WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 101

BANK WUTTHIPHAN·19 ตุลาคม 2017

คนของมอร์ริสนําชุดเกราะและขวานมาส่ งในเช้าของวันรุ่ งขึ้น เซียวอวีพ๋ อใจกับคุณภาพของมัน

อย่างมาก แม้วา่ พวกมันจะดีไม่เท่ากับที่สร้างจากโรงตีเหล็กของเขา แต่มนั ก็แข็งแรงทนทาน
คําพูดของมอร์ริสไม่ใช่เพียงคําคุย! กลุ่มการค้าวอร์แฮมเมอร์ช่างน่าประทับใจอย่างยิง่

อาวุธไม่ได้มีราคาแพงนักเนื่องจากพวกมันมีน้ าํ หนักเบาและผลิตในปริ มาณมาก อย่างไรก็ตาม

บาริ สต้ากลับมีราคาแพงไม่ใช่นอ้ ย

บาริ สต้าไม่ได้ถูกผลิตเอาไว้มากนัก กลุ่มการค้าต้องใช้ช่างฝี มือดีในการจัดสร้างพวกมัน ในอีก

แง่กค็ ือ บางชิ้นส่ วนของบาริ สต้าจําต้องจัดสร้างขึ้นเป็ นพิเศษ ดังนั้นราคาของมันจึงสู งตาม
นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั สั่งให้เสริ มบางส่ วนเข้าไป สุ ดท้ายแล้วราคาของบาริ สต้าเพียงหนึ่งเครื่ อง
นั้นก็ปาเข้าไป 5,000 เหรี ยญทองแล้ว

มันเป็ นเพียงบาริ สต้าขนาดเล็ก หากเขาต้องการซื้ อบาริ สต้าขนาดใหญ่สาํ หรับตีเมืองที่สามารถ

ยิงได้ในระยะหลายร้อยก้าวแล้วล่ะก็ เช่นนั้น เขาก็ตอ้ งจ่าย 10,000 เหรี ยญทอง

บาริ สต้าและเครื่ องยิงหินที่แคร์รี่ใช้บุกเมืองไลอ้อนก็มีราคาเดียวกัน หากว่าเซี ยวอวีไ๋ ม่สามารถ

ใช้เครื่ องยิงทําลายกําจัดพวกมันลงได้ เช่นนั้นเมืองไลอ้อนก็คงตกอยูใ่ นสภาพที่เลวร้าย

นอกจากนี้ยงั มีบางริ สต้าบางชนิดที่ลงอาคมสลักไว้เพื่อเพิ่มความมแม่นยํา ระยะยิง และอัตรายิง

อยูด่ ว้ ย ทว่าดินแดนที่ร่ าํ รวยบางแห่งยังไม่อาจครอบครองพวกมันได้
พวกมันไม่ใช่อาวุธ หากแต่เป็ นอุปกรณ์เวทมนตร์ช้ นั สู ง อุปกรณ์เวทพวกนี้กเ็ ปรี ยบได้กบั มิส
ไซส์ขนาดย่อม

บาริ สต้าชั้นสู งที่สลักอาคมและลูกศรเวทสามารถแยกกําแพงหรื อประตูเมืองได้ในการยิงเพียง

ครั้งเดียว

อย่างไรก็ตาม อาวุธพวกนี้จะต้องจัดสร้างโดยผูใ้ ช้มนตราและนักเล่นแร่ แปรธาตุที่ทรงพลัง ราคา

ของมันจึงสู งอย่างยิง่ และไม่ใช่ทุกคนที่สามารถครอบครองมันได้

บาริ สต้า 50 เครื่ องรวมเป็ นเงิน 250,000 เหรี ยญทองที่เซียวอวี๋ตอ้ งจ่ายออกไป เซี ยวอวีม๋ ี
เงินอยูม่ ากมาย ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ ใจต่อราคาของมันเท่าใดนัก เขาจ่ายเงินครึ่ งหนึ่งเป็ นค่ามัดจํา
สิ นค้า ส่ วนที่เหลืออีกครึ่ งจะจ่ายตอนรับสิ นค้าที่เมืองติโต

เซียวอวีร๋ ู ้สึกพึงพอใจกับขวานมือเดียว เขาซื้อพวกมันมา 2,500 เล่ม และจัดให้ออร์คแต่ละ

ตนพกไว้ตนละ 10 เล่มโดยไม่นบั รวมออร์คเพศหญิง

เขาไม่ได้คิดที่จะให้พวกออร์คใช้ขวานมือเดียวในการต่อสู ้ระยะประชิด หากแต่ใช้ขว้างใส่ ศตั รู

อาวุธที่ยอดเยีย่ มที่สุดของพวกออร์คในการต่อสู ้ระยะประชิดคือกําปั้นของพวกมัน

"ใช่....แบบนั้นล่ะ....หมุนควงเพื่อให้มนั รุ นแรงยิง่ ขึ้น เจ้าเข้าใจหรื อไม่? เหตุใดเจ้าจึงประหยัด

พวกมันนัก ข้าซื้อหาพวกมันมามากมายดังนั้นจงใช้ได้ตามใจชอบ! เอาล่ะ จับกลุ่ม 10 ตนขึ้น
มาแล้วคัดเลือกหัวหน้าซะ หัวหน้ากลุ่มจะอยูต่ รงกลางขณะที่ตนอื่นๆล้อมรอบ!" เซียวอวีก๋ าํ ลัง
ฝึ กสอนให้กบั พวกออร์ค
พวกออร์คนั้นแข็งแกร่ งและทนทาน แต่พวกมันไม่ใช่ประเภทที่ชอบใช้ความคิด เซียวอวีอ๋ ดถอน
หายใจออกมาไม่ได้ เซียวอวีพ๋ บว่าพวกออร์คไม่ได้ถนัดด้านการเรี ยนรู ้นกั มันจําต้องใช้เวลาใน
การปรับตัวค่อนข้างนาน จนถึงจุดที่วา่ เขาเหยียบเท้าของพวกมันด้วยความโมโหแต่เขาก็รู้ดีวา่ นี่
ทําให้พวกมันเพียงรู ้สึกคันเท่านั้น!

สุ ดท้ายแล้วเขาก็ตดั สิ นใจให้พวกมันเรี ยนรู ้อย่างช้าๆ พระเจ้าทรงยุติธรรมต่อสรรพสิ่ ง พวก

ออร์คแม้วา่ จะทรงพลังและแข็งแกร่ ง แต่สติปัญญาของพวกมันก็มีอยูอ่ ย่างจํากัดเช่นกัน

ทหารมนุษย์จะคุน้ เคยกับการขว้างขวานหลังจากผ่านการฝึ กหลายครั้ง อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่

สามารถสร้างพลังทําลายที่รุนแรงแบบเดียวกับพวกออร์คได้ การขว้างของพวกออร์คสามารถ
เจาะทะลุเข้าไปในประตูหนาได้ถึง 10 นิ้ว!

และนัน่ หมายความว่าขวานสามารถเจาะทะลุชุดเกราะได้! พวกมันจะเป็ นภัยคุกคามอันใหญ่

หลวงต่อผูฝ้ ึ กยุทธ์! เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าผูท้ ี่ถูกส่ งมาจัดการเขาจะต้องเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ พวกออร์คนั้นกล้า
หาญ แต่กย็ งั ไม่อาจรับมือกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่คล่องแคล่วและมีทกั ษะการต่อสู ้อนั ยอดเยีย่ มได้ อย่างไร
ก็ตาม พวกเขาไม่อาจหลบขวานจํานวนมากที่ถูกขว้างเข้าใส่ ได้!

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ไม่มีพลธนูเอลฟ์ อยูด่ ว้ ย ดังนั้นเขาจึงต้องแก้ปัญหาการโจมตีในระยะไกล

ด้วย ด้วยเหตุน้ ีเองเขาจึงตัดสิ นใจเลือกขวานมือเดียว

แน่นอนว่ายังไม่ได้นบั รวมบาริ สต้า พลังของมันจะต้องน่าอัศจรรย์หากถูกใช้พร้อมกัน 50

เครื่ องในคราวเดียว
เขาทราบว่าจะต้องฝึ กพวกออร์คในการบรรจุกระสุ น เล็ง และยิงเครื่ องบาริ สต้า

เทศกาลดอกไม้จบลงในอีกสองวันถัดมา ขุนนางจํานวนมากกําลังเดินทางกลับ เซียวอวีเ๋ องก็

ตัดสิ นใจจะจากไปช่วงเวลานี้เอง ดยุคซิมได้มาส่ งเซียวอวีด๋ ว้ ยตนเอง เขายังมอบของขวัญลํ้าค่า
ให้อีกด้วย เซียวอวีก๋ ล่าวขอบคุณจิ้งจอกเฒ่าด้วยรอยยิม้

เซียวอวีร๋ ้องขอต่อหวังเทียนหู่ในการพาตัวมารดาของซีเหวินกลับเมืองไลอ้อนไปด้วยกัน
แรกเริ่ มหวังเทียนหู่ยงั ลังเลแต่สุดท้ายเขาก็ตอบตกลง เขาไม่ตอ้ งการสร้างความขุ่นมัวต่อเซียวอวี๋
หวังเทียนหู่เชื่อว่าเซียวอวี๋จะมีอนาคตยาวไกล หากว่าเขาสามารถมีรอดกลับถึงเมืองไลอ้อนได้

เซียวอวีอ๋ อกจากเมืองเบงกอลพร้อมกับรถม้าหลายคันรถและแถวออร์คที่ทอดยาว เออร์วนิ เองก็

ได้มาส่ งเซียวอวีเ๋ ดินทางเช่นกัน เซียวอวีม๋ องเห็นมุ่งร้ายในแววตาของเออร์วิน เขาเชื่อว่าเออร์วนิ
ได้จดั เตรี ยมการซุ่มโจมตีเอาไว้ระหว่างทางแล้ว

เซียวอวีเ๋ ลือกที่จะเดินทางด้วยความเร็วปกติ เขาเชื่อว่าอีกฝ่ ายจะเป็ นฝ่ ายมาหาเขาเองไม่ชา้ ก็เร็ว

ดังนั้นจึงเปล่าประโยชน์ที่จะเร่ งรี บ วิธีการนั้นรังแต่จะสร้างความเหนื่อยล้าให้กบั พวกออร์ค

ซีเหวินเป็ นผูท้ ี่มีความสุ ขที่สุด นางสามารถรับตัวมารดากลับไปเมืองไลอ้อนด้วยกันได้สาํ เร็จ ยิง่

ไปกว่านั้นเหล่าสะใภ้ตระกูลเซียวยังรอนางอยู่ นางทราบว่าตนคงต้องพบเจอชะตากรรมที่
เลวร้ายหากต้องแต่งให้กบั ขุนนางเช่นเออร์วนิ นางคงต้องเกิดความขัดแย้งกับภรรยาคนอื่นๆ ไม่
เหมือนเช่นที่เมืองไลอ้อน นอกจากนี้ยงั มีชายผูห้ นึ่งที่พร้อมจะปกป้ องอิสรภาพของนางด้วย
เลือดและเกียรติของเขา!
ในอดีต ซีเหวินรู ้สึกรังเกียงพฤติกรรมอันเหลวแหลกของเซียวอวี๋อย่างยิง่ แต่นางก็ทราบได้วา่
พฤติกรรมเพียงช่วงเวลานั้นไม่อาจนํามาตัดสิ นทั้งชีวติ ของคนคนหนึ่งได้

แม้วา่ เซียวอวีจ๋ ะยังใช้ถอ้ ยคําแทะโลมและลามกอยูบ่ า้ ง แต่เขาก็เป็ นคนดี ไม่ได้หน้าซื่อใจคด

ดังเช่นเออร์วนิ

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั ไม่ได้ทาํ เรื่ องเลวร้ายมากนัก เพียงแค่บางครั้งเขาจะแอบดูนางอาบนํ้าหรื อ

เปลี่ยนเสื้ อผ้าเท่านั้น นางทราบว่าหากเปลี่ยนเป็ นตระกูลอื่นๆ ลอร์ดเช่นเซี ยวอวีค๋ งใช้กาํ ลังข่ม
เหงนางไปเนิ่นนานแล้ว

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั เป็ นผูท้ ี่มีความสามารถอันโดดเด่น ทั้งยังมีเสน่ห์ เขาได้ปลดปล่อยพวก

ออร์คจากการตกเป็ นทาส

นางไม่ได้รังเกียจยามที่เซี ยวอวีถ๋ ้ าํ มองนาง อันที่จริ งลึึกๆแล้วนางกลับรู ้สึกมีความสุ ข

เซียวอวีจ๋ ิบไวน์และชมทิวทัศน์ไปตลอดทาง พวกเขาหยุดพักในเมืองเล็กๆเพียงไม่กี่วนั

ในยามว่างเขาจะสอนพวกออร์คใช้ขวานมือเดียว บางครั้งเขาก็ให้พวกออร์คขว้างขวานพร้อมกัน
10 ตน 100 ตน หรื อทั้ง 500 ตน เสี ยงแหวกฝ่ าอากาศจะดังสะท้อนยามเมื่อออร์คทั้ง
500 ตนขว้างขวานออกพร้อมกัน
นางทราบว่าเซี ยวอวีค๋ ิดที่จะใช้วธิ ีน้ ีในการรับมือกับพวกผูฝ้ ึ กยุทธ์ ต่อให้เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่
สามก็เกรงว่ายากที่จะหลบหลีกมันได้ นางรู ้วา่ ตนคงตายไปแล้วหากว่าขวานมากมายเช่นนั้นพุ่ง
ตรงเข้าหานาง

นางพบว่าการทําตัวเสเพลและอันธพาลเป็ นเพียงเปลือกนอกของเซียวอวี๋ เขาก่นด่า ดื่มไวน์และ

ชอบถํ้ามอง แต่นนั่ ก็ยงั ไม่อาจบดบังความเป็ นผูน้ าํ และวีรุบุรุษผูก้ ล้าของเขาได้

ความสามารถด้านการทหารของเซียวอวีน๋ ้ นั โดดเด่นอย่างมาก เขาสามารถแสดงพรสรรค์ในด้าน

นี้ออกมาได้ทุกครั้ง ไม่วา่ จะเป็ นการเอาชนะหน่วยยมทูตหรื อการฝึ กฝนให้กบั พวกออร์ค

นอกจากนี้เผ่าพันธุ์ประหลาดเช่นพวกออร์คยังมองเขาราวกับครอบครัว เขาใช้วธิ ีการอันเรี ยบ

ง่ายในการชนะใจพวกมัน แต่นอ้ ยคนนักที่จะทําสําเร็จ

มันก็คือ ความจริ งใจ

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 102

BANK WUTTHIPHAN·20 ตุลาคม 2017

หลังจากเดินทางนับสิ บวัน เซียวอวีก๋ ม็ าถึงชายแดนประเทศคาห์น

เป็ นดังที่เขาคาด เขาปลอดภัยไร้เรื่ องราวระหว่างที่เดินทางอยูใ่ นดินแดนของประเทศคาห์น ดยุ

คซิมไม่กล้าลงมือต่อเขาในดินแดนของตนเอง
เซียวอวีก๋ าํ ลังมุ่งหน้าไปเมืองติโตซึ่งอยูห่ ่างจากประเทศคาห์นราวครึ่ งวัน เขาสั่งให้ทิรันด้าขึ้นขี่
พยัคฆ์ขาวของนางคอยสอดส่ องอยูด่ า้ นหน้าขบวนเพื่อป้ องกันการซุ่มโจมตีจากศัตรู

สายตาที่คมกล้าของเอลฟ์ จะเป็ นประโยชน์อย่างมากในการตรวจหากับดักที่ซ่อนอยู่

เซียวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นต้องเกรงกลัวผูใ้ ดอีกตราบใดที่เขาสามารถไปถึงเมืองติโตและรับบาริ สต้ามา

บาริ สต้าทั้ง 50 เครื่ องจะสามารถขจัดปัญหาที่คอยกวนใจเซียวอวีอ๋ อกไปได้ทนั ที ต่อให้มีศตั รู

เป็ นกองทัพก็ยากที่ตา้ นทานกองทัพของเขาได้ไหว เส้นทางจากชายแดนของประเทศคาห์นไป
เมืองติโตนั้นเป็ นทุ่งราบ ที่นี่ไม่มีภูมิประเทศที่เป็ นภูเขา ดังนั้นจึงไม่จาํ เป็ นต้องกังวลเรื่ องการถูก
ซุ่มโจมตี

พวกเขาผ่านเข้าสู่ เมืองติโตได้อย่างปลอดภัย เซียวอวีม๋ ุ่งหน้าไปยังกลุ่มการค้าวอร์แฮมเมอร์ทนั ที

ที่มาถึงเมือง เกิดความแตกตื่นภายในเมืองเมื่อผูค้ นได้เห็นขบวนองค์รักษ์ออร์คของเซียวอวี๋
อย่างไรก็ตาม ทหารรักษาการณ์ของเมืองก็ไม่ได้เข้ามาขัดขวางเมื่อได้เห็นธงของตระกูลเซี ยว

มีตวั แทนของกลุ่มการค้าออกมาต้อนรับเซียวอวีอ๋ ย่างสุ ภาพ เซียวอวีไ๋ ม่ตอ้ งเสี ยเวลาอีก เขาถาม

ถึงบาริ สต้าทั้ง 50 เครื่ องทันที เขาเข้าไปรับมอบพวกมันพร้อมรับฟังคําอธิบายการใช้งาน
เซียวอวีส๋ ั่งซื้อหอกแหลมซึ่งเป็ นกระสุ นของเครื่ องบาริ สต้ามามากมายและขนพวกมันขึ้นรถม้า
เขาวางแผนที่จะพักค้างแรมที่เมืองติโตนี้หนึ่งคืนและออกเดินทางกลับเมืองไลอ้อนในเช้าของ
อีกวัน
เซียวอวีไ๋ ม่กล้าที่จะประมาท เขาสั่งให้ทิรันด้าคอยตรวจตราและป้ องกันการลอบโจมตีจากศัตรู
ดวงตาของพวกเอลฟ์ สามารถมองผ่านความมืดได้ ดังนั้นจึงเป็ นการดีกว่าที่จะเลือกพวกเขาเป็ นผู ้
เฝ้ าระวังภัยในยามกลางคืน

ตลอดทั้งคืนไม่มีเรื่ องราวใดเกิดขึ้น มีเพียงหัวขโมยพยายามจะลอบขโมยเหรี ยญทองของพวก

เขาอยูส่ องสามครั้ง รถม้าของเซียวอวี๋บรรทุกเหรี ยญทองมากมาย นอกจากนี้รถม้าที่หรู หราของ
เขายังดึงดูดความสนใจอย่างมากขณะที่ผา่ นเข้าสู่ เมืองติโต อย่างไรก็ตาม หัวขโมยเหล่านั้นก็
ถูกทิรันด้าจัดการจนหมดสิ้ น

นอกจากนี้ ทิรันด้ายังพบว่ามีคนมาคอยสอดแนมพวกเขาอยูด่ ว้ ย ลีอาเองก็มีส่วนช่วยไม่นอ้ ย นาง

จับกุมมือสังหารได้ 4 คน นางช่างสมกับที่เป็ นมือสังหารชั้นยอด

เซียวอวีถ๋ ่ายทอดคําสั่งไปว่าหากไม่มีกองทัพของศัตรู บุกมาก็ไม่ตอ้ งมาปลุกเขา เขามาดูเหล่ามือ

สังหารที่ถูกจับกุมในวันรุ่ งขึ้น มือสังหารคนแรกนั้นแข็งขืนและปิ ดปากเงียบ ด้วยเหตุน้ นั
เซียวอวีจ๋ ึงสั่งให้อสู รหนึ่งตัดศีรษะของมันลงทันที

มือสังหารที่เหลืออีกสามคนเมื่อเห็นเช่นนี้กเ็ ปลี่ยนท่าทีราวกับหน้ามือเป็ นหลังมือ พวกมันยอม

คายความลับออกมาทันที พวกมันกล่าวเพียงว่า ได้รับการจ้างวานและเงินค่าจ้างมา เซียวอวี๋
พยายามคาดเดาจํานวนของศัตรู จากการพูดคุยกับเหล่ามือสังหาร

ดูเหมือนว่าศัตรุ ของเขาจะจ่ายเงินออกไปจํานวนมหาศาลเพื่อที่จะสามารถติดตามร่ องรอยของ

เขา
เซียวอวีโ๋ บอกมือให้เหล่าออร์คสังหารมือสังหารอีกสามคนที่เหลือ ศีรษะของเหล่ามือสังหารต่าง
ถูกเสี ยบไว้ที่หน้าขบวนเพื่อเป็ นการเตือนเหล่าคนที่คิดจะมือคนอื่นๆ

เซียวอวีท๋ ราบว่าเขาไม่อาจใจอ่อนหรื อทําตัวอ่อนแอในยุคที่ไร้ความปรานีน้ ีได้

ขบวนเคลื่อนตัวออกจากเมืองติโตอย่างเชื่องช้า และในช่วงบ่ายพวกเขาก็พบภูมิประเทศซึ่ง
เหมาะต่อการตั้งค่ายพัก เซียวอวีใ๋ ช้เวลานี้เริ่ มฝึ กพวกออร์คในการใช้งานบาริ สต้า

บาริ สต้าขึ้นโครงเป็ นฐานมีลอ้ และมีหน้าไม้ขนาดใหญ่วางไว้ดา้ นบน เพื่อง่ายต่อการเคลื่อนย้าย

อย่างไรก็ตาม เซียวอวีไ๋ ด้สั่งให้จดั สร้างส่ วนฐานและตัวหน้าไม้ยกั ษ์ให้แยกออกจากกันและ
เปลี่ยนวิถียงิ ได้ นี่จะเพิ่มความคล่องตัวให้กบั บาริ สต้า

พวกออร์คไม่มีปัญหาในการยกหน้าไม้ยกั ษ์ข้ ึนมาถือเอาไว้ อย่างไรก็ตาม มันยังคงเชื่องช้าใน

การบรรจุหอกเนื่องจากมือที่ใหญ่โตของพวกมัน อีกทั้งความแม่นยําในการยิงของพวกมันก็ยงั
ตํ่า

เซียวอวีฝ๋ ึ กพวกมันให้ยงิ ในหลายๆทิศทาง เขาคิดว่าพวกมันไม่จาํ เป็ นจะต้องเรี ยนรู ้วธิ ี การเล็งที่

ถูกต้อง เซี ยวอวีพ๋ ยายามสอนความรู ้ดา้ นทิศโดยการใช้เข็มของนาฬิกา อย่างไรก็ตาม เขาพบว่า
พวกออร์คยังไม่อาจทําความเข้าใจได้ดีนกั เขายังคงฝึ กสอนพวกมันต่อไป แต่พวกมันก็ยงั ไม่
สามารถจําแนกทิศทางได้

เซียวอวีห๋ ยุดนิ่งคิดหาวิธีการอยูพ่ กั หนึ่ง เซียวอวีไ๋ ม่มีทางเลือกนอกจากต้องสอนความรู ้พ้นื ฐาน

ให้กบั พวกมัน
ลีอารู ้สึกประหลาดใจที่เซี ยวอวีไ๋ ม่ได้มีทีท่าว่าจะออกเดินทางต่อ มีศตั รู กาํ ลังไล่ตามพวกเขาอยู่
ดังนั้นนางคิดว่าพวกเขาควรจพเร่ งรี บเดินทางกลับเมืองไลอ้อนโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็ นไปได้

เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยง "ในตอนนี้พวกมันอยูใ่ นที่มืด และพวกเราไม่รู้วา่ พวกมันจะลงมือเมื่อใดและที่

ไหน แต่พวกเราจะอดทนและกระชากพวกมันออกมา! พวกมันย่อมต้องมาหาพวกเราอย่าง
แน่นอน!"

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าศัตรู ของเขาไม่อาจลากถ่วงเวลาได้ดงั เช่นที่เขาทํา พวกมันจะต้องคิดโจมตีเข้ามา

อย่างแน่นอน หากเห็นว่าพวกเขาไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ

เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คตัดต้นไม้ลงมาและสร้างสิ่ งกีดขวางอยูร่ อบค่าย นี่เพื่อเป็ นการป้ องกัน

ไม่ให้อีกฝ่ ายบุกเข้ามาได้โดยตรง เซี ยวอวีไ๋ ด้กกั ตุนอาหารและนํ้าดื่มเอาไว้ให้พวกเขาใช้ได้ถึง
สองเดือน

เซียวอวีค๋ ิดว่า หากเขาทราบว่าจะต้องเผชิญการสู ้รบเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นเขาก็คงนําเหล่าคนงานมา

ด้วยเพื่อไว้สร้างหอสังเกตการณ์

เซียวอวีต๋ อ้ งการที่จะสร้างหอสังเกตการณ์เอาไว้บนกําแพงของเมืองไลอ้อน อย่างไรก็ตาม ระบบ

กลับบอกเขาว่าไม่อาจสร้างสิ่ งก่อสร้างไว้บนกําแพงได้ ถึงกระนั้นเขาก็ยงั คงสร้างหอ
สังเกตการณ์จาํ นวนมากเอาไว้โดยรอบฐานทัพทั้งสามแห่ง นี่เพื่อเป็ นการป้ องกันไม่ให้ศตั รู เข้า
โจมตีได้โดยไม่ทนั ตั้งตัว

....................................
....................................

การคาดการณ์ของเซียวอวี๋ถูกต้อง ผูค้ นที่กาํ ลังรอคอยโจมตีเขาอยูก่ ลับเกิดความวิตกขึ้นมา

หลังจากที่ไม่อาจทราบข่าวความเคลื่อนไหวของเซียวอวีม๋ าแล้วหลายวัน

เหล่าศัตรู ทาํ ได้เพียงคาดเดาเปะปะ! เซียวอวีใ๋ ช่เปลี่ยนเส้นทางไปแล้วหรื อไม่? หรื อพวกเขาถูก

คนกลุ่มอื่นโจมตีไปแล้ว?

ด้วยเหตุน้ ี เหล่าศัตรู จึงจําต้องส่ งหน่วยสอดแนมออกไป อย่างไรก็ตาม พวกมันล้วนไม่อาจหวน

คืนกลับมา พวกที่ถูกส่ งไปล้วนแล้วแต่ตอ้ งรับทราบความร้ายกาจของทิรันด้า ไม่มีมนุษย์คนใดที่
จะรวดเร็วไปกว่าพยัคฆ์ขาว!

ภารกิจของเหล่าศัตรู คือการสังหารเซียวอวีแ๋ ละจับกุมตัวพวกออร์ค อย่างไรก็ตาม เซียวอวีก๋ ลับ

หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย สุ ดท้ายแล้วเหล่าศัตรู กจ็ าํ ต้องล้มเลิกแผนการซุ่มโจมตีเดิมไปและ
ออกตามหาเซียวอวี๋ หลังจากส่ งหน่วยสอดแนมออกไปจํานวนมากพวกเขาก็ทราบที่อยูข่ อง
เซียวอวีแ๋ ล้ว พวกเขาพบว่าเซียวอวีไ๋ ด้ก่อสร้างค่ายและคาดว่าจะพักอยูร่ ะยะหนึ่ง

ผูบ้ ญั ชาการของพวกเขาทราบแล้วว่ามันโง่งมเพียงใดที่คาดหวังจะให้เซียวอวี๋ปฏิบตั ิตามหลัก

สามัญสํานึกโดยทัว่ ไป!

ผูบ้ ญั ชาการได้รับความกดดันอย่างหนักก่อนการซุ่มโจมตี ผูใ้ ดชนะในสงครามจิตวิทยา ผูน้ ้ นั จะ

กุมชัยชนะที่แท้จริ ง!
สถานการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนที่เยอรมันเข้าโจมตีสหภาพโซเวียตในเคิร์สต์ โซเวียตสร้าง
แนวป้ องกันขึ้นเสี ยดิบดี แต่เยอรมันไม่ได้เข้าโจมตี ดังนั้นผูบ้ ญั ชาการของโซเวียตจึงตัดสิ นใจที่
จะเริ่ มการโจมตีแทน หากว่าพวกเยอรมันไม่ได้เข้าโจมตีภายในสามวัน โชคดีที่โชคเลือกจะอยู่
ข้างโซเวียต พวกมันเลือกที่จะโจมตี และนัน่ เป็ นผลให้สหภาพโซเวียตได้รับชัยชนะในการรบ
ครั้งนั้น

ในคราวนี้เซียวอวีเ๋ องก็ชนะในสงครามจิตวิทยาแล้วเช่นกัน!

เซียวอวีร๋ ับหน้าที่เป็ นผูบ้ ญั ชาการและเขาจะต้องแบกรับความรับผิดชอบทั้งหมดเอาไว้ อย่างไรก็

ตาม ผูบ้ ญั ชาการของฝ่ ายศัตรู ยงั ต้องรายงานต่อเบื้องบนเขาขึ้นไปอีก และนัน่ ทําให้เขารู ้สึก
กดดันอย่างมาก เขาไม่อาจพ่ายแพ้ในศึกครั้งนี้ อีกทั้งยังไม่อาจลากถ่วงได้อีกต่อไปแล้ว

ยิง่ ไปกว่านั้นพวกเขายังอยูใ่ นดินแดนของผูอ้ ื่น พวกเขาไม่อาจรั้งอยูน่ านเกินไปนัก ฝ่ ายอื่นๆ

จะต้องสนใจใคร่ รู้ในการปรากฏตัวของกําลังทหารจํานวนมากในดินแดนแห่งนี้!

ด้วยเหตุน้ ี เมื่อพวกเขาค้นพบที่อยูข่ องเซี ยวอวีแ๋ ล้วจึงตัดสิ นใจที่ลงมือโจมตีทนั ที พวกเขาเชื่อว่า

พวกเขาจะต้องเป็ นฝ่ ายได้รับชัยชนะหากเข้าโจมตีสักหลายครั้ง

แน่นอนว่า หากพวกเขาทราบว่าเซียวอวีไ๋ ด้รับชัยชนะในการป้ องกันเมืองไลอ้อนถึงสองหน

เช่นนั้นพวกเขาคงไม่ตดั สิ นใจผลีผลามเช่นนี้!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 103

BANK WUTTHIPHAN·21 ตุลาคม 2017
เซียวอวีย๋ งั คงจิบไวน์จากแก้วอย่างละเมียดละไมและหยอกล้อกับมังกรน้อยขณะที่มองไปยัง
กองทัพของอีกฝ่ ายที่กาํ ลังจัดทัพอยูไ่ ม่ไกลราวกับเขาไม่ได้ใส่ ใจต่อสงครามที่กาํ ลังจะเกิดขึ้น
มังกรน้อยมีการเติบโตขึ้นเล็กน้อย ปี กของมันแข็งแรงขึ้น นอกจากนี้เปลวเพลิงที่มนั พ่นออกมา
ยังทรงพลังยิง่ กว่าเดิม มังกรน้อยสามารถเผาคนหนึ่งคนได้แล้วในตอนนี้ เซียวอวีจ๋ อ้ งมองมังกร
น้อยขณะที่เขาวาดฝันถึงการเป็ นอัศวินมังกร

ลีอาบอกเขาว่า หากเขายังเลี้ยงมังกรน้อยด้วยอาหารทัว่ ไปเช่น ไก่ยา่ ง อยู่ เช่นนั้นมันก็จะสู ญเสี ย

สัญชาติญาณความเป็ นสัตว์ป่าไป นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่เซียวอวีไ๋ ด้ซ้ือเนื้อดิบมาไว้เป็ นจํานวนมาก
ตอนที่พกั อยูใ่ นเมืองติโต ในคราแรก มังกรน้อยไม่ตอ้ งการกินเนื้อสด แต่เซียวอวีก๋ ไ็ ด้บงั คับมัน
ให้กินในที่สุด มังกรน้อยกัดเนื้อคําเล็กๆและเงยหน้ามองเซียวอวีด๋ ว้ ยดวงตาปริ่ มนํ้า

ในบางครั้งซีเหวินจะให้ขนมมังกรน้อยเมื่อเซียวอวี๋ไม่ได้อยูด่ ว้ ย ที่จริ งแล้วเขารู ้เรื่ องนี้แต่เขาก็ลืม

ตาข้างหลับตาข้าง เขาไม่ได้ตอ้ งการเลี้ยงดูมงั กรน้อยอย่างเคร่ งครัดเกินไปนัก

พวกออร์คทราบว่าศัตรู กาํ ลังจะเข้าโจมตีในไม่ชา้ พวกมันเตรี ยมพร้อมสําหรับออกรบกับมนุษย์

ด้วยความเกลียดชัง เซียวอวีท๋ ราบว่าความเกลียดชังนี้จะเป็ นภัยซ่อนเร้นในอนาคต เขาจะต้อง
ค่อยๆสอนพวกมันว่าไม่ใช่มนุษย์ท้ งั หมดที่จะเป็ นคนเลว มิฉะนั้นจะต้องเกิดความขัดแย้ง
ระหว่างเผ่าพันธุ์ในสัวนั หนึ่ง ดังเช่นที่เคยเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของทวีปอาเซรอต

แต่มนุษย์ในยุคนี้ยงั คงมองพวกออร์คเป็ นเพียงสัตว์ป่า

เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งเหล่านี้ในอนาคต เขาจะทําให้ผคู ้ นเปลี่ยน

แนวคิดและหันมามองเผ่าพันธุ์อื่นอย่างเท่าเทียมหลังจากที่กลับไปยังดินแดนของเขา เขาจะไม่
ยอมให้ศตั รู ของเขาสามารถปลุกปั่นเพื่อสร้างความขัดแย้งระหว่างเผ่าพันธุ์ได้ และเขาจะค่อยๆ
ทําให้เผ่าพันธุ์ต่างๆอยูร่ ่ วมกันอย่างสันติ
พวกออร์คยังไม่อาจใช้บาริ สต้าด้วยความชํานาญได้ แต่พวกมันยังคงเล็งและยิงได้โดยไม่มี
ปัญหา

ทิรันด้าที่ขี่พยัคฆ์ขาวของนางออกไปตรวจสอบทางฝั่งศัตรู ได้กลับมารายงานในเวลานี้เอง
ตามที่ทิรันด้ารายงาน ทางฝั่งศัตรู มีกาํ ลังทหารอยู่ 3,000 นาย พวกมันทั้งหมดล้วนเป็ นทหาร
ม้า!

เนื่องจากทหารม้าเกราะหนักเหนื่อยล้าง่ายและเคลื่อนที่ได้ชา้ กว่าทหารม้า ดังนั้นทหารม้าทัว่ ไป

จึงเป็ นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการซุ่มโจมตีหรื อบุกโจมตีฉาบฉวย

อย่างไรก็ตาม สนามเพาะที่เซียวอวีไ๋ ด้ขดุ ขึ้นมาได้ลดทอนความได้เปรี ยบของทหารม้าลง

เซียวอวีม๋ ีความมัน่ ใจอย่างมากในการจะเอาชนะศึกครั้งนี้

อีกฝ่ ายปรากฏตัวออกมากว่าหนึ่งชัว่ โมงแล้ว แต่กย็ งั ไม่ได้เข้าโจมตี พวกมันได้ส่งทหารม้า

บางส่ วนออกมาสอดแนม แต่กพ็ บว่าเป็ นการยากที่จะผ่านสิ่ งกีดขวางที่เซียวอวีส๋ ร้างเอาไว้ หาก
พวกเขาคิดที่จะผ่านช่องว่างที่มีไป เช่นนั้นความเร็วของพวกเขาก็จะลดลงอย่างมาก

เซียวอวีก๋ าํ ลังใช้กลยุทธ์ของรอมเมิลในศึกครั้งนี้ เขาเคยกล่าวเอาไว้วา่ ป้ อมปราการจะต้องถูก

ก่อสร้างขึ้นโดยเร็วหากต้องการหลงเหลือไพร่ พลกลับไป

อาวุธที่แข็งแกร่ งและป้ อมปราการที่มนั่ คงจะช่วยลดจํานวนผูเ้ สี ยชีวติ ลง

เซียวอวีไ๋ ม่ใช่นกั กลยุทธ์ทางทหาร แต่สามัญสํานึกของเขาบอกเขาว่าการสร้างป้ อมปราการขึ้น
จะเป็ นการเพิ่มความแข็งแกร่ งขึ้นอีกหลายขุม

ดังนั้นเขาจึงให้พวกออร์คตัดไม้ เหลาหัวมันให้คม และปักไว้เป็ นแถว ไม้เหล่านี้จะถูกปั กไว้ที่

ทางลาดด้านล่าง

เซียวอวีก๋ าํ ลังใช้ทฤษฎีการต่อสู ้จากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง กลยุทธ์ของเขาอยูบ่ นพื้นฐานในการ

จัดสร้างสนามเพาะเพื่อสร้างความได้เปรี ยบ ซึ่งศัตรู ของเขายังไม่พร้อมจะรับมือกับกลยุทธ์และ
วิธีการดังกล่าวในตอนนี้

เหล่าทหารม้าจะถูกลดทอนอํานาจทําลายล้างลงครึ่ งหนึ่งจากการที่ตอ้ งเผชิญหน้ากับป้ อม

ปราการ ผูใ้ ดจะคาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะตัดสิ นใจตั้งรับอยูท่ ี่นี่?

เดิมทีพวกเขาได้วางแผนที่จะป้ องกันไม่ให้เซียวอวี๋หลบหนีออกไปได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่

จะใช้ทหารม้าเกราะเบา แต่ในตอนนี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้วและทหารม้าเกราะเบาก็
กลายเป็ นไร้ประโยชน์

ผูค้ นส่ วนใหญ่จะเลือกกลับไปยังบ้านของตนโดยเร็ วที่สุดหากพวกเขาถูกศัตรู ลอ้ มเอาไว้รอบ

ด้าน แต่เซียวอวีก๋ ลับตัดสิ นใจอย่างเด็ดขาดที่จะรั้งอยูแ่ ทนการมุ่งหน้ากลับเมืองของเขา นี่จึงเป็ น
เหตุผลที่ทาํ ให้การซุ่มโจมตีตอ้ งล้มเหลว!

ผูบ้ ญั ชาการทหารของข้าศึกไม่อาจหาแผนการที่เหมาะสมในการเข้าโจมตีป้อมค่ายได้ อีกทั้ง

ยุทธ์ศาสตร์ที่เซี ยวอวีเ๋ ลือกยังยากที่จะใช้ทหารม้าพุ่งเข้าโจมตี ทหารม้าเกราะเบาไม่ได้พกพา
อาวุธหนัก ยิง่ ไปกว่านั้นพวกเขายังไม่มีอาวุธสําหรับการโจมตีระยะไกล!
"500 นายจากกองหน้า! ลงจากหลังม้าและวิง่ ไปกําจัดสิ่ งกีดขวางซะ!" ผูบ้ ญั ชาการของศัตรู
ในที่สุดก็ลงมือแล้ว

ทหารม้าไม่อาจรุ กคืบไปข้างหน้าได้เนื่องจากสิ่ งกีดขวางจํานวนมาก ผูบ้ ญั ชาการของศัตรู คงโง่

เขลาเกินไปหากยังคงฝื นดันทุรังบุกทั้งอย่างนั้น

ทหารม้าทั้ง 500 นายลงจากหลังม้า ขณะที่ยกโล่ชกั ดาบวิง่ เข้าไปกําจัดสิ่ งกีดขวางเพื่อเปิ ดทาง

ให้กบั กองกําลังส่ วนอื่นๆ

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะมองดูจากรถม้า เขายังไม่รีบร้อนที่จะลงมือ

เซียวอวีถ๋ ่ายทอดคําสั่งเมื่อทหารศัตรู 500 นายนั้นอยูห่ ่างจากสิ่ งกีดขวาง 200 เมตร "พวก

ออร์คจงเตรี ยมพร้อม! ในสิ บวินาทีหลังจากพวกมันมาถึงสิ่ งกีดขวาง ให้ขว้างขวานทั้งสิ บเล่ม
ออกไป! ออร์คตัวไหนที่ไม่สามารถขว้างขวานออกไปจนหมดทั้งสิ บเล่มจะต้องอดมื้อคํ่า!
อย่าได้วงิ่ ลงไปที่เนินด้านล่างด้วย! ไม่เช่นนั้นจะต้องได้รับโทษ!"

หลังจากนั้นเซี ยวอวีก๋ ห็ นั ไปเล่นกับมังกรน้อยต่อ

กรอมยืนอยูบ่ นทางลาดและรับหน้าที่เป็ นผูบ้ ญั ชาการทัพหน้าในศึกนี้ เซียวอวีต๋ อ้ งการจะเพาะ

สร้างกรอมให้เป็ นผูน้ าํ ที่มีความสามารถ ไม่ใช่เพียงหุ่นสังหารที่แข็งทื่อ
ทหารม้ายกโล่ของป้ องกันลูกธนูที่อาจยิงเข้ามาแต่กต็ อ้ งประหลาดใจเมื่อไม่ได้เผชิญกับการ
โจมตีดงั ที่คาด นอกจากนี้พวกเขายังต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าไม่อาจขยับเคลื่อนเครื่ องกีดขวาง
ออกไปได้ เนื่องจากมันเป็ นท่อนไม้หลายสิ บท่อนที่ถูกผูกติดเอาไว้ดว้ ยกัน

กระทัง่ พวกออร์คเองก็ยงั ไม่อาจเคลื่อนย้ายพวกมันได้ในเวลาอันสั้น พวกมันกองไม้รวมกันและ

มัดเอาไว้อย่างแน่นหนา

กรอมฉีกยิม้ ขณะที่มองลงมาจากบนเนินเขา เขายังคงไม่มีทีท่าจะออกคําสั่งโจมตีแต่อย่างใด

กรอมได้ติดตามเซียวอวีม๋ าแล้วหลายศึกและได้เรี ยนรู ้กลยุทธ์ต่างๆจากเซี ยวอวี๋ หากพวกศัตรู ไม่

อาจขนย้ายท่อนไม้ออกไปได้ เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะรี บร้อนโจมตีไปใย?

เหล่าศัตรู ผา่ นเข้ามาลึกมากขึ้นเพื่อที่จะตัดเชือกที่ผกู รั้งท่อนไม้เอาไว้ดว้ ยกัน พวกเขาต้องการจะ

แยกไม้ออกและเปิ ดฉากโจมตี

ทันใดนั้นกรอมก็ตะโกนออกมา "โจมตี!"

พวกออร์คง้างมือออกและขว้างขวานออกไปทันที ท้องฟ้ าถูกปกคลุมไปด้วยขวานมากมายราว

กับห่าฝน

เหล่าศัตรู ยงั ไม่ทนั ได้มีการตอบสนองใดๆขณะที่ขวานระลอกสองถูกขว้างตามมาแล้ว

ฟึ บ~ ฉัวะ~ ฉัวะ~ ปุ~

ทหารจํานวนมากต่างถูกขวานปักเข้าใส่ ร่าง มีบางคนที่ยกโล่ใบเล็กขึ้นเพื่อที่จะป้ องกัน แต่พ้นื ที่
ป้ องกันของตัวโล่น้ นั มีขนาดเล็กจนเกินไป นอกจากนี้มนั ยังเป็ นโล่ที่ไม่ได้หนามากนัก ดังนั้นจึง
ไม่อาจสกัดกั้นขวานบินที่ถูกขว้างลงมาจากด้านบนได้!

มีเพียงไพร่ พลที่หวั ไวบางนายรี บถลันหลบหลังสิ่ งกีดขวางเท่านั้นที่รอดชีวติ จากคมขวานได้

ทหารส่ วนใหญ่ลว้ นถูกสังหารหลังจากการโจมตีระลอกที่หา้

ถึงกระนั้นพวกออร์คก็ยงั ปฏิบตั ิตามคําสัง่ ของเซียวอวีอ๋ ย่างเคร่ งครัด พวกมันต่างขว้างขวาน

ออกไปทั้งสิ บเล่ม

เหล่าทหารที่คุดคูต้ วั อยูห่ ลังสิ่ งกีดขวางต่างเสี ยขวัญทุกคราที่ขวานถูกขว้างลงมาและผ่าแยกร่ าง

ของสหายร่ วมรบจนศพนอนเกลื่อนกลาด พวกมันไม่เคยพบเห็นการโจมตีที่หนาแน่นเช่นนี้มา
ก่อน

รอมเมิลเคยกล่าวเอาไว้วา่ กุญแจสู่ ชยั ชนะก็คืออาวุธที่ทรงอานุภาพ เซียวอวีเ๋ ข้าใจถ้อยคํานั้นแล้ว

ในตอนนี้

พวกออร์คหยุดมือลงหลังจากขว้างขวานออกทั้งสิ บเล่ม

อย่างไรก็ตาม ยังคงมีความรู ้สึกตื่นเต้นฉายอยูใ่ นแววตาของพวกมัน เลือดของพวกมันล้วนแต่

เดือดระอุ กลยุทธ์ของเซียวอวีจ๋ ะนําพาพวกมันไปสู่ ชยั ชนะ! นี่ทาํ ให้พวกมันมีความเชื่อมัน่ ใน
เซียวอวีม๋ ากยิง่ ขึ้น ในอดีตพวกมันจะเสี ยเปรี ยบทุกคราที่ตอ้ งเผชิญหน้ากับมนุษย์ แต่ในตอนนี้
พวกมันเชื่อว่าแม้จะต้องเผชิญหน้ากับมนุษย์พวกมันก็จะไม่พ่ายแพ้ หากพวกมันติดตามเซียวอวี๋
เซียวอวีพ๋ ยักหน้าความพึงพอใจในผลลัพธ์ เขาเชื่อว่ากองทัพจะต้องเคร่ งครัดในกฏระเบียบ มิ
เช่นนั้นพวกออร์คจะต้องวิง่ ลงไปยังเบื้องล่างและถูกพวกมนุษย์ที่จดั กระบวนทัพรอท่าเอาไว้
แล้วสังหารลง

ทั้งสองฝ่ ายต่างตกอยูใ่ นความเงียบสงัดจนมีเพียงเสี ยงของสายลมที่พดั ผ่าน

เซียวอวีไ๋ ม่ได้สั่งให้พวกออร์คโจมตี ทหารม้าของอีกฝ่ ายก็ยนื มองอย่างโง่งม พวกเขาต่างไม่

ทราบว่าจะต้องทําเช่นไร

"ไปเก็บขวานขึ้นมา! ถ้าพบว่าศัตรู มีทีท่าจะเคลื่อนไหวเช่นนี้กจ็ งถอยกลับทันที พวกเจ้าไม่อาจ

ต่อสู ้ระยะประชิดกับพวกมันได้!" เซียวอวีส๋ ั่งการอีกครั้ง

พวกออร์ครี บวิ่งลงไปเก็บขวานของพวกมันทันที เหล่าทหารที่ซ่อนตัวใต้สิ่งกีดขวางเองก็ไม่กล้า

ระบายลมหายใจโดยแรง ทว่าโชคร้ายที่พวกเขาก็ยงั ถูกพบเห็นโดยพวกออร์คที่ลงมาเก็บขวาน
สังหารในที่สุด

การรบเริ่ มขึ้นแล้วและทั้งสองฝ่ ายยังไม่ได้เข้าปะทะกันโดยตรงแม้แต่นอ้ ย! แต่เซียวอวี๋กส็ ามารถ

สังหารข้าศึกไปได้กว่า 500 นาย! ผลลัพธ์เช่นนี้หาได้ยากอย่างยิง่ ไม่วา่ จะในศึกครั้งใดก็ตาม!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 104

BANK WUTTHIPHAN·21 ตุลาคม 2017
พวกออร์ควิง่ กลับมาบนเนินอีกครั้งหลังจากเก็บขวานของตนกลับมาแล้ว พวกมันหยุดนิ่งรอ
คอยคําสั่งต่อไป

ใบหน้าของผูบ้ ญั ชาการอีกฝ่ ายเปลี่ยนเป็ นน่าเกลียด เขาได้ยนิ เรื่ องราวการต่อสู ้ของเซียวอวีใ๋ น

โคลอสเซียมมาบ้าง แต่เขากลับคิดว่านัน่ เป็ นเพียงการชนะโดยบังเอิญ เขาไม่มีความคิดที่วา่ พวก
ออร์คเพียง 500 ตนจะสามารถเอาชนะทหารม้า 3,000 นายได้

ยิง่ ไปกว่านั้นเขายังไม่คาดคิดว่าข้อมูลจะคลาดเคลื่อนและกลายเป็ นว่าเซี ยวอวี๋ต้ งั ค่ายคอยท่าเขา

เอาไว้อยูแ่ ล้ว โชคร้ายสําหรับผูบ้ ญั ชาการที่เขาไม่อาจเค้นสมองคิดแผนการโจมตีออกมาได้เมื่อ
พบตําแหน่งของเซียวอวีแ๋ ล้ว

"ใต้เท้าขอรับ ผูน้ อ้ ยเกรงว่าพวกเรายากที่จะบุกขึ้นไปในลักษณะนี้" ผูช้ ่วยที่ยนื อยูด่ า้ นข้างเขา

กล่าวแสดงความคิดเห็นออกมา

ผูบ้ ญั ชาการกล่าวถามด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา "เจ้าเห็นควรว่าต้องทําเช่นไร?"

ผูช้ ่วยหันไปมองป้ อมค่ายที่อยูเ่ บื้องหน้าพวกเขา "สิ่ งกีดขวางได้สะกดความมีเปรี ยบของทหาร

ม้าเราได้อย่างหมดจด หนทางที่ดีที่สุดคือการละทิ้งม้าและแบ่งทหารออกเป็ นกลุ่มละ 10 คน
บุกโจมตีข้ ึนไป พวกเราได้ฝึกรู ปขบวนสิ บคนไว้รับมือกับพวกออร์คและผูฝ้ ึ กยุทธ์ไว้แล้ว
นอกจากนั้น หากเราบุกขึ้นไปในตอนนี้ พวกเราจะสามารถอาศัยโล่ใบเล็กและสิ่ งกีดขวางต่างๆ
ป้ องกันขวานบินเหล่านั้นได้ สิ่ งกีดขวางเป็ นการป้ องกันที่ยอดเยีย่ ม หากแต่พวกเราก็สามารถใช้
ประโยชน์จากพวกมันเป็ นที่กาํ บังได้ ไพร่ พลของเราล้วนแต่เป็ นทหารชั้นยอด ดังนั้นผูน้ อ้ ยจึง
คิดว่าพวกเราไม่จาํ เป็ นต้องกลัวกับออร์คเพียง 500 ตัว!"
ผูบ้ ญั ชาการพยักหน้าขณะที่รับฟังผูช้ ่วยของเขา เขาทราบว่าม้านั้นไร้ประโยชน์ในภูมิประเทศ
เช่นนี้ แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะละทิ้งม้า พวกเขาเป็ นทหารม้า! แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยงั เป็ นทหาร
ชั้นยอด เขาเชื่อว่าคนของเขาก็ยงั ยอดเยีย่ มแม้จะปราศจากม้าก็ตาม

เขาเสี ยทหารไปกว่า 500 นาย แต่ยงั คงเหลืออีก 2,500 นายที่ยงั พร้อมจะต่อสู ้ ศัตรู มี
เพียงออร์ค 500 ตนเท่านั้น! เขาเชื่อว่าทหารชั้นยอด 5 นายจะสามารถจัดการกับออร์คเพียง
หนึ่งตนได้อย่างแน่นอน

นอกจากนี้รูปขบวนเล็กๆที่สิบคนที่โจมตีสอดประสานกันจะทําให้พวกออร์คตกอยูใ่ น
สถานการณ์ที่ยากลําบาก

ผูบ้ ญั ชาการจําต้องเลื่อนเวลาออกไปและรอให้เซียวอวีเ๋ สร็จสิ้ นมื้ออาหารและทําให้เขาต้องลงมา

โจมตีที่ดา้ นล่าง อย่างไรก็ตาม เขาทราบว่าหากเขาตัดสิ นใจโอบล้อมเนินเขานี้ไว้ เช่นนั้นเซียวอวี๋
ก็มีวธิ ีการมากมายในการจะกําจัดพวกเขา ด้วยเหตุน้ ีผบู ้ ญั ชาการจึงสั่งให้ทหารทั้งหมดลงจาก
หลังม้า จัดเตรี ยมโล่ขนาดเล็ก หอกและดาบเอาไว้ต่อสู ้ในระยะประชิด

พวกออร์คมีขวาน แต่พวกเขามีหอก!

เซียวอวีห๋ ยีตาลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ ายละทิ้งม้าแล้ว

"จะบุกเข้ามาตรงๆงั้นหรื อ? จัดเตรี ยมบาริ สต้า!"

ทัพม้ากลายเป็ นทัพทหารราบ พวกเขาถือโล่ดว้ ยมือซ้ายขณะที่กระชับดาบหรื อหอกในมือขวา
มีดถูกเหน็บไว้ที่บ้ นั เอว พวกเขาสามารถซัดขว้างหอกหากมีระยะที่เหมาะสม แล้วจากนั้นพวก
เขาก็จะพุ่งเข้าโจมตีในระยะประชิดได้!

เหล่าไพร่ พลต่างกระจายตัวออกไปเมื่อได้รับทราบความร้ายกาจของขวานบินไป แล้ว พวกเขา

ไม่ตอ้ งการจะอยูก่ ระจุกรวมกันและต้องพบจุดจบดังเช่นเหล่าสหายก่อนหน้า

นอกจากนี้พวกเขายังเลือกลัดเลาะไปตามสิ่ งกีดขวาง เมื่อเป็ นเช่นนี้แล้ว เมื่อขวานถูกขว้างลงมา

พวกเขาก็จะสามารถอาศัยสิ่ งกีดขวางเป็ นที่กาํ บังได้

ไพร่ พลชุแรกขึ้นมาหยุดอยูท่ ี่แนวป้ องกันและเริ่ มลงมือขุดเจาะ

ศัตรู ต่างคิดว่าพวกออร์คจะเริ่ มขว้างขวานลงมา แต่กพ็ บว่าพวกออร์คถอยกลับไป พวกเขาเริ่ ม

ลังเลขึ้นมา แต่กย็ งั ต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ชา้ พวกเขาก็พบกับแถวของพวกออร์คที่ถือหน้าไม้
ขนาดใหญ่ที่ดา้ นบนของเนิน

วินาทีถดั มา หอกก็ถูกยิงออกมาจากหน้าไม้ยกั ษ์เหล่านั้น หอกกรี ดผ่านอากาศลงมาจนเกิดเสี ยง

หวีดหวิวดังกึกก้อง

ฉึก~ ฉึก~ ฉึก~ ฉึก~

หอกยาวถูกยิงออกมาจากหน้าไม้ยกั ษ์และเจาะทะลุเข้าไปในร่ างของทหารแถวแรก และแถว

ถัดๆมาก่อนจะหยุดลงในที่สุด
หอกชุดแรกที่ยงิ ออกได้สังหารทหารไปหลายสิ บนาย!

"บุกเข้าไป! วิง่ เข้า! ทําลายหน้าไม้เหล่านั้นลงซะไม่เช่นนั้นพวกเราทั้งหมดจะต้องตกตาย!"

นายกองตะโกนเร่ งเร้าไพร่ พล คํากล่าวของเขาถูกต้อง หากว่าพวกเขาไม่อาจจัดการหน้าไม้ยกั ษ์
เหล่านั้นลงได้ เช่นนั้นคนทั้งหมดก็จะต้องทอดร่ างเป็ นศพ นอกจากนี้หากสามารถเข้าประชิดได้
แล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็จะสามารถป้ องกันไม่ให้พวกออร์คใช้หน้าไม้ได้อีก

แต่ทว่า ความเร็วในการยิงของพวกออร์คกลับรวดเร็ วกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้มากนัก

พวกออร์คแถวแรกอุม้ หน้าไม้ข้ ึนและถอยกลับไปด้านหลังเพื่อให้พวกออร์คในแถวที่สองก้าว

ขึ้นมายิง

ฉึก~ ฉึก~ ฉึก~ ฉึก~

โล่ของทัพทหารราบไม่อาจต้านทานหอกยาวที่ถูกยิงออกมาจากเครื่ องบาริ สต้าได้ แน่นอนว่ามี

ไพร่ พลบางส่ วนที่รีบหลบเข้าหลังสิ่ งกีดขวาง แต่พวกออร์คก็ยงั คงไม่สนใจ อันที่จริ งพวกมันยัง
ไม่ทราบวิธีการเล็งที่ถูกต้องเสี ยด้วยซํ้า พวกออร์คปฏิบตั ิตามคําสั่งของเซียวอวีใ๋ ห้ยงิ ครอบคลุม
พื้นที่มากที่สุด และหลังจากที่พวกมันยิงหอกออกไปแล้วพวกมันก็จะรี บวิง่ กลับไปบรรจุหอก
เล่มใหม่

บาริ สต้าโดยทัว่ ไปนั้นยากที่จะใช้งานเช่นนี้ จําเป็ นจะต้องใช้ทหาร 2 นายในการเข็นมัน ความ

คล่องตัวและความยืดหยุน่ ของเครื่ องจักรนี้อยูใ่ นระดับที่ต่าํ อย่างไรก็ตาม พวกออร์คต่างถือหน้า
ไม้เอาไว้และสามารถเคลื่อนย้ายมันได้โดยง่าย
เซียวอวีไ๋ ด้จดั แถวเอาไว้หา้ แถว แต่ละแถวมีบาริ สต้าอยู่ 10 เครื่ อง แถวแรกจะรี บวิง่ กลับไปเติม
หอกขณะที่แถวสองสองก้าวขึ้นมายิง จากนั้นจะเป็ นแถวสาม แถวสี่ แถวห้า ท้ายที่สุดก็จะวน
กลับมาแถวที่หนึ่งนอยูเ่ ช่นนี้เอง

ความแม่นยําในการยิงนั้นไม่สูงนัก แต่ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที หอกทั้ง 50 เล่มก็ถูกยิง

ออกไปแล้ว อีกทั้งการยิงแต่ละครั้งยังสังหารข้าศึกได้นบั สิ บราย

"อา...พวกมันมีเครื่ องบาริ ตา้ มากมายเพียงใดกัน?" เหล่าทหารข้าศึกก็ตกอยูใ่ นความแตกตื่น

เช่นกัน พวกเขาหลบซ่อนอยูห่ ลังเครื่ องกีดขวาง และพยายามคลานออกจากระยะยิง

ขวัญกําลังใจของทหารฝ่ ายศัตรู พงั ทลายลงอีกครั้ง อีกทั้งครั้งนี้ยงั มากมายเสี ยยิง่ กว่าครั้งก่อน!

ความเร็วในการยิงนั้นรวดเร็วยิง่ ความหนาแน่นในการยิงก็มากมายเช่นกัน ด้วยเหตุน้ ี กระทัง่

ทหารที่พยายามหลบหนีกย็ งั ถูกสังหาร ไพร่ พลกว่า 500 นายต้องทอดร่ างเป็ นศพกว่าที่พวกเขา
จะหลบออกจากระยะยิงได้ ในเวลาเดียวกัน เซียวอวีก๋ อ็ อกคําสั่งให้ลงไปด้านล่างและสังหาร
เหล่าหทารที่หลบซ่อนตัวหลังสิ่ งกีดขวาง

ด้วยเหตุน้ ีเหล่าทหารจึงถูกสังหารอีกครา เพียงชัว่ ธูปไหม้ การโจมตีสองระลอกผ่านไปแล้ว ฝ่ าย

ศัตรู ตอ้ งสู ญเสี ยไพร่ พลไปกว่า 1,000 นาย พวกเขาจะต้องประสบกับการย่อยยับ หากยังบุก
โจมตีและต้องเผชิญกับการโต้กลับเช่นนี้อีกสองครั้ง

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 105

BANK WUTTHIPHAN·24 ตุลาคม 2017
"เหตุใดจึงเป็ นเช่นนี้ ไม่ใช่วา่ พวกมันมีเพียงออร์ค 500 ตนหรอกหรื อ? พวกมันมีบาริ สตา
มากมายถึงเพียงนี้ได้อย่างไร? ทั้งยังยิงได้รวดเร็วปานนี้.." ผูบ้ ญั ชาการครํ่าครวญอยูใ่ นใจ

ช่วงเวลาที่ผา่ นมาเขาได้สงั เกตการยิงบาริ สต้าของศัตรู เขาคาดว่าเซียวอวีจ๋ ะต้องมีบาริ สต้าอย่าง

น้อยก็หลักร้อยจึงจะก่อให้เกิดการยิงเช่นนี้ได้ ทว่าเซียวอวีม๋ ีออร์คเพียงแค่ 500 ตน เช่นนั้นเขา
จะยิงได้อย่างต่อเนื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?

เดิมทีผบู ้ ญั ชาการคิดว่าเขาจะสามารถสังหารพวกออร์คทั้งหมดโดยการกชใช้รูปขบวนสิ บคน

ทว่าเขากลับไม่เคยคาดคิดว่าจะพ่ายแพ้อย่างยับเยินเช่นนี้ได้

เครื อข่ายการติดต่อสื่ อสารยังไม่ได้ถูกพัฒนาขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ทราบว่าเซียวอวีไ๋ ด้ซ้ือ

เครื่ องบาริ สต้าจากเมืองติโต นอกจากนี้ บาริ สต้ายังถูกคลุมปิ ดเอาไว้ดว้ ยผ้า ดังนั้นผูค้ นส่ วนใหญ่
จึงไม่อาจทราบได้วา่ มันเป็ นสิ่ งใด ยิง่ ไปกว่านั้น หน่วยสอดแนมและมือสังหารทั้งหมดยังถูก
จับกุมและสังหารโดยทิรันด้าและลีอา ด้วยเหตุน้ ีเอง พวกเขาจึงไม่อาจทราบได้วา่ เซียวอวีไ๋ ด้
จัดเตรี ยมอาวุธสงครามไว้แล้ว

แต่แม้จะรู ้วา่ เซียวอวีไ๋ ด้ซ้ือเครื่ องบาริ สต้าจากกลุ่มการค้าวอร์แฮมเมอร์ พวกเขาก็จะคิดว่า

เซียวอวีจ๋ ะต้องนําพวกมันกลับไปใช้ที่เมืองไลอ้อน พวกเขาไม่คาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะใช้มนั
ต้านทานได้อย่างยอดเยีย่ มเช่นนี้ ในโลกนี้มีเพียงอาวุธเวทอันทรงพลังเท่านั้นที่สามารถ
ครอบครองอํานาจทําลายเช่นนี้ได้ บาริ สต้าจะกลายเป็ นไร้ประโยชน์หากเปลี่ยนเป็ นอยูใ่ นมือ
ผูอ้ ื่น พวกเขาจะใช้พวกมันไม่ได้ดงั เช่นกับที่เซียวอวีใ๋ ช้ ประการแรกเลย วิธีการยิงของเซียวอวีน๋ ้ ี
ต่อเนื่องจนเกินไป ประการที่สองพวกออร์คนั้นทรงพลังพอจะใช้เครื่ องบาริ สต้าราวกับหน้าไม้
ธรรมดาที่เคลื่อนที่ได้อย่างสะดวก
ยิง่ ไปกว่านั้น บาริ สต้าโดยทัว่ ไปอย่างมากที่สุดก็มีช่องยิงเพียง 3 ช่องท่านั้น ซึ่งนัน่ หมายถึง
ความแม่นยําที่มากกว่า อย่างไรก็ตาม บาริ สต้าที่เซียวอวีจ๋ ดั สร้างขึ้นนี้กลับมีถึง 5 ช่อง แม้วา่ จะ
ไม่แม่นยํานัก ทว่าพื้นที่ครอบคลุมกลับมีมากกว่าความคิดเช่นนี้ได้ขดั แย้งกับกลยุทธ์ทางทหาร
ของผูค้ นในทวีปแห่งนี้

ลองจินตนาการยามเมื่อปื นกลถูกคิดค้นโดยแม็กซิ มและแก็ตลิง แม็กซิมนั้นไม่ได้รับการยอมรับ

จนกระทัง่ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม มันได้กลายมาเป็ นเครื่ องจักรสังหารที่สังหาร
ผูค้ นไปมากที่สุดในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และเนื่องจากปื นกลนี้เอง ผูค้ นหลายสิ บล้านคนต้อง
ล้มตายลงโดยไม่เคยประสบพบเจอกับสงครามเช่นนี้มาก่อนในหน้าประวัติศาสตร์

แม้แต่ผคู ้ นในสมัยนั้นเองก็ทราบถึงความสําคัญที่ปืนกลจะนํามาสู่ สงคราม แล้วผูค้ นในยุคนี้จะ

เข้าใจแนวคิดของบาริ สต้า 5 ช่องยิงได้อย่างไร?

เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คคอยวิง่ ไปเก็บหอกกลับมา แม้วา่ พวกเขาจะมีหอกอย่างเพียงพออยูก่ ต็ าม

แต่เขาก็ยงั คงคิดจะสํารองเอาไว้ ฝ่ ายศัตรู ไม่ได้ส่งคนมาโจมตียามที่พวกออร์ควิง่ ลงมาเก็บหอก
กลับไป พวกเขาเกรงว่าเซี ยวอวีจ๋ ะซ่อนแผนการเอาไว้

พวกเขาเคยติดกับเมื่อขวานบินถูกนํามาใช้ไปหนหนึ่งแล้ว พวกเขาไม่ตอ้ งการจะผิดพลาดซํ้ารอย

เดิมอีก การต่อสู ้กลายเป็ นลากถ่วงอีกครา

..............................

.............................
เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คบางส่ วนอยูล่ าดตระเวนขณะให้พวกที่เหลือพักผ่อนนอนหลับ มิฉะนั้น
หากปล่อยให้พวกมันยืนนิ่งต่อไปก็เป็ นการเปล่าประโยชน์

ผูบ้ ญั ชาการแทบจะกระอักเลือดเมื่อพบเห็นว่าพวกออร์คขณะลาดตระเวนก็ยงั หัวเราะและพูดคุย

กันอย่างสนุกสนาน! นี่มนั ข่มเหงกันเกินไปแล้ว!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทําอย่างไรได้ เขาไม่กล้าที่จะบุกและต้องเผชิญผลลัพธ์เช่นเดียวกับ

ก่อนหน้า

พวกเขาไม่ได้อยูใ่ นประเทศคาห์น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถระดมกองทัพได้อย่างอิสระ เพียง

แค่พวกเขาเข้ามาในดินแดนของผูอ้ ื่นก็เป็ นการเสี่ ยงมากพออยูแ่ ล้ว หากว่าพวกเขาถูกพบเข้าล่ะก็
เช่นนั้นก็จะเกิดความขัดแย้งระหว่างสองดินแดนแล้ว แม้วา่ พวกเขาจะไม่ได้นาํ ธงหรื อสัญลักษณ์
มาด้วยก็ตาม กระทัง่ ยังปลอมตัวเป็ นกลุ่มโจรร้าย แต่นนั่ ไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ ายจะดูไม่ออก!
พวกเขาจะทราบถึงที่มาของทหารม้าชั้นยอดเหล่านี้หรื อ? ท่านเคยพบเห็นกลุ่มโจรที่เต็มไปด้วย
ทหารชั้นยอดหรื อ?

นอกจากนี้ผคู ้ นจะต้องตรวจสอบถึงการระดมคนจํานวนมากเช่นนี้

ล่าถอยงั้นหรื อ? มันไม่มีตวั เลือกเช่นนั้น ดยุคซิมนั้นเข้มงวดกับกองทัพของเขา หากพวกเขา

กลับไปมือเปล่า เช่นนั้นครอบครัวของพวกเขาก็จะถูกสังหาร มีเพียงพวกเขาต้องตกตายใน
สนามรบเท่านั้น พวกเขาไม่อาจพกพาความล้มเหลวกลับไปได้ นี่คือคําสั่งของดยุคซิม

ลากถ่วงการรบออกไปงั้นหรื อ? พวกเขาจะสามารถลากถ่วงการรบออกไปในดินแดนของผูอ้ ื่น

ได้อย่างไร? นอกจากนี้พวกเขายังจะต้องกลับเมืองติโตเพื่อเติมเต็มเสบียงในไม่กี่วนั ....เซียวอวี๋
สามารถรั้งอยูท่ ี่นี่อย่างโจ่งแจ้งได้เนื่องเพราะเขาเป็ นขุนนางที่กาํ ลังข้ามเขตแดน เขาสามารถตั้ง
ค่ายและใช้เวลาพักได้ตราบเท่าที่เขาต้องการ แต่ถา้ หากไพร่ พลของพวกเขาถูกพบเข้าล่ะก็
เช่นนั้นพวกเขาจะต้องถูกโจมตี

ผูบ้ ญั ชาการเกิดความขัดแย้งในจิตใจ ยามที่เขาได้รับมอบหมายภารกิจนี้มา เขาพบว่านี่คือโอกาศ

ที่จะเขาจะแสดงความสามารถในการบัญชาการและความกล้าหาญ เขาคิดจะใช้ศีรษะของพวก
ออร์คประดับเอาไว้บนผนังบ้านเพื่อนํามาซึ่งเกียรติและความรุ่ งโรจน์ของตระกูล

แต่ทหารชั้นยอดของเขากลับไม่มีแม้แต่โอกาศจะแสดงความยอดเยีย่ มออกมา แผนการของ

เซียวอวีท๋ าํ ให้สิ่งที่เขาวาดฝันเอาไว้ตอ้ งกลายเป็ นหมัน พวกเขาไม่ได้ต่อสู ้ในทุ่งราบ ดังนั้นจึงไม่
มีโอกาศที่จะใช้ทพั ม้าโจมตี

นี่เรี ยกว่ากลยุทธ์และยุทธวิธี!

ผูบ้ ญั ชาการตระหนักถึงความรู ้สึกของแลนสลอตซึ่ งได้บญั ชาการหน่วยยมทูตเผชิญหน้ากับ

เซียวอวีแ๋ ล้ว

"ดยุคของดินแดนไลอ้อนกลับตรึ งมือถึงเพียงนี้! ข้าประเมินเขาตํ่าไปจริ งๆ...." ผูบ้ ญั ชาการ

พึมพํา จิตใจของเขาสงบลงเมื่อทราบว่าตนคงไม่อาจกลับไปทั้งมีชีวติ อยูแ่ ล้ว เมื่อผลลัพธ์ถูก
กําหนดเอาไว้แล้ว เช่นนั้นใยเขาต้องกวาดกลัวอีก?

หน่วยยมทูตก็ตอ้ งเผชิญกับสถาการณ์เช่นนี้ ผูบ้ ญั ชาการทราบว่าเขาได้พ่ายแพ้แล้ว

"รอจนล่วงเข้าสู่ ยามดึก! จากนั้นพวกเราจะเปิ ดฉากโจมตีครั้งสุ ดท้าย! การล้มตายของหน่วย
ยมทูตไม่ได้สูญเปล่า พวกเราจะพิสูจน์ศกั ดิ์ศรี และเกียรติของพวกเราในคืนนี้วา่ พวกเราคือกอง
ทหารม้าชั้นยอด!" ผูบ้ ญั ชาการกล่าวปลุกกระตุน้ ขึ้นมา

เหล่าทหารม้าที่ได้รับฟังล้วนทราบว่าพวกเขาไม่มีทางให้ถอยอีกแล้ว มีเพียงโอกาสเดียวเท่านั้น
นัน่ คือล้มล้างความอับอายด้วยโลหิตอขงพวกเขา

เซียวอวีท๋ ราบความคิดของพวกเขาทันที่ที่เห็นว่าพวกเขาไม่ได้โจมตีเข้ามาอีก เขาบอกพวกออร์ค

ให้ไปพักผ่อนขณะที่ทิ้งบางส่ วนเอาไว้ลาดตระเวน

ลีอาและทิรันด้ากําลังลาดตระเวนพร้อมด้วยออร์คอีกหลายตน ทักษะตาเหยีย่ วของทิรันด้ามี

บทบาทสําคัญอย่างมากในยามคํ่าคืนเนื่องเพราะนางสามารถมองผ่านความมืดอีกทั้งยังสามารถ
มองออกไปได้กว้างไกล เหล่าศัตรู น้ นั ไม่อาจหลบรอดสายตาของนางไปได้ เซียวอวีช๋ วนซีเหวิน
เข้ามาเล่นหมากรุ กในกระโจมของเขา ในอดีตซีเหวินจะคอยหลบเลี่ยงการพบปะเซียวอวีใ๋ ห้มาก
ที่สุด อย่างไรก็ตาม จากการอยูร่ ่ วมกันมามุมมองของนางที่มีต่อเซี ยวอวีไ๋ ด้เปลี่ยนไปอย่างมาก ซี
เหวินนั้นเฉลียวฉลาดทว่ากลับดูถูกตนเองอยูเ่ สมอเนื่องจากวิธีการที่นางถูกเลี้ยงมา

ในตอนนี้ซีเหวินไม่ได้กงั วลสิ่ งใดอีกแล้ว เซียวอวีเ๋ ล่นหมากรุ กไปพลางชําเลืองมองต้นขาของ

นางไปพลาง และนัน่ เป็ นผลให้เขาพ่ายแพ้ติดต่อกัน

ศัตรู ไม่ได้โจมตีเข้ามาในช่วงคํ่า นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขากําลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่ เซียวอวี๋

คาดว่าพวกเขากําลังรอคอยช่วงเวลาที่ความมืดมิดเข้าปกคลุมโดยสมบูรณ์ เป็ นไปได้อย่างมากว่า
ศัตรู จะเลือกโจมตีหลังพ้นเที่ยงคืน เซี ยวอวีเ๋ ชื่อว่าผูบ้ ญั ชาการของศัตรู ไม่ใช่คนโง่เขลา อย่างไรก็
ตาม เซียวอวีย๋ อ่ มไม่หลงกลไปกับสงครามจิตวิทยาเช่นนี้
ในยามไม่กี่ชวั่ โมงก่อนรุ่ งสาง ดูราวกับว่าโลกทั้งใบถูกผ้าสี ดาํ ผืนใหญ่คลุมทับเอาไว้ ซีเหวินห
ลับใหลไปแล้วขณะที่เซี ยวอวีน๋ งั่ อยูด่ า้ นข้าง

ทิรันด้าโผล่เข้ามาในรถม้าและมองเซียวอวี๋ "พวกมันมาแล้ว"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 106

BANK WUTTHIPHAN·24 ตุลาคม 2017

ขอบฟ้ าเริ่ มส่ องแสงแดงฉานราวกับโลหิ ต ดวงตะวันเริ่ มโผล่ข้ ึนมา ผิวกายสี เขียวอาบย้อมไป

ด้วยโลหิตจากการเข่นฆ่าในช่วงก่อนรุ่ งสาง พวกออร์คกําลังเก็บกวาดสนามรบที่เต็มไปด้วย
ซากศพของทหารฝ่ ายศัตรู ที่บุกโจมตีเข้ามา

ทหารฝ่ ายศัตรู บุกเข้ามาด้วยความสิ้ นหวังและทุ่มเทสุ ดความสามารถ แต่โชคร้ายที่พวกเขาต้อง

มาเจอกับเซี ยวอวี๋ ประการแรกพวกเขาไม่ได้ตระหนักทราบถึงทักษะตาเหยีย่ วของทิรันด้าซึ่ง
สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยได้อย่างหมดจด พวกเขาทราบดีวา่ เอลฟ์ มีสายตาที่
สามารถมองเห็นในยามคํ่าคืน แต่พวกเขาประเมินการมองเห็นของทิรันด้าตํ่าไป

นอกจากนี้พวกเขายังพยายามจะใช้สิ่งกีดขวางต่างๆในการป้ องกันขวานบินและหอกจากบา
ริ สต้าเมื่อพวกเขาวิง่ บุกเข้ามา แต่พวกเขาก็ตอ้ งตกตะลึงเมื่อพบว่าพวกออร์คได้ขนย้ายพวกมัน
ออกไปจนสิ้ นในคํ่าคืนที่ผา่ นมา อันที่จริ งเซียวอวีไ๋ ด้สั่งให้พวกออร์คขนย้ายสิ่ งกีดขวางออกไป
โดยใช้ความมืดในยามกลางคืนปกปิ ดร่ องรอย มิเช่นนั้นศัตรู อาจไม่เลือกบุกเข้ามาเพราะพื้นทีี่
เปิ ดโล่งเช่นนี้จะเป็ นที่สาํ แดงอานุภาพของบาริ สต้าออกมาได้ดีที่สุด
ด้วยเหตุน้ ีขวานบินนับพันเล่มจึงถูกขว้างออกมาราวกับห่าฝนในขณะที่ศตั รู บุกเข้ามา เหล่าทหาร
ที่วงิ่ เข้ามาต่างถูกเปลี่ยนเป็ นชิ้นเนื้อ พวกเขายังมีโอกาศที่จะล่าถอยถ้าเป็ นการบุกก่อนหน้า
หากแต่ในคราวนี้ นี่คือการโจมตีครั้งสุ ดท้ายของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้เพียงบุกเข้าไป
และด้วยเหตุน้ ีพวกเขาจึงต้องเผชิญกับบาริ สต้าทั้งห้าสิ บเครื่ องที่ถูกเตรี ยมเอาไว้คอยท่าอยูแ่ ล้ว

ในครั้งนี้เซียวอวีไ๋ ด้สั่งให้พวกออร์คยิงออกไปทั้งหมดโดยไม่ตอ้ งไปเก็บกลับมา เพราะในเวลา

คํ่าคืน มันไม่มีประโยชน์แม้วา่ พวกเขาจะบรรจุกระสุ นได้รวดเร็วก็ตาม อีกฝ่ ายวิง่ ขึ้นมาได้หยุด
หย่อน นอกจากนี้ฝ่ายศัตรู ยงั ไม่มีทีท่าว่าจะถอยหนี ดังนั้นกลยุทธ์ที่พวกเขานํามาใช้ก่อนหน้าจึง
นํามาใช้ไม่ได้ในคราวนี้

กลยุทธ์และยุทธวิธีจาํ ต้องใช้ในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสม พวกเขาไม่สามารถใช้กลยุทธ์

เดียวกันในทุกภูมิประเทศและทุกเวลาได้

จากขวานบินที่ถูกขว้างออกไป ทหารฝ่ ายศัตรู มากกว่าพันชีวติ จึงมอดดับลง พวกเขาเหลือกันไม่

ถึง 100 คนแต่ยงั คงพุ่งขึ้นเนินมาโดยปราศจากความเกรงกลัว แต่พวกออร์คก็ได้เคลื่อนไหว
อย่างคาดไม่ถึง พวกมันไม่ได้เข้าปะทะซึ่งหน้า หากแต่ทิง้ บาริ สต้าและล่าถอย

ฝ่ ายศัตรู ยงั ไม่ทนั จะได้ขบคิดหาสาเหตุใดๆ พวกเขายังคงบุกต่อไปข้างหน้า นี่คือโอกาศครั้ง

สุ ดท้ายของพวกเขาแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาวิ่งขึ้นเนินมาได้สาํ เร็จก็พบว่ามีสิ่งกีดขวาง
จํานวนมากถูกจัดวางเอาไว้โดยมีพวกออร์คคอยอยูด่ า้ นหลังสิ่ งเหล่านั้นอีกที ฝ่ ายศัตรู คิดจะใช้รูป
ขบวนสิ บคน แต่พวกเขาก็ถูกบีบให้กระจัดกระจายกันไปจากสิ่ งกีดขวางที่ถูกจัดเรี ยงเอาไว้

.....................................
.....................................

มันมืดมิดอย่างมาก ทั้งฝ่ ายศัตรู และพวกออร์คเองต่างก็เห็นกันไม่ค่อยถนัด ต่างฝ่ ายต่างต้อง

คาดคะเนตําแหน่งของศัตรู โดยอิงจากเงาตะคุ่ม พวกออร์คนั้นมีรูปร่ างสู งใหญ่กว่ามนุษย์ ดังนั้น
พวกมันจึงไม่กลัวว่าจะเป็ นการโจมตีพวกเดียวกันเอง พวกออร์คจะกลายเป็ นบ้าคลัง่ ตราบใดที่
มันพบเห็นเงาขยับเคลื่อนไหวที่เบื้องหน้าของพวกมัน ืืื้ายที่สุดศัตรู ท้ งั หมดก็ถูกสังหารและ
หลงเหลือเพียงแต่พวกออร์ค มีออร์คบางตนที่บาดเจ็บแต่กไ็ ม่มีผเู ้ สี ยชีวติ

พวกออร์คเริ่ มให้การเคารพยกย่องเซี ยวอวีม๋ ากยิง่ ขึ้นหลังจากที่พวกมันได้รับชัยชนะในศึกครั้งนี้

นี่เป็ นชัยชนะในรอบนับพันปี หลังจากที่พวกมันพบแต่ความเพลี่ยงลํ้าให้กบั มนุษย์ ความ

ไว้วางใจของพวกมันต่อเซียวอวีไ๋ ด้เพิ่มพูนขึ้นอย่างมาก อันที่จริ งเซียวอวีม๋ ีภาพลักษณ์เป็ นเทพ
สงครามในจิตใจของพวกออร์คแล้ว

นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างกรอมกับเซียวอวีย๋ งั ส่ งผลต่อพวกมันอย่างมากเช่นกัน

เซียวอวีถ๋ อนหายใจขณะที่ทอดตามองม้าทั้งสามพันตัวที่เดินวนเวียนอยูใ่ นทุ่งราบเบื้องล่าง นี่คือ

สงคราม สงครามที่ไม่มีถูกผิด

จะมีสงครามเกิดขึ้นมากมายกว่านี้ในอนาคต ในตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเหตุใดจักรพรรดิฉินซี จึง

พยายามรวบรวมประเทศจีนให้เป็ นหนึ่งเดียวด้วยสงคราม นัน่ เพราะว่ามันจะนํามาซึ่งความสงบ
สุ ข เขาสามารถทําให้ทวีปแห่งนี้เกิดสันติสุขได้ดว้ ยการรวบรวมมันเข้าเป็ นหนึ่งเดียวเท่านั้น แต่
เส้นทางที่เขากําลังจะก้าวไปนี้จะต้องผ่านการนองเลือดอีกมาก
...................................

...................................

เซียวอวีส๋ ั่งให้คนของเขาเร่ งรี บเดินทางกลับเมืองไลอ้อนโดยเร็ วที่สุดเท่าที่จะเป็ นไปได้

ลีอาที่อดสงสัยไม่อยูจ่ ึงเปิ ดปากถามขึ้น "เหตุใดเจ้าจึงเดินทางอย่างเอื่อยเฉื่อยเมื่อก่อนหน้า?

แล้วเหตุใดจึงเร่ งรี บขึ้นอย่างฉับพลัน? จะต้องมีศตั รู คอยดักรออยูเ่ บื้องหน้าอยูอ่ ีกแน่"

เซียวอวีต๋ อบกลับ "ย่อมแน่นอน ข้าทางว่าจะต้องมีศตั รู ในระหว่างทางอีก ไม่ใช่แค่เพียงดยุคซิม

แต่ฝ่ายอื่นๆเองก็หวังที่จะได้ครอบครองพวกออร์ค เอลฟ์ มังกรและอื่นๆ อย่างไรก็ตาม จากการ
ที่พวกเรารั้งอยูท่ ี่นี่เป็ นเวลาหลายวันก็ได้ทาํ ให้แผนการของพวกมันต้องหยุดชะงักลง ในตอนนี้
พวกเราต้องเร่ งรี บเดินทางโดยเร็วที่สุด เพื่อใช้ช่วงเวลาที่พวกมันไม่ทนั คาดคิดและลดการระวัง
ในการเดินทาง"

ลีอานิ่งเงียบอยูค่ รึ่ งค่อนวันหลังจากที่ได้รับฟังถ้อยคําของเซียวอวี๋ นางพบว่าช่องว่างระหว่างนาง

กับเซี ยวอวีท๋ างด้านกลยุทธ์ทางทหารนั้นต่างกันราวฟ้ ากับเหว

"อันธพาลผูน้ ้ ีกลับมากความสามารถนัก" ลีอายอมรับนับถืออยูใ่ นใจ

พวกเขาเร่ งรี บเดินทางอย่างเต็มกําลัง ถึงกระนั้นเซี ยวอวีก๋ ไ็ ม่ได้เร่ งรี บจนละเลยการระวัง เขาให้ลี

อาและทิรันด้าคอยเฝ้ าระวังอยูด่ า้ นหน้าเพื่อคอยสอดส่ องป้ องกันการซุ่มโจมตีโดยไม่ทนั ตั้งตัว
หลายวันมานี้สร้างความเหนื่อยล้าแก่ทิรันด้าและลีอาอย่างมาก แต่พวกนางนั้นเป็ นส่ วนสําคัญ
ของหน่วยเฝ้ าระวัง ดังนั้นพวกนางจึงพยายามอย่างเต็มที่ มิเช่นนั้นจะเป็ นการชักนําทั้งขบวนเดิน
ทางเข้าสู่ จุดอับหากพวกเขาต้องเผชิญกับการซุ่มโจมตี

เป็ นความจริ งที่มีผคู ้ นมากมายตั้งใจจะซุ่มโจมตีพวกเขาในเส้นทางระหว่างกลับเมืองไลอ้อน

อย่างไรก็ตาม เป็ นดังที่เซี ยวอวีค๋ าดการณ์เอาไว้ ผูค้ นเหล่านั้นถูกบังคับให้ตอ้ งถอนตัวเมื่อรออยู่
เนิ่นนานก็ยงั ไม่พบเห็นเซี ยวอวีแ๋ ม้แต่เงา แม้แต่ผทู ้ ี่กดั ฟันรอต่อไปก็ยงั ต้องถอนตัวอย่างช่วย
ไม่ได้หลังจากผ่านไปสองสัปดาห์ ศัตรู เหล่านี้ได้ส่งหน่วยสอดแนมออกมาสื บเสาะเช่นกัน แต่ก็
ถูกทิรันด้ายิงสังหารจนไม่เหลือรอด

นอกจากนี้ระยะการสอดแนมยังมีจาํ กัด เซียวอวีไ๋ ด้หยุดพักในที่ที่ยากต่อการค้นหาอย่างเงียบ

เชียบเป็ นเวลาหลายวัน หากพวกเขาเข้าพักแรมในเมืองหรื อหมู่บา้ น เช่นนั้นพวกออร์คก็จะเป็ น
จุดสนใจของชาวบ้าน ซึ่งเซียวอวีก๋ ย็ อ่ มไม่ก่อความผิดพลาดเช่นนั้น

นอกจากนี้ เมื่ออีกฝ่ ายอื่นๆต้องการจะเคลื่อนกําลังอีกครั้งก็พบว่าเซี ยวอวีไ๋ ด้จากไปแล้ว ยิง่ ไป

กว่านั้น ข่าวเรื่ องที่กองทหารม้าสามพันนายถูกกวาดล้างจนสิ้ นยังได้แพร่ กระจายออกไปอย่าง
รวดเร็ว เป็ นความจริ งที่ทหารม้าเหล่านั้นไม่ได้พกพาสัญลักษณ์หรื อธงใดๆและกระทําตัวเยีย่ ง
กลุ่มโจร แต่กระทัง่ คนโง่กย็ งั พอจะคาดเดาที่มาของพวกเขาออก

................................

...............................
มีหน่วยสอดแนมถูกส่ งมาตรวจดูเนินที่เกิดการสู ้รบระหว่างกองทหารม้าและพวกออร์คของ
เซียวอวี๋

จะเป็ นไปได้อย่างไรที่ออร์คเพียง 500 ตัวจะสามารถเข่นฆ่าทัพม้า 3,000 คนได้โดย

ปราศจากการสู ญเสี ย? นอกจากนี้แผนการของเซียวอวีท๋ ี่เลือกรั้งอยูท่ ี่นี่ยงั ทําให้หลายฝ่ ายคาดไม่
ถึง

หน่วยสอดแนมที่สวมผ้าคลุมสี ดาํ พึมพําออกมา "เขาช่างเป็ นศัตรู ที่น่ากลัวนัก"

....................................

....................................

แม้วา่ พวกออร์คจะรู ้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินทางติดต่อกันไม่หยุด แต่ดว้ ยเหตุน้ ีเองจึงทําให้ศตั รู

ไม่อาจติดตามเซียวอวีไ๋ ด้ทนั

ตอนนี้เหล่าศัตรู ของเขาหมดโอกาศที่ซุ่มโจมตีและไล่ติดตามมาแล้ว

..................................

..................................
พวกเขาอยูห่ ่างจากเมืองไลอ้อนราวสองถึงสามวันเมื่อเซียวอวี๋ปล่อยให้ทุกคนได้พกั ผ่อน จากนั้น
พวกเขาก็เริ่ มเดินทางอีกครั้งในวันพรุ่ ง

พวกออร์คนั้นทรหดอย่างมาก หลังจากที่ได้พกั ผ่อนไปบ้างแล้ว พวกมันก็ฟ้ื นฟูพละกําลังกลับมา

อีกครั้ง เซียวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นต้องเกรงกลัวศัตรู อีก อีกฝ่ ายย่อมต้องมีจาํ นวนน้อยกว่าเขาหากว่าไล่
ติดตามมา

เซียวอวีท๋ ราบว่าไพร่ พลทหารทัว่ ไปย่อมไม่ถูกส่ งมาไล่ล่าเขาอีก หากแต่จะเป็ นเหล่ามือสังหารที่

มีฝีมือฉกาจหรื อเหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่เข้มแข็งหากพวกเขามีโอกาศ

ในยามกลางคืน เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คจุดคบเพลิงไว้ทวั่ ทั้งค่าย นอกจากนั้นเซียวอวีย๋ งั สั่งให้

ใช้การโจมตีที่ได้ฝึกซ้อมไว้ใช้รับมือกับเหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ เขาทราบว่าเปล่าประโยชน์ที่จะให้พวก
ออร์คต่อสู ้กบั มือสังหารหรื อผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่แข็งแกร่ งในระยะประชิด ดังนั้นเขาจึงได้จดั เตรี ยมขวาน
บินเอาไว้มากมาย

คืนนั้น มีมือสังหารและผูฝ้ ึ กยุทธ์ลอบเข้ามาในค่าย เป้ าหมายของพวกมันคือการลอบสังหาร

เซียวอวีแ๋ ละฉกชิงลูกมังกรและเอลฟ์ สาวของเขา คนเหล่านี้มีเป้ าหมายเพียงสามสิ่ งดังกล่าวและ
หลีกเลี่ยงที่จะปะทะกับพวกออร์ค

แต่ที่พวกเขาไม่ทราบก็คือ เซียวอวีไ๋ ด้เตรี ยมพร้อมเอาไว้อยูแ่ ล้ว เซียวอวีอ๋ ุม้ มังกรน้อยไว้ในวง

แขนขณะที่ทิรันด้ายืนเฝ้ าระวังอยูด่ า้ นข้างของรถม้า ด้วยเหตุน้ นั ขวานบินของพวกออร์คจึงได้ดื่ม
เลือดจากมอืสังหาร 5 คนและผูฝ้ ึ กยุทธ์อีก 7 คน มีมือสังหารสามคนที่อยูใ่ นขั้นที่สอง ส่ วนที่
เหลือนั้นเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สาม
อย่างไรก็ตาม มือสังหารเหล่านี้ไม่ได้เลือกที่จะลงมือทีละคน หากแต่ลงมือพร้อมกันเป็ นกลุ่ม
ดังนั้นขวานบินในมือของพวกออร์คจึงยิง่ เปล่ง 'อานุภาพ' ของมันได้ดียงิ่ ขึ้น ความเป็ นจริ งข้อนี้
พิสูจน์แล้วว่าความคิดของเซียวอวี๋ที่ใช้ขวานบินในการรับมือกับพวกผูฝ้ ึ กยุทธ์น้ นั ได้ผลชะงัดยิง่

เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์น้ นั สามารถใช้พลังปราณในการต้านทานขวานเหล่านี้ได้หากว่าพวกเขาอยูใ่ นขั้นที่

สี่ หรื อห้า แต่ศตั รู ระดับนั้นยังคงไม่มีปรากฏออกมาให้เห็น

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั มีแผนที่จะใช้บาริ สต้าทั้ง 50 เครื่ องในการรับมือกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่หรื อ

ห้า หากว่าขวานบินนั้นไม่ได้ผล เช่นนั้นหากเปลี่ยนเป็ นฝนหอกเล่า!

ในคืนถัดไป จํานวนของผูท้ ี่ลอบโจมตีเข้าก็ลดลง ถึงกระนั้น 'ประสิ ทธิ ภาพ' กลับเพิ่มขึ้น

ในที่สุดก็มีผฝู ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ปรากฏตัวขึ้นแล้ว!

"นี่ชีวติ เรามีค่าขนาดนี้เลยหรื อ...." เซียวอวีไ๋ ด้แต่พึมพํา

ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ผนู ้ ้ ีอาศัยพลังปราณและความเร็วพุ่งทะยานเข้าหารถม้าของเซียวอวี๋ เขาตวัดดาบ

ชี้ตรงไปยังเซี ยวอวี๋ อย่างไรก็ตาม เขากลับพบว่าเซี ยวอวีห๋ ายตัวไปในฉับพลัน

เขาไม่ได้เพียงหายตัวไปเท่านั้น....หากแต่เป็ นการเทเลพอต!
ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่รู้สึกถึงลางร้ายเมื่อได้เห็นว่าเซียวอวี๋สามารถใช้เทเลพอตได้

"ชายผูน้ ้ ีเป็ นใครกันแน่? เหตุใดเขาจึงสามารถใช้เทเลพอต?"

กรอมพุ่งเข้ามาโจมตีใส่ ผฝู ้ ึ กยุทธ์ อย่างไรก็ตาม เขายังไม่ใช่คู่มือของผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่รายนี้ ผูฝ้ ึ ก

ยุทธ์ไม่ได้สนใจอีกเมื่อเซี ยวอวีห๋ ายตัวไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงรี บลงจากรถม้า แต่กพ็ บว่าไม่มีผใู ้ ด
เขามาสกัดขวางเขาเลย ตรงกันข้าม ที่นนั่ กลับปรากฏเส้นทางหใื้เขาหลบหนีได้โดยสะดวก ผู ้
ฝึ กยุทธ์ไม่ตอ้ งการจะแบกรับความเสี่ ยงมากไป ดังนั้นเขาจึงเคลื่อนที่เต็มกําลัง แต่ไม่ชา้ เขาก็ได้
ยินเสี ยงกรี ดฝ่ าอากาศดังขึ้นจากเบื้องหลัง

เขาหันกลับไปมองดูจุดสี ดาํ ที่ปกคลุมไปทัว่ ผืนฟ้ า เขาพบว่ามันจบสิ้ นแล้ว

ในฐานะผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่แล้ว เขาไม่ได้เกรงกลัวต่อหอกที่ยงิ ออกมาจากบาริ สต้า เขาสามารถ

เบี่ยงหลบได้ราวหนึ่งถึงสองเล่มขณะที่สามารถตวัดดาบต้านทานได้อีกราวสองถึงสามเล่ม แต่
เขาคงไม่อาจต้านทานได้หากมันมีจาํ นวนหลายร้อย!

"ตัดศีรษะมันลงมาและแขวนไว้ที่หน้ารถม้าของข้า! ให้ผคู ้ นได้เห็นว่าจะเกิดสิ่ งใดขึ้นหากคิดที่

จะลอบสังหารข้า!"

เซียวอวีท๋ ราบว่าการลงมือเช่นนี้จะก่อประโยชน์กบั เขา ผูค้ นส่ วนใหญ่ต่างทราบดีวา่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั

ที่สี่น้ นั แข็งแกร่ งเพียงใด ด้วยเหตุน้ ีศตั รู คนอื่นๆจึงล่าถอยออกไปเมื่อได้เห็นฉากที่เบื้องหน้า เงิน
รางวัลค่าหัวนั้นดึงดูดอย่างยิง่ หากแต่ชีวติ ของพวกมันย่อมต้องสําคัญกว่า!
หลังจากเดินทางอยูส่ องสามวันพวกเขาก็เริ่ มมองเห็นตัวเมืองไลอ้อนอยูไ่ กลๆ

"ในที่สุดก็กลับถึงบ้านแล้ว"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 107

BANK WUTTHIPHAN·24 ตุลาคม 2017

หน่วยลาดตระเวนทราบถึงการของเซียวอวีก๋ ต็ อนที่เซียวอวีอ๋ ยูห่ ่างจากเมืองไลอ้อน 20 ไมล์

พวกเขารี บกลับไปรายงานพ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยและทําให้ท้ งั หมดรี บออกมาคอยอยู่
ที่หน้าประตูเมือง

พวกเขาทั้งหมดกําลังมองหาซีเหวินแทนที่จะเป็ นเซี ยวอวีเ๋ นื่องเพราะทราบว่านางคือตัวแปร

สําคัญที่ก่อให้เกิดการเดินทางครั้งนี้ข้ ึน เป้ าหมายของเซียวอวี๋กค็ ือการนํานางกลับมา บรรดา
สะใภ้ของตระกูลรี บตรงเข้าไปหาซีเหวินและเซียวอวีเ๋ มื่อพวกเขาทั้งสองลงมาจากรถม้า

พ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยรู ้สึกมีความสุ ขอย่างมากเมื่อได้เห็นนางกลับมาด้วย นี่

หมายความว่าเมืองไลอ้อนกําลังกลับคืนสู่ ความรุ่ งเรื องและไม่มีผใู ้ ดกล้าดูแคลนเมืองไลอ้อนอีก
ซีเหวินจึงสามารถกลับมาได้

เซียวอวีก๋ างแขนออกจนกว้างและรอคอยให้บรรดาพี่สะใภ้เข้ามาสวมกอดแต่กพ็ บว่าพวกนางวิง่

ผ่านเขาไปและสวมกอดซีเหวินแทน ท่าทางของเขาดูราวกับคนโง่ขณะที่ยมิ้ เจื่อนออกมา

"เจ้ายอดเยีย่ มมากที่สามารถนําตัวนางกลับมาได้" คามิลล่าหยิกแก้มเซี ยวอวีเ๋ ป็ นรางวัล

"เจ้าเป็ นวีรบุรุษ" พี่สะใภ้รองกล่าวกระซิบกับเซี ยวอวี๋

"ข้าจะจดบัญชีเอาไว้ก่อนในฐานะที่เจ้าสามารถพานางกลับมาได้" เสวีย่ ซากล่าวออกมา บัญชีที่

นางหมายถึงก็คือพฤติการณ์ที่เซียวอวีเ๋ คยก่อไว้ในอดีตดังเช่นการถํ้ามอง

"เซียวอวี๋ เจ้านําตัวนางกลับมาแล้วจริ งๆ! สมแล้วที่เจ้าเป็ นลูกหลานของตระกูลเซียว!" สะใภ้คน

โตฉีอิ่นสวมกอดเซียวอวี๋ การได้รับความกระทบกระเทือนใจของเซียวอวีก๋ ่อนหน้าได้หายเป็ น
ปลิดทิ้งด้วยการกระทําอันเล็กน้อยนี้

.................................

.................................

ประชาชนต่างออกมาต้อนรับอย่างอบอุ่น เซียวอวี๋โบกมือให้ผคู ้ นขณะที่รถม้าของเขาเคลื่อนผ่าน

ในเมือง เขายังสังเกตุดูความเปลี่ยนแปลงของเมืองในช่วงที่เขาไม่อยูอ่ ีกด้วย

เมืองไลอ้อนไม่ได้มีประชากรมากนักก่อนที่เขาจะจากไป อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้กระทัง่ มีทหาร

กว่า 1,000 นายออกมาตั้งขบวนรอรับเขาแล้ว เมืองไลอ้อนได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

...............................

...............................
เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ เซียวอวีก๋ ส็ ่ งตัวซีเหวินให้ไปอยูก่ บั บรรดาสะใภ้คนอื่นๆขณะที่เขากําลังรับ
ฟังรายงานจากพ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยเกี่ยวกับการพัฒนาเมืองไลอ้อน

ทั้งพ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยต่างก็หน้าตาสดใสอย่างมาก การเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่
หลวงของเมืองไลอ้อนทําให้พวกเขามีความสุ ข

ประชากรภายในดินแดนไลอ้อนมีมากกว่า 150,000 คนแล้วและพวกเขามีทหารอยูร่ าว

10,000 นาย หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวว่าเขาไม่กล้าจะรับสมัครทหารมากกว่านี้เพราะพวกเขายัง
ขาดแม่ทพั ที่สามารถควบคุมกองกําลังขนาดใหญ่ได้ ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะสามารถรับสมัคร
ทหารได้มากกว่า 30,000 คนเสี ยอีก เนื่องเพราะนโยบายของเซี ยวอวี๋ นัน่ ทําให้มีผชู ้ ายจํานวน
มากที่ตอ้ งการเกียรติยศและแสวงหาความมัง่ คัง่ เพือ่ วงศ์ตระกูลต้องการจะเข้าร่ วมกับกองทัพ
พวกเขาไม่จาํ เป็ นต้องกังวลเกี่ยวกับครอบครัวอีกต่อไปแม้วา่ พวกเขาจะตกตายในสนามรบ

ดินแดนไลอ้อนนั้นดีกว่าดินแดนอื่นๆทั้งด้านสวัสดิการทางทหารและชาวนา เจ้าหน้าที่ภาษีจะ
ไม่มาเคาะที่หน้าประตูบา้ นของผูค้ นในทุกวันเพื่อเรี ยกเก็บภาษี

นอกจากนี้พวกเขายังไม่ตอ้ งกังวลเรื่ องการเช่าที่ดินอีกด้วย ที่ชาวนาต้องทําก็แค่เพียงต้องจ่าย

ค่าแรงงานและพวกเขายังสามารถขายผลผลิตของตนได้อีกด้วย นอกจากนี้ ชาวนายังสามารถใช้
ที่ดินที่รกร้างได้โดยไม่ตอ้ งเสี ยภาษีเป็ นเวลาหลายปี แรงงานจากดินแดนอื่นที่มาอยูภ่ ายใน
ดินแดนไลอ้อนมีความเป็ นอยูท่ ี่ดีข้ ึนเมื่อเทียบกับที่อยูเ่ ดิมของพวกเขา

ในตอนแรกเริ่ มนั้น พ่อบ้านหงส์ได้คดั ค้านหัวชนฝาและต่อต้านนโยบายดังกล่าว แต่เขาก็รู้สึก

โล่งใจเมื่อได้เห็นว่าดินแดนไลอ้อนได้พฒั นาและขยายตัวอย่างรวดเร็ว ในความคิดของเขาแล้ว
ดินแดนไลอ้อนจะฟื้ นตัวขึ้นภายในเวลาเพียงไม่กี่ปี ดังนั้นพวกเขาจะไม่ยา่ ํ แย่จากการที่ไม่ได้เก็บ
ภาษีเป็ นเวลาไม่กี่ปี สิ่ งนี้ราวกับเป็ นการลงทุนในมุมมองของเขา
เซียวอวีไ๋ ม่ได้วางแผนที่จะมอบฐานะเจ้าของที่ดินแก่ชาวนาจนกว่าดินแดนของเขาจะมีขนาด
ใหญ่ข้ ึนกว่านี้ ในตอนนี้เขาทําเพียงงดเว้นภาษี เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนที่จะเพิ่มนโยบายใหม่ที่จะ
มอบรางวัลต่อทหารที่ปฏบัติหน้าที่อย่างกล้าหาญ ทหารจะได้รับสิ ทธิในที่ดินเพื่อใช้เป็ นเวลาห้า
ถึงสิ บปี ได้โดยไม่ตอ้ งจ่ายภาษีหากพวกเขามีการแสดงออกอย่างโดดเด่นในสนามรบ เขากําลัง
เปลี่ยนกองทัพของเมืองไลอ้อนให้คล้ายคลึงกับของรัฐฉินในช่วงสงครามเจ็ดรัฐ

เหล่าทหารของกองทัพฉิ นกลายเป็ นดุร้ายกระหายเลือดในสงครามหลังจากที่ชางหยางมีนโยบาย

สวัสดิการตอบแทนไพร่ พลทหาร

เซียวอวีท๋ ราบว่าเขาจะกลายเป็ นไร้ผตู ้ ่อกรหากว่าเขามอบรางวัลแก่ชาวนาและไพร่ พลทหาร

ชาวนาและทหารเหล่านี้จะยินยอมตายเพื่อเขา ถ้าพวกเขาต้องการที่จะรักษาแผ่นดินและ
ครอบครัวของพวกเขา นี่คือผลกระทบของแนวความคิดในโลกยุคหลัง

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้สอบถามถึงสถานการณ์ในดินแดนของบิดาแคร์รี่ เขาเชื่อว่าอีกฝ่ ายยังจับ

ตาดูดินแดนของเขาอยู่ สถานการณ์ของอีกฝ่ ายกําลังยํา่ แย่หลังจากที่สูญเสี ยทหารไปกว่า
20,000 นายในสงครามเมืองไลอ้อน ดังนั้นการจะทําสงครามขนาดใหญ่จึงเป็ นเรื่ องยากอย่าง
มากในอนาคตอันใกล้ ยิง่ ไปกว่านั้นดินแดนของเขายังไม่ได้ใหญ่เท่าประเทศคาห์น มันยังไม่ได้
เป็ นรัฐเสี ยด้วยซํ้า มันยังคงเป็ นเพียงแค่ดินแดน

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าในตอนนี้ทหารส่ วนใหญ่ของเขาล้วนแล้วแต่เพิ่งเรี ยกระดมมาเป็ นการชัว่ คราว

หรื อเป็ นทหารรับจ้าง ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงไม่จาํ เป็ นต้องกังวลการโจมตีจากบิดาของแคร์รี่อีก

ยิง่ ไปกว่านั้น เขายังได้ส่งอาร์ทสั ไปคอยก่อกวนอีกฝ่ าย!

หัวหน้าทหารฮุ่ยรายงานอันเดดพวกนั้นก่อปั ญหาให้กบั ดินแดนพวกเขาอย่างมาก ผูค้ นต่าง
หลบหนีและเกิดความรําสํ่าระส่ ายไปทัว่ ทุกหนแห่ง เซียวอวีร๋ ู ้สึกภาคภูมิใจในตัวอาร์ทสั อย่าง
มาก! เยีย่ มมากอาร์ทสั !

หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวออกมาด้วยนํ้าเสี ยงที่ดูกงั วล "ดินแดนนั้นยังไม่ใช่ภยั คุกคามที่ใหญ่อะไร

หากแต่เป็ นพวกโจรร้าย! พวกมันจะเป็ นภัยคุกคามที่ยงิ่ ใหญ่ต่อเมืองไลอ้อนในไม่ชา้ ..."

เซียวอวีจ๋ ึงสอบถามเรื่ องราวในทันที

เซียวอวีไ๋ ด้มอบหมายให้ทอร์ลคุมกําลังทหารออกกวาดล้างค่ายโจรเล็กๆที่เขาเหลือทิ้งเอาไว้
และเป็ นเพราะการโจมตีอย่างต่อเนื่องจากพวกออร์คนี้เองได้ทาํ ให้พวกโจรกลุ่มเล็กๆได้ริเริ่ ม
รวมตัวกันเพื่อต้านทานเมืองไลอ้อน

หนึ่งในผูน้ าํ โจรเรี ยกว่า สุ บารุ ผูท้ ี่มีความสามารถได้ใช้โอกาศนี้รวบรวมเหล่าโจรเล็กโจรน้อย

เข้ามาสังกัดภายใต้ร่มธงของตนเอง เขารวบรวมพวกโจรได้ราวเจ็ดถึงแปดหมื่นคน

เซียวอวีม๋ ีกองทัพของเขาเพียง 2,000 นาย และทหารอีกราว 10,000 นายจากเมืองไลอ้อน

เท่านั้น คุณภาพของทหารของเมืองไลอ้อนเหล่านี้จดั ได้วา่ อยูใ่ นขั้นที่ต่าํ อย่างมากเนื่องจากเป็ น
ทหารที่สมัครเข้ามาใหม่ นัน่ เป็ นผลให้พนั ธมิตรกองโจรกว่า 70,000 นายเป็ นภัยคุกคามอย่าง
ใหญ่หลวงต่อพวกเขา

นอกจากนี้ยงั มีข่าวลือว่าแคร์รี่และบิดาของเขาได้ส่งคนไปติดต่อกับพวกโจรและทําข้อตกลงกัน
เพื่อที่จะจัดการกับเมืองไลอ้อน
เซียวอวีไ๋ ม่คาดคิดว่าเขาจะก่อให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้โดยบังเอิญ อย่างไรก็ตาม แบบนี้กลับเป็ น
การดี พวกโจรได้ถูกรวบรวมเข้าไว้ดว้ ยกันและการจะจัดการกับพวกมันก็ง่ายกว่าการจะต้อง
ค้นหาทีละกลุ่มตลอดทั้งฝั่งตะวันตกเฉี ยงเหนือของดินแดน แน่นอนว่ามันยากที่จะจัดการกับ
พวกโจร 70,000 หรื อ 80,000 คน แต่หากเลือกแผนการได้เหมาะสม การจะกําจัดพวกมัน
ก็ไม่ได้เป็ นเรื่ องยากมากมายอะไร

"ข้าจะกําจัดพวกโจรชัว่ ออกไปภายในเวลาหนึ่งปี และผนวกดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือใน

สองปี !" เซี ยวอวีต๋ ้ งั เป้ าหมายขึ้นใหม่

เขาทราบว่ายุคแห่งความวุน่ วายใกล้เข้ามาแล้วและเขาจะต้องมีฐานที่มนั่ คง ด้วยเหตุน้ ี จึงต้อง

ควบรวบดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือก่อนแล้วจึงจะขยับขยายไปพิชิตสถานที่แห่งอื่นๆ

เมืองไลอ้อนไม่ได้ถูกพิจารณาเป็ นศัตรู เสี ยด้วยซํ้าในสายตาของขุมอํานาจฝ่ ายต่างๆเช่น ประเทศ

คาห์น พวกเขามีทหารนับแสนนายและสามารถยกมาทําลายดินแดนอันเล็กจ้อยเช่นดินแดนไล
อ้อนได้เพียงชัว่ ข้ามคืน

ยิง่ ไปกว่านั้น ดินแดนขนาดใหญ่เหล่านั้นยังมีผใู ้ ช้มนตรา ไอเทมเวทมนตร์ อาวุธชั้นสู งและอื่นๆ

อีกมากมายที่ศตั รู อย่างบิดาของแคร์รี่ไม่มี!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 108

BANK WUTTHIPHAN·24 ตุลาคม 2017

เซียวอวีก๋ ลับไปตรวจสอบฐานทัพทั้งสี่ แห่งหลังจากสะสางเรื่ องราวในเมืองไลอ้อนเสร็จสิ้ น ตาม

รายงานของหัวหน้าทหารฮุ่ยแล้ว ทอร์ลและอาร์ทสั ทําผลงานได้อย่างยอดเยีย่ ม
พวกออร์คต่างยืนขึ้นเมื่อเซียวอวีเ๋ ข้ามาในฐานทัพพร้อมกับพวกออร์คหน้าใหม่ พวกออร์คที่
เซียวอวีไ๋ ด้นาํ มาต่างคิดว่าตนนั้นอยูใ่ นความฝันเมื่อได้เห็นทาว์นฮอร์ล หลุมที่พกั พวกเขาต่าง
เป็ นเผ่าพันธุ์ออร์ค! ยิง่ ไปกว่านั้นดูเหมือนว่าออร์คเผ่านี้จะมัง่ คัง่ เสี ยยิง่ กว่าพวกเขาเสี ยอีก
นอกจากนี้ยงั มีสิ่งก่อสร้างอีกมากมาย....โดยเฉพาะแท่นบูชาแห่งวายุ!

พวกออร์คเคลื่อนไหวทันที่ที่เห็นทอร์ลปรากฏที่เบื้องหน้าสายตา พวกมันหลัง่ นํ้าตาด้วยความ

ตื่นเต้น เมื่อเขาเริ่ มที่จะอวยพรแก่บรรดาออร์คที่เพิ่งมาใหม่

พวกออร์คไม่เคยหลัง่ นํ้าตา ดังนั้นมันจึงภาพที่หาดูได้ยากยิง่ สําหรับเซี ยวอวี๋

"มาเถิดลูกหลานของข้า! พวกเจ้าจะไม่ตอ้ งทนเผชิญกับอันตรายหรื อความเจ็บปวดอีกต่อไป ข้า

ให้สัญญาว่าจะนําพาเผ่าพันธุ์ออร์คกลับคืนสู่ ความรุ่ งเรื องอีกครา!" ทอร์ลกล่าวออกมา ในฐานะ
ผูน้ าํ แห่งเผ่าพันธุ์ออร์คแล้ว เขาย่อมต้องการฟื้ นฟูเผ่าพันธุ์ออร์คยิง่ กว่าผูใ้ ด

"นายท่าน ข้าจะจดจําความเมตตาของนายท่านไปชัว่ นิรันดร์ ข้าไม่มีสิ่งใดสามารถตอบแทน

ท่านได้ ข้าสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อนายท่านไปชัว่ นิรันดร์!" ทอร์ลคุกเข่าลงที่เบื้องหน้าเซียวอวี๋
และกล่าวถ้อยคําสาบของเขาออกมา

ความจงรักภักดีของพวกออร์คทั้งหมดที่แสดงในระบบได้เพิ่มขึ้นมาจนมากกว่า 70 จุดแล้วจาก
การกระทําของเซี ยวอวี๋

"ทอร์ล เจ้าคือผูน้ าํ ของพวกออร์ค ข้าจะช่วยเจ้าฟื้ นฟูเผ่าพันธุ์ออร์คแต่มนั ยังเป็ นหนทางที่ยาว

ไกลนัก ข้าไม่เคยมองว่าเจ้าเป็ นข้ารับใช้หรื อทาส พวกเจ้าทั้งหมดคือพี่นอ้ งของข้า! ตอนนี้พวก
เราจะสร้างยุครุ่ งเรื องที่ซ่ ึ ทุกเผ่าพันธุ์สามารถใช้ชีวติ อยูไ่ ด้อย่างสงบสุ ขไปตลอดกาล!" เซี ยวอวีม๋
องทอร์ลขณะที่เขากล่าวออกมาด้วยความจริ งใจ

"พวกเราจะติดตามนายท่านไปตราบชัว่ นิจนิรันดร์!" แม้แต่พวกออร์คที่ได้รับการช่วยเหลือจาก

เซียวอวีก๋ ย็ งั กล่าวถ้อยคําสาบานออกมา

เซียวอวีไ๋ ด้พดู คุยกับเขาเกี่ยวกับผลงานในช่วงที่เขาไม่อยู่ หลังจากนั้นเขาก็ไปที่ฐานทัพของ

มนุษย์และเอลฟ์ เพื่อให้พวกออร์คเฉลิมฉลองกันได้อย่างเต็มที่

ทอร์ลและอูเธอร์ได้เลื่อนระดับมาอยูท่ ี่ 11 จากการออกกวาดล้างพวกโจรอย่างต่อเนื่อง เซี ยวอวี๋

จึงจัดสรรแต้มทักษะให้กบั พวกเขา เน่องจากพวกเขาไม่สามารถเพิ่มแต้มได้ดว้ ยตนเอง ทอร์ล
และอูเธอร์สามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะใหม่ๆได้เมื่อก้าวผ่านระดับที่ 10 มาแล้ว ทักษะที่ทอร์ลสามารถ
เรี ยนรู ้ได้มีดงั นี้

โซ่สายฟ้ า(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ทอร์ลสามารถส่ งสายเข้าโจมตีใส่ ศตั รู เป็ นลูกโซ่ ใน

ระดับที่ 1 สายฟ้ าจะโจมตีผา่ น 10 คน ที่ระดับสอง โจมตีผา่ น 20 คน และที่ระดับสาม โจมตี
ผ่าน 30 คน

ชาแมน(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 1): ทอร์ลสามารถเพิ่มขวัญกําลังใจให้กบั พวกออร์คที่อยูใ่ น

สนามรบ

โล่ปฐพี(สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับที่ 3): ทอร์ลสามารถปกป้ องตนเองได้ดว้ ยโล่ปฐพีซ่ ึงสามารถ

ลดทอนความเสี ยหายทางกายภาพลง ที่ระดับแรก โล่จะสามารถรองรับการโจมตีได้ 3 ครั้ง ที่
ระดับสอง 6 ครั้ง และที่ระดับสาม 10 ครั้ง
สายตาที่ยาวไกล: ทอร์ลสามารถสังเกตสถานการณ์ได้ในตําแหน่งที่กาํ หนด

ทักษะที่สามารถเรี ยนรู ้ได้ของอูเธอร์มีดงั นี้

การโจมตีศกั ดิ์สิทธิ์(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): พาลาดินสามารถโจมตีได้อย่างฉับพลันซึ่ง

สร้างความเสี ยหายที่ระดับแรก 150% ที่ระดับสอง 200% และที่ระดับสาม 250%

โล่แห่งเทมพลา(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ร่ างกายของพาลาดินถูกปกป้ องจากโล่ที่

ควบแน่นจากแสงศักดิสิทธิ์ที่สามารถลดทอนความเสี ยหายแก่ผใู ้ ช้ ความแข็งแกร่ งของโล่จะ
เพิ่มขึ้นระดับละ 20%

ตราแห่งการล้างแค้น(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): พาลาดินสามารถใช้ตรานี้ในการเพิ่มพลัง

โจมตีของตน พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น 20% ในแต่ละระดับ

ลําแสงศักดิ์สิทธิ์จากสวรรค์(สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับที่ 2): พาลาดินสามารถใช้ลาํ แสงศักดิ์สิทธิ์

เพื่อสลายคําสาปชัว่ ร้ายและเวทมนตร์ดาํ

เซียวอวีเ๋ ลือกเพิ่มระดับให้กบั อัญเชิญจิตวิญญาณปฐพีจนมีระดับที่ 3 และได้เพิ่มทักษะโซ่

สายฟ้ าและชาแมนให้กบั ทอร์ล

จากนั้นเขาได้เพิ่มระดับทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์ให้กบั อูเธอร์จนถึงระดับที่ 3 นอกจากนั้นยังให้อู

เธอร์เรี ยนรู ้ทกั ษะคําพิพากษาและโล่แห่งเทมพลา
เขาเลือกทักษะคําพิพากษาที่เป็ นการโจมตีอนั เป็ นเอกลักษณ์ของพาลาดิน

โล่แห่งเทมพลาจะช่วยปกป้ องอูเธอร์ได้ ยิง่ ไปกว่านั้นบทบาทหลักของอูเธอร์กค็ ือการมอบบัฟ

แก่กองทัพมนุษย์ การรับรองความปลอดภัยในชีวติ ของเขามีค่ามากที่สุดสําหรับเซียวอวี๋

กรอมและทิรันด้าได้เลื่อนระดับมาอยูท่ ี่ 14 หลังผ่านการต่อสู ้ในเมืองเมืองเบงกอล เซียวอวีเ๋ พิ่ม

ระดับทักษะบุกทะลวงให้กบั กรอมจนถึงระดับที่ 3 และทักษะรัศมีจา้ วธนูให้กบั ทิรันด้าจนถึง
ระดับที่ 5

ตัวเซียวอวีเ๋ องก็เลื่อนมาอยูท่ ี่ระดับ 12 และได้รับแต้มทักษะมาอีก 2 แต้ม เขาครุ่ นคิดอยูค่ รู่

หนึ่งก่อนที่จะเลือกทักษะของอูเธอร์ ทักษะพรแห่งพละกําลังซึ่งสามารถมอบความแข็งแกร่ ง
ให้กบั เขาได้ถึง 40%(เลือกและเพิ่มให้มนั เป็ นระดับที่ 2) เขามีทกั ษะสําหรับโจมตีมากมาย
และด้วยทักษะนี้มนั จะช่วยเพิ่มประสิ ทธิภาพมากยิง่ ขึ้น! แอนโทนีดาสยังคงอยูท่ ี่ระดับ 13 และ
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม

เซียวอวีพ๋ บว่านักรบจากฐานทัพมนุษย์และเอลฟ์ มีระดับเพิม่ ขึ้นจากการที่ทอร์ลนําพวกเขาออก

รบ ด้วยอัตราการตายที่ต่าํ อย่างมากได้ช่วยเพิม่ ทักษะความเป็ นผูน้ าํ ให้กบั ทอร์ล เซียวอวีม๋ ุ่งตรง
ไปที่ถ้ าํ เพื่อที่จะพบกับอาร์ทสั หลังจากที่ตรวจฐานทัพทั้งสามแห่งเรี ยบร้อยแล้ว

ตามคํารายงานของพ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยแล้ว อาร์ทสั ได้ปฏิบตั ิหน้าที่ได้อย่างยอด

เยีย่ มในดินแดนของซาโลม่อน
เซียวอวีพ๋ บว่าพวกกูลนั้นมีขนาดใหญ่ข้ ึนกว่าเดิมเมื่อเขาเข้ามาภายในถํ้า ดูเหมือนว่าระดับของ
พวกมันจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก พวกกูลเปิ ดทางให้ดว้ ยความเคารพขณะมองมาที่เซียวอวี๋

เซียวอวีร๋ ู ้สึกไม่ค่อยดีเท่าใดนักขณะที่มองไปยังพวกอันเดด แต่พวกมันก็ยงั จงรักภักดีต่อเขาอย่าง

มาก แม้วา่ พวกมันจะไม่ได้ภกั ดีเทีบเท่ากับพวกออร์ค แต่พวกมันก็ยงั ปฏิบตั ิตามคําสั่งของ
เซียวอวีโ๋ ดยปราศจากความลังเลใด

เซียวอวีก๋ งั วลเกี่ยวกับการจัดการกลุ่มอันเดดเหล่านี้ อันที่จริ งแล้ว เขาไม่ทราบวิธีในการเพิ่มค่า

ความภักดีของพวกมัน

อาร์ทสั บังคับม้าเข้ามาก่อนจะลงจากหลังม้าและโค้งคํานับเซียวอวี๋

เซียวอวีร๋ ู ้สึกพึงพอใจที่เห็นอาร์ทสั อยูใ่ นระดับที่ 9 แล้ว เขาทําการจัดสรรแต้มทักษะให้อาร์ทสั

ดังนี้

เพิ่มระดับพันธสัญญาแห่งความตายให้อยูใ่ นระดับที่สาม

เพิ่มระดับกลืนกินวิญญาณให้อยูใ่ นระดับที่สาม

เพิม่ ระดับข้ารับใช้แห่งความตายให้อยูใ่ นระดับที่สอง

หลังจากนั้น เซียวอวีก๋ เ็ ริ่ มสอบถามถึงการก่อกวน อาร์มาสส่ ายหัวในขณะที่เขาบ่นเกี่ยวกับ
สถานการณ์ของมัน ในคราแรกพวกเขาประสบความสําเร็จด้วยดี แต่ซาโลม่อนได้เชิญตัว
นักบวชกับพาลาดินมาและได้สังหารพวกกูลไป 10 ตัว พวกเขาจึงไม่มีโอกาศโจมตีมากนัก

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าในขณะที่ออกคําสั่งไม่ให้อาร์ทสั ออกไปด้านนอกสักพัก เขาคิดที่จะให้ซาโล

ม่อนรู ้สึกผ่อนคลายและจากนั้นจึงค่อยไปก่อกวนเขาอีกครั้ง

หลังจากตรวจสอบสิ่ งต่างๆแล้ว เซียวอวีก๋ ไ็ ดเพิ่มเหรี ยญทองเพื่อจัดสร้างชุดเกราะและอาวุธ

สําหรับเหล่านักรบของเขา อุปกรณ์ที่ดีน้ นั หมายถึงประสิ ทธิภาพในการต่อสู ้ของกองทัพเขาจะ
เพิ่มขึ้นและช่วยลดการสู ญเสี ยลง เซี ยวอวีซ๋ ้ือชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่งให้กบั ทอร์ลและอูเธอร์ และยัง
ได้ซ้ือชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่งของมือสังหารสําหรับมอบให้กบั ลีอา

เขาไม่มีสิ่งใดนอกจากเงินทอง เขายังต้องอัพเกรดอุปกรณ์เพื่อที่จะสามารถจัดการปัญหาเรื่ อง
พวกโจร.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 109

BANK WUTTHIPHAN·25 ตุลาคม 2017

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองไพร่ พลทั้ง 10,000 นายที่เบื้องหน้า เขาลอบพยักหน้าในใจเมื่อเห็นว่า

หัวหน้าทหารฮุ่ยทราบวิธีการฝึ กทหาร นอกจากนั้นในฐานะผูบ้ ญั ชาการแล้ว หัวหน้าทหารฮุ่ยยัง
เข้าร่ วมสงครามมาแล้วตลอดหลายปี อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พวกเขามีทหารแล้ว ขาดก็แต่ตวั ผู ้
บัญชาการ
"นายท่าน พวกเรามีทหารที่อยูใ่ นเกณฑ์ แต่พวกเราขาดตัวผูบ้ ญั ชาการ ทอดตามองทัว่ ดินแดน มี
เพียงตระกูลเซียวตระกูลเดียวที่เป็ นขุนนาง ดังนั้นนี่จึงเป็ นปัญหาใหญ่ในการตามหาตัว
บุคคลากรที่เหมาะสมสําหรับกองทัพของเรา" หัวหน้าทหารฮุ่ยแจกแจงออกมา

สําหรับโลกนี้ ผูท้ ี่จะมาเป็ นนายทหารระดับสู งได้จะต้องมาจากตระกูลขุนนางหรื อผูบ้ ญั ชาการ

ในกองทัพ ประชาชนทัว่ ไปไม่ได้รับอนุญาติในการเข้าถึงตําแหน่งระดับสู ง อย่างดีที่สุด
พลเมืองจะสามารถรับตําแหน่งหัวหน้าหมู่ที่คุมทหาร 10 นายเท่านั้น ผูบ้ ญั ชาการระดับสู ง
จะต้องมาจากลูกหลานของตระกูลขุนนาง นี่เป็ นสิ่ งที่สืบทอดต่อกันมานับพันปี

อันที่จริ ง ขนบธรรมเนียมดังกล่าวเคยเกิดขึ้นในสงครามโลกครั้งที่ 1 แล้วในประเทศเยอรมนี

และราชอาณาจักรอังกฤษ อย่างไรก็ตามข้อกําหนดเบื้องต้นนี้ถูกนําออกไปหลังจากความจําเป็ น
อย่างเร่ งด่วนในการสรรหาตัวบุคลากร รอมเมิลเองก็ไม่ได้มาจากสายเลือดอันสู งส่ ง ดังนั้นหาก
ไม่เกิดความจําเป็ นอย่างเร่ งด่วนขึ้น เช่นนั้นเขาก็คงไม่ได้ข้ ึนมาเป็ นผูบ้ ญั ชาการ

ขนบธรรมเนียมเช่นนี้ได้หยัง่ รากฝังลึกในโลกใบนี้ไปแล้ว

เซียวอวีก๋ วาดสายตามองเหล่าทหาร หากเขาไม่มีผบู ้ ญั ชาการที่ดี เช่นนั้นก็ไม่สาํ คัญว่าทหารของ

เขาจะยอดเยีย่ มสักเพียงใด ในขณะที่สหภาพโซเวียตรุ กรานฟิ นแลนด์ จํานวนผูเ้ สี ยชีวติ ของ
สหภาพโซเวียตกลับมีถึง 400,000 คน ในขณะที่ฟินแลนด์มีทหารเพียง 20,000 คน
เท่านั้นที่เสี ยชีวติ เหตุผลสําคัญที่สุดก็คือ ประเทศฟิ นแลนด์มีผบู ้ ญั ชาการที่ยอดเยีย่ ม

"หรื อเราควรตั้งสถาบันทหาร?" เซียวอวีพ๋ ึมพํา

"สถาบันทหาร?" หัวหน้าทหารฮุ่ยรู ้สึกประหลาดใจ มันมีสถาบันอัศวินและสถาบันผูใ้ ช้มน
ตราอยู่ หากแต่ไม่มีสถาบันที่จะฝึ กทหารหรื อนายทหารในโลกนี้

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ถูกต้อง แต่มนั เป็ นแนวคิดที่แตกต่างจากสถาบันอัศวินที่ฝึกฝนอัศวินที่

แข็งแกร่ งออกมาอย่างสิ้ นเชิง พวกเราต้องการนายทหารที่บญั ชาการได้อย่างยอดเยีย่ มสําหรับ
กองทัพ อาจไม่จาํ เป็ นจะต้องเป็ นบุคคลที่ทรงพลัง หากแต่พวกเขาจะต้องมีสติปัญญาเฉลียว
ฉลาด และมีทกั ษะในการบัญชาการที่ยอดเยีย่ ม"

หัวหน้าทหารฮุ่ยขมวดคิ้วมุ่นเนื่องจากแนวคิดนี้อยูน่ อกเหนือความเข้าใจของเขา ไม่มีสถาบันที่

จะฝึ กนายทหารสําหรับกองทัพมาก่อน โดยปกติแล้ว ที่สถาบันอัศวิน นักเรี ยนจะได้รับการสั่ง
สอนศิลปะการต่อสู ้ ปฏิญาณแห่งความกล้าหาญและความรู ้เกี่ยวกับสงคราม นี่เป็ นยุคอาวุธเย็น
ดังนั้นความสนใจส่ วนมากจึงมุ่งเน้นไปที่ความแข็งแกร่ งส่ วนบุคคลมากกว่าจะเป็ น
ความสามารถในการบังคับบัญชาในสนามรบ

โดยส่ วนใหญ่แล้ว อัศวินที่แข็งแกร่ งมักจะนําทัพพุ่งเข้าโจมตีเพื่อเป็ นการตัดสิ นผลการรบในครา

เดียว

ความคิดที่นายทหารไม่ตอ้ งมีความแข็งแกร่ งนั้นค่อนข้างแตกต่างจากโลกใบนี้

"นัน่ ไม่สาํ คัญหรอกขอรับ ในดินแดนของพวกเราไม่มีลูกหลานจากตระกูลขุนนาง ดังนั้นเราจึง
ไม่สามารถรับสมัครด้วยวิธีการนั้น..." หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวอย่างลําบากใจ มีผคู ้ นจํานวนมากที่
อพยพมาที่ดินแดนไลอ้อน แต่พวกล้วนแล้วแต่เป็ นพลเรื อน

พวกขุนนางนั้นหยิง่ ยโสเกินไปที่จะอพยพมายังสถานที่ห่างไกลดังเช่น ดินแดนไลอ้อน

เซียวอวีส๋ ู ดหายใจเข้าลึก "เพียงเลือกทหารมาฝึ กสําหรับในตําแหน่งระดับล่างก่อนในชณะที่ขา้
จะคิดหาหนทางรับตัวนายทหารระดับสู ง"

เซียวอวีไ๋ ม่กล้าบอกว่าเขาคิดที่จะฝึ กพลเรื อนให้กลายเป็ นนายทหารเพราะหัวหน้าทหารฮุ่ย

จะต้องปฏิเสธข้อเสนอดังกล่าวอย่างแน่นอน ตัวหัวหน้าทหารฮุ่ยเองก็มาจากตระกูลอัศวิน ใน
ฐานะตระกูลชั้นสู งแล้ว เขาย่อมดูถูกพลเรื อน เป็ นเรื่ องยากอย่างมากที่เขาจะสามารถยอมรับที่พล
เรื อนจะมีฐานะเทียบเท่าเขา

เซียวอวีเ๋ องก็เข้าใจปั ญหาข้อนี้ดี ขุนนางมักเป็ นปฏิปักษ์กบั ประชาชน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจ

ปล่อยให้ประชาชนข้ามขั้นขึ้นมาเป็ นขุนนางได้ในรวดเดียว

หัวหน้าทหารฮุ่ยกระทัง่ ไม่ตอ้ งการให้พลเรื อนเข้าเป็ นนายทหารระดับล่าง แต่ตอนนี้มนั ไม่มี

ทางเลือกอื่นอีก อย่างดีที่สุด เขาคิดที่จะให้พลเรื อนคุมทหาร 10 นายในขณะที่เขาจะไม่อนุญาติ
ให้พวกเขาขึ้นมาควบคุมทหาร 100 นายหรื อ 1,000 นายได้

เซียวอวีบ๋ อกให้หวั หน้าทหารฮุ่ยแบ่งกําลังทหารด้วยระบบ 10 นาย 100 นาย 1,000 นาย

และ 10,000 นาย วิธีน้ ีจะง่ายกว่าเดิมมากในการสั่งการพวกเขาในสนามรบ

ด้วยเหตุน้ ี หัวหน้าทหารฮุ่ยจึงเริ่ มคัดสรรทหารที่กล้าหาญซึ่งมีความดีความชอบขึ้นมาคุมกําลัง

ทหาร 10 นาย

และนัน่ เป็ นผลให้กลุ่มทหาร 100 และ 1,000 นายยังไม่มีผบู ้ งั คับบัญชา เซียวอวีข๋ อให้สวีย่
ซาช่วยเหลือหัวหน้าทหารฮุ่ยเนื่องจากนางเองก็เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์
หลังจากนั้น เซียวอวีก๋ ไ็ ด้สอบถามหัวหน้าทหารฮุ่ยเกี่ยวกับดินแดนที่อยูใ่ กล้เคียงที่มีแม่ทพั ที่มี
ความสามารถผูท้ ี่อาจตกปากรับคํา

หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวว่า "ทุกดินแดนต่างมีแม่ทพั ที่ยอดเยีย่ ม โดยทัว่ ไปแล้ว พวกเขาจะ

จงรักภักดีต่อดินแดนของตนยิง่ ดังนั้นมันจึงไม่ง่ายที่จะเกลี้ยมกล่อมพวกเขา..."

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะที่จิบไวน์จากแก้ว "มันยังมีความเป็ นไปได้ตราบใดที่พวกเราโยกคลอน

พวกเขาได้รุนแรงพอ.."

เซียวอวีบ๋ อกให้หวั หน้าทหารฮุ่ยรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแม่ทพั ที่มีความสามารถเพื่อให้เขาได้ผา่ น

ตา

"อะไรคือสิ่ งที่มีค่ามากที่สุดในศตวรรษที่ 21 งั้นหรื อ? นัน่ ก็คือพรสวรรค์!" เซียวอวีว๋ างแผนที่

จะรวบรวมผูม้ ีความสามารถให้มาอยูฝ่ ่ ายเขา

อันที่จริ ง ปัญหาไม่ได้มีแค่เพียงเรื่ องกองทัพเท่านั้น แต่พวกเขายังขาดผูท้ ี่มีพรสวรรค์ในการ

บริ หารจัดการในเมืองอีกด้วย ที่พ่อบ้านหงส์จะต้องทํางานหามรุ่ งหามคํ่าก็เนื่องมาจากปัญหาข้อ
นี้ ไม่มีผชู ้ ่วยที่เมหาะสมที่จะช่วยแบ่งเบาภาระของเขา เซียวอวีข๋ อให้พี่สะใภ้รองของเขา เสวีย่
หาน ช่วยเหลือพ่อบ้านหงส์ในส่ วนการจัดการดูแลดินแดน เขาทราบว่าพี่สะใภ้รองนางนี้เป็ นผูท้ ี่
มีความสามารถ ดังนั้นเขาจึงสอนเนื้อหาบางส่ วนที่เขาได้มาจากการเรี ยนในมหาวิทยาลัยในโลก
ก่อนให้แก่นาง พ่อบ้านหงส์ไม่ได้คดั ค้านเนื่องเพราะเสวีย่ หานนั้นเป็ นสมาชิกของตระกูลเซี ยว
เซียวอวีข๋ อให้พี่สะใภ้คนโต ฉีอิ่น ช่วยเหลือด้านการเงินและบัญชีของตระกูล ความช่วยเหลือ
ของนางได้แบ่งภาระบนบ่าของพ่อบ้านหงส์ เมื่อเป็ นเช่นนี้ พ่อบ้านหงส์กแ็ ค่เพียงตรวจสอบ
สอบรายงานและช่วยนางแก้ไขข้อผิดพลาดบางจุดเท่านั้น

คามิลล่าและซีเหวินมาหาเซียวอวีเ๋ พื่อของาน เขาจึงบอกให้พวกนางไปช่วยเหลือฉีอิ่นดูแลบัญชี

เซียวอวีเ๋ ห็นว่างานด้านการบริ หารของดินแดนนั้นเป็ นปัญหาใหญ่เช่นกัน เขาสงสัยว่าหากเขาจะ

สามารถร่ างรายชื่อและรับสมัครผูม้ ีความสามารถดังเช่นที่เคยเกิดขึ้นในยุคสงครามเจ็ดรัฐได้
หรื อไม่.....

อย่างไรก็ตาม ดินแดนของเขายังไม่ใช่สถานที่ที่น่าสนใจเท่าใด ดังนั้นเขาคิดว่าคงไม่มีผใู ้ ด

ต้องการจะเข้าร่ วมกับเขาในตอนนี้ เขาจะต้องแก้ปัญหาต่างๆและหาแม่ทพั ที่มีความสามารถให้
ได้เสี ยก่อน

ในขณะเดียวกัน เซียวอวี๋กไ็ ด้ส่งหน่วยสอดแนมไปคอยสอดส่ องดูความเคลื่อนไหวของพวกโจร

และทราบว่าเมื่อใดพวกมันจึงพร้อมที่จะเข้าโจมตี

หลังจากนั้นสิ บวัน หัวหน้าทหารฮุ่ยก็รายงานว่าเขาพบว่ามีแม่ทพั ที่อยูใ่ นรัฐเว่ยผูซ้ ่ ึงเกือบจะถูก

กีดกันจากศูนย์กลางอํานาจอยู่ เซียวอวีย๋ งั รู ้จกั กับบุตรชายของแม่ทพั ผูน้ ้ นั ที่ดื่มกินและเที่ยวเล่น
ไปกับเขาในรัฐเว่ย อย่างไรก็ตามบุตรชายของแม่ทพั นั้นได้เข้าศึกษาในสถาบันอัศวิน ดังนั้นเขา
จึงได้ออกมาเที่ยวเล่นกับเซียวอวีย๋ ามที่เขากลับมาเยีย่ มตระกูลของเขา ซึ่งเป็ นตอนนั้นเองที่
เซียวอวีไ๋ ด้พบกับเด็กหนุ่มผูน้ ้ นั และเกิดข้อพิพาทกัน

"มู่หลี่...พวกเราจะรับตัวเขามา..." เซียวอวีย๋ มิ้

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 110
BANK WUTTHIPHAN·25 ตุลาคม 2017

เซียวอวีเ๋ คยได้ยนิ เกี่ยวกับมู่หลี่ ชายผูน้ ้ ีได้เข้าร่ วมสงครามตั้งแต่วยั หนุ่มและแสดงความกล้าหาญ

ของเขาออกมานับจากนั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นเขาก็ได้รับบาดเจ็บ ขั้วอํานาจที่อยูฝ่ ่ ายตรง
ข้ามของเขาจึงบีบบังคับให้เขาอยูแ่ ต่เพียงในรัฐ

ย้อนกลับไปในเวลานั้น มู่หลี่ยงั มีความสัมพันธ์ที่ดีอย่างมากกับจ้าวรัฐ เว่ยฮ่วน แต่ทว่า หลังจาก

จ้าวรัฐเว่ย เว่ยฮ่วนเสี ยชีวิตลง มู่หลี่กไ็ ด้เลือกสนับสนุนบุตรชายคนโต เว่ยอู๋ ขึ้นมาแต่กล็ ม้ เหลว
จ้าวรัฐคนใหม่ เว่ยเฮ่า จึงเริ่ มผลักไสมู่หลี่ออกจากศูนย์กลางอํานาจ และหลังจากนั้นเขาก็เริ่ ม
ปกครองรัฐเว่ย เซียวอวีจ๋ ึงต้องการมู่หลี่มาเป็ นคนของเขาหลังจากที่ทราบสถานการณ์น้ ี เขามี
ทหาร หากแต่ขาดแม่ทพั ผูม้ ีประสบการณ์

เซียวอวีน๋ าํ ทิรันด้า กรอม ลีอา และนักรบมนุษย์อีก 100 นายมุ่งหน้าสู่ เมืองฮุ่ยซึ่งเป็ นนครหลวง

ของรัฐเว่ย อันที่จริ ง เซียวอวีค๋ นก่อนหน้าไม่ใช่คนแปลกหน้าของที่นี่ ตามความทรงจําของเขา
แล้ว เขาตระหนักดีถึงสถานการณ์ภายในเมืองฮุ่ย พวกเขาออกเดินทางในตอนเช้าและถึงเมืองฮุ่ย
ในตอนเย็น

ทหารยามบนประตูเมืองทราบถึงตัวตนของผูม้ าเยือนทันทีเมื่อได้เห็นธงของตระกูลเซียว หนึ่ง

ในทหารยามรี บวิง่ มาที่รถม้าและเริ่ มประจบสอพลอ "ยินดีตอ้ นรับท่านดยุคเซี ยวขอรับ นานมาก
แล้วที่ไม่ได้เห็นท่าน! ข้าได้ยนิ มาว่าท่านได้รับโชคมามากมาย มองดูกองทัพที่เป็ นระเบียบ
เรี ยบร้อยของท่านนี่สิ! พวกเราได้ยนิ มาว่าท่านรบชนะกองทัพของแคร์รี่! บางคนกล่าวว่ามันคือ
เรื่ องจริ งและบางคนกล่าวว่าเป็ นเรื่ องเท็จ พวกเราไม่ได้เห็นท่านมาเนิ่นนานแล้ว ดังนั้นพวกเรา
จึงเป็ นห่วงท่านมาก"
เซียวอวีย๋ มิ้ ขณะที่มองไปยังทหารยามผูน้ ้ นั "ถูกต้อง เมื่อไม่นานมานี้ แคร์รี่ได้มาสร้างปัญหา แต่
ข้าได้จดั การเขาไปแล้วอย่างง่ายดาย ด้วยเหตุน้ นั ข้าจึงค่อนข้างยุง่ ...."

"ไฮ่ เจ้าแคร์รี่นนั่ จะมาเป็ นคู่มือของท่านได้อย่างไร ท่านเป็ นถึงแกรนดยุคเชียวนะ" ทหารยาม

นั้นยังกล่าวประจบสอพลอเซียวอวี๋

เซียวอวีล๋ ว้ งเหรี ยญทองออกมาและดีดมันไปให้ทหารยามผูน้ ้ นั "เอาไปแบ่งกับสหายของเจ้า"

เหล่าทหารค้อมตัวลงเพื่อขอบคุณ

รถม้าของเซียวอวี๋เข้าสู่ เมืองฮุ่ย รัฐเว่ยกําลังเสื่ อมโทรมลงในขณะที่เหล่าไพร่ พลทหารเองก็มีการ

โกงกินเช่นกัน แต่เป็ นเพราะรากฐานของรัฐเว่ยที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่พวก
เขายังคงยืนหยัดได้อยู่ ยิง่ ไปกว่านั้น รัฐของพวกเขายังก่อตั้งขึ้นมาก่อนจะมีเมืองไลอ้อนเสี ยอีก
และเนื่องจากการพัฒนามาหลายยุคหลายสมัยจึงทําให้ดินแดนของพวกเขากลายมาเป็ นรัฐดังเช่น
ทุกวันนี้

อันที่จริ ง เซี ยวอวีเ๋ องก็สามารถก่อตั้งรัฐขึ้นได้ หากว่าพัฒนาดินแดนของเขาให้เจริ ญรุ่ งเรื อง ใน

ฐานะดยุคแล้ว มันไม่ได้เป็ นเพียงแค่ความฝัน อย่างไรก็ตาม เขาวางแผนที่จะสังหารพวกโจร
ทั้งหมด ควบรวมดินแดนแห่งอื่นๆ แล้วจากนั้นค่อยสถาปนารัฐไลอ้อนขึ้น

...............................

...............................
เซียวอวีเ๋ ข้าพักที่โรงแรมอันหรู หรา ผูจ้ ดั การของโรงแรมเองก็คุน้ หน้าคุน้ ตากับเซียวอวี๋อยูแ่ ล้ว
ดังนั้นจึงออกมาต้อนรับเขาอย่างดี นอกจากนั้น เขายังตกตะลึงเนื่องเพราะไม่เคยเห็นเซียวอวีน๋ าํ
พาขบวนองค์รักษ์มามากมายถึงเพียงนี้

มีข่าวลือว่าเกิดการต่อสู ้ระหว่างเซียวอวีแ๋ ละแคร์รี่ กระทัง่ ได้ยนิ ว่ามีเผ่าพันธุ์ออร์คถูกนํามาใช้ใน

การต่อสู ้ดว้ ย ทว่ากลับไม่มีผใู ้ ดทราบรายละเอียดของการต่อสู ้ครั้งนั้นดีนกั

บิดาของแคร์รี่ได้จ่ายออกไปมากมายเพื่อป้ องกันไม่ให้ข่าวคราวของสงครามครั้งนั้นรั่วไหล
ออกไป ดังนั้นคนนอกจึงทราบเพียงว่าพวกเขาเกิดการสู ้รบกันขึ้นเท่านั้น แต่พวกเขาก็ไม่ทราบ
เรื่ องราวมากนัก มีเพียงผูท้ ี่สนใจจริ งๆเท่านั้นที่ทราบความจริ ง

เซียวอวีม๋ อบเหรี ยญสองสามเหรี ยญให้กบั เหล่าผูร้ ับใช้และทําให้พวกเขาปฏิบตั ิกบั เซี ยวอวีด๋ ว้ ย

ความสุ ภาพมากขึ้น เซียวอวีไ๋ ม่ได้ตรงไปที่หอ้ งพักทันที แต่เขาพากรอมกับลีอาตรงไปยังบ่อน
พนันที่อยูใ่ กล้เคียง

ทิรันด้าได้สวมใส่ หน้ากากเอาไว้ แต่ดวงตาของนางนั้นสะดุดตาเกินไป เขาจึงไม่ได้นาํ ตัวนางไป

ด้วย มีเพียงแค่กรอมเป็ นผูค้ ุม้ กันก็เพียงพอแล้ว กรอมสามารถรับมือกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สอง
หรื อสามได้หลังจากที่เขาสวมใส่ ชุดเกราะเซ็ตทีหนึ่งแล้ว

เซียวอวีก๋ าํ ลังจะเดินผ่านประตูบ่อนเข้าไป มีเหล่าสาวงามที่อยูด่ า้ นข้างประตูรีบเข้ามาหาเขาทันที

"โอ ท่านดยุอวี๋ ไม่ได้พบท่านมาเนิ่นนานแล้ว!"

"ใช่แล้ว ข้าคิดว่าเขาจะลืมเลือนพวกเราเสี ยแล้ว!"

"พวกเราได้ยนิ มาว่าท่านได้ขายพวกทาสออร์คกับเอลฟ์ และทํากําไรได้อย่างงาม ท่านอย่าได้

ตระหนี่แล้ว!"

..............................

..............................

ลีอาที่เห็นเซี ยวอวีถ๋ ูกรายล้อมไปด้วยผูค้ นประเภทนี้ตอ้ งการที่จะตบหน้าเขาสักฉาด เซียวอวีโ๋ อบ

กอดสาวงามทั้งซ้ายและขวา เขาลูบไล้เรื อนร่ างพวกนางและพรมจูบพวกนาง ถึงกระนั้นเขาก็
ไม่ได้มีความรู ้สึกต่อพวกนางเป็ นพิเศษ เขาเพียงแค่แสร้งทําเพื่อไม่ให้ผอู ้ ื่นพบเห็นความ
เปลี่ยนแปลงของเขาเท่านั้นเอง เซียวอวีม๋ อบเหรี ยญทองจํานวนมากแก่หญิงสาวเหล่านั้น ก่อนจะ
เข้าไปด้านในพร้อมกับกรอมและลีอา

ผูค้ นส่ วนใหญ่ต่างเข้ามาทักทายเขาด้วยรอยยิม้ เนื่องจากเขาเป็ นที่คุน้ หน้าคุน้ ตากันดีในบ่อน

พนันแห่งนี้

"ไม่นานมานี้พวกเราได้ยนิ ว่าท่านดยุคอวีไ๋ ด้รับโชคลาภก้อนโตมา ท่านพอจะแบ่งขายทาส

ออร์คและทาสเอลฟ์ บางส่ วนแก่พวกเราได้บา้ งหรื อไม่ขอรับ?" ผูจ้ ดั การบ่อนกล่าวถามออกมา
ข่าวสถานการณ์ของเมืองไลอ้อนได้แพร่ กระจายออกไปบางส่ วนและเนื้อหาใจความของมันก็
ค่อยๆถูกบิดเบือนไปทีละน้อยในระหว่างทาง ทุกคนต่างทราบว่าเซี ยวอวีม๋ ีพวกออร์คและเอลฟ์
ในครอบครองแต่ไม่มีผใู ้ ดทราบรายละเอียดของมัน ผูค้ นส่ วนใหญ่คิดว่าเซียวอวีไ๋ ด้รับพวก
ออร์คและเอลฟ์ มาจากภูเขาอัลคาเกน ด้วยเหตุน้ ีเอง เหล่านักผจญภัยจํานวนมากจึงหลัง่ ไหลเข้า
ไปในดินแดนไลอ้อนเพื่อที่จะจับตัวพวกออร์คและเอลฟ์ แต่แน่นอนว่าแทบไม่มี่ผูใ้ ดกลับมาได้
เมื่อส่ วนใหญ่ต่างหลงเข้าไปในฐานทัพทั้งสามแห่ง

เซียวอวีห๋ วั เราะ "นัน่ มันเรื่ องไร้สาระ ข้ามีเพียงองค์รักษ์ออร์คไม่กี่ตน.."

ผูจ้ ดั การยิม้ ออกมา "บ่อนแห่งนี้สิ้นชีวติ ชีวาไปเมื่อท่านดยุคเซียวไม่ได้มา พวกเราทุกคนต่างเฝ้ า

รอท่านอยูข่ อรับ"

เซียวอวีห๋ วั เราะ "คืนนี้ขา้ จะช่วยอุดหนุนกิจการเจ้าเอง มีสหายของข้าอยูท่ ี่นี่บา้ งหรื อไม่?"

"มีนายท่านจี๋กาํ ลังเล่นพนันอยูท่ ี่นนั่ ...." ผูจ้ ดั การชี้มือไปยังชั้นสอง

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าขณะที่เขาเดินนํากรอมและลีอาขึ้นไปยังชั้นสอง

ชายผูท้ ี่กาํ ลังลูบคลึงหน้าอกของหญิงสาวอยูก่ ระโดดผึงขึ้นมาและตะโกนเสี ยงดังเมื่อพวกเขาขึ้น

มาถึงชั้นสอง "ฮ่าฮ่าฮ่า เซียวอวี!๋ เจ้าหายไปไหนมา? ข้าได้ยนิ ว่าเจ้าต่อสู ้กบั แคร์รี่! ข้าคิดว่าพวก
เราล้วนเป็ นสหายกันเสี ยอีก..."

เซียวอวีร๋ ู ้จกั จี๋ซิ่งผ่านความทรงจําเดิม เขาผูน้ ้ ีคือนายน้อยผูห้ นึ่ง

ในอดีต เซียวอวี๋ จี๋ซิ่งและแคร์รี่ ต่างอยูใ่ นกลุ่มที่เที่ยวหาความสําราญอย่างไรก็ตาม เซียวอวีเ๋ ชื่อ
ว่ามีเพียงแคร์รี่เท่านั้นที่เป็ นผูม้ ีความสามารถ

แคร์รี่ได้มารวมกลุ่มกับพวกเขาตั้งแต่แรกเริ่ มเพื่อหาความสําราญ

เมื่อเปรี ยบเทียบกันแล้ว จี๋ซิ่งเป็ นคนโง่ที่ไม่มีความสามารถอันใด ทั้งหมดที่เขารู ้จกั ก็มีเพียงหา

ความสนุกจากหญิงสาวและเล่นการพนัน

เซียวอวีโ๋ อบไหล่จี๋ซิ่ง "ข้าได้เสี ยเดิมพันพี่สะใภ้ไปในครั้งที่แล้ว แคร์รี่จึงนําทหารมาคร่ ากุมนาง

ไป แต่ขา้ ปฏิเสธ เจ้าคิดหรื อว่าข้าจะยกพี่สะใภ้ที่งดงามแก่ผอู ้ ื่นจริ งๆ? ดังนั้นพวกเราจึงเกิดการ
ต่อสู ้กนั แคร์รี่คิดว่าข้าจะพ่ายแพ้ แต่เขาไม่ทราบว่าบิดาของข้าได้ทาํ ข้อตกลงกับชนเผ่าออร์ค
และเอลฟ์ เอาไว้แล้วเมื่อตอนที่ท่านยังหนุ่มแน่น พวกมันจะออกมาช่วยเหลือข้าในช่วงเวลาที่
ยากลําบาก"

เซียวอวีจ๋ ะใช้เรื่ องราว 'กษัตริ ยข์ องยุค' กับคนบางกลุ่มเท่านั้น เขาไม่ได้เปิ ดเผยเรื่ องนี้ไปซะทุกที่
อันที่จริ ง ตํานานพวกนี้เหมาะแก่การเล่าให้ชาวบ้านทัว่ ไปฟังเสี ยมากกว่า อํานาจจากการบอกเล่า
ปากต่อปากนั้นทรงพลังเสี ยยิง่ กว่าประกาศออกไปอย่างเป็ นทางการเสี ยอีก

"ข้าคิดว่ามันเป็ นเพียงข่าวลือที่เจ้ามีพวกออร์คและเอลฟ์ เสี ยอีก ทว่ามันกลับเป็ นเรื่ องจริ ง! สหาย

เจ้าพอจะมอบเอลฟ์ สาวๆให้กบั ข้าได้บา้ งหรื อไม่? ข้าเป็ นสหายนะ...." ในหัวของจี๋ซิ่งมีแต่เพียง
เรื่ องหมกมุ่นเช่นนี้เท่านั้น
เซียวอวีอ๋ มยิม้ "ข้ามาที่นี่เพื่อมาทําธุระ ข้าจะบอกเจ้าว่าข้ามาทําอะไรดีหรื อไม่" เซียวอวี๋กดเสี ยง
ตํ่าลง

"โอ เจ้าต้องการจะบอกสิ่ งใด?" จี๋ซิ่งกล่าวถามออกมาทันที่ได้เห็นแววตาลึกลับของเซี ยวอวี๋

เซียวอวีด๋ ึงตัวจี๋ซิ่งออกมาด้านข้างและกระซิบที่ขา้ งหูของเขา "เจ้ายังจําครั้งล่าสุ ดที่ขา้ ถูกทุบตี

โดยลูกหลานตระกูลมู่ได้หรื อไม่?"

จี๋ซิ่งเลิกคิ้วขึ้น "เจ้าคงไม่ได้หมายถึงบุตชายของมู่หลี่ มู่หลิงหรอกนะ?"

เซียวอวีก๋ ดฟัน "ถูกแล้ว เป็ นมันเอง ครั้งล่าสุ ดข้ายังไม่มีปัญญาจัดการมัน แต่ตอนนี้ขา้ มีออร์ค

เป็ นองค์รักษ์แล้ว ดังนั้นจึงไม่จาํ เป็ นต้องเกรงกลัวพวกมันอีก ในครั้งนี้พวกเราจะต้องชําระแค้น
เก่า"

จี๋ซิ่งพยักหน้า "ครั้งนั้นข้าต้องนอนหยอดนํ้าข้าวต้มนานนับเดือน! พวกเราไม่อาจทําอย่างไรกับ

มันได้ เพราะมันเป็ นบุตรชายแม่ทพั ของรัฐ..."

เซียวอวีฉ๋ ี กยิม้ "ข้าคิดแผนการมาแล้ว พวกเราจะฉุดดึงบิดาของมันออกจากศูนย์กลางอํานาจ และ

จัดการกับมันในครั้งต่อไปที่มนั กลับมาจากสถาบันอัศวิน ตราบใดที่เราจัดการกับมู่หลี่ได้
บุตรชายของมันก็ไม่เป็ นปัญหาแล้ว! หลังจากนั้นพวกเราค่อยว่าจ้างมือสังหารไปเก็บมัน!"
จี๋ซิ่งตาเป็ นประกาย "ข้าฝันที่จะกระทืบพวกมันมานานแล้ว! ด้วยวิธีการนี้ บุตรสาวของแม่ทพั
นัน่ ที่เพิ่งกลับมาจากสถาบันผูใ้ ช้มนตราเมื่อไม่นานมานี้ นางเติบโตขึ้นมากและนายท่านผูน้ ้ ี
ต้องการจะเล่นสนุกกับนาง ทําให้นางกลายเป็ นสัตว์เลี้ยง! ฮ่าฮ่าฮ่า"

เซียวอวีห๋ วั เราะ "ตกลงตามนั้น!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 111

BANK WUTTHIPHAN·26 ตุลาคม 2017

หลังจากพูดคุยกันเสร็จพวกเขาก็เริ่ มเล่นพนันภายในบ่อน ที่จริ งแล้ว เซียวอวีไ๋ ม่มีความสามารถ

ในการเล่นพนันและไม่ค่อยชื่นชอบมันสักเท่าใด เขาเพียงอาศัยความทรงจําจากเซียวอวีค๋ นเก่า
เท่านั้น

ในตอนแรก เขาชนะเดิมพันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็ได้รับเงินรางวัลมามากมาย ผูร้ ับใช้ที่อยู่

ด้านข้างได้นาํ ไวน์ที่ดีที่สุดมามอบให้กบั เขา อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เริ่ มแพ้

การเล่นพนันเป็ นเพียงฉากบังหน้าในการเข้ามาที่บ่อนแห่งนี้ของเซียวอวี๋ จุดมุ่งหมายของเขา

ไม่ใช่การมาเล่นพนัน นัน่ ทําให้เขาเห็นอย่างชัดเจนว่านักพนันเหตุใดจึงตกสู่ หลุมพลางของบ่อน
ได้อย่างง่ายดาย บ่อนจะปล่อยให้พวกเขาดื่มดํ่าไปกับชัยชนะไม่กี่ครั้ง และจากนั้นผูร้ ับใช้ที่อยู่
ด้านข้างก็จะเข้ามายกยอและทําให้อตั ตาของนักพนันพุ่งสู งขึ้นอีกครั้ง

ด้วยเหตุน้ ี ท่านจึงไม่ตอ้ งการที่จะเห็นตนเองเป็ นฝ่ ายสู ญเสี ยในขณะที่ท่านเริ่ มสู ญเสี ย นี่ก็
เหมือนกับเกม DOTA ที่เซียวอวีไ๋ ด้เล่นในชีวติ ก่อน จิตใจของเขาจะคุกรุ่ นและต้องการที่จะ
เล่นต่อไปเมื่อเขาต้องพ่ายแพ้ แต่การพนันนั้นตื่นเต้นเร้าใจกว่าเกม
"ข้าเสี ยอีกแล้ว" เซี ยวอวี๋มองดูเงิน 10,000 เหรี ยญทองที่เขาได้เสี ยไป ไม่มีใครที่จะรู ้สึก
สบายใจอยูไ่ ด้เมื่อได้เห็นเงินของตนโบยบินออกจากกระเป๋ าไป ทุกคนย่อมต้องการที่จะทวงมัน
กลับมา จากนั้นท่านก็จะเดิมพันและเสี ยมากขึ้นไปอีก นี่คือวัฏจักรของสิ่ งที่เรี ยกว่า การพนัน!

"ท่านดยุคอวี๋ เงินพวกนี้ไม่นบั เป็ นอย่างไร สิ่ งสําคัญคือหน้าตาของท่าน! ท่านต้องเอาชนะและ

ทวงคืนทุกสิ่ งที่เป็ นของท่านกลับมานะขอรับ!" ผูร้ ับใช้ที่ยนื อยูด่ า้ นข้างเขากล่าวกระซิบที่ขา้ งหู
ของเขา

"นี่เป็ นวิธีหาเงินของพวกเจ้าสิ นะ..." เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยงอยูใ่ นใจขณะที่เขาใจเย็นลง ลีอาก็ดู

เหมือนจะคอยเยาะเย้ยเขาอยูด่ า้ นข้าง

เซียวอวีห๋ นั ไปมองนาง ลีอานั้นเป็ นนางโจร ดังนั้นนางสมควรจะมีทกั ษะการเล่นพนันติดตัวอยู่

บ้าง

"ลีอามาเล่นให้ขา้ หน่อย" เซียวอวีล๋ ุกขึ้นจากโต๊ะแล้วให้ลีอาลงเล่นแทนเขา

มุมปากของนางยกขึ้นอย่างเย่อหยิง่ เมื่อได้ยนิ คําของเซียวอวี๋ นี่จึงเป็ นการตัดสิ นใจที่ถูกต้อง

"เซียวอวี๋ เจ้าไปได้ตวั นางงามน้อยนางนี้มาจากที่ใด? นางช่างดูพยศ..." จี๋ซิ่งจ้องมองลีอา

เซียวอวีท๋ ราบว่าคืนนี้จี๋ซิ่งคงจะต้องพบเจอกับฝันร้ายเสี ยแล้ว

เซียวอวีห๋ วั เราะ "นางเป็ นผูค้ ุม้ กันที่ขา้ จ้างมาด้วยราคาที่สูงยิง่ เจ้าก็ทราบว่าสารเลวแคร์รี่ตอ้ งการ
จะเด็ดหัวข้าขนาดไหน ดังนั้นข้าจึงไม่อาจเลินเล่อได้"

"เจ้าจ้างสาวงามเช่นนี้มาเป็ นผูค้ ุม้ กันเนี่ยนะ เจ้ากับข้าช่างสมกับเป็ นสหายกันจริ งๆ...ฮี่ฮี่" จี๋ซิ่

งฉีกยิม้ ขณะที่กวาดสายตาผ่านหน้าอกของลีอา

ลีอาไม่ได้โกรธขณะที่นางใช้รอยยิม้ พริ มใจมองดูจี๋ซิ่ง "นายท่านจี๋ ในฐานะที่ท่านมาจากตระกูล

ชั้นสู งแล้ว นี่คงไม่อาจเดิมพันเล็กๆน้อยๆได้ เราเพิ่มเดิมพันเป็ น 50,000 เหรี ยญดีหรื อไม่?
ท่านเห็นเป็ นเช่นไร?"

หัวใจของจี๋คงกระตุกทันทีที่ได้ยนิ จํานวนเงิน 50,000 เหรี ยญทองนั้นเป็ นวงเงินที่สูงอย่าง

มาก

นี่เป็ นการพนันระดับสู ง!

จี๋ซิ่งหลงใหลในรอยยิม้ เปี่ ยมเสน่ห์ของลีอา "ตกลง นายน้อยผูน้ ้ ีจะลงเดิมพันด้วย!"

เซียวอวีร๋ ู ้จกั กับลีอามาพักหนึ่งแล้ว เขาว่าหากหญิงสาวนางนี้เกลียดผูใ้ ด เช่นนั้นนางก็จะทําทุก

หนทางที่จะทําคนผูน้ ้ นั ถึงตาย! ลักษณะนิสัยของนาง เขาเริ่ มกระจ่างมากขึ้นแล้ว

เซียวอวีย๋ นื มองอยูด่ า้ นขณะขณะที่ระบายรอยยิม้ ออกมา จี๋คงได้เงินที่ชนะเซียวอวีค๋ นเก่าไป

มากมาย ดังนั้นเขาจึงไม่มีความเห็นใจต่อคนผูน้ ้ ี
ทักษะที่ลีอาแสดงออกมานั้นสู งส่ งอย่างมาก นางชนะติดต่อกันและได้รับเหรี ญญทองหลายแสน
เหรี ยญจากทุกคน เซียวอวี๋รู้สึกมีความสุ ขขณะที่ได้เห็นผลลัพธ์

"มันก็เป็ นเหมือนอาชีพ หากเจ้าทราบวิธีเล่น ไม่แปลกใจที่ผคู ้ นมักเสพพ์ติดมัน!" เซียวอวี๋

สาบานกับตัวเองว่าเขาจะไม่เข้าไปข้องแวะกับการพนัน

จี๋ซิ่งมองเซียวอวีอ๋ ย่างขมขื่น "สหาย เจ้าไปรับตัวเซี ยนพนันเช่นนี้มาจากที่ใด? ครั้งนี้เจ้าเตรี ยม

ตัวมาดีนี่นา"

เซียวอวีเ๋ กาศีรษะ "ข้าเคยลิ้มรสความสู ญเสี ยมาก่อน.....นี่เป็ นครั้งแรกที่ขา้ ชนะในบ่อนแห่งนี้

พรุ่ งนี้ขา้ จะมาเล่นเป็ นเพื่อนเจ้าอีก"

เซียวอวีส๋ ่ งสัญญาณให้กรอมกวาดเหรี ยญทองใส่ ถุง

ผูค้ นจํานวนมากต่างรู ้สึกแย่ที่สูญเสี ยเงินจํานวนมากให้กบั เซี ยวอวี๋ พวกเขารู ้สึกว่าลีอากําลังเล่น

โกง! ชายที่มีตาสามเหลี่ยมลุกขึ้นทันที "นี่มนั แปลกอย่างมาก....ต้องโกงแน่ๆ! ไม่เช่นนั้นนางจะ
ชนะได้อย่างไร?"

เซียวอวีโ๋ ต้แย้ง "เช่นนั้นมันก็แปลกที่ขา้ แพ้เช่นกัน! นี่หมายความว่ามันจะยุติธรรมหากว่าเจ้าชนะ

แล้วข้าแพ้ง้ นั หรื อ?"

"พวกเราชนะอย่างผ่าเผย แต่การชนะของนางมันแปลกมาก พวกเราต้องค้นตัวนาง!" ชายที่มี

แก้มยุย้ กล่าวออกมาขณะที่จอ้ งมองเรื อนร่ างของลีอา
"ค้นมารดาเจ้าสิ ....เข้ามาหากเจ้ามีความสามารถ!" เซียวอวีย๋ กเท้าวางลงบนเก้าอี้ขณะที่จอ้ งมอง
ชายผูน้ ้ นั เขาไม่หลงเหลือมาดของขุนนางแม้แต่นอ้ ย

"เจ้าคิดว่าไม่มีผใู ้ ดกล้าแตะต้องเจ้าเพราะว่าเจ้าเป็ นลอร์ดของดินแดนไลอ้อนงั้นหรื อ? ถุย้ !

เช่นนั้นก็อย่าหวังจะออกจากที่นี่ได้เลย!" ชายผูน้ ้ นั กล่าวข่มขู่ออกมา

"เจ้ากําลังข่มขู่ขา้ งั้นหรื อ? มาดูกนั ว่าเจ้ามีความสามารถพอหรื อไม่! สงสัยว่าเจ้าจะไม่ทราบเสี ย

แล้วว่าข้ามีชื่อเล่นเรี ยกว่า เฉินห้าวหนาน?" เซียวอวีเ๋ ลียนแบบเฉิ นหน้าทารกจากภาพยนตร์ "กู๋
หว่าไจ๋ มังกรฟัดโลก" ที่เขาได้เคยดูในชีวติ ก่อน เขาดึงมีดสั้นออกมาปักลงบนโต๊ะ

มีชายที่ดูแข็งแรงหลายคนก้าวออกมาจากทางด้านหลังชายตาสามเหลี่ยม

เซียวอวีข๋ ยิบตาให้กรอม

กรอมวางถุงเงินลงบนโต๊ะและเดินตรงเข้าหาชายกลุ่มนั้น พวกมันดูราวกับเด็กน้อยเมื่อมาอยู่
เบื้องหน้าของเขา กรอมสู งกว่าพวกมันอย่างน้อยก็หลายคืบ แขนขาของเขายังอัดแน่นไปด้วยมัด
กล้าม เขาไม่จาํ เป็ นต้องใช้ดาบ กรอมคว้าเข้าที่แขนของพวกมันและเหวีย่ งออกไปนอกหน้าต่าง
ฝ่ ายศัตรู ยงั ไม่มีโอกาศได้ทนั ทําอะไรเพราะพวกมันต่างถูกจับโยนออกไปราวกับผักปลาในช่วง
พริ บตา กรอมคว้าหมับลงบนศีรษะของชายตาสามเหลี่ยมก่อนจะเหวีย่ งมันตามคนอื่นๆออกไป

"เจ้าทําให้ขา้ มีโทสะแล้ว! เจ้าไม่รู้หรื อว่าแถวนี้ใครคุม?" เซียวอวีด๋ ึงมีดกลับมาและเดินลง

บันไดไปด้วยท่าทางที่เขาได้เห็นมาจากเรื่ องกู๋หว่าไจ๋
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 112
BANK WUTTHIPHAN·26 ตุลาคม 2017

เซียวอวีน๋ าํ กรอมและลีอาออกมา ลีอากระซิบเมื่อพวกเขาออกมาได้ครึ่ งทางแล้ว "พวกเราจะแบ่ง

กันคนละครึ่ ง"

เซียวอวีต๋ อบคํา "ตกลง"

"เจ้าจะทําสิ่ งใดต่อไป?" ลีอาถาม

เซียวอวีท๋ ราบว่าลีอากําลังหมายถึงเรื่ องของมู่หลี่ "แน่นอนว่าต้องสะสางปัญหาก่อนหน้านี้

เสี ยก่อน เจ้าคิดว่าข้าจะลืมง่ายๆหรื อ? ข้าจะทําให้พวกมันบ้านแตกสาแหรกขาด...."

ลีอาเข้าใจแล้วว่าไม่วา่ จะเกิดเรื่ องใดขึ้น เซียวอวีม๋ กั จะกําหนดแผนเอาไว้เป็ นมัน่ เหมาะแล้ว

..............................

..............................

วันรุ่ งขึ้น เซียวอวีแ๋ ละลีอาเดินเล่นไปบนถนน เขาจะเสี ยงเป่ าปากและผิวปากออกมาเมื่อพบเห็น

สาวงาม เขาดูราวกับอันธพาลจริ งๆ
ลีอานั้นรู ้จกั เซี ยวอวี๋ นางทราบว่าเขาแสร้งทําเช่นนี้เพื่อปกปิ ดแผนการเพื่อที่จะสามารถบรรลุผล
ได้โดยง่าย

ในขณะเดียวกัน ก็มีเด็กวิ่งตรงเข้ามาทางพวกเขา เซียวอวีข๋ ยับหลบอย่างรวดเร็วมิเช่นนั้นเด็กคน

นั้นคงจะพุ่งชนเขาไปแล้ว

"เหตุใดจึงเร่ งรี บถึงเพียงนี้?" เซียวอวีพ๋ ึมพําขณะที่มองไปยังเด็กคนนั้น เขาไม่ได้ใส่ ใจนัก แต่

หลังจากนั้นก็มีชายผูห้ นึ่งวิง่ ตามหลังเด็กคนนั้นมา

"หัวขโมย! จับขโมยที! จับเจ้าเด็กนัน่ ! มันขโมยขนมปังของข้าไป!" ชายมีเคราตะโกนออกมา

ขณะที่วงิ่ ตามเด็กคนนั้นไป เซียวอวีข๋ มวดคิ้วเมื่อได้เห็นเหตุการณ์น้ ี

เด็กคนนั้นดูอ่อนแอ เขาส่ ายโงนเงนขณะที่ฝืนวิง่

วินาทีถดั มาชายมีเคราก็จบั ตัวเด็กได้ก่อนจะผลักเขาลงพื้นและลงมือทุบตี "กล้าขโมยขนมปัง

ของข้าหรื อ! อะฮ่า! ขโมยต้องเจอแบบนี้!..."

เด็กคนนั้นถูกชายมีเคราทุบตี แต่กไ็ ม่มีความโกรธหรื อความหวาดกลัวฉายอยูใ่ นแววตาเลย เขา

ทําเพียงแค่พยายามกลืนขนมปังเพื่อเติมเต็มกระเพาะของตน ผูค้ นเริ่ มออกมามุงดู แต่กไ็ ม่มีผใู ้ ด
ออกมาขัดขวางชายคนนั้นแม้แต่คนเดียว มีบางคนกล่าวหนุนว่าพวกหัวขโมยต้องเจอดีเช่นนี้

เซียวอวีโ๋ กรธอย่างมากเมื่อได้เห็นฉากที่เบื้องหน้า เขาย้อนกลับไปและเตะใส่ ชายผูน้ ้ นั

สุ ดแรงเกิด
"เหตุใดเจ้าถึงได้โหดร้ายกับเด็กนัก?" เซียวอวีม๋ องไปยังชายผูน้ ้ นั ที่เอาตัวพิงกําแพงอยู่ ชายผู ้
นั้นฝื นความเจ็บปวดลุกขึ้นมาเพื่อจะสบถด่าเซียวอวี๋ แต่เขาก็ตอ้ งกลืนคําเหล่านั้นลงเมื่อได้เห็น
สัญลักษณ์บนเครื่ องแต่งกายของเซียวอวี๋

ชายมีเคราไม่กล้าเคลื่อนไหว เขายืนนิ่งอยูก่ บั ที่ "ท่านดยุค มันขโมยขนมปังของข้า ดังนั้นข้าจึง

ลงโทษมัน"

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองอย่างดุดนั "ทุบตีคนเพราะว่าขโมยขนมปังเนี่ยนะ? เขายังเป็ นเพียงเด็ก! เขา

จําต้องขโมยเพื่อความอยูร่ อด ตามกฏของสวรรค์หรื อโลกแล้วนี่ไม่ได้เป็ นความผิด!"

ชายผูน้ ้ นั โต้แย้งอยูใ่ นใจ แต่เขาก็ไม่กล้าโต้เถียงกลับไป เพราะอีกฝ่ ายนั้นเป็ นถึงดยุค

เซียวอวีโ๋ ยนเหรี ยญทองให้กบั ชายมีเครา "ไปซะ" ชายมีเครารับเหรี ยญเอาไว้ขณะฉีกยิม้ กว้าง เขา

พยักหน้าหลายครั้งก่อนจะจากไป

เด็กคนนั้นรี บเคี้ยวกลืนขนมปังอย่างรวดเร็วขณะที่เขาขดตัวอยูบ่ นพื้น เซียวอวีร๋ ู ้สึกแย่เมื่อมอง

ไปที่ฉากนี้

"เจ้าเรี ยกว่าอะไร?" เซียวอวีย่ อ่ ตัวลงเอ่ยถาม

เด็กคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองเซียวอวี๋ "ข้าชื่อ ฉินเช่อ"

เซียวอวีถ๋ ามต่อ "เจ้าหิวงั้นรึ ?"

ฉินเช่อพยักหน้า

เซียวอวีต๋ อบกลับ "งั้นไปหาอะไรกินกัน"

ฉินเช่อมองดูเซียวอวีอ๋ ยูค่ รู่ หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้า

พวกเขาเข้ามาที่เหลาอาหาร เซียวอวีส๋ ั่งอาหารมาเต็มโต๊ะให้ฉินเช่อ

ฉินเช่อมองไปที่โต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยอาหารหน้าตาน่ารับประทาน ทว่าเขาก็ยงั คงไม่ได้ยนื่ มือ

ออกไปคว้ามากิน เขาเอียงศีรษะขณะที่มองเซี ยวอวี๋ "ทําไมท่านจึงซื้ออาหารพวกนี้ ?"

เซียวอวีต๋ อบกลับ "เพราะว่าข้าเบื่อ"

ฉินเช่อไม่ได้ขยับ แต่ขมวดคิ้ว "มารดาของข้าบอกข้าว่าจะต้องทํางานตอบแทนผูท้ ี่มอบอาหาร

ให้ ท่านต้องการให้ขา้ ทําอะไร?"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกประหลาดใจเมื่อมองไปที่ฉินเช่อ โดยปกติแล้วเด็กที่หิวโหยมักจะลงมือกินอาหาร

ทันที แต่เด็กน้อยที่เบื้องหน้านี้กลับมีความอดทน อีกทั้งยังมีความเยือกเย็น

เซียวอวีส๋ ่ ายหน้า "ข้าไม่ได้ตอ้ งการให้เจ้าทําสิ่ งใดให้ขา้ "

ฉินเช่อถามต่อ "แล้วข้าจะกินได้อย่างไรหากไม่สามารถตอบแทนคืนได้?"

เซียวอวีม๋ องฉินเช่อเงียบๆ เขายังเป็ นเด็ก แต่มีภาวะทางอารมณ์ที่สูงยิง่ เซี ยวอวีเ๋ ชื่อว่าฉินเช่อจะ

เป็ นผูท้ ี่ประสบความสําเร็ จหากว่าเขาได้รับการเลี้ยงดูที่ดี นอกจากนี้ ดูเหมือนว่ามารดาของเขา
จะไม่ใช่หญิงชาวบ้านทัว่ ไป เป็ นการยากมากที่จะสามารถอบรมสั่งสอนเด็กเช่นนี้ออกมาได้

เซียวอวีถ๋ อนหายใจ "ไม่ชา้ ก็เร็วข้าจะมอบอาหารแก่เด็กที่ไม่สามารถหาอาหารได้เองอยูแ่ ล้ว ข้า

ไม่ตอ้ งการเห็นเด็กต้องอดตายในโลกใบนี้"

นี่เป็ นอุดมคติที่เซี ยวอวีไ๋ ด้วาดหวังเอาไว้ เขาต้องการจะมอบที่พกั พิงแก่ผทู ้ ี่ตอ้ งการความ

ช่วยเหลือเอาไว้หลบแดดหลบฝน เขาต้องการที่จะทวีปแห่งนี้ให้เป็ นหนึ่งเดียว นอกจากนี้เขายัง
ต้องการจะแก้ปัญหาเรื่ องปากท้องและเครื่ องนุ่งห่มของผูค้ น แน่นอนว่านี่เป็ นจุดมุ่งหมายใน
อุดมคติและสวยหรู เท่านั้น อาจมีบางคนคิดว่าเซียวอวีน๋ ้ นั สมองมีปัญหา อย่างไรก็ตาม เขาไม่
อาจทนดูผคู ้ นของเขาต้องทนทุกข์ทรมาณได้

ฉินเช่อมองเซียวอวีก๋ ลับด้วยความตะตะลึง เขากล่าวออกมาช้าๆ "ข้าช่วยท่านด้วยเรื่ องนั้นได้

หรื อไม่?"

เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ "ย่อมได้"

ฉินเช่อพยักหน้าขณะที่เขาเริ่ มลงมือกินอาหารบนโต๊ะ เขาแสดงท่าปฏิญาณต่อเซียวอวีแ๋ ละลีอา

ก่อนที่จะเริ่ มกิน นี่พิสูจน์วา่ เขามาจากตระกูลชั้นสู ง
นแกจากนี้แม้วา่ ฉินเช่อจะหิวมากแต่เขาก็ไม่ได้กินอย่างตระกละตระกลาม เขาลงมือกินอย่าง
เรี ยบร้อย เซี ยวอวีเ๋ ชื่อว่าเขาจะไม่กินเช่นนั้นหากว่าเขากําลังหิวอยู่ เซียวอวีค๋ งกินให้มากที่สุดที่
เขาสามารถกินได้หากว่าอยูใ่ นสถานการณ์เดียวกัน ฉินเช่อไม่ได้พดู คุยระหว่างกินอาหาร

เขาเช็ดปากหลังจากที่ผา่ นไปยีส่ ิ บนาที "ข้าอิ่มแล้ว ขอบคุณท่านสําหรับอาหาร"

เซียวอวีม๋ องดูเด็กผูน้ ้ ี "เห็นได้ชดั ว่าเจ้าหิวมาก โดยทัว่ ไปคนที่หิวจะกินมากที่สุดเท่าที่จะกินได้

เหตุใดเจ้าจึงไม่กินอีกเล่า?"

ฉินเช่อจ้องเข้าไปในแววตาของเซียวอวี๋ "มารดาบอกข้าว่า เป็ นลูกผูช้ ายต้องรู ้จกั ควบคุมความ

ปรารถนา ทุกอย่างจะเลวร้ายหากว่ามากเกินไป พวกเราสามารถรักษาความมัง่ คัง่ ได้ตลอดไป
หากสามารถควบคุมความปรารถนา"

เซียวตกตะลึงกับคํากล่าวเหล่านี้ บางทีกระทัง่ เขาเองก็ยงั คิดแบบนี้ไม่ได้ มารดาของเด็กคนนี้เป็ น

คนแบบไหนกันถึงสามารถอบรมสั่งสอนบุตรออกมาได้ขนาดนี้?

เซียวอวีม๋ องฉินเช่อ "มารดาเจ้าอยูท่ ี่ใด? นางได้กินแล้วหรื อไม่? ต้องการอาหารไปเผือ่ นาง

หรื อไม่?"

ดวงตาของฉินเช่อมีน้ าํ ตาเอ่อล้นออกมา "มารดาขาเพิ่งเสี ยไปเมื่อไม่กี่วนั ก่อน"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกเศร้าใจเมื่อได้ยนิ เช่นนั้น หากเขาพบฉินเช่อเร็วกว่านี้เรื่ องแบบนี้กค็ งไม่เกิดขึ้น โดย
ปกติแล้วเซี ยวอวีม๋ กั รู ้สึกไม่ดีเมื่อพบเห็นการตาย ในฐานะคนในยุคใหม่แล้ว เขายึดถือชีวติ เป็ น
เรื่ องสําคัญ ไม่มีใครจะเข้าใจความหมายของชีวติ ได้หากพวกเขาไม่เคารพชีวติ

เซียวอวีไ๋ ม่ใช่คนที่มีศีลธรรมสู งส่ งอะไร แต่สิ่งเหล่านี้เป็ นเพราะการปลูกฝังเลี้ยงดูที่หยัง่ รากลึก

ในสังคมยุคใหม่

ฉินเช่อมองดูสีหน้าของเซี ยวอวีท๋ ี่แสดงออกมา "เหตุใดท่านจึงดูเศร้า? ท่านไม่รู้จกั มารดาข้าเสี ย

หน่อย"

เซียวอวีต๋ อบกลับ "ไม่สาํ คัญว่าใครเป็ นที่ตาย ข้ากระทัง่ รู ้สึกเศร้าเมื่อได้เห็นการตายของศัตรู

ของขวัญที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดที่เรามีกค็ ือ ชีวติ จงให้ความเคารพชีวติ อยูท่ ุกเมื่อ แล้วเจ้าจะกลายเป็ นคน
ที่ยงิ่ ใหญ่"

ฉินเช่อตกอยูใ่ นความเงียบเป็ นเวลานานก่อนจะกล่าวอย่างช้าๆ "ท่านช่างกล่าวเหมือนมารดาข้า

นัก"

เซียวอวีม๋ องดูเขา "ข้าไม่เคยพบนางมาก่อน แต่ขา้ เชื่อว่านางเป็ นมารดาที่ยอดเยีย่ มที่สุดในโลก

เจ้าช่างโชคดีที่มีมารดาเช่นนี้ หลุมศพของนางอยูท่ ี่ใดเล่า? ข้าต้องการจะเคารพหลุมศพของ
นาง"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 113

BANK WUTTHIPHAN·27 ตุลาคม 2017
เซียวอวีต๋ กตะลึงเมื่อได้เห็นว่าหลุมศพของมารดาฉินเช่อเป็ นเพียงกองดินที่กอบเข้าหากันแทบ
จะหาความแตกต่างจากกองดินทัว่ ไปไม่ได้

"เจ้าฝังมารดาด้วยตนเอง?" เซียวอวี๋ถาม

ฉินเช่อผงกศีรษะ

เซียวอวีถ๋ อนหายใจ "เจ้ายินดีจะติดตามข้ากลับไปที่ดินแดนของข้าหรื อไม่?"

ฉินเช่อมองเซียวอวี๋ "มารดาข้ากล่าวเอาไว้วา่ แม้เป็ นหยดนํ้าเพียงหยดเดยวก็ตอ้ งทดแทน ท่าน

มอบอาหารอร่ อยให้ขา้ มากมาย ข้ายินดีจะเป็ นทาสที่ซื่อสัตย์ของท่าน"

เซียวอวีส๋ ่ ายศีรษะ "ข้าไม่ได้ตอ้ งการทาสหรื อผูร้ ับใช้ เจ้าควรมากับข้าหากไม่ที่ที่จะไป เจ้า

สามารถเล่าเรี ยน เติบโตและตอบแทนดินแดนของข้าได้ที่นนั่ "

ฉินเช่อผงกศีรษะ "ข้าจะไปกับท่าน"

เซียวอวีห๋ นั ไปมองหลุมศพ "เมื่อเป็ นเช่นนี้พวกเราก็ควรย้ายหลุมศพมารดาเจ้าไปที่เมืองไลอ้อน

ด้วย เพื่อที่เจ้าจะสามารถมาเยีย่ มนางได้ทุกเมื่อ"

ฉินเช่อผงกศีรษะ
หลังจากนั้นพวกเขาก็หาคนมาย้ายหลุมศพ อย่างไรก็ตาม เกิดเรื่ องไม่คาดคิดขึ้นเมื่อหลุมถูกเปิ ด
ออก มารดาของฉินเช่อนั้นสวมใส่ เสื้ อผ้าขาดรุ่ งริ่ ง แต่แทนที่มนั จะเป็ นศพพวกเขากลับพบดอก
ทิวลิปที่สดใสแทน เซียวอวีไ๋ ม่เคยเห็นดอกทิวลิปดอกใหญ่เท่านี้มาก่อน ขนาดของมันใหญ่จน
เกือบจะเท่าตัวคน

"นี่....นี่คือมารดาเจ้าหรื อ?" เซียวอวีเ๋ กาศีรษะและเอ่ยด้วยท่าทางโง่งม ฉินเช่อเองก็ตกตะลึง

ขณะที่รีบวิง่ ไปตรวจดูดอกทิวลิป

"เป็ นไปได้อย่างไร? ข้าฝังมารดาไว้ที่นี่...มันยังมีรอยฝ่ ามือของข้าอยูบ่ นพื้นอยูเ่ ลย...ไม่มีผใู ้ ด

เคลื่อนย้ายร่ างของนางไป...นี่จะเป็ นไปได้อย่างไร?"

ลีอาพึมพําขณะมองไปที่หลุมศพ "นางเป็ นเทพธิดาตามตํานานที่หลังจากตายแล้วจะเปลี่ยนเป็ น

ดอกทิวลิปงั้นหรื อ?"

เห็นได้ชดั ว่าไม่มีใครจะโง่พอที่จะขโมยซากศพและใส่ ดอกทิวลิปเอาไว้แทน นอกจากนี้เด็กชาย

ยังไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหกพวกเขา....แล้วมันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร?

"นี่มนั เรื่ องอะไร?" เซียวอวีพ๋ ึมพําขณะที่ยกนิ้วลูบจมูก เซียวอวี๋เคยพบเจอเรื่ องราวเหนือ

ธรรมชาติที่ไม่อาจอธิบายได้ดว้ ยเหตุผลมาก่อน

ฉินเช่อร้องไห้ดว้ ยความวิตกเมื่อเขาไม่สามารถหาร่ างของมารดาพบ

"ฉินเช่อ..ดูเหมือนว่ามารดาของเจ้าจะไม่ใช่มนุษย์ปุถุชน หากแต่เป็ นเทพธิดา...เจ้าเป็ นบุตรแห่ง
เทพ เจ้าควรรู ้สึกภาคภูมิใจ...พวกเราจะย้ายดอกทิวลิปนี้ไปที่เมืองไลอ้อนเพื่อกลบฝัง" เซียวอวี๋
รู ้สึกว่าเขาต้องกล่าวโกหกออกไปเพื่อปลอบประโลมฉินเช่อเพราะเขาเองก็จนปัญญาในการหา
ถ้อยคํามาอธิบาย

ฉินเช่อร้องไห้อยูพ่ กั หนึ่ง แต่หลังจากนั้นทําเขาก็เริ่ มทําใจได้ เขาอุม้ ดอกทิวลิปขึ้นมาและวางลง

ในโลงที่ได้จดั เตรี ยมมา

เซียวอวีใ๋ ห้ลีอาจัดหาเสื้ อผ้าชุดใหม่ให้ฉินเช่อเมื่อพวกเขากลับมาที่โรงแรม ในเวลาเดียวกันนั้น จี๋

ซิ่งก็มาหาเขา

"เซียวอวี๋ ข้ามีเคล็ดลับแล้ว ตอนนี้พวกเราต้องฆ่ามู่หลี่ เจ้ามีแผนการดีๆแล้วหรื อไม่?" จี๋ซิ่งมอง

เซียวอวี๋

เซียวอวีจ๋ ิบไวน์เล็กน้อย "แน่นอนว่าข้าวางแผนเอาไว้แล้ว ข้าจะมาที่นี่ทาํ อะไรหากยังไม่มี

แผนการที่เหมาะสม?"

จี๋ซิ่งนัง่ ลงข้างเขา "พวกเราจะทําอย่างไร? เอาเถอะ เมื่อจัดการเขาแล้ว ข้าจะจัดการกับลูกสาว

ของมัน"

เซียวอวีโ๋ บกมือ "ข้าทราบ....เหตุใดเจ้าจึงร้อนใจกับเด็กหญิงนางนั้นนัก?"

จี๋ซิ่งยกมือปาดเช็ดนํ้าลาย "เจ้ายังไม่เคยพบเห็นนาง....นางราวกับหยกบริ สุทธิ์....ผิวกายนัน่ ....ข้า
เฝ้ าฝันถึงนางมาเนิ่นนานแล้ว...หากว่าบิดาของนางไม่ใช่ม่หู ลี่แล้วล่ะก็ เช่นนั้นข้าคงส่ งคนมา
ลักพาตัวนางไปนานแล้ว..."

เซียวอวีก๋ ลอกตาขณะที่มองดูจี๋ซิ่ง "ไม่ตอ้ งร้อนใจนัก....หลังจากนี้ มู่หานจะเป็ นของเจ้า ข้าจะ

สังหารบิดาและพี่ชายของนาง ข้าจะช่วงชิงทุกอย่างของพวกมันมา บ่าวรับใช้หรื อผูค้ นใน
ตระกูล ข้าจะทําให้พวกมันกลายเป็ นทาส...ส่ วนสมบัติจะเป็ นของเจ้า.."

จี๋ซิ่งฉีกยิม้ "สายตาใช้ได้นี่นา....พวกผูห้ ญิงในตระกูลนั้นจัดได้วา่ เป็ นสาวงามทั้งนั้น...เจ้า

ต้องการพวกนางทั้งหมดเป็ นทาส...เช่นนั้นข้าขอเล่นสนุกกับพวกนางเป็ นครั้งคราวก็แล้วกัน"

เซียวอวีย๋ มิ้ "ตามนั้น"

จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่ มวางแผนกําจัดมู่หลี่

ไม่นานเซียวอวีก๋ ไ็ ด้ทราบถึงเคล็ดลับที่จี๋ซิ่งกล่าวถึง พวกเขาพูดคุยกันเกี่ยวกับแผนการ

แผนการเริ่ มต้นขึ้นแล้ว

...........................

...........................
"ข้าได้ยนิ มาว่าวีรบุรุษและแม่ทพั ผูเ้ กรี ยงไกรที่ชื่อว่ามู่หลี่อาศัยอยูท่ ี่นี่! ข้ามาที่นี่เพื่ออวยพรเขา
ด้วยดาบเวทมนตร์อคั คีและวายุ! ข้าต้องการขายมันให้กบั เขา เขาสนใจมันหรื อไม่?" ชายมีเครา
มาหยุดยืนอยูเ่ ขตหน้าบ้านของมู่หลี่ เขาถือดาบเวทมนตร์เอาไว้ขณะที่ตะโกนออกมา

สายตาของผูท้ ี่สัญจรผ่านไปมาล้วนถูกดึงดูดด้วยฉากที่เบื้องหน้านี้ ยิง่ ไปกว่านั้น อาวุธเวทมนตร์

ยังเป็ นสิ่ งที่มีค่าอย่างมากในโลกใบนี้ บ่าวรับใช้ของตระกูลมู่รีบกลับเข้าไปรายงานมู่หลี่ทนั ที

ชายร่ างสู งซึ่งสวมชุดลําลองเดินออกมาจากตัวตึกของตระกูลและตรวจสอบดาบเล่มนั้น

"เจ้าต้องการที่จะขายดาบเล่มนี้ง้ นั หรื อ?"

ชายมีเคราตอบคํา "ถูกแล้ว สิ่ งนี้เป็ นดาบตกทอดของตระกูลข้า แต่ตอนนี้ตระกูลของข้ากําลัง

ยํา่ แย่ ข้าจึงต้องการจะขายมัน แต่ขา้ นั้นต้องการจะขายมันให้กบั วีรบุรุษ ด้วยเหตุน้ ีขา้ จึงไม่ได้ไป
ที่โรงประมูลหากแต่มายังบ้านของแม่ทพั เลื่องชื่อหลี่ เพื่อดูวา่ เขาจะสนใจและยินดีที่ให้ราคาที่ดี
หรื อไม่"

มู่หลี่ยนื่ มือออกมารับดาบ เขามองเห็นเวทเพลิงและเวทสายลมแผ่ออกมาจากตัวดาบ

"เจ้าต้องการจะขายดาบเล่มนี้เท่าใด?" มู่หลี่ไม่อาจปกปิ ดความปรารถนาในแววตาได้

"ห้าแสนเหรี ยญทอง" ชายมีเคราตอบคํา

"ห้าแสนเหรี ยญทอง? ราคานี้ไม่ใช่นอ้ ยๆเลย หากแต่มนั ก็คุม้ ค่า" มู่หลี่ครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง ก่อนที่
สุ ดท้ายจะตัดสิ นใจซื้อมัน

"ตระกูลของเรากําลังตกตํ่า ดังนั้นข้าจึงไม่ขอยกนามของบรรพบุรุษมาเอ่ยอ้าง หากแต่พวกเขา

กวาดพิชิตไปทัว่ ด้วยดาบเล่มนี้" ชายมีเคราทอดถอนใจ

มู่หลี่ผงกศีรษะ "ข้าทราบแล้วว่าบรรพบุรุษของเจ้าจะต้องเป็ นวีรบุรุษ นี่เป็ นดาบที่ดีและข้าจะซื้อ

มันไว้ เข้ามาสิ พวกเรามาดื่มกันสักเล็กน้อย"

"ท่านแม่ทพั ช่างรอบรู ้กว้างขวาง" พวกเขาทั้งสองเดินเข้าไปในตัวตึกของตระกูล

หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ชายมีเคราก็ออกมาพร้อมกับถุงขนาดใหญ่ ร่ างของเขาวูบหายไปก่อน

จะปรากฏตัวในซอยที่ห่างไกล อย่างไรก็ตามเขาเคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาด หนวดเครา
บนใบหน้าถูกถอนดึงออก หลังจากนั้นก็หยิบผ้าออกมาเช็ดหน้า รู ปลักษณ์ของเขาปลี่ยนไปอย่าง
มาก

เขาคือเซียวอวี๋

เซียวอวีห๋ วั เราะขณะที่เดินออกจากซอย

................................

................................
ข่าวที่ม่หู ลี่ซ้ือดาบเวทมนตร์ถูกเผยแพร่ ไปทั้งเมืองฮุ่ย มีกระทัง่ บางคนที่มาเยีย่ มถึงตัวตึกของเพื่อ
ขอชมดาบ มู่หลี่รู้สึกภาคภูมิขณะที่แสดงดาบต่อแขกเหรื่ อ ดาบที่ปลดปล่อยเปลวเพลิงได้น้ นั มี
บทบาทต่อสนามรบอย่างมาก

มีคนมาแจ้งว่า ลอร์ดของรัฐเว่ย เว่ยเฮ่า ต้องการจะชมดูดาบเล่มนี้ดว้ ยตาตนเอง มู่หลี่ทราบว่าเขา

ไม่อาจบ่ายเบี่ยงได้ เขาหยิบดาบขึ้นหลังม้าและมุ่งหน้าไปยังเขตที่พกั ของลอร์ด

เซียวอวีโ๋ ผลศีรษะออกมาจากซอยขณะที่ม่หู ลี่ออกจากคฤหาสน์

เซียวอวีก๋ ล่าวพึมพํา "ไม่เข้าถํ้าเสื อไหนเลยจะได้ลูกเสื อ

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 114

BANK WUTTHIPHAN·28 ตุลาคม 2017

เซียวอวีเ๋ คยอ่านนิยายและดูซีรี่ยบ์ นทีวมี ามากมาย มันง่ายอย่างยิง่ ที่เขาจะใช้อุบายเหล่านั้นต่อ

ผูค้ น ซึ่งความรู ้เหล่านั้นก็ไม่ได้สร้างความผิดหวังแก่เขา อย่างไรก็ตาม เขาต้องการจะก่อเรื่ องราว
ให้ใหญ่โต

เขากลับมาที่โรงแรมเพื่อรอฟังข่าวขณะที่จิบไวน์อยูเ่ งียบๆกับมังกรน้อย

"มันจะได้ผลหรื อไม่?" ลีอาวางมือบนไหล่เซียวอวีจ๋ ากทางด้านหลัง นางไม่เคยปฏิตนราวหญิง

รับใช้อีกเมื่อปราศจากสายตาของคนนอก อย่างไรก็ตาม นางจะยอมไว้หน้าเซียวอวีเ๋ มื่ออยูต่ ่อ
หน้าคนอื่น เซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้มีปัญหาอะไรในเรื่ องนี้ อันที่จริ ง กุญแจสําคัญที่ทาํ ให้เขาสามารถ
ควบคุมลีอาได้กค็ ือ ปลอกคอทาส แต่เขายังไม่ทราบวิธีใช้งานมัน

เซียวอวีห๋ ยีตาขณะที่ยกแก้วไวน์ข้ ึนจิบ "เว่ยเฮ่าต้องการกําจัดมู่หลี่มานานแล้ว เพียงแต่ยงั ไม่มี

โอกาศเท่านั้น และตอนนี้ขา้ ได้หยิบยืน่ โอกาศนั้น เจ้าคิดว่าเขาจะยอมปล่อยมันให้หลุดมือไปอีก
หรื อ?"

"นี่ไม่ชวั่ ร้ายเกินไปหรื อ?" ลีอาจ้องมองเขา

เซียวอวีก๋ ลอกตา "เจ้ากําลังกล่าวอะไร ข้าเพียงบีบเค้นเขา จากนั้นค่อยหยิบยืน่ ความช่วยเหลือ ข้า

อาจจะช่วยเขาหรื อตระกูลของเขาไม่ได้หากว่าในอนาคตมีผอู ้ ื่นลงมือตัดหน้าไปก่อน ทว่าตอนนี้
แผนการประสบผลแล้ว"

ลีอากล่าวออกมาหลังจากขบคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "เจ้าคิดผิดแล้ว"

เซียวอวีล๋ ูบคางขณะที่กล่าวออกมาอย่างภาคภูมิ "แผนการของข้านั้นไร้ที่ติ"

ไม่นานทุกอย่างก็เกิดขึ้นดังเช่นที่เซียวอวีค๋ าดการณ์ มู่หลี่ถูกตั้งข้อหากบฏและมีคนถูกส่ งมา

ตรวจสอบตัวตึกของมู่หลี่ ผูน้ าํ ขบวนคือ ซู่ฉือ

เซียวอวีก๋ ล็ งมือแล้วเช่นกันขณะที่เขานําอัศวิน 100 นายมุ่งหน้าไปที่ตวั ตึกของมู่หลี่เพื่อรับตัว

ผูค้ นในตระกูลมา เขาไม่ได้ใส่ ใจสิ่ งของมีค่าต่างๆ เขาเพียงต้องการตัวคน มันยากที่จะโน้มน้าว
มู่หลี่หากเขาไม่ขอ้ ต่อรองที่เพียงพอ
ซู่ฉือยิม้ ออกมาเมื่อได้พบเซียวอวี๋ เขารู ้สึกมีความสุ ขอย่างมาก หลังจากโค่นล้มมู่หลี่ลง บิดาของ
เขาจะเป็ นตัวเลือกอันดับแรกที่จะขึ้นเป็ นแม่ทพั แห่งรัฐเว่ย

"เซียวอวี๋ ขอบคุณสําหรับแผนการของเจ้า หากไม่เป็ นเพราะเจ้า ตําแหน่งของมู่หลี่คงยากที่จะ

สั่นคลอน" ซู่ฉือกระซิบกับเซียวอวี๋

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลง "ท่านสุ ภาพไปแล้ว ครั้งสุ ดท้าย บุตรชายของเขาทําข้าไว้แสบนัก คราวนี้พวก

มันทั้งตระกูลต้องอยูใ่ นอุง้ มือของข้า!" เซียวอวีร๋ ะบายยิม้ ขณะที่ซู่ฉือเองก็หวั เราะออกมา

"เจ้ามีความดีความชอบไม่นอ้ ย ผูค้ นในตระกูลของเขาไม่มีประโยชน์สาํ หรับพวกเรา...จะช้าเร็ว

พวกเราก็ตอ้ งขายพวกมันไปเป็ นทาส ข้าจะบอกกับบิดาว่าเจ้าได้ซ้ือตัวพวกมันไปหมดแล้ว พวก
เราจะรับเงินด้วยสมบัติของพวกมัน"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ข้าไม่ได้ขาดแคลนดินแดน หากแต่เป็ นผูค้ น...ท่านได้คุมตัวพวกมันไว้แล้ว

หรื อไม่?"

"กองทัพเข้าล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว ไม่มีผใู ้ ดสามารถเล็ดรอดออกไปได้"

เซียวอวีร๋ ี บกล่าวเสริ ม "ข้าได้นาํ องค์รักษ์บางส่ วนมาช่วยจับกุมผูค้ นในตระกูล ทุบตีพวกมันได้

แต่อย่าได้สังหาร หากมีคนล้มตายท่านจะต้องจ่ายค่าเสี ยหายให้กบั ข้า"

"เมื่อเป็ นเช่นนั้นเจ้าก็ส่งคนของเจ้าไปรับตัวพวกมันเถอะ"
เซียวอวีผ๋ งกศีรษะและกวักมือเรี ยกกรอม ทิรันด้า และอัศวินทั้ง 100 นายเข้าไปด้านใน

เซียวอวีไ๋ ด้สั่งไม่ให้ลงมือสังหารเอาไว้ก่อนแล้ว เขาสั่งให้ทิรันด้ายิงธนูไปที่ตน้ ขาหากอีกฝ่ าย

ต่อสู ้ขดั ขืน

ทิรันด้าสํารวจทุกซอกทุกมุมด้วยทักษะตาเหยีย่ วเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด ในเวลาเดียวกัน

ทหารม้าและทหารของซู่ฉือก็เริ่ มเข้าจับกุมคนในบ้าน

"เฮ้ เฮ้ เซียวอวี.๋ ....เจ้าบอกกับข้าเองนี่วา่ มู่หานจะเป็ นของข้า" จี๋ซิ่งครํ่าครวญขณะที่ลากร่ างอ้วนฉุ

เข้ามาหา

เซียวอวีย๋ มิ้ "ไม่ตอ้ งกังวล ข้าย่อมรักษาสัจจะ รถม้าเจ้าเตรี ยมไว้แล้วหรื อยัง? ข้าจะส่ งเด็กหญิง
ไปเมื่อมัดทุกคนเสร็ จแล้ว"

จี๋ซิ่งฉีกยิม้ กว้างถึงใบหู "ขอบใจเจ้ามาก"

คนของเซียวอวีร๋ ับผิดชอบกวาดต้อนผูค้ น ในขณะที่ทหารของซู่ฉือรับผิดชอบในการจับพวกเขา

มัด

ไม่มีการต่อสู ้ขดั ขืนมากนัก

ผูค้ นในตระกูลมู่ไม่เคยคิดเคยฝันว่าวันหนึ่งพวกเขาจะถูกกล่าวหาว่าเป็ นกบฏ นอกจากนี้ทุกสิ่ ง
ยังเกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่ชวั่ โมง มู่หลี่ออกจากบ้านในยามเช้า ในขณะที่ยามบ่ายเขาก็ถูกตั้ง
ข้อหากบฏเสี ยแล้ว มีทหารของตระกูลบางนายที่ตอ้ งการจะต่อสู ้ขดั ขืน แต่กไ็ ม่มีผใู ้ ดคอยออก
คําสั่งต่อพวกเขา

ยิง่ ไปกว่านั้น พวกเขาส่ วนใหญ่ยงั คิดว่านี่เป็ นการเข้าใจผิดกัน พวกเขาคิดว่ามู่หลี่จะสามารถ

อธิบายทุกอย่างให้กระจ่างได้ พวกเขาไม่ทราบว่าคนที่ตอ้ งการฆ่าผูน้ าํ ตระกูลของพวกเขาก็คือ
ลอร์ดแห่งรัฐเว่ย เว่ยเฮ่า

เซียวอวีพ๋ บว่ามู่หานที่จี๋ซิ่งกล่าวถึงเพียงเป็ นเด็กสาวอายุราว 13 - 14 ปี เท่านั้น นางกวาดมอง

ผูค้ นอย่างดื้อรั้นอยูข่ า้ งมารดา นางไม่เชื่อว่าบิดาของนางจะก่อกบฏ

"ข้าบอกเจ้าแล้วว่านางนั้นราวกับภูติตวั น้อย มองดูนางสิ ผูห้ ญิงที่อยูด่ า้ นข้างนางก็คือมารดาของ

นาง นับได้วา่ สาวงามชั้นยอด" จี๋ซิ่งชี้ไม้ช้ ีมือ

"ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่าสิ่ งใดเรี ยกว่างดงามในภายหลัง" เซียวอวีร๋ ู ้สึกรังเกียจจี๋ซิ่ง แต่เขาก็ยงั คง

ปั้นหน้ายิม้ ออกไป "รสนิยมของข้าและเจ้านั้นแตกต่างกัน เจ้าชื่นชอบเด็กผูห้ ญิง ขณะที่ขา้
ชมชอบหญิงที่โตเต็มสาวแล้ว"

"ยอดเยีย่ ม! รี บจับนางมัดแล้วส่ งไปที่รถม้าข้า!" จี๋ซิ่งตื่นเต้นอย่างมาก เขากําลังจินตนาการ

เกี่ยวกับวิธีการที่เขากําลังจะเพลิดเพลินไปกับร่ างกายของเด็กสาว

เซียวอวีต๋ อบกลับ "อย่าได้กงั วล เราต้องจัดการเป็ นขั้นเป็ นตอน ข้าจะส่ งนางไปยังรถม้าของเจ้า

หลังจากทุกคนถูกมัดไว้แล้ว"
พวกเขาเริ่ มลําเลียงคนที่ถูกมัดแล้วขึ้นรถม้า ซู่ฉือได้จดั เตรี ยมรถม้าไว้หลายสิ บคันเพื่อช่วย
เซียวอวีใ๋ นการเคลื่อนย้ายผูค้ น มีทหารสองสามคนคุมตัวมู่หานไปที่รถม้าของจี๋ซิ่ง มารดาของ
นางตะโกนขัดขวาง แต่กไ็ ม่มีผใู ้ ดให้ความสนใจ

จี๋ซิ่งหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นมู่หานถูกส่ งตัวขึ้นรถม้าของเขาแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาไม่ทราบว่า

ลีอาได้แอบเข้าไปด้วย

เซียวอวีเ๋ ริ่ มเคลื่อนย้ายผูค้ นไปยังเมืองไลอ้อนหลังจากที่ทุกคนถูกนําตัวขึ้นรถม้าหมดแล้ว ซู่ฉือ

เริ่ มลงมือริ บทรัพย์สินของตระกูลมู่

เซียวอวีม๋ องไปที่เขา "พี่ฉือ เมื่อใดมู่หลี่ถึงจะถูกประหาร? ตอนนี้เขาอยูท่ ี่ใด?"

ซู่ฉือหัวเราะ "พวกเราไม่สามารถถ่วงเวลาได้มากนัก พวกเรามีหลักฐาน อีกทั้งท่านลอร์ดยังสั่ง

ให้พวกเราลงมือเพื่อให้ทุกสิ่ งเป็ นไปตามแผน ตอนนี้เขาอยูใ่ นคุกทิศตะวันออก แน่นอนว่าเขา
ไม่สามารถหนีรอดไปไหนได้"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "พี่ฉือ ข้าเกรงว่าจะมีบางคนพาเขาแหกคุก เขาอยูใ่ นเมืองฮุ่ยมานานและเขาก็มี

สหายไม่ใช่นอ้ ย ยิง่ ไปกว่านั้น บุตรชายของเขายังเรี ยนอยูใ่ นสถาบันอัศวิน..."

ซู่ฉือผงกศีรษะ "นัน่ สิ นะ....เขามีสหายอยูม่ าก ข้าจะสั่งเพิ่มเวรยามเฝ้ าคุกขึ้นอีก"

เซียวอวีเ๋ อ่ยปากถาม "ท่านพอจะพาข้าไปพบหน้าเขาก่อนจะประหารได้หรื อไม่? ข้าจะให้เขา
ทราบว่าผูใ้ ดอยูเ่ บื้องหลังแผนการนี้....ข้จะต้องเอาคืนบุตรชายของเขา!"

"เจ้าจะได้รับโอกาศนั้น....ข้าเองก็ตอ้ งการจะเห็นใบหน้าที่สิ้นหวังของมันเช่นกัน...เราอาจจะไม่
มีโอกาศเช่นนี้อีกแล้ว...."

เซียวอวีร๋ ะบายยิม้ "ถูกแล้ว"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 115

BANK WUTTHIPHAN·28 ตุลาคม 2017

มู่หลี่ถูกมัดมืออยูใ่ นห้องขัง ชายผูท้ ี่ครั้งหนึ่งเคยเป็ นวีรบุรุษตอนนี้ดูราวกับอาชญากรสงครามที่

น่าสังเวช

"มู่หลี่ ต้องการทราบหรื อไม่วา่ ผูใ้ ดมาเยีย่ มเจ้า?" ซู่ฉือหัวเราะอย่างเย่อหยิง่ ขณะที่เดินเข้าไปใน

ห้องขัง อิทธิพลและฐานะของบิดาซู่ฉือจะเพิ่มพูนขึ้นอย่างมากหากมู่หลี่ตกตาย ไม่มีขนุ นางหรื อ
ขุนพลคนใดจะมีอาํ นาจเทียบได้กบั เขาอีก

มู่หลี่มองไปที่ซู่ฉือ "ซู่ฉือ เป็ นเจ้าเอง? เป็ นเจ้าที่บีบคั้นข้า?"

ซู่ฉือหัวเราะ "บีบคั้น? เจ้าสามารถกล่าวได้เช่นนั้น...เป็ นเพียงเรื่ องของเวลาก่อนที่ท่านลอร์ดจะ

กําจัดเจ้า ลืมมันเสี ยเถอะ ที่สาํ คัญก็คือ บ้านของเจ้าถูกริ บทรัพย์ คนในตระกูลถูกขายเป็ นทาส อีก
ทั้งบุตรี คนเล็กยังตกเป็ นของเล่นของจี๋ซิ่ง...."
ดวงตาของมู่หลี่เปลี่ยนเป็ นแดงฉานเมื่อได้ยนิ ถ้อยคําที่น่ารังเกียจของซู่ฉือ เขาต้องการจะขยับตัว
หากแต่กไ็ ม่สามารถ

"เจ้าสารเลว! เจ้ากล้าทําเช่นนั้นได้อย่างไร! ข้าจะฆ่าเจ้า!" มู่หลี่ตะโกนอย่างคลุม้ คลัง่

"เป็ นข้ากระทําต่อตระกูลของเจ้างั้นหรื อ? เปล่าเลย ทุกอย่างเกิดขึ้นจากดยุคเซียวและจี๋ซิ่ง....ด

ยุคเซียวมีชื่อเสี ยงเลื่องลืออยูแ่ ล้ว ข้าพอจะล่วงรู ้ชะตากรรมของคนในตระกูลเจ้าได้....ส่ วนจี๋ซิ่ง
เจ้าควรจะทราบดียงิ่ กว่าผูใ้ ดว่ามันจะจัดการกับบุตรี เจ้าอย่างไร ข้าเชื่อว่ามันจะไม่ทาํ ให้เจ้า
ผิดหวัง ฮ่าฮ่าฮ่า" ซู่ฉือกล่าวซํ้าเติมอย่างไม่ใยดี

ในอดีตทั้งซู่ฉือและบิดาของเขาต่างเกลียดชังมู่หลี่ ในตอนนี้ศตั รู ของพวกเขาก็ถูกโค่นลงแล้ว

และในไม่ชา้ ก็จะถูกประหาร เขาย่อมไม่ยอมปล่อยผ่านโอกาศเช่นนี้ไปโดยเปล่า

"ซู่ฉือ! เจ้าและบิดาของเจ้า! ข้าภักดีต่อรัฐเว่ยมาอย่างยาวนาน แล้วนี่คือสิ่ งที่ขา้ ได้รับงั้นหรื อ"

มู่หลี่ได้รับใช้รัฐมาตลอดหลายปี อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่โบราณกาลมาคนที่ภกั ดีมกั มีจุดจบที่น่า
สังเวช

เซียวอวีท๋ ี่ยนื อยูด่ า้ นข้างซู่ฉือยิม้ ออกมา เขาคิดขึ้นในใจ "ยิง่ เจ้าตัวโง่งมนี่เยาะเย้ยมู่หลี่มากเท่าใด

สถานการณ์กจ็ ะยิง่ โน้มเอียงมาเข้าทางเรา ข้ามาที่นี่เพื่อศึกษาตําแหน่งห้องขัง แต่นี่ยงั ดีกว่าที่คิด
เสี ยอีก"

"เจ้าคือคนที่ขายดาบเวทให้ขา้ ?" มู่หลี่จดจําเซียวอวีไ๋ ด้

เซียวอวีย๋ มิ้ แย้ม "ถูกต้อง เป็ นข้าเอง แต่ท่านแม่ทพั ไม่ควรตําหนิขา้ ข้าเพียงแค่รับตัวผูค้ นใน
ตระกูลท่านไป ไม่ใช่ชีวติ ท่าน ท่านควรจะทําความเข้าใจให้ดี ยิง่ ไปกว่านั้นจะช้าเร็วเรื่ องแบบนี้
ก็ตอ้ งเกิดขึ้น นัน่ เป็ นเหตุผลที่ขา้ สอดมือเข้าเพื่อรับผลประโยชน์บา้ งก็เท่านั้น..."

เซียวอวีไ๋ ด้ปูทางไว้สาํ หรับการร่ วมมือกันในอนาคต อย่างไรก็ตาม มู่หลี่ยงั คงมองเซียวอวีอ๋ ย่าง

โง่งม เขาจะคาดคิดได้อย่างไรว่าแผนการทั้งหมดเป็ นของเซียวอวี๋

ซู่ฉือและเซียวอวีย๋ งั คงซํ้าเติมและทับถมมู่หลี่ พักหนึ่งพวกเขาก็จากไปและทิ้งมู่หลี่ให้จมอยูก่ บั

ความสิ้ นหวัง

หากมีเพียงเขาที่ตกตายนัน่ ก็ไม่นบั เป็ นอย่างไร ทว่าเขาไม่ตอ้ งการทนเห็นผูค้ นในตระกูลของเขา

ต้องพบกับจุดจบอันน่าเศร้าเช่นนี้

เซียวอวีล๋ าํ เลียงผูค้ นทั้งหมดในตระกูลมู่ไปยังเมืองไลอ้อนในยามคํ่าคืน ลีอากลับมาที่หอ้ งอยู่

ก่อนแล้วเมื่อเซียวอวีก๋ ลับมายังโรงแรม มู่หานนอนอยูบ่ นเตียงขณะที่น้ าํ ตาไหลออกมา

เซียวอวีท๋ อดถอนใจขณะมองไปยังเด็กสาว "นางนับเป็ นสาวงามโดยแท้ นางจะยิง่ งดงามกว่านี้

ในอีกไม่กี่ปี ไม่แปลกใจที่จี๋ซิ่งจะปรารถนาในตัวนาง"

เซียวอวีห๋ นั ไปมองลีอา "จี๋ซิ่งเล่า?"

ลีอายกมือกรี ดผ่านลําคอ
เซียวอวีพ๋ ยักหน้า เขาไม่มีความเศร้าเสี ยใจแม้วา่ จี๋ซิ่งจะถูกฆ่านับหมื่นครั้ง สารเลวนี่ร่วมมือกับ
แคร์รี่ในการลอบสังหารเซียวอวี๋ แม้วา่ เขาจะไม่ได้ผวู ้ างแผนการ แต่มนั ก็เป็ นการกระทําที่ไม่
อาจให้อภัยได้ ยิง่ ไปกว่านั้นยังมีคนกล่าวว่าจี๋ซิ่งขอแบ่งปันซีเหวินกับแคร์รี่หลังจากที่สังหารเขา
แล้วอีกด้วย

เซียวอวีก๋ า้ วเข้าไปหยุดด้านข้างมู่หานและยิม้ อย่างเจ้าเล่ห์ "อย่าได้กงั วลไปสาวน้อย ข้าช่วยเจ้า

มาแล้ว ดังนั้นเจ้าจะเป็ นผูต้ ิดตามของข้าในอนาคต"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกว่าตนกําลังเป็ นซาตานที่ล่อลวงเด็กสาวไร้เดียงสา ปากของมู่หานถูกอุดเอาไว้ดว้ ย

เศษ ดังนั้นนางจึงไม่อาจพูดจาได้ มีแต่น้ าํ ตาที่ไหลพรากออกมา

เซียวอวีฝ๋ ากมู่หานไว้กบั ลีอาขณะที่เขาวางแผนการสําหรับแหกคุกในคืนนี้

..................................

...................................

เซียวอวี๋ กรอมและลีอามุ่งตรงไปยังคุกขณะที่ทิ้งทิรันด้าเอาไว้เฝ้ ามู่หาน ทั้งสามคนสามารถอํา

พรางตัวได้ ดังนั้นงานนี้ท้ งั สามจึงเป็ นตัวเลือกที่ดีที่สุด ทิรันด้าสามารถอําพรางตัวได้แค่เพียงที่ที่
มีเงา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้นาํ นางมาด้วย
เซียวอวีแ๋ ละอีกสองคนเคลื่อนย้ายจากอีกที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งด้วยความคล่องแคล่วจนมาถึงคุก
ก่อนหน้านี้เซียวอวีไ๋ ม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างปราดเปรี ยวถึงเพียงนี้ แต่ในตอนนี้เขามีทกั ษะ
ทะยานและทักษะเทเลพอต เขาสามารถเคลื่อนย้ายจากบนพื้นดินไปบนกําแพงสู งได้ในชัว่
พริ บตา ลีอาตกใจอย่างมาก นางไม่เคยคิดว่าเซียวอวี๋จะมีทกั ษะเช่นนี้

เซียวอวีไ๋ ด้จดจําเส้นทางเอาไว้แล้วในตอนกลางวัน ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถมาถึงห้องขังของ

มู่หลี่ได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าซู่ฉือจะเพิม่ เวรยามขึ้นก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่อาจมองเห็นทั้งสามที่
กําลังล่องหนอยูไ่ ด้หากปราศจากไอเทมเวทมนตร์

มีกาํ ลังทหารราว 20 นายเดินตรวจตราอยูแ่ ถวห้องขังของมู่หลี่ พวกเขาถือคบเพลิงขณะยืน

เฝ้ ายาม เซียวอวีท๋ าํ มือส่ งสัญญาณก่อนที่ท้ งั สามจะพุ่งทะยานออกไปราวเสื อดาว กรอมใช้ทกั ษะ
ตีฝ่าฟันผูค้ นล้มลงแถบหนึ่ง เซียวอวีไ๋ ม่อาจใช้ทกั ษะตีฝ่า แต่ยงั สามารถใช้อมนิแสลช ดาบของ
เขากวัดแกว่งผ่านร่ างคนราวกับผ่าก้อนเต้าหู ้ ลีอาเคลื่อนกายราวเงาวูบหนึ่งสังหารทหารยามโดย
ปราศจากโอกาศส่ งเสี ยง มีทหารสองสามนายที่ทนั ตะโกนออกมา แต่พวกมันก็ถูกสังหาร
ในทันที

เซียวอวีแ๋ ละกรอมกวัดแกว่งดาบฟาดฟันเข้าใส่ กรงห้องขัง มู่หลี่ยงั ไม่ทนั ได้ตอบสนองใดๆเมื่อ

เซียวอวีใ๋ ช้ดาบตัดเชือกที่มดั เขาเอาไว้กบั ขื่อ

กรอมแบกมู่หลี่ข้ ึนไหล่ ขณะนั้นเองก็มีทหารยามหลายนายวิง่ มาตามเสี ยงที่เกิดขึ้น

เซียวอวีใ๋ ช้ท้ งั วินด์วอร์คและเทเลพอตขณะที่เขาตวัดดาบในมือออกไป เหล่าทหารยามที่เพิ่งวิ่ง

เข้ามาตามเสี ยงล้มตายลงในเวลาชัว่ ลมหายใจ ทักษะต่อสู ้ของเซียวอวีไ๋ ด้กา้ วหน้าขึ้นอย่างมาก
หลังจากผ่านการขัดเกลาอย่างต่อเนื่อง เขาสามารถสังหารทหารจํานวนมากได้ราวกับฆ่าหมูฆ่า
ไก่
เซียวอวีต๋ วัดดาบตัดกรงขังห้องอื่นๆ "ไปซะ! รี บวิง่ เอาตัวรอด!"

เหล่านักโทษในที่น้ ียอ่ มไม่ใช่ตวั ดีอนั ใด พวกมันท้งหมดตะโกนออกมาขณะวิง่ อย่างไม่คิดชีวติ

เมื่อพบเห็นหนทางรอด เซียวอวีเ๋ ริ่ มวางเพลิงทุกแห่งเพื่อให้สถานการณ์วนุ่ วายมากยิง่ ขึ้น ซู่ฉือได้
เพิ่มจํานวนเวรยามขึ้นจริ งๆ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าผูท้ ี่บุกชิงตัวมู่หลี่จะเข้ามาด้วยวิธีการเช่นนี้ นี่
จึงเป็ นผลให้การป้ องกันมุ่งเน้นไปที่ภายนอกเรื อนจํา

เปลวไฟโหมลุกท่วมเรื อนจําในขณะที่เหล่านักโทษวิง่ หนีวนุ่ วาย เหล่าทหารยามไม่อาจหาตัว

มู่หลี่ได้จากความโกลาหลที่เกิดขึ้น

กรอมซ่อนตัวมู่หลี่ไว้ใต้ผา้ คลุมของเขาขณะที่ใช้วนิ ด์วอร์ค พวกเขาอยูใ่ นสภาวะไร้ตวั ตนอีกหน

เซียวอวีแ๋ ละอีกสองคนกลับมาถึงโรงแรมโดยไม่สิ้นเปลืองเรี่ ยวแรงมากนัก

ทหารยังคงตรวจค้นเพื่อหาตัวมู่หลี่ภายในเรื อนจําขณะที่พวกเขากลับมาถึงโรงแรมแล้ว

เซียวอวีบ๋ อกให้กรอมวางร่ างมู่หลี่ลงในรถม้า เขาให้ลีอาขึ้นไปพาตัวมู่หานมาที่รถม้า ไม่มีผใู ้ ดที่

กล้าตรวจค้นรถม้าของเขา ยิง่ ไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่าเซียวอวีท๋ ี่บีบคั้นมู่หลี่จนตกอยูใ่ นสภาพนี้จะลง
มือชิงตัวเขาออกมา!

ด้วยเหตุน้ ีเซี ยวอวีจ๋ ึงกลับไปยังห้องของเขาและหนุนหมอนหลับอย่างสบายใจ รุ่ งเช้าเขาก็ตื่น

ขึ้นมาพบหน้าซู่ฉือ
"เป็ นความจริ งหรื อไม่!? ข้าได้ยนิ ว่ามีคนช่วยเหลือมู่หลี่ออกจากเรื อนจํา!" เซียวอวีก๋ ล่าวด้วย
นํ้าเสี ยงตื่นตระหนก

ซู่ฉือเองก็ยงั หัวหมุนงุนงง ผูท้ ี่ลงมือช่วยเหลือมู่หลี่ออกไปได้อย่างน้อยจะต้องเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์หรื อ

มือสังหารในขั้นที่สามขึ้นไป แต่ม่หู ลี่มีสหายเช่นนี้ดว้ ยหรื อ?

"ช่วงนี้เจ้าจงระวังเอาไว้" ซู่ฉือกล่าวออกมา

"จี๋ซิ่งตายแล้ว เป็ นไปได้วา่ พวกมันกําลังเพ่งเล็งเอาชีวตเจ้าด้วยเช่นกัน"

"อะไรนะ? จี๋ซิ่งถูกฆ่าแล้ว? เช่นนั้นข้าคงเป็ นรายต่อไป....ข้าจะต้องรี บกลับเมืองไลอ้อน

ในทันที" เซี ยวอวีเ๋ ดินไปมาราวกับหนูติดจัน่ "พี่ฉือ ท่านเองก็ตอ้ งระวังตัวเอาไว้เช่นกัน เขา
อาฆาตท่านมาก"

"มีทหารยามอยูต่ ้ งั มาก แต่ไม่มีผใู ้ ดเห็นตอนที่ม่หู ลี่หลบหนีไป ยิง่ ไปกว่านั้นพวกมันยังลงมือ

อย่างรวดเร็ ว มู่หลี่ถูกจับตัวในตอนสาย ตกกลางคืนก็แหกคุกออกไปแล้ว พวกมันคงเตรี ยมการ
มาอย่างดี..."

ใบหน้าของเซียวอวีม๋ ีรอยยิม้ ที่ดูชวั่ ร้ายประดับอยู่ เขากําลังนั่งอยูใ่ นรถม้าขณะกําลังเดินทางกลับ

เมืองไลอ้อน เมืองฮุ่ยถูกปิ ดทางเข้าออกอย่างแน่นหนา ไม่มีผใู ้ ดสามารถเข้าหรื อออกได้ อย่างไร
ก็ตาม เซียวอวีไ๋ ด้รับอนุญาติจากซู่ฉือจึงสามารถผ่านออกไปโดยสะดวก
ผูใ้ ดจะคาดคิดเล่าว่าคนร้ายที่ชิงตัวมู่หลี่ออกไปจะเป็ นผูท้ ี่วางอุบายต่อตัวมู่หลี่เอง?

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 116

BANK WUTTHIPHAN·30 ตุลาคม 2017

มู่หลี่รู้สึกมึนงงขณะที่เขาถูกปิ ดตาตั้งแต่เริ่ มต้นจนจบเรื่ องราว เขาไม่ได้เห็นใบหน้าภายใต้

หน้ากากของทั้งสามคนที่มาช่วยเหลือเขา เขาได้ยนิ เสี ยงสะอื้นของเด็กสาวที่คล้ายจะเป็ นบุตรี
ของเขา อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าบุตรี ของเขาก็ถูกมัดและปิ ดปากเช่นเดียวกัน นี่ยงิ่ ทําให้เขาเป็ น
กังวลมากขึ้นเมื่อไม่อาจทราบวัตถุประสงค์ของผูช้ ่วยชีวติ

เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืนขณะใคร่ ครวญสถานการณ์ ทั้งหมดที่ม่หู ลี่เข้าใจก็คือมีชายที่ทรง

พลังอย่างมากหนึ่งคน ชายที่แข็งแรงอีกหนึ่งคน ขณะที่อีกคนในรถม้าเป็ นอิสตรี

พวกเขาเป็ นใครกัน? จุดมุ่งหมายคืออะไร? เหตุใดคนเหล่านี้จึงช่วยเหลือเขาออกมาจากคุก?

รุ่ งสาง จิตใจของเขาก็ปั่นป่ วนวุน่ วายขึ้นมา เขารู ้สึกได้วา่ รถม้าที่เขาอยูก่ าํ ลังออกเคลื่อนตัว ไม่ชา้
พวกเขาก็ผา่ นประตูเมืองไป ดูเหมือนเหล่าทหารยามที่ประตูน้ ีจะเรี ยกขานเจ้าของรถม้าคันนี้ดว้ ย
ความสุ ภาพว่า 'ท่านดยุค'

มู่หลี่ยงิ่ รู ้สึกไม่สบายใจมากยิง่ ขึ้นเมื่อเขาออกจากเมืองฮุ่ย เขาไม่ทราบว่าชะตากรรมของเขาและ

บุตรี จะเป็ นอย่างไรต่อไป เขาคงไร้ความกังวลใดๆหากอยูเ่ พียงลําพัง แต่ตอนนี้ยงั มีบุตรี คนเล็กที่
อยูข่ า้ งกายเขา
"เป็ นจี๋ซิ่งงั้นหรื อ? มันจะทําเช่นนี้ได้อย่างไร? เป็ นไปได้หรื อไม่วา่ เจ้าของรถม้ามี
ความสัมพันธ์กบั จี๋ซิ่ง?"

มู่หลี่ยงั คงคาดการณ์วนุ่ วายต่อไป อย่างไรก็ตาม ความคิดของเขาสับสนยุง่ เหยิงจนไม่อาจตัดสิ น

ใดๆได้

แม้แต่แม่ทพั ผูป้ ราดเปรื่ องมู่หลี่กย็ งั ไม่อาจเชื่อมโยงเซียวอวีเ๋ ข้ากับผูท้ ี่ช่วยเหลือเขาออกจากคุกได้

รถม้าวิง่ อยูร่ าวชัว่ โมงหนึ่งก่อนจะหยุดลงในที่สุด

ประตูรถม้าถูกเปิ ดออกและผ้าที่คลุมศีรษะของมู่หลี่อยูก่ ถ็ ูกดึงออกไป มู่หลี่มองไปที่เซี ยวอวี๋ ผูท้ ี่

เมื่อวานมาเยาะเย้ยเขาถึงในคุก

"ดยุคเซียว บุตรชายของเซียวซานเทียน?" มู่หลี่ตระหนักถึงตัวตนของเซียวอวี๋ ในดินแดนที่อยู่

ละแวกใกล้เคียงกับเมืองฮุ่ย มีเพียงดยุคท่านเดียวที่ใช้สกุลเซียว

เขายังคงไม่ทราบวัตถุประสงค์ของเซียวอวี๋ เขาหันไปมองบุตรี ดว้ ยความกังวล เซียวอวีโ๋ บกมือ

ก่อนที่กรอมจะเข้ามาตัดเชือกที่มดั มู่หลี่และมู่หาน

มู่หลี่ดึงผ้าออกจากปากและจ้องมองไปที่เซี ยวอวี๋ "ดยุคเซียว ท่านวางแผนจะทําสิ่ งใด?" มู่หลี่

ไม่กล้าวางท่าต่อหน้าเซียวอวีเ๋ นื่องเพราะเขาทราบวางตนเป็ นเพียงปลาที่วางอยูบ่ นเขียง ชีวติ ของ
เขาและบุตรี ลว้ นอยูใ่ นกํามือคนผูน้ ้ ี
เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ "ข้านับถือท่านแม่ทพั มานานแล้ว จุดประสงค์ในการเดินทางมายังเมืองฮุ่ย
ในครั้งนี้กเ็ พื่อเชื้อเชิญท่านแม่ทพั มายังเมืองไลอ้อน.....มิคาด...กลับเกิดเหตุแทรกซ้อนขึ้น
มากมายนัก"

มีขอ้ สงสัยผุดขึ้นในใจของมู่หลี่นานับประการ แต่เขาก็ยงั คาดไม่ถึงว่าทุกประการล้วนเป็ นแผน

ของเซียวอวี๋ เขาคิดว่าตระกูลซู่อยูเ่ บื้องหลังแผนการร้ายในครั้งนี้และเซียวอวี๋ทาํ หน้าที่ช่วยเหลือ
เขาค่อยเดินลงจากรถม้าอย่างเชื่องช้า แต่เขาก็ตอ้ งรู ้สึกตกตะลึงเมื่อได้เห็นภาพที่เบื้องหน้า

มีขบวนรถม้าอยูไ่ ม่ห่างไกลจากพวกเขานัก ผูค้ นในตระกูลของเขา ทั้งผูเ้ ยาว์และผูอ้ าวุโส

ทั้งหมดล้วนนัง่ อยูข่ า้ งรถม้า

"อา..." มู่หลี่ทาํ ได้เพียงอุทานออกมา

มู่หานรี บวิง่ เข้าไปหามารดา

"นี่....นี่..." มู่หลี่หนั กลับมามองเซียวอวี๋ หากแต่เขาก็ยงั ไม่อาจกล่าววาจาออกได้

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "คําเชื้อเชิญของข้าคือความจริ งใจ แน่นอนว่าย่อมไม่อาจละเลยครอบครัวและ

ผูค้ นในตระกูลของท่าน"

มู่หลี่รู้สึกราวกับตกอยูใ่ นความฝัน เหล่าผูค้ นที่เขากังวลล้วนอยูท่ ี่เบื้องหน้าของเขาแล้วในตอนนี้

"แม่ทพั มู่ กลับไปเมืองไลอ้อนกันเถอะ รายละเอียดเอาไว้พดู คุยระหว่างทาง" เซียวอวีก๋ ล่าว

มู่หลี่พยักหน้าตอบรับ เขารู ้สึกสํานึกขอบคุณเซี ยวอวีเ๋ มื่อได้เห็นผูค้ นในตระกูลล้วนปลอดภัยไร้
เรื่ องราว เขาทราบว่ามันจะมีจุดจบอย่างไรหากคนของเขาตกอยูใ่ นเงื้อมมือของจี๋ซิ่งหรื อคนชัว่
ช้า

คนขับรถม้าที่ถูกส่ งมาโดยซู่ฉือถูกสับเปลี่ยนไปตั้งแต่แรกแล้ว ในตอนนี้จึงไม่มีผใู ้ ดทราบ

จุดหมายของพวกเขา

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ไม่ได้คิดที่จะปกปิ ดข่าวเรื่ องที่ม่หู ลี่ยงั มีชีวติ อยูเ่ อาไว้นานนัก เขาเพียงต้อง
รอให้เขามีกาํ ลังเพิม่ ขึ้นอีกนิดก่อนที่จะปราบพิชิตรัฐเว่ย

จะอย่างไรเสี ยเขาก็ตอ้ งเข้ายึดครองดินแดนโดยรอบทั้งหมดอยูแ่ ล้ว ดังนั้นมันจึงเป็ นเพียงเรื่ อง

ของเวลาก่อนที่เขาจะต้องกลายเป็ นศัตรู กบั บรรดาลอร์ดเหล่านั้น

เซียวอวีบ๋ อกกล่าวเรื่ องราวอย่าง 'ตรงไปตรงมา' ต่อมู่หลี่ มู่หลี่ถอนหายใจออกมาโดยปราศจาก

ความโกรธแค้น "ท่านดยุคเซียวกล่าวถูกต้องแล้ว เว่ยเฮ่าจะต้องหาทางกําจัดข้าออกไป แม้วา่ ท่าน
จะไม่ได้ลงมือก็ตาม นอกจากนั้นข้ายังจะไม่เลือกเมืองไลอ้อนเนื่องเพราะขนาดของมัน แต่
ในตอนนี้ท่านเป็ นผูม้ ีพระคุณของตระกูลข้า ข้าจะติดตามรับใช้ท่านดยุคเซียวด้วยความภักดี"

มู่หลี่เป็ นชายที่ชาญฉลาด เขาทราบว่าเปล่าประโยชน์ที่จะต่อต้านเซียวอวี๋ นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั

เลือกเขาออกมาจากตัวเลือกมากมายเพื่อชักชวนเข้าร่ วมกับเมืองไลอ้อน เขาสามารถไปยังที่อื่น
ได้ หากแต่เขาไม่มีผคู ้ ุม้ กันอีกแล้ว ดังนั้นเว่ยเฮ่าจะต้องหาทางกําจัดเขาระหว่างทาง
นอกจากนี้แห่งดินแดนอื่นๆยังจะยอมรับตัวเขาเข้าร่ วมอีกหรื อ? เขาเองก็มีชื่อเสี ยงไม่นอ้ ย แต่
นัน่ ไม่ได้หมายความดินแดนแห่งอื่นๆจะยินยอมเป็ นศัตรู กบั รัฐเว่ยเพียงเพื่อรับตัวเขาไว้
เซียวอวีไ๋ ด้ใช้วธิ ีการดังกล่าวเพื่อดึงตัวเขามา นี่แสดงให้เห็นว่าเซียวอวี๋ประเมินค่าและให้ความ
สนใจเขาอย่างสู ง แม้วา่ ดินแดนไลอ้อนจะเป็ นเพียงดินแดนเล็กๆ หากแต่ดยุคก็ยงั คงเป็ นดยุค!
เซียวอวีส๋ ามารถก่อตั้งรัฐได้หลังจากพัฒนามัน นี่หมายความว่าดินแดนไลอ้อนในอนาคตหาด้อย
ไปกว่ารัฐเว่ยเลย!

ยิง่ ไปกว่านั้น มู่หลี่ยงั เคยได้ยนิ เรื่ องราวที่เซี ยวอวีร๋ บชนะแคร์รี่ เขาเป็ นแม่ทพั จึงกระจ่างดีวา่ การ
ใช้กาํ ลังพลเพียงพันเศษเอาชนะผูค้ นกว่าสองหมื่นนั้นแทบจะเป็ นไปไม่ได้เพียงใด บางทีมนั อาจ
เป็ นเพียงแค่ข่าวลือ แต่ถึงแม้ข่าวลือจะเป็ นเพียงการกล่าวเกินจริ ง แต่นี่กส็ ะท้อนให้เห็นแล้วว่า
เมืองไลอ้อนนั้นมีความแข็งแกร่ งอยู่

เมื่อเทียบกับเว่ยเฮ่าแล้ว จากสายตาของมู่หลี่แล้วเซี ยวอวีไ๋ ม่ใช่คนที่จิตใจคับแคบ เซียวอวีไ๋ ด้ใช้

แผนการดังกล่าวดึงตัวเขามาเข้าร่ วมกับตน นี่หมายความว่าเซียวอวีย๋ อ่ มไม่ใช่ผทู ้ ี่ไร้
ความสามารถ

มู่หลี่จึงตัดสิ นใจได้หลังจากครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง

ลีอา ทิรันด้าและมังกรน้อยนั้นอยูใ่ นรถม้าอีกคันหนึ่งร่ วมกับภรรยาของมู่หลี่และมู่หาน มู่หาน

นั้นหลงรักมังกรน้อยตั้งแต่แรกพบ ในฐานะผูใ้ ช้มนตราแล้ว นางทราบคุณค่าของมันดียงิ่ กว่า
ผูใ้ ด

ทิรันด้าไม่ได้ปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากากอีก มู่หานและมารดาของนางล้วนตกตะลึงเมื่อได้เห็น
ความงดงามของนาง
ดยุคเซียวผูน้ ้ ีเป็ นใครกัน? เขามีท้ งั เอลฟ์ และออร์คเป็ นองค์รักษ์!

พวกเขาได้ยนิ ข่าวลือว่าเมืองไลอ้อนมีออร์คและเอลฟ์ ที่เกือบจะสาปสู ญไปแล้วอยู่ ทว่ากลับไม่มี

ผูใ้ ดเชื่อถือข่าวลือดังกล่าว

เซียวอวีม๋ อบเครื่ องประดับมีค่ามากมายต่อภรรยาของมู่หลี่ อีกทั้งเขายังมอบสร้อยคอเวทให้แก่มู่

หาน แม้วา่ มันจะไม่ได้แพงเทียบเท่ากับที่แอนโทนีดาสใช้ แต่มนั ก็ยงั คงเป็ นเวทไอเทม

เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนที่จะพัฒนาดินแดนของเขาและยังทราบว่าเขากําลังขาดแคลนผูใ้ ช้มนตรา

อยู่ ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะฟูมฟักมู่หานขึ้นมาเมื่อได้ยนิ เรื่ องของนาง เขาทราบว่าเพียงแอนโทนีดาส
ยังไม่เพียงพอสําหรับดินแดนของเขา

หลังจากเดินทางอยูห่ กชัว่ โมง พวกเขาก็มาถึงเมืองไลอ้อน

ขบวนรถม้าหยุดจอดอยูห่ ่ างจากเมืองไลอ้อนราว 20 ไมล์ เซียวอวี๋ มู่หลี่และผูค้ นในตระกูลมู่ลง

มาจากรถม้า มู่หลี่ตอ้ งตกตะลึงเมื่อได้เห็นกองทัพทหารกว่า 10,000 นายกําลังรอคอยพวกเขา
อยู่ พวกเขาทั้งหมดล้วนเงียบงันลง ที่น่าตกใจที่สุดก็คือ บางส่ วนของกองทัพมีท้ งั ออร์ค เอลฟ์
และคนแคระผสมอยูร่ วมกัน!

ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่าข่าวลือนัน่ คือเรื่ องจริ ง เซียวอวี๋มีกองทัพออร์คและเอลฟ์ จริ ง!

มู่หลี่อดคิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ "เป็ นว่าเรื่ องที่เขาเอาชนะกองทัพ 20,000 คนนัน่ คือเรื่ อง

จริ ง? เมื่อมีกองทัพเช่นนี้มนั ย่อมเป็ นไปได้"
ป้ ายที่ทหารกลุ่มด้านหน้ามีตวั หนังสื อเขียนเอาไว้ดงั นี้ 'ยินดีตอ้ นรับแม่ทพั มู่หลี่สู่ เมืองไลอ้อน'

มู่หลี่หนั กลับมาหาเซียวอวีก๋ ่อนจะคุกเข่าลง "แม่ทพั ผูน้ ้ ีจะภักดีต่อท่านลอร์ดตราบชัว่ นิจนิรันดร์"

เซียวอวีแ๋ ย้มยิม้ ออกมาด้วยความพึงพอใจ

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 117

BANK WUTTHIPHAN·30 ตุลาคม 2017

มู่หลี่ทาํ ความเข้าใจสถานการณ์ของเมืองไลอ้อนได้ดีข้ ึนหลังจากที่เขาได้อาศัยอยูเ่ พียงไม่กี่วนั

เขาอ้าปากค้างกับพัฒนาการที่เติบโตอย่างรวดเร็วของดินแดนแห่งนี้

มู่หลี่ได้ศึกษาชัยชนะและนโยบายต่างๆที่เซียวอวีน๋ าํ มาใช้พฒั นากับดินแดน เขาทราบแล้วว่า

อนาคตของเมืองไลอ้อนนั้นยาวไกลไร้ขอบเขต

เมื่อเทียบเปรี ยบกันแล้ว ลอร์ดของรัฐเว่ย เว่ยเฮ่าไม่ได้กระทําสิ่ งใดที่ก่อให้เกิดประโยชน์เลย เขา

เอาแต่หาความสําราญเข้าตัว

แต่เซียวอวีน๋ ้ นั ดูแลเอาใจใส่ ท้ งั ชาวนาและไพร่ พลทหาร มู่หลี่ทราบว่าอีกไม่นานดินแดนแห่งนี้

จะต้องขยับขยายขึ้นอีก
เขาทราบว่าหากไม่ยอมขยับขยายดินแดนออกไปและเอาแต่ยา่ ํ อยูก่ บั ที่ เช่นนั้นดินแดนก็จะเริ่ ม
เสื่ อมโทรมลงในไม่ชา้

มู่หลี่มุ่งมัน่ ที่จะทํางานให้กบั เซี ยวอวีม๋ ากยิง่ ขึ้นกว่าเดิม ในฐานะแม่ทพั ที่เจนจัดแล้ว เขาทราบดี

ว่านโยบายที่เซียวอวีก๋ าํ ลังดําเนินอยูน่ ้ ีมีอาํ นาจมากเพียงใด มันมากพอที่จะดึงดูดผูค้ นนับล้านเข้า
สู่ ดินแดนไลอ้อนและนัน่ จะช่วยเพิ่มจํานวนไพร่ พลให้กบั ดินแดนอีกมาก

มู่หลี่ช่วยไม่ได้ที่จะนับวันรอคอยที่จะเผชิญหน้ากับเว่ยเฮ่า ซู่ฉือและบิดาของเขา

สิ่ งแรกที่ม่หู ลี่กระทําคือลงมือเขียนจดหมายถึงบุตรชายของเขามู่หลิงเพื่ออธิบายสถานการณ์ เขา

บอกมู่หลิงว่าอย่าได้กลับไปที่รัฐเว่ยหากแต่ให้มุ่งตรงมาที่เมืองไลอ้อน หลังจากนั้นเขาก็เริ่ ม
จัดสร้างบ้านขึ้นในเมืองไลอ้อน

หลังจากนั้นเขาก็วางแผนจะส่ งบุตรี คนเล็กไปยังสถาบันเวทมนตร์

โดยปกติแล้วมันไม่มีสถาบันที่เปิ ดสอนผูใ้ ช้มนตราอยูม่ ากนัก มีเพียงที่ดินแดนของดยุคและ

สถานที่เฉพาะของเชื้อพระวงศ์เท่านั้นที่เปิ ดสอน ซึ่ งเงื่อนไขในการก่อตั้งสถาบันอัศวินนั้นเรี ยบ
ง่ายกว่ามาก ด้วยเหตุน้ ีกระทัง่ ดินแดนขนาดใหญ่บางแห่งก็ยงั มีแค่เพียงสถาบันอัศวิน

สถาบันเวทมนตร์ที่ใกล้ที่สุดตั้งอยูใ่ นเมืองไชร์ซ่ ึงเป็ นเมืองหลวงของแกรนดยุคตระกูลแลนแค

สเตอร์ มู่หานกําลังศึกษาเล่าเรี ยนอยูท่ ี่นี่เอง
เซียวอวีไ๋ ด้อนุญาติให้ตระกูลมู่ปลูกสร้างหมู่ตึกได้เป็ นกรณี พิเศษ พวกเขามีคนอยูม่ าก ดังนั้นจึง
ต้องก่อสร้างบนพื้นที่ที่สามารถรองรับพวกเขาได้ท้ งั หมด อย่างไรก็ตาม ในเรื่ องนี้น้ นั ความ
แตกต่างระหว่างเมืองไลอ้อนและเมืองฮุ่ยถูกแสดงออกมาให้เห็น แม้กระทัง่ ตัวคฤหาสน์ของ
เซียวอวีเ๋ องก็ยงั เรี ยบง่ายอย่างมาก ที่พกั ของเขายังไม่อาจเทียบได้กบั ที่พกั ของตระกูลชนชั้นสู ง
หรื อขุนนางต่างๆ ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงที่พกั ของเว่ยเฮ่า

อย่างไรก็ตาม เขากําลังอยูช่ ่วงเวลาที่ยงุ่ ยากและเซียวอวีเ๋ องก็ไม่ได้มีความคิดที่จะปลูกสร้าง

อาคารใหญ่โตเช่นนั้น

ถึงกระนั้นมู่หลี่กย็ งั รู ้สึกขอบคุณอย่างมาก เขาทราบดีวา่ เซียวอวีน๋ ้ นั กังวลในเรื่ องนี้จึงอนุญาติให้

สามารถปลูกสร้างหมู่ตึกได้เป็ นกรณี พิเศษ

หัวหน้าทหารฮุ่ยรู ้สึกมีความสุ ขกับการมาของมู่หลี่เช่นกัน ในที่สุดก็มีผทู ้ ี่จะมาแบ่งเบาภาระของ

เขาแล้ว

นอกจากนี้ มู่หลี่ยงั ไม่เป็ นภัยคุกคามต่อตําแหน่งของเขา ประการแรกเลย หัวหน้าทหารฮุ่ยนั้น

เป็ นผูบ้ ญั ชาการที่ดี นอกจากนี้เขายังได้ติดตามรับใช้ตระกูลเซียวอย่างซื่อสัตย์มาอย่างยาวนาน
เป็ นไปไม่ได้ที่ม่หู ลี่จะเข้ามาแทนที่ตาํ แหน่งของเขาได้ในทันที ตัวมู่หลี่เองก็ตระหนักดีวา่ ตนยัง
ไม่อาจเทียบเปรี ยบกับหัวหน้าทหารฮุ่ยได้

................................

................................
มู่หานจะมาเล่นกับมังกรน้อยอยูท่ ุกวัน ไม่เช่นนั้นนางก็จะไปหาลีอาหรื อทิรันด้า นางสนใจพวก
ออร์คอย่างมาก ดังนั้นนางจะเดินอยูร่ อบกายกรอมเพื่อสํารวจดูเขา กรอมขมวดคิ้วแต่กไ็ ม่ได้
กล่าวอะไร

หลังจากนั้นไม่กี่วนั มู่หานก็เดินทางกลับไปยังสถาบัน เซียวอวีจ๋ ึงจัดให้ลีอาและอัศวิน 50 นาย

คุม้ ครองส่ งนางถึงสถาบัน นอกจากนั้นเขายังได้ให้เงินมู่หานเอาไว้ใช้ตอนอยูท่ ี่สถาบันอีกไม่
น้อย เขาทราบว่าปราศจากเงินการใช้ชีวติ อยูใ่ นเมืองใหญ่น้ นั ไม่ง่ายเลย

มู่หานรู ้สึกประทับใจในตัวเซียวอวี๋ เขาช่วยชีวติ นางและยังช่วยเหลือบิดาของนางมากมาย

แน่นอนว่าเซียวอวีก๋ าํ ลังคิดที่จะเพาะสร้างผูใ้ ช้มนตราขึ้น เขาทราบว่ามันต้องใช้เงินทองไม่นอ้ ย

เว่ยเฮ่าหรื อลอร์ดคนอื่นๆสามารถใช้เงินจํานวนมากเพื่อชักจูงผูใ้ ช้มนตราที่มีระดับไม่ต่าํ ทราม
เข้าร่ วมได้ แต่วสิ ัยทัศน์ของเซียวอวีน๋ ้ นั ต่างออกไป เขาวางแผนที่จะเพาะสร้างผูใ้ ช้มนตราอายุ
เยาว์

เซียวอวีจ๋ ดจํามาจากอคาเดมี่ฟุตบอลสําหรับเยาวชนจากชีวติ ก่อน เขาจะประสบความสําเร็จอย่าง

มากหากสามารถหล่อหลอมนักฟุตบอลระดับเมสซี่ ข้ ึนมาได้สักคน!

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้ออกมาส่ งมู่หานด้วยตนเอง เขากล่าวว่านางสามารถส่ งจดหมายมาบอก

เขาได้ทนั ที่หากมีผใู ้ ดกล้ารังแกข่มเหงนาง เขาสัญญาว่าจะส่ งคนไปช่วยเหลือในทันที มู่หานจึง
ประจูบลงบนแก้มของเขา
เซียวอวีย๋ นื นิ่งตะลึงอยูเ่ นิ่นนาน นี่เป็ นจูบแรกของเขา เขาเป็ นเกมเมอร์ที่เอาแต่ใช้ชีวติ ส่ วนใหญ่
ในมหาวิทยาลัยอยูก่ บั เกม เวลาครึ่ งชีวติ ของเขาถูกใช้ไปเกม ยังไม่เคยมีใครมาตกหลุมรักเขาเลย

"ที่เราทําไปก็เพื่อดินแดน" เซียวอวีส๋ าบานต่อหน้าพระเจ้าว่าเขาไม่มีความคิดที่จะกลืนกินมู่หาน

อยูเ่ ลย นอกจากนั้นนางยังเยาว์วยั เกินไปสําหรับเขา เขานั้นอาจหื่นกามแต่กไ็ ม่เหมือนจี๋ซิ่ง เขา
เอ็นดูม่หู านเสมือนน้องสาวตัวน้อย แต่ไม่คาดว่าสิ่ งที่เขาทําจะเอาชนะใจเด็กสาวนางนี้

ผูใ้ ดบ้างไม่ชื่นชอบเด็กสาวที่สดใส? ทว่าคุณธรรมประจําใจของเขาไม่ยอมให้เขาทําเช่นนั้น....

เซียวอวีก๋ ลับไปจัดการธุระอื่นๆ เขายังต้องคิดเกี่ยวกับบุคลากรที่มีความสามารถพอจะมามาดูแล

จัดการเมืองไลอ้อน และยังต้องแก้ปัญหาด้านการเงิน

เซียวอวีส๋ อบถามมู่หลี่เกี่ยวกับผูท้ ี่มีความสามารถในรัฐเว่ย

มู่หลี่ครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "มีอยูบ่ างคน หากแต่พวกเขาคงไม่มาเข้าร่ วมกับดินแดนไลอ้อนขอรับ"

เซียวอวีเ๋ ผยรอยยิม้ ไม่น่าไว้วางใจออกมา "ข้าจะหาวิธีชิงตัวพวกเขามาเองตราบใดที่พวกเขา

ไม่ได้อยูใ่ นกลุ่มระดับสู งของรัฐเว่ย"

เซียวอวีเ๋ สพพ์ติดการดึงตัวผูท้ ี่มีความสามารถมาไว้ขา้ งกายเสี ยแล้ว ประการสําคัญคือ พวกเขา

ขาดบุคลากรในการบริ หารจัดการดินแดน เซียวซานเทียนได้นาํ ผูค้ นมาด้วยจําวนมากยามที่เขา
เดินทางมาลงหลักปั กฐานในดินแดนนี้ แต่ผคู ้ นส่ วนใหญ่ต่างอพยพออกไปหลังเผชิญความ
ยากลําบากนับทศวรรษ
นอกจากการรับคนแล้ว เขายังขบคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ดา้ นการเงินของดินแดน ในตอนนี้พวก
เขาไม่อาจพึ่งพาจากด้านภาษีได้ อย่างไรก็ตาม ภาษีน้ นั เป็ นรายได้หลักที่จะหล่อเลี้ยงดินแดน

เขาได้รับเงินแปดล้านเหรี ยญทองมา แต่เกือบทั้งหมดนั้นใช้ไปกับยุทโธปกรณ์ของไพร่ พลทั้ง

10,000 นายเขาได้รับชุดเกราะจํานวนมากจากการเอาชนะแคร์รี่ แต่มนั ก็ยงั คงไม่เพียงพอ
เซียวอวีไ๋ ด้ซ้ือชุดเกราะจากโรงตีเหล็กที่ฐานทัพเป่ ามนุษย์ ความกล้าหาญของไพร่ พลนั้นเป็ น
ปัจจัยที่สาํ คัญ แต่เขาก็ตระหนักดีวา่ อุปกรณ์น้ นั มีส่วนอย่างมาก

เซียวอวีซ๋ ้ือเพียงอุปกรณ์ระดับ 1 ให้กบั ทหารของเขาเท่านั้นเนื่องจากราคาที่แพงของชุดเกราะ

และอาวุธในระดับที่ 2 นอกจากนี้ การพัฒนาดินแดนยังต้องใช้เงินเช่นกัน

"เป็ นการยากที่จะปล้นมาจากพวกโจรอีก พวกมันรวมกลุ่มเข้าด้วยกันแล้ว....แล้วข้าจะรับเงิน

พวกนั้นมาได้อย่างไรในเมื่อพวกมันรวมตัวกันจนเป็ นกลุ่มใหญ่?" เซียวอวี๋กาํ ลังหาทางกําจัด
พวกโจร

เขาจะต้องกําจัดพวกโจรออกไปจากดินแดนของเขา หลังจากนั้นเขาก็จะสามารถเรี ยกเก็บภาษี

จากเหล่าพ่อค้าวานิชที่เดินทางมาจากจักรวรรดิเมฆาตะวันตกได้....

เขาทราบดีวา่ พวกโจรจะต้องถูกกวาดล้างเพื่อสร้างความมัน่ คงในเส้นทางขนส่ ง

หน่วยข่าวกรองรายงานต่อเขาว่าพวกโจรยังไม่มีแผนที่จะโจมตีเมืองไลอ้อนในขณะที่พวกมัน
ยังคงยุง่ วุน่ วายอยูก่ บั การจัดการภายใน เซียวอวี๋ทราบดีวา่ เขาไม่อาจเป็ นฝ่ ายบุกโจมตีได้เนื่องจาก
กําลังคนที่นอ้ ยกว่า เขาต้องอยูค่ อยตั้งรับและรอคอยให้อีกฝ่ ายบุกโจมตีเข้ามา
ผูน้ าํ พันธมิตรกองโจรเรี ยกว่า สุ บารุ เขาเป็ นชายที่มีความสามารถอยูบ่ า้ ง อย่างน้อยเขาก็ยงั ฉลาด
พอที่จะรวบรวมกลุ่มโจรเข้าด้วยกันจนมีกาํ ลังกล้าแข็ง

ดูเหมือนว่าชายผูน้ ้ ีจะยังคงไม่มาสร้างปัญหาให้เซียวอวีส๋ ักระยะ

"หากมันไม่มา เช่นนั้นข้าก็ตอ้ งเป็ นฝ่ ายไปหามันเอง..." เซียวอวีพ๋ ึมพําขณะที่ประกายแสงพาด

ผ่านแววตาของเขา...

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 118

BANK WUTTHIPHAN·2 พฤศจิกายน 2017

"หยุดขบวนรถซะ!" บุรุษเคราครึ้ มชักดาบออกจากบั้นเอวและชี้ไปยังขบวนรถม้า

"นายท่าน พวกเราเป็ นเพียงขบวนพ่อค้าเล็กๆ พวกเราสามารถจ่ายค่านํ้าร้อนนํ้าชาให้นายท่านได้

หากนายท่านปล่อยให้พวกเราผ่านไป ข้าต้องพึ่งการขนส่ งในครั้งนี้เพื่อเลี้ยงปากท้อง...." ผูน้ าํ
ขบวนรถม้ามองไปยังทหารม้าเกราะหนักนับร้อยนายที่เรี ยงกันเป็ นทิวแถว เขาสู ญเสี ยความคิดที่
จะต่อสู ้ขดั ขืนทันทีที่ได้เห็นเช่นนี้ หากพวกโจรเข้าโจมตีในตอนนี้ เช่นนั้นผูค้ ุม้ กันทั้งหมดของ
เขาก็คงถูกสังหารจนสิ้ น

"เจ้ารู ้วา่ มีโจรอยูแ่ ถวนี้แต่ยงั กล้าใช้เส้นทางนี้อีกนะ เจ้าอยากตายนักหรื อ?" ชายเคราครึ้ มเงย

หน้าขึ้นกล่าวด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา
"นายท่าน พวกเราทราบ แต่มนั ก็ไม่มีหนทางอื่นอีก พวกเรารวมตัวกันเพื่อแบกรับความเสี่ ยง"
ผูน้ าํ ขบวนก้มศีรษะลง

หัวใจของผูน้ าํ ขบวนตกลงไปอยูท่ ี่ตาตุ่มเนื่องเพราะเขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบกองโจรที่

เข้มแข็งในเส้นทางอันห่างไกลนี้ เขาคงเลือกที่จะต่อสู ้หากเป็ นกองโจรสองหรื อสามร้อยคน ผู ้
คุม้ กันบางส่ วนอาจจะตกตายไป แต่ผลกําไรที่ได้รับกลับมานับว่าเย้ายวนไม่นอ้ ย อย่างไรก็ตาม
กองโจรที่อยูเ่ บื้องหน้าพวกเขาในขณะนี้กลับมียทุ ธภัณฑ์เพรี ยบพร้อม

ชายเคราครึ้ มมองไปยังผูน้ าํ ขบวน "ดูเหมือนกิจการในจักรวรรดิเมฆาตะวันตกจะไปได้สวยนะ

บางทีขา้ อาจจะต้องพิจารณาบ้างเสี ยแล้ว"

"นายท่านช่างปราดเปรื่ องยิง่ นัก" ผูน้ าํ ขบวนรี บพูดยกยอ

"ผายลมสิ ! การปล้นย่อมทํากําไรกว่าอยูแ่ ล้ว ข้าทั้งไม่ตอ้ งเดินทางไกล ไม่ตอ้ งฝ่ าลมฝนให้

ลําบาก ข้าไม่จาํ เป็ นต้องใส่ ใจว่ากําลังปล้นผูใ้ ด อยากได้สิ่งใดก็หยิบฉวยเอามา การปล้นชิงย่อม
ดีกว่าค้าขายอยูแ่ ล้ว เป็ นกิจการที่มีอนาคตกว้างไกล....ฮึ่ม! วันนี้เจ้าโชคดีมากที่ผา่ นมาพบข้า จ่าย
ค่าผ่านทางมาแล้วไสหัวไปซะ ชีวติ น้อยๆของเจ้าคงจบสิ้ นแล้วหากว่าพบผูอ้ ื่น..." ชายเคราครึ้ ม
จ้องมองผูน้ าํ ขบวน ผูน้ าํ ขบวนรี บพยักหน้าและไปขนย้ายสิ่ งของลํ้าค่ามาเพื่อมอบต่อหัวหน้าโจร
เขาค้อมคํานับต่อหัวหน้าโจรอยูห่ ลายครั้ง เขาทราบว่าตนโชคดีแล้วที่หวั หน้าโจรผูน้ ้ ีไม่เลือกเปิ ด
ฉากโจมตี นัน่ เพราะด้วยกําลังของเขาแล้วสามารถสังหารทุกคนในขบวนรถนี้และช่วงชิงทุกสิ่ ง
ทุกอย่างจากไปได้

ชายเคราครึ้ มมองตามขบวนรถม้าที่ค่อยๆจากไป "มารดาเถอะ! ข้าออกปล้นมาเนิ่นนานแล้ว เจ้า

สุ บารุ เจ้าจะต้องได้รู้จกั ข้า!"
ชายเคราครึ้ มก็คือเซียวอวี๋ที่ปลอมตัวเป็ นโจร เขาขบคิดหาทางที่จะจัดการกับสุ บารุ สุ ดท้ายแล้ว
เขาก็ตดั สิ นใจปลอมตัวเป็ นโจรเพื่อที่จะเข้าปะปนกับพวกมัน เขามีโอกาศที่จะได้รับข้อมูลจาก
ภายในกลุ่ม และบางทียงั อาจจะมีโอกาศสังหารสุ บารุ

ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงต้องลงมือด้วยตนเอง เขาได้ติดต่อซู่ฉือเพื่อซื้อตัวผูค้ นทั้งหมดของมู่หลี่ เว่ยเฮ่า

เองก็กาํ ลังมองหาข้อตกลงดังกล่าว หนึ่งในผูท้ ี่มาจากรัฐเว่ยนั้นเป็ นหัวหน้าทหารม้าเกราะหนัก
เรี ยกว่า จางซาน อย่างไรก็ตาม ชายผูน้ ้ นั "หลบหนี" ไประหว่างทางพร้อมด้วยกําลังทหารของ
เขา และหลังจากนั้นก็ไม่มีข่าวคราวของเขาอีกเลย ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงใช้ตวั ตนนี้เพื่อปลอมเป็ น
กลุ่มโจรทหารม้าเกราะหนัก เขาทราบว่าเมื่อถึงจุดจุดหนึ่ง สุ บารุ จะต้องรับรู ้การดํารงอยูข่ องพวก
เขาและต้องการจะดึงตัวเข้าร่ วม ซึ่งเป็ นสิ่ งที่เซี ยวอวีต๋ อ้ งการ

จางซานนั้นไว้หนวดเครา ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงต้องติดเคราที่ใบหน้า หลังจากนั้นเขาก็ยดึ ทําเลใน

ภูเขาและเริ่ มออกปล้นสะดม

จางซานนั้นเป็ นเพียงบุคคลไร้ชื่อเสี ยง แม้แต่ผคู ้ นในเมืองฮุ่ยเองก็ยงั ไม่รู้จกั เขา ดังนั้นนี่จึงเป็ น

ตัวตนที่ดีที่สุดสําหรับเซี ยวอวี๋

เซียวอวีใ๋ ช้พวกนักล่าในการรวบรวมข่าวสารตลอดทั้งเดือนในขณะที่เขายังคงออกปล้นขบวน
พ่อค้าที่ผา่ นทางมา อย่างไรก็ตามเขาพยายามไม่สังหารคน เขาเพียงเรี ยกเก็บเงิน

ซึ่งในความจริ งแล้ว ตอลดเดือนมานี้สามารถทําเงินให้เขาได้มากกว่า 10,000 เหรี ยญทอง

ดังนั้นเขาจึงเริ่ มไม่อยากวางมือจากเส้นทางนี้เสี ยแล้ว
อันที่จริ ง เขากําลังคิดที่จะตั้งหน่วยพิเศษขึ้นในคาบกองโจรเพื่อคอยดําเนินกิจการนี้ต่อไปเพื่อหา
รายได้เสริ ม

หลังจากเสณ้จจากงานเซี ยวอวีก๋ เ็ ดินทางกลับค่าย สถานที่ที่เขาเลือกนี้ไม่ได้อยูห่ ่างไกลจากรัง

โจรของสุ บารุ มากนัก เขาเชื่อว่าอีกไม่นานสุ บารุ จะต้องทราบข่าวคราวของเขา และเพื่อความ
แนบเนียน สิ่ งที่เขาต้องทําก็คือรอให้สุบารุ มาหาและชักชวนเขาเข้าร่ วมกลุ่ม ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงไม่
เป็ นฝ่ ายไปหาสุ บารุ เอง เขาเชื่อว่าสุ บารุ ที่มีความทะเยอทานย่อมไม่ปล่อยให้กองทหารม้าเกราะ
หนักต้องหลุดมือไปอย่างแน่นอน
ไม่นานนักก็มีชายวัยกลางคนซึ่งสวมเสื้ อผ้าอย่างหรู หรามาที่ค่ายของพวกเขา เขากล่าวว่าตนนั้น
เป็ นที่ปรึ กษาของสุ บารุ

เซียวอวีน๋ ้ นั ยังไม่ปักใจเชื่อ จึงเชื้อเชิญชายผูน้ ้ นั ให้มาร่ วมดื่มชาด้วยกัน จากนั้นจึงแสร้งเป็ น

พิจารณาข้อเสนออย่างรอบคอบ

"ข้าขอขอบคุณท่านที่ปรึ กษาที่เดินทางมาตั้งไกล แต่ขา้ ยังไม่ตอ้ งการร่ วมมือกับผูใ้ ด ท่านก็ทราบ

ว่าข้านั้นจงรักภักดีต่อลอร์ดแห่งรัฐวุย่ มาอย่างยาวนาน แต่ดูสิ่งที่ขา้ ได้กระทําไปสิ ตอนนี้ขา้ นั้น
ชื่นชอบที่จะเป็ นอิสระเสี ยมากกว่า"

"ข้าเข้าใจแล้ว เว่ยเฮ่านั้นเป็ นคนไร้ความสามารถ ทว่ากลียคุ กําลังใกล้เข้ามาแล้ว และวีรบุรุษเช่น

ท่านสมควรมองหาที่ทางเป็ นหลักแหล่ง ผูบ้ ญั ชาการจางนั้นเป็ นผูน้ าํ กองทหารม้าเกราะหนัก
และไม่ใช่พวกโจรดาษดื่นทัว่ ไป ดังนั้นข้าจึงเสี ยดายที่ตอ้ งทนเห็นท่านอยูใ่ นตําแหน่งอันเล็กจ้อย
นี้" ที่ปรึ กษาเผยยิม้ ขณะที่ยกถ้วยชาขึ้นจิบ
เซียวอวีย๋ มิ้ "ที่ท่านต้องการจะบอกก็คือ ข้าจะไม่ใช่เพียงแค่โจร หากว่าเข้าร่ วมเป็ นพันธมิตรกับสุ
บารุ ง้ นั รึ ?"

ที่ปรึ กษารี บโบกมือ "ผูบ้ ญั ชาการจางนั้นเป็ นผูท้ ี่ชาญฉลาด ท่านก็ทราบว่าในกลียคุ เช่นนี้ ผูใ้ ดมี
กําปั้นใหญ่สุด ผูน้ ้ นั ย่อมเป็ นราชา เป็ นผูใ้ ดกันที่กาํ หนดว่าพวกเราเกิดมาต่างต้องรับใช้พวกขุน
นาง? เป็ นเพราะพวกมันคือขุนนางหรื อ? ในตอนนี้รัฐเว่ยนั้นไม่ใช่ปัญหา หากแต่เป็ น
ดินแดนไลอ้อน ลอร์ดของดินแดน เซียวอวีก๋ าํ ลังออกไล่ล่าสังหารพวกเรา อย่างไรก็ตามพวก
ราชวงศ์น้ นั ทั้งไม่มีอาํ นาจเพียงพอและไม่เหลือบแลดินแดนห่างไกลเช่นนี้ ดังนั้นพวกเรา
สามารถตั้งตนเป็ นกษัตริ ยแ์ ห่งแดนพายัพ จากนั้นอนาคตของท่านย่อมกว้างไกลไร้ที่สิ้นสุ ด"

เซียวอวีส๋ บถด่าขึ้นในใจ "มารดามันเถอะ! เจ้าคิดจะลอกเลียนความคิดของบิดาหรื อ? สวะ

เหล่านี้กระทัง่ ต้องการสังหารข้า! พวกเจ้าต้องการที่จะเป็ นกษัตริ ยแ์ ห่งแดนพายัพงั้นหรื อ? ข้าจะ
ไม่ขอใช้สกุลเซียวหากไม่สามารถสังหารพวกเจ้าจนสิ้ น!"

ใบหน้าของเซียวอวีน๋ ้ นั ปรากฏแววครุ่ นคิดขึ้น

"ท่านก็ทราบว่าชีวติ ตอนนี้ขา้ นั้นนับว่าดีอยู่ หากว่าข้าเข้าร่ วมกับสุ บารุ เช่นนั้นข้าก็คงได้เป็ น

เพียงแค่ผบู ้ ญั ชาการเล็กๆ..." เซียวอวีห๋ ย่อนเหยือ่ ลงไป

ที่ปรึ กษาทราบว่าเซียวอวี๋กาํ ลังต้องการต่อรองเงื่อนไขในการเข้าร่ วมกับพวกเขา

"ผูบ้ ญั ชาการจางสามารถขึ้นเป็ นผูน้ าํ หน่วยทหารม้าที่สามตราบใดที่ท่านนําไพร่ พลของท่านทั้ง

สี่ ร้อยคนเข้าร่ วมกับพวกเรา ท่านจะมีไพร่ พลมากกว่าหนึ่งพันใต้บญั คับบัญในหน่วยที่สาม" ที่
ปรึ กษาตอบคํา
"ผูน้ าํ หน่วยทหารม้าที่สาม?" เซียวอวีข๋ มวดคิว้

ที่ปรึ ษาพยักหน้า "ใช่แล้ว นายท่านสุ บารุ ได้รวบรวมผูค้ นก่อตั้งเป็ นทัพม้าเกราะหนักถึงสอง

หน่วยซึ่งมีไพร่ พลกว่าหนึ่งพันนาย ผูบ้ ญั ชาการควรจะทราบความแข็งแกร่ งของลอร์ดเซี ยว เจ้า
เซียวอวีน๋ นั่ มันมีพวกออร์คและเอลฟ์ คอยหนุนหลังอยู่ ผูบ้ ญั ชาการจางอาจจะถูกกลุ่มอื่นฮุบหลืน
ในสักวันหนึ่งหรื อไม่เช่นนั้นก็จะต้องถูกเซียวอวี๋กวาดล้าง ข้าทราบว่ากองกําลังของท่านนั้นล้วน
แต่เป็ นมือดี แต่ท่านก็ยงั ไม่ใช่คู่มือของคนผูน้ ้ นั "

เซียวอวีร๋ ู ้สึกประหลาดใจเพราะไม่คาดว่าสุ บารุ จะมีทหารม้าเกราะหนักอยูแ่ ล้วถึงสองพันนาย

เขาเชื่อว่าตอนนี้สุบารุ น้ นั แข็งแกร่ งเสี ยยิง่ กว่าแคร์รี่ในสงครามครั้งก่อนเสี ยอีก ดูเหมือนว่าตอนนี้
สุ บารุ จะเป็ นภัยคุกคามอันยิง่ ใหญ่เสี ยแล้ว เขาจะต้องรี บกําจัดภัยร้ายนี้ออกไปโดยเร็วที่สุด

ที่ปรึ กษากล่าวสื บต่อเมื่อเห็นว่าเซียวอวีน๋ ้ นั เงียบไป "ผูบ้ ญั ชาการจางวางใจได้ ท่านผูน้ าํ ของพวก

เรานั้นดูแลผูใ้ ต้บงั คับบัญชาเป็ นอย่างดี ท่านจะมีชีวิตความเป็ นอยูท่ ี่ดีเลิศยิง่ กว่าตอนอยูท่ ี่รัฐเว่ย"

"ข้าเกรงว่าไพร่ พลที่ขา้ จะได้รับหลังจากที่เข้าร่ วมกับพวกเจ้าจะไม่เชื่อฟัง....ข้านั้นไม่อาจบังคับ

พวกเขาได้..." เซียวอวีก๋ ล่าวสิ่ งที่อยูใ่ นใจออกไป

ที่ปรึ กษาทราบว่านี่เป็ นสิ่ งที่ผนู ้ าํ กลุ่มโจรทุกคนต่างเป็ นกังวลยามตัดสิ นใจจะเข่าร่ วมกับพวกเขา

ที่ปรึ กษาหัวเราะออกมา "นี่ไม่ตอ้ งกังวล คนเหล่านั้นจะอยูภ่ ายใต้บงั คับบัญชาของท่านในสนาม

รบ"
เซียวอวีข๋ บคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "หมายความว่าพวกเขาจะกลายเป็ นคนของข้างั้นหรื อ?"

ที่ปรึ กษาตอบรับ "ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น แต่พวกเราจะจัดหาไพร่ พลให้ท่านอีก อนาคตคต

ของท่านจะไร้ขอบเขต หากท่านมีผลงานในสนามรบ ผูบ้ ญั ชาการจางนั้นเป็ นอัศวิน ดังนั้นท่านมี
ค่ามากสําหรับท่านผูน้ าํ ของพวกเรา"

เซียวอวีแ๋ ละที่ปรึ กษาโต้ตอบกันอยูเ่ นิ่นนาน สุ ดท้ายเขาก็ตอบตกลง

ที่ปรึ กษาจากไปด้วยรอยยิม้ มีความสุ ข เขาทราบดีวา่ ไพร่ พลของจางซานนั้นล้วนเป็ นทหารชั้น

ยอด ดังนั้นเขาจึงรี บนําข่าวดีน้ ีกลับไปรายงานสุ บารุ เซียวอวีม๋ องดูแผ่นหลังของที่ปรึ กษาที่เดิน
จากไป

"นี่ราวกับซุนหงอคงจําแลงกายลงกระเพาะองค์หญิงพัดเหล็ก...." เซียวอวีเ๋ ผยรอยยิม้ ที่ดูชวั่ ร้าย

ออกมา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 119

BANK WUTTHIPHAN·2 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีน๋ าํ ทหารม้าเกราะหนักทั้ง 450 นายปยังค่ายของสุ บารุ

เหล่าทหารม้าเกราะหนักที่อญั เชิญออกมาจากฐานทัพนั้นนั้นแตกต่างจากทหารม้าเกราะหนักใน
ยุคนี้อย่างสิ้ นเชิง โดยทัว่ ไปแล้ว ทหารม้าเกราะหนักของยุคนี้จะใช้หอกที่ทรงพลังเป็ นอาวุธหลัก
และพกพามีดและโล่ขนาดเล็กเป็ นอาวุธเสริ ม
หากแต่เหล่าทหารม้าเกราะหนักที่ถูกอัญเชิญออกมาจากฐานทัพมนุษย์น้ นั จะใช้ดาบหนักซึ่งมี
นํ้าหนักไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าหอกที่ทหารม้าเกราะหนักของยุคนี้ใช้เลย นอกจากนี้ พวกเขาสามารถ
กวัดแกว่งดาบสังหารทหารราบได้อย่างง่ายดายยิง่ กว่า

ยิง่ ไปกว่านั้นพวกเขายังแข็งแกร่ งยิง่ กว่า เหล่าทหารม้าจากเกมนั้นถูกฝึ กไว้เพื่อการรบโดยเฉพาะ

ดังนั้นทั้งทักษะการขี่มา้ และตัวม้าเองย่อมมีคุณภาพที่ดีกว่า

นอกจากนี้ ทหารม้าเหล่านี้ยงั ใช้ดาบหนักซึ่งผูค้ นในยุคนี้ยากที่จะลอกเลียแบบได้ ตัวดาบนั้นมี

นํ้าหนักมากกว่าหนึ่งร้อยปอนด์ แต่อศั วินเหล่านี้กย็ งั คงกวัดแกว่งมันได้ราวกับมีด แม้วา่ การ
เคลื่อนไหวจะมีอย่างจํากัดที่ ตวัด ฟาดฟันหรื อทิ่มแทงก็ตาม หากแต่เมื่อทหารม้าเหล่านี้ก่อตั้ง
เป็ นรู ปขบวนแล้วล่ะก็ การโจมตีของพวกเขาจะน่ากลัวเป็ นอย่างมาก

นอกจากนี้ ทั้งตัวอัศวินและม้าพาหนะยังมีความเป็ นอันหนึ่งอันเดียวกัน การควบขี่มา้ ของพวก

เขายังยอดเยีย่ มเสี ยยิง่ กว่าเดินด้วยเท้าของตนเอง พวกเขาสามารถเข้าโจมตีและถอยกลับได้อย่าง
คล่องแคล่ว แน่นอนว่าไพร่ พลเกราะหนักในยุคนี้ยงั ไม่อาจเทียบเปรี ยบได้

อย่างไรก็ตาม ข้อได้เปรี ยบเหล่านี้จะหมดไปในทันทีที่พวกเขาปราศจากม้า ชั้นเชิงเขาพวกเขาจะ

สับสนยุง่ เหยิง ไม่ทราบว่าสมควรเดินหน้าหรื อถอยหลังอีก

นี่เป็ นความสมดุลของระบบเกม

เพื่อเป็ นการปกิดจุดด้อยของพวกเขา เซียวอวีจ๋ ึงฝึ กพวกเขาโดยปราศจากม้า เขาฝึ กไว้ให้สาม

รู ปแบบ รู ปแบบแรกคือก้าวไปเบื้องหน้า ฟาดฟัน ก้าวไปข้างหน้าและฟาดฟัน รู ปแบบที่สองคือ
ก้าวถอยหลัง ฟาดฟัน ก้าวถอยหลังและฟาดฟัน รู ปแบบที่สามคือ แทงไปข้างหน้า หมุนตัว ฟัน
และฟัน

ชั้นเชิงของพวกเขานั้นไม่ค่อยดีหากปราศจากม้า หากแต่พวกเขาก็ยงั คงเป็ นอัศวินที่มีเขี้ยวเล็บ

พวกเขายังมีดาบหนักซึ่งยากจะต่อกรอยูก่ บั ตัว

เกราะที่แข็งแกร่ งของพวกเขาจะต้านทานการโจมตี ดาบอันทรงพลังของพวกเขาจะทําลายทั้ง

การโจมตีและการป้ องกัน

เหล่านักรบที่ถูกอัญเชิญมานั้นมีความด้านที่แข็งแกร่ งและอ่อนแอ

เหล่าออร์คที่ติดตามเซี ยวอวีม๋ าอย่างยาวนานนั้นได้เรี ยนรู ้อะไรต่างๆมากมาย ตอนนี้พวกมัน

กระทัง่ ลอกเลียนแนวคิดของเขาได้บา้ งแล้ว

อย่างไรก็ตาม อัศวินเหล่านี้เพิ่งถูกอัญเชิญมาได้ไม่นานนัก ดังนั้นสติปัญญาของพวกเขาจึงยังไม่

สู งนัก ดังนั้นพวกเขาจึงต้องใช้ความพยายามอยูบ่ า้ งในการฝึ กฝนตามที่เซียวอวีไ๋ ด้สอนให้ แม้
กระนั้นพวกเขาก็เรี ยนรู ้สิ่งที่เซียวอวีส๋ อนได้อย่างดี กระทัง่ เด็กอายุสามขวบก็ยงั เคลื่อนไหวเช่นนี้
ได้ ดังนั้นอัศวินชั้นยอดเหล่านี้จึงใช้เวลาฝึ กฝนเพียงหนึ่งคืน

นอกจากความแข็งแกร่ ง ความคล่องตัวและค่าคุณสมบัติอื่นๆของพวกเขาจะของพวกเขาจะ
เพิม่ ขึ้นตามระดับแล้ว พวกเขายังได้เรี ยนรู ้ทกั ษะที่เรี ยกว่า วิง่ โถม เมื่อพวกเขามาถึงระดับที่สาม
ม้าของพวกเขาจะสามารถเร่ งความเร็วขึ้นได้ในช่วงสั้นๆ นี่สามารถสร้างความเสี ยหายอย่างหนัก
ต่อฝ่ ายศัตรู และที่ระดับหก พวกเขาจะได้เรี ยนรู ้อีกทักษะที่ส่งผลให้การโจมตีของพวกเขาสร้าง
ความมึนงงต่อศัตรู และที่ระดับสิ บ พวกเขาจะได้รับทักษะที่สามที่เรี ยกว่า รวมเป็ นหนึ่ง ทั้งม้า
และอัศวินจะกลายเป็ นหนึ่งเดียวกัน ม้าจะสามารถใช้ขาของพวกมันช่วยอัศวินโจมตีเข้าใส่ ศตั รู

ทักษะเหล่านี้น้ นั ทรงพลังอย่างมาก ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงว่าพวกเขาสามารถเร่ งความเร็วขึ้นได้ พวก

เขานั้นเป็ นทหารม้าเกราะหนัก สําหรับทหารม้าเกราะหนักแล้ว ม้าของพวกเขาจําต้องมีความ
แข็งแรงและอดทนอย่างมาก อีกทั้งตัวอัศวินเองยังต้องมีทกั ษะขี่มา้ ที่สูงอย่างมากเพื่อที่จะ
สามารถเร่ งความเร็วขึ้นได้ในช่วงสั้นๆ ด้วยการเพิม่ เข้ามาของทักษะนี้ พวกเขาจะไม่เพียง
แข็งแกร่ งเมื่อก่อตั้งรู ปขบวนเท่านั้น แต่ยงั จะแข็งแกร่ งในการต่อสู ้ตวั ต่อตัวอีกด้วย พวกเขา
สามารถเร่ งความเร็ว ฟาดฟัน ทําให้ศตั รู มึนงง จากนั้นก็ฟาดฟันและต่อเนื่องได้อีก กระทัง่ เหล่าผู ้
ฝึ กยุทธ์ของโลกใบนี้กย็ งั หมดปัญญาจะต้านทานกระบวนท่าดังกล่าว

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่ากระทัง่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สามก็ยงั ถูกฆ่า หากโดนทหารม้าเกราะหนักราวสี่ ถึงห้า

นายกลุม้ รุ มพร้อมกันด้วยกระบวนท่าดังกล่าว

อย่างไรก็ตาม สติปัญญาของพวกเขายังไม่มากเท่าใดนัก ดังนั้นจึงเป็ นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะคิด

ได้ดงั เช่นที่เซียวอวีค๋ ิด อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาไปถึงระดับที่สิบได้ พวกเขาย่อมต้องกลายไพ่
ตายของเซียวอวี๋

อาจบางที เนื่องเพราะความแข็งแกร่ งของพวกเขา ระบบเกมจึงจํากัดจํานวนที่จะอัญเชิญออกมา

ได้เอาไว้ มิฉะนั้นเซียวอวีค๋ งบุกตะลุยไปทัว่ ทวีปได้ไม่ยาก

ทหารม้าเหล่านี้ผา่ นสมรภูมิมาไม่มากนัก นอกจากนี้ยงั ไม่มีครั้งใดที่เป็ นสนามรบขนาดใหญ่

ดังนั้นจึงมีเพียงส่ วนน้อยเท่านั้นที่อยูใ่ นระดับที่สาม อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ทรงพลังมากแล้ว ดู
เหมือนว่ากองกําลังของเซี ยวอวีจ๋ ะไม่ได้มีจาํ นวนมากเท่าใดนัก หากแต่เมื่อได้กลยุทธ์ที่ดี พวก
เขาจะแข็งแกร่ งเป็ นอย่างมาก
แน่นอนว่าเซียวอวีย๋ อ่ มไม่ใช้ทหารเพียง 450 นายนี้เผชิญหน้ากับศัตรู ท้ งั หมด เขาย่อมต้องใช้
เล่ห์เหลี่ยมและใช้ทหารม้าเหล่านี้เป็ นอาวุธเสริ ม

สุ บารุ ออกมาต้อนรับเซี ยวอวีด๋ ว้ ยตนเองที่ทางเข้า ทหารม้าเกราะหนักเหล่านี้จะมีส่วนช่วยเขา

อย่างมาก โจรก็ยงั คงเป็ นโจร พวกมันย่อมเทียบไม่ได้กบั กองทัพทหาร นี่จึงเป็ นช่องว่างระหว่าง
ทั้งสอง อาจจะเป็ นไปได้ที่พวกโจรนั้นมีอุปกรณ์ที่ดีกว่า ทว่าในแง่ของการเตรี ยมความพร้อมนั้น
นับว่าสู ้ไม่ได้

"ฮ่าฮ่า ข้าเคยได้ยนิ ชื่อเสี ยงของผูบ้ ญั ชาการจางมาเนิ่นนาน ช่างน่ายินดีที่วนั นี้ได้พบท่านแล้ว" สุ

บารุ เปล่งเสี ยงหัวเราะขณะที่เข้ามากอดเซียวอวี๋

เซียวอวีส๋ าํ รวจชายผูน้ ้ ี เขาพบว่าชายผูน้ ้ ีมีรูปลักษณ์ที่สง่างามและและมีร่างกายที่แข็งแรง ยิง่ ไป

กว่านั้นคําพูดของเขายังแฝงไว้ดว้ ยความมัน่ ใจในตนเอง เป็ นชายที่เปี่ ยมไปด้วยเสน่ห์ บางคน
อาจถึงขั้นบูชาเขาเพราะภาพลักษณ์ที่ดูเป็ นวีรบุรุษผูก้ ล้า ไม่แปลกใจเลยที่สุบารุ จะสามารถ
รวบรวมผูค้ นมากมายเข้าด้วยกันได้

เซียวอวีเ๋ ผยรอยยิม้ "ข้าเองก็ได้ยนิ ชื่อท่านผูน้ าํ มานาน ช่างสมคําลํ่าลือนัก ข้าหวังว่าข้าจะมีส่วน

ช่วยเหลือท่านผูน้ าํ ในอนาคตได้"

สุ บารุ กา้ วมาเดินเคียงข้างเซียวอวีข๋ ณะเข้าค่าย "ข้าเชื่อว่าข้าจะสามารถกวาดพิชิตดินแดน

ตะวันตกเฉียงเหนือนี้ได้เมื่อมีผบู ้ ญั ชาการจางอยูเ่ คียงข้าง พวกเราจะไร้คู่ต่อกร!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 120

 BANK WUTTHIPHAN·3 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีน๋ ้ นั สู งขึ้นไม่นอ้ ย หากแต่เขาก็ยงั คงดูตวั เตี้ยเมื่อเปรี ยบเทียบกับสุ บารุ

ทั้งสองพูดจาหวานหูต่อกันขณะที่เดินเข้าไปในค่าย สุ บารุ ได้จดั อาหารเพื่อเลี้ยงต้อนรับเซียวอวี๋

นี่เป็ นโอกาศที่เซี ยวอวีจ๋ ะได้เห็นหน้าค่าตาเหล่าหัวหน้าโจรคนอื่นๆที่เข้าร่ วมกับสุ บารุ

สุ บารุ ใช้คาํ 'สงครามต่อต้านดินแดนไลอ้อน' มาเป็ นสิ่ งชักจูงให้เหล่าโจรค่ายเล็กค่ายน้อย

รวมตัวกันภายใต้ร่มธงของเขา ทุกคนจะเป็ นส่ วนหนึ่งในกองโจรเหยีย่ วของเขา อย่างไรก็ตาม
กลุ่มโจรขนาดกลางนั้นไม่เต็มใจที่จะอยูใ่ ต้สุบารุ ผูใ้ ดจะเต็มใจอยูใ่ ต้ผอู ้ ื่นหากว่าพวกขาสามารถ
ปกครองด้วยตนเองได้

แต่การโจมตีของดินแดนไลอ้อนนั้นเป็ นภัยคุกคามอย่างมาก ดังนั้นเหล่าค่ายโจรขนาดกลางจึง

ไม่อาจต้านทาน ยิง่ ไปกว่านั้นในการโจมตีของดินแดนไลอ้อนยังมีเครื่ องยิงจู่โจมและเครื่ องยิง
ทําลายอีกด้วย ด้วยเหตุน้ ี เหล่าค่ายโจรขนาดกลางจึงต้องเลือกระหว่างรวมตัวเพื่อความอยูร่ อด
หรื อถูกทําลายจนสิ้ นซาก

เซียวอวีไ๋ ด้กวาดล้างค่ายโจรขนาดกลางไปมากกว่า 20 ค่ายอละค่ายเล็กอีกนับไม่ถว้ น เขาได้รับ

สมบัติมามากมาย

เหล่าค่ายโจรขนาดกลางนั้นดํารงอยูม่ าเป็ นเวลาหลายปี แล้ว พวกมันออกปล้นและรวบรวม

ทรัพย์สินไว้จาํ นวนมาก อย่างไรก็ตาม นี่กลับเป็ นประโยชน์ต่อเซียวอวี๋ ในตอนนี้เมืองไลอ้อนมี
วัตถุโบราณ เครื่ องประทินโฉม เครื่ องประดับและสิ่ งของอีกหลายสิ่ งจํานวนอยูภ่ ายในคลังเมือง
ส่ วนโจรกลุ่มใหญ่ๆเช่นกลุ่มโจรของสุ บารุ น้ นั ส่ วนมากดํารงคงอยูม่ าก่อนที่เมืองไลอ้อนจะถูก
ก่อตั้งขึ้น ความมัง่ คัง่ ของพวกมันยังมากกว่าเมืองขนาดกลางบางแห่งเสี ยอีก

ดินแดนทิศตะวันตกเฉี ยงเหนือเป็ นที่ที่สลับซับซ้อน มันเป็ นเขตกันชนกับจักรวรรดิเมฆา

ตะวันตก ดังนั้นการตรวจสอบและควบคุมซึ่งกันและกันทั้งจากมุมมองทางการเมืองและทาง
เศรษฐกิจจึงมีอยูม่ าก กล่าวโดยสรุ ปคือ พื้นที่ผนื นี้น้ นั ยากที่จะรวมตัวเข้าด้วยกันได้

แรกเริ่ มนั้น เซียวซานเทียนที่มะความทะเยอทะยานต้องการจะรวบรวมดินแดนแถบนี้เข้าเป็ น

หนึ่งเดียวและก่อตั้งรัฐที่แข็งแกร่ งขึ้น แต่เขาก็ตอ้ งเผชิญปัญหามากมาย ดินแดนไลอ้อนนั้นเผชิญ
ภัยแล้งและไพร่ พลทหารก็ขาดแคลน เขาไม่สามารถรับสมัครทหารเพิ่มได้ อีกทั้งเสบียงที่ใช้
สําหรับเลี้ยงปากท้องผูค้ นในเมืองก็มีอยูอ่ ย่างจํากัด

ในเวลานั้น กลุ่มโจรขนาดใหญ่หลายๆกลุ่มได้ร่วมกันโจมตีเซี ยวซานเทียนและทําให้เขาต้อง

สู ญเสี ยอย่างหนัก เซียวซานเทียนจึงรู ้สึกทอดอาลัยจากความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้น

พวกมันเป็ นกองโจร หากแต่กาํ ลังคนก็ยงั น้อยกว่าไพร่ พลของเซียวซานเทียน ดังนั้นพวกมันจึง

ละทิ้งกลยุทธ์และเปลี่ยนเป็ นใช้การโจมตีเป็ นระลอก นอกจากนี้ ไพร่ พลส่ วนใหญ่ของเซียวซาน
เทียนนั้นเพิ่งถูกเกณฑ์มาได้ไม่นานและขาดการฝึ กซ้อม เขาไม่ได้คุมกองทัพชั้นยอดดังเช่นใน
อดีต

เหล่าโจรกระทัง่ ต้องการสังหารเซียวซานเทียนและขึ้นปกครองพื้นที่แถบนี้ ทว่าพวกมันกังวลว่า

การสังหารแกรนดยุคของอาณาจักรจะทําให้ราชวงศ์ส่งกองทัพขนาดใหญ่มากวาดล้างพวกมัน
ยิง่ ไปกว่านั้นเมืองไลอ้อนยังตั้งอยูท่ ี่ชายขอบของดินแดนดังนั้นจึงไม่เป็ นภัยคุกคามต่อพวกมัน
มากนัก สุ ดท้ายพวกมันก็เลือกที่จะทิง้ เมืองไลอ้อนไว้เช่นนั้น
แต่ใครจะรู ้เล่าว่าเซียวอวีจ๋ ะกลายเป็ นเช่นนี้หลังจากบิดาตายจากไป?

....................................

...................................

เซียวอวีก๋ วาดสายตาสํารวจหัวหน้าโจรคนอื่นๆเพื่อมองหาคนที่ไม่พอใจต่อสุ บารุ

ดูผวิ เผิน นี่อาจจะเป็ นกลุ่มพันธมิตรที่เข้มแข็ง แต่หากมองจากภายในจะทราบว่ามันยังคงมีความ

ขัดแย้งเกิดขึ้นอยู่ เซียวอวี๋ทราบว่าเขาสามารถหยิบยืมมือผูอ้ ื่นในการทําลายกลุ่มพันธมิตรนี้จาก
ภายใน

.................................

.................................

บรรยากาศในงานเลี้ยงนั้นดําเนินไปด้วยความสมัครสมานสามัคคี แต่พวกหัวหน้าส่ วนใหญ่ยงั ดู

ถูกเซียวอวี๋ ท้ายที่สุดแล้ว เซียวอวีก๋ เ็ พียงนําทหารม้าเกราะหนักเพียง 450 คนมาเข้าร่ วม
กองโจรขนาดกลางโดยส่ วนใหญ่น้ นั มีสมุนราวหนึ่งพันคนกระทัง่ ถึงหนึ่งหมื่นคน ดังนั้น
เซียวอวีจ๋ ึงมีฐานะเป็ นเพียงผูน้ าํ โจรกลุ่มเล็กๆในสายตาพวกมัน ถึงกระนั้นก็ยงั ดีกว่าผูอ้ ื่น
เล็กน้อยเพราะสมุนของเขาเป็ นทหารม้าเกราะหนัก เซียวอวีไ๋ ม่ได้ให้ความสนใจในเรื่ องนี้
เพราะว่าเขาไม่ได้ตอ้ งการเข้าร่ วมเป็ นส่ วนหนึ่งกับพวกมันอยูแ่ ล้ว
ด้วยเหตุน้ ี เขาจึงพักอยูภ่ ายในค่ายเหยีย่ วและใช้เวลาส่ วนใหญ่ฝึกซ้อมอัศวิน ใบหน้าของเขาเรี ยบ
เฉยขณะที่กวาดสํารวจความเป็ นไปภายในค่ายแห่งนี้ ก่อนอื่นเลย เขาพยายามหาจุดอ่อนของค่าย
แห่งนี้

ทว่าเขากลับพบว่าทั้งความสู งและความหนาของกําแพงค่ายแห่งนี้ยงั มากเสี ยยิง่ กว่ากําแพงของ

เมืองไลอ้อน เขาจะต้องใช้กาํ ลังคนมากกว่าห้าหมื่นเพื่อจะบุกโจมตีจากทางด้านหน้าหากว่าเขา
ไม่สามารถหาหนทางอื่นได้

แน่นอนว่าค่ายแห่งนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยสุ บารุ ผูน้ าํ ค่ายคนก่อนที่เป็ นผูส้ ร้างค่ายนั้นสิ้ นใจจาก

โรคชรา สุ บารุ ได้กาํ จัดคู่แข่งที่จะแย่งชิงตําแหน่งของเขา จากนั้นจึงขึ้นครองตําแหน่งนี้

เซียวอวีเ๋ ลือกที่จะใช้แผนที่สอง เขาเริ่ มเข้าไปพูดคุยกับหัวหน้าค่ายคนอื่นๆ

ดูผวิ เผินเหมือนเป็ นความบังเอิญ แต่เซียวอวีไ๋ ด้เข้าไปตีสนิทหัวหน้าค่ายคนหนึ่งเรี ยกว่า เหล่ย

เป่ า ผูท้ ี่มีสมุนโจรกว่าหนึ่งหมื่นคนอยูใ่ ต้สังกัด ชายผูน้ ้ ีมีท่าทีไม่พอใจสุ บารุ อยู่ เซียวอวีไ๋ ด้เห็น
มันอย่างชัดเจนในงานเลี้ยงต้อนรับเขา

"อ่า ขออภัย....ขออภัย....เป็ นหัวหน้าเป่ านี่เอง! ดูเหมือนชุดของท่านจะมีราคานับหมื่นเหรี ยญ

ทอง ข้าจะจัดส่ งสองหมื่นเหรี ยญทองไปเพื่อขออภัย ขอหัวหน้าเป่ าโปรดอภัยให้กบั ข้าด้วย"
เซียวอวีก๋ ล่าวด้วยรอยยิม้

เหล่ยเป่ านั้นไม่พอใจตั้งแต่ที่เซียวอวีเ๋ ข้าร่ วมด้วยแล้ว เขามีโทสะทันทีที่เซียวอวีเ๋ ดินมาชนกับเขา

แต่คาํ กล่าวของเซียวอวีไ๋ ด้ดบั เพลิงโทสะนั้นลงอย่างรวดเร็ว
"จงเดินอย่างระมัดระวัง ข้าเกรงว่าชีวติ เจ้าจะหลุดลอยไปหากเกิดเรื่ องเช่นนี้กบั ผูอ้ ื่นภายในค่าย"
เหล่ยเป่ ากล่าวออกมา

เซียวอวีร๋ ี บกล่าวขึ้นอย่างรวดเร็ว "อ่า ถูกแล้ว น้องชายผูน้ ้ ีจะจดจําคําของพี่เป่ า ข้าเพิ่งเข้าร่ วม

ดังนั้นข้าจึงยังไม่เข้าใจกฏของค่าย ข้าหวังว่าพี่เป่ าจะช่วยชี้แนะในอนาคต"

เหล่ยเป่ ามองดูเซียวอวี๋ "ไม่ใช่วา่ เจ้าคอยติดตามสุ บารุ อยูแ่ ล้วรึ ? แล้วเหตุใดข้าจึงจะต้องดูแลเจ้า

ด้วย?"

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "ขอพี่เป่ าอย่าถือเป็ นเรื่ องจริ งจัง ท่านคิดว่าสุ บารุ น้ นั ยึดถือชายตัวเล็กๆเช่นข้าเป็ น
อย่างไร? ข้าจะยินดีมาที่นี่ง้ นั หรื อหากไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับ?"

คํากล่าวของเซียวอวีร๋ าวกับอ่านใจเหล่ยเป่ าได้

เหล่ยเป่ าเห็นประกายในแววตาของเซียวอวี๋ "สุ บารุ บอกกับพวกเราว่าเป้ าหมายคือการทําลาย

ดินแดนไลอ้อน ทว่ามันกลับยกข้ออ้างเสี ยมากมายเพื่อหลีกเลี่ยงคําสัญญาณของมัน พวกเรายัง
ไม่ทนั ได้โจมตีเมืองไลอ้อน แต่กลุ่มโจรจํานวนมากได้ถูกมันฮุบกลืนไปเรี ยบร้อยแล้ว"

เซียวอวีแ๋ ทบจะตะโกนออกมา "นี่แหละที่ขา้ ต้องการ! ขอบคุณสวรรค์! ฮ่าฮ่า.."

เซียวอวีก๋ ล่าวเสริ ม "พี่เป่ า ข้านั้นเป็ นเพียงผูน้ าํ กลุ่มเล็กๆ ดังนั้นข้าจึงต้องแสวงหาที่หลบภัยใน

ช่วงเวลาแห่งกลียคุ เช่นนี้ แต่เป็ นไปได้อย่างไรที่ผกู ้ ล้าเช่นท่านไม่สามารถยืนหยัด? กําลังคน
ของสุ บารุ น้ นั เข้มแข็งกว่ากลุ่มอื่นๆนักหรื อ? ข้าคิดว่าสุ บารุ น้ นั ยกข้ออ้างนี้มาเพื่อที่จะรวบรวม
พวกเราทุกกลุ่มเข้าด้วยกันเพื่อรับใช้เขา ใช่วา่ เขากําลังคิดที่จะขึ้นเป็ นราชาของดินแดนแห่งนี้
หรื อไม่?"

คํากล่าวของเซียวอวีเ๋ สมือนการปาดเนยลงบนขนมปัง

เหล่ยเป่ าหันไปมองโดยรอบและไม่พบเห็นผูใ้ ด เขาจึงกล่าวสื บต่อด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา "ถูกอย่างที่

เจ้าว่า...แต่มนั นั้นไม่มีคุณสมบัติพอ มันเพียงรับช่วงต่อมาจากหัวหน้าคนเก่า ทว่าพวกเราทั้งหมด
ต่างไต่เต้าขึ้นมาจากระดับล่าง แล้วมันจะยอดเยีย่ มกว่าพวกเราได้อย่างไร?"

เซียวอวีต๋ ีหน้าเศร้า เขาทอดถอนใจ "ช่างโชคร้ายนัก ข้าไม่มีทางเลือกอื่นอีกเมื่อเข้ามาแล้ว เดิมที

สุ บารุ ได้ให้คาํ สัญญาไว้มากมาย แต่ถอ้ ยคําเหล่านั้นกลับสลายไปกับสายลม...."

เหล่ยเป่ ากล่าวสื บต่อ "ไม่เช่นนั้นเสมอไป ข้าไม่ใช่ผเู ้ ดียวที่คิดเช่นนี้ ข้าเชื่อว่าหากหัวหน้าคน

อื่นๆมาร่ วมมือกับข้า เช่นนั้นพวกเราทั้งหมดก็จะได้รับสิ่ งที่ตอ้ งการ"

เซียวอวีส๋ ่ ายหน้า "พี่ใหญ่.....ข้าขอเรี ยกท่านว่าพี่ใหญ่นบั จากนี้ ข้าคิดว่าท่านไร้เดียงสาไปแล้ว

ท่านยังมองแผนการของสุ บารุ ไม่ออก ข้ามาอยูท่ ี่นี่ได้เพียงไม่กี่วนั และได้เห็นสิ่ งที่เกิดขึ้นกับโจร
กลุ่มเล็กๆเช่นข้า โดยเปลือกนอกแล้ว เขาเรี ยกมันว่าการขยายกองกําลัง ทว่าเขากลับกระจายคน
ของข้าไปยังหน่วยต่างๆ คนเหล่านี้ไม่ได้ใส่ ใจว่าผูน้ าํ ของมันเป็ นผูใ้ ด พวกมันจะติดตามผูท้ ี่เลี้ยง
ดูพวกมันอย่างดี สุ บารุ กลับไร้ยางอายนัก ข้าเกรงว่าหลังจากนี้ไพร่ พลของข้าคงไม่เชื่อฟังข้าอีก
ต่อไป"
เหล่ยเป่ ากลายเป็ นโมโหขึ้นมา "เจ้าสารเลวสุ บารุ ! ข้ารู ้วา่ มันได้ลอบติดต่อกับเหล่าหัวหน้าหน่วย
ของข้าเช่นกัน..."

เซียวอวีว๋ างมือบนไหล่ของเหล่ยเป่ า "พี่เป่ า ความเสี ยใจของข้าก็คือ การมาเข้าร่ วมกลุ่มพันธมิตร

นี้ หากพี่เป่ าสามารถหาหนทางหลุดพ้นจากกลุ่มนี้ได้ ขอพี่เป่ าอย่าได้ลืมเลือนน้องชายผูน้ ้ ี ข้าไม่
ต้องการที่จะอยูท่ ี่นี่ แต่ความแข็งแกร่ งของข้ายังไม่เพียงพอที่จะออกไป....ข้าเชื่อว่าท่านคงได้ยนิ
ข่าวการตายของข้าหากข้านํากําลังหลบหนีจากไป"

เหล่ยเป่ าถ่มนํ้าออกมา "สารเลว! ในตอนที่หวั หน้าโจรคอปจากไป พวกเรากลับได้รับการบอก

กล่าวว่าเขาถูกทหารของเมืองไลอ้อนสังหาร! ทหารของเมืองไลอ้อนจะมาถึงสถานที่อนั ห่างไกล
เช่นนี้ได้อย่างไร? เห็นได้ชดั ว่าสุ บารุ มนั ต้องส่ งคนไปสังหารเขา ดูเหมือนว่าหากข้าแสดงท่าทีที่
ไม่พอใจออกไป ข้าเองก็คงต้องพบจุดจบเช่นนั้น"

เซียวอวีต๋ ื่นเต้นขึ้นมาขณะที่ใบหน้าของเขายังคงเรี ยบเฉย "พี่เป่ า โปรดอย่ามีโทสะ...หากว่าสุ บา

รุ พบเห็นเข้า พวกเราทั้งสองคงต้องจบสิ้ นแล้ว พวกเราเป็ นเพียงหญ้ารองเท้าให้กบั ผูอ้ ื่น....
นอกจากนี้ พวกเรายังไม่ทราบว่ากองกําลังที่พวกเราได้คุมจะเข้มแข็งแพียงใด เราไม่สามารถกระ
การวูว่ ามได้ มิเช่นนั้นจะเกิดปัญหาขึ้นมา"

เหล่ยเป่ าทราบว่าสิ่ งที่เซี ยวอวีก๋ ล่าวออกมานั้นเป็ นความจริ ง เขาสะกดข่มความโกรธเอาไว้ เขา

นั้นยิง่ ใหญ่ที่สุดในค่ายตนเองและกระทัง่ ถือได้วา่ เป็ นจักรพรรดิยอ่ มๆ แต่มาตอนนี้เขากลับทํา
ได้เพียงติดตามผูอ้ ื่น

"สุ บารุ ไม่อาจฮุบกลืนกองกําลังของข้าได้....ตราบใดที่ขา้ ยังอยู่ ข้าจะไม่ให้มนั ได้ทาํ เช่นนั้น!"

เซียวอวีว๋ างมือลงบนบ่าของเหล่ยเป่ า "พี่เป่ าอย่าเพิ่งมีโทสะ หากพี่เป่ าต้องการที่จะออกไปจากที่
แห่งนี้ เช่นนั้นน้องชายคนนี้กม็ ีคาํ พูดอยากจะกล่าวอยู่ พี่เป่ าจะรังเกียจหรื อไม่?"

ความเกลียดชังที่เหล่ยเป่ ามีต่อเซียวอวีน๋ ้ นั หายไปแล้ว เขากลับเห็นใจชายผูน้ ้ ี "พูดออกมาเถอะ

น้องชาย"

เซียวอวีห๋ นั ไปมองโดยรอบก่อนโน้มตัวมากระซิบ "ข้ามีแผนการอยูเ่ ล็กน้อย พวกเราจะต้องหา

โอกาศถอนตัวออกไปโดยไม่ตอ้ งปะทะกับสุ บารุ มิเช่นนั้นพวกเราจะเสี ยเปรี ยบอย่างมาก
หลังจากนั้นพวกเราก็จะแยกย้ายกลับไปใช้ชีวติ ดังเดิม"

เหล่ยเป่ าครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "เป็ นความจริ งที่พวกเราจะเกิดความสู ญเสี ยแม้วา่ จะเอาชนะสุ บารุ ได้
ก็ตาม....พวกเราต้องหาทางออกที่เหมาะสม"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "ในตอนนี้ขา้ ยังไม่มีความคิดดีๆ แต่หากท่านมาร่ วมดื่มกับข้าในคํ่าคืนนี้

เช่นนั้นพวกเราก็สามารถหารื อแผนการได้ และหากว่าพวกเราสามารถรวบรวมผูท้ ี่มีความคิด
เช่นเดียวกับเราได้แล้วล่ะก็ เช่นนั้นพวกเราก็จะมีกาํ ลังกล้าแข็งพอกระทําสิ่ งที่ตอ้ งการ ถึงตอน
นั้นสุ บารุ กจ็ ะไม่สามารถขัดขวางพวกเราได้อีก"

เหล่ยเป่ าพยักหน้า "น้องชายช่างชาญฉลาดนัก....ไม่ววู่ ามเช่นเดียวกับข้า.."

เซียวอวีเ๋ ผยรอยยิม้ "ข้าจําเป็ นต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่สามารถ

กระทําสิ่ งใดได้"
เซียวอวีแ๋ ละเหล่ยเป่ าตัดสิ นใจจะหารื อร่ วมกันในการดื่มคืนนี้

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 121

BANK WUTTHIPHAN·4 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีน๋ าํ เหรี ยญทองมาด้วยสองหมื่นเหรี ยญเพื่อมาร่ วมดื่มกับเหล่ยเป่ าในตอนกลางคืน

เหล่ยเป่ านั้นปฏิเสธที่จะรับเงิน แต่เซียวอวี๋กค็ ะยั้นคะยอให้รับไว้เพื่อถือเป็ นสิ นนํ้าใจ

เหล่ยเป่ าแหงนหน้าขึ้นหัวเราะขณะที่เขารู ้สึกสนิทสนมกับเซี ยวอวีย๋ งิ่ ขึ้นกว่าเดิม

เซียวอวีแ๋ สดงความลังเลเล็กน้อยเมื่อเห็นมีผคู ้ นอยูใ่ นห้องก่อนแล้ว "พี่ใหญ่ คนเหล่านี้คือ...."

เหล่ยเป่ ากวาดมองทุกคน "น้องชายวางใจได้ คนเหล่านี้เป็ นคนสนิทของข้าเอง พวกเขาจะไม่

สร้างปัญหาอย่างแน่นอน"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "พี่ใหญ่ เรื่ องนี้จะต้องเก็บเป็ นความลับ มิเช่นนั้นพวกเราจะตกตายโดยไร้ที่

กลบฝัง..."

เหล่ยเป่ าพยักหน้าขณะที่เขาเข้าใจความสําคัญของเรื่ องนี้ เขาส่ งคนสนิทออกไปยืนดูลาดเลาที่

เบื้องนอกเพื่อป้ องกันไม่ให้มีผใู ้ ดแอบฟังได้

"น้องชายคิดเห็นเป็ นอย่างไร?" เหล่ยเป่ าถามออกมาหลังส่ งคนออกไปเฝ้ าที่เบื้องนอก

เซียวอวีข๋ บคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "อันที่จริ ง ข้ามีความคิดอยูส่ องประการ ประการแรกคือการรวบรวม
เหล่าหัวหน้าที่ไม่พอใจเพื่อร่ วมกันใช้กาํ ลังตีฝ่าออกไปในเวลาที่เหมาะสม พวกเราจะฉวยโอกาศ
ในตอนที่สุบารุ ไม่ทนั ระมัดระวัง นอกจากนี้ สุ บารุ ยงั จะต้องชัง่ นํ้าหนักให้ดีหากว่าพวกเรา
รวมตัวกันเป็ นกลุ่มใหญ่ วิธีน้ ีเขาจะต้องปล่อยพวกเราไป เขาไม่อาจรั้งพวกเราไว้ได้อีกหากพวก
เรามีกาํ ลังที่เข้มแข็งกว่า"

เหล่ยเป่ าพยักหน้า "แล้วอีกประการเล่า?"

มีประกายแสงวูบผ่านแววตาของเซียวอวี๋ "ประการที่สองนั้นเรี ยบง่ายอย่างยิง่ ข้าแนะนําให้พี่

ใหญ่ข้ ึนแทนที่สุบารุ พี่ใหญ่จะกลายเป็ นผูน้ าํ กลุ่มพันธมิตรและราชาแห่งแดนตะวันตกเฉียง
เหนือ"

หัวใจของเหล่ยเป่ าพองโตขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคํากล่าวของเซียวอวี๋ เขารู ้สึกเสมอมาว่าตนสามารถ

คุมกองโจรมากกว่าหนึ่งหมื่นนายได้ ข้อเสนอของเซียวอวีจ๋ ึงทําให้จิตใจของเขาปั่นป่ วนอย่าง
มาก

"น้องชาย เจ้าหมายความว่า...." เหล่ยเป่ าแสร้งแสดงท่าทีโง่งมออกมา

เซียวอวีห๋ นั ไปมองโดยรอบก่อนกล่าวกับเหล่ยเป่ า "พี่ใหญ่ ข้าคิดว่าสุ บารุ น้ นั แย่งชิงตําแหน่งนี้

มาจากผูอ้ ื่น แล้วเหตุไฉนพวกเราจึงไม่สามารถเล่า? ตราบเท่าที่พวกเราวางแผนการอย่าง
รอบคอบและลงมืออย่างระมัดระวังแล้ว เช่นนั้นพวกเราก็สามารถสังหารสุ บารุ หลังจากนั้นค่าย
แห่งนี้กจ็ ะตกอยูใ่ นมือพี่เป่ า ท่านเคยควบคุมค่ายใหญ่เช่นนี้มาก่อนหรื อ? เหตุใดจึงไม่ลองดู
เล่า?"
สี หน้าของเหล่ยเป่ าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ข้อเสนอของเซียวอวีน๋ ้ นั เย้ายวนใจอย่างมากอีกทั้งมันยัง
มีโอกาศเป็ นไปได้

มีหวั หน้าหลายคนที่ไม่เชื่อฟังสุ บารุ หากพวกเขาสามารถรวบรวมคนกลุ่มนี้มาได้ เช่นนั้นเขาก็มี

โอกาศที่จะสังหารสุ บารุ หลังจากนั้นทุกสิ่ งทุกอย่างก็จะตกเป็ นของเขา

เซียวอวีท๋ ราบว่าเปล่ยเป่ าติดกับแล้วเมื่อสังเกตุการแสดงออกของเขา สมุนและหัวหน้าคนอื่นๆที่

อยูใ่ นกระโจมก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน พวกเขาจะได้รับประโยชน์หากเหล่ยเป่ าสามารถขึ้น
แทนที่สุบารุ

ผ่านไปพักหนึ่งเหล่ยเป่ าก็กล่าวออกมา "น้องชาย ข้อเสนอนี้...ข้าต้องใช้เวลาใคร่ ครวญมัน..."

เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ "พี่ใหญ่ควรไตร่ ตรองให้ดี แต่ขา้ ขอกล่าวความคิดตนเองเล็กน้อย ข้ามี

ไพร่ พลไม่ถึง 500 คนและไม่มีคุณสมบัติจะถูกนับเป็ นกลุ่มชั้นที่สามเสี ยด้วยซํ้า ข้าเป็ นเพียง
ผูน้ าํ โจรกลุ่มเล็กๆ ข้าทราบว่าข้าคงต้องไต่เต้าและดิ้นรนเพื่อให้มีชีวติ รอดอยูใ่ นยุคอันวุน่ วายนี้
ข้าเลือกพี่ใหญ่เป็ นที่พกั พิง ดังนั้นการตัดสิ นใจของพี่ใหญ่จะเป็ นการตัดสิ นใจของข้าด้วย
เช่นกัน"

เหล่ยเป่ าลุกขึ้นยืนมือไพล่หลังเดินไปมาอยูภ่ ายในกระโจม เขาบัดเดี๋ยวตื่นเต้นบัดเดี๋ยวเป็ นกังวล

การแสดงออกมาของเขากลายเป็ นสลับซับซ้อน
หากเขาลงมือสําเร็จ เขาจะมีสมุนโจรเกือบหนึ่งแสนคนอยูใ่ ต้ร่มธงของเขา....แต่หากล้มเหลวเขา
จะต้องตาย! ตอนแรกนั้นดูเหมือนว่าตัวเลือกแรกจะดีกว่า เขาจะสามารถกลับไปเป็ นจักรพรรดิ
ในเขตแดนของตน

อย่างไรก็ตาม เขาทราบว่าหากพลาดโอกาศครั้งนี้ไปเขาจะไม่มีโอกาศครั้งที่สองอีก

เหล่ยเป่ าเป็ นคนกล้าหาญ มิฉะนั้นเขาคงไม่สามารถดิ้นรนขึ้นมาปกครองกองโจรกว่าหนึ่งหมื่น

คนได้

ดวงตาของเหล่ยเป่ ามีความแน่วแน่ขณะที่มองไปยังเซียวอวี๋ "น้องชาย เจ้าคิดว่าพวกเราจะ

สามารถควบคุมค่ายนี้ได้หรื อไม่หลังจากสังหารสุ บารุ ?"

เซียวอวีข๋ บคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "พี่เป่ า นี่ไม่ได้ข้ ึนอยูก่ บั ข้าเพียงเท่านั้น มันยังขึ้นอยูก่ บั ความสามารถ
ของพี่ดว้ ย กองกําลังของพี่เป็ นหนึ่งในกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในที่น้ ี....ตราบใดที่พวกเราสามารถหา
หนทางกําจัดเหล่าหัวหน้าที่ไม่เห็นด้วยออกไป พี่ใหญ่กจ็ ะขึ้นเป็ นราชาของที่นี่ พวกเราจะต้อง
วางแผนการอย่างรอบคอบ พี่สามารถทําข้อตกลงลับกับเหล่าหัวหน้าคนอื่นๆ หลังจากที่เราฆ่าสุ
บารุ ได้แล้วพวกเราก็ยงั สามารถฆ่าพวกเขาได้ พี่ใหญ่จะได้ครองอํานาจที่นี่ หากไม่มีผใู ้ ดสามารถ
แย่งชิงตําแหน่งของพี่ได้"

เหล่ยเป่ าเสริ มขึ้น "พวกเราต้องวางแผนให้ดี หากพวกเราลงมือสําเร็จ เช่นนั้นพวกเราก็สามารถ

ครอบครองค่ายแห่งนี้ดว้ ยกัน"

เซียวอวีร๋ ี บโบกมือ "พี่ใหญ่ ข้าไม่ใช่คนโลภ ข้าขอเพียงตําแหน่งรองผูน้ าํ เท่านั้น"

เหล่ยเป่ ากลายเป็ นมีความสุ ขยิง่ ขึ้น "ฮ่าฮ่า...ยินดีที่ได้ร่วมมือกับเจ้า"

เซียวอวีร๋ ะบายยิม้ "อันที่จริ ง ข้าบังเกิดความคิดเช่นนี้ข้ ึนหลังได้พบและพูดคุยแลกเปลี่ยนความ

คิดเห็นกับพี่ใหญ่"

เหล่ยเป่ าพยักหน้า "ข้าจะไม่ให้เจ้าต้องเผชิญกับความยากลําบากในอนาคต"

เซียวอวีแ๋ ละเหล่ยเป่ าเริ่ มต้นวางแผนพร้อมกับหัวหน้าคนอื่นๆที่อยูใ่ นกระโจม หลังเที่ยงคืน

เซียวอวีก๋ จ็ ากไปหลังแผนการถูกกําหนดขึ้นแล้ว

..............................

..............................

เหล่ยเป่ ากระสับกระส่ ายและไม่อาจข่มตาหลับได้เพราะความตื่นเต้น

............................

............................
ในความจริ งแล้ว เซียวอวี๋ไม่ได้จากไป หากแต่ใช้วนิ ด์วอร์คยืนรออยูน่ อกค่ายของเหล่ยเป่ า เขา
รอคอยจนกระทัง่ เกือบรุ่ งสางก็มีคนเร่ งรี บออกจากค่ายของเหล่ยเป่ า

แม้จะมืดมาก แต่ยงั ไม่เป็ นปัญหาสําหรับเซี ยวอวี๋ เขาค่อยๆติดตามชายคนนั้นไป

การเฝ้ ายามที่ดา้ นนอกนั้นเข้มงวดอย่างมาก หากแต่ภายในกลับหละหลวม สถานที่แห่งนี้

เกือบจะถูกทิ้งร้างยามที่ทุดเข้านอน

เซียวอวีต๋ ิดตามอยูด่ า้ นหลังชายคนนั้น เขาพบว่าชายคนนี้กาํ ลังตรงไปยังที่พกั ของสุ บารุ

เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยงก่อนจะเรี ยกใช้เทเลพอต เขาปรากฏตัวขึ้นที่ดา้ นหลังของชายคนนั้นและใช้

ดาบตวัดฟันศีรษะลงมา

เซียวอวีน๋ ้ นั เปรี ยบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองเมื่อมีทกั ษะที่ทรงพลังเช่นนี้ กระทัง่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่
สองก็ยงั ยากที่จะหลบหนี ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงโจรคนหนึ่ง นอกจากนี้ยงั เป็ นการลอบโจมตี ดังนั้น
การลงมือในครานี้จึงไม่มีปัญหาใดๆ

เขาคว้าร่ างและศีรษะขึ้นมาก่อนจะรี บกลับไปยังค่ายของเหล่ยเป่ า เขาเข้าไปร้องเรี ยกเหล่ยเป่ าอยู่

หลายครั้ง

"เป็ นผูใ้ ด?" เหล่ยเป่ าเอ่ยถาม

เซียวอวีต๋ อบเสี ยงเบา "พี่ใหญ่ นี่ขา้ เอง"

เหล่ยเป่ าเลิกกระโจมออกมา "น้องชาย เหตุใดจึงมาหาข้าเช้าเช่นนี้?"

เซียวอวีย่ กชูศีรษะหัวนั้น "พี่ใหญ่ ข้าสังหารหนึ่งในคนของท่าน"

เหล่ยเป่ ามองดูศีรษะหัวนั้นก่อนจะเอ่ยปากถาม "เหตุใดจึงสังหารมัน?" เขาผ่านร้อนผ่านหนาว

มามาก ดังนั้นจึงทราบว่าไม่มีประโยชน์ที่จะโหวกเหวกโวยวาย

เซียวอวีถ๋ ามกลับ "พี่ใหญ่ ท่านทราบหรื อไม่วา่ ข้าสังหารมันที่ใด?"

เหล่ยเป่ าขมวดคิ้ว "เป็ นที่ใด?"

เซียวอวีก๋ ล่าวว่า "ใกล้กบั ที่พกั ของสุ บารุ ห่างออกมาเพียงไม่กี่ร้อยเมตร"

สี หน้าของเหล่ยเปลี่ยนเป็ นตกตะลึงและเคร่ งเครี ยด เขาต้องอยูใ่ นความเงียบ

เซียวอวีก๋ ล่าวต่อ "พี่ใหญ่ ข้าทราบว่าสุ บารุ ซ้ือตัวผูค้ นเอาไว้ คนของข้าก็กลายเป็ นคนสนิทของ

มันเช่นกัน ข้าทราบว่าพี่ใหญ่ไว้ใจทุกคน แต่มีบางคนที่คิดจะขายพี่ให้กบั สุ บารุ ดังนั้นหลังจากที่
เราหารื อกัน ข้าจึงไม่ได้จากไป หากแต่หลบซ่อนอยูแ่ ถวค่าย และก็เป็ นดังคาด ชายผูน้ ้ ีมุ่งตรงไป
ยังที่พกั ของสุ บารุ อย่างเร่ งรี บ พี่ใหญ่ พี่เห็นว่าช่วงนี้เขาดูเปลี่ยนไปบ้างหรื อไม่?"
เหล่ยเป่ าค่อยๆกล่าวออกมา "ข้าก็คิดว่ามันทําตัวแปลกไป...แต่มนั เคยติดตามข้ามาหลายปี ...ไม่
คิดเลยว่ามันจะทรยศข้า"

เซียวอวีก๋ ล่าวด้วยนํ้าเสี ยงจริ งจัง "พี่ใหญ่ หากท่านลงมือสําเร็จ เช่นนั้นท่านก็กลายเป็ นราชาและ

ข้าจะได้เป็ นรอง แต่หากล้มเหลวพวกเราทั้งสองคนจะต้องตาย ดังนั้นพวกเราจะต้องระมัดระวัง
จะดีกว่าหากแผนการนี้รู้กนั แค่เพียงไม่กี่คน"

เหล่ยเป่ าพยักหน้า "น้องชาย สมแล้วที่เจ้าเป็ นอัศวิน ความรอบคอบของเจ้ายังมากกว่าข้าเสี ยอีก"

เซียวอวีร๋ ะบายลมหายใจ "ข้ามีประสบการณ์ถูกหักหลังมามาก ข้าคงตกตายหากไม่ระมัดระวัง"

เหล่ยเป่ าตบไหล่เซี ยวอวี๋ "น้องชาย เป็ นเกียรติอย่างมากที่ได้ร่วมมือกับเจ้า หลังจากที่เราลงมือ

สําเร็จ เจ้าจะเป็ นรองข้าแค่เพียงผูเ้ ดียว"

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "ข้าหวังว่าพี่ใหญ่จะไม่ทอดทิ้งข้า"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 122

BANK WUTTHIPHAN·4 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีก๋ าํ จัดซากศพและกลับไปยังค่ายของตนเอง มีการจัดสร้างค่ายแห่งใหม่จาํ นวนมากเพื่อ

รองรับกลุ่มโจรที่เข้าร่ วมกับค่ายเหยีย่ ว อันที่จริ งแล้ว เป็ นเพราะประวัติความเป็ นมาของมันจึง
สามารถดึงดูดให้ผคู ้ นมาเข้าร่ วมได้
ค่ายเหยีย่ วแห่งนี้มีขนาดใหญ่โตกว่าเมืองไลอ้อน เซียวอวีท๋ ราบว่าค่ายเหยีย่ วแห่งนี้เป็ นภัยซ่อน
เร้นของดินแดนไลอ้อน

ทรัพย์สมบัติที่ถูกสะสมเอาไว้ในค่ายแห่งนี้ยงั มากกว่าเมืองไลอ้อน เดิมทีแล้ว กองโจรเหยีย่ วนั้น

เป็ นกลุ่มโจรที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่อยูใ่ กล้กบั ดินแดนไลอ้อน ความทะเยอทะยานของผูน้ าํ ค่ายคน
ก่อนก็สูงยิง่ ในตอนนี้สุบารุ กาํ ลังคิดที่จะมุ่งหน้ารวบรวมผูค้ นในดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือ
และตั้งตนเป็ นกษัตริ ย ์ อย่างไรก็ตาม แผนการนี้มีภยั ซ่อนเร้นอยูม่ ากเกินไป นัน่ ทําให้เซียวอวีม๋ ี
โอกาศที่จะจัดการกับปัญหากลุ่มโจร

ภัยร้ายที่ซ่อนอยูข่ องสุ บารุ กค็ ือความกลัวและการต่อต้านจากเหล่าหัวหน้าโจรคนอื่นๆ ไม่มีผใู ้ ด

ที่จะยินยอมนัง่ ดูกลุ่มของตนถูกฮุบกลืนไปต่อหน้า ดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือได้ตกอยูใ่ นความ
วุน่ วายเป็ นหลายปี มาแล้วและเป้ าหมายของสุ บารุ ที่จะขึ้นปกครองดินแดนแห่งนี้กไ็ ม่ใช่เรื่ อง
ง่ายดาย

เขาทราบดีวา่ ตนคงต้องเผชิญกับแรงต่อต้าน นี่จึงเป็ นเหตุผลหลักที่เขายังตัดสิ นใจไม่เข้าโจมตี

เซียวอวี๋ เขาจําต้องใช้เวลานี้เพื่อกลืนกองโจรกลุ่มต่างๆเสี ยก่อน

สุ บารุ เป็ นชายที่มีความสามารถและสติปัญญา แต่โชคไม่ดีที่คู่ต่อสู ้ของเขาคือเซียวอวี๋

....................................

....................................
เซียวอวีแ๋ ละเหล่ยเป่ าเกิดการทะเลาะวิวาทกันจากนั้นการต่อสู ้ระหว่างทั้งสองฝ่ ายก็บงั เกิดขึ้นใน
ไม่กี่วนั ถัดมา มีอยูห่ ลายครั้งที่เหล่ยเป่ าข่มขู่จะสังหารเซียวอวีต๋ ่อหน้าผูค้ นจํานวนมาก

ลือกันว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ทําให้ชุดของเหล่ยเป่ าสกปรก อย่างไรก็ตาม เหล่ยเป่ ายังคงไม่พอใจกับ

จํานวนเงินที่เซี ยวอวีน๋ าํ มาชดเชยให้ ดังนั้นทั้งสองจึงกลายเป็ นศัตรู กนั

สุ บารุ ออกหน้าไกล่เกลี่ยเรื่ องนี้ดว้ ยตนเอง เหล่ยเป่ ากล่าวว่าเซียวอวีน๋ ้ นั สังหารสมุนของตน

แน่นอนว่าฝั่งเซียวอวีย๋ อ่ มบอกปัดว่าไม่ได้กระทํา เขากระทัง่ กล่าวออกมาว่าคงไม่มีผใู ้ ดกล้าลง
มือสังหารกันภายในค่ายเหยีย่ วแห่งนี้!

หัวหน้าโจรหลายคนเห็นเซียวอวีแ๋ ละเหล่ยเป่ าทะเลาะเบาะแว้งกันกระทัง่ ถึงขั้นลงไม้ลงมือ เซียว

อวีน๋ าํ ไพร่ พลทหารม้าเกราะหนัก 450 นายจากหน่วยทหารม้าเกราะหนักที่สามออกมาท้า
ประลองกับเหล่ยเป่ า เดิมทีสุบารุ ได้กระจายคนของเซียวอวีไ๋ ปยังกองกําลังต่างๆขณะที่ให้
เซียวอวีข๋ ้ ึนบัญชาการหน่วยทหารม้าที่สาม ดังนั้นตอนนี้เซียวอวีจ๋ ึงใช้ขอ้ อ้างนี้ดึงตัวคนของเขา
กลับมาโดยอ้างว่าเหล่าสมุนที่อยูใ่ ต้สังกัดของเขาคงจะไม่ให้ความช่วยเหลือหากเกิดการต่อสู ้กนั
ขึ้น นอกจากนี้ เซียวอวี๋ยงั ล่วอีกว่า เขาต้องการกําลังคนของตนเนื่องเพราะสมุนใต้การควบคุม
ของเหล่ยเป่ ามีจาํ นวนมากเกินไปและเขาคงจะถูกฆ่าตายหากเหล่ยเป่ านําสมุนเข้าโจมตีค่ายของ
เขา

สุ บารุ ไปหาเหล่ยเป่ าเพื่อเกลี้ยกล่อมเช่นกัน หากแต่เหล่ยเป่ านั้นเป็ นชายเลือดลมร้อนแรง สุ บารุ

เชื่อว่าหากไม่ใช่ตนเข้าไปไกล่เกลี่ย เซียวอวีส๋ มควรถูกสังหารไปเนิ่นนานแล้ว

นี่เป็ นเรื่ องธรรมดาสามัญในสายตาของหัวหน้าโจรคนอื่นๆ ที่นี่มีหวั หน้ากลุ่มมากมายที่มา

รวมตัวกัน ดังนั้นจึงเป็ นธรรมดาที่จะเกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันขึ้น ยิง่ ไปกว่านั้น กลุ่มโจรส่ วน
ใหญ่ต่างเป็ นหมาป่ าเดียวดายที่เข้ามาอยูใ่ นกรงเดียวกัน นอกจากนี้ยงั มีหลายกลุ่มที่ไม่ถูกกันมา
ก่อน นี่จึงเป็ นเหตุผลว่าทําไมการทะเลาเบาะแว้งเช่นนี้จึงถือเป็ นเรื่ องธรรมดาสามัญ สุ บารุ ทราบ
ดีวา่ เขาไม่อาจหลีกเลี่ยงจากปัญหาเหล่านี้ได้หากเขาต้องการจะกลืนโจรกลุ่มต่างๆ เขาจําเป็ นต้อง
แก้ปัญหาเหล่านี้ นี่คือบททดสอบที่เขาต้องเผชิญในสักวันหนึ่ง

นอกจากนี้เขายังเป็ นผูน้ าํ ของกลุ่มพันธมิตรนี้ มันจึงจําเป็ นที่สุบารุ จะต้องใช้วธิ ีการมาหลอกล่อ

และควบคุมฝูงโจร

โดยผิวเผินแล้วดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซียวอวีก๋ บั เหล่ยเป่ าจะดีข้ ึนหลังจากสุ บารุ เข้า

ไกล่เกลี่ย อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะจ้องตากันด้วยความอาฆาตในทุกคราที่พบเจอกัน

แน่นอนว่าการกระทํานี้ยอ่ มเป็ นส่ วนหนึ่งในแผนการของเซียวอวี๋ เขาทราบว่ามีกลุ่มโจรขนาด

กลางอยูไ่ ม่กี่กลุ่มภายในค่ายเหยีย่ วแห่งนี้ แม้วา่ เขาจะใช้เหล่ยเป่ า เขาก็ยงั คงไม่อาจต้านทานกับ
ผูค้ นทั้งหมดได้ ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความไม่พอใจด้วยวิธีการนี้ หากว่า
เซียวอวีแ๋ ละเหล่ยเป่ าใกล้ชิดกันขึ้น เช่นนั้นคนอื่นๆก็จะเกิดความสงสัยขึ้นได้ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึง
ทําให้พวกเขามีสภาพราวนํ้ากับไฟที่ไม่ถูกกัน เหล่ยเป่ าจะเข้าตีสนิทกับเหล่าหัวหน้าที่ไม่พอใจ
ต่อกลุ่มพันธมิตร ในขณะที่เซียวอวี๋จะแสร้งยืนอยูฝ่ ่ ายสุ บารุ เขาจะต้องก้าวเข้าไปอยูใ่ นตําแหน่ง
ที่สุบารุ ให้ความไว้วางใจ

แผนการของเซียวอวีป๋ ระสบผล ไม่เพียงแต่แผนการของพวกเขาประสบผลเท่านั้น หากแต่สุบารุ

ยังให้ความไว้วางใจเซียวอวีม๋ ากขึ้น เซียวอวีย๋ อ่ มไม่ใช่มือใหม่ในด้านนี้ ดังนั้นเขาจึงใช้ถอ้ ยคําด่า
ทอและตําหนิเหล่ยเป่ าต่อหน้าสุ บารุ อยูห่ ลายหน นัน่ เป็ นผลให้แผนการในขั้นที่สามของเซียว
อวีป๋ ระสบผลแล้ว
แผนการขั้นแรกของเขาคือการแฝงตัวเป็ นโจรและเข้าร่ วมกลุ่มพันธมิตรของสุ บารุ แผนการขั้น
ที่สองคือการปฏบัติการร่ วมกับหัวหน้าโจรคนอื่นๆและทําให้ท้ งั หมดเกิดความคับแค้นใจต่อสุ
บารุ แผนการขั้นที่สามก็คือทําให้สุบารุ ไว้วางใจและทําให้เขาคิดว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ยืนอยูฝ่ ั่งเขา

เซียวอวีจ๋ ะใช้ทกั ษะวินด์วอร์คลอบเข้าไปยังที่พกั ของเหล่ยเป่ าเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับแผนการต่างๆ

นอกจากสุ บารุ แล้ว เซี ยวอวีย๋ งั ได้รับความไว้วางใจจากเหล่ยเป่ าขึ้นด้วย พวกเขาค่อยๆรวบรวม
เหล่าหัวหน้าผูท้ ี่ไม่พอใจต่อสุ บารุ เข้าด้วยกันและเริ่ มวางแผนการ เซียวอวีแ๋ นะนําให้เหล่ยเป่ าใช้
ผลประโยชน์ที่จะได้รับหลังจากสุ บารุ ตายหรื อชักจูงให้พวกเขาร่ วมกันปกครองค่ายแห่งนี้

สุ บารุ ถูกกันให้ห่างจากเรื่ องราวเหล่านี้ อันที่จริ งสุ บารุ คิดว่าเหล่าหัวหน้าโจรเหล่านี้เพียงมี

ลักษณะของผูท้ ี่ไม่น่าไว้วางใจเท่านั้น เขาไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะสามารถก้าวข้ามความแตกแยก
และรวมตัวกันเพื่อโค่นล้มเขาลงได้ ทั้งหมดที่เขาคิดคือการค่อยๆดูดกลืนกลุ่มต่างๆเข้ามาเท่านั้น
เขาวางแผนที่จะทําอย่างเป็ นขั้นเป็ นตอน นอกจากนี้ สุ บารุ ยงั เชื่อว่าเหล่าโจรจะต้องเกรงกลัว
เซียวอวี๋ เขาคิดว่าไม่ชา้ ก็เร็วโจรพวกนี้จะต้องถูกกวาดล้างโดยเซียวอวีไ๋ ปทีละกลุ่มทีละกลุ่มหาก
ว่าไม่ได้มาเข้าร่ วมกลุ่มพันธมิตรของเขา ยิง่ ไปกว่านั้น หากกลุ่มพันธมิตรนี้ถูกทําลายลง นัน่ ก็
หมายความว่าพวกเขาจะถูกทําลายกันทั้งหมด

สุ บารุ น้ นั ไม่ผดิ หากแต่เขากลับประเมินศัตรู ต่าํ ทรามไป เขาคาดเดาบุคลิกลักษณะของผูน้ าํ เหล่า

โจรออก เป็ นการยากที่คนจํานวนมากที่มีนิสัยแตกต่างกันจะรวมตัวเป็ นอันหนึ่งอันเดียวกันได้
แต่นนั่ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็ นผูเ้ ดียวที่มีความทะเยอทะยานเช่นนี้ เขาไม่ได้คาดคิดว่า
เซียวอวีจ๋ ะมีบทบาทสําคัญในการรวบรวมเหล่าหัวหน้าโจรมาต่อต้านเขา

นอกจากนี้ เขายังเชื่อว่า ผูน้ าํ โจรกลุ่มเล็กเช่นเซี ยวอวีย๋ อ่ มไม่มีความกล้าที่จะต่อกรกับเขา เขาเชื่อ

ว่ามีเพียงเหล่าหัวหน้าโจรกลุ่มขนาดกลางเช่นเหล่ยเป่ าเท่านั้นที่มีคุณสมบัติพอ ดังนั้นเขาจึง
ไว้วางใจเซียวอวีโ๋ ดยปราศจากความระแวง
เหล่ยเป่ าเองก็ไม่ได้พิจารณาเซียวอวีโ๋ ดยละเอียดรอบคอบเช่นกัน เขาเชื่อว่าเซี ยวอวีน๋ ้ นั อ่อนแอ
เกินไปที่จะต่อต้านเขาหรื อพยายามที่จะแย่งชิงอํานาจของเขาไปหลังจากที่เขากําจัดสุ บารุ ลงแล้ว
เหล่ยเป่ าเชื่อว่าที่เซียวอวีว๋ างแผนการนี้ข้ ึนก็เพื่อใช้โอกาศตักตวงผลประโยชน์เข้าตัวเท่านั้น เหตุ
ใดโจรตัวเล็กๆเช่นเซียวอวีถ๋ ึงต้องการจะมีส่วนร่ วมในการก่อการครั้งนี้น่ะหรื อ? เหล่ยเป่ าคาด
ว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ต้องการตําแหน่งรองผูน้ าํ ค่ายพันธมิตรแห่งนี้

อันที่จริ งแล้ว หากว่าเซี ยวอวีไ๋ ม่ได้เป็ นผูป้ กครองของดินแดนไลอ้อนอยูก่ ่อนแล้วล่ะก็ บางทีเขา

อาจจะคิดเช่นนี้จริ งๆ สุ ดท้ายแล้วเขาก็เป็ นเพียงโจรที่ไม่มีชื่อเสี ยงผูห้ นึ่ง

แผนการยังคงดําเนินต่อไป เหล่ยเป่ าก็ยงั คงเตรี ยมการอยูด่ า้ นข้าง ในขณะที่สุบารุ เองก็กาํ ลังเร่ ง

กลืนกินกลุ่มโจร เขาวางแผนที่จะส่ งกําลังไปโจมตีเมืองไลอ้อนเพื่อลดทอนความแข็งของเหล่า
ผูน้ าํ ที่ไม่เชื่อฟังลง

สงครามใกล้เข้ามาแล้ว!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 123

BANK WUTTHIPHAN·5 พฤศจิกายน 2017

สุ บารุ เรี ยกรวมเหล่าหัวหน้าโจรกลุ่มต่างๆให้มารวมตัวกันที่หอ้ งโถง พวกเขาได้อยูท่ ี่ค่ายเหยีย่ ว

แห่งนี้เป็ นเวลานานแล้ว เหตุผลก็เพื่อต่อกรกับเมืองไลอ้อน สุ บารุ ทราบว่าในบรรหัวหน้ากลุ่มมี
ผูท้ ี่ต่อต้านเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะลดทอนกําลังของกลุ่มเหล่านี้

"พวกเจ้าทุกคนรู ้ดีวา่ ที่ขา้ รวบรวมพวกเจ้ามาที่ค่ายเหยีย่ วแห่งนี้กเ็ พื่อจัดการภัยคุกคามเช่น

เมืองไลอ้อน! เมื่อ 20 ปี ก่อน เซียวซานเทียนได้เดินทางมายังที่นี่และต้องการที่สังหารพวกเรา
ทั้งหมดเพื่อรับเอาความดีความชอบไป แต่พวกเราก็ได้รวมตัวและมอบบทเรี ยนอันแสนลํ้าค่า
ให้กบั เขา

มาตอนนี้ บุตรชายของเขา เซียวอวีก๋ าํ ลังพยายามสิ่ งเดียวกัน เขาต้องการที่จะกวาดล้างพวกเรา

ทั้งหมด! พวกเราจะปล่อยให้มนั เกิดขึ้นงั้นหรื อ? เราจะยืนดูแล้วปล่อยให้มนั เกิดขึ้นจริ งๆ? ไม่!
พวกเราจะไม่ยอมให้เป็ นเช่นนั้น! พวกเราจะเอาชนะเขาดังเช่นที่พวกเราเคยทําได้เมื่อ 20 ปี
ก่อน แต่คราวนี้พวกเราจะทําลายเมืองไลอ้อนให้ราบคาบ! พวกเราจะแสดงให้ทุกคนเห็นว่าผูใ้ ด
คือราชาของดินแดนแห่งนี้!"

สุ บารุ กล่าวปลุกระดมในห้องโถง เลือดของเหล่าโจรต่างอุ่นระอุเมื่อสุ บารุ กล่าวถึงชัยชนะที่มี

เหนือเซียวซานเทียน! ในตอนนี้ถึงเวลาที่จะคิดบัญชีกบั เซียวอวีแ๋ ล้ว! ทว่าคราวนี้พวกเขาจะ
ทําลายเมืองไลอ้อนให้สิ้นซาก!

พวกเขาต่างคิดว่าจะต้องมีชยั เหนือเซียวอวีอ๋ ย่างแน่นอน จากนั้นพวกเขาก็จะกลับไปใช้ชีวติ เดิม

ได้อย่างสบายใจ

อย่างไรก็ตาม สุ บารุ ไม่ใช่ผนู ้ าํ ในศึกเมื่อ 20 ปี ก่อน! เขามีความทะเยอทะยานและชาญฉลาด เขา

ต้องการจะรวมแดนตะวันตกเฉียงเหนือเข้าเป็ นหนึ่งเดียว! เขาวางแผนมาตลอด แต่โอกาศก็ยงั มา
ไม่ถึงจนกระทัง่ ตอนนี้ เวลาที่เขาจะได้พิชิตที่นี่มาถึงแล้ว

การปรากฏตัวของเซียวอวีเ๋ ป็ นเวลาที่สุบารุ เฝ้ ารอคอย เขารู ้ดีวา่ ไม่อาจพลาดโอกาศ มิฉะนั้นเขา

จะต้องเศร้าเสี ยใจไปชัว่ ชีวติ
"ข้าได้ขบคิดอยูก่ ่อนแล้ว! หากไม่มีรางวัลก็ไม่มีขวัญกําลังใจ! ข้าจะมีรางวัลตอบแทนเพื่อ
เป็ นชวัญและกําลังให้กบั กองกําลังที่จะบุกโจมตีเมืองไลอ้อนในครั้งนี้!

พวกเราจะมอบเงินให้อย่างงาม....พวกเราทุกคนจะรวมทุนเข้าไว้ดว้ ยกัน เหล่าไพร่ พลจะได้

รางวัลตอบแทนสําหรับทุกศีรษะที่ได้ปลิดปลงลง ในฐานะผูก้ ่อตั้งกลุ่มพันธมิตรนี้ขา้ จะเป็ นผู ้
บริ จาคเข้ากองทุนมากที่สุด! หากแต่ขา้ จะขอรับรางวัลจากกองทุนนี้แม้วา่ เหล่าไพร่ พลของข้าจะ
เป็ นผูท้ ี่กล้าหาญมากที่สุดก็ตาม รางวัลจะแบ่งปันในหมู่พวกเจ้าและไพร่ พลของเจ้า ดีหรื อไม่?"
สุ บารุ กล่าวเสนอระบบรางวัลเพื่อเพิม่ ขวัญกําลังใจของเหล่าไพร่ พล

หัวหน้าคนอื่นๆต่างมองสุ บารุ ราวกับว่าเขาเป็ นนักบุญ สุ บารุ จะเป็ นฝ่ ายที่บริ จาคเงินมากที่สุด

อีกทั้งเขายังจะไม่รับเงินจากกองทุน! นี่เป็ นการเปิ ดโอกาศให้กบั ผูอ้ ื่นได้รับผลกําไรอย่างเต็มที่!

แทบทุกคนลอบพยักหน้าให้ในการจัดการครั้งนี้ มิเช่นนั้นอาจจะมีบางกลุ่มที่หลีกเลี่ยงการต่อสู ้
และรอให้กลุ่มอื่นเข้าปะทะ ซึ่งนี่อาจจะทําให้การทําลายเมืองไลอ้อนต้องล้มเหลว และจาก
ข้อเสนอของสุ บารุ น้ ีจะทําให้ผทู ้ ี่งอมืองอเท้าอยูข่ า้ งหลังไม่ได้รับส่ วนแบ่งแม้แต่เหรี ยญเดียว

ข้อตกลงนี้ฟังดูสมเหตุสมผลและยุติธรรม เหล่าโจรจะต่อสู ้เพื่อรางวัล ส่ วนผูท้ ี่ตอ้ งการจะหลบ

เลี่ยงการต่อสู ้กจ็ ะไม่ได้รับสิ่ งตอบแทน

ทว่าเซียวอวีน๋ ้ นั มีแผนการที่ตอ้ งการจะลดทอนความแข็งแกร่ งของกลุ่มอื่นๆนี้ออก

มองผิวเผินการกระทําของสุ บารุ ในครั้งนี้น้ นั ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับประโยชน์อนั ใดเพราะเขา

จะไม่ได้รับรางวัล หากแต่ในความจริ งแล้วเขาจะได้รับทุกอย่าง สุ บารุ กาํ ลังจ้องจะนําเงินส่ วนนี้
มาเป็ นของเขาไม่ชา้ ก็เร็ว
สุ บารุ น้ นั มีไพร่ พลมากที่สุด ดังนั้นเขาจึงมีโอกาศที่จะได้รับทุกสิ่ งทุกอย่าง ในความจริ งแล้ว
เหล่าผูท้ ี่ตอ้ งการจะได้รับรางวัลมากยิง่ ขึ้นมักจะจบชีวติ ลงในการต่อสู ้ ดังนั้นเมื่อเปรี ยบเทียบ
โดยภาพรวมแล้วสุ บารุ จะมีกาํ ลังคนเหมือนไม่มากกว่ากลุ่มอื่นๆสักเท่าใด แต่เซียวอวี๋ทราบว่าสุ
บารุ จะใช้การรบครั้งนี้ลดทอนกําลังของกลุ่มอื่นๆลง

นอกจากนี้สุบารุ ยงั ทราบว่าเซียวอวีน๋ ้ นั แข็งแกร่ ง มิเช่นนั้นเขาคงไม่อาจเอาชนะกองทัพของแคร์

รี่ ที่มีมากกว่า 20,000 คนได้ สุ บารุ ทราบว่าจะต้องใช้กาํ ลังคนมหาศาลในการตัดกําลังเซี ยวอวี๋
ดังนั้นเขาจึงจะใช้เหล่าหัวหน้าโจรที่เห็นต่างต่อสู ้กบั เซียวอวี๋เป็ นการลดทอนความเข้มแข็งของ
เหล่าหัวหน้าโจร

สุ ดท้ายแล้ว ทุกฝ่ ายที่เข้าร่ วมในสงครามก็ตอ้ งอ่อนแอลงในขณะที่สุบารุ ยงั คงรักษากําลังของตน

เอาไว้ได้ นี่เป็ นการใช้กระสุ นนัดเดียวยิงนกสองตัว

นอกจากเซี ยวอวีแ๋ ล้ว หัวหน้าคนอื่นๆนั้นมองแผนการของสุ บารุ ไม่ออก พวกเขาต่างคิดว่าสุ บารุ

กําลังคิดที่จะทุ่มเททุกอย่างออกไปเพื่อทําลายเซียวอวี๋ มีเพียงไม่กี่คนที่รู้สึกสงสัย แต่พวกเขาก็ยงั
ไม่สามารถมองแผนการนี้ออก พวกเขามองว่าสุ บารุ น้ นั ออกค่าใช้จ่ายมากที่สุดและมีไพร่ พลมาก
ที่สุด ดังนั้นจึงดูไม่เหมือนว่าจะเกิดปัญหาใดๆขึ้น

ใบหน้าของสุ บารุ น้ นั แสดงออกอย่างจริ งจังขณะที่เขาเห็นว่าเหล่าหัวหน้าโจรให้การสนับสนุน

ข้อเสนอของเขา "คงมีหลายคนที่คิดว่าข้านั้นกําลังใช้โจรกลุ่มอื่นออกไปรับกระสุ นแทน นัน่ จึง
เป็ นเหตุผลที่ตอ้ งมีอีกข้อตกลงหนึ่ง ดังนั้นกลุ่มที่จะไปโจมตีเมืองไลอ้อนในครั้งนี้จะต้องเก็บ
ออมกําลังคนไว้ที่ค่ายเหยีย่ วครึ่ งหนึ่ง! พวกเจ้าจะยังคงรักษาความเข้มแข็งเอาไว้ได้ การปกป้ อง
บ้านของพวกเราเองก็สาํ คัญเช่นกัน! นอกจากนี้ผทู ้ ี่ทาํ หน้าที่นาํ ทางก็จะได้รับรางวัลตอบแทน
เช่นกัน! พวกเราจะมอบค่าตอบแทนให้เพียงพอกับที่พวกเจ้าสู ญเสี ยไป! แม้วา่ กองกําลังของเจ้า
จะไม่มีความดีความชอบมากมายก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้ มีโจรกลุ่มต่างๆเข้าร่ วมกับกลุ่มโจร
เหยีย่ วของพวกเราโดยสมัครใจ นอกจากนี้หลังจากที่พวกเราจัดการเมืองไลอ้อนลงแล้ว กลุ่ม
ทั้งหมดก็จะกระจายตัวกลับไปยังถิ่นเดิมของตน"

สุ บารุ ใช้คาํ พูดหวานหูเพือ่ ลดทอนความสงสัยของหัวหน้าบางคน

สุ บารุ เสนอให้พวกเขาเก็บกองกําลังของตนครึ่ งหนึ่งไว้ในค่ายเหยีย่ ว นอกจากนี้หากกองกําลัง

ของพวกเขาบาดเจ็บล้มตายในสนามรบจํานวนมาก เช่นนั้นสุ บารุ กจ็ ะมอบค่าชดเชยให้ ยังมี
นโยบายใดที่ดียงิ่ กว่านี้อีกหรื อ?

หัวหน้าส่ วนใหญ่ต่างคิดว่าสุ บารุ กาํ ลังจะขุดรากถอนโคนเมืองไลอ้อน แม้แต่เหล่าผูท้ ี่เข้าร่ วมกับ

เหล่ยเป่ าเองก็คิดเช่นนั้น ไม่ใช่วา่ สุ บารุ ตอ้ งการจะฮุบกลืนกองกําลังของพวกเขางั้นหรื อ? หรื อ
พวกเขาเพียงคิดกังวลกันไปเอง? สุ บารุ น้ นั วางแผนที่จะจัดการกับเมืองไลอ้อนมาตลอดงั้น
หรื อ? แล้วเหตุใดพวกเขายังจะต้องเสี่ ยงลอบกับการฆ่าสุ บารุ อีกล่ะ?

เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยงหลังจากฟังถ้อยคําของสุ บารุ

เหตุใดพวกเขาจึงต้องสํารองกําลังคนไว้ครึ่ งหนึ่ง? เหตุใดพวกเขาจึงต้องทําเช่นนั้น? ทั้งหมด

นัน่ ก็เพื่อสุ บารุ !

สุ บารุ ตอ้ งการจะทําให้โจรกลุ่มอื่นๆอ่อนแอลงโดยการแบ่งแยกกําลังของพวกเขา แล้วเมื่อนั้น

เขาจะมีกาํ ลังมากที่สุดหากพวกเขาสามารถเอาชีวติ รอดกลับมาได้ สุ บารุ ทราบดีวา่ มีความเป็ นไป
ได้ที่โจรบางกลุ่มจะถูกกวาดล้างออกไประหว่างสงคราม ในขณะที่อาจจะมีบางกลุ่มรอดกลับมา
ซึ่งคนกลุ่มเหล่านี้อาจจะเป็ นภัยคุกคามต่อเขาได้ ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการนี้ข้ นึ มา
นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั เชื่อว่าสุ บารุ จะต้องส่ งมือสังหารเข้าไปในสงครามเพื่อหาโอกาศสังหาร
หัวหน้าโจรที่ต่อต้านเขา อย่างไรก็ตาม โอกาศที่คนเหล่านั้นจะตกตายในสนามรบก็มีมากอยู่ ไม่
ว่าจะตกตายเช่นไรก็จะเข้าทางสุ บารุ ท้ งั สิ้ น หลังจากนั้นไพร่ พลที่เหลือของหัวหน้าโจรที่ตายไป
ก็จะตกเป็ นของเขา

รางวัลสําหรับกองกําลังก็เพื่อที่จะเพิ่มประสิ ทธิภาพในการต่อสู ้ให้กบั เหล่าไพร่ พล มันจึงเป็ น

วิธีการที่ดีที่จะสร้างความสู ญเสี ยอย่างหนักให้กบั เมืองไลอ้อน ไม่มีหวั หน้าคนใดไต่ถามสุ บารุ วา่
เหตุใดเขาจึงไม่ใช่ผทู ้ ี่บุกเป็ นกลุ่มแรกสุ ด

แผนการของสุ บารุ ดาํ เนินไปอย่างสมบูณณ์แบบในขณะที่ใช้ความโลภในจิตใจของเหล่าโจรมา

เป็ นเหยือ่ ล่อ กระทัง่ เซียวอวีเ๋ องก็ยงั อดไม่ได้ที่จะชื่นชมสุ บารุ เหล่าหัวหน้าต่างเฝ้ ารอให้เกิดการ
ต่อสู ้ข้ ึนโดยเร็วที่สุดอย่างใจจดใจจ่อ

สุ ดท้ายพวกเขาก็ตดั สิ นใจจะส่ งไพร่ พล 30,000 คนเพื่อโจมตีระลอกแรก สุ บารุ เพิ่มเงินเข้า

ไปในกองทุนสองล้านเหรี ยญทองในขณะที่เหล่าหัวหน้ากลุ่มขนาดใหญ่อื่นๆเพิ่มเงินห้าแสน
เหรี ยญทอง กลุ่มโจรขนาดกลางจะออกเงินสองแสนเหรี ยญทอง ในขณะที่กลุ่มโจรขนาดเล็กจะ
จ่ายออกไปหนึ่งแสนเหรี ยญทอง กลุ่มโจรเล็กต่างต้องจ่ายเงินออกไปเกือบทั้งหมด แต่พวกเขาก็
ตัดสิ นใจจะเสี่ ยงเพื่อรับทรัพย์กลับมา

มีเพียงไม่กี่คนที่โอดครวญว่านัน่ เป็ นเงินเกือบทั้งหมดของพวกเขา หากแต่คนอื่นๆก็ออกมา

โต้เถียงจนพวกเขาเงียบเสี ยงลง พวกเขากล่าวว่าจะสามารถรับเงินมากกว่าที่จ่ายออกไปหากมี
ผลงานโดดเด่นในสนามรบ ดังนั้นหากพวกเขาไม่ตอ้ งการที่จะจ่ายออกมา เช่นนั้นก็สมควรถอน
ตัวจากไป
แน่อนว่าระบบเงินรางวัลนั้นเย้ายวนใจอย่างยิง่ นี่ราวกับทุกคนรวบรวมเงินใส่ ตะกร้าเอาไว้ ผูท้ ี่
สามารถยืดหยัดจนท้ายที่สุดก็จะได้รับเงินทั้งหมดไป นอกจากนี้เหล่าผูท้ ี่โลภโมโทสันยัง
กระหายที่จะรับเงินจํานวนมาก ไม่วา่ จะกลุ่มเล็กหรื อกลุ่มขนาดกลางก็สามารถที่จะรับงิน
จํานวนมากได้ พวกเขาอาจจะได้รับเหรี ยญทองนับล้านเหรี ยญหากประสบความสําเร็จในสนาม
รบ

สุ บารุ ยมิ้ ออกเมื่อเห็นว่าแผนการของเขากําลังเป็ นไปได้ดว้ ยดี เซียวอวี๋ทอดถอนใจออกมาเมื่อ

ทราบว่าสุ ดท้ายแล้วเงินทั้งหมดนี้จะตกเป็ นของสุ บารุ

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 124

BANK WUTTHIPHAN·6 พฤศจิกายน 2017

ใบหน้าของเหล่าหัวหน้าโจรต่างเต็มไปด้วยความตื่นเต้นหลังการประชุมสิ้ นสุ ดลง พวกเขากําลัง

ฝันถึงเงินก้อนโตที่จะได้รับจากสงครามครั้งนี้ มีกลุ่มโจรจํานวนมากที่เข้าร่ วมกลุ่มพันธมิตร
ดังนั้นกองทุนครั้งนี้จึงมีจาํ นวนเงินหลายสิ บล้านเหรี ยญทอง

เหรี ยญทองหลายสิ บล้านนั้นเกือบจะเทียบเท่ารายได้ต่อปี ของดินแดนขนาดใหญ่ แน่นอนว่า

เหล่าขุนนางจะต้องใช้เงินมหาศาลในการบํารุ งรักษาดินแดนของตน ในสงครามครั้งก่อนเหล่า
หัวหน้าที่รวมตัวกันต่อต้านเซียวซานเทียนยังได้รับชัยชนะ ดังนั้นหนนี้กบั เซี ยวอวีก๋ ค็ งไม่
แตกต่างกัน

อันที่จริ งแล้ว สถานะของดินแดนไลอ้อนภายในทวีปหรื ออาณาจักรพยัคฆ์คาํ รนนั้นเป็ นดุจ

เดียวกัน ตระกูลหวังนั้นสามารถใช้จ่ายเงินจํานวนมากเพื่อซื้อไอเทมเวทมนตร์ได้ แต่เมืองไล
อ้อนนั้นสามารถกระทําได้หรื อ? นอกจากนี้เมืองไลอ้อนยังต้องใช้เงินจัดหาอาวุธและชุดเกราะ
ให้กบั ทหาร พวกเขาคิดว่า อย่างดีที่สุดเซียวอวี๋กม็ ีเงินเพียงหนึ่งถึงสองล้านเหรี ยญทองจากการ
ปล้นชิงจากกลุ่มโจร เขาย่อมไม่มีเงินมากไปกว่านี้

ดินแดนดังเช่น ประเทศคาห์นที่สามารถครอบครองกองกําลังจํานวนมากได้น้ นั ก็เนื่องมาจาก

รายได้ต่อปี ของพวกเขามีมากกว่าสิ บล้านเหรี ยญทอง ซึ่งเมืองไลอ้อนย่อมไม่มีเช่นนั้น

เซียวอวีย๋ อ่ มไม่สามารถต่อกรกับประเทศทรงอํานาจเช่น ประเทศคาห์นได้ หากปราศจากการ

ช่วยเหลือจากธี โอดอร์

รายได้ต่อปี ของรัฐเว่ยเองก็มีเพียงไม่กี่ลา้ นเหรี ยญทอง แต่เพราะการใช้ชีวติ ที่ฟุ้งเฟ้ อของเว่ยเฮ่า

และความเข้มแข็งทางกองทัพของพวกเขาที่ยงั คงด้อยกว่าดินแดนอื่นๆ นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่
เซียวอวีไ๋ ม่ได้เกรงกลัวเว่ยเฮ่าเลยหากเว่ยเฮ่าจะตัดสิ นใจเปิ ดสงครามกับเซียวอวีเ๋ พราะการชิงตัว
มู่หลี่มา

.............................

.............................

เซียวอวีต๋ รงไปหาเหล่ยเป่ าเพื่ออธิบายอุบายของสุ บารุ มิเช่นนั้น เซียวอวีเ๋ กรงว่าเหล่ยเป่ าจะมอง

แผนการของสุ บารุ ไม่ออกแล้วเหล่ยเป่ าอาจจะขายเซียวอวีอ๋ อกไป ทั้งสองต่างเรี ยกพี่เรี ยกน้อง
กัน หากแต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะคิดเช่นนั้นกันจริ งๆ เซียวอวีเ๋ ข้าใจอย่างชัดเจนว่า
ทั้งหมดล้วนเพียงเพราะคําผลประโยชน์
ที่จริ งแล้ว เหล่ยเป่ าหลังจากที่ได้ฟังวาจาของสุ บารุ เข้าก็เริ่ มลังเล เขาคิดว่าบางทีสุบารุ อาจจะ
ไม่ได้มีเจตนาที่จะฮุบกลืนกลุ่มของเขา

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าโจรเหล่านี้ยงั ไม่ทราบชะตากรรมของตนเอง ทั้งหมดที่พวกเขาทําได้กม็ ีเพียงแค่

การปล้นชิง

เซียวอวีเ๋ ริ่ มอธิบายจุดมุ่งหมายที่แท้จริ งของสุ บารุ เขากล่าวว่า "เหตุใดเขาจึงต้องจ่ายเงินออกไป

จํานวนมากหากว่าเขาไม่ได้มีความทะเยอทะยานใดๆ?"

เหล่ยเป่ าเริ่ มเชื่อแล้วว่าคํากล่าวของเซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นความจริ งหลังจากที่ได้ฟังเขาอธิบาย ดู

เหมือนว่าความใจกว้างของสุ บารุ จะมีเพื่อให้กลุ่มพันธมิตรสร้างประโยชน์ให้กบั ตัวสุ บารุ เอง

"สุ บารุ ช่างชัว่ ช้าเกินไปแล้ว!" ดวงตาของเหล่ยเป่ าลุกโชนขึ้น

เซียวอวีก๋ ล่าวปลอบโยน "พี่ใหญ่อย่าเพิ่งมีโทสะ สุ บารุ น้ นั เจ้าเลห์และร้ายกาจกว่าที่พวกเรา

คาดคิด พวกเราต้องวางแผนให้ละเอียดรอบคอบ มิเช่นนั้นพวกเราจะไม่เหลืออะไรเลย

พวกเราต้องแจ้งเรื่ องนี้ต่อหัวหน้ากลุ่มคนอื่นๆ เพื่อให้พวกเขารู ้วา่ เจตนาของสุ บารุ และไม่ทุ่มเท

กําลังออกไปมากจนเกินไป พวกเราจะต้องเก็บออมกําลังไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็ นไปได้เพื่อรอ
โอกาศโต้กลับเมื่อสุ บารุ เผยธาตุแท้ออกมา ครานี้จะมีอีกหลายกลุ่มที่เข้าร่ วมกับพวกเราด้วย
เหตุผลนี้และข้าหวังว่าพวกเราจะสามารถลงมือสังหารสุ บารุ ได้ในคราเดียว"
เซียวอวีท๋ ราบว่าสุ บารุ นกั เป็ นนักวางแผน แต่นี่กเ็ ป็ นโอกาศทองสําหรับเขาเช่นกัน เขาสามารถ
จัดการกับสุ บารุ ได้ตราบเท่าที่หลอกหัวหน้าโจรกลุ่มต่างๆสําเร็จ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เซียวอวีม๋ ีปัญหาเพิ่มขึ้นมาอีกข้อหนึ่งแล้ว เขาจะต้องหาข้ออ้างเพื่อกลับไป

บัญชาการรบที่เมืองไลอ้อน

กองกําลังเหล่านี้มีจาํ นวนมากเกินไป แม้วา่ จะเป็ นกองกําลังเพียงครึ่ งหนึ่ง แต่นนั่ ก็ยงั หมายถึง

กองโจรมากกว่าหนึ่งแสนคน

ตามข้อมูลที่หวั หน้าทหารฮุ่ยรวบรวมมาแล้ว สุ บารุ สามารถรวบรวมกองโจรได้ราวหนึ่งแสนคน

ทว่าสุ บารุ น้ นั มีสมุนโจรอยูใ่ นสังกัดอยูแ่ ล้วเกือบหนึ่งแสนคน จํานวนกลุ่มโจรพันธมิตรจึงมี
มหาศาลหลังถูกรวมเข้าด้วยกัน

เป็ นความจริ งที่ส่วนใหญ่แล้วเป็ นเพียงโจรทัว่ ไปไม่ใช่ทหารชั้นยอด อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจ

ประมาทด้านจํานวนได้ เซียวอวีร๋ ู ้สึกได้วา่ ยังมีกลุ่มอํานาจอื่นให้การสนับสนุนพวกเขาอยู่ มิ
เช่นนั้นคงเป็ นไปไม่ได้ที่สุบารุ จะสามารถรวบรวมคนเข้าสังกัดได้มากมายขนาดนั้นด้วยตนเอง

เซียวอวีค๋ าดเดาว่ากลุ่มอํานาจที่คอยหนุนหลังสุ บารุ อยูก่ ค็ ือจักรวรรดิเมฆาตะวันตก สุ บารุ น้ นั มี

ทหารม้าอยูเ่ กือบสี่ หมื่นนายแม้วา่ จะขาดแคลนทหารม้าเกราะหนักก็ตาม มีเพียงจักรวรรดิเมฆา
ตะวันตกเท่านั้นที่มุ่งเน้นทัพม้าซึ่งเป็ นเอกลักษณ์การต่อสู ้อนั รวดเร็วของพวกเขา

สุ บารุ จะสามารถรวบรวมม้าถึงสี่ หมื่นตัวได้อย่างไรหากไม่ใช่จกั รวรรดิให้การช่วยเหลือ? เขา

จะหาเงินตั้งมากมายพอที่จะซื้อม้าสี่ หมื่นกว่าตัวมาได้อย่างไร? กระทัง่ เหล่าพ่อค้าจากจักรวรรดิ
เองก็ยนิ ยอมขายม้าตั้งมากมายขนาดนั้นให้กบั เขางั้นหรื อ?
พื้นที่ของแดนไลอ้อนนั้นเป็ นเขตกันชนระหว่างอาณาจักรพยัคฆ์คาํ รนกับจักรวรรดิเมฆา
ตะวันตก จักรวรรดิเมฆาตะวันตกจะสามารถผ่านเข้ามาในที่ราบภาคกลางและยึดครองดินแดน
อันอุดมสมบูรณ์ของอาณาจักรหากอาณาจักรเกิดการสู ้รบภายใน เซี ยวอวีเ๋ องก็จะทําเช่นนั้นหาก
ว่าเขาเป็ นจักรพรรดิของจักรวรรดิ

เซียวอวีร๋ ู ้วา่ จักรวรรดิน้ นั หนุนหลังโจรกลุ่มเล็กๆอยู่ แต่ดูเหมือนว่ากลุ่มโจรขนาดใหญ่เองก็ไม่มี

ข้อยกเว้น

สุ บารุ ได้เชิญหัวหน้ากลุ่มต่างๆมาเพื่อชี้ให้เห็นถึงจุดมุ่งหมายของสุ บารุ ขณะที่เซียวอวีไ๋ ปเข้าพบ

สุ บารุ เขาจะต้องหาข้ออ้างเพื่อกลับไปบัญชาการรบที่เมืองไลอ้อน

.............................

.............................

เซียวอวีเ๋ ข้ามาภายในห้องโถง "ท่านผูน้ าํ ข้าเองก็ตอ้ งการมีส่วนร่ วมในการโจมตีเมืองไลอ้อน ข้า

ต้องการสร้างความดีความชอบ"

สุ บารุ หวั เราะออกมา "ช่างโชคดีที่ผบู ้ ญั ชาการจางภักดีต่อข้า แต่พวกเรานั้นขาดแคลนทัพม้า

เกราะหนัก ข้าไม่อาจเสี่ ยงเสี ยคนของท่านไป ข้านั้นดูแลไพร่ พลทัพม้าเกราะหนักราวกับไข่ใน
หิน นอกจากนี้พวกเรายังจะไปล้อมเมือง ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่สนามรบที่เหมาะสมสําหรับทัพม้า
เกราะหนัก"

เซียวอวีค๋ าดเดาคําตอบเช่นนี้เอาไว้แล้ว ตอนนี้เขาเป็ นผูบ้ ญั ชาการกองพลทหารม้าที่สามของค่าย

เหยีย่ ว แน่นอนว่าสุ บารุ ยอ่ มไม่ตอ้ งการให้พวกเขามีแม้แต่รอยขีดข่วน

สุ บารุ วางแผนที่จะใช้กองกําลังสามหมื่นคนในการโจมตีครั้งนี้ นอกจากนี้เขายังจะส่ งเหล่าคนที่

ไร้ประโยชน์ภายในค่ายของตนออกไปรบ แล้วคนที่ชาญฉลาดเช่นสุ บารุ จะทัพม้าที่เขาถนุถนอม
ออกไปรบได้อย่างไร? แม้วา่ เข้าจะมุ่งเน้นไปที่ทหารม้าเกราะเบา หากแต่เขาก็ทราบพิษสงของ
ทัพม้าเกราะหนักดี

เซียวอวีเ๋ ลิกคิ้วขึ้น "ข้าปรารถนาที่จะสับสังหารพวกศัตรู ! ข้าไม่อาจนัง่ อยูเ่ ฉยๆในขณะที่เหล่า

สหายต่างออกไปรบได้ โปรดอนุญาติให้ขา้ พาคนของข้าไปเพื่อหาโอกาศในการโจมตีดว้ ย พวก
เราจะทําลายอีกฝ่ ายให้ยอ่ ยยับ!"

สุ บารุ หวั เราะก่อนจะวางมือลงบนบ่าของเซียวอวี๋ "ผูบ้ ญั ชาการจาง ข้าเข้าใจความรู ้สึกของท่าน

นะ หากแต่คราวนี้ขา้ ไม่มีความตัง่ ใจที่จะใช้ทพั ม้าเกราะหนัก มีอีกหลายครั้งที่พวกเราจะต้อง
พึ่งพาความช่วยเหลือจากท่านในสนามรบ และนัน่ จะเป็ นโอกาศให้ท่านได้แสดงฝี มือ"

เซียวอวีม๋ ีใบหน้าที่ดูผดิ หวัง "อย่างน้อย ขอข้านําคนออกไปเฝ้ าสังเกตุการณ์จากระยะไกลก็ยงั ดี

ข้าต้องการจะให้เหล่าทหารม้าเกราะหนักได้ทราบว่าสงครามที่แท้จริ งเป็ นเช่นไร แต่ขา้ จะไม่เข้า
สู่ สนามรบหากปราศจากคําสั่งของท่าน"
สุ บารุ ตอบรับ "ตกลง นําคนของท่านไปสังเกตการณ์เถอะ ทว่าห้ามออกไปรบเช่นกองกําลังอื่นๆ
ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่อาจเห็นตอนท่านออกไป มิเช่นนั้นพวกเขาจะกล่าวเอาได้วา่ ข้า
นั้นให้อาํ นาจแต่คนของตนเอง จงหาที่ซ่อนเพื่อซุ่มสังเกตการณ์เถอะ ข้าจะส่ งสัญญาณไปใน
กรณี ที่ขา้ ต้องการความช่วยเหลือจากท่าน อย่าได้เข้าต่อสู ้โดยปราศจากคําสั่งจากข้า ท่านเข้าใจ
แล้วหรื อไม่?"

เซียวอวีโ๋ ค้งคํานับ "ขอรับ ทหารที่ไม่เชื่อฟังคําสัง่ ของผูน้ าํ นั้นไม่ใช่ทหารที่ดี"

สุ บารุ รู้สึกดีเมื่อได้ยนิ คําพูดของเซียวอวี๋ "ข้าเชื่อว่าที่ขา้ เลือกเชิญท่านมาเข้าร่ วมนั้นนับเป็ นการ

ตัดสิ นใจที่ชาญฉลาดที่สุดที่ขา้ ได้กระทํา นี่คือความแตกต่างระหว่างทหารผูก้ ล้าและเหล่าโจร
สามัญ"

เซียวอวีก๋ ม้ หน้าขณะที่มีประกายไหววูบในแววตา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 125

BANK WUTTHIPHAN·6 พฤศจิกายน 2017

หลายวันมานี้เหล่าโจรต่างรวบรวมวัสดุและสิ่ งของเพื่อตระเตรี ยมไว้ใช้ในสงคราม โจรเหล่านี้

ไม่ได้รับประทานหญ้าเป็ นอาหาร ดังนั้นพวกเขาจึงต้องจัดเตรี ยมสเบียงขนานใหญ่

สหรัฐอเมริ กาไม่ได้มีบทบาทสําคัญในสงครามโลกครั้งที่สองเพียงเพราะเหล่าทหารที่ได้รับการ
ฝึ กมาอย่างดีหรื ออุปกรณ์ที่ยอดเยีย่ มเท่านั้น ความสําเร็จของพวกเขายังมาจากระบบการจัดการที่
ดีอีกด้วย ไอเซนฮาวร์ข้ ึนเป็ นผูบ้ ญั ชาการกองกําลังสัมพันธมิตรเนื่องเพราะเขามีทรัพยากร
สําหรับแผนโจมตีนอร์มงั ดี
เซียวอวีไ๋ ด้ส่งข้อมูลสถานการณ์ก่อนสงครามของทางกลุ่มโจรกลับไปยังเมืองไลอ้อนแล้ว เขาไม่
อาจปล่อยให้เหล่าสายลับจากเมืองไลอ้อนรวบรวมข้อมูลโดยลําพังได้เนื่องเพราะข้อมูลเหล่านั้น
ไม่ค่อยน่าเชื่อถือสักเท่าใด

เขาขอให้ทิรันด้าเข้ามาใกล้ๆค่ายเหยีย่ วในทุกคืน นางจะสามารถพรางตัวได้ตราบเท่าที่ยงั อยูใ่ น

เงา นัน่ รวมถึงพยัคฆ์ขาวของนางด้วย กล่าวโดยสรุ ปก็คือ นางคือผูท้ ี่เหมาะสมที่สุดแล้วในการ
รับทําหน้าที่ส่งข่าวสาร เซียวอวีม๋ ีทกั ษะวินด์วอร์ค เทเลพอตและพุ่งทะยานซึ่ งมีประโยชน์อย่าง
มากในการใช้ลอบออกจากค่ายในทุกๆคืน

เมืองไลอ้อนได้ตระหนักถึงสถานการณ์อยูน่ านแล้ว ดังนั้นกองทัพทหาร อาวุธ ชุดเกราะและ

เสบียงอาหารจึงถูกจัดเตรี ยมไว้พร้อมสรรพ

แม้วา่ กองทัพโจรจะมีกนั มากกว่าหนึ่งแสนคน หากแต่เมืองไลอ้อนนั้นไม่เหมือนกับในอดีตแล้ว

เซียวอวีม๋ ีจาํ นวนฮีโร่ มากกว่าเดิม ระดับของอุปกรณ์ที่กองกําลังของเขาใช้กไ็ ด้ยะระดับขึ้นแล้ว
พวกออร์คส่ วนใหญ่ต่างก็อยูท่ ี่ระดับ 8 นักรบทุกนายที่เขาได้อญั เชิญออกมาจะมีทกั ษะระดับที่
สองอย่างน้อยก็คนละหนึ่งถึงสองทักษะ การอัพเกรดอุปกรณ์ข้ ึนเป็ นระดับที่สองได้เพิม่ ขีด
ความสามารถในการรบให้กบั พวกเขาได้อย่างมาก นอกจากนี้เขายังมีออร์คอีกห้าร้อยตนที่เขาได้
ช่วยเหลือมา

นอกจากนี้ยงั มีทหารของเมืองไลอ้อนอีก 10,000 นาย แม้วา่ ไพร่ พลเหล่านี้จะไม่ใช่ทหารชั้น

ยอด แต่เพราะนโยบายของเซียวอวี๋ ขวัญกําลังใจของพวกเขาจึงพุ่งถึงขีดสุ ด พวกเขาราวกับ
พยัคฆ์ที่ตอ้ งการจะอาละวาดเพื่อสร้างผลงานในสนามรบ

พวกเขาไม่ตอ้ งเป็ นกังวลว่าครบอครัวของพวเขาจะไม่ได้รับการดูแลหากว่าพวกเขาพลีชีพใน

สงคราม เซียวอวีท๋ ราบว่าตนมีโอกาศอยู่ 7 ส่ วนที่จะชนะในสงครามครั้งนี้ หากว่าเขาบัญชาการ
รบได้อย่างเหมาะสม แน่นอนว่าความคิดของหัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่น้ นั ต้องการที่จะตั้งรับจน
จบสงคราม ในขณะที่เซียวอวีคิึ๋ ดที่จะสังหารพวกโจรทั้งหนึ่งแสนคน เขาเชื่อว่าค่าผลงานของเขา
จะต้องเพิ่มพูนจนสามารถเพิ่มระดับผูบ้ ญั ชาการของเขาได้ และนัน่ จะทําให้เขาสามารถอัพเกรด
ฐานทัพและเพิ่มจํานวนสูงสุ ดของนักรบได้

อันที่จริ ง ช่องว่างของระดับถัดไปนั้นมีไม่มาก ดังนั้นเขาเชื่อว่าจะได้เลื่อนชั้นหลังจบสงคราม

ระลอกแรก

หลังจากเตรี ยมการอยูแ่ รมเดือน ในที่สุดเหล่าโจรก็เริ่ มมุ่งหน้าไปยังเมืองไลอ้อน

เหล่าหัวหน้าโจรต่างมีขวัญกําลังใจที่สูงจากระบบการสนับสนุนเงินงานวัลของสุ บารุ เมื่อไม่

นานมานี้สุบารุ ได้เข้ามาสรุ ปเกี่ยวกับเงินของกองทุน เขากล่าวว่า หัวข้าศึกแต่ละหัวมีค่าเท่าใด
เงินชดเชยสําหรับเหล่าไพร่ พลที่ลม้ ตายจะจ่ายให้เท่าใด

เหล่าโจรต่างรู ้สึกตื่นเต้นมีได้ทราบจํานวนของมัน พวกมันบางคนกระทัง่ คิดที่จะสังหารสหาย

ร่ วมรบเพื่อรับเงินชดเชยโดยไม่สนใจมิตรภาพ

มีเพียงเหล่าหัวหน้าโจรที่ได้รับการบอกกล่าวจากเหล่ยเป่ าเท่านั้นที่ทราบว่าท้ายที่สุดแล้วสุ บารุ

จะได้รับผลประโยชน์ท้ งั หมดนี้ไปเต็มๆ สุ บารุ จะรับเงินทั้งหมดไปหากว่าพวกเขาไม่ต่อสู ้

อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ต่างมีความโลภอยูใ่ นกมลสันดาน แม้วา่ พวกมันจะทราบเรื่ องจากเหล่ย

เป่ าแล้วก็ตาม ทว่าพวกมันก็ยงั คงคิดหวังในเงินก้อนนี้และปกป้ องตนเองไปพร้อมๆกัน นี่คล้าย
กับนกที่ตอ้ งตกตายเพราะอาหาร
พวกมันทราบว่าสักวันหนึ่งจะต้องตายเพราะทองคํา หากแต่พวกมันก็ยงั คงมุ่งมาดปรารถนา

นี่เป็ นหลักฐานที่ดีชิ้นหนึ่งที่ช้ ีให้เห็นว่าหัวหน้าโจรเหล่านี้มีสายตาที่คบั แคบและไม่เป็ นอันหนึ่ง

อันเดียวกัน

เซียวอวีอ๋ อกจากค่ายเหยีย่ วหลังจากที่กองทัพหลักมุ่งหน้าไปยังเมืองไลอ้อน เขานําทหารม้า

เกราะหนัก 1,000 นายออกมาด้วย 450 นายคือเหล่าอัศวินของเขา ในขณะที่อีก 550 นาย
ที่เหลือเป็ นไพร่ พลของสุ บารุ

ประการแรก สุ บารุ ตอ้ งการที่จะจับแยกอัศวินของเซี ยวอวีใ๋ ห้ไปอยูท่ ีมอื่นๆ อย่างไรก็ตาม เนื่อง

เพราะเซียวอวีไ๋ ด้เกิดความขัดแย้งกับเหล่ยเป่ า ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงดึงตัวพวกเขากลับมา สุ บารุ ได้
พูดคุยกับเซียวอวีอ๋ ยูห่ ลายครั้ง แต่เซียวอวีก๋ ย็ งั ยืนกรานจะรั้งตัวพวกเขาเอาไว้

หลังจากนั้นสุ บารุ จึงตัดสิ นใจปล่อยเลยตามเลย เขาเชื่อว่าจะเป็ นการสะกิดความสงสัยของ

หัวหน้าคนอื่นๆขึ้นมา เขาว่าเขาบีบบังคับให้เซียวอวีม๋ อบกองกําลังของเขาออกไปยังหน่วยอื่นๆ
นอกจากนี้ เขายังเชื่อว่าเซี ยวอวี๋ น่ ้ นั ไม่อาจคุกคามเขาได้เพราะว่าเซียวอวีม๋ ีทหารม้าเกราะหนัก
เพียง 450 นายเท่านั้น สุ บารุ คงไม่ปล่อยไปเช่นนี้หากว่าเซียวอวีค๋ ุมกําลังนับพัน

ทหารม้านั้นรวดเร็วกว่าทหารราบ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงสามารถแซงกองทัพหลักได้ในเวลาเพียงไม่

นาน พวกโจรนั้นเตรี ยมการไปล้อมเมือง ดังนั้นวกเขาจึงต้องขนอุปกรณ์ต่างๆไปด้วย พวกเขายัง
ช้าอย่างมากหากเปรี ยบเทียบกับกองทหารม้าเกราะหนัก เซียวอวีไ๋ ด้รับอนุญาติจากสุ บารุ แล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่ตอ้ งกังวลใดๆอีก

.................................
.................................

กองกําลังของเซียวอวีน๋ ้ นั อยูห่ ่างจากตัวเมืองไลอ้อนราวสามสิ บไมล์

เซียวอวีก๋ วาดมองสภาพพื้นที่โดยรอบและกล่าวออกมา "เนินเขาแห่งนั้นอยูห่ ่ างจากเมืองไลอ้อน

ราวสิ บไมล์ ซึ่งข้างบนนั้นเป็ นป่ า ดังนั้นมันจึงเป็ นสถานที่ที่ดีที่สุดที่พวกเราจะใช้ซ่อนตัวเพื่อ
สังเกตการสู ้รบ!"

คํากล่าวของเซียวอวีน๋ ้ นั มีจุดหมายที่เหล่าไพร่ พลอีก 550 นายที่เหลือ เขากําลังทําให้พวกเขา

เชื่อว่าการมาในครั้งนี้กเ็ พื่อมาสังเกตการสู ้รบจริ งๆ

สุ บารุ ไม่ได้กงั วลว่าเซียวอวีจ๋ ะสามารถเล่นลูกไม้ใดๆได้เมื่อมีไพร่ พลอีก 550 นายตามมาด้วย

พวกเขาหยุดอยูบ่ นเนินเขาเพื่อสํารวจสภาพพื้นที่โดยรอบ เฉพาะบริ เวณพื้นที่รอบเมืองไลอ้อน

เท่านั้นที่เป็ นพื้นที่โล่งกว้าง สภาพภูมิประเทศแถบนี้มีความสลับซับซ้อน ที่เลือกก่อตั้งเมืองใน
ที่นี่กเ็ พราะพิจารณาจากเชิงยุทธศาสตร์แล้ว

เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ ให้เหล่าอัศวินพักผ่อนในขณะที่เขาจะออกไปสํารวจพื้นที่และสถานการณ์

โดยรอบ

ในคราวนี้พวกเขาไม่ได้มาเพื่อรบ ดังนั้นพวกเขาจึงสวมใส่ เพียงเกราะเบา

เซียวอวีก๋ ล่าวกับทุกคนว่าในฐานะผูบ้ ญั ชาการแล้วเขาจะต้องทราบสภาพพื้นที่โดยรอบเพื่อ
ประกอบการตัดสิ นใจและการเลือกใช้กลยุทธ์

อันที่จริ ง นี่เป็ นทฤษฎีการทหารของรอมเมิลที่ผบู ้ ญั ชาการจะต้องสังเกตภูมิประเทศเพื่อใช้ใน

การโจมตี ในแต่ละครั้งเขาจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ดว้ ยตนเองเพื่อการสํารวจ

ตอนนี้ เซียวอวีเ๋ องก็กาํ ลังใช้ทฤษฎีของเขา

เซียวอวีไ๋ ม่ได้คิดที่จะใช้เหล่าอัศวินที่เขาอัญเชิญมาในการป้ องกันเมือง เขาไม่ได้ให้ความสนใจ

กองกําลังนี้มากนัก เขาจะต้องกลับไปที่เมืองไลอ้อนเพื่อคอยบัญชาการ ทั้งหมดนี้กค็ ือข้ออ้างที่
เขาใช้ในการปลีกตัวและกลับไป

สงครามกําลังจะเริ่ มต้นขึ้นแล้ว....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 126

BANK WUTTHIPHAN·7 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีผ๋ กู ม้าของเขาเอาไว้ภายในป่ าและเปิ ดใช้ทกั ษะวินด์วอร์คกลับเมืองไลอ้อน

ทุกคนต่างอยูใ่ นห้องโถงขณะที่กาํ ลังหารื อขั้นครั้งสุ ดท้ายก่อนสงครามจะเกิดขึ้น ทอร์ล กรอม ทิ

รันด้าและคนอื่นๆต่างอยูก่ นั ครบถ้วน
ทุกคนลุกขึ้นยืนเมื่อเซียวอวีเ๋ ข้ามาที่หอ้ งโถง หัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่คดั ค้านแผนการที่เซียวอวี๋
จะเสี่ ยงแฝงตัวเข้าไปในค่ายเหยีย่ วเพื่อล้วงเอาข้อมูล เรื่ องนี้มีความเสี่ ยงมากเกินไปสําหรับลอร์ด
ของดินแดน แต่เซียวอวีก๋ ย็ มิ้ ให้พวกเขาและกล่าว "ข้าทราบว่ากําลังทําสิ่ งใดอยู.่ .."

เซียวอวีท๋ ราบว่าพวกโจรนั้นเป็ นปัญหาใหญ่และนี่เป็ นโอกาศอันดีที่พวกมันทั้งหมดได้มา

รวมตัวกันที่ค่ายเหยีย่ ว เขาไม่อาจปล่อยโอกาศที่กาํ จัดปัญหาเรื่ องกลุ่มโจรหลุดมือไป

เซียวอวีย๋ อ่ มไม่เข้าร่ วมปฏิบตั ิการที่อนั ตรายนี้หากว่ามีคนที่เหมาะสมกว่า อย่างไรก็ตาม เขายังไม่

พบผูท้ ี่เหมาะสมไปกว่าเขาไม่วา่ จะมองจากมุมใด

เซียวอวีม๋ ีวนิ ด์วอร์ค เทเลพอต พุ่งทะยานและทักษะที่ทรงพลังมากมาย ดังนั้นเขาเชื่อว่าเขา

สามารถหลบหนีได้ทนั ทีหากเกิดปั ญหาขึ้น

อย่างไรก็ตาม แผนการของเซียวอวี๋กป็ ระสบความสําเร็จและทําให้เขาแฝงตัวเข้าไปภายในค่าย

ได้ เขาสามารถรวบรวมข้อมูลได้มากมาย

หลังจากกําจัดกลุ่มพันธมิตรลงได้ โจรกลุ่มอื่นๆที่เหลือก็จะไม่เป็ นปัญหาอีกต่อไป

เขาจะสามารถดึงดูดผูค้ นได้มากขึ้น หากว่าเขาสามารถกวาดล้างพวกโจรได้สาํ เร็จ หลังจากนั้น

เขาก็จะสามารถก่อตั้งรัฐได้ เมื่อมีประชากรเพียงพอ
"นัง่ ลงเถอะ ไม่จาํ เป็ นต้องเคร่ งครัดมากนัก ข้านําข่าวดีมามากมาย ค่ายเหยีย่ วนั้นเป็ นหนทางสู่
ความมัง่ คัง่ ! พวกมันมีเหรี ยญทองมากกว่าสิ บล้านเหรี ยญ....พวกเราจะไม่ตอ้ งกังวลเรื่ องการเงิน
อีกต่อไปหากจัดการพวกมันลงได้" เซียวอวี๋ยมิ้

ทว่าคนอื่นๆต่างไม่มีความสุ ขเช่นเดียวกับเขา เหล่าฮีโร่ จากระบบนั้นต่างนิ่งเฉย พวกเขาเพียงแต่

คิดแค่เรื่ องทําสงคราม พวกเขาเพียงติดตามเซียวอวี๋ หากพวกเขาได้รับชัยชนะ พวกเขาก็จะมี
ความสุ ข หากว่าพวกเขาตกตาย เช่นนั้นก็เพียงแค่ความตาย

อย่างไรก็ตามทั้งหัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ต่างรู ้สึกกดดันอย่างหนัก

"ดูพวกท่านสิ ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ผอ่ นคลาย มาดื่มไวน์กนั เถอะ...เล่าให้ขา้ ฟังเกี่ยวกับสิ่ งที่

น่าสนใจที่เกิดขึ้นในดินแดนไลอ้อน ทว่าข้าไม่ตอ้ งการที่จะฟังเรื่ องการทหารหรื อการปกครอง
...."

เซียวอวีเ๋ ริ่ มเล่าเรื่ องตลก เขายังเล่าเรื่ องตลกเกี่ยวกับพวกออร์ค เอลฟ์ และเผ่าพันธุ์อื่นๆจาก วอร์

คราฟ เขารู ้สึกเก้อเขินเมื่อเห็นว่าไม่มีผใู ้ ดร่ วมหัวเราะไปกับเขา

"อา ช่างน่าเบื่อจริ งๆ เอาเถอะ ตอนนี้ขา้ จะไปแล้วและจะกลับมาก่อนสงครามจะเกิด" เซียวอวี๋

ลุกขึนยืน

มู่หลี่ยนื ขึ้นเมื่อเห็นว่าเซี ยวอวีจ๋ ะไปแล้วจริ งๆ "ท่านลอร์ด พวกเรายังไม่ได้หารื อแผนการรบใดๆ

เลย"
เซียวอวีเ๋ ผยรอยยิม้ "หากท่านต้องการวางแผน เช่นนั้นก็จดั การได้เลย ข้าจะกลับมาในวันพรุ่ งนี้"

มู่หลี่ตกตะลึงในการกระทําที่ขาดความรับผิดชอบของ เซียวอวี๋ เขายังไม่เคยร่ วมรบกับเซี ยวอวี๋

ดังนั้นจึงไม่ทราบว่าเซี ยวอวีต๋ อ้ งการจะทําอะไร ลอร์ดประเภทนี้อาจจะเป็ นพวกโง่งมหรื อ
อัจฉริ ยะที่รู้วา่ กุมชัยชนะเอาไว้ในกํามือได้แล้ว

มู่หลี่นึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผา่ นมาและเชื่อว่าเซียวอวีไ๋ ม่ใช่คนปัญญาอ่อน หากแต่เป็ นผูท้ ี่เฉลียว

ฉลาดซึ่งคํานวณทุกรายละเอียดเอาไว้เรี ยบร้อยแล้ว

เซียวอวีม๋ ีไอเทมเวทมนตร์ที่จะสามารถจบสงครามได้ง้ นั หรื อ? นัน่ ก็อาจเป็ นไปได้เพราะท่าที

ของเขาดูไม่ใส่ ใจต่อสงครามในครั้งนี้เลย....

ภายในใจมู่หลี่น้ นั เต็มไปด้วยความสงสัย เขาเชื่อว่าเซียวอวีไ๋ ด้ใช้อาวุธที่พิเศษบางอย่างในการ

เอาชนะกองทัพของแคร์รี่

คนที่เหลือเองก็จากไปเช่นกัน ขณะที่หวั หน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่อยูห่ ารื อเรื่ องการป้ องกันเมือง

กองทัพจากฐานทัพทั้งสามแห่งนั้นอยูภ่ ายใต้การบัญชาการของเซียวอวี๋ มู่หลี่ไม่อาจเข้าไป
แทรกแซงใดๆได้

ถึงกระนั้น มู่หลี่และหัวหน้าทหารฮุ่ยก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นหลังจากได้พบปะกับเซียวอวี๋ พวกเขา

ต่างเชื่อว่าเซียวอวีซ๋ ่อนลูกไม้เอาไว้ในแขนเสื้ อจากท่าทีที่ผอ่ นคลายของเขา

การแสดงออกของเซี ยวอวีน๋ ้ นั ช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจให้กบั ฝ่ ายเขาได้เป็ นอย่างดี

เซียวอวีจ๋ ะทําเช่นนี้ทุกครั้งก่อนการต่อสู ้ ตัวอย่างเช่น ครั้งที่แล้วเขาขึ้นไปนัง่ จิบไวน์อยูบ่ น
กําแพงเมืองเพื่อขจัดความหวาดกลัวของเหล่าไพร่ พล เขาให้พวกออร์คร่ วมเล่นหมากรุ กก็เพื่อ
สลายความกดดันให้ผคู ้ นโดยรอบ

บางครั้งขวัญกําลังใจของไพร่ พลยังสําคัญยิง่ กว่าอาวุธที่อยูใ่ นมือพวกเขา หากว่าเป็ นทัพแกร่ ง

แต่มีขวัญกําลังใจที่ต่าํ ติดดินก็อาจจะนําพวกเขาไปสู่ ความพ่ายแพ้ได้

ในแอฟริ กาเหนือช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง รอมเมิลนั้นมีทพั แกร่ งกว่ากองทัพอังกฤษถึงสอง

เท่า รอมเมิลบุกโจมตีในขณะที่ฝ่ายกองทัพอังกฤษได้แต่ถอยร่ น มันเป็ นเช่นนั้นจนกระทัง่ การ
มาถึงของมอนต์โกเมอรี่ จากนั้นสถานการณ์กเ็ กิดการพลิกผัน

ในยามเช้านายทหารคนสนิทวิง่ เข้าไปในเต็นท์ของมอนต์โกเมอรี่ "ท่านครับ ฝ่ ายศัตรู เริ่ มใช้

รถถังแล้วครับ"

มอนต์โกเมอรี่ ถามออกมา "ตอนนี้กี่โมงแล้ว?"

ทหารคนสนิทตอบ "ตีสี่ครับ"

มอนต์โกเมอรี่ ถามต่อ "ฉันบอกให้นายเข้ามาปลุกกี่โมง?"

ทหารคนสนิทตอบ "ตีหา้ ครับ"

มอนต์โกเมอรี่ ตะโกนออกมา "แล้วนายมาทําอะไรที่นี่ตอนนี้ ฮะ?"

ทหารคนสนิทนิ่งอึ้งอยูค่ รู่ หนึ่ง "แต่พวกมัน...."

มอนต์โกเมอรี่ จอ้ งไปที่เขา "แต่อะไร? ไสหัวไป! แล้วบอกห้องครัวด้วยว่าให้เตรี ยมไข่ดาวสอง

ฟองสําหรับมื้อเช้า"

ซึ่งในความจริ งแล้วมอนต์โกเมอรี่ ไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน หน่วยข่าวกรองของอังกฤษได้ดกั ฟัง

เวลาที่รอมเมิลจะโจมตีได้ เช้าวันรุ่ งขึ้นมอนต์โกเมอรี่ กินไข่ดาวไป 2 ฟองเป็ นมื้อเช้าและ
เอาชนะการรบครั้งนั้น

ซึ่งเซียวอวี๋กก็ าํ ลังทําเฉกเช่นเดียวกัน เขาทราบแผนการของฝ่ ายศัตรู อยูก่ ่อนแล้ว ดังนั้นเขาจึง

พยายามที่จะเล่าเรื่ องตลกและอื่นๆ เพื่อที่คนของเขาจะได้รู้สึกราวกับว่าเขาไม่ได้ใส่ ใจต่อการสู ้
รบเลยเพราะเขาสามารถเอาชนะได้โดยง่าย อย่างไรก็ตาม เขายังต้องกําหนดแผนการและยุทธวิธี
ที่จะเอาชนะสงคราม

หากว่าทางฝ่ ายของเขาเกิดความปั่นป่ วนขึ้นเสี ยก่อน เช่นนั้นเขาอาจจะพ่ายแพ้ต้ งั แต่ยงั ไม่ทนั ได้

เริ่ มสู ้

เขากลับไปยังเนินเขาที่ซ่อนตัวของทัพม้าเกราะหนัก เขากวาดมองใบหน้าที่ดูเคร่ งเครี ยดของ

เหล่าโจร "ไฉนจึงต้องเคร่ งเครี ยดถึงเพียงนั้นเล่า? พวกเราไม่ได้มารบเสี ยหน่อย ทิง้ คนบางส่ วน
ไว้ลาดตระเวน ส่ วนคนอื่นๆเข้านอนกันได้แล้ว" หลังจากนั้นเข้าก็เข้ากระโจมไปพักผ่อน

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 127

 BANK WUTTHIPHAN·7 พฤศจิกายน 2017

พันธมิตรกองโจรได้ต้ งั ค่ายอยูห่ ่างจากตัวเมืองไลอ้อนราวสิ บไมล์ พวกเขาเตรี ยมที่จะเข้าโจมตี

ในวันพรุ่ งนี้

มันไม่ใช่เรื่ องง่ายเลยที่เข้าโจมตีได้ในทันที ด้วยเหตุน้ ีเหล่าโจรจึงใช้เวลาในการวางแผนโจมตี

ในขณะเดียวกัน เซียวอวี๋กต็ รวจสอบการป้ องกันของเมืองไลอ้อน

..............................

..............................

ในคืนนั้น เซียวอวีท๋ อดตามองเมืองไลอ้อนจากบนเนินก่อนจะพึมพํา "สงครามกําลังจะเริ่ มขึ้น

แล้ว และเราก็ไม่อาจผิดพลาดได้...."

เซียวอวีต๋ ื่นขึ้นมาตอนรุ่ งสางและเห็นว่าเหล่าโจรนั้นเตรี ยมพร้อมที่จะเข้าโจมตีเมืองไลอ้อนแล้ว

เขาตะโกนออกมา "ข้าจะเข้าร่ วมสงครามในครั้งนี้ดว้ ย!"

เขาหันหลับมามองไพร่ พลทหารม้าเกราะหนักอีก 550 นาย "ข้าจะไปสมทบกับเหล่าสหายเพื่อ

เข้าร่ วมสงคราม ข้าจะเข้าร่ วมการเข่นฆ่าศัตรู ในฐานะไพร่ พลคนหนึ่ง ข้าไม่อาจเฝ้ าดูอยูท่ ี่นี่ใน
ขณะที่เหล่าสหายกําลังต่อสู ้ได้"
เหล่าทหารม้าเกราะหนักจากค่ายเหยีย่ วมองเซียวอวี๋ดว้ ยแววตายกย่อง เซียวอวีน๋ ้ นั ช่างกล้าหาญ
อย่างยิง่

"มีผใู ้ ดต้องการจะไปกับข้าหรื อไม่?" เซียวอวีถ๋ ามออกมา

มีหลายคนตะโกนกลับมา "พวกเราจะร่ วมรบไปพร้อมกับท่านผูบ้ ญั ชาการ"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "ดี พวกเจ้าทั้งหมดต่างเป็ นนักรบชั้นยอด ทว่าข้าไม่อาจพาพวกเจ้าไปด้วยได้

หากพวกเจ้าคนใดคนหนึ่งตกตายในสนามรบ ข้าก็คงไม่อาจอธิบายต่อท่านผูน้ าํ ได้ ชีวติ ของพวก
เจ้ามีค่าอย่างมาก ตัวข้านั้นเป็ นอัศวิน ในขณะเดียวกันก็เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองด้วย ข้าสามารถ
เอาตัวรอดในสถานการณ์ที่วนุ่ วายได้ ทว่าพวกเจ้านั้นไม่ จงอย่าได้กา้ วออกจากที่นี่แม้แต่ครึ่ งก้าว
มิเช่นนั้นจะถูกตัดสิ นโทษตามกฏ...."

เหล่าไพร่ พลต่างหันไปมองหน้ากันก่อนจะตะโกนขานรับ เซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นผูน้ าํ ของพวกเขา

คําสั่งของเขาย่อมต้องปฏิบตั ิตาม พวกเขาได้เห็นแล้วว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่อาจนําหลักสามัญสํานึก
โดยทัว่ ไปมาหยัง่ คํานวณด้วยได้ นอกจากนั้น พวกเขายังเชื่อว่าเซียวอวีน๋ ้ นั กล่าวมาจากใจ ดังนั้น
พวกเขาจึงมองเซียวอวีด๋ ว้ ยความยกย่อง

เซียวอวีก๋ าํ ลังจะเข้าร่ วมสงครามด้วยตนเอง

สุ บารุ สั่งให้พวกเขาคอยจับตาดูเซียวอวีแ๋ ต่กไ็ ม่ใช่ทุกฝี ก้าว ยิง่ ไปกว่านั้นเซี ยวอวีย๋ งั ไปเพียงลําพัง

โดยปราศจากทหารม้าเกราะหนักอีก 450 นาย ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อว่าเซียวอวีจ๋ ะต้องกลับมา
อย่างแน่นอน
แต่พวกเขาจะทราบได้อย่างไรเล่าว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ได้ไปร่ วมการล้อมตีเมือง หากแต่เป็ นป้ องกัน

.......................................

.......................................

เซียวอวีก๋ ลับมายังที่พกั ของตนเอง เขากล่าวทักทายเหล่าพี่สะใภ้และหยอกล้อกับมังกรน้อย เขา

เอาแต่ดื่มไวน์โดยแทบจะไม่ทาํ อะไรเลย หัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ต่างเอาแต่เดินวนเวียนอยู่
รอบกายของเขาไม่หยุดหย่อน

"พวกท่านสองคนกําลังทําอะไร?" เซียวอวีอ๋ ดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

มู่หลี่รีบกล่าวตอบ "ท่านลอร์ด ศัตรู กาํ ลังจะโจมตีเข้ามาแล้ว พวกเราสมควรหารื อแผนการรบกัน

หรื อไม่?"

เซียวอวีห๋ นั ไปมองเขา "พวกเราเอาชนะทหารสองหมื่นนายด้วยการเปิ ดประตูตอ้ นรับ.....ตอนนี้

พวกเรามีกาํ ลังคนตั้งมากมาย ท่านคิดว่าพวกเราจะพ่ายแพ้ง้ นั หรื อ?"

ทั้งหัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ต่างหันไปมองหน้ากันอย่างพูดไม่ออกเมื่อเห็นว่าเซียวอวีไ๋ ม่ได้ให้
ความสนใจในเรื่ องนี้เลย หลังจากนั้น เซียวอวีก๋ ไ็ ด้พดู คุยกับลีอาเรื่ องสถาบันเวทมนตร์ที่ม่หู าน
เข้าเรี ยน เขาสนใจที่จะไปเยีย่ มชมที่นนั่ ด้วยตนเอง บางทีเขาอาจจะปลอมเป็ นผูใ้ ช้มนตราด้วย
ทักษะของเขาหนึ่งถึงสองอย่าง
หลังจากนั้นเขาจึงค่อยไปที่กาํ แพงเมือง

อันที่จริ งแล้ว ตัวเมืองได้เตรี ยมการป้ องกันเอาไว้ต้ งั แต่ครึ่ งเดือนก่อน พวกเขาได้ซกั ซ้อมและ

หาทางรับมือกับการล้อมตีเมืองเอาไว้แล้ว

หัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ต่างเป็ นกังวล ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยงั มีไพร่ พลอยูถ่ ึง 10,000 นาย

ทั้งหมดที่เซี ยวอวี๋กล่าวออกมาก็เพียงบอกให้พวกเขาผ่อนคลาย

................................

................................

เสี ยงกรี บเท้าของม้าเหยียบยํา่ พื้นดินสะท้อนให้เห็นว่าพันธมิตรกองโจรหนึ่งหมื่นนายได้มาถึง

แล้ว อันที่จริ งกองทัพทหารทัว่ ไปกับกองทัพโจรนั้นแตกต่างกันอยูบ่ า้ ง กองทัพของแคร์รี่น้ นั
เคลื่อนพลอย่างเป็ นระเบียบ ในขณะที่ฝั่งโจรนั้นเดินกันเป็ นกลุ่มก้อนอย่างไร้ระเบียบแบบแผน

ซึ่งความจริ งแล้ว พวกโจรต่างก็ได้รับการฝึ กมาเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น หน่วยทหารม้าของมาร์

คัส อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้มีโจรหลายกลุ่มมารวมตัวกัน แน่นอนว่าการประสานงานย่อมต้องมี
ปัญหา แต่ในขณะเดียวกันนี่กแ็ สดงให้เห็นถึงความสามารถของสุ บารุ ที่ทาํ ให้ไม่เกิดความวุน่ วาย
ขึ้นกลุ่มพันธมิตร
เซียวอวีท๋ อดตามองที่เบื้องหน้า เขาทราบว่าสุ บารุ ไม่ได้นงั่ แท่นผูบ้ ญั ชาการกองกําลังเหล่านี้ สุ บา
รุ ยอ่ มไม่มีความสามารถจัดระเบียบกองทัพได้เลวร้ายถึงขั้นนี้ นี้เห็นได้ชดั ว่าสุ บารุ กาํ ลังคิดที่จะ
ยืมมือเซียวอวีก๋ วาดเอากองโจรกลุ่มนี้ออกไป

เซียวอวีไ๋ ด้คาดการณ์เอาก่อนแล้วจึงไม่รู้สึกกระวนกระวายใดๆ สุ บารุ จงใจทิ้งมือดีของเขาเอาไว้

ที่ค่าย เขาวางแผนที่จะใช้จาํ นวนที่มากกว่าสร้างความเสี ยหายให้กบั เมืองไลอ้อน

สงครามครั้งที่ผา่ นมาเอง พวกโจรก็ได้พ่ งึ พาจํานวนที่มากกว่าในการเอาชนะเซียวซานเทียน

"มาเถอะ เหล่าแต้มผลงานของข้า....ฐานทัพกําลังจะได้อพั เกรดในไม่ชา้ แล้ว ถึงตอนนั้นก็จะมี

อาวุธชิ้นใหม่มาให้พวกเจ้าได้เชยชมกัน" เซียวอวีส๋ วมใส่ ชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่งขณะที่ยนื
สังเกตการณ์อยูบ่ นกําแพง

มู่หลี่และหัวหน้าทหารฮุ่ยเองก็เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สองเช่นเดียวกัน อีกทั้งเซี ยวอวีย๋ งั ได้มอบชุด

เกราะเซ็ตที-หนึ่งให้กบั พวกเขาอีกคนละชุด

ชุดเกราะเหล่านี้น้ นั เป็ นอุปกรณ์ในฝันของเหล่าอัศวินมาตั้งยุคโบราณ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองคน

จึงไม่รู้สึกแลปกประหลาดใจเท่าใดนัก พวกเขาไม่คาดคิดว่าตนจะมีโอกาศสวมใส่ ชุดเกราะ
เช่นนี้ได้ เกราะพวกนี้จะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ งของพวกเขาขึ้นอีกหลายเท่า นี่จึงยิง่ ทําให้พวก
เขาเชื่อว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ยังมีไพ่ลบั ซ่อนอยูอ่ ีก

ในการป้ องกันการโจมตีจากแคร์รี่น้ นั กําแพงเมืองยังหลงเหลือที่วา่ งหลายแห่งจากการขาด

แคลนไพร่ พล ทว่ามาตอนนี้ช่องว่างเหล่านั้นได้ถูกเติมเต็มด้วยทหารกว่าหนึ่งหมื่นนายแล้ว
ถึงกระนั้น ไพร่ พลเหล่านี้กย็ งั ไม่เคยผ่านสนามรบจริ งมาก่อนและไม่อาจเรี ยกได้วา่ เป็ นทหาร
อย่างเต็มตัว

ขวัญกําลังใจทางฝั่งเหล่าโจรนั้นเต็มเปี่ ยมจากระบบรางวัลที่สุบารุ นาํ มาล่อ

สุ บารุ ได้บอกพวกเขาเอาไว้ก่อนแล้วว่าพวกออร์คนั้นทรงพลังอย่างมาก หากแต่มีจาํ นวนน้อย

เขากล่าวว่าพวกเขาจะสามารฝ่ าเข้าไปในเมืองได้อย่างง่ายดายตราบที่พวกเขาใช้จาํ นวนที่
มากกว่าโจมตีในจุดเดียว

เซียวอวีท๋ ราบแล้วว่าสุ บารุ น้ นั รู ้อยูแ่ ล้วว่าพวกโจรจะไม่สามารถบุกเข้าไปในเมืองได้ ดูเหมือนว่า

สุ บารุ จะใช้โอกาศนี้กาํ จัดเหล่าผูท้ ี่เป็ นก้างขวางคอออกไปและทดสอบความแข็งแกร่ งของ
เมืองไลอ้อนไปพร้อมกัน

ฝูงโจรต่างหลัง่ ไหลบุกไปข้างหน้าราวกับคลื่นสึ นามิ พวกมันแบกบันไดเอาไว้บนบ่าขณะที่วงิ่

เข้าใส่ เมืองไลอ้อน

"เตรี ยมเครื่ องยิงหิน!" ฉิ นเช่อตะโกนออกมา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 128

BANK WUTTHIPHAN·8 พฤศจิกายน 2017

ฉินเช่อตัดสิ นใจเข้าร่ วมกองทัพหลังจากที่ได้พกั อาศัยอยูใ่ นเมืองไลอ้อนพักหนึ่ง เขาฝึ กฝนการขี่

ม้า ยิงธนูและการต่อสู ้ขณะที่ใช้ชีวติ อยูท่ ี่เมืองไลอ้อน
ไม่นาน ฉินเช่อก็แสดงความสามารถอันโดดเด่นเกินวัยออกมา ไม่ใช่แค่เพียงทักษะการต่อสู ้
เท่านั้น แต่ยงั มีทกั ษะการบัญชาการ การวางกลยุทธ์และยุทธวิธีที่ความสามารถของเขานั้นดีกว่า
เด็กรุ่ นราวคราวเดียวกันมาก

ฉินเช่อนั้นสนใจบาริ สต้า เครื่ องยิงหิน เครื่ องยิงทําลายและเครื่ องจู่โจมที่เซียวอวีใ๋ ช้อย่างมาก

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั ขอให้หวั หน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่มุ่งเน้นฝึ กฝนและขัดเกลาให้ฉินเช่อมี
คุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็ นผูบ้ ญั ชาการที่ดีในอนาคต

หัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ทราบว่าในเมืองไลอ้อน ผูท้ ี่มีพรสวรรค์น้ นั มีอยูไ่ ม่มาก นอกจากนี้ ฉิน

เช่อยังมาจากตระกูลขุนนาง ดังนั้นพวกเขาจึงยอมรับฉินเช่อ นอกจากนี้ฉินเช่อยังเป็ นเด็กที่
เฉลียวฉลาดและมีทศั นิวิสัยเกินวัย เขาปฏิบตั ิต่อผูท้ ี่อาวุโสกว่าอย่างถ่อมตนและสุ ภาพ เขาขยัน
ขันแข็งและชาญฉลาดซึ่งนี่นบั เป็ นคุณสมบัติที่ดีควรแก่การฝึ กฝนให้

เซียวอวีจ๋ ะสอนทฤษฎีและยุทธศาสตร์ให้กบั ฉินเช่อ เขาได้ปลูกฝังความคิดในยุคอาวุธร้อน

ให้กบั ฉินเช่อเพื่อให้เขามีมุมมองที่กว้างไกลเกินยุค ฉินเช่อกลายเป็ นความหวังของเซียวอวีห๋ ลัง
จากที่เขาเรี ยนรู ้ได้อย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ฉินเช่อยังรู ้จกั นํามาประยุกต์ใช้กบั สถานการณ์จริ งได้
ดี ตอนนี้ฉินเช่อมีอายุแค่เพียงสิ บเอ็ดปี เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงยังไม่ตอ้ งการให้ฉินเช่อเป็ นทหาร แต่
ค่อยๆซึมซับและเรี ยนรู ้ไปก่อน

เซียวอวีใ๋ ห้เขาคอยควบคุมบาริ สต้า เครื่ องยิงจู่โจม เครื่ องยิงทําลายและอาวุธระยะไกลประเภท

อื่นๆ
............................

............................

ฉินเช่อมองดูกองทัพโจรอย่างกระตือรื อร้น เขาตรวจสอบตนแน่ใจว่าอาวุธได้ปรับมุมองศาเล็ง

ไปยังกึ่งกลางกองทัพโจรที่บุกเข้ามา

เขาไม่ได้เลือกเล็งไปที่ทพั หน้าหากแต่เป็ นกึ่งกลาง ดังนั้นการโจมตีจากเครื่ องยิงทําลายและบา

ริ สต้าจึงตัดแยกกระบวนทัพออกเป็ นสองส่ วน เหล่าโจรที่ทพั หน้ายังคงบุกต่อไป นี่จึงแน่ใจได้วา่
พวกโจรที่ทพั หน้าคงไม่อาจรอดชีวติ ได้แล้ว เพราะพวกเขาจขาดการสนับสนุนจากทัพหลัง

เหล่าโจรที่วงิ่ เข้าใกล้กาํ แพงต่างถูกยิงล้มลงจากห่าธนูที่ยงิ เข้าใส่ ในขณะที่ทพั หลังยังไม่อาจ

ติดตามมาได้ทนั ช่องว่างที่เกิดขึ้นนี้ได้ทาํ ให้สภาวะบุกจู่โจมถูกลดทอนลงไปมาก เซียวอวีพ๋ ยัก
หน้าอย่างพึงพอใจเมื่อได้เห็นความสามารถและความหลักแหลมของฉินเช่อ

กองทัพโจรตะโกนโหวกเหวกขณะที่พาดบันไดเข้ากับกําแพงเมืองขณะที่บางส่ วนปี นป่ ายขึ้นไป

ด้านบน โจรบางส่ วนกําลังเข็นเครื่ องกระทุง้ ประตูเมืองติดตามอยูด่ า้ นหลัง

การป้ องกันของเมืองไลอ้อนในส่ วนของอาวุธโจมตีระยะไกลนั้นทรงพลังอย่างมาก พลธนูเอลฟ์

สามารถยิงธนูได้อย่างรวดเร็ว ขณะที่พลปื นคอยกําจัดผูฝ้ ึ กยุทธ์ดว้ ยความแม่นยํา ทั้งเครื่ องยิงหิน
บาริ สต้า เครื่ องยิงทําลาย เครื่ องจู่โจมกําลังเป็ นภัยคุกคามอันร้ายแรงต่อพันธมิตรกองโจร
กว่าพวกโจรจะเข้าประชิดกําแพงเมืองได้ พวกมันก็สูญเสี ยไพร่ พลไปกว่าพันคน อย่างไรก็ตาม
นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกมันต้องกังวลสนใจ กลยุทธ์ของพวกมันคือการใช้คลื่นมนุษย์บุกหนุนเนื่องกัน
เข้าไป

แม้วา่ สุ บารุ จะมีคุณสมบัติที่เหมาะสม แต่เขาก็ไม่มีเวลาหรื อความสนใจพอที่จะฝึ กฝนพวกโจร

ให้เป็ นกองกําลังที่มีระเบียบแบบแผน เป้ าหมายของเขาไม่ใช่การยึดครองเมืองไลอ้อน ดังนั้นเขา
จึงปล่อยให้พวกโจรโจมตีต่อไปเพื่อกําจัดผูท้ ี่ต่อต้านและเป็ นการลดทอนความแข็งแกร่ งของ
เมืองไลอ้อนไปพร้อมกัน

อันที่จริ งสุ บารุ คงจะต้องผิดหวังหากว่าเมืองไลอ้อนถูกตีแตกตั้งแต่การบุกระลอกแรก นัน่ จะทํา

ให้เขาหมดข้ออ้างที่จะรวบรวมกลุ่มโจรเอาไว้ดว้ ยกัน

ครั้งที่แคร์รี่บุกมานั้นไม่ได้จดั กําลังพลกระจุกรวมกันเช่นนี้ แม้วา่ เขาจะบุกด้วยไพร่ พลถึง

20,000 นายก็ตาม

กองทัพโจรที่กาํ ลังบุกเข้ามาได้ทาํ ให้เหล่าทหารบนกําแพงมือไม้สั่นเทา ถึงกระนั้นก็ยงั เทียบ

ไม่ได้กบั ตอนที่กองทัพแคร์รี่บุกเข้ามา อีกทั้งในครั้งนี้พวกเขายังมีกาํ ลังพลที่มากมายกว่าเดิม
ดังนั้นความหวาดหวัน่ จึงลดทอนลงไปมาก

บันไดนับไม่ถว้ นถูกพาดเข้ากับกําแพงในขณะที่พวกโจรปี นขึ้นไปไม่หยุดหย่อน จะมีค่าชดเชย

ให้ หากว่าผูค้ นของพวกมันตกตายจํานวนมาก ดังนั้นเหล่าหัวหน้าโจรจึงไม่ได้ใส่ ใจมากนัก
เพราะถึงอย่างไรพวกมันก็ยงั มีกาํ ลังที่เก็บออมไว้ที่ค่ายเหยีย่ วอยูอ่ ีกครึ่ งหนึ่ง

เหล่าทหารที่คอยท่าอยูบ่ นกําแพงเมืองทั้งทิ่มแทงและฟาดฟันพวกโจรที่กาํ ลังปี นขึ้นมา

เซียวอวีจ๋ ดั ให้เหล่าทหารใหม่เป็ นแนวป้ องกันแรกเพราะต้องการให้พวกเขาผ่านสงครามจริ ง
เพื่อที่จะกลายเป็ นทหารอย่างเต็มตัว

เขาไม่อาจเอาแต่พ่ งึ พาเหล่านักรบอัญเชิญในการป้ องกันเมืองได้ ในขณะที่เขาต้องการจะทําให้

แน่ใจว่ากองทัพทหารของเมืองจะสามารถใช้การได้

นอกจากนี้ เหล่านักรบอัญเชิญยังมีจาํ นวนน้อยเกินไป อย่างไรก็ตาม พวกออร์คและพลเดินเท้า

ได้ต้ งั แนวป้ องกันอยูด่ า้ นหลังเหล่าทหารของเมืองเอาไว้แล้ว พลธนูเอลฟ์ พลปื น เครื่ องยิง
ทําลาย เครื่ องจู่โจม บาริ สต้าได้ประจําการอยูท่ ี่ส่วนกําแพงยกสู งที่ถูกก่อสร้างเพิม่ เติมเสริ มเข้า
มา ในขณะที่ทางด้านของเหล่านักล่ากําลังวิ่งไปมาเพื่อหาโอกาศยิงโจมตีศตั รู ที่สามารถผ่านแนว
ป้ องกันแรกมาได้

เซียวอวีไ๋ ด้ทาํ การปฏิรูปกําแพงเมืองหลังผ่านสงครามป้ องกันมาแล้วหลายครั้ง

เขาได้เสริ มกําแพงเมืองด้วยการเพิ่มสิ่ งก่อสร้างใหม่ นี่กเ็ พื่อให้สามารถรองรับกําลังคนได้
มากกว่า 10,000 คน นอกจากนี้พ้นื ยกสู งที่สร้างขึ้นใหม่ดา้ นหลังยังช่วยเพิ่มประสิ ทธิภาพ
ของอาวุธโจมตีระยะไกลขึ้นอีกมาก

ฝี มือการยิงธนูของพวกเอลฟ์ นั้นไร้ที่ติในขณะที่ศรของพวกเขาไม่พลาดเป้ าเลย รัศมีจา้ วธนู

ของทิรันด้าได้ช่วยเสริ มความรุ นแรงและความแม่นยําขึ้นไม่นอ้ ย ตอนนี้ลูกศรของทิรันด้า
สามารถทะลุทะลวงเกราะระดับกลางได้โดยไม่ตอ้ งพึ่งพาทักษะ ลูกศรของพลธนูเอล์สามารถ
ทะลุเกราะเบาได้แต่ยงั ไม่อาจผ่านเกราะระดับกลาง
เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าพลธนูเอลฟ์ แต่ละคนจะกลายเป็ นเครื่ องบาริ สต้าขนาดย่อมหลังจากพวกเขาเลื่อน
ระดับขึ้นอีกสักหน่อย

ทอร์ลได้ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ งให้กบั พวกออร์คทั้งจากระบบและจากโลกนี้ดว้ ยทักษะอานุภาพ

แห่งรู ปสลักปฐพีและรู ปสลักกายาปฐพี เดิมทีพวกออร์คก็มีอาวุธและชุดเกราะระดับที่สองอยู่
แล้ว นี่จึงยิง่ ช่วยเพิ่มพูนความแข็งแกร่ งของพวกมันขึ้นอีกโข พรของทอร์ลได้ยกระดับพวกออร์
คจนน่ากลัว

พวกออร์คที่ได้รับการช่วยเหลือมาก็กาํ ลังเข้าร่ วมสงครามเช่นกัน ดังนั้นจึงมีออร์คที่อยูใ่ ต้การ

บัญชาการของเขาถึง 1,100 ตน พวกออร์คนั้นคือนักรบที่แข็งแกร่ งที่สุดบนผืนทวีป และใน
วันนี้พวกมันจะได้แสดงให้พวกโจรเห็นว่าเหตุใดเผ่าพันธ์ืุของพวกมันจึงได้รับการขนานนาม
เช่นนั้น

กรอมได้แบกธงประจําตัวของเขาไปด้วย เสี ยงคํารามที่เปล่งออกมาได้ช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจ

ให้กบั พวกออร์คทั้งหมด

นักรบเผ่ามนุษย์ที่ถูกอัญเชิญมาเป็ นพลเดินเท้าทั้ง 200 นายและอัศวิน 500 นาย ขณะที่อีก

200 เป็ นพลปื น อย่างไรก็ตาม เซียวอวีไ๋ ม่อาจใช้งานทัพอัศวินได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่พ่ งึ พาพล
เดินเท้าและพลปื น

พลเดินเท้าได้เลื่อนขึ้นมาระดับที่สามหลังจากผ่านการต่อสู ้ ถึงกระนั้นการโจมตีของพวกเขาก็ยงั
ไม่ดีเทียบเท่าการป้ องกัน การจะสังหารพวกเขายังยากเสี ยยิง่ กว่าสังหารพวกออร์ค โล่ของพวก
เขาถูกสร้างมาเพื่อป้ องกันโดยแท้จริ ง
นักรบแต่ละประเภทมีลกั ษณะเฉพาะตัว พลเดินเท้าขึ้นชื่อเลื่องการป้ องกันอันแข็งแกร่ ง
นอกจากนี้ชุดเกราะของพวกเขายังห่อหุม้ ไปทั้งตัวดีกว่าชุดเกราะของพวกออร์คที่ปกป้ องเพียง
บางส่ วน แม้จะสวมใส่ เกราะหนัก แต่พวกเขาก็ยงั มีความคล่องตัว พวกเขาจะเชื่องลงก็ช่วงที่ใช้
โล่ มิเช่นนั้นความเร็วของพวกเขาจะไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าทหารราบทัว่ ไปเลย ชุดเกราะที่ผลิตจาก
ฐานทัพนั้นไม่เพียงแต่แข็งแรง หากแต่ยงั มีน้ าํ หนักที่เบาอีกด้วย นัน่ ทําให้เหล่าทหารที่สวมใส่
รู ้สึกราวกับว่าเกราะนั้นเป็ นเพียงผิวหนังของพวกเขา

พลปื นเองก็อยูใ่ นระดับที่สามเช่นกัน แม้วา่ ความแม่นยําของพวกเขาจะเพิม่ ขึ้นแล้วก็ตาม แต่กย็ งั

ไม่อาจเทียบกับพลธนูเอลฟ์ ได้ ขุดเด่นของพวกเขาคือการยิงที่หนาแน่น นอกจากนี้ปืนของพวก
เขายังมีอานุภาพมากขึ้นเมื่อมาถึงระดับที่สาม กระสุ นของพวกเขาสามารถทะลวงผ่านเกราะ
หนักได้แล้ว

อูเธอร์มอบพรให้กบั นักรบเผ่ามนุษย์ดว้ ยทักษะพรแห่งพละกําลังและรัศมีแห่งศรัทธา อูเธอร์

ต้องใช้มานามากมายเพื่อมอบพรให้กบั เหล่าทหารทั้ง 10,000 นาย เซียวอวีไ๋ ด้มอบนํ้ายามานา
ให้กบั อูเธอร์ไว้แล้ว ดังนั้นจึงไม่เป็ นปั ญหาใดๆ เหล่าไพร่ พลรู ้สึกเยือกเย็นขึ้นหลังจากได้รับการ
อวยพร การมีพาลาดินอยูใ่ นกองทัพจะช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจขึ้นอย่างมหาศาล การโจมตีของพวก
เขาได้เพิ่มขึ้นกว่า 6 ส่ วนจากพร

มันอาจไม่มากหากมีทหารเพียงหนึ่งหรื อสองนาย แต่มนั จะน่ากลัวอย่างมากหากทหารทั้ง

10,000 นาย สามารถโจมตีได้อย่างดุดนั ขึ้น

นี่เป็ นเหตุผลหลักที่เซี ยวอวีเ๋ ลือกอัญเชิญทอร์ลและอูเธอร์ออกมาแทนที่จะเป็ นคนอื่นๆ

"ฆ่ามัน!" เหล่าทหารตวัดดาบในมือฟันหัวพวกโจรลงมา ในขณะที่ร่างไร้ศีรษะทรุ ดตัวลงบน

พื้นกําแพง
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 129
BANK WUTTHIPHAN·8 พฤศจิกายน 2017

เหล่าทหารที่เข้ามาใหม่น้ นั โชคดีอย่างมาก พวกเขาเพียงผ่านการฝึ กอบรมช่วงสั้นๆ แต่เซียวอวีก๋ ็

ได้จดั สรรอาวุธและชุดเกราะที่ดีที่สุดให้กบั พวกเขาแล้ว

อุปกรณ์ที่ผลิตโดยช่างตีเหล็กของฐานทัพมนุษย์น้ นั ยอดเยีย่ มกว่าในด้านความแข็งแกร่ งคงทน

และยืดหยุน่ เมื่อเทียบกับอุปกรณ์ที่สามารถซื้อหาได้ในโลกนี้

นอกจากนี้ยงั มีคาํ อวยพรของอูเธอร์ที่ช่วยเพิ่มพูนความแข็งแกร่ งให้กบั พวกเขาอยูอ่ ีก สามารถ

พิจารณาพวกเขาว่าเป็ นนักรบชั้นยอดได้เลยหากว่ามองในด้านพละกําลังเพียงอย่างเดียว อย่างไร
ก็ตาม พวกเขายังขาดประสบกรณ์การสู ้รบจริ งอยู่

เหล่าหัวหน้าโจรนั้นไม่เหมือนกับเซี ยวอวี๋ คนที่ฉลาดบางคนก็จะให้ความสําคัญกับคุณภาพ

อุปกรณ์ของสมุน ทว่าส่ วนใหญ่แล้วล้วนอาศัยอุปกรณื ที่ได้มาจากการปล้นชิง อุปกรณ์น้ นั
หมายถึงเม็ดเงินจํานวนมาก เซียวอวีไ๋ ด้ใช้จ่ายออกไปหลายล้านเหรี ยญสําหรับพวกมัน ทํา
สงครามย่อมต้องใช้เงินทอง

เซียวอวีต๋ ระหนักดีวา่ กองทัพของเขามีจาํ นวนที่นอ้ ย แต่นนั่ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถรับ

สมัครไพร่ พลได้มากกว่านี้ในขณะที่ยงั ขาดผูท้ ี่จะควบบังคับบัญชาพวกเขา เขาไม่ได้ตอ้ งการ
กองทัพที่ไร้คุณภาพ ทั้งหมดที่เขาต้องการมีเพียงกองทัพชั้นยอด
เหล่าโจรต่างบุกเข้ามาอย่างบ้าคลัง่ เพื่อที่จะกุดหัวทหารของเมืองไลอ้อนกลับไป ศีรษะหัวหนึ่งก็
หมายถึงเงินกองหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ที่พวกมันต้องเผชิญกลับเป็ นดาบอันแหลมคมและเกราะ
แกร่ ง พวกโจรไม่อาจต้านทานการโจมตีจากเหล่าทหารที่ได้รับพร

นอกจากนี้พวกออร์คเองก็ยงั ได้รับพรจากทอร์ลเช่นกัน แล้วเช่นนี้พวกโจรจะสามารถยึดกําแพง

เมืองได้อย่างไร? สงครามนองเลือดยังคงดําเนินต่อไป พวกโจรจํานวนมากทอดกายเป็ นซากศพ
ในขณะที่ทางฝั่งของเซียวอวีเ๋ องก็เกิดความสู ญเสี ยขึ้นเช่นกัน ถึงกระนั้นอาวุธโจมตีระยะไกลบน
กําแพงก็ยงั คงทําหน้าที่อย่างต่อเนื่อง พวกโจรมีจาํ นวนมากและในสายตาของพวกมันก็มีเพียง
เงินรางวัล ดังนั้นพวกมันจึงหนุนเนื่องบุกเข้ามาอย่างไม่คิดชีวติ

เซียวอวีท๋ อดถอนใจขณะที่เขายืนสังเกตการณ์อยูบ่ นกําแพงเมือง การที่ตอ้ งมาเห็นผูค้ นหลาย

หมื่นต่อสู ้กนั เช่นนี้ช่างเขย่าขวัญผูค้ นนัก

เซียวอวีค๋ ิดว่าสงครามจะยังคงดําเนินต่อไปอีกนาน เว้นเสี ยแต่วา่ พวกเขาจะมีปืนกล กองทัพโจร

นั้นมีกนั มากกว่า 100,000 คน มันยังคงจะต้องใช้เวลาเกือบหนึ่งวันหากว่าพวกโจรนั้นยืนอยู่
เป็ นเป้ านิ่ง จะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการสังหารคนจํานวนมากขนาดนั้นโดยไม่ใช้ปืน?
จํานวนของไพร่ พลนั้นเป็ นปัจจัยสําคัญต่อการชนะหรื อพ่ายแพ้ เคลาเซวิทซ์เคยกล่าวเอาไว้วา่
เงื่อนไขที่ทาํ ให้ได้เปรี ยบที่สุดในสงครามก็คือ ปริ มาณ

อย่างไรก็ตาม มันมีผลเพียงผิวเผินในการลดทอนกําลังใจของฝ่ ายศัตรู ด้วยเหตุน้ ี เซียวอวีจ๋ ึง

ต้องการกองทหารชั้นยอด เขาต้องการผูบ้ ญั ชาการและผูน้ าํ ที่มีพรสวรรค์

ความสู ญเสี ยที่เกิดขึ้นกับฝั่งเซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นเพราะไพร่ พลเพิ่งสมัครเข้ามาใหม่ไม่นานได้ทาํ

ผิดพลาด พวกเขาสวมใส่ อุปกรณ์ช้ นั ยอด อีกทั้งชัยภูมิยงั ได้เปรี ยบ เป็ นธรรมดาที่ยากจะเกิดการ
บาดเจ็บล้มตายได้
ทางฝั่งพวกโจรเองก็ลม้ ตายมากขึ้นเรื่ อยๆ

จนถึงตอนนี้ มีโจรถูกสังหารไปมากกว่า 6,000 คนแล้ว กองกําลังหลักที่ฆ่าพวกโจรก็คือพวก

ออร์คและพลธนูเอลฟ์

พลเดินเท้า พลปื น เหล่าทหารใหม่ บาริ สต้า เครื่ องยิงทําลายและเครื่ องยิงจู่โจมก็ยงั ไม่อาจเทียบ

กับอัตราการฆ่าฟันของพวกเขา

เซียวอวีไ๋ ม่ได้มีเครื่ องยิงทําลายและเครื่ องยิงจู่โจมอยูม่ ากนัก หากว่าเขามีพวกมันสักหนึ่งร้อย

เครื่ อง เช่นนั้นการโจมตีคงรุ นแรงมากกว่านี้ ในตอนนี้เขามีเครื่ องยิงทําลายเพียง 10 เครื่ อง
เท่านั้น ซึ่งการโจมตีกย็ งั มีขอบเขตที่ไม่มากเท่าใด

"จะต้องหาค่าผลงานมายกระดับฐานทัพให้ได้...." เซียวอวีค๋ รุ่ นคิดถึงสิ่ งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

หากว่าเขามีเครื่ องยิงทําลายสัก 100 เครื่ อง เช่นนั้นสถานการณ์กค็ งจะเปลี่ยนไปอย่างมาก

สงครามยังคงดําเนินต่อไป ทั้งสองฝ่ ายยังคงเกิดการสู ญเสี ยอย่างต่อเนื่อง เซี ยวอวีส๋ ั่งให้นาํ ตัวผูท้ ี่

บาดเจ็บสาหัสกลับไปรักษา เขายังสามารถใช้น้ าํ ยาฟื้ นฟูเพื่อรักษาได้ตราบเท่าที่พวกเขายังมีลม
หายใจ นอกจากนี้ทหารผ่านศึกที่ได้รับบาดเจ็บจะทําให้พวกเขารู ้สึกหวงแหนชีวติ ของพวกเขา
และใช้สมองมากขึ้นกว่าเดิมในสงครามครั้งต่อไป

สุ บารุ หรี่ ตาลงขณะที่มองดูสถานการณ์ของสนามรบ ทุกอย่างล้วนเป็ นไปตามที่เขาคาดการณ์

ยกเว้นก็เพียงแต่ความแข็งแกร่ งของเมืองไลอ้อน พวกโจรยังคงถูกสังหารอย่างต่อเนื่อง เขากําลัง
รอให้จาํ นวนลดลงไปถึงจุดจุดหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็จะดําเนินแผนการขั้นที่สอง เขาจะรวบรวม
โจรทั้งหมดและทําลายเมืองไลอ้อน ถึงกระนั้นเขาก็รู้สึกประหลาดใจและรู ้สึกหงุดหงิดกับความ
แข็งแกร่ งของเมืองไลอ้อน จากข้อมูลแล้ว เมืองไลอ้อนสมควรมีทหารไม่มากนัก นอกจากนี้พวก
เขายังดูราวกับเป็ นทหารชั้นยอดมากกว่าที่จะเป็ นทหารใหม่

สุ บารุ มีประสบการณ์มากมายและทราบว่าการจะเพาะสร้างกองกําลังชั้นยอดขึ้นมา 10,000

นายนั้นยากเย็นเพียงใด ตามที่เขาคิด สมควรจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยราวห้าหรื อหกปี สําหรับ
ดินแดนที่กาํ ลังเสื่ อมโทรมเช่นดินแดนไลอ้อนในการจะสร้างกองทัพช่นนี้ข้ ึนมาได้!

ยิง่ ไปกว่านั้นเขายังทราบว่านี่ไม่ใช่ทพั ชั้นยอด หากแต่ทพั ทหารทัว่ ไป กองทัพจะต้องผ่านการ

นองเลือดหลายครั้งจึงจะมีลกั ษณะที่ยอดเยีย่ ม ซึ่งนัน่ จะต้องใช้เงินทองจํานวนมากในการจัดสรร
อุปกรณ์และการฝึ กฝน นี่เป็ นเรื่ องที่น่าพิศวงอย่างยิง่ ! เมืองไลอ้อนจะมีเหรี ยญทองหลายล้าน
เหรี ยญในการใช้จ่ายให้กบั กองทัพได้อย่างไร? เซียวอวีไ๋ ปหาพวกมันมาจากไหน? ปล้นชิงจาก
กลุ่มโจรงั้นหรื อ? นอกจากนี้ยงั เป็ นไปไม่ได้ที่จะฝึ กฝนทหารชั้นยอดขึ้นมากภายในเวลาเพียง
แค่หนึ่งปี เขาว่าจ้างทหารรับจ้างมางั้นหรื อ?

สุ บารุ คิดว่าจะสามารถสังหารเซียวอวีไ๋ ด้โดยง่ายหลังจากที่เขาฮุบกลืนกลุ่มโจรทั้งหมด อย่างไรก็

ตาม ดูเหมือนว่าเขาจะต้องพิจารณาภัยคุกคามจากเซียวอวีใ๋ หม่เสี ยแล้ว

สุ บารุ น้ นั ไม่ทราบว่าเซี ยวอวีไ๋ ด้รับเงินมาจากการเดิมพันและซื้อหาอุปกรณื มาจากฐานทัพ ยิง่ ไป

กว่านั้น เซียวอวีย๋ งั มีพาลาดินที่สามารถมอบพรให้กบั กองทัพ มิเช่นนั้นคงเกิดการสู ญเสี ยมากยิง่
กว่านี้
ในยุคนี้ คําอวยพรของพาลาดินนั้นแทบจะสู ญหายไปแล้ว ในยุคนี้ อย่างดีที่สุดพวกเขาก็เพียงแค่
สามารถเยียวยาผูค้ น

เซียวอวีส๋ ามารถสร้างสถานการณ์เช่นนี้ข้ ึนมาได้กด็ ว้ ยเพราะฮีโร่ ที่แข็งแกร่ ง หากปราศจากฐาน

ทัพ เขาจะไม่อาจทําให้สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมาได้เลย

"โจมตี! บุกเข้าไป!" พวกโจรตะโกนปลุกขวัญขณะที่ยงั คงบุกต่อไป มีสมุนโจรและผูฝ้ ึ กยุทธ์

บางส่ วนยึดมุมหนึ่งบนกําแพงได้ และก่อตั้งแนวป้ องกันขึ้นมาเพื่อใช้เป็ นที่มนั่ เหล่าทหารใหม่
ไม่อาจต้านทานการโจมตีจากผูฝ้ ึ กยุทธ์นบั สิ บได้ พวกโจรรี บหนุนเนื่องกันขึ้นมาเมื่อเห็นโอกาศ
ปรากฏขึ้น

ในเวลาเดียวกันฉินเช่อก็ตะโกนออกมา "พลปื นหน่วยแรก! ที่สองนาฬิกา! เตรี ยม! ยิง!"

ปัง~ ปัง~ ปัง~

เสี ยงปื นดังกึกก้อง ขณะที่พวกโจรที่ยดึ พื้นที่ส่วนเล็กนั้นไว้ต่างถูกกวาดล้างออกไป

เหล่าทหารรี บบุกเข้าไปยึดพื้นที่คืนทันทีหลังจากพวกผูฝ้ ึ กยุทธ์ถูกกําจัดออกไปแล้ว

ฉินเช่อตะโกนสั่งการต่อทันที " พลปื นหน่วยที่สอง! ที่สองนาฬิกา! เตรี ยม! ยิง!"

เหล่าโจรนั้นไม่เคยพบเจอกับปื นไฟมาก่อน พวกเขาไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่พวกโจร

จํานวนมากล้มตายลง การปื นป่ ายขึ้นกําแพงเมืองจึงเกิดการชะลอลงเพราะความหวาดกลัว
ขณะเดียวกัน กรอมและเซียวอวีก๋ ใ็ ช้ทกั ษะพุ่งทะยานออกไปลงดาบพวกโจรที่ยงั ไม่ตาย

การกระทําของเซี ยวอวีแ๋ ละกรอมได้ช่วยบรรเทาความกดดันของเหล่าทหารใหม่ ฉินเช่อยังคงสั่ง

การโจมตีกดดันพวกโจรที่ปืนขึ้นมา ในขณะที่เดียวกันเหล่าทหารใหม่กค็ ่อยๆล้อมกรอบผูฝ้ ึ ก
ยุทธ์เอาไว้

ทิรันด้าคอยใช้ธนูยงิ สนับสนุนจากทางด้านหลัง

พวกโจรไม่อาจยึดพื้นที่ได้อีก แต่พวกมันก็ยงั คงเชื่อว่า สมดุลของสงครามจะเอนเอียงมาทาง

พวกมันหากว่าสามารถยึดพื้นที่ได้ส่วนหนึ่ง พวกมันพบว่ายังคงมีโอกาศที่จะยึดพื้นที่บนกําแพง
ได้ ดังนั้นพวกมันจึงยังคงบุกอย่างบ้าคลัง่
พวกโจรสามารถยึดครองพื้นที่ได้อีกครั้งสองครั้ง แต่หลังจากนั้นก็จะถูกตีถอยร่ นกลับไป สุ บารุ
ได้หยุดการโจมตีลงในช่วงบ่าย

พวกโจรต่างรู ้สึกเหนื่อยล้าและมีขวัญกําลังใจที่ต่าํ มีพวกโจรตกตายไปกว่า 14,000 คน

ในขณะที่ทางฝั่งเซียวอวีส๋ ู ญเสี ยไพร่ พลทหารใหม่ไป 1,000 นาย

สงครามระลอกแรกได้พิสูจน์ความแข็งแกร่ งของทหารใหม่ ทว่าพวกเขาก็ยงั คงขาด

ประสบการณ์ พวกเขามีอุปกรณื ช้ นั ยอดและได้รับการอวยพร แต่กย็ งั ขาดประสบการณ์การใช้
อาวุธ

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋รู้สึกมีความสุ ขหลังจากที่เขาได้เลื่อนขั้นขึ้นเป็ นหัวหน้าทหาร ในตอนนี้

เขาสามารถอัพเกรดฐานทัพเป็ นระดับที่สองได้แล้ว....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 130

BANK WUTTHIPHAN·9 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีไ๋ ด้คิดเอาไว้ก่อนแล้วมาจะเลื่อนระดับให้ฐานทัพไหนก่อน ในฐานะที่เป็ นคนสมัยใหม่

เขาเข้าใจว่าส่ วนที่สาํ คัญที่สุดของสงครามก็คือ การควบคุมน่านฟ้ า ฝ่ ายไหนมีกองทัพทางอากาศ
ฝ่ ายนั้นจะได้กมุ สงคราม
เขารู ้วา่ ทั้ง 4 ฐานทัพต่างมีหน่วยรบทางอากาศ ปัญหาในตอนนี้กค็ ือ ยูนิตใดกันที่เหมาะสม
สําหรับสงครามในยุคนี้ที่สุด การเป็ นจ้าวแห่งน่านฟ้ านั้นขึ้นอยูก่ บั ยูนิตที่ทิ้งระเบิดได้ หลัง
สงครามโลกครั้งที่ 1 มีนกั วิทยาศาสตร์ทางทหารจํานวนมากที่เชื่อว่าผลของสงครามสามารถ
คาดการณ์ได้โดยการทราบว่าผูใ้ ดควบคุมน่านฟ้ า การทิ้งระเบิดขนาดใหญ่สามารถทําลายแนว
ป้ องกันของฝ่ ายศัตรู และจํากัดการมีส่วนร่ วมของกองทัพทางภาคพื้นดินให้เหลือน้อยที่สุด

ในกรณี ที่หน่วยรบทางอากาศไม่สามารถใช้สาํ หรับการฆ่าเป็ นวงกว้างได้ เช่นนั้น พวกมันก็

ไม่ได้แตกต่างไปจากหน่วยสอดแนม หน่วยรบทางอากาศถูกพัฒนามากขึ้นกว่าเดิมใน
สงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งมีเครื่ องบินบรรทุกระเบิดที่รุนแรงมากมายปรากฏออกมาให้เห็น

ยูนิตทางอากาศนั้นมีอยูท่ ้ งั สี่ ฐาน หากแต่มีไม่กี่ยนู ิตที่สามารถทําลายเป็ นวงกว้างได้ กริ ฟฟ่ อน

สามารถบรรทุกระเบิดได้มากน้อยเพียงใด? เห็นได้ชดั ว่าพวกมันไม่สามารถพกติดตัวไปได้มาก
นัก ปัญหาที่เซี ยวอวี๋กาํ ลังเผชิญอยูก่ ค็ ือ โลกนี้ไม่มีระเบิด

นัน่ หมายความว่า แผนหน่วยรบทางอากาศของเขาคงต้องเป็ นหมันไป เขาได้คิดเกี่ยวกับเรื่ อง

ระเบิดเอาไว้นานแล้วและตัดสิ นใจที่จะเลือก บาทิเดอร์ มีเพียงบาทิเดอร์ของเผ่าออร์คเท่านั้นที่มี
ระเบิดเพลิงซึ่งสามารถนํามาใช้แทนระเบิดได้ หากว่าเขาต้องการที่จะสร้างระเบิดขึ้นมาเอง
เช่นนั้นเขาก็จะต้องเผชิญกับปั ญหาอีกมาก ประการแรกเลย เขาไม่ทราบวิธีการสร้างระเบิด
นอกจากนี้ เขายังไม่ทราบว่าในโลกนี้จะมีวสั ดุที่เขาต้องสําหรับการทําระเบิดอยูห่ รื อไม่

นอกจากนี้ ยังสามารถใช้ดราก้อนฮอร์ค กริ ฟฟ่ อน ฮิปโปกริ ฟและแฟรี่ ดราก้อนในการโจมตี

เป้ าหมายเดี่ยวได้ การโจมตีประเภทนี้จะแสดงประสิ ทธิภาพได้มากกว่าหากว่าฝ่ ายศัตรู ไม่มี
หน่วยต่อต้านการโจมตีทางอากาศ ทว่าในโลกใบนี้ยงั มีบาริ สต้าอยู่ เซียวอวี๋เชื่อว่ามันจะเป็ นฝัน
ร้ายของหน่วยโจมตีทางอากาศเลยทีเดียว หากว่าหน่วยรบทางอากาศอยูส่ ู งจากพื้นดินมาก
จนเกินไป เช่นนั้น การโจมตีกจ็ ะไม่มีประสิ ทธิภาพหรื อกระทัง่ ไม่อาจโจมตีได้

หลังจากพิจารณาจากข้อดีและข้อเสี ยแล้ว เซียวอวีก๋ ต็ ดั สิ นใจเลือกอัพเกรดฐานทัพออร์ค เขา

กําลังจะสร้างโรงฝึ กสัตว์อสู รและเริ่ มต้นการสร้างบาทิเดอร์

เขายังคงกังขาในเรื่ องความรุ นแรงของระเบิดเพลิงที่บาทิเดอร์ใช้ เขาคิดว่ามันอาจจะไม่ค่อย

ได้ผลกับทัพทหารเกราะหนักมากนัก อย่างไรก็ตาม เขายังคงออกคําสั่งอัพเกรดฐานทัพออร์ค

...........................

...........................

เซียวอวีท๋ ราบว่าจะต้องมีผคู ้ นหาทางโจมตีฐานทัพของเขา ดังนั้นเขาจึงสร้างหอสังเกตการณ์

เอาไว้รอบฐานทุกแห่ง นอกจากนี้ เขายังตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าฐานทัพและเมืองไลอ้อนจะมี
เส้นทางเชื่อมต่อกันเพื่อให้สามารถสนับสนุนกันได้หากที่ใดที่หนึ่งถูกโจมตี เขาได้ใช้จ่ายเงิน
ออกไปเป็ นจํานวนมากในการสร้างหอสังเกตการณ์ในเขตชายขอบของฐาน เฉพาะการก่อสร้าง
หอเหล่านี้เขาก็ใช้จ่ายไปมากกว่า 150,000 เหรี ยญทองแล้ว เขาจะไม่สามารถสร้างสิ่ งเหล่านี้
ได้หากไม่มีเงินที่ได้รับมาจากการเดิมพัน กองทัพที่จะเข้าโจมตีฐานทัพนั้นจะต้องผ่านป่ าผืน
ใหญ่ หอสังเกตการณ์จะมีบทบาทอย่างมากเมื่อกองทัพขนาดใหญ่ตอ้ งแบกแยกกําลังกัน
บนหอสังเกตการณ์น้ นั ติดตั้งเอาไว้ดว้ ยบาริ สต้าเอาไว้ใช้สาํ หรับโจมตีศตั รู และมีบทบาทสําคัญ
ในการป้ องกัน เหล่านักผจญภัยที่ออกล่าพวกออร์คและเอลฟ์ นั้นต่างถูกจัดการด้วยบาริ สต้า
เหล่านี้เอง

เซียวอวีย๋ งั ต้องการพึ่งพาหอสังเกตการณ์ในส่ วนของการป้ องกันเมืองด้วย ทว่าเขาก็พบว่าไม่

สามารถสร้างพวกมันได้ที่ดา้ นบนกําแพงเมือง ยิง่ ไปกว่านั้น เมื่อหอสังเกตการณ์มีบาริ สต้าและ
พลธนูอยูด่ า้ นในมันก็จะยิง่ ทรงอานุภาพอย่างมาก หอเหล่านี้จึงมีบทบาทสําคัญสําหรับฐานทัพที่
ไม่มีกาํ แพงเมือง เมืองไลอ้อนนั้นถูกล้อมรอบเอาไว้ดว้ ยกําแพงเมืองอันแข็งแกร่ งอยูแ่ ล้ว ดังนั้น
หอสังเกตการณ์จึงสู ญเสี ยวัตถุประสงค์หลักไป

ภายในเกม หอสังเกตการณ์น้ นั แข็งแกร่ งอย่างมาก หากแต่ในชีวติ จริ งพวกมันยังยิงได้รวดเร็วยิง่

กว่าบาริ สต้าโดยทัว่ ไปเสี ยอีก บางที หากว่าเขาอัพเกรดระดับของพวกมันให้สูงขึ้น เขาก็อาจจะ
สามารถสร้างพวกมันที่เมืองได้

เซียวอวีร๋ ู ้สึกกระสับกระส่ ายขณะเฝ้ ารอฐานทัพใช้เวลาอัพเกรดอยูส่ ามชัว่ โมง เขามีความสุ ข

อย่างมากเมื่อได้เห็นฐานทัพออร์คอยูใ่ นระดับที่สองแล้ว เขาออกคําสัง่ สร้างโรงฝึ กสัตว์อสู ร
ขึ้นมา 5 โรงทันที หากว่าเขาจัดสร้างเพียงหนึ่งโรง เช่นนั้นมันก็คงจะช้าเกินไป ตอนนี้เขา
ต้องการหน่วยรบทางอากาศจํานวนมาก

เมื่อระดับของเขาเลื่อนขึ้นเป็ นหัวหน้าทหาร เขาก็สามารถควบคุมนักรบได้ถึง 4,000 คน เขา

จะสามารถทําอะไรต่อมิอะไรได้มากมายหากมีนกั รบแต่ละกองกําลังอย่างสมดุล

นอกจากนี้เขายังพบว่า จํานวนสู งสุ ดของเครื่ องยิงทําลายที่สามารถครอบครองได้ถูกเพิ่มขึ้นเป็ น

50 แล้ว เขาจึงออกคําสัง่ จัดสราื้งขึ้นอีก 40 เครื่ องทันที ในตอนนี้เขาสามารถสร้างนักรบได้
อีก 2,000 นาย เขากําลังขบคิดถึงกองกําลังที่จะสร้าง สุ ดท้าย เซียวอวี๋กต็ ดั สิ นใจจะสร้างบาทิ
เดอร์ 1,000 ตน หากว่าขอบเขตของการโจมตีไม่กว้างพอ เช่นนั้นมันก็คงจะสร้างความ
แตกต่างได้ไม่มากนัก

หลังจากนั้นเขาก็ตดั สิ นใจที่จะสร้าง ไรเดอร์ อสู รโคโด วิชดอกเตอร์และชาแมน เหล่าไรเดอร์

นั้นเป็ นหน่วยรบเคลื่อนที่ที่มีหมาป่ าเป็ นพาหนะ นอกจากนี้ หมาป่ าของพวกเขายังสามารถสร้าง
ความตื่นกลัวให้กบั ม้าได้ ยิง่ ไปกว่านั้น พวกมันยังสามารถช่วยโจมตี นี่เท่ากับว่าไรเดอร์จะสร้าง
โจมตีได้ถึง 2 ครั้งในคราเดียว พวกเขาก็เปรี ยบได้กบั หน่วยนักล่าของเอลฟ์ หากแต่มีพลังโจมตี
ที่มากกว่า เซียวอวีค๋ ิดที่จะสร้างทหารม้าเกราะหนักของเผ่ามนุษย์ แต่กค็ ิดว่าพวกเขายังไม่มี
ประโยชน์เท่าหน่วยไรเดอร์

เซียวอวีเ๋ ห็นว่าโรงฝึ กสัตว์อสูู รแห่งแรกก่อสร้างเสร็ จแล้ว เขาจึงไม่รีรอที่จะออกคําสั่งสร้างบาทิ

เดอร์ทนั ที อย่างไรก็ตามเขาก็ตอ้ งเบรคจนตัวโก่งอีกครั้ง การจะสร้างบาทิเดอร์น้ นั จําเป็ นจะต้อง
ใช้ค่าผลงานในการปลดล็อค ดังนั้นเขาจะต้องใช้ค่าผลงานทั้งหมด 10,000 แต้ม

เซียวอวีแ๋ ทบจะระเบิดความโกรธออกมา นี่ไม่คิดจะปล่อยปละละเว้นกันเลยใช่ไหม? คอยดู

เถอะเราจะสร้างมันทุกอย่างแล้วปราบพิชิตโลกนี้ให้สิ้นซากกันไปข้าง!

โชคดีที่เซียวอวีเ๋ พิ่งสั่งสร้างโรงฝึ กสัตว์อสู รไปเพียง 5 โรง ดังนั้นเขาจึงยังมีค่าผลงานเหลืออยู่

อีก 50,000 หน่วย เขาไม่ลงั เลที่จะใช้ค่าผลงาน 30,000 แต้มเพื่อสร้างบาทิเดอร์ ไรเดอร์
อสู รโคโด ส่ วนที่เหลืออีก 20,000 แต้มนั้นเขาตัดสิ นใจที่จะใช้สร้างสปิ ริ ตรอดจ์

เขาคิดที่จะสร้างอสู รโคโด 100 ตัวและไรเดอร์ 500 ตน ชาแมน 300 ตนและวิชดอกเตอร์

อีก 100 ตน
โรงฝึ กสัตว์อสู รแห่งแรกจะใช้สร้างบาทิเดอร์ 1,000 ตนจากนั้นจึงเป็ นอสู รโคโดและปิ ดท้าย
ด้วยหน่วยไรเดอร์

บาทิเดอร์น้ นั จะใช้เวลาครึ่ งชัว่ โมงต่อหนึ่งตน ดังนั้นในหนึ่งวันเขาจะได้รับบาทิเดอร์ 48 ตน

โรงฝึ กสัตว์อสู ร 5 แห่งก็จะสามารถสร้างบาทิเดอร์ 240 ตนได้ภายในหนึ่งวัน ดังนั้นมันจึง
จําเป็ นต้องใช้เวลาราว 4 วันในการสร้างบาทิเดอร์ท้ งั 1,000 ตน

เซียวอวีส๋ ร้างสปิ ริ ตรอดจ์ข้ ึนมาเพียง 1 หลังเท่านั้น เขาจ่ายค่าผลงานออกไปอีกไม่กี่พนั แต้มเพื่อ

ปลดล็อคการสร้างชาแมนและวิชดอกเตอร์

"หึหึ ตอนนี้เรามีฐานทัพระดับที่สองแล้ว....สุ บารุ เอย รอข้าก่อนเถอะ อีกไม่นานข้าจะไปรับเอา

ชีวติ ของเจ้า!" ประกายตาของเซียวอวีฉ๋ ายแววฆ่าฟันออกมา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 131

BANK WUTTHIPHAN·9 พฤศจิกายน 2017

ไม่เพียงแต่การสร้างนักรบประเภทใหม่ออกมาเท่านั้น แต่เซียวอวีน๋ ้ นั ยังสามารถอัญเชิญฮีโร่ คน

ใหม่ออกมาได้อีกหลังจากฐานทัพมีระดับที่สูงขึ้น ในส่ วนของเผ่าออร์คนั้นมีกรอมและทอร์ลอยู่
แล้ว ดังนั้นเขาจึงพิจารณาระหว่างทัวเรนชีฟเทนหรื อชาโดว์ฮนั เตอร์ ชาโดว์ฮนั เตอร์น้ นั มีทกั ษะ
การรักษที่ยอดเยีย่ ม หากแต่การโจมตียงั ไม่ดีนกั นอกจากนี้เขายังมีน้ าํ ยาฟื้ นฟูและวิชดอกเตอร์
อยู่ ดังนั้นเขาจึงพับเก็บความคิดที่จะอัญเชิญชาโดว์ฮนั เตอร์เอาไว้ก่อน จากนั้นเขาจึงตัดสิ นใจที่
จะอัญเชิญทัวเรนชีฟเทนออกมา
เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งต่อระบบให้อญั เชิญทัวเรนชีฟเทนจากแท่นบูชาแห่งวายุ จากนั้นเขาจึงเดินไป
ตรวจสอบสิ่ งก่อสร้างอื่นๆภายในฐานทัพ

แสงสี ม่วงสาดประกายออกมาจากด้านบนของแท่นบูชาขณะที่ร่างขนาดยักษ์กระโดดลงมายืน
เคียงข้างเซียวอวี๋

"คาร์น บลัดฮูฟ คํานับนายท่าน" คาร์นนั้นรู ปร่ างใหญ่โตกว่ากรอมมาก ผืนแผ่นดินสั่นสะเทือน

อยูค่ รู่ หนึ่งหลังจากที่เขากระโดดลงมา และทําให้เซียวอวีส๋ ะดุง้ ตกใจ

"เยีย่ ม! ฮ่าฮ่าฮ่า!....ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว" เซียวอวีพ๋ ยายามเขย่งตัวเพื่อที่จะวางมือบนบ่าของคาร์น

แต่เขาก็ยงั เอื้อมมือไม่ถึง

ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงล้มเลิกความพยายามและเปิ ดหน้าต่างทักษะของคาร์นขึ้นมาดู

ทักษะของทัวเรนชีฟเทนมีดงั นี้:

คลื่นปฐพี(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ระลอกคลื่นที่ถูกปล่อยออกมาจากทัวเรนชีฟเทนจะ

สร้างความเสี ยหายต่อศัตรู ที่อยูโ่ ดยรอบ ระดับที่หนึ่ง สร้างความเสี ยหายต่อศัตรู 55 หน่วย
ระดับที่ 105 หน่วยและระดับที่สาม 185 หน่วยเพิ่มเติมจากพลังโจมตีของทัวเรนชีฟเทน

กระทืบปฐพี(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ทัวเรนชีฟเทนจะกระทืบใส่ พ้นื ดินเพื่อสร้างความ

เสี ยหายต่อศัตรู ที่อยูโ่ ดยรอบ ที่ระดับแรก สร้างความเสี ยหาย 30 หน่วยและทําให้ศตั รู มึนงง 1
วินาที ระดับที่สอง สร้างความเสี ยหาย 60 หน่วยและทําให้ศตั รู มึนงง 2 วินาที ระดับที่สาม
สร้างความเสี ยหาย 100 หน่วยและทําให้ศตั รู มึนงง 3 วินาที

คลุม้ คลัง่ (สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ที่ระดับแรก ทัวเรนชีฟเทนจะมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้น

15% เป็ นเวลา 60 วินาที ที่ระดับสอง จะมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 30% เป็ นเวลา 180 วินาที
ระดับที่สาม จะมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 45% เป็ นเวลา 300 วินาที ทัวเรนชีฟเทนจะทนทานต่อ
ค่าความเสี ยหายเพิม่ ขึ้น 5% 10% และ 15% ในแต่ละระดับ

กู่ร้อง(สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): เสี ยงคํารามของเขาจะช่วยเพิ่มพลังโจมตีให้กบั ตนเอง

10% 20% 30% ในแต่ละระดับ

เซียวอวีอ๋ ดอุทานออกมาไม่ได้เมื่อได้เห็นทักษะของคาร์น เซียวอวีเ๋ ลือกทักษะคลื่นปฐพีให้กบั

คาร์น ด้วยทักษะนี้ คาร์นจะต่อสู ้ได้ดีข้ ึนและสามารถเพิ่มระดับได้อย่างรวดเร็วในสงครามครั้ง
ต่อไป

เซียวอวีพ๋ าคาร์นกลับไปเดินเล่นที่เมือง เซี ยวอวีไ๋ ด้ไปตรวจเยีย่ มเหล่าทหารที่ได้ต่อสู ้อย่างกล้า

หาญในศึกที่ผา่ นมา พวกเขามีลกั ษณะของชายชาติทหารขึ้นมากหลังจากได้ผา่ นสงครามนอง
เลือด

เซียวอวีม๋ ีความมัน่ ใจอย่างยิง่ ว่าสุ บารุ จะต้องโจมตีอีกครั้งในตอนกลางคืน ช่วงเวลากลางคืนนั้น

เหมาะต่อการล้อมเมืองอย่างยิง่ ในขณะเดียวกัน ทางฝั่งสุ บารุ เองก็กาํ ลังทําความเข้าใจขีด
ความสามารถของเมืองไลอ้อนอยู่ เขาพยายามคาดเดาวิธีการที่เซียวอวีจ๋ ะใช้รับมือการโจมตีใน
คืนนี้
แน่นอนว่าสุ บารุ จะต้องพยายามทําลายเมืองไลอ้อนหลังจากกลืนกลุ่มโจรทั้งหมดได้แล้ว ดังนั้น
นี่จึงเป็ นโอกาศอันดีที่จะทําการศึกษาขีดการรบของเมืองไลอ้อน

เซียวอวีไ๋ ด้สั่งให้เหล่าไพร่ พลพักผ่อนอย่างเต็มที่เพราะทราบว่าการโจมตีน้ นั จะเริ่ มต้นอีกครั้งใน

ตอนกลางคืน

พวกเขาสู ญเสี ยทหารใหม่ไป 1,000 นาย แต่กย็ งั ถือว่าไม่ได้เสี ยหายมากนัก เพราะทางฝั่งเขา

เองสามารถสังหารพวกโจรไปได้กว่า 14,000 คน แน่นอนว่าส่ วนใหญ่แล้วแล้วเป็ นฝี มือของ
ทางฝั่งนักรบอัญเชิญ ถึงกระนั้นเหล่าทหารของเมืองไลอ้อนที่พ่ งึ พาอาวุธและชุดเกราะชั้นยอดก็
ยังสังหารศัตรู ไปได้ราว 4,000 ถึง 5,000 นาย อัตราส่ วนของความเสี ยหายนั้นคิดเป็ น หนึ่ง
ต่อสี่ นี่จึงเป็ นผลลัพธ์ที่ยอดเยีย่ มสําหรับการทําสงครามครั้งแรกของพวกเขา

เซียวอวีไ๋ ด้ได้วางแผนที่จะใช้เพียงทหารของเมืองเป็ นแนวป้ องกันแรกอีกต่อไป เขากําลังคิดที่จะ

ใช้ทพั พวกออร์ค พลเดินเท้าและนักล่าเสริ มเข้าไปเพื่อผลลัพธ์ที่ดีข้ ึน ในกรณี น้ ี ออร์ค พลเดิน
เท้าและนักล่าจะช่วยรับมือกับการโจมตีจากผูฝ้ ึ กยุทธ์

เหล่านักรบอัญเชิญอย่างออร์คและพลเดินเท้านั้นมาถึงระดับที่ 6 หรื อมากกว่าแล้ว ดังนั้นจึงไม่

เป็ นปัญหาสําหรับพวกเขาที่จะจัดการกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่หนึ่ง เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าสุ บารุ ยอ่ มจะไม่ยอม
ให้เกิดความสู ญเสี ยไปมากกว่านี้โดยการส่ งผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองมา

..............................

..............................
หลังจากจบศึกแรก ฮีโร่ หลายคนก็มีระดับที่เพิ่มขึ้น ซึ่งแอนโทนีดาสนั้นได้เพิ่มขึ้นมาถึง 2
ระดับในขณะที่คนอื่นๆเพียงเพิ่มขึ้นมาระดับเดียว แอนโทนีดาสมีบทบาทอย่างมากในสงคราม
ป้ องกันเมืองครั้งนี้ นอกจากนี้เขายังมีสร้อยเวทมนตร์ที่เพิ่มการฟื้ นฟูมานาและที่ทาํ ให้เขา
สามารถโจมตีได้เร็วยิง่ ขึ้น

พลังโจมตีของจิตวิญญาณธาตุน้ าํ ก็แข็งแกร่ งขึ้นเช่นกัน การยิงแท่งนํ้าแข็งออกไปแต่ละครั้งจะ

สามารถจบชีวติ โจรได้ทนั ที แน่นอนว่าพลังโจมตีของแท่งนํ้าแข็งตอนนี้น้ นั เหนือกว่าลูกศรของ
พลธนูเอลฟ์ ไปแล้ว

เซียวอวีเ๋ องก็เพิ่มขึ้นมา 2 ระดับ เขาเพิ่มแต้มทักษะทั้งสองไปที่ทกั ษะวินด์วอร์ค เขาจะสามารถ

โจมตีเป็ นกลุ่มได้ดว้ ยทักษะนี้เอง ในตอนนี้ เซียวอวีย๋ งั ไม่มีความคิดที่จะเรี ยนรู ้เวทมนตร์โจมตี
เขาเชื่อว่าเพียงทักษะเทเลพอตก็เป็ นทักษะที่ยอดเยีย่ มแล้ว นอกจากนี้ค่าพลังมานาของเขายังไม่
มากนัก ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะเรี ยนรู ้เวทมนตร์โจมตี เขาจะเรี ยนรู ้มนั เมื่อมีค่า
ความสามารถมากกว่านี้

เซียวอวีเ๋ พิม่ แต้มทักษะของแอนโทนีดาสทั้งสองแต้มไปที่จิตวิญญาณธาตุน้ าํ เพิม่ หนึ่งแต้มของ

กรอมไปที่พ่งุ ทะยาน เพิ่มหนึ่งแต้มของทิรันด้าไปที่ตาเหยีย่ ว หนึ่งแต้มของอูเธอร์ไปที่การโจมตี
ของคูเซเดอร์และหนึ่งแต้มทักษะของทอณื ลไปที่โล่ปฐพี เขากําลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยการศึกใน
คืนนี้ เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าืุ บารุ จะสามารถช่วยเขาเพิ่มระดับได้อีกมาก

เซียวอวีผ๋ ลัดเปลี่ยนเสื้ อผ้าและประดับหนวดเคราก่อนจะตรงกลับไปยังค่ายโจรเพื่อแสวงหา

ผลประโยชน์จากช่วงเวลานี้ เขาจะแฝงตัวเข้าไปรวบรวมข้อมูล ในขณะที่บางครั้งเขาจะเผยตน
ในฐานะจางซาน อันที่จริ งเขากําลังสร้างภาพลักษณ์ของจางซานในจิตใจผูค้ นขึ้นมา เขาเชื่อว่า
ข้อมูลเหล่านี้จะต้องไปถึงหูของสุ บารุ ด้วยวิธีน้ ีเขาจะมีคาํ อธิบายที่ดีเกี่ยวกับการที่อยูห่ ่างจาก
หน่วยทหารม้า
เซียวอวีท๋ ราบแล้วว่าสุ บารุ จะเข้าโจมตีในตอนกลางคืนตามที่เขาได้คาดการณ์เอาไว้ จากนั้นเขา
จึงใช้ทกั ษะวินด์วอร์คค่อยๆกลับไปยังเมืองไลอ้อน

...............................

..............................

พวกโจรนั้นไม่แม้แต่จะจุดคบเพลิงขึ้น พวกมันแบกบันไดไว้บนบ่าขณะที่ค่อยๆมุ่งหน้าไปยัง
เมืองไลอ้อนด้วยความเงียบเชียบ การเคลื่อนไหวอันเล็กน้อยของพวกมันนี้ไม่อาจรอดพ้นสายตา
ของทิรันด้าไปได้ เซียวอวี๋ได้บอกนางเอาไว้แล้วในเรื่ องนี้เพื่อให้นางคอยตรวจสอบความ
เคลื่อนไหวของพวกโจร

กองกําลังทางฝั่งเมืองไลอ้อนได้พกั ผ่อนกันอย่างเต็มอิ่มขณะที่เหลือหน่วยลาดตระเวนเอาไว้
บางส่ วน

ทิรันด้าสามารถพบเห็นกองกําลังฝ่ ายศัตรู ได้ต้ งั แต่ระยะไกลด้วยทักษะตาเหยีย่ วของนาง อย่างไร

ก็ตาม นางยังคงไม่ได้สั่นระฆังเตือนภัย หากแต่ค่อยๆไปกลับไปปลุกไพร่ พลอย่างเงียบเชียบ
ตามที่เซียวอวีไ๋ ด้สั่งการเอาไว้
เครื่ องยิงทําลายเริ่ มเปิ ดฉากโจมตีเมื่อพวกโจรเข้ามาในระยะยิง สิ่ งที่ยงิ ออกไปนั้นไม่ใช่กอ้ นศิลา
หากแต่เป็ นท่อนไม้ชุบนํ้ามัน

ท่อนไม้ติดไฟนับไม่ถว้ นได้ตกลงไปยังกึ่งกลางทัพโจรและเปิ ดเผยตําแหน่งของพวกมันทั้งหมด

จากนั้นกระสุ นจากอาวุธระยะไกลนับไม่ถว้ นก็กระหนํ่ายิงไปยังพวกมัน สงครามได้ปะทุข้ ึนอีก
ครั้งแล้ว....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 132

BANK WUTTHIPHAN·11 พฤศจิกายน 2017

เกิดการสู ญเสี ยอย่างสาหัสขึ้นกับพวกโจรทันทีเพราะถูกโจมตีอย่างฉับพลัน นอกจากนี้พวกโจร

กําลังอยูใ่ นสภาวะถาโถมซึ่งไม่สามารถหลบหลีกได้ เซียวอวีไ๋ ด้จดั ให้นกั รบออร์คและออร์คเป็ น
แนวป้ องกันแรก ดังนั้นจึงเป็ นไปไม่ได้ที่พวกโจรจะสามารถยึดพื้นที่บนกําแพง หลังจากเผชิญ
การสู ญเสี ยอย่างหนัก พวกโจรก็ถูกบีบให้ตอ้ งถอยทัพกลับไป

คาร์นแสดงศักยภาพออกมาอย่างเต็มเปี่ ยม ร่ างที่ใหญ่โตของเขาได้สร้างความหวาดกลัวต่อพวก
โจรอย่างมาก การกวัดแกว่งขวานยักษ์เพียงหนึ่งครั้งนั้นสามารถสังหารพวกโจรได้หลายคน
หลังจากสงครามจบลง คาร์นเลื่อนเป็ นระดับที่ 5 สนามรบขนาดใหญ่มีผลต่อการเลื่อนระดับ
อย่างมาก ไม่เหมือนกับที่เซียวอวีอ๋ อกโจมตีค่ายโจรแต่ละแห่ง ในครั้งนั้นมีโจรเพียงไม่กี่ร้อยคน
อยูภ่ ายในค่าย ทว่าครั้งนี้มีโจรอยูห่ ลายหมื่นคน
เซียวอวีเ๋ พิ่มแต้มทักษะไปที่คลื่นปฐพีจนมีระดับสู งสุ ดและอีกทักษะคือกระทืบปฐพี ทั้งสอง
ทักษะนี้จะมีส่วนช่วยต่อสงครามขนาดใหญ่เช่นนี้ได้มาก

แม้วา่ สุ บารุ จะสั่งถอยทัพกลับไป แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกตกใจมากนัก เป้ าหมายของเขาก็คือการตัด

กําลังกลุ่มโจรที่ต่อต้านเขา ที่เขาไม่สามารถลงมืออย่างเปิ ดเผยได้

สุ บารุ เริ่ มมอบค่าชดเชยให้กบั หัวหน้าโจรที่สูญเสี ยสมุนบริ วารไป ยอดเงินที่จ่ายออกไปนับสิ บ

ล้านเหรี ยญทองถึงกับทําให้กบั เหล่าหัวหน้าโจรตาพร่ ามัว เลือดในกายของพวกเขาเดือดพล่าน
ขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นประกายแงสสี ทองอันมหาศาล พวกเขาเริ่ มมีความคิดที่จะดึงกําลังส่ วนที่
เหลือมาร่ วมในสงครามครั้งนี้ดว้ ย พวกเขาเชื่อว่าต่อให้สูญเสี ยกําลังคนไปตอนนี้กย็ งั ไม่เป็ น
ปัญหา ในอนาคตพวกมันจะยังสามารถรับตัวสมุนโจรได้อีก ทว่าพวกมันกลับลืมเลือน
ข้อเท็จจริ งไปว่า เมื่อกําลังคนของพวกมันล้มตายลงจํานวนมาก พวกมันก็จะไม่หลงเหลือ
ความสามารถในการปกป้ องทรัพย์สินของตน

เหล่าโจรที่สามารถตัดหัวศัตรู มาได้ต่างได้รับเงินรางวัลก้อนโต สุ บารุ ทราบดีวา่ เขาคงไม่อาจยึด

ครองเมืองไลอ้อนได้ แต่เขาก็ยงั จะต้องสร้างความเสี ยหายให้ได้มากที่สุดจนกว่าเขาจะสามารถ
ดูดกลืนกลุ่มโจรอื่นๆได้สาํ เร็จ เขาเตรี ยมพร้อมที่จะเห็นอัตราสู ญเสี ยหนึ่งต่อห้าตราบใดที่พวก
โจรสามารถสังหารทหารของเมืองไลอ้อนได้ ดังนั้นสําหรับทุกคนที่สามารถตัดศีรษะทหารของ
เมืองไลอ้อนมาจะได้รับการปฏิบตั ิราวกับเป็ นวีรบุรุษจากสุ บารุ

ค่าชดเชยและรางวัลได้ปลุกกระตุน้ ทั้งเหล่าสมุนโจรและหัวหน้าโจรขึ้นมา พวกมันต่าง

กระเหี้ยนกระหือรื อที่จะโจมตีเมืองไลอ้อนอีกครั้งในวันพรุ่ ง
สุ บารุ เรี ยกทั้งหมดมาหารื อกันเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่จะใช้ เขาบอกกับเหล่าหัวหน้าโจรว่าเมืองไล
อ้อนนั้นแข็งแกร่ งอย่างมาก หากว่ากลยุทธ์คลื่นฝูงชนไม่อาจยึดเมืองมาได้ เช่นนั้นพวกเขาก็ตอ้ ง
ตัดกําลังของเมืองไลอ้อน

เขาเสนอให้เหล่าหัวหน้าโจรแต่ละกลุ่มผลัดกันโจมตีท้ งั กลางวันและกลางคืนโดยไม่มีเวลาหยุด
พัก เขากล่าวว่านี่กเ็ พื่อไม่ให้เมืองไลอ้อนได้มีโอกาศพักผ่อนเอาแรง เขากล่าวว่ากองโจรจะต้อง
ได้รับชัยชนะอย่างแน่นออหากว่ากองทัพของเมืองไลอ้อนหมดสิ้ นเรี่ ยวแรง

บรรดาหัวหน้าโจรต่างได้เห็นแล้วว่าทหารของเมืองไลอ้อนต่างมีอาวุธและชุดเกราะชั้นยอด ทว่า
ความคิดของสุ บารุ กถ็ ูกต้องเช่นกัน การโจมตีท้ งั กลางวันและกลางคืนจะทําให้ทหารของเมืองไล
อ้อนเหนื่อยล้าจนหมดแรง ไม่ชา้ ก็เร็วการป้ องกันก็จะอ่อนกําลังลง ฝ่ ายพันธมิตรกองโจรยังคง
สามารถใช้ประโยชน์เอาด้านจํานวนเข้าว่าได้

สุ บารุ จดั แบ่งกองกําลังและมอบหมายให้เริ่ มโจมตีในตอนเช้าของวันพรุ่ งนี้

กลยุทธ์ของสุ บารุ น้ นั ดีทีเดียว เขากําลังใช้จุดเด่นด้านจํานวนคนของฝ่ ายตนออกมา

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ยงั คงมองแผนการร้ายที่ซ่อนเอาไว้เบื้องหลังออก เขาทราบว่าสุ บารุ กาํ ลัง

พยายามที่จะตัดกําลังคนของฝ่ ายพันธมิตร

ด้วยหตุน้ ีเขาจึงจัดแบ่งกําลังออกเป็ นหลายกลุ่มด้วยเช่นกัน เซียวอวีเ๋ ชื่อว่านี่เป็ นกลยุทธ์ที่ดี ให้

บางส่ วนไปพักผ่อนในขณะที่บางส่ วนอยูต่ ่อสู ้ เขาทราบดีวา่ ต่อให้พวกออร์คจะแข็งแกร่ งกว่า
มนุษย์มากเพียงใด แต่พวกมันก็ยงั ไม่อาจสู ้ติดต่อกันหลายวันได้
นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั คงมอบหมายหน้าที่ในการสังหารหลักให้กบั หน่วยโจมตีระยะไกล

โชคดีที่ตอนนี้เขามีเครื่ องยิงทําลายถึง 40 เครื่ องแล้ว

เซียวอวีเ๋ ห็นว่าการโจมตียงั คงเกิดขึ้นไม่สิ้นสุ ด ดังนั้นเขาจึงตะโกนออกไป "เปิ ดประตูเมือง!"

เขาพยายามจะหันเหความสนใจของพวกโจรให้มุ่งมาที่ประตูเมืองเพื่อคลายความกดดันให้กบั
ส่ วนกําแพงเมือง ประตูเมืองนี้ค่อนข้างคับแคบอยูบ่ า้ ง ดังนั้นการตั้งรับในที่นี่จะสะดวกง่ายดาย
กว่ามาก

"ประตูเมืองแตกแล้ว! ประตูเมืองแตกแล้ว!" พวกโจรต่างส่ งเสี ยงตะโกนกันวุน่ วายเมื่อได้เห็น

ว่าประตูถูกเปิ ดออกแล้ว พวกมันเชื่อว่าโอกาศทองมาถึงแล้ว ดังนั้นโจรส่ วนใหย่จึงเบนเป้ าไปยัง
ประตูเมืองแทน

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้พวกโจรไม่ได้เผชิญกับเคื่องยิงจู่โจม หากแต่เป็ นต้นไม้ขนาดใหญ่สองต้น

แทน พวกโจรรู ้สึกงงงวยเนื่องเพราะไม่อาจจินตนาการได้วา่ เหตุใดถึงมีตน้ ไม้ขนาดใหญ่เช่นนี้
อยูใ่ กล้ประตูเมือง อย่างไรก็ตาม วินาทีถดั มาต้นไม้ขนาดใหญ่ท้ งั สองต้นก็เริ่ มคว้าก้อนหินยักษ์
ขึ้นมาขว้างใส่ พวกโจร

"นี่มนั เรื่ องบัดซบอันใดกัน?" พวกโจรตะโกนออกมาหากแต่กไ็ ม่ถอยหนี แม้วา่ ต้นไม้ท้ งั สอง

จะดูท่าทางแข็งแกร่ ง แต่กไ็ ม่ได้ดูน่าหวาดหวัน่ ในสายตาของพวกโจร
ผูพ้ ิทกั ษ์พงแห่งไพร! ซึ่งความจริ งแล้ว เซียวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นต้องเสี ยค่าใช้จ่ายใดๆในการสร้าง
ต้นไม้เหล่านี้ การป้ องกันของผูพ้ ิทกั ษ์พงแห่งไพรนั้นแข็งแกร่ งอย่างมาก ทว่าการเคลื่อนไหว
ของพวกมันกลับเชื่องช้า นัน่ คือเหตุผลที่พวกมันยังไม่มีบทบาทใดๆจนถึงตอนนี้

เซียวอวีไ๋ ม่มีเงินมากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สร้างผูพ้ ทิ กั ษ์แห่งพงไพรมา แต่หลังจากที่ได้รับเงินมา

แปดล้านเหรี ยญทองแล้ว เขาก็สร้างพวกมันออกมา 5 ตน

ผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรแต่ละตนนั้นมีราคาอยูท่ ี่หา้ แสนเหรี ยญทอง ดังนั้นทั้ง 5 ตนจึงเป็ นเงินถึง

2,500,000 เหรี ยญทอง ซึ่งเซียวอวีแ๋ ทบจะใช้เงินก้อนนี้จนเกือบจะหมด เห็นทีเขาจะต้อง
ออกปล้นหรื อขายของที่มีอยูอ่ อกไปบ้างแล้ว

ไม่มีสงครามขนาดใหญ่เกิดขึ้นหลังจากครั้งของแคร์รี่ ดังนั้นเซียวอวี๋จึงให้พวกมันอยูท่ ี่ฐานทัพ

เอลฟ์ หากว่าเหล่านักผจญภัยต้องการจะลักพาตัวชาวเอลฟ์ พวกเขาก็จะต้องเผชิญกับเหล่าผู ้
พิทกั ษ์แห่งพงไพร

ทว่าในคราวนี้ถึงเวลาพวกมันออกโรงแล้ว เขาต้องการใช้พวกมันในการป้ องกันเมือง

ต้นไม้เพียงสองต้นก็เพียงพอที่จะสกัดศัตรู อยูท่ ี่ประตูเมืองโดยสมบูรณ์แล้ว แม้วา่ จะมีช่องว่าง

เกิดขึ้น แต่พวกออร์คก็จะรับผิดชอบพวกโจรที่สามารถเล็ดรอดผ่านไปได้ นอกจากนี้ยงั มีเครื่ องจู่
โจมตั้งอยูท่ ี่ดา้ นหลังของผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพร พวกมันจะถูกยิงออกมาเป็ นครั้งคราว

เซียวอวีไ๋ ม่ได้ใช้เหล่าผูพ้ ทิ กั ษ์แห่งพงไพรในช่วงต้นของสงครามก็เพราะว่าเขาต้องการจะเก็บไพ่

ลับเอาไว้บา้ ง การเผยไพ่ในมืออย่างถูกจังหวะเวลาจะสามารถสราื้งความพลิกผันได้
ยกตัวอย่างเช่น เหล่าทหารใหม่ที่รู้สึกจิตใจเหนื่อยล้าหลังต้องผ่านการรบมาตลอดหลายวัน การ
เปิ ดเผยกองหนุนที่แข็งแกร่ งออกมาจะช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจให้กบั ไพร่ พล เหล่าทหารใหม่ยงั
ไม่ได้มีจิตใจที่แน่วแน่ พวกเขารู ้สึกยํา่ แย่หลังจากรับการโจมตีมาตลอดหลายวัน การปรากฏตัว
ของทัพเสริ มที่แข็งแกร่ งเหล่านี้จะมีส่วนช่วยในการฟื้ นฟูความคิดต่อสู ้ของพวกเขาขึ้นอย่างมาก

ราคาของผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรนั้นเกือบจะเทียบได้กบั พวกออร์คทั้งกลุ่ม ทว่าพวกมันจะมีส่วน

ช่วยในการป้ องกันอย่างมาก ร่ างกายที่ใหญ่โตทําให้อาวุธขนาดเล็กไม่อาจสร้างความระคายผิว
ของต่อพวกมัน อย่างมากที่สุดก็มีเพียงกิ่งไม้เล็กเท่านั้นที่ถูกตัดไป แต่นนั่ ก็แค่ตอ้ งใช้เวลาไม่กี่
วันเพื่อรอให้มนั งอกออกมาใหม่

ส่ วนลําต้นของพวกมันอาจถูกตัดออกไปได้หากถูกเครื่ องจู่โจมยิงเข้าใส่ อย่างต่อเนื่อง....ทว่าพวก

โจรไม่มีอาวุธเช่นนั้น!

ผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรสองตนปิ ดกั้นประตูเมือง ในขณะที่อีกสามตนนั้นป้ องกันอยูท่ ี่กาํ แพงเมือง

พวกมันเพียงแค่ตอ้ งกวาดมืออกไปโดยที่พวกโจรไม่อาจต้านทานการโจมตีได้เลย ด้วยวิธีการนี้

เซียวอวีจ๋ ะสามารถป้ องกันกําแพงเมืองเอาไว้โดยใช้เพียงกองทหารขนาดเล็ก ในขณะที่ไพร่ พล
ส่ วนที่เหลือต่างกลับไปพักผ่อน

สุ บารุ หรี่ ตาลงขณะมองไปที่ผพู ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพร "เซียวอวีเ๋ ป็ นใครกันแน่? เหตุใดจึงมีนกั รบใน

สังกัดมากมายถึงเพียงนี้? ออร์ค เอลฟ์ คนแคระ.....หากว่าข้าสามารถช่วงชิงกองกําลังเหล่านี้มา
ได้ล่ะก็ เช่นนั้นข้าจะไม่ต้งั เป้ าไว้ที่เพียงแดนตะวันตกเฉียงเหนือนี้ หากแต่เป็ นโลกทั้งใบ!"
 ผูพ้ ิทกั ษ์พงแห่งไพร

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 133

BANK WUTTHIPHAN·11 พฤศจิกายน 2017

สถานการณ์ของเมืองไลอ้อนถูกแก้ไขด้วยความช่วยเหลือจากเหล่าผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพร ส่ วน

สําคัญที่สุดของพวกมันไม่ใช่ขนาดร่ างกายที่ใหญ่โตหรื อพลังโจมตีอนั รุ นแรง หากแต่เป็ น
ความสามารถในการขว้างหินของพวกมัน พวกมันมีพลังมากเสี ยยิง่ กว่าเครื่ องยิงทําลายหรื อ
เครื่ องยิงหิน ยามที่หินที่ถูกขว้างออกไปจากมือของพวกมัน พวกมันยังกระทัง่ สามารถโจมตีศตั รู
ทางอากาศได้
เซียวอวีส๋ งั่ ให้เหล่าคนงานลําเลียงหินมาไว้เป็ นจํานวนมากสําหรับให้เหล่าผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพร
และเครื่ องยิงทําลายใช้ได้อย่างเพียงพอ

ในตอนนี้ เครื่ องยิงทําลาย 50 เครื่ องและผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรทั้ง 5 ตนสามารถกําจัดกองทัพ

โจรออกไปได้เป็ นจํานวนมาก

ทางฝั่งพันธมิตรกองโจรต้องเผชิญกับการสู ญเสี ยเกือบจะสี่ หมื่นคนเข้าไปแล้ว แม้วา่ พวกมันจะ

มีกาํ ลังคนมากกว่าหนึ่งแสนคนก็ตาม นี่กย็ งั เป็ นจํานวนมหาศาลอยูด่ ี ถึงกระนั้นมันก็ยงั คงอยูใ่ น
เกณฑ์ที่สุบารุ สามารถรับได้ เป้ าหมายของเขาก็คือการดูดกลืนกองโจรทั้งหมดเข้ามา ดังนั้นเขา
จึงจําเป็ นจะต้องทําให้แน่ใจว่าหัวหน้าโจรกลุ่มอื่นๆจะสู ญเสี ยกําลังคนจนเหลือตํ่ากว่าหนึ่งในห้า
ของกองกําลังเขาเสี ยก่อน สถานการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้ นเชิงเมื่อพวกเขาถอนกําลังกลับไปที่
ค่ายเหยีย่ ว

นอกจากนี้เขายังได้ลอบสังหารหัวหน้าโจรบางส่ วนเป็ นการลับเพื่อให้สามารถกลืนกองกําลัง

โจรที่ยงั เหลือได้โดยง่าย

อย่างไรก็ตาม ปัญหาใหญ่เกิดขึ้นแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าเมืองไลอ้อนนั้นอ่อนแอ เขาเชื่อว่าตนจะ

สามารถกําจัดเมืองไลอ้อนได้โดยง่ายหลังจากที่เขาสามารถรวบรวมเหล่าโจรเข้ามาเป็ นกอง
กําลังของเขาได้แล้ว มาตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะยังคงเป็ นเรื่ องยากลําบากอย่างมากแม้วา่ จะ
รวบรวมกลุ่มโจรทั้งหมดเข้าไว้ดว้ ยกันก็ตาม

ด้วยเหตุน้ ี สุ บารุ จึงต้องพิจารณาแผนการของเขาเกี่ยวกับกลยุทธ์การเข้าโจมตีอีกครั้ง เขาจะต้อง

คิดหากลยุทธ์อีกอย่างหนึ่งเพื่อทําให้เมืองไลอ้อนอ่อนแอลงจนเปิ ดเผยจุดอ่อนออกมา
คําถามก็คือ หลังจากควบคุมสมุนโจรทั้งหมดได้แล้ว เขาจะสามารถกําจัดเมืองไลอ้อนได้
หรื อไม่?

การโจมตียงั คงดําเนินต่อไป สุ บารุ ยงั ไม่มีความคิดที่จะเรี ยกกองหนุนจากค่ายเหยีย่ วมา ขณะที่

เขายังคิดแผนการของตนเองไม่ตก ทว่าปัญหาก็คือ สุ บารุ ไม่อาจทราบได้เลยว่านี่เป็ นการมอบ
โอกาศทองให้กบั เซียวอวี๋ได้สร้างนักรบชุดใหม่

เซียวอวีพ๋ ร้อมแล้วที่จะใช้เหล่าชาแมนเป็ นหน่วยโจมตีระยะไกลเพื่อช่วยสนับสนุน ชาแมนนั้น

สามารถยิงสายฟ้ าออกไปได้ แต่มนั จะมีประสิ ทธิภาพอย่างมากยามที่พวกมันทั้ง 300 ตนยิง
ออกไปพร้อมกัน นอกจากนี้ การมาถึงของเหล่าชามแมนจะช่วยแบ่งเบาภาระให้กบั พลธนูเอลฟ์
ไปได้มาก

ชาแมนสามารถใช้ทกั ษะโล่อสนี กระชากเลือดและชําระล้าง อย่างไรก็ตาม พวกมันยังมีระดับตํ่า

ดังนั้นจึงทําได้แค่เพียงยิงสายฟ้ า

วิชดอกเตอร์เองก็ถูกจัดเข้าไปในกองกําลังด้วยเช่นกัน พลังโจมตีของพวกมันนั้นมีไม่มาก
หากแต่การรักษาของพวกมันนั้นเป็ นเลิศ ชีวติ ของพวกออร์คจะมีความปลอดภัยมากยิง่ ขึ้นเมื่อมี
การรักษาจากวิชดอกเตอร์และนํ้ายาฟื้ นพลัง

พวกออร์คทัว่ ไปนั้นปลดปล่อยความตื่นเต้นออกมาทันทีที่ได้เห็นวิชดอกเตอร์และชาแมน พวก

มันได้เห็นการฟื้ นตัวของเผ่าพันธ์ืุออร์คแล้วหลังจากที่เกือบจะล่มสลายไปในช่วงหลายพันปี ที่
ผ่านมา จํานวนวิชดอกเตอร์และชาแมนในโลกใบนี้น้ นั มีนอ้ ยยิง่ กว่าน้อย
ยังมีบาทิเดอร์อีก 1,000 ตนที่ยงั อยูภ่ ายในฐานทัพออร์คซึ่งยังไม่ได้เข้าร่ วมสงครามในครั้งนี้
เซียวอวีร๋ ู ้วา่ การใช้กองกําลังทางอากาศขนาดใหญ่เป็ นครั้งแรกจะก่อให้เกิดความตื่นตระหนก
และทําลายขวัญกําลังใจของพวกโจรลงได้อย่างมาก แต่หลังจากนั้นไม่นาน อีกฝ่ ายก็จะค่อยๆ
ปรับตัวได้ นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่วา่ เหตุใดเขาเก็บบาทิเดอร์เอาไว้เป็ นไพ่ตายเพื่อใช้ในการปิ ดฉาก
สงครามอย่างง่ายดาย

นอกจากนี้ยงั มีหน่วยไรเดอร์อยูอ่ ีก เขาวางแผนที่จะให้หน่วยรบนี้ออกรบในศึกสุ ดท้าย พวกมัน

จะเป็ นราวกับสายลมที่มว้ นกวาดเอาชีวติ ของพวกโจรไป

เซียวอวีน๋ ้ นั สู ญเสี ยอสู รโคโดไปในสนามรบแล้ว 20 ตัว อย่างไรก็ตามพวกมันได้มีส่วนช่วยใน

สนามรบอย่างมาก

การใช้งานอสู รโคโด เสาสลักและเสี ยงคํารามของเหล่าฮีโร่ น้ นั ได้เพิ่มพูนความแข็งแกร่ งให้กบั

เหล่านักรบออร์คเกือบสองเท่าตัว เดิมทีความแข็งแกร่ งของพวกออร์คก็มีมากมายมหาศาลอยู่
แล้ว และตอนนี้ ความแข็งแกร่ งของพวกมันก็เกือบจะเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองเลยทีดียว
จะเป็ นเช่นไรหากออร์ค 1,000 ตนมีพลังเทียบเท่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองน่ะหรื อ?

ซากศพของพวกโจรทั้งกองสุ มและกระจัดกระจายเกลื่อนกลาดอยูร่ อบเมืองไลอ้อน

คาร์นเลื่อนระดับมาอยูท่ ี่ 11 แล้ว เซียวอวีจ๋ ึงมอบชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่งให้กบั เขา นี่จะทําให้คาร์

นกลายเป็ นป้ อมปราการเคลื่อนที่ เขาจะสามารถพุ่งฝ่ าทัพกองโจรได้โดยที่ไม่ตอ้ งใช้การคิด
ไตร่ ตรองใดๆ
อันที่จริ งแล้ว คาร์นนั้นเฝ้ ารักษาประตูเมืองพร้อมกับกรอมและผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรทั้งสองอยูใ่ น
ตอนต้น อย่างไรก็ตาม เขาได้พุ่งเข้าไปในกองทัพโจรใช้ทกั ษะคลื่นปฐพี กระทืบปฐพีและเหวีย่ ง
ขวานไปรอบตัวเพื่อสังหารศัตรู จากนั้นคาร์นก็จะถอยกลับไปยังด้านข้างผูพ้ ทิ กั ษ์แห่งพงไพร
หากว่าศัตรู กาํ ลังพยายามล้อมกรอบเขา

คาร์นนั้นจะกระหายเลือดและรุ นแรงมากยิง่ กว่า หากเทียบกับรู ปแบบการต่อสู ้ของกรอม

คาร์นได้รับทักษะเพิ่มเข้ามาอีก 3 ทักษะเมื่อเขามีระดับถึง 10

เหวีย่ งกวาด(เพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ทัวเรนชีฟเทนจะเหวีย่ งอาวุธออกไปฟาดฟันเหล่าศัตรู ที่อยู่

เบื้องหน้า พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น 20% ในแต่ละระดับ

พุ่งทะลวง(เพิม่ ได้ถึงระดับที่ 2): ทัวเรนชีฟเทนจะพุ่งอย่างรวดเร็วไปยังเป้ าหมายเพื่อสร้าง

ความมึนงงและความเสี ยหายให้กบั ศัตรู ระยะทางและความเสี ยหายจะเพิม่ ขึ้น 20% ในแต่ละ
ระดับ

เชี่ยวชาญด้านอาวุธ(เพิ่มได้ถึงระดับที่ 5): พลังโจมตีและความคล่องแคล่วในการใช้อาวุธ

ของทัวเรนชีฟเทนจะเพิ่มขึ้น 20% ในแต่ละระดับ

ทักษะโจมตีของทัวเรนชีฟเทนล้วนเป็ นการโจมตีในระยะประชิด

ตอนนี้ ทักษะที่คาร์นเรี ยนรู ้แล้วคือ คลื่นปฐพี(ระดับที่ 3),กระทืบปฐพี(ระดับที่ 3),กู่ร้อง

(ระดับที่ 3),พุ่งทะลวง(ระดับที่ 1),เหวีย่ งกวาด(ระดับที่ 1)
...............................

...............................

เซียวอวีจ๋ ะคอยหาโอกาศปลอมตัวเป็ นโจรและเข้าไปเก็บข้อมูลภายในค่าย เขาตามหาตัวเหล่ย

เป่ าเพื่อเตือนเขาเกี่ยวกับแผนการของสุ บารุ เซียวอวี๋ได้กาํ ชับต่อเขาหลายครั้งว่าจงอย่าได้เข้าร่ วม
สงครามด้วยตนเอง มิเช่นนั้นสุ บารุ จะฉวยโอกาศฆ่าเขาในสนามรบ

เหล่ยเป่ าเล่าให้เซียวอวีฟ๋ ังว่ามีหวั หน้าโจรหลายคนที่ตกตายในสนามรบ ยิง่ ไปกว่านั้นยังไม่มี

ผูใ้ ดทราบเรื่ องการตายของพวกเขาเลย

เหล่ยเป่ ามีสมุนโจรที่ชาํ นาญในการชันสู ตรศพอยู่ เขาจึงได้ส่งคนผูน้ ้ นั ไปแอบตรวจสอบศพ

เหล่านั้นเป็ นการลับ ผลที่ได้กค็ ือ คนเหล่านั้นต่างถูกสังหารจากทางด้านหลังในขณะที่สภาพศพ
ถูกทําให้เหมือนกับว่าถูกศัตรู โจมตีจากเบื้องหน้า

เซียวอวีท๋ ราบว่าหากเขาให้เวลากับสุ บารุ ไม่ชา้ ก็เร็ วสุ บารุ จะต้องกลืนกลุ่มโจรทั้งหมดได้สาํ เร็จ

ซึ่งนัน่ ไม่ใช่สถานการณ์ที่เขาต้องการ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงต้องการให้เหล่าหัวหน้าโจรมีชีวติ อยู่
เซียวอวีจ๋ ะยังคงมีโอกาศชนะได้ตราบใดที่พวกโจรไม่ถูกรวบรวมเข้าด้วยกัน

อาจกล่าวได้วา่ ทั้งเซียวอวี๋และสุ บารุ ต่างก็กาํ ลังเดินเกมของตนอยู่ ของสุ บารุ น้ นั กําลังดําเนินอยู่

ในที่แจ้ง ขณะที่เซียวอวีน๋ ้ นั ดําเนินการอยูใ่ นที่มืด
เหล่ยเป่ าเริ่ มออกเตือนเหล่าหัวหน้าโจรที่สนิทกับเขาเกี่ยวกับผลการรบและบอกให้พวกเขา
วางตัวให้ห่างจากสนามรบมากที่สุด ในขณะเดียวกัน เหล่ยเป่ ายังได้กระจายข่าวลือว่าสุ บารุ น้ นั
จงใจสังหารเหล่าบรรดาหัวหน้าโจรกลุ่มต่างๆในสนามรบ

ความรุ นแรงของข่าวลือนั้นช่างน่ากลัวอย่างยิง่ การตายของบรรดาหัวหน้าโจรกลุ่มต่างๆเริ่ ม

แพร่ กระจายไปทัว่ สุ บารุ รู้สึกหงุดหงิดอย่างมากเมื่อข่าวลือนี้มาถึงหูเขา คนเหล่านี้รู้ความ
เคลื่อนไหวที่ดาํ เนินเป็ นการลับของเขาได้อย่างไร?

เวลาครึ่ งเดือนหมุนผ่านไป สุ บารุ กย็ งั คงให้พวกโจรโจมตีต่อไป การหมดสิ้ นเรี่ ยวแรงของทั้ง

สองฝ่ ายนั้นจะเป็ นประโยชน์ต่อเขา ถึงกระนั้น ตอนนี้กม็ ีโจรครึ่ งหนึ่งตกตายไปแล้ว

สุ บารุ ไม่ได้ใส่ ใจต่อตัวเลขนี้มากนักเพราะเชื่อว่าทางฝั่งเซียวอวีเ๋ องก็ไม่ได้ดีกว่ากันไปสักเท่าใด

แน่นอนว่าเขาจะต้องสู ญเสี ยอย่างหนักหากต้องการจะครอบครองเมืองไลอ้อน เขาจะต้อง
กลับไปรวบรวมไพร่ พลชั้นยอดมาเพื่อทําลายเมืองไลอ้อนให้ได้ในครั้งเดียว

ซึ่งความจริ งแล้ว การคาดคํานวณของสุ บารุ น้ นั ผิดถนัด ทหารของเมืองไลอ้อนนั้นล้มตายเป็ น

จํานวนมากก็จริ ง แต่ส่วนใหญ่แล้วที่ตายไปก็เป็ นเพียงทหารใหม่ ในขณะที่กองกําลังนักรบ
อัญเชิญนั้นยังไม่ได้รับความกระทบกระเทือน เหล่าออร์คนั้นได้รับการอวยพรจากเสาสลักและ
อื่นๆ ขณะที่วชิ ดอกเตอร์ยงั ช่วยในด้านการรักษาเยียวยาบาดแผล ซึ่งนี่ได้ช่วยลดการสู ญเสี ยไป
มาก พวกเอลฟ์ นั้นอยูใ่ นแนวหลัง ดังนั้นจึงไม่เกิดการบาดเจ็บล้มตายเลย พลเดินเท้าที่มีโล่ใบ
ใหญ่และแข็งแกร่ งนั้นก็มีอตั ราการเสี ยชีวติ น้อยมากเช่นกัน
นอกจากนี้พวกโจรยังตัดศีรษะพวกเดียวกันเองและนํากลับไปยังค่ายเพื่อรับค่าชดเชยอยูอ่ ีก
ดังนั้นการคาดคะเนของสุ บารุ จึงคาดเคลื่อนด้วยประการฉะนี้ สุ บารุ น้ นั ยึดติดอยูก่ บั ความคิดที่วา่
ไม่ควรมีโจรคนใดตัดศีรษะของสหายร่ วมรบเพื่อรับเงินรางวัล จะมีกแ็ ต่เพียงโจรจํานวนมากต่าง
กระหายฟันศีรษะของศัตรู เพื่อรับเอารางวัลไป

เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดหาแผนการตอบโต้ครั้งสุ ดท้ายขณะที่ประเมินสถานการณ์ต่างๆไปด้วย เขา

ทราบดีวา่ หากพึ่งพากําลังของเมืองไลอ้อน เช่นนั้นเขาก็คงได้แค่รอความตาย อย่างไรก็ตาม
ตอนนี้เขายังมีหน่วยรบทางอากาศอยูถ่ ึง 1,000 ตน ดังนั้นสถานการณ์จึงแตกต่างไปอย่าง
สิ้ นเชิง พวกโจรกลุ่มนี้ยงั ไม่เคยพบกับความน่ากลัวของการโจมตีจากทางอากาศ ดังนั้นพวกมัน
จะไม่ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้น.....
พลธนูเอลฟ์
 ชาแมน

วิชดอกเตอร์
ไรเดอร์
 อสู รโคโด

บาทิเดอร์

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 134

BANK WUTTHIPHAN·13 พฤศจิกายน 2017
ผลลัพธ์ที่ออกมายังคงอยูใ่ นขอบเขตที่สุบารุ ได้คาดการณ์เอาไว้วา่ จะต้องสู ญเสี ยกองโจรไปราว
7 ส่ วนในการบุกเมืองครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใส่ ใจเท่าใดกับการที่ตอ้ งเสี ยกองโจรไปเพียง 5
ส่ วน อย่างไรก็ตาม สถานการณ์กลับไม่ได้ออกมาเป็ นดังหวัง

ประการแรกเลย เขาต้องการที่จะกําจัดบรรดาเหล่าหัวหน้าโจรเพื่อลดแรงต่อต้าน แต่แผนการ

ของเขาก็ไม่สามารถดําเนินไปอย่างราบรื่ นได้หลังจากเซียวอวีไ๋ ปพูดคุยกับเหล่ยเป่ า นัน่ ทําให้
หัวหน้ากลุ่มโจรส่ วนใหญ่ยงั คงมีชีวติ อยู่ นี่หมายความว่าพวกเขายังคงสามารถกลับไปที่ค่ายและ
ยังคงเป็ นผูน้ าํ เหล่าโจรกลุ่มตนได้อยู่ ประการที่สอง สุ บารุ ตอ้ งการจะสร้างความเสี ยหายให้กบั
เมืองไลอ้อนให้ได้มากที่สุดในสงครามครั้งนี้ มากจนถึงระดับที่เมืองไลอ้อนจ่ออยูท่ ี่ปากเหวแห่ง
การล่มสลาย ทว่าความแข็งแกร่ งของเมืองไลอ้อนที่แสดงออกมาให้เป็ นที่ประจักษ์ในครั้งนี้น้ นั
อยูเ่ หนือความคาดหมายไปมาก พวกออร์ค เอลฟ์ ผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรและอื่นๆนั้นแข็งแกร่ งกว่า
ที่เขาคิด ตอนนี้ แม้วา่ เขาจะกลืนกลุ่มโจรทั้งหมดเข้ามาได้ มันก็ยงั ไม่อาจรับรองได้วา่ เขาจะ
สามารถพิชิตเมืองไลอ้อนลงได้

ดังนั้นสุ บารุ จึงไม่ทราบว่าจะทําอย่างไรต่อไป เขาควรจะส่ งพวกโจรออกไปตายต่อหรื อว่าควร

จะใช้ประโยชน์ดา้ นจํานวนและโจมตีเมืองไลอ้อน

เมืองไลอ้อนนั้นแข็งแกร่ งยิง่ กว่าที่เขาเคยคิดเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงจําต้องเปลี่ยนแปลงจากแผนเดิม

ในบางจุด

"ล้อมเมือง! ข้าจะต้องล้อมเมืองไลอ้อนและหยุดการโจมตีเป็ นครั้งคราว ชาวบ้านและประชาชน

ของเมืองที่อยูใ่ กล้เคียงได้อพยพเข้าไปอยูภ่ ายในเมืองหมดแล้ว ดังนั้นอาหารย่อมมีไม่เพียงพอ
สําหรับทําสงครามระยะยาว พวกมันจะต้องพ่ายแพ้หากว่าเราปิ ดล้อมเมืองอีกราว 6 เดือน" สุ บา
รุ ตดั สิ นใจออกมา
อันที่จริ งเขามีวธิ ีแก้ปัญหาที่ดี จํานวนทหารที่อยูภ่ ายในเมืองไลอ้อนนั้นมีไม่มากนัก ดังนั้นเขา
ทราบว่าเมืองไลอ้อนจะไม่ยอมออกมาปะทะกับพวกเขา ตอนนี้เมืองไลอ้อนกําลังพึ่งพิงกําแพง
เพื่อป้ องกัน ขณะที่กลุ่มโจรซึ่งพยายามบุกโจมตีกเ็ กิดการสู ญเสี ยเป็ นจํานวนมาก ประการที่สอง
นั้น เมืองไลอ้อนไม่ได้มีประวัติความเป็ นมาที่ยาวนานนัก ถึงแม้วา่ พวกเขาจะรับผูค้ นไว้เป็ น
จํานวนมาก แต่อาหารที่มีอยูใ่ นคลังจะต้องไม่เพียงพอที่จะใช้หล่อเลี้ยงผูค้ นได้นานนัก

ปฏิเสธไม่ได้วา่ สุ บารุ น้ นั มีสายตาทีดีทีเดียว เขาสามารถค้นหาจุดอ่อนของเมืองไลอ้อนจนพบ

และยังเลือกใช้กลยุทธ์ที่เหมาะสมที่สุดเพื่อบีบให้พวกเขาออกมาต่อสู ้

นอกจากนี้แล้ว สุ บารุ ยงั สามารถระดมกําลังพลจากค่ายและตัดกําลังเมืองไลอ้อนต่อไปได้อีกสัก

พัก ในคราแรกนั้น เมืองไลอ้อนไม่เคยอยูใ่ นสายตาของเขามาก่อน แต่มาจนถึงตอนนี้แล้ว เขา
ทราบว่าเขาจะต้องเร่ งกําจัดเมืองเจ้าปั ญหานี้โดยเร็วที่สุด

ด้วยเหตุน้ ีเอง สุ บารุ จึงออกคําสั่งหยุดโจมตีและทําเพียงแค่ปิดล้อมเมืองไลอ้อนเอาไว้

สี หน้าของหัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่แปรเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาได้เห็นกลยุทธ์ที่สุบารุ กาํ ลังใช้

ออกมา เห็นได้ชดั ว่าสุ บารุ น้ นั มองออกว่าเมืองไลอ้อนของพวกเขาไม่อาจทนต่อการปิ ดล้อมเป็ น
เวลานานได้ ถึงแม้วา่ จะมีเส้นทางลับที่สามารถออกไปได้ ทว่าเส้นทางลับนั้นไม่อาจลําเลียง
เสบียงได้มากพอ

ไม่มีพ้นื ที่ที่เหมาะสมสําหรับการปลูกพืชผลอยูภ่ ายในเมือง เมืองไลอ้อนจะสามารถอาหารให้

เพียงพอต่อผูค้ นภายในเมืองได้อย่างไร? เมืองไลอ้อนได้ขยับขยายขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะ
เผชิญการโจมตีจากพวกโจร แม้วา่ จะเป็ นเรื่ องดี แต่ตอนนี้ผลในตอนนั้นได้กลายมาเป็ นปั ญหา
ใหญ่เสี ยแล้ว ประเด็นที่น่าเป็ นห่วงที่สุดก็คือ ผูท้ ี่อพยพมาใหม่และไม่ได้รู้สึกว่าตนนั้นเป็ น
ประชาชนของเมืองไลอ้อน ย่อมเป็ นที่แน่นอนว่าความโกลาหลจะเกิดขึ้นหากว่าผูค้ นเหล่านี้ไม่มี
อาหารให้รับประทาน

หัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่อบั จนหนทางที่จะแก้ปัญหานี้ พวกเขาเพียงมองดูเซียวอวีท๋ ี่ยงั คงเยือก

เย็นและฉีกยิม้ หยอกล้อกับเหล่าพี่สะใภ้

พวกเขาอดคิดไม่ได้วา่ เซียวอวีน๋ ้ นั จะต้องมีไพ่ลบั ซ่อนอยู่

"ท่านลอร์ด พวกเราควรจะทําอย่างไรดี?" มู่หลี่ถามขึ้นอย่างเป็ นกังวล

เซียวอวีเ๋ อ่ยตอบอย่างเกียจคร้าน "ไม่จาํ เป็ นต้องกังวล พวกเราจะกําจัดพวกมันทั้งหมด"

มู่หลี่ขมวดคิ้ว "ท่านลอร์ด พวกเรามีกาํ ลังไม่เพียงพอที่จะปะทะกับพวกมัน นักรบออร์คของท่า

นั้นแข็งแกร่ งแต่พวกเราเพิ่งจะสู ญเสี ยไพร่ พลไปกว่าสี่ พนั นาย ในขณะที่พวกมันยังเหลืออยูอ่ ีก
ราวหกถึงเจ็ดหมื่นคน พวกเราไม่อาจละทิ้งกําแพงเมืองเพื่อไปปะทะกับพวกมันได้"

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลง "พวกเราจะกําจัดพวกมันให้สิ้นซาก ท่านต้องการที่จะเดิมพันหรื อไม่? พวกเรา

มาเดิมพันด้วยเบี้ยเลี้ยงทหารของท่านกัน"

มู่หลี่ยมิ้ ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ผูค้ นในตระกูลทั้งหมดของเขาจะต้องถูกฆ่า ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึง

เงินเดือนของเขาหากว่าเมืองไลอ้อนถูกตีแตก เขารับคํา "ข้ารับเดิมพันขอรับ"
เซียวอวีห๋ วั เราะ "ท่านแพ้แน่ บอกไพร่ พลให้พกั ผ่อนเป็ นเวลาสองวัน พวกเราจะเปิ ดฉากโจมตี
ในคืนของวันที่สาม แล้วท่านจะได้เห็นสิ่ งที่น่าตื่นตา"

เซียวอวีท๋ อดสายตามองคามิลล่าขณะที่เขากล่าวออกมา นางนั้นเปลี่ยนมาสวมใส่ ชุดสําหรับฤดู

ร้อนแล้ว ดังนั้นเมื่อมองจากด้านหลังจึงให้ความรู ้สึกที่เย้ายวนอย่างมาก ราวกับว่านางกําลังท้า
ทายเขา นี่ทาํ ให้เซียวอวีเ๋ ลือดลมพุ่งพล่าน

หัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ต่างรู ้สึกสงสัยอยูเ่ ต็มอกกับการแสดงออกของเซียวอวี๋ อย่างไรก็ตาม

พวกเขาเลือกที่จะเชื่อว่าเซี ยวอวีน๋ ้ นั จะต้องสามารถสร้างปาฏิหาริ ยข์ ้ ึนมาได้ในอีกสามวันถัดจาก
นี้

มู่หลี่ได้เห็นแล้วว่าเกิดการสู ญเสี ยขึ้นน้อยมากกับพวกออร์คในสงคราม เขาเชื่อว่าเมื่อมีกองทัพ

เช่นนี้อยู่ การจะกวาดพิชิตโลกใบนี้ยอ่ มไม่ใช่เรื่ องเพ้อฝัน

..................................

.................................

เวลาสองวันนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว สุ บารุ น้ นั สั่งให้พวกโจรเข้าไปใกล้เมืองไลอ้อนและตะโกน

ท้าทายพวกเขาเพื่อกระตุน้ ให้เหล่าทหารออกมาต่อสู ้ซ่ ึงหน้า เซียวอวีจ๋ ึงได้ออกคําสั่งให้เหล่า
ทหารยามเพิกเฉยต่อถ้อยคําเหล่านั้น

ผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพรค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากประตูเมืองในกลางดึกของวันที่สาม เหล่าไพร่ พล

ได้ต้ งั แถวอยูเ่ ป็ นระเบียบเรี ยบร้อยพร้อมที่จะโจมตี เซียวอวีไ๋ ด้บอกกับพวกเขาล่วงหน้าว่าจะมี
ทัพเสริ มที่แข็งแกร่ งมาช่วยเหลือ อีกทั้งจํานวนยังจะเหนือกว่าพวกโจรเสี ยอีก พวกเขาจะ
สามารถกวาดล้างพวกโจรทั้งหมดออกไปได้ในการลงมือครั้งเดียว

เหล่าไพร่ พลต่างรู ้สึกเชื่อมัน่ อย่างมากเนื่องจากชัยชนะอันต่อเนื่องของเซียวอวี๋ "นี่ไม่แปลกใจ

แล้วที่ท่านลอร์ดดูเยือกเย็นอย่างมาก พวกเรามีกองหนุนขนาดใหญ่นี่เอง...."

ทหารเผ่ามนุษย์ท้ งั หมดต่างได้รับคําอวยพรจากอูเธอร์ ในขณะที่ทอร์ลนั้นอวยพรให้กบั พวกออร์

คเช่นกัน เหล่าอสู รโคโดนั้นตั้งแถวอยูร่ วมกับพวกออร์ค คาร์นและกรอมต่างยืนอยูด่ า้ นหน้าใน
ฐานะผูเ้ ปิ ดฉากนําการโจมตี

ทัพกองทัพค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากเมืองอย่างเงียบเชียบ เหล่านักล่าต่างล่วงหน้ามาก่อนเพื่อที่จะ
กําจัดหน่วยลาดตระเวนของพวกโจร นี่จะทําให้พวกโจรไม่ทนั ตระหนักถึงการเคลื่อนทัพของ
พวกเขาจนสายเกินการณ์

เหล่านักล่ากําลังอยูบ่ นหลังเสื อดาวทว่าพวกเขากลับเคลื่อนไหวได้อย่างเงียบเชียบในขณะยัง

สามารถพรางตัวตอนที่อยูน่ ิ่งกับที่ได้ แล้วนี่หน่วยลาดตระเวนของพวกโจรจะรับมือกับพวกเขา
ได้อย่างไร? นอกจากนี้ยงั ไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะกล้าเป็ นฝ่ าย้ปิดฉากการโจมตีเสี ยเอง
เนื่องเพราะกําลังของทั้งสองฝ่ ายนั้นแตกต่างกันจนเกินไป

สุ บารุ คิดว่าเมืองไลอ้อนจะต้องเปิ ดฉากขึ้นเมื่อเสบียงของพวกเขาหมดลง ทว่าเขาได้คาดคิดว่า

เซียวอวีจ๋ ะโจมตีหลังการล้อมเมืองเพียงสามวัน
ทั้งกองทัพหยุดเท้าห่างจากค่ายของพวกโจรราวสองไมล์ นักรบออร์ค 1,100 ตนได้รับหน้าที่
เป็ นทัพหน้า แถวของพวกออร์คได้ถูกสอดแทรกเอาไว้อสู รโคโด ในขณะที่พลเดินเท้าและไพร่
พลของเมืองไลอ้อนอีกหกพันนายจะเป็ นทัพหลัง

พลธนูเอลฟ์ พลปื นคนแคระและชาแมนนั้นคัน่ อยูต่ รงกลางทัพทั้งสอง ขณะที่พวกนักล่านั้น

ขนาบอยูด่ า้ นข้างและรับหน้าที่ในการปกป้ องทัพกลาง หน่วยไลเดอร์น้ นั อยูด่ า้ นหลังพวกเขาอีก
ทอดเพื่อรอคอยจังหวะโจมตีต่อจากพวกออร์ค

ทุกคนต่างเตรี ยมพร้อมขณะที่พวกเขามองไปที่เซี ยวอวี๋ ทั้งหมดกําลังรอคอยคําสั่งจากเขา มี

รอยยิม้ อันเร้นลับปรากฏอยูบ่ นใบหน้าของเขาขณะที่สั่งให้ทุกคนเตรี ยมลงมือ

ไม่นานนัก ทัพกองทัพก็ได้ยนิ เสี ยงฝ่ าสายลมดังมาจากบนท้องฟ้ าที่ห่างไกล พวกมันราวกับฝูง

ผึ้งที่กาํ ลังขยับปี กขึ้นลง

ไม่ชา้ พวกเขาก็ได้เห็นนกยักษ์บินผ่านศีรษะพวกเขาไป เหล่าทหารต่างรู ้สึกตกตะลึงเมื่อได้เห็น

นกยักษ์เหล่านั้น

"นัน่ มันอะไรกัน?"

ความหวาดกลัวจะปะทุออกมาเมื่อมนุษย์ได้เผชิญสิ่ งที่พวกเขาไม่รู้จกั

เซียวอวีส๋ ามารถจินตนาการถึงความตกตะลึงของพวกโจรได้เมื่อพวกมันได้พบกับบาทิเดอร์
ขณะที่เขาได้เห็นความรู ้สึกตกใจจากทหารฝ่ ายตนเอง
เซียวอวีไ๋ ด้จดั ทัพบาทิเดอร์ท้ งั หนึ่งพันเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นการทิง้ ระเบิดจะสามารถสร้าง
จุดพลิกผันในสงครามได้

หน่วยลาดตระเวนของพวกโจรเริ่ มสังเกตเห็นบาทิเดอร์เมื่อพวกมันได้บินมุ่งหน้าเข้าไปใกล้
พวกมันหันไปร้องตะโกนเพื่อปลุกพวกโจรที่ยงั คงพักผ่อน หากแต่นนั่ ก็สายไปเสี ยแล้ว.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 135

BANK WUTTHIPHAN·13 พฤศจิกายน 2017

พวกโจรที่งวั เงียตื่นขึ้นมายังคงไม่ทราบว่าเกิดเรื่ องอันใดขึ้น พวกมันไม่เคยคาดคิดว่าเมืองไล

อ้อนจะมีกลุ่มสัตว์อสู รบินได้มากมายถึงเพียงนี้

การที่จะฝึ กสัตว์อสู รบินได้ในโลกใบนี้น้ นั ยากมาก มีเฉาพะตระกูลที่มีเทคนิคพิเศษหรื อตระกูล

ทรงอํานาจเท่านั้นที่สามารถฝึ กพวกมัน ทว่าอย่างดีที่สุดพวกเขาก็มีอยูเ่ พียงแค่หลักสิ บเท่านั้น ไม่
มีทางที่จะมากถึงเพียงนี้ เป็ นเวลาหลายพันปี แล้วที่สัตว์อสู รบินได้ไม่ได้ถูกนํามาใช้ในสงคราม

บาทิเดอร์เริ่ มขว้างระเบิดเพลิงเข้าใส่ พวกโจรที่กาํ ลังสั่นระฆังแจ้งเตือนพรรคพวก

บึ้ม! บึ้ม!

เสี ยงระเบิดเพลิงดังกึกก้องท้องฟ้ า มันช่างเป็ นฉากที่งดงามเมื่อได้เห็นกองทัพบาทิเดอร์นบั พันปู

พรมทิ้งระเบิดพร้อมกัน นี่ราวกับมีเวทมนตร์เสกเพลิงขึ้นแผดเผาไปทัว่ พื้นที่
เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ ให้เหล่าบาทิเดอร์น้ นั ทิง้ ระเบิดพื้นที่ให้เป็ นวงกว้างมากที่สุด เขาสัง่ ว่าอย่าได้
มุ่งเน้นไปที่การสังหารเนื่องเพราะกุญแจสําคัญของการศึกในครั้งนี้กค็ ือ ระเบิดขนาดใหญ่และ
เปลวเพลิงที่ลุกท่วมพื้นที่ ระเบิดเพลิงเหล่านี้ยงั ไม่เหมาะสําหรับการสังหารผูค้ นมากนัก เซียวอวี๋
ได้ทดสอบมาแล้วและตัดสิ นว่าความรุ นแรงของมันยังไม่ดีเท่าที่ควร

จุดประสงค์หลักของระเบิดเพลิงคือ การวางเพลิงพื้นที่ พวกมันราวกับเป็ นไฟแช็คกําลังสู งใน

โลกใบเก่าของเซียวอวี๋ ถึงกระนั้นมันก็ยงั ไม่เหมาะสําหรับการใช้สังหาร มันเป็ นไปไม่ได้เลยที่
ไฟของพวกมันจะสามารถแผดเผาผูค้ นจนตายแม้วา่ อีกฝ่ ายจะไม่ได้สวมใส่ ชุดเกราะอยูก่ ต็ าม
อย่างดีที่สุดพวกมันก็ทาํ ได้เพียงแผดเผาผิวหนัง ผลลัพธ์น้ ีทาํ ให้เซียวอวีร๋ ู ้สึกท้อแท้ในตอน
เริ่ มต้น

โชคดีที่เซียวอวีน๋ ้ นั พบว่าระเบิดเพลิงพวกนี้สามารถอัพเกรดได้ บาทิเดอร์น้ นั ใช้ระเบิดเพลิงที่อยู่

ในขั้นต้น ดังนั้นความรุ นแรงของมันจึงยังตํ่าอยู่ อย่างไรก็ตาม ผลของมันจะเปลี่ยนไปเมื่อระเบิด
เพลิงได้รับการอัพเกรด เซียวอวีเ๋ ชื่อว่ามันจะรุ นแรงยิง่ ขึ้นเมื่อได้รับการอัพเกรดสักหลายครั้ง

อย่างไรก็ตาม การจะอัพเกรดพวกมันนั้นจําเป็ นจะต้องใช้ค่าผลงาน เซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นผูบ้ ญั ชาการ

ขั้นที่หา้ ดังนั้นเขาจึงสามารถอัพเกรดระเบิดเพลิงได้ถึงเพียงระดับที่หา้ และการจะอัพเกรด
ระเบิดเพลิงจากระดับแรกไปยังระดับสี่ น้ นั ต้องใช้ค่าผลงาน 10,000 แต้มในแต่ละระดับ จาก
ระดับที่หา้ ไปถึงระดับที่แปดนั้นจะใช้ 20,000 แต้มในแต่ละระดับ และจากระดับที่เก้าไปถึง
ระดับที่สิบสองนั้นจะใช้ 40,000 แต้มในแต่ละระดับ ค่าผลงานของเซียวอวีย๋ งั มีไม่มาก
ดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงอัพเกรดมันไประดับที่สอง
ถึงกระนั้นเซี ยวอวีก๋ ท็ ราบว่าเขาจะต้องใช้มนั ในสงครามขนาดใหญ่ในสักวันหนึ่งอยูแ่ ล้ว เขา
ทราบผลกระทบของมันจะรุ นแรงอย่างมาก ความโกลาหลและขวัญกําลังใจที่ลดลงก็เพียงพอ
สําหรับเขาแล้ว

เพลิงอันเกรี้ ยวกราดและเสี ยงดังกัมปนาทของระเบิดก็เพียงพอที่จะสกกดข่มสิ่ งมีชีวติ ได้ท้ งั หมด

ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงมนุษย์ นอกจากนี้ผคู ้ นในยุคนี้ยงั ไม่เคยพบเห็นอาวุธประเภทนี้มาก่อน
นอกจากนี้พวกเขายังไม่มีความคิดที่จะขุดสร้างสนามเพลาะเพื่อใช้เป็ นที่กาํ บังเอาไว้ล่วงหน้า
พวกโจรเริ่ มวิง่ หลบหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้เมื่อเห็นฉากซึ่งราวกับอยูใ่ นขุมนรกที่เบื้องหน้า

พวกโจรทําได้เพียงก่นด่าสาปแช่งเวทมนตร์ตอ้ งห้ามที่กาํ ลังตกลงมาจากบนท้องฟ้ าเหล่านี้ พวก

มันไม่อาจจินตนาการถึงสิ่ งอื่นที่สามารถสร้างปรากฏการณ์เช่นนี้ได้

พวกมันส่ วนใหญ่ต่างคิดว่าเวทมนตร์ตอ้ งห้ามถูกนํามาใช้ในสงครามครั้งนี้ ดังนั้นพวกมันจึงเริ่ ม

วิง่ หนีอย่างไม่คิดชีวติ พวกมันสู ญเสี ยความคิดที่จะต่อต้าน ในขณะที่บางส่ วนกระทัง่ ไม่กล้า
หลบหนีและทําได้เพียงซ่ อนตัวอยูภ่ ายในกระโจมหรื อใต้โต๊ะขณะที่เนื้อตัวสัน่ เทาไปด้วยความ
กลัว พวกโจรต่างเหยียบยํา่ กันเองหรื อผลักคนอื่นๆเพื่อเปิ ดทางหลบหนีให้กบั ตน

แม้แต่สุบารุ เองก็ตกตะลึงเมื่อได้พบเห็นเปลวเพลิงและระเบิด เขาไม่ทราบว่าเกิดเรื่ องอะไรขึ้น สุ

บารุ น้ นั เป็ นผูบ้ ญั ชาการที่ยอดเยีย่ มและเป็ นคนที่ชาญฉลาด ทว่าเขาจะเข้าใจการใช้อาวุธเพลิงได้
อย่างไร? เขายังเยือกเย็นกว่าโจรคนอื่นๆมาก ทว่ากระทัง่ ตัวสุ บารุ เองก็ยงั ไม่มีความคิดที่จะต่อสู ้
แข็งขืน เขากวาดมองไปทัว่ และรี บใช้พลังปราณเพื่อหลบหนีออกไปให้เร็วที่สุด

เซียวอวีไ๋ ด้เลือกใช้กลยุทธ์ปูพรม ดังนั้นผลของมันจึงแปลกประหลาดสําหรับพวกมันเกินไป

นอกจากนี้การทิง้ ระเบิดเริ่ มขึ้นในช่วงเวลากลางคืนในขณะที่พวกโจรส่ วนใหญ่ต่างจมอยูใ่ น
นิทรา พวกเขารู ้สึกราวกับเผชิญฝันร้ายเมื่อได้ตื่นขึ้นมาพบเห็นฉากราวกับขุมนรกนี้
เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะที่จอ้ งมองไปที่ค่ายโจร ผลของระเบิดเพลิงนั้นเป็ นไปตามที่เขาคิดเอาไว้

"บุกได้!" เซี ยวอวีอ๋ อกคําสั่งเมื่อการระเบิดระลอกแรกสิ้ นสุ ดลง

ฝ่ ายศัตรู น้ นั หมดกําลังใจที่จะต่อสู ้ พวกโจรราวกับอาคารที่กาํ ลังจะพังทลายลงหากเพียงสัมผัส

ถูก ดังนั้นนี่จึงเป็ นโอกาศที่ดีที่สุดที่จะบุกโจมตี

โฮกกกกกก~~

พวกออร์คคํารามออกมาขณะวิง่ ติดตามกรอมและคาร์นไป ทัพหน้าเปิ ดฉากจู่โจม พวกโจรยิง่ สั่น

เทามากยิง่ ขึ้นเมื่อได้เห็นพวกออร์ควิง่ เข้ามา นี่ไม่ใช่การสู ้รบ หากแต่เป็ นการเข่นฆ่าอยูเ่ พียงฝ่ าย
เดียว จิตใจของพวกโจรพังทลายลงอีกทั้งผูบ้ ญั ชาการของพวกเขายังหายตัวไป ทางเลือกเดียว
ของพวกมันคือการหลบหนี สนามรบแปรเปลี่ยนเป็ นการไล่ล่ากันของมุสิกและแมว พวกโจร
ค่อยๆถูกจับกุมหรื อถูกสังหาร

พวกโจรส่ วนใหญ่เลือกทิ้งอาวุธยอมจํานน

กองทัพของเซี ยวอวีย๋ งั ไล่ล่าติดตามพวกโจรเป็ นระยะทางหลายสิ บไมล์ มีพวกโจรถูกสังหารนับ

ไม่ถว้ น ในขณะที่ยงั ถูกจับเป็ นทาสอีกมาก บาทิเดอร์ได้กลับไปที่ฐานเพื่อเติมระเบิดเพลิงและ
บินย้อนกลับมาอีกครั้ง

..............................
..............................

เมื่อแสงอรุ ณสาดส่ อง ซากศพนับไม่ถว้ นของพวกโจรได้ทอดยาวเป็ นระยะทางหลายสิ บไมล์ สุ

บารุ สามารถหลบหนีไปได้พร้อมกับพวกโจรที่เหลือไม่ถึงห้าพันคน

มีไม่ถึงห้าพันคนที่สามารถหลบหนีไปได้จากกองกําลังทั้งหมดกว่าหนึ่งแสนคน นี่เป็ นชัยชนะ

อันยิง่ ใหญ่ หน่วยไรเดอร์และนักล่านั้นมีผลงานอย่างมากในศึกครั้งนี้ ความคล่องตัวของพวกเขา
ถูกดึงออกมาใช้อย่างเต็มเปี่ ยม พวกไรเดอร์น้ นั ยอดเยีย่ มมาก หมาป่ าของพวกเขาจะเข้าขยํ้าศัตรู
อย่างดุดนั พวกโจรแค่เพียงได้ยนิ เสี ยงหอนของพวกมันก็จะรู ้สึกขวัญผวา

นอกจากนี้ พวกไรเดอร์ยงั ไม่สามารถพวกโจรในทันที พวกเขาจะเพียงแค่ทาํ ให้พวกมันบาดเจ็บ

จนไม่อาจเคลื่อนไหวและไล่ล่าพวกโจรต่อ พวกโจรที่บาดเจ็บสาหัสจึงทําได้เพียงนอนรอความ
ตายจากฝี มือของกองกําลังที่ติดตามมา

เซียวอวีส๋ งั่ ไม่ให้ติดตามต่อขณะที่สังหารและปลดทรัพย์พวกโจรระหว่างทาง

เซียวอวีท๋ ราบดีวา่ หัวหน้าโจรส่ วนใหญ่น้ นั เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ ดังนั้นแม้วา่ สนามรบจะวุน่ วายสัก
เพียงใด พวกเขาก็ยงั คงสามารถเอาตัวรอดไปได้

เหล่าทหารของเมืองไลอ้อนเริ่ มต้นเก็บกวาดสนามรบ พวกเขาส่ วนใหญ่ต่างสงสัยเกี่ยวกับที่มา

ของสัตว์อสู รบินที่ได้ช่วยพวกเขาในช่วงเวลากลางคืน นอกจากนี้พวกมันยังสามารถระเบิดพื้นที่
ได้ นี่ยงิ่ กระตุน้ ความอยากรู ้อยากเห็นของพวกเขา
พวกมันเป็ นมังกรขนาดเล็กงั้นหรื อ? แล้วเหตุใดท่านอร์ดของพวกเขาถึงสามารถมีพวกมันได้
มากมายถึงเพียงนั้นกัน?

หัวหน้าทหารฮุ่ยและหลี่มู่กร็ ู ้สึกตกตะลึงเช่นกัน พวกเขาไม่ทราบว่านัน่ เป็ นสัตว์ชนิดใด

เซียวอวีบ๋ อกพวกเขาเอาไว้วา่ จะมีกองทัพนับแสนมาช่วยเหลือ ตอนนี้พวกเขาได้ทราบแล้วว่านัน่

เป็ นถ้อยคําโกหก ทว่ามันก็เป็ นเรื่ องจริ งที่สัตว์อสู รพวกนั้นมีกาํ ลังรบเทียบได้กบั ไพร่ พลนับ
แสน

เซียวอวีก๋ ลับมาที่เมืองไลอ้อนขณะที่หวั หน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่กาํ ลังบงการเหล่าทหารเก็บกวาด

สนามรบ....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 136

BANK WUTTHIPHAN·14 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีก๋ ลับมาที่ฐานทัพออร์คเพื่อเพิ่มระดับของระเบิดเพลิงที่บาทิเดอร์ใช้จนถึงระดับที่หา้
เพียงคํ่าคืนเดียว เซียวอวีไ๋ ด้รับค่าผลงานมากว่าหนึ่งแสนแต้ม

นอกจากนี้เขายังเพิ่มขึ้นอีก 2 ระดับจนมาถึงระดับที่ 14 แล้ว เขาได้รับแต้มทักษะมา 4 แต้ม

เขาจึงเลือกเพิ่มไปที่ทกั ษะพรแห่งพละกําลังจนถึงระดับที่ 3 ดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีความ
แข็งแกร่ งเพิ่มขึ้นอีก 60% นอกจากนี้ทกั ษะบุกทะลวงของเขาก็ยงั อยูใ่ นระดับที่ 3 แล้วเช่นกัน
ในสนามรบขนาดใหญ่เขาสามารถใช้ทกั ษะพุ่งทะยานเพื่อเข้าไปอยูท่ ่ามกลางศัตรู ก่อนที่จะใช้
ทักษะพายุคลัง่ สังหารศัตรู และใช้เทเลพอตหลบหนีออกมาได้
เซียวอวีย๋ งั เหลือแต้มทักษะอยูอ่ ีก 2 แต้ม เขาจึงขบคิดอยูค่ รู่ หนึ่งก่อนจะตัดสิ นใจเพิม่ ระดับ
ให้กบั ทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์และโล่แห่งเทมพลาร์ของพาลาดิน เขาทราบว่าอาจจะต้องใช้ทกั ษะนี้
ในตอนที่อูเธอร์ไม่อยูด่ ว้ ย โล่แห่งเทมลาร์จะช่วยเพิ่มป้ องกันและช่วยรับรองความปลอดภัย
ให้กบั เขาได้ยงิ่ ขึ้น ด้วยเหตุน้ ี ทั้งการโจมตีและการป้ องกันของเขาจึงอยูใ่ นระดับที่ยอดเยีย่ ม เขา
เชื่อว่าตนจะสามารถช่วยเหลือฮีโร่ ออกมาได้หากพวกเขาถูกล้อมกรอมโดยศัตรู จาํ นวนมาก

หลังจากจัดสรรแต้มทักษะไปแล้วเขาก็ตรวจสอบระเบิดระดับที่หา้ พวกมันยังดีไม่พอที่จะใช้กบั
เกราะหนัก แต่กเ็ พียงพอที่จะทําร้ายผูค้ นทัว่ ไป นอกจากนี้ หากว่าขวดหล่นใส่ ศีรษะของศัตรู มนั
ก็อาจสังหารได้ทนั ที เซี ยวอวีร๋ ู ้สึกพึงพอใจกับผลลัพธ์ของมัน

นี่เป็ นยุคของอาวุธเย็น ทว่าระเบิดเพลิงนั้นเป็ นอาวุธจากสงครามโลกครั้งที่สอง เซียวอวีเ๋ ข้าใจว่า

เมื่อระเบิดเพลิงถูกอัพเกรดไปจนถึงระดับที่สิบสองได้ล่ะก็ เช่นนั้นมันก็อาจเทียบได้กบั ลูก
ระเบิดขนาดย่อมของเครื่ องบินทิ้งระเบิด

เหล่าทหารจากเมืองไลอ้อนต้องใช้เวลาถึงหนึ่งวันเต็มในการสะสางสนามรบ สุ บารุ ได้นาํ เหรี ยญ

ทองมาด้วยเป็ นจํานวนมากเพื่อไว้ใช้เป็ นรางวัลให้กบั พวกโจร ทว่าในระหว่างที่พวกมันหลบหนี
ไสิ่ งของมีค่าต่างๆก้ถูกทิ้งเอาไว้ที่เบื้องหลัง ไม่มีผใู ้ ดคิดถึงเงินทองเหล่านั้นเมื่อความตายย่าง
กรายมาถึงตัว

มีเพียงสามล้านเหรี ยญทองเท่านั้นที่ถูกนําเข้าไปในสนามรบด้วย แต่เพียงแค่น้ นั ก็เพียงพอที่จะ

แก้ปัญหาด้านการเงินของเมืองไลอ้อนได้แล้ว เซียวอวีย๋ งั ต้องซื้ อ อาวุธ ชุดเกราะ ผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพง
ไพร สร้างหอสังเกตการณ์และอื่นๆอีกมาก ทั้งหมดทั้งมวลล้วนต้องใช้เงินทองในการจับจ่าย
เมืองไลอ้อนต้องจ่ายออกไปมหาศาลในการเอาชนะพวกโจรลง มีเพียง 4,000 นายที่เหลือรอด
จากทัพใหญ่ 10,000 นายในตอนแรก

ออร์คจากระบบถูกสังหารไป 67 ตน พวกมันสู ้รบอยูใ่ นแนวหน้า ดังนั้นย่อมเป็ นธรรมดาที่จะ

เกิดการบาดเจ็บล้มตาย นอกจากนี้พวกออร์คยังมีทกั ษะคลุม้ คลัง่ และจะเดินหน้าฆ่าไม่หยุด
หย่อนจนกว่าชีวติ จะหาไม่ นี่จึงเป็ นเหตุผลว่าเหตุใดพวกออร์คจึงถูกสังหารจํานวนมาก

พลเดินเท้าเสี ยชีวติ ไป 10 นาย การป้ องกันของพวกเขานั้นยอมเยีย่ มมาก ดังนั้นจึงเป็ นการยากที่

จะสร้างบาดแผลให้กบั พวกเขา สาเหตุหลักของการเสี ยชีวติ คือพวกโจรฉุดดึงพวกเขาจนร่ วง
หล่นจากกําแพงเมืองหรื อใช้หน้าไม้ระดมยิงเข้าใส่

พลธนูเอลฟ์ เสี ยชีวติ ไป 11 นาย ส่ วนใหญ่แล้วตกตายเพราะหน้าไม้ที่ยงิ เข้าใส่ ขณะที่บางคน

ถูกสังหารระหว่างการไล่ล่าพวกโจร ถึงอย่างไรความแข็งแกร่ งของพวกเขาในการต่อสู ้ระยะ
ประชิดก็ยงั คงตํ่า

มีพลปื นเพียง 2 นายเท่านั้นที่พลีชีพในสงคราม ความสู งของพวกเขานั้นน้อยมาก ดังนั้นจึงยาก

ที่จะหลบหนี หนึ่งในนั้นถูกสังหารจากก้อนหินที่ถูกยิงมาจากเครื่ องยิงหิน ขณะที่อีกคนนั้นถูก
สังหารจากการแยกตัวออกไปจากทัพหลักระหว่างการไล่ล่าพวกโจร ทําให้เขาถูกพวกโจรล้อม
และกลุม้ รุ มสังหาร

ฉินเช่อมีความสามารถในการบัญชาการเครื่ องยิงทําลายทั้ง 50 เครื่ องได้ ดังนั้นเครื่ องยิงหิน

และบาริ สต้าของพวกโจรจึงไม่อาจเปล่งประสิ ทธิภาพได้เท่าที่ควร พวกมันเป็ นเป้ าหมายแรก
ของฉินเช่อ นอกจากนี้วถิ ียงิ ของฝ่ ายพันธมิตรกองโจรยังเป็ นจากที่ต่าํ สู่ ที่สูง ดังนั้นความแม่นยํา
ของพวกมันจึงตํ่ามาก
อสู รโคโดตายไป 1 ตัว ไรเดอร์ตาย 10 ตน เหล่าไรเดอร์น้ นั รับหน้าที่ไล่กวดตามพวกโจรไป
เป็ นระยะทางไกลที่สุด ดังนั้นการสู ญเสี ยจึงเป็ นเรื่ องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ชาแมน 5 ตนถูกสังหาร มี 2 ตนถูกสังหารจากหน้าไม้และอีก 3 ตนตายในระหว่างการไล่ล่า

ความสามารถในการป้ องกันตัวของพวกมันนั้นตํ่าเช่นเดียวกับพลธนูเอลฟ์

ในขณะที่เหล่าบาทิเดอร์ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เซียวอวีไ๋ ด้สั่งพวกมันให้บินสู งเข้าไว้ระหว่างที่ทิง้

ระเบิดเพลิงลงมา นอกจากนั้นเขายังห้ามไม่ให้พวกมันลดเพดานบินลงตํ่าเพื่อไปโจมตีศตั รู ส่ วน
วิชดอกเตอร์ยงั คงปลอดภัยในขณะที่อยูแ่ นวหลังคอยสนับสนุนกองทัพ

กล่าวโดยสรุ ปแล้ว นี่นบั เป็ นชัยชนะอันงดงาม ทางฝั่งเซียวอวีเ๋ กิดการสู ญเสี ยน้อยกว่าอีกฝ่ ายมาก
ปัจจัยสําคัญก็คือ อุปกรณ์ที่มีคุณภาพสู งจากระบบ นอกจากนี้ยงั มีคาํ อวยพรจากเหล่าฮีโร่ ที่ช่วย
เพิ่มความแข็งแกร่ งโดยรวมของกองทัพ หลังจากได้รับคําอวยพรไปแล้ว นักรบออร์คเพียงหนึ่ง
ตนสามารถรับมือกับพวกโจรได้ราวสี่ ถึงห้าสิ บคนในคราเดียว

ลูกศรแทบทุกดอกที่ถูกยิงออกไปนั้นสามารถปลิดชีพพวกโจรได้ในทันที ไม่มีผใู ้ ดในทวีปนี้ที่

สามารถครอบครองกองทัพนักธนูช้ นั ยอดถึง 300 คนได้ แม้วา่ ความสามารถในการต่อสู ้ระยะ
ประชิดของพวกเขาจะอ่อนแอ หากแต่เมื่อได้รับการส่ งเสริ มจากทักษะรัศมีจา้ วธนูแล้ว พวกเขาก็
เปรี ยบได้กบั เครื่ องจักรสังหาร กระทัง่ เกราะเบาก็ยงั ไม่อาจปกป้ องชีวติ พวกโจรจากคมศรของ
พวกเขาได้

นอกจากนี้ ส่ วนใหญ่แล้วเซียวอวีย๋ งั เป็ นฝ่ ายตั้งรับ เขาได้เปรี ยบจากชัยภูมิสูง นอกจากนี้ ผูพ้ ิทกั ษ์
แห่งพงไพรที่เฝ้ ารักษาประตูเมืองยังสามารถสังหารพวกโจรอย่างต่อเนื่อง การใช้หน่วยรบทาง
อากาศเป็ นครั้งแรกและการทิ้งระเบิดยังทําให้พวกโจรหมดกําลังใจในการต่อสู ้ นอกจากนี้
กองทัพโจรพวกนี้ยงั เป็ นเพียงลิ่วล้อไม่ใช่มือดี

ฝ่ ายเซียวอวีน๋ ้ นั เกิดการสู ญเสี ย หากแต่ผลที่ได้รับกลับมานั้นมีมากมายมหาศาล

ฮีโร่ ทุกคนมีระดับเพิ่มขึ้น

เซียวอวี(๋ ระดับ 14) มีทกั ษะดังนี้

วินด์วอร์ค(ระดับ 3),โจมตีจุดตาย(ระดับ 3),อมนิแสลช(ระดับ 5),พายุคลัง่ (ระดับ 3),พุ่ง
ทะยาน(ระดับ 2),ตีฝ่า(ระดับ 3),เกราะเหมันตร์(ระดับ 1),เทเลพอต(ระดับ 3),พรแห่ง
พละกําลัง(ระดับ 3),โล่แห่งเทมพลาร์(ระดับ 1),แสงศักดิ์สิทธิ์(ระดับ 1)

แอนโทนีดาสนั้นมีน้ าํ ยามานาให้ดื่มอย่างไม่จาํ กัด ดังนั้นทักษะของเขาจึงแทบถูกใช้ออกไป

ตลอดเวลา ด้วยเหตุน้ ีระดับของเขาจึงอยูท่ ี่ 18 แล้ว เซียวอวีไ๋ ด้จดั แต้มทักษะ 4 แต้มไปที่สอง
ทักษะ

แอนโทนีดาส(ระดับ 18) มีทกั ษะดังนี้

แท่งนํ้าแข็ง(ระดับ 3),เขตแดนเยือกแข็ง(ระดับ 3),คลื่นเยือกแข็ง(ระดับ 3),อัญเชิญจิต
วิญญาณนํ้า(ระดับ 3),ยุคเยือกแข็ง(ระดับ 2),เทเลพอร์ต(ระดับ 1),เกราะเหมันตร์(ระดับ 2),
เพิ่มความแข็งแกร่ งจิตวิญญาณนํ้า(ระดับ 3)

กรอมเองก็มาถึงระดับที่ 17 หลังสังหารพวกโจรไปมากมาย เซียวอวีจ๋ ดั สรรแต้มทักษะไปที่ตี

ฝ่ าจนถึงระดับสู งสุ ดและคํารามข่มขวัญ
กรอม(ระดับ 17) มีทกั ษะดังนี้ วินด์วอร์ค(ระดับ 2),โจมตีจุดตาย(ระดับ 3),อมนิแสลช
(ระดับ 5),พายุคลัง่ (ระดับ 3),พุ่งทะยาน(ระดับ 1),ตีฝ่า(ระดับ 2),คํารามข่มขวัญ(ระดับ 1)

ทิรันด้า(ระดับ 17) มีทกั ษะดังนี้ ศรเวทย์(ระดับ 3),จิตวิญญาณแห่งสัตวป่ า(ระดับ 1),รัศมี

จ้าวแห่งธนู (ระดับ 5),ลักษณ์แห่งเหยีย่ ว(ระดับ 3), ตาเหยีย่ ว(ระดับ 3),ศรกระจาย(ระดับ
2),กระหนํ่ายิง(ระดับ 1)

ทอร์ลนั้นเพิ่มขึ้นมา 3 ระดับจนมาถึงระดับที่ 15

ทอร์ล(ระดับ 15) มีทกั ษะดังนี้ สายฟ้ าฟาด(ระดับ 3),อานุภาพแห่งรู ปสลักปฐพี(ระดับ 3),

อัญเชิญจิตวิญญาณปฐพี(ระดับ 3),โล่ปฐพี(ระดับ 2),คนทรง(ระดับ 1)

อูเธอร์เพิม่ ขึ้นมา 4 ระดับมาอยูท่ ี่ 16 ค่าประสบการณ์ที่ไพร่ พลธรรมดาได้รับลว้นถูกแบ่งมา

ให้กบั เขา เซียวอวีเ๋ ลือกเพิ่มทักษะการโจมตีของครู เซเดอร์เพิม่ ยกระดับพลังโจมตีและทักษะโล่
แห่งเทมพลาร์เพื่อเพิ่มพลังป้ องกัน ทั้งยังเพิ่มระดับให้กบั ชําระล้างเพิ่มที่ในอนาคตเขาจะ
สามารถขจัดพิษร้ายได้

อูเธอร์(ระดับ 16) มีทกั ษะดังนี้ แสงศักดิ์สิทธิ์(ระดับ 3),การโจมตีของครู เซเดอร์(ระดับ 2),

โล่แห่งเทมพลาร์(ระดับ 3),พรแห่งพละกําลัง(ระดับ 3),รัศมีแห่งศรัทธา(ระดับ 3),คํา
พิพากษา(ระดับ 1),ชําระล้าง(ระดับ 1)

คาร์นได้บุกหน้าตะลุยสังหารพวกโจรไปมหาศาลจนทําให้เขามีระดับ 14
คาร์น(ระดับ 14) มีทกั ษะดังนี้ คลื่นปฐพี(ระดับ 3),กระทืบปฐพี(ระดับ 3),กู่ร้อง(ระดับ 3),
เหวีย่ งกวาด(ระดับ 3),เชี่ยวชาญด้านอาวุธ(ระดับ 1)

เหล่านักรบจากระบบเองก็มีระดับเพิ่มขึ้นมา ออร์คชุดแรกๆบางส่ วนมีระดับถึง 10 อยูแ่ ล้ว

ดังนั้นหลังการต่อสู ้ พวกมันจึงมีระดับมาอยูท่ ี่ 11 และสามารถทะลวงขีดจํากัดจนข้ามขั้นกลาย
มาเป็ นฮีโร่ เซียวอวีไ๋ ด้เฝ้ ารอโอกาศนี้มาตลอด พวกออร์คส่ วนใหญ่มีระดับมากกว่า 8 ซึ่ง
หมายความว่าพวกมันได้แข็งแกร่ งยิง่ กว่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั แรกแล้ว ลองนึกจินตนาการถึงกองทัพที่
เต็มไปด้วยผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั แรกสิ

เอลฟ์ หลายคนมาถึงระดับ 10 ขณะที่ส่วนมากยังอยูใ่ นระดับ 9 พวกเขาต่างมีทกั ษะยิงอย่าง

แม่นยําซึ่งทําให้พวกเขากลายเป็ นมือธนูระดับสุ ดยอด ความรุ นแรงของลูกศรเปรี ยบได้กบั การยิง
จากบาริ สต้าขนาดย่อม

พลเดินเท้าอยูใ่ นระดับที่ 6 พลังป้ องกันของพวกเขานั้นมหาศาล อย่างไรก็ตาม ยังไม่อาจเทียบ

ได้กบั พวกออร์คและเอลฟ์ ในด้านพลังโจมตี อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงเป็ นกองกําลังที่สาํ คัญ
ของเซียวอวี๋ พวกเขาสามารถดันศัตรู ไปด้านหน้าและปกป้ องกองทัพโจมตีระยะไกล พวกเขามี
ทักษะสามทักษะที่สามารถเรี ยนรู ้ได้ ยกโล่ โล่กระแทกและตั้งกําแพงโล่

พวกออร์คจะรับผิดชอบด้านการโจมตี ในขณะที่พลเดินเท้าจะรับหน้าที่ในการป้ องกัน

การเพิ่มระดับของพลปื นนั้นค่อนข้างตํ่าเนื่องเพราะความแม่นยําที่ต่าํ ของพวกเขา พลปื นโดย

เฉลี่ยนนั้นมีระดับอยูท่ ี่ 6 ถึงกระนั้นเซี ยวอวีก๋ ไ็ ม่ได้วติ กกังวลใดๆ หลังจากที่ไปถึงระดับ 10
แล้วพวกเขาก็จะได้เรี ยนรู ้ทกั ษะยิงกระจายซึ่ งจะช่วยเพิ่มประสิ ทธิภาพในการโจมตีได้หลาย
เป้ าหมาย
สองทักษะแรกของพลปื นคือ ยิงอย่างแม่นยํา(เพิม่ ความแม่นยําในการโจมตี) และกายศิลาซึ่งจะ
ลดความเร็วในการเคลื่อนที่แต่เพิ่มพลังต่อสู ้ในระยะประชิดขึ้นมา

เหล่านักล่าเองก็มีผลงานไม่นอ้ ย นักล่าส่ วนใหญ่น้ นั อยูใ่ นระดับที่ 7 ขณะที่บางคนถูกทิ้งไว้อยูท่ ี่

ระดับ 6 ทักษะแรกของพวกเขาทําให้พวกเขาสามารถใช้ใบมีดต่างบูมเมอแรงได้ ทักษะที่สอง
คือจิตวิญญาณแห่งสัตว์ป่าที่จะช่วยเพิ่มความเข้าใจกับเสื อดาวสัตว์พาหนะ ทักษะที่สามเรี ยกว่า
เซนทรี พวกมันสามารถถูกติดตั้งเอาไว้ในที่ต่างๆเพื่อคอยตรวจจับศัตรู หากว่าอีกฝ่ ายเดินผ่าน
ภายในระยะ เซียวอวีก๋ าํ ลังเฝ้ ารอให้พวกเขาไปถึงระดับที่ 10 เพราะเมื่อถึงตอนนั้นเพียงนักล่า
สิ บตนก็จะสามารถทําให้เขาสามารถรวบรวมข่าวสารได้อย่างรวดเร็วแล้ว

บาทิเดอร์ ไรเดอร์ ชาแมนและอสู รโคโดนั้นอยูใ่ นระดับที่ 3

ทักษะของไรเดอร์คือ วางกับดัก ฟันซํ้า รวมเป็ นหนึ่ง

ทักษะของชาแมนคือ กระหายเลือด โล่อสั นี ล้างมลทิน

ชาแมนจะสามารถใช้ทกั ษะ กระหายเลือดเพื่อเพิ่มพลังให้กบั พวกออร์คได้

ทักษะของอสู รโคโดคือ กระทืบ พุ่ง กลืนกิน

วิชดอกเตอร์มีทกั ษะ รักษา วางกับดักและทักษะตรวจสอบ อย่างไรก็ตาม เซียวอวีใ๋ ช้พวกมันใน

การคอยเยียวยาพวกออร์ค เพราะกองทัพอันเข้มแข็มเช่นนี้ เซียวอวีจ๋ ึงสามารถโค่นล้มกองทัพ
หนึ่งแสนนายลงได้โดยที่เกิดความสู ญเสี เพียงเล็กน้อย เขาเชื่อว่าหากใช้ควบคู่ไปกลยุทธ์ที่
เหมาะสมแล้ว เช่นนั้นเขาก็จะสามารถใช้นกั รบจากระบบ 4,000 นายที่เขามีเอาชนะพวกโจร
ได้

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 137

BANK WUTTHIPHAN·14 พฤศจิกายน 2017

ใบหน้าของประชาชนภายในดินแดนไลอ้อนต่างแต่งแต้มเอาไว้ดว้ ยรอยยิม้ หลังจากสนามรบถูก

เก็บกวาดออกไป กองทัพหนึ่งหมื่นคนสามารถเอาชนะกองทัพมากกว่าหนึ่งแสนคนได้! นี่
สมควรจะถูกบันทึกเอาไว้เช่นไร?

ผูค้ นที่อพยพเข้าใหม่ต่างคิดหาหนทางอพยพอีกครั้งหลังเมืองไลอ้อนถูกปิ ดล้อม อย่างไรก็ตาม

พวกเขาแปรเปลี่ยนเป็ นเชื่อมัน่ ในเมืองไลอ้อน อนาคตของดินแดนและผูป้ กครองดินแดนหลัง
ได้รับชัยชนะอันยิง่ ใหญ่เกิดขึ้น

เซียวอวีไ๋ ม่ได้เฉลิมฉลอง หากแต่เริ่ มจัดพิธีศพให้กบั เหล่าทหารหาญที่เสี ยชีวติ ในสงคราม

อนุสาวรี ยว์ รี บุรุษที่ใจกลางเมืองไลอ้อนถูกสลักเอาไว้ดว้ ยรายชื่อเหล่าทหารที่เสี ยชีวติ นัน่ ทําให้
ผูค้ นในเมืองไลอ้อนรู ้สึกตกตะลึงอีกครั้ง ในยุคนี้น้ นั มีเพียงนามของขุนนางเท่านั้นที่จะได้รับ
การจารึ กเอาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ จะมีใครเล่าที่คิดจะสร้างอนุสาวรี ยใ์ ห้กบั ไพร่ พล
ธรรมดา?

พวกเขาส่ วนใหญ่ยงั ไม่มีแม้กระทัง่ สกุล นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้เหล่าทหารคิด

สกุลขึ้นเพื่อที่ครอบครัวของทหารที่เสี ยชีวติ จะสามารถใช้มนั สื บไป เพื่อที่คนเหล่านั้นจะ
สามารถกล่าวได้อย่างภาคถูมิวา่ บุตรชาย บิดา พี่นอ้ ง หรื อญาติของพวกเขาได้รับการสลักนามที่
อนุสาวรี ยว์ รี บุรุษ

อนุสาวรี ยว์ รี บุรุษจะอยูค่ ู่เมืองไลอ้อนตราบจนล่มสลาย หลังจากนั้นเซี ยวอวี๋กป็ ฏิบตั ิตามคํา

สัญญาและมอบที่ดินให้ครอบครัวของผูเ้ สี ยชีวติ ไปใช้โดยไม่ตอ้ งเสี ยภาษีเป็ นเวลาหลายปี

การกระทํานี้ได้ทาํ ให้ฝงู ชนกลายเป็ นตื่นเต้นจนคลุม้ คลัง่ ไม่กี่วนั ถัดจากนั้นก็มีผมู ้ าสมัครเข้า

ร่ วมกับกองทัพมากกว่า 30,000 คน ทว่าเมื่อไลอ้อนในตอนนี้ยงั ไม่อาจรับทหารจํานวนมาก
ขนาดนั้นได้ พวกเขายังต้องจัดหาอุปกรณ์ให้กบั ไพร่ พล ซึ่งนัน่ ต้องใช้จ่ายอีกไม่นอ้ ย

ถึงกระนั้นก็มีผคู ้ นกว่า 20,000 คนได้รับการบรรจุเข้าเป็ นกําลังพลสํารอง พวกเขาเป็ นเกษตร

แต่จะได้รับการเรี ยกตัวไปฝึ กเป็ นครั้งคราว พวกเขาจะถูกส่ งเข้าสู่ สนามรบในกรณี ที่เกิด
เหตุการณ์ฉุกเฉินขึ้น นอกจากนี้พวกเขายังได้รับอุปกรณ์มาจากซากศพของพวกโจร ทั้งอาวุธ
และชุดเกราะล้วนอยูใ่ นระดับที่ดี เซียวอวีไ๋ ด้นาํ แนวคิดในสมัยมาใช้ในเรื่ องของการจัดตั้งกําลัง
พลสํารอง เขาเชื่อว่าเขาจะสามารถใช้สาํ รองเหล่านี้เป็ นส่ วนหนึ่งของกองทัพในอนาคตเมื่อ
ดินแดนไลอ้อนขยับขยายออกไป

เหล่าบุรุษไม่จาํ เป็ นต้องกังวลเกี่ยวกับความตายเนื่องจากพวกเขาทราบว่าครอบครัวของพวกเขา

จะได้รับการดูแลและพวกเขาได้รับเกียรติอย่างสู งเมื่อพลีชีพในสนามรบ

เซียวอวีท๋ ราบดีวา่ นโยบายการปฏิรูปที่เขาลอกแนวคิดของชางหยางมากําลังบังเกิดผล ผลของ

การปฏิรูปเหล่านี้จะมีนยั สําคัญอย่างมากในอนาคต เขาเชื่อเส้นทางที่จะใช้พิชิตโลกใบนี้จะไม่
ได้มาจากนักรบอัญเชิญ หากแต่เป็ นนโยบายที่เขาเลือกใช้ การใช้นโยบายเหล่านี้จะทําให้เขา
สามารถโน้มน้าวให้ผคู ้ นเข้ามารับใช้เขามากกว่าที่จะเป็ นผูอ้ ื่น เซียวอวีไ๋ ด้ฌาปนกิจร่ างของเหล่า
นักรบอัญเชิญและใส่ อฐั ิของพวกเขาเข้าไปในแท่นบูชา หลังจากนั้นเขาก็จดั งานเฉลิมฉลอง
เพื่อให้ผคู ้ นได้สนุกสนามครื้ นเครงไปกับชัยชนะที่ได้รับ

เซียวอวีไ๋ ด้ออกไปกล่าวปราศรัยหลังการเฉลิมฉลอง เขาอธิบายว่าพวกเขาจะต้องเตรี ยมตัวให้

พร้อมสําหรับการทําสงครามในครั้งต่อไปเพื่อการกวาดล้างค่ายโจรเหยีย่ ว หลังจากนั้นเขาจึง
กลับไปยังเนินเขาที่ต้ งั ของทัพม้าเกราะหนักเพื่อเดินทางกลับไปยังค่ายเหยีย่ ว

ในอดีตไม่มีผใู ้ ดเชื่อว่าเขาจะสามารถกวาดล้างพวกโจรได้ยามที่เขากล่าวออกมา ทว่าตอนนี้ทุก

คนต่างมีความเชื่อมัน่ อย่างเต็มเปี่ ยม

"ข้ากลับมาแล้ว!" เซียวอวีต๋ ะโกนออกมาเมื่อมองเห็นหน่วยทหารม้าเกราะหนัก

"ท่านผูบ้ ญั ชาการ พวกเราเห็นกองเพลิงขนาดใหญ่ลุกโชน อีกทั้งยังมีเสี ยงระเบิด....เกิดอะไรขึ้น

หรื อขอรับ?"

คนในหน่วยทหารม้าเกราะหนักก้าวออกมาสอบถามเรื่ องราว

การแสดงออกของเซี ยวอวีแ๋ ปรเปลี่ยนเป็ นมืดครึ้ ม "เป็ นเวทมนตร์ตอ้ งห้าม พวกเราจะเอาอะไร

ไปต้านทานเวทมนตร์เช่นนั้นได้? ทุกคนต่างตกตะลึง ข้าคิดว่าตนคงต้องตายแล้วหากว่าวิง่ ได้
ไม่เร็วพอ ข้าหลบหนีเข้าไปภายในภูเขาและเกิดหลงทางอยูใ่ นนั้น....เคราะห์ดีที่ขา้ สามารถรอด
กลับมาได้! แม้วา่ กองทัพของพวกเราจะย่อยยับก็ตาม...."
เซียวอวีค๋ ิดเอาไว้ก่อนแล้วว่าจะใช้เวทมนตร์ตอ้ งห้ามมาใช้ปิดบังการคงอยูข่ องพวกบาทิเดอร์ เขา
ทราบว่าผูค้ นในเมืองไลอ้อนเองก็ยงั ไม่ทราบเกี่ยวกับพวกมันมากนัก ดังนั้นเขาจึงคิดว่าการใช้
การตบตานี้กบั พวกโจรย่อมไม่มีปัญหาใด นอกจากนี้ทุกคนยังคิดว่ามีการร่ ายเวทมนตร์ข้ ึนใน
สนามรบ

ท้องฟ้ าในคืนนั้นมืดอย่างมาก ดังนั้นบาทิเดอร์จึงไม่ใช่ทุกคนที่สามารถมองเห็นพวกมัน บางคิด

ว่ามีเปลวเพลิงตกลงมาจากฟากฟ้ า

"ทุกคน? กองทัพทั้งหมดของพวกเรา?" เหล่าทหารม้าเกราะหนักตกตะลึง

เซียวอวีก๋ ล่าวว่า "ข้าโชคดีที่สามารถหนีรอดมาได้ ข้าคิดว่าคงมีคนไม่มากนักที่สามารถหลบหนี

ออกมาได้หลังเผชิญหน้ากับเวทมนตร์อนั ร้ายกาจนัน่ ..."

"ทว่า..." เซียวอวีห๋ ยิบถุงขึ้นมา "ข้าสามารถสังหารทหารของเมืองไลอ้อนไปได้ 51 คน ข้าได้

ตัดหูขา้ งขวาของพวกมันมาด้วย...." มีสีหน้าที่ภาคภูมิใจปรากฏอยูบ่ นใบหน้าของเขา

มีแววตาที่เคารพยําเกรงปรากฏขึ้นในหมู่ทหารม้าเกราะหนัก พวกเขาคิดว่าเซียวอวีน๋ ้ นั มีความ

กล้าหาญอย่างแท้จริ งขณะที่เขาหลบหนีกย็ งั สามารถสังหารศัตรู ในระหว่างทางด้วย นี่
หมายความว่าผูบ้ ญั ชาการของพวกเขาเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่เข้มแข็งผูห้ นึ่ง

ทหารม้าเหล่านี้ไม่กล้ากลับค่ายโดยพละการ ดังนั้นพวกเขาจึงรอคอยการกลับมาของเซียวอวี๋
และตอนนี้กถ็ ึงเวลาที่พวกเขาจะถอนตัวกลับค่ายเหยีย่ วแล้ว
ค่ายเหยีย่ วนั้นตกอยูใ่ นความวุน่ วายโกลาหลเมื่อพวกเขากลับไป สุ บารุ ได้กลับมาที่ค่ายพร้อมกับ
พวกโจรที่เหลืออยูไ่ ม่ถึง 5,000 คน นี่ก่อให้เกิดกระแสวิพากษ์วจิ ารณ์ในหมู่พวกโจร ทั้งยังมี
ข่าวลือเรื่ องระเบิดเวทมนตร์ พวกโจรส่ วนใหญ่คิดว่ามันเป็ นเวทมนตร์ตอ้ งสาปอันชัว่ ร้าย มีเพียง
เวทมนตร์ประเภทนี้ที่สามารถส่ งผลต่อพื้นที่เป็ นวงกว้างได้ ความรุ นแรงของมันไม่ได้มากมาย
นัก ไม่ได้เท่ากับเวทมนตร์ตอ้ งสาปในตํานานที่สามารถทําลายเมืองได้ นอกจากนี้ยงั มีบางคนพบ
เห็นว่ามีบางสิ่ งบินอยูบ่ นท้องฟ้ า ดังนั้นมันจะไม่ใช่เวทมนตร์ตอ้ งสาปได้อย่างไร? จะมีลูกไฟ
จํานวนมากตกลงมาจากท้องฟ้ าได้อย่างไร?

อันที่จริ งสุ บารุ เอาแต่ขบคิดถึงปัญหาข้อนี้นบั ตั้งแต่กลับมาที่ค่ายแล้ว เดิมทีทุกอย่างกําลังเป็ นไป

ตามแผนการของเขา ลุ่มโจรที่ต่อต้านเขาต่างถูกกําจัดไปมากมาย ในขณะที่ยงั เหลือกองโจรอยูท่ ี่
ค่ายแห่งนี้รอให้เขามาฮุบกลืนไป มาตอนนี้มีไม่ถึง 30,000 คนที่สามารถรอดกลับมา ทุกคน
ล้วนถูกสังหารไป นี้ทาํ ให้แผนการของเขาเกิดเหตุผลิกผันขึ้น พวกเขาจะได้รับชื่อเสี ยงหากว่าทํา
ให้เซียวอวีท๋ ุกข์ทรมาณได้ ทว่าตอนนี้ความรับผิดชอบทั้งหมดจะถูกผลักโยนมาที่เขา

สุ บารุ ไม่ได้เป็ นกังวลในเรื่ องนี้ เรื่ องที่เขากังวลนัน่ ก็คือ เซียวอวีไ๋ ปหาอาวุธทรงพลังเช่นนี้มาได้

อย่างไร? เขาจะสามารถเอาชนะเซี ยวอวีไ๋ ด้หรื อไม่หลังจากกลืนกองโจรทุกกลุ่มเข้ามา? นัน่
เป็ นคัมภีร์เวทมนตร์ที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียวหรื อไม่? หากว่าใช่ เช่นนั้นเซียวอวีก๋ ไ็ ม่อาจใช้มนั ได้
อีก......

แต่ถา้ มันเป็ นอย่างอื่นเล่า? เขามองเห็นเงาของสิ่ งมีชีวติ อยูบ่ นท้องฟ้ า....เขาเชื่อว่านัน่ จะต้องเป็ น

สิ่ งมีชีวติ ....ถ้าเป็ นเช่นนั้นสถานการณ์กน็ ่ากลัวมากแล้ว....
เซียวอวีต๋ รงไปพบสุ บารุ ทนั ทีที่กลับถึงค่าย สุ บารุ ตอ้ นรับเซียวอวีแ๋ ละพบว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับ
ทหารม้าเกราะหนักทั้ง 1,000 คนของเขา

เซียวอวีอ๋ ธิ บายให้สุบารุ ทราบว่าเหตุใดเขาถึงกลับมาช้านัก เขาบอกว่าตนนั้นหลงทางและได้

สังหารศัตรู ไปบางส่ วน หลังจากงมเส้นทางอยูน่ านเขาก็สามารถกลับมารวมตัวกับหน่วยได้ สุ บา
รุ ไม่ได้ตาํ หนิที่เซียวอวีเ๋ ลือกที่จะหลบหนีออกจากสนามรบ นอกจากนี้สุบารุ ยงั กล่าวปลอบโยน
อยูห่ ลายคํา เขาบอกให้เซี ยวอวีไ๋ ปพักผ่อนในขณะที่บรรดาหัวหน้าโจรจะมาประชุมกันเพื่อหารื อ
แผนการในอนาคต

การกระทําของเซี ยวอวีไ๋ ด้ทาํ ให้แผนการของสุ บารุ เกิดการชะงักงัน ถึงกระนั้นเขาก็เป็ นบุรุษผูซ้ ่ ึง

ยอมรับความล้มเหลวได้ ดินแดนไลอ้อนนั้นแข็งแกร่ ง สุ บารุ จึงวางแผนที่จะรวบกองกําลัง
ทั้งหมดเข้ามาเป็ นของเขาในการลงมือเพียงครั้งเดียว............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 138

BANK WUTTHIPHAN·15 พฤศจิกายน 2017

"ข้าขอรับผิดชอบความล้มเหลวในครั้งนี้ทุกประการ!" ประโยคแรกที่สุบารุ หยิบยกขึ้นมาคือ

เรื่ องที่พวกเขาต้องพบกับความพ่ายแพ้ ถ้อยคํานี้สร้างความประหลาดใจให้กบั หัวหน้าโจร
ทั้งหมดรวมทั้งเซี ยวอวี๋

เซียวอวีอ๋ ดคิดขึ้นในใจไม่ได้ "ชายผูน้ ้ ีช่างมีพรสวรรค์....บางทีเราอาจคบหากันเป็ นสหายได้หาก

ว่าไม่ได้เป็ นศัตรู กนั "
ทุกคนทราบดีวา่ นี่ไม่อาจโทษว่าสุ บารุ แต่เพียงผูเ้ ดียวได้เพราะเมืองไลอ้อนนั้นแข็งแกร่ งอย่าง
มาก การถูกโจมตีดว้ ยระเบิดเพลิงนั้นอยูน่ อกเหนือจินตนการของทุกผูค้ น ต่อให้เป็ นผูบ้ ญั ชาการ
ที่ชาญฉลาดที่สุดแล้วจะทําอย่างไรได้หากว่าเขาจะต้องเผชิญกับเวทมนตร์ตอ้ งสาปเช่นนั้น?
แล้วผูบ้ ญั ชาการที่กล้าหาญที่สุดจะเป็ นอย่างไรหากต้องเผชิญหน้ากับระเบิดปรมาณู?

สุ บารุ ทาํ ให้ความคิดที่จะตําหนิต่อต้านเขาของหัวหน้าโจรทั้งหมดถูกบัน่ ทอนสภาวะลง ไม่มี

ผูใ้ ดสามารถหาถ้อยคํามาตอบโต้ได้ในเวลาอันสั้น สุ บารุ ใช้การยอมรับความผิดพลาดมาทําลาย
แผนการทั้งหมด

"นี่เป็ นความผิดพลาดของข้าเอง เป็ นข้าที่นาํ พวกเราไปพบกับความพ่ายแพ้!" สุ บารุ กล่าวด้วย

นํ้าเสี ยงที่จริ งใจ "หากพวกเจ้าไม่ไว้วางใจข้าและต้องการจะถอนตัวออกจากพันธมิตร ข้าก็จะไม่
ตัดพ้อต่อว่าแม้แต่คาํ เดียว ข้ายินดีจะจ่ายเหรี ยญทองเป็ นการชดเชยให้กบั ผูท้ ี่ประสงค์จะถอนตัว
ซึ่งที่จริ งพวกเจ้าสามารถจากไปแล้วยอมจํานนต่อเซี ยวอวีท๋ ี่ทรงอํานาจได้ แม้วา่ พวกเจ้าจะ
สู ญเสี ยอิสรภาพ แต่ขา้ เชื่อว่าเซียวอวีจ๋ ะไม่สังหารพวกเจ้า ยิง่ กว่านั้น เจ้าจะไม่ตอ้ งเผชิญกับชะตา
กรรมที่เลวร้ายตราบใดที่เจ้ายอมสภามิภกั ดิ์ต้ งั แต่เนิ่นๆ

ทว่า! ข้าสุ บารุ ผูน้ าํ กลุ่มโจรที่ใหญ่ที่สุดในแดนพายัพ พวกเรามีประวัติมากกว่า 100 ปี ข้าจะ

สามารถไปพบหน้าเหล่าบรรพชนในปรภพได้อย่างไรหากว่าข้าเลือกยอมจํานน? ข้าจะต่อสู ้กบั
เมืองไลอ้อนตราบจนเลือดหยดสุ ดท้ายในกายจะแห้งเหือดไป!"

เซียวอวีม๋ องดูสุบารุ ขณะที่เขากล่าวออกมา

สุ บารุ เริ่ มต้นชักจูงเหล่าหัวหน้าโจรแล้ว เขาเริ่ มต้นเดินเกมด้วยการบอกให้ไปสวามิภกั ดิ์ต่อ

เซียวอวี๋ ทว่าเขาได้กล่าวเป็ นนัยว่าผูท้ ี่เลือกยอมแพ้อาจจะไม่ได้พบเจอชะตากรรมที่ดีในเมืองไล
อ้อน ส่ วนตัวเลือกที่สองคือการร่ วมหัวจมท้ายไปด้วยกันเขาในการปราบพิชิตเมืองไลอ้อนและ
ขึ้นเป็ นกษัตริ ยแ์ ห่งแดนพายัพ ตัวเลือกที่สามคือจากไป แต่พวกเขาจะยังคงต้องตายภายใต้เงื้อม
มือของเซียวอวีไ๋ ม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

เซียวอวีม๋ นั่ ใจอย่างมากว่าบรรดาผูน้ าํ โจรจะไม่เลือกที่จะยอมจํานนต่อเมืองไลอ้อน หากว่าพวก

เขาต้องการที่จะต่อสู ้ เช่นนั้นก็ตอ้ งยอมอยูใ่ ต้ปีกของสุ บารุ

มีโจรตกตายไปมากกว่าหนึ่งแสนคน พวกเขาจะยังสามารถเอาตัวรอดด้วยกําลังของตนได้อยูอ่ ีก
หรื อ? ท้ายที่สุดแล้วก็เหลืออยูเ่ พียงเส้นทางเดียว นัน่ คือร่ วมมือกับสุ บารุ เพื่อกําจัดเซียวอวี๋
จากนั้นพวกเขาจะสามารถกลับไปใช้ชีวติ ดังเดิมได้หลังทําลายเมืองไลอ้อนลงแล้ว

บรรดาหัวหน้าโจรต่างหันไปมองหน้ากัน เหล่าผูท้ ี่ตอ้ งการจะตําหนิต่อว่าสุ บารุ ลว้ นนิ่งเงียบ ภัย

คุกคามที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาก็คือ เซียวอวี๋

พวกเขาส่ วนใหญ่ต่างหวาดกลัวเวทมนตร์ของเซี ยวอวี๋ ดังนั้นพวกเขาจึงครุ่ นคิดว่าการถอนตัวจะ

เป็ นตัวเลือกที่ดีกว่าจริ งหรื อไม่? พวกเขายังมีเงินอยูอ่ ีกมาก ดังนั้นจึงไม่ยากที่จะหาสถานที่สัก
แห่งในการตั้งตัวขึ้นมาใหม่

สุ บารุ ยงั คงกล่าวต่อไป "ความล้มเหลวในครานี้กเ็ นื่องมาจากอาวุธของพวกมัน พวกเจ้าส่ วนใหญ่

อาจจะคิดว่าเป็ นเวทมนตร์นนั่ ทว่าข้ากลับคิดต่างออกไป พวกเราจะสามารถรอดพ้นจากเวท
มนตรื น้ นั ได้หรื อไม่? ข้าได้ไปพบกับเหล่าคนที่เคยเผชิญกับลูกไฟนั้น พวกเขาสามารถหลบหนี
กลับมาได้ดว้ ยอาการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยและบางส่ วนที่ถูกเผาไหม้ นี่มายความว่าความรุ นแรง
ของมันไม่ได้มีมากมายเท่าใดนัก ดังนั้นมันจึงเป็ นไปไม่ได้ที่จะเป็ นเวทต้องสาป! พวกเราจะต้อง
หาทางตอบโต้กลับไป!"
เหล่าหัวหน้าโจรเริ่ มคิดตามคําพูดของสุ บารุ เป็ นความจริ งที่พวกเขาส่ วนใหญ่ต่างหนีรอด
ออกมาได้ ซึ่งก็มีประสบการณ์ในการเผชิญกับระเบิดเพลิง มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่ผวิ หนังไหม้
เกรี ยม ความรุ นแรงของเวทมนตร์น้ นั ค่อนข้างตํ่า มันจะใช่เวทมนตร์ตอ้ งสาปจริ งๆหรื อ? พวก
เขาจึงตัดสิ นได้วา่ เวทมนตร์ที่พวกเขาเผชิญนี้ไม่ได้ร้ายแรงเท่าที่พวกเขาคิด

สุ บารุ ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าคํากล่าวของเขาประสบผล พวกโจรจะหมด

ความคิดในการโจมตีหากพวกเขาเชื่อว่าเวทมนตร์ที่เซียวอวีใ๋ ช้น้ นั ทรงพลังอย่างมาก

สุ บารุ กล่าวสื บต่อ "หลังจากที่ขา้ ได้ขบคิดเกี่ยวกับมันโดยระเอียดแล้วพวกเราต้องพบกับความ

พ่ายแพ้กเ็ นื่องมาจากการถูกโจมตีโดยกระทันหัน พวกมันไม่จาํ เป็ นต้องส่ งกําลังทหารมาหากว่า
นัน่ เป็ นเวทต้องสาปจริ งๆ นี่พิสูจน์ได้วา่ การคาดเดาของข้านั้นถูกต้อง ดังนั้นข้าคิดว่านัน่ จะต้อง
ลูกไม้ตบตา พวกเราตกอยูใ่ นความหวาดวิตกและเลือกที่จะวิง่ หนี นัน่ จึงนําพวกเราไปสู่ ความ
พ่ายแพ้ เพลิงพวกนั้นไม่อาจสังหารพวกเราได้ หากแต่เป็ นกองทัพของพวกมัน...."

ทุกคนเริ่ มพยักหน้าเห็นด้วยกับสุ บารุ เซียวอวีเ๋ องก็ชื่มชมอยูใ่ นใจ

สุ บารุ กวาดสายตามองทุกคนที่อยูใ่ นห้อง "พวกเจ้าสามารถก้าวออกมาและจากไปได้หากว่า

ต้องการ ข้าจะไม่สร้างความลําบากให้กบั พวกเจ้า แต่หากว่าต้องการอยูต่ ่อ เช่นนั้นข้าขอสัญญา
ว่าจะแก้แค้นให้กบั พี่นอ้ งที่ตกตายไป!"

เหล่าหัวหน้าโจรต่างทราบดีวา่ ตนไม่มีทางเลือกอื่นอีก พวกเขาต่างกล่าวสาบานว่าจะต้องสับ

สังหารเซียวอวีใ๋ ห้จงได้ ดวงตาของสุ บารุ ทอประกายขึ้น ในที่สุดเขาก็สามารถรวบรวมโจร
ทั้งหมดเข้ามาอยูภ่ ายใต้การนําของเขาได้สาํ เร็จ พวกเขายังคงหารื อเกี่ยวกับแผนการรบ พวกเขา
พูดถึงพวกออร์ค เอลฟ์ และผูพ้ ิทกั ษ์แห่งพงไพร พวกเขาเชื่อว่าในการต่อสู ้ครั้งต่อไป ไฟจะ
สามารถจัดการกับพวกมันได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาทราบว่าการจะเผาพวกมันนั้นไม่ง่ายเลย
นอกจากนี้ แม้จะง่ายในการรวบรวมกิ่งไม้แห้ง แต่พวกเขาจะต้องใช้ไฟมากเท่าจึงเพียงพอที่จะ
เผาต้นไม้ที่มีชีวติ ได้? นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้เตรี ยมแผนการรับมือเอาไว้แล้วในกรณที่ตอ้ ง
เผชิญกับการโจมตีดว้ ยไฟ

พวกเขาถกเถียงกันแต่กย็ งั ไม่อาจหาข้อสรุ ปที่แน่ชดั สําหรับแผนการโจมตีในครั้งถัดไปได้

อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วอํานาจของสุ บารุ กเ็ พิ่มเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

สุ บารุ ได้สูยเสี ยกองกําลังไปกว่า 30,000 คน ทว่าท้ายที่สุดแล้วเขาก็สามารถบงการโจรที่

เหลืออยูไ่ ด้ หลังการประชุมสิ้ นสุ ดลง เซียวอวีก๋ ไ็ ด้กลับมายังค่ายของตนเอง เขาไปพบกับเหล่ย
เป่ าตอนกลางดึก ตอนนี้เขาทราบว่ายากที่จะจัดการกับสุ บารุ ได้เนื่องจากชายผูน้ ้ ีน้ นั มีแผนการ
รองรับเอาไว้แทบทุกสถานการณ์

เซียวอวีอ๋ ธิ บายให้เหล่ยเป่ าฟังว่า แผนการนี้อาจจะดูดีสาํ หรับทุกคน หากแต่ความจริ งแล้วนั้นนี่

เป็ นการดึงอํานาจทั้งหมดเข้าสู่ อุง้ มือของสุ บารุ เขายังบอกเหล่ยเป่ าอีกว่า สุ บารุ จะต้องกําจัด
หัวหน้าโจรออกไปทีละคน

เซียวอวีบ๋ อกเหล่ยเป่ าไม่ให้กระทําการวูว่ าม หากแต่ให้ไปพูดคุยกับหัวหน้าคนอื่นๆ พวกเขาจะ

โจมตีสุบารุ เมื่อเวลาอันเหมาะสมมาถึง เซียวอวีไ๋ ม่เชื่อว่าสุ บารุ จะสมบูรณ์ไร้ที่ติจนไม่มี
ข้อผิดพลาดอยูเ่ ลย

สุ บารุ จะต้องกลืนกินกลุ่มโจรทั้งหมดอย่างแน่นอน ตอนนี้ เซียวอวีจ๋ ะต้องหาหลักฐานมาพิสูจน์

ว่าสุ บารุ น้ นั คิดไม่ซื่อ
เซียวอวีเ๋ ริ่ มพักอาศัยอยูภ่ ายในค่ายเหยีย่ ว เขาจะคอยส่ งข่าวสารออกไปผ่านทางทิรันด้า
นอกจากนี้เขายังไม่ตอ้ งกังวลเรื่ องดินแดนมากนักเนื่องเพราะพ่อบ้านหงส์ หัวหน้าทหารฮุ่ยและ
มู่หลี่ต่างกําลังจัดการดูแลอยู่

สุ บารุ ยงั ไม่คิดที่จะโจมตีเมืองไลอ้อนในตอนนี้ เขาจะต้องฮุบกลืนกลุ่มโจรให้ได้เสี ยก่อน

หลังจากนั้นจึงค่อยหันไปโจมตีเมืองไลอ้อน

เซียวอวีเ๋ องก็ไม่ได้อยูน่ ิ่งเฉย เขาเริ่ มเข้าหาสุ บารุ เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขายังจงรักภักดีอยู่

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 139

BANK WUTTHIPHAN·15 พฤศจิกายน 2017

"ฮ่าฮ่า....จางซาน ข้ายินดีที่เจ้าทุ่มเทให้กบั การปฏิบตั ิงานอย่างยิง่ " สุ บารุ หนั มามองเซียวอวี๋

เซียวอวีค๋ อ้ มตัวลง "ท่านผูน้ าํ ข้าได้ขอหลบมาพึ่งพิงใต้บารมีของท่าน ดังนั้นย่อมเป็ นธรรมดาที่

ข้าจะต้องทุ่มเท มิเช่นนั้น ข้าจะรู ้สึกติขิดตะขวงใจต่อตนเอง...."

สุ บารุ ผงกศีรษะ "มันคงจะดีไม่นอ้ ยหากว่าทุกคนนั้นคิดเช่นเดียวกับเจ้า ทว่ามีหลายคนที่ไม่ได้

คิดแบบนั้น มองจากผิวเผินแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะร่ วมแรงร่ วมใจกับข้าในการจัด
การเมืองไลอ้อน หากแต่ความจริ งแล้ว ต่างคนต่างมีแผนการของตัวเอง มีบางคนต้องการจะทํา
ให้กลุ่มพันธมิตรของเราแตกแยกกัน"

เซียวอวีเ๋ ลิกคิ้วขึ้น "คนเหล่านั้นสมควรตาย!"

สุ บารุ ตาทอประกายเมื่อได้เห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเซียวอวี๋ "เจ้าช่างสมกับที่เป็ นอัศวิน
ที่แท้จริ ง!"

เซียวอวีก๋ ล่าวสื บต่อ "ตัวข้าได้เลือกที่จะติดตามท่านผูน้ าํ เพราะท่านมีอนาคตยาวไกล ท่านไม่

เหมือนผูอ้ ื่นที่เอาแต่คิดเพียงเรื่ องการปล้นชิง ข้าคงไม่มาอยูท่ ี่นี่หากว่าท่านมีความคิดเฉก
เช่นเดียวกับคนเหล่านั้น ท่านจะต้องผนึกรวมแดนพายัพและกําจัดทุกคนที่ขวางทางออกไป"

เซียวอวีใ๋ ช้โอกาศนี้กล่าวปลุกกระตุน้ สุ บารุ ข้ ึนมา เขาต้องการที่จะให้สุบารุ มอบหมายงานลอบ

สังหารให้กบั เขา เซียวอวี๋กาํ ลังวางแผนหาทางทําให้สุบารุ ยอมมอบหมายหน้าที่น้ ีให้กบั เขา แต่ดู
เหมือนว่าสุ บารุ จะเรี ยกหาเขาด้วยความตั้งใจนี้เอง

สุ บารุ ได้รู้จกั ตัวตนของเซี ยวอวีม๋ ากขึ้นผ่านถ้อยคําของเขา เขาคิดว่าเซียวอวีน๋ ้ นั สามารถไว้วางใจ

ที่จะมอบหมายงานชิ้นนี้ได้

"จางซาน ความฝันของข้าย่อมไม่เป็ นแค่เพียงโจรดาษดื่นทัว่ ไป ข้าต้องการจะรวบรวมแดน

พายัพเข้าด้วยกันและขึ้นเป็ นกษัตริ ย ์ ข้าจะผนึกรวมรัฐเว่ยและดินแดนอื่นๆเข้าเป็ นอาณาจักร
ขนาดใหญ่"

เซียวอวีค๋ อ้ มตัว "แม้ตวั ตายข้าก็ยนิ ดีขอรับ"

"ฮ่าฮ่า....." สุ บารุ แหงนหน้าขึ้นหัวเราะ "จางซาน เจ้าจะได้ข้ ึนเป็ นแม่ทพั ใหญ่หลังจากที่ขา้ ได้

เป็ นกษัตริ ย"์
"ขอบคุณท่านผูน้ าํ " เซียวอวีโ๋ ค้งคํานับขณะที่ดวงตาของเขาไหววูบ

"จางซาน ที่ขา้ เรี ยกเจ้ามาก็เพราะมีปัญหาเล็กๆเกิดขึ้น เจ้าพอจะช่วยเหลือข้าได้หรื อไม่?" สุ บารุ

เปลี่ยนหัวเรื่ องสนทนา

เซียวอวีร๋ ี บตอบรับอย่างรวดเร็ว "ท่านผูน้ าํ ต้องการให้ขา้ ทําสิ่ งใด?"

สุ บารุ กล่าวสื บต่อ "หัวหน้ากลุ่มโจรพยัคฆ์......เฟย.....เขาไม่ตอ้ งการที่จะเข้าร่ วมกับเรา...กลุ่ม

ของเขาค่อนข้างที่จะใหญ่ทีเดียว รองหัวหน้ากลุ่มของเขาได้เข้าสภามิภกั ดิ์ต่อข้าแล้ว ตอนนี้เรา
จะต้องทําให้เขาหายตัวไป..."

เซียวอวีต๋ อบคํา "หากเป็ นเช่นนั้น พวกเราก็สมควรกําจัดเขาซะ"

สุ บารุ รู้สึกยินดีเมื่อได้เห็นความมุ่งมัง่ ที่ประดับอยูบ่ นใบหน้าของเซียวอวี๋ "งานครั้งนี้เจ้าจะมีผู ้

คอยช่วยเหลืออีกสองคน"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ขอรับ พวกเราต้องทําให้เรี ยบร้อยหมดจดเพื่อที่จะไม่มีผใู ้ ดคิวา่ เขาถูกสังหาร"

สุ บารุ เริ่ มต้นหารื อแผนการกับเซี ยวอวี๋

............................................
............................................

เซียวอวีก๋ ลับไปที่กระโจมของเขา จากนั้นในยามเย็นเขาก็ได้ลอบไปพบปะกับเหล่ยเป่ าและบอก

เล่าทุกเรื่ องราวออกมา

เหล่ยเป่ ามีโทสะขึ้นมา "สุ บารุ เจ้าสารเลว.....โชคดีที่ขา้ ได้พบกับน้องซาน มิฉะนั้นข้าคงมีจุดจบ

ไม่ต่างกัน...."

เซียวอวีร๋ ี บโบกมือ "พี่ใหญ่ โปรดอย่ากล่าวเช่นนั้น ข้าหวังว่าพี่ใหญ่ข้ ึนแทนที่สุบารุ และไม่มีลืม

เลือนน้องชายคนนี้"

เหล่ยเป่ าพยักหน้า "เจ้าจะเป็ นรองเพียงข้า"

เซียวอวีจ๋ ากไปพร้อมรอยยิม้ บนใบหน้า

..............................

..............................
หลังจากนั้นไม่กี่วนั เซียวอวีก๋ ไ็ ปพบกับเฟย เขามอบของขวัญและแสดงเจตจํานงจะขอเข้า
ร่ วมกับเฟย เฟยไม่ได้ปฏิเสธทั้งของขวัญและเจตนาของเซียวอวี๋ เฟยทราบว่ามีบางคนที่กาํ ลัง
มองหาที่พ่ ึงพิงที่สามารถดูแลพวกเขาได้

หลังจากนั้นไม่กี่วนั เซียวอวีก๋ ม็ าพบกับเฟยอีกครั้ง "พี่เฟย มีเรื่ องดีบางประการ ท่านต้องการลิ้ม

ลองความสนุกสนานหรื อไม่?"

เฟยยิม้ ออกมา "ื้เป็ นความสนุกแบบใดกัน?"

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "เมื่อไม่กี่วนั ก่อน สมุนของข้าสามารถจับตัวสาวงามจากตระกูลชั้นสู งมาได้ 5

คน พวกนางล้วนงดงามหมดจด ข้าจึงคิดที่จะมาเชิญพี่ไปสนุกด้วยกัน.....ข้าหวังว่าพี่เฟยจะเก็บ
เรื่ องนี้เป็ นความลับ"

ดวงตาของเฟยเต็มไปด้วยความกระหายใคร่ อยาก "เจ้าช่างเป็ นพี่นอ้ งที่ดีนกั ตอนนี้พวกนางอยูท่ ี่

ใด? อยูใ่ นกระโจมของเจ้าหรื อ?"

เซียวอวีส๋ ่ ายหน้า "ข้าเกรงว่าหัวหน้ากลุ่มอื่นๆจะมาปล้นชิงพวกนางไปหากนําตัวพวกนางมาที่

ค่ายเหยีย่ ว พวกนางอยูท่ ี่ดา้ นนอกค่าย ไปกันเถอะ พวกนางกําลังรอพวกเราอยู่ พวกเราสามารถ
สังหารพวกนางหรื อนํากลับมาเป็ นทาสได้ในภายหลัง"

เฟยตื่นเต้นขึ้นมา "ดี! เจ้าช่างรอบคอบ นําทางข้าไป"

เซียวอวีม๋ องไปที่เขา "ย่อมได้ แต่โปรดอย่าได้นาํ ผูค้ นไปมากนัก เนื้อจะมีไม่เพียงพอสําหรับฝูง
หมาป่ า....."

เฟยหัวเราะ "นัน่ ก็ใช่"

เฟยนําผูค้ ุม้ กันไปด้วยสามคนขณะที่มุ่งหน้าออกจากค่ายเหยีย่ วพร้อมกับเซี ยวอวี๋

พวกเขาขี่มา้ มุ่งหน้าไปยังสถานที่ตามคําบอกเล่าของเซียวอวี๋

หลังจากขี่มา้ อยูค่ รึ่ งชัว่ โมงพวกเขาก็เข้าไปในป่ ารกชัฏ

เฟยหันมามองเซียวอวี๋ "น้องข้า เรายังไม่ถึงอีกหรื อ?"

เซียวอวีย๋ มิ้ "พวกนางถูกจับตัวได้ที่ใกล้ๆนี้ ดังนั้นพวกนางจึงยังอยูท่ ี่นนั่ ....เป็ นข้างหน้านัน่ "

เฟยพยักหน้าขณะที่เขายังคงติดตามเซียวอวี๋ หลังจากนั้นพักหนึ่งพวกเขาก็ละทิ้งม้าเพราะ
เส้นทางไม่อาจนําม้าเข้าไปได้อีก

เซียวอวีย๋ กมือชี้ไปยังที่หนึ่ง "พี่เฟย พวกนางอยูท่ ี่นนั่ "

เฟยพยักหน้ขณะที่เขาก้าวออกไปคนแรกขณะที่ผคู ้ ุม้ กันของเขาติดตามอยูด่ า้ นหลัง เซียวอวี๋โบก

มือเมื่อพวกเขาก้าวออกไป มีคนนับสิ บถลันตัวออกมาจากที่ซ่อน ทุกคนล้วนมีธนูอยูใ่ นมือ
เฟยหันกลับมาทางเซียวอวี๋ "จางซาน เจ้ากําลังจะทําอะไร?"

เซียวอวีเ๋ ปล่งเสี ยงหัวเราะ "ข้ากําลังจะทําอะไรน่ะหรื อ? เจ้ได้เข้าร่ วมกับค่าย แต่กลับท้าทายนาย

ท่านสุ บารุ ! ข้าทํางานให้กบั ท่านสุ บารุ ....รองหัวหน้าของเจ้าก็ตกลงที่จะทํางานให้เขาแล้วเช่นกัน
ดังนั้นข้าจึงจําเป็ นต้องฆ่าเจ้าที่นี่ เวลานี้....หลังจากนั้น คนของเจ้าก็จะกลายเป็ นคนของค่าย
เหยีย่ ว!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 140

BANK WUTTHIPHAN·16 พฤศจิกายน 2017

ใบหน้าของเฟยพลันเปลี่ยนไปเมื่อได้ยนิ คํากล่าวของเซียวอวี๋ เขากวาดมองไปยังมือธนูโดยรอบ

มีผฝู ้ ึ กยุทธ์ข้ นั แรกและขั้นที่สองหลายคนผสมอยูใ่ นกลุ่ม ส่ วนทางด้านของเขามีผคู ้ ุม้ กันเพียงแค่
3 คนเท่านั้น

"เจ้า..เจ้า..เจ้าพวกสารเลว....สุ บารุ ! มันกล้าทําเช่นนี้ได้อย่างไร? มันไม่กลัวการต่อต้านจากผูน้ าํ

คนอื่นๆหรื อ?" เฟยทราบแล้วว่านี่เป็ นหลุมพราง ซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่มีหนทางให้หลบหนีไป
ได้ มิเช่นนั้นเซียวอวีค๋ งไม่กล่าวออกมาเช่นนี้

เซียวอวีห๋ วั เราะ "ยังจะมีใครทราบเรื่ องอีกเล่า? ท่านผูน้ าํ สุ บารุ จะรวมกลุ่มอื่นๆทั้งหมดให้มาอยู่

ใต้สังกัดของเขา ไม่ใช่แค่เจ้า!"

"ถูกแล้ว เฟยเอ๋ ย ใครใช้ให้เจ้าวางท่าเสี ยใหญ่โตเล่า? ตอนนี้ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว!" ผูฝ้ ึ กยุทธ์

ขั้นที่สองกล่าวออกมาด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา ชายผูน้ ้ ีชื่อ ฮัว เป็ นคนที่สุบารุ ส่งมา เฟยยิง่ มีโทสะมาก
ขึ้นเมื่อฮัวกล่าวออกมา เฟยเข้าใจแล้วว่าเขาและผูค้ ุม้ กันทั้งสามคงไม่อาจออกไปจากที่นี่ หากว่า
เขาสามารถรอดออกไปได้ เขาจะเปิ ดเผยแผนการของสุ บารุ และร่ วมกับหัวหน้าคนอื่นๆในการ
ต่อต้านสุ บารุ

ปัญหาก็คือ....เขาจะสามารถหลบหนีได้อย่างไร? เขาจะรอดไปเข้าร่ วมกับหัวหน้าคนอื่นๆได้

หรื อ?

"เอาล่ะ....ถึงเวลาแล้ว" เซียวอวีต๋ ะโกนออกมา

มือธนูท้ งั หมดต่างเล็งไปยังเฟยและผูค้ ุม้ กันของเขา ขณะที่พวกเขากําลังจะยิงออกไปนั้นเอง ลูก

ธนูจาํ นวนมากก็โผล่ออกมาจากป่ าฝั่งตรงข้ามพุ่งเข้าใส่ พวกเขา ฮัวตกตะลึงและกําลังจะตะโกน
ออกมา แต่เขากลับรู ้สึกเจ็บแปลบที่ลาํ คอและล้มลงไป ในขณะที่คนอื่นๆต่างตกอยูใ่ นความ
หวาดวิตกเพราะไม่ทราบตําแหน่งของผูโ้ จมตี ในเวลาเดียวกัน เซี ยวอวีก๋ ช็ กั ดาบออกจากฝักและ
พุ่งเข้าฟันใส่ พวกเขา

ฟึ บ~ ฉัวะ~

มีโจรหลายสิ บคนวิง่ ออกมาจากดงไม้และไล่สังหารเหล่ามือธนูของสุ บารุ ในหมู่มือธนูน้ นั มีบาง

คนที่เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง แต่สองหมัดยากที่จะต้านทานสี่ ฝ่ามือ เฟยยืนตกตะลึงอยูก่ บั ที่ใน
ขณะที่ยงั ไม่อาจเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

เหล่ยเป่ าเดินเข้ามาวางมือบนไหล่ของเฟย "สหาย เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรื อ? สุ บารุ ตอ้ งการที่จะฆ่า

พวกเราและชิงเอาคนทั้งหมดของพวกเราไป ต้องขอบคุณน้องชายซาน พวกเราจึงสามารถเปิ ด
โปงโฉมหน้าที่แท้จริ งของสุ บารุ ได้! เจ้าต้องการจะเข้าร่ วมกับพวกเราเพื่อกําจัดสุ บารุ หรื อไม่?"
เซียวอวีไ๋ ด้บอกกล่าวแผนการของเขากับเหล่ยเป่ าเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว พวกเขาได้เลือกที่แห่งนี้ใน
การลงมือ ซึ่งเหล่ยเป่ าจะพาคนของเขามาช่วยเซียวอวี๋ แรกเริ่ มเดิมทีน้ นั พวกเขาไม่คิดว่าจะมี
ผูใ้ ดยินยอมเชื่อพวกเขา ทว่าตอนนี้พวกเขาได้รู้ความจริ งแล้ว

"สุ บารุ ! ไอ้สารเลว! ข้ารู ้อยูแ่ ล้วว่าไม่อาจเชื่อถือมันได้ โชคดีที่สหายยืน่ มือเข้าช่วยเหลือพวกเรา

มิเช่นนั้นพวกเราคงต้องตายกันจนหมด!" หัวหน้าโจรอีกคนกล่าวออกมาด้วยความแค้น

ซึ่งที่จริ งแล้วเหล่ยเป่ าก็ไม่ได้บอกกับพวกเขาว่าจะพาไปที่ใด เขาเพียงแค่บอกต่อหัวหน้าคนอื่นๆ

ว่าจะมีเรื่ องสนุกให้รับชม ดังนั้นพวกเขาจึงซ่อนตัวและเฝ้ าดูอยูเ่ งียบๆ ทว่าตอนนี้พวกเขาได้รับ
ทราบแผนการร้ายของสุ บารุ แล้ว

เดิมทีแล้วสุ บารุ จงใจส่ งคนของเขามาเข้าร่ วมเพื่อเผือ่ เอาไว้ในกรณี ที่เซี ยวอวี๋มีทีท่าว่าจะเล่น

ตุกติก

เหล่ยเป่ าตะโกนออกมา "ตอนนี้พวกเรามีสองตัวเลือก! ฆ่าสุ บารุ และเลือกผูน้ าํ คนใหม่! อีก

ประการคือ แยกย้ายกันหลบหนี รอให้สุบารุ หรื อเมืองไลอ้อนตามสังหารพวกเรา.......แน่นอนว่า
ยังมีอีกตัวเลือกหนึ่ง.....พวกเจ้าสามารถเข้าสวามิภกั ดิ์ต่อสุ บารุ " ไม่มีหวั หน้าคนใดที่ตอ้ งการจะ
เข้าร่ วมกับสุ บารุ ยิง่ ไปกว่านั้นหลังจากได้ฟังถ้อยคําของเหล่ยเป่ าแล้ว พวกเขาทราบว่ามีเพียง
ทางเลือก นัน่ ก็คือฆ่าสุ บารุ ซะ

นอกจากนี้ เหล่ยเป่ ายังสัญญาว่าจะแบ่งปันสมบัติท้ งั หมดอย่างเท่าเทียมกันเมื่อโค่นล้มสุ บารุ ได้

แล้ว พวกเขาทราบว่าสุ บารุ น้ นั รํ่ารวยอย่างมาก ค่ายเหยีย่ วได้เก็บสะสมทรัพย์สินมามากกว่า
100 ปี
ด้วยเหตุน้ ี ทั้งหมดจึงเริ่ มพูดคุยเกี่ยวกับแผนการกําจัดสุ บารุ

...............................

...............................

เซียวอวีก๋ ลับมาที่ค่ายเหยีย่ วในช่วงหัวคํ่า เขาตรงไปยังที่พกั ของสุ บารุ ทนั ทีก่อนจะเคาะประตู

"ท่านผูน้ าํ โปรดลงโทษข้าด้วย!"

สุ บารุ ยงั ไม่ได้นอนเนื่องจากกําลังรอฟังข่าวดี อย่างไรก็ตาม เขาก็ตอ้ งตกตะลึงเมื่อได้เห็นสภาพ

ชุดที่ขาดรุ่ งริ่ งของเซียวอวี๋ "ผูบ้ ญั ชาการซาน เกิดอะไรขึ้น?"

เซียวอวีส๋ ่ ายศีรษะ "ข้าได้ชกั นําเฟยไปยังสถานที่ที่เตรี ยมเอาไว้ ทว่ามีมือธนูจากเมืองไลอ้อนซุ่ม

โจมตีพวกเรา ยิง่ ไปกว่านั้น เฟยยังมีคมั ภีร์เวทไว้ป้องกันตัว มีสองคนที่บาดเจ็บสาหัส ขณะที่พี่
น้องคนอื่นๆถูกสังหารทั้งหมด.....ข้าพยายามพาทั้งสองคนที่บาดเจ็บกลับมา แต่พวกเขากลับ
สิ้ นใจไประหว่างทาง ข้าไม่กล้านําศพของพวกเขากลับมาด้วยเพราะเกรงว่าจะเป็ นจุดสังเกตและ
ทําให้คนอื่นเกิดความสงสัย"

สุ บารุ ถอนหายใจออกมา "เฟยตายหรื อไม่?"

เซียวอวีย๋ กชูศีรษะที่เละเทะขึ้นมา "ท่านผูน้ าํ โปรดรับชม"

สุ บารุ ตรวจสอบศีรษะนั้น มันคล้ายกับของเฟยอย่างมาก หากแต่มนั ถูกลูกธนูยงิ จนไม่อาจจําแนก
ได้อย่างชัดเจน

"มันตายแล้ว" สุ บารุ กล่าวออกมาอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่เขาก็ไม่ได้สงสัยว่าเซียวอวีจ๋ ะเล่น

ลูกไม้ใดๆเพราะเขาเชื่อว่าเซียวอวีไ๋ ม่มีกาํ ลังพอจะจัดเตรี ยมสิ่ งเหล่านี้ข้ ึนมาได้

"แผนการเป็ นเช่นไรบ้าง?" สุ บารุ เอ่ยถามออกมา

เซียวอวีค๋ รุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่งก่อนจะตอบออกมา "มันจะดีกว่าหากพวกเราผลักไสว่านี่เป็ นฝี มือของ

เมืองไลอ้อน พวกมันมีพลธนูเอลฟ์ มือดีอยูม่ าก อีกทั้งพวกมันยังสามารถยิงทะลุเกราะหนักได้
ข้าสามารถเล่าได้วา่ ข้าและเฟยออกไปเพื่อล่าสัตว์แล้วถูกซุ่มโจมตีและเฟยถูกฆ่าตาย"

สุ บารุ พยักหน้า "เอาเป็ นเช่นนั้น"

สุ บารุ กาํ ลังคิดที่จะส่ งคนอีกกลุ่มหนึ่งไปตรวจสอบสถานที่น้ นั เพื่อค้นหาร่ องรอยของพลธนู

เอลฟ์ และกองกําลังอื่นๆ เซียวอวีจ๋ ากไปหลังพูดคุยกันอยูพ่ กั หนึ่ง สุ บารุ กล่าวปลอบโยนเซี ยว
อวีอ๋ ยูห่ ลายคําและชื่นชมว่าทําได้ดีแล้ว ถึงกระนั้นสุ บารุ กย็ งั ไม่ได้เข้านอน เขากําลังครุ่ นคิดถึง
คําพูดของเซียวอวี๋ เขากําลังหาจุดที่น่าสงสัยหรื อสิ่ งที่เซียวอวี๋กาํ ลังปิ ดบังเอาไว้

สุ บารุ ใคร่ ครวญทุกอย่าง แต่ดูเหมือนว่าเซียวอวีจ๋ ะไม่ยอมมอบโอกาศนั้นให้กบั เขา

เสี ยงเคาะประตูดงั ขึ้นอีกครั้งในตอนรุ่ งสาง

"เป็ นผูใ้ ด?" สุ บารุ ถามออกไป

"ท่านผูน้ าํ ....เป็ นข้า จางซานเองขอรับ! ข้าลืมรายงานท่านไปเรื่ องหนึ่ง" เสี ยงของเซียวอวีด๋ งั ขึ้น

จากอีกด้านของประตู

"เกิดอะไรขึ้น?" สุ บารุ เอ่ยถามจากด้านใน

หลังจากนั้นเขาก็เห็นเงาขยับเข้าใกล้ประตู

เซียวอวีก๋ ล่าวด้วยนํ้าเสี ยงตื่นตระหนก "เฟย....ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่ตาย!"

ในขณะเดียวกัน ลูกธนูหลายสิ บดอกก็พุ่งทะลุผา่ นประตูเข้าใส่ เงาของสุ บารุ ....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 141

BANK WUTTHIPHAN·16 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีส๋ ่ งสัญญาณให้บาริ สต้ายิงออกไป เขาจะต้องทําให้แน่ใจว่าสุ บารุ จะต้องตาย ไม่มีความ

เคลื่อนไหวใดๆเกิดขึ้นหลังการยิงสิ้ นสุ ดลง เซียวอวี๋โบกมือ มีผฝู ้ ึ กยุทธ์วงิ่ เข้ามาถีบประตูเข้าไป
ด้านใน

อย่างไรก็ตาม วินาทีถดั มาเสี ยงกรี ดร้องของผูฝ้ ึ กยุทธ์เหล่านั้นก็ดงั สะท้อนออกมา คนเหล่านั้น

กลับกลายเป็ นศพไปเรี ยบร้อยแล้ว สุ บารุ กาํ ดาบที่ห่อหุม้ เอาไว้ดว้ ยพลังปราณสี แดงเข้มมองมาที่
เซียวอวี๋ เหล่ยเป่ าและคนอื่นๆ
"เคี้ยวกลืนไม่ง่ายจริ งๆ" เซียวอวีพ๋ บว่าสุ บารุ เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามระดับปลายซึ่งอยูห่ ่างจากขั้น
ที่สี่อีกเพียงก้าวเดียว ดังนั้นเขาจึงสามารถหลบรอดจากคมศรของบาริ สต้า

เซียวอวีย๋ อ่ มไม่ใช่คู่มือของผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่ทรงพลังเช่นนี้ บาริ สต้าที่ดา้ นหลังของเขาจึงเริ่ มยิงอีกครั้ง

เหล่าผูท้ ี่ควบคุมบาริ สต้าอยูไ่ ม่ได้มีพละกําลังดังเช่นพวกออร์คที่สามารถเปลี่ยนวิถีการยิงได้
ในทันที นอกจากนี้การบรรจุกระสุ นยังใช้เวลานาน อีกทั้งบาริ สต้าเหล่านี้ไม่อาจยิงออกมาทีละ
หลายนัดได้

สุ บารุ ใช้ดาบเบี่ยงทิศทางของพวกมันหรื อถลันหลบ เขากู่ร้องออกมาขณะที่พุ่งตัวมาที่ดา้ นนอก

เพื่อหวังสังหารเซียวอวีแ๋ ละคนอื่นๆ เซียวอวี๋ เหล่ยเป่ าและคนอื่นๆด้ตระหนักถึงความแข็งแกร่ ง
ของสุ บารุ แล้ว อีกทั้งพวกเขายังเตรี ยมตัวมาเพื่อรับมือ นอกเหนือจากบาริ สต้าแล้วยังมีเหล่าผูฝ้ ึ ก
ยุทธ์ในขั้นที่สองอีกหลายสิ บคน ทว่าสุ บารุ ไม่ได้พุ่งเข้าหาพวกเขา แต่กลับหันหลังและกระโดด
ขึ้นไปบนหลังคา นี่เป็ นสิ่ งที่เหนือความคาดหมายอย่างมาก

คนอื่นๆตกตะลึงทว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ เขาทราบอยูแ่ ล้วว่าสุ บารุ ไม่ใช่โจรธรรมดา เขาสามารถถ่วง

นํ้าหนักตัวลงได้แม้อยูก่ ลางอากาศ สุ บารุ ทราบว่าแทนที่จะสู ้ดว้ ยอารมณ์โกรธ เขาจะต้องไปรวม
กับกองทัพของเขาให้ได้

กองทัพของเขาจะขาดผูน้ าํ หากว่าสุ บารุ เลือกที่จะสู ้อยูท่ ี่นี่ เขาทราบตั้งแต่ที่บาริ สต้าถูกเตรี ยมมา

เพื่อสังหารเขาแล้ว เช่นนั้นก็หมายความว่ามีหวั หน้าโจรจํานวนมากเข้าร่ วมในการก่อกบฏ ถึงฆ่า
เซียวอวีห๋ รื อเหล่ยเป่ าได้กไ็ ม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง
นอกจากนี้ เขารู ้วา่ เซียวอวี๋ไม่ใช่ผทู ้ ี่สามารถจัดเตรี ยมสิ่ งเหล่านี้ได้ เขาเชื่อว่าเซียวอวีเ๋ ป็ นเพียงนก
ต่อที่ถูกส่ งมา อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดเชื่อมโยงเซียวอวีก๋ บั เมืองไลอ้อนเลย

ฆ่ามัน~~~

สุ บารุ เห็นค่ายเหยีย่ วของเขาตกอยูใ่ นกองเพลิง เสี ยงตะโกนของพวกโจรดังสะท้อนขึ้นจากทุก

หนทุกแห่ง เหล่าโจรกบฏได้เลือกเวลาโจมตีอย่างเหมาะสม สุ บารุ รีบมุ่งหน้าไปยังกองพันทหาร
ม้าเกราะหนัก เขายังมีทหารม้าอยูอ่ ีกเกือบ 50,000 คน เขาจะสามารถกวาดล้างพวกโจรกบฏ
ได้ดว้ ยกองกําลังนี้ เขาเชื่อว่าพวกโจรกบฏจะต้องจบสิ้ นหากต้องเผชิญกับทหารชั้นยอดเหล่านี้

ทว่าเมื่อเขามาถึง เปลวเพลิงได้ลุกไหม้คอกม้าไปแล้ว ม้าทุกตัวกําลังวิง่ สะเปะสะปะไปทัว่ อย่าง

บ้าคลัง่

"สารเลว! การกระทําทีน่ารังเกียจ!" สุ บารุ แทบจะกระอักเลือดเมื่อได้เห็นฉากที่เบื้องหน้า

ความแข็งแกร่ งของกองกําลังจะลดลงครึ่ งหนึ่งเมื่อปราศจากอาชา พวกเขาเป็ นทัพม้า! ทว่าตอนนี้

ม้าหลายหมื่นตัวกําลังเหยียบยํา่ ไปทุกที่และเป็ นสิ่ งกีดขวางการรวมพลของทหารม้า แม้แต่เขา
เองก็ยงั แก้ปัญหานี้ลาํ บาก แน่นอนว่านี่เป็ นความคิดของเซียวอวี๋ที่จะโจมตีคอกม้าก่อน เซียวอวี๋
ทราบดีวา่ สุ บารุ จะต้องใช้ทพั ม้าตอบโต้พวกเขา ดังนั้นเขาจึงขอให้เหล่ยเป่ าจัดหานํ้ามันไปราดที่
คอกม้าเอาไว้ก่อนจะจุดไฟเผาเมื่อถึงเวลา ม้าที่เคยเป็ นข้อได้เปรี ยบของสุ บารุ มาตอนนี้ได้การ
เป็ นอุปสรรคขัดขวางเขาแล้ว

สุ บารุ ตะโกนเรี ยกรวมทหารม้า เขาจะต้องจัดทัพขึ้นมาให้ได้แม้จะต้องเป็ นทัพทหารราบก็ตาม

ตอนนี้ พวกโจรนับไม่ถว้ นกําลังไล่สังหารคนของสุ บารุ พวกมันส่ วนใหญ่ต่างกําลังนอนหลับอยู่
ดังนั้นจึงยังไม่ทนั ได้ต้ งั ตัวใดๆ

ความวุน่ วายเป็ นจุดเด่นที่พวกโจรชอบใช้ ในจุดนี้ไม่มีผใู ้ ดบอกได้วา่ ผูใ้ ดกําลังสังหารผูใ้ ด ใน

เวลาเพียงช่วงสั้นๆ ค่ายเหยีย่ วแปรเปลี่ยนเป็ นขุมนรก มีไฟลุกโหมกระหนํ่าไปทัว่ ทุกที่

กองกําลังอัศวินของเซี ยวอวีก๋ เ็ ข้าสู่ สนามรบแล้วเช่นกัน ดาบหนักของพวกเขาจะกวัดแกว่ง

สังหารทุกคนเพื่อก่อความวุน่ วายยิง่ ขึ้น ทัว่ ทั้งค่ายต่างตกอยูใ่ นความโกลาหล กระทัง่ สุ บารุ กไ็ ม่มี
ความสามารถในการควบคุมสถานการณ์

เขาพยายามอย่างสุ ดความสามารถที่จะรวบรวมคนที่ยงั ไม่ถูกสังหาร แต่กต็ อ้ งเผชิญกับการโจมตี

จากโจรกล่ืุมอื่นๆ ไพร่ พลของสุ บารุ น้ นั ได้รับการฝึ กฝนมาอย่างดี ดังนั้นพวกเขาจึงกวัดแกว่ง
อาวุธเข้าฟาดฟันกับโจรกลุ่มอื่นๆหลังจากสุ บารุ รวบรวมพวกเขาได้แล้ว พวกโจรกบฏมีจาํ นวน
มหาศาลดังนั้นสุ บารุ จึงสู ญเสี ยอย่างหนัก

เซียวอวีอ๋ ยุก่ บั หัวหน้าโจรคนอื่นๆขณะที่คอยกระตุน้ การโจมตีและการฆ่าฟันให้รุนแรงยิง่ ขึ้น

ทุกฝ่ ายต่างโจมตีกนั มัว่ ซัว่ เลือดของพวกโจรทั้งหมดได้อาบย้อมไปทัว่ ค่ายเหยีย่ ว

สุ บารุ น้ นั มีความสามารถในการบัญชาการ แต่เซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้ดอ้ ยไปกว่าเขา เขาบอกให้เหล่ยเป่ า

จัดกองกําลังหน้าไม้ มือธนูและบาริ สต้าล่วงหน้าไปโจมตีก่อน ขณะที่สุบารุ รวบรวมกลุ่มคนเข้า
ไว้ดว้ ยกัน เซียวอวี๋กจ็ ะสั่งให้โจมตีไปยังกลุ่มคนเหล่านั้น สุ บารุ จึงทําได้เพียงออกคําสั่งให้คน
ของเขาหลบหลังสิ่ งก่อสร้าง กองกําลังเหล่านี้ถูกรวมพลอย่างเร่ งรี บ ดังนั้นจึงไม่ได้เตรี ยมการ
รับมือกับลูกธนู
ดวงตาของเซียวอวี๋ทอประกายขณะที่มองไปยังความวุน่ วายที่เบื้องหน้า....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 142

BANK WUTTHIPHAN·19 พฤศจิกายน 2017

การสู ้รบยังคงดําเนินต่อไป หยดเลือดสาดกระเซ็นไปทัว่ ทั้งค่าย แสงแรกของรุ่ งอรุ ณปรากฏให้

เห็น ดวงตะวันเปล่งแสงแดงฉานดุจเดียวกับพื้นดิน....

สุ บารุ เริ่ มรวมกองกําลังได้แล้ว เขาไม่ได้เตรี ยมพร้อมรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ ดังนั้นกอง

กําลังของเขาจึงพบกับความเพลี่ยงพลํ้าและสู ญเสี ยอย่างหนัก พวกโจรกลุ่มอื่นๆได้แยกและโอบ
ล้อมกองกําลังของเขาไว้เป็ นสองส่ วน กองกําลังหนึ่งมีสุบารุ บญั ชาการด้วยตนเอง ในขณะที่อีก
กองกําลังเป็ นคนสนิทของเขา ปา

สุ บารุ ไม่ได้รู้สึกหวาดหวัน่ แม้วา่ พวกโจรทั้งหมดจะรวมกําลังกันโจมตีเขาก็ตาม เขาเชื่อว่าเขา

สามารถกวาดล้างพวกโจรได้เกือบทั้งหมดตราบใดที่เขายังคงมีกองกําลังอยูใ่ นมือ อย่างไรก็ตาม
การก่อกบฏในครั้งนี้เกิดขึ้นรวดเร็วฉับพลันเกินไปโดยไม่มีสัญญาณบ่งบอกล่วงหน้า นอกจากนี้
สุ บารุ ยงั เชื่อว่าสถานการณ์น้ ีถูกเตรี ยมการเอาไว้นานแล้ว ซึ่งที่จริ งเขาคํานวณว่าตนจะสามารถ
กลืนโจรกลุ่มอื่นได้ในอีกไม่กี่วนั เสี ยด้วยซํ้า

สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้นบั เป็ นหายนะร้ายแรง เขายังไม่ทนั ได้เตรี ยมการป้ องกันใดๆด้วยซํ้า ยิง่

ไปกว่านั้นตอนนี้กองกําลังของเขามากกว่าครึ่ งยกตกตายไป

สุ บารุ กาํ ลังสู ้หลังชนฝา แม้วา่ พวกโจรจะบุกเข้ามาอยูห่ ลายหนหากแต่กย็ งั ไม่พบกับความสําเร็ จ

เซียวอวีข๋ อให้เหล่ยเป่ าและหัวหน้าคนอื่นๆจัดหาเครื่ องยิงหิน บาริ สต้าและอุปกรณ์ตีเมืองมาเพิ่ม
พวกเขากําลังจะกระหนํ่าโจมตีเข้าไป สุ บารุ กาํ ลังจนตรอก อีกทั้งการติดต่อสื่ อสารกับปาก็ขาด
หายไป พวกเขาไม่อาจรวบรวมอุปกรณ์โจมตีระยะไกลเช่นพวกเซียวอวีไ๋ ด้ เหล่ยเป่ าและหัวหน้า
คนอื่นๆรี บให้สมุนของตนไปจัดหาอุปกรณ์มา

เซียวอวีไ๋ ด้เข้ามาควบคุมการโจมตีดว้ ยตนเอง

"แถวแรกโจมตีได้! แถวที่สอง...โจมตี!" เซี ยวอวีต๋ ะโกนสัง่ การเสี ยงดัง เปลวเพลิงได้ทาํ หน้าที่

ของมันอย่างยอดเยีย่ ม กองกําลังของสุ บารุ พลันเปลี่ยนเป็ นสับสนยุง่ เหยิง พวกโจรจึงใช้โอกาศนี้
โจมตีเข้าไปอีกครั้ง

สุ บารุ ตะโกนออกมาจากอีกด้านหนึ่ง "จางซาน! เจ้าสารเลว! ข้าอุตส่ าห์รับตัวเจ้าเข้าเป็ นพวก

เดียวกัน แต่เจ้ากลับสมคบคิดกับผูอ้ ื่นๆ เพราะเหตุใด?"

สุ บารุ อยากจะถลกผิวหนังของเซียวอวีอ๋ อกมาหากสามารถกระทําได้

เซียวอวีห๋ วั เราะ "สุ บารุ เอ๋ ย เหตุใดถึงมาตําหนิขา้ กันเล่า? เจ้าได้ใช้เล่ห์อุบายมากมายเพื่อที่จะ

กลืนกินกองกําลังพันธมิตรกลุ่มอื่นๆเข้าเป็ นของเจ้า เจ้าส่ งคนไปลอบสังหารหัวหน้ากลุ่มอื่นๆ
เจ้าช่างน่ารังเกียจเสี ยจริ ง แม้วา่ เจ้าจะยังไม่ลงมือต่อข้า หากแต่จะต้องมีสักวันที่ถึงคราวของข้า
แน่นอนว่าข้าย่อมไม่งอมืองอเท้ารอให้เจ้าสังหาร ที่ขา้ ทําไปก็เพียงเพื่อปกป้ องตนเองเท่านั้น!"

หัวหน้าคนอื่นๆรู ้สึกชื่นชมเมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวี๋

"ข้าไม่ได้กระทําผิด ข้าต้องการที่จะอยูอ่ ย่างอิสระและสงบสุ ขในแดนพายัพนี่กเ็ ท่านั้น! เป็ นเจ้า
เสี ยอีกที่นาํ ความวุน่ วายมาสู่ ที่นี่! สิ่ งที่เจ้าได้กล่าวมานั้นมีหลักฐานหรื อไม่?" สุ บารุ กล่าว
โต้ตอบ

เฟยตะโกนออกมาด้วยเสี ยงอันดัง "สุ บารุ ! เจ้าต้องการหลักฐานงั้นหรื อ? หากไม่ได้สหายจางยืน่

มือช่วยเหลือ เช่นนั้นข้าคงไม่มีโอกาศมาอยูท่ ี่นี่แล้ว! ข้านี่แหละคือหลักฐาน!"

สุ บารุ ยงั คงโต้แย้งกลับมา "เฟย ข้าไม่เคยคิดที่จะสังหารเจ้าเลย ข้าไม่ได้ออกคําสั่งต่อผูใ้ ดทั้งนั้น

......นี่เป็ นการใส่ ร้ายจากผูอ้ ื่น!"

เฟยตอบกลับอย่างเกรี้ ยวกราด "แล้วคนของเจ้าที่เรี ยกว่าฮัวและพี่นอ้ งคนอื่นๆเล่า? อย่าบอกนะ

ว่าพวกนั้นก็ไม่ใช่คนของเจ้าด้วย!"

สุ บารุ ตะโกนกลับมา "เฟย ไม่วา่ เจ้าจะเชื่อถือหรื อไม่ ข้าไม่เคยออกคําสัง่ เช่นนั้น นี่จะต้องเป็ น

อุบายของผูอ้ ื่น ฮัวนั้นเป็ นคนของข้า แต่ช่วงหลังๆมานี้เขามีพฤติกรรมที่แปลกไป.......ข้าเชื่อว่า
เขาต้องถูกผูอ้ ื่นดึงตัวไปเข้าร่ วม"

เซียวอวีห๋ วั เราะขัดขึ้นมา "สุ บารุ เจ้าสามารถจะพูดแก้ต่างอย่างไรก็ได้......ทว่าความจริ งก็ยงั คง

เป็ นความจริ ง เจ้าคิดหรื อว่าพวกเราจะเชื่อคําพูดของเจ้า? เหล่าผูน้ าํ ทั้งหลาย! สุ บารุ กาํ ลังคิดที่จะ
ถ่วงเวลา.......มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่ทราบว่ามันกําลังคิดใช้เล่ห์กลชัว่ ร้ายอันใดอีก ตอนนี้พวกเรา
ควรจะกําจัดมันและแบ่งสิ่ งของกัน!"
วาจาประโยคแรกของเซี ยวอวีไ๋ ม่มีผลต่อหัวหน้ากลุ่มต่างๆ ทว่าประโยคสุ ดท้ายของเขากลับทํา
ให้พวกเขารู ้สึกพลุ่งพล่านขึ้นมา พวกเขาไม่อาจถอยกลับได้อีกแล้ว ทางเลือกเดียวก็คือกําจัดสุ บา
รุ สีย

บรรดาผูน้ าํ เมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวีก๋ ส็ ั่งกองกําลังของตนเข้าโจมตีทนั ที

อาคาร สิ่ งก่อสร้างภายในค่ายเหยีย่ วถูกเผาทําลายกลายเป็ นเถ้าถ่าน ทั้งสองฝ่ ายต่างเข้าหํ้าหัน่ กัน

ท่ามกลางซากปรักหักพัง สุ บารุ เห็นว่ากองกําลังของเขากําลังถูกโอบล้อมและจะต้องเผชิญกับ
ความพ่ายแพ้ในอีกไม่ชา้ เขากัดฟันและจ้องมองไปที่เซียวอวี๋อย่างคัง่ แค้น สุ บารุ รวบรวมพลัง
ปราณทั้งหมดในร่ างกระโจนขึ้นไปบนสิ่ งก่อสร้างเพื่อหาทางตีฝ่าออกไป

เซียวอวีร๋ ี บกระตุน้ เตือนผูน้ าํ คนอื่นๆให้พุ่งเป้ าไปที่สุบารุ เพราะหากสุ บารุ รอดไปได้จะเป็ นภัย

อันตรายใหญ่หลวง อย่างไรก็ตาม สุ บารุ น้ นั ทั้งแข็งแกร่ งและชาญฉลาด เขาได้มองหาหนทาง
หลบหนีเอาไว้ก่อนแล้ว ผูค้ นที่กาํ ลังไล่ล่าเขาจึงไม่อาจเข้าถึงตัวเขาได้

เซียวอวีม๋ ีสิ่งที่สาํ คัญกว่าต้องกระทํา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใส่ ใจสุ บารุ ขวัญกําลังทางฝั่งไพร่ พลของ

สุ บารุ เริ่ มพังทลายเมื่อเห็นว่าสุ บารุ หลบหนีไป พวกมันจึงเริ่ มวางอาวุธยอมจํานน

ดังนั้นพวกโจรจึงเป็ นฝ่ ายได้รับชัยชนะ ทว่าเมื่อถึงเวลาสรุ ปผลการรบแล้ว พวกเขาก็พบว่านี่เป็ น

ชัยชนะที่แลกมาด้วยความสู ญเสี ย ทางฝั่งพวกโจรสู ญเสี ยไพร่ พลไปมหาศาล

กําจัดศัตรู ไปพันคนตนเองต้องสู ญเสี ยแปดร้อยนัน่ ไม่นบั ว่าเป็ นชัยชนะ วลีน้ ีเหมาะที่จะใช้

กล่าวถึงสถานการณ์ตอนนี้อย่างยิง่ เดิมที ภายในค่ายเหยีย่ วแห่งนี้มีโจรอยูม่ ากกว่าแสนคน ทว่า
หลังผ่านศึกมีไม่ถึงสองหมื่นคนที่เหลือรอด อย่างไรก็ตาม ชัยชนะก็ยงั คงเป็ นชัยชนะ นอกจากนี้
เหล่าผูน้ าํ กลุ่มต่างๆยังได้แบ่งปันทรัพย์สินของค่ายเหยีย่ วที่ถูกเก็บรวบรวมมาเป็ นเวลานับร้อยปี
ทุกประการยังเรี ยกได้วา่ ดีสาํ หรับบรรดาผูน้ าํ กลุ่มตราบใดที่พวกเขามีเงินทอง

พวกโจรเริ่ มคุมขังกองกําลังที่ยอมจํานนของสุ บารุ จากนั้นเหล่าผูน้ าํ ก็เริ่ มแบ่งสมบัติ มีผนู ้ าํ บาง

คนเกิดการทะเลาะกันขึ้นตอนที่แบ่งสมบัติของค่ายเหยีย่ ว

อย่างไรก็ตาม กลับไม่มีผใู ้ ดทันสังเกตเลยว่าเซี ยวอวี๋ได้หายตัวไปแล้ว........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 143

BANK WUTTHIPHAN·19 พฤศจิกายน 2017

ขณะที่หวั หน้าหลายๆคนยังคงทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่ พวกเขาก็พบว่าเมฆสี ดาํ ทะมึนกําลัง

เคลื่อนตัวมาทางค่ายเหยีย่ วแห่งนี้ เมฆดํากลุ่มนั้นค่อยๆเคลื่อนตัวบดบังดวงอาทิตย์จนดูราวกับว่า
วันสิ้ นโลกได้มาถึงแล้ว ทุกคนต่างเหม่อมองท้องฟ้ าด้วยความตกตะลึง

พวกโจรที่มีสายตาแหลมคนบางคนพบว่าเมฆก้อนนั้นประกอบไปด้วยสิ่ งมีชีวติ มีพวกโทรลนัง่

อยูบ่ นสิ่ งมีชีวติ เหล่านั้น แต่ละตัวล้วนมีใบหน้าที่ดูโหดเหี้ยม ทันใดนั้นพวกเขาพลันนึกไปถึง
ข่าวลือที่เกิดขึ้นในสงครามกับเมืองไลอ้อนครั้งล่าสุ ด ที่พวกโจรต่างลือกันว่าเห็นสิ่ งมีชีวติ บินอยู่
บนท้องฟ้ า

ดูเหมือนมันจะเป็ นเรื่ องจริ ง!

พวกเขาไม่ทราบว่าจะเผชิญหน้ากับพวกมันอย่างไร เป็ นเวลานานแสนนานที่หน่วยรบทาง

อากาศได้หายสาบสู ญไปจากทวีป ดังนั้นอาวุธที่ใช้รับมือกับพวกมันย่อมสาบสู ญตามไปด้วย
พวกมันต่างเกิดความตื่นตระหนกเมื่อมองไปที่กลุ่มเมฆนั้น วินาทีถดั มาบาทิเดอร์กม็ าถึง
ตําแหน่งของพวกโจร พวกมันเริ่ มทิ้งระเบิดเพลิงลงมา ระเบิดเกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้งขณะที่
พื้นดินถูกเพลิงลุกโหม เปลวเพลิงจากการรบเมื่อคืนที่กาํ ลังจะมอดดับพลันลุกโหมขึ้นอีกครั้ง

พวกโจรเริ่ มกรี ดร้องและวิง่ หนี ผูท้ ี่พบเห็นพวกมันมาแล้วกลายเป็ นเสี ยสติ ตอนนี้ระดับของ

ระเบิดเพลิงนั้นอยูท่ ี่หา้ แล้ว ดังนั้นมันจึงรุ นแรงเป็ นสองเท่าจากครั้งล่าสุ ด พวกโจรต่างหลบหนี
ด้วยความตื่นตระหนกขณะหาที่กาํ บังหรื อหลบเข้าใต้สิ่งก่อสร้าง พวกมันทราบว่าระเบิดไม่อาจ
ทะลุผา่ นสิ่ งก่อสร้างมาได้ ดังนั้นมันจึงเป็ นสถานที่ที่ปลอดภัย พวกมันรี บถลันหลบเข้าตัวอาคาร
ด้วยเนื้อตัวสั่นเทา

อย่างไรก็ตาม วินาทีถดั มาพวกมันก็ได้ยนิ เสี ยงร้องคําราม ผูท้ ี่เคยผ่านสงครามล้อมเมืองครั้งก่อน

ต่างจดจําได้ดี เป็ นออร์ค! พวกออร์คพุ่งเข้ามาภายในค่ายและลงมือเข่นฆ่าพวกโจร พวกโจรเพิ่ง
ผ่านศึกหนักเมื่อคืนมา พวกมันทั้งเหนื่อยล้าและเกิดสู ญเสี ยพรรคพวกไป พวกมันจึงเลือกที่จะวิง่
หนีทนั ทีที่พบเห็นพวกออร์ค

เซียวอวีย๋ นื อยูท่ ี่ช้ นั บนสุ ดของห้องโถงค่ายเหยีย่ วขณะมองดูการบุกโจมตีของออร์ค เขากําลัง

บัญชาการกองกําลังต่างๆจากที่นนั่ เขาเชื่อว่าครานี้ค่ายเหยีย่ วจะต้องสิ้ นชื่อแล้ว

พวกออร์คยังเป็ นกองกําลังหลักของเขาในครั้งนี้ ไม่มีกองกําลังใดเหมาะไปกว่าพวกออร์คใน

สนามรบเช่นนี้อีกแล้ว ออร์คเพียงหนึ่งตนจะสามารถสังหารพวกโจรได้นบั สิ บ เหล่าทหาร
4,000 นายที่เหลือรอดจากสงครามครั้งนั้นต่างกลายเป็ นทหารที่แท้จริ งหลังผ่านการสู ้รบนอง
เลือด พวกเขาเคลื่อนทัพไล่เข่นฆ่าพวกโจรที่เหลือ ไพร่ พลที่เกณฑ์มาใหม่ 10,000 นายก็เข้า
ร่ วมในสงครามครั้งนี้เช่นกัน
เซียวอวีท๋ ราบว่าชัยชนะได้เอนเอียงมาทางฝั่งเขาแล้ว ตอนนี้เขาคิดที่จะใช้พวกโจรที่หลงเหลืออยู่
เป็ นเป้ าฝึ กซ้อมให้กบั เหล่าทหารใหม่

หน่วยไรเดอร์เองก็ถือเป็ นกองกําลังหลักในครั้งนี้ พวกมันไล่ติดตามและสังหารพวกโจรไปเป็ น

จํานวนมาก พวกบาทิเดอร์จะทําหน้าที่นาํ กองกําลังทั้งหมดไปยังแหล่งที่ซ่อนของพวกโจรตามที่
ต่างๆภายในค่ายเหยีย่ ว

พลเดินเท้ารับผิดชอบในการอารักขาความปลอดภัยให้กบั พลธนูเอลฟ์ ป้ องกันกรณี ที่พวกโจรหัน

กลับมาตอบโต้ พลธนูยงั คงอ่อนแอเกินไปในการต่อสู ้ระยะประชิดและเซียวอวีเ๋ องก็รู้สึกว่าการ
สู ญเสี ยพลธนูไปเพียง 1 นายก็นบั เป็ นการสู ญเสี ยที่ใหญ่หลวงแล้ว

ทัพอัศวินทั้ง 500 นายเองก็ไล่เข่นฆ่าพวกโจรที่หลบหนี

"จางซาน! ไอ้ลูกเต่าสารเลว! แกหลอกใช้พวกเรา!" มีชายผูห้ นึ่งตะโกนขึ้น เซียวอวีห๋ นั ไปตาม

เสี ยงและพบกับเหล่ยเป่ า

เหล่ยเป่ ามองเห็นเซี ยวอวี๋ยนื อยูท่ ี่หอ้ งโถงชั้นบนและคอยบัญชาการพวกออร์ค เขาเข้าใจว่า

เซียวอวีเ๋ ป็ นคนที่ลอร์ดของเมืองไลอ้อนส่ งตัวเข้ามาบ่อนทําลายพันธมิตรกองโจรจากด้านใน
ขณะที่เขาขบคิดเกี่ยวกับเรื่ องนี้เขาก็เข้าใจสาเหตุพฤติกรรมทั้งหมดของเซี ยวอวี๋

เซียวอวีด๋ ึงเคราออกจากใบหน้า "จางซานงั้นหรื อ? เจ้าคิดจริ งๆหรื อว่าข้าคือจางซาน? พี่ใหญ่

เป่ า ขออภัยที่ขา้ แนะนําตัวเองช้าไปหน่อย ข้าคือเซียวอวี๋ ผูป้ กครองดินแดนไลอ้อน!"
"เจ้า.....เจ้าคือเซียวอวี๋?" เหล่ยเป่ าไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะเป็ นเซียวอวี๋ เขาเพียงเข้าใจว่าเซียวอวี๋
เป็ นคนสนิทที่ถูกส่ งตัวมาแทรกซึมเท่านั้น

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง คาร์นก็พุ่งเข้าหาเหล่ยเป่ าและเหวีย่ งขวานขนาดยักษ์เข้าใส่ เหล่ยเป่ าถูก

แยกเป็ นสองส่ วนทันที การโจมตีของคาร์นนั้นน่าหวาดหวัน่ เกินไป กระทัง่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั สู งก็ยงั
ไม่แน่วา่ จะเป็ นคู่มือของเขาได้ ร่ างกายที่ใหญ่โตและขวานยักษ์ในกํามือทําให้เขาดูราวกับเป็ น
ภูเขาขนาดย่อม ราวกับป้ อมปราการเคลื่อนที่ที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ คาร์นไม่ได้หยุดชักงักแม้แต่
น้อย เขากู่ร้องออกมาก่อนที่จะเคลื่อนที่ไล่ล่าเหยือ่ คนต่อไป เขาเพิง่ ถูกอัญเชิญออกมาได้ไม่นาน
ดังนั้นระดับของเขาจึงยังตํ่ากว่าฮีโร่ คนอื่นๆ เซียวอวีจ๋ ึงให้เขาเข่นฆ่าได้ตามใจชอบ ยังไม่ถึงหนึ่ง
ชัว่ โมงดี พวกโจรทั้งหมดก็ถูกจับกุมหรื อสังหาร มีรอยยิม้ ประดับอยูบ่ นใบหน้าของเซียวอวี๋
ขณะที่เขากวาดสายตามองดูค่ายเหยีย่ วแห่งนี้

ค่ายเหยีย่ วนั้นมีความเป็ นมาก่อนที่เมืองไลอ้อนจะถูกก่อตั้งขึ้นเสี ยอีก อาจกล่าวได้วา่ พวกเขา

เป็ นผูป้ กครองแห่งแดนพายัพ ทั้งยังมีสมบัติที่ถูกเก็บสะสมมานับศตวรรษ ทุกสิ่ งทุกอย่างตอนนี้
ได้กลายเป็ นของเซี ยวอวีแ๋ ล้ว เขาคิดว่ามันก็สมควรแล้วเพราะทั้งหมดทั้งมวลนี้คือภาษีที่เขา
สมควรจะได้รับ

เหล่าทหารเริ่ มส่ งเสี ยงโห่ ร้องยินดีกบั ชัยชนะครั้งใหญ่ พวกเขาเชื่อว่าไม่มีอะไรที่เป็ นไปไม่ได้

ภายใต้การนําของเซียวอวี๋

ในคราแรก มู่หลี่และหัวหน้าทหารฮุ่ยต่างเป็ นกังวลกับสถานการณ์อย่างมากจนไม่เป็ นอันกินอัน

นอน พวกเขาคิดว่าปัญหาเรื่ องกลุ่มพันธมิตรโจรจะเป็ นภัยคุกคามที่ไม่อาจแก้ได้ในเวลาอันสั้น
พวกโจรมีกนั มากกว่าสามแสนคน ดังนั้นพวกเขาจึงวางแผนการป้ องกันและค่อยๆเข่นฆ่าพวก
โจรซึ่งอาจจะต้องใช้เวลานานนับสิ บปี
ทว่าเซียวอวี๋กลับใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนในการกวาดล้างพวกโจรและยึดสมบัติจาํ นวนมหาศาล
มา นี่เป็ นผลลัพธ์ที่ไม่น่าเชื่อ! เซียวอวีก๋ ลับทําให้มนั เกิดขึ้นได้! เซียวอวีไ๋ ด้ใช้แผนการที่
เหมาะสมในการสลายกองกําลังพันธมิตรอย่างเป็ นขั้นเป็ นตอนจนนําไปสู่ การกวาดล้าง

ยิง่ ไปกว่านั้น เซียวอวีย๋ งั ได้แทรกซึมเข้าไปรวบรวมข่าวสารด้วยตนเอง ทั้งแผนการโจมตี การจัด

วางกองกําลัง ที่ต้ งั กองทัพและอื่นๆ นอกจากนี้การเลือกใช้หน่วยรบทางอากาศเข้าโจมตีอย่าง
ฉับพลันก็ยงั เป็ นสิ่ งที่อยูเ่ หนือจินตนาการของพวกเขา

พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะทําลายค่ายเหยีย่ วลงได้ เซียวอวีไ๋ ด้คอยส่ งข่าวผ่านทิรันด้า ดังนั้นพวกเขา

จึงสามารถจัดวางแผนการซุ่มโจมตีพวกโจรได้ล่วงหน้า

พวกเขาเชื่อว่าต่อให้ตอ้ งเผชิญกับการปิ ดล้อมด้วยทหารนับแสน ค่ายเหยีย่ วก็ยงั คงสามารถยืด

หยัดอยูไ่ ด้ ทว่าการกระทําของเซียวอวีน๋ ้ นั อยูน่ อกเหนือสามัญสํานึกจนเกินไป เขามักจะสร้าง
ความประหลาดใจได้ทุกครั้ง มาตอนนี้พวกเขาเริ่ มเชื่อมัน่ เซียวอวีจ๋ ากก้นบึ้งหัวใจของพวกเขา
แล้ว

เช่นนั้น.....จะมีความสําเร็จอีกมากมายเท่าใดที่เซี ยวอวีส๋ ามารถกระทํา?

เขาราวกับพระเจ้าที่จุติลงมา

เหล่าไพร่ พลรวมถึงมู่หลี่และหัวหน้าทหารฮุ่ยหวนนึกไปถึงถ้อยคําที่เซียวอวีเ๋ คยกล่าวเอาไว้เมื่อ

นานมาแล้ว "เทพแห่งออร์คและเอลฟ์ ได้มอบความไว้วางใจให้ขา้ นําเผ่าพันธ์ืุของพวกเขาไปสู่
ความรุ่ งโรจน์ ข้าจะเป็ นผูท้ ี่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดในยุคนี้!"
พวกเขาต่างมองไปยังพวกออร์คที่กล้าหาญ พวกเอลฟ์ และนักล่าที่สง่างาม พวกเขารู ้สึกว่า บางที
เรื่ องนั้นอาจจะเป็ นความจริ ง

เซียวอวีจ๋ ะสามารถปราบพิชิตศัตรู ของเขาได้อย่างง่ายดายได้อย่างไรหากว่าเขาไม่ใช่กษัตริ ยท์ ี่

ยิง่ ใหญ่ที่สุดของยุค?

เขาเพียงผูเ้ ดียวยังมีความสามารถมากกว่าทหารชั้นยอดนับแสน

ทุกคนเริ่ มตะโกนออกมาด้วยเสี ยงอันดัง "องค์กษัตริ ย!์ มหาราช! ท่านคือมหาราชที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุด

ของพวกเรา!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 144

แพนด้า แดง·19 พฤศจิกายน 2017
การกวาดล้างค่ายเหยีย่ วเป็ นผลพลอยได้ที่เพิ่มเติมเข้ามา ไม่เพียงแต่กวาดล้างพวกโจรทั้งหมด
ที่มารวมตัวกันที่ค่ายเหยีย่ วเท่านั้น ในด้านของทรัพย์สินเซียวอวี๋ยงั ได้รับเหรี ยญทองมากว่าสี่ สิบ
ล้านเหรี ยญ หัวใจของเขาแทบจะกระดอนออกมาข้างนอกเมื่อจินตนาการถึงมัน ความอัตคัดขัด
สนที่ผา่ น มาถึงตอนนี้ได้สิ้นสุ ดลงแล้ว นอกจากนี้ยงั มีสมบัติอีกมมากมายมหาศาลที่พวกโจร
ค่ายเหยีย่ วได้เก็บสะสมมาตลอดร้อยปี วัตถุโบราณเอย สิ่ งของหายากเอย ไอเทมเวทมนตร์เอย
ตอนนี้ได้กองสุ มซ้อนกันเป็ นภูเขาเลากา แม้จะมีบางส่ วนถูกเพลิงเผามอดไป แต่สมบัติส่วนใหญ่
ก็ยงั คงอยูใ่ นสภาพเดิม สุ บารุ และเหล่าผูน้ าํ คนก่อนๆของค่ายได้ขดุ สร้างถํ้าและห้องเก็บสมบัติ
เอาไว้จาํ นวนมากเพื่อเก็บรักษาสมบัติ เซี ยวอวีจ๋ ดั รถม้ามาเพื่อขนสมบัติและเหรี ยญทองทั้งหมด
กลับไปยังเมืองไลอ้อน ซึ่งการลําเลียงสิ่ งเหล่านี้ยงั ต้องใช้เวลาแรมเดือน มือของพ่อบ้านหงส์สั่น
เทาขณะที่ตรวจนับรายการสมบัติและเหรี ยญทองที่ขนเข้าเมืองไลอ้อน เขาทราบว่าด้วยเงิน
จํานวนนี้เมืองไลอ้อนจะไม่ตอ้ งกังวลไปอีกพักใหญ่ บรรดาสะใภ้ของตระกูลต่างยืนรออยูท่ ี่
ประตูเมือง ดวงตาของพวกนางทอประกายขึ้นทุกครั้งที่เห็นรถม้าวิง่ ผ่านเข้าเมือง "การปล้นชิง
เป็ นธุรกิจที่ยอดเยีย่ มที่สุด รวดเร็วที่สุดที่จะทําให้ร่ าํ รวย!" เซียวอวีร๋ ู ้สึกราวกับว่าเขาถูกลอตเตอร์
รี่ เซียวอวีจ๋ ะเข้าไปภายในคลังสมบัติเพื่อมองดูภูเขาสมบัติ เขาจะเอนตัวลงนอนบนมันอยูพ่ กั
หนึ่ง เขาจะสามารถกระทําได้อีกหลายสิ่ งเมื่อมีเงินมหาศาล มู่หลี่และคนอื่นๆต่างแนะนําให้ขยับ
ขยายดินแดนโดยการรับสมัครผูค้ นและการก่อสร้างเมือง ทว่าเซียวอวี๋กป็ ฏิเสธข้อเสนอเหล่านั้น
ไป สถานการณ์ตอนนี้เรี ยกได้วา่ ยังไม่มีความมัน่ คง มันยังคงเกิดความวุน่ วายขึ้นในบางดินแดน
เขายังขาดผูท้ ี่มีพรสวรรค์ซ่ ึงจําเป็ นต่อการขยับขยายดินแดนอยู่ นอกจากนี้ บางดินแดนอาจจะ
เกิดความโลภขึ้นมาหากว่าเขาเลือกขยับขยายดินแดนในลักษณะนั้น เป้ าหมายแรกของเขาคือ
การหาประชากรเพิม่ เป้ าหมายที่สองคือการมียทุ ธปัจจัยเพียงพอสําหรับอนาคต เซียวอวี๋
ตัดสิ นใจที่จะไม่จดั ตั้งเมืองขนาดใหญ่ หากแต่ค่อยๆพัฒนาเมืองและหมู่บา้ นเล็กๆเพื่อเพาะสร้าง
กองกําลังขนาดเล็กขึ้นมา ในช่วงสงคราม เขาจะสามารถเรี ยกรวมกองกําลังเหล่านั้นได้อย่างฉับ
ไวขณะที่เงินบํารุ งกองทัพก็จะจ่ายน้อยลงเพราะได้รับการสนับสนุนจากกองกําลังท้องถิ่น ด้วย
เหตุน้ ี ในช่วงเวลาเกือบหกเดือน กวาดล้างกากเดนของพวกโจรกลุ่มเล็กๆทางตะวันตกเฉี ยง
เหนือ ออกพบปะประชาชนที่อยูใ่ นพื้นที่โดยรอบและชักจูงผูค้ น เซียวอวีใ๋ ช้เวลามากกว่าหนึ่งปี
ออกกวาดล้างกลุ่มโจรขนาดใหญ่ภายในดินแดนตะวันตกเฉี ยงเหนือ ตอนนี้ถึงเวลที่เขาจะสร้าง
รากฐานให้แข็งแรงเพื่อรองรับการเติบโต พ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยต่างมองดูการ
เจริ ญเติบโตของดินแดนด้วยอารมณ์ พวกเขาหวนนึกถึงวันที่เซียวซานเทียนยังคงเป็ นจอมทัพ
เลื่องชื่อ ทว่าช่างโชคร้ายที่เขามีจุดจบที่ไม่ดีสักเท่าใด มาตอนนี้ พวกเขารู ้สึกปลื้มปิ ติเมื่อได้เห็น
เซียวอวีม๋ ีอนาคตที่กว้างไกลไร้สิ้นสุ ด ดินแดนไลอ้อนมีประชากรมากกว่าหนึ่งล้านคนภายใน
เวลาเพียงหกเดือน อย่างไรก็ตาม ผูค้ นส่ วนใหญ่ไม่มีพรสวรรค์ใดๆที่เซียวอวี๋ตอ้ งการในการ
บริ หารจัดการดินแดนไลอ้อน เซียวอวีก๋ ่อตั้งสถาบันทหารขึ้นในเมืองไลอ้อน ระหว่างการ
ก่อสร้างเขาต้องเผชิญกับปัญหามากมาย ทว่ามันก็ยงั สามารถเพาะสร้างและฝึ กฝนนายทหาร
ระดับตํ่าขึ้นมาเป็ นจํานวนมากได้ ไพร่ พลทหารที่ผา่ นศึกส่ วนใหญ่ต่างได้รับยศจากเซี ยวอวี๋
เพื่อให้พวกเขากลายเป็ นนายทหารหลังจากที่จบการศึกษาจากสถาบันทหาร ฐานะระหว่างขุน
นางและพลเรื อนมีความแตกต่างกันอยู่ มีเพียงตระกูลขุนนางเท่านั้นที่สามารถขึ้นเป็ นผู ้
บัญชาการหรื อนายทหารระดับสู งได้ อย่างไรก็ตาม เพื่อการนั้นแล้ว เซียวอวี๋จึงได้แบ่งพลเรื อน
ทัว่ ไปออกเป็ นห้าชั้น ชั้นที่หา้ เป็ นชั้นตํ่าสุ ด พวกเขามีสถานะเช่นเดียวกับทาส ไม่มีฐานะใดๆ
ชั้นที่สี่เป็ นพลเรื อนทัว่ ไป พวกเขาไม่ได้มีสิทธิ์พิเศษใดๆและมีฐานะเป็ นเพียงแค่เกษตรกร
เช่นเดียวกับดินแดนแห่งอื่นๆ อย่างไรก็ตาม ชั้นที่สามถึงหนึ่งนั้นเขาเริ่ มที่จะมอบสิ ทธิ์พิเศษเพื่อ
ชักจูงผูค้ น พวกเขาสามารถเข้าศึกษาในสถาบันทหารและกลายเป็ นรองผูบ้ ญั ชาการหรื อทํางาน
ในหน่วยงานราชการและอื่นๆอีกมากมาย สําหรับการที่จะเลื่อนขั้นจากชั้นหนึ่งไปอีกชั้นหนึ่ง
ได้น้ นั คนผูน้ ้ นั จะต้องประกอบความดีความชอบให้กบั ดินแดน
-------------------------------------------- ในคราแรกทั้งหัวหน้าทหารฮุ่ยและ
พ่อบ้านหงส์ต่างไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเซียวอวี๋ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้พยายามขัดขวาง
อย่างไรก็ตาม เมื่อเซียวอวี๋ค่อยๆมอบสิ ทธิให้กบั พลเรื อนเป็ นลําดับชั้นพวกเขาก็พบว่าผิดท่า

แต่พวกเขาก็ทราบว่าสิ่ งนี้ไม่อาจย้อนคืนได้อีก สิ ทธิและอํานาจที่เซียวอวีไ๋ ด้มอบไว้น้ นั ไม่ได้ขดั

ต่อฐานันดรและผลประโยชน์ของเหล่าขุนนาง เขากําลังพยายามที่จะแก้ปัญหาด้านการขาด
แคลนบุคคลากรของดินแดน ประชาชนทุกคนสามารถเลื่อนลําดับชั้นของตนได้ตราบใดพวกเขา
กระทําความดีความชอบให้กบั ดินแดนมากเพียงพอ

พวกเขาสามารถกระทําผ่านทาง ประกอบความดีความชอบให้กองทัพ บริ จาคอาหารหรื อ

วัตถุดิบให้กบั ดินแดน สร้างสิ่ งประดิษฐ์ สอนหนังสื อและอื่นๆอีกมากมาย กล่าวโดยสรุ ปก็คือ
เซียวอวีก๋ าํ ลังพัฒนาด้านกองทัพ การเกษตร การสร้างสิ่ งประดิษฐ์ชนิดใหม่และการผลิตสิ นค้า
นโยบายของเซียวอวีไ๋ ด้ยกระดับการปรับปรุ งให้มีประสิ ทธิภาพมากขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมา
ก่อน เมื่อก่อนนั้นเกษตรกรจะต้องมอบทุกสิ่ งทุกอย่างให้กบั ลอร์ดของดินแดน ดังนั้นพวกเขาจึง
ไม่เต็มใจที่จะต้องตราตรําทํางานหนัก ทว่ามาตอนนี้ผลผลิตที่ได้จะตกเป็ นของพวกเขา หากว่า
พวกเขาทํางานอย่างขยันขันแข็ง พวกเขาก็จะไม่อดตาย ทั้งเซียวอวีย๋ งั ได้จดั เตรี ยมเครื่ องไม้
เครื่ องมือเอาไว้ให้แล้วอีกด้วย

เกษตรกรที่ได้ผลผลิตจํานวนมากก็จะบริ จาคมันให้กบั เมืองไลอ้อนเพื่อเปลี่ยนพวกมันเป็ นค่า

ผลงาน หากว่าพวกเขามีค่าผลงานสะสมเพียงพอแล้วล่ะก็ เช่นนั้นพวกเขาก็สามารถส่ งตัวบุตร
หลานเข้าศึกษาที่สถาบันทหารหรื อทํางานในหน่วยงานข้าราชการได้ เซียวอวีส๋ ามารถสะสม
เสบียงอาหารได้มากมายมหาศาลโดยไม่ตอ้ งเสี ยแม้แต่เหรี ยญทองเดียว อาหารเป็ นปัจจัยสําคัญ
ที่สุดไม่วา่ จะในสงครามใดๆ จักรพรรดิทุกพระองค์ของจีนเองก็ได้ใช้กลวิธีน้ ีในการปกครอง
ประเทศ ประการแรกก็คือรวบรวมเสบียง จากนั้นก็ถึงเวลาตั้งตนเป็ นฮ่องเต้! เซียวอวีข๋ ยับขยาย
ดินแดนแบบค่อยเป็ นค่อยไปเพื่อสร้างความมัน่ คงให้กบั รากฐานและเพิ่มจํานวนประชากร
ดินแดนมีจุดตรวจ หอสัญญาณและหอสังเกตุการณ์อยูม่ ากมาย เหล่าพ่อค้าที่เดินทางไปหรื อ
กลับมาจากจักรวรรดิเมฆาตะวันตกจะต้องจ่ายภาษี พ่อค้าส่ วนใหญ่เลือกที่จะหลีกเลี่ยงปั ญหา
และยินยอมจ่ายภาษีแต่โดยดี นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้จดั สร้างเมืองเล็กที่ชื่อว่า ลูกา้ ขึ้นไม่ไกล
จากเมืองไลอ้อนมากนัก เมืองแห่งนี้ได้ต้ งั ทับอยูบ่ นเส้นทางการค้า เขาได้สร้างที่พกั แรม บาร์
และสิ่ งอํานวยความสะดวกต่างๆที่เอาไว้สาํ หรับให้เหล่านักผจญภัยและพ่อค้าสามารถใช้บริ การ
ในตอนต้นมีพอ่ ค้าบางคนคิดว่าภาษีน้ ีออกจะข่มขู่กนั เกินไป บางขบวนกระทัง่ มีขมุ อํานาจที่
ยิง่ ใหญ่คอยหนุนหลัง อย่างไรก็ตาม เซียวอวีไ๋ ด้จดั ส่ งพวกออร์ค 100 ตนไปยึดทรัพย์ทุกสิ่ งทุก
อย่างที่พบเห็นจากขบวนพ่อค้าที่ปฏิเสธการจ่ายภาษี หลังจากสําแดงอิทธิฤทธิ์อยูห่ ลายครั้งก็ไม่มี
ผูใ้ ดกล้ากวนใจลอร์ดของดินแดนนี้อีก พวกเขาพบว่าเซียวอวีไ๋ ม่ได้ใส่ ใจแม้แต่นอ้ ยว่าพวกเขาจะ
ขนสิ นค้าไปที่ใดหรื อดินแดนใดที่ให้การสนับสนุนพวกเขา ไม่ชา้ พวกเขาก็เข้าใจว่าดินแดนแห่ง
นี้อยูห่ ่างไกลเกินไป เป็ นไปไม่ได้ที่ดินแดนอื่นๆจะยกทัพมาโจมตีที่นี่โดยตรง กล่าวโดยสรุ ปก็
คือ เซียวอวีเ๋ ป็ นนายเหนือของดินแดนแห่งนี้ กฏก็คือเขา ตัวเขานัน่ ละคือกฏ! การเรี ยกเก็บภาษี
ได้นาํ มาซึ่งผลประโยชน์มหาศาล ............................. ............................. แคร์
รี่ และบิดาของเขาโซโลมอนพยายามที่จะสังหารเขาอยูห่ ลายครั้ง ดัง้ นั เซี ยวอวีจ๋ ึงวางแผนที่จะ
ตอบแทนกลับคืนไปบ้าง พวกคนเหล่านี้ไม่อาจให้อภัยได้ ในอดีต กําลังทหารของเขามีจาํ นวน
เพียงน้อยนิดและไม่เหมาที่จะทําสงครามตีเมือง ทางด้านของแคร์รี่น้ นั มีกาํ ลังคนนับหมื่น ดังนั้น
เซียวอวีอ๋ ดทนรอและไม่ได้เปิ ดฉากโจมตีจนกระทัง่ ตอนนี้.... อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ได้
เปลี่ยนไปแล้ว และกองทัพของเซียวอวีเ๋ องก็เข้มแข็งขึ้นกว่าแต่ก่อน ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะเป็ น
ฝ่ ายโจมตีบา้ งแล้ว.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 145

BANK WUTTHIPHAN·20 พฤศจิกายน 2017
เซียวอวีไ๋ ด้เรี ยกประชุมเพื่อหารื อแผนการโจมตี ขณะที่พ่อบ้านหงส์พยายามห้ามปรามเซียวอวี๋
เขายิม้ ออกมา "นายน้อย ตอนนี้ท่านก็ใกล้อายุครบสิ บแปดปี แล้ว มีเรื่ องหนึ่งที่ท่านต้องกระทํา
โดยเร็ว"

เซียวอวีอ๋ ดถามออกมาไม่ได้ "ท่านลุงหงส์ เป็ นเรื่ องใด?"

พ่อบ้านหงส์อมยิม้ "นายน้อย ท่านลืมเลือนไปได้อย่างไร? นายท่านได้จดั เตรี ยมการหมั้นหมาย

เอาไว้ เมื่อท่านมีอายุครบสิ บแปดปี การแต่งงานก็จะถูกจัดขึ้น ตอนนี้ดินแดนของเรากําลังพัฒนา
อย่างมัน่ คง.....ดังนั้นจึงถึงเวลาที่จะจัดงานแต่งงานแล้วขอรับ"

"อะไรนะ!?" เซียวอวีด๋ ีดตัวผึงขึ้นจากเก้าอี้ เขารี บสํารวจความทรงจําของเซี ยวอวีค๋ นเก่าทันที

นี่มนั งานแต่งงานเชียวนะ!

ในยุคสมัยนี้ ผูค้ นมักจะหมั้นหมายบุตรหลานของตนเอาไว้ต้ งั แต่วยั เยาว์ พวกเขาไม่คิดว่า

รู ปลักษณ์ของบุตรหลานจะเปลี่ยนไปบ้างเลยหรื อ! เซียวซานเทียนนั้นเป็ นวีรบุรุษที่เลื่องชื่อ เขา
ได้หมั้นหมายให้กบั บุตรชายทุกคนตั้งแต่ยงั แบเบาะ

เหล่าพี่ชายของเซียวอวีเ๋ องก็เป็ นเฉกเช่นเดียวกันจนทําให้เกิดหญิงม่ายขึ้นมาเซียวอวีเ๋ ป็ นบุตรชาย

คนเล็กและตอนนี้อายุของเขาก็ใกล้สิบแปดปี บริ บูรณ์แล้ว ดังนั้นพ่อบ้านหงส์จึงหยิบยกเรื่ องนี้
ขึ้นมา

"ข้าเพิง่ เสร็จสิ้ นจากการกวาดล้างกลุ่มโจรไป....ข้ายังอายุเยาว์และยังไม่ได้คิดถึงเรื่ องการ

แต่งงาน......ถ้าข้ากําจัดแคร์รี่กบั บิดาของมันออกไปก่อนแล้วจึงค่อยจัดงานแต่งงานเล่า?"
เซียวอวีร๋ ู ้สึกต่อต้านการแต่งงานครั้งนี้จากก้นบึ้งหัวใจ เขาต้องการจะหาผูห้ ญิงของเขาด้วย
ตนเอง แบบนั้นเขารู ้สึกว่ามันเหมาะสมกว่า

พ่อบ้านหงส์รีบเอ่ยขึ้นทันที "เรื่ องนี้พวกเราไม่อาจลากถ่วงออกไปได้ขอรับ อื่นๆยังพอทําเนา

ทว่าเรื่ องนี้น้ นั ไม่สามารถกระทํา ตระกูลเซี ยวยังคงไร้ซ่ ึงผูส้ ื บสกุล! พวกเราจะไม่ให้ความสําคัญ
กับมันไม่ได้นะขอรับ ข้าได้ส่งคนไปแจ้งท่านหลินที่ท่านจะต้องไปเยีย่ มเยือนในอีกไม่กี่วนั
เอาไว้แล้ว หากว่านายน้อยไม่ไป เช่นนั้นก็เท่ากับเป็ นการละเมิดคํามัน่ สัญญาที่ได้กระทําเอาไว้
เมื่อนานมาแล้ว และผูค้ นก็จะสู ญสิ้ นศรัทธาในตัวจอมทัพเลื่องชื่อ...."

พ่อบ้านหงส์ชกั แม่น้ าํ ทั้งห้ามาเกลี้ยมกล่อมเซียวอวีเ๋ พื่อให้เขาไปพบหน้ากับว่าที่ภรรยาใน

อนาคต เซียวอวีถ๋ ูกเหตุผลเหล่านั้นกดทับจนแทบหายใจไม่ออก ถึงกระนั้นเซียวอวีก๋ ไ็ ม่อาจ
ตําหนิพ่อบ้านหงส์ได้ เขาค่อยๆรับฟังด้วยความอดทน ชายชราผูน้ ้ ีกเ็ ปรี ยบเสมือนบิดาของเขา
ทุกสิ่ งที่เขากระทําก็เพื่อประโยชน์ของเซียวอวีแ๋ ละดินแดน

เซียวอวีห๋ ยิบยกข้ออ้างมากมายขึ้นมาเพื่อชะลอเวลาออกไป เขาเข้าไปหารื อแผนการโจมตีกบั

มู่หลี่และคนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม ทุกๆคนต่างเลือกที่หนุนหลังพ่อบ้านหงส์เมื่อพ่อบ้านหงส์หยิบ
ยกเรื่ องการแต่งงานขึ้นมาพูด พวกเขาเห็นพ้องต้องกันว่าเซียวอวีค๋ วรที่จะแต่งงานและสนับสนุน
ความคิดของพ่อบ้านหงส์ เซียวอวีไ๋ ด้ขมวดคิ้วเพราะจนปัญญาจะจัดการกับเรื่ องนี้ แม้กระทัง่
เหล่าพี่สะใภ้ของเขาเองก็ยงั เข้ามาอธิบายและแนะนําให้เซียวอวีแ๋ ต่งงานเสี ยแต่เนิ่นๆ เซียวอวี๋
รู ้สึกว่าตนกําลังเป็ นหมาป่ าเดียวดายทีทุกคนต่างทอดทิ้งเขา

สุ ดท้ายเขาก็ตดั สิ นใจว่าจะไปดูหน้าคู่หมั้นของเขาที่ตระกูลหลิน

ย่อมแน่นอน ช่วงเวลานั้นเขาย่อมไม่ปล่อยมันไปโดยเปล่าประโยชน์ เขาวางแผนที่จะให้กอง

กําลังต่างๆคอยรุ กรานดินแดนของโซโลมอน
เขาไม่สามารถเคลื่อนทัพของอาร์ทสั และพวกกูลได้มากนักเพื่อไม่ให้ผอู ้ ื่นเกิดความสงสัยขึ้นมา
เขาตัดสิ นใจที่จะใช้พวกบาทิเดอร์ ไรเดอร์และเหล่านักล่าในการบุกโจมตีและถอยกลับอย่าง
รวดเร็ว

สุ ดท้าย เขาตัดสิ นใจเดินทางไปเยีย่ มตระกูลหลิน บ้านตระกูลหลินนั้นตั้งอยูภ่ ายในเมืองไชน์

เมืองหลวงของดินแดนแลนเชสเตอร์

ผูน้ าํ ตระกูล หลินเว่ยเฮ่า นับเป็ นผูท้ ี่มีชื่อเสี ยงอย่างมากในหมู่ขนุ นางชั้นสู งของดินแดน ว่ากันว่า
หลินมู่เสวีย่ เคยศึกษาอยูท่ ี่สถาบันเวทมนตร์ ซึ่งนัน่ ก็หมายความว่า มู่หานเองก็อยูท่ ี่นนั่ ด้วย มู่หลี่
ได้ขอร้องให้เซียวอวีน๋ าํ สิ่ งของบางสิ่ งไปมอบต่อบุตรสาวของเขา เซียวอวีเ๋ องก็จดั เตรี ยม
ของขวัญมากมายสําหรับโลลิตา้ ตัวน้อยด้วยเช่นกัน

หลังจากนั้น ภายใต้ขบวนคุม้ กัน เซียวอวีไ๋ ด้เดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองไชน์

เซียวอวีโ๋ ดยสารรถม้าคันหรู ที่ใช้มา้ เปกาซัส 8 ตัวในการลากจูง นักรบออร์ค 50 ตน นักล่า 50

นาย พลเดินเท้า 100 นายถูกเลือกเป็ นหน่วยองค์รักษ์ เขานํากรอม ทิรันด้า แอนโทนีดาส
รวมถึงลีอาและมังกรน้อยร่ วมทางไปด้วย

มังกรน้อยได้เติบโตขึ้นมากในช่วงหลายเดือนหลังมานี้ ตอนนี้ขนาดตัวของมันเทียบได้กบั หมา

ป่ าโตเต็มวัยแล้ว อย่างไรก็ตาม มันสามารถปรับเปลี่ยนขนาดของตัวเองให้เท่ากับลูกสุ นขั ได้เมื่อ
เข้าสู่ ออ้ มอกของลีอา ความแข็งแกร่ งของมันเองก็เพิ่มขึ้นมาก เซียวอวีไ๋ ม่ตอ้ งการให้มนั
กลายเป็ นเพียงไม้ประดับ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงฝึ กมันอย่างหนัก ซึ่งที่จริ งเขาได้สร้างสนามขนาดเล็ก
ขึ้นมาเพื่อคอยจับสัตว์อสู รมาปล่อยให้ต่อสู ้กบั มังกรน้อย บางครั้งเขากระทัง่ ปล่อยให้มนั ต่อสู ้กบั
สัตว์อสู รเป็ นกลุ่ม

เขามีน้ าํ ยาฟื้ นฟูอยู่ ดังนั้นจึงไม่ตอ้ งกังวลว่ามังกรน้อยจะถูกสังหาร เขาจะคอยใช้มนั รักษาให้กบั

มังกรน้อยเพื่อเร่ งการฟื้ นฟูบาดแผล จากนั้นเขาก็จะโยนมันกลับสู่ สนามต่อสู ้อีกครั้ง ลีอาและ
เซียวอวีไ๋ ด้ทะเลากันอยูห่ ลายครั้งเพราะเรื่ องนี้ อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋บอกกับนางว่าเขาไม่ได้
ต้องการเลี้ยงมันให้เป็ นสัตว์เลี้ยง หากแต่เป็ นมังกรที่แท้จริ ง!

ความแข็งแกร่ งของมังกรน้อยได้เพิ่มขึ้นมากหลังผ่านการเคี่ยวกรําอย่างหนักหน่วง ในตอนนี้

กระทัง่ สัตว์อสู รขั้นที่สองก็ไม่อาจเป็ นคู่มือของมัน เซียวอวีพ๋ ึงพอใจกับผลลัพธ์ที่ออกมา นี่จึง
สามารถเรี ยกได้วา่ มังกร!

หลังจากออกเดินทางมา เซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้ทาํ สิ่ งอื่นนอกจากเล่นหมากรุ กกับลีอาหรื อทิรันด้า วัน

เวลาผ่านไปอย่างสงบสุ ข

ทว่าในคืนแรก มีมือสังหารหลายคนถูกส่ งมาลอบสังหารเซียวอวี๋ พวกนักล่าได้พบเห็นพวกเขา

ล่วงหน้าตั้งแต่ระยะไกล ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงจัดส่ งพวกออร์คไปจัดการ นักรบออร์คทั้ง 50 ตน
ล้วนอยูใ่ นระดับ 10 ซึ่งเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง แน่นอนว่ามือสังหารทัว่ ไปย่อมไม่ใช่
คู่มือของพวกมัน

หลังผ่านการสู ้รบที่ค่ายเหยีย่ ว มีออร์คกว่า 80 ตนที่เลื่อนระดับมาถึง 10 พลธนูเอลฟ์ ครึ่ งหนึ่ง

ก็มีระดับอยูท่ ี่ 10 เช่นกัน แต่มนั ก็ยงั เป็ นการยากที่จะผ่านไปถึงระดับที่ 11 เมื่อพวกเขา
สามารถทะลวงผ่านห่วงโซ่น้ นั มาได้ พวกเขาก็จะกลายเป็ นฮีโร่ มิเช่นนั้นพวกเขาก็ตอ้ งติดอยูท่ ี่
ระดับ 10 เป็ นเวลานาน
เซียวอวีล๋ งทัณฑ์และสอบปากคํามือสังหารที่ถูกจับตัวมา ทว่ามือสังหารทั้งหมดต่างบอกว่าพวก
เขาได้รับการว่าจ้างจากสมาคมมือสังหารและไม่ทราบตัวตนของผูจ้ า้ งวาน เซียวอวีพ๋ อจะคาดเดา
ได้วา่ ใครเป็ นคนส่ งคนเหล่านี้มา ศัตรู ของเขาถูกจํากัดวงลงมา อาจเป็ นไปได้ท้ งั แคร์รี่ สุ บารุ
หรื อ แกรนดยุคซิม..........

ถึงกระนั้น เซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้หวัน่ เกรงใดๆ เขามีหน่วยคุม้ กันที่แข็งแกร่ งมากมาย ทั้งยังมีฮีโร่ อีก

สามคนอยูข่ า้ งกาย เขาไม่ได้ใส่ ใจมากนัก เว้นเสี ยแต่วา่ ศัตรู จะส่ งมือสังหารหรื อผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั สู ง
มาโจมตี

หลังจากต่อสู ้ที่ค่ายเหยีย่ ว เซียวอวีก๋ อ็ ยูท่ ี่ระดับ 16 เขาจัดสรรแต้มทักษะ 4 แต้มไปที่โล่แห่ง

เทมพลาร์ เทเลพอต ตีฝ่าและวินด์วอร์ค นอกจากเซี ยวอวีแ๋ ล้ว กรอม อยูท่ ี่ระดับ 18 ทิรันด้าเอง
ก็เช่นกัน แอนโทนีดาสได้เลื่อนระดับไปที่ 19

ความแข็งแกร่ งของลีอาก็ยงั คงพัฒนาขึ้นเรื่ อยๆเช่นกัน นางได้สังหารหัวหน้าโจรไปมากมาย

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้นาํ บาริ สต้าที่ได้รับการปรับปรุ งแล้ว 50 เครื่ องมาด้วย ต่อให้ตอ้ งเผชิญ
กับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่กย็ งั ไม่เป็ นปัญหาใดๆ

"ไปได้" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งเดินทางต่อหลังดวงตะวันโผล่พน้ ขอบฟ้ า

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 146

BANK WUTTHIPHAN·21 พฤศจิกายน 2017
เซียวอวีแ๋ ละขบวนมุ่งหน้าสู่ เมืองไชน์ ในระหว่างทางมีการลอบสังหารเกิดขึ้นอีกสองครั้ง มือ
สังหารทั้งหมดถูกสังหารไม่เหลือรอด เขาพบว่าพวกมือสังหารที่ถูกส่ งตัวมาเหล่านี้มีเพียงขั้นที่
สามลงมา ดยุคซิมย่อมไม่ทาํ เช่นนี้ หากว่าเขาต้องการ เขาสมควรส่ งมือสังหารระดับพระกาฬมา
เพื่อจบงานตั้งแต่แรก มิเช่นนั้นมันก็จะเป็ นความพยายามที่ไร้ประโยชน์ เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าสุ บารุ เอง
ก็ไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะว่าจ้างมือสังหารเหล่านี้

"แคร์รี่! ข้าไม่ได้สร้างความเดือดร้อนอะไรให้กบั เจ้า แต่เจ้ากลับไม่ยอมเลิกรา.....เจ้าจะได้

รับทราบความสามารถของข้าเมื่อข้ากลับไป" เซี ยวอวีว๋ เิ คราะห์จนได้คาํ ตอบที่เรี ยบง่ายออกมา

เซียวอวีไ๋ ด้หยุดแวะที่เมืองใหญ่ตามรายทางเพื่อซื้อหาสิ่ งของสําหรับมอบต่อคู่หมั้นในอนาคต

ของเขาและมู่หาน

..............................

..............................

พวกเขากําลังเดินทางผ่านเมืองปู้ ซึ่งเป็ นเมืองของรัฐฉิน มันเป็ นเมืองใหญ่ที่ผคู ้ นนิยมแวะมา

เซียวอวีว๋ างแผนที่จะพักอยูท่ ี่นี่สักหลายวันเพื่อรอดูวา่ จะมีกลุ่มมือสังหารติดตามเขามาอีกหรื อไม่
เขาต้องการที่จะสื บค้นต้นตอของพวกมัน

ลีอาเป็ นผูท้ ี่มีบทบาทสําคัญในครั้งนี้ นางเองก็เป็ นมือสังหาร นางสามารถตามรอยมือสังหารและ

ลงมือก่อนที่พวกมันจะทันได้ลงมือ
นางทราบว่าเซี ยวอวีไ๋ ม่ได้เป็ นมือใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์อีกแล้ว เขามีดินแดนที่กาํ ลังพัฒนา มี
เงินทองมากมาย กองทัพที่เข้มแข็ง ดังนั้นอนาคตของเขาจึงยาวไกลอย่างมาก

...............................

...............................

ในตอนเช้า เซียวอวี๋ กรอมและทิรันด้าก็ออกเดินเล่นไปตามท้องถนน ระหว่างนั้นเองก็มีขอทาน

ชราเดินเข้ามาทางพวกเขาและยกมืออันสั่นเทาขึ้น "นายท่าน....ได้โปรดมอบเศษเงินให้ขา้ เถิด ข้า
ไม่มีอะไรตกถึงท้องมาสองวันแล้ว"

เซียวอวีน๋ ้ นั รู ้สึกเห็นใจเหล่าขอทานอย่างมาก ผูค้ นเหล่านี้ตอ้ งโค้งตัวทั้งวันทั้งคืนเพื่อหาเงินไป

ซื้ออาหารประทังชีวติ โครงสร้างทางสังคมของโลกใบนี้อยูใ่ นสภาพที่ตอ้ งมีคนยากจนเสี ยชีวติ
อยูท่ ุกวัน เขาหยิบเหรี ยญทองออกมา 10 เหรี ยญจากกระเป๋ าและมอบมันให้กบั ขอทานชราผู ้
นั้น เขาไม่ได้ดูถูกขอทาน หากแต่รู้สึกเห็นอกเห็นใจ

อย่างไรก็ตาม ความเมตตาของเซียวอวีก๋ ลับไม่ได้รับการตอบแทน ดวงตาของชายชราเปลี่ยนเป็ น

เย็นเยียบ มือที่กาํ ลังสั่นเทาของเขาพลันปรากฏมีดสั้นขึ้นมาและจ้วงแทงมาทางเซียวอวี๋ เซี ยวอวี๋
ย่อมไม่ใช่เด็กทารกอมมือในขณะที่เขามีระดับถึง 16 แล้ว เขาผ่านการนองเลือดมาอย่างโชก
โชน ร่ างกายของเขาวูบหายไปเมื่อร่ างกายสัมผัสได้ถึงอันตราย ขอทานชรากลายเป็ นตกตะลึง
ขณะที่มีดสั้นในมือจ้วงแทงใส่ อากาศธาตุ
เซียวอวีไ๋ ด้ฝึกการใช้ทกั ษะเทเลพอตอยูต่ ลอด เขาทราบว่ามันยากอย่างมากที่จะพร้อมรับมือกับผู ้
ฝึ กยุทธ์ข้ นั แรกในเวลาอันสั้น ผูค้ นจะต้องผ่านการฝึ กฝนมานับสิ บปี เพื่อให้ทนั ตอบสนองต่อ
สถานการณ์ เขานั้นมีทกั ษะที่ทรงพลังอยู่ ทว่าปฏิกริ ยาของเขายังรวดเร็ วไม่พอที่จะตอบสนอง
นัน่ จึงทําให้เขามุ่งเน้นไปที่การฝึ กฝนทักษะที่สามารถช่วยชีวติ เขาได้ในเวลาคับขัน

หนึ่งในทักษะเหล่านั้นก็คือ ทักษะเทเลพอต

ทักษะนี้เป็ นดัง่ ประกันชีวติ ของเขา ดังนั้นเขาจึงมุ่งเน้นฝึ กฝนมันอยูน่ บั ครั้งไม่ถว้ นเพื่อที่เขาจะ

สามารถใช้เทเลพอตได้ทนั ทีที่รับรู ้ถึงอันตราย ความเร็วในการตอบสนองและการเรี ยกใช้ทกั ษะ
นี้จึงเรี ยกได้วา่ รวดเร็วจนถึงที่สุด

วินาทีที่เซียวอวีพ๋ บว่าผิดท่าและมีดสั้นกําลังจ้วงแทงมาที่เขา ทักษะเทเลพอตก็ถูกเรี ยกใช้งาน

ในทันที

ซึ่งอันที่จริ งแล้วชายชราผูน้ ้ ีน้ นั แข็งแกร่ งอย่างมาก การลงมือของเขาแสดงให้เห็นว่าอย่างน้อย

เขาจะต้องเป็ นมือสังหารในขั้นที่สามขึ้นไป ทว่าเซียวอวีย๋ งั คงใช้ทกั ษะเทเลพอตชิงหลบหนี
ออกไปได้ทนั ท่วงที

ความจริ งแล้ว แม้วา่ มีดสั้นจะแทงไปที่ชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่ง มันก็ยงั ไม่อาจทะลวงผ่านชุดเกราะ

และทําได้เพียงสร้างรอยขีดข่วนให้กบั มัน ชุดเกราะที-หนึ่งสามารถซื้อหาได้ตราบใดที่มีเงิน
ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงซื้อมันให้กบั ตนเองและผูค้ นโดยรอบโดยไม่นึกเสี ยดาย
โดยปกติแล้ว เขาเพียงแต่สวมใส่ ชุดเซ็ตนักรบในตอนที่เข้าสู่ สนามรบ แต่ในวันธรรมดาเขาจะ
สวมใส่ ชุดเกราะเซ็ตมือสังหาร ด้วยนํ้าหนักที่เบาสบายอีกทั้งยังขยับได้อย่างคล่องตัว มันจึง
เหมาะสําหรับการสวมใส่ ในวันปกติ

ขอทานชราตกตะลึงเพียงช่วงสั้นๆเพราะการเทเลพอตที่อยูเ่ หนือความคาดหมาย

ในเวลาเดียวกันนั้น กรอมตวัดดาบหนักของเขาพร้อมกับคํารามออกมา ชายชราใช้พลังปราณ

ม้วนตัวไปตามพื้นดินเพื่อหลบดาบที่พุ่งเข้ามา ทิรันด้ายิงศรตามไปแต่ชายชราพลันกระโจนขึ้น
สู งไปบนหลังคาและหลบหนีทนั ที

เซียวอวี๋ กรอมและทิรันด้ากระโดดขขึ้นไปบนหลังคาเพื่อไล่ติดตาม

ชายชราผูน้ ้ นั เจ้าเล่ห์อย่างมาก เขาถลันลงไปท่ามกลางผูค้ นสลับกับกระโดดและวิง่ ไปตามหลัง

คาเพื่อหลบหนี เขาราวกับมัจฉาที่แหวกว่ายในวารี นอกจากนี้ชายชรายังสามารถผลัดเปลี่ยน
เสื้ อผ้าได้ในพริ บตา เขาจะผลัดเปลี่ยนเสื้ ออย่างรวดเร็วเมื่อเซี ยวอวีแ๋ ละคนอื่นๆติดตามมาถูก
ทั้งหมดไล่ติดตามไปพักหนึ่ง ทว่าชายชราผูน้ ้ นั ก็แปลงโฉมและชุดก่อนได้อีกหลายครั้งก่อนจะ
หายไปในฝูงชน

"มือสังหารในขั้นที่สามนี่ยอดเยีย่ มจริ งๆ....พวกเรากลับ" เซียวอวีไ๋ ม่ได้ไล่ติดตาต่อแต่เลือกที่จะ

กลับไปยังที่พกั

..............................

..............................
ลีอากลับมาที่โรงแรมในยามเย็นด้วยสี หน้าภาคภูมิใจ

เซียวอวีห๋ นั ไปมองนาง "เจอตัวหรื อไม่?"

เห็นได้ชดั ว่านางพบกับความสําเร็จ มิเช่นนั้นนางคงไม่วางท่าใหญ่โตถึงเพียงนี้

"ข้าใกล้ที่จะเลื่อนเป็ นขั้นที่สามแล้ว ดังนั้นการรับมือกับเขาย่อมไม่มีปัญหา..."

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองนาง "ข้าจะมอบเกราะเซ็ตที-สองให้เมื่อเจ้าเลื่อนเป็ นขั้นที่สาม"

ลีอาถามด้วยความประหลาดใจ "เกราะเซ็ตที-สอง?"

เซียวอวีย๋ มิ้ "เป็ นเกราะที่ดียงิ่ กว่านี้"

ดวงตาของลีอาเป็ นประกาย ในตอนเริ่ มแรก เซียวอวีส๋ ัญญาว่าจะมอบชุดเกราะสําหรับมือสังหาร

ในตํานานให้กบั นาง แม้จะเคลือบแคลง แต่เซียวอวี๋กม็ อบชุดเกราะให้กบั นางจริ งๆ มาตอนนี้
เซียวอวีส๋ ัญญาว่าจะมอบชุดเกราะที่ดียงิ่ กว่าให้ ลีอารู ้สึกว่าเขาช่างสมกับเป็ นบุตรชายจอมล้าง
ผลาญจริ งๆ

เซียวอวีแ๋ ละคนอื่นๆมุ่งหน้าไปยังที่ที่ขอทานชราพักอาศัยอยู่
"ที่นี่มนั อะไรกัน? ใยรู ปร่ างของมันถึงแปลกประหลาดนัก?" เซียวอวีถ๋ ามด้วยความสงสัย

"นี่เป็ นสาขาของสมาคมมือสังหาร! นี่ไม่ใช่สาขาของดั้งเดิม หากแต่เป็ นสาขาเอกชน สมาคมมือ

สังหารของจริ งนั้นดีกว่านี้มากและข้าไม่สามารถพาเจ้าไปที่นนั่ ได้ ซึ่งที่จริ งแล้วสถานที่เช่นนั้น
แม้แต่ตวั จักพรรดิของราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนเองก็ไม่อาจแตะต้องได้"

"เข้าใจแล้ว" เซียวอวีไ๋ ม่ได้สนใจเรื่ องพวกนั้น ซึ่งที่จริ งเขาทราบอยูแ่ ล้วว่าเหตุใดจักรพรรดิจึงไม่

อาจทําอย่างไรกับสมาคมมือสังหารได้

"เหตุใดจึงเป็ นสาขาเอกชน?" เซียวอวีเ๋ อ่ยถาม

"มีอะไรแปลกงั้นหรื อ? ปัจจุบนั นี้ สมาคมผูใ้ ช้มนตราและสมาพันธ์อศั วินเองก็มีสาขาเอกชน

เช่นเดียวกัน พวกเราไม่ได้อยูใ่ นยุคโบราณเสี ยหน่อย ดังนั้นสมาคมหรื อผูท้ ี่มีอิทธิพลจํานวนมาก
จึงสามารถใช้พวกเขาต่างเครื่ องมือ อย่างไรก็ตาม สาขาหลักของพวกเขายังคงปฏิบตั ิตามกฏ
อย่างเคร่ งครัด นัน่ จึงเป็ นสาเหตุที่ไม่มีใครอยากไปที่สาขาดั้งเดิมเพราะคนเหล่านั้นยึดถือกฏและ
จะลงมือต่อผูร้ ุ กราน ธีโอดอร์เองก็เป็ นสมาชิกของสมาพันธ์ผใู ้ ช้มนตรา เขากระทําได้ทุกอย่าง
หากว่ามีใครกล้าบุกโจมตีสาขาหลัก คนอื่นๆเองก็เป็ นเช่นเดียวกัน"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "แล้วตัวเจ้าล่ะ? เจ้าเองก็เป็ นสมาชิกของสมาคมมือสังหารงั้นหรื อ?"

ลีอาตอบด้วยความภาคภูมิใจ "ย่อมแน่นอน ข้าเป็ นส่ วนหนึ่งของสาขาหลัก!"

เซียวอวีม๋ องดูอาคารที่เบื้องหน้า "สาขาหลักจะสร้างความลําบากให้กบั ข้าหรื อไม่ หากว่าข้าจะ

ถล่มสาขานี้จนเป็ นเถ้าธุลี?"
ลีอาครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "นัน่ เป็ นเรื่ องเล็กน้อยสําหรับพวกเขา อย่างไรเสี ยพวกเขาก็ไม่ได้จดั การ
ดูแลอยูแ่ ล้ว นี่เป็ นเรื่ องที่พวกเขาไม่ให้ความสนใจ"

เซียวอวีแ๋ ย้มยิม้ "นับว่าเป็ นข่าวดี....."

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 147

BANK WUTTHIPHAN·21 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีท๋ ราบว่าเป็ นการยากที่จะจัดการกับมือสังหารในเวลากลางคืน ทว่าเขายังมีขอ้ ได้เปรี ยบ

อยู่

เหล่านักล่า!

พวกเอลฟ์ สามารถตรวจจับมือสังหารที่พรางตัวได้ นอกจากนี้พวกเขายังสามารถตรวจจับได้ง่าย

ขึ้นเมื่ออยูใ่ นระยะใกล้ ทักษะตาเหยีย่ วของทิรันด้าเป็ นวิธีที่ดีที่สุดในการค้นหามือสังหาร

วันนี้เซียวอวีจ๋ งใจปล่อยขอทานผูน้ ้ นั ไป มิเช่นนั้นย่อมเป็ นไปไม่ได้ที่เขาจะหนีรอดจากทิรันด้า

ทักษะตาเหยีย่ วไม่ใช่ทกั ษะที่ทรงพลัง แต่มนั มีประโยชน์อย่างมากในบางสถานการณ์

เซียวอวีข๋ ยิบตาให้อสู รหนึ่งซึ่งยืนอยูใ่ กล้ๆ

อสู รหนึ่งพยักหน้าขณะที่เขาและออร์คตนอื่นๆยกบาริ สต้าและไม้กระทุง้ ประตูเมืองไปยังหน้า
ประตูของสมาคม

ปึ ง! ปึ ง!

ราวกับมีคอ้ นขนาดยักษ์ทุบเข้าที่ประตู เสี ยงสะท้อนดึงกึกก้องขึ้นท่ามกลางความมืด

พวกออร์คนั้นแข็งแกร่ งขึ้นมากเมื่อมาถึงระดับ 10 นอกจากนี้ ทางฝั่งสมาคมมือสังหารเองก็

ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจะมีใครกล้ามาทําลายประตูของสมาคม ดังนั้นประตูบานนี้จึงไม่ได้มีไว้
เพื่อการป้ องกัน หากแต่เพื่อใช้ประดับตกแต่ง

หน่วยลาดตระเวนของสมาคมถูกทางฝั่งเซียวอวีส๋ ังหารไปเรี ยบร้อยแล้ว เซียวอวี๋ กรอม ทิรันด้า

สามารถล่องหนได้ ขณะที่ลีอาเองก็เป็ นมือสังหารชั้นยอด ทิรันด้าและลีอามุ่งเป้ าไปยังการ
สังหารหน่วยลาดตระเวน

ประตูของสมาคมถูกทําลาย เซียวอวีเ๋ ดินผ่านเข้าไปพร้อมกับพวกออร์คที่ถือบาริ สต้าเอาไว้ในมือ

"พวกเจ้าเป็ นใคร?" สมาชิกของสมาคมรี บเข้ารับมือกับสถานการณ์ สมาคมมือสังหารไม่เคย

ถูกโจมตีอย่างโจมแจ้งเช่นนี้มาก่อน การทําลายประตูของสมาคมถือเป็ นการตบหน้าฉาดใหญ่
สมาชิกเกือบทั้งหมดเตรี ยมพร้อมโจมตีขณะที่บางคนกําลังพรางตัวเพื่อรอคอยโอกาศ
ชายที่มีรูปร่ างซูบผอมเป็ นผูน้ าํ คนเหล่านั้น ดวงตาของเขาสว่างสดใสและเต็มไปด้วยประกายฆ่า
ฟัน ดูเหมือนว่าจิตสังหารนี้จะเกิดขึ้นจากการที่เขาผ่านการฆ่าฟันมาอย่างยาวนาน มันสามารถทํา
ให้ผคู ้ นทัว่ ไปนิ่งชะงักได้เพียงสบตา

เซียวอวีท๋ ราบว่าชายผูน้ ้ นั เป็ นผูท้ ี่แข็งแกร่ งที่สุดในบรรดามือสังหารที่อยูใ่ นสมาคมแห่งนี้ เมื่อ

เซียวอวีแ๋ ข็งแกร่ งขึ้น เขาก็พอจะสามารถประเมินความสามารถที่แท้จริ งของศัตรู ออก

แน่นอนว่าเหล่ามือสังหารนั้นสามารถซ่อนเร้นพลังฝี มือหรื อลมหายใจของตนได้โดยการใช้

ทักษะ บางทีอาจจะมีมือสังหารที่แข็งแกร่ งกว่าชายชราที่เบื้องหน้าแอบหลบซ่อนอยูภ่ ายใน
อาคารแห่งนี้

เซียวอวีก๋ า้ วออกไปด้านหน้าพร้อมกับกระชับด้ามดาบที่อยูใ่ นมือ เขามองไปที่ชายชรา "วันนี้

นักฆ่าจากสมาคมของเจ้ามาลอบสังหารข้า ข้ามาที่นี่เพื่อพูดคุยเล็กน้อย ดังนั้นไม่ตอ้ งตื่นเต้นไป"

ชายชรามองดูเซียวอวี๋ "ความหมายของเจ้าคือ?"

เซียวอวีส๋ บตากับชายชรา "ประการแรก ส่ งมอบตัวนักฆ่าคนนั้นมา ประการที่สอง บอกชื่อคนที่

จ้างวานออกมา"

ชายชราเปล่งเสี ยงหัวเราะ "ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้ตระหนักเลยว่าเจ้ากําลังยืนอยูภ่ ายในสมาคม

มือสังหาร พวกเราจะสังหารผูค้ นตราบใดที่ได้ราคาเหมาะสม นอกจากนี้ สมาคมยังมีนโยบาย
ปกป้ องมือสังหารจากคนภายนอก ไม่มีผใู ้ ดสามารถติดตามล้างแค้นพวกเขาได้ในที่แห่งนี้ อีก
ประการหนึ่ง พวกเราไม่เคยเปิ ดเผยข้อมูลของนายจ้าง เจ้าซึ่งบุกรุ กเข้ามาในสมาคมตอนนี้นบั อุก
อาจอย่าง..."
"มารดามันเถอะ..." เซียวอวีส๋ บถแทรกคําพูดของชายชรา "ตามที่เจ้ากล่าวมา สมาคมของเจ้า
สามารถสังหารได้ทุกคนและจะไม่รับผิดชอบต่อการกระทํางั้นหรื อ? บัดซบ! คิดว่าพวกเจ้าเป็ น
ใครกัน? เจ้าคิดว่าสังหารข้าได้แล้วข้าทําไม่ได้บา้ งงั้นหรื อ?"

เซียวอวีพ๋ บว่ายังมีกฏที่แปลกประหลาดเช่นนี้ดาํ รงอยู่

ชายชราตกตะลึง ในฐานะที่เขามีชีวติ อยูม่ าอย่างยาวนาน นี่เป็ นครั้งแรกที่เขาถูกด่าทอ

เซียวอวีก๋ ล่าวสื บต่อขณะที่จอ้ งสบตากับชายชรา "ข้าจะนับถึงสาม......ส่ งตัวนักฆ่าออกมา มิ

เช่นนั้นข้าจะค้นหาด้วยตนเอง.....อ้อ เกือบลืมไป ข้าขอบอกเอาไว้ก่อนว่าวิธีการสอบปากคําของ
ข้าค่อนข้างที่จะป่ าเถื่อนอยูเ่ ล็กน้อย ดังนั้นอย่าได้ตาํ หนิขา้ ในภายหลัง"

ชายชรากล่าวออกมาทีละคํา "ไม่มีผใู ้ ดสามารถข่มขู่พวกเราได้"

เซียวอวีย๋ กยิม้ "บาริ สต้า!"

พวกออร์คยิงบารสิ ตา้ ออกมาทันทีที่ได้ยนิ คําสั่งจากเซียวอวี๋ ทิรันด้าได้ตรวจสอบตําแหน่งมือ

สังหารที่พรางตัวเอาไว้ก่อนแล้ว หอกทั้งหมดที่ถูกยิงออกไปได้ครอบคลุมพื้นที่เป็ นวงกว้าง มือ
สังหารนั้นมีความคล่องแคล่วว่องไว หากแต่พวกเขาก็ถูกจํากัดพื้นที่เป็ นวงแคบ กาโจมตีครั้งนี้
ได้ครอบคลุมพื้นที่เป็ นวงกว้าง ดังนั้นจึงมีช่องวว่างไม่มากพอที่จะหลบรอดจากคมหอก
เหล่ามือสังหารยังไม่ทนั ได้ขยับเคลื่อนไหวมากนัก พวกเขาคิดว่าฝ่ ายศัตรู ไม่ทราบตําแหน่งของ
พวกเขาที่พรางตัวอยู่

ชายชราตื่นตัวขึ้นมา เขาพยายามหลบหลีก แต่เซียวอวีแ๋ ละกรอมก็โจมตีเข้าใส่ ชายชราพร้อมกัน

ชายชราผูน้ ้ ีเป็ นผูน้ าํ สาขา หากว่าเขาถูกฆ่าตายหรื อบาดเจ็บ เช่นนั้นมันก็เป็ นสัญญาณที่ไม่ดีแล้ว

เซียวอวีไ๋ ด้สอบถามเรื่ องความแข็งแกร่ งของผูน้ าํ สาขาจากลีอา นางบอกเขาว่ามีมือสังหารเพียง

ไม่กี่คนในนี้ที่อยูใ่ นขั้นที่สาม การที่จะพบเจอมือสังหารขั้นที่สี่น้ นั นับเป็ นเรื่ องยากอย่างมากใน
ทวีปแห่งนี้ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สี่น้ นั นับว่าธรรมดาหากเปรี ยบเทียบกับมือสังหารขั้นที่สี่ ชายชราผู ้
นี้อยูใ่ นระดับสู งสุ ดของขั้นที่สาม

กรอมและทิรันด้าเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สองระดับสู งสุ ดและอาจนับได้วา่ เทียบเท่ากับขั้น

ที่สามเมื่อพวกเขามีระดับถึง 20 นอกจากนี้ ในฐานะฮีโร่ ในยุคโบราณแล้ว พวกเขายังมีทกั ษะที่
ทรงพลัง ยิง่ ไปกว่านั้นยังมีเกราะเซ็ตที-หนึ่งที่ช่วยเพิ่มค่าความสามารถ

ดังนั้น กรอมจึงสามารถรับมือกับหรื อกระทัง่ สังหารผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สามได้โดยลําพัง

วิธีต่อสู ้ของมือสังหารคือการโจมตีเข้าใส่ จุดตายก่อนที่จะหลบหนี

ชายชราไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผใู ้ ดกล้าโจมตีสมาคมมือสังหาร ชายชราต้องการที่จะ

หลบหนีออกไปก่อนจะย้อนกลับมาลงมือในภายหลัง ทว่าเซียวอวีจ๋ ะยินยอมปล่อยให้เขาทํา
เช่นนั้นหรื อ? เซียวอวีเ๋ รี ยกใช้ทกั ษะตีฝ่า เทเลพอต พุ่งทะยานเข้าสกัดชายชรา
กรอมเปิ ดใช้ทกั ษะพุ่งทะยานทันทีหลังจากยิงบาริ สต้าออกไป เขาพุ่งเข้าโจมตีชายชรา ชายชรา
โยกตัวหลบคมหอกจากบาริ สต้าและการโจมตีของกรอม ทว่าการโจมตีของเซียวอวีก๋ ต็ ิดตามมา
ทันที ชายชราหลบหนีอีกครั้ง เขารู ้สึกอับอายที่ตอ้ งตกอยูใ่ นสถานการณ์เช่นนี้เพียงเพราะผูฝ้ ึ ก
ยุทธ์ระดับตํ่าเพียงไม่กี่คน ในเวลาเดียวกันนั้นก็มีลูกธนูถูกยิงมาและปักเข้าที่ตน้ ขาของเขา

ชายชราไม่อาจหลบหนีจากการโจมตีประสานของกรอม เซียวอวีแ๋ ละทิรันด้าได้ เขานั้นนับได้วา่

เป็ นผูแ้ ข็งแกร่ ง แต่นนั่ ก็ไม่ได้หมายความว่ากรอม เซียวอวีแ๋ ละทิรันด้าจะอ่อนแอ ทั้งสาม
สามารถสะกดตรึ งเขาเอาไว้อย่างง่ายดาย

เซียวอวีไ๋ ม่ยอมให้แอนโทนีดาสเข้าร่ วมการโจมตีในครั้งนี้เนื่องเพราะมือสังหารนั้นเป็ นดาวข่ม

ของผูใ้ ช้มนตรา

ความหวาดหวัน่ ฉายออกมาทางแววตาของชายชรา หลังจากที่ลูกธนูปักเข้าที่ตน้ ขา เขาก็ทราบว่า

ตนคงไม่อาจรอดได้แล้ว เหล่ามือสังหารนั้นภาคภูมิใจเรื่ องความว่องไวและทักษะพรางตัวของ
พวกเขา

พวกออร์คเองก็ไม่อยูน่ ิ่งเฉย หลังจากระดมยิงบาริ สต้าออกไปแล้ว พวกมันก็เริ่ มขว้างขวานบิน

ออร์ค 50 ตนขว้างขวานออกไป 500 เล่มในเวลา 10 วินาที

พวกมันขว้างออกไปโดยไม่ได้เล็ง พวกมันเพียงขว้างออกไปให้ครอบคลุมพื้นที่ให้เป็ นวงกว้าง

มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เหล่านักล่ารี บไล่ติดตามมือสังหารที่พยายามจะหลบหนี พวกนักล่านั้น
มีความไวมากกว่า การโจมตีที่รุนแรงกว่าเพราะพวกเขามีเสื อดาว
มือสังหารเกือบทั้งหมดจบชีวติ ลงหลังจากเผชิญการโจมตีจากระยะไกลในระลอกที่สอง พวก
นักล่าจึงไล่ติดตามส่ วนที่เหลือก่อนจะสังหารอย่างง่ายดาย

ความเร็วของชายชราตกลงอย่างมากหลังถูกทิรันด้ายิง กรอมตวัดดาบด้วยทักษะอมนิแสลชซํ้า
แล้วซํ้าเล่าเข้าใส่ ชายชรา ในขณะที่เซียวอวีถ๋ อนตัวออกมายืนดูอยูด่ า้ นข้าง เขาเทเลพอตไปที่
ด้านหลังของชายชราในเวลาที่เหมาะเจาะก่อนที่จะตวัดดาบฟันไปที่แขนของชายชรา

ชายชราถูกจับมัดอย่างรวดเร็ว เซียวอวีแ๋ ละคนอื่นๆออกค้นหามือสังหารที่หลงเหลือก่อนจะ

สังหารทีละคน

ขอทานชราที่เข้าโจมตีเซียวอวีเ๋ มื่อตอนกลางวันถูกหอกสองเล่มจากบาริ สต้ายิงเข้าใส่ เล่มหนึ่ง

ปักเข้าที่ทอ้ งน้อยและยึดติดเขาเข้ากับกําแพง การต่อสู ้จบลงภายในเวลาไม่ถึงสิ บนาที เซียวอวีส๋ ั่ง
ให้พวกออร์คแยกย้ายออกไปค้นให้ทวั่ สมาคมและกวาดทรัพย์สินมีค่าทั้งหมดกลับมา

หลังจากนั้นเขาก็จุดไฟเผาอาคารขณะที่คุมตัวนักโทษไม่กี่คนกลับไปที่โรงแรม......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 148

BANK WUTTHIPHAN·22 พฤศจิกายน 2017

*********ตอนนี้ค่อนข้างทารุ ณ ดังนั้นโปรดใช้จกั รยานในการอ่าน******

เมื่อทหารยามของเมืองมาถึง อาคารของสมาคมมือสังหารก็ตกอยูท่ ่ามกลางกองเพลิง มีหลายศพ
ที่ถูกเพลิงเผาจนจําสภาพเดิมไม่ได้ ในขณะเดียวกัน เซียวอวีก๋ ส็ อบปากคํามือสังหารที่จบั กุมมา
ได้

............................

............................

"เป็ นผูใ้ ดสั่งการมา?" เซียวอวีม๋ องไปยังชายชราที่แขนหัก เขาไม่ได้มีความรู ้สึกสงสารมือ

สังหารเหล่านี้แม้แต่นอ้ ย หากว่าวันนี้เขาปล่อยเรื่ องราวให้ผา่ นไป เช่นนั้นพรุ่ งนี้กจ็ ะมีมือสังหาร
ถูกส่ งตัวมาโจมตีเขาอีก เขาคิดที่จะสังหารทุกคนหลังจากสอบปากคําอยูแ่ ล้ว

ชายชราก้มหน้ากัดฟันไม่ยอมเอ่ยปากใดๆ ใบหน้าของเขาซีดเซียวจากการเสี ยเลือด ทว่าในแวว

ตาของเขายังแฝงไว้ดว้ ยความหนักแน่นอยู่

"นายท่านกําลังถามเจ้าอยู!่ " อสู รหนึ่งตบเข้าไปที่ใบหน้าของชายชราฉาดหนึ่ง ทว่าชายชราก็

ยังคงปิ ดปากเงียบ

"ดี ข้าขอนับถือในความอดทนของเจ้า แต่นนั่ ก็หมายความว่าข้าคงต้องเปลี่ยนวิธีการ.....ฟ็ อกซ์

ไปนําหนูมา"
เซียวอวีไ๋ ด้บ่าวไพร่ หลายคนร่ วมทางมากับเขาเพื่อคอยจัดการกับงานที่พวกออร์คและเอลฟ์ ไม่
ถนัด ฟ็ อกซ์เป็ นผูท้ ี่ตอ้ งเฝ้ าจับตาดู อีกทั้งเขายังไหวพริ บ ดังนั้นเซียวอวี๋จึงนําเขามาด้วย

ฟ็ อกซ์เดินออกจากห้องไปทันทีที่ได้ยนิ คําสั่งจากเซียวอวี๋ เขามีความชํานาญในเรื่ องเช่นนี้

ไม่นาน ฟ็ อกซ์กก็ ลับมาพร้อมกับหนูหลายตัว เซี ยวอวีร๋ ู ้สึกชื่นชม เขาหันมองไปชายชราด้วย

รอยยิม้ ที่ดูชวั่ ร้าย เซี ยวอวี๋ช้ ีไปที่แขนของชายชรา ฟ็ อกซ์กน็ าํ หนูไปวางไว้บนแขนของเขาก่อนที่
จะนําผ้าห่อพวกมันเอาไว้ภายในเพื่อให้หนูกดั แขนของชายชรา

อ๊ากกกกก~~~

เสี ยงกรี ดร้องของชายชราดังก้องไปทัว่ โรงแรม เซียวอวีร๋ ู ้สึกขนลุกราวกับว่าเขากําลังรับชมหนัง

สยองขวัญ

"น่าขนลุกเกินไปแล้ว" แววตาของเซียวอวี๋กลายเป็ นหลุกหลิก "เราไม่ถูกกับหนังสยองขวัญแนว

เลือดสาด.....เลือดจะเจิ่งนองยิง่ กว่านี้.....นี่มนั หนังสยองขวัญแนว Texas Chainsaw
ชัดๆ....."

ชายชราที่แม้จะเจ็บปวดอย่างสุ ดแสน แต่เขาก็ยงั คงกล่าวออกมาด้วยความเดือดดาล "เจ้าทราบ

หรื อไม่วา่ ข้าเป็ นใคร? ข้าเป็ นผูน้ าํ สาขาของพันธมิตรเงา.....ถ้าข้าตายไปล่ะก็ พวกเขาจะต้องแก้
แค้นให้กบั ข้า...." ชายชราพยายามกล่าวข่มขู่เซียวอวี๋
"หืม....ลีอา พันธมิตรเงานี่ยงิ่ ใหญ่นกั หรื อ?" เซียวอวีห๋ นั ไปเอ่ยถามลีอา

ลีอาแค่นเสี ยง "อาจกล่าวได้วา่ พวกเขาเป็ นที่รู้จกั ภายในทวีปอยูบ่ า้ ง แต่กไ็ ม่ใช่องค์กรที่ใหญ่โต

มากนัก"

ชายชราหันมามองลีอา "เจ้ากําลังดูถูกพันธมิตรเงางั้นหรื อ? เจ้ามาจากสาขาใด?"

ชายชราจ้องมองไปที่ตราเข็มกลัดที่ประดับอยูบ่ นหน้าอกของลีอา เขาพลันหลุดตะโกนออกมา

ทันที "เจ้า....เจ้าคือ..."

ลีอารี บขัดขึ้น "หุบปากซะ! อย่าได้กล่าววาจาไร้สาระ"

เซียวอวีค๋ ิดขึ้นในใจ "เบื้องหลังของนางต้องไม่ต่าํ ทราม มิเช่นนั้น.....ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่าธีโอดอร์

ต้องทราบตัวตนของนาง......น่าเสี ยดาย ที่ตาเฒ่าไม่บ่งบอกออกมา"

"ตาแก่ ข้าจะให้โอกาศเจ้าเป็ นครั้งสุ ดท้าย....พูดออกมา" เซียวอวีก๋ ล่าวขึ้น

ดวงตาของชายชราเปลี่ยนเป็ นแดงกํ่าราวกับคลุม้ คลัง่ "ข้าไม่อาจเอ่ยออกจากปากได้แม้วา่ เจ้าจะ

ฆ่าข้าก็ตาม! มีสาขาแห่งหนึ่งถูกทําลาย แม้วา่ จะมีความเป็ นไปได้ที่พวกเขาจะไม่ใส่ ใจ.....แต่กบั
ข้านั้นไม่เหมือนกัน! ข้าได้รับภารกิจจากพันธมิตรเงาที่พวกเขาต้องพึ่งพาข้า....หากว่าเจ้าลงมือ
สังหารข้า เช่นนั้นพวกเขาจะต้องลงมืออย่างแน่นอน" ชายชราเปล่งเสี ยงหัวเราะ

เซียวอวีเ๋ กิดความสนใจขึ้นมา "ภารกิจอะไร?"

ชายชราเม้มปากอย่างเจ็บปวด แต่เขาก็ยงั คงไม่เอ่ยวาจา

เซียวอวีส๋ ่ ายศีรษะ "สุ ราคารวะไม่ดื่ม พาลดื่มสุ ราจับกรอก....ฟ็ อกซ์นาํ หนูเหล่านั้นออกไป มันจะ

สิ้ นเปลืองไปหากให้พวกมันสังหารเขาตอนนี้"

เขาหันไปยังขอทานชราที่ลงมือลอบสังหารเขาเมื่อวานนี้แทน ซึ่งความจริ งแล้วเขาไม่ใช่ชายชรา

หากแต่นนั่ เป็ นการปลอมแปลงโฉมขึ้นมา เขาเป็ นชายวัยกลางคนที่มีอายุราวสี่ สิบปี เขามีรูปร่ าง
ผอมบาง โชคร้ายที่ช่องท้องของเขาถูกหอกของบาริ สต้ายิงเข้าใส่

ขอทานผูน้ ้ นั ตื่นตระหนกขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าเซี ยวอวีห๋ นั มาทางเขา

"ช่างโชคดีที่ขา้ มีทกั ษะฝี มือไร้ที่ติ มิเช่นนั้นข้าคงตกตายไปแล้ว.....พวกเราคงไม่อาจปล่อยผ่าน

เรื่ องราวไปโดยไม่มีการลงโทษได้ ฟ็ อกซ์ ถอดผ้าพันแผลของเขาออกแล้วใส่ หนูเข้าไปในช่อง
ท้องของเขา" เซียวอวีเห็นว่าชายผูน้ ้ นั กําลังตื่นตะหนกจนหน้าถอดสี ดังนั้นจึงเป็ นเวลาที่
เหมาะสมที่สุดที่เขาจะใช้ความกลัวนั้นคว้าจับสิ่ งที่เขาต้องการ ชายผูน้ ้ นั พยายามดิ้นรนขัดขืน
ทว่าพวกออร์คก็จบั กดร่ างของเขาเอาไว้ขณะที่ร่างกายของเขาเองก็ถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา

"เจ้ากําลังจะทําอะไร? เจ้ามันปี ศาจ!" ขอทานผูน้ ้ นั ตะโกนอย่างหวาดกลัว

"ขอบคุณสําหรับคําชม ความจริ งแล้ว ข้าเป็ นปี ศาจ...อย่าลืมถอดผ้าพันแผลนัน่ ด้วย พวกหนุจะ

คืบคลานเข้าไปภายในกระเพาะของเขา เช่นนั้นจะให้ผลดีกว่า" เซียวอวี๋กล่าวพร้อมฉีกยิม้
"ไม่นะ....ไม่.....ข้าจะบอกทุกสิ่ ง.....ได้โปรด อย่าฆ่าข้าเลย..." ขอทานได้เห็นแขนที่ถูกหนุรุม
แทะของชายชราแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู ้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เขาหวาดวิตกว่าเรื่ องเช่นนั้นกําลังจะเกิด
ขึ้นกับตน

"ป๋ อ..เจ้า!....ไอ้คนทรยศ! เจ้าไม่สมควรที่จะได้รับนามมือสังหาร!" ชายชราที่เป็ นผูน้ าํ สาขากล่าว

ออกมาด้วยนํ้าเสี ยงอ่อนแรง ถึงกระนั้นประกายความเคียดแค้นในแววตาของเขาก็ยงั เด่นชัด

"ซิลวา.....ในฐานะผูน้ าํ เจ้าย่อมต้องรับผิดชอบ ทว่าตัวข้านั้นเป็ นเพียงมือสังหารทัว่ ไปที่ทาํ งาน

ให้สาขานี้เป็ นการชัว่ คราว.....ข้าไม่ตอ้ งการจะตายเพียงเพราะปกป้ องความลับของเจ้า....ข้า
สามารถกระทได้ทุกอย่างตราบใดที่เขาจะปลดปล่อยข้าไป" ป๋ อกล่าวโต้ตอบ

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ตกลง ข้าชื่นชอบผูท้ ี่ให้ความสําคัญกับชีวติ ของตนเอง แก้

มัดให้กบั เขา"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 149

BANK WUTTHIPHAN·22 พฤศจิกายน 2017

ป๋ อยิม้ ออกมาเมื่อเห็นออร์คเข้ามาแก้มดั มือของเขา พวกมันยกเก้าอี้เข้ามาให้เขานัง่ พร้อมทั้งแก้ว

ไวน์ คลังสมบัติของเซียวอวีไ๋ ด้รับสิ่ งของเพิ่มขึ้นมหาศาลหลังจากกวาดล้างค่ายเหยีย่ ว

ป๋ อหันมองโดยรอบและพบว่าพวกออรื คกําลังจ้องมองมาที่เขาขณะที่ในมือกระชับด้ามขวาน
เอาไว้
ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่าขวานนับไม่ถว้ นจะถูกขว้างใส่ ร่างของเขาหากว่าเขาคิดหลบหนี เขาอาจจะ
กระทําได้หากเป็ นเมื่อก่อน ทว่าตอนนี้มนั แทบเป็ นไปไม่ได้เนื่องจากอาการบาดเจ็บของเขา ยิง่
ไปกว่านั้นป๋ อยังทราบแล้วว่าทิรันด้านั้นเป็ นเอลฟ์ นางเป็ นดาวข่มของมือสังหารเช่นพวกเขา
อย่างแท้จริ ง

"เอาล่ะ บอกข้าหน่อยว่าเป็ นผูใ้ ดสั่งให้ลงมือ" เซี ยวอวีห๋ ยีตาลงขณะยกแก้วไวน์ข้ ึนจิบ

ป๋ อจ้องมองซิลวา ก่อนจะหันหลับมา "ท่านแกรนดยุค ข้าจะบอกทุกอย่างที่ขา้ ทราบ ท่าน

สามารถรับรองความปลอดภัยให้ขา้ ได้หรื อไม่?" ป๋ อเป็ นผูท้ ี่มีไหวพริ บ

เซียวอวีเ๋ อนตัวลงบนพนักพิง "เจ้าทราบอยูแ่ ล้วว่าพวกเราเหล่าขุนนางล้วนมีเกียรติ ข้าขอสาบาน

ด้วยเกียรติของวงศ์ตระกูล ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าตราบใดที่ดวงตะวันยังไม่ตกลงมากจากฟากฟ้ า..."

ป๋ อสงบใจลง "เป็ นชายที่เรี ยกว่าแคร์รี่จา้ งวานให้ลอบสังหารท่าน เขาเป็ นบุตรชายของลอร์ดที่อยู่

ทางทิศเหนือ"

เซียวอวีพ๋ บว่าคําตอบนั้นอยูใ่ นการคาดเดาของเขา เขาเองก็คิดที่จะจัดการกับเรื่ องนี้อยูแ่ ล้วเมื่อ

กลับไป ดังนั้นเขาจึงไม่มีโทสะ

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "เพียงข้อมูลนี้ยงั ไม่พอจะปลดปล่อยเจ้าไป"

ป๋ อรี บถามขึ้น "ท่านดยุคต้องการจะทราบเรื่ องใด?"

เซียวอวีแ๋ กว่งแก้วไวน์ในมือเล่น "ผูน้ าํ สาขาของเจ้ากล่าวว่าตัวเขาได้รับภารกิจมา....เจ้าทราบ
หรื อไม่วา่ เป็ นภารกิจอะไร?"

ซิลวาพลันร้องตะโกนขึ้นมาทันทีที่ได้ยนิ คําถามของเซียวอวี๋ "ป๋ อ เจ้าทราบว่าพันธมิตรเงา

จะต้องจัดการกับเจ้าแน่หากเจ้าแพร่ งพรายความลับออกไป!"

เซียวอวีก๋ ล่าวขัดขึ้น "เขาจะต้องตายหากว่าเขาไม่ยอมพูดออกมา"

ป๋ อเกรงกลัวการล้างแค้นจากพันธมิตรเงา แต่เขารู ้วา่ ตนคงถูกฆ่าหากไม่ยอมพูดออกมาตอนนี้

ป๋ อเริ่ มกล่าวออกมา "มันเป็ นความลับ แต่ขา้ ก็ได้ยนิ บางสิ่ งเข้าโดยบังเอิญ ดูเหมือนว่าสาขาหลัก

ของพวกเราจะได้รับเงินค่านายหน้าสําหรับการช่วยเหลือคนผูห้ นึ่งในการขนย้ายโบราณวัตถุ
จํานวนมาก ศัตรู ของเขาเป็ นขุมกําลังที่ทรงอํานาจ ดังนั้นพวกเขาจึงขอให้ทางองค์กรของเราขน
ถ่ายสิ่ งของเป็ นการลับ พื้นที่น้ นั อยูใ่ กล้เคียงกับสาขาแห่งนี้ อีกทั้งซิลวาเองก็แข็งแกร่ ง ดังนั้นเขา
จึงได้รับมอบภารกิจนี้" เซี ยวอวีข๋ มวดคิ้วเมื่อได้ยนิ ถ้อยคําของป๋ อ

เซียวอวีย๋ กยิม้ เย็นขณะหันไปมองซิลวา

"ซิลวา...มาทําให้มนั ง่ายขึ้นกันดีกว่า....มิเช่นนั้น ข้าคงต้องเจาะช่องท้องของเจ้าเพื่อส่ งเหล่าหนู

น้อยที่น่ารักเข้าไป....ข้าทราบว่าเจ้าเข้าใจความรู ้สึกยามที่ถูกพวกมันกัดแทะดี"
ซิลวาตกอยุใ่ นความเงียบครู่ หนึ่งก่อนจะยิม้ ออกมา "ตกลง....ข้าจะบอก....เพ้ย! แม้วา่ ข้าจะตกอยู่
ในเงื้อมมือเจ้า แต่เจ้าจะต้องเสี ยใจในภายหลัง คนเหล่านั้นและพันธมิตรเงาจะต้องไม่ปลดปล่อย
เจ้าไป เจ้าไม่อาจต่อกรกับพวกเขาได้ ฮ่าฮ่าฮ่า!"

เซียวอวีก๋ ล่าวแทรก "สิ่ งที่น่ารําคาญที่สุดก็คือการที่ตอ้ งมองสารรู ปของเจ้าและความพยายามที่

จะข่มขู่ของเจ้า อย่าได้ลิ้นเปลืองลมหายใจแล้ว"

ซิลวายกแขนของเขาขึ้นมา "นี่คือสมบัติที่วา่ "

เซียวอวีไ๋ ม่เข้าใจ "แขน? แขนของเจ้าเป็ นสมบัติ?"

ลีอาเอ่ยปากกล่าววาจา "เจ้าทึ่ม! ไม่ใช่แขนของเขา หากแต่เป็ นแหวน! นัน่ เป็ นแหวนมิติ เจ้า

สามารถเก็บสิ่ งของจํานวนมากเอาไว้ขา้ งในได้ ตัวแหวนเองนับเป็ นสิ่ งที่หายากอย่างมาก มีผใู ้ ช้
มนตราน้อยมากที่สามารถสร้างมันขึ้นมาได้....นี่นบั เป็ นสิ่ งของตกทอดจากยุคโบราณ"

"โอ...." เซียวอวีร๋ ู ้สึกเก้อเขินอยูบ่ า้ งแม้วา่ เขาจะหน้าหนาก็ตาม

เซียวอวีส๋ ่ งแหวนให้ลีอา เขาไม่ทราบกระทัง่ วิธีใช้งานปลอกคอทาส ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงแหวนมิติ

นี้ ดังนั้นให้ลีอาเปิ ดมันขึ้นมาจะดีกว่า ลีอาจัดการกับแหวนและทําให้มนั เปล่งแสงสี ขาวออกมา
มีกล่องไม้ขนาดเล็กปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า มีความโลภปรากฏขึ้นในแววตาของ
เซียวอวี๋
ลีอานั้นมาจากตระกูลที่มีชื่อเสี ยง ถึงกระนั้นแหวนมิติกย็ งั ถือเป็ นของหายาก ดังนั้นนางจึงสวม
แหวนลงไปบนนิ้วของนางเพื่อเก็บไว้กบั ตนเอง

อย่างไรก็ตาม นางกลายเป็ นตกตะลึงเมื่อเซี ยวอวีเ๋ ปิ ดกล่องไม้น้ นั นางรี บถอดแหวนมิติที่สวมอยู่

บนนิ้วออกทันที นัน่ ก็เพราะว่ากล่องใบนั้นบรรจุเอาไว้ดว้ ยแหวนมิติจาํ นวนมาก

"โอ้ พระเจ้า!" ลีอาอุทานออกมา

เซียวอวีท๋ ราบคุณค่าของมันทันทีที่ได้ยนิ เสี ยงอันตื่นเต้นของลีอา

เซียวอวีย่ งั ไม่เข้าใจความสําคัญของแหวนเมื่อลีอาได้อธิบายในตอนแรก อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิด

ว่าในกล่องจะบรรจุเอาไว้ดว้ ยแหวนมิิติจาํ นวนมาก เหตุใดกล่องใบนี้จึงเต็มไปด้วยแหวน? พวก
มันเป็ นสมบัติที่หายาก ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อว่าจะได้รับพวกมันมามากมายเช่นนี้"

ซึ่งที่จริ งแล้วก็ไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่าจะมีแหวนจํานวนมากถูกเก็บรวมกันเช่นนี้ ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึง

เซียวอวี๋ ไม่เพียงแต่เซียวอวีแ๋ ละลีอาที่ตกตะลึง ทั้งซิ ลวาและป๋ อเองก็ตกตะลึงมากเช่นกัน พวก
เขาเพียงทราบว่าสมบัติภายในแหวนมิติน้ นั เป็ นสิ่ งที่ประเมินค่าไม่ได้ แต่พวกเขาไม่ทราบว่ามัน
บรรจุสิ่งใดอยู่

มาตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้ว เพียงแหวนวงเดียวก็ไม่อาจหาซื้อตามท้องตลาดทัว่ ไปแล้ว....ทว่า

ตอนนี้ มีพวกมันอยูเ่ ป็ นกอง

เซียวอวีต๋ กอยูใ่ นความเงียบครู่ หนึ่งก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสี ยงดัง "ข้ารวยแล้ว! ข้ารวยแล้ว!"

ลีอารี บคว้าพวกมันขึ้นมาจากกล่องอย่างว่องไว "ข้ามีหนึ่ง...ไม่สิ มีสอง.....ห้า.....ข้าจะสวมมันทั้ง
สิ บวงไปเลย"

กระทัง่ ลีอาเองก็สามารถเก็บอาการขณะที่นางพยายามหยิบฉวยแหวนขึ้นมาอย่างบ้าคลัง่
หลังจากนางสวมใส่ ไป นางก็รู้สึกว่าวงที่น่าเลือกมายังไม่เข้ากับนาง ดังนั้นนางจึงผลัดเปลี่ยนวง
ที่สวยงามมาใส่

ลีอาเลือกสี และรู ปทรงราวกับคุณหนูที่ร่ าํ รวย

"ไม่ตอ้ งกล่าวถึงขุมอํานาจที่ทรงพลังหรื อพันธมิตรเงา หากมีผใู ้ ดทราบเรื่ องนี้ ขุมกําลังอื่นๆเอง

ก็จะมาจัดการกับเจ้า.....มันไม่ใช่แค่เพียงสมบัติ หากแต่ยงั เป็ นคําสาป! คําสาปที่นาํ มาเพียงความ
ตาย!" ซิลวากล่าวอย่างเย็นชา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 150

BANK WUTTHIPHAN·23 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีห๋ ยิบแหวนมิติมาสวมใส่ "ข้าย่อมมีวธิ ีเก็บรักษาพวกมันตั้งแต่ที่ขา้ กล้าจะเก็บพวกมันไว้

เรื่ องนี้ไม่ตอ้ งให้เจ้ามาเป็ นกังวล นําตัวพวกเขาไปขังในกรง!"

ป๋ อกลายเป็ นแตกตื่นเมื่อได้ยนิ คําสั่งของเซียวอวี๋ "ท่านไม่ได้กล่าวว่าจะไม่สังหารข้าหรื อ?"

เซียวอวีต๋ อบคํา "แน่นอน ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า ทว่าข้าเองก็ไม่ได้สัญญาว่าจะปล่อยเจ้าไปหรื อให้การ

คุม้ ครองเจ้า ข่าวเรื่ องสมบัติของข้าคงหลุดออกไป หากว่าข้าปล่อยตัวเจ้า"
"เขาจะต้องฆ่าข้าแน่! โปรดอย่าขังข้าเอาไว้ที่เดียวกับเขา!"

ป๋ อได้หกั หลังซิลวาไปแล้วครั้งหนึ่งและตอนนี้เซียวอวีก๋ ก็ าํ ลังจะจับพวกเขาขังเอาไว้ในที่

เดียวกัน ซิลวาจะยอมปล่อยให้เขาเห็นตะวันของวันพรุ่ งหรื อ? เดิมทีเขาเองก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของ
ซิลวาอยูแ่ ล้ว มาตอนนี้เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัวอีก แม้วา่ แขนของซิลวาจะใช้การไม่ได้กต็ าม
แต่ป๋อก็ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เซียวอวีโ๋ บกมือ "เสี ยใจด้วย ข้าต้องปฏิเสธคําขอนั้น"

ป๋ อพยายามดิ้นรนร้องตะโกนเมื่อเขาเข้าใจวัตถุประสงค์ของเซียวอวีแ๋ ล้ว ทว่าไม่นานพวกออร์ค

ก็มาลากเขาไปขังไว้ในกรง

เซียวอี๋มองไปยังลีอาที่ยงั คงง่วนอยูก่ บั การตรวจสอบแหวนมิติแต่ละวงหลังจากที่ซิลวาและป๋ อ

ถูกนําตัวออกไปแล้ว "เราต้องหาทางรับมือกับปัญหาที่กาํ ลังจะมา พวกมันเป็ นของลํ้าค่า ทว่านัน่
ก็ทาํ ให้ยากต่อการรักษาไปด้วย"

ลีอาหยิบแหวนวงสุ ดท้ายออกมาก่อนจะโยนวงอื่นๆกลับเข้าไปในกล่อง

"เจ้ารู ้สึกหวาดหวัน่ แล้วหรื อ?" ลีอาหัวเราะ

เซียวอวีก๋ ลอกตา "กลัวงั้นหรื อ? นี่ไม่ได้เกี่ยวกับกลัวหรื อไม่กลัว อีกไม่นานจะต้องมีแขกมา

เยีย่ มเยือนพวกเรา"
ลีอากวาดตามองแหวนทั้งสิ บวงบนนิ้วทั้งสิ บ "เจ้าจะทําอย่างไร? ส่ งพวกมันคืนงั้นหรื อ? ข้าขอ
บอกเอาไว้ตรงนี้เลย....แม้วา่ เจ้าคิดที่จะคืนพวกมันไป แต่ขา้ นั้นไม่"

เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยง "ตอนนี้พวกมันเป็ นของข้าแล้ว เจ้าเคยเห็นหมาป่ าที่ยอมคายชิ้นเนื้อที่มนั กัด

กินไปแล้วให้กบั ผูอ้ ื่นหรื อ? ...ส่ งข้อความให้ตาเฒ่าธีโอดอร์"

ลีอาหันมามองเซียวอวีเ๋ มื่อได้ยนิ เขาเอ่ยถึงธีโอดอร์ "ตาเฒ่าสัญญาว่าจะช่วยเจ้าเพียงครั้งเดียว

ข้อตกลงไม่รวมถึงการปกป้ องชีวติ เจ้า! บางทีเขาอาจจะช่วยไกล่เกลี่ยเรื่ องราวให้.....แต่การ
เจรจาแน่นอนว่าพวกเขาย่อมต้องการแหวนคืน"

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองลีอาราวกับมองดูคนปัญญาอ่อน "เจ้าคิดจริ งหรื อว่าข้าไม่อาจปกป้ องตัวเองได้?

ขอให้เขามาปกป้ องชีวติ ของข้างั้นหรื อ....ฮึ่ม! ข้าทั้งไม่ขอเขาช่วยปกป้ องหรื อไกล่เกลี่ยใดๆ
ทั้งสิ้ น ข้ามีของขวัญจะมอบให้เขา บอกให้เขาไปพบพวกเราที่เมืองไชน์"

ดวงตาของเซียวอวี๋ทอประกายเมื่อกล่าวจบประโยค

ลีอาขบคิดอยูค่ รู่ หนึ่งก่อนจะหันไปมองเซียวอวี๋ "เจ้าช่างเป็ นตัวเลวร้ายที่เจ้าเล่ห์เสี ยจริ ง"

เซียวเชิดคางขึ้น "ต้องเป็ นนายท่านที่ชาญฉลาดสิ ..."

.......................................
.......................................

ในตอนเช้า เซียวอวีก๋ ไ็ ด้มาตรวจสอบกรงเหล็ก เป็ นดังคาด ป๋ อได้หมดลมหายใจไปแล้ว เซียวอวี๋

ส่ งสายตาให้อสู รหนึ่งเข้าไปหักคอซิลวา ตอนนี้กไ็ ม่มีผใู ้ ดทราบแล้วว่าเซียวอวีไ๋ ด้ครอบครอง
สมบัติน้ นั เอาไว้ ทว่าก็ยงั มีคนอีกสองกลุ่มที่ตอ้ งการจะชิงพวกมันกลับไป กลุ่มแรกก็คือ
พันธมิตรเงา สาขาย่อยของพวกเขาถูกทําลาย อีกทั้งซิลวายังได้รับมอบงานชิ้นสําคัญมา ดังนั้น
พวกเขาย่อมต้องตามหาตัวผูล้ งมือ กลุ่มที่สองก็คือ ขุมอํานาจที่เป็ นผูม้ อบงานชิ้นนี้ให้กบั กลุ่ม
พันธมิตรเงา พวกเขาแน่นอนว่าจะต้องค้นหาร่ องรอยสมบัติของพวกเขา ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึง
ตัดสิ นใจที่เร่ งเดินทางไปยังเมืองไชน์โดยเร็วที่สุดเพื่อความปลอดภัย

เซียวอวีไ๋ ม่ได้กงั วลเกี่ยวกับกลุ่มอํานาจกลุ่มอื่นๆ เพราะผูท้ ีจา้ งวานงานชิ้นนี้กระทัง่ ไม่ยอมให้

พันธมิตรเงาหรื อซิลวาระแคะระคายถึงสมบัติภายในแม้แต่นอ้ ย เช่นนั้นพวกเขาต้องไม่ปล่อยให้
ข้อมูลหลุดออกไปได้ ดังนั้นในตอนนี้ศตั รู จึงมีเพียงสองกลุ่มข้างต้น

ตอนนี้ เซียวอวีย๋ งั คงมืดบอด อันที่จริ งเขายังแข็งแกร่ งไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับกลุ่มพันธมิตรเงา

หรื อขุมกําลังที่เป็ นเจ้าของแหวน เขาจะไม่เกรงกลัวเลยหากว่าเขาอยูท่ ี่เมืองไลอ้อน ต่อให้เป็ นมือ
สังหารในขั้นที่สี่เขาก็ไม่หวัน่ เกรง ทว่าตอนนี้เขาอยูน่ อกดินแดน ผูท้ ี่พอจะรับมือกับการโจมตี
เช่นนั้นได้มีเพียงบุคคลระดับธีโอดอร์เท่านั้น

ขุมอํานาจที่ลึกลับหรื อกลุ่มพันธมิตรเงายังจะกล้าตอแยอีกหรื อหากว่าเซี ยวอวีฝ๋ ากแหวนไว้ที่ธี

โอดอร์? พวกเขาทําได้เพียงอยูอ่ ย่างสงบเสงี่ยม
เซียวอวีค๋ ิดที่จะฝากกล่องใส่ แหวนเอาไว้ที่ธีโอดอร์ แน่นอนว่าย่อมไม่ใช่ท้ งั หมด เขาย่อมต้อง
เก็บไว้ที่ตวั เองสักหลายวง เพียงแค่น้ นั มันก็เพียงพอที่จะสั่นสะเทือนทวีปทั้งทวีปได้แล้วถ้าหาก
มีแหวนมิตินบั สิ บวงปรากฏออกสู่ สายตาผูค้ น

ซึ่งที่จริ งแล้ว ภายในกล่องใบนั้นบรรจุแหวนมิติเอาไว้มากกว่าห้าร้อยวง

ด้วยเหตุน้ ีเอง เซี ยวอวีจ๋ ึงเร่ งความเร็วของขบวนขึ้น พวกเขาจะต้องไปให้ถึงเมืองไชน์โดยเร็ว

ที่สุด เมืองแห่งนั้นเป็ นส่ วนหนึ่งของดินแดนแลนเชสเตอร์ ดังนั้นส่ วนใหญ่แล้วผูค้ นย่อมไม่กล้า
ที่จะลงมือที่นนั่ เซียวอวี๋ยงั สามารถปกป้ องตัวเองได้ตราบใดที่ทางฝ่ ายศัตรู มีจาํ นวนไม่มากนัก

มีมือสังหารในขั้นที่สามถูกส่ งมาลอบสังหารเขาขณะที่ขบวนรถอยูห่ ่างจากเมืองไชน์ราวหนึ่งวัน

ทางฝั่งเซียวอวีส๋ ามารถขับไล่พวกเขากลับไปได้ กระทัง่ ยังสังหารหนึ่งในมือสังหารได้ จํานวน
มือสังหารที่อยุใ่ นขั้นที่สามนั้นมีจาํ นวนไม่มากนัก ดังนั้นการที่กลุ่มพันธมิตรเงาส่ งพวกเขามา
ปฏิบตั ิภารกิจเดียวกันนัน่ ก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขาให้ความสําคัญกับเรื่ องราวในครั้งนี้ พวกเขา
ไม่ได้ส่งมือสังหารจํานวนมากเข้ามาพร้อมกันเนื่องเพราะเกรงว่าจะสะกิดความสนใจของฝ่ าย
อื่นๆ

เซียวอวีส่ อบถามลีอาเกี่ยวกับความแข็งแกร่ งของพันธมิตรเงา นางเล่าว่ากลุ่มของพวกเขามีมือ

สังหารในขั้นที่สี่อยูร่ าวเจ็ดถึงแปดคน และคนที่เป็ นผูน้ าํ กลุ่มนั้นเป็ นมือสังหารในขั้นที่หา้

เซียวอวีไ๋ ม่ได้กงั วลเกี่ยวกับมือสังหารขั้นที่สามมากนัก ทว่ามือสังหารขั้นที่สี่น้ นั นับเป็ นภัย

คุกคามอย่างแท้จริ ง อย่างไรก็ตาม โดยปกติแล้วมือสังหารขั้นที่สี่จะไม่ถูกส่ งตัวมา ในทวีปแห่ง
นี้มีผคู ้ นเพียงหยิบมือที่สามารถทําให้มือสังหารขั้นที่หา้ ออกมาลงมือด้วยตนเอง
มือสังหารขั้นที่สามเหล่านั้นวกกลับมาอีก หากแต่ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ลงมือโจมตี เห็นได้ชดั ว่า
พวกเขาทราบความแข็งแกร่ งของเซี ยวอวีแ๋ ล้วและพวกเขาไม่ตอ้ งการที่จะทําผิดพลาดซํ้าอีก

พวกออร์คจะใช้ขวานบินขว้างเข้าใส่ พวกเขาขณะที่ทิรันด้าจะค้นหาตําแหน่งของพวกเขาด้วย
ทักษะตาเหยีย่ ว

การโจมตีในระยะประชิดของกรอมนั้นทรงพลังอย่างยิง่ ยังมีแอนโทนีดาสที่สามารถโจมตีดว้ ย
แท่งนํ้าแข็งซึ่งเหล่ามือสังหารไม่อาจต่อกรด้วยได้อยูอ่ ีก

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั ฝึ กให้เหล่านักล่าใช้มีด ระดับของพวกเขาเพียงพอที่จะใช้พวกมันต่างบู

มเมอแรงได้แล้ว แม้กระทัง่ มือสังหารที่อยูใ่ นขั้นที่สามก็ยงั ไม่อาจต่อกรหากพวกนักล่าขว้างมีด
เข้าใส่ พร้อมกัน เซียวอวีฝ๋ ึ กพวกเขาให้ขว้างมีดเป็ นรู ปแบบเพื่อสกัดกั้นไม่ให้ศตั รู สามารถหลบ
หลีกได้ เหล่ามือสังหารสามารถอําพรางตัวได้เมื่อหยุดนิ่งอยูก่ บั ที่ แต่นนั่ ก็ไม่ได้หมายความว่า
ร่ างกายของพวกเขาจะสัมผัสวัตถุไม่ได้ ดังนั้นการโจมตีน้ ีจึงสามารถสร้างความเสี ยหายอย่าง
ร้ายแรงให้กบั พวกเขา

เซียวอวีเ่ คยคิดว่าการจะฝึ กพวกนักล่านั้นจะเป็ นเรื่ องที่ยากลําบาก ทว่ามันกลับตรงกันข้าม พวก

นักล่ามีความชํานาญในการใช้มีดอยูก่ ่อนแล้ว ดังนั้นที่เซียวอวี๋ตอ้ งทําก็คือการมอบเป้ าหมายให้
พวกเขาเท่านั้น พวกเขาจะขว้างมีดไปยังเป้ าหมายทันที ตอนนี้มีดของพวกเขากระทัง่ ตัดต้นไม้
ลงได้ ยิง่ ไปกว่านั้นเมื่อขว้างออกไปแล้วมีดยังจะบินย้อนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง

ซึ่งนี่ทาํ ให้เซียวอวี๋รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก นี่นบั ได้วา่ เซียวอวีไ๋ ด้รับไพ่มาไว้ในมืออีกใบหนึ่ง

แล้ว
เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ ขณะทอดตามองดูกาํ แพงอันสู งตระหง่านของเมืองไชน์ อีกไม่นานเขาก็จะ
ได้พบหน้าคู่หมั้นของเขาแล้ว......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 151

BANK WUTTHIPHAN·24 พฤศจิกายน 2017

เกิดความปั่นป่ วนวุ่ยวายขึ้นมาเมื่อรถม้าคันหรู ที่ประดับธงของดยุค พร้อมด้วยขบวนอารักขาที่

ประกอบไปด้วยนักรบออร์ค 50 ตน นักล่า 50 ตน พลเดินเท้า 100 นายเคลื่อนตัวเข้าสู่ เมือง
ไชน์ นี่เป็ นรู ปขบวนที่ขนุ นางในยุคโบราณเคยใช้ นานมากแล้วที่ไม่มีผใู ้ ดได้เห็นมัน หรื อนี่จะ
หมายความว่าสิ่ งที่เคยเกิดขึ้นเมื่อครั้งอดีตจะเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง?

มนุษยชาติได้เข้าสู่ กลียคุ หลังจากที่เผ่าพันธุ์ออร์ค เอลฟ์ คนแคระและเผ่าพันธุอ์ ื่นๆหายไปจาก

ทวีป ภาษีถูกเรี ยกเก็บมากขึ้นเมื่อเกิดสงครามถี่ข้ ึน ผูค้ นมากมายต้องใช้ชีวติ อยูอ่ ย่างขมขื่นขณะที่
ทําได้เพียงเฝ้ าฝันถึงยุครุ่ งเรื องครั้งอดีต

ขบวนรถม้าของเซียวอวีต๋ รงไปยังโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไชน์เพื่อเข้าพัก จากนั้นพวกเขา

ค่อยไปเยีย่ มเยือนตระกูลหลิน

เซียวอวีเ๋ กิดความกระสับส่ ายอยูบ่ า้ งเล็กน้อยเนื่องจากนี่เป็ นครั้งแรกที่เขาจะได้พบหน้าคู่หมั้น

มันให้ความรู ้สึกที่แปลกประหลาดอย่างมากสําหรับชายผูม้ าจากยุคปัจจุบนั ทว่าในโลกนี้น้ นั
เรื่ องเช่นนี้ถือเป็ นเรื่ องที่ปกติอย่างยิง่

ในเวลาเดียวกันเซียวอวี๋กก็ าํ ลังคิดหาวิธีที่จะสร้างสถานการณ์ส่งมอบกล่องไม้ใบนั้นให้กบั ธี
โอดอร์ต่อหน้าฝูงชน เมื่อเป็ นเช่นนั้นข่าวเรื่ องที่ธีโอดอร์เป็ นผูค้ รอบครองกล่องแหวนก็จะล่วงรู ้
ไปถึงหูขมุ กําลังลึกลับและพันธมิตรเงา นัน่ จะทําให้พวกเขาไม่มาติดตามพัวพันเซียวอวีอ๋ ีก
....................................

....................................

เซียวอวีส๋ อบถามลีอาเกี่ยวกับการเดินทางของธีโอดอร์ ทว่านางก็เพียงยักไหล่ซ่ ึงหมายความว่า

ตัวนางเองก็ไม่ทราบ ดวงตาของเซียวอวีท๋ อประกายชัว่ ร้ายเมื่อเห็นท่าทีที่ไม่ได้ระมัดระวังตัว
ของลีอา เซียวอวีว๋ างมือลงบนปลอกแขนอย่างแผ่วเบาจากนั้นก็มีรูปแบบความคิดสายหนึ่งแวบ
เข้ามาในศีรษะของเขา ใบหน้าของลีอาพลันว่างเปล่า ร่ างกายของนางเริ่ มขยับเข้าหาเซียวอวีด๋ ว้ ย
ท่าทางที่เปี่ ยมเสน่ห์โดยไม่รู้สึกตัว ใบหน้าของเซี ยวอวีเ๋ ริ่ มเหยเก ลีอาคุกเข่าลงเบื้องหน้าเซียวอวี๋
ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยนํ้าเสี ยงที่นุ่มนวล "นายท่าน...ท่านต้องการให้ขา้ ช่วยเหลือท่าน
หรื อไม่?"

ขณะที่กล่าวเช่นนั้น ลีอาก็ชุดถอดเกราะหนังที่สวมใส่ อยูอ่ อกเหลือไว้เพียงผ้ารัดหน้าอกและเผย

ผิวที่ขาวเนียนออกมา

ลีอาที่ร้อนรุ่ มพลันปลดกางเกงลงจนเผยกางเกงชั้นใน ร่ างอรชรอ้อนแอ้นที่ทาํ ให้ผคู ้ นรู ้สึกร้อน

รุ่ มพลันปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของเซียวอวี๋

เซียวอวีเ๋ ลียริ มฝี ปากตนเองอย่างอดไม่อยู่ เขายิม้ และกล่าวออกมา "อา เมดที่ยอดเยีย่ ม นี่มนั สุ ด

ยอดสุ ดๆ....คืนนี้เจ้าต้องการจะมาอุ่นเตียงให้ขา้ งั้นหรื อ?"

ลีอาพยักหน้าด้วยรอยยิม้ อันสดใส "ตามแต่นายท่านต้องการ..."

หลังจากนั้นลีอาก็โน้มตัวเข้ามาสัมผัสที่เสื้ อของเซียวอวีอ๋ ย่างนุ่มนวล แม้วา่ จะมีรอยยิม้ ประดับ
อยูบ่ นใบหน้า หากแต่แววตาของลีอานั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร

ลีอาช่วยเซียวอวี๋ถอดชุดคลุมออก เมื่อเซี ยวอวีล๋ ูบไปที่ปลอกแขนเบาๆอีกครั้ง ร่ างของลีอาพลัน

ฟุกหมอบลงไปกับพื้นราวกับลูกสุ นขั

ทว่าวินาทีถดั มาร่ างของลีอาพลันดีดผึงขึ้นและพุ่งเข้าหาเซียวอวี๋ "เซียวอวี!๋ ข้าจะฆ่าเจ้า!"

เซียวอวีร๋ ี บใช้เทเลพอตเบี่ยงตัวหลบออกมาและหัวเราะออกมาเสี ยงดัง "ด้วยวิธีการใดหรื อ? ดู

เหมือนว่าข้าจะยังมอบบทเรี ยนให้เจ้าไม่พอ บางทีเราน่าจะต่อกันอีกครั้งดีหรื อไม่? ข้าเองก็
ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ"

ลีอาที่ได้ยนิ คํากล่าวของเซียวอวีพ๋ ลันหยุดชะงัก นางสัมผัสไปที่ปลอกคอขณะที่ใบหน้าของนาง

เปลี่ยนเป็ นน่าเกลียด ในบางคราวนางก็ไม่อาจต้านทานคําสั่งของเซียวอวีไ๋ ด้ แม้วา่ จิตใจจะไม่
ยินยอมหากแต่ร่างกายกลับตกอยูภ่ ายใต้คาํ สั่งโดยสมบูรณ์

ถึงแม้วา่ ร่ างกายและจิตวิญญาณของนางจะยังคงอยูภ่ ายในร่ างกาย แต่ดูเหมือนว่าจะมีวญ

ิ ญาณอีก
ดวงหนึ่งเข้าครอบงําและเข้าควบคุมร่ างกายของนาง

มันช่างเป็ นความรู ้สึกที่น่าสะพรึ งกลัวอย่างแท้จริ ง

มันเลวร้ายอย่างยิง่ นางกระทัง่ ไม่อาจควบคุมกล้ามเนื้อบนใบหน้าเพื่อแสดงความรู ้สึกออกมาได้
หากเซียวอวีต๋ อ้ งการให้นางหัวเราะ นางก็จะหัวเราะออกมา หากเซียวอวีต๋ อ้ งการให้นางยัว่ ยวน
นางก็จะยัว่ ยวน มีเพียงดวงตาของนางเท่านั้นที่สามารถแสดงความในใจออกมาได้

นี่คืออํานาจของปลอกคอทาสงั้นหรื อ?

..........................................

..........................................

เซียวอวีไ๋ ด้พยายามศึกษาหนทางที่จะใช้งานมันมาตลอด ทว่าเขาก็ตอ้ งพบกับความผิดหวัง

จนกระทัง่ เมื่อไม่กี่วนั ก่อน ลีอาได้สอนวิธีการใช้งานแหวนมิติให้กบั เขา ซึ่งวิธีการของมันนั้น
ง่ายดายยิง่ ทั้งหมดที่ตอ้ งทําก็แค่เพียงสวมใส่ แหวนและใช้จิตใจสัง่ การ ไอเท็มเวทมนตร์เช่นนี้ไม่
จําเป็ นที่จะต้องมีปุ่มสั่งการอันใด เรื่ องราวเกิดขึ้นเมื่อเซียวอวีน๋ ึกไปถึงปลอกคอทาสว่ามันอาจจะ
ทํางานเช่นเดียวกัน เขาเพียงแค่ตอ้ งส่ งความต้องการไปยังปลอกคอทาสเท่านั้น

"เจ้า!.....เจ้ากล้าใช้ปลอกคอทาสมาข่มขู่ขา้ งั้นหรื อ? เจ้าลืมข้อตกลงที่ให้ไว้กบั ตาเฒ่าไปแล้ว

หรื อ!?" ลีอาจ้องไปที่เซี ยวอวีซ๋ ่ ึงยืนอยูอ่ ีกมุมหนึ่งของห้องอย่างขุ่นเคืองขณะที่กล่าวาจาข่มขู่
ออกไป

เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ ขณะที่ลูบไล้ปลอกแขน "เป็ นไอเท็มที่ดีจริ งๆ....เป็ นของที่ยอดเยีย่ ม ธี

โอดอร์เพียงกล่าวว่าไม่ให้ขา้ ใช้ปลอกแขนข่มเหงรังแกเจ้า เขาไม่ได้บอกข้าเสี ยหน่อยว่าห้ามใช้
มัน ข้าจะไม่ใช้มนั บังคับให้เจ้ามาหลับนอนกับข้า แต่ขา้ สามารถใช้มนั สั่งเจ้าให้เข้าไปใช้หอ้ งนํ้า
หรื อ...ข้าเชื่อว่าข้อตกลงก็ยงั ไม่ถูกละเมิด"

"ไปตายซะ!" ลีอากลายเป็ นเดือดดาลขณะที่หยิบฉวยแจกันที่อยูใ่ กล้ตวั ขว้างใส่ เซียวอวี๋

เซียวอวีห๋ วั เราะออกมาขณะที่รับแจกันเอาไว้ "อย่าได้มีโทสะแล้ว....อย่าลืมว่าตอนนี้ขา้ เป็ นนาย

ท่านของเจ้า หากว่าเจ้ายังทําตัวไม่เรี ยบร้อย ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะมอบบทเรี ยนให้กบั เจ้าหรอกนะ
....บางทีพวกเราอาจจะนอนร่ วมเตียงกัน....ตราบเท่าที่เจ้าเป็ นฝ่ ายรุ กเข้าหา....ข้าเชื่อว่านัน่ ก็ไม่ได้
ละเมิดข้อตกลงหรอกนะ ฮ่าฮ่าฮ่า!"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกสมใจอย่างยิง่ เมื่อมองไปที่ลีอา ถ้าหากว่านางไม่ยอมเชื่อฟัง เช่นนั้นเขาก็สามารถที่

จะใช้ปลอกคอทาสหากําไรเล็กๆน้อยๆจากนางหรื อกระทัง่ ให้เต้นให้ดูกย็ งั ได้

"เจ้ากล้า!...." ลีอากัดฟันแน่นขณะที่หน้าอกของนางขยับขึ้นลงตามลมหายใจ

ดวงตาของเซียวอวีจ๋ ดจ้องอยูท่ ี่ยอดเขาทั้งสองลูกนั้น "เหตุใดไม่เข้ามาลองพิสูจน์ดูเล่า?"

ลีอารี บคว้าเสื้ อผ้าขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะจ้องมองเซียวอวี๋ "ข้าจะบอกตาเฒ่าหากว่าเจ้ากล้าที่จะทํา

เช่นนั้น!"

เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยง "เป็ นผูใ้ ดใช้ให้เจ้าทําตัวไม่สุภาพเรี ยบร้อยกันเล่า? เจ้าไม่ทราบหรื อว่าบ่าวรับ

ใช้ตอ้ งกระทําตัวอย่างไร?" ซึ่งความจริ งแล้วเซียวอวีเ๋ พียงมอบบทเรี ยนเล็กน้อยให้กบั ลีอา
เพื่อที่จะทําให้เรื่ องราวง่ายดายขึ้น เขาจะไม่ข่มเหงลีอาแม้วา่ ปลอกคอทาสจะสั่งให้นางทํา
เช่นนั้นก็ตาม ยังมีเวลาอีกยาวนานที่จะทําให้ลีอาเต็มใจ

ลีอาแค่นเสี ยงก่อนจะออกจากห้องไปอย่างกระฟัดกระเฟี ยด

เซียวอวีท๋ ราบว่าเป็ นผูท้ ี่เกลียดความพ่ายแพ้ เขาค่อยๆเอนกายลงบนเตียงก่อนจะนึกย้อนกลับไป

ยังช่วงที่ลีอาถอดเสื้ อคลุมของเขาออกอย่างพึ่งพอใจ

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 152

BANK WUTTHIPHAN·25 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีพ๋ กั ผ่อนอย่างสบายใจตลอดทั้งคืน ไม่มีมือสังหารมารบกวนเวลานอนของเขา มันไม่ได้

หมายความว่าเขาจะปลอดภัยไร้กงั วล แต่มนั หมายถึงศัตรู กาํ ลังเตรี ยมแผนการมาจัดการกับเขา
เซียวอวีต๋ ื่นขึ้นมาในรุ่ งเช้าและเตรี ยมตัวไปเยือนตระกูลหลิน

ขบวนรถของเซี ยวอวีไ๋ ด้ดึงดูดความสนใจจากผูค้ นจํานวนมากเพราะพวกออร์คและเอลฟ์ ผูค้ น

ต่างชี้ไม้ช้ ีมือมายังขบวนที่กาํ ลังเคลื่อนตัวนี้ราวกับคณะละครชื่อดังมาเยือน แม้วา่ จะทําให้
เซียวอวีร๋ ู ้สึกอึดอัด แต่มนั ก็เป็ นเรื่ องที่ช่วยไม่ได้เพราะมันเป็ นเส้นทางเดียวที่ทอดถึงตระกูลหลิน
ดังนั้นขบวนรถม้าของเซี ยวอวีจ๋ ึงมุ่งหน้าสู่ ตระกูลหลินพร้อมด้วยฝูงชนที่ลอ้ มหน้าล้อมหลัง

เซียวอวีไ๋ ด้ส่งคนไปแจ้งตระกูลหลินล่วงหน้าเอาไว้ต้ งั แต่เมื่อวาน เซียวอวีไ๋ ม่เห็นด้วยเรื่ องการ

แต่งงาน ทว่าเขาก็ไม่อาจทําตัวหยาบคายต่อตระกูลหลินได้ แต่หากว่าผูน้ าํ ตระกูลหลินกระทําตัว
เช่นเดียวกับหวังเทียนหู่แล้วล่ะก็ เช่นนั้นเซียวอวี๋กจ็ ะมีเหตุผลอันชอบธรรมที่จะยกเลิกการ
แต่งงาน อันที่จริ งเขากําลังคิดที่จะแสดงท่าทางอันหยาบกร้านและป่ าเถื่อนเพื่อให้เรื่ องการ
แต่งงานในครั้งนี้จบลงอย่างราบรื่ น
อย่างไรก็ตามสถานการณ์ไม่ได้ไปตามการคาดการณ์ของเขา ตระกูลหลินไม่ได้แสดงการกระทํา
ที่ไม่ให้เกียรติแม้แต่นอ้ ย กลับกันพวกเขาต้อนรับเซี ยวอวีอ๋ ย่างเอิกเกริ ก มันทําให้เซียวอวีเ๋ ปลี่ยน
ความคิดของเขา หากว่าอีกฝ่ ายคิดจะใช้อาํ นาจเข้าข่ม เขาก็พร้อมที่จะแสดงความป่ าเถื่อนออกไป
อย่างไรก็ตามจากท่าทีที่ตระกูลหลินแสดงออกมาแล้ว มันแสดงให้เห็นว่าผูน้ าํ ตระกูลหลินเป็ นผู ้
ที่รู้จกั พินิจพิเคราะห์สถานการณ์

มีชายชราผมสี ดอกเลายืนอยูท่ ่ามกลางผูค้ นที่มารอต้อนรับเซี ยวอวี๋ มองจากภายนอกเขาดูเป็ นคน

ประเภทที่เรี ยบง่ายและคล้ายชายชราบ้านใกล้เรื อนเคียงตามชนบท

"ยินดีตอ้ นรับท่านดยุคเซี ยว ขอบคุณที่เดินทางไกลเพื่อมาเยีย่ มตระกูลของพวกเรา" ชายชราก้าว

ออกมากล่าวทักทายเซียวอวี๋

เซียวอวีค๋ อ้ มตัวลงเล็กน้อย "ท่านลุงหลินไม่จาํ เป็ นต้องออกมารับข้าด้วยตนเองเช่นนี้"

คติประจําใจของเซียวอวีค๋ ือ 'หากท่านให้เกียรติขา้ ข้าจะให้เกียรติท่านกลับไปนับสิ บเท่า' หากมี

คนใช้อาํ นาจมาดูถูกเหยียดหยามเขา เขาก็จะใช้อาํ นาจตอบกับผผูค้ นเหล่านั้น แต่หากว่าอีกฝ่ าย
ให้เกียรติเขา เขาก็ยอ่ มที่จะให้เกียรติอีกฝ่ ายเช่นกัน ดวงตาของชายชรานั้นดูจริ งใจยิง่ กว่ายามเมื่อ
นําไปเปรี ยบเทียบกับการแสดงออกของหวังเทียนหู่

ชายชราผูน้ ้ ีมีชื่อว่า หลินอ้าวเทียน เป็ นผูน้ าํ ของตระกูลหลิน

เซียวอวีค๋ นเก่าเองก็ไม่เคยพบคนผูน้ ้ ีมาก่อน แต่พิจารณาจากตําแหน่งการยืนของสมาชิกตระกูล

แล้ว เซียวอวีจ๋ ึงพอจะคาดเดาตัวตนของชายชราผูน้ ้ ีออก
หลินอ้าวเทียนคิดขึ้นในใจ "มีข่าวลือว่าเขาป่ าเถื่อนโหดร้ายและมีพฤติกรรมที่น่าละอาย ทว่าเมื่อ
ได้พบเจอตัวจริ งกลับสุ ภาพและมากมารยาท ดูท่าว่าข่าวลือเหล่านั้นเป็ นเพียงการกล่าวหาอันไร้
มูล บุตรชายของเซี ยวซานเทียนย่อมไม่ใช่ตวั เลวร้าย...."

"หลานชายเอ๋ ย เข้าไปพูดคุยกันด้านในเถอะ" หลินอ้าวเทียนคล้องแขนเซียวอวีใ๋ ห้เดินไปกับเขา

ด้วยความใกล้ชิดสนิทสนม

เซียวอวีไ๋ ม่ได้คาดคิดว่าชายชราจะต้อนรับเขาอย่างดีเช่นนี้ เขาคิดว่าสถานการณ์จะไม่ราบรื่ น

เนื่องเพราะที่ชื่อเสี ยงที่เลวร้ายของเซียวอวีค๋ นเก่า

ทิรันด้า กรอมและแอนโทนีดาสติดตามเซียวอวีแ๋ ละหลินอ้าวเทียนเข้าไป ขณะที่พวกออร์ค นัก

ล่าและพลเดินเท้าได้รับการนําทางจากบ่าวรับใช้ของตระกูลหลินไปยังอีกที่หนึ่ง ลีอาไม่ได้ร่วม
ทางมากลับเขาในวันนี้เนื่องเพราะยังโกรธเคืองเรื่ องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

เซียวอวีย๋ งั คงปฏิบตั ิกบั นางราวกับไม่มีเรื่ องใดเกิดขึ้นเขาให้นางติดต่อหาธีโอดอร์ ตอนนี้มีเพียงธี

โอดอร์ที่สามารถจัดการกับปัญหายุง่ ยากให้เขาได้ หากธีโอดอร์มาช้าไปหนึ่งวัน เขาก็ตอ้ งกังวล
กับการรับมือการลอบสังหารไปอีกหนึ่งวัน

เซียวอวีก๋ า้ วเดินเข้าไปด้านในขณะที่มีสมาชิกของตระกูลห้อมล้อม หลินอ้าวเทียนดูเหมือนจะมี

เกิดความประทับใจในตัวเซียวอวี๋ ทว่าสมาชิกคนอื่นๆภายในตระกูลยังคงมองเขาอย่างเคลือบ
แคลงสงสัย เซียวอวีไ๋ ม่ได้ใส่ ใจเรื่ องเหล่านั้น เขาทราบว่าหลินอ้าวเทียนไม่ได้รู้สึกไม่ดีต่อเขา
ตอนนี้ เรื่ องต่อไปก็คือทัศนคติของหลินมู่เสวีย่ ต่อตัวเขา เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนที่จะหาทาง
ปฏิเสธการแต่งงานในกรณี ที่เขาไม่ได้มีความชอบพอหลินมู่เสวีย่ ยิง่ ไปกว่านั้นหญิงสาวยังต้อง
พบหน้ากับชายที่จะกลายเป็ นสามีของนางในอนาคตอย่างปุบปั บ ดังนั้นจึงมีความเป็ นไปได้วา่
ตัวนางเองก็ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงาน

หลินอ้าวเทียนหันมามองเซียวอวีเ๋ มื่อพวกเขามาถึงห้องรับแขก "ข้าได้ส่งคนไปแจ้งหลินมู่เสวี่ย

แล้ว ข้าไม่คิดว่าหลานชายจะมาเยือนในวันนี้ ดังนั้นพวกเราจึงไม่ได้บอกนางล่วงหน้า ช่วงที่ผา่ น
มานี้นางง่วนอยูก่ บั การจัดการธุระในสถาบันเวทมนตร์"

เซียวอวีย๋ มิ้ "นัน่ ไม่เป็ นไรหรอกท่านลุง ข้าเพียงรั้งอยูท่ ี่นี่ไม่กี่วนั เท่านั้น"

หลินอ้าวเทียนกล่าวสื บต่อ "จะดีกว่าหากหลานชายพักอยูท่ ี่นี่สักหลายวัน ข้าจะได้ตอ้ นรับและ

พาหลานชายท่องชมเมือง บิดาของเจ้าเป็ นชายที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดที่ขา้ เคยรู ้จกั ช่างน่าเสี ยดายที่เขามา
ด่วนจากไปตั้งแต่ยงั หนุ่มแน่น"

ใบหน้าของเซียวอวีเ๋ ปลี่ยนเป็ นเศร้าหมอง "ขอรับ ท่านพ่อเป็ นชายที่ยงิ่ ใหญ่ แต่ขา้ กลับเป็ นบุตร
ที่ไม่เอาไหน หากว่าข้ามีความสามารถได้เพียงครึ่ งหนึ่งของท่านพ่อ เช่นนั้นข้าคงปกครองแดน
พายัพได้โดยสมบูรณ์ไปเนิ่นนานแล้ว"

หลินอ้าวเทียนมองไปยังการแสดงออกที่ดูหดหู่ของเซียวอวี๋ "หลานชายอย่าได้ตาํ หนิตนเองแล้ว

น้องซานเทียนเป็ นบุรุษที่มีพรสวรรค์ในรอบหลายร้อยปี ทว่าเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนข้าได้รับ
จดหมายจากพ่อบ้านหงส์ ในจดหมายบอกว่าหลานชายได้ออกกวาดล้างกลุ่มโจรทั้งหมดในภาค
ตะวันตกเฉียงเหนือ อีกทั้งตอนนี้ประชากรในดินแดนยังเพิ่มขึ้นมามากกว่าหนึ่งล้านคนแล้ว นี่
นับเป็ นผลงานที่ยงิ่ ใหญ่ ดินแดนไลอ้อนนั้นเป็ นดินแดนที่แห้งแล้งทุรกันดาร การพัฒนามันให้ดี
ได้จึงเป็ นเรื่ องที่ยากลําบากอย่างยิง่ "
เซียวอวีต๋ อบกลับอย่างถ่อมตน "พ่อบ้านหงส์กล่าวเกินไปแล้ว ข้าเพียงกวาดล้างกลุ่มโจรเล็กๆ
ไม่กี่กลุ่ม....โจรพวกนั้นหยัง่ รากลึกอยูใ่ นดินแดนมาช้านาน มันจึงต้องใช้เวลาอย่างยาวนานกว่า
จะกวาดล้างพวกมันได้ท้ งั หมด"

หลินอ้าวเทียนรู ้สึกชอบพอกับการแสดงออกที่ซื่อสัตย์และนอบน้อมถ่อมตนของเซียวอวี๋ ซึ่งที่

จริ งแล้วหลินอ้าวเทียนก็ไม่เชื่อว่าเซียวอวีจ๋ ะสามารถแก้ปัญหากลุ่มโจรที่มีมาอย่างยาวนานได้ใน
การศึกเพียงสองครั้งเท่านั้น ใครบ้างที่จะไม่ทราบสถานการณ์ของภาคตะวันตกเฉียงเหนือ?
เซียวซานเทียนได้ทุ่มเทมาอย่างยาวนาน ทว่าสุ ดท้ายแล้วเขาก็ตอ้ งพบจุดจบเนื่องเพราะพวกโจร
แล้วชายหนุ่มผูห้ นึ่งจะมาจัดการปัญหาที่กระทัง่ ตัวจอมทัพเลื่องชื่อของอาณาจักรเองยังจัดการ
ไม่ได้ได้อย่างไร?

แม้วา่ พ่อบ้านหงส์จะเขียนว่าเซียวอวีไ๋ ด้รับความช่วยเหลือจากเผ่าพันธุ์ออร์ค เอลฟ์ คนแคระ ทว่า

หลินอ้าวเทียนก็ยงั ไม่ยนิ ยอมเชื่อ จะต้องใช้ออร์ค เอลฟ์ มากมายมหาศาลเท่าใดจึงจะแก้ปัญหานี้
ได้?

หลินอ้าวเทียนคิดว่าพ่อบ้านหงส์เกรงว่าตระกูลหลินจะดูถูกตระกูลเซียวดังนั้นจึงเขียนบรรยาย
เกินจริ งไปบ้าง หลังจากนั้นทั้งสองก็พดู คุยกันอีกพักหนึ่ง

หลินอ้าวเทียนมองไปที่กรอมและทิรันด้าอย่างสนอกสนใจ "ตัวข้าได้ยนิ ข่าวลือมาบ้างว่า

หลานชายอวีไ๋ ด้รับการสนับสนุนจากพวกออร์คและเอลฟ์ ในภูเขาอัลคาเกน พวกเขาทั้งสองนี้ใช่
ผูน้ าํ เผ่าหรื อไม่?"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ถูกแล้ว ทั้งสองเป็ นผูน้ าํ ของเผ่าพันธุ์ ข้าได้พบเจอพวกเขาด้วยความบังเอิญ

เดิมทีพวกเขากําลังจะสังหารข้า แต่ดูเหมือนว่าท่านพ่อเคยช่วยเหลือเผ่าพันธุ์ของพวกเขาเอาไว้
เมื่อนานมาแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เพียงไว้ชีวติ ข้า หากแต่ยงั ให้การช่วยเหลือข้าเนื่องเพราะ
ความเมตตาของท่านพ่อในอดีต"

คํากล่าวของเซียวอวีน๋ ้ นั ยิง่ กลายเป็ นสมบูณณ์แบบและน่าเชื่อถือมากยิง่ ขึ้น ผูค้ นจํานวนมากต่าง

ยอมรับซึ่ งคํากล่าวนี้ เป็ นการดีที่สุดที่จะยกความดีความชอบให้กบั บิดาของเขาแทนที่จะเล่าว่า
ทุกสิ่ งทุกอย่างตัวเขาเป็ นผูก้ ระทําขึ้นเอง เซียวซานเทียนเคยออกเดินทางไปทัว่ ทวีปและเข้าไปยัง
โบราณสถานจํานวนมาก

หลินอ้าวเทียนรับคํา "น้องซานเทียนช่างสมกับเป็ นวีรบุรุษที่แท้จริ ง! เขากระทัง่ เป็ นผูม้ ีพระคุณ

ของเผ่าพันธุ์ออร์คและเอลฟ์ !"

ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็มีเสี ยงหวานใสดังขึ้น "ท่านพ่อ"

เซียวอวีพ๋ ลันหันไปยังทิศทางของเสี ยง.......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 153

BANK WUTTHIPHAN·25 พฤศจิกายน 2017

สายตาของเซียวอวีจ๋ ดจ้องอยูท่ ี่ร่างของหญิงสาว เขาเคยเห็นหญิงงามมามาก พี่สะใภ้ทุกคนของ

เขานับเป็ นสาวงามทุกนาง ลีอาและทิรันด้าเองก็โดดเด่น ทว่าหญิงสาวที่อยุเ่ บื้องหน้าเขาตอนนี้
นั้นไร้ที่ติ พระเจ้าสามารถสรรค์สร้างหญิงงามเช่นนี้ข้ ึนมาบนโลกได้ดว้ ยหรื อ?

คําสมบูรณ์ไร้ที่ติเป็ นเพียงถ้อยคําเดียวที่เซียวอวีส๋ ามารถให้คาํ จํากัดความตัวนางได้ นางทั้งสง่า

งาม ให้อารมณ์ราวกับเป็ นคุณหนูที่สูงส่ ง ใบหน้าอันสมบูรณ์แบบ ฟันขาวดุจดัง่ ไข่มุกที่เรี ยง
ตัวอย่างงดงาม สัดส่ วนอันไร้ที่ติ เอวบางอันอ้อนแอ้นสวมใส่ ไว้ดว้ ยชุดสี ฟ้าอ่อน นางดูราวกับ
เทพธิดาแห่งท้องทะเล

ทิรันด้าดูสูงส่ งราวกับจักรพรรดินีผปู ้ กครองโลก ยิง่ ไปกว่านั้นนางยังเป็ นเทพธิดาแห่งเผ่าพันธุ์

เอลฟ์ ลักษณะท่าทางอันสู งส่ งของนางราวกับไม่ได้เป็ นคนของโลกใบนี้เพราะเสน่ห์เฉพาะตัว
ของเผ่าพันธุ์เอลฟ์ นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่ทาํ ให้นางต้องปิ ดบังใบหน้าเอาไว้ตลอดเวลามิเช่นนั้นจะ
ก่อเกิดความปั่นป่ วนขึ้น ทว่ามันยากที่จะจินตนากรได้วา่ บนโลกใบนี้ยงั มีหญิงสาวชาวมนุษย์ที่มี
ความงามทัดเทียมกับทิรันด้าอยู่ หากเปรี ยบเทียบกันแล้ว อาจกล่าวได้วา่ หลินมู่เสวีย่ นับเป็ น
โฉมงามแห่งหมู่มวลมนุษย์

"นางเป็ น....เป็ นคู่หมั้นของข้าหรื อ? ชัว่ ชีวติ คงไม่อาจหาดียงิ่ กว่านี้ได้จากที่ใดอีกแล้ว" เซียวอวี๋

คิดขึ้นในใจ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคู่หมั้นของเขาจะเป็ นหญิงสาวที่งดงามไร้คู่เปรี ยบเช่นนี้
มาก่อน

เขาเพียงหวังเอาไว้วา่ คู่หมั้นของเขาจะงดงามไม่แพ้ซีเหวิน ทว่าหลินมู่เสวี่ยกลับเหนือยิง่ กว่า

หลินอ้าวเทียนหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นท่าทางตกตะลึงของเซียวอวี๋ "มู่เสวีย่ มานี่สิ เขาคือ

เซียวอวี๋ บุตรชายของเซียวซานเทียนและเป็ นลอร์ดแห่งดินแดนไลอ้อน เขาคือผูท้ ี่ได้รับสื บทอด
บรรณาศักดิ์แกรนดยุค"

หลินมู่เสวีย่ มองเห็นเซียวอวีแ๋ ล้ว ในฐานะบุตรสาวตระกูลขุนนาง นางเพียงชําเลืองมองไปที่เขา

แวบหนึ่งก่อนจะหันไปมองบิดาของนาง ใบหน้าของนางฉายแววเอียงอายขึ้นครู่ หนึ่ง หลังจาก
บิดาของนางกล่าวแนะนําแขก ใบหน้าของนางก็กลับเป็ นปกติ อย่างไรก็ตาม ภายในใจของนาง
ยังคงมีความตึงเครี ยดอยู่ มู่เสวีย่ ต้องการจะกล่าววาจา ทว่าก็มีเสี ยงกล่าวขัดขึ้นเสี ยก่อน
"พี่ชายอวี๋ เหตุใดท่านจึงมาอู่ที่นี่ได้?" หญิงสาวนางหนึ่งพลันวิง่ มาอยูเ่ บื้องหน้าของเซียวอวี๋
เซียวอวีเ๋ องก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เขากําลังจะกล่าวทักทายหลินมู่เสวี่ย ทว่าก็มีเงาร่ างอัน
คุน้ เคยปรากฏขึ้นขัดเสี ยก่อน

"เสี่ ยวหาน!? เจ้ามาทําอะไรที่นี่?" เซียวอวี๋เอ่ยปากถามออกไป หญิงสาวนางนั้นก็คือ มู่หาน

เอง เดิมทีเซี ยวอวีว๋ างแผนที่จะไปเยีย่ มมู่หานที่สถาบันเวทมนตร์อยูแ่ ล้ว เขาไม่คิดว่านางจะเป็ น
ฝ่ ายปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาเสี ยเอง

"ฮี่ฮี่ พวกเราสองคนศึกษาอยูท่ ี่สถาบันเวทมนตร์ ทั้งยังฝึ กเวทวารี ดว้ ยกัน ดังนั้นหลินมู่เสวีย่ และ

ข้าจึงเป็ นเพื่อนสนิทกัน" มู่หานดูเหมือนจะตื่นเต้นอย่างยิง่ ที่ได้พบกับเซียวอวี๋ นางวิง่ เข้าไป
คล้องแขนเขาด้วยความรักใคร่

ที่เซียวอวีใ๋ จดีกบั มู่หานอย่างมากก็ดว้ ยเพราะมองว่ามันเป็ นการลงทุนระยะยาว เขาต้องการที่จะ

เพาะสร้างผูใ้ ช้มนตราของดินแดนไลอ้อนขึ้นมา

มู่หานหัวเราะอย่างเบิกบาน นางหันไปมองหลินมู่เสวีย่ ก่อนจะหันกลับมาหาเซียวอวี๋ "นี่คือ

พี่ชายอวีซ๋ ่ ึงเป็ นคู่หมั้นของมู่เสวีย่ ! เช่นนั้น นางก็คือพี่สะใภ้ในอนาคตของข้า!"

ใบหน้าของหลินมู่เสวีย่ เปลี่ยนเป็ นแดงกํ่าขณะที่ถลึงตามองมู่หาน นางไม่เคยคาดคิดเลยว่าพี่

ใหญ่ที่ม่หู านกล่าวถึงบ่อยๆจะเป็ นคู่หมั้นของนางเอง

มู่หานยังคงกล่าวต่อ "ไม่คิดว่าพี่สาวมู่เสวีย่ กําลังจะแต่งงานแล้ว ข้าคิดมาตลอดว่าคู่หมั้นของ

ท่านจะเป็ นพวกคนประหลาดที่หนวดเคราเฟิ้ มเสี ยอีก ข้ากําลังคิดที่จะช่วยท่านให้ใกล้ชิดกับนาง
อยูพ่ อดี....ฮี่ฮี่....ทว่าข้าไม่คิดเลยว่าพี่ชายจะเป็ นคู่หมั้นของนางอยูก่ ่อนแล้ว.....พี่สาวมู่เสวีย่ พี่ชาย
เขาเป็ นคนดีมากๆเลยล่ะ" มู่หานยังกล่าวออกมาโดยไม่หยุดพัก ถึงกระนั้นการเข้ามาของนางก็
ช่วยลดบรรยากาศอันกระอักกระอ่วนภายในห้องก่อนหน้าไปได้

เซียวอวีพ๋ บว่าในแววตาที่มองมายังเขาของหลินมู่เสวีย่ ไม่มีความดูถูกเหยียดหยามปรากฏอยูเ่ ลย

แม้แต่นอ้ ย นางไม่ได้เป็ นหญิงสาวที่เอาแต่ใจหรื อหยิง่ ยโสตามแบบฉบับลูกหลานตระกูลขุนนาง

อันที่จริ ง เซี ยวอวีว๋ างแผนที่จะกระทําต่อหยาบกระด้างต่อหน้าทุกคนเพื่อให้แน่ใจว่าการแต่งงาน

จะไม่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้หมายความว่าเขาเป็ นคนหล่อเลือกได้ ยิง่ ไปกว่านั้น ดู
เหมือนว่าตระกูลหลินกับตระกูลหวังจะแตกต่างกันอย่างสิ้ นเชิง หลินอ้าวเทียนยังคงยึดมัน่ ต่อคํา
สัญญาที่ให้เอาไว้กบั เซียวซานเทียนแม้วา่ ตระกูลเซี ยวกําลังตกตํ่าอยูก่ ต็ าม

นัน่ จึงเป็ นหนึ่งในเหตุผลที่วา่ เหตุใดเซียวอวีจ๋ ึงคิดที่จะปฏิเสธการแต่งงานมาตลอดทาง อย่างไรก็

ตาม ความคิดต่อต้านั้นค่อยๆมลายหายไปเมื่อได้พบการให้เกียรติจากหลินอ้าวเทียนและสาวงาม
หลินมู่เสวีย่ หลินมู่เสวี่ยและมู่หานเข้ามานัง่ ลง หลินอ้าวเทียนเริ่ มเล่าเรื่ องของเซียวอวีอ๋ อกมา เขา
เล่าให้ม่เู สวีย่ ฟังเรื่ องที่เซี ยวอวีก๋ วาดล้างกองโจรในดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือ เรื่ องที่เขาเป็ น
ผูป้ กครองที่ดี การพัฒนาดินแดนของเขา เป็ นผูน้ าํ ออร์คและเอลฟ์ และเรื่ องอื่นๆอีกมากมาย
กล่าวโดยสรุ ปก็คือ หลินอ้าวเทียนชื่นชมเซียวอวี๋

ทัศนคติเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าหลินอ้าวเทียนยอมรับการแต่งงานระหว่างตระกูล เซียวและตระกูล
หลิน หลินมู่เสวีย่ รับฟังอย่างเงียบเชียบขณะที่บางครั้งก็จะชําเลืองมองเซียวอวีเ๋ ป็ นครั้งคราว

หลินอ้าวเทียนเห็นว่าทั้งสองไม่ได้กล่าวแย้งเรื่ องการแต่งงาน ดังนั้นเขาจึงกล่าวออกมา

"หลานชาย ทําไมเจ้าไม่มาพักอยูท่ ี่ตระกูลของเราล่ะ ไม่จาํ เป็ นต้องกลับไปพักที่โรงแรมแล้ว มู่
เสวีย่ ก็เพิง่ กลับมา นางสามารถพาเจ้าท่องชมเมืองไชน์ได้"
เซียวอวีค๋ รุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "ข้าเองก็อยากทําเช่น ทว่าสหายของข้ากําลังจะมาพบข้าในอีกไม่กี่
วันนี้ ข้าคงต้องดูแลเขาและมอบของขวัญให้เขา หลังจากนั้นข้าค่อยมาบ้านท่าน"

หลินอ้าวเทียนอดเอ่ยถามออกมาไม่ได้ "โอ้? สหายรึ ? ใยไม่เชิญเขามาที่บา้ นตระกูลหลินด้วย

เล่า?" หลินอ้าวเทียนมองว่าเซียวอวีเ๋ ป็ นเขยขวัญของเขาไปแล้ว เซียวอวีเ๋ งียบไปครึ่ งค่อนวัน
หลังจากได้ยนิ คําถามของหลินอ้าวเทียน เขาพยายามที่จะปิ ดบังหลินอ้าวเทียนให้นอ้ ยที่สุด

อย่างไรก็ตาม ขาทราบว่าเขาไม่อาจมาพักที่บา้ นตระกูลหลินได้เมื่อหลินอ้าวเทียนเอ่ยปาก

ชักชวน เขาไม่ตอ้ งการดึงตระกูลหลินเข้ามาเสี่ ยงจากการลอบสังหารของพันธมิตรเงา เขาไม่
ต้องการทําให้ตระกูลหลินต้องเดือดร้อน

เซียวอวีก๋ ล่าวตอบ "สหายของข้าเป็ นผูใ้ ช้มนตราเรี ยกว่า ธีโอดอร์ เขากําลังเดินทางมาในไม่กี่

วันนี้ ข้ามีเรื่ องที่ตอ้ งพูดคุยกับเขาเล็กน้อยและมอบของขวัญตอบแทน"

ทุกคนกลายเป็ นนิ่งค้างเมื่อได้ยนิ เขาเอ่ยนามธีโอดอร์ มู่หานที่นงั่ ติดกับเซียวอวีอ๋ ุทานขึ้นมาคน

แรก "พี่ชายอวี๋ ท่านกําลังหมายถึงจอมมนตราขั้นที่หก ท่านธีโอดอร์อย่างนั้นรึ ?"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "ใช่แล้ว" คําตอบรับอันเรี ยบง่ายที่สร้างความตกตะลึงแก่ทุกคนอีกครั้ง ทุกคน

ทราบว่าธีโอดอร์เป็ นตัวตนเช่นไร นามของเขาราวกับสายฟ้ าที่ผา่ ลงกลางทวีป

มีเพียงไม่กี่คนในทวีปที่จะไปถึงจอมมนตราขั้นที่หกได้และธีโอดอร์กไ็ ด้รับการจัดอันดับเป็ น
หนึ่งในสามผูท้ ี่ทรงอํานาจและแข็งแกร่ งที่สุดในทวีป นับเป็ นโชคอันมหาศาลและเกียรติอนั
ยิง่ ใหญ่สาํ หรับผูท้ ี่ได้พบกับเขา มาตอนนี้ เซียวอวี๋กล่าวออกมาด้วยท่าทีอนั ไม่ใส่ ใจว่าเขาเป็ น
สหายของธีโอดอร์ ใช่ทุกคนหรื อที่สามารถเป็ นสหายกับปรมจารย์เช่นนั้นได้?

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 154

BANK WUTTHIPHAN·27 พฤศจิกายน 2017

"ดยุคเซียวใช่กล่าวใหญ่โตไปหรื อไม่? ตัวตนเช่นท่านธีโอดอร์จะมาเป็ นสหายกับท่านได้

อย่างไร?" มีเสี ยงดังเข้ามาในห้อง หลินอ้าวเทียนเป็ นผูแ้ รกที่ขมวดคิว้ เมื่อได้ยนิ เสี ยงนั้น ผูท้ ี่
กล่าววาจาเมื่อครู่ เป็ นสมาชิกของตระกูลหลิน เรี ยกว่า หลินอ้าวเฟิ ง เขาเป็ นลูกพี่ลูกน้องของหลิน
อ้าวเทียนที่สนับสนุนให้หลินมู่เสวีย่ ตบแต่งเข้าตระกูลทรงอํานาจเพื่ออํานาจและผลประโยชน์
ทางการเมืองเสมอมา อย่างไรก็ตาม หลินอ้าวเทียนยังคงยืนกรานที่จะให้หลินมู่เสวีย่ แต่งงานกับ
ตระกูลเซียว ถึงกระนั้นหลินอ้าวเทียนก็ตอ้ งทนแบกรับความกดดันจากตระกูลอย่างหนักหน่วง

สถานะภายในตระกูลของหลินอ้าวเทียนยังมัน่ คงเนื่องเพราะเขาเป็ นผูน้ าํ ตระกูลมาอย่างยาวนาน

อย่างไรก็ตาม ยังคงมีบางคนที่คอยกดดันเขาหรื อคอยสร้างปั ญหาให้เขาอยูเ่ ป็ นบางครั้ง เซียวอวี๋
เข้าใจทันทีวา่ ยังมีผทู ้ ี่คดั ค้านการแต่งงานอยูเ่ มื่อได้ยนิ ถ้อยคําของชายคนนั้น

เซียวอวีห๋ นั ไปมองหลินอ้าวเฟิ ง "ท่านนี้คือ?"

หลินอ้าวเทียนกล่าวแนะนําชายคนนั้น "เขาเป็ นลูกพี่ลูกน้องของข้าเอง หลินอ้าวเฟิ ง เขาเองก็เป็ น

สหายของซานเทียนเช่นกัน"

เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ "โอ้ ท่านลุงหลิน ท่านธีโอดอร์เป็ นผูท้ ี่ได้รับการยกย่องจากผูค้ นมากมาย

อันที่จริ งข้าก็ไม่คู่ควรที่จะเรี ยกได้วา่ เป็ นสหายของเขา ทว่าในโลกใบนี้ยงั มีบางสิ่ งบางอย่างที่
เรี ยกว่าโชคชะตาอยู่ ด้วยความโชคดี ทําให้ขา้ ได้กลายเป็ นสหายกับท่านธีโอดอร์ ท่านธีโอดอร์
ไม่ได้มาที่เมืองไชน์แห่งนี้ในฐานะจอมมนตรา หากแต่มาในฐานะสหายของข้า" เซียวอวีค๋ งจะ
ลุกขึ้นทุบตีหลินอ้าวเฟิ งไปแล้วหากเป็ นเมื่อก่อน ทว่าตอนนี้ หลินอ้าวเทียนและหลินมู่เสวีย่ ต่าง
มีทศั นคติที่ดีต่อเขา ดังนั้นเขาจึงไว้หน้าตระกูลหลิน ยิง่ ไปกว่านั้น ธีโอดอร์จะต้องเดินทางมา
อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงวางแผนหาโอกาสที่เขาจะมอบแหวนมิติให้ธีโอดอร์ท่ามกลางสายตา
ของผูค้ น เป็ นโอกาศดีที่หลินอ้าวเฟิ งได้เสนอตัวเข้ามา ดังนั้นเขาจึงไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวปกป้ อง
ตัวเองแม้แต่นอ้ ย

หลายคนคิดว่าเซียวอวีเ๋ ป็ นคนโกหกหากว่าธีโอดอร์ไม่ได้มาถึงเมืองนี้ เซียวอวีจ๋ ะตกเป็ นเป้ าให้

ผูค้ นหัวเราะเยาะ

หลินอ้าวเทียนไม่ล่วงรู ้วา่ ความสัมพันธ์ระหว่างธีโอดอร์และเซียวอวีเ๋ ป็ นอย่างไร ถึงกระนั้นก็ยงั

มีความชื่นชมปรากฏอยูใ่ นแววตาของเขา "เป็ นโอกาศที่ยงิ่ ใหญ่ที่เมืองไชน์จะได้ตอ้ นรับท่าน
ปรมาจารย์ มันจะเป็ นเกียรติยศของพวกเรา หากท่านปรมาจารย์มาเป็ นแขกของตระกูลหลิน"

เซียวอวีท๋ ราบว่าหลินอ้าวเทียนทราบอิทธิพลภายในทวีปแห่งนี้ของธีโอดอร์และหวังจะใช้
ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อที่เชิดหน้าชูตาให้กบั ตระกูลหลิน เซียวอวีค๋ รุ่ นคิดอยุค่ รู่ หนึ่ง "ข้า
จะลองเชิญท่านธีโอดอร์มายังตระกูลหลิน"

หลินอ้าวเทียนเผยรอยยิม้ ออกมา "จริ งหรื อ? พวกเราต้องการจะเป็ นเจ้าภาพต้อนรับเขา"

ตระกูลใดบ้างที่ไม่อยากได้รับเกียรติในการต้อนรับตัวตนระดับตํานาน? หลินอ้าวเทียนไม่
คาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะเชิญธีโอดอร์มายังตระกูลหลินจริ งๆ

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ข้าจะลองชักชวนดู"

เซียวอวีเ่ องก็ตอ้ งการให้ธีโอดอร์มายังตระกูลหลินเช่นกัน เพื่อที่ในอนาคตตระกูลหลินจะมี
"อิทธิพล" ภายในเมืองไชน์ เช่นนั้นเขาเองก็จะมี "อิทธิพล" เมื่อเขามาที่ตระกูลหลิน

เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดถึงอนาคตของภรรยาในอนาคตอย่างหลินมู่เสวีย่ ดังนั้นเขาจึงต้องการใช้โอกาศ

นี้เพื่อทําให้แน่ใจว่าฝ่ ายอื่นๆจะไม่เข้ามายุม่ ย่ามกับตระกูลหลินในช่วงที่เขาไม่อยู่ มันจะเสี ยเปล่า
หากไม่ผกู ธีโอดอร์เข้ากับตระกูลหลินซะ ทุกคนจะได้ทราบว่าธีโอดอร์มีความสัมพันธ์ที่ดีกบั
ตระกูลหลิน....มิตรภาพระหว่างเซียวอวีแ๋ ละธีโอดอร์เองก็จะถูกพิจารณารวมเข้าไปด้วย หากมี
ใครกล้าคิดที่จะมาแย่งชิงหลินมู่เสวีย่ ไป

แม้กระนั้น สมาชิกของตระกูลหลินและทุกคนต่างก็ทราบนิสัยใจคอของธีโอดอร์ เขามักจะพัก

อาศัยตามโรงแรมเล็กๆแทนที่จะเข้าพักเป็ นแขกของตระกูลใหญ่ที่ตอ้ งการจะต้อนรับเขา ดังนั้น
หลินอ้าวเฟิ งจึงไม่เชื่อว่าเซียวอวีจ๋ ะสามารถเชิญธีโอดอร์มาเข้าพักที่ตระกูลหลินได้

หลินอ้าวเทียนหันไปมองหลินอ้าวเฟิ งและส่ งสายตาให้เข้าหยุด จากนั้นเขาก็กล่าวออกมา

"หลานชายสามารถเชิญท่านปรมาจารย์ได้ แต่นนั่ ก็ข้ ึนอยูก่ บั เขาว่าต้องการจะมาที่นี่หรื อไม่"
เซียวอวีผ๋ งกศีรษะและไม่ได้กล่าววาจาใดๆ บางครั้งความเงียบก็เป็ นคําตอบที่ดีที่สุด ความเงียบ
ใช้ได้ท้ งั รับและรุ กในบางโอกาศ

มู่หานเข้ามาเกาะแขนเซียวอวี๋ "พี่ชายอวี๋ ท่านรู ้จกั กับท่านธีโอดอร์จริ งๆ? ท่านขอให้เขาชี้แนะ

ข้าสักเล็กน้อยได้หรื อไม่? ข้าจะสามารถยกระดับตัวเองได้อย่างแน่นอนหากว่าได้รับการชี้แนะ
สักเรื่ องสองเรื่ อง"
ทุกคนยิม้ ออกมาเมื่อได้ยนิ ถ้อยคําของมู่หาน พวกเขาคิดว่านางนั้นไร้เดียงสาเกินไป เหตุใดตัวตน
เช่นธีโอดอร์จะต้องชี้แนะเด็กหญิงตัวน้อยเช่นนางด้วย? นอกจากนี้ ยังเป็ นที่ทราบทัว่ กันว่าธี
โอดอร์ไม่สนใจทางโลกมาเนิ่นนานแล้ว เขาไม่ได้มีผสู ้ ื บทอดหรื อลูกศิษย์แม้สักคนเดียว อย่างดี
ที่สุด ธีโอดอร์กเ็ พียงสาธิ ตเล็กน้อยๆให้กบั ผูท้ ี่มีอนาคตไกลเพียงบางโอกาศ ธีโอดอร์ไม่เคยสั่ง
สอนหรื อถ่ายทอดความรู ้ของเขาให้กบั ผูใ้ ดอย่างจริ งจัง

ทว่าคํากล่าวของเซียวอวี๋กลับอยูน่ อกเหนือความคาดหมาย "นัน่ ไม่ใช่ปัญหา ข้าจะขอให้เขาช่วย

ชี้แนะเจ้า ข้าว่าเขาปฏิเสธ เช่นนั้นข้าจะทุบทําลายขวดไวน์เหล่านั้นให้สิ้นซากแทนที่จะให้มนั ลง
ไปอยูใ่ นกระเพาะของเขา...ฮึ่ม!"

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าเขาสามารถช่วยมู่หานเกี่ยวกับคําขอนี้ได้อย่างแน่นอน นัน่ เพราะ เซียวอวีก๋ าํ ลังจะ

มอบแหวนมิติให้กบั เขาเป็ นจํานวนมาก ดังนั้นมันจึงไม่มากเกินไปที่จะขอให้เขาช่วยชี้แนะมู่
หานสักเล็กน้อย หลินมู่เสวีย่ นิ่งเงียบและไม่ทราบว่านางเชื่อคํากล่าวนี้หรื อไม่ อย่างไรก็ตาม นาง
อดเอ่ยปากถามออกมาไม่ได้เมื่อได้ยนิ คํากล่าวของมู่หาน

"ข้า...ข้าสามารถเข้ารับฟังการบรรยายของท่านธีโอดอร์ดว้ ยได้หรื อไม่?" หลินมู่เสวีย่ กล่าว

ออกมาด้วยความลังเล

หากว่าปรมาจารย์เช่นธีโอดอร์สั่งสอนผูใ้ ช้มนตราระดับตํ่าเช่นพวกนางแล้ว เช่นนั้นผลที่ได้รับ

จะต้องมากมายมหาศาล เวทมนตร์ไม่ใช่เรื่ องที่ฝึกฝนแล้วจะบรรลุได้เพียงเท่านั้น แต่มนั ยัง
เกี่ยวข้องกับการควบคุมองค์ประกอบของธาตุอีกด้วย

การควบคุมองค์ประกอบของธาตุที่แม่นยําเป็ นเรื่ องเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ตอ้ งผ่านการทําความ

เข้าใจอย่างยาวนาน ดังนั้น กระทัง่ ผูท้ ี่เป็ นอัจฉริ ยะเองก็ยงั ไม่สามารถเข้าใจองค์ประกอบของธาตุ
ได้อย่างทะลุปรุ โปร่ ง เพียงการจัดเรี ยงและใช้งานยังไม่อาจทําให้พวกเขากลายเป็ นผูเ้ ชี่ยวชาญได้
ปรมาจารย์เป็ นปรมาจารย์ได้เนื่องเพราะประสบการณ์อนั ลํ้าค่าของพวกเขา พวกเขาได้ผา่ นการ
จัดเรี ยงและใช้องค์ประกอบหลายองค์ประกอบมานับครั้งไม่ถว้ นเพื่อที่พวกเขาจะสามารถบรรลุ
ถึงระดับพวกเขา ด้วยเหตุน้ ี คําแนะนําจากปรมาจารย์จึงสามารถชี้นาํ ผูใ้ ช้มนตราระดับตํ่าได้
มหาศาล

เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ ออกมาขณะมองดูใบหน้าอันเขม็งตึงเครี ยดของหลินมู่เสวีย่ "ย่อมแน่นอน

ข้าจะขอให้เขาชี้แนะพวกเจ้าทั้งสอง"

เซียวอวีย๋ งั ต้องการทําให้ท้ งั สองกลายเป็ นศิษย์ของธี โอดอร์เพื่อที่ในอนาคตจะได้ไม่มีผใู ้ ดกล้ามา

ยุม่ ย่ามกับพวกนาง ในขณะเดียวกัน หลายคนก็เริ่ มขบคิดเรื่ องความสัมพันธ์ระหว่างเซียวอวี๋
และธีโอดอร์ เขาสามารถให้สัญญาได้ง่ายๆเช่นนี้เลยหรื อ? พวกเขามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้ น
จริ งๆ?

บางคนคิดว่าเซียวอวีค๋ ุยโตเพื่อยกระดับจุดยืนของตนในสายตาของตระกูลหลิน

"พี่ชายอวี๋ ท่านรู ้จกั กับท่านธีโอดอร์ได้อย่างไร?" มู่หานอดที่จะถามออกมาไม่ได้

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "ตาแก่นนั่ พยายามจะขโมยไวน์ของข้า ดังนั้นพวกเราจึงได้รู้จกั กันตั้งแต่น้ นั เป็ น

ต้นมา"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 155

BANK WUTTHIPHAN·27 พฤศจิกายน 2017
แม้จะมีบางคนภายในห้องที่ยงั สงสัยเซี ยวอวี๋ ทว่าพวกเขาก็ทาํ เพียงนิ่งเงียบและไม่กล้ากล่าว
แทรกเพราะได้รับแรงกดดันจากหลินอ้าวเทียน ทุกสิ่ งทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่ น อย่างไรก็ตาม
มีร่างหนึ่งวิง่ เข้ามาหยุดยืนที่เบื้องหน้าของหลินอมู่เสวีย่ ก่อนที่จะมีผใู ้ ดทันตอบสนอง ชายผูน้ ้ นั
คุกเข่าลง "มู่เสวีย่ ! แต่งงานกับข้าเถิด! โปรดรับคําสารภาพรักจากข้า ข้ายินดีจะใช้ชีวติ ของข้า
ปกป้ องเจ้าไปชัว่ นิรันดร์!"

ทุกคนพลันตกตะลึงเมื่อได้เห็นฉากนี้

ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังร่ างของคนผูน้ ้ นั เขาเป็ นชายหนุ่มผมบลอนด์ที่มีใบหน้าอันหล่อเหลา

เขาสวมชุดเกราะขณะที่คุกเข่าลงที่เบื้องหน้ามู่เสวี่ยและกําแหวนวงหนึ่งเอาไว้ในมือ

ใบหน้าของเซียวอวีพ๋ ลันมืดครึ้ มลงขณะที่มองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

"เจ้าผูน้ ้ ีเป็ นใครถึงได้วางท่าใหญ่โตนัก? บางทีเขาอาจจะทราบว่าวันนี้ขา้ ได้มาเยือนที่นี่และเขา

ต้องการจะใช้โอกาศนี้ขอคู่หมั้นของข้าแต่งงาน!" เซียวอวีส๋ บถขึ้นในใจ

หลินมู่เสวีย่ อุทานดังอา แต่แล้วครู่ ต่อมานางก็ลุกขึ้นยืนก็จะก้าวถอยออกไป

"คาเมลอน เจ้ากําลังทําอะไร!?" หลินอ้าวเทียบตบโต๊ะและลุกขึ้นยืน ถ้วยชาที่อยูบ่ นโต๊ะพลัน

ล้มระเนระนาด หลินอ้าวเทียนเดือดดาลอย่างมากเนื่องเพราะสถานการณ์เช่นนี้สร้างความอับ
อายให้กบั ทั้งตระกูลเซียวและตระกูลหลินอย่างยิง่
"ข้าทราบว่าการกระทไของข้าอาจดูเหมือนหุนหันพลันแล่นไปบ้าง แต่ขา้ ขออิสรภาพที่จะได้รับ
คําตอบจากมู่เสวีย่ ข้าได้ตกหลุมรักนางตั้งแรกพบเมื่อหลายปี ก่อน ข้าได้พบว่าข้าไม่อาจ
จินตนาการถึงชีวติ ที่ปราศจากนางได้ และนางจะต้องแต่งงานกับข้า ขอท่านลุงหลินโปรดเข้าใจ
ข้าด้วย ข้าทราบว่ามู่เสวีย่ มีคู่หมั้นอยูแ่ ล้ว แต่เหตุใดท่านถึงต้องการให้นางทุกข์ทรมาณตลอด
ชีวติ เพราะการแต่งงานแบบคลุมถึืุงชนด้วยเล่า? หากว่าพวกเขาทั้งสองไม่ได้รักใคร่ ชอบ
พอกัน เช่นนั้นนางก็ไม่อาจมีความสุ ขที่แท้จริ งได้ หากว่าท่านกําลังกระทําเพื่อประโยชน์ของ
ตระกูล เช่นนั้นข้าก็เป็ นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด" คาเมลอนไม่ได้รู้สึกกริ่ งเกรงโทสะของหลิน
อ้าวเทียนแม้แต่นอ้ ย ตรงกันข้าม เขายังพยายามกล่าวโน้มน้ามหลินอ้าวเทียน

หลินอ้าวเทียนตอบกลับด้วยนํ้าเสี ยงเดือดดาล "พอแล้ว! ข้าได้ให้คาํ สัญญาเรื่ องการแต่งงานนี้กบั

สหายของข้าเอาไว้แล้ว ไม่จาํ เป็ นต้องใส่ ใจสิ่ งใดอีก ข้านับถือบิดาของเจ้า ดังนั้นข้าจึงขอให้เจ้า
หยุดการกระทําที่อุกอาจและจากไปเสี ยตอนนี้ เป็ นไปไม่ได้ที่นางจะแต่งงานกับเจ้า!"

คาเมลอนไม่คิดว่าหลินอ้าวเทียนจะมีโทสะขึ้นมา ดูเหมือนว่าชายชราผูน้ ้ ีจะมีความดื้อรั้นอยู่

แทนที่จะโน้มน้ามหลินอ้าวเทียนต่อไป เขากลับหันไปหาหลินมู่เสวีย่ "มู่เสวีย่ ! ข้าจะสารภาพรัก

กับเจ้า ไม่มีผใู ้ ดสามารถขัดขวางข้าได้! เจ้าเป็ นเพียงผูเ้ ดียวที่ขา้ เฝ้ าใฝ่ ฝันถึง! ข้าไม่อาจไปรักผูใ้ ด
ได้อีก! ดอกไม้ท้ งั หนึ่งหมื่นดอกนี้ขา้ ขอมอบให้เจ้า! ได้โปรดมาเป็ นเจ้าสาวของข้า!"
ทันทีที่กล่าวจบก็มีผคู ้ นกลุ่มใหญ่ใช้เวทวายุหอบเอาช่อดอกไม้เข้ามาด้านใน ดอกไม้เหล่านั้นถูก
จัดเรี ยงเป็ นรู ปหัวใจขนาดใหญ่ ในขณะเดียวกันก็มีเสี ยงดังขึ้นอย่างแผ่วเบา มันเป็ นบทเพลงใน
ทํานองแห่งความรัก

คาเมลอนชูแหวนในมือขึ้นมา "มู่เสวีย่ ข้าได้ใช้สมบัติท้ งั หมดเพื่อซื้อแหวนมิติวงนี้มา ข้าทราบ

มาว่าเจ้าต้องการมันมาโดยตอลด ได้โปรดรับรักจากข้า! นอกจากนี้ยงั มีชุด....."
ชุดคลุมสี ฟ้าอ่อนถูกนําเข้ามาภายในห้อง

"ข้าได้พบชุดคลุมนี้ในซากปรักหักพังของเมืองโบราณ รากู มันเป็ นชุดคลุมสําหรับผูใ้ ช้มนตรา

โปรดรับสิ่ งของเหล่านี้และความรักของข้าไปด้วย!"

คาเมลอนยังคงกล่าวต่อไปโดยไม่มีการหยุดพักหายใจ "ข้าได้จดั เตรี ยมรถม้าที่พิเศษอย่างยิง่

เอาไว้สาํ หรับเจ้าแล้ว โปรดสวมแหวนวงนี้ ผลัดเปลี่ยนชุดคลุมและไปกับข้าเถอะ ข้าจะปกป้ อง
เจ้าไปชัว่ นิรันดร์!"

หญิงสาวคนอื่นๆจะต้องนํ้าตาปริ่ มเพราะฉากนี้และโผเข้าสู่ ออ้ มกอดของคาเมลอน เขาราวกับ

เจ้าชายที่มีทุกสิ่ ง หญิงสาวนับไม่ถว้ นตาซุบซิบถึงเรื่ องของเขาเมื่อเขาได้เดินผ่านถนน คํา
สารภาพที่กล้าหาญ แข็งแกร่ งและโรแมนติกเช่นนี้ถูกใช้โดยพวกขุนนางในการทําให้หญิงสาว
จํานวนมากตกหลุมรักพวกเขา

เซียวอวีโ๋ กรธจนตัวสั่นและเขาต้องการจะกระทืบคาเมลอนให้ตายคาเท้าเสี ยเดี๋ยวนี้ ทว่าเขาก็เก็บ

อาการเอาไว้ หลังจากได้ผา่ นอะไรมากมาย เขาก็ค่อยๆเติบโตขึ้นและทราบว่าเมื่อใดควร
อาละวาดเมื่อใดควรเงียบสงบ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะอาละวาดเพราะนัน่ จะทําให้คาเมลอนมี
เหตุผลที่ดีในการโน้มน้ามหลินมู่เสวีย่

เซียวอวีล๋ ดตัวไปกระซิบมู่หานที่ยนื อยูด่ า้ นข้างเขา "เจ้านี่เป็ นใคร?"

มู่หานตอบกลับเสี ยงตํ่า "เขาเป็ นบุตรชายคนที่สามของลอร์ดแห่งดินแดนไรอัน เขาเป็ นศิษย์ที่

โดดเด่นของสถาบันอัศวินและเป็ นหนึ่งในผูท้ ี่เหมาะสมกับพี่สาวมู่เสวีย่ "
"ยังมีอีกมากหรื อ?"

"ถูกแล้ว พี่สาวมู่เสวีย่ เป็ นโฉมงามอันดับหนึ่งของสถาบัน เมืองไชน์และดินแดนแลนเชสเตอร์!

มีหลายคนที่คอยตามจีบนาง ดังนั้นพี่ชายต้องขอบคุณข้า"

"ขอบคุณเรื่ องใด?"

"ข้าขับไล่พวกผูช้ ายเหล่านั้นไปนับไม่ถว้ น! ข้าได้อยูห่ อ้ งเดียวกับพี่สาวมู่เสวีย่ ฮึ่ม! หากมีคน

ต้องการเข้าหานาง เช่นนั้นก็ตอ้ งผ่านข้าไปให้ได้เสี ยก่อน...."

"ไม่ตอ้ งกังวล ข้าเตรี ยมของขวัญเอาไว้ให้เจ้ามากมาย บอกข้าหน่อย มู่เสวี่ยต้องตาผูใ้ ด

หรื อไม่?" เซียวอวี๋ถามคําถามที่คา้ งคาใจของเขาออกไป

มู่หานแย้มยิม้ "วางใจเถอะพี่ชาย แม้บางครั้งนางจะมีพดู คุยกับพวกผูช้ ายบ้าง แต่กเ็ พียงเป็ นสหาย

ทัว่ ไป ส่ วนคาเมลอนนี้นบั เป็ นแนวหน้าในบรรดาผูท้ ี่ตามจีบพี่ม่เู สวีย่ "

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ เขาไม่ตอ้ งการสวมหมวกเขียว* ดูเหมือนว่าหลินมู่เสวีย่ จะเป็ นหญิงสาวที่รัก

นวลสงวนตัวอย่างยิง่
*ภรรยาคบชูส้ ู่ ชาย / ภรรยาสวมเขา

คาเมลอนยังคงกล่าวไม่หยุด ทว่าการสี หน้าท่าทางของหลินมู่เสวีย่ ก็ยงั คงเรี ยบเฉยไม่ได้มีทีท่าว่า

จะหวัน่ ไหวแต่อย่างใด
"ขอบคุณคาเมลอน ในฐานะสหาย เจ้าได้ช่วยข้าไว้มากตลอดหลายปี มานี้ ทว่าข้าคิดว่าเจ้ากําลัง
เข้าใจผิดไปเรื่ องหนึ่ง ระหว่างเราทั้งสองไม่ได้มีความรักฉันท์ชูส้ าวดังเช่นที่เจ้ากล่าวมา ข้าไม่
อาจแต่งงานกับเจ้าได้ ข้าทราบว่าเจ้าเป็ นคนมีเหตุผล ข้าได้ปฏิเสธผูค้ นจํานวนมากมาตลอดนัน่ ก็
เพราะว่าข้ามีคู่หมั้นอยูแ่ ล้ว"

มู่เสวีย่ เองก็เป็ นหญิงสาวที่ชาญฉลาด ที่นางกล่าวออกมาเช่นนี้กเ็ พื่อทําให้แน่ใจว่าเซียวอวีจ๋ ะได้

ทราบว่านางได้ปฏิเสธมาตลอดและทําให้เขารู ้สึกโล่งใจ มิเช่นนั้นเซียวอวี๋จะต้องกังขและอาจจะ
ทําให้เขาเศร้าเสี ยใจ

เซียวอวีก๋ ล่าวชื่นชมหลินมู่เสวีย่ อยูใ่ นใจ

คาเมลอนตกตะลึงเนื่องเพราะไม่คิดว่าคําสารภาพรักของเขาจะถูกปฏิเสธ

ใบหน้าของคาเมลอนกลายเป็ นบิดเบี้ยวขณะที่เขาไม่ทราบว่าต้องทําเช่นไร

เขาลุกขึ้นยืน "มู่เสวีย่ เหตุใดเจ้าจึงยึดติดนัก? ใยเจ้าต้องปฏิบตั ิตามคํามัน่ สัญญาที่บิดาของเจ้าได้

ทําไว้เมื่อหลายปี ก่อนด้วย? เจ้ากระทัง่ ไม่ทราบว่าคู่หมั้นของเจ้าเป็ นใคร เขาเป็ นเพียงลอร์ดของ
ดินแดนอันเล็กจ้อยที่มีประชาชนไม่ถึงห้าหมื่นเสี ยด้วยซํ้า เขาทั้งเหลวแหลกไปกับการดื่มสุ รา
และเล่นการพนัน เขาย่อมไม่มีปัญญาซื้อหาแหวนมิติให้กบั เจ้า เขาจะหาชุดคลุมเช่นนี้ให้กบั เจ้า
ได้หรื อ? เจ้าต้องการจะแต่งงานกับคนเยีย่ งนั้นจริ งๆ?"

หลินมู่เสวีย่ นิ่งเงียบอยูค่ รู่ หนึ่ง นางหันมามองเซียวอวีก๋ ่อนจะหันไปหาคาเมลอน "คาเมลอน กฏ

ข้อที่หนึ่งของอัศวินคืออะไร?"
คาเมลอนขมวดคิ้ว "ความจงรักภักดี"

หลินมู่เสวีย่ กล่าวสื บต่อ "อัศวินจะทอดทิ้งนายของพวกเขาหากว่านายของพวกเขากําลังตกตํ่าลง

งั้นหรื อ? เจ้าใช่เห็นด้วยกับกฏของอัศวินหรื อไม่?"

คาเมลอนรี บตอบคํา "สิ่ งเหล่านี้น้ นั แตกต่างกันโดยสิ้ นเชิง"

หลินมู่เสวีย่ กล่าวขึ้นแผ่วเบา "แตกต่างอย่างไร? ข้าเป็ นผูห้ ญิงที่ไม่ความจงรักหรื อ? เจ้ากําลัง

หมายความว่า หากว่าข้าแต่งงานกับเจ้าแล้ววันหนึ่งเมื่อเจ้ากําลังตกตํ่า เช่นนั้นข้าก็สามารถ
ทอดทิ้งเจ้าไปแต่งงานกับผูอ้ ื่นก็ได้หรื อ?"

คาเมลอนกล่าวเป็ นไร้คาํ พูดไปชัว่ ขณะ

หลังจากนั้นคาเมลอนก็กดั ฟันและจ้องมองนาง "คู่หมั้นของเจ้าเป็ นใคร? ข้าต้องการจะประลอง

กับเขา!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 156

BANK WUTTHIPHAN·27 พฤศจิกายน 2017

หลินอ้าวเทียนเลิกคิ้วขึ้นด้วยโทสะเมื่อได้ยนิ ถ้อยคําที่อุกอาจของคาเมลอน เขากําลังจะจัดการกับ

คาเมลอน แต่เซียวอวีก๋ ส็ ่ งสัญญาณมือหยุดหลินอ้าวเทียนเอาไว้ก่อน เซี ยวอวี๋ลุกขึ้นยืนปัดกางเกง
และยิม้ ออกมา "อัศวินคาเมลอน ข้าเป็ นคู่หมั้นของมู่เสวีย่ ข้าคือบุตรจอมล้างผลาญที่ท่าน
กล่าวถึงเอง ลอร์ดแห่งดินแดนไลอ้อน เซียวอวี"๋
เซียวอวีก๋ ล่าวออกมาอย่างสงบขณะที่คาเมลอนพลันเดือดดาลขึ้นมา เขากําลังพยายามเติมเชื้อไฟ
ลงในกองเพลิงเพื่อให้คาเมลอนเดือดดาลยิง่ ขึ้น ด้วยวิธีการนี้ จะยิง่ ทําให้เขาดูดียงิ่ ขึ้นในสายตา
ของคนอื่นๆ มีคาํ กล่าวอยุว่ า่ เมื่อคุณเผชิญหน้ากับศัตรู ผูท้ ี่รักษาจิตใจเอาไว้ได้คือ ผูช้ นะ

ทั้งหลินมู่เสวี่ยและหลินอ้าวเทียนต่างยืนอยูข่ า้ งเซียวอวี๋ ดังนั้นเขาจึงถือไพ่เหนือกว่า ไม่

จําเป็ นต้องทําตัวหยาบกร้านใดๆ เขาเพียงต้องวางตัวไม่ได้ทุกข์ร้อนใดๆเพื่อเอาชนะคาเมลอน

"เป็ นเจ้า?" มีเจตนาฆ่าฟันวูบผ่านแววตาของคาเมลอน

เซียวอวีอ๋ มยิม้ และผงกศีรษะ "ถูกแล้ว เป็ นข้าเอง"

การยิม้ ของเซี ยวอวีท๋ าํ ให้คาเมลอนเดือดดาลมากยิง่ ขึ้น

ทัศนคติที่ไม่แยแสนี้ราวกับเป็ นการประกาศสงครามต่อคาเมลอน ราวกับเซี ยวอวีก๋ าํ ลังบอกว่า มู่

เสวีย่ เป็ นของข้า ไม่ใช่เจ้า ทว่าคาเมลอนเองก็ไม่ใช่คนโง่ เขาทราบว่า ต่อให้กระทําตัวหยาบคาย
ออกมาก็ไม่มีส่วนช่วยต่อเรื่ องราว

คาเมอลนมองเซียวอวีอ๋ ย่างเย็นชา "ดยุคเซียวอวี!๋ ท่านทราบวัตถุประสงค์ในการมาเยือนที่นี่ของ

ข้าแล้ว ข้ารู ้จกั กับมู่เสวีย่ มาสี่ ปีและพวกเราก็สนิทสนมกันมาก นางไม่อาจแสดงความตั้งใจที่
แท้จริ งของนางได้เนื่องเพราะการมาของเจ้า ข้าทราบว่านางเองก็รักข้ามาก ข้าเชื่อว่าเจ้าเองก็
เข้าใจข้าในฐานะบุรุษ ข้าไม่อาจปล่อยหญิงคนรักให้ตกไปอยูใ่ นเงื้อมมือผูใ้ ดได้! วันนี้! ในฐานะ
อัศวิน! ข้าขอท้าเจ้าประลอง ข้าจะยกมู่เสวีย่ ให้เจ้าหากว่าข้าพ่ายแพ้ และหากว่าข้าชนะ เจ้าจะต้อง
ปล่อยให้นางได้ทาํ ความตั้งใจที่แท้จริ ง แต่งงานกับข้า! บุตรชายของจอมทัพเซียวซานเทียนมี
ความกล้าหาญพอจะตอบรับคําท้าหรื อไม่?"
คาเมลอนเป็ นชายที่ฉลาด เขาทราบว่ามู่เสวีย่ ได้ปฏิเสธเขาอย่างชัดเจน ทว่าเขาก็ยงั คงยืนกรานใน
ความรักระหว่างเขาและมู่เสวีย่ เขาต้องการจะปลูกฝังเมล็ดพันธุ์แห่งความริ ษยาลงในจิตใจ
เซียวอวีใ๋ นฐานะที่มาทําให้เขามีโทสะ นอกจากนี้การใช้ฐานะของอัศวินมาเพื่อท้าทายความรัก
ของเขาและทําให้เขาดูมีความมุ่งมัน่ ในสายตาของสาธารณชน เซียวอวีจ่ ะถูกกล่าวขานเป็ นคนขี้
ขลาดตาขาวหาว่าเขาปฏิเสธการประลองนี้ หากว่าเซียวอวีต๋ อบรับคําท้า เช่นนั้นเขาก็จะชนะ
อย่างแน่นอน

หลินอ้าวเทียนและมู่เสวี่ยต้องการที่จะขัดขวางการประลองเพราะเกรงว่าเซียวอวีจ่ ะยอมรับคําท้า
พวกเขาไม่ทราบความแข็งแกร่ งของเซียวอวี๋ แต่พวกเขาทราบความแข็งแกร่ งของคาเมลอน เขา
นับเป็ นหนึ่งในสามอัศวินที่แข็งแกร่ งที่สุดของเมืองไชน์และเขาอยูใ่ นระดับสู งสุ ดของผูฝ้ ึ กยุทธ์
ขั้นที่สอง เขาอยูห่ ่างจากขั้นที่สามอีกเพียงไม่กี่กา้ วเท่านั้น

เมื่อเปรี ยบเทียบกันแล้ว เซียวอวีม๋ ีอายุเพียงสิ บแปดปี และไม่ได้เข้าศึกษาในสถาบันอัศวิน แล้ว

เช่นนั้นเซียวอวีจ๋ ะสามารถเป็ นคู่ต่อสู ้ของคาเมลอนได้อย่างไร?

เซียวอวีโ๋ บกมือปรามพวกเขาไว้ เขาหัวเราะออกมา "ข้าขอรับคําท้า อัศวินคาเมลอน....ทว่า"

จิตใจของหลินอ้าวเทียนและหลินมู่เสวีย่ จมลงเมื่อได้ยนิ ว่าเซียวอวีต๋ อบรับคําท้าของคาเมลอน

พวกเขาเชื่อว่าเซียวอวีย๋ งั หนุ่มแน่นเกินไปจึงกระทําการอย่างหุนหันพลันแล่น หลินอ้าวเฟิ งและ
สมาชิกคนอื่นๆของตระกูลหลินต่างรู ้สึกยินดีเนื่องเพราะพวกเขาเชื่อว่าตัวตนเช่นหลินมู่เสวีย่ นั้น
คู่ควรกับตัวตนเช่นคาเมลอนเพื่อให้ตระกูลได้รับผลประโยชน์

"ทว่าอะไร?" คาเมลอนรี บเอ่ยถามออกมาเมื่อได้ยนิ ว่าเซียวอวีต๋ อบรับคําท้า

เซียวอวีเ๋ หลือบมองหลินมู่เสวีย่ ก่อนจะหันมามองคาเมลอน "ข้าขอรับคําท้าจากเจ้าในฐานะคู ้
หมั้นของมู่เสวีย่ ข้าไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาว ข้าเป็ นผูท้ ี่สามารถลุกขึ้นยืนปกป้ องนางไม่วา่ ผูท้ ี่เข้า
มาท้าทายจะเป็ นผูใ้ ด ข้าจะยังคงกระทําเช่นเดียวกันแม้วา่ จะคู่ต่อสู ้จะเป็ นอัศวินที่เก่งกาจที่สุดใน
ทวีป ข้าก็จะไม่ลงั เล

ทว่าตัวข้านั้นไม่มีสิทธิ์ไปตัดสิ นชีวติ ของมู่เสวีย่ นางไม่ใช่สิ่งของที่ผชู ้ นะจะทําอย่างไรกับนางก็

ได้ ชะตากรรมของนางอยูใ่ นมือของนางเอง ข้าเคารพการตัดสิ นใจของนางและอวยพรด้วยความ
ยินดีกบั สิ่ งที่นางเลือก ข้าเองก็ตกหลุมรักนางตั้งแต่แรกพบ ทว่าข้าไม่ตอ้ งการที่จะบังคับให้นาง
มาเป็ นผูห้ ญิงของข้า ข้าจะให้โอกาศนางได้เลือกความสุ ขของนางเอง หากว่านางรักเจ้าจริ งๆ
เช่นนั้นข้าก็ขอยอมรับในสิ่ งที่นางเลือก ดังนั้น ข้ายอมรับคําท้าของเจ้า แต่ไม่ขอใช้นางเป็ นสิ่ ง
เดิมพัน ข้ายินดีตดั แขนของตัวเอง แต่นางจะต้องไม่อยูใ่ นรายการเดิมพัน!"

ทุกคนต่างนิ่งตะลึงงันเมื่อได้ยนิ ถ้อยคําของเซียวอวี๋ หลินมู่เสวีย่ คาเมลอน หลินอ้าวเทียนและคน

อื่นๆยืนนิ่งอยูเ่ ป็ นเวลานาน ไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะกล่าววาจาเช่นนี้ออกมา

คํากล่าวของเขาได้จ้ ีจุดอ่อนในการพิชิตใจมู่เสวีย่

คําพูดของเขากระทัง่ มีน้ าํ หนักว่ากฏอัศวินของคาเมลอน เป็ นเรื่ องปกติสาํ หรับอัศวินที่จะต่อสู ้

เพื่อให้ได้ครอบครองผูห้ ญิงที่พวกเขาต้องการ ทว่ามีผใู ้ ดบ้างที่ใส่ ใจความรู ้สึกของอิสตรี
เหล่านั้น?

พวกนางจะชื่นชอบผูท้ ี่เอาชนะการประลองได้จริ งๆหรื อ?

สิ่ งที่ผหู ้ ญิงในยุคนี้ตอ้ งการคืออะไร? พวกนางต้องการที่จะกุมชะตากรรมของตัวเอง ทว่าพวก
นางก็ไม่ได้รับอนุญาติให้ทาํ เช่นนั้นได้ หญิงสาวจากตระกูลอันมัง่ คัง่ ไม่สามารถกําหนดชะตา
ชีวติ ของตนเองได้และทําได้เพียงปฏิบตั ิตามที่ตระกูลจัดสรรเอาไว้ให้

หลินมู่เสวีย่ กระจ่างชัดในเรื่ องนี้มากกว่าผูใ้ ด ยามที่ชาํ เลืองมองเซียวอวีค๋ ราแรก นางรู ้สึกได้วา่

เซียวอวีไ๋ ม่ใช่คนเลว เขาไม่ได้มีท่าทีดงั่ เช่นที่ผคู ้ นเล่าลือกัน อย่างไรก็ตาม ส่ วนใหญ่ของบุตร
หลานจากตระกูลที่มงั่ คัง่ ล้วนเป็ นดังคํากล่าวของเซียวอวี๋ ดังนั้นนางจึงชินชากับเรื่ องเหล่านี้ นาง
ต้องการที่จะเลือกหนทางให้กบั ตนเอง ทว่าความเป็ นจริ งอันโหดร้ายได้ทาํ ลายความฝันนั้นไป
นางทราบดีวา่ ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลหลินแล้ว ชะตากรรมของนางล้วนอยูใ่ นกํามือ
ของบรรดาผูอ้ าวุโสภายในตระกูล

หลินมุ่เสวีย่ เชื่อว่าเซี ยวอวี๋น้ นั ไม่ใช่คนเลวร้ายหลังจากที่ได้พบหน้ากัน คําพูดและการกระทําของ

เขาเพียบพร้อมด้วยลักษณะที่ขนุ นางพึงมี ยิง่ ไปกว่านั้นเซียวอวีย๋ งั ไม่ได้จอ้ งมองเรื อนร่ างของ
นางด้วยความหื่นกระหาย บุรุษส่ วนใหญ่ไม่ได้ใส่ ใจอิสตรี พวกเขาเพียงใช้พวกนางเยีย่ งเครื่ อง
ระบายอารมณ์ นี่จึงเป็ นเหตุผลที่นางคิดว่าตนเองสามารถยอมรับเรื่ องงานแต่งงานที่บิดาของนาง
และบิดาของเซียวอวีไ๋ ด้จดั การเอาไว้ให้ได้ หลังจากได้พดู คุยกัน นางก็พบว่าเซียวอวีเ๋ ป็ นบุรุษที่
สง่างาม

นางกังวลว่าเซียวอวีจ๋ ะเกิดความไม่พอใจขึ้นมากับการปรากฏตัวของคาเมลอน อย่างไรก็ตาม

เซียวอวีไ๋ ม่ได้ใส่ ใจต่อคําพูดของคาเมลอน ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ได้เกิดความริ ษยาขึ้นโดยง่าย

ถ้อยคําสุ ดท้ายของเซี ยวอวีเ๋ ป็ นสิ่ งที่ทาํ ให้นางเชื่อว่าคู่หมั้นของนางเป็ นวีรบุรุษที่แท้จริ ง อันที่จริ ง

เขาเป็ นคนที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดเท่าที่นางเคยพบมาเลยก็วา่ ได้ จะมีผใู ้ ดยินยอมให้นางเลือกโชคชะตา
ของตนเองบ้างเล่า? จะมีผใู ้ ดยินยอมใช้แขนของเขาเป็ นสิ่ งเดิมพันเพื่อให้นางได้กาํ หนดชะตา
กรรมของตัวเองบ้าง?
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 157
BANK WUTTHIPHAN·28 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีไ๋ ด้กล่าวออกไปเพื่อเปลี่ยนความคิดของผูค้ นให้เป็ นประโยชน์ต่อตัวเขา

ถ้อยคําของเขานี้ดูดีกว่ามากเมื่อเปรี ยบเทียบกับกฏของอัศวินที่คาเมลอนได้กล่าวออกไป ในทาง

กลับกันเขารู ้สึกว่าไม่มีความหมายที่จะยืนกรานเรื่ องการแต่งงานหากว่าหลินมู่เสวีย่ มีคนที่ชอบ
พออยูแ่ ล้ว จะเป็ นการดีกว่าในการให้หลินมู่เสวีย่ เลือกสิ่ งที่นางต้องการด้วยตัวนางเองมากกว่าที่
จะบังคับนาง นางจะเป็ นภรรยาแบบใดหากว่าหัวใจของนางนั้นอยูก่ บั ผูอ้ ื่น?

กล่าวโดยสรุ ปแล้ว ถ้อยคําของเซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นดัง่ การยิงปื นนัดเดียวได้นกสองตัว หากว่าหลินมู่

เสวีย่ ไม่ได้มีคนที่ชอบพออยู่ เช่นนั้นแล้ว คําพูดประเภทนี้จะต้องสามารถพิชิตใจนางได้อย่าง
แน่นอน

"คิดจะเล่นลูกไม้กบั ข้างั้นรึ เช่นนั้นข้าก็จะเล่นกับเจ้า" คาเมลอนกล่าวขึ้นอย่างแผ่วเบา ถ้อยคํา

ของเซียวอวีใ๋ ช้ไม่ได้กบั เขา

คาเมลอนเชื่อว่าผูท้ ี่แข็งแกร่ งและมีอาํ นาจสมควรได้ครอบครองสาวงาม เขาต้องการที่จะตอบ

กลับเซี ยวอวี๋ แต่กไ็ ม่อาจสรรหาถ้อยคําที่เหมาะสมได้

ภาพลักษณ์ของเขาดูตกตํ่าลงเมื่อเปรี ยบเทียบกับเซียวอวี๋
"เช่นนั้นพวกเรามาประลองกัน! ข้าทําเพื่อความรักระหว่างข้าและมู่เสวีย่ ! ข้าไม่ได้เห็นนางเป็ น
สิ่ งของ หากแต่รักเดียวในชีวติ ของข้า ข้าต้องการให้นางได้ทราบว่าข้าพร้อมกระทําทุกอย่างเพื่อ
นางได้กระทัง่ สละชีวติ ของตนเอง!" คาเมลอนเงียบลงหลังจากนั้น

เขาต้องการที่จะเอาชนะคู่ต่อสู ้ก่อนที่จะพยายามโน้มน้ามมู่เสวีย่ อีกครั้ง เขาจะต้องมีสมาธิจดจ่อ

อยูก่ บั การประลองในครั้งนี้ เขาลอบประเมิความแข็งแกร่ งของเซียวอวี๋ คาเมลอนเชื่อว่าเซียวอวีก๋
ระทัง่ ไม่อยูใ่ นขั้นที่สองเสี ยด้วยซํ้า ความเชื่อมัน่ ของเขาพุ่งสู งขึ้นขณะที่คาเมลอนเชื่อว่าเซียวอวี๋
ไม่คู่ควรให้เขาต้องลงมือเองเสี ยด้วยซํ้า เซียวอวีย๋ อ่ มไม่ใช่คู่มือของเขาตราบใดที่เซียวอวีไ๋ ม่ใช่ผู ้
ฝึ กยุทธ์ในขั้นที่สาม

เซียวอวีเ๋ องก็เห็นว่าคาเมลอนเป็ นเพียงผูฝ้ ึ กยุทธ์ระดับสู งสุ ดของขั้นที่สองเท่านั้น ระดับของเขา

คือ 16 ซึ่งเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองของโลกใบนี้ อย่างไรก็ตาม ทักษะที่ทรงพลังของเขา
สามารถทําลายช่องว่างนั้นลงได้ เซียวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นจะต้องกังวลแม้แต่นอ้ ยตราบใดที่คาเมลอน
ไม่ใช่ผฝู ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่สาม เซียวอวีย๋ งั สามารถหลบหนีจากไปหากว่าต้องเผชิญกับผูท้ ี่อยูใ่ นขั้นที่
สาม

หลินอ้าวเทียนและหลินมู่เสวีย่ ต่างกังวลในตัวเซียวอวี่ หลินอ้าวเทียนนั้นประทับใจในตัว

เซียวอวี๋ และยังประทับมากขึ้นเมื่อได้ฟังวาจาของเซียวอวี๋ หลินมู่เสวี่ยเองก็เริ่ มมีใจให้กบั
เซียวอวีแ๋ ละเป็ นห่วงเขา

เซียวอวีก๋ ล่าวว่าแม้วา่ เขาจะเป็ นฝ่ ายพ่ายแพ้ แต่หลินมู่เสวีย่ ก็ไม่จาํ เป็ นต้องแต่งงานกับคาเมลอน

ทว่าให้มาตัดแขนของเขาไปแทน ถึงกระนั้นการประนีประนอมในการประลองก็ไม่อาจเกิดขึ้น
ได้ การประลองของอัศวินนั้นไม่อาจกลับคําพูดได้

หลินอ้าวเทียนไม่อาจห้ามปรามเซียวอวีไ๋ ม่ให้ตอบรับคําท้าได้
ภายในห้องนัง่ เล่นนั้นมีพ้ืนที่ไม่เพียงพอ ดังนั้นพวกเขาจึงย้ายออกมาด้านนอก

มีผคู ้ นจํานวนมากมามุงดูการต่อสู ้ในครั้งนี้ มีผใู ้ ช้มนตรา พาลาดิน อัศวินและอื่นๆที่ได้รับเชิญมา

โดยคาเมลอน พวกเขาต่างสนับสนุนคาเมลอน ทุกคนต่างเชื่อมัน่ ว่าคาเมลอนจะต้องเป็ นผูท้ ี่กมุ
ชัยชนะในการต่อสู ้น้ ี

"หากไม่มีการคัดค้านใดๆ พวกเราสามารถเริ่ มการประลองได้เลย เหล่าบรรดาผูท้ ี่อยู่ ณ ที่แห่งนี้

สามารถเป็ นพยานตัดสิ น!" คาเมลอนชักดาบเวทมนตร์ของเขาออกมา

ดาบของเขานี้เรี ยกว่า บงกชสี เพลิง มันเป็ นของขวัญที่บิดามอบให้เขาเนื่องในวันครบรอบวันเกิด

ปี ที่ยสี่ ิ บของเขา ตัวดาบมีเปลวเพลิงลุกโชนออกมา คาเมลอนรักถนอมดาบเล่มนี้อย่างมากและ
มักใช้มนั ในสนามรบ

"กรอม ส่ งดาบของเจ้ามา" เซียวอวีม่ ีดาบเวทจํานวนมากจากการริ บมาจากค่ายเหยีย่ ว ทว่าไม่มี

ดาบเล่มใดคุน้ มือเท่ากับดาบถังของเขาอีกแล้ว ทว่าดาบถังนั้นเป็ นเพียงดาบธรรมดาสามัญและ
ไม่มีอาคมสลักไว้ เขาคิดที่สร้างอาวุธของตนเองขึ้นมาทว่าก็ยงั ไม่มีโอกาศ เซียวอวีไ๋ ม่อาจใช้ดาบ
ธรรมดาต่อกรกับดาบเวทของคาเมลอนได้ ดังนั้นเขาจึงต้องหยิบยืมดาบของกรอมเป็ นการ
ชัว่ คราว

ตอนนี้ อาวุธของกรอมได้อเั กรดเป็ นระดับ 3 เรี ยบร้อยแล้ว ดังนั้นจะมีสายลมพัดออกมายามที่

กวัดแกว่งมัน เซียวอวีเ๋ คยใช้มนั เพียงไม่กี่หน ทว่าเขาก็ไม่อาจยึดมันจากกรอมได้ เนื่องเพราะ
กรอมไม่อาจใช้อาวุธชิ้นอื่นได้อีก
เซียวอวีจ่ ดจําได้วา่ มีดาบเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า แอชบิงเกอร์ อยูภ่ ายในเกมวอร์คราฟ ซึ่งดาบเล่มนั้นก็
ดูคล้ายกับดาบของกรอมเล่มนี้ เขาไม่ทราบว่าสามารถค้นหาอาวุธระดับตํานานของโลกใบนี้ได้
หรื อไม่

คนอื่นๆถอยออกไปอยูด่ า้ นข้างสนามเมื่อทั้งสองชักดาบออกจากฝัก สายตาของมู่เสวีย่ จดจ้องอยู่

ที่เซียวอวี๋ต้ งั แต่เริ่ ม ดวงตาคู่งามแสดงออกถึงความกังวล คาเมลอนเดือดดาลมากยิง่ ขึ้นเมื่อเห็น
แววตาที่ม่เู สวีย่ ใช้มองเซี ยวอวี๋ เขากู่ร้องออกมาและพุ่งเข้าหาเซียวอวี๋

คาเมลอนใช้ทกั ษะจากโลกใบนี้ที่มีชื่อว่า จู่โจม ออกมา

เซียวอวีไ๋ ม่ได้หลบหลีกการโจมตีน้ นั ตรงกันข้าม เขาใช้ทกั ษะของเบรดมาสเตอร์ 'พุ่งทะยาน'

พุ่งเข้าหาคาเมลอน เขาต้องการที่จะเข้าปะทะกับคาเมลอนโดยตรงเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่ งของ
เขา ทักษะพุ่งทะยานของเซียวอวีน่ ้ นั อยูใ่ นระดับที่สอง ด้วยค่าสถานะในปัจจุบนั แล้ว ตัวเขา
แข็งแกร่ งเพียงพอสําหรับการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัว

ปัง!

พลังปราณทั้งสองสายต่างเข้าปะทะกันอย่างดุเดือดและฉีกกระชากมวลอากาศที่อยูโ่ ดยรอบ
พวกเขาทั้งสองแยกออกจากกันหลังการปะทะและหยุดลงชัว่ คราว มีความมัน่ ใจปรากฏขึ้นใน
แววตาของเซียวอวี๋ ขณะที่ทางฝั่งของคาเมลอนนั้นเป็ นความตกตะลึง......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 158

BANK WUTTHIPHAN·28 พฤศจิกายน 2017
ทุกครั้งที่ระดับของเซี ยวอวีเ๋ พิ่มขึ้น เขาจะได้รับแต้มทักษะมาสองแต้มและได้รับค่า
ความสามารถเพิ่มมากกว่าฮีโร่ ทวั่ ไป ดังนั้น ร่ างกายของเขาจึงแข็งแกร่ งอย่างมากและเมื่อใช้
พร้อมกับทักษะพุ่งทะยานระดับ 2 เขาก็สามารถเข้าปะทะกับคาเมลอนได้อย่างไม่ตอ้ งกังวลใดๆ
อย่างไรก็ตาม เขาได้ตระหนักถึงจุดอ่อนของตนเอง เขาเป็ นนักรบที่มีประสบการณ์ในสนามรบ
ทว่าในการประลองนั้น เขาไม่ใช่นกั สู ้ที่ดี

เซียวอวีไ๋ ม่เคยฝึ กฝนวิชาฝี มือมาก่อน เขามุ่งเน้นไปที่การใช้ทกั ษะในการต่อสู ้ โดยปกติแล้ว เขา

จะเดินหน้ากวัดแกว่งดาบไปเรื่ อย ในขณะที่เขาแทบจะไม่เคยเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู ้ที่แข็งแกร่ งเลย
การต่อสู ้แบบนี้มีประสิ ทธิภาพและได้เปรี ยบอย่างมากในสนามรบ ทว่าเขายังด้อยกว่าพวกอัศวิน
ในการประลองตัวต่อตัวเล็กน้อย ด้วยเหตุน้ ี เขาจึงต้องพึ่งพาทักษะอันทรงพลังแทนที่จะเอาชนะ
คาเมลอนด้วยฝี มือการต่อสู ้

เซียวอวีไ๋ ม่ได้ใช้ทกั ษะโล่แห่งเทมพลาร์หรื อโล่เวทมนตร์หรื อพรแห่งพละกําลังเนื่องเพราะ

ทักษะเหล่านี้จะทําให้ผคู ้ นเกิดความแตกตื่น

เขาเรี ยกใช้ทกั ษะวินด์วอร์คก่อนจะพุ่งเข้าหาคาเมลอน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ล่องหนเพื่อที่จะไม่

สร้างความตื่นตัวให้กบั ผูค้ น จะดีที่สุดหากปกปิ ดไพ่ตายของตนเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน ถึง
กระนั้น เซียวอวี๋กย็ งั ได้รับความเร็วอันน่าเหลือเชื่อจากทักษะมา 150% อยูด่ ี ทุกคนต่างตก
ตะลึงเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเซียวอวี๋

คาเมลอนเองก็ตกตะลึงไม่แพ้พวกเขา เขายังไม่เคยพบเห็นการก้าวเท้าที่ทาํ ให้เคลื่อนไหวได้

รวดเร็วถึงเพียงนี้มาก่อน เซียวอวีใ๋ ช้อมนิแสลชออกมาทันทีที่เข้าใกล้คาเมลอน

เซียวอวีท๋ ราบว่าเขาไม่อาจเล่นสนุกมากไปนัก เขาจะต้องเอาชนะคาเมลอนโดยเร็วที่สุด มิ

เช่นนั้น คาเมลอนจะมองทักษะของเขาออกและเขาจะสู ญเสี ยความได้เปรี ยบไป
เปรี้ ยง!

พลังปราณปะทุออกมาจากตัวดาบจนมวลอากาศโดยรอบระเบิดออกมา ผูฝ้ ึ กยุทธ์หลายคนรู ้สึก

เหลือเชื่อเมื่อได้เห็นสิ่ งที่เกิดขึ้น พวกเขาส่ วนใหญ่แอบคิดว่า หากเป็ นตนเองจะสามารถรับการ
โจมตีเมื่อครู่ จากเซียวอวีไ๋ ด้หรื อไม่ ทักษะอมนิแสลชเป็ นทักษะโจมตีอนั ทรงพลังของเบรด
มาสเตอร์ที่มีไว้เพื่อการพิชิต

คาเมลอนเห็นว่าเซียวอวีก๋ าํ ลังใช้ทกั ษะที่ทรงพลังดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาท เขายกดาบขึ้นต้าน

รับการโจมตีของเซี ยวอวีเ๋ อาไว้ ทว่ารองเท้าของเขาก็ตอ้ งไถลถอยออกไปราวสี่ ถึงห้าเมตร

หลินมู่เสวีย่ และหลินอ้าวเทียนรู ้สึกตกตะลึงเมื่อได้เห็นการโจมตีของเซี ยวอวี๋ พวกเขาไม่คาดว่า

เซียวอวีจ๋ ะแข็งแกร่ งถึงเพียงนี้ในขณะที่เขายังมีอายุนอ้ ย พวกเขาไม่คาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะเป็ นฝ่ าย
ที่กมุ ความได้เปรี ยบในการต่อสู ้ครั้งนี้

บรรดาผูค้ นที่ติดตามคาเมลอนมาต่างรู ้สึกกังวล

เจ้าผูน้ ้ ีเป็ นใครกันแน่? เหตุใดเขาจึงต่อสู ้ดว้ ยท่าทีสบายใจเช่นนั้นได้? ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั สองที่อยู่

ระดับกลางจะสามารถโจมตีอย่างรุ นแรงเช่นนี้ได้อย่างไร?

คาเมลอนกลายเป็ นเกรี้ ยวกราด เขาคิดว่าตนจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ ายได้โดยง่าย ทว่าตอนนี้เขา

กําลังถูกเซียวอวีไ๋ ล่ตอ้ น คาเมลอนยังไม่อาจหาโอกาศโจมตีกลับไปได้เลยสักครั้ง
"ทักษะของเขาช่างทรงพลังนัก.....แต่เขาก็ไม่อาจใช้ทกั ษะได้ในทันที...ยิง่ ไปกว่านั้น การจะใช้
มันแต่ละครั้งจะต้องสิ้ นเปลืองพลังปราณมหาศาล ดังนั้นข้ายังมีโอกาศพลิกสถานการณ์อยู!่ การ
ประลองไม่ได้วดั กันที่ความแข็งแกร่ งของทักษะ! ยังมีอีกหลายปัจจัยที่จะตัดสิ นผลแพ้ชนะ!"

คาเมลอนเชื่อว่าเซียวอวีจ๋ ะต้องหยุดพักช่วงหนึ่งกว่าที่เขาจะใช้ทกั ษะนั้นได้อีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงกู่

ร้องและพุ่งเข้าหาเซียวอวีเ๋ พื่อต้องการโต้ตอบกลับไป ทว่าเซียวอวีไ่ ด้ใช้วนิ ด์วอร์คอีกครั้งและวิง่
มาหยุดที่เบื้องหน้าของคาเมลอนก่อนจะใช้ทกั ษะพายุคลัง่

"อา....นี่มนั เรื่ องบ้าอะไรกัน?" คาเมลอนไม่อาจตอบสนองสิ่ งที่เกิดขึ้นได้ทนั ร่ างของเขาถูก

ดาบของเซียวอวีห๋ วดฟาดอย่างต่อเนื่อง เซี ยวอวีไ๋ ด้ใช้ทกั ษะวินด์วอร์คด้วยเช่นกัน ดังนั้นร่ างของ
เขาจึงรวดเร็วอย่างมาก คาเมลอนไม่อาจหลบได้แม้สักหนเดียว

ทักษะพายุคลัง่ ไม่ได้โจมตีไปยังส่ วนหนึ่งส่ วนใดอย่างเฉพาะเจาะจงหากแต่เป็ นการกระหนํ่า

โจมตี ด้วยเหตุน้ ี ชุดเกราะหนักบนร่ างของคาเมลอนจึงถูกโจมตีใส่ นบั ครั้งไม่ถว้ น อย่างไรก็ตาม
คาเมลอนยังคงได้รับบาดเจ็บและมีโลหิตไหลซึมออกมา

คาเมลอนได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีเพียงสองครั้งของเซียวอวี๋

"เขาสามารถใช้ทกั ษะรวดเร็วเช่นนั้นได้อย่างไร? เหตุใดทักษะทั้งสองจึงทรงพลังถึงเพียง

นั้น?" คาเมลอนตกตะลึงขณะที่อาการบาดเจ็บทําให้เขารู ้สึกชาไปทัว่ ร่ าง

เซียวอวีไ๋ ม่ปล่อยให้คาเมลอนทันมีปฏิกริ ยาตอยสนองขณะที่เขาตวัดดาบหนักออกไปอีกครั้ง

ทักษะโจมตีจุดตายได้เพิ่มโอกาศที่เขาจะโจมตีอย่างรุ นแรงขึ้นถึง 45% ดังนั้นแทบทุกการ
โจมตีสองครั้งก็จะมีการโจมตีที่รุนแรงเป็ นสองเท่าปรากฏออกมา คาเมลอนถูกบังคับให้ตอ้ ง
ถอยและถอยอีก เขาเกือบจะหลุดออกจากสนามประลองอยูแ่ ล้ว

อะไรกัน!?

คาเมลอนกู่ร้องออกมาอย่างเดือดดาล ดาบเวทที่อยูใ่ นมือของเขาพลันมีเพลิงลุกโชนออกมา เขา

ตวัดดาบไปทางเซี ยวอวี๋ การโจมตีดว้ ยเพลิงเป็ นความพิเศษของดาบบงกชสี เพลิงเล่มนี้ คาเมลอน
สามารถส่ งเปลวเพลิงออกมาโจมตีได้ในทุกๆสามนาที เปลวเพลิงจะพวยพุ่งออกมาและโจมตี
เข้าใส่ ศตั รู ที่ไม่ทนั ระวังตัว

เซียวอวีใ๋ ช้เทเลพอตทันทีที่เห็นเปลวเพลิง เขาปรากฏตัวขึ้นที่ดา้ นหลังของคาเมลอนและพาด

ดาบไปที่ลาํ คอของเขา

"เจ้าแพ้แล้ว" เซียวอวีก๋ ล่าวออกมา หลังจากนั้นเขาก็ยกดาบออกก่อนจะใช้มือตบฝุ่ นที่เกาะตาม

เสื้ อผ้าออกไป

ทุกคนต่างคิดว่าการต่อสู ้จะต้องเป็ นไปอย่างหวาดเสี ยวลุน้ ระทึก พวกเขาคิดว่าการต่อสู ้จะจบลง

หลังจากเริ่ มต้นเพียงไม่นาน ทว่าผลลัพธ์ที่ออกมานั้นทําให้พวกเขาอ้าปากค้าง เซียวอวีไ๋ ด้รับชัย
ชนะและเป็ นชัยชนะที่หมดจด

ไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่าผูช้ นะจะเป็ นเซียวอวี๋

มีบางคนคิดว่าโอกาศที่เซี ยวอวีจ๋ ะชนะนั้นมีอยู่ หากแต่กน็ อ้ ยอย่างยิง่ พวกเขาเชื่อว่าเซียวอวี๋
จะต้องต่อสู ้อย่างทุลกั ทุเลกว่าจะเอาชนะได้ ไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะเป็ นฝ่ ายที่เหนือกว่า
ตั้งแต่ตน้ จนจบ

"นัน่ มันเทเลพอต! ผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่สามารถใช้เทเลพอตได้! เขาเป็ นผูบ้ ่มเพาะสองสาย!" มีบางคน

ตะโกนออกมาอย่างแตกตื่น

เพียงผูใ้ ช้มนตราที่สามารถใช้ทกั ษะเทเลพอตได้กน็ บั ว่าแข็แกร่ งไร้ผตู ้ า้ นแล้ว ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึง

ผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่สามารถใช้ทกั ษะเทเลพอตได้ อย่างไรก็ตาม การเทเลพอตนั้นยากที่จะใช้จนชํานาญ
ได้แม้กระทัง่ ในหมู่ผใู ้ ช้มนตราเอง มันเป็ นส่ วนหนึ่งของการควบคุมมิติและการฝึ กฝนมันก็มี
ความอันตรายสู ง ผลของมันนั้นเกินกว่าจะรับไหวหากว่าเกิดความผิดพลาดขึ้นระหว่างการใช้
เทเลพอต

จะมีผฝู ้ ึ กยุทธ์ที่สามารถใช้เทเลพอตได้อย่างไร? นี่มนั แปลกประหลาดเกินไปแล้ว!

ทุกคนยังอยูใ่ นความตกตะลึงเพราะไม่มีใครคิดว่าการต่อสู ้จะจบลงเช่นนี้ ใบหน้าของเซียวอวีด๋ ู

ผ่อนคลายอย่างมาก ราวกับว่าเมื่อครู่ ไม่ได้ออกไปต่อสู ้ หากแต่เพียงออกไปกวัดแกว่งดาบเพียง
เล็กน้อย

เซียวอวีม๋ องไปที่คาเมลอน "อา....อัศวินคาเมลอน ข้าเป็ นผูบ้ ่มเพาะสองสาย ผูฝ้ ึ กยุทธ์และผูใ้ ช้

มนตรา"

คาเมลอนยืนนิ่งไม่ไหวอยูเ่ นิ่นนาน เขาไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ต่อคนที่เพียงอยูร่ ะดับกลาง

ของขั้นที่สองได้! นอกจากนี้ จู่ๆเซียวอวี๋กก็ ลายมาเป็ นผูใ้ ช้มนตราอีก!
มันเกินความคาดหมายของเขาไปมาก บุตรชายเหลวแหลกจะกลายเป็ นอัจฉริ ยะไปได้อย่างไร?

หากว่าเขาเป็ นบุตรชายที่เหลวแหลกจริ งๆ เช่นนั้นเขาก็ไม่สมควรที่จะแข็งแกร่ งถึงเพียงนี้! ดู

เหมือนว่าข่าวลือจะผิดทั้งหมด!

"คาเมลอน ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไม่กลืนคําพูดตัวเองหลังจากที่พ่ายแพ้แล้ว!" หลินอ้าวเทียนเป็ นผูท้ ี่มี

ความสุ ขที่สุดในหมู่คนที่ยนื อยูท่ ี่นี่ เขยขวัยของเขาเป็ นอัจฉริ ยะหนุ่มที่มากพรสวรรค์!

"ไม่! ไม่! ข้าจะแพ้ไม่ได้! มู่เสวีย่ ! แม้วา่ เขาจะเป็ นผูบ้ ่มเพาะสองสายแล้วอย่างไร? มันจะ

เปลี่ยนแปลงอะไรได้? ดินแดนไลอ้อนกําลังเสื่ อมโทรม! พวกเขาสามารถเทียบได้กบั ตระกูล
ของข้าหรื อ? เขาสามารถมอบแหวนมิติให้เจ้าได้หรื อ? เขาจะมีปัญญาหาชุดคลุมเช่นข้ามาได้
อย่างไร? เขาใช่มงั่ คัง่ และทรงอํานาจหรื อ!?" คาเมลอนตะโกนออกมาอย่างบ้าคลัง่

คาเมลอนทราบดี ตามข้อตกลงแล้วเขาไม่อาจเข้าใกล้ม่เู สวีย่ ได้อีกต่อไป ทว่าหัวใจของเขาไม่

ปรารถนาที่จะทําเช่นนั้น

นอกจากนี้ยงั มีคนช่วยเหลือเขาและระบุเวลาที่แน่นอนในการมาของเซียวอวีใ๋ ห้กบั เขา เขาทราบ

ว่าภายในตระกูลหลินมีผคู ้ นที่ยกย่องเทิดทูนเขาเพราะเขาเป็ นบุตรชายของลอร์ดแห่งดินแดนไร
อัน เขายังคงมีโอกาศอยู่

เซียวอวีห๋ นั ไปหามู่เสวี่ย "มู่เสวีย่ ข้าไม่ได้นาํ ของขวัญติดตัวมามากมายนัก แต่นี่คือแหวนมิติ 5

วง ดินแดนของข้ายากจนอย่างมาก ดังนั้นตอนนี้ขา้ จึงไม่มีสิ่งของลํ้าค่ามามอบให้เจ้า อา...ข้ายังมี
เกราะเก่าๆในตํานานจากยุคโบราณสําหรับผูใ้ ช้มนตราอยู่ ของพวกนี้เป็ นสิ่ งที่ดีที่สุดเท่าที่ขา้ จะ
มอบให้เจ้าได้ในตอนนี้แล้ว....หลังจากที่เจ้าแข็งแกร่ งขึ้น เจ้าจะได้รับสิ่ งที่ดียงิ่ กว่านี้...."

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 159

BANK WUTTHIPHAN·29 พฤศจิกายน 2017

มีกล่องไม้ที่ถูกสลักลายอย่างปราณี ตวางอยูบ่ นฝ่ ามือของเซียวอวี๋ เขาเปิ ดฝากล่องก่อนจะหยิบ

แหวนโลหะออกมาห้าวง ละอองเวทมนตร์ที่เปล่งประกายอยูบ่ นตัวแหวนทําให้ผคู ้ นทราบทันที
ว่ามันคือ แหวนมิติ หลินมู่เสวีย่ รับกล่องไม้นนั่ เอาไว้โดยไม่รู้ตวั นางนั้นตกใจอย่างมาก แหวน
มิติหา้ วงหมายความว่าอย่างไร?

แหวนมิติน้ นั มีราคาหลายล้านเหรี ยญ บางทีกระทัง่ มากกว่าสิ บล้านเหรี ยญเสี ยด้วยซํ้า มันเป็ น

สิ่ งของที่ผใู ้ ช้มนตราล้วนเฝ้ าฝันถึง การเป็ นผูใ้ ช้มนตราหมายความว่าพวกเขาจะต้องใช้เงิน
จํานวนมาก ทว่าผูใ้ ช้มนตราทัว่ ไปย่อมแน่นอนว่าไม่อาจซื้อหาพวกมันได้ มีเพียงผูท้ ี่มาจาก
ตระกูลอันมัง่ คัง่ หรื อทรงอํานาจเท่านั้นที่สามารถมีมนั ไว้ในครอบครอง นอกจากแหวนมิติแล้ว
ยังมีคทาเวทย์ ชุดคลุม ชุดเกราะ และเครื่ องประดับต่างๆที่สาํ คัญสําหรับผูใ้ ช้มนตราอย่างยิง่

ไม่มีสิ่งใดเทียบแหวนมิติได้ไม่วา่ จะเป็ นคัมภีร์เวทมนตร์หรื อไอเทมเวทมนตร์ทวั่ ไป การคอรบ

ครองมันไว้สามารถรับประกันความปลอดภัยให้กบั ผูใ้ ช้ได้ส่วนหนึ่ง มันต้องใช้เวลาในการล้วง
หยิบสิ่ งของออกจากกระเป๋ า ซึ่งหมายความว่าศัตรู สามารถใช้โอกาศนี้ฆ่าท่านได้ เวลานั้นสําคัญ
อย่างยิง่ สําหรับผูใ้ ช้มนตราในการต่อสู ้จริ ง

ทุกคนรวมทั้งหลินมู่เสวี่ยต่างตกตะลึงจนนิ่งงันเมื่อได้เห็นพวกมัน
ผูใ้ ช้มนตราที่อยูโ่ ดยรอบแทบจะคลุม้ คลัง่ เมื่อเซี ยวอวีน๋ าํ ชุดเกราะเวทมอบให้หลินมู่เสวีย่ เกราะ
เวทนี้เป็ นชุดคลุมที่ผใู ้ ช้มนตราในยุคโบราณใช้กนั มันสามารถยกระดับพลังป้ องกันและความ
แข็งแกร่ งให้กบั ตัวผูใ้ ช้ได้ ทว่ามีเพียงไม่กี่ชิ้นที่เหลืออยูเ่ นื่องเพราะมันอยูต่ ามซากโบราณสถาน
และยากที่จะเข้าถึง ดังนั้นภายในทวีปแห่งนี้จึงมีอยูเ่ พียงไม่กี่ชุด

บรรดาผูใ้ ช้มนตราที่อยุโ่ ดยรอบต่างทราบดีวา่ เกราะเวทชุดนี้เป็ นของดั้งเดิม เนื่องเพราะความผัน

ผวนของเวทมนตร์ที่ระเบิดออกจากชุดเกราะไม่สามารถปลอมแปลงกันได้

หลินมู่เสวีย่ ตกใจเมื่อนางรับชุดเกราะมา นางไม่เคยคิดเลยว่านางได้รับสิ่ งที่ล้ าํ ค่าเช่นนี้ ยิง่ ไปกว่า

นั้น สิ่ งของเหล่านี้ยงั เป็ นคู่หมั้นของนางที่มอบให้

นอกจากนี้ คนอื่นๆยังลืมเลือนประโยคที่เซียวอวีบ๋ อกว่าจะให้ชุดที่ดียงิ่ กว่านี้ในอนาคต ในเวลา

เดียวกัน มู่หานก็มองมาที่เซียวอวีด่ ว้ ยแววตาน่าสงสาร "พี่ชายอวี๋ ข้าขอแหวนมิติบา้ งได้
หรื อไม่?"

เซียวอวีม๋ องดูใบหน้าที่น่าสงสารของมู่หาน เขานํากล่องออกมาอีกใบหนึ่ง "ข้าคงให้เจ้าได้แค่

สองวง เลือกอันที่เจ้าชอบไปสิ ที่เหลือนั้นข้าต้องเก็บไว้มอบให้ธีโอดอร์"

ผูค้ นที่อยูโ่ ดยรอบแทบจะอักโลหิตออกมา นางสามารถเลือกวงที่ชอบได้เลย? แหวนพวกนี้มี

ขายตามแผงลอยข้างทางงั้นหรื อ?

แต่เซียวอวีม๋ ีแหวนมิติมากน้อยเพีงใดกัน? เขาไปโมยมันมาจากรังมังกรงั้นหรื อ?

มู่หานเริ่ มหยิบแหวนขึ้นมาเลือกราวกับกําลังเลือกเสื้ อผ้าตามท้องตลาด

"อา....วงนี้ดูดีหรื อไม่" มู่หานพึมพัมขณะที่เลือกแหวน

"เลือกวงอื่นเถอะ" เซี ยวอวีน๋ าํ กล่องออกมาอีกใบ

มีบางคนเดือดดาลกับความฟุ่ มเฟื อยของเขาอย่างมากและต้องการที่จะเคลื่อนไหว ทว่ากรอมก็

ก้าวออกมา พวกเขาหยุดชะงักทันทีที่เห็นร่ างกายอันใหญ่โตของกรอม

กรอมอยูใ่ นระดับที่ 18 และเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ระดับสู งสุ ดของขั้นที่สอง อย่างไรก็ตาม ความ

แข็งแกร่ งของกรอมนั้นเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามจากผลของทักษะ กรอมสามารถรับมือผู ้
ฝึ กยุทธ์สี่ถึงห้าคนได้พร้อมกันโดยไม่มีปัญหาแต่อย่างใด เขากระทัง่ ไม่หวัน่ เกรงผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่
สาม

เซียวอวีไ๋ ม่กลัวผูค้ นมุ่งเป้ ามาที่เขา เนื่องเพราะอีกไม่กี่วนั ธีโอดอร์กจ็ ะมารับแหวนพวกนี้ไปแล้ว

มู่หานหยิบแหวนขึ้นมาและมองไปที่เซี ยวอวีอ๋ ย่างออดอ้อน "พี่ชาย ข้าขอสี่ วงได้หรื อไม่?"

เซียวอวีโ๋ บกมือ "เอาเถอะ ธีโอดอร์ไม่ได้ใส่ ใจแหวนเหล่านี้ ดังนั้นย่อมไม่มีปัญหาหากเขาจะ

ได้รับแหวนน้อยลงสักหน่อย"
เซียวอวีพ๋ ยายามหยิบยกชื่ อของธีโอดอร์ออกมาประกาศให้ผคู ้ นได้ยนิ มากที่สุดเพื่อให้พนั ธมิตร
เงาและขุมกําลังลึกลับนั้นทราบว่าหากพวกเขาต้องการแหวน พวกเขาก็ตอ้ งไปทวงถามจากธี
โอดอร์เอง

คาเมลอนกัดฟันแน่นเมื่อได้เห็นการกระทําของเซี ยวอวี๋ เขาแทบจะกระอักโลหิตออกมาเสี ยตรง

นั้น เขาหมุนตัววิง่ ออกจากตระกูลหลินไป บรรดาผูท้ ี่เขาเชิญมาต่างติดตามเขาออกไป

สมาชิกภายในตระกูลหลินพลันเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับเซี ยวอวีไ๋ ปอย่างสิ้ นเชิง

"ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าคาดไม่ถึงจริ งๆว่าเจ้าจะแข็งแกร่ งขนาดนี้! เจ้าไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าบิดาของเจ้าเลย!"

หลินอ้าวเทียนระเบิดเสี ยงหัวเราะออกมา

เซียวอวีร๋ ับคําอย่างถ่อมตนและบอกว่าเขาได้รับแหวนเหล่านี้มาโดยบังเอิญ ผูค้ นของตระกูล

หลินมองไปที่เซี ยวอวีอ๋ ย่างตกตะลึง เขามีออร์คและเอลฟ์ เป็ นองค์รักษ์ เขายังมีแหวนมิติจาํ นวน
มาก ใช้มา้ เปกาซัสแปดตัวในการลากจูงรถม้า เกราะเวทและอื่นๆอีกมากมาย ดินแดนที่กาํ ลัง
ตกตํ่าจะไปมีสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร? พวกเขาได้ยนิ ข่าวลือมาว่าดินแดนไลอ้อนกําลังตกตํ่า....มัน
ควรจะมีกองโจรจํานวนมาก สัตว์อสู ร สิ่ งมีชีวติ ลึกลับและจักรวรรดิเมฆาตะวันตกคอยรุ กราน
เหตุใดเซียวอวีจ๋ ึงมัง่ คัง่ ถึงเพียงนี้?

ใช่มีสมบัติวเิ ศษอยูภ่ ายในภูเขาอัลคาเกนหรื อไม่?

เซียวอวีเ่ พียงยิม้ แย้มขณะที่ผคู ้ นกําลังคิดถึงเรื่ องของเขาไปต่างๆนานา ทว่าเขาก็ไม่ได้ให้ความ

กระจ่างแต่อย่างใด หนึ่งจากผ่านไปหนึ่งชัว่ โมง เซียวอวีก๋ อ็ อกจากตระกูลหลินกลับไปยัง
โรงแรม เขาสัญญาว่าจะกลับมาในอีกไม่กี่วนั
โดยรวม เซี ยวอวีค๋ ิดว่าการเดินทางในครั้งนี้นบั ว่าประสบความสําเร็จแล้ว เขารู ้สึก
กระปรี้ กระเปร่ าเมื่อคิดว่าจะได้รับภรรยาที่ท้ งั งดงามและเฉลียวฉลาด

เซียวอวีก๋ ลับเข้ามาและพบว่าลีอากําลังเขาอยูภ่ ายในห้องพักของเขา

"อะไรกัน ไม่กล่าวทักทายนายท่านของเจ้าสักหน่อยหรื อ?" เซียวอวีเ๋ ชิดคางขึ้นด้วยท่าทาง

เย่อหยิง่

"ฮ่าฮ่า...เจ้าต้องการให้ตาแก่คนนี้ทกั ทายเจ้าด้วยหรื อไม่?" มีเสี ยงอันคุน้ เคยดังขึ้นจากมุมห้อง

ธีโอดอร์ได้มาถึงแล้ว......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 160

BANK WUTTHIPHAN·29 พฤศจิกายน 2017

เซียวอวีเ๋ หงื่อตกเมื่อได้ยนิ เสี ยงของธีโอดอร์

"ฮ่าฮ่าฮ่า....ในที่สุดก็มาจนได้นะตาแก่" เซียวอวีเ๋ ดินเข้ามาและเห็นว่าธีโอดอร์กาํ ลังกระดกไวน์

ของเขาอยู่

"ข้านั้นประหลาดใจในความโชคดีของเจ้าจริ งๆที่มีไวน์ช้ นั เลิศมากมายถึงเพียงนี้ ข้าชื่นชอบ

พวกมันมาก เจ้าไปได้มาจากไหน?" ดูเหมือนว่าธีโอดอร์จะอิจจฉาในชุดไวน์ของเซียวอวีไ๋ ม่
น้อย
เซียวอวีห๋ วั เราะ "เงินอย่างไรเล่า....เพียงท่านมีเงิน ท่านก็จะอยูอ่ ย่างสุ ขสบาย"

ธีโอดอร์ผงกศีรษะ "เป็ นชายที่รู้จกั ใช้เงินนัก ข้าได้ยนิ มาว่าเจ้ามีแหวนมิติอยูม่ ากมาย กระทัง่ ตัว

ข้าเองก็ยงั ไม่มีมากมายเช่นนั้น"

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะที่มาหยุดยืนที่เบื้องหน้าของธีโอดอร์ "จะเก็บพวกมันไว้ทาํ ไมเล่า? การมี

ชีวติ ที่ดีท่านต้องรู ้จกั การแบ่งปัน..."

ธีโอดอร์พยักหน้าก่อนจะยิม้ ออกมาราวกับจิ้งจอกเฒ่า "เจ้าช่างเป็ นคนหนุ่มที่รู้จกั หลักเหตุและ

ผล เจ้ากําลังจะมอบพวกมันทั้งหมดให้กบั ข้างั้นหรื อ?"

เซียวอวีก๋ ลอกตา "ท่านคิดเช่นนั้นจริ งๆ?"

ธีโอดอร์มองเซี ยวอวี๋ "หากเป็ นเช่นนี้....ข้าเจ็ดส่ วน เจ้าสามส่ วนเป็ นอย่างไร?"

เซียวอวีโ๋ พล่งออกมา "สามส่ วน? ท่านคิดว่าข้าเป็ นอะไร? ข้าเป็ นเจ้าของร้านที่ขายสิ นค้าตัวเอง

ฟรี ๆงั้นหรื อ? ข้าเจ็ดส่ วน ท่านสามส่ วน"

เซียวอวีแ๋ ละธีโอดอร์เริ่ มเจรจาต่อรองกัน

"เจ้านั้นเป็ นคนหนุ่มที่ฉลาด ดังนั้นเจ้าควรทราบว่าเจ้าจะไม่ได้รับสิ่ งใดเลยหากปราศจากความ

ช่วยเหลือจากข้า ข้าได้ตรวจสอบพวกมันไปบ้างเล็กน้อยและเจ้าขโมยมาจากผูท้ ี่ทรงอํานาจ ข้า
จะขอรับไปหกส่ วน เจ้าสี่ ส่วน" ธีโอดอร์ยกแก้วไวน์ข้ ึนซด
"ตกลง มาคุยกันอย่างยุติธรรมเป็ นอย่างไร ห้าสิ บต่อห้าสิ บ ท่านเห็นว่าอย่างไร?" เซียวอวีต๋ อบ
กลับ

ธีโอดอร์ซดไวน์จนหมดแก้วขณะที่ใช้นิ้วเคาะลงบนโต๊ะ "ตกลง!"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะและนํากล่องออกมาจากแหวนมิติ จากนั้นจึงโยนมันไปให้ธีโอดอร์ "ครึ่ งหนึ่ง

เป็ นของท่าน ส่ วนที่เหลือเป็ นของข้า"

ธีโอดอร์เปิ ดกล่องออกดู เขารู ้สึกราวกับตกอยูใ่ นมนต์สะกดเมื่อได้เห็นแหวนมิติจาํ นวนมากอยู่

ภายในกล่อง

"เจ้าได้รับลาภอันประเสริ ฐ....มันสมควรมีแหวนนับร้อยวงอยูภ่ ายใน ใช่หรื อไม่?" ธีโอด

อร์ประมาณการณ์ออกมา

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ถูกแล้ว พวกมันมีมากกว่าร้อยวง ข้าได้นาํ พวกมันไปเป็ นของขวัญแล้ว

บางส่ วน ทว่าพวกมันก็ยงั มีมากกว่าร้อยวง ท่านแก่ชราแล้ว ไม่จาํ เป็ นต้องใช้พวกมันมาก เอาไป
ห้าสิ บและเหลือครึ่ งหนึ่งเอาไว้ให้ผเู ้ ยาว์จะดีกว่า"

เซียวอวีไ๋ ด้ยา้ ยแหวนอีกสี่ ร้อยวงออกไปแล้วและเหลือไว้เพียงหนึ่งร้อยวง อย่างไรก็ตาม กระทัง่

จอมมนตราขั้นที่หกเช่นธี โดอร์เองก็ยงั ไม่เคยพบเห็นแหวนมิติจาํ นวนมากมายเท่านี้
ตําแหน่งของลีอาในจิตใจของเซียวอวีเ๋ พิ่มพูนขึ้นเนื่องเพราะนางไม่ได้บอกจํานวนที่แท้จริ งต่อธี
โอดอร์

"เอาล่ะเจ้าหนุ่ม เลิกเล่นลิ้นได้แล้ว เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรื อว่าเจ้าซุกซ่อนสิ่ งใดเอาไว้? เจ้าเอาไว้หา้

สิ บ ส่ วนที่เหลือจะเป็ นของข้า" ธีโอดอร์ตอบกลับ เขาไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเขาจึงทราบว่าคนที่
ฉลาดแกมโกงเช่นเซี ยวอวีย๋ อ่ มที่จะเอาแหวนมิติบางส่ วนออกไปก่อนจะนํามามอบให้เขา
อย่างไรก็ตาม เขาคาดคิดไม่ถึงว่าเซียวอวี๋จะอมแหวนไว้เป็ นของตัวเองมากมายถึงเพียงนั้น

เซียวอวีข๋ มวดคิ้วก่อนจะยิม้ ออกมา "ท่านแก่ชราจนเลอะเลือนแล้ว ใยท่านต้องพกแหวนมากมาย

ถึงเพียงนั้นด้วยเล่า? ข้ายังหนุ่มยังแน่นและต้องการแหวนเอาไว้ใส่ สิ่งของอีกมาก"

ธีโอดอร์วางกล่องลง "ข้าเป็ นจอมมนตราขั้นที่หกและยังต้องใช้เงินอีกมาก ข้าจะใช้พวกมันไว้

แลกเปลี่ยนสิ่ งของกับผูอ้ ื่น"

เซียวอวีจ๋ อ้ งเข้าไปในดวงตาของเขา "ท่านเป็ นถึงจอมมนตราขั้นที่หก ทว่ากลับตระหนี่ถี่เหนียว

นัก เป็ นสิ่ งของใดถึงจําเป็ นต้องใช้แหวนมากมายถึงเพียงนั้น?"

ธีโอดอร์ยกมือขึ้นลูบคาง "ใครบ้างที่ไม่อยากรํ่ารวยและมัง่ คัง่ ? เจ้าเองก็ตอ้ งใช้จ่ายหากว่าเจ้ายัง

มีชีวติ อยู่ ยิง่ จอมมนตาเช่นข้าแล้วยิง่ แล้วใหญ่ เจ้าทราบหรื อไม่วา่ ข้าต้องการเงินอีกมากเท่าใด
สําหรับการทดลองของข้า? เจ้าคิดว่าข้าจะอยุไ่ ด้โดยปราศจากเงินตรางั้นหรื อ?"

เซียวอวีโ๋ บกมือ "แล้วกันไปเถอะ ข้าจะรับไปห้าส่ วน และที่เหลือยกให้ท่าน นอกจากนี้ขา้ ยังจะ

ให้เกราะเวท...มันไม่จาํ เป็ นสําหรับท่าน แต่ท่านสามารถเก็บมันไว้ดูเล่นได้"
เซียวอวีม๋ ีเกราะเซ็ตที-หนึ่งจํานวนมาก ดังนั้นเขาจึงสามารถแจกพวกมันได้อย่างมือเติบ ส่ วน
ใหญ่แล้วเขาล้วนมอบให้กบั ผูค้ นใกล้ชิด ธีโอดอร์น้ นั เป็ นจอมมนตราขั้นที่หก ดังนั้นเกราะเวท
จึงไร้ประโยชน์สาํ หรับเขา ทว่าเขาก็ยงั มีหน้ามีตาหากมีมนั ไว้ในครอบครอง

ธีโอดอร์รับเกราะไปดูก่อนจะมองเซียวอวี๋ "เจ้าไปปล้นรังมังกรมาจริ งๆ?"

เซียวอวีเ๋ กาศีรษะ "ข้าดูแข็งแกร่ งถึงเพียงนั้นหรื อ? ท่านคิดว่าข้าสามารถไปบุกถํ้ามังกรได้

จริ งๆ? สมบัติเหล่านี้ลว้ นได้รับมาโดยบังเอิญ"

เซียวอวีม๋ กั ใช้การออกผจญภัยมาเป็ นข้ออ้างในการได้รับสมบัติต่างๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทํา

อย่างไรได้นอกจากมองเซี ยวอวีด๋ ว้ ยความอิจฉา

ธีโอดอร์ผงกศีรษะ "เจ้าพอจะต่อกรกับมันได้.."

เซียวอวีถ๋ ามออกไป "ท่าหมายความว่าท่านเคยสู ้กบั มังกรมาแล้ว?"

ธีโอดอร์พยักหน้า "เพียงไม่กี่ครั้ง...มังกรนั้นดูลึกลับและทรงพลัง ทว่ามนุษย์ที่แข็งแกร่ งก็ไม่ได้

ด้อยไปกว่ากันเลย มันเป็ นเพียงเพราะพวกมันเกิดมาพร้อมความแข็งแกร่ งและมนุษย์ส่วนใหญ่
ไม่อาจต่อกรในวัยที่ทดั เทียมกัน ดังนั้นพวกเขาจึงรู ้สึกกลัว"

คํากล่าวของธีโอดอร์ทาํ ให้เซียวอวีเ๋ กิดความสนใจขึ้นมา "ท่านแข็งแกร่ งเทียบได้กบั มังกรที่

แท้จริ งงั้นหรื อ?"
ธีโอดอร์ปิดเปลือกตาลงรําลึกความหลัง "ข้าเคยออกผจญภัยกับสหายของข้าเมื่อครั้งยังหนุ่ม ข้า
ได้ต่อสู ้กบั มังกรขั้นที่สาม ทว่าข้าก็ตอ้ งพบกับความเสี ยใจ หลังจากนั้นข้าก็ได้ต่อสู ้กบั มังกรสี น้ าํ
เงินขั้นที่สี่และได้สังหารมันลงตอนที่ขา้ เป็ นจอมมนตราขั้นที่หกพร้อมผูต้ ิดตาม ครั้งที่สาม ข้าได้
พบกับมังกรขั้นที่หา้ ทว่าพวกเราไม่ได้ต่อสู ้กนั ข้าได้เจรจากับมันและได้รับสิ่ งของมาเล็กน้อย
มันดีกว่าที่เราทั้งสองจะต่อสู ้กนั นอกจากนี้ขา้ ยังไม่อาจสังหารมันได้โดยไม่ได้รับแผลฉกรรจ์"
เซียวอวีเ๋ คยได้ยนิ เรื่ องราวของมังกร ทว่าเขาไม่คิดว่าจะได้พบกับผูท้ ี่สามารถต่อกรกับพวกมันได้
จอมมนตราขั้นที่หกนั้นช่างยอดเยีย่ ม ธีโอดอร์สามารถพูดถึงเรื่ องการสังหารพวกมันออกมาได้
ราวกับพวกมันเป็ นเพียงหมาแมว

"ท่านสามารถเอาชนะมังกรได้โดยลําพังงั้นหรื อ?" เซียวอวีถ๋ ามขึ้นอีก

ธีโอดอร์ตอบคํา "มันยากที่จะกล่าว นัน่ ขึ้นอยูก่ บั ประเภทของมังกร บางชนิดนั้นแข็งแกร่ งอย่าง

มาก นอกจากนี้มงั กรยังไม่ประมาทในผูท้ ี่กา้ วไปถึงขั้นที่หก โดยปกติแล้ว ทั้งสองมักจะ
หลีกเลี่ยงที่จะปะทะกัน สงครามสร้างความสู ญเสี ยต่อทั้งสองฝ่ าย จอมมนตราไม่ใช่สิ่งมีชีวติ อัน
เล็กจ้อยในสายตามังกร ทว่ามันมองว่าเป็ นผูท้ ี่สามารถทัดเทียมพวกมัน"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ เขาเข้าใจแล้วว่าความแข็งแกร่ งนั้นคือทุกอย่างบนโลกใบนี้ มนุษย์ที่สามารถ

บรรลุถึงระดับสู งสุ ดได้จะเปรี ยบดังมังกร!

"มังกรของข้าสามารถเติบโตไปเป็ นประเภทใด?" เซียวอวีก๋ าํ ลังพูดถึงมังกรน้อย มังกรน้อย

ยังคงหลับปุ๋ ยอยูใ่ นอ้อมแขนของลีอา มันกําลังอยูใ่ นวัยกําลังโต ดังนั้นจึงต้องการพักผ่อนที่มาก
เซียวอวีไ๋ ด้ฝึกฝนมันอย่างหนัก มันต้องเผชิญกับสิ่ งต่างๆมากมายดังนั้นย่อมต้องการการพักผ่อน
ที่สูง
ธีโอดอร์ยมิ้ "เจ้าหนูนนั่ มีสายโลหิตที่ดี ทว่าน่าเสี ยดายที่มนั เป็ นเพียงลูกผสม มันสื บสายโลหิต
มาจากมังกรสี ชาด หากว่าเจ้าสามารถหาโลหิตจากหัวใจมังกรมาได้ เช่นนั้นสายเลือดของมันก็
อาจตื่นขึ้นมาและกลายเป็ นมังกรที่แท้จริ ง"

เซียวอวีต๋ าเป็ นประกาย "ข้ารู ้จกั สิ่ งนี้ ทว่าข้าจะไปหาโลหิตจากหัวใจมังกรได้จากที่ใด? มังกร

ช่างหายาก ยิง่ ไปกว่านั้นข้ายังไม่อาจเอาชนะได้เมื่อพบเจอ"

ธีโอดอร์จอ้ งเขากลับ "ข้าเคยสังหารมังกร ดังนั้นข้าจึงได้เก็บโลหิตของมันเอาไว้ใช้ในภายหลัง"

เซียวอวีต๋ กตะลึง "ท่านหมายความว่าท่านมีมนั อยู?่ " เซียวอวีท๋ ราบว่าหากได้รับหยดโลหิตจาก

หัวใจของมังกรมา เช่นนั้นมังกรน้อยก็สามารถกลายเป็ นมังกรที่แท้จริ งได้ ซึ่ งในกรณี น้ ีเขาก็จะมี
มังกรที่แท้จริ งเป็ นสัตว์เลี้ยง

ธีโอดอร์ไม่ได้ตอบคํา หากแต่ยงั คงจิบไวน์จากแก้ว

"สิ่ งใดที่ท่านต้องการ? โปรดกล่าวมาตามตรง" เซี ยวอวีท๋ ราบธีโอดอร์ยอ่ มต้องการบางสิ่ ง

ธีโอดอร์ยมิ้ "คนฉลาดมักพูดคุยด้วยง่าย แหวนมิติอีกสี่ สิบวง"

เซียวอวีข๋ บคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "ตกลง"

"เจ้าเป็ นคนหนุ่มที่ฉลาด" ธีโอดอร์ยมิ้

ธีโอดอร์ตอ้ งใช้แหวนมิติในการแลกเปลี่ยนไอเทมเวทมนตร์ระดับสู ง ดังนั้นนี่จึงเปรี ยบดัง่ สกุล
เงินของเขา เขายังสามารถนํามันไปแลกกับสิ่ งอื่นๆได้

"ท่านจะช่วยข้าจัดการโลหิตได้หรื อไม่?" เซียวอวี๋ไม่ทราบวิธีการ ดังนั้นเขาจึงต้องการใช้

ประโยชน์จากการที่มีธีโอดอร์อยูท่ ี่นี่ให้มากที่สุด

ธีโอดอร์ตอบคํา "ข้าเหนื่อยและต้องการพักผ่อนเล็กน้อย พรุ่ งนี้พวกเราค่อยมาจัดการมัน...โอย

ข้าอายุมากแล้วจริ งๆ"

ธีโอดอร์หยิบกล่องและออกจากห้องไป

"เฮ้! ยังมีแหวนของข้าอีกสิ บวงอยูใ่ นนั้น!" เซียวอวี่มองไปยังธีโอดอร์ที่ "ลืมเลือน" แหวนสิ บวง

ของเขา

"ข้าจะให้คมั ภีร์เวทมนตร์แทนพวกมัน จะมีมือสังหารถูกส่ งมาโจมตีเจ้า มันจะสามารถช่วยเจ้า

ได้" ธีโอดอร์ไม่ได้หนั กลับมา

"ไม่ตกลง! ไม่สาํ หรับแหวนมิติสิบวง! ท่านไม่รู้จกั กฏหมายคุม้ ครองผูบ้ ริ โภคหรื อ?" เซียวอวี่

ตะโกนออกมา ทว่าธีโอดอร์ได้จากไปแล้ว

เซียวอวีย๋ มิ้ อย่างชัว่ ร้ายหลังจากธีโอดอร์จากไป "โชคดีที่ขา้ นั้นฉลาดพอที่จะซุกแหวนไว้อีกสี่

ร้อยวง ตาแก่นนั่ คงต้องตามมาเอาชีวติ ข้าแน่ หากทราบเรื่ อง...."
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 161
BANK WUTTHIPHAN·30 พฤศจิกายน 2017

"มังกรน้อยอย่าได้หวาดกลัวเลย มันจะเจ็บเล็กน้อยแต่เจ้าจะกลายเป็ นมังกรที่แท้จริ ง" ลีอากล่าว

ปลอบประโลมเมื่อเห็นแววตาที่หวาดกลัวของมัน มังกรน้อยมองไปที่อกั ขระวงเวทขนาดใหญ่
ขณะที่ตวั สั่นงันงก

โชคดีที่ธีโอดอร์อยูท่ ี่นี่ มิเช่นนั้นเซียวอวีค๋ งไม่อาจฉี ดโลหิตจากหัวใจมังกรให้กบั มังกรน้อยได้

มันจะได้ผลน้อยลงหากป้ อนให้มนั กินเข้าไป หลังจากธีโอดอร์สร้างวงเวทขึ้นมา ธีโอดอร์ก็
ขอให้ลีอานําร่ างของมันไปวางไว้ที่ตรงกลางวงเวทและมัดมันเอาไว้ดว้ ยโซ่ เขาต้องป้ องกัน
ไม่ให้มงั กรน้อยเคลื่อนไหวชัว่ คราว

มังกรน้อยมองไปที่ลีอาและเซียวอวีด๋ ว้ ยแววตาอ้อนวอนหลังจากที่ถูกจับมัด ลีอายังคงกล่าว

ปลอบประโลมและลูบมังกรน้อยให้ผอ่ นคลาย

"ใยเจ้าทั้งสองจึงดูวิตกนัก? ข้าไม่ได้กาํ ลังจะฆ่ามันเสี ยหน่อย" ธีโอดอร์บอกให้ลีอาและเซียวอวี๋

ถอยออกมาจากวงเวท หลังจากนั้นเขาก็เริ่ มลงมือร่ ายเวทมนตร์ คลื่นแสงเริ่ มหลัง่ ไหลออกมาจาก
วงเวทและห่อหุม้ เอาไว้ ร่ างของมังกรน้อยถูกพลังลึกลับบีบขณะที่มีเสี ยงลึกลับดังออกมาจากวง
เวท

ธีโอดอร์นาํ กล่องใบหนึ่งออกมาจากแหวนมิติ เขาโยนมันลงไปในวงเวท ฝาของกล่องได้เปิ ด

ออก หัวใจขนาดเท่าศีรษะของมนุษย์พลันกระดอนออกมา มันยังคงเต้นเป็ นจังหวะ
"ว้าว มันเป็ นหัวใจของมังกรจริ งๆ? มันยังคงเต้นอยูแ่ ม้วา่ มังกรตัวนั้นจะตายไปเนิ่นนานแล้ว"
เซียวอวีต๋ กตะลึง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ทราบว่าธีโอดอร์ได้ใช้สิ่งพิเศษในการสร้างกล่องที่
สามารถเก็บรักษาให้หวั ใจยังคงเต้นได้อยู่ มิเช่นนั้นหัวใจคงเผ่าเฟะไปแล้ว

หัวใจของมังกรลอยอยูเ่ หนือร่ างของมังกรน้อยและเริ่ มเต้นแรงขึ้น หลังจากนั้นมันก็เริ่ มหลัง่

เลือดออกมา คลื่นแสงชักนําหยดเลือดนั้นวิง่ ผ่านร่ างของมังกรน้อยก่อนจะซึมเข้าไปในร่ างของ
มัน มังกรน้อยดูเหมือนจะเจ็บปวดทรมาณอย่างยิง่ มันส่ งเสี ยงร้องออกมา เสี ยงของมันยิง่ ดังมาก
ขึ้นเมื่อหยดเลือดได้ซึมผ่านผิวหนังเข้าไป ในบางครั้งเสี ยงร้องของมันยังแปรเปลี่ยนเป็ นเสี ยง
คํารามของสัตว์ร้าย มันยากที่จะจินตนาการได้วา่ มังกรน้อยที่มีร่างเล็กตัวนี้สามารถเปล่งเสี ยง
คํารามที่ทรงพลังเช่นนี้ออกมาได้

คลื่นคํารามที่ออกมาสามารถทําให้โต๊ะไม้เกิดรอยแตกขึ้นหากไม่ใช่วา่ วงเวทได้กกั พลังของมัน

เอาไว้ก่อนแล้ว

นี่คือความแข็งแกร่ งของมังกรงั้นหรื อ?

มังกรน้อยได้ร้องคํารามออกมาอย่างคลุม้ คลัง่ เมื่อหยดเลือดค่อยๆซึมผ่านผิวหนังของมันเข้าไป

ขั้นตอนนี้ดาํ เนินต่อเนื่องไปนานกว่า 10 นาทีจนกระทัง่ หยดเลือดหยดสุ ดท้ายซึมเข้าไปในร่ าง
ของมังกรน้อย ในขณะเดียวกันหัวใจของมังกรก็ร่วงหล่นลงมา

ร่ างกายของมังกรน้อยเริ่ มขยายใหญ่ข้ ึน โซ่ที่รัดพันรอบร่ างพลันถูกฉีกกระชาก มันกลายเป็ น

มังกรที่มีขนาดใหญ่กว่าเดิม ดวงตาสี แดงเข้มหันมามองเซียวอวี๋

กรรร~~
ดูเหมือนว่ามังกรน้อยได้สูญเสี ยสติสัมปชัญญะและจิตใจไป มันคํารามและพุง่ เข้าหาเซียวอวี๋

เซียวอวีท๋ ้ งั ประหลาดใจและตกตะลึง หากว่ามังกรน้อยพุ่งชนเขา เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

ทว่าเพียงวิง่ ไปได้ครึ่ ง

ทางคลื่นแสงก็ปรากฏออกมาและฟาดไปยังมังกรน้อย ศีรษะของมันฟุบไปกับพื้นและสิ้ นสติไป

เซียวอวีผ่ อ่ นคลายลงขณะที่หนั ไปมองธีโอดอร์ จอมมนตราเช่นเขาสามารถจัดการทุกอย่างได้
อย่างง่ายดาย

มังกรน้อยสะลึมสะลือ หลังจากนั้นร่ างของมันก็ค่อยๆหดเล็กลงจนกลับมามีขนาดเท่าเดิม

"เป็ นเช่นไร เจ้าเห็นแล้วหรื อไม่? ข้าช่วยให้เจ้าได้มงั กรที่แท้จริ งแล้ว เจ้าจะยังตระหนี่เรื่ อง

แหวนมิติสิบวงไปใย" ธีโอดอร์กล่าวออกมาด้วยความภาคภูมิ

"เอาเถอะ มอบคัมภีร์เวทให้ขา้ 800 ม้วนและข้าจะทําเป็ นลืมเรื่ องแหวนเหล่านั้น" เซียวอวีอ๋ ุม้

ร่ างมังกรน้อยขึ้นมา

"เจ้าทราบหรื อไม่วา่ มันอย่างไร? ผูใ้ ช้มนตราทุกคนจะร่ วมมือกันต่อต้านข้าหากเจ้านํามันไปใช้

แม้สักม้วนหนึ่ง! ดินแดนไลอ้อนที่อ่อนแอของเจ้าจะถูกทําลายทันที หากเจ้าใช้เวทต้องห้ามโดย
ไม่คิดหน้าคิดหลัง!" ธีโอดอร์ตาํ หนิเซียวอวี๋
"ตกลง คัมภีร์ปกติ 500 ม้วน" เซียวอวีไ๋ ม่ทราบเรื่ องของเวทมนตร์มากนัก ดังนั้นเขาจึงเพียง
แค่ลดจํานวนของมันลง

"ข้าไม่มีคมั ภีร์ถึง 500 ม้วนหรอก" ธีโอดอร์หยิบกระเป๋ าใบเล็กออกมาจากแหวนมิติและโยน

มันให้กบั เซียวอวี๋ "มีมากกว่า 80 ม้วนอยูใ่ นนั้น พวกมันเป็ นคัมภีร์ระดับกลาง อย่าใช้พวกมัน
พรํ่าเพรื่ อ เจ้าจะทราบความหมายของข้าหลังจากที่ได้ใช้พวกมันไปม้วนหนึ่ง"

"เพียงแค่แปดสิ บงั้นหรื อ?" เซียวอวี๋กล่าวด้วยความผิดหวัง

"งั้นเอาคืนมา" ธีโดอร์เอื้อมมือมาจะคว้ากระเป๋ า

เซียวอวีร๋ ี บยัดมันเข้าแหวนมิติของตนเองอย่างรวดเร็ว "ท่านเป็ นถึงจอมมนตราขั้นที่หกเชียวนะ!

ท่านสามารถสร้างคัมภีร์เวทได้เป็ นพันๆม้วน ท่านยังกล้าเรี ยกตนเองเป็ นจอมมนตราได้อย่างไร
หากมอบให้ขา้ เพียงแปดสิ บม้วน?"

ธีโอดอร์จอ้ งตาเซียวอวี๋ "เจ้าคิดว่าข้านัง่ สร้างคัมภีร์ท้ งั วันทั้งคืนโดยไม่หยุดพักหรื อ? เมื่อใดกัน

ที่เจ้าคิดว่าข้าไม่จาํ เป็ นจะต้องพักผ่อน?"

เซียวอวีพ๋ ลันหันเหหัวเรื่ อง "เอาเถอะๆ ตาเฒ่า ช่วยข้าหน่อยสิ ตระกูลของคู่หมั้นข้าต้องการเชิญ

ท่านไปเป็ นแขก"

ธีโอดอร์ยกมือขึ้นทั้งสองข้าง "สิ บวง"

"เพ้ย! เหตุใดท่านจึงคิดถึงแต่เรื่ องเงินทอง?" เซียวอวีแ๋ ทบจะอาละวาดออกมา

ธีโดอร์ตอบคํา "ไร้สาระ! ข้ากระทัง่ ไม่ไปเป็ นแขกของตระกูลอื่นๆแม้พวกเขาจะเสนอแหวนมิติ

ให้"

เซียวอวีก๋ ดั ฟัน "ตาเฒ่า ระวังหน่อยมิฉะนั้นจะ..."

ธีโอดอร์แค่นเสี ยง "มิฉะนั้นข้าจะลบดินแดนไลอ้อนออกไป"

"ท่านช่างหยาบคายนัก...." เซียวอวี๋กล่าวต่อ "ห้าวง....นอกจากนี้ท่านจะต้องรับคู่หมั้นและ

น้องสาวข้าเป็ นศิษย์"

ธีโดอร์ส่ายศีรษะ "ข้าไม่รับลูกศิษย์...อย่างดีที่สุด ข้าเพียงชี้แนะได้เล็กน้อย.."

เซียวอวีห๋ วั เราะเยาะ "ข้าไม่ได้ตอ้ งการให้ท่านรับพวกนางเป็ นลูกศิษย์จริ งๆ...พวกนางจะเป็ น

เพียงแต่ในนามเท่านั้น....ข้าไม่ตอ้ งการให้ผอู ้ ื่นมาข่มเหงรังแกพวกนางได้"

ธีโดอร์พยักหน้า "แปดวง จ่ายมา"

เซียวอวีด๋ ่าทอออกมาทันที "ท่านกําลังใช้ฐานะจอมมนตราขั้นที่หกกรรโชกทรัพย์ผอู ้ ื่น!"

"ผูใ้ ช้มนตราจะฝึ กฝนเวทมนตร์ได้อย่างไรหากพวกเขาไม่มีเงินทอง?....แปดวง" ธีโดอร์ตอบ
ด้วยสี หน้าเรี ยบเฉย

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 162

BANK WUTTHIPHAN·30 พฤศจิกายน 2017

สมาชิกทุกคนในตระกูลหลินล้วนเข้าร่ วมงานนี้ แม้กระทัง่ ตัวแกรนดยุคของดินแดนแลนเช

สเตอร์กย็ งั มาด้วยตัวเองเนื่องเพราะการมาของธีโอดอร์ เหล่านักเรี ยนจากสถาบันเวทมนตร์และ
สถาบันอัศวินล้วนเบียดเสี ยดกันอยูด่ า้ นนอกตระกูลหลิน เพื่อรอยลโฉมหน้าของธีโอดอร์ จอม
มนตราขั้นที่หกนั้นเป็ นตัวตนที่ยนื อยุบ่ นจุดสู งสุ ดของห่วงโซ่ ดังนั้นจึงมีผคู ้ นนับไม่ถว้ นภายใน
ทวีปแห่งนี้ที่เทิดทูนบูชาพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิง่ เหล่านักผจญภัยหนุ่มต่างตื่นเต้นที่จะได้พบ
เขา มีการทะเลาะวิวาทเกิดขึ้นไม่ต่าํ กว่าสิ บครั้งในการแย่งชิงตําแหน่งที่จะสามารถมองเห็นธี
โดอร์ได้อย่างชัดเจน

หลินอ้าวเทียนยังคงไม่เชื่อว่าปรมาจารย์ธีโดอร์จะมาที่ตระกูลของเขาในฐานะแขกจริ งๆ นี่
นับเป็ นเกียรติถึงเพียงไหน? กระทัง่ ตัวแกรนดยุคของแลนเชสเตอร์ แพนเชฟก็ยงั ไม่สามารถ
ได้รับเกียรติน้ ี อันที่จริ ง แพนเชฟได้มาที่โรงแรมทันทีที่ได้ยนิ ว่าธีโอดอร์มายังเมืองไชน์ อย่างไร
ก็ตาม ธีโดอร์ปฏิเสธที่จะให้เขาเข้าพบ ถึงกระนั้นแพนเชฟก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคือง เขาจําเป็ นที่
จะต้องรอไปพบปรมาจารย์ที่บา้ นตระกูลหลิน

ผูใ้ ดจะสามารถนิ่งเฉยอยูไ่ ด้หากมีจอมมนตราที่ยงิ่ ใหญ่กาํ ลังเดินทางมาเป็ นแขก?

รถม้าอันหรู หราของเซี ยวอวีไ๋ ด้เข้าจอดที่หน้าคฤหาสน์ของตระกูลหลินในตอนเย็น มีนกั รบ

ออร์ค 50 ตนและนักล่า 50 ตนขนาบข้างขบวนรถเพื่ออารักขา ปิ ดท้ายขบวนด้วยทัพพลเดิน
เท้าในฐานะขบวนเกียรติยศ นี่คือการขับเน้นภาพลักษณ์และฐานะของธีโอดอร์
ทุกคนต่างถอยกลับไปหลบข้างทางเมื่อเห็นขบวนรถเคลื่อนตัวผ่าน

เซียวอวีเ๋ ป็ นคนแรกที่ลงมาจากรถม้า ลีอาออกมาเป็ นคนที่สองขณะที่อุม้ มังกรน้อยไว้แนบอก

หลังจากนั้นจึงติดตามด้วยแอนโทนีดาส ธีโอดอร์เป็ นคนสุ ดท้ายที่ลงมา ฝูงชนเริ่ มรํ่าร้องตะโกน
ออกมาเมื่อเห็นแอนโทนีดาส "ท่านปรมาจารย์ธีโอดอร์! ท่านปรมาจารย์ธีโอดอร์!...."

เซียวอวีแ๋ ละคนอื่นๆกลายเป็ นนิ่งชะงัก อันที่จริ ง แอนโทนีดาสมีผมสี ขาวอีกทั้งยังไว้เคราขาว

เขาสวมใส่ เกราะเวท สวมชุดคลุมจอมเวทย์และถือไม้เท้า ผูค้ นจึงเกิดความเข้าใจผิดขึ้น เทียบ
กับธีโอดอร์ที่สวมชุดคลุมทัว่ ไปแล้ว ผูค้ นส่ วนใหญ่จึงคิดว่าเขาเป็ นเพียงคนขับรถม้าหรื อบ่าวรับ
ใช้ของเซียวอวี๋ นอกจากนี้ ใบหน้าของธีโอดอร์ยงั มืดทะมึน เส้นผมของเขาพันกันยุง่ เหยิง
รอยยิม้ ของเขาดูค่อนข้างวิปลาศเล็กน้อย แล้วเขาจะเป็ นปรมาจารย์ไปได้อย่างไร? ธีโอดอร์เป็ น
ถึงจอมมนตราขั้นที่หก ดังนั้นภาพลักษณ์ของเขาย่อมต้องดูดี

มันเป็ นการต้อนรับที่ยอดเยีย่ ม ทว่าผูค้ นส่ วนใหญ่ลว้ นไม่เคยพบเห็นธีโอดอร์มาก่อน

"มองดูท่านปรมาจารย์ธีโอดอร์สิ! โอ มองดูสภาวะนัน่ ! เขาช่างสมกับเป็ นปรมาจารย์จริ งๆ!"

"ถูกแล้ว! ช่างเป็ นบุญของข้าที่ได้พบท่านธีโอดอร์ครั้งหนึ่งในชีวติ ! ข้าจะบันทึกลงใน

พินยั กรรมของตระกูลบอกลูกบอกหลานว่าครั้งหนึ่งข้าได้เห็นท่านธีโอดอร์ดว้ ยสองตานี้ มา
ควักลูกตาข้าไปเก็บเร็ว!"

"เพียงรู ปลักษณ์อนั สง่างามและสู งส่ งนัน่ ก็บอกได้แล้วว่าท่านเป็ นตัวตนที่สุดยอดเพียงใด!"

"มองดูชายซอมซ่อที่อยูด่ า้ นหลังของท่านสิ นัน่ จะต้องเป็ นเด็กหิ้วรองเท้าของท่านปรมาจารย์
แน่ๆ!"

"แน่นอนอยูแ่ ล้วว่าเขานั้นเป็ นเพียงบ่าวรับใช้! หรื อบางทีอาจจะเป็ นบ่าวรับใช้ของแกรนดยุค ว่า

กันว่าคู่หมั้นของท่านแกรนดยุคก็คือ โฉมงามอันดับหนึ่งของสถาบันเวทมนตร์!"

"หยุดก่อน!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาขณะกวาดสายตามองฝูงชน เมื่อเห็นว่าเรื่ องราวชักจะไปกัน

ใหญ่

ฝูงชนหยุดเสี ยงลงทันทีที่เซียวอวีต๋ ะโกนออกมา พวกเขาเห็นว่าเซียวอวีม๋ ากับธีโอดอร์ ดังนั้น

พวกเขาจึงเชื่อว่าเซียวอวีจ๋ ะต้องมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้ นบางอย่าง อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคง
มองไปที่แอนโทนีดาสด้วยความตื่นเต้น

เซียวอวีก๋ ระแอมไอสองครั้งก่อนจะชี้มือไปยังธีโอดอร์ "เขาคือ...ท่านธีโอดอร์!"

เกิดความเงียบขึ้นเนื่องเพราะพวกเขากําลังตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ถนนทั้งสายราวกับร้างผูค้ นไป

ในทันที พวกเขาไม่ทราบจะเอ่ยคําใดออกมา

กระทัง่ ตัวแพนเชฟที่มาคอยต้อนรับธีโอดอร์กย็ งั แข็งค้าง เขาดีใจที่ตนไม่ได้หุนหันพลันแล่น

กระทําการใดไปก่อนหน้า หลินอ้าวเทียนทราบอยูแ่ ล้วว่าแอนโทนีดาสไม่ใช่ธีโอดอร์เพราะครั้ง
ที่แล้วแอนโทนีดาสก็มาพร้อมเซียวอวี๋
"ทุกคน! ขอบใจที่พวกเจ้ามารอต้อนรับข้าเช่นนี้ ทว่าถึงเวลาที่ขา้ จะต้องเข้าไปแล้ว" ธีโอดอร์
หัวเราะออกมาขณะโบกมือก่อนจะก้าวเดินไปยังประตู ผูค้ นจึงเริ่ มกลับมาตอบสนองอีกครั้ง

แพนเชฟและหลินอ้าวเทียนรี บเข้ามากล่าวทักทายธี โอดอร์ คนอื่นๆในฝูงชนเองก็เริ่ มตะโกน

ออกมา "ท่านปรมาจารย์ธีโอดอร์! ได้โปรดอย่าเพิ่งไป! ให้โอกาศพวกเราได้เห็นตัวท่านสัก
เล็กน้อย!"

"อะฮ่า ข้ารู ้อยูแ่ ล้วหรอกว่าเขาคือ ท่านปรมาจารย์ธีโอดอร์!"

"ดูชายผูท้ ี่ตอ้ งการจะเลียนแบบท่านปรมาจารย์สิ! เขามันก็แค่คนเลียนแบบ!"

แอนโทนีดาสนั้นเป็ นผูบ้ ริ สุทธิ์ แต่ทุกคนก็เริ่ มจะต่อว่าเขา คนเหล่านี้ตอ้ งโทษตัวเองไม่เห็นภูเขา

ไท่ซาน และพยายามจะกล่าวตําหนิแอนโทนีดาสเพื่อแก้อาการเก้อเขิน เซียวอวีร๋ ี บเข้าไปกล่าว
ปลอบแอนโทนีดาส "ผูอ้ าวุโส อย่าได้ใส่ ใจพวกเขาเลย พวกเขาจะต้องคุกเข่าอ้อนวอนบูชาท่าน
หากได้รับทราบตัวตนที่แท้จริ งของท่าน!"

ซึ่งเซียวอวี๋กไ็ ม่ได้กล่าวโป้ ปดแต่อย่างใด หากมีคนทราบว่าแอนโทนีดาสฟื้ นคืนชีพขึ้นมาจาก

หนึ่งหมื่นปี ก่อน เช่นนั้นผูค้ นก็จะเทิดทูนบูชาเขา แอนโทนีดาสไม่ได้เป็ นเพียงจอมมนตรา
หากแต่เรี ยกได้วา่ เป็ นพระเจ้าของโลกใบนี้...

แอนโทนีดาสเพียงลูบเครา "ข้าไม่ได้ใส่ ใจแต่อย่างไร....มันเป็ นแค่นามนามหนึ่ง..."

มีไข่ถูกขว้างเข้ามาทันทีที่แอนโทนีดาสกล่าวจบ เซี ยวอวีร๋ ี บเข้าไปคว้ามันไว้กลางอากาศก่อนจะ
เขวี้ยงมันกลับไป อย่างไรก็ตาม สี หน้าของแอนโทนีดาสได้เปลี่ยนไปแล้ว ดูเหมือนว่าแอนโทนี
ดาสจะไม่ได้ปล่อยวางดังเช่นที่แสดงออก แม้ธีโอดอร์จะยังคงพูดคุยกับแพนเชฟและหลินอ้าว
เทียน หากแต่เขาก็ยงั คอยชําเลืองมาที่แอนโทนีดาสเป็ นบางครั้ง

เซียวอวีไ๋ ด้แนะนําตัวตนของแอนโทนีดาสว่าเขาเป็ นผูใ้ ช้มนตราที่เขาว่าจ้างมาและมีชื่อว่าแอน

โทนีดาส ธีโอดอร์มีความสงสัยในเรื่ องนี้ เขาได้ทาํ นายอนาคตและคําทํานายก็บอกว่าตัวตนใน
ตํานานจะกลับมา หากแต่เขาก็ไม่ทราบว่าเมื่อใดและมาในรู ปแบบใด อย่างไรก็ตาม เขาไม่เชื่อว่า
แอนโทนีดาสก็คือแอนโทนีดาสตัวจริ งเนื่องเพราะเขายังเป็ นเพียงผูใ้ ช้มนตราระดับสู งสุ ดของ
ขั้นที่สอง แอนโทนีดาสในตํานานจะมีระดับเพียงขั้นที่สองได้อย่างไร?

ความแข็งแกร่ งของแอนโทนีดาสได้เสื่ อมถอยลงหลังจากผ่านไปหมื่นปี งั้นหรื อ?

ธีโอดอร์ได้สังเกตกรอมและทิรันด้าด้วยเช่นกัน มีออร์คและเอลฟ์ จํานวนมากในประวัติศาสตร์ที่

เรี ยกว่า กรอมและทิรันด้า นัน่ ก็เพราะมันเป็ นชื่อตั้งแต่ครั้งโบราณ ดังนั้นหากว่าตัวตนในตํานาน
ทั้งสามกลับมาแล้ว เช่นนั้น เหตุใดทั้งสามจึงปรากฏตัวขึ้นที่ดินแดนของเซียวอวี?๋ หรื อพวกเขา
ต้องผ่านการฝึ กฝนใหม่ต้ งั แต่แรกเริ่ ม?

ธีโอดอร์ได้สอบถามจากลีอาอยูบ่ ่อยครั้งเกี่ยวกับเรื่ องนี้ ทว่าลีอาได้บอกกับเขาว่า เซียวอวีไ๋ ด้ต้ งั

ชื่อให้กบั พวกเขาเช่นนั้นเพื่อที่จะสามารถควบคุมพวกออณื คและเอลฟ์ ในดินแดนของเขาได้

ทุกอย่างดูคล้ายสมเหตุสมผลและไม่สมเหตุสมผลในเวลาเดียวกัน เขาไม่ทราบว่าความจริ งเป็ น

เช่นไร นอกจากนี้ เขาทราบว่าตนไม่อาจมุ่งเน้นไปที่ประเด็นเหล่านี้ เนื่องเพราะนัน่ จะทําให้
เซียวอวีต๋ กอยูใ่ นอันตราย เขาไม่ตอ้ งการที่จะคาดเดาสุ่ มสี่ สุ่มห้าด้วยเช่นกัน
ด้วยเหตุน้ นั เอง เขาจึงจงใจปล่อยให้ลีอาได้ติดตามอยูข่ า้ งกายเซี ยวอวี๋ หากว่าพวกเขาเป็ นตัวจริ ง
เช่นนั้นลีอาก็จะมีส่วนร่ วมในเหตุการณ์ที่กาํ ลังจะเกิดขึ้น

"อา....ข้าแก่มากแล้วจริ งๆ เหตุใดข้าจึงต้องใส่ ใจมันด้วยเล่า? ปล่อยให้มนั เป็ นเรื่ องของ

โชคชะตาเถอะ" ธีโอดอร์หรี่ ตาลงขณะที่ยมิ้ ออกมา เขาเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลหลินพร้อม
กับแพนเชฟและหลินอ้าวเทียน....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 163

BANK WUTTHIPHAN·2 ธันวาคม 2017

ทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับอาหารมื้อเย็น ธีโอดอร์ไม่ได้มีลกั ษณะของปรมาจารย์อีกต่อไป เขา

ราวกับตาแก่ขา้ งบ้านที่มาร่ วมดื่มฉลองในงาน ผูค้ นรู ้สึกยกย่องธี โอดอร์ในจุดนี้ ธีโอดอร์ไม่ได้
ใส่ ใจกับคําสรรเสริ ญเยินยอใดๆ เขาเพียงปล่อยให้มนั เข้าหูซา้ ยทะลุหูขวา

ธีโอดอร์เคยได้ยนิ เสี ยงสรรเสริ ญมามากมายในช่วงชีวติ ของเขาจนกระทัง่ เขาไม่รู้สึกใดๆอีก

ต่อไป เหล่าผูท้ ี่ชื่นชมเขาต่างระมัดระวังถ้อยคําและไม่กล้าไม่ให้ความเคารพเขา ในตอนท้ายของ
มื้ออาหาร ธีโอดอร์กป็ ระกาศออกมาว่าเขาได้รับหลินมู่เสวีย่ และมู่หานเป็ นศิษย์ของเขา เขายัง
สัญญาว่าจะชี้แนะให้กบั พวกนางสักเล็กน้อย

ผูใ้ ช้มนตรานับไม่ถว้ นภายในงานล้วนรู ้สึอิจฉาพวกนาง นับเป็ นเกียรติอย่างยิง่ ที่ได้เป็ นถึงศิษย์

ของธีโอดอร์ ทุกคนล้วนทราบดีวา่ ธีโอดอร์ไม่เคยรับผูใ้ ดเป็ นศิษย์ นอกจากนี้ ธีโอดอร์ยงั กล่าว
ด้วยว่าที่เขารับพวกนางเป็ นศิษย์ในครั้งนี้กเ็ นื่องเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเซียวอวีแ๋ ละ
ยังรับแหวนมิติจาํ นวนมากเป็ นของขวัญ เซี ยวอวีไ่ ด้มอบแหวนมิติส่วนที่เหลืออีกห้าสิ บวง
ให้กบั ธีโอดอร์หลังจากที่เขาประกาศออกไปเช่นนั้น
.....................................

.....................................

"อะไรนะ? เขามอบพวกมันทั้งหมดให้กบั ธีโอดอร์?" ชายวัยกลางคนตะโกนออกมาขณะที่นงั่

อยูม่ ุมมืดของห้องโถง

"ขอรับ เขาทราบว่าตนเองไม่อาจเก็บไว้กบั ตัวได้ ดังนั้นเขาจึงมอบพวกมันเป็ นของขวัยให้กบั ธี

โอดอร์ ลอร์ดแห่งดินแดนไลอ้อนช่างเจ้าเล่ห์นกั "

"ธีโอดอร์....เขามอบแหวนทั้งหมดให้กบั ธีโอดอร์....ข้าจะชิงมันกลับคืนมาได้อย่างไร? มีหลาย

ชีวติ ที่ตอ้ งจ่ายออกไปเพื่อให้ได้มนั มา....พวกมันกลับถูกชิงไปโดยซึ่งหน้า....พันธมิตรเงา...พวก
มันช่างไร้ประโยชน์นกั ..." ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะโทษพันธมิตรที่ทาํ ให้เกิดเรื่ องราวเช่นนี้
ขึ้น

...................................

...................................
"ข้าลงมือช้าไป! อา! เพียงแค่กา้ วเดียว! ข้าควรไปจัดการเขาก่อนหากข้าทราบว่าเขาจะนําแหวน
ทั้งหมดไปมอบให้ธีโอดอร์!...ตอนนี้มนั สายไปเสี ยแล้ว" ชายร่ างท้วมกําลังเดินกลับไปกลับมา
อยูภ่ ายในห้องที่ไร้แสงไฟขณะที่ใบหน้าของเขาประดับไว้ซ่ ึงความเสี ยใจ

เขาได้ส่งมือกลุ่มมือสังหารออกไปหลายต่อหลายครั้งหากแต่พวกเขาก็ไม่อาจนําสมบัติกลับมา
ได้ ด้วยเหตุน้ ีเขาจึงขอร้องไปยังสาขาหลักให้ส่งมือสังหารขั้นที่สี่มา ทว่าตอนนี้มนั สายไปเสี ย
แล้ว พันธมิตรเงาแทบไม่มีโอกาศที่จะชิงแหวนเหล่านั้นจากธีโอดอร์ได้

ไม่มีผใู ้ ดกล้าลอบสังหารธีโอดอร์ ตามปกติแล้ว เหล่ามือสังหารนั้นเป็ นดาวข่มของผูใ้ ช้มนตรา

ทว่าหากการลอบสังหารเกิดความล้มเหลว เช่นนั้นหายนะก็จะบังเกิดขึ้น

จะต้องมีไอเทมปกป้ องอยุบ่ นร่ างของธีโอดอร์อย่างน้อยสี่ ถึงห้าชิ้น ซึ่งมันสามารถต้านทานการ

โจมตีพร้อมกันจากมือสังหารขั้นหกราวสี่ ถึงห้าคนได้ พวกเขาจะไปหาตัวมือสังหารขั้นที่หก
มากมายถึงเพียงนั้นได้จากที่ใด? นอกจากนี้ยงั จะต้องใช้มือสังหารและผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่หกอย่าง
น้อยนับสิ บคนในการล้อมกรอบธี โอดอร์

พันธมิตรตกอยูใ่ นสภาพไร้หนทาง

พวกเขากระทัง่ ไม่ตอ้ งการไปตามตัวเซียวอวีซ๋ ่ ึงเป็ นต้นเรื่ องเนื่องเพราะพวกเขากําลังจมอยูใ่ น

ความตึงเครี ยด

....................................

....................................
เซียวอวีน๋ ้ นั ไม่รู้เรื่ องราวใดๆ ทว่าเขาก็พอจะคาดเดาได้วา่ จะเกิดอะไรขึ้น ขุมอํานาจลึกลับได้
มอบหมายงานขนถ่ายสมบัติน้ ีให้กบั พันธมิตรเงา ซึ่งพวกเขาจะต้องทราบเรื่ องที่พนั ธมิตรเงาได้
สู ญเสี ยสมบัติไป ด้วยเหตุน้ ี ทางพันธมิตรเงาจะต้องเป็ นฝ่ ายรับผิดชอบ และแน่นอนว่าพวกเขา
ย่อมไม่ปราณี กบั กลุ่มพันธมิตรเงา

แม้วา่ พันธมิตรเงาจะทราบว่าเซียวอวีไ๋ ด้เก็บแหวนมิติไว้กบั ตัวอยูส่ องสามวงแต่พวกเขาก็ไม่คิด

ที่จะไปแย่งชิงมันกลับคืนอีก ซึ่งที่จริ งแล้วไม่มีผใู ้ ดคาดคิดว่า เซียวอวีจ๋ ะกล้าตบตาธีโอดอร์และ
ซุกแหวนไว้กบั ตัวถึงสี่ ร้อยวง

ทุกคนต่างทราบดีวา่ ธีโอดอร์น้ นั มีอารมณ์ร้าย การหลอกลวงเขานับเป็ นการรนหาที่ตาย ทว่า

พวกเขาไม่ทราบว่านิสัยใจคอของธีโอดอร์ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากผ่านมาหลายปี
นอกจากนี้เขายังมีความรู ้สึกที่ดีต่อเซี ยวอวี๋ ดังนั้นเขาย่อมไม่ลงมือต่อเซียวอวี๋ ถึงกระนั้นเซียวอว๊่
ก็ยงั สามารถฟันกําไรจนรํ่ารวย

หลังมื้ออาหาร ธีโอดอร์กย็ งั คงพักอยูท่ ี่เมืองไชน์อีกหลายวัน เขาชี้แนะหลินมู่เสวีย่ และมู่หาน ทั้ง

ยังไปเยีย่ มชมสถาบันเวทมนตร์ของเมืองไชน์ อาจารย์ใหญ่ของสถาบันนั้นเคยได้รับการชี้แนะ
จากธีโอดอร์เมื่อนานมาแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงถือได้วา่ รู ้จกั กัน

หลังจากนั้นธีโอดอร์กจ็ ากไป

ไม่มีผใู ้ ดทราบว่าธีโอดอร์กาํ ลังเดินทางไปที่ใด แต่ตามที่อาจารย์ใหญ่ของสถาบันบอกแล้ว ดู

เหมือนว่าธีโอดอร์กาํ ลังทําบางสิ่ งที่สาํ คัญที่เกี่ยวพันถึงทวีปแห่งนี้อยู่ พลังอันยิง่ ใหญ่มาพร้อม
ความรับผิดชอบอันใหญ่ยงิ่ ธีโอดอร์เป็ นหนึ่งในตัวตนเช่นนั้นในทวีปแห่งนี้ ดังนั้นเขาจึง
จําเป็ นต้องคอยปกป้ องคุม้ ครองทวีปแห่งนี้ แม้จะไม่ได้มีกฏข้อใดบัญญัติเอาไว้กต็ าม

จอมมนตราขั้นสู งมักเดินทางไปทัว่ มีหลายคนที่คาดเดาว่าจะเกิดความวุย่ วายขึ้นในไม่ชา้

.........................................

.........................................

เทียบกันแล้ว เซียวอวีก๋ าํ ลังใช้ชีวติ อย่างแสนสุ ขสบาย เขาย้ายไปพักที่ตระกูลหลินและไม่มีผใู ้ ด

กล้ามองเขาด้วยความชิงชังอีก หลินมู่เสวี่ยได้รับการยอมรับเป็ นศิษย์ทวั่ ไปของธีโอดอร์ มีผใู ้ ด
สามารถเป็ นเช่นนั้นได้บา้ ง? ดินแดนไลอ้อนกําลังอยูใ่ นช่วงตกตํ่า ทว่าธีโอดอร์น้ นั ก็เทียบได้กบั
กองทัพไร้ผตู ้ า้ นแล้ว นอกจากนี้ จากคําพูดและการกระทําของเซียวอวี๋ยงั แสดงให้เห็นว่า
ดินแดนไลอ้อนไม่ได้อยูใ่ นช่วงตกตํ่า ม้าเปกาซัสแปดตัว องค์รักษ์ออร์คและเอลฟ์ ที่มีเพียงขุน
นางยุคโบราณที่ใช้ หากเช่นพวกเขากําลังเรี ยกว่าตกตํ่าแล้วล่ะก็ เช่นนั้นในทวีปแห่งนี้กไ็ ม่มีขนุ
นางที่แท้จริ งแล้ว

ถึงกระนั้น เซียวอวีก๋ ย็ งั รู ้สึกเบื่อหน่าย ธี โอดอร์ได้ช้ ีแนะให้ม่หู านและหลินมู่เสวีย่ ดังนั้นพวก

นางจึงถูกจับแยกไปฝึ กฝนเพิ่มความแข็งแกร่ ง ขณะที่เซียวอวีถ๋ ูกทิ้งให้ตอ้ งโดดเดี่ยวอยูใ่ นบ้าน
ตระกูลหลิน เขาออกไปเดินเล่นในเมืองและมองหาช่างฝี มือเลื่องชื่อเพื่อหาดาบที่เหมาะมือ

เซียวอวีพ๋ บตัวช่างตีเหล็กที่มีชื่อของเมืองไชน์และอธิบายอาวุธที่เขาต้องการ เขายังแสดงดาบ

ของกรอมออกมา
ช่างตีเหล็กตอบกลับมา "อาวุธเล่มนี้ช่างคล้ายคลึงกับแอชบิงเกอร์ในตํานานนัก ดาบเล่มนั้นได้
สู ญหายไป แต่ภายในทวีปแห่งนี้น้ นั มีของทําขึ้นเลียนแบบมากมาย ข้าไม่มีวสั ดุดีๆอยู่ แต่หาก
ท่านต้องการของเลียนแบบดีๆสักเล่มเช่นนั้นข้าแนะนําให้ท่านลองไปดูที่โรงประมูล ข้าได้ยนิ
มาว่า โรงประมูลทัสจะจัดประมูลดาบเลียนแบบของแอชบิงเกอร์ที่ท่านอาจารย์ลากอสเป็ นผูต้ ี
ขึ้นมา"

เซียวอวีไ๋ ด้ไปยังโรงประมูลเพื่อสอบถามข้อมูล เป็ นความจริ งที่ดาบเลียนแบบจะถูกจัดประมูล

ดาบเล่มนั้นถูกตีข้ ึนจากทองคําที่หายากอย่างมาก บนตัวดาบสลักไว้ดว้ ยแถวอักขระเวทวายุและ
แสง ดังนั้นมันจึงสามารถใช้กาํ จัดอันเดดได้

เพื่อที่จะให้มนั ใกล้เคียงกับของจริ งที่สุด แถวอักขระได้ถูกสลักลงไปเพิ่มเติมเพื่อที่เมื่อดาบฟาด

ฟันออกไปแล้วจะทําให้ศตั รู เกิดผลเลือดไหล เซียวอวีจ๋ ึงตัดสิ นใจที่เข้าร่ วมการประมูลที่จะถูกจัด
ขึ้นในอีกสองวันเพือ่ ซื้อดาบเล่มนั้น

หลินอ้าวเทียนได้ทราบว่าเซียวอวีก๋ าํ ลังต้องการดาบ ดังนั้นเขาจึงไปที่งานประมูลกับเซี ยวอวีด๋ ว้ ย

ในโรงประมูล ไม่วา่ จะเป็ นผูป้ ระมูลหรื อพ่อค้า พวกเขาก็ตอ้ งไว้หน้าตระกูลหลิน ท้ายที่สุดแล้ว
หลินอ้าวเทียนก็เป็ นรองแค่เพียงแกรนดยุคของดินแดนแลนเชสเตอร์

เซียวอวีร๋ ู ้สึกตื่นเต้นอย่างมากเมื่อได้เข้ามาภายใน แม้วา่ เขาจะทราบว่ามันเป็ นเพียงของเลียนแบบ

แต่เขาก็ยงั คงต้องการมัน.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 164

BANK WUTTHIPHAN·2 ธันวาคม 2017
เซียวอวีไ๋ ด้หอ้ งพิเศษภายในโรงประมูลทันทีที่เข้ามา อํานาจนํามาซึ่งสิ ทธิพิเศษ ภายในห้องมีสิ่ง
อํานวยความสะดวกอยุอ่ ย่างครบครัน มีท้ งั อาหารและเครื่ องดื่มถูกจัดเตรี ยมเอาไว้ให้บริ การ มัน
ราวกับห้องหรู ของโรงแรม เวียวอวีจ๋ ิบไวน์จากแก้วขณะที่มองไปยังส่ วนจัดแสดงสิ นค้า สถานที่
จัดงานนั้นเต็มไปด้วยผูค้ นและตรงกลางมีโต๊ะขนาดใหญ่ต้ งั เอาไว้ เซียวอวีพ๋ ลันพบว่าภายในงาน
มีสิ่งของที่ดีอยูม่ ากมาย ดังนั้นเขาควรแลกเปลี่ยนเหรี ยญทองเอาไว้ แม้วา่ เขาจะไม่ได้กงั วลเรื่ อง
ราคา แต่การเตรี ยมเอาไว้กไ็ ม่ใช่เรื่ องเสี ยหาย

"ข้าสามารถขายสิ่ งของที่นี่ได้หรื อไม่?" เซียวอวีถ๋ ามผูร้ ับใช้

ผูร้ ับใช้น้ นั รับคํา "ได้แน่นอนขอรับ สิ่ งใดที่ท่านแกรนดยุคต้องการจะนําออกขาย?"

เซียวอวีข๋ บคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "ยุทธภัณฑ์สาํ หรับผูฝ้ ึ กยุทธ์ เซ็ตเกราะเวทสําหรับผูใ้ ช้มนตรา และชุด
นักฆ่าสําหรับมือสังหาร เจ้าสามารถนํามันออกขายได้หรื อไม่?"

ผูร้ ับใช้ตอบรับ "แน่นอนขอรับ ชุดเกราะโบราณเหล่านี้ลว้ นมีชื่อเสี ยงอย่างมาก พวกมันสมควร

ได้ราคาดี"

เซียวอวีล๋ อบคิดขึ้นในใจ "มันต้องเป็ นแบบนั้นอยูแ่ ล้ว"

"สามารถนําพวกมันออกขายภายในวันนี้เลยได้หรื อไม่?" เซียวอวีต๋ อ้ งการจะทราบว่าชุดเกราะ

เซ็ตทีหนึ่ง-นั้นมีราคาค่างวดอยูท่ ี่เท่าใด เขาจะต้องซื้อชุดเกราะเซ็ตที-สอง ที-สามเมื่อเหล่าฮีโร่ มี
ระดับเพิม่ ขึ้นอยูแ่ ล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องประเมินราคาของมันเอาไว้
"ข้าจะสอบถามผูป้ ระเมินสิ นค้าเพื่อยืนยันไอเทมของขอรับ" ผูร้ ับใช้รีบตอบอย่างรวดเร็ว เขา
ทราบว่าชุดเกราะโบราณเหล่านี้น้ นั ลํ้าค่ามากเกินไป พวกมันอาจเป็ นส่ วนหนึ่งในของสะสมหรื อ
ถูกนําไปใช้ได้เลย ชุดเกราะเหล่านี้น้ นั แน่นอนว่าเป็ นของลํ้าค่าที่สุดในงานประมูลครั้งนี้

ไม่นานหลังจากนั้นก็มีชายชราเคราขาวมาพบเซียวอวี๋ "ท่านดยุค ข้าขอตรวจดูเกราะเหล่านั้นได้

หรื อไม่?"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ได้"

"เป็ นอาชีพใดที่ท่านต้องการจะขายให้?"

เซียวอวีก๋ ล่าวว่า "บอกผูท้ ี่ให้ราคามากที่สุด ข้ามีเกราะอยูท่ ุกประเภท"

คิ้วของชายชราเลิกขึ้นเมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวี๋ เขาลอบคิดขึ้นในใจ "ดยุคท่านนี้ไปปล้นชิงมา

จากรังมังกรหรื อ?"

ชายชรายิม้ ออกมา "สิ่ งที่มีราคามากที่สุดสมควรเป็ นเซ็ตชุดเกราะของผูใ้ ช้มนตรา เซ็ตเกราะเวท

สามารถเรี ยกราคาอย่างงามจากผูใ้ ช้มนตราทั้งหลาย พวกเขาเป็ นกลุ่มลูกค้าที่ร่ าํ รวยที่สุดของโรง
ประมูลเรา"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า อย่างไรก็ตาม เขาได้มอบชุดเกราะเวทให้ มู่เสวีย่ มู่หานและธีโอดอร์ไป ดังนั้น

ตอนนี้จึงเหลือติดตัวอยูไ่ ม่มาก
"ข้ามีเกราะเวทอยูเ่ พียงชุดเดียว นอกจากนี้ ข้าตั้งใจจะเพิ่มยุทธภัณฑ์ของผูฝ้ ึ กยุทธ์และชุดนักฆ่า
ของมือสังหารเข้าไปด้วย พวกมันจะสามารถขายได้สักเท่าใด?"

เซียวอวีข๋ ยับนิ้วก่อนที่ท้ งั สามชุดจะปรากฏออกมาจากแหวนมิติ

ความสะดวกสบายของแหวนมิติน้ นั เป็ นเช่นนี้เอง

ชายลอบคิดขึ้นในใจ "เขากําลังกล่าวถึงชุดเลียนแบบนี่เอง เหตุใดจึงต้องวางท่าเช่นนั้น จนข้า

ตกใจไปครู่ หนึ่งจริ งๆ"

หากว่าเซียวอวีน๋ าํ ออกมาเพียงหนึ่งชุด เช่นนั้นเขาก็อาจจะคิดว่ามันเป็ นของจริ ง อย่างไรก็ตาม

เขาคิดว่าพวกมันเป็ นของปลอมเมื่อเซี ยวอวีห๋ ยิบพวกมันออกมาราวกับกองเสื้ อผ้ามือสอง เขาจะ
สามารถหาชุดเกราะโบราณมามากมายเช่นนี้ได้อย่างไร? กระทัง่ ให้รวบรวมมาทั้งทวีปมันก็ยงั มี
อยูไ่ ม่มาก!

อย่างไรก็ตาม ดวงตาทั้งคู่ของชายชราแทบจะถลนออกจากเบ้า

"มันคือเกราะเวทของจริ ง..." ตัวชายชรานั้นไม่ใช่ผใู ้ ช้มนตรา หากแต่กย็ งั สามารถบ่งบอกได้

เพียงผ่านตา

"แล้วข้าใยต้องนําของปลอมออกมาด้วยเล่า? ข้าจะได้รับเท่าใดจากของเหล่านี้?" เซียวอวีเ๋ อ่ย

ถาม
"นี่....เกราะเวทของท่านสามารถทําเงินได้อย่างน้อยก็หนึ่งล้านเหรี ยญทอง มันเป็ นชิ้นที่มีราคา
แพงที่สุด" ชายชราตอบคํา ในยุคนี้มีของที่ทาํ ขึ้นเลียนแบบมันอยูม่ าก

มือของชายชราสั่นเทาขณะมองดูชุดเกราะเวทของแท้ ดยุคท่านนี้ไปหามันมาจากที่ใดมากมายถึง
เพียงนี้? เขาใช่ไปปล้นรังมังกรมาจริ งๆหรื อไม่?

"สามชิ้นนี้ได้เท่าใดรึ ?" เซียวอวีเ๋ คาะนิ้วลงบนโต๊ะ

ชายชราตอบคํา "ทั้งสองชิ้นนั้นสมควรไม่ต่าํ กว่าสองล้านเหรี ยญ อีกสองชุดนั้นจะมีราคา

ลดหลัน่ ลงมาเล็กน้อย"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "เจ้าช่วยเอาพวกมันออกประมูลในวันนี้เลยได้หรื อไม่?"

ชายชราผงกศีรษะขณะที่รับเอาเกราะทั้งสามมา

"โชคร้ายที่ขา้ ต้องใช้ค่าผลงานซื้อเซ็ตชุดเกราะ มิเช่นนั้นข้าจะกลายเป็ นผูท้ ี่มงั่ คัง่ ที่สุดบนโลกใบ

นี้! มันใช่จาํ กัดจํานวนที่สามารถซื้อได้หรื อไม่นะ?" เซียวอวีห๋ นั ไปถามระบบ

ผลลัพธ์กค็ ือ เขาสามารถซื้อชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่งได้เพียง 50 ชุดจากฐานทัพแต่ละแห่ง

"มันมักมีขอ้ จํากัดอยูเ่ สมอ" เซียวอวี๋รู้สึกชินชาเสี ยแล้วกับระบบที่ไม่เคยมอบอะไรให้โดยง่าย

เพราะกลียคุ กําลังจะเกิดขึ้นในสักวันหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่อาจปล่อยขายพวกมันออกไปทั้งหมด
ได้ เหรี ยญทองนั้นมีความสําคัญ หากแต่ในสงครามนั้นใช้ดาบในการพูดคุยกัน เขายังมีวธิ ีการหา
เงินอีกมากในอนาคต ดังนั้นเขาจึงตัดสิ นใจไม่ขายชุดเกราะเพิ่ม

นอกจากนี้ เซียวอว๊ย่ งั พบว่าผูท้ ี่เดินไปในเส้นทางของผูใ้ ช้มนตรานั้นต้องใช้จ่ายมหาศาล อีกทั้ง

พวกเขายังต้องแข็งแกร่ งพอตัว เขาเคยสอบถามถึงจํานวนเงินที่ธีโอดอร์ใช้กว่าจะมาถึงขั้นที่หก
แล้ว คําตอบที่ได้รับก็คือ ภาษีตลอดสองปี ของทั้งทวีป มันเป็ นตัวเลขที่น่าตื่นตะลึงอย่างมาก

มองอย่างผิวเผิน ดินแดนไลอ้อนนั้นดูมงั่ คัง่ อยูบ่ า้ ง หากแต่กย็ งั ห่างไกลจากดินแดนแลนเชสเตอร์

อยูโ่ ข ภาษีต่อปี ของดินแดนแลนเชสเตอร์น้ นั อยูท่ ี่หลายสิ บล้านเหรี ยญทอง มันยังมากกว่าทรัพย์
ทั้งหมดของเซียวอวีอ๋ ีก ดินแดนแลนเชสเตอร์ยงั ต้องแบ่งเงินส่ วนหนึ่งไปให้สถาบันเวทมนตร์
ดังนั้นพวกเขาจึงเหนือการดินแดนไลอ้อนอยูม่ าก

เซียวอวีท๋ ราบว่าการจะจัดการแคร์รี่น้ นั ไม่ใช่ปัญหา อย่างไรก็ตาม มันยากที่จะยึดครองรัฐเว่ยใน

ระยะเวลาอันสั้น รัฐเว่ยนั้นมีผใู ้ ช้มนตราอยูจ่ าํ นวนมาก ซึ่งทางฝั่งของโซโลมอนนั้นไม่มี การ
เพาะสร้างผูใ้ ช้มนตราหมายถึงเม็ดเงินจํานวนมหาศาลที่ตอ้ งจ่ายออกไป ว่ากันว่ารัฐเว่ยมีผใู ้ ช้มน
ตราขั้นที่สามอยุห่ ลายคน พวกเขาเหล่านั้นเทียบได้กบั อาวุธในสงครามสมัยใหม่ ตอนนี้ เซียวอวี๋
มีเพียงแอนโทนีดาสเท่านั้น โดยรวมแล้ว ความแข็งแกร่ งของเขานั้นนับได้วา่ อ่อนแออย่างยิง่

อย่างไรก็ตาม เขาสามารถเพาะสร้างผูใ้ ช้มนตราขึ้นมาได้หากมีเงินที่มากพอ โชคดีที่ภรรยาของ

เขาและโลลิตวั น้อยนั้นเป็ นผูใ้ ช้มนตรา เซียวอวีท๋ ราบว่า หลินมู่เสวีย่ และมู่หานเป็ นผูใ้ ช้มนตรา
ขั้นที่สอง พวกนางจะสามารถบรรลุข้ นั ที่สามได้ภายในสิ บปี ภายใต้การชี้แนะของธีโอดอร์ ผูใ้ ช้
มนตราขั้นที่สามนั้นนับเป็ นตัวตนอันน่าหวาดหวัน่ ที่ดาํ รงอยูภ่ ายในสนามรบ

การประมูลเริ่ มต้นขึ้นในตอนที่เซียวอวีก๋ าํ ลังครุ่ นคิดอยู่

มีสาวงามก้าวออกมาที่โต๊ะขนาดใหญ่ที่ก่ ึงกลางก่อนจะใช้คอ้ นในมือเคาะลงไป สายตาของทุก
คนต่างมองไปที่นาง "ท่านสุ ภาพบุรุษและสุ ภาพสตรี ทุกท่าน ขอบคุณที่เลือกมายังโรงประมูล
ของเรา มีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นในวันนี้ ข้าไม่ตอ้ งการทําให้พวกท่านต้องเสี ยเวลาอีกต่อไป ของ
ประมูลชิ้นแรก คือ ดาบเวทซึ่งสลักด้วยอักขระวายุ ราคาเริ่ มต้นคือ 50,000 เหรี ยญทอง!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 165

BANK WUTTHIPHAN·3 ธันวาคม 2017

ดาบเวทนั้นมีราคาอยูท่ ี่หา้ หมื่นเหรี ยญทอง สําหรับผูใ้ ช้มนตราแล้ว มันไม่คุม้ ค่าสักเท่าใด ทว่า

สําหรับผูฝ้ ึ กยุทธ์แล้ว มันจะสามารถช่วยยกระดับพลังต่อสู ้ในสนามรบขึ้นได้อีกมาก เซียวอวีม๋
องไปที่ดาบเล่มนั้น ซึ่งที่จริ งแล้วเขาได้รับดาบเวทและไอเทมจํานวนมากจากการยึดค่ายเหยีย่ ว
ยิง่ ไปกว่านั้น สิ่ งที่เขาปล้นมายังมีค่ามากกว่าดาบเล่มนี้ ถึงกระนั้นสถานการณ์ของดินแดนไล
อ้อนก็ยงั ถือว่ายํา่ แย่เมื่อเทียบกับดินแดนขนาดใหญ่แห่งอื่นๆที่ผา่ นการสะสมความมัง่ คัง่ มาอย่าง
ยาวนาน ดังนั้นดินแดนไลอ้อนยังต้องใช้เวลาค่อยๆพัฒนา

เซียวอวีม๋ องไปยังการประมูลที่กาํ ลังดุเดือดขณะที่เขายังนัง่ อยูท่ ี่หอ้ งพิเศษ เขากําลังมองหา

เครื่ องประดับและของสําหรับหญิงสาวเพื่อเตรี ยมไว้มอบให้กบั มู่เสวีย่ ตอนนี้เขามีคู่หมั้นแล้ว
และเขาก็ตอ้ งคํานึงถึงนางด้วย

หลังการประมูลผ่านไปราวหนึ่งชัว่ โมง ผูป้ ระมูลก็กล่าวออกมาด้วยเสี ยงอันตื่นเต้น "วันนี้พวก

เรากําลังจะได้ประมูลสิ นค้าที่ล้ าํ ค่าอย่างมาก ทุกท่านต่างทราบดีวา่ วัตถุจากยุคโบราณนั้นล้วนมี
มูลค่ามหาศาล บรรดาผูท้ ี่มีพรสวรรค์ต่างเกิดมาและดับสู ญไป
ทว่าพวกเขาได้ทิ้งสมบัติเอาไว้ มันยากอย่างยิง่ กระทัง่ การจะทําของเลียนแบบอาวุธและชุดเกราะ
เหล่านั้น อะไรคือสิ่ งที่สาํ คัญที่สุดสําหรับผูฝ้ ึ กยุทธ์น่ะหรื อ? มันก็คือ อาวุธและชุดเกราะนัน่ เอง
ในวันนี้พวกเราได้รับเกียรติให้เปิ ดประมูลชุดเกราะสามเซ็ตจากยุคโบราณ! ใช่แล้ว! พวกท่านได้
ฟังไม่ผดิ ! ชุดเกราะสามเซ็ตที่มีสภาพสมบูรณ์!"

หน้าอกของหญิงสาวหลายนางขยับขึ้นลงอย่างรุ นแรงเนื่องเพราะความตื่นเต้น "ยุทธภัณฑ์ของผู ้

ฝึ กยุทธ์ ชุดนักฆ่าของมือสังหาร และ...และชุดเกราะเวทของผูใ้ ช้มนตรา!" เกิดความปั่นป่ วนขึ้น
ในโรงประมูลเมื่อเจ้าภาพประกาศชื่อของชุดเกราะทั้งสามเซ็ตออกไป ทุกคนต่างทราบความลํ้า
ค่าของมัน

มีหลายคนที่มีชิ้นส่ วนของเกราะสะสมไว้ภายในตระกูล อย่างไรก็ตาม ชุดเกราะแบบครบเซ็ตนั้น

หายากยิง่ กว่ายาก วันนี้ท้ งั สามเซ็ตล้วนเป็ นเซ็ตสมบูรณ์! ทุกคนรู ้สึกตื่นเต้นและรอคอยการ
ประมูลของชุดเกราะเหล่านั้น

ไม่นานชุดเกราะทั้งสามเซ็ตก็ถูกนําออกมาทีละเซ็ต เซียวอวีเ๋ อนกายอยูบ่ นเก้าอี้ขณะที่มองผูจ้ ดั

ประมูลกล่าวนําเสนอชุดเกราะทั้งสามเซ็ต

พวกเขาเริ่ มต้นประมูลยุทธภัณฑ์ของผูฝ้ ึ กยุทธ์ ผูจ้ ดั ประมูลได้ต้ งั ราคาเริ่ มต้น "ห้าแสนเหรี ยญ

ทอง" เงินห้าแสนเหรี ยญทองนั้นนับว่ามากโขและมีคนเพียงหยิบมือที่สามารถถือครองชุดเกราะ
ที่แพงเช่นนี้ได้

"ห้าแสนห้าหมื่นเหรี ยญทอง" มีคนตะโกนเปิ ดฉากขึ้น

"หกแสนเหรี ยญทอง"
"หกแสนห้าหมื่นเหรี ยญทอง!"

...................................

...................................

การเสนอราคายังดําเนินต่อไปก่อนจะชะลอตัวเมื่อมาถึง 800,000 เหรี ยญทอง

มีคนตะโกนออกมา "เก้าแสนเหรี ยญทอง!"

ผูค้ นต่างหันไปมองผูท้ ี่เสนอราคาออกมา

"เก้าแสนเหรี ยญทอง ครั้งที่หนึ่ง...เก้าแสนเหรี ยญทอง ครั้งที่สอง..." ผูจ้ ดั ประมูลเผยรอยยิม้

ขณะที่เริ่ มนับถอยหลัง

"หนึ่งล้าน!" ชายอีกคนตะโกนออกมา

ทุกคนต่างหันไปมองคนผูน้ ้ นั เขาเป็ นชายชราที่ดูแข็งแกร่ ง มีบางคนที่ทราบตัวตนของเขาต่าง

ซุบซิบพูดคุยกัน "นัน่ มันแม่ทพั ถังหู่นี่"
"ชุดเกราะเซ็ตนี้ช่างเหมาะกับเขาอย่างยิง่ "

ผูค้ นเพียงกล่าวกระซิบกระซาบหากแต่กไ็ ม่มีผใู ้ ดเสนอราคาขึ้นมาอีก ยุทธภัณฑ์จึงตกเป็ นของ

แม่ทพั เฒ่า การประมูลยังคงดําเนินต่อไปและชุดเกราะนักฆ่าก็ถูกซื้อโดยชายที่สวมผ้าคลุมสี ดาํ
ในราคาหนึ่งล้านเหรี ยญทอง ชุดเกราะเวทนั้นถูกซื้อโดยชายหนุ่มที่มาจากตระกูลอันมัง่ คัง่ ด้วย
ราคาหนึ่งล้านห้าแสนเหรี ยญทอง

ชุดเกราะทั้งสามเซ็ตได้ถูกขายออกไปเป็ นเงินสามล้านห้าแสนเหรี ยญทอง เซี ยวอวีร๋ ู ้สึกโล่งใจ

ขณะที่ไม่ตอ้ งกังวลเรื่ องเงินทองอีก การประมูลยังคงดําเนินต่อไป ทว่าเซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้ลงประมูล
แต่อย่างใด มีท้ งั รายการไอเทมที่เขาไม่รู้จหั รื อไม่เช่นนั้นก็เป็ นไอเทมที่เขาไม่ได้สนใจ

ดาบแอชบิงเกอร์ปลอมจะถูกนํามาประมูลเป็ นรายการสุ ดท้าย แม้วา่ มันจะเป็ นเพียงของ

เลียนแบบ หากแต่กม็ ีผคู ้ นจํานวนมากตั้งตารอคอย อาจารย์ลากอสนั้นเป็ นช่างตีดาบที่มีชื่อเสี ยง
แม้วา่ ตัวอาวุธจะไม่ใช่ของแท้กต็ าม ทว่ามันก็ยงั คงเป็ นอาวุธที่ทรงพลัง เซี ยวอวีม๋ องไปที่แอชบิง
เกอร์เล่มนั้นเมื่อมันถูกยกออกมาบนเวที มันทั้งดูสะกดข่มผูค้ นและงามสง่าดังเช่นที่เขาเคยเห็น
ในเกม มันเป็ นดาบหนักที่เหมาะต่อการใช้กบั ทักษะอมนิแสลชอย่างยิง่ ความรุ นแรงของอมนิ
แสลชอาจเพิ่มเป็ นเท่าตัวหากใช้ออกโดยดาบเล่มนี้

"นี่เป็ นดาบที่ตีข้ ึนเลียนแบบดาบแอชบิงเกอร์ในตํานานโดยท่านอาจารย์ลากอส แม้วา่ มันจะเป็ น

เพียงของเลียนแบบ หากแต่คุณภาพของมันนั้นแทบจะไม่ต่างไปจากของจริ ง นอกจากนี้ยงั มี
คุณสมบัติเพิ่มเติมที่ถูกเพิ่มเข้าไป ข้าหวังว่าท่านลูกค้าที่เฝ้ ารอมันอยูจ่ ะไม่พลาดโอกาศทองที่จะ
ได้ครอบครองมัน เราขอเปิ ดราคาเริ่ มต้นที่ สองล้านเหรี ยญทอง" ผูจ้ ดั ประมูลกล่าวออกมา

ชื่อเสี ยงของอาวุธชิ้นนี้น้ นั เป็ นที่เลื่องลือ ดังนั้นหลายคนจึงเริ่ มเปิ ดฉากเสนอราคาอย่างดุเดือด

"สองล้านหนึ่งแสนหมื่นเหรี ยญทอง"

"สองล้านสองแสนหมื่นเหรี ยญทอง"

.................................

.................................

ราคาของมันพุ่งทะยานขึ้นเนื่องเพราะผูค้ นจํานวนมากต่างต้องการครอบครองอาวุธที่ทรงพลัง
ชิ้นนี้ ในโลกนี้น้ นั ไม่มีปืนใหญ่ ทว่าอาวุธเวทที่ทรงพลังเช่นดาบเล่มนี้น้ นั เปรี ยบได้ดงั จรวดมิส
ไซส์ แอชบิงเกอร์สามารถผ่าแยกเกราะหรื อทะลวงผ่านประตูเมืองได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นจึงคุม้
ค่าที่จะจ่ายหลายล้านเหรี ยญทองสําหรับอาวุธชิ้นนี้

เซียวอวีไ๋ ม่ได้ร่วมเสนอราคาในตอนต้น เขากําลังรอให้ผคู ้ นประมูลจนถึงจุดอิ่มตัวก่อนจะลงมือ

ปิ ดฉากสงครามในครั้งเดียว

ไม่นานราคาของมันก็พุ่งถึงสี่ ลา้ นเหรี ยญทอง ผูป้ ระมูลส่ วนใหญ่เริ่ มเกิดความลังเลใจ เหรี ยญ

ทองสี่ ลา้ นเหรี ยญนั้นนับเป็ นภูเขาทองคําลูกหนึ่ง แม้วา่ ดาบเล่มนี้จะทรงอานุภาพมากก็ตาม เงิน
จํานวนนั้นสามารถจัดสร้างทัพทหารราบเกราะหนักได้นบั พันนาย ผูค้ นเริ่ มชัง่ นํ้าหนักข้อดีขอ้
เสี ยก่อนจะเสนอราคา
ในเวลานั้นเองเซียวอวีก๋ ต็ ะโกนออกมา "ห้าล้านเหรี ยญทอง!"

ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยนิ ราคาที่ถูกเสนอออกมาล่าสุ ด เป็ นผูใ้ ดที่ร่ าํ รวยขนาดใช้จ่ายได้มือ

เติบเช่นนี้? ยิง่ กว่านั้น ผูป้ ระมูลยังนัง่ อยูใ่ นห้องพิเศษ ผูจ้ ดั ประมูลเริ่ มนับถอยหลังเมื่อเห็น
เช่นนั้น

ไม่มีผใู ้ ดกล้าเสนอราคาขึ้นมาอีก ประการแรกนั้น เงินจํานวนห้าล้านเหรี ยญที่จ่ายออกไปนั้น

สามารถซื้อหาอุปกรณ์ราคาแพงของผูใ้ ช้มนตราได้เลย ประการที่สอง ทุกคนเห็นสัญลักษณ์ที่
ประดับอยูท่ ี่หอ้ งพิเศษนั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าผูท้ ี่อยูด่ า้ นในห้องเป็ นคนของตระกูลหลิน ในเมือง
ไชน์แห่งนี้ ทุกคนล้วนต้องไว้หน้าตระกูลหลิน

ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงได้รับอาวุธที่เขาใฝ่ ฝันไปครอบครอง.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 166

BANK WUTTHIPHAN·3 ธันวาคม 2017

ชุดเกราะทั้งสามเซ็ตถูกขายออกไปเป็ นเงินสามล้านห้าแสนเหรี ยญทอง แต่เนื่องจาก

ค่าธรรมเนียมของโรงประมูลแล้ว เซียวอวีไ๋ ด้รับเงินจริ งเพียงสามล้านสามแสนเหรี ยญทอง เขา
ต้องเพิ่มเงินอีกหนึ่งล้านเจ็ดแสนเหรี ยญทองเพื่อจ่ายค่าดาบแอชบิงเกอร์ เซียวอวีไ๋ ม่ได้ขาดแคลน
เงิน ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ ใจมากนัก ยิง่ ไปกว่านั้น อาวุธยังสําคัญสําหรับเขา ผูร้ ับใช้นาํ กล่องที่บรรจุ
แอชบิงเกอร์มาให้เขา เซียวอวีห๋ ยิบมันขึ้นมาดูดวยความตื่นเต้น ดาบเลียนแบบเล่มนี้น้ นั
คล้ายคลึงกับของจริ งมาก นอกจากนี้แล้วมันยังเป็ นดาบหนักซึ่งเซี ยวอวีส๋ ามารถใช้มนั ผ่าแยกร่ าง
ของทหารราบเกราะหนักเป็ นสองซีกได้ ดาบเล่มนี้นบั ว่าคุม้ ค่าอย่างมาก
เซียวอวีก๋ ลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลหลินเพื่อทดสอบความแข็งแกร่ งของมัน เขาผ่าก้อนหินที่หนา
กว่ายีส่ ิ บเซ็นติเมตรได้ในการวาดดาบเพียงครั้งเดียว ทุกคนต่างตกตะลึงในอานุภาพของแอชบิง
เกอร์ อาจารย์ลากอสนั้นสมกับที่เป็ นช่างตีดาบเลื่องชื่อ หลังจากนั้นเซียวอวีก๋ ฝ็ ึ กใช้มนั ทุกวันเพื่อ
สร้างความคุน้ เคยกับอาวุธเพื่อให้เขาสามารถใช้มนั ได้โดยสะดวกในสนามรบ

อย่างไรก็ตาม มีข่าวใหญ่สองเรื่ องถูกเผยแพร่ ไปทั้งเมืองไชน์ หนึ่งในนั้นเกี่ยวข้องกับเซี ยวอวี๋

โดยตรง

ข่าวแรกนั้นเกี่ยวกับสมาคมมือสังหาร กลุ่มมือสังหารที่เรี ยกว่าพันธมิตรแห่งเงาถูกกวาดล้าง

เพียงชัว่ ข้ามคืนโดยขุมกําลังลึกลับ ส่ วนข่าวที่สองนั้นเป็ นเรื่ องเกี่ยวกับแผนที่ซ่ ึงระบุเอาไว้วา่ มี
สมบัติจาํ นวนมหาศาลอยูภ่ ายในเทือกเขาอัลคาเกนที่ดินแดนไลอ้อน ที่นนั่ มีซากเมืองโบราณซึ่ง
ซุกซ่อนสมบัตินบั ไม่ถว้ นเอาไว้

สิ่ งแรกที่เซี ยวอวีค๋ ิดคือ มีขมุ กําลังพยายามใช้แรงจูงใจนี้ชกั จูงผูค้ นจํานวนมากให้หลัง่ ไหลไป

ที่ดินแดนไลอ้อนเพื่อหาโอกาศก่อความวุย่ วายขึ้น อย่างไรก็ตาม ความคิดของเขาได้เปลี่ยนไป
เมื่อได้สาํ เนาของแผนที่ฉบับนั้น สถานที่ต้ งั นั้นอยูห่ ่างไกลจากเมืองไลอ้อนอย่างยิง่

"มีสมบัติอยูภ่ ายในภูเขาอัลคาเกนจริ งๆ?" ราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนได้ยกภูเขาอัลคาเกนให้กบั บิดา

ของเขา ดังนั้นซากเมืองโบราณนั้นก็นบั ว่าอยูใ่ นเขตปกครองของเขาด้วยเช่นกัน เซียวอวีถ๋ ูจมูก
ขณะที่เขาเกิดความสงสัยเรื่ องความน่าเชื่อถือของแผนที่

มองอย่างผิวเผินแล้ว ทั้งสองเรื่ องนี้ไม่มีส่วนใดที่เกี่ยวข้องกัน หากแต่เซียวอวี๋ทราบว่าทั้งสอง

เรื่ องราวนั้นมีจุดที่เชื่อมโยงกันอยู่
เป็ นขุมกําลังที่ทรงอํานาจแบบใดกันที่สามารถกวาดล้างกลุ่มพันธมิตรแห่งเงาได้เพียงชัว่
ข้ามคืน?

เซียวอวีเ๋ ข้าใจอํานาจอันน่าหวาดหวัน่ ของขุมกําลังลึกลับนี้ พวกเขาไม่เพียงสังหารและปล้นชิง

จากสาขาเพียงสาขาเดียวของสมาคมพันธมิตรเงาเท่านั้น หากแต่พวกเขาได้กวาดล้างทุกสาขา
เซียวอวีท๋ ราบว่าเขาไม่อาจรั้งอยูท่ ี่เมืองไชน์ได้อีกต่อไป เขาจะต้องกลับไปยังดินแดนไลอ้อน
โดยเร็วที่สุด จะเกิดความปั่นป่ วนวุ่ยวายขึ้นหากมีนกั ผจญภัยจํานวนมากหลัง่ ไหลเข้าสู่ ดินแดน
ของเขา เขายังต้องคิดถึงฐานทัพทั้งสามแห่ง

นอกจากนี้ หากผูค้ นต้องการผ่านเข้าไปในดินแดนของเขาเพื่อตามหาสมบัติ เช่นนั้นก็

หมายความว่าพวกเขาต้องจ่ายค่าผ่านด่านใช่หรื อไม่? มันเป็ นสิ ทธิ์ของเขาไม่ใช่หรื อที่จะเรี ยก
เก็ยภาษีผา่ นด่านจากเหล่าผูค้ นที่ตอ้ งการจะเข้ามาเดินเตร็ดเตร่ อยูภ่ ายในดินแดนของเขา?

เซียวอวีอ๋ ธิ บายรายละเอียดให้หลินอ้าวเทียนฟัง และเขาจะต้องกลับดินแดนของตน หลินอ้าว

เทียนเข้าใจดี ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ร้ ังตัวเซียวอวีเ๋ อาไว้ พวกเขาพูดคุยถึงเรื่ องการแต่งงานและ
ตัดสิ นใจรอให้ถึงเวลาอันเหมาะสม ทั้งเซียวอวีแ๋ ละหลินมู่เสวีย่ นั้นยังอายุเยาว์อยู่ ทว่าหลินมู่
เสวีย่ นั้นยังศึกษาอยูใ่ นสถาบันเวทมนตร์ และอีกหนึ่งปี จึงจะจบการศึกษา หากว่านางต้อง
แต่งงานในตอนนี้ เช่นนั้นก็อาจมีผลกระทบกับการเรี ยนของนางได้ ซึ่งนัน่ ไม่ใช่สิ่งที่เซียวอวี๋
ต้องการ

ด้วยเหตุน้ นั เซียวอวีแ๋ ละหลินอ้าวเทียนจึงตกลงว่าจะจัดงานแต่งงานหลังจากที่หลินมู่เสวีย่ จบ

การศึกษา

ขณะที่เซียวอวีก๋ าํ ลังเก็บสัมภาระเพื่อเตรี ยมตัวเดินทางกลับ หลินมู่เสวีย่ และมู่หานก็กลับมาที่

ตระกูลหลิน พวกนางรู ้สึกเศร้าเมื่อได้ยนิ ว่าเซียวอวี๋กาํ ลังจะเดินทางกลับแล้ว หลินมู่เสวีย่ เริ่ มมีใจ
ให้กบั เซี ยวอวีด๋ งั นั้นนางจึงไม่ตอ้ งการจะแยกจากเซี ยวอวี๋ ยิง่ ไปกว่านั้น เซียวอวีย๋ งั พยายามสรร
หาทุกสิ่ งที่นางต้องการมามอบให้ซ่ ึงหลินมู่เสวี่ยก็รู้สึกดีใจอย่างยิง่ มู่หานเองก็ชอบเซียวอวี๋
เช่นกัน นางเองก็ไม่ตอ้ งการแยกจากเซี ยวอวี๋ ถึงกระนั้นพวกนางก็ทราบดีวา่ เซี ยวอวีจ๋ ะต้อง
เดินทางกลับไปหลังจากมีคนแพร่ กระจายข่าวทั้งสองออกมา

หลังจากนั้นอีกสองวัน เซี ยวอวีก๋ เ็ ตรี ยมตัวพร้อมสรรพ ซึ่งอันที่จริ ง ตัวเขาเองก็ไม่ตอ้ งการจะ

แยกจากว่าที่ภรรยาที่งดงามไป ในวันที่เขาเตรี ยมพร้อมจะเดินทางนั้น หลินมู่เสวีย่ และมู่หานก็
รี บกลับมาจากสถาบันเวทมนตร์ดว้ ยความตื่นเต้น เซียวอวีอ๋ ดสงสัยไม่ได้วา่ เหตุไฉนทั้งสองจึงร่ า
เริ งมีความสุ ขเช่นนั้น

"พี่ชายอวี๋ ลองเดาว่าพวกเรามีข่าวดีอะไรมาบอกท่าน!" มู่หานวิง่ เข้ามาเกาะแขนเซียวอวีแ๋ ละ

ถามออกมา

เซียวอวีส๋ ่ ายศีรษะ "ข้าไม่ทราบ"

มู่หานอมยิม้ "พี่ชายอวี!๋ พวกเราสามารถกลับไปดินแดนไลอ้อนกับท่านได้!"

"เป็ นความจริ ง?" เซียวอวีม๋ ีความสุ ขอย่างมากเมื่อได้ยนิ คําตอบ ตอนนี้เขาก็สามารถเฝ้ ามอง

หลินมู่เสวีย่ ได้ตลอดทางกลับแล้ว

"เป็ นเรื่ องจริ งงั้นหรื อ? ไม่ใช่วา่ พวกเจ้ายังต้องเรี ยนอยูท่ ี่สถาบันเวทมนตร์ง้ นั หรื อ? เหตุใดพวก
เจ้าจึงกลับไปกับข้าได้? มันจะไม่ทาํ ให้การเรี ยนของพวกเจ้าต้องล่าช้าออกไปหรื อ?" เซียวอวี๋
สอบถามเพื่อความแน่ใจ
มู่หานเอ่ยตอบ "ทางสถาบันต้องการให้พวกเราได้สัมผัสประสบการณ์จริ ง พวกเขาบอกว่าพวก
เราจะไม่อาจเติบโตได้หากเป็ นเพียงดอกไม้ที่เติบโตขึ้นในเรื อนเพาะชํา พวกเราจะต้องไปผจญ
ภัยที่ภูเขาอัลคาเกน"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกลิงโลดเมื่อได้ยนิ คําตอบที่ชดั เจน ดังนั้น หลินมู่เสวีย่ และมู่หานจึงสามารถกลับไป

กับเขาได้ ทั้งยังสามารถอยูก่ บั เขาได้เป็ นเวลานาน เซียวอวีห๋ นั ไปมองมู่เสวีย่ มู่เสวีย่ เองก็มี
ความสุ ขมากเช่นกัน

เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจที่จะพักอีกช่วงหนึี่งเพื่อให้พวกนางได้เตรี ยมข้าวของ

ทั้งสถาบันอัศวินและสถาบันเวทมนตร์ต่างตัดสิ นใจที่จะให้ศิษย์ของพวกได้สัมผัสกับ
ประสบการณ์จริ ง ดังนั้นพวกเขาจึงส่ งพวกเขาจึงส่ งลูกศิษย์ท้ งั หมดไปผจญภัยที่ภูเขาอัลคาเกน
มิฉะนั้นแม้วา่ เหล่าศิษย์จะจบการศึกษาไปแล้ว ทว่าพวกเขาก็จะไม่มีประสบการณ์จริ ง พวกเขา
อาจจะกลายเป็ นผูใ้ ช้มนตราหรื ออัศวินหลังจากได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ในพื้นที่จริ ง บรรดา
อาจารย์จะนําศิษย์ไปยังภูเขาอัลคาเกน ซึ่งหลังจากนั้นพวกเขาก็จะแยกตัวออกไปเคลื่อนไหวได้
อย่างอิสระ

เซียวอวีจ๋ ึงเข้าร่ วมกับคาราวานของพวกเขา

โดยปกติแล้ว ผูใ้ ช้มนตราหรื อศิษย์ของสถาบันเวทมนตร์จะไม่ให้ความสนใจดยุคเช่นเซียวอวี๋

เหล่าผูใ้ ช้มนตรานั้นมีความหยิง่ ทะนงตนและไม่ตอ้ งการจะติดตามรับใช้ลอร์ดที่ไร้ชื่อเสี ยงเรี ยง
นามผูห้ นึ่ง พวกเขาเชื่อว่าดินแดนหรื อรัฐขนาดใหญ่จะแย่งชิงตัวพวกเขาหลังจากที่พวกเขาจบ
การศึกษาออกไป พวกเขาย่อมไม่เห็นดินแดนขนาดเล็กเช่นดินแดนไลอ้อนอยูใ่ นสายตา
พวกเขานั้นทราบว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซียวอวีก๋ บั ธีโอดอร์น้ นั ดีอย่างมาก ดังนั้นพวกเขาจึง
ไม่แสดงอาการสบประมาทเขาออกมานัก ดังนั้นพวกเขาจึงอนุญาติให้ขบวนรถม้าของเซียวอวี๋
เข้าร่ วมกับกองคาราวาน

เซียวอวีร๋ ู ้สึกหงุดหงิดกับท่าทีอนั หยิง่ จองหองของพวกผูใ้ ช้มนตรา ทว่าเขาก็ไม่ได้แสดงออกทาง

สี หน้า แม้กระนั้นก็ยงั มีผใู ้ ช้มนตราที่อิจฉารถม้าคันหรู องค์รักษ์ออร์คและเอลฟ์ ของเซียวอวี๋ สิ่ ง
เหล่านี้ผคู ้ นทัว่ ไปย่อมไม่อาจเอื้อมถึง มีหลายคนที่คิดว่าภายในภูเขาอัลคาเกนนั้นมีพวกออร์ค
และเอลฟ์ อยูจ่ าํ นวนมาก ดังนั้นพวกเขาจึงมีโอกาศที่จะจับพวกมันออกมาเช่นกัน

บรรดาศิษย์เหล่านี้น้ นั หยิง่ ผยองอย่างยิง่ พวกเขาไม่เคยออกผจญภัยด้วยตนเองมาก่อน พวกเขา

เพียงเข้าใจความเป็ นจริ งของโลกใบนี้เพียงผิวเผิน พวกเขายังไม่เคยเผชิญด้านที่โหดร้ายของมัน
นี่จึงเป็ นหนึ่งในเหตุผลที่ทางสถาบันตัดสิ นใจส่ งพวกเขาออกมาเก็บเกี่ยวประสบการณ์

เซียวอวีไ๋ ด้ตรวจสอบจนแน่ใจว่าหลินมู่เสวีย่ และมู่หานจะชื่นชอบรสชาติของไวน์และอาหารที่

ได้เตรี ยมเอาไว้ ข้อดีประการที่สาํ คัญที่สุดของแหวนมิติกค็ ือ การสามารถเก็บรักษาสภาพอาหาร
ให้สดใหม่ไว้ได้โดยไม่เน่าเปื่ อย นอกจากนี้แหวนมิติยงั มีขอ้ ดีดา้ นพื้นที่จดั เก็บ เซียวอวีส๋ ามารถ
เก็บเครื่ องจักรขนาดใหญ่เอาไว้ภายในได้อย่างง่ายดาย เครื่ องยิงจู่โจม เครื่ องยิงทําลายและบา
ริ สต้านั้นเป็ นสิ่ งที่สร้างความได้เปรี ยบในสงครามขนาดใหญ่ ทว่าพวกมันนั้นไม่สะดวกที่จะ
เคลื่อนย้าย

เซียวอวีใ๋ ห้หลินมู่เสวีย่ พักผ่อนในรถม้าส่ วนที่สองเมื่อนางรู ้สึกเหน็ดเหนื่อย ซึ่งในยามปกตินางก็

จะมาเดินหมากกับเขาที่รถม้าส่ วนแรก หลินมู่เสวีย่ รู ้สึกมีความสุ ขเนื่องเพราะการดูแลเอาใจใส่
ของเซียวอวี๋
บรรดาศิษย์คนอื่นๆต่างมองมาที่รถม้าของเซี ยวอวี๋ดว้ ยความอิจฉาหลังจากผ่านการเดินทางไกล
ระหว่างเดินทางพวกเขาไม่ได้รับความสะดวกสบายแต่อย่างใด แม้วา่ พวกเขาจะโดยสารอยูบ่ น
รถม้าเช่นกัน หากแต่ทว่าพวกเขาก็ตอ้ งรับแรงกระแทกขณะที่รถม้าวิง่ ผ่านเส้นทางที่ขรุ ขระ พวก
เขาไม่อาจรับประทานอาหารและพักผ่อนได้อย่างสะดวกสบายไปตลอดทาง การเดินทางครั้งนี้
เป็ นไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย

เจ้านี่มนั เป็ นใครกัน? เขาก็เป็ นเพียงแค่ลอร์ดของดินแดนไลอ้อนไม่ใช่หรื อ? เหตุใดเขาจึงมีรถ

ม้าเช่นนั้นได้? เหตุใดรถม้าของเขาจึงมีเปกาซัสถึงแปดตัวในการลากจูง ในปัจจุบนั นี้ กระทัง่
องค์จกั รพรรดิของราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนก็ยงั ไม่มีอาชาเช่นนี้

แล้วยังมีเรื่ องอาหารการกินและนํ้าสะอาดอีก หลินมู่เสวีย่ และมู่หานได้อาบนํ้าผลัดเปลี่ยนเสื้ อผ้า

ในทุกวันซึ่งทําให้พวกเขามีโทสะขึ้นมา อากาศที่ร้อนอบอ้าว พวกเขาต้องทนอยูใ่ นสภาพเหงื่อ
ไหลไคลย้อย

หลายคนเริ่ มอิจาฉาขึ้นมา กระทัง่ ผูท้ ี่มีความสัมพันธ์อนั ดีกบั หลินมู่เสวีย่ และมู่หานก็ยงั ได้รับ

ความช่วยเหลือจากเซี ยวอวี๋ เหล่าคนที่ได้เข้าไปพักที่รถม้าคันนั้นต่างรู ้สึกราวกับตกจากสวรรค์
ลงสู่ ขมุ นรกในชัว่ พริ บตาที่กา้ วออกจากรถม้ามาเผชิญสภาพอากาศอันโหดร้าย......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 167

BANK WUTTHIPHAN·3 ธันวาคม 2017

"ท่านอาจารย์อลั ม่า มันคือเมืองอะไรที่ปรากฏอยูบ่ นแผนที่นนั่ ?" เซียวอวีพ๋ ูยคุยกับเหล่า

อาจารย์ของสถาบันเวทมนตร์ในยามกลางวันเพื่อผูกมิตรและเพื่อสร้างสายสัมพันธ์กบั พวกเขา
เขาเชื่อว่ามันจะส่ งผลดีต่ออนาคต เขาทราบว่าผูใ้ ช้มนตรานั้นเป็ นสิ่ งที่ขาดไม่ได้ในยุคนี้ เซียวอวี๋
รู ้สึกรังเกียจและรําคาญพวกเขาเนื่องเพราะคนเหล่านี้มกั ดูถูกดูแคลนคนกลุ่มอื่น
ทว่าพลังของพวกเขาก็นบั ว่ายอดเยีย่ มและเปรี ยบได้ดงั กับปื นใหญ่ ประเทศจีนจะถูกประเทศ
ญี่ปุ่นไล่ตอ้ นหรื อไม่หากว่าในตอนนั้นมีปืนใหญ่ทรงอํานาจอยู?่ สงครามในภูมิภาคยุโรปได้
พิสูจน์ขอ้ เท็จจริ งแล้วว่าเหล่าทหารราบไม่อาจต้านทานอานุภาพของปื นใหญ่ได้ ในกรณี น้ นั
ประเทศจีนซึ่งได้ต่อต้านการรุ กรานจากญี่ปุ่นอย่างไม่ยอ่ ท้อนับเป็ นผลงานที่ยงิ่ ใหญ่

สงครามและการศึกของเซียวอวีน๋ ้ นั ส่ วนใหญ่แล้วเป็ นการศึกกับพวกโจร ซึ่งเขาก็ยงั ไม่เคยเผชิญ

กับสงครามขนาดใหญ่ที่มีผใู ้ ช้มนตราจํานวนมากเข้าร่ วม เขาจะต้องเผชิญหน้ากับผูใ้ ช้มนตรา
จํานวนมากเมื่อเขาทําสงครามกับดินแดนหรื อรัฐขนาดใหญ่ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงพยายามอย่างสุ ด
ความสามารถที่จะสร้างสายสัมพันธ์อนั ดีกบั บรรดาอาจารย์และเพื่อนร่ วมชั้นของหลินมู่เสวีย่

เขาได้มอบแหวนมิติเป็ นของขวัญตอบแทนที่คอย 'ดูแล' หลินมู่เสวีย่ มาตลอดหลายปี เหล่า

อาจารย์รู้สึกเกรงใจและต้องการจะปฏิเสธเนื่องเพราะมันเป็ นสิ่ งที่ล้ าํ ค่าอย่างมาก อาจารย์อลั ม่า
นั้นมีแหวนมิติอยูแ่ ล้วหนึ่งวง ทว่าเขาก็ตอ้ งใช้จ่ายออกไปมากโขเพื่อมัน อีกทั้งขนาดพื้นที่จดั เก็บ
ของมันยังมีจาํ กัด

แหวนมิติที่มีพ้นื ที่จดั เก็บขนาดใหญ่น้ นั นับว่าหาได้ยากยิง่ ในทวีปแห่งนี้ ท้ายที่สุด บรรดา

อาจารย์ทุกคนก็ยมิ้ รับแวนมิติเอาไว้และรับปากเซี ยวอวีว๋ า่ จะไปเยีย่ มที่เมืองไลอ้อนยามที่เซียว
อวีอ๋ อกปากเชิญพวกเขา

เซียวอวีม๋ องเรื่ องราวออกอยูก่ ่อนแล้ว มันเป็ นไปไม่ได้ที่จะดึงตัวพวกเขามาเข้าร่ วมภายใต้การลง

มือเพียงครั้งเดียว ถึงกระนั้นเขาก็ยงั เรี ยกใช้ผใู ้ ช้มนตราเหล่านี้ได้ในอนาคต บรรดาศิษย์ต่างรู ้สึก
อิจฉาหลินมู่เสวีย่ โดยเฉพาะเหล่าหญิงสาวที่ไม่อาจมีคู่หมั้นเฉกเช่นเซียวอวี๋
เซียวอวีน๋ ้ นั จัดการดูแลเอาใจใส่ หลินมู่เสวีย่ ทุกอย่าง ในยามเย็นเขายังทําบาร์บีคิวแบบพิเศษ
ให้กบั นาง วิธีการทําบาร์บีคิวแบบนี้ถูกนํามาจากโลกเก่าของ เซียวอวี๋ เขาและเพื่อนนักศึกษาจาก
หอพักมักจะแวะไปที่ร้านอาหารเพื่อทานอาหารปิ้ งย่างก่อนที่จะเข้าชมการแข่งขันฟุตบอล ซึ่ง
เขาก็จดจําเมนูมาจากที่นนั่ นอกจากนี้ ผูค้ นของโลกใบนี้น้ นั ไม่รู้จกั การทานบาร์บีคิวหรื อสเต็ก
ท่ามกลางธรรมชาติ

ลีอาเองก็ไม่ได้เข้านอนจนกระทัง่ นางกลืนบาร์บีคิวไม้ที่ 50 ลงท้องไป มังกรน้อยนั้นเป็ นสัตว์

จอมขี้เกียจที่มกั จะหลับอุตุในยามกลางวันและมาขออาหารอยูด่ า้ นข้างเซียวอวีใ๋ นยามกลางคืน
เขาจึงมักต้องคอยรับบทเชฟอย่างช่วยไม่ได้

ไม่มีหญิงสาวนางใดไม่ชื่นชอบมังกรน้อย หลินมู่เสวีย่ เองก็ตกหลุมรักมันตั้งแต่แรกเห็น นาง

กระทัง่ นําผ้าพันคอมาผูกไว้ที่คอของมันและคอยจับมันใส่ ชุดน่ารักที่นางเตรี ยมมา นางเชื่อว่า
มังกรน้อยนั้นเป็ นมังกรเพศเมีย เซี ยวอวีจ๋ ะคอยแอบชําเลืองไปที่มงั กรน้อยเมื่อมันถูกหลินมู่เสวี่ย
จับแต่งชุด

มังกรน้อยเป็ นมังกรเพศเมียงั้นหรื อ?

ฉากอันสงบสุ ขที่ทุกคนต่างมานัง่ ล้อมรอบกองไฟและรับประทานอาหาร ดื่มสุ ราและพูดคุยกัน

เซียวอวีน๋ าํ ไวน์ช้ นั เลิศในชุดสะสมของเขาออกมาให้กบั เหล่าผูใ้ ช้มนตราที่มาเข้าร่ วมวงกับเขา

ชายหนุ่มส่ วนใหญ่น้ นั นัง่ มองจากที่อื่นขณะที่ทาํ ได้เพียงกลืนนํ้าลาย ไม่มีใครกล้าเข้ามาร่ วมวง

กับเซี ยวอวีย๋ กเว้นบรรดาหญิงสาว ผูใ้ ช้มนตรานั้นไม่ได้เข้ามาเนื่องเพราะพวกเขาหยิง่ ทะนงใน
ศักดิ์ศรี ขณะที่พวกอัศวินเองก็มีอีโก้ที่สูง ไม่มีผใู ้ ดต้องการเสี ยหน้า
บรรดาชายหนุ่มโดยรอบต่างจ้องมองเซี ยวอวีด๋ ว้ ยความอิจฉา เหล่าศิษย์จากสถาบันนั้นต้องการที่
จะท้าประลองกับเซี ยวอวี๋ อย่างไรก็ตาม พวกเขาต่างทราบเรื่ องที่คาเมลอนพ่ายแพ้ให้กบั เซียว
อวีอ๋ ย่างง่ายดาย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่บุ่มบ่ามเข้าไปท้าประลอง

ถึงกระนั้นก็ยงั มีศิษย์ผหู ้ นึ่งเข้ามาท้าประลองเขา เซี ยวอวีจ๋ ึงตอบรับการประลอง เขาใช้วนิ ด์วอร์ค

อมนิแสลช พายุคลัง่ กระโดดสู งและเทเลพอต เขาผสมผสานทักษะเหล่านี้เข้าด้วยกันพลางใช้
ดาบแอชบิงเกอร์ ชายหนุ่มผูน้ ้ นั กระทัง่ ไม่มีโอกาศลงมือโต้ตอบ เหล่าศิษย์จากสถาบันอัศวินต่าง
ยอมรับในความแข็งแกร่ งของเซียวอวี๋

"ตามข่าวลือแล้ว เขาสมควรเป็ นเพียงบุตรชายที่ใช้การไม่ได้ไม่ใช่หรื อ? มันไม่คล้ายแม้สักที่

เดียว!"

"ผูท้ ี่แข็งแกร่ งเช่นนี้กเ็ หมาะสมแล้วที่จะได้ครอบครองโฉมงามไร้คู่เปรี ยบเช่นหลินมู่เสวีย่ !"

หลินมู่เสวีย่ ได้อยูใ่ กล้ชิดเซียวอวีม๋ ากขึ้นในช่วงเวลานี้ นางพบว่าเซียวอวีเ๋ ป็ นบุคคลที่ไม่อาจคาด

เดาได้ ทั้งยังเปี่ ยมพรสวรร์ค นอกจากนี้เขายังคอยเอาใจใส่ นางตลอดเวลา

อิสตรี น้ นั ต้องการบุรุษแบบใดงั้นหรื อ? พวกนางจะไม่ชื่นชอบบุรุษที่กระทําเพื่อพวกนางด้วย

ความเต็มใจงั้นหรื อ?

ตัวเซียวอวีน๋ ้ นั ยังไม่ทราบว่าในตอนนี้เขานั้นกลายเป็ นที่หมายปองของบรรดาหญิงสาวแล้ว

อย่างไรก็ตาม เหตุผลหลักที่เขาทําดีกบั เหล่าผูใ้ ช้มนตราก็เพื่อเอาชนะใจพวกเขาและดึงตัวมาเข้า
ร่ วมกับเขา เขาจะคอยสรรหาเกมที่น่าสนุกออกมาให้บรรดาเหล่าศิษย์ได้ร่วมเล่นสนุกกัน เขาจะ
เล่นเกมทายคําและอื่นๆ เขายังสอนคนเหล่านี้ในการเล่มหมากรุ ก ซึ่งมันก็เป็ นที่นิยมในหมู่ผใู ้ ช้
มนตราสาว พวกนางจะหยิบมาเล่นเมื่อมีเวลาว่าง เซียวอวีไ๋ ด้ใกล้ชิดกับพวกนางมากขึ้น
จนกระทัง่ พวกนางเรี ยกหาเขาเป็ นพี่ใหญ่

เซียวอวีจ๋ ะคอยใช้ช่วงว่างของวันในการเลียบเคียงถามเหล่าอาจารย์จากสถาบันเวทมนตร์
ทั้งหมดล้วนเป็ นผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สามขึ้นไป ดังนั้นพวกเขาจึงมีความรู ้เกี่ยวกับวิถีของโลกและ
เวทมนตร์

อาจารย์อลั ม่านั้นอยูใ่ นขั้นที่สี่และเป็ นผูท้ ี่มีความสามารถที่สุดในสถาบัน

"หากข้าคาดเดาไม่ผดิ เช่นนั้นมันก็สมควรเป็ น 'นครทมิฬ' ของอาณาจักรโบราณ ลอร์เดเรน ตัว

เมืองถูกทิ้งร้างหลังจากที่พวกอันเดดเข้ายึดครอง" อาจารย์อลั ม่ากล่าวออกมาหลังจากขบคิดอยู่
ครู่ หนึ่ง อย่างไรก็ตาม ชื่อของมันกลับสร้างความตกตะลึงให้กบั เซียวอวี๋

"นครทมิฬ?" เซียวอวีน๋ ิ่งค้าง

นครทมิฬนั้นเป็ นชื่อเมืองหลวงเก่าของอาณาจักรลอร์เดเรน กษัตริ ยอ์ งค์สุดท้ายนั้นถูกปลงพระ

ชนม์โดยโอรสของเขาเอง อาร์ทสั และการหายนะในครั้งนั้นได้สังหารผูค้ นคนทั้งหมด

เมืองจึงถูกเปลี่ยนเป็ นเมืองของอันเดดนับจากนั้น กองทัพของอาร์ทสั เริ่ มอ่อนแอลง และซิลวา

นาส วินด์รันเนอร์กไ็ ด้ชิงเมืองนั้นมา หลังจากนั้นนางก็กลายเป็ นผูค้ รองเมืองและเเมืองก็ถูกเรี ยก
ขานว่า นครทมิฬ
เหล่าฮีโร่ จากวอร์คราฟและอาณาจักรลอร์เดเรนนั้นมีความเชื่อมโยงกันโดยตรง อูเธอร์ แอนโทนี
ดาสและอาร์ทสั นั้นเป็ นเสาหลักของอาณาจักรลอร์เดเรน อาจกล่าวได้วา่ พล็อตเรื่ องของวอร์
คราฟถูกสร้างขึ้นเนื่องเพราะเหตุการณ์ในอาณาจักรลอร์เดเรน

แล้วเหตุใดนครทมิฬจึงไปปรากฏอยูใ่ นเทือกเขาอัลคาเกนได้เล่า? ผลจากการเปลี่ยนแปลงของ

โลกงั้นหรื อ? ที่แห่งนี้ในอดีตเคยเป็ นที่โล่งทิริสฟอลก่อนจะกลายมาเป็ นภูเขาอัลคาเกนใน
ปัจจุบนั งั้นหรื อ?

เซียวอวีท๋ ราบว่าไม่มีผใู ้ ดสามารถให้คาํ ตอบในเรื่ องนี้ได้ บางทีเขาอาจจะได้รับคําตอบบางอย่าง

โดยไปยังเมืองที่ซ่อนอยูใ่ ต้ดินในแผนที่

เขากําลังจะได้เปิ ดหูเปิ ดตา พวกเขากําลังมุ่งหน้าไปยังซากเมืองโบราณของเมืองที่หายสาบสู ญ

.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 168

BANK WUTTHIPHAN·3 ธันวาคม 2017

ในที่สุดพวกเขาก็เริ่ มเข้าใกล้เมืองไลอ้อน พวกเขาอยูห่ ่างอีกราวหนึ่งวัน

แสงอรุ ณฉายขึ้นที่ขอบฟ้ า ท้องฟ้ าปลอดโปร่ งไร้เมฆบดบัง ทุกคนลุกขึ้นเก็บข้าวของเตรี ยมตัวที่

จะเดินทางเข้าเมืองไลอ้อน

เดินทางมาไม่นานพวกเขาก็พบกับกองทัพที่ต้ งั แถวเป็ นระเบียบเรี ยบร้อยอยูท่ ี่ดา้ นหน้า กองทัพที่

ถือดาบและโล่เอาไว้ก่อให้เกิดสภาวะอันน่าเกรงขามขึ้นมา
ศิษย์บางคนเกิดความลนลานขึ้นมา พวกเขาไม่เคยเข้าสู่ สนามรบจริ งมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึง
บังเกิดความขลาดเขลาขึ้นมาเมื่อได้พบเห็นกองทัพที่มีสภาวะอันดุดนั เช่นนี้

อย่างไรก็ตาม พวกเขาพบว่ากองทัพด้านหน้าไม่ได้ต้ งั ทัพมาเพื่อโจมตีพวกเขา มีผา้ ผืนใหญ่ผลิ

วสะบัดตามแรงลมอยูท่ ี่ดา้ นหน้าของกองทัพนั้น ผ้าผืนนั้นมีความยาวร่ วมสิ บเมตรกว้างกว่าร้อย
เมตร ซึ่งได้เขียนข้อความไว้วา่ 'ยินดีตอ้ นรับนายหญิงหลินมู่เสวี่ยสู่ ดินแดนไลอ้อน'

บรรดาอาจารย์ของสถาบันเวทมนตร์และสถาบันอัศวินได้ยนิ เสี ยงอึกทึกที่ดา้ นนอกจึงลงจากรถ

ม้ามา หลินมู่เสวีย่ เองก็ลงจากรถม้าเช่นกัน นางพลันตกตะลึงเมื่อได้เห็นผ้าผืนใหญ่ที่กางไว้
ด้านหน้ากองทัพ

"เตรี ยมยิงสลุต! พร้อม! ยิง!" มีเสี ยงตะโกนสั่งการขึ้นจากนั้นเสี ยงปื นก็ดงั กึกก้องไปทัว่

เสี ยงปื นชุดที่สองดังขึ้นเมื่อเสี ยงของชุดแรกเริ่ มจางหาย

กองทัพได้ปฏิบตั ิตามจารี ตโบราณที่ใช้ในการต้อนรับวีรบุรุษหรื อแขกอันทรงเกียรติ อย่างไรก็

ตาม ปื นยาวได้สูญหายไปในยุคโบราณและไม่มีผใู ้ ดสามารถใช้มนั ได้อีก อย่างไรก็ตาม ในวันนี้
มันได้ถูกใช้ตอ้ นรับหญิงสาวนางหนึ่งเท่านั้น

ปื นได้ถูกยิงออกไปสิ บสองชุดซึ่งถือเป็ นการแสดงความเคารพขั้นสู งสุ ด จํานวนการยิงนี้ถูก

คิดค้นขึ้นในสมัยโบราณ ยามที่จกั รพรรดิทาํ พิธีราชาภิเษกหรื อมีผบู ้ ญั ชาการคนสําคัญรบชนะ
กลับมา
เซียวอวีม๋ ีพลปื นคนแคระอยูเ่ หลือเฟื อ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใส่ ใจในเรื่ องนี้มากนัก

"ตั้งแถว!" เหล่าไรเดอร์บงั คับหมาป่ าตรงมาที่หน้าขบวนรถม้าหลังจากสิ้ นเสี ยงการยิงสลุต

เหล่าศิษย์ต่างร้องอุทานเสี ยงดังระงมเมื่อเห็นว่าไรเดอร์เหล่านั้นไม่ใช่มนุษย์หากแต่เป็ นออร์ค

นอกจากนี้กองทัพที่ต้ งั แถวเป็ นระเบียบเรี ยบร้อยอยูด่ า้ นหน้ายังประกอบด้วยนักรบออร์คถึงหนึี่ง
พันตน นอกจากนี้ยงั มีพวกนักล่าและพลธนูเอลฟ์ อยูต่ รงกลาง นอกจากนั้นแล้วยังมี เหล่าอสู รโค
โดและพลปื นคนแคระตั้งแถวอยู่

นี่มนั อะไรกัน? พวกออร์ค เอลฟ์ และคนแคระ!

ขณะที่ทุกคนกําลังงุนงงพวกไรเดอร์ท้ งั 100 ตนก็มาหยุดที่เบื้องหน้าพวกเขาเรี ยบร้อยแล้ว

พวกเขาแยกแถวออกเป็ นสองฝั่ง เว้นที่วา่ งตรงกลางเอาไว้และหยุดนิ่งไม่ไหวติงอย่างเป็ น
ระเบียบ

เหล่าออร์คที่ขี่หมาป่ าคํารามขึ้นพร้อมกันพร้อมทั้งชักดาบออกมา ช่องว่างได้เว้นเอาไว้สาํ หรับ

ให้เซียวอวีแ๋ ละหลินมู่เสวี่ยผ่านไป

"พิธีตอ้ นรับ?" ทุกคนพลันเข้าใจวัตถุประสงค์ที่เหล่าไรเดอร์จดั แถวอย่างเป็ นระเบียบเรี ยบร้อย

ทันที

ในสมัยโบราณ ทางเดินเช่นนี้ถูกจัดไว้ให้แขกอันทรงเกียรติเดินผ่าน นี่เป็ นการแสดงการให้

เกียรติต่อแขกจากฝั่งเจ้าบ้าน พิธีการเช่นนี้ยงั ถูกใช้ในงานแต่งงานของเชื้ ่อพระวงศ์อีกด้วย ทั้ง
ทหารม้าหรื อทหารราบจะยืนเป็ นแถวทอดยาวไป นี่เป็ นครั้งแรกที่ผคู ้ นได้เห็นเหล่าไรเดอร์ต้ งั
แถวในลักษณะดังกล่าว

หลินมู่เสวีย่ ตกใจอีกครั้ง เซียวอวีจ๋ ึงจับมือนางเดินผ่านทางเดินนั้นไป ในเวลาเดียวกัน หญิงรับ

ใช้นบั ไม่ถว้ นได้วงิ่ มาโปรยดอกไม้ตลอดทั้งสองฝั่งเพื่อเป็ นการต้อนรับ นี่คล้ายคลึงกับพิธี
อภิเษกสมรสของราชวงศ์ อย่างไรก็ตาม แม้กระทัง่ ราชวงศ์ในยุคนี้กย็ งั ไม่อาจจัดพิธีเช่นนี้ข้ ึนมา
ได้ นี่เป็ นหนึ่งในพิธีอนั หรู หราตระการตาที่สุดที่ผคู ้ นเคยเห็นมา

เซียวอวีจ๋ ูงมือหลินมู่เสวี่ยเดินผ่านซุม้ ดาบและกลีบดอกไม้ที่โปรยปรายลงมา

ทั้งเหล่าศิษย์และอาจารย์ของทั้งสองสถาบันต่างมองดูพิธีตอ้ นรับด้วยความอิจฉา บรรดาหญิง

สาวต่างเฝ้ าฝันว่าจะมีพิธีการเช่นนี้เกิดขึ้นกับตนเองบ้าง

เหล่าชายหนุ่มรู ้สึกอับอายและอิจฉา พวกเขาจะสามารถจัดพิธีเช่นนี้ได้บา้ งหรื อไม่? ฉากนี้จะ

ถูกบันทึกเอาไว้ในความทรงจําของผูค้ นตราบนิรันดร์ เหล่าศิษย์ที่หยิง่ ทะนงตนต่างตัวหดลีบลง
ทีละคน

ภายในใจของหลินมู่เสวีย่ นั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง นางรู ้สึกราวกับนางเป็ นหญิงสาวที่มี

ความสุ ขที่สุดในโลก เซียวอวีจ๋ ดั การสิ่ งต่างๆเหล่านี้ให้นาง นี่แสดงให้เห็นว่าตําแหน่งของนาง
ภายในจิตใจของเขานั้นสู งอย่างยิง่ ที่จุดสิ้ นสุ ดของทางเดิน พ่อบ้านหงส์และบรรดาสะใภ้ของ
ตระกูลต่างรอคอยพวกเขาอยู่

พวกนางผลักไสเซียวอวีอ๋ อกไปด้านข้างและเข้าไปพูดคุยกับหลินมู่เสวี่ย พวกนางต่างกล่าวชื่น

ชมในความงดงามของหลินมู่เสวีย่ และชักชวนให้นางพักอยูท่ ี่เมืองไลอ้อนสักหลายวัน
นอกจากนี้ พวกนางยังมอบของขวัญให้กบั หลินมู่เสวีย่ ไม่นานภายในอ้อมแขนของหลินมู่เสวีย่
ก็เต็มไปด้วยสิ่ งของ

"พวกเราจะโดยสารรถม้ากลับ ส่ วนเจ้าซึ่งเป็ นบุรุษตัวโตสมควรขี่มา้ กลับ" เสวีย่ ซาหันมามองมา

เอ่ยกับเซียวอวีก๋ ่อนจะชี้ไปยังอาชาตัวหนึ่ง แม้เซียวอวีจ๋ ะงุนงง แต่เขาก็เข้าใจว่าอิสตรี น้ นั ยากที่
จะเข้าใจ ดังนั้นจะดีกว่าหากเขาไม่ไปกระตุน้ โทสะของพวกนาง เขาปี นขึ้นหลังอาชาและโบก
มือให้คนอื่นๆก่อนจะจากไป

พวกออร์คเริ่ มเคลื่อนทัพกลับ พวกอสู รโคโดติดตามอยูด่ า้ นหลังขณะที่มีเสี ยงกลองตีเป็ นจังหวะ

ก่อให้เกิดความรู ้สึกฮึกเหิ มและโลหิตพลุ่งพล่าน

พวกไรเดอร์ยงั คงอยูด่ า้ นหลังขณะที่ขบวนรถม้าเคลื่อนตัวมุ่งหน้าสู่ ตวั เมืองไลอ้อน

เหล่าศิษย์ของสถาบันทั้งสองติดตามกองทัพที่ดา้ นหน้าไป พวกเขาราวกับเด็กน้อยที่ติดตามอยู่

ด้านหลังผูใ้ หญ่

"ไม่ใช่วา่ ผูค้ นลือกันว่าดินแดนไลอ้อนกําลังเสื่ อมโทรมจนตกตํ่าอยูง่ ้ นั หรื อ?"

"ความน่าเกรงขามนี่มนั อะไรกัน! กระทัง่ องค์จกั รพรรดิกย็ งั ไม่อาจทําได้เช่นนี้! กองทัพที่

ประกอบไปด้วยหลากหลายเผ่าพันธุ์ เขาสามารถควบคุมกองทัพเช่นนี้ได้อย่างไร? มีเพียงขุน
นางยุคโบราณเท่านั้นที่สามารถมีกองทัพเช่นนี้ได้!"

"ข้าคงคิดว่าตัวข้าหลุดกลับไปในยุคโบราณเสี ยแล้ว หากข้าไม่ได้ทราบเรื่ องราวตั้งแต่ตน้ !"

"พวกเอลฟ์ ! กระทัง่ เผ่าพันธุ์เอลฟ์ อันสู งส่ งยังยินยอมติดตามเขา! เขาเป็ นใครกันแน่?"

"ข้าได้ยนิ ว่าเขารับตัวพวกเอลฟ์ และออร์คมาจากเทือกเขาอัลคาเกน ตอนนี้พวกเรามาแล้ว พวก

เราจะกลับไปพร้อมมือเปล่าไม่ได้! พวกเราจะต้องได้รับเอลฟ์ หรื อออร์คสักหลายตนเป็ น
ผูต้ ิดตาม! จากนั้นพวกเราก็จะมีชื่อเสี ยงเช่นกัน!"

"ถูกแล้ว การมีมนุษย์ติดตามรับใช้น้ นั ตกยุคไปแล้ว ผูใ้ ช้มนตราที่แท้จริ งจะต้องมีเอลฟ์ และ

ออร์คเป็ นผูค้ ุม้ กัน!"

บรรดาศิษย์ของทั้งสองสถาบันต่างหยิบยกหัวข้อเหล่านี้ข้ ึนมาสนทนาขณะที่พวกเขาเข้าสู่ ตวั

เมือง......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 169

BANK WUTTHIPHAN·8 ธันวาคม 2017

ในยามเย็น ห่างจากตัวเมืองไลอ้อนราว 20 ไมล์ เซียวอวีไ๋ ด้พบเห็นนักผจญภัยจํานวนมากใน

ระหว่างทาง ทว่าในตอนนี้มีนกั ผจญภัยจํานวนมากกําลังรวมตัวกันอยูท่ ี่ด่านตรวจและคล้ายว่า
กําลังทะเลาะวิวาทกัน

เซียวอวีเ๋ ห็นหัวหน้าทหารฮุ่ยและมู่หลี่ควบคุมกําลังพลตั้งประจันหน้ากับเหล่านักผจญภัย
"อ๊ะ! ท่านลอร์ดกลับมาแล้ว!" เหล่าทหารต่างรู ้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเซี ยวอวี๋ มีนกั ผจญภัยจํานวน
มากต่างเดินทางเข้ามายังดินแดนไลอ้อนในตอนที่เซียวอวีไ๋ ม่อยูซ่ ่ ึงสร้างความปวดเศียรเวียน
เกล้าให้กบั พวกเขาอย่างมาก

เซียวอวีม๋ ุ่งหน้าไปยังด่านตรวจนั้น เขาชักแอชบิงเกอร์ออกมาและเรี ยกใช้ทกั ษะอมนิแสลชโจมตี

ไปยังกึ่งกลางระหว่างนักผจญภัยและทหารของเมืองไลอ้อน

เปรี้ ยงง!

ร่ องลึกลากยาวขีดกั้นแบ่งทั้งสองฝ่ ายออกจากกัน

"พวกเจ้ากําลังทําอะไร?" เซียวอวีห๋ นั ไปทางฝั่งนักผจญภัย เหล่านักผจญภัยต่างตกตะลึงเมื่อ

เห็นดาบหนักที่อยูใ่ นมือของเซียวอวี๋ ในบรรดานักผจญมีผทู ้ ี่แข็งแกร่ งอยู่ ทว่าพวกเขาก็ตอ้ งห่อ
ตัวลีบเมื่อพวกเขามองเห็นกองทัพออร์คและเหล่าไรเดอร์ที่เบื้องหลังเซี ยวอวี๋

ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามผูห้ นึ่งก้าวออกมาตอบวาจา "หรื อท่านคือลอร์ดแห่งดินแดนไลอ้อน?"

เซียวอวีย๋ กแอชบิงเกอร์ข้ ึนพาดบ่า "ข้าเอง แล้วอย่างไร?"

เหล่านักผจญภัยต่างมองไปยังท่าทางราวกับอันธพาลของเซียวอวี๋ พวกเขาทราบว่าไม่อาจตอแย
ชายผูน้ ้ ีได้ อย่างไรก็ตาม ที่แห่งนี้มีเหล่านักผจญภัยอยูม่ ากมาย ดังนั้นผูฝ้ ึ กยุทธ์จึงรวบรวมความ
กล้า กล่าวออกไปเสี ยงเย็น "ท่านลอร์ดเซี ยว ในเมื่อท่านมาแล้วพวกเราก็ตอ้ งการเรี ยกร้องหา
ความเป็ นธรรม พวกเราทุกคนนั้นดั้นด้นเดินทางมาจากส่ วนต่างๆของทวีปเพื่อบุกเบิก
เทือกเขาอัลคาเกนและตามหาสมบัติ ทว่าพวกเรากลับถูกบังคับให้ตอ้ งจ่ายค่าผ่านทาง เหตุใด
พวกเราถึงต้องจ่ายด้วยเล่า พวกเราไม่ใช่พ่อค้า! การเรี ยกเก็บภาษีจากพวกเรานับว่ามากเกินไป
แล้ว! เหตุใดพวกเรายังต้องจ่ายค่าผ่านทาง?"

"ถูกแล้ว! เหตุใดพวกเราต้องจ่ายด้วยเล่า? เหตุใดพวกเขาไม่เปิ ดทางให้พวกเราเข้าไป?" นัก

ผจญภัยคนอื่นๆต่างตะโกนร่ วมผสมโรง

เซียวอวีม๋ องไปยังชายผูน้ ้ นั ขณะที่ใบหน้าเริ่ มมืดครึ้ มลง "เจ้ากล่าวว่าอะไรนะ?"

กลุ่มนักผจญภัยมองดูเซี ยวอวี๋ จากนั้นก็หนั ไปมองพวกออร์ค บาริ สต้า เครื่ องจู่โจม พวกเขาอาจ

ต้านทานพวกออร์คหนึ่งถึงสองตนได้ ทว่าไม่ใช่ท้ งั กองทัพเช่นนี้ มันไม่ใช่ความคิดที่ดี

"ท่านดยุคเซียว พวกเราไม่ได้มีเจตนาคุกคามท่าน พวกเราเพียงแค่ตอ้ งการเดินทางไปยัง

เทือกเขาอัลคาเกน" นักผจญภัยผูน้ ้ นั ตัดสิ นใจกล่าวออกมา

เซียวอวีต๋ อบกลับ "เจ้าต้องการจะเข้าไปในสวนหลังบ้านของข้างั้นหรื อ? เจ้ายังจะเฉยอยูไ่ ด้หรื อ

หากมีกลุ่มคนพกพาอาวุธเข้ามาในบ้านของเจ้าเช่นนี้?"

นักผจญภัยผูน้ ้ นั ตอบกลับทันควัน "ท่านลอร์ดเซียว ท่านเข้าใจพวกเราผิดแล้ว พวกเราไม่ได้มา

รุ กรานดินแดนไลอ้อน พวกเราเพียงแค่จะผ่านไปยังภูเขาอัลคาเกนเท่านั้น"

เซียวอวีย๋ กมือขึ้นจับคาง "ราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนพระราชทานดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือ

ทั้งหมดให้กบั บิดาของข้า เซียวซานเทียนเนื่องเพราะความดีความชอบของท่าน! เทือกเขาอัลคา
เกนนั้นอยูใ่ นดินแดนของข้า! พวกเจ้าช่างกล้าหาญนักที่จะเข้ามาค้นสมบัติในบ้านข้า ทั้งหมด
ล้วนเป็ นสมบัติของข้า! รู ้หรื อไม่วา่ พวกเจ้ากําลังความผิดโทษฐานใด? นี่เรี ยกว่าการโจรกรรม
และลักทรัพย์! ดังนั้นการเรี ยกร้องหาความยุติธรรมของเจ้านั้นมันไร้สาระ"

เป็ นความจริ งที่ราชวงศ์ได้พระราชทานดินแดนทางตะวันตกเฉี ยงเหนือทั้งหมดให้กบั เซียวซาน

เทียน เทือกเขาอัลคาเกนก็นบั รวมอยูใ่ นดินแดนแห่งนี้ดว้ ยเช่นเดียวกัน ดังนั้นเหตุผลของเซียวอวี๋
จึงเป็ นที่ยอมรับได้ อันที่จริ งแล้ว ในอดีตนั้นผูค้ นในนครหลวงต่างคิดว่าเทือกเขาอัลคาเกนนั้น
เต็มไปด้วยสัตว์อสู รและโทล์ล อีกทั้งดินแดนแห่งนี้ยงั แห้งแล้งทุรกันดารยิง่ ดังนั้นพวกเขาจึง
มอบดินแดนแห่งนี้ให้กบั เซียวซานเทียนเพื่อเป็ นการสะกดอํานาจของเขาเอาไว้ ซึ่งตอนนี้สมบัติ
ทั้งหมดต่างตกเป็ นของเซี ยวอวีโ๋ ดยชอบธรรม ในฐานะผูป้ กครองดินแดนแห่งนี้แล้ว เขามีอาํ นาจ
ที่จะสั่งห้ามผูค้ นกลุ่มนี้ไม่ให้เข้าไปยังเทือกเขาอัลคาเกนได้

อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างมาที่นี่เพื่อขุมสมบัติ แล้วพวกเขาจะยินยอมกลับไปมือเปล่าได้อย่างไร?

ทางฝั่งของนักผจญภัยต่างตกอยูใ่ นความเงียบเมื่อทราบว่าที่เซียวอวีก๋ ล่าวมานั้นถูกต้อง ตราบใด

ที่พวกเขายังอยูภ่ ายในแผ่นดินนี้ พวกเขาก็ตอ้ งปฏบัติตามกฏ ราชวงศ์กาํ ลังอ่อนแอและขาด
แคลนอํานาจที่แท้จริ ง ทว่าเซียวอวีน๋ ้ นั มีสิทธิ์ ที่จะปกป้ องดินแดนของเขาได้โดยชอบธรรม พวก
เขาอาจจะใช้กาํ ลังฝ่ าเข้าไปได้หากว่าเป็ นดินแดนไลอ้อนเมื่อก่อน ทว่ามาตอนนี้เซียวอวีม๋ ี
กองทัพเรื อนหมื่นอยูใ่ ต้บญั ชาการ ไม่มีผใู ้ ดกล้าที่จะกระตุกหนวดเสื อ

คาร์นยืนอยูด่ า้ นหน้ากองทัพ ร่ างกายอันใหญ่โตกว่าสามเมตรของเขานั้นสะกดข่มผูค้ นยิง่

นอกจากนี้ขวานยักษ์ที่ยาวกว่าสองเมตรในมือยังกดดันเหล่านักผจญภัยจนหลัง่ เหงื่อเต็มแผ่น
หลัง พวกเขาเพียงยืนอย่างเงียบเชียบอยูเ่ ช่นนั้น ทว่าในใจต่างคิดที่จะลอบเข้าไปในยามฟ้ ามืด
มีด่านตรวจและหอสังเกตการณ์อยูห่ ลายแห่ง ถึงกระนั้นพวกเขาก็เชื่อว่าจะลอบผ่านเข้าไปได้
โดยปราศจากปัญหา

เซียวอวีก๋ ล่าวต่อไปด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา "ข้าทราบว่าพวกเจ้ากําลังคิดอะไรอยู่ พวกเจ้าต้องการจะ

ลักลอบข้ามไป ทว่าข้าขอสาบานในฐานะลอร์ดของดินแดนแห่งนี้ โจรทุกคน หัวขโมยทุกกลุ่ม
จะต้องถูกสังหาร ข้าจะให้ออร์คของข้าฉีกร่ างและกัดกินมัน หากมีผใู ้ ดคลางแคลงสงสัย เช่นนั้น
ก็สามารถทดลองดูได้ ข้าจะส่ งกองทัพของข้าลาดตระเวนไปทัว่ ดินแดนเป็ นเวลาหนึ่งเดือน พวก
โจรจะถูกสังหารทันทีที่พบ!"

หลังจากเว้นช่วงเล็กน้อยเขาก็กล่าวต่อ "ทว่า....ข้าทราบว่าพวกเจ้าต่างเดินทางมายังที่นี่เพื่อผจญ
ภัย ข้าทราบว่าพวกเจ้าต่างต้องการเข้าไปยังภูเขาอัลคาเกน ดังนั้นข้าจะให้โอกาศพวกเจ้าได้เข้า
ไปยังที่นนั่ โดยไม่ตอ้ งจ่ายสิ่ งใด อีกทั้งข้ายังจะมอบเสบียงให้อีก"

มีนกั ผจญภัยผูห้ นึ่งถามขึ้น "มีเงื่อนไขใดหรื อไม่?"

พวกเขาต่างทราบว่าเซียวอวีจ๋ ะต้องมีเงื่อนไขตามหลัง

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "ข้าจะมอบโอกาศให้ ทว่ามันก็ตอ้ งมีขอ้ จํากัดบางอย่าง ข้าจะไม่หา้ มพวกเจ้าและ

ยังจะหยิบยืน่ นํ้าใจให้ เงื่อนไขนั้นมีอยูเ่ พียงสามข้อ"

"เป็ นเงื่อนไขใด?" บรรดานักผจญภัยต่างถามขึ้น

เซียวอวีข๋ บคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง "ประการแรก พวกเจ้าสามารถซื้อขายสิ่ งของภายในดินแดนของข้าได้
และเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ทว่านัน่ ก็ตอ้ งอยูภ่ ายใต้กฏหมายของดินแดนไลอ้อน ผูท้ ี่ทาํ
ความผิดต้องได้รับโทษ"

"นัน่ ย่อมแน่นอน"

"พวกเราจะปฏิบตั ิตามนั้น" เหล่านักผจญภัยต่างผงกศีรษะ

เซียวอวีพ๋ ยักหน้า "ประการที่สอง ทุกคนต่างทราบว่าข้ามีกองทัพออร์ค เอลฟ์ คนแคระและ

เผ่าพันธุ์อื่นๆ หากมีผใู ้ ดกล้าจะคุกคามพวกเขาหรื อพยายามที่จะจับพวกเขาเป็ นทาส ข้าคงต้อง
ขอศีรษะของคนผูน้ ้ นั "

มีหลายคนที่ไม่เห็นด้วย ทว่าก็ตอ้ งจําใจผงกศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ เซียวอวีก๋ วาดสายตามองดูการ

แสดงออกของพวกเขา เขาทราบว่าคนเหล่านี้จะต้องหาโอกาศฝ่ าฝื นกฏ ทว่าตอนนี้เขาก็ตอ้ ง
แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน

"ประการที่สาม ในการแยกแยะเหล่านักผจญภัยออกจากศัตรู ข้าจะแจกนามบัตรให้กบั พวกเจ้า

ทั้งหมด พวกเจ้าจะถูกคุมตัวหรื อถูกสังหารหากไม่มีมนั ติดตัวหรื อต่อต้านทหารของข้า"

ทั้งหมดผงกศีรษะเพราะทราบว่าเซียวอวี๋จะต้องรักษาความสงบเรี ยบร้อยภายในดินแดน ดังนั้น

นี่จึงเป็ นกฏที่ยอมรับได้
เซียวอวีก๋ ล่าวสื บต่อ "ทว่าเพื่อให้แน่ใจว่านามบัตรจะไม่ถูกปลอมแปลงได้โดยง่าย ข้าจะจารึ ก
อักขระเวทลงไปเพื่อการแยกแยะ พวกเจ้าทุกคนคงเห็นแล้วว่าศิษย์ท้ งั หมดของสถาบันเวทมนตร์
ได้มาเยีย่ มเยือนดินแดนของข้า ข้าจะขอให้พวกเขาช่วยจัดสร้างขึ้นและมันย่อมต้องมีค่าใช้จ่าย
ซึ่งพวกเจ้าจะต้องเป็ นฝ่ ายจ่ายค่านามบัตรนี้"

พวกเขาเข้าใจแล้วว่าเซียวอวีก๋ าํ ลังเรี ยกเก็บค่าผ่านทางพวกเขาทางอ้อม ซึ่งในความเป็ นจริ ง หาก

พวกเขาไม่ยอมจ่ายค่านามบัตรนี้ เช่นนี้พวกเขาก็อาจจะถูกจับกุมหรื อสังหาร แม้จะมีบางคนที่
รู ้สึกไม่พอใจ ทว่าผูค้ นส่ วนใหญ่ต่างยอมรับเงื่อนไข พวกเขาเป็ นนักผจญภัย ดังนั้นในบางครั้ง
ย่อมต้องมีค่าใช้จ่ายในระหว่างออกเดินทางอยูแ่ ล้ว

ดวงตาของเซียวอวีส๋ ว่างวาบขึ้นเมื่อเห็นนักผจญภัยทั้งหมดต่างยอมรับเงื่อนไขของเขา เขาหันไป

มองหัวหน้าทหารฮุ่ย "ให้พวกเขาเข้าไป พวกเราจะออกบัตรในวันรุ่ งขึ้น จับผูท้ ี่ไม่มีบตั รทั้งหมด
และสังหารผูท้ ี่ขดั ขืนได้ทนั ที"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 170

BANK WUTTHIPHAN·8 ธันวาคม 2017

บัตรถูกแจกจ่ายในวันรุ่ งขึ้น ในเวลาเดียวกันเซี ยวอวี๋กใ็ ช้คนงานและช่างฝี มือจากเมืองไลอ้อน

จัดสร้างที่พกั และสถานเริ งรมย์สาํ หรับนักผจยภัยขึ้น

อีกราวหนึ่งเดือน ประตูขมุ ทรัพย์จึงจะถูกเปิ ดให้ให้เหล่านักผจญภัยได้ออกค้นหา ดังนั้น

ในตอนนี้พวกนักผจญภัยจึงยังไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ภูเขาอัลคาเกนหากแต่เลือกพักอยูท่ ี่นี่ เซียวอวี๋
กําลังคิดหาหนทางทํากําไรจากการเข้าพักของเหล่านักผจญภัย
เขาได้รับอาหารและสิ่ งของมากมายจากค่ายเหยีย่ ว ดังนั้นเขาจึงไม่ตอ้ งกลัวที่จะเป็ นเจ้าภาพเลี้ยง
ดูผคู ้ นจํานวนมากภายในเมือง นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั เพิ่มราคาของบัตรขึ้นเป็ น 500 เหรี ยญทอง
ซึ่งทําให้เหล่านักผจญภัยที่ทราบเรื่ องตกตะลึง ในฐานะนักผจญภัยแล้ว พวกเขาคาดเอาว่าจะต้อง
มีค่าใช้จ่ายจํานวนมากในระหว่างการเดินทางของพวกเขา ถึงกระนั้นพวกเขาก็คาดไม่ถึงว่าราคา
ของบัตรจะสู งยิง่ มีนกั ผจญภัยบางคนรํ่าร้องประท้วง ทว่ากรอม ทอร์ลและคาร์นก็จะเข้าไปทํา
ให้เหตุการณ์สงบสันติ

เหล่านักผจญภัยละทิง้ ความคิดที่จะต่อต้านมากยิง่ ขึ้นเมื่อได้เห็นพวกออร์คขว้างขวานผ่าร่ างผูท้ ี่

ต่อสู ้ขดั ขืน กระทัง่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่กย็ งั หวัน่ ใจ พวกเขาสามารถใช้พลังปราณในการต้านทานแรง
กระแทกได้หากว่าผูท้ ี่ขว้างขวานมานั้นเป็ นมนุษย์ อย่างไรก็ตาม แรงกระแทกของขวานนั้นมาก
เกินไปเมื่อถูกขว้างโดยพวกออร์คซึ่งมาถึงระดับที่ 9 และ 10 แล้ว

นอกจากนี้ยงั มีพวกออร์คที่ถือบาริ สและควบคุมเครื่ องจู่โจมอยูน่ นั่ ทําให้เหล่านักผจญภัยสยิว

กายอย่างหนาวเหน็บ หลังจากกลุ่มเล็กๆหลายกลุ่มถูกสังหารทิ้งไป คนอื่นๆที่เหลือจึงเริ่ มควัก
กระเป๋ าออกซื้ อหาบัตรในทันที หลังจากนั้น นักผจญภัยที่ตอ้ งการเข้าสู่ ตวั เมืองไลอ้อนจะต้องซื้อ
บัตรจากด่านตรวจก่อนที่พวกเขาจะเข้าเมือง

มีเครื่ องบาริ สต้านับไม่ถว้ นติดตั้งอยูบ่ นด่านตรวจและย่อมไม่มีนกั ผจญภัยคนใดต้องการจะ

ทดสอบประสิ ทธิภาพของมัน แม้วา่ พวกเขาจะกล้าหาญหากทว่าไม่โง่ ไม่มีผใู ้ ดกล้าตอแย
กองทัพ ตัวบัตรนั้นเรี ยบง่าย เซียวอวีจ๋ ึงได้ขอให้ศิษย์ของสถาบันเวทมนตร์จากเมืองไชน์ลง
อาคมให้ อาจารย์อลั ม่าได้สร้างชุดอักขระที่พิเศษจําเพาะขึ้นมาชุดหนึ่งซึ่งยากต่อการ
ลอกเลียนแบบ เว้นเสี ยแต่วา่ ผูล้ อกเลียนแบบจะเป็ นจอมมนตราชั้นสู ง อย่างไรก็ตาม ผูใ้ ช้มนตรา
ระดับนั้นย่อมไม่ลดตัวลงมาวุน่ วายกับบัตรที่มีราคาเพียง 500 เหรี ยญทอง
เซียวอวีไ๋ ด้แบ่งเงินให้กบั บรรดาศิษย์ที่มาช่วยงานเขาอีกเล็กน้อยเพื่อเป็ นค่าตอบแทนสิ นนํ้าใจ
เซียวอวีไ๋ ด้จดั สรรที่พกั ให้กบั ศิษย์ท้ งั สองสถาบัน เขาได้ปฏิบตั ิต่อคนกลุ่มนี้อย่างมีมารยาท
เซียวอวีท๋ ราบว่าในอนาคตจะต้องมีความขัดแย้งเกิดขึ้น ทว่าเซียวอวีก๋ ต็ อ้ งการทําให้แน่ใจว่าใน
อนาคตคนเหล่านี้จะเลือกอยูฝ่ ั่งเขา มันนับว่าคุม้ ค่าอย่างมากหากได้ตวั ผูใ้ ช้มนตราและอัศวิน
ส่ วนหนึ่งเข้าร่ วมกับเขา

ผูใ้ ช้มนตราและอัศวินนั้นเปรี ยบดังเสาหลักของกองทัพ เซียวอวี๋ยงั ขาดแคลนบุคคลากร

ระดับกลางและสู งภายในกองทัพ ซึ่งเหล่าศิษย์ของสถาบัยอัศวินนั้นตอบโจทย์เขาอย่างยิง่ ถึง
กระนั้นเหล่าศิษย์เองก็ไม่ได้โง่ พวกเขาล่วงรู ้ความแข็งแกร่ งของดินแดนไลอ้อน บางทีพวกเขา
อาจจะตัดสิ นใจเข้าร่ วมหากเมืองมีการพัฒนามากขึ้นในอนาคต

หลินมู่เสวีย่ นั้นใช้เวลาส่ วนใหญ่อยูก่ บั เหล่าสะใภ้ท้ งั ห้า พวกนางจะแบ่งปันเครื่ องประดับราคา

แพง เพชรพลอยและอื่นๆอีกหลายสิ่ งให้นาง หลินมู่เสวีย่ ไม่ได้ขาดแคลนสิ่ งเหล่านี้เนื่องเพราะ
ความมัง่ คัง่ ของตระกูล ถึงกระนั้นมันก็ยงั ทําให้นางแน่ใจได้สิ่งหนึ่ง ดินแดนไลอ้อนไม่ได้
ยากจนข้นแค้นดัง่ คําเล่าลือ

หลินมู่เสวีย่ นั้นมีแหวนมิติจากเซียวอวีอ๋ ยูแ่ ล้ว ดงงนั้นจึงไม่เป็ นปั ญหาในการจัดเก็บ เสื้ อผ้า อัญ
มณี และเครื่ องประดับต่างๆที่บรรดาสะใภ้ต่างมอบให้กบั นาง

ดินแดนไลอ้อนไม่ได้ขาดแคลนเงินทองอีกต่อไป ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงไม่มีความคิดที่จะขายสิ่ งของ

ที่ริบมาจากพวกโจรออกไป ซึ่งอันที่จริ งตัวเขาเองก็ไม่ตอ้ งการจะขายสิ่ งของออกไปแม้วา่
ดินแดนจะอยูใ่ นสภาวะขาดแคลนก็ตาม เขาทราบว่าผูค้ นในตระกูลนั้นต้องทนลําบากตรากตรํา
มาเนิ่นนาน ดังนั้นเขาจึงต้องการชดชเยให้กบั บรรดาพี่สะใภ้ บุรุษจะต้องทําให้ครอบครัวมีความ
เป็ นอยูท่ ี่ดีแม้วา่ เขาจะต้องตรากตรําทํางานหนักมากขึ้นก็ตาม
ในเวลาเพียงช่วงสั้นๆ หลินมู่เสวีย่ กลับเริ่ มคุน้ เคยกับชีวติ ภายในเมืองไลอ้อนแล้ว

ยิง่ เวลาผันผ่าน จํานวนของนักผจญภัยที่หลัง่ ไหลเข้าดินแดนมายิง่ มายิง่ มากขึ้น เซียวอวีน๋ ้ นั หัว

หมุนยุง่ อยูก่ บั การจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นพร้อมการมาถึงของคนเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจปลีก
ตัวไปดูแลหลินมู่เสวีย่ ได้ หลินมู่เสวีย่ เองก็ไม่ได้ตดั พ้อต่อว่าใดๆ นางทราบดีวา่ ในฐานะลอร์ด
ของดินแดนแล้ว เซียวอวีต๋ อ้ งคอยจัดการและสรรหาที่พกั ให้กบั เหล่านักผจญภัย ทั้งยังต้องคอย
ไกล่เกลี่ยปัญหาและเรื่ องอื่นๆอีกมาก พ่อบ้านหงส์แทบจะฉีกยิม้ ถึงใบหูเนื่องเพราะการดํารงอยู่
ของหลินมู่เสวีย่

ศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์และอัศวินที่มาจากเมืองอื่นเริ่ มเดินทางมายังเมืองไลอ้อนเพราะ
ต้องการบุกเบิกนครทมิฬ ศิษย์จากสถาบันเหล่านั้นเชื่อมัน่ ในความแข้งแกร่ งของตน ดังนั้นพวก
เขาจึงปฏิเสธที่จ่ายค่าบัตรผ่านทาง ซึ่งเซียวอวีเ๋ องก็ไม่ได้คิดปราณี ใดๆ เขาสั่งเคลื่อนพลกองทัพ
ออร์ค เอลฟ์ ไรเดอร์และอื่นๆไปมอบบทเรี ยนให้กบั คนเหล่านั้น ผูใ้ ช้มนตรานั้นแน่นอนว่า
แข็งแกร่ ง ทว่าพวกเขาก็จาํ ต้องอาศัยกองทัพเพื่อแสดงอานุภาพ นอกจากนี้เหล่าพลธนูยงั เป็ นดาว
ข่มของพวกเขา เหล่าเอลฟ์ ชั้นยอดนั้นสามารถยับยั้งพวกเขาได้ก่อนที่จะสามารถร่ ายมนต์ได้
สําเร็จเสี ยอีก นอกจากนี้เซียวอวีย๋ งั ได้สั่งซื้อเครื่ องบาริ สต้าเพิ่มเติมจากกลุ่มการค้าวอร์แฮมเมอร์
มาเพิ่ม

เซียวอวีน๋ ้ นั ทั้งต้องการและมีความจําเป็ นที่จะต้องหาผูใ้ ช้มนตรามาเข้าร่ วมกับเขา อย่างไรก็ตาม

เขาไม่อาจต้อนรับขับสู ้ท้ งั หมดได้อย่างหน้ามืดตามัว เขานั้นปฏิบตั ิกบั เหล่าศิษย์และอาจารย์จาก
ทั้งสองสถาบันของเมืองไชน์อย่างมีมารยาทเนื่องเพราะเป็ นการไว้หน้าหลินมู่เสวีย่ นอกจากนี้ยงั
เป็ นเพราะพวกเขาผ่านการเดินทางร่ วมกันและค่อนข้างสนิทสนม เหล่าศิษย์เองก็ทราบว่า
เซียวอวีน๋ ้ นั ไว้หน้าพวกเขาเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เซี ยวอวีเ๋ กรงว่าหากเขาปฏิบตั ิต่อศิษย์และ
สถาบันจากเมืองอื่นๆดุจเดียวกันแล้ว เช่นนั้นเกรงว่าจะเป็ นการโลภมากจนไม่รู้สถานการณ์ไป
แล้ว
ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงเลือกที่จะแสดงไม้แข็งก่อนที่จะใช้ไม้อ่อนโน้มน้าวพวกเขามาเข้าร่ วม มิเช่นนั้น
เหล่าศิษย์และอาจารย์จากสถาบันเหล่านี้กค็ งก่อปัญหาวุน่ วายเพื่อเข้าพบเขา

บรรดาอาจารย์จากสถาบันเวทมนตร์บางแห่งนั้นโกรธแค้นขึ้นมากระทัง่ กล่าวข่มขู่เซียวอวี๋
อย่างไรก็ตาม อาจารย์อลั ม่าได้เข้ามาช่วยไกล่เกลี่ยให้ เขาอธิบายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง
เซียวอวีแ๋ ละธีโดอร์ ทั้งยังเตือนให้ระมัดระวังคําพูดคําจารวมถึงการกระทําของพวกเขา ท้ายที่สุด
แล้ว อาจารย์เหล่านั้นก็ตอ้ งกัดฟันควักเงินออกมาจ่ายค่าบัตร เซียวอวีไ๋ ด้ไปพบปะกับกลุ่ม
อาจารย์จากสถาบันแห่งอื่นๆขณะที่มีอาจารย์อลั ม่าคอยกล่าวแนะนําตัวเขา

หากว่าเขานั้นทําตัวสุ ภาพนอบน้อมต่ออาจารย์เหล่านั้นตั้งแต่แรกเริ่ ม เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่ให้

ความเคารพและมองเขาอย่างดูถูกว่าเป็ นเพียงอลร์ดของดินแดนเล็กๆ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้รับทราบแล้วว่าเซียวอวีจ๋ ะไม่มีความเมตตาให้กบั ผูใ้ ดก็ตามที่กล้า

ก่อกวนเขา

เซียวอวีน๋ ้ นั ยึดความคิดที่ว่าว่าดินแดนไลอ้อนนั้นสนามหญ้าบ้านของเขา เขาจะให้เกียรติผอู ้ ื่น

หากว่าพวกเขาแสดงออกอย่างมีมารยาท อย่างไรก็ตาม เขาจะลงโทษผูท้ ี่กล้าจะกระทําตัวดื้อรั้น

ด้วยเหตุน้ ีผคู ้ นจึงให้ความยําเกรงดินแดนไลอ้อน ไม่มีผใู ้ ดกล้าจะดูหมิ่นดูแคลนดินแดนไลอ้อน

อีก เรื่ องที่ดินแดนไลอ้อนกําลังเสื่ อมโทรมตกตํ่านั้นไม่ได้ถูกหยิบยกขึ้นมาถกถึงอีกต่อไป

เซียวอวีจ๋ ะคอยจัดการกับการต่อสู ้และการทะเลาะวิวาทที่เกิดขึ้นในแต่ละวันด้วยตนเองเพื่อให้

ข่าวลือแพร่ สะพัดออกไปโดยง่าย
นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้ประกาศเตือนผูค้ นไม่ให้ยมุ่ ย่ามกับพวกออร์ค เอลฟ์ และเผ่าพันธุ์อื่นๆ
ทว่าก็ยงั มีคนถูกความโลภเข้าบังตาและไม่ใส่ ใจต่อคําเตือนนี้

เซียวอวีจ๋ ึงสั่งให้กองทัพของเขาเข่นฆ่าผูค้ นเหล่านี้ได้ทนั ทีโดยไม่ตอ้ งฟังคําโต้แย้งหรื อรี รอใดๆ

เขาได้แขวนศีรษะผูค้ นกว่าพันศีรษะไว้ที่ประตูเมืองไลอ้อน แม้วา่ จะเป็ นลูกหลานของแกรนดยุค
จากที่ใดก็ไม่มีขอ้ ยกเว้น

ลอร์ดของดินแดนเล็กๆกลับกล้าสังหารกระทัง่ หลานชายของแกรนดยุคผูห้ นึ่ง! เขาไม่เกรงกลัว

การล้างแค้นเลยหรื อ?

ซึ่งก็เป็ นความจริ งที่เซี ยวอวีไ๋ ม่ได้เกรงกลัวผูใ้ ด นัน่ เป็ นเพราะดินแดนไลอ้อนนั้นอยุห่ ่ างไกลนับ

พันไมล์จากดินแดนหลัก อีกทั้งยังมีดินแดนกั้นขวางอยูต่ ามรายทางอีกนับไม่ถว้ น

ยังจะมีผใู ้ ดส่ งกองทัพเดินทางมาอีกหรื อ? ซึ่งหากว่าอีกฝ่ ายยกทัพมาจริ ง เช่นนั้นเซียวอวีก๋ พ็ ร้อม

ทําสงคราม สงครามสําหรับเขาแล้วมันหมายถึงค่าประสบการณ์และค่าผลงาน เขาย่อมมัน่ ใจใน
การตั้งรับที่เมือง

นับจากนั้นก็ไม่มีผใู ้ ดกล้าตอแยข้องแวะกับพวกเอลฟ์ หรื อออร์คอีก เหตุผลข้อแรกนั้น พวกเขา

ทราบดีวา่ ไม่มีความแข็งแกร่ งเพียงพอ มีศีรษะของผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ที่มีชื่อเสี ยงหลายคนถูกเสี ยบ
เอาไว้บนกําแพงเมือง คนเหล่านั้นแน่นอนว่าเยีย่ มยุทธ์ พวกเขาพยายามที่จะลอบลักพาตัวเอลฟ์
ไป อย่างไรก็ตามผูพ้ ิทกั ษ์พงไพรและพลปื นก็ได้ส่งพวกเขาไปล่องเรื อในแม่น้ าํ ยมโลก

ส่ วนเหตุผลข้อที่สองนั้น พวกเขาทราบว่าเซียวอวีก๋ ล้าสังหารกระทัง่ หลานชายของแกรนดยุค

ดังนั้นเขายังจะเกรงกลัวหรื อไว้หน้าผูใ้ ดอีกหรื อ?
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 171
BANK WUTTHIPHAN·8 ธันวาคม 2017

ขณะที่เซียวอวีก๋ าํ ลังจัดการแก้ปัญหาการทะเลาะวิวาทในที่หนึ่งอยู่ เขาก็ได้ยนิ ว่ามู่หลิงเทียน

พี่ชายของมู่หานและบุตรชายของมู่หลี่น้ นั กลับมาแล้ว เซียวอวีค๋ นเก่านั้นถูกมู่หลิงเทียนทุบตีใน
เมืองฮุ่ยเมื่อตอนที่เขาไปลวนลามหญิงสาวนางหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เซียวอวีไ๋ ม่ได้พบกับเขาอีก
นับตั้งแต่เขาออกเดินทางไปรํ่าเรี ยนที่สถาบันอัศวินในดินแดนอื่น

ดูเหมือนว่าทั้งอาจารย์และศิษย์ของสถาบันอัศวินทุกแห่งจะมุ่งหน้ามาที่เทือกเขาอัลคาเกนเพื่อ
ตามหาขุมทรัพย์

ตอนนี้ดินแดนกําลังประสบปัญหาขาดแคลนนายทหารและบุคลากรระดับสู งภายในกองทัพ
ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงคิดที่จะให้ม่หู ลิงเทียนและมู่หานเข้าร่ วมกับกองทัพของดินแดนไลอ้อน
นอกจากนี้เขายังไม่ได้รู้สึกเกลียดชังใดๆต่อชายหนุ่มผูน้ ้ ีเนื่องเพราะทุบตีเซี ยวอวีค๋ นเก่า เซียวอวี๋
ไปพบกับมู่หลิงเทียนเป็ นการส่ วนตัวและพูดคุยกับมู่หลี่อย่างสุ ภาพ

กระนั้นก็ยงั มีแววตาเย็นชาจับจ้องมองมาเมื่อเซียวอวีไ๋ ด้พบหน้าเขา ดูเหมือนว่าความประทับใจ

ของมู่หลิงเทียนจะไม่ได้แปรเปลี่ยนไปเลยแม้วา่ จะล่วงเลยไปหลายปี แล้วก็ตาม อันที่จริ งทั้งมู่
หานและมู่หลี่ได้เล่าเรื่ องราวความสําเร็จกรอกหูม่หู ลิงเทียนอยูต่ ลอด มุ่หลี่เล่าว่าหากไม่ได้
เซียวอวีย๋ นื่ มือเข้าช่วยเหลือเช่นนั้นตระกูลของพวกเขาก็ตอ้ งจบสิ้ นแล้ว

อย่างไรก็ตาม มู่หลิงเทียนยังคงดูหมิ่นดูแคลนเซียวอวี๋ เขากระทัง่ กล่าวตําหนิบิดาในการ

ตัดสิ นใจเลือกลี้ภยั มายังดินแดนแห่งนี้ หลิงเทียนกระทัง่ บอกกับมู่หลี่วา่ เมือ่จบการศึกษาแล้วเขา
จะเลือกรับใช้ลอร์ดที่ยงิ่ ใหญ่สักคนหนึ่งและเลี้ยงดูผคู ้ นทั้งตระกูลเอง
มู่หลิงเทียน บรรดาสหายและเหล่าอาจารย์จากสถาบันของเขาปรากฏตัวขึ้นยามที่เซียวอวีม๋ าเยีย่ ม
เยือนเขา หลิงเทียนลุกขึ้นยืนขณะที่ใช้สายตาที่เย็นชาจ้องมองเซียวอวี๋

เซียวอวีท๋ ราบว่าหลิงเทียนนั้นเป็ นคนหนุ่มอยูด่ งั นั้นเขาจึงถือทิฐิและยังหยิง่ ผยอง ลูกวัวเกิดใหม่

ย่อมไม่เกรงกลัวพยัคฆ์กเ็ ป็ นเช่นนี้เอง หลิงเทียนยังไม่เคยสัมผัสกับความยากลําบากที่แท้จริ ง
ภายในโลกและยึดถือเพียงกฏของอัศวิน เซี ยวอวีห๋ ยีตาลงขณะที่เขาหัวเราะ "พี่ชายหลิงเทียน
ไม่ได้พบหน้ากันตั้งหลายปี แล้ว ดูเหมือนท่านจะแข็งแกร่ งยิง่ ขึ้นกว่าแต่ก่อน"

มู่หลิงเทียนกล่าวด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา "ก็ไม่มากเท่าใด ข้าเพียงเคยทุบตีแต่พวกเหลวแหลก"

สหายร่ วมสถาบันและอาจารญืของเขานั้นถูกบังคับให้ตอ้ งจ่ายเงินซื้อบัตรผ่านทางมา ดังนั้นนี่จึง

เป็ นเหตุผลที่เขาโกรธแค้นเซียวอวีด๋ ว้ ยเช่นกัน บิดาของเขานั้นรับตําแหน่งแม่ทพั ในดินแดนแห่ง
นี้ ดังนั้นเขาเชื่อว่าเซียวอวี๋จต้องไว้หน้าเขาและยกเว้นการบังคับซื้อบัตรต่อสหายร่ วมสถาบัน
ของเขา อย่างไรก็ตาม เซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ทราบล่วงหน้าว่ามู่หลิงเทียนจะเดินทางมาถึง ด้วยเหตุน้ นั
คาร์นจึงยึดคําสั่งของเซียวอวีไ๋ ปปฏิบตั ิอย่างขยันขันแข็ง เขาเรี ยกเก็บเงินจากเหล่าอาจารย์และ
ศิษย์อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยด้วยไม่ขาดไปแม้แต่หุนเดียว

เซียวอวีย๋ มิ้ รับ "เหตุการณ์ในเมืองฮุ่ยนั้นเป็ นความเข้าใจผิดกันเล็กน้อยระหว่างพวกเรา แต่ก็

เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ข้าจึงได้ทราบฝี มืออันร้ายกาจของพี่หลิง ข้าเชื่อว่าในอนาคตท่าน
จะต้องประสบความสําเร็ จอย่างแน่นอน บิดาของท่านนั้นรั้งตําแหน่งแม่ทพั ของดินแดนข้า
ดังนั้นพวกเราจึงถือเป็ นคนคุน้ เคยกัน ขอให้ลืมเลือนความไม่พอใจแต่เก่าก่อนและไม่พดู ถึงอีก
ต่อไป อย่างไรก็ตาม หลายปี มานี้ขา้ ได้ฝึกฝนมาโดยตลอด แน่นอนว่าทักษะย่อมเพิ่มพูน ในวันนี้
จะนับเป็ นการดีที่สุดหากได้พี่ชายหลิงเป็ นคู่ประลอง"
เซียวอวีต๋ ระหนักดีวา่ เขาจะต้องเอาชนะมู่หลิงเทียนเพื่อมอบบทเรี ยนให้กบั เขา มิฉะนั้นเด็กน้อย
ผูน้ ้ ีจะมองข้ามดินแดนไลอ้อนหรื อกองทัพอันเกรี ยงไกรของเขา มีเพียงต้องทําให้ศตั รู ของท่าน
แหงนมองขึ้นมาเพื่อให้ทราบถึงความแข็งแกร่ งที่แท้จริ ง

มู่หลิงเทียนคิดขึ้นในใจ "ช่างรนหาที่นกั แม้วา่ ข้าจะไม่อาจทุบตีเจ้าเนื่องเพราะเป็ นลอร์ดของ

ท่านพ่อ.....ทว่า เด็กน้อยเช่นเจ้ากลับเป็ นฝ่ ายต้องการถูกทุบตีเสี ยเอง! เช่นนั้นข้าย่อมต้องปฏิบตั ิ
ด้วยดี"

มู่หลิงเทียนรี บตอบรับทันควัน "ตกลง พวกเราจะประลองฝี มือกัน ไม่วา่ ผูใ้ ดจะเป็ นฝ่ ายพ่ายแพ้
หรื อชนะ เรื่ องราวแต่เก่าก่อนจะไม่พดู ถึงอีก"

มู่หลี่ที่อยูไ่ ม่ไกลต้องการจะห้ามปรามบุตรชาย แต่เขาก็เห็นด้วยว่าบุตรชายของเขาต้องได้รับ

บทเรี ยนเสี ยบ้าง ดังนั้นเขาจึงทําเพียงถอนหายใจ มู่หลี่น้ นั กระจ่างชัดถึงความแข็งแกร่ งของ
เซียวอวีย๋ งิ่ กว่าผูใ้ ด เช่นนี้ม่หู ลิงเทียนจะนับเป็ นคู่ต่อสู ้ของเซียวอวีไ๋ ด้อย่างไร?

เซียวอวีม๋ กั จะใช้การเหวีย่ งดาบ เทเลพอต ก้าวกระโดดหรื อวินด์วอร์คในสนามรบ ฉากเหล่านี้ได้

ประทับตราตรึ งอยูใ่ นจิตใจส่ วนลึกของมู่หลี่ นอกจากนี้เขายังคิดว่ามันเป็ นเรื่ องดีที่เซียวอวีจ๋ ะทุบ
ตีหลิงเทียนสักเล็กน้อย นัน่ จะช่วยให้หลิงเทียนได้เติบโตเป็ นผูใ้ หญ่ข้ ึน เขาทราบว่าเซียวอวี๋ยอ่ ม
ไม่ทาํ ร้ายหลิงเทียน

ทั้งเซียวอวีแ๋ ละมู่หลิงเทียนออกมายังพื้นที่เปิ ดโล่งซึ่งเป็ นลานกว้างของหมู่ตึกเพื่อประลอง เหล่า

ศิษย์และอาจารย์จากสถาบันอัศวินเองก็ได้เข้ามารับชมการประลองในครั้งนี้ดว้ ย พวกเขา
ต้องการเห็นหลิงเทียนทุบตีเซียวอวีเ๋ พื่อเป็ นการระบายโทสะ พวกเขาอยากที่จะเข้าไปทุบตี
เซียวอวีเ๋ สี ยเดี๋ยวนี้ ทว่าพวกเขาก็เกรงกลัวกองทัพของดินแดนไลอ้อนอยูหลายส่ วน ทั้งหมด
เกลียดชังเซียวอวีเ๋ นื่องเพราะต้องจ่ายเงินซื้อบัตรผ่านทาง
พวกเขากระทัง่ ต้องการลอบไปทุบตีเซียวอวีใ๋ นยามวิกาล แต่พวกเขาก็ยงั หวาดหวัน่ ต่อเหล่าองค์
รักษ์ที่อยูร่ อบกายเซียวอวี๋

เซียวอวีห๋ มุนข้อมือก่อนจะเรี ยกดาบแอชบิงเกอร์ออกมาจากแหวนมิติ "พี่หลิงเทียน ดาบเล่มนี้ถูก

ตีข้ ึนเลียนแบบดาบแอชบิงเกอร์ แม้วา่ จะไม่ใช่ของจริ งหากแต่กน็ บั ได้วา่ เป็ นเวทอาวุธอันทรง
พลัง ดังนั้นจงระวัง"

มู่หลิงเทียนลอบคิดขึ้นในใจ "เพียงใช้มือเปล่าข้าก็สามารถส่ งเจ้าลงไปนอนกลิง้ ที่พ้นื ได้!"

หลิงเทียนชักดาบออกจากฝักขณะที่ใช้สายตาเย็นชามองไปยังเซี ยวอวี๋ ไม่กี่ปีก่อนเซียวอวี๋ยงั เป็ น

เพียงปุถุชนคนธรรมดา เขาเอาแต่ดื่มไวน์และเมาหัวรานํ้าอยูเ่ ป็ นเวลานาน ดังนั้นร่ างกายของเขา
จึงอ่อนแอเสี ยยิง่ กว่าคนธรรมดา เซียวอวีจ๋ ะแข็งแกร่ งขึ้นสักเท่าใดกันเชียวหลังฝึ กฝนเพียงไม่กี่
ปี ? มู่หลิงเทียนนั้นฝึ กฝนศิลปะการต่อสู ้ต้ งั แต่วยั เด็กและยังได้เข้าร่ วมกับสถาบันอัศวินมาเป็ น
เวลาสิ บปี แล้ว เช่นนั้นแล้วเขาจะพ่ายแพ้ให้กบั คนที่อ่อนแออย่างยิง่ เช่นเซี ยวอวีไ๋ ด้อย่างไร?

ด้วยเหตุน้ ี มู่หลิงเทียนจึงคิดว่าดาบของเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่นบั เป็ นอย่างไร เป็ นเพียงของหรู หราที่ใช้

เงินจับจ่ายซื้อมาประดับไว้แต่เพียงเท่านั้น

"ข้าไม่ตอ้ งการเป็ นฝ่ ายเริ่ มโจมตี เชิญท่าน" เซี ยวอวีห๋ วั เราะออกมา เขากําลังคิดว่าจะมอบ
บทเรี ยนแบบใดให้กบั หลิงเทียนอยู่ เขาเชื่อว่ามู่หลี่ยอ่ มไม่เอ่ยวาจาหากว่าเขาไม่ได้ทาํ ให้ม่หู ลิง
เทียนบาดเจ็บ
"เช่นนั้นข้าขอทราบว่าเจ้ามีความสามารถใดถึงบีบบังคับให้ท่านไปเข้าร่ วมกับเจ้าได้หน่อยเถอะ
..." มู่หลิงเทียนพึมพําขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเซียวอวีข๋ ณะที่กวัดแกว่งดาบ

ดาบของมู่หลิงเทียนเองก็เป็ นเวทอาวุธ แม้วา่ จะไม่ใช่อาวุธชั้นเลิศอะไร ทว่าแถวอักขระเวทลมที่

สลักเอาไว้กช็ ่วยเพิ่มความว่องไวให้กบั ตัวดาบ อาวุธเวทชั้นยอดนั้นต้องทุ่มเงินนับร้อยหรื อ
กระทัง่ พันล้านเพื่อซื้อหา เขาย่อมไม่มีปัญญาครอบครอง

ฟุบ!

มู่หลิงเทียนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยการก้าวเท้าเฉพาะ เพียงชัว่ พริ บตาเขาก็มาถึงเบื้องหน้า

เซียวอวี๋ ขณะที่ตวัดดาบฟั นออกไป

เป็ นเพลงดาบที่ดูดุดนั ยิง่ หากทว่าหลิงเทียนเพียงใช้กาํ ลังออกไปราวสามส่ วนเท่านั้น เขาทราบ

ว่ามันคงไม่ดีสักเท่าใดหากเผลอทําร้ายเซียวอวี๋เข้า

บรรดาอาจารย์จากสถาบันอัศวินผงกศีรษะชื่นชมขณะที่มองดูการเคลื่อนไหวและการตวัดดาบ
ของหลิงเทียน ซึ่งอันที่จริ งแล้ว หลิงเทียนนั้นนับว่าเป็ นศิษย์ที่ยอดเยีย่ มที่สุดในสถาบัน เขามี
ฝี มืออยุใ่ นระดับแนวหน้าขณะที่มีรูปแบบการก้าวเท้าอันว่องไว การที่เขาจะทะลวงระดับไปสู่
ระดับที่สามนั้นเป็ นเพียงเรื่ องของเวลาเท่านั้น

ทว่าทางด้านเซียวอวีน๋ ้ นั ยังคงยืนนิ่งอยูก่ บั ที่ เขาเพียงแค่ยมิ้ จางๆ

มู่หลิงเทียนขมวดคิ้วขณะที่ดาบของเขาอยูห่ ่างจากหน้าผากของเซียวอวีเ๋ พียง 5 มิลลิเมตร ตัวเขา
ได้ผา่ นการฝึ กฝนมานับครั้งไม่ถว้ น เขาทราบว่าต้องใช้กาํ ลังเท่าใดจึงจะทําให้เซียวอวีร๋ ู ้สึก
หวาดกลัวได้ มู่หลิงเทียนหยุดดาบลงในทันที

ใบหน้าของเขาแฝงไว้ดว้ ยความภาคภูมิใจ เขาต้องการที่จะถากถางเซี ยวอวี๋ หากทว่าเซียวอวี๋กลับ

หายตัวไปแล้ว

ถูกต้อง! เขาหายตัวไปแล้ว! ไม่อาจสัมผัสได้ถึงดาบของเขาหรื อตัวเขาอยูเ่ ลย ที่ตอ้ งนั้นมีแค่เพียง

ความว่างเปล่า!

มู่หลิงเทียนตกตะลึง เขาทราบว่านี่ไม่ใช่การต่อสู ้พิสูจน์เป็ นตาย มิเช่นนั้นนี่นบั ว่าเป็ นสัญญาณที่

อันตรายอย่างยิง่

มู่หลิงเทียนยังไม่ทนั ได้มีปฏิกริ ยาตอบสนองใดๆขณะที่รู้สึกถึงสัมผัสตรงสะโพก ร่ างกายของ

เขาไร่ ซ่ ึงการป้ องกันขณะที่เขาโถมออกไปข้างหน้า โชคดีที่เขาไื้ฝึกฝนมาเป็ นเวลานาน
ร่ างกายของเขาจึงมีความหยืดหยุน่ เขาต้องการที่จะหันกลับไปมองทางด้านหลัง เขามองเห็น
เซียวอวี๋ เซียวอวีถ๋ ีบใส่ สะโพกของเขา!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ใส่ ใจต่อความอับอายครั้งนี้ เซียวอวีอ๋ ยูใ่ นขั้นที่เท่าใดกัน? เหตุใดจึง

รวดเร็วถึงเพียงนี้? นี่เป็ นความเร็วที่เหนือสามัญสํานึกเกินไปแล้ว ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่หกใช่
เคลื่อนไหวได้รวดเร็วถึงเพียงนี้หรื อไม่?

เซียวอวีล๋ ูขตัวดาบแอชบิงเกอร์อย่างนุ่มนวลขณะที่ยมิ้ ออกมา "โอ้ ดูเหมือนว่าข้าจะลืมบอกท่าน

ไปเรื่ องหนึ่ง ข้าเป็ นผูบ้ ่มเพาะสองแขนง ทักษะที่ขา้ เพิ่งใช้ไปนั้นเรี ยกว่าเทเลพอต"
ทั้งมู่หลิงเทียน เหล่าอาจารย์และศิษย์จากสถาบันอัศวินต่างอ้าปากค้างเมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวี๋
เหล่าอาจารย์เพียงรู ้สึกสงสัยอยูภ่ ายในใจเมื่อได้เห็นการหายตัวไปและกลับมาปรากฏอยู่
ด้านหลังมู่หลิงเทียนของเซียวอวี๋ ลอร์ดที่อายุนอ้ ยถึงเพียงนี้น้ นั รํ่าเรี ยนทักษะเทเลพอตจนบรรลุ
ถึงระดับนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขาต่างทราบดีวา่ เวทมนตร์เกี่ยวกับพื้นที่มิติน้ นั ซับซ้อนและ
ยุง่ ยากอย่างยิง่ แม้กระทัง่ ในหมู่ผใู ้ ช้มนตรา นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั กวัดแกว่งดาบได้เช่นนั้นเขา
ย่อมต้องเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ ผูฝ้ ึ กยุทธ์กลับใช้เวทเทเลพอตของผูใ้ ช้มนตรางั้นหรื อ?

ผูบ้ ่มเพาะสงอแขนง! ทุกคนพลันกระจ่างเมื่อได้ยนิ คํากล่าวของเซียวอวี๋

มู่หลิงเทียนเหม่อมองเซียวอวีข๋ ณะที่ปากกล่าวพึมพํา "ผูบ้ ่มเพาะสงอแขนง....เทเลพอต...." จะ

เกิดอะไรขึ้นหากว่าเซียวอวีไ๋ ม่ได้ใช้เท้าหากแต่ใช้ดาบฟันเข้ามาโดยตรง

ขณะเดียวกันนั้นเองก็มีอาจารย์ของสถาบันอัศวินตะโกนออกมา "หลิงเทียน! การที่เขาจะใข้เท

เลพอตออกไปด้อีกครั้งย่อมต้องเว้นช่วง อย่าปล่อยให้เขาได้ใช้มนั อีกเป็ นครั้งที่สอง!"

อาจารย์ผนู ้ ้ นั มองจุดอ่อนของทักษะเทเลพอตออกได้อย่างรวดเร็ ว ทักษะเทเลพอตนั้นเป็ นเวท

มนตร์ระดับสู ง ทว่าหากบีบให้เซียวอวี๋ตอ้ งใช้ฝีมือเข้าปะทะโดยตรง เช่นนั้นปัญหาก็ยอ่ มหมด
ไป

มู่หลิงเทียนเคลื่อนไหวทันทีที่ได้ยนิ เสี ยงตะโกนจากอาจารย์ เขากําลังจะเอาคืนในส่ วนที่ตอ้ งอับ

อายไปเมื่อสักครู่ ดาบของเขาถูกตวัดเข้าหาร่ างของเซียวอวีอ๋ ีกครั้ง
ระยะเวลาคูลดาวน์ของทักษะเทเลพอตคือสิ บวินาที ดังนั้นเซียวอวี๋จึงไม่อาจใช้ออกได้อีก เขา
พลันเรี ยกใช้ทกั ษะวินด์วอร์คแทน ดาบของมู่หลิงเทียนฟาดฟันเข้ามา ทว่าร่ างของเซียวอวีพ๋ ลัน
เลือนลางก่อนจะหายตัวไปอีกครั้ง

มู่หลิงเทียนตกตะลึงอีกครา เขาไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่การตอบสนองของเขาก็ยงั รวดเร็ว มู่

หลิงเทียนเหวี่ยงดาบกลับหลัง ทว่ากลับฟาดฟันได้เพียงอากาศธาตุ

เซียวอวีโ๋ ผล่ออกมาจากทางด้านหลังของมู่หลิงเทียนอีกครั้งก่อนจะใช้เท้ายันก้นของเขาอีกครา

ปุบ!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 172

BANK WUTTHIPHAN·9 ธันวาคม 2017

มู่หลิงเทียนหันมองไปโดยรอบ ใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็ นน่าเกลียด เขาต้องเสี ยหน้าซํ้าแล้ว

ซํ้าเล่า ราวกับเซียวอวีก๋ าํ ลังกล่าวออกมาว่าหากไม่ใช่เพราะเขาเมตตา มู่หลิงเทียนคงตกตายไป
เนิ่นนานแล้ว มู่หลิงเทียนแหงนหน้ากู่ร้องขณะแกว่งดาบพุ่งเข้าหาเซียวอวีอ๋ ีกครั้ง

เซียวอวีใ๋ ช้วนิ ด์วอร์ดหลีกเลี่ยงการปะทะกับมู่หลิงเทียน มู่หลิงเทียนใช้รูปแบบการก้าวเท้าและ

ทักษะต่างๆเพื่อติดตามเซี ยวอวีห๋ ากทว่าก็ตอ้ งพบกับความล้มเหลว เขามองเห็นเงาของเซียวอวี๋
ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อาจจับตัวเซียวอวีไ๋ ด้ นอกจากนี้ยงั ดูราวกับว่าเซี ยวอวี๋ทาํ เพียงเดินเล่นไป
รอบๆเท่านั้น ดวงตาของมู่หลิงเทียนเปลี่ยนเป็ นแดงฉานราวกับคลุม้ คลัง่
"หลิงเทียน! จดจําสิ่ งที่ขา้ ได้สอนให้ได้หรื อไม่? จงอดทน! อย่าได้ผลีผลาม!" อาจารย์ของหลิง
เทียนกระตุน้ เตือนขึ้นมา เขาพลันควบคุมสติอารมณ์เมื่อได้ยนิ คําเตือน เขาหยุดก่อนจะมองไปยัง
เซียวอวี๋ หลิงเทียนสู ดหายใจเข้าลึกก่อนจะกล่าวด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา "นี่จะเรี ยกว่าการประลองได้
อย่างไรหากท่านเอาแต่หลบหลีก? เปลี่ยนไปสวมใส่ กระโปรงเสี ยหากท่านไม่ตอ้ งการต่อสู ้และ
เอาแต่วงิ่ หนี! นี่เป็ นพฤติการณ์ของคนขลาดที่ไม่กล้าเผชิญหน้ากับข้า!"

เซียวอวีแ๋ อบชื่นชมอยูใ่ นใจเมื่อได้ยนิ วาจาของมู่หลิงเทียน เห็นได้ชุดว่ามู่หลิงเทียนรู ้จกั ใช้คาํ พูด

กระตุน้ ยัว่ ยุศตั รู

เซียวอวีค๋ ่อยๆพยักหน้า "อา ท่านคงไม่สบายใจหากว่าข้าไม่พ่ายแพ้ให้กบั ท่านสิ นะ เช่นนั้นข้าจะ

แสดงให้เห็นว่าเหตุใดบิดาของท่านจึงเลือกที่จะติดตามข้า ข้าจะโจมตีบา้ งล่ะนะ"

เซียวอวีท๋ ราบว่าถึงเวลามอบบทเรี ยนให้กบั มู่หลิงเทียนแล้ว เขาจะต้องเอาชนะหลิงเทียนให้ได้

อย่างราบคาบ ซึ่งในกรณี น้ ี เด็กน้อยนัน่ มัน่ ใจว่าตนนั้นทราบความแข็งแกร่ งของเซียวอวีแ๋ ล้ว
เมื่อหลิงเทียนยิม้ ออกมาเมื่อได้ยนิ ว่าเซียวอวีจ๋ ะโจมตีแล้ว เขาเชื่อว่าด้วยฝี มือของตนเองแล้ว
เซียวอวีจ๋ ะต้องถูกทุบตีจนอเนจอนาถ

ทว่าเขายังไม่ทนั ทราบเรื่ องราว เซียวอวีพ๋ ุ่งเข้ามาดุจดังสายลมขณะที่ตวัดดาบเข้าหาเขา

เป็ นทักษะพุ่งทะยานที่ใช้ควบคู่ไปกับอมนิแสลชเอง

เปรี้ ยงง!
เสี ยงปะทะดังกึกก้องไปทัว่ ทั้งลานกว้าง สองขาของมู่หลิงเทียนลากไถลไปกับพื้นกว่าสิ บเมตร
จากผลของแรงปะทะ

ดาบแอชบิงเกอร์น้ นั มีน้ าํ หนักมหาศาล ขณะที่ตวั ดาบสลักไว้ดว้ ยอักรขะเวทลม เมื่อรวมเข้ากับ

แรงระเบิดของทักษะอมนิแสลชแล้ว การโจมตีน้ ีอาจจะผ่าดาบเวทของมู่หลิงเทียนไปแล้วหากว่า
ดาบของเขาไม่ใช่ดาบที่สร้างจากวัสดุช้ นั ดี กระนั้นมือทั้งสองข้างที่กมุ ดาบเอากลับก็สั่นสะท้าน
อย่างไม่อาจควบคุม แขนทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็ นชาด้านไร้ความรู ้สึก

เซียวอวีไ๋ ม่ได้หยุดเฉย หากแต่ใช้กา้ วกระโดดลอยตัวขึ้นไปกลางอากาศก่อนจะตวัดแอชบิงเกอร์

อีกครั้ง ดาบนั้นเล็งไปยังศีรษะของมู่หลิงเทียน มู่หลิงเทียนกลายเป็ นไร้คาํ พูดเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋
สามารถโจมตีระลอกต่อไปได้อย่างรวดเร็ว เขายกดาบขึ้นบดบังศีรษะเพื่อป้ องกันและรับการ
โจมตีที่กาํ ลังพุ่งเข้าหา

เป็ นการโจมตีอย่างหนักหน่วงอีกคราหนึ่ ง เซียวอวีไ๋ ม่ได้เรี ยกใช้ทกั ษะอมนิแสลช กระนั้นมันก็

ยังรุ นแรงอย่างมาก การโจมตีที่ได้แรงหนุนจากการฟาดลงมาถูกเพิม่ ขึ้นเป็ นสองเท่าด้วยผลจาก
ทักษะโจมตีจุดตาย

"นัน่ มันอะไรกัน..."

มู่หลิงเทียนยังไม่ทนั ได้มีเวลาพักหายใจจากการโจมตีก่อนหน้า เวลาที่เขาจะต้องจบสิ้ นนั้น

ขึ้นอยูก่ บั เวลาหากเซียวอวีย๋ งั คงโจมตีเข้ามาเช่นนี้

มู่หลิงเทียนกู่ร้องเร่ งเร้าพลังลมปราณจากร่ าง ลักษณ์แห่งดาบนับสิ บเล่มพลันก่อรู ปขึ้นขณะที่เขา

โจมตีเข้าใส่ เซียวอวี๋
เซียวอวีท๋ ราบว่ามู่หลิงเทียนกําลังจะใช้ทกั ษะที่ทรงพลังออกมาแล้ว เซียวอวีจ๋ ึงเลือกใช้ทกั ษะ
พายุคลัง่ เพื่อป้ องกันแทนการหลบหลีก ทักษะพายุคลัง่ นั้นไม่ได้จาํ กัดแค่การใชโจมตีแต่เพียง
เท่านั้น มันยังสามารถใช้ป้องกันได้อีกด้วย ร่ างของเซียวอวีถ๋ ูกรายล้อมไปด้วยดาบเนื่องเพราะ
การหมุนตัวอย่างรวดเร็ว สิ่ งที่เข้าสัมผัสกับมันพลันถูกสะท้อนกลับไปทั้มหมด

ทักษะอันน่าภาคภูมิใจของมู่หลิงเทียนพลันถูกสะท้อนกลับจากเซียวอวี๋ เดิมทีม่หู ลิงเทียนตั้งใจที่

จะใช้ทกั ษะนี้ทาํ ลายสภาวะของเซียวอวีเ๋ พื่อหาโอกาศโจมตีสวนกลับ

เปรี้ ยง! เปรี้ ยง! เปรี้ ยง!

มู่หลิงเทียนไม่อาจทําสิ่ งใดนอกจากตั้งรับทักษะพายุคลัง่ อย่างไรก็ตาม การโจมตีรุนแรงมากขึ้น

เมื่อนํ้าหนักของตัวดาบถูกควบรวมเข้ากับทักษะโจมตีจุดตาย ดังนั้นมู่หลิงเทียนจึงไม่มีปัญญา
โจมตีเจาะผ่านทักษะพายุคลัง่ เข้าไปได้

ด้วยเหตุน้ ี มู่หลิงเทียนจึงไม่อาจแสดงทักษะออกไปได้ แม้วา่ เขาจะมีทกั ษะอีกหลายทักษะก็ตาม

เซียวอวีย๋ อ่ มไม่ให้โอกาศนั้นกับเขา การต่อสู ้ยงั คงดําเนินต่อไปหากทว่าสถานการณื กไ็ ม่ได้พลิก
กลับแต่อย่างใด เซี ยวอวีจ๋ ะใช้ทกั ษะวินด์วอร์คเพื่อตามประกบติดมู่หลิงเทียนในกรณี ที่เขา
พยายามจะหลบหนี

เซียวอวีเ๋ พียงไล่กดดันมู่หลิงเทียนโดยใช้แค่การฟาดฟันเท่านั้น

เปรี้ ยง! เปรี้ ยง! เปรี้ ยง!

เซียวอวีฟ๋ าดฟันออกไปอีกเพียงไม่กี่ครั้งและไล่ตอ้ นหลิงเทียนจนจนมุม ที่นนั่ ไม่มีสถานที่ให้
หลบหนีอีกต่อไป มู่หลิงเทียนตกเป็ นฝ่ ายเพลี่ยงพลํ้าอย่างสมบูรณ์โดยที่ไม่อาจหาจังหวะ
หลบหนีใดๆได้

เคร้งง~

ท้ายที่สุดเซี ยวอวี๋กผ็ า่ แยกดาบของมู่หลิงเทียนขณะที่ประกายแสงสี เงินปลิวกระเด็นออกไป ตัว

ดาบครึ่ งหนึ่งล่วงหล่นลงไปบนพื้นหญ้า ขณะที่ใบดาบของแอชบิงเกอร์อยูห่ ่ างจากศีรษะของมู่
หลิงเทียนเพียงหนึ่งเซ็นติเมตร

บรรดาผูท้ ี่รับชมการประลองอยูโ่ ดยรอบต่างเบิกตาอ้าปากค้างกับฉากที่ได้เห็น เซียวอวีเ๋ พียงใช้

การปะทะอันแข็งทื่อซื่อตรงเอาชนะการต่อสู ้ เขาราวกับเป็ นปื นใหญ่ที่กระหนํ่ายิงจนคู่ต่อสู ้ไม่มี
โอกาศจะโต้ตอบ

จงเป็ นดาบหนักที่ไม่มีตวั ดาบ! นี่คือสิ่ งที่เซียวอวีส๋ อนให้แก่พวกออร์ค มาตอนนี้เขาได้ใช้

หลักการนั้นด้วยตนเองแล้ว เรื่ องวิชาฝี มือนั้นเขาด้อยกว่าผูอ้ ื่น ดังนั้นเซียวอวี๋จึงชดเชยข้อด้อย
นั้นด้วยการใช้ความรุ นแรงและความรวดเร็วที่เหนือกว่าโดยสมบูรณ์เข้าสะกดข่ม ศัตรู อาจจะมี
ทักษะ ทว่าเขาจะทําได้เพียงหลบหลีกและปัดป้ อง!

หากไม่อาจติดตามความเร็วและต้านทานการโจมตีอนั รุ นแรงของเซียวอวีไ๋ ด้ เช่นนั้นก็จบสิ้ น

แล้ว

เซียวอวีย๋ กแอชบิงเกอร์ข้ ึนพาดบ่า เขากล่าวกับมู่หลิงเทียนราวกับผูอ้ าวุโสกล่าวสั่งสอนผูเ้ ยาว์

"เด็กเอย จงอย่าท้อแท้ ที่ขา้ ชนะนั้นเนื่องเพราะอาวุธอันหรู หราราคาแพงหูฉี่เล่มนี้และทักษะอัน
ทรงพลัง กระนั้นฝี มือของเจ้าก็ยงั ยอดเยีย่ ม อนาคตของเจ้านั้นยาวไกลนัก" ราวกับอาจารย์กาํ ลัง
พรํ่าสอนศิษย์

มู่หานวิง่ เข้าไปพยุงมู่หลิงเทียนขึ้น จากนั้นจึงเริ่ มกล่าวปลอบโยนเขา นางเล่าว่ากระทัง่ คาเมลอน

ยังโดนเซี ยวอวีท๋ ุบตีจนหน้าเขียวคลํ้ามาแล้ว

มู่หลิงเทียนเพียงนัง่ นิ่งเงียบอยูเ่ ช่นนั้น บรรยากาศอันจองหองและถือดีน้ นั มลายหายไปจนสิ้ น

บรรดาอาจารย์และศิษย์ของสถาบันอัศวินต่างมองเซียวอวีด๋ ว้ ยความเคารพ พวกเขาต่างได้ฟัง

จากมู่หลิงเทียนว่า เซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นบุรุษเสเพล ดังนั้นพวกเขาจึงรู ้สึกเหยียดหยามเซียวอวี๋ ทว่า
ตอนนี้เซียวอวีไ๋ ด้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาเป็ นนักรบที่แข็งแกร่ งยิง่

มีอาจารยืหลายคนที่เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ กระนั้นพวกเขาก็ทราบดีวา่ หากเปลี่ยนเป็ นตน ผลลัพธ์

ก็คงจะไม่แตกต่างมากนัก เนื่องเพราะพวกเขาไม่อาจติดตามความเร็วของเซียวอวีไ๋ ด้ทนั พวกเขา
อาจจะเอาชัยได้หากเข้าปะทะซึ่งหน้า แต่ในการต่อสู ้จริ งจะเป็ นเช่นนั้นหรื อ? ทักษะที่เซียวอวี๋
ใช้ออกล้วนแปลกประหลาด อีกทั้งการเคลื่อนไหวของเขายังรวดเร็วอย่างมาก นี่ยงั ไม่รวมถึง
ทักษะเทเลพอตของเขา!

พวกเขายังไม่ทราบว่าเซี ยวอวีย๋ งั เก็บงําทักษะไว้อีกหลายทักษะ

เซียวอวีม๋ อบดาบเวทเล่มใหม่ที่ดีกว่าของเล่มเดิมให้กบั มู่หลิงเทียนหลังจากจบการประลอง แม้มู่

หลิงเทียนจะพ่ายแพ้ แต่เขาก็เป็ นบุรุษที่สัตย์ซื่อ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงไม่ได้ตะขิดตะขวงใจที่จะมอบ
ของขวัญให้กบั เขา เขายังได้เพิ่มเกราะเซ็ตยุทธภัณฑ์ของผูฝ้ ึ กยุทธ์เข้าไปเป็ นของขวัญอีกด้วย ใน
คราแรกมู่หลิงเทียนต้องการจะปฏิเสธ ทว่าเขาก็ตอ้ งรี บกลืนคําพูดลงคอไปในทันทีที่ได้เห็นชุด
เกราะเซ็ตของจริ งจากยุคโบราณ

เขาสามารถเสาะหาดาบเวทได้ไม่ยาก ทว่าเซ็ตชุดเกราะยุคโบราณเล่า? มีอศั วินคนใดบ้างที่ไม่

สนใจชุดเกราะเช่นนี้? มันไม่เพียงช่วยยกระดับขีดความสามารถขึ้น ทว่ามันยังเป็ นสัญลักษณ์ที่
แสดงให้เห็นถึงรุ่ งโรจน์!

ซึ่งหลิงเทียนไม่เคยจินตนาการแม้เพียงในฝันมาก่อนว่าเขาจะได้ครอบครองเกราะชุดนี้ในชีวติ
นอกจากสองสิ่ งข้างต้นแล้ว เซียวอวีย๋ งั มอบแหวนมิติให้กบั เขา นี่เป็ นสิ่ งของที่ล้ าํ ค่าอย่างยิง่
กระทัง่ ในหมู่ผใู ้ ช้มนตรา! ภายในแหวนมีเหรี ยญทองอยูห่ า้ แสนเหรี ยญซึ่ งสร้างความงุนงง
ให้กบั หลิงเทียนอย่างยิง่

เซียวอวีก๋ ระทําตัวราวกับศิษย์พี่สั่งสอนศิษย์นอ้ ง "เด็กน้อยอย่าได้ประหยัดมัธยัสถ์เกินไปนัก จง

นําเงินนี้ไปซื้อหาสิ่ งที่ตอ้ งการเถอะ เมืองไลอ้อนแห่งนี้คือบ้านของเจ้าแล้ว"

เหล่าศิษย์และอาจารย์จากสถาบันอัศวินต่างทอดถอนใจด้วยความอิจฉา พวกเขาอิจฉาต่อทั้ง
แหวนมิติ ชุดเกราะและของขวัญอื่นๆ กระทัง่ มีบางคนที่คิดจะเข้าร่ วมกับดินแดนไลอ้อน
หลังจากจบการศึกษา ลอร์ดของดินแดนนี้ช่างจับจ่ายมือเติบ บุตรชายของแม่ทพั ยังได้รับขวัญ
ของลํ้าค่ามากมาย ซึ่งพวกเขาต่างทราบดีวา่ มู่หลิงเทียนนั้นเป็ นเพียงผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองเท่านั้น

นอกจากนั้นแล้ว เซียวอวี๋ยงั ได้คืนเงินให้กบั ศิษย์และอาจารย์ร่วมสถาบันอัศวินของมู่หลิงเทียน

เขายังกล่าวอีกว่าผูค้ ุมด่านตรวจไม่ทราบว่าพวกเขาเป็ นสหายและอาจารย์จากสถาบันของมู่หลิง
เทียน มิเช่นนั้นพวกเขาย่อมไม่เรี ยกเก็บเงินแม้สักเหรี ยญ
เงินเพียงจํานวนนั้นไม่สลักสําคัญสําหรับเหล่าอาจารย์ ทว่าพวกเขาเห็นว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ปฏิบตั ิต่อ
พวกเขาอย่างมีมารยาทและให้ความใส่ ใจ นอกจากนี้เขายังไว้หน้ามู่หลิงเทียน ทุกคนทราบดีวา่ ที่
พวกเขาได้รับการปฏิบตั ิดว้ ยดีเช่นนี้เป็ นเพราะมู่หลิงเทียน เซี ยวอวีจ๋ ึงสามารถเอาชนะใจมู่หลิง
เทียนได้ดว้ ยการกระทําเช่นนี้เอง ท้ายที่สุดแล้ว ทัศนคติของมู่หลิงเทียนที่มีต่อเซียวอวีก๋ ็
เปลี่ยนไปอย่างสิ้ นเชิง เขาไม่เชื่อมโยงเซียวอวีใ๋ นตอนนี้และเซียวอวีค๋ นเก่าเข้าด้วยกันอีกต่อไป
มู่หลี่และมู่หานเองก็ชื่นชมเซียวอวีม๋ ากขึ้นจากเหตุการณ์ในครั้งนี้...

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 173

BANK WUTTHIPHAN·9 ธันวาคม 2017

เวลาหนึ่งเดือนหมุนผ่านไป.....

เหล่านักผจญภัยเริ่ มเดินทางเข้าสู่ เทือกเขาอัลคาเกนเพื่อตามหาซากเมืองโบราณในตํานาน นคร

ทมิฬ เซียวอวี๋ทาํ กําไรหลายล้านเหรี ยญจากการขายบัตรผ่านทาง อาหาร เครื่ องดื่มและค่าที่พกั ใน
ช่วงเวลานี้เอง

เซียวอวีเ๋ ป็ นผูล้ งมือจัดแบ่งกลุ่มกองกําลังของเขาด้วยตนเองขณะที่มองดูบรรดานักผจญภัย

เดินทางออกจากตัวเมืองมุ่งหน้าสู่ เทือกเขา

เขาเลือกกรอม ทอร์ล คาร์น ทิรันด้าและแอนโทนีดาสให้เป็ นเสาหลักในแต่ละกลุ่ม เขาทิ้งอูเธอร์

ไว้คอยช่วยเหลือหัวหน้าทหารฮุ่ยดูแลป้ องกันเมือง คําอวยพรของอูเธอร์น้ นั มีผลกับทหารชาว
มนุษย์ทุกนาย ดังนั้นประสิ ทธิภาพในการต่อสู ้ของกองทัพจึงเพิ่มขึ้นเป็ นสองเท่าเมื่อมีเขาอยู่

เซียวอวีน๋ าํ นักรบออร์ค 100 ตน พลปื น 50 นาย พลธนู 50 นาย พลเดินเท้า 10 นาย อสู ร
โคโด 10 ตัว และชาแมนอีก 10 ตนร่ วมทางไปกับเขา เขาเชื่อว่าเขาสามารถรับมือกับปัญหา
ใด ๆที่อาจเกิดขึ้นได้ท้ งั หมด เว้นเสี ยแต่วา่ จะเกิดเรื่ องใหญ่ข้ ึนจริ งๆ เซียวอวี๋ไม่ยอมให้ม่หู านและ
หลินมู่เสวีย่ ไปร่ วมเดินทางกับคณะเดินทางของสถาบันเนื่องเพราะตัวเขาไม่แน่ใจว่าสถาบันจะ
สามารถปกป้ องดูแลพวกนางได้ เขาทราบกระจ่างถึงความแข็งแกร่ งของสถาบันเวทมนตร์
ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่าให้พวกนางอยูข่ า้ งกายเขาจะปลอดภัยที่สุด

เสวีย่ ซานั้นต้องการจะเดินทางมาด้วย ทว่าเซี ยวอวี๋กเ็ กลี้ยกล่อมนางว่านี่ไม่ใช่การเที่ยวเล่น เขา

กล่าวว่าการเข้าเทือกเขาอัลคาเกนนั้นไม่ใช่เรื่ องที่สามารถล้อเล่นผ่อนคลายได้ มีอนั ตรายทุกชนิด
เฝ้ ารอคอยพวกเขาอยูภ่ ายในเทือกเขา เขาไม่อาจปกป้ องผูค้ นจํานวนมากพร้อมกันได้ หากเกิด
เรื่ องราวขึ้น

........................................

........................................

เซียวอวีไ๋ ม่พบเจอสัตว์อสู รหรื อมอนสเตอร์เลยระหว่างการเดินทาง ฝูงชนนักผจญภัยที่เข้ามา

ก่อนหน้าได้สังหารพวกมันจนสิ้ น มีนกั ผจญภัยหลักหมื่นที่เดินทางเข้ามา ดังนั้นเส้นทางที่พวก
เขาเดินผ่านจึงถูกกวาดล้างจนเกลี้ยงเกลา เหล่านักผจญนั้นเปรี ยบดัง่ บุรุษที่เห็นสตรี เปลื้องผ้าเมื่อ
พวกเขาพบเจอสัตว์อสู รหรื อมอนสเตอร์ พวกเขาจะลงมืแสังหารมันก่อนที่มนั จะทันได้ทราบว่า
เกิดอะไรขึ้นเสี ยอีก

เซียวอวีน๋ ้ นั นิ่งเงียบขณะที่หนึ่งในปัญหาที่เขาต้องจัดการได้รับการแก้ไขแล้ว ปัญหาที่กีดขวาง

การพัฒนาของดินแดนไลอ้อนมากที่สุดก็คือพวกสัตว์อสู รและมอนสเตอร์น้ ีเอง ก่อนหน้านี้
เซียวอวีไ๋ ด้ส่งพวกออร์คเข้ามากวาดล้างพื้นที่และเพื่อการฝึ กฝนอยูบ่ ่อยครั้ง อย่างไรก็ตาม ขนาด
พื้นที่น้ นั กว้าขวางเกินไป ดังนั้นจึงมักจะมีสัตว์อสู รหลุดออกจากเทือกเขาเข้าทําร้ายประชาชนใน
พื้นที่ใกล้เคียง
เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าสัตว์อสู รจะไม่เป็ นภัยคุกคามดินแดนไลอ้อนไปพักใหญ่หลังจากเหตุการณ์ในครั้ง
นี้

ในแผนที่ฉบับนั้นได้ระบุตาํ แหน่งที่ต้ งั ของนครทมิฬเอาไว้ อย่างไรก็ตาม ต้นไม้ที่มีขนาดสู งกว่า

สิ บเมตรก็เริ่ มปรากฏให้เห็นเมื่อพวกเขาล่วงลึกเขาไปในภูเขาอัลคาเกน ด้วยลําต้นที่สูงใหญ่
ใบไม้จึงปกคลุมท้องฟ้ าทําให้มีแสงเล็ดรอดลงมาเพียงไม่มาก นี่ราวกับพวกเขากําลังเดินทางอยู่
ภายในเขาวงกตโดยไม่อาจจําแนกแยกแยะทิศทางได้ บรรดานักผจยภัยเองก็เริ่ มแยกกลุ่มกัน
ออกไปสํารวจยังพื้นที่ต่างๆแล้วเช่นกัน

เซียวอวีไ๋ ม่ได้เกรงกลัวว่าจะหลงทางในเมื่อเขาพาชาวเอลฟ์ ร่ วมทางมาด้วย มันคงเป็ นเรื่ องแปลก

มากหากเอลฟ์ จะหลงทางในป่ า

เซียวอวีย๋ งั คงเดินทางอย่างสบายใจ เขาคิดว่าพวกเขาจะไปถึงนครทมิฬได้ในเวลาสองวัน

....................................

....................................

เป็ นเรื่ องปกติที่ร่างกายของผูใ้ ช้มนตราจะอ่อนแอ มันเป็ นเรื่ องที่ยากลําบากสําหรับพวกเขาที่จะ

ฝื นทนเดินทางเป็ นเวลานาน เซียวอวีม๋ ีเก้าอี้ที่ทาํ จากไม้ไผ่อยูส่ องตัวซึ่งใช้พวกออร์คสี่ ตวั แบก
เอาไว้ที่บนหลังเพื่อไว้ให้ม่หู านและหลินมู่เสวีย่ ใช้นงั่ พักในระหว่างการเดินทาง พวกออร์คนั้น
แข็งแกร่ งอดทนอีกทั้งร่ างของพวกนางยังเบายิง่ ดังนั้นการแบกเดินไปตลอดทางจึงไม่เป็ นปัญหา
ใดๆ

แอนโทนีดาสนั้นโอดครวญและต้องการที่จะได้รับการดูแลดุจเดียวกันทว่า่ เซี ยวอวีก๋ ไ็ ม่ได้ใส่ ใจ

ต่อเสี ยงโอดครวญของเขา แม้วา่ แอนโทนีดาสจะเป็ นผูใ้ ช้มนตราเฉกเช่นเดียวกัน ทว่าเขานั้น
ไม่ได้อ่อนแอ นอกจากนี้แล้ว เขายังไม่ได้มาจากโลกใบนี้ ดังนั้นสําหรับเขาแล้วการเดินทางไกล
ย่อมไม่เป็ นปั ญหาเนื่องเพราะร่ างกายของเขาแข็งแกร่ งกว่าคนในโลกใบนี้ อย่างไรก็ตาม เขานั้น
เกียจคร้านยิง่ เขาจะไม่ยนื หากมีโอกาศได้นงั่

หลินมุ่เสวีย่ และมู่หานนั้นเป็ นหญิงสาวที่มีจิตใจดีงาม พวกนางเห็นว่าแอนโทนีดาสต้องเดินด้วย

สองเท้า ดังนั้นพวกนางจึงต้องการสละที่นงั่ ให้กบั แอนโทนีดาสที่อยูใ่ นรู ปลักษณ์ที่ดูชรา แอน
โทนีดาสจะมีการแสดงออกราวกับเฒ่าชราที่อยูต่ ามชนบทเมื่อพวกนางทําเช่นนั้น เขาจะกล่าว
ชื่นชมหลินมู่เสวีย่ และมู่หานเนื่องเพราะการปฏิบตั ิต่อผูอ้ าวุโส เซียวอวีเ๋ หลือบมองใบหน้าที่ดูไม่
น่าไว้ใจของแอนโทนีดาสขณะที่ในใจนึกอยากจะมอบลูกเตะให้สักหนึ่งป๊ าบ

.....................................

.....................................

พวกสัตว์อสู รมีระดับที่สูงขึ้นเมื่อพวกเขาล่วงลึกเข้าไปมากขึ้น เหล่านักผจญเริ่ มมีการบาดเจ็บล้ม

ตายเกิดขึ้น เซียวอวีพ๋ บเห็นนักผจญภัยที่พนั ผ้าพันแผลอยูต่ ามรายทาง เขาไม่อาจทนเห็นพวกนัก
ผจญภัยทอดร่ างเป็ นศพอยูข่ า้ งทางได้ มองอย่างผิวเผินแล้วการเดินทางในครั้งนี้น้ นั เลิศหรู
สวยงาม ทว่าเบื้องหลังนั้นกลับซ่อนเอาไว้ดว้ ยความตาย นอกจากนี้ยงั ไม่มีการไว้ทุกข์หรื อหลุม
ศพยามเมื่อพวกเขาตกตาย เถ้ากระดูกของพวกเขาจะลอยวนเวียนติดอยูร่ ะหว่างสวรรค์และโลก

เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คขุดหลุมก่อนจะบรรจุฝังศพของเหล่านักผจญภัยที่ตายลงไป พวกนักจญ

ภัยที่ได้เห็นฉากนี้ต่างพูดต่อกันไป การกระทําในครั้งนี้น้ นั กินใจเหล่านักผจญภัยทัว่ ไปอย่างยิง่

นักผจญภัยเหล่านี้ส่วนใหญ่แล้วไม่มีญาติหรื อครอบครัวร่ วมทางมาด้วย ดังนั้นความคาดหวัง

สุ ดท้ายของพวกเขาส่ วนใหญ่กเ็ พียงต้องการให้ใครบางคนที่ผา่ นทางมาช่วยฝังศพของพวกเขา

พวกเขาได้พบเจอกับสัตว์อสู รและมอนสเตอร์เช่นกัน อย่างไรก็ตาม เซียวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นต้องลงมือ

เองแต่อย่างใด กองทัพที่หอ้ มล้อมเขาอยูจ่ ะจัดการแก้ปัญหาทุกอย่างให้เอง

..........................................

..........................................

ขณะที่เซียวอวีแ๋ ละกลุ่มของเขากําลังมุ่งหน้าเดินทางอยูน่ ้ นั พวกเขาก็ได้ยนิ เสี ยงดังมาจากทาง

ด้านหน้า นักผจญภัยนับไม่ถว้ นล้วนวิง่ สวนผ่านพวกเขาไป

เซียวอวีข๋ มวดคิว้ ขณะที่ร้ ังตัวนักผจญภัยผูห้ นึ่งเอาไว้ "เกิดอะไรขึ้น?"

"หมาป่ า!...พวกหมาป่ า! ....เป็ นหมาป่ าวายุ! พวกมันมีกนั เป็ นร้อยๆ! รี บวิ่งเถอะ! วิง่ หนีเอาตัว
รอด!" นักผจญภัยผูน้ ้ นั หลังกล่าวจบก็วิ่งสุ ดฝี เท้าหนีไป

"หมาป่ า?" เซียวอวีข๋ มวดคิ้ว พวกหมาป่ านั้นทั้งป่ าเถื่อน ดุร้ายและกระหายเลือด ยิง่ ไปกว่านั้น
พวกมันยังเป็ นปัญหาอย่างมากเนื่องเพราะพวกมันมักอยูก่ นั เป็ นฝูง กระทัง่ สัตว์อสู รระดับสู งบาง
ชนิดยังต้องหลีกเลี่ยงพวกมัน เพราะอาจจะถูกพวกมันรุ มฉีกทึ้งเอาได้หากเข้าปะทะโดยผลีผลาม

"เตรี ยมตัวปะทะ!" เซียวอวีต๋ ะโกนสั่งการ เขาทราบดี ด้วยจํานวนคนของกลุ่มเขาแล้วมันย่อม

เป็ นไปไม่ได้ที่จะหลบหนี ดังนั้นพวกเขาจึงมีทางเลือกเดียวนัน่ คือการต่อสู ้ พวกออร์คคําราม
ออกมาเมื่อได้ยนิ คําสั่งของเซียวอวี๋ พวกมันล้วนเกิดมาเพื่อการต่อสู ้

นอกจากนี้พวกมันยังห่างเหินจากสงครามขนาดใหญ่มานาน พวกมันล้วนกระหายที่จะต่อสู ้
ตอนนี้โอกาศนั้นได้มาถึงแล้ว ทอร์ลเริ่ มปักเสาสลักลงบนพื้นที่โดยรอบเพื่อมอบบัฟให้กบั พวก
ออร์ค ผูค้ วบคุมอสู รโคโดเริ่ มตีกลองเพื่อปลุกขวัญกําลังใจให้กบั พวกออร์ค ขณะที่พวกชาแมน
เริ่ มร่ ายมนตร์เพื่อเสริ มความแข็งแกร่ งให้กบั พวกออร์ค

คาร์นเองก็ใช้ทกั ษะกู่ร้องเพื่อเพิ่มพลังให้กบั พวกออร์คด้วยเช่นกัน

พวกนักรบออร์คระดับสิ บนั้นสามารถจัดการกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองได้ อีกทั้งที่แห่งนี้ยงั มีพวกมัน

ถึงหนึ่งร้อยตน

ความแข็งแกร่ งของกรอมและคาร์นกลับน่าหวาดหวัน่ ยิง่ กว่า ด้วยสภาวะในตอนนี้ กระทัง่ ผูฝ้ ึ ก

ยุทธ์ข้ นั ที่สามก็ไม่อาจหนีรอดจากความตายไปได้....
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 174
BANK WUTTHIPHAN·11 ธันวาคม 2017

จํานวนของนักรบที่สามารถอัญเชิญจากระบบได้มีอยูอ่ ย่างจํากัด ทว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่ งกว่า

ไพร่ พลทหารทัว่ ไป นี่คือนิยามของนักรบชั้นยอดใช่หรื อไม่?

ทิรันด้าและพลธนูเอลฟ์ เร่ งปี นขึ้นต้นไม้เพื่อยึดครองชัยภูมิอนั ได้เปรี ยบ พวกเขาน้าวคันธนู

พร้อมโจมตี เผ่าพันธุ์เอลฟ์ คือราชันย์แห่งพงไพร พวกเขาสามารถพรางตัวอยูใ่ นเงามืดและ
สามารถสอดส่ องได้กว้างไกล

เพียงครู่ หนึ่งทิรันด้าก็ส่งสัญญาณมือมา ความหมายของมันคือ มีหมาป่ าวายุกว่าสองร้อยสี่ สิบตัว

อยูห่ ่างจากตําแหน่งของพวกเขาราวสองร้อยเมตร เซียวอวีห๋ ลีกออกไปด้านข้างทันทีที่ได้รับ
รายงาน เขาเชื่อว่าเขาไม่จาํ เป็ นต้องลงมือแต่อย่างใด หมาป่ ากว่าสองร้อยตัวนี้กาํ ลังวิง่ เข้าหา
ความตาย

หลังจากนั้นไม่นานเสี ยงหอนของเหล่าหมาป่ าก็ดงั ขึ้น ครู ต่อมาร่ างสี เงินหลายร่ างก็พุ่งเข้ามา

มนุษย์ทวั่ ไปคงต้องเป็ นลมจนสิ้ นสติเพราะต้องเผชิญหน้ากับฝูง

หมาป่ าจํานวนมาก ใบหน้าของหลินมู่เสวีย่ และมู่หานพลันเปลี่ยนเป็ นซีดเผือดเมื่อได้เห็นฉาก

เบื้องหน้าแม้วา่ พวกนางจะอยูภ่ ายใต้การคุม้ ครองของพลเดินเท้าทั้งสิ บนายก็ตาม พวกนางนั้น
เปรี ยบดัง่ ดอกไม้ในเรื อนแก้ว ด้วยเหตุน้ นั พวกนางจึงไม่อาจตอบสนองด้วยเวทแม้แต่บทเดียว

ฟิ้ ว~ ฟิ้ ว~ ฟิ้ ว~

ฝนธนูพุ่งออกจากบนต้นไม้เข้าทะลวงผ่านคอหอยของพวกหมาป่ า พวกมันทันส่ งเสี ยงหอนเป็ น
ครั้งสุ ดท้ายก่อนร่ างของพวกมันจะกระเด็นไปชนพวกหมาป่ าที่วงิ่ ตามมาจากด้านหลัง เป็ นทิ
รันด้าที่ยงิ ออกไป ลูกะนูของนางมีอาํ นาจทะลวงผ่านผิวหนังหนาของหมาป่ า ศรแต่ละดอก
ได้รับการบัฟจากทักษะยิงเร็ว ลักษณ์แห่งเหยีย่ วและรัศมีจา้ วธนูซ่ ึงเสริ มให้ลูกธนูของนาง
รุ นแรงไม่ได้ดอ้ ยไปกว่ากระสุ นปื นยาวเลย นอกจากนี้ลูกธนูของนางยังเป็ นสัญญาณเปิ ดฉาก
โจมตีให้กบั พวกพลธนูเอลฟ์ ที่เหลือ ลูกศรนับไม่ถว้ นพุ่งเข้าฟาฝูงหมาป่ าดุจดังห่าฝน

ผิวหนังของสัตว์อสู รและมอนสเตอร์น้ นั หยาบหนาและทนทานอย่างยิง่ นักธนูทวั่ ไปไม่อาจยิง

เจาะผ่านผิวหนังของพวกมันได้ อย่างไรก็ตาม พลธนูเอลฟ์ ได้มาถึงระดับที่สิบแล้ว ลูกศรที่ถูก
พวกเขายิงออกไปย่อมต้องรุ นแรง

ฟิ้ ว~ ฟิ้ ว~ ฟิ้ ว~

เสี ยงหอนของพวกหมาป่ าวายุดงั สะท้อนไปทัว่ ผืนป่ าราวกับท่วงทํานองของบทเพลง พลปื นเอง

ก็กระหนํ่ายิงออกไป กระสุ นปื นที่ยงิ ออกไปนั้นมีอาํ นาจทําลายล้างมากกว่าลูกธนูของพวกเอลฟ์
เซียวอวีน๋ ้ นั เลือกพวกเขามาเพื่อรับมือกับสถานการณ์ที่ตอ้ งเผชิญหน้ากับสัตว์อสู รระดับสู ง พล
ปื นยังมีระดับเพียงสอง ดังนั้นความแข็งแกร่ งของพวกเขาจึงยังไม่มากนัก เซี ยวอวีก๋ าํ ลังตั้งหน้า
ตั้งตารอคอยที่จะอัพเกรดฐานทัพเผ่ามนุษย์ ซึ่งในกรณี น้ นั พลปื นก็จะถูกยกระดับขึ้นอย่างมาก

อ๊ืูวววว~~~~~

ความเร็วของหมาป่ าวายุน้ นั รวดเร็วยิง่ เนื่องเพราะพวกมันมีความเกี่ยวพันกับสายลม มนุษย์ที่

สามารถหลบหนีจากหมาป่ าวายุได้น้ นั มีอยูไ่ ม่มาก พวกออร์คคํารามออกมาขณะที่กมุ ขวานยักษ์
ในมือพุ่งเข้าหาพวกหมาป่ า คาร์นเองก็พุ่งเข้าหาพวกมันเช่นกัน ในขณะที่เหล่าชาแมนร่ ายเวท
กระหายเลือดเพื่อเสริ มความแข็งแกร่ งให้กบั พวกออร์ค ทําให้โลหิตในกายของพวกออร์คพลัน
พลุ่งพล่านขึ้น พวกมันกวาดสายตามองหาศัตรู เพื่อใช้ระบายโทสะ

ฉัวะ~~~

ขวานยักษ์ของอสู รหนึ่งสับลงไปบนร่ างของหมาป่ าวายุเป็ นผลให้หมาป่ าวายุข้ นั ที่สองสิ้ นใจตาย

ลงในทันที ความเร็วของพวกออร์คได้เพิ่มขึ้นจากผลของเวทมนตร์กระหายเลือด อีกทั้งบนร่ าง
ของพวกมันยังสวมใส่ ไว้ดว้ ยเกราะหนักแม้วา่ พวกหมาป่ าจะงับลงไป แต่พวกมันกลับไม่อาจ
สร่ างบาดแผลฉกรรจ์ให้กบั พวกออร์คได้ ด้วยเหตุน้ ีพวกมันจึงถูกสังหารโดยไม่อาจต้านทานการ
โจมตีอนั ทรงพลังจากพวกออร์ค

โครม!

พวกหมาป่ าสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วอย่างยิง่ เปรี ยบเทียบกันแล้วขวานที่สับเข้าหาจึง

เชื่องช้า ดังนั้นในบางครั้งพวกออร์คจึงใช้มือเปล่าคว้าจับคอของพวกมันทุ่มใส่ พ้นื ต่อยด้วยหมัด
หรื อเหวีย่ งพวกมันกระแทกเข้ากับต้นไม้

หลินมู่เสวีย่ และมู่หานยืนตะลึงงันขณะมองดูการสู ้รบที่เบื้องหน้า นี่มนั เกิดอะไรขึ้น? นักรบ

ออร์คพวกนั้นไม่ได้ดอ้ ยกว่าสัตว์ปีศาจเลย พวกออร์คเพียงกรี ดมือวาดเท้าเตะต่อยใส่ พวกหมาป่ า
....พวกมันใช่แข็งแกร่ งเกินไปหรื อไม่?
พวกนางเชื่อว่าหากเป็ นนี้แล้ว พวกมันย่อมสามารถกวาดพิชิตไปทัว่ ทวีปได้หากมีจาํ นวนราว
หนึ่งหมื่น พลปื นไม่ได้มีส่วนร่ วมในการรบมากนักเมื่อการต่อสู ้แปรเปลี่ยนเป็ นศึกระยะประชิด
ความแม่นยําของพวกเขานั้นตํ่า ดังนั้นจึงหยุดการยิงเพราะเกรงจะยิงทําร้ายฝ่ ายเดียวกัน

กรอมและคาร์นเปรี ยบดังเทพสงครามในสนามรบ คาร์นวิง่ ทะลวงฝ่ าเข้าไปยังกึ่งกลางของฝูง

หมาป่ า เขาไม่ได้ใส่ ใจต่อจํานวนของหมาป่ าที่รายล้อมอยูโ่ ดยรอบ เขาเปรี ยบดังป้ อมปราการ
เคลื่อนที่ เขาเหยียบยํา่ ร่ างของพวกมันพร้อมทั้งกวัดแกว่งขวานยักษ์ท้ งั สองเล่มไม่ได้หยุดหย่อน
กรอมเองก็ใช้ทกั ษะวินด์วอร์คควบคู่กบั พายุคลัง่ สังหารหมาป่ าล้มลงตัวแล้วตัวเล่า

หมาป่ าวายุเป็ นสัตว์อสู รระดับตํ่า ดังนั้นสิ ตปัญญาของพวกมันจึงไม่สูงนัก ขณะที่สหายของพวก

มันล้มลง พวกมันก็ยงั คงวิ่งต่อไปเบื้องหน้า พฤติกรรมเช่นนี้ของพวกมันกําลังนําพวกมันไปสู่
การถูกฆ่าล้าง เพียงไม่ถึงนาทีการต่อสู ้กย็ ตุ ิลงเนื่องเพราะหมาป่ าถูกสังหารจนสิ้ น

หลินมู่เสวีย่ และมู่หานกําลังจะร่ ายเวทช่วยสนับสนุนพวกออร์ค ทว่าสงครามกลับจบลงเสี ยก่อน

.....

"พวกเรายังต้องใช้พวกมันอีกในอนาคต" เซียวอวี๋น้ นั มีแหวนมิติอยูอ่ ย่างเหลือเฟื อ ดังนั้นเขาจึง

ใช้แหวนมิติเก็บซากของพวกมันเอาไว้ พวกออร์คนั้นเป็ นหน่วยเก็บกวาดสนามรบชั้นยอด
กระทัง่ ศพของพวกโจร พวกมันยังปลดเปลื้องลงมาไม่เหลือไว้แม้กระทัง่ กางเกงใน ย่อมไม่ตอ้ ง
เอ่ยถึงเพียงหมาป่ าเหล่านี้

ใช้เวลาอีกพักใหญ่ในการเก็บกวาด ผูค้ นอาจจะเกิดความสงสัยว่าที่นี่ใช่เกิดการต่อสู้ ึนจริ

้ ง
หรื อไม่ หากไม่ได้พบเห็บร่ องรอยการต่อสู ้อนั รุ นแรงที่กระจัดกระจายไปทัว่ พื้นที่
หมาป่ ากว่าสองร้อยตัวถูกสังหารจนหมดสิ้ นในเวลาไม่ถึงนาที! ความว่องไวและความโหดร้าย
ของพวกเขาย่อมเป็ นที่ทราบได้

หลินมู่เสวีย่ รู ้สึกว่าตนเองช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้คู่หมั้นมีกองทัพเช่นนี้ไว้ครอบครอง

ผูค้ นเริ่ มออกเดินทางต่อ พวกเขาฝังร่ างของผูท้ ี่ถูกหมาป่ าวายุสังหาร เซียวอวีน๋ ้ นั ช่วยดูแลเหล่า

นักผจญภัยที่ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของฝูงหมาป่ า กระนั้นเขาก็ไม่ได้ใช้น้ าํ ยาฟื้ นฟูแต่อย่าง
ใด แม้วา่ เขาจะมีอยูอ่ ย่างเหลือเฟื อ ทว่าเขาก็ไม่อาจใช้มนั พรํ่าเพรื่ อ

เขาหยดนํ้ายาฟื้ นฟูลงบนบาดแผลของพวกออร์คที่ถูกหมาป่ างับเข้า บาดแผลนั้นเริ่ มสมาน

ตัวอย่างรวดเร็ว

เหล่านักผจญภัยที่สัญจรอยูใ่ กล้ๆตกตะลึงอ้าปากค้างเมื่อได้ยนิ ว่ากลุ่มของเซี ยวอวีไ๋ ด้สังหารฝูง

หมาป่ าวายุที่มีจาํ นวนมากกว่าสองร้อยตัวไป ลอร์ดของดินแดนไลอ้อนช่างน่ากลัวไปแล้ว

กลุ่มของเซียวอวีย๋ งั คงล่วงลึกเข้าไปในภูเขา พวกเขาได้พบกับเหล่าศิษย์จากสถาบันอัศวินและ

สถาบันเวทมนตร์ มีหลายคนที่บาดเจ็บขณะที่มีบางส่ วนตกตายไปบ้างแล้ว เหล่าศิษย์สตรี ของ
สถาบันเวทมนตร์จากเมืองไชน์ต่างโผเข้าหาอ้อมอกของเซียวอวี๋ท้ งั นํ้าตา พวกนางไม่เคยคาดคิด
มาก่อนว่าโลกความจริ งจะมีโหดร้ายเช่นนี้ มีหลายคนที่กระตืนรื อร้นอยากจเป็ นนักผจญภัยมา
ก่อน ทว่าจิตใจของพวกนางพลันสั่นคลอนอย่างรุ นแรงเมื่อต้องมาเห็นศิษย์ร่วมสถาบันตกตาย
ต่อหน้า

เซียวอวีร๋ ู ้สึกกระดากใจเมื่อต้องตกอยุใ่ นสถานการณ์เช่นนี้ เขาสวมภาพลักษณ์สุภาพบุรุษเขาที่

ตบไหล่ปลอบโยนเหล่าหญิงสาว
กลุ่มของเซียวอวีพ๋ บเจอศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์ระหว่างพวกเขาเลือกที่จะร่ วมกลุ่มกับเซียวอวี๋
พวกเขาต่างเห็นว่าเซียวอวีส๋ ามารถจัดการกับพวกสัตว์อสู รได้อย่างง่ายดาย พวกออร์คนั้นดุดนั
และแข็งแกร่ ง มีหลายคนที่ร่ าํ ร้องขึ้นในใจว่าจะไม่ยอมอยูห่ ่างจากเซียวอวีแ๋ ม้สักครึ่ งก้าว.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 175

BANK WUTTHIPHAN·11 ธันวาคม 2017

เป้ าหมายของเซียวอวีค๋ ือการสร้างความประทับใจที่ดีให้กบั ศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์และอัศวิน

แม้วา่ จะไม่ทราบว่าในภายภาคหน้าพวกเขาจะเข้าร่ วมกับเซี ยวอวีห๋ รื อไม่กต็ าม ซึ่งอันที่จริ ง หาก
ดินแดนของเขาเข้มแข็งขึ้นมาก พวกเขาก็ยอ่ มที่จะเลือกเข้าร่ วมด้วยตนเอง มีสัตว์อสู รจํานวน
มากที่พยายามเข้าโจมตีในระหว่างทาง ทว่าพวกมันก็ทาํ ได้เพียงคว้านํ้าเหลว ในทางตรงกันข้าม
แหวนมิติของเซียวอวีต๋ ่างถูกบรรจุไปด้วยซากสัตว์อสู รและมอนสเตอร์ เขาว่าซากร่ างของพวก
มันสามารถขายได้ราคาดีหรื ออาจจะใช้สร้างเวทอาวุธหรื ออุปกรณ์เวทมนตร์ได้

ความแข็งแกร่ งของอุปกรณ์เวทมนตร์จะเพิ่มขึ้นหากวัตถุดิบที่ใช้น้ นั มีคุณภาพดี

ดูจากแผนที่ พวกเขาสมควรอยูห่ ่างจากนครทมิฬอีกไม่มาก อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าแผนที่จะ

ไม่ค่อยแม่นยํานัก อาจบางทีภูมิประเทศได้เปลี่ยนไปหลังจากผ่านกาลเวลาที่ยาวนาน พวกเขา
เผชิญกับสัตว์อสู รและมอนสเตอร์ระดับสู งมากขึ้นเมื่อเดินทางเข้าสู่ ส่วนลึกของภูเขา ขณะที่ยงิ่
เวลาผ่านไป นักผจญภัยกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าต่างค่อยๆมาพึ่งพิงกลุ่มของเซียวอวี๋ เซียวอวีไ๋ ม่ตอ้ งการ
ให้กลุ่มคนเหล่านี้มาเป็ นภาระของกลุ่มเขา ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงสั่งให้พวกเขาจับกลุ่มติดตามอยู่
ทางด้านหลัง กระนั้นเขาก็ยนิ ดีตน้ รับผูใ้ ช้มนตราที่ตอ้ งการจะช่วยเหลือตลอดเวลา
เซียวอวีส๋ อบถามผูใ้ ช้มนตราถึงเวทที่ถนัดก่อนจะจัดเข้ารู ปขบวน ผูใ้ ช้มนตราเหล่านี้จะมีส่วน
สําคัญในกรณี ที่ตอ้ งเผชิญกับสัตว์อสู รระดับสู ง โดยปกติผใู ้ ช้มนตราจะอ่อนแอหากอยูเ่ พียง
ลําพัง แต่การโจมตีของพวกเขาจะมีอานุภาพมากยิง่ ขึ้นเมื่อโจมตีร่วมประสานกับผูใ้ ช้มนตราคน
อื่นๆ ผูใ้ ช้มนตราเหล่านี้ส่วนใหญ่แล้วเป็ นศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์ ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อฟัง
วาจาของเซียวอวีโ๋ ดยปราศจากคําถาม ทางศิษย์ของสถาบันอัศวินเซี ยวอวี๋กร็ ับตัวเอาไว้เช่นกัน
หากแต่เซียวอวีไ๋ ด้สั่งให้พวกเขาคอยปกป้ องคุม้ ครองกลุ่มผูใ้ ช้มนตราแทนการไปสู ้รบที่แนว
หน้า คนเหล่านี้ยงั มีความคลางแคลงใจในคราแรกแต่พวกเขาก็ตอ้ งปิ ดปากลงเมื่อได้เห็นความ
แข็งแกร่ งของพวกนักรบออร์ค

ศิษย์เหล่านี้ส่วนใหญ่แล้วต่างเฝ้ าฝันว่าชีวติ นี้จะต้องสังหารออร์คให้ได้สักตนหนึ่งเพื่อเป็ นเกียรติ

ประวัติให้กบั ตนเอง ซึ่งอันที่จริ งก็มีบางคนที่คิดจะกระทําเรื่ องดังกล่าวหลังจากที่เดินทางออก
จากเมืองไลอ้อนเข้าสู่ เทือกเขาอัลคาเกน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาพลันรู ้สึกโชคดีที่ไม่ได้ทาํ เช่นนั้นหลังจากได้ชมการต่อสู ้ของพวกออร์ค

การที่พวกออร์คจะสังหารพวกตนสักหลายคนนั้นนับว่าง่ายดายยิง่

ออร์คระดับที่สิบนั้นไม่ได้แข็งแกร่ งมากมายอะไร แต่วา่ ทั้งหมดต่างได้บฟั จากเสาสลักและเวท

มนตร์ของชาแมนช่วยเสริ ม ดังนั้นความแข็งแกร่ งของพวกมันจึงเพิม่ ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า พวก
มันราวกับเป็ นเครื่ องจักรสังหาร

.......................................

.......................................
"อย่าได้ไปทางนั้น! ที่นนั่ มีสัตว์อสู รขนาดใหญ่! ร่ างของมันใหญ่โตราวขุนเขา ยามเมื่อมันก้าว
เดินจะเกิดแผ่นดินสั่นสะเทือนเลือนลัน่ !" นักผจญภัยหลายคนวิง่ สวนทางมาขณะที่ตะโกนอย่าง
แตกตื่น

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้พวกออร์ครั้งตัวนักผจญภัยเอาไว้เพื่อสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์อสู รตน

นั้น

มีนกั ผจญภัยหลายคนล่วงหน้าไปสอบแนม พวกเขาจะออกสํารวจพื้นที่ดา้ นหน้าก่อนคนอื่นๆ

เซียวอวีไ๋ ด้รับข้อมูลจากคนเหล่านี้ เขาต้องการที่จะไปชมดูสัตว์อสู รตัวนั้นด้วยตาของตนเอง
หากว่ามันแข็งแกร่ งมาก เช่นนั้นพวกเขาก็จะเดินทางอ้อมผ่านไป แต่หากไม่ใช่เขาก็ยอ่ มจะไม่
ปล่อยโอกาศอันดีหลุดมือไป

เซียวอวีแ๋ ละกรอมมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่นกั ผจญภัยกลุ่มนั้นหลบหนีจากมา ไม่นานพวกเขาก็

มาถึงถํ้าแห่งหนึ่ง มีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งนอนอยูด่ า้ นในขณะที่มนั จามออกมา

"เป็ นแรดที่ใหญ่โตอะไรเช่นนี้!" ดวงตาของเซียวอวีแ๋ ทบจะถลนออกจากเบ้า ร่ างของแรดตัวนี้มี

ความยาวนับสิ บเมตรขณะที่ทวั่ ร่ างปกคลุมไปด้วยผิวหนังหยาบหนา

มันสามารถสังหารสิ่ งมีชีวติ ได้โดยการพุ่งชนเพียงครั้งเดียว ไม่แปลกที่เหล่านักผจญจะหลบหนี

ทันทีที่เห็นมัน

"แรดตัวนี้สมควรเป็ นสัตว์อสู รขั้นที่สี่ ร่ างกายของมันสมควรมีเวทมนตร์ห่อหุม้ อยูห่ ากเป็ นสัตว์

อสู รขั้นที่หา้ ช่างเขย่าขวัญผูค้ นนัก....การสังหารมันย่อมยากเย็นยิง่ เนื่องเพราะผิวที่หนาของมัน"
เซียวอวีข๋ บคิดหาวิธีจดั การกับแรดตัวนี้ หากเชื่อว่าหากที่ขา้ งกายตอนนี้มีผใู ้ ช้มนตราที่ทรงพลัง
อยูเ่ ช่นนั้นก็สมควรจะสังหารมันได้ไม่ยาก พวกออร์คนั้นแข็งแกร่ ง แต่พวกมันก็ยงั ไม่อาจเทียบ
ได้กบั สัตว์อสู รตัวนี้

บางทีคาร์นอาจจะสังหารมันได้หากเขามีระดับ 30 และสวมใส่ ชุดเกราะเซ็จที-สาม อย่างไรก็

ตามตอนนี้เขายังมีระดับน้อยเกินไป เขาอยูท่ ี่ระดับ 16 หลังจบศึกที่ค่ายเหยีย่ ว ทว่านับแต่น้ นั ก็
ไม่มีสงครามขนาดใหญ่เกิดขึ้นอีก ดังนั้นระดับของเขาจึงไม่ได้เพิ่มอีกเลย

เซียวอวีม๋ ีแผนที่จะกําจัดแคร์รี่และบิดาของเขาก่อนที่จะเข้ามายังหุบเขาอัลคาเกนเพื่อยกระดับ
กองทัพของเขา แต่ดว้ ยเหตุผลหลายประการเขาจึงจําต้องเลื่อนออกไป ด้วยเหตุน้ ีเขาจึงสั่งให้อาร์
ทัสคอยโจมตีก่อกวนดินแดนแห่งนั้น ขณะเดียวกันเขาก็ได้ส่งหน่วยไรเดอร์ออกไปปล้นสะดมภ์
ตามหมู่บา้ นแห่งต่างๆเพื่อเป็ นการบัน่ ทอนขวัญกําลังใจของประชาชนในดินแดน

ตอนนี้สถานการณ์ของทั้งสองเรี ยกได้วา่ เป็ นศัตรู กนั เซียวอวีไ๋ ม่อาจปล่อยให้พวกเขาสะสมกําลัง

พลขึ้นได้แม้วา่ ตอนนี้เขาจะยังไม่มีโอกาศไปโจมตีกต็ าม ยิง่ ไปกว่านั้นบิดาของแคร์รี่จะไม่โจมตี
เข้ามาเมื่อทราบข่าวการล่มสลายของพันธมิตรกองโจร

กระทัง่ สุ บารุ ยงั ไม่อาจตีหกั เมืองไลอ้อนด้วยกําลังพลนับแสนได้ นับประสาอะไรกับกองทัพของ

เขาที่กาํ ลังคนเพียงไม่กี่หมื่น

หลังจากสํารวจตรวจสอบแล้วเขาก็ยอ้ นกลับไปรวมกลุ่ม ตัวเขาต้องการที่จะสังหารแรดตัวนี้

เนื่องเพราะการสังหารมันได้ยงั คุม้ ค่ากว่าสังหารสัตว์อสู รขั้นที่สามได้หลายสิ บตัว เมื่อกลับมาถึง
เขาก็พบว่าเหล่าศิษย์และอาจารย์จากสถาบันเวทมนตร์ของหลินมู่เสวี่ยได้เดินทางมาเข้าร่ วมกับ
กลุ่มของเขาแล้ว อาจารญือลั ม่าต้องคอยดูแลศิษย์จาํ นวนมาก ดังนั้นจึงเกิดการบาดเจ็บล้มตายขึ้น
ภัยซ่อนเร้นที่อยูภ่ ายในเทือกเขาอัลคาเกนแห่งนี้นบั ว่าเหนือความคาดหมายของพวกเขาไปมาก
บรรดาศิษย์ต่างอดอิจฉาขึ้นมาไม่ได้เมื่อได้เห็นหลินมู่เสวีย่ และมู่หานนัง่ อยูบ่ นเก้าอี้ไม้ไผ่ขณะที่
มีอาหารและคอยดื่มอย่างครบครัน ทว่าพวกเขากลับทําได้เพียงมองตาละห้อย!

"ท่านอาจารย์อลั ม่า การผจญภัยเป็ นอย่างไรบ้าง? ใช่จบั สัตว์อสู รได้บา้ งแล้วหรื อไม่?"

เซียวอวีเ๋ ปลี่ยนเป็ นมีความสุ ขเมื่อได้เห็นอาจารย์อลั ม่า การฆ่าแรดตัวนั้นสมควรง่ายดายเมื่อมี
ผูใ้ ช้เวทมนตร์ธาตุอคั คีเช่นอาจารย์อลั ม่า บอลเพลิงที่ยงิ โดยอัลม่านั้นหาได้ดอ้ ยไปกว่าจรวดมิส
ไซส์ขนาดเล็กในโลกยุคใหม่

"ตามรายทางนั้นมีสัตว์อสู รมากเกินไป...มันยากที่จะจัดการกับวกมันได้ท้ งั หมด" อัลม่าตอบคํา

เขาอยูท่ ี่นี่เพื่อปกป้ องเหล่าศิษย์จากอันตรายไม่ใช่เพื่อล่าสังหารสัตว์อสู รด้วยประโยชน์ส่วนตน
สถานการณ์สมควรดีกว่าตอนนี้มากหากเขามาที่นี่พร้อมกับกลุ่มผูค้ ุม้ กันของเขา

เซียวอวีน๋ าํ โต๊ะ เก้าอี้ อาหารและเครื่ องดื่มออกมาจัดเลี้ยงอาจารย์อลั ม่าและคนอื่นๆ บรรดาศิษย์

ต่างกัดฟันกรอดด้วยความโกรธเมื่อได้เห็นเซี ยวอวีแ๋ ละคนอื่นๆพักผ่อนอย่างสุ ขสบายใน
เทือกเขาแห่งนี้ในขณะที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาณราวกับตกนรก! นอกจากนี้เซียวอวี๋ยงั มี
กระโจมที่พกั เตียงนอนหรื อกระทัง่ อ่างอาบนํ้า! หลินมู่เสวีย่ และมู่หานยังคงได้อาบนํ้าทุกวัน!

มีเพียงไม่กี่คนจากผูค้ นนับหมื่นที่ครอบครองแหวนมิติ ส่ วนมากแล้วพวกเขาจะพกพาเพียง

สิ่ งของที่ใช้ในชีวติ ประจําวันติดตัวมาเพียงไม่กี่ชิ้น

อัลม่าตัดสิ นใจที่จะติดตามเซียวอวีไ๋ ประยะหนึ่งเมื่อพิเคราะห์สถานการณ์ดูแล้ว อย่างน้อยที่สุด

เขาก็ไม่ตอ้ งทนลําบากมากนักระหว่างเดินทาง เขาจะปล่อยให้เหล่าศิษย์จากสถาบันสังหารสัตว์
อสู รตามรายทางเพื่อให้พวกเขาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ยังมีศิษย์บางคนที่ถูกสังหารระหว่างการ
เดินทาง เป็ นเรื่ องยากสําหรับอาจารย์อลั ม่าและอาจารย์คนอื่นๆที่จะอธิบายต่อผูค้ นเมื่อมีศิษย์
เสี ยชีวติ

หลังจากอัลม่ารับประทานอาหารเสร็จสิ้ นเซียวอวี๋กก็ ล่าวขึ้นมา "ท่านอาจารย์อลั ม่า ที่ขา้ งหน้า

นั้นมีสัตว์อสู รขั้นที่สี่อยู่ พวกเราสมควรสังหารมันหรื อไม่? ท่านสามารถนําชิ้นส่ วนของมันไป
ได้ท้ งั หมด"

อัลม่ามองไปที่เซี ยวอวี๋ทนั ทีที่ได้ยนิ เขาทราบความสําคัญของสัตว์อสู รขั้นที่สี่ดี อุปกรณ์เวท

มนตร์ที่สร้างขึ้นจากชิ้นส่ วนของมันแน่นอนว่าย่อมต้องมีคุณภาพดี เขาตอบรับ "ตกลง"

อัลม่าคงไม่กล้าปะทะกับสัตว์อสู รขั้นที่สี่หากเขาต้องคอยดูแลศิษย์จากสถาบัน เขาทราบดีวา่ สัตว์

อสู รขั้นที่สี่น้ นั แข็งแกร่ งกว่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ชาวมนุษย์ข้ นั ที่สี่เสี ยอีก ทว่าตอนนี้มีเซี ยวอวีอ๋ ยูด่ ว้ ย
สถานการณ์ยอ่ มแตกต่างออกไป

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะที่ประกายตาไม่น่าไว้วางใจฉายผ่านแววตาของเขา....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 176

BANK WUTTHIPHAN·12 ธันวาคม 2017

อัลม่าตกตะลึงเมื่อได้เห็นแรดจากระยะไกล สัตว์อสู รประเภทแรดมีพละกําลังอันป่ าเถื่อนแทบ

จะเทียบได้กบั สัตว์อสู รขั้นที่หา้ นับว่ากล้าหาญอย่างยิง่ ที่เซียวอวีค๋ ิดจะสังหารมัน อัลม่าตระหนัก
ดีวา่ หากไม่ระวังแล้วล่ะก็ ร่ างกายที่อ่อนแอของเขาคงถูกมันเหยียบยํา่ จนจมดิน อย่างไรก็ตามเขา
ได้รับปากไปแล้ว ดังนั้นทางเลือกถอยกลับย่อมเป็ นอันตกไป
ขณะเดียวกันเซียวอวีก๋ ก็ าํ ลังจัดขบวนเตรี ยมตัวจัดการกับแรดยักษ์ เขามีอาจารย์อลั ม่าอยู่ ดังนั้น
ปัญหาขาดแคลนเวทมนตร์ธาตุอคั คีจึงหมดไป

ผูใ้ ช้มนตราทั้งหมดรวมถึงแอนโทนีดาส หลินมู่เสวี่ยและมู่หานถูกแบ่งเป็ นสองกลุ่ม ทั้งสอง

กลุ่มยืนอยูบ่ นก้อนหินสู งชัน ถูกต้องเป็ นเช่นนี้กเ็ พื่อป้ องกันการโจมตีจากแรดยักษ์และโจมตีไป
ได้พร้อมกัน นอกจากนี้ยงั มีกลุ่มอัศวินคอยคุม้ ครองพวกเขา แข้งขาของเหล่าศิษย์จากสถาบัน
อัศวินอ่อนยวบทันทีที่เห็นร่ างอันใหญ่โตของแรด โชคดีที่เซียวอวีส๋ งั่ พวกเขาให้คอยคุม้ ครอง
กลุ่มผูใ้ ช้มนตรา อย่างไรก็ตามพวกเขารู ้สึกสงสัยว่าเซียวอวีจ๋ ะจัดการกับแรดตัวนี้ได้อย่างไร

มีรอยยิม้ อันลึกลับประดับอยูบ่ นใบหน้าของเซียวอวี๋ขณะที่เขายืนอยูเ่ บื้องหน้ากลุ่มผูใ้ ช้มนตรา

เขาเริ่ มแจกจ่ายขวดนํ้ายามานาให้กบั ผูใ้ ช้มนตราทั้งหมด "พลังเวทของพวกเจ้าจะถูกเติมจนเต็ม
เมื่อดื่มมันเข้าไป" เซียวอวี๋ทราบว่าจะต้องมีการบาดเจ็บล้มตายจํานวนมากหากเลือกเข้าต่อสู ้
ระยะประชิดกับแรดยักษ์ ดังนั้นเขาจึงคิดพึ่งพาการโจมตีจากเวทมนตร์ นอกจากนี้เขายังมอบ
นํ้ายามานาอีกสิ บขวดให้กบั อาจารย์อลั ม่า

ดวงตาของศิษย์ท้ งั หมดแทบจะถลนออกจากเบ้าเมื่อได้เห็นนํ้ายามานา พวกเขาเพียงแต่เคยได้ยนิ

ทว่ายังไม่มีโอกาศได้เห็นของจริ ง ไฉนลอร์ดท่านนี้จึงมีไว้ครอบครองมากมายนัก?

อาจารย์อลั ม่าในคราแรกนั้นรู ้สึกไม่เห็นด้วยอยูใ่ นใจกับแผนการของเซียวอวี๋ ผูใ้ ช้มนตรามี

จุดอ่อนอยูส่ องประการ ประการแรกนั้นร่ างกายของพวกเขาอ่อนแอยิง่ อีกประการก็คือพวกเขามี
มานาอยูอ่ ย่างจํากัด ผูใ้ ช้มนตราแทบจะไม่แตกต่างไปจากปุถุชนคนธรรมดาเมื่อมานาในร่ างหมด
สิ้ นลง โดยทัว่ ไปแล้วผูใ้ ช้มนตรามักจะเก็บออมมานาส่ วนหนึ่งเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน ตอน
นี้อลั ม่ารู ้สึกโล่งใจขณะที่เขาไม่จาํ เป็ นต้องกังวลเรื่ องปริ มาณมานาที่ใช้ได้แล้ว ในทีแรกเขา
ต้องการจะใช้เวทมนตร์โจมตีสักหลายบทก่อนจะเก็บออมมานาที่เหลือเอาไว้เกิดเหตุแปรผัน
ทว่าตอนนี้เขาคิดที่จะใช้เวทอัคคีที่รุนแรงที่สุดของเขาออกไปแล้ว
อัลม่ากําลังจะแสดงให้เหล่าศิษย์ของตนเห็นว่าผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สี่น้ นั ยิง่ ใหญ่เพียงใด

ทุกคนต่างมองไปยังเซี ยวอวีเ๋ พื่อดูวา่ เขาจะจัดการกับแรดตัวนี้ได้อย่างไร

กลยุทธ์แบบใดกันที่เขากําลังจะใช้ออก?

ไม่นานพวกเขาก็เข้าใจแผนการของเซียวอวี๋ เซี ยวอวีไ๋ ม่ได้เรี ยกใช้งานทั้งเหล่าออร์คหรื อคาร์น

ทว่าเขาเลือกใช้อสู รโคโด

โดยปกติแล้วอสู รโคโดจะถูกใช้เพื่อเพิ่มขวัญกําลังใจของพวกออร์ค ความแข็งแกร่ งของพวกมัน

มีไม่มากนัก เมื่อพวกมันเพิ่มระดับถึง 3 แล้ว พวกมันจะมีทกั ษะที่เรี ยกว่า กระทืบพื้น ที่ระดับ 6
จะมีทกั ษะวิง่ เต็มกําลัง ขณะที่ระดับ 10 จะมีทกั ษะเขมือบ ทักษะเขมือบนั้นดีอย่างยิง่ ทว่า
ข้อจํากัดเองก็มีมากเช่นกัน

ตอนนี้อสู รโคโดทั้งสิ บตัวมีเพียงทักษะกระทืบพื้นเท่านั้น พวกมันสามารถจัดการกับทหารชาว

มนุษย์ได้อย่างง่ายดายทว่ากับสัตว์อสู รหรื อมอนสเตอร์น้ นั ไม่ค่อยมีผลมากนัก

พลังโจมตีของพวกมันตํ่า หากแต่ผวิ หนังของพวกมันนั้นหนายิง่ อาวุธดาบทัว่ ไปไม่อาจระคาย

เคืองผิวหนังของมัน ยิง่ ไปกว่านั้นรู ปร่ างของพวกมันยังสู งใหญ่ แม้จะไม่เท่าแรดยักษ์ตวั นี้ แต่
เมื่อพวกมันมารวมกันทั้งสิ บตัวจะก่อเป็ นสภาวะที่ดุดนั ขึ้น กระทัง่ ตัวแรดยักษ์กย็ งั ยากที่จะ
สังหารตอนที่พวกมันอยูร่ วมกัน
เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าพวกมันสามารถรั้งแรดยักษ์เอาไว้ได้พกั ใหญ่เพื่อให้กลุ่มผูใ้ ช้มนตราระดมโจมตี
สร้างบาดแผลให้กบั แรดยักษ์

"คาร์น ใช้ทกั ษะกู่ร้อง" เซียวอวีห๋ นั ไปมองคาร์น

คาร์นยืนอยูท่ ี่ปากทางเข้าถํ้าและใช้ทกั ษะกู่ร้องออกมา เสี ยงกู่ร้องของเขาดังสะท้านไปทัว่ ทั้งถํ้า

และพื้นที่โดยรอบ

เซียวอวีไ๋ ด้อุดหูไว้ก่อนแล้ว ทว่าคนอื่นนั้นไม่ทนั ได้เตรี ยมตัว เสี ยงสะท้อนดังก้องอยูภ่ ายในหู

ของพวกเขา เสี ยงคํารามของคาร์นนั้นดังขึ้นเป็ นทวีคูณเนื่องจากสภาพพื้นที่โดยรอบ

โฮกกกกก!

เสี ยงคํารามอีกสายพลันดังขึ้นทันทีที่สิ้นเสี ยงคํารามของคาร์น

แรดยักษ์ไม่ได้ใส่ ใจต่อเหล่านักผจญภัยตัวจ้อยที่พยายามจะบุกรุ กถํ้าของมัน มันได้สังหารและ

ทําร้ายนักผจญภัยไปหลายรายแล้วก่อนจะกลับมานอนต่อ อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้มนั รู ้สึกได้ถึง
อันตรายจากเสี ยงคํารามของคาร์น แม้วา่ ตอนนี้คาร์นจะมีระดับไม่สูงนักและไม่อาจเทียบกับแรด
ตัวนี้ได้ กระนั้นเขาก็ยงั เป็ นถึงฮีโร่ ยคุ โบราณและหัวหน้าแห่งเผ่าทัวเรน แรดยักษ์สัมผัสได้ถึงภัย
คุกคามจากคาร์น

ตึงงงง~~~
แผ่นดินสั่นไหวเมื่อแรดลืมตาและวิง่ ออกมาจากถํ้า ดวงตาของมันสว่างวาบเมื่อโผล่พน้ ตัวถํ้า
ออกมา

สัตว์อสู รขั้นที่สี่น้ นั มีสิตปั ญญาขณะที่ความคิดของมันฉายผ่านออกมาทางแววตา โดยปกติแล้ว

ย่อมไม่มีสัตว์อสู รตัวใดกล้าเข้ามายุม่ ย่ามภายในอาณาเขตของมัน ทว่าที่เบื้องหน้ามันตอนนี้มี
มนุษย์มากมายทั้งยังมีสัตว์ประหลาดห้อมล้อมมันอยู่ มันไม่ได้เร่ งรี บโจมตีเข้าใส่ ผบู ้ ุกรุ ก แต่
เลือกที่จะหยุดฝี เท้าลงเพื่อสํารวจเหล่าสัตว์ประหลาดตัวสู งที่เบื้องหน้า

ในช่วงเวลานี้เองก็ได้มีมนุษย์ผหู ้ นึ่งวิง่ มาหยุดที่เบื้องหน้าของมัน มนุษย์ผนู ้ ้ นั เริ่ มกวัดแกว่งดาบ

หนักในมือเพื่อเป็ นการท้าทายมัน

มนุษย์ง้ นั หรื อ? มนุษย์เพียงคนเดียวกลับกล้ามาท้าทายมัน?! แรดยักษ์ไม่อาจอดทนอดกลั้นได้

อีกต่อไป มันคํารามด้วยความโกรธแค้นขณะพุ่งเข้าหามนุษย์ที่กล้าท้าทายมัน ทว่าพริ บตาต่อมา
มนุษย์ผนู ้ ้ นั กลับหายไปเสี ยดื้อๆ

แน่นอนว่ามนุษย์ผนู ้ ้ นั ก็คือเซียวอวีเ๋ อง เขาออกไปเพื่อกระตุน้ ความโกรธและหลอกล่อมันเพื่อ

เปิ ดโอกาศให้เหล่าผูใ้ ช้มนตราได้โจมตีใส่ มนั เขามีทกั ษะเทเลพอต วิง่ ทะยาน ก้าวกระโดดและ
ทักษะอื่นๆซึ่งสามารถรักษาชีวติ ของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ตอ้ งกังวลกับการโจมตีจากแรดยักษ์

สัตว์อสู รประเภทแรดนั้นแข็งแกร่ งอย่างยิง่ มันกระทัง่ สามารถเหยียบผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่จนจมธรณี

โดยที่ตวั มันไร้รอยขีดข่วน ทว่าเซียวอวีไ๋ ด้ใช้เทเลเพอตอย่างทันท่วงที ดังนั้นมันจึงไม่อาจทํา
อย่างไรเซียวอวีไ๋ ด้
เซียวอวีเ๋ ทเลพอตหลบออกไปไกลก่อนจะกวัดแกว่งดาบยัว่ ยุมนั อีกครั้ง แรดยักษ์หงุดหงิดขณะที่
มันพุ่งเข้าหาเซียวอวีอ๋ ีกครา

บอลเพลิงขนาดใหญ่พุ่งเข้าปะทะกับศีรษะของแรดยักษ์ขณะที่มนั วิง่ ผ่านหน้าผา....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 177

BANK WUTTHIPHAN·12 ธันวาคม 2017

ตูม้ มม~~

บอลเพลิงปะทะเข้ากับศีรษะของแรดยักษ์เข้าอย่างจัง ความรุ นแรงของมันทําให้แรดหยุดนิ่งมึน

งงอยูน่ าน

ความรุ นแรงของพลอเพลิงที่ยงิ ออกไปโดยผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สี่เช่นอัลม่านั้นกระทัง่ สามารถ

ทําลายทหารราบได้กองหนึ่ง อย่างน้อยที่สุดก็ยงั สามารถสังหารทหารได้ครึ่ งกอง ผูใ้ ช้มนตราจะ
สามารถสังหารทหารทัว่ ไปได้นบั หมื่นหากพวกเขามีมานาไม่จาํ กัด นี่คือนิยามของผูใ้ ช้มนตรา
ชั้นสู ง

บอลเพลิงของอัลม่าเป็ นสัญญาณให้ผใู ้ ช้มนตราที่เหลือเริ่ มระดมโจมตีไปยังแรดยักษ์ ความ

รุ นแรงของมันอาจไม่มากนักหากมีเพียงศิษย์ไม่กี่คน ทว่าที่ตรงนี้มีพวกเขารวมตัวกันจํานวน
มาก ดังนั้นอานุภาพของมันจึงสะเทือนเลือนลัน่ เซียวอวีไ๋ ด้เห็นการโจมตีดว้ ยเวทมนตร์ธาตุ
ต่างๆตั้งแต่เวทสายฟ้ าจนถึงเวทอัคคี เวทปฐพีและอื่นๆ แรดยักษ์กระทัง่ ไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้
เซียวอวีไ๋ ด้จดั กลุ่มให้กบั ผูใ้ ช้มนตราเอาไว้แล้ว ดังนั้นการโจมตีจึงกระหนํ่าไปที่มนั โดยไม่ขาด
สาย
ความกดดันสามารถเกิดขึ้นได้ไม่วา่ จะเป็ นมนุษย์หรื อสัตว์อสู รจากการต้องโดนเวทมนตร์โจมตี
เข้าใส่ ไม่ได้หยุดหย่อน แรดยักษ์ไม่ทราบว่ามีผใู ้ ช้มนตราจํานวนเท่าใดที่กาํ ลังโจมตีใส่ มนั กระ
ทัง่ บรราดศิษย์เองก็ไม่คาดคิดว่าการโจมตีร่วมกันของพวกเขาจะทรงพลังเช่นนี้

คนทัว่ ไปอาจคิดว่านี่เป็ นวันสิ้ นโลกหากว่าพวกเขาได้มาเห็นฉากที่เบื้องหน้านี้

นอกจากนี้การโจมตีดงั หล่าวยังเป็ นผลให้อากาศโดยรอบถูกระเบิดซํ้าแล้วซํ้าเล่า มันสามารถ

ทําลายจิตต่อสู ข้ องฝั่งศัตรู ให้มอดดับได้ไม่ยาก

นอกจากผูใ้ ช้มนตราแล้ว พลปื นเองก็ไม่ได้อยูเ่ ฉย พวกเขาเองก็ยงิ ออกไปไม่ได้หยุด แม้วา่

กระสุ นจะไม่ส่งผลต่อร่ างกายของแรดยักษ์มากนัก ทว่ามันก็สามารถกดดันทางจิตใจได้

พวกออร์คใช้เครื่ องจู่โจมและบาริ สต้าโจมตีไปยังร่ างกายอันใหญ่โตของมัน ความรุ นแรงของ

หอกที่ถูกยิงจากบาริ สต้านั้นไม่เพียงพอที่จะทะลวงผ่านผิวหนังอันหยาบหนาของแรดยักษ์ได้

อย่างไรก็ตามเครื่ องจู่โจมกลับสามารถตัดเฉือนแผ่นเนื้อของมันจนเลือดไหลชโลมพื้น

ในพริ บตานั้นเองแรดยักษ์กต็ ดั สิ นใจเสี่ ยงชีวติ สักครา ตั้งแต่เกิดมามันไม่เคยต้องตกอยูใ่ น

สถานการณ์ที่ถูกต้อนจนจนมุมเช่นนี้มาก่อน มันคํารามเสี ยงดังขณะที่ร่างกายอันโตพุ่งเข้าชนหิน
ก้อนใหญ่จนพื้นดินสั่นสะเทือนเลือนลัน่ จนเหล่าผูใ้ ช้มนตราที่ยนื อยูด่ า้ นบนแทบจะพลัดตกลง
มา

"อย่าได้หยุดมือ! โจมตีต่อไป!" เซียวอวีต๋ ะโกนกระตุน้ ด้วยเสี ยงอันดัง

ตูม้ มมม

บอลเพลิงของอัลม่าพุ่งเข้าชนศีรษะของแรดยักษ์อีกครั้งจนทําให้ร่างกายของมันโอนเอน แรดตัว
นี้แน่นอนว่าทรงพลัง ทว่ามันก็ไม่คาดคิดว่าจะต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ต้ งั แต่เริ่ ม นี่เป็ น
เหตุผลที่เซียวอวีเ๋ ลือกที่จะมุ่งเน้นการโจมตีให้หนักในช่วงนี้เพื่อให้บงั เกิดผลที่สุด เขากําลังคิดที่
จะทําลายจิตต่อสู ้ของมันลง

ที่กลุ่มนักผจญภัยก่อนหน้านี้ไม่อาจลงมือประสบผลนัน่ ก็เนื่องเพราะพวกเขาต่างคนต่างโจมตี
ไม่ได้รวมกันโจมตีอย่างเป็ นแบบแผน แรดยักษ์จึงสามารถเล่นงานพวกเขาทีละคนทีละคนโดย
ไม่ได้รับบาดเจ็บอันใด

อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ผใู ้ ช้มนตราได้โจมตีประสานกันจนแรดตัวนี้ไม่อาจตอบโต้ได้ ท้ายที่สุด

แล้ว แรดยักษ์กส็ ามารถวิง่ ถอยห่างจากระยะยิงของผูใ้ ช้มนตราได้ หลังพุ่งไปซ้ายทีขวาทีอยู่
หลายครั้ง ตามผิวหนังของมันไม่มีสักแห่งที่ไม่มีบาดแผล

บรรดาศิษย์ที่เข้าร่ วมต่างรู ้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นสถานการณ์ที่พวกเขาสามารถทําให้แรดยักษ์ที่อยู่

ในขั้นที่สี่สามารถวิง่ หนีได้ เซียวอวีพ๋ ยักหน้าอย่างพึงพอใจเมื่อได้เห็นผลลัพธ์ของการโจมตี เมื่อ
แรดได้รับบาดแผลฉกรรจ์ความเร็วของมันก็ตกลง

เซียวอวีก๋ ระโดดเข้าไปในถํ้าและใช้ดาบแอชบิงเกอร์กวัดแกว่งยัว่ ยุแรดยักษ์

แรกยักษ์ครางเสี ยงตํ่าขณะที่เห็นเซียวอวี๋เข้าไปในรังของมัน มันจ้องมองเซี ยวอวีด๋ ว้ ยความเคียด

แค้น แม้วา่ การยัว่ ยุของเซี ยวอวีจ๋ ะทําให้มนั แทบจะคลุม้ คลัง่ ทว่ามันก็ไม่ได้โจมตีเข้าใส่ สัตว์
อสู รเช่นมันมีสติปัญญาพอจะทราบว่าเซี ยวอวีพ๋ ยายามจะล่อมันไปโจมตีอีกครั้ง หากมันพุ่ง
ออกมาอีกคราเช่นนั้นวันนี้กค็ งเป็ นวันสุ ดท้ายของมันแล้ว

โฮกกกกกกกกกกก

แรดยักษ์คาํ รามทว่าไม่ได้โจมตีอีก เซี ยวอวีย๋ งั คงพยายามยัว่ ยุมนั ด้วยการสะบัดดาบและชี้เข้าหา

มัน กระนั้นแรดยักษ์กย็ งั คงเพิกเฉยต่อการยัว่ ยุของเซียวอวี๋

"ฉลาดไม่เบานี่" เซียวอวี๋พึมพํา

แรดยักษ์เป็ นหนึ่งในสายพันธุ์สัตว์อสู รที่ครอบครองส่ วนยอดของพีระมิดภายในเทือกเขาอัลคา

เกนแห่งนี้ แม้วา่ มันจะแสดงตัวว่ากล้าหาญ แต่หากเมื่อใดก็ตามที่ได้พบเจอศัตรู ที่ทรงพลังยิง่ กว่า
แรดยักษ์กย็ งั สามารถพึ่งพาการพุ่งชนด้วยร่ างกายที่แข็งแกร่ งทรงพลังของมันได้ ทว่าการโจมตี
ด้วยเวทมนตร์นานาชนิดนี้จากระยะไกลไม่ใช่สิ่งที่มนั จะสามารถต่อกรได้ หากมันยังรั้งอยูท่ ี่นนั่
ต่อไป เช่นนั้นมันก็ถึงคราจบสิ้ นแล้ว

เซียวอวีเ๋ ห็นว่าถํ้าแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่นกั ผูใ้ ช้มนตราไม่อาจเข้ามาภายในได้ มิเช่นนั้นพวกเขา

จะต้องได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของแรดยักษ์

"ยังไงก็เถอะ ไม่มีเหตุผลที่ตอ้ งเกรงกลัวมันอีกขณะที่มนั บาดเจ็บสาหัสเช่นนี้"

เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนเปลี่ยนรู ปแบบขบวนเพื่อทําการจบชีวติ แรดยักษ์ตวั นี้ พวกออร์คยังคงถูก
เลือกให้เป็ นกองกําลังหลักของเขา ร่ างกายของพวกมันแข็งแกร่ งทั้งยังสวมใส่ เกราะหนัก พวก
เขาจะไม่ถกู สังหารในทันทีหากรับการโจมตีจากแรดยักษ์

พวกอร์คเดินเข้าถํ้ามาขณะที่ในมือถือเอาไว้ดว้ ยบาริ สต้าทั้งยังแบกเครื่ องจู่โจมตามมา อสู รโคโด

ตั้งแถวเป็ นแนวหน้า พวกอสู รโคโดสามารถรับการโจมตีของแรดยักษ์ได้ดงั นั้นเซียวอวีจ๋ ึงใช้
งานพวกมันในฐานะโล่ยกั ษ์ใบหนึ่ง

ผูใ้ ช้มนตรายังคงถูกแบ่งออกเป็ นกลุ่มย่อย พวกเขาอยูห่ ่างออกไปขณะที่มีอศั วินคอยคุม้ ครองอยู่

อีกชั้นหนึ่ง พวกเขากําลังรอคอยคําสั่งจากเซียวอวี๋

แรดยักษ์โกรธจนตัวสั่นสะท้านเมือ่เห็นว่ากองทัพศัตรู บุกรุ กเข้ามาภายในถํ้าของมัน กระนั้นใน

แววตาของมันก็ยงั มีประกายความหวาดกลัวแฝงเร้นอยู่ กฏแห่งป่ านั้นเรี ยบง่ายยิง่ ผูเ้ ข้มแข็งที่สุด
จะได้ครอบครองทุกสิ่ ง มาตอนนี้มนั กลับกลายเป็ นเพียงผูอ้ ่อนแอแทนแล้ว!

โฮกกกกก

แรดยักษ์คาํ รามข่มขู่อีกครา ทว่าตัวมันเองก็ไม่กล้าโจมตีเข้ามา

"หน่วยอสู รโคโด บุกได้!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้อสู รโคโดทั้งสิ บตรงเข้าล้อมกรอบแรดยักษ์

เพื่อที่จะเปิ ดโอกาศให้หน่วยอื่นๆโจมตีจากช่องว่างเข้าไป
"ฆ่า!" เซียวอวีต๋ ะโกน ผูค้ วบคุมอสู รโคโดเริ่ มลัน่ กลองรบ ขณะเดียวกันทิรันด้าก็เล็งยิงไปยัง
ดวงตาของแรดยักษ์

ส่ วนดวงตาถือเป็ นจุดอ่อนของสิ่ งมีชีวติ แทบจะทั้งหมด พลธนูเอลฟ์ ไม่ได้มีบทบาทมากนักใน

ระหว่างการต่อสู ้ครั้งนี้เนื่องเพราะลูกธนูของพวกเขาไม่อาจทะลวงผิวของแรดยักษ์ได้

กระนั้นการโจมตีของพวกเขาก็ไม่อาจมองข้ามไปได้ พวกเขาสามารถรุ มโจมตีไปยังดวงตาของ

สัตว์อสู รเพื่อคอยรบกวนทัศน์วสิ ัยของมัน

แรดยยักษ์รีบปิ ดเปลือกตาลง แม้วา่ ลูกธนูจะพุ่งเข้าปะทะอย่างจัง ทว่ามันก็ยงั ไม่อาจเจาะผ่านผิว

หนาของมันไปได้ มันเปิ ดเปลือกตาขึ้นก่อนจะต้องรี บปิ ดลงอีกคราเพราะฝนธนูจากพวกเอลฟ์
ต่างพุ่งเข้ามาแล้ว

มันไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากปิ ดเปลือกตาอยูเ่ ช่นนั้น

โฮกกกกก

แรดยักษ์คาํ รามขณะที่พุ่งชนซ้ายขวาเปะปะเพื่อหวังทําร้ายถูกศัตรู อย่างไรก็ตามสิ่ งที่มนั พุ่งชน

ใส่ น้ นั เป็ นร่ างอันใหญ่โตของพวกอสู รโคโด ดังนั้นจึงไม่ส่งผลเท่านัก

แรดยักษ์น้ นั มีความเกี่ยวพันกับธาตุปฐพี ดังนั้นมันจึงสามารถสั่นสะเทือนพื้นดินหรื อสร้างแท่ง

หินให้งอกเงยขึ้นมาได้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มนั ไม่อาจใช้ออกได้
ตูม้ มมมมม

บอลเพลิงของอัลม่าพุ่งชนศีรษะของมันอีกครั้ง จกานั้นการโจมตีนบั ไม่ถว้ นก็ติดตามมาอย่าง

กระชั้นชิด แม้วา่ มันจะต้องการตอบโต้แต่กไ็ ม่อาจทําได้ มันกําลังถูกต้อนจนจนมุม......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 178

BANK WUTTHIPHAN·13 ธันวาคม 2017

แรดยักษ์จะก่อให้เกิดความเสี ยหายมหาศาลหากว่ามันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ อย่างไร

ก็ตาม เซียวอวีส๋ ามารถจํากัดการเคลื่อนไหวและการมองเห็นของมันได้แล้ว กลยุทธ์น้ ีของ
เซียวอวีไ๋ ด้ช่วยลดการสู ญเสี ยและนําพาชัยชนะมาสู่กลุ่ม

ตูม้ มมมมมมมมมม

อัลม่าร่ ายบอลเพลิงยิงเข้าใส่ ร่างของแรดยักษ์เป็ นการจบชีวติ ของมัน ร่ างอันใหญ่โตของแรด

ยักษ์พลันล้มลงกระแทกพื้น

"พวกเราฆ่ามันได้! พวกเราสามารถฆ่าสัตว์อสู รขั้นที่สี่ได้จริ งๆ!" เหล่าศิษย์จากสถาบันอัศวิน

และเวทมนตร์ต่างพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้น พวกเขาสามารถเอาไปคุยโอ้อวดต่อผูอ้ ื่นได้เมื่อ
กลับถึงตระกูล ศิษย์ท้ งั หมดต่างตื่นเต้นที่ได้รับเกียรติในการพิชิตสัตว์อสู รมากกว่าเงินทอง

มีรอยยิม้ น้อยๆประดับอยูบ่ นใบหน้าของอัลม่า เขาเคยสังหารสัตว์อสู รที่ทรงพลังมามากมายใน

อดีต ทว่านี่กลับเป็ นครั้งแรกที่ได้สังหารสัตว์อสู รประเภทแรด
ด้วยผลของนํ้ายามานา ตัวเขาจึงสามารถแสดงพลังอันไร้ขีดจํากัดออกมาได้ กระนั้นเขาก็
ตระหนักดีวา่ เขาคงไม่อาจเอาชนะสัตว์อสู รตัวนี้ได้หากขาดซึ่งกลยุทธ์ของเซี ยวอวีแ๋ ละความ
ช่วยเหลือของเขา ผูใ้ ช้มนตรามักต้องการโล่คอยปกป้ องเพื่อซื้อเวลาให้พวกเขาได้ใช้เวทมนตร์
ออกไป มิเช่นนั้นพวกเขาก็เสี่ ยงที่จะถูกสังหาร ดังนั้นอาจารย์อลั ม่าจึงมักจะมีผคู ้ ุม้ กันรายล้อมอยู่
รอบกายอยูเ่ สมอ กระนั้นต่อให้พวกเขามาอยูท่ ี่นี่กย็ งั ไม่อาจต้านทานการโจมตีของแรดยักษ์ได้ มี
เพียงอสู รโคโดของเซี ยวอวีเ๋ ท่านั้นที่พอจะรับการโจมตีโดยไม่มีบาดแผลมากนัก

"อาจารย์อลั ม่า เชิญเลือกชิ้นส่ วนตามที่ตอ้ งการได้เลย" เซี ยวอวีไ๋ ม่ได้ตรงเข้าไปจัดการกับศพ

ของมัน ทว่าเปิ ดทางให้อลั ม่าได้เลือกเป็ นคนแรก

แม้วา่ ชิ้นส่ วนของมันจะประเมินค่ามิได้ ทว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่รีบร้อน เปรี ยบกันแล้วเขากลับ

ต้องการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกบั อาจารย์อลั ม่าเสี ยมากกว่า

อัลม่าจึงกล่าวออกมาว่า "ข้าต้องการส่ วนเขาของมันเพื่อใช้สร้างไอเทมเวทมนตร์ ข้าทราบว่า

ส่ วนเขานั้นเป็ นส่ วนที่มีมูลค่ามากที่สุดของมัน แต่ขา้ นั้นต้องการมันจริ งๆ ข้าพร้อมที่จะจ่ายเงิน
ในส่ วนนี้"

อัลม่านั้นมีบทบาทสําคัญในการเอาชนะสัตว์อสู รตัวนี้ ทว่าก็ตอ้ งให้ความดีความชอบกับเซี ยวอวี๋

ส่ วนหนึ่งด้วย เขาสมควรเป็ นผูแ้ บ่งสันปันส่ วนชิ้นส่ วนต่างๆของแรดยักษ์

เซียวอวีไ๋ หวมือ "อาจารย์อลั ม่าไม่จาํ เป็ นเกรงใจไป พวกเราคงไม่อาจสังหารมันลงได้หาก

ปราศจากท่าน ท่านสมควรรับส่ วนเขาอยูแ่ ล้ว"

อัลม่าค่อยสบายใจขึ้นเมื่อฟังถ้อยคําของเซียวอวี๋
เซียวอวีห๋ นั ไปมองเหล่าศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์และอัศวิน "พวกเจ้าทุกคนต่างต้องทํางาน
อย่างหนักในการต่อสู ้ครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม ร่ างกายของมันเล็กเกินกว่าจะตัดแบ่งให้กบั ทุกคนได้
ดังนั้นข้าจะขอทั้งร่ างกายของมัน โดยจะจ่ายเงินชดเชยให้คนละ 1,000 เหรี ยญทอง"

ทั้งหมดต่างยินดีเมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวี๋ อันที่จริ งแล้วพวกเขาไม่ได้มีบทบาทสําคัญอะไรนัก

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าจะได้อะไรตอบแทน การยกส่ วนเขาให้กบั อัลม่าก็นบั ว่าเป็ นการไว้
หน้าศิษย์จากทั้งสองฝั่งมากแล้ว นับว่าเขาใจกว้างอย่างมากที่จะมอบเงินให้กบั ศิษย์คนละ
1,000 เหรี ยญทอง

พวกเขาคงจะกล่าวตําหนิอะไรไม่ได้แม้วา่ เซียวอวีจ๋ ะไม่มอบสิ่ งใดให้กบั พวกเขาเลยก็ตาม ยิง่ ไป

กว่านั้นพวกเขายังต้องคอยพึ่งพิงความคุม้ ครองของเซียวอวีข๋ ณะที่เดินทางภายในเทือกเขาแห่งนี้

ซึ่งอันที่จริ งแล้ว เหตุผลที่เซียวอวีม๋ อบเหรี ยญทองให้มากขนาดนี้กเ็ พราะต้องการใช้มนั โยก

คลอนจิตใจของเหล่าศิษย์ให้เอนเอียงมาเข้าร่ วมกับดินแดนไลอ้อน แม้วา่ พวกเขาจะยังไม่มี
พรสวรรค์สูงส่ งนักก็ตาม

เซียวอวีน๋ าํ ซากของแรดยักษ์เก็บเข้าไปในแหวนมิติ จากนั้นจึงค่อยออกเดินทางค้นหานครทมิฬ

ต่อไป

ศิษย์จากทั้งสถาบันเวทมนตร์และอัศวินต่างเดินทางอย่างปลอดโปร่ งขณะที่ติดตามเซียวอวีไ๋ ป
พวกเขาทั้งไม่ตอ้ งเผชิญกับอันตรายและยังได้รับประทานอาหารอันโอชะราวกับพวกเขาเพียงมา
ท่องเที่ยว
มีหลายคนที่คิดจะเข้าร่ วมกับเซี ยวอวีบ๋ า้ งแล้วหลังจากที่พวกเขาจบการศึกษา ลอร์ดท่านนี้ท้ งั
แข็งแกร่ ง มัง่ คัง่ ทั้งยังมีความชอบธรรม พวกเขาย่อมต้องมีอนาคตที่สดใสหากเลือกติดตามเขา

............................................

............................................

พวกเขาสมควรมาถึงตําแหน่งของนครทมิฬแล้วหากอิงจากแผนที่ กระนั้นพวกเขาก็ยงั ไม่เห็น

มันแม้แต่เงา ในบางครั้ง เซียวอวีก๋ ระทัง่ สงสัยว่าแผนที่เป็ นของปลอม อย่างไรก็ตาม อาจารย์
อัลม่ากลับกล่าวว่ามันเป็ นของจริ งเนื่องเพราะมันถูกวาดขึ้นจากมือสังหารในยุคอดีตกาล มือ
สังหารระดับพระกาฬที่ถูกเรี ยกขานว่า ผูท้ ่องเวหา นั้นมีชีวติ อยูใ่ นช่วงหนึ่งร้อยปี ที่แล้ว เขาเป็ นผู ้
ที่วาดแผนที่ฉบับนี้ข้ ึนมา ชายผูน้ ้ นั ไม่ชมชอบการลอบสังหาร หากแต่ชื่นชอบการผจญภัยและ
บุกเบิกโบราณสถานต่างๆ เขาใช้เวลาในชีวติ ส่ วนใหญ่ในการออกสํารวจซากโบราณสถานและ
วาดแผนที่เพื่อตกทอดพวกมันให้กบั คนรุ่ นหลัง

อย่างไรก็ตาม แผนที่เหล่านี้ถูกซุกซ่อนเอาไว้ตามสถานที่ต่างๆเพื่อรอคอยให้ผทู ้ ี่มีชะตาต้องกัน

ไปพบเจอ

ซึ่งที่จริ งแล้ว แผนที่ที่ทุกคนใช้กนั อยูน่ ้ ีหลงเหลืออยูเ่ พียงครึ่ งเดียว อีกครึ่ งหนึ่งถูกพวกหนูกดั กิน
ไปแล้ว นอกจากนครทมิฬแล้ว มันยังอาจจะแหล่งขุมทรัพย์อีกมากมายภายในเทือกเขาอัลคาเกน
ที่จะทําให้ผคู ้ นเปลี่ยนเป็ นคลุม้ คลัง่ อยู่
"แล้วแผนที่อีกครึ่ งหนึ่งเล่า?" เซียวอวีน๋ ้ นั รู ้สึกสงสัย มีหลายตํานานที่กล่าวว่าเทือกเขาอัลคา
เกนนั้นเต็มไปด้วยสมบัตินบั ไม่ถว้ น อย่างไรก็ตามกลับไม่มีผใู ้ ดกล้าเข้าสู่ ส่วนลึกของมันเนื่อง
เพราะอันตรายที่อาจพรากทุกชีวติ ที่กล้าท้าทาย ยังมีเรื่ องเล่าขานอีกว่าพวกออร์คและเอลฟ์ นั้นก็
อยูอ่ าศัยภายในส่ วนนั้นเอง

เซียวอวีไ๋ ม่ปล่อยให้สัตว์อสู รขนาดใหญ่ตวั ใดหลบรอดไปได้แม้แต่ตวั เดียวในระหว่างทาง แม้

ตอนนี้พวกเขาจะยังไม่พบทางเข้านครทมิฬ แต่นนั่ ก็ไม่ได้ทาํ ให้พวกเขาต้องกลับไปโดยมือเปล่า

พวกเขาสามารถสังหารสัตว์อสู รได้เป็ นจํานวนมากเนื่องเพราะกลยุทธ์ของเซี ยวอวี๋ อาวุธอันทรง

พลัง ผูฝ้ ึ กยุทธ์และผูใ้ ช้มนตรา เหล่าศิษย์ต่างโลหิตพลุ่งพล่านหลังสัตว์อสู รขนาดใหญ่ตวั แล้วตัว
เล่าต้องตกตายด้วยนํ้ามือของพวกเขา นอกจากนี้ทางฝั่งของพวกเขายังไม่มีผบู ้ าดเจ็บแม้แต่ราย
เดียว นี่นบั เป็ นเรื่ องที่น่าอัศจรรย์อย่างยิง่

แม้จะเป็ นเช่นนั้น เซียวอวี๋กจ็ ะเลือกเดินอ้อมผ่านไปหากพบเข้ากับสัตว์อสู รขั้นที่หา้ หรื อหก เขา

ไม่อาจพาตัวเข้าไปเสี่ ยงได้ ซึ่งหากว่าข้างกายเขามีบุคคลเช่นธีโอดอร์อยู่ เช่นนั้นเขาก็ยอ่ มกล้าที่
จะบุกตะลุยไปข้างหน้าโดยไม่สนสิ่ งใดได้

มีฮีโร่ บางคนระดับเพิ่มขึ้นมาหลังสังหารสัตว์อสู รไประหว่างทาง

แอนโทนีดาสเป็ นคนแรกที่มีระดับถึง 20 นอกจากนี้ทกั ษะที่สามารถเรี ยนรู ้ได้ยงั ถูกเพิ่มเติมเข้า

มา
หอกนํ้าแข็ง(เพิ่มระดับได้ถึง 5): ผูใ้ ช้สามารถกลัน่ นํ้าแข็งจนกลายเป็ นหอกเพื่อโจมตีใส่ ศตั รู
ตัวหอกสามารถทะลวงได้หลายเป้ าหมาย ความแข็งแกร่ งของหอกจะเพิ่มขึ้น 25% ในแต่ละ
ระดับ

เกราะนํ้าแข็ง(เพิ่มระดับได้ถึง 3): ผูใ้ ช้สามารถเสกเกราะนํ้าแข็งออกมาเพื่อเพิ่มพลังป้ องกันให้

ตนเอง ผูท้ ี่โจมตีใส่ มนั จะถูกลดความเร็วในการเคลื่อนที่

ความชํานาญในเวทมนตร์(เพิ่มระดับได้ถึง 3): ผูใ้ ช้มนตราจะได้รับความเข้าใจลึกซึ้งยิง่ ขึ้น

เกี่ยวกับเวทมนตร์ซ่ ึ งจะช่วยเพิ่มความเร็วในการปลดปล่อยและความรุ นแรงของเวทมนตร์ ผูใ้ ช้
มนตราจะแข็งแกร่ งขึ้นโดยการเพิ่มระดับและอาจสร้างเวทมนตร์บทใหม่ข้ ึนมา

เซียวอวีต๋ ื่นเต้นอย่างยิง่ หลังได้เห็นทักษะใหม่ๆ หอกนํ้าแข็งนั้นเหมาะในการใช้สังหารสัตซือสู ร

ขนาดใหญ่ ดังนั้นเขาย่อมต้องเพิ่มระดับให้กบั มัน

เกราะนํ้าแข็งนั้นสามารถเพิ่มพลังป้ องกันให้กบั แอนโทนีดาสซึ่งสิ่ งนี้จะทําให้เขาปลอดภัยมาก

ยิง่ ขึ้น นอกจากนี้ ตัวเขาเองยังวางแผนที่จะใช้มนั ด้วย ทักษะนี้สามารถเพิ่มทั้งพลังป้ องกันแล้วยัง
สามารถชะลอความเร็วในการเคลื่อนไหวของศัตรู ได้อีก หากเขาใช้ทกั ษะนี้ควบคู่ไปกัยวินด์
วอร์ค เช่นนั้นการอยูใ่ นสนามรบก็จะมีความปลอดภัยเพิ่มขึ้นอีกชั้น

ทักษะที่ทาํ ให้เขารู ้สึกตกตะลึงที่สุดก็คือ ความชํานาญในเวทมนตร์ ซึ่งมันอาจทําให้แอนโทนี

ดาสคิดค้นเวทมนตร์บทใหม่ออกมาได้

แอนโทนีดาสเป็ นหนึี่งในจ้าวแห่งมนตราที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดในยุคโบราณ ย่อมเป็ นธรรมดาที่เขา

สมควรจะมีทกั ษะเช่นนี้...
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 179
BANK WUTTHIPHAN·14 ธันวาคม 2017

ทิรันด้าเป็ นคนที่สองที่มาถึงระดับ 20 นางมีบทบาทสําคัญในการสังหารแรดยักษ์และสัตว์อสู ร

ระดับสู งตัวอื่นๆ ในขณะที่มีบทบาทสําคัญกับสัตว์อสู รระดับตํ่ายิง่ กว่า นางสามารถสังหารพวก
มันได้คราวละหลายตัว ค่าประสบการณ์ของนางเพิ่มขึ้นมากที่สุดในบรรดาฮีโร่ ท้ งั หมด

ทิรันด้ามีทกั ษะใหม่อีก 4 ทักษะ

ตราประทับสังหาร(เพิม่ ได้ถึงระดับ 3): นักธนูสามารถประทับตราสังหารใส่ เป้ าหมายซึ่งจะทํา

ให้การยิงใส่ เป้ าหมายมีโอกาศ 10% ที่จะได้รับบาดเจ็บและสร้างความเสี ยหาย 5% ชช
นอกจากนี้ตราประทับยังติดตัวและแสดงให้เห็นแม้วา่ เป้ าหมายจะอยูใ่ นสภาวะล่องหนก็ตาม
โอกาศจะเพิ่มขึ้น 10% และความเสี ยหายจะเพิ่มขึ้น 5% ในแต่ละระดับ

กับดักนํ้าแข็ง(เพิ่มได้ถึงระดับ 3): นักธนูสามารถสร้างกับดักขึ้นมาบนพื้นที่ นํ้าแข็งจะเกาะตาม

ร่ างของศัตรู หากสัมผัสเข้ากับกับดักและอาจมีโอกาศที่จะถูกแช่แข็งร่ างเป็ นเวลาสั้นๆ ขณะที่
ความเร็วในการเคลื่อนที่จะถูกลดลง

แกะรอยสัตว์ป่า(เพิ่มได้ถึงระดับ 1): นักธนูสามารถติดตามร่ องรอยของสัตว์ที่อยูภ่ ายในรัศมี

10 ไมล์

ศรพิษ(เพิ่มได้ถึงระดับ 3): ลูกธนูจะสร้างความเสี ยหายให้กบั ศัตรู วนิ าทีละ 258 หน่วย

ทั้งสี่ ทกั ษะนับว่ามีประโยชน์อย่างยิง่ ทักษะที่เหมาะกับการเดินทางในครั้งนี้มากที่สุดเห็นจะเป็ น
แกะรอยสัตว์ป่าและตราประทับสังหาร ยังจะมีทกั ษะใดที่ยอดเยีย่ มไปกว่าแกะรอยสัตว์ป่า
ภายในเทือกเขาอัลคาเกนอีกหรื อ? พวกเขาจะสามารถค้นหาสัตว์อสู รหรื อใช้มนั หลบหลีกสัตวื
อสู รอันตรายก็ยอ่ มได้

เซียวอวีน๋ ้ นั ยังกังวลเรื่ องมือสังหารที่อาจถูกส่ งตัวมาโจมตีเขาอยู่ ทิรันด้าจะสามารถใช้ทกั ษะนี้

ติดตามตําแหน่งของพวกเขาได้ ผูใ้ ดที่กล้าเข้ามาโจมตีเขาย่อมไม่อาจหลบหนีจากไปทั้งมีชีวติ
หลังจากขบคิดอยุค่ รู่ หนึ่งเขาก็ตดั สิ นใจเพิม่ แต้มทักษะไปที่ทกั ษะแกะรอยสัตว์ป่าและตรา
ประทับสังหาร

กรอมเองก็มาถึงระดับที่ 20 เช่นกัน มีทกั ษะเพิ่มเข้ามา 3 ทักษะ

อมนิแสลชขั้นสู ง(เพิ่มได้ถึงระดับ 3): เบรดมาสเตอร์จะสามารถเคลื่อนย้ายตนเองไปด้านหลัง

ของเป้ าหมายได้อย่างรวดเร็วและใช้อมนิแสลชออกมา 2 ครั้ง แต่ละระดับที่เพิ่มขึ้นจะเพิ่ม
จํานวนขึ้น 2 ครั้ง

กระหายเลือด(เพิ่มได้ถึงระดับ 3): เบรดมาสเตอร์จะเข้าสู่ สภาวะคลุม้ คลัง่ ขณะที่ความเร็วใน

การโจมตีจะเพิ่มขึ้น 10% นอกจากนี้การโจมตีของเขายังจะทําให้เกิดผลเลือดไหล ทุกการเพิ่ม
ระดับจะเพิ่มความเร็วในการโจมตีข้ ึน 10%

คนดาบรวมเป็ นหนึ่ง(เพิ่มได้ถึงระดับ 5): เบรดมาสเตอร์จะมีความเข้าใจในดาบเพิ่มขึ้น ทักษะ

การใช้ดาบและพลังโจมตีของเบรดมาสเตอร์จะเพิ่มขึ้นในแต่ละระดับ
เซียวอวีเ๋ บิกตากว้างเมื่อได้เห็นทักษะทั้งสาม อมนิแสลชขั้นสู งนั้นน่าตื่นตาอย่างยิง่ กรอมจะ
สามารถย้ายไปอยูด่ า้ นหลังของศัตรู ได้ในพริ บตาและใช้อมนิแสลชออกมาถึงสองครั้ง จํานวน
ของมันจะเพิ่มขึ้นเป็ น 6 เมื่อทักษะอยูใ่ นระดับที่ 3 เช่นนั้นจะยังมีผใู ้ ดต้านทานเขาได้อีก?

ทักษะกระหายเลือดที่เพิ่มความเร็วในการโจมตีกด็ ียงิ่ ส่ วนทักษะคนดาบรวมเป็ นหนึ่งนั้น

คล้ายคลึงกับความชํานาญในเวทมนตรื ของแอนโทนีดาส มันจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ งโดยรวม
ของกรอมขึ้นอีกมาก เซี ยวอวีไ๋ ด้เพิม่ แต้มทักษะสองแต้มไปที่อมนิแสลชขั้นสู ง

คาร์นนั้นมาถึงระดับที่ 18 หลังสังหารสัตว์อสู รมาทั้งวัน เซียวอว๊จ๋ ึงเพิ่มแต้มทักษะไปที่

เชี่ยวชาญอาวุธสองแต้มเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการต่อสู ้ระยะประชิดให้กรอม ทอร์ลเองก็
อยูท่ ี่ระดับ 18 เซียวอวีเ๋ พิ่มแต้มทักษะสองแต้มไปที่มองไกล และอีกหนึ่งแต้มไปที่โล่ปฐพี
ทักษะมองไกลนั้นเป็ นทักษะที่แปลกประหลาดอย่างมาก แม้วา่ มันจะดูเหมือนเป็ นเพียงทักษะ
เสริ ม แต่กไ็ ม่มีผใู ้ ดทราบว่ามันจะมีบทบาทอย่างไรเมื่อมันไปถึงระดับที่ 5

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าระบบคงไม่เรี ยกร้องแต้มทักษะมากมายโดยไม่มีเหตุผล มันสมควรจะเป็ นทักษะที่

ยอดเยีย่ มอย่างมาก

เซียวอวีม่ ีระดับเพิ่มขึ้นมาเป็ น 18 หลังบัญชาการรบสังหารสัตว์อสู รไปนับไม่ถว้ น เขา

ประหลาดใจเมื่อเห็นว่าการสังหารสัตวือสู รขั้นที่สามหรื อสี่ ยงั ได้ค่าประสบการณ์มากกว่าการ
ต่อสู ้ในสนามรบ เขาไม่ทราบว่าทั้งทีมจะได้รับค่าประสบการณ์มากขึ้นหากต่อสู ้กบั สัตว์อสู ร
ระดับสู งที่เปรี ยบได้กบั มินิบอสของเกม

เซียวอวีม๋ ีแต้มทักษะถึง 4 แต้ม เขาเพิ่ม 3 แต้มไปยังทักษะอมนิแสลชขั้นสู งและ 1 แต้มไปยัง

เกราะนํ้าแข็ง
"มารดามันเถอะ! เรามีท้ งั ทักษะโล่แห่งเทมพลาร์ โล่เหมันตร์และเกราะนํ้าแข็ง ฮ่าฮ่า ยังจะมีใคร
ทะลวงผ่านพวกมันมาได้อีก?" เซียวอวีร๋ ู ้สึกภูมิใจอย่างยิง่

..........................................

..........................................

แม้วา่ พวกเขาจะยังหานครทมิฬไม่พบ หากแต่เซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้อนาทรร้อนใจแต่อย่างใด พวกเขา

กลับเตร็ดเตร่ ไปทัว่ เทือกเขาอัลคาเกนขณะที่ไล่ล่าสังหารสัตว์อสู รอย่างเมามัน จํานวนของนัก
ผจญภัยก็ลดน้อยลงเรื่ อยๆเมื่อยิง่ เข้าสู่ ส่วนลึกของเทือกเขา มีเพียงเหล่านักผจญภัยที่แข็งแกร่ ง
เท่านั้นที่สามารถล่วงลึกต่อไปได้ คนอื่นๆไม่ถูกสัตว์อสู รจับกินก็หลงทางจนตาย

อัลม่าใช้ไอเท็มเวทมนตร์ที่แปลกประหลาดชักนําเหล่าอาจารย์และศิษย์ของสถาบันทั้งสองจาก
เมืองไชน์มารวมตัวกัน การผจญภัยภายในเทือกเขาแห่งนี้น้ นั นับว่าอันตรายยิง่ กว่าที่พวกเขา
คาดคิดเอาไว้

เซียวอวีพ๋ ยายามอย่างสุ ดความสามารถที่จะช่วยเหลือศิษย์เหล่านี้ นี่เป็ นโอกาศที่ดีที่สุดที่จะ

สั่นคลอนจิตใจให้พวกเขาหันมาเข้าร่ วมกับดินแดนไลอ้อน ศิษยืท้ งั หมดต่างรู ้สึกตกตะลึงหลัง
ได้เห็นว่ากลยุทธ์ของเซียวอวีน๋ ้ นั สามารถสังหารสัตว์อสู รไปนับไม่ถว้ นโดยที่ไม่ก่อให้เกิดการ
บาดเจ็บล้มตายในฝั่งพวกเขาเลย หัวใจอขงพวกเขาสัน่ สะท้านขณะเผฝ้ าดูพวกออร์คสังหารศัตรู
อย่างโหดเหี้ ยม ยามเมื่อพวกมันใช้เครื่ องยิงจู่โจม ประสิ ทธิภาพในการสังหารจะเพิ่มขึ้นเป็ นเท่า
ทวีคูณ พวกเขาไม่อาจจินตนาการได้วา่ หากผูใ้ ช้มนตราหรื อผูฝ้ ึ กยุทธ์ตอ้ งเผชิญกับเครื่ องจู่โจม
แล้วพวกเขาจะเอาตัวรอดออกมาได้อย่างไร ราวกับพวกเขาเป็ นเพียงเด็กน้อยไปเลยเมื่อเทียบกับ
การต่อสู ้ของพวกนักรบออร์คและพลธนูเอลฟ์

พวกเขาได้เติบโตขึ้นหลังสู ้รบเคียงบ่าเคียงไหล่กบั เซียวอวี๋ พวกเขาเห็นว่ากลยุทธ์ที่เซียวอวีใ๋ ช้

ออกมานั้นแตกต่างจากในตําราที่พวกเขารํ่ารี ยนมาอย่างสิ้ นเชิง ความประทับใจที่มีต่อลอร์ดท่าน
นี้เพิม่ พูนขึ้นแล้ว ลอร์ดท่านี้ไม่เพียงแข็งแกร่ ง เขายังชาญฉลาดอย่างมากอีกด้วย นับว่าไม่เสี ยทีที่
เป็ นบุตรชายของเซียวซานเทียนผูเ้ กรี ยงไกร

พวกเขาไม่ทราบว่าเซียวอวีน๋ ้ นั คิดแตกต่างไปโดยสิ้ นเชิง ทั้งเขายังไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับ

เซียวซานเทียน

.......................................

.......................................

ผ่านไปแล้ว 7 วันนั้นตั้งแต่เซียวอวีเ๋ ข้าสู่ เทือกเขาอัลคาเกน กระนั้นพวกเขาก็ยงั ไม่พบทางเข้า

นครทมิฬ การค้นหานครทมิฬภายในเทือกเขาอัลคาเกนนั้นยากเย็นราวกับงมเข็มในมหาสมุทร

พวกเขาเริ่ มมีความคิดที่จะถอยกลับหลังจากผ่านไปอีกสองสามวัน พวกเขาได้บรรลุ

วัตถุประสงค์ที่จะเพิ่มพูนประสบการณ์จริ งให้กบั เหล่าศิษย์จากสถาบันแล้ว
วันนี้เซียวอวีไ๋ ด้พบเข้ากับกลุ่มนักผจญภัยที่มีกนั มากกว่า 30 คน ความแข็งแกร่ งโดยเฉลี่ยของ
พวกเขานั้นอยูท่ ี่ข้ นั ที่สามหรื อมากกว่า คนกลุ่มนี้น้ นั นับว่าแข็งแกร่ งอย่างมาก มิฉะนั้นแล้วพวก
เขาคงไม่อาจฝันฝ่ าอุปสรรคภายในเทือกเขาได้นานถึงเพียงนี้

เหล่านักผจญภัยต่างเชิดหน้าขึ้นเมื่อพบเจอเซียวอวี๋ พวกเขาต้องการที่จะยกตนข่มท่าน

"ท่านดยุคอวี!๋ ไม่เพียงแค่ท่านที่สามารถมีทาสเผ่าออร์ค! พวกเราได้พบพวกออร์คและเจอ

ร่ องรอยที่นาํ ไปสู่ พวกมันที่เหลือ.....มีเผ่าพวกออร์คอยูใ่ กล้ที่นี่ พวกเราจะไปจับพวกมันมา....ฮ่า
ฮ่าฮ่า...."

เซียวอวีเ๋ คยกดหัวนักผจญภัยเหล่านี้ตอนที่อยูภ่ ายในเมืองไลอ้อน ตอนนั้นพวกเขาไม่กล้าต่อต้าน

เซียวอวีเ๋ มื่อเห็นพวกออร์คที่ถือบาริ สต้าต่างจ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อพวกเขา มาตอนนี้
พวกเขาต้องการจะคุยข่มว่าพวกเขานั้นสามารถจับตัวพวกออร์คมาเป็ นทาสได้แล้ว

เซียวอวีเ๋ ลื่อนสายตาไปมองออร์คที่ถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา เขาจ้องมองออร์คตนนั้น

ขณะที่กล่าวออกมาด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา "ปล่อยตัวมันไป!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 180

BANK WUTTHIPHAN·14 ธันวาคม 2017

เหล่านักผจญภัยต่างขมวดคิ้วเมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวี๋ "ท่านดยุคเซี ยว ท่านหมายความว่า

อย่างไร?"
เซียวอวีไ๋ หวมือขณะที่พวกออร์คต่างเล็งบาริ สต้าไปยังกลุ่มนักผจญภัย สี หน้าของพวกนักผจญ
ภัยพลันแปรเปลี่ยนกลับกลาย

เซียวอวีย๋ งั คงกล่าวเสี ยงเย็น "ข้าบอกให้ปล่อยตัวออร์ค!"

ผูน้ าํ ของกลุ่มนักผจญภัยก้าวออกมาด้านหน้าและกล่าวอย่างทะนงตน "ท่านดยุคอวี๋ ท่านเพียง

บอกว่าพวกเราต้องจ่ายเงินซื้อบัตรผ่านทางเพื่อเข้าสู่ เทือกเขาอัลคาเกนมิใช่หรื อ มาตอนนี้พวก
เราจับตัวออร์คได้ มันก็สมควรเป็ นของพวกเรา ท่านมีเหตุผลอะไรมาชิงตัวมันไป?"

เซียวอวีม๋ องออร์คตนนั้นก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมาปะทะกับชายผูน้ าํ กลุ่ม "เหตุผลอะไรงั้น

หรื อ? นี่คือพื้นที่ของข้า ข้าคือผูน้ าํ แห่งเผ่าพันธุ์ออร์คแลเอลฟ์ ทั้งหมด! หรื อเจ้าไม่เข้าใจ?"

นักผจญภัยตอบกลับ "ท่านดยุคเซียว พวกออร์คที่อยูก่ บั ท่านก็เป็ นของท่านไป ทว่าออร์คตนนี้

เป็ นพวกเราจับได้ที่นี่ ไม่ใช่ออร์คทั้งหมดในเทือกเขาอัลคาเกนที่จะเป็ นของท่าน!"

เซียวอวีเ๋ ชิดคางขึ้น "ผิด! ออร์คและเอลฟ์ ทั้งหมดในเทือกเขาอัลคาเกนนั้นเป็ นคนของข้า! จงเบิก

ตาดูพวกเขาทั้งสองนี่ ทั้งสองล้วนเป็ นผูน้ าํ เผ่าพันธุ์ออร์ค ให้พวกเขาพูดคุยกันแล้วเจ้าจะทราบ
เองว่าออร์คตนนั้นใช่อยูใ่ นเผ่าของทั้งสองหรื อไม่ ในฐานะผูเ้ ป็ นนายของพวกเขาแล้ว ออร์ค
ทั้งหมดย่อมต้องเป็ นของข้า! ทั้งหมดล้วนอยูภ่ ายใต้การคุม้ ครองของข้า ผูใ้ ดก็ตามที่กล้าแตะต้อง
พวกมันเท่ากับเป็ นศัตรู ของข้า!"

เซียวอวีไ๋ ม่คาดคิดว่าจะพบกับออร์คในส่ วนลึกของเทือกเขาแห่งนี้ หากเขาทราบเรื่ องก่อน

เช่นนั้นเขาก็คงบอกกับเหล่านักผจญภัยไว้ล่วงหน้า แม้กระนั้นเซียวอวีก๋ จ็ ะชิงตัวออร์คกลับมาให้
ได้แม้วา่ การทําเช่นนี้รังแต่จะเพิ่มศัตรู มากขึ้นก็ตาม มันคือพันธสัญญาณของเขา มันคือความ
รับผิดชอบของเขา

พวกนักผจญภัยหยิบอาวุธออกมา กรอมเองก็ชกั ดาบออกจากหลัง เขากวาดสายตามองพวกนัก

ผจญภัยด้วยสายตาดุดนั ตอนนี้กรอมอยูท่ ี่ระดับ 20 ซึ่งเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สาม และเมื่อ
รวมกับทักษะที่ทรงพลังของเขาแล้ว การจะรับมือกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามพร้อมกับมากกว่าสิ บคน
ย่อมไม่เป็ นปั ญหา กรอมนั้นมีโทสะอยูแ่ ล้วเมื่อได้เห็นออร์คถูกทารุ ณ เขาคงพุ่งเข้าไปเข่นฆ่านัก
ผจญภัยกลุ่มนี้เนิ่นนานแล้วหากไม่ใช่เพื่อเซียวอวี๋

"นี่มนั ...มันมากเกินไปแล้ว" ผูน้ าํ กลุ่มเห็นแล้วว่าเซี ยวอวีก๋ าํ ลังใช้กาํ ลังเข้าบังคับ เขากวาดสายตา

มองพวกนักรบออร์คที่ใช้สายตาราวกับมองดูคนตายจ้องมองกลับมา เขาทราบดีวา่ มีเพียงความ
ตายที่รอคอยพวกเขาอยูห่ ากเกิดการต่อสู ้ข้ ึน

พวกเขายังเคยสังหารนักผจญภัยกลุ่มเล็กๆเพื่อแย่งชิงทรัพย์สมบัติมาแล้ว ในเทือกเขาอัลคาเกน
แห่งนี้มีเพียงกฏแห่งป่ าเท่านั้นที่ถูกยึดถือปฏิบตั ิ ไม่มีกฏหมายใดครอบคลุมถึงที่แห่งนี้ ท่าน
สามารถสังหารได้ทุกคนหากท่านแข็งแกร่ งพอ

กลุ่มนักผจญภัยไม่อาจทําอย่างไรได้นอกจากข่มกลั้นเพลิงโทสะลง พวกเขาต้องออกจาก
เทือกเขาอัลคาเกนและเดินทางไปยังสมาพันธ์นกั ผจญภัยเพื่อให้ทางสมาพันธ์หาทางลงโทษ
เซียวอวี๋

เซียวอวีส๋ ่ งสายให้ทอร์ล ทอร์ลก้าวออกไปด้านหน้าเพื่อแก้มดั ให้กบั ออร์คตนนั้น "ลูกหลานข้า...

เจ้าต้องทนลําบากมากแล้ว ข้าคือทอร์ล ข้ากลับมาแล้ว ข้าจะนําพวกเจ้าไปสู่ ความรุ่ งโรจน์อีก
ครา"
"ท่านคือทอร์ล? ท่านคือทอร์ลจริ งๆ?" ออร์คตนนี้จมอยูใ่ นความสิ้ นหวัง มันไม่เกรงกลัวความ
ตาย หากกลัวว่าชนเผ่าของมันจะต้องเผชิญกับการโจมตีจากเหล่านักผจญภัย อย่างไรก็ตาม
ในช่วงเวลาที่สิ้นหวังนั้นเอง ความหวังก็ได้ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า เขาทราบว่าพวก
ออร์คเหล่านี้ไม่ได้มาจากเทือกเขาอัลคาเกน แม้กระนั้นก็สามารถมองเห็นได้ว่านักรบออร์ค
เหล่านี้ต่างแข็งแกร่ งยิง่ โดยเฉพาะสองตนที่ยนื อยูด่ า้ นหน้า ทั้งสองต่างมีรัศมีของผูน้ าํ ที่
แข็งแกร่ ง ยิง่ ไปกว่านั้นเขายังเห็นว่าทอร์ลนั้นมีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับรู ปปั้นที่พวกเขากราบไหว้
บูชาอยูท่ ุกวีว่ นั

ทอร์ลเรี ยกรู ปสลักออร์คออกมา ประกายแสงตรงเข้าห่อหุม้ ร่ างของออร์คตนนั้นเอาไว้ บาดแผล

ของมันเริ่ มสมานตัวขึ้นช้าๆ

"รู ปสลัก! ท่านคือทอร์ลจริ งๆ! พวกเราต่างเฝ้ าคอยอธิษฐานอยูท่ ุกวัน คําพยากรณ์โบราณกล่าว

เอาไว้วา่ เหล่าผูน้ าํ จากยุคโบราณจักกลับมาอีกครา! พวกเราเฝ้ ารอพวกท่านมาเนิ่นนานแล้ว!..."

ออร์คตนนั้นไม่มีขอ้ สงสัยใดอีก มันเพียงทรุ ดตัวลงรํ่าไห้ดว้ ยความปิ ติ

พวกออร์คต้องอยุอ่ ย่างทุกข์ทนมาเนิ่นนาน พวกมันต่างเฝ้ ารอให้เหล่าผูน้ าํ ของพวกมันกลับมา

เพื่อนําเผ่าพันธุ์กลับคืนสู่ ความรุ่ งโรจน์

ออร์คตนนั้นทั้งตื่นเต้นและมีความสุ ขเมื่อได้เห็นทอร์ลกลับมา

เซียวอวีเ๋ องก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เขาประหลาดใจที่เห็นทอร์ลเรี ยกรู ปสลักออกมา ทอร์ลมี

รู ปสลักเช่นนี้อยูด่ ว้ ยงั้นหรื อ? มันเกิดอะไรขึ้น? ทอร์ลเข้าใจรู ปสลักมากขึ้นแล้วงั้นหรื อ?
ซึ่งความจริ งแล้ว รู ปสลักตนนี้เป็ นทอร์ลสร้างขึ้นเอง รู ปสลักนี้สามารถเยียวยาบาดแผลให้กบั
นักรบเผ่าพันธุ์ออร์คได้

ทอร์ลเป็ นผูใ้ ต้บงั คับบัญชาของเซียวอวีแ๋ ละดูเหมือนว่าออร์คตนนั้นจะเป็ นผูใ้ ต้บงั คับบัญชาของ

ทอร์ลอีกทอดหนึ่ง ดังนั้นคํากล่าวของเซียวอวีจ๋ ึงถือว่าชอบธรรม กลุ่มนักผจญภัยไม่อาจทํา
อย่างไรได้อีกนอกจากรอคอยเวลาแก้แค้นในภายหลัง

"จงประจายข้อความของข้าออกไปถึงนักผจญภัยทุกคน หากมีผใู ้ ดกล้าแตะต้องออร์คหรื อเอลฟ์

ภายในเทือกเขาอัลคาเกนแล้วล่ะก็ ข้าจะไปตามหามันผูน้ ้ นั และสังหารทิง้ ซะ!" เซียวอวี๋กล่าวอ
อกมาด้วยนํ้าเสี ยงเย็นชา

พวกนักผจญภัยสบถออกมาขณะที่ค่อยๆจากไปทีละคน พวกเขาทราบแล้วว่าหมดโอกาศที่จะชิง
ตัวพวกออร์คจากเซี ยวอวี๋

พวกเขายึดถือว่าพวกเขาได้คน้ พบสมบัติล้ าํ ค่าก่อน ทว่าเซียวอวีไ๋ ด้ใช้อาํ นาจของเขาแย่งชิง

สมบัติชิ้นนี้ไปจากมือของพวกเขา ในหมู่นกั ผจญภัยที่มีอาวุโสสักหน่อย พวกเขาต่างชาชินกับ
เหตุการณ์เช่นนี้แล้ว

เซียวอวีห๋ นั ไปหาทอร์ลหลังพวกนักผจญภัยจากไป "ทอร์ล บอกเขาให้นาํ ทางพวกเราไปยังชน

เผ่าของเขา ที่นี่มีนกั ผจญภัยอยูม่ ากนัก พวกเขาอาจถูกโจมตีหากเราล่าช้า"

ทอร์ลผงกศีรษะและโค้งคํานับ "ขอบคุณนายท่าน"
ทอร์ลบอกกล่าวถึงสถานการณ์กบั ออร์คตนนั้น จากนั้นพวกเขาจึงเดินทางไปยังที่นนั่

อย่างไรก็ตาม สายตาของออร์คนั้นยังแฝงไว้ดย้ ความเกลียดชังขณะที่จอ้ งมองเซียวอวีแ๋ ละมนุษย์

คนอื่นๆ ทอร์ลจึงอธิ บายให้ฟังว่า เซียวอวีน๋ ้ นั ยอดเยีย่ มทั้งยังจะเป็ นผูท้ ี่นาํ เผ่าพันธุ์ออร์คไปสู่
ความรุ่ งเรื องอีกครั้ง ออร์คตนนั้นไม่ได้ขดั ค้านแต่อย่างใด ทอร์ลนั้นคือเทพเจ้าของพวกเขา พวก
เขาย่อมไม่มีขอ้ สงสัยหรื อคลางแคลงแต่อย่างใด

ครึ่ งชัว่ โมงต่อมาพวกเขาก็ได้มาถึงชนเผ่า ทว่าที่นนั่ กลับมีนกั ผจญภัยจํานวนมากห้อมล้อมอยู่

ก่อนแล้ว........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 181

BANK WUTTHIPHAN·14 ธันวาคม 2017

"พวกเรามาช้าไป" เซียวอวีห๋ นั ไปมองทอร์ล "ไป"

ออร์คทั้งหมดเองต่างก็กราดเกรี้ ยวอยูแ่ ล้ว กรอม คาร์นและทอร์ลโถมตัวออกไปทันที ขณะที่

พวกออร์คจัดเตรี ยมบาริ สต้าขึ้นมา

ฮ๊ากกกกกก!

เสี ยงคํารามของพวกออร์คดึงกึกก้องจนทําให้เหล่านักผจญภัยที่ลอ้ มกรอบชนเผ่าออร์คอยูน่ ้ นั

ตื่นตัวขึ้นมา ที่พวกเขายังลังเลไม่เข้าโจมตีอยูเ่ ช่นนี้กเ็ นื่องเพราะความแข็งแกร่ งของพวกเขาคู่คี่
กํ้ากึ่งกับพวกออร์คในเผ่า
พวกเขามีบาริ สต้าอยูไ่ ม่กี่เครื่ อง ไอเทมเวทมนตร์อีกไม่กี่ชิ้น ดังนั้นพวกเขาจําต้องพิจารณาให้
รอบคอบเสี ยก่อน อย่างไรก็ตาม พลันปรากฏพวกออร์คออกมาอีกมากกว่าห้าสิ บตน ไม่นาน
พวกเขาก็จดจําออกว่านักรบออร์คและอสู รโคโดเหล่านี้เป็ นกองทัพใต้บญั ชาการของลอร์ดแห่ง
ดินแดนไลอ้อน

พวกเขาหันกลับมองเห็นเซียวอวี๋ พลธนูเอลฟ์ ผูใ้ ช้มนตราชาวมนุษย์กาํ ลังจ้องมองพวกเขาอยู่

"หยุดมือ! ถอยก่อน! ถอยก่อน!" ผูน้ าํ กลุ่มนักผจญภัยตะโกนออกมาอย่างเร่ งรี บ เขาเข้าใจว่า

เซียวอวีก๋ าํ ลังจะเข้ามาชุบมือเปิ บไป มันจะเป็ นการต่อสู ้ที่หนักหน่วงหากต้องปะทะกับกองทัพ
ของดินแดนไลอ้อน พวกนักผจญภัยถอยกลับมาตั้งปะจันหน้ากับพวกออร์ค

ผูน้ าํ กลุ่มตะโกนถามขึ้นเสี ยงดัง "ท่านลอร์ด นี่เป็ นเรื่ องราวใด?"

เซียวอวีเ๋ รี ยกแอชบิงเกอร์ออกมาขณะที่เดินตรงไปยังชนเผ่าออร์ค เขาหันกลับมามองกลุ่มนัก

ผจญภัย "ข้าได้เตือนไปแล้วว่าหากมีผใู ้ ดกล้าแตะต้องออร์คและเอลฟ์ คนผูน้ ้ นั จะต้องได้รับ
โทษ!"

"แต่ออร์คพวกนี้น้ นั อาศัยอยูภ่ ายในเทือกเขา ไม่ใช่ภายในเมืองไลอ้อน!" ผูน้ าํ กลุ่มโต้เถียง

กลับมา

เซียวอวีช๋ ้ ีมือไปยังทอร์ลและกรอม "เจ้าเห็นพวกเขาหรื อไม่? ไม่เห็นหรื อว่าพวกออร์คต่างโค้ง

คํานับพวกเขา? ออร์คทั้งหมดเป็ นคนของพวกเขา และข้าก็เป็ นเจ้านายของพวกเขาต่ออีกทอด
หนึ่ง ตอนนี้พวกเจ้าเข้าใจแล้วหรื อยัง? หากมีผใู ้ ดกล้าแตะต้องคนของผูใ้ ต้บงั คับบัญชาข้าแล้ว
ล่ะก็ ข้าจะใช้มนั เป็ นอาหารให้พวกออร์ค!"
ตอนนี้เองทอร์ลก็ปักรู ปสลักลงกับพื้น ขณะที่พวกชาแมนและอสู รโคโดเองก็ขยับตัว
เตรี ยมพร้อม ออร์คทั้งชนเผ่าเข้าใจว่าสวรรค์เมตตาส่ งพวกเขามาช่วยเหลือแล้ว

เซียวอวีใ๋ ช้คาํ "คนของผูใ้ ต้บงั คับบัญชา" จนทําให้พวกนักผจญภัยไม่ทราบต้องทําเช่นไรต่อไป

ทั้งหมดต่างเห็นว่า ออร์คทั้งชนเผ่ากําลังคุกเข่าลงกราบไหว้บูชาทอร์ลและกรอมอยู่ ดูเหมือนว่า
การจับตัวพวกออร์คเหล่านี้จะไปกระตุน้ การต้องการใช้กาํ ลังของเซียวอวีเ๋ ข้าแล้ว อย่างไรก็ตาม
พวกเขาล้วนทราบดีวา่ ผูท้ ี่มีสิทธิ์มีเสี ยงที่สุดก็คือผูท้ ี่มีกาํ ปั้นใหญ่ที่สุด

แม้วา่ พวกเขาจะเป็ นทหารรับจ้างชั้นยอด หากแต่กย็ งั ค่อนข้างเสี ยเปรี ยบอยูม่ ากหากเทียบกับ

กองทัพของเซี ยวอวี๋ พวกเขาจะสามารถต่อกรกับเซี ยวอวีไ๋ ด้อย่างไรในเมื่อเซี ยวอวีม๋ ีท้ งั นักรบ
ออร์ค พลธนูเอลฟ์ และกลุ่มผูใ้ ช้มนตราอยูท่ ี่นี่?

เหตุผลสําคัญที่สุดก็คือ เซี ยวอวีน๋ ้ นั แข็งแกร่ งกว่าพวกเขามาก พวกเขาจําต้องทนยอมแม้วา่ นี่จะ

คล้ายกับการปล้นชิงสิ่ งของซึ่งหน้าก็ตาม นักผจญภัยต่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้น
กระนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวใด มีผฝู ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่อยูใ่ นกลุ่มของพวกเขาสองคน หากแต่
พวกเขาก็ทราบช่องว่างระหว่างทั้งสองฝ่ ายดี นอกจากพวกออร์คแล้วยังมีกลุ่มผูใ้ ช้มนตราอยูอ่ ีก
กระทัง่ อาจารย์อลั ม่ายังยืนอยูฝ่ ่ ายเซียวอวี๋

"ต่อให้ตอ้ งตามล่าสุ ดหล้าฟ้ าเขียว ข้าก็จะสังหารผูท้ ี่กล้าแตะต้องพวกออร์คหรื อเอลฟ์ ให้จงได้!"

ออร์คทั้งชนเผ่าลบเลือนความไม่สบายใจทิ้งไปเมื่อได้พบกับทอร์ลและกรอม พวกเขาแหงนหน้า
คํารามเพื่อระบายความอัดอั้นตันใจที่ตอ้ งทนทุกข์ทรมาณมาเนิ่นนานออกไป หลังจากผ่านไป
นับหมื่นปี ในที่สุดทอร์ลก็กลับมาแล้ว บาดแผลของพวกออร์คค่อยๆสมานกันหลังได้รับการ
รักษาจากรู ปสลักและเวทมนตร์ของชาแมน

เหล่านักผจญภัยหันกลับไปหารื อกันก่อนที่จะเลือกจากไป ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าเข้าปะทะ แต่

นัน่ ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะยอมแพ้แต่อย่างใด ตอนนี้พวกเขาไม่อาจสู ้ได้ แต่หาก
กลับไปรวมตัวกับทหารรับจ้างกลุ่มอื่นๆแล้วล่ะก็เช่นนั้นก็ยงั พอมีหนทางอยู่ พวกเขาจะนับได้วา่
รับลาภก้อนโตหากได้รับออร์คและเอลฟ์ ทั้งหมดของเซียวอวี๋ นอกจากนี้พวกเขายังเคยได้ยนิ มา
ว่าเซียวอวีม๋ ีแหวนมิติและสมบัติอยูอ่ ีกมากมาย

ทั้งหมดจากไป หากแต่ยงั มีมือสังหารบางคนรั้งตัวอยูค่ อยเฝ้ าดูความเคลื่อนไหวของเซียวอวี๋

แน่นอนว่าพวกเขาย่อมไม่อาจหลุดรอดสายตาของทอร์ลและทิรันด้าไปได้ ทว่าเซียวอวีเ๋ ลือกที่
จะไม่สังหารพวกเขาในตอนนี้ เขาต้องการที่จะชมความแข็งแกร่ งของพวกออร์คก่อนที่จะ
ตัดสิ นใจ

ชนเผ่าออร์คนั้นล่าหลังอย่างยิง่ พวกเขาเพียงมีวชิ ดอกเตอร์อยูต่ นหนึ่ง นอกจากนี้พวกเขายังไม่มี

กรรมวิธีหรื อยารักษาสําหรับพวกออร์คที่เจ็บป่ วย ปั ญหาด้านการขาดแคลนอาหารเป็ นปัญหา
ใหญ่ที่สุด ออร์คอาวุโสก็สูญเสี ยพละกําลังอันแข็งแกร่ งไปเนื่องเพราะอายุที่มากขึ้น

พวกเขาจะปลิดปลงตนเองเนื่องเพราะไม่ตอ้ งการเป็ นภาระให้กบั ชนเผ่า นี่เป็ นธรรมเนียมที่

เกิดขึ้นเนื่องเพราะความสิ้ นหวัง

อย่างไรก็ตาม ออร์คทั้งชนเผ่าเลือกที่จะออกจากที่แห่งนี้และติดตามเซียวอวีไ๋ ป วันเวลาแห่ง

ความทุกข์ยากของทั้งเผ่าได้มาถึงจุดสิ้ นสุ ดแล้ว พวกออร์คจากเมืองเบงกอลเองต่างก็มีชีวติ ความ
เป็ นอยูท่ ี่ดี พวกเขามีท้ งั อาหารแล้วเสื้ อผ้า ออร์คอาวุโสไม่จาํ เป็ นต้องปลิดชีพตัวเอง ออร์คทารกก็
จะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง
"เหล่าลูกหลานชาวออร์ค! ข้าขอให้สัญญาว่านับแต่น้ ีพวกเจ้าจะไม่ตอ้ งทนหิวโหยหรื อถูกรังแก
อีกต่อไป! พวกเจ้าจะได้เห็นความรุ่ งโรจน์ของเผ่าพันธุ์เราอีกครา! พวกเราจะฟื้ นคืนซึ่งเกียรติภูมิ
ของพวกเรา!" ทอร์ลตะโกนขึ้นด้วยเสี ยงอันดังขณะยืนอยูเ่ บื้องหน้าพวกออร์คทั้งหมด ทั้งชนเผ่า
ต่างตะโกนโห่ร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น

ทอร์ลบอกกับพวกเขาว่า เซียวอวีเ๋ ป็ นผูท้ ี่เรี ยกตัวพวกเขากลับมาจากยุคโบราณ เขารู ้สึกยกย่อง

เทิดทูนความจริ งใจ ความกล้าหาญ ความถ่อมตัว ความใจกว้างและสติปัญญาของเซียวอวี๋ เขาเล่า
ว่าเซียวอวีเ๋ อาชนะใจพวกเขาได้อย่างไร ทอร์ลนั้นเป็ นประดุจดังเทพเจ้าของเผ่าพันธุ์ออร์ค มา
ตอนนี้เซียวอวีเ๋ องก็มีฐานะในจิตใจพวกเขาไม่ได้ดอ้ ยไปกว่ากันแล้ว ความเกลียดชังของพวก
ออร์คนั้นเนื่องมาจากพวกออร์คนั้นถูกมนุษย์บีบบังคับเข้าสู่ ส่วนลึกของเทือกเขา อย่างไรก็ตาม
ดูเหมือนว่าเซียวอวีจ๋ ะไม่ถูกนับรวมเข้าเป็ นหนึ่งในมนุษย์ที่น่ารังเกียจเหล่านั้น

เซียวอวีไ๋ ด้แจกจ่ายอาหาร นํ้ายาฟื้ นฟูและดูแลพวกเขาดุจดังพี่นอ้ ง

มีออร์คราว 300 ตนในชนเผ่าแห่งนี้ พวกเขามีเพียงอาวุธที่ทาํ ขึ้นง่ายๆทั้งยังอ่อนแอเนื่องเพราะ

สุ ขภาพร่ างกายที่เสื่ อมโทรมตามกาลเวลา อย่างไรก็ตาม เนื่องเพราะถูกเคี่ยวกรําโดยความ
ยากลําบากนานับประการ พวกเขาจึงกลายมาเป็ นนักรบชั้นยอดหลังได้รับการฝึ กฝนเพียงไม่นาน

นักรบออร์คมอบหวานมือเดียวของพวกเขาให้กบั พวกออร์ค ขณะที่พวกเขาเปลี่ยนไปใช้เครื่ องจู่

โจมและบาริ สต้าแทน ในกรณี ที่แลวร้ายที่สุด พวกเขาก็ยงั สามารถใช้กาํ ปั้น เซียวอวีส๋ ั่งให้พวก
ออร์คตัดโค่นต้นลงเพื่อจัดสร้างท่อนซุงขนาดใหญ่ข้ ึนมา ครั้งสุ ดท้ายที่พวกเขาได้ใช้กค็ ือศึกที่
เมืองเบงกอล ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่พวกเขาจะไม่ใช้มนั อีกครั้งในตอนนี้
เซียวอวีไ๋ ม่ได้ร้ ังอยูต่ ่อเนิ่นนานนัก เขารี บออกค้นหาชนเผ่าออร์คแห่งอื่นๆหลังจากได้พดู คุยกับ
พวกออร์คที่เพิ่งเข้าร่ วม ตามคําบอกเล่าของพวกเขาแล้ว ภายในเทือกเขาอัลคาเกนแห่งนี้ยงั มีชน
เผ่าออร์คอยูอ่ ีกหลายชนเผ่า

พวกออร์คนั้นชื่นชอบที่จะกระจายตัวกันอยูห่ ลายแห่งมากกว่าจะอยูร่ วมตัวกันนัน่ ก็เนื่องเพราะ

ความยากลําบากที่พวกเขาได้เผชิญ เซียวอวีต๋ อ้ งเร่ งรี บดําเนินการในเรื่ องนี้ก่อนที่จะมีกลุ่มนัก
ผจญภัยชิงลงมือตัดหน้าไปก่อน

ตามคําบอกเล่าของพวกออร์คแล้ว ทั้งเอลฟ์ และคนแคระก็อาศัยอยูภ่ ายในเทือกเขาอลัคาเกน

เช่นเดียวกัน ทิรันด้าพลันตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อได้ฟังข่าวนี้...

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 182

BANK WUTTHIPHAN·16 ธันวาคม 2017

เซียวอวีอ๋ อกช่วยเหลือชนเผ่าอื่นๆ ในเวลาเพียงสองวัน ออร์คจากชนเผ่าโดยรอบก็ได้รับการ

ช่วยเหลือ เซียวอวีไ๋ ด้รับออร์คอีกกว่า 3,000 ตนมาเข้าร่ วม หนึ่งในสามเป็ นออร์คเพศเมีย อีก
หนึ่งในสามเป็ นเด็กเล็ก พวกออร์คอาวุโสหรื อชรานั้นเหลือเพียงแค่ผทู ้ ี่เป็ นวิชดอกเตอร์หรื อชา
แมน ขุมกําลังของเซียวอวี๋แข็งแกร่ งมากยิง่ ขึ้นเมื่อได้รับออร์คเหล่านี้มาเข้าร่ วม เหล่านักผจญภัย
ไม่เป็ นภัยคุกคามต่อเขาอีกต่อไป เขาสามารถต่อสู ้ได้อย่างไม่มีปัญหาแม้วา่ อีกฝ่ ายจะรวมหลาย
กลุ่มเข้าด้วยกันก็ตาม

เซียวอวีพ๋ ยายามจัดสรรอาวุธให้กบั พวกออร์คใหม่ หากว่าอาวุธไม่เพียงพอ เช่นนั้นเขาก็จะสร้าง

ท่อนซุงขึ้นจากต้นไม้
ในช่วงสองวันที่ผา่ นมาเซียวอวีไ๋ ด้ขดั แย้งกับกลุ่มนักผจญภัยหลายกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุด
แล้วพวกนักผจญภัยก็เป็ นฝ่ ายล่าถอยไม่กล้าเข้าปะทะกับเซียวอวี๋ พวกเขาทราบว่าตนคงต้อง
ประสบกับชะตากรรมที่เลวร้ายหากต่อสู ้กบั เซี ยวอวีใ่ นตอนนี้

เซียวอวีเ๋ ริ่ มตามหาชนเผ่าเอลฟ์ ต่อ ในที่สุดเขาก็ทราบว่าแผนที่อีกครึ่ งหนึ่งที่ผทู ้ ่องเวหาเขียน

อะไรเอาไว้ แผนที่อีกครึ่ งหนึ่งก็คือตําแหน่งของชนเผ่าออร์คและเอลฟ์ นอกจากนี้มนั ยังทําให้
พวกเขาทราบว่า เส้นทางที่ปรากฏในแผนที่ซ่ ึงจะพาพวกเขาไปหานครทมิฬนั้นผิดทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม การตามหาชนเผ่าออร์คและเอลฟ์ นั้นตื่นเต้นเร้าใจยิง่ กว่าการตามหาสมบัติในนคร
ทมิฬ

ทิรันด้าตื่นเต้นยิง่ กว่าคนอื่นๆ นางขี่พยัคฆ์ขาวนําหน้าไปค้นหาพวกเอลฟ์ ทว่าก็ตอ้ งพบกับความ

ผิดหวัง พวกออร์คนั้นเคยได้พบกับพวกเอลฟ์ แต่ท้ งั สองฝ่ ายไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กนั ดังนั้นพวก
เขาจึงไม่ทราบตําแหน่งที่ต้ งั ของชนเผ่าเอลฟ์

......................................

......................................

ทอร์ลหันมาหาเซียวอวี๋ มีหมู่บา้ นเอลฟ์ อยูท่ างด้านหน้า ดูเหมือนจะมีพวกนักผจญภัยไปถึงก่อน

พวกเราแล้วขอรับ" ทอร์ลใช้ทกั ษะสอดส่ องตรวจสอบจากมุมสู ง ทิรันด้าพุ่งตัวออกไปทันทีที่ได้
ยิน

เซียวอวีแ๋ ละกรอมติดตามนางไปขณะที่คนที่เหลือค่อยๆติดตามอยูท่ างด้านหลัง

หมู่บา้ นแห่งนี้ถูกทําลายจนราบคาบไปแล้วเมื่อพวกเขามาถึง ทิรันด้าออกค้นหาโดยรอบ ทว่าก็
ไม่พบเอลฟ์ นํ้าตาไหลอาบแก้มของนาง เซียวอวีห๋ นั ไปมองรอบๆ ก่อนจะหันมาปลอบทิรันด้า
"อย่าเสี ยใจไปเลย พวกเขาเพียงแค่ถูกจับตัวไป พวกเขาต้องไม่มีอนั ตราย ดูนี่สิ ไม่มีรอยเลือดอยู่
เลย อย่าลืมว่าพวกมันย่อมไม่สังหารเอลฟ์ เพราะพวกมันจะไม่ได้สิ่งใดเลย...."

ทิรันด้าหันมองโดยรอบตามคําพูดของเซียวอวี๋

"ดูเหมือนว่านี่จะเป็ นการวางยา พวกเราต้องตามหาพวกเขาให้พบก่อน" เซียวอวีใ๋ จเย็นลงขณะ

หาร่ องรอยของพวกเอลฟ์

"มีร่องรอยอยูม่ าก พวกเรายังพอติดตามพวกมันได้" ทิรันด้าสงบใจลงและตรวจสอบพื้นที่เพื่อ

หาร่ องรอยของกลุ่มนักผจญภัย

แม้วา่ พวกนักผจญภัยจะระมัดเพียงใด หากแต่ร่องรอยก็ยงั คงมีเหลือทิ้งไว้ พวกเขาไม่คิดว่าจะมี

อันตรายใดๆ

เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ "กรอม คาร์น ทิรันด้า ลีอา นักรบออร์ค 50 นาย พลเดินเท้า 10 นาย อสู รโค
โด 5 ตัว ชาแมน 5 ตนและ พลธนูเอลฟ์ 50 นายจะไปกับข้า ส่ วนคนที่เหลือให้รออยูท่ ี่นี่และ
ฟังคําสั่งจากทอร์ล พวกเราจะไปช่วยพวกเอลฟ์ กลับมา"

เซียวอวีต๋ ระหนักดีวา่ พวกเขาต้องเร่ งรี บลงมือ ความเร็วในการเดินทางของพวกเขาจะเชื่องช้า

อย่างมากหากรวมกลุ่มใหญ่ติดตามไป ดังนั้นเขาจึงแบ่งกองกําลังออกไปช่วยเหลือเอลฟ์
อาจารย์อลั ม่ากล่าวออกมา "ท่านดยุคโปรดวางใจ ข้าเองก็อยูท่ ี่นี่ดว้ ย" อัลม่าได้รับผลประโยชน์
มากมายจากเซียวอวี๋ ดังนั้นเขาจึงปะกาศว่าจะช่วยเหลือเซียวอวี๋เพื่อไม่ให้เขาต้องคอยห่วงหน้า
พะวงหลัง

มีออร์คมากกว่า 3,000 ตน ทั้งยังมีศิษย์และอาจารย์จากสถาบันเวทมนตร์และอัศวินอยู่ เขาเชื่อ

ว่าไม่มีนกั ผจญภัยกลุ่มใดสามารถต่อกรกับพวกเขาได้ ทั้งที่นี่ยงั มีทอร์ลคอยบัญชาการ

พวกเขาออกเดินทางอย่างรวดเร็ว หลินมู่เสวี่ยเข้ามากระซิบที่ขา้ งหูเซี ยวอวี๋บอกให้เขา

ระมัดระวังทําให้เซียวอวี๋รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

...................................

...................................

แมตต์มีความสุ ขอย่างมาก กลุ่มนักผจญภัยของเขาจับตัวพวกเอลฟ์ ได้เป็ นจํานวนมาก เขาได้ใช้

ผงมังกรทําให้พวกเอลฟ์ สลบไป จากนั้นพวกเขาก็สามารถจับพวกเอลฟ์ ได้อย่างง่ายดาย

ผงมังกรนั้นเป็ นตัวยาชนิดหนึ่ง เพียงสาดออกก็สามารถทําให้มงั กรสลบไสล เขาเพียงแค่โปรย

ผงออกไปและใช้ผใู ้ ช้มนตราใช้สายลมพัดกระจายเข้าไปภายในหมู่บา้ นเอลฟ์ จากนั้นกลุ่มของ
เขาก็สามารถจับพวกเอลฟ์ ได้ท้ งั หมด
มีเอลฟ์ มากกว่า 400 ตนภายในหมู่บา้ นแห่งนั้น แม้วา่ กลุ่มของเขาจะมีคนเพียง 200 กว่าแต่
พวกเขาก็สามารถจับพวกเอลฟ์ ได้ท้ งั หมด เขาทราบว่าเอลฟ์ สามารถนําไปขายได้มากกว่าหลาย
แสนเหรี ยญทองหรื อกระทัง่ หลายล้านเหรี ยญหากนําออกประมูล บรรดาขุนนางผูม้ งั่ คัง่ จะต้อง
ทุ่มเงินออกมาซื้อหาสัตว์เลี้ยงไปประดับบ้านอย่างแน่นอน

เอลฟ์ ถึง 400 ตนจะทํากําไรได้เท่าใด? แมตต์กาํ ลังฝันหวานถึงบ้านทั้งหลังที่ท่วมท้นไปด้วย

เหรี ยญทอง

อย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องชะลอความเร็วลงเนื่องเพราะต้องคอยควบคุมเอลฟ์ กว่า 400 ตน

พวกเขาตัดท่อนไม้ลงมาก่อนจะมัดพวกเอลฟ์ ไว้รวมกันเพื่อง่ายต่อการเคลื่อนย้าย

ไม่มีนกั ผจญภัยคนใดรู ้สึกเหนื่อยล้าแต่อย่างใด พวกเขากําลังฝันหวานถึงภูเขาเหรี ยญทองที่กาํ ลัง

รอคอยพวกเขาอยู่

"เอลฟ์ หญิงพวกนี้ช่างงดงามนัก! งดงามยิง่ กว่าหญิงสาวคนใดที่ขา้ เคยพบเจอมาเสี ยอีก.....ดูบ้ นั

เอวของพวกนางสิ .....เรื่ องบนเตียงพวกนางย่อมต้องทําได้ดีแน่นอน...ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใด
เหล่าชนชั้นสู งถึงซื้อตัวพวกเอลฟ์ ไปเป็ นสัตว์เลี้ยง....ข้าทนรอที่จะลิ้มลองพวกนางไว้ไม่ไหว
แล้ว" นักผจญภัยผูห้ นึ่งฉุ ดลากเอลฟ์ หญิงตนหนึ่งออกมาก่อนจะขยําหน้าอกของนาง

"ฮ่าฮ่า...เห้ย เรวาน อย่าได้รีบร้อนไป พวกเราย่อมต้องหาความสุ ขจากพวกนางก่อนจะขาย

ออกไป อยากได้ตวั ผูห้ รื อตัวเมียล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!" นักผจญภัยอีกคนกล่าวกระเซ้าเย้าแหย่
"บิดาเอ็งสิ ....คิดว่าข้าจะมีรสนิยมแบบเดียวกับเอ็งรึ ไง ข้าชอบผูห้ ญิงโว้ย!...ดูนางสิ ....ทั้งเนียน
นุ่มและเย้ายวนดีจริ งๆ ดูแววตาที่น่ากลัวของนาง นี่ยงิ่ ทําให้ขา้ รู ้สึกดีจริ งๆ ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว
นะโว้ย ฮ่าฮ่า" เรวานแลบลิ้นเลียริ มฝี ปากขณะที่มือยังคงลูบคลําต่อไป

"เรวาน พวกมันสามารถทําเงินให้กบั พวกเราได้เป็ นภูเขาเลากา เจ้าเข้าใจหรื อไม่? เอลฟ์ หลาย

ตนยังต้องคงความบริ สุทธื์เอาไว้ ดังนั้นเจ้าอย่าไปยุม่ ย่ามกับพวกนั้น....แต่ถา้ จะเล่นกับตัวที่ไม่
บริ สุทธิ์แล้ว จะเล่นเท่าไรก็เล่นไป....ราคาของพวกตัวที่ยงั บริ สุทธิ์อยูจ่ ะมีราคาอย่างน้อยสองเท่า
ของตัวปกติ" แมตต์กล่าวออกมา ส่ วนล่างของเขาเองก็ถูกกระตุน้ ขึ้นมาเช่นกัน แต่ในฐานะผูน้ าํ
กลุ่มแล้วเขาจะต้องรักษาความตื่นตัวเอาไว้

พวกนักผจญภัยโดยรอบต่างหัวเราะออกมาเมื่อได้ยนิ คําพูดของผูน้ าํ กลุ่ม พวกเขาวางแผนไว้วา่

คืนนี้จะนําตัวพวกเอลฟ์ มาเล่นเสี ยให้สมใจ

ทว่าทันใดนั้นพลันมีลูกธนูยงิ ทะลุร่างของนักผจญภัยที่อยูด่ า้ นหน้าและระเบิดร่ างนั้นเป็ นชิ้นเล็ก

ชิ้นน้อย

"โดนซุ่มโจมตี!" แมตต์ตะโกนเตือนคนที่เหลือ

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 183

BANK WUTTHIPHAN·16 ธันวาคม 2017

ลูกธนูนบั ไม่ถว้ นบินฉวัดเฉวียนเต็มแผ่นฟ้ า นักผจญภัยหลายคนถูกยิงจนร่ างปรุ พรุ น แม้วา่ จะมี

บางคนยังไม่ถึงแก่ความตาย ทว่าพวกเขาก็ตอ้ งทุกข์ทรมาณกับบาดแผลฉกรรจ์ ลูกธนูที่ยงิ มานี้
รุ นแรงอย่างยิง่ มันยังรุ นแรงกว่าลูกธนูที่ถูกยิงโดยมนุษย์ราวสองเท่าตัว ลูกธนูเหล่านี้สามารถ
เจาะทะลุผา่ นชุดเกราะหนังเต็มตัวได้ราวกับตัดผ่านก้อนเต้าหู ้

อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่นกั ผจญภัยกําลังเผชิญ ที่ร้ายที่สุดตอนนี้กค็ ือ พวกเขา

ไม่เห็นแม้กระทัง่ เงาของศัตรู พวกเขากาดสายตาไปทัว่ แล้วทว่ากลับไม่พบเจอสิ่ งใดเลย!

พวกมือสังหารงั้นหรื อ? ทว่าด้วยการยิงแบบนี้แล้วนี่จะต้องใช้มือสังหารมากมายเพียงใดถึงมี
ประสิ ทธิภาพมากเพียงนี้?

หากว่าศัตรู ของพวกเขาไม่ใช่มือสังหารแล้ว เช่นนั้นศัตรู จะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้อย่างไร?

นักผจญภัยหลายคนเคยผ่านการต่อสู ้เป็ นตายมามาก ทว่าพวกเขาก็ยงั ไม่อาจจําแนกทิศทางที่ศตั รู

ยิงมาได้ภายในป่ าที่มืดทึบเช่นนี้ ความกลัวเริ่ มก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของพวกเขา

"เป็ นมือธนู! มือธนูชาวเอลฟ์ ! ที่พวกเราไม่เห็นตัวพวกมันเป็ นเพราะพวกมันสามารถแฝงตัวไป

กับเงาได้!" แมตต์ตะโกนออกมา เขาเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ ดังนั้นสายตาของเขาจึงคมกล้ายิง่ กว่า
ผูค้ นโดยทัว่ ไป กระนั้นก็เป็ นเวลาเพียงเสี้ ยววินาทีที่เขาได้เห็นการขยับตัวออกมายิงของพวก
เอลฟ์

แมตต์ไม่เคยเกรงกลัวสิ่ งใด เขาสามารถพึ่งพาความแข็งแกร่ งขั้นที่สี่ของเขาสังหารมือธนูได้

หลายสิ บคน ทว่าศัตรู กพ็ ลันหายไปจากสายตาอีกครั้งหลังจากโจมตีระลอกแรก เป็ นเรื่ องที่น่า
ปวดเศียรเวียนเกล้าอย่างยิง่ ในการค้นหาศัตรู ที่สามารถหายตัวได้ นอกจากนี้ศตั รู ยงั เป็ นมือธนู
ชาวเอลฟ์ หลายสิ บหรื อนับร้อยที่กาํ ลังเล็งธนูจอ้ งจะเอาชีวติ ของพวกเขา!
"พวกเราจะทําอย่างไรดี?" นักผจญเหงื่อพลัก่ ขณะเหลือบมองหน้ากัน มันอาจมีลูกธนูบิน
ออกมาปลิดชีพพวกเขาได้ทุกเมื่อ

ความกลัวในสิ่ งที่มองไม่เห็นเริ่ มทําให้พวกเขาวิตกกังวล พวกเขาคงไม่เป็ นเช่นนี้หากเป็ นการ

ปะทะซึ่งหน้า

นี่เป็ นเหตุผลเพียงข้อเดียวที่สามารถทําให้เหล่ามือสังหารทั้งรู ้สึกหวาดกลัวและเคารพนับถือใน

โลกใบนี้

"แม้วา่ การยิงธนูของพวกเอลฟ์ จะรุ นแรงอย่างมาก ทว่าการต่อสู ้ในระยะประชิดพวกมันล้วน

อ่อนแอ กระทัง่ ผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สองก็ยงั ไม่ตอ้ งเกรงกลัว! พวกเราจะสามารถสังหารพวกมัน
ทั้งหมดได้หากค้นพบตําแหน่งของพวกมัน!" แมตต์กล่าวเสี ยงเย็น เขาสมกับที่เป็ นผูน้ าํ ของคน
หมู่มาก เขาสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างเยือกเย็น

จิตใจของพวกนักผจญภัยสงบลงหลังได้ยนิ ถ้อยคําของแมตต์ พวกเขาแบ่งทีมออกไปค้นหาพื้นที่

ป่ าโดยรอบ แม้กระนั้นพวกเขาก็ไม่พบร่ องรอยใดๆของพวกเอลฟ์ หลังจากค้นหาอยูพ่ กั หนึ่ง
เทือกเขาแห่งนี้น้ นั เต็มไปด้วยต้นไม้ พุ่มไม้หรื อเถาวัลย์รกชัฏ แม้วา่ จะมีบางแห่งที่สามารถใช้
ซ่อนตัวได้ แต่มนั ก็ยากที่จะสังเกต ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงพวกเอลฟ์ ที่หายตัวได้

อ๊ากกกกกก!

มีเสี ยงร้องโหยหวนดังออกมาจากป่ า เสี ยงนั้นสะท้อนไปมาจนทําให้นกั ผจญภัยที่เหลือต่างขน

ลุกชันขึ้นมา พวกเขารี บวิง่ ไปยังต้นเสี ยง
เมื่อมาถึงพวกเขาก็พบเข้ากับศพของนักผจญภัยนอนเกลื่อนกลาด ส่ วนใหญ่ลว้ นถูกลูกธนูยงิ
ทะลุหวั ใจปลิดชีพไป

"พวกเจ้าพบเจออะไร?" พวกเขารี บถามคนที่ยงั มีลมหายใจอยู่

"ข้าเห็นเงาขยับเคลื่อนไหว....ทว่าครู่ ต่อมาพวกมันก็หายตัวไป....พวกมันรวดเร็วมาก" หลายคน

ต่างตอบเป็ นเสี ยงเดียวกัน

หลายคนแข้งขาอ่อนหลังได้เห็นสหายถูกสังหารไปต่อหน้าต่อตา ทว่าพวกเขาก็ไม่อาจทํา
อย่างไรกับอีกฝ่ ายได้

อ้ากกกกกก!

มีเสี ยงกรี ดร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากอีกทางหนึ่ง นักผจญภัยกลุ่มที่เหลือรี บวิง่ ไปยังต้น

เสี ยง แต่พวกเขาก็พบว่าทั้งกลุ่มถูกสังหารไปแล้ว พวกเขามองเห็นเงาวูบไหวแต่เมื่อติดตามไป
กับไม่พบเห็นสิ่ งใด

อ้ากกกก ช่วยยด้วยยยยย!

มีเสี ยงกรี ดร้องดังขึ้นจากหลายทิศทาง พวกเขารี บวิง่ ตามไปอีกครั้ง เมื่อมาถึงพวกเขาก็พบ

ซากศพนอนเกลื่อนกลาด บางรายถูกสังหารด้วยลูกธนู ขณะที่บางรายถูกฟันสะพายแล่งด้วยดาบ
เหล่าผูท้ ี่ถูกดาบฟันล้วนร่ างแยกเป็ นสองท่อน โลหิ ตจํานวนมากไหลชโลมไปทัว่ พื้นดิน
"พวกมันสังหารผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามตั้งมากมายขนาดนี้ได้ดว้ ยวิธีใด?"

มือธนูน้ นั สังหารพวกเขาไปมากมาย แต่ผทู ้ ี่ลงมือในครั้งนี้ใช้ดาบ ทั้งยังสามารถฟันผ่าร่ างผูฝ้ ึ ก

ยุทธ์ข้ นั ที่สามถึง 5 คนได้ในเวลาไม่นาน

ทางนี้ อ้ากก!

มีเสี ยงกรี ดร้องดังขึ้นอีกครั้ง พวกเขารี บวิง่ มาถึงก็พบว่ามีชายผูห้ นึ่งนอนอยูบ่ นพื้น ลูกธนูได้ยงิ

ทะลวงหัวใจของเขาไป ยิง่ ไปกว่านั้นชายผูน้ ้ ียงั เป็ นมือสังหารเพียงคนเดียวในกลุ่มนักผจญภัย
ของพวกเขา

"พวกมันฆ่ามือสังหารของเราได้อย่างไร? เป็ นไปได้อย่างไร? เหตุใดพวกมันจึงสามารถหาตัว

พวกเราพบ หากแต่พวกเรากลับไม่สามารถ?" ความหวาดกลัวแผ่ลุกลามไปทัว่ จิตใจของนัก
ผจญภัยทั้งหมด

"ทุกคน! กลับมารวมตัวกันเดี๋ยวนี้!" แมตต์ออกคําสั่งอีกครั้ง ทางฝั่งเขามีคนเสี ยชีวติ ไปแล้ว

มากกว่า 20 คนในเวลาเพียงไม่กี่นาที นี้แสดงให้เห็นถึงความล้มเหลวทางกลยุทธ์ของเขา

มือธนูชาวเอลฟ์ สามารถหาที่ซ่อนตัวภายในป่ าได้อย่างง่ายดาย ขณะที่ทางฝั่งของเขากลับยากที่

จะหาตัวพวกเอลฟ์ พบ การต่อสู ้กบั พวกเอลฟ์ ภายในป่ านั้นยากดุจดังต่อสู ้กบั ฉลามในทะเลลึก

หากพวกเอลฟ์ ยังคงเลือกใช้สงครามกองโจรต่อไป เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่อาจพบตัวพวกเอลฟ์

เหล่านักผจญภัยเริ่ มกลับมารวมตัวกัน ในเวลานั้นเองพวกเขาก็ได้ยนิ เสี ยงกรี ดร้องสองสายดังมา
จากพื้นที่ใกล้เคียง พวกเขามีผใู ้ ช้มนตราขั้นที่สามอยูส่ องคน ทว่าทั้งคู่ลว้ นถูกกุดศีรษะไป
เรี ยบร้อยแล้ว!

นักผจญภัยทั้งหมดต่างมองเห็นร่ างสองร่ างวูบผ่านก่อนจะหายไปในวินาทีต่อมา

"พวกมือสังหารงั้นรึ ? พวกมันเป็ นใครกัน? พวกมันสามารถฆ่าผูใ้ ช้มนตราของเราสองคนก่อน

จะหายตัวไปได้ทนั ที?"

ดวงตาของแมตต์เบิกกว้างกับสิ่ งที่ได้เห็น เขาทราบดีวา่ พวกมือสังหารนั้นจะต้องถอยออกไป

ก่อน ก่อนจะหาสถานที่ที่เหมาะสมพรางตัวอีกครั้ง ทว่าศัตรู ท้ งั สองนี้เข้าโจมตีผใู ้ ช้มนตราได้
รวดเร็วเกินไป! นอกจากนี้ยงั ดูเหมือนว่ามือสังหารทั้งสองจะไม่ได้ใช้มีดสั้นเป็ นอาวุธ หากแต่
เป็ นดาบหนักสองเล่ม! เป็ นดาบที่รวดเร็วเกินกว่าไอเท็มเวทมนตร์บนร่ างของผูใ้ ช้มนตราทั้งสอง
จะทันแสดงผล! กระทัง่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามก็ยงั ไม่อาจทําเช่นนี้ได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาไม่กี่
วินาที พวกเขาไม่อาจช่วยเหลือใดๆได้ ศัตรู เมื่อลงมือสําเร็จก็หลบหนีหายไปอีกครั้ง

"พวกมันใช่มือธนูจริ งๆ? แล้วเหตุใดพวกมันจึงมีพละกําลังสู งส่ งนัก? ดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่

การลงมือของพวกเอลฟ์ คนหนึ่งมีรูปร่ างโปร่ ง ดูจะเตี้ยกว่าพวกเอลฟ์ โดยเฉลี่ย คนหนึ่งร่ างกํายํา
และดูเหมือนกระทัง่ จะสู งกว่าพวกออร์ค....ข้าไม่อาจมองเห็นใบหน้าของพวกมันเนื่องเพราะมี
ผ้าคลุมดําปกปิ ดอยู.่ ..." แมตต์รู้สึกประหลาดใจ นี่เป็ นการท้าทาย พวกเขาอยูใ่ นที่แจ้ง! นี่เป็ นการ
ตบหน้าแมตต์อย่างรุ นแรง ขณะตัวเขาซึ่งแข็งแกร่ งกลับไม่อาจทําอย่างไรศัตรู ได้และปล่อยศัตรู
หลบหนีไปอย่างลอยนวล เขาไม่ได้ตกอยูใ่ นสถานการณ์เช่นนี้มาเป็ นเวลาหลายปี แล้วนับตั้งแต่ที่
เขาบรรลุข้ นั ที่สี่

แมตต์กดั ฟันแน่น เขาไม่อาจระบายโทสะที่คบั อยูใ่ นอกออกมา

"หัวหน้า พวกเราจะทําอย่างไรดี?" นักผจญภัยโดยรอบต่างหันมามองแมตต์

แมตต์กล่าวตอบ "พวกเราต้องรี บออกไปจากที่นี่ นําโล่ออกมาใช้และคอยสอดส่ องโดยรอบ

พวกเราจะพักกันครู หนึ่ง ข้าไม่เชื่อว่าพวกมันจะยังฆ่าพวกเราทั้งหมดได้หากพวกเราอยูร่ วมกัน"

แมตต์กล่าวออกไปขณะที่สมองกําลังคิดหาวิธีโจมตีภายในใจ เขาก้มหน้าลงขณะที่สายตาเจิดจ้า
ขึ้นมา.......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 184

BANK WUTTHIPHAN·18 ธันวาคม 2017

เหล่านักผจญภัยรี บจํ้าฝี เท้าราวกับพวกเขาต้องการจะโบยบินออกจากเทือกเขาแห่งนี้ใน

ทันทีทนั ใด อย่างไรก็ตาม หากสังเกตุให้ดีจะพบว่าพวกเขาได้จดั เตรี ยมบางสิ่ งเอาไว้

อ๊ากกกกก!

เสี ยงกรี ดร้องดังออกมาขณะที่มีนกั ผจญภัยถูกลูกธนูยงิ ทะลุข้ วั หัวใจ

แมตต์พลันตะโกนออกมา "เอาเลย!"

เหล่านักผจญภัยเริ่ มโปรยผงสี น้ าํ ตาลอ่อนทันทีที่ได้ยนิ คําสั่งของแมตต์

เศษผงเริ่ มปลิวไปในอากาศขณะที่ผใู ้ ช้มนตราที่เหลืออยุใ่ ช้เวทสายลมพัดเศษผงให้กระจายตัวยิง่
กว่าเดิม นี่เป็ นวิธีเดียวกับที่พวกเขาใช้จบั พวกเอลฟ์ ทุกคนที่สูดเอาผงนี้เข้าไปจะตกอยูใ่ นสภาวะ
หมดสติ เวทสายลมได้พดั พาผงเหล่านี้กระจายไปไกลหลายร้อยเมตร

มือธนูฝ่ายศัตรู ยอ่ มต้องอยูภ่ ายในระยะเพื่อที่จะสามารถโจมตีพวกเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่า

มือธนูพวกนั้นจะต้องอยูภ่ ายในระยะและสู ดดมผงเหล่านี้เข้าไป นี่คือแผนการที่แมตต์คิดขึ้นมา

ตุบ!

ทั้งกลุ่มได้ยนิ เสี ยงมาจากที่ห่างไกลหลังจากผงมังกรถูกโปรยออกไป ดูเหมือนว่าจะมีคนตกลง

"ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเอลฟ์ ที่ลา้ หลังยังจะทําอะไรได้อีกในเมื่อพวกเรามีผงมังกร? ฮ่าฮ่าฮ่า" แมตต์ส่ง

คนออกไปค้นหาร่ างของพวกเอลฟ์ ไม่นานพวกเขาก็พบกับร่ างของมือธนูชาวเอลฟ์

"พวกมันเป็ นเอลฟ์ จริ งๆ! ฮ่าฮ่า ข้าคงต้องรับตัวพวกมันไว้มากหน่อยในเมื่อพวกมันเสนอตัวมา

เอง" แมตต์มีความสุ ขอย่างมากเมื่อเขากําลังจะได้ตวั พวกเอลฟ์ เพิ่มขึ้น

ตุบ~ ตุบ~

แมตต์สงั่ ให้คนออกค้นหาต่อไปขณะที่มีเสี ยงคนตกลงมา

"ดูเหมือนเอลฟ์ พวกนี้จะมีภูมิตา้ นทานดีกว่า พวกมันจึงสามารถวิง่ หนีไปได้" แมตต์ครุ่ นคิด เขา

คิดว่าจําต้องส่ งคนออกไปมากขึ้นเนื่องเพราะพวกเอลฟ์ วิง่ หนีออกไปไกล
กระนั้น ไม่นานเสี ยงกรี ดร้องอย่างเจ็บปวดและเสี ยงคํารามก็ดงั ออกมาจากป่ า

ดูเหมือนจะเป็ นเสี ยงของคนหลายสิ บดังออกมาพร้อมกัน

"เกิดอะไรขึ้น?" แมตต์ตกใจ เขาหันมองไปยังทิศหนึ่งก่อนจะพุ่งตัวออกไปเพื่อตรวจสอบ ครั้ง

นี้เขาสามารถเห็นใบหน้าของผูท้ ี่โจมตีได้อย่างชัดเจน พวกมันคือออร์คที่ใช้บาริ สต้า!

"พวกออร์คงั้นหรื อ? บาริ สต้า? กองทัพของดินแดนไลอ้อน?" แมตต์นึกย้อนกลับไป พวก

ออร์คที่ถือบาริ สต้าภายในเมืองไลอ้อนได้ประทับอยูใ่ นส่ วนลึกจิตใจของเขา

ฟุบ! ฟุบ!

หอกนับไม่ถว้ นจากบาริ สต้าพุ่งมาที่เขา นี่เป็ นการซุ่มโจมตีของพวกออร์ค! เป็ นเรื่ องยากที่จะ

รับมือกับพวกออร์คหลายสิ บตนที่ใช้บาริ สต้า หอกที่ถูกยิงออกมานั้นรวดเร็วยิง่ เป็ นการยากที่จะ
หลบหรื อปัดป้ องหากไม่ตวั พร้อมอยูก่ ่อน

แมตต์เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ดงั นั้นการตอบสนองของเขาจึงรวดเร็ว เขารี บพุ่งตัวหลบเข้าหลัง

ต้นไม้ในทันที

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

หอกเจาะลึกเข้าไปในเนื้อไม้

"ไอ้ลอร์ดบัดซบ! มันกลับโจมตีขา้ เพื่อแย่งชิงพวกเอลฟ์ ! ข้าจะส่ งข่าวออกไปเมื่อหนีออกไปได้

และจะเรี ยกร้องให้สมาพันธ์จดั การกับลอร์ดบดซบนี่!"

แมตต์สบถออกมาด้วยโทสะขณะคิดหาวิธีวธิ ีตอบโต้เซียวอวี๋

แมตต์นาํ คนมาด้วยมากมายและสามารถจับพวกเอลฟ์ ได้กว่า 400 ตน! เขากําลังจะมัง่ คัง่ ทว่า

ลอร์ดผูน้ ้ ีกาํ ลังจะปล้นชิงทุกสิ่ งทุกอย่างไปจากเขา!

แมตต์ก่รู ้องออกมาขณะพุง่ เข้าใส่ พวกออร์ค เขาชักดาบเวทออกมา ตัวเขาเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่

ดังนั้นเขาจึงไม่หวาดกลัวพวกออร์ค ตรงกันข้ามเขากลับรู ้สึกตื่นเต้นที่จะได้สังหารพวกมันเพื่อ
เกียรติ

ทว่าขณะที่เขาพุ่งตัวออกมาเขาก็เห็นทัวเรนร่ างยักษ์กา้ วออกมาหยุดอยูด่ า้ นหน้าของพวกออร์ค

คาร์นยืนกําขวานยักษ์สองเล่มไว้แน่น

"เข้ามาไอ้เดรัจฉาน!" แมตต์ไม่ได้หยุดเท้า แม้วา่ เขาจะไม่เคยต่อสู ้กบั ทัวเรน แต่เขาก็ทราบดีวา่

อีกฝ่ ายรับมือไม่ง่ายเลย กระนั้นเขาก็ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวแต่อย่างใด เขาตวัดดาบเวทออกไป
ขณะที่คลื่นพลังปราณแผ่พุ่งเข้าใส่ คาร์น

โฮกกกกก!
คาร์นคํารามและเรี ยกใช้ทกั ษะคลื่นปฐพีสวนกลับไป คลื่นพลังทั้งสองได้พุ่งเข้าปะทะกันอย่าง
รุ นแรง

เปรี้ ยงงงง!

คลื่นพลังปะทุออกมาและทําให้กิ่งไม้โดยรอบระเบิดปลิวหายไป

อ้ากกก!

แม้วา่ ร่ างกายของคาร์นจะใหญ่โต ทว่าเขาตกเป็ นรองเนื่องเพราะแมตต์แข็งแกร่ งกว่า อย่างไรก็

ตาม เขาเป็ นถึงฮีโร่ ที่มีพลังอันป่ าเถื่อน ยิง่ เขาได้รับบาดเจ็บมากเท่าใด เลือดในกายของเขาก็จะ
ยิง่ เดือดระอุและระเบิดความเกรี้ ยวกราดออกมา

คาร์นพุ่งตัวออกไปและเขวีย่ งขวานยักษ์ดว้ ยเรี่ ยวแรงมหาศาล

เคร้งงงงง

แมตต์ตวัดดาบขึ้นต้านทาน แม้วา่ เขาจะแข็งแกร่ งแต่การโจมตีที่รุนแรงของคาร์นก็ส่งผลกระทบ

กับท่อนแขนของเขา แม้วา่ ระดับของคาร์นจะยังไม่สูงนัก ทว่าในเรื่ องของความแข็งแกร่ งทาง
ร่ างกายนั้น เขาได้ล้ าํ หน้ากรอมไปแล้ว คาร์นจะเป็ นจ้าวแห่งต่อสู ้ที่น่าหวาดหวัน่ หากศัตรู
ประมาท โดยเฉพาะขวานยักษ์ของเขาที่สามารถกดดันคู่ต่อสู ้

อ้ากกก~ ช่วยด้วยยย~
แมตต์ตกใจเมื่อได้ยนิ เสี ยงจากที่ไกลๆ

"ไอ้บดั ซบเซี ยวอวี!๋ ข้าจะสับเจ้าเป็ นหมื่นๆชิ้น!"

แมตต์หลีกเลี่ยงการปะทะกับคาร์น เขาพลันหมุนตัวเพื่อเร่ งรี บกลับไปรวมกับคนของเขา

อย่างไรก็ตาม มันกลับสายไปเสี ยแล้ว เมื่อกลับมาเขาก็พบว่านักผจญภัยทั้งหมดล้วนถูกสังหาร

จนสิ้ น เพียงชัว่ เวลาสั้นๆกลุ่มนักผจญภัยของเขาก็ถูกกองทัพของเซียวอวีเ๋ ข้ากวาดล้าง

ดวงตาของแมตต์แดงกํ่า เขากัดฟันแน่น เมื่อเขาเห็นเซียวอวีย๋ นื กัดเนื้อจากไม้อยู่

"รสชาติของเนื้อนี่มนั เยีย่ มจริ งๆ คงต้องอบพวกมันเพิ่มเสี ยแล้ว....อา...เจ้าใช่แมตต์หรื อไม่?"

เซียวอวีย๋ กยิม้ ขณะที่มองไปที่แมตต์

"เจ้า! เจ้า!" แมตต์เกือบจะคลุม้ คลัง่ เขาเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่แต่กลับเริ่ มรู ้สึกไม่ปลอดภัย เขารู ้สึก
ถึงอันตรายที่แผ่ออกมาจากร่ างของเซียวอวีแ๋ ละกรอม กรอมนั้นเป็ นเพียงผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สาม
ขณะที่เซียวอวีเ๋ ป็ นเพียงเด็กทารกอายุสิบแปดปี กระนั้นทั้งสองกลับแผ่กลิ่นอายที่ทาํ ให้เขารู ้สึก
ถึงอันตรายออกมา

"เป็ นไปได้อย่างไร? เหตุใดผงมังกรถึงไม่ส่งผล?" แมตต์ถามออกมา เขาเชื่อว่าศัตรู ท้ งั หมด

สมควรสลบไสลไปหมดแล้ว ทว่าเซียวอวีแ๋ ละคนที่เหลือกลับไม่เป็ นอะไร เห็นได้ชดั ว่าพลธนู
พวกนั้นเป็ นเพียงเหยือ่ ล่อเพื่อทําให้เขากระจายคนออกไปเพื่อค้นหา และนัน่ คือหลุมพรางที่ขดุ
ขึ้นเพื่อสังหารพวกเขาทีละกลุ่ม......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 185

BANK WUTTHIPHAN·18 ธันวาคม 2017

เซียวอวีม๋ องดูแมตต์ที่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแนบแน่น "ผงนี้แพร่ กระจายผ่านอากาศ มันจะส่ งผลเมื่อ

สู ดดมเข้าไป ดังนั้นข้าจึงให้ท้ งั หมดใช้ผา้ ชุบนํ้าปิ ดปากและจมูกเอาไว้ ซึ่งมันก็ได้ผล มันเป็ น
ขั้นตอนการป้ องกันสารชีวเคมี เจ้าเข้าใจหรื อไม่กนั นะ?"

วิธีการนี้ใช้กนั อย่างแพร่ หลายในสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อรับมือกับแก๊ซพิษ แทบจะทุกคนใน

โลกปั จจุบนั ย่อมทราบถึงวิธีการนี้ อันที่จริ งแล้วนี่เป็ นเหตุผลที่ทาํ ให้เซียวอวี๋ไม่กล้าเข้าโจมตี
กลุ่มนักผจญภัยตั้งแต่ตน้ เขาพอจะคาดเดาได้วา่ อีกฝ่ ายต้องใช้ตวั ยาบางชนิดในการจับตัวพวก
เอลฟ์ ในหมู่บา้ น แต่เซียวอวีไ๋ ม่ทราบอานุภาพและระยะส่ งผลของมัน ดังนั้นเขาจึงไม่รีบร้อนเข้า
ลงมือ

กระนั้นเซียวอวี๋กค็ ิดว่าระยะและความรุ นแรงของมันสมควรไม่มาก ตัวยาสมควรมีระยะการ

แสดงผลที่แน่นอนอยู่ วิธีการที่ง่ายที่สุดที่เขานํามาใช้กค็ ือการใช้ผา้ ชุบนํ้าปิ ดบังจมูกเพื่อป้ องกัน
ผงเล็ดลอด แม้วา่ มันอาจจะป้ องกันได้ไม่สมบูรณ์ ทว่าผลกระทบจากมันจะต้องลดลงอย่างมาก
เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าผลที่เหลือย่อมไม่ส่งผลเสี ยต่อพวกออร์คที่มีร่างกายแข็งแกร่ ง

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ได้ลองทดสอบผลของมัน เขาส่ งพลธนูบางส่ วนไปโจมตีพวกนักผจญภัย

เขาต้องการบีบบังคับให้พวกนักผจญภัยต้องใช้วธิ ีการนี้ออกมา เขารู ้ดีวา่ เมื่อเหล่านักผจญภัยไม่
อาจหาตัวผูโ้ จมตีได้ เช่นนั้นพวกเขาก็จาํ ต้องใช้วธิ ีการนี้
อันที่จริ งพวกเอลฟ์ ได้ประท้วงและดูถูกเหยียดหยามต่อแผนการของเซียวอวี๋ พวกเขาเชื่อว่าการ
กระทําที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมนี้ตอ้ งทําให้เกียรติอนั สู งส่ งต้องมัวหมอง เซียวอวีร๋ ู ้สึกมึนงง ในมุมมอง
ของเขา หากว่าพวกเจ้าทั้งไม่ตายและยังทําให้ชนะศึกได้ เช่นนั้นก็ช่างหัวธรรมเนียมอันครํ่าครึ
ของพวกเอลฟ์ ไปเสี ยเถอะ

นี่เป็ นสาเหตุที่เขายํ้าเตือนพวกเอลฟ์ อย่าได้โลภไปนัก พวกเขาต้องคอยถอยกัลบและหลบซ่อน

ตัวหลังจากยิงออกไป เป็ นเรื่ องยากมากที่พวกนักผจญภัยจะค้นพบตําแหน่งของพวกเขาหากอีก
ฝ่ ายไม่มีคนแข็งแกร่ งอยูภ่ ายในกลุ่ม

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั แบ่งคนออกเป็ นหลายกลุ่ม บางกลุ่มอยูห่ ่างจากกลุ่มนักผจญภัย 500 เมตร

สุ ดท้ายแล้วสิ่ งที่เซียวอวีค๋ าดเดาก็ถูกต้อง ผ้าชุบนํ้าสามารถใช้กรองและลดผลกระทบจากผง
มังกรได้ หลังจากดื่มนํ้ายาฟื้ นฟูเข้าไปแล้วสารตกค้างภายในร่ างกายของพวกเขาก็ถูกล้างออกไป
อย่างสิ้ นเชิง นํ้ายาฟื้ นฟูน้ นั สมกับที่เป็ นไอเทมเวทมนตร์ ไม่เพียงจํากัดอยูแ่ ต่การเยียวยาบาดแผล
ภายนอกเท่านั้นหากแต่ยงั สามารถรักษาสารพิษได้อีก

เซียวอวีเ๋ องก็ได้วางแผนเอาไว้เช่นกัน เขาสัง่ ให้พวกเอลฟ์ แสร้งเป็ นสลบเพราะผลจากตัวยาและ

ให้นกั ผจญภัยจับตัวไป ด้วยวิธีน้ ีพวกเขาจะสามารถล่อให้พวกนักผจญภัยกระจายตัวออกไป
จากนั้นค่อยลงมือสังหารได้อย่างง่ายดาย

ท้ายที่สุดแล้วกองทัพหลักของเซียวอวีก๋ จ็ ะเข้าโจมตีที่ต้ งั ของพวกนักผจญภัย สังหารนักผจญภัย

ทั้งหมดด้วยเครื่ องจู่โจมและคัมภีร์ที่ได้มาจากธีโอดอร์

เซียวอวีร๋ ู ้สึกตื่นตะลึงอย่างมากหลังจากใช้คมั ภีร์ มันจะเป็ นประสบการณ์ที่เขาไม่มีวนั ลืม พวก

นักผจญภัยยังไม่ทนั ได้ตอบสนองใดๆร่ างของพวกเขาก็ถูกฉีกกระชากเป็ นสองส่ วน ผลของ
คัมภีร์ยงั รวดเร็วเสี ยยิง่ กว่าเครื่ องจู่โจม
.....................................

.....................................

แมตต์จบั จ้องมองเซียวอวี๋ก่อนจะกวาดสายตามองซากศพที่อยูโ่ ดยรอบ เหล่าพี่นอ้ งและสหายที่

ผ่านความเป็ นความตายกับเขานับครั้งไม่ถว้ นมาบัดนี้ตกตายหมดสิ้ นแล้ว

เขานั้นโกรธจนแทบขาดสติ แต่เขาทราบดีวา่ การต่อสู ้กบั เซี ยวอวีใ๋ นตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับการ

แส่ หาความตาย แม้วา่ เขาจะเป็ นถึงผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ ทว่าเครื่ องจู่โจมของพวกออร์คที่เล็งมาก็
คุกคามเขาไม่นอ้ ย เขาทราบว่าตนคงถุกตัดร่ างเป็ นสองท่อนแม้วา่ จะยกดาบขึ้นปัดป้ องก็ตาม
หลายศพล้วนถูกตัดขาดเป็ นสองท่อน ดังนั้นแมตต์จึงพอจะทราบอานุภาพอันน่าสะพรึ งของมัน
นี่คืออาวุธหนักในตํานานที่พวกเอลฟ์ ใช้ยงิ ถล่มกําแพงเมือง ทว่าที่เขาไม่ทราบก็คือ พวกนักผจญ
ภัยส่ วนใหญ่แล้วถูกสังหารจากคัมภีร์ที่สร้างขึ้นโดยธีโอดอร์

"เซียวอวี!๋ ทําได้ยอดเยีย่ มยิง่ ! ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ หนี้ในครั้งนี้ขา้ จะกลับมาชําระ!" แมตต์หยิบ

ฉวยผงมังกรซัดออกก่อนจะหมุนตัวพุ่งหนีไปโดยเร็ว อย่างไรก็ตาม เขาไม่ทนั สังเกตว่าบนร่ าง
ของเขานั้นมีตราประทับตราหนึ่งอยู!่

ตราประทับสังหาร!
ทิรันด้าไม่ได้ใช้ทกั ษะนี้เพื่อสร้างความเสี ยหาย หากแต่ใช้มนั เพื่อติดตาม ไม่วา่ ผูใ้ ดก็ไม่อาจรอด
พ้นไปได้เมื่อใช้รวมกับทักษะแกะรอยสัตว์ป่าที่ใช้ได้ในรัศมี 10 ไมล์

เซียวอวีแ๋ ละที่เหลือได้เตรี ยมตัวอยูก่ ่อนแล้ว ทั้งหมดใช้ผา้ ชุบนํ้าปิ ดจมูกและปากเอาไว้หลังจาก

จึงค่อยดื่มนํ้ายาฟื้ นฟูเข้าไป

เซียวอวีห๋ นั ไปมองกรอมและทิรันด้า "พวกเราจะไปไล่ล่าเขา ขณะที่คาร์นจะอยูท่ ี่นี่เพื่อคอยดูแล

คนที่เหลือ"

เซียวอวีเ๋ ปิ ดใช้ทกั ษะวินด์วอร์คติดตามแมตต์ไป เพียงพวกเขาทั้งสามก็พอที่จะสังหารแมตต์ได้

แล้ว ทั้งกรอมและทิรันด้าต่างอยูใ่ นระดับ 20 ซึ่งเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สาม แม้วา่ แมตต์จะ
เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่แต่เมื่อต้องเผชิญกับการกลุม้ รุ มของพวกเขาทั้งสาม แมตต์กไ็ ม่อาจรอดไป
ได้

................................

................................

แมตต์วงิ่ มาได้พกั หนึ่งแล้วและเห็นว่าไม่มีคนติดตามมา เขากําหมัดแน่นด้วยความโกรธ

เปรี้ ยงงง!
เขาชกเข้าที่ตน้ ไม้เพื่อระบายโทสะ

"เซียวอวี!๋ แกจะต้องชดใช้เป็ นร้อยเท่าพันทวี!" แมตต์กล่าวด้วยความเคียดแค้น

"น่าเสี ยดายที่เจ้าจะไม่มีโอกาศนั้น" มีเสี ยงดังขึ้น

แมตต์พลันรู ้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เขาหันมองไปรอบๆก่อนจะพบว่ามีขมุ พลังปราณอันแข็งกล้า

พุ่งเข้าหาเขา แมตต์ตวัดดาบขึ้นต้านทาน

อมนิแสลชขั้นสู ง!

ทักษะของเซียวอวีน๋ ้ นั อยูท่ ี่ระดับสามแล้ว ดังนั้นนี่จึงเป็ นการใช้อมนิแสลชออกไป 6 ครั้ง

ติดต่อกัน กระทัง่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์กย็ งั ต้องปวดหัวในการรับมือไม่นอ้ ย

นอกจากนี้ นี่ยงั ไม่ใช่สิ่งเดียวที่แมตต์ตอ้ งรับมือ ไม่เพียงแต่เซียวอวี๋ที่ดา้ นหน้า ทางด้านหลังของ

เขาเองก็มีพลังปราณขุมหนึ่งปะทุข้ ึนมา กรอมเองก็ใช้ทกั ษะอมนิแสลชขั้นสู ง!

ขณะที่แมตต์กาํ ลังป้ องกันการโจมตีจากเซียวอวี๋ เขาทราบว่าตนเองคงไม่อาจต้านทานการโจมตี

จากรอมได้อีก เขาพลันเรี ยกใช้ทกั ษะก้นหีบออกมาเพื่อปกป้ องชีวติ ของตน เป็ นทักษะเคลื่อย้าย
ในพริ บตา ทักษะนี้ไม่เหมือนกับทักษะเทเลพอตของเซียวอวี๋ นี่เป็ นทักษะที่กลัน่ พลังปราณออก
จากร่ างและบังคับเขาให้หลบจากทักษะที่อนั ตรายถึงชีวติ

แมตต์ได้ฝึกฝนทักษะนี้มาเป็ นเวลานาน เขาทราบว่ามันจะช่วยชีวติ เขาในห้วงวิกฤติ

ขณะที่เขาเคลื่อนตัวหลบเซียวอวีแ๋ ละออกจากระยะโจมตีของกรอมแล้ว ทันใดนั้นก็พลันมีลูกธนู
พุ่งเข้ามา แมตต์รีบยกดาบเวทขึ้นปัดป้ อง ทว่าเขาก็ตอ้ งกระเด็นถอยออกไปจากแรงปะทะ
เซียวอวีแ๋ ละกรอมรี บพุ่งเข้ามาใช้ออกด้วยอมนิแสลช

"ลอร์ดผูน้ ้ ีเป็ นใครกัน? เขามีทกั ษะที่แข็งแกร่ งเช่นนี้ได้อย่างไร? เหตุใดออร์คและเอลฟ์ ถึงทรง

พลังถึงเพียงนี้? พวกนี้เป็ นใครกันแน่? เหตุใดจึงติดตามเรามาได้โดยที่เราไม่รู้ตวั เลย?"

แมตต์สับสนมึนงงอย่างยิง่ เห็นได้ชดั ว่าเซียวอวีเ๋ ป็ นเพียงผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง ทว่าเจ้าเด็กนี่กบั

ระเบิดพลังออกมาได้ทดั เทียมกับเขา

โดยปกติแล้วแมตต์ไม่มีความวิตกหรื อกลัวเกรงที่จะต้องสู ้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามราวสี่ ถึงห้าคน

ทว่ามาตอนนี้เขากําลังถูกไล่ตอ้ น

เปรี้ ยง! เปรี้ ยง!

เซียวอวีแ๋ ละกรอมเปลี่ยนมาใช้อมนิแสลชเนื่องเพราะทักษะอมนิแสลชขั้นสู งยังติดระยะเวลาคู

ลดาวน์อยู่

ฟุบ!

ทิรันด้าไม่ได้ยงิ ศรเวทอีก หากแต่เป็ นศรธรรมดา ลูกธนูหลายลูกพุ่งเข้าหาร่ างของแมตต์

แมตต์รู้วา่ เขาไม่อาจหลบหลีกได้อีกแล้ว เขาพลันชักนําพลังปราณทั้งหมดในร่ างไปยังดาบเวท
ทําให้ตวั ดาบเปล่งแสงสี หา้ ออกมา เขากําลังจะใช้การโจมตีแลกชีวติ ดาบของเขาพุ่งแทงออกไป
ข้างหน้า อย่างไรก็ตาม พริ บตานั้นร่ างของเซี ยวอวี๋กพ็ ลันหายไปทําให้ตวั ดาบแทงเข้าไปใน
ต้นไม้แทน

"อะไรกัน?" แมตต์ตกใจ หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่ลาํ คอ.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 186

BANK WUTTHIPHAN·19 ธันวาคม 2017

เซียวอวีพ๋ าทั้งหมดย้อนกลับไปที่หมู่บา้ นเอลฟ์ หลินมู่เสวีย่ กําลังรอคอยเซี ยวอวีอ๋ ย่างใจจดใจจ่อ

นางรี บวิง่ ไปหาเซี ยวอวี๋ทนั ทีที่เห็นเขากลับมา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความกังวล
ย่อมแน่นอนว่าเซียวอวีต๋ อ้ งใช้เวลาไปมากเนื่องเพราะเขาใช้การซุ่มโจมตีและกลยุทธ์ในการ
แก้ปัญหา กระนั้นเขาก็ยงั รู ้สึกอบอุ่นในหัวใจเมื่อมีคนที่ห่วงใยเขา

พวกศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์และอัศวินรู ้สึกมีความสุ ขเมื่อเห็นว่าเซียวอวีป๋ ลอดภัยไร้เรื่ องราว

พวกเขาได้ติดตามเซียวอวีม๋ าช่วงหนึ่งและเสพพ์ติดในชัยชนะที่เซียวอวีม๋ อบให้ แน่นอนว่าชัย
ชนะย่อมหอมหวานกว่าความล้มเหลว ดังนั้นไพร่ พลส่ วนใหญ่สามารถกลํ้ากลืนฝื นทนได้ทุก
ประเภท เว้นแต่ความพ่ายแพ้

ไพร่ พลจะไม่เลือกติดตามผูน้ าํ ที่ปฏิบตั ิดูแลพวกเขาราวบุตรหลาน แต่พ่ายแพ้สงคราม ฮัว่ ชวีป่ ิ้ ง

เป็ นแม่ทพั ไร้พ่าย เขาไม่เคยพ่ายแพ้สงคราม อย่างไรก็ตาม ในฐานะคนหนุ่มผูห้ นึ่ง เขาชื่นชอบ
ความบันเทิงและรํ่าสุ รา ดังนั้นส่ วนใหญ่แล้วไพร่ พลของของจึงต้องเผชิญกับการขาดแคลน
เสบียงอาหารและอื่นๆ
กระนั้นเหล่าไพร่ พลทหารของราชวงศ์ฮนั่ ตะวันตกก็ไม่ตดั พ้อต่อว่า เนื่องเพราะเขามักจะนําทัพ
รบชนะอยูเ่ สมอ ขวัญกําลังใจของกองทัพล้วนต้องพึ่งพาชัยชนะ

ศิษย์ของทั้งสองสถาบันต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นเซี ยวอวีพ๋ าเอลฟ์ กลับมาด้วยมากมาย พวกเขาเคย

ได้ยนิ เกี่ยวกับพวกเอลฟ์ มามากทว่าไม่เคยเห็นด้วยตาตนเอง เอลฟ์ หญิงเพียงตนเดียวของเซียวอวี๋
คือ ทิรันด้า ขณะเอลฟ์ ที่เหลือล้วนเป็ นเพศชาย ยิง่ ไปกว่านั้นทิรันด้ายังปกปิ ดใบหน้าด้วยผ้าคลุม
หน้าตลอดเวลา ดังนั้นจึงไม่มีผใู ้ ดเคยเห็นใบหน้าของนางเต็มๆ ทว่าพวกเอลฟ์ ของหมู่บา้ นแห่งนี้
สองในสามล้วนเป็ นเพศหญิง ศิษย์ชายกลัดมันทั้งหลายจึงจ้องมองพวกนางตาไม่กระพริ บ

"อา...เอลฟ์ นางนั้นช่างงดงามจริ งๆ ไม่สิ อีกนางกระทัง่ งดงามกว่า..."

"ดูที่ดา้ นหลังของนางสิ !"

พวกเขาจ้องมองไปที่เอลฟ์ หญิงตนหนึ่ง ส่ วนใหญ่ต่างคิดเช่นเดียวกัน นางงดงามยิง่

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดพลันเปลี่ยนความคิดในทันทีเมื่อได้เห็นเอลฟ์ ที่อยูข่ า้ งหลังของนาง

เหตุการณ์เช่นนี้ยงั คงดําเนินต่อไปไม่รู้จบ

ทิรันด้าปลดผ้าคลุมหน้าลงขณะก้าวไปยืนเบื้องหน้าของพวกเอลฟ์ เพื่อเป็ นการยืนยันตัวตน

ศิษย์ของทั้งสองสถาบันไม่วา่ เป็ นชายหรื อหญิงล้วนนิ่งตะลึงงันเมื่อได้เห็นใบหน้าของทิรันด้า

นางเป็ นหญิงงามล่มเมือง! ไม่สิ สมควรเป็ นหญิงงามล่มอาณาจักร! ผูค้ นจะต่อสู ้จนเลือดหยด
สุ ดท้ายเพื่อแย่งชิงตัวนาง! ไม่แปลกใจที่ทิรันด้าจะใช้ผา้ คลุมใบหน้าอยูต่ ลอดเวลา ความโกลาหล
จะเกิดขึ้นหากทิรันด้าเดินทางผ่านที่แห่งนั้นโดยไม่ปิดบังใบหน้า

ใบหน้าของทิรันด้าเรี ยบเฉย นางเริ่ มกล่าวเป็ นภาษาเอลฟ์ ด้วยเสี ยงอันดัง "ข้าคือทิรันด้า ข้าถูก

เรี ยกตัวกลับมาอีกครั้ง จะไม่มีผใู ้ ดทําร้ายพวกเจ้าได้อีก นับแต่น้ ีพวกเจ้าจะมีชีวติ ความเป็ นอยูท่ ี่
ดี! ข้าขอรับรองว่าเผ่าพันธุ์เอลฟ์ จะรุ่ งเรื องอีกครา พวกเราจะทวงคืนบัลลังก์ต้ งั แต่ครั้งโบราณ
ของพวกเรากลับมาอีกครั้ง!" พวกเอลฟ์ เริ่ มโห่ร้องยินดีเมื่อได้ฟังวาจาของทิรันด้า พวกเขาต้อง
กลํ้ากลืนฝื นทนถูกรังแกมานับหมื่นปี และตอนนี้เทพธิดาของพวกเขาได้กลับมาอีกครั้งแล้ว

ลีอากระซิบกับเซี ยวอวี๋ "เป็ นเพียงเรื่ องบังเอิญที่ชื่อของนางละม้ายคล้ายเหมือนกันงั้นหรื อ? ข้า

คิดว่านางเป็ นวีรบุรุษของพวกเอลฟ์ มากกว่า!"

เซียวอวีก๋ ระซิบกลับ "ไฮ๊! เอลฟ์ พวกนี้โง่กว่าที่เจ้าคิดเอาไว้เยอะ พวกเขาเพียงได้ยนิ ชื่อของนาง

พวกเขาก็คิดว่านางเป็ นวีรบุรุษเสี ยแล้ว"

ลีอากล่าวต่อ "พวกออร์คก็โง่ดว้ ยงั้นหรื อ?"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าหงึกหงัก "ใช่แล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่จะฉลาดเหมือนเจ้านะ"

ลีอาขบฟันแน่นเมื่อได้ยนิ เซียวอวี๋

"เจ้าเรี ยกตัวพวกเขามาได้อย่างไร?" ลีอาหันไปมองทอร์ล แอนโทนีดาสและคนอื่นๆ

ไม่แปลกใจเหตุใดคนเหล่านี้จึงแข็งแกร่ งนักในเมื่อพวกเขาเป็ นเหล่าวีรบุรุษจากในตํานาน
วีรบุรุษที่ลีอาเคยได้อ่านเรื่ องเล่าของพวกเขาผ่านหนังสื อมานับครั้งไม่ถว้ น ใฝ่ ฝันที่จะได้พบเจอ
พวกเขา

เซียวอวีห๋ นั ไปมองลีอา "เรี ยกเริ กอะไร? เจ้าไม่เห็นหรื อว่าพวกเขามาหาข้าด้วยตนเอง เจ้าไม่

ทราบหรื อว่าข้าคือราชันย์ที่อยูเ่ หนือราชันย์? ย่อมเป็ นธรรมดาที่พวกเขาจะเลือกติดตามข้า"
อาจารย์อลั ม่าและคนอื่นๆนั้นไม่เข้าใจภาษาเอลฟ์ ดังนั้นพวกเขาจึงเพียงคิดว่าทิรันด้าเป็ นเพียง
หัวหน้าเผ่าผูห้ นึ่ง นี่จึงเป็ นเหตุผลที่เอลฟ์ ตนอื่นๆเลือกติดตามนาง

มีเพียงลีอาที่อยูข่ า้ งกายเซี ยวอวีม๋ านานทั้งยังสนิทสนมกับทิรันด้าเข้าใจถึงสิ่ งที่เกิดขึ้น

นอกจากนี้ธีโอดอร์ยงั บอกกับนางเอาไว้วา่ นางจะได้พบเจอเหล่าวีรบุรุษจากในตํานานหาก
ติดตามเซียวอวี๋

ดูเหมือนว่าการคาดคํานวณและคําพยากรณ์ของธีโอดอร์จะถูกต้อง กระนั้นนางก็ยงั รู ้สึก

ประหลาดใจ นางไม่เข้าใจว่าตัวเลวร้ายเช่นเซียวอวี๋จะสามารถเรี ยกพวกเขามาได้อย่างไร นางรู ้
ว่าเซียวอวีม๋ ีความลับที่ปกปิ ดอยูแ่ ละเขารู ้จกั วงเวทอักขระหรื ออะไรเทือกนั้นที่สามารถใช้
อัญเชิญพวกเขา

ว่ากันว่าอักขระเวทบางบทกระทัง่ ช่วยใหผูค้ นสามารถข้ามผ่านกาลเวลาได้ บางทีพวกเขาอาจจะ

ถูกอัญเชิญมาที่ดินแดนไลอ้อนและเซียวอวีก๋ โ็ ชคดีได้พบพวกเขา

"ข้าไม่เคยคาดคิดว่าก่อนเลยว่าในชีวติ นี้จะมีโอกาศได้ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กบั เหล่าวีรบุรุษ

ในตํานานอย่างท่านแอนโทนีดาส ทิรันด้าและคนอื่นๆ" ลีอากล่าวด้วยความตื่นเต้น
ทว่ากลับมีคนผูห้ นึ่งอารมณ์ไม่ดีเช่นนาง

หลินมู่เสวีย่ หันมาหาเซียวอวี๋ "ข้าไม่ทราบว่าท่านมีหญิงงามข้างกายอยูแ่ ล้วในฐานะทาส"

หลินมู่เสวีย่ นั้นเคยพบกับทิรันด้ามาก่อน ทว่าทิรันด้ามักปิ ดบังใบหน้าด้วยผ้าคลุมหน้าอยูเ่ สมอ

หลินมู่เสวีย่ มีความทะนงตนเมื่อมองดูรูปลักษ์ของตนเอง นางเชื่อว่าตนเองงดงามไม่ดอ้ ยไปกว่า
ชาวเอลฟ์ อย่างไรก็ตาม ความมัน่ ใจของพลันพังทลาย หลินมู่เสวีย่ นั้นงดงามมาก ทว่าทิรันด้าให้
อารมณ์ท้ งั งดงามและสู งส่ ง ราวกับว่านางไม่ใช่มนุษย์เดินดิน หากแต่เป็ นเทพธิดาจากสรวง
สวรรค์

อารมณ์ความรู ้สึกแบบนี้อาจชดเชยได้ดว้ ยรู ปโฉมเช่น หลินมู่เสวีย่ กระนั้นในด้านความสู งส่ ง

นางยังคงไม่อาจเทียบได้กบั ทิรันด้า

เซียวอวีห๋ ลัง่ เหงื่อเย็นเยียบ "น...นางเป็ นเพียงองค์รักษ์ของข้า....เจ้าไม่เห็นความหยิง่ ทะนงใน

ศักดิ์ศรี บนใบหน้าของนางหรื อ? เจ้าคิดว่านางจะสนใจข้าหรื อ?"

"ท่านกําลังจะบอกว่านัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่ลดตัวลงมาหาข้าหรื อ?"

"ม่ายย! ไม่ใช่! ข้ากําลังหมายความว่านางนั้นเป็ นผูน้ าํ ของพวกเอลฟ์ พวกเราเพียงแค่ร่วมมือกัน

ไม่ได้ความสัมพันธ์อะไรมากกว่านั้นเลยนะ" เซี ยวอวีร๋ ี บอธิ บาย

"เป็ นความสัมพันธ์แบบไหนหรื อ?" หลินมู่เสวีย่ ถามอีก

"อา...ม...ไม่มีอะไร" เซียวอวีไ๋ ม่ทราบจะตอบอย่างไรดี

"ท่านยอดเยีย่ มจริ งที่มีหญิงงามเป็ นทาส" หลินมู่เสวีย่ เหลือบมองลีอา

"นัน่ ...นัน่ เป็ นเพียงอุบตั ิเหตุ...ข้าก็ไม่ได้อยากให้นางมาคอยอยูข่ า้ งๆหรอก" สมองของเซียวอวี๋

รี บเร่ งประมวลคําตอบออกมาไม่หยุด

"อ่อ...อุบตั ิเหตุนี่เอง..." หลินมู่เสวีย่ เม้มปากด้วยความไม่พอใจ

"นี่...." เซียวอวีแ๋ ทบจะร้องไห้

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 187

BANK WUTTHIPHAN·19 ธันวาคม 2017

เซียวอวีไ๋ ม่มีประสบการณ์เรื่ องรักๆใคร่ ๆมาก่อน ถึงกระนั้นเขาก็เคยได้ยนิ เกี่ยวกับความหึงหวง

ที่พวกนางมีต่อชายคนรัก เขามีความสุ ขเมื่อเห็นว่าหลินมู่เสวีย่ รู ้สึกหึงหวง ตอนที่นางหึงหวงนั้น
ดูน่ารักอย่างมาก

หลินมู่เสวีย่ เป็ นหญิงสาวที่ชาญฉลาด นางทราบว่าควรไล่ตอ้ นเซียวแค่ไหนจึงควรหยุดมือ นาง

เป็ นภรรยาที่เฉลียวฉลาด
เซียวอวีพ๋ าทั้งหมดออกเดินทางอีกครั้ง เขาได้พบหมู่บา้ นของพวกเอลฟ์ อีก 5 แห่งและรวบรวม
พวกเอลฟ์ ได้อีกกว่า 4,000 ตน

พวกเอลฟ์ ส่ วนใหญ่เป็ นเพศหญิง ขณะที่เพศชายส่ วนใหญ่ตกตายในสนามรบ เซียวอวีม๋ ีความสุ ข

อย่างยิง่ ที่จะได้เป็ นผูน้ าํ ที่นาํ กลุ่มสาวงามจํานวนมากเข้าต่อสู ้

พวกเอลฟ์ ทุกตนเชื่อฟังทิรันด้าหลังจากนางได้แนะนําตัวไป พวกเขามีตาํ นานเล่าสื บต่อกันมาว่า

เหล่าวีรบุรุษในตํานานจะหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อฟังทิรันด้าอย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามพวกเอลฟ์ เหล่านี้ไม่เหมือนกับพวกออร์ค แม้วา่ พวกเขาจะเชื่อในตัวตนของทิรันด้า

ทว่าพวกเขาส่ วนใหญ่ไม่ตอ้ งการออกจากเทือกเขาอัลคาเกนแห่งนี้ พวกเขาอาศัยอยูภ่ ายใน
เทือกเขาแห่งนี้มานานเกินไปและไม่ตอ้ งการย้ายถิ่นฐานไปอยูท่ ี่อื่น แม้วา่ จะต้องใช้ชีวติ อย่าง
ยากลําบาก ทว่าพวกเขาก็มีความหยิง่ ทะนงอยูใ่ นสายเลือด พวกเขายินดีมีชีวติ ที่ตกระกําลําบาก
ดีกว่าอยูภ่ ายใต้ผอู ้ ื่น

พวกเขากระทัง่ พยายามโน้มน้าวให้ทิรันด้าอยูท่ ี่นี่กบั พวกเขา เซียวอวีไ๋ ด้บอกพวกเขาว่า นักผจญ

ภัยจํานวนมากได้หลัง่ ไหลเข้ามาที่นี่และมีหมู่บา้ นเอลฟ์ แห่งหนึ่งถูกโจมตีไปแล้ว ทว่าพวกเขาก็
ยังยืนกรานอย่างดื้อรั้น พวกเขากล่าวว่า พวกเขายินยอมตกตายอยูท่ ี่นี่เสี ยดีกว่าจะย้ายไปอยูท่ ี่อื่น

นอกจากนี้พวกเอลฟ์ ยังไม่ชอบเซียวอวี๋ แม้วา่ ทิรันด้าและทอร์ลจะเล่าว่าเซียวอวีย๋ อดเยีย่ มอย่างไร

ทว่าพวกเขาก็ยงั คลางแคลงในตัวเซียวอวี๋ พวกเอลฟ์ เกิดมาพร้อมความหยิง่ ทะนงและดื้อรั้น
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ลดทอนความโอหังลงแม้แต่นอ้ ย ถึงแม้วา่ พวกเขากําลังเผชิญกับช่วงเวลา
วิกฤติอยูก่ ต็ าม เซียวอวี๋อยากจะบ้าตาย เขาแทบจะอดทนไม่ให้ตวั เองวิง่ ไปเตะเอลฟ์ พวกนั้น
ไม่ได้
เซียวอวีเ๋ ห็นว่าใช้เวลามากไปแล้ว เขาจึงให้ทิรันด้าใช้ไม้แข็งกับพวกเอลฟ์ เขาบอกทิรันด้าให้
กล่าวกับพวกเขาว่า นางจะนําพวกเขากลับคืนสู่ ความรุ่ งโรจน์อีกครั้ง พวกเอลฟ์ ที่ไม่ยนิ ยอมเชื่อ
ฟังนางจะถือว่าขี้ขลาดและทรยศต่อเผ่าพันธุ์ตวั เอง

ทิรันด้าเปรี ยบดังเทพธิดาของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจโต้เถียงได้ ได้แต่เก็บข้าวของอย่าง

ไม่เต็มใจ

เซียวอวีไ๋ ม่มีความคิดที่จะออกตามหานครทมิฬอีกหลังกลุ่มของเขาคับคัง่ ไปด้วยเอลฟ์ และออร์

คจํานวนมาก อย่างไรก็ตาม มีเอลฟ์ บอกว่าทราบตําแหน่งที่ต้ งั ของนครทมิฬ พวกเขากล่าวว่าที่
แห่งนั้นเป็ นสถานที่ตอ้ งสาปที่เต็มไปด้วยอาถรรพ์ชวั่ ร้าย เซียวอวีไ๋ ม่คาดคิดว่าเขาจะทราบ
ตําแหน่งของนครทมิฬได้โดยบังเอิญ ในเมื่อทราบตําแหน่งที่ต้ งั แล้ว หากเขาไม่เดินทางไปก็
นับว่าน่าเสี ยดายไปแล้ว

"พวกเราลองไปที่นนั่ กัน" เซียวอวีโ๋ บกมือให้ท้ งั หมดมุ่งหน้าไปยังนครทมิฬ อย่างไรก็ตามพวก

เอลฟ์ กลับหวาดกลัว "ที่นนั่ คือนครแห่งความตาย! พวกเราจะถูกคําสาปหากเดินทางไปที่นนั่ ! ว่า
กันว่าไม่มีผใู ้ ดสามารถมีชีวติ กลับออกมาได้"

เซียวอวีต๋ อบกลับ "ยิง่ เจ้าบอกกล่าวเช่นนั้นข้ายิง่ ต้องการไปชมดูดว้ ยตาตนเอง ข้าไม่เชื่อว่าพวก

กูลหรื อผีสางตนใดจะยิง่ ใหญ่ไปกว่าข้า! ให้รู้กนั ไปเลยกว่าใครใหญ่กว่า!"

หลินมู่เสวีย่ งอมือหยิกหลังเซียวอวี๋ นางทราบว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ชอบสบถและกล่าวเหลวไหล ดังนั้น

นางจะหยิกเขาเมื่อใดก็ตามที่เขากล่าวเหลวไหลหรื อสบถสาบาน
เซียวอวีพ๋ ลันเปลี่ยนคําพูดเสี ยใหม่ "ในฐานะอัศวินชั้นสู งแล้ว ข้าไม่เกรงกลัวพวกผีดิบหรื อสิ่ งชัว่
ร้ายใดๆ! ข้าจะใช้แอชบิงเกอร์ในมือข้าทําลายความชัว่ ร้ายให้สิ้นซาก!"

หลินมู่เสวีย่ ยิม้ ออกมาอย่างมีความสุ ขเมื่อเซียวอวีเ๋ ปลี่ยนคําพูดใหม่

คนอื่นๆไม่ได้คดั ค้านใดๆเมื่อเซียวอวี๋กล่าวเช่นนั้น เหล่าศิษย์น้ นั ยังเยาว์วยั และเต็มไปด้วยความ

อยากรู ้อยากเห็น พวกเขาแน่นอนว่าย่อมต้องการไปที่นครทมิฬ นอกจากนี้พวกเขายังเคยติดตาม
เซียวอวีม๋ าแล้ว ลอร์ดผูน้ ้ ีไม่เคยทําให้พวกเขาต้องผิดหวัง พวกออร์คย่อมไม่มีความเห็นเป็ นอื่น มี
เพียงพวกเอลฟ์ ที่โต้แย้งกับความคิดเช่นนั้น

เซียวอวีค๋ ิดขึ้นในใจ หากไม่เพราะเห็นแก่ทิรันด้า เขาจะส่ งพวกเอลฟ์ ติดตามสหายของพวกเขา

ไปทีละคนแล้ว

..........................................

..........................................

ไม่มีนกั ผจญภัยคนใดสามารถย่างกรายเข้าไปในนครทมิฬได้ ทว่ามีคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปได้แล้ว

พวกเขาแน่นอนว่าย่อมต้องแข็งแกร่ อย่างที่สุด

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าต้องมีผฝู ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่หา้ อยูภ่ ายในกลุ่มที่เข้าไปในนครทมิฬ กลุ่มยอดคนเหล่านี้ยอ่ ม

ไม่เหมือนกับผูฝ้ ึ กยุทธ์หรื อผูใ้ ช้มนตราทัว่ ไปที่ชื่นชอบเปิ ดเผยตัวตน พวกเขาดํารงอยูบ่ น
จุดสู งสุ ดของเหล่าสิ่ งมีชีวิต เซียวอวีร๋ ู ้สึกหวัน่ ใจกับคนเหล่านี้ เขาทราบดีวา่ หากเขา กรอม ทิ
รันด้าและแอนโทนีดาสร่ วมมือกันก็ยงั สามารถจัดการกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่หรื อผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สี่
ได้

ทว่ามันยากที่จะคาดเดาผลลัพธ์ได้หากต้องปะทะกับจอมยุทธ์ข้ นั ที่หา้ หรื อจอมมนตราขั้นที่หา้

อย่างไรก็ตามเขายังมีไพ่ตายอยู่ ดังนั้นเขาจึงมีความกล้าที่จะเข้านครทมิฬ เขายังมีคมั ภีร์เวทที่ธี
โอดอร์ให้ไว้ เมื่อก่อนเขาคิดว่าเพียงโยนคัมภีร์ออกไปก็สามารถสังหารอีกฝ่ ายได้ราวสองสาม
คน มาตอนนี้เขาทราบแล้วว่ามันรุ นแรงเพียงใดหลังใช้มนั กับกลุ่มของแมตต์

เขาเองได้บอกเรื่ องคัมภีร์กบั อัลม่าเช่นกัน เขาลอบเลียบเคียงถามความรุ นแรงของคัมภีร์ที่สร้าง

โดยธีโอดอร์ อาจารย์อลั ม่ากล่าวว่าคัมภีร์เวทมนตรขั้นที่สี่ที่สร้างขึ้นโดยธี โอดอร์น้ นั ย่อมต้อง
แข็งแกร่ งกว่าคัมภีร์ระดับเวทระดับเดียวกันที่สร้างโดยผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สี่ กระทัง่ คัมภีร์ข้ นั ทีหา้ ก็
ยังไม่แน่จะเทียบได้กบั คัมภีร์เวทขั้นที่สี่ของธี โอดอร์

อัลม่าทราบว่าเซี ยวอวีน๋ ้ นั มีความสัมพันธ์ที่ดีกบั ธีโอดอร์ ดังนั้นเขาเชื่อว่าเซียวอวีย๋ อ่ มต้อง

ครอบครองคัมภัร์เวทของธีโอดอร์ เขากระทัง่ ร้องขอเซียวอวีเ๋ พื่อศึกษามัน

ราวกับการคัดลอกภาพวาดหรื อตัวอักษร อัลม่าสามารถยกระดับตนเองขึ้นได้โดยการวิเคราะห์

การลงอักขระเวทของธีโอดอร์

โดยปกติแล้ว อัลม่าจะต้องใช้จ่ายเงินมหาศาลเพื่อซื้ อหาคัมภีร์เช่นนี้ อย่างไรก็ตาม เขาติดหนี้

บุญคุณเซียวอวีม๋ ากอยูแ่ ล้ว ติดเพิ่มอีกสักอย่างสองอย่างจะเป็ นไรไป เซี ยวอวีไ๋ ด้มอบม้วนคัมภีร์
ให้ตามที่อลั ม่าร้องขอ เขานํากระเป๋ าคัมภีร์ออกมาเปิ ดให้อลั ม่าเลือก อัลม่าตาแทบถลนเมื่อได้
เห็นจํานวนคัมภีร์เวทที่เซี ยวอวีค๋ รอบครอง เซียวอวี๋มงั่ คัง่ ถึงเพียงนี้เลยหรื อ? จํานวนเท่านี้มนั ก็
เพียงพอที่จะซื้อเมืองทั้งเมืองได้แล้ว!
อัลม่าเลือกคัมภีร์มาสองม้วน ประกายความตื่นเต้นฉายชัดอยูใ่ นดวงตาของเขาขณะที่มองไปยัง
ม้วนคัมภีร์เวทในมือ ราวกับนักวาดรู ปมือสมัครเล่นกําลังมองดูภาพวาดที่สร้างสรรโดยจิตกรชื่อ
ก้องโลก

ขณะที่เดินทางอยูน่ ้ นั พวกเขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศอันเย็นยะเยือกและความมืดมิดที่หอ้ มล้อม

เส้นทางที่พวกเขากําลังมุ่งไป พวกเขามาถึงนครทมิฬแล้ว!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 188

BANK WUTTHIPHAN·20 ธันวาคม 2017

"ความชัว่ ร้ายกระจายอยูภ่ ายในหมอกดําพวกนี้.....ที่นี่คือนครทมิฬจริ งๆ" เซี ยวอวีป๋ ระหลาดใจ

เมื่อได้เห็นหมอกสี ดาํ ที่เบื้องหน้า สถานที่แห่งนี้คล้ายคลึงกับเมืองใต้ดินที่เซียวอวีเ๋ คยเห็นในเกม
อย่างไรก็ตาม หากว่านี่คือเมืองใต้ดินจริ งๆ เช่นนั้นเทือกเขาอัลคาเกนคงไม่ใช่ป่าทิริสฟอลหรอก
ใช่ม้ ยั ? ทําไมสภาพแวดล้อมของมันถึงเปลี่ยนไปมากแบบนี้? เป็ นผลพวงจากเหตุการณ์ที่
เกิดขึ้นในอดีตงั้นหรื อ?

เซียวอวีส๋ ั่งให้ทอร์ลคอยควบคุมพวกออร์คและเอลฟ์ อยูท่ ี่นอกอาณาเขตของเมือง พวกเขาต้องหา

สถานที่ในการตั้งค่ายพักผ่อน เขาไม่ตอ้ งการพาคนเข้าไปสํารวจนครทมิฬมากไปเพราะจะทําให้
การดูแลความปลอดภัยกระทําได้ไม่ทวั่ ถึง

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั มอบคัมภีร์เวทของธีโอดอร์บางส่ วนให้กบั ทอร์ลเผือ่ ไว้ใช้ในกรณี ที่ถูก

โจมตี เป็ นการยากที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะหากผูท้ ี่โจมตีพวกเขาเป็ นผูท้ ี่แข็งแกร่ ง เซียวอวีเ๋ ชื่อว่า
ผูท้ ี่กล้าเข้าโจมตีพวกเขาตอนนี้ตอ้ งมีระดบอย่างน้อยขั้นที่สี่หรื อห้า คนเหล่านี้จะเป็ นภัยคุกคาม
ใหญ่หลวงต่อพวกเอลฟ์ และออร์ค
อย่างไรก็ตาม เมื่อมีมว้ นคัมภีร์เวทเขาก็สามารถอุ่นใจไปได้เปาะหนึ่งเมื่อว่ากลุ่มจะต้องเผชิญกับ
จอมมนตราขั้นที่หา้

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั ทิ้งเครื่ องจู่โจม 5 เครื่ อง อสู รโคโด 5 ตัว ชาแมน 5 ตนและบาริ สต้าอีก
บางส่ วนไว้ให้

หลังจากดูแลจนเรี ยบร้อยแล้ว เซียวอวีแ๋ ละคนอื่นๆก็มุ่งหน้าเข้าสู่ นครทมิฬ

หลังจากเดินผ่านหมอกสี ดาํ อยูร่ าวครึ่ งชัว่ โมงพวกเขาก็ได้มาถึงตัวเมือง เซียวอวีท๋ ราบว่าที่นี่กค็ ือ

เมืองใต้ดินทันทีที่เห็นโดมอันคุน้ เคย กว่าครึ่ งของสถานที่แห่งนี้จมอยูใ่ ต้พ้นื ดิน กระทัง่ ทางเข้า
เองก็ยงั ถูกปิ ดกั้น

"พวกเราจะเข้าไปข้างในได้อย่างไรในเมื่อที่นี่ไม่มีประตู?" ทุกคนเริ่ มกังวล พวกศิษย์คิดว่ามัน

ยากเกินไปที่จะขุดพลิกดินออกเพื่อหาประตูทางเข้า

กรี๊ ดดดด

ิ ญาณตนหนึ่งพุ่งเข้าหาพวก
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสี ยงแหลมเล็กก็สะท้อนออกมา ขณะที่มีวญ
เขา

เซียวอวีเ๋ รี ยกดาบออกมาก่อนจะตวัดฟันไปยังวิญญาณตนนั้น
กรี๊ ดดดด กรี๊ ดดดด

แสงสี ขาวระเบิดออกมาจากร่ างของวิญญาณตนนั้นเมื่อแอชบิงเกอร์ผา่ แยกร่ างของมัน ร่ างของ

มันที่เหลือแปรเปลี่ยนเป็ นกองขี้เถ้า

"เวทธาตุแสงของแอชบิงเกอร์ช่างทรงพลังจริ งๆ มันเป็ นดาวข่มของความชัว่ ร้าย!" เซียวอวี๋

พึมพํา

กรี๊ ดดดด กรี๊ ดดดด

ิ ญาณจํานวนมากพุ่งเข้าโจมตีท้ งั กลุ่ม ศิษย์จาก

เสี ยงกรี ดร้องจากทัว่ ทุกทิศเริ่ มดังขึ้นขณะที่มีวญ
ทั้งสองสถาบันต่างตกอยูอ่ าการหวาดผวา

ตรงกันข้ามกับกองกําลังของเซียวอวี๋ พวกเขายังคงรักษาความเยือกเย็นไว้ได้ ทั้งหมดเป็ นนักรบ

ที่ถูกอัญชิญออกมา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้จกั กับความกลัว

เปรี้ ยงงงง เปรี้ ยงง

พวกนักรบออร์คพุ่งตัวออกไปขณะที่กวัดแกว่งขวานยักษ์ในมือเข้าต่อสู ้กบั พวกวิญญาณ พวก

ออร์ครู ้จกั เพียงสิ่ งเดียว นัน่ ก็คือการเหวีย่ งขวานฟาดฟัน ไม่วา่ ฝ่ ายตรงข้ามจะเป็ นมนุษย์ ภูติผี
หรื อสัตว์อสู รก็ตาม กระนั้นขวานของพวกมันกลับไม่ค่อยส่ งผลมากนัก แม้วา่ พวกวิญญาณจะ
ได้รับความเสี ยหายส่ วนหนึ่ง ทว่านัน่ ก็ยงั ไม่เพียงพอที่จะฆ่าพวกมัน การโจมตีทางกายภาพแทบ
จะไม่ส่งผลต่อพวกมัน
ไม่มีผใู ้ ดสามารถระบุได้วา่ วิญญาณเป็ นสิ่ งใด แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขามัน่ ใจ พวกมันเป็ นอันเดด
ประเภทหนึ่ง

"ใช้เวทธาตุอคั คี! เปลวเพลิงสามารถจัดการกับพวกมันได้!" เซียวอวีต๋ ะโกนออกมา

ศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์เริ่ มร่ ายเวทบอลอัคคีและเวทบทอื่นๆจัดการพวกวิญญาณ

พวกวิญญาณจะถูกระเบิดกลายเป็ นควันเมื่อปะทะเข้ากับเวทเหล่านี้ อัลม่ากําลังร่ ายเวทมนตร์ซ่ ึง

ใช้เวลามากกว่านาที ไม่ชา้ ลูกไฟจํานวนมากก็ตกลงมาจากท้องฟ้ าราวกับหยาดฝนเข้าทําลาย
พวกวิญญาณ...

ตูม้ มมมม ตูม้ มมม

แรงระเบิดกระจายออกโดยรอบ พวกวิญญาณกรี ดร้องด้วยความทุกข์ทรมาณก่อนจะสลาย

กลายเป็ นหมอกควัน

วิญญาณที่เหลือถูกพวกศิษย์ใช้เวทมนตร์เข้ากําจัด ทุกคนต่างรู ้สึกตื่นเต้นขึ้นมาหลังได้กาํ ลัง

วิญญาณไปจํานวนมาก พวกเขาสามารถเอากลับไปคุยโตโอ้อวดได้ ทว่าความสุ ขของพวกเขา
กลับอยูไ่ ด้ไม่นานนัก พวกวิญญาณเริ่ มผุดออกมาจากทุกที่และตรงเข้าจู่โจมทั้งกลุ่มอีกครั้ง

"พวกเราไม่อาจเอาแต่พ่ งึ พาผูใ้ ช้มนตราได้...." เซียวอวีร๋ ี บขบคิดหาวิธีการสังหารพวกวิญญาณ

เขาจําได้วา่ ในชีวติ ที่แล้ว เขามักจะใช้อาวุธโลหิตจัดการกับพวกวิญญาณ มันจะได้ผลรึ เปล่านะ?
"อสู รหนึ่ง! ตัดนิ้วแล้วเอาเลือดป้ ายลงบนขวานซะ!" เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่

อสู รหนึ่งทําตามโดยไม่รีลอ เขากระทําราวกับไม่มีความรู ้สึกเจ็บปวด

ฮ๊ากกกกก!

อสู รหนึ่งคํารามออกมาขณะเหวีย่ งขวานเข้าใส่ วญ ิ ญาณ แสงสี แดงระเบิดออกมาจากร่ างของ

วิญญาณตนนั้นที่กาํ ลังสั่นเทิ้ม อสู รหนึ่งเขวี่ยงขวานสับลงไปอีกครั้งทําให้วญ
ิ ญาณตนนั้นกรี ร้อง
โหยหวนก่อนจะระเบิดเป็ นควัน

"มันได้ผล!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้ออร์คทุกตนป้ ายเลือดไปที่ขวาน พวกออร์คทําตามคําสั่งโดย

ไม่มีความลังเลก่อนจะพุ่งเข้าจัดการกับพวกวิญญาณ

"พวกมันช่างอ่อนแอ...." เซียวอวีก๋ ระหยิม่ ยิม้ ย่องกับวิธีการที่เขานํามาใช้

ไม่นานเสี ยงกรี ดร้องอีกระลอกก็ดงั ขึ้น ราวกับเสี ยงผูค้ นจํานวนมากกําลังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

พร้อมกัน

"มือออ!.....มีมือโผล่ออกมาจากพื้น! มันจับข้าแล้ววว!" ศิษย์จากสถาบันอัศวินคนหนึ่งกรี ดร้อง

ออกมาขณะที่มีมือโครงกระดูกคว้ามาจับขาของเขา.....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 189

 BANK WUTTHIPHAN·20 ธันวาคม 2017

ิ ญาณนับไม่ถว้ นที่ถูกกลุ่มของเซียวอวีก๋ าํ จัดไป

มีวญ

"เจ้าจะกลัวไปทําไม? มันก็แค่โครงกระดูก...." เซียวอวีต๋ ะโกนออกมาขณะใช้ดาบแอชบิงเกอร์

ทุบกระโหลกศีรษะของโครงกระดูก โครงกระดูกส่ งเสี ยงแหลมก่อนจะระเบิดกลายเป็ นควันไป

แอชบิงเกอร์เป็ นดาวข่มของพวกอันเดดทั้งปวง อูเธอร์สมควรช่วยได้อย่างมากหากว่าเขาอยูท่ ี่นี่

ทักษะของพาลาดินได้ผลกับพวกอันเดดที่สุด อย่างไรก็ตาม อูเธอร์น้ นั มีงานที่สาํ คัญกว่าการมา
ที่นี่

คนที่เหลือเริ่ มใช้อาวุธหรื อเวทมนตร์เข้าจัดการกับพวกโครงกระดูก พวกมันไม่ได้เป็ นอมตะ

หรื อสามารถเกิดใหม่ได้ พวกมันจะตายหากทําลายส่ วนกระโหลกทิ้ง

ไม่นานพวกโครงกระดูกก็ถูกกําจัด ยังไม่ทนั ที่ทุกคนจะทันได้พกั หายใจ โครงกระดูกกลุ่มใหม่ที่

สวมชุดเกราะและถืออาวุธที่เรี ยบง่ายก็ปรากฏตัวขึ้นมาและเคลื่อนทัพมาทางพวกเขา

"นางได้รับพิษ!" อัลม่าตะโกนเมื่อเห็นหญิงสาวจากสถาบันเวทมนตร์เกาข้อเท้า ของเหลวสี เขียว

เริ่ มไหลออกมาจากฝ่ าเท้าของนาง มันจะค่อยๆไหลปกคลุมไปทัว่ ร่ างก่อนจะทําให้นางสิ้ นใจ
หลังจากนั้นนางก็จะกลายเป็ นอันเดด ลิชคิงได้ใช้วธิ ีการนี้ในการเปลี่ยนให้อาณาจักรลอร์เดเลน
และทิริสฟอลกลายเป็ นดินแดนของพวกอันเดด!
หญิงสาวกรี ดร้องครํ่าครวญเมื่อได้ยนิ คําพูดของอัลม่า นัน่ เป็ นสถานการณ์ที่น่ากลัวเสี ยยิง่ กว่า
ตาย

"อย่าได้กงั วลไป! ข้ามีวธิ ีลา้ งพิษ!" เซียวอวีห๋ ยดนํ้ายาฟื้ นฟูลงบนเท้าของนางและให้นางดื่มที่

เหลือ

"ไม่ตอ้ งกลัว นี่เป็ นนํ้ายาฟื้ นฟูในตํานาน ต่อให้เป็ นพิษจากอันเดดก็สามารถรักษาได้" เซียวอวี๋ก

ล่าวด้วยความมัน่ ใจ ซึ่งในความเป็ นจริ งแล้วเขาก็ไม่ทราบว่ามันจะได้ผลหรื อไม่ ทว่าเขาจะต้อง
ทําให้หญิงสาวนางนี้สงบลงเสี ยก่อน ถ้าทั้งหมดตกอยูใ่ นความตื่นตระหนก เช่นนั้นพวกเขาก็คง
ต้องทอดร่ างเป็ นศพอยูท่ ี่นี่ ขวัญกําลังใจคือปัจจัยสําคัญที่สุดสําหรับกองทัพ ผูบ้ ญั ชาการจะใช้
ทุกวิถีทางในการเพิ่มขวัญกําลังของไพร่ พลแม้วา่ จะต้องโกหกก็ตาม

กองทัพโครงกระดูกเคลื่อนทัพเข้าหากลุ่มของเซียวอวี๋ เซียวอวีไ๋ ม่อาจปล่อยให้ท้ งั หมดตกอยูใ่ น

ความตื่นตระหนกได้ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วผูใ้ ช้มนตราก็ยงั คงมีความสําคัญที่สุดใน
สนามรบ หากให้พวกออร์คเข้าเข่นฆ่า เช่นนั้นมันจะต้องใช้เวลาที่ยาวนาน

เหล่าศิษย์ต่างสงบใจลงหลังได้ยนิ เซียวอวี๋ พวกเขาเคยเห็นเซียวอวีใ๋ ช้มนั มาก่อน แม้จะมีศิษย์ที่

ได้รับบาดเจ็บสาหัส เซียวอวีก๋ ย็ งั สามารถใช้น้ าํ ยาฟื้ นฟูรักษาเขาได้ ยิง่ ไปกว่านั้นบาดแผลยังหาย
อย่างรวดเร็ วในเวลาไม่กี่วนั ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เตรี ยมปะทะ!" เซี ยวอวีต๋ ะโกนขึ้นเสี ยงดัง พลเดินเท้าทั้งหมดก้าวออกมายกโล่ข้ ึนตั้งอยูห่ น้า

แถวของพลธนูเอลฟ์
พวกออร์คตั้งแถวอยูด่ า้ นหน้าขณะที่ขา้ งหลังเป็ นผูใ้ ช้มนตรา พวกออร์คยกชูขวานขณะที่เครื่ องจู่
โจมยิงออกไป เครื่ องจู่โจมเป็ นอาวุธที่ดีที่สุดในการจัดการกับศัตรู ที่หนาแน่นเช่นนี้

ฟิ้ ว ฟิ้ ว ฟิ้ ว~

พวกออร์คเริ่ มระดมยิงเครื่ องจู่โจม ใบมีดห้าเสี้ ยวถูกยิงออกไป พวกเขายิงออกไปเป็ นรู ปครึ่ ง

วงกลมเพื่อกําจัดพวกโครงกระดูก พวกออร์คนั้นใช้เครื่ องจู่โจมจนคุน้ เคยแล้ว พวกมันรู ้วา่ เมื่อยิง
ทํามุมให้ดีแล้วจะส่ งผลในวงกว้างมากกว่าเดิม นี่ยงั กําจัดศัตรุ ได้มากกว่ายิงออกไปตรงๆ

พวกโครงกระดูกนั้นไม่ได้มีสติปัญญาอะไร พวกมันราวกับหุ่นเชิดที่ทาํ ได้เพียงพุ่งเข้าโจมตี

พวกมันกระทัง่ ไม่ตอบสนองใดๆขณะที่ใบมีดจันทร์เสี้ ยวพุ่งผ่านร่ างของพวกมัน ซึ่งอันที่จริ ง
แล้วพวกมันก็ไม่อาจหลบหลีกได้เนื่องเพราะใบมีดที่ถูกยิงออกมานั้นรวดเร็วเกินไป

ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ~

โครงกระดูกนับไม่ถว้ นที่ยนื อยูใ่ นเส้นทางของใบมีดจันทร์เสี้ ยวล้วนถูกตัดขาดเป็ นสองท่อน

พวกมันไม่อาจสู ้ต่อไปได้อีก

ศิษย์ท้ งั หมดใจชื้นขึ้นมาเมื่อได้เห็นการโจมตีระลอกแรกของเครื่ องจู่โจม ดูเหมือนว่าที่เซียวอวี๋บ

อกพวกเขาจะเป็ นความจริ ง พวกโครงกระดูกเหล่านี้ไม่มีอะไรให้ตอ้ งเกรงกลัว

ศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์เริ่ มร่ ายเวทอีกครั้ง พวกโครงกระดูกหากไม่ถูกทําลายด้วยใบมีดพวก

มันก็ถูกทําลายจากเวทมนตร์
ศิษย์จากสถาบันอัศวินเริ่ มชักดาบวิง่ เข้าสู ้กบั พวกโครงกระดูก ขวัญกําลังใจของพวกเขาเพิม่ พูน
ขึ้นอีกครั้งหลังกําจัดโครงกระดูกไปได้หลายตัว พวกเขาพบว่าพวกมันนั้นอ่อนแออย่างมาก
หากแต่มีจาํ นวนมากมายมหาศาล

เซียวอวีย๋ กชูมือขึ้นขณะที่มีลาํ แสงสี ขาวพุ่งไปปกคลุมเหล่าอาจารยืและศิษย์ท้ งั หมด พวกเขารู ้สึก

ได้วา่ ตนเองแข็งแกร่ งขึ้นเป็ นเท่าตัวในช่วงเวลาหนึ่ง

บางคนหันมามองเซียวอวี๋ที่กาํ ลังยิม้ อยูอ่ ย่างตกตะลึง "อันที่จริ งแล้ว ข้าเป็ นพาลาดิน! นี่คือพร

แห่งพละกําลัง.....เอาล่ะ เหล่านักรบของข้าทั้งหลาย! ฆ่ามัน! แสงสว่างจะสถิตย์อยูฝ่ ั่งเรา!"
เซียวอวีม๋ ีรัศมีดูเปล่งประกายราวกับไม่ใช่มนุษย์

ศิษย์ท้ งั หมดต่างมึนงง มันคือพรแห่งพละกําลัง?! ไม่ใช่วา่ ทักษะนี้สูญหายไปเนิ่นนานแล้ว

หรื อ? เซียวอวีเ๋ ป็ นพาลาดินขั้นใดกันจึงสามารถมอบพรให้ผคู ้ นได้มากมายถึงเพียงนี้ ?

ในช่วงเวลาหนึ่ง พาลาดินสามารถมอบพรให้ได้ หากแต่กเ็ ป็ นเพียงบทเล็ก พวกเขาสามารถมอบ

พรให้ทารกหรื อใช้แสงศักดิ์สิทธิ์รักษาเยียวยาบาดแผลง่ายๆ มีพาลาดินเพียงไม่กี่คนที่สามารถ
มอบพรให้เป็ นวงกว้างได้

เซียวอวีผ๋ นู ้ ้ ีเป็ นใครกันแน่? ผูบ้ ่มเพาะสองสายหรื อว่าพาลาดิน?

พวกเขาไม่มีเวลาให้คิดใคร่ ครวญมากนักขณะที่กองทัพโครงกระดูกยังบุกเข้ามา พรแห่ง

พละกําลังได้เพิ่มความแข็งแกร่ งให้กบั พวกเขา ทั้งหมดใช้ฝีมือที่ฝึกปรื อมาเข้าจัดการกับพวก
โครงกระดูก
มีอาจารย์หลายคนจากสถาบันอัศวินที่อยูใ่ นขั้นที่สี่ ความแข้งแกร่ งของพวกเขาก็เพิม่ ขึ้นจากพร
เช่นกัน การต่อสู ้ของพวกเขาดุดนั มากยิง่ ขึ้น

พวกเขาสามารถต้านทานพวกโครงกระดูกได้ดว้ ยจํานวนคนที่นอ้ ยกว่า

พวกออร์คนั้นโดดเด่นอย่างมากในการรบครั้งนี้ ความแข็งแกร่ งของพวกโครงกระดูกนั้นตํ่า

ดังนั้นพวกมันจึงไม่อาจทําอย่างํารกับพวกออร์คได้

ยิง่ ไปกว่านั้นขวานยักษ์ของพวกออร์คยังโดดเด่นในสงครามขนาดใหญ่น้ ี มันเหมาะสําหรับ

ต่อกรกับศัตรู เป็ นกลุ่มอย่างมาก

ทว่าในขณะนั้นเอง เสี ยงร้องโหยหวนก็ดงั กึกก้องออกมา โครงกระดูกที่ร่างสู งมากได้โผล่

ออกมาจากกึ่งกลางกองทัพโครงกระดูก

เซียวอวีส๋ บถออกมาทันทีที่เห็น "บัดซบ! พวกโครงกระดูกยักษ์!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 190

BANK WUTTHIPHAN·21 ธันวาคม 2017

โครงกระดูกยักษ์! อันเดดพวกนี้แข็งแกร่ งเพราะกลืนกินโครงกระดูกไปจํานวนมากหลังจากตาย

จากนั้นมันก็แข็งแกร่ งขึ้น กล่าวโดยสรุ ป พวกมันก็คือโครงกระดูกที่รวมกระดูกจนแข็งแกร่ ง
ความแข็งแกร่ งของโครงกระดูกยักษ์แตกต่างอย่างสิ้ นเชิงจากโครงกระดูกทัว่ ไป โครงกระดูก
ยักษ์บางตัวอาจจะแข็งแกร่ งเทียบเท่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สามหรื อสี่ นอกจากนี้พวกมันยังไม่รู้จกั ความ
เจ็บปวด

"มารดามันเถอะ! ผูใ้ ช้มนตรามุ่งเน้นจัดการกับพวกโครงกระดูกยักษ์! ยิงไปที่พวกมัน! พลปื น

ทั้งหมดเล็งไปที่พวกโครงกระดูกยักษ์ พลเดินเท้าระมัดระวังพวกมันให้ดี!" เซี ยวอวีต๋ ะโกนสั่ง
การเสี ยงดัง

เหล่าพลเดินเท้านั้นมีประโยชน์อย่างมากในการผจญภัยครั้งนี้ สิ่ งที่โดดเด่นที่สุดของพวกเขาคือ

การป้ องกัน แม้วา่ พวกเขาจะอยูเ่ พียงระดับ 10 และเทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง กระนั้นผูฝ้ ึ ก
ยุทธ์ข้ นั ที่สามก็ยงั ต้องลําบากหากจะสังหารพวกเขา

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสี ยงคํารามก็ดงั กึกก้อง คาร์นพุ่งเข้าหาโครงกระดูกยักษ์ขณะกวัดแกว่ง

ขวานยักษ์ในมือ คาร์นนั้นดุดนั ที่สุดในสมรภูมิ เขาไม่รู้สึกเกรงกลัวโครงกระดูกยักษ์เพราะเขา
สวมใส่ ชุดเกราะเซ็ตที-หนึ่งอยู่ เขาใช้ทกั ษะกระทืบปฐพี คลื่นปฐพี เหวีย่ งกวาดและพุ่งทะลวง
จนทําให้โครงกระดูกยักษ์กลายเป็ นเพียงเศษฝุ่ น คาร์นไม่ค่อยพอใจกับระดับที่ต่าํ ของตนนัก เขา
จะพุ่งไปที่แนวหน้าของสนามรบในทุกๆครั้ง หลายครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บ แต่เพราะมีน้ าํ ยา
ฟื้ นฟูและด้วยร่ างกายที่แข็งแกร่ งของเขา มันจึงใช้เวลาเพียงไม่กี่วนั ก่อนที่เขาจะกลับมาสมบูรณ์
พร้อมอีกครั้ง เซียวอวีไ๋ ด้เพิ่มแต้มทักษะเชี่ยวชาญอาวุธให้คาร์น ดังนั้นคาร์นจึงต่อสู ้ได้ดียงิ่ ขึ้น

ตูมมมม

คาร์นเหวีย่ งขวานสับลงมา ด้วยความรุ นแรงของมันทําให้ผา่ แยกร่ างของโครงกระดูกยักษ์เป็ น

สองส่ วน มันไม่อาจต้านทานการโจมตีจากคาร์นได้
กี้~

โครงกระดูกยักษ์กรี ดร้องอย่างทุกข์ทรมาณก่อนที่คาร์นจะสับขวานลงไปอีกครั้ง โครงกระดูก

ส่ วนต่างๆพลันแตกหักเป็ นชิ้นเล็กชิ้นน้อย คาร์นนั้นกล้าหาญไม่เกรงกลัวผูใ้ ด เขากระทัง่
แข็งแกร่ งกว่ากรอมในการต่อสู ้ซ่ ึงหน้า เผ่าทัวเรนนั้นเกิดมาเพื่อเป็ นวิง่ ตะลุยเข้าสู่ สนามรบ

จํานวนของพวกโครงกระดูกทัว่ ไปลดลงอย่างมาก แต่กลับมีพวกโครงกระดูกยักษ์มากกว่าร้อย

ตัวโผล่ออกมาจากพื้นดินแทน พวกมันมุ่งหน้าเข้าโจมตีไม่หยุด

โครงกระดูกยักษ์พวกนี้แข็งแกร่ งไม่เบา พวกออร์คที่แข็งแกร่ งเทียบเท่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองไม่

อาจต่อสู ้กบั มันตัวต่อตัว กระนั้น เสี ยงกลองของผูบ้ งั คับผูอ้ สู รโคโด เวทกระหายเลือดของเหล่า
ชาแมนและทักษะกู่ร้องของคาร์นจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ งให้กบั พวกมัน พวกมันจะเข้าต้าน
รับการโจมตีจากโครงกระดูกยักษ์ ในขณะที่พวกผูใ้ ช้มนตรา พลธนูและพลปื นจะยิงสังหารพวก
มัน

อัลม่าแสดงความสามารถอันน่าทึ่งออกมา บอลเพลิงของเขาสามารถสังหารโครงกระดูกยักษ์ได้
ในทันที

เซียวอวีไ๋ ด้มอบนํ้ายามานาให้กบั อัลม่าและผูใ้ ช้มนตราคนอื่นๆเอาไว้แล้ว เซียวอวีบ๋ อกพวกเขา

ให้ใช้มนั ได้โดยไม่ตอ้ งลังเล

แอนโทนีดาสเองก็น่าทึ่งเช่นเดียวกัน เขาเรี ยกจิตวิญญาณธาตุน้ าํ ออกมา 3 ตัว พวกมันยืนเรี ยง

แถวกระหนํ่ายิงนํ้าแข็งราวกับปื นกล แท่งนํ้าแข็งเหล่านี้สร้างความเสี ยหายต่อพวกโครงกระดูก
อย่างมาก ความเร็วในการโจมตีและเคลื่อนไหวของพวกมันลดลงเมื่อถูกแท่งนํ้าแข็งเหล่านี้ยงิ
เข้าใส่ แอนโทนีดาสใช้ทกั ษะอาณาเขตเหมันตร์ตลอดเวลาเพื่อตรึ งทัพโครงกระดูกกลุ่มใหญ่
เอาไว้ หอกนํ้าแข็งของเขาเป็ นการโจมตีเป้ าหมายเดี่ยวที่ทรงพลังอย่างมาก แต่ตอนนี้ระดับของ
มันยังตํ่าอยู่ ดังนั้นจึงไม่มีส่วนช่วยมากนัก อย่างไรก็ตาม มันจะสามารถสังหารโครงกระดูกยักษ์
ได้หากมีระดับมากกว่านี้

ศรเวทย์ของทิรันด้าเองก็ยอดเยีย่ ม แม้วา่ มันจะไม่สามารถฆ่าโครงกระดูกยักษ์ได้ในทันที แต่ก็

ทําให้พวกมันอ่อนแอลงอย่างมาก พลธนูจะยิงซํ้าและสังหารพวกมันลง พลังป้ องกันของโครง
กระดูกยักษ์มีมากเกินกว่าที่พลธนูเอลฟ์ จะฆ่าพวกมันได้ อย่างไรก็ตาม กระสุ นของพวกพลปื น
สามารถเจาะทะลวงพวกมัน ความรุ นแรงของกระสุ นปื นมีมากกว่าลูกธนูมาก โครงกระดูกยักษ์
จะถูกสังหารหากถูกยิงด้วยพลปื นสิ บคนหรื อมากกว่าโจมตีในเวลาเดียวกัน

พวกพลเดินเท้าสามารถรับมือกับโครงกระดูกได้อย่างน้อยสองตัวในเวลาเดียวกัน พวกเขา
สามารถใช้โล่ได้อย่างชํ่าชอง แม้วา่ พวกโครงกระดูกจะฟาดฟันลงบนโล่ของพวกเขาเพียงใด มัน
ก็ไม่อาจคุกคามพวกเขาได้ พวกโครงกระดูกไม่อาจฝ่ าแนวกําแพงโล่เข้ามาได้ เซียวอวีไ๋ ด้
มอบบัฟพรแห่งพละกําลังให้กบั พวกเขา เกราะพวกเขาแข็งแกร่ งกว่าที่พวกออร์คสวมใส่ มาก น่า
เสี ยดายที่พลังโจมตีของพวกเขาน้อยกว่าพวกออร์คถึงสองเท่า

"อสู รโคโดต้านทานพวกมันเอาไว้! เหยียบพวกมันให้จมดินไปเลย!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาเมื่อ

เห็นว่าพวกโครงกระดูกยักษ์กาํ ลังมุ่งหน้าเข้าหาพวกมัน อสู รโคโดมีประสิ ทธิภาพมาก
นอกเหนือจากพลเดินเท้าและออร์ค พวกมันไม่มีพลังโจมตีที่รุนแรง หากแต่มีผวิ หนังที่หนา
ทนทาน กระทัง่ แรดยักษ์ยงั ไม่อาจทําอย่างไรกับพวกมันได้ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงโครงกระดูกยักษ์
พวกนี้

ปึ ง ปึ ง ปึ ง
พวกอสู รโคโดวิง่ เข้าเหยียบยํา่ พวกโครงกระดูก พวกโครงกระดูกเริ่ มถูกดึงดูดความสนใจจาก
ร่ างกายอันใหญ่โตของพวกมัน พวกโครงกระดูกโจมตีเข้าใส่ ไม่หยุดหย่อน กระนั้นพวกอสู รโค
โดก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

เซียวอวีส๋ ามารถต้านทานพวกโครงกระดูกเอาไว้ได้กเ็ นื่องเพราะมีน้ าํ ยาฟื้ นฟูและเหล่านักรบ

อัญเชิญ เขาเชื่อว่าหากเปลี่ยนเป็ นนักผจญภัยกลุ่มอื่นแล้วล่ะก็ พวกเขาสมควรพ่ายแพ้ไปเนิ่น
นานแล้ว

"เวรเอ้ย!" เซียวอวีเ๋ ห็นว่ามีพวกโครงกระดูกยักษ์หลายตัวหลุดรอดมาได้ ขณะที่ศิษย์จากสถาบัน

อัศวินเริ่ มบาดเจ็บกันมากขึ้น พวกออร์คบางส่ วนเองก็เริ่ มได้รับแผลฉกรรจ์ เซียวอวีต๋ อ้ งการที่จะ
รักษากําลังคนไว้ให้ได้มากที่สุด เขาไม่ตอ้ งการเห็นคนทางฝั่งเขาตกตายหากเขาสามารถช่วยได้

เซียวอวีล๋ ว้ งเอาม้วนคัมภีร์ของธีโอดอร์ออกมา เขาเห็นว่าการโจมตีจากพวกโครงกระดูกยักษ์ยงิ่

มายิง่ รุ นแรงขึ้น เขาหยิบคัมภีร์เวทสายอัคคีที่เรี ยกว่า พายุเพลิง ออกมา เขามองไปที่พวกโครง
กระดูกยักษ์ก่อนจะขว้างคัมภีร์เวทเข้าไปกลางกลุ่มพวกมัน

บึมมมมมมมมมมมมม

เสี ยงระเบิดดังกึกก้องสั่นสะเทือน เปลวเพลิงขนาดใหญ่ก่อรู ปเป็ นพายุเพลิงขึ้นมา มันกวาดเอา

พวกโครงกระดูกยักษ์เข้าไปจนกลายเป็ นฝุ่ น จากนั้นตัวพายุกเ็ ริ่ มหมุนเคลื่อนที่ พายุเพลิงเริ่ ม
ดูดกลืนพวกโครงกระดูกและโครงกระดูกยักษ์เข้าไป พวกมันถูกแปรเปลี่ยนกลายเป็ นเถ้าธุรี
ทันทีที่ถูกดูดกลืนเข้าไป ทุกคนต่างตกตะลึง ไม่มีผใู ้ ดเคยเห็นเวทมนตร์ที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน
มันเป็ นคัมภีร์เวทขั้นที่สี่ แต่มนั ถูกสร้างขึ้นโดยธีโอดอร์ ดังนั้นความรุ นแรงของมันจึงเหนือกว่า
ขั้นเดียวกันมาก
จะเกิดอะไรขึ้นหากใช้คมั ภีร์น้ ีในสนามรบ ไม่แปลกใจว่าทําไมผูค้ นถึงเกรงกลัวธีโอดอร์กนั นัก
สิ่ งที่ทุกคนได้เห็นนี้เป็ นเพียงเวทจากคัมภีร์ ลองจินตนาการดูสิ หากว่าธีโอดอร์มาใช้มนั ด้วย
ตนเองเล่า?

เซียวอวีเ๋ คยได้ยนิ ว่ามีเวทมนตร์บทที่สามารถทําลายเมืองทั้งเมืองได้อยู่ เขาไม่เชื่อและคิดว่ามัน

เป็ นเพียงเรื่ องเกินจริ ง มาตอนนี้เขาเชื่อแล้ว

คัมภีร์เวทกวาดล้างพวกโครงกระดูกส่ วนใหญ่ไป ทั้งหมดพุ่งเข้าโจมตีพวกโครงกระดูกที่ยงั

หลงเหลือทันที

ดาบแอชบิงเกอร์ของเซี ยวอวี๋ 'เปล่งประกาย' อย่างมากในการต่อสู ้น้ ี แม้วา่ มันจะไม่สามารถ

สังหารพวกโครงกระดูกยักษ์ได้เช่นเดียวกับวิญญาณ แต่มนั ก็ยงั สร้างความเสี ยหายอย่างมาก จะ
มีควันระเบิดออกมาเมื่อเซียวอวีต๋ วัด ฟันและแทงลงบนร่ างของโครงกระดูกยักษ์ เขาต้องโจมตี
ราวเจ็ดถึงแปดครั้งจึงจะสามารถสังหารมันลง

"ช่างคุม้ ค่ากับเงินที่จ่ายไป" เซียวอวีพ๋ ึมพํา เขาใช้วนิ ด์วอร์ค เทเลพอต ก้าวกระโดด พุ่งทะยาน

เข้าไปกําจัดพวกมันกลางวงล้อม

เขาไม่จาํ เป็ นต้องเก็บงําฝี มืออีกต่อไป เขาทราบว่าอย่างไรผูค้ นก็ตอ้ งทราบฝี มือของเขา ดังนั้นจึง

ไม่สาํ คัญที่จะเก็บงําอีกต่อไป

พวกโครงกระดูกทั้งหมดถูกกําจัดจนหมด ไม่มีพวกโครงกระดูกปรากฏออกมาอีก ดังนั้น

เซียวอวีจ๋ ึงเริ่ มดูแลรักษาคนเจ็บ
ศิษย์หลายคนของสถาบันอัศวินสู ้รบจนลืมเลือนสิ่ งรอบตัว กว่าพวกเขาจะรู ้ตวั ก็ได้รับบาดเจ็บ
อยูใ่ นวงล้อมพวกโครงกระดูกแล้ว คนเหล่านี้ยงั ติดพิษ

เซียวอวีเ๋ ห็นว่าบาดแผลเหล่านี้ร้ายแรงเกินไป เขารู ้ว่านํ้ายาฟื้ นฟูไม่อาจรักษาบาดแผลภายนอก

หรื อภายในได้อย่างหมดจด เขาจึงใช้ทกั ษะแสงศักดิ์สิทธิ์เยียวยาผูบ้ าดเจ็บ เขาได้เพิ่มแต้มทักษะ
ของมันเผือ่ เอาไว้ในกรณี เช่นนี้ แม้วา่ ทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์จะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่มนั ก็ยงั
เพียงพอที่จะรักษาพวกศิษย์ที่บาดเจ็บ อาการของพวกเขาดีข้ ึนหลังจากได้รับนํ้ายาฟื้ นฟูหลัง
จากนั้น

พวกศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์ยงิ่ ตกตะลึงมากขึ้นเมื่อเห็นเซียวอวีใ๋ ช้ทกั ษะแสงศักดิ์สิทธิ์ เขา

เป็ นใครกันแน่?

ลําแสงสี ทองอาบไล้และเยียวยาบาดแผล ด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า พวกเขา

ทราบว่า "พาลาดิน" สามารถทําสิ่ งที่คล้ายๆแบบนี้ได้ แต่มีเพียงพาลาดินในยุคโบราณเท่านั้นที่มี
ทักษะทรงพลังเช่นนี้ กระนั้นทักษะเหล่านั้นได้สูญหายไปมากกว่าหนึ่งหมื่นปี แล้ว

โชคดีที่ไม่มีคนเสี ยชีวติ เขาเชื่อว่าศิษย์เหล่านี้จะสามารถหายเต็มที่ได้ภายในหนึ่งเดือนหากใช้

นํ้ายาฟื้ นฟูอย่างต่อเนื่อง

ศิษย์จากทั้งสองสถาบันต่างรู ้สึกขอบคุณและเข้าใจถึงประโยชน์ของการอยูฝ่ ่ ายเดียวกับเซียวอวี๋

ในตอนแรก มีสหายของพวกเขาตกตายภายในเทือกเขาอัลคาเกน มาตอนนี้พวกเขาสามารถรอด
ชีวติ ได้ตราบใดที่ยงั หายใจ
อัลม่านัง่ พักผ่อนอยูด่ า้ นข้าง เมื่อเขามองเห็นไอเวทที่เท้า เขาพลันตื่นตัวขึ้นมา "นี่เป็ นไอเวท
ของเนโครแมนเซอร์!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 191

BANK WUTTHIPHAN·21 ธันวาคม 2017

เหล่าศิษย์จากสถาบันเวทมนตร์มีบทบาทสําคัญในการรบครั้งนี้ แม้วา่ ทางสถาบันจะพาพวกเขา

ออกมาเพื่อเรี ยนรู ้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในโลกกว้าง กระนั้นพวกเชาก็ยงั เป็ นผูใ้ ช้มนตรา
ขั้นที่สอง พลังโจมตีของผูใ้ ช้มนตรานั้นมากกว่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง นี่เป็ นเหตุผลที่เซียวอวีน๋ าํ ตัว
พวกเขามายังนครทมิฬด้วย พวกเขาจะมีบทบาทอย่างมากในสถานการณ์ที่พวกพลธนูเอลฟ์ และ
ออร์คไม่อาจทําอย่างไรได้ ยากอย่างยิง่ ที่จะสังหารพวกอันเดดหรื อพวกโครงกระดูกยักษ์หากไม่
มีผใู ้ ช้มนตรา

อัลม่าบอกว่าแก่นเวทที่พ้ืนดินเป็ นละอองเวทของเนโครแมนเซอร์ ทุกคนต่างตกตะลึง เซี ยวอวี๋

เป็ นคนแรกที่เอ่ยปากถาม "แก่นเวทของเนโครแมนเซอร์? มันคืออะไร?"

อัลม่ากล่าวตอบ "ว่ากันว่าแก่นเวทของเนโครแมนเซอร์จะปรากฏขึ้นในสถานที่ที่มีอนั เดด

จํานวนมาก แก่นเวทพวกนี้จะถูกทิ้งไว้หลังจากพวกมันตาย มันเป็ นสิ่ งที่มีค่ามากสําหรับนักเล่น
แร่ แปรธาตุ แต่พวกมันก็หายากมากเช่นกัน"

"ว้าว นี่มนั โครตเจ๋ ง....ครั้งนี้พวกเราทําสิ่ งที่ยงิ่ ใหญ่แล้วสิ นะ!" เซียวอวีก๋ ล่าวออกมา

หลินมู่เสวีย่ หยิกหลังเขาทันที
เซียวอวีร๋ ี บเปลี่ยนวิธีพดู "พวกเราโชคดีอย่างยิง่ ที่ได้รับไอเทมลํ้าค่าเช่นนี้ ท่านอาจารย์อลั ม่า
ท่านช่วยสอนวิธีใช้งานแก่นเวทพวกนี้ได้หรื อไม่?"

อัลม่าสู ดหายใจเข้าลึกขณะมองแก่วคริ สตัลขนาดเล็กที่เปล่งประกาย "พวกมันสามารถใช้สร้าง

ศรเวทระเบิดได้..."

"ศรระเบิด?" เซียวอวีโ๋ พล่งออกมา

เขาเข้าใจถึงแนวคิดของศรระเบิดอย่างแจ่มแจ้ง อานุภาพของมันเทียบได้กบั มิสไซส์ขนาดเล็ก

ศรเวทระเบิดดอกใหญ่สามารถยิงจากบาริ สต้าและทําลายประตูเมืองที่ห่างออกไป 2,000
เมตรได้

นับได้วา่ เป็ นอาวุธที่น่าใช้ แม้วา่ เซียวอวีจ๋ ะไม่สามารถผลิตศรระเบิดดอกใหญ่ได้ แต่เขาก็ยงั

สามารถสร้างศรระเบิดดอกเล็กจํานวนมากได้

จะเกิดอะไรขึ้นหากเขาให้ทิรันด้าใช้พวกมัน?

"ยังยืนเฉยอยูท่ าํ อะไร? ลงมือสิ !" เซียวอวี๋หนั ไปสั่งการพวกออร์คผูเ้ ชี่ยวชาญด้านการเก็บกวาด

สนามรบ พวกมันเริ่ มเก็บแก่นเวทขึ้นมาบรรจุลงขวดเปล่าก่อนที่จะเก็บเข้าแหวนมิติ

"ท่านอาจารย์อลั ม่า ท่านก็ทราบว่าดินแดนของข้าค่อนข้างอ่อนแอยิง่ ข้าต้องการอาวุธที่ทรงพลัง

เพื่อป้ องกันตัว....ดังนั้นแก่นเวทพวกนี้ขา้ จะขอเก็บไว้ แต่ขา้ จะจ่ายชดเชยให้" เซียวอวีก๋ ล่าวออก
มา
เขาจะปล่อยให้สมบัติเหล่านี้ตกไปอยูใ่ นมือผูอ้ ื่นได้อย่างไร?

อัลม่ายิม้ "โอ้...แม้วา่ ท่านจะมีแก่นเวท แต่ท่านยังไม่มีนกั แปรธาตุที่แข็งแกร่ งกลัน่ พวกมันให้กบั

ท่าน"

เซียวอวีต๋ กตะลึง เขาไม่ทราบว่าต้องใช้นกั แปรธาตุมากลัน่ พวกมันด้วย เขามาจากโลกยุคใหม่

ดังนั้นเขาจึงทราบว่า ต่อให้เขามีวตั ถุดิบเพียงพอจะสร้างระเบิดไฮโดรเจนหรื อระเบิดอะตอม เขา
ก็ไม่สามารถสร้างพวกมันได้หากไม่มีนกั วิทยาศาสตร์ ซึ่งก็คือนักแปรธาตุในโลกใบนี้

"ไม่ตอ้ งกังวล แม้วา่ ข้าจะไม่เชี่ยวชาญในเรื่ องเล่นแร่ แปรธาตุ แต่ขา้ ก็ยงั สามารถแนะนําสหายให้

ท่านได้ นี่ถือเป็ นการตอบแทนที่ท่านได้ทาํ ให้ขาหลายอย่างๆ เขาเป็ นนักแปรธาตุที่ยอดเยีย่ ม แต่
ข้าไม่อาจรับรองได้วา่ เขาจะช่วยท่าน นี่ข้ ึนอยูก่ บั ท่านแล้ว" อัลม่ากล่าวด้วยรอยยิม้

เซียวอวีร๋ ู ้สึกตื่นเต้น เขาวางแผนจะใช้สิ่งของทุกอย่างเพื่อชักจูงคนเหล่านี้มาเข้าร่ วมกับ

ดินแดนไลอ้อน

ในเวลาเดียวกัน พวกออร์คก็เก็บกวาดพื้นที่เสร็จสิ้ น พวกมันไม่เหลือแก่นเวทไว้แม้แต่ชิ้นเดียว

"แก่นเวทพวกนี้สมควรดรอปจากพวกอันเดดที่เราฆ่าไป แม้วา่ จะอันตรายอยูบ่ า้ ง แต่นนั่ ก็

หมายความว่าพวกเราสามารถได้รับพวกมันมากขึ้น....ยิง่ เข้าไปลึกยิง่ มีอนั เดดมากขึ้น ดังนั้นพวก
เราไม่อาจถอยกลับ เอาล่ะ ออกเดินทางกันต่อ!" เซี ยวอวีก๋ ล่าวออกมา ศิษย์จากทั้งสองสถาบัน
ต่างปรารถนาที่จะเดินทางต่อ
เซียวอวีม๋ ีความสามารถและความแข็งแกร่ งเพียงพอที่จะปกป้ องพวกเขา นอกจากนี้พวกเขายัง
ทราบว่าเซี ยวอวีจ๋ ะไม่ทอดทิ้งพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงรู ้สึกปลอดภัย พวกเขาผ่านประสบการณ์
การต่อสู ้มามาก กระนั้นก็ยงั ไม่มีใครเสี ยชีวติ ยิง่ ไปกว่านั้น ผูค้ นในโลกใบนี้ยดึ กับเกียรติยศ
มากกว่าชีวติ

พวกเขาสังหารสัตว์อสู รขั้นที่สี่แฃะกระทัง่ บุกเข้าไปในรังของราชสี ห์หางแมงป่ อง พวกเขาได้

ต่อสู ้กบั อันเดดนับไม่ถว้ น พวกเขาสามารถนําสิ่ งเหล่านี้กลับไปคุยโตโอ้อวดกับคนที่บา้ นได้เมื่อ
กลับไป

"พวกเราจะสามารถเข้าไปด้านในได้อย่างไรในเมื่อประตูถูกฝังอยูใ่ ต้ดิน?" หลินมู่เสวีย่ ถาม

อย่างสงสัย

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "แม้วา่ ประตูน้ ีจะเข้าไม่ได้ แต่ขา้ รู ้เส้นทางที่จะพาพวกเราเข้าไป!"

คนอื่นๆที่ได้ฟังต่างไม่เข้าใจว่าเหตุใดเซียวอวีจ๋ ึงมัน่ ใจนัก

"เมื่อข้ามีแผนที่ของนครทมิฬที่อธิ บายทางเข้า ข้ารู ้วา่ มีเส้นทางทางอากาศที่เชื่อมต่อนครทมิฬ

กับภายนอกอยู"่

"เส้นทางทางอากาศ?" พวกเขางุนงง ทั้งหมดไม่เข้าใจคํานี้

เซียวอวีก๋ ล่าวอธิบาย "ในยุคโบราณ พวกนักผจญภัยไม่ได้ใช้การเดินเท้า แต่พวกเขาใช้กริ ฟฟิ น
อินทรี เขาแหลม ค้างคาวและสัตว์อสู รบินได้ต่างๆ นครทมิฬมีเส้นทางที่สัตว์อสุ รเหล่านี้สามารถ
ใช้เข้าออก"

ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้ยนิ คําตอบของเซียวอวี๋ พวกเขาเริ่ มจินตนาการถึงยุคโบราณในตํานานที่

ผูค้ นอาศัยสัตว์พาหนะบินได้ในการเดินทาง ปัจจุบนั มีสถานที่เพียงไม่กี่แห่งที่สามารถฝึ กสัตว์
อสู รบิน กระนั้นจํานวนของมันก็สามารถนับได้ดว้ ยมือข้างเดียว

เซียวอวีค๋ ุน้ เคยกับทางเข้านี้เพราะเกม! เขาเคยเล่นเกมและขี่คา้ งคาวเข้าไป เขาเดินทางไปที่เมือง

ใต้ดิน(พื้นที่แห่งหนึ่งใต้ลอร์เดเลน)กับสมาชิกกิลด์ของเขา

พวกเขาได้เผชิญหน้ากับพวกอันเดดไปตลอดทาง สกําจัดวิญญาณ โครงกระดูก โครงกระดูก

ยักษ์ กระนั้นจํานวนพวกมันก็ไม่ได้ลดลงเลย พวกออร์ควิง่ รวบรวมแก่นเวทที่พวกมันดรอป
ออกมาจนยุง่ วุน่ วาย

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงทางเข้านั้น มันเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่เซียวอวีร๋ ู ้จกั มัน เขามองไปที่หลุม

ที่ยบุ ตัวนั้น......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 192

BANK WUTTHIPHAN·23 ธันวาคม 2017

"เส้นทางนี้ล่ะ" เซี ยวอวีม๋ องดูเส้นทางอย่างตื่นเต้น เขารู ้สึกพูดไม่ออกกับเส้นทางที่เขามักใช้มนั

"น่าสงสัยว่าซิลวานาส วินด์รันเนอร์ จะยังอยูท่ ี่นี่หรื อเปล่า....คงจะดีไม่นอ้ ยหากได้พดู คุยอย่าง
ใกล้ชิด.....แต่มนั จะเป็ นแบบนั้นได้อย่างไรในเมื่อผ่านมาตั้งหมื่นปี แล้ว โลกทั้งใบได้เปลี่ยนไป
นับประสาอะไรกับนาง"

คาร์นมีร่างกายแข็งแกร่ งที่สุดในบรรดาฮีโร่ ท้ งั หมดของเขา ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงให้เขานําทางอยู่

ด้านหน้า

นอกจากนี้คาร์นยังเกือบจะถึงระดับ 20 แล้วและต้องการประสบการณ์อีกไม่มากเพื่อเพิ่มระดับ

ทางเดินแห่งนี้มีความกว้างพอที่จะให้อสู รโคโดเดินผ่าน

คาร์นเดินนําอยูท่ างด้านหน้า ตามมาด้วยเซียวอวีแ๋ ละคนอื่นๆ ระหว่างทางพวกเขาก็ต่อสู ้กบั พวก

โครงกระดูกที่พบ ตลอดทางคาร์นได้กวัดแกว่งขวานไม่ได้หยุดหย่อน บางครั้งพวกเขาก็พบกับ
หินถล่นลงมาปิ ดทาง ทว่าคาร์นก็ใช้เรี่ ยวแรงมหาศาลตะลุยเบิกทาง อย่างไรก็ตาม เซียวอวีแ๋ ละ
กรอมก็ถึงเวลาต้องทํางานเมื่อมาถึงสุ ดทาง ทั้งสองมีทกั ษะวินด์วอร์คซึ่งง่ายต่อการสํารวจ
สถานที่

เซียวอวีแ๋ ละกรอมได้เดินตรวจสอบและพบว่านครทมิฬนั้นเต็มไปด้วยพวกอันเดดเดินเพ่นพ่าน
ส่ วนใหญ่แล้วเป็ นอันเดดทัว่ ไป แต่กม็ ีพวกกูล โครงกระดูกยักษ์อยูด่ ว้ ย ในหมู่พวกมันกระทัง่ มี
อสู รแห่งความชิงชัง ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยพวกอันเดด

"พวกเรากําลังอยูท่ ี่เมืองใต้ดินจริ งๆ.......แต่ดูเหมือนพวกมันเดินวนเวียนอยูท่ ี่นี่อย่างมี

จุดมุ่งหมาย....พวกมันถูกทิ้งอยูท่ ี่นี่"
เซียวอวีก๋ ลับไปตามคนอื่นๆเพื่อร่ วมกวาดล้างพวกอันเดด จากทางเข้าแห่งนี้ถึงพื้นดินนั้นสู ง
พอสมควร พวกผูใ้ ช้มนตราต่างไม่กล้ากระโดดลงไป กระนั้นพวกเขาก็มีเชือกเตรี ยมเอาไว้ใช้ใน
สถานการณ์เช่นนี้อยูแ่ ล้ว พวกออร์คและพลเดินเท้าได้ลงไปก่อน

กี๊~~~

พวกอันเดดกรี ดร้องเสี ยงดังเมื่อเห็นพวกออร์คไต่เชือกลงมา พวกมันวิง่ เข้าโจมตีทนั ที คาร์น

คํารามก่อนพุ่งเข้ารับมือพวกมันเป็ นคนแรก ไม่นานพวกออร์คทั้ง 50 พลเดินเท้า 10 นายก็ลง
มาตรึ งพื้นที่ จากนั้นจึงตามมาด้วยพวกชาแมนและอสู รโคโด กระนั้นพวกพลธนูเอลฟ์ และผูใ้ ช้
มนตรายังคงอยูด่ า้ นบน

พวกอสู รแห่งความชิงชังนับว่าจัดการยากที่สุดในหมู่อนั เดดเหล่านี้ เซียวอวี๋มอบพวกมันให้

คาร์นจัดการ พวกอสู รแห่งความชิงชังนั้นแข็งแกร่ งเทียบเท่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สาม พวกมันบางตัว
แข็งแกร่ งเท่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ โชคดีที่พวกมันมีกนั ไม่มาก มิเช่นนั้นเซียวอวีค๋ งต้องปวดหัวมาก
แล้ว

เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คออกรวบรวมแก่นเวทที่ตกลงมาหลังการต่อสู ้จบลง ในเวลานั้นพวกพล

ธนูและผูใ้ ช้มนตราก็ไต่เชือกลงมา

เซียวอวีก๋ วาดสายตามองเมืองแห่งนี้ มันวิจิตรตระการตาอย่างมากเมื่อได้มาเห็นด้วยตาตนเอง

ไม่ใช่ในเกม พื้นที่ของมันกว้างขวางกว่าในเกมหลายเท่า กระนั้นสิ่ งก่อสร้างของมันก็ยงั คงมี
เช่นเดิม
แม้จะเป็ นเช่นนั้น เมืองแห่งนี้กส็ ลับซับซ้อนยิง่ ผูค้ นที่เข้ามาภายในเมืองแห่งนี้ครั้งแรกอาจหลง
ทางจนตาย เซียวอวีร๋ ู ้จกั เส้นทางภายในเมืองอย่างดี ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวหลงทาง พวกเขากําลังอยู่
ในพื้นที่ทางทหาร ซึ่งเซี ยวอวีน๋ ้ นั ทราบว่าแถวๆนี้ตอ้ งมีร้านอาวุธตั้งอยู่

"คงแปลกไปแล้วถ้าอาวุธพวกนั้นยังคงอยู.่ ....."

เซียวอวีเ๋ ริ่ มตื่นเต้นขึ้นมา เขายังรู ้อีกว่ามันมีโรงประมูล ธนาคารและสิ่ งก่อสร้างอื่นๆจากยุค

โบราณอยูท่ ี่นี่

"ไปกันเถอะ!" เซี ยวอวีเ๋ ดินนําทุกคนไปยังย่านร้านขายอาวุธ เมืองแห่งนี้ถูกล้อมรอบไปด้วย

แม่น้ าํ สี เขียว ดังนั้นพวกเขาจะต้องข้ามสะพานไปหามัน

แม้จะดูเหมือนเส้นทางของมันสลับซับซ้อน หากแต่เมื่อรู ้จกั เส้นทาง มันก็ไม่ยากที่จะเดินเตร่

ภายในนครทมิฬ

พวกออร์คและผูใ้ ช้มนตราเป็ นกําลังหลักในการต่อสู ้กบั พวกอันเดดที่พุ่งเข้าโจมตีพวกเขา

เซียวอวีร๋ ู ้สึกดีที่ตดั สิ นใจพาพวกผูใ้ ช้มนตรามาด้วย มิเช่นนั้นเขาจะต้องใช้เวลากับที่นี่อีกนาน
ผูใ้ ช้มนตราเพียงคนเดียวนั้นเทียบได้กบั นักธนูหนึ่งร้อยนายในสนามรบ

หลังจากต่อสู ้อยูพ่ กั ใหญ่พวกเขาก็มาถึงอีกฝั่งของสะพาน แม้จะพบพวกอันเดดจํานวนมากเดิน

เพ่นพ่านอยู่ แต่ท้ งั กลุ่มก็พุ่งเข้าต่อสู ้โดยไม่รีรอ เซี ยวอวีค๋ ่อยๆไล่ตรวจสอบร้านอาวุธไปทีละร้าน
เขาเก็บกวาดทุกสิ่ งที่ใช้ได้ อาวุธส่ วนใหญ่น้ นั ขึ้นสนิมและผุพงั กลายเป็ นของไร้ประโยชน์
กระนั้นเซียวอวี๋กย็ งั สั่งให้พวกออร์คตรวจสอบอาวุธและชุดเกราะทั้งหมดต่อไป พวกมันไม่พบ
อาวุธเวทที่เซี ยวอวีค๋ าดหวัง
พวกอันเดดภายในเมืองไม่สติปัญญา พวกมันไม่ใช่อนั เดดระดับสู งที่สามารถคิดและตัดสิ นใจ
ยุคสมัยของจักรวรรดิอนั เดดได้ล่มสลายไปเนิ่นนานแล้ว พวกมันไม่เหลือกระทัง่ อาวุธ

"ไปรวบรวมพวกมัน" เซี ยวอวีส๋ ั่งให้พวกออร์คออกรวบรวมอาวุธและชุดเกราะทุกชิ้น แม้วา่ มัน

จะขึ้นสนิม แต่พวกมันก็ถูกสร้างขึ้นมาจากเหล็กชั้นเลิศ

เขาอาจจะนําพวกมันไปหลอมเป็ นอาวุธและชุดเกราะได้ใหม่ ถึงอย่างไรเขาก็มีแหวนมิติไว้เก็บ

ของได้มากมาย ดังนั้นการเก็บพวกมันก็ไม่ได้ยงุ่ ยากอะไร

เซียวอวีไ๋ ด้รับอาวุธและชุดเกราะนับหมื่นชิ้น แน่นอนว่าเขาย่อมต้องแบ่งมันให้กบั ทั้งกลุ่ม

อย่างไรก็ตาม เขาให้สัญญาว่าจะตอบแทนด้วยเงินหรื อสิ่ งของอย่างอื่นแทน พวกผูใ้ ช้มนตรา
ตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อเซียวอวี๋บอกว่าจะมอบนํ้ายามานาให้กบั พวกเขา

พวกศิษย์น้ นั เชื่อใจเซียวอวี๋ เซียวอวีบ๋ อกอย่างไรพวกเขาก็เชื่อเช่นนั้น พวกเขาเห็นว่าเซียวอวีน๋ ้ นั

รักษาสัจจะทุกครั้งที่ให้สัญญา ดังนั้นทั้งหมดจึงเชื่อใจเขา

ยิง่ ไปกว่านั้น พวกเขาได้ผา่ นอะไรด้วยกันมามากมาย ยิง่ มาพวกเขายิง่ ให้ความเคารพเซียวอวี๋

เซียวอวีบ๋ อกทั้งหมดว่าจะไปตรวจสอบโรงประมูลกันต่อ ทว่าตอนนั้นเอง เสี ยงกรี ดร้องที่น่าขน

ลุกก็ดงั สะท้อนไปทัว่ ทั้งเมือง ราวกับที่นี่กาํ ลังมีการปะทะกันอย่างรุ นแรงอยู่

"เอ๊ะ ยังมีกลุ่มอื่นอยูท่ ี่นี่ง้ นั หรื อ?" เซียวอวีพ๋ ึมพํา

 อสู รแห่งความชิงชัง

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 193

BANK WUTTHIPHAN·23 ธันวาคม 2017

"ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีกลุ่มอื่นอยู"่

"พวกเราจะไปตรวจสอบโรงประมูลกันก่อน...." เซียวอวีต๋ ะโกนขึ้นมาก่อนจะเดินนําไปย่านโรง

ประมูล
อาจกล่าวได้วา่ พวกโรงประมูลของเมืองใต้ดินนั้นถูกสร้างขึ้นเป็ นรู ปวงกลมเพื่อให้ง่ายต่อการ
เดินเลือกสิ นค้าประมูล ซึ่ งมันก็อยูใ่ นพื้นที่ทางทหาร พวกธนาคารนั้นถูกสร้างขึ้นอยูใ่ นชั้นกลาง
พวกเขาสามารถไปค้นสมบัติที่ธนาคารต่อได้เมื่อเสร็จจากโรงประมูลแล้ว

มีหอขนาดใหญ่เรี ยงรายเป็ นแถบๆอยูเ่ หนือศีรษะของพวกเขา ที่ดา้ นบนนั้นก็มีวสั ดุสิ่งของอยู่

มากมายเช่นกัน หลังจากนั้นพวกเขาก็พบกับลิฟต์ที่สามารถส่ งพวกเขาขึ้นไปเมืองลอร์เดเลนที่
อยูเ่ หนือเมืองใต้ดินแห่งนี้

โฮกกกก~

มีอสู รขนาดใหญ่เข้ามาขวางทางพวกเขา เซียวอวีร๋ ู ้สึกตกใจเมื่อเห็นว่าสัตว์อสู รตัวนี้รูปร่ างคล้าย

สุ นขั ตัวใหญ่ ตัวของมันสู งกว่า 4 เมตร ยาวราว 7 เมตร เขี้ยวงอโค้งโผล่ออกมาจากปากขณะที่
มีของเหลวสี เขียวหยดย้อยลงมาจากเขี้ยว กรงเล็บขนาดยักษ์ที่ดูแหลมคม

ทั้งหมดต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นมัน พวกเขาคิดว่าสัตว์อสู รตัวนี้ไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าแรกยักษ์ที่พวก

เขาต่อสู ้เลย ไม่มีใครคาดคิดว่าสัตว์อสู รเช่นนี้จะอยูภ่ ายในนครทมิฬ

"นี่มนั คือตัวอะไร?" ศิษย์ท้ งั หมดเริ่ มสั่นกลัว ผูค้ นมักหวาดกลัวสิ่ งที่ตวั เองไม่รู้จกั

เซียวอวีย๋ มิ้ "ก็แค่สุนขั ตัวหนึ่ง พวกเจ้ากลัวงั้นหรื อ? พวกผูใ้ ช้มนตราให้ระวังการโจมตีจากมัน

พวกออร์คและพลเดินเท้าให้คอยดึงดูดความสนใจจากมันเมื่อมันพยายามจะโจมตีพวกผูใ้ ช้มน
ตรา อสู รโคโด พลปื น พลธนูให้ไปทําทําเลใช้โจมตี......ท่านอาจารย์อลั ม่า ครั้งนี้พวกเราคงต้อง
พึ่งพาท่านแล้ว" สิ้ นคําเซียวอวีก๋ เ็ รี ยกแอชบิงเกอร์ออกมาและพุ่งเข้าหามัน เขาจะต้องเรี ยกขวัญ
และกําลังใจให้กบั ทั้งหมดก่อน
เปรี้ ยงงงง

แอชบิงเกอร์ที่ใช้ดว้ ยทักษะอมนิแสลชพุ่งเข้าฟันลําคอของหมายักษ์ ทําให้ละอองสี ดาํ กระจาย

ออกมาเล็กน้อย

อวูว๊ วววววววววว~

มันหอนก่อนจะตวัดกรงเล็บเข้าใส่ เซียวอวี๋ หากเซี ยวอวีย๋ งั ขืนอยูต่ า้ นรับ เขาจะต้องได้รับ

บาดเจ็บอย่างหนัก เซียวอวีเ๋ รี ยกใช้เทเลพอตไปที่ดา้ นหลังร่ างอันใหญ่โตและปักแอชบิงเกอร์เข้า
ไปในรู ทวารของมัน ละอองสี ดาํ กระจายออกมาขณะที่หมายักษ์ร้องอย่างทรมาณ

แอชบิงเกอร์น้ นั สร้างความเสี ยกายได้ดี เซียวอวีต๋ อ้ งการรี บจบศึกนี้โดยเร็ วที่สุด ส่ วนทวารเป็ น

ส่ วนที่เปราะบางที่สุดของมนุษย์หรื อสัตว์ต่างๆ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงมักเน้นการโจมตีไปที่นนั่

ฉัวะะะ!

แอชบิงเกอร์แทงเข้าใส่ กน้ ของมันอีกครั้ง หมายักษ์คาํ รามและร้องโหยหวน มันละความสนใจ

จากคาร์นที่กาํ ลังพุ่งเข้ามาและหันไปโจมตีเซียวอวี๋ เซียวอวีร๋ ู ้วธิ ี ทาํ ให้ศตั รู โกรธแค้น เซียวอวีใ๋ ช้
วินด์วอร์คหลบเข้าไปใต้ทอ้ งของมันก่อนจะตวัดแอชบิงเกอร์ฟันใส่ หมายักษ์โกรธแค้นอย่าง
มาก มันพ่นของเหลวสี เขียวออกมา ผนังที่โดนของเหลวสี เขียวเข้าไปเริ่ มหลอมละลาย ดู
เหมือนว่ามันจะเป็ นกรด
"ระวังด้วย! กรอม คาร์น....พวกเราสามคนจะคอยหลอกล่อมัน อย่าเข้าปะทะโดยตรง ให้คอย
โจมตีและหลบหนี" เซี ยวอวีต๋ ะโกนขณะที่สไลด์ตวั หลบออกไปอีกด้าน

กรอมและคาร์นตอบรับ พวกเขาคอยโจมตีก่อกวนหมายักษ์และฉีกหลบออกมา เซียวอี๋จะคอย

พุ่งเข้าไปโจมตีกน้ ของมันเมื่อนั หันไปไล่ล่าคาร์นหรื อกรอม ในเวลาเดียวกันอัลม่าก็เริ่ มร่ ายเวท
มนตร์ หมายักษ์ตอ้ งการจะปลีกตัวไปโจมตีอลั ม่า แต่พลเดินเท้าก็ต้ งั โล่อารักขาอย่างแน่นหนา
เซียวอวีค๋ อยโจมตีก่อกวน พวกออร์คเข็นเครื่ องจู่โจมและบาริ สต้าออกมาเปิ ดฉากโจมตีเข้าใส่

เซียวอวีค๋ ิดว่าหากว่าเขามีธนูเวทระเบิด เช่นนั้นเขาสมควรสังหารมันได้เนิ่นนานแล้ว ผูค้ นส่ วน

ใหญ่ไม่กล้าที่จะใช้มนั เนื่องเพราะความหายากและราคาแพง อย่างไรก็ตาม เซียวอวีม๋ ีแก่นเนโค
รแมนเซอร์อยูจ่ าํ นวนมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ ใจเท่าใด หลังจากพบกับนักแปรธาตุ เขาสมควรมี
ธนูเวทระเบิดจํานวนมหาศาล

พวกศิษย์ได้สติข้ ึนมาเมื่อเห็นว่าเซียวอวีพ๋ ุ่งเข้าต่อสู ้โดยปราศจากความเกรงกลัว เวทมนตร์นานา

ชนิดกระหนํ่าเข้าใส่ หมายักษ์ แต่มนั ก็ยงั รุ นแรงไม่เท่าเวทมนตร์ของอัลม่า ทว่านํ้าน้อยย่อมแพ้
ไฟ

การโจมตีดว้ ยเวทมนตร์น้ นั ทรงพลังอย่างมาก ผิวหนังของหมายักษ์ตวั นี้น้ นั หนาอย่างมาก พวก

ออร์คไม่อาจเจาะทะลวงผิวหนังของมันด้วยขวานได้ ทว่าการโจมตีดว้ ยเวทมนตร์จะทิ้งแผลไว้
บนร่ างของมันทุกครั้ง

"พลปื น! โจมตีได้!" เซียวอวีต๋ ะโกน

กระสุ นนั้นสร้างความเสี ยหายให้มนั ไม่มาก อย่างไรก็ตาม ผลจากการยิงพร้อมกัน 50 คนย่อม
ต้องส่ งผลรุ นแรง

ปัง~ ปัง~ ปัง~

หมายักษ์พลันหลับตาลงเมื่อได้ยนิ เสี ยงปื นดังกึกก้อง มันไม่ทราบว่าการโจมตีพุ่งมาจากทางไหน

ในเวลาเดียวกัน ใบมีดจันทร์เสี้ ยวก็ตดั ผ่านผิวหนังของมัน เซียวอวีซ๋ ้ าํ ลงไปที่บาดแผลลึกของมัน
เพื่อลดพลังชีวติ พวกอันเดดเองก็มีพลังชีวติ เช่นกัน หากก็แตกต่างจากสิ่ งมีชีวติ

เปรี้ ยง ตูม้ มม

หมายักษ์เผชิญกับการโจมตีจากรอบด้าน มันเริ่ มคลุม้ คลัง่ เมื่อไม่ทราบว่าสมควรโจมตีทางไหน

ก่อน กรงเล็บของมันตวัดผ่านผนังสิ่ งก่อสร้างจนพังทลาย

ตูมมมมม

หมายักษ์เริ่ มโจมตีไปทุกที่รอบตัว และคาร์นก็โดนฟาดเข้าอย่างจัง ร่ างของคาร์นลอยไป

กระแทกเข้ากับตัวอาคาร ส่ งผลให้สั่นสะเทือนไปทั้งนครทมิฬ....

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 194

BANK WUTTHIPHAN·25 ธันวาคม 2017
หมายักษ์แข็งแกร่ งเกินไป คาร์นถูกตบลอยไปกระแทกกับผนังอย่างรุ นแรง หากเปลี่ยนเป็ นคน
อื่นโดนเข้าไปคงไม่แคล้วกลายเป็ นเศษเนื้อ กระนั้นคาร์นกลับลุกขึ้นมาคําราม เขาสบัดขวาน
ยักษ์พุ่งเข้าใส่ หมายักษ์ ทุกคนต่างตกตะลึงในความเหี้ยมหาญของคาร์น
อวูว๊ ววววว~~

หมายักษ์ร้องโหยหวน เซี ยวอวีเ๋ ข้าโจมตีจากทางด้านหลังของมัน

ตูม้ มมมมม

หมายักษ์ตอ้ งการหันกลับไปโจมตีเซียวอวี๋ หากแต่ตอนนั้นเองมันก็รู้สึกถึงความร้อนภายในร่ าง

กําลังปะทุออกมา ในพริ บตานั้นร่ างกายของมันก็ระเบิดราวกับผลแตงโมถูกทุบ เซียวอวี๋รีบพุ่ง
ตัวหลบหลีกของเหลวสี เขียวที่สาดกระจายดุจห่าฝนทันที

"เกิดอะไรขึ้น? ทําไมร่ างของมันถึงระเบิด?" คนอื่นๆต่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร

เซียวอวีอ๋ มยิม้ "ข้ายัดคัมภีร์บอลเพลิงเข้าไปในรู ทวารของมัน"

ทุกคนรู ้สึกคลื่นเหียนอยากอาเจียนออกมา ใบหน้าของหลินมู่เสวีย่ พลันเปลี่ยนเป็ นแดงกํ่าเพราะ

คํากล่าวของเซียวอวี๋

เซียวอวีอ๋ วี๋กลับไม่รู้สึกระอายใจใดๆ "ท่านอาจารย์อลั ม่า ร่ างกายของมันใช้ประโยชน์ได้

หรื อไม่?"
อัลม่าเดินเข้ามาตรวจสอบดู "ได้.....หากนักแปรธาตุกลัน่ ร่ างของมัน เช่นนั้นเขี้ยวของมันสมควร
จัดสร้างมีดเวทมนตร์ที่ยอดเยีย่ มได้ เหมาะกับเหล่ามือสังหาร เป็ นอาวุธมีพิษ ส่ วนกรงเล็บของ
มันก็สามารถจัดสร้างอาวุธชั้นดีได้เช่นกัน"

เซียวอวีร๋ ี บจับยัดร่ างของหมายักษ์เข้าไปในแหวนมิติ "ท่านอาจารย์อลั ม่า นครทมิฬแห่งนี้มีที่

พิเศษสําหรับผูใ้ ช้มนตราอยู.่ ....ที่นนั่ มีท้ งั ตําราเวทมนตร์และไอเทมมากมาย ท่านสามารถหยิบ
ฉวยทุกสิ่ งที่ตอ้ งการได้ที่นนั่ "

"จริ งงั้นหรื อ?" นัยน์ตาของอัลม่าทอประกาย สิ่ งที่ผใู ้ ช้มนตราต้องการย่อมต้องเป็ นไอเทมและ

ตําราเวทมนตร์ไม่ต่างไปจากสุ ราต้องการแอลกอฮอล์

เซียวตอบคํา "แน่นอน แต่พวกเราจะต้องไปโรงประมูลและธนาคารกันก่อน ข้าเคยเห็นผูเ้ ล่น

มากมายฝากสิ่ งของไว้ที่นนั่ มากมาย.....ไม่สิ...อะแฮ่ม....ข้าเคยได้ยนิ มาว่าเหล่านักผจญภัยในยุค
โบราณมักเก็บสิ่ งของไว้ที่โรงประมูลและธนาคาร"

เซียวอวีจ๋ ินตนาการถึงโรงประมูลและธนาคารที่เขาเคยเห็นในเกม เขาทราบว่าที่นนั่ จะต้องมี

สิ่ งของระดับตํานานอยู่ เป็ นเรื่ องจริ งที่เขาหาแอชบิงเกอร์ของจริ งหรื อแอชคานดี้(ดาบยักษ์ของ
ภาคี)ไม่พบ กระนั้นที่นนั่ สมควรมีไอเทมระดับตํานานอยูส่ ักชิ้นสองชิ้น นับว่าการเดินทางครั้งนี้
คุม้ ค่าแล้วหากว่าเขาได้รับไอเทมในตํานานสักชิ้น

ในคราแรกศิษย์จากทั้งสองสถาบันต่างไม่คาดคิดว่าจะสามารถล้มหมายักษ์ตวั นี้ได้ มาตอนนี้

เซียวอวีไ๋ ด้ทาํ ให้พวกเขาต้องตกตะลึงอีกครั้งกับการเอาชนะมันได้โดยไม่เกิดการสู ญเสี ย
มีพลเดินเท้าบางคนได้รับบาดเจ็บ แต่กไ็ ด้รับการเยียวยาโดยเซียวอวี๋ พวกออร์คบางตัวบาดเจ็บ
หนักและต้องได้รับการพักฟื้ นไม่อาจต่อสู ้ได้ชวั่ คราว พวกออร์คนั้นดุดนั เหี้ยมหาญกว่าพลเดิน
เท้า หากแต่พวกมันก็ไม่อาจเอาชนะจุดเด่นของพลเดินเท้าได้ในการสู ้รบประเภทนี้ เหล่าผูใ้ ช้มน
ตราทั้งหลายจะไม่สามารถโจมตีใส่ หมายักษ์ได้หากปราศจากการปกป้ องจากพลเดินเท้า

คาร์นได้ดื่มนํ้ายาฟื้ นฟูระดับที่สองเข้าไปเพื่อฟื้ นฟูสภาพร่ างกายให้กลับมาเต็มเปี่ ยมอีกครั้ง

เซียวอวีไ๋ ด้มอบนํ้ายาพละกําลังและนํ้ายาเสริ มความคล่องตัวให้กบั ทั้งหมดดังนั้นความแข็งแกร่ ง
ของพวกเขาจึงเพิม่ ขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นทั้งกลุ่มจึงมุ่งหน้าไปยังโรงประมูล

"สิ่ งของธรรมดา ไม่มีไอเทมในตํานานเลย" เซี ยวอวีค๋ ่อนข้างผิดหวังอย่างมากเมื่อมาถึงโรง

ประมูล แม้จะมีไอเทมเวทมนตร์อยูบ่ า้ งหากแต่พวกมันก็เป็ นเพียงสิ่ งของระดับตํ่า อย่างดีที่สุด
เพียงขายพวกมันหรื อมอบให้พลทหารระดับตํ่าใช้งาน

"ดูเหมือนว่ากองทัพของพวกอันเดดจะได้เตรี ยมการไว้ล่วงหน้าเนิ่นนานแล้ว พวกมันสมควร

ขนย้ายทุกสิ่ งทุกอย่างไปด้วย....มิเช่นนั้น ต้องมีไอเทมระดับตํานานนับหมื่นชิ้นอยูท่ ี่นี่...."
เซียวอวีค๋ งรู ้สึกโชคดีอย่างมากหากพบเจอไอเทมระดับตํานานสักหนึ่งถึงสองชิ้น

กี๊~~~~~~~~~

เสี ยงกรี ดร้องของพวกอันเดดดังขึ้นมาจากระยะไกล ดูเหมือนว่าจะมีคนกําลังต่อสู ้กบั กองทัพอัน

เดดขนาดใหญ่อยู่

"เร็วเข้า! พวกเราต้องรี บไปที่ธนาคารกันก่อน" เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าธนาคารคงว่างเปล่าหากพวกเขา

ชักช้า มันเป็ นสถานที่ที่สาํ คัญที่สุดภายในเมืองแห่งนี้
พวกเขาปะทะกับอันเดดประเภทต่างๆไปตลอดทาง มีท้ งั การ์กอย พวกโครงกระดูก อสู รแห่ง
ความชิงชังหรื อแม้กระทัง่ อสู รแมงมุม

การ์กอยนับว่าน่ารําคาญมากที่สุดในหมู่พวกมัน พวกมันสามารถบินได้ ดังนั้นหากไม่มีพลปื น

หรื อพลธนูเอลฟ์ อยูแ่ ล้วล่ะก็ พวกมันสมควรสร้างความเสี ยหายอย่างหนักแก่กลุ่มของเขา
พลปื นสามารถยิงทําร้ายพวกมันได้ต้ งั แต่ระยะไกล กระสุ นปื นนั้นคุกคามพวกมันอย่างมาก

พวกการ์กอยร่ วงหล่นจากท้องฟ้ าไม่หยุด ข้อดีของพวกมันคือบินได้และพลังโจมตีสูง ทว่าพลัง

ป้ องกันของมันตํ่าอย่างยิง่ กระทัง่ ลูกธนูทวั่ ไปของพวกเอลฟ์ ก็แทบจะสังหารได้ไม่ยาก

ไม่ชา้ ทั้งหมดก็มาถึงธนาคาร ทว่าพวกเขาก็ตอ้ งสู ดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บ มีอนั เดดนับไม่

ถ้วนกําลังเดินป้ วนเปี้ ยนอยูท่ ี่หอ้ งโถงของธนาคาร

"บัดซบ! ทําไมพวกมันมารวมตัวกันอยูท่ ี่นี่? พวกมันรู ้วา่ ในธนาคารมีสมบัติมากมายงั้นหรื อ?

หนอยแน่!" เซียวอวี๋ถลึงตามองไปที่หอ้ งโถง

"พวกเราจะยึดประตูและหลอกล่อพวกมันมา!" เซี ยวอวีต๋ อ้ งการสร้างแนวป้ องกันขึ้นกวาดล้าง

พวกอันเดด เขาจะให้พลเดินเท้าและออร์คตั้งแถวที่ปรตูบานเล็กและคอยให้ผใู ้ ช้มนตราจัดการ
พวกอันเดด....
 อสุ รแมงมุม

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 195

BANK WUTTHIPHAN·25 ธันวาคม 2017
ขณะที่เซียวอวีเ๋ สพพ์ติดการเก็บรวบรวมแก่นเนโครแมนเซอร์อยูใ่ นเวลาเดียวกันนั้น อัลม่าก็พบ
วัสดุล้ าํ ค่าอีกชนิด มันเรี ยกว่า พิษอันเดด สิ่ งนี้ใช้ในการสร้างไอเทมเวทมนตร์ต่างๆ มันจะดรอป
จากปี ศาจแมงมุมและอันเดดอื่นๆ

"ก็ยงั ดี อย่างน้อยมันก็คุม้ ที่มาแม้จะหาของลํ้าค่าในธนาคารไม่ได้กต็ าม" เซียวอวีพ๋ ึมพํา ทิรันด้า

โจมตีพวกอันเดดด้วยลูกศร คอยหลอกล่อให้พวกมันมารวมกลุ่มกัน ทั้งยังคอยดึงดูดความสนใจ

พวกอันเดดกรี ดร้องขณะที่พุ่งเข้าปะทะกับพวกออร์ค นักรบออร์คทั้งได้รับบัฟจากชาแมนและ

เสี ยงกลองของอสู รโคโดอยูแ่ ล้ว พวกมันกวัดแกว่งขวานยักษ์ในมือเข้าต้านทานพวกอันเดด
ขณะที่พวกผูใ้ ช้มนตรา พลธนู พลปื นซึ่งตั้งแถวอยูด่ า้ นหลังคอยยิงสนับสนุน

พวกออร์คจัดเป็ นเครื่ องจักรสังหารชั้นยอด ออร์คเพียงหนึ่งตนจะสามารถสังหารพวกอันเดดได้

หลายตัวในการกวัดแกว่งขวานเพียงหนึ่งครั้ง ยิง่ ไปกว่านั้นสติปัญญาของพวกออร์คยังเพิ่มพูน
ขึ้นหลังผ่านศึกมาหลายครั้ง การใช้ทกั ษะต่างๆเองก็ดูสมบูรณ์มากขึ้นเมื่อเปรี ยบเทียบกับตอนที่
ถูกอัญเชิญออกมาครั้งแรก

ฮ๊ากกกกกกกกก!

เสี ยงคํารามดังสะท้าน แสงสี ขาวเข้มสาดออกมาจากร่ างของออร์คตนหนึ่ง ลําแสงห่อหุม้ ร่ างของ

มันเอาไว้ เซียวอวีค๋ ลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นแสงเช่นนี้กต็ อนที่กรอมถูกอัญเชิญออกมาที่แท่น
บูชาแห่งวายุ

เซียวอวีร๋ ู ้สึกตกใจเมื่อเห็นมัน เขาหันไปมองดูบรรดาอาจารย์และศิษย์จากทั้งสองสถาบัน แต่ดู

เหมือนว่านอกจากเขาแล้ว คนอื่นๆไม่อาจมองเห็นแสงนั้นได้
"เกิดอะไรขึ้น? มันคืออะไร?" เซียวอวี๋รีบเปิ ดหน้าต่างสถานะของออร์คตนนั้นขึ้นดู และ
พบว่ามันเลื่อนมาอยูท่ ี่ระดับ 11 แล้ว การทะลวงจากระดับ 10 มา11 นั้นหมายความว่ามันจะ
ไม่ได้เป็ นเพียงออร์คธรรมดาสามัญอีกต่อไป หากแต่กลายเป็ นฮีโร่ ! แม้วา่ ความเป็ นไปได้จะตํ่า
อย่างยิง่ หากทว่าตอนนี้มนั กลับเกิดขึ้นแล้ว

เซียวอวีม๋ องไปที่ฮีโร่ ตนใหม่ของเขา จะเป็ นใครไปได้นอกเสี ยจากอสู รหนึ่ง ผูต้ ิดตามรับใช้เขา

มาอย่างยาวนาน อสู รหนึ่งเหมือนเซียวอวี๋ราวกับเงา ในที่สุดวันนี้อสู รหนึ่งก็ทะลวงผ่านชั้น
กลายเป็ นฮีโร่ ได้สาํ เร็จ อสู รหนึ่งไม่มีค่าสถานะและทักษะเหมือนกับกรอมหรื อคาร์น แต่การที่
มันสามารถทะลวงชั้นมาได้แปลว่ามันจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่ งขึ้นได้อีก และมันจะ
กลายเป็ นผูช้ ่วยอันเข้มแข็งของเขาในอนาคต

พวกออร์คตนอื่นต่างโห่ร้องอย่างยินดี พวกมันคงวิ่งเข้ามารุ มล้อมจับอสู รหนึ่งโยนไปแล้วหาก

ไม่ได้ติดว่าต่อสู ้กนั อยู่ ทว่าหลังจากแสงระเบิดออกมาจากร่ างของอสู รหนึ่งได้ไม่นาน ลําแสงสี
ขาวนวลก็สาดส่ องลงบนร่ างของพลธนูเอลฟ์ ตนหนึ่ง

"โอ้ สวรรค์! ช่างใจกว้างนัก ขอบคุณ! ฮ่าฮ่า" เซียวอวีเ๋ กือบจะสําลักความสุ ขตาย

หลังจากหํ้าหัน่ กันอยูค่ รึ่ งชัว่ โมง การต่อสู ้กย็ ตุ ิลง อันเดดเกือบทั้งหมดถูกจํากัด ออร์คบางตน
บาดเจ็บ ทว่าบาดแผลเหล่านั้นกลบถูกลืมเลือนเนื่องเพราะความยินดี

พวกเอลฟ์ เองก็เริ่ มเข้ามาแสดงความยินดีกบั ธนูสามที่สามารถทะลวงชั้นมาได้ ทิรันด้าเองก็กล่าว

อวยพรเขาเช่นกัน การที่มีเอลฟ์ กลายเป็ นฮีโร่ ได้จะทําให้ความรุุ่ งโรจน์ของเอลฟ์ อยูไ่ ม่ไกลเกิน
เอื้อม
กระนั้นคนที่ตื่นเต้นยินดีที่สุดย่อมต้องเป็ นเซี ยวอวี๋ ทั้งหมดล้วนเป็ นคนของเขา เมื่อพวกเขา
แข็งแกร่ งขึ้น นัน่ ก็หมายความว่าความแข็งแกร่ งของเขาก็เพิ่มพูนขึ้นด้วยเช่นกัน

"นายท่าน" หนึ่งเอลฟ์ หนึ่งออร์คก้าวเข้ามาโค้งคํานับเซียวอวี๋

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "คงต้องเปลี่ยนชื่อให้เจ้าทั้งสองเสี ยแล้ว"

อสู รหนึ่งและธนูสามพลันกลายเป็ นตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อได้ยนิ ว่าเซียวอวีจ๋ ะตั้งชื่อให้ ตอนนี้

สติปัญญาของพวกมันสู งพอที่จะทราบว่าตนเองยังไม่มีชื่อ แต่มีเพียงรหัสเรี ยกเท่านั้น

แต่เมื่อสิ้ นคํากล่าวเซียวอวีก๋ ร็ ู ้สึกเสี ยใจในคําพูดของตนเอง เขาจะไปหาชื่อเท่ห์ๆได้จากที่ไหนมา

ใช้ตอนนี้ได้บา้ ง?

ใบหน้าของเซียวอวีเ๋ ปลี่ยนเป็ นแดงกํ่า จากนั้นก็ขาวซีด เขาไม่อาจสรรหาชื่อที่เหมาะสมได้จริ งๆ

จ้องมองไปทางอสู รหนึ่ง อสู รหนึ่งตัวสู งใหญ่ ราวกับนักบาสเกตบอล......

เซียวอวีพ๋ ลันยิม้ ออกมา "เจ้าชื่อว่า โอนีล แล้วกัน"

"โอนีล?" อสู รหนึ่งไม่เข้าใจความหายของชื่อ แต่มนั ก็มีความสุ ขอย่างมากที่มีชื่อเรี ยกแล้ว

เซียวอวีห๋ นั ไปมองธนูสาม เป็ นพลธนู....ไม่ใช่นกั บาส....ฟุตบอลแล้วกัน

"เจ้าเป็ นนักยิงที่ดี ดังนั้นเรี ยกว่าราอูลแล้วกัน" เซี ยวอวีย๋ มิ้ ขณะที่มองธนูสาม (เขาคิดถึง ราอูล
กอนซาเลซของสโมสรเรี ยลมาดริ ด)

ธนูสามโค้งตัวคํานับ "ขอบคุณนายท่าน"

"อุวะฮ่าฮ่า! เรานี่มนั อัจฉริ ยะจริ งๆเลย!" เซี ยวอวี๋ยดื อกอย่างภูมิใจกับทักษะการตั้งชื่อของเขา

อัลม่าเดินเข้ามาสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น เซียวอวีจ๋ ึงบอกว่าโอนีลและราอูลมีความก้าวหน้า

ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงต้องการจะมอบรางวัลให้กบั พวกเขา อัลม่าจึงคิดว่าคําว่า 'ก้าวหน้า' ของเซียว
อวีห๋ มายถึงการทะลวงผ่านขั้น

เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าในอนาคตจะต้องมีคนทะลวงผ่านชั้นกลายเป็ นฮีโร่ ได้อีก

หลังจกานั้นเซี ยวอวีก๋ ม็ องไปที่ภายในห้องโถงของธนาคาร ที่นนั่ ยังเหลืออันเดดอีกไม่มาก

สถานที่แห่งนี้เกือบว่างเปล่า ดังนั้นเซียวอวี๋ กรอมและลีอาจึงลอบเข้าไปสํารวจล่วงหน้า ทั้งสาม

เพียงพอที่จะรับมือกับอันเดดที่หลงเหลืออยูแ่ ล้ว

ทั้งสามพรางตัวเข้าไปภายในธนาคาร ทุกอย่างดําเนินไปอย่างราบรื่ น แม้จะเจออันเดดบ้างแต่ท้ งั

สามก็จดั การได้อย่างรวดเร็ว
ตั้งแต่เข้ามาพวกเขาได้ต่อสู ้ไม่หยุดหย่อน ทุกคนแข็งแกร่ งขึ้น ซึ่งทางฝั่งศิษย์จากทั้งสองสถาบัน
เองต่างก็แข็งแกร่ งขึ้นกว่าแต่ก่อน การต่อสู ้ในสนามรบเป็ นหนทางที่ดีที่สุดในการเพิ่มพูนความ
แข็งแกร่ ง พวกเขาจะพบเจอกับอันตรายและใช้ความพยายามทั้งหมดฟันฝ่ ามัน

มานาและพลังปราณของเหล่าศิษย์ต่างใช้จนแห้งเหื อด กระนั้นพวกเขาก็ยงั คงสู ้ต่อไปจนไม่

เหลือแม้แต่หยดเดียว นี่จะเป็ นวิธีพฒั นาที่ได้ประสิ ทธิภาพที่สุด

นอกจากนี้ยงั คอยช่วยเหลือพวกเขาในกรณี ที่เลวร้าย เซียวอวี๋ยงั ได้มอบนํ้ายาประเภทต่างๆให้กบั

พวกเขาใช้ ดังนั้นในบางครั้งพวกเขายังใช้ความแข็งแกร่ งได้เท่าตัว

พวกเขาจะกลายเป็ นนักสู ้ที่แท้จริ งหลังจากกลับไปที่สถาบัน แค่เพียงส่ วนนี้พวกเขาก็ไม่ตดั พ้อ

ตําหนิหากว่าเซียวอวีจ๋ ะไม่ได้ให้ของตอบแทนอื่นๆเลย พวกเขาได้รับประโยชน์มหาศาลแล้ว

บางคนได้รับบาดเจ็บในระหว่างการต่อสู ้ กระนั้นพวกเขาก็ยงั ได้รับประสบการณ์ พวกเขาจะ

รู ้สึกหวงแหนชีวติ ของตนยิง่ ขึ้น พวกเขาเติบโตและลดความหยิง่ ผยองลง การผ่านการต่อสู ้เป็ น
ตายได้มอบบทเรี ยนอันลํ้าค่า

ตอนนี้พวกเขากลายเป็ นอัศวินและผูใ้ ช้มนตราที่มีคุณสมบัติครบถ้วน อันที่จริ งพวกเขาต่าง

เสี ยใจที่ไม่ได้เลือกเข้าร่ วมกับเซี ยวอวีต๋ ้ งั แต่ตน้ พวกเขาจะทั้งมัง่ คัง่ และแข็งแกร่ งขึ้นหากติดตาม
เซียวอวี๋

ศิษย์จากสถาบันต่างๆได้แยกกันเป็ นกลุ่มๆกระจายตัวออกไป มีบางส่ วนตกตายไปก่อนเนื่อง

เพราะไม่ทราบว่าจะค้นหาหรื อลบหลีกจากศัตรู ได้อย่างไร
อัลม่ากําลังคิดที่จะเข้าไปพูดคุยกับเซียวอวีเ๋ พื่อที่ในอนาคตทางสถาบันจะสามารถส่ งเหล่าศิษย์
เข้ามาเก็บเกี่ยวภายในเทือกเขาอัลคาเกนอีกในอนาคต

.........................................

.........................................

เซียวอวี๋ กรอมและลีอาเริ่ มลงมือค้นธนาคาร มีของเหลืออยูไ่ ม่มาก ของส่ วนใหญ่สมควรถูกพวก

อันเดดหยิบฉวยไปด้วยเมื่อครั้งเกิดความวุน่ วายในอดีต

กระนั้นมันก็ยงั มีของดีหลงเหลืออยู่ มันมีทงั่ ทองคําแท่ง สิ่ งของลํ้าค่าอื่นๆ เหล่าผูเ้ ล่นมักจะฝาก

สิ่ งของเหล่านี้เอาไว้ในธนาคาร นี่จึงเป็ นเหตุผลที่เซี ยวอวีก๋ ระตือรื อร้นที่จะมาธนาคาร

ในตอนนั้นเองเซียวอวีก๋ ไ็ ด้พบกับสิ่ งที่เขาคุน้ เคยในเกม

"ขวานพรากวิญญาณ....." เซียวอวีจ๋ อ้ งอาวุธนั้นเขม็ง

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 196
BANK WUTTHIPHAN·26 ธันวาคม 2017

เซียวอวีร๋ ู ้สึกคุน้ เคยกับมัน มันเป็ นหนึ่งในสิ่ งที่ถูกจัดสร้างขึ้นในปี นั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้น

ก็มีอาวุธหลายชิ้นที่ดีกว่ามันถุกสราื้งขึ้นมาแทนที่ มันเป็ นเพียงเรื่ องขําขันเกี่ยวกับขวานเล่มนี้
ว่ากันว่าผูใ้ ช้มนตราและวอร์ลอคลงจากหลังม้ามาสังหารนักรบ ทว่านักรบได้นาํ ขวานพราก
วิญญาณออกมาและวิง่ ไปชิงม้าของทั้งสองหลบหนีไป เซียวอวีไ่ ม่ทราบพี่นอ้ งคนไหนทิ้งขวาน
ดีๆเช่นนี้ไว้ให้เขา เซียวอวีถ๋ นัดใช้ดาบ ดังนั้นเขาจึงคิดจะยกมันให้โอนีล เขาคิดว่ามันจะช่วยเพิ่ม
ความแข็งแกร่ งให้โอนีลขึ้นหลายเท่าหากได้ขวานเล่มนี้ไป

คาร์นและกรอมสามารถใช้ได้เฉพาะอาวุธจากระบบ เซียวอวี๋ทราบว่าในอนาคต คุณสมบัติอาวุธ

ของพวกเขาจะไปได้ไกลกว่าขวานพรากวิญญาณ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ขวานพรากวิญญาณยังคง
ดีกว่าอาวุธของพวกเขา

"ยอดเยีย่ ม" เซี ยวอวีร๋ ู ้สึกตื่นเต้นขณะเก็บขวานพรากวิญญาณเข้าไปในแหวนมิติ เขายังคงออก

ค้นหาสิ่ งของมีค่าต่อไป แต่เขาก็ไม่พบอาวุธระดับนานอีก หากคิดจะตามหามันย่อมไม่ง่าย ใน
ทวีปแห่งนี้มีพวกมันไม่ถึง 100 ชิ้น
แม้จะไม่มีอาวุธอีก หากแต่มนั ก็ยงั มีวตั ถุดิบ แร่ หายาก ไอเทมเวทมนตร์และอื่นๆ เซียวอวีก๋ วาด
ทุกสิ่ งทุกอย่างเข้าไปในแหวนมิติ เอาไว้ค่อยกลับไปดินแดนไลอ้อนแล้วค่อยตรวจสอบทีหลัง

"เอ๊ะ? ระเบิดโลหะ?" เซียวอวีพ๋ บกล่องใส่ ระเบิดโลหะ เซียวอวีเ๋ องก็ชอบใช้มนั ในเกม ระเบิด

เช่นนี้มีระยะทําลายวงกว้าง แม้ระเบิดเหล่านี้จะไม่มีส่วนผสมของเวทมนตร์ กระนั้นมันก็ยงั
ดีกว่าระเบิดเพลิงของแบทไรเดอร์

ระเบิดโลหะนั้นถูกสร้างขึ้นโดยพวกก๊อบลิน พวกก๊อบลินเกือยจะสู ญพันธุ์ไปแล้ว วิธีการผลิต

ระเบิดชนิดนี้เองก็พลอยสู ญหายไปด้วย ทว่าเซียวอวี๋กย็ งั เชื่อว่าเหล่าก๊อบลินที่ยงั มีชีวติ รอด
จะต้องทราบวิธีการผลิตมัน

"เป็ นอาวุธที่ยอดเยีย่ ม....." เซียวอวี๋ยงั คงออกค้นหาสิ่ งของอื่นๆต่อ ที่ไม่คาดคิดก็คือ เขาได้พบ

ระเบิดโลหะอีกหลายสิ บลัง การค้นหาระเบิดสักลังนั้นว่ายากแล้ว แต่ตอนนี้เขามีมากมาย เขา
สามารถใช้ระเบิดพวกนี้โจมตีเพื่อสร้างความวุน่ วายหรื อสังหารสัตว์อสู รตัวใหญ่ได้

ไม่นาน สิ่ งของมีค่านับไม่ถว้ นก็ถูกยัดเข้าแหวนมิติ ส่ วนใหญ่แล้วเป็ นสิ่ งของที่สูญหายไปจาก

ทวีปนับพันปี ความลําื้ค่าจึงไม่อาจประเมินได้

เมื่อกวาดสมบัติจนเรี ยบเซียวอวีก๋ ไ็ ด้ยนิ เสี ยงคํารามของสัตว์อสู รและพวกอันเดด เขารี บออกมา

จากธนาคารเพื่อดูวา่ ใครกําลังสู ้อยูก่ บั พวกอันเดด มีลาํ แสงเวทมนตร์สาดส่ องออกมา เซียวอวี๋
เชื่อว่าภายในกลุ่มคนเหล่านี้จะต้องมีจอมมนตราขั้นที่หา้ อยูอ่ ย่างน้อยหนึ่งคน จอมมนตราขั้นที่
ห้านั้นนับว่าหาได้ยากภายในทวีป เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอในการผจญภัยครั้งนี้
คนกลุ่มนี้สามารถรับมือกับพวกอันเดดได้อย่างง่ายดาย เวทของจอมมนตราผูน้ ้ ีสามารถจัดการ
อันเดดได้นบั ไม่ถว้ น เปลี่ยนพวกโครงกระดูกให้กลายเป็ นเถ้าถ่าน เวทมนตร์ของคนผูน้ ้ ีกระทัง่
แข็งแกร่ งกว่าของอัลม่า แม้จะดูเหมือนเป็ นเส้นบางๆ หากแต่การแตกต่างกันหนึ่งขั้นนั้นห่างกัน
เป็ นสิ บเท่า ยิงระหว่างขั้นที่หา้ และขั้นที่หกยิง่ มากกว่านี้

นอกจากจอมมนตราขั้นที่หา้ คนนี้แล้ว ในกลุ่มยังมีผใู ้ ช้มนตราคนอื่นๆอีก บางคนเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์

เซียวอวีค๋ ิดว่าพวกเขาสมควรอยูใ่ นขั้นที่สี่

ผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่น้ นั หาได้ยาก ทว่าสําหรับคนกลุ่มนี้แล้วราวกับนักรบสามัญทัว่ ไปที่มีอยูอ่ ย่าง

เกลื่อนกลาด ผูค้ นที่เหลือล้วนอยูใ่ นขั้นที่สามขึ้นไป เสื้ อผ้าที่สวมใส่ เองก็ดูแปลกตา ทุกคนต่าง
สวมผ้าคลุมสี ดาํ ปิ ดบัง ที่ใบหน้ายังสวมหน้ากากประหลาดเอาไว้

"คนแต่งตัวประหลาดกลุ่มนี้เหตุใดจึงแข็งแกร่ งนัก?"

เห็นได้ชดั ว่าจุดมุ่งหมายของคนกลุ่มนี้คือมากวาดทุกสิ่ งทุกอย่างภายในธนาคาร

.....................................

.....................................

เหล่าชายผ้าคลุมดําเข้าไปภายในธนาคาร หนึ่งในนั้นตะโกนออกมาเสี ยงดัง "มีคนชิงตัดหน้า

พวกเราไปแล้ว!"
คนหลุ่มนี้ฟันฝ่ าอันเดดนับไม่ถว้ นเพื่อมากวาดทุกสิ่ งในธนาคาร ทว่าเซียวอวีไ๋ ด้ยกเค้าที่นี่ไปแล้ว
เรี ยบร้อย เซี ยวอวีค๋ ิดว่าคนกลุ่มนี้สมควรมุ่งหน้ามาทางด้านหลังของธนาคาร ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงนํา
กรอมและลีอาจากไป

กระนั้นก่อนจะจากไป เขาหยิบระเบิดโลหะออกมาหลายลูกก่อนจะขว้างเข้าไปในธนาคารเพื่อ
ดึงดูดพวกอันเดดให้มุ่งไปที่นนั่ ทั้งสามพรางตัวอีกครั้งก่อนจะจากไป

พวกอันเดดเมื่อได้ยนิ เสี ยงจึงรี บวิง่ เข้าไปด้วยความโกรธเกรี้ ยว เมื่อเห็นกลุ่มคนชุดดําพวกมันจึง

พุ่งเข้าโจมตีในทันที

เหล่าคนในชุดผ้าคลุมต่างโกรธแค้น พวกเขารี บเข้ามาแล้วยังต้องพบกับอันเดดที่โผล่ออกมาจาก

ไหนไม่รู้อีกนับไม่ถว้ น เสี ยงระเบิดอันรุ นแรงได้ปลุกพวกอันเดดที่อยูโ่ ดยรอบให้มุ่งหน้าไปที่
ธนาคาร

เมื่อกลับมารวมกลุ่มเซี่ ยวอวีก๋ ร็ ี บพาทุกคนถอยห่างจากที่นี่ เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าพวกผ้าคลุมดําจะต้อง

ทราบตําแหน่งของธนาคาร ซึ่งนัน่ หมายความว่าพวกเขามีแผนที่ที่ละเอียดของเมืองใต้ดิน ยิง่ ไป
กว่านั้นคนกลุ่มนี้ยงั แข็งแกร่ งกว่ากลุ่มของเซี ยวอวี๋

พวกอันเดดสามารถตรึ งกลุ่มคนผ้าคลุมดําได้ระยะเวลาหนึ่ง เซียวอวีค๋ ุน้ เคยกับเมืองแห่งนี้อยู่

แล้ว เขาทราบว่าที่นี่สลับซับซ้อนอย่างมาก แม้วา่ กลุ่มคนผ้าคลุมดําจะมีแผนที่ แต่พวกเขาก็ยงั
ต้องปวดหัวไม่นอ้ ย ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงใช้ประโยชน์จากความซับซ้อนของเมือง
ตอนนี้แผนของเขาคือการไปที่หอ้ งแปรธาตุที่อยูใ่ กล้กบั วอร์ควอเตอร์ ห้องแปรธาตุน้ นั ถูกซุก
ซ่อนเอาไว้อย่างดี แม้จะมีแผนที่กย็ งั ยากที่จะหาพบ จากทางห้องแปรธาตุน้ ี พวกเขาจะสามารถ
ไปที่หอ้ งนัง่ เล่นของซิลวานาส วินด์รันเนอร์

เซียวอวีห๋ ยิบทุกสิ่ งทุกอย่างที่มีค่าในระหว่างทางยัดเข้าแหวนมิติท้ งั หมดโดยไม่ตกหล่น

นี่เป็ นข้อได้เปรี ยบของเขา คนอื่นๆต้องขนย้ายสิ่ งของพวกนี้อย่างยากลําบาก ทว่าเซียวอวี๋

สามารถหยิบฉวยพวกมันใส่ แหวนได้ท้ งั หมด

ื่๋ นเมื่อได้รับสิ งของมามากมาย

"วันนี้ช่างโชคดีจริ งๆ!" เซียวอวีนเต้ ่

"เฮอร์ริเคน! โทมาฮอค! สวรรค์ช่างเมตตา! โทมาฮอคหกชิ้น! เฮอร์ริเคนสองชิ้น!"

เซียวอวีห๋ วั เราะอย่างอารมณ์ดี....................

----------------------------------------

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 197

BANK WUTTHIPHAN·26 ธันวาคม 2017

"คนในยุคนี้คุน้ เคยกับเฮอร์ริเคนและโทมาฮอค.....มีของพวกนี้อยูใ่ นโรงประมูลไม่นอ้ ยเลย

........"
นักรบหลายคนมักเลือกโทมาฮอคเป็ นสิ่ งแรก ราคาของมันไม่สูงทั้งยังสามารถนํามาประมูล

โทมาฮอคจัดได้วา่ เป็ นอาวุธกึ่งระดับตํานาน เฮอร์ริเคนจัดเป็ นธนูที่นกั ธนูชื่นชอบ ราคาของมัน

สู งกว่าโทมาฮอค นอกจากนี้ตวมันยังสลักไว้ดว้ ยอักขระเวทลมที่สามารถเร่ งความเร็วให้กบั ลูก
ธนูได้ นอกจากนี้มนั ยังมีผลชะลอความเร็วของศัตรู เขาจะนําธนูคนั นี้ไปมอบให้กบั ราอูลเพื่อ
เพิ่มความแข็งแกร่ ง

"ชีวติ มันดีเช่นนี้เอง....ฮ่าฮ่า!" เซียวอว๊ท๋ ราบว่าเขาไม่อาจพาผูค้ นจํานวนมากมาสํารวจที่นี่ได้

กลุ่มของเขาจะเกิดการสู ญเสี ยอย่างหนักหากต้องปะทะกับกลุ่มลึกลับที่ธนาคาร

เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดที่จะให้ท้ งั กลุ่มรอคอยอยูท่ ี่หอ้ งแปรธาตุขณะที่เขาจะลอบออกมาค้นหาสมบัติ

กับกรอมและลีอาต่อ เซียวอวีใ๋ ช้ประโยชน์จากการรู ้จกั ที่นี่ดีเพื่อหยิบฉวยสิ่ งของที่ดีก่อนคนอื่น
มันจะมีปัญหามากมายตามมาหากเดินทางกับคนกลุ่มใหญ่

ห้องแปรธาตุน้ นั อยูต่ ิดกับวอร์ควอเตอร์ ดังนั้นพวกเขาจึงเดินทางไม่ไกลนัก มีอนั เดดไม่กี่ตนเฝ้ า

ประตูหอ้ งแปรธาตุอยู่ พวกเขาจัดการพวกอันเดดก่อนจะผ่านเส้นทางที่คบั แคบไป น่าประหลาด
ที่ภายในห้องไม่มีอนั เดดอยูแ่ ม้แต่ตวั เดียว กระนั้นเซียวอวีก๋ ไ็ ม่ได้คิดมากอะไร เขาบอกให้ทุกคน
รั้งอยูท่ ี่นี่ จากนั้นจึงพากรอมและลีอาไปค้นหาสมบัติ

เซียวอวีท๋ ราบแล้วว่ายังมีคนอีกอย่างน้อยกลุ่มหนึ่งกําลังค้นหาสมบัติเช่นกัน ดังนั้นเขาจะต้องลง

มือให้เร็วที่สุด ฉิ บฉวยที่สิ่งที่หยิบได้มาให้หมด เขามีแหวนมิติดงั นั้นจึงไม่เป็ นปัญหาใดๆ

เขาขว้างระเบิดโลหะเพื่อดึงดูดพวกอันเดดให้มารวมกันที่ประตูของห้องแปรธาตุ พวกคนลึกลับ
จะไม่ทราบว่ามีคนอยูห่ ากที่ดา้ นหน้ามีอนั เดดเดินป้ วนเปี้ ยน
หลังจากนั้นเซี ยวอวี๋ กรอมและลีอาก็ไปที่โรงประมูลอีกแห่ง โรงประมูลแห่ งนี้พวกเขาได้รับโท
มาฮอคและเฮอร์ริเคนมากมาย เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าแห่งต่อไปจะต้องมีอาวุธมากขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อ
มาถึงแห่งที่สามเขาก็พบว่ามีคนอีกกลุ่มกําลังตรวจค้นที่นี่อยู่

"บัดซบ! มีอีกกลุ่มงั้นหรื อ.....คนหลุ่มนี้ไม่แกร่ งเท่ากลุ่มคนผ้าคลุมดํา ทว่าก็ยงั มีจอมยุทธ์ข้ นั ห้า

.....เกิดอะไรขึ้น?" เซียวอวีส๋ บถ เขาไม่คิดว่าจะมีลายกลุ่มที่เข้ามาภายในนครทมิฬ

เซียวอวีร๋ ี บไปที่โรงประมูลแห่งถัดไป ทว่าก็ตอ้ งพบกับกลุ่มคนผ้าคลุมดํา

"เนื้อชิ้นน้อยไม่เพียงพอแบ่งให้หมาป่ าทั้งฝูง.....โชคดีที่เราไปกวาดของที่ธนาคารมาแล้ว....ไม่
ใข่แค่เพียงขวานพรากวิญญาณ แต่ยงั มีวตั ถุดิบลํ้าค่าอีกนับไม่ถว้ น........"

เซียวอวีไ๋ ม่ตอ้ งการปะทะกับคนกลุ่มนี้ เขาเชื่อว่าคนกลุ่มนี้จะต้องรู ้สึกถึงตัวตนของเขา กรอม

และลีอาแม้วา่ พวกเขาจะกําลังล่องหนอยูก่ ต็ าม

"เป้ าหมายของพวกมันเองก็เป็ นโรงประมูล ดูเหมือนว่าทั้งสองกลุ่มจะมาจากทางซากเมืองลอร์

เดลอน.....ประตูทางเข้าสมควรถูกหินถล่มทับ ดังนั้นพวกมันจึงผ่านมาทางโพรง.....เข้ามาจาก
ทางลิฟต์....ดังนั้นพวกมันจึงมาถึงธนาคารก่อน....เราต้องไปเมจิกควอเตอร์โดยเร็ว...ที่นนั่
สมควรมีสิ่งของมากมาย..."

เซียวอวีช๋ งั่ นํ้าหนักสถานการณ์ เขาควรย้ายไปค้นเมจิกควอเตอร์

คนพวกนี้สมควรมีแผนที่ของเมืองใต้ดิน แต่นนั่ ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะสามารถไปได้ทุก
ที่อย่างง่ายดาย นอกจากนี้ยงั มีพวกอันเดดเพ่นพ่านอยูท่ ุกแห่งหนทั้งกลุ่มจะต้องใช้เวลาไปไม่
น้อย ทว่าเซียวอวีส๋ ามารถใช้ารล่องหนนําหน้าไปก่อน

ระหว่างทางพวกเขาเจออันเดดกลุ่มใหญ่ เป็ นไปไม่ได้ที่พวกเขาทั้งสามจะกําจัดพวกมันได้หมด

ดังนั้นพวกเขาจึงลอบวิ่งผ่านพวกมันไป บางพื้นที่อนั เดดนั้นอยูก่ นั หนาแน่นมาก ดังนั้นเซียวอวี๋
จึงต้องใช้ระเบิดโลหะล่อพวกมันไปอีกทาง ระเบิดโลหะมีประโยชน์อย่างมาก นอกจากนี้ยงั
สามารถใช้สังหารผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่หรื อห้าได้ เขาได้แบ่งระเบิดพวกนี้ให้พวกออร์คเพื่อไว้ใช้
จัดการกับผูใ้ ช้มนตราที่แข็งแกร่ ง

พวกเขามาถึงเมจิกควอเตอร์หลังจากผ่านพื้นที่อนั ตรายมา เซียวอวีต๋ อ้ งการจะลอบเข้าไปในร้าน

ไอเทมเวทเพื่อหาวัตุดิบและตําราเวท ร้านค้าพวกนี้ไม่มีสิ่งของดีเท่าที่ธนาคารหรื อโรงประมูล
ทว่าปริ มาณที่มากมายของมันก็ยงั ขายได้ราคางาม มีพวกวิญญาณอยูภ่ ายในร้านค้า
วิญญาณพวกนี้เป็ นผูใ้ ช้มนตราฝึ กหัด ดังนั้นจึงจัดการได้ไม่ยากหากเทียบกับวิญญาณนักรบ แอ
ชบิงเกอร์สามารถจัดการได้อย่างดี เพียงทักษะพายุคลัง่ ก็สามารถกวาดล้างพวกมัน

เซียวอวีเ๋ ริ่ มโกยทุกอย่างเข้าแหวนมิติโดยไม่ตรวจสอบใดๆ เขาคิดที่จะให้อลั ม่าช่วยแบ่งแยก

ประเภทของพวกมันในภายหลัง นอกจากนี้เขายังคิดจะแบ่งพวกมันให้อลั ม่าในฐานะที่มีส่วน
ร่ วม

เซียวอวีม๋ ุ่งหน้าไปทางหอหนังสื อหลังจากเก็บกวาดร้านค้าเวทมนตร์แล้ว ที่นนั่ สมควรมีตาํ รา

เวทมนตร์มากมาย ตําราโบราณเหล่านี้คงทําให้ท้ งั ทวีปสั่นทะเทือนหากนํามันออกวางขาย
เซียวอว๊ล๋ อบชะโงกหน้าเข้าไปตรวจสอบที่หอหนังสื อ เขาพลันตกตะลึง
"บัดซบ! โชคดีที่ไม่รีบพุ่งเข้าไป"

เซียวอวีเ๋ ห็นอันเดดที่ทรงพลังอยูม่ ากมาย นอกจากนี้ยงั มีวญ

ิ ญาณอาฆาตซึ่งมีออร่ าเวทมนตร์อนั
แข็งแกร่ งแผ่ออกมาจากร่ าง เซียวอวีค๋ ิดว่าวิญญาณอาฆาตนั้นเทียบได้กบั ผูใ้ ช้มนตราขั้นที่สี่

"หากมันไม่แข็งแกร่ งเท่าอาจารย์ม่าล่ะก็....พวกผูใ้ ช้มนตรามีจุดอ่อนที่ร่างกายอ่อนแอ.....แต่

วิญญาณอาฆาตพวกนี้พิเศษกว่า...ไม่ง่ายเลยจริ งๆ"

เซียวอวีข๋ บคิดหาวิธีจดั การพวกมัน หากจัดการพวกมันไม่ได้ สมบัติกเ็ ป็ นอันอด

เซียวอวีพ๋ บว่าพวกวิญญาณอาฆาตถือคทาเอาไว้ นัน่ ไม่ใช่คทาทัว่ ไป หากเขานํามันไปมอบให้

หลินมู่เสวีย่ ได้ นางสมควรแข็งแกร่ งขึ้นอีกมาก.....

อย่างไรก็ตาม ชุดของมันนั้นทั้งเก่าขาดและชํารุ ด ไม่เช่นนั้นสมควรขายได้หลายตังค์....

นอกจากนี้ยงั มีสิ่งของจําพวกสร้อยคอ แหวน

ขณะที่กาํ ลังขบคิดหาวิธีอยูน่ ้ นั วิญญาณอาฆาตอีกสองตนก็โผล่เข้ามาจากทางด้านหลังของหอ

หนังสื อ ตอนนี้พวกมันมีสามตัวแล้ว

"วิญญาณพวกนี้สมควรเป็ นระดับอาจารย์.....พวกเขากลับกายเป็ นวิญญาณอาฆาต....มันยากที่จะ

เอาชนะแม้เพียงตัวเดียว แต่นี่กลับมีถึงสาม.....มันยากเกินไป แล้วเราจะสามารถกําจัดพวกมันได้
อย่างไร? ถ้าทําได้เราจะมัง่ คัง่ แต่หากผิดพลาด ทั้งหมดอาจตกตาย....."

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 198

 BANK WUTTHIPHAN·27 ธันวาคม 2017

เซียวอวีร๋ ู ้สึกกังวลขณะมองดูวญ
ิ ญาณอาฆาตทั้งสามตน แม้เมจิกควอเตอร์จะกว้างขวาง แต่กรอม
ลีอาและเซียวอวีก๋ ไ็ ม่อาจปะทะกับวิญญาณอาฆาตทั้งสามได้ ซึ่งอันที่จริ ง ต่อให้เซียวอวีก๋ ลับไป
ขนคนทั้งกลุ่มมาด้วย ผลลัพธ์กไ็ ม่ต่างออกไป

"เจ้าพวกนี้แข็งแกร่ งมาก.....ถึงจะไม่เคยเห็นพลังจริ งๆของมัน แต่เดาว่าพวกกลุ่มคนลึกลับพวก

นั้นสมควรจัดการได้.....แต่บางทีบางต้องจ่ายออกไปอย่างหนัก...." เซียวอวีข๋ บคิดถึงความ
เป็ นไปได้ต่างๆ

เขาสังเกตการณ์เมจิกควอเตอร์และสภาพพื้นที่โดยรอบ เขากําลังหาหนทางหนีและหลบเวท
มนตร์ที่พวกวิญญาณอาฆาตจะโจมตีเข้าใส่

"ทางเดียวที่จะกําจัดพวกมันได้คือการใช้คมั ภีร์เวทของธีโอดอร์.....แต่เมื่อใช้ไปแล้วนัน่
หมายความว่าเรายิง่ ต้องรี บลงมือให้ไว เวลาจะกระชั้นสั้นลง...." เซียวอวีร๋ ู ้สึกหนักใจขณะชัง่
ข้อดีขอ้ เสี ยของสถานการณ์ การกําจัดพวกวิญญาณอาฆาตอาจไม่ยากหากใช้คมั ภีร์เวท ทว่า....

เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจที่จะเลือกใช้สงครามกองโจรจัดการกับพวกมันโดยการใช้สะพานภายในห้อง
แห่งนี้ เขาไม่อาจขว้างคัมภีร์เวทเข้าไปมัว่ ๆได้ นัน่ จะทําให้สิ่งของมีค่ามากมายต้องถูกทําลาย

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั สามารถใช้หลบหลังสะพานป้ องกันการโ๗มตีจากพวกมัน ที่ใต้สะพาน

เป็ นนํ้าสกปรก แม้จะดูสกปรกหากแต่มนั ก็ไม่มีพิษเจือปนอยู่ ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้มนั ได้อย่าง
วางใจ
เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจลงมือ เหลือเวลาไม่มากก่อนที่กลุ่มอื่นๆจะมาถึงที่นี่ มันยากที่จะได้รับสิ่ งของ
ใดๆหากคนพวกนั้นมาถึง

"กรอม เจ้าช่วยข้าใช้คมั ภีร์เวทพวกนี้ แต่หา้ มปะทะกับพวกมันซึ่งหน้าโดยเด็ดขาด ใช้เสาและ

สะพานหลบการโจมตีของพวกมัน ลีอาพรางตัวแล้วลอบเข้าไปขนตําราได้เลย พวกเราจะหาทาง
จัดการพวกมันเอง"

เซียวอวีแ๋ ละกรอมแยกกันพุ่งเข้าไปภายในจากคนละทางหลังเซียวอวีม๋ อบหมายหน้าที่เสร็จ

เซียวอวีห๋ นั กลับไปมองลีอา เมื่อนางพร้อมแล้วเซียวอวีจ๋ ึงหยิบคัมภีร์เวทสายฟ้ าออกมาขว้างเข้า
ใส่ พวกวิญญาณอาฆาต

เปรี้ ยงงงงงงงงง!

แทบจะในทันที สายฟ้ าและฟ้ าผ่าจํานวนมากพลันเริ่ มโจมตีเข้าใส่ วญ

ิ ญาณอาฆาตและพวกอัน
เดด

"คัมภีร์ของธีโอดอร์นี่สุดยอดไปเลย!"

คัมภีร์พวกนี้สร้างความเสี ยหายให้กบั พวกอันเดดอย่างหนัก เมื่อพวกวิญญาณอาฆาตหันมาเห็น

เซียวอวี๋ มันก็รีบพุ่งเข้าใส่ ทนั ที พวกมันยกชูคทาร่ ายเวทขณะที่พุ่งเข้าหาเซียวอวี๋

เซียวอวีร่ ี บพุ่งตัวไปหลบหลังเสา เวทมนตร์ของพวกมันพุ่งเข้าปะทะกับเสาเสี ยงดังสนัน่

หวัน่ ไหว "เราคงเละเป็ นโจ๊กหากโดนเข้าไป...." เซียวอวีพ๋ ึมพํา
กําแพงและเสาภายในเมืองใต้ดินถูกสราื้งเพื่อต้านทานการโจมตีทางเวทมนตร์อยูแ่ ล้ว การ
โจมตีเพียงแค่น้ ียงั ไม่อาจทําลายมันลง พวกวิญญาณอาฆาตใกล้เสาเข้ามาแล้ว ทว่ากลางกลุ่มของ
พวกมันพลันเกิดสะเก็ดนํ้าแข็งแพร่ ลามขึ้นมา

พวกมันรี บโยกตัวหลบออกไป กระนั้นผลของชั้นนํ้าแข็งที่เกิดขึ้นก็ยงั ส่ งผลให้ความเร็วของพวก

มันลดลง เป็ นกรอมที่ขว้างคัมภีร์เวทมาจากอีกด้านหนึ่ง

กรี๊ ดดดดดดด~

พวกวิญญาณอาฆาตกรี ดร้องอออกมา พวกมันสองตัวหันกลับไปพุ่งเื้ขาใส่ กรอมขณะที่อีกตัว

มุ่งมาทางเซียวอวี๋ นอกจากพวกมันแล้วยังมีกลุ่มอันเดดค่อยๆเข้าล้อมกรอบทั้งสองคนจากรอบ
ทิศทาง เซี ยวอวี๋รีบใช้วนิ ด์วอร์ควิง่ หนีไปทางสะพาน ก่อนวิง่ เขายังไม่ลืมขว้างคัมภีร์เวทเพลิง
ออกไป

ตูม้ มมมมมมมมมม!

บอลเพลิงระเบิดขึ้นกลางกลุ่มพวกอันเดด ควันกลุ่มใหญ่ลอยเคว้งขณะที่พวกอันเดดถูก
เปลี่ยนเป็ นเถ้าถ่าน เซียวอวีก๋ ล็ อยออกไปจากผลของแรงระเบิด เขาพลิกตัวกลางอากาศและ
ค่อยๆทรงตัวบนพื้น

"มารดามันเถอะ! บอลเพลิงนี้ยงั รุ นแรงกว่าของอัลม่าอีก!"

เซียวอวีห๋ นั ไปมองพวกวิญญาณอาฆาตที่ไม่ได้รับผลของคัมภีร์ มันยังคงไล่ล่าเซียวอวี๋
ขณะเดียวกันมันก็ยงิ ศรเวทย์น้ าํ แข็งเข้าใส่

"บนร่ างของมันสมควรมีไอเทมเวทที่สามารถป้ องกันได้อยู่ มิเช่นนั้นมันคงกลายเป็ นเถ้าธุรีไป

แล้ว คัมภีร์เวทของธีโอดอร์กระทัง่ สามารถฆ่าสัตว์อสู รขั้นที่สี่ได้ในทีเดียว"

เซียวอวีเ๋ ทเลพอตที่สะพานและซ่อนตัวอยูด่ า้ นใต้ ศรเวทย์น้ าํ แข็งจึงพลาดเป้ าไป ลูกศรพุ่งเข้าปั ก

ใส่ สะพาน

"ถ้าโดนเข้าไปคงจบไม่สวย..." เซียวอวีก๋ ม้ ตัวหลบใต้สะพาน เขาทราบว่าไม่อาจหลบที่นี่ได้

นานนัก เขาต้องรี บไปที่อีกฝั่งมิเช่นนั้นวิญญาณอาฆาตอาจมาถึงตัเขาก่อน เซียวอวีพ๋ ลันเรี ยกใช้
ก้าวกระโดดข้ามแม่น้ าํ ไป ขณะเดียวกันวิญญาณอาฆาตอีกสองตนก็ยงั คงไล่กวดกรอม

"กรอม รี บล่องหนเร็ว!" เซียวอวีต๋ ะโกนขณะที่ขว้างคัมภี์เวทพายุเข้าใส่ พวกวิญญาณอาฆาต

เปรี้ ยงงงงงงงงง!

พายุปรากฏออกมาและหมุนเข้าหาพวกมันทั้งสองด้วยความเร็วราวกับฟ้ าผ่า ดูดกลืนพวกมันที่

อยูท่ ี่พ้นื เข้าไป

กรี๊ ดดดดดด
พวกมันกรี ดร้องขณะที่ร่างของพวกมันถูกพายุดูดกลืน หากร่ างของมันมีเนื้อหนัง นี่สมควรฆ่า
พวกมันได้ในทันที

"เข้ามาเลย!" เซียวอวีต๋ ะโกนเรี ยกวิญญาณอาฆาตอีกตน เขาต้องการยัว่ ยุให้มนั โกรธ ในเวลานั้น

เขาก็รีบใช้วนิ ด์วอร์หนีไปหลบที่มุมหนึ่ง พายุกวาดเอาพวกวิญญาณอาฆาตไป กระนั้นพวกมัน
ทั้งสองก็ยงั ลุกขึ้นมาค้นหาเซียวอวีต๋ ่อได้ ทว่าพวกมันก็หาไม่พบ พวกมันเริ่ มกรี ดร้องอย่างโกรธ
แค้น กรอมรี บใช้วนิ ด์วอรื ดก่อนจะขว้างคัมภีร์เวทคลื่นระเบิดออกไป

ตูม้ มมมมมมม!

คลื่นเพลิงกลืนกินร่ างของพวกมัน ส่ งผลให้มีละอองควันลอยออกมาจากร่ างของพวกมัน

"เกือบสําเร็จ....." เซียวอวี๋ทราบว่าพวกมันสมควรได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

วิญญาณอาฆาตตัวที่สามร่ วมกับอีกสองตัวมุ่งหน้าไปตามหากรอม ทว่าเซี ยวอว๊ก่ ร็ ี บสไลด์ตวั

ออกมาขว้างคัมภีร์เวทวงแหวนอัคคีทนั ที

พวกมันรี บถลันหลบคัมภีร์ กระนั้นพวกมันก็ยงั โดนผลที่สองของเวท ร่ างของพวกมันเริ่ มมีเปลว

เพลิงลามเลีย

เสี ยงกรี ดร้องด้วยความเจ็บปวดพลันดังระงม เซียวอวีส๋ ะบัดดาบแอชบิงเกอร์พุ่งเข้าหาพวกมัน

เมื่อถึงตัวเซี ยวอวีก๋ ร็ ี บเรี ยกใช้ทกั ษะพายุคลัง่ พวกมันเองบาดเจ็บอยูก่ ่อนแล้ว พวกมันยิง่ ได้รับ
บาดเจ็บอย่างหนักเมื่อถูกเซียวอวีโ๋ จมตีซ้ าํ เข้าไป
เสี ยงร้องของพวกมันกลายเป็ นโหยหวนก่อนร่ างของพวกมันจะกลายเป็ นเถ้าธุรีพดั ปลิวใน
อากาศ......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 199

BANK WUTTHIPHAN·27 ธันวาคม 2017

เซียวอวีพ๋ ลันตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อวิญญาณอาฆาตทั้งสามถูกกําจัด แม้วา่ พวกมันจะกลายเป็ นเถ้าถ่าน

หากแต่สิ่งของเช่นชุดคลุม คทาและสิ่ งอื่นๆเหลือทิ้งไว้ เซียวอวีไ๋ ม่รอช้า เก็บทั้งหมดเข้าแหวนมิิ
ติ

"ธีโอดอร์ช่างยอดเยีย่ มจริ งๆ คัมภีร์ไม่กี่มว้ นก็กาํ จัดพวกมันได้แล้ว.....เกรงว่าหากให้เราลงมือ

เอง ไม่รู้วา่ จะยังรอดชีวติ มาได้หรื อไม่.."

เซียวอวีส๋ งสัยความแข็งแกร่ งที่แท้จริ งของธี โอดอร์ นี่ไม่ประหลาดใจว่าเหตุใดผูค้ นภายในทวีป

จึงไม่กล้าตอแยกับจอมมนตราขั้นที่หก เซียวอวีม๋ องหาลีอาเมื่อเก็บกวาดเสร็ จแล้ว เขาเข้าไปถาม
นางว่าได้เก็บของมาหมดหรื อไม่

ในเวลานั้นเองก็มีเสี ยงดังออกมา

"วางทุกสิ่ งทุกอย่างลงเดี๋ยวนี้!"

เซียวอวีห๋ นั ไปเห็นกลุ่มนักผจญภัยกําลังพุ่งเข้ามาภายในหอหนังสื อ ชายผูท้ ี่ตะโกนออกมามี

ความสู งเกือบสองเมตร
"ท่านพวกบัดซบเหล่านี้เป็ นใครหรื อ?" เซียวอวีต๋ อกกลับ

"ดูท่าเจ้าคงไม่เข้าใจความแข็งแกร่ งของผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่หา้ เสี ยแล้ว....." ชายคนนั้นยังกล่าวต่อไป

"ช่างเถอะ....เดี๋ยวข้าจะแสดงให้ดูเอง"

ชายคนนั้นย่างสามขุมเข้าหาเซียวอวี๋

เซียวอวีล๋ ว้ งคัมภีร์เวทออกมาจากแหวนมิติ "อา ข้ากลัวแล้ว....กลัวเหลือเกิน...นี่..เจ้าตัวบัดซบ

สมองของเจ้าพอจะเข้าใจถึงของสิ่ งนี้หรื อไม่? คัมภีร์เวทนี่สร้างขึ้นโดยท่านธีโอดอร์ ข้ายังมีอีก
เป็ นกอง ข้าเพิ่งใช้พวกมันฆ่าวิญญาณอาฆาตขั้นที่หา้ ไปสามตน คิดว่าพวกเจ้าจะยังใช่คู่มือข้า
หรื อ?"

ชายผูน้ ้ นั หยุดชะงักลงเมื่อได้ยนิ วาจาของเซียวอวี๋ เขาเป็ นจอมยุทธ์ข้ นั ที่หา้ แข็งแกร่ งพอจะ

สังหารเซียวอวี๋ กรอมและลีอาได้โดยลําพัง ยิง่ ไปกว่านั้นภายในกลุ่มของพวกเขายังมีผใู ้ ช้มนตรา
ขั้นที่สี่อีกหลายคน

กระนั้นมันจะเปลี่ยนไปหากมีคมั ภีร์เวทเหล่านี้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เว้นเสี ยแต่วา่ เขาจะสามารถ

หยิบฉวยคัมภีร์พวกนั้นมาได้ก่อนที่เซียวอวีจ๋ ะทันได้ใช้ ทว่ามันจะเป็ นไปได้หรื อ? เขาทราบดี
ว่าแม้ดยุคเซียวผูน้ ้ ีจะไม่ได้แข็งแกร่ งทรงพลัง ทว่าก็ยงั เป็ นผูบ้ ่มเพาะสองสายขั้นที่สองระดับ
สู งสุ ด หากเขาไม่อาจสังหารเซียวอวีไ๋ ด้ในทันทีเขาจะต้องเผชิญกับคัมภีร์เวทที่น่ากลัว

พวกเขาเคยได้ยนิ มาว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซียวอวีแ๋ ละธีโอดอร์น้ นั ไม่เลว พวกเขายังทราบอีก

ว่าเซียวอวีไ๋ ด้เชิญธีโอดอร์ไปเป็ นแขกที่ตระกูลคู่หมั้นของเขาในเมืองไชน์
นอกจากนี้พวกเขายังทราบว่าคู่หมั้นของเซียวอวีเ๋ ป็ นศิษย์ของธีโอดอร์

"สหาย...ภายในนครทมิฬมีสิ่งของสมบัติมากมายก่ายกอง...ข้ากําลังตามมามันด้วยความเร่ งรี บ
ข้าจะรี บหาแล้วกลับเมืองไลอ้อน หากว่าเจ้าผ่านไปที่นนั่ ข้าจะต้อนรับเจ้า....." เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงม
องชายผูน้ ้ นั วินาทีถดั มาร่ างของเซียวอวีก๋ พ็ ลันหายไป

"เขาไม่ใช่เป็ นผูบ้ ่มเพาะสองสายงั้นหรื อ? ใยจึงสามารถใช้ทกั ษะคล้ายมือสังหาร?" ชายผูน้ ้ นั

กลายเป็ นตกตะลึง เขาคิดว่าตนโชคดีที่ไม่ลงมือวูว่ าม มิเช่นนั้นคงต้องพบกับความสู ญเสี ยอย่าง
หนัก

เซียวอวีไ๋ ม่ได้รีบกลับในทันทีหลังจากออกจากเมจิกควอเตอร์ ทว่าเขาพากรอมและลีอามุ่งหน้า

ไปยังโร้คควอเตอร์ต่อ เขาคิดว่าที่นนั่ จะต้องมีสิ่งของที่เป็ นประโยชน์ต่อลีอา

เขามีคมั ภีร์เวทอยูก่ บั ตัว ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงไม่เกรงกลัวผูใ้ ด ในเมื่อเขาแข็งแกร่ ง ใยไม่เดินเตร่ อีก

สักหน่อยเล่า?

กระนั้นเมื่อเดินทางมาถึง เซียวอวีก่ พ็ บว่ามีคนสองกลุ่มกําลังเข้าปะทะกันอยู่ กลุ่มแรกเป็ นเหล่า

คนผ้าคลุมดําอันลึกลับเอง ขณะอีกกลุ่มหนึ่งเป็ นกลุ่มนักผจญภัย พวกคนผ้าคลุมดํายังแข็งแกร่ ง
ยิง่ กว่า

"คนเหล่านี้เป็ นใครอีก? ใยจึงแข็งแกร่ งเช่นนี้?" เซียวอวีค๋ รุ่ นคิด เขาจําได้วา่ ก่อนที่จะมา

เทือกเขาอัลคาเกนนั้น เขาเคยได้ยนิ ข่าวสองเรื่ องในเมืองไชน์ ข่าวแรกนั้นเกี่ยวกับนครทมิฬ
ส่ วนเรื่ องที่สองเกี่ยวกับการกวาดล้างพันธมิตรแห่งเงาอันสะท้านสะเทือน!
มีไม่กี่กลุ่มที่กล้ากระทําเช่นนีิ้ นอกจากนี้เขายังเชื่อว่าต่อให้เป็ นดินแดนที่แข็งแกร่ งก็ยงั ไม่อุกอาจ
ถึงเพียงนี้

ประการแรกเลย ขุมกําลังที่ถูกกวาดล้างคือกลุ่มพันธมิตรเงาซึ่งแข็งแกร่ งอย่างยิง่ ทว่าแม้จะ

แข็งแกร่ ง ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะยอดเยีย่ มในสนามรบด้วย การจะกวาดล้างพันธมิตร
เงาไม่เพียงต้องใช้กองทัพ ยังจะต้องแข็งแกร่ งอย่างมาก

ประการที่สอง ดินแดนนั้นๆจะต้องชัง่ นํ้าหนักข้อดีขอ้ เสี ยที่จะเกิดหลังจากลงมือ แม้วา่ สมาคม

มือสังหารจะแตกแขนงออกเป็ นสาขาหยิบย่อยมากมาย กระนั้นพวกเขาก็ยงั เป็ นกลุ่มคน
หัวโบราณที่รักหน้ารักตาตัวเอง นัน่ หมายความว่า เมื่อคิดกวาดล้างกลุ่มพันธมิตรเงาแล้ว พวก
เขาก็ตอ้ งพร้อมรับมือกับเหล่ามือสังหารอันแข็งแกร่ งที่จะหลัง่ ไหลออกมา

"ไม่เคยได้ยนิ ว่ามีกลุ่มไหนหรื อองค์กรใดใช้ผา้ คลุมดํากับหน้ากาก....ยิง่ ไปกว่านั้นพวกมันยัง

แข็งแกร่ งมาก หากเป็ นพวกมันที่กาํ จัดพันธมิตรเงาไป แล้วพวกมันจะได้อะไรกับการทํา
เช่นนั้น?" เซียวอวีค่ รุ่ นคิด ขณะที่ลีอากําลังเดินเตร่ ล่องหนหาสิ่ งของมีค่า เซียวอวีแ๋ ละกรอม
หลบอยูท่ ี่มุมหนึ่งขณะที่รอคอยจับปลาตอนนํ้าขุ่น

"อา...บัดซบ! มันไม่ใช่ผใู ้ ช้มนตราขั้นที่หา้ ....หากแต่เป็ นวอร์ลอค!" เซียวอวี๋แทบพลั้งปาก

ออกมา เซียวอวี๋ทราบว่าพวกมันมีผใู ้ ช้มนตราขั้นที่หา้ ก็ตอนที่เจอด้านนอกธนาคาร ตอนนี้
เซียวอวีไ๋ ด้เห็นการร่ ายเวทของคนผูน้ ้ นั แล้ว เขาจึงดูออกทันทีวา่ เป็ นวอร์ลอค

ทั้งวอร์ลอคและผูใ้ ช้มนตราต่างก็แข็งแกร่ ง กระนั้นวอร์ลอคกลับเอนหนักไปทางเวทมนตร์ชวั่

ร้ายเช่น คําสาป เวทมนตร์ดาํ การอัญเชิญปี ศาจและอื่นๆ
วอร์ลอคผูน้ ้ นั อัญเชิญปี ศาจเพลิงตัวใหญ่ออกมา ร่ างของปี ศาจตนนั้นลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสี
เขียว มันพุ่งเข้าหาเหล่าศัตรู ของวอร์ลอค

เหล่านักผจญภัยต่างยืนมองอย่างโง่งม ปี ศาจเช่นนี้ไม่เคยปรากฏในทวีปมาเนิ่นนานแล้ว!

"นัน่ ปี ศาจ! มันเป็ นวอร์ลอค! วอร์ลอคขั้นที่หา้ ! รี บฆ่ามันก่อน!" นักผจญภัยหลายคนพลันรํ่า

ร้องขึ้นมา

ทั้งวอร์ลอคและผูใ้ ช้มนตราต่างก็แข็งแกร่ ง ทั้งสองต่างมีจุดเด่นจุดด้อย กระนั้นในระดับเดียวกัน

แล้ว วอร์ลอคนั้นแข็งแกร่ งกว่า หากไม่ใช่ผทู ้ ี่พิเศษหน่อยเช่นธีโอดอร์ เช่นนั้นผูใ้ ช้มนตราก็ไม่
อาจเป็ นคู่มือได้แล้ว

วอร์ลอคทั้งมีความพลิกแพลงและการโจมตีที่หลากหลาย เดาทางได้ยาก ยกตัวอย่างเช่น พวกเขา

สามารถใช้คาํ สาปใส่ ผคู ้ นเป็ นกลุ่มใหญ่ได้ในเวลาอันรวดเร็ว

"วอร์ลอคขั้นที่หา้ ....ต้องหาทางสังหารมันก่อน มิเช่นนั้นนักผจญภัยทั้งกลุ่มต้องถูกล้างสังหาร

สิ้ น..."

เซียวอวีท๋ ราบว่าเขาจําเป็ นต้องกําจัดภัยคุกคามที่ใหย่หลวงนี่ออกไปเสี ยก่อน กระนั้นรอบตัวของ

เขากลับมีผฝู ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่จาํ นวนมากห้อมล้อมอยูร่ อบกาย

เซียวอวีด๋ ึงขวานพรากวิญญาณออกมาจากแหวนมิติ
"ว่ากันว่าขวานเล่มนี้สามารถข่มขวัญพวกววอร์ลอคได้ เพียงพบเห็นเป็ นต้องหลบหนี....หากว่า
เจ้ามีพลังเช่นนั้น นี่สมควรสังหารวอร์ลอคได้....แม้วา่ วอร์ลอคจะมีพลังโจมตีอนั แข็งแกร่ ง หาก
ในเรื่ องของการป้ องกันกลับอ่อนแอ...เจ้าเป็ นอาวุธระดับตํานาน ข้าขอชมว่าเจ้าจะฆ่ามันได้
หรื อไม่ หากไม่แล้วเราคงต้องหลบหนีให้เร็วที่สุด...." เซียวอวีค๋ ิดขึ้นในใจ

เขาไม่ได้มอบขวานพรากวิญญาณให้กบั โอนีล ทว่าเขาได้มอบโทมาฮอคไปสองเล่มแทน

ขวานพรากวิญญาณเป็ นอาวุธระดับตํานาน มันจะมีบทบาทเมื่อเซี ยวอวีต๋ กอยูใ่ นสถานการณ์

บางอย่าง ดังนั้นเขาจึงเก็บมันไว้กบั ตัว

แม้วา่ วอร์ลอคจะแข็งแกร่ ง กระนั้นก็ไม่เพียงพอจะหยุดยั้งขวานพรากวิญญาณนี้ เซียวอวีส๋ ่ ง

สายตาให้ก่อนก่อนจะเริ่ มวกอ้อมไปทางด้านหลังของวอร์ลอค......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 200

BANK WUTTHIPHAN·28 ธันวาคม 2017

ตูม้ มมมมม!

ระเบิดลูกใหญ่ปะทุข้ ึนเมื่อมีบอลเพลิงพุ่งเข้าหาวอร์ลอค แรงระเบิดของมันแทบจะเผาผลาญทุก

สิ่ งที่อยูร่ อบข้างเขาไป วอร์ลอคและผูค้ ุม้ กันทั้งหมดของเขาพลันหันหน้ามองไปยังผูท้ ี่โจมตีเข้า
มา ชายคนนั้นสวมผ้าคลุมสี ดาํ ทั้งยังปกปิ ดใบหน้าด้วยหน้ากาก ร่ างของคนผูน้ ้ นั ทั้งสู งใหญ่ท้ งั
กํายํา เมื่อทั้งหมดจ้องมองเขา เขาก็พลันหายตัวไป
"มือสังหารงั้นรึ ? มือสังหารที่มีร่างกายใหญ่โตเช่นนั้นเนี่ยนะ?" พวกมันทั้งหมดต่างมึนงง

เหล่าผูค้ ุม้ กันที่อยูใ่ กล้กบั วอร์ลอคที่สุดล้วนถูกสังหารไป เมื่อเพียงผูท้ ี่อยูด่ า้ นหลังของเขาหนึ่ง

คนเท่านั้นที่รอดชีวติ บอลเพลิงลูกนั้นเกือบจะฆ่าวอร์ลอคไปด้วยเช่นกัน ทว่าเขาสามารถใช้ม
เวทมนตร์เข้าป้ องกันได้อย่างทันท่วงที

วอร์ลอคกําลังสงบจิตใจลง ขณะนั้นเขาก็รู้สึกถึงพลังปราณอันกล้าแข็งขุมหนึ่งปะทุข้ ึนที่

ด้านหลังของเขา

เปรี้ ยงงงง!

เสี ยงระเบิดดังกึกก้องเมื่อขวานเล่มยักษ์พยายามจะสับไปที่ศีรษะของวอร์ลอค กระนั้นคมขวาน

กลับต้องปะทะกับโล่มนตราที่ผดุ ออกมาจากที่ใดก็ไม่ทราบ ทว่าตัวโ,ื่มนตราเองก็มีรอยร้าว
ลุกลามไปทัว่ ราวกับจะพังลงได้ทุกเมื่อ

"เจ้านี่เป็ นใครกัน? อย่างน้อยต้องเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่! มือสังหารไม่อาจระเบิดพลังขนาดนี้

ออกมาได้แน่" วอร์ลอครี บครุ่ นคิดทุกความเป็ นไปได้

"เอ๊ะ..." วินาทีถดั มาวอร์ลอคก็ตอ้ งตกตะลึงอีกครั้ง ผูท้ ี่โจมตีเขาเข้ามากําลังจะโจมตีอีกครั้งแล้ว!

เขากําลังคิดที่จะโจมตีสวนกลับไปเพื่อหยุดการโจมตีน้ ี ขณะเดียวกันผูค้ ุม้ กันที่อยูโ่ ดยรอบก็
รี บเร่ งวิง่ เข้ามาช่วยสกัดขัดขวาง

อย่างไรก็ตาม วอร์ลอคคิดว่าอีกฝ่ ายไม่มีทางทําลายโล่มนตราของเขาเข้ามาได้

กระนั้นเขาก็ตอ้ งตกตะลึงอีกครั้ง คนผูน้ ้ นั ล้วงเอาคัมภีร์เวทออกมาขว้างใส่ เขา โล่มนตราอีกใบ
พลันปรากฏขึ้นปกป้ องศีรษะ กระนั้นมันก็ยงั ไม่อาจต้านทานการโจมตีจากศัตรู ผนู ้ ้ ีได้

"สารเลวนี่มนั เป็ นใคร? เหตุใดจึงมีพละกําลังมหาศาลเช่นนี้? มันเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่หา้

หรื อ?!" วอร์ลอคเหงื่อซึ มเต็มแผ่นหลัง

ในเวลานั้นผูค้ ุม้ กันของเขาก็วงิ่ มาสมทบจากทางด้านหลัง ห้อมล้อมปกป้ องเขาเอาไว้

วอร์ลอคสู ดหายใจเข้าลึกก่อนหันไปมองโดยรอบ เขาต้องการที่จะเห็นรู ปร่ างหน้าตาของศัตรู

ศัตรู คนนี้ไม่ได้สูงมากนัก หากแต่กส็ วมใส่ ผา้ คลุมดํา หน้ากากปกปิ ดเช่นเดียวกัน ในขวานของ
เขากําขวานที่มีแสงสี ฟ้าเรื องรองออกมา

หากไม่ใช่เพราะได้ผคู ้ ุม้ กันขั้นที่สี่สองคนเข้าสกัดกั้น เช่นนั้นวอร์ลอคสมควรตกตายไปแล้ว เขา

โกรธอย่างมาก เขาเตรี ยมร่ ายเวทคําสาปใส่ ศตั รู เขาต้องการให้มนั ตกตายด้วยความทุกข์ทรมาณ

กระนั้นเมื่อเขากําลังจะปล่อยเวทออกไป ชายลึกลับพลันปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหน้าและเขวีย่ ง
ขวานเล่มยักษ์เล็งมาที่ศีรษะของเขา

วอร์ลอคไม่ทราบว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทว่านี่ต่อให้เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่ท้ งั ยอมสวมใส่ เกราะ

หนักก็ไม่มีทางรอด ร่ างของวอร์ลอคถูกผ่าแยกเป็ นสองซีก ผูค้ ุม้ กันที่อยูโ่ ดยรอบต่างตกตะลึง
และโกรธแค้น ชายผูน้ ้ ีกลับกล้าเข้ามากลางวงล้อมและปลิดปลงผูใ้ ช้มนตราทางฝั่งของพวกเขา
ไป!
ชายลึกลับเหมือนไม่เห็นพวกเขาอยูใ่ นสายตา ผูค้ ุม้ กันทั้งหมดต้องการจะล้อมจับ ทรมาณและ
เลาะกระดูกคนผูน้ ้ ีออกมา ทว่าเมื่อทั้งหมดวิ่งเข้าไป ชายลึกลับก็พลันหายตัวไป

"ไอ้บดั ซบนี่มนั เป็ นใคร?! มือสังหารงั้นหรื อ? ไฉนมือสังหารจึงใช้ขวานเล่มยักษ์? หากไม่ใช่

มือสังหาร...แล้วมันจะหายตัวไปในทันทีได้อย่างไร? .......หรื อว่ามันใช้กา้ วย่างเงาใน
ตํานาน?"

"ออกค้นหามัน!" เหล่าผูค้ ุม้ กันตะโกนออกมา

เดิมทีพวกเขาก็เป็ นคนผ้าคลุมดําอันลึกลับอยูแ่ ล้ว ทว่าชายผูท้ ี่มาใหม่น้ ีกลับลึกลับยิง่ กว่า

พวกเขาพบเห็นชายผ้าคลุมดําจึงพยายามไล่จบั ตัว ทว่าชายผูน้ ้ นั ก็กระโดดขึ้นไปวิง่ บน
สิ่ งก่อสร้าง

"เวรเอ๊ย! มันบินได้หรื อ?" พวกมเขาต่างหดหู่ ศัตรู มีทกั ษะแปลกประหลาดมากมาย การ

เคลื่อนไหวไม่อาจคาดเดา

"ขึ้นไปฆ่ามันให้ได้!" นัยย์ตาของเหล่าผูค้ ุม้ กันแดงฉานราวโลหิต พวกเขาต่างเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่

สี่ ข้ ึนไป ดังนั้นการจะขึ้นไปด้านบนจึงไม่เป็ นปัญหา

ทว่าเมื่อพวกเขาขึ้นมาถึงด้านบน ศัตรู ที่ยนื รออยูพ่ ลันค่อยๆจางหายไปต่อหน้า

"มันล่องหน! หามันเร็ว มันต้องอยูแ่ ถวนี้!"

เหล่าผูค้ ุม้ กันสบถออกมา กวัดแกว่งอาวุธกันวุน่ วายหวังให้อาวุธฟันโดนศัตรู จนตาย กระนั้น
พวกเขาก็ตอ้ งพบกับความผิดหวัง

ขณะเดียวกัน ชายลึกลับก็กลับมาที่หอ้ งโถง

ชายผูน้ ้ ีกค็ ือ เซียวอวีเ๋ อง เขาหัวเราะขณะลูบไล้ขวานพรากวิญญาณ ความแข็งแกร่ งของมันไม่

อาจจิตนาการได้เมื่อใข้ร่วมกับทักษะอมนิแสลช มาตอนนี้เขาทราบแล้วว่าเหตุใดขวานเล่มนี้จึงมี
ชื่อเสี ยงนัก เขารู ้สึกได้วา่ มีพลังปราณอันเข้มแข็งไหลเวียนอยูท่ วั่ ร่ าง มันค่อยไหลรวมเข้าสู่ ตวั
ขวานทําให้อาวุธแข็งแกร่ งขึ้นเป็ นทวีคูณ ต่อให้ฟันออกไปมัว่ ๆก็ยงั ก่อเกิดพลังทําลายมหาศาล
พลังปราณทําให้ขวานเล่มนี้รุนแรงยิง่ ขึ้น

"ไอเทมจากยุคโบราณนี่มนั ดีจริ งๆ แอชบิงเกอร์ปลอมยังไม่อาจทียบติด" เซียวอวีเ๋ ก็บขวาน

พรากวิญญาณเข้าแหวนมิติ เขาตัดสิ นใจที่จะใช้มนั ชัว่ คราวและให้โอนีลใช้โทมาฮอค ขวาน
พรากวิญญาณเล่มนี้ทาํ ให้เขาแข็งแกร่ งขึ้นเป็ นเท่าตัว!

กระทัง่ ต้องปะทะกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สี่กไ็ ม่มีอะไรต้องเกรงกลัวเมื่อได้ใช้ทกั ษะวินด์วอร์คควบคู่

ไปกับทักษะอมนิแสลชขั้นสู ง พลังที่ระเบิดออกมาจากตัวขวานนั้นไม่อาจประมาณได้

เซียวอวีอ๋ อกเดินสํารวจที่ควอเตอร์น้ ี เขาทราบว่าที่เคยเป็ นที่ฝึกสอนเหล่านักฆ่าในอดีต

"เราไม่อาจกลับไปมือเปล่าเมื่อได้มาที่นี่แล้ว พวกตําราบนขั้นหนังสื อสมควรมีราคาแพง แม้วา่

ส่ วนใหญ่อาจจะไม่ใช่หนังสื อทักษะ แต่มนั สมควรมีบนั ทึกการฝึ กฝนของพวกนักฆ่าอยู่ มันจะ
เป็ นของที่ประเมินค่าไม่ได้ที่ใช้ในการเพาะสร้างกลุ่มมือสังหาร"
เซียวอวีเ๋ ริ่ มหยิบตําราจากชั้นเข้าแหวนมิติ

"นี่มนั อะไรน่ะ?"

เซียวอวีพ๋ บกับหนังสื อที่เปล่งแสงสี ม่วงลี้ลบั ซ่อนอยูด่ า้ นหลังชั้นวาง เขาเข้าไปหยิบมันขึ้นมา ไม่

มีตวั อักษรเขียนเอาไว้ หากแต่มีรูปภาพสลักอยู่ เพียงรู ปภาพก็สามารถบ่งบอกถึงสิ่ งที่อยูภ่ ายใน
ได้

"มารดามันเถอะ! นี่มนั ย่างก้าวเงา!"