Ermeni devletiyle de gizli bir anlaşma yapmıştır. buna göre Ermenistan’daki
    yaşayıp PKK’ya destek vermeyen Müslüman Kürtlerin Azerbaycan ve diğer S.S.C.B ülkelerine sürülmesi
    sağlanmıştır. Geriye kalan Yezidi Kürtler ise tamamen PKK’nın kontrolüne bırakılmış ve örgütün ülkede güçlü
    bir şekilde kurumlaşması sağlanmıştır.

    Bu yıl PKK’ya bir destekte ABD’den gelmiştir. 1987 tarihli raporda Türkiye’deki Kürtlerden azınlık olarak
    bahsedip, azınlık haklarının verilmesi gerektiğini belirtmiş, 1988 tarihli raporunda ise daha vahim iddialarda
    bulunmuştur.

    Türkiye’ye gelerek bir süre ülkemizde gizli çalışmalar yapan Jeri Laber ve Lois Whitman tarafından
    kaleme alınan bu raporda; Türkiye’de bir savaşın yaşandığı, 1949 tarihli Cenevre sözleşmesindeki “harp
    Hukuku” kurallarına uyulması gerekti belirtilmiş, bu belirlemeler Washington yönetimince de kabul görmüştür.

    ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Richard Schiffer tarafından yapılan bir açıklamada ise, “Lozan
    anlaşmasında anılmamış olsa da, uluslararası hukuka göre Kürtlerin azınlık olduğuna inanıyoruz”81 diyerek Amerikan
    yönetiminin politikasını ortaya koymuştur. Bu dönemde bölgeye gelen yabancıların %80’ninin ABD pasaportlu
    olduğundan, bu durum aslında yakın zamanda olacakların habercisi olarak okunması gereken veriler olarak ele
    alınmalıydı.

    Bu dönem ABD’nin etkisinde kalan Talabani’nin KYB’si 1 Mayıs 1988 tarihinde PKK ile bir protokol
    imzalayarak, PKK’nın sözde savaşını desteklediğini ifade eden maddeye imza atmıştır. Talabani bu protokolün

    81
    Ghaliand G., Kurdistan und die Kurden, Band 1, Reihe Pogrom, Gesellschaft für Bedrohte Völker Göttingen und Wien,
    August 1988. s. 175-176

    323
    FARUK ARSLAN

    hemen akabinde Haziran 1988’de ABD’ye giderek Dışişleri ve Pentagon yetkilileri ile görüşmeler gerçekleştirmiş,
    bu görüşmelerde Amerikan tarafı Irak’ta Kürtlere özerklik verilmesi ve bu yapıda tüm Kürt partilerinin
    temsilinin sağlanacağı yönünde sözler vermişlerdir. Amerikalılar bu görüşmede Türkiye’nin Saddam yönetimi
    ile görüşmelere devam etmesi halinde ise Türkiye’ye karşı misilleme yapılacağı ifade edilmiştir.

    ARGK Avrupa Birimlerinin İnfazları

    PKK terör örgütü beklenmedik bir hızla hem içerde hem de yurt dışında gücünü arttırırken, bu süreçte
    meydana çıkan muhalif hareketlerle de uğraşmak zorunda kalmıştır. Örgüt büyüdükçe Öcalan despotizmi artmış
    ve tek kişilik yönetim meydana gelmiştir. Marksist-Leninist temellere dayanan ve temelde kendini İşçi sınıfının
    temsilcisi olarak lanse eden bir gücün söylemlerinin tam aksini yapması her dönem bir muhalefetin meydana
    gelmesinde ana etken olmuştur.

    Öcalan, ortaya çıkan bu muhalefeti Ortadoğu sahasında çok rahat boğabilmekle birlikte, Avrupa’da
    ortaya çıkan muhaliflerle baş etmekte zorlanmıştır. Onun için sorunun çözümü şiddeti geliştirmekle
    halledilebileceğinden, ARGK birimlerinin Avrupa’da oluşturulmasını sağlamış ve akabinde cezalandırmalar
    başlamıştır. Öcalan karşıtları, diğer Kürtçü örgütlerin üyeleri, para vermek istemeyen iş adamları, gurbetçi işçiler,
    kırsala gelmek istemeyen sempatizanlar şiddetten nasiplenene kesimler olmuştur. Bu kitapta sadece Avrupa’da
    görev alan kişilerin infazları ele alacağından, diğer alanlardaki infazlar konu edilmemiştir.

    Bu şiddetin muhataplarından biri de PKK Merkez Komitesi Üyesi ve Avrupa sorumlusu Semir Kod Çetin
    Güngör’dür. 1975 yılında Öğretmen okulunda okurken örgüte katılmış ve elde ettiği başarıların akabinde 1981
    Aralığında ERNK Avrupa Sorumlusu olarak Almanya’ya gönderilmiştir. 12 Eylül darbesi sonrasında
    Avrupa’daki PKK faaliyetlerinin örgütlenmesinde ana unsur olmuştur.

    1982 baharında toplanan PKK 2. Kongresi’ne çağrılmıştır. Kongre’de görüşlerini açıklarken Öcalan’a bazı
    eleştirilerde bulunmuş, “Ülkeye Dönüş” adı altında, hareketin bir imhayla karşılaşabileceğini, örgütün
    yöntemlerinde sapmaların olduğunu ve bu yanlışlar nedeniyle birçok devrimci Sol örgüt mensuplarının zor
    duruma sokulduğunu belirmiştir.

    Altınok daha da ileri giderek gizli görüşmelerde Öcalan’ın kadroları bitirdiğini, robotlaştırdığını,
    köleleştirdiğini, en küçük bir inisiyatif ve özgür düşünme hakkı tanımadığını, PKK’da demokrasi değil tam bir
    diktatörlüğün hâkim olduğunu belirtmiştir. Sonrasında da düşünce özgürlüğünü savunan bir açıklama yapıp,
    kadrolara Kürtlerin Öcalan belasından kurtulması gerektiği çağrısında bulunmuştur.

    324
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Güngör, para ve kadro desteği sağlamak üzere Avrupa'da yürütülen eylemlerin de gözden geçirilmesi
    gerektiğine inanıyordu. Ona göre Avrupa'daki PKK eylemcileri, eğitim eksikliğinin ve gündelik sorunların
    çözümüne yardım ederek yerel Kürt topluluklarını güçlendirmeye yönelmeliydi. Öte yandan, PKK'nın daha
    etkili olabilmek için, ilişkilerini marjinal sol gruplarla sınırlı tutmayıp ana akım siyasal partilere ve yönetim dışı
    örgütlere genişletmesi gerektiğini, bunu becerebilmek için de, açıktı ki, daha güçlü, bağımsız, kendi analizlerini
    yapıp bu analizler zemininde eylem yürütebilecek serbestide bir Avrupa komitesine ihtiyaç olduğunu
    belirtmiştir.

    Güngör Avrupa Komitesine gönderdiği bir mektubunda; “Çünkü parti faaliyetleri sadece olağanüstü kadroların kişisel
    çabalarıyla yürütülemezdi. Zaten bu noktaya da 'Ali Arkadaş halleder' esprisiyle geldik, örgütlerde kişi değil sistem
    olmalıdır…82" diyerek, Ali Fırat Kod Abdullah Öcalan’ın yerine kurumsal bir yapının karar almasını istemiştir.

    Kongreden sonra Avrupa’ya dönen Güngör; 18 Mart 1984 tarihli açıklamasında, ”artık PKK’li değilim, PKK’nin
    uygulamış olduğu silahlı mücadelenin ve Kürt gruplarına karşı izlemiş olduğu davranışların yanlış ve çıkmaz yol olduğunu
    düşünüyorum83” açıklamasıyla ortaya çıkınca, hakkında idam kararı verilmiş ve kaldığı Federal Almanya’daki
    örgüt evinde göz altına alınmıştır.

    Güngör bazı kadroların yardımı ile evden kaçmayı başarabilmişse de 2 Kasım 1985 günü İsveç’in Başkenti
    Stockholm’da Kürdistan Öncü İşçi Partisinin 10. kuruluş yıldönümü toplantısında yüzlerce kişinin gözleri
    önünde infaz edilmiştir. Güngör’ün katili Fransa'dan gönderilen Palu'lu "Kel Reşit" adlı PKK militanı olay
    yerinde yakalanmış ve cezaevine gönderilmiştir. Katil her ne kadar yakalanmış olsa da ona yardım ve yataklık
    edenlere yönelik ise bir çalışma yapılmamıştır. Cinayete yardım eden bir PKK örgüt mensubunun konu ile ilgili
    itirafları ve “Öcalan’ın talimatını yerine getirdik” beyanlarına rağmen hadise basit olarak ele alınarak, kapatılmıştır.
    Bu olayın arkasında dönemin PKK Avrupa Sözcüsü Hüseyin Yıldırım’ın olduğu ve talimatın Öcalan tarafından
    gönderildiği söylense de olay kapatıldığından detayları ortaya çıkmamıştır. Çetin Güngör’ün İsveç’te yerinin
    belirlenmesi ve gideceği adreslerin örgüte bildirilmesini işini ise Sarp Kuray yaptığı iddia edilmektedir.

    Öcalan daha sonra konu ile ilgili olarak; “…İhanet ve döneklikler konusunda Avrupa’da girişimler vardı. Semir-Seher
    (Seher Merkit) derdik biz. Bu Yıldırım’ın (Yıldırım Merkit) bacısı oluyor. O zamanlar hapishanelerle telefonla görüşüyordu.
    Militanlarla konuşuyor; her şey bitti, bir şey kalmadı, sen de dön diyor. Sonra bunlar açığa çıktı. Bu ciddi bir provokasyondu.
    1982-83’de gelişti. Rahatsızlığı hissetmiştim. Değerleri savurmakla uğraşıyor. Bir süre iyi niyetle yaklaştım. Düzelir diye
    bekledim. Demokratik bir PKK oluşturacağız gibi sözler söylüyorlardı. İçerde de PKK’yi savunmamak gibi bir tavır içine
    giriyorlardı. Tabii bu en kritik anda içerden hançerlenmeydi. Bu bizi zorladı…” ve Semir'in başka ve daha karmaşık
    planlan olduğunu ima ederek; "Bütün bunlara rağmen, PKK'ye yeni bir yorum aramak tamamen saçmadır. Gerçekten
    Semir'in bunu daha güçlü bir PKK için yapmadığı açıktır.84" ifadelerini kullanırken,

    82 Güngör Ç., Avrupa Komitesine Açık Mektup, 15 Nisan 1983.


    83 Güngör Ç., Devrimci-Demokratik Kamuoyuna, 18 Mart 1984.
    84
    Öcalan A., PKK'ye Dayatılan Tasfiyecilik ve Tasfiyeciliğin Tasfiyesi, Köln, 1993, s. 47.

    325
    FARUK ARSLAN

    PKK sorumlularından Selahattin Çelik ise; “…Çetin Güngör PKK’da önderlik sorununu gündemleştirmek ve tartışmak
    istiyordu. Amacını netleştirmese de, yönetimde demokratikleşmeyi telaffuz ediyordu. Ancak yanılgıları vardı. Koşullar henüz
    böyle bir tartışmaya hazır değildi…” ifadeleri ile infazın nedenlerini ortaya koymaya çalışmışlardır.

    Çetin Güngör'le Avrupa'da yakinen çalışmış olan eski PKK militanı Selman Arslan, "Semir dogmatik bir
    insan değildi," diye başlayan açıklamasından sonra; "Ona göre her şey tartışılabilir, her şey hakkında konuşulabilirdi,
    kararlar yukarıdan aşağıya dayatılmamalıydı. İnsanların kendi deneyimlerimden yola çıkmalarını, özerk olmalarını, kendi
    kararlarını almalarını istiyordu. Otoritesine ve PKK'nın birliğine başkaldırı Öcalan için her zaman meseleydi; dolayısıyla
    Semir'i problem olarak görmeye başladı. Başlangıçta, Semir'in Avrupa komitesi içindeki etki ve gücünü azaltmaya çalıştı.
    Şam'da bir karalama kampanyası başlatıldı, Öcalan’a yakınlığıyla bilinen PKK üyeleri Avrupa'ya gittiler ve orada Semir'in
    yetenekleriyle ilgili kimi dedikodular yaydılar. Semir'in PKK'ya, PKK'nın devrimci ilkelerine bağlılığındaki çatlakları öne
    çıkarıp, yönettikleri toplantılarda PKK'nm yerel çalışmalarını eleştirdiler. Farklı insanlara tek tek gidip onları Semir'in hata
    yaptığına ikna etmeye çalışıyor, Avrupa komitesinin hedeflerine ulaşamadığını söylüyorlardı, bugünden geriye baktığımda,
    bütün bunların amacının ondan kurtulmak olduğunu görebiliyorum." şeklinde söylemleriyle Öcalan’ın Güngör’ü
    etkisizleştirmek amacıyla kullandığı yöntemleri göstermiştir.

    Semir Kod Çetin Güngör’ün Stockholm’de infazından hemen iki gün sonra 4 Kasım 1985 günü
    Danimarka'da Mustafa Tangüner adlı bir PKK’lı da Öcalan’ı eleştirdiği için öldürülmüştür. Avrupa’da
    temsilcilikleri bulunan ve aralarında Kürdistan Öncü İşçi Partisi-İsveç Örgütü ve Kürdistan Ulusal
    Kurtuluşçularının da olduğu 12 örgüt tarafından 12 Kasım 1985 tarihinde yayınlanan bir bildiride bir yıl öncede
    İsveç ve Federal Almanya'da yine iki muhalif PKK üyesinin örgüt tarafından infaz edildiği belirtilerek, işlenen
    cinayetler kınanmıştır.

    İnfaz edilenler listesinde yer alan diğer bir kişide Resul Altınok’tur. Avrupa’da faaliyet gösteren Resul
    ALTINOK Semir kod ile birlikte hareket ettiği için 1983 yılında Almanya’dan Lübnan’a çağrılmış ve burada infaz
    edilmiştir.

    PKK’nın Avrupa’daki silahlı saldırıları sadece PKK’dan ayrılanlara karşı değil aynı zamanda ilişkili
    olduğu gruplardan olup, sonradan kendileriyle sorun yaşayan kişilerde de yönelik devam etmiştir. 1986 yılında
    Hamburg'da, DEV YOL'un önemli isimlerinden Kürşat Timuroğlu PKK’lı teröristlerce infaz edilmiştir.
    Timuroğlu’nun öldürülme gerekçesi ise Öcalan ve PKK’yi eleştirmesi olarak ifade edilmiştir.

    İnfazı gerçekleştiren Ferit Aycan olayın akabinde Lübnan'daki Helvi kampındaki Öcalan’ın yanına gider
    ve ödüllendirilir. Kırmızı bültenle aranan Aycan daha sonra Türkiye’ye girişi yapıp, İstanbul’da şirket kurmuş
    ve yine kendi adını taşıyan Türk pasaportu ile sekiz kez Türkiye’ye giriş çıkış yapmıştır. Ayçan son olarak 18
    Eylül 2000 tarihinde Hırvatistan'da yakalanıp ve Almanya'ya iade edilmiştir.

    Ferit Ayçan infazından sonra ikinci hedef İsveç’te yaşayan Mahmut Baksi adlı gazeteci olmuştur. Bunun
    için gönderilen bir militan Almanya’ya gelerek Avukat Hüseyin Yıldırım’a Öcalan’ın emri üzerine Baksi’nin

    326
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    öldürüleceğini, bunun için kendisinin görevlendirdiğini belirtir. Öcalan ile görüşen Yıldırım, bu eylemin PKK
    adına olumsuz sonuçları olacağını ve İsveç Devleti ile olan olumsuz ilişkilerin daha da zor duruma gireceğini
    belirtir. Akabinde İsveç’e gidilerek Baksi ile görüşülüp, PKK aleyhine İsveç Devlet televizyonlarında
    konuşmaması yönünde uyarı yapılması kararlaştırılır.

    Yıldırım 1985 baharında İsveç’e giderek Baksi ile görüşüp, Öcalan’ın uyarılarını iletir. Baksi ise bu
    görüşmede; “tekrar televizyona çıkıp, bu ifadeleri kullanırken alkollüydüm, PKK aslında doğru bir örgütlenmedir,
    diyeceğim” demiştir. Bu ikaz işe yaramış ve Baksi PKK’ya muhalefeti bırakmıştır.

    PKK tarafından Muhaliflere ve diğer Kürtçü örgüt mensuplarına yöneltilen infaz olayları halk içerisinde
    tepki almaya başlayınca, gelen baskıları azaltma adına Hamburg’taki Türk Konsolosluğu’na karşı bombalı saldırı
    yapılması kararı alınmıştır. Bu karar doğrultusunda 1986 yılında yapılan eylemin bilgileri, örgütün medya
    organlarında uzun uzun işlenerek, müzahir kitlenin baskıları azaltılmaya çalışılmıştır.

    Öcalan’ın Avrupa’da silahlı birlikler kurması ve bu güçler aracılığı ile Avrupa ülkelerinde silahlı eylem
    ve cezalandırmalara gitmesi neticesinde onlarca eski kadro infaz edilmiş, örgüte para vermeyen esnaflar
    cezalandırılmıştır.

    Delal Kod adlı terör örgütü mensubu verdiği ifadesinde Almanya ve Belçika’da şahit olduğu
    cezalandırma konusunda; “…sonra Yılmaz Kod ile Adem Kod bizlere öğlen saatlerinde birer konuşma yaptılar, bu
    konuşma içeriği Asker kim, Komutan kim konusu idi, bir gün sonra isimleri okunanlar dershaneden dışarı çıktılar, içeride
    kalanlar ise yaklaşık (40) kişi idi, bunları ise kırsala göndermek için görevlendirmişlerdi. Görevlendirilenlerden bildiklerim
    şunlardır; Mizgin Kod, Beritan Kod, Ağri Kod, Dijwar Kod, Agit Kod, Kawa Kod, Kemal Pir kod Almanya'nın Nurnberg
    kentinden katılmıştı.

    Hakkı Kod gerçek adı SERKAN veya ERKAN olabilir. Neu-Ulm'de oturuyordu, biz kamptayken gönderilmişti, biz
    buradan Belçika'daki ikinci kampa gönderildiğimizde bu şahsın ajan olduğunu söylemişlerdi. Akıbeti konusunda bir şey
    söylemediler. Ben eve döndüğümdü Hakkı Kod beni telefonla arayıp, hakkında ölüm karan çıkmış olduğunu benim bu
    konudan haberimin olup olmadığını sordu, ben de bilmiyorum, yanlarında yoktum dedim, bir daha aramadı da görüşmedik
    te, ancak arkadaşlar vasıtasıyla durumunu soruyordum… Arnheim'deki kamptan kaçan bir şahıs vardı ismini bilmiyorum.
    Ben bu kişinin akıbetini Dirok Kod'a sormuştum, o da alay ederek artık yürüyemediğini ayaklarının kırılarak
    cezalandırıldığını söylemişti.” şeklinde bilgiler vererek, örgütün Avrupa’nın ortasında çok rahat adam öldürebildiği
    ve yaraladığını göstermiştir.

    Örgütün Avrupa ‘da sorumlu düzeyde faaliyet yürüten kadrolarından Salih Aras konu ile ilgili olarak;
    “Neden Alman Polisi 87 başlarında PKK' ya karşı ciddi operasyonlar yapmaya başladı? Açıkça yazıyorum; eğer olaylar PKK
    Avrupa örgütüyle sınırlı olsaydı, Alman polisi bu kadar ciddiye almazdı. Alman Polisini operasyonlara zorlayan A.
    Öcalan’ın talimatlarıydı. Bu talimatlar daha çok telefonlarla veriliyordu. A. Öcalan telefonların dinlendiğini bilmesine
    rağmen bu tutumunu her alanda sürdürüyordu. Bu gün halende bunu yapmaktadır. Örneğin, o sıralar Öcalan'la yaptığımız

    327
    FARUK ARSLAN

    bir telefon görüşmesine değinmek istiyorum; 1987 sonlarıydı Ömer (Haydar Altun) arkadaşla Köln'de örgüt evindeydik. A.
    Öcalan'dan beklediğimiz telefon geldi İkimizle de konuştu, birçok konuyu anlattıktan sonra dedi ki; "Orada (yani Avrupa'da)
    silahlı mobil birlikler kuracaksınız ve bu birlikler sürekli hareket halinde olacak" Bunun anlamı açıktı, Avrupa’ da sürekli
    terör istiyordu. Bize göre bu mümkün olmayan çılgın bir ruh hastasının istekleri gibiydi. Telefon görüşmesinden sonra
    birbirimize şaşkın, şaşkın baktık fazla yorum yapmadan, daha çok bakışlarımızla anlaşarak, olamaz dedik.85”şeklinde
    ifadeleriyle Öcalan’ın telefonlarının dinlendiğini bilmesine karşın açık şekilde Avrupa’da silahlı birliklerin
    faaliyet göstermesi ve Devrim Mahkemelerinin işletilmesi konusunda yönünde talimat verdiğini ifade etmiştir.

    Öcalan’ın bu talimatından kısa bir süre sonra Avrupa Sözcüsü Avukat Hüseyin Yıldırım’la konuşan bir
    Avrupa Parlamentosu Milletvekili "Sizinle konuşulmaz, çünkü sizin başkanınız Avrupa'da silahlı mobil birliklerin
    kurulması için talimatlar veriyor” uyarısında bulunarak sürecin PKK aleyhine olabileceğini uyarısında
    bulunmuştur.

    Yaşanan gelişmeler anında Öcalan’a iletilse de o kararların acilen uygulanmasını istemiş ve akabinde de
    Avrupa'ya en güvenilir adamları olan Abbas Kod Duran Kalkan (Selahattin Erdem sahte kimlikli), Ali Çetiner ve
    Numan Uçar’ı göndermiştir.

    Selahattin Erdem sahte kimliğini kullanan Abbas kod Duran Kalkan 3. Kongrede sözde cezalandırılıp
    yetkileri alınmış fakat Öcalan’a yakın olduğundan Avrupa’da kendini ispat etmesi istenmiştir. Fakat bu
    görevlendirmenin yetki alımından ziyade yetki arttırılması şeklinde olduğu bir gerçektir. Buna göre Duran
    Kalkan, Berxwedan gazetesinin çıkarılması, Türkiye’deki şehir faaliyetlerinin örgütlendirilmesi ve cezaevlerine
    yönelik faaliyetlerin denetiminden sorumludur. Kalkan’ın görünüşte cezalandırıldığı, aksine daha gizli bir amaç
    için Avrupa’ya gönderildiği daha sonra anlaşılacaktır.

    Kalkan örgütün kurucularından bir olmakla birlikte geçmişte örgüt adına yaptığı birçok faaliyette
    başarısız olmuştur. Kalkan bir defasında, 1985 Şubat sonlarında PKK/ARGK gruplarının Kuzey Irak’tan
    Türkiye’ye geçerek 21 Mart'a ERNK ilanını yapmasını ister, gruplar hareket eder kar yağmaya başlar, hareket
    halinde olan grupların izleri asker tarafından sürülür. Daha sonra yapılan operasyonla 70'en fazla militan gruplar
    halinde öldürülür. Öcalan örgüt içerisinde en küçük hatayı kabul etmezken O’nun hatalarına her defasında sessiz
    kalır. Öcalan’ın Kalkan’a her defasında müsamahalı davranmasının altındaki neden, ikisinin de aynı derin
    yapılarla ilişkili olmalarıyla ilgilidir.

    Netice olarak Duran Kalkan’ın liderliğinde Avrupa’ya gelen kadrolar yanlarında PKK 3. Kongresinde
    çekilen infaz kayıtlarına ait videoları da getirerek, bunları yurtsever adı verilen sempatizan kitleye izlettirmiş ve
    muhaliflere el altında mesaj verilmeye çalışmıştır.

    85
    Aras S., Düsseldorf PKK Davası, 11 Aralık 2008.

    328
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Gelen kasetlerden bazıları 87 ortalarında Frankfurt havaalanından ülkeye giren PKK mensuplarından
    İdris kod Asım Güzel86’in üzerinde yakalanır. Bu kasetlerde PKK’lı Mehmet Tunç, Hasan Masyan ve Mardin'li
    yeni katılım bir örgüt mensubunun infazları bulunmaktadır.

    İnfaz edilenlerden Mazhar-Selim Kod Mehmet Tunç aslen Bingöllü olup, örgütün eski kadrolarından
    biridir. 1983'de Bekaa’ da bulunmuş ve sağlık sorunlarından dolayı Avrupa'ya gönderilmiştir. Almanya ve
    Fransa'da örgüt çalışmalarına katılmış ve II. Kongre öncesi tekrar Beka'ya dönmüştür. III. Kongre döneminde bir
    bayanla duygusal ilişki yaşadığı iddiası gündeme getirilmiştir.

    Bekaa’da ki infaz kasetinde adı geçen ikinci kişi olan Hasan Masyan, aslen Maraş Pazarcıklı olup, 12 Eylül
    sonrası Suriye'ye giden militanlar kadrolar arasındadır. 1983'de tekrar Türkiye’ye giriş yapar. Öcalan kendisi ile
    sorun yaşayan Masyan için bölgeye gittikten sonra ajanlaştırıldığını iddia edilerek infazını istenmiştir. Üçüncü
    kişi olan Mardin sempatizan ise ziyaret amacıyla gittiği Bekaa’da ajan olabileceği şüphesiyle yakalanmış ve uzun
    süre hücrede bırakılmıştır. Bu üç kişi Bekaa’da 1987 Nisan ayında yapılan düzmece bir mahkemeden sonra silahla
    infaz edilerek aynı çukura gömülmüşlerdir.

    Havalimanında meydana gelen yakalama olaylı hakkında bilgi sahibi olan Salih Aras, Alman Polisinin
    İdris kod Asım Güzel’e “git başkanına söyle biz PKK’ya karşı değiliz ama ülkemizde bu denli şiddetin yapılmasına da izin
    vermeyiz” dediğini belirtmektedir. Öcalan Alman yetkililerin mesajını getiren PKK Avrupa çalışanlarına
    “Almanlar benden korkuyor” cevabını verir.

    Aras Öcalan’ın bu kasetleri Almanya’ya göndermesini; “Bana göre her şey o zamandan belliydi. Çünkü O'nun
    amacı Kürt davasını uluslararası düzeyde kriminalize etmekti. Bunun başka bir izahı olamazdı…”sözleriyle
    eleştirmektedir.

    Duran Kalkan’ın 1987 yılında Avrupa yönetimine atanmasından sonra Avrupa’da cezalandırmalar ve
    infazlar hız kazanmıştır. Kalkan özellikle parasal yardım yapmayan ve Öcalan’a muhalif olan herkese yönelik
    şiddeti en üst boyuta çıkarmıştır. Kendisi aslen Adanalı olup Kürtçe bilmeyen Duran Kalkan Türk Solu kökenli
    olup, günümüzde de derin PKK’nın en gizemli kişisi olarak tanımlanmaktadır. Kalkan bu süreçte Avrupa’da ki
    tüm etnik Kürtçü ve Devrimci Türk solu örgütlerine savaş açarken, şiddetin dışında kalan iki isim Türk Solunun
    karanlık simalarından Mihri Belli ve Sarp Kuray’dır.

    Kalkan’ın bu dönemdeki en önemli infazlarından biride örgütün avukatı olan Avukat Mahmut Bilgili’nin
    öldürülmesi olayıdır. Bilgili Ankara’dan, üniversiteden Öcalan ve Duran Kalkan’ın arkadaşıdır. 1978 yıllarında
    Avukatlık diploması alıp, Diyarbakır’ a gidip yerleşerek avukatlık yapmaya başlayınca, 12 Eylül darbesinden

    86
    1988 de örgüt içinde A.Öcalan'a karşı çıkan muhalefetin yandaşı olması gerekçesiyle Sakine Kadah'la birlikte
    Paris'te infaz edilir.

    329
    FARUK ARSLAN

    sonra PKK’lı militanların davalarını üstlenir. Daha sonra kendisi de tutuklular arasına katılır. Tahliye olunca
    Hollanda’ya gelir ve iltica başvurusunda bulunur.

    Bir süre Avrupa alanında çalışma yapmasına karşın Öcalan ve yandaşı ekibin yöntemlerine ayak
    uyduramayacağını ve görev almayacağını söyler. Öcalan, Bilgili’yi Şam’a yanına çağırsa da bu isteği ret edilince
    infazı konusunda karar verilir. 3. Kongreden Avrupa’ya dönen Duran Kalkan’a konu iletilerek, süreç başlatılır.
    1987 yılının Mart ayında Bilgilinin bir akrabası bu infazda görev alarak, onu evine davet eder ve burada bulunan
    PKK militanlarınca bıçaklanarak öldürülür.

    Bilgili’nin cesedi 26 Mart 1987’de Twentede’ki çeşitli su kanallarına atılsa da Polis yaptığı çalışma ile
    parçaların birçoğunu bulur ve yapılan incelemeden sonra parçaların Avukat Mahmut Bilgili’ye ait olduğu ortaya
    çıkar. Konu ile ilgili yapılan araştırmalardan sonra infazın gerçekleştirildiği ev tespit edilir. Bilgili’nin kanına ait
    verilere evdeki halının altında rastlanır ve yapılan sorgulamalar sonrasında olayın PKK terör örgütünce işlendiği
    ortaya çıkar. Avukat Hüseyin Yıldırım infazı gerçekleştiren kişileri bizzat tanımasına rağmen, bu isimleri polisle
    paylaşmamış ve onların halen dışarıda gezmesine göz yummuştur.

    Eski PKK’lılardan Hıdır Akbalık, Mahmut Bilgili’nin PKK’da bulunduğu sırada PKK davalarına bedava
    baktığını, buna karşı PKK’nın ona ev ve geçimini temin edecek kadar para yardımı yaptığını, başka davalardan
    aldığı paraları ise örgüte teslim ettiğini, cezaevine düşen militanlar ile örgüt arasında kuryelik yaptığını
    belirtmiştir.

    Bu olaydan sonra PKK Avrupa Örgütü, Öcalan yanlıları ve Öcalan karşıtı olanlar şeklinde ikiye
    ayrılmıştır. Avrupa sahasındaki Öcalan yanlıların sorumlusu Duran Kalkan, Bilgili cinayetinden sonra
    eylemlerine daha da hız vermiştir.

    Avrupa’da o dönem PKK’nın dışında birkaç etnik Kürtçü terör örgütü de faaliyet göstermektedir. Bu
    örgütler 1987 yılında Almanya’da yapılacak Nevruz kutlamaları konusunda ülkenin çeşitli yerlerine kendi
    afişlerini asarak, müzahir kitleyi Batı Berlin’deki kutlamalar için alanlara çağırır. Duran Kalkan öncülüğünde
    Avrupa Silahlı Birliklerince Nevruz öncesinde bir toplantı yapılarak, diğer örgütlerin taraftarlarına eylem yapma
    kararı alınır. Bu amaçla talimatlandırılan bir örgüt mensubu Berlin’e giderek PKK Berlin sorumlusu ile görüşür.
    Burada hazırlanan saat ayarlı bomba 21 Mart günü Nevruz kutlamalarına giden kişilerin bindiği otobüse konur.
    Örgüt tarafından büyük bir eylem planlanmış olmasına karşın, eylemcinin daha sonra pişman olup, bombanın
    yerini bildirmesiyle eylem gerçekleşmez.

    Bu olaydan bir gün sonra (1987) PKK militanları, PSK (Kürdistan Sosyalist Partisi) güdümünde faaliyet
    gösteren KOMKAR'in Münih te düzenlediği Nevruz kutlamasına saldırarak, birçok Kürt kökenli kişiyi sırf PKK’lı
    olmadıkları için yaralamıştır. Bu saldırının akabinde Özgürlük Yolu adlı örgütün liderlerinden Ramazan
    Adıgüzel Hannover'de, Hüseyin Ali Akagündüz ise Paris'te PKK’nın mobil askeri birliklerince öldürülür. Yine

    330
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Devrimci Demokrat Kültür Derneği (DDKD) üyesi iki kişi Danimarka’da uğradıkları saldırı sonucu hayatını
    kaybeder ve olayı PKK üstlenir.

    Avrupa’da bir yandan şiddet hareketleri devam ederken diğer yandan da siyasal çalışmalarda devam
    ettirilmiştir. Bu yıl Avrupa’daki tüm kitlenin T.C. kimliklerini yapılacak törenlerle yakması ve yerine örgütün
    dağıtacağı ERNK kimliklerini kullanması istenmiş ve bu amaçla bir kaç yakma gösterisi de gerçekleşmiştir.
    Halkın bu eylemlere destek vermemesi nedeniyle, örgüt kimlik kampanyasından vaz geçmek zorunda kalmıştır.

    1987 yılının Kasım ayında Avrupa Parti Merkezinde yer alan ve aralarında Duran Kalkan, A. H. Kaytan,
    Numan Uçar, Haydar Altun, Salih Aras ve İsmet Karakoç'unda bulunduğu 10 kişi tarafından Köln’de yapılan bir
    toplantıya Abdullah Öcalan telefonla katılarak, Almanların Türkiye’ye yaptığı askeri malzeme satışını ve
    eğitilmiş köpek göndermesini gündem maddesi haline getirmiştir. Öcalan bu çerçevede Alman devletinin
    uyarılması için bombalı bir eylem yada kitlesel bir gösteri düzenlenmesini teklif ederek, konuşmasını
    sonlandırmıştır. Devam eden toplantıda Duran Kalkan, protesto amaçlı bir Alman köpeğinin yakılmasını
    istemiştir. Bu isteğinin gülüşlerle karşılanması sonrası tartışmalar yaşanmış, Kalkan projesinde bir süre ısrar etse
    de eylemden vaz geçilmiştir.

    Bu benzeri şiddet olayları ve yanlış kararlar sonrasında, kitle tepkisinin Şam’da bulunan örgüt yönetimi
    üzerinde baskı oluşturması üzerine Duran Kalkan ve birkaç kişi göstermelik olarak uygulamaya alınmıştır. Bu
    uygulama kitlenin tepkisini yumuşatma yönelik göstermelik bir tedbirdir.

    Köln’de bir apartmanın dokuzuncu katında bulunan bir evde uygulamaya alınan Duran Kalkan, Edip ve
    İsmet Karakoç, burada savunma hazırlamak için talimat almışlardır. Gözaltında olanların yaşananlardan
    Kalkan’ı suçladıkları uygulamanın dördüncü günü İsmet Karakuş bahse konu apartmandan atlamış ve olay
    yerinde ölmüştür. Örgüt tarafından yapılan açıklamada; Karakoç’un karısına bir mektup bıraktıktan sonra
    kendini pencereden atarak intihar ettiği söylenmiştir. Karakoç’un camdan atlaması veya atılmasından sonra ev
    boşaltılmış ve militanlar bölgeden uzaklaşmışlardır. Polis evde yaptığı aramada PKK ait belgeler bulsa da intihar
    yada cinayeti işleyen kişilerle ilgili bir şey yapmamıştır.

    Örgütün infaz kararı verdiği kişileri apartmandan atarak intihar görünümü vermesi daha öncede
    yaşandığından, kitle bu hadisenin bir intihar değil, cezalandırma olduğunu anlamıştır. Almanya’da faaliyet
    gösteren Bingöllü Ozan Rençber Aziz’de daha önce Avrupa birimince uygulamaya alınmış ve akabinde PKK
    tarafından Hannover’de bir binadan aşağı atılıp öldürülmüştür.

    Seri cinayetlere başlayan örgüt Avrupa’da hiçbir engellemelerle uğramadan insanları öldürebildiğinden
    halk iyice sinmek zorunda kalmıştır. Herkes PKK’nın talimatlarını yapmak zorunda kaldığı gibi elinde avucunda
    olanları da örgüte aktarmak zorundadır. Bu süreçte diğer önemli bir olayda örgütün Avrupa çalışanlarından
    Cafer Kod ali Çetiner’in uygulamaya alınması olmuştur.

    331
    FARUK ARSLAN

    Ali Çetiner faaliyet yürüttüğü dönem içerisinde yaşanan karmaşık ilişkilere şahit olduğundan 1987
    ortalarında kaçarak Güney Fransa’da bir yakınının yanına sığınır, fakat örgütün sıkı takibi nedeniyle
    kurtulamayacağını anladığından teslim olmak zorunda kalır. Ali Çetiner PKK Fransa teşkilatı ile görüşerek
    öldürülmemesi karşılığında geri döneceğini ve verilen görevleri yapacağını belirtir.

    Bu beyan o dönem Avrupa koordinatörü olan Kara Ömer Kod Haydar Altun’a bildirilir, O’da
    görevlendirmenin Ali Haydar Kaytan ve Duran Kalkan tarafından yapılarak Çetiner’in Almanya’ya getirilip
    sorgulanmasını ister. Kalkan bu iş için Salih Aras adlı PKK militanını görevlendirerek onun önce Paris’e sonrada
    Almanya’ya getirilmesi ister.

    Çetiner daha önce Almanya’da PKK adına işlediği yaralama suçlarından dolayı aranır durumdadır. Bu
    nedenle de fiziki özellikleriyle oynanarak kaçak yollarla ülkeye sokulur. Çetiner’in Almanya’ya gelmesinden
    sonra Öcalan ile telefonda görüşülür ve Çetiner’in örgüte dönmesinin gizli tutulmasını, İsveç’e götürülerek Baki
    Karer ve Seher Kod Cemile Merkit’le ilişkiye geçilmesini, akabinde de Çetiner’in her ikisini infaz etmesi istemiştir.
    Salih Aras bu maçla Çetiner’i İsveç’e götürür ve kendisi de tekrar Köln’e döner.

    Öldürülmek istenen Baki Karer, 1977’de Antep’te infaz edilen Kürdistan devrimcileri grubunun (PKK)
    en önemli kurucularından Haki Karaer' in kardeşidir. PKK Merkez Komite Üyesiyken Kuzey Irak’ta Öcalan'ın
    talimatıyla Cemil Bayık tarafından tutuklanır. Öldürülmek istenirken gardiyanlığını yapan arkadaşını ikna
    ederek hapisten kaçıp, KDP’ne sığınır. Bir yolunu bularak İsveç' e gelir. Karer’in halen İsveç yada Danimarka’da
    mülteci olarak yaşadığı ve Öcalan’ın eski karısı Kesire Öcalan ile evlendiği söylenmektedir.

    İnfaz kararı verilenlerden Cemile Merkit, Tunceli Öğretmen okulunda öğrenci iken PKK’ya katılır ve
    daha sonra Ali Haydar Kaytan ile evlenir. Avrupa sorumlularından biriyken Çetin Güngör ile birlikte Öcalan ve
    PKK sistemine karşı eleştiriler yaparak, Stockholm' de örgütten ayrılır. Bunun üzerine hain ilan edilir ve
    öldürülür. Cemile’nin akıbetini araştıran kardeşi ve babası da daha sonra örgüt tarafında öldürülür.

    Çetiner teklif edilen planı kabul edince daha önceden tespit edilen ve İsveç’te yaşayan bir PKK
    muhalifinin telefonu kendisine verilir. Telefonu arayan Çetiner örgütten kaçtığını ve kendisine yardım edilmesini
    ister. İsveç’te yaşayan kişi Çetiner için sahte kimlik düzenler ve onun İsveç’e gelmesini sağlar. Bu arada Çetiner
    her hafta Salih Aras’ı arayarak gelişmeleri haber verir.

    Çetiner bir süre bu şekilde devam etmesine karşın akabinde İsveç polisine giderek PKK hakkında bildiği
    her şeyi ve infaz edilenlerin durumlarını anlatır. İsveç Polisi de onu Alman Polisine vererek, soruşturmanın
    Almanya ayağının başlamasını sağlar. Alman Polisi, İsveç Polisinin resmi başvurusunu sümenaltı
    yapamadığından PKK örgütünün faaliyetlerine karşı soruşturma açılır.

    332
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Soruşturma gizli olmasına karşın yaşananlar PKK örgütünce öğrenildiğinden 10 kişiden oluşan PKK
    Avrupa Merkezi acil olarak Kara Ömer Kod Haydar Altun liderliğinde toplanır. Altun görünürde örgütün
    Avrupa Koordinatörü olmasına karşın, güç tamamen Duran Kalkan’ın elindedir. Kalkan, Öcalan’ın verdiği
    görevi yapmamış olmasına rağmen hiçbir uygulamaya uğramazken, Öcalan’ın telefon emriyle Haydar Altun
    uygulamaya alınır. Salih Aras’ın kararın yanlışlığı konusundaki itirazları da sonuç vermeyince, Altun hemen
    orada tutuklanarak, eleştiri sürecine sokulur.

    Haydar Altun yıllarca Öcalan’ın yanında kalan, korumalığını yapan ve Onun en kirli işlerini bilen biridir.
    Güneydoğuda faaliyet gösterdiği dönemde de birçok köy baskınına adı karışmıştır. Yıllarca birçok insanı
    acımasızca öldüren Altun’un kendisi de aynı akıbete uğramakla karşı karşıya kalmıştır. Altun’un bir haftada
    hazırladığı rapor Öcalan’a gönderilmiş ve gelen cevapta görevi düşürülerek Hollanda sorumlusunun altında
    görev alması söylenmiştir.

    Öcalan tarafından Avrupa’ya gönderilen müdahale grubunun faaliyetlere başlamasıyla çok sayıda infaz
    ve cezalandırma eylemi yapıldığından, yeni bir değerlendirme yapma durumu ortaya çıkmıştır. Bu toplantı için
    Fransa’da örgüte ait büyük bir çiftlikte toplanma kararı alınır. Bu yer Marsilya yakınlarındaki Longo Mai adı
    verilen gruba ait bir çiftlik yeridir. Toplantı yapılan yerde kurulan çadırlarda aynı zamanda 50 kişilik gençlik
    çalışanına eğitimde verilmektedir.

    Bu çiftliğin sahibi Fransız Komünist Partisine üye Roland Perrot isimli biri olup, örgütün Fransa’daki
    destekçilerindendir. Perrot, örgüte destek vermiş olsa da Öcalan’a diktatörlüğünden dolayı her dönem mesafeli
    durmuştur.

    Toplantıya; Abbas Kod Duran Kalkan, Mahir Velat Kod Numan Uçar, Kara Ömer Kod Haydar Altun,
    Avukat Hüseyin Yıldırım, Maşallah Öztürk, Edip Kod Muharrem ve Salih Aras’ında aralarında bulunduğu 120
    kişi katılmıştır. Bu toplantıda ana günden 1983 yılından bu zamana Avrupa alanında devam eden silahlı
    eylemlerin bir bilançosunun değerlendirilmesinin yapılması olmuştur.

    Planlı olarak ilk cezalandırma hadiseleri ilk defa 1983 yılında aslen Azeri kökenli olan Muharrem adlı
    Edip Kod tarafından uygulanmıştır. Edip Kod’un daha sonra ihanetçi konumuna sokularak İstanbul’da PKK
    tarafından infaz edilmesinden sonra, cezalandırma olaylarına Duran Kalkan devam ettirmiştir. Adı geçen her iki
    Avrupa sorumlusunun da Türk kökenli olması da dikkat çekici ayrı bir noktadır.

    Toplantıda 1983 ve 1987 arasındaki Avrupa çalışmaları ele alınarak sorumluların hesap vermesi
    planlandığından, ilk önce Edip Kod’un çalışmaları ele alınır ve kendisi başarısız ilan edilir. Toplantı sorasında ise
    Cafer Kod Ali Çetiner, Edip (Karslı Muharem) ve Suruçlu Cemil haklarında ölüm kararı alınarak infaza geçilmesi
    istenir. Kararın akabinde adı geçenler Fransa’da bulunan bu çiftlikte bir çadıra kapatılır ve çadırın kapısına
    nöbetçi dikilir, akabinde de Ormanlık bir yamaçta her üçü için mezar kazılır. İnfaz girişimi Fransızlarca
    öğrenildiğinden cezalandırma ertelenir.

    333
    FARUK ARSLAN

    İnfazın ertelenmesini fırsat bilen Edip Kod bir fırsatını bularak, kaçıp çiftlik sahipleri Longo Mainin
    merkez binasında bulunan Albert adlı bir İsviçreli Pilotun odasına sığınır.

    PKK grubu Longo Mai’li yetkililerden Edip kodu isteseler de olumlu cevap alamazlar. Bunun üzerine
    çiftlikten ayrılan PKK örgüt mensupları akabinde, yıllarca kendilerini koruyan Longo Mai’yi ajan örgüt olarak
    ilan eder. Daha sonra da Edip Kod ikna edilerek örgüte dönmesi sağlanır akabinde de görevli olarak İstanbul’a
    gönderilir ve burada boğularak infaz edilir.

    Yaşanan bu olaylardan doğal olarak Fransa ve Alman devletinin de haberi olur. Haydar Altun’un
    Hollanda’ya gönderilmesinden sonra Alman Polisi Nisan 1988’de Almanya’nın Köln şehrinde bulunan bir örgüt
    evine baskın yaparak, burada bulunan H. Hayri Güler’le birlikte bir kişiyi daha gözaltına alır ve Güler akabinde
    tutuklanarak cezaevine gönderilir.

    Alman Polisinin bazı PKK hücrelerine yaptığı baskının hemen akabinde Öcalan’a gelen bir kurye Sovyet
    İstihbarat görevlilerinin PKK Avrupa Merkez Yönetimi ile görüşme yapmak istediği bilgisini iletir. Fuat Kod Ali
    Haydar Kaytan bu görev için Salih Aras’ı görevlendirerek, onu Berlin sorumlusu ile birlikte Doğu Berlin’e
    gönderir.

    Doğu Berlin’de yapılan görüşmeye katılan Sovyet ajanın kusursuz Türkçesi ilk dikkat çeken konu
    olmuştur. Ajan görüşmeyi Sovyetler ve Doğu Avrupa ülkeleri adına yaptığını söyler. Sovyet temsilcisi dört saat
    süren görüşmede örgüt hakkında kendilerinden bilgi almak isterken, Türk istihbaratı içerisinde adamları
    olduğunu ve kendilerine yardım yapabileceklerini, her yıl 50 kadar PKK sempatizanı öğrenciyi Doğu Avrupa
    ülkelerinde okutabileceklerini ve ilişkilerin daha yoğun şekilde devam ettirileceğini ifade ederler 87.

    Görüşmeden sonra Köln’e dönen Salih Aras burada Öcalan ile telefon görüşmesi yapar. Öcalan
    Sovyetlerle yapılan görüşmeyi çok önemsemez ve 1987'de Viyana'ya getirilen kız kardeşi, eniştesi ve çocuklarının
    Hollanda'ya yerleştirilmesini, onlara bir ev ve son model BMW araba alınmasını, 88 başlarında Almanya'ya
    gönderdiği ablasının oğlu İsmet için Fuat Kod Ali Haydar Kaytan’ın özel olarak ilgilenmesini, seminerlere gittiği
    zaman beraber götürmesini ve Avrupa'daki Kürdistan Gençler Birliği'ne Başkan olarak hazırlanmasını, yine
    Cemil Esat'ın 17 yaşındaki oğluna da bir BMW araç alınıp, bunun Suriye’ye gönderilmesini ister.

    Esat’ın oğlu için alınan BMW aracının parası 1987'de Münih, Stuttgart ve Frankfurt çevresinde yaşayan
    Kürtlerden zorla toplanıp, kırsala gönderileceği söylenen paralarla alınmıştır. O dönem araçlar için verilen para
    180 bin DM’dır. Bahse konu para ile aslında Mardin bölgesinde faaliyet gösterecekler için dürbün ve kışın

    87
    Aras S., PKK Düsseldorf davası 8, 08 Şubat 2009.

    334
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    nehirlerden geçmek için su botunun alınması planlanmışsa da Öcalan’ın isteği ile paralar kendi akrabasına ve
    Esat’ın oğlunun BMW’sine harcanmıştır.

    Cemil Esat’ın oğluna alınan BMW arabası Stuttgart’a faaliyet gösteren bir militan ve örgütün Avusturya
    sorumlusu tarafından Yunanistan'a kadar kara yoluyla oradan da deniz yoluyla Lazkiye'ye götürülür. Bu aracı
    Lazkiye’den bizzat Esat’ın oğlu gelip alır, fakat aracın ömrü uzun olmaz. Oğul Esat iki hafta sonra hız denemesi
    yaptığı sırada kaza yapınca araçta hurdaya ayrılır. Devam eden günlerde PKK Avrupa Komitesince Bekaa’da ki
    kamplarda kullanılmak üzere 67 bin DM’a alınan arabaya Lazkiye’ye ulaştırılınca, Cemil Esat bu aracı da
    Öcalan’dan ister ve alır.

    Salih Aras’la Öcalan arasında yapılan bu görüşmeden sonra, Öcalan Avrupa’da faaliyet gösteren Mustafa
    adlı bir PKK militanın da hatalar yaptığını ve bunun infaz edilmesini ister. Bu kişi örgütün Avrupa faaliyetlerinde
    yıllarca çalıştıktan sonra III. Kongre sonrası köy baskınlarının ve yapılan katliamların kendisini olumsuz
    etkilediğini, örgütsel yapıya ve yapılan müdahalelere inancı kalmadığını belirtip, örgütü bırakır. Mustafa’nın
    ayrılmasından sonra Avrupa çalışanlarından Şehmuz ve Zeynep adlı iki örgüt militanı da örgütü bırakır. Bu
    kişiler bilahare öldürülerek susturulur.

    Bu ve benzeri infazların yanında 1984’den 1987 yılına kadar;

    -Mehmet Bingöl: 1984 yılında infaz edilmiştir.

    -Zülfi Gök:1984 tarihinde Almanya’nın Russelheim şehrinde Ali Aktaş adında bir militan tarafından
    öldürülmüştür. Ali Aktaş daha sonra Almanya’da yakalanmış ve hapis cezası ile cezalandırılmıştır.

    -Enver Ata:1984 yılında İsveç-Uppsala’da infaz edilmiştir. Bu kişilerin öldürülmesi konusunda Kesire
    Öcalan ve Av. Hüseyin Yıldırım’ın bilgileri vardır.

    -Mustafa Tangüner: KÖİP isimli örgütün üyesi olduğu için PKK militanlarınca 1985 tarihinde Norveç-
    Kopenhag’da infaz edilmiştir.

    -Mustafa Şahbaz: Dev-Yol üyesi olduğu için PKK militanlarınca 1985 tarihinde Fransa-Paris’te
    öldürülmüştür.

    -Mustafa Aktaş: 1985 tarihinde İsviçre-Lozan’da infaz edilmiştir

    -Bülent Yaman: Kurtuluş Örgütü üyesi olduğu için PKK militanlarınca 1985 tarihinde İsviçre-Lozan’da
    infaz edilmiştir.

    -Kürşat Timuroğlu: Dev-Yol üyesi olduğu için PKK militanlarınca 1986 yılında Almanya-Hamburg’da
    infaz edilmiştir.

    -Mehmet Elbistan: PSK üyesi olduğu için PKK militanlarınca 1987 yılında Almanya-Stuttgart’ta
    öldürülmüştür.

    -Ramazan Adıgüzel: PSK üyesi olduğu için 1987 yılında Almanya-Hannover’de öldürülmüştür.

    335
    FARUK ARSLAN

    -Hüseyin Ali Akgündüz: PSK üyesi olduğu için 1987 yılında Fransa’da öldürülmüştür.

    -Doğan Karakoç: PKK’dan ayrıldığı için 1987 yılında Almanya-Köln’de öldürülür.

    Bu arada Almanya sokaklarında belinde kelepçe ile gezen ve muhalifleri cezalandıran çok sayıda infaz
    timi türemiştir. Avrupa Alanında ki infazların tüm hızıyla devam ettiği bu dönemde Kürdistan Komitede çalışan
    H. D. Adlı örgüt militanı örgütten kaçıp polise sığınır. Bu kişi Alman Polisine örgüt tarafından dövüldüğünü ve
    birçok insanın da kendisi gibi cezalandırıldığını ifade eder. Bunun üzerine Köln’deki Kürdistan Komiteye,
    Serxwebun ve Berxwedan dergilerinin deposu olarak kullanılan yerlere baskınlar düzenlenir ve bu baskınlarda
    altı kişi gözaltına alınır.

    Baskınların duyulmasının akabinde halktan PKK ile ilgili polise yoğun ihbarlar gelmeye başlar.
    Durumun vahametinin daha belirgin hale gelmesinin akabinde Alman polisi operasyonu daha da yoğunlaştırır.

    Bu operasyonlardan haberi olan yönetim legal kuruma gidişleri yasaklar. Kadro düzeyinde bir çok kişi
    takip altına alınmıştır. Bu dönem Avrupa yönetiminde olan Ali Haydar Kaytan’da takip edilenlerden biridir. Fuat
    Kod Ali Haydar Kaytan bir telefon kulübesinden Kürdistan Komiteyi aradığı sırada yakalanır. Yakalanmalardan
    haberdar olan Öcalan, Kaytan’ın kendisinin teslim olduğunu iddia eder ve ağza ılınmayacak küfürler eder.

    Tutuklamaların olduğu günlerde Abdullah Öcalan Avrupa yönetiminden Salih Aras’la görüşmek
    istediğini söyler ve bir sempatizanın evinde telefonla görüşme yapılır. Öcalan genel talimatlarını verdikten sonra,
    ayrıca Türk Solunun derin lideri Mihri Belli’ye 6 bin Alman Markı vermesini ve Belli’nin adamlarına sahte
    pasaport yapılmasının öğretilmesini ister.

    Aras, Mihri Belli için; “Doğu Perinçek ve Mahir Kaynak hakkında düşüncelerim netti. Onların istihbarat
    güçleriyle görüştüğünü biliyordum. Mihri Belli içinse bu düşüncelerde değildim. Sonraki yıllarda O'nun da aynı derin
    ekipten olduğunu anlamıştım” ifadelerine yer vererek, Öcalan’ın hangi güçlerin yönlendirmesiyle hareket ettiğini
    göstermiştir.

    Ali Haydar Kaytan’ın tutuklanmasının akabinde Abbas Kod Duran Kalkan’da İsviçre’nin Basel kentinde
    yakalanır ve Almanya’ya iade edilir. Duran Kalkan’ın da yakalanmasıyla birlikte birçok kadronun cezaevine
    girmesi neticesinde yeni Koordinasyon atamaları yapılarak görev değişimine gidilir.

    Bu çerçevede Sinan Kadah adlı bayan militan, Maşallah Öztürk ve eski Bonn Bölge sorumlusu örgütün
    Avrupa Merkez Koordinesine atanır. Bunula birlikte örgütün kurucularından M. Hayri Durmuş’un kız kardeşi
    Jiyan Hannover Bölge sorumluluğuna, Remzi Kartal Kürdistan Komitenin sorumluluğuna, Öcalan’ın yeğeni olan
    İsmet ise Bonn sorumluluğuna atanır.

    336
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu tutuklamalar sırasında Abdullah Öcalan tutuklulara avukat ayarlanmasına izin vermeyerek, kendince
    onları cezalandırmak istemiştir. Öcalan’ın çalışanlara ve kitleye kızgın oluşu Avrupa alanına da sirayet etmiş,
    burada ki kadrolarca birçok cezalandırma hadisesi yaşanmıştır. Hannover sorumlusu Jiyan Kod Yıldız Durmuş
    ve Öcalan’ın yeğeni İsmet’in talimatlarıyla Hannover ve Köln’deki birçok aile cezalandırılmıştır. Bu sürecin
    karışıklıklara neden olması nedeniyle Bonn’da yapılan Hünerkom konferansında kavgalar çıkmış ve meydana
    gelen kavgada bazı militanlar yaralanmıştır.

    Yaşanan bu olumsuzluklar Türkiye kırsalında faaliyet gösteren alanlara da yansımıştır. Avrupa’dan


    gönderilen Müdahale Grubu Dersim Eyalet Koordinatörü Yücel Kod’u tutuklamış, Bölge Komiseri Hasan Hayri
    Gedik (Doktor Aydin), Mehmet Salih Kilic ve 17 militan öldürülmüştür. Öldürülmeyen diğerlerinin ise üzerlerine
    yanan naylon damlatılarak vücutları delinmiş ve birçoğu sakat bırakılmıştır. Bu grubu cezalandırmaya gidenlerin
    sorumlusu olan Cihan kod İlyas Yüksel’de bildiklerini deşifre etmemesi için daha sonraki yıllarda Öcalan
    tarafından infaz edilmiştir.

    Tunceli kırsalında meydana gelen bu olaylar aslında 3. Kongre dönemine kadar uzanan bir konu olup,
    bölgeye giden müdahale grubu ile eski yönetim arasındaki kavganın Avrupa üzerinden çözülmeye çalışılması ve
    işlerin daha da çıkmaza girmesinden ibarettir.

    Avrupa Komitesinden birçok yakalanmanın olduğu 1988 yılında Mehmet Ali Birant Almanya’nın Köln
    kentindeki Kürdistan Komiteye giderek örgütün Avrupa Sözcüsü Avukat Hüseyin Yıldırım ile görüşmüş ve
    Öcalan ile yapacağı söyleşi için hazırlıklar yapılmıştır.

    Avukat Hüseyin Yıldırım ve Yeni Muhalefet Süreci

    Abdullah Öcalan ile Mehmet Ali Birant arasında gerçekleşen mülakat süreci PKK militanları ve bir kısım
    kitle tarafından yakından takip edilmiş Onun devlete meydana okuyacağı şeklinde bir beklenti ortaya çıkmıştır.

    Fakat söyleşi yayınlandıktan sonra tüm kitle hayal kırıklığına uğramıştır. Öcalan söyleşide sadece
    kendisinden bahsetmiş, devlet fikrinden vazgeçebileceğini, sözde Kürt sorunun kendisi ile var olduğunu ve
    kendisinin içinde yer almadığı bir çözümün mümkün olmadığını, bu nedenle devlet tarafından muhatap alınmak
    istediğini sıralamıştır.

    Bu görüşmeye tanık olan PKK Avrupa sözcüsü Avukat Hüseyin Yıldırım görüşme için; “O'nu (A. Öcalan
    için) o zamanda ikinci kez gördüm. Birincisi, Diyarbakır'dan ayrılıp Suriye'ye geçerken gördüm, o zaman hiç bir şey

    337
    FARUK ARSLAN

    anlayamadım. Zaten o dönem seroklukta (başkan) yoktu. Ancak ikinci görüşmemde; (M. A. Birant'la olan görüşme dönemi)
    ne mal olduğunu çok iyi anladım. Onun nasıl hain biri olduğunu bütün PKK'lilere ve Kürtlere anlatmak zorunda olduğumu
    anladım…” ifadeleriyle içine düştüğü hayal kırıklığını ortaya koymuştur.

    Bekaa’daki görüşmeden sonra yeniden Almanya’ya dönen Hüseyin Yıldırım, Öcalan gerçeğini
    çevresindekilere anlatmaya başlar. Bu anlatımlar hemen karşılık bulmuş, gerek sempatizan kitlede gerekse de
    militan kadro olarak faaliyet gösterenlerde Öcalan karşıtı bir tepki başlamıştır.

    Bu tepki doğal olarak ilk zamanlarda aralarında Hüseyin Yıldırım ve Avrupa sorumlusu Salih Aras’ın da
    dahil olduğu altı kişilik bir grupla şekillenir. Bu grubun içerisinde; Avrupa Merkez üyesi ve Hollanda sorumlusu
    Nadire Kod adlı militan, Kürdistan Komite sorumlularından Yılmaz Kod adlı militan, Nadire Kod’un
    yardımcılarından Hollanda faaliyetlerinde bulunan Osman Kod adlı militan, Köln sorumlusu Sakine Kadah ve
    Avrupa komitesinden bir kişi daha gruba dahil olmuştur.

    Yeni şekillenen bu grup Köln yakınlarındaki Aachen’de bir evde toplanır. Bu toplantıda;

    -Örgütlü bir mücadeleye girilmesi,

    -Bu amaçla mevcut olanakların kullanılması, çalışmaların gizli yürütülmesi,

    -Güvenilir kişilere ulaşılarak grubun sayısının arttırılması,

    -Paris’te faaliyet gösteren Kara Ömer kod Haydar Altun ve İsviçre sorumlusu Mahir Velat kod Numan Uçar’ın
    ikna edilmesi,

    -Almanya ve Hollanda'daki tüm araç ve gereçlerin bölgelerden toplanarak emin yerlerde muhafaza edilmesi,

    -Bütün bölgelerdeki paralarda toplanarak aynı şekilde muhafaza edilmesi,

    -Ana arşivin yerinin değiştirilerek güvenilir bir yere taşınması,

    -Bölgelerden tepki gelmesi halinde, yapılanların Başkan’ın (Öcalan) emridir denilmesi,

    -Fransa’da PKK adına çalıştırılan 20 milyon Frank değerindeki ticari kurumların satılarak paraya çevrilmesi,

    -Yeni kurulacak örgüte Demokratik Birlik adının verilmesi kararlaştırılmıştır88.

    Kararın akabinde Almanya ve Hollanda’daki para, silah ve arşiv toplanarak, yeni ayarlanan yerlere
    yerleştirilmiştir. Meydana gelen bu grup ilk etapta kendi durumlarını net olarak ortaya koymadan bir PKK
    militanı gibi çalışmalara devam edip, örgütlenmeyi alttan sürdürmüştür.

    88
    Demirkıran, a.g.k., s.108.

    338
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Grup bu çerçevede 1988 yılının 15 Ağustosu’nda Hannover, Diusburg ve Stuttgart olmak üzere üç yerde
    kampanya düzenleyerek, PKK’ya para toplama faaliyetleri yapıp, toplanan geliri kasalarına aktarmışlardır.

    Muhaliflerin bu faaliyetleri bir süre gizli kalsa da akabinde ayrılmalar duyulmuş ve durumdan Öcalan’ın
    haberi olmuştur. Öcalan, alana gönderdiği notta muhaliflerin ve muhaliflerle yakın duran Numan Uçar ile
    Haydar Altun’un öldürülmesi emrini vermiştir. Öcalan Almanya’da tutuklu bulunan Abbas Kod Duran Kalkan’a
    gönderdiği notta, Avukat Hasan Hüseyin Yıldırım hakkında olumsuz bir yazı yazmasını ve bunların ortadan
    kaldırılması yönünde psikolojik alt zeminin oluşturulmasını istemiştir.

    Öcalan’ın, Hüseyin Yıldırım’a karşı olumsuz yaklaşımları 1985 yılına kadar uzanmaktadır. Fakat
    Yıldırım’ın örgütün ilk avukatı olması ve kitle içerisinde fazlaca sevilmesi onun ortadan kaldırılmasının önünde
    hep engel olmuştur. 1985 yılında Avrupa Merkez yapısında yer alan ve aralarında Sadun Kod İsmet Doğru,
    Antepli Edip Kod (Kars'lı Muharrem), Kasım kod Salman Ömürcan, Batmanlı Mahmut kod Hüsnü Altun, Oktay
    kod Hasan Hayri Güler olduğu kişilerin katıldığı toplantıya Öcalan telefonla katılmış ve Hüseyin Yıldırım’ın çok
    ön plana çıktığını, bu nedenle itibarını sarsacak bazı girişimlerin yapılması gerektiği yönünde talimatlarını
    bildirmiştir.

    Netice itibariyle meydana gelen grup Bonn’da toplanarak, Metz kentinde yapılacak ana toplantının
    hazırlıklarını yapmaya başlamıştır. Planlamaya göre toplantıya yaklaşık 20 kişi katılacaktır. Öcalan olanlardan
    daha önce haber aldığından her zamanki gibi grup içerisine bir ajan yerleştirmiş ve yaşanan gelişmelerden
    haberdar olmuştur. Birkaç gün sonra Öcalan’ın muhbirinin Numan Uçar olduğu ortaya çıkmıştır. Numan Uçar
    muhalefetin yaptığı toplantılar ardından ele geçirdiği bilgileri Fransa’da yaşayan Dilan Kod Şemsi Kılıç aracılığı
    ile Öcalan’a iletmiştir.

    Öcalan, her dönem yaptığı numarayı burada da tekrarlamış ve grup içine derhal bir ajan yerleştirmiştir.
    Öcalan, Numan Uçar’ın ölüm emrini verdiği süsüyle muhaliflerle hareket etmesini sağlamış, akabinde de tüm
    yapıyı öğrenmeyi başarmıştır.

    Numan Uçar’ın grubu ihbar etmesinin akabinde Kara Ömer Kod Haydar Altun’un da muhalif gruba
    sızanlardan biri olduğu ortaya çıkmıştır. Haydar Altun, örgütün önemli isimlerinden Rıza Altun’un kardeşidir.
    Rıza Altun’da o dönem Alman cezaevlerindedir. Altun, her şeyin ortaya çıktığı günün öncesinde Avukat Hüseyin
    Yıldırım’ı toplantı yapalım diye bir yere çağırmış ve akabinde öldürmek istese de Yıldırım durumu fark ederek,
    öldürülmekten son anda kurtulmuştur.

    Av. Hüseyin Yıldırım daha önce PKK ile İsveç arasında çatışmaların yaşanmasına neden olan biri
    olmasına rağmen, örgütü bırakmasının akabinde İsveç’e sığınma talebinde bulunmuştur. Bilindiği karıyla
    Yıldırım, eski Avrupa Sorumlusu olarak Palme cinayetinin tüm detaylarını İsveç polisine anlatmış ve karşılığında
    da İsveç’te sığınma ve oturum izni almıştır.

    339
    FARUK ARSLAN

    Bu gelişmelerin akabinde Hüseyin Yıldırım Milliyet Gazetesinin Bürüksel muhabirine, “Kürt Halkının ve
    PKK’nin bir diktatöre ihtiyacı yoktur. PKK’nin programı, amacı ve hedefi Diyarbakır’da resmi belgelere geçmiştir. PKK’yi
    tasfiye amacı taşıyan, bu yönlü T.C’ ye açık mesajlar içeren Öcalan’ın Mehmet Ali Birand ile olan röportajını şiddetle ret
    ediyorum…” şeklinde kısa bir not gönderir. Bu açıklaması ertesi gün Milliyet Gazetesinin birinci sayfasında
    yayınlanır. Haberin ardından Mahir Velat, Hüseyin Yıldırım’ı arayarak, kendisi ile görüşmeye Paris’e gelmesini
    ister. Yıldırım ise teklifi kabul etmeyerek İsviçre’den Fransa’ya muhalefetin eline geçen PKK’nın çiftliğine gider.

    Öcalan sistemi her yerde bir korku imparatorluğu kurduğundan muhalifler içinde yer alan iki kişi de
    bilahare Numan Uçar ve Haydar Altun ile görüşerek teslim olmuştur. Bu teslim olmayla birlikte Hollanda'da ki
    40 bin Gulden, Almanya'da bulunan ana arşiv ve araç-gereçlerin bir bölümü de Apocuların eline geçer.
    Almanya'da bulunan 50 bin DM, son örgüt dokümanları ve bazı araçlar ise Muhaliflerde kalmıştır. Bir kaç hafta
    sonra ise muhalif gruptan ayrılan bu iki kişi Almanya ve Hollanda başta olmak üzere ülke ülke gezdirerek, kitle
    toplantıları yapmaya zorlanır. İhanet edenlerin tavırlarıyla Muhaliflerin saflarında moralsizlik egemen olurken,
    Öcalan yanlıları ise kendilerini kazanan taraf olarak ilan etmiştir.

    Ayrılmaların artık aleni olarak ortaya çıkmasından sonra muhalif grup bir bildiri yayınlamıştır. Bildiride;
    PKK'nin amacından uzaklaştırıldığı, örgüt içinde önemli oranda rahatsızlık duyan kişilerin olduğu ve PKK
    tarafından 1987'de çok sayıda köy katliamı yapıldığı belirtilerek, örgütün amacından şaştığı ifade edilmiştir. Bu
    bildiri, başta PKK’nın kurumları olmak üzere, binden fazla kişi ve kuruluşa ulaştırılmış, akabinde Mehmet Ali
    Birant’a açıklamalar yapılmıştır. Bu açıklamanın akabinde Sovyet İstihbaratı muhaliflerle görüşmek istemişse de
    bu kabul görmemiştir.

    Grup bir süre sonra ilk faaliyetini gerçekleştirerek 1987’de Yunanistan’daki PKK kamplarına gönderilen
    ve orada esir tutulan Kesire Yıldırım’ı (Öcalan) oradan kaçırarak Doğu Berlin’e kaçırmayı başarmıştır. Öcalan
    1987 yılında, İhsan kod adlı (aslen Kağızman'lı Nizamettin) bir militanı Kesire’yle birlikte Yunanistan’a
    göndermiş ve Onu uygun zamanda Kesire’yi öldürmesi için görevlendirmiştir.

    Kesire Yıldırım örgütün ilk zamanlarında Arabanlı İsmet denen bir örgüt mensubu ile nişanlı iken daha
    sonra Abdullah Öcalan tarafından zorla elde edilmiştir. Öcalan zamanla diğer bayan militanlarla çarpık ilişkilere
    girince Kesire ile aralarında sorunlar yaşanmaya başlamıştır. Özellikle Öcalan ve Meral Kıdır arasında yaşandığı
    iddia edilen ilişki bardağı taşıran son damla olmuştur.

    Abdullah Öcalan sahip olduğu bir çok şeyin kaynağı aslında Kesire olmakla birlikte, Öcalan alacağını
    aldıktan sonra onu saf dışı etmek istemiştir. Onun Cemil Esat’la kurduğu iyi ilişkide de Kesire Öcalan ve Ali
    Haydar Kaytan’ın alevi kimliği önemli etken olmuştur. Öcalan, Nusayri89 kökenli Suriyeli Baas rejimine

    89
    Nusayrilerin iddialarına göre Hz. Ali’nin vücudunda Allah’ın ruhaniyeti vardır. Bu sebeple Nusayrilerin
    görüşlerinin temelini Hz. Ali’nin ilahlaştırılması teşkil eder. Nusayrilerin bütün kollarına göre, Hz. Ali, mabuttur,
    Tanrıdır. Hz. Ali, ne doğurdu ne de doğruldu. Ölümsüzdür. Her zaman vardır. Zatı yıldızlara hâkim olan nurdur.

    340
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yaranmak için Kod adını Ali, Kesire’nin kodunu Fatma, kardeşi Osman'ın kodunu da Hasan Hüseyin olarak
    belirlemiştir.

    Salih Aras bu konu ile ilgili; “ Politikadan anlamayan A. Haydar ve Kesire, C. Esat'la ilişkilerde ideolojik
    katılıktan (Marksist, Leninist) vazgeçmezler. Bu C. Esat'ın fazla hoşuna gitmez. Sünni olan Abdullah, 'politik' davranarak,
    Aleviliğin, Marksizm ve Leninizm’den daha ileri olduğunu söyleyerek ve her türlü tavizi vermeye hazır olduğunu belirterek,
    C. Esat'ın gözdesi olur. Bu anlamda kurulan ilişkinin tek sahibi ve muhatabı olur. İlişkiyi kuran Kesire ve A. Haydar
    başlangıçta saf dışı olurlar…” tespitinde bulunur.

    Kaçırılarak Berlin’e getirilen Kesire, Abdullah Öcalan’ın derin güçlerin adamı olduğunu ve kendisini de
    kullandığını anlatır. Kesire, 1985 yılında Ebubekir kod Halil Ataçla birlikte Öcalan’ı öldürmek için plan
    yaptıklarını ama bu işin Öcalan’ın şoförü Ferhan tarafından deşifre edildiğini belirtir.

    Bu planını yapan Kesire Öcalan, Ebubekir Kod Halil Ataç konuşarak, Onun karanlık güçlerle bağlantı
    içinde olduğunu belirtir ve ikna eder. Öcalan’ın şoförü Ferhan'da plana dahil edilir. Öcalan’ın şoförlüğünü yapan
    Ferhan, hazırladığı bombayı arabaya yerleştirecek uygun bir yer ve zamanda bir bahaneyle araçtan ayrılıp,
    bombayı patlatacaktır. Her şey hazırlanmış ve bomba arabanın içine konmuştur. A. Öcalan'da bir yerlere gitmek
    için birazdan arabaya binecekken, dışardan bekleyen Ferhan hızla geri A. Öcalan'ın yanına döner ve ağlayarak
    her şeyi açıklar. Öcalan, Ferhan’ı oracıkta tokatlar ve onu daha sonra Hakkâri kırsalına gönderir. Akabinde de
    her zamanki gibi bir çatışmada öldüğü söylenir.

    Konuya dönecek olursak, Kesire Öcalan ve Hüseyin Yıldırım İsveç’e gittiklerinde haklarında verilen infaz
    emri nedeniyle kendilerini koruması için diğer bir etnik Kürtçü örgütlenme olan Rızgari örgütünün lideri Mümtaz
    Kotan’a sığınmıştır. Hüseyin Yıldırım İsveç’e yerleşir yerleşmez, 1988 yılında Kürt İşçileri Devrimci Partisini
    kurarak faaliyetlerine bu parti altında devam etme kararı alır. 1990 yılında kurulan PKK-Dersimliler grubu da
    (DB) Yıldırımı desteklediğini belirterek, örgüte katılır90.

    Netice itibariyle D. Berlin’e gelen Kesire tarafından 1989 başında; “Dilaver Ylıdırım Olayı” adlı broşür,
    “Öcalan’a açık mektup” adıyla ayrı bir bildiri ve iki ayrı yazı (dergi biçiminde) hazırlanır ve yeterli derecede ilgili
    yerlere ulaştırılır.

    Nurun nurudur. İlâhî zatı itibariyle gizlidir. Hz. Ali, yerler ve göklerin yaratılmasından önce de var olmuştur,
    sonra da. O, manadır. Görünüşte imam ise de, bâtınî olarak o Tanrı’dır. Bu, Nusayriliğin temel inancı olduğu için,
    onlara göre şehâdet kelimesi, “Ben, Hz. Ali’den başka ilâh bulunmadığına şehâdet ederim.” şeklindedir. Hz. Ali
    Allah’tır ve nurundan Hz. Muhammed’i (s.a.v) yaratmıştır. Hz. Ali manadır, Hz. Muhammed (s.a.v.) ise isimdir.
    Hz. Muhammed de (s.a.v.) kendi nurundan Selman-ı Farisi’yi yaratmıştır. Bu sır, Nusayriler tarafından,
    Hıristiyanlıktaki “Baba-Oğul-Kutsal Ruh” sistemiyle açıklanır.
    90
    Kotan, a.g.k., s.172.

    341
    FARUK ARSLAN

    Kesire yazısında Öcalan için; “Senin amacının ne olduğunu çok iyi biliyoruz. Sen halkımızın evlatlarını birbirine
    vuruşturacak, güvensiz bir ortam yaratacaksın. Halkımızın mevcut mücadele gücünü lejyoner deposu haline getireceksin.
    Sonra, iki elini havaya kaldıracak, halkımıza, bütün çabalarıma rağmen ayağa kalkma gücü göstermediniz, çağımızda
    yaşamayı hak etmediniz diyecek, tozlu eteklerini silkeleyerek gerçek yuvana döneceksin. Halkımızın evlatları da kendisinden
    başka kimsede kusur aramayacak.” Şeklinde belirlemelerde bulunarak, Öcalan’ın gerçek kimliğini ve ajan
    faaliyetlerini deşifre eder.

    Sonrasında da gruba kendinize dikkat edin şeklindeki tavsiyesine, grup üyelerinin “bize bir şey yapamaz”
    şeklinde karşılık vermesine karşın Kesire Öcalan, Abdullah Öcalan’ı kastederek, “bağlı olduğu güçleri harekete
    geçirir” ifadelerine yer vererek, Öcalan gerçeğini tamamen gün yüzüne çıkarır. Grup akabinde “Şoreşe Kürdistan”
    adıyla bir dergi çalışmalarına başlar.

    Yazılar oldukça etkili olur. Başta Almanya, Fransa, Hollanda ve İsviçre olmak üzere tüm Avrupa'da
    ilişkide olunan PKK çevrelerine, Türkiye'deki birçok basın kuruluşuna ve İran'daki kadrolara posta yoluyla
    ulaştırılır.

    Kesire’nin Berlin’de olduğunu öğrenen Doğu Berlin Hükümeti PKK’nın terörist bir örgüt olduğunu ve
    Kesire Öcalan’ın da örgütün bir mensubu olduğunu belirterek, 10 gün içerisinde ülkeyi terk etmesini ister. Bu
    durum üzerine Nadire adlı militan hemen Sovyet yetkililerle görüşerek Kesire hakkında verilen kararı geri aldırır.

    Bu arada o dönem KDP’nin Avrupa sorumlularından Hoşyar Zebari’nin görüşme teklifi, KYB’li
    sorumluların görüşme istekleri ve muhalif gruba katılmak isteyen birçok kişinin talebi Kesire’nin olumsuz karşı
    koyması nedeniyle gerçekleşmez. Bu durum daha sonra Kesire’nin de bir plan dahilinde grubun içine
    gönderildiği kaygısını uyandırır.

    Bugün bakıldığında bir çok muhalifin öldürüldüğü bir ortamda Kesire’nin hiç sorunla karşılaşmamış
    olması bu ihtimali bu iddiayı güçlendirse de kanaatimce bu doğru değildir. Kanaatimce Kesire ve Abdullah
    Öcalan arasında, Kesire’nin PKK karşıtı faaliyetlerine son vermesi karşılığında affedilmesi şartıyla anlaşma
    yapılmış ve susması sağlanmıştır.

    Grubun bir araya geldiği son ikinci toplantıda, Kesire Öcalan ve Nadire adlı kişinin, THKPC-Acilcilerden
    Ali Kasım Kod Mihraç Ural’la görüşmesi ve Suriye rejimine Öcalan’ın Türk derin güçleri ile ilişkili olduğunun
    söylenmesi gerektiğini ve yine THKPC-Acilcilerin Avrupa’daki en önemli adamı Salih ile görüşülmesi
    konusunda baskı yapılır. Salih Aras Fransa-Paris’te Acilcilerle görüşme gerçekleştirse de bu görüşmenin
    PKK’lılara bildirilmesi nedeniyle Aras öldürülmekten son anda kurtulur.

    342
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Kesire’nin, Cuma Kod Cemil Bayık’ın da Öcalan’a karşı olduğunu, onunda gruba dahil etme yönündeki
    isteği ve Mihri Belli ile görüşme talebi, Muhaliflerle Kesire arasındaki ilişkilerin son bulmasına neden olur.

    Bu gelişmelerin hemen sonrasında 1989’in başlarında örgüt tarafından, PKK Köln sorumlusu olup,
    muhaliflere sempati duyan Saliha Kadah ve İdris kod Asım Güzel Paris'te boğularak infaz edilir ve cesedi ormana
    atılır. İnfaz edilen Kadah’ın derisi, tanınmaması için vahşice yüzülür.

    Sakine Kadah aslen Mardin'li bir Yezidi olup, örgütün eski kadın militanlarından birisidir. Örgütün bazı
    kararlarını sorguladığı için Öcalan tarafından ölüm kararı verilir. Öldürülürken vahşi yöntemler kullanılır. Örgüt
    Sakine’nin ölümünün kadroyu olumsuz etkileyeceğini bildiğinden infazı gizli tutmaya çalışır fakat başarılı
    olmaz. Sakine’nin vahşice öldürülme şeklinin deşifre olmasından sonra örgüte müzahir kitle içerisinde itiraz
    sesleri çıkmış ve bazı kopmalar meydana gelmiştir.

    Örgüte sempati duyan ve Sakine'yi yakından tanıyıp, O'nunla evini paylaşan bir bayan, olayı öğrenince
    çıldırma durumuna gelir ve aylarca psikolojik tedavi görür.

    Sakine Kadah örgüt tarafından infaz edildiği sırada eşi Sinan, Almanya’da cezaevindedir. Eşinin
    öldürülüşünü ve öldürülme şeklini bilahare öğrenir. Bu kişi eşinin öldürülmesine tepki vermek yerine, olayı
    kabullenerek, tahliye olduktan sonra PKK içerisinde çalışmaya devam eder. Davranışı konusunda kendisini
    kınayanlara ise; “gidecek yerim yok, bu saatten sonra çalışacak bir iş bile bulamam. Olan olmuş, muhalif olup ölmektense
    böylesi daha iyi” şeklinde hayret uyandıran bir savunma yapar.

    İdris kod Asım Güzel ise aslen Kars Digorludur. Kod adını daha önce öldürülen İdris Ökmen adlı
    teröristten esinlenerek İdris olarak kullanmıştır. 1980 başlarında Libya'ya işçi olarak gider. Orada PKK'nın
    örgütsel faaliyetleri içerisinde yer alır. II. ve III. Kongrelerin olduğu 1982-86 dönemini burada Numan Uçar
    (Mahir) ve Osman Öcalan'la birlikte geçirir. Orada bu kişiler arasında sorunlar çıkar ve III. Kongre sürecinde
    Bekaa’ya döner. Bekaa’da askeri konularda eğitim verir. 1987 yazında A. Öcalan tarafından çantasına infaz
    kasetleri doldurularak Almanya'ya oradan da sürekli merkezi eğitim çalışmalarının yapıldığı Fransa'da
    görevlendirilir.

    1989 sürecinde örgüt içi işleyiş konusunda bazı eleştirilerini yüksek sesle ifade edince ölüm kararı verilir.
    Güzel’in Avrupa’da bulunduğu dönemde Kara Ömer Kod Haydar Altun ve Mahir Velat Kod Numan Uçar ile
    arasında çekişme olduğundan, infazında da bu kişilerin yer aldığı söylenmektedir.

    Sakine Kadah ve Asım Güzel’i infaz eden Harun Altun ise daha sonra Kuzey Irak’taki kamplara çağrılır.
    Altun örgüte yaranmak için her türlü yüz kızartıcı işi yapmış olsa da bunda başarılı olmaz. 4. Kongreden sonra
    yetkileri elinden alınarak, sıradan bir militan gibi Çin malı bir kaleşnikof marka silah ile Türkiye’deki kırsal
    faaliyetine gönderilir.

    343
    FARUK ARSLAN

    Hakkâri kırsalında kaldığı bir dönemde meydana gelen çatışmada yaralanır. Bu grubun sorumlusu olan
    Cemil Bayık, Altun’un arkadaşlarınca kurtarılmasına izin vermez. Zamanla kan kaybeden Altun yaralı olarak
    Askeri Birliklerin eline geçer. Yaralı olarak kaldırıldığı hastanede kan kaybından ölür. Mahir Velat ise Öcalan’ın
    Avrupa’ya çıktığı süreçte belirleyici kişilerden olsa da daha sonra Öcalan tarafından hain ilan edilerek, hakkında
    cezalandırma kararı verilir.

    Liderliğini Avukat Hüseyin Yıldırımın yaptığı grup Saliha Kadah ve Asım Güzel’in öldürülmesinden
    sonra kendilerine daha güvenli bir yer arayışına girerek, 1989 yılının Nisan ayında Hollanda’nın güneyinde,
    Belçika sınırında bir kasabaya yerleşirler.

    Salih Aras ve Yılmaz Kod adlı militan İsviçre’de barınma kararı alırken, Hüseyin Yıldırım İsveç’e bir
    doktor arkadaşının yanında kalmaya başlar. Yıldırım bu evde kalırken, daha önce Yıldırım’ın daha önceki
    yıllarda tutuklandığında tercümanlığını yapan Eva Torin adlı bayan ve İsveç İstihbarat Örgütü SAPO’dan üç kişi
    gelerek kendisiyle görüşür.

    SAPO görevlileri Yıldırım’a “Yarın Cumartesi ve Pazar dışarı çıkma. Üç komando seni öldürmeye gelmiş”
    bilgisini iletir ve bu üç kişinin adını, soyadını, anne ve baba adını, doğum yerlerini bir kâğıda yazılı olarak
    kendisine verirler. Bu bilgi esasen Alman polisinin elde edip, İsveç’e bildirdiği ve İsveç istihbaratının da teyit
    ettiği bir bilgidir. Bu bilgi halen Yıldırımın arşivinde bulunmaktadır.

    Grup üyeleri buraya yerleştikten sonra Hollanda vatandaşı Yılmaz Kod işsizlik maaşı için resmi
    başvuruda bulunur. Başvuruda referans olarak belirtilen adreste Hollanda makamlarının çalışma yaptığı
    dönemde, bu adreste çalışan bir sempatizan durumu örgüte bildirir ve adres örgütün eline geçer.

    Grubun yerinin öğrenilmesinden sonra örgüt tarafından Hüseyin Yıldırım ve Yılmaz Kod adlı kişinin
    istihbaratı yapılır ve 13 Haziran 1989 tarihinde restoranda yemek yedikleri bir sırada kendilerine üç örgüt
    mensubu tarafından silahlı saldırı yapılır.

    Saldırıda yılmaz Kod çenesinden Hüseyin Yıldırım ise bacağından vurulur. Polis tarafından yapılan
    çalışmada olay yerinde 27 adet boş kovan bulunur. Hüseyin Yıldırım saldırı esnasında kendine ateş edenlerden
    birinin Sakallı Zınnar Kod adlı militan olduğunu tespit eder. Yıldırım saldırganları tanımış olmasına rağmen bu
    isimleri polise söylemez91.

    91
    Hüseyin Yıldırım konu ile ilgili olarak isimleri Polise verdiğini söylese de bunun teyidi mümkün değildir.
    Yıldırım’ın bazı konularda kendini güçlü ideolojik yanları olan biri gibi gösterme gayreti izlenmiştir. Bu nedenle
    bazı beyanlarının abartılı olabileceği değerlendirilmektedir.

    344
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Sıkılan kurşunlar Yılmaz Kod’un çenesinin bir tarafından girerek diğer tarafında kalır ve çenesi parçalara
    bölünür. Bu nedenle Belçika’da bir ortopedi hastanesine yatırılır ve birkaç ameliyat geçirir. Hüseyin Yıldırım ise
    Hollanda’da ki bir hastaneye götürülür.

    Saldırıdan sonra terör örgütün Avrupa Merkez Komite Üyeleri Fransa’nın Metz kentinde bir toplantı
    yaparak, eylem değerlendirmesinde bulunup, eylemin başarılı olduğu değerlendirilmesi yapılır. Eylemin
    ardından Şam’daki Öcalan aranıp, şahısların öldürdüğünü bildirdilerse de sonrasında bu kişilerin yaralı
    kurtuldukları haberi gelir.

    Saldırı Türk ve Dünya basınında duyulduğunda etkisi yüksek olur. Fransa Eski Cumhurbaşkanının Eşi
    Daniel Mitterant yaralılarla yakından ilgilenilmesi için defalarca Hollanda Diş İşleri Bakanlığına telefon ederek,
    destek sunmalarını ister. Hollanda’nın İsveç Büyükelçisi ise hastaneyi ziyaret ederek, hastane masraflarının
    karşılanması için talimat verir. Eylemin başarısız olmasından sonra açıklama yapan PKK Avrupa bürosu “olayın
    Türk MİT’i tarafından gerçekleştirdiğini ve PKK’ya yıkılmak istendiği” şeklinde açıklama yapar.

    Olaydan bir süre sonra Alman İstihbarat Görevlileri de hastaneyi ziyaret ederek, kendilerine koruma
    vereceklerini söyler. İddiasına göre Yıldırım bu teklifi de kabul etmez ve koruma taleplerinin olmadığını bildirir.
    Akabinde de arkadaşları tarafından alınarak İsviçre’deki bir hastaneye götürülür. İsviçre’deki tedavisi
    tamamlandıktan sonra da Güney Fransa’da Fransız Solcularından Longo Mai grubuna ait bir çiftliğe giderek
    orada dinlenir.

    Hüseyin Yıldırım örgütün ilk kurulma aşamasında yer almış, 1980 sonrası meşhur Diyarbakır
    mahkemelerinde örgütün avukatlığını yapmış ve sonrasında da Avrupa sözcülüğüne getirilmiştir. Dolayısıyla
    Öcalan ve PKK’nın derin faaliyet ve irtibatlarını yakından görmüş, bir bölümünde de yer almıştır. Bu nedenle ilk
    iş olarak PKK ve Öcalan’ın; Mihri Belli, Yalçın Küçük ve Doğu Perinçek üçlüsü ile olan bağlantılarını ortaya koyan
    doksan sayfalık bir kitap hazırlar. Bu kitap 29 Kasım 1989 tarihinde tamamlanarak yayına hazır hale getirilir.

    Yazının hazırlığına geçileceği dönemde Alman İstihbaratının talebi doğrultusunda Fransız Polisi
    Yıldırım’ın çiftliğine baskın yaparak onu gözaltına alıp, Marsilya savcılığının isteği ile gözaltına alır. Bu baskında
    Fransız polisi içerisinde Ermeni asıllı Türkçe bilen polislerin olması da baskının ne amaçla yapıldığı konusunda
    kuşkular oluşturur. Fransızlar, Yıldırım’ı bir süre gözaltında tuttuktan sonra kendisine Fransa pasaportu
    verileceğini ve Fransa’da kalmasını isterler.

    Alman ve Fransız istihbaratının PKK muhaliflerinin sözcüsü olan Hüseyin Yıldırım’ı yıpratma
    politikasına girmesi kuşkulara neden olmuştur. Alman ve Fransızların baskılarının artığı bu günlerde muhalif
    grubun üyelerinden Kesire Öcalan gruptan ayrıldığını kesin olarak belirtip, Öcalan’ın yakın dostu Mihri Belli’nin
    yanına Stockholm’e gider. Kesire’nin bu tercihi grup içerisinde şok etkisi meydana getirir. Mihri Belli ile Öcalan

    345
    FARUK ARSLAN

    arasında bilinenin de ötesinde bir bağlantı bulunmaktadır. Belli, Öcalan’ı yetiştiren ve PKK’nın programını
    hazırlayan kişi olup, örgütün derin güçlerle olan bağlantısında kilit bir konumdadır.

    Yıldırımın göz altısıyla başlayan, Alman ve Fransız Devletinin baskısıyla devam eden sürece PKK terör
    örgütü de destek sunmuş, Ali Haydar Kaytan ve Mustafa Karasu tarafından kaleme alınan iki ayrı yazıyla
    muhalif grup tekrar ölümle tehdit edilmeye başlanmıştır.

    PKK Üst Düzey Yöneticilerinin Duesseldorf yargılanmaları

    Bir önceki bölümde de ifade edildiği gibi 1983 yılında başlayan PKK infazları 1986 yılına kadar hızla
    devam ettiğinden dolayı dönemin Başsavcısı Kurt Rebmann Ekim ayında Türkiye’den üst düzey yetkililer ile bir
    araya gelerek, “Uluslararası Terörizme karşı işbirliğini” yapmak istediğini belirmiştir.

    Aynı yıl Celle kentindeki bir evde arama yapmak isteyen Alman polisine PKK örgüt mensubu Derviş
    Savgat tarafından ateş açılmış ve çıkan çatışmada Şavgat ölü olarak ele geçirilmiştir. Örgütün gerek Türkiye’den
    göç eden halka gerekse de Alman kamu düzenine yönelik eylemlerinin tırmandığı bu zamanda Duran Kalkan
    Avrupa’ya gönderilerek şiddeti daha da tırmandırması istenmiştir. Şiddetin artarak herkesi kapsamaya
    başlamasıyla birlikte meydana gelen ve liderliğini Hüseyin Yıldırım yaptığı muhalefet sonrasında infazlar daha
    da artmıştır.

    Gerek halktan gelen baskılar gerekse de Türk Devletinin terör örgütünün faaliyetlerinin yasaklanması
    konusundaki girişimleri etkili olmuş, Federal Savcılıkça 22 Ocak 1988’de PKK yöneticisi oldukları iddia edilen ve
    aralarında Abbas Kod Duran Kalkan, Selim Hoca Kod Selahattin Çelik, Fuat Kod Ali Haydar Kaytan, Gözlüklü Cafer
    Kod Ali Çetiner, Zehra Kod Meral Kıdır, adı Palme cinayetine karışan Oktay Kod Hasan Hayri Güler ve Hüseyin
    Çelebinin de aralarında bulunduğu 20 örgüt mensubuna tutuklama kararı çıkartılmıştır.

    Bu kişiler ilgili dava 24 Ekim’de Duesseldorf Davası başlamıştır. Konu ile ilgili açıklama yapan Federal
    Başsavcı Kay Nehm PKK’yi “İç güvenliği ihlal etmekle” suçlayarak, yargılamanın Terörle Mücadele kanunun
    129/a maddesi kapsamında yapılmasını talep etmiştir.

    Mahkeme, yürütülen dava kapsamında Öcalan’ın iadesini istemiyle üç defa Şam makamlarına başvuruda
    bulunmuştur. Mahkemenin isteği karşısında Alman Dışişleri Bakanı Hans-Dietrich Genscher, Hafız Esat
    yönetimi ile bu konuda görüşmeler yapsa da görüşmelerin prosedürden ileri gitmediği, Alman Hükümetinin
    mahkemenin aksine PKK’ya karşı mücadelede ciddi olamadığı ortaya çıkmıştır.

    346
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Daha sonra ki gelişmeler de Duesseldorf davasının Alman hükümetinin kamuoyunu oyalamaya yönelik
    bir girişimi olduğunu göstermiştir. 1983 yılından sonra Almanya merkezli gelişen silahlı PKK faaliyetleri, Olaf
    Palme’nin öldürülmesi, infazlar v.b. olaylar Avrupa kamuoyunda ciddi itirazların oryaya çıkmasına neden
    olmuştur. Alman Hükümeti bu operasyonla hem destek verdiği ve yaşam olanakları sunduğu PKK örgütüne
    uyarıda bulunmuş olacak hem de Avrupalı diğer devletlerin itirazlarına karşı bir şeyler yaptığını gösterecektir.
    Dönemin hükümeti bu olayda mahkemeyi de kendi siyasal planlarına alet ederek, PKK’ya ayar vermiş, Avrupa
    halkının tepkilerini de dindirmiştir.

    Düsseldorf davasının en önemi tutuklusu Duran Kalkan’dır. Kalkan, Öcalan tarafından Avrupa’ya
    gönderildikten sonra Fransa’ya geçmiş ve Aralık 1987’de Fransa’dan “siyasi mülteci” statüsü almıştır. 7 Nisan
    1988 tarihinde ise “terör örgütü üyesi” olduğu gerekçesiyle Fransa’nın Almanya sınırında Alman polisi
    tarafından rutin bir kontrol sırasında yakalanmıştır. Tutuklandıktan sonra, Alman Federal Mahkemesi
    (Bundesgerichtshof), 8 Nisan 1988 tarihinde Kalkan’ın “geçici tutukluluğunda” karar kılmış, bu karar üzerine
    Kalkan 7 Mart 1994 tarihine kadar Almanya’da tutuklu kalmıştır. Kalkan Almanya’da tutuklandığında Selahattin
    Erdem kimliğini kullanmış ve tutuklu kaldığı 5 yıl 11 ay bu adla işlem görmüştür.

    Duran kalkan yakalandığı 1988 yıllarda örgütün en önemli isimlerinden olup, Almanya’daki tüm kitle
    ve istihbarat kurumunca da tanınmaktadır. Kalkanın, Alman mahkemelerinde gerçek adı yerine sahte kimliği ile
    yargılanmış olması da Alman Polisinin işlemlerinde gayr-ı ciddi olduğunu göstermiştir.

    Duran kalkan ve Ali Haydar Kaytanın tutuklu bulundukları dönemde örgütün diğer bir önemli ismi Ali
    Çetiner itiraflarda bulunarak, gerek örgüt gerekse de gözaltında bulunanlar hakkında detaylı bilgi vererek,
    örgütün tüm infazlarını sıralamıştır.

    Mahkeme sürecinde örgüte önemli bir destek Suriye Devlet Başkanı Hafız Esat’ın Kardeşi Cemil Esattan
    gelmiştir. Esat, Ekim 1989’da Duesseldorf’taki mahkemeyi izledikten sonra yaptığı açıklamada; “Suriye, özgürlük
    için mücadele eden Ortadoğu’daki tüm milletlerin destekleyicisidir. Hafız Esat ve bende bu konuda her türlü desteği
    sunacağız…” ifadelerini kullanmıştır.

    Cemil Esat’ın bu açıklamaları yaptığı dönemde ve halen günümüzde Suriye’deki Kürtler vatandaş olarak
    kabul edilmediklerinden nüfus cüzdanları alamamaktadırlar. Mal edinme ve bürokraside ilerlemeleri
    imkansızdır. Kürtler için savaştığını söyleyen terör örgütü ise kurulduğundan beri Suriye’ye tek kurşun atmamış
    ve orada eylem yapmamıştır. Halen Suriyeli birçok örgüt mensubu Ülkemize karşı savaşırken, Kürtleri insan
    olarak kabul etmeyen Nusayri kökenli Şam yönetimine karşı ise savaşmayı akıllarına getirmemişlerdir.

    Konuya dönecek olursak Duesseldorf Yüksek Mahkemesi, 7 Mart 1994 tarihinde yayınladığı 900 sayfalık
    bir kararda, Alman Ceza Yasasının 129’uncu maddesi gereği Kalkan’ı 6 yıl hapis cezasına çarptırıldığını
    açıklamıştır. Alman hapishanelerinde toplam 5 yıl 11 ay “geçici tutukluluk” süresi bulunan Kalkan, Duesseldorf
    Mahkemesi kararının ardından, tutukluluk süresinin dolması sebep gösterilerek serbest bırakılmıştır.

    347
    FARUK ARSLAN

    Duran Kalkan, Almanya’da “uzun sure tutuklu tutulduğu” ve “avukatıyla yazışmaları sistematik olarak
    okunduğu” gerekçesiyle 29 Temmuz 1997 tarihinde, Bremen Barosundaki avukatı Hans-Eberhard Schultz
    aracılığıyla AİHM’de Almanya’dan şikayetçi olarak, tazminat talebinde bulunmuştur.

    Alman hükümeti, AİHM’ye sunduğu savunmada, Kalkan’ın uzun sure tutuklu tutulması ve yazışmalarının
    okunmasına gerekçe olarak, “ulusal güvenlik, kamu düzeni ve emniyetini” göstermiş ve savunmasını bunun
    üzerine bina etmiştir. Fakat aynı Alman Yetkililer Ergenekon davası kapsamında tutuklu bulunan kişiler için
    cezaevinde kalma süresini çok bulduklarını ifade ederek, baskıda bulunmaya çalışmışlardır 92.

    Alman devletinin PKK’ya operasyon yaptığı bu dönemde örgüt içerisinde muhalefet tamamen gün
    yüzüne çıkmış ve Avrupa’da ayrışma iyice belirginleşmiştir. Alman hükümeti PKK’ya yönelik baskı yaptığını
    ifade etse de yaşananlar durumun farklı olduğunu göstermiştir.

    Tutuklanan kadroların yerine hemen yeni kadrolar gönderilmiş, infazlar kaldığı yerden devam etmiştir.
    Almanya merkezli hareket eden PKK Müdahale Grubu, Almanya başta olmak üzere tüm Avrupa’da terör
    estirmeye devam etmiştir. Bu saldırılar sonucunda gerek muhalif grup gerekse de diğer örgütler sinmek zorunda
    kalarak, sadece can güvenliklerini sağlama gayretine girmişlerdir.

    1988 Sonrası Avrupa faaliyetleri ve Yunanistan

    Örgütün infazlara girişip terör örgütleri içerisinde tek başına liderliği alması ve eylemleri
    tırmandırması, Yunanlıları daha da heyecanlandırmış ve PKK ile daha çok işbirliği kararı almışlardır.

    Yunanlılar, PKK ile irtibatı sağlayacak ve hükümetin sorumluluğunu azaltacak bir yöntem olarak 1988
    tarihinde “Halkların Hakları ve Kurtuluşu İçin Yunan Birliği Derneği” adı altında bir dernek oluşturmuş, dernek ERNK
    ile ortak basın açıklaması yaparak işbirliği kararını kamuoyuna duyurmuştur. Toplantıya PASOK-MK üyesi
    Karamanlis de katılarak örgüte her türlü desteği sunacağını, bu mücadelenin başarılı olması için elinden geleni ortaya
    koyacağını ifade etmiştir93.

    92
    Alman-Türk Dostluk Grubu Başkanı Claudia Roth ve milletvekilleri Johannes Kahrs, Sevim Dağdelen, Stefanie
    Vogelsang, Karin Evers-Meyer tarafından 2011 yılında ülkemize yapılan bir ziyarette konu gündeme getirilmiştir.
    93
    Berxwedan Dergisi, Haziran 1988, sayı 57, s.8.

    348
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Halkların Hakları ve Kurtuluşu İçin Yunan Birliği Derneği yöneticileri 17-19 Ekim 1988 tarihinde
    Lübnan’ın Beka vadisindeki Örgüte ait kampa giderek, Öcalan ile görüşmüşlerdir. Bu görüşmeye dernek
    yöneticilerinden Ağapios Ganrilidis ve Teodoros Sosanoguv’un yanı sıra Pasok-MKÜyesi Kostas Aslanis, Pasok-MK
    Üyesi İlias Evangelidis, Haralampos Stamayopulos ile Etnos Gazetesinden Kosta Delezos, Anti Dergisinden Andreas
    Bistislanti, Emekli General Dimitris Matafias ve Emekli Amiral Antonis Naksakis katılarak örgüte her türlü yardım
    sözünde bulunmuşlardır94.

    1989 yılına gelindiğinde ise her şeye rağmen örgütün Avrupa’da çalışan veya iltica statüsünde olan 10
    bin kadar sempatizan yakaladığı, bunun yanı sıra yapılan eylemlere isteyerek veya zorla katılan çok sayıda kişiye
    ulaştığı gözlenmiştir. Avrupa alanı bu zamanda neredeyse tek başına örgütün elaman ihtiyacının yarısını
    karşılayacak duruma gelmiştir. Türkiye’nin ise Avrupa’daki PKK’nın faaliyetlerinin yasaklanması yönünde bir
    çabası olmadığı, çözüm üretici bir politika yürütemediği ve Avrupa’daki yurttaşlarımızı organize ederek lobi
    faaliyetlerinde kullanamadığını görüyoruz.

    Örgüt, elaman temini ve maddi gelir elde etmenin dışında en önemli atağını bu zamanda diplomasi
    alanında gerçekleştirmiştir. Özellikle yazarlar, kitle kuruluşlarının temsilcileri ve öğretim görevlileriyle iyi ilişkiler
    geliştirilmiş ve bunları Türkiye’ye karşı baskı aracı olarak kullanmayı başarmıştır. Yunanistan’ın da yönlendirmesiyle
    şekillenen ve örgütle diyalog halinde olan bazı Avrupalı kişiler bu zamandan sonra zaman zaman ülkemize gelmeye
    başlamış, PKK politikaları çerçevesinde devlet yetkililerine baskı yapmaya başlamışlardır.

    Örgütün Eski Merkez Komite Üyelerinden Baki Karer Yunanistan için; “…İran ve Saddam intihar eylemlerinin
    daha çok askeri hedeflere yönlendirilmesini isterken, Yunanistan sanayi tesislerin, turistik bölgelerin ve ormanların hedef
    alınmasını istemişti. Avrupa’nın birkaç ülkesi de lojistik desteklerini, tamamen büyük kentlerde intihar saldırılarının
    yapılması şartına bağlıyordu. Militanların ve hazırlanmış bombaların Almanya ve Hollanda üzerinden İstanbul’a sevk
    edilmesinin birçoklarında yarattığı şaşkınlık hâlâ hafızalardadır. Suriye ise sürekli kargaşadan yanaydı. Silahlı eylemlerin
    aralıksız, hedef gözetilmeksizin rastgele yapılmasını dayatıyordu. Öcalan bu kadar karmaşık ilişkiler içinde kaybolmuş,
    inisiyatif ve taktik geliştiremez hale gelmişti…95” ifadelerini kullanırken, bu ülkenin bölücü terör faaliyetlerine verdiği
    desteği ortaya koymuştur.

    Avrupalı Devletlerin PKK ile ilişkileri ve Paris Kürt konferansı

    Avrupalı devletlerin Kürtçülük çalışmalarına verdiği destek sadece PKK ile sınırlı kalmamış aynı
    zamanda KDP, KYB, PSK, KÖİP gibi örgütlerinde Avrupa’da üstlenmelerine ve faaliyet yürütmelerine izin
    vermişlerdir. Bu destekçilerin başını ise Fransa çekmiştir.

    94 Berxwedan Dergisi, Haziran 1988, sayı 65, s.5.


    95 Karer B., Bir Serüvenin Düşündürdükleri Adlı Makale.

    349
    FARUK ARSLAN

    Fransız ihtilalinin 200. kuruluş yıldönümü münasebeti ile 1989 yılında, o dönem Fransa
    Cumhurbaşkanı olan François Miterand’ın karısı ve aynı zamanda Hak ve Özgürlükler Vakfı Başkanı olan Danielle
    Miterand tarafından bir toplantı düzenlenmiş, toplantıda Paris Kürt Enstitüsü etkin rol almıştır. Dönemin SHP
    milletvekili Ahmet Türk, Mahmut Alınak, İsmail Hakkı Önal, Adnan Ekmen, Mehmet Ali Eren, Kenan Sönmez ve
    Salih Sümer’de etkinliklere katılan isimler olmuştur96.

    Konferans sırasında PKK’ya bir destekte İran’da Kürtçülük faaliyeti gösterirken yakalanan ve idam
    edilen Kasımlu’nun karısı Elana Kasımlu’dan gelmiştir. Kasımlu PKK’ın Türkiye’ye karşı yürüttüğü faaliyetleri
    desteklediğini ifade etmiştir.

    Paris konferansına İngiltere’den Parlamento İnsan Hakları Başkanı Lord Avebury katılmıştır. Avebury
    yaptığı konuşmasında, Kürtlere kültürel hakların değil, self determinasyon hakkının verilmesinden yana olduğunu
    belirterek, Baltık ülkeleri, Tibet ve Filistin örneklerinin Kürtler içinde uygulanmasını istemiştir. İngiliz heyeti ayrıca,
    ABD’lilere ve Fransızlara da çağrıda bulunarak, Serv anlaşmasının yeniden hayata geçirilmesi için çaba
    göstermelerini istemiştir.97

    Öte yandan, Türkiye’nin AB’ye tam üyelik için başvurmasının da kendilerine sunulan bir koz
    olduğunu savunan Avebury, Kürt sorununun, BM’ye götürülmesini önermiştir.

    Fransa Devleti, sözde Kürt sorununda inisiyatif elde etmek amacıyla tertiplediği bu toplantıda,
    tarafları yanına çekmeye çalışmıştır. PKK bu toplantının diğer Kürtçü örgütleri de güçlendirme amacını taşıdığını
    ileri sürerek, kendisine alternatif bir gücün meydana gelmemesi için toplantıyı kısmen sabote etmiştir.

    Konferansta, “Kürtlere Kültürel Özerklik”in sağlanması yönünde ortaya çıkan irade, PKK tarafından
    yetersiz bulunarak, bunun İngiltere, ABD ve Fransa’nın bölgedeki emperyalist isteklerinin ortaya çıkarılması
    amacıyla yeni bir Kürt siyasal süreci oluşturması olarak değerlendirilmiş ve tam bağımsızlık dışındaki fikirlerin
    yalancı dayatmalar olduğu ifade etmiştir98.

    Fakat Öcalan yakalandıktan sonra, o dönem ortaya koyduğu bu fikirlerinin tam aksi olarak devlet
    fikrine karşı olduğunu ve Demokratik Cumhuriyet anlayışı içinde kültürel bir özerkliğin, Kürt sorunu için en iyi
    çözüm olduğunu belirtmiştir.

    96 Demirkıran, a.g.k., s. 108.


    97 Avebury L., Kürtlerin Hayatta Kalmasını Sağlamak, Uluslararası Paris Kürt Konferansı, s.9-11
    98 Serxwebun Dergisi, Şubat 1990, s.6-7.

    350
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Fransa’nın Kürt kartına oynama isteği o güne mahsus bir hadise değildir. Tarihi seyir içerisinde daha
    önceleri de bazı çabaları olmuş 1970’li yıllardan sonra faaliyetlerini daha da hızlandırmıştır. Bu doğrultu da Kürt
    Enstitüsü ilk defa 1975 yılında Kürdistan Fransa Derneği adı altında faaliyetlerine başlamış, 1981 yılında Miterand’ın
    Cumhurbaşkanı seçilmesiyle ülkede Kürtçülük faaliyetleri artmış ve 1983 yılında da ilk Kürt Enstitüsü kurulmuştur.
    Derneğin Başkanlığını Kendal Nezan yapmakta olup, Öcalan’la aralarında fikir ayrılıkları olduğu bilinen bir kişidir.
    Enstitü, yeni dönem Kürtçülük faaliyetlerinin Avrupa’da ki çıkış noktasını oluşturmuştur99.

    Kendal, Paris Kürt konferansında yaptığı konuşmada Kürtlerin Medlerden geldiği tezi üzerinde uzun
    uzun durmuş, konferansın amacını Kürt sorunun enternasyonalize edilmesi olarak ifade etmiş ve maddi ve manevi
    katkılarından dolayı AET ülkelerine şükranlarını ifade etmiştir100.

    Kendal devamında PKK’yı kısmen destekler açıklamalardan sonra, PKK’nın Türkiye’yi askeri olarak
    yenmesinin imkansız olduğunu ama bu mücadele ile federasyon biçimindeki bir yönetimin ve kültürel hakların elde
    edilmesinin büyük bir başarı olacağını belirtmiştir101.

    Fransa’da dernekler ve vakıflar ancak polisinin izniyle açılabildiğinden, kurum ilk dönemden itibaren
    Fransa istihbaratının kontrolünde oluşturulmuş bir yapı olarak karşımıza çıkmıştır. Yine Kürt Enstitüsünün
    kurulmasında eski sanatçılardan Yılmaz Güney ve Siyasal Kürtçü şahsiyetlerden Cigerxvin olarak bilinen Şehmus
    Hasan adlı sanatçının da katkısı unutulmamalıdır102.

    Fransa’nın bölücü faaliyetlere desteğinde, dönemin Devlet bakanı Bernard Koucher ile yukarıda ifade
    ettiğimiz şekliyle Danielle Mitterrand’ın etki vardır. 1989 yılında yapılan Paris Kürt konferansının sonuç metninde,
    Kürt meselesinin BM’ye taşınma kararında Fransızların isteği etkili olmuştur.

    Paris Kürt konferansında Türkiye aleyhine ilginç kararlar çıkarılmış ve Kürt siyasetinin Avrupa
    ülkelerinin politikaları doğrultusunda oluşması çalışmaları yapılmıştır. Buna göre; BM ve diğer uluslararası
    kuruluşlarda gözlemci statüsü verilecek bir Kürt örgütünün kurulması, BM genel kurulunun Kürt özel gündemiyle
    toplanması, BM Mülteciler Yüksek Komiserliğinin Kuzey Iraktan kaçan mültecilerle ilgilenmesi, Temmuz 1990
    tarihinde Stockholm’de bir Kürt konferansının yapılması kararları alınmıştır103. Kürt oturumu adı altında bir
    oturumun BM e taşınmasında özellikle Fransızların önemli etkileri olmuş ve kararın yer aldığı sonuç metnini
    Fransızlar dikte etmiştir.

    99 Cemal H.., Kürtler, İstanbul, 2003, s. 62.


    100 Rafet Ballı, s.588-598
    101 Kendal N., “La Turquie s’Embourbe au Kurdistan”, L.M.D., 1991, s.17

    102 Kotan, a.g.k., s.231.

    103 Uluslararası Paris Kürt Konferansı 14 - 15 Ekim 1989. Kürtler, İnsan Hakları ve Kültürel Kimlik, İstanbul, 1992,

    s.167-168

    351
    FARUK ARSLAN

    Konferansta öne çıkan diğer bir husus ise Serv anlaşması olmuştur. Hyman’a göre, Serv anlaşması, Bağımsız
    Kürdistan Devleti iddiasının temelini oluşturmaktadır. Buna göre, Kürt milliyetçiliği Serv anlaşmasını temel
    almalıdır.

    Bu dönemde Fransa’nın Kürt politikasında, Fransız Özgürlükler Vakfı doğrudan rol almaktadır. Vakfın
    başkanını da yürüten Danielle Mitternd, 23 Ekim 1989 tarihinde ABD Kongresinde yaptığı bir konuşmasında104, 1988
    Halepçe katliamından kaçanların, Türkiye’deki kamplarda çok kötü durumda olduklarını, bunda Türkiye’nin de
    sorumluluğu olduğu ve bunlara yardım edilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Fakat Bayan Mitterrand Irak devletinin
    İngilizlerce kurulması ve bu şekliyle dizayn edilmesinde Fransız desteğini ve Halepçe katliamı öncesi ve sonrasında
    eşi Mitterand’ın Irak hükümetine silah sattığını unutmuştur.

    ABD’deki bu konferansta konuşan zehirli maddeler uzmanı Aubin Heyndricks’in, Angola’daki terör
    olaylarında kimyasal gazlardan zehirlenen Angolaların ABD ve Avrupa’ya girişlerinin yasak olduğunu ve birçok
    kişinin tedavi edilmediğinden hayatını kaybettiğini ifade etmesi ise kulak ardı edilmiştir105. Dolayısıyla Angola’daki
    sivillere sessiz kalan Batı ülkelerinin Türkiye’nin Iraklı Kürtlere sunduğu her türlü desteğine rağmen eleştirilmesini
    anlamak zor görünüyor.

    Halepçe katliamının olduğu dönem içerisinde, bu olaydan etkilendikleri iddia edilen 300 kadar Kuzey Iraklı
    Kürt Fransa’ya götürülmüşse de, bunlardan 100 kadarı dana sonra ülkeye intibak edemedikleri bahanesiyle Eylül
    1990 tarihinde Fransız devleti tarafından yeniden ülkelerine gönderilmişleridir. Bu kişiler daha sonra Saddam
    hükümetinin baskılarına maruz kalmış ve bir kısmı çeşitli cezalar almıştır106.

    Paris Kürt konferansı döneminde bozulan Fransa ve PKK ilişkilerin, daha sonra normale döndüğünü
    görüyoruz. Fransa’nın bu çalışmaları siyasal Kürtçülüğün taban bulmasında ateşleyici bir unsur olmuş ve bu konuda
    çalışmalar yapmak için diğer Avrupa devletlerini de teşvik etmiştir.

    Bu hadiselerin yaşandığı zamanda İsveç Dışişleri Bakanı “Kürtler kültürünüze sarılın, çalışmalarınızı her yerde
    sürdürün” şeklinde bir açıklamada bulunarak ilgili kesimleri cesaretlendirmiştir. Bundan sonra birçok Avrupa
    ülkesinde Kürt dili ve kültürü ile ilgili dernek ve kurumların arka arkaya açıldığı görülmüştür.

    Öcalan’ın Batılı ülkelerle daha yakın ilişki kurmasında Sosyalistlerin inanç merkezi olan S.S.C.B’nin
    1989 yılında yıkılışı etkili olmuştur. Bu durum PKK ve onun lideri üzerinde şok etkisi yapmıştır. PKK terör örgütünün
    çıkış noktası olan, Marksist-Leninist-Sosyalist eğilimlerin tarihe karıştığının görülmesi önemli bir moral bozukluğuna
    neden olmuştur. Öcalan bu yıkılışı kendisine yedirememiş ve Sosyalizmi yeniden canlandıracağını iddia ederek
    Bilimsel Sosyalizm adı altında Devrimci Enteryonalizm gibi bir inancı oluşturma konusunda nafile gayret etmiştir.

    104 Mitterand D., Bayan Danielle Mitterand’ın konuşması, Uluslararsı Kürt Konferansı, İstanbul, 1992, s.12-13
    105 Heyndricks A., “Halepçe katliyamı”, Uluslararası Kürt Konferansı, İstabul, 1992, s.115-118
    106 Kutschera C., “Civilisation En Etat de Siege”, GEO, Fevrier, no:156, s.142

    352
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Rusya ülke olarak PKK’ya önemli destek sunmakla birlikte PKK-Ermeni ilişkilerinin de daima canlı
    kalmasında etken olmuştur. Paris Kürt konferansına S.S.C.B.’ni temsilen katılan Sovyetler Birliği Akademisi Doğu
    Bilimleri Enstitüsü Kürtçe Bölümü Bakanı Prof. Lazarev, ülkesinin tutumunu açıkça ortaya koyarak; “…Paris’ten
    bakıldığında Serv umut, Lozan yenilgi, Paris ise yeni bir umuttur” demiştir107. Sovyetler/Ruslar Saint Petersburg
    Akademisi üzerinden Kürtçülüğün dünyadaki esas temellerini atmış ve yıllarca da destekçisi olmuşlardır.

    1990 yılının Temmuz ayında Moskova’da düzenlenen bir toplantıda Rusya’nın PKK verdiği
    desteğin devam edileceği belirilmiştir108. Yine Irak’ın Kuvvey’ti işgalinin sonlarına doğru, Eylül 1990 tarihinde
    Moskova’da, “Sovyet Kürtleri ve Bugünleri” konulu bir konferans düzenlenmiş, konferansa PKK temsilcileri ve
    diğer Kürt gruplar iştigal etmişlerdir. Konferans sonunda ise Kürtlerin durumların düzeltilmesi ve desteklenmesi
    kararı alınmıştır109.

    Bu zamanda örgütün sıkı bir işbirliği içerisinde olduğu diğer bir ülke ise Ermenistan’dır. Ekim 1990
    tarihinde Almanya’da yapılan PKK’nın kuruluş kutlamalarına Ermenistan Komünist Partisi Merkez Komite üyeleri
    de katılmıştır.

    Kürtçülük faaliyetleri denince Almanya’yı her dönem anmak gerekmektedir. Mülheim Protestan
    Akademisi tarafından 15-17 ocak 1988’de düzenlenen, “Federal Almanya’da Kürtler” konulu üç günlük
    sempozyumda, Türkiye’nin Güneydoğusunda ayrı bir Kürt devletinin kurulması görüşülmüştür. Bu konferansa
    katılan Federal Almanya Çalışma Bakanlığı Temsilcisi A. Öffner, Almanya’ya gelen birinci neslin kendini Türk
    olarak ifade ettiğini, ancak sonradan gelen siyasi mültecilerin sayesinde Kürtlük bilincinin yaygınlaştırıldığını
    belirtmiştir.

    Kürtlerin terörize edilerek Türkiye’nin zayıflatılması konusunu kendine politika edinen Almanlar bu amaç için
    üniversiteleri de kullanarak, PKK ve diğer etnik Kürtçü gruplara üye kişilerin akademik kariyer yapması
    konusunda destek sunmuştur. Bu amaçla 1991 Bochum Universitesinde yapılan Yesiller Miletvekili Angelika
    Beer ve PKK’nın Avrupa sorumlularından Hüseyin Çelebinin katıldığı toplantı tam anlamıyla Türkiye karşıtı bir
    çalışmaya dönmüştür.

    Hüseyin çelebi adlı militan Köln’de bulunan Kürdistan Zentrum adındaki kurumda aktif olarak çalıştığı 25 Şubat
    1988 yılında Almanya tarafından PKK yöneticisi olmak suçlamasıyla yakalanmış, iki yıl boyunca Wuppertal’da
    kaldığı yerde örgütün gençlik faaliyetlerinin organizecisi olmuştur. Tutuklu olduğu bir zamanda tüm eylemleri
    organize etmesi ise Almanların tutuklamalardaki samimiyetsizliğini ortaya koymuştur.

    107 Lazarev, Mihail; “Serv, Lozan, Paris” uluslararası Paris Kürt Konferansı, İstanbul, 1992, s.154-155
    108Alexandre A., “kurd: La Guerre Qublie”, Courrier İnternational, 24-30.1994, s.7.
    109 Ballı, a.g.k., s.585

    353
    FARUK ARSLAN

    Öcalan, Ağustos 1991 tarihinde yaptığı bir konuşmada Almanya’nın kendine göre bir Kürt milliyetçiliği
    oluşturmaya başladığını, PKK’yı da bu açıdan eline geçirmeyi hedeflediğini belirtmiştir. 1990’lı yıllar Almanların
    PKK faaliyetlerine fazlasıyla tolerans gösterilen bir dönem olmuştur. Bu dönemle ilgili Yılmaz Kod Yusuf K.; “Ben
    Almanya'ya geçip yerleştikten sonra Alman makamlarına müracaat ederek siyasi iltica talebinde bulundum. İltica talebimde
    gerekçe olarak Türkiye'de Kürt soylu olan insanlara baskı ve işkence yapıldığını Kürtlerin özgür yaşam süremediği gibi
    hususları gerekçe gösterdim ve Alman makamları bana (6) ay ikamet izni verdiler bu her altı ayda bir oturma iznim
    yenileniyordu. Bu süre içerisinde çeşitli yerlerde işçi olarak çalışmaktaydım.

    1991 yılı başlarında PKK örgütüne sempati duymaya başladım. Berlin'de bulunan çeşitli Kürt Derneklerine gidip
    gelmeye başladım. Bu derneklerde PKK örgütüne sempati duyan Kürtler ile tanıştım. Ve bu süreç sonunda da örgüt
    mensupları ile ilişkilerim yoğunlaştı.

    PKK örgütü içerisindeki ilk eylemim 1991 yılında Türkiye'de bulunan Cezaevlerindeki PKK'lıların yapmış
    oldukları açlık grevlerine destek vermek amacıyla Berlin'de bulunan Kürt Derneğinde (18) gün açlık grevine gittim. Açlık
    grevine kalabalık bir grup olarak gittik. Bu dönemde Almanya'da PKK örgütünün faaliyetleri yasal olduğu için Alman
    makamlarından herhangi bir müdahale olmadı…

    Benim daha önceki yurtsever konumumu bildikleri için herhangi bir aksama olmadan örgütsel anlamda beni örgüte
    içerisine aldılar ve Almanya'nın Dortmund kentinde (10) gün süreli olarak örgüte ait bir evde (40) kişilik bir grupla siyasi
    eğitim aldım. Eğitim sonrası buradan ayrılarak Hollanda'da bulunan Rotterdam olduğunu tahmin ettiğim kentte PKK
    örgütüne ait bir evde yine üç ay süreli kapsamlı olarak siyasi eğitim aldım.

    Hollanda’daki siyasi eğitimi bizlere bu şahıslar verdi. Eğitim sonrası Almanya'ya geri dönerek Berlin'de ERNK
    örgütlenmesinin alt Komitelerinde sorumlu düzeyde faaliyet göstermeye başladım. Görev alanım Spandau bölgesi idi. Bu
    semtte bulunan Kürt soylu insanlara PKK örgütünün propagandasını, örgüte ait yayınların dağıtımını, halktan örgüt için
    aidatların toplanması gibi faaliyetlerde bulunmaktaydım. Bana bağlı alt birimlerin topladığı aidatları yani paraları benim
    bağlı olduğum bir üst birim olan ERNK Berlin Maliye sorumlusu olan Hayrı Kod adlı örgüt mensubuna teslim ediyordum.
    Her sene kadro yapımız değiştirildiği için 1998 yılında Hamburg iline bağlı Kîelh bölgesinde aynı faaliyetlerimi devam
    ettirdim…” şeklindeki beyanları, bu ülkeye giden her Kürt kökenli vatandaşımızın bir şekilde örgüte
    yönlendirildiğini göstermektedir.

    Bu yıllar uluslararası camiada Kürt kartının daima ele alındığı ve şekillenderilmeye çalışıldığı bir zaman
    dilimi olmuştur. Paris Kürt Konferansında konuşma yapan ABD Dış İlişkiler Komusyonu Başkanı Senatör
    Clairborna Pell, ABD’nin Irak yönetimine karşı yaptırımları ön gören bir kanun çıkardığını ve Kürt sorununun
    BM insan hakları komisyonu gündemine gelmesi gerektiğini önermiştir.

    Konferansa bir mesajla katılıp desteklerini ifade eden Senetor Edward M. Kennedy, 23 Ekim 1989
    tarihinde ABD Kongresinde yaptığı konuşmasında ise, Kürt meselesiyle ilgili BM Genel Kurulunda bir görüşme
    düzenlenmesi gerektiği önerisinde bulunmuştur. Konferansın ardından Kasım 1989 tarihinde ise Newyork
    Times’da William Safire, Filistinliler gibi Kürtlerinde kendi kaderlerini tayin hakkına sahip olduğunu belirterek,
    Başkan Bush’u, Kürt soruna daha yakın ilgi göstermeye davet etmiştir 110.

    110
    Koru F., Terör ve Güneydoğu Sorunu, İstanbul, 1992, s.150

    354
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Ekim 1990 tarihinde CİA tarafından Bush yönetimine iletilen bir raporda, Şii ve Kürtlerin Irak
    yönetimine karşı ayaklanacağı ve daha sonrasında büyük bir mülteci krizinin ortaya çıkacağı belirtilerek bu plan
    doğrultusunda çalışma yapılmasının uygun olacağı ifade edilmiştir.

    Genel olarak gerek ABD ve gerekse de Avrupalı ülkelerin bu politikalarında kendi siyasi çıkarları
    çerçeveside hareket ettiği, bu nedenle Kürt konusunu gündemleştirdiği ve samimiyetten uzak olduğu
    bilinmektedir. Bu durum Olivier Roy tarafından itiraf edilmiştir. Roy 1991 Nisanında Liberation’da yayınlanan
    makalesinde, Batının Saddam Hüseyini devirme adı altında bölgedeki diğer unsurlara gerçekçi olmayan umutlar
    aşıladığını, bunun altında ise aslında insancıl unsurlar yerine, politik çıkar yaklaşımlarının yattığını, bu amaçlada
    medyanın kullanılarak siyasi sonuçlar elde edildiğini, bu günde aynı senaryonun Kürtlere uygulandığını, yapılan
    yardımların adının dahi insani yardım değilde Kürtlere yardım olarak ifade edilmesininde gerçekte bölme ve
    yönetmeye dayalı koloniyalist politikaların göstergesi olduğunu belirtmiştir.

    Bu hususun ne denli doğru olduğu Paris Konferansında ele alınan konuların incelenmesinde daha net
    ortaya çıkmaktadır. Konferansta demokrasi eksenli çalışmalar yürütüldüğü ifade edilse de bunun doğru
    olmadığı, sadece Kürt meselesi ve Kürt kartını ele geçirme konusnun ele alındığı, Irakta yaşayan diger haklara
    yönelik bir açılımın olmadığı, Irak’taki Şiilerin, Türkmenlerin ve diğer halkların durumlarının ise demokrasi
    başlığı altına dahi sokulmadığı görülmektedir.

    21 Kasım 1990 tarihinde kabul edilen Paris Deklerasyonunda “güvenliğin bölünmezliğinin ve ülkelerinin her
    birinin güvenliğinin, AGİK’e katılan tüm devletlerin güvenliğine bağlı olduğu” ifadesine yer verilmiş ve terörist tüm
    eylem ve metodlar kınanmış olsa da, imzacı ülkelerin buna çokta sadık kalmadıkları PKK örneğinde görülmüştür.

    Terörün ortak sorun olarak konuşulduğu bu zamanda örgüte haraç vermeyen gurbetçiler ve PKK’dan
    kaçan muhaliflir Avrupa şehirlerinin orta yerinde silahlı saldırıya uğraya bilmekte ve cezalandırılmaktadır. Bu
    zamanda PKK tarafından köyler basılarak 13-14 yaşlarında çocuklar kaçırılmakta, yapılan bombalı eylemler
    neticeisnde yüzlerce masum sivil hayatını kaybetmektedir.

    PKK Eski Avrupa Sorumlularından Salih Aras tamda bu dönem ile ilgili bir yazısında; “13 Haziran Den
    Hang’ta Yılmaz ve arkadaşlarına saldırı oluyor restorantta otururken, 27 adet boş kovan bulunuyor, mermilerden biri
    Yılmaz’ın çenesine isabet ediyor. Bir kurşunda yanındakinin bacağına isabet ediyor. Eylemden sonra PKK’lılar olayı
    Abdullah Öcalan’a bildirmiş ve öldüğünü ifade dince, Bekaa’da bu konuda silah atışlarıyla kutlama yapılmıştır. Hollanda
    polisi olayı 2 gün gizliyor. Öcalan infazlara sevinirken daha sonra gelen yaralanma haberiyle oldukça üzülüyor… Sakine
    Kadah ve İdris (Asım Güzel) sorunu üzerinedir. Muhalefetimizle birlikte Avrupa'daki iyi tanıdıkları arkadaşları,
    Önderlerinin emriyle onları canice yöntemlerle Paris'te katlettiler.” İfadelerini kullanarak, Avrupalı devletlerin
    Avrupa’nın orta yerindeki PKK eylemlerine nasıl duyarsız kaldığını ortaya koymaktadır111.

    111 http://www.kurdistan-aktuel.org/yazarlar/salih-aras/3813-pkkde-muhalf-olmak.html

    355
    FARUK ARSLAN

    1989-1990 Arasında Kırsal Faaliyetleri ve Avrupa Faaliyetlerine Etkisi


    1989 yılına gelindiğinde kongre kararları neticesinde bir takım gelişmeler olmuş, 3 yıl içerisinde 20’si
    yönetici olmak üzere 200’e yakın kadro ajan suçlamasıyla infaz edilmiştir. Öcalan, kişiliği nedeniyle sürekli bir
    kuşku dünyasında yaşadığından, kendisine yönelebilecek muhalefeti öğrenebilmek amacıyla TEV-SAL adında
    istihbarat yapısı kurarak, bilgi alma faaliyetleri yapacak bir grup meydana getirmiş, genelde de bu yapıyı örgüt
    içi infazlarda kullanmıştır.

    PKK’nın Ortadoğu’daki gelişiminde İran etkisi de önemli bir faktördür. Türkiye’nin 1983 yılında Irak’a
    yönelik sınır ötesi hareketi sonrası Irak’ın kuzeyinde etkin olması İran devletini endişelendirmiş ve neticesinde
    PKK ile diyalog kurarak, örgütü Türkiye’ye karşı kullanmaya başlamıştır. Yapılan işbirliğine göre İran kendi
    topraklarında PKK’ya kamplar açacak ve Urmiye şehrinde üstlenmesine izin verecektir. PKK ise başta ağrı, Kars
    ve Van gibi sınır illerinde kırsalda ve şehirlerde eylem yapacak, bu eylemlerde İran ve onun din anlayışının
    propagandası yapılacaktır. Bu çerçevede Libya sorumlusu Osman Öcalan İran sorumlusu olarak atanmış ve
    İran’ın silah ve lojistik desteğiyle Doğu Anadolu illerinde eylemler başlatılmıştır. Aynı İran diğer yandan da
    IKDP’ye destek vererek Kuzey Irakta anti-Türkiye propagandasına başlamıştır112.

    Öcalan’ın İran ve Şiilik konusunda kaleme aldığı yazılarda da İran faktörünü ön plan çıkardığı görülmektedir.
    Öcalan; “İran'ın bölünmekten çok federalizme yatkınlığı daha güçlüdür. 2500 yıllık devlet geleneğinde de federalizme benzer öğeler
    hakimdir. Halkın yoğunlaşan özlemleri ile çağdaş bir federalizm bütünleşirse, Iran bölgenin en güçlü demokratik federasyonu olabilir.
    Bir nevi ikinci Rusya gibi olur. İran kültürü demokratikleşmeye daha yatkındır. Tarihsel direniş gelenekleri, Zerdüşt'ten Mazdek'e,
    Babek'ten Hasan Sabah'a kadar birçok tarihi şahsiyet daha çok demokrasi kültürüne altyapı oluşturur.

    İslamiyet ortamında Zerdüştlük bir nevi kültür direnişçiliğidir. Kürt kültürünün yabancılaşmaya karşı soylu bir direnişidir.
    Zayıf ve Hz. Ali yanlısı bir İslami örtüye bürünmüş Kürt Aleviliği de Zerdüştlükten sonra en güçlü Kürt kültür direnişçiliğidir;
    Kürtlerdeki Şialıktır. Buna karşılık, özellikle ovaya yakın Güney Kürtlerinde gelişen Sünni İslam'ı en gerici ve işbirlikçi karakterde
    gelişmiştir. Kültürel soyunu inkâr eden feodal-tüccar zihniyetin bu güçlü temsilcileri, özellikle Urfa, Mardin, Siirt kent ve yakın
    yörelerinde süper bir ihanet içerisindedirler. Müthiş işbirlikçi ve çıkarcıdırlar. İran etkisi altındaki Kürtlerde bozulma daha az olmuştur.
    Ulusal kültürel özlerini daha otantik yapılarıyla korumaktadırlar…

    PKK Birinci Konferansı (1981) ve İkinci Kongre (1982) çalışmaları da yapılarak ülkeye daha esaslı ve kalıcı yönelmeye çalışıldı.
    1982 Israil-Filistin savaşı bu süreci daha da hızlandırdı. Aslında İran Devrimi'yle oldukça elverişli koşullar yaşayan Doğu ve Güney
    Kürdistan'da üslenme ve çalışma yürütmenin daha uygun olacağı ortaya çıkmıştı…113” ifadeleri de onun İran’a bakışını ortaya
    koymaktadır.

    Dağlı, a.g.k., s.97.


    112

    113
    Abdullah Öcalan, Kendine Özgü Bir Tarih ve Güncellik Yorumuyla, Kürdistan Devrimcilerinin Çıkışı Adlı
    Makale

    356
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Örgüt, İran devletinin bu dönem 20 kadar kampın açılmasına izin vermesinin akabinde yeniden
    toparlanmaya başlamıştır. İran alanının örgüte açılmasından sonra Avrupa’da kandırılan çok sayıda yeni katılım
    militan Almanya üzerinden uçakla Tahran’a veya Avrupa’dan Ermenistan’a oradan da İran’a, İran’dan da
    örgütün kamplarına aktarılmıştır. Bu yolla binlerce kişinin kırsala gönderildiği bilinmektedir.

    PKK örgüt militanı Hacer T.’nin ifadesinde; “…1998 yılı Mayıs ayında Ben, ŞEYHMUS KOD, BÜRÜKS ve
    HEMDEN KOD isimli örgüt mensupları ile birlikte DENİZ KOD'un refakatinde Atina hava limanına geldik. Burada
    DENİZ KOD bizlere üzerinde kendi fotoğrafım yapışık olan ancak kimin adına tanzim edildiğini bilmediğim sahte
    pasaportları bizlere verdi. Bu pasaportlarla uçağa binerek İran'ın Tahran şehrine gitmek üzere hareket ettik. Uçak başka bir
    yerde aktarma yaptı. Burada bana Yunanistan'da temin edilen siyah renkli çarşaflan burada üzerimdeki elbiselerin üzerine
    giydim. Daha sonra da Tahran'a indik. Oradan da örgütün kamplarına gönderildik…”şeklindeki beyanları PKK’ya İran
    üzerinden elaman aktarımının kolaylığını göstermiştir.

    Öcalan ve örgütü PKK, Marksist-Leninist-Sosyalist olmasına karşın İran ile yakınlaşmasının akabinde
    dini referans alan yeni grupları oluşturmaya başlamıştır. Bu kapsamda HİK (Kürdistan İmamlar Birliği) adıyla
    bir yapı daha oluşturarak, başına Abdurrahman Dürre’yi getirmiştir. Abdurrahman Dürre kitleye Molla olarak
    tanıtılmış olmasına rağmen, Dürre’nin dinle alakası olmayan biri olduğu daha sonra açığa çıkmıştır.

    PKK/HİK’in oluşumunda İran ve Alman istihbarat birimlerinin katkısı gözden kaçırılmamalıdır. HİK,
    Sünni inanışın temel prensiplerini bozmak, dindar olan Kürt halkının inanç sistemiyle oynamak, bölge halkını içi
    boşaltılmış ve çarpıtılmış dini bidatlarla oyalamak için kurgulanan bir yapıdır. Bu yapı genelde de başarılı olmuş,
    PKK ve siyasi uzantısı olan Türkiye’de partileri etkilemiştir.

    Bu yapı aracılığı ile geneli inançlı olan bölge halkının PKK’ya yaklaşması sağlanacaktır. Abdurrahman
    Dürre yıllarca Almanya merkezli olarak PKK’ya hizmet etmiş ve birçok kişiyi ikna ederek kırsala göndermiş,
    bunlardan etkilenen oğlu da kırsala çıkmıştır. Örgütün silahlı güçlerine katılan Berzan Dürre, kırsalda yaşanan
    hadiselere şahit olduktan sonra PKK’nın ve Öcalan’ın ajan olduğunu, derin güçlere hizmet ettiğini ifade etmiştir.
    Berzan Dürre’nin bu ifadeleri onun sonunu hazırlamış ve tasfiyeci olduğu gerekçesiyle infaz edilmiştir.

    1989 yılına gelindiğinde örgüt İran kamplarında eğitim gören militanlarının bir bölümünü Botan eyaleti
    olarak adlandırılan Cizre, Silopi, Nusaybin ve Şırnak çevresine göndermeye başlamıştır. 3. kongrede
    kararlaştırılan şekliyle sözde militan sayısının 50 bin rakamına ulaştırılması için çıkarılan “Zorunlu Askerlik
    Kanunu” nun ana uygulayıcıları da bahse konu kamplarda eğitim gören kadrolar olmuştur.

    Bu yılla birlikte silahlı militan güçler, gerilla düzeninden ordu düzenine geçmek suretiyle, 150-200 kişilik
    gruplar halinde saldırılar yapmaya başlamıştır. Durum böyle olunca da Türk güvenlik güçlerinin verdikleri kayıp
    miktarı önemli ölçüde artmıştır.

    357
    FARUK ARSLAN

    1990 yılı ile birlikte alınan kararlarda, “Genel Ayaklanma” başlatma, “Kürdistan Ulusal Meclisini”ni toplama
    ve “Savaş Hükümeti” ilan etme hedefleri ortaya konmuştur.

    Örgütün 1990 yılı hazırlıkları ve planları Kuzey Irak ve İran’da yapılmıştır. Planlamalarda önemli
    hedeflerinden birisi de “Koruculuk Sisteminin” ortadan kaldırılması olarak ifade edilmiş ve “Kürdistan’da Zorun
    Rolü” anlayışıyla doğrultuda askeri güçler ile koruculara yönelik pusular atılmıştır. 1990 dönemiyle, bölgede
    ulaşımı engellemek ve kentler arası karayollarını kullanılamaz hale getirmek doğrultusunda alınan kararlar
    nedeniyle; karayolları ve demiryolları mayınlanmış, pusular kurulmuş ve ikinci derecedeki yollar kullanılmaz
    hale getirilmeye çalışılmış, önemli ekonomik tesisler hedef alınmış, okulların kapatılmasına çalışılmış,
    öğretmenler öldürülmüştür. 1987-1990 arasında toplam 21 öğretmen öldürülmüş, yüzlerce okulda yakılarak
    kullanılmaz hale getirilmiştir.

    Örgütün bu faaliyetlerine rağmen III. Kongrede karar altına aldığı “Botan Eyaletinin Fethi” hedefi
    gerçekleştirilememiştir. “Bir Parça Özgür Vatan” sloganıyla yapılan çalışmalarda istenilen hedeflere
    ulaşılamadığından yeni kararlar alınması ve yeni düzenlemeler yapılması gündeme gelmiştir.

    Bu çerçevede 04-13 Mayıs 1990 tarihinde, Lübnan’da, II. Ulusal Konferans adı altında bir toplantı
    yapmıştır. Bu Konferansta Örgütün 90’lı yılların başlamasıyla birlikte izleyeceği siyasi, askeri ve ekonomik
    hedefler saptanmış, PKK’ya yönelen tüm güçlerin ve tasfiyecilerin ağır bir biçimde cezalandırılması gerektiği
    belirtilmiş ve ARGK’den, şiddeti “Düşmanın Geri Üssü”, “Cephe Gerisi” olarak nitelenen metropollere ve batı
    illerine kaydırması, Güvelik güçlerine yönelik eylemlerle TSK’nin kırsaldan şehir merkezlerine çekilmesi ile
    ekonomik hedeflerin vurulması istenmiştir.

    Ayrıca alınan kararlara göre yeni dönem çalışmalarının istenildiği gibi işletilebilmesi için Suriye, Lübnan,
    Yunanistan, Almanya, GKRK, Irak ve İran’dan azami ölçüde desteğin alınması, vergilendirme gelirlerinin
    arttırılması ve örgüte katılımın hızlandırılması, sınır boylarında vergilendirme yapılması gerektiği ve 4. Kongre
    hazırlıklarına başlanması ifade edilmiştir.

    PKK’nın 4. Kongresi 26-31 Aralık 1990 tarihinde yapılmıştır. Kongrede halkın ve korucuların tekrar
    kazanılması, bu amaçla 31 Aralığa kadar bir af kanunun çıkarılması, örgütü zor duruma sokan çocuk kaçırmalara
    son verilmesi, 18 yaşından küçüklerin örgüte alınmaması, metropollerdeki legal kurumlaşmaya ve basın-yayın
    faaliyetlerine hız verilmesi, köy, ilçe ve şehirlerdeki halkın güvenlik güçleriyle karşı karşıya getirilerek, güvenlik
    güçlerinin halka saldırmasının sağlanması, akabinde bölge halkının örgütlendirilmesinden sonra sehildana
    (ayaklanma) geçilmesi ve 1991-1992 yıllarında güçle silahlı baskınların gerçekleştirilmesi kararlaştırılmıştır 114.

    114
    Kışlalı M. A., Güneydogu Düsük Yogunluklu Çatısma, 1996, s.174

    358
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Zorla askerlik yasası adıyla çocukların kaçırılarak dağa çıkarılması örgüt ve bölge halkını karşı karşıya
    getirmiş olsa da aslında bu uygulama örgüte önemli bir kazanç sağlamıştır. Kaçırılan birçok aşiret reisi, çocuğunu
    alabilmek için PKK’ya destek vermek zorunda kalmış, kaçırılmış olsa bile kırsalda ölen birçok çocuğun ailesi
    çocuklarının hatıraları nedeniyle örgütün istismarına açık hale gelmiştir. Bunu gözlemleyen örgüt yöneticileri ise
    özellikle kaçırılarak kırsala götürülen gençleri zamanla iç infazla öldürtüp, ailelerine ise; “çocuklarınız T.C. ile
    savaşırken şehit oldu, o büyük bir devrimciydi” söylemlerini kullanıp, devlet ve aileler arasına onarılmaz yıkımlar
    oluşturmuşlardır.

    Bu kongrede en önemli karar serhildan eylemlere geçilmesi olmuştur. Örgüt önceki yıllarda dağlarda
    kurtarılmış alanlar oluşturmak istemiş, fakat başarılı olamamış, aktif silahlı mücadelede daima kaybeden taraf
    olmuş ve neticesinde vur kaç taktiği ile uygulanan saldırı tarzı yanında şehirdeki siyasal eylemler ve halka
    yönelik bombalı saldırıların daha kazanç getirdiği kanaatine varılmıştır.

    Körfez Savaşı Ve Çekiç Gücün Konumlandırılması

    İran-Irak Savaşı'nın 1988'de sona ermesinden sonra Saddam rejimi Kuveyt'in savaş yılları boyunca
    kendisine ait petrolü çaldığını, üretimi yüksek tutarak, petrol fiyatlarının düşmesine neden olduğunu ve böylece
    Irak'ı zarara uğrattığını ileri sürerek, bu ülkeye 50-80 milyar Doları civarında tahmin edilen borcunun silinmesini
    istemiştir.

    Irak hükümetinin bu isteğinin kabul edilmemesinin akabinde 1990 yılının yaz aylarında Irak ve Kuveyt
    devletleri arasında dünya dengelerini sarsacak olaylar baş göstermiştir.

    Ortaya çıkan gerginlik sonrasında Irak ordusu Kuveyt sınırına asker sevkiyatı yaparak, işgal
    harekâtına gireceğinin ilk sinyallerini vermiştir. Saddam Hüseyin işgali meşrulaştırmak için 25 Temmuz 1990'da
    ABD'nin Bağdat Büyükelçisi April Glaspie bir görüşme gerçekleştirmiş ve görüşmede Kuveyt’e girileceği ifade
    edilmiştir. Glaspie görüşmede; "Bu, Arapların kendi aralarındaki bir sorun. ABD'yi ilgilendirmez"115 ifadelerini
    kullanarak olaylarda ülkesinin tarafsız kalacağı imasında bulunmuştur.

    Uluslararası ilişkiler uzmanları Irak liderinin Kuveyt'e karşı giriştiği saldırı ve işgal hareketinin açık
    hedefinin aslında bu ülkenin zengin petrol rezervlerini ele geçirmek ve bu yöntemle sekiz yılı bulan savaşın acı
    tahribatlarını ortadan kaldırmak olduğunu belirtmişlerdir. Saddam Hüseyin Amerikalılarla yapılan görüşmeden
    sonra işgal konusunda daha da cesaretlenmiş ve 2 Ağustos 1990'da Irak'ın Kuveyt'i işgali gerçekleşmiştir.

    115
    Yeni Asya Gazetesi, Özal’ı Korkutan Neydi? Başlıklı Haber, 25 Ocak 2007.

    359
    FARUK ARSLAN

    İşgal uluslararası camiada tepki ile karşılanmıştır. Saddam Hüseyin yönetimi, uluslararası tüm çağrılara
    rağmen ısrarlı bir tutumla Kuveyt'teki kuvvetlerini çekmeyi reddetmiş ve 8 Ağustos 1990'da Kuveyt'i Irak'ın 19.
    ili olarak ilhak ettiğini açıklamıştır.

    Kuveyt'in işgaliyle birlikte Irak, dünyanın bilinen petrol rezervlerinin yüzde 20'sini ele geçirmiştir.
    Durum böyle olunca Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, 3 Ağustos'ta Irak'a Kuveyt'ten çekilme çağrısında
    bulunmuş ve 6 Ağustos'ta da uluslararası düzeyde Irak'la ticareti yasaklayan bir karar almıştır.

    Irak’ın Kuveyt’i işgalinden sonra Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi 29 Kasım 1990'da Irak'ın 15 Ocak
    1991'e değin Kuveyt'ten çekilmemesi halinde kuvvete başvurulmasını öngören bir karar almıştır.

    Kuveyt'in işgalinden sonra, Batı ülkelerinin gizli servisleri dezenformasyona başlayarak, BM’lerin Irak’a
    müdahalesi için psikolojik alt zemin oluşturma başlamışlardır. Savaşın psikolojik alt yapısının hazırlanmasında
    CIA ve Suudi Arabistan’ın desteklediği Hür Irak’ın Sesi radyosunun önemli desteği olmuştur. Bu dönemde
    Amerikalılar Kuzey Irak’ta bu radyo kanalına ayarlı on binlerce transistörlü radyo dağıtarak halkı bu yönde ajite
    etmiştir.

    Yayılan haberlerde; Irak’ın, Suudi Arabistan için de potansiyel bir tehdit olmaya başladığı; Irak'ın Suudi
    Arabistan'a da girmesi halinde, dünya petrol rezervlerinin yarıya yakınının Saddam’ın eline geçeceği ifade
    edilerek, dünya kamuoyu yönlendirilmeye başlanmıştır.

    Hür Radyo’dan sonra Amerika’nın Sesi Radyosu 25 Nisan 1991 tarihinden itibaren Kürtçe yayınlara
    başlamış, 1992 nevruzundan sonra ise yapılan yayınlarda PKK’dan terör örgütü değil de, ayrılıkçı hareket olarak
    bahsedilmeye başlanmıştır.

    ABD, NATO’daki Avrupalı müttefiklerini olası bir saldırı ihtimali dolayısıyla Suudi Arabistan'a asker
    sevk etmeye yöneltmiştir. Mısır ve öteki bazı Arap ülkeleri de Irak karşıtı koalisyona katılmış ve bölgeye kuvvet
    göndererek Batılı güçlerin askeri yığınağa katkıda bulunmuşlardır. Ocak 1991'e gelindiğinde Saddam'a karşı
    oluşturulan koalisyonun bölgedeki askeri gücü 700 bine ulaşmıştır. Koalisyonda ABD 540 bin askerle bu gücün
    en önemli unsuru olurken, Birleşik Krallık, Fransa, Mısır, Suudi Arabistan ve Suriye gibi ülkeler daha küçük
    askeri güç bulundurmuşlardır.

    Irak güçlerinin Kuveyt’ten çekilmemesinin akabinde Çöl Fırtınası (İngilizce: Desert Storm) adı verilen kara
    harekâtının yapılması gündeme getirilmiştir. Savaş, ABD öncülüğünde 16-17 Ocak 1991günü gece yarısı geniş çaplı
    hava harekâtıyla başlamıştır. Şubat ortalarında başlayan kara harekâtı 27 Şubat'ta sonlandırılmıştır. ABD başkanı
    George Bush 28 Şubat'ta ateşkes ilan ettiğinde, Irak direnişi bütünüyle kırılmıştır.

    360
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Savaş müttefik güçlerin lehine sonuçlandığından, ateşkes görüşmeleri, Körfez Savaşı'na katılan
    Koalisyon Kuvvetleri ve Irak askeri heyetleri arasında 3 Mart 1991 günü Kuveyt-Irak sınırının 5 km kuzeyindeki
    Safven kasabası yakınında bir Irak hava üssündeki çadırda yapılmıştır. Görüşmeleri Koalisyon Kuvvetleri
    komutanı ABD'li General Norman Schwarzkopf, İngiliz komutan Sir Peter De La Billiere ve Fransız General
    Michel Roquejeoffre ile Iraklı Generaller Sultan Haşim Ahmet ve Irak'ın Kuveyt işgalinde 3. Alay komutanı olan
    Salih Abbud Mahmut yürütmüştür.

    Savaş sonrasında Irak güçleri BM Güvenlik Konseyi'nin 686 numaralı kararı doğrultusunda
    Kuveyt’ten tamamen çekilmiş ve tazminat ödemek zorunda bırakılmıştır. Savaşın hemen akabinde ABD güçleri
    Kuzey Irak’ı içine alan 36. Paralel üzerinde uçuşa yasak bölge ilan ederek, Kuzey Irak’ın fiili olarak federal yapıya
    kavuşmasını için planlamalar devreye sokulmuştur.

    ABD’nin bölgede yaptığı faaliyetlerin amaçlarından birinin de Irak petrol rezervlerini ele geçirmek
    olduğu artık herkesçe bilinmektedir. Amerikalılar bu planlamanın gerçekleşmesi için bölgede istikrarsız bir ortam
    meydana getirilmesinin gerektiğini gördüklerinden, Irak’ın üç ana unsurlarından Kürt, Sünni Arap ve Şii Arapların
    bir birleriyle mücadele etmesi ve bu güçlerin aynı zamanda Saddam rejimi ile de çatışması gerektiğini görmüşlerdir.
    Buna göre tüm etnik ve dinin unsurlar Saddam rejimi ile mücadele ederken, aynı zamanda bir birleriyle de çekişme
    ve çatışma yaşamalıdır.

    Amerikalılar bu çerçevede her kesimle ayrı ayrı görüşülerek, ayrılıkçı faaliyetlerin hızlandırılması için
    destek sunacakları ifade edilmiştir. Yine bölgede istihbarı ve askeri faaliyetlerin yanında basın yayın faaliyetlerine de
    hız verilerek, planlı propaganda çalışmaları da devam ettirilmiştir. Bu amaçla tanınan birçok yazar ve düşünüre
    makaleler yazdırılarak, yönlendirme yapılmıştır.

    Bu isimlerden Graham Fuller konu ile ilgili olarak hazırladığı raporunda, Kuzey Irak için oluşturulan
    Çekiç Güç’ün Kürtler için tarihlerindeki en önemli fırsatı yarattığını ve bu sayede fiili özerk bölgenin kurulduğunu,
    Saddam’ın iktidarda kalmasının Kuzey Irak’ta fiili Kürt devletinin kurulmasına zemin hazırlayacağını ve bunun
    Türkiye’ye olumsuz etkilerinin olacağını belirtmiştir.

    Fuller makalesinde ayrıca; “Körfez savaşı öncesi statükoya artık dönülemez. Türkiye en azından Kürtlere geniş
    bir muhtariyet veren bir çeşit sisteme geçmelidir… PKK, ahlaki olmayan bir gerilla savaşı sürdürüyor olsa bile terör örgütü
    değildir. PKK bugün Türkiye Kürtleri adına konuşan tek ciddi siyasi harekettir… Türkiye eğer Avrupa ekonomik topluluğuna
    girmek istiyorsa insan haklarını Avrupa standartlarına çıkarmak zorundadır…116” ifadelerine yer vermiştir.

    116
    Fuller G., Kürtlerin Kaderi, Avrasya Dosyası, Cilt:1/1, s.138-146.

    361
    FARUK ARSLAN

    Savaş sonrasında ABD’nin Irak’ı tamamen etkisizleştirme fırsatı olmasına rağmen, bu yönde bir
    politika izlenmemiş, böylece Saddam’ın Kürt ve Şiilere karşı şiddet kullanmasına göz yumulmuştur. Savaşın hemen
    sonrasında Saddam güçleri Kürtlerden intikam alma adına bir çok yerde saldırılara girişmiş, ABD’nin de olaylara
    seyirci kalmasının akabinde 1,5 milyon kişi katliam yapacağı endişesiyle Türkiye sınırına doğru göç etmeye
    başlamıştır.

    Mevcut durum ABD tarafından fırsata dönüştürülerek bölgeye Çekiç Güç konuşlandırılmıştır. Çekiç
    Güç bölgede kalacağı uzun yıllar boyunca daha sonra gerçekleşecek Irak işgali için zemin hazırlamış ve Türkiye’nin
    terörle mücadelesini olumsuz etkileyecek çalışmalar organize edilmiştir.

    ABD’nin Irak’a girmesi ile ilgili hazırlıkların yapıldığı dönemde, Irak’a müdahale ile birlikte
    Türkiye’nin muhtemel tavrı üzerine de bir takım tahminler yapılmıştır.

    Cengiz Çandar kriz sonrasında Pentagon’da bazı çevrelerin “Türkiye’nin Musul’da 1920’den doğan bazı
    hakları vardır” dediğini, buna karşılı ABD Dışişleri Bakanlığının “Arap dünyasını karşımıza alamayız “ şeklinde görüş
    bildirdiğini söylemektedir117. Michael Foucher ise Irak’ın parçalanması halinde Türkiye’nin kuzeyi (Kerkük) işgal
    etmekten çekinmeyeceğini iddia etmiştir118. Antony Hayman ise ABD Kongresi için hazırladığı raporda, İran
    karşısında Irak ordusunun savaşı kaybetmesi halinde Türkiye’nin Irak’a girmesini Amerika’nın onayladığını ifade
    etmiştir.

    Türkiye’nin kendi ülke bütünlüğünü koruması açısından her zaman Irak üzerinde söz hakkı olmuştur.
    Bu haklar 1926 yılında imzalanan sınır anlaşması ile garanti altına alınmış olup, buna göre iki ülke, ülkelerine yönelik
    faaliyetlere izin vermeyeceklerdir. Türkiye ayrıca 1983 yılında kuzey Irak’a gerçekleştirdiği harekât sonrasında, Irak
    devletiyle 28 Kasım 1984 yılında ikinci bir güvenlik protokolü imzalamıştır.

    ABD’nin Irak’a müdahalesi sonrasında ilk ayaklanma Ranya’da 6 Mart 1991 de meydana gelmiş,
    akabinde ise Erbil, Süleymaniye ve Duhok Kürtlerin eline geçmiştir. 14 Martta ise Kerkük’e yönelen Kürt gruplar
    burada da kontrolü ele geçirmişlerdir. Kürtler savaş sonrası Irak yönetiminden bazı kentleri alsalar da sonrasında
    Saddam güçleri bu hareketi şiddet kullanarak bastırma yoluna gitmiştir. Irak askerlerinin bu saldırılarında çok sayıda
    Kürt hayatını kaybetmiştir. Bu durum bizzat Senato Dış ilişkiler başdanışmanı Peter Galbraith tarafından eleştirilerek
    Kürtlerin ölüme terk edildiği ifade edilmiştir119.

    Mültecilerin Türkiye sınırına gelmesinden sonra BM tarafından bu kişilerin korunması amacıyla bir
    takım kararlar alınmış ve birçok Avrupalı NGO bölgeye yardım getirmeye başlamıştır. Dış İşleri Bakanlığına Ekim

    117 Çandar C., Medeni Hakları Kabul Edildiği Ölçüde, Kürtleri Türkiyeye Entegre Edebiliriz, Demokrasi Kuşağı,
    Ankara, Ocak-Şubat 1995, s.32.
    118 Foucher M., Fronts et Frontiers, Paris, 1991. s. 308.

    119 Turan Yavuz, a.g.k., s.141, 147.

    362
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    1992 de sunulan rapora göre, o dönemde Kuzey Irakta faaliyet gösteren NGO’ların sayısı 47’dir120. Fakat ilerleyen
    zaman bu yardımların masum bir destek olmadığını göstermiştir. Bu yönlü faaliyetlerin araştırılması sonrasında
    bölgede görev alan 22 NGO’dan 21’nin kilise teşkilatı, birinin ise İsrail’in İstanbul Başkonsolosluğu adına faaliyet
    gösteren bir kurum olduğu ortaya çıkmıştır.

    TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu konu ile ilgili olarak yaptığı çalışma sonunda hazırladığı
    raporda; bu NGO’ların doğrudan veya dolaylı olarak Türkiye’ye karşı yürütülen terörist faaliyetlerin desteklediğini
    ortaya çıkarmıştır121.

    Bu noktadan geçmişe bakıldığında ise Irak’ın Kuveyt’e girerek kendine göre bir takım kazançlar elde
    etme amacı olduğu, bu amaçla bir takım faaliyetler yaptığı, neticede ise kaybeden taraf olduğu muhakkaktır. Türkiye
    ise bu savaşta Batılı güçlerin yanında yer almış ve her türlü desteği vermiş olmasına rağmen yine kaybeden taraf
    olmuştur.

    Kaybeden taraf olarak Türk devleti, Kürtlerin Türkiye sınırına ve iç kesimlerine göçüyle birlikte, sınır
    güvenliğinin yeniden ele alınmasını ve meydana gelen boşluğun PKK tarafından kullanılmasının önüne geçmek için
    bir takım tedbirler almak zorunda kalmıştır. Bu amaçla da 1991 yılında Kuzey Irak’taki PKK kamplarına askeri
    operasyon yapılmış ve örgütün saldırıların önüne geçilmeye çalışılmıştır. Bu askeri operasyon olumsuzlukları daha
    da derinleştirmiş, ülkemiz uluslararası camiada yalnızlaştırılmıştır.

    Batılı güçlerin desteği ile Kuzey Irak’ta meydana getirilen kısmi özerk ortamda Çekiç Gücün koruması
    altında, 19 Mayıs 1992 de seçimler yapılmıştır. KYB ve KDP bu seçimler sonrası bölgenin liderliğe taşınırken,
    Türkiye’ye yakınlığı ile bilinen ve Mart 1991’deki Erbil ayaklanmasını başlatan Ömer Hıdır Surçi liderliğindeki 65
    aşiret seçimlerde saf dışı bırakılmıştır. Türkiye ve politikalarının dışlandığı seçim sonrasında, fiili olarak ABD ve
    İsrail’e bağlı federal Kürdistan kurulmuştur.

    Irak’ın Kuveyt’e saldırdığı yıllarda dönemin Başbakanı Turgut Özal Irak’ın statüsünün değişmesinin
    ardından meydana gelen boşluk ve artan terör hadiselerinin sonlandırılması için Kuzey Irak’a askeri bir operasyonu
    gündeme getirmiştir. Özal Ortadoğu’daki bu gelişmelerin Türkiye’nin aleyhine olacağını değerlendirerek, geçicide
    olsa Kuzey Irak’ta Türk askerlerinin var olması, en azından Kuzey Irak sınırında bir tampon bölge oluşturulması
    gerektiğini ifade etmiştir.

    Körfez krizinde aktif politika izlemek isteyen Özal, Dışişleri Bakanı Ali Bozer ve Genelkurmay Başkanı
    Necip Torumtay ile karşı karşıya kalmıştır. Özal'ın tutumuna tepki gösteren Dışişleri Bakanı Ali Bozer 11 Ekim 1990,
    Milli Savunma Bakanı Safa Giray ve Genelkurmay Başkanı Necip Torumtay 3 Aralık 1990 görevlerinden istifa

    120 Aydınlık Dergisi, 8 Nisan 1995, no: 404, s.10.


    121
    TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu Başkanlığı: Faaliyet Raporu, Ankara, 1992, s.39-41.

    363
    FARUK ARSLAN

    etmişlerdir. Ayrıca Özal'ın uygulamak istediği aktif siyaset muhalefet tarafından sert biçimde eleştirilmiş, böylece
    devlet olarak kullanabileceğimiz tüm hamleler iç muhalefet nedeni ile yitirilmiştir.

    Sayın Özal’ın en azından sınırın Irak tarafında tampon bölge oluşturma gayreti ise müdahaleci
    güçlerce olumsuz karşılanmıştır. ABD tampon alanın Irak’ta değil Türkiye’de olmasında ısrar etmiş ve Türk tezlerini
    görmemezlikten gelmiştir122.

    ABD bu kriz sırasında Ankara'dan; Türkiye’deki üslerin Irak'a yönelik hava harekâtlarında
    kullandırılması ve böylece Saddam'ın Kuveyt cephesindeki asker sayısını azaltması için Türkiye'nin Irak sınırına
    asker kaydırması konularında yardım istemiştir. Özal'ın Suudi Arabistan'da toplanan koalisyon kuvvetlerine birlik
    gönderme ısrarı da dönemin askeri yetkililerince kabul görmemiştir.

    Türkiye her şeye rağmen 180,000 kadar askeri Irak sınırına kaydırarak, Irak'ın kuzeyde 8 tümen
    tutmasını sağlamış ve kara savaşında koalisyon güçleri üzerindeki yükü hafifletmiştir.

    Türkiye 8 Ağustos 1990'da, BM'nin Irak'a ambargo kararlarına uyarak, Kerkük-Yumurtalık petrol boru
    hattını kapatmıştır. Körfez Savaşı'na fiili olarak katılmayan Türkiye, Ambargoya katılmak zorunda kalmış ve İncirlik
    Hava Üssü'ndeki Amerikan uçaklarının kullanılmasına müsaade etmiştir.

    Daha sonra gelişen olaylar ise Özal haklılığını ortaya çıkarırken, artık yapacak bir şeyin kalmaması da
    siyasetteki derin güçlerin varlığını ortaya koymuştur. Irak’ın işgalinde Türkiye maddi ve askeri olarak büyük
    kayıplar yaşarken, Türkiye’nin pasif siyaseti sonrasında İsrail işgalin en karlı çıkan tarafı olmuştur.

    Yaşanan direnç nedeniyle Özal'ın Musul ve Kerkük'le federasyona gidilmesi, bölgedeki Arap
    ülkeleriyle geliştirilecek ekonomik ve ticari ilişkiler ile bu ülkelerin potansiyel pazar olarak kullanılası planları ne
    yazık ki neticelenmemiştir.

    Bu başarısızlıkta dönemin askeri komuta kademesinin direnç göstererek, hükümetin karalarını


    uygulamaması daha sonra yaşanacak tüm olumsuzlukların da nedeni olmuştur.

    Savaş sonrasında Kuzey Irak’ta bulunan bazı sınır kapıları kapatılmış, 8 Ağustos 1990'da, BM'nin
    Irak'a ambargo kararlarına uyularak Kerkük-Yumurtalık Petrol Boru Hattından petrol geçişi durdurulmuş ve Irak’a
    iş yapan tüm şirketler Türkiye’ye geri dönmek zorunda kalmıştır. İşgalden sonra geçen 12 yıl içerisindeki Türkiye’nin

    122
    Kendal N., Les Choix de I’Occident, 1994, s.11.

    364
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ekonomik kaybının 100 milyar dolar olduğu ifade edilmektedir. ABD ise savaş sonunda tüm savaş harcamalarını
    Kuveyt, Suudi Arabistan ve Kuzey Irak yönetiminden geri almıştır.

    Savaş sonrasında Avrupa Topluluğunun Lüksemburg’daki zirve toplantısında, İngiltere ve Fransa’nın


    isteği ve ABD’nin desteği ile Kuzey Irak’ta bir tampon oluşturulmuş ve bu bölgenin korunması için Amerikan,
    İngiliz ve Fransızlardan oluşan “Çekiç Güç” adıyla bir askeri yapı oluşturulmuştur. Bu birlik görünürde Iraklı
    mültecilerin korunması vazifesini yerine getirirken, arka planda Bağımsız Kürt devletinin kurulması ve daha da
    ötesi PKK faaliyetlerinin desteklenmesinde kullanılmıştır.

    Tennesse Teknoloji Üniversitesi öğretim üyesi Profesör Michael M. Günter körfez savaşı sonrası durumu
    anlatan bir yazısında, “çekiç güç harekâtının devam edeceği izni verildikten soran türküye, gerçekten fiili bir Kürt devletini
    pekiştirmiştir…123” ifadelerine yer vermiştir. Herkesin bildiği gibi her hükümet tarafından altı aylık dönemler
    halinde Çekiç Gücün süresi uzatılmıştır.

    Savaşın bir o kadar önemli başka bir sonucu da, Irak'ın zayıflamasıyla beraber, İran'ın bölgedeki
    ağırlığının artmasıdır. Savaşta el altından ABD’ni destekleyen İsrail, Irak'ın yenilmesiyle rahatlarken, Irak'ın
    yanında yer alan Filistin Kurtuluş Örgütü zor durumda kalmıştır. ABD ise, bu savaşta 500,000'den fazla askerini
    Orta Doğu'ya kaydırıp, Irak'ı kesin bir yenilgiye uğratarak uluslararası alanda lider olduğunu ve Vietnam
    sendromunu atlattığını göstermiştir.

    Yine demode olan ve silahsızlanma anlaşmaları doğrultusunda elinden çıkarmak zorunda olduğu silah
    ve cephanenin bir kısmını burada kullanarak, bunlardan kolay yoldan kurtulmuş, yeni silah sistemlerini gerçek
    savaş ortamında denemiş ve geliştirmiş, Saddam'ı devirmeyerek, ondan çekinen tutucu Körfez ülkelerine daha
    sonraki dönemde büyük miktarlarda silah satarak fazladan büyük karlar elde etmiştir.

    Savaş sonunda ise Irak'ı fiilen üçe bölmüş, ambargo uygulayarak ülkeyi ekonomik bağımlı hale getirmiş
    ve bu ülkenin petrol ihracını baskı altına alarak, uluslararası alanda petrol fiyatlarını denetleyebilmiştir.

    Örgütün Körfez Savaşı ve Çekiç Güc’e Bakışı

    Irak’ın Kuveyt ile sorun yaşadığı Mayıs 1990 döneminde PKK terör örgütünün II. konferansı Lübnan’da
    yapılmıştır. Bu konferans sırasında Ortadoğu’da meydana gelen gelişmeler ele alınmış ve gelişmelerin izlenerek yeni
    stratejiler geliştirilmesine karar verilmiştir.

    123
    Gunter M., Kuzey Irakta Fiili Kürt Devleti, Avrasya Dosyası, cilt: 1/4, s. 184.

    365
    FARUK ARSLAN

    II. Konferansta örgüt, gelişmelerin takip edilmesini ve kazanan tarafa göre yeni politika geliştirmesini, her
    halükarda meydana gelecek kargaşa ortamının kendileri lehine sonuçlar vereceği değerlendirmelerinde
    bulunulmuştur. Bu değerlendirmelerin neticesinde kazansa yada kaybetse de Saddam ile ilişkilerin karşılıklı
    menfaatler çerçevesinde devam ettirilmesi, Kuzey Irak’ın Merkezi Hükümetin kontrolü dışında kalan bir alana
    çevrilmesi ve Irak’taki diğer Kürt grupların saf dışı bırakılması için ilişki geliştirilmesi hedeflenmiştir.

    Kuveyt işgalinin akabinde Öcalan tarafından 2 Ağustos 1990 tarihli bir bildiri yayınlamıştır. Bildiride
    “…mevcut statükonun parçalanması herkesten çok Kürt halkının yararına olacaktır… diyebiliriz ki ilk kez tarih kurutuluşa
    azmetmiş halkımızın yüzüne gülecektir. Burada bağımsızlık kokuyor” şeklinde beyanı olmuştur124.

    Öcalan 22 ağustos 1990’da yaptığı diğer bir değerlendirmede; “Irak’ta iktidar artık zayıflamıştır. Denetimden
    kurtulmuş bir Kürdistan’ın muazzam bir devrim zemini haline gelmesidir. Kuzey Irak’ta gelişecek bir mücadele kuzey ve güney
    Kürdistan’ın birleşmesidir…125” ifadelerine yer vermiştir.

    Örgüt tarafından yapılan diğer değerlendirmede ise; “güvenlik kuşağını direniş kuşağı yapacağız ve burayı üs
    olarak kullanacağız” ifadelerine yer verilmiştir.

    İkinci konferansın yapıldığı bu dönemde PKK’nın ikili oyunun bir gereği olarak Irak devletiyle sıkı bir iş
    birliği içerisinde olduğu görülmektedir. Saddam Hüseyin bu süreçte, Türkiye’nin çeşitli bahaneler üzerinden
    kuzeyden Irak’a girerek, topraklarının bir kısmını ele geçirmesi yönünde kuşkuya kapıldığından, PKK eliyle kuzey
    sınırını güvence altına almak istemiştir. Fırsatı iyi değerlendiren PKK ise Bağdat’ta kurmuş olduğu bürosu aracılığı
    ile Saddam güçleriyle yakın temas bulunmuş ve önemli parasal destek almıştır.

    Bu desteğin sonrasında Abdullah Öcalan yaptığı bir açıklamada, Türkiye’nin Irak’a giresi halinde Irak
    devletiyle birlikte ortak mücadele etme kararı aldıklarını belirtmiştir126. Barzani, Halepçe katliamının yaşandığı ve
    binlerce Kürt’ün zehirli gazlarla öldürüldüğü sırada PKK’nın Irak güçleriyle işbirliği içerisinde olduğunu, bu işbirliği
    karşılığında PKK’nın Irak’taki örgütlenmesi olan ve Osman Öcalan’ın liderliğindeki PAK’ın127 (Partiya Azadiya
    Kürdistan - Kürdistan Özgürlük Partisi) Irak Hükümetince finanse edildiğini belirtmiştir128. PKK/PAK
    kuruluşunun hemen akabinde Kuzey Irak’ta örgütlenmiş ve Iraklı Kürtlerin Türkiye aleyhine örgütlenmesine
    çalışmıştır.

    Yine PKK’nin bu süreçte, Türkiye’deki ABD Kurumları hakkında Irak’a bilgi topladığı, incirlik üssündeki
    gelişmeleri rapor ettiği ve Kuzey Irak’taki gizli ABD faaliyetlerini takip etmeye çalışıldığı tespit edilmiştir129.

    Gelişmeleri kontrol altında tutmak amacıyla örgüt tarafından ABD’nin Irak’ı işgalinden bir ay önce 26-31
    Aralık 1990 tarihinde IV. Kongre çalışmaları tamamlanarak, bir dizi karalar alınmıştır. IV. Kongre kararlarının
    sonuçlarına bakıldığında ise bir kısmının Avrupa Alanına dönük olduğu ve legal bilgi iletiminin sağlanması için
    “Kürdistan Haber Ajansının” kurulmasına karar verildiği130 görülmüştür.

    Kongre metinlerinden ABD’nin müdahalesi akabinde Irak’ın Kuzeyinin Irak hâkimiyetinden çıkarılması
    yine en çok PKK’yı sevindirdiği anlaşılmaktadır. Öcalan, Kuzey Irak’ın koruma altına alınmasıyla, Kürt sorununun

    124 Serxwebun Dergisi, Ocak 1991, s.109.


    125 Öcalan A., Sosyalizm ve Devrim Sorunları, İstanbul, 1992, s.245.
    126 Tavlaş N., “Terörü Tanımlamak”, Strateji Dergisi, s.40

    127 PKK/PAK, 8 Haziran 1991’de Abdullah Öcalan’ın talimatıyla Osman Öcalan ve 90 Irak’lı militan tarafından

    kurulmuştır. Bu örgüt 2000’li yılların sonuna doğru adını PÇDK olarak değiştirmiştir.
    128 Dağlı, a.g.k., s.124.

    129 Ersever C., Üçgendeki Tezgah, s.60-66.

    130 Serxwebun Dergisi, ”PKK 2. Ulusal Konferans Kararları”, Temmuz 1990, s.178.

    366
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Dünya kamuoyunun odak noktasına geleceğini ifade etmiştir131. Örgütün politikasının ABD ve Irak’tan da azami
    ölçüde yararlanmak olduğu ortaya konmuştur.

    İşgalin ardından ABD ve müdahaleci güçler bölgede KDP ve KYB’yi daha da güçlendirip, PKK’yı ikinci
    plana atmaya çalışıyor gibi görünseler de, örgüt mevcut istikrarsız durumdan en çok yararlanan güç olarak
    belirmiştir132. Örgütün bu süreçten kazançlı çıkmasında en önemli etken Türkiye’de üstlenip, Kuzey Irak’ta görev
    yapan Çekiç Güç olmuştur.

    Türkiye’nin 12 Temmuz 1991 de konuşlanmasına izin verdiği Çekiç Güç, ABD, İngiltere, İtalya, Hollanda ve
    Türkiye’den on beş bin kişilik bir kara gücü, İncirlikte konuşlandırılan takviyeli bir tabur ve Kuzey Irak’ta gözlem ve
    temaslar yapmakta sorumlu askeri koordinasyon merkezinden oluşmuştur. Türkiye Çekiç Güce, bir mekanize
    piyade bölüğü ve askeri koordinasyon merkezinin bulunduğu Zaho’da bir temsilci ile katılmıştır. Dönemin
    hükümeti, bu gücün görev süresini Eylül 1991’de son kez kaydıyla 21 Aralık 1991’e kadar uzatmış, daha sonra ise
    yine Bakanlar Kurulunun kararı ile bu süre altı ay daha uzatılmıştır. 30 Haziran 1992 den itibaren de gücün görev
    süresi, periyodik olarak MGK’nın tavsiyesi ve TBMM’nin kararı ile uzatılmıştır.

    Dönemin siyasi liderleri Çekiç Güçle ilgili yaptıkları açıklamalarda bu gücün ilerde Türkiye’nin aleyhine
    çalışma yapacaklarını ifade etmişlerdir. Sayın Ecevit; “Batılı devletler Türkiye’ye yerleştikleri askeri gücü Irak’tan çok
    ülkemize karşı kullanacaklar. Iraktaki provokasyonların altıda ise Batılı Devletler olabilir. Bu gelişmeler Kuzey Irak’ta bağımsız
    bir devlet kurma için ilk adımlardır. 1991 Eylülünde, Washington’da ABD Dışişleri Bakanlığında yapılan görüşmelerde, ABD’li
    yetkililer Peşmerge liderlerine açıkça, biz sizin Irak hükümetiyle anlaşmanızı istemiyoruz denilmiştir. Bunun üzerine de bölgede
    Irak’ın bütünlüğünü sağlayacak demokratikleşme süreci bizzat ABD tarafından engellenmiştir.” ifadelerini kullanarak aslında
    dönemin yetkililerinin konulara vakıf olduklarını göstermişlerdir.

    Siyasilerin Çekiç Güç gerçeğini bilmelerine karşın gelişmeleri engelleyemeyişi ise bir gücün Türkiye’yi
    kuşattığını ve karar alma mekanizmalarını etkisiz hale getirdiğini göstermiştir.

    Talabani ise 29 ağustos tarihinde Erbil’de yaptığı bir açıklamada; “Saddam ile görüşmeler bitti, anlaşamadık,
    anlaşmamızda mümkün değil, savaşacağız. Arkamızda Çekiç Güç var” demiştir133.

    Çekiç Güc’ün faaliyetleri hakkında Hiram Abbas tarafından 21 Ağustos 1990 tarihinde Cumhurbaşkanlığına
    gönderilen bir raporda, CİA ve İsrail’in Suriye üzerinden Kuzey Iraklı gruplara destek verdiği, bu çalışmayla Irak
    rejiminin değiştirilmek istendiği ve bu durumun Türkiye açısından sakıncalı sonuçlar doğuracağı ifade edilmiştir.
    Raporun hemen akabinde 26 Eylül 1990 tarihinde Hiram Abbas Dev-Sol örgütünün bir eylemiyle hayatını
    kaybetmiştir134.

    Çekiç Güc’ün bölgede konuşlanmasında KYB ve KDP’nin desteklenmesi amaçlansa da bu Güc’ün PKK’yı
    da desteklediği gözden kaçmamıştır135. S. C. Pelletiere de kendi makalesinde PKK’nın Çekiç Güç’ün desteği ile önemli
    oranda güç kazandığını belirtmiştir136.

    Öcalan tarafından Çekiç Güç ile ilgili yapılan diğer bir değerlendirmede; “…bu iş PKK’ya yarar. ABD’nin bir
    amacı vardı. Barzani ve Talabani’nin bir amacı vardı. En sonunda biz yararlanmış oluyoruz. Elbette ki bu boşlukları dolduracağız.
    Şimdi 36. Enlemin kuzeyindeki boşluk ne olacak derseniz, Kürt halkı orayı dolduracak. Onda bir beis görmüyorum. Botan ve

    131 Serxwebun Dergisi, Mart 1991, s.13.


    132 PKK-GS, “4. Kongre Sonrası Çözümleme, Planla, Perspektif ve Talimatlar”, Ağustos 1991
    133 Ecevit B., TBMM Tutanak Dergisi, Dön:19, Yasama Yılı:1, cilt:4, 1992, s.213.

    134 Eymür M., Analiz, İstanbul, 1991, s.155.

    135 Cemal., a.g.k., s.215.

    136 Pelletiere S. C., “Orta Doğuda Türkiye ve Amerika: Kürt Bağlantısı”, Avrasya dosyası, cilt:1/3, s.170.

    367
    FARUK ARSLAN

    bölgede bir devrimci halk hükümetinin nüvesi atılıyor…137” ifadelerine yer vererek, örgütün yaşananlardan ne denli
    nemalandığını göstermektedir.

    Irak Merkezi Güçlerinin Kuzey Irak’tan çekilmesinden sonra, özellikle İran savaşında ve Kürtlerin Türkiye
    sınırına sürülmesi sırasında kullanılan çok sayıda silah ve mühimmat PKK’nın eline geçmiştir. Bunun yanında İran
    ve Suriye, Türkiye’nin olası bir Kuzey Irak’ı ele geçirme girişimini engellemek için de PKK’ya silah ve mühimmat
    desteğinde bulunmuş, Saddam güçleri de KYB ve KDP ile savaşması karşılığında örgüte ayrıca önemli miktarda para
    ve silah yardımı göndermiştir.

    Dolayısıyla bu dönem örgüt için her türlü lojistik ve askeri malzemenin fazlasıyla ele geçirildiği bir
    dönem olmuştur.

    Bölgede meydana gelen boşluğun ardından PKK’nın Türkiye’ye saldırılarında önemli bir artış gözlenmiştir.
    Bu saldırılarda öldürülen PKK militanları üzerinde ele geçirilen Amerikan menşeli yeni silahların olması ise
    düşündürücüdür. Türk hükümeti tarafından konu ile ilgili ABD makamlarına yöneltilen sorulara ise her hangi bir
    cevap dahi verilmemiş138, aksine Serv anlaşmasının yeniden gündeme alınması gerektiği dillendirilmiştir.

    Savaş sonrasında ABD’nin Türk devletine olumsuz tavrı, PKK’nın açık saldırılarına karşın, ABD
    denetiminde olan KYB ve KDP’nin politikası da olumsuz olmuştur. ABD denetiminde kurulan ve Türkiye’ye zımmi
    olarak kabul ettirilen Kuzey Irak Federe devletinin iki örgütü KYB ve KDP her geçen gün güçlerini artırırken, söylenin
    aksine PKK’ya karşı tavır almamışlardır. Bu tavırda ABD’nin rolünün olmaması ise mümkün değildir.

    Aynı yıl Türkiye’nin PKK terör örgütünün faaliyetleri nedeniyle Kuzey Irak’a yaptığı askeri hareket ABD
    tarafından şiddetle kınanmıştır. Hareketin ardından Kürt Ulusal Kongre Üyesi Başkanı Nejmaldin Kerim tarafından,
    ABD Dışişleri Bakan Vekili Lawrence Eagleburger’e 5 Kasım 1992 de gönderilen mektupta, Türkiye’nin Kürtlere
    yönelik hareketinin durdurulması istenirken, Türkiye kınanmıştır.

    ABD’li yetkiler ise, 14 Kasım 1992 tarihinde Ankara’da Türkiye, Suriye ve İran arasında yapılan ve Irak’ın
    toprak bütünlüğünün savunulduğu toplantının kendilerinin bilgisi dışında tertiplenmiş olmasından duyduğu
    rahatsızlığı ifade etmiştir. 17 Kasım 1992 Washington’da yapılan ve Carnegie Endowment Vakfının desteklediği ve
    Irak’ın geleceğinin görüşüldüğü toplantıda, Clinton’a yakın olan ekip tarafından Irak’ta Bağımsız Kürt devletine
    olumlu bakıldığı mesajı verilmiştir139.

    Ayrıca 30 Temmuz 1992 tarihinde Talabani’nin Washington temaslarında Al Gore tarafından Kürtlerin haklı
    mücadelesine destek sözü verilmiştir.

    1993 yılında yayınlanan ABD insan hakları raporunda, Türkiye’deki Kürtlerden azınlık olarak bahsedilerek,
    İHD’nin Türkiye aleyhindeki raporları sorgulanma gereği duyulmadan aynen rapora iliştirilmiştir140.

    137 Tavlaş, a.g.e, s.66.


    138 Bölügiray N., Özal Döneminde Bölücü Terör, İstanbul, 1993, s.91.
    139 Yavuz, a.g.k., s.231-272.

    140 Avrasya Dosyası, “ABD’nin Türkiye İnsan Hakları Raporu”, cilt 1/3, s.198-220

    368
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Türkiye, PKK’nın 17 Temmuz-18 Ağustos 1992 tarihleri arasında Habur geçişlerini engellemesi konusunu ve
    PAK’ın KDP Peşmergelerine yaptığı saldırıları ileri sürerek, KYB ve KDP’yi PKK’ya yönelik operasyona dahil etmeye
    çalışmıştır. Türkiye, Ekim 1992’de Iraklı grupları korumak amacıyla Kuzey Irak’a operasyon yaptığı sıralarda KYB el
    altından PKK ile iş birliği protokolü imzalamıştır. Irak Kürdistanı Bölge Başkanı sıfatı ile Fuat Masum ve PKK-MK
    adına Osman Öcalan’ın imzaladığı protokol, 29 Ekim 1992 de kalıcı anlaşmaya çevrilmiş ve PKK’nın Kuzey Irak’ta
    serbest hareket etmesinde kendilerince mahzur olmadığı ifade edilmiştir141.

    KDP ve KYB bu anlaşma ile PKK’nın Kuzey Irak’ta varlığını kabul ederken, PKK’da 4 Ekim 1992’de kurulan
    Bölgesel Hükümeti tanıdığını kabullenmiştir142. Türkiye bu anlaşmayı hayretler içinde karşılarken, Barzani ve
    Talabani yaptıkları açıklamada; anlaşmanın PKK’nın silah bırakması için yapıldığını ve yakında bu yönlü bir
    gelişmenin olabileceğini belirtmişlerdir.

    Talabani ve Barzani’nin PKK’yı silah bırakma konusunda ikna etmeye çalışıyoruz söylemine karşın, 11
    Kasım 1992’de Silopi yapılan görüşmede PKK’lıların teslimi konusunda Cenevre anlaşmasını gerekçe göstererek
    karşı çıktığını görüyoruz. KYB ve KDP bu görüme de Türkiye’nin Kuzey Irak’ta tampon bölge kurulmasını da kabul
    etmemişlerdir. Türkiye buna rağmen KYB ve KDP’nin 70 karakolunu tamir etme sözü vermiştir.

    PKK ve Kuzey Iraklı gruplar arasındaki ilişkiler bununla da sınırlı kalmamıştır. Seçimler sonrasında Kuzey
    Irak Bölgesel Yönetiminin Başbakanlığına getirilen KDP’li Abdullah Resul Kosret ile Osman Öcalan arasında 27
    Nisan 1993’de bir anlaşma imzalanmıştır. Dört maddelik bir protokol şeklinde belirlenen anlaşmayla, PKK bölgede
    daha rahat hareket etme imkanı elde etmiş ve KYB’nin desteği ile Erbil’de büro açmıştır.

    Kuzey Irak’lı grupların PKK ile birliktelik sergilediği bu dönemde Türkiye ise KYB ve KDP’ye gıda, yiyecek
    ve nakit para yardımı yapmıştır. Yardımın yetersizliğinden şikâyet eden KDP ve Irak Kürdistani Cephesi Avrupa
    Sözcüsü Hoşyar Zebari Türkiye’ye gelerek, yardımın arttırılması talebinde bulunmuştur143.

    Körfez savaşından sonra KYB, KDP ve PKK önemli oranda güç elde ederken, daha da önemlisi etnik
    Kürtçülük dünya gündeminde önemli yer tutmaya başlamıştır. Bu durum Kürtlerin kendi öz kazanımları olmanın
    ötesinde ABD ve İsrail çizgisinde geliştirilen bir Truva Atı planının sonucudur.

    Bu dönem bölgede her ülke diğeri ile hem mücadele etmekte hem de altan alta gizli anlaşmalar
    yapmaktadırlar. Bu durum örgütler içinde söz konusu olmuştur. KYB ve KDP, PKK ile çeşitli ittifak anlaşmaları
    yaparken, aynı zamanda aralarında silahlı çatışmalarda yaşanmıştır. Bunun yanında KYB ve KDP Türkiye ile ilişkileri
    ilerletirken, aynı anda İsrail ve İran ile de ilişkilerini üst seviyeye çıkarmışlardır.

    141 Ersever, a.g.k. s. 182-194.


    142 Dağlı, a.g.k., s.103.
    143 Ballı, a.g.k., s.455.

    369
    FARUK ARSLAN

    Her şeyin karma karışık olduğu 1991 yıllarda KDP Başkanı Mesut Barzani’nin yaptığı bir açıklama ise
    akıllara durgunluk verir biçimdedir. Barzani açıklamasında, 1983 yılından sonra PKK’ya topraklarını açtıklarını,
    PKK’nın ise şimdilerde Türkiye’nin Kuzey Irak’a müdahale yapabilmesi için provokasyonlar tertiplediğini, örgütün
    bu amaçla yaptığı faaliyetlere ilişkin bir belgenin ellerine geçtiğini belirtmiştir144.

    Benzer bir iddia da örgütün eski Merkez Komite üyelerinden Baki Karer tarafından gündeme getirilerek, Öcalan ve
    ekibinin derin ilişkileri ortaya konmuştur. Karer açıklamasında; “…1992, gerek Türkiye içinde, gerekse Ortadoğu’da
    Abdullah Öcalan için provokasyon geliştirme olanaklarının muazzam arttığı bir dönemdi. Bu noktadan itibaren Öcalan,
    sadece “ordu içinde özel bir ordu”ya hayranlık duymakla kalmamış, hayranlığını Ortadoğu’nun karanlık güçlerine kadar
    uzatmıştı. Öyle ki, Amerika ve CIA’yla direkt fingirdeşmenin işaretlerini vermişti. Çünkü bu yıllarda pastadan büyük pay
    alabilme “uluslararasılaşma”dan geçiyordu. Avrupa ülkelerinin istihbarat örgütleriyle ilişkileri zaten vardı. Önemli olan
    Amerika, yani CIA ile kuracağı direkt ilişkiydi. Genelde ve bölgede siyasal gelişmeleri belirleyen Avrupa’dan çok
    Amerika’ydı. 1992’nin ortalarında Amerika’nın Lübnan Konsolosluğunda çalışan görevlilerle Bekaa’da yaptığını söylediği
    görüşmenin ürününü almakta gecikmemişti. Bu görüşmeden itibaren Öcalan, hem içte tam egemen hale gelmiş, hem de K.
    Irak’ta geliştirilecek provokasyonlar için yeni konsept hazırlanmıştı. CİA’nın desteği alındıktan sonra oluşturulan bu
    konseptin, PKK Belçika temsilciliği, Yeşil (Mahmut Yıldırım), Behçet Cantürk, bazı “Kürt diplomatları”nın ve Bucaklar’ın
    katkılarıyla oluştuğu söyleniyordu. Bu ittifakın geçmişe oranla giderek daha aktif bir biçimde Hizbullahcılar ve diğer Radikal
    Dinci gruplarla genişletildiği de dile getirilen bir başka olaydır. Ama Öcalan’ın böylesine geniş çaplı bir cepheleşme içine
    girmesi, bir anlamda Çatlı örneğinde görüldüğü gibi biraz çizmeyi aştığının da bir göstergesiydi. Daha sonraları İslamcı
    olarak nitelenen kesim PKK’nin kucağından alınıp İran’a devredilmiştir. Çünkü bu kesim, her ne kadar Öcalan’ın kucağında
    filizlendirilmiş ve örgütlendirilmişse de, İran’la ilişki içine girdikten sonra palazlanmış ve Öcalan’la çelişkiye düşmüştü.
    Gelirlerin paylaşımından doğan çelişki daha sonraları Pastar’ın araya girmesiyle düzeltilmiştir. Almanya ise bu birliği
    elinden geldiğince desteklemiş, kalıcı hale gelmesi için çaba göstermiştir…145” ifadelerini kullanmıştır.

    Irak Müdahalesinin Türkiye’deki PKK Faaliyetlerine Yansıması

    Mevcut ortam PKK tarafından olumlu karşılandığından, Ortadoğu’nun bu karışık ortamında 1990 yılında
    ayaklanmanın ilk ayağı olan Nusaybin ve Silopi olayları meydana getirilmiştir146.

    ABD’nin müdahalesinden sonra bölgede meydana gelen otorite boşluğu, PKK’nın kullandığı arazi
    genişliğini daha arttırmıştır. Bunun akabinde birçok kadro Suriye’den daha müsait olan Kuzey Irak sahasına
    aktarılmıştır. Gelişmeler karşısında daha rahatlayan örgüt, Türkiye metropollerindeki faaliyetlerini arttırmak için,
    Ocak 1992 tarihinde DHP (Devrimci Halk Partisi) adında yan aparatını oluşturmuş ve bu yeni oluşumun
    Türkiye’deki metropol faaliyetlerinde kullanılması sağlanmıştır.

    144 Ballı, a.g.k., s.405.


    145 Karer B., Bir Sosyoşog, Bir Örgüt ve Kürt Yıkımı, s.150
    146 Demirkıran, a.g.k., s.110.

    370
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Örgütün faaliyetlerini Batıdaki metropoller aktarma planın olduğu 1991’de, terörle mücadele adına
    atılan adımların aksi neticeler meydana getirdiği görülmüştür. Bu zamanda terörün lojistik desteğini ortadan
    kaldırmak amacıyla bazı köyler boşaltılmış, on binlerce vatandaşımız köylerinden Batı illerine göç etmek zorunda
    kalmıştır. Yeterli sosyal önlem alınmadığından göç ederek büyükşehirlere gelen kitle örgütün kontrolüne girmiş, her
    yerde örgüte müzahir kurumlar kurulmaya başlamıştır. Belki de iyi niyetle (?) başlayan bir uygulama sonuçta
    örgütün önemli kazançlar elde etmesine vesile olmuştur.

    Gerek Doğu Güneydoğu illerinde gerekse de Batı illerinde ortaya çıkan PKK yandaşı kitle,
    serhildanların meydana gelmesine neden olmuş, terör kırsaldan şehirlere aktarılmıştır. Bu süreçte terörle mücadele
    eden kişilerin zaafiyetleri ve yanlışları örgütün şehirlerde güçlenmesini sağlamıştır.

    Körfez savaşının diğer önemli bir olumsuz yansıması da ekonomik ve sonrasında seyreden politik
    sonuçlarıdır. Savaş döneminde sınır kapılarının kapanması, sınır ticaretinin bitmesi ve bölge insanına ekonomik
    zenginlik sağlayan petrol boru hattının kapatılması önemli ölçüde ekonomik kayıplara neden olmuştur. Bu durum
    en çokta bölge insanını etkilemiştir.

    Meydana gelen ekonomik sıkıntılara ek olarak bölgede meydana gelen ayaklanma olayları sonrasında devlet
    görevlilerinin yanlış müdahalesi, akabinde karanlık güç odaklarınca işlenen faili meçhul cinayetler kişilerin siyasal
    tercihlerinde de olumsuzluklara neden olmuştur. Bu provokasyonlardan biri de Vedat Aydın olayıdır.

    PKK’nın hem Irak’ta hem de Türkiye’de önemli darbeler aldığı ve bölünmeye girdiği bir dönemde
    yine derin güçlerce sürece müdahale edilmiştir. Bu amaçla 10 Temmuz 1991 günü HEP’in (Halkın Emek Partisi)
    Diyarbakır il başkanı Vedat Aydın’ın bilinmeyen gruplarca kaçırılarak öldürülmesi, Türkiye’de sıkıntılı zamanların
    ortaya çıkmasına neden olmuştur. Aydın ve Anter’in cenaze töreni sırasında olaylar meydana gelmiş, bu olay
    PKK’nın gövde gösterisine dönüşmüştür. Musa Anter ve Vedat aydın olayları Türkiye’de gerilemeye başlayan
    PKK’yı yeniden canlandırmış ve güç kazandırmıştır.

    Bu derin provokasyonun en önemli yansıması da 20 Ekim 1991 yılında yapılan genel seçimlerde ortaya
    çıkmıştır. Seçimler öncesinde böyle bir olayın meydana gelmesi, sadece PKK’ya ve HEP’e yaramıştır. SHP
    bünyesinde seçimlere giren PKK yandaşları, SHP’nin Türkiye genelinde aldığı % 20.75 oyla meclise girmeyi
    başarmışlardır. Bu oy oranlarında, bölge halkının Vedat Aydın’nın öldürülmesi ve sonrasında yaşanan sürece
    gösterdikleri tepki etkili olmuştur147. HEP, bu seçimlerde 20’ye yakın milletvekilini meclise sokmuştur. 2011 yılında
    Gazeteci Ercan Gün tarafından kaleme alınan Ape Musa-Faili Bilindik Meçhul adlı kitapta Musa Anter
    cinayetinin PKK ve derin güçlerin ortak çalışmasıyla gerçekleştiği ortaya çıkarılmıştır 148.

    HEP’in meclise girmesiyle birlikte örgütün illegal söylemleri legal vekiller üzerinden ifade
    edilmeye başlanmış, bu görüşmeler uluslararası toplantılarda da dillendirilmiştir. Nitekim Talabani’nin 1993

    147 www.belgenet/ayrinti.php?yil-id=11
    148 Gün, Faili Bilindik Meçhul Ape Musa, İstanbul, 2011.

    371
    FARUK ARSLAN

    yılında ABD’ne gerçekleştirdiği gezi sırasında Washington’a giden HEP genel Başkanı Ahmet Türk ve
    Milletvekili Leyla Zana, ABD Dışişleri Bakanlığı’ndan Türkiye’ye ambargo uygulanmasını istemişlerdir 149.

    Gelinen aşamada örgüt artık şehirlerde her türlü eylemi rahatlıkla işler hale gelmiştir. 26 Aralık 1991
    tarihinde İstanbul Bakırköy’deki Çetinkaya Mağazasına molotoflu saldırıda bulunulmuş ve çıkan yangında 11
    vatandaşımız yanarak can vermiştir. Öcalan eylem sonrasında BBC’ye yaptığı açıklamada eylem talimatını
    vermediğini fakat eylemi desteklediğini belirtmiştir. Bu zamanda örgüt, Kürt ve Türk çatışması meydana getirerek,
    halkı tamamen kamplaştırmayı hedeflemiştir.

    1992 yılının Mart ayına gelindiğinde ise Türkiye’nin bazı ilçelerinde hareketlenmeler izlenmeye
    başlanmıştır. Örgütün planlamasına göre Diyarbakır, Batman, Şırnak, Cizre, Nusaybin, Kızıltepe, Dargeçit gibi
    yerlerde halk ayaklanması başlayacak, ardından da kırsalda gerçekleşecek önemli eylemlerle kurtarılmış bölgeler
    oluşturulacak ve devlet kurumları işlevsiz kılınacaktır.

    Örgüt tarafından 17 Ocak 1992’de dağıtılan Ayaklanma taktiği üzerine tezler ve görevlerimiz başlıklı
    bilgilendirmede; “…bütün alanlarda yürüttüğümüz faaliyetler bir anlamda ayaklanma hazırlığıdır. Bunun için daha
    şimdiden yurt dışı ortamını hazır tutuyoruz. Hatta çok ağır baskıların olması halinde, halkımızı gerilla bicinde dağlara
    çekebilir, öbür yandan cephe gerilerine taşıyabiliriz. Yani kuzeyden güneye bir yığınağı da biz yapabiliriz. Tabi diğer yandan
    Türk Halkını harekete geçirmek yine metropollerde ve ordu içinde çalışmalar yapmak ve bunun propagandasını sürekli
    geliştirmek yerindedir. Diplomasi kanalları oluşturarak harekete geçirmek, ayaklanma süresi boyunca daha çok olanak
    dahiline girecektir. Özellikle diplomatik alanı iyi hazırlamak gerekir… 150” ifadelerine yer verilerek yapılmak istenen
    ayaklanmanın yöntemleri anlatılmıştır.

    Kurtarılmış bölgeler oluşturma planı çerçevesinde Cizre ilçesinde başlayan olaylar vahim boyutlara ulaşmış,
    özellikle 20 - 21 Mart gecesi birçok kamu kurum ve kuruluşlarının binalarına ve buralarda çalışan memurların
    evlerine saldırılarda bulunmuştur. Hızla yayılan olaylara güvenlik güçleri müdahale etmiş, çıkan olaylarda 17
    kişi hayatını kaybetmiştir.

    Körfez krizi sonrası örgütün eylemlerinde ki artıştan doğal olarak masum halkta nasibini almıştır. Örgütün 1984-
    1991 yılları arasında sivil hedeflere yönelik gerçkleştirdiği 113 eylemden 80’i 1991 yılından sonraki dönemde
    vuku bulmuştur.

    Örgüt, Mayıs 1992’de 400-500 kişilik gruplarla Irak sınırındaki Türk karakollarına saldırmaya başlamıştır.
    Devamında 18 Ağustos 1992 gecesi, gerek şehir dışından ve gerekse şehir içindeki milislerce Şırnak’a bir saldırı
    başlatılmış ve 2 gün süren bu baskın güvenlik güçlerince zorla püskürtülmüştür.

    149 Yavuz, a.g.k., s.324.


    150
    Öcalan A., “Ayaklanma Taktiği Üzerine Tezler Ve Görevlerimiz Başlıklı” Broşür, 17 Ocak 1992.

    372
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu olaylar sırasında halk PKK militanları tarafından Şirnak Çarsı Meydanına toplanarak örgütün propagandasını
    yapılmış ve İl Valisi şehri terk etmeye zorlanmıştır. Örgütün Cizre sokaklarına asmış olduğu bayrak ancak günler
    sonra indirilebilmiştir. Diğer taraftan, Uludere, Besta, Sinath, Ballıkaya, Cudi, Kato, Karlıova dağlarında kamp
    yapan teröristler eğitim kamplarını daha ileri noktalara kadar getirmiş ve kurduğu kamp bölgelerinde
    uyuşturucu imal edip, uyuşturucu trafiğini yönlendirdiği görülmüştür.

    PKK terör örgütü Türkiye’ye yönelik 1991 - 1992 yılında yaptığı saldırılarını ülkemize 10-15km. uzağında Kuzey
    Irak’ta kurulu bulunan kamplardan yönlendirdiğinden, bu üslerin yok edilmesi veya en azından zararsız hale
    getirilmesi için, Türk Hava Kuvvetleri tarafından bu üslere zaman zaman hava harekâtları düzenlenmiştir.
    Harekatın neticelerinin yapılan değerlendirmesinde ise, bu yönlü mücadeleden başarı elde edilemediği
    anlaşıldığından, Barzani ve Talabani ile anlaşılarak 2 Ekim 1992 tarihinde Kuzey Irak’a askeri harekat
    başlatılmıştır.

    Cem Ersever’in iddiasına göre bu saldırı sonucunda terör örgütünün kaybı; 1500 - 2000 teslim olan, 900 - 1000
    yaralı, 1500 - 2000 ölü olmak üzere toplam zayiat 4000 - 4500 kişidir. Bunun yanında, 300 tonu askın yiyecek, 650
    bin çeşitli çapta mermi, 3600 civarında kaleşnikof piyade tüfeği ele geçirilmiştir 151.”

    Rakamlar biraz abartılmış olsa da örgütün bu harekât sonrasında önemli kayıplar verdiği bilinmektedir. Örgüt
    her ne kadar bu harekât sırasında ciddi kayıplara uğrasa da 1993 yılı nevruzunda Cizre’de ve Diyarbakır’da
    yapılan kutlamalarda da çeşitli provokasyonlar yaşanmış ve yine büyük olaylar meydana gelmiştir.

    Bu yıl içerisinde örgüt adına yaşanan en önemli kayıp Hasan Bindal’ın ölümdür. Öcalan’ın köylüsü ve en
    yakın arkadaşı Hasan Bindal tatbikatta sözde bir kaza kurşunuyla ölmüş, Öcalan bunun örgüt içi bir infaz olduğunu
    ifade ederek, suikastın Şahin Baliç, Kör Cemal, Şemdin Sakık ve Hogir dörtlü çetesi tarafından ortaya konduğunu
    belirtmiştir152.

    Körfez Savaşı Sonrası Kürt Hareketlerine Yön Verme Girişimleri, 1991 Bonn
    ve Stockholm Konferansları

    151 Ersever, Üçgendeki Tezgâh, s.151-164


    152 Öcalan, a.g.k., s.259

    373
    FARUK ARSLAN

    Paris Konferansının üzerinden kısa bir süre geçtikten sonra, Körfez savaşı patlak vermiş ve sonuçta
    Kürt meselesi büyük bir sıçrama yaparak, Dünya gündeminde önemli yer tutmaya başlamıştır. Batılı güçler Orta
    Doğu’da yeni hedefleri için bir dizi silahlı ve siyasal eylem planları oluşturmuş ve bu planlar adım adım hayata
    geçirilmeye başlanmıştır.

    Avrupalılar öteden beri Ortadoğu’da sorunları çözme değil, kontrollü bir şekilde sorunları devam
    ettirmeyi esas almışlardır. ABD’nin gizli liderliğinde bir takım Batılı ülkeler Kürtçülük üzerindeki inisiyatifi daha da
    geliştirmek amacıyla 1991 yılından itibaren somut stratejiler ortaya koyma gayretlerine girmişlerdir. İlk olarak da
    dağınık vaziyette bulunan Kürtçü örgütlenmelerin bir araya getirilmesi ve yeni bir mücadele stratejisi empoze
    edilmeye çalışılmıştır.

    Bu amaçla, Kuzey Irakta sıcak gelişmelerin yaşandığı 15-17 Mart 1991 tarihinde, Stockholm ve
    akabinde 27-28 Eylül 1991 tarihinde Bonn da bir dizi konferanslar gerçekleştirilmiştir. Paris konferansında Fransa ve
    İngiltere inisiyatife hakim iken, Bonn konferansında Almanya’nın inisiyatifi ele aldığı görülmüştür.

    Kürt Halkının Hakları İçin İsveç Komitesi tarafından ”Kürt Haklarının Tanınması-Eylem Stratejileri” ismi
    ile Stockholm’de ortaya konan çalışmalarda Almanlar ve İsveçliler ön plana çıkmış, İsveç’in organize ettiği bu
    konferansa Dış İşleri Bakanlığı Hukuk Danışmanı Ove Bring ve İsveç Göçmenler Bakanı Maj-Lis Lööv iştirak etmiştir.

    Avrupalı ve ABD’li parlamenterlerin de hazır bulunduğu konferans sonunda hazırlanan “Stockholm


    Deklarasyonunda” self determinasyon hakkının verilmesi ve BM Genel Sekreterinin bir uluslararası konferans
    toplaması çağrısı yapılmış, Avrupa Konseyi, Avrupa İnsan Hakları Komisyonu, AET, Hükümetler ve NFO’ların
    Türkiye’ye baskı yapmaları istenmiş ve kamuoyu oluşturulması için medyadan baskı yapması gerektiği
    vurgulanmıştır153.

    Konferans sonunda açıklanan “Kürt Halkının Hakları Bildirgesi” isimli belgede ise, Serv anlaşması ile
    sağlanan hakların geri alınması, silahlı mücadele de dahil olmak üzere her türlü mücadelenin Kürt halkının hakkı
    olduğu ve nihai hedefin birleşik ulusal Kürt Devleti olduğu ifade edilmiştir.

    Maj-Lis Lööv konferansta yaptığı konuşmada; “kuşku olmasın ki, uluslararası topluluğun dikkati Kürt
    sorunu üzerinde olmaya devam edecektir“ şeklinde bildirimde bulunmuştur. Konferans bildirisinde ise, “Bağımsız Birleşik
    Kürdistan’ın Kurulması“ kararına yer verilmiştir154.

    Bağımsız Kürdistan hedefi birleşik karar metinde nihai bir hedef olarak ortaya konulmuşken,
    izlenecek metot olarak da, silahlı eylemeler yerine, demokratik mücadele yöntemleri önerilmiş, insan hakları ve

    153 Stockholm Kürt Konferansı, 1992, s.177.


    154 Stockholm Kürt Konferansı Sonuç Bildirgesi (15-17 Mart 1991), 1992, İstanbul

    374
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kültürel kimlik mücadelesinin ön plana çıkarılması istenmiştir. Konferansa destek veren bir diğer ülkede Sovyetler
    olmuştur. Irak savaşı sırasında BM’lere müdahale konusunda destek veren Sovyetler, savaş sonrası Kürt pastasından
    pay kapma gayretine girmiştir.

    Stockholm’de yer alan diğer bir siyasetçide Suriye Kürt Halkçı Birlik Partisi Başkanı Salih
    Bedrettin’dir. Suriye devleti Kürt kökenlilere vatandaşlık vermediğinden ve Bedrettin’i terör örgütü lideri
    gördüğünden kendisi Tunus’ta yaşamaktadır155. Bedrettin bu toplantıda Suriye’nin Kürtlere insanlık dışı
    uygulamalarını anlatmak yerine, o dönem bir Kürt kökenli Cumhurbaşkanı’nın yönettiği Türkiye’ye eleştiride
    bulunmuştur. Bu toplantıda Batılı devletler Türkiye’yi eleştirildiğinden Bedrettin gibi kişiliklerde Türkiye’yi
    eleştirmeyi, kabul görmenin bir gereği gibi görmüşlerdir.

    Daha sonra ortaya çıkan gelişmelerde Salih Bedrettin’in Suriye’nin onayını alarak Stockholm’e geldiği
    ortaya çıkmıştır. Hafız Esat dinsel olarak Suriye’de azınlık bir toplumun Sünni çoğunluğa hükmettiği bir rejimin
    lideri olduğundan, Türkiye gibi geneli Sünni bir ülkenin Sünni olan Kürtlerle işbirliği yapmasını engellemek istediği
    görülmüştür156. Salih Bedrettin ise bu konudaki tüm gerçekleri bilmesine karşın, Esat’la işbirliğine yönelmiştir.

    Stockholm konferansından altı ay sonra, 27-28 Eylül 1991 tarihinde Almanya’nın Bonn kentinde,
    Kürdistan İnsan Hakları Girişimi ve Aşağı Saksonya Eyalet Hükümeti tarafından “Kürt Halkı: İnsan Hakları Olmadan
    Gelecek Olamaz” isimli uluslararası Kürt konferansı gerçekleşmiştir. Konferansa Medico İnternational isimli Alman
    sivil toplum kuruluşu da destek vermiştir.

    Dönemin Eyalet Başbakanı Gerhard Schröder (daha sonra Başbakan oldu) konferanstaki
    konuşmasında; “…Baltık devletlerinin bağımsızlığının tanındığı günümüzde, Kürt halkının kendi kaderini tayin hakkı göz ardı
    edilemez “ şeklinde ifadeye yer vermiştir. Bonn konferansının sonuç bildirgesinde, Kürtler üzerinde ki sözde baskılara
    son verilmesi istenerek, Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği ve Avrupa Konseyinin Kürt sorununda daha belirleyici
    olması istenmiştir.

    Bu konferanstan sonra Alman asıllı sözde Barış Araştırmacısı Johan Galtung, “15 Mart 1991 Stockholm,
    27 Eylül 1991 Bonn” başlığı ile Deng dergisinde yayınladığı bildirisinde, Kürtlere, üç temel aşamalı bir stratejiyi ortaya
    koyup, “temel insan haklarının kazanılması, federal yapılanmayı da içeren bölgesel otonominin elde edilmesi ve son olarak ta
    Bağımsız Birleşik Kürdistan” şeklinde yol haritası çizmiştir.

    Bu süreçte Almanya’daki devlet dışı kuruluşlar tarafından “PKK hayır Kürdistan Evet” şeklinde yeni
    politikalar gündemleştirilmiştir. Bu çalışmalar kapsamında Alman Johan Galtungun, Bonn konferansında; “…bazı

    155 Ballı, a.g.k., s.106.


    156 Qasımlo E., İran Kürtleri, Uluslararası Kürt Konferansı, İstanbul, 1992, s.64.

    375
    FARUK ARSLAN

    tehlikeli, mutlakçı yaklaşımlar bertaraf edilmeli…” diyerek, PKK’nın ortadan kaldırılmasını istemesi ise, örgüt tarafından
    tepkiyle karşılanmış ve Kürt hareketlerinin pasifize edilmeye çalışıldığı belirtilmiştir157.

    Konferansın akabinde, Ekim 1992 yılında PKK ile KDP ve KYB arasında bir savaş başlamış ve iki Iraklı
    parti PKK’yı bölgeden çıkarmak ve yok etmek için tüm gayretlerini ortaya koymuşlardır. PKK örgütü bu savaşlarda
    birçok militanını yitirmiş ve önemli kayıplar vermiştir. Bu savaşların akabinde nihai bir sonucun çıkmamasıyla, PKK-
    KDP-KYB-PSK-KÖİP arasında barış görüşmeleri ve diyalog toplantıları olmuş, PKK Avrupa’nın yeni çizgisine
    çekilmeye çalışılmıştır.

    Almanya’nın PKK politikasında her zaman bir ikilemin olduğu bilinmektedir. Alman devlet güçleri
    dönem dönem örgütü desteklemekte ve faaliyetlerine göz yummaktayken, zamanı geldiğinde de örgüte ayar
    vermekte beis görmemişlerdir. Bu politikada temel faktör ise Türkiye’nin Alman devletine karşı olan yaklaşımları
    belirleyici olmuştur. Türklerin Almanya’nın vesayetini ret ettiği her dönem, terör örgütleri kullanılarak ülkemizi
    hizaya getirmeye çalışmıştır. Devletin bu ikilemli tavrına karşı, Almanya’daki devlet dışı güçlerde PKK konusunda
    ikiye bölünmüştür. Alman kilisesi, Yeşiller ve Sol Gruplar örgütün faaliyetlerini desteklerken, diğer kesim PKK’yı
    geri, faşist ve terörist olarak görmüştür.

    Almanya haricen PKK’nın silahlı faaliyetlerinin sonlandırılmasını önerse de el altından örgüte ait
    kurumların rahat çalışmasına ortam sağlamıştır. Bu çerçevede örgütün resmi yayın organı olan Serxwebun dergisi
    tüm gelişmelere karşın Almanya’da yayınlarına devam etme kararı almış, karar doğrultusunda dergi 01 Ocak 1992
    yılında yeniden yapılandırılmıştır158.

    Irak’a müdahalenin ardından nerdeyse tüm güç dengeleri Türkiye’nin aleyhine icraatlar ortaya
    koymuşlardır. Özellikle Batılı Devletlerin desteği ile Örgüt gücünü her alanda zirveye taşıyabilmiştir. Bu
    yükselişte ilgili ülkelerin örgütü cesaretlendirmesi en önemli etkendir.

    Irak’a müdahalenin ardından Kuzey Irak’ta meydana gelen boşluğu değerlendiren örgütün Türkiye’ye
    yönelik saldırılarında artış meydana gelmiştir. bu gelişmeler üzerine Türkiye tarafından 1991’de Irak’ın kuzeyine
    yapılan askeri harekâta en ciddi tepkiyi Alman Devlet Yetkilileri vermiş olup, bu tepkilerini tehdit boyutuna
    ulaştırmışlardır.

    Alman Savunma Bakanlığı Müsteşarı Ottfried Hennig, Türkiye ile Saddam’ın aynı olduğunu ve
    azınlıklara saygı göstermediğini ifade etmiştir. Alman Devleti bu açıklama sonrasında (1991 yılında) Türkiye’ye
    silah ambargosu koymuş, 1992 Martında ise silah sevkiyatını durdurmuştur. Dışişleri Bakanı Genscher ise
    Kürtlere azınlık statüsünün verilmesini istemiştir. Ardından 1991 yılın sonlarında 15 Leopard I markalı panzerin

    157 Galtung J. “ 15 Mart 1991 Stockholm, 27 Eylül 1991 Bonn”, Deng dergisi, sayı 21, 1992
    158 Demirkıran, a.g.k., s.115.

    376
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Türkiye’ye satılmış olması bahane gösterilerek, 31 Mart 1992’de Federal Savunma Bakanı Gerhard Stoltenberg
    istifa etmeye zorlanmıştır.

    Almanlar 1991 yılında Türkiye karşıtı en önemli güç iken bir yıl sonra 1992’de ambargoyu kaldırmış,
    akabinde de ülkelerinde yapılacak olan Kürt Parlamentosu seçimleri İçişleri Bakanlığınca iptal edilmiştir.

    Almanların örgüte desteği bu ülkede bulunan kitleyi daha da cesaretlendirmiştir. 1993 yılında o dönem
    Almanya’nın başkenti olan Bonn’da PKK’nın organize ettiği bir yürüyüşe 70 bin kişi katılmıştır.

    Diyarbakır'ın Lice ilçesinde 22 Ekim 1993 meydana gelen olayların akabinde örgüt militanları tarafından
    Almanya’nın birçok kentinde Türk konsolosluklarına saldırılar gerçekleşmiş, PKK’ya destek vermeyen Türk ve Kürt
    gurbetçilerimiz tartaklanmış ve olayları engellemeye çalışan polislere saldırılarak, araçları yakılmıştır.

    PKK terör örgütü tarafından organize edilen bu şiddet eylemlerinin televizyonlarda yayınlanmasının
    akabinde Alman halkı kendi ülkelerinde bu hadiselerin yaşanmasına tepki göstererek, hükümette PKK faaliyetlerini
    yasaklaması yönünde baskı yapmıştır. Bu konularla ilgili olarak görüşüne başvurulan Federal Ordu’nun Başmüfettişi
    Klaus Naumann, Türk devletinin PKK’ye karşı verdiği mücadeleyi “tamamen meşru” olarak nitelendirir. Kasım
    ayında baskıların zirveye çıkması nedeniyle 26 Kasım 1993’te PKK’nın Almanya’da faaliyet göstermesi
    yasaklanmıştır.

    Bu yasağın ardından Berivan kod adlı Nilgün Yıldırım ile Ronahi kod adlı Bedriye Taş isimli sempatizanlar
    Almanya’nın PKK yasağına karşı Mannheim’de kendilerini yakmaya zorlanmıştır. Konu ile ilgili yapılan çalışmada
    her iki kişinin akli dengelerinin yerinde olmadığı ve örgütün yoğun psikolojik baskısı ile eylem yapmaya zorlandığı
    görülmüştür.

    Bu yasağın akabinde Almanya’da faaliyet gösteren 35 dernek, Kurd-Ha Haber Ajansı, Köln’de bulunan
    Kürdistan Komite ve Berxwedan Dergisine “halklar arası barış fikrini ihlal ettiği, iç güvenliği, kamu düzenini ve Almanya
    Federal Cumhuriyeti’nin mühim çıkarlarını tehdit ettiği” gerekçeleriyle yasak getirilmiştir. 1994 yılına gelindiğinde ise
    Hannover İdare Mahkemesi Uluslararası Kürdistan Festivali’ni “Yasaklı örgütlerin bayraklarının açılabileceği tehlikesi”
    gerekçesiyle yasaklamıştır. Bu gelişmelerin hemen sonrasında Temmuz ayında Halim Dener adlı PKK militanı
    Polisle girdiği çatışmada ölü ele geçirilir.

    Alman devletinin PKK’ya karşı 1993 ve 1994 yıllarında getirdiği yasak 1994’ün son aylarında rafa
    kaldırıldığından, dernekler yeniden açılmış ve yasağa rağmen PKK’nın tüm faaliyetleri eskisi gibi devam etmiştir.
    Yasağın uygulamaya geçirildiği bu yıllarda mevcut yasa bazı eyaletlerde uygulanırken, birçoğunun da görmezden
    gelindiği bilinen bir gerçektir. Bazı eyaletler yasağı görmezden gelerek en başından itibaren örgüte hiçbir yasak
    getirmemiştir.

    377
    FARUK ARSLAN

    Konuya dönecek olursak, konferans sürecinin sonunda meydana gelen neticeler incelendiğinde,
    Konferansların amacının Kürtler lehine kazanım sağlamak yerine Kürt gruplarının Avrupa çizgisine çekilmesi ve
    Avrupa’nın insiyatif almasının sağlanması olmuştur. İlgili devletler bahse konu grupları belli vaatlerle kendi
    yanlarına çekmiş ve Irak savaşı sonrası Kürt kartı üzerinden politika yapmışlardır.

    Buraya kadar olan zaman dilimi içerisinde karşımıza çıkan en önemli nokta İngiltere’nin Avrupa’daki
    yeni politikaların şekillendirilmesi çalışmalarına dahil olmamasıdır. İngiltere aslında ön plana çıkmayıp hem ABD
    ve İsrail’e hem de diğer Avrupalı güçlere rağmen PKK’yı kendi emelleri için kullanmaya devam etmiştir.

    Yukarıda anlatılan süreç aslında dünya siyasetine yön veren üç temel gücün bölgedeki mücadelesinin
    bir yansımasıdır. Bu gruplar; İsrail ve İsrail yanlısı bazı ABD’li gruplar, başını Almanya ve Fransa’nın çektiği ikinci
    grup ile İngiltere ve ABD’de İngiliz yanlısı üçüncü gruptur.

    Kürtçü örgütlerin Avrupa’da kazanımlar sağlaması Türkiye’de bir takım sıkıntıların ortaya çıkmasına
    neden olsa da, Türk yetkililer Avrupa’da ortaya çıkan silahlı faaliyetlerin sınırlandırılması iradesinden faydalanmak
    istemiştir. Bu amaçla Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin, 1991 yılında KYB lideri Celal Talabani ile Avusturya’nın başkenti
    Viyana’da buluşarak, PKK’nın Irak’ta yasaklanması için görüşmeler gerçekleştirmiştir159. Daha öncede ifade edildiği
    gibi bu toplantının akabinde KYB ve PKK arasında silahlı çatışmalar başlamış, Yaşanan bu süreç için PKK ve KYB
    kanadı birbirlerini suçlamıştır. KYB göre; PKK, Türk devletiyle anlaşarak Irak’ta oluşacak bir federe yapıya saldırmak
    istemiş, PKK ise; KYB’nin Türk devletiyle anlaştığı propagandasını yapmıştır.

    Örgüt, 1992’deki kayıplarına rağmen 1993’te hızla toparlanmaya girmiştir. Bu hızlı toparlanmada 1992
    yılının başlarında Almanya, İngiltere, Fransa, Belçika, Hollanda ve Avusturya gibi ülkelerde gerçekleştirilen
    ERNK cephe çalışmaları etken olmuştur. Bu zamanda KUM (Kürdistan Ulusal meclisi) için hızla gerçekleştirilen
    delege seçimlerinin ardından ülkelerde örgütlenme çalışmaları yapılmış ve Avrupa’da çalışan birçok genç
    kandırılarak kırsala aktarılmıştır160.

    Bu arada PKK’ya bağlı Avrupa’daki kurumlar tarafından diplomasi çalışmalarına başlanarak, her platformda
    Türkiye’nin şiddet kullandığı ve Kürtlerin soykırıma uğradığı yönünde gerçek dışı propagandalar başlatılmıştır.

    Örgüt bir yandan Avrupa’daki diplomasi faaliyetlerini sürdürürken diğer yandan Abdurrahman Dürre
    ve arkadaşlarınca “Kürdistan İmamlar Birliği, Kürdistan Mollalar Birliği ve Kürdistan Dindarlar Birliği”
    lağvedilerek yerine Almanya’da KİH (Kürdistan İslam Hareketi) kurulmuştur. Bu değişimin ardından İslam

    159
    Öcalan A., Sümer Rahip Devletinden Demokratik Halk Cumhuriyetine Doğru, istanbu, 2001, c-II, s.19.
    Emniyet Genel Müdürlüğü TEMÜH Dairesi Başkanlığı Bölücü Terör Şubesi, 1984-1997 Tarihleri arasında
    160

    Türkiye Geneli PKK Terör olayları istatistiği, Ankara 1996

    378
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ülkelerinde de diplomasi çalışmalarına başlanılması, bu ülkelerin desteğinin alınması ve dindar kesimlerin de


    örgüte kazandırılması hedeflenmiştir.

    Örgütün dindar Kürtleri yanına çekmeye çalışma gayretlerine rağmen, dine karşı olan düşmanlığını
    ise sürdürmeye devam etmiştir. 27 Haziran 1992 tarihinde Silvan’ın Yolaç köyünü basan teröristler camide namaz
    kılan vatandaşları dışarı çıkarıp kursuna dizmiş ve 10 vatandaşımızı öldürmüştür.

    Bu dönem Ermeniler ile PKK’nın işbirliğinin Avrupa’da daha da güçlendirildiği bir dönem olmuştur.
    Örgütün kuruluş yıldönümü nedeniyle 27 Kasım tarihinde düzenlenen ve Ekim ayında Almanya’da gerçekleştirilen
    kutlamalara Ermenistan Komünist Partisi Merkez Komite üyelerinden bir heyet katılmış, Batılı ülkelere Ermeni ve
    PKK iddialarının daha güçlü anlatılması için ortak çalışma yapılması için karar alınmıştır161.

    Bu işbirliğinin ardından PKK ve Rus yetkililer arasında 1993 Temmuz ayında bir görüşme
    gerçekleştirilmiştir. Bu görüşmeden sonra PKK, Ermenistan-Azerbaycan sınırındaki Laçin koridoruna yerleşerek,
    Türkiye sınırına beş kilometre uzaklığındaki Elegez kampında üstlenmeye başlamıştır.

    Ermeniler örgüte diğer bir desteği de Erivan radyosu üzerinden gerçekleşmiştir. Bu radyo 1990’lı yıllarda şifreli
    eylem talimatlarının verildiği bir radyo iken aynı zamanda PKK’nın önemli bir propaganda gücü olmuştur. 18
    Mart 1992 günü Erivan radyosunun Kürtçe yayınında; “sayın arkadaşlar ve yoldaşlarımız Mart ayı yine geliyor. 21
    Mart yaklaşıyor. Geçen seneler gibi uyumayın, fırsat bu fırsat. Kozlar elimize geçmiş bulunuyor artık…” söylemleriyle
    halk ayaklanmaya çağrılmıştır.

    Örgütün Eski Merkez Komite Üyesi Baki Karer Ermenistan konusunda; “1996’ya gelindiğinde dış ve iç gelişmeler
    biraz daha berraklaşmaya başlamıştı. Türkiye başlangıçtaki şoku yavaş yavaş atlatmış, globalleşmenin sendromundan
    kurtulmuştu. Bilindiği gibi Türkiye’yi istikrarsızlığın içine iten önemli nedenlerden biri, Kafkasya’da Ermenistan’ın ortaya
    çıkışı ve bu ülkeye ABD’nin sergilediği yaklaşımdı. ABD’nin Ermenistan’a yaklaşımı, İsrail’e yaklaşımıyla hemen hemen
    eşdeğerliydi. Ortadoğu’da İsrail’e, Kafkaslarda Ermenistan’a dayanarak dengeler oluşturmak istemişti. Hatta ABD, Karabağ
    sorununda Ermenistan işgalci güç konumunda olmasına karşın, Azerbaycan’a karşı tavır almıştı ve bu tavrı ambargoya
    kadar götürmüştü.

    ABD böyle bir strateji geliştirirken, stratejisinin saç ayağını K. Irak’ta kurduracağı bir Kürt devletiyle tamamlamayı
    düşünüyordu. Ama ABD iki noktada yanılgıya düşmüştü; Birinci yanılgısı; K. Irak’ta Kürt halkının ABD’ye karşı olan
    güvensizliğinin boyutlarını değerlendirememişti. İkinci yanılgısı; Türkiye’nin gücünü ve geliştireceği taktikleri göz ardı
    etmişti…” şeklinde açıklamalarda bulunarak, Ermenistan’ın Kürtçülük faaliyetlerine verdiği desteğin kendisinin
    dışında daha global bir planlamanın ürünü olduğunu ifade etmiştir.

    161 Akçora, a.g.m., s.275.

    379
    FARUK ARSLAN

    1991 ve 1992 yıllarında özellikle Avrupalıların, Rusların ve Ermenilerin PKK’yı şiddet eylemlerine ve şiddeti de
    içinde barındıran kitlesel eylemlere zorlamasının altında; özgürlüklerine kavuşan Türk cumhuriyetlerinin
    kontrolünün Türkiye’nin eline geçmesini engellemek vardır.

    Türk cumhuriyetlerinin bağımsızlığa kavuştuğu ve birçok kişinin Türk halkının ilgisini beklediği bu süreçte,
    Türkiye maalesef PKK’nın isyan hareketlerini bastırmak ve iç güvenliğini korumakla uğraşmıştır. Bu dönemde
    Batılı ülkeler ve Rusya destekli eylemlerini arttıran PKK terörü nedeniyle Türkiye için büyük bir fırsat heba
    olmuştur.

    PKK terör örgütü, 1990’lı yıllarda Türkiye’nin Kafkaslar ve Orta Asya’ya tam olarak yönelmesine ayak bağı
    olurken, 2000’li yılların sonuna doğru ülkemizde gelişen ekonomik ve demokratik gelişmenin de önüne geçilmesi
    için paravan olarak kullanılmıştır. Örgüt halen İnsan Hakları alanında atılan her adıma, Yeni Anayasa
    çalışmalarına ve yasadışı örgütlenmelere karşı yapılan operasyonlara engel olmak için provokasyonlar
    yapmaktadır. Bu yönüyle PKK’nın bir hak arayıcısı olmadığı, aksine farklı amaçlar için dizayn edilmiş bir
    örgütlenme olduğu ortaya çıkmıştır.

    PKK/VEJİN Muhalif Grubunun Meydana Çıkışı

    Kuveyt işgaline ait gelişmelerin yaşandığı ve örgütün yeni durum karşısında açılımlar yapmaya
    çalıştığı bu zamanda, PKK içerisinde yeni bir muhalif grup ortaya çıkmıştır. PKK içerisindeki muhalif hareketlerin
    ortak noktası, daima küçük grupların kopmasıyla meydana gelmiş olmasıdır.

    Örgüt içerisinde yaşanan hizipleşme birçok kez daha büyümeden bastırılmış ve büyümesi
    engellenmiştir. Fakat bu defaki kopuş ise örgütte kaygıyla karşılanmıştır. Ahmet Kod Mehmet Cahit Şener’in
    liderliğini yaptığı grup örgüt içerisinde saygınlığı olan kişilerden oluşmaktadır.

    Cahit Şener’in örgütten kopuş süreci aslında Öcalan ile arasındaki mücadele anlayışının farklılığından
    kaynaklanmaktadır. Öcalan, Cahit Şener’le ilgili olarak; ”… Şener batı müziği dinleyerek dans ediyor, bu biçimde
    militanların ahlakını bozuyor, zihinsel lümpenizmi geliştiriyor. Bu özel savaşın en son taktiğidir…” şeklinde beyanlarda
    bulunarak, aslında bilinçaltında ki kıskançlık duygularını ideolojik savaşa dönüştürmüş, neticesinde de bu kişisel
    çatışmalar ve metot sorunu kopuş sürecini ortaya çıkarmıştır162. Cahit Şener Öcalan’ı derin güçlerin adamı olmakla
    suçlamış ve onun bu oyununa uymayanların zaman içerisinde bertaraf edildiğini belirtmiştir.

    162 Sakık, a.g.k., s.81.

    380
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    1991 yılında PKK içerisinden kopan bu muhalif hareket PKK/VEJİN olarak adlandırılmıştır. Şener,
    Öcalan’ın konumunu, O’nun Merkez Komitenin haberi olmadan pazarlıklar yapmasını, örgütün gelirinin
    denetlenmesine müsaade etmemesini ve PKK-ABD-Suriye ilişkilerini eleştirdiğinden, örgüt tarafından hain ilan
    edilmiştir.

    PKK/Vejin grubu ABD’nin Irak’a müdahalesinin Irak içerisinden bir Kürt devletinin çıkması için
    önemli olduğunu, bu dönemde KDP ve KYB’ye desek verilerek, bağımsızlık çalışmalarına ortak olunmasını, sınıra
    göç eden halkın iyi organize edilerek Irak rejimine karşı ayaklanma başlatılmasını, PKK’nın Saddam rejimini
    desteklemekle Kürt devleti oluşumuna ihanet ettiğini ifade etmiştir. Vejincilerin bu açıklamaları yaptığı sırada
    PKK’lılar ise Barzani’ye ait KDP güçleri yönelik saldırılara geçerek, onların güçlerini kırmaya başlamışlardır.

    Mehmet Şener, PKK ve onun lideri Öcalan’ın pratiğini açıkça eleştirmesi nedeniyle hemen gözaltına
    alınmıştır. Örgüt tarafından hakkında hemen İnfaz kararı verilen Şener, tutuklu kaldığı mağarada kendine yakın
    isimlerden Faik Kod Abdurrahman Kayıkçı ve Sarı Baran Kod Cihangir Hazır’ın yardımı ile kaçarak, kurtulmayı
    başarmıştır.

    Vejinciler, KDP-B’nin desteği ile Duhok bölgesinde iki ayrı kamp oluşturulmuş ve PŞ-KAWA örgütü ile de ittifak
    yapılarak ortak mücadele kararı almıştır. Ayrıca VEJİN’ciler İstanbul, Ankara, İzmir, Batman illerinde de
    örgütlenmeye giderek oluşumlarını tamamlamaya çalışmışlardır. Avrupa örgütlenmesine ise Cahit Şener’in kardeşi
    ilhan Şener getirilmiş ve örgüt İsveç’i üs olarak kullanmaya başlamıştır.

    Öcalan ortaya çıkan yeni durum karşısında hemen Suriye istihbaratı ile ilişkiye girerek, Kasım 1991 tarihinde
    Avrupa’ya kaçma hazırlığı içerisinde olan M. Cahit Şener’i Suriye’nin Kamışlı ilinde yakalattırarak öldürtmüştür.
    Şener’in ölümünden sonra VEJİN hareketinin başına Sarı Baran Kod Cihangir Hazır geçmiştir.

    Fakat diğer muhalif hareketlerin akıbeti gibi VEJİN hareketi de örgüt içi bölünmeyi sağlayamamış,
    oluşumunun akabinde Türkiye sorumlusu Faik Kod Abdurrahman Kayıkçı’nın yakalanması ile yurt içi örgütlenmesi
    çözülmüştür. PKK-VEJİN gerekli atılımı sağlayamamış ve zamanla marjinal bir konumda erimiştir.

    Bu dönemde infaz edilen bir diğer isimde Ali Rıza Kod adlı Mehmet Çimen’dir. Çimen on bir yıl cezaevinde
    kaldıktan sonra tahliyesinin ardından kaldığı yerden tekrar örgüt faaliyetlere devam eder. Akabinde de 1992'nin
    ortalarında Avrupa örgütünün koordinatör yardımcılığına getirilir.

    Cezaevinden çıktıktan sonra PKK’nın tamamen despotik bir yapıya büründüğünü ve örgüt içi demokrasinin
    kalmadığını görerek, bu sorunun çözümü için çaba sarf etmek ister. Bu çabalarını kendi sonunu da hazırlar. PKK

    381
    FARUK ARSLAN

    Avrupa yönetimince tutuklanır ve uygulamaya alındığı 1993 yılında Hollanda’da bir evde öldürülür. Cesedi banyo
    küvetine yerleştirilir ve üzerine asit dökülerek tüm cesedi ortadan kaldırılır163.

    Dönem İçerisinde PKK-Rusya İlişkileri

    PKK ve Ruslar arasındaki işbirliği örgütün sosyalist stratejisi nedeniyle S.S.C.B. dönemine kadar
    uzanmaktadır. Sovyet hükümeti her dönem örgütün ülkesindeki faaliyetlerine izin vererek, topraklarında önemli
    bir güç haline gelmesine neden olmuştur. Avrupa’dan kırsala çıkan kişiler Moskova üzerinden Ermenistan’a
    oradan da İran üzerinden Kandil’e gitmişlerdir. Ogün için PKK’nın kırsal faaliyet alanına en güvenli geçiş
    güzergâhı bu hat olmuştur.

    S.S.C.B. döneminde başlayan ilişkiler Rusya’nın kurulmasından sonrada devam etmiş ve Bağımsız
    Devletler Topluluğunun hüküm sürdüğü ülkelerde aynı hızla yürütülmüştür. Bu kapsamda Temmuz 1993
    tarihinde Rus resmi yetkilileri ve PKK temsilcileri arasında yapılan anlaşmadan sonra, Rusya, PKK’ya doğrudan
    destek vermeye başlamış ve Rusça Kürdistan Report Dergisi legal olarak yayınlanmaya başlamıştır. Toplantıdan
    bir yıl sonra 20 Şubat 1994 tarihinde PKK’nın Rusya sorumlularının yanı sıra, Rusya Ulusal ve Bölgesel Politika
    Sorunları Bakan Yardımcısı da katıldığı üç gün süreli bir konferans gerçekleştirilmiş ve sonuç bildirgesinde, Rus
    Devletinin PKK’yı uluslararası düzeyde tanıması için çağrı yapılmıştır.

    Bu konferansın akabinde 28 Ekim 1994 tarihinde yapılan “BDT Kürleri Kurultayına” PKK temsilcileri resmi
    olarak davet edilirken, Türk gazetecilerin konferansı seyretmesine dahi izin verilmemiştir. Bu toplantı paralelinde
    24-25 Kasım 1994 tarihinde Moskova’da yapılan ikici bir toplantıda ise, Öcalan’ın “Kürt sorunun sonlandırılması
    için AGİK’in müdahale etmesi” çağrısına destek verildiği belirtilmiş ve Rusya’nın bu süreçte arabulucu olabileceğini
    belirtmiştir.

    Rusya’nın bu zamanda Kürt kartına sarılmasında ana etkenlerden en önemlisi, S.S.C.B’nin


    dağılmasından sonra ortaya çıkan Türki cumhuriyetler ve Rusya’da yaşayan milyonlarca Türk’ün varlığıdır. Rus
    devleti, Türkiye’nin Orta Asya ve Kafkaslardaki etkinliğini kırmak için ülkesinde yaşayan Kürtleri ve PKK’yı
    kullanmaya çalışmıştır.

    Bu dönem içerisinde gündemde olan diğer bir konuda Kafkas petrollerinin Avrupa aktarımı için petrol
    boru hatlarının geçeceği güzergâhın belirlenmesi meselesidir. Ruslar bu petrolün kendi ülkelerinden geçerek
    Avrupa’ya gitmesini isterken, Türkiye ise Anadolu üzerinden Balkanlara ve oradan Avrupa’ya aktarılmasında
    ısrar etmektedir. Tamda bu tartışmaların yaşandığı zamanda Öcalan Alman ARD televizyonuna verdiği bir

    163 Çürükkaya S., Aponun Ayetleri, s.194-197

    382
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    demeçte, “Kafkas petrollerinin Güneydoğudan geçmesi konusunda ilgili tarafların PKK’yı da hesaba katmasının gerektiğini
    ve bu planı işlevsiz kılabileceğini” belirtmiş ve Rusya’nın isteği doğrultusunda hareket edeceğini ima etmiştir.

    Kafkas petrollerinin Türkiye üzerinden Avrupa’ya taşınma konusunun konuşulduğu bu günlerde,


    PKK’nın Karedeniz Bölgesine grup gönderdiği ve eylem hazırlığı içinde olduğu tespit edilmiştir. Bu zamandan
    sonra Gümüşhane, Erzurum, Erzincan, Bayburt ve Ardahan bölgelerine küçük gruplar gönderilmiştir. Örgüt
    Ruslardan ve onların yandaşı İranlılardan aldığı talimat gereğince, petrol boru hattının yapılması planlanan
    güzergahın çevresindeki tüm alanlarda eylemlere girmiş ve güzergahın güvensiz olduğu tezinin işlenmesini
    sağlamıştır.

    Rusya yıllarca PKK’yı Türkiye’ye karşı kullanmasına karşın, 1999 yılında kendisine sığınan Öcalan’ı
    ülkesinden apar topar kovmuştur. Bu gerçekler; Kürtlerin Ruslar ya da diğer Avrupalı devletler tarafından
    umursanmadığı, Güneydoğu sorunu adı verilen konunun istismar edilerek, ülkeleri lehine kazanç sağlanmaya
    çalıştıkları görülmüştür. Bu devletler için Kürtler sadece uluslararası stratejide koz olarak kullanmak için
    değerlidir.

    PKK’nın Türk Turizmine Yönelik saldırıları

    1990’lı yılların başlarından itibaren örgütün farklı bir eylem tarzı olarak turizm faaliyetlerine yöneldiği,
    bu amaçla da Avrupalı turistlerin Türkiye’ye gelmemesi için propaganda yapıldığına şahit olmaktayız.
    Avrupa’daki seyahat acentelerine örgüt militanları tarafından bire bir yada mektup aracılığıyla bilgilendirmeler
    yapılarak, Türkiye’deki sözde savaşın finansmanını yapmamaları ve müşterilerini diğer ülkelere yönlendirmeleri
    istenmiş, aksi halde ise Türkiye’ye gidecek turistlere eylem yapılacağını, sorumluluğun ise, firmalara ve kişilere
    ait olacağı ifade edilmiştir.

    Bu konudaki iddialara göre PKK’yı turizme yönelik eylem yapmaya zorlayan ülke Yunanistan’dır.
    Yunanlılar Akdeniz turizminde Türkiye ile yarış halinde olduklarından, örgütün özellikle Ege ve Akdeniz
    sahillerinde yabancı turistlere eylem yapmasını istemiştir. Bu eylemler karşılığında ise örgüte finans ve barınma
    desteği verilecektir.

    Diğer bir iddia ise bu eylemlerin Yunanlılar ile sınırlı olmadığı, Alman ve Fransızlarında konu ile ilgili
    olarak ittifaka dahil olduğu, bu ülkelerin ülkelerindeki Türk nüfus nedeniyle güçlü bir Türkiye yerine kendilerine
    bağlı geri bir Türkiye istedikleridir.

    Özellikle Almanya ve Fransa merkezli devam eden örgüt faaliyetleri kapsamında Almanya’daki Türk
    temsilciliklerine, iş yerlerine, evlerine ve Türklere ait turizm acentelerine saldırılar başlamıştır. Bu saldırıların

    383
    FARUK ARSLAN

    bahse konu ülkelerin kamuoyunda olumsuz etkiler meydana getirmiştir. Alman halkı ucuz ve kaliteli hizmet
    sunması, ülkelerine yakın olması, Alman halkı ile Türk halkı arasında alışık olmaktan kaynaklı meydana gelen
    bir yakınlaşma ve bir bölümünün de Türkiye’de mülk edinmiş olmaları nedeniyle Türkiye’yi tercih ettikleri
    bilinmektedir.

    Türkiye’nin Kuzey Irak politikaları ile Alman politikalarının çatıştığı bu yıllarda PKK hemen devreye
    girmiştir. Öcalan’ın 25 Şubat 1996 tarihinde Med-tv yaptığı bir açıklamada “…Alman kamuoyuna diyorum ki, lütfen bu
    gibi haksızlıkları görün ve karşı tavır alın. Yoksa yarın 50 tane turist cenazesi Almanya’ya gelirse buna şaşmayacaksınız. Çünkü
    orada kocaman haksızlıklar var. Almanya’yı ciddi uyarıyorum…biz ekonomik hedefe yönelirken ne kadarı Alman, ne kadarı diğer
    ulustan ayırt etmeyeceğiz. Şu anda savaşı finanse eden kaynak turizmdir” ifadeleri, Alman kamuoyunda kullanılarak Turist
    gelişini konusunda Türkiye aleyhinde sonuçlar meydana gelmesi sağlanmıştır.

    Örgütün eylemleri neticesinde meydana gelen rezervasyon iptalleri dolayısıyla Turizm gelirlerinde
    önemli azalma olması nedeniyle Türk tarafından politik baskılar başlanmıştır. Neticesinde önce Fransa akabinde
    ise Kasım 1993 tarihinde Almanya Hükümeti, ülkesinde PKK faaliyetlerini yasaklayan kararlar almıştır.
    Yasakların genel olarak aşırılığa ulaşan şiddet faaliyetlerini kapsadığını, fakat örgütün siyasal faaliyetlerinde her
    hangi bir sınırlamaya gidilmediği görülmüştür. Almanlar PKK faaliyetlerini yasaklamayla Türkiye’ye jest
    yaptıklarını ima etseler de, akabinde terörle mücadele faaliyetlerinde kullanıldığı bahanesiyle Türkiye’ye karşı
    silah ambargosunu uygulamaya başlamıştır.

    KUM (Kürdistan Ulusal Meclisinin) Kurulması

    Terör örgütünün 26-31 Aralık 1990 tarihleri arasında gerçekleştirdiği IV. konferansında Ulusal Meclis
    oluşturulması yönünde karar alındığından, 1992 yılından itibaren bu çerçevede çalışmalara hız verilmiştir. KUM’un
    kurulmasıyla; yurt içinde ve yurt dışında faaliyet gösteren kurumsal çevreleri etkilemek, örgütün terörist imajını
    ortadan kaldırmak ve savaşan taraf statüsünü kazandırarak, FKÖ tarzında uluslararası bir nitelik kazanmak amaç
    edinilmiştir.

    Buna göre KUM, Filistin modelinde olduğu gibi sürgünde bir ulusal meclis olarak tertip edilecektir.
    Örgütün hedeflerine göre, öncelikli olarak Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da federatif bir yapının alt temelleri
    oluşturulacak, akabinde Suriye, İran ve Irak’ta da benzer tarzda federe yapılar meydana getirilerek, zamanla bu
    federe yapıların birleşmesiyle Bağımsız Birleşik Kürdistan’a geçiş yapılacaktır.

    Öcalan’ın kurmayı hedeflediği devlet Kürdistan olarak isimlendirilse de devletin gerçek mahiyetinin
    Öcalanistan şeklinde planlandığı görülmektedir. Öcalan Ortadoğu’nun baskıcı rejimlerini de aşan tek lider etrafında
    şekillenen, anti demokratik bir yapı meydana getirmek istemektedir.

    384
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan 1992’ki bir konuşmasında “…yeni yılda hedefimiz, halkımızın irade ve ulusal birliğinin ifadesi olan
    Ulusal Meclis kuruluşunu gerçekleştirmektir. Parti Önderliğinin çalışmaları tüm halkımıza örnek olmalıdır… ” diyerek
    hedeflerini ortaya koymuştur164. KUM kurulduktan sonra Avrupa bünyesinde seçimler yapmak dışında herhangi
    önemli bir netice elde edilmese de, KUM’un bazı Avrupalı Milletvekilleri ile temasları bu çatı altında gerçekleşmiştir.
    Fransa, Belçika, İsveç ve Danimarka basını KUM’un kuruluşunu kendi yayın organlarında işleyerek bu konuyu
    kamuoylarına duyurmaya çalışmışlardır.

    20-22 Kasım 1992 tarihinde KUM ile ilgili olarak seçim yapılan ülke ve şehirler şu şekildedir.

    Almanya: Freiburg, Mannheim, Bremen, Frankfurt, Hanburg, Münih, Stutgart, Bonn, Köln, Diesburg,
    Hagen, Hannover, Bielefeld, Berlin ve Kassel

    Fransa: Paris, Lyon, Montpellier, Marsilya

    Avusturya: Graz, Viyana ve Linz

    Hollanda: Den Hang, Roterdam ile

    Belçika, İngiltere, Danimarka, İsveç, İsviçre, Norveç ve Finlandiya’da tek merkezde oy kullanma
    işlemleri yapılmıştır.

    Bu dönemde PKK’nın siyasal faaliyetlerinin artmasında ve KUM’un bürolarının açılmasında Alman


    devletinin verdiği destek gözden kaçmamıştır. 1992 yılında Mesut Yılmaz Almanya ile ilgili olarak “…Almanya
    özellikle Türkiye’nin bölgesel güç olmasını istemez, bunun için insan haklarını destekleyip Türkiye’yi oyuna getirmek
    istemektedir. Çekoslovakya ve Yugoslavya’yı da bölen Almanya’dır. Bu arada Kürt devleti kurdurmakta işlerine geliyor…”165
    şeklinde ki beyanı devlet yetkililerinin o dönem Almanya’nın teröre verdiği desteği bildiklerini göstermektedir.

    KUM’un oluşturulmasının akabinde, Bonn konferansında ki kararlar doğrultusunda PKK ve PSK


    arasında “İşbirliği Protokolü” adlı altında bir anlaşma imzalanmış ve sonradan PDK-BAKUR’da olmak üzere, diğer
    bazı etnik Kürtçü örgütlenmelerde bu işbirliğine davet edilmiştir.

    Örgüt Avrupa’da gerçekleştirdiği ittifaklar sonrasında kendini faaliyet yürütme ve eylem yapmada
    daha yetkin görmeye başlamıştır. Bu çerçevede 21 Mart (nevruz) başlayan eylemler 4 Eylülde Frankfurt’ta ki festivale
    kadar devam etmiştir. 1993 yılında Serxwebun dergisinde çıkan habere göre “…1993 yılının ilk aylarında Brüksel’deki
    kitlesel açlık grevi ile başlayan ve yaklaşık üç ay süren nevruz kutlamaları ile devam eden Avrupa’daki kitlesel eylemlilik, 29
    Mayısta Bonn ‘da yapılan büyük ulusal birlik ve özgürlük yürüyüşü ile yeni ve gerçek bir zirveye ulaştı… “ denmiştir166.

    164
    Serxwebun Dergisi, Ocak 1992, s.13.
    165 Cemal, a.g.k., s.309.
    166 Serxwebun Dergisi, Ocak 1993, s.144.

    385
    FARUK ARSLAN

    Örgütün bu süreçte faaliyetleri siyasal olmanın yanında askeri yönde de artmış ve ihtiyaçların
    karşılanması amacıyla gereken mali kaynak gurbetçilerden zorla alınmaya çalışılmıştır. Kampanya adıyla
    oluşturulan faaliyetlerde vergi şeklinde adlandırılan paraları ödemeyen kişiler cezalandırılmaya başlanmıştır. Bazı
    değerlendirmelere göre 1995 yılı itibariyle örgütün yıllık geliri 86 milyon dolardır. Bu paranın önemli bir bölümü ise
    insan kaçakçılığı, haraç alma ve uyuşturucu ticaretinden elde edilmiştir167.

    PKK’nın gerek Türkiye’de meydana getirdiği şiddet sarmalı, gerekse de Avrupa’daki şiddet eylemleri
    Batılılarca da kabul edilir boyutu aştığından çeşitli Avrupalı grupların tepkisiyle karşılaşmıştır.

    Bu eylemler Avrupa’da hissedilir duruma ulaşınca Türk devletinin baskıları başlamış ve daha önceki
    bölümde de ifade ettiğimiz gibi Almanya 26 kasım1993 tarihinde PKK’nın faaliyetlerini ülkesinde yasaklamıştır.
    Bunun akabinde Fransız polisince PKK’nın alt kolları olan Fransa Kürdistan Komite ve Fransa Kürdistan Yurtsever
    İşçiler Kültür Dernekleri Federasyonuna baskın düzenlemiştir. Bunun yanında Belçikalı Sorgu Savcısı J. Brum da
    yaptığı bir açıklamayla ülkesinde PKK faaliyetlerinin izlenmeye başladığını ifade etmiştir.

    Dünya kamuoyunda meydana gelen PKK karşıtı irade dolayısıyla örgüt tarafından Bonn kararlarına
    uyacağı ifade edilerek, ateşkes ilan etmiştir. Bu ilanların her dönem Kış aylarına yaklaşırken yapılması ve bahar ayları
    gelince bozulması da gözlerden kaçmayacak bir ayrıntıdır. Örgüt bu ateşkes ilanı ile Avrupa zemininde rahat siyasal
    çalışma yapma fırsatı elde ederek, dönemi toparlanma süreci olarak kullanmayı hedeflemiştir.

    Örgüt 1993 yılındaki ateşkesten sonra bu şiddet karşıtı Avrupalı güçlerinde desteğini de alarak
    Avrupa’da geniş katılımlı kitle eylemleri organize etmeyi ve kendini Kürt meselesinde tek muhatap göstermeyi
    başarmıştır.

    Almanya ve Fransa’da bu gelişmeler olurken, Yunanistan hükümeti Atina yakınlarında bulunan


    Lavrıon, Lamıa ve Euboa (Eğriboz) gibi mülteci kamplarını, Türkiye aleyhinde faaliyet gösteren teröristlerin ikamet,
    eğitim ve diğer lojistik ihtiyaçlarının karşılandığı bir kamp haline getirilmiştir168.

    Aslında Alman Devletinin sürekli olarak PKK’yı yasaklamak ve desteklemek şeklinde değişen
    stratejisi kaba bir politik manevralar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu hamlelerle zaman zaman iki tarafı hem
    cezalandırmış hem de ödüllendirmeye çalışmıştır. 1993’deki bu gelişmeler sonrasında Örgütün Avrupa’daki silahlı
    Kadroları Almanya’dan Yunanistan’a aktarılmıştır. Gerçekte değişen sadece ülke adı olup planlı bir anlaşmanın
    uygulamasından başka bir şey değildir.

    167 Mümtaz A., PKK terörünün Belçika boyutu, s.20.

    168 http://www.byegm.gov.tr/yayinlarimiz/ANADOLUNUNSESI/151/AND5.htm

    386
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu gelişmeler Öcalan’ı o kadar pervasız hale getirmiştir ki, Hasan Cemal aracılığı ile Türkiye’ye mesaj
    vermekten uzak durmamıştır. Öcalan 14 Nisan 1993 tarihinde Hasan Cemal’e ;”…Ankara bizi görmezlikten geliyor, Batı
    hükümet kapıları, devlet kapıları PKK’ya yardım için açılıyor. Başlangıçta Batıda bize böyle davrandı. PKK’nın kesin güç
    kazandığını gördüler. Finlandiya Başbakanı görüştü. Belçika görüşüyor, İngiltere parlamentosunda görüşülüyor. Amerika’ya
    gidiyor bizim temsilciler…”169 şeklinde ifadelerde bulunarak diğer ülkeleri referans göstermiştir. Öcalan’ın Batılı
    Ülkelerden aldığı cesaretle yukarıdaki ifadeleri kullandığı ve sözde ateşkes ilan ettiği 1993 yılı, örgütün en kanlı
    eylemlerini yaptığı, köyleri yaktığı, insanları acımasızca öldürdüğü dönemdir.

    Bu yıl Avrupa’daki cephe faaliyetlerine katılan Almanların yanı sıra, kırsal alana geçerek silahlı kanat
    içerisinde de görev alan Alman kökenli militanlar da karşımıza çıkmaya başlamıştır. 1993 yılında Kani kod Eva
    Juhnke, Medya Kod Vera Heesne, Çektar kod Ulrich Maichle ve Jorg Ulrich adlı kişiler kamplarda eğitim görüp,
    örgüt içerisinde kadro düzeyinde görev almışlardır170.

    Alman istihbarat örgütü (BND) ne göre 1990’dan beri en az 30 Alman vatandaşı sıhhiyeci, eğitmen ve
    militan olarak PKK ya katılmışlardır. Bunların birçoğu Beka Vadisinde bulunan Mahsum Korkmaz Akademisinde
    eğitimden geçmişlerdir. Örgüte Almanya’dan sonra en fazla desteği Yunanlılar vermiş olup, 1997 yılında TSK’nın
    örgüte yönelik yapılan operasyonlarında ölen militanlar arasında bazı Yunanlıların da olduğu gözlenmiştir171.

    PKK’nın 1994 sonrası siyasallaşma çabası ve dönem gelişmeleri

    1994 yılına gelindiğinde terör örgütünün yaptığı eylemler toplumda infial uyandıran bir hale
    gelmiştir. Halkın terörün sonlandırılması yönünde ortaya koyduğu irade siyasileri belli tedbirleri almaya
    zorladığından, yeni önlemlerin alınması gündeme gelmiştir.

    Bu nedenlerden dolayı yapılmak zorunda kalınan terörle etkin mücadele anlayışının meyveleri ortaya
    çıkmış, PKK örgütü kırsal kesimde önemli darbeler almaya başlamıştır. Bu kayıplar, terör örgütünü başka arayışlara
    itmiş, neticesinde kırsalda sıkışan örgütün güçlerinin bir kısmını Türkiye metropollerine ve Avrupa’ya aktarmasına
    neden olmuştur.

    169 Cemal, a.g.k., s.38.


    170
    Köknar, a.g.m., s.202.
    171
    Köknar, a.g.m., s.203.

    387
    FARUK ARSLAN

    Aldığı tüm tedbirlere rağmen örgütün 1994–1997 yılları arasında önemli oranda güç kaybettiği ve
    duraklama sürecinin başladığı görülmektedir. İçine girilen olumsuz koşullar nedeniyle kadro sayısında bariz
    düşüşler yaşanmış olduğundan, legal söylemler kullanan yeni kurumların açılması gündeme getirilmiştir.

    Yeni durumda örgüt kitleleri kaybetmemek için şiddet içerikli sloganların yanında, ılımlı kültürel
    haklar başlıklarını kullanarak dil ve kültür öğelerini ön plana çıkarmaya başlamış, kendince terörü ortaya çıkaran
    ideolojik nedenleri ajite etmeye başlamıştır. Bununla da yeni sempatizan kazanmayı ve onları kırsala aktarmayı
    hedeflemiştir.

    Aslında bu politika değişikliğinde Avrupalı ülkelerden bazılarının da etkisi olmuştur, başta Fransa ve
    İsveç olmak üzere bir kısım devletler PKK’nın silahı bırakmasıyla Kürt meselesinin daha rahat çözüleceği ve bu
    durumun Kuzey Irak’ta bir Kürt devletinin kurulmasına yardımcı olacağı ifade edilmiştir.

    Fransa ve yandaşı ülkelerin, PKK’nın salt şiddet içeren argümanlarının yanında siyasi ajitasyon
    yapmasını talep etmesi, aslında devreye sokulan yeni planlamanın bir yansımasıdır. Fransa bu yeni çizgi ile; öncelikli
    olarak Türkiye’nin PKK’yı terörist olarak göstermesinin önüne geçerek, konunun özgürlükler çerçevesinde ele
    alınmasını sağlayacaktır. Bu süreçte Kürt meselesinde insiyatif alarak PKK’nın kendi çizgisine kaymasını sağlayacak,
    böylece örgütü belli ölçüde yönlendirebilecektir. Bunun yanında PKK dışında oluşturulan etnik Kürtçü kesimlerde
    mücadeleye aktif olarak sokularak, PKK’nın tek güç olmasının önüne geçilecektir.

    Bu plan çerçevesinde Kuzey Iraklı Kürt örgütlerinin Paris’te görüşmelerde bulunduğu günlerde,
    Tansu Çiller ile Fransız Dışişleri Bakanı Alain Juppe arasında 22 Temmuz 1994 bir görüşme geçekleştirilmiştir. Juppe
    bu görüşmede; “Kürt ve Irak problemlerini görüştüklerini, terörizmi kınadıklarını, Türkiye’nin toprak bütünlüğüne bağlı
    olduklarını, fakat “güvenlikçi çözümden değil, gerekli olan siyasi çözümden yana olduklarını” açıklamıştır.

    Fransa’nın Türkiye’nin içlerine doğrudan müdahale ettiği bu günlerde Türk tarafının savunmada
    kaldığı, sadece kendini anlatma gayreti içerisinde olduğu görülmektedir. Daha öncede ifade ettiğimiz gibi gerek
    Korsika gerekse de Guyana meselesinde Fransızların insan haklarını ihlalde çok ileri gittikleri bilinmektedir.

    Batı ülkelerin yönlendirmesiyle terör örgütünü, propaganda dilini değişmiş, terör eylemlerinin Türk
    devletinin Kürt kültürüne ve diline karşı ortaya koyduğu yasaklamalardan dolayı devam ettiğini ifade ederek, Kürt
    kimliğinin kabul edilmesi halinde silahlı eylemlerin sonlandırılabileceği göstermelikte olsa dile getirilmeye
    başlanmıştır.

    Örgüt yaptığı açıklamalarda askeri ve siyasi çalışmaların yan yana yürüyeceğini, daha doğrusu silahlı
    faaliyet gösteren birimlerin legal uzantılarının inşa edileceği ifade edilmiştir.

    388
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Mart 1994’te yapılan 3. Ulusal Konferans çalışmalarında ise güvenlik kuvvetleriyle uzun süreli
    çatışmalara girme yerine klasik gerilla mücadelesi geçiş yapılmış, avantajlı olunması halinde vurup kaçmaya dönük
    silahlı eylemlerin uygulanması, öğretmenlerin, doktorların, hemşirelerin, müteahhitlerin ve işyeri sahiplerinin
    öldürülmesi, okullar, şantiyeler ve is makinelerinin yakılması, bu eylemlerinde misilleme eylemi olarak meşru
    müdafaa biçiminde olduğunun söylenmesi kararı alınmıştır.

    Bu kararlara göre legal görünümlü faaliyetler devam ederken, olayın askeri boyutu da arka planda
    bırakılmayacak, örgütün askeri gücünün varlığı sansasyonel eylemlerle ortaya konmaya çalışılmıştır.

    Bu kapsamda Avrupa sorumlusu Kani Yılmaz 18 Mayıs 1994 tarihinde Bürüksel İ.P.C. –İnternational
    Press Center’da örgütün askeri gücü ve yapılan eylemler hakkında sayısal veriler açıklamıştır. Buna göre;

    1 Ocak ile 18 Mayıs 1994 tarihleri arasındaki 5 aylık dönem zarfında 1,1183 eylem gerçekleştirilmiş
    olup bu eylemelerde:

     98 rütbeli asker, ölü


     33 rütbeli asker, yaralı
     2.155 rütbesiz asker, ölü
     831 rütbesiz asker, yaralı
     15 köy korucubaşı ölü
     482 köy korucusu ölü
     63 esir köy korucusu
     319 ajan işbirlikçi yerel halk ölü
     218 ajan işbirlikçi yerel halk yaralı
     25 okul yakıldı
     2 korucu evi yakıldı
     4 karakol yakıldı
     Çok sayıda askeri aracın yok edildiği” ifade edilmiştir172.

    Bu açıklamada temel amaç örgütün halen güçlü olduğu imajını vermek olduğundan sayılar
    abartılmıştır. Açıklamalar esnasında Batılı gazeteciler asker ölümlerini işlerken, öldürülen bölge halkı hakkında soru
    sormamışlardır. Burada ifade edilen köy korucusu ve yerel işbirlikçiler Kürt kökenli vatandaşlarımız olup, Kürtler
    için mücadele ettiğini söyleyen bir örgütün neden bu denli sayıda Kürdü öldürdüğü ise irdelenmemiş, bu sayıdaki
    Kürt vatandaşımızın PKK ile savaşta hayatını ülkesini için ortaya koymasının nedenleri üzerinde durulmamıştır.

    Bu açıklamadan kısa bir süre sonra Temmuz 1994 tarihinde Alevi vatandaşlarımızı örgüt saflarına
    kazanmak amacıyla PKK merkezi Avrupa olmak kaydı ile KAB (Kürdistan Aleviler Birliği) kurulmuştur.

    172 24 Nisan 1996 tarihine kadar örgütün öldürdüğü sivil halk sayısı 4.433 kişidir.

    389
    FARUK ARSLAN

    1993 yılında William Jefferson Clinton’un ABD Başkanı ve Albert A. Gre’nin Başkan Yardımcısı
    olmasının akabinde Türkiye ABD ilişkilerinde bir düzelme beklenirken bunun gerçekleşmediği görülecektir.

    Odrad Kesic’in “Yol Ayrımındaki ABD-Türk İlişkileri” başlıklı makalesinde ABD Dışişleri Bakanı
    Warren Christopher’in 30 Eylül 1994’te Türkiye’ye Kürt ayrılıkçılarla mücadelenin sürdürülmesi konusunda destek
    verileceği sözünü173 vermiş olduğunu belirtse de akabinde ortaya çıkan gelişmeler kaygı verici olmuştur. Bu beyan
    doğrultusunda Kasım 1994’te ABD Kongresine bir mektup yazan Öcalan’ın’ın, Amerikan’ın konuya müdahale
    etmesini istemiştir174. Bu çerçevede 8-27 Ocak 1995 tarihinde yapılan V. Kongrede Batılı ülkelerin desteğinin alınması
    karar altına alınmıştır.

    PKK paralelinde haber yapan Kürt-Alman Haber Ajansı KÜRD-A’nın yayınında kongre ile ilgili olarak, kongrede
    Öcalan’a uluslararası alanda işbirliği yapma konusunda tam yetki verildiği belirtilmiştir. Öcalan bu doğrultuda
    Alman ARD televizyonuna bir röportaj vermiş ve PKK’nın Marksist-Leninist bir örgüt olmadığını, Batı ile diyaloğa
    önem verdiğini ifade etmiştir175.

    1995 Mayıs ayında bir İngiliz think-tank kuruluşu tarafından “Türkiye fırsatları ve riskleri” adıyla hazırlanan raporda;
    “PKK birkaç yıldır Marksist-Leninist ideolojiden vazgeçti. PKK, Batılı güçlerin desteğini almadan yapılacak ayrı bir devlet kurma
    girişiminin başarısızlığa uğrayacağını biliyor” denilmiştir.

    ABD Dışişleri Bakanı’nın İnsan Haklarından Sorumlu Yardımcısı Strobe Talbott 12 Nisan 1995’te, İHV
    Başkanı Yavuz Önen, İHD Başkanı Akın Birdal, Helsinki Yurttaşlar Derneği Başkanı Murat Belge, DEP’in Avukatı
    Yusuf Alataş ve SBF Öğretim Üyesi Doğu Ergil ile ABD Büyükelçiliğinde bir araya gelmiş, yapılan toplantılarda terör
    örgütünün eylem ve faaliyetlerini eleştirmek yerine Türk devletinin terörle mücadelesi eleştirilmiştir.

    PKK’nın kendi açıklamasıyla ortaya koyduğu şiddet profili Türkiye tarafından uluslararası resmi
    çevrelerde işlenmiş ve örgütün şiddet yönü ilgililere anlatılmaya başlanmıştır. Bu gelişmeler üzerine ABD’nin
    Ankara büyükelçisi Eylül 1995’te PKK’yı terörist olarak gördükleri ve Türkiye’nin haklı mücadelesine destek
    sunabileceklerini ifade etmiştir. Bu gelişme üzerine Öcalan, ABD başkanı Bill Clinton’a bir mektup yazarak, siyasal
    ve Kültürel hakların verilmesinin sorunu önemli oranda çözeceğini dile getirmeye çalışmıştır176.

    Örgütün silahlı mücadele tarzı ve sivilleri katletmesi dünya ülkelerinden tepki aldığından, siyasal
    çalışmaları hızlandırma amaçlı olarak Ocak 1995 tarihinde Suriye’de örgütün 5. Kongresini toplamış, bu kongrede

    173 Aydınlık Dergisi, 18 Mart 1995, no:404, s.7.


    174 Özgür Ülke Gazetesi, 2 Kasım 1994. s.4.
    175 Aydınlık Dergisi, 15 Temmuz 1995, no:421, s.15.

    176 Mümtaz, a.g.k., s.18.

    390
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    alınan kararlar paralelinde Ocak 1995’te Hollanda’nın Lahey kentinde Sürgünde Kürt Parlamentosunu ilk
    toplantısını gerçekleştirmiştir. SKP’nun başkanlığına Yaşar Kaya, yardımcılığına ise Zübeyir Aydar getirilmiştir.

    Dönem stratejisine uygun olarak ta 12 Nisan 1995 tarihinde KUM feshedildiği ve Hollanda’nın Lahey
    ilinde Sürgünde Kürt parlamentosunun kurulduğu alenen ilan edilmiştir. Sözde Kürt Parlamentosunun 2. toplantısı
    31 Temmuz 1995’te Avusturya’nın başkenti Viyana’da yapılmıştır.

    Türkiye, gerek örgüt tarafından katledilen sivil kişilerin ve gerekse de diğer şiddet eylemlerinin önünü
    almak, bu konuda örgüte bir ders vermek amacıyla 1995 yılında operasyonlarına erken başlamış ve 20 Mart 1995’te
    TSK, Kıbrıs çıkartmasından bu yana en büyük askeri faaliyeti başlatarak, 35 bin askerle “Çelik Harekatı” adı verilen
    harekatla Kuzey Irak’a girmiştir. Bu harekâtta 271 PKK’lı öldürülürken 4’ü subay ve astsubay olmak üzere toplam 22
    asker şehit verilmiştir.

    Operasyonun hemen akabinde 30 Mart1995 tarihinde MED TV adlı televizyon kanalı kurularak, yeni
    dönemde ajitasyon kapsamlı faaliyetlere hız verilmesi amaçlanmıştır.

    ABD’ler, Körfez savaşıyla yoğunlaşan Ortadoğu’ya müdahale stratejisi kapsamında KDP ve KYB arasında devam
    eden savaşı sonlandırmak ve bölgede kesinkes hakimiyetini tesis etmek amacıyla Temmuz 1995’de İrlanda’nın
    başkenti Dublin’de bir toplantı serisi organize etmiştir.

    ABD'nin öncülüğünde geliştirilen ve Türkiye'nin de taraf olduğu bu süreçten, Iran ve Suriye gibi ülkeler büyük
    rahatsızlık duymuştur. PKK’da muhtemel bir düzenleme neticesinde bölgedeki bazı avantajlarını kaybedeceğini
    görmüştür. Yine KYB'nin Dublin sürecine samimi yaklaşmayarak, Iran-Suriye gibi bölge ülkeleriyle ABD arasında
    zikzaklar çizdiği izlenmiştir. Böyle bir zemini fırsat bilen PKK, Suriye, İran ve KYB'nin açık desteğiyle görüşmelerin
    merkezindeki KDP'ye yoğun saldırılar başlatmış ve böylece Dublin sürecinde kendi söylemlerinin de dikkate
    alınması gerektiğini göstermiştir.

    Örgüt elebaşı tarafında hazırlanan ve "Güney Kürdistan’da Devrimci Savaş ve İktidar Sorunu PKK Genel Başkanı Abdullah
    Öcalan Yoldaş Değerlendiriyor" başlıklı yazıda, KDP'ye olan saldırılarını Ortadoğu devrimci güçleri adına
    gerçekleştirdiğini ileri sürülerek, Dublin sürecinden rahatsızlık duyan kesimlere mesajlar verilmeye çalışılmıştır.
    Dublin görüşmelerinde Talabani'nin temsilcisinin "PKK'yı siyasi bir parti olarak değerlendiriyoruz" şeklindeki beyanı
    ayrıca da dikkat çekici bulunmuştur.

    Bu toplantı serisi boyunca yapılan değerlendirmelerde, PKK’nın süreçten uzak tutulduğu belirtilse de bunun gerçek
    dışı olduğu görülmüştür. İkinci Dublin toplantısından sonra MED-Tv’de bir değerlendirme yapan Öcalan, ABD’nin
    Kürt sorunu konusunda Türkiye ile ayrılığa düştüğünü, Türkiye’nin saf dışı edileceğini ve süreçten en karlı çıkan
    kesimin ise kendileri olduğunu ifade etmiştir.

    391
    FARUK ARSLAN

    SKP Başkanı Yaşar Kaya’da Kürt sorunun çözümünde artık Batı ve ABD ile görüşüleceğini belirterek, “ABD’nin
    soruna daha müdahil olmak istiyor” demiştir. Bu süreçte ABD’ nin örgütü aynı zamanda legal siyasal faaliyetlere
    zorladığı gözlemlenmiştir. Bu tavsiyeler doğrultusunda 24 Aralık 1995 seçimlerinde HADEP’in diğer partilerle
    ittifaka girmesini sağlanarak, yeni bir sürece girilmek istenmiştir. Seçimlerde HADEP başarılı olamadığından plan
    etkili olamamıştır. HADEP bu süreçte, tıpkı DEP gibi meclise girip, mecliste siyasal gerilim sağlamayı amaçlamıştır.

    Örgütün IV Konferansı 1–15 Mayıs 1996 tarihlerinde Suriye’nin Başkenti Şam yakınlarında bulunan örgüt
    kampında gerçekleşmiştir. Konferansın ana teması Öcalan’ın “Ne kadar eylem, o kadar propaganda, ajitasyon; ne kadar
    eylem o kadar otorite” şeklindeki söylemi olmuş ve intihar eylemlerinin yoğunlaştırılması kararı alınmıştır.

    Örgütün 1997 yılında Avrupa’da en önemli kitlesel eylemi Eylül 1997 tarihinde oluşturduğu Avrupa’dan
    Türkiye’ye Barış Treni/Barış Şenlikleri organizyonudur.

    İran’ın Kuzey Irak’ta Güç Olma Gayreti

    İran, her dönem Kuzey Irak’ta kendi kontrolünde bir yapılanmanın varlığını esas almıştır. Eylül 1995
    tarihinde yapılan Dublin toplantısından sonra Tahranda IKDP ve KYB heyetlerinin bir araya getirilerek, gelişmelere
    yön verilmemeye çalışılmıştır. İran bu girişimleri, ABD himayesinde yapılan çalışmalara alternatif oluşturma ve
    inisiyatif elde etme gayreti şeklinde yorumlanmıştır.

    KDP ve KYB’de İran’ın bu yaklaşımlarına kayıtsız kalmayarak, kısmen yakınlaşma sinyalleri vermiştir.
    Barzani ve Talabani Batı ülkelerine karşı daha önce Saddam kozunu kullanırken, bu zamandan sonra İran kozunu
    da kullanarak imtiyaz elde etmeye çalışmıştır. İran ise bu toplantıdan bazı neticeler elde etmiş olacak ki, 1995 yılı
    sonunda Bedir adını verdiği birliklerini Kuzey Irak’ın sınırının iç bölgesine sevk ederek, bölgede varlığını göstermeye
    çalışmıştır.

    Türkiye ise Perslerin klasik entrikacı ve yayılmacı politikası ile ABD’nin sömürgeciliği arasında çıkmaza
    girmiştir. Türkiye’nin, İran kozunu kullanarak ABD’den güçlü tavizler koparabileceği halde, bunu başaramadığı ve
    gelişen süreci iyi kontrol edemediği görülmüştür.

    Avrupa’daki siyasal etnik Kürtçü kesimde Kuzey Irak konusunda din konusunu Avrupalı ülkelere koz
    olarak kullanmış ve bölgede gelişebilecek İslami akımlara karşı Sol kökenli Kürtçü grupların desteklenmesini
    gerektiğini propaganda etmiştir.

    392
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Paris Kürt Enstitüsü Başkanı Kendal Nezan 1994 yılında yaptığı bir açıklamada, Ankara’nın Kürt
    politikasının desteklenmesi halinde bölgede bulunan 30 milyon Kürt’ün, çeşitli adlar altında radikal kesimlere
    kaymaya başlayacağını, İran rejimini Ayetullahlara teslim eden Şah’ı engellemeyi beceremeyen Batının, bu defa daha
    akıllı hareket ederek Ankara’yı siyasi çözüm ve Kürt halkının meşru haklarını kabul etme konusunda sıkıştırması
    gerektiğini istemiştir177.

    Almanya

    Alman devletinin 1993 yılında PKK terör örgütünün Almanya’da faaliyetlerini yasaklaması ülkemiz
    tarafından olumlu bir adım olarak görülmüştür. Alman Polisi PKK yasağının ardından örgütle bağlantılı Bonn
    şehri merkezli FEYKA kurumlarına baskın yaparak, buradaki tüm yazılı evraklara el koymuş ve bir kısım
    çalışanını da göz altına almıştır.

    Bu baskınlarda ele geçen belgelerde örgüte ait birçok faaliyet bilinir olmuş ve örgüt mensupları deşifre
    olmuştur. Alman Polisinin eline geçen bu önemli belgelere rağmen ciddi tedbirler almadığı, sadece kendi
    açılarından örgüte hakim olamaya çalıştığı anlaşılmıştır.

    Almanların PKK yasağında tutarlı olmadıkları daha aradan bir yıl geçmeden ortaya çıkmıştır. Mart 1994
    günü Duisburg’ta toplanan PKK kadroları Almanya’da faaliyet gösterecek YEK-KOM’un I. Kuruluş Kongresi
    gerçekleştirmiştir.

    Örgütün Avrupa’daki yeni örgütlenmesi olan YEK-KOM, kapatılan eski cephe kurumu FEYKA ile
    yönetim ve tüzük açısından benzer örgütlendirilmiştir. Bu durum Alman yetkililerce de anlaşılmış olmasına
    karşın, farklı bir uygulamaya gidilmemiş ve YEK-KOM’un kurulmasına ve örgütlenmesine izin verilmiştir.

    YEK-KOM’un inşa sürecinde Öcalan’dan farklı düşünen ve şiddetin durmasını isteyen kadrolar tasfiye
    edilmiştir. Yeni kurulan YEK-KOM tamamen Öcalan’ın kontrolünde oluşturulduğundan, YEK-KOM süreci PKK
    adına bir kazanım olarak ortaya çıkmıştır.

    FEYKA’nın kapanma süreci ile ilgili olarak örgüt güdümünde yayın yapan Özgür Politika gazetesine
    konuşan, aslen Kuzey Iraklı olup Almanya’da yaşayan Celal Musa’nın verdiği bilgiler hayli ilginçtir. Musa; “Bir
    Alman komşumuz vardı. Gelip, ‘Sizin derneklerinizi kapatacaklar, her şeyinizi götürecekler’ dedi. Biz de hemen akşam

    177
    Kendal, a.g..k., s.104, 105.

    393
    FARUK ARSLAN

    toplanıp, planlar yaptık. Operasyondan sonra derneğin kapısına mühür vurulmuştu. Polisler derneği ablukaya almışlardı.
    Tabii halk da derneğe akın ediyordu. Sonra mührü kırdık ve içeri girdik. İnsanlar artık nöbet tutmaya başladılar. Halk
    derneğin kapatılmasını kabul etmedi. Bu kararlılık karşısında polis bizimle anlaşmak zorunda kaldı” şeklinde beyanlarda
    bulunmuştur. Bu beyan baskınlardan önce örgütün bilgilendirildiğini ortaya koymaktadır.

    Almanların Ortadoğu’daki en önemli müttefikleri İranlılar olup, iki ülke arasında çok ciddi ekonomik ve
    siyasal bir işbirliği söz konusudur. Binlerce İranlı öğrenci Almanya’daki okullarda eğitim görmekte olup, Batılı
    devletlerin İran’a yönelik ambargosuna da hiçbir zaman iştirak etmemiştir. Bu nedenle de Alman Devleti
    Ortadoğu’da Türkiye’den daha ziyade İranlılarla birlikte hareket etmeyi tercih etmektedir.

    İran devleti de bu yardımların karşılığında Sünni ülkelerin gücünün azaltılmasına katkı vererek, Sünni
    inançtaki devletlerin aleyhine çalışmalar yürütmeye devam etmiştir. Bundan hareketle İran’ın bir din devleti
    olduğunu söyleminin zor olduğu, tam aksine sadece Şii eksenli bir inanışa değer verdiği görülmektedir.

    Bölgede kendine en güçlü rakip olarak Türkiye’yi gören İran, her dönem Türkiye karşıtı ittifakların
    içerisinde yer almıştır. Türkiye’nin Mart 1995 tarihinde Kuzey Irak’taki PKK kamplarına düzenlediği operasyona
    en büyük tepkiyi İran verirken, bu tepkinin Avrupa’daki dillendiricisi ise İran’ın ortağı Alman devleti olmuştur.

    İşte bu nedenlerden dolayı Alman hükümeti Türkiye’nin Irak’ta insiyatif alma girişimini ortadan
    kaldırmak için kendi kozlarını kullanmaya çalışmış, bu nedenle de uzun süredir kullandığı PKK kozunu tekrar
    devreye sokmuştur. Almanlar genel olarak örgüt kadroları içerisinde ajan/elaman bulundurma konusunda etkili
    olmuşlardır. Bu açıdan dönem dönem örgütün kararlarına da müdahale edebilmekte ve bu şekilde Türkiye ile
    ilişkilerine ikincil bir el üzerinden müdahale yapabilmektedir.

    Bu durum Almanya’da tarafsız kurumlarca da ifade edilmiştir. 1995 yılı ocak ayında hazırlanan bir
    raporda; PKK’nın Alman Sosyal Demokratlar ve Neo Nazilerle işbirliği içerisinde olduğu ve yetkililerin örgütün
    faaliyetlerine karşı yeterli önlemi almadığı vurgulanmıştır.

    Alman hükümeti de dönem dönem PKK aleyhinde söylemlerde bulunmuşsa da bunun fiiliyatta
    uygulanmadığı her kesimce de bilinmektedir. Bu tür söylemler ülkesinde barınan PKK’yı çeşitli argümanlarla
    korkutarak taleplerinin yerine getirilmesi sağlamak amacıyla ‘ayar verme’ strateji kapsamında sarf edilmiştir.
    Almanların Türkiye’ye turist olarak gelişi ve önemli bir döviz girdisi sağlaması konusunun da koz olarak
    kullanıldığı görülmüştür.

    Türkiye’nin Alman devletinin menfaatleri dışında yaptığı faaliyetler sürecinde PKK’nın devreye
    girdiği ve açıklamaları ile Almanya’nın lehine olacak sonuçların meydana gelmesine yardımcı olduğu da gözlemler
    arasındadır.

    394
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PKK’yı Almanların güdümünde kalmaya iten en önemli etken ise örgütün Almanya’ya olan
    ihtiyacından kaynaklanmaktadır. 1995 yılı itibariyle Almanya’daki dernek sayısı 218’dir. Örgütün bu alandan önemli
    bir gelir elde ediyor oluşu da bu bağımlılığın en önemli nedenlerinden sayılabilir.

    1995 yılında Berlin Eski İçişleri Senatörü Heinrich Lummer ve Anayasa Koruma Örgütünden Casus
    Grünewald’ın Şam’da A. Öcalan ile yaptığı görüşmenin ardından, Lummer tekrar 1996 ve Mart 1997 tarihlerinde iki
    kez daha Öcalan’la görüşmeler yapmıştır. Bu görüşmeler Almanya İstihbaratından Sorumlu Devlet Bakanı Bernard
    Schmid Bauer tarafından da resmen kabul edilmiştir. Bu görüşmelerde örgütün siyasal ve askeri durumu yakından
    tetkik edilmeye çalışılmıştır.

    Öcalan’da PKK’nın Almanya faaliyetlerine çok önem vermiş ve dönem dönem Almanya
    sorumlularını Şam’a çağırarak, konu hakkında ilk elden bilgi almıştır. Örgütün Almanya çalışanlarından Serhat Kod
    adlı Adnan Dizin konu ile ilgili verdiği ifadesinde; "... Havaalanındaki örgüt mensubu beni ve Medya (K) adlı örgüt
    mensubunu alarak Abdullah Öcalan’ın da karargâh olarak Şam kentindeki örgüt evine götürdüler. Geldiğimiz bina 7 katlı idi.
    Bu binanın 4 ve 5 inci katları PKK örgütüne aitti... Örgüt evine geldiğimizde Cuma Mehmet (K) Cemil BAYIK’ın Hollanda’da
    bize vermiş olduğu para ve 4 valiz dolusu malzemeleri oradaki görevlilere teslim ettik... o gece örgüt evinde kaldık. Ertesi gün
    öğleye doğru PKK lideri Abdullah Öcalan yanımıza geldi. Bize Almanya’daki PKK örgütü faaliyetleri hakkında sorular sordu.
    Biz de kendisine faaliyetler hakkında bildiklerimizi söyledik... Abdullah Öcalan benimle konuştuktan sonra oradaki görevlilere
    talimat vererek, bizlere derhal ERNK kimliği hazırlayıp Bekaa Vadisi’nde bulunan Mahsun Korkmaz Akademisi’ne
    gönderilmemizi istedi. Görevliler adımıza birer ERNK kimliği düzenlediler...” şeklinde konulara değinmiştir.

    Askeri anlamda gerilemenin yaşandığı ve tüm gayretlere rağmen örgütün toparlanamadığı bu zamanda,
    Şam’da Öcalan’a yönelik başarısız bir suikast girişiminin gerçekleştiği ajanslara yansımıştır. Öcalan, 6 Mayıs1996
    tarihinde gerçekleşen bu suikastın Talabani ve İngiliz yetkililerince tertiplendiğini iddia etmiştir.

    Öcalan konu ile ilgili olarak; “…İmha olacağımı ilk olarak bombalamadan 3 gün önce Şam'a istihbaratçısını
    gönderip Apo imha olacak diye bildiren Talabani idi. Londra yarım saat sonra açıklama yaptı. En son Cuma'ya da söylemiş
    ya. Gel bu iki kardeşten kurtulup, seni öne çıkaralım diye. Kani arkadaşa Londra'da hazırlama şeyleri ortada…” şeklinde
    beyanatta bulunmuştur178. Öcalan bu suikasttan haberdar edildiğinden dolayı yara almadan kurtulmuştur.

    Öcalan her ne kadar bu konuda Talabani üzerinden bilgi geldiğini söylese de Ergenekon soruşturmasının
    üçüncü iddianamesinde, bu suikastın günler öncesinden Yalçın Küçük tarafından Öcalan’a haber verdiği
    belirtilmiştir. Soruşturma kapsamında Küçük ’ün evinde ele geçen bir ajanda da suikaste ait bilgiler elde
    edilmiştir.

    178 13 Eylül 2000 tarihli Abdullah Öcalan’ın avukatları ile görüşme notu

    395
    FARUK ARSLAN

    Bu girişimin gerçekte bir suikast olmadığı bilahare anlaşılmıştır. Patlayan bomba Öcalan’ın kaldığı evin
    30-40 metre uzağına park edilen bir arabaya yerleştirilmiştir. Araca yerleştirilen patlayıcının miktarının da az
    olması da Öcalan’ın öldürülmesinden ziyade, farklı bir hedef taşıdığı ihtimali gündeme gelmektedir.

    Bu olaydan sonra Türkiye’de metropollerde meydana gelen olaylar ve örgüte katılımın arttığı da göz
    önüne alınırsa, planın PKK lehine bir sonuç çıkması için tertiplendiği iddialarının ihtimal dahilinde olduğu daha
    gerçekçidir.

    Bu suikast iddiasından sonra Yunan Meclisinden yaklaşık 100 milletvekilinin imzası ile Öcalan
    Yunanistan’a davet edilerek, kendisine bu ülkede örgütünü yönetecek uygun zeminin hazırlanacağı vaadinde
    bulunulmuştur179.

    Türkiye 1995 yılında Yunanistan’ı PKK’ya verdiği destek için Birleşmiş Milletler’e şikayet etmiş olmasına
    rağmen Yunanistan devletinin bunu ciddiye almadığı ve desteğini arttırarak devam ettiği görülmüştür 180.

    Örgütün tüm silahlı birimleri Yunanistan’a taşınıyor

    1993 yılında Almanya’nın PKK faaliyetlerini göstermelik olarak yasaklamasından sonra, örgütün
    Avrupa’daki askeri üssü Yunanistan’a kaydırılmıştır. Daha öncede aktif bir şekilde kullanılan Yunanistan alanı
    bu dönemden sonra tamamen Türkiye karşıtları örgütlerin merkezi olmuştur.

    Arteş Kod adlı Ulaş A. ifadesinde; "...1996 Temmuz ayında pasaport çıkarttık. Havayolu ile Bükreş’e gittik.
    Örgütün bürosunda 10 gün kadar barındık. Trenle Bulgaristan’a geçtik. Daha sonra kara yolculuğu ile Yunanistan Selanik’e
    geçildi. Daha sonra Atina’ya gelerek Lavrion Kampına alındık. Bir buçuk ay süreyle eğitimden geçtik. 70-80 kişilik bir örgüt
    adamı olarak Yunanistan kırsalında ve kısmen de Atina merkezinde örgüt üyelerince hem askeri hem de siyasi, teorik
    eğitimlerimiz yaptırıldı. Yunan görevlileri de bazı konularda yardımcı oluyorlardı. Üniversite kökenli olanlar ve ben
    Şam’daki Mahsun Korkmaz Akademisi’ne gönderildik. 7 ay süreyle eğitimlerimiz arttırıldı. Örgütün lideri Abdullah
    Öcalan’ın inisiyatifiyle eğitimlerimiz tamamlatıldı. 1997 Eylül ayına kadar eğitimlerimiz tamamlandı. 22 silahlı kişi, ben de
    dahil eylem yapmak üzere Hassa bölgesine giriş yaptık. Hassa, Dörtyol. İslâhiye, Erzin, Samandağ, İskenderun, Bahçe
    kırsalını kontrol altına aldık...” beyanlarıyla Yunanistan’daki askeri eğitimlere dikkat çekmiştir.

    179 Baksi M., Roma Yürüyüşü, İstanbul, 2000, s.28.


    180 Çevik İ., “PKK Parlamentosu”, Yeni Yüzyıl Gazetesi, 14 Ocak 1994’den naklen Taner Aydın Türkiye’de Narko
    Terörizm ve PKK / KONGRA – GEL Terör Örgütü’nün Rolü, Ankara, 2007, s.81

    396
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu yıllarda Yunanistan’da; 1- Lavrion Kampı. 2- Lamia Halkida Kampı, 3-Ibrahim İncedursun Kampları tamamen
    Türkiye’ye karşı silahlı faaliyet gösteren terör örgütlerinin askeri eğitim alanları olarak düzenlenmiştir.

    Atina yakınlarında 1949 yılında “Yabancı Göçmenleri Tedavi Merkezi” adı altında açılan “Lavrion Mülteci
    Kampı” 1980’li yıllardan itibaren Yunanistan’a sığınan PKK ve DHKP/C’li teröristlerin barınma, propaganda,
    eğitim ve diğer terörist gruplarla işbirliği merkezi olmuştur. Söz konusu kampta bomba ve silah eğitiminden
    sorumlu PKK’lı Rozarin Kod adlı Ayfer Kaya Time dergisine verdiği demeçte, “her hafta 5-10 Kürt genci bu kampa
    getirerek; Türkiye, Suriye, İran ve Irak topraklarında Kürdistan Devleti kurması için savaşmayı öğretiyoruz” demiştir.

    Yunanistan sadece PKK’nın değil tüm Türkiye kökenli terör örgütlerinin siyasal ve askeri eğitim merkezi
    konumundadır.

    1996 yılında DHKP-C (Türkîye Halk Kurtuluş Partisi Cephesi) terör örgütün Yunanistan sorumlusu Faruk Kod
    isimli örgüt mensubudur. Örgüt Yunanistan’da Yunan dilinde “Devrim” anlamına gelen bir dergi çıkartarak,
    Yunan halkına kendi propagandasını yapmaya çalışmıştır. Örgütün Yunanistan Atina şehir merkezinde
    Koningos meydanına çıkan ara sokakta bir bürosu bulunmakla birlikte, Lavrion Kampında da bir bürosu faaliyet
    göstermiştir.

    MLKP’nin de (Marksist Leninist Komünist Parti) tıpkı DHKP/C gibi Atina merkezde ve Lavrion kampında
    bürosu bulunmaktadır. Bu bürolar Türkiye'den Yunanistan'a gelen mültecileri Avrupa'ya gönderme işlerine
    yaparak örgüte büyük bir maddi gelir temin etmişlerdir.

    TDKP’nin ise (Türkiye Devrimci Komünist Partisi) Atina merkezde bürosunun yanında, Lavrion Kampına yakın
    bölgede bulunan Aravisos kasabasında 4-5 kadar örgüt evi vardır. Örgüt tarafından Yunanca “Aylık” anlamına
    gelen bir dergi çıkarılarak, Yunan halkına propaganda amacıyla dağıtılmıştır. Bu örgütlerin siyaset ticareti
    tarzında oluşturulan dergilerinde yer alan ve Türkiye'yi kötüleyen yazıları Yunan halkının müthiş derecede
    hoşuna gitmiştir.

    Adı geçen örgütlerde bu durumu bildiklerinden sürekli Türkiye'yi kötüleyen yazılar yazarak Yunan halkından
    bağış adı altında para temin etmiş ve bu paralarla varlıklarını sürdürmüşlerdir.

    Yunanistan’da ayrıca Türk solundan; TKP, Kıvılcım, TKPML-TİKKO, TDP, DHP, etnik Kürtçü örgütlerden; PSK
    ve T-KDP’de faaliyet göstermiştir. Yunanistan’da bu örgütlerin ufak çaplı sempatizanları olup, Türk Sol
    örgütlerinin Yunan Sol örgütlerle ilişki içinde olduğu izlenmiştir. Yunan Devletinin, adı geçen diğer örgütlere bu
    imkanları vermesinin en önemli nedeni ise Yunanistan’ın sadece PKK'yi destekliyor imajını silmektir. Yunanistan
    NATO ve AB toplantılarında Türkiye tarafından PKK'ya destek veriyorsunuz diye eleştirildiğinde “biz demokrat
    bir ülkeyiz, herkes, her grup serbestçe faaliyetini gösterir” diyerek kendini savunmuştur.

    397
    FARUK ARSLAN

    Etnik Kürtçü gruplardan Rızgari örgütü ise Yunanistan’da Kürdistan Press adı altında iki ayda bir Yunanca bir
    dergi çıkartmıştır. Bu dergide Türkiye'de Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde olan olaylar çarpıtılarak,
    propaganda yapılmıştır. Rızgari küçük bir örgüt olmasına karşın derginin o dönem 3-5 bin arasında tirajı olduğu
    bilinmektedir. Örgütün ayrıca Atina’daki Hipokratus caddesinde büroları bulunmaktadır.

    Örgütün sorumluluğunu o dönem Mümtaz Kotan isimli örgüt mensubu yapmakta olup, Atina’daki çalışmalarda
    ayrıca Hezal (K) isimli bayan örgüt mensubunun da etkisi bulunmaktadır. Bu bayan örgüt mensubu fiziki dış
    görünüşünün düzgün oluşu ve iyi derece Yunanca bilmesini de kullanarak, Yunanlı gazetecileri Rızgari örgütü
    hakkında daha çok yazı yazmaya ikna etmiştir. Örgüt bu gazete yayınlarından önemli gelir elde etmiştir.

    Rızgari örgütü Yunan Hükümetiyle yaptığı anlaşma sonrasında Türkiye'de faaliyet gösteren lise mezunu
    sempatizanları getirerek, sınavsız Selanik'teki Üniversitede istihdam etmiştir. Bu dönem Rızgariciler ile PKK
    arasında sürtüşme olduğundan iki örgüt ayrı faaliyet yürüterek, gelen mülteciler üzerinden kitle kazanmaya
    çalışmışlardır.

    Yunanistan Türkiye karşıtı tüm terör örgütlerinin merkezi olduğundan dolayı, bu örgütler tarafından dönem
    dönem ortak eylem kararları alınarak uygulamaya sokulmuştur. 1996 yılının yaz aylarında PKK terör örgütü tüm
    Sol örgütleri Avrupa çapında toplayarak ortak eylem yapma kararı almıştır.

    Bu karar çerçevesinde sözde Türkiye'deki cezaevlerindeki örgüt mensuplarına yapılan uygulamaları protesto
    etmek amacı ile PKK ve tüm Türk Solu örgütlerin iştirak ettiği bu gösteride; Yunan Parlamentosuna kadar Atina
    kent merkezinde bir yürüyüş düzenlenmiş ve Yunan Parlamentosuna uluslararası Platformda Türkiye'ye baskı
    yapılmasını belirten bir mektup sunulmuştur.

    Bu olaydan sonra Yunan istihbaratı ile PKK arasında ciddi sorun yaşanmıştır. Yunan istihbaratı, Türk Sol
    örgütlerinin Türk İstihbaratı kontrolünde olduğunu iddia ederek, PKK’nın Sol örgütleri ile ilişkisini kesmesini
    istemiş ve bu yönde baskı yapmıştır.

    Yunanlılar; Türk istihbarat birimleri devreye girerse Yunanistan da yapılan faaliyetler öğrenilebilir, devletin içine
    kadar sızılabilir ve bilgiler Türkiye'nin eline geçebilir kaygısıyla hareket ettiklerinden kesin ve ciddi bir tepki
    koymuştur.

    Yunan istihbaratı PKK’yı terbiye etmek için örgüte verdikleri parayı iki ay süre ile keserek, Yunanistan
    faaliyetlerinin tıkanmasına neden olmuştur. Gerekli görüşmelerden sonra Öcalan’ın talimatıyla PKK örgüt
    mensupları Türk solu örgütleri ile irtibatlarını kesmiş, bunu ispat etmek içinde TDKP örgüt mensuplarına

    398
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    saldırarak, birçoğunu taşlar ve sopalar ile yaralamıştır. Yaşanan bu hadise Yunan Hükümeti ikna etmiş olacak ki
    olaylardan iki gün sonra ilişkiler eski haline geri dönmüş ve yeniden para akışı sağlanmıştır.

    PKK terör örgütünün bu dönemde sürtüşme yaşadığı örgütlerin başında Rızgari örgütü gelmektedir. PKK
    militanları, Rızgaricileri PKK’nın mirası üzerinden rant elde etmekle suçlayarak, defalarca bürolarını
    basmışlardır. Rızgari’nin PKK’ya göre daha küçük bir örgüt olmasına karşın PKK kadar etkin olması sorunun
    temelindeki asıl nedendir.

    10 Nisan 1997’de 300 üyeli Yunan Parlamentosunda 157 milletvekilinin ortak bir mektup hazırlayarak, Abdullah
    Öcalan’ın Yunanistan’a davet edilmesi yönünde çağrıda bulunması da Yunanistan’ın PKK’ya desteğini somut
    olarak göstermiştir.

    Söz konusu davet mektubuna Öcalan’ın yanıtı gecikmemiştir. 4 Haziran 1997’de Büyük Britanya Otelinde
    Yunanistan sorumlusu tarafından organize edilen bir davette, parlamenterlere Öcalan’ın şükranlarını sunduğu
    ifade edilmiştir. Bu süreçten sonra Dimitri adında bir gizli servis elamanı örgütün Botan olarak adlandırdığı,
    Şırnak-Mardin-Siirt üçgeninde altı ay kalmış ve metropollere yönelik yapılacak eylemlerin çeşitleri hakkında
    çalışmalar yapılmıştır.

    PKK’nın 1997–1998 Avrupa Faaliyetleri

    PKK terör örgütünün siyasi kanadı ERNK’nin faaliyetleri ilk defa 1994 yılında Atina’da başlamış,
    akabinde Almanya ve Fransa’daki birçok şehirde, Avusturya-Viyana, Danimarka-Kopenhag, Norveç-Oslo,
    Finlandiya-Helsinki ve İsveç-Stockholm şehirlerinde de büroları açılmıştır.

    Bu örgütlenme zamanla o denli büyümüştür ki Avrupa örgütlenmesine yeni bir sistem getirilmesi
    zorunluluğu ortaya çıkmıştır. 1997 yılına gelindiğinde Avrupa sahası 18 eyalet şeklinde yeniden düzenlenmiştir.
    PKK’nın faaliyet alanı olarak belirlediği 18 eyaletin 10 tanesinin Almanya’da olması da Almanya’nın örgüt için
    önemini ortaya koymuştur.

    1997 yılı itibari ile özellikle PKK güdümlü bölücülük, başta Avrupa Parlamentosu olmak üzere, bazı
    uluslararası platformlarda gündeme alınmış, tartışılmış ve ülkemize yönelik tavsiye kararlarına konu olmuştur.
    Örgüt, askeri alanda aldığı darbelere rağmen Batılı devletlerin destekleriyle gücünü muhafaza etmeyi sürdürmüştür.

    399
    FARUK ARSLAN

    Almanya 1993 yılında ülkesindeki PKK faaliyetlerini yasaklamış olmasına rağmen, bu karara uygun
    herhangi bir çalışma içerisine girmemiştir. 1997 yılına gelindiğinde ise Alman hükümeti PKK’yı, terör örgütü
    konumundan çıkararak, organize suç örgütü şeklinde görmeye başlamıştır.

    Aynı yıl Alman istihbarat görevlileri Lübnan’a giderek Öcalan ile görüşmüş ve Almanya’da eylem
    yapmamaları halinde örgütün terör örgütü olarak anılmasından vazgeçileceği sözünü verilmişlerdir. Dolayısı ile bu
    durum daha sonra Alman hükümetinin politikalarına da yansımıştır.

    Bu görüşmeden sonra, PKK yöneticisi olmaktan yakalanan ve Almanya’da tutuklu olan Avrupa
    sorumlusu Kani Yılmaz’a verilen ceza, terör örgütü yöneticiliğinden çıkarılarak organize suç örgütü kapsamında
    değerlendirilmiştir.

    Kani Yılmaz’ın ERNK sorumluluğu yaptığı dönemde Yönetimde;

    Almanya:

    Orta Eyalet sorumlusu Apo Kod, Köln sorumlusu Hamza Kod, Bonn sorumlusu Beritan Kod, Duesseldorf
    sorumlusu Agit Kod,

    Aşağı saksonya Eyaleti: Hamburg sorumlusu Cihat Kod, Kassel sorumlusu Zilan Kod, Bremen sorumlusu
    Cevat Kod,

    Kuzey Saksonya Eyaleti Sorumlusu Filo Kod, Hannover sorumlusu Munzur Kod, Bayern Eyaleti sorumlusu
    Berfîn Kod, Münih sorumlusu Doğan Kod, Nürnberg sorumlusu Kazım Kod, yardımcısı Şiyar Kod, Ullm sorumlusu
    Metin Kod, yardımcısı Dersim kod, Berlin Eyaleti sorumlusu Halat Kod, Leipzig sorumlusu. Ali Kod, Güney eyaleti
    sorumlusu Mustafa Kod,

    Fransa Sorumlusu Doğan Kod, Paris sorumlusu Uğur Kod, Marsilya sorumlusu Haydar kod, Strazburg
    Sorumlusu Ekrem Kod,

    Belçika sorumlusu Talisin Kod, Hollanda sorumlusu Civan Kod, Arnheim sorumlusu Serhat Kod, İsviçre
    sorumlusu Hayati Kod, Romanya sorumlusu Metin Kod, Danimarka sorumlusu Aydın Kod, Norveç sorumlusu
    Hamza kod olarak görev almıştır.

    400
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu yapılanmaya göre her sorumlunun mahiyetinde yardımcıları, yardımcılara bağlı (1l)'er kişiden oluşan
    komiteler mevcut oluşturulmuştur. Meydana gelen yapılar aracılığı ile elde edilen gelir ise Genel Sorumlu olan Kani
    Yılmaz'a iletilmektedir. Bu paralar Kani Yılmaz'ın bilgisi dahilinde lojistik ve Askeri malzeme alımında kullanılmakta
    ve çeşitli yollardan kuryeler vasıtasıyla Türkiye’de faaliyet gösteren silahlı kanada gönderilmektedir.

    Ali Çiçek Kod ve Mahsum Kod isimli örgüt mensupları ise Avrupa'da Lojistik ve Askeri malzeme ile ilgili
    maddi desteğin sağlanması ve alımından sorumlu olmuşlardır. Her iki şahısta faaliyet gösterdikleri zaman diliminde
    doğrudan Kani Yılmaz'a bağlı olarak çalışmışlardır.

    Kani Yılmaz’ın tutuklanmasının akabinde yeni ERNK yapısı oluşturulmuştur. Buna göre;

    Suriyeli ŞAHİN Kod PKK Avrupa Sorumlusu-PKK Merkez Komite Üyesi olarak atanmıştır.

    Avrupa Genel Dış İlişkiler Sorumluluğuna DOĞAN Kod (Kırşehirli)

    Orta Almanya Sorumluğuna HASAN Kod (Tuncelili)

    Güney Almanya Sorumluluğuna DILAR Kod

    Kuzey Almanya Sorumluluğuna Türkiye’de bir süre cezaevinde yatan MUSTAFA Kod Türkiye'deki Legal
    Faaliyetlerin Sorumluluğuna ESAT Kod (Urfalı)

    DHP Avrupa Sorumluluğuna CİHAN Kod Zafer Koç

    Avrupa Genel Eğitim Sorumluluğuna DİROK Kod

    Avrupa YCK Sorumluluğuna SİPAN Kod

    İskandinavya Sorumluluğuna Konya Cihanbeylili Selahattin Canavar

    Almanya Dış İlişkiler Sorumluluğuna MİZGİN Kod atanmıştır.

    Bu yeni yapılanmaya göre Avrupa Cephe Yönetimi 15 örgüt mensubundan oluşmaktadır. Cephe
    yönetiminin bir alt biriminde faaliyet yürüten örgüt mensupları (Ülke Bürosu) adı altında çalışma yürütmektedirler.
    Avrupa'dan örgütün diğer faaliyet yürüttüğü alanlara örgüt mensuplarını bu Ülke Bürosu göndermekle
    yetkilendirilmiştir.

    Türkiye de faaliyet yürüten örgüt mensuplarının parasal ihtiyaçları ile telsiz, telefon, elektronik araç ve
    gereçlerinin temini ve kırsal alana aktarımı da bu büro tarafından yapılmaktadır. Bu büroda o dönem HALİL Kod,
    ALİ ÇİÇEK Kod ve AGİT Kod isimli örgüt mensupları faaliyet göstermiştir.

    401
    FARUK ARSLAN

    Bu büro doğrudan Avrupa sorumlusuna bağlı olarak faaliyet yürütmekte ve emirleri ondan almaktadır. Bu büroda
    çalışan örgüt mensuplarının tamamına Almanya pasaportu temin edildiğinden, faaliyetlerinde hiçbir sorun
    yaşanmamaktadır. Ülke Bürosunda faaliyet gösteren militanlar, verilen görev gereğince Avrupa'nın bütün ülkelerini
    dolaşarak, bağlı birimlerdeki çalışmaları denetlerler.

    Bu yapılanmaya göre PKK terör örgütünün Avrupa kanadı ayrıca, Türkiye'de legal olarak çalışan tüm kitle, cephe
    yapıları ile basın yayın faaliyetlerini de yönlendirmektedir. Türkiye’deki Cezaevleri ve sözde PKK yapıları da Avrupa
    örgütüne bağlıdır. Bu süreçte Cezaevlerinde bulunan sözde örgüt yönetimleri yazdıkları raporları düzenli olarak
    cezaevlerine gönderilen kuryeler ve ziyaretçiler vasıtasıyla Türkiye’deki birimlere iletir, bu birimlerde posta veya
    kurye vasıtasıyla Avrupa yönetimine bildirimde bulunurlar. Öyle ki Türkiye’de yakalanan her örgüt mensubu
    hakkındaki bilgiler en kısa sürede Avrupa'ya ulaştırılarak, yönetimin bilgilendirilmesi sağlanmıştır.

    Yine PKK Almanya Mali Birimince her bölgede para toplama komiteleri kurulmuş ve alınan paralar bir
    merkezde toplanarak ilgili yerlere aktarılmıştır. Konu ile ilgili olarak Kali G.; "…ben alan olarak Paris'in Montajeole
    alanında faaliyet gösterdim, burada bulunan Kürt kökenli vatandaşlara propaganda yaptım, toplanan paralan daha kolaylıkla
    alınmasını sağladım, Paris'te bulunan her komitede (11) kişi faaliyet göstermektedir, 1997 yılı Haziran ayına kadar bu şekilde
    faaliyette bulundum, 1997 yılı Haziran ayında konferansı andıran bir toplantı yapıldı, örgüt sorumluları olan Doğan ve Filo Kod
    isimli örgüt mensupları beni Almanya'nın Nürnberg şehrinde faaliyet göstermem için görevlendirdiler, buraya giderek
    bölge sorumlusu Kazım Kod ile görüştüm ve yardımcısı oldum. Nürnberg bölgesinde (6) komite alanı bulunmaktadır. Bu
    komitelerden her ay (15) bin Mark para teslim alırdım. Bu parayı da sorumlum Kazım'a makbuz karşılığı teslim ettim, Kazım'da
    bu parayı Avrupa sorumlusu Salih Kod'a teslim etmekte idi…” beyanlarıyla alt birimlerden üst birimlere doğru bir
    vergilendirme çalışmasının yapıldığını ifade etmiştir.

    Örgütün bu denli organize şekilde örgütlendiği Almanya’da Alman Hükümeti bir yandan PKK’yı
    cesaretlendiren adımlar atarken diğer yandan da Türkiye’ye yönelik pozitif mesajlar vererek, denge politikasını
    devam ettirmiştir. Bu siyasetin yansıması olarak Alman hükümeti 1997 yılında PKK’nın ülkesinde yardım
    toplamasını yasaklamıştır. Alman ceza kanununun 129. maddesinin (a) bendine göre, terör örgütü kabul edilen
    örgütlere üye olmak ve yardım etmek suç sayılmıştır. Bu yasa kapsamında 1998’de Köln ve Hamburg’da, Aralık 1999
    da ise Berlin’in Kreuzberg semtinde bazı örgüt evlerine baskınlar yapılmıştır.

    PKK örgüt yönetimi ise faaliyetlerinin yasaklanması kararının kaldırılması için Diplomasi Grubunu devreye
    sokarak "PKK Yasağı Kalksın-Yasak Yerine Diyalog" sloganıyla yeni bir kampanya başlatmış, söz konusu kampanyaya
    bir takım Alman sendika, dernek, kurum ve kuruluşlar ile siyasi partiler de destek vermiştir.

    Almanya Türkiye’yi memnun edecek bir takım adımlar atmış olsa da, danışıklı döğüş şeklinde Yunanistan
    hemen devreye girerek örgütü sahiplenen projeler ortaya koymuştur. Almanya ve Yunanistan’ın bağımlı ilişkileri
    günümüzde de ortaya çıkan bir gerçektir. Ekonomisi iflas eden Yunanistan’ın en önemli hamisi Alman devleti olup,
    Almanlar Yunan Devleti üzerindeki etkisini burada da göstermiştir.

    402
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    10 Mayıs 1998 tarihinde Atina’da düzenlenen “ Eski ve Yeni Doğu Sorunu ” adlı bir konferansta konuşan
    PASOK Merkez Yönetim Kurulu üyesi M. Haralambidis, Yunanistan Meclisi Dışişleri ve Savunma Komisyonu’nun,
    Sözde Kürt Parlamentosu ile beraber ortak bir toplantı yapmasını ve Yunanistan’ın düzenleyeceği bir Avrupa
    konferansıyla, sözde Kürt sorunu konusunda yeni bir Avrupa politikasına öncülük edilmesi gerektiğini ifade ederek
    örgüte desteğini derinleştirmiştir.

    Keza, Yunanistan’ın, Türkiye aleyhindeki terörist faaliyetlere verdiği destek, ABD Dışişleri Bakanlığı
    tarafından her yıl yayınlanan Küresel Terörizm Raporlarında; “Yunanistan’ın terör örgütü PKK’nın, Atina’da bir irtibat
    bürosu kurulmasına izin verdiği” ve “Türkiye’deki terörist faaliyetleri ile tanınan PKK örgütüne hoşgörülü baktığı” şeklinde
    eleştirilere uğramıştır.

    Bu konu ayrıca, Time Dergisi’nin, 30 Mart 1998 tarihli nüshasında “A Hellenic Heaven” başlığıyla inceleme
    konusu yapılarak, terör örgütünün Yunanistan’da rahatlıkla faaliyet gösterebildiği gündeme getirilmiştir. Yunanlılar
    kendi ülkelerindeki PKK faaliyetleriyle yetinmeyerek diğer ülkelerde de PKK faaliyetlerini desteklemişlerdir. Yunan
    asıllı Alman uyruklu SDP milletvekilleri Almanya’da bir Kürt köyünün kurulması için meclis bünyesinde çalışmalar
    sürdürmüştür.

    Öte yandan Yunanistan Sol ve İlerici Koalisyon Partisi Lideri Nikos Konstantopoulos Yunanistan’ın Loutraki
    bölgesindeki mülteci kampını ziyaret ederek Kürtçü organizasyonlara her türlü desteği vereceğini deklere etmiştir.

    Terör örgütünün Yunanistan kamplarında eğitim alan H. T. Adlı militanla yapılan mülakaatta; “…1997 yılı
    Kasım ayı içerisinde Adana havalimanından uçak ile İstanbul Atatürk Hava limanına geldim. Burada uçuş işlemlerimi
    tamamladıktan sonra uçakla Romanya ülkesine gittim. beni daha önceden telefonla arayan Hüseyin Kod isimli örgüt mensubu
    ile yanında Romen vatandaşı olan bir bayan ile birlikte karşıladılar. Bir arabaya binerek Bükreş şehrinde bulunan Romen bir
    bayanın evine gittik. Romanya'da bir ay kadar kaldım… Bir defa Hüseyin Kod isimli örgüt mensubu ile Kürt Derneğine gittik.
    Aradan bir süre geçtikten sonra Hüseyin Kod beni daha önce tanıştırdığı Gulan Kod isimli örgüt mensubuyla birlikte üzerimizde
    bulunan pasaportlarımızla Romanya'dan Bulgaristan'a tren ile gönderildik. Burada bizi ismini bilmediğim bir erkek örgüt
    mensubu karşılayarak, bu ülkede bulunan Kürt Derneğine götürdü. Burada bir gece aldıktan sonra ertesi gün Bulgaristan'dan
    Yunanistan'a otobüsle gönderildik… Bu şahıs bizi yanma alarak Atina'da bir eve götürdü. Bizi karşılayan örgüt mensubu akşam
    hava karadıktan sonra ben ve diğer iki arkadaşla birlikte Atina'nın dışında örgüte ait olan bir binaya götürüldük. Burada benimle
    birlikte toplam 50-60 kadar örgüt mensubu bulunmaktaydı. Benim katıldığım eğitim devresine 15. Yıl Eğitim Devresi deniyordu.
    Burada bayanlar ve erkekler ayrı ayrı kalmaktaydık. Bayanların sorumlusu Raperin Kod adlı örgüt mensubuydu. Ben
    Yunanistan'da ki bu kampa geldiğimde yazılı olarak Öz geçmiş raporumu verdim. Burada kendi isteğimle Aryen Kod adını aldım.
    Yunanistan'da ki kampta bulunduğum sırada ağabeyim olan S. T. ile karşılaştım…

    …Bize bu kampta siyasi eğitim olarak "Parti Tarihî-Felsefe- Kadın ve Aile- Önderlik Gerçeği- Sosyalizm" gibi konular
    üzerine eğitim gördük. Burada ki eğitim dönemi bittikten sonra bizlere İran'da bulunan Kandil dağının eteklerinde bulunan başka
    bir kampa katılacağımızı kamp sorumlusu olan Deniz Kod isimli örgüt mensubu bizlere bildirdi. 1998 yılı Mayıs ayında uçağa
    binerek İran'ın Tahran şehrine gitmek üzere hareket ettik…” şeklindeki beyanları örgütün Atina’da ne denli rahat eğitim
    aldırdığını göstermektedir.

    403
    FARUK ARSLAN

    Kürtçülük faaliyetlerinde Yunanistan’ın yanında İsveç devleti de öncü rol alan devletlerden bir diğeridir.
    Daha önceki yıllarda İsveç devletinin himayesinde açılan ve Kürt edebiyatını bir çatı altında toplaması amacıyla
    kurulan, “Kürt Kütüphanesi” istenilen başarıyı elde edemediğinden, yeniden yapılandırılması için çalışma
    başlatılmıştır. Bu doğrultuda Geleceğin Kültürü Fonundan bu kuruluşa 1,4 milyon İsveç kronu aktarılarak kurumun
    çalışmalarına hız vermesi sağlanmıştır.

    Bu çerçevede 1998 tarihinde Avrupa’da PKK örgütü tarafından gerçekleştirilen ve geneli örgütünün Türk
    devletince muhatap kabul edilmesi için yapılan eylemlerin kronolojisi şu şekildedir.

     01 Şubat 1998 tarihinde Almanya-Köln’de 700 kişilik PKK sempatizanlarınca bir toplantı gerçekleşmiştir.
     Bu yıl İrlanda’nın Dublin şehrinde PKK güdümünde faaliyet gösteren Kürdistan Enformasyon Merkezi,
    Türk Turizmine yönelik boykot çağrısında bulunarak, Türkiye’ye seyahat edilmemesi çağrısında
    bulunmuştur.
     PKK Avrupa sorumlusu Kani Yılmaz Kod Faysal Dumlayıcı, Celle Eyalet Yüksek Mahkemesi tarafından 7,5
    yıl ağır hapse cezalandırılmış olmasına rağmen, ertesi gün aynı mahkeme tarafından serbest bırakılmış, bu
    konuda kutlamalar yapılmıştır.
     Belçika’da örgüt güdümlü kuruluşlarca başlatılan yardım kampanyasında Ocak 1998 tarihi itibari ile 7
    milyon Belçika frangı toplanmıştır.
     Almanya-Stuttgart’ta 14 Şubat 1998 tarihinde “Stuttgart Siyasi Tutuklularla Dayanışma Komitesinin”
    organizasyonunda yardım gecesi düzenlenmiştir.
     Örgüt paralelinde faaliyet gösteren “Vicdani Retçiler” adı verilen grup tarafından Türkiye’nin Köln
    Konsolosluğu önüne siyah çelenk bırakılmıştır.
     PKK paralelinde Fransa’da faaliyet gösteren FKDF (Fransa Kürt Dernekleri Federasyonu) tarafından 10
    Ocak1998 tarihinde “Bir Halkın Soykırımı ve Göçe Zorlanması” adı altında Republigue meydanında gösteri
    düzenlenmiştir.
     30 Ocak 1998 tarihinde İngiltere Bağımsız Televizyon Komisyonu (ITC) terörü destekleyen yayınlarından
    dolayı Med-Tv’ye 90.000 pound para cezası verilmesini kararlaştırmıştır.
     Kürdistan Hukukçular Birliğinin 2. olağan kongresi 10 Mayıs 1998 tarihinde Almanya’nın Köln kentinde
    yapılmıştır.
     Kürdistan Gazetesinin kurulmasının 100. yılı münasebeti ile 1998 yılı örgütçe Kürt Basın Yılı olarak kabul
    edilmiş olup, bahse konu olay eylem ve etkinliklerle kutlanmıştır.
     1996 yılında kurulan Kürdistan Gazeteciler Birliği 3. kongresini bu yıl 15 Şubat tarihinde Almanya’nın Köln
    kentinde gerçekleştirmiştir.

    Kürdistan Gazeteciler Birliğinin faaliyetlerinin arttırıldığı bu zamanda örgütün özellikle önemli bir medya
    gücüne sahip olduğu görülmektedir. Konu ile ilgili bilgi veren F.D. ile yapılan mülalaatta; “1-Özgür Politika
    Gazetesi: Almanya'nın DİSBURG şehrinde yayınlanır. Günlük tüm Avrupa'ya dağıtılır ve günlük (10000)adet
    satılmaktadır.

    2-Zülfikar Dergisi: Almanya'da aylık olarak çıkar. Alevi kökenli vatandaşlara hitap eder.

    3-Sterka Civan Dergisi: Almanya'da aylık çıkar gençliğe yönelik yayınlar yapar.

    4-Yurtsever İmamlar Birliği Yayın Organı

    5-Yezidilere Yönelik Yayın Organı

    404
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    6-Kürdistanın Sesi Dergisi: aylık olarak Yunanistan da çıkarılır,

    7-Voçea Mezapotamya: aylık olarak Romanya'da çıkarılır.

    8-Akîna Welat Gazetesi: aylık olarak Moskova'da çıkarılır Birleşmiş milletler içerisindeki Kürt kökenli vatandaşlara
    yöneliktir.

    9-Revşen Dergisi: Almanya'da aylık olarak çıkarılır.

    10-Kürdistan Report: Almanya'da aylık olarak çıkarılır İngilizcedir. Avrupa'ya yönelik yayın yapar.

    11-Jina Serbilint (Başı Dik Kadın) Dergisi: Avrupa'daki kadınları yönelik aylık olarak çıkartılır.

    12-Toplumsal Alternatif Dergisi: DHP örgütünün yayın organıdır. Almanya'nın Köln şehrinde çıkartılır. Bu dergiler PKK
    terör örgütünün legal yayınları olarak Avrupa da çıkartılmaktadır” ifadeleriyle bu zamanda kitlenin
    yönlendirilmesinde kullanılan Medya ağının çeşitliliğini göstermiştir.

    PKK terör örgütünün askeri kanadının kuruluş yıl dönümü olan 15 Ağustos nedeni ile yurtdışında
    gerçekleştirilen etkinlikler çerçevesinde;

     14 Ağustos 1998 tarihinde Almanya/Hannover ve Oldenburg'da bir miting düzenlenmiş, akabinde mitingi
    düzenleyen grup Bremen'e geçerek DHKP-C mensuplarının da katılımı ile ikinci bir miting
    gerçekleştirmiştir. Bremen'de gerçekleştirilen miting esnasında açılan stantta "Kürt realitesinin yasaklanmasını
    kabul etmiyoruz", "Yasak yerine diyalog" ve "Kürdistan kurtuluş hareketi 15 yıldır sürüyor" başlıklı bildiriler
    dağıtılmış, mitingden sonra Bremen Parlamento Binası önünde basın açıklaması yapılmıştır.
     15 Ağustos 1998 tarihinde Almanya/Münih'te yaklaşık 50 kişinin katılımı ile West Parkta bir piknik
    düzenlenmiş, polis toplu oturmaya ve müzik etkinliklerine izin vermemiştir.
     16 Ağustos 1998 tarihinde Danimarka/Kopenhag’da piknik düzenlenmiştir.
     16 Ağustos 1988 tarihinde Fransa/Marsilya'da "Kürt Halkevi" organizasyonunda Montpellier, Marignane ve
    Marsilya'daki sempatizanların katılımı ile bir gösteri düzenlenmiş, söz konusu gösteride folklor
    gösterilerinin yanı sıra sözde ERNK bayrağı açılarak çeşitli konuşmalar yapılmıştır.
     16 Ağustos 1998 tarihinde Romanya/Bükreş'te yoğun güvenlik önlemlerinin alındığı bir toplantıda, Türkiye
    aleyhinde sloganlar atılmıştır.
     06 Ağustos 1998 tarihinde Rusya'nın Moskova şehrinde sözde Kürdistan Ulusal Kurtuluş Cephesi (ERNK)
    BDT ve Doğu Avrupa sorumlusu Mahir Velat (K) Numan Uçar tarafından Rüstem Broy, sözde SKP
    milletvekillerinden Şeref Aşiri ve M. Samoyev ile Azerbaycan Kürtlerinden Aziz Akrari'nin da yer aldığı bir
    basın toplantısı düzenlenmiştir.
     17 Ağustos 1998 tarihinde Moskova Gençlik Sarayı salonunda bir etkinlik düzenlenmiş, söz konusu etkinliğe
    Moskova'da yaşayan Ermenistan, Azerbaycan, Kazakistan ve Türkiye kökenli sempatizanlar ile bazı Rus
    vatandaşlarının yanı sıra Yaroslav'daki örgüt kampından minibüs ile gelen bir grup iştirak etmiştir.
     Öte yandan, terör örgütü PKK adına yurt dışında faaliyet gösteren örgüt mensuplarınca her yıl
    düzenlenmekte olan Kürdistan Festivali, Almanya'nın Hessen Eyaletinde yapılması planlanmışsa da, Alman
    hükümet yetkililerinden gerekli destek ve iznin alınamaması nedeniyle festival, 12 Eylül 1998 tarihinde
    Hollanda'nın Rotterdam kentinde gerçekleştirilmiştir.
     Rusya Federasyonu devlet DUMA'sı 09 Eylül 1998 tarihli oturumunda "Türkiye Cumhuriyetinde Kürt
    Sorununun Çözümüne Yönelik Barışçı Girişim" başlıklı bir açıklama kabul edilmiştir. DUMA'nın, terör örgütü
    PKK tarafından 01 Eylül 1998 tarihinde ilan edilen sözde tek taraflı ateşkes girişimini desteklediği, ayrıca
    BM, Uluslararası kuruluşlar, hükümetler, parlamentolar ve uluslararası kamuoyuna "Uluslararası hukukun
    genel kabul gören prensip ve normları çerçevesinde Kürt sorununa barışçı bir çözüm bulunması ve çatışmaların
    önlenmesi için ellerinden geleni yapmaları" yönünde çağrıda bulunulmuştur.

    405
    FARUK ARSLAN

     Ermenistan'da faaliyet gösteren Örgüt mensuplarınca, Yezidi orijinli şahısların yoğun olarak yaşadığı
    Artaşat, Haştarak, Aparan, Alagyaz, Al-Kazan ve Artık şehirlerinde PKK temsilcilikleri açılmıştır. Leninakan
    ve Emişadze şehirlerinde iki eğitim kampı daha açmaya çalışılmıştır.
     01 Eylül 1998 tarihinde Yunanistan/Atina'da bulunan Bathis Meydanında toplanan PKK yandaşları Yunan
    Parlamentosuna kadar devam eden bir protesto yürüyüşü gerçekleştirmiş, geceyi parlamento binası önünde
    geçiren kalabalık 02 Eylül 1998 günü sabah saatlerinde dağılmıştır.
     12-13 Eylül 1998 tarihinde Finlandiya/Helsinki'de "Kürt Kültür Konferansı" adı altında bir etkinlik
    düzenlenmiştir.
     17 Ekim 1998 tarihinde Hamburg Etnografya müzesinde gerçekleştirilen Cumhuriyetimizin 75. Yılı
    kutlamaları esnasında; müze dışında "Kürdistan Öğrenciler Birliği", "Hamburg Üniversitesi Yabancılar Şubesi" ve
    "Kürdistan Halkevi" isimli kuruluşlar tarafından bir protesto gösterisi düzenlenmiş, söz konusu gösteride “75.
    Yıl Türkiye Cumhuriyeti, 75. Yıl Baskı Demektir" başlıklı bildiriler dağıtılmıştır.
     Avrupa alanında faaliyet gösteren örgüt mensuplarınca MED-TV yayınlarının Türkiye Devletince
    engellenmeye çalışıldığı iddiası ile Belçika/Brüksel'de bir gösteri düzenlenmiştir. Aynı iddialarla 15 Ekim
    1998 tarihinde örgüt mensuplarınca Almanya/Köln'de yapılan gösteride WDR Stüdyoları işgal edilmek
    istenmiş, ayrıca Köln Katedrali'nin kulelerine sözde PKK bayrağı asma girişimi Alman Güvenlik
    Kuvvetlerince engellenmiştir.
     Belçika'da faaliyet gösteren örgüt mensuplarınca 10 Ekim 1998 tarihinde Louvain'de "Kürt Halkına Karşı
    Yürütülen Savaşın Durdurulması" konulu bir toplantı gerçekleştirilmiştir. Söz konusu toplantıya PKK Avrupa
    sorumlusu Kanı Yılmaz (K) Faysal Dunlayıcı, SKP'nu temsilen Yaşar Kaya, Ali Yiğit, Mahmut Kılıç, Mesut
    Faysal, I-KDP ve I-KYB temsilcilerinin yanı sıra Belçika Flaman Sosyalist Partisi -Avrupa Parlamentosu Üyesi
    Ann Van Lancker ile Danielle Mıtterand katılmıştır.
     Leuven'de ikamet eden ve örgüt yanlısı bayanlardan oluşan bir grup, 24 Ekim 1998 tarihinde Brüksel Flaman
    Parlamentosuna giderek parlamenterler ile "Türkiye'deki Kürtlerin Sıkıntıları" konusunda görüşme
    yapmışlardır. Söz konusu görüşme Belçika/Leuven'de örgüt paralelinde faaliyet gösteren Kürt Dayanışma
    Derneği organizesinde gerçekleştirilmiştir.
     24 Ekim 1998 tarihinde Belçika/Brüksel'deki NATO Genel Merkezi önünde terör örgütü PKK yanlısı bir grup,
    Türkiye aleyhtarı sloganlar içeren ve PKK'yı temsil eden sözde bayrakları taşıyarak gösteri yürüyüşü
    yapmışlardır.
     Belçika’nın Jura Kantonu'nda PKK mensuplarınca eğitim amaçlı kullanılan bir Gençlik Kampı İsviçre Federal
    Polisince aranmış, arama esnasında bir kısım belge ve kasete el konularak incelemeye alınmıştır
     Danimarka/Kopenhag'ta Cumhuriyetimizin 75. Yıldönümü kutlamaları çerçevesinde gerçekleştirilen
    “Turquie La Belle" gösterisi öncesinde, Frederiksberg Belediye Sarayı önünde, Kopenhag’da faaliyet gösteren
    Turizmi Boykot Komitesi tarafından "Türkiye'ye Turizm Seyahatini Boykot Edin", "Türkiye Altarnatif Turizm
    Rehberi" başlıklı ülkemiz aleyhtarı broşürler dağıtılmıştır.
     19 Ekim 1998 tarihinde Helsinki'de faaliyet gösteren ERNK bürosu organizesinde ülkemizi protesto amacı
    ile bir gösteri gerçekleştirilmiş, göstericiler Parlamento binası önünde Türkiye aleyhine sloganlar atmış ve
    "ERNK Avrupa Temsilciliği” imzalı bildiriler dağıtılmıştır.
     Rusya Federasyonu Parlamentosu DUMA'ya bağlı Jeopolitika Komitesi, 08 Ekim 1998 günü "Türkiye-Suriye
    sınırındaki gergin durum" konulu bir basın toplantısı düzenlemiş, söz konusu toplantıya Komite başkanı
    Mıtraforov'un yanısıra, Komünist Partili Milletvekili Yuri Nıkoforenko ile ERNK'nın sözde BDT ve Doğu
    Avrupa temsilcisi Mahir Velat (K) Numan Uçar da katılmıştır. Toplantıda Mıtrafınov, "Türkiye-Suriye
    arasındaki gerginliğin diplomatik görüşmeler yoluyla çözümlenmesi gerektiği, Kürt sorununun ise acilen Birleşmiş
    Milletler tarafından gündeme alınmasında yarar olduğu" konularını içeren bir konuşma yapmış, ayrıca Jeopolitika
    Komitesi'nce "TC. Yöneticilerinin saldırgan açıklamaları“ başlıklı bir bildiri yayınlamıştır.
     Terör örgütü PKK'nın Avrupa alanındaki üst düzey organizasyonu olan ve Avrupa sorumlusunun
    başkanlığında oluşturulan Avrupa Cephe Merkezi, 1998 yılı Ağustos ayı ilk haftası içerisinde bir toplantı
    gerçekleştirmiş, söz konusu toplantıda; “Kürt Sanat Akademisi'nin” işlerlik kazanması amacı ile Almanya'da
    bir bina satın alınması, Avrupa'da bir üniversite açılması yönünde çalışmaların başlatılması, Hollanda'da
    "Kürt Bankası" çalışmalarına hız verilmesi yönünde kararlar almıştır.

    406
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    1989 Paris Konferansı, 1991 Bonn ve Stockholm Konferansları, 1993 Avrupa Konseyi Kararları, 12-13- Mart
    1994 tarihlerinde Belçika Brüksel'de Mediko Enternasyonal tarafından düzenlenen Kuzey Kürdistan Konferansı gibi
    aktivitelerin bir yansıması olarak; 23 Haziran 1998 tarihinde Meclis Raportörü İsviçreli Sosyalist Parlamenter Ruth
    Gaby Vermot-Mangol'ın kaleme aldığı rapor Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi tarafından "Güneydoğu
    Anadolu'da ve Kuzey Irak'ta Yerlerinde Edilmiş Kimselerin ve Göçmenlerin İnsani Durumu" ismi ile ele alınarak gündem
    yapılmıştır.

    Söz konusu raporun hazırlanmasına 1991 yılı itibarıyla başlanmış ve esas olarak Kuzey Iraklı mültecilerin
    durumunu düzeltmeye yönelik olmasına rağmen, zaman içerisinde PKK'nın geliştirdiği siyasi-diplomatik
    faaliyetlerin etkisiyle, terör örgütü PKK'yı ülkemizle siyasi muhatap düzeyine yükseltmeye çalışılmıştır.

    Yine PKK yandaşı Mahmut Baksı181 isimli etnik Kürtçü gazetecinin İsveç Dişileri Bakan Yardımcı Pierre
    Schori ile yapmış olduğu ve İsveç Aftonbladet Gazetesinde yayınlanan röportajda, "PKK'nın Kürt Halkının temsilcisi
    olduğu ve Türkiye Cumhuriyeti ile PKK'nın Kürt sorunun tarafları olduğu, sorunun çözümü için bu iki gücün mutlaka siyasi
    diyalog başlatmaları gerektiği” şeklinde dile getirilen hususlar, Avrupa'nın sözde soruna yaklaşımını ve PKK'nın bu
    alanda kastettiği mesafeyi son derece çarpıcı bir biçimde ortaya koymuştur.

    1998 yılı Temmuz ayında İHD’nin organize ettiği bir gösteriye katılarak PKK adına eyleme iştirak eden 4
    kadın ve 3 erkekten oluşan Avusturyalı toplam 7 kişi gözaltına alınmıştır. Yine 1998 nevruzunda Diyarbakır’da ki
    kutlamalarda yasadışı olaylar meydana gelmiş, gazeteci sıfatıyla bu gösterilerde yer aldığı tespit edilen Dino Kod
    adlı İtalyan vatandaşı Damiano Frisullo ve iki İtalyan arkadaşı gözaltına alınmıştır. Bu gelişmeden hemen sonra PKK
    Almanya örgütü tüm ülkelerde protesto gösterileri düzenlemiştir. Mahkeme tarafından bir yıl cezaya çarptırılan Dino
    kodun cezası daha sonra paraya çevrilerek serbest bırakılmıştır. Bu kişi İtalyan Kızıl Tugaylar (BR) örgütünün bir
    mensubu olup, daha önce bu suçtan dolayı ülkesinde gözaltına alınmış bir kişidir.

    Yukarıda uzun uzun anlattığımız olaylarda örgütün dile getirdiği yeni arguman PKK’nın Türkiye
    Cumhuriyeti tarafından muhatap kabul edilmesini sağlamaktır. Bu amaçla yabancı parti, dernek ve etkili kişilerce de
    görüşülerek ülkemizin bu yönde bir adım atmasına zorlanması arzu edilmiştir.

    PKK’nın Balkanlar Açılımı

    181PKK terör örgütü daha önceki yıllarda Mahmut Baksi’nin kız kardeşi Leyla Baksi’yi infaz etmiş ve bunu
    resmi yayın organlarında da üstlenmiştir. Mahmut Baksi ise örgüt tarafından öldürülmemek şartıyla, örgüte
    destek vermeyi kabul eden bir kişidir.

    407
    FARUK ARSLAN

    1997-98 sürecinde Almanya ve Yunanistan merkezli sürdürülen çalışmaların getirdiği başarı


    nedeniyle faaliyetlerin tüm Avrupa’ya yayılması kararı alınmıştır. Bu dönemle birlikte örgütün faaliyetleri
    Balkanlar’a da yayılmış ve Bulgaristan ve Romanya’daki faaliyetler hız kazanmıştır.

    Daha önce Doğu bloku ülkesi olmaktan kurtulan Romanya, S.S.C.B’nin dağılmasından sonra ortaya
    çıkan yeni politik ve ekonomik durum, doğal olarak yeni bir pazarında meydana gelmesini ortaya çıkarmıştır.
    Mevcut yeni Pazar Türkiye’den pek çok firmayı da Romanya’ya çekmiştir. Zamanla Romanya’da artan Türk
    işadamlarının varlığı, örgütü bu ülkede daha etkin olmaya itmiş, Romanya zamanla örgütün mali ve örgütlenme
    merkezi haline gelmeye başlamıştır.

    Terör örgütü mensubu V..Ç’ konu ile konu hakkında yapılan mülakaatta; “1998 yılında İstanbul ilinden
    aldığım pasaport ile Atatürk Havalimanından uçakla Romanya'ya gittim, iki gün kadar iş aradıktan sonra; Mahir Kod adlı PKK
    örgüt mensubu ile pazarda karşılaştım, beni alarak ismini hatırlamadığım bir Kürt derneğine götürdü, bu demek Bükreş'in
    merkezinde iki katında PKK örgütünün faaliyetlerinin gösterildiği yerde bana PKK örgütünün propagandası yapılmaya başlandı.
    Daha sonra yine bu Demekte sorumlu düzeyde olan Mahir Kod adlı örgüt mensubu ile birlikte Bükreş’te bulunan ve Türkiye'den
    gelerek burada ticaret yapanlardan örgüt adına para topladık. Esnaftan her ay belli aidatlar alıyorduk, ayrıca herkese dergi satıp,
    bunlardan toplanan parayı da derneğe götürüyorduk. Bu dönemde kendi el yazım ile özgeçmiş raporu yazarak Mahir Kod'a
    verdim. Bükreş'te bulunan demekte 20-22 örgüt mensubu vardı birlikte bu Demekte birlikte yatıyorduk. Dernek'te Mahir Kod
    bizleri PKK örgütü hakkında bilgilendiriyor ve örgüte ait yayınlan okumamızı sağlayarak pratiğimizi geliştirmeye çalışıyorduk.
    Mahir Kod tarafından faaliyetlerimde Şiyar Kod adını kullanma talimatı verildi” şeklinde ifadesiyle Romanya’daki örgüt
    faaliyetleri hakkında bilgi vermiştir.

    Bu dönemde Romanya’da örgüt tarafından toplanan paralar Yunanistan'a gönderilmek üzere


    Türkiye'de bulunan Toprak Bank Şubesine havale edilmekte, Toprak Banktan ’da Atina'daki Arap Bank Şubesindeki
    Celal Halilî isimli şahsın ilişkili olduğu bir Arap şahsa iletilmektedir. Bu paranın bir kısmı Avrupa çalışmalarında
    kullanılırken, bir kısmı da kırsala aktarılmıştır. Toplanan paralar ilk zamanlar kuryeler üzerinden Yunanistan ve
    kırsala gönderilirken, bazılarının Bulgaristan veya Yunan polisince yakalanmış olması, yine bazı kuryelerin paraları
    alıp kaçması nedeniyle yöntem değişikliğine gidilmiş ve banka üzerinden işlemler yürütülmüştür.

    Romanya’nın Türk vatandaşlarına vize uygulamaması ve bu ülkeye girişlerin diğer Avrupa ülkelerine
    göre rahat olması, Avrupa’ya iltica etmek isteyen insanları Romanya’ya çekmiştir. Kaçak işçiler Romanya’ya gelip,
    buradan illegal yollardan Avrupa’nın çeşitli ülkelerine geçiş yapabilmişlerdir. Örgüt hemen bu boşluğu da fark
    ederek, ülkeye gelen bölge halkını kazanmayı bilmiştir. Çalışmak için gelen işçiler Romanya’nın pek çok ilinde
    kurulan ve “Male Kurde” adı verilen derneklere çekilerek kazanılmaya başlanmıştır.

    Örgütün eski Avrupa PKK/DHP sorumlusu F. D.’ile yapılan mülakaatta geçen konular örgütün
    Romanya faaliyetlerini anlamada daha aydınlatıcı olacaktır. “Romanya'nın PKK terör örgüt açısından önemi Avrupa ile
    Türkiye arasında bir geçiş noktası olmasıdır. Ayrıca Türk işadamlarının Romanya'da çok fazla yatırımının bulunması da örgüt
    için bir avantajdır. Romanya ile Türkiye arasında yapılan anlaşmaya göre bu ülkeye pasaport ile vizesiz gidilip gelinmesinden
    dolayı örgüt mensupları Romanya'ya rahatça giriş ve çıkış yapmaktadırlar. Romanya kara para aklama ve uyuşturucu ticaretinin

    408
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yoğun bir şekilde yapıldığı ülke olduğu için örgüt bunu yapanlardan haraç toplayarak örgüte gelir temin etmektedir. Örgüt
    burada zengin işadamlarını kaçırmak sureti ile yüklü miktarda fidye toplamaktadır. Bir keresinde Y… E…'in yeğeni olarak
    duyduğum ancak ismini bilmediğim şahıs kaçırarak bu şahıstan 50.000 D.M fidye alınmıştır. Bu şahıs Romanya da kuyumculuk
    yapmaktadır, kaçırılma olayından sonra kendisi bu parayı vermek üzere derneğe gelmiştir ve bu parayı dernekte ödemiştir.
    Türkiye de Güvenlik güçlerince deşifre olmayan örgüte katılmak isteyen şahıslar Romanya üzerinden rahatça geçiş
    yapmaktadırlar. Buraya örgüte katılmak üzere gelen örgüt mensupları Romanya’dan Yunanistan'a vize alarak geçiş
    yapıyorlardı…

    … Ayrıca Türkiye'nin metropol illerine gelen yaralı örgüt mensupları İstanbul'da bulunan ve konfeksiyonculuk
    yapan, kırmızı bir Mercedes arabası olan Bingöllü Bayram (K) isimli örgüt mensubu tarafından yaralı örgüt mensuplarına legal
    yollardan pasaport sağlanarak bu örgüt mensuplarını İstanbul-Köstence-Bükreş seferi yapan Kargo uçaklarına bindirmektedir ve
    örgüt bu yaralıları Bükreş'te teslim almaktadır. Bu yaralı örgüt mensuplarının tedavileri duruma göre burada yaptırır veya
    Avrupa'ya göndermektedir. Avrupa'ya gönderilen örgüt mensupları sahte pasaport ile gönderilmektedir” şeklindedir.

    Romanya'da 1994-1995 yılları arasında Bükreş-İstanbul arasında otobüsçülük yaparken örgütün


    malzemelerini taşıdığından dolayı yakalanarak tutuklanan ve daha sonda Romanya'ya yerleşen Nebun Alî isimli
    şahıs, örgütün para alma ve fidye için adam kaçırma faaliyetlerini yürütmektedir. Romanya Hükümetinin adam
    kaçırma işlerine karşı tavır almasından sonra Nebun Ali adlı kişi örgütten atılmış, akabinde de bu işleri kendi
    menfaati için yapmaya başlamıştır.

    Elde edilen bu inanılmaz başarı ülkenin bomba eğitim merkezi haline gelmesini sağlamıştır. Örgüt,
    özellikle Türkiye’deki dernek ve kurumlara giden sempatizan gençleri Romanya’ya aktararak, elamanlarını burada
    bombacı olarak eğitmiş ve Türkiye’ye eyleme göndermeye başlamıştır. 1997 yılında Bükreş’te kurulan bomba eğitimi
    kampında her defasında 50-60 kişinin katıldığı eğitim devreleri meydana getirilmiş ve eğitim alanların bir kısmı
    kırsala gönderilirken diğerleri de eylem yapmak üzere Türkiye metropollerine sevk edilmiştir.

    DHP sorumlusu F. D.’nin ifadesinde ayrıca; “…Yurt dışından Türkiye'ye gönderilen patlayıcı maddeler
    Romanya ve Bulgaristan'dan para karşılığı temin edilir ve buradan da Doğu ve Güneydoğu kökenli tır şoförleri aracılığı ile
    Türkiye'ye geçirilir ve geçirilen bu patlayıcı maddeler İstanbul'da örgüt mensuplarına teslim edilirdi. Yine Avrupa'dan temin
    edilen telsizler ve elektronik malzemeler tırlar ile Türkiye'ye gönderilir ve Türkiye'de kendilerine söylenen yerlerde teslim
    alırlardı… Çektar (K) Cizreli Romanya Sorumlusu Yardımcısı'dır. Kendisi eski bir milistir. Ailesi Avrupa'da kalmaktadır. Yurt
    içindeki örgüt mensuplarının istemiş olduğu ve Avrupa'dan temin edilen telsiz uydu ve cep telefonu gibi malzemeleri Türkiye'ye
    aktarmaktan sorumludur. Bunların yanı sıra C-4 gibi patlayıcı madde ve örgütün maddi gereksinimlerini karşılar ve
    Romanya'daki örgüt adına vergilendirmelerden sorumludur…” şeklindeki beyanları da Türkiye sokulan patlayıcının nasıl
    temin edildiği hususuna açıklık getirmiştir.

    Bu konuda yine M. Y. ile yapılan mülakaatta; “…Zeki Kod bana hitaben sen artık PKK örgütü içerisinde
    faaliyetlerde bulunacaksın, Kürt halkı adına vermiş olduğumuz Bağımsızlık mücadelesine senin de katkıların olacak diyerek bir
    dolabın içinden (1) adet El bombası çıkardı. Sen Türkiye'de sağ görüşlü Siyasi Partilere bombalı eylemlerde bulunacaksın diyerek
    elinde bulunan El Bombasını bana gösterdi. Daha sonra El Bombasının nasıl kullanılacağını tarif eden bir kağıdı defalarca bana

    409
    FARUK ARSLAN

    okuttu. Daha sonrada bizzat kendisi Pimi takılı olmayan El Bombasına pimin nasıl takılacağını, daha sonra nasıl patlatılacağını
    defalarca bana göstererek, bombanın pimini taktırıp söktürdü…” demektedir.

    Bu dönemde örgüte katılan Soro-Halil-Zafer Kod adlı A. E. bir örgüt mensubu ile yapılan mülakaatta;
    “…Yine K. B. aracılığı ile PKK/YCK içerisinde faaliyet gösteren İstanbul Üniversitesi Öğrencileri olan S. B. ve Özlem ….
    İsimli şahıslarla tanıştırdı. Bu şahısların Propagandaları sonucu PKK'ya sempati duymaya başladım 1998 başlarında
    derslerimde başarısız olmam dolayısıyla S. B.'e Avrupa'ya çıkmak istediğimi söyledim S.'de Özlem isimli arkadaşla irtibata
    geçerek durumu kendisine anlattı… Özlem bana seni PKK örgütü kanalı ile Romanya'ya göndereceğini söyledi. Romanya'da
    bulunan örgüt mensuplarının telefonlarını bana verdi ayrıca kendisi Romanya'daki örgüt mensuplarının telefonla arayarak size
    birisini gönderiyorum karşılayın alın dedi. Bende Türk Havayolları ile İstanbul Atatürk Hava limanından Romanya'nın Bükreş
    kentine gittim… daha sonra beni örgütün kullandığı bir eve götürdüler. Bu evde kırsalda yaralanmış üç kişi vardı. Yine Bu eve
    gittiğimizde yaklaşık 25-30 örgüt mensubu bulunuyordu bu şahıslar örgüte katılmak için burada siyasi eğitim görüyorlardı…”

    Yine Ender-Seyit Kod A. K. İle yapılan mülakaatta; “…1997 yılı Ağustos ayı içerisinde Atatürk
    havalimanından çıkış yaparak Romanya'ya gittim… Bu arada ben Romanya Bükreş'in Obur diye bir semtinde faaliyet gösteren
    Kürt Derneğine gidip gelmeye başladım. Dernekten tanıdığım Metin isimli şahıs benim Kürt olduğumdan dolayı derneğe gidip
    gelmemi söyleyerek, örgütün yani PKK'nın propagandasını yapmaya başladı...

    Metin isimli şahıs bana PKK terör örgütünün propagandasını yapıyordu. Bu sırada 1998 yılı sonlarına
    doğru Metin bana seni siyasi eğitim almak için beni Yunanistan da bulunan örgütün kampına göndereceğini söyledi. Bende
    kabul ettim. 1998 yılı sonbaharında Romanya’dan Yunanistan'a geçmemiz için Metin tarafından hazırlanan sahte pasaport bana
    verildi. Karayolu ile yani Yunanistan'a gitmemiz söylendi benim ile birlikte bir aile yani anne ve kızı ile birlikte Atina’ya
    geçtik…” şeklindeki beyanları o dönem Romanya’nın Kuzey Irak’tan farksız olduğunu bizlere göstermiştir.

    Romanya faaliyetlerinin hızla büyümesi nedeniyle örgüte ait kurumların sayısında da artma meydana
    gelmiştir. bu nedenle de Bükreş’te ERNK merkez bürosu (tabelada başka ad kullanılmıştır), Male Kurde, Bomba
    eğitiminin verildiği bir çiftlik ve daha başka birkaç örgüt evinin yanı sıra; Yaş, Kaloşvar, Temeşvar ve Köstence
    illerinde de bürolar açılmıştır. Örgütün kullandığı evlerde ise genelde Türkiye’den gelen örgütün üniversite
    yapılanması olan PKK/YCK militanları bomba eğitimi almışlardır.

    Konu ile ilgili olarak PKK/YCK mensubu B. M. İle yapılan mülakaatta; “1998 yılı Mart ayı içerisinde
    Veysi isimli arkadaş bana, artık Üniversiteyi bırakmamız, bu devlete hizmet etmememiz ve kırsal alanda faaliyet göstermemiz
    gerektiğini bana söyledi. Bende kabul ettim… Atatürk Havalimanı’ndan uçağa binerek Romanya'ya gittim. O dönemde
    Türkiye'de okuyan öğrencilerin örgütle ilişki bakımından Romanya ile ilişkileri İstanbul'da bir üniversitede okuyan Savaş isimli
    şahıs sağlıyordu. Savaş da Romanya'da örgüt adına faaliyet gösteren Rodi Kod ile irtibat kurarak beni Romanya'da Bükreş
    Havalimanında Rodi Kod ile buluşturdu. Rodi Kod beni yanında kod adını hatırlamadığım bir şahısla birlikte beni karşıladı.
    Havalimanından beni alarak Bükreş’te bulunan ve PKK'nın o dönemde siyasi kanadı olan ERNK ‘nin kullanmış olduğu Büroya
    götürdü. Bu büroda bana örgütün yöneticileri tarafından Brüks kod adı verildi. Benden kimlik bilgilerimi içerir öz geçmiş raporu
    alındı. aynı zamanda pasaportumu ve kimliğimi buradaki örgüt mensuplarına teslim ettim. Bu dernekte benim gibi isimlerini

    410
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    hatırlamadığım (5) yeni katılım örgüt mensubu daha vardı…” şeklinde gençlik faaliyeti yürüten grubun örgütlenmesini
    ifade etmiştir.

    Örgütün Romanya’da örgütlenmenin yanında gerçekleştirdiği vergilendirmelerde de önemli


    boyutlara ulaşıldığından, bunun daha da kontrol altına alınması için “Kürt İş Adamları Derneği” adı altında bir dernek
    kurarak, ticari faaliyetleri kontrol etmeye başlamıştır.

    Örgütün Romanya'daki mali faaliyetleri Kürt-Şark İşadamları Vakfı görünümü arda altında
    yürütülmüştür. Bu vakfın o dönem başkanlığını Mustafa Hasan isimli Suriye ordusundan atılma Romanya'da
    bulunan bir işadamı yapmıştır. Bu şahıs Romanya devleti ile PKK terör örgütü arasında resmi aracı rolünü
    üstlenmiştir. Bu vakfa bağlı Olarak Voceo Mezopotamya (Mezopotamya’nın Sesi) dergisi çıkartılmaktadır. Örgütün
    Romanya'daki ERNK bürosu Türkiye ile Romanya arasındaki ilişkilerin bozulmaması için ERNK bürosu olarak
    gösterilmediğinden, bu derginin bürosu olarak gösterilmiş ve Atina'daki Balkan temsilciliğine bağlı olarak faaliyet
    yürütmüştür. Bu büronun sorumluluğunu ise o zamanlar Enver Kod isimli örgüt mensubu sürdürmüştür.

    Romanya'da Voceo Mezopotamya dergisinin yönetimi ise Mustafa Akkaya isimli bir şahıs tarafından
    gerçekleştirilmiş olup, adı geçen şahıs daha önceleri Türkiye'de Özgür Gündem Gazetesinde çalışmış, yapılan bir
    operasyonda deşifre olmasından dolayı yurt dışına çıkmıştır. Bu şahsa yine burada daha önceden Özgür Gündem
    Dergisinde çalışan İbrahim adlı kişi yardımcılık yapmıştır.

    Ayrıca bu büroda iki tane Romen bayan tercüman olarak çalıştırılmış ve kendilerine örgüt tarafından
    her ay 100'er dolar maaş verilmiştir. Bu dergiye Eski Devlet Başkanı İyon Iliescu’nun milletvekilleri sıkça gelip
    gittiğinden dolayı dokunulmazlığı olan bir kurum haline gelmiştir.

    Büronun ayrıca Romanya'daki diğer sivil kurum ve kuruluşlar ile de yakın ilişkisi söz konusu
    olmuştur. Romanya’nın Başkenti Bükreş'in Fainari sokağında faaliyet gösteren ana PKK Derneği de bu derginin
    lokali görüntüsü altında kurulu bulunmaktadır. Yine Voceo Mezopotamya adlı dergi, örgüt sempatizanları
    tarafından Türk işadamlarına dağıtılmakta, almayanlara ise zorla verilmektedir. Burada yürütülen bu faaliyetler
    karşılığında ayda (30-40) bin dolar aidat toplanarak, örgütüm Mali birimine aktarılmaktadır. Bu derginin ayrıca
    Köstence-Arat-Tinşora gibi Romanya kentlerinde de çok sayıda dağıtıldığı bilinmektedir.

    Romanya’da ortaya çıkan örgütlenme o denli büyümüştür ki örgütünde tahmin etmediği bir seviyeye
    ulaşılmıştır. Romanya’nın dış ticaret hayatının merkezi olan Bükreş’teki Avrupa Pazarı adı verilen bölgedeki tüm
    yabancı orta ölçekli kurumlar örgütün koruması altına girmiş ve bu şirketlerden her ay aidat adı altında büyük
    meblağlarda para alınmaya başlanmıştır.

    PKK, Romanya’da varlık gösteren Türkiye kökenli sağ mafya ve Çingene mafyasını da bertaraf ederek
    illegalitede tek söz sahibi olmuş, sadece Kürt kökenliler değil, sağ görüşlü Türk vatandaşları, Çingeneler hatta

    411
    FARUK ARSLAN

    yabancılar dahi sorunların çözümlenmesinde PKK terör örgütünün kadrolarına arabulucu olarak başvurmaya
    başlamışlardır.

    Ayrıca Romanya'da Doğulu Esnaflar Derneği adı altında faaliyet gösteren bir yapıda oluşturulmuş ve
    Başkanlığına Ramazan Dilbaş getirilmiştir. Romanya'da legal olarak faaliyet gösteren 300 üyeli bu derneğin en etkili
    üyesi Bükreş yakınlarında Bisküvi fabrikası bulunan Halil lakabı ile tanınan bir şahıstır.

    Romanya’da örgütün genel Balkanlar sorumluluğunu o dönem Mehmet Hoca Kod Cevat Soysal isimli
    örgüt mensubu yapmakta olup, bu kişi ülkemizdeki birçok bombalama eyleminin de azmettiricisidir. Soysal,
    Öcalan’ın yakalanmasından kısa bir süre sonra Moldova’da yakalanarak Türkiye’ye getirilmiş ve 21 yıl cezaya
    çarptırılmıştır. 21 yıla mahkûm edilen Cevat Soysal 4 Aralık 2008 tarihinde ise salıverilmiştir. Soysal ağır şiroz
    hastalığıyla boğuşmaktadır.

    PKK örgütü Cevat Soysal ve ailesiyle şimdilerde hiç ilgilenmemekte olup, ailesi parasızlık içerisinde
    Almanya’da perişan durumdadır. Cevat Soysal’da akıttığı kanların bedeli ile ağır bir yaşam sürmektedir182.

    Örgütün Romanya’da bu denli rahat hareket etmesinin altındaki ana etken, Romen Devletinin
    faaliyetlere göz yummasından kaynaklanmaktadır. Bu çerçevede örgütün Romen istihbaratı ile çok iyi ilişkileri olmuş
    ve istihbaratından destek almıştır.

    PKK’nın Romanya’da kazandığı muazzam başarı Devlet yetkililerinin de dikkatini çektiğinden 1997
    yılı içerisinde o dönemde İçişleri Bakanı olan Meral Akşener Romanya'ya giderek, Romanya İçişleri Bakanı ile PKK
    terör örgütünün faaliyetlerini kısıtlayan bir anlaşma imzalamış, bu anlaşmadan sonra Romanya İçişleri Bakanı PKK
    faaliyetlerini Romanya da kısıtlanacağı konusunda açıklamalarda bulunmuştur.

    Örgütün Avrupa Sorumlularından F. D.’nin konu ile ilgili olarak; “… Ben bu konuyu araştırmak ve engellemek
    için Romanya'ya gittim. Gittikten bir gün sonra Mustafa Hasan ile görüştüm. Bana kendisi Romanya istihbarat Başkan
    Yardımcısı konumunda olan VASİLİ soy isimli şahıs ile görüşmemi söylemesi üzerine bende kabul ettim, görüşmeyi Mustafa
    Hasan ayarladı. Bükreş'te bulunan Golden Falcon lokantasında görüşme yaptık. Tercümanlığı Mustafa Hasan yaptı. Bu
    görüşmede şahıs bana kendilerinin Romanya olarak Kürt halkının faaliyetlerini desteklediklerini, 30 Milyonluk bir halkın
    Devletsiz kalamayacağını belirtti. Bende kendisine İçişleri Bakanlığının açıklamalarının doğru olup, olmadığını sordum. Bana
    Bakanın bu tür şeyleri bilmeden açıklama yaptığını belirtti. Kendilerinin bu anlaşmadan sonra İçişleri Bakanlığını uyardıklarını
    ve PKK faaliyetlerinin yasaklanmasının söz konusu olmadığını belirtti. Fakat PKK adına yapılan bazı işlerden rahatsızlık
    duyduklarını, bu işlerin adam kaçırma fidye ve uyuşturucu işinden alınan paralar gibi işler olduğunu belirtti. Yine kaçırılan veya
    kendinden zorla para alınan Türk Vatandaşlarının bu durumu Türkiye'ye bildirdiklerini ve sonucunda da Türk Hükümetinin
    kendilerine baskı yaptığını anlattı. Bu tip açığa çıkan ve dikkat çeken faaliyetlerin yapılmamasını talep etti. Türkiye'ye karşı zor
    durumda kaldıklarını, Türkiye ile ilişkilerinin bozulmasını istemediklerini ve Türkiye ile ilişkileri bozmadan PKK'yi

    182
    http://www.peyamaazadi.com/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=170

    412
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    destekleyeceklerini belirtti. Bu yüzden PKK faaliyetlerinin engelleneceği yönünde açıklamaların bir devlet politikası olduğunu hiç
    bir zaman böyle bir şey olmayacağını söyledi. Uyuşturucu kaçakçılarının kendilerine teslim edilmesini istedi. Yine Romanya
    sorumlusu Cemal (K) 'un bu tip faaliyetleri açıktan yaptığını, kendilerini dinlemediğini ve görevden alınmasını istediler. Biz
    zaten bir hafta önce Cemal (K) görevden almış yerine Cizreli olan Çektar (K) geçici olarak görevlendirmiştik. Bu konuya memnun
    oldu…” şeklinde yaptığı bilgilendirme de örgütün Roman devleti ve İstihbarat güçleri ile olan bağlarını ortaya
    koymuştur.

    Örgütün Avrupa sorumlusunun İstihbarat görevlisi ile görüşmesinden sonra Bükreş’e yakın bir noktada
    örgüte ait bir kampın kurulmasına izin çıkmıştır. Örgüt sorumlularından Ramazan Dirîbaş tarafından aylığı 800
    DM’a kiralanan bu çiftlik Bükreş havaalanının 20 Km kuzeyinde ana yol üzerinde bulunan bir yerde konuşlu
    bulunmaktadır. Bu kampta ilk olarak 1997 Nisan ayında siyasi eğitim çalışmalarına başlanmış, uzun bir dönemde
    devam etmiştir.

    Bu kamptaki eğitim ile ilgili olarak P. A. Adlı bayan militanla yapılan mülakaatta; “…1997 yılında bir şahıs
    beni havaalanı çıkışında alarak Bükreş'te PKK örgütünün bürosu olarak kullanılan bir eve götürdüler. Bu evde Jiyan kod ve Dilan
    kod isimli örgüt mensupları da burada bulunmaktaydı. Bu evde bir hafta kadar kaldıktan sonra Bükreş'in dışında bulunan bir
    çiftliğe ismini bilmediğim bir erkek şahıs bizleri araba ile götürdü. Burada Mehmet Kod isimli bir örgüt mensubu tarafından
    burada bulunan toplam 20 kadar yeni katılan örgüt mensubuna siyasi eğitim verilmekteydi… Bu eğitim kampında (3) ay kadar
    siyasi eğitim gördükten sonra gelen bir talimat doğrultusunda Yunanistan'ın Atina şehrinin dışında bulunan PKK örgütünün
    kampına katılacağım bildirildi…” şeklinde eğitim alındığını belirtmiştir.

    Çiftliğin kiralanmasından yaklaşık 15-20 gün sonra Romanya polisi bu çiftliği baskın düzenleyerek bir kısım
    örgüt militanlarını gözaltına almıştır. Baskının akabinde Romanya istihbaratı duruma müdahale etmiş ve gözaltına
    alınanlar serbest bırakılmış, faaliyetler de kaldığı yerden devam etmiştir.

    Örgüt yönetimi ve Romanya istihbaratı arasında yapılan ikinci toplantıda, Romenler, örgütün Doğu ve
    Güneydoğululardan para almasında bir sakınca olmadığı ama diğer Türk vatandaşlarından alınmamasını
    istediklerini ifade etmişledir. Bu dönemden sonra Türkiye'nin batısından gelen vatandaşlardan para istenme
    olaylarında büyük düşüş yaşanmıştır.

    Yine PKK Romanya yapısı Türkiye’deki HADEP ve MKM gibi kurumlarında finansmanını sağlamakla
    görevlendirildiğinden, bu kurumların yöneticileri zaman zaman Romanya’ya giderek, örgütten maddi destek
    almışlardır. Bu kurumlarla parasal ilişkiyi ise Hoca Kod adlı militan takip etmiştir.

    1998 yılında PKK Balkanlar örgütlenmesi;

    CAHİT (K) (Balkanlar Sorumlusu)

    413
    FARUK ARSLAN

    SERDAR (K) (Eğitim Sorumlusu)

    CEVDET(K) (Dış ilişkiler Sorumlusu)

    AHMET (K) (Metropol ve Bombacılar Sorumlusu)

    FAİK (K) Suriyeli (Bomba Eğitim Sorumlusu)

    MAHİR (K) (DHP Sorumlusu) şeklinde oluşturulmuş olup, Cahit Kod’un sonrasında sorumluluğa Mahir
    Kod F.D. getirilmiştir.

    Mahir Kod’un Balkanlar sorumluluğuna getirilmesinden sonra Eğitim Faaliyetleri Genel Sorumluluğuna
    Serdar Kod, DHP Sorumluluğuna Ilgaz Kod, Eğitim Sorumluluğuna Cemal Kod getirilmiştir. Mahir Kod’un
    Karedeniz sorumluluğuna atanmasının akabinde Balkanlar sorumluluğuna Necmi Kod Mehmet Tandoğa
    getirilmiştir.

    Romanya’daki faaliyetler örgütünde beklediğinin çok ötesinde olumlu neticeler verirken, Bulgaristan
    faaliyetlerinde de artış gözlemlenmiştir. Bulgaristan’da faaliyet gösteren Milliyetçi Bulgar Partisi ve kurumları da salt
    Türkiye düşmanlığı nedeniyle PKK’yı destekleyerek ülkelerinde faaliyet göstermelerine yardım etmişlerdir.

    B. M. Bulgaristan’daki faaliyetlerle ilgili yapılan mülakaatta; “…Romanya’daki bu dernekte benim gibi


    isimlerini hatırlamadığım (5) yeni katılım örgüt mensubu daha vardı. İki gün bu dernekte kaldıktan sonra (6) yeni katılım ile
    birlikte tren ile Bulgaristan'a gittik. Bulgaristan'a sahte Bulgar pasaportu ile gittik. Bulgaristan'ın başkenti Sofya'da örgüte ait
    bir milis bizi karşılayarak örgütün kullanmış olduğu bürosuna götürdü. Büronun sorumlusu Roni Kod isimli bir bayandı.
    Yaklaşık 15 gün kadar bu büroda kaldık…” şeklinde bilgilendirmede bulunmuştur.

    Yine Romanya PKK terör örgütüne bağlı olarak çalışan ve Romanya'dan gönderilen Moldovya ve
    Macaristan ülkelerinde de örgütün birer temsilcisi bulunmaktadır. Bu temsilciler bulundukları yerlerdeki doğu
    kökenli vatandaşlara ve öğrencilere PKK terör örgütünün propagandasını yaparak örgüte sempatizan ve eleman
    kazandırma faaliyetlerini yürütürmüşlerdir.

    PKK/YCK örgüt mensubu M. Y. ile yapılan mülkaatta; “…Romanya'nın Bükreş şehrine gittim. beni Bükreş
    havalimanında Savaş kod markasını bilmediğim başka bir araba ile karşıladı ve beni Bükreş şehrinde başka bir eve götürdü. Burası
    ikinci katta bulunan başka bir örgüt evine getirdi. Sonra Savaş kod beni alarak otobüs ile Moldovya'ya götürdü. Orada da yine 6.
    katta bulunan bir eve geldik, burada Mahir Kod, Erkan Kod ve isimlerini hatırlayamadığım iki militan daha vardı. Ben yine Kemal
    Kod adını kullanmakta idim ve burada 15 gün süre ile siyasi eğitim gördüm, eğitmenliği Savaş ve Erkan kod yaptılar. Ders olarak
    Kürdistan Tarihî-Sosyalizm-İdeoloji-Önderlik Gerçeği -Katılım Sorunu isimli dersleri gördük. Eğitim sonunda ben tekrar Savaş
    Kod Erkân Kod ile birlikte tren ile Bükreş şehrine geldik…” beyanlarında bulunarak Moldovya’da da o dönem faaliyet
    yürütüldüğünü ortaya koymuştur.

    414
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    1997-98 Türkiye’de PKK Faaliyetleri

    Tarihler 24 Ocak 1997’yi gösterdiğinde Midyat’ta dağlık bölgeden geçen Kerkük - Yumurtalık Petrol boru Hattı
    bomba ile 4. kez havaya uçurulmuştur. Bu tür saldırılar devam ederken, 14 Mayıs 1997’ye gelindiğinde Türk
    ordusu, PKK terör örgütüne karşı Kuzey Irak’a 50 bin asker ve birçok korucu ile “Çekiç Harekâtı” adı altında dev
    bir operasyon gerçekleştirmiş ve bu operasyonlar sonucunda PKK’nın kalesi olarak bilinen birçok kamp ele
    geçirilerek imha edilmiştir.

    Bu operasyon sonucunda örgüt mensubu ölü ve yaralı yakalanmış, ayrıca 300 bine yakın hafif silah mermisi, 119
    ağır silah, 3373 ağır silah mühimmatı, 421 ton yiyecek ele geçirildiği ifade edilmiştir 183. Bu harekât sürerken 18
    Mayıs’ta bir “süper kobra”, 4 Haziranda da “Cougar As 502” tipi helikopter vurularak düşürülmüştür. Bu füzeleri
    PKK’ya Yunanistan’ın verdiği ortaya çıkarılmış, nitekim bu hususu yakalandıktan sonra PKK’nın ikinci adamı
    Semdin Sakık’ta doğrulamıştır.

    1998 yılının ilk aylarında, PKK terör Örgütü’ne yönelik TSK operasyonları sürerken, PKK terör Örgütü’nün iki
    numaralı ismi Semdin Sakık, kardeşi ve iki Peşmerge KDP güçlerine teslim olmalarının akabinde teslim alınarak
    Türkiye’ye getirmiştir.

    1998 yılında terör örgütü birçok ilde silahlı saldırıda bulunurken Bingöl’ün Genç ilçesine bağlı Şehit, Tarlabaşı ve
    Çetedere köylerinde, köylülere zorla Hint keneviri (esrar) ektirmekten de geri kalmamıştır.

    Örgütün bu yıl içerisinde yapmış olduğu saldırılarda taktiksel olarak değişimler planlanmıştır. PKK terör örgütü,
    son üç yıldır yapmış olduğu baskınlarda karakolları hedef almasına rağmen, 3 yıl sonra ilk kez alay düzeyindeki
    tabura yönelik bir saldırı düzenlemiştir. Çelik Harekâtından sonra bazı devlet görevlileri örgütün bittiğini
    belirtseler de örgüt ”PKK bitti” söylentilerinin doğru olmadığını ortaya koyma adına daha kanlı saldırılara
    girişmiştir.

    Bu dönemlerde diğer bir çalışma tarzı ise mahalli milislerin daha etkin kullanılması olmuştur. Bölgede boşaltılan
    köyler ile mevsimlik isçi olarak Batı illeri ile Karadeniz bölgesine giden Güneydoğulu vatandaşların arasına milis
    adı verilen insanlar katılmıştır. Milislerin ikisinin birleşmesinden hücreler oluşturulmuş, bu hücreler
    kuruldukları yerlerde, metropollerde veya Karadeniz bölgesinde ortam ve lojistik destek arayışına
    girişmişleridir.

    183 Sabah Gazetesi, , 29 Mayıs 1997

    415
    FARUK ARSLAN

    PKK terör örgütünün Diyarbakır sorumlusu Sait Çürükkaya ile temasa geçen milisler, militanları istenilen
    bölgelere göndermeye başlamışlar ve milislerle ile militanların birleşmesiyle hücreler cepheye dönüşmeye
    başlamış ve eylemler artık bu çevrede yapılmaya başlanmıştır.

    1998 yılında, Türkiye’nin terörle mücadeledeki 14 yıllık bölümünde en büyük operasyon olan ve Diyarbakır,
    Elâzığ, Muş ve Bingöl’ü çevreleyen 16.00 km2’lik bir alanda yapılan “Murat Operasyonuna” 24 general ve 38.500
    asker katılmış, bu operasyon sonunda 200’e yakın terörist etkisiz hale getirilmiş ve örgüte ait çok sayıda silah,
    mühimmat, giyim ve gıda maddeleri ele geçirilmiştir.

    Murat operasyonu asker sayısı olarak çok fazla olmasına karşın, neticeleri itibariyle yeterli sonuçları vermemiştir.
    Bu denli yüksek meblağlar tutan operasyonların daha caydırıcı sonuçlar doğurması gerekirdi.

    98 Ateşkes Süreci

    Türkiye’nin PKK terör örgütüne yönelik 90’lı yılların ortalarına doğru geliştirdiği yeni terörle mücadele
    konsepti ve örgütün faaliyetlerinin kısır döngü şeklinde cereyan etmesi nedeniyle, örgütün lojistik ihtiyaçlarını
    karşılama da sıkıntılar yaşadığı, örgüt militanlarında tekrardan kaynaklı heyacanlarını kaybettikleri ve bununda
    eylemlerin etkinliğinde olumsuzluğa neden olduğu görülmüştür.

    1998 yılının ortalarına gelindiğinde örgütün askeri anlamda zorluklar içerisine girdiği gerçekliği ve
    ABD’nin Ortadoğu’da geliştirmek istediği Yeni Dünya Düzeni planı, Öcalan ve örgütü PKK’yı disipline
    edileceğini göstermiştir. Bu zorunluluğu gören örgüt yönetimi de yeni süreçte yer almak için kısmi değişime
    gidilmesi gerektiğini anlamıştır. Bunun içinde şiddet hareketlerini kültürel haklar söylemiyle kamufle etme
    politikasına yönelmiştir.

    Mücadelenin sürdürülebilirliği çerçevesinde ortaya çıkan sorunlar nedeniyle taktiksel bir kış yolu
    aramaya başlanmıştır. Kürt sorunu çerçevesinde Almanya, Avusturya, Belçika, ABD, Lübnan ve İsviçre’de
    düzenlenen Kürt sorununa siyasal çözüm konferansları ve dış dünyanın silahlı terörün bitirilmesi noktasında
    beyanları bu sürecin hızlanmasını sağlamıştır.

    Ortaya çıkan zaruri durum örgütü yeni bir ateşkese mecburi kılmıştır. Ateşkes ilanından önce örgütün
    destek turları başlamış, SKP üyeleri Avrupa’daki ülkelere ziyaretler gerçekleştirmiştir. Bu amaçla Temmuz 1998
    tarihinde Sürgünde Kürdistan Parlamentosu heyeti tarafından İspanya-Madrid’de Sosyalist İşçi Partisi (PSOE),
    Birleşik Sol (IU) koalisyonuna, AP üyesi Pedro Marset başkanlığında bir heyete, İspanya’nın ikinci büyük

    416
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    sendikası olan İşçi Komisyonlarına (CCOO), İşçi Genel Birliğine (UGT), İspanya İnsan Hakları Kuruluşu Başkanı
    Juan Serranear ve İspanya Sosyalist Partisinden AP üyesi Fancisca Sauguillo’nun Başkanlığını yaptığı Barış,
    Silahsızlanma ve Özgürlük Hareketine (MPDL) ziyaretlerde bulunularak, görüşmeler gerçekleştirilmiştir.

    Ayrıca İspanya’nın Bask Bölgesi Otonom Parlamentosunda temsil edilen parti temsilcileri ile de
    görüşmeler yapılmıştır. İspanyollarla başlayan ziyaret turları Avrupa’nın diğer ülkelerine de yapılarak örgütün
    ilan edeceği ateşkes için destek istenmiştir.

    Bu amaçla toplantılar ve ziyaretlerin ardından 27 Ağustos 1998 tarihinde Med-Tv de yapılan bir
    açıklamayla, 1 Eylül 1998 tarihinden itibaren gelişmelere ve şartlara bağlı olan bir ateşkese karar verildiği ifade
    edilmiş ve bir gün sonrada KDP-B’ye karşıda ateşkes çağrılarında bulunulmuştur. 1 Eylül 1998 tarihinde ise tek
    taraflı ateşkese ilan edilerek, ateşkesin; derinleşen şiddetin ve çözümsüzlüğün ortaya çıkardığı tehlikeli durumu
    ortadan kaldırmak ve sorunların çözümü için fırsat sunmak için ilan edildiği ifade edilmiştir.

    Ateşkes ilanı nedeniyle yurt içinden ve yurt dışından çok sayıda basın mensubu, bu açıklamaya
    çağrılarak, açıklama Dünya kamuoyuna duyurulmuş, yine bu ateşkesin silah bırakma değil, silahları geçici olarak
    şartlara göre susturma olarak yapıldığı vurgulanmıştır.

    PKK’da Yeni Stratejik Dönem

    Batılı Ülkelerin etnik Kürtçü örgütlere ve terör örgütü PKK'ya bakış açıları, yaklaşımları ve beklentileri
    çerçevesinde hareket eden ve ilişki düzeyini belirlenen çerçeveye oturtan bölücü örgütler ve PKK, bu ilişkilerden
    önemli hâsılatlar elde etmiştir. PKK terör örgütü bu tür ilişkilerden azami faydalar sağlamak için gerekli altyapıyı
    ve mekanizmaları oluşturmuş ve her geçen gün de mevcut altyapıyı ve ilişki-irtibat araçlarını ve kanallarını
    geliştirmeye çalışmıştır.

    Nitekim hemen hemen her ülkede kurulmuş bulunan sosyo-kültürel maskeli demekler, bu derneklerin
    bağlı bulunduğu ve tüm ülke bazında etkili olan Kürt Dernekleri Federasyonları, bu federasyonların bağlı
    bulunduğu KON-KURD (Avrupa Kürt Dernekleri Konfederasyonu) isimli Konfederasyon kamuoyu ile direkt
    teması sağlayan kuruluşlar olarak öne çıkmıştır.

    Öte yandan, Kürdistan Aydınlar Birliği, Kürdistan Hukukçular Birliği, Kürdistan Gazeteciler Birliği,
    Kürdistan Gençlik Birliği, Kürdistan Kadınlar Birliği, Kürdistan İslami Hareketi, Kürdistan Aleviler Birliği,
    Kürdistan Yezidiler Birliği gibi mesleki veya dini kuruluşlar, ERNK koordinesinde ve muadili yabancı kuruluşlar
    nezdinde önemli ilişki ve irtibatlar oluşturmuştur.

    417
    FARUK ARSLAN

    Yine, KON-KURD tarafından 03-04 Temmuz 1998 tarihlerinde Brüksel'de "Türkiye'de İnsan Hakları
    İhlalleri" ismiyle bir başka konferans gerçekleştirilmiştir. Rusya, Ermenistan ve Lübnan'da da benzer toplantılar
    konferanslar yapılmıştır

    PKK'nın bu faaliyetleri neticesinde örgütün iddiaları, giderek uluslararası kuruluşlar ve birçok çevre
    tarafından da kabul görmeye başlamış ve bu yönlü olarak içte ve dışta kamuoyu oluşturmuştur. Sözde yargısız
    infazlar, faili meçhul cinayetler, gözaltında işkence/kayıplar, köy yakma/boşaltmalar konularındaki iddiaları
    başta Batılı ülke yetkilileri olmak üzere, uluslararası birçok resmi/sivil kişi, grup ve kurum ve ülkemizdeki çeşitli
    sözde liberal-aydın kesimce de sahiplenemeye başlanmıştır. İçte ve dışta sürdürülen bu faaliyetler ülkemizi
    uluslararası çevrelerde zor duruma soktuğundan, her iddia ülkemize bir baskı aracı olarak kullanılmıştır.

    Kürdistan Gazeteciler Birliği gibi kuruluşlara mensup örgüt mensupları, ulusal veya uluslararası temelde
    gazetecilerin üye olduğu kuruluşlar ile temas etmiş ve bu temaslar sonucu dikkatleri örgüt çizgisinde oluşturulan
    Kürt sorununa ve PKK'ya çekmiştir.

    Bu amaçla;

     Ermeni Davasını Savunma Komitesi ve Sürgünde Kürt Parlamentosu tarafından 29-31 Mayıs 1998
    tarihinde Lübnan’ın başkenti Beyrut'ta düzenlenen "Türk Devletinin Bölgedeki Yayılmacı Politikasının
    Tehlikesi" adı altında düzenlenen konferans,
     İsviçre'nin Cenevre/Cetigny kasabasında TOSAV (Toplumsal Sorunları Araştırma Vakfı) tarafından 06-
    07 Haziran 1998 tarihinde düzenlenen "Kürt Konferansı", Almanya’nın Berlin şehrinde bulunan Vanessi
    Gölü yakınlarında 06-07 Haziran 1998 tarihinde ABD Aspen Enstitüsü ile Alman Sosyal Demokrat
    Partisi'nin Friedrich Ebert Vakfı tarafından düzenlenen "Türkiye'nin İç ve Dış Politikasının Geleceği" konulu
    konferans,
     Terör örgütü PKK paralelinde göstermekte yürüten NAVEND (Kürdistan Enformasyon ve
    Dokümantasyon Merkezi) tarafından 27-28 Haziran 1998 tarihinde Almanya'nın Bonn şehrinde
    düzenlenen konferans,
     Avusturya'nın başkenti' Viyana'da 02-03 Temmuz 1998 tarihinde Avusturya Kari Renner Enstitüsü ve
    Avrupa Parlamentosu Sosyalist grubun ortaklaşa olarak düzenlediği "Avrupa'ya Giden Yolda Türkiye ve
    Komşuları İçin Kürt Sorununun Geleceği" adı altında düzenlenen konferans,
     Belçika’nın Başkenti Brüksel'de 03-04 Temmuz 1998 tarihinde KON-KURD’un düzenlediği "Türkiye'de
    insan hakları ihlalleri" konulu konferans,
     ABD’nin başkenti Washington'da faaliyet göstermekte olan Washington Kürt Enstitüsü (Washington
    Kurdısh Institute-WKI) tarafından organize edilen ve ABD eski Ankara Büyükelçisi olan Morton
    Abramovvitz'in bir dönem başkanlığını yaptığı Carnegie (Carnegie Endovvment For International Peace)
    Vakfı binasında 28-29 Temmuz 1998 tarihleri arasında "Kürt Sorununu Çözme Forumu" adı altında bir
    toplantı gerçekleştirildiği, söz konusu toplantıya ABD Barış Enstitüsünden Pâtrica Carley, CIA eski
    Ulusal İstihbarat Konsey Başkanı Graham Fuller, Tennesse Teknik Üniversitesi öğretim üyesi olan ve
    PKK elebaşı Abdullah Öcalan ile görüşme yapan Michael Gunter, Diyarbakır eski Belediye başkanı ve
    DEP eski Milletvekili Leyla Zana'nın eşi olan Mehdi Zana, Stratejik ve Uluslararası Politikalar
    Merkezi'nden Zeyno Baran ve TOSAV (Toplumsal Sorunları Araştırma Vakfı) Başkanı Doğu Ergil'in de
    katıldığı konferanslar düzenlenmiştir.

    418
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PKK güdümünde faaliyet gösteren "Kürdistan Hukukçular Birliği" tarafından İsviçre'nin Lozan şehrinde, Lozan
    Antlaşmasının yıldönümü olan 24-25 Temmuz 1998 tarihleri arasında "Lozan'dan Sevr'e" adı altında, "Kürt Hukuk
    Konferansı" düzenlenmiştir. Bu konferansta, Kürt halkının Lozan ile dört parçaya bölündüğü fikri ileri sürülmüş
    ve antlaşmanın iptal edilmesi gerektiği belirtilmiştir.

    ABD’li ve Batı ülkelerin organize ettiği bu toplantı ve konferans serilerinde örgütü cesaretlendirici ifadeler
    kullanılmış ve PKK’nın Kürt sorunun çözümünde asli unsur olduğu ifade edilmiştir. Batılı güçler Türkiye karşıtı
    her oluşuma destek verirken, ülkemiz kendi tezlerini anlatma gibi gayretinin cılız kaldığı izlenmişti.

    PKK’da Ekonomik Örgütlenme

    Örgüt bir yandan siyasal çalışmalarını yürütürken diğer yandan da ekonomik örgütlenmeye başlamıştır.
    1995 yılı ile birlikte sözde "Uluslaşma-Devletleşme" süreci iddiası doğrultusunda devlet olmanın özellikleri ve bu
    özellikleri taşıyabilme amacıyla çeşitli oluşumlar meydana getirilmiştir.

    Terör örgütü tarafından yandaşlarına yapılan propagandalarda, Türk Bankalarına yatırılan paraların
    Türkiye'nin silahlanmasına katkıda bulunduğu, bu nedenle Türk Bankaları ile ilişkilerin kesilmesi gerektiği
    belirtilmiştir.

    Bu propaganda çerçevesinde örgüt tarafından iktisadi bir kongre oluşturulması, Kürt işadamlarının bir
    araya gelerek milli bir sanayinin oluşturulması, "Kürt Bankasının” Avrupa ülkelerinin birinde kurulması, bu
    çalışmaların Sürgünde Kürt Parlamentosu üyeleri Ali YİĞİT ve Mehmet TAŞKALE tarafından sürdürülmesi
    kararlaştırılmıştır.

    Diğer yandan terör örgütü güdümünde Hollanda'da faaliyet göstermekte olan Kürdistanlı Esnaflar ve
    İşçiler Birliği adlı dernekte, Avrupa ülkelerinde Kürt sermayesini geliştirmek ve uluslararası sermaye piyasasında
    yer edinmek gayesiyle banka kurma çalışmalarına katkıda bulunulmuştur.

    PKK'yı bu dönemde böyle bir kararı almaya iten asıl neden ise örgütün halktan vergilendirme adı altında
    zorla aldığı paraları aklayacak bir yer bulma isteğidir. Önceki yıllarda yapılan bazı operasyonlarda gerek
    uyuşturucu ticaretinden gerekse de vergilendirmeden elde edilen paralar ele geçirişmiş ve el konulmuştur. Lakin
    daha sonrada kurulan derneklerin Kürt sermayesi oluşturmak yerine Avrupa’da yaşayan Kürtlerin parasını legal

    419
    FARUK ARSLAN

    şekilde gasp etmek için oluşturulduğu, bu paraların örgüte de ulaştırılmadan bazı yöneticiler tarafından
    zimmetine geçirildiği görülmüştür 184.

    Abdullah Öcalan'ın Suriye'den Çıkartılması ve Takip Ettiği Güzergâh

    1996’lı yıllara gelindiğinde Öcalan’ın Türkiye’ye yönelik söylemlerinde hissedilir değişimler


    gözlenmiştir. Öcalan bu yıldan sonra Türk kamuoyuna ve yöneticilerine siyasal işbirliğinden ve muhatap kabul
    edilmesinden dem vurmaya başlamıştır.

    Özellikle Yalçın Küçük’le yaptığı röportajlarda muhatap alınması ve şartlarının kabul edilmesi
    durumunda Türkiye’ye gelmek istediğini belirtmiştir. Yalçın Küçük Öcalan ile yaptığı bu görüşmelerde
    kendisinin cumhuriyetin 75. Yılında Türkiye’ye geleceğini ve cezasını çekmek istediğini belirterek, bu dönemde
    Öcalan’ında geliş sürecine gireceği mesajını vermiştir.

    Baki Karer bu süreç için; “…Yalçın Küçük, devlet yetkililerine isimleriyle hitap eden çağrılarda bulunuyor, “Apo
    iyidir, dikkat edin. Sonra daha iyisini bulamazsınız” diyordu. Sonunun yaklaştığını hissettikçe bunalan A. Öcalan, Yalçın
    Küçük’le yaptığı sohbetleri terapi seansları olarak kabul ediyor, az da olsa rahatlıyordu…” tespitlerinde bulunarak Yalçın
    Küçük’ün gelişmeler konusunda önceden Öcalan’ı hazırladığını belirtmektedir.

    Öcalan seanslar sonrasında örgütün kuruluşunun 19. yıl kapsamında Med-Tv’de yaptığı konuşmasında;
    “Ciddi bir çözüme adım atanlarla da; devlet içinde de olabilir, bilmem ta istihbarat içinde de olabilir, ordu içinde de olabilir…
    Ben o zaman bir Amerikalı gazeteciye söyledim. Clinton’a dedik siz bir şeyler söyler misiniz? Amerikan’ın güç vereceği
    eğilim, getireceği çözüm; Çevik Bir Paşa etrafında ve Kürt çözümünü de az çok bağrında taşıyan biraz da odur. Ancak bir
    süre kalıcı olarak gelecek bir iktidar, ister askeriye, ister sivil olsun, ama ben askeriyenin gelmesini istemem ama asker gelirse,
    bu işi çözme ihtimali yüksektir. Orta Asya boyutuna kadar kapsamlı bir çözüm projesini tartışıyorlar bunlar” ifadeleriyle
    bürokrasiye mesaj göndererek, yeni gelişecek sürecin ipuçlarını ortaya koyduktan sonra, Türkiye’nin Kuzey
    Iraklı güçlere güvenmemesi vurgusunu yapmıştır.

    Öcalan bu konuda da; “KDP yedi kocalı Hürmüz gibidir. Sahibi çok. Bir sahibi de Amerika oluyor, güvenilmez.
    KYB fazla Amerika’yla oynayamaz, Türkiye’yle oynaması zor. Barzani Amerika’yla oynuyor. PKK üzerinde bazı görüş alış

    184
    http://serxwebun.forumieren.com/t25-karsazdan-dogsada-kurtlerin-ekonomik-orgutlenmesi

    420
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    verişleri sanırım yapılıyor. Benim vardığım şey, gelişmeler de bunu doğruluyor” ifadelerini kullanarak, Iraklı
    güçlerdense kendisinin tercih edilmesi gerektiği mesajını vermeye çalışmıştır.

    İddialara göre Öcalan 1998 yılının başında ABD’nin Lübnan Büyükelçiliği ile görüşmeler yaptığı ve
    Öcalan’a Suriye’de kalamayacağının bildirildiği, Şam’dan çıkması halinde ise kendisine yeni yer bulunacağı
    belirtilmiştir185.

    Öcalan’ı yaşadığı Şam’da kaygılandıran diğer bir neden de 1998 döneminden önce Türkiye tarafından
    geliştirilen yeni terörle mücadele konsepti sayesinde örgütün askeri olarak geriletilmiş ve örgüte önemli darbeler
    vurulmuş olmasıdır. Terörle mücadelede ikinci aşama ise terör yuvası durumuna gelmiş Suriye’nin politikalarına
    son vermesi ve bölücübaşını ülkesinden çıkartması olmuştur.

    1998’e gelindiğinde Suriye’nin içinde bulunduğu ekonomik ve siyasal koşullar göz önüne alındığında
    Türkiye’ye kafa tutacak bir durumunun olmadığı görülür. Suriye zaten İsrail’le sürekli savaş hali durumundadır.
    Yıllardan beri Lübnan gibi bir külfeti omuzlarında taşımaktan yorulmuştur. Ekonomik, siyasal ve askeri
    bakımdan güçsüzdür. Hele hele SSCB’nin yıkılmasından sonra hem daha güçsüzleşmiş, hem de yalnızlaşmıştır.
    Her ne kadar bir Arap ülkesi ise de, aralarındaki çelişkilerden ötürü bu ülkelerle birlikte hareket ettikleri pek sık
    görülmemiştir. Ayrıca GAP projesiyle Suriye, her zamankinden daha fazla Türkiye’ye muhtaç hale gelmiştir.

    Öcalan’ın yakalandıktan sonra verdiği ifadeler ise O’nun Suriye’den ayrılması konusunda daha farklı bilgilerin
    ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu bilgiler adeta bir itiraf niteliğindedir. Öcalan ifadesinde; “Suriye gizli servisi
    ile ilişkideydik. Bağlantıyı Mervan Zirki kurdu. Hafız Esad değil, ama Cemil Esad’la temasım vardı. Suriye, PKK yerine
    kullanacağı bir parti kurdurdu. Bu partinin başına da Mervan Zirki getirildi. PKK’nin tüm mal varlıklarına el koydular.
    Orada kalsaydım sağ çıkamazdım…186” demektedir.

    Bu açıklamalar okunduğunda soru işaretlerinin nerelerde olduğu kendiliğinden açığa çıkıyor. A. Öcalan henüz
    Suriye’de iken PKK’nin mal varlığına el konulduğunu söylüyor. Ayrıca can güvenliğinin olmadığından söz
    ediyor. Orada kalması durumunda, her an öldürülebileceğini açıklıyor. Öyleyse, Öcalan ne demek istiyor? Yani
    Suriye’de kalsaydı öldürülecek miydi? Ayrılışı öldürülmesini engellemiş mi oluyor? Gibi sorular akla gelen ilk
    çelişkiler olmaktadır.

    Gerek uluslararası konsept gerekse de bölgedeki gelişmeler paralelinde 29 Eylül 1998 günü sınıra askeri
    birlikler kaydırılmıştır. Süleyman Demirel 1 Ekim 1998 tarihinde Mecliste Suriye’yi uyaran bir açıklama yapmış
    ve son olarak ta Orgeneral Aytaç Yalman’ının Suriye sınırında, Suriye’yi uyaran konuşma gerçekleştirmiştir.
    Ülkemizin bu dönem itibarıyla Suriye Devleti nezdinde bir süre uyguladığı kriz yönetimi sonucunda, 09 Ekim
    1998 günü Suriye Yönetimi örgüt elebaşı Abdullah Öcalan’ı ülkesinden çıkartmıştır.

    185
    Karer, Bir Sosyoşog, Bir Örgüt ve Kürt Yıkımı, s.69.
    186
    Baki Karer, Abdullah Öcalan’ın sözlü savunmasından.

    421
    FARUK ARSLAN

    Her ne kadar Abdullah Öcalan Suriye’nin ayrılmasında Türk devletinin etkinliği olduğu kabul edilse de,
    bu ayrılışın arkasında ABD’nin etkisinin olduğu tezi daha hissedilir durumdadır. Amerikalı yetkililer 2000’li
    yıllarda başlayacakları Irak savaşı öncesinde bölgede dini inancını referans alan Ensar El İslam gibi Sünni grupları
    ortadan kaldırmış, PKK gibi diğer örgütleri ise dönüştürme sürecine sokarak, kurmak istediği Yeni Dünya
    Düzeninin detaylarını tamamlaya çalışmıştır.

    Baki Karer Öcalan’ın Suriye’den çıkış nedenlerini irdelediği yazısında; “A. Öcalan’ın bunca yıldır Şam’da
    kalmasına gösterilen en önemli gerekçelerden biri, Suriye’nin Sovyetler Birliği ile olan ilişkileriydi. Bu gerekçenin sırf
    kamuoyunu yanıltmak için ileri sürüldüğü apaçık ortadadır. Bu iddianın 80’lı yıllar için bir an geçerli olduğunu kabul etsek
    bile, 90’lı yıllar için geçerli olduğunu savunmak tamamen art niyet taşır. Kaldı ki geçmişte de SSCB ve diğer Varşova Paktı
    ülkelerinin politikalarına bakıldığında terör örgütlerini desteklemedikleri görülür. Hele hele PKK’yi kesinlikle kabul
    etmedikleri biliniyor. PKK’yi her zaman istihbarat örgütlerinin, özellikle de CIA’nın paravan bir örgütü olarak görmüşlerdir.
    Nitekim Bulgaristan Komünist Partisi’nin bir yetkilisinin A. Öcalan için, “yönü CIA’ya dönük biri olduğunu sanıyoruz”
    demesi, durup dururken yapılan bir tespit değildir. Benzer tavrı, Çekoslovakya Komünist Partisi de göstermiştir. Yine
    1982’de Yaser Arafat’la görüşmek için olağanüstü çabalar yürüten Abdullah Öcalan’ın, El-Fetih’in Beyrut’taki sorumlusu
    Salah ve Beyrut’un güneyinde bulunan kamplarının komutanı tarafından azarlandığı biliniyor. Salah ve bu komutan, “şu
    ana kadar kimlerle görüşüp görüşmediğin bizler için önemli değildir, seni tanımıyoruz ve tanımayız da” diyerek, Öcalan’’ı
    odanın kapısından içeri bile almamışlardır. Ayrıntılarına girmeden gösterdiğimiz bu örnekler, aslında Sovyetlerin Öcalan
    ve PKK’ ye karşı olan tavrına da yeterince açıklık kazandırıyor. Bütün bu nedenlerden dolayı diyebiliriz ki, A. Öcalan,
    Suriye’de bizzat derin devlet denilen güçler tarafından kollanmış, orada kalmasına izin verilmiştir. Bu güçler istediği için
    burada uzun yıllar yaşamıştır. Suriye istihbarat örgütlerinin ve birçok askeri birimlerinin adeta kalbura benzediğini de
    unutmamak gerekir. Zaten kendisi tarafından yapılan anlatımlara baktığımızda yurtdışına çıkışının karanlık güçlerce
    planlandığı anlaşılıyor. Öcalan yurtdışına çıkarken kararı bir günde ve örgütünden kimseye haber vermeden aldığını
    söylüyor..187.”şeklindeki ifadeleri Öcalan’ı Suriye’den çıkaran gücün ABD olduğunu söylemektedir.

    Bu çerçevede daha önce Şemdin Sakık’ı yakalayarak Türkiye’ye teslim eden güçler, Öcalan’ın da
    Suriye’den çıkmasını istenmiştir. Bu istek doğrultusunda Öcalan’ın için uzun serüven başlamıştır.

    Abdullah Öcalan, Suriye'den Yunanistan'a havalanan bir uçağa binerek ayrılmış, ancak tüm girişimlerine
    rağmen kendisini kabul edecek bir ülke bulunamamıştır. Böylece 09 Ekim 1998 tarihinde Suriye'nin Başkenti
    Şam'da başlayan kaçış serüveni, Yunanistan, Rusya, İtalya, yeniden Rusya, Tacikistan, bir kez daha Rusya, tekrar
    Yunanistan, Beyaz Rusya, üçüncü kez Yunanistan ve son olarak 15 Şubat 1999 günü Kenya'nın başkenti
    Nairobi'de son bulmuştur. Abdullah Öcala burada güvenlik görevlimize teslim edilerek yurda getirilmiştir.

    Öcalan’ın bu serüvenli yolculuğunda Dilan Kod Şemsi Kılıç, Rozerin Kod Ayfer Kaya ve Piro Kod adlı
    örgüt mensupları sürekli yanında kalarak onunla hareket etmişlerdir.

    187
    Karer, Bir Sosyoşog, Bir Örgüt ve Kürt Yıkımı, s.87.

    422
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan kendisinin Türkiye’ye getirilmesi ile sonuçlanan sürecin NATO’da alınan kararla ortaya çıktığını
    belirtmektedir. Öcalan’ın göre NATO’da ki karar vericiler sözde Kürt meselesinde silahsız bir çözüm için görüş
    birliğine varıp, bu anlamda PKK’nın etkisizleştirilmesi gerektiğini belirtmişlerdir. Öcalan diğer bir açıklamasında
    da kendisinin yakalanmasına yol açan sürecin 98 Washington Anlaşması’nın ardından başladığını, askeri olarak
    da Güneyli güçlerle imha edilmeye çalışıldıklarını, sözde komploda ABD, İsrail, Yunanistan ve Türkiye’nin
    yanında Talabani’nin de yer aldığını belirtmiştir.

    Abdullah Öcalan Suriye’den çıkartılmadan önce konu ile alakalı “teslim olmaktansa kahramanlık eylemini
    tercih edeceğim, bunu tereddütsüz yapacağım bunu herkes bilmelidir…” şeklinde açıklama yaparak, kitlesine mesaj
    vermeye çalışmıştır. Diğer bir beyanında da; “beni buradan çıkarabilirsiniz, benim yönüm Kürdistan dağlarıdır. Bu
    dağlar bir milyon gerillayı bağrında saklayacak kadar büyüktür. Mücadeleme dağlarda devam edeceğim…” demiştir.

    Öcalan Şam’da kaldığı dönemlerde herkesi -sözde-ülkeden (Güneydoğu Anadolu) kaçmakla, topraklara sahip
    çıkmamakla ve hinlikle suçlamış ve ülkeye gittiği anda bir metre karelik bir alandan bile milyonları ayağa
    kaldıracağını iddia etmiştir. Yaptığı konuşmalarda sıcak çatışmanın olduğu alanlara gidemediği için üzgün
    olduğunu belirtmiştir. Bir beyanında; “Ben kendimi sizin gibi dağlara taşırma imkanı bulamam. Geniş halk yığınları
    içine girme imkanım olmadı. Ama düşünün ufacık bir mevzide kolay kolay zapturapta alınamaz, yaşamımı buna
    yatırdığımda ne haldeyim188” şeklinde ifadelere yer vermiştir.

    Fakat ilerleyen günlerde ise bırakın direnmeyi ve dağlara gitmeyi, yönünü Avrupa olarak belirlemiş ve
    yakalandığında devrim tarihinin görmediği itirafları yaparak, herkesi şaşırtmıştır. ‘Bir milyon gerillayı bağrında
    saklayacak kadar büyük Kürdistan’ın dağları’ yerine “Avrupa’nın düz ovalarına” sığınmıştır. Yakalandıktan sonrada
    önceden söylediği her şeyi inkâr etmiş ve avukatlarına; “…imha olacağıma sağ ele geçmek daha akıllıcadır. Bu teslim
    oluyoruz demek değildir... Baktın öldürüleceksin temsilcini gönderip ben sağ ele geçmek istiyorum diyeceksin…” şeklinde
    beyanda bulunmuştur.

    Değerlendirmeyi burada bırakıp süreci izlemeye devam edelim. Öcalan’ın Suriye’den çıkartılacağının
    anlaşılması üzerine, Yunanlı bir milletvekili ve emekli bir Binbaşı Şam’a gelerek Öcalan’a güvence verip,
    kendisini ülke olarak koruyacakları sözünü vermişlerdir. Tıpkı 1996’daki gibi ülkelerine davetlerinin geçerli
    olduğunu da ifade etmişlerdir.

    Suriye Devleti ise Öcalan’ın ülkesinden çıkmasından sonra örgütün kurumlarını da kapatarak, yaklaşık
    500 örgüt mensubunu tutuklamıştır. Suriye’nin bu çabalarından sonra ülkede üstlenen PKK mensuplarının Irak’a
    geçtikleri, PKK içerisindeki birçok Suriyelinin kaçarak ülkelerine gidip faaliyetlerine son verdikleri görülmüştür.

    188
    Serwebûn Dergisi, Kasım 1996, s.13

    423
    FARUK ARSLAN

    Abdullah Öcalan 8 Ekim gecesi emekli Yunanlı bir binbaşı ile defalarca telefon görüşmesi yaparak,
    kendisi için teminat istemiş, Yunanlılar da bu konuda sonsuz destek sunacaklarını ifade etmişlerdir.

    Yunanistan’ın PASOK milletvekili olan Kostas Baduvas da, Öcalan’ı ülkesine çağırarak kendisine
    sığınma vereceklerini belirtmiştir. Abdullah Öcalan, Ayfer Kaya adlı örgüt militanı aracılığı ile Baduvas’ı o gece
    telefonla yaklaşık on kez daha arayarak, davetin doğruluğunu teyit etmeye çalışmıştır.

    Öcalan’ı Suriye’den çıkaran güçler kendisini koruma sözü vermiş olsalar da, Öcalan mensubu olduğu bu
    cemiyette ihanetin her ana olabileceğini, kendisinin işlevini yitiriş olması halinde farkında olmadan imha
    edilmesinin mümkün olduğunu çok iyi bilmektedir. Çünkü O’da geçmişte kendine güvenenleri verdiği sözlere
    rağmen ortadan kaldırmıştır. Bu nedenle tedirgindir ve imhaya karşı her tedbiri almak istemektedir.

    Abdullah Öcalan, Yunanistan Parlamentosuna mensup 109 milletvekilinin imzası ile 05 Kasım 1998 günü
    Yunanistan'a davet edilmiştir. Söz konusu davet metni PASOK Milletvekili Kıpouros tarafından hazırlanmış
    olup, aralarında Meclis Başkan Yardımcıları Kritikos, Sgouridis, Apostolidis, birçok eski Bakan, Bakan Yardımcısı
    ile YDP Milletvekili Kammenos ve Dedeağaç milletvekili Hristos Kipiros’un da bulunduğu çok sayıda kişice
    imzalanmıştır. Bunun üzerine Öcalan 9 Ekim günü Yunan istihbaratının hazırladığı bir Suriye uçağı ile Atina’ya
    gelmiştir.

    Öcalan ve ekibi havaalanına indiğinde kendilerini Yunanistan İstihbarat Başkanı Haralambos Stavrakakis
    ve EYP'te muvazzaf subay Savvas Kalenderidis karşılamıştır. Öcalan’ın Atina’ya inmesi ülkede siyasi bir krizinde
    çıkmasına neden olmuştur. Yunan Hükümeti Öcalan’ı kabul edemeyeceğini ifade edince, PKK örgüt mensupları
    ile Yunanlı istihbaratçılar arasında gerginlikler yaşanmıştır. Daha önce Türkiye ile savaşma karşılığında
    kendisine her türlü desteği sunan Yunan Hükümeti bir anda yön değiştirerek, Öcalan’ı ülkesine kabul
    edemeyeceğini söylemiştir.

    Konu ile ilgili olarak Yunanistan Hükümet Sözcüsü D. Reppas, “Kürt halkının anlayacağı nedenlerden ötürü,
    Yunanistan hükümetinin Öcalan’ın geçici ikamet talebini olumlu karşılayamadığını” belirterek, teröristbaşının ülkesine
    alınamayacağını ifade etmiştir.

    Öcalan daha önceden, Rus Alt Meclisi DUMA tarafından ülkelerine davet edildiğinden, bu davet
    nedeniyle yeni yaşam alanı olarak Rusya’yı tercih etmiştir. Bu sebeple Rusya’da kalabileceğini düşünen Öcalan
    ve ekibi, havalimanında 4–5 saat kaldıktan sonra Yunan Hükümetinin hazırladığı küçük bir uçakla Rusya’ya
    hareket edilmiştir.

    Ayrıca Rus DUMA'sının 04 Kasım1998 tarihli oturumunda, Abdullah Öcalan’ın Rusya'da politik sığınma
    hakkı tanınması amacıyla Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin'e çağrıda bulunulmasına ilişkin bir önerge

    424
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    oylamaya sunulmuş, 290 parlamenterin hazır bulunduğu oylamada bir milletvekili çekimser, 289 milletvekilinin
    ise lehte oy kullanmıştır.

    Atina’dan havalanan ve sekiz kişiden oluşan uçağın yönü Moskova’ya olmuştur. Rus Liberal Demokrat
    Partisi Başkanı Vilademir Jirnovski Moskova’ya gelen Öcalan’ı ve PKK Rusya temsilcisini villasında misafir
    etmiş, bir süre sonra da Öcalan’ı bir dağ evine yerleştirilmiştir. Bu arada örgütün avukatları hemen yasal işlemlere
    başlayarak Rusya’ya iltica başvurusunda bulunmuşlardır.

    Öcalan gelişmeler karşısında umutlansa da işler beklediği gibi gelişmemiştir. Kısa bir süre sonra Öcalan
    ve İvan adında Rus İçişleri temsilcisinin katıldığı bir toplantı gerçekleşmiş ve Ruslar Primakov hükümetinin
    sığınma hakkı vermeyeceğini kendisine tebliğ etmişlerdir. Öcalan daha sonraki yıllarda yaptığı açıklamalarında
    Rusya’da kalamayışını Mavim Akım anlaşmasına bağlamıştır.

    Öcalan’ın Rusya’da kalması imkânsız hale gelince İtalya’daki Komünist Parti üyeleri devreye girerek,
    bölücübaşını kendi ülkelerine davet etmişlerdir. Öcalan ve arkadaşları yanlarında İtalyan Komünist Partisi
    Milletvekili Romana Montavani olduğu halde tekrar uçakla Rusya’dan ayrılarak, Roma’ya hareket etmişlerdir.
    Bu zamanda örgütün İtalya sorumlusu Ahmet Yaman’dır. Ahmet Yaman aynı zamanda Öcalan’ın İtalya’ya
    gelmesi konusunda alt yapıyı da hazırlayan kişidir.

    İtalya ilgili diğer bir iddiaya göre; Ülkemiz Öcalan’ı kabul etmeyen her ülkeye bazı ayrıcalıklar
    sunduğundan, İtalyanlarda bu işten kar elde etmek için devreye girmiş ve bazı kazanımlar elde etmeye
    çalışmışlardır. Neticesinde ise planladıkları kazanımları sağlayamadıkları görülmüş, aksine süreç aleyhlerine
    işlemiştir.

    Terör örgütü PKK mensuplarınca İtalya’da ki ilişkiler, İtalyan Komünist siyasetçiler aracılığı ile
    sağlanmıştır. Rusya'dan alelacele çıkmak zorunda kalan Abdullah Öcalan İtalya'yı, Komünist Parti'nin iktidarda
    olması nedeniyle tercih ettiğini belirtmiştir.

    Öcalan 12 Kasım 1998 saat:22.00 de Aeroflot uçağı ile yaklaşık bir ay süreyle kaldığı Rusya/Moskova'dan
    Roma'ya gelmiş ve İtalyan Güvenlik Kuvvetlerince Abdullah Sarıkurt ismine düzenlenmiş sahte bir pasaportla
    yakalanarak gözaltına alınmıştır.

    Öcalan Roma’ya geldiklerinde kendisine tembihlendiği gibi hasta olduğunu ve İtalya devletine iltica
    etmek istediğini havaalanı polislerine belirtmiştir. Polisler Öcalan’ın parmak izini alarak gerekli işlemleri
    yaptıktan sonra, Lpalestrina adında bir hastaneye gönderilmiştir.

    425
    FARUK ARSLAN

    Teröristbaşı Abdullah Öcalan'ın 12 Kasım1998 tarihinde İtalya/Roma şehri Fiumicino Havaalanında


    yakalanması örgüt mensupları ve örgütü destekleyen çevreler arasında şok etkisi yapmıştır. Başlangıçta
    yakalanma olayının yalanlanması cihetine gidilirken; bilahare İtalya Hükümetinin bilgisi dahilinde bu ülkeye
    geldiği iddia edilerek, örgüt mensuplarının moral çöküntüsü giderilmeye çalışılmıştır.

    Öcalan’ın İtalya’ya gelmesinden sonra PKK'nın Avrupa Temsilcisi Kani Yılmaz kod adlı Faysal
    Dumlayıcı, Interpol tarafından Kırmızı Bülten ile aranmasına rağmen 15 Kasım 1998 tarihinde İtalyan Parlamento
    binasının yakınındaki Roma National Otelde basın toplantısı yaparak, İtalya’nın Öcalan’ı ülkesine kabul etmesi
    konusunda baskı yapmaya çalışmıştır. Kapısında 'PKK Basın Toplantısı' yazılı bir salonda konuşan ve masayı
    Yunanistan PASOK Partisi Merkez Komite üyesi Michael Haralambidis ile paylaşan Yılmaz, liderleri Abdullah
    Öcalan’ın yapılan muameleyi eleştirmiştir189.

    Kani Yılmaz ve ERNK Avrupa temsilcisi Akif Hasan, yaptıkları basın toplantısında; "Abdullah Öcalan'ın
    ismini daha sonra açıklayacakları, sivil bir hastanede ama tutuklu konumunda olduğunu, İtalyan hükümetinin
    bir an önce liderlerinin konumu hakkında net bir açıklama yapması gerektiği, Öcalan’ın İtalyan hükümetinin
    bilgisi dahilinde Roma'ya geldiğini, havaalanında da iltica etmek istediğini şifahi olarak söylediğini,
    yakalanmanın Türkiye, ABD ve İsrail tarafından sahneye konan bir komplo olduğu, Apo'nun Suriye'den
    ayrılmasının bir coğrafya değişikliği olduğu, bunun tarihi bir olay olduğunu, Kürt sorununun uluslararası alana
    taşındığını, Öcalan’ın açlık grevine başladığı, siyasi konumunun netleşmesine kadar eylemini sürdüreceğini ve
    Öcalan’ın resmen Başbakanlık'a iltica dilekçesini verdiğini" belirtmiş, akabinde de Öcalan’ın Polis gözetiminde
    hastanede tutulmasının insan haklarını aykırı olduğunu iddia etmiştir 190.

    İtalyan Yeşiller Partisi ve İtalyan Komünist Parti Milletvekillerinin de katıldığı bu toplantıda Pasok Merkez
    Komitesi Üyesi Michael Haralambidis, "Yunan halkının Öcalan için gereken her türlü şeyi yapacağını, İtalya'nın
    kendisine siyasi iltica hakkı vermesini" istemiştir.

    Öcalan’ın İtalya’ya gelmesinden hemen sonra Fransa eski Cumhurbaşkanı François Mitterrand'ın dul eşi
    ve France-Libertes’in (Fransa Özgürlükler Vakfı) Başkanı Danielle Mitterrand, Fransız parlamenterlere birer
    mektup göndererek, Öcalan’a destek vermelerini istemiştir.

    Mitterrand bir diğer mektubunu da İtalya Başbakanı Massimo D'Alema'ya göndermiştir. Mektupta İtalya
    Başbakanı Massimo D'Alema'ya övgüler yağdıran ve Öcalan'ın Kürt halkının sözcüsü olarak muhatap alınmasını
    isteyen Bayan Mitterrand, D'Alema'ya ‘‘Bravo. Tüm yardımıma ve hayranlığıma sahipsiniz’’ ifadelerini kullandıktan
    sonra; ‘‘Öcalan iade edilemez, edilmemeli. Çünkü Türkiye, bağımsız adalete sahip olan, bir hukuk devleti değildir. Öcalan'ı
    hiçbir zaman görmedim. Ancak Öcalan barış açıklamaları yaptığında, Nobel ödülü alan birçok kişiyle beraber benim vakfımın
    da Kürtlerle müzakerelere başlaması ve savaşa siyasi bir çözüm bulması için Türk Hükümeti'ne baskı kampanyasını başlattığı

    189
    Kani Yılmaz, İnterpol tarafından 7023/94 dosya sayısı A.-158/4- 1998 sabıka numarasıyla aranmakta
    190 Milliyet, “Apo İtalya'dan iltica istedi”, 14 Kasım 1998.

    426
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    zaman, birçok kez birbirimize mektup yazdık191’’ şeklinde beyanlarda bulunarak İtalyan Hükümetini Öcalan lehine
    karar almaya zorlamıştır.

    Örgüt tarafından PKK liderlerinin Roma'ya İtalyan hükümetinin ''bilgisi dahilinde'' geldiğini öne
    sürerken, İtalya Başbakanlığı bu iddiayı kesin bir dille yalanlamıştır. Başbakanlıktan yapılan resmi açıklamada,
    ''İtalyan hükümetinin Abdullah Öcalan'ın gelişiyle ilgili kesinlikle bilgisi yoktur'' denilmiştir.

    Bu arada, hükümetin açıklamasıyla hayal kırıklığına uğrayan PKK yönetimi, konunun yanlış
    anlaşılmadan kaynaklandığını öne sürerek, krizi örtbas etmek istemiştir. PKK açıklamasında basın toplantısında
    bazı sözlerin ''yanlış anlaşıldığı'' vurgulanarak, İtalyan hükümetinin değil bazı dost partilerin ve parlamenterlerin
    Öcalan'ın gelişinden bilgisi olduğu ifade edilmiştir.

    Kani Yılmaz’ın İnterpol tarafından 7023/94 dosya sayısı A.-158/4- 1998 sabıka numarasıyla aranmasına
    rağmen, özgürce dolaşıp açıklamalar yapması, Türk Büyükelçiliğini harekete geçirmiş ve İtalyan İçişleri Bakanlığı
    ve İnterpol'e resmen başvuran Türkiye Büyükelçiliği, Kani Yılmaz'ın Kırmızı Bülten gereğince tutuklanmasını
    talep etmiştir. Türkiye aynı şekilde İtalyan İnterpol’ünün Türkiye Masasını da bu konuda uyarsa da İtalyan
    Polisince her hangi bir yakalama yapılmamıştır 192. Daha sonrada örgüt tarafından, Ali Haydar Kaytan ve Kani
    Yılmaz alel acele Kuzey Irak’a gönderilmiştir.

    Öcalan’ın Roma’ya geldiği haberinin duyulması üzerine örgüt tarafından yüzlerce militan ve sempatizan
    Avrupa’nın çeşitli ülkelerinden Roma’ya gönderilerek, İtalya’nın Öcalan’ın siyasi sığınma vermesi için baskı
    yapmaya çalışmışlardır.

    Avrupa'nın çeşitli ülkelerinden gelen PKK'lılar buralarda oluşturan korsan PKK bürolarınca
    karşılanarak, Roma İstasyonunda toplanmışlardır. Buradan da özel görevliler tarafından gruplar halinde Celio
    Hastanesi önüne nakledilmişlerdir.

    Roma'nın simgesi olan Collesium'un yakınındaki Celio Askeri Hastanesi önündeki alanda toplanan
    PKK'lı grup ellerindeki bayrak ve Apo posterleriyle hastanede bulunan Öcalan’a destek vermişlerdir. Alana giriş
    ve çıkışları kontrol altında tutan PKK'lılar Türk gazetecilerin bölgeye girişine ise izin vermemişlerdir.

    191
    Hürriyet, “Abdullah'ın kalbimde çok özel bir yeri var”, 29 Kasım 1998.
    192
    Milliyet, “İtalya'nın iki yüzü” adlı haber.

    427
    FARUK ARSLAN

    Öcalan İtalya’ya geldikten hemen sonra avukatları aracılığıyla sığınma talebinde bulunmuştur. Fakat
    İtalyanlar da Öcalan’ın bu ülkede bulunduğu süre içerisinde tıpkı Ruslar gibi sığınma talebine olumlu bir yanıt
    vermeyerek meseleyi sürüncemede bırakmışlardır.

    Öcalan’ın yakalanmasından sonra Türkiye'nin Roma Büyükelçisi İnal Batu ve Dışişleri Bakanı İsmail
    Cem, Batı Avrupa Birliği (BAB) Dışişleri ve Savunma Bakanları toplantısı için, beraberinde Milli Savunma Bakanı
    İsmet Sezgin ile geldiği Roma'da, Öcalan'ın iadesi konusunda hem tüm katılımcı bakanlarla hem de İtalyan
    muhataplarıyla ikili temaslarda da bulunmuşlardır. Cem, iade talebiyle ilgili dosyanın ne aşamada olduğu
    konusundaki bir soruyu, ''Adalet Bakanlığımız, bu konudaki çalışmayı en iyi şekilde yapıyor. Biz de Dışişleri olarak kendi
    bilgilerimizi aktaracağız,'' şeklinde açıklamada bulunmuştur.

    Türkiye’nin iade talebine karşın İtalyan Yeniden Kuruluş Komünist Partisi (PRC) milletvekili Ramon
    Mantovani tarafından 25 Kasım1998 tarihinde İtalyan Meclisinde konuya ilişkin bir basın açıklaması
    düzenlenmiş, söz konusu açıklamada; "kendisinin 11 Kasım 1998 tarihinde Rusya'da faaliyet gösteren örgüt mensupları
    ile telefon görüşmesi yaptığını, Abdullah Öcalan'ın Rusya'da kalamayacağını öğrenmesinin akabinde 12 Kasım 1998
    tarihinde İtalyan Havayolları Alitalia'ya ait bir uçakla Rusya'ya gittiğini, Moskova'da Rus yetkililerince Abdullah Öcalan
    ile buluşturulduğunu, 12 Kasım 1998 tarihinde beraberinde Abdullah Öcalan ve üç örgüt mensubu olduğu halde Roma'ya
    geldiklerini” belirtmiştir. Öcalan’ın Roma’ya getirilmesinde ki tüm gelişmelerin PRC lideri Fausto Bertınottı'nin
    bilgisi dahilinde olduğu da aslında bilinen bir gerçektir.

    Nitekim Öcalan Roma'ya gelişiyle ilgili olarak; "Roma'ya 12 Kasım 1998'de yöneliş, Avrupa içinde gidilebilecek
    tek ülkenin başkenti konumunda olmasındandı. Komünist Partinin 'Yeniden yapılanma' adlı grubundan Milletvekili Ramon
    Montaviahi'nin desteğiyle ulaşıldı. Massimo D'Alema hükümetinin birkaç aylık dönemine denk gelmişti. Yaklaşımları
    zikzaklı oldu. Ne siyasi, ne hukuki net bir yaklaşım sergileyemedi. En iyi eğitilmiş polis gruplarıyla çok yoğun bir psikolojik
    baskı kuruldu. Odadan ayrılmaya hiç fırsat tanınmadı. Kaçırtma veya kalmakta ısrar edilirse çok sıkı bir denetime razı olma
    dayatılıyordu. Bir zorla atmadıkları kalmıştı. Birçok ülkeye para verip yer ayarlamaya çalışmaları gerçek niyetlerini
    gösteriyordu193" açıklamalarına yer vermiştir.

    Örgüt elebaşı Abdullah Öcalan Roma'daki ilk günlerini bir hastanede geçirmiştir. Akabinde de Roma'ya
    30 km. uzaklıktaki İnfemetto semti Maile Sokağı No:90 adresindeki bir villaya nakledilmiştir.

    İtalya tarafının kısmen de olsa himayesini hissetmeye başlayan örgüt lideri faaliyetlerine kaldığı yerden
    devam etmiştir. Bu kapsamda Avrupa düzeyinde faaliyet sürdüren elemanlarıyla çeşitli toplantılar
    gerçekleştirmiş, Kuzey Irak ve benzeri uzak bölgelerdeki elemanlarını ise telefon ile yönlendirmiştir. Yine bu
    dönemde sık sık MED TV'ye canlı telefon bağlantılarıyla katılarak çeşitli yönlendirmelerde bulunmuştur.

    193
    Öcalan A., Sümer rahip devletinden Halk Cumhuriyetine Doğru, s.275.

    428
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Örgüt elebaşının yayınladığı talimatlar neticesinde örgüt grupları yurt içinde ve dışında çeşitli eylemlere
    yönelmişlerdir, özellikle Avrupa'daki örgüt grupları çeşitli eylemlerle Avrupa devletlerini baskı altına alarak
    örgüt elebaşına sığınma imkânı oluşturmaya çalışmışlardır. Hatta bu dönemde yargılanmakta olduğu bir dava
    dolayısıyla Almanya'nın Öcalan'ı talep edebileceği ihtimaline karşı eylemler tırmandırılmıştır. Bu aşamada basın
    organlarına da yansıyan ve talep halinde Öcalan'ın İtalya tarafından Almanya'ya iadesi konusunda çıkan haberler
    örgütü Almanya'ya yönelik tehditlerinde daha da hırçınlaştırmıştır.

    Örgüt, Almanya ve İtalya arasında mevcut bulunan Shengen Antlaşması'na dayanılarak yukarıdaki
    ihtimalin gerçekleşebilecek olmasını bir handikap olarak değerlendirmiştir. Daha sonra, Almanya Dışişleri
    Bakanı tarafından kamuoyuna defalarca deklare edilen, Abdullah Öcalan'ın kendileri tarafından istenmeyeceği,
    meseleye İtalya ve Türkiye arasında çözüm bulunması yolundaki açıklamalar, örgütün bu yönlü endişelerini terk
    etmesine sebep olmuştur.

    Bu gelişmelerin yaşandığı sırada Alman yetkililerden bazıları örgütün Avrupa çalışanlarından Mahmut
    Baksi ile görüşmüştür. Daha sonra Rusya sorumlusu Mahir Velat kod adlı Numan Uçar ve Ermenistan vatandaşı
    Mecit Memoyan’da Roma’ya gelerek Öcalan’la görüşmüş akabinde de Mecit Memoyan Viyana’da, Mahir Velat
    Roma’da Alman yetkililerle irtibata geçerek görüşmeler yapmışlardır.

    Almanlar Öcalan’ın Almanya’ya iadesinin olmayacağını ama Öcalan’ın biraz daha sabretmesi halinde
    Kürt sorunun çözümü konusunda önemli açıklamalar yapacaklarını ifade etmişlerdir. Bu sözlere rağmen
    Almanların sadece örgütü oyaladıkları, Almanya’daki sempatizanların eylemlerini sınırlamak için bu yönlü
    görüşmeler yaptıkları ortaya çıkmıştır.

    Almanya’nın kırmızı bültenle aradığı Öcalan’ın iadesini istememesi hukuk çevrelerinde skandal olarak
    yorumlanmıştır. Daha önceki yıllarda Türkiye başta olmak üzere birçok ülkeye hukuk dersi veren Almanların,
    siyasal kaygılar gerekçesiyle Avrupa kanunlarını hiçe sayması yadırganmıştır. Bu durum diğer ülkelerce de
    yeterince sorgulanmadığından, Öcalan serüvenine kaldığı yerden devam etmiştir.

    Ancak, ilerleyen günlerde hiçbir ülkenin Öcalan’ı kabul etmeyerek yalnızlığa terk edilmesi ve
    Almanya'nın bu davadan vazgeçtiğini açıklaması teröristbaşı Abdullah Öcalan’ı, Almanya’ya beni alın yargılayın
    diye yalvarmak zorunda bırakmıştır.

    Öcalan’ın Almanya’ya iadesi konusunda bir açıklama yapan Kani Yılmaz, "Almanya istiyorsa liderimiz
    derhal bugün Almanya'ya gidebilir" ifadelerini kullanmıştır. Yunanistan ve Rusya'nın tutumunu ağır bir dille
    eleştiren Kani Yılmaz, Yunanlı Parlamenterlerin ve siyasi partilerin Kürt halkına destek olduğunu ve Öcalan'ı

    429
    FARUK ARSLAN

    Yunanistan'a resmen davet ettiklerini ancak Başbakan Simitis'in, "tanrıların kendilerine bıraktığı mirasa kesinlikle
    yakışmayan bir tavır sergilediğini ve Öcalan'ı ülkeye kabul etmediğini194” söylemiştir.

    Örgüt elebaşının İtalya'da bulunduğu süre içinde, örgüt yöneticileri bütün propagandalarını, Abdullah
    Öcalan'ın İtalya tarafından tutuklanmadığı, aksine İtalya'nın bilgisi dahilinde ülkeye giriş yaptığı ve siyasi
    sığınma hakkı talep ettiği söylemi üzerine bina etmişlerdir. Örgütün bu yönlü bir söylemle kendileri açısından
    merak edilecek bir şeyin bulunmadığı, her şeyin önceden Örgüt iradesiyle planlandığı mesajını verilmeye
    çalışılmıştır. Bu beyanlarla endişeler kısmen atlatılmış ve MED TV aracılığıyla hedef kitleyi ajite eden siyasi
    mesajlar verilmeye başlamıştır.

    Bu yayınlara rağmen Türkiye’nin iade talebi ve Öcalan’ın geleceği hakkındaki belirsizlik, örgütte genel
    bir fiziki ve moral zayıflığın baş göstermesine neden olmuştur. PKK örgütünün elebaşları ise bu demoralize
    durumu gidermek amacıyla yurt içindeki kırsal kadroları, cezaevleri ve legal alanda faaliyet gösteren unsurlarını
    yoğun eylemliliğe yönlendirmek istemiştir.

    Bu çerçevede; Herhangi bir kanuni engel tanımadan, protesto gösterileri düzenlenmesi, bu esnada Güvenlik
    Güçlerine ve çevreye taşlı, sopalı, molotoflu vb. saldırılması, bu eylemlerin ABD, Almanya ve İtalya temsilcilikleri
    önünde yapılması, yurtdışında her ülkede toplu gösteriler yapılması, Türk temsilciliklerine saldırılması,

    Yine ülke içinde intihar eylemleri, Mısır Çarşısı patlaması (09 Temmuz 1998 tarihinde İstanbul'da gerçekleştirilen
    patlama) benzeri, halkın kalabalık olduğu alış-veriş merkezleri, spor tesisleri, gar, otogar, havalimanı gibi
    mahallerde saldırılar düzenlenmesi,

    Cezaevlerinde bireysel kendini yakma eylemleri yerine, işgaller, toplu açlık grevlerinin
    gerçekleştirilmesi, açlık grevlerine örgüte müzahir tüm kesimlerinin iştirakinin sağlanması, eyleme katılmakta
    çekingen davrananların şiddetle cezalandırılması,

    Yurtdışında, ülkemizin iade talebini geri çevirmesi konusunda, İtalya'ya baskı uygulatabilmek için çeşitli
    ülkeler, hükümet dışı kuruluşlar ve uluslararası örgütler nezdinde girişimlerde bulunulması,

    Cezaevlerinde devam eden açlık grevlerinin yoğunlaştırılması ve infaz koruma memurlarının rehin
    alınması, açlık grevlerinin başlamasıyla birlikte, tutuklulara destek vermek için il ve ilçe cezaevlerinin önünde
    toplanılması,

    İtalya hükümetinin Abdullah Öcalan'ı Türkiye'ye iade etmesi halinde Ankara, İstanbul, izmir, Adana,
    Diyarbakır, Bursa, İçel ve Ordu gibi illerde intihar timleri tarafından eylemler gerçekleştirilmesi ve başta TBMM

    194
    Milliyet, “Apo İtalya'dan iltica istedi”, 14 Kasım 1998.

    430
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    olmak üzere İzmir Menderes Hava Limanı, Kırıkkale MKE Silah Fabrikaları, İstanbul Adliyesi ve DGM binaları
    gibi yerlere intihar türü eylemler düzenlenmesi, ülke genelindeki siyasi parti binalarının işgal edilmesi,

    Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerimizdeki okullara yönelik olarak saldırı yapılması, çocukların
    okullara gönderilmemesi için velilere baskı yapılması ve öğretmenlerin rehin alınması,

    Türkiye'deki İtalyan turistlere yönelik suikast ve rehin alma eylemlerinin gerçekleştirilmesi, Almanya,
    Fransa ve Belçika gibi örgüte tavır alan ülke turistlerine karşı saldırı, suikast ve rehin alma eylemlerinin yapılması,
    bu ülkelere ait elçiliklere bombalı saldırılar düzenlenmesi, İtalya'nın Türk Hava Alanlarına inen uçaklarına
    intihar türü eylemler gerçekleştirilmesi,

    İtalya'da mahkemeye çıkarılması beklenen Abdullah Öcalan’ın serbest bırakılması için gerekli para
    miktarının örgüt mensupları ve Kürt orijinli şahıslar ile işadamlarından temin edilip kırsal alanda faaliyet
    gösteren terör örgütü mensupları kanalıyla İtalya'ya ulaştırılması, Kırsal alanda faaliyet gösteren üst düzey
    sorumluların talimatıyla şehir merkezlerinde sansasyonel saldırıların düzenlenmesi eylemleri gerçekleştirmesi
    kararları alınmıştır.

    Bu gelişmelerden sonra örgütün yönetici kadroları ve elebaşı tarafından verilen direktifler ve alınan
    kararlar çerçevesinde, Abdullah Öcalan’ın siyasi sığınma hakkının verilmesi amacıyla faaliyetlerini
    tırmandırmışlardır.

    Bu gelişmeler yaşanırken, İtalyan Başbakanı Massimo D'Alema bir yandan Abdullah Öcalan’ın terörist
    olduğu yönünde açıklama yapmış, diğer yandan da Türkiye'nin doğusunda Kürt halkına yönelik sözde
    baskıların devam ettiği ve bunun Avrupa'nın genel bir müdahalesi ile çözüm yoluna gidilmesi gerektiği şeklinde
    çelişkili açıklamalarda bulunmuştur. Böylece bu tür zik zaklı açıklamalarla örgütün tepkilerini de yumuşatmayı
    hedeflemiştir.

    İtalyan hükümeti adına Roberto Kulo adında görevli Öcalan ile ilişkilere tayin edilmiştir. İtalyanlar, örgüt
    yönetimine Öcalan’ın bir süre daha İtalya’da kalabileceğini, fakat nihai olarak kendisine yeni bir ülke bulması
    gerektiğini söylemişlerdir.

    Öcalan’ın İtalya’da bulunduğu dönemde Türkiye’nin İtalya’ya yönelik ekonomik ambargosu ve


    uluslararası diplomatik girişimleri etkili olmuş, İtalyanlar Öcalan’a yeni bir sığınak aramaya başlamışlardır.
    İtalyan İçişleri yetkilileri Öcalan’ı Hırvatistan, Moldova, Libya, Tunus ve Gine’ye gitmesi konusunda ikna etmeye
    çalışmışlardır. Hatta Hırvat bir generalle irtibata geçilmiş, bu konuda destek sözleri dahi alınmıştır.

    431
    FARUK ARSLAN

    Öcalan’ın Roma da bulunulduğu sırada bir diğer ziyaretçisi ise Filistin Kurtuluş Örgütü’nün İtalya
    temsilcisidir. Bu kişi Öcalan’a kendisine uygun bir ülke bulma konusunda söz vermiş olup, aynı zamanda
    Hırvatistan seçeneğini de gündeme getirmiştir.

    Öcalan’ın İtalya’da iken İngilizler ve İsviçreliler bir bildiri yayınlayarak Öcalan’ı ülkelerine kabul
    etmeyeceklerini ve “Persona non grata” ilan ettiklerini açıklamışlardır. Netice itibariyle İtalyanlar artık Türkiye’nin
    baskılarına dayanamayarak Öcalan’ı ülkeden çıkarma kararı almış, Ahmet Yaman adlı örgüt militanı devreye
    girerek, İtalyan Başbakanlığı tarafından tahsis edilen bir uçakla tekrar Rusya’ya götürülmesini sağlamıştır.

    Öcalan İtalya’daki günleri için”…İtalyan Hükümeti’nin gizli bir adamı vardı. Sürekli yanımdaydı,
    ayrılmazsanız hükümet düşer, hayatınız tehlikeye girer ve benzeri psikolojik baskı yapıyordu. İtalya’da yatak odama kadar
    polis giriyordu. Belirttiğim kişi bilmem kaç kez ‘ne zaman gideceksiniz? Ne kadar kalmayı düşünüyorsunuz? Bugün mü
    yarın mı gideceksiniz böyle psikolojik baskılar yapıyorlardı. Somut tehlike dayatılıyordu. Gitmesen tutuklama da dahil bir
    çok şey dayatılıyordu. İtalya’ da kaldığım 66 gün boyunca korkunç bir psikolojik baskı uygulandı. İtalyan başbakanı benden
    ısrarla mektup istedi. Gönül rızası ile özgür irademle gidiyorum diye. Müthiş psikolojik baskı ile İtalya’dan kaçırtıldım.
    Başbakan yapılanları biliyordu. O yüzden töhmet altında kalmamak için ısrarla benden mektup istiyordu… 195” ifadelerini
    kullanmıştır.

    Bu gelişmeler yaşanırken, Abdullah Öcalan bir yandan sözde barış mesajlarıyla uluslararası çevreleri
    yanıltmaya çalışmış, diğer yandan da Avrupa Cephe Merkezi ve SKP yöneticileri Avrupa ülkelerinin birinde
    siyasi sığınma sağlamak için yoğun çabalar sürdürmüşlerdir.

    Terör örgütü PKK açısından Ocak 1999 ayı, daha çok Abdullah Öcalan’ın İtalya'dan ayrılması ve
    akabinde barınabileceği bir ülke ayarlanması faaliyetlerinin yoğunlaştırıldığı bir dönem olmuştur. Bununla
    birlikte, örgütün merkez ve kırsal sorumlu kadrolarının katılımı ile yapılması planlanan VI. Kongre faaliyetleri
    üzerindeki yoğunluk dikkat çekmiştir.

    PKK'nın sözde siyasallaşma-legalleşmeye yönelik faaliyetlerini devam ettirilse de, örgüt kadro ve
    sempatizanları tamamen Abdullah Öcalan'ın barınabileceği bir ülke bulma sürecine kilitlenmişlerdir. Bu
    durumda doğal olarak hiçbir açılım sağlanamamış, politika geliştirilmemiştir.

    Başbakan Massimo D'Alema'nın bir röportajda Öcalan'ın İtalya Hükümeti için bir sorun teşkil etmeye
    başladığını söylemesi, Öcalan'ı daha da zor durumda bırakmış, neticesinde örgüt elebaşı 16 Ocak 1999 tarihinde
    Roma'dan ayrılmıştır. Öcalan’ın Roma’da bulunduğu zamanda Türk tarafı İtalyanlara, Öcalan’ı Pakistan’a
    göndermelerini istemişse de D’alema bunu kabul etmemiştir.

    195
    http://www.pkkonline.net/tr/index.php?sys=article&artID=700

    432
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Abdullah Öcalan’ın ve örgütün Avrupa sorumluları her ülke ile bu dönemde temasa geçerek bir
    yerlerden garanti almaya çalışmışlardır. Avrupa’da ortaya çıkan Öcalan’ın sahiplenemeyeceği havası yönün
    ABD’ye çevrilmesine neden olmuştur. Mehdi Zana, BM gıda fonunda çalışan Zeki adlı bir sempatizan ve ABD
    de ki bir iş adamının gayretleri ile ABD’li istihbarat yetkilileri ile randevu ayarlamıştır.

    Mahir Velat Randevunun gerçekleşeceği gün Öcalan’ı apar topar Rusya’ya götürünce, bu buluşma da
    gerçekleşememiştir. Doğal olarak içerisinde ABD’nin eski Ortadoğu Uzmanı ve CIA Milli Haberalma Konseyi
    eski Başkan Yardımcısı Graham Fuller’in olduğu ABD’liler Roma’ya geldiklerinde Öcalan ile görüşememişlerdir.

    Örgüt mensuplarının Rusya'da genellikle DUMA üyeleriyle temasları olmuştur. Bu ilişkilerden merkezi
    hükümetin haberinin olmadığı düşünülemez. Ancak hükümet taktik olarak bu ilişkilerden habersiz olduğu
    görünümünü vermiştir. Fakat Başkan Yeltsin’in Öcalan’ın ülkesine girmesine olumlu baktığı bilinmektedir.
    Öcalan’ın Rusya’ya getirilmesinde Rusya sorumlusu Mahir Velat Kod’un önemli bir etkisi olmuştur. Bu kişi,
    ayrıca o dönem Rusya’yı ziyaret eden Beyaz Rusya Cumhurbaşkanıyla da görüşerek, Öcalan’ın Beyaz Rusya’ya
    (Belarus) getirilmesi konusunda izin almıştır.

    Rus Hükümeti Öcalan'ın İtalya'dan ayrılarak Moskova'ya gittiği şeklinde yerli ve yabancı basında yer
    alan haberlerden rahatsızlık duymuş ve PKK/ERNK Doğu Avrupa temsilcisi Mahir Velat (K) Numan Uçar'a 25
    Ocak 1999 tarihinde MED TV ve 26 Ocak 1999 tarihli Özgür Politika gazetesinde bir açıklama yayınlattırmıştır.
    Yapılan açıklamada; "A. Öcalan’a yönelik Ekim ayında Suriye'de başlatıldığı iddia edilen komploların halen devam ettiği
    ve bu çerçevede hiçbir ülkede sığınma verilmemesinin sağlandığı, Abdullah Öcalan'ın Roma'dan ayrılması ile birlikte
    Moskova'yı transit olarak kullandığı, ancak halen Moskova'da bulunmadığı" belirtilmiştir. Fakat bu açıklama inandırıcı
    olmamış konuyla alakalı her kesim gerçeklerden haberdar olmuştur.

    Ruslar ilk zamanlar Öcalan’ın Moskova’da kalmasına izin verseler de, akabinde Tacikistan’ın bir
    köyündeki çiftliğe götürerek burada saklamışlardır. Öcalan’ın Tacikistan’daki günlerinde Rus gizli sevisinin
    ikinci adamı ile görüştüğü bilinmektedir. Öcalan, Ruslarla pazarlığa girişerek Ermenistan üzerinden tekrar İran
    ve Irak’taki örgütün kamplarına geçmeyi istemişse de, Ruslar söz vermelerine karşın Öcalan’ın isteklerini yerini
    getirmemişlerdir. Öcalan bu sırada Ermenilerle ilgili olarak; ”… Ermenistan bile Moskova’dayken Ermenistan’a
    geçmeme izin vermedi, bu yüzden taviz istiyorlardı…” şeklinde değerlendirmede bulunarak yaşadığı hayal kırıklığını
    ortaya koymuştur. Bu beyanlar yıllarca Ermenilere yaranmak için çabalayan bir terör örgütü liderinin hayal
    kırıklığını göstermesi açısından ibret verici olmuştur.

    Netice olarak Ruslar Öcalan’ı Tacikistan’da da barındıramayarak gönderme kararı almışlardır. Öcalan’a
    göre ise kendisinin Rusya’da kalmasını engelleyen kişi, Rusya eski Başbakanı Pirimakov dur. Öcalan’a göre,
    Ruslar Mavi akım projesi karşılığında kendisini Türkiye’ye peşkeş çekmiş, bunun yanında ABD’nin Rusya’ya
    IMF kredilerini kullanarak baskı yaptığını ifade etmiştir.

    433
    FARUK ARSLAN

    Bu ihtimallerde gerçekleşmeyince Öcalan Tacikistan’dan da çıkartılarak Petersburg üzerinden tekrar


    Atina’ya götürülmüştür. Yunanlı Genaral Nagzakis, Öcalan’ın Romanya'ya indirilmesini ve bir süre bu ülkede
    kalması gerektiğini belirtmişse de, Öcalan buna karşı çıkmıştır. Bunun üzerine mecburen tekrar Atina’ya gitmek
    zorunda kalınmıştır.

    Yunanlı Stavrakis ve Kalenderis Öcalan’ı karşılayarak belirli sözler vermiş olsalar da, Öcalan
    Yunanistan'da ancak iki gece barınabilmiş ve Beyaz Rusya'ya gönderilmiştir. Öcalan buradan da tekrar
    Yunanlıların eşliğinde bir uçakla yola çıkarılmış, kendisine Estonya veya Letonya’dan bir uçak geleceği ve
    Hollanda’nın Minsk kentine ineceklerini belirtmişlerdir. Buna göre Hollanda hükümeti Öcalan’a siyasi sığınma
    verecektir. Fakat bu ihtimalinde gerçekleşmemiş olduğunu görüyoruz.

    Hollanda ihtimalinin de gerçekleşmemesi sebebiyle rota buradan Beyaz Rusya’ya çevrilmiş, Öcalan
    Beyaz Rusya’dan tekrar üçüncü kez Yunanistan’ın Korfu adasına getirilmiştir. Bu defa belki burada kalabilirim
    ümidini taşısa da kısa bir süre sonra Yunanistan’da kalamayacağını kesin olarak anlamıştır. Yunanlılar, Öcalan’ı
    Yunan istihbaratından bazı kişilerle birlikte bir İsviçre uçağına bindirerek Kenya’ya götürmüşlerdir. Bu sırada
    Yunan Dışişleri Bakanı Pangalos’un bir adamı gelerek, Öcalan’ın, Kenya’da kendisine sonuna kadar yardım
    edileceği garantisini vermiştir.

    Örgütün sözde üst düzey mensupları tarafından yapılan değerlendirmelerde Abdullah Öcalan'ın
    kesinlikle Avrupa'dan çıkma niyetinde olmadığı belirtilmiştir. Örgüte göre Öcalan şartlı anlaşmalarla, politik
    çıkar ve bazı siyasi kazanımlar elde etmek amacıyla, geri dönüş yapmak üzere Avrupa'dan ayrılmak durumunda
    kalmıştır. İtalya'da kalındığı dönemde İtalyan hükümetinden üst düzey kişilerle sık sık bir araya gelindiği, ancak
    Öcalan’ın uluslararası baskılar sonucu gönderildiği propagandası işlenmiştir. Buna göre teröristbaşına bir yer
    bulunma sözü verilmiş ama bunun için belirli sürecin işlemesi gerektiği belirtilmiştir.

    Üst düzey örgüt mensupları tarafından yapılan değerlendirmelerde; Abdullah Öcalan ile ilgili beklenen
    gelişmelerin sağlanamaması ve verilen vaatlerin yerine getirilmemesi durumunda; özellikle Almanya'nın
    Ortadoğu ülkelerinde bulunan ekonomik öneme haiz kuruluşlarına, Türkiye metropollerindeki hedeflere yönelik
    olarak etkili eylemler yapılacağı tehdidinde bulunulmuştur.

    Yunan eski Deniz Subaylarından ve Öcalan’ın yakın dostu Andonis Naksakis, Öcalan’ın Korfu adasından
    çıkarıldıktan sonra Kenya yerine Romanya’ya götürülerek Türkiye’ye tesliminin düşünüldüğünü, dönemin
    Yunan Başbakanı Simitis’in bu sırada Romanya’da olduğunu, anlaşmanın bu şekilde planlanmasına rağmen
    sonradan değişikliğin yapıldığını ve yönün Kenya’ya çevrildiğini ifade etmiştir.

    Öcalan konu ile ilgili olarak 11 Temmuz 2001 tarihli avukat görüşmelerinde ;”… Bu komplonun kökü 1996’ya kadar
    gidiyor. Birisi bana söylemişti; Clinton ve Simitis 96’da Apo’nun tasfiyesi konusunda anlaşmışlardı diyordu. PKK’yi değil
    özellikle beni tasfiye etmek istiyorlardı. Kenya büyükelçisi ile tartıştım, onu biraz çözdüm… ABD ve Yunanistan sanki beni
    hediye ediyorlar, bir karşılık olarak anlaşma temelinde değil de bir jest gibi siz de Kıbrıs ve Ege sorunun çözün. Bir anlaşma,

    434
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    pazarlık bile değil, hediyelik paket gibi. Bu çok aşağılık bir şey, hediyelik paket teorisi bana doğru geliyor…” diyerek
    olayların farkında olduğunu göstermiştir.

    Gerçekte de Öcalan’ı Suriye’den çıkaran güçlerin verdiği mesaj, “Öcalan’a hayır PKK ile devam edilecek” şeklindedir.
    Bu küresel güç Öcalan’ı etkisizleştirip, O’nu ayrı bir sorun olarak Türkiye’de yaşamasına göz yumarken, PKK’yı
    yeniden formatlamayı planlamıştır. Neticesinde bu plan başarı ile sonuçlandırılmış ve PKK verilecek yeni
    görevlere hazırlatılmıştır.

    Hazırlanan plan çerçevesinde Öcalan Yunanlıların eşliğinde Kenya’ya getirilmiş ve Yunanistan’ın Kenya
    Büyükelçisi Kostulas bizzat havalimanına gelerek Öcalan’ı karşılayıp, pasaport işlerini takip ederek Yunan
    Elçiliğine götürmüştür. Öcalan hemen Yunan Konsolosluğunda iltica başvurusunda bulunmuştur. Yunan Elçisi
    Öcalan’ı bizzat elçilikte misafir etmiş ve yeniden Hollanda ya da Şeysel Adaları’na gönderme konusunda çaba
    sarf edeceğini belirtmiştir.

    Öcalan bir süre Yunanistan Elçiliğinde kaldıktan sonra tekrar Hollanda’ya götürülmek amacıyla yola
    çıkarılmıştır. Kenyalı ve Yunanlıların eşliğinde yola çıkarıldıktan sonra hava alanında ABD’liler Öcalan’ı alarak
    15 Şubat 1999 günü Türk yetkililere teslim edilmiştir.

    Kenya’da ele geçirilen teröristbaşının üzerinde, GKRK’nde yayınlanan Fileleftheros Gazetesi’nde çalışan Lazaros
    Mavros isimli bir gazeteciye ait olan, CO15918 seri numaralı ve 2005 yılına kadar geçerli diplomatik bir pasaport
    bulunmuştur. Bu pasaport üzerinde, teröristbaşının siyah beyaz bir fotoğrafı ile imzası yer almaktadır. GKRK’ne
    ait bu diplomatik pasaportun asıl sahibi olan Mavros, aynı zamanda GKRK’nde terör örgütü çizgisinde faaliyet
    gösteren, “Kürdistan Dayanışma Komitesi” adındaki kuruluşun başkanlığını da yürütmektedir. Merkezi
    Lefkoşe’de bulunan bu kuruluş, sözde Kürdistan Halk Kurtuluş Cephesi “ERNK” Atina Bürosu’na bağlı olarak,
    terör örgütü militanlarına eğitim verilmesinden, barınmalarından vb. terörist faaliyetlerden sorumludur. Ayrıca,
    bu kuruluşun terör örgütüne kaynak sağlamak amacıyla kara para aklama, uyuşturucu ticareti, silah kaçakçılığı
    vb. hukuk dışı eylemler yürüttüğü Güney Kıbrıs’ta yaşayan herkes tarafından bilinmektedir.

    Nitekim bu olayın duyulması üzerine 20 Şubat 1999 tarihinde bir açıklama yapan Rum Demokratik
    Partisi ve Rum Temsilciler Meclisi Başkanı Kiprianu, “Lazaros Mavros pasaportunu verdiyse doğru hareket etti.
    (Kıbrıs’ta) Birileri, Öcalan’a şu ya da bu yolla yardım ettiyse iyi etti” diyerek teröristbaşına yönelik GKRK görüşünü
    yansıtmıştır.

    Diğer yandan, Rum Komünist AKEL Partisi Genel Sekreteri D.Hristofyas da, Rum televizyonu RIK’de
    düzenlenen bir tartışma programında yaptığı konuşmada, “altı pasaportum olsa, altısını da Öcalan’a verirdim”
    diyebilmiştir. Hristofyas, Mavros’un, teröristbaşına kendi pasaportunu vermesi konusunda, “Mavros’un,
    Kürdistan’la Dayanışma Komitesi başkanı olarak, pasaportunu vermesinin doğal olduğunu” savunmuştur. Aynı
    programda konuşan Sosyalist EDEK Partisi lideri Vlissarides de, parti olarak teröristbaşını desteklediklerini

    435
    FARUK ARSLAN

    açıklamıştır. Fakat bu yetkililer Öcalan’ı neden ülkelerine kabul etmediklerini ve yakalanmasına göz yumdukları
    sorularına ise cevap verememişlerdir.

    Öcalan kendisini getiren uçağın Kenya’dan hareket ettikten sonra Mısır’a indiğini, daha sonra Kıbrıs veya
    İsrail’de yakıt almak için mola verdiklerini beyan etmiştir. Öcalan Kenya Dışişleri Bakanlığı görevlisinin
    kendisinin kaçırılmasına yardım ettiğinden dolayı 5 milyon dolar rüşvet aldığını, ayrıca Yunanlı bir tüccarın
    Güney Afrika’da sığınma almak için kendilerinden 1 milyon dolar aldığını, fakat bunu halletmeyerek
    dolandırıldığını itiraf etmiştir.

    Öcalan bu kaçış hadiselerinde Yunanlıların durumuyla ilgili; “…Atina’dan beş kişiyi sorumlu görüyorum.
    Simitis Pangalos, Babby adlı istihbarat başkanı, Kostulas ve Kalanderis. Yunan devletinin sözü sözdür diyen Kalenderis.
    Asıl ihanet onun şeyi. Çünkü diğerlerine inanmaya bilirdim ama Kalanderis farklı. O yüzden onu İsa’yı şey yapan Yahuda
    İskavriyot’a benzettim…” ifadesiyle hayal kırıklığını göstermiştir.

    Yine, “…Yunan devletinin basit bir eliti var. Ege’de küçük bir çıkar, basit bir jest olsun diye halkın değerlerini satabildiler.
    Bu aşağılık bir tavırdır. Komplo derinliğine işlensin görülecektir. Böyle gelişseydi Türk halkı kazanacak mı? Yunanistan'a
    Kıbrıs’la ilgili bir şeyler verecekler…” ve “…İngiltere ve ABD Yunanistan'ı taşeron olarak kulandılar. Tam kestiremediğim
    nokta Türkiye’de kiminle anlaştılar? Komisyonda da söyledim. Benim kadar Türkiye’ye de yapılmış dedim. Karanlık kalan
    noktalar var. Geçmişte Çiller-Thatcher tam birlikte savaşı yürüttüler. İngiltere, Kürdistan'ı kasıp kavurdu. Bu Kürt
    şeylerinde İngiltere’nin rolü büyüktür…”demiştir.

    Öcalan yakalandıktan sonraki savunmalarında gelen olarak, Yunanlıların yıllarca süren Türkiye-PKK savaşından
    bir netice alınmayınca kendisinin ölmesini istediğini ve bu sayede, Türkiye’de bir iç savaşı meydana getirmeyi
    planlandığını ifade etmiştir.

    Öcalan, Yunanlılar tarafından hayal kırıklığına uğratılışını hiçbir zaman hazmedememiştir. Bu nedenle başta
    Simitis hükümeti olmak üzere tüm Yunanlılara kin duymaya devam etmiştir. Hatta avukatları aracılığı ile
    Yunanistan’da Simitis Hükümeti aleyhine bir dava açtırmış, kaçırılmasında Yunan Hükümetinin rolünün
    açıklığa kavuşturulması ve sorumluların cezalandırılmasını istemiştir. Hatta Karamanlis Hükümetinin bu açıdan
    kendisine yardım edebileceğini birkaç defa avukatlarına iletmiştir.

    Öcalan yaşadığı hadiselerden dolayı İtalya’yı da sorumlu tutarak burada da bir yargılamanın yapılması
    gerektiğini, bu kapsamda yeni hükümetten yardım alınabileceğini belirtmiştir. 11 Temmuz 2001’deki avukat
    görüşmesinde Bakanlar Komitesi sürecinin de önemli olduğuna işaret etmiş ve Prodi Hükümetinin yönetimde
    olduğunu hatırlatarak, "D'Alema da var, Meclis Başkanı da dostumuz. Onlar Bakanlar Komitesi nezdinde girişimlerde
    bulunabilir…” şeklide beyanlarda bulunarak İtalya’da girişimlerin hızlandırılmasını istemiştir.

    436
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan’ın listesindeki diğer bir ülkede İngiltere’dir. 20 Haziran 2001 tarihinde İngiliz avukatlarıyla
    yaptığı görüşmede, “…İngiliz hükümeti için bir mesaj geliştirmek istiyorum. Kürtler; İngiltere’nin beni teslim etmedeki
    rolünü biliyorlar. Biliyorum Kürtler bunu unutmaz. Bunu düzeltmek için bazı şeyler yapmak gerekir… Kürtler İngiltere’nin
    rolünü iyi biliyorlar. Bu tartışmalar sürecektir. Kürtler artık aptal değil. Her şeye rağmen barış elini uzatıyoruz. Bunu sadece
    Türkiye’ye değil İngiltere’ye de yapıyoruz. Kabak İngiltere’nin başına patlayabilir. İki yıldır ben burada hiç İngiltere‘yi hedef
    alan bir şey söylemedim. Neden çünkü duygusal sonuçlara yol açabilir. İngiliz hükümeti hassas davranmalıdır. Benim
    yakalanmam, benim tasfiyeme yol açmaya çalıştıkları açık. Şimdi biraz engellemeye çalıştık. Bu duruma getirdik. Tasfiyemi
    sadece Türkiye’ deki bazı çevreler değil; İngiltere, Orta doğunun bazı güçleri ve Avrupa’da isteyenler oldu… İngiltere’nin
    bu son geliştirdiği İskoç modeline açığız. Kaldı ki İngiltere’de federal değil üniter bir devlettir. İngiltere’nin demokratik
    çözüme açık olduğumuzu bilmesini isterim…” diyerek el altından İngiltere’yi tehdit etmiştir.

    Öcalan, Yunan-İngiliz işbirliğine farklı bir açıdan daha bakarak, Yunanistan'ın Kenya Elçisi, Kostulas’ın
    Londra'da büyümüş bir insan oluşunu ve Simitis’in AB yanlısı davranışlarından hareketle bir ilişki kurmaya
    çalışmıştır. Ayrıca ; “…İsviçre’den uçağı getirmediler. Türkiye istihbaratı bunları ne kadar biliyor. İngiliz istihbaratının
    PKK içinde örgütlendirdiği gençler vardı. Onların bir kısmını Ortadoğu’ya ta bize kadar yollamışlardı. Bu gençlerin bir
    kısmı sonradan kaçtılar. Kostulas tümüyle İngiltere ilişkilidir. Mİ–6’nın adamıdır. Yunanistan’daki beşli grubun hepsi
    Türkiye göçmenidir. İzmir’den gidenlerdir. Yunanistan’da beşli grubunu içerisinde Simitis, Pangolos, Kalandiris, Kostulas
    Baby vardır…” şeklindeki beyanları da Öcalan’ın İngilizlere olan kızgınlığını özetlemektedir.

    Öcalan'ın Kaçış Sürecinde Örgütün Avrupa’daki Eylem ve Faaliyetleri

    Abdullah Öcalan’ın Suriye’den çıkartıldığı ve Avrupa’da macerasının yaşandığı dönemde, örgüt yönetimince
    yoğun eylemlilik talimatı verilmiştir. Neticesinde örgüt mensuplarınca başta ülkemiz olmak üzere, İran, Irak,
    Suriye ve Avrupa’da çok sayıda eylem gerçekleştirilmiştir.

    Bu eylemlik sürecinde; Romanya Bükreş'te örgüte haraç vermeyi reddeden işadamlarından Nizamettin
    Başbaydar isimli vatandaşımız, 05 Ocak 1999 günü silahlı saldırıya uğramış ve kafasına isabet eden iki kurşunla
    ağır yaralanmıştır. Bu arada, Avusturya’nın Worgl şehrindeki bir Türk derneğinin bürosuna, 06 Ocak 1999 gecesi
    bir saldırı düzenlenerek dernek lokali tahrip edilmiş, kasalardaki paralar gasp edilerek dernek duvarlarına "PKK
    X" ibareli yazılamalar yapılmıştır.

    Almanya’nın Duesseldorf şehrinde, 11 Ocak 1999 günü, Yeşiller Partisi'ne ait bir bina önünde, terör örgütü PKK
    sempatizanları tarafından, Ülkemizin Güneydoğusundan gelmiş sığınmacıların sınır dışı edilmelerini protesto
    etmek amacıyla bir eylem gerçekleştirilmiştir.

    437
    FARUK ARSLAN

    Örgütün eylemlerinde Yeşiller Partisinin binalarını kullanması aslında bilinçli politikanın ürünüdür. Öcalan’ın
    yakalandığı dönemde Almanya’daki koalisyonun Dış İşleri Bakanı Joschka Fisher, PKK örgütünün Almanya’daki
    en güçlü destekçisi Devrimci Hücreler örgütünün liderlerinden Hans Joachim Klein’ın en yakın arkadaşıdır.
    Klein, PKK’yı her dönem desteklemekten uzak durmamış, Leyla Zana’yı da “kardeş çocuğu” olarak ilan etmiştir.
    Dolayısı ile Yeşiller Partisi ve kurumlarına ait bölgelerde gerçekleştirilen her eylem bu partinin üyelerince
    desteklenmiş ve partiye ait kurumların daima örgüt militanlarınca kullanılması sağlanmıştır.

    Köln'de terör örgütü PKK'nın yan oluşumlarından olan ve bölgedeki faaliyetlerde koordinasyonu sağlayan
    "Kürdistan Haus-Kürtevinde” bir toplantı yapılmış, söz konusu toplantıda para yardımı kampanyasının
    başlatılmasının yanı sıra, "TC'nin Komplo Girişimini Protesto Ediyorum" başlıklı bir imza kampanyası başlatılması
    kararlaştırılmış, ayrıca "20. Yılında Başkan Apo ile Devletleşiyoruz" başlıklı ve ERNK imzalı bir afiş asılmıştır. Münih
    Başkonsolosluğumuz önünde Güneydoğu Anadolu’da süren çatışmaları protesto etmek amacıyla ülkemiz
    aleyhine gösteri yapılmıştır.

    Bu zamanda yapılan diğer eylemlerde ise;

     Hannover'de PKK paralelinde faaliyet gösteren Kürt-Alman Dostluk Derneğinde, PKK/YAJK (Kürdistan
    özgür Kadınlar Birliği) organizesinde üç gün süreli açlık grevi yapılmıştır.
     PKK'nın alt kuruluşlarından KİH (Kürdistan İslami Hareketi) mensuplarınca 06 Kasım 1998 tarihinde Essen
    Başkonsolosluğumuz önünde Öcalan'ın posterlerinin taşındığı bir gösteri yapılmıştır.
     09 Kasım 1998 tarihinde Örgütün desteği ile Viyana'da Wiener Appell isimli insan hakları kuruluşu tarafından
    "İnsan Hakları Olmayan Bir Ülke: Türkiye" konulu bir toplantı düzenlenmiştir.
     Abdullah Öcalan’ın İtalya'da gözaltına alınmasının akabinde 13 Kasım 1998 tarihinde PKK sempatizanlarınca
    Viyana'daki Alman Büyükelçiliği önünde gösteri düzenlemiş, ayrıca 15 Kasım 1998 tarihinde yine aynı kişiler
    Viyana Parlamento Binası önünde gösteri yaparak ülkemiz aleyhine broşür dağıtmıştır.
     Cumhuriyetimizin 75. Kuruluş Yıldönümü münasebeti ile 02 Kasım 1998 tarihinde Atina Hilton Oteli'nde
    düzenlenen resepsiyonun başlamasından hemen sonra, ellerinde ülkemiz aleyhine pankartlar bulunan iki kişi
    protesto gösterisi yapmak istemiş, söz konusu şahıslar Yunan güvenlik Kuvvetlerince olay yerinden
    uzaklaştırmıştır. Şahıslardan biri, PKK yanlısı faaliyetleri ile tanınan emekli Tuğamiral Naksasis’dir.

    Yurt dışındaki çalışmalar sadece eylemlik tarzında olmayıp, Diplomatik Kurumlaşma Faaliyetleri de tüm hızıyla
    devam etmiştir. Bu kapsamda ilişki geliştirilen yabancı parlamenterin, hukukçuların, gazeteci ve çeşitli kuruluş
    temsilcilerinin Abdullah Öcalan’ın kendi ülkelerine davet etmeleri için girişimler bulunmalarını sağlamak için
    çalışmalarda bulunmuşlardır.

    VI. Kongre ve Alınan Kararlar

    438
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Terör örgütü PKK tarafından "Yeniden Yapılanma ve Zafer Kongresi” olarak isimlendirilen sözde VI. Kongre
    İran-Irak sınırında bulunan Kandil dağı bölgesinde 1998 Aralık–1999 Şubat ayları içerisinde gerçekleştirilmiştir.
    Dönem itibarıyla İtalya'da bulunan örgüt elebaşının gündem ve bileşim konusunda kongreye müdahalede
    bulunduğu görülmüştür.

    Kongre döneminde Öcalan’ın belirsiz durumu tartışılmış, ihtimaller karşısında alınacak tedbirler gözden
    geçirilmiştir. Öcalan’ın bu süreçte Avrupa’da oluşu alınan kararların önemli bir kısmının Avrupa alanına yönelik
    olması sonucunu doğurmuştur.

    Bu kongrede yurt dışı çalışmalarına yönelik olarak, Avrupa ve diğer yurt dışı faaliyetlerinin ACM
    (Avrupa Cephe Merkezi) tarafından sürdürülmesi kararı alınmıştır. Öte yandan, örgüt elebaşının yakalanması
    sonrası yaşanan süreçte, kadroların motive edilmesinde intihar eylemlerinin etkili olduğunu ifade edilmiş ve
    intihar eylemlerinde yeni bir sürecin başlatılması ve başlatılacak olan yeni süreçte fedai eylemleri adıyla yeni bir
    eylem taktiğinin hedeflenmesi planlanmıştır.

    Fedai eylemleri ile ilgili olarak zaman içerisinde diğer Sol örgütlerle yapılacak olan görüşmeler sonrası,
    bu gruplar içinden gönüllü olarak bu tür eylemlere katılmak isteyen militanların da örgüt tarafından
    eğitilebileceği ifade edilmektedir.

    Öcalan’ın Türkiye’ye Getirilmesinden Sonra Yurt Dışında Geliştirilen Eylem


    ve Faaliyetler

    Terör örgütü PKK elebaşı Abdullah Öcalan’ın, Kenya'da yakalanarak ülkemize getirilmesi akabinde,
    Avrupa ülkeleri yoğunlukta olmak üzere dünyanın çeşitli ülkelerinde, örgüt mensupları ve yandaşlarınca,
    protesto eylemleri gerçekleştirilmiştir. Bu protesto eylemleri, başlangıçta yakalama olayının baş aktörleri olarak
    nitelenen Yunanistan ve Kenya'nın dış temsilciliklerini hedef almıştır.

    Bu dönemde PKK sözde Başkanlık Konseyi Üyesi Cemal kod Murat Karayılan bir açıklama yaparak;
    “binlerce fedainin beklediğini, yakında canlı bomba eylemcilerinin Türkiye içlerinde eylemlere girişeceği” tehdidinde
    bulunmuştur.

    439
    FARUK ARSLAN

    Örgüt mensupları ve yandaşları, Yunanistan'ın kendilerini aldattığını ve örgüt elebaşını ülkemize teslim
    ettiği değerlendirmesinden hareketle, Yunanistan'ın Avrupa'daki temsilciliklerine yönelik işgal eylemleri
    düzenlemiştir:

    Almanya’nın Berlin, Bonn, Frankfurt, Duesseldorf, Leipzig, Münih, Stuttgart, Köln, Avusturya’nın
    Viyana, Avusturalya’nın Sydney, Belçika’nın Brüksel, Danimarka’nın Kopenhag, Fransa’nın Paris, Strasburg,
    Marsilya, Hollanda’nın Den Haag, İngiltere’nin Londra, İsveç’in Stockholm, İsviçre’nin Bern, Zürich, İtalya’nın
    Milan, Kanada’nın Vancouer, Lübnan’ın Beyrut, Rusya’nın Moskova, Suriye’nin Şam, kentlerinde bulunan
    Yunanistan dış temsilcilikleri Örgüt mensupları ve yandaşları tarafından 16-17 Şubat 1999 tarihleri arasında işgal
    edilmiştir.

    Örgüt elebaşının, Kenya'da yakalanması ve Kenya'nın da bu sözde uluslararası komploda parmağı


    olduğu iddiasıyla, Kenya'nın Avrupa'daki temsilcilikleri de örgüt mensuplarının işgaline uğramıştır:
    Almanya’nın Köln, Avusturya’nın Viyana, Fransa’nın Paris kentlerindeki Kenya dış temsilcilikleri, örgüt
    mensupları ve yandaşlarınca 16-17 Şubat 1999 tarihleri arasında işgal edilmiştir.

    Örgüt mensupları, ayrıca İsviçre’nin Cenevre kentindeki Birleşmiş Milletler binasını ve Ermenistan’ın
    Erivan kentindeki Birleşmiş Milletler bürosunu 16 Şubat 1999 günü kısa sürelerle işgal etmişlerdir.

    17 Şubat 1999 günü, Danimarka’nın Kopenhag kentinde bulunan AB Komisyonu Basın ve Enformasyon
    Bürosu 30 PKK mensubu ve yandaşınca iki saat müddetince işgal edilmiştir.

    Öte yandan, 18 Şubat 1999 günü Almanya’nın Berlin kentindeki İsrail Büyükelçiliği binası, 100 civarında
    örgüt mensubu tarafından işgal edilmek istenmiş, ancak İsrail elçilik koruma görevlilerince açılan ateş sonucu
    Sema Alp, Mustafa Kurt ve Ahmet Açan (veya Açar) isimli örgüt yandaşları öldürülmüştür.

    Terör örgütü PKK elebaşı A. Öcalan’ın yakalanmasını protesto amacıyla düzenlenen eylemler
    başlangıçta, Yunanistan, Kenya, İsrail gibi ülkeleri, BM binalarını ve Avrupa'nın çeşitli ülkelerindeki Sosyalist ve
    Komünist Parti binalarını hedef almıştır. Fakat eylemler, örgütün Avrupa üst düzey sorumlularının MED TV
    aracılığıyla iletilen talimatlarıyla, ülkemize ve Avrupa'nın değişik ülkelerinde bulunan Türk vatandaşlarına ait
    işyerlerine yöneltilmiştir.

    Terör örgütü PKK elebaşı Abdullah Öcalan'ın yakalanması akabinde, şiddet eylemlerinin yoğun olarak
    yaşandığı Almanya, Fransa, Hollanda, Belçika, Danimarka gibi ülkelerin İçişleri Bakanlarının katılımıyla, 22
    Şubat 1999 günü Almanya’nın Bonn kentinde bir toplantı düzenlenmiştir. Gerçekleştirilen toplantıda, Avrupa
    ülkelerinin PKK kaynaklı şiddet eylemlerine sahne olmasının önüne geçilmesi konusu gündeme getirilmiştir.

    440
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu toplantının akabinde PKK'nın üst düzey militanlarından Ferhat (K) Osman Öcalan Alman Stern
    Dergisine Mart 1999 sayısında beyanatlarda bulunmuştur. Beyanatlarında "Kürtlerin, Avrupa'da yaşayanları da
    dahil olmak üzere, bulundukları ülkenin yasalarına uymaları ve şiddet eylemlerinden kaçınmalarının gerekliliği” ifade
    edilmiştir. Fakat Ferhat (K) Osman Öcalan mülakatın hemen devamında, "PKK, yabancı turistlerin ölmesini istemez.
    Ancak biz de Başkanımızın intikamının alınmasını mensuplarımıza duyurduk: Onların bunu nasıl yapacaklarını
    bilmiyoruz” şeklinde tehdit içerikli ifadeler kullanmıştır.

    Buna mukabil terör örgütü PKK tarafından, her yıl tekrarlanan Türk turizmi aleyhindeki kampanyanın,
    Şubat 1999 sonları itibariyle hızlandırıldığı, örgüt üst düzey mensuplarınca yayınlanan tehdit içerikli
    açıklamaların yanı sıra, özellikle Almanya'daki turizm bürolarına "Türkiye'de savaşın sürdüğü, turistlerin başına
    gelebilecek olaylardan PKK'nın sorumlu olmayacağa” hususlarını içeren bildirilerin gönderilmiştir.

    Bu gelişmeler neticesinde Rusya Federasyonu Devlet Duması Jeopolitika Komitesi Başkanı Aleksey
    Mitrofanov imzasıyla yayınlanan 24 Şubat 1999 tarihli bir yazıda; Rus vatandaşlarının turizm için Türkiye'ye
    gitmemeleri çağrısında bulunulmuştur.

    Avrupa'da örgüt güdümünde yayın yapan basın kuruluşlarında da ülkemiz turizmini baltalamayı
    hedefleyen tehdit içerikli haberlere sık sık yer verilmiştir. Almanya’da Kurulu bulunan ve örgüt güdümünde
    faaliyet gösteren Dem Ajans aracılığıyla, içeriğinde PKK'nın Türkiye’de özelikle turistik hedeflere yönelik
    eylemler gerçekleştirileceğini anlatan bildiriler Belçika, Avusturya, Almanya, Fransa, Hollanda gibi ülkelerde
    dağıtılmıştır.

    Terör örgütü PKK'nın bu doğrultudaki tehdit ve propagandaları, turizm sezonunda ülkemize gelmeyi
    tasarlayan insanları olumsuz yönde etkilemiştir. Öte yandan Avrupa gazetelerinin de örgütün tehdit içerikli
    açıklamalarını manşetlerine taşıdığı ve ister istemez ülkemiz turizmini boykot faaliyetlerine destek verdikleri
    görülmüştür. Bu çağrılar nedeniyle 1999 yılı içinde 500 bini aşan rezervasyon iptalinin olduğu görülmüştür.

    Öcalan’ın yakalanması akabinde, Avrupa ülkeleri başta olmak üzere, terör örgütü PKK mensuplarınca
    ülkemiz aleyhine düzenlenen protesto eylemleri ve Avrupa'da çalışan vatandaşlarımıza ait işyerlerine yönelik
    olarak düzenlenen eylemler şu şekildedir;

     16 Şubat 1999 günü, Yunanistan'ın Hannover Başkonsolosluğunu işgal eden terör örgütü PKK yandaşı
    yaklaşık 300 kişi, Hannover Başkonsolosluğumuz önünde toplanmış ve yaklaşık 10 dakika süre ile slogan
    atmıştır. Terör örgütü PKK yandaşlarının öğleden sonra Frankfurt Başkonsolosluğumuz önünde
    toplanmaya başlaması üzerine, polis göstericileri Başkonsolosluğumuza yüz metre uzaklıkta durdurmuş
    olup, yaklaşık 150 kişiden oluşan grup eylemlerini akşam saatlerine kadar sürdürmüştür.
     Aynı gün Saat 23.10'da Stuttgart şehir merkezinde bir Türk kebapçı dükkânına molotof kokteyli
    atılmıştır. Alman polisi soruşturmayı savsaklamış ve gözaltına alınan iki kişi delil yetersizliğinden
    salıverilmiştir.

    441
    FARUK ARSLAN

     Yine bir vatandaşımızın Bremen'de bulunan "Harman Reisen" adlı seyahat acentasına saat 01.10
    civarında molotof kokteyli atılmıştır.
     Genk'te de bir Türk’e ait Kahvehane içerisinde akşam bomba patlamış ancak ölen olmamıştır.
     17 Şubat 1999 günü, terör örgütü PKK yandaşları tarafından Hamburg'da, "Türk Kültür Derneği" adı
    altında tescilli olan ancak bir kıraathane olarak faaliyet gösteren işyerine yanıcı madde atılmak suretiyle
    saldırıda bulunulmuştur.
     Kircheim Teck şehrinde DİTİB Camii Derneğine, polis aracının ayrılmasından sonra saat 00.30'da sekiz
    adet molotof kokteyli atılmıştır.
     Nürtingen'de Türk Federasyonuna bağlı bir camiye saat 03.50'de molotof kokteyli atılmıştır.
     Göppingen şehrinde Türk Danışma Bürosuna molotof kokteyli atılmıştır.
     Bielefeld'deki ülkü Ocakları merkezine saat 24.00 sıralarında molotof kokteyli atılmıştır.
     Hannover Başkonsolosluğumuz görev çevresinde bulunan Ulusoy ve Donan seyahat acentaları, Erol
    Market, ihlas Market ve Alman işyerleri dahil olmak üzere toplam 11 işyerine, saat 13.30 civarında terör
    örgütü PKK yandaşlarınca saldırılmıştır.
     20 Şubat 1999 günü, vatandaşlarımızın yoğun olarak bulunduğu Schweinfurt kentinde, sabah saat 02.00
    sıralarında, vatandaşlarınıza ait bir muhasebe bürosuna ve İslam Kültür Merkezine ait bir derneğe
    molotof kokteyli atılmış, olayda maddi hasar meydana gelmiş, can kaybı olmamıştır.
     16 Şubat 1999 günü, Lahey'deki Hollanda Spor tren garında Lahey Büyükelçiliğimize doğru yürümek
    üzere toplanan yaklaşık 400 terör örgütü yandaşı ile polis arasında çatışma çıkmış, Polis tazyikli su
    sıkmak suretiyle göstericileri kontrol altına almıştır.
     17 Şubat 1999 günü terör örgütü PKK yandaşları, İsveç Stockholm'deki Ticaret Müşavirliğimizin kapısını
    zorlamışlardır.
     16 Şubat 1999 günü İtalya da Komünist Yeniden Kuruluş Partisi ile sol örgütleri içinde toplayan Centri
    Söciali adlı kuruluş, saat 17.00'de Roma Büyükelçiliğimiz önünde gösteri yapmak üzere izin almıştır.
    Anılan saatte başlayan gösteri 19.40'da sona ermiştir. Komünist Yeniden Kuruluş Partisi Genel Sekreteri
    Bertinotti ve Milletvekili Montavani’de göstericiler arasında yer almıştır. Ellerinde terör örgütü PKK ve
    Komünist Partisi bayrakları olan yaklaşık 30-35 kişilik bir grup Napoli Başkonsolosluğumuz önünde
    toplanarak sloganlar atmış, Başkonsolosluk binasının duvarlarına yazılar yazmıştır. Söz konusu grup, 45
    dakika süren bu gösteriden sonra 30 metre ileride bulunan Yunan Başkonsolosluğu binası önüne giderek
    sloganlar atmış, bir çöp bidonunu yakmaları üzerine itfaiye müdahalede bulunmuştur. Anılan grup
    tekrar Başkonsolosluğumuz önüne gelmiş, slogan atmaya devam etmiş, saat 20.00 sıralarında dağılmıştır.
     17 Şubat 1999 günü Yaklaşık 50 kadar terör örgütü PKK yandaşı Napoli Başkonsolosluğumuz önünde
    slogan atmış, bildiri dağıtarak gösteri yapmıştır. Söz konusu grup 12.30'dan itibaren ABD
    Başkonsolosluğu tarafına yönelmiş, orada da bir süre gösteri yaptıktan sonra dağılmıştır.
     Terör örgütü PKK yandaşları ve "Leon Kavallo Merkezi" üyelerinin katılımıyla oluşturulan yaklaşık 30
    kişilik grup saat 18.00 sıralarında THY bürosunun önünde bir gösteri yapmıştır. Gösteri bir saat sürmüş,
    olaysız şekilde sona ermiştir.
     16 Şubat 1999 günü, Yunanistan’da Yunan vatandaşlarının da olduğu yaklaşık 100 kişilik bir grup,
    Selanik Başkonsolosluğumuz önünde bölücü örgüt ve elebaşı lehine sloganlar atmış ve pankart açmıştır.
    Gösteri akşam saatlerinde başlamış ve yarım saat sürmüştür.
     17 Şubat 1999 günü, Saat 16.00’da Atina’nın Pire kentindeki Başkonsolosluğumuza gelen bir ekip saat
    15.00 civarında bir kişinin, kendilerini arayarak Başkonsolosluğumuza bomba konulduğu ihbarında
    bulunduğunu belirtmiştir. Yapılan aramada herhangi bir bomba bulunmamıştır.
     İtalya Başbakanı Massimo D'Alema'nın, 13 Nisan 1999 günü parlamentoda Kosovalı Sırplara yönelik
    NATO hava harekâtı konusunda yaptığı konuşmada "Kosova'ya müdahale yapılmasıyla, Kürt sorununun
    çözümünün de gündeme getirilmesi gerektiği" şeklinde açıklamalarına yer verilmiştir196.
     France-Libertes (Fransa Özgürlükler Vakfı)'na ait internet sayfasında, Vakıf Başkanı Daniella Mitterand,
    terör örgütü PKK üst düzey sorumlularını muhatap alan mesajında örgütün mücadelesini siyasi alanda
    yapması yönünde örgüt yönetimine telkinlerde bulunmuştur.
     Diğer taraftan, Almanya'da yayınlanan Die Tageszeitung Gazetesi 20 Mart 1999 tarihli sayısında, terör
    örgütü PKK'nın sözde Başkanlık Konseyi Başkanı Cuma (K) Cemil Bayık isimli terörist ile yaptığı bir
    mülakatta, Bayık’ın daha önce Ferhat (K) Osman Öcalan’ın şiddet eylemlerinin bütün kesimlere yönelik

    196
    Özgür Politika Gazetesi, 16 Nisan 1999, "Kosova'dan sonra Kürdistan" başlıklı bir haber,

    442
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    olarak devam edeceği açıklamalarının aksine, "Sivil tesisler saldırı hedeflerimiz arasında yer almamaktadır.
    Turistlere ve sivil tesislere karşı bir tutumumuz yok" görüşlerini duyurmuştur.
     İsviçre’nin Cenevre kantonundan Laurent Moutinot ise; "... Kürt sorununa barışçı bir çözüm getirilebilmesi
    için Cenevre kantonunun elindeki tüm imkânları kullanacağını ve böyle bir konferans yapılması halinde,
    Cenevre'nin buna seve seve ev sahipliği yapabileceğini" belirtmiştir.
     Avrupa basınında entelektüel ve yazar olarak tanıtılan şahıslar ile Nobel ödülü sahibi kişilerce
    imzalandığı öne sürülen ve ülkemizde terör suçlarının yargılamasında görevli DGM'lerin AİHS (Avrupa
    İnsan Hakları Sözleşmesinin) 6. maddesini ihlal ettiği, yargının bağımsızlığının ve tarafsızlığının bu
    mahkemelerde görevli askeri hakimler nedeniyle ihlal edildiği, Avrupa Hükümetlerinin ülkemizde
    süren sözde savaşa son vermek ve Güneydoğu sorununun çözülmesi gibi konularını içeren bir çağrıda
    bulunmuştur. Çağrıda bu bağlamda uluslararası toplum ve kuruluşlardan; "Kürdistan konusunda bir
    konferans düzenlenmesi" şeklinde taleplere yer verildiği görülmüştür.
     Örgüt paralelinde ülkemizde legal alanda yayınlanan Özgür Bakış gazetesinin 10 Mayıs 1999 tarihli
    nüshasında, 06-08 Mayıs 1999 tarihleri arasında Fransa'nın Aubagne kentinde "Akdeniz 2000, Gelişmenin
    ve Barışın Aktörleri; Halklar” adı altında bir konferansın düzenlendiği ifade edilerek, konferansa 15
    ülkeden 75 sivil toplum kuruluşu (NGO) temsilcisinin katıldığı belirtilmiştir. İki gün sürdüğü ifade
    edilen konferansın sonuç bildirgesinde, "Kürt sorununun çözümü konusunda uluslararası bir konferans
    düzenlenmesinin karara bağlandığı" vurgulanmıştır.

    Mahkemenin sonuçlanarak örgüt elebaşına idam cezasının verilmesi akabinde, çeşitli Avrupa ülkelerinde
    örgüt mensuplarının koordinesinde, yabancı şahısların da iştirakiyle teröristbaşı Abdullah Öcalan’a verilen idam
    cezasının uygulanmasını engellemek ve Güneydoğu sorununu bu vesileyle uluslararası platformlara taşımak
    amacıyla; Almanya'da "Öcalan’ın Hayatını Savunmak İçin Hamburg Türk Girişimi" ve "Kürdistan Diyalog Grubu",
    Belçika'da "Kürdistan'da Barış Girişimi", Ermenistan'da "Öcalan'a Özgürlük Komitesi" isimli organizasyonlar
    faaliyete geçirilmiştir.

    Belçika'da faaliyet gösteren "Belçika İnsan Hakları Ligi" adlı kuruluşun da Başkanlığını yürüten Georges-
    Henri Beauthıer’in yaptığı "Kürdistan'da Barış Girişimi" adlı organizasyon ve merkezi Belçika'da bulunan terör
    örgütü PKK denetimindeki KON-KURD işbirliği ile 06 Temmuz 1999 günü Liege şehrinde bir protesto yürüyüşü
    düzenlenmiştir.

    Ermenistan/Erivan'da faaliyete geçirilen "Öcalan'a Özgürlük Komitesi" isimli organizasyon tarafından,


    idam kararının açıklanması sonrasında "İdama Hayır” adı altında bir imza kampanyası düzenlenmiştir.

    Örgüt kadroları tarafından Abdullah Öcalan'ın yargılanma takvimi ile eş zamanlı olarak ülke içerisinde
    ve yurt dışında çeşitli düzeylerde propaganda ve eylemler gerçekleştirilmiştir. Avrupa zemininde gerçekleştirilen
    faaliyetler giderek şiddet faktöründen uzaklaşırken yurt içinde şiddet içerikli faaliyetlere yargılama sürecinde
    devam edilmiştir. Bu dönemde Avrupa'da zemininde sürdürülen protesto faaliyetleri, SKP, ERNK ve çeşitli adlar
    altında oluşturulan dernekler tarafından gerçekleştirilmiştir.

     PKK güdümünde faaliyet gösteren sözde Sürgünde Kürdistan Parlamentosu ve, Belçika/Brüksel'de
    Uluslararası Basın Merkezinde bir basın toplantısı düzenlemişlerdir. Basın toplantısında Abdullah
    Öcalan'ın 18 Mart 1999 tarihinde İmralı adasından avukatları aracılığıyla sözde "Güneydoğu sorununa
    siyasi çözüm" konusunda yaptığı açıklamalar desteklenmiştir. Konuya ilişkin olarak SKP adına yapılan

    443
    FARUK ARSLAN

    açıklamalarda, "Kosovalılara gösterilen hassasiyetin, Kürtlere de gösterilmesi gerektiği, şiddet değil barış
    istendiği" belirtilmiştir.
     17 Nisan 1999 tarihinde, Almanya’nın Bonn kentinde, terör örgütü PKK güdümünde faaliyet gösteren
    Ulusal Kongre Hazırlık Komitesi, SKP ve Kuzey Kürdistan Ulusal Platformu isimli kuruluşlarca,
    "Abdullah Öcalan'a Özgürlük, Kürdistan Halkının Hakları ve Barış İçin Ulusal Birlik Yürüyüşü" adıyla bir
    yürüyüş düzenlenmiştir. Yürüyüşe, Avrupa'nın çeşitli ülkelerinden gelen örgüt mensupları katılmıştır.
    Almanya Kürt Dernekleri Federasyonu (YEK-KOM) ve örgüt paralelinde yayın yapan Özgür Politika
    gazetesi yapmış oldukları çağrılar ile yürüyüşe geniş katılım sağlamaya çalışmıştır.

    Yürüyüş Tertip Komitesi'nce, yürüyüş öncesinde dağıtılan bildirilerde, yürüyüşün amacı; "Güneydoğu
    sorunun çözümü için uluslararası konferans fikrinin somut olarak desteklenmesi ve Türk hükümeti nezdinde acil
    bir ateşkes ve müzakere için girişimlerde bulunulması, bunun ön belirtisi olarak Türkiye'ye silah satışlarının
    durdurulması, Almanya'da PKK yasağının kaldırılması, PKK’nın muhatap alınması için ABD ve Avrupa'da
    girişimlerde bulunulması, PKK Genel Başkanı Abdullah Öcalan'ın can güvenliğinin sağlanması için Türk
    Hükümeti nezdinde girişimlerde bulunulması, Güneydoğu sorununun çözüm anahtarı olarak serbest bırakılması,
    Türkiye’deki genel ve yerel seçimlerin izlenmesi için bir AGİT heyetinin Türkiye'ye gönderilmesi, Abdullah Öcalan
    davasının izlenmesi için parlamenter ve başka kurumlardan gözlemcilerin ziyaretlerine izin verilmesi için
    girişimlerde bulunulması" şeklinde özetlemiştir.

     İsveç’in Stockholm kentinde 28 Nisan 1999 günü Abdullah Öcalan'ın sözde "sağlık durumunun kötüye
    gitmesi ve tecrit koşullarının devam etmesini” protesto etmek amacıyla, Avrupa Konseyi Temsilciliği önünde
    bir protesto eylemi düzenlenmiştir. Bu çerçevede Fransa’nın Strasburg kentinde de, örgüt mensupları ve
    yandaşlarınca 29 Nisan 1999 günü benzer bir eylem gerçekleştirilmiştir.

    Terörist elebaşı Abdullah Öcalan’ın yargılama sürecini etkilemek ve örgüt liderinin bu durumundan
    uluslararası kamuoyu nezdinde kazanç sağlamak isteyen terör örgütü PKK, özellikle Avrupa alanında, protesto-
    destek yürüyüşleri, toplantı vs. etkinliklerle faaliyetlerini devam ettirmiştir. Yargılamanın ilerleyen günlerinde
    de Almanya, Fransa, İsviçre, İngiltere gibi Avrupa ülkeleri, örgüt mensuplarının bu yönlü etkinliklerine sahne
    olmuştur.

    İngiltere/Londra'da bulunan Trafalgar Meydanında, 15 Mayıs 1999 günü, Abdullah Öcalan'ın serbest bırakılması
    amacıyla bir protesto yürüyüşü düzenlenmiştir. Yürüyüş, Londra'da kurulan "Öcalan'a Özgürlük Kampanyası"
    çerçevesinde düzenlenmiş, yürüyüşe Avrupa alanında örgüt paralelinde faaliyet gösteren oluşumlar iştirak
    etmiştir.

    ERNK Avrupa temsilciliği tarafından hazırlanan "Ya Öcalan-Ya Hepimiz, Ya Devrim-Ya ölüm" başlıklı 25 Nisan
    1999 tarihli bir bildiri yayınlanıp, çeşitli ülkelere gönderilerek, dağıtılması sağlanmıştır.

    Örgüt mensupları tarafından Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde gerçekleştirilen bu eylemlerin, örgüt elebaşının idam
    edilmesini engellemek için uluslararası kamuoyunun desteğini sağlamaya yönelik gerçekleştirilse de, Nitekim
    kararın ilan edilmesi akabinde de, Avrupa'nın çeşitli şehirlerinde örgüt mensupları ve yandaşları tarafından
    protesto gösterileri gerçekleştirilmiştir.

    444
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Örgüt mensuplarının bu yönlü eylemlerinin bir sonucu olarak, Avrupa ülkeleri temsilcileri, çeşitli vesilelerle
    "Abdullah Öcalan’ın idam edilmemesi gerektiği" yönündeki tezlerini dile getirerek ülkemiz üzerinde siyasi baskı
    oluşturmaya çalışmıştır.

    Abdullah Öcalan'a verilen idam cezası kararının açıklandığı 29 Haziran 1999 günü, Almanya başta olmak
    üzere, Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde terör örgütü PKK yandaşı 100-200 kişilik gruplar tarafından protesto
    gösterileri düzenlenmiştir. Protesto gösterilerine mekân olarak çoğunlukla, gösterilerin düzenlendiği ülkenin
    hükümet ve belediye binaları seçilmiştir. Yunanistan’ın başkenti Atina'da Büyükelçiliğimiz, Almanya, Fransa ve
    İngiltere’de ise ABD temsilcilikleri önünde gösteriler düzenlenmiştir.

    Yine müteakip günlerde, Almanya'da Türk vatandaşlarının yoğun olarak yaşadığı mahallerde, cami,
    kahvehane, dernek, lokanta vb. yerlere molotof kokteyli kullanılarak saldırılar düzenlenmiştir. Bu eylemlerde,
    maddi hasar meydana gelirken vatandaşlarımızdan yaralananlar olmuştur. Fransa'da Türk vatandaşlarına ait
    işyerleri kepenk kapatmaya zorlanmıştır.

    Almanya'da Türk vatandaşlarını hedef alan şiddet eylemleri sonrasında, Almanya’nın Berlin ve Hollanda’nın
    Lahey kentlerinde PKK paralelinde faaliyet gösteren "Kürdistan Enformasyon Merkezleri" ve "ERNK Avrupa
    Temsilciliği" adına açıklamalar yapılarak bildiriler dağıtılmıştır. Bu bağlamda Roma'da bulunan Ticaret
    Müşavirliğimiz 06 Temmuz 1999 günü geneli İtalyan 20 kişi tarafından işgal edilmiştir.

    Bunun yanında İskandinav ülkelerinde, terör örgütü PKK paralelinde faaliyet gösteren demekler organizesinde
    de, protesto gösterileri gerçekleştirilmiştir. Rusya'nın Başkenti Moskova'da ise, 29 Haziran 1999 günü 1.500
    civarında örgüt mensubunun katılımıyla protesto yürüyüşü düzenlenmiştir.

    Yabancıların bölücü başına verdikleri destek kendi ülkeleriyle sınırlı kalmayarak, ülkemize de uzanmıştır.
    Türkiye’de düzenlenen 21 Mart 1999 tarihli nevruz gösterilerinde olaylar çıkmış, yapılan çalışmalarda olaylara
    karıştığı ve kışkırtıcılık yaptığı TV görüntülerinden tespit edilen Nicola Schulirs ve 8 arkadaşı yakalanarak
    gözaltına alınmışlardır. Bu kişilerin yapılan tahkikatında ise kişilerin Türkiye’de gazeteci sıfatı ile bulundukları
    ayrıca, ülkelerinde bir kısım derneklerin sorumluluklarını yaptıkları ortaya çıkarılmıştır.

    Ağustos 1999 da ise Münih bölge mahkemesi, 23 yaşındaki Claudia W. adlı Almanı PKK propagandası yapmak
    suçundan para cezasına çarptırmıştır. Bu davada sanığın avukatlığını Angelika Lex adlı kişi yapmış olup, bu
    kişinin üst düzey PKK örgüt mensuplarının davalarını takip ettiği görülmüştür.

    Bu süreçte Avrupa’da yapılan eylemelerin yetersiz kalması nedeniyle yeni eylem metotlarının da devreye
    sokulması istenmiştir. Bu çerçevede özellikle akıl sağlığı yerinde olmayan bazı kişinin ayarlanarak bunların
    önemli meydanlarda kendilerini yakmasının sağlanması istenmiştir.

    445
    FARUK ARSLAN

    Konu ile ilgili olarak E. M. İle yapılan mülakaatta; “…PKK lideri Abdullah Öcalan’ın Roma'ya gelmesi ve
    Türkiye'ye iadesi konusu gündeme geldi. Bunun üzerine Avrupa'da bulunan PKK yandaşları yoğun bir şekilde değişik
    alanlarda kampanyalara başladılar. Dilar Kod da bana bu süreçte insanların kendilerini bu uğurda yaktıklarını, bombalar ile
    üzerine tuzaklamalar yaparak kalabalık yerlerde patlattıklarını ve Kürdistan'ın bağımsızlığı için ellerinden geleni yaptıkları
    şeklinde bana yoğun bir ajitasyona girmişti. Dilar’ın amacı benim canlı bomba olmam yada kendimi yakmamdı…” biçimiyle
    beyan ettiği gibi, örgütün bu dönemde dikkat çekici eylemlere yönelmek istediği anlaşılmaktadır.

    Yine Doktor Celal Kod H. Y.; “…Romanya’da bulunduğum bu sırada Zeki Kod beni bir kenara çekerek problemin
    nedir dedi. Bende yukarıda belirttiğim gibi abimin akıbetini öğrenmek istiyorum dedim. Oda bana sen 15 yıl önceki olayları
    kendine takıntı yapıyorsun bunların bir anlama olmaması lazım diyerek, sen Abdullah Öcalan’ın İtalya'da ki konuşmalarını
    dinledin mi, Başkan APO bu konuşmalarında bütün Kürt bireylerine seslenerek kimin aklına ne gelirse Kürt halkının
    mücadelesi doğrultusunda yapması gerekir diye beyanatları var bu itibarla sende artık geçmişi bırakıp mücadelemiz içine
    girmen gerekir dedi…” şeklindeki beyanları da o dönem herkesin eyleme zorlandığını göstermektedir.

    Abdullah Öcalan’ın Türkiye’ye Getirilmesi Sonrası Yaşanan Süreç

    Abdullah Öcalan’ın Suriye’den çıkmasının hemen akabinde örgüt tarafından eylemlere başlanması
    talimatı verilmiştir. Bu çerçevede özellikle bomba koyma, intihar saldırısı, kendini yakma, kundaklama gibi
    eylemlerin zirveye çıkarılması istenmiştir.

    Talimat gereğince birçok silahlı ARGK militanı Türkiye metropollerine gönderilirken, Avrupa’dan da çok sayıda
    eylemcinin de şehirlere gönderilerek eylem yaptığı görülmüştür. Öcalan’ın Suriye’den ayrıldığı 9 Ekim 1998 ile
    Haziran 1999’a kadar geçen süreç içinde yüzlerce eylem gerçekleşmiştir. Mavi Çarşı’nın yakılarak 13
    vatandaşımızın öldürülmesi, Hayal Kahvehanesine bomba konulması, Avcılar Parkında piknik yapan ailelerin
    oturdukları yere bomba konularak masun insanların hayatını kaybetmesi gibi sivil-resmi ayrımı gözetmeyen
    eylemler sırlanabilir.

    Bu dönemde “demokrasinin beşiği olan ve her dönem Ülkemize insan hakları konusunda talimat veren” Avrupa
    ülkelerinden metropollere gelerek eylem düzenleyen bazı militanların ifadeleri, bu ülkelerde patlayıcının nasıl
    rahat elde edildiğini gösterecektir.

    Avrupa’da faaliyet yürüten E. M.; “…PKK lideri Abdullah Öcalan’ın Roma'ya gelmesi ve Türkiye'ye iadesi konusu
    gündeme geldi bunun üzerine Avrupa'da bulunan PKK yandaşları yoğun bir şekilde değişik alanlarda kampanyalara
    başladılar… Dilar Kod ikimizi İstanbul'a yollayacağını bu bombacı militanın hazırlayacağı bombalan vücuduma sararak,
    halkın yoğunlukta bulunduğu alışveriş merkezleri veya Askerlerin hafta sonlarında yoğun olarak bulunduğu yerlere, büyük

    446
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    çarşı mağazalarına v.b. yerlerden birinin keşfini yapmamı burada da üzerime saracağım bu bombaların pişimini çekerek
    patlatmamı, PKK ile Kürdistan’ın bağımsızlık mücadelesi içerisindeki yerimi almamı söyledi… yanına gelirim dedim oda
    bana o zaman sana bir fotoğraf makinası vereyim ve eylem yapılacak yerlerin keşfini yaparak fotoğraflarını çek, daha sonra
    yanıma gel ona göre senin yanma bombacı vererek İstanbul'a tekrar yollarım dedi…”

    Doktor Celal Kod H. Y.; “…ben bu aşamada Romanya'da yalnız olduğum için Zeki Kod'a ben patlayıcı konusunda bir şey
    bilmiyorum deyince odana bana çok kalay bir şey bunu herkes yapabilir ben sana göstereceğim diyerek boş bir yangın tüpü,
    kabloya bağlı olan bir fünye ile bir Cep telefonunu önüme getirdi, cep telefonunun yanlarından da iki adet ince kablo
    çıkartılmıştı, bu malzemeleri yanıma getirdikten sonra, görmüş olduğun içi boşaltılmış bu yangın tüpünün içini patlayıcı
    madde koyup sana göndereceğiz, sende şu anda elimde ucunda kablo bulunan fünyeyi Yangın tüpünün üst deliğinden içine
    sokacaksın daha sonrada Cep telefonuna bağlı olan iki adet ince kabloyu yangın tüpünün içine soktuğun fünyeye bağlı olan
    kablolara bağlayacaksın uzaktan cep telefonunu arayarak bombanın patlamasını sağlayacaksın, bu eylemi de insan kitlesinin
    yoğun olduğu Eminönü, Taksim, Metro istasyonları, Ataköy ve benzeri gibi merkezi yerlere bırakacaksın dedi ve sana bu
    sefer haberleşme şifresi vereceğim diyerek şifreyi bana verdi. Bende bu malzemeleri alarak İstanbul’a gelip eylem istihbaratına
    başladım…”

    M. Y.’; “Bükreş şehrine geldik, orada yine aynı evde 10-15 gün kadar kaldık ve tekrar Karadeniz Teknik Üniversitesi
    PKK/YCK sorumlusu olarak İstanbul'a trenle yolladı, yanımda telefon görüşmelerinde kullanmam üzere şifre anahtarınızı
    verdi, oradan da yine kara yolu ile Trabzon'a geldim… Bilahare Savaş Kod ile kurduğum koordine sonucunda E. K’da bu
    süreçte uçak ile İstanbul üzerinden Romanya'nın Bükreş şehrine giderek PKK adına eğitim görmeye başladı, Ben Trabzon'da
    örgütsel yapı oluşturma çalışmalarına başladım, ancak yine kimseyi örgütleyemedim… O süreçte de Abdullah Öcalan’ın
    Kenya’da yakalanarak Türkiye'ye getirilmesi gerçekleşti. Bilahare ben tekrar Trabzon'a okula döndüm ve Romanya'da
    bulunan Savaş kodu telefon ile aradım, bana tekrar kazanabileceğin elemanlar ile İstanbul'a gel ve beni tekrar ara
    dedi…tekrar Atatürk havalimanından uçak ile Romanya'nın Bükreş şehrine gittim beni havalimanında Savaş kod
    karşıladı…5 gün sonra Savaş kod yanında bir el bombası getirdi ve bana bunun özelliklerini gösterdi ve açılıp kapatılmasını,
    görevimin ne olduğunu, etkisini anlatarak kullanmayı öğretti, bana daha sonra El bombaları göndereceğini ye bunlarla eylem
    yapacağımı belirtti. Benden malzeme göndereceği bir adres istedi. Bende kendisine M. N. T.'ın evinin adresini verdim…

    M. N. T. yanıma gelerek bana evine tanımadığı birisinin paket içerisinde 4 adet el bombası getirerek bıraktığını söyledi.
    Bende bunun Romanya'dan Savaş Kod tarafından gönderildiğini anlayarak kendisine telefon açtım oda malzemeleri
    kendisinin gönderdiğini belirtti, eylemlere başla dedi…”

    Yine R. T.'ın beyanlarında; “Abdullah Öcalan’ın yakalanmasından sonra Avrupa da durumu protesto amaçlı gösteriler
    yaptık, yargılama safhasında bu eylemlere örgüt kendi içerisinde karar alarak ara verdi, bu arada Barış Sürecine katkıda
    bulunmak amacıyla belli gurupları Türkiye'ye gönderdiler, giden gruplar bu süre içerisinde kendi alanlarını oluşturarak
    belli bir kitle kazanıp Abdullah Öcalan’ın yargılanması sonucunda idam kararının çıkması ile kitleleri harekete geçirip
    toplumda büyük bir infial uyandırmayı düşünüyorlardı,

    Ayrıca Hollanda da eğitim devresinde bulunduğumuz esnada videodan bazı görüntüler seyrettirdiler, bu görüntülerden
    Abdullah Öcalan’ın idam edilmesi durumunda metropollere gelip eylem yapacak bombacıların ve canlı bombaların eğitim

    447
    FARUK ARSLAN

    görüntüleri idi, grupların Fedai Gerillaları Gurubu olduğunu söylediler, eğitim gören militanların içerisinde iki bayan bir
    erkek olmak üzere 3 militanı seçtiler. Fedai gerillalar grubunda yer alan militanların eğitimi Kuzey Irak veya İran da bulunan
    kampta verilmekte idi, eğitimden soma Fedai gurubunun metropollere ve turistik beldelere gönderileceğini talimat gereği
    belirtilen yerlerde eylem yapacakları şeklinde idi. Konseyin talimatı gereği klasik gerilla tipinin değiştiril ererek modem gerilla
    tipini oluşturacaklar şeklinde talimat geldi…” şeklinde ifadesiyle örgütün Avrupa’da bomba merkezleri
    oluşturduğunu göstermiştir.

    Abdullah Öcalan bilindiği gibi Amerikalılarca yakalandıktan sonra görevliler tarafından 15 Şubat 1999
    tarihinde bir uçakla Türkiye’ye getirilmiştir. Öcalan daha uçaktayken yıllardır sarf ettiği sözlerin aksine hareket
    ederek, kendisine fırsat verilmesi halinde Türkiye’ye hizmet edeceğini ve öldürülmemesi karşılığında örgütü
    dağıtabileceğini beyan etmiştir.

    İtalya’da iken herkesin aktif eylem yapmasını isterken, Türkiye’ye gelince yapılan eylemleri tasvip
    etmediğini ve bu eylemlere son verilmesini söylemiştir. Öcalan 17 Mart 1999 tarihli avukat görüşmesinde ;
    “…başta Med TV’nin yönlendirmesi ile parti adına yapılan eylemlerin derhal durdurulmasını istiyorum. Bu eylemleri
    kınıyorum. Avukat Ahmet Zeki Okçuoğlu vasıtasıyla gönderdiğim mesaj yerine ulaşmamıştır. Başta Med TV ve diğer basın-
    yayın organlarında benimle ilgili çıkan haberlerin PKK adına ve Kürt İntikam Tugayları adına yapılan eylemleri doğru
    bulmuyorum. Özellikle bu eylemleri esefle karşılıyorum…”şeklinde ifade de bulunmuştur.

    Buna mukabil, bağımsız Kürt devleti kurma fikrini son yıllarda terk ettiğini, şiddet eylemlerini örgüt
    içindeki bazı unsurların tırmandırdığını, kendisinin barışın ve demokrasini alt yapısını oluşturmaya çalıştığı
    yönünde ifadeler kullanmıştır.

    Abdullah Öcalan’ın gerek yakalanması, gerek soruşturması ve gerekse de ceza alması ve sonrasında Avrupa’da
    ve ülkemizde yoğun bir eylem süreci yaşanmıştır. Örgüte müzahir kitle eylemleriyle Öcalan’a destek vermeye
    çalışırken, Öcalan farklı bir yaklaşım sergilemiştir.

    Öcalan, 1 Haziran 1999’da İmralı adasında başlayan davada Türkiye Cumhuriyeti Ceza Kanunun 125.
    maddesinden yargılanmıştır. Yargılanması sırasında klasik bir itirafçı tarzıyla hareket etmiştir. Öcalan,
    yakalandığı günden itibaren örgütlerin literatürüne göre teslimiyetçi bir tavır sergileyerek, “bana hizmet imkanı
    verin, eğer bu imkan verilirse her türlü katkıyı yapma hazırım” ifadeleriyle, devlet organları ile işbirliği yapmak
    istediğini ifade etmiştir.

    Öcalan savunmasında; “Yakalandığım günden, barış için yaşayacağım sözünü verdiğim günden bugüne kadar kaba bir
    baskı, söz, hakaret ve işkence görmediğimi belirtmek istiyorum…Cumhuriyet ekseninde barış ve kardeşlik için devletin
    hizmetinde çalışma isteğimi ve kararlılığımı, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin bu konuda gösterdiği yaklaşımı, saygın
    yaklaşımın bir gereği olarak ben de bu düzeydeki bir kararlılığımı ben de saygı ve şükranla belirtmek istiyorum…”
    ifadeleriyle direnmesini bekleyen tüm örgüt militanlarına hayal kırıklığı yaşatmıştır.

    448
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan’ın 1999 yılında ortaya koyduğu tavır nedeniyle Ermeni kökenli birçok örgüt mensubu örgütü bırakarak
    ülkelerine dönmüştür.

    Öcalan devam eden yargılama sürecinde;

    -T.C vatandaşı olduğunu,

    -Türkiye Cumhuriyeti Devletini ve onun ceza kanununu tanıdığını,

    -Savunmasında, hukuki değil siyasi olacağını söylemiştir.

    Bu çerçevede PKK hareketinin ideolojik temellerinin yanlışlığını açıklamış, örgüt ve yakın çevresi ile ilgili ayrıntılı
    bilgi vermiş, ifadelerinde Başkanlık Konseyi üyelerinin karakter analizine kadar inmiştir.

    Nitekim Öcalan, duruşmaların ilk gününde de Türkiye’den ve şehit analarından özür dilemiş ve örgütün silahlı
    mücadele anlayışının yanlış olduğunu anladığını açıklamıştır. Öcalan’ın söz konusu “ uzlaşma ve silahlı
    mücadeleyi terk” stratejisi duruşma boyunca devam etmiş, diğer taraftan Terörle Mücadele Kanunu, Öcalan’ın
    açıklama yapmasını, bu açıklamaların dışarıya taşınmasını ve yayınlanmasını yasaklamasına rağmen, Öcalan
    örgüte mesaj yollanılmaya devam etmiş, bu imkan sayesinde, PKK terör örgütü militanlarına Türkiye’yi terk
    etmelerini, Türk güvenlik güçleri ile çatışmadan uzak durmalarını emretmiş ve bu doğrultuda PKK Başkanlık
    Konseyi de bu emre uyacağını açıklamıştır197.

    24 yıllık silahlı mücadeleden yenik çıkan Öcalan barış söylemleri ile Türk kamuoyuna mesaj verirken,
    diğer yandan da Batı ülkelerini de sürece dahil etmeye çalışmıştır. Bunun içinde dünyanın en önemli siyasi aktörü
    olan ABD ile görüşme ve onlara dayanarak varlıklarını devam ettirmeye çalışmışlardır. Bu konuda Öcalan
    “…Akif Hasan daha önce ABD ile görüşüyordu, görüşmeler devam etsin, ABD’ye silah bırakılması konusunda PKK’nin
    hazır olduğunu bildirsin. Yaşayıp yaşamama sorunu vardır. Yetkililerle de görüşeceğim. Tecrit ortamından kurtulmak için
    (Avukatları kastediyor) siz de bu yönlü çaba sarf edin…” şeklinde ki talimatlarını örgüt yöneticilerine iletmiştir.

    Yine 12 Nisan 1999 tarihinde yapılan görüşmede ise, “...Avukat; ABD yetkilileriyle görüşmemiz gündemde,
    görüşünüz nedir? Öcalan: Arabuluculuk talep edin, çözüme ilişkin destek isteyin. Onların haberi var. Sonraki görüşmede
    ABD’den ve İngiltere’den haber getirin. Onlara, bizi ve Türkiye’yi barıştırın, uzlaştırın deyin. Kavga yok, silah yok ve bu
    sene bitiyor deyin” şeklinde ki talimatı bu gayretlerin hızlanmasını istemiştir.

    197
    Özdağ Ü, Türkiye Kuzey Irak ve PKK, 1999, s.228-229

    449
    FARUK ARSLAN

    1999 döneminde ortaya konan bu pratikle örgütün legalleşeceği ve silahlı bir örgüt olmaktan çıkarak
    siyasal bir yapı haline geleceği kitlelere lanse edilmiştir. Bu amaçla A. Öcalan 06 Nisan 1999 tarihli avukat
    görüşmesinde sekiz maddelik bir yol haritası çıkararak sözde legalleşmenin ilk adımını atmaya çalışmıştır. Buna
    göre;

    1. 1 Eylül 98 Ateşkes sürecinin her alanda tam sorumluluk altında sürdürülmesi,


    2. Devletin, başta af olmak üzere barış için alınacak tedbirler temelinde silahlı çatışmalara kalıcı olarak son
    verilmesi,
    3. 90’lı yıllardan itibaren bazı saptırmalara rağmen Kürtlerin ifade özgürlüğüne ve açık hale gelen
    Demokratik Cumhuriyet sisteminin güven vermesiyle birlikte tüm sorunların barışçıl çözümü için zemin
    olarak görülmesi,
    4. Bu koşullar altında PKK’nin, kendini demokratik sistem içinde yasallaşmaya hazırlaması,
    5. En azından devletin tavrını –yeni parlamento ve hükümet kuruluşunda- görünceye kadar aktif toplumsal
    bir barış, af, kardeşlik sloganı altında bir siyasal eylem çizgisinin benimsenmesi ve kararlıca
    uygulanması,
    6. Tüm uluslararası barış, insan hakları kuruluşları, hükümet ve parlamentolarının bu temelde destek
    sunması,
    7. Eğer öngörüldüğü gibi bu doğrultuda bir uygulama gelişirse BM, Avrupa Birliği, Avrupa Konseyi,
    AGİK’in sürece gözlemci olarak katılması,
    8. Türkiye’de ilgili tüm çevrelerin; kamu, özel, partiler ve basın-yayın, tüm sivil toplum kuruluşlarınca,
    gelişmelerin tarafımca özde bu temelde olduğunu bilerek, ülkemize ve demokratik sisteme katkılarımın
    hayati önem taşıdığının bilinmesi; şeklinde isteklerini ortaya koymuştur.

    Öcalan bu görüşleri, örgüt içerisindeki kadroların şüpheye düşmelerine neden olmuş ve birçok kişi
    Öcalan’ın fikirlerini yargılamaya başlamıştır. Hatta bazıları O’nun kendinde olmadığını T.C.’nin Öcalan’ı hipnoz
    ederek konuşturduğunu söylemeye başlamışlardır. Öcalan ise 2 Mayıs 1999 tarihinde avukatlarıyla yaptığı
    görüşmede, “…Hafızam ve iradem yerinde. Konseyin açıklaması yanlış. Benim imha, infaz durumum net değil. Konseyin
    bu açıklamalarını önleyin. Çatışma ne kadar gelişirse dış güçler sevinir. Yunanistan’ı hoşnut edecek bir tutuma giremeyiz.
    Dağdakilerin hayatını korumak, cezaevinden birisinin tahliyesi çok önemli. Devlet için af ediciliği biz isteyeceğiz.
    Yunanistan’a mı güvenelim? Avrupa’ya mı güvenelim? Bu oyunu hala Avrupa yürütmüyor mu? Türkiye birazcık siyasi
    ilişki mesajı verse de biz bu beladan kurtulsak. Türkiye biraz sağlam davransa, bana burada hiç yardımcı olmuyor. Ters bir
    savunma imhaya götürür. Savaşı on yıl uzatmaya götürür. Eğer imha niyeti olsaydı bizi niye getirdi? Burada başına bela
    etti. Bu isyan ne kadar erken sona erse herkesin çıkarına olur...” şeklinde beyanlarda bulunarak kendisini savunma
    gayretine girmiştir.

    Yıllardır sürdürülen kanlı elemler sonucunda ortaya bir neticenin çıkmaması ve İmralı süreci, Öcalan’ın
    1999’da yöntem değişikline gidişinde etkili olan hususlardan bir tanesidir. Öldürülme korkusunu iliklerine kadar
    hisseden Öcalan, her görüşmesinde örgütün tavrının değişmesi hususunda gayret göstermeye başlamıştır. 13
    Mayıs 1999’daki görüşmelerinde “…Diğer hususları önceki yazıda açtım, ama ABD ve Avrupa ile Türkiye’de ve Türkiye
    ile barış çabalarına desteğe dayalı diplomasi yürütmelisiniz ve hatta Güney’de de önemlidir. Diğer kurumlarla da Türkiye’ye
    yönelik dili eski propaganda dili olmaktan çıkarmak gerekir. Bence daha saygılı, siyasi seviyesi ve pratik değeri olan bir dil
    gerekir. Bu bizi yüceltir. Dilimizin çok ağır ve gerçeği de zorlayan propaganda tarzını geride bırakmak ve yeni sınırlı da olsa
    daha gerçekçi, kazandırıcı tarzda olmasına çalışmak büyüklüktür…” diyerek silahlı mücadeleyi bitirmeyi hazır
    olduğunu ispatlamaya gayret ederek, sözde legalleşmede de aracı olarak ta ABD ve Avrupalı güçleri adres
    göstermiştir.

    450
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    2 Ağustos 1999’daki diğer bir görüşmesinde “…Benim çağrımla olduğuna göre devlet buna olumlu gelir.
    Tehlikeli yola gidilmez. Ilımlılaşma olur. Bakın Avrupa ne diyor. PKK silah bıraksın destekleriz. Avrupa, ABD destekler.
    Türkiye buna rağmen ne yapabilir…” şeklinde ifadeleri ile Türkiye ile anlaşmanın yollarını aramaya başlamıştır.

    Tamda bu hadiselerin yaşandığı günlerde ABD’nin İnsan Haklarından Sorumlu Bakan Yardımcısı
    Harold Hongju Koh Türkiye’ye resmi ziyarette bulunmak için gelmiş ve 01 Eylül 1999 tarihinde Urfa ve Mardin
    illerinde incelemeler yapmıştır. Bu seyahatte Öcalan’ın Avukatı Ercan Kanar, Koh ile 1,5 saat görüşerek Öcalan’ın
    görüşlerini kendisine aktarmıştır. Koh görüşmelerde hem PKK’ya hem de Türkiye’ye mesajlar vererek, herkesi
    kontrol altında tutmak için basit uyarılarda bulunmuştur. Harold Hongju Koh görüşmeler sonrası yaptığı
    açıklama da ise; "ABD, uzun suredir, Kürt sorununun sadece askeri yoldan çözülemeyeceği görüşüne sahiptir. Kalıcı bir
    çözüm için demokrasinin genişletilmesi gerekmektedir" ifadelere yer vererek ABD’nin ileriki süreç için isteklerini
    sıralamıştır.

    Her ne kadar Öcalan sözde barış çabalarında Batılı güçleri adres gösterse de bir kısım ülkelerin gelişen
    süreçten rahatsız oldukları açıkça ortaya çıkmaktaydı. Başta Yunanistan, İran ve bazı AB ülkeleri PKK’nın silah
    bırakmasının Türkiye’nin güçlenmesine neden olacağını ve Türkiye’de huzur ortamının yakalanacağını
    düşünerek, silahlı eylemlerin devam ettirilmesini istemişlerdir.

    Bu yönlü bir gerçekliğin var olduğu bizzat Öcalan tarafında da ifade edilmiştir. 13 Eylül 2000 tarihli
    avukat görüşmelerinde bu husus konuşulmuştur.

    Görüşmelerde;

    Avukatlar: “Kuzeyli Kürt örgütlerinin platformunun bir kısmı savaşın durmasından sonra önderlik ve parti
    aleyhine faaliyetler içerisine girdikleri, Almanya'nın bunları yönlendirdiğini partinin bildiği aktarıldı”

    Öcalan; “Bu gruplar Almanya bağlantılıdır. Yunanistan-Almanya kanadının yönlendirmesidir. Selahattin Çelik vb bu
    kanadın çabalarıdır. Hazırlıkları kapsamlıdır. Beni Kenya'ya götüren adam bu kanadın adamıdır. Benim imhamı hedefleyen
    bir yaklaşım. Alçakça bir komplo, beni oraya götüren adam -Agit diyordu kendine- azılı bir Türk düşmanıydı. Almanların
    adamıdır. Türkiye'de yaşayamayacağımı düşündüler. Ben de inanmıyordum. O sırada Selahattin Çelik Atina'ya getirildi.
    Siz ilk görüşe geldiğinizde İstanbul'da bombalar patlıyordu”.

    Avukatlar: “Ferhat arkadaşın TV konuşmasında komplodan sonra Mahir'in kendilerine gelerek, eğer savaşa devam ederlerse
    uluslararası güçlerin her türlü desteği sağlayacağı teminatı verdiklerini açıklaması aktarıldı”

    451
    FARUK ARSLAN

    Öcalan: “Rusya, İngiltere, Almanya var. Her türlü silah vaadi var, Yunanistan var. Aslında siz bu tarihi gerçekleri Mesut
    Yılmaz'a aktarabilirsiniz. Apo'nun sorgu süreci size geldi mi gelmedi mi diye sorun. Biz Türk düşmanlığını niye geliştirelim.
    15 Şubat sürecinde Dışişleri Bakanı İran ve Ermenistan'a gitti. Türkiye'nin dostları görününler 50 yıllık mutlak savaşı
    dayattılar…” şeklinde geçen bilgilerde durumu özetlemektedir.

    Öcalan her ne hikmetse 25 yıl Türk devleti ile savaşıp, tüm desteğini Batı toplumundan ve Türkiye
    düşmanlarından alırken, uğradığı ihanetle gerçekleri ancak yakalandıktan sonra görebilmiştir. PKK’ya destek
    veren ülkelerin aslında PKK’yı ve Kürtleri sevdikleri için değil, Türkiye düşmanlıkları dolayısı ile örgüte destek
    verdiği bu defa daha net ortaya çıkmıştı. Gerçeği artık Öcalan ve arkadaşları da anlamak zorunda kalmıştı.

    Yine 23 Mayıs 2001’de ki görüşmede “… Avrupa’da ölenler oldu, İran’da ölenler oldu. Kürtler için bir özgürlük
    adımı atıldı, Kürtler terbiye edilecekti. Avrupa özelikle Almanlar ve İngilizler temiz bir özgürlük hareketi istemiyorlar,
    Yunanistan’da öyle. Yunanistan ve Ermeni siyasi elitinden samimi ittifak beklenmemeli. Birlikte hareket ederken üstünsen
    hakim olmak daha fazlasını almak isterler, zorda kalırsan ihanet ederler yada kaçarlar. Yunan halkıyla dostluk geliştirmek
    isterim, dostlarım da vardır, halklara düşmanlık temelinde söylemiyorum, Yunan ve Ermeni halklarını severim, kültürlerine
    hayranlığım vardır fakat siyasi eliti fazla iç açıcı değil, tehlikelerle doludur…” şeklindeki ifadelerle güvendiği iki
    ülkeden uğradığı hayal kırıklığı ifade edilmiştir.

    Öcalan’ın silah bırakma çağrısı ve PKK’nın silahlı güçlerinin önemli bir kısmını Türkiye topraklarından
    dışarı çekmesin diğer ülkeleri rahatsız ettiği Avrupa’da yaşayan yazar Mahmut Baksi tarafından da açıkça dile
    getirilmiştir. Baksi; “…ne zaman PKK siyasi zemini zorlasa devlet içerisindeki çeteler ve savaştan çıkarı olan güçler bizim
    yanımıza geliyordu. PKK içerisindeki çeteler, Rusya, bazı bölge ülkeleri, Avrupa’dan Almanlar böyle zamanlarda ortaya
    çıkıyordu. Kiminin paradan çıkarı vardı, kiminin petrolden çıkarı varsa geliyordu…” şeklinde tespitleri de örgütün
    kimler tarafından kullanıldığını göstermektedir.

    Örgütün eski merkez komite üyesi Baki Karer ise bu konuda; “Öcalan’ın çıkmazı ortaya çıkış biçimiyle
    başlamış, Ortadoğu’ya uzanmasıyla derinleşmişti. Karanlık odaklara olan zaafı kaderini de belirlemişti. Öyle ki, güç
    odaklarından çektiği kadar hiç kimseden çekmemişti. Her istihbarat örgütü kendi ülkesinin çıkarlarını dayatmıştı. Çıkar
    savaşımı içinde boğulan Öcalan, cücelikten bir türlü kurtulamamıştı. Herkesi şu veya bu biçimde memnun etmek istemişse
    de kimselere yaranamamıştı. Örneğin; İran ve Saddam intihar eylemlerinin daha çok askeri hedeflere yönlendirilmesini
    isterken, Yunanistan sanayi tesislerin, turistik bölgelerin ve ormanların hedef alınmasını istemişti. Avrupa’nın birkaç ülkesi
    de lojistik desteklerini, tamamen büyük kentlerde intihar saldırılanın yapılması şartına bağlıyordu. Militanların ve
    hazırlanmış bombaların Almanya ve Hollanda üzerinden İstanbul’a sevk edilmesinin birçoklarında yarattığı şaşkınlık hâlâ
    hafızalardadır. Suriye ise sürekli kargaşadan yanaydı. Silahlı eylemlerin aralıksız, hedef gözetilmeksizin rastgele yapılmasını
    dayatıyordu. Öcalan bu kadar karmaşık ilişkiler içinde kaybolmuş, insiyatif ve taktik geliştiremez hale gelmişti…”
    beyanlarıyla Öcalan’ın içine düştüğü karmaşık ilişkilere ve eylemlerde diğer ülkelerin rolüne dikkat çekmiştir.

    Öcalan mesajlarında sözde savaşın bitirilmesi yönünde irade koyacağını belirtse de onu kontrol eden
    güçler çatışmaların bu şekilde sonlanmasından yana değillerdir. 2003 yılından sonra yaşananlarda bunun bir
    göstergesi olmuştur. PKK 1999 yılında silahı kısmi olarak bıraktığını ifade etmiş ve zaman içerisinde siyasal

    452
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    mücadeleye girileceği belirtilmiştir. 1999 yılında başlayan bu süreç 2003 kadar devam etmiş, fakat bu süreç Kasım
    2002’de Ak Partinin iktidara gelmesiyle sonlandırılmıştır. Silahı bırakma gayretinde olan PKK, ateşkese son
    vererek, ani bir kararla yeniden silahlı mücadele kararı almıştır. Bu kararın altında Mahmut Baksi’nin ifade ettiği
    gibi güçlerin etkisinin ne olduğu ise ayrı bir araştırma konusudur.

    Yurtdışında Basın Yayın Faaliyetleri

    Örgüt elebaşının yargılandığı ve ölüm cezasına çarptırılmasının akabinde sürdürülen örgüt


    faaliyetlerinde bölücü nitelikli basın yayın organları aktif rol oynamıştır. Bu basın yayın organlarından en
    önemlisi yurt dışında yayın yapan MED TV, Serxwebun Dergisi ve Türkiye’deki Özgür Halk dergisidir. Ancak,
    örgüt elebaşının ilk yakalandığı günlerde kitleleri tahrik ettiği ve saldırıları teşvik ettiği gerekçesiyle MED TV
    kapatılmıştır.

    Bu nedenle terör örgütü PKK yandaşları ile Avrupa'da PKK doğrultusunda faaliyet gösteren bazı
    kuruluşların MED-TV'nin kapatılmasını protesto etmek amacıyla bir kampanya düzenledikleri, bu doğrultuda,
    İngiliz Bağımsız Televizyon Komisyonu İTC'nin telefon-faks numaralarını örgütün yayın organlarında
    yayınlayarak buraya protesto mesajları gönderilmesini istedikleri, bu doğrultuda yüzlerce dilekçenin ilgili
    kuruluşa faks edildiği görülmüştür.

    Diğer yandan, terör örgütü PKK doğrultusunda Almanya'da faaliyet gösteren YEK-KOM tarafından
    hazırlanan bültende, MED-TV'nin kapatılması konusu işlenmiş, "Kamuoyuna Acil Çağrı" başlığıyla yayınlan bir
    yazıda MED-TV'nin kapatılmasını protesto etmek amacıyla imza kampanyalarının yoğunlaştırılması yönünde
    karar alındığı belirtilmiştir.

    Örgüt yönetiminin MED TV'nin kapatılmasıyla meydana gelen boşluğu doldurmak amacıyla alternatif
    televizyon yayıncılığına yöneldikleri gözlemlenmiştir. Bu amaçla CTV (Christian TV) kanalıyla bir anlaşma
    yapılarak, yayın frekanslarının değiştirilmesi kararlaştırılmıştır.

    Bu meyanda, 29 Mart 1999 tarihinde CTV (Christian TV) günde iki saatlik yayın anlaşması yapılmıştır.
    Christian TV’nin idari merkezi Almanya'da olup, Vatikan tarafından finanse edilmekte ve İngiltere’den aldığı
    yayın lisansıyla uydu yayın yapmaktadır. Bu anlaşma sonucu Christian TV’de MED-TV yayınlarına paralellik
    arz eden Kürtçe yayınlar başlamıştır.

    14 Mayıs 1999 tarihi itibariyle bu yayınların uydu ve frekansları değiştirilerek, yeni yayınlar Arab-Sat
    uydusu, 13 derece Doğu, 11.100 Mhz frekansları üzerinden gerçekleştirilmiştir. Aynı yayınların Intelsat uydusu

    453
    FARUK ARSLAN

    1 derece Batı 11.100 Mhz frekanslarından da izlenmesiyle birlikte "Cudi TV" adında yeni bir televizyon kanalı da
    kurulmuştur.

    Hem Christian TVde hem de Cudi TV’de Hz. İsa’nın (a.s.) yaşamı ve Hıristiyanlık dininin doğuşunu konu
    alan filmin Kürtçe, Farsça, Arapça ve Süryanice dublajlarıyla yayınlanmıştır. Söz konusu TV kanalında önceleri
    18.00 – 24.00 saatleri arasında sadece Kürtçe müzik yayını yapılmakta iken, 29 Mayıs 1999 tarihinden itibaren
    Kürtçe ve Türkçe haber programları ile daha önceden MED-TVde yayınlanan "Ronahi-Aydınlık", Dıbıstana
    Kurdi-Kürtçe Okulu", "Tebe" adlı sözde eğitim ve siyasi-aktüel nitelikteki programlar yeniden yayınlanmaya
    başlanmıştır.

    06 Nisan 1999 tarihli Öcalan’ın Avukatları ile yaptığı görüşmede, Öcalan, Avukatlara CTV yayınlarında
    Hristiyanlığı öven yayınlarının yapıldığını ifade ederek, görüşlerine başvurmuştur. Bu görüşmede geçen
    diyaloglar şu şekildedir.

    “Öcalan: televizyonun durumu nasıl

    Avukatlar; yayınlar CTV’de devam etmektedir.

    Öcalan: CTV’nin günde bir saat Hristiyanlık propagandasını yaptığı söylenmekte, bu durum halkımızı olumsuz etkiler mi?

    Avukatlar: bir şey olmaz başkanım.

    Öcalan: Yayın dilinin çizgiye uygun olması gerekir” şeklinde geçen diyaloglar ibret vericidir.

    Öcalan’ın yakalanmasından sonra ortaya çıkan bu süreçte örgütün talimatları ile her sempatizan ailenin
    İncil temin etmesi ve onu okuması istenmiştir. Bu dönemde operasyon yapılan birçok evden İncil çıkışı da bu
    talimatın kısmen uygulandığını göstermiştir.

    CTV’de terörist Abdullah Öcalan’ın 31 Mayıs 1999 tarihinde başlayan duruşması ile birlikte Avrupa
    alanında kamuoyu yaratmak amacıyla haber programları ile sözde siyasal-aktüel programların terör örgütünün
    propagandalarına uygun bir format içinde yayınlanması hedeflenmiştir.

    Öte yandan terör örgütü paralelinde Almanya/Frankfurt'ta yayın yapan Özgür Politika Gazetesine
    yönelik olarak Alman makamlarınca başlatılan soruşturma örgüt yapısını tedirgin etmiş, bu amaçla gazete
    merkezinin başka bir şehirde faaliyet göstermesi gündeme gelmiştir. Ayrıca örgüt mensupları söz konusu
    gazetenin yeni bir isimle çıkarılması yönünde bazı çalışmalarda yapmışlardır. Böylece çıkarılacak gazete
    yıpranmayacak ve hakkında dava olmayan bir gazetenin kurulması sağlanacaktır.

    454
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    CTV’nin yanında yeni bir TV kanalının da devreye sokulması gündemleştirilmiş, bu amaçla 08 Temmuz
    1999 tarihinde Fransa'da Media S.A adıyla bir şirket kurulmuştur. Medya TV adıyla 29 Temmuz 1999 tarihinde
    test yayınlarına başlayan televizyonun tüzüğünde "Avrupa'da yaşayan Küçük Asya Etnik azınlıklarına yönelik TV
    yayıncılığı gerçekleştirmek" şeklinde bir ifade yer almıştır.

    Medya TV'nin açılışı sebebiyle 31 Temmuz 1999 günü saat 14.00'te Fransa/Paris'te Villeban-Sur-Yvette
    (Essonne-91 bölgesi) bulunan Grand-Dome kapalı spor salonunda bir tanıtım kokteyli düzenlenmiştir.

    Medya TV test yayınları 14 Mayıs 1999 tarihinden bu yana yayını devam eden CTV'nin yayın yaptığı
    Eutelsat-Hot Bird uydusu 13° Doğu, 10.853 MHz. frekansları üzerinden gerçekleştirilmiştir. Medya TV'nin test
    yayını yaptığı saatlerde ise CTV yayınları kesilmiştir. Kapatılan Med-TV ve CTV'de faaliyet gösteren "Programcı,
    sunucu, spiker." vb. elemanları Medya TV programlarında görev almış ve programlar eski Med TV stüdyolarında
    hazırlanarak yayınlanmıştır. Böylece propaganda, teşkilatlanma ve eylemlilik açısından büyük önemi bulunan
    basın yayın faaliyetlerini her zeminde sürdürülmeye çalışılmıştır.

    Yurt içinde legal imkânlar zorlanarak günlük gazeteler, dergiler yayınlanmıştır. Kapanan yayınların
    yerine hemen yeni yayınlar devreye konmuştur. Dönem itibarıyla yurt içinde yayınlanmakta olan Özgür Bakış
    isimli gazete örgüt elebaşının yargılanması aşamasında olduğu gibi sonrasında da örgüt mensuplarının
    yönlendirmede aktif rol üslenmiştir. Ülkemiz her zaman MED TV’nin ve Özgür Politika gazetesinin Avrupa’da
    yasaklamasını istemiş olsa da, kendi ülkesinde aynı yayını yapan TV, dergi ve gazetelere müsamaha etmiştir. Bu
    durum da bir çelişki olarak karşımıza çıkmış, Avrupalılarca aleyhimize kullanılmıştır.

    Ülkemizde yayın yapan Özgür Bakış, Özgür Halk, Kadının Sesi v.b gazete ve dergiler aleni bir şekilde
    PKK terör örgütünün eylem talimatlarını kitlelere aktarırken, örgüte bağlı bu yayınlara yönelik sadece toplatma
    kararı verilmesi ise tirajı komik bir durum oluşturmuştur. Avrupa’da yasadışı ilan edilen dergi ve gazetelerin
    mal varlıklarına el konurken, ülkemizde terör öğütleri paralelinde yayın yapan basın-yayın organlarına aynı
    uygulama yapılmamıştır.

    Bu kurumların kapatılması süreci yıllarca süren adli sürece takılmış olup, bu dönemde mal varlıklarına
    el koyma gibi bir cezada uygulanmamıştır. Kendi ülkesinde terör örgütünün yayınlarını legalleştiren bir devletin
    başka ülkelerden tedbir almasını istemesi de ciddiye alınmamıştır.

    PKK Faaliyetlerinin Değişim Süreci

    455
    FARUK ARSLAN

    Abdullah Öcalan, yakalanmasının akabinde örgüt militanlarının Türkiye’den K. Irak ve İran’a çekilmesi
    talimatını vermiş ve avukatları aracılığıyla 1 Eylül 1999 tarihinden itibaren de sözde tek taraflı ateşkes ilan ettiğini
    kamuoyuna duyurmuştur.

    Sözde ateşkes ilan edildiği 1 Eylül 1999 tarihinde yurt içinde örgüt elemanlarında bariz anlamda bir
    başıbozukluğun ortaya çıktığı görülmüştür. Fakat A. Öcalan’ın avukatları vasıtasıyla örgüt yönetimiyle temas
    kurması ve mahkeme safahatından itibaren şekillendirmeye başlayan yeni dönem stratejisini kabul ettirmesiyle,
    örgüt açısından belirsizlikler giderilmeye başlamıştır.

    1 Eylül 1999'dan itibaren silahlı mücadeleye son vererek mensuplarını sınırların dışına çekme çağrısı
    akabinde, örgütün sözde üst düzey yöneticileri teröristbaşı A. Öcalan’ın yapmış olduğu çağrıyı bütünüyle kabul
    ettiklerini belirtmişlerdir. Bu durumda hareket tarzı; yurt içerisinde faaliyet gösteren kadroların geri çekilmesi ve
    bazı bölgelerde sınırlı sayıda da olsa ilişkileri devam ettirecek örgüt mensuplarının bırakılması şeklinde
    benimsenmiştir. Geri çekilmeyle birlikte örgüt içerisinde bazı bölgelerde Öcalan karşıtı hareketlerde belirmeye
    başlamıştır.

    A. Öcalan tarafından ortaya konan yeni strateji hem bölgede hem de Avrupa’daki kadroların önemli bir
    bölümünce hemen benimsenmiştir. İlk günlerde şiddet içerikli taşkınlık hareketlerinde bulunan Avrupa'daki
    örgüt taraftarları, daha sonra faaliyetlerini yeni stratejiye uyarlamışlardır. Başlatılan sözde barış girişimi
    kapsamında, örgütün cephe örgütlenmesi olan bünyesindeki sorumlu kadroların katılımı ile Avrupa alanında,
    döneme uygun politikaların tespiti ve eğitim amaçlı bir toplantını gerçekleştirilmiştir. Toplantıda, Avrupa
    ülkelerinde etkin faaliyet yürütecek "Barış İnisiyatifi" adı altında bir oluşumun faaliyete geçirilmesi veya bu konu
    üzerinde yoğunlaşacak bir etkin kadronun oluşturulması planlanmıştır.

    Dönem içerisinde, terör örgütü adına Avrupa ülkelerinde faaliyet gösteren çeşitli organizasyonlar
    tarafından, terörist başının "Demokratik Çözüm" çağrılarına destek vermeyi hedefleyen konferans, toplantı vs.
    etkinliklerin yapıldığı gözlenmiştir. Yeni strateji temelinde SKP (Sürgünde Kürdistan Parlamentosu) isimli
    oluşum, 26 Eylül 1999 tarihinde Belçika-Brüksel kentinde yaptığı 11. Genel Kurul Toplantısı'nda, kendisini
    feshederek, yine örgüt güdümünde oluşturulan sözde KNK (Kongra Netavviya Kürdistan-Kürdistan Ulusal
    Kongresi) isimli oluşuma dahil olmuştur.

    KNK, PKK himayesinde bir sözde Kürt iradesi oluşturmak ve yine PKK adına diplomatik faaliyet
    yürütmek amacıyla Nisan 1999 ayında kurulmuş olup, sözde Kürt Milli iradesi misyonu üslenmiştir. Kendi
    ifadelerine göre KNK, Ulusal Birliğin kurumsal ifadesi rolünü temsil etmektedirler.

    Bu açılımlardan sonra planlamalar doğrultuda 04 Eylül 1999 tarihinde Norveç’in Oslo kentinde "Öcalan'a
    özgürlük ve Kürdistan'a Barış Festivali" adı altında bir etkinlik düzenlenmiş, Festivale, İskandinav ülkelerinde
    faaliyet gösteren PKK yandaşlarının yanı sıra, Norveçli bazı İnsan Hakları Savunucuları da katılmıştır.

    456
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yine, 18–19 Eylül 1999 tarihlerinde İtalya’nın Ancona şehrinde, İtalyan sivil toplum örgütlerinin
    organizesinde, "Şimdi Değilse Ne Zaman" adıyla bir konferans düzenlenmiş, Güneydoğu sorununun barış içinde
    çözüme kavuşturulması talepleri dile getirilmiş, konferansa PKK mensupları ve İtalya'da PKK'ya yakınlığı ile
    bilinen Sosyalist-Komünist çevreler iştirak etmiştir. Ayrıca 23-24 Eylül 1999 tarihleri arasında, PKK mensupları
    ve yandaşlarının da iştirakiyle, İtalya’nın Perugia şehrinde "3. Halklar Asamblesi" adı altında bir konferans daha
    düzenlenmiştir.

    Öte yandan, İngiltere’nin Başkenti Londra'da faaliyet gösteren PKK yanlısı DAY-MER (Türkiye ve
    Kürdistan Toplumu Dayanışma Merkezi) tarafından, ülkemizdeki depremzedelere yardım amacıyla bir
    kampanya düzenlenerek, PKK’nın değiştiği, insani bir yüzünün de olduğu vurgulanmaya çalışılmıştır.

    Öcalan’ın talimatıyla 1 Ekim 1999 tarihinde biri kırsal alandan diğeri Avrupa’dan olmak üzere PKK
    mensuplarından oluşan sözde “barış grubu“ adıyla iki grup Türkiye’ye gelerek, güvenlik güçlerine teslim
    olmuştur. İkinci grup ise 29 Ekim 1999 tarihinde ülkemize giriş yapmıştır.

    Almanya'da yayımlanan Özgür Politika Gazetesi'nde, 16-17 Ekim 1999 tarihleri arasında, Almanya’nın
    Oldenburg şehrinde, PKK mensup ve yandaşlarının organizesinde, "13. Kürdistan Halk Oyunları ve Müzik
    Yarışması" adıyla bir etkinlik düzenleneceği şeklinde haberler yer almıştır. Genel anlamıyla bu dönem daha çok
    silahlı şiddet hareketlerin duraksama gösterdiği, bunula beraber diğer propaganda türü faaliyetlerin hızla
    yükseldiği bir dönem olmuştur.

    Yeni dönemde Avrupa'ya Biçilen Rol

    Yukarıdaki başlıklarda da ifade edildiği gibi 1999 yılından sonraki dönem sözde barışçıl çabalara hız
    verilen bir dönem olmuştur. Öcalan 21. yüzyılda silahlı mücadele ile sonuç almanın yenidünya düzeni ve onun
    yürütücüsü güçlü ülkeler tarafından kabul edilemez olarak nitelendiği gerçeğinden hareketle, salt silahlı
    faaliyetlerin başarısızlığa yol açacağı, bu nedenle silahlı faaliyetlerin siyasal taleplerle gizlenmesinin akıllıca
    olacağını vurgulamıştır.

    Bu kapsamda, bugüne kadar emperyalizmin öncüsü olarak nitelenen ABD'nin onayı olmadan bölgede
    yeni bir oluşumun mümkün olmadığı tespitini yapan terör örgütü, Batı ülkelerinin vurguladığı talepleri
    gündeme getirmeye çalışmıştır.

    457
    FARUK ARSLAN

    Örgütün sözde barış çabaları tamda ülkemizin AB'ne üyelik sürecinin başlamasına denk geldiğinden,
    yönetim "Kopenhag Kriterleri" çerçevesinde Türkiye’yi sıkıştırmayı amaçlamıştır. Alınan karara göre Türkiye’nin
    AB üyeliği görünüşte desteklenecek ve Güneydoğu sorunu AB'nin sorunu haline getirilecektir.

    Bu tespitten hareketle örgütün; Batılı ülkelerin, örgütün silahlı faaliyetleri azalttığına


    inanmaları/güvenmeleri ve Türkiye Cumhuriyeti'ni insan hakları ve demokratikleşme konularında
    sıkıştırmalarını istediği anlaşılmıştır. AB sürecinde ilgili birlik tarafından ileri sürülecek insan hakları ve
    demokratik adımlar meselesinde Türkiye’nin atacağı adımların PKK’nın amaçladığı politikalar paralelinde
    olması hedeflenmiştir.

    Başka bir ifadeyle, AB kriterlerini kabul eden bir Türkiye'nin değişik kültürlerin ülke içinde kendini ifade
    etmesine imkân tanımak zorunda kalacağı, ayrıca örgütlenme ve ifade özgürlüğünün gelişeceği belirtilmiştir.
    "İfade Özgürlüğü" tabirinden, bir halkın dil ve kültür özgürlüğünün anlaşılması gerektiği izah edilmiştir. Bu
    özgürlüklerle o halkın kendini güç haline getireceği, ancak şiddete başvurulmayacağı ve sınırlara
    dokunamayacağı izah edilerek, bunun Öcalan tarafından örgüte sunulduğu ve kabul gördüğü, ancak henüz
    Türkiye'de tam anlaşılamadığı iddia edilmiştir.

    Örgütün, dil ve kültür talebinin ön plana çıkarılması amacıyla organize ettiği gösterilerde işlenen konular
    ve atılan sloganlarda dil, kültür ve Kürtlük adına bir ifade kullanılmaması, bunun aksine; “Biji serok Apo, Şehid na
    mırın/şehitler ölmez, dişe diş kana kan seninleyiz Öcalan, özgürlüğü özgürlüğümüzdür, Öcalan’ız dünyayı başınıza
    yıkarız…” diye uzayıp giden ifadelerin hiç birin Kürt, Kürdistan, Kürtçe ve gelenek kelimeleri kullanılmamıştır.
    PKK’yı bilen uzmanlarında tespit ettiği gibi örgüt bir Kürt örgütü değil Öcalan örgütüdür. Öcalan, kendisinin
    var olması halinde bir Kürt meselesinin devam etmesini, değilse Kürtlerin ve hedeflerin olmasına gerek
    olmadığını defalarca ifade etmiştir.

    Bu nedenle örgüt, Türkiye’nin AB sürecinde atacağı adımlardan, Kürtler adına bir kazanım değil
    Öcalan’ın özgürlüğüne kavuşması adına beklenti içerisine girmiş, düzenlenen tüm kampanyalarda da Öcalan
    eksenli projeler dillendirilmiştir.

    Diğer yandan bu dönemde Öcalan tarafından ortaya atılan legalleşme projesinin bir saptırmaca olduğu
    hedefin örgütü toparlamak olduğu da izlenmiştir. Örgüt 1998 yılından beri ciddi bir yenilgi durumunda olup, iki
    yıldan beri bir ateşkes sürecini Türkiye’ye kabul ettirmek istemektedir. Öcalan’ın yakalanmasıyla bu yenilgi ve
    moral çöküntüsü daha da derinleşmiştir.

    PKK terör örgütü yönetimince AB ile ilgili olarak alınan kararlarda; Türkiye’nin AB üyeliğinin sözde
    desteklenmesi, bu süreç içerisinde atılacak demokratik adımlar çerçevesinde PKK lehine bazı kazanımların
    sağlanması şeklinde hedefler tespit edildiği belirtilirken, gerçekte ise Türkiye’nin AB’ye üye olmasını engellemek
    için tüm Avrupalı kurum ve kuruluşlar nezdinde görüşmeler yapılması kararlaştırılmıştır.

    458
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PKK terör örgütü bu süreç içerisinde Türkiye’nin AB üyeliğini engellemek için elinde gelen her şeyi
    ortaya koymuştur. Çünkü Türkiye’nin AB üyeliği ve bu süreçte atacağı adımlar, terör örgütünün ideolojik
    beslenme kaynaklarını ortadan kaldıracağından, üyelik örgüt tarafından istenmeyen bir konu haline gelmiştir.
    Bu çerçevede yapılacak pazarlıklarda örgütün gücünün gösterilmesi için, kitlenin dinamik tutulması amacıyla;

    09 Ekim 1999 tarihinde PKK yanlısı derneklerin organizesinde Frankfurt şehrinde "İdama Hayır-Barış
    Hemen Şimdi" adı altında gerçekleştirilen yürüyüşe örgütün kaynaklarına göre (20.000) civarında kişi katılmıştır.
    Ayrıca, Avustralya, Danimarka, Ermenistan, İngiltere ve İsveç'te de benzer taleplerle, az sayıda örgüt mensubu
    ve yandaşının katılımıyla gösteriler düzenlenmiştir.

    Öte yandan, A. Öcalan’ın İtalya’nın Başkenti Roma'da bulunduğu dönemde, Roma İstinaf Mahkemesi'ne
    iltica talebiyle ilgili İtalyan avukatları aracılığıyla yaptığı başvurunun, 08 Ekim 1999 tarihinde kabul edildiği
    açıklanmıştır. Roma İstinaf Mahkemesi'nin bu kararının pratikte bir bağlayıcılığı bulunmamakla birlikte, örgüt
    mensuplarına moral destek sağlamıştır. İtalyan hükümeti bu kararla kendini örgüte sempatik göstermeye
    çalışmıştır.

    Bu yıl örgütün askeri kanat sorumlusu Murat Karayılan Irak’tan Hollanda’ya geçmiş, bir süre çeşitli
    ülkelerde faaliyetlerin düzenlenmesine yardımcı olduktan sonra Hollanda ülkesine siyasi sığınma talebinde
    bulunmuştur. Karayılan’ın Avrupa’da birçok isimle görüştüğü bilinmektedir. 8-21 Aralık 1999 ve 5-15 Şubat 2000
    yılları içerisinde iki defa Almanya’ya giriş yaparak Almanya’da da görüşmelerine devam etmiştir. Bu faaliyetleri
    takip etmekle görevli Türk istihbarat elemanları ise Yeşillerin uhdesinde olan Dışişleri Bakanlığı görevlilerince
    engellenmiş ve Almanya’da yasaklı olan bir terör örgütünün liderinin rahat faaliyet göstermesi sağlanmıştır.

    Avrupa'da faaliyet gösteren PKK mensupları ve yandaşlarınca, "Öcalan’ın idam edilmemesi" talepleriyle
    düzenlenen etkinliklere Kasım 1999 tarihinde de devam etmiştir. Düzenlenen etkinlikler şu şekildedir.

     01 Kasım 1999 tarihinde, Almanya/Ulm şehrinde, yaklaşık 300 kişinin katılımıyla bir miting,
     05 Kasım 1999 tarihinde, Avusturya/Viyana'da, Avusturya Kürt Dernekleri Federasyonu (FEY-KOM)
    organizesinde, "İdama Hayır, Barış Hemen Şimdi" adı altında bir yürüyüş,
     20 Kasım 1999 tarihinde, Almanya/Frankfurt şehrinde, YEK-KOM organizesinde, 1.000 civarında PKK
    mensubu ve yandaşının katılımıyla bir gösteri,
     20 Kasım 1999 tarihinde, Almanya/Hannover şehrinde, "Hannover ve Çevresi Yezidi Kültür Derneği"
    bünyesinde faaliyet gösteren PKK yandaşlarının organizesinde, yaklaşık 400 kişinin katılımıyla,
    "Öcalan'a Özgürlük" konulu bir gösteri yürüyüşü düzenlenmiştir.
     Öte yandan PKK yanlısı kurum ve kuruluşlarında Avrupa faaliyetlerine biçilen misyon gereğince çeşitli
    etkinlikleri söz konusu olmuştur. Terör örgütü PKK'nın alt örgütlenmelerinden Kürdistan İslam
    Hareketinin (KİH), 27-28 Kasım 1999 tarihlerinde, Almanya/Hagen şehrinde altı ayda bir yapılan merkez
    toplantısını gerçekleştirilmiştir. Toplantıda, Abdullah Öcalan tarafından başlatılan sözde
    demokratikleşme ve barış sürecine destek verildiği, Öcalan'a verilen idam cezasının Yargıtay'da
    onaylanması protesto edilmiştir.

    459
    FARUK ARSLAN

     Yine, YEK-KOM tarafından, Almanya'da yaşayan Kürtlerin haklarının tanınması amacıyla bir imza
    kampanyası başlatılmıştır. 15 Mart 2000 tarihine kadar devam edecek kampanya neticesi toplanacak
    imzaların, Alman Federal Parlamentosu'na iletilmesi hedeflenmiştir.
     PKK sözde 6. Kongresi sonrasında faaliyete geçirilen PJKK (Kürdistan İşçi Kadınlar Partisi)'nin cephe
    aparatı olarak faaliyet gösteren EJAK (Kürdistan Özgür Kadınlar Cephesi) tarafından
    Almanya/Hannover şehrinde, 26 Aralık 1999 tarihinde "Barış Sürecinde Kadının Rolü ve Görevleri" bir
    toplantı düzenlenmiştir.
     10 Aralık 1999 tarihinde, Belçika'da, Brüksel Kürt Enstitüsü ve Kürt Pen Kulübü tarafından, "Kürt
    halkının dili, edebiyatı ve kültürü" konulu bir konferans düzenlemiştir.
     10-11 Aralık 1999 tarihleri arasında Finlandiya/Helsinki'de düzenlenen Avrupa Birliği Toplantısı
    Avrupa’da faaliyet gösteren örgüt mensupları ve yandaşlarınca propaganda amacıyla değerlendirilmek
    istenmiştir. Nitekim toplantı öncesinde ve toplantıyla eş zamanlı olarak Helsinki'de örgüt mensupları ve
    yandaşlarınca çeşitli gösteriler düzenlenmiştir. Gösterilerde Öcalan'a verilen idam cezası ile bağlantılı
    olarak ülkemizin Avrupa Birliği'ne alınmaması yönünde bir tutum takınılması dikkat çekici olmuştur.

    Türkiye'nin AB'ye adaylığının ilanı ile örgüt mensupları ve yandaşlarının Avrupa'nın çeşitli kentlerinde
    düzenledikleri etkinliklerde genel olarak “Abdullah Öcalan’ın idam cezasının kaldırılması, düşünce suçlularının ve
    siyasi mahkûmların serbest bırakılması, PKK militanlarına yönelik askeri harekâtın durdurulması" taleplerini dile
    getirilmiştir. Örgütün, özellikle dönem itibarıyla, terörist yüzünü gizleyerek siyasi bir hareket imajı kazanma
    yönündeki gayretinin arttığı görülmüştür.

    Örgütün Avrupa’da faaliyetlerini hızlandırdığı bu süreçte yalnızca 20 Nisan 1999 günü Alman polisi
    tarafından Frankfurt ve Darmstat’ta bazı örgüt evlerine baskın yaparak 17 örgüt mensubunu gözaltına almış, bu
    operasyonda göstermelik olmaktan ileri gitmemiştir.

    Yönetimde, Başkanlık Konseyinden Avukatlar Konseyine Geçiş

    Teröristbaşı Abdullah Öcalan, yakalanmasının akabinde daha uçakta iken, yeni stratejisinin çerçevesini
    ve istikametini belirlemiştir. Bu nedenle ilk işi, kendisiyle yasal olarak sürekli temasta olacak ve dışarıyla
    bağlantılarını sağlayacak olan avukatlarını seçmesi olmuştur.

    Nitekim savunmasını üslenecek olan birçok avukatı geri çevirirken, kendisiyle sanık müdafi ilişkisinden
    ziyade teröristbaşı örgüt elemanı ilişkilerini sürdürecek avukatları seçmiştir. Böylece, avukatları aracılığıyla, kısa
    sürede örgütü düşündüğü istikamete doğru yönlendirmiştir.

    Öcalan, avukatlarına birçok çeşitli görevler vermiştir. Kimisini AİHM'de dava açmaya yönlendirirken,
    bir bölümünü Yunanistan'a göndermiştir. Bir kısmını kendine yardım edebileceğini düşündüğü bazı kesimlerin
    desteğini sağlamaya görevlendirirken, diğer bir kısmını örgütle ilişkilerde kurye olarak kullanmıştır.

    460
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan’ın konumu ile ilgili olarak, Batılı ülkelerin Türkiye'ye karşı yaptırımcı bir tutum izlemelerini
    sağlanmak amacıyla yargılanma aşamasında beş avukat Avrupa’ya gönderilmiştir. Öcalan, bu avukatlardan
    Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Avrupa Konseyi İşkenceyi İzleme Komitesi, Uluslararası Af Örgütü, Birleşmiş
    Milletler İnsan Hakları Komisyonu, Sınır Tanımaz Doktorlar ve Barolar başta olmak üzere çeşitli Avrupa ülkeleri
    parlamento ve kuruluşları ile temasa geçmelerini veya mektupla başvuru yapılarak, "tutukluluk şartlarının kötü
    olduğu ve izolasyona tabi tutulduğu" şeklinde kamuoyu oluşturmalarını istemiştir.

    İmralı Kapalı Cezaevi'nde kendisini ziyaret eden Avrupa Konseyi İşkence İzleme Komitesi'nin ikinci kez
    tekrar adaya gelmesi ve yargılama süreci boyunca Avrupalı bir grup avukatın Türkiye'ye gelerek kendi
    avukatlarına destek vermesinin sağlanması istediği bir diğer husus olmuştur.

    Yine Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) sürecinde yakalanmasında var olduğu öne sürülen
    uluslararası komplonun ortaya çıkarılması için çaba gösterilmesi, bunda payı olduğu değerlendirilen ABD,
    İngiltere, Rusya Federasyonu, Yunanistan ve Kenya ile Türkiye aleyhine tek tek dava açılmasını istemiştir.
    Girişimlerde avukatlarının fiilen gelişmelerin içerisinde yer almaları, böylece örgüt yönetimi ile görüşmeleri
    dolayısıyla devlet nezdinde muhatap alınmalarının sağlanmasını istemiştir.

    Avukatlarının içerisinde yer alacağı "Diyalog ve Uzlaşma Grubu" veya "Ulusal Barış Girişimi/Platformu"
    isimli bir arabulucu grup oluşturulması, bu grubun doğrudan muhatap kabul edilmese de fiili bir diyalog
    başlatması, Bu kapsamda, İngiltere’de faaliyet gösteren terör örgütü İRA'nın siyasi kanadı Sinn Fein'in olduğu
    gibi kendi avukatlarının da devletin muhatap kabul edebileceği bir misyonu yüklenmeleri, bu grubun devletin
    kurumları ve çeşitli çevre ve şahıslarla sürekli temas etmesini öngörmüştür. Ayrıca bu grup tarafından devlete
    karşı af konusu, demokratikleşme, Kürtçe TV ve radyo yayınları, kültürel kimlik ve buna uygun örgütlenmelere
    izin verilmesi gibi hususlarda sürekli öneri götürülmesini istemiştir.

    Bu doğrultuda PKK Avrupa yönetimi, Almanya Dışişleri Bakanı'nın 21-22 Temmuz 1999 tarihlerindeki
    Türkiye ziyaretinden önce, Claudia Roth görüşmüş ve kendisinden Öcalan’a verilen ölüm cezasının
    uygulanmaması için Türkiye’ye baskı yapılmasını istemişlerdir.

    1999 Ağustos ayı içerisinde; güvenlik kuvvetlerinden şehit olan ve PKK mensubu iken ölen şahısların
    annelerinin buluşturularak, örgüt güdümünde ve başlatılan sözde barış girişimleri paralelinde kamuoyuna
    yönelik görüşme yapmaları ve propaganda unsuru olarak kullanılmalarına yönelik bir etkinlik planlanmıştır. Bu
    etkinliğe, Avrupa ülkelerinden birinde gerçekleştirilecek 'Barış Anaları' isimli bir festivalde yer verilmesi
    planlanmıştır.

    Abdullah Öcalan’ın avukatları tarafından oluşturulan Asrın Hukuk Bürosu tarafından, teröristbaşına
    uygulanan sözde tecrit koşullarının iyileştirilmesi amacıyla AİHM'ne ek başvuru yapılmıştır. Asrın Hukuk
    Bürosu organizesinde KHRP (Kurdish Human Right Project-Kürdistan insan Hakları Projesi) sorumlusu Kerim
    Yıldız ve KHRP ile iltisaktı Avam Kamarası İnsan Hakları Sözcüsü Av. Mark Muller tarafından yukarıda

    461
    FARUK ARSLAN

    belirtilen hususlara ilave olarak AHİM'ne "Teröristbaşının cezaevi koşullarının düzeltilmesi ve sözde sağlık problemleri
    nedeniyle başka bir cezaevine naklinin gerçekleştirilmesini" sağlamak üzere başvuruda bulunulmuştur.

    Yine, A. Öcalan’ın AİHM'deki davasına ilişkin çalışmalar; Asrın Hukuk Bürosu'nun yanı sıra Suriye'den
    ayrıldıktan sonra avukatlığını üstlenen Brita (Britta) Böhler'in de ortağı olduğu Böhler-Prakken isimli avukatlık
    bürosu ile PKK güdümünde İngiltere’de faaliyet gösteren KHRP (Kürdish Human Rights Project-Kürdistan insan
    Hakları Projesi) avukatları ile birlikte yürütülmüştür.

    Konu ile ilgili S. C.’nin bilgileri hayli ilginçtir. “…Brüksel'de Av. Botier isimli şahsın bürosunda bu tarihten
    bir yıl kadar önce tercüman olarak işe başladım. Büroya genel olarak' iltica talebinde bulunan ve Türkiye'den bu Ülkeye
    gelen kurt kökenli şahıslar gelmekte idi. Avukattan bu Ülkeye İltica etmek için gerekli yasal işlemlerin yapılmasını
    istiyorlardı, bende avukat ile gelen şahıslara tercüman olarak yardımcı oldum.

    Mart 1999 ayı başlarında Av. Botier Fransız sendikasına bağlı (9) kişilik Avukat grubunun Türkiye'ye çalışma yapmak için
    gideceklerini… 20 Mart 1999 günü Claudie ve Benoit Hubert ve isimlerini hatırlamadığım diğer avukatlarla birlikte
    İstanbul'a geldik kendilerinin programı dahilinde Taksim'de bulunan Asrın Hukuk Bürosuna gittik burada Abdullah
    Öcalan'ın avukatlarından Ahmet Zeki Okçuoğlu, Niyazi Bulgan ve diğer avukatlarla Abdullah Öcalan'ın nasıl
    yargılanacağı, İdam olup olmayacağı ve sağlık durumu hakkında görüşmeler yaptık. Daha sonra şu anda hatırlamadığım bir
    HADEP teşkilatım ziyaret ettik buradaki görüşmede HADEP'in seçimlere katılıp katılmayacağı, Demokratik bir seçimin
    yapılıp yapılamayacağı hususunda görüşmelerimiz oldu. Daha sonra günde İstanbul Barosunu ziyaret ederek Türkiye'deki
    Avukatların sorunları ile ilgili bilgi aldık, DGM yasaları üzerinde görüş alış verişinde bulunduk, Abdullah Öcalan davasını
    yürüten savcıdan randevu almak ve davanın seyri hakkında bilgilenmek için Fransa’dan faks çekildi konu ile ilgili
    Bakanlıktan izin almamız gerektiğinden bu sonuca ulaşamadık, daha doğrusu savcı ile görüşemedik, bu görüşmelerden soma
    29 Mart 1999 günü İstanbul'dan Uçakla Fransa'ya gittik;

    Fransa'dan 04.04.1999 tarihinde Lyon barosundan bir avukat ve iki İnsan Haklan savunucusu ile birlikte tekrar İstanbul'a
    geldik yine Asrın Hukuk Bürosuna giderek Ahmet Zeki Okçuoğlu ve Niyazi Bulgan ve ismini bilmediğim avukatlar ile
    Abdullah Öcalan’ın davasını savunan avukatlara Türkiye'de yapılan baskı ve İnsan Haklan İhlalleri ile ilgili görüşmelerde
    bulunduk ve ertesi günü Diyarbakır'a giderek IHD üyesi avukat Osman Baydemir ve diğer İHD mensuplarının DGM'deki
    duruşmalarına katıldık, 06.04.1999 günü tekrar İstanbul'a döndük ve İstanbul'da Turistik yerleri ziyaret ettik. 07.04.1999
    günü birlikte geldiğimiz Avukat ve İHD mensupları Fransa'ya döndü ben ise Asrın Hukuk Bürosunda çalışmaya başladım.
    Fransa’dan ve diğer Avrupa Ülkelerinden gelen Abdullah Öcalan ile ilgili sütunlan bu büroda bulunan avukatlara tercüme
    ediyordum. Hatırladığım kadarı ile Fransa'dan gelen Libelation isimli gazetede Abdullah Öcalan'ı savunan Ahmet Zeki
    Okçuoğlu, Niyazi Bulgan ve diğer avukatların Türkiye’de saldırıya uğradıklarını yazıyordu. Bu ve buna benzer gazete
    yazılarını Asrın Hukuk Bürosunda bulunan avukatlara tercüme ettim, ayrıca burada çalıştığım süre içerisinde Avrupa’dan
    çok sayıda gelen Heyet ve Basın mensupları geldi…”

    Bunlara da Abdullah Öcalan'ın Türkiye'deki durumu ile ilgili bilgi verdim. Hatta Fransa’dan telefon açan ve
    Öcalan'ın durumu ile ilgili bilgi talebinde bulunan gazetecileri görüştürdüm daha doğrusu her iki grup arasında tercümanlık
    görevi yaptım. Yukarıda şunu söylemeyi unuttum, (9) kişilik avukat grubu ile Taksimde bulunan Mezepotamya Kültür

    462
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Merkezinede (MKM) gittik burada yapılan faaliyetlerle ilgili bilgi alış verişinde bulunduk…” şeklindeki söylemleriyle
    Öcalan’ın avukatların Avrupa’nın çeşitli ülkelerinden destek aldığını ifade etmiştir.

    Yeni Muhalif Grupların Ortaya Çıkışı

    Teröristbaşının yakalanması ve mahkeme safahatında dile getirdiği yeni söylem, kendi içerisindeki bazı
    kadrolar ve terör örgütü PKK dışındaki diğer örgütleri arasında şaşkınlık yaratmıştır. Çünkü bu kesimler Abdullah
    Öcalan'dan devlete karşı o güne kadar yürüttüğü silahlı faaliyetlere uygun bir tavır takınması, bunun idam cezası
    kararında ve infaz aşamasında dahi değişmemesini beklemiştir.

    Etnik Kürtçü kesimlerin beklentileri bu şekilde olmasına rağmen, Öcalan’ın ‘teslimiyetçi’ tavrı karşısında 1999 yılı
    sonlarında Avrupa'daki bazı örgüt kadroları ile Çanakkale E Tipi Kapalı Cezaevi'nde yatan terör örgütü kadroları
    belirtilen sürece tepki göstermiştir.

    PKK yönetimi, Avrupa alanındaki tepkilerin yaygınlaşabileceği endişesi ile muhalif şahısları tehditle
    sindirme yoluna gitmiştir. Belirtilen olaya maruz kalan örgütün cephe örgütlenmesi ERNK’nin alt
    örgütlenmelerinden Kürdistan Gazeteciler Birliği üyesi Selahattin Çelik, Şükrü Gülmüş ve Baran Fundermann isimli
    yazarlar etrafında muhalif bir grup oluşmuştur.

    Adı geçen şahıslar sonradan birlikte hareket ettikleri eski PKK'lı ve diğer bölücü örgüt mensubu
    şahıslarla birlikte Almanya'da 'Navend-Kültür Araştırma Merkezi' adlı bir oluşum çevresinde toplanmıştır.

    Grup içerisinde sonradan yer alan şahıslar arasına; Öcalan’ın eski avukatlarından M. Selim Okçuoğlu,
    eski DEP milletvekili ve SKP üyesi Mahmut Kilınç, SKP üyesi Necdet Buldan, gazeteci Günay Aslan, PSK örgüt
    mensubu Sertaç Bucak ve Bayram Ayaz, PŞ/KÂWA örgüt mensubu Halil İbrahim Akyol ve Metin İncesu ile Osman
    Aydın'ın da katılmıştır. "Kürt-Kürt Diyaloğu" ismini de alan oluşumun ilerleyen süreçte basın-yayın alanında aktif
    faaliyet yürüttüğü ve PKK gerçeğini gün yüzüne çıkardığı görülmüştür. Bu çerçevede oluşturulan nasname ve
    serçavan isimli internet siteleri önemli bir okur kitlesine ulaşmıştır.

    Devrimci Çizgi Savaşçıları ve Diğer Muhalif Hareketler

    Abdullah Öcalan’ın yeni söylemlerine karşı, örgüt içerisinde en etkili ve sert tepki, 1999 yılı sonlarında
    Çanakkale Cezaevi'ndeki sorumlu kadrolardan gelmiştir.

    Sözde Merkez Komite ve örgütün cezaevi yönetim organı olan İç Koordinasyon üyesi Mehmet Can
    YÜCE, o tarihte Çanakkale Cezaevi'ndeki örgüt mensuplarının çoğunluğunu çevresine toplayarak hizip grup
    oluşturmuştur. M. Can YÜCE, PKK'nın yasadışı Sol örgütlenmesi olan DHP-Devrimci Halk Partisi Eski Genel
    Sekreteri olan ve aynı cezaevinde bulunan Meral KIDIR vasıtasıyla bazı DHP kadrolarının desteğini de sağlanmıştır.
    Bu grup Öcalan’ın öngördüğü yeni stratejiye karşı "PKK-Devrimci Çizgi Savaşçıları" adıyla bir örgüt kurarak
    kuruşlunu açıklamıştır.

    463
    FARUK ARSLAN

    Devrimci Çizgi Savaşçıları örgütü yaptıkları açıklamalarda; PKK’nın mirasını sahiplendiklerini, silahlı
    mücadelenin devam etmesi gerektiğini, Devrimci çizginin illegalitede çalışmalarına hız vereceğini, Öcalan’ın
    çözüldüğünü ve devletle işbirliği yaptığını ifade etmişlerdir198.

    Devrimci çizgi savaşçılarının yönetici M. Can YÜCE bir süre sonra cezaevinden çıkarak, İstanbul Gazi
    mahallesindeki yakınlarının evine yerleşmiş, akabinde de Avrupa’ya kaçarak Almanya’ya sığınma talebinde
    bulunmuştur. Yüce, Öcalan’ın durumunu anlatan “Bir Yanılsamanın Sonu” adlı bir kitap yayınlamış ve örgütün
    içerisinde bulunduğu çelişkileri ortaya koymaya çalışmıştır. Yine Almanya üzerinden örgüt adını alan internet sitesi
    oluşturularak kitle elde etmemeye çalışılmıştır. Yüce son olarak http://www.sosyalist-kurd.net isimli bir internet
    sitesi oluşturarak, yayınlarına buradan devam etmiştir.

    PKK terör örgütü birkaç defa ayrılanların yeniden örgüte dönmesi teklifinde bulunsa da, bu teklif
    muhaliflerce kabul edilmemiştir. 08 Ağustos 2001 tarihli Öcalan ve avukatları arasındaki görüşmede, Öcalan
    kaçanların durumunu sormuş, avukatları ise kaçanlardan Dr. Süleyman, Yılmaz, Zeki ve Can Yüce’nin
    Almanya’ya gittikleri ve diğerleriyle beraber hareket ettiklerini aktarmışlardır. Öcalan 11 Ağustos 2000 tarihinde
    ki avukatlarla olan görüşmesinde, kaçanlarla ilgili olarak; ”…15 Ağustos vesilesiyle bir çağrıda bulunuyorum:
    Kaçanlar dahil, Avrupa’da olanlar Can ve diğerleri KONGRA-GEL çizgisi temelinde gelirlerse, özeleştirilerini yaparlarsa
    affedilebilirler. Ama halkımızın temel değerlerine saldırıları devam ederse bu suçtur. Af esprisi ile gelirlerse kabul edilebilir,
    yoksa direniş sonuna kadar devam eder. Bunun hesabını halkın önünde vermek zorunda kalırlar… 199” şeklinde sözde af
    çıkardığını ilan etmiştir. Fakat bu gruplar Öcalan’ın çağrıya uymayarak, Ö’nu ve ekibini işbirlikçi olmakla
    suçlamaya devam etmişlerdir.

    Aslında DÇS örgütünün kuruluşu, PKK açısından büyük önem arz etmese de, mezkûr muhalif grup
    tehlikeli telakki edilerek, her şeye rağmen büyümesi ve genişlemesi engellenmek istenmiştir. PKK örgütü daha sonra
    Devrimci Çizgi Savaşçılarına ilhak olmasından dolayı, meydana gelen boşluğu doldurmak adına yeniden DHP
    örgütü benzeri bir yapı oluşturmaya çalışsa da başarılı olamamıştır.

    Öcalan’ın yakalanmasından sonraki ortaya koyduğu tavır örgütün kırsal alanında bulunan kadrolarınca da
    şaşkınlıkla karşılanmıştır. Birçok örgüt mensubu Öcalan’a ilaç verilmiş olabileceğini, bu nedenle bu tarz açıklamaları
    yaptığını dahi düşünmüşlerdir. Fakat geçen zamanda Öcalan’ın tavrında bir değişiklik olmayınca çok sayıda militan
    kaçarak PDK ve KYB’nin bölgesine sığınmış, Suriye ve Ermenistan kökenliler ülkelerine dönmüşlerdir.

    1Eylül 1999 tarihinde ise Öcalan’ın talimatıyla Türkiye içerisindeki militanların önemli bir ölümü
    Irak ve İran’daki kamplara geri çekilmişlerdir200. Bu geri çekilmelerde örgütün kaynaklarına göre 500, gerçekte ise
    650–700 civarında örgüt militanının öldürüldüğü bilinmektedir.

    Öcalan kendi hayatı söz konusu olunca yıllarca yürüttüğü mücadeleyi bir anda yok ederek, hemen itiraflara
    başlamış, hayatını ilk planda ela almıştır. Hayatı için bu kadar çaba içerisine giren Öcalan, sadece geri çekilmelerde
    ölen 700 civarındaki militanını ise hiçbir şekilde umursamamıştır. 2 Ağustos 1999 tarihinde yaptığı avukat
    görüşmesinde;

    “Avukat: Çekilirken kayıplar olabilir,

    198 www.kızılbayrak.org/2001/sykb15/sayfa_17.html
    199 08 Ağustos 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    200 Öcalan, Sümer Rahip Devletinden…, s.108.

    464
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan: Çekilirken kayıp vermeme, birimlerin yeteneğine bağlı. Birimler bu işi bilir…” 201 diyerek avukatların
    bu yönlü bilgilendirmelerini dahi umursamamıştır. Öcalan’ın ortaya koyduğu yeni durum bazı militan grupların
    Öcalan’ın talimatlarını dinlemeyerek örgütten kopmalarına neden olmuştur.

    Bu zamanda Örgüt içerisinde silahlı faaliyet yürüten İsa (K) Orhan İlbay sorumluluğunda 12 ve Kazım
    (K) Hamili Yıldırım sorumluluğundaki 18 örgüt mensubunun, 13-15 Ocak 2000 tarihleri arasında, sözde Amed
    Eyaleti Şehit Remzi Alanından gelerek kış şartları nedeniyle Bingöl merkez Aşağıköy Hasar Tepe mevkiinde
    üslenmiş ve faaliyetlerine PKK’dan ayrı olarak devam etme kararı almışlardır.

    Bu gruplara yönelik TSK’nin 10 Mart 2000 tarihindeki operasyonunda, İsa (K) Orhan Ilbay,
    beraberindeki 8 örgüt mensubuyla birlikte ölü olarak ele geçirilmiştir. Kazım (K) Hamili Yıldırım ise yanında bulunan
    18 teröristle birlikte çatışma bölgesinden kaçıp, Mart ayı içerisinde Tunceli kırsalına geçiş yapmıştır. İsa Kod Orhan
    İlbay ve grubunun yerinin PKK tarafından ihbar edildiği ise daha sonra ortaya çıkan iddialardandır.

    Nitekim terör örgütü PKK yayın organlarından Medya-Tv ve Özgür Politika isimli gazetenin 07 Ocak
    2000 tarihli yayınlarında, örgütçe Dersim eyaleti olarak adlandırılan bölge içerisinde sorumlu düzeyde faaliyet
    gösteren İSA (K) Orhan İlbay ve Kazım (K) Hamili Yıldırım isimli örgüt mensuplarının geri çekilme sürecine karşı
    çıktıkları, dönem itibariyle söz konusu şahısların örgütle herhangi bir bağlarının kalmadığı, gerçekleştirecekleri
    eylemlerden örgütün sorumlu tutulamayacağı şeklinde açıklamalarda bulunulmuştur.

    İlerleyen zamanda ise Hamili Yıldırım yeniden örgüte dönüş kararı alarak, İran üzerinden Kandil
    alanına varmıştır. Her ne kadar Hamili Yıldırım yeniden örgüte dönse de bu durum örgütün diğer Konsey Üyelerince
    kabul edilmemiş, bu kişiyi tasfiye edebilmek amacıyla planlar yapılmıştır. Örgüte dönüşünün akabinde yeni bir
    kararla sözde Amanos (Hatay) bölgesine görevlendirilmiştir. Yıldırım, Amanos bölgesine giderken bizzat örgüt
    tarafından Suriye’ye ihbar edilerek yakalanması sağlanmış ve Suriye devletince Türkiye’ye iade edilmiştir.

    Hamili Yıldırım’ın yaşadığı bu olayların örgüt içi çekişmeden kaynaklandığını Öcalan’da çok iyi görmüş
    fakat bir şey yapamayacağından, olayı kapatmak zorunda kalmıştır. 15 Ağustos 2004 tarihli görüşme notlarında
    bu konu işlenmiştir.

    “Avukatlar: Suriye, Hamili Yıldırım'ı 6 arkadaşı ile birlikte Türkiye'ye teslim etti

    Öcalan: Ben Cemal’in yanında kalsın demiştim. Orada ne arıyordu, Rusya'dan mı oraya geldi?

    Avukatlar: Hayır, önce arkadaşların yanındaydı

    Öcalan: Dürüst müydü, çalışmak istiyor muydu, kim onu oraya gönderiyor, Suriye'den nereye geçecekti

    Avukatlar: Grupla Türkiye'ye geçmek üzere Suriye'deymiş, Amanoslar’a geçecekmiş,

    Öcalan: Kim bu kararı vermişse tarihi bir hatadır, gönderen de suçludur, daha öncede böyle bir şey oldu. Denizlerin
    meselesinde, ben kaldı ki orada kalsın dedim, anlayamıyorum kim bunları yapıyor? Bunların sorumlusu kim? Türkiye'ye
    giriş kararı yanlış, kendisinin bu kararı büyük bir sorumsuzluktur, kararı kendisi mi verdi yoksa onu gönderdiler mi?202
    “şeklinde devam etmektedir.

    201 2 Ağustos 1999 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    202 15 Ağustos 2004 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    465
    FARUK ARSLAN

    Suriye tarafından yakalanan Hamili Yıldırım daha sonra Türkiye’ye teslim edilmiş ve cezaevine
    konmuştur. Hamili Yıldırım örgütün kendisini aldatmasına oldukça içerlendiğinden ifadesinin son bölümünde
    “…dönüp yaşadıklarıma bakınca yıllardır yaptığım hatalar karşıma çıkıyor. Çocuk denecek yaştan itibaren Örgüt için
    çalıştım. Tüm yaşantımı ona adadım. Ama beni yıllarca mücadele ettiğim devlet değil kendi arkadaşlarım aldattı, kimsenin
    değil kendileri için yıllardır savaştığım insanların ihanetine uğradım…” ifadelerini kullanarak, içine girdiği hayal
    kırıklığını beyan etmiştir.

    Özgürlük İnisiyatifi İsimli Hizip Hareketinin Ortaya Çıkışı ve Niteliği

    Abdullah Öcalan’ın yakalanarak Türkiye'ye getirilmesi aşamasında kamuoyuna yansıyan görüntü ve


    beyanlarından başlayarak mahkeme aşamasındaki savunmalarıyla devam eden süreçte, örgüte karşı çok sayıda
    muhalif kitle ortaya çıkmıştır. Örgütün yeni dönem stratejisi ve uygulamalarına Avrupa alanında ve cezaevlerinde
    ortaya çıkan muhalif grupların yanı sıra, Irak'ın Kuzeyindeki örgüt mensupları arasında da muhalif bir grup
    oluşmuştur.

    Kendilerine "Özgürlük İnisiyatifi" ismini vererek mevcut örgüt strateji ve uygulamalarını kabul
    etmedikleri için örgütten ayrıldıklarını belirten, öncülüğünü Doktor Süleyman (K) Sait Çürükkaya, Yılmaz (K)
    Yıldırım Kaya ve Küçük Zeki (K) Ayhan Çitçi’nin yaptığı (23) kişilik PKK grubu, 19 Mayıs 2000 tarihinde örgütten
    kaçmışlardır. Söz konusu grup kendileri gibi muhalif tutum takınmakla birlikte örgütten kaçamayan (28) örgüt
    mensubunun hayatlarından endişe duyduklarını ifade eden bir bildiriyi 10 Temmuz 2000 tarihinde internet
    ortamında kamuoyuna açıklamıştır.

    Kamuoyuna açıklanan metinde; Dr. Süleyman (K) Sait Çürükkaya, Küçük Zeki (K) Ayhan Çiftçi ve
    Yılmaz (K) Yıldırım Kaya'nın beşi bayan olmak üzere 15-20 kişilik bir grupla birlikte 19 Mayıs 2000 tarihinde örgütten
    kaçtıkları, söz konusu grup içerisinden KYB ile irtibat kurmakla görevlendirilen iki kişinin örgüt tarafından
    yakalanarak sorgulamaya alındığı belirtilmiştir.

    Örgüt avukatlarının Öcalan’a yaptığı değerlendirmelerde, bu grupların etkili olamayacakları, bu


    süreçte sadece Avrupa’da ve Türkiye’de bazı kişi ve güçlerce görüşecekleri ama güçlerinin yetersiz olduğu
    vurgulanmıştır203.

    Öcalan yaptığı değerlendirmede ise kaçışların KYB (Talabani) tarafından Almanya adına organize
    edildiğini, Sait Çürükkaya’nın Yeşilden daha tehlikeli olduğu ifade edilmiştir 204. Bu kaçışla birlikte örgüt
    içerisinde Bingöllülere ve Zazalara yönelik düşmanlık geliştirilmiş ve tüm Zaza kökenliler hain ve işbirlikçi olarak
    görülmüştür. Örgütün önemli isimlerinden Dr. Ali kod Hüseyin Turhallı’nın 2008 yılında örgütten kaçışıyla
    birlikte Zaza karşıtlığı daha da yükselmiş olup, günümüzde Zazalar örgütten tamamen dışlanmıştır.

    2001 yılı içerisinde ise Özgürlük İnisiyatifi sorumlularından Yılmaz (K) Yıldırım Kaya, Dr. Süleyman
    (K) Sait Çürükkaya ve Küçük Zeki (K) Ayhan Çiftçi isimli örgüt mensupları illegal yollardan Almanya'ya geçiş
    yapmışlardır.

    203 21 Haziran 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    204 12 Mart 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    466
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Kırsal alandaki kopuşların yanı sıra, terör örgütü PKK'nın sözde Cezaevleri Genel Sorumlusu olup,
    Bursa E Tipi Kapalı Cezaevinde kalan Sabri OK ile Bayrampaşa Cezaevi Sorumlusu olan Ferhan GÜLLÜ arasında,
    İstanbul'daki örgütsel faaliyetlerin kimin tarafından yönetileceği konusundaki kişisel çekişmeden başlayıp, diğer
    örgüt mensuplarının da katılımıyla giderek örgütsel konulara farklı bakış açılarına yol açan tartışma ortamı
    sonucunda ayrılıklar yaşanmıştır.

    Bu çerçevede Bayrampaşa ve Bakırköy Cezaevlerindeki (35) örgüt mensubu adına yakınları tarafından
    04 Temmuz 2001 tarihinde bazı internet sitelerinde PKK ile ilişkilerinin koptuğu şeklinde bir açıklamada
    yayınlanmıştır.

    Kopmalarla ilgili bilgi 25 Temmuz 2001 günü avukatları tarafından Öcalan’a bilgi aktarılmıştır.
    Öcalan ise yıllarca kendisi uğruna çalışmış, cezaevlerinde hayatını bitirmiş Ferhan Güllü’nün istifasının nedenini
    anlama yerine ,”Biz onunla hiçbir zaman uyuşamadık. Hepsinin şu sıra yöneldiği nokta Bingöl’dür. Doktor Süleyman,
    Ferhan Güllü, Yeşil, Melik Fırat’ın yöneldiği bölge Bingöl’dür. Oraya dikkat etmek gerekir. Yeşil’ in yeridir. (HADEP’li
    arkadaşa) sizin bu sıra Bingöl üzerinde durmanız gerekiyor”205 Şeklinde açıklama yaparak yıllarını örgüt adına
    cezaevinde geçiren kişilere verdiği önemi/önemsizliği göstermiştir. Bu beyan aslında örgütte meydana çıkan
    Bingöl ve Zaza düşmanlığının da bir göstergesidir.

    YENİ STRATEJİ-SERHİLDAN

    Serhildan Eylemlilik Dönemi İçin Avrupa’ya Biçilen Rol

    Serhildan bilinen anlamda halk hareketi, toplu gösteri, ayaklanma anlamlarına gelmektedir. Örgütün bu
    kelimeye bu dönemde verdiği anlam ise; Ulaşılması istenen hedeflere ayrıca halkın yani kitlelerinde toplu gösteri,
    eylem ve faaliyetlerle katkı sunmasıdır. Bir nevi düşük yoğunluklu isyan hareketidir.

    Öcalan’ın Demokratik Cumhuriyet stratejisi değişikliğinden sonra Avrupa alanındaki faaliyetler daha büyük
    önem arz etmeye başlamıştır. Bu zamandan sonra Avrupa'nın örgüt açısından oynadığı rol ve örgütün bu alandan
    beklentileri sıkça dile getirilmeye başlanmıştır.

    Konuya ilişkin olarak, "Son iki yıllık süreçte, mücadelenin merkezi ve mücadelenin öncüsü Avrupa'da yaşayan
    halkımız olmuştur. Hep eylemlilikte bulunmuş, bu eylemlilik Kürdistan'ı etkilemiş ve Kürdistan'ı canlı tutarak öncü bir rol
    oynamıştır. Yeni dönem serhildan sürecinin de gelişip oturabilmesi, egemen hale gelmesi için, yine Avrupa'daki kitle hareketinin,
    demokratik direniş hareketinin rolü çok önemlidir. Eğer bu sene daha da etkili bir biçimde o rolü oynatılırsa 2001 yılında biz
    diyebiliriz ki, tarihsel rolünü tamamlamış olur"206 şeklinde yapılan açıklamalar Avrupa'nın örgüt açısından taşıdığı önemi
    vurgulamaktadır.

    Terör örgütü Avrupa'daki faaliyetlerinde etkili olabilmek maksadıyla dönem strateji ve taktiklerine uygun
    olarak örgütsel yapısında da bir takım değişikliklere yönelmiştir. Avrupa alanındaki düzenlenmeler hakkında,
    "Diaspora örgütlenmesini ve onun gerekli kıldığı genişlemeyi kavramak gerekiyor. Ama bununla birlikte önündeki engelleri iyi
    görmek, bu engellerle doğru mücadele ederek sancısız bir geçişi sağlamak gerekiyor. Biz bunu hala yapamıyoruz. Olumlu
    diyeceğimiz gelişmeler var. Yani örgütü yeniden inşa etmek, onun örgütlerini ortaya çıkarıp işletmek, bunu işletecek olan kadroya
    doğru bir anlayış vermek zorundayız. Avrupa çok önemli bir uygulama yeri, öncülük yapma yeridir. Burada ortaya çıkacak

    205 25 Temmuz 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    206 Serxwebun Dergisi, Mart 2001, s.39.

    467
    FARUK ARSLAN

    doğrular, önce ülkeye, oradan Türkiye metropollerine taşınır ve orada da niteliğe, kuvvete dönüşür" şeklindeki
    değerlendirmeler yapılmıştır.

    Diğer yandan Avrupa'nın ve Avrupa faaliyetlerinin örgüt faaliyetleri açısından taşıdığı önem
    belirtildikten sonra bu kez AB'nin tavrına ilişkin değerlendirmelerde bulunulmuştur.

    "Yine iki yıldan beri geliştirdiğimiz stratejik değişiklikle, yarattığımız değişim ve attığımız adımlara rağmen,
    hala sanki hiçbir şey yokmuş gibi bir yaklaşım söz konusudur. Hatta birçok güç neredeyse bu tutumu bile tersine çevirmenin
    yaklaşımlarını göstermek istiyor. Henüz yaklaşım ve tutumlarında bir değişiklik söz konusu değil. Yani gerçek anlamda kendi
    ideolojik-politik dünya görüşleri ve sistemleri açısından bu sorunu görme ve ifade etmeden çok; yaşanan tarihsel süreçte
    Kürdistan'a yönelik belirlenen politikalar ve orada örgütlenen çıkar çarkının bir gereği olarak, şu anda kendisini de reddeden bir
    inkârcı tutumla soruna yaklaşıyorlar.

    PKK'nin 15 yıllık savaşında, kendi açısından bakıldığında haklı olmasa da ona karşı olmasının bir mantığı var.
    Bunu reddedebilir, buna karşı çeşitli biçimlerde tutum da alabilir. Ama iki yıldır değişen stratejiye rağmen sanki hiçbir şey
    değişmemiş gibi bir yaklaşım gösterilmesi, Kürt sorunu konusundaki samimiyetsizliğini de gösteriyor"207 denilerek Avrupa
    ülkelerinden beklenen yaklaşımın gerçekleşmediği ifade edilmiştir.

    Türkiye’nin Avrupa Birliğine üyelik sürecinde fırsatları kollayarak bir takım kazanımlar elde etmeyi
    uman örgüt, bu konuda da hedeflediğini tam elde edememiştir. Nitekim AB ülkelerinin tavrı konusunda; "Bütün
    inkârcı ve antidemokratik yaklaşımlarına rağmen, Türkiye'nin Avrupa sürecine katılmak istemesine karşı Avrupa'nın kendi
    ilkelerinden taviz veren yaklaşımı, yani Kürt sözcüğünü bile AB'ye katılım sürecine, katılım belgesine geçirmemesi çok tuhaf bir
    şeydir. Burada şöyle bir durum ortaya çıkıyor: Geçmişten beri Avrupa'nın yaklaşımında belli bir inkârcılık var. Bu inkârcılık,
    Kürdistan'ın parçalanmışlığına ve bölünmüşlüğüne kesinlikle karar düzeyinde damgasını vuran bir tarihsel olgunun
    gelişiminden kaynaklanıyor. Avrupa politikasının tarihsel olarak Kürtleri inkâr etmesi, günümüzde de çok fazla bir değişikliğe
    uğramadan halen devam ediyor.

    Şu rahatlıkla söylenebilir: Avrupa'nın Kürtlerin lehine olabilecek bir Kürt politikası yoktur. İnsan hakları
    çerçevesinde de olsa, gerçek anlamda ve ilkesel düzeyde Kürtlerin insan hakları temel esaslarına uygun olarak kabulü ve bu temelde
    meşrulaştırılması söz konusu değildir. 15–20 yıldır gelişen Kürt mücadelesinin reddi, inkâr temelindeki yaklaşımların ortaya
    çıkardığı bir sonuçtur"208 hususlarına ve değerlendirmelerine yer verilmiştir.

    Örgütçe yapılan değerlendirmelerde, bir yandan Avrupa'da sürdürülecek olan faaliyetlere yönelik
    perspektifler sunulurken, diğer yandan Avrupa ülkelerinden beklentiler sıralanmaya çalışılmıştır.

    “Kürt sorununa çözüm bulmak için Avrupa sisteminin değiştirilmesi gerekiyor. Değiştirmek için de belirttiğimiz
    çerçevede bir çalışmaya ihtiyaç vardır. Öyle anlaşılıyor ki, Avrupa'dan bir çözüm geliştirilmeden Türkiye bir çözüme
    giremeyecektir. O yüzden diplomatik-siyasi ilişki temelinde Avrupa'da çözümü geliştiren bir mücadelenin geliştirilmesi,
    Avrupa'daki Kürt toplumunun bu çerçevede harekete geçirilmesi gereklidir. AB karşısında böyle bir siyaset izleyebiliriz.

    Doğudan Rusya ile siyasi ilişkiler geliştirmek, Kürt sorununun çözümünü bu alanlardaki kitlelerin desteğini
    alabilmek için belli bir ilişki içinde olma gereği vardır. Bu süreçte bunun ortamı ve koşulları daha fazla oluşmaktadır. Etkinlik
    geliştirmeye yönelen Rusya, bu süreçte Kürtlerle daha ilgili ve ilişkili olabilir, bu değerlendirilebilir"209 açıklamalarına yer
    verilmiştir.

    207
    Serxwebun Dergisi, Nisan 2001, s.13.
    208
    Serxwebun dERGİSİ, Nisan 2001, s.40.
    209
    Serxwebun Dergisi, Nisan 2001, s.41.

    468
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öcalan yeni dönem stratejilerinde Türkiye’ye yeni bir model teklifinde bulunarak İsviçre, ABD,
    Belçika, İspanya ve Rusya da uygulanan federal ve konfederal sistemin Türkiye’ye uyarılmasını, kültür, dil ve siyasi
    örgütlenme açısından ülkemizin Güneydoğu’sunda özerk bir yapının oluşturulmasını istemiştir210. Bunun
    geçekleşmesinin de ancak Türkiye’nin AB sürecinde olacağı belirtmiştir.

    Silahlı faaliyetler döneminde Avrupa, örgütün stratejik üssü rolünü oynamıştır. Avrupa çalışmaları
    Kırsaldaki silahlı faaliyetleri, eleman, lojistik ve mali destek açısından beslediği gibi önemli bir propaganda ve
    diplomatik merkez rolü de oynamıştır.

    Avrupa, örgütçe geliştirilen yeni stratejik dönemde de etkin rolünü oynamayı devam ettirmiştir. Kaldı
    ki, yeni dönemde bu rol daha da önem arz etmeye başlamıştır. Nitekim AİHM savunmalarında ve diğer bir dizi örgüt
    dokümanlarında bu husus teyit edilmektedir.

    Avrupa'nın PKK faaliyetleri açısından ikili bir konumu bulunmaktadır. PKK'nın Avrupa'daki
    faaliyetlerine etkide bulunan hususlardan birincisi, bu sahada yerleşik bulunan ve sayıları yüzbinler ile ifade
    edilebilecek Kürt kökenli insanlarımızın varlığıdır. Bu nüfusun küçümsenmeyecek bir kısmı mülteci statüsünde
    bulunmaktadır. Bu mülteciler ise Avrupa’da oturum almak amacıyla PKK’lı olduklarını, işkence gördüklerini ve
    Türkiye’ye dönmeleri halinde ağır koşullarda hapis cezası alacakları yönünde yanlış beyanda bulunmaktadırlar. Bu
    yönlü ifadeler ülkelerin yönetimlerince de karşılık bulduğundan, bu grupların yönlendirilmesi PKK tarafından takip
    edilmektedir.

    PKK bu güce dayanarak, başta Almanya olmak üzere Avrupa çapında kurumlaşmaktadır. Örgüt bu
    sahada oluşturduğu kurum ve kuruluşları vasıtasıyla eleman ve maddi imkânlar temin etmek, kamuoyu oluşturmak
    ve propaganda faaliyetlerini organize etmek gibi avantajlar sağlamıştır.

    Daha önce ifade dildiği gibi 19 Şubat 2001 tarihli PKK Başkanlık Konseyi talimatında, "Şimdi burada
    önemle görülmesi gereken diğer bir nokta da diasporanın rolüdür. Son iki yıllık süreçte görüldüğü üzere, şunu kesin ve net bir
    biçimde belirtebiliriz: Mücadelenin merkezi, mücadelenin öncüsü Avrupa'da yaşayan halkımız olmuştur. Kimse bir yerde
    durmamıştır; hep eylemlilikte bulunmuş, bu eylemlilik Kürdistan'ı etkilemiş ve Kürdistan'ı canlı tutarak öncü bir rol oynamıştır.
    Yeni dönem serhildan sürecinin de gelişip oturabilmesi, egemen hale gelmesi için, yine Avrupa'daki kitle hareketinin, demokratik
    direniş hareketinin rolü çok önemlidir211” şeklinde belirtilen hususlar, örgütün Avrupa alanındaki kitlesine dayanarak
    yürütmüş olduğu faaliyetler konusunda bilgiler vermektedir.

    Terör örgütünün yeni stratejisinin Avrupa'ya biçtiği misyon, PKK Avrupa ilişkilerinin ikinci ve bu
    strateji açısından en önemli boyutunu oluşturmaktadır.

    Örgüt yeni stratejisini biçimsel olarak Avrupa'nın insan hakları ve demokratikleşme normlarıyla
    benzeştirmeye çalışmaktadır. Örgüt, diğer kozlarını en üst düzeyde kullanmaya çalışsa da, esasen kaderini
    Türkiye'nin AB sürecinde temel konulardan biri olan Kopenhag siyasi kriterleri çerçevesinde kültürel kimlik
    hususunda izleyeceği tutuma bağlamıştır.

    Bu planda ikili bir oyun vardır. Burada amaç Türkiye’den hem Kopenhag kriterlerince bazı kazanımlar
    elde etmek hem de Türkiye’yi AB’den uzaklaştırmaktır. Örgütün bu süreçte aslında verdiği mesajın tersine daha
    farklı bir hedefi vardır. Öcalan her hafta Avukatları ile yaptığı görüşmenin hiçbir engellemeyle karşılaşmadan
    Türkiye kamuoyuna duyurulduğunu çok iyi bilmektedir. Bu nedenle Türkiye’nin AB adaylığını engellemek için,
    Türkiye AB’ye üye olursa biz bazı kazanımlar elde edebiliriz şeklinde beyanatlar vererek bazı Ulusalcı ve Sağ

    210
    Öcalan, Sümer rahip devletinden…, s.125.
    211
    Serxwebun, Mayıs 2001, s.56.

    469
    FARUK ARSLAN

    kesimleri harekete geçirerek AB karşıtı propaganda yapmayı amaçlamıştır. Türkiye kamuoyuna bu mesajlar
    verilmeye çalışılırken, diğer yandan da taraftarlarına Türkiye'nin Avrupa birliğine girmekten başka çaresinin
    olmadığını, AB'ye üye olmak için de kültürel kimlik konusuna çözüm getireceğini empoze ederek moral vermeye
    çalışmıştır.

    Örgüt bu konularda paravan olarak kurmuş olduğu legal kurum ve kuruluşları vasıtasıyla Avrupa'nın
    çeşitli başkentlerinde kulis ve lobi faaliyetleri yürütmüştür. Bu çalışmalarda devletler düzeyinde olmasa da, ortaklık
    veya uluslararası niteliği olan kurumlardan Avrupa Parlamentosu, Avrupa Konseyi, NGO'lar veya tek tek
    siyasetçiler, akademisyenler Türkiye'den kültürel kimlik ve insan hakları konusunda adım atmasını istemiştir.

    Sonuç olarak, örgüt bir takım endişeler taşısa da Avrupa Birliği Türkiye ilişkilerini yakından takip
    ederek kendi lehine sonuçlar çıkartmaya çalışmış, bunun yanında Türkiye’nin AB üyeliğini engellemek için ikili bir
    taktik sürdürmüştür. Dönem içerisinde örgüte müzahir kurumlarca yabancı dernek ve NGO’larla yapılan
    görüşmelerde Türkiye’nin AB’ye alınmaması propagandası yapılmış ve ülkemiz aleyhine baskı oluşturulmasına
    çalışmıştır.

    YDK (Kürt Demokratik Halk Birliği) Organizesinde Gerçekleştirilen Eylemler

    Terör örgütü PKK'nın yeni dönem stratejisi çerçevesinde Avrupa alanında 150 örgüt mensubunun
    katılımı ile 02-10 Mayıs 2000 tarihleri arasında yapılan toplantıda 7. Kongre kararlarına paralel olarak feshedilen
    ERNK'nin yerine YDK (Yekitiya Demokratik a Gele Kurd-Kürt Demokratik Halk Birliği) kurulmuştur. Bu toplantı,
    örgüt tarafından YDK'nin kuruluş kongresi olarak kabul edilmiştir.

    Toplantıda, "Kürt Halk örgütlenmesinin yeniden yapılandırılması için uzun süredir yürütülen hazırlık
    tartışma ve çalışmalarını YDK olarak somutlaştırıldığı, YDK çalışmalarını yürütmek ve yönetmek için bir Birlik Meclisi seçimine
    gidildiği" belirtilmiştir.

    Toplantı akabinde YDK ve KNK organizesinde, 31 Mayıs 1999 tarihinin teröristbaşının


    yargılanmasının yıldönümü nedeniyle, Öcalan’ın cezaevi koşullarının düzeltilmesi ve sözde sağlık problemleri
    nedeniyle başka bir cezaevine naklinin gerçekleştirilmesi veya hükümlülük şartlarının iyileştirilmesini sağlamak
    amacıyla 31 Mayıs–29 Haziran tarihleri arasında Avrupa ülkelerinde geniş katılımlı yürüyüşler, açlık grevleri,
    protesto gösterileri, oturma eylemleri gibi çeşitli faaliyetlerin gerçekleştirileceği bir kampanya ilan edilmiştir. Bu
    kampanyanın yürütülmesinde ise daha sonra Avrupa alanına atanan Sakine Kod Gönül TEPE ve Azime Kod adlı
    örgüt mensuplarının görev aldığı görülmüştür212.

    Öcalan’ın yakalanmasından sonra Avrupa’daki siyasal faaliyetler daha da hız kazanmıştır. Örgüt
    2000–2001 döneminde siyasal çalışmalara ağırlık vererek, mücadelesinde Avrupalı ülkelerin desteğini kazanmaya
    çalışmıştır. Avrupa ülkelerinin birçok şehrinde yabancıların davet edildiği konferans ve paneller ön plana çıkmış, bu
    ülkelerde kültürel kurumların açılması hedeflenmiştir. Öcalan’ın talimatıyla, bu ülkelerin birinde Ortadoğu
    Araştırma Merkezi’nin kurulması gündeme gelmiştir. Hedeflenen düşüncelere göre, kurulacak araştırma merkezi
    yabancı yazar ve bilim adamlarını da bünyesine alarak, Batı destekli yeni açılımlar sağlanacaktır.

    212
    17 Ağustos 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    470
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu kapsamda yapılan çalışmalarda Norveçli bazı gruplarla kısmi mesafe alınmış, hatta Norveçli
    gönüllü bir bayan Avukat Öcalan’ın savunmasını üstlenmiştir. Bu avukatın görevi Avrupa Konseyi’nde örgütün
    çalışmalarını takip etmek şeklinde gelişmiştir213.

    Nisan 2000 tarihi itibariyle, örgütün önde gelen isimlerinden Cemal (K) Murat Karayılan'ın iltica
    talebinin Hollanda resmi makamlarınca reddedilmesi, Almanya'da iki örgüt mensubunun yakalanarak cezaevine
    konulması, Fransa 6 örgüt mensubunun hapis cezasına çarptırılması ve Belçika'da bir örgüt mensubunun gözaltına
    alınması gibi gelişmeler, Avrupa'da yaşayan örgüt mensup ve yandaşlarının örgütün üst düzey yönetimince harekete
    geçirilmesine sebep olmuş, Almanya başta olmak üzere, Avrupa ülkelerinde protesto gösterileri düzenlenmiştir.

    Bu zamanda çalışma yapılan diğer bir hususta kültürel faaliyetler organize edilmesidir. Kültürel
    faaliyetler kapsamında da öncelikli olarak Kürtçenin yaygınlaştırılmasının ilk hedef olduğu söylenerek, bu amaçla
    bazı aktiviteler gerçekleştirilmiştir.

    Nitekim Belçika/Brüksel'de faaliyet gösteren PKK yanlısı KON-KURD ve Almanya'da faaliyet


    gösteren örgütün cephe alt örgütlenmelerinden olan YMK (Kürdistan Öğretmenler Birliği), YEK-MAL (Kürdistan
    Veliler Birliği) organizesinde, Kürtçenin yaygınlaştırılması amacıyla çalışmalar yürütülmüştür.

    Özgür Politika Gazetesi'nin 05 Ocak 2000 tarihli nüshasında, KON-KURD yönetimince, "Halk olarak
    varlığımızı korumak ve geliştirmek için kendi anadilimizde dinleyerek, konuşarak, okuyarak ve yazarak geliştirip
    yaygınlaştırmamız şarttır... Önderliğin Kürtçe okuma odaları oluşturulmalı' çağrısı oldukça anlamlıdır ve bir seferberlik ruhuyla
    cevap bulmalıdır..." 214 şeklinde açıklamalarda bulunulmuştur.

    Almanya'nın Saarbücken kentinde Kürt Kültür Derneği tarafından düzenlenen Kürtçe kurslarının
    yanı sıra, Almanya'nın Karlsruhe kentinde Kürdistan Öğretmenler Birliği (YMK) çalışma programı çerçevesinde, 1–
    15 Nisan 2000 tarihleri arasında Kürtçe Öğretmen yetiştirme kursunun düzenlenmesi planlamaları yapılmıştır.

    Yine, YDK alt oluşumlarından olan KAB-Kürdistan Aleviler Birliği ile Kürdistan Öğretmenler
    Birliği'nin organizesi ile Almanya/Pforzheim'da iki haftalık bir Kürtçe öğretmeni yetiştirme kursu düzenlendiği,
    belirtilen kursa 13 kişinin katıldığı görülmüştür.

    Almanya/Dortmund, Münih, Berlin, Saarbrücken, Köln, Mannheim, Hagen, Pforzheim, Dressen


    şehirlerinde faaliyet gösteren PKK yanlısı dernekler tarafından, "Kürtçe öğretmeni yetiştirme kursları" ve "Kürtçe öğrenim
    kursları" düzenlenmiş, az sayıda katılım olmuştur.

    İsviçre'de terör örgütü PKK güdümünde faaliyet göstermekte olan İsviçre Kürt Dernekleri
    Federasyonu (FEKAR) tarafından yapılan girişimler sonucunda, Bern, Fribourg ve Solothurn kantonlarında bulunan
    okullarda haftada iki saat Kürtçe eğitimi verilmiştir.

    Almanya'da faaliyet gösteren terör örgütü PKK yanlısı Derneklerin "Kürtçe'nin yaygınlaştırılması"
    amacıyla yürüttükleri girişimler sonucunda, Bremen, Hamburg ve Bonn şehirlerindeki bazı okullarda, haftanın belirli
    günlerinde "Kürtçe" dersleri verilmeye başlanmıştır.

    Diğer yandan, Almanya'nın Berlin kentinde bulunan Kürt Enstitüsü'nde İzzeddin Nasso tarafından
    yaklaşık 20 kişi katıldığı Kürtçe dil kursu verilmiş, (3) ay süren kursta Kürt dilinden ayrı olarak "Kürt kültürü ve Kürt
    tarihi" konularında da ders verilmiştir.

    213
    26 Nisan 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    214
    Özgür Politika Gazetesi, “Kürt Dili Üzerinde Yeni Dönem Çalışmaları”, 05.01.2000.

    471
    FARUK ARSLAN

    Kürt Öğretmenler Birliğinin 7. Kongresi 13–14 Ocak 2001 tarihleri arasında Almanya'nın Köln şehrinde
    yapılmıştır.

    Berlin Kürt Enstitüsü tarafından, 26–28 Ocak 2001 tarihleri arasında Almanya/Berlin şehrindeki
    Christina Oteli'nde "Kürt Dil Konferansı" yapılmıştır. 29 Ocak 2001 tarihli Özgür Politika gazetesinde konferansta; Kürt
    Dil Akademisi kurulması, Kürtçenin ticaret sahasında da kullanılması için gerekli çalışmaların yapılması gibi kararlar
    alınmıştır.

    İsveç/Uppsala Üniversitesinde KÜRT-KAV organizesinde Kürtçe kursu düzenlenmiştir. Örgüt


    tarafından İsveç'te yaşayan ve Kürt yazar-Romancı olarak tanıtılan, aralarında Mahmut Baksi, Mehmet Uzun ve
    sanatçı Şivan Perver gibi şahıslar kullanılarak bu konular üzerinden gündem oluşturulması sağlanmak istenmişse de
    Mehmet Uzun ve Şivan Perver’in faaliyetlerden uzak durdukları görülmüştür.

    PKK güdümünde faaliyet gösteren KNK Başkanlık Konseyi, 23 Ocak 2000 tarihinde,
    Belçika/Brüksel'de bir toplantı gerçekleştirmiştir. Özgür Politika Gazetesi' tarafından haber yapılan KNK
    bildirisinde215; Kürt dilinin geliştirilmesi ve yaygınlaştırılmasının stratejik hedef haline getirilmesi, daha önce KNK
    bünyesinde yer almayan parti, örgüt ve kuruluşlarla görüşülerek KNK bünyesine alınması, çeşitli ülkelerde KNK
    büroları açılması, AB ülkelerine yönelik diplomatik çalışmaların hızlandırılması şeklinde kararlara yer verilmiştir.

    KNK yeni katılımlarla yapısını güçlendirmeye çalışırken, Kongre üyesi olan PRK-Rızgari örgütü, 27
    Mart 2000 tarihinde Merkez Yürütme Kurulu imzalı bir bildiri yayınlayarak, KNK'nın PKK'nın yan kuruluşu gibi
    hareket ettiği gerekçesiyle, Mayıs 2000'deki olağan kongreye kadar yönetim organları ve komisyonlardan çekildiğini
    açıklamıştır.

    Bu sorunlarla uğraşmak zorunda kalan KNK, 2. Genel Kurul Toplantısını, 22-24 Ağustos 2000 tarihleri
    arasında Belçika/Bilzen kenti yakınlarında bulunan Alden Biesen Şatosu'nda gerçekleştirilmiştir.

    Mezkûr toplantının ardından PRK-Rızgari örgütü, "KNK'nin siyasi meşruiyetini kaybettiği, amacına
    ve misyonuna uygun faaliyetler göstermediği, temsili ve demokratik birlik olma vasfını yitirdiği ve PKK'nın bir yan
    kuruluşu haline geldiğinden dolayı" KNK'dan ayrıldığını kamuoyuna deklare etmiştir.

    Söz konusu toplantıya, Belçika/Flamen Bölgesi Dışişleri Bakanı ve Bilzen Belediye Başkanı Johan
    Savvens’de katılmıştır. Savvens; "Belçika'da önemli sayıda Kürt dostunun olduğunu, Kürt halkının içinde bulunduğumuz
    yüzyılda kendi kaderini tayin hakkına sahip olması gerektiği" şeklinde açıklamalarda bulunmuştur.

    Toplantıda, KNK komisyonlarından Jeopolitik ve Strateji, Ulusal Güvenlik, Sağlık ile Arkeoloji
    komisyonlarının kaldırılması ve örgüt ve bağımsız şahsiyetlerden 40 kadar yeni üye alınması, Başkanlık
    Konseyindeki üyelerin yenilenmesi kararları alınmıştır.

    Mezkûr toplantı neticesinde yayınlanan (15) maddelik sonuç bildirgesinden Avrupa alanı için öne
    çıkan hususlar şu şekildedir.

    1. Abdullah Öcalan için bir mesaj yayınlanarak, Öcalan’ın durumunu anlatan bir mektubun Türkiye ve bazı
    ülkelere gönderilmesi, Avrupa Birliği (AB) dönem başkanlığına Türkiye'nin durumunu anlatan bir mektup
    gönderilerek, AB'den Türkiye'nin AB'ne alınması için ileri sürülen şartların içerisine Kürt sorununun da
    dahil edilmesinin istenmesi, Türk tarafının asla AB üyelik şartlarını yerine getiremeyeceğini,
    2. Sözde sürgünde yaşayan Kürtlerin siyasi ve kültürel haklarının elde edilmesi için çalışma yürütülmesi, Kürt
    sermayesinin birleştirilmesi ve Kürt işadamlarının bir araya getirilmesi için bir organizasyona gidilmesi, Kürt

    215
    Özgür Politika Gazetesi, “KNK Kongresi gerçekleştirildi”, 25.01.2000.

    472
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kadının siyasi arenada yerini alması ve kadın hukukunun oluşturulması için Kadın Komisyonu kurulması
    vb. hususlar kamuoyuna açıklanmıştır.

    Alınan kararlar akabinde, 30 Ağustos 2000 tarihinde İsviçre/Zürih kentinde, 30 kişinin katılımıyla "Kürt Esnaf
    ve İşadamları Birliği"nin kurulduğu, birliğin 9 kişilik yönetim ve 3 kişilik denetim kurulu seçiminin yapılarak, üyelik
    aidatının 50–150 İsviçre Frangı olarak belirlendiği görülmüştür.

    2000 yılı Ekim ayından bu yana hazırlık çalışmaları devam "Kongreya Abori Ya Kurd (Kürt Ekonomi
    Kongresi)", 19–21 Ocak 2001 tarihleri arasında Hollanda/Rotterdam şehrindeki Hotel Inntel'de yapılmıştır.

    Kongre sonucunda sözde "Kürt sermayesini bir çatı altında toplamak" amacıyla, Almanya merkezli olarak
    faaliyet gösterecek "Uluslararası Kürt İşverenler Birliği (Yekitiya Karsazen Kurd a Natnetevvi - KARSAZ)" adı altında
    bir organizasyon oluşturulması konusunda görüş birliğine varılmıştır.

    Özgür Politika Gazetesi'nin 15 Eylül 2001 tarihli nüshasında; KARSAZ'a mensup bir heyetin, Rusya'da
    Moskova Sanayi ve Ticaret Odası ve Rusya Federasyonu Savunma Bakanlığı Askeri Yardımlaşma Fonu yetkilileri ile
    görüşmeler yaptığı yolunda haberler yayınlanmıştır216.

    Berlin Kürt Enstitüsü tarafından, 26-28 Ocak 2001 tarihleri arasında Almanya/Berlin'deki Christina
    Oteli'nde "Kürt Dil Konferansı" yapılmış, konferans sonrasında Kürt Dil Akademisinin kurulması, Kürtçenin ticaret
    sahasında da kullanılması için gerekli çalışmaların yapılması gibi kararlar alınmıştır.

    Bu kurum isim olarak bir ekonomik örgütlenme şeklinde gibi gösterilse de esasında, halktan zorla toplanan
    paraların ve örgütün gelirlerinin aklanması için kurulmuş bir yapı olduğu ortaya çıkmıştır.

    Ekonomik kapsamdaki çalışmaların yanı sıra KNK tarafından kültürel çalışmalara da hız verilmiştir.
    KNK’nın desteğiyle 18 Ağustos 2000 tarihinde, terör örgütü PKK yandaşları tarafından Hollanda/Hengelo şehrindeki
    Sportpark Veldvvijk'te "4. Mazlum Doğan Gençlik ve Kültür Festivali" adıyla bir festival düzenlemiştir. Etkinlik
    kapsamında spor müsabakaları ve konserler yer almıştır217. Yine bu yıl YCK örgütlenmesinin 3. konferansı Avrupa
    sahasında gerçekleştirilmiştir218.

    Yine bu bağlamda, 02 Eylül 2000 tarihinde terör örgütü PKK yandaşlarınca, Almanya/Köln şehrindeki
    Müngersdorfer stadında "Uluslararası 8. Özgürlük, Barış ve Demokrasi Festivali" adıyla bir etkinlik düzenlenmiştir.

    2000'de Yeni Gündem Gazetesi'nin 03 Eylül 2000 tarihli nüshasında; etkinliğe 100 bin civarında PKK
    yandaşının katıldığı, katılımcılar arasında İngiliz Liberal Demokrat Parti Avrupa Parlamentosu (AP) üyesi Sarah
    Ludford, Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti Başbakan Yardımcısı Mihael Vesper, Alman Yeşiller Partisi’nden Federal
    Parlamento üyesi Angelika Beer ve İtalyan Komünist Yeniden Kuruluş Partisi üyesi Roman Mantovani'nin de
    bulunduğu şeklinde haberler yer almıştır219.

    PKK doğrultusunda Almanya'da faaliyet gösteren Derneklerin çatı örgütlenmesi konumunda olan YEK-
    KOM tarafından, Almanya'da 1993 yılından bu yana devam eden terör örgütü PKK'ya yönelik yasağın kaldırılması
    amacıyla Haziran 2000 tarihi itibariyle uzun süreli bir kampanya başlatılmıştır. Etkinlikler de Abdullah Öcalan’ın
    sağlık durumu kampanya gündemine alınarak, propaganda malzemesi olarak kullanılmıştır.

    216
    Özgür Politika Gazetesi, “KARZAS Heyeti Rusya’da Görüşmeler Gerçekleştirdi”, 15 Eylül 2001
    217
    25 Ekim 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    218
    15 Kasım 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    219
    2000'de Yeni Gündem Gazetesi, "Uluslararası 8. Özgürlük, Barış ve Demokrasi Festivali", 03.09.2000

    473
    FARUK ARSLAN

    Öte yandan, PKK bünyesindeki kadın yapısının, Avrupa ülkelerinde insani ve kültürel amaçlı dernek
    maskesi altında ve "Kürt Kadın Vakfı, Savaş Mağdurları Vakfı, Kültür-Sanat ve Müzik Vakfı" veya "Kürt Dernekleri Koruma
    Vakfı" gibi isimlerle vakıf- dernek şeklinde örgütlenmeleri planlanmış, bu doğrultuda faaliyetlere başlanmıştır.

    Rusya'nın Moskova şehrinde 28–30 Nisan 2000 tarihleri arasında "Rusya Federasyonu'nda Kürtlerin
    Kültürel Otonomi Federasyonları" adı altında bir konferans düzenlenmiştir. Konferans; "Moskova Kürt Kültürel
    Otonomisi", "Krasnadar Kürt Kültürel Otonomisi" ve "Saratov Kürt Kültürel Otonomisi" tarafından organize edilmiştir.
    Rusya'nın bazı şehirlerinde terör örgütü PKK yandaşlarının örgütlenmesine ve faaliyetlerde bulunmasına müsaade
    edilmesi, "Kültürel Otonomi" kavramı ile açıklanmaya çalışılmıştır.

    Bu dönemde Avrupa'da gerçekleştirilen en önemli etkinliklerden birisi teröristbaşının Suriye'den


    çıkartılmasının yıldönümünde meydana gelmiştir220. Özgür Politika Gazetesi'nin 11 Ekim 2000 tarihli nüshasında
    yayınlanan haberlerde; PKK yandaşlarının Yunanistan/Atina'da ABD, İsrail ve Türkiye büyükelçiliklerine siyah
    çelenk bıraktıkları, Almanya'nın çeşitli şehirlerinde ise oturma eylemi düzenledikleri belirtilmiştir.

    Öte yandan, 17 Eylül 2000 tarihinde, Stockholm şehrinde 5.000 kişinin katılımıyla, "2. İskandinavya Barış
    ve Demokrasi Festivali" adıyla bir etkinlik düzenlenmiştir. İskandinavya Kürt Konseyi ve İsveç Kürt Dernekleri
    Konseyi tarafından organize edilen festivalde, Ahmet Kaya bir konser vermiştir.

    Yine, 27 Kasım 2000 tarihinde terör örgütü PKK'nın 22. kuruluş yıldönümü bahanesiyle Avrupa'nın
    çeşitli ülkelerinde yaşayan PKK yandaş ve mensuplarınca çeşitli etkinlikler düzenlenmiştir.

    PKK yanlısı Özgür Politika gazetesinin konuya ilişkin haberinde; Almanya/Duisburg, Frankfurt,
    Freiburg, Mainz, Nürnberg Russelheim, İngiltere/Londra, Fransa/Paris ve İtalya/Roma şehirlerinde faaliyet gösteren
    PKK yanlısı derneklerde 100-200 kişilik gruplar halinde toplantılar düzenlendiği ifade edilmiştir221.

    PKK'nın gençlik kesimine yönelik örgütlenmesi konumundaki YCK, 09-14 Ekim 2000 tarihleri
    arasında sözde 3. Kongresini Avrupa alanında gerçekleşmiştir. Toplantıda Teröristbaşı Öcalan tarafından gündeme
    getirilen "Demokratik Cumhuriyet ve Barış Projesi" kapsamında, örgüte müzahir tabanın "Serhildan" olarak tabir edilen
    eylemlere hazırlanmasına yönelik çalışmaların yapılması" şeklinde kararlar alınmıştır.

    YCK’nın faaliyetleri ile ilgili bilgi veren Salih D.; “…kurs sonrası herkesi ayrı ayrı yerlere dağıttılar bu yerler
    Hamburg, Hannover, Stuttgart, Mannheim, Münih gibi yerlerdi. Benimle birlikte Rojha Kod, Çiya Kod Almanya'nın Berlin
    Şehrine gönderildik. Bizim gönderilme amacımız PKK-YCK örgütüne Sempatizan ve eleman kazandırmaktı. Genelde
    bu şahıslar Almanya'ya iltica etmiş ve kamplarda kalan genç insanlarla (Heimler) giderek ilişkiye geçiyorduk. İlk etapta bu tür
    şahıslar ile irtibata geçebilmek için bunların Almanya Ülkesinde karşılaştıkları sıkıntı ve dertlerini soruyor ve bu şahıslara
    Partinin bizlere vermiş olduğu Maddi ödeneklerden yardım ederek Partiye kazandırmaya çalışıyorduk. Parti bize Masraf ve Diğer
    yandaşlara vermek üzere aylık 450.D.M.para veriyordu…”beyanları ile örgütün gençlik çalışmalarına vurgu yapmıştır.

    Bu dönemde Terör örgütünün Avrupa'da yasal olarak faaliyet gösteren en önemli paravan
    örgütlenmesi konumunda olan KNK İngiltere/Londra'da bir temsilcilik açmıştır. Merkezi Belçika/Brüksel'de bulunan
    sözde KNK'nın, Almanya/Berlin ve İsveç/Stockholm'de de temsilcilikleri mevcuttur.

    Aralarında KNK başkanı İ. Şerif Vanlı ve KNK mensubu Zübeyr Aydar'ın da bulunduğu bir heyet,
    terör örgütü PKK ile KYB arasında yaşanan gerginlikte arabuluculuk rolü oynamak amacıyla, KYB lideri C. Talabani
    ile görüşmek için İrak'a gitmiş, ancak KYB lideri ile görüşemeden Avrupa'ya dönmüşlerdir

    220
    Özgür Politika Gazetesi, “Komplonun II. Yılında Kürt Gençleri Eylemleri Zirveye Taşıdı”, 11 Ekim 2000
    221
    Özgür Politika gazetesi, “22. Kuruluş Yıldönümü Etkinlikleri”, 27 Kasım 2000

    474
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Ayrıca, 07 Aralık 2000 tarihinde Fransa/Nice'te başlayan "Avrupa Birliği Zirvesi"nde KNK üyeleri
    Musa Kaval ve Ahmet Alim bir dizi faaliyetlerde bulunmuş ve bu çerçevede AB Ülkeleri Dışişleri Bakanlarına
    PKK'nın görüşlerini içeren bir dosya vermişlerdir.

    PKK güdümündeki örgütlenmelerden olan Kürdistan Yezidiler Birliği 3. kongresinin 23–24 Aralık
    2000 tarihleri arasında Almanya'da gerçekleştirmiştir.

    Öte yandan, Avrupa'da faaliyet gösteren terör örgütü PKK mensup/yandaşlarının teröristbaşı
    Öcalan’ın 15 Şubat 1999 tarihinde Kenya'da yakalanarak Türkiye'ye getirilmesinin yıldönümü bahanesiyle, çeşitli
    etkinlikler düzenlemişlerdir.

    Bu yönlü olarak, 14 Şubat 2001 tarihinde, PKK güdümündeki Özgür Kadın Partisi (PJA) tarafından
    Almanya'nın Köln, Bochum ve Duisburg kentlerindeki merkezi alanlarda 30 kişilik gruplar halinde nöbet tutulup,
    meşaleler yakılarak bildiri dağıtılmıştır.

    Yine, 12 Şubat 2001 tarihinde Bulgaristan/Sofya şehrinde Kürt Kültür Derneği organizesinde bir
    toplantı düzenlenmiştir. Düzenlenen toplantıda; 15 Şubat 2001 günü ABD, İsrail, Türkiye ve Yunanistan
    büyükelçiliklerine siyah çelenk bırakılması 18 Şubat 2001 gününe kadar devam eden 4 günlük açlık grevi eylemi
    kararı alınmıştır.

    Almanya/Hannover şehir merkezinde 1.000 civarında PKK yandaşı tarafından bir gösteri
    düzenlenmiş, göstericiler tarafından gece boyunca sessiz protesto eylemi gerçekleştirilmiştir.

    Fransa/Marsilya şehrinde, Başkonsolosluğumuz önünde toplanan çoğunluğu kadın ve çocuk 500-600


    kişilik bir grup tarafından bir gösteri yapılmıştır.

    İngiltere/Londra şehrinde, PKK yandaşlarınca ABD, İsrail, Kenya, Türkiye ve Yunanistan


    temsilciliklerine siyah çelenk bırakılmış ve Kuzey Londra'da 30 araçlık bir konvoyla protesto gösterisi
    düzenlenmiştir.

    İsviçre/Bern şehrinde, 15 civarında PKK yandaşı tarafından, Büyükelçiliğimize siyah çelenk


    bırakılmıştır.

    Rusya/Moskova şehrindeki Puskinskaya meydanına 500 civarında PKK yandaşı St. Petersburg,
    Yaroslav, Krasnodar ve Tombav şehirlerinden araçlarla getirilmiş ve akabinde örgüt adına bir gösteri düzenlenmiştir.

    19 Ağustos 2000 tarihinde KNK tarafından sözde Kürtler arası diyalog ve barış içerikli bir toplantı
    yapılmıştır. Bu toplantıya PKK’lı militanları yanı sıra Nuri Talabani, İzzet Hüseyni, Mahmut Osman, Ömer
    Şehmuz gibi şahsiyetlerde katılmışlardır.

    7 Ağustos 2000 tarihinde Öcalan’ın avukatları Bulgaristan’a giderek Balkanlardaki faaliyetlerin


    geliştirilmesi yönünde çalışmalar yapmış ve 7.kongre çalışmalarının son durumunun anlatıldığı konferanslar
    düzenlemişlerdir.

    PKK örgüt mensuplarınca Almanya’nın Duesseldorf kentinde 24 Haziran 2000 tarihinde büyük yürüyüş
    gerçekleştirilmiş, bu gösteride Türkiye aleyhine sloganlar atılmıştır222.

    222
    21 Haziran 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu.

    475
    FARUK ARSLAN

    17 Haziran 2000 tarihinde Almanya’da örgütün güdümündeki Avrupa Aleviler Birliği’nin Kongresini
    yapılmıştır223.

    2000 Ağustos ayı içerisinde Medya-TV’nin 1. kuruluş yıl dönümü gerçekleştirilmiştir. Öcalan’ın avukatları bu
    törene katılarak, çalışanlara Öcalan’ın talimatlarını iletmiş olup, buna göre; sonbaharla birlikte yeni bir dönemin
    başlatılması, bazı yeni programların hazırlanması, özellikle dağdaki militanların yaşamı ve militanların kültür
    sanat faaliyetleri ile siyasi çalışmalarının yansıtılacağı, Mahmur Kampı ile ilgili bir belgeselin hazırlanması
    talimatı verilmiştir. Ayrıca Özgür Politika Gazetesi için de yeni dönem faaliyetleri hazırlanmış ve görüşler
    yapılmıştır.

    2 Eylül 2000 tarihinde PKK örgüt mensuplarınca Köln'de geniş katılımlı bir gösteri düzenlenmiştir.
    Festivale 70 bin civarında kişi katılmış olup, Türkiye'den de Tolga Sağ, Ahmet Kaya, Yeni Türkü, Kardeş Türküler
    grubu ve CHP’den de PM düzeyinde temsilci misafir olarak katılmıştır224.

    Abdullah Öcalan’ın avukatları ile Hamburg Deutsches Orient Enstitü’nün Başkanı olup, Yaşar
    Kaya’nın yakın arkadaşı olan 225 Şarkiyatçı Udo Steanbach bir görüşme yapmışlardır. Bu kişi örgütün yeni dönem
    tezlerine destek vereceğini beyan etmiştir226.

    Sözde İkinci Barış Hamlesi Dönemi

    Sözde "İkinci Barış Hamlesi" ile ilgili kararlar, 2001 yılı Şubat ve Mart aylarında Irak'ın Kuzeyinde
    gerçekleştirilen Parti Meclisi Üçüncü Toplantısı'nda alınmıştır.

    Örgüt, yurt içinde ve yurt dışında geliştirmeyi planladığı kitlesel eylemlerin silahlı şiddetten
    arındırılmış fakat içinde otoriteyi zorlamanın olduğu şekilde yapılmasını planlamış, organize küçük grupların
    örgütlediği kitlelerin eylemlerin içerisine çekilmesi hedeflenmiştir.

    Örgüt sorumlu kadroları başlangıçta kitlesel eylemlerin örgütçe önem atfedilen günlerde
    gerçekleştirilmesini, bilahare diğer günlere de taşırılarak süreklileşmesini istemiştir. Bu meyanda, söz konusu
    eylemlerin başlatılmasına start verildiği 2001 yılının başından itibaren örgüt kitlesini ve yandaş oluşumların fırsat
    buldukça bu tip eylemlere yöneldikleri gözlenmiştir.

    Böylece örgüt bir yandan kitleleri yeni örgüt stratejisi doğrultusunda eğitip, serhildan eylem tarzını
    geliştirirken, diğer yandan da sözde silahlı mücadeleye ara verdiği 1 Eylül 1999 tarihinden itibaren uluslararası
    kamuoyunun desteğini almaya yönelik faaliyetler içerisine girmiştir.

    223
    21 Haziran 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu.
    224
    06 Eylül 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu.
    225
    www.turkiye.net/konuk/ishak1.htm
    226
    13 Eylül 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    476
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Örgüt, dönem içerisinde kadroların ve müzahir kitlenin motivasyonunu artırmaya yönelik özellikle
    örgütçe önem atfedilen günlere yakın tarihlerde suni gündemler yaratmaya çalışarak, örgütsel taleplerin müzahir
    kitle aracılığıyla kamuoyu gündemine getirilmesini hedeflemiştir.

    Bu doğrultuda 31 Mayıs 2001 tarihinden itibaren yeni dönem taktiği olan "Siyasal Serhildan"
    kapsamında "2. Barış Hamlesi" olarak ifade edilen yeni bir kitlesel eylem sürecine girilmiştir.

    Özgür Politika Gazetesi'nin 23-24 Mayıs 2001 tarihli haberlerinde, "2. Barış Hamlesi; Kimlik bildirimi,
    İrade beyanı ve Kürtlerin aktif politikaya katılımıyla yeni bir sürece giriyor" başlığı adı altında habere yer verilmiş ve sözde
    Başkanlık Konseyi üyesi Osman Öcalan ile bir röportaj yayınlanmıştır.

    Osman Öcalan; "...Halkımızın ulusal özgürlük mücadelesinin yeni bir aşamasına girmiş bulunuyoruz. Bu yeni
    aşama, demokratik sistemde ulusal ve toplumsal sorunların çözüme kavuşturulması sürecidir. Kürt özgürlük hareketi, bulunduğu
    toplumların demokratikleşme sorunlarıyla birlikte, Kürt sorununu da ele almış, çözümü için yürüttüğü mücadele çeşitli
    aşamalardan geçmiştir. Bu stratejik aşamalar ise, birinci olarak Diriliş devrimi ki bu 1999'da tamamlanmıştır. İkinci olarak da
    Demokratik Kurtuluş biçiminde formüle edilecek olan çözüm aşamasıdır" şeklindeki ifadeyle, örgütün yeni dönem
    stratejisinin önemini vurgulamıştır227.

    Yine sözde "1. Barış Hamlesi" dönemi olarak ifade edilen 1999-2000 yıllarının bir geçiş dönemi özelliğini
    taşıdığı, legal faaliyetler için uygun ortamların yaratılmasının ön görüldüğü bu dönemde örgütün; 2 Ağustos 1999’da
    ilan edilen sözde ateşkes ve yurt içerisinde faaliyet gösteren grupların aşamalı olarak yurt dışına çıkarılması, 01-29
    Ekim 1999 tarihlerinde sözde Barış Grubu adı verilen örgüt mensuplarının teslim olması, Avrupa alanında
    gerçekleştirilen sembolik barış yürüyüşleri ve kitlesel eylemler sayesinde sözde elde edilen kazanımlarından dolayı
    bahse konu dönemin başarıyla tamamlandığını, bundan sonra faaliyetlerin "Demokratik Kurtuluş" süreci çerçevesinde
    ele alınacağını ifade edilmiştir.

    Bu amaç doğrultusunda sosyal kurumların daha etkin olmasını sağlamak için araka arkaya faaliyetler
    gerçekleştirilmiş ve kurumlaşma çabalarına hız verilmiştir. Bu nedenle Sözde KNK Yüksek Seçim Kurulunun
    gerçekleştirdiği 4. toplantısında, KNK Genel Meclisi'nin yeniden yapılandırılmasına yönelik, KNK Genel Meclisinde
    aday olmak isteyenlerin 01 Temmuz 2001-01 Eylül 2001 tarihleri arasında adres ve kısa öz geçmiş bilgilerini
    knk@kongrakurdistan.com veya www. kongrakurdistan.com adresleri üzerinden başvuruların yapılabileceği, yine
    "Rue Jean Stas 41. 1060 Bruxelles" adresine veya 003226473084 numaralı telefonun yanı sıra, 003226476849 faks
    numarasının başvuru esnasında kullanılabileceği, başvuruların KNK Yüksek Seçim Kurulu tarafından
    değerlendirilmeleri akabinde kamuoyuna açıklanacağı, oluşuma üye örgüt, parti, kurum vb.lerinin kontenjanlarının
    Yüksek Seçim Kurulu'nun bir sonraki toplantısında belirleneceği şeklinde bilgilere yer verilmiştir.

    Örgüt tarafından bu zamanda üç ay sürmesini planlanan "2. Barış Hamlesi" adı altındaki mezkûr
    eylemler; 31 Mayıs 2001 tarihinde Almanya/Berlin'de, KNK öncülüğünde, KON-KURD, Kürt Demokratik Kültür
    Hareketi (TÇDK), YEK-KOM, Kürt Hukukçular Birliği (YHK), Kürdistan İslam Hareketi (HİK), Kürdistan Aleviler
    Federasyonu (FEK), Kürdistan Yezidiler Birliği (YEK), Kürt Öğretmenler Birliği (YMK), Kürdistan Enformasyon
    Merkezi (KIZ), Mala Kurda Berlin (Berlin Kürt Evi)'nin katılımıyla düzenlenen kitlesel basın açıklamasıyla
    başlatılmıştır.

    İkinci Barış Hamlesi çerçevesinde Yurt Dışında Başlatılan Eylemler

    227
    Öcalan O., “II. Barış Hamlesi ve Üzerimize Düşen Görevler”, Özgür Politika Gazetesi, 23-24.05.2001

    477
    FARUK ARSLAN

    Sözde ikinci barış hamlesinin startı yurt dışında özellikle Avrupa alanında verilmiştir. Örgüt, Avrupa
    ülkelerinden geçmişte eleman, finansman temini ve diplomatik destek sağlama amaçlı olarak istifade etmiştir. Yeni
    dönemde ise Avrupa alanı diplomatik faaliyetlerin ana merkezi haline getirilmiştir.

    Sözde ikinci barış hamlesi başlatılmadan önce de YDK'nın sözde 2. Kongresi 16-25 Mayıs 2001 tarihleri
    arasında, Avrupa alanında 130 örgüt mensubunun katılımıyla gerçekleştirilmiştir. YDK bu kongreyle disiplinli bir
    çalışma yapma iradesini ortaya koymaya çalışmış, kampanya için kadro oluşturmayı hedeflemiştir.

    Öte yandan siyasal çalışmalardaki hareketlilik artmış, PKK güdümünde Belçika/Brüksel merkezli
    olarak faaliyet gösteren KONKURD’a bağlı dernekler, yıllık olağan kongreleri sırasında yandaş kitlesini artırmak
    amacıyla üyelik kampanyası başlatmışlardır.

    Bu çerçevede, Nisan ayı son haftası itibariyle, Paris Kürt Kültür Merkezi (Fransa), Bonn Kürdistan
    Centrum (Almanya), Den Haag Kürt işçiler Derneği (Hollanda), Leipzig Kürt Evi (Almanya), Frankfurt
    Mezopotamya Kültür Derneği (Almanya) isimli PKK yanlısı kuruluşlar yıllık olağan kongrelerini düzenlemişlerdir.

    28-29 Nisan 2001 tarihleri arasında, Almanya/Berlin şehrinde PKK yanlısı kuruluşlardan Berlin Kürt
    Enstitüsü organizesinde "Kürt Edebiyat Sempozyumu" adıyla bir toplantı düzenlemiştir. Sempozyumda Kürt dili ile
    ilgili konular yerine dönemin eylem stratejisi konuşulmuş, Kürtçe üzerine sunum dahi yapılmamıştır.

    Bu doğrultuda ana gündem konusu olan sözde "Kimlik Bildirimi" faaliyetleri, PKK'nın Avrupa
    ülkelerindeki cephe örgütlenmesi olan YDK Avrupa Koordinasyonu adı verilen örgüt birimince sevk ve idare
    edilmiştir.

    Özellikle 1993 yılında Almanya ve Fransa'da, 2000 yılı içerisinde de İngiltere tarafından PKK
    faaliyetlerinin yasaklanmasının ardından örgüt yeni stratejinin acilen hayata geçirmesini istemiştir. PKK örgütü bu
    süreçte; Kürt halkı ile Kürt halkının özgürlüğü için sözde mücadele eden PKK'nın inkar ve imha edilmesinin
    amaçlandığı, bu kapsamda başta Avrupa (Almanya merkezli) ülkeler olmak üzere, buralarda yaşayan Kürt kökenli
    şahısların 31 Mayıs 2001 tarihinden itibaren ferdi ve toplu olarak "Ben de PKK'lıyım, Ben de Ulusal Özgürlük
    Mücadelecisiyim" şeklinde mahkemelere müracaat etmelerini ayrıca, tüm resmi işlemlerinde Kürt kimliklerinin
    kullanılmasıyla, sorunu ortaya çıkaran güçlerin kendi hukuku içinde hesaplaşması gerektiği yönünde faaliyetler
    yapılmasını hedeflemiştir. Bu kampanya ilk olarak Avrupa alanında başlatılırken aynı yıl Haziran, Temmuz ve
    Ağustos aylarında Türkiye’de de hayata geçirilmiştir.

    Örgüt "2. Barış Hamlesi" çerçevesindeki "Kimlik Bildirimi" eylemiyle, Kürt ulusal-siyasal kimliği
    üzerindeki yasakların kaldırılmasının yanı sıra sözde barış çabalarına uluslararası destek sağlamayı da hedeflemiştir

    Bu kampanya için yazılan "Ben de PKK'lıyım" metninde, AB'ne üye devletlerin, bu birliğe üye olmak
    üzere başvuruda bulunan diğer devletlerden istediği "Kopenhag Kriterleri" gibi uluslararası kararlara karşı, kendi
    ülkelerinde yerleşik durumda bulunan Kürtlere söz konusu kararları uygulamadıkları veya yüzeysel ele alındıkları
    ifade edilmiştir.

    Yine metinde, sözde Kürt sorununun kalıcı olarak çözüme kavuşturulabilmesi için teröristbaşı
    Abdullah Öcalan’ın serbest bırakılması ve siyaset yapabilme koşullarının sağlanması istenilmiştir.

    Sözde Kimlik Bildirimine yönelik olarak örgüt ile iltisaklı oluşumların tüm hazırlıklarını
    tamamladıkları ve bu amaca yönelik olarak binlerce "Ben de PKK'lıyım" başlığını taşıyan form hazırlandığı
    görülmüştür. Başvurularla ilgili olarak, Almanya/Kuzey Ren Westfalyan Eyaletinde örgüt yanlısı yaklaşık 2000 kişi,
    Duesseldorf Eyalet Yüksek Mahkemesine 13 Haziran 2001 günü avukatlar aracılığıyla başvuruda bulunulmuştur.

    478
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Sözde II. Barış hamlesi içerisinde değerlendirilen Kimlik bildirimi kampanyası VI. Konferansın hemen
    akabinde hızlandırılmıştır. Kampanyanın amacı; “AİHM-Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nde görüşülen Öcalan
    davasının Kürt halkına dayatılan sözde inkâr ve imhanın yargılandığı bir platform olarak ele alınması, Almanya ve İngiltere başta
    olmak üzere, tüm Avrupa ülkelerinde PKK ve Kürt kimliğine ilişkin yasağın kaldırılması, Avrupa'da yaşayan Kürtlerin
    bulundukları ülkelerde, siyasal ve ulusal kimliklerinin kabul edilmesi, Kürt kimliğinin kendisini koruyup geliştirme, örgütlenme
    ve eğitim başta olmak üzere, temel siyasal, sosyal ve ekonomik haklardan faydalanmasının sağlanması” şeklinde sıralanmıştır.

    Kimlik bildirimi kampanyası kapsamında o dönem çeşitli Avrupa ülkelerinde PKK yandaşlarınca
    yapılan etkinlikler şu şekildedir;

    Belçika merkezli olarak Avrupa genelinde faaliyet gösteren KONKURD tarafından 13 Haziran–13
    Temmuz 2001 tarihleri arasında devam edecek bir imza kampanyası sonunda 100.000 imzaya ulaşılması
    hedeflenmiştir.

    İngiltere’de "Yeni Terörizm Yasası" ile PKK'nın terörist örgütler listesine alınmasını protesto etmek
    amacıyla, bir imza kampanyası başlatılmıştır.

    31 Mayıs 2001 günü, Almanya/Berlin'de yukarıda belirtilen örgüt güdümündeki kuruluşların katılım
    ile 400 civarında PKK yandaşının katılımıyla, Öcalan’ın AİHM'deki duruşması ve kimlik bildirimi kampanyası
    konusunda, miting ve basın açıklaması yapılmıştır.

    11 Haziran 2001 günü, Almanya/Duesseldorf eyalet mahkemesinde PKK mensubu olduğu


    gerekçesiyle yargılanan bir örgüt mensubunun davası bahane edilerek, mahkemeye "Ben PKK'lıyım" yazılı dilekçeler
    verilmiştir.

    15 Haziran 2001 günü Fransa/Paris'te 1000 civarında PKK yandaşının katılımıyla bir gösteri
    düzenlenmiştir.

    Özgür Politika Gazetesi'nin 02 Ağustos 2001 tarihli nüshasında, Almanya/Aachen cezaevindeki 23


    PKK’lı tutuklunun, söz konusu kampanya çerçevesinde ilgili makamlara başvuruda bulundukları belirtilmiştir228.

    Yunanistan/Selanik Kamara Meydanı'nda "Kürdistan'da Barış İçin İmza At, Öcalan'a özgürlük" yazılı
    pankart altında halktan imza ve para toplanmış, benzer bir girişim Atina Sintagma Meydanı'nda da düzenlenmiş ve
    04 Ağustos 2001 tarihinde sona erdirilmiştir.

    Örgüt yanlılarınca Selanik'te gerçekleştirilen etkinlik, 09-11 Ağustos 2001 tarihleri arasında Egnatia
    Caddesi ile Aristo meydanının birleştiği noktada tekrar başlatılmıştır.

    11 Ağustos 2001 tarihinde Norveç/Oslo merkezindeki Parlamento binası önünde "Kürdistan’daki Savaşa
    Son, Kürtlere özgürlük" yazılı pankart altında tanıtım ve imza kampanyası başlatılmıştır.

    14 Ağustos 2001 tarihinde Rusya Federasyonu Moskova Büyükelçiliğimiz önünde 20 kişilik grup
    tarafından "Öcalan'a özgürlük", "Kürdistan", "Tüm Rusya Komünist Partisi" pankartları ile A. Öcalan’ın resimlerinin
    sergilendiği bir gösteri düzenlenmiştir.

    Ağustos 2001 tarihinde, İngiltere İçişleri Bakanlığı önünde, her hafta Perşembe günleri 50-60 kişilik
    grupların katılımıyla gösteri düzenlenmiştir.

    228
    Özgür Politika Gazetesi, “Kürt Tutuklulardan Destek Kampanyası”, 02 Ağustos 2001

    479
    FARUK ARSLAN

    14 Eylül 2001 tarihinde 2400 adet "Ben de PKK'lıyım" ve 3600 adet "Kimliğimi İstiyorum" yazılı formun
    Güney Kıbrıs Rum Kesimi Başbakan Yardımcısı'na iletilmiştir. Bu kampanyanın gerçekten doğru bir şekilde
    yürütülmediği ve sahte evrak hazırlandığı daha sonra ortaya dokümanlardan ve örgüt mensuplarının ifadelerinden
    anlaşılmıştır.

    05 Eylül 2001 tarihinde, örgüt yanlısı KON-KURD’a mensup bir grup tarafından İsviçre Dışişleri
    Bakanlığı'na kimlik bildirim kampanyası kapsamında toplanan dilekçeler verilmiştir.

    Şubat 2001 döneminde örgütün yapısının bulunduğu tüm Avrupa ülkelerindeki kurumlarda nöbet tutma,
    siyahlar giyme, oruç biçiminde eylemlilikler meydana gelmiştir229.

    1 Eylül 2001 döneminde örgütün kadın yapılanması olan Özgür Kadın Hareketinin yan kuruluşu olan
    Dünya Özgür Kadın Vakfı’nın kuruluşu Hollanda’da gerçekleşmiştir. Derneğin üyeleri sadece PKK’lı militanlar
    olmayıp, aynı zamanda Hollandalı ve Alman üyeleri de bünyesine almıştır. Dernek daha sonra dünyadaki en
    büyük kadın örgütü olan FDEF’e üye olmuştur 230.

    Mayıs 2001 tarihinde tüm Avrupa genelinde Türkiye’de idam cezasının kaldırılması amacıyla
    eylemler başlatılmış olup, Avrupalı liderlere bu yönde mektuplar gönderilmiştir.

    2001 Mayıs ayı içerisinde Norveçli grubun yoğunluklu olarak katıldığı İşkenceyi Önleme Komitesi
    yetkilileri Türkiye’ye gelerek Öcalan’ın durumu hakkında incelemeler yapmışlardır231.

    PKK örgüt mensupları ve sempatizanlarının organizesinde 1 Eylül 2001 tarihinde Almanya’nın Köln
    kentinde bir yürüyüş gerçekleştirilmiş, bu yürüyüşte Türkiye aleyhine sloganlar atılmıştır 232.

    10-15 Aralık 2001 tarihleri arasında özgürlük eylemleri olarak adlandırılan gösteriler yapılarak,
    Öcalan’ın sözde tecrit koşulları protesto edilmiştir233.

    Bu dönemde örgüt militanlarınca, İngiltere’de hükümet ve etkili kurumlar üzerinde baskı


    oluşturup, PKK üzerindeki yasağın kalkması sağlamak için gösteriler ve eylemler düzenlenmiştir 234. Haziran 2001

    229
    21 Şubat 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    230
    11 Nisan 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    231
    23 Mayıs 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    232
    22 Ağustos 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    233
    27 Kasım 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    234
    20 Haziran 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    480
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    döneminde Avrupa YDK kongresini yapılmış235, 22-23 Temmuz 2001 tarihinde de Avrupa’da gençlik festivali
    düzenlenmiştir236.

    13 Haziran 2001 tarihi itibariyle YDK’nın organizesi ile yapılan bende PKK’lıyım bildiriminde 45.000
    imza, KON-KURD’un ulusal kimliğimi ve haklarımı istiyorum başvurusu çerçevesinde 100.000.000 imza
    Avrupalı devletlerin yetkililerine gönderildiği iddia edilmiştir.

    Örgütün bu iddiasına karşılık gerçekte ise, Avrupa genelinde 40 bin civarında dilekçe verildiği, verilen
    dilekçelerden % 50'sinin var olmayan kişilerin adıyla gönderildiği, kişilerin izninin alınmadan isimlerinin kullanıldığı
    veya belirtilen adreslerde imza sahiplerinin yaşamadığı ilgili devlet makamlarca dış temsilciliklerimize bildirilmiştir.
    Ayrıca Almanya ve İngiltere’de eylemleri organize ettikleri anlaşılan kişiler hakkında soruşturma da başlatılmış olup,
    sahte evrak düzenlenmekten işlem görmüşlerdir237. Bu sahtecilik olayları örgütün imajını sarsmış ve bu ülkedeki
    insan hakları kuruluşlarınca eleştirilmiştir.

    "Kimlik Bildirimi" kapsamında mahkemelere başvurulması şeklinde Avrupa alanında sürdürülen


    terörist faaliyetler, yurt içerisinde de yine korsan gösteri, pankart asma vb. pasif eylemler olarak sürdürülmüştür.

    Örgütün bu çerçevede faaliyetlerine devam ettiği 27 Aralık 2001 tarihinde Avrupa Birliği Konseyi
    tarafından hazırlanan ve 27 Aralık 2001 tarihinde Brüksel'de imzalanarak, Avrupa Topluluğu Resmi Gazetesi’nde
    yayınlanan “Terörizmle Mücadelede Özel Tedbirlerin Uygulanışına Dair Konseyin Ortak Görüsü” başlıklı metnin terör
    örgütleri listesi içerisine PKK dahil edilmiştir. Bu karar örgüt üzerinde olumsuz bir etki yaparak, kitlesinin
    heyecanını olumsuz yönde etkilemiştir.

    PKK VI. Konferansı

    Yeni bir yapılandırmanın başladığı bu zamanda Avrupa’da faaliyet yürüten üst düzey örgüt
    mensuplarından Azime Kod, Melsa Kod ve Selahattin Kod isimli militanların örgütten ayrılmaları, çalışma yapan
    kadrolarda önemli moral bozukluklarına neden olmuşlardır238.

    Ortaya çıkan moral çöküntüsünü gidermek ve çalışmaları devam ettirmek için Avrupa alanına İnci Jaan adını
    kullanan militan gönderilerek sorumlularla birlikte faaliyetleri organize etmesi istenmiştir. Yeni yapılanma
    gereğincede Avrupa’daki faaliyetlerin PKK adına değil, KNK adına yapılması kararlaştırılmıştır. Avrupa’da bu
    gelişmelerin yaşandığı ve belli noktalarda örgütte ayrılmaların baş gösterdiği bir zamanda Kandil bölgesinde
    örgütün VI. Konferansı gerçekleştirilmiştir.

    235
    20 Haziran 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    236
    11 Temmuz 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    237
    11 Temmuz 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    238
    25 Temmuz 2001 Tarihli Abdullah Öcalan’ın’ Avukatları İle Görüşme Notu

    481
    FARUK ARSLAN

    Terör örgütü PKK, sözde VI. Konferansı 5-22 Ağustos 2001 tarihleri arasında Irak'ın Kuzeyinde 138
    örgüt mensubunun katılımıyla gerçekleşmiştir. Konferansa Başkanlık Konseyi üyeleri Duran Kalkan, Osman Öcalan,
    Nizamettin Taş, Murat Karayılan, Nuriye Kespir ve Gülizar Tural katılmıştır. Konferansın açılış konuşmasını Duran
    Kalkan, kapanış konuşmasını ise Osman Öcalan yapmıştır. Bu konferansta halen takip edilen siyasal çalışmaların
    daha da yoğunlaştırılması kararı alınmıştır.

    Konferans kararlarına göre Avrupa faaliyetleri yeni strateji temelinde örgütün diplomatik faaliyet
    merkezi haline getirilecektir. Bu alana atfedilen ikinci bir rol ise, geçmişten bu yana devam ettirilen eleman temini,
    mali-lojistik destek sağlama ve propaganda faaliyetlerini yürütmek olarak tespit edilmiştir.

    Bu anlayışa bağlı olarak son iki yıldır Avrupa düzeyinde daha çok diplomatik ataklar ön plana
    çıkmıştır. Bu tür faaliyetlerin sürdürülmesinde KNK, YDK ve KON-KURD öne çıkmıştır.

    Özellikle bu alanda zamanla YDK çalışmaları faaliyetlere damgasını vurmaya başlamıştır. Nitekim
    terör örgütü PKK'nın Avrupa ülkelerindeki faaliyetleri, YDK-Avrupa Koordinasyonu adı verilen bir örgüt birimince
    sevk ve idare edilmiştir. YDK Avrupa Koordinasyonuna bağlı olarak yürütülen faaliyetlerin Avrupa ülkeleri
    yasalarına göre, legal, illegal ve paravan örgütlenmelerle yürütülen boyutları oluşturulmuştur.

    Legal faaliyetler, YDK temsilcilikleri, enformasyon büroları ve komiteler, YDK'ye bağlı alt birlikler ve
    dernekler vasıtasıyla yürütülmüştür.

    Avrupa ülkelerindeki illegal yapının devamının sağlanmasında, YDK Avrupa Koordinasyonu


    uhdesinde faaliyet gösteren "Ülke Bürosu" adı verilen örgüt birimlerinin önemli bir rolü olmuştur. Örgüt
    mensuplarının, ülkeler arasında rahatlıkla seyahat etmeleri, aktarılmaları, ülke bürolarınca sağlanmıştır. Ülke
    büroları; Almanya merkez olmak üzere, Yunanistan, Fransa, Hollanda, Romanya, İsveç'te yaygın şekilde
    örgütlenmiştir. İllegal örgütlenmede görev alan örgüt mensupları, bu sayede legal faaliyetler içerisinde kamufle olma
    imkanı da bulabilmişlerdir. Paravan örgütlenmeler arasında, KON-KURD, KNK ve Medya Tv önemli bir yer
    tutmuştur.

    KON-KURD bünyesinde dokuz farklı ülkede kurulmuş dernek federasyonları bulunmaktadır. Söz
    konusu federasyonlara bağlı olarak sayıları yüzlerle ifade edilebilen dernek faaliyet göstermektedir. Kültürel faaliyet
    maskesi altında varlıklarını devam ettiren bu derneklerin, terör örgütü PKK'ya eleman, mali-lojistik destek
    kazandırmanın yanı sıra, kitlesel gösterileri de yaygın bir biçimde organize ettiği gözlenmiştir.

    Bilindiği üzere, Avrupa'da sürdürülen faaliyetler arasında, PKK'yı ve teröristbaşını aklamayı dayatan
    kitlesel gösteriler önem arz etmiştir. Bu dönemde gerçekleştirilen gösterilerin en önemlileri, "Aynı dönemde, Avrupa'da
    büyük yürüyüşler, festivaller yapılmıştır. Köln yürüyüşü, Köln festivali, Strasburg yürüyüşü, Dortmund yürüyüşü vb.
    bunlardan bazılarıdır" ifadeleriyle Serxwebun Dergisinin Mart 2001 tarihli sayısında ön plana çıkartılmıştır.239

    Görüldüğü üzere bu dernekler sayesinde geliştirilen büyük çaplı kitlesel gösteriler önemli bir baskı
    aracı kullanılmıştır. Örgüt bir yandan propaganda ve lobi faaliyetleri sürdürürken diğer yandan Avrupa'daki
    kurumlaşmasını geliştirmiş, yeni alanlarda örgütler oluşturmuştur.

    Bu projenin bir devamı olarak 28-29 Nisan 2001 tarihleri arasında, Almanya/Berlin'de PKK yanlısı
    kuruluşlardan Berlin Kürt Enstitüsü organizesinde "Kürt Edebiyat Sempozyumu" adıyla bir sempozyum
    düzenlenmiştir.

    239
    Serxwebun Dergisi, Mart 2001, s.71.

    482
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Öte yandan, 10 Nisan 2001 tarihinde sözde örgütün silahlı kadın yapılanması olan PJA’nın 1. Avrupa
    Konferansı yaklaşık 200 örgüt mensubunun katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Konferansta, Avrupa'daki çalışmaların
    arttırılması ve eğitim faaliyetlerinin yoğunlaştırılması kararlaştırılmıştır.

    Haziran 2001 tarihinde, örgüt güdümünde faaliyet gösteren YEKKOM , FEKBEL (Belçika Kürt
    Dernekleri Federasyonu) ve FEKAR (İsviçre Kürt Dernekleri Federasyonu) isimli kuruluşlar yıllık olağan
    kongrelerini düzenleyerek yeni yönetimlerini belirlemiştir. YEKKOM’un kongresi Almanya'nın Dortmund şehrinde
    350, FEKAR kongresinin İsviçre'nin Basel şehrinde 400 kişinin katılımıyla yapılmıştır.

    Bu gibi derneklerin çoğaltılması ve faaliyetlerin tırmandırılmasının asıl amacı gerçekte güç kaybeden
    örgütün halen caydırıcı olabildiğini göstermek ve Avrupa ülkelerini legalleşme görüntüsüyle baskı altına alınmasını
    sağlamak olmuştur.

    Konuya ilişkin olarak 22 Haziran 2001 tarihli Medya TV yayınında sözde Başkanlık Konseyi üyesi
    Osman Öcalan, "Biz 2. Barış Hamlesini başlattık, İngiltere de ikinci inkar hamlesini başlattı. Almanya, geçen gün bir
    arkadaşımıza 2 yıl 9 ay ceza verdi. Hiçbir şiddet eylemi yapmadı. Partimizin yeni stratejisine göre çalışıyordu. Amerika’ya
    diyoruz, eğer dünyaya karşı sorumlu davranıyorsan biz çözüm istiyoruz onun için birçok adım attık, neden bize cevap
    vermiyorsun?

    Avrupa'nın, Amerika'nın veya diğer birçok gücün tavrı belli değildir daha. İngiltere zaten yasak getirdi.
    Diğerleri de belli değil. Bunlardan biri arabuluculuk yapmadı. Bosna-Hersek'te yaptınız, Kosova'da yaptınız bugün
    Makedonya'da yapıyorsunuz, Filistin'de yapıyorsunuz birçok yerde yapıyorsunuz. Kürtler için neden bir heyet
    göndermiyorsunuz? Kürt sorununun çözümü konusundaki görüşünüz nedir?" şeklinde açıklamalarında bulunmuştur240.

    III. Serhildan Döneminin Dönemi

    II. Serhildan döneminde Avrupa'da sürdürülen faaliyetler örgüte azda olsa moral kaynağı olmuştur.
    Bu noktada bölücü nitelikteki gelişmelerin yoğunluk ve hızını etkileyebilecek bir diğer unsur da dönemin
    konjonktürel gelişmeleridir. Avrupa Birliği-Türkiye ilişkilerinin düzeyi, Rusya-Çin ekseninde oluşturulmaya
    çalışılan yeni güç merkezi, Batı dünyasının Irak'ın Kuzeyinde geliştirmeyi hedeflediği çözüm, PKK faaliyetlerini
    etkilemiştir.

    Örneğin, Türkiye'nin Avrupa Birliğine üye olma kararlılığı içerisinde atmayı düşündüğü adımlar,
    Öcalan’ın cezasının müebbet hapse çevrilmesi, Türkiye’de kültürel anlamda bazı açılımların atılması örgütü
    cesaretlendirmiştir. Örgüt Türkiye’nin içtenlikle attığı demokratik adımları bir zafiyet olarak görüp, bunu örgütsel
    bir kazanç olarak propaganda etmiştir. Fakat gelişen olaylar bu adımların devlet halk ilişkilerini güçlendirdiği, halkın
    devlete olan güvenini arttırdığı göstermiştir.

    Adımların pozitif yansımalarının olduğu muhakkaksa da istenilen düzeyde olmadığı ise bir gerçektir.
    Bu noktada Devlet adına yürütülen çalışmaların ehil ellerde olmayışı, Güneydoğu sorunun çözümde PKK tezlerini
    referans alan yöntemlere sapıldığı, PKK’nın dillendirdiği başlıklar üzerinden hareket edilerek, çözüm yolunun ister
    istemez örgüte dayandırıldığı, Öcalan ve avukatlarının bazı kesimlerce muhatap alındığı görülmüştür. Güneydoğu
    sorunun bir PKK sorunu olmadığı, sorunun bir kaynağının da PKK olduğu, PKK’nın dış ve iç güçlerle olan istihbari

    240
    22 Haziran 2001 tarihli Medya TV haberi

    483
    FARUK ARSLAN

    bağları göz önüne alınmamış, Öcalan ile yapılan pazarlıkların doğrudan bu derin mihraklarla yapıldığı anlamına
    geldiği anlaşılamamıştır241.

    Bu gelişmeler PKK'nın Avrupa merkezli faaliyetlerine de yansımıştır. Kaldı ki, terör örgütü PKK'nın
    yeni dönemde sorunun yurt içinde alevlendirmeyi ve Avrupa'da çözmeyi planladığı açıktır. Avrupa'da takip ettiği
    yöntem, kitle gösterileriyle desteklenen diplomatik faaliyetler (baskılar) şeklinde olmuştur.

    Nitekim örgüt tarafından yapılan bir değerlendirmede, "Avrupa faaliyetlerimiz, bu demokratik siyasal
    çözüm döneminde esas mücadele alanlarından birisi haline gelmiştir. Başka bir deyişle, demokratik çözüm sürecinde çözüm
    mücadelesinin geliştirilmesi gereken esas alanlardan birisi haline gelmiştir.

    Şimdi süreci geliştiren temel mücadele kitle mücadelesidir. Onu sağlatacak propaganda ve ajitasyon çalışmasıdır.
    Onu uluslararası alanda anlamlı kılacak diplomasi faaliyetidir. Kitle mücadelesi, serhildan temel olunca, ülkede ve bölgedeki
    halkımızın mücadelesi esas olmakla birlikte, yurt dışında ve Avrupa'daki halkımızın serhildanı da artık böyle bir süreçte öne
    çıkmış, temel bir mücadele haline gelmiş bulunuyor. Kuşkusuz temel alanlar ulusun ve halkın yaşadığı alanlar, ülke topraklarının
    kendisi, yine onun çevresi ve bölge (sınır ötesi alanlar) ülkeleridir. Ama Avrupa'daki halkımızın serhildanı da genelde ülkede,
    Türkiye'de ve bölgede gelişen serhildanın kopmaz bir parçası durumundadır.

    Bu çerçevede hem serhildana katılımıyla, hem de demokratik siyasal çözüm sürecinin propaganda ve özellikle
    diplomatik ayağının temel bir sahası olması itibariyle yurt dışı Avrupa çalışmalarımız öne çıkmış, stratejimizdeki önemi artmış,
    görevleri daha da büyümüş ve ağırlaşmış durumdadır242” hususlarına yer verilmiştir.

    Örgüt diplomatik faaliyetlerde hedeflediği başarıyı yakalamak amacıyla yurt içi faaliyetlerini
    çerçevesinde kitle gösterilerini tırmandırmayı sürdürmüştür. Böylece Avrupalılara sözde sorunun kitlelerin
    dayanılmaz arzusu olduğunu gösterilmeye ve bu yolla Avrupalıları baskı altına almaya çalışmıştır.

    Konuya ilişkin olarak, "Önümüzdeki bir yılda uluslararası alanda da hareketlilik bekliyoruz. Onlar da izlediler,
    gördüler ve belli bir kavrayışa ulaştılar. Kürt halkının yeni çizgiyi sahiplendiği, bu konuda mücadelesini yükselteceği, kendilerinin
    de bu sürece katılım göstermeleri gerektiği artık anlaşılacaktır. Tabii Kürt halkının siyasal hareketi ile birlikte, uluslararası alanda
    da Kürt sorununun çözümü doğrultusunda çabaların hareketlenmesi kaçınılmazdır" denilmiştir243.

    Yine Serxwebun Dergisinin Mayıs 2001 sayısında yayınlanan 'Dönem Perspektifleri" isimli yazıda,
    "Parti ve mücadele tarihimize dönüp baktığımızda üç ana süreç görüyoruz. Bunlara üç stratejik süreç de denebilir. Birincisi,
    partileşme sürecidir. Bu süreç Türkiye metropollerinde filizlenmiş, Kuzey Kürdistan'da ise yeşermiş ve gerçekleşmiştir.

    İkinci süreç, ordulaşma ve gerillalaşma sürecidir; ulusal diriliş ve gelişmenin bir çizgi olmaktan çıkıp bir halkın
    ve bir toplumun yaşamı haline dönüşmesi sürecidir, büyük bir mücadele ve savaş sürecidir. Partimiz mücadeleyi Kürdistan'ın
    bütün parçalarına yayarak, yine Ortadoğu bölgesine genişleyerek, böyle bir sürecin gelişimini sürdürmüştür.

    Hareketimizin gelişiminin üçüncü süreci, bu yeni strateji sürecidir; VII. Kongre temelinde kararlaştırılan,
    formüle edilen ve planlanan yeni strateji dönemidir. Bunun temel özelliği, ulusal soruna demokratik çözüm bulmak, bunun için
    demokratik dönüşümü geliştirmek, Türkiye'de ve bölgede demokratik değişim ve dönüşümle birlikte Kürt ulusal sorununa çözüm
    getirmektir. Bunun mücadele yolu ve yöntemi olarak da, demokratik siyasal mücadele öngörülmüştür.

    Birinci dönemde, yani partileşme sürecinde çok fazla yeri olmayan, ordulaşma sürecinde ve gerillasal mücadele
    döneminde aktif destekleyici konumda olan yurt dışı Avrupa faaliyetlerimiz, bu üçüncü stratejik dönemde, yani demokratik siyasal

    241
    Bu konuda Nejdet Pekmez’cinin Apo ve Pilot adlı kitap meraklılarının ilgisini çekecek boyutta önemli bir yayındır.
    242
    Serxwebun Dergisi, Mayıs 2001. s.35.
    243
    Serxwebun Dergisi, Ağustos 2000, s.12.

    484
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    çözüm döneminde esas mücadele alanlarından birisi haline gelmiştir." açıklamalarıyla Avrupa faaliyetlerinin örgüt
    açısından önemine vurgu yapılmıştır244.

    Dönem Perspektifleri adlı yazıda, Avrupa alanı sorunun adeta çözüm merkezi ilan edilmiştir. Bu
    yönlü olarak yapılan değerlendirmede "Bu çerçevede hem serhildana katılımıyla, hem de demokratik siyasal çözüm sürecinin
    propaganda ve özellikle diplomatik ayağının temel bir sahası olması itibariyle yurt dışı Avrupa çalışmalarımız öne çıkmış,
    stratejimizdeki önemi artmış, görevleri daha da büyümüş ve ağırlaşmış durumdadır. Böyle olunca, yurt dışı faaliyetlerimiz yeni
    stratejik dönemde temel faaliyetlerden birisi haline geliyor; Avrupa alanı temel mücadele alanlarımızdan birisi oluyor. Kuşkusuz
    Avrupa, sorunu çözmek için mücadelenin gelişim alanlarından birisidir." açıklamalarına yer verilmiştir.

    Yine sorunun uluslararası bir boyuta ulaştığı iddia edilerek, sorunun artık Avrupa'nın da sorunu
    olduğu, "Kürt sorununun çözümü sadece Kürtlerin bir sorunu olmuyor, sadece Türkiye ve bölge halklarının da bir sorunu değil,
    uluslararası sistemin bir sorunudur. Bu nedenle uluslararası sistemde değişiklik yaratarak çözüm bulmak bir zorunluluktur.
    Başka türlü çözüm yolu yoktur” şeklinde beyanlarla ifade edilmiştir245.

    Daha önceki sayfalarda da ifade edildiği gibi örgütün yapmış olduğu bu ve benzer belirtmeler ışığında
    Avrupa'daki faaliyetler giderek tırmandırılmıştır. Nitekim KON-KURD koordinesinde 13 Haziran 2001 tarihinde
    başlatılan "Yığınsal Kimlik Bildirimi" isimli kampanya ile PKK'nın meşru bir örgüt olduğu gösterilmeye çalışılmış,
    üçüncü serhildan sürecine de davet yapılmıştır.

    Konuya ilişkin olarak Medya Tv'nin 23-24 Haziran 2001 tarihli yayınlarında, "Avrupa Kürt Dernekleri
    Konfederasyonu KON-KURD'un başlattığı imza kampanyası devam ediyor. KON-KURD'a bağlı federasyon ve dernekler çeşitli
    ülkelerde açtıkları stantlar ve ev ziyaretleri ile imzalar topluyor. Toplanan imzalar AİHM'ne verilecek. Ülkelere göre etkinlik
    planı ise şöyle; İngiltere’de tüm dernek ve federasyon yönetimleri aktif olarak imza kampanyası içinde yer alıyor, ayrıca başta
    sendikalar olmak üzere birçok sivil toplam örgütü ile siyasi partiler de ziyaret edilerek kampanya hakkında bilgi sunuluyor."
    açıklamalarına yer vermiş olup;

    Haberin devamında, "Almanya'da 25 Haziran'dan sonra YEK-KOM bünyesindeki 62 derneğin bulunduğu


    yerleşim merkezlerinde stantlar açılacak ve değişik halklara mensup insanlardan imza toplanacak. Danimarka'da 29 Haziran -14
    Temmuz tarihleri arasında Kopenhag kent merkezinde stantlar açılacak, yine 30 Haziran tarihinde ise bu ülkede bir miting
    düzenlenecek. 2 Temmuz'dan başlayarak da her hafta oturma eylemi olacak. İngiltere’de ise Kürtler 1 Temmuz'da İçişleri
    Bakanlığı'na başvuruda bulunacak. 30 Haziran günü Paris'te Fransa genelini kapsayan 'Ulusal ve Siyasal Kimliğimi İstiyorum'
    yürüyüşü gerçekleştirilecek. Avustralya'da da siyasal kimliğimi istiyorum yürüyüşü gerçekleştirilecek. Avusturya da dün
    başlayan ye yarın sona erecek olan iki milyon insanın katıldığı Tuna festivalinde KON-KURD stant açtı ve kültürel etkinlikler
    sundu. KON-KURD çalışanları etkinler yanında festivalde imzalar topladı. Avrupa'nın her ülkesinde örgütlü olan KON-KURD
    kampanya çerçevesinde toplamayı düşündüğü 100 bin imzayı PKK genel başkanı Abdullah Öcalan’ın duruşma tarihi olan 31
    Ağustos 2001 de AİHM'ne sunacak" şeklinde açıklamalarda bulunulmuştur246.

    Örgütçe Avrupa'daki faaliyetlerin genel yapısına ilişkin sözde 8. Kongreye sunulan Politik Raporda;
    "Avrupa'da var olan örgütlenme durumumuzu 7. Kongre sonrasında yeni stratejiye uygun hale getirebilmek için belli bir faaliyet
    yürütülmüştür… Bu durumun içini yeterince doldurmak ve süreçle tam uyumlu hale getirmek, YDK örgütlenmesini mümkün
    olduğunca demokratik yasal örgütlenmeler düzeyine çıkartmak, çalışmada kesin demokratik yasal çerçeveyi esas almak, kendisini
    yasallaştıramadıkça değişik ülkelerin yasal düzenlemelerine uygun kurum ve kuruluşlar geliştirerek halkın demokratik
    örgütlenmesini ve mücadelesini sürdürmek esastır. Böyle bir örgütlenme ile en üstte YDK adıyla oluşan çatı örgütlenmesi
    temelinde, bütün alanlarda değişik kurum ve kuruluşlarda kitleleri örgütleyerek, genelde Kürt sorununun demokratik çözümü

    244
    Serxwebun Dergisi, Mayıs 2001, s.13
    245
    Serxwebun Dergisi, Mayıs 2001, s.14
    246
    MEDYA TV'nin 23–24 Haziran 2001tarihli yayını

    485
    FARUK ARSLAN

    yönünde gelişen serhildan mücadelemize destek veren bir eylemliliği bu alanda geliştirirken, özel olarak da bu alandaki Kürt
    topluluğunun kültürel demokratik haklarını kazanmasını hedefleyen bir mücadeleyi sürdürmek, çalışmalarını buna göre
    örgütleyip yürütmek esas olmalıdır.

    Yurt dışı sahasında ikinci bir alan da Rusya merkezli BDT alanıdır. O alanın da hem uluslararası gelişmeler
    bakımından, hem mücadelemiz ve hem de orada yaşayan Kürt topluluğu açısından bir önemi vardır. Bu sahanın da bir
    örgütlülüğe kavuşturulması gereklidir. Bu, Avrupa'dakine benzer bir birlik örgütlenmesi olabilir; Kürt Demokratik Halk
    Birliğinin BDT kolu biçiminde kendisini örgütleyebileceği gibi, alanın somut koşullarına ve yasal çerçevesine uygun yeni bir
    örgütsel model de geliştirilebilir. Kongremiz bu alanı da genel yurt dışı sahasına yönelik değerlendirmesinin bir parçası olarak
    görmeli, hareketimizin bu alanda faaliyet yürüten güçlerini yaşadığımız yeniden yapılanma esprisine uygun olarak ve genel bir
    değerlendirme yapıp toplantı düzenleyerek kendilerini uygun bir örgütsel yapı içerisine yöneltmelidir." hususlarına
    değinilmiştir247.

    PKK terör örgütü yukarıda genel perspektifleri anlatılan Avrupa sahasının önemi nedeniyle bu alanda
    faaliyetlere hız verilmeye çalışılmıştır. Kararlar başta Almanya merkezli olmak üzere tüm ülkelere tatbik edilmiştir.
    Bu temelde;

    Haziran 2001 tarihi itibarıyla, Almanya, İngiltere ve Fransa gibi PKK faaliyetlerinin yasak olduğu
    ülkelerde örgüt güdümündeki dernekler aracılığıyla başlattığı "Kimlik Bildirimi" kampanyasından istediği sonucu
    elde edemeyen PKK, 2001 yılı Ekim ayında III. serhildan kampanyası doğrultusunda faaliyetlerini sürdürmüştür.

    Kampanya çerçevesinde; Ekim ayının ikinci haftası itibarıyla, İngiltere/Londra'da bir grup PKK
    yandaşı tarafından resmi makamlara dilekçe sunulmuştur.

    Medya Tv'nin 23 Kasım 2001 tarihli yayınında; Yunanistan/Atina'da toplanan sözde kimlik bildirimi
    formlarının Yunan Parlamentosu'na sunulduğu, Almanya'nın Mannheim ve Köln kentlerinde de imza stantları
    açıldığı bildirilmiştir248.

    09 Ekim 2001 günü Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde, teröristbaşı A. Öcalan’ın Suriye'den çıkarılışının
    yıldönümü dolayısıyla, örgüt yandaşlarınca gösteriler düzenlenmiştir. Özgür Politika Gazetesi'nin 10 Ekim 2001
    tarihli nüshasındaki habere göre; Almanya başta olmak üzere Ermenistan, Fransa, Romanya ve Yunanistan'da küçük
    gruplar halinde gösteriler gerçekleştirilmiştir249.

    Terör örgütü PKK güdümünde Almanya'da 1997 yılında kurulan ve 2000 yılından itibaren
    faaliyetlerine son verilen Oem Ajans adlı kuruluşun yerine 01 Kasım 2001 tarihinde Almanya/Frankfurt'ta
    Mezopotamya Haber Ajansı adlı yeni bir ajans faaliyete geçirilmiş, ajansın başta Beyrut olmak üzere Tahran, Şam,
    Erivan ve Moskova'da temsilcilikleri kurulmuştur.

    Terör örgütü PKK'nın kuruluş yıldönümü dolayısıyla da Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde faaliyet
    gösteren PKK yandaşları Kasım ayı sonu ve Aralık ayı ilk haftasında çeşitli etkinlikler düzenlemiştir.

    PKK'nın, genç kesimi faaliyetlerine kanalize etmek amacıyla 1987 yılında kurduğu "YCK-Kürdistan
    Gençler Birliği" isimli oluşum, Avrupa'da düzenlediği toplantılarla, faaliyetlerini yoğunlaştırmaya çalışmıştır.

    247
    KON-KURD, 8. Kongreye Sunulan Politik Rapor.
    248
    MEDYA TV'nin 23 Kasım 2001 tarihli yayını
    249
    Özgür Politika Gazetesi, “Komplonun III. Yıldönümü Avrupada Protesto Edildi”, 10 Ekim 2001

    486
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Nitekim, YCK tarafından Eylül 2001 tarihi itibariyle Hollanda/Arnheim'de sözde "YCK 5. Konferansı"
    ve ardından Hollanda/Den Haag şehrinde 29 Eylül-04 Ekim 2001 tarihleri arasında "YCK 4. Kongresi" adı altında
    toplantılar düzenlemiştir.

    YCK 5. Konferansı'nda alınan kararlar doğrultusunda; örgüte müzahir gençlerin "Demokratik Cumhuriyet
    söylemi paralelinde eğitime tabi tutulması, YCK örgütlenmesinde eyalet sisteminden saha sistemine geçilmesi, her yıl Avrupa'da
    düzenlenen Mazlum Doğan Festivali için hazırlık yapılması ve festival hazırlık çalışmalarının kurtuluş yılı sloganı çerçevesinde
    sürdürülmesi, bölgelerde gençlik kesiminin "cephe" anlayışıyla örgütlenmesi, öğrenci gençliğini PKK ideolojisine kanalize etmek
    amacıyla faaliyet gösteren Avrupa merkezli olarak YXK-Kürdistan öğrenciler Birliğinin YCK'ya bağlı olarak kendi merkezini
    oluşturması, YCK ile PJA-Özgür Kadın Partisi arasında etkili bir işbirliği ve ortaklaşa faaliyetin geliştirilmesi, Avrupa'da
    "mülteci" konumunda bulunan gençlerin örgüt ideolojisi doğrultusunda eğitime tabi tutulması ve nitelikli gençlerin ikna edilerek
    Türkiye'ye gönderilip faaliyet göstermelerinin sağlanması,

    Avrupa'da yetişmiş örgüte müzahir gençlerin gerek okulda gerekse çalıştıkları iş ortamında Kürt kimliğini
    meşrulaştırmaya yönelik faaliyetlerde bulunması, örgüte müzahir gençlik kesimi arasında "barış fedailiği" adı verilen ve kitlesel
    gösterilerde aktif rol almayı içeren bir anlayışın yaygınlaştırılması, YCK'nın kendi faaliyetlerini finanse etmek amacıyla bir "fon"
    oluşturması ve aidatların düzenli olarak toplanması, örgüt içerisinde rapor-talimat sisteminin daha etkili olarak sürdürülmesi,
    her ne şekilde olursa olsun gençlik örgütlenmelerinden ayrılan şahıslarla görüşülerek faaliyetlere yeniden katılmalarının
    sağlanması, örgüte müzahir kesimin Mahatma Gandi tarafından Hindistan'da uygulanan sivil itaatsizlik ve pasif direniş
    eylemlerini örnek alarak sürekli ve düzenli olarak "sivil itaatsizlik" ve "pasif direniş" eylemlerine yönelmesi” şeklinde kararlar
    alınmıştır.

    Bunun yanında çalışmaların diğer önemli ayağı olan KNK faaliyetleri kapsamında, KNK 3. Genel
    Kurul Toplantısı 15-17 Aralık 2001 tarihleri arasında Belçika/Bilzen şehrinde gerçekleştirilmiştir. İsmet Şerif Vanlı'nın
    ikinci kez KNK başkanlığına seçildiği toplantıda;

    "KNK'nın Başkanlık ve Yürütme Konseyi'nden, Abdullah Öcalan'a özgürlük ve koruma komitesini güçlendirip
    aktif hale getirilmesi istenir.

    Türk Hükümetinden, Kürt halkının barış çağrılarına pozitif bir yanıt vermesi ve yine Kürt sorununu demokratik
    bir biçimde diyalog yoluyla çözümünü ister.

    Kürt öğrencilerinin, anadilde eğitim ve ulusal kimlik ile ilgili Kuzey Kürdistan'daki eylemleri desteklenir ve Türk
    hükümetinden öğrencilere pozitif bir yanıt vermesi istenir.

    Uluslararası kuruluşlar, özellikle Birleşmiş Milletler örgütü, Avrupa Birliği ve NATO'dan Kürt sorunu ile ilgili
    hassasiyetlerini arttırmaları ve adil bir çözüm için Kürt halkına destek olmaları istenir.

    Kongre yönetiminden Rusya Federasyonu Kürtlerinin otonom yönetimini desteklemesi istenir.

    Asuri-Süryani halkının desteklenmesi istenir” şeklinde bazı kararlar alınmıştır.

    KNK'nın 3. Genel kurul toplantısı öncesinde KNK organizesinde Belçika/Brüksel'de 13-14 Aralık 2001
    tarihlerinde sözde Kürt sorununa barış, demokrasi ve çözüm konularında bir konferans düzenlenmiştir.

    KNK toplantısı ile aynı zamanlarda terör örgütü PKK güdümünde Belçika/Brüksel merkezli olarak
    Avrupa genelinde faaliyet gösteren KON-KURD 02 Aralık 2001 tarihinde, Belçika'nın Hasselt şehrinde 8. Olağan
    Kongresi'ni gerçekleştirmiştir. Bahse konu toplantıda da KNK toplantısına yakın kararlar alınmıştır.

    487
    FARUK ARSLAN

    11 Eylül Saldırıları ve Dünyada Değişen Terör Algısının PKK’ya Etkisi

    PKK terör örgütü 11 Eylül 2001 tarihine kadar askeri yapısını muhafaza etmesine rağmen değiştiğini, artık silahlı
    faaliyetleri istemediğini, sivil ve bürokratik bir çözümden yana olduğunu göstermeye çalışmıştır. Fakat bu
    iddiasında samimi olmadığı, Kuzey Irak, İran ve Türkiye bulunan silahlı militanları tasfiyeye yanaşmadığı, silahlı
    mücadele yerine siyaset yapma tekliflerine mesafeli davrandığı,

    Yine silahlı birlikleri vasıtasıyla örgütten ayrılanları infaz ettiği, Türk Silahlı Kuvvetlerine ve Kolluk Kuvvetlerine
    karşı dönem dönem eylem gerçekleştirdiği, askeri gücünü sayı ve nitelik açısından arttırmaya çalıştığı
    görülmüştür.

    Örgütün Yurt dışında, “siyasal mücadeleye yöneliyorum” şeklindeki temel söylemi karşın uygulamada bunu
    gerçekleştirmediği izlendiğinden, kamuoyunda bir güvensizlik meydana gelmiştir. Bu güvensizlik ortamının
    meydana geldiği dönemde 11 Eylül 2001 yılında ikiz kulelere yapılan saldırılar dünyayı alt üst ettiği gibi örgütün
    tüm politikalarının da değişime uğratılmasına neden olmuştur.

    11 Eylül 2001 tarihinde ABD'nin New York ve Washington şehirlerinde Dünya Ticaret Merkezi ile Pentagon'a
    yönelik yapılan eylemler akabinde ABD, Usame Bin Ladin'i ve destekçisi durumundaki Afganistan yönetimini
    sorumlu ilan etmiş, NATO ve bölgedeki diğer birçok devletin desteğini sağlayarak "Sınırsız Adalet" adını verdiği
    operasyonlara başlamıştır.

    O günün manzarasında ABD intikam istemekte ve sorumlu aramaktadır. Her yerden terör yuvalarının
    kurutulması isteği dillendirilmektedir. Genel kanı ABD’nin bu amaçla Afganistan ve Ortadoğu’da bir şeyler
    yapacağı yönündedir.

    Bu durum, yıllardır eylemlerinde Batılı çevrelerden de hoşgörü ve destek alan PKK'yı tedirgin etmiştir. PKK
    gelişmelerden en az zararı görmek amacıyla bir takım arayışlara yönelmiş, operasyonun Irak'ın Kuzeyine de
    kayacağı endişesiyle, üst düzey önlemler almaya yönelmiştir. Bu amaçla ilk olarak PKK’nın adının değiştirilerek
    yeni bir örgütlenmeye gidilmesi ve ABD ile işbirliğine yönelinmesi hedeflenmiştir.

    Örgütün bu süreçte temel hedefi daha da legalleşmek veya böyleymiş gibi görünmek olmuştur. Tabi bu kolay
    olamayacaktır. Çünkü bu dönemde örgüt içerisinde siyasal çözümden yana olanlar güçlü olsa da asıl güç askeri
    yapının, dolayısı ile Şahin Kanat’ın elindedir. Şahin kanat her ne kadar gelişmelerden memnun olmasa da,

    488
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    kitlenin tepkisini çekmemek için daha geride durmaya devam etmiş, fakat her şeye rağmen silahlı güçlerin
    tasfiyesine izin vermemiştir.

    KADEK’in İlanı

    11 Eylül 2001 tarihinde Amerika’da meydana gelen terör eylemleri ve ABD’nin Kuzey Irak’ı işgali
    ile meydana gelen gelişmeler örgütü derinden sarsmıştır. Olayın hemen akabinde yeni bir kongrenin
    oluşturulması hazırlıkları başlatılmıştır. PKK terör örgütünün 4-10 Nisan 2002 tarihinde yapılan VIII.
    Kongresinde örgütün adı KADEK (Kongra Azadiya Demokratika Kürdistan/Kürdistan Özgürlük ve Demokrasi
    Kongresi) olarak değiştirmiştir.

    KADEK’in I. Kuruluş Kongresi olarak isimlendirilen kongre sonrasında, eskiden olduğu gibi
    Abdullah Öcalan KADEK Genel Başkanı, PKK Başkanlık Konseyi üyeleri de KADEK Başkanlık Konseyi üyeleri
    olarak deklare edilmiştir.

    PKK'nın diğer tüm birim, komite, kurum ve kuruluşlarının da varlıklarını hiçbir ciddi değişime
    gitmeden KADEK'e bağlı olarak devam ettirecekleri açıklanmıştır. Örgüt ortaya çıkan yenidünya düzeni ekseninde
    kendini yapılandırmaya çalışırken, KADEK ile sözde legalleşme gayretlerini daha ileri götürmeye çalışmıştır.

    Yine örgütçe yapılan değerlendirmelere göre, ABD öncülüğündeki yeni sistemin inşası için Sosyalist
    Sistemin çökertilmesinin kafi gelmediği, 11 Eylül terör saldırıları bahanesiyle dünyadaki tüm statükocu güçlerin
    tasfiyesinin gündeme alındığı belirtilmiştir. Türkiye'nin de bu statükocu güçlerden biri olduğu ve değişmekte
    zorlandığı iddia edilmiştir. Türkiye'nin ve diğer Ortadoğu'daki statükocu güçlerin değişime zorlanmasında örgütün
    önemli bir demokratik rol oynayabileceği iddia edilmiştir.

    Örgütçe yapılan değerlendirmelerin devamında, KADEK'in ideolojisinin Abdullah Öcalan tarafından


    1993 yılından itibaren adım adım geliştirildiği ve nihayetinde 'Demokratik cumhuriyet ekseninde kültürel kimliğin kabulü'
    veya 'Kürt kültürel kimliğinin kabulü temelinde anayasal vatandaşlık' olarak formüle edildiği, bu mücadelenin sözde
    demokratik mücadeleyi (siyasi serhildan) öngören tamamen sivil bir düşünce sistemi olduğu, ABD'ye karşı dini
    motifli ve milliyetçi söylemlerin de çözüm olamayacağı, Ortadoğu'da yaşanan ve Filistin-İsrail çatışmasında
    görüldüğü gibi kısır döngü içine giren çatışmaların başarı şansının bulunmadığı belirtilerek 250 mevcut durumda
    KADEK’in ilanın yeni koşulların gereği olduğu vurgulanmıştır.

    KADEK’in kuruluşu dış dünyaya örgüt değişti, artık legal bir partiyiz havası vermek amacında ise
    de, aslında değişen hiçbir şeyin olmadığı kısa zamanda ortaya çıkmıştır. PKK içerisinde faaliyet gösteren kadrolar
    KADEK’e devredilmiş, PKK içerisindeki statükocu Derin Güçler, tüm tasfiye çalışmalarına rağmen kendini
    korumayı başarmış, hatta 2000 yılı sürecine göre daha da güçlenmişlerdir.

    KADEK’in legalleşme gayretleri sadece tüzüğüne koyduğu bazı demokratik adımları içeren
    yazılardan ibaret kalmıştır. Bunun dışında yapı, amaç, kamp, kadro ve şiddet boyutunda bir değişme olmamıştır.

    250
    KADEK, "KADEK Kuruluş Kongresi Sonuç Bildirgesi", Nisan–2002

    489
    FARUK ARSLAN

    KADEK adı, örgüt içerisinde de kabul görmemiş, örgütün adlandırması eskisi gibi PKK adı altında devam
    ettirilmiştir. KADEK döneminin en önemli özelliği ise, bu dönemde silahlı faaliyetlerin görünüşte en asgari
    seviyeye indirilmiş olmasıdır.

    Abdullah Öcalan, 16 Ocak 2002 tarihli avukat görüşmelerinde KADEK sürecinde yapılması gerekenleri
    Avukatları aracılığı ile ilgili sorumlulara ileterek, bir yol haritası çıkarmıştır. Buna göre, Demokratik ittifaklara
    açık olunması, şehirlerdeki illegal çalışmaların legal görünüm altında devam ettirilmesi, KNK çalışmalarının
    derinleştirmesi, Avrupa’da lobicilik faaliyetlerinin güçlendirilmesi ve diplomatik faaliyetlere ağırlık verilmesini
    istemiştir251.

    Daha önceki ideolojik sisteminde silahlı eylem modeliyle Sosyalizmi hakim kılmayı hedefleyen
    örgüt, KADEK ve sonrasında KONGRA-GEL’in kurulmasıyla birlikte, ideolojisini değiştirerek, insan hakları ve
    demokrasiyi öne çıkaran söylemlere yer vermiştir. Örgüt yönetimi yaptığı açıklamalarda, ABD’nin Irak’ı
    şekillendirme planlarında rol almak istediklerini ifade ederek, kendilerine verilecek görevleri yapacakları
    imasında bulunmuşlardır.

    Bu doğrultuda, Türkiye’nin AB’ne girme sürecinde attığı adımları istismar ederek, üyelik
    sürecinde ele alınacak demokratik adımlarda örgütün tezlerini dikte etmeyi ve devam eden süreçte muhatap
    kabul edilmeyi hedeflemiştir. Bu çerçevede daha önceki “Bende kürdüm, PKK’lıyım, kimliğimi istiyorum” adı altında
    yürütülen kampanyalara hız verilmesi kararı alınmıştır.

    Örgütün sözde barış dönemi olarak adlandırdığı süreç, örgüt açısından birçok yapısal sorunun
    ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu yeni politika neticesinde yaklaşık 7 bin civarındaki örgüt militanı amaçsız
    kalmış ve örgütün faaliyetlerini sorgulamaya başlamışlardır. Siyasi eğitim hariç düzenli bir çalışma içerisine
    girilemeyen bu dönemde, yeni iç örgütsel sorunlar meydana gelmiştir.

    Örgüt tarafından yasak olan kadın-erkek ilişkilerinde önemli artışlar yaşanmıştır. PKK terör
    örgütü militanları tarafından; “…isteklerimiz sadece demokratik haklar çerçevesindeyse ve ayrı bir devlet istemiyorsak,
    neden silahlı mücadele gösteriyoruz. Silahlı birlikler daha ne kadar bu dağlarda faaliyetsiz gezecek. Amacımız dil ve kültürel
    haklarsa bunu siyaset yolu ile daha çabuk elde ederiz…” gibi itirazlar yükselmiş ve birçok örgüt mensubu silahlı bir
    örgüt olma yerine siyasal zeminde faaliyetlerin devam ettirilmesini talep etmiştir. 2002 sonrasından 2004 yılına
    kadar geçen zaman, örgütün en fazla elamanını kaybettiği zaman dilimi olmuştur.

    2002 yılından sonra başta Irak ve Suriye kökenliler olmak üzere pek çok örgüt mensubu örgütten
    kaçarak kendi ülkelerine gitmişlerdir. Avrupa’dan katılanlar ise eskiden yaşadıkları ülkelere geri dönerken,
    Iraklılar KDP ve KYB’nin içerisine karışmış, bazıları da Peşmerge olmuşlardır. Türkiye’den katılanalar ise kaçma
    konusunda en ciddi sıkıntıyı yaşayanlar olmuştur. Türkiye’ye gelmeye cesaret edemeyen bu grup, mevcut

    251
    16 Ocak 2002 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    490
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    çelişkilerine rağmen örgütte kalmaya devam etmiştir. Örgüt kamplarında yoğun kaçışların yaşandığı bu
    dönemde, her şeye rağmen yeni katılımların olduğu da görülmüştür.

    Örgütün önemli oranda elaman kaybettiği bu yıllarda Yalçın Küçük’ün silahlı eylemlere başlanması
    tavsileri dikkat çekmiştir. Küçük, Öcalan’a yakın çevrelerle yaptığı toplantılarda silahlı güçlerin tasfiyesinin PKK’nın
    gücünü büyük oranda ortadan kaldıracağını iddia etmiştir.

    KADEK’in Avrupa Faaliyetleri

    Bu dönem içinde gerek eylem ve gerekse örgütsel bazda Avrupa düzeyindeki örgüt faaliyetlerinde bir
    hareketlilik, görülmüştür. Hareketlilik ağırlıklı olarak terörist başının yakalanma yıldönümü ve Nevruz
    etkinliklerinden kaynaklı olmuştur.

    Terör örgütü PKK'nın cephe örgütlenmesi olan YDK'nın üst yönetim organı olan "Ana Meclis"in
    olağan toplantısı, 11-15 Ocak 2002 tarihleri arasında Fransa'da yapılmıştır. Söz konusu toplantıda, örgüt tarafından
    Ocak-Şubat-Mart 2002 döneminde Avrupa ülkelerinde gerçekleştirilmesi planlanan eylem ve etkinliklere ilişkin
    kararlar alınmıştır.

    Öte yandan, terör örgütü PKK yandaşı işadamlarını bir araya getirmek ve terör örgütü PKK'ya finansal
    destek sağlamak amacıyla, 2001 yılı Ocak ayında kurulan ve Almanya/Frankfurt merkezli olarak faaliyet gösteren
    'KARSAZ’ın sözde ikinci kongresi, "İkinci Kürt Ekonomi Kongresi" adı altında Fransa/Paris'te 11-13 Ocak 2002 tarihleri
    arasında gerçekleştirmiştir. Sözde Kongre'ye Almanya, Avusturya, Avustralya, Belçika, Fransa, Hollanda, İsveç,
    İsviçre ve Romanya'dan 130 PKK yandaşı işveren katılmıştır.

    Özgür Politika gazetesinin 14 Ocak 2002 tarihli nüshalarında; kongrede KARSAZ'ın bir yıllık
    faaliyetlerinin değerlendirildiği ve bu çerçevede, "KARSAZ'ın 10 ayda kendi altyapısını oluşturma, çalışmalarına
    yönelik bir politika geliştirme ve bunları tanıtma çabası içinde olduğu, et, kuru gıda, içecek ve inşaat sektörlerini
    kapsayan üç komisyonun çalışmalarını koordine etmek amacıyla sektörleşme ve proje sunma çalışması yürüttüğü,
    ancak bu çalışmaların henüz tamamlanmadığı belirtilmiştir252.

    Dönem içerisinde Avrupa ülkelerinde faaliyet gösteren terör örgütü PKK güdümündeki
    örgütlenmeler tarafından, 08 Mart-Dünya Kadınlar Günü ve 21 Mart-Nevruz bahanesiyle çeşitli etkinlikler
    düzenlenmiştir.

    Avrupa'daki 21 Mart 2002 tarihli Nevruz etkinlikleri, KUK ve KON-KURD tarafından organize
    edilmiş, Nevruz etkinlikleri kapsamında; meşaleli yürüyüş, folklor gösterisi, skeç, konser ve spor müsabakası gibi
    etkinliklere yer verilmiştir.

    Öte yandan Avrupa Yapısı tarafından, 27 Ocak 2002 tarihinde "Goethe Str. 23 Hannover-Almanya"
    adresinde "Kürdistan Merkezi" adlı bir kuruluş faaliyete geçirilmiştir. Merkezin yöneticiliği için İbrahim Alin isimli
    bir örgüt mensubu görevlendirilmiş olup, merkezde gençler için bilgisayar kursları, okullarla işbirliği içinde Almanca
    kursları, örgüte yakın kadın yazarların ders vermeleri ve kadınlara özel geceler düzenlenmesi planlanmıştır. İbrahim
    Alin tarafından yapılan bilgilendirmede merkezin, Kürtler için öneriler üretmek ve Kürtleri Alman vatandaşlarına
    tanıtmak şeklinde amaçlar oluşturulduğu belirtilmiştir.

    252
    Özgür Politika Gazetesi, “KARZAS Kongresini Tamamladı”, 14 Ocak 2002

    491
    FARUK ARSLAN

    Aynı dönemde KNK tarafından yapılan bir açıklamada Berlin'de "örgütler arasında ortak ulusal politika
    belirlenmesi" amacı ile "Ulusal Zemin Toplantısı" düzenleneceği belirtilmiştir. Alman Demokratik Sosyalizm Partisi
    (PDS) tarafından finanse edilecek toplantıya, KDP ve KYB'den katılım sağlanmayacağı, ancak resmi nitelik taşımayan
    kişilerin gözlemci olarak gönderilebileceği, etkinliğin Berlin'de gerçekleştirilememesi halinde Brüksel'de yapılacağı
    ifade edilmiştir.

    PDS ile ortak yapılacak toplantı kararının akabinde Ocak 2002 döneminde KNK kongresini
    yapılmıştır. Bu kongrede İsmet Şerif Vanlı başkanlığa seçilmiştir253.

    Yine Sözde Başkanlık Konseyi üyesi Ali Rıza Altun ve örgütün Avrupa sorumlularından Muzaffer
    Ayata'nın, PDS milletvekili ve Avrupa Parlamentosu (AP) üyesi Feleknas UCA ile yaptıkları görüşmede; "Avrupa
    Parlamentosundan bir heyetin, gazetecilerle beraber Nevruz döneminde Güneydoğu Anadolu bölgesine giderek durumu yerinde
    incelemeleri, dönüşte hazırlayacakları raporu AP Azınlıklar Komisyonuna sunmaları, KNK temsilcilerinin Azınlıklar
    Komisyonu'nda görevlendirilmesi için çalışılması ve Kürtçe eğitimin Avrupa çapında okullarda başlatılması için baskı yapılması"
    kararlaştırılmıştır.

    KADEK’in Irak vatandaşlarına yönelik oluşturduğu oluşum olan PÇDK’nın (Kürdistan Demokratik
    Çözüm Partisi) Avrupa örgütü I. Konferanslarını Ağustos 2002 yılında gerçekleştirmiştir254. Bu toplantıda
    Avrupa’da yaşayan Irak, Suriye ve İran kökenli Kürtlerin örgüt yanına çekilmesi kararlaştırılmıştır. Yine Eylül
    2002 tarihinde Avrupa’da Kadın Konferansı gerçekleştirilmiştir.

    2003 yılında örgütün Avrupa sorumluluğunu Rıza Altun, Muzaffar Ayata, Sakine Batman Kod Şehnaz
    ALTUN ve Mizgin Şen yapmaktadır. Rusya’da ise Suriyeli Doğan Duderi ve Dorsin Kod Zubeyde ERSÖZ adlı
    militanlar bulunmaktadır255.

    2003 dönemi ise tıpkı 2002 dönemi gibi aynı politikaların bir devamı şeklinde devam etmiştir. Bu
    dönemde ağırlıklı olarak Avrupa'da sürdürülen yurt dışı faaliyetleri "Önderliği Sahiplenme" ve "Toplumsal Barış Genel
    Af” kampanyaları çerçevesinde sürdürülmüştür.

    2003 yılı örgütün diplomatik atakların devam ettirilmeye çalışıldığı bir zaman dilimi olarak karşımıza
    çıkmaktadır. Hem PKK örgüt mensupları hem de DEHAP’lı siyasiler; Batılı politikacılar, bilim adamları ve Batılı
    kurum ve kuruluşlarla görüşmeler gerçekleştirmişlerdir.

    Bu görüşmeler doğal olarak bazı Avrupalı parlamenterleri açıklamaya yapmaya veya örgüt paralelinde
    fikir beyan etmeye zorlamıştır. Bu nedenle AB Komisyonu Başkan Yardımcısı Gunter Verheugen Mayıs ayı
    içerisinde Avrupa Parlamentosunda yaptığı açıklamada Öcalan’a yönelik uygulandığını iddia ettiği sözde tecridi
    izlediklerini, ziyaret yapma ve savunma hakkının güvenceye alınmasını takip ettiklerini açıklamıştır.

    253
    16 Ocak 2002 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    254
    28 Ağustos 2002 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    255
    25 Haziran 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    492
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yine aynı dönemde Moskova Baro Başkanı ve bir grup avukat Öcalan’ın AİHM’deki davasına katılmak
    ve Öcalan’la görüşmek istediklerini örgüte iletmişlerdir. Mayıs 2003’de ki bu iki gelişme Öcalan’ın
    motivasyonunu sağlamışsa da, akabinde ABD’lilerin açıklamaları aksi bir sonuç ortaya çıkarmıştır.

    Bu çerçevede 23 Nisan 2003 günü DEHAP yöneticileri ile ABD’li yetkililer arasında bir görüşme yapılmıştır.
    Görüşme sırasında ABD Büyük Elçiliği Siyasi İşler sorumlusu, aynı zamanda Büyükelçi Yardımcısı, KADEK’i
    silahsızlandırma konusunda; “bunu KADEK yapmazsa, kendilerinin yapacağını, KADEK’i bir terörist örgüt olarak
    gördüklerini, Kürt sorununu ayrı, KADEK sorununu ayrı olarak ele aldıklarını, Kürtlere sempati duyduklarını, KADEK’e
    karşı olduklarını, Türkiye’de sözde Kürt sorununun çözümünün AB sürecinde mümkün olacağını, Türkiye’de de KADEK’e
    yönelik bazı çalışmaların yürütüldüğünü duyduklarını, kapsamlı bir genel affın zor olduğunu, ama çıkarılmak istenen
    pişmanlık yasası üzerinde durulması gerektiğini” belirtmişlerdir. Bu toplantının sonucu avukatları aracılığı ile Öcalan’a
    da aktarılmıştır256. Fakat gelinen aşamada ABD’lilerin PKK’nın ortadan kaldırılması hususunda bir şey
    yapmadıkları açıkça görülmektedir.

    Öcalan, diğer yandan Türkiye ve Almanya arasındaki ekonomik ve siyasal anlaşmamalardan rahatsız
    olmuş, bu anlaşmaları bile kendi ile ilgili olarak yorumlayıp, kendisinin tasfiye edilmesi ve PSK lideri Kemal
    Burkay’ın öne çıkarılma çabası olarak okumuş 257, K. Iraklı güçlerin temsil kabiliyeti açısından Avrupa’da
    güçlenmesini ise bu planın bir devamı olarak nitelemiştir.

    Yukarıda özetle ifade edildiği gibi KADEK sürecinin başlangıcı örgüt için pekte iç açıcı olmamıştır. Bir
    yandan Türkiye’nin AB paralelinde çıkardığı yasaların örgütü zayıflatması, diğer yandan ABD’li yetkililerin
    açıklamaları örgütte sorunların baş göstermesine neden olmuştur.

    Yine Mart 2003’de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Öcalan’ın cezaevi koşullarında hukuk dışı
    bir uygulama olmadığı yönünde karar veresi de örgütün Öcalan konusunda Avrupa’da yaptığı propagandaları
    boşa çıkarmıştır.

    KADEK Döneminde Avrupa Alanında Yürütülen Eylemler

    KADEK döneminde örgüt ve yandaşı kurumlar tarafından yürütülen kampanyalar;

    256
    30 Nisan 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    257
    30 Nisan 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    493
    FARUK ARSLAN

     2002 yılında KADEK'li ve PJA'lı tutuklular tarafından başlatılan Barış ve Demokratik Çözüm İçin
    Mücadele Kampanyası,
     2002 yılında DEHAP tarafından organize edilen Kürtçe isim Kampanyası,
     3 Kasım 2002 Genel Seçimleri sonrasın da müzahir kitleyi canlı tutabilmek için “Apo’yu sahiplenme”
    kampanyası,
     2003 yılında DEHAP tarafından 'Demokratik ve Barışçıl Çözüm İçin Yol Haritası” adlı kampanya,
     20 Eylül 2003 tarihinden itibaren "Barış ve Demokratik Çözüm İçin Mücadele“ ve "Başkan Apo'nun
    sağlığı sağlığımızdır" kampanyaları,

    Bu dönemde Avrupa ülkelerinde yapılan faaliyetler aşağıda sıralanmıştır.

    Almanya-PKK İlişkileri

    Almanların Kürt meselesine ilgisi önceki bölümlerde izah edildiği gibi 1800’lü yıllara kadar uzanmaktadır.
    Almanlar klasik Batı emperyalist düşüncesi ekseninde Ortadoğu’da bölünmüş, zayıf devletlerin varlığını esas
    almıştır. Bunun yanında Ortadoğu’da var olan ülkelerdeki etnik ve dini farklılıkları belirginleştirip, suni sorunlar
    meydana getirmeyi esas almıştır.

    Almanların Ortadoğu’da geliştirdiği siyasal faaliyetlerin merkezinde ise İran bulunmaktadır. İslam
    Devriminden sonra Batı dünyası tarafından tecrit edilen İran'la ilişki geliştiren ilk devlet Almanya olmuştur.
    Almanya’nın İran'daki yatırımları önemli bir meblağ tutmakta olup, siyasi ve diplomatik alanda da İran'ı en çok
    destekleyen ülkedir. İran'la ilişkilerinin temeli ise 1. Dünya Savaşı sürecinde Alman ajanlarının İran'daki
    faaliyetlerine dayanmaktadır. O dönemde İngilizlere karşı ayaklanmaları kışkırtan Alman ajanları, bu çabalarında
    epey de başarılı olmuşlardır.

    Almanya'nın özelde Avrupa, genelde Avrasya'daki güç dengelerini etkileyecek bir askeri gücü olmamasına
    karşın, gerek ekonomik gücü, gerekse AB içinde oynadığı etkin rol nedeniyle, stratejik bir konumda olup,
    Avrasya'daki güç dengelerini etkileyebilecek, kendi başına kurucu bir gücü olmasa da, kurucuların işini bozabilecek
    bir potansiyele, açığa çıkmış güce sahip olduğu açıktır.

    İki dünya savaşına neden olmuş bir devletin "kötü" mirasına sahip ve askeri gücü gelişkin olmayan bir devlet
    olarak Almanya, stratejisini ancak ekonomik güç ve reformcu yöntemlerle sürdürmek durumundadır. İnsan Hakları
    sicilindeki kara lekeleri silebilmek ve dünya halklarının güvenini kazanabilmek için Avrupa kamuoyunun bu
    konudaki hassasiyetlerini de dikkate alarak, azınlıkların korunması vb. konularda girişimlerde bulunmaktadır.
    Bunun da ancak konjüktürel bir tavır olarak ortaya çıktığı muhakkaktır. Sistemin genel çıkarları gerekli kıldığında
    ise, azınlık ve insan hakları ihlallerine çok da önem vermediği her defasında görülmektedir.

    Buradaki anlatımlardan da görüleceği gibi İran üzerinden Ortadoğu’daki sistemi düzenlemeye, yine bu
    yöntemle bölgede beklentileri olan diğer ülkelere yönelik karşı politika geliştirmeye çalışmaktadır.

    Almanlar ülkemizi her konuda özellikle de insan hakları konusunda baskı altında tutmaya çalışmaktadır.
    Türkiye’ye yönelik baskıda her dönem başı çekerken, İran’da yaşanan tüm anti demokratik, katı etnik ve mezhepçi
    uygulamalara, Türk, Azeri, Türkmen, Kürt, Luri, Gori, Arap kökenlilerin Farslaştırma politikalarına ve kadına
    uyguladığı anti demokratik yaklaşımlarına sessiz kalmıştır.

    494
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İran’da yaşayan 30 milyon Türkün (Azeri, Türkmen, Hazara v.b.) varlığı, Almanya’da yaşayan 2,5 milyon
    kökenli Türk kökenlilerin her geçen gün nüfus ve ekonomik olarak güçlenmesi gibi unsurlar, adı geçen devletler
    tarafından diğer bir tehdit unsuru olarak algılanmıştır.

    Hem Almanlar hem de İranlılar ülkelerinde ki Türkleri ve Kürtleri kendileri için tehdit gördüklerinden bu
    grupları ayrı ayrı örgütleyerek, kendi aralarında çatıştırma yoluna sıkça başvurmuştur.

    Yaklaşık (2,5-3) milyon Türk vatandaşının yaşadığı Almanya'da, terör örgütü PKK'nın, sayıları 60-70 bin
    arasında değişen müzahir bir kitleye sahip olduğu değerlendirilmektedir.

    Terör örgütü Almanya'yı eleman temini, maddi kaynak sağlanması ve propaganda amaçlı kullanmaktadır.
    Bu doğrultuda örgütün, Avrupa genelinde en çok parayı Almanya'dan elde ettiği bilinmektedir. Almanya'da faaliyet
    gösteren örgüt mensupları, yasal olarak faaliyet gösteren dernek, halk merkezi, kültür merkezi, dayanışma merkezi,
    enformasyon merkezi, enstitü, birlik vb. kuruluşlar içerisinde kamufle olmuş durumdadır.

    Bu ülkedeki örgüt faaliyetleri 1993 yılında yasaklanmış olmasına rağmen, tabelasında PKK ibaresi
    bulunmayan pek çok dernek ve kuruluş faaliyetlerini sürdürebilmiştir.

    Yine KON-KURD'a bağlı olarak faaliyet gösteren ve Almanya'daki örgüt yandaşı derneklerin federasyonu
    olan YEK-KOM da terör örgütünün Almanya'daki legal görünümlü etkinliklerinde önemli bir yere sahiptir. Bu
    dernekler haricinde de Almanya'da örgüt yararına faaliyet yürüten çeşitli adlar altında (birlik, enstitü,
    kültür/enformasyon merkezi, yardım fonu, kültür evi) yüz civarında sivil toplum kuruluşu bulunmaktadır.

    Terör örgütü mensuplarına yardım ve örgüte gelir temini için kurulmuş bulunan, aynı zamanda
    Almanya'nın üç şehrinde temsilciliği olan, sözde Kürt Kızılayı (Heyva Sor a Kürdistan) öne çıkan bir diğer
    oluşumdur.

    Almanya'da yürütülen faaliyetler çerçevesinde KADEK mensupları tarafından Dormagen şehrinin sanayi
    bölgesinde atıl bir bina belediyeden kiralayarak Kürt Kültür Merkezi'ne dönüştürülmüştür.

    Örgüt elemanlarının organizesinde 01 Haziran 2002 tarihinde Essen şehrinde yaklaşık 150-200 kişinin
    katılımıyla, PKK'nın AB terör örgütleri listesine dahil edilmesini protesto etmek amacıyla yürüyüş düzenlenmiştir.
    Yine aynı tarihte Hannover’de, yaklaşık 500 kadar örgüt yandaşı tarafından, “Kürtler Terörist Değildir” yazılı
    pankartlar açılmış, Biji Öcalan, Terörist Türkler ibareli sloganlar atılmıştır.

    Nitekim Almanya'da KADEK yandaşlarınca 09 Ekim 2002 tarihinde Bochum şehir merkezinde
    yaklaşık 150 kişinin katılımıyla bir gösteri yürüyüşü düzenlenmiş, yürüyüş esnasında;"Yaşasın Apo", "Biz Terörist
    Değiliz", "Öcalan'a Özgürlük, Kürdistan’a Özgürlük" yazılı pankartlar açılmış, Abdullah Öcalan’ın ait posterler taşınmış
    ve "9 Ekim'de Abdullah Öcalan'a Karşı Yapılan Komplo Bölge Halklarına ve insanlığa Karşı Yapılmıştır" başlıklı ve YDK
    imzalı bir bildiri dağıtılmıştır.

    Yine KADEK sempatizanlarınca 13 Ekim 2002 tarihinde Hamburg'da meşaleli bir yürüyüş
    gerçekleştirilmiş, Hamburg Kürdistan Halk Evi tarafından tertiplenen ve aralarında çok sayıda kadın ve çocuğun da
    bulunduğu yaklaşık 100 kişinin katıldığı ve önceden düzenlenen güzergâh üzerinde devam eden ve
    Başkonsolosluğumuz yakınında gerçekleştirilen gösteride konuşmalar yapılmış, Kürtçe ve Türkçe sloganlar atılmış
    ve "Abdullah Öcalan'a karşı girişilen uluslararası komployu kınıyoruz" yazılı siyah bez afiş taşınmıştır.

    495
    FARUK ARSLAN

    Almanya’nın Freustroyt kentinde, Kürt öğretmenleri Derneğince, Kürtçe öğretimine yönelik yaklaşık
    50 öğrenciye Zaza ve Gurmanç dillerinde dersler verilmiş, benzer kursların dernek ortamından çıkartılarak, resmi
    okullarda da yaygınlaştırılması yönünde girişimler başlatılmıştır.

    Alman polisince 14 Kasım 2002 tarihinde, Münih Med Kültür Evi'ne yapılan uygulama esnasında,
    dernekte bulunan bilgisayar, cep telefonu, faks ile çok sayıda yayın ve belgeye el konulmuştur. Yine 14 Kasım 2002
    tarihinde ve Münih'te 150 polisin görev aldığı büyük bir baskın düzenlenerek KADEK'le irtibatlı oldukları
    gerekçesiyle 25 evde ve "Med-Kultur-Haus" adlı dernek binasında arama yapılmıştır.

    Bu gelişmeler sırasında örgüt yandaşları tarafından Almanya genelinde gerçekleştirilen eylemlere


    karşılık, Alman makamlarınca tedbirler arttırılmıştır.

    2003 yılında Almanya'daki faaliyetler, yine gösteri yürüyüşleri, mitingler, imza kampanyası, acılık
    grevi gibi eylemler olarak sürdürülmüştür.

    Nitekim Avrupa genelinde olduğu gibi Almanya'da 2003 yılı örgüt faaliyetlerinin tırmandığı bir yıl
    olmuştur. Abdullah Öcalan'ın cezaevi koşullarını protesto etmek amacıyla 27 Ocak 2003 tarihinde Almanya’nın
    Duisburg şehrinde bulunan Kürt Dayanışma Merkezi'nin organizesinde gösteriler düzenlenmiş, yine aynı amaçla,
    25 Ocak 2003 tarihinde Medya Kültür Merkezi tarafından Duesseldorf tren istasyonunda bir başka gösteri, keza 2
    Ocak 2003 tarihinde Münster'de, 11 Ocak 2003 tarihinde Hamburg'da, 01 Şubat 2003 tarihinde Heumarkt'da paravan
    dernek ve kuruluşlarca benzer nitelikte gösteriler yapılmıştır.

    Yine Abdullah Öcalan'ı "Sahiplenme ve Savunma" kampanyası kapsamında KADEK Almanya Essen
    Kürt Veliler Derneği organizesinde, 08-14 Şubat 2003 tarihleri arasında açlık grevi eylemi düzenlenmiş, diğer iki açlık
    grevi eylemleri de Hannover'de bulunan örgüt mensuplarınca, 27.01-02 Şubat 2003 tarihleri arasında Marktkirche
    meydanında, 13-14 Şubat 2003 tarihlerinde de Steintor meydanında kurulan çadırda sürdürülmüştür.

    Duisburg Kürt Veliler Derneği organizesinde, 13 Şubat 2003 tarihinde bir miting düzenlenmiş, KNK
    üyesi Mehmet Emin Pencevvını öncülüğünde 2003 Ocak ayı içerisinde başlatılan imza kampanyası sonuçları 15 Şubat
    2003 tarihinde Berlin'de düzenlenen basın açıklamasında kamuoyuna duyurulmuştur. Bu kapsamda Avusturya
    Kürt Dernekleri Federasyonu, Avusturya’nın en büyük dini kurumu olarak kabul edilen Dom Kilisesi
    yöneticileriyle görüşüp Öcalan’a uygulandığı iddia edilen sözde tecridi içeren bir dosya iletip kilise rahiplerinden
    destek istemişlerdir.

    Yine Danimarka’nın başkenti Kopenhag’da FEY-KURD’un organizasyonuyla kiliseler ziyaret edilmiştir.


    Kopenhag’daki Vore Fru Kilisesinde Öcalan’ın özgürlüğe kavuşması için dua okunmuştur. Almanya’nın başkenti
    Berlin’de de PJA’lı kadınlar Noel vesilesiyle kiliseleri ziyaret etmiş, Berlin Süryani Ortodoks Kilisesi ile Katolik
    Kilisesini ziyaret eden PJA’lı kadınlar, ayine katılanlara bildiri ve gül dağıtmış, Kilise yetkililerinden Öcalan için
    de dua okunmasını talep etmişlerdir.

    Bremen’de ziyaret edilen Kiliselerdeki Papazlara, Öcalan’a uygulandığı iddia edilen sözde tecrit koşullarını
    anlatan dosyalar sunulmuş, Londra’da da UNICEF Britanya şubesine bir ziyaret gerçekleştirerek, Öcalan ile ilgili
    dosya bırakılmış, Fransa’nın Bordeaux kentinde yaşayan örgüte müzahir kadın kurumları tarafından Katolik
    kiliselerini ziyaret edilerek örgüt propagandası yapılmış ve Hollanda’nın Alkmar kentinde bulunan Protestan
    kilisesinde düzenlenen ayinde, rahip Drs. D.T Jans tarafından Öcalan için dua okunmuştur.

    496
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yine kampanya çerçevesinde, Finlandiya’nın Helsinki, Norveç’in Oslo, İsveç’in Uppsala, Stocholm, Gavle,
    Söderhom, Bollnos, Borlange, Vesteros ve Göteborg şehirlerinde heyetler şeklinde Protestan kiliseleri ziyaret
    edilmiştir. Bu kampanya 15 Şubat 2003 tarihinde sona ermiştir.

    Devam eden süreçte, Abdullah Öcalan'ı Sahiplenme ve Savunma kampanyası etkinlikleri


    çerçevesinde, Avrupa alanında örgüt yandaşlarınca gerçekleştirilen etkinliklerin istenilen düzeye ulaşamamasından
    bahisle KADEK sözde Başkanlık Konseyi tarafından, sorumlulara yönelik hazırlanan talimatta, mevcut eylemlerin
    güçlendirilerek sürdürülmesi, bürokratik sorunları olmayan, ağırlığı kadın ve çocuklardan oluşacak gruplarla, siyasi
    partilerin, tanınmış basın kuruluşlarının binaları vb. ses getirecek yerlerin işgal edilmesi, kiliselere yönelik
    çalışmaların yoğunlaştırılarak Kürtlerle birlikte Asuri ve diğer toplumların dini temsilcileriyle birlikte Vatikan
    nezdinde girişimlerde bulunarak Vatikan'da bir açlık grevi eyleminin düzenlenmesi istenmiştir.

    Örgüt üst yönetimi tarafından Avrupa Sahasında yoğun eylem ve etkinlik istenmiş olmasına karşın,
    çalışmaların istenilen seviyede olmadığı kanaatine ulaşılmıştır. Bu nedenle KADEK yönetimi tarafından, Avrupa
    alanında sürdürülen faaliyetlere ivme kazandırılması amacıyla 2003 yılının ilk günlerinde peş peşe talimatlar
    gönderilmiştir. Yılın ilk aylarında ABD'nin Irak'ı işgali sonucunda gelişen öfke nedeniyle örgüt talepleriyle savaş
    karşıtlığı iç içe işlenmiştir.

    Peş peşe yayınlanan talimatlar ile 15 Şubat münasebetiyle geliştirilmesi hedeflenen eylemler
    çerçevesinde, kapsamlı ve etkili bir basın açıklaması düzenlenmesi, basın toplantısının etkili olması için, Nelson
    Mandela gibi tanınmış kişiler, sanatçılar, bilim adamları, siyasiler vb. katılımların sağlanması istenmiştir.

    Öte yandan Fransa-Strasburg’da düzenlenmesi hedeflenen merkezi mitinge geniş katılımların


    sağlanması amacıyla çalışmalara başlanması istenen bir diğer konu olmuştur. Ayrıca, sözde "Kürdistan’a Barış,
    Abdullah Öcalan'a Özgürlük" komitesinin etkin hale getirilmesi yayınlanan talimatta belirtilmiştir. Yayınlanan
    talimatlar çerçevesinde, her bir Avrupa ülkesi yıl içinde geniş katılımlı, ses getirici eylemler geliştirmeye çalışmıştır.

    Terör örgütünün Almanya’daki faaliyetleri hakkında değişik zamanlarda bilgine başvurulan örgüt
    mensuplarının beyanları Almanya’daki PKK faaliyetlerini gün yüzüne çıkarmaktadır.

    A. Ş. A. Kendisi ile yapılan mülakaatta; “1997 yılı son aylarında Serhat Kod ile görüşme yaptım ve PKK
    örgütü adına faaliyet göstermek istediğimi söyledim. Bu şahsın yanında iki gün kadar kaldıktan sonra, beni ve yeni katılım
    olan (3) erkek örgüt mensubunu yurtsever bir ailenin aracı ile Hollanda'nın bir köyüne eğitim çalışması yapmamız için
    gönderildik. Burada örgüt tarafından kiralanan bir çiftlik evinde siyasi eğitim çalışmaları yaptırdılar. Bize siyasi eğitim
    çalışmasını; Binevş Kod ile RUken Kod isimli bayan örgüt mensubu verdiler. Eğitim olarak; parti tarihi, parti tüzüğü, parti
    programı, Kürdistan tarihi, felsefe ve sosyalizmle ilgili dersler verdiler. Tahminen iki aya yakın burada siyasi eğitim çalışması
    yaptıktan sonra, buradan yeni katılım olan bizleri dağıtım yaptılar.

    Beni Diesburg Kentinin Hochfeld alanına sorumlu olarak verdiler. Diesburg Kentinin sorumlusu olan Delil
    Kod isimli şahıs ile görüşme yaptım. Bu şahıs benim altımda görev yapmaları için Diyar ve Serhat Kod isimli şahıslar ile
    tanıştırdı. Bunlar Hochfeld alanını iyi bidiklerinden, ev ev dolaşarak propaganda çalışması ile aidat toplayarak örgüte maddi
    destek sağlamak için çalışmalarımızı yürütüyorduk. Bu alanda yapmış olduğumuz çalışmalar sırasında, toplantı, yürüyüş
    ve mitinglere halkı bilinçlendirip gönderiyorduk, halkın mitinglere gitmelerine yardımcı olmak için araç tutuyorduk ve bu
    çalışmalarım buraya gelene kadar devam etti… Örgüt liderimiz olan Abdullah Öcalan'ın Demokratik Cumhuriyet Projesine
    katkıda bulunmak üzere Avrupa Cephe Merkezine öneri raporu yazdım ve sorumlum olan Delil Koda verdim. Bu önerim
    Başkanlık konseyi tarafından kabul edildi ve Türkiye'ye gelmem konusu gerçekleşti…”

    497
    FARUK ARSLAN

    Bir diğer örgüt mensubu olan S.A.’nın; “1994 yılı sonbaharına kadar burada kaldım ve daha sonra sahte
    bir pasaportla Almanya'ya gönderildim. Beni Duesseldorf hava alanından parti tarafından gönderilen yurtsever şahıslar alıp
    Kani Yılmaz'ın yanma götürdüler.

    Beni götüren yurtsever şahıslara, Kani Yılmaz isimli şahıs teslim etti, benim sağlık sorunlarım ile iltica
    işlemlerimi yapmaları konusunda talimat verdi. Bu arada iltica talebim birkaç ay sonra kabul edildi ve bana siyasi iltica
    Pasaportu verdiler.

    Kani Yılmaz isimli şahıs beni Almanya Orta Eyalet (Köln, Duesseldorf, Bonn, Diesburg, Essen, Dortmund)
    alanında YAJK adına Sorumlu olarak gönderildi. YAJK örgütünün genel Sorumlusu Saadet Kod isimli şahıs yapmakta idi.
    Bu alanlarda kitle çalışmaları yaptım, ev ev dolaşarak örgütün propagandasını yapıyordum, toplantılar, yürüyüş ve festival
    gibi etkinliklerin düzenlemesini yapıyordum. Bu arada Kani Yılmaz tutuklandı ve Avrupa ERNK Sorumluluğuna Şahın
    Kod isimli şahıs geldi.

    1995 yılında Türkiye'de cezaevlerinde tutuklu mahkûmların yapmış oldukları açlık grevlerini desteklemek
    amacıyla bizde Frankfurt İlinde Alman makamlarının izni ile açlık grevine gittik. 1996 yılında Halepçe katliamım protesto
    etmek için kitleler üzerinde ERNK ve YAJK faaliyetleri yürüttüm. Bu protesto mitingine Avrupa'nın çeşitli ülkelerinden 100.000
    civarında insan geldi, bu yürüyüş için Alman makamları tarafından verilen izin sonradan yasaklandı. Bu yasaklanmaya rağmen
    kitle yürüyüşü yaptı ve iki taraf arasında gergin anlar oldu. Bu mitingden dolayı ben aramaya aldırıldım ve 1998 yılı Şubat
    ayında Köln'de yakalandım. Çıkarıldığım mahkeme tarafından 2 yıl 8 ay hapis cezası aldım, ancak 15 ay kadar yattıktan soma
    şartlı tahliye oldum.

    Cezaevinden çıktıktan soma, daha önce içerisinde bulunmuş olduğum YAJK örgütü kongrede alman karar gereği
    YAJK partileşti ve PJKK(Partiye Jinen Karkeren Kürdistan-Kürdistan İşçi Kadınlar Partisi) oldu. Bu partinin Avrupa Kadın
    Cephesi ise EJAK (Eniye Jinen Azadı Kürdistan-Kürdistan Özgür Kadınlar Cephesi) ismim aldı. Bende EJAK içerisinde Orta
    Eyalet sorumlusu olarak faaliyet gösterdim…”

    Diğer bir örgüt mensubu olan E. A.; “…Ben 1996 yılında 15 yaşında iken dayım Ömer A. ile amcam Ahmet
    A. bana Almanya’dan istek yaparak bu ülkeye gittim. Mültecilerin bulunduğu yere gittim. Burada bulunan Agit (K), Mahir
    (K) ile ilişkiye geçtim. Orada bulunan şu an isimlerini hatırlamadığım PKK’lılarla bir olarak Türkiye’yi kötüledik ve arandığımızı
    belirterek iltica talebinde bulunduk. 1997 yılı içerisinde diğer başvuranlarla birlikte ilticam kabul edildi. Bu ülkede değişik işlerde
    ve temizlik işlerinde çalıştım.

    PKK örgütünün lideri Abdullah Öcalan’ın’ın 1999 yılı Şubat ayında yakalanarak Türkiye'ye getirildikten sonra
    Agit ve Mahir kod adlı arkadaşlar beni ve benim gibi Kürt kökenli arkadaşları bir araya toplayarak Türkiye'yi protesto etmek için
    eylem yapacağımız söylediler. Tarihten 20 gün kadar önce 150 kadar arkadaş Mannheim isimli şehirde toplandık. PKK bayrağını
    açarak Serok Apo, Bıji Kürdistan, Kahrolsun Türkiye, diyerek slogan attık. Bende PKK bayrağının bir ucundan tutarak grup
    içerisinde yürüdüm ve slogan attım. Olaylar çıktı ve Alman polisi beni yakaladı, 2 gün cezaevinde yattım…”

    Örgütün Almanya’daki faaliyetleri ve kitleye uyguladığı şiddet ise Delal Kod F. T.’nin ifadesi şu
    şekilde yansımıştır. “Serkef Kod ile birlikte Bielefeld’ e geldik. 1996 yılı Ekim ayının sonlarıydı, 1997 yık Ocak ayının ikisinde
    Alman Polisi tarafından Köln'de bir yurtseverin evinde yakalanıncaya kadar yukarıda belirtiğim şehirlerde gezerek gençleri
    faaliyete yani PKK'ye kazandırmak için faaliyet gösterdik, daha doğrusu bu faaliyetler sırasında Serkef Kod'un yanında
    bulunuyordum. Bana herhangi bir inisiyatif tanınmamıştı.

    Bu şehirlerdeki PKK derneklerinde toplanılıyordu, PKK propagandası yapılıyordu, ayrıca gizli yerlerde daha
    doğrusu benim götürülmediğim yerlerde iki haftalık kamplar yapılıyordu, bunun yanında Serkef Kod aidat topluyordu, bir
    keresinde Hamburg'da yapılacak toplantıya geleceğini söyleyip te gelmeyen bir yurtseverin oğlunu dışarıda bir yerde döğmüşler
    bunu Serkef Kod anlattı, ayrıca Hamburg’da PKK'nin Derneğinde örgüte katılan bir akrabasını almak için giden (30) yaşlarında

    498
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    bir erkeği orada kadro olarak çalışan Sılav Kod isimli örgüt mensubu tarafından dövüldü, bu şekilde faaliyet devam etti.
    Yakalanmadan üç hafta kadar önce Duesseldorf’ta çıkartılan Sterka Ciwan isimli gençlik dergisi redaktör olarak çalıştım…”

    Almanya’da yapılan kitle çalışmaları kapsamında Dilan Kod G. Ö. “Bunları ağabeyimin çevresindeki
    insanlardı, bunlarla birlikte komite içerisinde faaliyet gösteriyorlardı, bunlarda ağabeyim gibi komite üyeleri idiler, Almanya*da
    bulunan Kürt ailelere giderek PKK örgütünün propagandasını yapıyorlardı. Her ay örgüt adına aidat toplamakta idiler, Türk
    ailelerinden de aidat toplayıp toplamadıklarını bilmiyorum. Bildiğim kadarıyla herkesten aidat topluyorlardı.

    Bu şahıslar vasıtasıyla yani Mehmet ve Alî Gülmezoğlu ile birlikte PKK'nin derneğine giderek kültürel
    çalışmalara başladım. 1995 yalının ortalarına kadar bu şekilde devam etti. 1995 yılının ortalarında Frankfurt’ta iki hafta siyasi
    eğitim çalışmalarına aldılar. Bu eğitime yaklaşık 25 kişi katılmıştık. Ben ilk defa böyle bir eğitime katıldım… Bu eğitimde herkes
    PKK’ya katılma kararı aldı, bende katılma kararını aldım. Bundan sonra beni de biraz geliştirmek amacıyla yanlarına aldılar,
    Medya Kod, Serhat Kod, Nazdar Kod ve bunlara bağlı alt birimler vardı, kitleye çıkıyorduk, örgütleme yapıyorduk, propaganda
    ajitasyon ve kitlenin olduğu her yerde evlerde toplantılar gerçekleştiriyorduk. Daha sonra bana değişik bir alana gitmemi istediler,
    bende Köln'e gittim, burada Bölge sorumlusu Mahmut Kod bulunmakta idi, Mahmut Kod'a bağlı olarak faaliyet yürüten Hasret
    Kod ile Zilan Kod vardı, bende bunların içine katıldım ve birlikte faaliyetlere başladık…”

    Almanya ile ilgili en çarpıcı bilgileri ileten F.D.; “… Almanya siyasal boyutta PKK terör örgütünü
    desteklemektedir. Kafkaslarda ve Türk Cumhuriyetleri üzerinde Almanya ile ABD arasında büyük bir rekabet vardır. Kafkaslara
    ve Türk Cumhuriyetlerinde Türkiye'nin büyük bir etkisi vardır. Türkiye buralara Amerikan çıkarları ile girdiği için Almanya
    bundan büyük rahatsızlık duymaktadır. Almanya bu bölgeye Türkiye'nin Amerika ile değil daha çok kendisi ile birlikte girmesini
    istemektedir ve bunun içinde Türkiye ye büyük baskı yapar. Türkiye'ye boyun eğdiremeyince de PKK terör örgütünü kullanarak
    Türkiye'yi zayıflatma yoluna gider. Almanya'da bulunan Türk toplumu eskisi gibi sadece işçi topluluğu değildir, işyeri sahipleri
    vardır. Siyasal ve ekonomik yaşamda söz sahibidirler. Almanya Türk toplumunun Almanya'da söz sahibi olmalarından
    rahatsızlık duyduğu için Türk işyerlerine yapılan saldırılara göz yumar.

    Almanya PKK'nın faaliyetlerini kontrol altında tutamadığı zaman rahatsız duyar. Almanya Anayasasını
    Koruma Derneği Başkanı ve Milletvekili olan Henrig Lümmer defalarca Abdullah Öcalan’ın’ın ile görüşerek PKK'nın Alman
    yasalarına aykırı düşen eylemlerini durdurmalarını istemiştir. Kazım (K) Hamili Yıldırım isimli örgüt mensubundan aldığım
    bilgiye göre 1997 yılı Ağustos ayında Alman İçişleri Bakan Yardımcısı, Abdullah Öcalan’ın’ın ile görüşmek üzere Suriye'nin
    Şam şehrine gelerek burada Öcalan’ın’ın ile bir anlaşma yapmıştır. Bu anlaşmaya göre PKK Almanya da izinsiz gösteri
    yürüyüşleri ve toplantılar düzenlemeyecek, her şey Almanya'nın denetiminde olacak bunun karşılığında da Almanya şiddet dışı
    tüm PKK faaliyetlerine müsaade edecek, bunun sonucunda da birçok Kürt derneği geri açılmıştır...” beyanları ile Alman
    Devletinin örgütü ülkemize karşı nasıl kullandığını gözler önüne sermiştir.

    RAF ve PKK Terör Örgütlerinin İlişkileri

    Kızıl Ordu Fraksiyonu (Almanca: Rote Armee Fraktion - RAF), Baader-Meinhof Grubu ya da Alman
    basınında Çetesi olarak da bilinen radikal sol görüşlü bir örgüttür.

    II. Dünya Savaşı sonrasında Batı Almanya'nın en etkin ve bilinen örgütü olup, kendini şehir gerillası
    olarak tanımlamıştır. RAF, 1970'lerden 1998'e kadar aktif faaliyet göstermiş ve özellikle 1977 yılında Alman Sonbaharı
    olarak bilinen ulusal krize yol açan eylem dahil pek çok kanunen ağır suç sayılan eyleme imza atmıştır.

    499
    FARUK ARSLAN

    30 yıllık varlığı boyunca örgüt çoğu şoför, koruma görevlisi gibi ikincil hedeflerden oluşan 34 kişinin
    ölümüne, birçok kişinin de yaralanmasına yol açmıştır. J2M ve SHK gibi diğer Alman militan gruplarıyla bağlantı
    içinde olup, seksenli yıllarda İtalyan solcu grubu Kızıl Tugaylar, Belçikalı solcu grup Savaşan Komünist Hücreler,
    Filistinli solcu grup Filistin Kurtuluş Örgütü, Fransız solcu grup Action Directe ve İrlandalı örgütler PİRA ile de
    bağlantılar kurmuşlardır.

    Burada kısaca hakkında bilgi verdiğimiz RAF örgütünün diğer bir destekçisi de PKK terör örgütü
    olmuştur. Bu destek karşılıklı bir dayanışma olup, birçok RAF üyesi PKK’nın şehir ve kırsal faaliyetlerine aktif olarak
    katılmıştır.

    1992 yılına gelindiğinde ise PKK’nın kadroları Avrupa alanı için geçmiş yıllara göre farklı bir yöntem
    izleyerek artık açıktan faaliyet yürütme kararı almışlardır. Bu amaçla ilk sözde resmi bürolar Köln, Mainz, Offenburg,
    Russelheim, Oldenburg ve Dortmund da kurulmuştur. Büroların kurulumundan sonra örgütün Alman Kızılordu
    Fraksiyonu-RAF terör örgütü ile ilişkileri daha da artarak devam etmiştir. Alman Anayasa Koruma Örgütü (BFV)’nin
    başkan yardımcısı Peter Frisch’in verdiği bilgilere göre; 1992 yılında bazı RAF üyelerinin PKK lehine Almanya’nın
    Bonn kentinde yapılan gösterilere katılmış ve bazı RAF üyeleri de Türkiye’ye turistik seyahatler adı altında kuryelik
    yapmışlardır.

    Bununla birlikte bu yıl Kuzey Irak’a yardım malzemesi götürdüğü söylenen 40 Alman kamyonunda
    füze rampaları, roketatarlar, havan topları ve kamuflaj malzemeleri ele geçirilmiştir. Bu olayın akabinde yapılan
    tahkikatta, tırları yardım adı altında bölgeye gönderen kuruluşun Alman Lutheran Kilisesi olduğu ortaya çıkmıştır.
    Bu durum Almanya-PKK–Klise ilişkisi açısından ibret vericidir. Bu ve benzeri hadiselerin ortaya çıkması ve Türk
    hükümetinin baskıları neticesinde Alman İçişleri Bakanı Kanter PKK faaliyetlerinin ülkesinde yasaklandığını
    açıklamak zorunda kalmıştır258.

    1992 yılında ayrıca Otonom Grubu üyesi Alman kökenli gazeteci Stefan Waldberg Kasım 1992’de PKK
    kuryeliği yaptığı gerekçesi ile Diyarbakır DGM savcılığınca tutuklanmıştır. Yine 1995 yılında Karen Braun ve
    Andreas Landwern adında iki Alman Kapıkule sınır kapısında PKK’ya ait propaganda kasetleri ile
    yakalanmışlardır259.

    Yine 1996 yılında Almanya-Avusturya sınırında yakalanan bir örgüt mensubunun üzerinden Alman
    Devrimci Hücreler örgütüne bir not götürdüğü görülmüştür. Bu notlarda ele geçen belgeler ve daha sonra PKK’ya
    katılan RAF kökenli PKK’lı militanların ifadelerine göre, PKK mensupları Almanya’da yıkıcı faaliyet yürüten bir
    örgüte destek sundukları ortaya çıkarılmıştır260. 1995 yılında kadın yapılanması olan YAJK’ın kurulmasının akabinde,

    258
    Köknar A., “ PKK nın dış ilişkileri”, I. Milletlerarası Doğu Ve Güneydoğu Anadoluda Güvenlik ve Huzur Sempozyumu, Fırat
    üniversitesi, 2000, s.199.
    259
    Köknar, a.g.m., s.201.
    260
    Köknar, a.g.m., s.207.

    500
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Avrupa’da alanından daha fazla Avrupa asıllı militanın örgüte katılması hedeflenmiştir. Bu nedenle Helin Ateş adlı
    bayan örgüt mensubu bu çalışmaları yapmak amacı ile Almanya’da görevlendirilmiş olup, yukarıda sayılan
    katılımlarda bu çerçevede gerçekleşmiştir.

    Bilindiği gibi Almanlar süreç içerisinde bazen Türkiye bazen de PKK lehine kararlar alarak her iki kesimi de
    idare etme siyasetiyle hareket etmiştir. Bu siyasetin yansıması olarak Alman hükümeti 1997 yılında PKK’nın
    ülkesinde yardım toplamasını yasaklamıştır. Alman ceza kanununun 129. maddesinin (a) bendine göre, terör örgütü
    kabul edilen örgütlere üye olmak ve yardım etmek suç sayılmıştır. Bu yasa kapsamında 1998’de Köln ve
    Hamburg’da, Aralık 1999 da ise Berlin’in Kreuzberg semtinde bazı örgüt evlerine baskınlar yapılmış, ayrıca bu
    baskınlarda RAF üyelerinin örgütle birlikte hareket ettikleri ortaya çıkartılmıştır. Yine örgüt içerisinde sayısıları 5–6
    kişi olan eski RAF mensubu Alman kökenlilerin hali hazırda PKK kamplarında oldukları tespit edilmiştir261.

    1997 yılında Alman kökenli bir PKK örgüt mensubu örgütte kaçarak Türk güvenlik güçlerine teslim
    olmuştur. Bu kişi ifadesinde devrimci anlayışlarla örgüte katıldığını ama beklediği gibi bir örgüt bulmadığından
    kaçtığını ifade etmiştir. 1998 yılında bir Alman kökenli erkek PKK mensubu kırsaldan kaçarak Almanya’ya ulaşmış
    ve örgütçe infaz kararının verildiğini ifade etmiştir. 1997 yılında çatışmada yaralanan bir Alman kökenli örgüt
    mensubu bu dönem KDP tarafından gözaltına alınmış, akabinde ülkesine gönderilmiş, bir diğer Alman kökenli örgüt
    mensubu da 1998 yılında Van kırsalında ölü olarak ele geçirilmiştir262.

    Belçika-PKK ilişkileri

    Bu ülkede de yine Kürt orijinli nüfusun sayısal gücüne bağlı olarak örgütün aktif faaliyetleri olmuştur.
    Belçika'nın AB’nin bir nevi başkenti olduğu savı, örgüt faaliyetlerini bu ülkede ısrarla tırmandırmak istemesinin ana
    nedenidir.

    KADEK mensuplarınca, PKK'nın AB tarafından hazırlanan terör örgütleri listesine alınmasını


    protesto amacıyla; 1 Mayıs 2002 tarihinde Brüksel'de bulunan Avrupa Parlamentosu önünde 70 kişilik bir grup
    tarafından gösteri düzenlenmiş, anılan gösteride kırmızı bültenle aranan KNK üyesi Remzi Kartal ile KON-KURD
    Yönetim Kurulu Üyesi Mahmut Kaya birer konuşma yapmıştır.

    Brüksel'de 1 Mayıs 2002 İşçi Bayramı etkinlikleri yapılan çerçevesinde yapılan gösteride KADEK
    mensuplarınca kurulan Kürdistan Kızılayı tarafından bir stant açılmıştır.

    Yine 04 Mayıs 2002 tarihinde, KADEK mensuplarınca PKK'nın Avrupa Birliği Terör Örgütleri
    Listesine alınmasını protesto amacıyla, Brüksel'deki Lüksemburg meydanında yaklaşık (600) kişinin katılımıyla bir
    gösteri düzenlenmiştir.

    Belçika'da KADEK örgütü paralelinde faaliyet gösteren Kürdistan Komitesi isimli oluşum, 07 Mayıs
    2002 tarihinde bir basın bildirisi yayınlayarak, Türk Silahlı Kuvvetlerinin Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinin

    261
    Köknar, a.g.m., s.201.
    262
    Köknar, a.g.m., s.204.

    501
    FARUK ARSLAN

    yanı sıra, Irak'ın Kuzeyindeki alana yönelik gerçekleştirdiği operasyonları protesto etmiş, bunun yanı sıra AB'nin
    PKK'yı terör örgütleri listesine alma kararını geri çekmesi için taleplerde bulunmuştur.

    Yine 01 Haziran 2002 tarihinde, KADEK mensupları ve KADEK'e müzahir kadın örgütleri Belçika
    Birimleri (PJA) ve Belçika Kürt Dernekleri Federasyonu (FEK-BEL) tarafından, Anvers'te faaliyet gösterecek olan
    "Helina Kurdan" (Kürtlerin Yuvası) isimli Kürt Kadın Derneği kurularak, açılışı gerçekleştirilmiştir. Açılışa
    aralarında; Belçika Federal Parlamentosu Flaman Yeşiller Partisi Milletvekili Leen Laenens, KON-KURD temsilcisi
    Devrim Arslan, Kürt Kültür ve Sanat Akademisini temsilen Ozan Eylem, Louvairi'de bulunan Mezopotamya Derneği
    Başkanı Abdullah Akay ve KADEK-YDK temsilcilerinin de bulunduğu yaklaşık 100 kişi katılmıştır. Leen Leanens
    Flamanca olarak kısa bir konuşma yaparak, örgüte desteğini göstermiştir.

    Yine Belçika Saha Yönetimince KADEK güdümünde yayın yapan Kürdistan’ın Sesi radyosu için
    Brüksel'de bir bina satın alınması amacıyla 1,5 Milyon Euro değerinde iki ayrı bina belirlenmiş binalardan birinin
    satın alınması için gerekli paranın 2002 yılı para toplama kampanyalarından temin edilmesi planlanmıştır.

    Bilindiği üzere Avrupa'daki örgüt yandaşları çeşitli vesile ve bahaneler ile Avrupa'da yılda bir kaç kez
    geniş çaplı para toplama kampanyaları düzenlemektedirler. Bu kampanya döneminde örgüt mensuplarınca,
    Brüksel'de Belçika makamlarının izniyle Borsa Meydanında gösteri düzenlenmiş ve borsa binasına Abdullah
    Öcalan’ın posteri asılarak, halktan para toplanmıştır.

    Yine 09 Ocak 2003 tarihinde Brüksel şehir merkezinde bulunan Agora meydanında müzikli bir gösteri
    düzenlenmiş ve gösteride yaklaşık (35-40) örgüt yandaşı görev almış, bu gösteride Abdullah Öcalan’ın serbest
    bırakılması amacıyla bir imza kampanyası başlatılarak bildiri dağıtılmıştır.

    Örgütün Belçika’da yürüttüğü faaliyetlerle ilgili Delal Kod F. T.’; “Hasan Kod Beni kamptan alıp Belçika
    içerisinde ancak tam yerini bilmediğim yeni açılan üçüncü bir kamp yerine götürdü, burada da birinci kampta olduğu gibi yaklaşık
    (60-70) tane genç vardı…Dirok Kod burada eğitmen olarak görevlendirilmişti, bunun yanında kaldım. Ertesi gün akşama doğru
    Dirok Kod ile birlikte YAJK'ın yani Kadın Örgütlenmesinin konferansının yapılacağı Belçika'da bir kentte gittik. Konferansın
    yapıldığı ev iki katlı bir evdi ve ev sahipleri Belçikalıydı, konferansın üç gün süreceği söylenmişti, ancak ben ayrıldıktan sonra
    uzatılmış, ben burada iki gün kaldım, Yılmaz Kod'un yerine gelen Avrupa sorumlusu geldi, bu konferansta bulunan gençlik
    sorumlusu Serkef Kod gençlik sorumlusuydu, Almanya'nın Kuzeyi Hannover, Bielefeld, Hamburg, Köln, Kiel, Kassel gibi
    şehirlere bakıyordu. Beni de yanına vererek görevlendirdiler. İkinci gün bu örgüt mensubuyla birlikte oradan ayrıldık… Kadınlar
    konferansı hem yurtsever hem de kadro kadınlar için faaliyet konusunda eksiklik, aksaklıklarla, öz eleştiri yapıldı, bundan sonra
    nereler yapılması nasıl yapılması konusu tartışıldı konferans sonunda kararlar alındı, ancak ben yoktum…”

    DHP Sorumlusu F. D.; “…Belçika’da örgütü parlamenter dostları vardır. Örgütün siyasal düzeydeki kurumları genelde
    burada faaliyet gösterir. MED TV ve sözde Kürt Parlamentosu burada bulunur. Belçika da çiftlik kiralanarak buradaki gençlere yönelik
    siyasi eğitimler yaptırılır…”

    R. T.; ”… örgüt mensubunun talimatlarıyla Belçika’da ben ve Sinan Kod birlikte sorumlu olarak faaliyetlere
    başladık. Burada ki faaliyetlerimiz; Sterke Civan (Gençliğin Yıldızı) ve Serxwebun isimli dergileri satmaktı, elde ettiğimiz paraları
    Mustafa Kod isimli örgüt mensubuna teslim ediyorduk. Ayrıca FEDAİ GERİLLAYI DONATMA kampanyası adı altında bir
    çalışmaya başlayarak örgüte sempati duyan ve örgütün yaptığı gösterilere katılan gençlerden yılda bir defaya mahsus olmak üzere
    kişi basma 2.000 (iki bin) Mark para alarak toplam 60.000 (Altmış bin) Mark para toplayarak Mustafa Kod isimli örgüt
    mensubuna teslim etmekte idik. 1999 yılı başlarında sorumlum olan Roni Kod'un talimatıyla Belçika'nın Antwerpin şehrinde
    PKK örgütü içerisinde ERNK faaliyetleri gösteren Doğan Kod isimli örgüt mensubunun İtalyanlardan ve Kürt kökenli olmayan
    Türk vatandaşlarından PKK örgütü adına zorla para alındığını söyleyerek, benim de buraya giderek bu konuları araştırmamı
    söyledi.

    502
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bunun üzerine ben Belçika'ya gittim burada bulunan ve şikayet eden şahıslarla görüştüm. Bunun üzerine bir
    rapor yazarak burada bulunan örgüt içerisinde sorumlu olan İbo Kod İbrahim adlı örgüt mensubuna verdim. Aradan 3 hafta
    kadar geçtikten sonra Hollanda'dan gelen (3) örgüt mensubu ile buluşarak Doğan Kod isimli örgüt mensubunu yakalayarak
    sorguladık. Daha sonra bu üç arkadaş Doğan Kod adlı örgüt mensubunu alarak Hollanda'ya götürdüler. Daha sonra talimat
    gereği Hollanda'ya gittim, Hollanda'da bulunan örgütün kampında faaliyet gösteren örgüt militanlarına lojistik malzeme ve
    yemek temini ve Gençleri örgütlemek örgütün yayınlarını dağıtmak şeklinde faaliyetlerimizi sürdürüyorduk.

    Belçika bölge sorumlusu Roza Kod, Brüksel Bölgesi sorumlularından Cevdet ve Fadıl, Belçika YCK yapılanmasından
    Sorumlu olan Roni Kod’dur. Sonra ben, Rıdvan, Turgay, Sabrı Kod, Diyar kod, Agit Kod, Berzan Kod, İntikam kod,
    Torhıldan Kod şeklinde idi. Belçika MLKP örgütü Sorumlusu ise Cafer Kod’dur. Belçika'dan Hollanda'ya geçtikten soma Roni
    Kod'a bağlı olarak Hollanda'da bulunan PKK örgütünün Siyasi eğitim kamplarının Lojistik sorumluluğu verildi. Hollanda'nın
    Arnheim kentinde 3, Endhoven kentinde 3, Zwolee kentinde de 2 kamp olmak üzere toplam 8 adet faaliyet gösteren kamp
    bulunmaktaydı. Ben bu kamplarda bulunan kişilerin yiyecek ihtiyaçlarım karşılıyordum…” beyanlarıyla örgütün
    Belçika’daki faaliyetleri ortaya konumuştur.

    Hollanda-PKK İlişkileri

    Hollanda devleti terör örgüte en fazla müsamaha gösteren ülkelerin başında yer almıştır. Nitekim SKP
    (Sürgünde Kürt Parlamentosu) ve KNK (Kürdistan Ulusal Kongresi) gibi o döne en büyük ve en iddialı paravan
    örgütler Hollanda Merkezli faaliyet yürütmüşledir.

    Terör örgütü PKK Avrupa alanındaki faaliyetlerini, Doğu ve Güneydoğulu vatandaşlarımızın yoğun
    olarak yaşadığı ülkelerde, oluşturduğu çeşitli dernek vs. organizasyonlar vasıtasıyla yürütmektedir. Dönem itibarıyla
    Hollanda'da örgüt, FED-KOM (Hollanda Kürt Dernekleri Federasyonu) güdümünde 11 dernek, 4 birlik ve 3 merkez
    ile faaliyet göstermiştir.

    Terör örgütünün Hollanda da yaz kampı, izci kampı görüntüsü altında eğitim kampları
    bulunmaktadır. Terör örgütü PKK faaliyetlerine gösterilen müsamahakâr tutum sebebiyle, örgütün Avrupa
    faaliyetlerini yönlendiren YDK ve KNK toplantıları da genellikle bu ülkede düzenlenmiştir. Yine, Avrupa'daki örgüt
    faaliyetlerini koordine eden üst düzey örgüt mensupları Hollanda da rahatça hareket edebilmişlerdir.

    PKK'nın Avrupa Birliği tarafından terör örgütleri listesine alınmasını protesto amacıyla, 2002 yılının
    ilk yarısında çeşitli eylemler düzenlenmiştir. Bu çerçevede 01 Mayıs 2002 tarihinde, FED-KOM organizesinde,
    Lahey'deki Hollanda Dışişleri Bakanlığı önünde yaklaşık 200 kişinin katılımıyla bir gösteri düzenlenmiştir.

    Yine 02 Mayıs 2002 tarihinde, FED-KOM organizesinde, Lahey'deki Hollanda Dışişleri Bakanlığı
    önünde, yine yaklaşık 150 kişinin katılımıyla bir gösteri daha düzenlenmiştir.

    Örgüt paralelinde Hollanda'da faaliyet gösteren Rumet isimli bir kuruluş öncülüğünde, Avrupa
    alanına geçiş yapan ve savaş mağduru olarak nitelendirilen örgüt mensup ve yandaşlarına yönelik bir rehabilitasyon
    merkezinin açılması konusunda çalışmalar başlatılmış, Kasım 2002 ayı itibariyle de önemli bir aşamaya gelmiştir.

    2003 yılında Hollanda'daki örgüt faaliyetleri ise, dış temsilciliklerimize siyah çelenk bırakılması ve
    mitinler düzenlenmesi şeklinde olmuştur.

    503
    FARUK ARSLAN

    Nitekim 27 Ocak 2003 tarihinde, Abdullah Öcalan’ın cezaevi koşullarını protesto etmek amacıyla
    KADEK yandaşı 14 kişilik bir grup tarafından Rotterdam Başkonsolosluğumuzun ana giriş kapısına siyah çelenk
    bırakıldığı görülmüştür.

    Öte yandan, Kırmızı Bülten ile uluslararası düzeyde aranmakta iken, 28 Eylül 2001 tarihinde
    Hollanda'ya yasadışı yollardan girerek iltica talebinde bulunan sözde PKK/ KADEK Yürütme Konseyi Üyesi
    Sözdar (K) Nuriye Kesbir’in tutukluluk hali 17 Aralık 2002 tarihinde sona ermiştir.

    Kesbir'in 14 Şubat 2003 tarihinde görülen temyiz duruşmasında; adı geçene isnat edilen suçların
    ciddiyeti nedeniyle iltica başvurusu ile ilgili işlemleri sonuçlanıncaya kadar tutuklanması ve bu süreyi cezaevinde
    geçirmesi karar altına alınmıştır. Hollanda makamlarınca alınan bu karar üzerine yıl içinde ve devam eden dönemde
    Nuriye KESBİR lehine gösterilerin süreklileşmesine neden olmuştur.

    Nitekim, Hollanda'ya iltica talebinin anılan ülke Danıştayınca 24 Temmuz 2004 tarihinde
    reddedilmesi üzerine, hakkında Hollanda Adalet Bakanlığı'nca 07 Eylül 2004 tarihinde verilen Türkiye'ye iade
    kararının da onanması beklenirken, Hollanda iç hukukunda son merci olan Hollanda Acil Mahkemesi tarafından
    09 Kasım 2004 tarihinde söz konusu iade kararı durdurulmuştur.

    Yine yıl içinde, 10 Şubat 2003 tarihinde terör örgütü KADEK yandaşı yaklaşık 75 kişinin katılımıyla
    Rotterdam Başkonsolosluğumuz önünde Abdullah Öcalan’ın cezaevi koşullarını protesto eden bir gösteri
    düzenlenmiş, gösteride KON-KURD imzalı bildiri dağıtılmıştır.

    Hollanda Lahey Mahkemesi'nin vermiş olduğu karar üzerine, Hollanda Adalet Bakanı'nın temyiz
    başvurusu 2004 yılı Aralık ayında değerlendirilmiş ve 20 Ocak 2005 tarihinde temyiz talebinin sonuca bağlanması
    kararlaştırılmıştır. Bu tarihte ise adı geçenin serbest bırakılması kararı verilmiştir.

    Hollan’da örgütün gençlik merkezi durumunda olan bir ülkedir. Bu ülkede eğitilen gençler, eğitimlerinin
    akabinde Avrupa’daki faaliyetlerde, Türkiye’deki çalışmalara ve kuzey ıraktaki kmaplara gönderilmektedir. Bu
    kamplarda eğitim gören Delal Kod F. T.’nin beyanları Hollanda daki eğitim faaliyetlerini açıklığı ile
    göstermektedir. “…Ben 1981 yılında Almanya'nın Nem-Ulm şehrinde dünyaya gelmişim, İlk orta ve Lise birinci sınıfina
    kadar Almanya'nın Ulm şehrinde okudum…13.06.1996 tarihinde Okuldan ayrılarak Dilan Arslan ile birlikte PKK
    örgütünün arabasına binerek ULM şehrinde bulunan PKK örgütünün Derneğine gittik…

    Aynı tarihte Ulm şehrinden Hanifî Kod'un kullandığı Derneğinin arabası ile yola çıktık, yaklaşık 200 Km. gittikten sonra
    Nurunberg şehrine geldik, bizi götüren şahıs benimle Dilan Arslan'ı bir Yurtsever Ailenin evine götürüp bıraktı… bu evde
    kaldığımız süreç içerisinde ev sahipleri gönderileceğimiz kampm çok rahat bir yer olduğunu burada kendi kültürümüzün
    yani Kürt kültürünü öğrettiklerini burada çok iyi bir eğitim göreceğimizi anlatmakta idiler…

    …Bu aile bütün ihtiyaçlanmızı karşılıyorlardı. Bizleri hiç dışarı çıkartmıyorlardı, ancak bizlere verilen kitaplan okuyorduk…
    bizi Yurtseverlerin getirmiş olduklan (3) arabaya bindirerek Hollanda'nın Amheim şehrine götürdüler bu yolculuğumuz
    yaklaşık (10) saat sürdü, benim bulunduğum arabada Dicle Kod, Dilan Kod, Zindan Kod, Polat Kod bulunmakta idi.
    Hollanda'nın Arnheim şehrinde bizleri ikişer ikişer ayırarak buradaki Yurtsever ailelere dağıttılar…Kamp; büyük bir

    504
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    ormanlık alanın kenarında kurulmuş,daha çok gençler için hazırlarmış kamp yerini andınyordu ancak duvarda asılı resimler
    vardı bu resimler bir kutlama anında çekilmiş resimlerdi bu resimlerde yaşlılar vardı, eğitim süresince bizim dışımızda kimse
    yoktu yalnız birkaç kez yabancı kişiler geldi, yabancılar geldiğinde bizi dershanelere sokarlardı, bu kampm sahibi yaşlı bir
    Hollandalıydı. Girişteki 1. koğuş iki katlı olmak üzere diğerleri tek katlı içice girmiş tek katlı (7) binadan oluşmuştu… Kampa
    vardığımızda Kamp sorumlusu Dilar Kod adlı örgüt mensubu bizleri karşıladı… daha sonra hepimizi birlikte Dilar Kod adlı
    kamp sorumlusu çağırdı, öz geçmişimizi aldı, bizleri o gün serbest bıraktı.

    Kampta toplam (100) kişi bulunmakta idi, ikinci günü bizleri toplayarak mangalara ayırdılar, üçüncü günü ise
    eğitime başladık… Bu video kasetlerde Örgütün kamplarından görüntüler Öcalan’ın konuşmaları ve PKK Terör Örgütü
    mensuplarınca Türkiye'deki Jandarma Karakolu'na yönelik saldın eylemlerim içeriyordu kasetleri seyrettikten sonra bir
    değerlendirme yapılıyordu, seyredenlere duygu ve fikirleri soruluyordu, konuşanlar hep kendilerinin beden olarak burada
    bulunmalanna rağmen ruhen orada olduklannı kendilerinin de bu savaş ortamına gitmek arzusunda olduklarını, mücadeleyi
    desteklediklerini falan söylüyorlardı…

    Toplam yaklaşık (30) erkek örgüt mensubu eylem ve faaliyetlerde bulunmak üzere Türkiye'ye gönderilmek üzere
    ayrıldılar… Dicle Kod ve Berfin Kod isimli örgüt mensuplan Almanya içerisinde örgütün Bürokratik işlerinde ve Bilgisayar
    işlerinde görevlendirildiler, bunlar Almanya'da doğup büyüdükleri ve bu görevlere uygun nitelikte olduklan için
    görevlendirimişlerdir. Aynca Dilan Kod, Eylem Kod ve Nujin Kod isimli örgüt mensuplanda MED-TVde çalışmak üzere
    görevlendirildiler…”

    Hollanda da faaliyet gösteren örgütün eğitim kampında yetiştirilen kişiler bilahare değişik görevlere
    gönderilirken, bu kişilerin ayrıca Türkiye’ye faaliyet gösteren siyasi partilere gönderildiği görülmüştür. Dilan
    Kod G. Ö.’nın beyanları bu siyasi partilerin PKK güdümünde politika yaptıklarını ortaya koymaktadır. Dilan
    Kod; “1995 yılının sonlarına kadar bunlarla birlikte faaliyet yürütüm. Bu arada Mahmut Kod adlı militan Hollanda sınırları
    dahilinde bulunan PKK’nın eğitim kampına göndererek bir aylık eğitime alındım, bu devrenin ismi ise Zafer Eğitim Devresi
    idi. Eğitimi Hoca Kod, Medya Kod ve ismini hatırlamadığım kişiler veriyordu. Eğitimde hatırlayabildiğim kadarıyla (40) kişi
    kadar idik. Bu eğitim bitikten sonra Hollanda'da Hoca Kod’un yanında kaldım. Beni Amsterdam’a götürdü ve Yurtsever
    Ailelerin evinde kalmakta idim, yaklaşık bir ay kadar burada kaldım, kaldığım süreç içerisinde çalışmalara devam etmekte
    idim. bu arada yine bir eğitim devresi daha başladı, bu eğitime de yaklaşık (60) kişi alındı.

    Eğitim sonrası Hoca Kod bani İstanbul’a göndereceğini söyledi, bende kabul ettim, 1996 yılı ocak-Şubat aylarında
    yapılan eğitim tamamlandıktan sonra bu arkadaşlarda Türkiye'ye gönderilmek üzere Hollanda ya getirilecek ayrı ayrı ve tek
    tek evlerde bekletiyorlardı, bunlar birbiriyle görüştürülmüyordu. Bu arkadaşlar Avrupanın çeşitli yerlerinde gelmişlerdi…
    Benim İstanbul'a geleceğim belli oldu, Çünkü, benim fiziki sorunlarım olduğundan dolayı kırsal alana gidemezdim, Hoca
    Kod Türkiye'ye İstanbul’a gittiğime" de görevimin kesin belli olmadığını, ancak İl HADEP bünyesinde kadın çalışmaları
    yürüteceğim söylendi, ama giriş noktasında kendim ilişki geliştirecektim ve kendim çalışmaya başlayacaktım, peryodik olarak
    ayda bir veya iki ayda bir arayacaktım. Amaç legal zemini güçlendirmekti, 1996 yılı Nisan ayında Hoca kod bana 800 Mark
    vererek birde Amsterdamdan Atina’ya kesilmiş Uçak biletimi verdi, ayrıca birde bir pasaport verdiler, pasaportun kimin
    adına kayıtlı olduğunu hatırlayamıyorum.

    Nisan ayı içerisinde Atina Hava alanında indim, Bana Atina ERNK komitesine ait bir telefon numarasını
    vermişlerdi, bende buraya telefon açtım, geldiğimi söyledim, beni Havaalanından iki erkek şahıs karşıladı, beni yanlarına
    alarak Atinada bulunan bir Yurtseverin evine götürdüler, bu evde (10-15) gün kadar kaldım… orada tanımadığım bir şahsa
    teslim etti, o şahıs beni yanına alarak illegal yollardan Meriç nehri kenarında bulunan bir kayıkla Türkiye tarafına geçiş

    505
    FARUK ARSLAN

    yaptık. karşıya geçince motorsikletie beni Keşan’a kadar getirdi…” şeklinde beyanda bulunarak örgütün Türkiye’deki
    siyasi uzantılarına elaman yetiştirdiğini ortaya koymaktadır.

    Örgütün Avrupa Sorumlusu bu ülkede kalması, tüm örgüt toplantıları ve Avrupa Konferanslarının bu
    ülkede yapılması da örgütün Hollanda’da ne denli rahat hareket edebildiğini göstermektedir. Buna göre
    Avrupa'dan Kuzey Irak'a veya Şam'a gönderilecek örgüt mensupları sahte pasaport ile Amsterdam
    Havaalanından çıkış yapar. Yine Avrupa'ya gelecek olan örgüt mensupları da genel de buraya gelir ve
    yakalanmaları halinde Türkiye'ye verilmez. Yakalanan örgüt mensuplarını iki gün süre ile gözaltına alınır,
    akabinde de kendilerine iltica isteği ile birlikte iltica belgesi verir ve serbest bırakır. Örgütün yoğunlaştırılmış
    kadro eğitimleri düzenli olarak bu ülkede yapılır.

    İsveç-PKK İlişkileri

    İsveç'te Hollanda gibi bölücülük faaliyetlerine yönetim düzeyinde en ılımlı yaklaşan ülkelerin başında
    yer almıştır, İsveç yönetimi, terörist eylemleri nedeniyle örgüt üst yönetimine mesafeli yaklaşsa da paravan
    kuruluşlarına her zaman kucak açmıştır.

    Diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi bu ülkedeki olaylar da Mayıs 2002 ayı itibarıyla tırmanmıştır.
    Nitekim 01 Mayıs 2002 tarihinde, 1 Mayıs kutlamaları çerçevesinde KADEK yanlılarından oluşan 100 kişilik bir grup,
    Stockholm şehir merkezinde örgüte müzahir pankartlarla yürüyüş yapmıştır.

    Akabinde 02 Mayıs 2002 tarihinde KADEK yanlısı 20 kişiden oluşan bir grup İsveç Parlamentosu
    önünde toplanarak PKK'nın AB tarafından terör örgütleri listesine alınmasını protesto amaçlı bir gösteri
    gerçekleştirmiştir. Bir sonraki gün 03 Mayıs 2002 tarihinde, PKK'nın AB tarafından terör örgütleri listesine alınmasını
    protesto amacıyla, örgüt yanlısı yaklaşık 65-70 kişi tarafından örgütü temsil eden flamaların yanı sıra, örgüt elebaşı
    Abdullah Öcalan’ın posterlerini taşıyarak Stockholm'de İsveç'çe bildiri dağıtılmıştır.

    Örgüt faaliyetlerinin en yoğun olduğu ülkelerin başında yer alan İsveç'te de 2003 yılı içinde gösteri
    yürüyüşü, bildiri dağıtma gibi çeşitli eylemler geliştirilmiştir.

    Nitekim İsveç Kürt Dernekleri Konseyi tarafından, 17 Ocak 2003 tarihinde Stockholm'de aralarında
    kadın ve çocukların da bulunduğu yaklaşık 100 kişinin katılımıyla "Öcalan'ı Savunma ve Sahiplenme" kampanyası
    çerçevesinde bir gösteri yapılmıştır.

    Yine 01 Şubat 2003 tarihinde YCK (Kürt Gençlik Birliği) mensupları tarafından "Önderliği Sahiplenme
    ve Demokratik Serhildanı Geliştirme Kampanyası" çerçevesinde, Stockholm şehir merkezindeki Sergels Torg meydanında
    yaklaşık 70 kişinin katılımıyla gösteri düzenlenmiştir.

    Öte yandan, 08 Mart 2003 tarihinde Dünya Kadınlar Günü münasebetiyle, Stokholm kentinde
    İsveç'teki çeşitli kadın hakları kuruluşlarının katılımıyla bir gösteri düzenlenmiş, gösteriye KADEK paralelinde
    faaliyet gösteren "Özgürlük ve Barış İçin Kürt Kadınları" isimli bir grup ta iştirak ederek bildiri dağıtmıştır.

    09 Mart 2003 tarihinde Dünya Kadınlar Günü münasebetiyle, örgüte mensup kişilerce Stokholm şehir
    merkezindeki Sergels Torg meydanında yaklaşık 60 kişinin katıldığı bir gösteri düzenlenmiş olup, gösteride örgütün
    bayrakları ve çeşitli pankartlar taşınmıştır.

    506
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İsviçre-PKK İlişkileri

    İsviçre'nin AB ülkelerinden bağımsız olarak uluslararası birçok kuruluşa ev sahipliği yapıyor oluşu,
    her dönem örgütün ilgisinin bu ülkeye çevrilmesine neden olmuştur. Örgüt her dönem bu ülkede bulunan
    uluslararası kurum ve kuruluşların dikkatini çekmek amacıyla çok sayıda eylem ve etkinlik gerçekleştirmiştir.

    01 Mayıs 2002 tarihinde, Zürih'te düzenlenen 1 Mayıs etkinlikleri çerçevesindeki gösterilere KADEK
    yanlıları da katılmış ve ülkemiz aleyhine çeşitli pankartlar taşınmıştır.

    Yine İsviçre’de, PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınmasını protesto amacıyla, KADEK terör
    örgütü mensubu bir grup tarafından, 03 Mayıs 2002 günü Bern’in Thunplatz meydanında bir gösteri yapılmıştır.
    Gösteriye katılanların açıklama yaptıktan sonra Bern kentinde bulunan İspanya Büyükelçiliği'ne dilekçe verdikleri
    görülmüştür.

    Yine 10 Mayıs 2002 tarihinde Cenevre’deki BM binası önünde 50 kişilik KADEK yandaşı gösteri
    yapmış, göstericiler KADEK bayrağı taşımış ve Fransızca pankart açmıştır. Yine aynı gün, 60 kişilik KADEK
    mensubu, yerel makamlardan izin alarak, Lozan'dan başlayıp, 11 Mayıs günü Cenevre'de tamamlanacak bir yürüyüş
    gerçekleştirmiştir.

    01 Haziran 2002 tarihinde, yaklaşık (500) kadar örgüt mensubu tarafından, PKK'nın AB terör örgütleri
    listesine dahil edilmesini protesto etmek amacıyla, Helvetia meydanı ile tren garı civarında gösteri yürüyüşü
    yapılmış, yürüyüş esnasında "Kürtler Eşitlik istiyor, PKK Terör Listesinden silinsin" başlıklı ve "FEKAR" imzalı bildiriler
    dağıtılmıştır.

    Yine, 04 Haziran 2002 tarihinde, Bern tren garı yakınlarında 5 örgüt mensubu tarafından örgüt çadırı
    kurularak bir imza kampanyası başlatılmış, açılan pankartlarda ise Almanca olarak, "Adalet İstiyorum AB Terörüne
    Son, Benim Dilim, Kültürüm, Kimliğim Yasak, Ben Terörist Değilim, Kürtlerin Varlığının inkar Edilmesine Son" ifadeleri yer
    almıştır.

    2002 yılının ikinci yarısı, İsviçre'deki örgüt yandaşları açısından bir hayli hareketli geçmiştir. Nitekim
    dönem itibarıyla ABD'nin olası Irak operasyonunu protesto etmek için, 02 Kasım 2002 günü Bern'de bulunan Federal
    Parlamento binasının önündeki meydanda 3-4 bin civarında KADEK ve sol terör örgütleri yandaşının katılımıyla bir
    gösteri düzenlenmiştir.

    Öte yandan, Abdullah Öcalan’ın, İmralı’da tecrit edildiği ve avukatlarıyla görüştürülmediği iddiasıyla
    İsviçre’de dahil olmak üzere birçok Avrupa ülkesinde sürdürülen kampanya ve gösteriler çerçevesinde; 14 Kasım
    2002 tarihinde İsviçre’nin Bern kentindeki Parlamento Meydanı'nda bir gösteri düzenlenmiş olup, İsviçre Kürt
    Dernekleri Federasyonu (FEKAR) tarafından düzenlenen gösteriye (45-50) civarında örgüt yandaşı katılmıştır.

    22 Ocak 2003 tarihinde FEKAR tarafından Bern Büyükelçiliğimiz önünde Abdullah Öcalan'a destek
    amaçlı gösteri düzenlenmiş ve Büyükelçilik binası önüne siyah çelenk bırakılmıştır.

    Örgütün İsviçre faaliyetleri ile ilgili olarak A. A.; “…İsviçre’de kaldığım süre içerisinde evimize PKK'nın
    yayın organı olan Serxwebun ve Berxwaden isimli dergileri Ekrem ve Nasır isimli şahıslar getirmekte idiler. Bunlar oradaki Kürt
    Kültür Derneğinde görevli idiler. Bende boş zamanlarımda bu derneğe giderek folklor ve müzik etkinliklerine katılmakta idim. 21
    Mart Nevruz şenliklerine, 15 Ağustos şenliklerine, 27 Kasım şenliklerine ve gecelerine katılmakta idim…”

    507
    FARUK ARSLAN

    Z. K.; “…beni Mahir Kod Atina' ya geri çağırdı. Birkaç gün sonra bana İsviçre'ye gideceğimi, burada imkan
    bulursam tedavimi yaptırmamı ayrıca örgüt adına kitleye yönelik çalışma yürütmemi söyledi… pasaportla Atina'dan İsviçre'nin
    Zürih kentine gittim. Burada Hüseyin Kod beni karşılayarak Cenevre' de bulunan ve dış ilişkileri yürüten Kürdistan
    Komitesi'nin bürosuna götürdü. Burada bir kaç gün kaldıktan sonra Basel' de bulunan iltica merkezine giderek Z. K. olarak iltica
    talebinde bulundum. Beş gün sonra iltica talebim kabul edilerek karar çıkana kadar kalabileceğim bana söylendi. Beni oradan
    Freiburg kentine gönderdiler. Bana refakat eden Hüseyin Kod iltica talebi kabul edilerek daha önceden oturum almıştı. O da
    Frieiburg' ta kalıyordu…Ancak ben tedavi olmam gerektiğini söyleyerek Sipan Kod'u ikna ettim. Bu dönem içerisinde ben
    örgütün Frieiburg'ta bulunan Kürt Kültür Merkezi isimli derneğine gidip geliyordum. Zaman zaman da İsviçre sorumlusu
    Sipan Kod ve 1996 yılında örgütün Avrupa sorumlusu olarak bildiğim Şahin Kod (Suriye'li, kendisi Kasırga taburu isimli bir
    kitap yazmıştır) isimli örgüt mensupları yanıma gelmekte idiler…

    …İltica talebim kabul edildi. Ancak oturum alabilmem için bana 2000 yılına mahkeme tarihi verildi. Mahkeme
    tarihine kadar özel bir oturum izni verildi. Ben halamın kızının yanma gelirken örgüte haber vermemiştim. Amacım örgütten
    tamamıyla kopmaktı. 1999 yılı içerisinde benim kaldığım yeri örgüt tespit etti ve halamın kızının evinde bulunan telefonu
    arayarak halamın kızma yaptığımın yanlış olduğunu ve geri dönmem gerektiğini söylediler. Daha sonra örgüt mensupları
    halamın kızı F. K.'nun yolda önünü keserek benim için örgüte geri dönmemi, dönmediğim taktirde hem halamın kızma hem de
    bana zarar verecekleri şeklinde tehditlerde bulunduklarını halamın kızı bana anlattı. Halamın kızının eşi olan Hollandalı A. D.
    Hollanda kraliyetine ait bir özel güvenlik şirketinde çalışmakta idi. Benim durumumu polise anlattı. Ancak polisler herhangi bir
    şey yapmadı.

    Daha sonra dışarıda gezdiğim bir sırada yanıma bir araba park etti. İçinde üç kişi vardı. İki kişi arabadan inerek
    bana onlarla gelmemi söylediler. Ben sebebini sorduğumda kendilerinin Partili (PKK) olduklarını ve benimle konuşacakların
    söylediler. Daha sonra beni arabaya bindirdiler. Arabayla şehir dışındaki Midelburg şehrinde bulunan bir örgüt evine
    götürdüler…

    …(2) gün sonra YCK sorumlusu olan eski İsviçre sorumlusu Sipan Kod ve Nuda Kod isimli örgüt mensupları
    gelerek benimle konuştular. Bana niçin örgütten kaçtığımı sordular. Bende kendilerine örgüte kaçırılarak katıldığımı, örgüt
    içerisinde istemeyerek bulunduğumu ve sağlık problemlerimden dolayı daha fazla örgüt içerisinde kalamayacağımı kendilerine
    söyledim. Bana küçük yaştan beri emek verildiğini bir birikimimin olduğunu bu şekilde örgütü bırakamayacağımı söylediler. Ben
    kendilerine buradan çıktığım takdirde tekrar kaçacağımı kendilerine söyledim. Bana seni halanın kızının kaçırdığını biliyoruz bu
    şekilde hareket edersen hem sana hem de halanın kızına zarar veririz dediler. Bana yardımcı olan halamın kızı F. K.'na bir zarar
    vermelerinden dolayı çekmiyordum. Bana bütün bunları düşünerek ne yapmak istediğim hakkında Avrupa’da bulunan Örgütün
    Üçlü Avrupa Merkez Yürütmesine rapor yazmamı söylediler. Bu yürütmede o zaman bulunan örgüt mensupları; Şahin Kod
    (Avrupa Sorumlusu), Ferhan Kod (Şanlıurfalı, Türkmen kökenli), Saadet Kod (Suriyeli 30 yaşlarında ) isimli örgüt mensupları
    bulunmaktaydı.

    Ben bu Üçlü yürütmeye hitaben yazmış olduğum raporda örgüte katıldığım dönemden itibaren başımdan geçenleri
    içeren bir rapor yazdım. Bu dönemde Hollanda'nın Eindhoven Kentinde Avrupa'daki sorumluların katıldığı Örgütün Avrupa
    yıllık konferansı yapılmaktaydı. Beni Şahin Kod bu konferansa çağırdı. Bu konferansa katılan Örgüt mensuplarından benim
    tanıdıklarım;

    Deniz Kod (Fransa Sorumlusu), Bişar Kod ( İsveç Sorumlusu, son olarak örgütten ayrıldığım duydum), Seyfi
    Kod (Med Tv Sorumlusu), Sakine Uzunçene Kod ( PJA Sorumlusu) ve Renas Kod idi.

    Konferans bitiminde Şahin Kod konferansa katılanlara benim raporumu okudu. Konferansa katılanlar benimle
    ilgili görüşlerini belirttiler. Burada benim Kuzey Irak'a gönderilerek orada faaliyet yürütmem kararı çıktı. Beni tekrar Midelburg
    şehrine beni daha önceden arabayla kaçıran şahıslar geri götürdüler. Aradan bir hafta geçtikten sonra Şahin Kod ve Saadet Kod
    yanıma gelerek benimle konuştular. Bana sen örgüte küçükken katıldım senin gibi küçükken katılan birinin bu şekilde davranması

    508
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    örgüte zarar verir senin için en iyisi Kuzey Irak'a gitmendir. Bende 1-2 ay sonra geleceğim dedi. İki gün sonra Pegeri Kod isimli
    örgüt mensubu beni alarak havaalanına götürdü. Ayrıca hazırlamış oldukları pasaportu bana vererek benimle birlikte Pegeri Kod
    ve Berfin Kod isimli örgüt mensupları ile birlikte İran-Tahran'a geldik. Bana verilen pasaporttaki ismi hatırlamıyorum ancak
    Almanya oturumlu bir şahsa ait pasaportla İran-Tahran' a geldik. Burada bizi Zeki Kod (Batmanlı,50 yaşlarında Yezididir) isimli
    örgüt mensubu karşıladı…“ beyanlarıyla örgütün İsviçre’de ne kadar rahat faaliyet gösterebildiğini ve şiddet
    sergileyebildiğini göstermektedir.

    İngiltere-PKK İlişkileri

    İngiltere Kürt orijinli nüfusun fazla olması nedeniyle örgütün etkin olmaya çalıştığı ülkeler arasında
    yer almıştır. İngiltere AB'nin aksine PKK'yı çok önceleri terör örgütleri listesine almıştır. Buna rağmen,
    PKK/KADEK'in birçok paravan kuruluşu bu ülkede sorunsuz faaliyet göstermiştir.

    2002 yılının ilk yarısında İngiltere’de örgüt yandaşlarının ciddi bir faaliyeti görülmemiştir. Sadece
    PKK'nın AB tarafından, terör örgütleri listesine alınmasını protesto ve 1 Mayısı kutlamak amacıyla, 01 Mayıs 2002
    tarihinde, aralarında sol örgüt mensuplarının da bulunduğu kalabalık bir grupla, Londra’nın Trafalgar Meydanı'nda
    bir gösteri yapılmış, anılan gösteriye KADEK mensubu (200) kişilik grup katılmış, göstericiler örgütü tanımlayan
    pankart ve flamalar taşımışlardır.

    İngiltere’deki örgüt faaliyetleri kapsamında 02 Kasım 2002 tarihinde KADEK yanlıları tarafından
    "Türkiye'nin Irak'ın Kuzeyindeki örgüt kamplarına müdahale planlarını protesto" gerekçesiyle, 32 örgüt yandaşının
    katılımıyla bir gösteri düzenlenmiştir.

    Öte yandan, uyuşturucu satışı konusunda çıkan bir anlaşmazlık dolayısıyla 09 Kasım 2002 tarihinde
    İngiltere/Kuzey Londra'da KADEK'in de dahil olduğu iki Kürt grup arasında bir çatışma meydana gelmiş, çatışmada
    iki kişi ölmüş, dokuz kişi yaralanmıştır.

    İngiltere’nin Irak işgalinde ABD ile birlikte başı çekmesi nedeniyle bu ülkede önemli bir savaş karşıtı
    potansiyel ortaya çıkmıştır. Bu dinamik gücün etkisinden de istifade etmek isteyen örgüt, bu ülkede savaş
    karşıtlarıyla müşterek gösteriler tertip etmiştir.

    29 Ocak 2003 tarihinde Öcalan'ın cezaevi koşullarının iyileştirilmesi ve serbest bırakılması amacıyla,
    KADEK yandaşı yaklaşık (150) kişilik bir grup tarafından Londra Büyükelçiliğimiz önünde gösteri düzenlenmiştir.

    İngiltere’deki PKK faaliyetleri ile ilgili olarak İ. B.; “…Avrupa vizesi İngiltere'ye geçmediği için tren ile
    Fransa'dan İngiltere'ye kaçak geçiş yaptım. Londra kentinde kardeşim T. B. İle eniştem M. B.'un yanma gittim. Bu şahıslar
    vasıtasıyla Londra-Duston mahallesinde bulunan Kürt ve Alevilerin işletmiş oldukları Halk Evine gittim… Londra'da bulunan
    Cem evine, Halk evine ve Kürtlerin yoğun olarak gittikleri kahvelere gidip gelmeye başladım. Bende işimi Halk evi vasıtasıyla
    bulduğum için PKK örgüt mensupları bizlerden yılda bir sefere mahsus olmak üzere (100) Sterlin para almaya başladılar.
    Devamlı olarak aynı şahıslar gelmiyorlardı, ancak benden para alan Agit Kod ve Zeki Kod isimli şahısların isimlerini
    öğrenebildim.

    İngiltere'de kalmış olduğum süre içerisinde, 1999 yılı ilkbahar mevsiminde yabancı işçiler için çıkarılacak yasayı
    protesto etmek için Londra'ya korsan gösteri yürüyüşüne katıldım, ayrıca Kürt derneklerinin düzenlemiş olduğu 1999 ve 2000
    yıllarından 21 Mart Nevruz kutlamalarına katıldım. 2000 yılı 21 Mart Nevruz kutlamaları esnasında PKK örgüt mensupları bir
    Sterlin karşılığında toplanan…” ifadelerini kullanmıştır.

    509
    FARUK ARSLAN

    Fransa-PKK İlişkileri

    Avrupa genelinde olduğu gibi Fransa'da da, terör örgütünün faaliyetleri YDK akabinde de CDK
    (Koordinasyona Cıvata Demokratik a Kurd-Avrupa Kürt Demokratik Toplum Koordinasyonu) tarafından
    yönlendirilmiş, söz konusu oluşumların önemli mahiyetteki toplantıları da anılan ülkede herhangi bir engel
    olmaksızın gerçekleştirilmiştir.

    Fransa Kürtçü örgütlere hep sıcak yaklaşmış, sürekli himaye etmiştir. Fransa’nın bu yaklaşımının yanı
    sıra, bu ülkede çok sayıda Kürt orijinli kişinin olması nedeniyle örgütün yoğun ilgisini çekmiştir. Dolayısıyla her
    dönem örgütün Fransa'daki faaliyetleri aktivitesini korumuştur.

    Bu dönemde birçok Avrupa ülkesinde eş zamanlı olarak başlatıldığı gibi PKK'nın AB terör örgütleri
    listesine alınmasını protesto amacıyla, 01 Mayıs 2002 tarihinde, Paris'teki Fransa Parlamentosu önünde yaklaşık (300)
    KADEK yandaşı tarafından bir gösteri düzenlenmiştir. İki gün sonra, 03 Mayıs 2002 tarihinde, KADEK yanlısı
    yaklaşık (250) kişilik bir grup tarafından, yine Paris şehri Montparnasse tren istasyonu önünde bir gösteri
    düzenlemiştir.

    04 Mayıs 2002 tarihinde Strazburg Gar Meydanı'nda (100-120) örgüt yanlısının katılımıyla bir gösteri
    yapılmıştır. Akabinde, 06 Mayıs 2002 tarihinde, yaklaşık (10) örgüt yanlısı tarafından Avrupa İnsan Hakları
    Mahkemesi önünde bir başka gösteri düzenlenmiştir.

    Öte yandan Strazburg Kleber meydanında 10 Mayıs 2002 tarihinde örgüt yandaşlarınca bir çadır
    kurulmuş, çadır önünde Abdullah Öcalan'ın posterleri taşınarak slogan atılmıştır. 12 Mayıs günü ise Alzas Loren ve
    Almanya'nın mücavir kentlerinden gelen 200-250 kişilik grup tarafından gösteri düzenlenmiş, kurulan çadır
    içerisinde birkaç kişi açlık grevine başlamıştır.

    Bir sonraki gün 11 Mayıs 2002 tarihinde Paris Republique ile Bastille meydanları arasında, yaklaşık
    500 örgüt yandaşının katılımıyla PKK’nın terör örgütleri listesine alınmasını protesto amacıyla gösteri yürüyüşü
    yapılmıştır.

    Avrupa Parlamentosu tarafından 10-13 Haziran 2002 tarihleri arasında Strasbourg'da gerçekleştirilen
    oturuma katılmak amacıyla anılan ülkeye giden, örgütün Avrupa sorumlularından olan Engin Sincar isimli örgüt
    mensubu öncülüğünde oluşturulan heyet, PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınmasını kınamak amacıyla,
    İngilizce ve Fransızca (700) kadar bildiriyi, AP milletvekillerinin posta kutularına bırakmıştır.

    02 Haziran 2002 tarihinde, Paris'de Denfert-Rochereau ile İtalie meydanları arasında KADEK yandaşı
    yaklaşık 700 kişinin katıldığı, PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınmasını protesto etmek amacıyla gösteri
    düzenlenmiş, gösteride "AB kararlarını kabul etmiyorum, Kürtler terörist değildir" başlıklı imza kampanyası
    başlatılmıştır.

    19 Ekim 2002 tarihinde (250-300) kadar KADEK yandaşı tarafından PKK'nın AB Terör Örgütleri
    Listesine alınmasını protesto amaçlı olarak Republique ve Bastille meydanında bir gösteri yürüyüşü yapılmıştır. Yine,
    13 Kasım 2002 tarihinde Fransa’nın Strazburg Kentindeki Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) önünde
    yaklaşık (40-50) kişilik KADEK yandaşı izinsiz bir gösteri yapmıştır.

    22 Aralık 2002 tarihinde (200) kadar KADEK yandaşınca Fransa/Marsilya Başkonsolosluğumuz


    önünde teröristbaşı Abdullah Öcalan'ı övücü sloganlar atılmıştır. Devamında, 04 Ocak 2003 tarihinde terör örgütü
    KADEK yandaşları tarafından Abdullah Öcalan'ın sözde kötü cezaevi koşularının düzeltilerek özgürlüğüne
    kavuşturulması amacıyla yaklaşık (100) örgüt yandaşının katılımıyla Strazburg'da bir gösteri düzenlenmiştir.

    510
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Yine, 15 Şubat 2003 tarihinde terör örgütü KADEK sempatizanlarınca Öcalan’ın yakalanarak ülkemize
    getirilmesinin yıldönümü vesilesiyle, Strazburg'da bir gösteri yürüyüşü düzenlenmiş, diğer ülkelerden gelenler de
    dahil olmak üzere yaklaşık (15.000) kişinin katıldığı söz konusu gösteri yürüyüşü kent merkezindeki tren garı önünde
    başlayarak Meinau semtinde son bulmuştur.

    Öte yandan, 05 Şubat 2003 tarihinde sözde "Önderliği Sahiplenme ve Demokratik Serhildanı Geliştirme
    Kampanyası" çerçevesinde, Paris'te yerleşik bulunan Ahmet KAYA Kürt Kültür Merkezi organizesinde, yaklaşık (80)
    kişinin katılımıyla bir gösteri yapılmış, gösteride, "Kürt Demokratik Halk Birliği" imzalı bir bildiri dağıtılmıştır. Keza,
    03 Mayıs 2003 tarihinde yaklaşık (20) kişiden oluşan KADEK yanlısı bir grup Strazburg Başkonsolosluğumuz
    kapısına "Bingöl'deki ölümlerin sorumlusu devlettir" yazılı siyah çelenk bırakmıştır.

    Fransa’da yürütülen PKK faaliyetleri ile ilgili olarak K. G.; “…Hollanda’da Arnaim şehrine bağlı ormanlık
    bölgede bulunan kampa gittik, kampta yaklaşık (80) kişi bulunmakta idi, kamp sorumluları daha doğrusu burada siyasi eğitim
    veren kişiler Hasan, Mervan, Dilar isimli örgüt mensupları idi, bu şahıslar aynı zamanda kampın sorumlusu konumundaki
    örgüt mensuplarıydı, burada üç ay süreyle siyasi eğitim gördüm, çok sayıda dergi ve kitap okudum ve PKK'nın bir elemanı olarak
    kendimi iyice geliştirdim, bu şekilde örgüte inandım ve faaliyetlere başladım, Hollanda’daki Kamp eğitimi sona erdikten sonra
    1996 yılı Ekim ayında Uğur, Hogir ve ben Paris'e gönderildik, kampta siyasi eğitim gören diğer örgüt mensupları da Avrupa'nın
    diğer şehirlerine gönderildiler, Paris sorumlusu Mehmet Kod ‘un yanına gittik, ben Mehmet'in yardımcısı oldum, Uğur Paris'in
    bir alanına komite sorumlusu olarak, Hogir Kod ise Marsilya'ya gönderildi, Fransa sorumlusu ise Hani Alkan’dır.

    Paris sorumlusu yardımcılığına getirildikten sonra, Paris'te bulunan (13) alanın komite sorumluları tarafından
    getirilen paralan teslim aldım, bu parayı da sorumlum olan Mehmet’te teslim ediyordum, Mehmet'te Fransa sorumlusu Hani
    Alkan'a teslim ediyordu, alan sorumlularından her ay (6-7) bin frank alırdım, aynı zamanda Paris'te her yıl kampanya
    düzenlenir, orada bulunan Kürt ve Türk kökenli iş adamlarıyla irtibata geçilerek birer aylık maaşlarını alırdım, ben alan olarak
    Paris'in Montajeole alanında faaliyet gösterdim. Burada bulunan Kürt kökenli vatandaşlara propaganda yaptım, toplanan
    paralan daha kolaylıkla alınmasını sağladım, Paris'te bulunan her komitede (11) kişi faaliyet göstermektedir, 1997 yılı Haziran
    ayına kadar bu şekilde faaliyette bulundum…”

    Yine örgüt içinde Fransa’da çalışma yapmış olan E. M.; “…yalnızdım ve yaşımın da küçük olması nedeni
    ile bu insanların etkisi altında kaldım, çünkü o sıralarda büyük bir boşluk içerisinde idim. Benimle ilişkiye geçen Zinar kod adlı
    ERNK içerisinde faaliyet gösteren şahıs beni PKK'ye kazandırdı ve kendisinin kızları olan Helin ve Mizgîn ile birlikte beni alarak
    Haziran 1997 tarihinde Fransa'nın Mulhouse şehrinde bulunan büyük bir yeşillik alan içerisinde iki katlı bir binada 50 kişilik
    grup ile 10 gün süre ile PKK adına Siyasi eğitim gördük.

    Burası Gençlik kampı idi orada bizlere Yurtseverlik, PKK Tarihi gibi konularda ders verdiler. Ders hitamında
    bana Avesta kod adını taktılar. Öz geçmiş raporları verdik. Kamp sorumlusu Küçük Dilar isimli birisi idi ve kamptakilerin tamamı
    da bayandı, bilahare eğitim sonunda bizleri arabalarla Hollanda'nın şu an yerini, tam olarak hatırlayamadığım bir yerine
    götürdüler ve orada da aynı kişilerle birlikte 90 gün süren bir siyasi eğitim devresi gördük. Burada da aynı konularda eğitim
    gördük…” şeklinde beyanlarla Fransa’daki PKK faaliyetlerini ortaya koymuşlardır.

    İtalya-PKK İlişkileri

    Bilindiği gibi Abdullah Öcalan 1998 yılında Suriye'den kovulduktan sonra Yunanistan ve Rusya
    güzergâhını takiben İtalya'ya sığınmıştır. İtalya'da bu süreç hariç tutulacak olursa, yönetim düzeyinde olmazsa da
    bir kısım politik şahsiyetin ve grubun örgütün yanında olduğu görülmüştür.

    511
    FARUK ARSLAN

    İtalya'da faaliyet gösteren terör örgütü KADEK mensupları, 02 Mayıs 2002 tarihinde Marsilya Avrupa
    Birliği Bürosu önünde, PKK'nın terörist örgütler listesine alınmasını protesto amacıyla bir gösteri düzenlemiştir.

    Avrupa Parlamentosunun Roma temsilciliğinde 29 Kasım 2002 tarihinde, "Avrupa'daki Kürtler: Siyasi
    İltica Hakkı ve Sosyal Haklar" konulu bir toplantı gerçekleştirilmiş, toplantıya KADEK yan kuruluşları aktif olarak
    katılmıştır. Toplantı, Roma Kürdistan Enformasyon Bürosu (UIKI), Berlin Kürdistan Enformasyon Merkezi (KIZ),
    Paris Kürdistan Enformasyon Merkezi (KEM) ve Stckholm Kürt Enstitüsü isimli oluşumların organizesinde
    düzenlenmiştir.

    2003 yılında İtalya'daki bir kısım politik çevrelerin desteğini almaya devam eden örgüt, bu ülkedeki
    dış temsilciliklerimize protesto çelenkleri bırakıp, gösteri yürüyüşü yaparak, etkili olmaya çalışmıştır. Bu yönlü
    olarak, 14 Ocak 2003 tarihinde "KADEK" yazılı pankartlarıyla Roma Büyükelçiliğimiz önünde toplanan (30-40) kişilik
    bir grup Öcalan lehine slogan atmıştır.

    Yine, 14 Ocak 2003'de Roma Büyükelçiliği önünde gösteri yapan KADEK sempatizanlarının, bazı
    İtalyan vatandaşlarıyla birlikte (80-90) kişilik bir grup halinde, 15 Ocak 2003 günü ABD Büyükelçiliği, 16 Ocak 2003
    günü Avrupa Parlamentosu Temsilciliği, 17 Ocak 2003 günü de BM Temsilciliği önünde gösteri yapmışlardır.

    İtalya’nın örgüt bakışı ile ilgili olarak F. D.; “…İtalyanlar genel olarak PKK terör örgütüne sempati duyarlar ve
    siyasi destek verirler. Uluslararası Kürt konferansları ve benzeri tür toplantılar düzenleyerek örgütün propagandasını yaparlar.
    İtalya örgüt mensuplarına Türkiye'ye giriş ve çıkışlarında kolaylık sağlarlar. İtalya'nın Roma şehrinde yasal olarak çalışan
    Kürdistan komitesi vardır. Bu komitesinin sorumlusu da Memdo (K) isimli örgüt mensubudur…” beyanlarında bulunmuştur.

    Avusturya-PKK İlişkileri

    Örgüt Avusturya'da yaşayan Kürt orijinli kişileri saflarına çekmek amacıyla birçok dernek vücuda
    getirmiş ve bu Dernekler üzerinden aktivitesini sürdürmüştür.

    Nitekim 01 Mayıs 2002 tarihinde, KADEK mensubu yaklaşık 200 kişilik bir grup 1 Mayıs kutlamaları
    çerçevesinde, Bregenz şehrinde bir yürüyüş düzenlemiştir. Ayrıca, Avusturya'nın İkinci Dünya Savaşı sırasında,
    Amerikan ordusu tarafından kurtarılması kutlamaları amacıyla, Linz kenti yakınlarındaki Mauthausen toplama
    kampında geleneksel olarak yapılan anma törenlerine KADEK mensupları da katılarak ülkemiz aleyhine gösteri
    yapmıştır. Keza aynı tarihte PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınmasını protesto etmek amacıyla, (30-40) kişilik
    örgüt yandaşı tarafından bir gösteri yapılmıştır.

    28 Aralık 2002 tarihinde, KADEK yandaşlarınca Avusturya’nın Salzburg merkez tren istasyonu
    meydanında yaklaşık (100) kişinin katılımıyla bir gösteri düzenlenmiştir. Öte yandan, 24 Ocak 2003 tarihinde KADEK
    yanlısı (10) kişilik bir grup tarafından Salzburg Başkonsolosluğumuz önüne siyah çelenk bırakılmış ve söz konusu
    çelenge "Salzbur'da Yaşayan Barış Taraftarı Kürtler" imzalı bir bildiri ile örgütü temsil eden çıkartmalar iliştirilmiştir.

    Macaristan-PKK İlişkileri

    Sosyalist sistemin çökmesinden sonra örgüt bu ülkeye yönelmiş ve 199O'lı yıllardan sonra burada
    örgütlenmeye başlamıştır. Örgüt bu ülkede ticaretle uğraşan Kürt orijinli vatandaşlarımızı istismar ederek, vergi adı
    altında zorla para toplamış ve bu paralarla çeşitli paravan örgütler oluşturmuştur.

    512
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Budapeşte'de KADEK doğrultusunda faaliyet gösteren Kürdistan Enformasyon ve Kültür Derneği


    tarafından, PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınması protesto etmek amacıyla, 06 Mayıs 2002 tarihinde AB
    temsilciliği önünde gösteri gerçekleştirilmesi planlanmış, ancak anılan etkinliğe yeterli katılım sağlanamamıştır.

    YDK Balkanlar sözde temsilciliği tarafından hazırlanan ve ülkemiz aleyhindeki görüşlerin yer aldığı
    bir bildiri Macaristan’ın Budapeşte kentindeki Kürdistan Kültür Derneği'ne mensup kişilerce dağıtılmıştır. Ayrıca
    Macaristan'daki Kürdistan Kültür ve Enformasyon Derneği'ne mensup kişilerce 24 Kasım 2002 tarihinde Budapeşte
    Büyükelçiliğimiz önünde gösteri düzenlenmiştir.

    2003 yılında bu ülkedeki eylemlere imza kampanyası damgasını vurmuştur. Macaristan'daki


    Kürdistan Enformasyon ve Kültür Derneği (KEKD) 10 Ocak 2003 tarihinde Batı (Nyugazi) tren istasyonunda bir stant
    açarak Abdullah Öcalan’ın serbest bırakılmasını isteyen bir imza kampanyası başlatmıştır.

    Ayrıca Budapeşte'nin merkezi konumundaki Keleti (Doğu) ve Nyugazi (Batı) tren istasyonlarında
    yoldan geçenlere kırmızı karanfil dağıtan örgüt yandaşlarının bu suretle, başlatılan imza kampanyasını daha etkin
    hale getirmeye çalıştıkları ve anılan oluşum tarafından 15 Ocak 2003 tarihinde de Macar Parlamentosu İnsan Hakları
    Komisyonunun ziyaret edildiği ve henüz toplanan (600) imzanın İnsan Hakları Komisyonuna tevdi edildiği
    görülmüştür. Yine "Kürdistan Kültür ve Enformasyon Derneği mensuplarınca 16 Ocak 2003 tarihinde
    Büyükelçiliğimiz önünde, Abdullah Öcalan lehine sloganlar atmak suretiyle bir gösteri düzenlemiştir.

    Bulgaristan-PKK İlişkileri

    Örgüt Sosyalist Sistemin hakim olduğu dönemde başta istihbarat Kurumu olmak üzere bazı devlet
    organları ile ilişkiler geliştirmiştir. Fakat sistemin çökmesinden sonra, bu ülkeye girişler çoğalmıştır, özellikle
    ülkemizden Bulgaristan'a birçok iş adamı yatırımlar yapmış ve iş yerleri açmıştır. Örgüt bu ülkede yaşayan bazı
    yandaşların ve Bulgaristan'daki bir kısım politik grupların desteğiyle yerleşme ve örgütlenme imkânı bulmuştur.

    Sofya'da 6-8 Mayıs 2002 tarihleri arasında, anılan ülkedeki KADEK yandaşlarınca, Kürt Kültür Kulübü
    organizesinde, PKK'nın terör örgütleri listesine alınmasını protesto amacıyla açlık grevi eylemi gerçekleştirilmiş,
    anılan protesto eyleminde basın bildirisi dağıtılmıştır.

    Örgütün Bulgaristan faaliyetleri ile ilgili olarak F.D.; “Bulgaristan'daki PKK terör örgütünün faaliyetleri
    sıcak bakmamasından ve izin vermemesinden dolayı gerilemekteydi. Daha önceden iktidarda bulunan Sosyalist Partinin yerine
    Liberal Partinin iktidara geçmesi PKK terör örgütünün Bulgaristan faaliyetlerine iyice darbe vurmuştur. Daha önceleri Abdullah
    Öcalan ile görüşmeye giden Sosyalist Partili iki milletvekili de yapılan seçimlerde milletvekili seçilememişti. Yine bu sıralarda
    Bulgaristan'ın ekonomik düzeni bozuk olduğu için kendi işleri ile uğraşıyorlardı.

    Öcalan ile devamlı görüşmelere giden Genco Lakaplı yaşlı Bulgar vatandaşı da ölünce faaliyetler kısıtlandı. Şu
    an Bulgaristan'da PKK terör örgütünün yayın organı olan Kürtçe bir dergi çıkarılmaktadır ve dağıtımı da burada yapılır. Ayda
    (200-300) adet satılmaktadır. Ayrıca burada daha çok Bulgaristan da bulunan Suriye kökenli Kürtlerin oluşturduğu bir dernek
    faaliyet göstermektedir. Bulgaristan da faaliyet gösteren örgüt mensuplarından Suriyeli Hoşnav (K) bu ülkede Tıp eğitimi
    görmektedir. Bulgarcası çok iyi olduğu için buradaki Yunan konsolosluğu ile ilişkileri bu örgüt mensubu tarafından sağlanır. Bu
    ülkeden Yunanistan'a ve diğer Avrupa Ülkelerine geçiş yapacak örgüt mensuplarına vize almaktaydı. Bulgaristan'da faaliyet
    gösteren PKK terör örgütünün üst yönetiminin oluşumu şu şekildeydi; Hamza (K) (Bulgaristan Sorumlusu), Hoşnav (K)
    Suriyeli (Dış İlişkiler Sorumlusu), Yılmaz (K) (Metropoller Sorumlusu)’dur.”

    513
    FARUK ARSLAN

    Azat Kod T. A.; “Biz Sofya’da bulunan Mülteci kampına gittik. Burada bulunan yetkililere Türkiye'de Kürtler
    üzerinde baskılar bulunduğunu, PKK (KADEK) örgütü içerisinde faaliyet gösterdiğimi ve bu suçtan arandığımı söyleyerek iltica
    talebinde Bayram G. ile birlikte bulunduk. İki gün bu kampta kaldıktan sonra Sofya İstanbuloski Caddesinde bulunan Kürt Kültür
    Derneğine gittim. Bu demek iki katlı müstakil bahçeli Beyaz ve Mavi renk boyalı idi. Burada bizi dernek başkanı olan Roni Kod
    karşıladı. Kendisine Türkiye'den geldiğimizi Türkiye 'de PKK(KADEK) örgütü adına faaliyet gösterdiğimizi bunun için
    arandığımızı kalacak yerimiz olmadığım söyledik oda bize tamam burada kalabilirsiniz dedi. Bu demekte PKK(KADEK) örgütü
    adına faaliyet gösteren Koçer Kod ve Sîpan Kod örgüt mensuplardı bulunuyordu. Bir süre burada örgütsel faaliyet gösterdikten
    sonra iltica talebimiz kabul edildi. Bu sırada Bayram G. örgütün Yunanistan da bulunan örgütün kampına gitti. Buradan
    ayrıldıktan sonra kendisinden daha haber alamadım. Burada Koçer Kod tarafından bana Azat Kod isimi verildi. Ben burada 10
    ay kadar daha kaldıktan sonra 2001 yılının sonlarında kaçak yollardan Romanya' ya geçtim…”şeklinde beyanlarla Bulgaristan
    çalışmalarının boyutunu ifade etmişlerdir.

    Romanya-PKK İlişkşileri

    Romanya'da da Bulgaristan da olduğu gibi Sosyalist sistemin çökmesiyle kapılarını dış dünyaya
    açmıştır. Dışarıdan özellikle Türkiye'den çok sayıda iş adamı bu ülkeye gelmiştir. Örgüt yandaşı bazı Kürt orijinli
    esnafların da desteğiyle örgüt bu ülkeye yerleşmiş ve varlığını güçlendirmiştir. Örgüt bu ülke topraklarını Avrupa'ya
    illegal geçişin yanı sıra, kısa dönemli ve yurt içine yönelik eğitim faaliyetlerinin üssü haline getirmiştir.

    21 Mart Nevruz etkinlikleri çerçevesinde KADEK'in büyük önem verdiği, "Dil Sınır Tanımaz" adı
    altındaki barış konvoyu eylemine Romen makamlarınca izin verilmemesi ve örgütün eylemlerine karşı anılan ülke
    makamlarının almış olduğu tavır nedeniyle, örgütün Romanya'daki faaliyetlerine önemli bir darbe vurulmuş, bu
    çerçevede, 2 Nisan 2002 tarihinde Romanya'da bulunan örgüt unsurlarınca yapılan bir toplantıda alınan bir kararla
    "Romanya'da Yaşayan Kürtlerin Kültür Derneği" faaliyetleri süresiz olarak durdurulmuş, ancak söz konusu dernek daha
    sonra 11 Nisan 2002 tarihinde herhangi bir açıklama yapılmaksızın yeniden faaliyetlere başlamıştır.

    Öte yandan, 02 Mayıs 2002 tarihinde, PKK'nın terörist örgütler listesine alınmasını protesto amacıyla,
    örgüt yanlısı yaklaşık (20) kişilik bir grup tarafından, Bükreş'teki AB temsilciliğine bir protesto bildirisi sunma
    girişiminde bulunulmuş, ancak söz konusu bildiri kabul edilmemiştir.

    2003 yılına gelindiğinde Romanya'da da gösteri yürüyüşü ve bildiri dağıtma faaliyetleri


    sürdürülmüştür. Bu yönlü olarak, 20 Aralık 2002 tarihinde Bükreş'teki “Kürdistan Enformasyon ve Kültür Derneği-
    KEKD" mensuplarınca, Abdullah Öcalan’ın cezaevi koşullarını protesto etmek amacıyla yaklaşık (35) kişinin
    katılımıyla bir gösteri yürüyüşü yapılmış ve anılan dernek mensuplarınca YDK Balkanlar Temsilciliği tarafından
    basılmış olan "Başkan Öcalan'a özgürce Yaşam" başlıklı bir bildiri Budapeşte'de Kürt orjinli esnafının yoğun olduğu
    "Jozsefvarosi Piac" tekstil pazarında dağıtılmıştır.

    Öte yandan, 05 Şubat 2003 tarihinde Romanya'da Yaşayan Kürtlerin Derneği adı altında faaliyet
    gösteren derneğin mensupları tarafından Bükreş şehir merkezinde gösteri düzenlenmiş ve gösteri sırasında bildiri
    dağıtılmıştır.

    Romanya Faaliyetleri ile ilgili olarak Laser-Erdal Kod B. S.; “… 2002 yılı Ağustos ayı sonlarında
    Romanya'ya gitmeye karar verdim ve Atatürk Havalimanından uçağa binerek Romanya'ya gittim. Romanya'ya gittiğimde bir
    taksiye binerek Bükreş Munci de bulunan Kürt Kültür Derneğine gittim. Burası 4 katlı tek daire üzerine kurulmuş bahçenin
    içerisinde dış cephesi yeşil renkli binadır. Beni burada SERHAT KOD karşıladı kendisi ile bir süre sohbet ettikten soma kendisine

    514
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    PKK(KADEK) örgütünün kırsal alanında 2000 yılına kadar silahlı faaliyet gösterdiğimi, 2000 yaz aylarında faaliyet göstermek
    için Türkiye'ye gönderildiğimi ama Türkiye'deki ilişkilerim koptuğundan Romanya ya geldim dedim.

    Burada PKK(KADEK) örgütü adına faaliyet gösteren; Hasan Ali (Başkan), Serhat Kod (Başkan yardımcısı),
    Salih Kod Asef Sarı (para toplama, dergi satma işlerini organize eder. Dernekte siyasi eğitim verir), Hayri Kod, Şerif Kod, Ferhat
    Kod, Mahsum Kod (örgütün Şu an Romanya sorumluluğun yapıyor), Azat Kod Talat Aydın isimli şahıslardır…

    Bükreş'te bulunan ve Kürt kökenli iş adamlarının örgüte ait derneğe gelmesindeki ana neden güvenlikle ilgili
    problemlerden kaynaklanıyor, şahıslar derneğe gelip düzenlenen gecelere katılıp kendilerini bir nevi göstermiş oluyorlar, çünkü
    Romanya'da Çingenelerin kurmuş olduğu mafya grupları bulunmaktadır ve bunlar esnaftan haraç adı altında para toplarlar ama
    daha önceleri burada PKK(KADEK) örgüt mensupları bu gruplar arasında kavgalar olmuştur. Bu yüzden bu gruplar derneğe
    geldiğini söyleyen Türk, Kürt, Arap, hatta Romen esnaflarına karışmazlar, bu yüzden iş sahipleri de bu derneği bir nevi koruması
    altına alınırlar. Böylece mafyaya vereceği para yerine daha azını örgüte verirler.

    Burada bulunan küçük esnaflara ben, Azat Kod Talat Aydın, Haki Kod Ahmet gibi arkadaşlar giderdi. Tahsilatı
    bunlar yapardı. Büyük esnaflara ise Hasan Kod, Mahsun Kod ve dernek yönetimindeki diğer arkadaşlar giderdi…

    Aradan bir ay geçtikten sonra bende Bükreş'te PKK(KADEK) örgütü adına dergi satıp orada bulunan Türk ve
    Kürt işadamlarından aidat altında para topluyordum bu parada belli bir ölçü yoktu topladığım bu paraları Salih Kod'a teslim
    ediyorduk. Ayrıca ben Romanya'da bulunduğum süre içerisinde Kürt derneğinin adına yapılacak tüm faaliyetlere katılıyordum
    burada bulunan kurt esnaflara giderek PKK(KADEK) örgütünün propagandasını yapıyordum. PKK(KADEK) örgütü
    Romanya'yı üç bölgeye ayırtıştı. Bunun sebebi ise her bölgeden daha kolay para toplanmasıdır. Bu bölgeler 1.Bölge,
    2.Bölge,3.Bölge olarak ayarlanmıştı.

    Bir ve üçüncü bölgede karışık iş kollarında faaliyet gösteren firma ve şahıslar bulunmaktadır. 2. Bölgede ise tamamen
    tekstilcilerden oluşan kitle bulunmaktadır. Ben bu bölgenden örgüt adına para topluyordum aynı zamanda örgütün illegal
    organlarını satıyordum. Ben bu bölgeden aylık olarak ortalama 6.000-7.000 Euro para topluyordum…”

    Celal-Polat Kod D. T.; “…İstanbul Havalimanından uçağa binerek Romanya’nın Bükreş şehrine gittim…
    Burada PKK(KADEK) örgütü adına Bükreş'te faaliyet gösteren Ali Kod isimli örgüt mensubu ile bu şirkette tanıştım. Bu şahıs
    beni alarak Bükreş’te bulunan Kürt Evine götürdü, oradaki toplantılara ve seminerlere katılıyordum… Kürt evinin yönetiminde
    bulunan Yılmaz Kod bana siyasi eğitime katılmamı söyledi bende kabul ettim, yine Bükreş'in içinde bulunan Köşk diye tabir
    ettikleri örgüt evine beni Yılmaz Kod götürdü. Ben bu eve gittiğimde Şehit Zilan Eğitim Devresi başlayacaktı. Yılmaz Kod, Ozan
    Kod Ve Savaş Kodun sorumluluğunda 1997 Kasım aylarında bu eğitim devresi başladı. Benle beraber (12) kişi vardı bunlardan
    ismini hatırladıklarım… Bükreş'te Köşk denilen iki katlı bir evdi 2,5 ay siyasi eğitim gördük…”beyanlarıyla örgütün
    Romanya’da ulaştığı etkinliğe işaret etmiştir.

    Yunanistan ve Kıbrıs Rum Kesimi:

    Örgütün Yunanistan'daki faaliyetleri çok eski yıllara 1980'lerin başlarına dayanmaktadır. Nitekim
    örgüt bu ülkede birçok eğitim kampı teşkil ederek buradan yurt içine eleman takviyesi yapmıştır. Yunanistan Avrupa
    ve Ortadoğu'ya illegal geçişin bir üssü gibi rol oynamıştır.

    Geçmiş yıllarda gayri resmi kanallardan örgütü destekleyen, terör eylemlerini yönlendiren, hedef
    gösteren Yunanistan yeni dönemde paravan kuruluşlara ev sahipliğini sürdürmüştür. Yunanistan'da faaliyet
    gösteren KADEK yandaşları, PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınmasını protesto amacıyla, 09 Mayıs 2002
    tarihinde, Atina’nın Klathmonos meydanında (30) kişilik bir grupla 6 gün süreli açlık grevi eylemi başlatmış, bu süre

    515
    FARUK ARSLAN

    içinde imza kampanyası düzenleyerek, stant açmışlardır. Yine YDK Yunanistan temsilciliği ve YDK Balkan Ülkeleri
    Temsilciliği tarafından kamuoyuna yönelik basın bildirisi okunmuştur.

    Kalabalık bir grup örgüt yandaşı tarafından 29 Haziran 2002 tarihinde, Atina Büyükelçiliğimizin
    önünde bir gösteri gerçekleştirmiş, göstericiler Yunan polisinin refakatinde Büyükelçiliğimizin ikametgâh kapısına
    "Yunanistan'da Yaşayan Kürt Sporcuları" imzalı bir Türkçe bildiri bırakmıştır.

    Yine, KADEK mensubu yaklaşık (15-20) şahıs 22 Kasım 2002 tarihinde, Atina'nın Klaftmonos
    meydanında bir çadır kurarak, "Öcalan'a özgürlük için" imza toplamış, dergi, kitap vb. örgütsel doküman satmışlardır.
    27 Kasım 2002 tarihinde ise, PKK'nın kuruluş yıldönümü sebebiyle, Atina Büyükelçiliğimizin önünde yaklaşık (200)
    kadar örgüt yandaşının katılımıyla bir gösteri düzenlenmiştir.

    2003 yılında Yunanistan'da gerçekleştirilen birçok eylem organizasyon arasında diplomatik


    misyonlarımıza protesto çelenklerinin bırakılması önem arz etmiştir. Nitekim, Abdullah Öcalan'ı "Sahiplenme ve
    Savunma" kampanyası çerçevesinde, 17 Ocak 2003 tarihinde Atina merkezinde örgüt yandaşlarınca bir gösteri
    düzenlenmiş, yaklaşık (200) kişiden oluşan göstericiler ülkemiz aleyhinde sloganlar attıktan sonra aralarından iki
    kişi Yunan polisi eşliğinde Büyükelçiliğimiz giriş kapısına siyah bir çelenk bırakmış ve çelengin Yunan polisi
    tarafından bilahare kaldırıldığı görülmüştür. Gösterinin ardından YDK Balkan Temsilciliği imzalı ve 10 Aralık 2002
    tarihli bildiri dağıtılmıştır.

    Ayrıca, Abdullah Öcalan'ın 1998 yılı içerisinde Yunanistan'a geçişi esnasında kendisine yardımcı olan
    Yunan vatandaşları ile KADEK mensuplarının yargılanmasına 08 Ocak 2003 tarihindeki duruşmayla devam edilmiş,
    Ayfer KAYA ve Cengiz YAKAR isimli örgüt mensuplarının katılmadığı davada, emekli Tuğgeneral Andonis
    Nakasakis'in avukatlarının talebi üzerine mahkeme 14 Nisan 2003 tarihine ertelenmiştir. Öte yandan 04 Şubat 2003
    tarihinde örgüt yandaşı yaklaşık (60) kişilik bir grup tarafından, Abdullah Öcalan'ın cezaevi koşullarının protesto
    edilmesi amacıyla ABD'nin Yunanistan'daki Atina Büyükelçiliği önünde bir gösteri düzenlenmiştir.

    Bu dönemde GKRY’de PKK için askeri kamplar oluşturulmuş ve Rum subaylar tarafından PKK’lı
    teröristlere eğiti verilmiştir. Kıbrıs Kürdistan Dayanışma Komitesi, Kürt Demokratik Halk Birlikleri, Kürdistan
    Kültür Derneği isimleri ile örgütlenmiş durumda olan örgütün, KADEK adı ile de Limasol ve Lefkoşa’da iki irtibat
    büroları bulunmaktadır. Bu zamanda örgütün Rum kesimi sorumluluğunu Manzur kod adı ile Harun Fırat yapmış
    olup, “Kürdistan’ın Sesi” dergisi de KADEK’in Güney’deki yayın organıdır.

    Yine GKRY’de 2002 döneminde 400 PKK/KADEK militanı barındığı ve Rum Yönetiminin bu kişilere
    maaş verdiği görülmüştür. Bu örgüt mensuplarının faaliyet gösterdiği Limasol’daki örgüt şubesinde PKK’nın sözde
    bayrağının asılması ise örgütün ne denli rahat hareket ettiğini göstermiştir. KADEK’in yukarıda anılan kurumlarına
    ilave olarak Lefkoşa ve Baf’ta da iki ayrı merkez kurduğu bilinmektedir.

    Rusya-PKK İlişkileri

    Sosyalist Sistemin hakim olduğu dönemlerde de PKK gibi örgütler ile dolaylı yollardan ilişkiler
    kurabilen Rusya, rejim değişikliğinden sonra PKK gibi örgütler ile ilişkilerini bir kısım politik gruplar ve bazı gayri
    resmi kurumlar vasıtasıyla yapmaya başlamıştır.

    Nitekim bu tarihten sonra bu ülkeye PKK'nın ilgisi giderek yoğunlaşmış ve birçok elemanını bu ülkeye
    görevlendirmiştir. Kaldı ki Rusya Federasyonu dahilinde bir çok örgüt yandaşı kişinin yaşadığı, PKK'nın gerek bu
    gruplara gerekse de Bulgaristan ve Romanya'da olduğu gibi buraya iş amacıyla gelen Kürt orijinli esnaflara dayalı

    516
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    olarak vergilendirme temelinde etkin bir örgütlenme gerçekleştirdiği ve bu örgütlenmeye dayanarak faaliyetlerini
    tırmandırdığı görülmüştür.

    KADEK Rusya ve BDT sorumlusu olarak faaliyet gösteren Doğan Zağros isimli örgüt mensubu
    tarafından, Nisan 2002 tarihinde PKK'nın feshi ve KADEK'in kuruluş ile ilgili olarak basın açıklaması yapılmıştır. Bu
    açıklama Rusya'da yayınlanan Trud Gazetesinin 23 Nisan 2002 tarihli sayısında yayınlanarak halka
    duyurulmuştur263.

    Rusya Federasyonu'nda yaşayan KADEK yandaşı şahıslarca kurulan "Özgür Kadınlar Organizasyonu"
    isimli oluşum, I. Kongresini yaklaşık (60) delegenin katılımıyla gerçekleştirilmiş, KADEKin kadın yapılanması olan
    PJA sözde Parti Meclisi tarafından da kongreye bir mesaj gönderilmiştir.

    Öte yandan Rusya Federasyonu'nda yaşayan örgüt yandaşı şahıslar tarafından Moskova'da Kadının
    Sesi ismiyle yeni bir dergi yayınlanmıştır.

    2003 döneminde Rusya Federasyonu dahilinde hem örgütlenme hem de çeşitli eylem ve etkinlikler
    gerçekleştirilmiştir. Bu meyanda 30 Mayıs-01 Haziran 2003 tarihleri arasında Rusya Federasyonunda yer alan
    Yaroslavl bölgesindeki Solçeniçy alanında bulunan örgüt kampında, (70) civarında örgüt mensubunun katılımıyla
    "PJA BDT 2. Konferansı''nın gerçekleştirilmiş, mezkur konferans neticesinde BDT alanındaki faaliyetler
    değerlendirilerek yeni yönetim belirlenmiştir.

    Mahîr (K) F. D.; “Rusya ile PKK terör örgütünün ilişkisi 1980 yılı başlarında başlamıştır. Bu dönemde
    Sovyetler Birliği PKK ile ilişkiye geçerek bu örgütü tüm dünyadaki diğer komünist partiler gibi kendisine bağlı kendi emrinde
    hareket eden bir parti haline getirmeye çalışmıştır. Bu dönemde Abdullah Öcalan Bulgaristan ve Rusya'yı gizli bir şekilde ziyaret
    etmiştir… PKK'nın bu dört ülkede yaşayan sözde Kürtlerin bağımsızlığını talep etmesi Rusya'nın işine gelmiyordu bu ülkelerden
    ikisi Irak ve Suriye NATO'ya karşı Sovyetlerin müttefiki idiler. Yine İran'da Anti-Amerikancı mollaların rejimi, Sovyetlerin
    çıkarına daha mantıklı geliyordu, bu yüzden PKK terör örgütünü dört parçada değerlendirip, bağımsızlık ve milliyetçi
    fikirlerinden vazgeçerek Rus müttefiki ülkelerle işbirliğine geçirip, güya salt Sosyalist amaçlar için Türkiye'ye karşı savaştırmak
    ve NATO'nun kendileri için önemli olan Güneydoğu kanadını çökertmek istiyorlardı…

    Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra Rusya PKK'ya daha açık bir şekilde destek vermeye başladı, çünkü Sovyetlerin
    dağılmasından sonra ortaya çıkan Türk Cumhuriyetleri, Türkiye'nin çizdiği politika doğrultusunda hareket etmeye başladılar,
    yine dışa açılmak için Türkiye'yi bir köprü gibi gördüler, yine Türkiye'nin laik demokratik rejim modelini kendilerine esas aldılar.
    Dolayısıyla Türkiye Kafkaslar ve Orta Asya'nın bir kısmında çok etkin bir rol oynamaya ve buraları etkisi altına almaya başladı.
    Ekonomik olarak da Türkiye'nin buralara Amerika ile ortak yatırımlar yapması Rusya'nın çıkarlarına ters düştü. Rusya ile
    Türkiye arasında bölgesel bir egemenlik yarışı başladığından, Rusya PKK'yi destekleyerek Türkiye'yi daha fazla zayıflatarak kendi
    iç sorunları ile uğraştırıp Kafkasya ve Orta Avrupa'ya açılımına darbe vurmak ve bu ülkeleri eskiden olduğu gibi yine kendisine
    bağımlı bir hale getirmek istemektedir.

    Rusya için Boris Yeltsin ve çevresi bir yandan da Türkiye ile ilişkilerini bozmak istememekte ve PKK'ya sınırlı
    bir destek verilmesini istemektedir. Fakat parlamentonun alt kanadı olan DUMA Rus Komünist Partisi ve Jirinovski'nin partisi
    PKK'ya açık açık silah, malzeme, para ve eğitim desteği verilmesini istemektedir. Diğer taraftan bu kanat uluslararası
    platformlarda sözde Kürt sorununu gündeme getirip, yine zaman zaman "Ulaslararası Kürt Sorumuna Çözüm Konferansları"
    düzenleyerek, PKK'nın lehine diploması yürütmektedir. Rus devletini de böyle bir düzeye getirmek için çalışmaktadır.

    Esas yönetimde olan Yeltsin ve çevresi ise PKK'ya verdikleri desteği sınırlı tutup Türkiye'nin fazla tepkisini
    çekmeden ama bir yandan da PKK desteği karşılığında Türkiye'den çeşitli tavizler koparmaya çalışmaktadır. Zaman zaman

    263
    Trud Gazetesi, KADEK mensubu Doğan Zağros’un açıklamaları, 23 Nisan 2002.

    517
    FARUK ARSLAN

    PKK'ya tavır alıyor gibi görünseler de bu bir danışıklı dövüştür. Esasta PKK'nın faaliyetlerini Türkiye'nin gelişmesini
    engellemek ve tavizler koparmak için hiç bir zaman tam olarak durdurmazlar. Değişik zamanlarda örgüt faaliyetlerini engeller
    gibi gözükseler de örgütün esas faaliyetlerini engellemezler. Bu faaliyetleri engelleme, sürekli para veya ekonomik çıkar sağlama
    yöntemi esasında Rusya için bir yarar sağlamaz. Çünkü Ruslar Türk firmalarının Rusya'nın yeniden yapılanmasında önemli bir
    rol oynayacaklarını, yani Rusya pazarına muhtaç olduğunu düşünmektedirler. Bunu da kendileri açısından bir koz olarak
    değerlendirmektedirler.

    En etkili yöntem NATO ve Amerika'nın kullanılarak Rusya'nın teşhir edilmesi ve baskı yapılmasıdır. Çünkü
    Romanya İstihbarat Başkan Yardımcısı benimle yaptığı görüşmede Yevgeni Primakov'un; PKK faaliyetlerinin engellenmesi
    doğrultusunda ABD'den gelecek baskıların kendilerini zorladığını belirtmişti, diğer yandan Rusya'da iş yapan Türk firmalarının
    hükümet üzerindeki baskı kurması şarttır. Her ne kadar Ruslar bu firmaların kendilerine muhtaç olduklarını, düşünüyorlarsa da
    Türk inşaat firmalarının kaliteli iş yapmalarından dolayı Türk firmalarını dikkate almak zorundadırlar.

    Rusya'nın başkenti Moskova'da bulunan bir çiftlikte 200 dolayında PKK örgütü üyesi veya sempatizanı
    bulunmaktadır. Bunların çok büyük bir kısmı Türk Cumhuriyetlerinde yaşayan Kürt kökenli vatandaşlardır. Ayrıca PKK terör
    örgütünün BDT (Birleşik Devletler Topluluğu) ülkelerinin çoğunda yasal dernekleri mevcuttur. Bu konuda örgüte en etkili tavrı
    Azerbaycan koymaktadır. Azerbaycan'da örgüt faaliyetleri çok gizli bir şekilde yürütüldüğünden, örgüt burada fazla bir gelişme
    sağlayamamaktadır…

    Azerbaycan'a aslen Iğdırlı olan Mizgin (K) isimli örgüt mensubu 1997 yılı Temmuz ayında Moskova'dan
    Gürcistan'a gönderildi, buradan da Türk pasaportu ile Azerbaycan’a geçti, bu örgüt mensubu Azerbaycan'da illegal çalışmalar
    yapmak amacıyla bu ülkede daha önceden bulunan Nevşehir cezaevi firarisi Mehmet Savaş isimli örgüt mensubu ile buluşacaktı.
    Azerbaycan’a gönderilen örgüt mensupları Kürt kökenli Azerilerin evinde kalmaktadırlar.

    Kazakistan hükümeti örgüt faaliyetlerinin engellenmesi konusunda yetersiz kalmaktadır. Burada Kürt azınlıkla
    başını derde sokmak istemediği için örgüte boyun eğmektedir. Örneğin 1996 yılında yakalayarak tutukladıkları PKK örgütü üst
    düzey sorumlusunu Türkiye'ye vereceklerdi fakat kadınların açlık grevi yapmaları üzerine bu sorumluyu serbest bırakmışlardır.

    Gürcistan'da Kürt kökenli aydınların kurduğu yasal bir dernek vardır, dernek Tiflis’tedir. Örgütü
    yönetmektedir. Buradaki aydınlar arasında iki ayrı eğilim vardır. Bu eğilimler ise; Birinci eğilim PKK terör örgütünün politikası
    doğrultusunda faaliyet yürütmek ister, İkinci eğilim ise bağımsız faaliyet yürütmek ister. Gürcistan istihbaratı bu aydınlar ile
    yaptığı toplantıda eğilimlerini netleştirmelerini, ya PKK doğrultusunda, yada bağımsız yani kendilerine bağlı bir şekilde hareket
    etmelerini istemiştir.

    Gürcistan ekonomik olarak Türkiye'ye bağımlı olduğundan, Türkiye ne isterse yapmaya çalışır. Çünkü
    Gürcistan hükümetinin en çok korktuğu konulardan birisi Türkiye ile ilişkilerinin kopmasıdır. Yine Gürcistan İstihbaratı örgütün
    Ermenistan sorumlusu Kars'lı Mahir (K) isimli örgüt mensubu ile 1997 yılı Haziran ayında görüşmüştür. Bu görüşmede
    Gürcistan İstihbaratı PKK terör örgütünden Artvin-Trabzon hattındaki Laz kökenli vatandaşlar hakkında bilgi istemiştir. Uzun
    vade de Gürcülerin Türkiye'deki Lazlar üzerinde belli bir planları vardır. Çünkü kendilerinin Lazlarla ırkdaş olduklarını iddia
    etmektedirler…” şeklindeki beyanları gerek Rusların gerekse de eski Sovyet bloku ülkelerinin PKK ile olan ilişkilerine
    ışık tutmuştur.

    Lüksemburg-PKK İlişkileri

    2003 yılı içinde Lüksemburg'ta cereyan eden örgütsel faaliyetlerde Abdullah Öcalan konusu merkez
    teşkil etmiştir. Buna mukabil diğer dernek toplantı ve organizasyonları da yapılmıştır.

    518
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu meyanda Abdullah Öcalan'ın sözde kötü cezaevi koşullarını protesto etmek ve açlık grevine destek
    vermek amacıyla "Barış için Kürt Komitesi" adını taşıyan ve 12-13 kişiden oluşan bir grup örgüt yandaşı tarafından
    18 Ocak 2003 tarihinde Place Dela Gare semtinden kent merkezine kadar meşaleli bir yürüyüş düzenlenmiştir.

    Finlandiya-PKK İlişkileri

    Finlandiya'da örgütün başvurduğu en etkili eylem biçimi açlık grevleri olmuştur. Yine bu ülkede de
    bir kısım dernek faaliyetlerinin sürdürüldüğü görülmüştür. KADEK yandaşları tarafından Finlandiya’nın Helsinki
    kent merkezinde bir çadır kurularak açlık grevi eylemi başlatılmış, çadırın dışında "Kürt Lider Abdullah Öcalan İçin
    Açlık Grevindeyiz" ibareli Fin dilinde bir pankart asılmıştır.

    Danimarka-PKK İlişkileri

    Danimarka terör örgütünün basın yayın faaliyetleri açısından önemli bir merkez olmuştur.
    Danimarka'dan aldığı yayın lisansı ile Belçika'dan yayın yapan ROJ TV isimli televizyon kanalı terör örgütü PKK
    güdümünde faaliyetlerine devam etmiştir.

    Dönem itibariyle söz konusu televizyon kanalı, ülkemiz aleyhine yaptığı yayınların yanı sıra, yandaş
    kitleye örgütsel mesajları ulaştırarak, yurt içinde ve yurt dışında provakatif eylemlere yönlendirmede önemli rol
    oynamıştır.

    Örgütün etkinlik kurmaya çalıştığı ülkelerden biri olan Danimarka'da da açlık grevi ve gösteri
    yürüyüşleri yapılmıştır. Nitekim, 24 Ocak 2003 tarihinde FEY-KURD (Danimarka Kürt Dernekleri Federasyonu)
    tarafından Danimarka’da bulunan Kopenhag Büyükelçiliğimiz önünde A. Öcalan'a destek amaçlı bir gösteri
    düzenlendiği, gösteriye yaklaşık (45) kişinin katıldığı ve gösteri esnasında bildiri okunarak KADEK (PKK) yanlısı
    sloganlar atıldığı görülmüştür.

    13 Şubat 2003 tarihinde FEY-KURD'un bazı üyeleri tarafından Abdullah Öcalan'ın serbest bırakılması
    talebiyle Danimarka Parlamentosu önünde bir açlık grevi düzenlenmiştir.

    KADEK Sürecinde Kurumlar ve Görevleri

    KADEK sürecinde Avrupa’da faaliyet gösteren örgüte müzahir kurumlar;

    1-Kongra Netewi Kürdistan (KNK)

    2-Avrupa Kürt Dernekleri Konfederasyonu (KON-KURD)

    3-Almanya Kürt Dernekleri Federasyonu (YEK-KOM)

    4-Fransa Kürt Dernekleri Federasyonu (FEY-KA)

    5-İsviçre Kürt Dernekleri Federasyonu (FEK-KAR)

    6-İsveç Kürt Dernekleri Federasyonu (KURDİSTKA RADET)

    519
    FARUK ARSLAN

    7-İngiltere Kürt Dernekleri Federasyonu (FED-BİR)

    8-Belçika Kürt Dernekleri Federasyonu (FEK-BEL)

    9-Hollanda Kürt Dernekleri Federasyonu (FED-KOM)

    10-Avusturya Kürt Dernekleri Federasyonu (FEY-KOM)

    11-Danimarka Kürt Dernekleri Federasyonu (FEY-KURD)

    12-Civaka İslami Kurdistan (CİK)

    13-Federasyona Demokratik a Elewiyan (FEDA)

    14-Federasyona Komeleyen Ezidi (FKE)

    15-Öcalan'a Özgürlük İçin Mücadele İnisiyatifi

    16-Almanya Kürt Enstitüsü

    17-Stockholm Kürt Enstitüsü

    18-Avrupa Şehit ve Kayıp Aileleri Komitesi

    19-Dildaren Jiyane Derneği

    20-Yekitiya Mamosteyen Kürdistan (YMK)

    21-YEK-MAL

    22-Yekitiya Rojnamegeren Kürdistan (YRK)

    23-Baran Kulturhaus

    24-Mezopotamya Yayınevi

    25-MIR Musik Produksiyon

    26-CENI Kadın Vakfı

    27-Uta Amara Kadın Vakfı

    28-Rotterdam Kürt Kadın Vakfı

    29-Aachen Kurdisches Volkshaus e.V

    30-Aschaffenburg Kurdisches Volkshaus e.V

    31-Berlin Deutsche Mesopotamische Bildungs Zentrum

    32-Bielefeld Kurdisches Friedenshaus Mezopotamien e.V

    33-Bochum D.-Kurd.Solid.-Verein

    34-Bonn BIRATI e.V

    35-Bremen BIRATI e.V.

    520
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    36-Darmstadt Info.-u.Beratungszentrum

    37-Dortmund Ahmede Xani Kulturverein

    38-Dortmund Zilan Kadın Derneği

    39-Duisburg Kurdistan Solid.Zentrum e.V

    40-Düsseldorf Navende Canda Kurda e.V

    41-Düren Kurdisches Volkshaus e.V

    42-Essen Dt.- Kurd.- Solid.-Verein e.V

    43-Esslingen Kurdisch-Deutscher Freundschaftsverein e.V.

    44-Frankfurt Mesop.-Kulturzentrum e.V.

    45-Freiburg Mesop.-Kulturzentrum e.V.

    46-Fulda Kurdisches Kulturzentrum

    47-Friedrichshafen Dt.- Kurd.- Gesellschaft e.V

    48-Giessen Mesop.- Kurdisches Kulturzentrum

    49-Grevenbroich Kurd.-jugend.-u.Kulturverein e.V

    50-Gummersbach Kurd.- Kultur u.- Sportverein e.V.

    51-Hagen Kurdischer Kulturverein

    52-Halle / Saale Mesop.-Kulturhaus e.V

    53-Hamburg Kurdisch Deutsches Kultur Zentrum e.V.

    54-Hanau Kurdisches Kult.-Zentrum

    55-Hannover Kurdistan Volkshaus e.V.

    56-Heidenheim Kurd.-Dt.-Freunds.-verein e.V.

    57-Heilbronn Kurdishe Gemeinschaft e.V.

    58-Hildesheim Kurdischer Treffpunkt.

    59-Kassel Zentrum Kurd.-Sprache e.V

    60-Kiel D.-Kurd.-Gesellschaft e.V.

    61-Köln Kurdistan Haus e.V

    62-Köln Viyan Kadın Derneği

    63-Leipzig Kurdistan Volkshaus e.V.2

    64-Leverkusen Mesop.-Jugendhaus

    521
    FARUK ARSLAN

    65-Lahr Mesopotam.- Kulturverein e.V.

    66-Löhne Medya Kulturzentrum 2 e.V.

    67-Ludwigshafen Kurdischer Kulturverein e.V.

    68-Magdeburg Lokali yok

    69-München Mezopotam. Kultur Verein

    70-Mönchengladbach Welate Roj

    71-Nürnberg Medya Volks Haus e.V.

    72-Peine AMED Kurd. Kulturverein e.V

    73-Pforzheim Kurdischer Elternverein e.V

    74-Reutlingen Kurdischer Kulturverein e.V.

    75-Saarbrücken Kurdische Gemeinde Saarland e.V.

    76-Salzgitter Kurdischer Kulturzentrum

    77-Stuttgart Mesopotam. Kulturverein e.V

    78-Troisdorf International. Kulturhaus

    79-Offenbach Amara Kadın Derneği

    80-Ulm Kurdistan Info.-kulturzentrum e.V:

    81-Vectha Kurdistan Volkshaus e.V.

    82-Wuppertal Viyan Kurdischer Frauenverein

    83-Zwickau Kurdistan Volkshaus e.V.

    84-Höchst Kurdistan Volkshaus e.V.

    85-Zurich Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    86-Genève Association Maison Culturelle Mèsopotamie

    87-Lausanne Centre Culturelle Kurdistan

    88-Lugano Associazione Cultura Kurda

    89-Luzern Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    90-Solothurn KurdischAarau Anatolien Folklor and Kultur Zentrum

    91-Basel Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    92-Bern Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    93-Biel Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    522
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    94-Chur Kurdischen en Kultur- und Informationsverein

    95-St.Gallen Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    96-Zug Kurdischen Kultur- und Informationsverein

    97-Kurdish and Turkish Community Centre

    98-KCC (Kurdish Community Centre)

    100-Roj Women

    101-Kurdish Initiative in Scotland

    102-AMARA (Vereinigung kurdischer Frauen in OÖ)

    103-Amara-Mesopotamien Kultur Zentrum-St.Pölten

    104-ASKÖ Kurdischer Sportverein in OÖ

    105-AVESTA - Verein Kurdischer Frauen

    106-Cinepotamia Kulturzentrum

    107-HEVKOM

    108-KIB Kurdistan Information Büro - Wien

    109-KIZ Kurdistan Information Zentrum - Graz

    110-Kürdistan Öğrenciler Birliği (YXK)

    111-Verein für StudentInnen aus Kurdistan YXK

    112-Kurdistan Haus (Mala Kurdan)-Innsbruck

    113-Kurdistan Kultur u. Information Zentrum-Ternitz

    114-Mesopotamien Kulrtur Verein Linz

    115-Mesopotamien Sport und Kultur Verein-Salzburg

    116-Mesopotamischer Kultur Verein Bregenz

    117-Verein zur Unterstützung von Jugendlichen aller Nationen - "Nowenda Ciwanen Ferhat Kurtay"

    118-Hagen Şex Mehemmed Emin Camii

    119-Dortmund Seidi Kurdi Camii

    120-Wuppertal İbrahim Xelil Camii

    121-Essen Bediüzzaman Camii

    122-Bremen Seidi Nursi Camii

    123-Hamburg Şex Seid Camii

    523
    FARUK ARSLAN

    124-Berlin Mezopotamya Camii

    125-Berlin İbrahim Xelil Camii

    126-Köln İbrahim Xelil Camii

    127-Apendorn Şex Ebdulla Melik Camii

    128-Salzgitter Şex Seid Camii

    129-Heilbronn Camii

    130-Phorzheim Camii

    131-Darmstadt Camii

    132-Duisburg Şex Seid Camii

    133-Velbert Şex Seid Camii

    134-Menschede Şex Seid Camii

    135-Münih İbrahim Xelil Camii

    136-Birlon Şex Seid Camii

    137-Bielefeld Şex Seid Camii

    138-Liege Camii

    139-Charleroi Camii

    140-Denhaag Şex Seid Camii

    141-Viyana Şex Seid Camii

    142-Paris Şex Seid Camii

    143-Marsilya Şex Seid Camii

    144-Metz Camii

    145-Rennes Camii

    146-Mala Êzdiya Celle

    147-Mala Êzdiya Sulingen,

    148-Mala Êzdiya Valsrode

    149-Komela Êzdiya Bremen

    150-Komela Êzdiya Wieldeshausen

    151-Mala Êzdiya Herford

    152-Mala Êzdiya Emmerich

    524
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    153-Mala Êzdiya Wesel

    154-Komela Êzdiya Saabrucken

    155-Komela Êzdiya Hannover

    156-Svensk-kurdiska Kulturföreningen i Stockholm

    157-Kurdiska Kvinnor För Fred och Frihet i Stockholm

    158-Kurdiska Ungdomars Union Föreningen i Stockholm

    159-Kurdiska Kvinnoföreningen AMARA Stockholm

    160-Svensk kurdisk kulturförening i Sollentuna

    161-Kurdistan Solidaritet Föreningen i Uppsala

    162-Kurdiska IT Förening Uppsala

    163-Kurdiska Sport Förening i Uppsala

    164-Kurdiska Kvinnors Fred Föreningen i Uppsala

    165-Kurdiska Ungdoms Union föreningen i Uppsala

    166-Kurdistan Solidaritetsförening i Sala

    167-Svensk-kurdisk Kulturförening i Borlänge

    168-Svensk-kurdisk Kultur Förening i Söderhamn

    169- Kurdiska Föreningen i Bollnäs

    170- Kurdistans Kulturcentrum Gävle

    171-Kurdistan Informations och Kulturcentrum Västerås

    172-Svensk-kurdisk Kulturförening i Karlskoga

    173- Svensk- kurdisk Kulturförening i Örebro

    174- Svensk-kurdiska Kulturföreningen i Malmö

    175- Kurdisk Internationell Kvinnoförening i Helsingborg

    176- Svensk- kurdiska Kultur Föreningen i Halmstad

    177-Svensk Kurdiska Föreningen i Växjö

    178- Föreningen Kurdiska Kvinnor För Integration Göteborg

    179- Svensk-kurdiska Kulturförening i Göteborg

    180- Riksförbundet Ung Kurd Sverige Stockholm

    181-Riksförbundet Ung Kurd Sverige Uppsala

    525
    FARUK ARSLAN

    182-Riksförbundet Ung Kurd Sverige Göteborg

    183-Riksförbundet Ung Kurd Sverige Örebro

    184-Riksförbundet Ung Kurd Sverige Borlänge

    185-MED Kultur Center Bruksel

    186-Koerdistan Centrum Antwerpen

    187-Koerdistan Centrum Liege

    188-Koerdistan Centrum Charleroi

    189-UIKI-ONLUS (Ufficio informazione del kurdistan in italia)

    190-Centru culturale Ararat

    191-Kurdistan cultur senter a polsacco

    192-Madrid Kurdistan Cultur Center

    193-Helsinki Kürt Kültür Derneği

    194-Kopenhaag Kurdistan Centrum

    195-Oslo Kürt Kültür Evi

    196-Bükreş Kürt Halk Evi

    197-Sofya Kürdistan İnformasyon Komitesi

    198-Atina Kürt Kültür Derneği

    199-Limasol Kürt Kültür Derneği

    200-Paris: Centre Culturel Kurde Ahmet Kaya

    201-Villiers Le Bel: Association Mesopotaimie

    202-Strasbourg derneği: Association Culturelle Franco-Kurde

    203-Creil: Maison Franco-kurde

    204-Mulhouse: Centre Culturelle kurde

    205-Marseille: Maison du peuple Kurde

    206-Evry: Maison Franco-Kurde

    207-Bordeaux: Association Franco-Kurde

    208-Toullouse: Maison du peuple Kurde

    209-Rennes: Maison Franco- Kurde

    210-Lyon Kürt Kültür Derneği

    526
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    211-Lorient Kürt Kültür Derneği

    212-Marian Kürt Kültür Derneği

    213-Montpilier Kürt Kültür Derneği

    214-Avingnon Kürt Kültür Derneği

    215-Amsterdam Kürt Halkevi

    216-Den Haag Kurdistan Centrum

    217-Eindhoven Kürt Kültür Derneği

    218-Arnheim Kürt Halkevi

    219-Middelburg Kürt Kültür Derneği

    220-Roma Kürdistan İnformasyon Komitesi

    221-Paris Kürdistan İnformasyon Komitesi

    222-Cenevre Kürdistan İnformasyon Komitesi

    223-DAKME: Dortmund ve Çevresi Alevi Kültür Merkezi

    224-BAAKM: Bruchsal Anadolu Alevi Kültür Merkezi

    225-Friedberg PİRDER Alevi Kültür Merkezi

    226-Viyana Alevi Kültür Merkezi

    227-Bern Alevi Kültür Merkezi

    228-Roermond Kürt Derneği şeklinde olup, bunların en önemlileri hakkında kısa bilgiler ifade edilmiştir. Buna
    göre;

    YDK (Yekitiya Demokrati Kürt-Kürt Demokratik Birliği)

    Örgüt geçmiş tarihlerde cephe faaliyetlerini ERNK adı altında yürütmüştür. Daha çok Avrupa
    alanında örgütlü bulunan ERNK yapısı VII. Kongre sonrasında lağvedilerek yerine bir Avrupa örgütü niteliğindeki
    YDK kurulmuştur.

    İlk olarak VII. Kongre sonrasında Avrupa faaliyetlerini yeni stratejiye uygun hale getirebilmek için
    belli başlı yan örgütlerin yapısında değişikliğe gidilmiştir. Bu bağlamda YDK bu yönlü oluşturulan temel örgütlerden
    olmuştur. YDK adıyla oluşturulan çatı örgütlenmesi, yurt dışındaki örgüt yandaşı olarak faaliyet sürdüren bütün
    kurum ve kuruluşları bünyesinde toplamıştır. Böylece değişik kurum ve kuruluşlarda faaliyet yürüten kişi ve kitleleri
    örgütleyerek, Avrupa sahasındaki kitleyi örgüt faaliyetlerine katılır hale getirmeye çalışmıştır264.

    264
    KADEK, "YDK I. Kongre Belgeleri" Mayıs, 2000.

    527
    FARUK ARSLAN

    Kuruluşundan sonra YDK'ya bağlı olarak hem diplomasi hem de kurum faaliyetleri sürdürülmüştür.
    Nitekim bu diplomasi faaliyetleri YDK'da 5 üyeden oluşan bir Diplomasi ve Kurumsal Koordinasyon Kurulu
    tarafından yönetilmeye başlanmıştır.

    Bahse konu kurul; faaliyet alanlarına göre örgütün biçimsel olarak çatı yapılanması konumunda
    bulunan KNK, Dış İlişkiler Birimi ve KON-KURD temsilcilerinden oluşturulmuştur.

    Anılan kurulun Ocak 2001 ayında Paris'te gerçekleştirdiği bir toplantısında, Kürt Ulusal Kongresinin
    uluslararası platformlarda örgüt adına propaganda ve politika yapması, Dış İlişkiler Birimlerinin adına Avrupa'daki
    diğer Kürt örgütleri ile ilişkileri düzenlemesi ve bilgi toplama çalışmaları gerçekleştirmesi, KON-KURD'un ise,
    Avrupa'daki Kürt topluluklarını örgütleyerek, görünürde sosyal, siyasi, sportif ve kültürel alanda, gerçekte ise örgüte
    illegal olarak eleman temin edilmesi, ideolojik eğitim verilmesi ve lojistik destek sağlanması yönünde muhtelif
    etkinlikleri sürdürülmesi kararlaştırılmıştır.

    Belirtilen toplantıda YDK'nın, asıl olarak ulusal, demokratik temelde bir toplumsal örgütlenme
    görevini üstleneceği, Güneydoğu sorunun demokratik çözümü için her türlü çabayı göstereceği, Kürtlerin yaşadığı
    tüm ülkelerdeki siyasal ve toplumsal yaşama kendi kimliği ile yasal olarak katılması için mücadele edeceği, ülke
    dışındaki Kürtlerin göçmenlikten kaynaklanan sosyal, ekonomik ve kültürel tüm sorunlarının ulusal kimlik ve
    demokratik çerçevede, yaşanılan toplum ile uyum içinde çözümü için mücadele edileceği, ulusal kimliğin temel
    bileşeni olarak yaygın bir kültür hareketinin yürütülmesinde yer alacağı, bu amaçla başta anadilin kullanımı, kültürel
    değerlerin korunup güçlendirilmesi olmak üzere her türlü kültürel etkinliğin destekleneceği, örgütlendirileceği ve
    yönlendirileceği, ulusal ve demokratik bir toplum yaratmak amacıyla kadın, gençlik ve çeşitli inanç topluluklarının
    örgütlenmesine ağırlık verileceği ileri sürülmüştür.

    Bu zamanda YDK temsilcilikleri ve Enformasyon Büroları, Avusturya, Danimarka, Finlandiya, Güney


    Afrika, İtalya, İspanya, İsveç, Lübnan, Rusya, Norveç, Yugoslavya (Sırbistan), Yunanistan olmak üzere, 12 ülkede
    yasal olarak faaliyet gösterirken, Almanya, Fransa ve İngiltere’de ise, "PKK" faaliyetlerinin yasaklı olması nedeniyle
    "Enformasyon Bürosu" adı ile faaliyetlerine devam etmiştir.

    YDK'ya bağlı veya iltisaklı alt kuruluşların ise dönem itibarıyla; Kürdistan Özgür Gençlik Hareketi
    (TECAK), Kürdistan Yurtsever Öğrenciler Birliği (YWXK), Kürdistan Yurtsever Hukukçular Birliği (YWHK),
    Kürdistan Yurtsever Aydınlar Birliği (YWRK), Kürdistan Yurtsever Öğretmenler Birliği (YWMK), Kürdistan Aileler
    Birliği (YEK-MAL), Kürdistan Yurtsever Gazeteciler Birliği (YWRK), Kürdistan Yurtsever İşçiler Birliği (YWKK),
    Kürdistan Sanatçılar Birliği (HÜNER-KOM), Kürdistan Kızılayı (Heyva Sor a Kürdistan), Kürdistan İslam Hareketi
    (KİH), Kürdistan Aleviler Birliği (KAB), Kürdistan Aleviler Federasyonu (FEDA), Kürdistan Yezidiler Birliği
    (YEK)’dir.

    Yine Örgütün YDK koordinesindeki faaliyetlerinde Avrupa ülkeleri çeşitli eyaletlere ayrılmıştır. YDK
    Avrupa Koordinasyonu sevk/idaresindeki bu yapıya göre;

    1-Almanya merkezli Orta-Batı Avrupa Sahası (Almanya, Avusturya, Belçika, Fransa, Danimarka,
    Hollanda, İngiltere, İtalya)

    2-İskandinavya Sahası (İsveç merkezli, Norveç, Finlandiya ve Danimarka)

    3-Balkanlar Sahası (Yunanistan merkezli, Bulgaristan, Romanya, Moldova)

    4-BDT-Doğu Avrupa Sahası (Rusya Federasyonu merkezli, Ukrayna, Kazakistan vs.)

    528
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    5-Kafkaslar Sahası (Ermenistan merkezli, Gürcistan, Azerbaycan) şeklinde bölgelere ayrılmış, bu


    bölgeler yurtiçi kırsal gruplarının yapılanmasına benzer tarzda sözde eyaletlere bölünmüştür. Diğer Orta ve Batı
    Avrupa ülkelerinin her birisi, tek tek "eyalet" olarak kabul edilmiştir.

    Avrupa'da illegal yapının devamının sağlanmasında, YDK Avrupa Koordinasyonunun sevk ve


    idaresinde faaliyet gösteren "Ülke Bürosu" adı verilen örgüt birimlerinin önemli bir rolünün olduğu görülmüştür.
    Örgüt mensuplarının, ülkeler arasında rahatlıkla seyahat etmeleri, aktarılmaları, ülke bürolarınca sağlanmıştır. Ülke
    büroları dönem itibarıyla Almanya merkez olmak üzere, Yunanistan, Romanya, İsveç'te yaygın şekilde
    örgütlenmiştir. İllegal örgütlenmede görev alan örgüt mensupları, legal faaliyetler içerisinde kamufle olma imkanı
    bulabilmişlerdir.

    Örgütün cephe aparatı olan YDK, Fransa'da gerçekleştirdiği üst düzey bir toplantıyla sürdüreceği
    faaliyetleri kararlaştırmış ve planlamıştır. Bu planlama çerçevesinde 2002 yılının ilk yarısından itibaren faaliyetlerini
    giderek yoğunlaştırdığı görülmüştür.

    Bu çerçevede, kararlaştırılan faaliyet ve eylemlerin, Kürtçe Eğitim Kampanyasını desteklemek ve


    yaygınlaştırmak amacı ile "Dil Sınır Tanımaz" adı altında yeni bir kampanya süreci başlatmış, bu doğrultuda
    oluşturulan sözde "Barış Konvoyu" ile Mart 2002 ayında Avrupa'dan hareketle Türkiye’ye giriş planlanmıştır. Ancak
    bu eylem güzergâhtaki ülkelerin de desteğiyle engellenmiştir.

    Bilindiği üzere, YDK'nın öncülük ettiği ve 31 Mayıs 2001 tarihinde Avrupa alanında başlatılan sözde
    "2. Barış Hamlesi" olarak da adlandırılan kimlik bildirimi kampanyası ile "Ben de PKK'lıyım" ve "Ben de PKK'nın Yeni
    Çizgisini Destekliyorum" kampanyası en aktif bir biçimde bu dönemde de sürdürülmüştür. Ancak bu kampanyalara
    kitlenin destek vermemesi nedeniyle başarı sağlanamamıştır.

    Bu nedenle YDK, içine girdiği başarısızlıkları aşmak ve KADEK Kongresi'nde alınan kararları YDK
    çalışmalarına uyarlamak amacıyla, YDK III. Kongresi 22-31 Mayıs 2002 tarihleri arasında Fransa’nın Marsilya kenti
    yakınlarında gerçekleştirmiştir.

    Dönemin KADEK Avrupa sorumlusu ve Genel Başkanlık Konseyi üyesi Ali Rıza Altun başkanlığında
    toplanan YDK III. Kongresi, örgütlenmede "Halk Meclisleri" sisteminin kaldırılarak, "Halk Konferansları" modeline
    geçilmesi, YDK kadrolarında Kürtçe kullanımının yaygınlaştırılması, kurumların KNK çatısı altında toplanması,
    Koordinasyon Kurulunun, kendi arasında Genel Koordine, Halk Hareketi temsilciliği, DAB, PJA, TEV-ÇAND, Kürt
    Dili ve Eğitim Kurulu ve Maliye şeklinde görev paylaşımı yapması gibi daha bir dizi kararlar alınmıştır. Diğer yandan
    Avrupa ülkelerinde KADEK ismiyle irtibat büroları kurulması planlanmıştır265.

    Yine YDK sorumlu kadroları, 26-30 Temmuz 2002 tarihleri arasında, Fransa’nın Strasburg kentinde
    örgütün Avrupa alanı sorumlusu ve sözde Genel Başkanlık Konseyi üyesi Ali Rıza Altun'un başkanlığında ikinci bir
    toplantı daha düzenlemiş, toplantıda, Avrupa düzeyinde sürdürülen faaliyetlerin yanı sıra, son siyasal süreç ile 2002
    Kasım ayında yapılacak olan Genel Seçimler değerlendirilmiştir. Bu toplantıda alınan kararlar, örgütün Avrupa
    alanındaki diğer kurumsal faaliyetleri açısından belirleyici olmuştur.

    YDK’de üst düzey faaliyet gösteren H. E.; “…1986 yılı sonlarına kadar Hamburg ve çevresinde örgütsel
    faaliyetlerime devam ettim. 1986 yılı sonlarında illegal yollardan Paris'e gittim. Burada bölge çalışmalarına katıldım. 1988 yılma
    kadar çalışmalarıma devam ettim. Daha sonra Lübnan'ın Beka vadisinde bulunan Mahsun Korkmaz akademisine giderek,
    yaklaşık (4) ay kadar siyasi ve askeri eğitim gördüm. Eğitim sonrası Almanya'ya döndüm. Almanya'da legal olarak yayınlanan
    Serxwebun ve Berxwadan dergilerinin yazı kurulunda yer aldım. Ve dergilerde yazı yazmaya başladım 1991 yılı ortalarına kadar

    265
    KADEK, "YDK III.Kongresi Dokümanları", Mayıs-2002

    529
    FARUK ARSLAN

    dergide yazı yazmaya devam ettim. Daha sonra örgüte katılan kadro adaylarına siyasi eğitim verdim. 1993 yılma kadar devam
    etti. Daha sonra Almanya orta eyaleti ERNK sorumluluğuna getirildim. 1994 yılında Kuzey Almanya ERNK sorumluluğuna
    atandım. 1995 yılı Mayıs ayında yakalanıp tutuklanıncaya kadar görevim devam etti. (3) yıl kadar cezaevinde yattıktan sonra
    1998 yılı Mart ayında tahliye oldum. Tahliye olduktan sonra örgüt içerisinde resmi bir görev almadım ancak Avrupa genelinde
    ERNK adına halk toplantıları ve konferanslar, seminerler düzenleyerek gelişmeleri halka anlatarak halkı aydınlattım.

    1999 yılı ortalarında yeniden örgüt tarafından Kuzey Almanya Eyaleti ERNK sorumluluğuna atandım.
    Türkiye'ye gelinceye kadar bu görevim devam etti.

    Parti önderimizin 02 Ağustos 1999 tarihinde yaptığı barış ve demokratik çözüm çağrısı gereği ARGK' ye bağlı
    silahlı güçler Türkiye'nin sınırları dışına çekilmeye başladı. Burada amaçlanan PKK'nın stratejisinde yaptığı yeni değişiklikler,
    siyasal mücadele, temel stratejik mücadele biçimini almıştı. Yeni stratejinin resmi parti politikası haline gelebilmesi için
    olağanüstü 7. Kongre hazırlıkları devam etmektedir. Bu kongreyle yeni parti programı, temel mücadele biçimi formüle edilerek
    resmiyet kazanacaktır…” şeklinde ifadesiyle ERNK-YDK faaliyetleri konusunda güvenlik güçlerine bilgi vermiştir.

    SKP-PKDW ve KNK/KUK

    PKK örgütü kuruluşundan itibaren klasik bir terör örgütü şeklinde yapılanarak, bu çerçevede faaliyet
    göstermiştir. Lakin 1990’lı yılların ortasına gelindiğinde ise örgüt 10 bini geçen silahlı militan, önemli bir sempatizan
    kitlesi ve çalışanına kavuşmuştur. Dolayısıyla artık örgüt sürecinden bir üst Kongre aşamasına geçiş yapılması
    zorunluluğu ortaya çıkmıştır.

    Bu düşüncede olan örgüt yönetimi Filistin örneğinde olduğu gibi sürgünde parlamento kurmak ve
    Dünya devletlerince muhatap alınmak amacıyla çalışmalara başlamıştır. Bu kapsamda 12 Nisan 1995 tarihinde
    Hollanda'nın Lahey şehrinde sözde SKP-PKDW (Sürgünde Kürdistan Parlamentosu- Parlamenta Kürdistane Li
    Derveyi Welat) isimli oluşum meydana getirilmiş ve başkanlığına DEP eski genel başkanı Yaşar KAYA getirilmiştir.

    SKP büyük ümitlerle oluşturulmuş ve önemli kazanımlar beklenen bir yapı olarak düşünülmüştür. Fakat
    istenen sonuç meydana gelmemiş, SKP yapısı beklenen kadar kabul görmemiştir.

    İstediği başarıları alamayan SKP birimi 1997 yılında yeniden çalışmalara hız verme kararı almıştır. SKP’nun
    10 Nisan 1997 tarihinde Belçika Brüksel’de gerçekleştirdiği 7. Kurulunda ülkeye dönüş kararı alınmıştır.

    Bu doğrultuda Ulusal Kongre I. Hazırlık Konferansı 04 Aralık 1997 günü Kuzey Irak-Süleymaniye şehrinde
    toplanabilmiştir. SPK Ortadoğu’da etkinliğini arttırma yönünde ciddi bir irade ortaya koymaya çalışsa da, Irak’a
    yapılan birkaç gezi ile yetinilmiş ve istenilen amaca ulaşılamamıştır.

    Akabinde 13 Aralık 1997 tarihinde Belçika-Brüksel'de sözde Ulusal Kongre II. Hazırlık Konferansı
    gerçekleştirilmiş, konferansta Ulusal Kongre Hazırlık Komitesi oluşturulmuştur.

    530
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu doğrultuda Ulusal Kongre Hazırlık Komitesi'nin faaliyetleri süreç içinde devam etmiş, bu
    faaliyetler kapsamında 24 Mart 1998 tarihinde İsveç'te çeşitli Etnik Kürtçü parti ve örgütlerin bulunduğu 30 kişinin
    katıldığı bir toplantı gerçekleştirilmiştir.

    Bu toplantıya Avrupa ve Amerika'da delege olarak katılanlar;

    HİK (Harekete İslamiya Kürdistan-Kürdistan Islami Hareketi): (2)

    YAK (Yekitiya Azidiye Kürdistan-Kürdistan Yezidiler Birliği): (2)

    YEK (Yekitiya Eleviyen Kürdistan-Kürdistan AlevilerBirliği): (2)

    KNC (Bakure Amerika-Kuzey Amerika Komitesi): (2),

    Enstitüya Kurdi-Berlin (Berlin Kürt Enstitüsü): (1),

    Enstitüya Kurdi-Brüksel (Brüksel Kürt Enstitüsü): (1),

    Enstitüya Kurdi-Sweden (İsveç Kürt Enstitüsü): (1),

    Enstitüya Kurdi-Washington (Washington Kürt Enstitüsü):(1),

    KON-KURD (Avrupa Kürt Dernekleri Konfederasyonu): (2),

    Malbenda Revvşenbiri-Loridra (Londra Aydınlar Evi): (1),

    Mala Kurdan-Almanya (Almanya Kürt Evleri): (1),

    Kürden Rusya (Rusya Kürtlerinin temsilcileri): (5),

    Kürden Amerika (Amerika’da bulunan Kürtlerin temsilcileri): (5) kişi,

    Ayrıca, İbrahim Ahmet, Nuri Talabani, Kemal Mir Evdeli, İsmet Şerif Vanlı, Şeyh İzzettin Hüseyin,
    Remzi Kartal, Zübeyir Aydar, Gülistan Perver, Musa Kaval, Mustafa Şalmaşin, Abdurrahman Çadırcı gibi çoğu SKP
    üyesi şahısların yer aldığı yaklaşık 80 kişilik grup ta Kongre çalışmalarına sözde bağımsız delege olarak katılmıştır.

    Böylece örgüt, Ulusal Kongre çalışmalarına katılan ve bağımsız delegeler olduğu iddia edilen ve çoğu
    aynı zamanda PKK güdümündeki SKP üyesi olan şahıslar ile HİK, YAK, YEK, KON-KURD ve YNDK gibi PKK'nın
    alt örgütlenmesi olan oluşumlar vasıtası ile PKK'nın hem Kongredeki üye sayısını artırmayı hem de kongre
    çalışmalarına katılan örgüt sayısını fazla gösterme çabası içerisinde bulunmuştur.

    Yine, SKP bünyesinde oluşturulan 29 üyeli Ulusal Kongre Hazırlık Komitesinin 19/21 Eylül 1998
    tarihlerinde gerçekleştirdiği bir toplantı akabinde hazırladığı Ulusal Kongre hakkındaki yasa tasarısına göre sözde
    Ulusal Kongre Genel Kurulunun 150 üyeden oluşacağı belirtilmesine rağmen, Almanya'da örgüt güdümünde
    yayınlanan Özgür Politika gazetesinde Kongre çalışmalarına katılan delege sayısını 174 kişi olarak belirtmiştir.

    Ayrıca, Ulusal Kongre sözde yasa tasarısına büyük bir benzerlik içerisinde, Kongre tarafından,
    Kongrenin, Genel Kurul, Yürütme Konseyi, Danışma Kurulu, Yüksek Yasa Heyeti ve Disiplin Kurulu'ndan oluşacağı
    ve Kongre bünyesinde (11) komisyonun kabul edildiği ilan edilmiş ve Başkanlık Konseyi adı altında bir oluşum
    kurulmuştur. Komisyonların ise;

    1) Hukuk ve İnsan Hakları Komisyonu

    531
    FARUK ARSLAN

    2) İçişleri Komisyonu

    3) Dışişleri Komisyonu

    4) Maliye ve Ekonomi Komisyonu

    5) Kültür, Sanat ve Spor Komisyonu

    6) Basın Yayın, İletişim ve Arşiv komisyonu

    7) Kadın Komisyonu

    8) Çevre ve Sağlık Komisyonu

    9) Göç ve Sürgün Komisyonu

    10) Güvenlik ve Savunma Komisyonu

    11) Jeopolitik ve Strateji Komisyonu adı altında oluşturuldukları görülmüştür.

    SKP gerçekleştirdiği fakat sonuç alamadığı Irak gezilerinin akabinde Hollanda, Belçika, İtalya, Avusturya,
    Norveç gibi Avrupa ülkelerinde de bir dizi toplantı gerçekleştirilmiştir. Ayrıca Norveç’te Dışişleri Bakanlığı SKP’nun
    gayretleriyle PKK güdümlü bir konferans finanse ederek örgüte destek sunmuş ve 18–19 Nisan 1997 tarihinde İtalya-
    Roma’da “Kürt Sorununun Diyalog Yolu İle Barışçı Bir Şekilde Çözülmesi İçin Uluslararası Konferans” adı altında bir
    toplantı tertiplenmiştir. Bu konferansa Meksika, Yunanistan, İtalya, Almanya, Avusturya ve Finlandiyalı
    parlamenterler ile Türkiye’den bazı kişiler katılmışlardır.

    Finlandiya ve İsveç örneğinde olduğu gibi İskandinav ülkelerinde teröre verilen destek, bu ülkelerindeki
    militanları pervasızca faaliyet göstermelerine neden olmuştur. Başbakan Bülent Ecevit, Ekim 1997 tarihinde İsveç’e
    düzenlediği bir gezi esnasında, defalarca örgüt mensuplarının sözlü tacizine uğramış, İsveç makamları ise duruma
    kayıtsız kalmışlardır.

    SPK, 1998 yılında kuruluşunun 3. yıl dönümünü Belçika’nın Brüksel şehrinde kutlamıştır. Kuruluş
    kapsamında planlanan resepsiyona Yunanistan parlamento 1. Başkan Yardımcısı Panayotis Siguridis, Pasok
    Milletvekili Kostas Bedicias, Yeni Demokrasi Partisinden Hayaladis, Rusya Federasyonu’ndan Louri Nikiforenko,
    Evgeni Butcehenkov ile Oleg Mirinov, İngiltere’den Galler Ulusal Meclisi Üyesi Mark Philips ve daha çok sayıda
    yabancı katılmıştır. Yine 23 Mayıs 1998 tarihinde ki SKP 8. olağan genel kurulu Yaşar Kaya başkanlığında Belçika’nın
    Bürüksel şehrinde gerçekleşmiştir

    Öte yandan, İtalyan Parlamentosu ve Senatosunun bir Uluslararası Kürt Konferansının toplanmasına
    öncülük etme çabasının bir sonucu olarak İtalyan Parlamentosu Dış İlişkiler Komisyonundan Demokratik Sol Parti
    temsilcisi Marko Pedroni 16 Haziran 1998 tarihinde SKP Başkanı Yaşar KAYA ile görüşmelerde bulunmuştur.

    532
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    İtalya’nın SKP faaliyetlerine desteği konusunda; “…1998 yılında Kürdistan Parlamentosu Başkan Yardımcısı
    Abdurrahman Çadırcı'nın talimatı ile ben YEK (Yezidiler Birliği) adına faaliyet yürüttüğümden benimde Roma'da yapılacak
    olan Sürgünde Kürt Parlamentosuna katılmamı istedi bunun üzerine bende;

    1-Nejdet BULDAN :Parlamento üyesi,

    2-Zübeyir AYDAR :Parlamento üyesi,

    3-Mahmut KILIÇ :Eski HEP üyesi,

    4-Feremez BAŞBOĞA :Eski HEP üyesi,

    5-Serhat BUCAK :Eski HEP üyesi ile birlikte 1998 yılında Roma'da yapılan Sürgünde Kürt Parlamentosu
    toplantısına katıldım. Bu arkadaşlarla birlikte Sürgünde Kürt Parlamentosunda Milletvekili seçildik. Nejdet Buldan ve Zübeyir
    Aydar birinci dereceden Kürt Parlamentosu Başkam Yaşar Kaya'ya bağlı idiler. Ancak aralarında çıkan anlaşmazlıklar O
    dolayısıyla Parlamentodan çekildiler.

    Ben bu şahıslarla Roma'da yapılacak toplantı öncesi Almanya'nın Köln kentinde Parlamento Aday toplantısına
    katıldım. Bu ön toplantıya Yaşar Kaya Başkanlık yaptı. Bu toplantıda toplam (50) kişi idik. Kuzey Irak'tan da gelenler olmuştu.
    Amaç Roma’daki toplantı öncesi ön hazırlık yapmaktı. Avrupa Ülkelerine Kürt Realitesine anlatılacak Komisyonlar hazırlandı.
    Bu toplantıda KNK Başkam İsmet Şerif'di. Irak'tan toplantıya katılanlardan İbrahim Hacı ve Ahmedî isimli Irak Kürtleri de
    vardı. Yine bunların haricinde Kuzey Irak'tan gelen bir kişi daha vardı ancak isimlerini bilmiyorum. Bu toplantı soması hep
    birlikte İtalya'nın Roma kentine gittik. Burada bizleri İtalya Parlamentosunda Milletvekili olan İtalyanlar karşıladı. Bir bayan üç
    milletvekili idi. Ve Kürdistan Sürgün Parlamentosu 2.Dönem secimi adı altında İtalya Parlamentosunda bize ayrılan bir salonda
    toplandık. Başkanlığı Yaşar Kaya, Ahmedi ve adını bilmediğim bir şahıs yaptı. Burada sürgünde Kürt Parlamentosuna bağlılık
    yemini ettik. Ve Kadın Komisyonu, Kültür Komisyonu, Eğitim ve Halkla ilişkiler Komisyonu kuruldu. Ben Eğitim ve Halkla
    ilişkiler Komisyonuna katüdım. Bu parlamento toplantısında İtalyan senatosundan destek sözü aldık. Her alanda bize Kürt
    Milliyetçiliğinin geliştirilmesi ve Türkiye’ye üzerinde baskı kurulması için Avrupa Devletten nezdinde girişimlerde bulunmaları
    için söz aldık. Parlamento çalışmaları bittikten soma Almanya'ya geri döndüm. Bende bu toplantıda Parlamento üyesi yani
    Milletvekili seçildim.

    Bu süreçten sonra Abdullah Öcalan'ın Roma'da yakalanmasından sonra bende Yezidiler Birliği üyelerine PKK
    örgütünün düzenlediği protesto gösterilerine katılmaları yönünde talimat verdim. 1999 yılı Mart ayında Sürgünde Kürt
    Parlamentosunun Belçika'daki toplantısına katıldım. Burada Abdullah Öcalan'ın yakalanması süreci ile ilgili durum
    değerlendirmesi yaptık. Yaklaşık (30) kişi kadardık. Başkanlığı Yaşar Kaya, Abdurrahman Çadırcı, Ali Yiğit yaptı. Bu toplantıda
    eylemlerin geliştirilmesi ve devam etmesi, Avrupa ve diğer ülkeler ile ilişkilerin yoğunlaştırılması ve destek arayışlarının devamı
    ve Abdullah Öcalan'ın idam edilmesinin engellenmesi için faaliyetlerin yoğun şekilde devamı doğrultusunda kararlar aldık…”

    Örgütün en zor dönemi yaşadığı 1998 yılında örgüte Avrupa sahasında rahatlama ve dış ittifak bulma
    konusunda desteği SKP sağlamaya çalışmıştır. Bu amaçla bir SKP heyeti 7 Temmuz 1998 günü İspanya’nın Başkenti
    Madrid’de Sosyalist İşçi Partisi (PSOE), Birleşik Sol (IU) koalisyonu ve AP üyesi Pedro Marset başkanlığında bir
    heyet, İspanya’nın ikinci büyük sendikası olan İşçi Komisyonları (CCOO), İşçi Genel Birliği (UGT), İspanya İnsan
    Hakları Kuruluşu Başkanı Juan Serranear ve İspanya Sosyalist Partisinden AP üyesi Fancisca Sauguillo’nun
    Başkanlığını yaptığı Barış, Silahsızlanma ve Özgürlük Hareketi (MPDL) ile görüşmelerde bulunmuştur.

    Yine İspanya’nın Bask Bölgesi Otonom Parlamentosunda temsil edilen parti temsilcileri ile de görüşmeler
    yapmışlardır. Bu destekler kısmen de olsa netice vermiş ve bazı Avrupalı siyasiler Türkiye’ye baskı uygulamışlardır.

    533
    FARUK ARSLAN

    Dönem içerisinde, terör örgütü adına Avrupa ülkelerinde faaliyet gösteren çeşitli organizasyonlar
    tarafından, terörist başının sözde "Demokratik Çözüm" çağrılarına destek vermeyi hedefleyen konferans, toplantı vs.
    etkinliklerin yapıldığı gözlenmiştir. Yeni strateji temelinde SKP isimli oluşum, 26 Eylül 1999 tarihinde Belçika-Brüksel
    kentinde yaptığı 11. Genel Kurul Toplantısı'nda, kendisini feshederek, yine örgüt güdümünde Hollanda-
    Amsterdam'da kurulmuş olan sözde KNK (Kongra Netavviya Kürdistan-Kürdistan Ulusal Kongresi) isimli oluşuma
    dahil olmuştur.

    KNK, PKK himayesinde sözde Kürt iradesi oluşturmak ve yine PKK adına diplomatik faaliyet
    yürütmek amacıyla kurulmuş olup, örgütün amaçları çerçevesinde Kürt Milli iradesini oluşturma misyonunu
    üslenmiştir. Kendi ifadelerine göre KNK, Ulusal Birliğin kurumsal ifadesi rolünü temsil etmektedir266. Dünyadaki
    tüm Kürtçü örgütleri bir çatı altında toplama hayalinin ürünü olan sözde KNK, 24-27 Mayıs 1999 tarihinde
    Hollanda/Amsterdam şehrinde düzenlenen bir toplantı ile ilan edilmiştir.

    Örgüt tarafından, Kürt sorununda ortak irade oluşturma ve bu iradeye dayalı olarak meşru zeminlere
    ulaşma planları kapsamında oluşturulan ve örgüt lehinde kamuoyu oluşturma çalışmaları yürüten KNK,
    gerçekleştirdiği çeşitli toplantılarda ve yaptığı girişimlerle bu misyonuna uygun bir rol oynamaya çalışmıştır.

    KNK kendi örgüt yapısını; Kongre Organları (Genel Kurul, Daimi Meclis, Yürütme Konseyi),
    Komisyonlar (Adalet ve insan Hakları Komisyonu, Dış ilişkiler Komisyonu, Kadın Komisyonu, Eğitim ve Kültür
    Komisyonu, Sosyal işler Komisyonu) Bürolar (Kuzey Bürosu, Doğu Bürosu, Güney Bürosu, Güneybatı Bürosu) ve
    Danışma Kurulu (Yüksek Yasa Kurulu, Disiplin Kurulu) şeklinde belirlemiştir. KNK'nın en yüksek karar organı olan
    Genel Kurul'un 300 kişiden oluşacağı ve iki senede bir olağan şekilde toplanacağı karara bağlanmıştır.

    Dönem itibarıyla merkezi Belçika’nın Başkenti Brüksel'de bulunan KNK'nın yapılan Genel
    Kurulunda, Abdullah Öcalan yine Onursal Başkan olarak belirlenmiş, İsmet Şerif Vanlı ise daha önceki toplantılarda
    olduğu gibi Kongre Başkanı olarak görevlendirilmiştir. PKK güdümünde faaliyet gösteren KNK Başkanlık Konseyi
    23 Ocak 2000 tarihinde, Brüksel'de bir toplantı gerçekleştirmiştir. Özgür Politika Gazetesi'nde konu ile ilgili
    yayınlanan haberlerde, KNK tarafından yayınlanan bir bildiri ile toplantıda alınan kararların açıklandığı
    belirtilmiştir267.

    Sözde Kürdistan Ulusal Kongresi'nde üyesi bulunan PRK-Rızgari örgütü, 27 Mart 2000 tarihinde
    Merkez Yürütme Kurulu imzalı bir bildiri yayınlayarak, KNK'nın PKK'nın yan kuruluşu gibi hareket ettiği
    gerekçesiyle, Mayıs 2000'deki olağan kongreye kadar yönetim organları ve komisyonlardan çekildiğini açıklamıştır.

    Kürdistan Ulusal Kongresi'nin 2. Genel Kurul Toplantısı, 22-24 Ağustos 2000 tarihleri arasında
    Belçika’nın Bilzen kenti yakınlarında bulunan Alden Biesen Şatosu'nda gerçekleştirilmiştir.

    Bu dönemde terör örgütünün Avrupa'da yasal olarak faaliyet gösteren en önemli paravan
    örgütlenmesi konumunda olan KNK İngiltere’nin Başkenti Londra'da bir temsilcilik açmıştır. Bu dönemde merkezi
    Brüksel'de bulunan sözde KNK'nın, Almanya’nın Berlin ve İsveç’in Stockholm kentinde de temsilcilikleri
    bulunmaktadır. Nitekim KADEK örgütün yapılan kongresinde; KNK'nın güçlendirilmesi ve işlevsel kılınması için
    gereken desteğin sağlanacağı belirtilmiştir.

    KNK’da tıpkı SKP gibi çok fazla başarılı olamamıştır. Kurulmasının akabinde aralarında KNK başkanı
    İ. Şerif Vanlı ve sözde KNK mensubu Zübeyr Aydar'ın da bulunduğu bir heyet, terör örgütü PKK ile KYB arasında

    266
    KADEK, "Politik-Pratik Çalışma Raporu", Nisan–2002
    267
    Özgür Politika Gazetesi, “KNK Kongresi gerçekleştirildi”, 25.01.2000.

    534
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    yaşanan gerginlikte arabuluculuk rolü oynamak amacıyla, KYB lideri C. Talabani ile görüşmek için İran'a gitmiş,
    ancak KYB lideri ile görüşemeden Avrupa'ya dönmüşlerdir

    Ayrıca, 07 Aralık 2000 tarihinde Fransa’nın Nice kentinde başlayan Avrupa Birliği Zirvesinde KNK
    üyeleri Musa Kaval ve Ahmet Alim bir dizi faaliyetlerde bulunmuş ve bu çerçevede AB ülkeleri Dışişleri Bakanlarına
    PKK'nın görüşlerini içeren bir dosya vermişlerdir. Yine, KNK tarafından 22-24 Ağustos 2000 tarihinde, özellikle
    ulusal birlik konusunun işlendiği seçimsiz bir program kongresi gerçekleştirilmiştir268.

    KNK tarafından, Irak, İran, Suriye ve Türkiye kökenli Kürt parti, örgüt, grup ve şahsiyetlerinin bir
    araya getirilerek "Kürt Birliğinin" tesis edilmesi amacıyla, 13-14 Aralık 2001 tarihlerinde Belçika/Brüksel'de "Ulusal
    Kürt Konferansı" gerçekleştirilmiştir. KNK'un hazırladığı ve bu konferansta gündeme getireceği "Ulusal, Demokrasi,
    Barış ve Birlik Projesi" demokrasiyi geliştirme, ulusal birlik ve barış kapsamında Sözde Kürdistan Güneyi diye
    adlandırılan bölgenin yeniden yapılanması konularını ele alınmıştır.

    KNK'nın 2002 yılının ilk döneminde gerçekleştirdiği en önemli icraatını 21-22 Mart 2002 tarihlerinde
    Brüksel'de İsmet Şerif Vanlı başkanlığında yaptığı, Başkanlık Kurulu ve Yürütme Konseyi toplantısı olmuştur.
    Toplantıda Mayıs 2002 ayında Brüksel'de Suriye, Irak ve İran Kürt parti ve örgütlerinin de katılımı ile uluslararası bir
    toplantı gerçekleştirilmesi planlanmıştır.

    KNK tarafından 3. Kuruluş yıldönümünde Kürt sorununda KADEK'e taraf statüsü verilmesi amacına
    yönelik bir konferans yapılması çağrısında bulunulmuştur. Söz konusu çağrı, özellikle AB ülkeleri ile ABD'ye yönelik
    olarak yapılmıştır. Öte yandan dönem içerisinde KNK tarafından yapılan Kürt sorununa çözüm yollarının
    tartışılacağı konferans çağrısına ilişkin açıklamalar yinelenmiştir

    PKK'nın AB terör örgütleri listesine alınması kararından sonra KNK organizesinde düzenlenen AB
    üyesi devletlerin terör örgütü PKK'yı terörist örgütler listesine almasını protesto etmek ve AB'nin verdiği bu kararını
    tekrar gözden geçirmesini sağlamak amacıyla "Kürtler Adalet İstiyor" adlıyla 19 Haziran 2002 tarihinde Brüksel'de bir
    yürüyüş gerçekleştirilmiştir.

    Bilindiği üzere, PKK uzun yıllar Avrupa'da faaliyet sürdürmüştür. Bu arada birçok cinayet işlemiştir.
    İşlenen cinayetler nedeniyle başta dönemin MK üyeleri (Duran Kalkan, A. Haydar Kaytan, Meral Kıdır, Selahattin
    Çelik) olmak üzere birçok elemanı 1987-1988 yıllarında tutuklanmış ve ceza almıştır. Buna mukabil AB, PKK'yı terör
    örgütleri listesine almamıştır. Ancak PKK'nın kendini isim olarak feshetmesinden ve söylemde de olsa demokratik
    bazı unsurları dillendirmesinden kısa bir süre sonra AB tarafından terör örgütleri listesine alınmıştır. Buda ayrıca
    üzerinde düşünülmesi gereken bir mevzudur.

    Özellikle Ağustos 2002 ayında Parlamento'dan çıkarılan Avrupa Birliği uyum yasaları ve girilen seçim
    süreci KNK'yı hareketlendiren faktörler olmuştur. Ayrıca KNK bu dönemde bir takım üst toplantılar da yapmıştır.

    KNK, 21-22 Eylül 2002 tarihleri arasında gerçekleştirdiği sözde Yürütme Konseyi toplantısı sonuç
    bildirgesinde, Türkiye'deki seçimlerin demokrasi ve barış açısından çok önemli bir adım olarak değerlendirildiği,
    seçimlerde Kürt halkının adaylarını demokratik bir şekilde seçebilmesinin önemli olduğu, Kürt halkının demokrasi
    ve barış için çalışmalarını ve varlığını DEHAP içinde güçlendirmesi, Avrupa'da yaşayan Kürtlerin tarihi rollerini
    oynayabilmeleri için güçlü bir çalışma yürütmeleri, İran ve Suriye'nin Kürt halkının siyasi haklarını ayaklar altına
    alma politikasından vazgeçmesi, KDP ve KYB arasındaki ortaklığın diğer Kürt örgütleri tarafından da kısa bir dönem

    268
    08 Ağustos 2000 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    535
    FARUK ARSLAN

    sonra gerçekleşmesi, iki parti arasındaki Washington Anlaşması'nın Kürt halkının genel çıkarları doğrultusunda
    değerlendirilmesi gibi hususlar sıralamıştır269.

    Nitekim, KNK IV. Olağan Genel Kurul Toplantısı 21-23.12.2002 tarihleri arasında Brüksel
    yakınındaki Essene kasabasında De Montil Kongre Sarayı'nda gerçekleştirilmiştir.

    Ayrıca, KNK'nın mevcut (8) komisyonunun (5)'e indirildiği, bu kapsamda yeni oluşturulan
    komisyonların, Toplumsal Çalışma Komisyonu, Eğitim ve Kültür Komisyonu, Adalet ve İnsan Hakları Komisyonu,
    Dış İlişkiler Komisyonu, Kadın Komisyonu olarak belirlenmiştir.

    Yürütme Konseyine ilişkin Alınan Kararlar çerçevesinde İsmet Şerif Vanlı, iki yıl görev yapmak üzere
    yeniden KNK Yürütme Konseyi Başkanlığına seçilmiş Yürütme Konseyi üyeliklerine ise, Remzi Kartal, Zübeyir
    Aydar, Cabbar Kadir, Musa Kaval, Abdullah Hicab, Ali Yiğit, Selim Baban, Nizamettin Toğuç, Engin Sincer, George
    Aryo, Nilüfer Koç, Munire Müftüzade, Heci Ahmedi, Berivan Doski, Zerdeşt Haço, Pervvin Rahim, Hiva Abdullah
    isimli şahıslar getirilmiştir.

    Gerçekleştirilen bu toplantı terör örgütü PKK (KADEK)’in Sözde Genel Başkanlık Konseyinin açılış
    mesajının okunmasından sonra başlayarak ağırlıklı olarak Kuzey Irakta olası operasyonda ve sonrasında
    yapılacak ittifaklar ve ortak bir platform oluşturulması konuları görüşülmüştür. Kürt sorunun daha aktif bir
    şekilde dile getirilmesi için yapılacak çalışmalar karara bağlanmıştır.

    KNK'nın IV. Genel Kurul toplantısı dolayısıyla Abdullah Öcalan'ın da üyelere talimat niteliğinde bir
    mesaj yayınlamıştır. Toplantı sonrasında KNK Berlin bürosunun yeniden aktif hale getirilmesi amacıyla Zübeyir
    Aydar çalışmalara başlamıştır.

    Toplantıda birçok karar alınmakla birlikte, bir kaçını sıralayacak olursak;

     Teröristbaşı Abdullah Öcalan'ın sözde tecrit koşullarını maruz kaldığı belirtilerek Öcalan
    üzerindeki sözde tecridin sona erdirilmesi ve özgürlüğünün sağlanması kampanyasının
    Yürütme Konseyi tarafından genişletilmesi ve koordine edilmesi,
     Türkiye-AB diyalogunda Kürt sorununun demokratik çözümünü gündeme getirmeyi hedef
    almak,
     Olası bır savaş müdahalede savaş anında iki cephe arasında kalacak olan BM denetimindeki
    Maxmur Mülteci Kampı'nın karşı karşıya bulunduğu sorunun diplomatik yollardan çözülmesi
    için çok hassas bir çalışmanın yürütülmesi,
     ABD, Ortadoğu ülkeleri, Afrika, Avrupa ve Kafkasya ülkelerini kapsayan tüm KNK üyelerinin,
    yeni dönemde özellikle diplomasi çalışmalarına ağırlık vermeleri,
     Kürdistan olarak adlandırdıkları bölgedeki kürt orijinli oluşumların (PDK, KYB ve PKK-
    KADEK) her türlü saldırılara karşı birleştirilmesi,
     KNK Kuzey Bürosu'nun Türkiye-AB ilişkilerini izleyen özel bir komisyonun kurulması,
     Birleşmiş Milletlerden (BM) kendisine gözlemci statüsü tanınmasını talebi,
     Birleşmiş milletlerden KNK'nin Ortadoğu'da 40 milyon nüfuslu Kürt halkının sözde temsilcisi
    olarak tanınması talebi,
     Kürt kimliğinin tanınması ve Kürt dilinde eğitimin Kürdistan ve Türkiye'de resmi olarak kabul
    edilmesi,

    269
    KADEK, "KNK 4.Olagan Genel Kurul Belgeleri, 31 Eylül 2002

    536
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

     Köylerinden sözde zorla çıkarılanların geri dönüşüne izin verilmesi, bu insanların uğratıldığı
    zarar ve ziyanın tazmin edilmesi yönünde kararlar alınarak, alınan kararlar doğrultusunda
    çalışmaların yoğunlaştırılması kararlaştırılmıştır.

    Ayrıca KNK Başkanı İsmet Şerif Vanlı, toplantının kapanış konuşmasında; Kürdistan olarak adlandırılan
    bölgedeki kurulu devletlerden Kürtlerin demokratik siyasi ve kimlik haklarını kullanmaları önündeki sözde
    engelleri kaldırmalarını, Türkiye'nin Kürtlere karşı savaşmamasını, belirterek, bu konularla ilgili devletlere
    mektuplar yazacağını söylemiştir.("Saddam Hüseyin'e hiç mektup yazmadım, ama Türkiye'ye yazarım" şeklinde
    açıklamada bulunmuştur..)

    Yapılan toplantıyla KNK yürütme konseyi görev dağılımı yapılmıştır buna göre;

    Başkanı : Prof. İsmet Şerif VANLI

    Başkan Yardımcıları : Cabbar KADİR – Ali YİĞİT

    Sözcü :Remzi KARTAL

    Diş İlişkiler Komisyonu Başkanı :Musa KAVAL

    Dış ilişkiler Komisyonunun görevlerini Yürütme Konseyi'nin danışmanlığı ve desteğiyle yürütmekle birlikte
    üyeleri arasında;

    Heci EHMEDÎ

    Zorab ALOYAN

    M. Şerif SERHANOĞLU

    Zubeyir ABDULMELİK

    Songül KARABULUT

    Yakub MİRZA

    Saleh JMOR

    Fikrîye MUĞULTAY isimli şahıslar yer almıştır.

    Yürütme Konseyi; Başkanla birlikte (17) üyeden oluşmakta olup, üyeler; İsmet Şerif VANLI,
    Remzi KARTAL, Zübeyir AYDAR, Cabbar KADİR, Musa KAVAL, Abdullah HİCAB, Ali
    YİĞİT, Selim BABAN, Nizamettin TOĞUÇ, Engin SİNCER (04 Eylül 2003 tarihinde kandil
    dağlarında örgüt tarafından öldürüldü), George ARYO (Asuri kökenli) , Nilüfer KOÇ, Münire
    MÜFTÜZADE, Heci AHMEDİ, Berivan DOSKİ, Zerdeşt HOCA, Perwin RAHİM, Mizgin
    (KOD) İlknur ŞEN isimli şahıslardır.

    537
    FARUK ARSLAN

    2003 dönemine gelindiğinde ise KNK, örgütlenme faaliyetlerini hız vermiştir. Yeni bürolar ve
    temsilcilikler açma cihetine gitmiştir. Ayrıca sürdürdüğü sözde diplomatik faaliyetlerin yanı sıra, örgütün dönem
    kampanyalarının başarısı için de ağırlığını koymaya çalışmıştır.

    KNK Yürütme Konseyince 11-12 Ocak 2003 tarihleri arasında Brüksel'de yapılan bir toplantıda;
    Irak'taki durum ile Abdullah Öcalan'ın cezaevi koşulları görüşülmüş, ayrıca Yürütme Konseyi görev dağılımında
    yapılan düzenlemeyle; KNK Başkan Yardımcılığına Cabbar Kadir ve Ali Yiğit, KNK sözcülüğüne Remzi Kartal ve
    Dış ilişkiler Komisyonu başkanlığına Musa Kaval isimli örgüt mensupları getirilmiştir. KNK Dış ilişkiler Komisyonu
    Başkanı Musa Kaval, Avrupa Parlamentosunun 2003 Şubat ayı toplantısı esnasında Strasburg’a giderek KADEK'e
    destek sağlamak amacıyla bazı AP milletvekilleri ile temaslarda bulunmuştur.

    Öte yandan, 01 Mart 2003 tarihinde Brüksel'de KNK Yürütme Konseyi 2. Toplantısı gerçekleştirilmiş,
    toplantı sonuç bildirgesinde, Abdullah Öcalan üzerindeki sözde tecrit kınanarak, bu amaçla yapılan eylemlerin
    arttırılması kararlaştırılmıştır. Bu yönlü olarak, örgüt yandaşı aydın ve sanatçıların da katılımıyla Brüksel'de 17 Mart
    2003 tarihinde geniş katılımlı bir protesto gösterisi düzenlenmiştir.

    Yine 17 Mart 2003 tarihinde KNK tarafından, AP'ye bir dosya sunulmuş, dosyada; Türkiye'de 03
    Ağustos 2002 tarihinde Anayasa'da yapılan değişiklik ile Kürtlere tanınan kültürel hakların uygulamaya sokulması,
    Kürtçe TV ve radyo kurma hakkının tanınması, Kürtçe eğitim hakkının verilmesi, Kürtçe isim hakkının serbest
    bırakılması, Abdullah Öcalan'a uygulandığı iddia edilen sözde tecride son verilmesi istenmiştir.

    Örgüt tarafından 2002 yılında demokratik adımlar atılması hususunda bazı kararlar alınsa da Ak Parti
    tarafından 2010 yılında gündeme getirilen yeni anayasa çalışmalarına en önemli karşı tepkiyi yine PKK ve onun
    çizgisinde faaliyet gösteren yapılar göstermiştir. Bu durum örgütün söylemlerinde samimi olmadığını göstermiştir.
    Ülkemizde yeni anayasa çalışmalarının yapıldığı ve bu yönde adımların atıldığı her dönem örgütün provokatif
    eylemlere girdiği gözlemlenmiştir.

    Ayrıca KNK, 30 Nisan 2003 günü Avrupa Parlamentosunda (AP) bir konferans tertip etmiştir.
    Konferans "Çözüm İçin Diyalog Şart" başlığıyla duyurulmuştur. Konferansta özetle, Kürt sorununun çözümünde,
    Türkiye ile Kürt tarafı arasında diyalogun şart olduğu tezi ileri sürülmüştür. Konferansta, "Kürt halkının kimliği kabul
    edilmeli, sosyal, siyasal, kültürel, politik hakları benimsenmeli. Cezaevindeki siyasi tutuklular ile KADEK elemanlarımı
    kapsayacak genel bir af çıkarılmalı ve bu kişilerin legal alanda siyaset yapmasının zemini sağlanmalı" görüşlerine yer
    verilmiştir.

    Yine sözde KNK tarafından, 20-21 Haziran 2003 tarihlerinde Hollanda’nın Amsterdam kentinde "Yeni
    Dönemde Ortadoğu'da Kürt Sorununun Çözümü" konulu bir konferans tertiplenmiştir. Konferans sonuç bildirgesinde,
    "Kürt halkının sözde Kürdistan’ın dört parçasında özgürlük ve demokratik dönüşüm için yoğun mücadele ettiği, Irak'ta
    kurulacak yeni hükümetin federal ve demokratik esaslar dahilinde kurulması gerektiği, Türkiye'ye yönelik sürdürülen Toplumsal
    Barış İçin Genel Af Kampanyasının desteklendiği" hususlarına yer verilmiştir. Toplantıya KDP-KYB dışındaki bazı
    bölücü partilerin üyeleri katılmıştır. Ayrıca ABD'den bazı bilim adamları da bu toplantıya katılanlar arasında yer
    almıştır270.

    Nitekim KNK'nın Ağustos 2003 ayı içerisinde sürdürdüğü faaliyetlerinin merkezini, 06 Ağustos 2003
    tarihinde yürürlüğe giren 4559 sayılı Topluma Yeniden Kazandırma Yasası'na karşı yürütülen propaganda
    faaliyetlerin oluşturduğu gözlenmiştir. Bu kapsamda KNK Yürütme Konseyi adına yapılan yazılı açıklamalarda,

    270
    25 Haziran 2003 tarihli Abdullah Öcalan’ın avukatları ile görüşme notu

    538
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    mezkur yasanın amacına ulaşamayacağı belirtilerek, müzahir kitleye, sözde Kürt özgürlük mücadelesini tasfiye
    etmek isteyenlere demokratik eylemlerle karşılık verme çağrılarında bulunulduğu görülmüştür. Böylece etki
    sahasında bulunan kitleler yasadışı eylemler yönünden kışkırtılmıştır.

    Avrupa alanında 1999 yılında kurulan KNK, KADEK'in KONGRA-GEL'e dönüşüm sürecinde
    Öcalan’ın talimatıyla terör örgütünün çatısı altında yer almayı planlamış, ancak bu duruma KNK altında faaliyet
    gösteren bölücü terör örgütü dışındaki şahısların (Türkiyeli olmayan) karşı çıkması üzerine 2003 yılından itibaren
    faaliyetlerinde gittikçe bir daralma yaşanmıştır.

    Bu dönemde bazı üyelerce temsile ilişkin olarak, KONGRA-GEL'in Avrupa'da birçok ülkede terör
    örgütü olarak tanınmasından ötürü politik girişimlerde sorunların ortaya çıkabileceği ve KNK'nın işlevini yitirdiği
    gerekçesiyle kendisini feshetmesi gerektiği gibi düşünceler dile getirilmiştir.

    Bu tartışmalarla birlikte dönemin KNK başkanı İsmet Şerif Vanlı ve dış ilişkiler sorumlusu Musa Kaval
    istifa etmiştir. Musa Kaval'ın istifası ile birlikte boşalan yere ise eski Balkanlar sorumlusu Ahmet (K) Gülabi Dere
    getirilmiştir. 2004'te yapılan olağanüstü genel kurul toplantısında ise KNK'nın devamından yana karar alınmış ancak
    Paris, Berlin, Brüksel başta olmak üzere bazı önemli merkezlerde az sayıda büro üzerinden faaliyetler yürütülmeye
    çalışılmış, bazı bürolar ise kapatılmıştır. Bu bağlamda 2004 yılında KNK'ya diplomatik temsilcilik statüsü tanınması
    için Belçika Dışişleri Bakanlığı'na yapılan başvuru reddedilmiştir.

    Özet olarak, teröristbaşının yakalanmasının hemen akabinde Sürgünde Kürt Parlamentosu'nun yerine
    kurulan KNK, tüm Kürtleri temsil etme iddiasında olmasına rağmen bunu politik olarak başaramamış ve terör
    örgütü PKK'nın bir lobi komitesi olarak işlev görmeye devam etmiştir.

    Bölücü terör örgütünün kampanyaları paralelinde açıklama ve girişimler ile gündem oluşturmaya
    çalışan KNK, faaliyetlerini, bünyesinde yer alan şahısların geçmişte kurdukları kişisel ilişkiler çerçevesinde
    yürütebildiği için sınırlı etkide bulunabilmiştir. Dönem itibarıyla başkanlığını münfesih DEP milletvekillerinden Ali
    YİGİT'in yaptığı; “KNK giderek fonksiyonunu yitirmiştir” açıklaması durumu özetler niteliktedir.

    Bu durumun altında yatan temel neden Öcalan’ın kendisi dışında bir gücün etkinlik olarak öne
    çıkmasını istememesinden kaynaklanmaktadır. Öcalan, KNK üyelerinin Avrupa’da muhatap olarak görülmesinden
    ve kendisine alternatif bir ismin palazlanmasından kaygılanmış ve KNK’yı işlevsiz bir hale getirmiştir.

    Bu durumun farkında olan teröristbaşı da avukatları ile yapmış olduğu görüşmelerde KNK ve
    KONGRA- GEL'in yeni bir isim altında birleştirilebileceği mesajlarını vermeye başlamıştır. Ancak, aradan geçen
    zaman zarfında teröristbaşının bu isteği gerçekleştirilememiştir.

    Teröristbaşı A. Öcalan'ın avukatları ile 20 Haziran 2007 tarihinde yaptığı görüşmede; "KNK ile
    KONGRA-GEL'in birlikteliğine, diğer görüş ve örgütler de dahil edilerek, oluşturulacak olan yeni örgüte diplomatik
    misyon görevinin verilmesi gerektiğini" belirtmiştir.

    Örgüt tarafından yapılan değerlendirmelerde, SKP ve KNK’nın Avrupa’daki faaliyetleri düzenleme adına
    ortaya koyduğu çalışmalarda başarılı olamadığı ve Filistin örneğindeki başarının yakalanmadığı ifade edilmiştir. Bu
    başarısızlığın altında yatan nedenler ise;

    539
    FARUK ARSLAN

    1-Sürgünde Filistin Parlamentosu İsrail’e karşı kurulmuş, Müslümanları temsil eden bir yapıdır. Fakat SKP
    ise Türkiye’ye karşı kurulmuş ve Kürt halkının desteğini alamamıştır.

    2-İsrail Yahudi olup, Müslümanlar ile savaşırken, Türkiye Müslümanların ezici çoğunlukta olduğu bir
    devlettir. PKK ise Marksist-Leninist-Sosyalist bir örgüt olarak Müslümanları hedef seçmiştir.

    3-PKK, Kürtlerin düşmanı olan ve 1914’den önce yüzbinlerce Müslüman Kürdü katleden Ermeni örgütleriyle
    ittifak yaparak, işin başından Doğu halkını temsil etmediğini göstermiştir.

    4-SFP’na bütün Filistinli örgütler destek verirken, SKP’na bölücü örgütler destek vermemişlerdir. Çünkü
    PKK, ilk savaşını Türk devletine değil, diğer Kürtçü örgüt ve gruplara karşı yapmıştır. Devam eden dönemde de
    örgütün en önemli hedefleri arasında diğer etnik Kürt örgütlerinin militanları yer almıştır.

    5-Filistin Kurtuluş Mücadelesi tüm Filistinlilerce kabul görürken, PKK’nın faaliyetleri sözde temsil ettiği
    bölge halkınca reddedilmiştir. Günümüzde bile halen 60 bin korucu çok az bir gelirle örgütle mücadele etmeyi
    sürdürmektedir.

    6-Filistinliler İsrail’le savaşı bir cihat olarak nitelerken, Türkiye’de ezici çoğunluktaki Kürtler
    vatandaşımız PKK ile savaşı kutsal kabul etmiştir.

    7-KNK üyeleri başta olmak üzere çok sayıdaki örgüt yandaşı kadro halktan zorla para toplamış ve bu
    paraların önemli bir bölümünü de yakın çevrelerine aktarmıştır. Örgüte katılan bireylerin dini inanç, insanı
    değerler ve toplumsal ilişkiler açısından tüm değerleri yitirmesi ve aile bağlarından kopmaları örgütün kabul
    görmemesinde etkili olmuştur.

    SKP’nin faaliyetleri ile ilgili örgütün Avrupa Sorumlularından D. K.'un ifadesinde; “…PKK/ERNK
    örgütünün Kadın örgütlenmesi olan YAJK (Yekitiya Azadiya Jinen Kürdistan-Kürdistan Özgür Kadınlar Birliği) içerisinde
    Hollanda ve Almanya'da bölge yöneticiliğine kadar yükselen bir süreçte görev yaptım. YAJK daha sonra EJAK (Eniya Jinen
    Azadiya Kürdistan-Kürdistan Özgür Kadınlar Birliği) olarak değiştirildi.

    Kürt derneklerinin düzenlediği şenlikler ve okuduğum yayınların etkisi ile PKK/ERNK örgütüne sempati duymaya
    başladım. Hollanda ve Almanya'da benim bildiğim Kürt dernekleri; Eindhoven'da Kürt Kültür Derneği vardır. Diğer
    derneklere gitmiyordum. Ancak tüm derneklerin bağlı olduğu, KON KURD Kürt dernekleri federasyonu vardır.

    540
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    1992 yılında yapılan KUM (Kürdistan Ulusal Merkezi) seçimlerine Hollanda'dan aday olarak katıldım. Benden
    sonra kaç kişinin seçildiğini ve isimlerini hatırlamıyorum. KUM içerisinde kurulan kadın komisyonuna seçildim. KUM
    milletvekili olarak Avrupa'dan seçilen Milletvekilleri ile birlikte uçakla Suriye'ye gittik. Buradan Kuzey Irak'a geçerek Zeli
    kampında yapılan toplantıya katıldım. 1993 yılında yapılan toplantıda bir ay kadar kaldım. Eğitim çalışmaları düzenlendi.
    Neler yapabileceğimiz hususunda görüş alışverişinde bulunduk. Bu sırada başkanlık tarafından verilen talimat gereği ateşkes
    sürecine girilince KUM feshedildi. Hollanda'ya döndüm.

    Ancak 1995 yılında PKDW (Sürgünde Kürt Parlamentosu) seçimlerine katılıp yine Hollanda'dan milletvekili
    seçildim. Bu arada YAJK içerisinde Arnheim bölgesinde EJAK bölge sorumluluğu yapıyordum. 1993-1995 yıllan arasında
    Kuzey Almanya'da Hannover şehrinde örgütlenme çalışmaları yürüttüm.

    Almanya'da yasaklı idi ancak diğer ülkelerde yasak olmadığından dolayı kolay hareket edebiliyorduk. Benim görev
    alanım propaganda, örgütlenme yapmak idi. Bizim Avrupa ERNK merkezine bağlı YAJK faaliyetimiz bu şekilde oluyordu.
    Daha sonra YAJK kontenjanından Hollanda'da milletvekili seçildim.

    SKP içerisindeyken kurulan heyette Nejdet Buldan ile birlikte Almanya işçiler Partisine gittik. Burada yetkililerle
    buluşuyorduk. Orada bulunan sendika yetkilileriyle görüşüyorduk. Faaliyetlerimizi anlatıp destek istiyorduk. YAJK
    içerisinde faaliyet gösteren benim bildiğim örgüt mensupları ve alanları şunlardır;

    …SKP içerisinde heyet halinde Hollanda'da yapılan görüşmelere katılmadım, kadın komisyonu üyesi olarak
    görüşmelere katılmadım. SKP başkam Yaşar Kaya idi.

    SKP kadın komisyonunda Aysel Doğan'da vardı. 1998 yılında SKP seçimleri yenilenmesinden önce 1997 yılında
    Avusturya-Viyana'da SKP tarafından düzenlenen toplantıya katıldım. 1997 yılı sonlarında katıldığım bu toplantıda
    değerlendirmelerde bulundum. Burada Avusturya Polisi tarafından yakalanarak gözaltına alındım. Almanya Polisi Bad
    Kreuznack şehrinde Türk-Alman dostluk derneğinin molotoflanması eyleminin talimatım verdiğim suçlaması ile hakkımda
    yakalama karan çıkartılmıştı. Bu karara istinaden yakalanıp (5) ay kadar tutuklu kaldıktan sonra serbest bırakıldım.

    ...

    1998 yılı yaz aylarında tekrar Hollanda da YAJK kontenjanından SKP'ye milletvekili olarak seçildim. Kadın
    komisyonunda görev aldım. Örgütün Avrupa'daki gelir kaynaklan, düzenlenen şenlikler ve halktan toplanan paralarla
    sağlanıyordu. Bu faaliyeti ERNK cep örgütlenmesi yürütüyordu

    Avrupa'da düzenlenen protesto gösterileri, festival ve şenlikleri genelde Kürt dernekleri organize ediyordu. Parti
    liderimiz Abdullah Öcalan'ın yakalanmasından sonra kitleler halinde düzenlenen gösteriler oldu. YAJK olarak bizde bu
    gösterilere katıldık. YAJK'ın yapılanması partileşmeye yönelik olarak PJKK(Partiye Jinan Karkeren Kürdistan-Kürdistan
    Kadınlar İşçi partisi) olarak yaklaşık bir yıl önce değiştirildi. Aynı şekilde örgütleme ve eleman kazandırma faaliyetlerine
    devam ettim. 29 Eylül 1998 tarihinde Roma yakınlarında SKP tarafından düzenlenen toplantıya Hollanda milletvekili olarak
    katıldım. Burada İsmet Şerif Vanlı başkanlığında yapılan toplantıda katılan üyelerin hepsi,

    541
    FARUK ARSLAN

    13.07.1998 tarihinde Belçika'da yapılan örgütsel toplantıya katıldım. Bu toplantı sırasında Belçika polisi gelerek
    kimlik kontrolünü yaptı ve daha sonra serbest bıraktı,

    YAJK adına MED TV'de yayınlanan bir canlı yayma katıldım. Nevruz kutlamaları sırasında idi. Bende telefonla
    katılıp kısa bir konuşma yaparak kutlama yaptım. Belçika'da ERNK sorumluluğunu üstlenmedim ancak Hollanda ile Belçika
    birbirine çok yakın olduğundan Belçika'da düzenlenen birçok toplantıya katıldım…” şeklinde bilgiler ifade edilmiştir.

    KON-KURD (Avrupa Kürt Dernekleri Konfederasyonu)

    PKK'nın Avrupa çapında sürdürdüğü faaliyetleri açısından en işlevsel konumda bulunan ve örgüte
    büyük yararlar sağlayan KON-KURD, KADEK döneminde de örgütçe verilen rolü en üst düzeyde yerine getirmiştir.

    2002 yılı itibarıyla merkezi Belçika'da bulunan KON-KURD; Belçika, Hollanda, Danimarka, İsviçre,
    Avusturya, Fransa, Almanya, İsveç ve İngiltere’de faaliyet gösteren federasyonların yanı sıra Avustralya ve
    Kanada'da faal olan toplam (11) federasyonun üst kuruluşu olarak varlığını sürdürmüştür. Demokratik kitle örgütü
    görüntüsü ile Avrupa düzeyinde örgüt faaliyetlerine büyük destek ve avantaj sağlamıştır.

    KON-KURD'un amacı, Avrupa'daki Kürt kitlesinin azami desteğini örgüte sağlamak olmakla birlikte,
    Avrupa kamuoyunun desteğinin de sağlanması hedeflenmiştir. Avrupa ülkelerinin siyasi gündemine sözde Kürt
    sorununun yerleştirilmesine yönelik muhtelif etkinliklerin ve faaliyetlerinin koordine edilmesi KON-KURD'un temel
    amaçlarından sayılmıştır.

    KON-KURD'a bağlı olarak;

    1-YEK-KOM (Almanya Kürt Dernekleri Federasyonu),

    2-FEY-KOM (Avusturya Kürt Dernekleri Federasyonu),

    3-FEK-BEL (Belçika Kürt Dernekleri Federasyonu),

    4-FEY-KURD (Danimarka Kürt Dernekleri Federasyonu),

    5-FKDF (Fransa Kürt Dernekleri Federasyonu,),

    6-FED-KOM (Hollanda Kürt Dernekleri Federasyonu),

    7-KWK (İngiltere Kürt Dernekleri Federasyonu),

    8-KURDİSKA-RADET (İsveç Kürt Dernekleri Federasyonu),

    9-FEKAR (İsviçre Kürt Dernekleri Federasyonu) adı altında örgütlenen kurumlar faaliyet göstermiştir.

    542
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    2003 dönem içinde KON-KURD'un faaliyetleri ağırlıklı olarak örgütün dönem kampanyalarını
    organize etmek şeklinde gelişmiştir. Bunun yanı sıra bağlı federasyonlardan başlayarak içe yönelik örgütlenme
    faaliyetleri de yürütmüştür.

    Bu çerçevede KON-KURD'un 10. Olağan Kongresi 25 Ocak 2003 tarihinde gerçekleştirilmiştir. Kongre
    neticesinde, KON-KURD çalışmalarının odak noktasını, Abdullah Öcalan üzerinde uygulandığı iddia edilen sözde
    tecridin kaldırılmasına matuf faaliyetler oluşturmuştur. Diğer yandan bu zamanda Kürt dili ve lehçelerinin
    geliştirilmesi konusunda yapılan etkinliklere KON-KURD'un öncülük ettiği görülmüştür271.

    Mart 2003 tarihinde KON-KURD’un organizesinde örgüt militanları tarafından Strasburg’da bir yürüyüş
    gerçekleştirilmiştir272. 13 Eylül’ de Avrupa genelinde bir Festival tertiplenmiş olup, başta Almanya olmak üzere
    gösteriler gerçekleştirilmiştir273.

    Kürdistan Merkezi

    Örgüt Avrupa'daki faaliyetlerini gizlemek amacıyla çok sayıda paravan kuruluş oluşturmuştur.
    İhtiyaç hissettiğinde bunlara yenilerini eklemiştir. Nitekim 2002 Ocak ayında Almanya'da "Kürdistan Merkezi" adlı
    yeni bir kuruluş oluşturulmuştur.

    Kürdistan Merkezi'nin faaliyetleri kapsamında gençler için bilgisayar kursları yanında, okullarla
    işbirliği içinde Almanca kursları düzenlenmesi, Kürt kadın yazarların ders vermelerinin ve kadınlara özel geceler
    düzenlenmesi, Kürtler için öneriler üretmesi, Kürtlerin Alman vatandaşlarına tanıtması sayılmıştır.

    Bu çerçevede Kürdistan Merkezinde faaliyet gösteren M. Z.; “…29.10.1993 yılında Slovakya Cumhuriyetine
    giderek buradan Çek Cumhuriyetine geçerek oradan da kaçak olarak şuurdan Almanya'ya geçerek Bonn kentine gittim daha sonra
    Köln iltica dairesine giderek, Ben Kürdüm, kardeşim PKK davasından cezaevinde hükümlü olarak yatmakta, Türk Devletinin
    hastalarından kaçarak geldim. Almanya'ya iltica etmek istiyorum dedim. İlticamın kabul olmadığı bana bildirildi. İtiraz ederek
    tekrar müracaatta bulundum yine kabul edilmeyince kaçak olarak kalmaya başladım.

    1996 yılma kadar Almanya'nın Hannover, Duisburg ve Elssen kentlerinde kaçak olarak çalıştım. 1996 yılında Bonn
    kentine geldim burada Kürdistan Zentrom Kültür Sanat Demeği ile ilişkiye geçtim. Bu Dernek PKK terör örgütünün Legal bir
    kuruluşudur, özellikle Bonn kentinde ki örgütsel faaliyetleri organize eder, bu Derneğe inşaatlarda çalışırken tanıştığım Akif ...
    isimli şahıs tarafından götürüldüm. Bu Derneğin Başkanlığını Suriyeli olduğunu bildiğim Ahmet Kod adlı şahıs yapmaktaydı,
    dernekte PKK terör örgütü örgütlenmesini yapan bir şahıstır. Başkan yardımcılığını ise Fırat kod adlı şahıs yapmaktaydı. Bu
    şahısta yine örgütün örgütlenmesi faaliyeti içerisindeydi, derneğin gençlik sorumlusu olarak faaliyet gösteren Bedran kod adlı
    şahısta Kürt kökenli vatandaşlar üzerinde örgütlenme çalışmaları yapmaktaydı.

    PKK terör örgütünün aktif olarak propagandasını yapan, her türlü eylem ve faaliyetlere katılan bir şahıstı. Bu derneğin
    Basın Yayın sorumlusu olarak Suriyeli olduğunu bildiğim Celal kod isimli şahıs yapmaktaydı. Basın Yayın sorumlusu bu şahıs
    Serxwebun, Berxwedan ve Sterka Civan isimli derginin basımı ve dağıtımını organize eder aynı zamanda derneğin malı işlerini

    271
    12 Mart 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    272
    12 Mart 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu
    273
    10 Eylül 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    543
    FARUK ARSLAN

    yürütürdü. Yine bu demekte üye olan ve PKK örgütünün ERNK birimi içerisinde faaliyet gösteren Ali kod, Samet Kod, Celal
    Kod (Suriyeli), Kazım Kod ve Halim Kod isimli şahıslar Bonn kentinde ki, Türk uyruklu vatandaşlardan tehdit yoluyla zorla para
    toplama faaliyetlerini yürütmektedirler.

    Bu demeğe sürekli gelip gidenlerden Almanya'da öğrenim gören Servet kod adlı şahısta PKK terör örgütü Gençlik
    örgütlenmesi içerisinde faaliyet göstermekteydi. Yine bu Demeğe aktif olup olmadığı bilmediğim Samet isimli bir şahıs daha gelip
    gidiyordu. Demekte aşçılık yapan Kemal isimli şahıs aktif olmamakla birlikte örgüte sempati duymaktaydı. Yine Demeğe gidip
    gelen bir Alman Lisesinde okuyan Mazlum Kod adlı şahısta PKK terör örgütü Gençlik örgütlenmesi içerisinde faaliyet
    göstermektedir. Demekte folklor faaliyetlerinde bulunan ve Müzisyenlik yapan Ayşe kod adlı şahısta derneğin düzenlediği PKK
    örgütü ili ilgili bütün etkinlere katılmaktadır.

    Benim PKK tef ör örgütünün Almanya daha doğrusu Avrupa Sorumlusu olarak bildiğim Ali Haydar Kaytan
    isimli örgüt mensubu Kürdistan Zentrom Kültür ve Sanat Derneğinin düzenlemiş olduğu ve geniş halk kitlesinin toplandığı
    bütün toplantılara katılarak PKK terör örgütünün propagandasını yaparak Türkiye'nin Doğu ve Güneydoğu bölgesini de içine
    alan bir Kürdistan Devleti kurulabilmesi için silahlı mücadele içinde bulunduğunu, her Kürt ferdinin de bu mücadele içerisine
    girmesi gerektiği gibi hususlarda konuşmalarda bulunur örgütün mücadelesi hakkında propagandalar yapardı…”

    Kürtler İçin Barış Formu

    Türkiye'yi örgüt fikirleri çerçevesinde Kürtlerin ulusal kimliğini tanımaya ve örgütle barış masasına
    oturmaya zorlamak amacıyla, Finlandiya'da 1995 yılında kurulan ve PKK ile yakın ilişkileri bilinen bir sivil toplum
    örgütü olan Kürtler İçin Barış Forumu Mayıs 2002 tarihinde, Helsinki'de "Türkiye'deki Kürt Sorununun Ekonomik
    Etmenlerinin Önemi" başlıklı bir seminer düzenlemiştir.

    YMK (Kürdistan Öğretmenler Birliği)

    Avrupa sahasında fiilen öğretmenlik yapan veya mesleği öğretmenlik olan örgüt mensuplarının
    oluşturduğu YMK, bu dönem Avrupa faaliyetlerinin merkezine teşkilatlanma ve sözde dil çalışmalarının
    kurumlaştırılması çerçevesinde Kürtçe kurslarını yerleştirmiştir.

    Geçmişte ERNK bünyesinde faaliyet sürdüren KADEK döneminde de YDK'nın bir alt örgütü
    niteliğinde bulunan YMK, 8. Kongresini Almanya'da gerçekleştirmiş, kongreden sonra YMK İsviçre temsilciliği
    organizesinde yeni eğitim ve öğretim dönemi için İsviçre’nin St.Galen şehrinde "Kürt öğretmen adayları için Kürtçe
    gramer ve genel öğretmenlik kursu" adı altında çalışmalar başlatmıştır.

    Öte yandan bu ve benzeri kurslara katılanlara üç tip sertifika verilmiş olup, sertifikalardan birincisi,
    "Kürtçe Kursuna Katıldı", ikincisi, "Kursa Katıldı Öğretmen Olmayan Yerde Yedek Öğretmenlik Yapabilir", üçüncüsü
    ise, "Kursa Katıldı ve Gurmançe Lehçesinde Öğretmenlik Yapabilir" şeklindedir.

    Kürdistan Öğretmenler Birliği'nin Nisan 2003 içerisinde Hollanda’nın Amsterdam kentinde genel
    toplantısını yapmıştır. Kürdistan öğretmenler Birliği Yönetim Kurulu üyelerinden Kazım Orak'ın da aralarında
    bulunduğu (14) örgüt yandaşı öğretmen toplantıya katılmıştır.

    Toplantıda üzerinde durulan en önemli konunun, Hollanda'da Kürtçe eğitim durumu, eğitim ve
    öğretimin geliştirilmesi için çaba harcanmıştır.

    544
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    FEK (Kürdistan Aleviler Federasyonu)

    Yine Alevi inanca mensup Kürt orijinli vatandaşlarımızı örgüt saflarına kazandırmaya yönelik
    oluşturulan, FEK'in 5. Olağan Kongresi Almanya’nın Dortmund kentindeki Alevi Kültür Merkezi’nde
    gerçekleştirmiştir274.

    Kongreye KNK, KON-KURD, Heyva Sor (sözde Kürt Kızılayı), Kürdistan Hukukçular Birliği,
    Kürdistan Öğretmenler Birliği ve KİH-Kürdistan İslami Hareketi'nden de katılımlar olmuştur. Yapılan toplantıda
    Alevi inanca mensup Kürt orijinlilerin de KADEK mücadelesine destek vermeleri istenmiştir. Akabinde 30 Kasım-02
    Aralık 2003 tarihinde Almanya’nın Dortmund şehrinde Demokratik Alevi Federasyonu-FEDA’nın II. olağan
    kongresi gerçekleşmiştir.

    Bu yapı içerisinde faaliyet gösteren İ. C.; “…1996 yılı Nisan ayma kadar benim PKK örgütü ile ilgim yoktu,
    ancak yurtdışına gittikten sonra gitmiş olduğum dernek toplantılarında Ulusal Kongre üyesi olan Abdurrahman Çadırcı ile
    tanıştım. Bu şahıs benden öz geçmiş raporu aldı ve Stuttgart kentinde bir evde (20) gün süre ile siyasi eğitim aldım. Siyasi eğitim
    aldıktan sonra Abdurrahman Çadırcı tarafından Alevîler Birliği adı altında faaliyet gösteren gruba sorumlu olarak atandım. 1997
    yılından günümüze kadar Almanya'da Kürdistan Aleviler Birliği Sorumlusu olarak ERNK faaliyetleri sürdürdüm.

    Bana bağlı olarak Pir Sultan Abdal Dernekleri, Alevi Kültür Merkezleri gibi dernekler bana bağlı idi. Bu
    derneklerde toplantı ve seminerler düzenleyerek Alevi Kürtlere propaganda yapıyordum. Yapmış olduğum kitle faaliyetlerinde,
    örgüte elaman kazandırma, lojistik malzeme temin etme, aidat toplama ve düzenlenecek toplantı ve mitinglere halkı götürme gibi
    görevleri ben yapıyordum ve yaptırıyordum. Buraya gelene kadar bu görevleri yaptım.

    1996 yılında Almanya'ya siyasi sığınma talebim oldu, tahminen 6 veya 7 ay kadar mahkemem sürdü, 1997
    yılında talebim kabul edilerek serbest dolaşım Pasaportu ve süresiz oturma müsaadesi verildi…”

    Yine Celal-Polat Kod Düzgün T'; ”…Romanya’da eğitim aldıktan sonra Yılmaz Kod bana Almanya da bulunan
    Kürdistan Aleviler Birliğinde faaliyet gösterme talimatını verdi. Bunun üzerine 1998 yılı başlarında Almanya Frankfurt’a
    giderek Yılmaz Kod'un bana ilişki olarak verdiği Nihat Kod isimli örgüt mensubu ile Kürdistan Aleviler Birliğinde
    buluştuk kendisine Yılmaz Kod'un gönderdiğini söyledim.

    Bu dernek PKK (KADEK) tarafından kurdurulduğunu Nihat Kod bana söyledi bu derneğin amacı Alevi inancı
    olan insanları örgütleyip PKK(KADEK) örgütüne katmaktı. Dernek Almanya'da yasal olarak kurulmuştu fakat burayı
    PKK(KADEK) örgüt mensupları yönetiyordu. Benim gittiğinde burada bulunan örgüt mensupları olan Nihat Kod, Piro
    Kod, Ve Hatip Kod Demek yönetiminde görev yaparlardı.

    Bu demeğe gelir sağlamak için Almanya'da bulunan Kürtlerden zorla para topluyorduk. Ayrıca demeğe gelir
    sağlamak için Zülfikar isimli dergiyi çıkartıyorduk. Bu dergiyi 5 Mark karşılığı satıyorduk ayrıca PKK (KADEK)
    örgütünün illegal yayını olan Serxwebun isimli dergiyi zorla satarak demeğe gelir temin ediyorduk.

    Ben bu demekte bir yıl kadar çalıştıktan sonra Nihat Kod bana İran'a eğitim için gitmem gerektiğini söyledi, bana
    Şanlıurfa nüfusuna kayıtlı Mahsum Şafak adına tanzim edilmiş pasaport verdiler 1999 yılı Şubat-Mart aylarında
    Frankfurt'tan uçağa binerek İran-Tahran'a gittim…” şeklinde beyanda bulunmuştur.

    274
    KADEK, FEK 5.Olagan Genel Kurul Belgeleri, 28 Kasım 2006

    545
    FARUK ARSLAN

    Heyva Sor a Kürdistan (Kürt Kızılayı)

    15 Mart 1993 tarihinde Almanya’nın Bochum kentinde örgüt yandaş ve mensuplarınca kuruluşu ilan
    edilen sözde Kürt Kızılayı Örgüt tarafından Kızıl Haç ve Kızılay’a sözde alternatif olarak oluşturulmuştur. Ağırlıklı
    olarak Avrupa'da faaliyet sürdüren Heyva Sora Kürdistan'ın 10. Olağan Kongresini, Eylül ayının son haftası
    içerisinde, Almanya’nın Linz kentinde bulunan Heyva Sor merkezinde gerçekleştirmiştir.

    Heyva Sora Kürdistan yöneticilerince; Almanya, Fransa, İngiltere, Danimarka, İsveç, Norveç,
    Finlandiya, Avusturya, İsviçre, Hollanda, Belçika, Amerika, Kanada ve Yunanistan'da şubelerinin yanı sıra,
    Lübnan'da da bir şube açma girişimlerini başlatmıştır. Toplantıda Heyva Sor'un daha etkin bir kuruluş haline gelmesi
    için daha fazla desteğe ihtiyacı olduğu vurgulanmıştır275.

    Kürt Kızılayı 2003 Ocak ayı içerisinde KADEK Lübnan yapılanmasınca Beyrut'ta Hilal El Ahmar (Kürt
    Kızılayı) adıyla hayata geçirilmiş ve Heyva Sor a Kürdistan adına poliklinik açmıştır.

    Sözde Kürt Kızılayı örgüt faaliyetlerine destek vermek amacının yanı sıra örgüte meşruiyet
    kazandırma çalışmaları yapmak doğrultusunda kurulmuş ve bu yönlü olarak faaliyetlerini sürdürmeye devam
    etmiştir.

    HÜNER-KOM (Kürdistan Sanatçılar Birliği)

    YDK'ya bağlı oluşumlardan olan HÜNER KOM, 2. Olağan Kongresini, 19-20 Ekim 2002 tarihleri
    arasında, Almanya’nın Duesseldorf kentinde bulunan Gençlik Merkezi tesislerinde gerçekleştirmiştir.

    HÜNER-KOM'un faaliyetleri kapsamında; daha önce Irak'ın Kuzeyindeki kamplarda ve MKM


    bünyesinde örneklerine rastlanan sözde Kürt Ulusal Korosu çalışmaları çerçevesinde, Almanya'nın Köln kentinde
    Kürt Kültür Akademisi bünyesinde sözde Kürt Ulusal Çocuk Korosu kurulmasına yönelik kararlar alınmış ve
    akabinde bu yönlü olarak çalışmalar başlatılmıştır.

    Öte yandan KNK tarafından 10 Aralık 2002-15 Şubat 2003 tarihleri arasında yürütülmesi hedeflenen
    "Öcalan'ı Sahiplenme ve Savunma Kampanyasının” HÜNER KOM tarafından çeşitli etkinliklerle desteklenmesi
    kararlaştırılmıştır276.

    YHK (Kürdistan Hukukçular Birliği)

    Özellikle örgüt yandaşı Avukatların çoğunlukta olduğu YHK esasında YDK'ya bağlı bir alt kuruluş
    olarak faaliyet sürdürmesine karşın, bu durumu gizleme gereği duymuştur.

    Nitekim 16 Kasım 2002 tarihinde gerçekleştirdiği kongresinde divan başkanlığı yapan KNK üyesi
    Zübeyir Aydar, 2002 Aralık ayı içerisinde yapılacak olan, KNK Genel Kurul toplantısına, YHK'nın da bir temsilci
    göndermesini talep etmiş ancak, YHK üyeleri bu talebin kendi tüzüklerine aykırı olması, hukuki açıdan YHK'nın
    KNK ile organik bağı olamayacağından talebi ret etmişlerdir.

    275
    KADEK, "Heyva Sor lO. Olagan Genel Kurul Belgeleri, 11 Ekim 2002
    276
    KADEK, "HÜNERKOM 2.Olagan Genel Kurul Belgeleri, Kasım 2003

    546
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Kürdistan Hukukçular Birliği, 16 Kasım 2002 tarihinde Almanya’nın Köln kentinde 6. Kongresini
    gerçekleştirmiştir. Kongrede, Kürtlerin bireysel başvuru yaparak anadil hakkı talep etmesi istenmiştir

    Almanya Kriminal Mahkemesi tarafından, KADEK'in yan kuruluşu olduğu gerekçesiyle kapatma
    davası açılan Kürdistan Hukukçular Birliği dönem itibarıyla faaliyetlerini sürdürmeye devam etmiştir

    YEK-KOM (Almanya Kürt Dernekleri Federasyonu)

    Bilindiği üzere KON-KURD'un Batı Avrupa'nın hemen hemen her ülkesinde kendisine bağlı bir
    dernekler federasyonu bulunmaktadır. YEK-KOM da bu dernek federasyonlarından biri olarak Almanya'da
    örgütlendirilmiştir. Her ülkede faaliyet sürdüren YEK-KOM dengi federasyonların tümü yerine örnek olması
    kabilinden sadece YEK-KOM ve FE-KAR’a yer verilmiştir.

    YEK-KOM 9. Kongresi 13 Temmuz 2002 tarihinde Almanya'nın Essen kentinde (65) derneği temsilen
    (399) delegenin katılımıyla gerçekleştirmiştir. Kongrede yeni merkez ve bölge yönetimleri belirlenmiştir.

    YEK-KOM 10. Kongresi, Almanya’nın Bonn kenti Troisdorf kasabasında (63) derneği temsilen (502)
    sözde delegenin katılımıyla, 19-20 Temmuz 2003 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir.

    Ağustos 2003 tarihinde ise YEK-KOM’un desteği ile Avrupa 4. Kadın Konferansı yapılmıştır277.

    İsviçre Kürt Dernekleri Federasyonu (FE-KAR)

    Kürt Dernekleri Federasyonuna bağlı olarak İsviçre’de faaliyet gösteren Langenthal Kürt Derneği
    binasında gerçekleştirilen bir toplantı neticesinde, FE-KAR ve bağlı dernekler içerisinde, yeni görev dağılımları
    yapılmıştır. Buna göre örgütün kampanyalarına daha etkin katılma hedeflenmiştir.

    KÜRT-PEN (Kürt Yazarlar Birliği)

    Sözde Kürdistan’ın dört parçaya bölündüğü varsayımından hareketle, Kürdistan’ın sözde ulusal
    edebiyatını biçimlendirmek ve geliştirmek amacıyla, bu işin icracıları oldukları iddia edilen Kürtçü yazarları bir araya
    getirerek, Kürt edebiyatını uluslararası platformlara taşımaya çalışan Kürt PEN çeşitli etkinliklerle faaliyetlerini
    sürdürmüştür.

    Belirtilen çerçevede faaliyetlerini sürdüren KÜRT-PEN, Almanya’nın Berlin kentinde bulunan


    Edebiyat Evi'nde Kürt Pen 5. Olağan Kongresini gerçekleştirmiştir. Kongrede örgüt sözde mücadelesinde öne çıkan
    olguların edebiyat alanına aktarılması yönünde kararlar alınmıştır.

    277
    27 Ağustos 2003 Tarihli Abdullah Öcalan’ın Avukatları İle Görüşme Notu

    547
    FARUK ARSLAN

    YRK (Kürdistan Gazeteciler Birliği)

    Örgüt yandaşı gazeteciler tarafından Şubat 1996 tarihinde Almanya’nın Köln kentinde gerçekleştirilen
    bir toplantıda Kürdistan Gazeteciler Birliği adıyla bir yapının kurulması sağlanmıştır. Geçmişte ERNK'ya bağlı olan,
    YRK dönem itibarıyla YDK bağlı bir alt örgüt olarak faaliyetlerini sürdürmüştür.

    KADEK döneminde YRK olağan kongresini gerçekleştirmiştir. Kongreye yurt içinde, kapatılan Özgür
    Bakış Gazetesi imtiyaz sahibi Halis Doğan, 2000'de Yeni Gündem Gazetesi imtiyaz sahibi M. Emin Yıldız ve Yedinci
    Gündem Gazetesi imtiyaz sahibi Hıdır Ateş isimli örgüt yandaşları da katılmıştır.

    Örgüt bu tür oluşumları meydana getirirken birden fazla amaç gütmektedir. Bir yönüyle bahse konu
    sahaya yönelerek hedef kitleleri etkilemeye ve saflarına kazandırmaya çalışırken diğer yandan, muadili kuruluşlar
    ile PKK’yı temasa geçirmeyi hedeflemiştir.

    YXK-Kürdistan Öğrenciler Birliği

    Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde okuyan Kürt orijinli öğrencileri örgüt saflarına çekmek ve bu faaliyetler
    esnasında paravan bir oluşumun varlığından istifade etmek amacıyla oluşturulan YXK isimli örgütlenme Avrupa
    çapında örgütsel varlığını hissettirmeye çalışmıştır. Örgütün cephe yapılanması olan YDK'ya bağlı alt oluşumlardan
    biri olarak faaliyetlerini sürdüren Kürdistan Öğrenciler Birliği 29–31 Mart 2003 tarihlerinde Almanya’nın Oldenburg
    kentinde 9. Kongresini gerçekleştirmiştir.

    Kongre sonuç bildirgesinde, ilerleyen dönemlerde geniş öğrenci kesimlerinin örgütlenmesine yönelik
    etkin çalışma yürütülmesi, Kürt sorununun dünya kamuoyuna mal edilmesi amacıyla yabancı kurum, kuruluş ve
    öğrenci hareketleriyle irtibata geçilerek Kürt tarihinin ve kültürünün tanıtılması ve korunması ile Kürt dilinin
    geliştirilmesi için bilimsel çalışmaların yapılması yönünde kararlar alınmıştır. Nitekim YXK Batı Avrupa ülkelerinde
    YXK birimlerini oluşturmaya başlamış, bu meyanda Almanya'nın Marburg, Manheim, Frankfurt gibi örgütün sözde
    güney eyaletinde bulunan kentlerde okuyan öğrenciler bir araya getirmiştir.

    YCK (Kürdistan Gençler Birliği)

    Daha çok yurt içi faaliyetleriyle ön plana çıkan YCK'nın faaliyetleri, gençler arası sportif karşılaşmalar,
    tiyatro ve folklor gösterileri ile benzeri etkinlikler, yayın çalışmaları gibi çalışmaları Avrupa sahasında sürdürülmek
    şeklindedir.

    Kürdistan Gençler Birliği (YCK)'nin, 7-15 Mart 2003 tarihleri arasında gerçekleştirdiği 5. Kongresinin
    sonuç bildirgesinde özetle, Kürt gençliğinin döneme müdahale ederek sivil itaatsizlik eylemlerine öncülük yapmayı
    ve sözde bahar atılımının yükseltilmesine karar verildiği, bunun içinde Kürt gençlerinin görev ve sorumlulukların
    üstlenmeye çağrıldığı şeklindeki hususlara yer vermiştir278.

    278
    KADEK, "YCK 5:Kongre Belgeleri”, 28 Nisan 2003

    548
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    CİK (Kürdistan İslam Toplumu)

    PKK terör örgütü 1991 yılında gerçekleştirdiği 4. Kongrede aldığı kararla yoğunlaştırdığı siyasi atağını
    devam ettirmek, diğer Kürt gruplarını ve oluşumlarını yanına
    çekmek amacıyla Güneydoğu Anadolu Bölgemizde yaşayan
    vatandaşlarımızın dini duygularını istismar etmeye yönelik kurmuş
    olduğu Mollalar-İmamlar Birliği, Din Yayanlar Örgütü, Dindarlar Birliği
    gibi oluşumları birleştirerek, Kürdistan İslami Hareket (KİH)
    (Hareketa İslamiye Kurdistan) ismi ile yeni bir oluşum meydana
    getirilmeyi planlanmıştır.

    Bu planın gündeme gelmesinde öncelikli olarak İran istihbaratının talepte bulunduğu iddia edilmektedir.
    İranlı yetkililer örgütün taleplerinin karşılanması için din anlayışıyla hareket eden bir yapının kurulması ve
    böylelikle Sünni değerlerin tahrip edilmesinin etkili olacağını belirtmişlerdir.

    Dolayısıyla da bu dönemden sonra yayınlanan tüm değerlendirme notlarında İran kaynaklı din inancı
    övülürken, Sünni İslam inancına yönelik bir saldırı başlatılmıştır. Yeni kurulacak ve İslam dinini referans alacak
    yapının da dinin özünü tahrif etme ve inançlı halkı farklı sapık bir anlayışı yönlendirmesi amaçlanmıştır.

    Gazeteci Oral çalışlar ile Abdullah Öcalan arasında yapılan bir röportajda, Öcalan, İran devleti ile olan
    yakınlaşmalarının ipuçlarını vererek, İran’a yakınlaşılması gerektiği üzerinde durmuştur.

    Bu çerçevede Kuzey Irak'ta 1993 yılında gerçekleştirilen KUM (Kürdistan Ulusal Meclisi)
    çalışmalarında din komisyonu adıyla bir komisyon teşekkül edilmiş ve Abdurrahman DÜRRE başkanlığa
    seçilmiştir.

    Bu çerçevede 27 Temmuz - 9 Ağustos 1993 tarihleri arasında, örgüt yanlısı fikirlere sahip olan sözde din
    adamları bir araya toplamış, yurt dışından da katılımların olduğu toplantı sonrası KİH-Kürdistan İslami
    Hareket adıyla yeni bir oluşumun kurulduğu ilan etmiştir.

    Örgüt tarafından yapılan açıklamada Hareketin amacının: “İslam dini anlayışının devrimci özelliklerini ve
    esprisini anlatmak, emperyalist ve sömürgeci kesimlerin dini istismar etmelerini engellemek ve Kürt kökenli din
    adamlarının Kürdistan Ulusal Kurtuluş mücadelesinde örgütlenmek suretiyle aktif rol almaları sağlamak olarak” ifade
    edilmiştir.

    Kongrede ayrıca;

    549
    FARUK ARSLAN

    Kürdistan İslami Hareketin manevi liderinin Seyda Mele Evdıllah'e xerzi-Tımoki olduğu kabul
    edilmiştir. KİH'in kuruluş kongresinde;

    “1-Yurtsever ve İslami Hareketin gelişmesine ve örgütlenmesine destek verilmesi,

    2-İslamiyet adına hareket edip özünde devlete hizmet eden ve örgüte karşı olan çeşitli güçlerle
    mücadele edilmesi,

    3-Devletin din maskesi adı altında halka ve terör örgütü PKK’nın faaliyetlerine karşı yürüttüğü anti
    propaganda ile bu amaçla oluşturulan kurumların teşhir edilmesi,

    4-Ortadoğu'da antiemperyalist, anti sömürgeci, anti Siyonist karakterli, çeşitli İslam hareketleri ile
    taktik düzeyde de olsa ilişki geliştirmesi” şeklinde ifade edilen kararlar alınmıştır.

    KİH tarafından, Devletin Kürt orijinli vatandaşlarımızın haklarını sözde gasp ettiği, baskı ve zulüm
    yaptığı iddiaları ile İslam dininin her zaman zulmün karşısında, mazlumun yanında olmayı emrettiğinden

    bahisle terör örgütü PKK’nın sürdürmüş olduğu faaliyetlerin İslam dininin gereği olduğu, bu meyanda; sözde
    mücadelenin zulme, sömürgeye, köleliğe, adaletsizliğe ve ahlaksızlığa karşı verildiğinden bahisle meşru
    olduğu, İslam dinindeki cihadın benzeri olarak kadın-erkek tüm Kürt Halkının ve Müslüman'ım diyen
    herkesin bu mücadeleyi gücü nispetinde desteklemesinin ve Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesinin fiilen
    İşgal ve zulüm altında olduğu bu nedenle kadın erkek her kürdün gücü oranında malı ve canı ile sözde
    mücadelede yer almasının farz olduğunu belirtilmiştir.

    26 Aralık 1993 tarihli Kürdistan İslami Hareketi imzalı bildiride “1991 yılında Kürdistan Dindarlar Birliği
    olarak adım attığımız örgütlenmeyi, Temmuz 1993 ayı içinde Kürdistan topraklarında yaptığımız kongre ile Kürdistan
    İslami Hareketine dönüştürerek program ve tüzüğe ulaştırdık” denilmiştir.

    550
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Kuruluşunun akabinde, Kürdistan İslami Hareketi adlı yapılanmanın yayılması ve kökleşmesi için
    bölge halkınca tanınan ve bilinen şahıslar tarafından metropol ve diğer şehirlerde, faaliyet göstermek için
    gruplar oluşturulmuştur. Akabinde de hareketi meşrulaştırmak amacıyla Almanya, Mısır, Suudi Arabistan,
    Romanya ve bazı ülkelerde örgütün desteği ile Kuran Kursu, dernek, camii, vakıf ve dershane gibi legal
    kurumların faaliyete geçirilmesi planlanmıştır.

    Kürdistan İslami Hareketin Gelir Kaynakları; aidatlar (her üyeden alınan aylık ve senelik aidatlar),
    bağışlar, Kurban derilerinin toplanmasından elde dilen gelirler, neşriyat ve yayınlardan elde edilen gelirler,
    vakıf ve ticari kaynaklardan elde edilen gelirler. İslam dininde belirlenen zekat, fitre, sadaka ve benzeri mali
    vecibelerden elde edilen gelirler ve uluslar arası yardım kuruluşlarından (UNESCO, diğer ülke Kızılayları,
    Kızılhaç, Kiliseler Birliği vb.) yardım temin edilmesi ile elde edilen gelirlerdir.

    Örgüte üye militanlar tarafından; KİH’'ni halka tanıtmak amacı ile terör örgütü PKK adına kırsal alanda
    silahlı faaliyet gösteren ve güvenlik kuvvetleri ile girdikleri silahlı çatışmalarda ölen örgüt mensuplarının
    yakınlarına maddi ve manevi yardımda bulundukları, sözde Kürdistan da bulunan Camii ve derneklerde örgüt
    lehine dini vaazlar vermeyi planladıkları yine terör örgütü adına yurtdışında yayın yapmakta olan MED
    Tv/ROJ Tv'de dini konuları içeren programlar yayınladıkları ve Avrupa'da yayınlanan KİH'in yayın organı
    durumunda olan BAWERİ adlı dergi ve www.baweri.com ile www.bawerihikl993.tripod.com Internet adresi
    aracılığı ile de propaganda yapmaya çalıştıkları bilinmektedir.

    Kürdistan İslam Hareketinin Tüzüğü , yapının PKK’nın bir alt örgütlenmesi olduğunu ortaya
    koymaktadır.

    “Madde 1) Kuruluşun ismi: " Kürdistan İslam Hareketi " dir.

    Kürdistanlı Yurtsever Din Alimleri 1993 Temmuz ayında biraraya gelerek Kürdistan İslam Hareketi
    adı altında bu Dini Şurayı kurmuşlardır.

    Madde 2) Amacı: İslam dininin asr-ı saadet anlayışını, onun devrimci özelliklerini ve esprisini
    anlatarak, emperyalistlerin ve sömürgecilerin her türlü din istismarcılığını önlemek, Kürdistanlı din
    alimlerinin Kürdistan ulusal kurtuluş mücadelesinde örgütlenerek aktif rol oynamalarını sağlamaktır.

    Madde 3) Kuruluşu: Kongre Kürdistan İslami Hareketi'nin en yüksek organıdır. Kongre kendi içinden
    onu (10) asil, beşi (5) yedek onbeş (15) üyeden müteşekkil Yüksek Şurayı belirler. Bu şura fetva kurulu ve idari-
    siyasi kuruldan oluşur.

    Madde 5) Yüksek Şuranın Görevleri:

    a) Kongrenin almış olduğu kararları uygular,

    b) Programdaki belirlemelere göre işbölümüne gider. Kendisini Kürdistan'da ve yurt dışında örgütler;
    bölge şuraları ve mahalli komiteleri açar, onları denetler,

    551
    FARUK ARSLAN

    c) Kürdistan'daki ve dünyadaki bütün dinlerin temsilcilikleri, kurum ve kuruluşları ile ilişkiler kurar;
    yakınlık sağlamaya çalışarak, Kürdistan ulusal kurtuluş mücadelesine destek kazanmaya uğraşır,

    d) Eski Kürdistan medreselerini faaliyete geçirerek harekete kadro yetiştirir. Kur'an kursları açar.
    Seminer ve konferanslar düzenler,

    e) Vakıflar açar; hac seferleri düzenler ve bu gibi faaliyetleri için kararlar alır.

    f) Kürdistan'daki camilerde verilecek vaaz ve okunacak hutbeleri bölgesel organları vasıtasıyla hazırlar,

    g) Hareketi olağanüstü durumlarda olağanüstü kongreye çağırır; şartlar oluşmadığında olağan


    kongreyi başka bir tarihe erteler,

    h) Önemli dini konularda fetva verir.

    Madde 6) Üyelik:

    A) Hareketin üyelerinde aranan vasıflar

    1) Müslüman olmak, 2) Yurtsever olmak, 3) Kürdistan ulusal kurtuluş mücadelesine ihanet etmemek,
    4) Gücü oranında Hareketi desteklemek.

    Madde 14) Hareketin Gelir Kaynakları:

    a) Aidatlar,

    b) Bağışlar,

    c) Neşriyattan elde edilen gelirler,

    d) Vakıf ve ticari kaynaklardan elde edilen gelirler,

    e) İslam dininde belirlenen mali vecibeler,

    f) Uluslararası yardım kuruluşlarından sağlanan gelirler” olarak ifade edilmiştir.

    Örgüt mensupları tarafından 26 Şubat 1999 tarihinde İstanbul Beşiktaş ilçesi Etiler Nispetiye Caddesi
    Seher Yıldız sok. no:6 sayılı yerde faaliyet gösteren Harward Cafe'ye patlayıcı madde atılması ve silahla ateş
    edilmesi eylemi gerçekleştirilmiş, polisin yaptığı çalışmalar sonucunda 05 Mart 1999 tarihinde M. İ. ve A. B.
    isimli şahıslar ile 31 Mart 2005 tarihinde A. T. isimli şahıs yakalanmış ve akabinde de tutuklanmışlardır.

    552
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    26 Şubat 1999 tarihinde yakalanan M. İ., A. B., Z. M. isimli kişiler ifadelerinde; “Kürdistan İslami Hareketi,
    PKK terör örgütü ile ilişkili içerisindedir. Örgütün yayın organı olan MED TV’de KİH adına yayınlar yapılmaktadır. Bu
    yayınlarla insanlar dini duygularını istismar ederek örgüte çekilmektedirler. Örgüt kanalı ile her üyeden aylık ve senelik
    aidatlar alınır ve halktan maddi yardım toplanır. Örgüte ait BAWERİ adı ile çıkartılan dergi satışından ve diğer çıkartılan
    dini içerikli yayınlardan gelir elde edilir. Elde edilen gelirlerin PKK adına kırsal alanda silahlı faaliyet gösteren örgüt
    mensupları ile güvenlik güçleri ile girdikleri çatışmada ölen PKK örgüt mensuplarının yakınlarına yardımda bulunulması
    amacıyla yollanır. Biz 1998 yılında kapatılan HADEP partisinin kongresinde kongreye katılanlara KİH’e ait bildiri dağıttık,
    1999 yılında Abdullah Öcalan’ın yakalanmasını protesto etmek amacıyla eylem yapma kararı aldık...” şeklinde beyanlarda
    bulunmuşlardır.

    PKK terör örgütü HİK’i oluşturduktan sonra PKK karşıtı olan ve Kürtlerden oluşan PİK’i (Partiye
    İslamiye Kürdistanı) ele geçirmeye çalışmış, bu amaçla hırsızlık
    kaydı olmasına rağmen dindar bir görüntü altında faaliyet gösteren
    PİK’li Hikmet Yıldız (Serbılınd) ile ortak bir eylem planı
    hazırlamıştır. Bu amaçla Hikmet Yıldız, Abdurrahman Dürre,
    Mehmet Can Sönmez (Melle Can) ve Zubeyr Aydar Köln’de bir
    lokantada görüşerek hazırlıklar yapmıştır. Örgütün hazırladığı bu
    plan PİK yönetimince fark edildiğinden plan
    gerçekleştirilememiştir.

    Örgütün manevi lideri olan Abdurrahman Dürre daha


    sonra PKK’dan ayrılarak Öcalan’a muhalif olmuş, akabinde de
    kırsalda olan oğlu Berzan Durre Duran Kalkan tarafından Hınere
    kampında öldürülmüştür.

    Kürdistan İslam Hareketi (KİH), 01 Mayıs 2005 tarihinde Almanya'nın Hagen Kenti'nde bulunan Şêx
    Mah Medeni Cami'nde iki gün süren kongrenin ardından ismini Kürdistan İslam Toplumu-CİK (Civaka
    İslamiye Kurdistan) olarak değiştirmiştir. CİK Başkanlığına Melle Şafii seçilmiş, Kongre'de Melle Abdullah
    Xerzan (Pipuki) ile birlikte Şeyh Sait, Şeyh Mehmedi, Emin Bingöl ve Melle Muhyettin de manevi lider olarak
    kabul edilmiştir.

    553
    FARUK ARSLAN

    Melle Şafi, aslen Muş'un Varto’lu olup, emekli olduktan sonra HADEP yönetiminde de yer almış ve 2002 yılından
    beride Almanya'da yaşamaya başlamıştır.

    CÎK

    Başkanı Melle Şafîî tarafından Dortmund’da 27 Kasım 2006 tarihinde PKK’nin kuruluş yıldönümü dolasıyla
    yapılan açıklamada; ‘’Biz şuna kanaat getiriyoruz ki, PKK'nin kurulması meşru bir partidir, Allah'ın buyurduğu haklı ve
    meşru davalardan bir dava için mücadele ettiğini inanıyoruz. Müslüman Kürt halkının dilinin ve kültürünün yasaklandığı
    ve bir halk olarak hakkı ve hukuku hiçe sayıldığı inkar edildiği bir dönemde, PKK'nin zulümkar bir rejime yani devlete karşı
    savaştığını ve bunun da Kürt halkının özgür ve eşit hakları için olmuştur. Kürt halkı PKK'nin mücadelesine sahip çıkmalıdır
    ve kendi hakkı için meşru savaşı vermelidir” ifadeleri ile CİK’in örgütün bir alt örgütlenmesi olduğunu ima etmiştir.

    CİK örgütünün PKK terör örgütünün paravanı olduğu ve örgütün dine bakışı örgüt mensuplarının
    ifadelerine de yansımıştır. Bu çerçevede N. A. Adlı üst düzey bayan örgüt mensubunun ifadesinde örgütün dine
    bakışı hakkında; “Namaz ve oruç gibi dini vazifeler örgüt içerisinde istisnalar dışında uygulanmamaktadır. Çünkü
    gerillanın yaşam tarzı, sürekli hareket halinde oluşu, her zaman yiyecek ve temizlik gibi imkânlar olmayışı doğal olarak bu
    dini vazifeleri uygulamamayı getirmektedir. Bu da zaman içerisinde dinden kopuk örgüt mensupları gibi bir görüntüyü
    ortaya çıkartmaktadır…

    Sosyalizm ideolojisi doğal olarak materyalist bakış açısını koruduğu için dine karşıdır. Örgütün ideolojisi de bilimsel
    sosyalizm temelinde olduğu için din konusunda böyle bir yaklaşımı öne çıkartsa da, bu konuda bilinen sosyalist anlayışın
    aksine katı değil de esnek bir yaklaşımı içinde barındırmaktadır. Çünkü dini ret etmesi oldukça derin bir İslamiyet anlayışı
    olan Kürt halkını kazanmak konusunda zafiyete düşmesi demektir. Bu açıdan söylemde dine karşı çıkmamış fakat
    uygulamada dini referanslı kişilere tepkiyle yaklaşmıştır.

    Örgüt içerisinde diğer dinlere de ilgi bulunmaktadır. Hz. İsa’ya, Zerdüşt inancına ve Zerdüşt’ün kendisine ilgi
    vardır. Örneğin; Suriyeli Kürtlerde Suriye’nin yapısından kaynaklı haç takmak, Hz. İsa’nın resmini asmak aile ortamından
    gelen çok doğal bir olgudur. Diğer yandan İslamiyet’ten önce Türklerin dini nasıl Şamanizm ise, Kürtlerin de dini inancı
    Zerdüştlüktür. En azında bize böyle anlatıldı. Bu anlamda başlangıç inancına ilgi, bunu araştırma, Zerdüşt’ün Kürt
    toplumu üzerinde geliştirdiği etkiler önemsenmekte ve günümüzün inancı ile de harmanlanmaktadır. Özellikle Zerdüştlük,

    554
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    hem Kürtlerin İslamiyet öncesi dini olması ki bugün yezidi Kürtler bu inanç üzeri yaşamaktadırlar, hem de felsefik olarak
    önemli temaları içinde bulundurması, örgütün ve Abdullah Öcalan’ın eğilimini geliştirmiştir. Nedenlerine gelince ise;

    Birincisi; Zerdüşt öğretisi hem bir dini inanç hem de felsefe olarak ele alınmaktadır. Zerdüşt’ün kendisi hem bir
    filozof, hem de bir peygamber olarak tanımlanmaktadır ve felsefenin çıkışı Atina olarak değil, Ortadoğu olarak
    ifadelendirilmekte, Zerdüşt ise Ortadoğu ve Avrupa arası felsefeye geçiş aşaması olarak tanımlanmaktadır. Zerdüşt’ün
    Avesta isimli gatalarının incelenmesi ve Zerdüşt felsefesinin derinliğinin anlaşılması, örgüt içerisinde kimi akademilerde
    ayrıca ele alınmıştır. Bu felsefede özellikle Zerdüşt’ün zıtların birliğine dayalı yaşama, insana ve doğaya bakan diyalektik
    bakış açısı önemsenmektedir… Elbette daha da açılacak bir konu olan bu felsefik yaklaşım örgüt içerisinde bir eğitim konusu
    olarak ele alınmakla birlikte, İslamiyet’in önüne çıkartılmamaktadır. Örgüt mensuplarının Zerdüştlüğe ilgisi olmakla
    birlikte, herkes bir dini inanç olarak Zerdüştlüğe tapma durumunda değildir.

    Diğer bir önemli konuda örgütün değerlendirmesine göre; İslamiyet başlangıçta Ortadoğu açısından bir ilericilik
    yaratmışsa da (felsefe, tıp, matematik, vb.) bir süre sonra içe kapanmayı ve muhafazakârlığı yaşamıştır. Bundan dolayı bu
    tutuculuğun hem Ortadoğu hem de Kürt halkı üzerinde yarattığı etkiler örgüt içerisindeki eğitimlerde kapsamlı olarak ele
    alınmaktadır. Bu açıdan örgütün özellikle Sünniliğe karşı olumsuz bir bakışı vardır.

    Örgüt içerisinde din ve inanç olgusuna yer verilmediği gibi bir sonucu ortaya çıkartan diğer bir etken de, örgüt
    içerisindeki ideolojik eğitimin sosyalizm temelinde olmasından kaynaklı olarak süreç içerisinde gerçekleşen ideolojik
    bilinçlenme din olgusunu daha geri plana itmektedir. Yukarıda belirttiğim hususlar doğrultusunda şöyle bir istatistik
    yapacak olursak;

    Sünnilik: %50 civarında olup, bu oran sizin algıladığınız şekilde bir İslamiyet inancı değildir. Allah inancı esas
    olmak üzere Peygamber ve dini referansları daha farklı ele alır. Allah, Peygamber ve din konusunda normal Sünni inancından
    ayrışmaların ve farklı görüş ayrılıklarının olduğu şekliyle bir İslam inancıdır.

    Alevilik: %30 civarında olup, bu kesim daha çok Türkiye üzeri Tunceli, Malatya, Bingöl, Adıyaman, Sivas,
    Kahramanmaraş katılımlardır. Alevilik konusunda sonuna kadar bağlı ve tutucudurlar. Hatta örgüt içerisinde bu tutumları
    çoğu zaman mezhepçilik yaklaşımını öne çıkartmaktadır. Kültürel ve eğitim düzeyi olarak kendilerini çok ileri olarak ele
    alırlar, Sünni kökenlileri ve diğer dinleri küçümserler. Aleviliği bir ayrıcalık olarak görürler, hatta Alevilik olgusunu,
    Kürtlük olgusundan önde tutarlar. Alevilik konusunda gelişen eleştirilere açık değillerdir.

    Yezidiler: %5 civarında olup, daha çok Suriye, Mardin, Batman katılımlardır. Hem sayılarının az oluşu hem de
    güncel bir dini inanç olmayışı fazla bu dini etkin kılmamakla birlikte, yukarıda belirttiğim Zerdüştlüğe ilgiden kaynaklı
    belirli bir ağırlığı taşımaktadır.

    Materyalizm: %15 civarı olup, dini inancı olmayan kendince hiçbir dini kabul etmeyen bir kesimdir. Daha çok
    ideolojik dönem katılımları böyledir.“ şeklinde ifade edilmiştir.

    555
    FARUK ARSLAN

    Buna göre örgüt militanlarının yarısı Sünni kökenli olmasına karşın, İslam’ın Sünni inancı dışına
    çıktıkları ve kendilerine göre yeni bir inanış türü geliştirdikleri, bu şekilde meydana getirdikleri değişikliğe
    rağmen neredeyse tamamının ibadet etmedikleri, diğerlerinin ise İslam inancına tamamen karşı oldukları ortaya
    çıkmaktadır.

    Konu ile ilgili olarak örgütün eski merkez komite üyesi Baki Karer; “Egemen güçlerin izlediği seyre bağlı
    olarak PKK’nin de eşzamanlı bir biçimde aynı taktikleri ve yöntemleri izlemesi beklenen bir durumdu. Abdullah Öcalan,
    SSCB’nin yıkılmasıyla birlikte artık sosyalizm maskesini bir tarafa bırakıyor, yerine İslamcı maskeyi takıyordu. İslamcı
    fırtınaların hızına kapılarak hemen tüm konuşmalarında ve demeçlerinde İslamcı düşünceyi işlemeye başlamıştı. 90’lı yılların
    başından itibaren güdümlü birçok İslamcı grup PKK’nin yedeğine verilmişti. Sosyalizmi eleştirilip yerden yere vuran A.
    Öcalan, kendisini son peygamber olarak ilan etmeyi de ihmal etmiyordu. Hatta zaman zaman peygamberlikle yetinmeyi az
    buluyor, tanrılığa kadar yükseliyordu. Bunu müritlerine onaylatmaktaysa hiç zorlanmıyordu…279” derken,

    Öcalan kendini ikici bir kişi olarak ele alarak, kendisini kitlesine anlatmaya çalıştığı bir kitabında; “Hiç
    bir felsefi tanımlama veya teorik yargı, tek başına Abdullah Öcalan’ı tümüyle kendi kapsamına alacak bir genişliğe sahip
    değildir. Bunun anlaşılması için ise, deyim yerindeyse insanın bugünkü sistem çerçevesi dahilinde oluşmak zorunda
    bırakılmış bir anlama gücü yetmemektedir. Başkan Apo’nun gerçeği, sadece onun sözle dile getirdiği teorik literatürün
    toplamı bir gerçek olmaktan son derece uzaktır ve bu türden bir yargı olayın anlaşılmasında eksiklik yaratmaktan da öteye,
    oldukça yanılgılı sonuçlara götürecektir. Onun tanrısal bir güç olarak değerlendirilmesinin en başlıca bir sebebi de Onun
    anlaşılmasının zorluğundan kaynaklanmaktadır.280”

    Yine diğer bir kitabında İslam dini için; “Hz. Muhammed İslamiyet’le birlikte, Allah kavramına ağırlıklı olarak
    devrimin politik ve askeri niteliğini çağrıştıran sıfatlar eklemiştir. Kahhar, Hakim, Malik gibi sıfatlar İslamiyet’le birlikte
    eklenen askeri ve politik özelliklerdir. Ezel, ebed, yaratılmamışlık, şah damarından daha yakınlık, Greek felsefi düşüncesinin,
    özellikle Eflatun ve Aristo felsefesinin etkilerini yansıtan teolojik kavramlardır.281”

    “Bir şeyin varlığına aşırı bağlılık her zaman kuşkuyu bağrında taşır. Ölçüsüzlük, doğru olmamaya da işaret
    etmektedir. İslamiyet’in Allah inancı önemli ölçüde felsefi düşünceye dayanınca, kendiliğinden kuşkuculuğa düşülmüş
    olmaktadır. Hz Muhammed bu nedenle Allah’ın varlığı ve birliği konusunda hiçbir peygamberde görülmeyen bir çaba
    harcamaktadır. Sıfatlarını saymaktan tutalım, yaşam ve çalışma tarzına, ebedi ve ezeli olmasından tutalım, her şeyi
    yaratmasına kadar Allah üzerinde durmakta ve tanımlamaya çalışmaktadır. İnsanın şunu sorası geliyor: bu kadar bilen,
    yaratan, hakim bir Allah, neden kendini kullarına açık bir izahla kabul ettirmiyor da, son peygamberi yoluyla zor bela kabul
    ettirmeye çalışıyor…282”

    279
    Baki Karer, Bir Sosyolog, Bir Örgüt ve Kürt Yıkımı, Baki Karer, s.90
    280
    Abdullah Öcalan, Devrimin Dili ve Eylemi adlı Kitaptan.
    281
    Abdullah Öcalan, Sümer Rahip Devletinden Demokratik Halk Cumhuriyetine Doğru, C. I., s.187.
    282
    Abdullah Öcalan, Sümer Rahip Devletinden Demokratik Halk Cumhuriyetine Doğru, C. I., s.188.

    556
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    “Muhammed'in geçeceği her yola dikenler ekilmesi ve öldürülmesine karar verilmesi üzerine Mekke'den hicret
    gündeme gelir ve yol boyunca birçok pusu aşılarak Medine'ye ulaşılır. Muhammed orada devrimini örgütleme çalışmalarına
    hız verir ve ilk soygun eylemini, Bedir Savaşını yürütür…283” gibi ifadeleriyle Öcalan aslında dine nasıl batığını ortaya
    koymaktadır.

    Örgüt tarafından dinden uzaklaştırılan bu kişiler zamanla tüm inançlarını kaybederek, birçoğu inançsız
    duruma gelmektedir. Fırat Haber Ajansı tarafından 2006 yılında Türkiye, İran ve Irak’ta faaliyet gösteren 300
    PKK’lı teröriste yapılan bir anket çalışmasında, militanlara inançları sorulmuş ve alınan cevaplarda;

    Zerdüşt % 34

    Hz. İsa (a.s.) % 34

    Mani % 11

    Hz. Muhammed (s.a.v) % 10

    Hz. Musa (a.s.) % 7

    Hz. İbrahim (a.s.) % 4 şeklinde bir sonuç ortaya çıkmıştır. Bu durum bile örgütün kurduğu HİK veya CİK
    adlı yapılanmaların dindar Kürt halkını yönlendirmek için kullanılan ve gerçekte İslami inanışla ilgisi olmayan
    yapılar olduğunu göstermektedir.

    KARSAZ (Kürdistan Uluslararası İşverenler Birliği)

    PKK terör örgütünün ele alındığı bir çalışmada yer alması gereken en önemli konulardan biri de
    örgütün mali kaynakları ile ilgili bilgilerdir. Bu açıdan bu kitapta örgütün mali kaynakları ile ilgili kısa bir bilgi arz
    edilecektir. Terör örgütünde hali hazırda; HPG’ye bağlı 7 bin civarında silahlı militanın yanı sıra, KCK, DYG, DTK,
    Siyaset Akademisi, CDK gibi üst örgütlenmelere bağlı on binlerce militan faaliyet göstermektedir.

    Bu yapılara bağlı olarak faaliyet gösteren KON-KURD, YEK-KOM, Mala-Kurde, Kürt Enstitüsü, Roj
    Tv v.b. kurumların faaliyeti için önemli miktarlarda gelire ihtiyaç vardır. Yine örgütün silah alımı, silahlı kamp
    giderleri, lojistik ve gıda ihtiyacı düşünüldüğünde muazzam bir maliyeye sahip olma zorunluluğu görülmektedir.

    283
    Abdullah Öcalan, Seçme Yazılar-2, s. 19

    557
    FARUK ARSLAN

    Örgüt ihtiyacı olan bu parayı çeşitli yöntemlerle elde etmektedir. Bunlar arsında uyuşturucu satışı,
    insan kaçakçılığı, mali değeri olan eşya kaçakçılığı, İran-Irak-Suriye sınırından yapılan legal-illegal ticaretten elde
    ettiği ve gümrük geliri diye adlandırdığı kaynak, özellikle Avrupa sahasından elde edilen zorla halktan alınan ve
    vergilendirme diye tabir edilen paralar, bağışlar, düzenlenen gece ve organizasyonlardan elde edilen paralar, dergi
    ve gazete satışından elde edilen gelirler, Türkiye’deki çeşitli belediyelerde yapılan usulsüzlüklerle elde edilen gelirler
    şeklinde sıralayabiliriz.

    Bunun yanında doğrudan örgüt tarafından


    elde edilen gelirler, örgüte yakın kişilerin örgüt desteği ile
    yürüttüğü çalışmalardan aldığı pay ile örgütün mali
    destek sunarak, bu kaynakla örgüt adına ticaret yaptırdığı
    bir kitle bulunmaktadır. Özellikle uyuşturucu işi yapıp, bu
    süreçte örgütten destek alan çevreler elde ettikleri
    gelirlerin bir kısmını örgüte aktardıkları gibi, bu paraların
    aklanmasında da örgüt kaynaklarını kullanmaktadırlar.

    Konu ile ilgili bilgi veren Z. K.; “…ayrıca


    örgütün yayın organı olan Serxwebun isimli derginin satışından
    elde edilen gelir kaynaklan, örgüt mensubu ses sanatçılarının
    satmış oldukları kasetlerden elde edilen gelir kaynaklan bulunmaktadır. Benim bildiğim ses sanatçıları; Halil Xemgin, Şemdin,
    Seyitxhan, Bese Şahin, Serkan, Xemdin Birhat, Şehribana Kürdi, Diyar, Ozan Cane ve bunlar gibi 100'e yakın ses sanatçısı
    bulunmaktaydı. Yine örgüt tarafından düzenlenen gecelerde, yürüyüşlerde elde edilen gelir kaynakları bulunmaktaydı. Ayrıca
    Rıza Altun'un kurmuş olduğu Kürt İşadamları Birliği olan KARSAZ'ın örgüte aktardığı gelir kaynakları bulunmaktadır.

    Yine yılda bir sefer örgüt sempatizanlanndan alınan bir aylık gelirlerinin toplandığı aidatlar bulunmaktadır.
    Örgütün televizyon kanalı olan ve Belçika'dan yayın yapan ROJ TV'nin sorumluluğunu Rıza ALTUN yapmaktadır…”
    şeklindeki beyanlarıyla örgütün mali kaynaklarından bir kaçına vurgu yapmıştır.

    Netice olarak örgütle bir şekilde mali konularda temas eden veya örgütün parasını aklayıp, bundan
    elde ettiği payla ticaret yapmaya başlayan bir zümre ortaya çıkmıştır. Bu zümre gayri meşru zeminde elde ettiği kolay
    parayı ticarette daha da geliştirerek, paranın suç kapsamından arınmasını sağlamayı amaçlamıştır.

    Gerek elde edilen paranın aklanması, örgüte yakın kişilerin sahip olduğu mali kaynağın örgütün gücü
    olarak kullanılması gerekse de ticaretin örgüt paralelinde denetim altına alınması amacıyla bir üst ticari kurumun
    kurulması planlanmıştır.

    Bu planlar özellikle PKK terör örgütünün Şubat 2000 tarihinde yapılan VII. Kongresinde ele alınmış,
    Kongre sonrasında gerçekleştirmesi planlanan faaliyetlere ilişkin olarak hazırlanan "Dönemsel Faaliyet Planında”
    Kürt sermayesinin aynı çatı altında toplanması amacıyla, ticari kuruluşların oluşturulması hususuna yer
    verilmiştir284.

    Örgütün Avrupa’da faaliyet gösteren üst yapılarından Kürdistan Ulusal Kongresinin 22-24 Ağustos
    2000 tarihleri arasında Belçika’nın Bilzen kenti yakınlarında bulunan Alden Biesen Şatosu'nda yapılan 2. Genel Kurul
    Toplantısında (15) maddelik sonuç bildirgesi belirlenmiştir.

    284
    Erhan Ergül, Kürdistan İsci Partisi (PKK) Terör Örgütü: Etnik Terörün Fikir Yapısı, Anatomisi Ve Siddet Stratejileri, Yüksek
    Lisans Tezi- Bolu/2007

    558
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    Bu toplantıda Kürt sermayesinin birleştirilmesi ve Kürt işadamlarının bir araya getirilmesi için bir
    organizasyona gidilmesi kararı alınarak, en kısa sürede faaliyete geçilmesi istenmiştir.

    Alınan kararlar akabinde, 30 Ağustos 2000 tarihinde İsviçre’nin Zürih kentinde, 30 kişinin katılımıyla
    Kürt Esnaf ve İşadamları Birliğinin kurulduğu, birliğin 9 kişilik yönetim ve 3 kişilik denetim kurulu seçiminin
    yapılarak, üyelik aidatının 50–150 İsviçre Frangı olarak belirlendiği görülmüştür.

    Bunun akabinde 2000 yılı Ekim ayından bu yana hazırlık çalışmaları devam "Kongreya Abori Ya Kurd
    (Kürt Ekonomi Kongresi)", 19–21 Ocak 2001 tarihleri arasında Hollanda/Rotterdam şehrindeki Hotel Inntel'de
    yapılmıştır.

    Kongre sonucunda "Kürt sermayesini bir çatı altında toplamak" amacıyla, Almanya merkezli olarak
    faaliyet gösterecek "Uluslararası Kürt İşverenler Birliği (Yekitiya Karsazen Kurd a Natnetevvi - KARSAZ)" adı altında
    bir organizasyon oluşturulması konusunda görüş birliğine varılmıştır.

    KARSAZ, PKK terör örgütünün ekonomi alanındaki girişimlerini örgütleyip, denetleme, ayrıca
    sürekli nitelikte istikrarlı gelir kaynaklarına sahip olma yönünde, son dönemde yoğunlaştığı faaliyetlerinin bir
    yansıması olarak ortaya çıkmaktadır. Ayrıca, KARSAZ’ın; yüksek miktarlarda elde edilen bedeller tutan
    gayrimenkul alanına yönelmesi ve örgüt mensuplarına kuracakları işletmeler için kredi sağlamayı hedeflemesi
    nedeniyle söz konusu organizasyonun, PKK’nın illegal yollardan temin ettiği paranın aklanması yönünde
    çalışmalara başladığının önemli bir göstergesi olmuştur.

    Kürdistan Ulusal Kongresi (KUK) Başkanının da kongreye katılarak bir konuşma yaptığı bu ilk
    kongrede ayrıca; İsviçre Volksbank'ın öncülüğü ve yardımıyla bir "Kürt bankası" kurulması, PKK yandaşı
    işadamlarının çeşitli malların ithalinde tekel oluşturulması konuları görüşülerek karara bağlanmıştır.

    KARSAZ tarafından 23 Eylül 2001 tarihinde yapılan toplantıda; (1) yıl süre ile görev yapacak olan (13)
    asıl (5) yedek üyeden oluşan yönetim kurulu , (5) Asil , (2) Denetleme kurulu, Yönetim kuruluna bağlı olarak çeşitli
    meslek grupları ve hizmet alanlarını kapsamak üzere (14) komisyondan oluşturulmuştur.

    Bu komisyonlarda; İnşaat-Mimarlık-Mühendislik, Tekstil-Hazır giyim, Gıda-içecek, Et ürünleri,


    Sanayi, Oto alım-satımı, Turizm, Telekomünikasyon, emlakçılık, sigorta ve bankacılık sektörleri bulunmaktadır.

    Kongrede alınan karara göre, Ekonomi alanında dünyanın her tarafında dağılmış olan örgüte yakın iş
    adamlarının bir kurum etrafında örgütlenmesi öngörülmüş, bir çok ülkede (Güney Afrika, Orta Asya’da dahil)
    bulunan ekonomi sorumlularında bir sonraki toplantıya davet edilmesi ve 200 kadar delegenin çatı altında
    toplanması kararı alınmıştır.

    Kongrenin ardından KARSAZ'a mensup bir heyet, Rusya'da Moskova Sanayi ve Ticaret Odası ve
    Rusya Federasyonu Savunma Bakanlığı Askeri Yardımlaşma Fonu yetkilileri ile görüşmeler yapmıştır285.

    Abdullah Öcalan’ın 16 Ocak 2002 tarihinde İmralı cezaevinde avukatları ile yaptığı mutat
    görüşmesinde; “…Demokratik ittifaklara açık olsunlar. Bu önemlidir. Benim korkum arkadaşların gerçeklerin halen farkında
    olmadıklarıdır. Bunun için de avlanma durumu yasayabilirler.

    285
    Özgür Politika Gazetesi, “KARZAS Heyeti Rusya’da Görüşmeler Gerçekleştirdi”, 15 Eylül 2001

    559
    FARUK ARSLAN

    (Devletin güvenlik birimlerinin 12 maddelik "PKK'ye ültimatom" biçiminde bugünkü gazetelere yansıyan bir
    rapor hazırladığı aktarıldı. Bu raporda PKK'nin ve diğer kurumların adında bulunan Kürdistan kavramının çıkarılması,
    KNK'nin feshedilmesi, Medya TV'de Haber ve Hava durumundaki Kürdistan kavramı ve haritasının kullanılmaması, KARSAZ
    gibi kurumların oluşumundan vazgeçilmesi böylece ulusal temelde bir halk yaratma mantığından vazgeçilmesi, silahlı güçlerin
    teslim olması vb.. )

    Bana böyle bir sey ulaşmadı henüz. Bu bir ültimatom mu? Demokratik çözüm önerisi midir? Daha sonra bunu
    değerlendiririz. (Bu şartlar oluşursa demokratik süreçte sorunların kendiliğinden çözüleceği belirtiliyor.) İhtiyatlı yaklaşmak
    gerekiyor. Demokratik çözüm yönünde böyle bir hazırlığın yapıldığı hissi veriliyor. Bir takım şeyler gizli yapılıyor. Avrupa Birliği
    ilişkilerinde de terör mü değil mi şeyleri gizli yapılıyor. Amerika ve Türkiye bunları yoğun tartışıyor…286” gibi konular ele
    alınmış ve KARSAZ’ın kapatılması yönünde bazı Devlet Yetkililerinin talepleri olduğu ifade edilmiştir.

    KARSAZ’ın ikinci kongresi, "İkinci Kürt Ekonomi Kongresi" adı altında Fransa’nın Başkenti Paris'te
    11-13 Ocak 2002 tarihleri arasında gerçekleştirmiştir. Sözde Kongre'ye Almanya, Avusturya, Avustralya, Belçika,
    Fransa, Hollanda, İsveç, İsviçre ve Romanya'dan 130 PKK yandaşı işveren katılmıştır.

    Özgür Politika gazetesinin 14 Ocak 2002 tarihli nüshalarında; kongrede KARSAZ'ın bir yıllık
    faaliyetlerinin değerlendirildiği ve bu çerçevede, "KARSAZ'ın 10 ayda kendi altyapısını oluşturma, çalışmalarına
    yönelik bir politika geliştirme ve bunları tanıtma çabası içinde olduğu, et, kuru gıda, içecek ve inşaat sektörlerini
    kapsayan üç komisyonun çalışmalarını koordine etmek amacıyla sektörleşme ve proje sunma çalışması yürüttüğü,
    ancak bu çalışmaların henüz tamamlanmadığı belirtilmiştir287.

    KARSAZ’ın merkezi Almanya olmakla birlikte birçok ülkede alt birimleri oluşturulmuştur. Bu
    birimlerin en önemlilerinden biri de Romanya’daki (Oriyental) Kürt İşadamları Derneğidir. Bu ülkedeki faaliyetlerle
    ilgili olarak bilgi aktaran R. D.; “…Romanya'da kurulu bulunan Kürt (Oriyental ) İşadamları Derneği'nin Yönetim
    Kurulunda resmiyette Başkan Yardımcısı olarak görev yapmaktayım. Ancak PKK örgütü tarafından illegal Başkan olarak bu
    Derneğin başkanlığına ben atandım. Her ne kadar resmiyette Derneğin Başkanı olarak Suriye Uyruklu Mustafa hasan isindi
    şahıs görünse de illegal olarak Başkanlığı ben yürütmekteyim.

    1989 yılında Romanya'da hakim olan ÇAVUŞESKU önderliğindeki Komünist iktidar düşürüldükten sonra
    yaklaşık 2 yıl kadar ekonomik bir çöküntü yaşandı. Bu boşluk sırasında özellikle Türkiye'den birçok iş adamı bu ülkeye gelip
    ekonomi piyasasına girdiler. 1993 yılma kadar bu iş adamları münferit olarak kendi başlarına iş kollan açıp faaliyet gösterdiler.
    Ancak bu tarihten sonra siyasi tercih ve köken itibariyle iş adamları arasında gruplaşmalar başladı. Üç isim altında yapılanmalar
    meydana geldi.

    Bunlardan Oriyental (Kürt) İş Adamları Derneği; Romanya’da yaklaşık yüzde onluk bir iş adamı kitlesine hakim
    olup PKK örgütünün yönetim ve güdümünde faaliyet gösterir. Bu derneğin isminde Kürt ibaresinin kullanılmasına Romanya
    makamları izin vermediğinden dolayı bu isim açıktan kullanılmaktadır.l993'te kurulmuştur.

    …O halde bu dernekler kurulduktan sonra Romanya Hükümlerinin de müsamahalı tavırları ile özellikle Kürt iş
    adamları derneğini paravan kuruluş olarak kullanıp kendi amaç ve stratejileri doğrultusunda faaliyet göstermesini amaç edinen
    PKK örgüt mensupları bu ülkede büyük bir hareket serbestisi içerisindedirler, örneğin Türkiye Cumhuriyetinin sade vatandaşı
    olan bir kişi iş yapmak isterse birçok zorluk çıkarılmaktadır. Ancak Siyasi sığınmacı olduğunu beyan eden her hangi bir PKK
    örgüt mensubuna çok büyük kolaylıklar sağlanmaktadır. Hatta ben sınır dışı olmak üzere iken bana Romanya polisi eğer Siyasi

    286
    http://www.pwdnerin.com/modules.php?name=Gorusme&pa=showpage&pid=50
    287
    Özgür Politika Gazetesi, “KARZAS Kongresini Tamamladı”, 14 Ocak 2002

    560
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    iltica talebinde bulunursan hemen sınır dışı etmeyiz. Burada kalıp faaliyetlerine devam edersin teklifini getirdiler, ancak ben
    sığınmayı kabul etmedim.

    1993 yılı içerisinde Romanya kamu görevlilerinin de müsamahaları sonucu PKK örgüt mensupları ortaya çıkıp
    baskı grubu oluşturma gayreti içerisine girerek gayet sert girişimlerde bulunup Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı birçok iş
    adamından aidat adı altında para toplamaya başladılar. Bu arada kendi güdümlerinde faaliyet gösterebilmesi için (Oriyental)
    Kürt İş Adamları Derneği'ni kurdurdular.

    Bu derneğin kurulduğu 1993 tarihinden bu güne kadar resmiyette başkanı Suriye uyruklu Mustafa Hasan isimli
    kişi olanak gösterilmektedir. Ancak her zaman bu kişiyi ve derneği perde arkasından yöneten illegal bir başkan mevcuttur.

    1993 yılında ben fabrikada bulunurken 2 örgüt mensubu benim fabrikama gelerek benden aidat istediler. Bundan
    sonra bize sürekli periyodik olarak aidat ödeyeceksiniz. Diğer kurt Kökenli iş adamlarından da para topladıklarım vermeyenlerin
    basma bir çok felaketin getirildiğini söyleyerek üstü kapalı şekilde iş yerlerine ve iş adamlarına yönelik eylemleri kendilerinin
    gerçekleştirdiğini ima ettiler. Bende burada iş sahibi olan bütün iş adamları gibi para vermeyi kabul ettim. Ortalama olarak dolar
    kuruna endeksli şekilde kendi planladıkları ve kararlaştırdıkları miktarda parayı bizden alıyorlardı. Ayrıca düzenledikleri Şölen-
    Şenlik-Toplantı ve Gösteri gibi etkinliklere katılmamız hususunda baskı yapıyorlardı. O zamanlar benim bildiğim burada Mahsun
    kod adlı örgüt mensubunun sorumlu olduğu idi. 1996 yılma kadar ilişkilerim bu şekilde devam etti. Ancak 1996 yılında benim iş
    yerime gelen 2 örgüt mensubu bana toplantı olduğunu ve bu toplantıya katılacağımı söyledi. PKK örgütünün karargâhı
    konumunda olan Bükreş şehrinin Obur semtinde (Obur Bazaar isimli iş merkezinin bulunduğu yer) Obur Bazaar'ın karşısında
    sağda yaklaşık 700 metre uzaklıkta müstakil bahçeli dört odadan ibaret merkeze gelmemi istediler. Burada derneğin yeni
    yönetiminin seçilebilmesi için toplantı yapıldı. Toplantı da PKK örgütünün Propagandasını içeren konuşmalar genelde Kürtçe
    idi. Ben Kürt'çe bilmediğimden bir şey anlamadım. Ancak görüşmeler sonrasında bana derneğin yönetim kuruluna gireceğimi
    söylediler. Derneğin yönetimine 9 kişi seçildi. Ancak kâğıt üzerinde, yani resmiyette Mustafa Hasan yönetiminde bulunan eski
    yönetim yine olduğu gibi kaldı. örgütün stratejisi doğrultusunda derneği yönetecek olan İllegal yönetim seçildi. Bu yönetim (9)
    kişiden meydana geliyordu. Bu kişiler Bükreş'te tanınan İşadamlarından meydana geliyordu. Beni de yönetime dahil ettiler…”
    şeklindeki beyanıyla Romanya çalışmalarını orataya koymuştur.

    Almanya/Frankfurt merkezli faaliyet gösteren KARSAZ, 2002 yılının ikinci yarısında faaliyetlerinin
    kapsamını genişletmeye çalışmıştır. KARSAZ Avrupa'daki örgüt yandaşı Derneklerin çatı kuruluşu durumunda
    olan KON-KURD'a 30 Nisan 2002'de bir yazı göndererek, “Ulusal ekonomi" oluşturma gayretleri kapsamında, yeni
    bir faaliyet başlatmak istediğini belirtmiştir. “Mostranic Netwoork Information Cominikation" adlı özel bir firma
    tarafından "Her Kürde bir kart, her Kürt işadamına bir kart okuyucu" sloganıyla bir çalışma başlatmıştır.

    Örgüt tarafından, Kürt pazarına ve yapılanmasına büyük katkısı olabileceği değerlendirilen, KARSAZ
    ve KON-KURD üyelerine yönelik, "Kurd-Card" adıyla kredi kartı temelini oluşturacak bir proje başlatıldığı ifade
    etmiştir. Anılan projeye, Almanya'daki yaklaşık (10.800) üyesiyle KON-KURD, (8.000) üyesiyle sözde Kürt Aleviler
    Birliği, KİH-Kürdistan İslami Hareketi, Yezidi Kürtler Federasyonu ve diğer oluşumların yanı sıra, sayıları 20 bine
    varan işadamı ve esnafın, dahil edilmeye çalışıldığı belirtilmiştir.

    Projelendirilen Kurd-Card'ın üzerinde, KON-KURD'un logosu bulunan ve üyelerine ait bilgileri içeren
    bir chip-kart bulunacağı, Kurd-Card okuyucu aletinin ise; Kurd-Card sahibi ya da KARSAZ üyesi olmasına
    bakılmaksızın ilişkide olunan tüm işyeri sahiplerine dağıtılacağı ifade edilmiştir. Öte yandan "Mostranic Netwoork
    Information Cominication" adlı özel firmanın ise; elde edeceği sürekli gelirden, örgüt yandaşı derneklere internet
    bağlantısı sağlamanın yanı sıra "Bilgi Ağı" projelerini finanse edeceğini taahhüt etmiştir.

    KARSAZ'ın Kurd-Card projesi kapsamında, genişlemeye çalışmayı, genişleme ile birlikte Kürt kökenli
    üye sayısını tespit ederek, uluslararası güçlü bir organizasyon olduğunu kabul ettirmeyi ve bu sayede Avrupa Ticaret

    561
    FARUK ARSLAN

    Bakanlığı'nca tanınmayı hedeflemiştir. Ayrıca, Kurd-Card projesi, KARSAZ'ın üye sayısını artırma/kayıt altına alma,
    şirketlerin faaliyetlerine süreklilik kazandırma, para trafiğini hızlandırma, tanıtım sağlama ve hepsinden önemlisi,
    tüm alanlarda, Ülkemiz aleyhinde yürütülen bölücü ve yıkıcı faaliyetlerin finansmanının sağlanması amaçlanmıştır.

    KARSAZ yönetimince 26 Mayıs 2002 tarihinde Fransa’nın başkenti Paris'te gerçekleştirilen bir diğer
    toplantıda Avrupa'daki, üye sayısının (210)'a çıkarıldığı, Orta Asya (150), ABD ve Ortadoğu'da ise (17) üyesinin
    bulunduğu açıklanmıştır. KARSAZ tarafından, bünyesinde üye bilincinin oluşturulması amacıyla, şahıslar ve
    şirketler adına hazırlanan kimlik kartlarının dağıtım işlemleri ise 2002 Temmuz ayı içerisinde başlamıştır.

    Bu projenin uygulamaya sokulduğu dönemde KARSAZ üyeleriyle sorumluları arasında parasal


    nedenlerden sorunlar çıkmıştır. Taraflar arasındaki ihtilafın çözülmesi amacıyla Rıza Altun isimli örgüt mensubu
    devreye girmiş ve konunun örgütün cephe aparatı olan YDK nezdinde gündeme getirilerek çözülmesi
    hedeflenmiştir. Doğal olarak mevcut kavgalardan dolayı bu proje hayata geçirilmeden ortadan kalkmıştır.

    KARSAZ'ın üçüncü kongresi, "3. Kürt Ekonomi Kongresi" adı altında 31 Ocak - 2 Şubat 2003 tarihleri
    arasında Frankfurt'ta gerçekleştirilmiş, kongreye Avusturya, Avustralya, Amerika, Güney Afrika, Rusya
    Federasyonu, Balkanlar ve ülkemizden (200)'ün üzerinde üye ve sözde ekonomistle, yabancı firma temsilcileri
    katılmıştır. Bu kuruluşun başkanlığına Ferhat Hasan Yirik isimli şahıs getirilmiştir.

    Kongrede örgüt kampanyalarına aktif destek sunulması, teşkilatlanma çalışmalarına hız verilmesi gibi
    kararların yanı sıra, Maddi durumu iyi olmayan Kürt öğrencilere burs verilmesi için bir fon oluşturulması
    kararlaştırılmıştır.

    KARSAZ 3. Kongresi akabinde devam eden örgütsel çalışmalarda, Fransa'daki örgütlenme


    çalışmalarını tamamlamış ve Almanya genelindeki (15) eyalette temsilcilik açmıştır288.

    KARSAZ’ın kurulmasındaki asıl amaç daha sonra ki zamanda iyice gün yüzüne çıkmıştır. Buna göre
    PKK Avrupa Saha yönetimince elde edilen uyuşturucudan veya diğer vergilendirme paralarından elde edilen
    gelirleri, bu ülkelerde yaşayan ve ticareti bilen sempatizanlara vererek, örgüt kontrolünde iş yeri açtıkları, bu işyerleri
    üzerinden elde edilen gelirin Ermenistan ve Suriye’deki bankalar üzerinden örgüte aktarıldığı, iş yeri sahiplerine de
    belli miktarda pay verildiği ve böylece paraların aklandığı gözlenmiştir.

    05-Aralık 2003 tarihine gelindiğinde ise KARSAZ; örgüte müzahir iş adamlarını, Yahudi ve Alman
    işverenlerini 6 Aralık günü Almanya'nın başkenti Berlin'de düzenlediği bir toplantıda buluşturmuştur. Yüze yakın
    işverenin bir araya geldiği toplantıda KARSAZ'dan Hasan Ferhat Yirik, KUP'den Dilşad Barzanî, KYB'den Ahmed
    Barvvarî, Yahudi İşverenler Birliği'nden Rosa Berger ve GmbH Servisinden Monica Helm birer konuşma yapmıştır.
    Toplantıda Almanya Endüstri ve Ticaret Odası temsilcileri de hazır bulunmuştur.

    Toplantının içeriği hakkında konuşan KARSAZ Yönetim Kurulu Üyesi Hasan Ferhat Yirik, son
    dönemlerde yönetici ve üye düzeyinde birçok KARSAZ'lı işverenin Kuzey Irak’a gittiğini belirterek, buradaki yeni
    imkanlar ve iş olanaklarını değerlendirdiklerini, toplantıda işverenlerinin Almanya'da yaşadığı sorunlarını
    anlattıklarını ifade etmiştir.

    Bu yıl içinde KARSAZ Yönetim Kurulu Başkanı Bahar Çoban tarafından yapılan açıklamada,
    KARSAZ üyesi 20 şirketin bir araya gelerek MAL-AVA adlı bir holding kurduğu ve benzer bir holdingin Fransa'da
    da kurulması için girişimler sürdürüldüğü belirtilmiştir.

    288
    KADEK, "KARSAZ 3.Kongre Belgeleri", 25 Nisan 2005

    562
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    KARSAZ yöneticileri, 11 Ocak 2004 tarihinde Fransa’da bir toplantı düzenleyerek örgüte müzahir
    işverenleri Kuzey Irak’taki ekonomik gelişmeler hakkında bilgilendirmiş ve Kuzey Irak’a yatırım konusunda teşvik
    edilmiştir. 03-04 Nisan 2004 tarihinde ise Almanya’nın Frankfurt şehrinde 4. kongresini gerçekleştirmiştir. Kongrede
    KARSAZ’ın misyonunun Kürt iş dünyasını bir araya getirmek, AB ölçülerinde gelişen ekonomik, demokratik ve
    çağdaş değerler ölçüsünde gelişmeleri “Kürdistan’a” taşırmak olarak ifade edilmiştir. Kongrede Halil Karakaş
    Başkanlığa, Ali Ongun, Gülnur Aydoğdu, Rıza Çelik, Hüseyin Tişkaya, Bünyamin Aydilek ve Mühlis Gümüştaş’tan
    oluşan kişiler ise yeni yönetime seçilmişlerdir. Av. Erhan Baran tarafından hazırlanan yeni tüzük ise tamamen Alman
    dernek yasalarına göre şekillendirilmiştir.

    Frankfurt Ticaret Odası tarafından birlikte yürütülen ortak bir çalışma nedeniyle 2005 yılında
    tarafından KARSAZ yöneticilerine plaket verilmiştir. Almanların verdikleri plaketlere rağmen KARSAZ faaliyetleri
    dönem itibarıyla etkisizleşmeye başlamış ve örgüt içi sorunlar belirgin hale gelmiştir.

    Dönem ile ilgili olarak KARSAZ Yönetim Kurulu Üyesi Hasan Ferhat Yirik tarafından yapılan
    açıklamada; “…Şimdi genellikle inşaat, tekstil, gıda, ve hizmet sektörlerinde olmak üzere, Almanya, Fransa, Avusturya, Belçika,
    İsveç, Avusturalya ve Kanada’da yaklaşık 350 üyemiz bulunuyor. Üyelerimizin yüzde 70′i Almanya’dan. Daha sonra Fransa
    geliyor. Ebetteki bu örgütlenme düzeyini yetersiz buluyor ve daha da geliştirmeyi hedefliyoruz.

    İlk önceleri başta Türkiye ve Almanya’da engellemeler vardı. Ama bizim de çabalarımızla Almanya’daki baskılar
    kırıldı. Bugün Frankfurt Ticaret Odası ile birlikte çalışıyoruz. Hatta geçtiğimiz günlerde Oda tarafından kurumumuza başarılı
    ortak bir çalışma yürüttüğümüz için bir de plaket verildi.

    Elbette şirketler kurulmalı. Bugüne kadar yapıldı da. Ama kurulacak şirketler nasıl yönetilecek, hangi biçimde
    kar elde edilecek, Kürt işverenler arasındaki ilişki sağlıklı bir şekilde nasıl sağlanacak ve dünya ya da bulunulan ülkedeki pazarda
    nasıl yer edinilecek? Bu konularda insanlar nasıl bilgilendirilecek, eğitilecek? KARSAZ’ın bünyesinde topladığı insanları
    çalıştırabilmesi gerekiyor…289” ifadeleri ön plana çıkarılmıştır.

    KARSAZ'ın IV. Olağan Kongresi, 30 Nisan-01 Mayıs 2005 tarihleri arasında Almanya/Frankfurt'ta
    yapılmıştır. Kongrede, KARSAZ Başkanlığına Ali Hatay, Başkan Yardımcılığına Naim Kılıç getirilmiş, Yönetim
    Kurulu üyelerinden Zeki Baran Genel Sekreterliğe seçilmiştir.

    Ayrıca toplantıda, “Kürt ekonomisinin küçümsenmeyecek bir sermayeye sahip olduğu, Kürdistan dışına açılım
    için gerekli alt yapı çalışmalarına hız verilmesi gerektiği, kurulacak bir Kürt Bankasının köylerin yeniden yapılandırılması için
    kredi sağlayabileceği" hususları ele alınmıştır.

    Bu zamanda Almanya'nın Dresden adlı bir bölgesinde Dresden Kürt Alman Dostluk Derneği üyesi
    görünümü adı altında faaliyet gösteren (28) kişi, örgüte aktarılmak amacıyla toplanan yaklaşık 287 bin Euro'ya ait
    bağış makbuzları ve bağış listeleriyle birlikte Saksonya Kriminal Polis Müdürlüğü tarafından 17 Nisan 2005 tarihinde
    yakalanmıştır.

    KARSAZ, bölücü örgüt adına sürdürdüğü faaliyetler çerçevesinde 06 Mayıs 2006'da


    Almanya/Frankfurt'ta geniş katılımlı bir toplantı düzenlenmiş ve söz konusu toplantıya Avrupa Parlamentosu
    yetkilileri ile DTP'li Diyarbakır Belediye Başkanlığından da katılım olmuştur.

    Anılan toplantıda, "Avrupa'daki Kürt işverenlerin topraklarıyla buluşturularak, Güneydoğu Anadolu ve Irak
    kuzeyine yatırım hamlesi başlatılması, bununla ilgili yapılacak toplantı/kongrenin Dohuk'ta gerçekleştirilebileceği" görüşülmüş,

    289
    Özgür Politika Gazetesi, “Türkiye’deki Kürt işverenler biraraya gelmeli“, 24-Ocak 2005.

    563
    FARUK ARSLAN

    ayrıca, Irak Federal Kürt Bölgesi Başkanı Mesut BARZANİ'nin kutlama ve masrafları bizzat karşılanmak üzere
    KARSAZ üyelerini ERBİL'e davet mesajı okunmuştur.

    KARSAZ tarafından Mayıs 2006'da Frankfurt'ta yapılan konferansta anılan oluşum bünyesinde yer
    alan örgüt yandaşı işadamlarının Türkiye ve Irak'ın kuzeyine yatırım yapmaları yönünde karar alınmıştır.

    Görünüşte KARSAZ’ın sorumluluğunu Hasan Ferhat YİRİK isimli şahıs yapıyor olmasına karşın, asıl
    sorumlunun terör örgütü üst düzey yöneticilerinden ve hali hazırda Yürütme Konseyi Üyesi olan Koli-Zafer-Tahir
    KOD Muzaffer AYATA’nın olduğu bilinmektedir.

    Almanya'da örgütün Avrupa bölge sorumluluğu yürüten Muzaffer Ayata ve Rıza Erdoğan 2006
    Ağustos ayında tutuklanmış, CDK/Ekonomi Mali Birim sorumlusu Sefkan (K) Halil Dalkılıç Ekim 2006 itibariyle (3)
    yıl, 1994-1995 yıllarında örgüt adına bölge sorumluluğu yapan Sakine Ateş 2006 Ekim ayında (1) yıl (9) ay hapis
    cezasına çarptırılmış, yine 1993-1994 yıllarında Almanya'da bölge sorumlusu olan Hasan KARTAL 2006 Haziran
    ayında tutuklanmıştır. Almanya böylece bölge sorumluları ve CDK'nın etkin elemanları üzerinden hareketle örgüt
    faaliyetlerini kontrollü bir seviyede tutmaya çalışmışlardır.

    2006 yılında meydana gelen tutuklamalar, KARSAZ içerisinde ortaya çıkan sorunlar ve KARSAZ’a
    üye olan kurumların adlarının ortaya çıkmasıyla birlikte iş yapamamalarının meydana getirdiği sonuçlar ele
    alındığında KARSAZ’ın faaliyetlerinin dondurulması örgüt tarafından gündeme getirilmiştir.

    Ortaya çıkan bu nedenlerden dolayı KARSAZ, 2008 Aralık ayında Fransa'da gerçekleştirdiği
    toplantıda kendisini feshederek, faaliyetlerini geçici olarak durdurma karan almıştır. KARSAZ’ın feshedildiğine
    örgüt güdümündeki Fırat Haber Ajansının internet sitesinde 4 Haziran 2009 tarihinde yayınlanan "KARSAZ
    Feshedildi" başlıklı haberde yer verilmiştir. KARSAZ, o güne kadar 500 üyelik sayıya ulaşırken, bu şirketlerin zaman
    içerisinde PKK ile bağlantılı olduğunun ortaya çıkmasıyla iş alamaz duruma gelmeleri fes edilmede etkin olmuştur.

    KARSAZ aldığı kararla kendini fes etse de faaliyetleri devam etmiştir. Bu şirketler ve sahipleri
    şimdilerde el altından faaliyetlerine devam etmektedir.

    KARSAZ’ın yıllarca Avrupa’da faaliyet yürütmesine karşın, hakkında kayda değer haber çıkmamış,
    tamda fesih sonrasında basında birlik ile ilgili haberler yayınlanmaya başlamıştır.

    Sabah gazetesinden Abdurrahman Şimşek 01 Haziran 2009 tarihinde “PKK'nın Finans Ağının Merkezi
    Almanya'da” başlıklı bir haber yayınlamış ve bu haber ülkemiz kamuoyunda geniş yer bulmuştur.

    Sabah gazetesinin haberinde; PKK'nın Avrupa faaliyetlerinin odağında Almanya yer aldığı, Merkezi
    Frankfurt'ta bulunan KARSAZ'a üye Almanya'daki şirketlerin, örgütün uyuşturucu parasının aklanmasında ve
    Kandil başta olmak üzere Kuzey Irak'taki PKK kamplarına gönderilmek üzere silah ve mühimmat temin edilmesinde
    önemli rol oynadığı, KARSAZ’ın, Brüksel'deki KON-KURD adlı Kürt dernekleri federasyonuna bağlı faaliyet
    gösterdiğini, KON-KURD'u önceleri PKK üst yönetiminden Canan Kurtyılmaz'ın sonrasında ise yeni Avrupa
    sorumlusu Sabri Ok’un yönettiği,

    KARSAZ'a üye bin şirketin bulunduğu, bu şirketlerden Almanya’da 147, Fransa'da 49, İsviçre'de 14,
    Hollanda'da 13, İngiltere'de 12, Avusturya'da 10, İsveç'te 8, Yunanistan'da 2, Danimarka, Belçika ve Romanya'da ise
    birer şirketin olduğu,

    564
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    KARSAZ'ın yılda 1 milyar Euro kara para akladığını ve bu parayı terör örgütüne gönderdiğini,
    PKK’nın uyuşturucu gelirini bir Alman bankası aracılığıyla Ermenistan ve Güney Kıbrıs'taki bazı bankalara
    gönderdiğini, Hollanda istihbarat teşkilatı AIVD'nin hazırladığı raporda, Mustafa Yıldırım ve Hacı Karakoyun adlı
    KARSAZ üyelerinin PKK'nın finansörü olduğu, Yıldırım’ın, şirketleri aracılığıyla PKK'nın topladığı parayı ticaret adı
    altında Kuzey Irak'a aktardığı, PKK'nın
    uyuşturucu alanında ve siyasi alandaki büyük
    gruplardan birinin başında Metin Cansız adlı
    kişinin yer aldığı, PKK'nın uyuşturucu trafiğini
    yöneten isimlerden birinin halen cezaevinde olan
    Hakkâri Yüksekovalı Hikmet Serdar olduğu,

    KARSAZ'ın bir dönem Paris


    temsilciliğini Diyarbakır Liceli M. Zülküf Ekin isimli
    kişinin yaptığını, bu kişinin tabela firmalar
    üzerinden PKK'nın uyuşturucu parasını
    akladığı hususlarına yer verilmiştir.

    Yayınlanan haberler örgüt tarafından tepkiyle karşılanmıştır. Fırat haber ajansında Celil Demiralp tarafından
    “Avrupa’da Kürt şirketleri MİT kıskacında!” başlıklı yazı kaleme alınmıştır. Yazıda; “Avrupa’daki Kürt ekonomik
    ve sivil toplum örgütlenmeleri, istihbaratçılar, elçilikler, siyasiler ve finans çevreleri ekseninde yürütülen bir kampanyanın
    hedefinde yer alıyor. Sabah gazetesinde Kürt şirketlerin listesi verilerek, PKK ve uyuşturucu ile bağlantılandırılması,
    Avrupa’da MİT’in karanlık ve kirli işlerini gözler önüne seriyor. Yaklaşık 2 yıldır bir faaliyeti olmayan ve iki hafta önce
    resmen feshedilen Uluslararası Kürt İşverenler Birliği (KARSAZ) kurucusu şirketler özellikle hedef alınarak, tüm küçük
    işletmeler de sindirilmeye çalışılıyor…290” hususları ön plana çıkarılmıştır.

    Sabah Gazetesinin haberinin akabinde Fransız Mali Polisi tarafından KARSAZ ÜYESİ Hacı Karakoyun'un
    işyerlerine baskın yapılmış ve hakkında soruşturma açılmıştır.

    İddialara göre KARSAZ’ın faaliyetlerinin ve üyelerinin deşifre olmasının akabinde KARSAZ yerine
    DOGSİAD (Doğu ve Güneydoğu Sanayici İşadamları Derneği)291 adıyla yeni bir ekonomi yapısı oluşturulmuş ve
    çalışmalar bu ad altında yürütülmeye başlanmıştır.

    Merkezi Almanya'da bulunan ve aralarında İsviçre, Fransa ve Hollanda'dan da yatırımcıların olduğu


    DOGSIAD heyeti, 28 Nisan 2011 tarihinde Türkiye’ye gelerek Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman
    Baydemir'i ziyaret etmiştir. Dernek Başkanı Erhan Baran yaptığı açıklamada, Diyarbakır'da iki gün kalmayı
    planladıklarını, dernek üyelerinin kentteki iş olanaklarını araştırmak, fizibilite çalışması yapmak, yerel dinamiklerle
    görüşerek fikir alışverişinde bulunmak üzere çeşitli temaslarda bulunacaklarını belirtmiştir.

    Terör örgütü KARSAZ’la birlikte üye şirketlerin deşifre olması, üyelerin işlerinde gerilemenin olması, daha
    da ilginci birçok dolandırıcının örgütün parasından nemalanmak için KARSAZ’a üye olduğu ve bundan önemli
    kazanç elde ettikleri görülmüştür.

    290
    Celil Demiralp, “Avrupa’da Kürt şirketleri MİT kıskacında!”, 04 Haziran 2009, ANF.
    291
    http://www.birdoz.com/index.php?option=com_content&view=article&id=66:karsazdan-dogsada-kuertlerin-
    ekonomik-oerguetlenmesi&catid=18:tuerkce&Itemid=116

    565
    FARUK ARSLAN

    Terör örgütü ortaya çıkan olumsuz durumu ortadan kaldırmak için yeni yöntemler geliştirmiş ve yeni para
    aklama metotlarını devreye sokmuştur. Buna göre Avrupa’da çeşitli yöntemlerle ele geçirilen kirli para kuryelerle
    ülkemize aktarılmakta ve bu paraları müzahir belediyeler üzerinden aklamaktadır.

    566
    PANZER / Alman ve Amerikan Gladyolarının Türkiye Savaşı

    567

    You might also like