Të analizosh një personazh Shekspirian sic mund të jetë Ofelia ,
e ëmbla , e dlira , e heshtura deri në sakrificën sublime , si shkak I dashurisë ndaj Princit Hamlet. Eshtë poeti 16 vjecar Artur Rembo I cili nuk e shikon romanin e Shekspirit si shprehje të jetës dhe realitetit por si pjesë të jetës dhe të këtij realiteti. Tek Hamleti Shekspiri e lë pas dore Ofelinë dhe merret me planin e tij për hakmarrje kundër vrasërve të babait të Hamletit , ndërsa Remboja e ndërton mbi vuajtjen Ofelinë me një ton eleogjik , ai rendit portretin e shpirtin e Ofelisë dashurinë e saj deri në pafundësi e pamundësi ndaj princit Hamlet. Më se 1000 vjet Ofelia e butë Lundron , si një vegim I bardhë , në lumen e zi Më se njëmijë vjet kjo e cmëndur e urtë I pëshpërit puhizes romancën e saj gri Ndërsa Shekspiri merret me Hamletin , ngritjen në grupin shoqëror , të Hamletit dhe pasurive të tij për të shkatërruar grupimin vrasës të babait të tij. Ofelia kjo vajzë fisnike e trajton Hamletin si një njeri elegant të shkolluar me mëndje të kulluar dhe i dashur. Por Hamleti tani e ka nfdarë mëndjen. Hamleti i SHekspirit tani sillet “djallëzisht” me mëncuri të fshehur thjeshtë të nxjerrë në pah vrasësin. Ofelia ngel në “humbëtirën” në dashurinë e saj e cila nuk merr më përgjigje nga Hamleti Shekspiri e lë Ofelinë “të vetmuar” në atë dhembjen të pa fund , Hamleti e ndjek Ofelinë vetëm nëpërmjet batutave të tmerrshme : Ik bëhu murgeshë etj etj. Gjë qe ajo si kupton si arriti deri këtu historia e saj. Ajo ngelet në vetmi , në mëdyshjen “Të rrosh apo të mos rrosh , por tani jo më në Hamlet porn ë heroinën Ofeli. Mbi ujin e errët , nën yjtë vezullorë, Ofelia e bardhë përkundet si zambak, Përkundet ngadalë dhe veli nusëror Fëshfërin pa zë edhe zhduket pas pak. Tek Shekspiri Hamleti në lojën e tij të marrëzisë e torturon Ofelinë. Ofelia : Kam këtu disa kujtime tuajat Zotëria im , të lutem merrini. Ti mi dhe të shoqëruara me fjalë të ëmbla të cilat dhe më të vyera mi bënë. Të lutem merrini. Hamleti I përgjigjet : Unë jam krenar , Hakmarrës , ne të gjithë jemi keqbërës , mos I beso askujt , shko në manastir. Nëse do të martohesh , martohu me ndonjë të cmendur. Shko e mbyllu në manastir shko ( dhe mbasi I puth dorën me dhembusri Hamleti largohet në guaskën e vetë të “marrëzisë” duke lënë me pikëllimin e tejëskajshëm Ofelinë. Kur përcjell vëllain Ofelia : Në djall vaftë ndershmëria. Dhe ai sdo të kthehet më ? Shko në shtratin tënd të vdekjes. DHe kështu mbyllet odisea e trishtueshme e vdekjes së Ofelisë e mbytur në anë të kështjellës. Fakti që Hamleti për të vënë mbretin në gjumë vë maskën e të marrit dhe këtë rol e luan mirë duke I mashtruar të gjithë deri dhe nënën Gertrudë. Po ashtu si Hamleti edhe Ofelias ju përmbys bota. Ajo priste kulmin e dashurisë por bie në mjerim të plotë. Tani tek Hamleti ajo sheh një të “marrë”. Dhe vjen për të dy ajo vdekje tragjike, QIell! Dashuri! Liri! C’ëndërr e vështirë! Si bora në zjarr tu shkrinë ëndrrat blu E gazi tu këput sa pa nisur mirë Dhe Pafundësia u mbyt Brenda syve të tu ! Tani për Hamletin mbasi ka zbuluar komplotin e vrasjes së të jatit I lind e drejta të spastrojë të keqen . Këtu Shekspiri I trajton zakonet mbretërore. Për Hamletin jeta është e pa durueshme. Po ashtu përfundon më parë. Ofelia mbytet në lumë. Në fund të dy vdesin duke shpëtuar nga një torturë e pa durueshme .