Kalipunan at Balangkas ng mga Piling

Akdang Pampanitikan

(Maikling kwento, Dula, alamat, parabula)

Inihanda nila:

-romina guiyab

-fredelyn laman

-eloisa ignacio

-melody galupo

-jemarie domingo

Ipinasa kay:

Mister. Danreb consul

Dula:

“Ito pala ang inyo”

Ni: frederico b. sebastian

I. Mga tauhan
-Bert(asawa ni clary)
-clary( mayamang asawa ni bert na taga maynila)
-Tiya isyang( tiyahin ni bert)
-alberto( kuya ni bert)
-mga bata( anak ni bert)

II. Tagpuan
- probinsiya

III. Banghay

-simula:
may dalawang magasawa na naninirahan sa maynila sila ay sina
bert at clary. Sila ay kasal na at balak nilang manirahan sa
probinsiya kung saan lumaki at tumira si bert.

-mga pangyayari:
Part I

Clary: sabik na sabik na akong makarating Sa bahay bert.

Bert: totoo ba yan?

Clary: oo naman. Ang hangin sa lalawigan Ay tunay na nakakaakit.

Bert: masaya ako dahil nasisiyahan ka Mahal ko.

Clary: nais ko na talagang makarating Bert sa ating paraiso!!!

(papasok na sa maralitang bahay)

Clary: ito pala ang sinasabi mong bahay Bert.

bert: oo mahal ko.

*tumitingin tingin pagkatapos umupo sa bangko ito ay bumagsak*

Clary: aray ko pooooo!!!!!!!

Bert: nasaktan ka ba mahal?

Clary: nasaktan? Hello?? Bumagsak kaya Ako dahil sa upuan na yan!!!

Hindi mo Man lang sinabi na bulok na pala yan.(galit na galit)

Bert: (aamuhin si clary) wag ka ng magalit.(I mamasahe ang binti ng

babae) matagal na kasi akong hindi nakakauwi dito mahal.

*ngingiti na si Clary at babangon*

Clary: ito pala ang sinasabi mong paraiso. Kita mo pala ang mga bituin
kahit araw na araw.

Bert: oo nga. At ang sofa namin ay matigas lamang.

*tatawa ang dalawa*

Clary: bert……wala ka na bang damit maliban pa diyan?

Bert: ano naman ang masama sa suot ko, mahal kong claring?

Clary: (nagalit) Baket noong dumadalaw ka pa sa amin ang ayos ng

iyong suot? And by the way haven, told you call me clary

Bert: ayaw mo bang claro nalang?(tatawa)

Clary: its not claroits claryyyy!!! ( lalayo kay bert at tatalikuran

ito)

Bert:(yayakapin patalikod si clary) sige clary. Bakit nga pala tayo

nag uusap ng ganito, kakasal palang natin ah?
Clary: oo nga

Bert: sige na, magbihis kana muna.

Clary: saan ako magbibihis?

Bert: aba saan pa e di dito. Wala naman taong makakikita sayo kundi
ako lang(titingin sa manonood tapos tataas-taas ang kilay)

Clary: dito? (titingin sa nanonood)

Bert: alam mo mahal ko, dito sa probinsiya lalo na sa katulad kong

mahirap wala ka ng makikita pang room kundi ito lang.

Clary: mamayang gabi na lang ako magbibihis.(magdadabog)

Bert: ikaw ang bahala. Pero ang gabi sa amin ay tunay gabi.

Clary: huh?

Bert: walang electrisidad dito mahal ko.

Clary: omg! Di na talaga ako makakapagbihis!!! Sa maynila na nga lang

ako magibibihis.

Bert: (tatawa)

Clary: (iirap) at saka nasaan pala ang ating kwarto?

Bert: wala tayong katre mahal

Clary: ano?! Saan tayo matutulog?

Bert: sa sahig mahal ko

Clary: sa ganda kong to matutulog ako sa sahig?

Bert: masanay kana sapagkat, mahirap lang ako.

Clary: tama na! wala na akong magagawa! Samahan mo nalang ako sa

banyo at maliligo muna ako.

Part 2
Alberto: wag ka ng maligo clary. Malamig ang panahon at hindi ka pa
masiyado sanay dito.

Clary: bakit pati paliligo ko ay iyong pakikialaman? At bakit hindi ako

maliligo? Hindi kaba naliligo?

Alberto: hindi naman sa hindi ka maliligo, iba kase ang banyo mo sa

maynila sa banyo namin. Hindi ka nga makapagpalit dahil sa hiya ang
pagliligo pa kaya sa batalan.

Clary: sige na.. mr.alibi

Bert: (sa sarili) ang hirap pala magka-asawa lalo na ang tulad ni
clary na laki sa maynila at mayaman, at ano kaya ang mangyayari
kapag nalaman niya na ako ay may mga anak.

*bumalik na galing sa batalan si clary*

Clary: bert! Hindi ako pwedeng maligo doon, wala manlang harang
yung….

Bert: batalan mahal

Clary: at bert wala pa akong nakikitang gripo, saan kayo kumukuha

dito ng tubig?

Bert: kumukuha kami ng tubig sa poso mga kalahating kilometro lang

naman mula rito. Kung maliligo ka, sabihin mo na para ako ay
maguumpisa ng maglakad.

Clary: huwag na bert sa maynila nalang ako maliligo.

Bert: sa maynila ka na rin ba maliligo at doon kana rin magbibihis?

Clary: oo, at saan dito yung…

Bert: ano?

Clary: kasilyas
Bert: wala kaming kasilyas. Karamihan sa amin ay wala pang toilet,
lalo na ang mga mahihirap na katulad ko, at hindi pa kasi
nakakarating ang sibilisasyon sa amin e.

Clary: ano?! Ano ang ginagamit niyo?

Bert: nakikita mo ba yun?(tuturo sa kabilang direksiyon)

Clary: yung kawayan?

Bert: oo, yun ang kasilyas namin.

Clary: what? Sukdulan na ang pagsubok mo sa akin bert! Dito mo ba ako

ititira? Akala ko ba may sarili tayong paraiso at mamumuhay tayo ng
parang si adan at eba!!!!?ano ang nangyari sa sinabi mo?

(magugulat nalang si clary ng may pumasok na matanda)

Bert: (gulat) tiya isyang!!!

Tiya isyang: berto!( nakakunot ang noo)

(ang mga bata ay puounta kay bert)

Mga bata: tatay! Tatay! Tatay! Wala ka bang pasalubong sa amin? (

with a cute face)

( gulat na gulat si clary, nakatingin lang sa nakikita niyang

pangyayari)

Bert: tiya isyang, si clary po ang aking asawa, clary? Ang aking tiya at
ang aking mga…

Clary: anak, walang hiya ka! Hindi ka nagsabi sa akin ng buong

katotohanan.uuwi nalang ako sa maynila, doon may toilet , banyo, bed,
rooms, at higit sa lahat walang makukulit na bata na manggugulo sa
akin

(umalis na si clary at hinabol naman siya ni bert at hinawakan ang

kaniyang kamay)

Bert: hindi ka maaaring umalis ng wala ako

(nagiiyakan ang mga anak)

Clary: bert? Hayaan mo na ako, alagaan mo nalang ang mga anak mo,
hindi ako karapat dapat na tumira dito, salamat kasi nakilala kita,
minahal kita kahit sa kaunting panahon palang na nakasama kita.

Bert: (umiiyak) clary? Huwag mo akong iwan? Patawad kung naglihim ako
sa iyo, hindi ko sinasadya

(umiiyak ang mga bata)

Tiya isyang: tumahimik kayo.

Clary: ( hawak sa mukha ni bert) aalis na ako, huwag kang mag alala
tutulungan kita. Bigyan mo lang muna ako ng panahon para makapagisip
at tanggapin kung anong meron ka, paalam!

( umalis na nga si clary, bitbit ang sakit na nararamdaman)

Bert: mangako ka na ako lang ha , clary? Pasensiya na kung nagkamali

ako sana balang araw matatanggap mo ako

Clary: oo, bert. Bigyan mo muna ako ng panahon para magisip. Salamat
sa pagiging mabuti sakin.

( at tuluyan na ngang umalis si clary, at walang ibang magawa si

bert kundi tanggapin nalang ang nangyari, at pagkalipas ng
dalawang taon , nagbalikan muli ang dalawa, si clary itinuring
niyang parang sariling anak ang mga anak ni bert. silay namuhay ng
masaya at mapayapa).

IV. kasukdulan
- nung ipinakilala ni bert ang mga bata at ito ay inamin kay clary
na anak niya sa unang asawa.
 V.Resolusyon
-tinanggap ni clary ang mga anak ni bert at itinuring na parang

sariling anak.

VI. WAKAs
- sila’y naging masaya at tahimik na namuhay kasama ang mga
bata.

VII. TEMA
- “pagmamahal ang magiging daan tungo sa masaya at
masaganang pamumuhay.”

VIII. ARAL O HALAGA

- Tanggapin at mahalin kung anong meron sa iyong minamahal.

Parabula:

“ang mabuting samaritano”

I. Mga tauhan:
-pari: isang supladong pari na walang awang nilagpasan ang
istranghero sa kalsada

-liveti: isa sa mga walang awang nilagpasan ang istranghero

-istranghero: isang manlalakbay

-samaritano: isang mabuting tao

-mga lalaki: mga masasamang kalalakihan

ii. tagpuan
-jerusalem

iii. banghay

-simula
May isang lalaking istranghero ang nais maglakbay pababang
jerusalem at patungong jeriko para bumisita sa kanyang mga kamag-
anak.

-mga pangyayari
Isang araw habang naglalakbay ang istranghero Mula sa kanyang
kinatatayuan ay abot-tanaw pa rin niya ang huling bahay sa
jerusalem. Naabutan siya ng sikat ng araw at nagpahinga sa ilalim ng
punongkahoy at doon na rin niya kinain ang kaniyang pananghalian.
Nang siya ay muli niyang isinabit sa kanyang balikat ang sako, nanatili
pa rin siyang nag-iisa sa kaniyang paglalakbay. Mataas pa rin ang
sikat ng araw kaya naniniwala siya na makakrating siya sa kanyang
pupuntahan. Nang walang anu-ano isang grupo ng kalalakihan ang
nakita niya at ginulpi siya at inagaw lahat ang kanyand dala. Iniwan
siyang halos wala ng buhay. Isang pari ang napadaan at nilampasan
lamang siya ganoon din ang ginawa ng isang liveti.
May isang napadaan na samaritano ang naawa sakaniya at tinulungan
siya. Binindihan ang kaniyang sugat at pinainom ng alak, dinala siya sa
isang lugar. Ginamot niya ang sugat at binalutan niya ng kumot, at
binigyan siya ng gamot para bumaba ang kaniyang lagnat. Nang mabuti
na ang kaniyang pakiramdam ay nag-utos ang samaritano sa nagmamay-
ari ng tahanan na kaniyang tinutuluyan na tingnan mabuti ang
istranhero at muling nagpatuloy sa kanyang paglalakbay.

Isang Lalaki ang naglalakbay pababang jerusalem at patungong

jeriko. Mula sa kanyang kinatatayuan ay abot-tanaw pa rin niya ang
huling bahay sa jerusalem. Naabutan siya ng sikat ng araw at
nagpahinga sa ilalim ng punongkahoy at doon na rin niya kinain ang
kaniyang pananghalian. Nang siya ay muli niyang isinabit sa kanyang
balikat ang sako, nanatili pa rin siyang nag-iisa sa kaniyang
paglalakbay. Mataas pa rin ang sikat ng araw kaya naniniwala siya
na makakrating siya sa kanyang pupuntahan. Nang walang anu-ano
isang grupo ng kalalakihan ang nakita niya at ginulpi siya at inagaw
lahat ang kanyand dala. Iniwan siyang halos wala ng buhay. Isang pari
ang napadaan at nilampasan lamang siya ganoon din ang ginawa ng
isang liveti.

May isang napadaan na samaritano ang naawa sakaniya at tinulungan

siya. Binindihan ang kaniyang sugat at pinainom ng alak, dinala siya sa
isang lugar. Ginamot niya ang sugat at binalutan niya ng kumot, at
binigyan siya ng gamot para bumaba ang kaniyang lagnat. Nang mabuti
na ang kaniyang pakiramdam ay nag-utos ang samaritano sa nagmamay-
ari ng tahanan na kaniyang tinutuluyan na tingnan mabuti ang
istranhero at muling nagpatuloy sa kanyang paglalakbay.
Maikling kuwento

Maikling kuwento :

“ang pamilyang del rosario”

Ni: frederome lamyab

I. mga Tauhan:
Lourdes del rosario: asawa ni mang june del rosario at ina ng anim na
magkakapatid.
 June del rosario: asawa ni aling lourdes at ama ng anim na
magkakapatid.

Jennelyn del rosario: panganay na anak.

Alex del rosario: pangalawang anak.

Kate del rosario: pangatlong anak.

Kristine joy del rosario: pang apat na anak.

Jacinto del rosario: pang limang anak.

Joy del rosario: bunsong anak.

Doktor: isang mabait na manggagamot.

II.Tagpuan:

III. banglay:
-simula:

sa isang malayo at tahimik na lugar may pamilyang naninirahan,

pamilyang masaya at tahimik na namumuhay, sila ay ang pamilyang del
rosario.

Si aling lourdes at mang june ay isang masayahin at masipag na mag-

asawa, gagawin ang lahat para sa ikabubuti ng kanilang pamilya. May
anim silang anak apat na babae at dalawang lalaki, sila ay sina
jennelyn 17 taong gulang, alex 15 taong gulang, kate 13 taong gulang,
kristine 11 taong gulang, jacinto 9 taong gulang at ang bunso ay si joy
na tatlong taong gulang.

mga pangyayari:
-

isang araw habang naglalaba si aling lourdes, siya’y nagulantang sa

sobrang lakas ng iyak ng kanyang anak na si joy. Dali-dali niya itong
sinugod sa loob ng kanilang bahay at siya’y labis na nagulat nang
makitang naninilaw ang kanyang anak, dali-dali niya itong binuhat at
natatarantang lumabas ng bahay at humihingi ng tulong.

Aling lourdes: tulong!!! Tulungan niyo ako, ang anak ko!!!! Ang anak ko!!.

Dali-dali siyang tinulungan ng mga kapitbahay at isinakay sa motor

papuntang hospital.

*hospital*
Pagkarating sa hospital agad niya itong pinatingin sa doktor.

Aling lourdes: dok!!dok!! ang anak ko po naniniilaw. Ani aling lourdes

habang umiiyak.

Gulat na napatingin ang doktor sa bata at dali-dali niya itong pinadala

sa emergency room upang suriin ang bata.

makalipas ang tatlong oras, lumabas na ang doktor sa er at sinabi

kung ano ang sakit ng bata.

Doktor: ang anak niyo po ay may sakit na lukemia, ito po ay delikadong

sakit, lalong lalo na po sa mga bata pa lamang, kung ito po ay hindi
kaagad na maagaPAN, MAAARI PO ITONG MAGING NOMONIA- ANIYA.

Aling lourdes: ano po ba ang pwedeng gawin dok, para maagapan po

kaagad ang sakit ng anak ko??

Doktor: sa ngayon po, kailangan po muna natin siyang salinan ng dugo

upang hindi po tuluyang bumaba ang kanyang dugo.

Aling lourdes: sige po dok, gawin niyo po ang lahat gumaling lang po ang
anak ko.

Sinilip ni aling lourdes ang kanyang anak, siya’y labis ng mangiyak dahil
sa anak na nakahigang maraming tusok na nakakabit.

Aling lourdes: laban lang anak huh, andito lang si mama, mahal na
mahal ka namin nina papa, kuya at ate.
Makalipas ang ilang oras, dumating sina mang june at ang lima nilang
anak.

Mang june: anong nangyari kay joy mahal? Ok lang ba siya? nasAan
siya?

Aling lourdes: huminahon ka mahal. Maayos naman na siya pero

kailangan daw natin siyang salinan ng dugo para hindi tuluyang bumaba
ang kanyang dugo. Ani aling lourdes.

Jennelyn: kaya po natin ito mama papa, kakayanin po natin to, gagaling
din po si bunso. Magdasal lang po tayo sa panginoon.

Alex: tulong-tulong po tayo para kay bunso mama at papa.

Kate: tama po yan kuya. Pagtutulungan po natin.

Kristine at jacinto: ayos!! Sabay tawa.

Aling lourdes at mang june: maraming salamat mga anak , mahal na

mahal namin kayo. Kaya natin to.

At nagyakapan silang magpamilya. Labis na natuwa ang doktor sa

pamilya.

Doktor: naku po, napaka magiting at matapang po ang pamilya niyo,

natutuwa po ako sa kwento niyo, tama po ang ginagawa niyo.

Mang june: salamat dok. Ganito po talaga kami kapag may problemang
dumarating kapit-bisig po kami upang malampasan at masolusyonan ang
problema.

Natutuwang tinapik ng doktor si mang june at umalis na.

Lumipas ang ilang linggo, tuluyan ng gumaling si joy at bumalik na muli

ang dati niyang masiglang katawan. Masaya siyang binuhat ni aling
lourdes.

Aling lourdes: miss na miss ko na ang kakulitan mo bunso ah. Sabay ngiti
sa bata.
Mang june: salamat sa panginoon dahil paggabay at pagdinig sa ating
panalangin.

Jennelyn: oo nga po papa.

Alex: kaya kahit anong mangyari sama sama tayong lalaban.

Kate: tama po yan kuya.

Joy: ayusss!!

Sabay sabay silang nagtawanan at nagyakapan.

Doktor: aalis kana joy, aalis na kayo mukang mamimiss ko ang pamilya
niyo ah. Napakasaya ng pamilya niyo, labis akong natutuwa. Kaya kahit
papano kahit sa konting halaga matutulungan ko kayo, ako na ang
bahala sa bayarin niyo dito at pati narin sa gamot ni joy.

Gulat na nagkatinginan ang pamilya at umiiyak na nagpasalamat sa

doktor.

Aling lourdes at mang june: marami pong salamat dok, labis po ang
aming pagsasalamat.

Doktor: wala pong anuman. Sige po mauna na po ako. Mag iingat po kayo.

Mga bata: salamat po ulit dok!!.

At diyan nagtatapos ang kwento ng pamilyang del rosario, sila ay

namuhay ng mapayapa at masaya.

iV. Kasukdulan:
nang magkasakit si joy.

v. resolusyon:
sila’y nagtulungan upang malampasan ang pagsubok na kanilang
pinagdadaanan at sila’y taos pusong kumapit sa diyos.
vi. wakas:
sila’y namuhay ng masaya at masagana.

vii. tema

viii. aral o halaga:

maging matapang ano mang pagsubok ang pinagdadaanan at kapit-bisig
na gawin ang lahat para sa ikabubuti ng pamilya.