Δ' ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (1937- 2017)

From: churchgoc.blogspot.gr
Date: 17/10/21 at 01:24

80 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...
Ἡ Δ’ Ἐµφάνισις τοῦ Τιµίου Σταυροῦ
(14. 9. 1937 εκκλ. ηµ.)

Ἕνα γεγονός πολύ σηµαντικό τῆς Ἱστορίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἦταν ἡ Δ’
Ἐµφάνισις τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, στό Ὄρος Κόφινας τῆς νοτίου Κρήτης, κατά τήν διάρκεια ἀγρυπνίας

τό βράδυ τῆς 13ης πρός 14η Σεπτεµβρίου 1937 (κατά τό παλαιό ἡµερολόγιο).

Τό 1937, δεκατρία χρόνια µετά τήν ἐπιβολή τῆς καινοτοµίας, οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι τῆς περιοχῆς
Μεσαρᾶς διώκονται ἀπεινῶς ἀπό τόν καινοτόµο Ἐπίσκοπο Γορτύνης Βασίλειο Μαρκάκη. Οἱ τρεῖς
Ἱερεῖς πού µνηµονεύθηκαν προηγουµένως (π. Κωνσταντίνος Σπυριδάκης ἀπό τό Ἀσῆµι, π. Δηµήτριος

Βεργετάκης ἀπό τόν Κρουσσῶνα καί π. Χαράλαµπος Σταµατάκης ἀπό τά Καπετανιανά), κάτω ἀπό τήν
πνευµατική δικαιοδοσία καί προστασία τοῦ Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου, προσπαθοῦν νά
καλύψουν τίς πνευµατικές, λειτουργικές καί µυστη-ριακές ἀνάγκες τῶν πιστῶν, ἱερουργῶντας κρυφά
καί νύκτα σέ διάφορα ἐξωκκλήσια.

Γιά τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, οἱ µοναχοί τῆς Μονῆς Κουδουµᾶ, ἀποφάσισαν νά
γίνει ἀγρυπνία στά ὅρια τῆς µονῆς τους, στό ἐξωκκλήσιο τοῦ Τιµίου Σταυροῦ πού βρίσκεται στήν
κορυφή τοῦ Κόφινα, σέ ὑψόµετρο 1. 231 µέτρων! Ὅµως, στήν ἀδελφότητα δέν ὑπάρχουν πλέον

Ἱεροµόναχοι καί ἔτσι καλεῖται ὁ Ἱερεύς π. Χαράλαµπος Σταµατάκης ἀπό τά γειτονικά Καπετανιανά.

Μία σηµαντική λεπτοµέρεια σχετικά µέ τήν παρουσία στήν ἀγρυπνία τοῦ Ἱερέως π. Δηµητρίου

Βεργετάκη ἀπό τόν Κρουσσῶνα, προκύπτει ἀπό δηµοσίευµα τοῦ Περιοδικοῦ «Τά Πάτρια» (τ. 6ος ,
σελ. 99). Σύµφωνα µέ τό δηµοσίευµα αὐτό, ἡ Γερόντισσα Κορνηλία Γωνιωτάκη (Ἡγουµένη τῆς Μονῆς
ἁγ. Εἰρήνης Κρουσσῶνος, πνευµατικό τέκνο τοῦ π. Δηµητρίου), διηγήθηκε τά ἐξῆς: «Ὁ παπᾶ -

Δηµήτρης µᾶς διηγήθηκε πῶς βρέθηκε ὡς Λειτουργός, τό ἀξέχαστο ἐκεῖνο βράδυ τῆς 14ης

Σεπτεµβρίου 1937. Σέ µία σπηλιά κοντά στή Μονή Κουδουµᾶ, ἀσκήτευε ἕνας µεγάλος, ἀλλά ἄγνωστος
τούς πολλούς ἀσκητής. Ἐκεῖνος εἰδοποίησε τόν παπᾶ - Δηµήτρη νά παρευρεθῆ στόν Κόφινα, κατά τήν

ἑορτή τοῦ Τιµίου Σταυροῦ».

Ἀπό τήν προηγουµένη µαρτυρία ἀποδεικνύεται, ὅτι ἕνας ἄγνωστος σέ µᾶς, πλήν γνωστός στό Θεό

καί τόν π. Δηµήτριο, ἅγιος ἀσκητής τῆς Μονῆς Κουδουµᾶ, προεῖδε τό θαῦµα τῆς Ἐµφανίσεως καί

φρόντισε νά προσκαλέσει τόν ἐνάρετο Λειτουργό, ὥστε µέ τήν εὐκαιρία τῆς λατρευτικῆς αὐτῆς
συνάξεως, νά ὑπάρξουν περισσότεροι καί ἐπισηµότεροι µάρτυρες τῶν µυστηρίων τοῦ Θεοῦ (σύµφωνα

µέ τό ἴδιο Περιοδικό, στήν ἀγρυπνία παρευρέθηκαν περίπου 6.000 ἄτοµα!). Δέν εἶναι γνωστός ὁ

λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ τρίτος τῶν Ἱερέων, ὁ π. Κωνσταντίνος Σπυριδάκης, λειτούργησε ἐκεῖνο τό
βράδυ στό ἐξωκκλήσιο τοῦ ἁγ. Νικήτα, ἔξω ἀπό τό Ἀσῆµι.

Ἑκατοντάδες Ὀρθόδοξοι ἀπό ὅλη τήν Κρήτη ἔφθασαν στόν Κόφινα γιά τήν ἀγρυπνία, κυρίως µέ
ζῶα, ἀλλά καί µέ τά πόδια! Ὑπῆρξαν πιστοί πού περπάτησαν ἀκόµη καί ἕξη ἡµέρες! Μεταξύ αὐτῶν καί

ὁ ἤδη µακαριστός ἀγωνιστής Χαράλαµπος Σκυλουράκης ἀπό τό Σφηνάρι Κισσάµου, στό δυτικό ἄκρο

τῆς Κρήτης, ὁ ὁποῖος µάλιστα περπάτησε ξυπόλητος, διότι δέν εἶχε ἄλλα «στηβάνια», φέροντας καί
ἕνα ἀσκί λάδι! (Τόν ἀδελφό αὐτό εἴχαµε τήν ἰδιαίτερη εὐλογία νά γνωρίσουµε, γέροντα πλέον, τό

1982 – 1988, κατά τήν παραµονή µας στήν Κρήτη, καί νά ἀκούσουµε ἀπό τό εὐλογηµένο στόµα του τίς

λεπτοµέρειες αὐτοῦ τοῦ θαυµαστοῦ γεγονότος).

Τήν συνέχεια λαµβάνουµε ἀπό τόν πανηγυρικό τοῦ Θεολόγου – Μαθηµατικοῦ κ. Στυλιανοῦ Λιέπουρη,
κατά τόν ἐπίσηµο ἑορτασµό τῆς 50ετηρίδος τῆς Δ’ Ἐµφανίσεως (14η Σεπτµβρίου 1987, Ἱ. Ν. Ἁγίας
Τριάδος Ἡρακλείου): «Τόπος συναντήσεως τῶν πιστῶν εἶχε ὁρισθεῖ τό ἐξωκκλήσι τῆς Γεννήσεως τῆς
Θεοτόκου, 300 περίπου µέτρα κάτω ἀπό τήν κορυφή τοῦ βουνοῦ, οἱ ἄσχηµες - ὅµως – καιρικές

συνθῆκες πού ἐπικρατοῦσαν στήν κορυφή τοῦ Σταυροῦ, ἐµπόδισαν τήν ἀνάβαση τῶν πιστῶν καί ἔτσι
ἀποφασίσθηκε ἡ ἀγρυπνία νά γίνει στό ἐξωκκλήσι τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου.

Ἦταν περίπου 10 τό βράδυ, ὅταν κατέφθασε ἐπί τόπου καί ἀστυνοµική δύναµη µέ ἐπικεφαλῆς τόν
Ἀνθυποµοίραρχο Καραµπατάκη (ἀπό τό χωριό Κανδῆλα), µέ σκοπό τήν… ὑπεράσπιση τῆς τάξεως!

Αὐτή ἦταν φαίνεται ἡ οἰκονοµία τοῦ Θεοῦ, νά βρίσκονται καί ὄργανα τῆς Πολιτείας παρόντα, γιά νά

ὁµολογηθεῖ καί ἀπό ξένα στόµατα τό ἐξαιρετικό γεγονός.

Περί τό µεσονύκτιο οἱ Ἱερεῖς ἄρχισαν νά ψάλλουν τούς Χαιρετισµούς τοῦ Τιµίου Σταυροῦ. Ὁ ζῆλος
τῶν πιστῶν ἦταν µεγάλος. Ὅλοι προσηύχοντο γονατιστοί, ἐπαναλαµβάνοντες τό «Χαῖρε ξύλον
µακάριον» καί τό «Ἀλληλούϊα» τῶν Χαιρετισµῶν. Τότε ἀκριβῶς συνέβη ἡ ἐµφάνισις τοῦ Τιµίου

Σταυροῦ.

Ἀπότοµα ἡ θύελλα κόπασε καί ἡ ὁµίχλη ὑποχώρησε καί διαλύθηκε. Φάνηκε τότε ἡ κορυφή τοῦ

Κόφινα καί τό ἐκκλησάκι τοῦ Τιµίου Σταυροῦ. Ἀµέσως µετά ἡ νύκτα φωτίσθηκε ἀπό τό λαµπρό καί

ἐξαίσιο φῶς πού ἐξέπεµπε ὁ Τίµιος Σταυρός τοῦ Κυρίου µας, ὁ Ὁποῖος εἶχε ἐµφανισθεῖ στήν κορυφή
καί καταύγαζε τόν ναό καί τήν γύρω περιοχή»! (Στυλ. Λιέπουρη, «Ἡ Δ’ Ἐµφάνισις τοῦ Τιµίου

Σταυροῦ», Περιοδικό «Κήρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων», τ. 1987, σελ. 328 -329).

Κατά τήν ἴδια τελετή ὁ αὐτόπτης µάρτυρας Γεώργιος Σελληνιωτάκης, ἀπόστρατος Ἀξιωµατικός τῆς

Χωροφυλακῆς, περιέγραψε τήν ἐµπειρία του ὅπως ἀκολουθεῖ: «Εὐχαριστῶ τόν Πανάγαθο Θεό πού µέ

ἀξίωσε καί πάλι µετά ἀπό 50 χρόνια, νά παρευρεθῶ στόν τόπο αὐτό, στόν ἑορτασµό τῆς βεβαιώσεως
τῆς ἀληθείας. Ναί, πραγµατικά εἶναι βεβαίωσις τῆς ἀληθείας, διότι ἀκριβῶς πρίν 50 χρόνια ἐβεβαιώθη
ἄνωθεν γιά µία ἀκόµη φορά ἡ ἀκρίβεια τῆς Πίστεώς µας, χάρις στήν ἐµφάνιση τοῦ Τιµίου Σταυροῦ…

Εἶµαι βαθειά συγκινηµένος τήν στιγµή αὐτή, διότι µέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά δῶ ὀφθαλµοφανῶς τόν Τίµιο
Σταυρό, παιδάκι τότε 12 χρονῶν. Εἶµαι ἐπίσης σέ θέση νά σᾶς βεβαιώσω, ὅτι ὁ Σταυρός ἐµφανίσθηκε

ἀκριβῶς πάνω ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Παναγίας, µετά δέ ἀπό κάποιο διάστηµα ἐστράφη πρός τήν

κορυφή τοῦ Κόφινα, ὅπου ὑπάρχει ἐκκλησάκι πρός τιµήν Του καί µετά ἀπό ἀρκετή ὥρα µετακινήθηκε
πρός τήν κορυφή τοῦ Ψηλορείτη, ὅπου ἐπίσης ὑπάρχει ἐκκλησάκι πρός τιµήν τοῦ Σταυροῦ. Δέν εἶµαι

βέβαιος, ἀλλά νοµίζω ὅτι ὁ Σταυρός ἐπέστρεψε καί πάλι στόν Κόφινα καί µετά ἄρχισε σιγά – σιγά νά

ἐξαφανίζεται»! («Κήρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων», τ. 1987, σελ. 331).

«Εἶναι δύσκολο – συνεχίζει ὁ Στυλ. Λιέπουρης – νά ἑρµηνευθοῦν καί νά περιγραφοῦν οἱ στιγµές

ἐκεῖνες καί τά αἰσθήµατα τῶν πιστῶν καί τοῦτο διότι τέτοιες στιγµές σταµατάει τό µυαλό καί ἡ λογική
τοῦ ἀνθρώπου, καταργεῖται ὁ χρόνος καί µένει µόνο τό βίωµα τοῦ θαύµατος, τό ὁποῖο κατά τήν

ἄφατο οἰκονοµία Του οἰκονοµεῖ ὁ Θεός.

Δέν εἶναι δυνατόν νά προσδιορισθεῖ πόσο κράτησε τό ἐξαίρετο αὐτό φαινόµενο. Ὅπως εἶναι φυσικό,
κανείς δέν ἔδωσε σηµασία στό χρόνο. Ὅλο τό πλῆθος τῶν πιστῶν προσηύχετο καί ἔψαλλε γονατιστό

µέ δέος τό «Κύριε Ἐλέησον». Τελικά ἡ ὁµίχλη κάλυψε καί πάλι τήν κορυφή τοῦ Κόφινα καί ὁ ἄνεµος
ἄρχισε πάλι νά φυσᾶ.

Ἡ ἀγρυπνία συνεχίσθηκε καί ἡ Θεία Λειτουργία ἐτελείωσε νωρίς τό πρωϊ. Τότε ὅλοι οἱ

παρευρεθέντες – οἱ πιστοί, οἱ Λειτουργοί Ἱερεῖς, οἱ Μοναχοί τῆς Μονῆς Κουδουµᾶ, ἀκόµη καί τά

ὄργανα τῆς τάξεως - ἄρχισαν νά κατεβαίνουν καί νά γίνωνται κήρυκες τοῦ θαύµατος τοῦ Τιµίου

Σταυροῦ, τό ὁποῖο ἦταν ἤδη γνωστό στούς κατοίκους τῶν γύρω χωριῶν, διότι ἡ λαµπρότητά Του δέν
ἦταν δυνατόν νά διαφύγει τῆς προσοχῆς τῶν κατοίκων ὅλης τῆς Μεσαρᾶς» (Στυλ. Λιέπουρη αὐτ.,

σελ. 329).

Τό 1986, κατά τήν διάρκεια ἐπισκέψεως τοῦ γράφοντος στά Ἀκούµια Ρεθύµνης, ἔγινε γνωστό, ὅτι ὁ
Τίµιος Σταυρός ἦταν ὀρατός καί σέ ἐκείνη τήν περιοχή. Μέ συγκίνηση γέροντες Ὀρθόδοξοι

διηγήθηκαν, ὅτι τό βράδυ τῆς 13ης πρός 14η Σεπτεµβρίου 1937, ἔγινε ἀγρυπνία χωρίς Ἱερέα, στό
ἐξωκκλήσι τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς (στή θέση Πλατανιᾶς τῶν Ἀκουµίων), µέ συµµετοχή 70 περίπου

πιστῶν, τούς ὁποίους κάποιοι Νεοηµερολογίτες συγχωριανοί, µέ ὕβρεις καί χλευασµούς προσπάθησαν

νά ἐµποδίσουν. Περί τό µεσονύκτιο ὅλοι ἀντιλήφθηκαν τό ἐξαίσιο φῶς τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, ὁ Ὁποῖος

«ἀνέτελε ἀπό τόν Ψηλορείτη»!

Λογικό προκύπτει τό ἐρώτηµα: Πῶς ἀντέδρασαν οἱ καινοτόµοι; Δυστυχῶς ἐπιβλήθηκε Φαρισαϊκή

σιωπή. Ὁ Ἀνθυποµοίραρχος Καραµπατάκης ἐπισκέφθηκε τόν Ἐπίσκοπο Βασίλειο καί τόν

πληροφόρησε σχετικά. Ὁ Ἐπίσκοπος σύστησε στό ὄργανο τῆς τάξεως νά σιωπήσει, ἄν καί

θορυβηµένος κάλεσε τόν π. Χαράλαµπο γιά νά τόν ἐνηµερώσει. Ὁ ἐνάρετος Λειτουργός τόν

ἐνηµέρωσε ταπεινά, ἀλλά ἐκεῖνος ἔγινε ἔξαλλος ἀπό τόν θυµό του. «Ὥστε βλέπεις καί ὁράµατα παπᾶ

Χαραλάµπη; - τοῦ εἶπε – καί γιατί δέν βλέπω κι ἐγώ πού εἶµαι καί Δεσπότης;» Ὁ π. Χαράλαµπος

κούνησε τό κεφάλι του καί ἔφυγε.

(Πηγή: "Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η Δ’ ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ
ΣΤΑΥΡΟΥ" του Καθηγητή κ. Αντωνίου Μάρκου)
Από την περσινή πανήγυρη του Καθεδρικού Ι.Ν. Γ.Ο.Χ. Ηρακλείου Κρήτης
υπό του Τοποτηρητή Επισκόπου
Σεβ/του Μεσσηνίας κ. Ιακώβου και του Αιδ/του Ιερέως π. Ζαχαρία
Τσικρικάκη.

noreply@blogger.com (G.O.C.)