การใช้ภาษา

ในการแสดงทรรศนะ

จัดทําโดย
นาย พุ ฒินันท์ จันทพราม เลขที 2 นางสาว อริสรา กรรณสมบัติ เลขที 8
นาย พี ระพั ศ จริยะรัตนรัชต์ เลขที 3 นาย ปรมินทร์ ปยะวัฒนวิโรจน์ เลขที 15
นางสาว ประภัสสร เเจ่มประเสริฐ เลขที 6 นางสาว บุญสิตา พวงกุหลาบ เลขที 16
นางสาว ปนดา กมลศักดาวิกุล เลขที 7 นางสาว ธภัทรา ธนูพราน เลขที 21
 ทรรศนะ คืออะไร
ทรรศนะ หรือ ทัศนะ หมายถึง ความคิดเห็นทีมีเหตุผล
 การแสดงทรรศนะ
- สังคมประชาธิปไตย
- ตัวอย่าง
 โครงสร้างของ
การแสดงทรรศนะ
โครงสร้างของการแสดงทรรศนะ

ทีมา ข้อสนับสนุน ข้อสรุป

 ทีมา

คือ ส่วนทีเปนเรืองราวอันทําให้เกิดทรรศนะ

ชีให้เห็น

ความจําเปน
 ข้อสนับสนุน

คือ ข้อเท็จจริง หลักการ หรือทรรศนะของผู้อืน เพือ

ประกอบกันและนํ ามาสนับสนุนข้อสรุปของตน
 ข้อสรุป

ข้อเสนอแนะ ข้อวินิจฉัย ข้อสันนิ ษฐาน

หรือการประเมินค่า

เพือ

ผู้อืนพิจารณา ยอมรับหรือนํ า
ไปปฏิบัติตาม
 ทรรศนะของบุคคล
เเตกต่างกันอย่างไร
สาเหตุของความหลากหลายในการแสดงทรรศนะ

คุณสมบัติตามธรรมชาติของมนุษย์ อิทธิพลของสิงแวดล้อม

ติดตัวมาตังแต่กําเนิ ด ถูกพัฒนาขึนทีหลัง

ต้องอาศัยการส่งเสริมจากสิงแวดล้อม สร้างความแตกต่างส่วนใหญ่
ของทรรศนะ

ความมีไหวพริบ ความถนัด ธรรมชาติ ชุมชน ระบบการศึกษา

เชาวน์ปญญา สือมวลชน
ความรู้และประสบการณ์
● บุคคลทีแสดงทรรศนะได้มากกว่ามักจะ :

○ มีความรู้มากกว่า

○ มีประสบการณ์มากกว่า

● ประสบการณ์มาจากการได้ฟง, ดู, สังเกตด้วยตนเองเพือเก็บเปนความรู้ และ

สะสมต่อเนื องกันเปนเวลานาน

● ทุกคนสามารถพัฒนาความรู้และสะสมประสบการณ์เพิมขึนได้ตลอดเวลา
ความเชือ
● ความเชือเเต่ละคน เเต่ละกลุ่ม มีความเเเตกต่างกัน
ส่งผลทําให้มีเเนวคิด วิธีมองปญหาทีเเตกต่างกันออกไป
○ บุคคลทีมีความเชือเรืองสิงศักดิสิทธิก็จะมีทรรศนะไปใน
ทางสนับสนุนสิงนัน ส่วนบุคคลทีไม่เชือก็จะมีทรรศนะไปทางตําหนิ

● ความเชือของบุคคลมักเกิดจากการอบรมสังสอนจาก ครอบครัว/ สิงเเวดล้อม

โดยความเชือสามารถเปลียนเเปลงไปตามวัยเเละประสบการณ์
ค่านิ ยม

● ค่านิ ยม หมายถึง ความรู้สึกของเเต่ละคนทีตัดสินว่าสิงใด/การกระทําใดมีคุณค่าและความสําคัญ

● ค่านิ ยมมีอิทธิพลต่อพฤติกกรรมเเละทรรศนะของเเต่ละบุคคล

● ค่านิ ยมสามารถหน่ วงเหนี ยวไม่ให้บุคคลเเสดงทรรศนะ

ออกมาในบางครัง

● ค่านิ ยมสามารถเปลียนไปได้ตามวัย ประสบการณ์ เเละสิงเเวดล้อม

ประเภทของทรรศนะ
 จําแนกไดเปน 3 ประเภทหลักๆ

1. ทรรศนะเชิงข้อเท็จจริง

2. ทรรศนะเชิงคุณค่า

3. ทรรศนะเชิงนโยบาย
 ทรรศนะเชิงข้อเท็จจริง
กล่าวถึง:
เรืองราวทีเกิดขึนแล้ว

แสดงทรรศนะว่า:
มีข้อเท็จจริง ข้อสรุป หรือ เรืองราวเปนอย่างไรกัน
แน่

ลักษณะ:
เปนข้อสันนิ ษฐาน ความน่ าเชือถือ
ขึนอยู่กับหลักฐานทีผู้แสดงทรรศนะ
นํ ามาประกอบ
 ตัวอย่าง
สถานการณ์: นักเรียนวิงผ่าน
โต๊ะแจกัน แจกันตกแตก

ทรรศนะที 1: เพราะนักเรียน
ไม่ระวัง จึงชนโต๊ะเปนสาเหตุ ทรรศนะที 2: แจกันมีฐานที
ที แจกันแตก ไม่แข็งแรง จึงตกลงมาเอง
 ทรรศนะเชิงคุณค่า
- ประเมินสิงใดดี สิง อาจเปน
ใดด้อย - วัตถุ
- สิงใดเปนประโยชน์ - บุคคล
หรือเปนโทษ - กิจกรรม
- สิงใดเหมาะสม หรือ - โครงการ
ไม่เหมาะสม - วิธีการ
- ทรรศนะ

ผู้เเสดงทรรศนะอาจประเมินสิงนันโดยลําพังของมันเอง หรือ
ประเมินเทียบกับสิงอืนหรือเกณฑ์
 ทรรศนะเชิงนโยบาย
บ่งบอกว่าควรทําอะไร อย่างไร หรือปรับปรุงแก้ไขสิงใด ต่อไปในอนาคต
มีหลายระดับ ตังแต่

กลุ่มบุ- ประเทศ
บุคคล คลากร
องค์กร สถาบัน
ชาติ

มักจะต้องบ่งชีว่า
สิงทีเสนอแนะมีขันตอนและ
วิธีปฏิบัติอย่างไร เปาหมายและ
ประโยชน์คืออะไร รวมถึง
วิธีการแก้ไขหากมีอุปสรรคด้วย
ลักษณะของภาษาทีใช้ใน
การแสดงทรรศนะ
 ลักษณะของภาษาทีใช้ในการแสดงทรรศนะ
เปนอย่างไร
- ใช้ถ้อยคําทีกะทัดรัด มีความหมายชัดเจน
- ใช้ภาษาถูกต้องกับระดับของภาษา
- ใช้สํานวนภาษาได้ถูกต้อง
- เรียงลําดับเนื อความให้ไม่สับสน
 ลักษณะเฉพาะทีควรรู้
1) ใช้คํา หรือ กลุ่มคํา
ทีแสดงความเปนเจ้าของทรรศนะสามารถเปนคํา
นาม คําสรรพนาม ประกอบกับคํากริยา

ตัวอย่างเช่น
พวกเรามีความเห็นร่วมกันว่า อุบัติเหตุรถชนครังนี เกิด
ขึนโดยความประมาทของคนขับ
2) ใช้คํา หรือ กลุ่มคํากริยาทีช่วยในข้อสรุปต่างๆให้เห็นว่าเปน
ทรรศนะ เช่นคําว่า น่ า น่ าจะ คง ควรจะต้อง เปนต้น

ตัวอย่างเช่น
-เรืองนี น่ าจะเปนเรืองทีร้ายแรงต่อสังคม
-คุณครูควรจะต้องสอนพวกเราให้ดีกว่านี
 3) ใช้คํา หรือกลุ่มคํา ทีสือความไปในทางทรรศนะ
อาจเปนการประเมินค่า ความเชือมัน คาดคะแน เปนต้น

ตัวอย่าง
- คุณครูได้ทําหน้าทีของเขาอย่างสุดความสามารถแล้ว
(เปนการประเมินค่า)
- ทีมกีฬาสีเขียวชนะแน่ นอน (เปนความเชือมัน)
- งานนี น่ าจะยากนะ (การคาดคะแน)
 ปจจัยทีส่งเสริม
การแสดงทรรศนะ
ปจจัยทีส่งเสริมการแสดงทรรศนะ
2 ประการ

ปจจัยภายนอก ปจจัยภายใน

ผู้รับสาร ความสามารถการใช้ภาษา

บรรยากาศ ความเชือมันในตนเอง

เวลา ความรู้

สถานที ประสบการณ์

บุคคลอืน ความพร้อมทางร่างกาย

สติปญญา
การประเมินค่าทรรศนะ
ควรเปนอย่างไร
 “ไม่ควรยึดตัวบุคคลเปนสําคัญ”

เพราะ มนุษย์ไม่สามารถเสนอสิงถูกต้องไปเสมอในทุกโอกาส
 แนวทางในการประเมินค่าทรรศนะ

● ประโยชน์และลักษณะสร้างสรรค์

● ความน่ าเชือถือและความสมเหตุสมผล

● ความเหมาะสมกับผู้รับสารและกาลเทศะ

● การใช้ภาษา
ประโยชน์และลักษณะสร้างสรรค์

ก่อให้เกิดประโยชน์และคุณค่าในทางสร้างสรรค์

*ไม่ใช่ประโยชน์เฉพาะตน หรือส่วนน้อยอย่างเดียว*
ความน่ าเชือถือและความสมเหตุสมผล

ข้อสนับสนุนทรรศนะจะต้องมีนา้ํ หนักพอ

เช่น
เพือ
เปนเหตุเปนผล

ได้รับความน่ าเชือถือ มีค่าควรแก่การยอมรับ ถูกต้องตามความเปนจริง และเปนไปได้

ตัวอย่างทีนํ ามาอ้างเพียงพอ

มีลักษณะสอดคล้องต้องกัน
ความเหมาะสมกับผู้รับสารและกาลเทศะ

เสนออย่างเหมาะสมและควร เสนอถูกต้องกับกาลเทศะ

มีความพอเหมาะพอดีไม่มากเกินไป
การใช้ภาษา*

ชัดเจนแจ่มแจ้ง แม่นยํา เหมาะสมกับระดับการสือสาร

สําคัญทีสุด!
การประเมินค่าเปนสิงทีละเอียดอ่อน
จะด่วนสรุปไม่ได้ ต้องอาศัยเวลา
และข้อมูลหลายๆด้านประกอบกัน
 การใช้ภาษา
ในการแสดงทรรศนะ

จัดทําโดย
นาย พุ ฒินันท์ จันทพราม เลขที 2 นางสาว อริสรา กรรณสมบัติ เลขที 8
นาย พี ระพั ศ จริยะรัตนรัชต์ เลขที 3 นาย ปรมินทร์ ปยะวัฒนวิโรจน์ เลขที 15
นางสาว ประภัสสร เเจ่มประเสริฐ เลขที 6 นางสาว บุญสิตา พวงกุหลาบ เลขที 16
นางสาว ปนดา กมลศักดาวิกุล เลขที 7 นางสาว ธภัทรา ธนูพราน เลขที 21
 ทรรศนะ คืออะไร
ทรรศนะ หรือ ทัศนะ หมายถึง ความคิดเห็นทีมีเหตุผล
 การแสดงทรรศนะ
- สังคมประชาธิปไตย
- ตัวอย่าง
 โครงสร้างของ
การแสดงทรรศนะ
โครงสร้างของการแสดงทรรศนะ

ทีมา ข้อสนับสนุน ข้อสรุป

 ทีมา

คือ ส่วนทีเปนเรืองราวอันทําให้เกิดทรรศนะ

ชีให้เห็น

ความจําเปน
 ข้อสนับสนุน

คือ ข้อเท็จจริง หลักการ หรือทรรศนะของผู้อืน เพือ

ประกอบกันและนํ ามาสนับสนุนข้อสรุปของตน
 ข้อสรุป

ข้อเสนอแนะ ข้อวินิจฉัย ข้อสันนิ ษฐาน

หรือการประเมินค่า

เพือ

ผู้อืนพิจารณา ยอมรับหรือนํ า
ไปปฏิบัติตาม
 ทรรศนะของบุคคล
เเตกต่างกันอย่างไร
สาเหตุของความหลากหลายในการแสดงทรรศนะ

คุณสมบัติตามธรรมชาติของมนุษย์ อิทธิพลของสิงแวดล้อม

ติดตัวมาตังแต่กําเนิ ด ถูกพัฒนาขึนทีหลัง

ต้องอาศัยการส่งเสริมจากสิงแวดล้อม สร้างความแตกต่างส่วนใหญ่
ของทรรศนะ

ความมีไหวพริบ ความถนัด ธรรมชาติ ชุมชน ระบบการศึกษา

เชาวน์ปญญา สือมวลชน
ความรู้และประสบการณ์
● บุคคลทีแสดงทรรศนะได้มากกว่ามักจะ :

○ มีความรู้มากกว่า

○ มีประสบการณ์มากกว่า

● ประสบการณ์มาจากการได้ฟง, ดู, สังเกตด้วยตนเองเพือเก็บเปนความรู้ และ

สะสมต่อเนื องกันเปนเวลานาน

● ทุกคนสามารถพัฒนาความรู้และสะสมประสบการณ์เพิมขึนได้ตลอดเวลา
ความเชือ
● ความเชือเเต่ละคน เเต่ละกลุ่ม มีความเเเตกต่างกัน
ส่งผลทําให้มีเเนวคิด วิธีมองปญหาทีเเตกต่างกันออกไป
○ บุคคลทีมีความเชือเรืองสิงศักดิสิทธิก็จะมีทรรศนะไปใน
ทางสนับสนุนสิงนัน ส่วนบุคคลทีไม่เชือก็จะมีทรรศนะไปทางตําหนิ

● ความเชือของบุคคลมักเกิดจากการอบรมสังสอนจาก ครอบครัว/ สิงเเวดล้อม

โดยความเชือสามารถเปลียนเเปลงไปตามวัยเเละประสบการณ์
ค่านิ ยม

● ค่านิ ยม หมายถึง ความรู้สึกของเเต่ละคนทีตัดสินว่าสิงใด/การกระทําใดมีคุณค่าและความสําคัญ

● ค่านิ ยมมีอิทธิพลต่อพฤติกกรรมเเละทรรศนะของเเต่ละบุคคล

● ค่านิ ยมสามารถหน่ วงเหนี ยวไม่ให้บุคคลเเสดงทรรศนะ

ออกมาในบางครัง

● ค่านิ ยมสามารถเปลียนไปได้ตามวัย ประสบการณ์ เเละสิงเเวดล้อม

ประเภทของทรรศนะ
 จําแนกไดเปน 3 ประเภทหลักๆ

1. ทรรศนะเชิงข้อเท็จจริง

2. ทรรศนะเชิงคุณค่า

3. ทรรศนะเชิงนโยบาย
 ทรรศนะเชิงข้อเท็จจริง
กล่าวถึง:
เรืองราวทีเกิดขึนแล้ว

แสดงทรรศนะว่า:
มีข้อเท็จจริง ข้อสรุป หรือ เรืองราวเปนอย่างไรกัน
แน่

ลักษณะ:
เปนข้อสันนิ ษฐาน ความน่ าเชือถือ
ขึนอยู่กับหลักฐานทีผู้แสดงทรรศนะ
นํ ามาประกอบ
 ตัวอย่าง
สถานการณ์: นักเรียนวิงผ่าน
โต๊ะแจกัน แจกันตกแตก

ทรรศนะที 1: เพราะนักเรียน
ไม่ระวัง จึงชนโต๊ะเปนสาเหตุ ทรรศนะที 2: แจกันมีฐานที
ที แจกันแตก ไม่แข็งแรง จึงตกลงมาเอง
 ทรรศนะเชิงคุณค่า
- ประเมินสิงใดดี สิง อาจเปน
ใดด้อย - วัตถุ
- สิงใดเปนประโยชน์ - บุคคล
หรือเปนโทษ - กิจกรรม
- สิงใดเหมาะสม หรือ - โครงการ
ไม่เหมาะสม - วิธีการ
- ทรรศนะ

ผู้เเสดงทรรศนะอาจประเมินสิงนันโดยลําพังของมันเอง หรือ
ประเมินเทียบกับสิงอืนหรือเกณฑ์
 ทรรศนะเชิงนโยบาย
บ่งบอกว่าควรทําอะไร อย่างไร หรือปรับปรุงแก้ไขสิงใด ต่อไปในอนาคต
มีหลายระดับ ตังแต่

กลุ่มบุ- ประเทศ
บุคคล คลากร
องค์กร สถาบัน
ชาติ

มักจะต้องบ่งชีว่า
สิงทีเสนอแนะมีขันตอนและ
วิธีปฏิบัติอย่างไร เปาหมายและ
ประโยชน์คืออะไร รวมถึง
วิธีการแก้ไขหากมีอุปสรรคด้วย
ลักษณะของภาษาทีใช้ใน
การแสดงทรรศนะ
 ลักษณะของภาษาทีใช้ในการแสดงทรรศนะ
เปนอย่างไร
- ใช้ถ้อยคําทีกะทัดรัด มีความหมายชัดเจน
- ใช้ภาษาถูกต้องกับระดับของภาษา
- ใช้สํานวนภาษาได้ถูกต้อง
- เรียงลําดับเนื อความให้ไม่สับสน
 ลักษณะเฉพาะทีควรรู้
1) ใช้คํา หรือ กลุ่มคํา
ทีแสดงความเปนเจ้าของทรรศนะสามารถเปนคํา
นาม คําสรรพนาม ประกอบกับคํากริยา

ตัวอย่างเช่น
พวกเรามีความเห็นร่วมกันว่า อุบัติเหตุรถชนครังนี เกิด
ขึนโดยความประมาทของคนขับ
2) ใช้คํา หรือ กลุ่มคํากริยาทีช่วยในข้อสรุปต่างๆให้เห็นว่าเปน
ทรรศนะ เช่นคําว่า น่ า น่ าจะ คง ควรจะต้อง เปนต้น

ตัวอย่างเช่น
-เรืองนี น่ าจะเปนเรืองทีร้ายแรงต่อสังคม
-คุณครูควรจะต้องสอนพวกเราให้ดีกว่านี
 3) ใช้คํา หรือกลุ่มคํา ทีสือความไปในทางทรรศนะ
อาจเปนการประเมินค่า ความเชือมัน คาดคะแน เปนต้น

ตัวอย่าง
- คุณครูได้ทําหน้าทีของเขาอย่างสุดความสามารถแล้ว
(เปนการประเมินค่า)
- ทีมกีฬาสีเขียวชนะแน่ นอน (เปนความเชือมัน)
- งานนี น่ าจะยากนะ (การคาดคะแน)
 ปจจัยทีส่งเสริม
การแสดงทรรศนะ
ปจจัยทีส่งเสริมการแสดงทรรศนะ
2 ประการ

ปจจัยภายนอก ปจจัยภายใน

ผู้รับสาร ความสามารถการใช้ภาษา

บรรยากาศ ความเชือมันในตนเอง

เวลา ความรู้

สถานที ประสบการณ์

บุคคลอืน ความพร้อมทางร่างกาย

สติปญญา
การประเมินค่าทรรศนะ
ควรเปนอย่างไร
 “ไม่ควรยึดตัวบุคคลเปนสําคัญ”

เพราะ มนุษย์ไม่สามารถเสนอสิงถูกต้องไปเสมอในทุกโอกาส
 แนวทางในการประเมินค่าทรรศนะ

● ประโยชน์และลักษณะสร้างสรรค์

● ความน่ าเชือถือและความสมเหตุสมผล

● ความเหมาะสมกับผู้รับสารและกาลเทศะ

● การใช้ภาษา
ประโยชน์และลักษณะสร้างสรรค์

ก่อให้เกิดประโยชน์และคุณค่าในทางสร้างสรรค์

*ไม่ใช่ประโยชน์เฉพาะตน หรือส่วนน้อยอย่างเดียว*
ความน่ าเชือถือและความสมเหตุสมผล

ข้อสนับสนุนทรรศนะจะต้องมีนา้ํ หนักพอ

เช่น
เพือ
เปนเหตุเปนผล

ได้รับความน่ าเชือถือ มีค่าควรแก่การยอมรับ ถูกต้องตามความเปนจริง และเปนไปได้

ตัวอย่างทีนํ ามาอ้างเพียงพอ

มีลักษณะสอดคล้องต้องกัน
ความเหมาะสมกับผู้รับสารและกาลเทศะ

เสนออย่างเหมาะสมและควร เสนอถูกต้องกับกาลเทศะ

มีความพอเหมาะพอดีไม่มากเกินไป
การใช้ภาษา*

ชัดเจนแจ่มแจ้ง แม่นยํา เหมาะสมกับระดับการสือสาร

สําคัญทีสุด!
การประเมินค่าเปนสิงทีละเอียดอ่อน
จะด่วนสรุปไม่ได้ ต้องอาศัยเวลา
และข้อมูลหลายๆด้านประกอบกัน