Professional Documents
Culture Documents
Οδυσσέας Γκιλής. ΕΝΝΕΑ ΟΔΟΙ-ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ-Αποσπάσματα Από Αρχαία Κείμενα-Θεσσαλονίκη 2018
Οδυσσέας Γκιλής. ΕΝΝΕΑ ΟΔΟΙ-ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ-Αποσπάσματα Από Αρχαία Κείμενα-Θεσσαλονίκη 2018
Οδυσσέας Γκιλής
Επιμέλεια συλλογής και επεξεργασίας υλικού
ΕΝΝΕΑ ΟΔΟΙ
ΗΔΩΝΟΙ
ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ
ΜΥΡΙΚΗ
Αποσπάσματα από αρχαία κείμεενα
...καλουμένας Ἐννέα ὁδούς, νῦν δὲ Ἀμφίπολιν... Ακραν καλουμένην και Άρεως
πόλις...
Θεσσαλονίκη 2018
2
3
Περιεχόμενα
Λεξικόν Δημητρακου
Λεξικόν Σούδα
8
Λεξικόν Αρποκρατίων
ΣΙΣΥΦΟΣ.
ΑΓΝΩΝ.
ΑΜΦΙΡΗΤΟΣ.
LIBER XII.
περὶ τὴν ἑστίαν ἔφερον τρέχοντες, καὶ ὑπὸ τῶν οἰκείων καὶ φίλων
πουλύποδας καὶ σηπίας ἐλάμβανον.
Ἀμφικτύονες: συνέδριόν ἐστιν Ἑλληνικὸν, συναγόμενον ἐν Θερ-
μοπύλαις. ὠνομάσθη δὲ ἤτοι ἀπὸ Ἀμφικτύονος τοῦ Δευκαλίωνος,
ὅτι αὐτὸς συνήγαγε τὰ ἔθνη βασιλεύων, ὥς φησι Θεόπομπος ἐν ηʹ
(ταῦτα δ' ἦν ιβʹ, Ἴωνες Δωριεῖς Περραιβοὶ Βοιωτοὶ Μάγνητες Ἀχαιοὶ
Φθιῶται Μηλιεῖς Δόλοπες Αἰνιᾶνες Δελφοὶ Φωκεῖς), ἢ ἀπὸ τοῦ πε-
ριοίκους εἶναι τῶν Δελφῶν τοὺς συναχθέντας, ὡς Ἀναξιμένης ἐν αʹ
Ἑλληνικῶν.
Ἀμφίπολις: Ἀντιφῶν περὶ τοῦ Λινδίων φόρου. πόλις αὕτη τῆς
Θρᾴκης. πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλεῖτο, ὡς Ἀνδροτίων ἐν ιβʹ
Ἀτθίδος. Μαρσύας δ' ἐν Μακεδονικοῖς διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὸν τό-
πον Ἀμφίπολιν ὠνομάσθαι, πρότερον Ἄκραν καλουμένην· οἱ δὲ Ἄρεος
πόλις.
Ἀμφισβητεῖν καὶ 8παρακαταβάλλειν: οἱ τῶν κλήρων ἐπιδικα-
ζόμενοι ἀμφισβητεῖν ἢ παρακαταβάλλειν λέγονται, οἱ μὲν οὐ φά-
σκοντες ἐπίδικον εἶναι τὸν κλῆρον ὡς ὄντος παιδὸς τῷ τετελευτηκότι
ἢ γόνῳ ἢ ποιήσει, οἱ δὲ ὡς ἄπαιδος τελευτήσαντος δικαιότερον λέγον-
τες ἔχειν αὐτοὺς τὸν κλῆρον τοῦ λαχόντος, ἢ συγγενεῖς ὄντες ἢ κατὰ
διαθήκας κληρονόμοι. οὕτω Δημοσθένης καὶ Ὑπερείδης περὶ τοῦ
παρακαταβάλλειν διεσάφησαν.
γρ. 43
εἴτε τινὶ θείᾳ δόσει, διά τινα συντυχίαν ἀμήχανον; καὶ τῶν παλαιῶν
οἱ πλεῖστοι τοῖς τρισὶ τούτοις ἐοίκασι μάλιστα προσχόντες οὔτι πλαστῶς
φιλοσοφῆσαι, οὐδενὸς ἄλλου δεόμενοι. Ζῆθος καὶ Ἀμφίων ἕτερος· ζήτει
ἐν τῷ Ἀντιόπη.
Ἀμφιπάτορες: οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς, ἑτέρας δὲ μητρός.
Ἀμφιπλήξ: ἡ ἀμφοτέρωθεν ἐλασία. ἡ ἑκατέρωθεν πλήττουσα,
ἔκ τε πατρὸς καὶ μητρός. Σοφοκλῆς· καί σ' ἀμφιπλὴξ μητρός τε καὶ
τοῦ σοῦ πατρὸς ἐλᾷ ποτ' ἐκ γῆς τῆσδε δεινόπους ἀρά. τουτέστιν ἡ
διὰ τῶν ποδῶν δέος ἐμποιοῦσα.
22
Ηδωνοί
Ἠδωνοί
Ἥρας τε
εἶτα
‘τὴν δευτέραν τε κρᾶσιν ἥρωσιν νέμω’,
εἶτα
‘τρίτον Διὸς Σωτῆρος εὐκταίαν λίβα’.
26
Ἠδωνοί
Ἠδωνοί
Αισχύλος Fragmenta
Tetralogy 10, play A, fragment 71b1, γρ. 2
καὶ πάλιν·
‘... ψαλμὸς δ' ἀλαλάζει·
ταυρόφθογγοι δ' ˈ ὑπομυκῶνται ˈ ποθὲν ἐξ ἀφανοῦς ˈ
φοβεροὶ μῖμοι· ˈ τυ{μ}πάνου δ' εἰκὼν ˈ ὥσθ' ὑπογαίου ˈ βρον-
τῆς φέρεται ˈ βαρυταρβής’.
ταῦτα γὰρ ἔοικε τοῖς Φρυγίοις· καὶ οὐκ ἀπεικός γε, ὥσπερ αὐτοὶ οἱ
Φρύγες
Θραικῶν ἄποικοί εἰσιν, οὕτω καὶ τὰ ἱερὰ ἐκεῖθεν μετενηνέχθαι. καὶ τὸν
Διόνυσον δὲ καὶ τὸν ‘Ἠδωνὸν Λυκοῦργον’ συνάγοντες εἰς ἓν τὴν ὁμοιο-
τροπίαν τῶν ἱερῶν αἰνίττονται.
Athen. Δειπνοσοφ. XI 57 [Eustath. Hom. Il. Χ 494]: καὶ τὰ
κύμβαλα δ' Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς ‘κοτύλας’ εἴρηκεν· (v. 38)
’ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ’.
Schol. BT Hom. Il. Ψ 34: ... καθόλου δὲ ‘κοτύλας’ ἐκάλουν
πάντα τὰ κοῖλα· καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς τὰ κύμβαλα· (v. 38)
’ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ’.
Hesych. Lex. IV 133, 16 Schm.: 8‘ταυρόφθογγοι’ (v. 5)· παρα-
πλήσια βουσὶ φθεγγόμενοι.
Schol. Aristoph. Thesmoph. 134: ‘(Mnesilochos zu Agathon) ...
καί σ', ὦ νεανίσκ', εἴ τις εἶ, κατ' Αἰσχύλον ˈ ἐκ τῆς Λυκουργείας
ἐρέσθαι βούλομαι· ˈ 8‘ποδαπὸς ὁ γύννις; τίς πάτρα; τίς ἡ στολή; ˈ τίς ἡ
τάραξις τοῦ βίου; τί βάρβιτος ˈ λαλεῖ κροκωτῶι;’ ...’] τὴν τετραλογίαν
Θραικῶν ἄποικοί εἰσιν, οὕτω καὶ τὰ ἱερὰ ἐκεῖθεν μετενηνέχθαι. καὶ τὸν
Διόνυσον δὲ καὶ τὸν ‘Ἠδωνὸν Λυκοῦργον’ συνάγοντες εἰς ἓν τὴν ὁμοιο-
τροπίαν τῶν ἱερῶν αἰνίττονται.
Athen. Δειπνοσοφ. XI 57 [Eustath. Hom. Il. Χ 494]: καὶ τὰ
κύμβαλα δ' Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς ‘κοτύλας’ εἴρηκεν· (v. 38)
’ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ’.
Schol. BT Hom. Il. Ψ 34: ... καθόλου δὲ ‘κοτύλας’ ἐκάλουν
πάντα τὰ κοῖλα· καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς τὰ κύμβαλα· (v. 38)
’ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ’.
Hesych. Lex. IV 133, 16 Schm.: 8‘ταυρόφθογγοι’ (v. 5)· παρα-
πλήσια βουσὶ φθεγγόμενοι.
Schol. Aristoph. Thesmoph. 134: ‘(Mnesilochos zu Agathon) ...
καί σ', ὦ νεανίσκ', εἴ τις εἶ, κατ' Αἰσχύλον ˈ ἐκ τῆς Λυκουργείας
ἐρέσθαι βούλομαι· ˈ 8‘ποδαπὸς ὁ γύννις; τίς πάτρα; τίς ἡ στολή; ˈ τίς ἡ
τάραξις τοῦ βίου; τί βάρβιτος ˈ λαλεῖ κροκωτῶι;’ ...’] τὴν τετραλογίαν
λέγει τὴν Λυκούργειαν· Ἠδωνούς, Βασσαρίδας, Νεανίσκους,
Λυκοῦργον τὸν σατυρικόν. λέγει δὲ Λυκοῦργος ἐν τοῖς Ἠδωνοῖς
πρὸς τὸν συλληφθέντα Διόνυσον·
ὃν σθένει
Anon. Περὶ ὕψους 15, 6: καὶ παρὰ μὲν Αἰσχύλωι παραδόξως τὰ
τοῦ Λυκούργου βασίλεια κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Διονύσου
θεοφορεῖται,
Βασσάραι
32
Βασσάραι
Βασσάραι
ΕΠΙΓΟΝΟΙ
ΗΔΩΝΟΙ
τῷ λόγῳ τῶν μετοχικῶν διὰ τοῦ ντ κλίνεται, καὶ ἴσως ὅτι σύνθετόν
ἐστι παρὰ τὸ ὀδούς ὀδόντος καὶ τὴν τοῦ ἁπλοῦ ἐφύλαξε κλίσιν οἷον
ὡς παρὰ τῷ Σοφοκλεῖ (Ai. 1025)
τοῦδ' αἰόλου κνώδοντος ἀντὶ τοῦ ξίφους.
Τὰ εἰς δων δισύλλαβα ὀξύτονα διὰ τοῦ ο κλίνεται οἷον Μυγδών
Μυγδόνος, Σαρδών Σαρδόνος, σινδών σινδόνος, Μαρδών Μαρδόνος,
φλεδών φλεδόνος, κληδών κληδόνος, Σιδών Σιδόνος τὸ ἐθνικὸν καὶ
Σιδών Σιδόνος ἡ πόλις, τὸ γὰρ Σιδῶνος παρ' Ὁμήρῳ μετέπεσε γρα-
φόμενον ὡς Ἀντρῶνος Πλευρῶνος. τὸ δὲ Ἠδῶνες μεταπέπλασται ἐκ
τοῦ Ἠδωνοί.
Choer. 75, 30: τὰ εἰς δων ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βαρύτονα μὴ ὄντα
παρώνυμα μηδὲ σύνθετα παρὰ τὸ ὀδούς διὰ τοῦ ντ κλίνεται καὶ δη-
λονότι τρέπει τὸ ω εἰς τὸ ο ἐν τῇ γενικῇ οἷον Κελάδων Κελάδοντος
(ἔστι δὲ ὄνομα ποταμοῦ), Λαομέδων Λαομέδοντος, Αὐτομέδων Αὐτο-
μέδοντος (ὀνόματα δὲ καὶ ταῦτα κύρια), Ἀκήδων Ἀκήδοντος ὄνομα
ποταμοῦ, Σαρπήδων Σαρπήδοντος (ἔστι δὲ ὄνομα κύριον)· ἡ Σαρπηδό-
νος γενικὴ ἀπὸ τῆς Σαρπηδὼν ὀξυτόνου εὐθείας ἐστί. πρόσκειται «μὴ
ὄντα παρώνυμα», ἐπειδὴ τὰ παρώνυμα φυλάττει τὸ ω ἐπὶ τῆς γενικῆς
οἷον κόρυδος Κορύδων Κορύδωνος (ἔστι δὲ ὄνομα κύριον), κίναδος
Κινάδων Κινάδωνος, κέλαδος Κελάδων Κελάδωνος· τὸ γὰρ Κελάδοντος
35
Flavius Philostratus Soph., Vita Apollonii Κεφ. 6,τμ. 11, γρ. 227
*ἀδαξῆσαι· κνῆσαι Ab
ἀδαξῶ· κνήθομαι. ἐπιθυμῶ
ἀδάπανον· τὸ ὕδωρ
ἀδαπάνως· λιτῶς (Eur. Or. 1176)
ἄδαρτον· γυμνόν. ἄδερμον
ἀδαριξία· εἰρήνη
ἄδαρτος· ἀμαστίγωτος
ἄδας· πονηρός c
ἄβασαν· ἔβλαψαν n
ἄδασμος· οὐδένα δασμὸν ἐκτελοῦσα [οἷον τελοῦσα ἐνοίκιον]
Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς (fr. 63)
ἀδαύως· ἐγρηγορώς w
ἄδαστος· ἀδιαίρετος (Soph. Ai. 54)
*ἅδ' αὔρα· αὕτη ἡ πνοή (Eur. Hipp. 165) APb
ἀδαχᾷ· κνᾷ, κνήθει κεφαλήν. ψηλαφᾷ (Ar. fr. 410)
ἄδδαι· ῥυμοὶ, ὑπὸ Μακεδόνων
νεται.
Τὸ Η πρὸ τοῦ Γ δασύνεται ἀεί. οἷον ἡγεμών. ἡγε-
μονία. ἡγοῦμαι. ἡγούμενος. ἡγήτωρ. ἡγήσιππος. ἡγεσίλαος.
καὶ τὰ λοιπά. πλὴν εἰ μὴ ἀπὸ κλίσεως εἴη. οἷον Ἠγμένος,
ὁ ἀγόμενος. ἠγορόωντο. ἠγροικίσθην. ἤγαμεν. ἠγαπᾶτο. τὸ
μέντοι ἡγνικότες ἐκ τοῦ ἁγνίζω γέγονε. τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ
ἁγνός· τὸ δὲ ἁγνὸς ἐκ τοῦ ἅζω ῥήματος τὴν δασεῖαν ἐφύ-
λαξε. καὶ πλὴν εἰ μὴ κατὰ τροπήν ἐστι τοῦ Α εἰς Η, οἷον
Ἠγάθεος, ὁ ἄγαν θεῖος.
Τὸ Η πρὸ τοῦ Δ δασύνεται. ἡδὺς, ἡδίων, ἥδιστος.
44
Βάκχαι.
Βασσάραι.
Γλαῦκος πόντιος.
Δαναΐδες.
Δικτυουργοί.
Ἕπτ' ἐπὶ Θήβας.
Εὐμενίδες
Ἐπίγονοι.
Ἐλευσίνιοι.
Ἡλιάδες.
Ἠδωνοί.
Ἡρακλεῖδαι.
Θρῇσσαι.
Θεωροὶ ἢ Ἰσθμιασταί.
Ἰφιγένεια.
Ἰξίων.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα Βι. of Iliad 23, verse 34c1, γρ. of scholion
2
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα Βι. of Iliad 23, verse 34c2/d2, γρ. of
scholion 3
κατοικοῦντες, Ἠδωνοὶ δὲ οἱ
τὴν Θρᾴκην. κουροτρό-
50
Αμφίπολις
ἐπίτιμοι ἐγένοντο.
Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους καὶ Θυσσὸν τὴν ἐν τῇ Ἄθω Ἀκτῇ
Διῆς εἷλον, Ἀθηναίων οὖσαν ξύμμαχον.
Καὶ τὸ θέρος τοῦτο πᾶν ἐπιμειξίαι μὲν ἦσαν τοῖς Ἀθη-
ναίοις καὶ Πελοποννησίοις, ὑπώπτευον δὲ ἀλλήλους εὐθὺς
μετὰ τὰς σπονδὰς οἵ τε Ἀθηναῖοι καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι κατὰ
τὴν τῶν χωρίων ἀλλήλοις οὐκ ἀπόδοσιν. τὴν γὰρ Ἀμφίπολιν πρότεροι
λαχόντες οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀποδιδόναι καὶ
τἆλλα οὐκ ἀπεδεδώκεσαν, οὐδὲ τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης παρεῖχον
ξυμμάχους τὰς σπονδὰς δεχομένους οὐδὲ Βοιωτοὺς οὐδὲ
Κορινθίους, λέγοντες αἰεὶ ὡς μετ' Ἀθηναίων τούτους, ἢν
μὴ 'θέλωσι, κοινῇ ἀναγκάσουσιν· χρόνους τε προύθεντο ἄνευ
ξυγγραφῆς ἐν οἷς χρῆν τοὺς μὴ ἐσιόντας ἀμφοτέροις πολε-
μίους εἶναι. τούτων οὖν ὁρῶντες οἱ Ἀθηναῖοι οὐδὲν ἔργῳ
γιγνόμενον ὑπώπτευον τοὺς Λακεδαιμονίους μηδὲν δίκαιον
διανοεῖσθαι, ὥστε οὔτε Πύλον ἀπαιτούντων αὐτῶν ἀπεδίδο-
σαν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκ τῆς νήσου δεσμώτας μετεμέλοντο
ἀποδεδωκότες, τά τε ἄλλα χωρία εἶχον, μένοντες ἕως σφίσι
ΑΡΧΙΛΕΩΝΙΣ
τὸν νοῦν ἐμβαλέσθαι, ὑμῖν δ' οὖσιν Ἀθηναίοις καὶ κατὰ τὴν
ἡμέραν ἑκάστην ἐν πᾶσι καὶ λόγοις καὶ θεωρήμασι τῆς τῶν
προγόνων ἀρετῆς ὑπομνήμαθ' ὁρῶσι τοσαύτην κακίαν ὑπάρξαι,
ὥστε τῆς ἐλευθερίας αὐτεπαγγέλτους ἐθελοντὰς παραχωρῆσαι
Φιλίππῳ. οὐδ' ἂν εἷς ταῦτα φήσειεν. λοιπὸν τοίνυν ἦν
καὶ ἀναγκαῖον ἅμα πᾶσιν οἷς ἐκεῖνος ἔπραττ' ἀδικῶν ὑμᾶς
ἐναντιοῦσθαι δικαίως. τοῦτ' ἐποιεῖτε μὲν ὑμεῖς ἐξ ἀρχῆς
εἰκότως καὶ προσηκόντως, ἔγραφον δὲ καὶ συνεβούλευον καὶ
ἐγὼ καθ' οὓς ἐπολιτευόμην χρόνους. ὁμολογῶ. ἀλλὰ τί
ἐχρῆν με ποιεῖν; ἤδη γάρ σ' ἐρωτῶ πάντα τἄλλ' ἀφείς,
Ἀμφίπολιν, Πύδναν, Ποτείδαιαν, Ἁλόννησον· οὐδενὸς τού-
των μέμνημαι· Σέρριον δὲ καὶ Δορίσκον καὶ τὴν Πεπαρήθου
πόρθησιν καὶ ὅσ' ἄλλ' ἡ πόλις ἠδικεῖτο, οὐδ' εἰ γέγονεν οἶδα.
καίτοι σύ γ' ἔφησθά με ταῦτα λέγοντ' εἰς ἔχθραν ἐμβαλεῖν
τουτουσί, Εὐβούλου καὶ Ἀριστοφῶντος καὶ Διοπείθους
τῶν περὶ τούτων ψηφισμάτων ὄντων, οὐκ ἐμῶν, ὦ λέγων
87
ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ.
Διόδωρος Σικελός Ιστορική βιβλιοθήκη (lib. 1-20) Βι. 12, κεφ. 32,τμ.
3, γρ. 6
{ΑΝΤΙΠΑΤΗΡ}
Ἀπιστήσας ἄρα τοῖς ἐπαγγέλμασιν προεῖτο τὴν
ψυχήν;
{ΑΡΧΙΑΣ}
Οὔκ· εἴ γε τῶν λοιπῶν ἀκούσαις, οὐ δόξει σοι
μόνον ἀπιστεῖν. ἀλλ' ἐπεὶ κελεύεις, ὦ βασιλεῦ,
λέγειν, Μακεδόσιν μέν, εἶπεν, οὐδὲν ἀπώμοτον
οὐδὲ παράδοξον, εἰ Δημοσθένην οὕτως λαμβάνουσιν
ὡς Ἀμφίπολιν, ὡς Ὄλυνθον, ὡς Ὠρωπόν.
τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. καὶ γὰρ οὖν ὑπογραφέας
παρεστησάμην, ἵνα σοι τὰ λεχθέντα σῴζοιτο.
Ἐγὼ μέντοι, ἔφη, ὦ Ἀρχία, βασάνων ἢ θανάτου
φόβῳ κατ' ὄψιν οὐκ ἂν Ἀντιπάτρῳ γενοίμην, ἀλλ'
εἰ ταῦτ' ἀληθεύετε, πολύ μοι μᾶλλόν ἐστι φυλακ-
τέον μὴ τὴν ψυχὴν αὐτὴν παρ' Ἀντιπάτρου δεδωρο-
δοκηκέναι μηδ' ἣν ἐμαυτὸν ἔταξα τάξιν λιπὼν τὴν
Ἑλληνικὴν εἰς τὴν Μακεδονικὴν μεταβάλλε-
σθαι.
καὶ βόες οὐκ ἐθέλουσιν αὐτὰς ἐσθίειν, οὐδ' ἄλλο οὐδέν. ἀλλ'
οὐδὲ τῶν ὑῶν οὐδὲ τῶν κυνῶν οὐδεμία τολμᾷ γεύσασθαι
τῆς κόπρου τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες ἂν ἐκ τῶν κριθῶν τούτων
μᾶζαν φαγόντες ἢ ἄρτον ἀφοδεύωσι, τῷ θνήσκειν.
Ἐν δὲ Σκοτούσαις τῆς Θετταλίας φασὶν εἶναι κρηνί-
διόν τι μικρόν, ἐξ οὗ ῥεῖ τοιοῦτον ὕδωρ ὃ τὰ μὲν ἕλκη
καὶ θλάσματα ταχέως ὑγιεινὰ ποιεῖ καὶ τῶν ἀνθρώπων
καὶ τῶν ὑποζυγίων, ἐὰν δέ τις ξύλον μὴ παντάπασι συν-
τρίψας ἀλλὰ σχίσας ἐμβάλῃ, συμφύεται καὶ πάλιν εἰς
τὸ αὐτὸ καθίσταται.
Περὶ δὲ τὴν Θρᾴκην τὴν ὑπὲρ Ἀμφίπολιν φασὶ γί-
νεσθαί τι τερατῶδες καὶ ἄπιστον τοῖς μὴ τεθεαμένοις. ἐξιόν-
τες γὰρ οἱ παῖδες ἐκ τῶν κωμῶν καὶ τῶν ἐγγὺς χωρίων
ἐπὶ θήραν τῶν ὀρνιθαρίων συνθηρεύειν παραλαμβάνουσι τοὺς
ἱέρακας, καὶ τοῦτο ποιοῦσιν οὕτως. ἐπειδὰν προέλθωσιν εἰς
τόπον ἐπιτήδειον, καλοῦσι τοὺς ἱέρακας ὀνομαστὶ κεκραγότες·
οἱ δ' ὅταν ἀκούσωσι τῶν παίδων τὴν φωνήν, παραγινόμενοι
κατασοβοῦσι τοὺς ὄρνιθας· οἱ δὲ δεδιότες ἐκείνους καταφεύ-
γουσιν εἰς τοὺς θάμνους, ὅπου αὐτοὺς οἱ παῖδες ξύλοις τύ-
πτοντες λαμβάνουσιν. ὃ δὲ πάντων ἄν τις μάλιστα θαυμά-
σειεν· οἱ μὲν γὰρ ἱέρακες ὅταν αὐτοί τινα λάβωσι τῶν
καὶ ὀξύνεται. τὰ μὲν οὖν κύρια ἀπὸ φύσει μακρᾶς ἀρχόμενα ὀξύνεται,
Ἰνωπός ὄνομα ποταμοῦ, Ἀσωπός πατὴρ Αἰγίνης, Ὠρωπός πόλις
Βοιωτίας. ἔστι καὶ πόλις ἐν Ἄργει κτισθεῖσα καὶ ἐν Θεσπρωτίᾳ. λέγεται
καὶ ἀρσενικῶς. Θουκυδίδης ὀγδόῃ (c. 60) «ἔχοντες οὖν τὸν Ὠρωπὸν
ἀφικνοῦνται εἰς τὴν Ῥόδον». Παυσανίας δὲ ἐν τῷ ἑβδόμῳ (c. 11, 4)
τὴν πόλιν θηλυκῶς φησι «διαρπάζουσι Ὠρωπὸν ὑπήκοόν σφισιν
οὖσαν».
Κασσωπός. οὕτως Ἡρόδωρός φησιν τοὺς Κασσωπίους, ἴσως κακῶς.
Εὐρωπός ὁ Μακεδόνος καὶ Ὠρειθυίας τῆς Κέκροπος· καὶ ἀπ' αὐτοῦ
πόλις Μακεδονίας. ἔστι καὶ Συρίας ἄλλη κτισθεῖσα ὑπὸ Νικάτορος,
περὶ ἧς ὁ πολυίστωρ ἐν τῷ περὶ Συρίας φησὶν οὕτως «Ξενοφῶν ἐν
ταῖς ἀναμετρήσεσι τῶν ὀρῶν περὶ Ἀμφίπολιν κεῖσθαι πόλιν Εὐρωπόν,
ἣν πρότερον Τελμισσὸν καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν κτισάντων. ταύτην δέ φα-
σιν ὑπὸ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος ἐπικτισθεῖσαν Ὠρωπὸν ὠνομάσθαι ἀπὸ
τῆς ἐν τῇ Ἑλλάδι Ὠρωποῦ». σημείωσαι τὸ Αἴσωπος. τὸ δὲ Κρότω-
πος καὶ Μελάνωπος κύρια οὐκ ἀπὸ μακρᾶς ἄρχονται. Κάνωπος
δέ, ὅπερ ἔδει γράφεσθαι διὰ τοῦ π, ὅμως γράφεται διὰ τοῦ β. τὸ δὲ
ἄνθρωπος προσηγορικὸν προπαροξύνεται. τὸ μέντοι στενωπός ὀξύ-
νεται προσηγορικὸν ὂν ἐπὶ θηλυκοῦ μόνου. ἔτι καὶ τὸ ἀλωπός
ὀξύνεται.
Αίλιος Ηρωδιανός Περὶ κλίσεως ὀνομάτων Part+τόμ. 3,2, σελ. 699, γρ.
29
Epigrammata
ΝΙΚΑΙΝΕΤΟΥ
ΝΙΚΑΙΝΕΤΟΥ
ΝΙΚΑΙΝΕΤΟΥ
ματι τίθησιν.
Ὁμοίως δὲ καὶ τῆς Θρᾴ-
κης σχεδὸν ὅλης ὑπὸ τὸν διὰ Βυζαντίου παράλ-
ληλον κειμένης, τὰς μεσογείους αὐτῆς πόλεις
ἁπάσας ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦτον τὸν παράλληλον κλί-
ματι κατέταξεν.
Ἔτι Τραπεζοῦντα, φησὶν, ἱδρύσομεν ἐπὶ τοῦ διὰ Βυζαντίου πα
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 1-3) Βι. 3, κεφ. 12,τμ. 28,
γρ. 5
Ἰωρῶν
Ἴωρον μζʹ ʹʹδʹʹ μαʹ δʹʹ
Σιντικῇς
Τρίστωλος μηʹ μαʹ ʹʹ
Παρθικόπολις μηʹ γοʹʹ μαʹ γοʹʹ
Ἡράκλεια Σιντική μθʹ ϛʹʹ μαʹ γοʹʹ
Ὀδομαντικῆς καὶ Ἠδωνίδος
Σκοτοῦσσα μθʹ ʹʹ μαʹ ʹʹγʹʹ
Βέργα μθʹ ʹʹγʹʹ μαʹ γοʹʹ
Γάσωρος νʹ δʹʹ μαʹ ʹʹγʹʹ ιβʹʹ
Ἀμφίπολις νʹ μαʹ ʹʹ
Φίλιπποι νʹ ʹʹδʹʹ μαʹ ʹʹγʹʹ ιβʹʹ
Δεσαρητίων
Εὔϊα μϛʹ ιβʹʹ μʹ δʹʹ
Λυχνιδός μϛʹ ʹʹγʹʹ μʹ γʹʹ
Λυγκηστίδος
Ἡράκλεια μζʹ γοʹʹ μʹ γοʹʹ
Πελαγόνων
Αὐδάριστος μηʹ μʹ ʹʹγʹʹ ιβʹ
Στόβοι μηʹ ʹʹ μαʹ γʹʹ Βισαλτίας
Cassius Dio Hist., Historiae Romanae Βι. 20, κεφ. 66, secti 4, γρ. 1
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ
οικος.
τὰ δ' ἀπὸ πόλεως ὀνόματα πολίτης, πολιτεία, πολιτευόμενοι
πολιτεύεσθαι, πολιτεύειν πολιτοκοπεῖν καὶ πολιτοκοπία ὡς
Σαννυρίων Γέλωτι (I p 794. 7 Ko), πολιτικὴ σοφία καὶ πολιτικὸς
ἀνήρ καὶ λόγος πολιτικός, καὶ πολιεῖς θεοὶ καὶ πολιοῦχοι, καὶ
φιλόπολις τὸ ἦθος παρὰ Θουκυδίδῃ (VI 92. 3), καὶ πολιτοκοπεῖν
παρ' Ἀντιφῶντι (fg 177 Bl), καὶ πολλὰ τοιαῦτα. τὸν δὲ ἀστὸν
Εὔπολις ἐν τῇ Διάδι (I p 293. 137 Ko) ἔμπολιν εἴρηκεν, οἷον
ἐγχώριον· εἴποι δ' ἄν τις, οἶμαι, καὶ τὸν ἐντόπιον, Πλάτωνος
Phaedr 262 D) εἰπόντος ἐντοπίους θεούς. ἡ δ' ἰσθμῷ ἢ πορθμῷ
131
Σχετικά με το παραπάνω:
133
τους τοὺς χρόνους ἄνδρες κατὰ παιδείαν ἄξιοι μνήμης Ἰσοκράτης ... καὶ
οἱ τούτου γενόμενοι μαθηταὶ καὶ Ἀριστοτέλης ..... ἔτι δὲ Ἀναξιμένης ὁ
Λαμψακηνὸς καὶ Πλάτων ...,
Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν δὲ τὴν καὶ Ἰώ φασιν διὰ τὸ
ἰέναι αὐτὴν διὰ πάσης τῆς γῆς πλανωμένην), ταύτην δὲ Ἴστρος ἐν
τῷ περὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προ-
μηθεὺς δὲ κατὰ Τριόπαν ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωυσέα, ὥστε καὶ πρὸ
τῆς καθ' Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ Μωυσῆς ἠκμακέναι φαίνεται.
Λέων δὲ ὁ τὰ περὶ τῶν κατ' Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος τὴν
Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητρα καλεῖσθαί φησιν, ἣ κατὰ Λυγκέα γίνεται
ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωυσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ Ἄργους βασιλεὺς
Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν. τοῦτον
δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν καὶ τοῦτον
εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν, Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν
τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταρι-
χευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ τοῦ τιμωμένου δαίμονος,
κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι καὶ Σάραπιν συνηθείᾳ τινὶ τῶν ἐγ-
χωρίων ὕστερον. Ἆπις δὲ τρίτος ἐστὶν ἀπὸ Ἰνάχου. ναὶ μὴν ἡ
Λητὼ κατὰ Τιτυὸν γίνεται, Λητὼ γὰρ ἥλκησε, Διὸς κυδρὴν
παράκοιτιν, Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισεν Ταντάλῳ. εἰκότως ἄρα καὶ ὁ
Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· «ἐν χρόνῳ δὲ γένετ' Ἀπόλλων,» καὶ οὐδὲν
θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ
«μέγαν εἰς ἐνιαυτόν».
τὰς δυναστείας ...... HARPOKR. s. Ἀργαῖος· ....... περὶ τούτου καὶ Θεό-
πομπος ἐν τῶι α τῶν Φιλιππικῶν λέγει· «τὸν Ἀρχέλαον καλοῦσι
καὶ Ἀργαῖον καὶ Παυσανίαν.»
HARPOKR. EPIT. SUID. s. Τί ἐστι τὸ ἐν τοῖς Δημο-
σθένους Φιλιππικοῖς (II 6) ‘καὶ τὸ θρυλούμενόν ποτε ἀπόρρητον ἐκεῖνο’,
Θεόπομπος ἐν [λ]α δεδήλωκε. φησὶ γάρ· «καὶ πέμπει πρὸς
τὸν Φίλιππον πρεσβευτὰς Ἀντιφῶντα καὶ Χαρίδημον
ράξοντας καὶ περὶ φιλίας, οἳ παραγενόμενοι συμ-
πείθειν αὐτὸν ἐπεχείρουν ἐν ἀπορρήτωι συμπράττειν
Ἀθηναίοις, ὅπως ἂν λάβωσιν Ἀμφίπολιν, ὑπισχνούμενοι
ύδναν. οἱ δὲ πρέσβεις οἱ τῶν Ἀθηναίων εἰς μὲν τὸν
δῆμον οὐδὲν ἀπήγγελλον, βουλόμενοι λανθάνειν τοὺς
Πυδναίους ἐκδιδόναι μέλλοντες ἐκείνους, ἐν ἀπορρήτωι
δὲ μετὰ τῆς βουλῆς ἔπραττον.»
SCHOL. DEMOSTH. II 6
p. 85, 19 Ddf.: διὰ τί ἐν ἀπορρήτωι; ἵνα μὴ ἑκάτεροι μαθόντες φυλάξων-
ται, οἵ τε Ποτιδαιᾶται καὶ οἱ Πυδναῖοι. Θεόπομπος δέ φησιν ὅτι περὶ
Πύδνης μόνον καὶ Φιλίππου, ἵνα δῶι αὐτὸς μὲν Ἀθηναίοις Ἀμφίπολιν,
δέξηται δὲ παρ' αὐτῶν τὴν Πύδναν αὐτοῦ οὖσαν. καὶ τὸ ἀπόρρητον δέ,
ἵνα μὴ μαθόντες οἱ Πυδναῖοι φυλάξωνται· οὐ γὰρ ἐβούλοντο εἶναι ὑπὸ
δέξηται δὲ παρ' αὐτῶν τὴν Πύδναν αὐτοῦ οὖσαν. καὶ τὸ ἀπόρρητον δέ,
ἵνα μὴ μαθόντες οἱ Πυδναῖοι φυλάξωνται· οὐ γὰρ ἐβούλοντο εἶναι ὑπὸ
τὸν Φίλιππον.
Rhetorica Anonyma, Περὶ τῶν τοῦ λόγου σχημάτων Τόμ. 3, σελ. 140,
γρ. 1
ΒΡΑΣΙΔΑΣ.
147
ΒΡΑΣΙΔΑΣ.
ὁμολογίαν προσεκτήσατο.
Βρασίδας νυκτὸς ἐπιπλέων Σκιώνῃ τριήρη φιλίαν
προπλεῖν ἔταξεν· αὐτὸς δὲ ἐν ὑπηρετικῷ κατόπιν εἵπετο,
ὅπως, εἰ μέν τι μεῖζον τοῦ ὑπηρετικοῦ πολέμιον ἐπι-
φανείη σκάφος, ἡ τριήρης ἀμύνοι, εἰ δὲ ἀντίπαλος
ἄλλη τριήρης, ἐν ὅσῳ πρὸς ἐκείνην διαγωνίζεται, αὐτὸς
ἐν τῷ ὑπηρετικῷ διασωθῆναι φθάσειεν.
ΑΜΦΙΡΗΤΟΣ.
Σωκράτης Ξενοφῶντι.
Σωκράτους.
Σωκράτους.
Σωκράτους.
ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΑΣ.
LIBER VIII.
LIBER XII.
...ὁ λόγος. ἡμέρα τις ἤγετο ἐπὶ τοῖς νεογνοῖς παιδίοις, ἐν ᾗ τὸ βρέφος
περὶ τὴν ἑστίαν ἔφερον τρέχοντες, καὶ ὑπὸ τῶν οἰκείων καὶ φίλων
πουλύποδας καὶ σηπίας ἐλάμβανον.
Ἀμφικτύονες: συνέδριόν ἐστιν Ἑλληνικὸν, συναγόμενον ἐν Θερ-
μοπύλαις. ὠνομάσθη δὲ ἤτοι ἀπὸ Ἀμφικτύονος τοῦ Δευκαλίωνος,
ὅτι αὐτὸς συνήγαγε τὰ ἔθνη βασιλεύων, ὥς φησι Θεόπομπος ἐν ηʹ
(ταῦτα δ' ἦν ιβʹ, Ἴωνες Δωριεῖς Περραιβοὶ Βοιωτοὶ Μάγνητες Ἀχαιοὶ
Φθιῶται Μηλιεῖς Δόλοπες Αἰνιᾶνες Δελφοὶ Φωκεῖς), ἢ ἀπὸ τοῦ πε-
ριοίκους εἶναι τῶν Δελφῶν τοὺς συναχθέντας, ὡς Ἀναξιμένης ἐν αʹ
Ἑλληνικῶν.
Ἀμφίπολις: Ἀντιφῶν περὶ τοῦ Λινδίων φόρου. πόλις αὕτη τῆς
Θρᾴκης. πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλεῖτο, ὡς Ἀνδροτίων ἐν ιβʹ
Ἀτθίδος. Μαρσύας δ' ἐν Μακεδονικοῖς διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὸν τό-
πον Ἀμφίπολιν ὠνομάσθαι, πρότερον Ἄκραν καλουμένην· οἱ δὲ Ἄρεος
πόλις.
Ἀμφισβητεῖν καὶ 8παρακαταβάλλειν: οἱ τῶν κλήρων ἐπιδικα-
ζόμενοι ἀμφισβητεῖν ἢ παρακαταβάλλειν λέγονται, οἱ μὲν οὐ φά-
σκοντες ἐπίδικον εἶναι τὸν κλῆρον ὡς ὄντος παιδὸς τῷ τετελευτηκότι
ἢ γόνῳ ἢ ποιήσει, οἱ δὲ ὡς ἄπαιδος τελευτήσαντος δικαιότερον λέγον-
τες ἔχειν αὐτοὺς τὸν κλῆρον τοῦ λαχόντος, ἢ συγγενεῖς ὄντες ἢ κατὰ
διαθήκας κληρονόμοι. οὕτω Δημοσθένης καὶ Ὑπερείδης περὶ τοῦ
τες ἔχειν αὐτοὺς τὸν κλῆρον τοῦ λαχόντος, ἢ συγγενεῖς ὄντες ἢ κατὰ
διαθήκας κληρονόμοι. οὕτω Δημοσθένης καὶ Ὑπερείδης περὶ τοῦ
παρακαταβάλλειν διεσάφησαν.
Eusebius Scr. Eccl., Theol., Praeparatio evangelica Βι. 10, κεφ. 12,τμ.
25, γρ. 1
οἷον ἄγρει ἀντὶ τοῦ ἄγε. Τὰ εἰς χρι διὰ τοῦ Ι γρά-
φονται, οἷον ἄχρι, μέχρι, πλὴν τοῦ ἀπόχρη.
Τὰ εἰς κτι διὰ τοῦ Ι γράφονται, οἷον ἀτακτί,
ἀσκαρδαμυκτί πλὴν τοῦ ἀκηρυκτεί. Τὰ εἰς πτι διὰ
τοῦ Ι γράφονται, οἷον ἀτρεπτί.
Τὰ εἰς δον διὰ τοῦ Ο μικροῦ ἐν τῇ ληγούσῃ καὶ
Η ἐν τῇ παραληγούσῃ οἷον σωρηδόν, κωμηδόν, κρου-
νηδόν πλὴν τοῦ νοσφιδόν, ἀσπιδόν, πληνθιδόν (sic),
διακλιδόν, ἀποκριδόν, διακριδόν.
Τὰ παρὰ τὸ ἀμφί διὰ τοῦ Ι γράφονται, οἷον
ἀμφίβληστρον, Ἀμφίπολις, πλὴν τοῦ ἀμφήριστος,
καὶ ἄμφηκες, τὸ ἠκονημένον ξίφος; ἀμφηρεφές τὸ
ἐστεγασμένον οἴκημα παρὰ τὸ ἐρέφω, ὅθεν καὶ ὑψη-
ρεφές.
Τὰ εἰς στι ἀπὸ τῶν εἰς ζω ληγόντων ῥημάτων
γινόμενα διὰ τοῦ Ι γράφονται καὶ τὸ Ι αὐτὸ συστέλ-
λουσιν, οἷον Ἰαστί, δωριστί, ἑλληνιστί, φρυγιστί, με-
γαλωστί, νεωστί. Τὸ δὲ ἀκοντί, ἐθελοντί, ἀπευστί ἐκτείνονται.
ΟΜΙΛΙΑ ΛΖʹ.
Περὶ παραλείψεως
ἐστι τούτου;
Ἔχει δὲ τὸ σχῆμα καὶ κάλλος καὶ ἐνέργειαν, καὶ ὅταν
εἴπῃ· ἐπέδωκα· ἐπαινοῦμαι, οὔ, μὰ Δία, οὐκ
ὤν, ὧν ἐπέδωκα, ὑπεύθυνος. ἦρχον· καὶ δέ-
181
νοιτο πόλεμος πρὸς τῇ χώρᾳ, οὐ λέγων μὲν κατ' εἶδος οὐδ' ἐπεξιών, ταῖς
δὲ ὑπονοίαις μειζόνως φοβῶν.
νειν. καὶ λέγομεν ὅτι οὐκ ἀσκόπως καὶ τοῖς ἄλλοις παρεῖχεν.
σκοπὸς γὰρ ἦν αὐτῷ τὴν ἀλήθειαν τῶν πραγμάτων συγγράψαι,
εἰκὸς δὲ ἦν Ἀθηναίους πρὸς τὸ χρήσιμον ἑαυτῶν ἀπαγγέλλοντας
ψεύδεσθαι καὶ λέγειν πολλάκις ὡς ἡμεῖς ἐνικήσαμεν οὐ νικήσαντας.
δι' ὃ πᾶσι παρεῖχεν, ἐκ τῆς τῶν πολλῶν συμφωνίας θηρώμενος
τὴν τῆς ἀληθείας κατάληψιν· τὸ γὰρ σαφὲς ἐξελέγχεται τῇ τῶν
πολλῶν συνᾳδούσῃ συμφωνίᾳ.
3. Ὅτι ὁ Θουκυδίδης οὐκ ἐπολιτεύσατο γενόμενος ἐν ἡλικίᾳ
οὐδὲ προσῆλθε τῷ βήματι, ἐστρατήγησε δὲ ἀρχέκακον ἀρχὴν παρα-
λαβών· ἀπὸ γὰρ ταύτης φυγαδεύεται. πεμφθεὶς γὰρ ἐπ' Ἀμφί-
πολιν Βρασίδου φθάσαντος καὶ προλαβόντος αὐτὴν ἔσχεν αἰτίαν,
καίτοι μὴ πάντα καταστὰς ἀνόνητος Ἀθηναίοις· τῆς μὲν γὰρ
183
καὶ τῶν αὐτοῦ διαδόχων, καταλήξασα δὲ εἰς Περσέα τὸν Φιλίππου, ὥστε
καὶ αὐτὸ ἀποβαλεῖν τὸ τῆς βασιλείας ἀξίωμα· αἰχμάλωτος γὰρ αὐτὸς ὁ
Περσεὺς μετὰ γυναικὸς καὶ τέκνων, ἡττηθεὶς ὑπὸ Αἰμιλίου ἀνθυπάτου
καὶ
στρατηγοῦ τῶν Ῥωμαίων εἰς τὴν Ῥώμην ἀπήχθη δέσμιος καὶ πάντα τὰ
τῆς βασιλείας τῶν Μακεδόνων ἐπίσημα, ὥστε ἀπὸ βασιλείας εἰς ἐπαρχίαν
τὸ σχῆμα μεταβαλεῖν καὶ νῦν εἰς θέματος τάξιν καὶ στρατηγίδος αὐτὴν
καταλῆξαι.
Ἐπαρχία Μακεδονίας αʹ· ὑπὸ κονσιλάριον, πόλεις λ[β]ʹ· Θεσσαλο-
νίκη, Πέλλη, Εὔρωπος, Δίος, Βέρροια, Ἐορδαία, Ἔδεσσα, Κέλλη, Ἀλμω-
πία, Ἡράκλεια Λάκκου, Ἀντανία, Γέμινδος, Νικεδής, Διόβουρος,
Ἰδομένη,
Βράγυλος, Πρίμανα, Μαρώνεια, Ἀμφίπολις, Νεάπολις, Ἀπολλωνία, Τό-
πειρος τὸ νῦν Ῥούσιον, Νικόπολις, †Ἰθάπολις†, Ἄκανθος, Κερεόπυργος,
Βέρπη, Ἄραλος, Διοκλητιανούπολις, Σεβαστόπολις.
Ἐπαρχία Μακεδονίας βʹ· ὑφ' ἡγεμόνα, πόλεις ηʹ· Στόλοι,
Ἄργος, Εὐστράϊον, Πελαγονία, Βάργαλα, Κελαινίδιον, Ἁρμονία,
Ζάπαρα.
Ἐπαρχία Θεσσαλίας· ὑπὸ τὸν αὐτόν, πόλεις ιζʹ· Λάρισσα, Δημητριάς,
Θῆβαι, Ἐχιναιός, Λάμια, Τρίκη, Γόμφοι, Ὑπάτη αἱ νῦν λεγόμεναι Νέαι
Πάτραι, Μητρόπολις, Καισάρεια, Φάρσαλος, Βουραμίνσιος, σάλτος
Ἰ[ωαν-
ν]ούβιος, νῆσος Σκίαθος, νῆσος Σκέπολα, νῆσος Πεπάρηθος.
Ἕως ὧδε τὸ θέμα Μακεδονίας.
Συρίας καὶ Βαβυλωνίας καὶ τῶν ἄνω τόπων πρῶτος Σέλευκος Νικά-
νωρ ἐβασίλευσεν ἔτη λγʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ͵εροαʹ.
Ἐδεσσηνοὶ τοὺς χρόνους ἔνθεν ἀριθμοῦσι.
Σέλευκος Ἀντιόχειαν τὴν πρὶν Ἀντιγονίαν ἐπέκτισεν ιβʹ ἔτει τῆς βασι-
λείας αὐτοῦ. ὁ αὐτὸς Λαοδίκειαν, Σελεύκειαν, Ἀπάμειαν, Ἔδεσσαν, Βέ-
ροιαν, Πέλλαν. Σέλευκος Βαβυλῶνα παρεστήσατο. Σέλευκος ἐν ταῖς
νέαις
πόλεσιν Ἰουδαίους συνῴκισεν Ἕλλησι.
Ῥωξάνην σὺν Ἀλεξάνδρῳ παιδὶ πεμφθεῖσαν εἰς Ἀμφίπολιν Σέλευκος
Νικάνωρ ἀφανίζει, Κασάνδρου κελεύσαντος, ὥς φασι.
Τότε Κάλλιππος Κυζικηνὸς ἀστρολόγος ἐγνωρίζετο καὶ Διονύσιος ὁ
τὰς πόλεις γράψας.
Ἐρασίστρατος διαφανὴς ἰατρὸς ἐπὶ Σελεύκου ἐγνωρίζετο, ὃς διαγνοὺς
Ἀντίοχον τὸν Σελεύκου παῖδα δεινῶς νοσοῦντα δι' ἔρωτα τὸν πρὸς τὴν
Σελεύκου τοῦ πατρὸς γαμετὴν θυγατέρα Δημητρίου ἐθαυμαστώθη. ὅθεν
καὶ Σέλευκος τῷ πάθει περιαλγήσας παραχωρεῖ τῷ παιδὶ Ἀντιόχῳ τῆς
γαμετῆς.
ἀδεῶς,
τὸ δὲ τρίτον τοῦ πρόσω ἐχόμενον οὐδ' αὐτὸ καθαρῶς ἦν ἀδιαίρετον,
ἀλλ' ὃ μὲν Στρυμόνος ἔπινε καὶ ἐλούετο φθεῖρον τὰ κατ' Ἀμφίπολιν, ὃ δὲ
προπορευόμενον γεγηθὸς καὶ οἷον προαρπάζον τὴν εἰς τὴν βασιλεύου-
σαν εἴσοδον κατὰ Μοσυνόπολιν ἐστρατοπεδεύετο. ἀεὶ δὲ νικῶντες καὶ
μηδένα τὸν ἐς χεῖρας ἔχοντες ἐπιόντα ἀπερισκέπτους ἔδρων τὰς ἐκδρομὰς
καὶ κατὰ ἴλας ἀποδιίσταντο καὶ ἄλλος ἄλλοθι, ὥσπερ ἑκάστῳ φίλον,
ἀπεσκεδάννυντο, εἴ ποτε δεήσειεν ἐξιέναι τῆς Μοσυνοπόλεως ἐπὶ ληϊσμῷ
καὶ τὰ ἐπιτήδεια εἰσενέγκασθαι.
Φυλάξας τοίνυν ὁ στρατηγὸς τὰ παρὰ τῶν βαρβάρων ὧδέ πῃ γινό-
μενα τὴν στρατιὰν ἐπάγει κατὰ καιρόν, μόλις πείσας ἀποστῆναι μικρὸν
τῶν ὀρέων καὶ βαδίσαι ποτὲ καὶ πεδίον ἱππήλατον. καὶ ὡς ἤνυσάν τι
χρηστὸν ἐκ πρώτης ὁρμῆς καὶ μοῖραν ἐτρέψαντο τῶν ἀντιπάλων, τὸν τῶν
ἐναντίας μοίρας καὶ νῦν στησόμεθα, ἵνα μὴ καὶ χείροσιν εἴποιμι, ἀφορῶν
μὲν καὶ πρὸς τὸ καταβεβλημένον καὶ ἀτονώτερον ἤδη φρόνημα τῶν
Ῥωμαίων, οἳ πολλάκις ὑφ' ἡμῶν τροπωθέντες οὐδ' ἅπαξ τὰ κατ'
αὐτοὺς ἀναλαβεῖν ἐσχήκασι πράγματα, ἐννοῶν δὲ καὶ ἣν θεόθεν ἐπ-
εσπάσαντο οἵδε μῆνιν τὸν αὐτοὺς βαρείας τυραννίδος ἀπηλλαχότα
Ἰσαάκιον βασιλείας ἐννόμου καθῃρηκότες· οἱ γὰρ οὕτω κατὰ τῶν
σεσωκότων ὁπλισάμενοι οὐκ ἂν φθάνοιεν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὡς παράσπον-
δοι ἀναιρούμενοι.”
Τοιαύταις γνώμαις ὁ βάρβαρος τὰ τῶν ὑπ' αὐτὸν ἀναστήσας
φρονήματα μετὰ κόμπου μείζονος ἐπῄει κατὰ τῶν περὶ Στρυμόνα τε
καὶ Ἀμφίπολιν ἐπαρχιῶν. ἐπεὶ δὲ καὶ ταῖς Σέρραις ἐμβαλεῖν Ἰσαακίῳ
ἤκουσται τῷ σεβαστοκράτορι, νέος ὢν οὗτος καὶ προσεχεῖ τινι τῶν
Βλάχων ἐπαρθεὶς πταίσματι, μὴ προεξετάσας τὴν τῶν πολεμίων δύ-
ναμιν, τῇ δ' ἀκοῇ συνάψας τὴν κατ' αὐτῶν ἐξόρμησιν, ἀνίστησί τε
παραχρῆμα τὴν στρατιὰν τῆς σάλπιγγος ἐνδούσης τὸ σύνθημα καὶ
τὸν πολεμιστήριον πρῶτος ἵππον ἀναβὰς καὶ θωρακισάμενος, κατ'
ἐπειγωλήν, οὐχὶ βάδην τὸ δόρυ κατὰ τῶν ἀντιπάλων τιταίνων ἔξεισιν,
ὡς εἴπερ ἐλάφων αὐτῷ κυνηγέσιον προηυτρέπιστο ἢ θηρευτικὰ ἐκεῖ που
ἀθύρματα προητοίμαστο.
Βόστρους ὁ βασιλεύς.
ἡ δὲ λαβοῦσα τήν τε θυγατέρα καὶ πάντα
τὸν βίον αὐτῆς ἀφίκετο ἐς Βόστρους κἀκεῖ συνάπτει τὴν θυγατέρα τῷ
τούτων ἡγεμόνι δοῦσα καὶ φερνὴν αὐτῷ τὰ πολίσματα, καὶ χρόνον
ἱκανὸν αὐτοῦ διαγαγοῦσα ὕστερον ἀπέπλευσεν ἐς Κέρκυραν παρά τε
τὴν μητέρα καὶ τοὺς ἀδελφούς.
Ἱδρυμένος: τεθεμελιωμένος.
Ἱδρύσαντο: ἐκάθισαν· ἵδρυσαν.
Ἵδρυσις: ἑδραῖα· ἀσφάλεια.
Ἰδύους: τοὺς μάρτυρας· οὕτως Σόλων.
Ἵει: πέμπει· ἀμφιβάλλει.
Ἰέμενοι: ἐπιθυμοῦντες.
Ἰέναι: πορεύεσθαι ἢ πορευθῆναι.
Ἴενται: ὁρμῶσιν.
Ἱέντες: ἀφιέντες.
Ἱερᾶσθαι: ἱερουργεῖν.
Ἱέραξ: εἷς ἦν τῶν Ἀμφιπολιτῶν πεμφθέντων πρέσβεων Ἀθήναζε,
βουλομένων αὐτῶν Ἀθηναίοις
παραδοῦναι καὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν.
Ἱερὰ συκῆ: οὕτω λέγεται ἡ παρὰ τὴν Ἐλευσῖνα
ὁδός.
Ἱερὰ ὁδός: ἣν οἱ μύσται πορεύονται ἀπὸ τοῦ ἄστεος
ἐπὶ Ἐλευσῖνα.
Ἱερὰ τριήρης: λέγοιτ' ἂν ἡ πάραλος.
Ἱεράτω: κατὰ νόμον ὀργιαζέτω· καὶ θυέτω· ὀργεῶνες
γὰρ οἱ θύται.
204
εἰπών. Καὶ Θεόκριτος δὲ, παρ' ᾧ κεῖται τὸ, ἀνατέλλουσι πελειάδες. ἀλλ'
οὕτω μὲν ὁ Ἀμφιπολίτης
Χείρων. Ἀριστοτέλης δέ φασιν ἀλληγορικῶς εἶπε δηλοῦν Ὅμηρον ἐξ
ἀναθυμιάσεως τρέφεσθαι τοὺς
θεοὺς ἤτοι τὰ ἄνω σώματα, ἀεροπόρον ζῷον παραλαβόντα εἰς ἔνδειξιν
τῆς τοιαύτης τροφῆς. τὸ δὲ
ἀφαιρεῖσθαί τι ὑπὸ τῆς πέτρας δηλοῦν ἔφη ὡς καὶ ἡ γῆ ἕλκει ἐκ τῆς
τοιαύτης ἀναθυμιάσεως. Ἀλέξαν-
δρος δὲ ὁ βασιλεὺς διὰ τὸ δοκεῖν φησὶ τοὺς θεοὺς φιλοσόφους καὶ
ἡδονῆς μείζους ἀναθεῖναι τὸν ποιη-
τὴν τὴν ἐκείνων τροφὴν τῷ ἀσθενεστάτῳ καὶ τρυφερωτάτῳ ζῴῳ, ὑφ' οὗ
βραχύ τι ἂν παρακομίζετο.
Ἄλλοι δὲ Δία μὲν νοοῦσι τὸν Ἥλιον ἀκολούθως Πλάτωνι, ὃς ἐν Φαίδρῳ
φησίν· Ὁ μὲν δὴ μέγας ἐν
οὐρανῷ Ζεὺς, ὅ ἐστιν Ἥλιος, πτηνὸν ἅρμα ἐλαύνων· ἀμβροσίαν δὲ τὰς
ἀτμίδας αἷς Ἥλιος τρέφεται,
καθὰ δοξάζει καὶ Δημόκριτος. δῆλον δὲ ὡς καὶ ἐκ θαλάσσης τοιαύτη
ἀνιμωμένη τροφὴ ἀναφέρεται.
εἰσὶ δὲ οἵ φασι καὶ ὡς ὅτε τὸ ἄστρον ὁ ταῦρος ἕκαθεν τῶν Πλαγκτῶν
γένηται, συμβαίνει ἕνα τῶν ἐπὶ
τῆς οὐρᾶς αὐτοῦ ἑπτὰ ἀστέρων, οἳ πλειάδες λέγονται, ἀμαυροῦσθαι τῇ ἐκ
τῶν Πλαγκτῶν ἀναφορᾷ τοῦ
διὰ τὸ προευρεθῆναι τῆς ἡμέρου τροφῆς. φέρεται δέ, φησι, μῦθος Συκέαν
τινὰ Τιτᾶνα διωκόμενον
ὑπὸ Διὸς τὴν μητέρα Γῆν ὑποδέξασθαι καὶ ἀνεῖναι τὸ φυτὸν εἰς διατριβὴν
τῷ παιδί· ἀφ' οὗ καὶ Συκέα
πόλις ἐν Κιλικίᾳ. ἕτερος δὲ μῦθος λέγει Ὄξυλον Ἁμαδρύαδι τῇ ἀδελφῇ
μιγέντα γεννῆσαι Καρύαν,
Βάλανον, Κράνιον, Αἴγειρον, Ἄμπελον, Συκῆν· ἐξ ὧν τὰ παρώνυμα
δένδρα. ὅθεν Ἱππώναξ ἔφη
τὸ, συκῆν μέλαιναν ἀμπέλου κασιγνήτην· εὕρημα δέ, φασι, Διονύσου ἡ
συκῆ· διὸ καὶ συκίτης Διό-
νυσος ἐν Λάκωσιν. ἐν δὲ Νάξῳ τὸ μὲν τοῦ Βακχέως Διονύσου πρόσωπον
ἀμπέλινον ἦν, τὸ δὲ τοῦ Μει-
λιχίου σύκινον, καὶ τὰ σῦκα μείλιχα ἐκαλοῦντο. πάντων δέ, φησι, τῶν
ξυλίνων καρπῶν ὠφελιμώτερα
ἀνθρώποις τὰ σῦκα. Ἡρόδοτος δέ φησιν ὁ θαυμασιώτατος καὶ μελίγηρις
χώραν τινὰ ψέγων οὔτε οἶνον
208
αὐτὴν ἔχειν ἔφη, οὐ σῦκα, οὐκ ἄλλο οὐδὲν ἀγαθόν. παροιμιῶν δὲ ἡ μὲν
λέγουσα, σῦκον μετ'
ἰχθὺν, ὄσπριον μετὰ κρέα ταπεινοῖ τὸ σῦκον· ἡ δὲ εἰποῦσα, σῦκα φίλ'
ὀρνίθεσι φυτεύειν δ' οὐκ ἐθέλου-
σιν, ἀγρίαν ἀδικητικὴν σκώπτει. λέγεται δὲ Φιλίππου ἄρχοντος περὶ
Βισαλτίαν καὶ Ἀμφίπολιν ἔαρος μέσου ὄντος τὰς μὲν συκᾶς σῦκα, τὰς δ'
ἀμπέλους βότρυς, τὰς δὲ ἐλαίας ἐν ᾧ χρόνῳ βρύειν αὐτὰς
εἰκὸς ἦν ἐλαίας ἐνεγκεῖν καὶ εὐτυχῆσαι πάντῃ τὸν Φίλιππον. ὡς δὲ συκῆ
ἐκ τοῦ σύειν καὶ κίειν γίνεται
ὡς ὁρμητικὴ, δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν· οἵ φασι καὶ ὡς παρώνυμός ἐστι
σύκων τὸ ὀρνίθιον ἡ συκαλὶς, ἐν
σύκων ἁλισκομένη καιρῷ, ἣν Ἐπίχαρμος διὰ μέτρον ἐν δυσὶ λάμβδα
ἔγραψεν. Ὄρχους δὲ, οἳ τῶν
ὀρχάτων πρωτότυποί εἰσιν ὡς προεφάνη, τοὺς τῶν ἀμπέλων ἄρτι λέγει.
(Vers. 342.) Τὸ δὲ δια-
τρύγιος ἅπαξ μὲν καὶ αὐτὸ εἴρηται τῷ ποιητῇ, σημαίνει δὲ ἄμπελον ἧς οἱ
καρποὶ ἐν διαφόροις
καιροῖς πεπαίνονται. διὸ καὶ ἔφη· (Vers. 343.) ἔνθα σταφυλαὶ παντοῖαι.
ἕτεροι δὲ διατρυ-
γίους, φασὶν, ὄρχους οὐ μόνον οἰνικοὺς, ἀλλὰ καὶ δενδρικοὺς τοὺς μὴ
πάνυ πυκνοὺς, ἀλλὰ τοιού-
τους ὡς μεταξὺ τῶν κατὰ τὰ φυτὰ στοίχων παρεσπάρθαι τι τῶν σπορίμων
καὶ οἵων τρυγᾶσθαι.
(Vers. 344.) Διὸς δὲ ὧραι αἱ τοῦ ἀέρος ἢ τοῦ αἰθέρος ἢ τοῦ οὐρανοῦ ἢ
τοῦ ἡλίου.
πηλὸς ὁ οἶνος ἀπὸ τοῦ πάλλειν καὶ κραδαίνειν ἡμῶν τὴν κάραν, ὅθεν καὶ
ἡ μέθυσις κραιπάλισμα λέγεται. Ἀμφιλάχαινεν ω 242· περιέσκαπτεν·
ὅθεν καὶ λάχανα διὰ τὸ ἐπίσκαπτον
εἶναι τὴν γῆν αὐτῶν. καὶ εἰς τὸ Λάχανα.
Ἀμφιλύκη· ἡ μήποτε πεφωτισμένη νύξ, ὁ βαθὺς ὄρθρος· λύκη γὰρ τὸ
φῶς.
Ἀμφιλύκη· σκοτεινή· λυγαῖον γὰρ τὸ σκοτεινόν, παρὰ τὸ λύειν τὴν
αὐγὴν
καὶ μὴ ἐᾶν συστῆναι αὐτήν. λέγεται δὲ ⟦καὶ⟧ λύκη ἡ σκιά.
Ἄμφιος· ὄνομα. διὰ τοῦ ι· οὕτως καὶ ἡ παράδοσις· παρὰ γὰρ τὴν ἀμφί
παρῆκται, ὡς παρὰ τὴν ὑπό Ὕπι⟦ος⟧ καὶ παρὰ τὴν ἔν ἔνιος· οὕτως ἀμφί
Ἄμφιος,
καὶ ἔκτασις τοῦ ι· Ε 612 “ἔβαλεν Ἄμφιον Σελάγου υἱόν”.
Ἀμφίπολις· ⟦ὄνομα⟧ πόλεως Θράκης.
Ἀμφιρύτη· περιρρεομένη κύκλῳ.
γύον, καὶ σημαίνει τὸ μέλος, ἐξ αὐτοῦ γυόεις καὶ τροπῇ τοῦ ο εἰς
η γυήεις ὡς θεοτόκος θεητόκος καὶ ἀμφιγυήεις. Et. Gud. α
380 + 93.
ἀμφέχυτο (Β 41)· παρὰ τὴν ἀμφί πρόθεσιν καὶ τὸ
χύω ῥῆμα· τὸ παράγωγον χῦμι χῦμαι ἐχύμην ἔχυσο ἔχυτο, καὶ
ἀμφέχυτο Z163. fons ignotus.
ἀμφιετηρίς· ἡ κατ' ἔτος γινομένη ἑορτὴ καὶ θυσία
Z151. Lex. rhet.
ἀμφήριστον (Agath. Hist. 1, 20, 8)· ἀμφίβολον ἢ ἄν-
ισον· ἐρίζω ἤρισμαι ἤρισαι ἤρισται Z156. Et. Gud. α 375.
ἀμφίπολις· πόλις Μακεδονίας κατὰ Θρᾴκην. τὸ ἐθνικὸν Ἀμφιπολίτης.
St. Byz.
ἄμφισσα· πόλις Ὀζολῶν Λοκρῶν· ἐκλήθη δὲ διὰ
τὸ ἐμπεριέχεσθαι τοῖς ὄρεσι τοῖς παρακειμένοις. παραγώγως δὲ
ὡς ἐκ τῆς ἀντί Ἄντισσα καὶ τῆς ἐπί Ἔπισσα, οὕτως ἐκ τῆς
ἀμφί Ἄμφισσα. Ἀμφισσαῖος καὶ Ἀμφισσεύς. τὸ ἐκ τόπου Ἀμ-
φισσῆθεν. ἔστι καὶ χώρα Ἀρμενίας Ἀμφισσήνη (Strab. 11, 14, 5)
Z151. St. Byz.
αὑτὴν συνθήκας καὶ ἐννάκις ἐπὶ τὸν τόπον ἐλθοῦσα, ὡς οὐχ ἧκε,
κατηράσατο τοῖς Ἀθηναίοις τοσαυτάκις ἀτυχῆσαι περὶ τὸν τόπον.
τὰ δὲ ἀτυχήματα ἐγένοντο τάδε· τὸ πρῶτον μὲν Λυσιστράτου καὶ
Λυκούργου καὶ Κρατίνου στρατευόντων ἐπ' Ἠϊόνα τὴν ἐπὶ Στρύ-
μονι διεφθάρησαν ὑπὸ Θρᾳκῶν, εἰληφότες Ἠϊόνα, ἐπὶ ἄρ-
χοντος Ἀθήνησι Φαίδωνος· δεύτερον οἱ μετὰ Λεάγρου κληροῦχοι.
ἐπὶ Λυσικράτους· τρίτον οἱ μετ' Εὐκλέους καὶ Θουκυδίδου· τέ-
ταρτον οἱ μετὰ Κλέωνος, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀλκαίου· πέμπτον οἱ ἐνοι-
κοῦντες Ἠϊόνα Ἀθηναῖοι ἐξηλάθησαν· ἕκτον οἱ μετὰ Σιμίχου
στρατηγοῦντος διεφθάρησαν· ἕβδομον, ὅτε Πρωτόμαχος ἀπέτυχεν,
Ἀμφιπολιτῶν αὑτοὺς παραδόντων τοῖς ὁμόροις Θρᾳξίν· ὄγδοον
ἐκπεμφθεὶς ὑπὸ Τιμοθέου Ἀλκίμαχος ἀπέτυχεν, αὐτοῦ παραδόν-
τος αὑτὸν Θρᾳξίν, ἐπὶ Τιμοκράτους Ἀθήνησιν ἄρχοντος· ἔνατον
Τιμόθεος ἐπιστρατεύσας ἡττήθη ἐπὶ Καλλιμήδους ἄρχοντος. τὰς
δὲ Ἐννέα ὁδοὺς Ἅγνων συνοικίσας Ἀθηναῖος ἐκάλεσεν Ἀμφίπολιν,
ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν Εὐθυμένους. τὴν δὲ Φυλλίδα οἱ μὲν
215
καὶ πάλιν ἡνίκα Πύδνα, Ποτίδαια] πρῶτον μὲν ἐν τάχει καὶ ἄνευ
συνδέσμων κατέλεξε τὰ χωρία, δεδιὼς μὴ μέγαν καταστήσῃ Φίλιππον·
εἶτα τὰ λοιπὰ λέγειν παρῃτήσατο, οὐ τὸ μῆκος τοῦ λόγου δεδοικώς, ἀλλὰ
τὸ φοβῆσαι τὸν δῆμον.
δείκνυσι· μιμεῖται γὰρ ἀεὶ τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν καὶ διὰ τῆς λέξεως
ὁ ῥήτωρ. καὶ βουληθεὶς ὑπτιότητα δεῖξαι καὶ ἀσθένειαν οὖσαν ἐν τοῖς
Φιλίπ-
που πράγμασιν, ὕπτιον καὶ τὸν λόγον ἐποίησε τῇ τῶν μορίων προσθήκῃ.
τοῦ μὲν γὰρ αὔξοντος τὴν Φιλίππου δύναμιν ἦν οὕτω προάγειν
‘Ἀμφίπολιν
Πύδναν Ποτίδαιαν Μεθώνην Ἰλλυριοὺς Θρᾴκην’· ἡ γὰρ συνέχεια τῶν
ὀνομάτων ἀκμὴν ἔχουσα τὴν ὑπερβολὴν τῆς δυνάμεως δείκνυσιν, ὥσπερ
οὐκ ἀρκοῦντος τοῦ χρόνου πρὸς τὰς τῶν πόλεων ἁλώσεις. τοῦ δὲ
ὑπτιάζον-
τος τὸ προαγαγεῖν ὡς ἐν ἱστορίᾳ τὸν λόγον, ὥστε καὶ ἡ δοκοῦσα τοῦ
λόγου κακία χρείαν τινὰ κατορθοῦται καὶ θαυμαστὸν δείκνυσι τὸν
ῥήτορα. τέχνης γάρ ἐστιν ἀκρίβεια τὸ ἐπιγνῶναι τὸν καιρὸν ἐν ᾧ τοῦτο
προσήκει ποιεῖν. Πύδναν] Κίτρον. vp Ποτίδαιαν] Κασάνδρειαν.
Θετταλίας ἐπέβη] τὸ ‘ἐπέβη’ καὶ ‘ἐπιβαίνω’ πρὸς γενικήν·
τοὺς γεωργοῦντας] οὐχ ἁπλῶς τοὺς σκάπτοντας τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ
τοὺς κεκτημένους τοὺς ἀγρούς. F4TBcWd
τὸν πρὸ τοῦ πόλεμον] τὸν περὶ Ἀμφίπολιν λέγει, εἰς ὃν χίλια διακόσια
τάλαντα ἀνηλώθη. F2STBcWd
πρόσεσθ'] τῇ ζημίᾳ περιφρόνησις. Pr
σώφροσι] τοῖς συνετοῖς καὶ σῴζουσι τὰς φρένας. F4TVbWd
πάντα δὲ ταῦτα] ἐκ τοῦ συμφέροντος κεφαλαίου τοὺς ἐπιλόγους
εἴληφε· δεῖ γὰρ ἐκ τῶν ἰσχυρῶν ἀεὶ καὶ τῶν συνεκτικῶν τὰς ἀνακεφα-
λαιώσεις καὶ τοὺς ἐπιλόγους λαμβάνειν. F4A2TBcAfVbWd
ἐντεῦθεν ὁ ἐπίλογος.
ὅτι οὐ δύναται ἡ αὐτοῦ οὐσία ταυτὶ λειτουργῆσαι, λαβὼν ταύτην ἐγὼ καὶ
ἀντιδιδοὺς ἐκείνῳ τὴν ἐμὴν δύναμαι ποιεῖν.’ ἐκ τούτου ἠναγκάζετο ἢ
δοῦ-
ναι τὴν οὐσίαν ἢ λειτουργεῖσθαι. S
ἐπιστολάς] ὁ σκοπὸς τῆς ἐπιστολῆς ἐστιν οὗτος· ὁ Φίλιππος ἐπέστει-
λεν Εὐβοεῦσι συμβουλεύων μὴ δεῖν ἐλπίζειν εἰς τὴν Ἀθηναίων
συμμαχίαν,
οἳ οὐδὲ αὑτοὺς δύνανται σῴζειν. A
πράγματα] τουτέστι εἰ μὲν οὔκ εἰσι τὰ πράγματα ἀναγκάζοντα,
225
Φιλιστίδην. Y
ἐπὶ Σκιάθῳ] Σκίαθος δὲ νῆσος πλησίον Εὐβοίας, ὑπήκοος Ἀθηναίων.
Y
ποιεῖτε] τὸ ῥαθυμεῖν καὶ ἀργεῖν. Y
τὰ νῦν βεβιασμένα] τὰ ἔθνη τὰ νῦν ὑπ' αὐτοῦ κατεχόμενα. Y
226
τῆς βασιλείας εἰς τρεῖς. νῦν οὖν ὑμῶν παρεχόντων τῷ Χαριδήμῳ τὴν
227
ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ
230
ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ
ἀποικία AFMc2
Πολλῆν: ὄνομα κύριον F
ἀπέχον:
διέχον e10 κατεφαίνετο πάντα αὐτόθεν: ἤγουν πάντα,
τὰ τοῦ Κλέωνος δηλονότι, ἐφαίνετο τῷ Βρασίδᾳ ἀπὸ τοῦ
Κερδυλίου. προσεδέχετο: ὁ Βρασίδας. αὐτόν: τὸν Κλέωνα.
σφῶν: τῶν Λακεδαιμονίων. ἐπὶ τὴν Ἀ.... ἀναβήσεσθαι:
τὸ ἑξῆς, ἐπὶ τὴν Ἀμφίπολιν ἀναβήσεσθαι τὸν Κλέωνα A
τῇ παρούσῃ στρατιᾷ: μετὰ τῶν παρόντων στρατιωτῶν, οὐ
περιμείναντα πάντας
παρεσκευάζετο: ὁ Βρασίδας
παρεσκευάζετο Θρᾷκας: ἀπὸ τῶν ἄνωθεν.
τῶν γὰρ στρατιωτῶν ἀχθομένων: τὸ ἑξῆς,
τῶν γὰρ στρατιωτῶν ἀχθομένων, αἰσθόμενος τὸν θροῦν, ὁ
Κλέων δηλονότι A τῇ ἕδρᾳ: τῇ διατριβῇ καὶ τῇ ἀργίᾳ
Msc2 ʃ τῇ προσμονῇ. τόλμαν: τὴν τοῦ Βρασίδου Msc2 ἀν-
επιστημοσύνης: σημείωσαι ἀνεπιστημοσύνη A ʃ τοῦ Κλέ-
ωνος sc2 καθημένους: ἐνήλλαξεν, ἀντὶ τοῦ καθημένων
να: οὐ τοῦτο λέγει, ὅτι ὁ Ἄγνων οὐχ ἥδετο ταῖς τιμαῖς, ἀλλὰ
οὔτε συμφέρειν τοῖς Ἀμφιπολίταις τιμᾶσθαι τὸν Ἄγνωνα, διὰ
τὸ κολακεύειν τοὺς Λακεδαιμονίους, οὔτε ἡδὺ ἦν τοῖς Ἀμφι-
πολίταις τιμᾶν αὐτόν sc2
οἱ μέν: οἱ Ἀθηναῖοι.
καὶ ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους: Τζέτζου·
ἐκ τῆς τρίτης εἴασά τι ποσῶς γράφειν·
ἐντεῦθεν ἠρξάμην δὲ τῆς γραφῆς πάλιν·
τὸ κλῇθρον ἦν δὲ τῶν ὀπισθίων λόγων e8
ἐς Ἡράκλειαν: Ἡράκλεια ἡ ἐν Τραχῖνι τῆς Θρᾴκης ABFMc2
ἡ μάχη αὕτη: ἡ κατὰ τὴν Ἀμφίπολιν τοῦ Βρασίδου.
οὐδένα καιρὸν ἔτι εἶναι: οὐκ ἐν καιρῷ ἔτι
εἶναι FMc2 τῶν τε Ἀθηναίων ...: τῶν μὲν Ἀθηναίων διὰ
τὸ ἡσσῆσθαι ἀποκεχωρηκότων, τῶν δὲ περὶ τὸν Ῥαμφίαν οὐκ
ὄντων δυνατῶν δρᾶν τι ὧν ὁ Βρασίδας διενοεῖτο Msc2
πρὸς
τὴν εἰρήνην: βουλομένων εἰρήνην ἄγειν Msc2
ὥστε: Τζέτζου·
βιβλογράφου στε (?) παν (?) παρῆκα μὴ ξέων e8
πρὸς δέ: ἐν τῷ μὲν ἂν στίξειας, ὡς Τζέτζης γράφει·
ἄρξῃ δ' ἀπαρτὶ τοῦ πρὸς εἰρήνην λόγου.
ΝΙΚΑΙΝΕΤΟΥ
ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ
ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ
Σούδα λεξικόν
Alphabetic letter alpha, entry 1754, γρ. 3
Ζωὴ πίθου: ἐπὶ τῶν μετρίως καὶ ταπεινῶς ζώντων, ἀπὸ Διο-
γένους τοῦ φιλοσόφου, ᾧ πίθος ἦν ἡ ἡδίστη καταγωγή.
Ζωήν: τὴν κτῆσιν, τὴν οὐσίαν. διαφέρει δὲ ζωὴ ψυχῆς· ζῇ
γὰρ καὶ τὰ φυτά.
Ζωηρός: ὁ ζῶν, καὶ παρέχων ζωήν.
Ζωΐλος, Ἀμφιπολίτης (πόλις δ' ἐστὶ Μακεδονίας Ἀμφίπολις,
ἥτις πρώην ἐκαλεῖτο Ἐννέα ὁδοί), ὃς ἐπεκλήθη Ὁμηρομάστιξ, ὅτι
ἐπέσκωπτεν Ὅμηρον. διὸ αὐτὸν διώξαντες οἱ ἐν τῇ Ὀλυμπίᾳ κατὰ
τῶν Σκιρωνίδων πετρῶν ἔρριψαν. ῥήτωρ δὲ ἦν καὶ φιλόσοφος. ἔγραψε
μέντοι τινὰ καὶ γραμματικά· Κατὰ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως λόγους θʹ,
Ἱστορίαν ἀπὸ θεογονίας ἕως τῆς Φιλίππου τελευτῆς βιβλία γʹ, Περὶ
Ἀμφιπόλεως, καὶ Κατὰ Ἰσοκράτους τοῦ ῥήτορος, καὶ ἄλλα πλεῖστα, ἐν
οἷς καὶ ψόγος Ὁμήρου.
Ζῶμα: ἡ ζώνη. Σοφοκλῆς· δὸς αὐτῷ τῆνδ' ἀλιπαρῆ τρίχα καὶ
ζῶμα τοὐμὸν οὐ χλιδαῖς ἠσκημένον. τὴν ζώνην λέγων, οὐ τὸ ἔνδυμα.
Ζωμάλμη: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Θασία.
246
Σούδα λεξικόν
Alphabetic letter iota, entry 156, γρ. 1
Σούδα λεξικόν
Alphabetic letter kappa, entry 356, γρ. 13
Σούδα λεξικόν
Alphabetic letter pi, entry 141, γρ. 1
Ηιόνα
Πλούταρχος Cimon “Plutarchi vitae parallelae, vol. 1.1, 4th edn.”, Ed.
Ziegler, K.Leipzig: Teubner, 1969.Κεφ. 7,τμ. 1, γρ. 3
Homerus Epic., Ilias (0012: 001)“Homeri Ilias, vols. 2–3”, Ed. Allen,
T.W.Oxford: Clarendon Press, 1931.Βι. 2, γρ. 561
Διόδωρος Σικελός Ιστορική βιβλιοθήκη (lib. 1-20) Βι. 11, κεφ. 60,τμ.
2, γρ. 3
λις πόλις Φρυγίας ὑπὸ τῆς μητρὸς τῶν θεῶν κτισθεῖσα, ὡς Ἀλέξανδρος
ἐν τῷ περὶ Φρυγίας. ἔστι καὶ ἄλλη Φρυγίας ὁμώνυμος καὶ Λυδίας καὶ
Θεσσαλίας καὶ Ἀκαρνανίας καὶ Δωριέων καὶ τῶν ἐν τῷ Πόντῳ Μοσσυ-
νοίκων καὶ Σκυθίας καὶ Εὐβοίας. Ἀδριανούπολις ἡ πρότερον Ἡρά-
κλεια. Ἀνταιούπολις πόλις ἐν Αἰγύπτῳ. Ἀνώπολις. οὕτως ἐκα-
λεῖτο ἡ Ἀραδὴν ἐν Κρήτῃ διὰ τὸ ἄνω εἶναι. Ἀρχανδρούπολις πό-
λις ἐν Αἰγύπτῳ· Ἡρόδοτος δευτέρῳ (c. 97). Ἀφροδιτόπολις ἡ καὶ
Ἀφροδίτης πόλις. ἔστι καὶ πόλις κατὰ Ἄθριβιν καὶ Αἰθιοπίαν καὶ Θρᾴ
περί τε τῆς ν[αυμα]|χίας καὶ τῆς γ̣[εφύρας | προ]ήγγειλε· π[ερὶ μὲν | τῆ]σ̣
ναυ-μαχ[ίας ... | ..].α̣[.......
frg. 2: | ...]ων ἐσπο̣ύ̣δ[̣ ασε· | τίς] δὲ τοσούτοι̣[ς δι|ὰ τ]ῶν ἔργω[ν ....
frg. 3: .]ε[..]ω[..] ἐκ[εῖνον] | μ̣ὲν ὑπὸ τῆς πόλε[ως] | ἠτιμασμένον, τ[ὴν] |
δὲ πόλιν διὰ τ[ὰ]ς ἐ|κείνου πράξε̣[ι]ς τῆς μεγίστης τιμῆς ὑπὸ | τῶν
Ἑλλήνων ἀξι|ωθεῖσαν· ἣ μεγάλην | [ἡγεμονί]αν (?) οἷον τ̣.
frg. 4 – 5: ..... σο]φ̣[ωτάτην καὶ] | [δικαι]οτ̣ά̣[την (?) ... | ....]τα[τ]η[ν] κ̣[αὶ
| χαλεπ]ω-τάτην [γενο|μένη]ν̣ πρὸς ἐκε[ῖνον. | οἱ δ' ὑ]πολαμβάνου[σιν |
ὅτι εἴ]περ ἐβουλή[θη | ἐκδο]ῦναι (?) τὴ̣[ν ἡγε|μονία]ν α̣π̣α̣[....
frg. 6: ε̣ι̣ρ̣η[̣ μεν... ὅθεν] | παρεξ̣[έβ]ημ̣εν· Ἀ[θη]|ναῖοι [δ]ὲ Κ[ί]μωνος | τοῦ
Μιλτιάδου στρα|τηγοῦντος ἐκπλεύ|σαντες ἐκ Βυζαντί|ου μετὰ τῶν
συμμά|χων [Ἠι]όνα τὴν ἐπὶ | Στρ[υμό]νι Περσῶν ἐ|χόν[τω]ν εἷλον καὶ |
[Σκῦρο]ν̣, ἣν ν̣ῆσ̣[ο]ν̣ frg. 7 col. I: ............]τ̣ην | [...........]ν̣ειται | [........].ησ̣
αὐ|[τοῦ γὰρ (?) πρ]ὸς Λυκο|[μήδην τὸν β]α̣σ̣ι̣λ̣έ̣α̣ col. II v. 52 – 55:
wenige buchstaben erhalten frg. 8: παραθ]αλα[ττίων | καλο]υμένω[ν
πόλε|ων ὅς]αι μὲν ἐκ τ[ῆς | Ἑλλά]δος ἦσα[ν
ἀ|πωι]κισμέναι π[αρα]|χρῆμα σ̣υν̣[έπεισε
ΒΟΓΗΣ.
(Θηλυκόν.)
κτίσας Ὑριεὺς ἐκαλεῖτο, πολίτης δὲ αὐτῆς Ὑριάτης. Ὑρία δέ, φασί, καὶ ἡ
κατὰ Ἰσαυρίαν Σελεύκεια. ἔστι δὲ Ὑρία καὶ περὶ Ἰαπυγίαν Καλαβρικὴ
πόλις,
Κρητῶν κτίσμα, ἡ λεγομένη καὶ Ὕριον οὐδετέρως, ὡς ἐν τοῖς τοῦ
Περιηγητοῦ
δηλοῦται. ὁ δὲ Στράβων λέγει, ὅτι Ὑρία τῆς Ταναγραίας πρότερον,
ὕστερον
δὲ Θηβαΐδος, ὅπου ὁ Ὑριεὺς καὶ ἡ τοῦ Ὠρίωνος μεμύθευται γέννησις.
κεῖται
δὲ ἐγγὺς Αὐλίδος, κτίσμα δέ ἐστι Νυκτέως. Συνεχῶς δέ, φασί, λέγει τοὺς
τόπους ἐνταῦθα, ὡς κεῖνται, καθὰ καὶ ἐν τῷ «οἳ δ' Ἄργος εἶχον, Τίρυνθά
τε»
καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ «Ἠϊόνας τε». ἀλλαχοῦ δὲ οὐχ' ὡσαύτως τῇ τάξει
χρᾶται.
Ἰστέον δὲ ὅτι τοῦ ποιητοῦ εἰπόντος «οἵ θ' Ὑρίην ἐνέμοντο» τινὲς οὐ
σύνδεσμον
ἐνόησαν ἐνταῦθα τὸν τε, ἀλλὰ Θυρίην πόλιν ὑπέλαβον εἶναι. οὐκ εὖ δέ,
ὥς φασιν
οἱ παλαιοί· ἀπὸ γὰρ Ὑριέως γενομένη οὐκ ἂν ἔχῃ τὸ θ, ἀλλὰ τὸ
συνδετικὸν ταῦ.
οἱ δ' αὐτοὶ παράγουσι καὶ χρῆσιν Ἡσιόδου ταύτην βοηθοῦσαν τῇ δίχα τοῦ
θ
γραφῇ· «ἣν δίη Ὑρίη Βοιωτίης τρέφε κούρην». Ἡ δὲ Αὐλὶς ἀντιπέραν
μὲν
Εὐβοίας κεῖται φυλάσσουσα μέχρι καὶ νῦν τὸ ὄνομα.
περὶ τῆς ῥηθείσης νήσου λέγεται. Σαλαμὶν νῆσος πρὸς τῇ Ἀττικῇ μῆκος
ἑβδο-
μήκοντα ἢ ὀγδοήκοντα σταδίων, ἔχουσα πόλιν ὁμώνυμον. ἐκλήθη δέ
ποτε καὶ
Πιτυοῦσσα ἀπὸ φυτῶν. ταύτην ἔχουσιν Ἀθηναῖοι σκηψάμενοι τὴν
ἀνωτέρω
ῥηθεῖσαν Ὁμηρικὴν δῆθεν μαρτυρίαν. (v. 558) [Φάλαγγας δὲ οὐ μόνον
στρατι-
ωτικάς τινας παρατάξεις οἴδαμεν, ὡς πολλαχοῦ φανεῖται, ὅθεν πέπαικται
καὶ τὸ «λοπάδων παρατεταγμένη φάλαγξ», ἀλλὰ καὶ ζωΰφια ὑπὸ ὀρόφοις
ἀραχνώμενα, ὧν καὶ ἡ κωμῳδία μέμνηται. Ἔτι δὲ καὶ τὰ ὑποτιθέμενα
ἑλκο-
μέναις ναυσίν, ὥς που καὶ ἀλλαχοῦ παρεδηλώθη· ὧν χρῆσις καὶ παρὰ
273
Ἀθηναίῳ
ἐν τῷ «φάλαγγας ἐπικαρσίας» καὶ ἐν τῷ «ἡδράσθη τὸ πλοῖον ἀσφαλῶς
ἐπὶ
φαλάγγων».] (v. 559 – 68) Ὅτι «οἳ Ἄργος εἶχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν,
Ἑρμιόνην Ἀσίνην τε βαθὺν κατὰ κόλπον ἐχούσαν, Τροιζῆνα, Ἠϊόνας τε
καὶ
ἀμπελόεντ' Ἐπίδαυρον· οἵ τ' ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε»· τούτων Διομήδης
ἡγεμόνευε καὶ Σθένελος Καπανέως υἱὸς καὶ Εὐρύαλος ὁ Μηκιστέως·
συμπάντων
δὲ ἡγεῖτο Διομήδης· «τοῖσι δ' ἅμ' ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο».
[Ἰστέον
δ' ὡς οὐκ ἀπήλλακται τῆς Ὁμηρικῆς ποικιλίας οὐδὲ τὰ ῥηθέντα, ἐν οἷς
τὸν μὲν
Διομήδην ἀγενεαλόγητον ἀφεὶς ἀγαθὸν μόνον δὶς προσεῖπε, τὸν δὲ
Σθένελον
φίλον υἱὸν Καπανέως φράσας τὸν πατέρα ἐπῄνεσεν, ἀγακλυτὸν ἐκεῖνον
εἰπών·
οἶνον, ὃς λέγεται, φησίν, ἀγόνους ποιεῖν τοὺς πίνοντας, λέγων καὶ περί
που τὴν
Ἀχαΐαν ἀμπέλου τι γένος εἶναι, ἀφ' ἧς οἶνος ἐκθλίβεται ποιῶν ἐξαμβλοῦν
τὰς
ἐγκύμονας γυναῖκας· κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσι.
Σημείωσαι δὲ ὅτι τινὰ τῶν παλαιῶν ἀντιγράφων Τροίζηνα
προπαροξυτόνως
ἔγραψαν, οἷς καὶ Ἡρωδιανὸς συνηγορεῖ ἐν τῷ Περὶ ταχυτῆτος καὶ
δηϊοτῆτος
εἰπών, ὡς ἡ Δωρὶς καὶ Αἰολὶς διάλεκτος οὐδέποτε κατὰ γενικὴν περιτ-
τοσύλλαβον τὸ ἦτα μετατιθέασιν εἰς ἄλφα, εἰ μὴ βαρύνοιτο· Ἕλλην
Ἕλλαν,
Τροίζην Τροίζαν· ποιμήν δὲ καὶ λιμήν οὐκ ἂν ἐροῦσι διὰ τοῦ ἄλφα, ἐπεὶ
ὀξυτονεῖται· ἐπὶ μέντοι μονοσυλλάβων μετατιθέασι τὸ σφήξ καὶ μήν,
σφὰξ λέγοντες
καὶ μάν. σεσημείωαι, φησί, τὸ ἐσθάς ὀξυνόμενον καὶ διὰ τοῦ α λεγόμενον
παρὰ Πινδάρῳ ἐν Πυθιονίκαις.] Τὰς δὲ Ἠϊόνας οὐχ' εὕρομεν πάνυ
περιλαλουμένας. ἑνικῶς δὲ Ἠϊὼν λέγεται πόλις Χερρονησία παρὰ
Θουκυδίδῃ. ἔστι δὲ καὶ Στρυμονική. λέγεται δὲ καὶ ἑτέρα Ἠϊὼν Πιερική.
ἰστέον δὲ ὅτι τὰ παλαιὰ Σχόλια καὶ τὰς Ὁμηρικὰς ταύτας Ἠϊόνας
ἑνικῶς λεγομένας οἴδασιν, ὡς δηλοῖ
274
ὁ εἰπών, ὅτι· ἡ δ' Ἠϊὼν οὐκ οἰκεῖται. τινὲς δὲ οἴονται αὐτὴν εἶναι τὴν
Καλαύριαν· φασὶ γάρ, ὅτι ἀοίκητός ἐστιν ἡ Ἠϊὼν νομιζομένη παρά τινων
ἡ Καλαύρια νῆσος εἶναι, περὶ ἧς ἐν τοῖς τοῦ Περιηγητοῦ δηλοῦται. ὁ
Στράβων δέ φησιν, ὅτι Ἠϊόνες κώμη τις, ἣν ἐρημώσαντες Μυκηναῖοι ἢ
Ἀθηναῖοι ναύσταθμον ἐποιήσαντο. Ἐπίδαυρος δὲ θηλυκῶς μὲν λέγεται
κατὰ τὸν τὰ Ἐθνικὰ γράψαντα, εἰπόντα, ὅτι τὸ «ἀμπελόεντα Ἐπίδαυρον»
μετὰ ἀρσενικοῦ ἐπιθέτου θηλυκόν
«ἠμαθόεντος
ἔγραψα: οὐχ ὅτι ἤδη ἔγραψεν, ἀλλ' ὅτι γέγραπται, εἰ καὶ μήπω
εἴρηται μέχρι τούτου ἡ παρεκβολὴ τῆς διηγήσεως τῶν προϋπαρξάν-
των. τὴν ἐκβολήν: τὴν παράβασιν ἢ μετάβασιν fʃ τὴν
ἐκτροπήν. τοῖς πρὸ ἐμοῦ: ἱστοροῦσι. ἐκλιπὲς ἦν: εἰάθη
παρ' ἐκείνοις. τοῦτο τὸ χωρίον: τὸ τῆς πεντηκονταετίας
ABFMc2 τὰ πρὸ τῶν Μηδικῶν Ἑλληνικά: τὰ Τρωικὰ
καὶ Ἀμαζονικὰ καὶ Θρᾳκικὰ καὶ ἄλλα ABFGMc2 ξυνετί-
θεσαν: συνέγραψαν. κατέστη: ἐγένετο.
πρῶτον μέν: σημείωσαι· ἐκεῖ συναπτέον εἰς τὸ
τοσάδε ἐπῆλθον πρῶτον μέν c1 Ἠιόνα: ἰστέον ὅτι δύο
Ἠιόνες εἰσὶν ἐν τῇ Θράκῃ, ἀλλ' ἡ μὲν λιμὴν τῆς Ἀμφιπόλεώς
ἐστι, περὶ ἧς νῦν λέγει, ἡ δὲ ἄλλη πόλις. Λυκόφρων (417)·
τὸν μὲν γὰρ Ἠιὼν Στρυμόνος Βισαλτία Στρυμόνι: Στρυμὼν ποταμὸς
Θρᾴκης
Μυρίκη
Ὁμήρου
ἀκούει, πῦρ μὲν εἰπόντος, εἶτα ἑαυτὸν ἐφερμηνεύοντος καὶ τρόπον τινὰ
λέγοντος, ὅτι οὐ πυρὶ φλέγοντι ἀλλ' ἀστέρι ἐῴκει λαμπρὸν παμφαίνοντι.
πλέονες καὶ ἀρείους, Ἤπειρον ναίοντες. (Vers. 49.) οὓς καὶ δεικνύων
πῶς ἦσαν ἀρείους, φησὶν ἐπαι-
νετικῶς. ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ' ἵππων ἀνδράσι μάρνασθαι, καὶ ὅθι χρὴ
πεζὸν ἐόντα. (Vers. 51.) ὧν
καὶ τὸ πλῆθος ἐμφαίνων δηλῶν δὲ καὶ τὴν τῆς πολεμικῆς ἐπικουρίας
ὥραν, ἐπιφέρει. ἦλθον ἔπειθ'
ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίνεται ἦρος ἢ ὥρῃ τῇ τοῦ ἔαρος δηλαδὴ ὡς
πολλαχοῦ κεῖται, (Vers. 52.) ἠέριοι
τουτέστιν ὀρθρινοὶ, ὡς καὶ ἡ Ἰλιὰς δηλοῖ. ἐν ᾗ καὶ ἡ τῶν φύλλων καὶ
ἀνθέων ἐῤῥέθη παραβολή. καὶ
τότε δή φησι κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν αἰνομόροισιν ἵν' ἄλγεα πολλὰ
πάθωμεν. στησάμενοι δ' ἐμά-
χοντο μάχην παρὰ νηυσί. βάλλον δ' ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσι.
(Vers. 56.) καὶ ἕως μὲν καὶ εἰς
μεσημβρίαν ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας. ἦμος δ' Ἠέλιος
μετενίσσετο βουλυτόνδε, καὶ τότε
δὴ Κίκονες (Vers. 59.) κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιοὺς, ὅ ἐστιν εἰς φυγὴν
ἐτρέψαντο. ἓξ δ' ἀφ' ἑκάστης
νηὸς (Vers. 60.) ἑταῖροι ὤλοντο, οἱ δ' ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον
τε. ἐνταῦθα δ' ἐπιφύεται
Ζωΐλος ὁ ὁμηρομάστιξ, λέγων, ἀπιθάνως ἴσους ἀφ' ἑκάστης ἀπολέσθαι
νηὸς καθάπερ ἐξ ἐπιτάγμα-
τος. οἱ δὲ λύοντες ἀντιλέγουσιν αὐτῷ πιθανῶς ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ὡς
ἐλλογηθέντων τῶν ἀπολω-
λότων ταῖς ὅλαις ναυσί. καὶ ἀπὸ τοῦ πρῴην ἀριθμοῦ ἐπιλειπόντων μιᾷ
ἑκάστῃ ἀνὰ ἓξ ἀνδρῶν. εἶτα
εἰπὼν Ὀδυσσεὺς ὡς ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν, προστίθησι καὶ ὅτι οὐδ'
ἄρα μοι αἱ νῆες ἀπέπλεον πρίν
τινα τῶν (Vers. 65.) δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀΰσαι, οἳ θάνον ἐν
Κικόνων πεδίῳ. ἔθος δὲ ἦν,
φασὶ, τὰς τῶν ἐπὶ ξένης ἀπολλυμένων ψυχὰς ἀνακαλεῖν τρεῖς τοὺς ἔτι
περιλειπομένους καὶ οὕτως ἀπιέναι.
Αμφιπολίτης
οῦτον οὐκ ἀνεδέξατο. αἴτιον δὲ τὸ πάθος. cf. Il. Pr. Τ 270, Φ 186,
Choer. 868, 4.
Il. Pr. Α 129: δῷσι: Ζωΐλος ὁ Ἀμφιπολίτης καὶ Χρύσιππος ὁ
Στωϊκὸς σολοικίζειν οἴονται τὸν ποιητήν, ἀντὶ ἑνικοῦ πληθυντικῷ χρη-
σάμενον ῥήματι· τὸ γὰρ δῶσί φασι πληθυντικόν. ἀγνοοῦσι δέ· ἔστι γὰρ
τὸ δῷ ἑνικὸν ἐπεκτεταμένον ὡς τὸ λέγῃ λέγῃσι, φέρῃ φέρῃσι· τοιοῦ-
τόν ἐστι καὶ τὸ ἐν Ὀδυσσείᾳ (α 168) τὸ «φῇσιν ἐλεύσεσθαι» καὶ τὸ
»εἰσόκε μοι μάλα πάντα πατὴρ ἀποδῷσιν ἕεδνα» (θ 318). cf. Ο 359.
Io. Alex. 24, 20: βαρύνεται ἡ σφίν ἐν τῇ σφίσιν καὶ δισυλλαβή-
σασα ἐπεκτείνεται. cf. Arcad. 143, 16, Apoll. de pron. 125.
Io. Alex. 5, 18: πᾶσα φύσει μακρὰ πρὸ βραχείας ληκτικῆς ἐφ'
ἑαυτῆς ἔχουσα τὸν τόνον περισπᾶται – χωρὶς τῶν διὰ τοῦ χι ἢ θε
ἐπεκτεταμένων.
Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν δὲ τὴν καὶ Ἰώ φασιν διὰ τὸ
292
LIBER TERTIUS
Σωκράτης Ξενοφῶντι.
Σωκράτους.
μέθη· καὶ οὐδέν ἐστι μέθη, εἰ μὴ προαιρετικὸς λῆρος· καὶ ταῦτα μὲν περὶ
τούτου.
Scholia in Homeri Iliadem A 129. Ζώϊλος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης καὶ
Χρύσιππος ὁ Στωϊκὸς σολοικίζειν οἴονται τὸν ποιητὴν ἀντὶ
ἑνικοῦ πληθυντικῷ χρησάμενον ῥήματι· τὸ γὰρ δῶσι φασὶ πληθυντι-
κόν· ἀγνοοῦσι δὲ etc.
Scholia in Homeri. Iliad. Α 405. ὅς ῥα παρὰ Κρονίωνι· ὅτι ἐν-
τεῦθεν ἐπὶ τοῦ Ἄρεως λέγεται οὐκ ὀρθῶς (1. Il. E 906) Ὅμηρος δέ, ὡς
Στωϊκός, Ποσειδῶνος αὐτὸν εἶναί φησι.
Scholia in Hom. Iliad. Θ 441. ἀμβωμοῖσι· Χρύσιππος ὑφ'
ἓν προφέρεται, ὁ μέντοι Ἀρίσταρχος δύο μέρη λόγου etc.
Etymol. Magn. s. v. ἀμβωμοῖσιν· ἀντὶ τοῦ περὶ τοῖς βωμοῖς. Χρύ-
σιππος ὑφ' ἓν προφέρει, ὁ μέντοι Ἀρίσταρχος δύο μέρη λόγου.
Scholia ad Hom. Iliad. Κ 252. Χρύσιππος δὲ ὥσπερ εἴ τις,
Eusebius Scr. Eccl., Theol., Praeparatio evangelica Βι. 10, κεφ. 12,τμ.
25, γρ. 1
αὐτὴν διὰ πάσης τῆς γῆς πλανωμένην. ταύτην δ' Ἴστρος ἐν τῷ Περὶ τῆς
Αἰγυπτίων ἀποικίας 8Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς δὲ κατὰ
Τριόπαν,
ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωσέα· ὥστε καὶ πρὸ τῆς καθ' Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας
ὁ Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ τὰ περὶ τῶν κατ' Αἴγυπτον θεῶν 8πραγματευσά-
μενος τὴν Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητραν καλεῖσθαί φησιν, ἣ κατὰ
Λυγκέα
γίνεται ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ Ἄργους βασιλεὺς
Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· 8τοῦτον δὲ
Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν, καὶ τοῦτον εἶναι ὃν
Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων
Ἀσίας 8τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς σορὸν
ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ τοῦ τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν
κληθῆναι καὶ Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ τρίτος ἀπὸ Ἰνάχου. ναὶ μὴν ἡ
Λητὼ κατὰ Τιτυὸν
γίνεται·
[2]
I make no attempt to reconcile recorded history with events in XWP,
but I do note parallels where found.
[3]
Between 3000 and 1500 BCE, the dominant culture around the Aegean
Sea was on the islands, and centered at Crete. This culture was originally
believed to have been Minoan, but modern scholarship has begun to
challenge this assumption. This so-called Minoan culture was
contemporary with the building of the pyramids in Egypt. There was
considerable trade with Egypt, and, like the Egyptians, the Minoans did
not know how to make iron weapons. All weapons were of bronze, a
relatively soft metal. Minoan cities did not have walls around them, so
life apparently was peaceful, allowing their civilization to develop to a
high level.
[4]
Between 1500 and 1200 BCE, a similar Bronze Age culture flourished
on the mainland, centered at Mycenae, near Athens. There is some
speculation that the collapse of the Mycenean civilization was brought on
by the explosion of the volcano at Santorini, an island in the Aegean,
around 1200 BCE, though invasions from the north probably had just as
much to do with it [Note 02].
[5]
The northern parts of Greece had been isolated from the cultural
advances being made to the south and on the islands. Around 1200 BCE,
a warlike group of people from the north, later referred to as "Dorians",
moved south into the territory of the Mycenean people. One of the major
advantages the Dorians had was that they knew how to make weapons
from iron. An iron sword can chop a bronze sword in half with one blow.
Once this military innovation came about, *everybody* had iron
weapons. In XWP, most weapons are iron.
[6]
As the iron-equipped Dorians moved down from the north, the older
Bronze Age cities did not have a chance; their advanced civilization was
wiped out by the more "primitive" newcomers [Note 03]. The sort of
"civilization" left in the wake of the Dorian invasion is much like what
we see on XWP: small isolated towns, much warfare, and a general
feeling of impermanence. People often moved around, trying to stay away
from the warlords.
[7]
Historians refer to the period from 1200 to 800 BCE as the "Dark
Ages". This is not to be confused with the European Dark Ages that
occurred 1000 years later. Both followed the collapse of an advanced
civilization, Minoan/Mycenean in the first case, Roman in the second.
305
There is little accurate recorded history about what went on during these
periods, so legends were born about "ancient gods, warlords, and kings",
not to mention your "mighty princesses forged in the heat of battle".
From the European Dark Ages came the stories of Arthur and Camelot.
[8]
It was not until the Archaic Period of Greek history, from 800 to 480
BCE, that we start getting detailed written records about what was going
on from people who actually saw the events take place. The modern
Greek alphabet was developed during this time, so they could write
events down in such a way that we can read today.
Language
[9]
One of the tools used by historians to track the movement of groups of
people who left behind no written journals is a branch of linguistics that
analyzes similarities in spoken or written language in different areas. The
assumption is that if two groups of people speak the same dialect of a
language, those groups came from the same place or have some kind of
shared history, even though they may have become widely separated over
time.
[10]
What we now know as the Greek alphabet was developed after 800
BCE. It was first used by the Phoenicians, who did not notate vowels.
The Greeks added vowel letters to make the alphabet more versatile and
fit their language more closely. The written languages used around the
Aegean before the development of this alphabet were not well-suited to
recording much more than inventories of trade goods.
[11]
Analysis of written texts from after the adoption of the new writing
system revealed that the people living around the Aegean were speaking
distinct but, for the most part, mutually intelligible dialects. The Ionic
dialect spoken in Athens and along the coast evolved into modern Greek.
Amphipolis and Potidaea might have spoken the same Ionic dialect
except for one thing: Potidaea was a settlement from Corinth, where the
people, descendants of those fun-loving Dorians, spoke the Doric dialect.
Same as Sparta. (Ominous music should begin now).
Potidaea
[12]
Potidaea (poe-tih-DAY-uh) was located in Chalcidice (hahl-kee-dee-
KEE) [Note 04], the land that looks like a three-fingered hand reaching into
the Aegean from the northwest. The town was right at the middle of the
306
[18]
The leaders at Athens knew that Perdiccas was trying to stir up things
in Potidaea against them, and were just about to send an army of 1,000
men on board 30 ships to enforce the order to destroy the fortifications.
Potidaea wanted to negotiate, and sent representatives to Athens to urge
calm. But representatives were also sent to Sparta with the Corinthians to
ask for support, should that become necessary. Nothing came of the
negotiations in Athens and the fleet was ordered to set sail. Sparta warned
of counter attacks against Athenian interests if Potidaea were attacked.
[19]
The people at Potidaea sensed that things had reached a crucial point
and declared an outright revolt against Athens. The die was cast.
Thucydides cited this dispute over Potidaea as one of the triggering
events of the entire Peloponnesian War. Potidaea and the other towns of
Chalcidice formed their own mutual defense organization, the
Chalcidician League, centered at Olynthus, a city more inland, about 6
km north of Potidaea. (Note spelling: Olympus is a mountain with gods
on it, Olynthus is a city.)
[20]
So Athens sent its army and surrounded Potidaea. Sure enough,
Perdiccas sent cavalry to help Potidaea, even though he had just signed a
treaty with Athens. But Athens was able to cut the town off on all sides
and the siege lasted for two years. The Athenian general Hagnon even
brought up siege engines and could not prevail, though he was severely
hampered by an outbreak of plague in the Athenian encampments. He lost
a quarter of his men to plague on that campaign.
[21]
Finally, the commanders were looking for any way out of the mess.
They allowed the Potidaeans to move to Olynthus with a few personal
belongings, and the people agreed to this. Things had gotten pretty grim
inside the city walls, and there were reports of cannibalism. The
politicians back in Athens were upset when they discovered how lightly
the Potidaeans had been let off. Athens set up a "cleruchy", in which
land taken in battle was distributed to poor Athenians. This lasted until
404 when Athens surrendered to Sparta, ending the Delian League.
[22]
When Philip II of Macedon came in 348, he captured Potidaea and
Olynthus and dissolved the Chalcidician League. Potidaea was
destroyed and the people relocated. A later Macedonian king, Cassander,
built a new city on the same spot in 316 BC, but he called it
Cassandreia, after himself. The whole area remained under Macedonian
rule until the Romans arrived in 168.
308
[23]
In more recent times, the city of "Nea Potidaea" was built on the site
of the previous Potidaea and Cassandreia.
Amphipolis
[24]
Amphipolis (ahm-FIP-oh-liss) is located near the mouth of the river
Strymon where it flows into the Aegean Sea, about 50 km northeast of
Potidaea. In DESTINY (36/212), Gabrielle asks Xena if Mount Nestos is
located north or south of this river.
[25]
Back in the 5th century BCE, the area of Amphipolis and eastward
was considered part of Thrace, and the people who lived in that
immediate area were the Edonians, a Thracian tribe. They did not call
their town Amphipolis at all, but Ennea Odoi ("Nine Ways").
[26]
The first attempt at an Athenian colony here was made around 498
BCE by Aristagoras of Miletus while he was fleeing from King Darius of
Persia, but the Edonians drove him away. In 466, Athens sent 10,000
settlers to try again, but when this group attempted to go further inland, a
combined Thracian force "cut them to pieces" (in Thucydides' words)
near the town of Drabescus. In 437, Athens, led by Hagnon, made yet
another attempt at colonization. This time they successfully drove out the
Edonians.
[27]
As was common at the time, the city was built on top of a high plateau
overlooking the river, which loops around the western half of the city.
Hagnon chose the name "Amphipolis", which literally means
"surrounded city" [Note 08]. For security, he built a 7 km long wall across
the fourth side. The word "polis" means "city state", and Amphipolis was
indeed a significant city, of great strategic and economic importance.
Nearby gold mines at Mt. Pangaion provided an important source of
wealth for Athens, and a strategic location near the coast took advantage
of sea commerce.
[28]
A nice photograph from the plateau overlooking the river valley can
be seen on the Last Days of Socrates web site run by Clarke College. A
dramatic aerial view from the Perseus Project at Tufts shows the loop in
the river, the 150m high cliffs, and the sea in the distance.
[29]
Speaking of Socrates, he visited both Potidaea and Amphipolis while
he was serving in the Athenian army, and is reported to have exhibited
considerable bravery during the battles. This stint in the army, at age 45,
is reportedly the only time Socrates set foot outside of Athens.
309
[30]
In 424 BCE, only thirteen years after the city was founded by
Hagnon, the war brought the Spartan general Brasidas to Amphipolis.
He captured it in an unsuspected attack at night, in the middle of winter.
This victory was aided by people inside the city, from the neighboring
town of Argilus. They had designs on the place, and were not friendly
toward Athens. Actual Athenians in the city made up only a small part of
the population. By offering very moderate surrender terms, Brasidas was
able to get the residents to receive him into the city quickly, before
Athenian help could arrive.
[31]
The defensive help Brasidas was worried about was a small fleet of
ships based at Thasos under the command of Athenian general and later
historian Thucydides. But the ships arrived too late, sailing into the port
city of Eion, 5 km away, on the same day that Brasidas had already
entered Amphipolis. When the other towns in the region heard how
smoothly the change-over went, and the considerate surrender terms
Brasidas offered, they jumped at the chance to throw off control from
Athens, and actually begged him to march on them as well.
[32]
The politicians of Athens were quite alarmed at this turn of events,
and held Thucydides responsible for the loss. They exiled him for 20
years, during which time he traveled widely and did research for his
book. He thus joined a select club. (Several centuries earlier, a certain
Warrior Princess had been exiled as well, not by Athenians for losing
Amphipolis, but by the Amphipolitans for the excessive loss of life in
her successful defense of it.)
[33]
The Athenians tried to take back Amphipolis three years later, in 421,
but failed, and both the Athenian general and Brasidas were killed in the
battle. The people of Amphipolis put on a major funeral celebration for
Brasidas, honoring him with games and annual offerings. Henceforth, the
people considered Brasidas the founder and protector of Amphipolis,
and erased any memories of Hagnon the Athenian.
[34]
The fall of Amphipolis, nine years after the start of the war, marked
the beginning of the end for Athenian influence around the Aegean Sea.
Athens and Sparta had an uneasy truce from 421 to 413, but it did not
last. Fighting started again, but Athens was weakened from the years of
war and finally surrendered to Sparta in 404.
310
[35]
Amphipolis remained under Sparta until it fell to Philip II of
Macedon in 358. When the Romans finally showed up in 168, they made
it the capital of Macedonia.
Conclusions
[36]
The events depicted in XWP take place well before the founding of
either Amphipolis or Potidaea. There is no evidence of the organization
and civic infrastructure that we would expect to see during the Greek
classical period, and general appearance (but not guest stars) is consistent
with some time in the "Dark Ages".
[37]
But even in 1000 BCE, the dramatic site of Amphipolis would have
been a desirable location for a settlement, so there is no reason to think
there could not have been a village there in Xena's time. It just would not
have been called Amphipolis. There is no way to know how far back the
name "Ennea Odoi" goes. Let's blame it on a glitch in the Universal
Translator.
[38]
It is more difficult to argue for Potidaea. Due to its exposed location,
it would have been easy prey to pirates without a big wall around it.
Thucydides points out in his introduction that until groups of people had
been able to accumulate sufficient capital that they could afford to put
effort into such civic undertakings, walls could not be built and towns
would not be sited in such dangerous locations. Additionally, until the big
navies were developed by Athens and other members of the Delian
League, piracy was rampant in the Aegean.
End NotesNote 01:Spelled Poteidaia on Xena: Warrior Princess.
Note 02:For more on volcanoes, see Whoosh! #11, "Volcanoes: The Foes
of the Gods" by Virginia Carper.
Note 03:The iron sword is not the only thing that the Dorians contributed.
Besides a new instrument for bloody warfare, they also created a new
design for a bronze pin and originated a style of geometric designs on
their pottery. Archaeologists have not been able to dig up much else they
can attribute directly to the Dorians.
Note 04:Phonetics are given for some words so you can impress your
friends with the genuine Greek pronunciations. In some cases, these are
quite different from the way English speakers have been taught to
pronounce Greek, but they have been verified by an actual Greek person.
Modern Greek pronunciation is quite close to that of the Classical period,
though probably not so close to pronunciation in 1000 BCE.
311
Περί Αμφιπόλεως
312
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
1.101.
318
19. PLATO Phil. Leges {0059.034} (5-4 B.C.) Stephanus page 670
section d line 7
ἐκλέγεσθαί τε τὰ προσήκοντα οἷοί τ’ ὦσιν ἃ τοῖς τηλικούτοις
τε (5)
καὶ τοιούτοις ᾄδειν πρέπον, καὶ οὕτως ᾄδωσιν, καὶ ᾄδοντες αὐτοί
τε ἡδονὰς τὸ παραχρῆμα ἀσινεῖς ἥδωνται καὶ τοῖς νεωτέ-
(e) ροις ἡγεμόνες ἠθῶν χρηστῶν ἀσπασμοῦ προσήκοντος γίγνων-
ται· μέχρι δὲ τοσούτου παιδευθέντες ἀκριβεστέραν ἂν παι-
Αμφίπολις
4.104.
4.105.
4.108.
4.133.
326
5.4.
5.6.
5.7.
5.12.
5.14.
5.16.
ἐπεμέλετο.
7.9.
ΗΜΙΧΟΡΙΟΝ Αʹ (863)
4.3.
πόλις. (5)
(100) Ἀμφισβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν: οἱ τῶν κλήρων ἐπιδικα-
theta.
ἐφυγάδευεν.
ὕστερον δὲ κατελθὼν ἐστρατήγησεν ἐν τῷ Λαμιακῷ πολέμῳ καὶ
ἀπέθανε τρωθείς. Vat. Laur. gim. (15)
Μυρίκη
Άκραν καλουμένη
Ευρετήριον
Amphipolis, 303, 305, 308, 309, 310 90, 91, 94, 96, 100, 101, 129, 139, 142,
AMPHIPOLIS, 303 148, 149, 150, 151, 153, 159, 160, 167,
Brasidas, 309 172, 173, 177, 179, 181, 201, 202, 214,
Chalcidice, 305, 307 215, 218, 222, 223, 230, 231, 237, 238,
Corinth, 305, 306, 311 239, 243, 247, 251, 252, 253, 254, 260,
Delian League, 306, 307, 310 261, 267, 272, 274, 276, 277, 288, 293,
Ennea Odoi, 308, 310 314, 315
Hagnon, 307, 308, 309 Αθηναίος σοφιστής, 24, 71, 72, 73, 74,
Nine Ways, 308 256
Olynthus, 307 Ἀθηναίων ἀποικίαν, 10, 53
Pangaion, 308 Ἀθηναίων κτίσμα, 12
Philip II, 307, 310 Αίλιος Ηρωδιανός, 4, 12, 33, 34, 115,
Potidaea, 66, 303, 305, 306, 307, 308, 116, 117, 118, 119, 263, 280, 289, 290
310, 311 Αἰσχίνης, 16, 21, 159, 160, 226, 227, 314
POTIDAEA, 303 Αἰσχύλος, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31,
Thucydides, 306, 307, 308, 309, 310, 311 32, 33, 36, 37, 39, 41, 42, 43, 44, 47, 48,
Ἅγνων, 10, 13, 14, 19, 20, 54, 152, 214, 52, 206, 299
215, 277, 278 Ἀμφιπόλει, 52, 54, 59, 83, 84, 234, 235
Ἅγνωνος, 10, 53, 101, 102, 171, 243 Ἀμφιπόλεως, 19, 22, 23, 36, 55, 56, 58,
Ἀθηναῖοι, 8, 9, 10, 16, 17, 19, 23, 37, 53, 59, 60, 89, 95, 102, 118, 141, 196, 197,
57, 58, 62, 64, 65, 66, 76, 77, 78, 79, 80, 209, 216, 224, 226, 231, 234, 235, 236,
355
237, 239, 241, 242, 245, 251, 253, 287, 153, 183, 228, 235, 238, 243, 251, 252,
302, 312, 313, 314, 315, 316 253, 254, 269
Ἀμφίπολιν, 1, 4, 9, 10, 12, 14, 15, 16, 17, Γαληψός, 98, 102
19, 20, 22, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, Γαληψὸς, 13, 35, 58, 110, 121, 234, 253
61, 62, 63, 64, 65, 68, 71, 72, 73, 75, 77, Δάτον, 13, 35, 110, 121, 138
78, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, Δημοσθένης, 15, 16, 41, 44, 76, 77, 78,
90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 101, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89,
102, 103, 104, 106, 107, 108, 109, 111, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 138, 139, 142,
112, 113, 114, 115, 116, 120, 121, 122, 143, 144, 158, 159, 162, 167, 168, 169,
124, 126, 127, 128, 129, 131, 132, 134, 175, 181, 216, 226, 227, 244
136, 137, 139, 141, 142, 143, 144, 145, Διογένης Λαέρτιος, 66, 287
146, 147, 148, 149, 150, 151, 152, 153, Διόδωρος Σικελός, 100, 101, 102, 103,
155, 158, 159, 161, 162, 163, 168, 169, 104, 106, 107, 261, 262
170, 171, 172, 173, 175, 176, 177, 179, ἐκαλεῖτο, 4, 14, 15, 16, 18, 22, 23, 35, 44,
180, 181, 183, 184, 186, 187, 188, 189, 132, 133, 156, 158, 159, 200, 211, 241,
190, 191, 192, 194, 195, 196, 197, 198, 242, 245, 271, 272, 281, 287, 291, 297,
199, 200, 202, 203, 204, 205, 208, 212, 302, 315
213, 214, 215, 218, 219, 220, 221, 222, ἐκαλοῦντο, 10, 17, 53, 203, 207, 315
223, 224, 225, 226, 227, 230, 231, 232, Ἐννέα δὲ Ὁδοὺς, 11, 259
235, 236, 237, 238, 239, 241, 242, 243, Ἐννέα ὁδοί, 4, 12, 13, 16, 17, 18, 22, 23,
244, 247, 248, 249, 251, 252, 253, 256, 35, 115, 116, 121, 159, 200, 208, 211,
263, 267, 271, 277, 278, 281, 297 213, 244, 263, 271, 281, 287, 297, 302,
Ἀμφίπολιν Ἅγνων ὠνόμασεν, 10, 54 315
Ἀμφίπολις, 4, 12, 14, 15, 16, 17, 18, 22, Ἐννέα ὁδοὶ, 9, 10, 14, 15, 17, 23, 53, 156,
23, 52, 69, 98, 108, 110, 111, 115, 116, 158
117, 118, 120, 125, 126, 134, 156, 158, Ἐννέα Ὁδοῖσι, 11, 259
166, 174, 179, 185, 192, 193, 200, 203, Ἐννέα ὁδούς, 1, 9, 10, 23
208, 209, 210, 213, 215, 219, 225, 231, Ἐννέα ὁδῶν, 9, 10, 11, 19, 21, 23, 276,
233, 234, 241, 242, 245, 263, 271, 281, 277
284, 287, 297, 302, 315 Ἐπισθένης δὲ Ἀμφιπολίτης, 99, 289
Ἀμφιπολῖται, 54, 55, 61, 114, 122, 148, Ἑρμαγόρας Ἀμφιπολίτης, 163, 295
149, 150, 171, 172, 216, 217, 255 ἔστι δὲ καὶ Στρυμονική, 273
Ἀμφιπολίτας, 60, 97, 102, 123, 139, 160 Ζήθου, 71
Ἀμφιπολίτεω, 129, 130, 240 Ζωίλος, 70, 132, 133, 170, 282, 283, 288,
Ἀμφιπολιτικὸν τόπον, 164 291, 297
Ἀμφιπολίτου, 71, 73, 109, 133, 140, 162, Ζωΐλος ὁ Ἀμφιπολίτης, 117, 118, 119,
242, 243, 244 289, 290, 291
Ἀμφιπολιτῶν, 19, 54, 55, 56, 69, 76, 77, Ἠδῶνας, 10, 51, 53, 59
92, 96, 138, 154, 155, 160, 167, 175, Ἤδωνες, 35, 48, 49, 50, 52, 233
177, 178, 182, 203, 214, 215, 216, 217, Ἠδωνικῇ, 9, 10, 23
218, 219, 227, 241, 246, 251, 276, 277, Ἠδωνοί, 9, 10, 23, 24, 25, 26, 34, 39, 40,
278, 293 45, 52, 233, 234
Ἀνάδραιμος, 16, 200, 271, 281, 297 Ἠδωνοὶ, 13, 35, 37, 38, 44, 46, 48, 49, 51
Ἀπολλόδωρον δὲ τὸν Ἀμφιπολίτην, 112 Ἠδωνοῖς, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31,
Ἀπολλωνίαν, 84, 98, 120, 162, 171 32, 36, 37, 38, 40, 41, 42, 43, 44, 46, 47,
Ἄργιλον, 11 48
Αριστοτέλης, 114 Ἠδωνῶν, 11, 25, 26, 35, 38, 51, 100, 101,
Βισάλται, 13, 35, 48 259
Βισαλτίαν, 71, 73, 139, 208 Ἠιόνα, 4, 11, 12, 16, 55, 56, 57, 61, 115,
Βρασίδας, 10, 53, 54, 55, 56, 57, 59, 60, 116, 179, 183, 200, 250, 251, 252, 253,
68, 75, 101, 102, 147, 148, 149, 152,
356
254, 258, 259, 260, 261, 262, 263, 265, πόλις Μακεδονίας, 4, 12, 16, 115, 116,
267, 268, 269, 270, 271, 280, 281, 297 155, 200, 214, 218, 263, 271, 281, 297,
Ἠϊόνα, 19, 67, 214, 215, 255, 256, 266, 300
269, 270, 271, 275, 276, 277, 280 Ποτείδαια, 77, 78
Ἠϊόνας, 257, 263, 272, 273, 274, 278, 279 Ποτείδαιαν, 78, 81, 85, 86, 90, 164, 165,
Ἠιόνος, 10, 53, 59, 102, 139, 160 198
Ἠϊὼν λέγεται πόλις, 273, 274 Ποτιδαίᾳ, 74, 75, 154, 155, 293
Ἠϊὼν, ὁ αἰγιαλὸς, 275 Ποτίδαιαν, 66, 72, 74, 75, 132, 142, 143,
Ησύχιος λεξικογράφος, 17, 41, 42, 43, 144, 145, 172, 176, 177, 180, 181, 211,
208 220, 221, 222, 223, 224, 229, 247, 248
Θουκιδίδην, 51, 52, 231, 232, 233, 234, Ποτιδαιᾶται, 137, 223
235, 236, 237, 238, 279 Ῥήσου, 13, 14, 152
Θουκυδίδην, 55, 56, 238, 251 Σκαπτῇ ὕλῃ, 179, 183, 268, 269
Θουκυδίδης, 4, 8, 9, 10, 12, 17, 19, 22, 23, Σούδα λεξικόν, 21, 22, 52, 241, 242, 243,
41, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 244, 246, 247, 248, 280, 287, 301, 303
63, 64, 65, 72, 74, 75, 115, 116, 159, Στράβων, 12, 34, 35, 36, 117, 120, 264,
181, 182, 200, 208, 231, 245, 249, 250, 272, 274, 282, 298
251, 252, 253, 254, 263, 269, 281 Στρυμμόνα, 197
Ισοκράτης, 75, 76 Στρυμόνα, 8, 9, 10, 11, 14, 23, 36, 38, 52,
καλέεται, 11, 259 65, 102, 112, 152, 189, 190, 194, 212,
καλουμένων, 11, 100, 182 226, 233, 234, 255, 259
Κασάνδρειαν, 221 Στρυμόνι, 10, 13, 53, 102, 150, 179, 183,
Κερδυλίῳ, 59 194, 239, 250, 255, 258, 260, 265, 267,
Κράδεμνα, 16, 200, 271, 281, 297 268, 269, 280
Μακεδονίας, 13, 23, 34, 35, 38, 51, 71, 78, Στρυμονίην, 260
106, 110, 134, 139, 163, 179, 185, 186, Στρυμονίης Ἐρίφων, 121, 122, 239
202, 223, 245, 284, 287, 297, 302, 315 Στρυμόνος, 4, 10, 11, 12, 13, 16, 18, 35,
Μνήσων ὁ Ἀμφιπολίτης, 154, 155, 293 54, 58, 60, 110, 112, 115, 116, 121, 124,
Μυρίκη, 117, 280, 282 185, 189, 198, 200, 211, 232, 253, 263,
Μυρίκην, 4, 12, 16, 115, 116, 200, 263, 266, 271, 280, 281, 297
271, 281, 297 Στρυμὼν ποταμὸς Θρᾴκης, 232, 280
Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης, 135, Σωκράτους, 71, 72, 74, 75, 132, 133, 154,
140, 165, 292, 296 155, 291, 293
Ξενοφών, 99, 260, 289 Φάγρης, 110, 258
Ὀδόμαντες, 13, 35 Φίλιππος, 66, 78, 79, 81, 84, 87, 88, 90,
Οἰσύμη, 58, 98, 102, 110, 111, 253 95, 103, 104, 106, 109, 123, 139, 146,
Ὁμηρομάστιγα Ἐφέσιον Ζωΐλον, 284 150, 151, 153, 167, 172, 174, 175, 176,
Ὁμηρομάστιξ, 23, 170, 245, 283, 287, 181, 216, 217, 218, 222, 223, 224, 225,
297, 302, 316 247, 249, 288, 293, 303, 314
Πάγγαιον, 11, 33, 112, 259 Φυλλίδα, 18, 19, 20, 21, 164, 213, 214,
Πάγγαιον ὄρος, 11, 112, 259 215, 278
Παῦλον ἐς Ἀμφίπολιν, 127 Φυλλίδος, 19, 20, 21, 215, 239, 276, 277
Παῦλος, 126, 128, 184, 192 Φυλλίς, 11, 259
Πλάτων, 71, 72, 74, 75, 134, 249 Χαλκιδικὴ, 254
Πλούταρχος, 67, 68, 69, 70, 192, 255, 288 Χείρων ὁ Ἀμφιπολίτης, 206, 298
Πόλις Θρᾴκης, 14, 18, 156, 211, 215