Nentor 2012

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
477 (00-2012-2752) 06.11.2012 Shoqëria “Elda Petroleum Albania” shpk kundër Dega
e Tatim Paguesve të Mëdhenj, Komisioni i Apelimit
pranë Ministrisë së Financave.............................................9
478 (00-2012-2812) 06.11.2012 Muhamet Kallo kundër Seran Kallo, Zyra e Përmbarimit
Korçë.................................................................................14
479 (00-2012-2797) 06.11.2012 Salo Bercaj, Rasim Bercaj, Asllan Bercaj, Deli Bercaj
kundër Ramiz Malaj, Dem Malaj, Harilla Alia,
Komisioni i Tokës së Komunës Shëngjin Lezhë,
Seksioni i Administrimit e Mbrojtjes së Tokës të
Qarkut Lezhë.....................................................................18
480 (00-2012-2691) 06.11.2012 Aleksandёr Zarka, Natasha Tako, në mungesë kundër
Miranda Zarka, Besjan Zarka, Françeska Zarka,
Albana Zarka, Emiljano Zarka, Robert Feleqi,
në mungesë.......................................................................23
481 (00-2012-2552) 06.11.2012 Isuf Hepaj në mungesë kundër Drejtoria e Përgjithshme
e Hekurudhave Durrës në mungesë..................................31
482 (00-2012-2412) 08.11.2012 Erton Kashta kundër Komisioni Qendror i Zgjedhjeve
35
483 (00-2012-2466) 08.11.2012 Ilirjan Habilaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave..........................................................................37
484 (00-2012-2467) 08.11.2012 Zef Marku kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Lezhë...............................................................43
485 (00-2012-2526) 08.11.2012 Enver Bilali në mungesë kundër Fahri Dibra
në mungesë.......................................................................48
486 (00-2012-2527) 08.11.2012 Shoqata Futboll Klub "Dinamo" kundër Ministria e
Brendshme........................................................................52
487 (00-2012-2644) 08.11.2012 Ilir Temali në mungesë kundër Dega e Tatimeve
Shkodër në mungesë, Shoqëria "Arba Farma" sh.p.k.
në mungesë.......................................................................56
488 (00-2012-2642) 08.11.2012 Shoqëria "Mezuraj" sh.p.k. Vlorë, në mungesë kundër
Dega e Doganës Durrës....................................................60
489 (00-2012-2678) 08.11.2012 Ilirjan Sharra, Mihrie Shehu (Sharra) në mungesë
kundër Këshilli i Ministrave, Ministria e Punëve
Publike Transportit e Telekomunikacionit,
Bashkia Vlorë në mungesë................................................63
490 (00-2012-2508) 08.11.2012 Nazim Shtino, Demir Shtino kundër Zyra Rajonale e
A.K.K.Pronave Gjirokastër................................................68
491 (00-2012-2579) 08.11.2012 Frrok Tanushi kundër K.K.K.P Qarku Shkodër,
Ndue Gjonaj, Prende Gjonaj, Luce Gjonaj, Ejll Gjonaj,
Gjyste Gjonaj, Bashkia Laç, Vau i Dejës Shkodër............71
492 (00-2012-2734) 13.11.2012 Fatmir Roçi në mungesë kundër Drejtoria e Zonёs
Albtelekom Sh.A. Librazhd, Federata e Sindikatave tё
Post Telekomit Tiranё në mungesë...................................77
493 (00-2012-2733) 13.11.2012 Sali Pëllumbi në mungesë kundër Albtelekom Sh.A.
Rajoni Tirana 1..................................................................81
1
494 (00-2012-2743) 13.11.2012 Stela Papadhima kundër Ministria e Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit (Projekti i
Menaxhimit të Burimeve Urore) në mungesë...................86
495 (00-2012-2732) 13.11.2012 Këshilli i Qarkut Tiranë në mungesë kundër
Leonard Tako në mungesë................................................92
496 (00-2012-2712) 13.11.2012 Idajet Gega kundër Inspektoriati Ndërtimor e
Urbanistik Kombëtar Tiranë.............................................97
497 (00-2012-2813) 13.11.2012 Kërkues: Albert Thanasaj, Lulëzim Thanasaj.................100
498 (00-2012-2815) 13.11.2012 Violeta Shapo, Varonika Xoxi, Ivana Dai, Dino Kalo
kundër Skënder Muço, Adem Muço...............................104
499 (00-2012-2782) 13.11.2012 Luan Ymeraj kundër Shoqëria Tregtare "Armo" Sh.A.
Fier..................................................................................107
500 (00-2012-2783) 13.11.2012 Argita Totozani kundër Ministria e Brendshme..............110
501 (00-2012-2759) 13.11.2012 Ermira Lulaj kundër Komanda e Gardës së Republikës
së Shqipërisë, Kontrolli i Lartë i Shtetit në mungesë......114
502 (00-2012-2551) 13.11.2012 Autoriteti Portual Durrës sh.a. kundër
Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” sh.p.k,
Agjensia “Mari Xh” sh.p.k. Durrës në mungesë.............121
503 (00-2012-2546) 13.11.2012 Mhill Mulaj kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Lezhë në mungesë.........................................125
504 (00-2012-2547) 13.11.2012 Avni Daka kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër në mungesë..........................................129
505 (00-2012-2549) 13.11.2012 Edlira Vasha në mungesë kundër Shoqëria e
Sigurimeve INSIG sha....................................................132
506 (00-2012-2703) 13.11.2012 Raif Zhura në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Korçë..........................................137
507 (00-2012-2548) 13.11.2012 Fezire Isallari në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Korçë..........................................141
508 (00-2012-2524) 15.11.2012 Kristaq Zhupa kundër “Korporata Elektroenergjitike
Shqiptare” Sha në mungesë............................................144
509 (00-2012-2525) 15.11.2012 Pandeli Laçi kundër Elefteria Laçi, Vasillo Laçi,
Nerajdha Laçi, Polizoi Laçi në mungesë........................152
510 (00-2012-2698) 15.11.2012 Shoqëria “Global Internacional Export Corp” kundër
“El Frigo 2” sh.p.k..........................................................156
511 (00-2012-2696) 15.11.2012 Faik Islamaj, Shoqëria “Ra-Fa” sh.p.k. kundër
Ajet Ruzi, Shoqëria “Kozmos” sh.p.k,
Shoqëria “Bemm-1” sh.p.k.............................................161
512 (00-2012-2530) 15.11.2012 Esma Krashnica (Krasniqi) kundër Shpëtim Gjeli..........167
513 (00-2012-2543) 15.11.2012 Kadri Çela në mungesë kundër Drejtoria e Policisë
Elektrike Tiranë në mungesë, Zona e Shpërndarjes
Elektrike Durrës në mungesë..........................................173
514 (00-2012-2545) 15.11.2012 Mina Ruço kundër Drejtoria e Shëndetit Publik
Kolonjë në mungesë........................................................177
515 (00-2012-2418) 15.11.2012 Remzi Qerimi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë..............................................................................182
516 (00-2012-2613) 15.11.2012 Pëllumb Hamiti kundër Sadik Cipa................................187
517 (00-2012-2612) 15.11.2012 Semira Kasimati kundër Eduart Mano, Katina Mano,
Vasillaq Gjinko...............................................................191
2
518 (00-2012-2801) 20.11.2012 Arben Sinojmeri kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave........................................................................195
519 (00-2012-2818) 20.11.2012 Rexhep Ramlika kundër Komisariati i Policisë Mat.......198
520 (00-2012-2820) 20.11.2012 Arian Andoni kundër Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Kavajë.........................................................202
521 (00-2012-2819) 20.11.2012 Klodian Tili kundër Ministria e Brendshme, Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit...................................206
522 (00-2012-2817) 20.11.2012 Posta Shqiptare Sha, Filiali Vlorë kundër Spiro Vjera,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë, Avokatura e Shtetit...............................................211
523 (00-2012-2707) 20.11.2012 Lime Gërmenji në mungesë kundër Drejtoria Rajonale
e Shërbimit të Transportit Rrugor Berat, Drejtoria e
Përgjithshme e Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë
215
524 (00-2012-2690) 20.11.2012 Qeliba Hyseni kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Gjirokastër në mungesë.................................220
525 (00-2012-2776) 20.11.2012 Kozeta Hoxha kundër Pandeli Papajani,
Thoma Trëndafili, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, Pandeli Papajani,
Thoma Trëndafili, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, Enti Kombëtar i Banesave,
Dega Gjirokastër, Mirela Papajani..................................226
526 (00-2012-2742) 20.11.2012 Musa Çiftçi në mungesë kundër Ferdinand Verteniku
në mungesë, Zhyljeta Verteniku në mungesë..................229
527 (00-2012-2744) 20.11.2012 Shoqëria “LANI” sh.p.k kundër Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë..................................234
528 (00-2012-2708) 20.11.2012 Lek Jushi kundër Ded Gjergji, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Kurbin në mungesë, Bashkia
Laç në mungesë, Frrok Gjeçi, Komisioni i Ndarjes së
Tokës së N.B. Gjorem në mungesë.................................238
529 (00-2012-2704) 20.11.2012 Jorgo Qiqi kundër Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik pranë
Bashkisë Tiranë...............................................................248
530 (00-2012-2540) 22.11.2012 Durim Lelja në mungesë kundër Drejtoria e
“Albtelekom” Durrës......................................................253
531 (00-2012-2539) 22.11.2012 Partneri Shqiptar në mikrokredi (P.Sh.M.) - Dega
Shkodër në mungesë kundër Drejtoria e Policisë
Elektrike Shkodër (Shёrbimi i Kontrollit të Energjisë
Elektrike pranë “K.E.Sh.” Sha), në mungesë..................257
532 (00-2012-2695) 22.11.2012 Altin Gusho kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit, Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë..............264
533 (00-2012-2694) 22.11.2012 Seit Paci kundër Bashkia Kamëz, Qarku Tiranë.............268
534 (00-2012-2541) 22.11.2012 Ragip Hasaj kundër Reparti 731, FNSh Shkodër,
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit.................272
535 (00-2012-2542) 22.11.2012 Katina Stramarko, Jani Stramarko, Mihal Stramarko,
Leonora Malo kundër Gjikë Stramarko,
Jorgo Stramarko, Theodhori Stramarko,
Tatiana Stramarko – Polia (Besa Stramarko),
Aneta Janila (Stramarko), Llambro Stramarko,
3
Fjorentin Beli..................................................................276
536 (00-2012-2578) 22.11.2012 Mit’hat Almanzovali, Fadil Duraku kundër

Enver Korteshi, Rovena Korteshi, Mikel Korteshi,
Artur Korteshi, Selvije Korteshi, Estref Beqiri
(Avdillari), Mimoza Beqiri (Avdillari), Donika Beqiri
(Avdillari), Servete Beqiri (Avdillari), Këshilli i Qarkut
Tiranë, Komuna Kashar Tiranë, Zoje Shurdhi,
Mustafa Shurdhi, Dylbere Shurdhi, Xhoana Shurdhi,
Hava Shurdhi, Artan Binaj, Muhamed Farouk Abdelal,
Mohamed Faotuzi, Hekri Elmazi,
Shoqëria“Twaik” sh.p.k, K.K.K.Pronave Tiranë,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë..............................................................................281
537 (00-2012-2641) 22.11.2012 Pandi Kasapi kundër Ministria e Drejtësisë....................289
538 (00-2012-2643) 22.11.2012 Shoqëria "Dea D.H.V” sh.p.k. Delvinë kundër
Porti Detar sh.a Sarandë..................................................292
539 (00-2012-2765) 22.11.2012 Agim Sulaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve..........................................................................297
540 (00-2012-2764) 22.11.2012 Viktor Jubani kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore........................................................................301
541 (00-2012-2544) 22.11.2012 Avni Danaj kundër Sali Alinani......................................304
542 (00-2012-2550) 22.11.2012 Maliq Zeqollari kundër Syrja Muçllari,
Eduard Muçllari..............................................................309
543 (00-2012-2750) 27.11.2012 Enver Bakalli në mungesë, Shpresa Sulollari
në mungesë, Sanije Hasani në mungesë kundër
Shoqëria Tregtare "Christodoulidis Bardhi Plasa" Sh.A.
në mungesë.....................................................................313
544 (00-2012-2702) 27.11.2012 Sokol Abazaj në mungesë, Aishe Abazaj në mungesë
kundër Shërbimi i Kontrollit të Energjisë Elektrike
në mungesë, Korporata Elektro Energjitike Shqiptare
në mungesë.....................................................................319
545 (00-2012-2809) 27.11.2012 Dritan Ligu kundër Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe
Migracionin Gjirokastër..................................................324
546 (00-2012-2807) 27.11.2012 Nafiz Zyfi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave Tiranë.............................................................328
547 (00-2012-2805) 27.11.2012 Edmond Hasa kundër Dega e Doganës Elbasan,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë..................332
548 (00-2012-2808) 27.11.2012 Pal Kola kundër Ministria e Drejtësisë...........................336
549 (00-2012-2717) 27.11.2012 Kërkues: Ilir Thana në mungesë
Trashëgimtarët ligjorë të Servet Libohova:
Mimoza Libohova; Odin Libohova; Erval Libohova;
Silven Libohova, Seres Libohova kundër Ilir Thana
në mungesë, Agjensia Kombëtare e Privatizimit
në mungesë, K.K.K.Pronave Tiranë, Drejtoria e
Shërbimeve Qeveritare Tiranë në mungesë....................340
Çështje Penale
282 (00-2012-1682) 07.11.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
4
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Nazif Tulja...................................................355
Gjyqësor
Të pandehur: Ilir Krasniqi, Adrian Toska.......................358
284 (00-2012-1740) 07.11.2012 I pandehur: Altin Nikolli.................................................363
285 (00-2012-1716) 07.11.2012 I pandehur: Dritan Biba..................................................372
Gjyqësor Lezhë
I pandehur: Alen Zukanoviç...........................................377
287 (00-2012-1726) 07.11.2012 I pandehur: Lekë Thani...................................................382
288 (00-2012-1627) 07.11.2012 Të pandehur: Alfred Sula, Bardhyl Kamberi,
Faik Fejza, Islam Sherra, Ismail Sula,
Xhevahir Hyka, Shefqet Alikaj.......................................389
289 (00-2012-1581) 07.11.2012 I pandehur: Eduart Xhezo...............................................425
290 (00-2012-1703) 07.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
Të pandehur: Elton Beqi, Sokol Nasufi
Palë e Tretë: Shoqëria “U&E Menagement” shpk,
Vaid Tarja........................................................................434
291 (00-2012-1704) 07.11.2012 Kërkues: Laszlo Vincze..................................................439
292 (00-2012-1570) 07.11.2012 Kёrkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë
Fier
I pandehur: Sokrat Sulaj.................................................442
294 (00-2012-1710) 13.11.2012 Të pandehur: Emiljano Kau, Jonuz Meshi, Kadri Dajçi,
Qazim Hoxha, Sokol Bresa.............................................450
295 (00-2012-1711) 14.11.2012 Të pandehur: Bledar Muça, Altin Muça,
Ermal Mahmuti...............................................................458
296 (00-2012-1718) 14.11.2012 I pandehur: Erion Duda...................................................462
297 (00-2012-1679) 14.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë
I pandehur: Sotiraq Dhamollari......................................470
298 (00-2012-1591) 14.11.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë
Pogradec
I pandehur: Olsi Mançellari............................................477
299 (00-2012-1582) 14.11.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë
për Krime të Rënda Tiranë
I pandehur: Nandi Kaçi...................................................482
300 (00-2012-1737) 14.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
I pandehur: Iliaz Kordha.................................................487
I pandehur: Arbër Ranxha...............................................491
Gjyqësor Lezhë
I pandehur: Anton Toli në mungesë................................495
303 (00-2012-1733) 14.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Krimeve të Rënda
Të pandehur: Jani Meçja, Eftim Ziko.............................499
304 (00-2012-1717) 14.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës
I pandehur: Leon Bardheci..............................................507
5
305 (00-2012-1713) 14.11.2012 I pandehur: Endri Duraku...............................................513
306 (00-2012-1714) 14.11.2012 I pandehur: Lime Harizi..................................................518
307 (00-2012-1638) 21.11.2012 I pandehur: Shpëtim Balla..............................................523
308 (00-2012-1669) 21.11.2012 E pandehur: Brikena Çato...............................................528
309 (00-2012-1712) 21.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë

I pandehur: Luan Sinaj....................................................533
Person nën hetim: Mirjan Dedja.....................................538
I pandehur: Edvin Beqo..................................................541
312 (00-2012-1624) 21.11.2012 I pandehur: Ayhan Dogan...............................................544
313 (00-2012-1569) 21.11.2012 Të pandehur: Armand (Butrint) Hasani,
Ardian (Gentian) Meta (Beqiri)......................................552
Gjyqësor
I pandehur: Drisen Gashi................................................560
315 (00-2012-1741) 22.11.2012 Të pandehur: Elton Lika, Sulejman Bakalli,
Sajmir Kuçi, Admir Burri, Dritan Duka, Taulant Mataj,
Euklid Habili, Drinald Mataj..........................................563
316 (00-2012-1739) 26.11.2012 I pandehur: Luan Fusha..................................................583
Gjyqësor Berat
I pandehur: Fuat Shameti................................................593
E pandehur: Rozeta Ngjela (Dinglloshi).........................596
319 (00-2012-1625) 26.11.2012 I pandehur: Bledar Zogla................................................601
Gjyqësor Durrës
I pandehur: Argent Guza.................................................607
321 (00-2012-1692) 26.11.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Krimeve të
Rënda Tiranë
Të pandehur: Lutfi Shabani, Isein Nasufi, Dritan Gjura,
Madrid Istrefi, Francesk Shkambi, Arif Kurti.................611
6
7
ÇËSHTJE CIVILE
8
Nr.31003-01136-00-2008 i Regj. Themeltar
Nr.00-2012-2752 i Vendimit (477)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:
Ardian Dvorani Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
Andi Çeliku Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: SHOQËRIA “ELDA PETROLEUM

ALBANIA” SHPK
TË PADITUR: DEGA E TATIM PAGUESVE TË MËDHENJ
KOMISIONI I APELIMIT PRANË

MINISTRISË SË FINANCAVE
OBJEKTI I PADISË:
Anullimi i pjesshëm i njoftim vlerësimit tatimor
nr.1775/10, datë 30.07.2004
dhe i vendimit nr.120, datë 12.11.2004 të Komisionit të Apelimit.
Baza ligjore: Nenet 324 e në vijim të K.Pr.C.,
nenet 20, 21, 33/d të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998;
neni 118 i ligjit nr.8485, datë 12.05.1999
“Për Kodin e Procedurave Administrative”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.3538, datë 19.06.2006 ka vendosur:

Të rrëzojë padinë e ngritur nga paditësi, Shoqëria “Elda Petroleum Albania”
shpk, si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.402, datë 21.02.2008 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.3538, datë 19.06.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë në këtë mënyrë:
Anullimin e pjesshëm të njoftimit të vlerësimit tatimor nr.1775/10, datë
30.07.2004 të Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj dhe vendimit nr.120, datë
12.11.2004 të Komisionit të Apelimit Tatimor, duke njohur si shpenzim të
vetëm, shumën 3.840.084 lekë.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs avokati i shtetit dhe pala e paditur, të cilët
kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
9
Avokati i shtetit:
- Diferencat nga këmbimi valutor janë konsideruar të panjohura, pasi nuk ka qenë
dokumentacion justifikues i mjaftueshëm. Humbja nga konvertimi nuk do të
konsiderohet shpenzim i zbritshëm, pasi shoqëria e ushtron veprimtarinë brenda
vendit dhe duhet zbatuar ligji nr.7661, datë 19.01.1993 “Për kontabilitetin”.
- Shpenzimet për reklamat nuk pasqyrohen në shpenzimet e vitit ushtrimor, pasi ato
janë aktive të qëndrueshme të trupëzuara dhe si të tilla në vitin ushtrimor paraqiten
vetëm shpenzimet e amortizimit.
- Faturat e telefonit dhe energjisë elektrike janë në emër të qiradhënësit dhe jo në emër
të palës së paditur, prandaj janë konsideruar shpenzime të panjohura. Neni 4 i ligjit
nr.7758, datë 12.10.1993 “Për mbajtjen e llogarive” parashikon faturë për blerësin, që
duhet të përmbajë emrin, adresën dhe NIPT e subjektit.
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve:

- Nga dokumentet e paraqitura nga shoqëria, diferencat nuk justifikojnë shpenzimet e
bëra dhe janë në kundërshtim me ligjin nr.7661, datë 19.01.1993 “Për kontabilitetin”.
- Shpenzimet për aktivet e qëndrueshme janë pasqyruar gabim në bilanc, duke i futur në
shpenzimet e vitit ushtrimor, pasi duhet të paraqiteshin vetëm shpenzimet e
amortizimit.
- Shpenzimet për pagimin e faturave të KESH dhe ALBTELEKOM janë konsideruar si
shpenzime të panjohura, pasi faturat tatimore nuk janë lëshuar në emrin e palës
paditëse, por në emrin e subjekteve qiradhënës të objekteve të palës paditëse.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së
paditur, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallë së parë dhe të gjykatës së apelit dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.3538, datë 19.06.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi
nr.402, datë 21.02.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
material e procedural, prandaj duhet të ndryshohen dhe çështja të nxirret jashtë juridiksionit
gjyqësor.
Bazuar në provat e administruara në gjykim dhe rrethanat e faktit të pranuara nga vetë
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, Kolegjit Civil i rezulton se paditësi “Elda
Petroleum Albania” shpk është shoqëri tregtare me objekt veprimtarie tregtimin e produkteve
dhe nënprodukteve të naftës.
Me anë të aktit administrativ që është objekt i këtij gjykimi, Njoftim Vlerësimi
Tatimor nr.1775/10 datë 30.07.2004, pala e paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj ka
ngarkuar palën paditëse “Elda Petroleum Albania” shpk me shlyerjen e detyrimeve tatimore
për detyrime të papaguara të TVSH-së dhe tatim fitimi në shumën prej 9.073.013 lekë.
Për të kundërshtuar këtë akt administrativ të palës së paditur, vetëm për pjesën e tatim
fitimit, paditësi “Elda Petroleum Albania” shpk i është drejtuar me ankim administrativ sipas
ligjit të kohës Komisionit të Apelimit Tatimor.
Me vendimin nr.120 prot datë 12.11.2004, pala e paditur Komisioni i Apelimit ka
vendosur lënien në fuqi të aktit administrativ të nxjerrë nga Dega e Tatimpaguesve të
Mëdhenj.
10
Prandaj, në rrethana të tilla, me anë të padisë objekt gjykimi, paditësi “Elda
Petroleum Albania” shpk, duke thirrur Degën e Tatimpaguesve të Mëdhenj dhe Komisionin e
Apelimit në pozitën procedurale të të paditurit, ka ngritur në gjykatë padi me shkak ligjor dhe
objekt anulimin e pjesshëm të akteve administrative të sipërcituara të nxjerra nga palët e
paditura.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi ka lejuar palët ndërgjyqëse të paraqesin prova
dhe të debatojnë lidhur me kërkimet e paditësit dhe prapësimet përkatëse të të paditurve, ka
ardhur në përfundimin se kërkesëpadia duhet të rrëzohet si e pabazuar në prova dhe në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, paditësi “Elda Petroleum Albania”
shpk ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit.
Gjykata e apelit, duke përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor, ka marrë në shqyrtim në
themel çështjen dhe ka ardhur në përfundimin se duhet të ndryshohet vendimi i dhënë nga
gjykata e shkallës së parë dhe të pranohet pjesërisht padia.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në emër të palëve të paditura ka ushtruar rekurs
në Gjykatën e Lartë avokati i shtetit, duke parashtruar një numër pretendimesh lidhur me
zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e apelit dhe për drejtësinë e vendimit të dhënë nga
gjykata e shkallës së parë.
Pasi çështja ishte kaluar për gjykim nga dhoma e këshillimit, në seancë gjyqësore
përpara këtij Kolegji Civil të Gjykatës së Lartë, nga ana e avokatit të shtetit u ngrit
pretendimi se çështja objekt gjykimi është jashtë juridiksionit gjyqësor. Në thelb parashtrohet
se paditësi nuk ka parapaguar detyrimet tatimore gjatë fazës së ankimit administrativ, por
vetëm pasi është ngritur padia në gjykatë.
Kolegji Civil vlerëson se, parashtrimi i avokatit të shtetit që çështja duhet të nxirret
jashtë juridiksionit gjyqësor është e mbështetur në ligj dhe në vetë provat e administruara e të
çmuara nga gjykatat më të ulëta.
Nga aktet e nënshtruara e të paraqitura për shqyrtim gjatë fazës së ankimit
administrativ nuk rezulton se për cilat motive Dega e tatimpaguesve të Mëdhenj dhe
Komisioni i Apelimit kanë pranuar për shqyrtim në themel ankimin administrativ, ndonëse
detyrimi tatimor që kontestohej nuk ishte shlyer në afatin dhe masën e parashikuar nga ligji.
Megjithatë, në dosje janë provat shkresore që tregojnë se nuk është përmbushur detyrimi
ligjor i parapagimit që e bën ankimin administrativ të pranueshëm për shqyrtim në themel.
Mes të tjerave, kjo rezulton edhe nga vetë përmbajtja e ankimit administrativ dhe dokumentet
bashkëlidhur ku mungon çdo lloj shkrese që vërteton parapagimin (faqet 12-15 të dosjes
gjyqësore), nga përgjigja e dhënë nga ana e të paditurës Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj
me nr.1775/3 prot. e datës 20.09.2004 ku qartazi rezulton dhe ku palës paditëse i kërkohet të
shlyejë detyrimet tatimore (faqet 16-17), nga apelimi drejtuar Komisionit të Apelimit (faqet
18-21), etj.
Sikurse pohohet nga vetë parashtrimet e palës paditëse gjatë gjykimit, detyrimet e
kërkuara nga ligji janë shlyer vetëm pas fillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes. Edhe
gjykata e apelit ka quajtur të ezauruar rrugën administrative të ankimit duke u mjaftuar me
shprehjen se është shlyer detyrimi paraprakisht, por pa specifikuar se shlyerja e detyrimit
tatimor si kusht ligjor paraprak të marrjes në shqyrtim në themel të kundërshtimit të aktit
administrativ “njoftim vlerësimi tatimor’ duhet të ishte përmbushur paraprakisht qysh në
fazën e ankimit administrativ, madje përpara fillimit të kësaj faze, së bashku me paraqitjen në
afat të ankimit administrativ.
Përsa i përket fushës tatimore, në fazën e ankimit administrativ, sikurse dhe në atë të
shqyrtimit gjyqësor të kundërshtimit të aktit administrativ, në mënyrë që çështja të pranohet
për tu shqyrtuar në themel nga organi administrativ apo gjykata, duhet detyrimisht të jenë
përmbushur kushtet e treguara shprehimisht nga ligji. Organi administrativ dhe gjykata nuk
kanë diskrecionin për të pranuar për shqyrtim në themel kundërshtimin e aktit administrativ,
11
nëse ligji posaçërisht urdhëron që ky lloj shqyrtimi bëhet vetëm pasi të jenë përmbushur disa
kushte paraprake, sikurse janë paraqitja në afat e kundërshtimit dhe parapagimi i detyrimit
tatimor të kontestuar nga subjekti tatimor së bashku me ankimin administrativ. Organi
administrativ dhe gjykata e ngarkuar me shqyrtimin e ankimit ndaj aktit administrativ nuk
mund të dalin përmbi urdhërimet e ligjit, përmbi kushtet e vendosura nga ligji që i lejojnë
subjektit tatimor mundësinë të dëgjohet për themelin e pretendimit të tij dhe organit gjykues
për t’u shprehur lidhur me themelin e këtij pretendimi.
Në ligjin nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë“, ndërmjet të tjerave parashikohet se :
“Neni 69
Njoftimi i vlerësimit tatimor dhe kërkesa për pagesën e detyrimit tatimor
1. Administrata tatimore, brenda 10 ditëve kalendarike nga data e llogaritjes së
vlerësimit prej saj, duhet t'i dërgojë tatimpaguesit, me postë rekomande, njoftimin e
vlerësimit dhe kërkesën për pagesën e detyrimit tatimor.
2. Nëse nuk bie dakord me vlerësimin e detyrimit tatimor, të kryer nga administrata
tatimore, tatimpaguesi, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes së njoftimit të
vlerësimit, ose të vlerësuar si të jetë marrë dhe të kërkesës, mund të ankimojë, në përputhje
me procedurat e parashikuara në kreun XIII të këtij ligji.
Neni 74
Afatet dhe mënyrat e pagesës së detyrimit tatimor
1. Tatimpaguesi shlyen detyrimet tatimore brenda afateve të parashikuara në ligjin
tatimor përkatës.
2. Kur administrata tatimore nxjerr vlerësimin e një detyrimi tatimor, në përputhje
me kreun VIII të këtij ligji, detyrimi tatimor i vlerësuar paguhet brenda 30 ditëve
kalendarike, nga data në të cilën tatimpaguesi ka marrë ose vlerësohet të ketë marrë
njoftimin e vlerësimit dhe kërkesën për pagesë…
Neni 106
Objekti i ankimit administrativ tatimor
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi,……...
Neni 107
Pagesa e detyrimit tatimor, objekt ankimi
1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar
në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor,
që është subjekt i ankimit. ……”
Kolegji Civil vëren se, tatimpaguesi është në të drejtën e tij të kundërshtojë aktin e
njoftim vlerësimit tatimor, administrativisht dhe gjyqësisht, për të gjitha apo vetëm për një
pjesë të llojeve dhe vlerave të detyrimeve tatimore që përmbahen në atë akt administrativ.
Por, nga ana tjetër, ky moment diskrecional në ushtrimin e së drejtës së ankimit nga ana e
tatimpaguesit nuk ka asnjë lidhje me detyrimin e tij për të parapaguar në tërësi detyrimin
tatimor që rezulton nga akti i njoftim vlerësimit tatimor.
12
Në nenin 74 të Ligjit 9920/2008 rezulton qartë se tatimpaguesi ka detyrimin që të
paguajë detyrimin tatimor (të gjitha llojet sipas nenit 6 dhe vlerat përkatëse) brenda 30 ditëve
nga marrja dijeni mbi aktin e njoftim vlerësimit tatimor. Pra ky detyrim është i pakushtëzuar
dhe pa ndonjë lidhje me eventualitetin e ushtrimit ose jo nga ana e tatimpaguesit të ankimit
administrativ.
Në nenin 69 të këtij Ligji, i njihet tatimpaguesit e drejta të ankimojë brenda 30 ditëve
nga marrja dijeni për “detyrimin tatimor” që rezulton nga akti i njoftim vlerësimit tatimor.
Vetë ligji, ka bërë një përjashtim të shprehur në rastin e ankimit, për efekt të pranueshmërisë
së tij për shqyrtim, duke detyruar tatimpaguesin që ankohet të ketë shlyer paraprakisht
(gjithmonë brenda 30 ditëve) detyrimin tatimor dhe kamatëvonesat, duke përjashtuar gjobat
përkatëse.
Kjo zgjedhje e vendosur nga ligjvënësi, mes të tjerave, synon të garantojë
normalitetin në mbledhjen dhe administrimin e financave publike si element thelbësor për
stabilitetin ekonomik e social të shtetit dhe të vetë rendit kushtetues. Nga ana tjetër, në
ekuilibër të drejtë me respektimin e stabilitetit të financave publike, ligji i njeh tatimpaguesve
edhe mjetet e garancitë për të ankimuar aktet e administratës tatimore, duke parandaluar
përdorimin e këtyre garancive si një mjet të pajustifikuar për të shmangur shlyerjen e
detyrimeve tatimore dhe cenuar normalitetin e mbledhjes dhe administrimit të financave
publike.
Duke pasur parasysh interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit sikurse parashtrohet
më sipër, Kolegji Civil vlerëson se gjykatat më të ulëta kanë shkelur rëndë ligjin procedural e
material, duke pranuar për shqyrtim një mosmarrëveshje administrative në kushtet kur nuk
është ezauruar rruga administrative, jo në kuptimin formal por në kuptimin që ligja njeh si
kusht dhe ezaurim të rrugës administrative të ankimit. Gjykata, jo vetëm mbi kërkesën e
palëve, por edhe kryesisht ka të drejtën, madje detyrimin që të verifikojë nëse përmbushen
kushtet ligjore të ezaurimit të rrugës administrative të ankimit, pavarësisht nga sjellja e
qëndrimi që ka mbajtur subjekti tatimor dhe vetë organi administrativ që ka nxjerrë aktin
administrativ që kundërshtohet dhe ai që merr në shqyrtim ankimin administrativ ndaj tij.
Meqenëse në çështjen objekt gjykimi, rezulton qartë se parapagimi i detyrimeve
tatimore nuk është kryer gjatë fazës administrative të kundërshtimit, por vetëm gjatë
shqyrtimit gjyqësor të kundërshtimit të aktit administrativ, Kolegji Civil çmon se është
përpara rastit që rruga administrative e ankimimit nuk është ezauruar. Për rrjedhojë, duke
ndryshuar vendimet e dhëna nga dy gjykata më të ulëta që janë shprehur në themel mbi
padinë, çështja objekt gjykimi duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 dhe në shkronjën “d” të
nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.3538 datë 19.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.402 datë 21.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 06.11.2012
13
Nr.00-2012-2812 i Vendimit (478)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile nr.01212 Akti, që u
përket:
PADITËS: MUHAMET KALLO

I PADITUR: SERAN KALLO
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT KORÇË
OBJEKTI:
Pavlefshmëri titulli ekzekutiv
Baza Ligjore: Nenet 609, 615/a, 514 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2788 datë 19.11.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit Muhamet Kallo, i paditur Serian Kallo, person i
tretë Zyra e Përmbarimit Korçë, me objekt “Pavlefshmëri titulli ekzekutiv
vendim i Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, nr.80, datë 16.01.1998”, si të
pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.37, datë 31.01.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2788, datë 19.11.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472, të K.Pr.Civile, ka

ushtruar rekurs paditësi Muhamet Kallo, i cili kërkon prishjen e tij për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të keq të ligjit, nuk ka bërë një
analizë të plotë të provave.
- Gjykata e apelit nuk ju ka dhënë përgjigje pretendimeve, lidhur me rivënien në
ekzekutim të këtij vendimi.
- Gjykata nuk ka respektuar kërkesat e neneve 6, 16 dhe 609 të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
14
VËREN
Vendimi nr.37 datë 31.01.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është dhënë në zbatim të
drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se, me vendimin nr.80, datë 16.01.1998 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, i cili ka marrë formë të prerë, është vendosur pranimi i
padisë me objekt lirim e dorëzim e një pjesë banesë të ndodhur në qytetin e Korçës. Si palë
paditëse në atë gjykim rezulton të jetë Seran Kallo dhe i paditur Muhamet Kallo. Sipas
kërkesës së kreditorit Seran Kallo, për ekzekutimin e këtij vendimi gjyqësor, nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.76 datë 20.02.2003 është lëshuar urdhëri i
ekzekutimit.
Pas kërkesës së kreditorit për ekzekutimin e titullit ekzekutiv, pala kreditore dhe ajo
debitore kanë njoftuar përmbaruesin gjyqësor se kanë gjetur zgjidhje përfundimtare për
mosmarrëveshjen mes tyre. Kështu, kreditori Seran Kallo ka përpiluar një testament para
noterit në datën 19.03.2003 me të cilin disponon që banesën, e cila është e gjitha në pronësi të
tij, pas vdekjes, ia lë në trashëgim djalit të tij (debitorit) Muhamet Kallo. Gjithashtu, po në
datën 19.03.2003, kreditori Seran Kallo dhe debitori Muhamet Kallo kanë përpiluar deklaratë
noteriale me të cilën kreditori Seran Kallo, pronar i banesës, në të ardhmen, do të mbajë për
vete në përdorim një pjesë të banesës, duke i lënë debitorit Muhamet Kallo pjesën tjetër të
banesës. Në të tilla rrethana, përmbaruesi gjyqësor ka çmuar se titulli ekzekutiv është
ekzekutuar tërësisht dhe rrjedhimisht ka disponuar se është vendi për të pushuar ekzekutimin.
Por në një kohë të mëvonshme, sipas kërkesës së të paditurit Seran Kallo, me
vendimin gjyqësor nr.94 datë 05.03.2007, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë është lëshuar
përsëri urdhër ekzekutimi për titullin ekzekutiv të vendimit gjyqësor të sipërcituar të formës
së prerë. Në vijim, është paraqitur edhe kërkesa për vënien në ekzekutim të këtij vendimi
gjyqësor titull ekzekutiv.
Në të tilla rrethana, në cilësinë e paditësit, debitori Muhamet Kallo ka kërkuar në
gjykatë pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv të sipërcituar, duke thirrur si të paditur kreditorin
Seran Kallo e si person të tretë Zyrën e Përmbarimit Korçë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, duke marrë parasysh shkakun ligjor dhe objektin e
padisë, mbështetur në provat e debatuara dhe administruara në gjykim, ka ardhur në
përfundimin se padia duhet të rrëzohet.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së pare, paditësi Muhamet Kallo ka paraqitur
ankim në gjykatën e apelit.
Gjykata e Apelit Korçë, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankimin e palës
paditëse, i ka vlerësuar ato si të pambështetura në ligj e në prova. Për rrjedhojë, ka ardhur në
përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetej në fuqi, duke
parashtruar në thelb arsyetim të njëjtë me gjykatën e shkallës së parë.
Kështu, gjykata e apelit arsyeton se testamenti i përpiluar në vitin 2003 nga kreditori
(i padituri) Seran Kallo, nuk përbën element që vërteton zgjidhjen përfundimtare të konfliktit
dhe as ekzekutim të titullit ekzekutiv. Pasojat dhe efektet e vullnetit të testatorit, fillojnë
vetëm pas vdekjes së tij. Nga ana tjetër deklarata noteriale e përbashkët e nënshkruar në të
njëjtën ditë mes palëve ndërgjyqëse tregon angazhimin e tyre për mënyrën se si do të mund të
zgjidhej mosmarrëveshja. Por, gjykatat e faktit kanë konstatuar se gjendja e faktit tregon se i
padituri Seran Kallo (kreditori) nuk e ka arritur ende të realizojë asnjëherë të drejtën e tij
sipas vendimit gjyqësor të formës së prerë që përbën titullin ekzekutiv, për më tepër që si
kreditor dhe pronar i saj nuk posedon faktikisht asnjë ambient të banesës.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësi Muhamet Kallo ka paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë. Në rekurs, në thelb, ngrihen të njëjtat pretendime për vlerësim të gabuar të
provave dhe zbatim të gabuar të ligjit, të cilat i ishin parashtruar edhe gjykatës së apelit
15
nëpërmjet ankimit ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Paditësi Muhamet Kallo
pretendon se titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor dhe sipas nenit 609 të K.Pr.Civile
debitori mund të kërkojë në gjykatë pavlefshmërinë e tij për ngjarje të ndodhura pas marrjes
formë të prerë të këtij vendimi gjyqësor titull ekzekutiv. Pikërisht, ngjarje të ndodhura më pas
janë testamenti i përpiluar para noterit nga kreditori Seran Kallo dhe deklarata noteriale e
përbashkët mes tyre me të cilën jane dakortësuar për mënyrën e përdorimit të banesës,
veprime mbi të cilat kreditori ka hequr dorë nga ekzekutimi i vendimit. Për vendimin
gjyqësor të formës së prerë është lëshuar njëherë urdhëri i ekzekutimit në vitin 2003, ndaj
lëshimi i një urdhëri të dytë ekzekutimi në vitin 2007 nuk gjen mbështetje në ligj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit nuk ka vend që
të cënohet, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Kolegji Civil vëren se me të drejtë gjykata e apelit, sikurse edhe gjykata e shkallës së
parë, kanë konkluduar që, në rrethanat e çështjes objekt gjykimi, titulli ekzekutiv, vendimi
gjyqësor i formës së prerë me nr.80 datë 16.01.1998 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
ende nuk është ekzekutuar.
Është e vërtetë se testamenti shpreh vullnetit e testatorit, atë të të paditurit (kreditorit)
Seran Kallo, por efektet juridike të testamentit prodhohen vetëm pas vdekjes së testatorit.
Ndaj edhe një testament që përmban vullnetin e testatorit lidhur me disponimin, posedimin,
etj, mbi një send për të cilin ai si pronar është në konflikt me të tretë, nuk përbën as zgjidhje
vetvetiu të mosmarrëveshjes për të cilën ka një titull ekzekutiv në procedurë ekzekutimi, as
heqje dorë të testatorit si kreditor nga e drejta e tij.
Po kështu, përpilimi i një deklarate të përbashkët noteriale mes kreditorit dhe
debitorit, për mënyrën e zgjidhjes së mosmarrëveshje mes tyre, për të cilën ka dalë një
vendim gjyqësor titull ekzekutiv, nuk përbën vetvetiu ekzekutim të titullit ekzekutiv dhe as
heqje dore nga ekzekutimi i detyrimit.
Deklarata noteriale, nëse përmban angazhime reciproke të kreditorit dhe debitorit,
duhet të shoqërohet me realizimin efektiv të tyre në funksion të ekzekutimit të titullit
ekzekutiv. Nëse titulli ekzekutiv urdhëron dorëzimin e një sendi pronarit a poseduesit, në
pronësi, në përdorim, etj., detyrimisht duhet të përmbushen ato veprime që kërkon ligji
posaçërisht për këtë qëllim, përndryshe deklarimi noterial mbetet thjesht deklarim i një
detyrimi të marrë përsipër por ende të papërmbushur sipas ligjit.
Nga ana tjetër, në rrethana të ndryshme, për t’u konsideruar e pranuar që kreditori ka
hequr dorë nga ekzekutimi i titullit ekzekutiv, duke u paraprirë ose jo nga kryerja e veprimeve
konkrete, domosdoshmërisht duhet që deklarata e redaktuar rregullisht para noterit të
përmbajë në mënyrë të shprehur vullnetin e pavesuar të kreditorit se ai heq dorë nga
ekzekutimi i detyrimit. Njësoj sikurse ligji procedural parashikon se për heqjen dorë
rregullisht nga rekursi (neni 490 i K.Pr.Civile) duhet që ky vullnet të rezultojë i qartë para
gjykatës sipas mënyrave që lejon e kërkon ligji.
Nga rrethanat e faktit, nuk rezulton që të jetë vërtetuar ndonjëra nga situatat ligjore të
parashtruara më sipër në këtë vendim. Prandaj, nuk mund të bëhet fjalë as edhe për titull
ekzekutiv të ekzekutuar tërësisht në mënyrë vullnetare apo nëpërmjet procedurës së
detyrueshme përmbarimore dhe as për heqje dorë prej kreditorit nga ekzekutimi i titullit
ekzekutiv.
Fakti që nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.94, datë 05.03.2007,
është lëshuar një urdhër i ri ekzekutimi për të njëjtin titull ekzekutiv, ndonëse përbën një
disponim në kundërshtim me nenin 513 e 514 të K.Pr.Civile, në rrethanat e faktit të çështjes
objekt gjykimi është një rrethanë që nuk ndikon në zgjidhjen e çështjes dhe as në të drejtën e
kreditorit për të kërkuar përsëri vënien në ekzekutim të vendimit. Kjo për arsyen e thjeshtë se
titulli ekzekutiv, pra vendimi i formës së prerë nr.80, datë 16.01.1998 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, për të cilin është lëshuar rregullisht urdhëri i ekzekutimit po nga kjo gjykatë
16
me vendimin nr.76, datë 20.02.2003, nuk është ekzekutuar ende. Pra titulli ekzekutiv mbetet i
vlefshëm, detyrimet e përmbajtura prej tij as nuk janë shuar dhe as nuk janë pakësuar, sikurse
kërkon neni 609 i K.Pr.Civile. I padituri (kreditori) Seran Kallo legjitimohet të paraqesë
kërkesë të re për ekzekutimin e titullit ekzekutiv.
Pjesa tjetër e shkaqeve të ngritura në rekurs lidhen me vlerësimin e provave nga
gjykatat më të ulëta, gjë që nuk bën pjesë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si
gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “a” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.37, datë 31.01.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 06.11.2012
17
Nr.00-2012-2797 i Vendimit (479)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 06.11.2012, çështjen civile që i përket palëve:
PADITËS: SALO BERCAJ, RASIM BERCAJ,

ASLLAN BERCAJ, DELI BERCAJ
TË PADITUR: RAMIZ MALAJ, DEM MALAJ, HARILLA
ALIA,
KOMISIONI I TOKËS SË KOMUNËS
SHËNGJIN LEZHË,
SEKSIONI I ADMINISTRIMIT E
MBROJTJES SË TOKËS SË QARKUT
LEZHË
OBJEKTI:
Kallëzim i një punimi të ri dhe i një dëmi të mundshëm,
detyrimin e të paditurve Ramiz e Dem Malaj të ndërpresin punimet
e filluara në parcelën (kthimin e tokës në gjendjen e mëparshme).
Sigurimin e objektit të padisë, urdhërimin e pezullimit të punimeve
dhe të moskryerjes së transaksioneve me tokat objekt padie.
Baza ligjore: Nenet 32, 153 e 202 e vijues, 300 e 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 92/a, 296 e 298 e 303 të K.Civil,
ligji nr.9235, datë 29/07/2004 "Për kthimin dhe kompensimin e pronës".
Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.625, datë 26.12.2006 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesë –padisë së paditësave.
Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi me
nr.2084, datë 10.07.1994 të paditurit Ramiz Malaj për sipërfaqen 982 m2 tokë
arë dhe detyrimin e tij t’u lirojë paditësave këtë sipërfaqe që e ka zënë dhe
çregjistrimin e saj në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë.
Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes në pronësi të tokës
nr.2085, datë 10.07.1994, të paditurit Dem Malaj, për sipërfaqen 1762 m2 tokë
arë dhe detyrimin e të paditurit që t’u lirojnë paditësave sipërfaqen prej 3350
m2 dhe çregjistrimin e saj në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Lezhë.
18
Detyrimin e të paditurit Harilla Alia të lirojnë paditësave sipërfaqen e tokës
prej 2450m2 në parcelën 9 e 7, ku 832 m2 tokë pyll e 1648 m2 tokë arë në
parcelën nr.7.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar në ligj e prova.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.309, datë 02.07.2007 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.625, datë 26.12.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë, në këtë mënyrë:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.2084, datë 10.07.1994, në emër të të paditurit Ramiz Malaj.
Detyrimin e të paditurit Ramiz Malaj t’u kthejë paditësave Bercaj sipërfaqen
prej 982m2, të zënë prej tij.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.2085, datë 10.07.1994, në emër të të paditurit Dem Malaj.
Detyrimin e të paditurit Dem Malaj t’u kthejë paditësave Bercaj sipërfaqen
prej 3350 m2 të zënë prej tij.
Lënien në fuqi të vendimit lidhur me detyrimin e të paditurit Harilla Alia.
Pushimin e gjykimit të çështjes në apel, lidhur me kërkimin “kallëzim i një
punimi të ri dhe një dëmi të mundshëm”, për shkak të heqjes dorë nga ankimi.
Ndryshmin e vendimit lidhur me shpenzimet gjyqësore duke i’a ngarkuar ato
të paditurve Ramiz Malaj, Dem Malaj e Harilla Alia.
Urdhërohet Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë të bëjë
shënimet përkatëse sipas këtij vendimi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës

Civile, ka ushtruar rekurs Harilla Aliaj, Ramiz Malaj e Dem Malaj, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, me vendimet nr.2084, 2085,
datë 10.07.1994 kemi marrë tokën në pronësi dhe të njëjtën tokë, në kundërshtim me
ligjin nr.7698, datë 15.04.1993 K.K.K.P Lezhë, me vendimin nr.199, datë 20.10.1997
ka vendosur tu kthejë trashëgimtarëve të Bish Brahimit. Ky vendim është në
kundërshtim me nenin 2/2 të ligjit nr.7698.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe Gjykata e Apelit, kanë vendosur kthimin e
kësaj sipërfaqe toke trashëgimtarëve të Bish Brahimit respektivisht nëpërmjet
vendimeve nr.625, datë 26.12.2006 dhe nr.309, datë 02.02.2007. Në këto vendime
pretendohet pavlefshmëria e akteve të marrjes së tokës në pronësi, bazuar në
vendimin nr.14, datë 13.1.1995 të Gjykatës së Rrethit Lezhë, ku ka marrë pjesë
gjyqtar Adriatik Bocaj, i cili kishte dhënë një vendim të mëparshëm për vërtetim fakti
me të njëjtë palë ndërgjyqëse. Kjo është shkelje flagrante e procesit të rregullt
gjyqësor. Gjykata Apelit nuk ka konstatuar shkeljet procedurale të Gjykatës së
Shkallës së Parë Lezhë pasi nuk ka analizuar drejtë provat në lidhje me origjinën e
pronës objekt gjykimi, legjitimon palën paditëse si pronar të një sipërfaqeje prej
9616m2 në mbështetje të vendimit të K.K.K.P. Lezhë, duke marrë të mirëqenë Akt -
Njohjen me dëshmitarë, pa palë, të vitit 1940 për një sipërfaqe.
- Prej 210 dy nga të cilët 67 dy në Lagjen Skute Shëngjin, pasi në atë kohë kjo tokë ka
qenë moçal, ai akt është plotësuar pas vitit 1990 dhe nuk duhet pranuar. Ky akt është i
fallsifikuar, nuk është i regjistruar në regjistrat e para reformës agrare .
- K.K.K.Pronave ka kthyer 9616 m2 edhe pse nga kjo sipërfaqe është trajtuar dhe
certifikuar sipas ligjit nr.7501 sipërfaqja prej 2915 m2 në favor të paditurve në vitin
1994, pra vendimi ka mbivendosje.
19
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Petrit
Hysi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe si diskutoi
çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në gjykim, rezulton se paditësit janë banorë të Lagjes Skute
të Komunës Shëngjin të Rrethit Lezhë dhe trashëgimtarë ligjorë të Bish Brahimit, i cili ka
qenë ish pronar i një sipërfaqe toke prej 210 dynym, 67 prej të cilave ndodhen në Lagjen
Skute të Komunës Shëngjin.
Me vendimin nr.199 datë 20.10.1997 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish Pronarëve, paditësave u janë kthyer 10.000 m2 truall, ndarë në 9616 m2 dhe 384
m2, me kufizimet përkatëse. Nga kjo sipërfaqe paditësit kanë regjistruar në Z.R.P.P. Lezhë
vetëm 6701 m2, ndërsa u është refuzuar regjistrimi për pjesën tjetër prej 2915 m2, me
arsyetimin se kjo sipërfaqe është e regjistruar në pronësi të të paditurve Ramiz Malaj dhe
Dem Malaj, respektivisht 1220 m2 dhe 1695 m2.
Të paditurit Ramiz Malaj, Dem Malaj dhe Harilla Alia janë banorë të Lagjes Skutë,
banesat e të cilëve ndodhen brënda zonës ku përfshihet sipërfaqja prej 9616 m2 e kthyer
paditësave. Këto banesa bashkë me sipërfaqet funksionale të tyre nuk janë përfshirë në
sipërfaqen e kthyer paditësave duke ju lënë të paditurve. Ka rezultuar se të paditurit mbajnë
sipërfaqe me të mëdha nga sa ju ka lënë K.K.K.Pronave dhe konkretisht i padituri Ramiz
Malaj sipërfaqen prej 860 m2, i padituri Dem Malaj sipërfaqen prej 3350 m2 dhe i padituri
Harilla Alia sipërfaqen prej 2450 m2.
Të paditurit Ramiz Malaj e Dem Malaj kanë pretenduar se janë pronarë të parcelave
nr.9 dhe 7, të fituar me aktet e marrjes së tokës në pronësi nr.2084 dhe nr.2085, datë
10.07.1994, sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.
Ka rezultuar se në emër të të paditurit Ramiz Malaj ekzistojnë dy akte të marrjes së
tokës në pronësi me nr.2084, datë 10.07.1994 me sipërfaqe totale të ndryshme, nga të cilat
982 m2 tokë arë dhe 84 m2 truall në parcelën kadastrale 8/1, që ndodhet në lagjen Skutë,
ndërkohë që në regjistrimin e pasurisë në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme ka
ndryshim të parcelës nga 8/1 në 7/1, në zonën kadastrale nr.1987. Nga ana tjetër i padituri
Dem Malaj ka gjithashtu dy akte të marrjes së tokës në pronësi me nr.2085, datë 10.07.1994
me sipërfaqe totale 15262 m2, nga të cilat 1762 m2 tokë arë e 110 m2 truall, në parcelën
kadastrale 8/2, ndodhur në Lagjen Skutë. Në Zyrën e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme
në parcelën 7/2 (e ndryshuar) është regjistruar sipërfaqja 1695 m2 në emër të të paditurit Dem
Malaj. Ky i fundit, posedon veç sa sipër, edhe 1965 m2 pa asnjë titull. Ndërsa i padituri
Harilla Alia është posedues pa asnjë titull i një sipërfaqeje prej 2450 m2, pronë e paditësave.
Në këto kushte paditësit me padinë objekt gjykimi kanë kërkuar konstatimin
absolutisht të pavlefshëm të akteve të marrjes së tokës në pronësi nr.2084, datë 10.07.1994,
në emër të të paditurit Ramiz Malaj për sipërfaqen 982 m2 tokë arë dhe aktit nr.2085, datë
10.07.1994 të paditurit Dem Malaj për sipërfaqen prej 1762m2 tokë arë dhe çregjistrimin e
tyre në Zyrën e Regjistrimit te Paluajtshme Lezhë. Detyrimin e të paditurve Ramiz Malaj,
Dem Malaj e Harilla Alia të lirojnë e dorëzojnë paditësave sipërfaqen e tokës pyll e tokë
bujqësore të zënë në keqbesim deri në kufizimet e tokës truall të zënë nga banesat e tyre sipas
skicës të përcaktuar nga K.K.K.Pronave me vendimin nr.199, datë 20.10.1997, me
pretendimin se aktet janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe se tokën e zënë të paditurit e
mbajnë me keqbesim, pa titull.
Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.625, datë 26.12.2006 ka
vendosur:
20
Pranimin pjesërisht të kërkesë–padisë së paditësave.
Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.2084,
datë 10.07.1994 të paditurit Ramiz Malaj për sipërfaqen 982 m2 tokë arë dhe detyrimin e tij
t’u lirojë paditësave këtë sipërfaqe që e ka zënë dhe çregjistrimin e saj në Zyrën e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Lezhë.
Deklarimin pjesërisht të pavlefshëm të aktit të marrjes në pronësi të tokës nr.2085,
datë 10.07.1994, të paditurit Dem Malaj, për sipërfaqen 1762 m2 tokë arë dhe detyrimin e të
paditurit që t’u lirojnë paditësave sipërfaqen prej 3350 m2 dhe çregjistrimin e saj në Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë.
Detyrimin e të paditurit Harilla Alia të lirojnë paditësave sipërfaqen e tokës prej
2450m2 në parcelën 9 e 7, ku 832 m2 tokë pyll e 1648 m2 tokë arë në parcelën nr.7.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar në ligj e prova.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.309, datë 02.07.2007, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.625, datë 26.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë, në këtë mënyrë:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.2084,
datë 10.07.1994, në emër të të paditurit Ramiz Malaj.
Detyrimin e të paditurit Ramiz Malaj t’u kthejë paditësave Bercaj sipërfaqen prej 982
m2, të zënë prej tij.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.2085,
datë 10.07.1994, në emër të të paditurit Dem Malaj.
Detyrimin e të paditurit Dem Malaj t’u kthejë paditësave Bercaj sipërfaqen prej 3350
m2 të zënë prej tij.
Lënien në fuqi të vendimit lidhur me detyrimin e të paditurit Harilla Alia. Pushimin e
gjykimit të çështjes në apel, lidhur me kërkimin “kallëzim i një punimi të ri dhe një dëmi të
mundshëm”, për shkak të heqjes dorë nga ankimi.
Ndryshmin e vendimit lidhur me shpenzimet gjyqësore duke ia ngarkuar ato të
paditurve Ramiz Malaj, Dem Malaj e Harilla Alia.
Urdhërohet Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lezhë të bëjë shënimet
përkatëse sipas këtij vendimi.
Kundër vendimit të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe Gjykatës së Apelit
Shkodër kanë ushtruar rekurs Harilla Aliaj, Ramiz Malaj e Dem Malaj, duke kërkuar
prishjen e të dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Lezhë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.309 datë 02.07.2007 i
Gjykatës së Apelit Shkodër është i mbështetur dhe argumentuar ligjërisht.
Gjykatat e faktit kanë respektuar e zbatuar dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në
lidhje me njoftimet, përbërjen e trupit gjykues dhe administrimin e vlerësimin e provave,
duke mos u vërtetuar në këtë mënyrë pretendimi i të paditurve për një proces të parregullt
ligjor.
Në lidhje me pretendimet e të paditurve për provat e paraqitura nga paditësi dhe të
administruara në gjykim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ato janë vlerësuar
konform ligjit dhe çdo pretendim tjetër në lidhje me provat nuk është pjesë e shqyrtimit
gjyqësor në Gjykatën e Lartë, referuar nenit 472 të K.Pr.Civile.
Nga ana tjetër, konkluzioni i Gjykatës së Apelit Shkodër se aktet e marrjes së tokës në
pronësi të të paditurve Ramiz Malaj dhe Dem Malaj, janë absolutisht të pavlefshme, duke i
konstatuar ato si të tilla, është një konkluzion i mbështetur në ligj. Nga aktet e administruara
në dosjen gjyqësore është vërtetuar se në parcelat që përfshihen në pronën e kthyer
paditësave, nuk është ndarë tokë, në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, në
favor të të paditurve. Gjithashtu, për pjesën e tokës që është pyll, në bazë të ligjit të
21
mësipërm, ndarja e sipërfaqeve të pyllëzuara nuk është në kompetencë të komisioneve të
ndarjes së tokave në fshat. Po kështu të mbështetura në aktet e administruara gjen Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë edhe konstatimet e Gjykatës së Apelit në lidhje me mosrespektimin
e procedurave ligjore sipas V.K.M nr.230, datë 22.07.1991 në lidhje me aktet e marrjes së
tokës në pronësi të të paditurve Ramiz e Dem Malaj, faktin që këto akte kanë numra të njëjtë
dhe përmbajtje të ndryshme, të dhëna kontradiktore në numrin e parcelave dhe kufizimet e
tyre, si dhe këta të paditur nuk disponojnë Formularin 6 si një akt mbi bazën e të dhënave të
të cilit lëshohen aktet e marrjes së tokës në pronësi.
Në të tilla rrethana, duke u nxjerrë në kundërshtim me kërkesat e ligjit nr.7501, datë
19.07.1991 “Për tokën” si dhe aktet ligjore e nënligjore të dala në bazë e për zbatim të tij,
aktet e marrjes së tokës në pronësi të të paditurve Ramiz e Dem Malaj, janë absolutisht të
pavlefshme. Rrjedhimisht, me të drejtë, Gjykata e Apelit i ka detyruar të paditurit Ramiz e
Dem Malaj të lirojnë e dorëzojnë në favor të paditësave sipërfaqet përkatëse të tokës në
pronësi të këtyre të fundit.
Gjithashtu e mbështetur në nenin 296 të Kodit Civil është edhe pjesa e vendimit të
gjykatave të faktit që detyrojnë të paditurin Harrilla Alia t’i lirojë paditësave sipërfaqen e
tokës (pyll dhe arë) të mbajtur pa asnjë titull nga ky i paditur.
Në këto kushte Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson si të drejtë vendimin e
Gjykatës së Apelit Shkodër, ndaj çmon lënien në fuqi të tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.309, datë 02.07.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 06.11.2012
22
Nr.00-2012-2691 i Vendimit (480)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile dhe me palë:
PADITЁS: ALEKSANDЁR ZARKA, NATASHA TAKO,

në mungesë.
TЁ PADITUR: MIRANDA ZARKA, BESJAN ZARKA,
FRANÇESKA ZARKA, ALBANA ZARKA,
EMILJANO ZARKA, ROBERT FELEQI,
në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë së veprimit juridik
kontratë dhurimi nr.668 Rep, datë 21.02.1993.
Goditje për falsitet.
Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitblerjes
nr.414 rep. nr.2171 kol, datë 30.07.2007 të Zyrës së Noterisë Fier.
Njohjen si trashëgimtar dhe dorëzimin e pjesës së pasurisë trashëgimore
dhe të pasurisë të fituar prej saj.
Baza Ligjore: Nenet 92/a, 349, 350, 204 dhe 208 të K.Civil
dhe neni 290 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1199, datë 07.07.2008, ka vendosur:

Pranimin e padisë së palës paditëse Aleksandër Zarka e Natasha Tako ndaj
palës së paditur Miranda Zarka, Besjan Zarka, Françeska Zarka, Albana
Zarka, Emiljano Zarka e Robert Feleqi me objektin e mësipërm.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit nr.668 Rep.
nr.804 kol., datë 21.02.1993, të Zyrës së Noterisë Fier, midis dhuruesit Jani
Zarka dhe pranuesit të dhurimit Arben Zarka dhe kthimin e palëve në gjendjen
e mëparshme.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.4114 Rep.,
nr.2172 kol., datë 30.07.2007, të Zyrës së Noterisë Fier, midis palës shitëse
Mranda Zarka, Besjan Zarka, Françeska Zarka, Albana Zarka, Emiljano
Zarka, e palës blerëse Robert Feleqi si dhe kthimin e palëve në gjendjen e
mëparshme.
23
Detyrimin e të paditurve Miranda Zarka, Besjan Zarka, Franceska Zarka,
Albana Zarka, Emiljano Zarka e Robert Feleqi të njohin si trashëgimtarë
ligjorë të rradhës së parë të trashëgimlënësit Jani Zarka, trashëgimtarët e tij
ligjorë të radhës së parë Antigoni Zarka, Aleksandër Zarka, Natasha Tako,
Piro Zarka e Arben Zarka dhe dorëzimin atyre të pjesës së pasurisë
trashëgimore konkretisht të një sipërfaqe trualli prej 750 m2 si dhe të
ndërtesës 65 m2 brenda kësaj sipërfaqeje, të ndodhur në lagjen "Sheq i Madh",
me nr.pasurise 3/567, zona kadastrale 8532 volumi 29, faqe 195.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.709, datë 09.07.2010, ka vendosur:

Gjyqësor Fier.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Robert Feleqi, i cili kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.709, datë 09.07.2010, dhe Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier nr.1199, datë 07.07.2008, dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier me tjetër trup gjykues, dhe parashtron këto shkaqe:
- Vendimi është marrë me shkelje të rënda të karakterit procedural. Në dispozitivin e
vendimit është disponuar në favor të personave të tjerë që nuk janë palë në këtë
gjykim, si Antigoni, Piro dhe Arben Zarka, për më tepër që të tre ata kanë vdekur, pra
nuk kanë zotësi juridike dhe pa zotësi për të vepruar;
- Gjykata e faktit ka marrë vendim kryesisht për marrjen e një prove, dhe në
K.Pr.Civile nuk parashikohet e drejta e gjykatës për t'u investuar kryesisht për marrjen
e një prove;
- Për sa i takon disponimit të gjykatës për të kthyer pasurinë, unë nuk jam i detyruar ta
kthej më, pasi atë e kam fituar me anë të kontratës së shitjes në mirëbesim ç’ka është
provuar katërçipërisht në të gjitha provat;
- Gjykatat në kundërshtim me nenet 5, 14, 28 të K.Pr.Civile nuk janë shprehur në
vendim në lidhje me kërkimin e goditjes për fallsitet dhe nuk kanë hetuar në lidhje me
këtë kërkim;
- Pasuria ka qenë e regjistruar në Z.R.P.P. Fier me shënimin se është e lirë nga çdo barrë
e pretendim i të tretëve, që do të thotë se ky i padituri jo vetëm se dinte, por dhe nuk
kishte asnjë mundësie ta dinte se kontrata e dhurimit ishte e pavlefshme;
- Gjykata nuk ka lejuar bërjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm në lidhje me faktin
se kontrata është bërë para noterit apo jo dhe në çfarë date palët janë paraqitur para
noterit. Nuk është konsultuar regjistri i dhomës së noterëve nuk është marrë asnjë
vërtetim prej kësaj dhome në lidhje me datën e saktë në të cilën i ndjeri noter Minella
Milo ka marrë licencën dhe ka nisur aktivitetin dhe as është bërë inspektimi i
regjistrave të tij, të cilët në kuptim të ligjit për Noterinë janë regjistra publikë dhe si
arkiva dhe aktet ruhen nga noterë të tjerë;
- Gjykatat nuk kanë zgjidhur drejt pasojat e pavlefshmërisë, pasi si mund të realizohet
dorëzimi i sendit truall dhe shtëpi kur ato nuk ekzistojnë me në gjendjen në të cilën
kanë qenë në momentin e lidhjes së kontratës së shitjes apo të fitimit të pasurisë
trashëgimore, pasi është kryer një ndërtim i ligjshëm. Pra, gjykata ka patur të gjitha
provat për të konstatuar faktin se është e pamundur të kthehet fizikisht sendi dhe se
detyrimi i kthimit të kundërvlerës i takon vetëm palës shitëse në kontratën
nr.414/2171 kol;
- Gjykatat nuk janë shprehur në lidhje me kthimin e shumës së çmimit të paguar për
blerjen e sendit si dhe për vlerësimin e investimit të bërë në mënyrë të ligjshme.
24
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Rrethanat e çështjes
Nga studimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se paditësat,
Aleksandër Zarka e Natasha Tako, si dhe shtetasit Piro Zarka dhe Arben Zarka janë
trashëgimtarë ligjore të radhës së parë të ndjerit Jani Zarka (babai i tyre).
Të paditurit, Miranda Zarka, Besjan Zarka, Albana Zarka, Emiljano Zarka dhe
Françeska Zarka janë përkatësisht, bashkëshortja dhe fëmijët e Arben Zarka (vëllai i
paditësave), i cili ka vdekur në datën 06.06.2006.
Rezulton nga nota e traskiptimit nr.176, datë 13.02.1993, e Zyrës së Noterisë Fier se i
ndjeri Jani Zarka, ka patur në pronësi një shtëpi banimi dhe një truall me sipërfaqe prej 750
m2, të ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” Fier, të kufizuar: V- me rrugë fshati, J- me shtëpinë
e shtetasit Niko Profka, L - me Ymer Buzi dhe P- me rrugën nacionale Fier- Lushnjë.
Në datën 21.02.1993, i ndjeri Jani Zarka me anë të Kontratës së Dhurimit nr.668 rep.,
nr.804 kol., hartuar dhe nënshkruar përpara Noterit Minella Milo, pronën e lartpërmendur ia
ka dhuruar djalit të tij, Arben Zarka
Pas vdekjes së Arben Zarkës, e paditura Miranda Zarka ka paraqitur në ZRRP Fier
kërkesën për regjistrim të kësaj prone në emër të saj dhe të fëmijëve të saj, duke i
bashkëngjitur kësaj kërkese edhe Kontratën e Dhurimit, si dhe vendimet e gjykatave për
lëshimin e dëshmive të trashëgimisë përkatëse.
Rezulton se ZRPP Fier ka regjistruar si pronarë të pronës së përmendur më lart të
paditurit Miranda, Besjan, Albana, Emiljano, dhe Françeska Zarka, dhe ka lëshuar
çertifikatën e pronësisë për pasurinë truall me sip.750 m2, dhe ndërtesë me sip.65 m2, me
nr.pasurie 3/567, vol.29, fq.195.
Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, se të paditurit Miranda, Besjan,
Albana, Emiljano, dhe Françeska Zarka (këta të fundit të përfaqësuar prej nënës bazuar në
vendimin gjyqësor nr.319, datë 18.07.2007), këtë pronë ia kanë shitur të paditurit tjetër në
këtë proces, Robert Feleqi, me anë të Kontratës së Shitblerjes nr.4114 rep., nr.2174 kol., datë
30.07.2007, nënshkruar përpara Noterit Gazmir Begaj kundrejt pagimit të shumës 16.000.000
lekë.
I padituri Robert Feleqi e ka regjistruar këtë pronë në ZRPP Fier (çertifikata e
pronësisë është lëshuar në datën 30.04.2008) dhe është pajisur me leje sheshi dhe leje
ndërtimi me vendimet e K.R.T Fier nr.5, datë 12.11.2007, dhe nr.1, datë 06.02.2008, për
ndërtimin e një objekti “Kompleks tregtimi karburanti”.
Paditësat në këtë proces pretendojnë se prona objekt i mosmarrëveshjes është pasuri
trashëgimore nga babai i tyre, dhe se Kontrata e Dhurimit datë 21.02.1993, është absolutisht e
pavlefshme duke qenë se nuk është përpiluar në Zyrën e Noterit Minella Milo, pasi ai ka
filluar aktivitetin si Noter në vitin 1994, ç’ka rezulton nga shkresa nr.3510/1 prot., datë
21.05.2008, e Drejtorisë së Inspektimit pranë Ministrisë së Drejtësisë.
Sipas tyre, duke qenë se Kontrata e Dhurimit është absolutisht e pavlefshme, atëherë
edhe Kontrata Shitjes nr.4114 rep., nr.2174 kol., datë 30.07.2007, është absolutisht e
pavlefshme, pasi askush nuk mund të transferojë më shumë të drejta se sa ka.
E paditura Mirana Zarka pretendon se ajo dhe fëmijët e saj kanë qenë në një trung
familjar me të ndjerin Jani Zarka dhe duke qenë se ky i fundit ia ka dhuruar pronën djalit të tij
Arben Zarka, ata si trashëgimtarë ligjore të radhës së parë të tij, janë pronarë të kësaj pasurie,
dhe mund të dispononin në lidhje me tjetërsimin e pronës.
25
I padituri Robert Feleqi pretendon se ai është në mirëbesim dhe se përpara se të
kryheshin veprimet për kalimin e pronësisë, ai ka bërë verifikimet përkatëse pranë ZRPP Fier,
ku ka rezultuar se e paditura Miranda Zarka dhe fëmijët e saj janë pronarë të pasurisë së
paluajtshme.
Në seancën gjyqësore datës 26.06.2008, zhvilluar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Fier, është paraqitur një kërkesëpadi nga shtetasit Dallandyshe Zarka, Martin Zarka, Ornela
Zarka dhe Jetmira Zarka, për të marrë pjesë në këtë proces si ndërhyrës kryesor duke u
bashkuar në këtë gjykim me paditësat. Kjo kërkesë padi nuk është pranuar nga gjykata duke e
kthyer atë me arsyetimin se në seancë u paraqiti vetëm Dallandyshe Zarka, dhe se nuk
plotësohen kërkesat e neneve 189, 190 të K.Pr.Civile, pasi nuk është paraqitur kërkesë me
shkrim, dhe personat nuk janë paraqitur personalisht në gjykatë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1199, datë 07.07.2008, ka
vendosur:
“Pranimin e padisë së palës paditëse Aleksandër Zarka e Natasha Tako ndaj palës së
paditur Miranda Zarka, Besjan Zarka, Françeska Zarka, Albana Zarka, Emiljano Zarka e
Robert Feleqi me objektin e mësipërm.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit nr.668 Rep. nr.804
kol., datë 21.02.1993, të Zyrës së Noterisë Fier, midis dhuruesit Jani Zarka dhe pranuesit të
dhurimit Arben Zarka dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.4114 Rep.,
nr.2172 kol., datë 30.07.2007, të Zyrës së Noterisë Fier, midis palës shitëse Mranda Zarka,
Besjan Zarka, Franceska Zarka, Albana Zarka, Emiljano Zarka, e plalës blerëse Robert Feleqi
si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Detyrimin e të paditurve Miranda Zarka, Besjan Zarka, Françeska Zarka, Albana
Zarka, Emiljano Zarka e Robert Feleqi të njohin si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të
trashëgimlënësit Jani Zarka, trashëgimtarët e tij ligjorë të radhës së parë Antigoni Zarka,
Aleksandër Zarka, Natasha Tako, Piro Zarka e Arben Zarka dhe dorëzimin atyre të pjesës së
pasurisë trashëgimore konkretisht të një sipërfaqe trualli prej 750 m2 si dhe të ndërtesës 65
m2 brenda kësaj sipërfaqeje, të ndodhur në Lagjen "Sheq i Madh", me nr.pasurise 3/567,
zona kadastrale 8532 volumi 29, faqe 195”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se... Kontrata e Dhurimit nr.668/804, datë 21.02.1993, është
absolutisht e pavlefshme pasi Noteri Minella Milo në vitin 1993, nuk ka qenë me detyrën e
Noterit Publik, ç’ka vërtetohet me shkresën nr.3510/1 prot., datë 21.05.2008, të Drejtorisë së
Inspektimit pranë Ministrisë së Drejtësisë. Gjykata, nuk mund të kryente hetim më të plotë të
çështjes, duke thirrur në cilësinë e dëshmitarit shtetasin Minella Milo, kjo për faktin, se ai ka
vdekur....gjykata, çmon se duhet konstatuar edhe pavlefshmëria absolute e Kontratës së
Shitblerjes nr.414/2171, datë 30.07.2007, pasi veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm nuk
mund të bëhet i vlefshëm me asnjë veprim të mëpasshëm. Përsa i takon kërkimit për njohjen
si trashëgimtar dhe dorëzimin e pjesës së pasurisë trashëgimore...gjykata çmon se...
trashëgimtarët e të ndjerit Arben Zarka, gëzojnë ligjërisht vetëm 1/4 pjesë të pasurisë,
prandaj 3/4 e kësaj prone duhet t’u dorëzohet trashëgimtarëve të tjerë...
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1199, datë 07.07.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier”.
Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala e paditur Robert Feleqi, i cili kërkon
prishjen e të dy vendimeve të gjykatave dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Fier me tjetër trup gjykues, duke parashtruar ato shkaqe që përmenden në
pjesën hyrëse të vendimit.
26
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri Robert
Felqi përmban shkaqe nga ato të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile të cilat i bëjnë të
cenueshme vendimet e dy gjykatave më të ulëta.
Ky Kolegj, çmon se si vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë me nr.709, datë 09.07.2010,
ashtu edhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me nr.1199, datë 07.07.2008, janë
marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe të atij material dhe për rrjedhojë këto
vendime duhet të prishen.
Rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: Konstatimi i pavlefshmërisë së
veprimit juridik kontratë dhurimi nr.668 Rep, datë 21.02.1993. Goditje për falsitet.
Konstatimi i pavlefshmërisë së kontratës së shitblerjes nr.414 rep., nr.2171 kol, datë
30.07.2007, të Zyrës së Noterisë Fier. Njohjen si trashëgimtar dhe dorëzimin e pjesës së
pasurisë trashëgimore dhe të pasurisë të fituar prej saj.
Paditësi kërkimet e tij i ka bazuar në nenet 92/a, 349, 350, 204 dhe 208 të K.Civil dhe
nenin 290 K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në gjykimin e kësaj çështje, të dyja
gjykatat më të ulëta nuk kanë respektuar një sërë normash procedurale (që do të përmenden
më poshtë në këtë vendim), të cilat kanë sjellë si pasojë që konflikti mes palëve të mos
zgjidhej në përputhje me ligjin.
(i) Rezulton se të dyja gjykatat më të ulëta kanë vendosur: “Pranimin e padisë së
palës paditëse Aleksandër Zarka e Natasha Tako ndaj palës së paditur Miranda Zarka,
Besjan Zarka, Françeska Zarka, Albana Zarka, Emiljano Zarka e Robert Feleqi me objektin
e mësipërm. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit nr.668 Rep.,
nr.804 kol., datë 21.02.1993, të Zyrës së Noterisë Fier, midis dhuruesit Jani Zarka dhe
pranuesit të dhurimit Arben Zarka dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme..”, me
arsyetimin se “në vitin 1993, kohë në të cilën pretendohet se është nënshkruar kontrata e
dhurimit objekt gjykimi, noteri Minella Milo, nuk ka qenë me detyrën e noterit publik, fakt ky
i vërtetuar me shkresën 3510/1, prot., datë 21.05.2008, lëshuar nga Drejtoria e Inspektimit
pranë Ministrisë së Drejtësisë Tiranë”.
Në shkresën me 3510/1, prot., datë 21.05.2008, lëshuar nga Drejtoria e Inspektimit
pranë Ministrisë së Drejtësisë Tiranë, shkresë kjo e cila ndodhet në dosjen gjyqësore dhe që i
është nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor shprehimisht thuhet:
“...për periudhën në të cilën është përpiluar kontrata, nuk disponojmë të dhëna se Z.
Minella Milo ka qenë i regjistruar si noter pranë Ministrisë së Drejtësisë”.
Pikërisht nisur nga përmbajtja e kësaj shkrese, si dhe duke u bazuar në faktin, që kjo
ka qenë prova e vetme mbi të cilat janë mbështetur të dyja gjykatat më të ulëta, në dhënien e
vendimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se nga ana e tyre nuk është realizuar
“një hetim gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm në përputhje me ligjin, për zgjidhjen
përfundimtare të konfliktit mes palëve, duke mos u respektuar në këtë mënyrë neni 14 i
K.Pr.Civile. Ky Kolegj arrin në këtë konkluzion pasi:
Aktet dhe veprimet noteriale para hyrjes në fuqi të Ligjit nr.7829, datë 01.06.1994,
“Për noterinë”, janë rregulluar nga Ligji nr.6341, datë 27.06.1981, “Kodi i Procedurës Civile
të Republikës P.S. të Shqipërisë” si dhe nga Udhëzimi i Gjykatës së Lartë “Për Noterinë”,
datë 10.07.1985.
Në Ligjin nr.6341, datë 27.06.1981, në kreun XVII, neni 220, jepen në mënyrë të
detajuar se si realizoheshin aktet dhe veprimet noteriale. Këto akte kryheshin në atë kohë në
zyrat e ndihmës juridike prej këshilltarit ligjor të ngarkuar me këtë detyrë. Këta persona ishin
funksionare publikë dhe në varësi të Gjykatës së Lartë.
Referuar ligjit të kohës, mënyra e emërimit të personave të cilët ushtronin detyrën e
noterit, ndryshonte nga ajo e parashikuar në Ligjin nr.7829, datë 01.06.1994, “Për noterinë”.
Nga momenti i hyrjes në fuqi të këtij Ligji, të gjithë subjektet e interesuar që plotësonin
27
kushtet për të ushtruar profesionin e noterit, përfshi edhe ata që ata ushtronin më parë
funksionet e Noterit në bazë të Ligjit nr.6341, datë 27.06.1981, iu nënshtruan provimit
përkatës organizuar nga Ministria e Drejtësisë, me qëllim marrjen e licencës së noterit (nenet
2 dhe 3 të Ligjit nr.7829, datë 01.06.1994).
Në nenin 225 të Ligjit nr.6341, datë 27.06.1981, është përcaktuar se ruajtja e akteve të
hartuara prej personave që ushtronin funksionet e notereve dhe dokumentimi përkatës,
përcaktohen me udhëzim të Gjykatës së Lartë.
Pikërisht, në Udhëzimin “Për Noterinë” të datës 10.07.1985, të lëshuar në atë kohë
nga Gjykata e Lartë janë përcaktuar në mënyrë të detajuar se si ruhen të gjitha dokumentet
dhe se si çdo akt noterial dokumentohej në dy regjistra, njëri është i përgjithshëm, (repertori),
i cili shërben për regjistrimin e të gjitha akteve dhe veprimeve të tjera noteriale, dhe tjetri
është i veçantë, i caktuar për testamentet.
Në nenin 20 deri në 23 të këtij Udhëzimi, jepeshin në mënyrë të detajuar se çfarë
shënohen në këto regjistra, si mbaheshin ato, çfarë evidentohej etj.
Në analizë të sa më sipër, rezulton qartë që veprimtaria e një këshilltari ligjor të asaj
kohe, i cili ishte përgjegjës për redaktimin e akteve noteriale dhe kryente veprimet noteriale,
është evidentuar në një sërë dokumentesh dhe provash shkresore, të cilat mund të provojnë
më së miri, nëse personi i cili ka hartuar dhe përpiluar një akt noterial, ka ushtruar apo jo
detyrën e noterit publik në atë periudhë.
Në këto kushte, konkluzioni i gjykatave më të ulëta se shtetasi Minella Milo nuk ka
qenë noter, duke u bazuar vetëm në një shkresë të Ministrisë së Drejtësisë që për më tepër
nga përmbajtja nuk rezulton të jetë dhe shumë e qartë, konsiderohet nga Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, rrjedhojë e një hetimi të mangët dhe të pamjaftueshëm për zgjidhjen e
konfliktit midis palëve ndërgjyqëse.
Për më tepër, me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.7829, datë 01.06.1994, “Për Noterinë”,
zyrat e notereve u organizuan nëpër rrethe (neni 35 i Ligjit). Në çdo rreth funksiononte
Këshilli i Dhomës së Noterisë që ndër të tjera, kishte kompetencë për të mbajtur regjistrin e
noterëve që ushtronin këtë funksion në rreth. Çdo noter mbante arkivin e akteve dhe
veprimeve noteriale të realizuara. Kjo arkivë ruhet në bazë të rregullave të posaçme dhe
madje edhe në rast vdekje ose të largimit të noterit nga detyra, Këshilli i Dhomës së Noterëve
të rrethit, merrte në dorëzim dhe mbante të vulosur regjistrat e aktet noteriale të depozituara,
deri në emërimin ose delegimin e kësaj arkive tek noteri i ri ose zëvendësimin e përkohshëm,
kurse vula nxirrej menjëherë jashtë përdorimit dhe dorëzohej në Ministrinë e Drejtësisë (neni
20 i Ligjit).
Në lidhje me çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, duhet të bëjë një hetim të plotë dhe
të gjithanshëm për vërtetimin e faktit nëse shtetasi Minella Milo, ushtronte apo jo funksionet
e noterit, fakt ky që rezulton të jetë esencial për zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të
mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi gjyqësor.
Për këtë qëllim, kjo gjykatë, në bazë të nenit 223 të K.Pr.Civile, ka të drejtë të kërkojë
informacion pranë organeve kompetente, që disponojnë të dhëna për faktin e mësipërm si a)
Dhoma Kombëtare e Noterisë; b) Ministria e Drejtësisë; c) Noteri, i cili mban arkivën e
shtetasit Minella Milo, pas vdekjes, si dhe pranë çdo organi apo institucioni tjetër që kjo
gjykatë e çmon të nevojshme, etj., në mënyrë që të krijojë një ide dhe bindje të saktë dhe të
plotë mbi faktin nëse ky person e ka pasur të drejtën e ushtrimit të funksionit të noterit publik
apo jo, në kohën kur është kryer veprimi juridik, i cili pretendohet nga paditësi të jetë i
pavlefshëm.
(ii) Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përveç sa më sipër, në këtë gjykim
mungon plotësisht hetimi në lidhje me pretendimin e paditësave se veprimi juridik është i
fallsifikuar dhe nuk është realizuar në zyrën e noterit Minella Milo. Paditësi rezulton të ketë
28
patur dhe pretendime të tjera gjatë procesit, të cilave nuk u është dhënë përgjigje. Ai ka
pretenduar se: “..pikërisht pas vdekjes së vëllait të tyre, (i cili rezulton të ketë vdekur në
2006), e paditura Miranda Zarka, në bashkëpunim me persona të tjerë kanë përpiluar
dokumenta të fallsifikuara. Kontrata e dhurimit është e fallsifikuar..”.
Ky shkak ligjor se dokumenti është i fallsifikuar, (në formë dhe në përmbajtje), është i
ndryshëm nga shkaku ligjor që analizuam më sipër, në paragrafin (i) dhe që ka arsyetuar
gjykata. Në këtë gjykim, është i domosdoshëm, saktësimi dhe hetimi i plotë i shkakut ligjor të
pavlefshmërisë absolute.
Përcaktimi i saktë i shkakut ligjor, si dhe hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i të gjitha
kërkimeve të palëve do të çojë gjykatën në një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes
në përputhje me ligjin.
(iii) Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në kushtet që ka vendosur të prishë vendimet e
gjykatave më të ulëta dhe ta kthejë çështjen për rigjykim, orienton gjykatën e shkallës së
parë, që të jetë e saktë në dizpozitivin e vendimit. Saktësia në dispozitivin e vendimit është e
domosdoshme, jo vetëm për efekt të kontrollit të ligjshmërisë që i bëhet vendimit nga ana e
një gjykate më të lartë, por dhe për efekt të ekzekutimit të tij. Një dispozitiv jo i qartë, sjell si
pasojë mosekzekutimin e vendimit, fazë kjo shumë e rëndësishme e përfundimit të gjithë
procesit gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në dispozitivin e vendimit të saj, (i cili është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë), shprehet se: “...Detyrimin e të paditurve Miranda Zarka,
Besjan Zarka, Françeska Zarka, Albana Zarka, Emiljano Zarka e Robert Feleqi të njohin si
trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të trashëgimlënësit Jani Zarka, trashëgimtarët e tij
ligjorë të radhës së parë Antigoni Zarka, Aleksandër Zarka, Natasha Tako, Piro Zarka e
Arben Zarka dhe dorëzimin atyre të pjesës së pasurisë trashëgimore konkretisht të një
sipërfaqe trualli prej 750 m2 si dhe të ndërtesës 65 m2 brenda kësaj sipërfaqeje, të ndodhur
në lagjen "Sheq i Madh", me nr.pasurie 3/567, zona kadastrale 8532 volumi 29, faqe 195”.
Nisur nga mënyra se si është shkruar ky dispozitiv, si dhe nga faktet dhe provat që
janë administruar në dosjen gjyqësore rezulton që gjykatat kanë vendosur t’ua kthejnë pronën
subjekteve të cilët kanë ndërruar jetë, në një kohë që këto gjykata kanë administruar në dosje
dëshmitë e trashëgimisë ku janë përcaktuar trashëgimtarët ligjorë, (vendimi nr.1126, datë
09.05.2007, vendimi nr.685, datë 18.04.2008, dhe vendimi nr.319, datë 18.07.2007, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, nga ku rezulton që Antigoni, Pirro dhe Arben Zarka kanë
ndërruar jetë).
(iv) Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të mos shprehet për Kontratën e
Shitblerjes me nr.4114 rep., dhe nr.2172 kol., datë 30.07.2007, lidhur midis Miranda, Besjan,
Albana, Emiljano, dhe Françeska Zarka, në cilësinë e shitësave dhe Robert Feleqi, në cilësinë
e blerësit, pasi vlefshmëria e kësaj kontrate është e lidhur ngushtë me vlefshmërinë e
Kontratës së Dhurimit nr.668 Rep, datë 21.02.1993, për të cilën është parashtruar analiza në
paragrafin (i) në këtë vendim.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ndan të njëjtin mendim me gjykatat më të ulëta se,
një veprim juridik i kryer mbi bazën e një veprimi juridik absolutisht të pavlefshëm, është
absolutisht i pavlefshëm, për arsye se veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të
rregullohet dhe nuk mund të bëhet i vlefshëm as më vonë dhe me veprime të tjera të më
pasme. Veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm konsiderohet se nuk ka ekzistuar, dhe nuk
është kryer asnjëherë, prandaj çdo veprim i mëvonshëm ka po të njëjtat pasoja.
Por, në kushtet që vendimet e gjykatave më të ulëta (të cilat janë shprehur për
Kontratën e Dhurimit të datës 21.02.1993), vlerësohen nga ky Kolegj se duhet të prishen dhe
çështja të kthehet për rigjykim në shkallë të parë, nuk mund të diskutohet në këtë gjykim
pretendimi i të paditurit, në lidhje me vlefshmërinë e Kontratës së Shitjes nr.4114 rep., dhe
nr.2172 kol., datë 30.07.2007.
29
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier do t’u bëjë të qartë palëve që është
detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por ajo vetëm evidenton shkeljet që kanë lejuar këto dy gjykata qoftë të
normave procedurale dhe atyre materiale duke kërkuar respektimin e tyre.
Kryerja e veprimeve si më sipër si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.709, datë 09.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.1199, datë 07.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e
çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për rigjykim, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.11.2012
30
Nr.11241-00885-00-2008 i Regj.Themeltar
Nr.00-2012-2552 i Vendimit (481)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në datën 06.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: ISUF HEPAJ, në mungesë

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
HEKURUDHAVE DURRËS, në mungesë
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e zgjidhjes së kontratës së punës,
si dhe pagimi i dëmshpërblimeve përkatëse.
Baza Ligjore: Nenet 141 - 173 të Kodit të Punës
dhe ligji nr.7638, datë 19.11.1992 “Për Shoqëritë Tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.2050, datë 25.09.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së kontratës së punës mes palëve
ndërgjyqëse si dhe dëmshpërblimin me një vit pagë për paditësin Isuf Hepaj.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.78, datë 12.02.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë për pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave sh.a
Durrës të dëmshpërblejë paditësin Isuf Hepaj me pagën e një viti, për shkak të
zgjidhjes së menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Kundër vendimit nr.2050, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër

dhe vendimit nr.78, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur rekurs pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave Durrës, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2050, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe vendimit nr.78, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe pushimin e gjykimit të
çështjes.
31
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur janë:
- Gjykata e apelit ka gabuar në arsyetimin e vendimit, pasi ajo nuk i ka bërë një analizë
të hollësishme provave dhe fakteve të sjella nga ana jonë.
- Neni 145 i K.Punës parashikon se, shpërblimi për vjetërsi pune në rast të ndërprerjes
së saj jepet vetëm kur punëmarrësi ka të paktën 3 vjet punë, ndërsa gjykata i ka dhënë
paditësit një vit dëmshpërblim në një kohë që ai ka vetëm një vit punë në hekurudhë.
- Nuk e kuptojmë arsyetimin e gjykatës, e cila shkeljet më shumë se një herë të
paditësit nuk i konsideron si shkaqe të arsyeshme për zgjidhjen e kontratës së punës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen; në mungesë
të palëve; në përfundim,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë, me datë 09.04.2008 është regjistruar çështja civile nr.11241-
00885-00-2008 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Isuf Hepaj dhe e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave Durrës, me objekt shpërblim dëmi nga zgjidhja e
menjëhershme dhe e pajustifikuar e kontratës së punës nga punëdhënësi, etj....
Vendimi nr.78, datë 12.02.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë i zbatimit
të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:
Paditësi Isuf Hepaj në periudhën 02.10.2004 deri me datë 14.02.2006 ka kryer detyrën
e Drejtorit të Rajonit të Jashtëm Hekurudhor në Bajzë të Rrethit Malësi e Madhe.
Në raportin e auditimit të Sektorit të Auditimit të Brendshëm dhe Financiar, datë
26.01.2006, i cili funksionon pranë palës së paditur janë konstatuar disa shkelje në Rajonin
Hekurudhor të Bajzës, prandaj grupi i auditit i ka rekomanduar palës së paditur lirimin nga
detyra të paditësit si drejtor i këtij rajoni hekurudhor.
Me vendimin nr.145/1, datë 13.02.2006 Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave ka
larguar paditësin nga detyra e drejtorit me motivacionin për shkelje të disiplinës financiare në
rajonin hekurudhor të drejtuar prej tij.
Duke mos qenë dakord me vendimin e palës së paditur, pala paditëse i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, e cila me vendimin nr.2050, datë 25.09.2007 ka
vendosur:
Deklarimin e pavlefshëm të zgjidhjes së kontratës së punës mes palëve ndërgjyqëse si
dhe dëmshpërblimin me një vit pagë për paditësin Isuf Hepaj.
Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
Fakti që është lidhur kontrata e tenderimit me firmën fituese të policisë private ALBA
pa u bërë 5 ditë para sigurimit të kontratës si dhe mungesa e miratimit të kryetarit të entit
prokurues, nuk ka sjellë dëm të pariparueshëm ekonomik, gjë e cila e ngarkon me përgjegjësi
ekstreme kryetarin e entit prokurues, në mënyrë që ndaj tij të merrej masa ekstreme e largimit
nga puna......
Po kështu është vlerësuar pozitive puna me dokumentet bankare dhe se shkelja për
blerjet e vogla pa marrë më parë tre oferta nuk ngarkon me përgjegjësi paditësin, por
komisionin e blerjeve, ndaj anëtarëve të të cilit është marrë masa e vërejtjes me
paralajmërim për largim nga detyra......
Ndërsa kryerja e aktivitetit pa kontratë të pesë subjekteve nuk është përgjegjësi e
paditësit, pasi ai ka filluar punë në vitin 2005, ndërsa subjektet në vitin 2001.......
32
Mbi ankimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave Durrës,
çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Shkodër, e cila me vendimin nr.78, datë
12.02.2008 ka vendosur:
Shkodër në këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë për pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave sh.a Durrës të
dëmshpërblejë paditësin Isuf Hepaj me pagën e një viti, për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
Shpërblimi që gjykata i ka dhënë paditësit nuk lidhet me shpërblimin për vjetërsi në
punë, të parashikuar nga neni 152 i K.Punës, por lidhet me rivendosjen e të drejtave të tij,
për shkak të zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi........
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Hekurudhave Durrës, nuk përmban asnjërin prej rasteve që parashikohen në
nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i gjykatës së apelit të
cenohet.
Pala e paditur e bazon zgjidhjen e kontratës së punës në nenin 153 të Kodit të Punës, i
cili në paragrafin e tretë të tij përcakton se:
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
Pala e paditur e ka zgjidhur kontratën e punës me motivacionin se paditësi Isuf Hepaj
gjatë kryerjes së detyrës së Drejtorit të Rajonit Hekurudhor Bajzë ka lejuar shkelje të
disiplinës financiare në rajonin hekurudhor të drejtuar prej tij.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se tre shkeljet e
konstatuara nga grupi i auditit nuk hyjnë në kategorinë e shkeljeve ku punëmarrësi ka vepruar
me faj të rëndë, ose me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur dhe ndaj tij nuk ka patur
paralajmërime me shkrim nga punëdhënësi.
Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulëta janë të
bazuara në ligj, pasi shkeljet që pretendon pala e paditur nuk janë kryer me faj të rëndë nga
paditësi, i cili gjatë kryerjes së detyrës nuk ka patur vërejtje të mëparshme me shkrim nga ana
e punëdhënësit, prandaj zgjidhja e kontratës së punës nuk është zgjidhje e menjëhershme me
shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës nga punëdhënësi, e parashikuar nga neni 153 i
K.Punës.
Meqenëse zgjidhja e kontratës së punës nuk është zgjidhje e menjëhershme për
shkaqe të arsyeshme, parashikuar nga neni 153 i K.Punës, atëhere ndodhemi përpara
zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi,
parashikuar nga neni 155 i K.Punës, prandaj me të drejtë gjykata e apelit ka arritur në
përfundimin se, paditësit i takon shpërblimi i dëmit për zgjidhjen e kontratës së punës, kjo e
parë edhe në frymën që sjell vendimi unifikues nr.19, datë 15.11.2007 i Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nuk janë të bazuara në ligj pretendimet që pala e paditur ngre në rekurs, sepse gjykata
e apelit i përmend me hollësi në vendimin e saj shkeljet që janë konstatuar në raportin e
auditimit të brendshëm, të datës 26.01.2006, por ajo i ka vlerësuar këto shkelje si jo të kryera
me faj të rëndë dhe një prej tyre nuk ka qenë përgjegjësi e paditësit, por e personave të tjerë,
të cilët janë ndëshkuar me masa më të buta disiplinore nga pala e paditur.
33
Neni 145 i Kodit të Punës bën fjalë për shpërblimin për vjetërsi, i cili kërkon si kusht
për tu përfituar që punëmarrësi të ketë një vjetërsi pune mbi 3 vjet, por rasti objekt gjykimi
nuk bazohet në këtë dispozitë ligjore, por në nenin 155 të Kodit të Punës, i cili në paragrafin e
tretë të tij parashikon që në rast zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së
punës nga punëdhënësi, ky i fundit duhet të dëmshpërblejë palën tjetër me një dëmshpërblim
jo më shumë se paga e një viti pune.
Në nenin 155/3 të K.Punës ligjvënësi ka caktuar vetëm maksimumin e
dëmshpërblimit, ndërsa minimumin e tij e lë në vlerësim të gjykatës, e cila e vendos atë në
varësi të rrethanave të çështjes, por duhet theksuar që në rastin objekt gjykimi pala e paditur
duhej të ngarkohej edhe me detyrimet që parashikoheshin nga nenet 143 e 144 të K.Punës,
sepse ajo nuk ka zbatuar afatin e njoftimit dhe procedurën e pushimit nga puna, por gjykata e
apelit me të drejtë arsyeton në vendim se, ndodhemi përpara kërkesave të nenit 459 të
K.Pr.Civile (rënia në dekadencë e kërkesave që nuk janë propozuar rishtas).
Në rekurs pala e paditur pretendon se, shkeljet e paditësit janë të përsëritura, por
gjykata vlerëson se, neni 153/3 K.Punës bën fjalë për shkeljet me faj të lehtë, për të cilat
punëdhënësi i ka dhënë më parë një vërejtje me shkrim punëmarrësit dhe meqenëse në dosjen
gjyqësore nuk ndodhet asnjë dokument, që të provojë faktin se paditësi është paralajmëruar
më parë me shkrim nga pala e paditur, atëhere nuk mund të pretendohet se ndodhemi përpara
shkeljeve të përsëritura.
Për të gjitha këto që u thanë më sipër, gjykata arrin në përfundimin se, rekursi i
paraqitur nga pala e paditur nuk është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai nuk duhet të
pranohet, duke u lënë në fuqi vendimi i gjykatës së apelit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 06.11.2012
34
Nr.00-2012-2417 i Vendimit (482)
VENDIM
Besnik Imeraj Kryesues

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Guxim Zenelaj Anëtar
në datën 08.11.2012 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen civile, që ju përket

palëve:
PADITËS: ERTON KASHTA

I PADITUR: KOMISIONI QENDROR I ZGJEDHJEVE.
OBJEKTI:
Anullim i aktit administrativ,
vendimi nr.29, datë 02.07.2009 i K.Sh.C.
Baza Ligjore: Neni 8, 20/a i ligjit nr.8549/1999
“Statusi i Nëpunësit Civil”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.88, datë 14.10.2009, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës ankimore.
Shfuqizimin e vendimit nr.29, datë 02.07.2009, të K.Sh.C. Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.88, datë 14.10.2009, në mbështetje të

nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs pala paditëse Erton Kashta,
duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të K.Sh.C., për këto shkaqe:
- Gjykata ka interpretuar në mënyrë të gabuar pozicionin e sekretarit të KQZ dhe
pozicionin e Sekretarit të Përgjithshëm të KQZ sikur janë dy pozicione të ndryshme.
- Dispozitat në analizë janë neni 25 i ligjit nr.10019, datë 29.12.2008, “Kodi Zgjedhor i
RSH” dhe neni 32 i ligjit nr.9087, datë 19.06.2003, “Kodi Zgjedhor i RSH”, i
ndryshuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse të
përfaqësuar nga vetë paditësi av. Erton Kashta, i cili kërkoi pezullimin e ekzekutimit të
vendimit nr.88, datë 14.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë deri në përfundimin e shqyrtimit
të çështjes në Gjykatën e Lartë, prishjen e vendimit nr.88, datë 14.10.2009 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.29, datë 02.07.2009 të Komisionit të Shërbimit
Civil; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
35
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse ka kryer
detyrën e sekretarit të KQZ. Rregullimi ligjor i statusit të këtij pozicioni pune gjente
parashikim në dispozitën e nenit 32 të ligjit nr.9087, datë 19.06.2003 “Kodi Zgjedhor i R.Sh”,
ku parashikohej se sekretari i KQZ ishte nëpunësi më i lartë civil, emërimi, shkarkimi i të cilit
dhe çdo lëvizje tjetër rregullohej me ligjin nr.8549/1999.
Me vendimin e KQZ nr.264, datë 16.05.2005, pala paditëse është konfirmuar si
nëpunës civil, pas kryerjes së procedurave të parashikuara në ligj.
Mbi bazën e rekomandimeve të ardhura nga K.L.Sh, me vendimin nr.56, datë
29.08.2006, KQZ ka marrë masën disiplinore të largimit nga shërbimi civil për palën
paditëse.
Këtë vendim të KQZ, pala paditëse e ka ankimuar pranë K.Sh.C. Ndërkohë që pritej
shqyrtimi i këtij ankimi nga ana e K.Sh.C, pala e paditur ka nisur procedurat për rekrutimin e
një punonjësi të ri për detyrën e sekretarit të përgjithshëm të KQZ.
Pala paditëse ka rënë në dijeni të këtij fakti nga njoftimi publik i botuar në një nga
përditshmet shqiptare. Nisur nga parashikimet e ligjit specifik, pala paditëse i është drejtuar
me kërkesë K.Sh.C, me qëllim që ky i fundit të pezullonte çdo procedure konkurruese për
pozitën e sekretarit të përgjithshëm pranë palës së paditur, derisa të merrej në shqyrtim
ankimi ndaj masës disiplinore largim nga shërbimi civil.
K.Sh.C. me vendimin nr.29, datë 02.07.2009, ka vendosur pezullimin e procedurave
të konkurrimit për pozicionin e Sekretarit të Përgjithshëm të KQZ.
Mbi ankimin e KQZ, çështja u shqyrtua nga Gjykata e Apelit Tiranë, ku kjo e fundit
në përfundim të shqyrtimit gjyqësor vendosi të shfuqizojë vendimin e marrë nga K.Sh.C. Në
arsyetimin e vendimit të gjykatës së apelit argumentohet se nisur nga fakti që pozicionet e
punës “sekretar i KQZ” dhe “Sekretar i Përgjithshëm i KQZ” nuk janë i njëjti pozicion pune
(shërbimi civil), ankimi i të paditurit KQZ është i drejtë.
Mbi rekursin e palës paditëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë shqyrtoi çështjen në
seancë gjyqësore. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, ky Kolegj çmon se gjykimi në
Gjykatën e Lartë nuk ka lëndë. Sa më lart, për shkak se gjatë gjykimit, pala paditëse
parashtroi se me vendim të K.Sh.C, vendimi nr.56, datë 29.08.2006, i KQZ për marrje mase
disiplinore “largim nga shërbimi civil” ndaj tij, ishte shfuqizuar.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimmarrja për veprime
të ndërmjetme të kryera nga organi administrativ (KQZ) nuk përbën objekt shqyrtimi në këtë
shkallë gjykimi, përsa kohë zgjidhja e mosmarrëveshjes në themel, ka pasojat përkatëse dhe
për këtë pjesë të procedurave të kontestuara.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 08.11.2012
36
Nr.00-2012-2466 i Vendimit (483)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: ILIRJAN HABILAJ, përfaqësuar nga

avokat Armand Dajko
E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE, përfaqësuar nga juriste
Ledjona Dalipaj
OBJEKTI:
Shfuqizimin dhe pavlefshmërinë e aktit administrativ nr.8904/21,
datë 12.09.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 118 i K.Pr.Administrative.
Ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”.
Kodi Doganor.
V.K.M. nr.686, datë 02.11.2005.
V.K.M. nr.172, datë 29.03.2006.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1304, datë 27.02.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Pavlefshmërinë e aktit administrativ nr.8904/21, datë 12.09.2006 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1304, datë 27.02.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshme e Doganave, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë dhënë në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara
në gjykim.
37
- Gjykatat kanë gabuar në trajtimin e kësaj çështje, sepse nuk kanë përcaktuar drejt
marrëdhënien juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti. Për rastin nuk kemi të
bëjmë me një çështje të së drejtës administrative, por me një çështje të së drejtës së
punës, bazuar në një kontratë pune. Për rrjedhojë, paditësi shkakun e padisë duhej ta
bazonte në dispozitat e Kodit të Punës.
- Gjykatat, për zgjidhjen e çështjes, duhej t’u referoheshin dispozitave të Kodit
Doganor, dispozitave zbatuese të tij për aq sa ato shprehen dhe Kodit të Punës.
- Gjykatat kanë gabuar në arsyetimin e vendimeve, jo vetëm në aspektin e trajtimit të
urdhrit të largimit nga puna si akt administrativ, por edhe përsa i përket të drejtës së
punëdhënësit për largimin nga puna të punëmarrësit. Urdhëri i largimit nga puna nuk
është absolutisht i pavlefshëm sikurse pranojnë gjykatat. Ndërpreja e marrëdhënies së
punës është një e drejtë funksionale e punëdhënësit, që për rastin është Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur,
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, juristen Ledjona Dalipaj, që kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e
padisë; përfaqësuesin e paditësit Ilirjan Habilaj; avokatin Armand Dajko, që kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Ilirjan Habilaj ka qënë në
marrëdhënie pune pranë anës së paditur në Degën e Doganës Vlorë prej datës 26.01.1998, në
pozicionin e doganierit të kategorisë “C2”.
2. Me urdhrin nr.8904/21, datë 12.09.2006 të anës së paditur, paditësit i janë ndërprerë
marrëdhëniet e punës dhe ato financiare më datë 16.09.2006, me motivacionin se
punëmarrësi ka thyerje të disiplinës në punë, legjislacionit doganor dhe të Kodit të Etikës,
pasi ai ka marrë pjesë në fushatën elektorale të zgjedhjeve të korrikut 2005.
3. Paditësi Ilirjan Habilaj, me pretendimin se vendimi i anës së paditur për largimin
nga puna është një akt administrativ i pavlefshëm dhe se shkaku i largimit është i pavërtetë,
bazuar në nenin 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, në dispozitat e Kodit të
Procedurave Administrative, në ligjin për statusin e nëpunësit civil dhe legjislacionin
doganor, me padinë e datës 02.10.2006 ka kërkuar “Shfuqizimi dhe pavlefshmëri të aktit
administrativ nr.8904/21, datë 12.09.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave”.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1304, datë 27.02.2007, ka
vendosur: “Pavlefshmërinë e aktit administrativ nr.8904/21, datë 12.09.2006 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave”.
4.1. Gjykata ka pranuar se paditësi provoi se “...motivi për largimin…nga puna nuk
qëndron, pasi ai gjatë kohës së fushatës elektorale nuk ka munguar në punë…urdhëri për
largimin e tij nga puna është nxjerrë në kundërshtim me ligjin e aktet përkatëse nënligjore.
Urdhëri për largimin nga puna të paditësit nuk bazohet në asnjë nga ligjet e Vendimet e
Këshillit të Ministrave të përshkruara në pjesën arsyetuese të tij”. Gjykata nuk është
shprehur në lidhje me kërkimin e rikthimit në punë dhe pagimin e pagës për periudhën e
qëndrimit pa punë, por ka çmuar “të shprehet vetëm për pavlefshmëri e aktit administrativ
nr.8904/21, datë 12.09.2006, pasi ky është kërkimi (objekti) i padisë, e në bazë të nenit 6 të
K.Pr.Civile Gjykata shprehet vetëm për atë që kërkojnë palët në objektin e kërkesë-padisë”.
38
5. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.780, datë
15.04.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
7.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme,
të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
7.3. Neni 4§2 i K.Punës: “Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj
personave, punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë
nuk parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave,
përsa pretendohet se gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin duke mos përcaktuar drejt shkakun e
lindjes së mosmarrëveshjes dhe konfondimin e natyrës juridike të kësaj mosmarrëveshje
(duke e konsideruar si mosmarrëveshje administrative) përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.780, datë 15.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.1304, datë 27.02.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore,
arrin në përfundimin se vendimi nr.780, datë 15.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimi nr.1304, datë 27.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishen.
10. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave proceduriale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
12. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit është rrjedhojë e keqinterpretimit të
dispozitave të Kodit të Procedurave Administrative, të Kodit të Punës, të Kodit të Procedurës
39
Civile, të Kodit Doganor, si dhe të praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë [1], ç’ka e bën
vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj.
13. Referuar këtyre rregullimeve ligjore dhe praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë
akti që emetohet nga punëdhënësi, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për zgjidhjen e
kontratës së punës, ndonëse mund të ketë karakter administrativ, nuk përbën shkakun e
konfliktit dhe për rrjedhojë midis punëdhënësit dhe punëmarrësit nuk lind ndonjë konflikt
administrativ.
13.1. Për aq sa është pretenduar nga palët dhe përmbajtjes së vendimeve të gjykatave
të faktit, shkakut për të cilin është emetuar akti që zgjidh marrëdhënien e punës midis
punëdhënësit, Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe punëmarrësit si punonjësi i
administratës doganore, paditësit, ky kolegj evidenton se mosmarrëveshja që ka lindur midis
këtyre palëve ka të bëjë me marrëdhëniet e punës.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se për punonjësit
që merren në punë në administratën doganore ndodhemi përpara një marrëdhënie kontraktore
në formën e kontratës së shërbimit publik. Në dispozitat e legjislacionit doganor, i ndryshuar
parashikohet pranimi e rekrutimi i punonjësve, emërimi i tyre, masat disiplinore dhe ankimet
për largimin ose përjashtimin nga administrata doganore (ankimi parashikohet në Dispozitat
Zbatuese të Kodit Doganor). Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se nuk janë disiplinuar
në mënyrë shteruese tërësia e marrëdhënieve të punës midis punëdhënësit dhe punëmarrësit
në administratën doganore.
15. Nga përmbajtja e legjislacionit të sipërcituar dhe praktikës njësuese të Gjykatës së
2
Lartë del se për çështje të cilat nuk rregullohen shprehimisht nga legjislacioni doganor do të
zbatohet Kodi i Punës. Në këto raste zbatueshmëria e Kodit të Punës shqyrtohet në katër
aspekte: (i) në hapësirë “ratio loci” (neni 3 i K.Punës); (ii) sipas personave “ratio personae”
(neni 4 i K.Punës; (iii) sipas fushës “ratio materiae” (neni 5 i K.Punës) dhe (iv) në kohë
“ratio temporis” (neni 6 i K.Punës.
15.1. Sipas nenit 4 të Kodit të Punës, dispozitat e këtij Kodi do të gjejnë zbatim në ato
raste kur mosmarrëveshja konkrete e lindur për shkak të marrëdhënieve të punës nuk gjen
rregullim në dispozitat e ligjit të veçantë.
15.2. Pra, në koherencë me rregullimet ligjore të sipërcituara Kodi i Punës zbatohet në
mënyrë subsidare, në çdo rast që për punëmarrësin nuk mund të zbatohet ndonjë ligj tjetër i
veçantë. Kështu, inter alia, janë të përjashtuar nëpunësit e shërbimit civil, përfshi dhe
punonjësit e administratës doganore, gjykatësit, prokurorët, punonjësit e policisë, oficerët
aktivë të Forcave të Armatosura etj., por gjithnjë parimi i subsidiaritetit shtrihet edhe në
zbatimin e pjesshëm të Kodit të Punës për rastet kur në ligjet e veçanta nuk rregullohet
marrëdhënia konkrete.
15.3. Në përcaktimin e ligjit të zbatueshëm për rastin në shqyrtim duhet referuar në
kategorizimin e personit dhe të fushës ku paditësi ka ushtruar detyrën (“ratio personae” dhe
“ratio materiae”).
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se,
pavarësisht nga sa kërkohet nga paditësi në padinë objekt gjykimi në lidhje me aktin me të
cilin ai është njoftuar për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës, ato duhet të merrnin në
shqyrtim dhe të shpreheshin nëse për rastin janë ose jo të qenësishme kushtet ligjore të
përgjegjësisë të punëdhënësit ndaj punëmarrësit.
16.1. E drejta e dëmshpërblimit që rrjedh nga marrëdhëniet e punës është e karakterit
privat. Ajo është e lidhur me vërtetimin ose jo të faktit nëse organi shtetëror në zgjidhjen e
kontratës së punës ka respektuar ose jo ligjin dhe nëse punëmarrësi ka përmbushur ose jo
1
[] Vendimet nr.31, datë 14.04.2003, nr.8, datë 12.09.2007, nr.10, datë 12.09.2007, nr.19, datë 15.11.2007 dhe nr.7, datë
01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
2
Vendimet njësues nr.8, datë 12.09.2007 dhe nr.10, datë 12.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
40
detyrimet kontraktore. Sikurse mosrespektimi i dispozitave ligjore në zhvillimin e procedurës
për marrjen e masave disiplinore passjell paligjshmëri të akteve dhe për rrjedhojë edhe
përgjegjësi për punëdhënësin për të shpërblyer dëmin që i është shkaktuar punëmarrësit, ashtu
dhe mospërmbushja e detyrimeve kontraktore nga ana e punëmarrësit e shkarkon
punëdhënësin nga përgjegjësia për shpërblim dëmi ndaj punëmarrësit.
16.2. Pra, në rastin e kontratave të punës “nuk është e nevojshme të kërkohet në
mënyrë të shprehur dëmshpërblimi...mjafton të kundërshtohet akti më të cilin është zgjidhur
kontrata dhe gjykata duhet të marrë në shqyrtim edhe pasojat që vijnë nga zgjidhja e
paligjshme e kontratës, d.m.th. dëmshpërblimin”. [1]
17. Mbi këtë argument dhe në vështrim të rregullimeve ligjore të sipërcituara,
mosmarrëveshja e lindur midis palëve ndërgjyqëse, e parë edhe nga vetë shkaku i lindjes së
saj, është një marrëveshje e natyrës juridike të punës, dhe për këtë shkak, pavarësisht se nga
punëmarrësi mund të kërkohet anullimi i aktit që ka zgjidhur marrëdhënien e punës, gjykatat
në zbatim të ligjit dhe vendimeve njësuese të Gjykatës së Lartë kishin të drejtën dhe
detyrimin të zgjidhin pasojat që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës, nëse ka të tilla.
18. Në çështjen në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së
provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit, konstaton
se, në kundërshtim sa më sipër, nga gjykatat, është vënë në diskutim vetëm akti i zgjidhjes së
marrëdhënies së punës të paditësit dhe jo nëse zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit është bërë për shkaqe të justifikuara ose jo; nëse punëmarrësi, paditësi, ka
shkelur ose jo detyrimet kontraktuale. Në varësi të përgjigjeve që do të merrnin këto çështje
gjatë gjykimit do të zgjidhej edhe çështja nëse paditësi duhet dëmshpërblyer ose jo nga ana e
punëdhënësit.
19. Vërtetimi i shkakut të zgjidhjes së kontratës së punës, nëse ai është ose jo i
justifikuar dhe nëse punëdhënësi ka zhvilluar një procedurë konform ligjit janë rrethana e
fakte që i përkasin procesit të të provuarit, çështje që janë në ekskluzivitetin e gjykatave të
faktit. Për rastin konkret, këto rrethana e fakte nuk janë analizuar e vlerësuar nga gjykatat e
faktit.
19.1. Ky kolegj evidenton se gjatë gjykimit në shkallë të parë nuk është marrë në
shqyrtim fakti nëse paditësi si punëmarrës ka kryer ose jo shkelje disiplinore, nëse zgjidhja e
“kontratës së shërbimit publik” është ose jo me efekt të menjëhershëm dhe nëse shkaku i
zgjidhjes së kontratës është ose jo i arsyeshëm apo i justifikuar. Pra, nëse ndodhemi ose jo
para përgjegjësisë së punëdhënësit për të zhdëmtuar punëmarrësin për dëmet e pësuara nga
zgjidhja e kontratës për ta vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte nëse nuk do t’i ishte
zgjidhur kontrata e punës.
20. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
gjykatës së shkallës së parë janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimi nr.780, datë 15.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.1304, datë 27.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishen
dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
21.1. Në rigjykim, gjykata, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proçes të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14) dhe,
duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta
zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
20.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta , ato
1
[] Vendimi njësues nr.31, datë 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
41
kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në
Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
20.3.a) Gjatë rigjykimit gjykata duhet të evidentojë dhe të përcaktojë drejt shkakun e
lindjes së mosmarrëveshjes, nëse janë respektuar ose jo dispozitat ligjore që kanë të bëjnë me
procedurën që duhet të ndiqte punëdhënësi, pala e paditur në zgjidhjen e kontratës së punës,
nëse është respektuar ose jo afati i njoftimit, parë këto në raport me rregullimet e bëra në
legjislacionin doganor dhe atë të punës. Pra, nëse për rastin ndodhemi ose jo përpara
zgjidhjes së kontratës së punës me efekt të menjëhershëm ose jo.
20.3.b) Dhe më tej, gjykata duhet të evidentojë dhe verifikojë nëse zgjidhja e
kontratës së punës së shërbimit publik është bërë për shkaqe që arsyeshme apo të justifikuara.
Edhe në vlerësimin e këtyre shkaqeve gjykata duhet të ketë në konsideratë si legjislacionin
doganor ashtu dhe atë të punës. Kjo edhe në varësi të pretendimeve të palëve në lidhje me
shkakun e zgjidhjes së kontratës së punës.
20.4. Gjithashtu, në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të
lindjes së saj, gjykata për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve
486 dhe 493 të Kodit të Procedurës Civile, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme
të këtij vendimi, duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen
prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës
prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
20.5. Në rigjykim, gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë zbatimin e parimit të
kontradiktoritetit, duke realizuar një gjykim të drejtë, në përfundim të të cilit të çmojë provat
në respektim të kritereve materiale e proceduriale që përmbajnë dispozitat ligjore e që lidhen
me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i
të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e shkallës së parë, që në përputhje me kërkesat e
ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur
me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.780, datë 15.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.1304, datë 27.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.11.2012
42
Nr.00-2012-2467 i Vendimit (484)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02195/08, që

u përket palëve:
PADITËS: ZEF MARKU

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE LEZHË.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.32 dhe urdhërit nr.0089816,
datë 22.12.2007 të D.R.S.SH. Lezhë
mbi mbylljen e pensionit për trajtim të veçantë si minator nëntoke.
Detyrimin e palës së paditur të më njohë vjetërsinë e punës
në marrëdhënie me Minierën e Bakrit Fushë-Arrës
për periudhën 1973-1975 si punëtor nëntoke
si dhe periudhën nga 22.04.1985-03.08.1993
në marrëdhënie me ndërmarrjen Gjeologjike Pukë,
sipas shënimeve në librezën e punës.
Detyrimin e D.R.S.SH. Lezhë për çeljen dhe
vazhdimin e pagimit të pensionit si punëtor nëntoke.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.140, datë 13.02.2008 ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit Zef Marku.
Anullimin e vendimit nr.32 dhe urdhërit nr.0089817, datë 10.12.2007 të
D.R.S.SH. Lezhë si i pambështetur në ligj.

Prishjen e vendimit nr.140, datë 13.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Zef Marku, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues, për këto shkaqe:
43
- Arsyetimi dhe interpretimi i gjykatës së apelit është i gabuar dhe vjen në kundërshtim
me ligjin.
- Trajtimi me pension të veçantë sipas ligjit nr.8685, datë 09.11.2000, mund të
përfitohet nëse subjekti ushtron kërkesë brënda datës 31.03.2001, pranë organeve
përkatëse. Unë pasi kam plotësuar dokumentacionin e kërkuar nga ligji si dhe pasi ai
është verifikuar më është akorduar ky pension i veçantë. Edhe pas auditimit në vitin
2002 ky dokumentacion ka rezultuar i saktë, por pas 7 vitesh është rikontrolluar, duke
mos e nxjerrë atë të saktë dhe është vendosur mbyllja e pensionit.
- Gjykata e apelit ngatërron pensionin e pleqërisë me këtë lloj pensioni të veçantë.
Procedurat që ndiqen për secilin nga këto pensione janë të ndryshme. Për pensionin e
pleqërisë ndiqen rregullimet e bëra në nenin 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, me
ndryshimet. Ndërsa sipas ligjit nr.8685 dhe në udhëzimin nr.1/1, datë 20.03.2001
personat e interesuar i drejtohen gjykatës, pra përjashtohet ankimi administrativ. Në
udhëzimin nr.16.01.2001 të ISSH-së është përcaktuar se “procedurat që do të ndiqen
për caktimin, administrimin dhe pagimin e këtij trajtimi, do të jenë të caktuara në
rregulloren “Për caktimin dhe administrimin e përfitimeve suplementare të
Ushtarakëve”.
- Edhe sipas ligjit për pensionet suplementare të ushtarakëve ankimet bëhen në gjykatë
dhe jo në ndonjë organ administrativ.
- Gjatë gjykimit, vetë pala e paditur është shprehur se këto vendime nuk mund të
shqyrtohen në rrugë administrative.
- Komisionet e ankimit dhe të apelimeve të ngritura sipas ligjit nr.7703, nuk kanë në
kompetencë të shqyrtojnë vendimet që kanë të bëjnë me mbylljen e pensioneve apo të
vendimeve të lëna nga kontrolli (Auditi) i ISSH-së, por ato marrin në shqyrtim
ankimet e subjekteve kundër vendimeve të pafavorshme të dhëna nga degët e
përfitimeve të pensioneve të D.R.S.SH.
- Kam kërkuar shpjegime nga ana e paditur, e cila edhe pas udhëzimeve të I.S.SH-së,
juristi i kësaj drejtorie më ka orientuar për t’ju drejtuar gjykatës, pasi këto vendime
nuk mund të shqyrtohen në rrugë administrative.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Zef Marku, i datëlindjes
01.02.1951, ka përfituar pension si trajtim i veçantë për punë nëntoke, sipas ligjit nr.8685,
datë 09.11.2000, me vendimin nr.32, datë 16.08.2001 të palës së paditur.
2. Me shkresën nr.9/8, datë 07.01.2008 të anës së paditur, paditësi është njoftuar për
mbylljen e këtij pensioni (urdhëri i mbylljes nr.0089817, datë 10.12.2007) për arsye se “nuk
del vjetërsia nën/tokë”.
3. Paditësi Zef Marku, me pretendimin se ai ka qënë në marrëdhënie pune në
Minierën e Bakrit Fushë Arrës dhe në Nd. Gjeologjike Pukë, fakte që janë fiksuar në librezën
e punës, që përbën provë të plotë dhe në gjithë dokumentacionin të verifikuar para se të
përfitoja pension, dhe se arsyet e palës së paditur për të cilat ajo ka mbyllur pension nuk janë
të vërteta, me padi ka kërkuar si në objektin e saj.
4. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se nga verifikimi datë
04.07.2007 ka rezultuar se për periudhën 1977-1985 emëri i paditësit nuk del në boredortë
dhe fleta e regjistrimit nuk ka kronologji, ndërsa për periudhën 22.11.1985-03.08.1993 fleta e
44
regjistrimit është e korigjuar dhe për rrjedhojë paditësi nuk plotëson kushtet ligjore për të
përfituar pension si punonjës nëntoke.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.140, datë 13.02.2008 ka pranuar
padinë dhe ka anulluar vendimin nr.32 dhe urdhrin nr.0089817, datë 10.12.2007 të palës së
paditur si të pambështetur në ligj.
6. Gjykata e Apelit Shkodër, pa shqyrtuar në themel çështjen, me vendimin nr.367,
datë 16.07.2008, ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka pushuar gjykimin
e çështjes.
6.1. Në prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit pa marrë
në shqyrtim themelin e çështjes, arsyeton: - çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, pasi
paditësi nuk ka ezauruar ankimin në rrugë administrative; - në ligjin nr.8685, datë 09.11.2000
“nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë ankimin drejtëpërdrejtë në gjykatë ndaj
vendimeve që lidhen me pensionet si trajtim i veçantë i minatorëve”, prandaj ato do të
“kundërshtohen njëlloj si vendimet e tjera që ato marrin për caktimin e pensioneve të llojeve
të tjera, konform nenit 86 të ligjit nr.7703”; - ligjvënësi nuk ka parashikuar ankimin direkt në
gjykatë sikurse është bërë me ligjin (neni 6) “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, “duke bërë përjashtim
nga rregulli vetëm për këto lloj pensionesh”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Zef Marku, me të
në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Zef Marku përmban shkaqe ligjore që motivojnë
cenimin e vendimit nr.367, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër. Për rrjedhojë ky
vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për rishqyrtim.
10. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor dhe se gjykata e apelit duhet të kishte marrë në
shqyrtim dhe të vlerësonte bazueshmërinë në ligj të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
11. Arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit se për rastin në shqyrtim
“...nuk është ezauruar ankimi në rrugë administrative,...” dhe “...se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor...” nuk gjen mbështetje në ligj.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se juridiksioni
është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi
interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues apo referues,
sikurse parashtrohet nga gjykata e apelit.
13. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta.
14. Ndryshe nga sa pranon gjykata e apelit, ky kolegj, referuar objektit dhe shkakut
ligjor të padisë objekt shqyrtimi, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin
45
konkret, vlerëson se në kushtet kur mosmarrëveshja objekt gjykimi ka për objekt rivendosjen
e të drejtave të përfituara më parë sipas legjislacionit të kohës kur kanë lindur ato dhe janë
trajtuar në rrugë administrative dhe/ose gjyqësore, nëse juridiksioni për shqyrtimin e
mosmarrëveshjes nuk është përcaktuar në mënyrë eksplicite në ligjin e posaçëm, gjejnë
zbatim dispozitat mbi juridiksionin e shqyrtimit të mosmarrëveshjeve të parashikuara në
Kodin e Procedurës Civile.
14.1. Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në
mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet
të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mos ndjekja e juridiksionit administrativ
pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se konkluzioni i gjykatës së apelit nuk
është i drejtë, pasi në vështrim ligjit nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të
punonjësve që kanë punuar në miniera në nëntokë” për subjektet që mund të cenohen nga
riverifikimi i këtij trajtimi të veçantë financiar nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në
mënyrë të saktë e të detyrueshme, pa ekuivoke rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre
akteve. Në këtë ligj ankimi administrativ nuk është parashikuar as si mundësi dhe jo si
detyrim për subjektet e interesuara.
15.1. Edhe në konsideratën se ndodhemi përpara akteve administrative, ky qëndrim
buron dhe nga praktika gjyqësore e njësuar e Gjykatës së Lartë. Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, në vendimin njësues nr.1, datë 26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin se:
"Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
administrative përpara se subjekti t'i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji
që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse,
parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si
dhe tregon organin apo organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas
hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë
edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të
pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe
natyrën e vendimmarrjes nga organi administrativ, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk
janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i
Procedurave Administrative".
15.2. Në analizë sa më sipër dhe mbështetur në arsyetimin e Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, ky kolegj vlerëson se për sa kohë në ligjin nr.8685, datë 09.11.2000 “Për
një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera në nëntokë”, i ndryshuar nuk
është parashikuar ndjekja e një procedure të detyrueshme administrative për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes (kur flitet për rrugë administrative të detyrueshme kihet parasysh
parashikimi në ligj i të gjithë elementeve të domosdoshëm, si organin ku duhet të paraqitet
kërkesa ankimore, afatin brenda së cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga organi
më i lartë, e drejta e ankimit kundër këtij vendimi, etj.), paditësi ka të drejtë që të kërkojë
rivendosjen e të drejtës së tij të pretenduar të shkelur drejtpërdrejt në gjykatë.
16. Nëse pretendimet e palës paditëse dhe palës së paditur janë apo jo të mbështetura
në ligj e në gjendjen e faktit, këto janë çështje që, mbi ankimin e palës së paditur, do të
shqyrtohen nga gjykata e apelit dhe që do të zgjidhen me vendimin e saj.
17. Përsa më sipër, dhe në rrethanat kur gjykata e apelit nuk ka marrë në shqyrtim
themelin e çështjes dhe ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.367, datë 16.07.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër,
me të cilin është prishur vendimi nr.140, datë 13.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe pushuar gjykimi i çështjes, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po pranë asaj gjykate.
46
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.367, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.11.2012
47
Nr.00-2012-2526 i Vendimit (485)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në datën 08.11. 2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11117-00935-00-
2008 i Regj.Themeltar, që i përket palëve ndërgjyqëse:
PADITËS I K/PADITUR: ENVER BILALI, në mungesë.

I PADITUR K/PADITËS: FAHRI DIBRA, në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Fitim pronësie me parashkrim fitues mbi një shtëpi banimi.
Baza ligjore e padisë: Neni 1163 i K.Civil
dhe 91 i K.Civil (viti 1981)
OBJEKTI I K/PADISË:
Detyrimin e të kundër paditurit të njohë pronar kundër paditësin
dhe të dorëzojë pasurinë trashëgimore që është shtëpi banimi
të përbërë me një dhomë, një korridor, gjysmë shkalle dhe WC
të ndodhur në L.“Manush Alimani” Shkodër.
Baza ligjore e k/padisë: Neni 349 i K.Civil
dhe nenet 153, 32 e 160 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Fitimin e pronësisë me parashkrim fitues për paditësin të kundër paditur Enver
Bilali mbi një pjesë shtëpie të përbëre prej një dhome, një korridor, një gjysmë
shkalle dhe një WC e ndodhur në Lagjen “Manush Alimani”, Rruga “Zogu i
Parë” Shkodër.
Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në prova e në ligj.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.109, datë 25.02.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1327, datë 08.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Shkodër.
48
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri kundër paditës, Fahri Dibra, i cili
kërkon ndryshimin e këtij vendimi, duke vendosur rrëzimin e padisë dhe pranimin e
kundërpadisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjyqtarja e Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër është e afërt deri në shkallë të katërt
me paditësin Enver Bilali.
- Gjykata nuk pranoi kërkesën për thirrjen e tij personalisht në gjyq, pasi ekziston
dyshimi se, ai nuk është në dijeni të zhvillimit të këtij gjykimi.
- Gjykata në kundërshtim me nenet 231 e 232 të K.Pr.Civile, ka lejuar provat me
dëshmitarë kundër përmbajtjes së një akti zyrtar. Është lejuar prova me dëshmitarë në
kundërshtim me nenin 235/3 të K.Pr.Civile, ndërkohë që këta dëshmitarë janë të
njëanshëm dhe të afërm me paditësin, konkretisht janë dhëndri dhe dhëndri i hallës së
paditësit Enver Bilali.
- Gjykata në kundërshtim me nenin 185 të K.Pr.Civile ka rrëzuar kërkesën për shtimin e
objektit të kundërpadisë.
- Padia nuk ka bazë ligjore dhe nuk është e bazuar në prova. Aktmarrëveshja datë
10.12.1986, është absolutisht e pavlefshme, pasi u provua që ajo ishte e falsifikuar.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve
ndërgjyqëse; dhe pasi bisedoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.109, datë 25.02.2008, të
Gjykatës së Apelit Shkodër, është i mbështetur në ligj e dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Paditësi i kundër paditur Enver Bilali me të ndjerën Syrije Bilali në datën 10.12.1986,
kanë lidhur një aktmarrëveshje, me anë të së cilës, e ndjera Syrije Bilali (tezja), i ka shitur
Enver Bilalit (nipit të saj) një pjesë të shtëpisë së saj, e përbërë nga një dhomë, një korridor,
një gjysmë shkalle dhe një WC, e ndodhur në Lagjen “Manush Alimani’ Rruga “Zogu i Parë”
Shkodër, kundrejt çmimit të shitjes prej 12015.18 lekë, i likuiduar në atë moment.
Në këtë aktmarrëveshje thuhet se është nënshkruar në prani të dëshmitarëve Bajram
Xhafa dhe Nasuf Tepelia.
I padituri kundër paditësi Fahri Dibra është i biri i të ndjerës Syrije Bilali.
Paditësi i kundër paditur Enver Bilali i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër duke kërkuar fitimin e pronësisë me parashkrim fitues mbi këtë pjesë të
shtëpisë së blerë prej tij në vitin 1986, me pretendimin se e ka fituar atë me mirëbesim dhe se
posedon pa ndërprerje e qetësisht atë prej më shumë se 20 vjetësh.
I padituri kundër paditës Fahri Dibra i është drejtuar me kundërpadi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër duke kërkuar kthimin e pasurisë trashëgimore nga paditësi kundër
paditës Enver Bilali me pretendimin se, ai është trashëgimtar i vetëm ligjorë i të ndjerës
Syrije Bilali dhe se nënshkrimi në aktmarrëveshje nuk është e nënës së tij por e falsifikuar
dhe se ai vetë nuk ka patur dijeni për këtë shitje të realizuar nga e ndjera nëna e tij.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Shkodër, me
vendimin nr.1327, datë 08.06.2007, ka vendosur pranimin e kërkesë padisë, fitimin e
pronësisë me parashkrim fitues për paditësin të kundër paditur Enver Bilali mbi një pjesë
shtëpie të përbërë prej një dhome, një korridor, një gjysmë shkalle dhe një tualet, e ndodhur
në Lagjen “Manush Alimani”, Rruga “Zogu i Parë” Shkodër dhe rrëzimin e kundërpadisë si
të pabazuar në prova e në ligj.
49
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka arritur në këtë konkluzion me arsyetimin se:
“Nga provat me dëshmitarë, Bajram Xhafa dhe Nasuf Tepelia, që kanë qenë të
pranishëm në lidhjen e aktmarrëveshjes u provua se, e ndjera Syrije Bilali ka jetuar deri në
fund të jetës së saj me Enver Bilalin, i cili është kujdesur për të dhe se ajo me vullnetin e saj
të lirë e të plotë si shkëmbim i përkujdesjeve të paditësit kundër paditës, ia ka shitur pjesën e
saj takuese të shtëpisë. Këta dëshmitarë kundërshtuan pretendimin e të paditurit kundër
paditës se firma është e nënës së tyre është falsifikuar. Ata dëshmuan se ka qenë e ndjera e
para që ka firmosur këtë shitje, pastaj kanë firmosur ata. Gjykata ka rrëzuar kërkesën e palës
së paditur të kundër paditur për shtimin e objektit të padisë, me argumentin se shtesa përbën
kërkim të ri, e për pasojë nuk mund të shqyrtohet në këtë gjykim. Me anë të një ekspertimi u
përcaktua saktë prona, objekt gjykimi. I padituri kundër paditës nuk provoi se, e ndjera i
kishte lënë trashëgimi pronën atij”.
Mbi ankimin e të paditurit kundër paditës Fahri Dibra, Gjykata e Apelit Shkodër me
vendimin nr.109, datë 25.02.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1327, datë
08.06.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kjo gjykatë arsyeton se: “Pretendimi i ngritur në ankimin e të paditurit kundër
paditës Fahri Dibra për falsifikimin e nënshkrimit të ndjerës Syrije Bilali në aktmarrëveshjen
e datës 10.12.1986 nuk u arrit të provohej. Akti i ekspertimit grafik nr.418, datë 21.01.2008,
të kryer nga ekspertë të Institutit të Policisë Shkencore , nuk mund të arrinte në përfundimin
nëse nënshkrimi i të ndjerës Syrije Bilali në aktmarrëveshjen e datës 10.12.1986 dhe
modeleve krahasimore ishin nënshkruar nga i njëjti person apo jo. Paditësi Enver Bilali
është në kushtet e fitimit të pronësisë me parashkrim fitues, në bazë të nenit 91 të Kodit Civil
të vitit 1982. U provua gjatë gjykimit se paditësi ka poseduar këtë pronë për më shumë se 20
vjet pandërprerë dhe qetësisht . I padituri kundër paditëses Fahri Dibra ka qenë në dijeni të
kësaj aktmarrëveshjeje dhe të këtij posedimi nga paditësi i kund\r paditur”.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri kundër paditës, Fahri Dibra, i cili
kërkon ndryshimin e këtij vendimi, duke vendosur rrëzimin e padisë dhe pranimin e
kundërpadisë, me shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara në rekurs nga pala
e paditur kundër paditëse Fahri Dibra kanë rezultuar të pabazuara në ligj dhe si të tilla nuk do
të pranohen.
Kolegji Civil çmon se Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar drejt ligjin, e në këto
kushte edhe përfundimi i arritur prej saj është i drejtë dhe duhet te lihet në fuqi.
Gjykatat kanë garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes
(neni 14 i K.Pr.Civile), kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me gjykimin e
saj. Ato kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe
kanë respektuar kërkesat e nenit 310/2 i K.Pr.Civile.
Ky Kolegj çmon se gjykata në gjykim kanë zbatuar drejt nenin 1162 të Kodit Civil
duke përcaktuar se kjo mosmarrëveshje juridiko civile duhet të zgjidhet në referim të nenit 91
të Kodit Civil të vitit 1981.
Në referim të kësaj dispozite gjykatat kanë përcaktuar drejtë dy elementet e
domosdoshëm të institutit të parashkrimit fitues si një nga mënyrat e përcaktuara nga ligji
material për fitimin e pronësisë: ekzistenca e një sendi të aftë për tu fituar me parashkrim
fitues; ekzistenca e një veprimin juridik i cili të mos jetë i ndaluar nga ligji; posedimi i sendit
dhe kalimi i kohës së përcaktuar në ligj që ka plotësuar elementin e posedimit. Gjykatat në
vendimet e tyre kanë përcaktuar se paditësi i kundërpaditur i ka përmbushur këto elementë.
Në rastin konkret ka rezultuar se gjykatat kanë pranuar të provuar se midis paditësit
dhe të ndjerës Syrije Billali është lidhur një akt marrëveshje për shitjen e një banese të
përbërë nga një dhomë, një korridor, një gjysmë shkalle dhe një WC, e ndodhur në Lagjen
“Manush Alimani”, Rruga “Zogu i Parë” Shkodër, pra ekziston një veprim juridik, i cili nuk
50
është i ndaluar nga ligji në lidhje me një send i cili është i aftë për tu fituar me parashkrim
fitues dhe është i lirë në qarkullimin civil.
Pala paditëse pikërisht për këtë banesë me pretendimin se ai ka një akt shitje dhe se e
posedon këtë pronë, për më tepër se 20 vjet i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër me kërkesë padi, me anën e së cilës ka kërkuar në bazë të nenit 1163 të Kodit Civil
dhe nenit 91 të Kodit Civil të vitit 1981 fitimin e pronësisë me parashkrim fitues. Në rastin
konkret është provuar posedimi dhe koha e këtij posedimi mbi këtë send (banesë objekt
gjykimi) nga paditësi i kundër paditur tej afateve të përcaktuara në ligj, fakt ky i pranuar gjatë
gjykimeve edhe nga i padituri kundër paditës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër për të arritur në një përfundim se padia duhet të
pranohet apo jo, ka kryer edhe akt ekspertim, ka administruar provat shkresore dhe ato me
dëshmitarë dhe ka krijuar bindjen dhe ka vendosur se kërkesë padia duhet të pranohet duke
fituar paditësi Enver Bilali pronësinë mbi banesën objekt i këtij gjykimi, mbi bazën e
parashkrimit fitues.
Ky Kolegj e çmon të drejtë vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor i lënë në fuqi nga
gjykata e apelit për sa i përket rrëzimit të kundra padisë të bërë nga pala e paditur kundra
paditëse për kërkimin e kthimit të pasurisë trashëgimore, si një kërkim i pabazuar në ligj dhe
në prova. Në lidhje me këtë kërkim ky Kolegj parashtron se pala e paditur kundra paditëse
nuk arriti të vërtetojë gjatë gjykimit ekzistencën e kushteve të kërkuara nga dispozita e nenit
349 të Kodit Civil.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të drejtë
edhe konkluzionin e arritur nga Gjykata e Apelit Shkodër, i cili ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykata e Apelit Shkodër ka arritur në këtë konkluzion pasi ka përsëritur pjesërisht
hetimin gjyqësor duke kryer akt ekspertimin grafik të firmës së të ndjerës Syrije Bilali në
aktmarrëveshjen e datës 10.12.1986. Mbi bazën e përfundimeve të këtij akt ekspertimi kjo
gjykatë ka arritur në konkluzionin se pretendimi i parashtruar nga i padituri kundër paditës
nuk është i drejtë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të drejtë vendimin e gjykatës së apelit, i cili i
ka dhënë përgjigje pretendimeve të tjera të ngritura nga pala e paditur kundër paditëse në
rekurs.
Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit dhe për rrjedhim duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 08.11.2012
51
Nr.00-2012-2527 i Vendimit (486)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQATA FUTBOLL KLUB "DINAMO"

I PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e urdhërit nr.1440, datë 24.08.2006
të Ministrit të Brendshëm dhe akteve të nxjerra në zbatim të tij.
Pezullimi i zbatimit të urdhërit dhe akteve të nxjerra në zbatim të tij.
Baza ligjore: Nenet 31, 32, 153, 324, 329 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.138, datë 18.01.2007 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj.

Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë së palës paditëse shoqatës së Futbollit Klub “Dinamo”, duke
anulluar urdhërin nr.1440, datë 24.08.2006 të Ministrit të Brendshëm, si i
nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Ministria e Brendshme, e cila
kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit nuk ka bërë një analizë të drejtë të fakteve, pa u zbatuar parimi i
kontradiktorialitetit, në kundërshtim me nenet 16 dhe 20 të K.Pr.C.
- Gjykata ka vepruar me njëanshmëri, pasi nuk ka hetuar plotësisht rreth objektit të
padisë.
- Gjykata e apelit doli nga roli i saj pasiv, duke aprovuar se, urdhëri nr.2107, datë
19.05.2005 ishte i paligjshëm, por për këtë të goditej për falsitet dhe jo të revokohej.
- Urdhri nr.210, datë 19.05.2005 është një akt administrativ i pavlefshëm, pasi është
nxjerrë në kapërcim të kompetencave të tij. Në ligjin nr.8114, datë 26.03.1996 “Për
sportin” nuk është parashikuar që, klubet sportive mund të shndërrohen në shoqata me
urdhër të Ministrit të Brendshëm.
52
- Me shtesat e ndryshimet e bëra në ligjin e mësipërm , me ligjin nr.8114, datë
26.03.1996 është përcaktuar kthimi i klubeve sportive në shoqata ose shoqëri private,
por jo kompetencën e Ministrit nga varen klubet sportive të urdhërojë shndërrimin e
klubeve sportive në shoqata sportive.
- Ministri i Brendshëm nuk është përfaqësues ligjor i pronës shtetërore, por thjesht
përdorues i saj.
- Urdhri nr.2107, datë 19.05.2005 është akt administrativ që mund të revokohet, pasi
është i pavlefshëm dhe pala paditëse ka vepruar në mashtrim me ligjin, pasi është
regjistruar në gjykatë dy ditë para se të hynte në fuqi ligji i ri për sportin, meqenëse
më pas kjo do të ishte e pamundur

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Mirela Fana; avokatin e shtetit A. Deda, që kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë; av.A.Mësonjësi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë;
dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VËREN
Shoqata Futboll Klub Dinamo është person juridik e regjistruar në Gjykatën e
Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1408, datë 09.06.2005.
Me urdhrin nr.2107 datë 19.05.2005 të Ministrit të Rendit Publik është vendosur:
Klubi i futbollit dhe Klubi shumësportesh “Dinamo“, të cilët deri në këtë periudhë
kanë funksionuar si institucione buxhetore të ndërtohen dhe të funksionojnë si shoqata
sportive.
Shoqatat sportive të kenë synim të vetëm ushtrimin dhe zhvillimin e sportit pa qëllim
fitimi.
Në datë 24.08.2006 me urdhërin nr.1440 Prot., Ministri i Brendshëm ka vendosur:
Revokimin e urdhërit nr.2107, datë 19.05.2005 “Për ndryshimin e mënyrës së
funksionimit të klubeve sportive të Ministrisë së Rendit Publik”.
Të merren masa për kthimin e organizatave sportive që mbështeten ekonomikisht dhe
financiarisht nga Ministria e Brendshme në situatën para hyrjes në fuqi të urdhërit nr.2107,
datë 19.05.2005 “Për ndryshimin e mënyrës së funksionimit të klubeve sportive të Ministrisë
së Rendit Publik.
Po në këtë datë, pala e paditur ka njoftuar palën paditëse se, kontrata e huapërdorjes
datë 24.06.2005 e lidhur midis palëve për ambientet e klubit, është konstatuar absolutisht e
pavlefshme, si e lidhur në kundërshtim me ligjin.
Me pretendimin se, urdhri nuk është i arsyetuar, ai nuk shpjegon bazën ligjore e
faktike duke bërë të pamundur ankimin në gjykatë dhe se nuk ndodhemi para rasteve të nenit
122/2 të K.Pr.A., paditësi i është drejtuar me kërkesë padi gjykatës së shkallës së parë duke
kërkuar shfuqizimin e këtij urdhri.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.138, datë 18.01.2007 ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj.
Ndryshimin e vendimit nr.138, datë 18.01.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë së palës paditëse shoqatës së futbollit Klub “Dinamo”, duke
anulluar urdhërin nr.1440, datë 24.08.2006 të Ministrit të Brendshëm, si i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin.
53
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
lihet në fuqi, por me tjetër arsyetim.
Në gjykim është provuar se me urdhrin nr.2107, datë 19.05.2005 të Ministrit të Rendit
Publik është vendosur:
Klubi i futbollit dhe Klubi shumësportësh “Dinamo“, të cilët deri në këtë periudhë
kanë funksionuar si institucione buxhetore të ndërtohen dhe të funksionojnë si shoqata
sportive.
Shoqatat sportive të kenë synim të vetëm ushtrimin dhe zhvillimin e sportit pa qëllim
fitimi.
Me arsyetimin se urdhri i sipërcituar ishte nxjerrë në kundërshtim me ligjin duke e
bërë kështu një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, nga ana e Ministrit të Rendit
Publik, në datë 24.08.2006 është nxjerrë urdhri nr.1440 Prot. me të cilin është vendosur :
Revokimi i urdhrit nr.2107, datë 19.05.2005 “Për ndryshimin e mënyrës së
funksionimit të klubeve sportive të Ministrisë së Rendit Publik”.
Por në detyrim të dispozitës së nenit 121/2 të K.Pr.Administrative, Ministri i Rendit
Publik nuk mund të revokonte urdhërin nr.2107, datë 19.05.2005 pasi nga përmbajtja e kësaj
dispozite sipas të cilës: “Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të
shfuqizohen apo revokohen” del qartë që urdhëri nr.1440, datë 24.08.2006 është në vetvehte
një akt administrativ i pavlefshëm pasi ka dalë në kundërshtim me ligjin.
Duke qenë se urdhëri nr.2107, datë 19.05.2005 i Ministrit të Rendit Publik ishte një
akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, ai nuk mund të ishte objekt i revokimit nga
Ministri i Rendit Publik, por duhet të ishin gjendur rrugët dhe mjetet e duhura ligjore për të
zgjidhur pasojat që kishte sjellë ky akt.
Në rrethanat kur akti administrativ, pra Urdhri nr.1440, datë 24.08.2006 i Ministrit të
Rendit Publik është një akt administrativ i dalë në kundërshtim me ligjin, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë me anë të të cilit është
vendosur anullimi i këtij urdhri është i drejtë dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.536, datë 13.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 08.11.2012
54
MENDIMI I PAKICËS
Për çështjen nr.31001-01177-00-2008 dhe vendimin nr.486, datë 08.11.2012 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Unë si gjyqtare në pakicë, nuk jam dakord me vendimin nr.486, datë 08.11.2012 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (shumica), në të cilin është vendosur lënia në fuqi e
vendimit nr.536, datë 13.03.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Mendoj se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.536, datë
13.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.138, datë
18.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kam mendimin se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin e saj ka zbatuar
drejtë ligjit procedural dhe atë material.
Në ndryshim me sa ka arritur në përfundim Kolegji Civil (shumica) mendoj se rekursi
i paraqitur nga pala e paditur Ministria e Brendshme përmban shkaqet e parashikuara në
nenin 472 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhim e bëjnë të cenueshëm vendimit nr.536, datë
13.03.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Rezulton se Gjykata e Apelit Tiranë ka dhënë një vendim të mbështetur në ligjin
nr.8114, datë 26.03.1996,”Për sportin”, neni 4 dhe ligjin nr.8650, datë 28.07.2000, “Për disa
ndryshime në ligjin nr.8114, datë 26.03.1996 “për sportin”, neni 3.
Në dispozitat e mësipërme ligjvënësi ka përcaktuar mënyrën e riorganizimit të
Klubeve Sportive që kryejnë aktivitetin e tyre sportive në territorin e Republikës së
Shqipërisë.
Kam mendimin se ndryshe nga çfarë ka konkluduar gjykata e apelit në vendimin e saj,
se në asnjë nga dispozitat e mësipërme ligjvënësi nuk ka përcaktuar procedurën e kthimit të
Klubeve Sportive në shoqata, ashtu siç rezulton e proceduar për paditësin në rastin konkret.
Në nenin 19 të ligjit nr.9376, datë 21.04.2005, “Për sportin” ligjvënësi ka përcaktuar
se “Klubet sportive organizohen dhe funksionojnë si shoqëri anonime, sipas dispozitave të
ligjit nr.7638, datë 19.11.1992, “Për shoqëritë tregtare”.
Pra ligjvënësi ka përcaktuar se shndërrimi i klubeve sportive do të bëhet në përputhje
me dispozitat e ligjit nr.7638, datë 19.11.1992, “Për shoqëritë tregtare”, dispozita të cilat nuk
janë respektuar në rastin konkret.
Gjithashtu kam mendimin se në mënyrë të gabuar Gjykata e Apelit Tiranë ka
mbështetur vendimin e saj në ligjin nr.9376, datë 21.04.2005, ndërkohë kur ky ligj ka hyrë në
fuqi në datën 27.05.2005, pra pasi kishte dalë urdhri i ministrit të palës së paditur të datës
19.05.2005.
Sa më sipër, mendoj se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit
nr.536, datë 13.03.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.138,
datë 18.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si një vendim i marrë në zbatim të
drejtë të ligjit.
Mirela Fana
55
Nr.00-2012-2644 i Vendimit (487)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: ILIR TEMALI, në mungesë

E PADITUR: DEGA E TATIMEVE SHKODËR, në mungesë
PERSON I TRETË: SHOQËRIA "ARBA FARMA" SH.P.K.,
në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimin e gjobës automatike për dorëzim të vonuar të F.D.P.
për periudhën Shkurt 2005 Qershor 2006 në shumën 41.000 lekë
që i është njohur Shoq. "Arba Farma" sh.p.k. me njoftim vlerësimet
e Degës së Tatimeve Shkodër me nr.4524, 4523, 4522, 4521,
4520, datë 06.09.2006 si dhe kundërshtimin e vendimit nr.9716/1 prot.,
datë 27.10.2006, të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
dhe të vendimit nr.737, datë 18.12.2006 të Komisionit Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Ligji nr.8560, datë 22.12.1999
"Për procedurat tatimore në R.SH (me ndryshimet përkatëse).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1070, datë 14.05.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Shfuqizimin e gjobës automatike për dorëzim të vonuar të F.D.P-ve për
periudhën Shkurt 2005-Qershor 2006, në shumën 410.000 lekë, që i është
njoftuar Shoqërisë “Arba Farma” SH.P.K me njoftim-vlerësimet e Degës së
Tatimeve Shkodër me nr.4524, 4523, 4522, 4521, 4520, datë 06.09.2006.
Shfuqizimin e vendimit nr.9716 prot., datë 27.10.2006, të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor dhe të vendimit nr.737, datë 18.12.2006, të Komisionit të
Apelimit Tatimor, me të cilat është lënë në fuqi gjoba automatike e
lartpërmendur, e caktuar ndaj Shoqërisë “Arba Farma” SH.P.K.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.553, datë 30.11.2007, ka vendosur:

Mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.1070, datë 14.05.2007.
56
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e
Tatimeve Shkodër, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është pabazuar në ligj. Sipas ligjit për procedurat tatimore
çdo subjekt kundrejt çdo vlerësimi si për detyrimet edhe për gjobat, ka detyrimin të
ndjekë hierarkinë e apelimit tatimor, që sipas nenit 55 të ligjit nr.8560, datë
22.12.1999, ka qenë: Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve; Komisioni i Apelimit
Tatimor; gjykatat, sistemi gjyqësor. Ky formulim i nenit nuk ka përcaktuar kufizime
për t’u shqyrtuar çështja nga “të treja shkallët e sistemit gjyqësor”.
- Ligji për procedurat tatimore ka përcaktuar një procedurë të veçantë lidhur me
çështjet tatimore dhe nuk shpreh atë që përcakton neni 18 i ligjit “Për Kundravajtjet
Administrative”, sipas të cilit kundër vendimit të organit administrativ mund të bëhet
ankim në gjykatë brenda 5 ditëve, ndërsa sipas ligjit “për procedurat tatimore” pas
ankimit edhe në komisionin e apelimit tatimor subjekti ka një afat 30 ditor për t’iu
drejtuar gjykatës.
- Lidhur me themelin e çështjes e kemi kundërshtuar me ankim vendimin e gjykatës së
shkallës së parë sepse kalimi në pasiv i shoqërisë nuk duhej të ishte bërë. Nuk janë
plotësuar kërkesat e ligjit për të kaluar në pasiv.
- Mënyra si është vepruar është një veprim absolutisht i pavlefshëm, që sipas nenit 117
të K.Pr.Administrative, nuk prodhon pasoja ligjore. Gjykata nuk ka respektuar
kërkesat e ligjit dhe në disa raste e ka zbatuar keq atë.
Shoqëria “Arba Farma” sh.p.k ka ushtruar kundër rekurs, më datë 21.01.2008, me të cilin
kërkon mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimeve të gjykatës së apelit dhe
gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i bazuar në ligj dhe në provat që janë
administruar. I jemi drejtuar gjykatës pasi kemi konsumuar rrugën administrative.
- Shoqëria për periudhën shkurt 2005 – qershor 2006 ka qenë regjistruar në pasiv pasi
nuk ka kryer aktivitet dhe penalizimi për këtë periudhë për mos tërheqje dhe
mosdorëzim të FDP-ve është në kundërshtim me ligjin.
- Pretendimet tona i kemi provuar me provat që janë administruar gjatë gjykimit.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.553, datë 30.11.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër, për shkak të
mosrespektimit të ligjit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Rezulton se, pala paditëse Shoqëria “Arba Farma” sh.p.k, si person juridik, me ortak
të vetëm dhe administrator Ilir Temali, ka objekt veprimtarie të saj, tregtinë me shumicë e
pakicë, import-eksport të artikujve të ndryshëm industrial, ushqimor, produkte farmaceutike,
etj.
Nga ana e palës së paditur, Degës së Tatimeve Shkodër janë nxjerrë njoftim-
vlerësimet nr.4520, 4521, 4522, 4523, 4524 me të cilët, sipas sistemit informatikë të
regjistrimit të subjekteve tregtare, gjobitet Shoqëria “Arba Farma” sh.p.k për dorëzim të
vonuar të FDP-ve për periudhën Shkurt 2005- Qershor 2006 në shumën e 410.000 lekëve.
Paditësi Ilir Temali, me cilësinë e ortakut dhe administratorit të shoqërisë ka ankimuar
njoftim vlerësimet e mësipërme pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor, e cila me vendimin
57
nr.9716/1 prot., datë 27.10.2006 ka lënë në fuqi gjobat e vëna për dorëzim të vonuar të FDP-
ve.
Mbi ankimin e paditësit, edhe Komisioni i Apelimit Tatimor, me vendimin nr.737,
datë 18.12.2006 ka lënë në fuqi vendimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
(Drejtorisë së Apelimit Tatimor).
Pas shterimit të rrugës administrative, paditësi Ilir Temali, me pretendimin se për
periudhën për të cilën janë vënë gjobat shoqëria ka qenë regjistruar nga Dega e Tatimeve
Shkodër në pasiv dhe nuk ka kryer aktivitet; pasi ka qenë jashtë shtetit ka kundërshtuar me
padi njoftim vlerësimet dhe vendimet respektive të Drejtorisë së Apelimit Tatimor dhe
Komisionit të Apelimit.
Gjatë gjykimit nga ana e paditësit është kërkuar zëvendësimi procedural nga paditësi
Ilir Temali si ortak i vetëm dhe administrator i Shoqërisë “Arba Farma” sh.p.k me Shoqërinë
“Arba Farma” sh.p.k, por për arsye se pala e paditur Dega e Tatimeve Shkodër nuk ka dhënë
pëlqimin nuk është realizuar ky zëvendësim; nga pala paditëse është thirrur me cilësinë e
personit të tretë Shoqëria “Arba Farma” sh.p.k.
pranuar padinë. Ndërsa, Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.553, datë 30.11.2007, nuk
ka pranuar ankimin e palës së paditur kundër vendimit nr.1070, datë 14.05.2007, duke ju
referuar nenit 18 të ligjit 7697 datë 07.04.1993 “Për kundravajtjet administrative” sipas të
cilit, vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor është i formës së prerë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e
Tatimeve Shkodër, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.
Ky Kolegj vlerëson të gabuar vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër, për shkak të
mosrespektimit të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, të ndryshuar dhe zbatim të gabuar të nenit 18 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993,
“Për kundravajtjet administrative”, të ndryshuar (që ka qenë në fuqi në kohën e gjykimit të
çështjes).
Rregulli i përgjithshëm i së drejtës së ankimit të vendimit gjyqësor në Gjykatën më të
lartë, parashikohet nga Kodi i Procedurës Civile, në nenin 451:
Vendimi i gjykatës merr formë të prerë kur:
a. nuk mund të bëhet ankim kundër tij;......”
Ndërsa neni 452 i këtij Kodi përcakton se:
Mund të ankimohen në gjykatën e apelit të gjitha vendimet e dhëna nga gjykata e
shkallës së parë, me përjashtim të rasteve kur ankimi përjashtohet me ligj.
Nga ana tjetër, edhe ligji nr.7697, datë 07.04.1993 “Për kundërvajtjet administrative”,
i ndryshuar (që ishte në fuqi në kohën e gjykimit të çështjes), si një ligj që përcaktonte rregulla
me karakter të përgjithshëm mbi kundërvajtjet administrative, në nenin 18 të tij parashikonte
se:
Kundër vendimit të dënimit nga organi administrativ mund të bëhet ankim ose
protestë brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer
kundërvajtja, vendimi i të cilës është i formës së prerë....
Në legjislacionin shqiptar, rastet konkrete të shkeljeve administrative që përbëjnë
kundërvajtje administrative, si dhe llojet e masat e dënimeve përkatëse, janë të parashikuara
nga ligjet e posaçme të nxjerra nga ligjvënësi për rregullimin e fushave të veçanta të
marrëdhënieve juridike. Këto ligje të posaçme mund të përmbajnë edhe rregulla të posaçme
mbi rrugën administrative e gjyqësore të shqyrtimit të kundërvajtjes administrative dhe të
dhënies së dënimeve përkatëse, nisur nga proporcionaliteti ndërmjet natyrës së shkeljeve
administrative dhe llojeve e masave të dënimeve administrative të parashikuara prej tyre.
58
Në rastet e kundërvajtjeve administrative, subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në
gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi administrativ të dhënë nga një organ
administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejtë është e parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i
veçantë.
Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë që ka shqyrtuar kundërvajtjen
administrative është i formës së prerë dhe i pa ankimueshëm, përveç kur ligji i veçantë
parashikon shprehimisht të drejtën për ndjekjen e rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij
vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë.
Në këto kushte, nga gjykata e apelit nuk është pasur parasysh se, me ligjin nr.8560,
datë 22.12.1999, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, në
nenin 47 të tij, parashikohet se:
Për shkeljen e ligjeve tatimore, përcaktohen dënime në varësi të shkallës së fajit në
një rast konkret, si dhe mbi bazën e të dhënave të mëparshme për tatimpaguesin. Organet
tatimore përcaktojnë dënimet administrative në të njëjtën kohë që përcaktojnë dhe shkeljen
përkatëse për të cilën ato vihen. Për çdo qëllim, gjobat vlerësohen si një pjesë e pandarë e
detyrimit tatimor të tatimpaguesit. Të gjitha procedurat dhe apelimet që zbatohen për tatimet
përdoren edhe për gjobat. Gjobat janë si çdo detyrim tjetër tatimor dhe paguhen në të njëjtën
mënyrë, si dhe tatimet. Kur bëhet më shumë se një shkelje, vendosen dënime administrative të
veçanta për secilën prej tyre.
Ligji i posaçëm nr.8560, datë 22.12.1999, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, të ndryshuar, parashikon se, gjobat për shkeljen e e ligjeve tatimore vlerësohen
si pjesë e pandarë e detyrimit tatimor të tatimpaguesit, dhe si të tilla ato do të kenë të njëjtën
procedurë kundërshtimi administrativ dhe gjyqësor, ashtu si detyrimi tatimor.
Po kështu, në vazhdim të dispozitës së mësipërme, neni 59 i këtij ligji, që parashikon
ankimin në gjykatë, nuk kushtëzon shqyrtimin gjyqësor përsa i përket kundërvajtjes
administrative (gjobës), por duke i trajtuar si pjesë të pandarë të detyrimit parashikon se:
Tatimpaguesi, pasi ka ndjekur të gjitha shkallët e ankimit administrativ të
parashikuara në këtë ligj, ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës.
Për këtë lloj kundërvajtjeje administrative, nuk duhej të zbatohej neni 18 i ligji
nr.7697, datë 07.04.1993, “Për kundërvajtjet administrative”, i ndryshuar (që ishte në fuqi në
kohën e gjykimit të çështjes). Gjykata e apelit nuk duhet të vendoste mospranimin e ankimit të
paraqitur, prandaj në rishqyrtimin e çështjes, ajo duhet të shqyrtojë ankimin e paraqitur nga
pala e paditur dhe të shprehet për bazueshmërinë e vendimit të gjykatës së shkallës së parë
përsa i përket themelit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.553, datë 30.11.2007 tё Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.11.2012
59
Nr.00-2012-2642 i Vendimit (488)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA "MEZURAJ" SH.P.K VLORË, në

mungesë
E PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS, përfaqësuar
nga juristët Brunild Gjuzi, Ornela Biti dhe
avokati i shtetit Abaz Deda
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizim i aktit administrativ nr.39, datë 20.02.2006,
të Degës së Doganës Durrës
si dhe kthimin e shumës 10.000.000.098 lekë.
Baza Ligjore: Neni 289/1, 5 të K.Doganor
dhe nenet 324, 328 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.2922, datë 12.12.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë së palës paditëse, Shoqërisë “Mezuraj” SH.P.K
Vlorë kundër palës së paditur, Dega e Doganës Durrës me objekt shfuqizim të
vendimit nr.39, datë 20.02.2007, dhe kthim shume, si të pabazuar në prova dhe
në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2008-101 (222), datë 15.04.2008, ka

vendosur:
Shkallës së Parë Durrës.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Mezuraj” SH.P.K, e cila kërkon ndryshimin e
të dy vendimeve dhe pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në bllokimin e mallit janë shkelur nenet 216, 217, 218, 219 dhe 220 të K.Doganor,
pasi nuk paraqitet proces-verbal në formën e kërkuar sipas kërkesave të pikës 1 dhe 2
të nenit 286 të K.Doganor.
60
- Nuk është bërë kontrolli i plotë fizik i mallit, pasi 90 % e mallit ka qenë transportuar
në magazinat tona dhe leja e akostimit origjinal nuk ka asnjë shënim për kontroll, pika
3 e nenit 71 të K.Doganor.
- Pala e paditur nuk ka asnjë dokument për peshimin, numërimin e inventarin e mallit të
anijes për të bërë krahasimin faktik, kërkesë e nenit 261/1 të K.D.
- Po të pranosh që në anije ka patur mall më tepër 10 % i bie që anija të ketë patur më
tepër 140 ton pllaka. Kërkuam marrjen e provës me ekspert, por që nuk u pranua nga
gjykata.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesit e palës së paditur, të
cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.10-2008-101 (222), datë 15.04.2008, i Gjykatës së Apelit Durrës, është i
bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, pala paditëse si person juridik ushtron veprimtarinë e saj në importimin
dhe tregtimin me shumicë të artikujve të ndryshëm.
Pala paditëse ka paraqitur më datë 05.01.2006 pranë palës së paditur, Deklaratën
Doganore IMP4 nr.254, për të deklaruar mallin “pllaka qeramike”. Pas paraqitjes se
deklaratës doganore, palës paditëse i është dhënë leja e shkarkimit, duke u proceduar nga pala
e paditur me kontrollin dokumentar. Në zhvillimin e kësaj procedure, pasi ka filluar
shkarkimi i mallit, nga punonjësit e palës së paditur është vënë dijeni pala paditëse, se do të
kryhej kontroll i plotë fizik i mallit.
Gjatë procesit punonjësit e palës së paditur kanë konstatuar se, ka diferenca në numrin
e paletave të deklaruara nga pala paditëse dhe atyre të ngarkuara në anije. Për këtë arsye,
është pezulluar shkarkimi i mallit dhe është mbajtur procesverbali i konstatimit të shkeljes.
Pala e paditur i ka kaluar praktikën doganore, Drejtorisë së Hetimit dhe pas hetimit të kryer,
për sasinë e mallit të padeklaruar, ka dalë vendimi nr.39, datë 27.02.2006, me të cilin pala e
paditur ka detyruar palën paditëse të paguajë detyrimit doganor të shmangur, trefishin e
detyrimit, si gjobë, konfiskimin e mallit të gjendur, etj...
Pas ankimit nga pala paditëse, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka lënë në fuqi
vendimin e palës së paditur.
Pala paditëse ka kërkuar shfuqizimin e vendimit të palës së paditur, me pretendimin
se, deklarimi i mallit është bërë, sipas kërkesave të neneve 87 e vijues të Kodit Doganor, në
përputhje me dokumentet shoqëruese të mallit dhe nga pala e paditur nuk ka njoftuar
subjektin apo përfaqësuesin e tij të autorizuar për kryerjen e një kontrolli fizik të mallit, si një
nga kërkesat ligjore të parashikuar në nenin 71/3 të K.Doganor, etj..
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.2922, datë 12.12.2006, ka rrëzuar
padinë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2008-
101 (222), datë 15.04.2008. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala paditëse, e cila
kërkon ndryshimin e tij.
Ky Kolegj vlerëso se, në të kundërt me çfarë pretendon pala paditëse në rekurs,
vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është i bazuar në ligj.
Nga të dyja gjykatat e faktit janë marrë në analizë provat e administruara në gjykim,
midis të tjerash edhe procesverbalet e përpiluara në prani të palës paditëse. Në përfundim prej
tyre është arritur konkluzionin se, procedurat e ndjekura nga pala e paditur, veprimet për
shkarkimin e mallit, verifikimi i dokumentacionit deri në dhënien e vendimit kanë qenë në
respektim të Kodit Doganor.
61
Në këto kushte, pretendimet e paraqitura në rekurs, edhe pse i referohen dispozitave të
Kodit Doganor, kanë të bëjnë me analizën e provave të bërë nga të dyja gjykatat e faktit.
Prandaj, këto pretendime duke mos qenë nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile, nuk
mund të cenojnë vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës, i cili duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2008-101 (222), datë 15.04.2008 tё Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 08.11.2012
62
Nr.00-2012-2678 i Vendimit (489)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
Guxim Zenelaj Anetar
PADITËS: ILIRJAN SHARRA, përfaqësuar nga

av. Fatmir Braka
NDËRHYRËSE KRYESORE: MIHRIE SHEHU (SHARRA),
në mungesë
TË PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE
MINISTRIA E PUNËVE PUBLIKE,
TRANSPORTIT E
TELEKOMUNIKACIONIT, përfaqësuar
nga av.Abaz Deda
PERSON I TRETË: BASHKIA VLORË, në mungesë
OBJEKTI I PADISË DHE

NDËRHYRJES KRYESORE:
Shfuqizim i pjesshëm i V.K.M. nr.898, datë 29.12.2004
për pjesën që i përket pronarit,
Ndryshim i masës së shpërblimit për shkak të shpronësimit
në vlerën 15.282.000 lekë
Baza Ligjore: Neni 24/1 i Ligjit nr.8561, datë 22.12.1999,
neni 324 i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2418, datë 04.04.2007 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Ndryshimin e V.K.M-së nr.898, datë 29.12.2004 përsa i përket masës së
shpërblimit të paditësit Ilirjan Sharra dhe të ndërhyrëses kryesore Mihrije
Sharra.
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar paditësit Ilirjan Sharra dhe
ndërhyrëses kryesore Mihrije Shehu (Sharra) edhe për sipërfaqen e truallit 145
m2 me vlerë 325.090 lekë, për pjesën e tyre takuese sipas regjistrimit hipotekor
nr.79, datë 29.04.2003 të Z.R.P.P.Vlorë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj.
63
Ndryshimin e vendimit nr.2418, datë 04.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë. Ndryshimin e pjesshëm të V.K.M nr.898, datë 29.12.2004 vetëm
për sa i përket masës së shpërblimit të paditësit Ilirian Sharra dhe të
ndërhyrëses kryesore Mihrie Shehu (Sharra), duke e detyruar palën e paditur
t’i kompensojë në vlerën 6.090.000 lekë për shpronësimin e banesës dhe
9.446.800 lekë për shpronësimin e truallit, gjithsej 15.536.800 lekë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs avokati shtetit, i cili kërkon ndryshimin e
vendimit nr.851, datë 24.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata, në kundërshtim me ligjin ka marrë në konsideratë pretendimet e paditësit dhe
ndërhyrësit kryesor duke kërkuar nga ekspertët llogaritjen e pronës objekt gjykimi
sipas V.K.M nr.555, datë 29.08.2007 dhe VKM nr.857, datë 29.11.2007. Arsyetimi i
gjykatës se ata duhet të kompensohen bazuar në çmimet në tabelat bashkëngjitur
këtyre vendimeve është në keqinterpretim të ligjit. V.K.M. e mësipërme të marra si
referencë nga ekspertët dhe të pranuar nga gjykata janë për vlerësimin e pronës për t’u
trajtuar nga A.K.K.P. për pronat e ish-pronarëve të marra padrejtesisht para viteve
1990. V.K.M. nr.857, datë 29.11.2007 bëjnë fjalë për shpërblimin e pronave për
ndërtimin e Rr.Transballkanike dhe jo për ato shpronësime që janë bërë më parë sipas
V.K.M. nr.898. Për më tepër që V.K.M-ja që ka vlerësuar këtë pronë nuk është
shfuqizuar edhe pas daljes së V.K.M. nr.857, datë 29.11.2007;
- V.K.M. nr.857, datë 29.11.2007 nuk shprehet për shpronësimet e bëra edhe para daljes
së saj, pra nuk ka fuqi prapavepruese në llogaritjen e trojeve të shpronësuara.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokatin e shtetit, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e paditësit, i cili kërkoi lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.851, datë 24.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj,
prandaj duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, paditësi dhe ndërhyrësja kryesore janë bashkëpronarë të një trualli me
sipërfaqe 380 m2 dhe të një shtëpie me sipërfaqe 145 m2, të ndodhur ne Lagjen “28 Nëntori”,
Vlorë.
Këshilli i Ministave me vendimin nr.898, datë 29.12.2004 ka vendosur:
“Shpronësimin për interes publik të pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga
zbatimi i projektit “PHARE” për projektet e rehabilitimit të kanaleve të ujërave të zeza, në
rrugën në veri të ish-Kombinatit të Konservave dhe të sistemim-asfaltimit të rrugës Nr.5
(Segmenti Shkolla “Ali Demi”- Rruga Nr.3), në Qytetin e Vlorës”. Ky shpronësim është bërë
në favor të Bashkisë Vlorë, e cila është person i tretë në këtë konflikt.
Sipas kësaj VKM-je paditësi dhe ndërhyrësja kryesore janë shpronësuar përkatësisht
për sipërfaqen 235 m2 truall me çmim 2242 lek/m2 në vlerën 526.870 lekë dhe për banesën
me sipërfaqe 145 m2 me çmimin 28.177 lek/m2 në vlerën 4.085.665 lekë.
Paditësi dhe ndërhyrësja kryesore pretendojnë se vlera e shpërblimit për shpronësimin
e pronës së tyre (truall dhe banesë) e aplikuar nga KM nuk i përgjigjet vlerave reale të pronës
së tyre. Në këto kushte, ata i janë drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në pjesën
hyrëse.
64
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2418, datë 04.04.2007 ka pranuar
padinë, duke ndryshuar VKM-në nr.898, datë 29.12.2004 përsa i përket masës së shpërblimit
të paditësit Ilirjan Sharra dhe të ndërhyrëses kryesore Mihrije Sharra, për sipërfaqen truallit
145 m2 me vlerë 325.090 lekë, për pjesën e tyre takuese sipas regjistrimit hipotekor nr.79,
datë 29.04.2003 të Z.R.P.P. Vlorë.
Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.851,
datë 24.04.2008, duke u ndryshuar pjesërisht VKM nr.898, datë 29.12.2004, vetëm për sa i
përket masës së shpërblimit të paditësit Ilirian Sharra dhe të ndërhyrëses kryesore Mihrie
Shehu (Sharra), duke u kompensuar në vlerën 6.090.000 lekë për shpronësimin e banesës dhe
9.446.800 lekë për shpronësimin e truallit, gjithsej 15.536.800 lekë. Kjo gjykatë ka arritur në
përfundimin se, vendimi i gjykatës së shkallës së parë, është i gabuar, pasi ka pranuar
variantin e ekspertimit të vlerësimit të masës së shpërblimit, sipas çmimeve të ZRPP dhe jo
variantin sipas çmimeve të tregut të lirë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs avokati i shtetit, i cili kërkon ndryshimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Ky Kolegj vlerëson të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Ky vendim
është bazuar në Kushtetutën e RSH dhe ligjin nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet
dhe për marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik”.
Në nenin 41 të Kushtetutës së RSH, parashikohet se:
...3. Ligji mund të parashikojë shpronësime ose kufizime në ushtrimin e së drejtës së
pronës vetëm për interesa publikë.
4. Shpronësimet ose ato kufizime të së drejtës së pronës që barazohen me
shpronësimin, lejohen vetëm përkundrejt një shpërblimi të drejtë.
5. Për mosmarrëveshjet lidhur me masën e shpërblimit mund të bëhet ankim në
gjykatë.
Formulimi i parashikuar në nenin 41 të Kushtetutës pranon në mënyrë pohuese se e
drejta e pronësisë mund të kufizohet. Termi që përdoret në Kushtetutë është se e drejta e
pronësisë është e garantuar, por jo e paprekshme. E drejta e pronës është e garantuar, por se
ka raste të kufizimit të pronësisë private (shpronësimi apo kufizime që barazohen me
shpronësimin) dhe shteti merr përsipër që të respektojë kufizimin në përmbushje të një
interesi publik, kundrejt një shpërblimi të drejtë dhe në respektim të së drejtës së ankimit të
individit të cenuar për masën e shpërblimit.
E drejta e ligjvënësit që, për arsye të ekzistencës së interesit publik, të mund të
kufizojë hapësirën e disponimit të pronës private, me qëllim që një ndërhyrje e tillë ndaj të
drejtës së pronës të jetë e justifikuar, është e domosdoshme që të ekzistojë edhe një
marrëdhënie përpjestimore midis mjeteve të përdorura dhe synimit që kërkohet të realizohet.
Mbi këtë bazë, sistemi ligjor duhet të përmbajë një sërë garancish procedurale.
Në këto kushte, u takon organeve të autorizuara nga ligji “Për shpronësimet dhe për
marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik” për të bërë,
rast pas rasti, vlerësimin si për ekzistencën e problemit të interesit publik që përligj kufizimin
e të drejtës së pronës, ashtu edhe të masave që duhen marrë për të ndrequr situatën, nëpërmjet
kompensimit të drejtë të pronës. Çështja e detyrimit për dëmshpërblim në vetvete dhe kufijtë
e tij përcaktohen nga rrethanat e secilit rast konkret.
Në ligjin e mësipërm, parashikohet se:
Neni 2
...2. E drejta e shpronësimit dhe e marrjes në përdorim të përkohshëm të pasurisë
pronë private ushtrohet për një interes publik që nuk mund të realizohet ose të mbrohet në
mënyrë tjetër, veçse për shkaqe dhe në respektim të procedurave të përcaktuara shprehimisht
65
në këtë ligj, në atë masë sa është e domosdoshme për realizimin e qëllimit të shpronësimit
dhe në çdo rast kundrejt një shpërblimi të drejtë.
Neni 17
Vlerësimi i objekteve që shpronësohen
..2. Në vlerësimin e pasurive pronë private që shpronësohen, të pasurive të tjera që
zhvlerësohen apo të të drejtave të të tretëve që duhet të kompensohen për shkak të
shpronësimit, sipas natyrës së tyre, merren parasysh vlera fillestare e tyre, amortizimi,
destinacioni, vendndodhja e objektit, indekset e ndryshimit të çmimeve të tregut dhe të
monedhës.
3. Kriteret e tjera teknike të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës të shpërblimit të
pasurive pronë private që shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të të drejtave të
tjera të personave të tretë, sipas këtij ligji, caktohen nga Këshilli i Ministrave.
Neni 19
Llogaritja e shpërblimit
Mbi bazën e vlerës që, rezulton nga vlerësimi përfundimtar i objekteve që
shpronësohen, përllogaritet masa e shpërblimit përkatës, në masë të njëjtë me vlerën e plotë
të tij.
Në bazë e zbatim të ligjit ka dalë VKM nr.138, datë 23.03.2000 “Për kriteret teknike
të vlerësimit dhe të përllogaritjes së masës së shpërblimit të pasurive pronë private që
shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të të drejtave të personave të tretë, për interes
publik”, i cili në nenin 1 të tij parashikon se:
Vlerësimi për truallin të përcaktohet si mesatare e shitblerjeve që ka zyra e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme (ZRPP)...
Në interpretim të dispozitave të mësipërme dhe nisur nga fakti se, vlerësimi i bërë mbi
bazën e informacionit të ZVRPP Vlorë ka qenë i diskutueshëm, është urdhëruar nga gjykata e
shkallës së parë dhe më pas edhe nga gjykata e apelit marrja e mendimit të ekspertëve. Pra,
meqënëse vlerësimi i truallit dhe i banesës, për këtë fakt nuk mund të arrihej të bëhej mbi
bazën e VKM nr.138, datë 23.03.2000 është kërkuar nga ekspertët të bëhej vlerësimi pronës
(truall + ndërtesë), në bazë të ligjit nr.8561, datë 22.12.1999, duke llogaritur vlerën fillestare
të saj, amortizimin, destinacionin, vendndodhjen, indekset e ndryshimit të çmimeve të tregut
dhe të monedhës.
Referimi nga gjykata e apelit në arsyetimin e saj dhe krahasimi që i bën ajo këtij
vlerësimi të pronës me VKM nr.555, date 29.08.2007 dhe VKM nr.857, date 29.11.2007,
është në analizë të qëllimit që ka pasur ligjvënësi në hartimin e ligjit nr.8561, datë 22.12.1999
“Për shpronësimet dhe për marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për
interes publik”, duke respektuar parimet kushtetuese për respektimin e të drejtës së pronës.
Qëllimi i ligjit nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet dhe për marrjen në
përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për interes publik”, duke ju referuar sa më
sipër, është shpronësimi dhe marrja në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private, për
një interes publik, në atë masë sa është e domosdoshme për realizimin e qëllimit të
shpronësimit, por gjithmonë, në çdo rast kundrejt një shpërblimi të drejtë.
Përderisa, edhe duke krahasuar vlerësimin e ekspertëve me përcaktimet që i kanë bërë
pronave të njëjta me VKM e mëvonshme (VKM nr.555, datë 29.08.2007 dhe VKM nr.857,
datë 29.11.2007), çmimet në tabelat bashkëngjitur këtyre vendimeve, arrihet në përfundimin
se masa e shpronësimit të pronës është e drejtë. Pra, shpërblimi për shpronësimin e pronës së
paditësit dhe ndërhyrësit kryesor, është një shpërblim i drejtë, ashtu siç e kërkon ligji.
Sa më sipër, nuk qëndrojnë pretendimet e paraqitura në rekurs, për zbatim të gabuar të
ligjit nga Gjykata e Apelit Tiranë, prandaj vendimi i saj duhet të lihet në fuqi.
66
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.C
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.851, datë 24.04.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 08.11.2012
MENDIM PAKICE
Unë, gjyqtare Mirela Fana, nuk jam dakord me vendimin nr.489, datë 08.11.2012, të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (shumica) me të cilin është vendosur lënia në fuqi e
vendimit nr.851, datë 24.04.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kam mendimin se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.851,
datë 24.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Në ndryshim me sa ka arritur në përfundim Kolegji Civil (shumica ) mendoj se
rekursi i paraqitur nga pala e paditur Avokatura e Shtetit përmban shkaqet e parashikuara në
nenin 472 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhim bëjnë të cenueshëm vendimit nr.851, datë
24.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Ndryshe nga sa ka vlerësuar Kolegji Civil (shumica) Gjykata e Apelit Tiranë ka dhënë
një vendim në zbatim të gabuar të ligjit.
Konkretisht Gjykata e Apelit Tiranë në arritjen e konkluzioneve të saj, të shprehura në
vendimin e saj, i është referuar VKM nr.555, datë 29.08.2007, dhe VKM nr.857, datë
29.11.2007.
Mendoj se konkluzioni i gjykatës së apelit se paditësat duhet të kompensohen në bazë
të çmimeve të parashtruara në tabelat përkatëse bashkëngjitur këtyre vendimeve: VKM
nr.555, datë 29.08.2007 dhe VKM nr.857, datë 29.11.2007, është i gabuar dhe keqinterpretim
i ligjit.
Rezulton se VKM nr.898, objekt gjykimi, pra që kërkohet të shfuqizohet nga paditësat
ka dalë në datën 29.12.2004, dhe përmban edhe vlerën e çmimit për shpronësimet për interes
publik në tabelat përkatëse bashkëngjitur këtij vendimi.
Mendoj se gjykata e apelit në mënyrë të gabuar ka vendosur të shfuqizojë këtë VKM
nr.898, datë 29.12.2004, duke iu referuar çmimeve në tabelat bashkëngjitur dy vendimeve të
cilat kanë dalë pothuajse tre vjet më vonë nga ai i VKM nr.555, datë 29.08.2007, dhe VKM
nr.857 datë 29.11.2007.
Rezulton gjithashtu se në këto dy vendime nuk është shprehur asnjë referim në lidhje
me VKM nr.898, datë 29.12.2004, mbi bazën e të cilës gjykata do të kishte të drejtë të
mbështeste vendimin e saj për shfuqizimin e tij.
Pra kam mendimin se jo vetëm Gjykata e Apelit Tiranë, por edhe Kolegji Civil
(shumica) ka gabuar në dhënien e vendimeve të tyre duke iu referuar çmimeve në tabelat
bashkëngjitur dy vendimeve: VKM nr.555, datë 29.08.2007, dhe VKM nr.857, datë
29.11.2007, duke iu dhënë fuqi prapavepruese atyre.
Sa më sipër, mendoj se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit
nr.851, datë 24.04.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, si e pambështetur
në ligj.
Mirela Fana
67
Nr.00-2012-2508 i Vendimit (490)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Majlinda Andrea Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: NAZIM SHTINO

DEMIR SHTINO
E PADITUR: ZYRA RAJONALE E A.K.K.PRONAVE
GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit nr.168, datë 24.07.2006
të KVKK Pronave Qarku Gjirokastër,
përsa i përket pikës 2 dhe 3 të këtij vendimi.
Baza Ligjore: Nenet 8, 10, 16, 18, 22 të ligjit 9235/2004, i ndryshuar,
neni 154 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.838, datë 04.05.2009, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Ndryshimin e vendimit nr.168, datë 24.07.2006, të Komisionit Vendor të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Qarku Gjirokastër në lidhje me pikat
2 dhe 3 të tij si më poshtë:
T'u kthejë trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar, Nazim e Demir Shtino,
sipërfaqen e truallit prej 59.280 metër katrorë duke i kthyer sipërfaqes së
kthyer me këtë vendim edhe sipërfaqen prej 16 900 m2 truall sipas plan
vendosjes të shkallës 1:500 të ekspertit Argjir Luzi. Të kompensojë
trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar Nazim e Demir Shtino,
sipërfaqen prej 15.901 m2 truall duke i zbritur sipërfaqes së kompensuar
me këtë vendim sipërfaqen prej 16900 m2 sipas plan vendosjes së shkallës
1:500 të ekspertit Argjir Luzi.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.265, datë 01.07.2009, ka vendosur:
68
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Gjirokastër kanë ushtruar rekurs

paditësat Nazim e Demir Shtino, të cilët kërkojnë pranimin e rekursit. Prishjen e të dyja
vendimeve të rekursuara, dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
- Të dyja vendimet e mësipërme janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit.
- Kundërshtimi i palës sonë në lidhje me këtë vendim bëhet për sip. 5000 m2 truall, i cili
nuk është shqyrtuar nga gjykata e faktit, ndonëse është kërkuar. Theksojmë, se akti i
ekspertimit të ekspertit Argjir Luzi ka mënjanuar skicimin e sip. 5000 m2 truall, duke
mos dhënë asnjë përfundim rreth saj.
- Nga përmbajtja e hartës topografike të administruara në dosje, rezulton, se sip. 5000 m 2
ndodhet në zonën fushore, pikërisht në vendin që aktualisht është pushtuar nga shtetasi
Sadush Bime dhe përdoret nga ky i fundit.
- Në bazë të të dhënave të ZVRPP Gjirokastër, vërtetohet, se z. Sadush Bime nuk ka të
regjistruar në hipotekë sip. 5000 m2 brenda pronave të palës sonë. Të dhënat e kësaj
zyre, tregojnë, se brenda pronave tona figurojnë të regjistruar 34 persona fizik dhe
juridik shtetëror, duke mos qenë i evidentuar Sadush Bime.
- Në kuptim të ligjit "Për KKP-ve" me të gjitha ndryshimet e mëvonshme dhe të cituara
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, rezulton, se trualli në këtë rast trajtohet i
lirë. Për rrjedhojë, gjykata e faktit duhej të shprehej për kthimin e tij.
- I drejtë është mendimi pakicës së gjyqtarit Tomor Skreli i cili arsyeton se: Eksperti
Argjir Luzi ka mënjanuar skicimin e sipërfaqes 5000 metër katror në vendin që
aktualisht është pushtuar nga Sadush Bime dhe se ky nuk e ka të regjistruar këtë
sipërfaqe, dhe emri i tij nuk është përfshirë në personat të cilët kanë pronë brenda
sipërfaqes që pretendohet nga paditësit. Është e domosdoshme kryerja e një
ekspertimi nga një grup ekspertësh topograf të cilët të bëjnë të mundur hedhjen në
terren të sipërfaqes së njohur dhe asaj të kthyer.
- Gjykata është shprehur për një sipërfaqe trualli prej 71181 m2 në një kohë që objekt
kërkimi ishte një sipërfaqe trualli 76180 m2 duke shkelur kështu nenet 6 dhe 28
të K.P.Civile. Kundërshtohet vendimi pjesërisht vetëm përsa i takon sipërfaqes prej
5000 m2 truall e cila është pushtuar nga shtetasi Sadush Bime. Sipas të dhënave të
marra nga ZVRPP shtetasi i sipërcituar nuk ka të regjistruar pronë brenda
territorit ish pronë e jona. Sipërfaqja në fjalë në kuptim të ligjit është e lirë dhe duhej
të na kthehej.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e bisedoi
VËREN
Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes, ka rezultuar se paditësat Nazim Shtino e Demir
Shtino, i janë drejtuar gjykatës me padi kundër palës së paditur Zyra Rajonale e AKKP Qarku
Gjirokastër, për ndryshimin e vendimit nr.168, datë 24.07.2006 të KVKK Pronave Qarku
Gjirokastër, përsa i përket pikës 2 dhe 3 të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.838, datë 04.05.2009, ka
pranuar padinë e paditëseve.
69
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.265, datë 01.07.2009, ka vendosur lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
Paditësat Nazim Shtino e Demir Shtino kanë ushtruar rekurs kundër dy vendimeve.
Në seancë gjyqësore, përpara fillimit të gjykimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ka
konstatuar se nisur nga përmbajtja e shkresës nr.52, datë 08.10.2012, të depozituar në sekretari,
nga ana e paditësave është përpiluar dhe paraqitur me shkrim vullneti për heqjen dorë nga
rekursi.
Kolegji Civil e gjen kërkimin e parashtruar nga pala paditëse për heqje dorë nga rekursi
në përputhje me përcaktimet e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 08.11.2012
70
Nr.00-2012-2579 i Vendimit (491)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
në datën 08.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:
PADITËS: FRROK TANUSHI

TË PADITUR: K.K.K.P QARKU SHKODËR
P/TË TRETË: NDUE GJONAJ
PRENDE GJONAJ
LUCE GJONAJ
EJLL GJONAJ
GJYSTE GJONAJ
PERSON I INTERESUAR: BASHKIA LAÇ, VAU I DEJËS
SHKODËR.
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimeve nr.503, datë 25.09.1997
dhe nr.597, datë 28.02.2003 të K.K.K.P. Qarku Shkodër.
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.1693, datë 16.11.2004, ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit të K.K.K.P Qarku Shkodër nr.503, datë 25.09.1997 në
emër të Ndrec Pjetër Gjonaj, ku është vendosur t’i njohë në pronësi sipërfaqen
prej 15.000 m2, duke i hequr sipërfaqe që ka mbivendosje me pronën e palës
paditëse prej 6.500 m2, sipas skicës me ngjyrë të verdhë.
Detyrimin e trashëgimtarëve të të ndjerit Ndrec Pjetër Gjoni persona të tretë në
këtë gjykim, të njohin pronarë të sipërfaqes prej 6500 m2 palën paditëse
familjen Tanushi e ndodhur në hartë me ngjyrë të verdhë.
71
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
1. Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
2. Shfuqizimin e vendimit nr.503, datë 25.09.1997 të Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave ish pronarëve Qarku Shkodër, për pjesën e këtij
vendimi nëpërmjet të cilës i është kthyer Ndrec Pjetër Gjonaj sipërfaqja e
tokës prej 6500 m2, e ngjyrosur me vijë të verdhë në planvendosjen
topografike që i bashkëngjitet këtij vendimi.
3. Rrëzimin e kërkesë padisë përsa i përket kërkimit për ndryshimin e
vendimit nr.597, datë 28.02.2003 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave ish Pronarëve, Qarku Shkodër.

Gjyqësor Shkodër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, nr.57, datë 13.02.2007, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C., ka paraqitur rekurs pala e paditur Ejll Gjonaj,
duke kërkuar lënien në fuqi të vendimeve për rrëzimin e një pjese të padisë dhe ndryshimin
për pjesën tjetër, duke vendosur rrëzimin e plotë të padisë, për këto shkaqe:
- Paditësi nuk legjitimohet në ngritjen e kësaj padie. Vetëm qenia pronar i tij mbi sendin
mund të legjitimonte atë në kërkimet e tij. Interesi për të ngritur padi është trajtuar në
nenin 32 të K.Pr.C. Ky interes lind nga domosdoshmëria për të arritur nga procesi
mbrojtjen e interesit material.
- Është ky motivi që ngritja e padisë, synon njohjen e cenimit të një të drejte që mund të
përmbushet në gjykatë. Gjykata duke konkluduar se paditësi nuk ka qenë asnjëherë
pronar i sendit objekt gjykimi ka rrëzuar kështu të drejtën për kundërshtimin e
vendimit të K.K.K.P nr.503, vendim që i ka njohur dhe kthyer pronën personit të tretë.
- Gjykata i ka gjetur të pabazuara pretendimet e paditësit pasi nuk mundi të provojë se
toka objekt gjykimi ka qenë pronë e trashëgimlënësit të paditësit. Megjithatë gjykata
arrin në këtë konkluzion në mënyrë të gabuar e ka legjitimuar paditësin të
kundërshtojë vendimin nr.503, datë 27.09.1997.
- Në arsyetimin e saj gjykata në mënyrë të gabuar i referohet legjitimitetit të paditësit
në ngritjen e padive të tjera në të ardhmen, jashtë këtij procesi që mund të jenë paditë
e poseduesit për të ardhurat dhe shpenzimet, kërkime pa lidhje me këtë gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Majlinda Andrea; përfaqësuesit e palës paditëse
trashëgimtarët ligjorë të Frrok Tanushi e Pjetër Tanushi, Avokatët Roland Mici dhe Irena
Reso, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit dhe mospranimin e rekursit
të paraqitur; përfaqësuesin e palës së paditur Avokatin Arjan Salati, që kërkoi ndryshimin e dy
vendimeve të gjykatave, duke vendosur përfundimisht rrëzimin e padisë së paditësit Frrok
Tanushi e të paditur K.K.K.Pronave të Qarkut Shkodër si të pabazuar në ligj e në prova; si
dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
72
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit kanë
pranuar të provuar se trashëgimtarët e të ndjerit Pjetër Frrok Tanushi i janë drejtuar
K.K.K.Pronave Qarku Shkodër me kërkesë për trajtimin e pronës së pretenduar prej tyre, në
mbështetje të Ligjit nr.7698 datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish
pronarëve”.
Ky komision gjatë procedimit administrativ të iniciuar mbi bazën e kërkesës së
trashëgimtarëve të të ndjerit Pjetër Frrok Tanushi, ka shqyrtuar dokumentacionin përkatës që i
është bashkangjitur kërkesës dhe konkretisht vendimin nr.207, datë 14.05.1998 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, vërtetim shpronësimi të vitit 1946 - 47, dokumentin teknik, hartat
e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme, deklaratat e kufitarëve.
Pas shqyrtimit të këtij dokumentacioni dhe pasi ekspertët e caktuar nga Komisioni
kanë bërë matjet përkatëse mbi pronën e pretenduar, është konstatuar se sipërfaqja prej
30.000 m² e Pjetër Frrok Tanushit ka mbivendosje prej 4462 m² me pronën e personave të
tretë në gjykim dhe konkretisht trashëgimtarëve të Ndrec Pjetër Gjonaj.
Mbi këtë bazë, K.K.K.P. Qarku Shkodër me vendimin nr.597, datë 28.02.2003, ka
vendosur të mos trajtohet kjo sipërfaqe e pretenduar prej palës paditëse, pasi kjo sipërfaqe
është trajtuar me vendimin nr.503, datë 27.09.1997 me të cilin K.K.K.P. Qarku Shkodër, ka
trajtuar pronën e paluajtshme të pretenduar nga Ndrec Pjetër Gjonaj.
Në këto rrethana, paditësi Frrok Tanushi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt
“Kundërshtimin e vendimit nr.503, datë 25.09.1997 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Ish-pronarëve Qarku Shkodër”, padi të cilën ia ka kundrejtuar
K.K.K.P. Qarku Shkodër dhe personave të tretë, që janë trashëgimtarët e Ndrec Pjetër Gjonaj.
Pas gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin civil
nr.1693, datë 16.11.2004 ka disponuar “Pranimin e kërkesë padisë.-Ndryshimin e vendimit të
K.K.K.P. Qarku Shkodër nr.503, datë 25.09.1997 në emër të Ndrec Pjetër Gjonaj, ku është
vendosur t’i njohë në pronësi sipërfaqen prej 15.000 m2, duke i hequr sipërfaqe që ka
mbivendosje me pronën e palës paditëse prej 6.500 m2, sipas skicës me ngjyrë të verdhë.
Detyrimin e trashëgimtarëve të të ndjerit Ndrec Pjetër Gjonaj, persona të tretë në këtë
gjykim, të njohin pronarë të sipërfaqes prej 6500 m2 palën paditëse familjen Tanushi e
ndodhur në hartë me ngjyrë të verdhë”.
Ky vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është ankimuar në Gjykatën e
Apelit Shkodër nga personat e tretë të lartpërmendur dhe kjo gjykatë, me vendimin civil
nr.349, datë 06.09.2005, ka disponuar “Prishjen e vendimit nr 1693, datë 16.11.2004 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë,
me trup gjykues tjetër”.
Gjatë rigjykimit të çështjes, konstatohet se pala paditëse në përputhje me nenin 185 të
K.Pr.C. ka saktësuar objektin e padisë, duke kërkuar “Kundërshtimin e vendimeve nr.503,
datë 25.09.1997 dhe nr.597, datë 28.02.2003 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-Pronarëve Qarku Shkodër”.
Gjate hetimit gjyqësor të kësaj padie, rezulton se gjykatat përveç administrimit të
dosjes që përmban dokumentet që kanë shërbyer për trajtimin në K.K.K.P. Qarku Shkodër, të
pronës së pretenduar nga paditësi Frrok Tanushi, administruan edhe dosjen e trajtimit në
K.K.K.P. të pronës së pretenduar nga personat e tretë.
Në këtë dosje ekzistojnë vendimi nr.789, datë 04.04.1996 të Gjykatës së Rrethit
Shkodër, vërtetimi i shpronësimit të vitit 1946 - 1947 (Qyrsac), deklaratat e kufitarëve,
dokumentacioni teknik, vendimi nr.503, datë 27.09.1997 i K.K.K.P. Shkodër.
73
Pala paditëse ka kundërshtuar vendimin nr.503, datë 27.09.1997 të K.K.K.P. në emër
të Pjetër Ndrecës, trashëgimlënësit të personave të tretë në gjykim, duke pretenduar se prona
e trajtuar nga ky komision në favor të tyre, është në fshatin Qyrsaq dhe jo në Laç-Vau Dejës,
ku ndodhet faktikisht prona e trajtuar me vendimin në fjalë, të K.K.K.P.
Ndërkohë, personat e tretë gjatë gjykimit kanë pretenduar se prona e trajtuar nga
K.K.K.P. me vendimin nr.503, datë 27.09.1997 ka qenë në pronësi të personave të tretë pasi
është fituar prej trashëgimlënësit të tyre, Ndrec Pjetër Gjonaj, nëpërmjet një akt premtim
shitje të vitit 1940, nga i cili rezulton se “premtuesit Hamdi e Tofik Myftari kanë premtuar
për të bërë shitje Pjetër Marka Ndrecës një sipërfaqe toke prej 15 dynym të ndodhur në
katundin Mjedë”.
Gjatë gjykimit të çështjes konstatohet po ashtu se është administruar në cilësinë e
provës dhe një akt ekspertimi, objekt i pyetjeve të shtruara në të cilin ishin pretendimet e
palëve ndërgjyqëse. Në lidhje me posedimin aktual të sendit, mbështetur në përfundimet e
aktit të ekspertimit është konstatuar se sipërfaqja objekt konflikti gjyqësor është në posedim
të palës paditëse.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, rezulton se gjykata e shkallës së parë vendosi të
rrëzojë padinë e paditësit Tanushi në lidhje me kundërshtimin e vendimit 597, datë
28.02.2003 të K.K.K.P. Qarku Shkodër. Në vendimin përkatës arsyetohet mbështetur në
provat e administruara (veçanërisht përfundimet e aktit të ekspertimit) krijohet bindja se
kërkimi i paditësit Frrok Tanushi për ndryshimin e vendimit nr.597, datë 28.02.2003, të
K.K.K.P Qarku Shkodër, dhe kthimin në pronësi të trashëgimtarëve të të ndjerit Pjetër Frrok
Tanushi të sipërfaqes së tokës, objekt gjykimi, është i pabazuar në ligj. Sipas gjykatës nuk
arrihet të provohet se pasuria e paluajtshme tokë, që përbën objektin material të kërkesë
padisë në gjykim, ka qenë në pronësi të të ndjerit Pjetër Frrok Tanushi.
Ndërkohë, pavarësisht faktit se rrëzon padinë e paditësit përsa i përket kërkimit për t’u
njohur e trajtuar si pronar i sendit që posedon, nëpërmjet ndryshimit të vendimit përkatës të
K.K.K.P., Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër arrin në përfundimin se ky paditës legjitimohet
të kërkojë pavlefshmërinë e titullit të pronësisë së personit të tretë (trashëgimtarëve të Pjetër
Ndrecës). Sipas gjykatës, ky legjitimim rrjedh nga fakti se personat e tretë mund të ngrenë
ndaj tij në të ardhmen padinë e rivendikimit, apo atë mohuese, sikundër të kërkojnë prej palës
paditëse të ardhurat civile të sendit. Në këto kushte, pasi arrin në këtë përfundim për
ekzistencën e legjitimimit aktiv në ngritjen e padisë për kundërshtimin e vendimit nr.503,
datë 27.09.1997 të K.K.K.P., Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, duke iu referuar përgjigjeve
të aktit të ekspertimit si dhe interpretimit të titullit të vjetër të pronësisë së pretenduar nga
personat e tretë, ka vendosur shfuqizimin e vendimit të lartpërmendur të K.K.K.P. dhënë në
favor të personave të tretë, pasi sipas gjykatës trashëgimlënësi i tyre asnjëherë nuk ka qenë
pronar i saj. Rezulton që Gjykata e Apelit Shkodër të ketë lënë në fuqi vendimin e dhënë nga
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rekursin e paraqitur ndaj vendimit të
Gjykatës së Apelit Shkodër, vlerëson se ky vendim ka vend të cenohet.
Nisur nga interpretimi që ky Kolegj i bën nenit 14 të K.Pr.C., parë ai (neni) në lidhje
me përmbajtjen e dispozitës së nenit 32/a të K.Pr.C., bazuar në urdhërimin e nenit 486 të
K.Pr.C., gjatë rigjykimit të cështjes, Gjykata e Apelit Shkodër do të duhet të interpretojë
ekzistencën e elementeve të legjitimitetit aktiv të palës paditëse në kundërshtimin e vendimit
nr.503, datë 27.09.1997 të K.K.K.P. Qarku Shkodër, përsa kohë është pranuar e provuar se ajo
(pala paditëse) nuk ka asnjë titull pronësie mbi sipërfaqen që posedon, sipërfaqja e cila është
në pronësi të personave të tretë.
74
Pavarësisht interpretimit që gjykatat e faktit i bëjnë akteve të pretenduara në cilësinë e
titullit të pronësisë të personave të tretë, shqyrtimi gjyqësor i tyre (akteve) do të mundësohej
në vështrim të nenit 28 të K.Pr.C., vetëm në rast se pala paditëse do të provonte ekzistencën e
një interesi të ligjshëm, interes ky që parë vendimmarrjen e gjykatave, në referencë të nenit
459 të K.Pr.C., përsa u disponua për vendimin nr.597, datë 28.02.2003 të K.K.K.P. Qarku
Shkodër, do të duhet të rivlerësohet në funksion të rrethanave juridike të çështjes, provave
dhe akteve që u administruan në dosjen gjyqësore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 08.11.2012
75
MENDIM PAKICE
Për vendimin nr.491, datë 08.11.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që i
përket çështjes civile me paditës Frrok Tanushi (trashëgimtarët e tij), të paditur K.K.K.P.
Shkodër, persona të tretë Ndue Gjonaj, etj, me objekt kundërshtim të vendimit nr.503, datë
25.09.1997 dhe vendimit nr.597, datë 28.02.2003 të K.K.K.P. Shkodër.
Shumica në vendimin e saj ka vendosur prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Shumica në vendimin e saj ka arsyetuar se: “Nisur nga interpretimi që ky Kolegj i bën
nenit 14 të K.Pr.C., parë ai (neni) në lidhje me përmbajtjen e dispozitës së nenit 32/a të
K.Pr.C., bazuar në urdhërimin e nenit 486 të K.Pr.C., gjatë rigjykimit të çështjes, Gjykata e
Apelit Shkodër do të duhet të interpretojë ekzistencën e elementeve të legjitimitetit aktiv të
palës paditëse në kundërshtimin e vendimit nr.503, datë 27.09.1997 të K.K.K.P. Qarku
Shkodër, përsa kohë është pranuar e provuar se ajo (pala paditëse) nuk ka asnjë titull pronësie
mbi sipërfaqen që posedon, sipërfaqja e cila është në pronësi të personave të tretë.
Pavarësisht interpretimit që gjykatat e faktit i bëjnë akteve të pretenduara në cilësinë e
titullit të pronësisë të personave të tretë, shqyrtimi gjyqësor i tyre (akteve) do të mundësohej
në vështrim të nenit 28 të K.Pr.C., vetëm në rast se pala paditëse do të provonte ekzistencën e
një interesi të ligjshëm, interes ky që parë vendimmarrjen e gjykatave, në referencë të nenit
459 të K.Pr.C., përsa u disponua për vendimin nr.597, datë 28.02.2003 të K.K.K.P. Qarku
Shkodër, do të duhet të rivlerësohet në funksion të rrethanave juridike të çështjes, provave
dhe akteve që u administruan në dosjen gjyqësore.”
Ndryshe nga sa ka pranuar shumica në përfundimet e saj, kam mendimin se në rastin
në gjykim në mënyrë të qartë ka rezultuar nga shqyrtimi i provave nga gjykatat e faktit se
paditësi Frrok Tanushaj nuk e ka patur në pronësi tokën objekt gjykimi. Ky fakt ka rezultuar
nga akti i ekspertimit të kryer gjatë gjykimit dhe nga provat e tjera.
Në kushtet kur gjykatat janë bindur plotësisht dhe kanë arritur në përfundimin se toka
e njohur me vendimin nr.597, datë 28.02.2003 trashëgimtarëve të Pjetër Tanushit, nuk është
provuar të jetë në vendin ku e ka vendosur K.K.K.P., e për këtë shkak kanë rrëzuar padinë e
paditësit, atëherë nuk mund të legjitimohet paditësi të kërkojë anullimin e vendimit të palës
së tretë, pasi ata nuk janë pronarë të tokës që kanë pretenduar dhe nuk mund të mbrohen me
padinë object gjykimi.Është e palogjikshme ajo që kanë vendosur gjykatat e faktit, të cilat
edhe pse kanë rrëzuar pjesërisht padinë, për pjesën ku kundërshtohet vendimi i K.K.K.P.
Shkodër për familjen Tanushi, duke arsyetuar se toka object gjykimi nuk është e paditësave,
vendosin të anullojnë vendimin e K.K.K.P. për palën e tretë, duke arsyetuar se familja
Tanushi është poseduese e tokës.
Edhe shumica në vendimin e saj e ka konstatuar mungesën e legjitimitetit të paditësit,
pasi kjo ka rezultuar nga vendimet e gjykatave të faktit.
Kështu duke rezultuar qartë mungesa e interesit të ligjshëm të paditësit në ngritjen e
padisë, ashtu si kërkon neni 32 i K.Pr.Civile, jam e mendimit se duhet të ndryshohej vendimi
i gjykatës së apelit dhe duhet të ishte rrëzuar krejtësisht padia e paditësit.
Majlinda Andrea
76
Nr.00-2012-2734 i Vendimit (492)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtare
Medi Bici Anëtar
PADITËS: FATMIR ROÇI, në mungesë.

I PADITUR: DREJTORIA E ZONЁS ALBTELEKOM
SH.A. LIBRAZHD, përfaqësuar nga juristet
Valbona Greva e Rina Disho
PALË E TRETË: FEDERATA E SINDIKATAVE TЁ POSTË
TELEKOMIT TIRANЁ, në mungesë
OBJEKTI:
Anulimin e vendimit nr.14, datë 05.06.2006,
të Drejtorisë së Zonës Albtelekom sh.a.
për largimin nga puna si dhe rikthimin në punë,
shpërblim për vjetërsi për një vit punë të plotë.
Baza Ligjore: Neni 31 e në vijim të K.Pr.Civile
si dhe neni 143, 146 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Librazhd, me vendimin nr.32, datë 29.01.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë së paditësit Fatmir Roçi. Anullimin e
vendimit nr.14, datë 05.06.2006, të Drejtorit të “Albtelekom” sh.a Zona
Librazhd duke rikthyer paditësin Fatmir Roçi në punën e mëparshme.
Detyrimin e të paditurës Albtelekom sh.a Zona Librazhd t’i paguajë paditësit
pagën e plotë të vendit të punës që nga momenti i largimit e deri në zbatimin e
këtij vendimi. Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimet e tjera.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.14, datë 12.02.2008, ka vendosur:

Gjyqësor Librazhd.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs i padituri, “Albtelekom”

sh.a Zona Librazhd, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
77
- Paditësi ka thyerje të njëpasnjëshme te disiplinës në punë.
- Në këto raste janë mbajtur dhe proces-verbalet përkatëse.
- Zgjidhja e kontratës është bërë për shkaqe të arsyeshme.
- Nuk është kompetence e largimit nga puna e Drejtorit të Përgjithshëm por është në
kompetencë të Drejtorit të Zonës “Albtelekom” sh.a Zona Librazhd.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësueset e palës së paditur
Drejtoria e Zonës Albtelekom sh.a. Librazhd, juristet Valbona Greva e Rina Disho, të cilat
kërkuan prishjen e vendimeve të gjykatave të të dyja palëve dhe pushimin e gjykimit të
çështjes; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se paditësi Fatmir Roçi ka qenë
në marrëdhënie pune pranë palës së paditur nga data 20.07.1973. Me urdhrin nr.14, datë
05.06.2006, të Drejtorit të Zonës Librazhd ‘Albtelekom” sh.a është bërë ndërprerja e
marrëdhënieve të punës me paditësin me arsyen e “thyerjes së njëpasnjëshme të disiplinës në
punë”.
2. Rezulton se katër ditë para vendimit për ndërprerjen e marrëdhënies së punës
Drejtori i Degës Rajonale Librazhd të Albtelekom i ka njoftuar paditësit me një shkresë se ka
ndërmend të zgjidhë kontratën e punës me të për shkak “të riorganizimit në shërbimin e
personelit dhe ristrukturimin e vendeve të punës brenda shoqërisë” duke e ftuar atë të takohen
për të diskutuar në datë 05.06.2006.
3. Duke konsideruar se marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të padrejtë e
për shkak të anëtarësimit të tij si drejtues në sindikatë, paditësi ka paraqitur para gjykatës
padinë objekt gjykimi
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Librazhd, me vendimin nr.32, datë 29.01.2007, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht te kërkesë-padisë se paditësit Fatmir Roçi. Anullimin e vendimit
nr.14, datë 05.06.2006, të Drejtorit të “Albtelekom” sh.a Zona Librazhd duke rikthyer
paditësin Fatmir Roçi në punën e mëparshme. Detyrimin e të paditurës Albtelekom sh.a Zona
Librazhd t’i paguajë paditësit pagën e plotë të vendit të punës që nga momenti i largimit e
deri në zbatimin e këtij vendimi. Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimet e tjera.......”
4.1. Arsyetimi i gjykatës: “......Urdhri nr.14, datë 05.06.2006 i Drejtorit të Zonës
“Albtelekom” sh.a është marrë në kundërshtim me statusin e shoqërisë, kontratën kolektive
të punës dhe Kodin e Punës pasi nuk ka qenë në kompetencë të Drejtorit të Zonës sh.a
Librazhd ndërprerja e marrëdhënieve të punës por e Drejtorit të Përgjithshëm. Në nenin 13
pika 9 e statutit të shoqërisë përcaktohet se është Drejtoria si organ drejtues ajo që emëron e
shkarkon në përputhje me ligjet që rregullojnë marrëdhëniet e punës të gjithë punonjësit e
shoqërisë........”
5. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.14, datë 12.02.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.32, datë 29.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Librazhd”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri, “Albtelekom”
sh.a. Zona Librazhd, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
7.1. Neni 9: “Gjykata fton palët për të dhënë shpjegime mbi faktet që ajo i vlerëson të
nevojshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes”.
78
7.2. Neni 10: “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur
gjatë procesit gjyqësor”.
7.3. Neni 11: “Provat janë të dhënat që merren në formën e parashikuar nga ky Kod
dhe që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në
proces”.
7.4. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
7.5. Neni 16: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
7.6. Neni 310/II:“Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat
e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra
nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat
ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
8. Dispozitat e ligjit 7638, datë 19.11.1992, “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare” në të
cilat është parashikuar:
8.1. Neni 101§1/3/4“1. Drejtoria ka kompetenca të plota për të vepruar në çdo
rrethanë në emër të shoqërisë. Ajo i ushtron këto kompetenca brenda objektit të
shoqërisë, por kufizohet nga ato kompetenca që ligji ua jep shprehimisht këshillit
mbikëqyrës dhe asambleve të aksionerëve. 3. Klauzolat e statutit që kufizojnë
kompetencat e drejtorisë duhet të respektohen nga të tretët. 4. Drejtoria shqyrton
dhe merr vendime sipas kushteve të caktuara në statut.”
8.2. Neni 102§4 “Dispozitat e statutit që kufizojnë kompetencat e përfaqësimit të
shoqërisë, duhet të respektohen nga të tretët.”
9. Vendimi nr.14, datë 12.02.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës, me të cilin është lënë
në fuqi vendimi nr.32, datë 29.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet prishur.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve të
administruara gjatë gjykimeve e që ndodhen në dosjen gjyqësore, si dhe të vendimeve të
gjykatave, arrin në përfundimin se nga gjykatat nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural.
11. Pala paditëse ka pretenduar se pala e paditur ka zgjidhur kontratën e punës pa
shkak të arsyeshëm dhe pa respektuar afatet e njoftimit. Po sipas pretendimeve të kësaj pale
akti i nxjerrë nga Drejtori i Zonës “Albtelekom” sh.a. Librazhd, është në kapërcim të
kompetencave të tij pasi largimi nga puna i paditësit është atribut vetëm i Drejtorit të
Përgjithshëm të “Albtelekom” sh.a. dhe nuk rezulton që ai ta ketë deleguar këtë të drejtë. Pala
e paditur, në mënyrë alternative, ka bërë prapësimin se zgjidhja e kontratës së punës është
bërë për shkaqe të arsyeshme, në zbatim të ligjit. Pala e paditur gjithashtu pretendoi se
paditësi ka kryer shkelje të shumta duke thyer në mënyrë të përsëritur disiplinën në punë,
shkelje të cilat janë dokumentuar prej saj me aktet e depozituara gjatë gjykimit.
12. Ky Kolegj konstaton se vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i gjykatës së rrethit
gjyqësor ka kontradikta përsa i përket interpretimit të dispozitave të ligjit procedural. Nga
njëra anë gjykatat kanë konstatuar kryesisht pavlefshmërinë absolute të aktit të nxjerrë nga
Drejtori i Zyrës Rajonale të “Albtelekom” i cili ka nxjerrë një akt në kapërcim të
kompetencave të tij, duke marrë një vendim i cili është kompetencë ekskluzive e Drejtorisë e
që nuk rezulton që t’i jetë deleguar drejtorit rajonal dhe nga ana tjetër nuk kanë thirrur në
79
cilësinë e të paditurit Shoqërinë “Albtelekom” sh.a. por Zyrën Rajonale të saj e cila bazuar në
arsyetimin e vetë gjykatës nuk mund ta përfaqësojë atë në raport me të tretët, pa ju deleguar
kjo e drejtë nga Drejtoria.
13. Për më tepër, gjykatat e të dyja shkallëve nuk janë shprehur nëse vendimi për
kthimin në punë të paditësit bie ndesh me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë nr.31, datë 14.04.2003, ku parashikohet shprehimisht se: “ E drejta e
rikthimit ne pune nuk gëzon mbrojtje gjyqësore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e
drejtë që gëzon mbrojtje. Pala që dëmtohet nga një pushim i pa drejtë nga puna gëzon të drejtën
e dëmshpërblimit në rrugë gjyqësore”.
14. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Durrës duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po kësaj gjykate, me
tjetër trup gjykues.
15. Në rigjykim, gjykata duhet të hetojë dhe sqarojë në mënyrë të plotë situatën
procedurale të palëve. Gjykata duhet të përcaktojë qartë se cilat kanë qenë kompetencat dhe
detyrat e Drejtorit të Zyrës Rajonale në raport me përfaqësimin e shoqërisë dhe të punësuarit
e saj si dhe pozitën juridike të degës (vendit të ushtrimit të aktivitetit-Zyrës Rajonale të
Albtelekom në rastin tonë) në raport me shoqërinë. Gjykata gjithashtu duhet të përcaktojë
qartësisht të drejtat dhe detyrimet që palët kanë pasur në raport me njëra tjetrën si dhe pasi të
caktojë në mënyrë të plotë dhe përfundimtare ligjshmërinë e veprimeve të secilës të rregullojë
pasojat duke mbajtur parasysh specifikat e marrëdhënies së punësimit si dhe përfundimet e
Vendimit Unifikues të përmendur më sipër.
16. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje
me ligjin, të paraqesin aktet shkresore që vërtetojnë legjitimimin e tyre e të provojnë faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” (Kodi i Procedurës Civile, neni 3).
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojë gjykatën, që në përputhje me kërkesat e ligjit të mund të
arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.14, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.11.2012
80
Nr.00-2012-2733 i Vendimit (493)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SALI PËLLUMBI, në mungesë

I PADITUR: ALBTELEKOM SH.A. RAJONI TIRANA 1,
përfaqësuar nga juristet Valbona Greva e Rina
Disho
OBJEKTI:
Detyrim dëmshpërblim page për zgjidhjen e menjëhershme
e të pajustifikuar të kontratës së punës,
mosrespektim të procedurës dhe shpërblim për vjetërsi në punë
Baza Ligjore: Neni 144, 145, 146/2, 155/3 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1939 datë 20.03.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Sali Pëllumbi.
Detyrimin e palës së paditur Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1, që t’i paguajë
paditësit Sali Pëllumbi dëmshpërblim baraz me pagën e tetë muajve për
zgjidhjen e menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1 që ti paguajë
paditësit Sali Pëllumbi pagën edhe të tre muajve për shkak të mosrespektimit
të afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1 që ti paguajë
paditësit Sali Pëllumbi pagën e 11 pesëmbëdhjetëditëshave si shpërblim për
vjetërsi në punë.......”

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri, Albtelekom sh.a

Rajoni 1, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, duke parashtruar:
- Marrëdhënia e punës me palën paditëse është zgjidhur në mënyrë të drejtë dhe për
shkaqe të justifikuara.
81
- Masa e marrë në ngarkim të palës paditëse është bërë në bazë të kontratës kolektive të
punës, por gjithashtu nuk përjashtohet edhe ato raste të cilat çmohen nga vetë
punëdhënësi mbi bazën e verifikimeve të kryera nga dokumentacioni përkatës.
- Paditësi, duke qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur, ka marrë edhe pension të
parakohshëm ushtarak që nga 01.01.1999 deri në 30.06.2006, por kjo nuk është
deklaruar pranë nesh, kështu për një periudhë të gjatë janë derdhur kontributet pranë
sigurimeve shoqërore në mënyrë jo të ligjshme. Gjithashtu, një fakt i tillë është
pranuar edhe nga ana paditëse në seancë gjyqësore. Kjo është në kundërshtim me
ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve
të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesit e palës së paditur
Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1, juristet Valbona Greva e Rina Disho, të cilat kërkuan
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; si dhe pasi diskutoi
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se paditësi Sali Pëllumbi ka
filluar punë pranë palës së paditur me dt 23.06.1995 me detyrën e dispeçerit e më vonë me
detyra si azhornues, teknik rrjeti, etj. Nga përmbajtja e librezës së punës rezulton se ai ka
shërbyer si ushtar në Regjimentin e ndërlidhjes nga viti 1968 deri në vitin 1969. Pasi ka kryer
edhe shkollën e Bashkuar Ushtarake në Tiranë ka shërbyer si oficer i ndërlidhjes në poste
komanduese në reparte të ndryshme ushtarake me profil ndërlidhjen po në Tiranë. Me datë
22.06.1994 paditësi del në rezervë me urdhër të Ministrit të Mbrojtjes.
2. Me shkresën nr.2377 prot datë 2377 të Drejtores paditësi është njoftuar për
mbledhjen e datës 04.08.2006 ku do të diskutohej për zgjidhjen e kontratës së punës. Si shkak
për zgjidhjen e kontratës së punës pala e paditur ka parashtruar faktin që paditësi që nga
01.06.1999 deri më 30.06.2006 ka përfituar pa të drejtë pension të parakohshëm, i cili duhej
të ndërpritej nëse përfituesi rititullohej apo punësohej.
3. Me vendimin nr 2417 prot., datë 07.08.2006 pala e paditur ka zgjidhur kontratën e
punës me paditësin. Sipas këtij vendimi marrëdhëniet financiare do të zgjidheshin me datë
14.08.2006. Në zgjidhjen e kontratës së punës pala e paditur i është referuar nenit 22 pika i) e
kontratës kolektive dhe shkeljes së Ligjit 8087 datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura”
4. Duke konsideruar se marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme pa shkaqe të arsyeshme dhe të justifikuara, paditësi ka paraqitur para gjykatës
padinë objekt gjykimi
vendosur: “Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Sali Pëllumbi. Detyrimin e palës së
paditur Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1 që t’i paguajë paditësit Sali Pëllumbi dëmshpërblim
baraz me pagën e tetë muajve për zgjidhjen e menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të
kontratës së punës. Detyrimin e palës së paditur Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1 që t’i
paguajë paditësit Sali Pëllumbi pagën edhe të tre muajve për shkak të mosrespektimit të
afatit të njoftimit. Detyrimin e palës së paditur Albtelekom sh.a. Rajoni Tirana 1 që t’i
paguajë paditësit Sali Pëllumbi pagën e 11 pesëmbëdhjetëditëshave si shpërblim për vjetërsi
në punë.......”
5.1. Arsyetimi i gjykatës: “......Pra në kuptim të këtij ligji paditësit duhej që pas
datës 19.09.1999, kur ligji ka hyrë në fuqi ti ndërpritej pensioni I parakohshëm për vjetërsi
82
shërbimi por jo kontrata e punës. Nga ana tjetër pala e paditur nuk paraqiti prova se paditësi
pas lidhjes së kontratës së punës me të’ të ketë tërhequr pensionin për vjetërsi shërbimi.
Gjithashtu si në kontratën kolektive (pika i) ashtu edhe në atë individuale të lidhur midis
palëve ndërgjyqëse nuk përmendet si shkak i zgjidhjes së kontratës përfitimi nga pensionet e
posaçme. Fakti që paditësi në momentin e lidhjes së marrëdhënies së punës ka qenë në
moshën 45 vjeç dhe kur është larguar nga puna nga pala e paditur pa mbushur moshën 56
vjeç, tregon se paditësi si kur është marrë në punë ashtu edhe kur është larguar nga puna ka
qenë i aftë për punë, nuk ka qenë në moshën e pensionit të pleqërisë dhe nuk ka qenë me faj
në lidhjen e kontratës dhe as në vazhdimin e saj. Nëqoftëse ka përfituar pa të drejtë pensionin
e përkohshëm i takon Institutit të Sigurimeve Shoqërore që të kërkojë kthimin e shumave të
marra në shkelje të ligjeve nr.8087 e atij nr.8521 datë 19.08.1999. Në këto rrethana gjykata
duke patur parasysh urdhërimet e Kodit të Punës dhe rrethanat e çështjes në gjykim vlerëson
se marrëdhënia e punës nga pala e paditur është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme pa
shkaqe të justifikuara dhe të arsyeshme........”
6. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.184, datë 26.03.2008, ka
vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit nr.1939, datë 20.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit kanë ushtruar rekurs i padituri, Albtelekom
sh.a Rajoni 1, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Punës në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 143/1)4): “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të
respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të
parë të punës, prej 2 muajsh për dy deri në pesë vjet
pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar
afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e
kontratës me efekt të menjëhershëm”.
8.2. Neni 144) 1, 3, 5, 5/: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të
njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para
takimit dhe të bisedojë me të. 3) Zgjidhja njoftohet me
shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit. 4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e
zgjidhjes së menjëhershme të kontratës. 5)
Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar
në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit një
dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e
kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e
vlefshme. 5/1) i takon punëdhënësit të vërtetojë që
procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar”.
8.3. Neni 145: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe
marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre
vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për
vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm,
për shkaqe të arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi
83
është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit
pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston
në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga
është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi
mesataren e pagës të vitit paraardhës dhe indeksohet.
3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet
në rastin e zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të
arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm
pa shkaqe të arsyeshme”.
8.4. Neni 149/2 i K.Punës: “Kur, mbas përfundimit të afatit të caktuar, kontrata
zgjatet në heshtje tej këtij afati, ajo konsiderohet si
kontratë me afat të pacaktuar”.
8.5. Neni 151/1 i K.Punës: “Kur ndërmjet palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të
njëpasnjëshme me afat të caktuar, për jo më pak se tre
vjet, mospërsëritja e kontratës së fundit nga
punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e kontratës me afat
të pacaktuar”.
8.6 Neni 153/3 i K.Punës: “Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
8.7. Neni 155/3 i K.Punës: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke
vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e
punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim
jo më shumë se paga e një viti pune”.
9. Vendimi nr.1939, datë 20.03.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në
fuqi me vendimin nr.184, datë 26.03.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është i bazuar në ligj
dhe për këtë shkak duhen lënë në fuqi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga gjykatat e faktit në lidhje me kërkimet e paditësit që kanë të bëjnë me
dëmshpërblimin për zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar.
11. Ky Kolegj vlerëson gjithashtu të drejtë edhe arsyetimin dhe përfundimin tjetër të
gjykatës së rrethit gjyqësor dhe asaj të apelit se ndodhemi para një zgjidhje të menjëhershme
e të pajustifikuar të kontratës së punës.
12. Nisur nga rrethanat dhe faktet/provat e parashtruara nga palët e të administruara
gjatë gjykimit, Kolegji Civil i Gjykatës Lartë, pa i hyrë analizës së tyre, në zbatim të ligjit e
vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur prej gjykatave se midis palëve ka qenë e lidhur një
kontratë pune me afat të pacaktuar. Në këto kushte pala e paditur mund të zgjidhte kontratën
e punës në mënyrë të menjëhershme vetëm për ndonjë shkak të arsyeshëm apo të justifikuar,
në të kundërt ajo ka qenë e detyruar të respektonte kërkesat e nenit 143 dhe 144 të Kodit të
Punës.
84
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaku i pretenduar prej të paditurit,
mosdeklarimi prej paditësit i faktit që ai përfitonte pension të parakohshëm si ish-ushtarak ka
bërë që pala e paditur të derdhte detyrime pranë sigurimeve shoqërore për këtë person në
mënyrë të paligjshme, nuk arrijnë të përmbushin kriteret e vendosura në pikën 3 të nenit 153
të Kodit të Punës. Për më tepër, rezulton se ky pretendim i ngritur në rekurs nga pala e
paditur ka marrë përgjigje të plotë dhe të arsyetuar nga gjykatat e të dyja shkallëve të cilat me
të drejtë janë shprehur se “...përfitimi me ose pa të drejtë i pensionit të përkohshëm nuk
shërben si shkak për ndërprerjen e marrëdhënies së punës midis paditësit dhe të paditurit por
mund të jetë objekt i një gjykimi tjetër në të cilin Instituti i Sigurimeve Shoqërore mund të
kërkojë kthimin e shumave të marra në shkelje të ligjeve nr 8087 e nr 8521 ....”.
14. Ky Kolegj rikonfirmon edhe një herë si të drejtë dhe të bazuar në ligj konstatimin
e gjykatave së të dyja shkallëve se në rastin në gjykim marrëdhënia juridike e punës detyron
palët që të respektojnë dhe zgjidhin mosmarrëveshjet që lindin duke u bazuar në dispozitat e
Kodit të Punës dhe jo duke ju referuar një ligji tjetër të veçantë.
15. Në këto rrethana detyrimi i palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin për
zgjidhjen e menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës është i ligjshëm dhe i drejtë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
85
Nr.00-2012-2743 i Vendimit (494)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: STELA PAPADHIMA, përfaqësuar nga

av. Julian Mërtiri
I PADITUR: MINISTRIA E BUJQËSISË USHQIMIT DHE
MBROJTJES SË KONSUMATORIT
(PROJEKTI I MENAXHIMIT TË BURIMEVE
URORE), në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë
pagën e një viti pune, në shumën prej 96.000 USD
sipas urdhrit nr.1004 prot, datë 14.06.2006.
Anullim i Urdhrit nr.341 prot, datë 14.06.2006.
Baza Ligjore: Neni 32, 324 i K.Pr.Civile.
Nenet 146, 155 i K.Punës.

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë. - Detyrimin e të paditurit Ministria e Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të
paditëses Stela Papadhima, në tërësi pagën e 10 (dhjetë) muajve pune prej 600
USD, në muaj të përbërë: - Detyrimin e të paditurit Ministria e Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të
paditëses Stela Papadhima pagën e tre muajve punë prej 600 USD, si
dëmshpërblim për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, në mënyrë të
njëanshme e pa shkaqe të justifikuara (në aplikim të nenit 155 të K.Punës). -
Detyrimin e të paditurit Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së
Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të paditëses Stela Papadhima pagën e
tre muajve punë prej 600 USD si rezultat i mosrespektimit të afatit të njoftimit
në aplikim të nenit 143 të K.Punës. - Detyrimin e të paditurit Ministria e
Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë në
favor të paditëses Stela Papadhima pagën e dy muajve punë prej 600 USD si
rezultat i mosrespektimit të procedurës në aplikim të nenit 144 të K.Punës. -
86
Detyrimin e të paditurit Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së
Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të paditëses Stela Papadhima pagën e
dy muajve punë prej 600 USD si shpërblim për vjetërsinë në punë në aplikim
të nenit 145 të K.Punës.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit te Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila
kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit te çështjes, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Në vështrim të nenit 112 të K.Civil dhe nenit 146/2 të K.Punës kemi kalim të afateve
të parashkrimit të padisë.
- Gjykata gabon kur arsyeton për zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme pa
shkaqe të justifikuara (neni 153 K. Punës) afati i parashkrimit është 3 vjet duke ju
referuar nenit 203 të K.Punës, i cili është i zbatueshëm për dëmin jashtë kontraktor.
- Pakësimi i padisë është në kundërshtim me nenin 185 të K.Pr.Civile.
- Të dyja gjykatat nuk e kanë marrë parasysh kontratën e punës së lidhur ndërmjet
palëve ku theksohet se njoftimi i ndërprerjes së marrëdhënieve kontraktore do të bëhet
1 muaj përpara duke i dhënë rëndësi më shumë të përgjithshmes se sa të veçantës
(kontratës). Pala paditëse është njoftuar me gojë për ndërprerjen e marrëdhënieve
kontraktore që në janar.
- Të dyja gjykatat nuk kanë marrë parasysh faktin e ristrukturimit të projektit që në
strukturën e vitit 2006 dhe të vitit 2007 nuk figuron asnjë punonjës tjetër që të ketë
zëvendësuar palën paditëse.
- Të dyja gjykatat nuk e kanë marrë parasysh faktin që projekti nuk ka mundësi
financiare për të paguar në rast ristrukturimi me pagesë të plotë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës paditës,
av.Julian Mërtiri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se paditësi Stela Papadhima, ka
qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur, që nga data 20.11.2001 në detyrën “teknike
ndërtimi”, fillimisht me kontratë një mujore e më pas me kontrata me afat më të gjatë. Këtë
detyrë paditësja e ka kryer deri me lidhjen e kontratës së fundit, e cila përfundonte më datë
31.12.2005, kundrejt pagës 600 USD me kursin e këmbimit 135 lekë, për 1 (një) USD (Neni
3 i Kontratës).
2. Më pas marrëdhëniet e punës kane vazhduar pa përcaktuar me saktësi kohëzgjatjen,
duke bërë në këtë mënyrë që, kontrata të trajtohet si kontratë pa afat të caktuar në vështrim të
nenit 140 të K.Punës, deri më datën 01.02.2006.
3. Me shkresën nr.1009 prot., datë 06.02.2006, pala e paditur informon palën paditëse
se, ndërpret marrëdhëniet financiare me datën 01.02.2006 për shkak të suprimimit të vendit të
saj të punës.
87
4. Paditësja duke pretenduar se pala e paditur ka ndërprerë marrëdhëniet e punës në
mënyrë të njëanshme, ka investuar gjykatën me padinë objekt shqyrtimi, e cila ka pasur si
bazë ligjore përveç nenit 155 edhe nenin 146 të K.Punës.
5. Me vendimin e ndërmjetëm të datës 16.03.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka vendosur “pranimin e kërkesës së paditëses për pakësim të objektit të padisë, në
lidhje me heqjen e nenit 146 të K. Punës”.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3242, datë 02.05.2007, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurit Ministria e Bujqësisë,
Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të paditëses Stela
Papadhima, në tërësi pagën e 10 (dhjetë) muajve punë prej 600 USD, në muaj të përbërë:
Detyrimin e të paditurit Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit
Tiranë, të paguajë në favor të paditëses Stela Papadhima pagën e tre muajve punë prej 600
USD, si dëmshpërblim për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, në mënyrë të njëanshme e
pa shkaqe të justifikuara (në aplikim të nenit 155 të K.Punës). Detyrimin e të paditurit
Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të
paditëses Stela Papadhima pagën e tre muajve punë prej 600 USD si rezultat i
mosrespektimit të afatit të njoftimit në aplikim të nenit 143 të K.Punës. Detyrimin e të
paditurit Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë
në favor të paditëses Stela Papadhima pagën e dy muajve punë prej 600 USD si rezultat i
mosrespektimit të procedurës në aplikim të nenit 144 të K.Punës. Detyrimin e të paditurit
Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit Tiranë, të paguajë në favor të
paditëses Stela Papadhima pagën e dy muajve punë prej 600 USD si shpërblim për vjetërsinë
në punë në aplikim të nenit 145 të K.Punës”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “I padituri nuk ka respektuar asnjë nga procedurat e afatit
të njoftimit dhe zgjidhjes së kontratës së punës parashikuar në nenet 143 dhe 144 të K.Punës.
I padituri pretendon se shkak i zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të njëanshme ka
lindur si pasojë e ristrukturimit të vendit të punës së paditëses. Në kuptim të nenit 153 të
K.Punës, shkaqet ekonomike nuk janë shkaqe justifikuese të një zgjidhje të menjëhershme.
Pavarësisht nga ekzistenca e shkaqeve të ristrukturimit pala e paditur ishte e detyruar të
respektonte afatet e njoftimit, e cila prezumon respektimin e afatit tre mujor të njoftimit, duke
kryer njëkohësisht dhe pagesën, në bazë të pagës së përcaktuar në kontratën ndërmjet palëve.
Vendimi i palës së paditur nr.315, datë 12.06.2006, për të dëmshpërblyer paditësen në masën
e 6 (gjashtë) muajve pagë, nuk i përgjigjet dëmit real të shkaktuar palës paditëse. Në
vështrim të nenit 155 të K.Punës, gjykata çmon të vlerësojë të drejtë kërkimin për
dëmshpërblim nga paditësja, duke përcaktuar si masë dëmshpërblimi pagën e 3-muajve duke
përfituar në të njëjtën kohë dhe të drejtat e akorduara nga neni 145 të K.Punës për vjetërsinë
në punë. (Paditësja ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur nga nëntori 2001
deri në datën 01.02.2006. Lidhur me pretendimin e parashkrimit të padisë gjykata e çmon
këtë pretendim të pabazuar në ligj. Kërkesa për dëmshpërblim mbështetet në nenin 155 të
K.Punës. Në këtë kuadër, afati i parashkrimit në vështrim të nenit 203 të këtij Kodi rezulton të
jetë 3 vjet nga dita e lindjes së të drejtës (dita e ndërprerjes së marrëdhënies së punës).
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1237, datë 24.06.2008, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.3242, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “…Lidhur me pretendimin e palës së paditur në ankim se
padia është ngritur jashtë afatit të parashkrimit të padisë parashikuar nga neni 146/1 të
K.Punës është i pabazuar dhe me të drejtë nuk është marrë parasysh nga gjykatat. Afati i
parashkrimit prej 180 ditësh i parashikuar në këtë dispozitë është i aplikueshëm vetëm në
rastet e zgjidhjes së kontratës së punës për shkaqe abuzive. Paditësja nuk ka vendosur si bazë
ligjore të padisë këtë dispozitë ligjore dhe për më tepër nuk ka pretenduar si shkak të
zgjidhjes së kontratës motive abuzive të palës së paditur, që lidhen me personalitetin e saj.
88
Zgjidhja e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme (neni 146) është e ndryshme nga
zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara (neni 153)
për të cilat afati i parashkrimit të padisë është 3 vjet nga dita e ndërprerjes së marrëdhënies
së punës (neni 203). Paditësja, ndryshe nga sa pretendohet nga pala e paditur, ka ndryshuar
shkakun ligjor nga neni 146 në 155 të K.Punës në respektim të nenit 185 të K.Pr.Civile......
8. Kundër vendimit te Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur e
cila kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit te çështjes.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Punës në të cilat është parashikuar:
9.1. Neni 143/1)4): “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të
respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit
të parë të punës, prej 2 muajsh për dy deri në pesë vjet
pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si
zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.
9.2. Neni 144) 1,3,5, 5/: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të
njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para
takimit dhe të bisedojë me të. 3) Zgjidhja njoftohet me
shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit. 4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e
zgjidhjes së menjëhershme të kontratës. 5)
Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar
në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit një
dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e
kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e
vlefshme. 5/1) I takon punëdhënësit të vërtetojë që
procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar”.
9.3. Neni 145: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe
marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet.
Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për
vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm,
për shkaqe të arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi
është të paktën sa paga e një 15 ditshi, mbi çdo vit pune
të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në
përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e
ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e
pagës të vitit paraardhës dhe indeksohet. 3) Shpërblimit
për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e
zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të
zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme”.
9.4. Neni 149/2: “Kur, mbas përfundimit të afatit të caktuar, kontrata
zgjatet në heshtje tej këtij afati, ajo konsiderohet si
kontratë me afat të pacaktuar”.
89
9.5. Neni 151/1: “Kur ndërmjet palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të
njëpasnjëshme me afat të caktuar, për jo më pak se tre
vjet, mospërsëritja e kontratës së fundit nga
punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e kontratës me afat
të pacaktuar”.
9.6 Neni 153/3: “Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
9.7. Neni 155/3: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar
të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke
vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e
punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim
jo më shumë se paga e një viti pune”.
9.8. Neni 203/1,2: “Afati i parashkrimit për të drejtat e punëmarrësit
kundrejt punëdhënësit, dhe të punëdhënësit kundrejt
punëmarrësit është 3 vjet. Ky afat fillon nga data e
lindjes të së drejtës”.
9. Vendimi nr.3242, datë 02.05.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në
fuqi me vendimin nr.1237, datë 24.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është i drejtë, i
bazuar në ligj dhe për këtë shkak duhen lënë në fuqi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga gjykatat e faktit në lidhje me kërkimet e paditësit që kanë të bëjnë me
dëmshpërblimin për zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar.
11. Ky Kolegj vlerëson gjithashtu të drejtë edhe arsyetimin dhe përfundimin tjetër të
gjykatës së rrethit gjyqësor dhe asaj të apelit se ndodhemi para një zgjidhje të menjëhershme
e të pajustifikuar të kontratës së punës.
12. Nisur nga rrethanat dhe provat e parashtruara nga palët e të administruara gjatë
gjykimit, Kolegji Civil i Gjykatës Lartë, pa i hyrë analizës së tyre, në zbatim të ligjit e
vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur prej gjykatave se midis palëve ka qenë e lidhur një
kontratë pune me afat të caktuar e cila pas përfundimit të saj dhe rinovimit në heshtje prej të
dyja palëve është kthyer në një kontratë pa afat të caktuar.
13. Në këto rrethana pala e paditur mund të zgjidhte kontratën e punës në mënyrë të
menjëhershme vetëm për ndonjë shkak të arsyeshëm apo të justifikuar, në të kundërt ajo ka
qenë e detyruar të respektonte kërkesat e nenit 143 dhe 144 të Kodit të Punës.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaku i pretenduar prej të paditurit,
ristrukturimi i stafit të projektit, nuk mund të konsiderohet shkak i justifikuar për ndërprerjen
e menjëhershme të marrëdhënies së punës pasi nuk arrin të përmbushë kriteret e vendosura në
pikën 3 të nenit 153 të Kodit të Punës. Pavarësisht ekzistencës së shkaqeve të ligjshme të
ristrukturimit pala e paditur ishte e detyruar te respektonte afatet dhe procedurat e njoftimit
për ndërprerjen e marrëdhënies së punës me paditësen, gjë që u provua se nuk është bërë prej
palës së paditur.
15. Ky Kolegj vlerëson se edhe pretendimi tjetër i palës së paditur lidhur me
parashkrimin e padisë është konsideruar me të drejtë prej gjykatave së të dyja shkallëve si i
pabazuar në ligj. Siç rezulton edhe nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësja
90
nuk ka vendosur si bazë ligjore të padisë këtë dispozitë ligjore dhe për më tepër nuk ka
pretenduar si shkak të zgjidhjes së kontratës motive abuzive të palës së paditur, që lidhen me
personalitetin e saj. Është një qëndrim tashmë i konsoliduar i këtij kolegji se zgjidhja e
kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme, e parashikuar nga neni 146, është e ndryshme nga
zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara
(parashikuar nga neni 153) për të cilën afati i parashkrimit te padisë është 3 vjet nga dita e
ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
16. Në këto rrethana vendimet e sipërcituara të gjykatave që kanë njohur detyrimin e
palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësen për zgjidhjen e menjëhershme e të pa
justifikuar të kontratës së punës janë të ligjshëm dhe të drejtë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
91
Nr.00-2012-2732 i Vendimit (495)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: KËSHILLI I QARKUT TIRANË, në mungesë

I PADITUR: LEONARD TAKO, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit nr.55, datë 20.02.2008
i Komisionit të Shërbimit Civil
“Statusi i nëpunësit Civil”.
Neni 324 i K.Pr.Civile.
Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.55, datë 20.02.2008, ka vendosur:

Pranimin e ankesës të z. Leonard Tako. Shfuqizimin e vendimit nr.2, datë
31.12.2007 të Sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të Qarkut Tiranë si akt i
nxjerrë në kapërcim të kompetencave të tij ligjore. Kthimin e ankuesit në
vendin e mëparshëm të punës si specialist i nivelit të lartë për liçensat dhe
shërbimet rrugore pranë Këshillit të Qarkut Tiranë. Detyrimin e institucionit
për të bërë pagesën që nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare
deri në momentin e zbatimit të këtij vendimi.

Rrëzimin e padisë së Këshillit të Qarkut Tiranë duke lënë në fuqi vendimin
nr.55, datë 20.02.2008 të Komisionit të Shërbimit Civil.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse Këshilli i

Qarkut që kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të Komisionit të
Shërbimit Civil, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e apelit nuk ka respektuar ligjin dhe e ka zbatuar keq atë.
- Vendimi i Sekretarit të Përgjithshëm për largimin e të paditurit nga detyra e
specialistit për Liçensat e të gjitha llojeve dhe Rrugëve Rurale të Qarkut Tiranë është
marrë brenda kompetencave të tij ligjore dhe të procedurës e veprimtarisë së tij në
momentin e ristrukturimit miratuar nga titullari i institucionit.
92
- Vendimi ndaj të paditurit është marrë në përputhje me ligjin për statusin e nëpunësit
civil (nenet 10, 17, 21, 23); VKM nr.360, datë 14.07.2000; vendimin e Këshillit të
Qarkut për ristrukturimin e këtij institucioni.
- Vendimet e Sekretarit të Përgjithshëm janë mbështetur në VKM nr.325, datë
21.05.2003 “Për pozicionin, detyrat dhe përgjegjësitë e Sekretarit të Përgjithshëm në
Ministri”
- “Ristrukturimi”, “Ndryshimi i kërkesave për vendin e punës” apo dhe “Transferimi i
detyrueshëm” janë koncepte dhe të drejta të pranuara nga legjislacioni civil, që i
shërbejnë mirëfunksionimit administrativ.
- Rekrutimi i të paditurit nga paraardhësit ka qenë i palogjikuar, përderisa profesioni i
tij nuk ka qenë aspak i përshtatshëm me vendin e punës për të cilin ai është emëruar.
Ai ka profesionin “Metalurg” dhe nuk mund të ishte në pozicionin “Specialist për
rrugët rurale”. Në këto rrethana të paditurit i është caktuar vend pune në një
ndërmarrje në varësi të Këshillit të Qarkut Tiranë, Përgjegjës i Sektorit të Degës
Teknike në Ndërmarrjen e Rrugëve Rurale të Qarkut Tiranë.
- Vendimi i K.SH.C. është i pabazuar në prova dhe fakte. Në marrjen e tij nuk është
respektuar procedimi normal me dëgjimin e palëve, marrjen e debatimin e provave,
verifikimin e tyre.
- Gjithashtu edhe gjykata e apelit nuk ka shqyrtuar çështjen në thellësi dhe ka
paragjykuar këtë çështje.
- Konkluzioni i arritur nga K.SH.C-ja dhe gjykata se Sekretari i Përgjithshëm nuk
gëzon vetë statusin e nëpunësit civil është i pabazuar dhe hipotetik.
- Emërimi i Sekretarit të Përgjithshëm është bërë në kushtet kur paraardhësi i tij dha
dorëheqjen dhe institucioni ndodhej në prag të ristrukturimit. Sipas ligjit, pasi ka
kaluar periudhën e provës, statusi i nëpunësit civil fitohet pasi kalohet një vit, por kjo
s’do të thotë që ai nuk do të kryejë detyrat që i ngarkohen nga ligji.
- Këto arsye i kemi paraqitur edhe para gjykatës së apelit, por kjo gjykatë nuk i mori
parasysh parashtrimet tona.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se paditësi Leonard Tako ka qenë
i punësuar pranë palës paditëse Këshilli i Qarkut Tiranë në funksionin e Specialistit për
Liçensat e të gjitha llojeve dhe Rrugëve Rurale të Qarkut Tiranë; ai gëzon statusin e nëpunësit
civil.
2. Me vendimin nr.2, datë 31.12.2007 të Sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të
Qarkut Tiranë, për motive të ristrukturimit të institucionit, është vendosur lirimi i të paditurit
nga detyra dhe, më pas me urdhrin e brendshëm nr.17, datë 04.01.2008 i padituri është
emëruar Përgjegjës i Sektorit të Degës Teknike në Ndërmarrjen e Rrugëve Rurale Rajonale të
Qarkut Tiranë.
3. Mbi ankimin e të paditurit Leonard Tako, Komisioni i Shërbimit Civil, me
vendimin nr.55, datë 20.02.2008 ka vendosur: “Pranimin e ankesës të z. Leonard Tako.
Shfuqizimin e vendimit nr.2, datë 31.12.2007 të Sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të
Qarkut Tiranë si akt i nxjerrë në kapërcim të kompetencave të tij ligjore. Kthimin e ankuesit
në vendin e mëparshëm të punës si specialist i nivelit të lartë për liçensat dhe shërbimet
rrugore pranë Këshillit të Qarkut Tiranë. Detyrimin e institucionit për të bërë pagesën që
93
nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri në momentin e zbatimit të këtij
vendimi”.
4. Këshilli i Qarkut Tiranë me pretendimin se vendimi për lirimin e paditësit nga
detyra e specialistit për Liçensat e të gjitha llojeve dhe Rrugëve Rurale të Qarkut Tiranë dhe
kalimin e tij në detyrën e Përgjegjësit të Sektorit të Degës Teknike në Ndërmarrjen e Rrugëve
Rurale të Qarkut Tiranë, është marrë konform ligjit për statusin e nëpunësit civil, akteve
nënligjore dalë në zbatim të tij dhe vendimit të Këshillit të Qarkut për miratimin e strukturës
organike të këtij institucioni, me padi ka kërkuar shfuqizimin e vendimit të Komisionit të
Shërbimit Civil.
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.87, datë 04.07.2008, ka vendosur:
“Rrëzimin e padisë së Këshillit të Qarkut Tiranë duke lënë në fuqi vendimin nr.55, datë
20.02.2008 të Komisionit të Shërbimit Civil.
5.1. Arsyetimi i gjykatës: “Për faktin se Sekretari i Përgjithshëm i paditësit, nuk ka
gëzuar cilësitë me të cilat ligji lidh kompetencat e tij, me të drejtë K.SH.C., ka konstatuar se
vendimi nr.2, dt. 31.12.2007 i tij, për lirimin nga Shërbimi Civil të të paditurit, është tej
kompetencave të tij ligjore”.......Në lidhje me pretendimet që kanë të bëjnë “...me nevojën e
ristrukturimit të institucionit apo me arsimin jo të përshtatshëm të të paditurit për të kryer
funksionin e mëparshëm, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në rrethanat si më sipër,
pretendime të tilla nuk janë shqyrtuar nga K.SH.C. dhe nuk mund të bëhen objekt shqyrtimi
as në këtë gjykim, i cili shqyrton vetëm bazueshmërinë në ligj të vendimit të K.SH.C. Paditësi
në çdo moment që e vlerëson të nevojshëm e në interes të institucionit, duke respektuar
procedurat ligjore, në përputhje me kompetencat e tij, mund të ndërmarrë nismat që çmon në
përmirësim të veprimtarisë të tij, përfshirë dhe ristrukturimin e këtij institucioni”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse Këshilli i
Qarkut që kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të Komisionit të
Shërbimit Civil
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, në të cilat
është parashikuar:
7.1 Neni 8/3-2: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me
periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi
prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej 2 muajsh për dy
deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet
pune. 4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar
afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt
të menjëhershëm”.
7.2. Neni 20/a, c: “1 Nëpunësit civilë kanë këto të drejta: a) Të kenë një punë të
garantuar në shërbimin civil, në përputhje me dispozitat e këtij
ligji. c) Të mbrohen nga shteti në kryerjen e detyrave të tyre. Kur
nëpunësit civil i mohohen apo i shkelen të drejtat e garantuara në
këtë ligj, ai mund të ankohet me shkrim në Komisionin e Shërbimit
Civil”.
7.3. Neni 21/1-dh: “1. Nëpunësit civilë largohen nga shërbimi civil: dh) në rastet e
parashikuara nga neni 23 i këtij ligji.
7.4. Neni 23/2: Në rastet e ristrukturimit të institucioneve të administratës publike,
nëpunësve civilë, vendet e të cilëve janë deklaruar të tepërt, do t'u
ofrohet një vend i të njëjtit nivel në një ministri apo institucion
tjetër të administratës publike qendrore apo vendore ose në
pamundësi, një vend i një niveli më të ulët. Nëpunësi civil vazhdon
94
të gëzojë të drejtat e vendit të tij të mëparshëm deri sa atij t'i
ofrohet një vend tjetër, por jo për më tepër se një vit. Në rastet kur
nëpunësi civil refuzon të pranojë vendin e ofruar, ai humbet të
drejtat që i takojnë si nëpunës civil”.
8. Dispozitat e VKM nr.325, datë 21.05.2003 “Për pozicionin detyrat dhe
përgjegjësitë e sekretarit të përgjithshëm në ministri”, në të cilat është parashikuar:
8.1. Pika 1: “Sekretari i Përgjithshëm në ministri është nëpunësi civil më i lartë
i saj”.
9. Vendimi nr.87, datë 04.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është pjesërisht i drejtë
dhe i bazuar në ligj procedural dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e prapësimeve të palëve, si dhe të
vendimit të gjykatës, e vlerëson të drejtë konkluzionin që ka arritur gjykata e apelit.
11. Rekursi i paraqitur nga Këshillli i Qarkut Tiranë nuk përmban shkaqe ligjore nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, por kanë të bëjnë me analizë
dhe vlerësim të provave të cilave iu është dhënë përgjigje nga gjykata e apelit gjatë hetimit
gjyqësor.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin e gjykatës së
apelit në lidhje me anulimin e aktit për largimin nga shërbimi civil të nxjerrë nga Sekretari i
Përgjithshëm si të nxjerrë në kapërcim të kompetencave të tij ligjore.
13. Ky Kolegj konstaton se gjykata e apelit me të drejtë ka pranuar arsyetimin e
Komisionit të Shërbimit Civil se në kushtet kur Sekretari i Përgjithshëm i Këshillit të Qarkut
Tiranë nuk e gëzon vetë Statusin e Nëpunësit Civil, pasi siç e pranoi edhe vetë gjatë
shqyrtimit të çështjes në atë Komision është caktuar në atë detyrë në shkelje të përcaktimeve
ligjore lidhur me pozicionin në fjalë, ai nuk gëzon të drejtat dhe nuk mund të përmbushë
detyrimet që i njeh ligji si “nëpunësi civil më i lartë” e për rrjedhojë nuk mund të largojë nga
shërbimi civil një person i cili në mënyrë ligjore e ka fituar këtë status.
14. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky Kolegj vlerëson se pavarësisht faktit se
vendimi i Sekretarit të Përgjithshëm për largimin nga shërbimi civil është miratuar edhe nga
Kryetari i Këshillit të Qarkut në asnjë rast ky miratim nuk mund të pretendohet se legjitimon
dhe i jep fuqi ligjore një vendimmarrje e cila në thelb është e paligjshme për shkak të
mungesës së cilësive të veçanta të cilat legjislatori i ka dhënë Sekretarit të Përgjithshëm,
cilësi që lidhen me qenien e tij detyrimisht dhe domosdoshmërisht nëpunës civil.
15. Pavarësisht arsyetimit të mësipërm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
siç rezulton nga aktet në dosjen gjyqësore Këshilli i Qarkut Tiranë i është drejtuar Gjykatës së
Apelit Tiranë jo me ankim por me padi civile duke përcaktuar pozitën e tij procedurale si
paditës dhe atë të personit i cili kishte ankimuar vendimin e tij në Komisionin e Shërbimit
Civil si person të paditur. Me Vendimin Unifikues Civil nr.3, datë 24.01.2007 Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë dalë me Vendimin Unifikues se : “në rast ankimimi të
vendimeve të Komisionit të Shërbimit Civil qoftë nga personi i interesuar në gjykatën e
shkallës së parë, apo nga institucioni i administratës publike, në gjykatën e apelit, palët do
të jenë po ato të fillimit të procesit të zgjidhjes së mosmarrëveshjes, punëdhënësi dhe
punëmarrësi”.
16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi i
gjykatës së apelit, ndonëse ka zgjidhur drejt thelbin e çështjes duke pranuar si të drejtë
arsyetimin e Komisionit të Shërbimit Civil, është i gabuar në lidhje me konsiderimin e aktit
procedural të ankimit si padi e për rrjedhojë duhet të ndryshohet.
95
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.87, datë 04.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë si më
poshtë:
Lënien në fuqi të vendimit nr.55, datë 20.02.2008 të Komisionit të Shërbimit Civil.
Tiranë, më 13.11.2012
96
Nr.00-2012-2712 i Vendimit (496)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: IDAJET GEGA

E PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR E
URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ,
vendim nr.17, datë 02.05.2012 të palës së paditur,
marrje e masës së sigurimit të padisë
duke urdhëruar pezullimin e ekzekutimit
të vendimit nr.17, datë 02.05.2012 deri në zgjidhjen përfundimtare
të çështjes, objekt konflikti gjyqësor.
Baza Ligjore: Nenet 32, 202, 328, 329 të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektoriatin e ndërtimit”.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1151, datë 06.06.2012, ka vendosur:

Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e kësaj çështje civile dhe
dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, në bazë të nenit 62 të Kodit të

Procedurës Civile, ka paraqitur ankim paditësi Idajet Gega , duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier është kompetente për gjykimin e kësaj çështje, pasi
Inspektorati i Ndërtimit i Urbanistikës Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
është i pa drejtë.

paditur, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, avokatin e shtetit Abaz Deda,
që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë; dhe si e bisedoi
97
VËREN
Vendimi nr.1131 (62-2012-4110), datë 06.06.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, për deklarimin e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate dhe dërgimin e çështjes në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente, është i mbështetur në ligj dhe
duhet të mbetet në fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, deri në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka pranuar të vërtetuara rrethanat e faktit se, pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar Tiranë, me vendimin nr.17, datë 02.05.2012 ka dënuar administrativisht palën
paditëse Idajet Gega, me gjobë në shumën 400.000 lekë për kryerje të një kundërvajtjeje
administrative në fushën e ndërtimit, lidhur me ndërtimin e një objekti në territorin e
komunës Mbrostar të Rrethit të Fierit.
Në rrethana të tilla, paditësi Idajet Gega ka ngritur padi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Fier me të cilën kërkon anullimin e aktit administrativ të sipërcituar të nxjerrë nga
ana e palës së paditur.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, në seancën përgatitore të datës 06.06.2012, pasi ka
marrë në shqyrtim kërkesën paraprake të palës së paditur, ka vendosur të deklarojë
moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e saj Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.
Kjo gjykatë arsyeton se çështja objekt gjykimi është një mosmarrëveshje e natyrës
administrative. Akti administrativ që kundërshtohet nga ana e paditësit, ashtu sikurse e ka
përcaktuar ligji i posaçëm nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”,
kompetencën lëndore e tokësore për nxjerrjen e tij, është nxjerrë nga pala e paditur
Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, me firmën e titullarit të saj. Sipas ligjit,
kjo palë e paditur është organ shtetëror qendror dhe ka selinë e saj në qytetin e Tiranës.
Prandaj, gjykata konkludon e disponon se, në zbatim të neneve 43, 61, 158 e 327 të
Kodit të Procedurës Civile kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, ku funksionon seksioni administrativ që mbulon zonën ku ka qendrën pala e
paditur që ka nxjerrë aktin administrativ që kontestohet gjyqësisht.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, ka paraqitur ankim të veçantë
në Gjykatën e Lartë, paditësi Idajet Gega. Ankuesi, në thelb, pretendon se pala e paditur ka
degën e saj në qytetin e Fierit, e cila ka kryer veprimet si dhe njoftimin e vendimit të dënimit
të tij administrativ. Prandaj, padia mund të ngrihet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet e ngritura në ankimin e veçantë
të palës paditëse mbi kompetencën tokësore nuk janë të mbështetura në ligj.
Kolegji Civil gjen të drejtë e të mbështetur në ligj disponimin e bërë nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për deklarimin e moskompetencës tokësore të saj për
shqyrtimin e çështjes dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykata
kompetente. Akti administrativ që kundërshtohet gjyqësisht nga paditësi Idajet Gega, është
vendim për dënimin administrativ të tij, me gjobë, i nxjerrë nga ana e kryeinspektorit të
Inspektoratit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, ku edhe ndodhet qendra e tij.
Në rrethana të tilla, duke çmuar të panevojshme të përsërisë arsyetimin e saj të
hollësishëm të parashtruar në çështje të tjera të mëparshme tashmë praktikë e konsoliduar e
këtij Kolegji përsa i përket ligjit të zbatueshëm në konfliktet administrative të kësaj natyre (si
psh vendimi nr.351, datë 05.07.2011, vendimi nr.183, datë 19.04.2011, etj.), Kolegji Civil
vjen në përfundimin se gjykata kompetente në pikëpamje tokësore për shqyrtimin e çështjes
objekt gjykimi është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
98
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 62 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1131 (62-2012-4110), datë 06.06.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 13.11.2012
99
Nr.00-2012-2813 i Vendimit (497)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
KËRKUES: ALBERT THANASAJ,

LULËZIM THANASAJ
OBJEKTI:
Sigurim padie, duke pezulluar punimet për prishje banese
për ndërtim pallati 10 katësh të Shoqërisë Ndërtuese “Anakonda”,
e përfaqësuar nga Sulejman Shehi me pronar trualli Afërdita Gocaj e Zeqene Saliu,
në zonën kadastrale nr.8604, në Lagjen “Qeriba Derri”,
me leje ndërtimi te KRRT-së së Bashkisë Vlorë nr.1/153, datë 24.02.2009
mbi sipërfaqen tokë truall me nr.2787 dhe nr.2788 pasurie me sipërfaqe 400 m2,
pronë e regjistruar me nr.188, datë 01.04.1994 çështje në gjykim
për detyrimin e Z.R.P.P-së për regjistrim.
Baza Ligjore: Neni 201/a, 204, 206/b te K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.873, datë 21.08.2009 ka vendosur:

Pranimin e kërkesës të kërkuesave Albert Thanasi dhe Lulëzim Thanasi.
Të sigurojë objektin e padisë duke pezulluar punimet për prishje banesës për
ndërtim pallati 10 katësh të Shoqërisë Ndërtuese “Anakonda” e përfaqësuar
nga Sulejman Shehu, me pronar trualli Afërdita Gecaj dhe Zeqine Saliu, në
zonën kadastrale nr.8604 në Lagjen “Qerriba Derr”i me leje ndërtimi të K.R.T
të Bashkisë Vlorë nr.1/153 datë 24.02.2009 mbi sipërfaqe toke truall me
nr.27/87 dhe 2788 pasurie me sip 400 m2 pronë e kërkuesave, e regjistruar me
nr.188, datë 01.04.1994, çështje në gjykim për detyrimin në Z.R.P.P Vlorë për
regjistrim.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.287, datë 11.11.2009 ka vendosur:

Vlorë në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkesës së paditësave Albert dhe Lulëzim Thanasaj për sigurimin
e padisë.
100
Civile, kanë ushtruar rekurs kërkuesit Albert dhe Lulëzim Thanasaj, të cilët parashtrojnë këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është kontradiktor në arsyetim, pasi nga njëra anë pranon
se në bazë të nenit 203 të K.Pr.Civile, sigurimi i padisë mund të bëhet në çdo fazë të
gjykimit kur çështja është duke u gjykuar, nga ana tjetër shprehet se kërkesa mund të
shqyrtohet si një kërkesë e veçantë përpara se të ngrihet padia sipas nenit 204 të
K.Pr.Civile.
- Gjykata e shkallës së parë ka vendosur sigurimin e padisë duke u shprehur se çështja
është në gjykim si një rast të ngutshëm kur është vepruar për prishjen e banesës të
kërkuesve, pa vendim dhe urdhër për prishjen e saj nga organet kompetente, por mbi
bazën e lejes së ndërtimit të dalë pa asnjë dijeni dhe njoftim të kërkuesve.
- Nga kërkuesit brenda 15 ditëve është ngritur padia për shpërblim dëmi nga firma e
ndërtimit që prishi banesat privatisht me forcat e veta banesën e kërkuesve dhe
aktualisht çështja ka kaluar për gjykim në gjykatën e apelit me ankim kundër vendimit
përfundimtar të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, që është shprehur për këtë masë
sigurimi të padisë.
- Për prishjen e banesave të kërkuesve nga firma e ndërtimit në mënyrë arbitrare është
bërë kallëzim penal në Prokurorinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
shkatërrim të pronës të kërkuesve dhe për pronarët e truallit të pretenduar me
dokumente fiktive që mbivendosen mbi pronën e kërkuesve.

VËREN
Vendimi nr.287, datë 11.11.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është dhënë në zbatim të
drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta,
i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se kërkuesit Albert Thanasaj dhe Lulëzim Thanasaj
i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me një kërkesë për sigurim padie, të bazuar
në nenet 201, 204 e 206 të K.Pr.Civile, për të marrë masën e pezullimit të punimeve për
prishjen të banesave që pretendojnë se i kanë në pronësi nga veprimet e subjektit ndërtimor
“Anakonda” shpk.
Sipas kërkuesve Albert e Lulëzim Thanasaj, kjo shoqëri ndërtimore është pajisur me
leje ndërtimi për një godinë 10 katëshe, mbështetur në një marrëveshje me pronarët e truallit,
shtetaset Zeqine Saliu dhe Afërdita Gecaj, me të cilët kërkuesit janë në konflikt gjyqësor
pikërisht lidhur me pronësinë e truallit dhe detyrimin e ZRRPP për regjistrimin e banesave të
tyre.
Po sipas kërkuesve, ata i janë drejtuar gjykatës me kërkesën e posaçme objekt i këtij
gjykimi për marrjen e masës së sigurimit të padisë, motivuar me gjendjen e emergjencës nga
veprimet për shkatërrimin e paligjshëm të pronave të tyre, ndërkohë që vijon shqyrtimi
gjyqësor i një çështje tjetër, ku ata janë palë, po në atë gjykatë, dhe që lidhet pikërisht me të
drejtën e pronësisë për truallin dhe banesat që rrezikohen të prishen.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi ka pranuar rrethanat e faktit sikurse
parashtrohen më sipër sipas provave shkresore të paraqitura nga vetë kërkuesit Albert dhe
Lulëzim Thanasaj, ka ardhur në përfundimin se kërkesa e tyre duhet të pranohet, përderisa
çështja tjetër civile ku debatohet për të drejtën e pronësisë mbi truallin dhe banesat është ende
në gjykim nga një trupë tjetër gjyqësore e asaj gjykate.
101
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankimin e posaçëm të
Shoqërisë Ndërtimore “Anakonda” sh.p.k, i ka vlerësuar ato si të mbështetura në ligj e në
prova. Për rrjedhojë, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet
të ndryshohet, duke e rrëzuar kërkesën objekt gjykimi për vendosjen e masës së sigurimit të
padisë.
Në thelb, gjykata e apelit arsyeton se, duke shkelur ligjin procedural civil, gjykata e
shkallës së parë ka vendosur një masë sigurimi padie lidhur me kërkime e pretendime mbi të
drejtën e pronësisë së truallit e banesave që janë duke u shqyrtuar nga një trupë tjetër
gjyqësore e asaj gjykate. Në kushte të tilla, kërkesa për masën e sigurimit të padisë duhet t’i
paraqitej gjykatës që shqyrton padinë në themel. Po kështu, gjykata e shkallës së parë nuk
është nisur dhe as e ka arsyetuar vendimin e saj si të lidhur me një kërkesë për caktimin e
masës së sigurimit të padisë përpara ngritjes së saj në gjykatë. Në gjykimin në apel,
megjithëse iu kërkua, nga ana e kërkuesve Albert e Lulëzim Thanasaj nuk u paraqit ndonjë
provë shkresore që të vërtetonte se, nga ana e tyre, ishte ngritur në gjykatën e shkallës së parë
një padi e re për të cilën ishte kërkuar e miratuar caktimi i masës së sigurimit të padisë. Këto
qëndrime të gjykatës së shkallës së parë vijnë në kundërshtim me nenet 202 e 204 të
K.Pr.Civile.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kërkuesit Albert e Lulëzim Thahansaj kanë
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, në thelb, pretendohet se me të drejtë gjykata
e shkallës së parë është shprehur që duke qenë para një rasti të ngutshëm masa e sigurimi
vendoset edhe për një çështje që është në gjykim në themel nga një trupë tjetër gjyqësore
sipas nenit 203 të K.Pr.Civile. Edhe neni 204 lejon paraqitjen e një kërkese për sigurim padie
përpara se ajo të ngrihet para asaj gjykate. Brenda afatit 15 ditor është ngritur një padi për
shpërblim dëmi nga punimet për prishjen e banesave të kërkuesve Thanasaj. Ka edhe një
kallëzim penal në prokurori për shkatërrim të pronës së tyre.
Kolegji Civil vëren se me të drejtë gjykata e apelit, ndryshe nga gjykata e shkallës së
parë, ka konkluduar që, në rrethanat kur para gjykatës është duke u shqyrtuar në themel një
padi, të gjitha kërkesat për vendosjen e masave të sigurimit të padisë lidhur me objektin e
gjykimit duhet t’i paraqiten për shqyrtim po asaj gjykate. Ky përfundim vjen nga interpretimi
e zbatimi i drejtë i nenit 203 të K.Pr.Civile, e cila presupozon se kjo masë i paraqitet asaj
gjykate që shqyrton padinë tashmë të ngritur e pranuar për shqyrtim. Kështu në nenin 203
parashikohet se:
“ Neni 203
Sigurimi i padisë lejohet për të gjitha llojet e padive dhe në çdo fazë të gjykimit,
derisa vendimi të marrë formë të prerë. Sigurimi i padisë lejohet edhe nga gjykata e apelit,
kur padia është duke u shqyrtuar prej saj”.
Gjykata e shkallës së parë, në qendër të arsyetimit të saj për pranimin e kërkesës për
vendosjen e masës së sigurimit të padisë, bazohet vetëm në kushtet e emergjencës për
parandalimin e ardhjes së një dëmi të pariparueshëm, ndonëse pranon vetë se ajo masë lidhet
me konfliktin që ishte duke u gjykuar në themel nga një trupë tjetër gjyqësore e asaj gjykate.
Gjithsesi, pavarësisht këtij arsyetimi tërësisht të gabuar ligjërisht, Kolegji Civil vlerëson të
evidentojë që, përjashtimisht dhe për rrethana të ngutshme, neni 204 i K.Pr.Civile mundëson
që gjykatës t’i paraqitet një kërkesë për vendosjen e masës së sigurimit të padisë, edhe
përpara ngritjes së padisë para gjykatës:
“Neni 204
Sigurimi i padisë mund të kërkohet edhe përpara ngritjes së padisë në gjykatën e vendit
ku ka banimin paditësi, ose ku ndodhet pasuria me të cilën do të sigurohet padia.
102
Në këtë rast gjykata cakton një afat jo më shumë se pesëmbëdhjetë ditë, brenda të cilit
duhet të paraqitet padia në gjykatë”.
Nisur nga zbatimi i drejtë i kësaj dispozite ligjore procedurale civile, ndonëse
pretendohet edhe në rekurs, Kolegjit Civil nuk i rezulton që nga dosja gjyqësore të vërtetohet
se, nga ana e kërkuesve Albert dhe Lulëzim Thanasaj, në gjykatën e apelit apo edhe
bashkëlidhur rekursit, të jetë paraqitur provë shkresore a kopje aktesh procedurale mbi ndonjë
padi të ngritur në gjykatë pas masës së sigurimit që ishte vendosur nga gjykata e shkallës së
parë sipas kërkesës së kërkuesve Albert dhe Lulëzim Thanasaj.
Pjesa tjetër e shkaqeve të ngritura në rekurs nuk kanë lidhje me ligjin e zbatueshëm në
çështjen objekt gjykimi ose lidhen me vlerësimin e provave nga gjykatat më të ulëta, gjë që
nuk bën pjesë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.287, datë 11.11.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 13.11.2012
103
Nr.00-2012-2815 i Vendimit (498)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: VIOLETA SHAPO, VERONIKA XOXI

IVANA DAI, DINO KALO
I PADITUR: SKËNDER MUÇO, ADEM MUÇO
OBJEKTI:
Kërkohet marrja e masës së sigurimit të padisë,
pezullim punimesh që kryhen nga i padituri në truallin tim
dhe në kundërshtim me ligjin.
Baza Ligjore: Nenet 202, 204 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.140, datë 01.09.2009 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke u detyruar të paditurit, Skënder
Muço dhe Adem Muço të pezullojnë punimet e gërmimit në truallin e palëve
paditëse Violeta Shapo, Veronika Xorxi, Ivana Daiu dhe Dino Kalo me
sipërfaqe 1278 m.2 ndodhur në Lagjen nr.4 Sarandë, regjistruar në regjistrin
hipotekor me nr.3, faqe 30, nr.105 indeksi, datë 30.10.2000.
Pala paditëse detyrohet të paraqes padinë e themelit brenda 10 ditëve nga
shpallja e vendimit, në rast të kundërt masa humbet fuqinë.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.417, datë 0311.2009 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.140, datë 01.09.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, duke vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësave Violeta Shapo, etj, me objekt “marrjen e
masës së sigurimit të padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Violeta Shapo, etj., të cilët kërkojnë
prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
nr.140, datë 01.09.2009, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
104
- Vendimi është marrë në kundërshtim me ligjin material dhe atë procedural.
- Ne paditësit jemi pronarë të ligjshëm të pasurisë të cilën e trashëgojmë nga Xhelal e
Dine Kalo, pronë e cila rezulton e regjistruar në regjistrin kadastral nr.180, vol.nr.29
dhe sipërfaqja e ndërtuar 94.5 m2 regjistruar në regjistrin e pronësisë me nr.112 e 113,
datë 28.09.1940. Këtë pronë trashëgimlënësit e kanë blerë nga ish pronari, Drejtoria e
Financës së Qeverisë së Zogut.
- Për pronën kemi dhe dokumente të tjera që ka kjo dosje pas vitit 1994 e në vazhdim,
si dhe prova të tjera që do t’i paraqesim në mbështetje të padisë së themelit.
- Të paditurit janë përpjekur që me akte zyrtare të manipulojnë truallin tim që ta
përvetësojnë, të cilat po i trajtojmë në padinë e themelit.
- Provat e mësipërme përmbushin kërkesat e nenit 202 të K.Pr.Civile.
- Gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin ka injoruar provat shkresore të paditësave
dhe me qëllim në pjesën arsyetuese të vendimit të saj ka prekur elemente të cilat
trajtohen me padinë e themelit në gjykatën e faktit.

VËREN
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se pala paditëse Violeta Shapo, Veronika
Xorxi, etj., me pretendimin se janë bashkëpronarë të një pasurie të paluajtshme dhe duke
konstatuar se nga ana e të paditurve Skënder Muço dhe Adem Muço kanë filluar punime
ndërtimore mbi truallin në pronësi të tyre, i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë me një kërkesë për marrjen e masës së sigurimit të padisë për pezullimin e këtyre
punimeve deri në ngritjen e padisë së themelit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.140 datë 01.09.2009, ka
vendosur ta pranojë kërkesën për caktimin e masës së sigurimit të padisë, duke detyruar të
paditurit Skënder dhe Adem Muço të pezullojnë punimet e ndërtimit në truallin e palëve
paditëse Violeta Shapo, etj. Njëkohësisht gjykata detyron këta të fundit të paraqesin për
shqyrtim në gjykatë padinë e themelit brenda 10 ditëve nga shpallja e vendimit.
E vënë në lëvizje mbi ankimin e të paditurve Skënder dhe Adem Muço, Gjykata e
Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.417, datë 03.11.2009, ka vendosur të ndryshojë vendimin
e dhënë nga gjykata e shkallës së parë duke e rrëzuar kërkesën për marrjen e masës së
sigurimit të padisë. Në thelb, gjykata e apelit arsyeton se nga ana e paditësve (kërkuesve) nuk
është ngritur padia e themelit brenda afatit 10 ditor të caktuar nga gjykata e shkallës së parë.
Po kështu, kërkuesit nuk provojnë se ekzistojnë prova shkresore mbi titullin e tyre të
pronësisë për truallin objekt gjykimi, ndaj nuk legjitimohen në kërkimin e tyre.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kërkuesit Violeta Shapo, etj., kanë paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, në thelb, pretendohet se gjykata e apelit gabon kur
shprehet për legjitimitetin e tyre për të kërkuar marrjes e masës së sigurimit të padisë sepse
ata janë pronarë të truallit objekt gjykimi dhe provat e paraqitura prej tyre përmbushin
kërkesat e nenit 202 të K.Pr.Civile. Padia është ngritur para gjykatës së shkallës së parë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se është vendi për të disponuar pushimin e
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Kolegji Civil vëren se, pas shqyrtimit të kërkesës për caktimin e masës së sigurimit
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, rezulton që
padia e themelit e lidhur me këtë masë sigurimi, e ngritur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, me palë paditëse Violeta Shapo, etj., me të paditur ARKKP Qarku Vlorë,
105
trashëgimtarët e të ndjerit Haki Muço, etj., me shkak ligjor e objekt kundërshtimin e vendimit
nr.23, datë 20.07.1994 të ish K.K.K.P. Bashkia Sarandë, etj., është nxjerrë jashtë juridiksionit
gjyqësor. Kjo rrethanë vërtetohet nga vendimi nr.253, datë 12.03.2010 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, vendim i cili ka marrë formë të prerë në datën 30.03.2010.
Në të tilla rrethana të faktit dhe të ligjit, Kolegji Civil vlerëson se çështja objekt
shqyrtimi para këtij Kolegji, pra bazueshmëria në ligj e vendimit të gjykatës së apelit që ka
rrëzuar kërkesën për caktimin e masës së sigurimit të padisë, ka mbetur pa objekt. Përderisa
nuk ka më padi për shqyrtim përpara gjykatës së themelit, nuk ka më vend për shqyrtim të
mëtejshëm as edhe të çështjes së lidhur me bazueshmërinë në ligj të vendimeve gjyqësore për
pranimin apo rrëzimin e kërkesës për vendosjen e masës së sigurimit padisë, përpara ngritjes
së saj në gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
106
Nr.00-2012-2782 i Vendimit (499)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.11.2012, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: LUAN YMERAJ

I PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE "ARMO" SH.A.
FIER
OBJEKTI:
Detyrim i palës së paditur për dëmshpërblim
me 12 paga mujore për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar,
shpërblim për vjetërsi në punë me pagën e 5 muajve,
për mos respektim të procedurës së pushimit nga puna me 3 paga mujore
si dhe mosrespektim të afatit me 2 paga mujore.
Baza ligjore: Nenet 143, 145, 155/3 të K.Punës.

Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Luan Ymeraj, kundër palës së
paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA, Fier. Detyrimin e palës së paditur
Shoqërisë Tregtare “ARMO” SHA, Fier, t’i paguajë palës paditëse Luan
Ymeraj, si dëmshpërblim 3 muaj pagë për zgjidhjen të menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA, Fier t’i
paguajë palës paditëse Luan Ymeraj si dëmshpërblim 3 muaj pagë për
mosrespektim të afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA Fier të paguajë në
favor të palës paditëse Luan Ymeraj dëmshpërblim 2 muaj pagë për
mosrespektim të procedurave të zgjidhjes kontratës së punës nga punëdhënësi.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA Fier të paguajë
në favor të palës paditëse Luan Ymeraj, si dëmshpërblim muaj page si
shpërblim vjetërsie në punë.
Llogaritja e pagës të bëhet në bazë të pagës prej 23.700 lekë në muaj që merrte
paditësi Luan Ymeraj në përfundim të marrëdhënieve të punës.
Rrëzimin e pjesës tjetër të kërkimeve të palës paditëse Luan Ymeraj.
107
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.207, datë 13.06.2008, ka vendosur:
Ndryshmin e vendimit nr.678, datë 03.05.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe atij të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka paraqitur rekurs paditësi Luan Ymeraj, i cili
kërkon ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë për këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë ka pranuar se punëdhënësi ka zgjidhur kontratën në mënyrë
të paligjshme, të menjëhershme dhe të pajustifikuar dhe duhej të na shpërblente me
pagën e 12 muajve, bazuar në nenin 155/3 të K.Punës dhe jo 3 muajve siç ka
vendosur.
- E njëjta situatë paraqitet edhe sa i përket masës shpërblimit për vjetërsi në punë, në
kuptim të nenit 145 të K.Punës, pasi gjykata injoron faktin që unë paditësi kam mbi
10 vjet në marrëdhënie pune me palën e paditur pa ndërprerje që minimum duhej të
më jepte pagën e 5 muajve .
- Gjykata e apelit, në vend të riparonte gabimet e sipërme, e ka thelluar më tepër
qëndrimin e njëanshëm të saj duke rrëzuar tërësisht padinë si të pabazuar në ligj e
prova.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku, përfaqësuesin e palës së paditur
av.Julian Mërtiri që kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.207, datë 13.06.2008, të Gjykatës së
Apelit Vlorë si një vendim i drejtë dhe i marrë në zbatim të ligjit, si dhe pasi diskutoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara rezulton se paditësi Luan Ymeraj ka qenë në marrëdhënie
pune pranë palës së paditur në detyrën e teknologut për një periudhë rreth 10 vjeçare. Me
shkresën nr.2177, datë 20.10.2006, pala e paditur “Armo” sh.a Fier i ka komunikuar paditësit
vendimin e largimit nga vendi i punës, me motivacionin se ka munguar pa shkaqe të
arsyeshme mbi tre ditë rresht (nuk është paraqitur në punë nga data 13.10.2006 deri në datë
18.10.2006). Me padinë në gjykim, paditësi ka kërkuar detyrimin e palës së paditur për
dëmshpërblim 12 paga mujore për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme e të pajustifikuar shpërblim për vjetërsi në punë me pagën e 5 muajve, për
mosrespektim të procedurës së pushimit nga puna me 3 paga mujore si dhe për mosrespektim
të afatit me 2 paga mujore.
Paditësi ka pretenduar se ka munguar në punë për shkaqe të arsyeshme, duke e
mbështetur këtë pretendim të tijin në një raport mjekësor që mban datën 16.10.2006. Pala e
paditur Shoqëria “Armo” Sha ka pretenduar se raporti mjekësor duhej të ishte paraqitur në
qendrën e punës në datën e marrjes së tij.
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Luan Ymeraj, kundër palës së paditur, Shoqëria
Tregtare “ARMO” SHA, Fier. Detyrimin e palës së paditur Shoqërisë Tregtare “ARMO”
SHA, Fier, t’i paguajë palës paditëse Luan Ymeraj, si dëmshpërblim 3 muaj pagë për
zgjidhjen të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA, Fier t’i paguajë palës
paditëse Luan Ymeraj si dëmshpërblim 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit.
108
Detyrimin e palës paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA Fier të paguajë në favor
të palës paditëse Luan Ymeraj dëmshpërblim 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurave
të zgjidhjes kontratës së punës nga punëdhënësi .
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria Tregtare “ARMO” SHA Fier të paguajë në
favor të palës paditëse Luan Ymeraj, si dëmshpërblim muaj page si shpërblim vjetërsie në
punë.
Llogaritja e pagës të bëhet në bazë të pagës prej 23.700 lekë në muaj që merrte
paditësi Luan Ymeraj në përfundim të marrëdhënieve të punës.
Rrëzimin e pjesës tjetër të kërkimeve të palës paditëse Luan Ymeraj.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.207, datë 13.06.2008, ka vendosur :
Ndryshimin e vendimit nr.678, datë 03.08.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier
në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë.
Në vendimin e saj gjykata e apelit arsyeton se “…largimi nga puna i paditësit është
bërë për shkaqe të arsyeshme, sepse paditësit i është dhënë leje administrative nga data
12.07.2006 deri në datë 12.10.2006, më datë 13.10.2006, paditësi duhej të paraqitej në punë
dhe nuk është paraqitur pa shkak, pra shkelja e disiplinës i fillon nga data 13.10.2006 dhe
raporti mjekësor datë 16.10.2006 duhet të ishte paraqitur në ditën që është marrë”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe Gjykatës së Apelit Vlorë,
ka ushtruar rekurs paditësi Luan Ymeraj duke kërkuar ndryshimin e tyre dhe pranimin e
padisë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është
i mbështetur dhe argumentuar ligjërisht dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi. Largimi i paditësit
nga puna (zgjidhja e marrëdhënies së punës) rezulton të jetë bërë për shkaqe të arsyeshme.
Mungesa në punë e paditësit nga data 13.10.2006 deri më datë 18.10.2006, me të drejtë është
konsideruar nga ana e gjykatës së apelit si “mungesë e paarsyeshme për mbi 3 ditë rresht”.
Ka rezultuar se paditësi nuk është paraqitur në punë më datë 13.10.2006 (pas mbarimit të
lejes administrative 12.07.2006 - 12.10.2006), por ka marrë një raport mjekësor më datë
fillimi 16.10.2006, raport të cilin nuk e ka paraqitur pranë palës së paditur në atë kohë, por
vetëm në gjykimin e çështjes në shkallë të parë. Ky akt (raporti mjekësor) jo vetëm për datën
që mban por edhe për mënyrën se si është administruar nga vetë paditësi (duke mos ja bërë të
ditur punëdhënësit), çmojmë se nuk mund të përbëjë provën që do ta bënte “të arsyeshme”
mungesën e paditësit në punë.
Mungesa e paditësit në punë për mbi tre ditë rresht përbën shkelje të rëndë të
disiplinës në punë, në interpretim e kuptim të nenit 18/b të kontratës kolektive të punës dhe
nenit 153 të Kodit të Punës. Në të tilla kushte, duke qenë se zgjidhja e kontratës së punës
është bërë për shkaqe të justifikuara, me të drejtë Gjykata e Apelit Vlorë ka ndryshuar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe ka rrëzuar padinë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr. Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
109
Nr.00-2012-2783 i Vendimit (500)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: ARGITA TOTOZANI

E PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME
OBJEKTI:
1. Detyrimin e palës së paditur për të më shpërblyer
pagën e një viti pune si rezultat i zgjidhjes së kontratës së punës
pa shkaqe të arsyeshme dhe në mënyrë të menjëhershme.
2. Detyrimin për të shpërblyer paditësen për mosrespektim
të procedurës dhe afatit të njoftimit për zgjidhjen e pajustifikuar
të kontratës së punës në masën e 4 muajve pagë.
Baza ligjore: Neni 153 e vijues i K.Pr.Civile,
nenet 7, 144 e vijues të Kodit të Punës.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Brendshme të shpërblejë paditësen
Argita Totozani me pagën e një viti për zgjidhje të pajustifikuar të kontratës së
punës, në bazë të pagës mujore në vlerën 88.055 lekë.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Brendshme të shpërblejë paditësen
Argita Totozani me 3 muaj pagë për mosrespektim të procedurës dhe afatit të
njoftimit.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimeve të mësipërme, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Ministria e

Brendshme, e cila kërkon prishjen e këtyre vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
110
- Në bazë të nenit 153/3 të K.Punës, është vetë gjykata që duhet të vendosë nëse ka
shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
- Sikurse rezulton nga aktet e administruara në dosje, për pozicionin që mbante
paditësja, duhej zbatuar legjislacioni i shërbimit civil. Në këtë pozicion pune, kriter
pranimi ishte konkurimi i hapur publik, i bazuar në meritat. Paditësja në fazën e
seleksionimit paraprak, për konkurrimin sipas ligjit të shërbimit civil, për pozicionin e
punës ku ajo ishte sistemuar me kontratë pune deri në atë kohë, nuk mori pjesë në
konkurrim.
- Zgjidhja e kontratës ka qenë e menjëhershme pasi punëdhënësi nuk kishte asnjë arsye
për të zbatuar me vonesë një detyrim ligjor, që merr epërsi ndaj çdo detyrimi
kontraktor.
Kundër rekursit të mësipërm, ka paraqitur kundër-rekurs, pala paditëse Argita

Totozani, e cila kërkon mospranimin e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe të gjykatës së apelit, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimet e gjykatave janë të bazuar në ligj e në prova.
- Mes paditëses dhe Ministrisë është nënshkruar një kontratë pune me afat të pacaktuar
për pozicionin e Drejtores së Drejtorisë së Refugjatëve.
- Urdhri i Ministrit, i cili vendos ndërprerjen e menjëhershme të marrëdhënieve të
punës për paditësen, konfirmon se ekziston një marrëdhënie pune, që do të ndërpritet
për shkak të ristrukturimit të Ministrisë. Kur nuk respektohet afati i njoftimit dhe
procedura, zgjidhja e kontratës së punës konsiderohet si zgjidhje me efekt të
menjëhershëm, parashikuar nga neni 153 i K.Punës.
- Në rastin konkret shkaku i zgjidhjes së kontratës është ristrukturimi i Ministrisë, pra
kjo e fundit nuk ka asnjë pretendim për shkelje të detyrimeve nga ana e palës paditëse
dhe në këto rrethana konfirmohet se zgjidhja e kontratës është e pajustifikuar.
- Në këto kushte, parashikuar nga neni 155/1 i K.Punës, paditësja ka të drejtën e pagës
që do të kishte fituar në përfundim të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj, kurse në
bazë të paragrafit të tretë të kësaj dispozite, ka të drejtën e pagës së një viti pune.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesen e palës paditëse
av.Entela Memishaj Shehaj, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1098, datë 04.06.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësja Argita Totozani, me urdhrin nr.177, datë 23.02.2004 të Ministrit të Rendit
Publik, ka filluar punë pranë palës së paditur fillimisht në pozicionin e Këshilltares së
Kabinetit të Ministrit të Rendit Publik dhe me urdhrin nr.177/4, datë 01.07.2004, në detyrën e
Zëvendësueses të Drejtores së Drejtorisë (Zyra e Refugjatëve) pranë kësaj Ministrie deri në
përfundim të procedurave të konkurrimit për këtë vend pune. Me Urdhrin nr.44, datë
11.01.2005, paditësja emërohet me Kontratë në pozicionin e Drejtores së Zyrës së
Refugjatëve detyrë të cilën e ka vazhduar deri në datë 02.06.2006, kur me Urdhrin nr.1091 të
Ministrit të Brendshëm, paditësja është njoftuar për zgjidhjen e kësaj marrëdhënie pune me
motivacionin “në kuadër të ristrukturimit të Ministrisë së Brendshme”.
Me padinë e ngritur paditësja ka kërkuar detyrimin e të paditurit Ministria e
Brendshme ta shpërblejë me pagën e një viti pune për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës si dhe për mosrespektim të procedurave dhe afatit të
njoftimit për zgjidhjen e kontratës, në masën e katër muajve pagë.
111
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Brendshme, të shpërblejë paditësen Argita
Totozani me pagën e një viti për zgjidhje të pajustifikuar të kontratës së punës, në bazë të
pagës mujore në vlerën 88.055 lekë.
Detyrimin e palës së paditur, Ministria e Brendshme, të shpërblejë paditësen Argita
Totozani me 3 muaj pagë për mosrespektim të procedurës dhe afatit të njoftimit.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Në vendimin e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se:
- Nuk qëndron pretendimi i të paditurit se largimi nga detyra i paditëses ishte bërë për
shkak të ristrukturimit, pasi vendi i saj i punës as nuk është reformuar dhe as nuk
është suprimuar.
- Në bazë të Urdhrit nr.155, datë 10.09.2004 të Kryeministrit, të cilit i është
bashkangjitur struktura e Ministrisë së Rendit Publik, Drejtoria (Zyra) për Refugjatët
ka në përbërjen e saj 5 punonjës nga të cilët njëri është drejtori dhe 4 të tjerët janë
specialistë.
- Në bazë të Urdhrit nr.71, datë 19.04.2006 të Kryeministrit, ku është përcaktuar
struktura e re e Ministrisë së Brendshme, në pikën ku është përcaktuar se Drejtoria
për Shtetësinë dhe Refugjatët ka përsëri të njëjtin numër punonjësish.
- Në bazë të nenit 153 të K.Punës, ristrukturimi edhe nëse do të kishte ndodhur, nuk
përbën ”apriori”, një shkak të justifikuar të zgjidhjes së kontratës së punës.
- Lidhur me pretendimin se ka ndryshuar lloji i punës që duhet të kryente paditësja,
gjykata çmon se ky pretendim është i pambështetur si në prova ashtu edhe në ligjin
për azilin në Republikën e Shqipërisë. Neni 17 i këtij ligji ka përcaktuar edhe
strukturën e kësaj drejtorie e cila në asnjë rast nuk mund të ndryshohet me një akt
tjetër ligjor që është më i ulët në hierarkinë e ligjit ashtu siç është dhe urdhri i
Kryeministrit apo Ministrit përkatës.
- Pala e paditur nuk ka respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës me
paditësen në bazë të nenit 144 të K.Punës (periudha në këtë detyrë është nga data
10.01.2005 deri më datën 14.06.2006, më pak se 2 vjet dhe afati i njoftimit është 1
mujor).
- Në kuptim të nenit 146 (b) të K.Punës, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
njëanshme nga ana e palës së paditur është pa shkaqe të arsyeshme dhe si e tillë pala
paditëse legjitimohet pjesërisht në kërkimet e saj, lidhur me dëmshpërblimin e pagës.
- Pala e paditur nuk provoi në seancë gjyqësore ekzistencën e ndonjë prej shkaqeve të
arsyeshme të cilat do të bënin të pamundur vazhdimin e marrëdhënieve të punës për
paditësen, në kuptim të nenit 153 të K.Punës. Përsa më sipër paditësja do të përfitojë
një shpërblim në masën e një viti page për zgjidhje të kontratës së punës pa shkaqe të
justifikuara. Ky dëmshpërblim duhet t`i jepet paditëses në bazë të pagës që ka pasur
në momentin e largimit nga detyra.
- Paditësja ka heq dorë nga konstatimi i pavlefshmërisë së aktit prandaj gjykata nuk ka
detyrim të shprehet.
Lënien në fuqi të vendimit nr.3583, datë 14.05.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Në vendimin e saj gjykata e apelit arsyeton se:
- Pushimi i paditëses nga puna është i pajustifikuar nga pala e paditur. Akti i nxjerrë
nga ky i fundit është në kundërshtim me ligjin
112
- Zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë në mënyrë të menjëhershme e pa shkaqe
të arsyeshme si dhe pa respektuar procedurat e afatin e zgjidhjes së kësaj
marrëdhënie.
- Paditësja kërkimet i mbështet në nenin 153 të K.Punës. Mos ekzistenca e shkaqeve të
arsyeshme apo mos vlerësimi si të tilla të shkaqeve konkrete të zgjidhjes së kontratës
së punës janë evidente në këtë konflikt.
- Shkaqet e zgjidhjes së kontratës të parashtruara nga paditësja nuk bëjnë pjesë në
rrethin e shkaqeve të parashikuara nga neni 146 i K.Punës dhe për rrjedhojë kërkimet
e saj në bazë të kësaj dispozite janë të bazuara.
- Nuk jemi para shkaqeve të arsyeshme, parashikuar nga neni 155/3 i K.Punës, dhe
pala e paditur nuk ka mundur të provojë me prova se jemi para ristrukturimit të
Drejtorisë ku ka punuar paditësja.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs pala e paditur, Ministria e
Brendshme, e cila kërkon prishjen e këtyre vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e
përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i
mbështetur dhe i argumentuar ligjërisht dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Pala e paditur ka pretenduar në rekursin e saj se paditësja në padinë e ngritur dhe
gjykatat në vendimet e tyre duhet t’i referoheshin dhe zbatonin legjislacionin e shërbimit
civil, konkretisht Ligjin nr.8549, datë 11.11.1999, “Për Statusin e Nëpunësit Civil”, të
ndryshuar.
Nga aktet e administruara rezulton se ligji i zbatueshëm në çështjen objekt gjykimi
është Kodi i Punës. Paditësja ka ushtruar detyrën e saj mbi bazën e urdhrave përkatëse të
Ministrit të Brendshëm dhe Kontratës së Punës pa afat, pa një procedure konkurrimi dhe akt
emërimi siç kërkon Ligji nr.8549, datë 11.11.1999, “Për Statusin e Nëpunësit Civil” të
ndryshuar, duke mos mbajtur kështu statusin e nëpunësit civil. Një fakt i tillë pranohet nga
vetë pala e paditur në shkresën nr.880, datë 11.07.2005 të Departamentit të Administratës
Publike, sipas së cilës: ”Në Ministrinë e Rendit Publik rezultojnë dy pozicione të shërbimit
civil, të zëna me Urdhër Ministri, komandime në detyrë, të cilat nuk janë miratuar nga
DAP.......”.
Nga ana tjetër, në kuptim të Nenit 153 të Kodit të Punës ”ristrukturimi” nuk përbën
shkak të justifikuar për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës, e në të tilla kushte
me të drejtë gjykatat e faktit kanë dalë në konkluzionin se jemi përpara rastit të zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës, duke detyruar të paditurin të paguajë
dëmshpërblimet përkatëse sipas Neneve 143, 144 e 155/3 të Kodit të Punës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
113
Nr.00-2012-2751 i Vendimit (501)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: ERMIRA LULAJ

I PADITUR: KOMANDA E GARDËS SË REPUBLIKËS SË
SHQIPËRISË
PERSON I TRETË: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT,
në mungesë
OBJEKTI:
1. Kërkohet anulimi i urdhrit nr.1187, datë 29.12.2005
të Komandantit të Gardës.
2. Të rikthehet në detyrë llogaritarja Ermira Lulaj.
Baza Ligjore: Neni 46 i ligjit nr.7971, datë 26.07.1995,
“Për prokurimin publik”,
pika 2 dhe 3 e Udhëzimit të KM nr.1, datë 01.01.1996,
“Për prokurimin publik”,
nenet 36, 41, 324, 325 dhe 329 të Kodit të Procedurës Civile,
VKM nr.239, datë 23.04.2004,
“Për miratimin e rregullores së disiplinës së
Gardës së Republikës së Shqipërisë”,
VKM nr.66, datë 14.01.2004,
“Për miratimin e rregullores së personelit
të Gardës së Republikës së Shqipërisë”.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2007, datë 16.12.2008, pasi kundër vendimit
të sipërcituar është bërë ankim nga paditësja Ermira Lulaj, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.7896, datë 12.11.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë.
114
1- Shfuqizimin e urdhrit nr.1187, datë 29.12.2005, të Komandës së Gardës së
R.SH, për uljen në detyrë të paditëses Ermira Lulaj.
2- Kthimin në detyrën e mëparshme të paditëses Ermira Lulaj si llogaritare.
Kundër vendimit nr.2007, datë 16.12.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur

rekurs pala e paditur Komanda e Gardës së RSH, duke pretenduar se:
- Gjykata e apelit është treguar shumë proceduraliste. Ajo ka shkelur parimin e
përcaktuar nga nenet 5 dhe 16 të K.Pr.Civile.
- Vendimmarrja e gjykatës së apelit vjen ndesh me atë të Vendimit Unifikues nr.31, datë
14.04.2003, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku është përcaktuar se
për profesionet që kryejnë detyra specifike ndaj shtetit (ku hyn edhe Garda) nuk ka
rikthim në punë.
- Nuk kuptojmë përse gjykata shprehet se urdhri nr.1187, datë 29.12.2005 i
Komandantit të Gardës është i kundërligjshëm, kur ai është nxjerrë në përputhje me
nenin 9, të ligjit nr.8869, datë 22.05.2003.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës së paditur juristin
Renaldo Kruja, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.2007, datë 16.12.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.7896, datë 12.11.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton e provuar se paditësja Ermira Lulaj ka
qenë e punësuar pranë palës së paditur Garda e Republikës së Shqipërisë, me detyrën e
llogaritares së mesme në Sektorin e Buxhet Financës, me gradën “Kaptere katërt”. Me
urdhrin objekt gjykimi nr.1187 prot, datë 29.12.2005, Komandanti i Gardës së Republikës ka
vendosur anullimin e urdhrit nr.588/4, datë 30.09.2005 për dhënie mase disiplinore
nënoficeres Ermira Lulaj dhe, bazuar në VKM nr.66, datë 14.01.2004, Kapterja katër Ermira
Vladimir Lulaj, me detyrë llogaritare e mesme në sektorin e buxhet financës në Gardën e
Republikës, për moszbatim të ligjit “Për prokurimin publik” është ulur në detyrë dhe emëruar
magaziniere sektori në kompaninë e ndërlidhjes në batalionin e nënreparteve speciale, në
Drejtorinë e R.M. të selive e Rezidencave, në Gardën e Republikës.
Paditësja ka ngritur padi duke e kundërshtuar këtë akt (nr.1187 prot, datë 29.12.2005),
pasi çmon se është i paligjshëm dhe për këtë shkak kërkon që ky urdhër i Komandantit të
Gardës të anulohet e ajo të rikthehet në detyrën që kishte para daljes së këtij urdhri.
Ndërkohë, gjatë gjykimit rezultoi se me propozimin e komandantit të njësisë së katërt,
Komandanti i Gardës së Republikës së Shqipërisë, me urdhrin nr.121/2, datë 06.02.2006, ka
vendosur që kapteri i katërt Ermira Vladimir Lulaj me detyrë magaziniere sektori në
Kompaninë e Ndërlidhjes, në Njësinë e katërt, në Drejtorinë e R.M. të Selive e Rezidencave,
të lirohet para kohe nga detyra dhe të përjashtohet nga strukturat e Gardës së Republikës me
motivacionin “për mosparaqitje në detyrë pa shkaqe të arsyetuara mbi 7 ditë” (nuk është
paraqitur në detyrë për periudhën 01.01.2006-30.01.2006 pa shkaqe të arsyetuara).
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë”.
Në vendimin e saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton: “Referuar fakteve të

çështjes, gjykata konstaton se ndërkohë që pala paditëse kundërshton urdhrin me nr.1187
115
prot, datë 29.12.2005 që ka bërë uljen në detyrë të paditëses, më datë 06.02.2006, me urdhrin
nr.121/2, Komandanti i Gardës së Republikës ka bërë ndërprerjen përfundimtare të
marrëdhënieve të punës së paditëses me palën e paditur. Kjo sjell si pasojë që gjykimi i
iniciuar nga pala paditëse për kundërshtimin e urdhrit nr.1187 prot, datë 29.12.2005 të
Komandantit të Gardës të mbetet pa objekt, pasi tashmë rezulton se marrëdhënia e punës
është zgjidhur në mënyrë të njëanshme nga Garda e Republikës me motivacionin e
mosparaqitjes së pajustifikuar në punë për mbi 7 ditë. Kjo do të thotë se nuk ka më vend dhe
hapësirë që gjykata të shprehet për rikthimin në detyrën e mëparshme të paditëses Ermira
Lulaj”.
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësja Ermira Lulaj dhe
“Ndryshimin e vendimit nr.7896, datë 12.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë.
1- Shfuqizimin e urdhrit nr.1187, datë 29.12.2005, të Komandës së Gardës së
RSH, për uljen në detyrë të paditëses Ermira Lulaj.
2- Kthimin në detyrën e mëparshme të paditëses Ermira Lulaj si llogaritare.”
Kundër vendimit nr.2007, datë 16.12.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
paraqitur rekurs pala e paditur Komanda e Gardës së R.SH, duke kërkuar prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
është marrë në mosrespektim e zbatim të gabuar të ligjit e si i tillë duhet të prishet duke u
lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Paditëses i mungon interesi i ligjshëm në ngritjen e padisë, në kuptim të nenit 32 të
Kodit të Procedurës Civile. Siç u sqarua më lart në këtë vendim, paditësja ka kundërshtuar
urdhrin e Komandantit të Gardës nr.1187, datë 29.12.2005, i cili e ka ulur atë në detyrë,
ndërkohë që me urdhrin nr.121/2, datë 06.02.2006, Komandanti i Gardës së Republikës së
Shqipërisë ka vendosur që paditësja Ermira Lulaj të lirohet para kohe nga detyra dhe të
përjashtohet nga strukturat e Gardës së Republikës me motivacionin “për mosparaqitje në
detyrë pa shkaqe të arsyetuara mbi 7 ditë”, urdhër ky i pa kundërshtuar nga paditësja brenda
afateve ligjore. Në të tilla rrethana, me padinë e ngritur paditësja nuk mund të kërkonte
shfuqizimin e urdhrit për uljen në detyrë, pa kërkuar edhe shfuqizimin e urdhrit të
mëpasshëm që e kishte liruar atë nga detyra, pasi pranimi i padisë nuk do të sillte asnjë pasojë
juridike në kushtet kur paditësja ngre pretendime për uljen në detyrë të saj në një kohë që nuk
figuron më në strukturat e Gardës së Republikës.
Veç sa sipër vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë vjen në kundërshtim me
konkluzionin unifikues të vendimit nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, sipas të cilit: “me anë të ankimit në gjykatë punonjësi i policisë, ashtu si
dhe një numër tjetër punonjësish publikë që kanë detyra të caktuara shërbimi ndaj shtetit, për
shkak të të cilave veprojnë si përfaqësues të shtetit për mbrojtjen e interesave të tij, nuk mund
të realizojnë gjyqësisht rikthimin në detyrën që kanë pasur, edhe në qoftë se provohet se janë
larguar prej saj pa shkaqe të përligjura”.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
116
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2007, datë 16.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.7896, datë 12.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 13.11.2012
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam mendim të ndryshëm nga ai i shumicës në Kolegj. Në këtë
gjykim, Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke e dërguar çështjen për rigjykim në gjykatën e
shkallës së parë me tjetër trup gjykues.
Sikurse rezulton nga gjykimi, me urdhërin nr.1187 prot., datë 29.12.2005 Komandanti
i Gardës së Republikës ka vendosur anullimin e urdhrit të mëparshëm të tij nr.588/4, datë
30.09.2005 për dhënie të një mase disiplinore ndaj paditëses Ermira Lulaj, duke e ndëshkuar
disiplinarisht atë me një masë tjetër disiplinore po për të njëjtën shkelje, atë të uljes në detyrë
të saj nga llogaritare në magaziniere.
Në të tilla rrethana paditësja Ermira Lulaj, duke thirrur si të paditur Gardën e
Republikës, ka ngritur padi në gjykatë me shkak ligjor dhe objekt anullimin e urdhrit nr.1187
prot., datë 29.12.2005 dhe rikthimin e saj në detyrën e mëparshme. Kjo padi është depozituar
në gjykatë në datën 19.01.2006.
Ndërkohë që kjo mosmarrëveshje mes palëve ndërgjyqëse ishte bërë objekt shqyrtimi
gjyqësor, nga ana e palës së paditur është marrë një masë tjetër disiplinore ndaj paditëses
Ermira Lulaj. Me motivin se nuk ishte paraqitur në detyrën e re të magazinieres për 7 ditë
rradhazi, pala e paditur ka nxjerrë urdhrin nr.121/2, datë 06.02.2006 për lirimin nga detyra
dhe përjashtimin e paditëses Ermira Lulaj nga strukturat e Gardës së Republikës.
Gjykata e shkallës së parë ka pushuar gjykimin e çështjes për mosparaqitje të paditësit
në seancë gjyqësore. Por, e investuar mbi ankimin e paditëses, gjykata e apelit ka prishur
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka dërguar çështjen në gjykatën më të ulët për
vazhdimin e gjykimit, me tjetër trup gjykues.
Pas kësaj, gjykata e shkallës së parë ka kryer veprimet përgatitore në disa seanca dhe,
më tej, ka caktuar zhvillimin e seancës gjyqësore në datën 07.11.2007.
Sikurse rezulton nga dosja gjyqësore, nga ana e përfaqësuesit ligjor të paditëses
Ermira Lulaj janë paraqitur para gjykatës me shkrim dy parashtresa voluminoze lidhur me
rrethanat e faktit dhe motivet ligjore që mbështesin pretendimet dhe kërkimin e tyre mbi
nulitetin e akteve të nxjerra nga ana e të paditurës Garda e Republikës ndaj paditëses Ermira
Lulaj.
Në këto parashtresa, për shkak të mungesës së njohurive juridike të posaçme të
përfaqësuesit ligjor të paditëses (ai nuk është as avokat dhe as jurist) përmbahen shpjegime të
shumta të lidhura me rrethana të faktit dhe norma juridike të zbatueshme për zgjidhjen e
drejtë të konfliktit sipas interesit të paditëses, ndonëse ato janë të paraqitura pa respektuar e
treguar qartë format, elementët, renditjen, stilin, terminologjinë juridike, etj., të parashikuar
nga ligji dhe tashmë pjesë e traditës dhe praktikës sonë gjyqësore, lidhur me hartimin e
akteve që i paraqiten gjykatës dhe mënyrën e komunikimit e të shprehjes së qartë të vullnetit
të palës ndërgjyqëse me anë të padisë dhe kërkimeve a prapësimeve që parashtrohen asaj
gjatë gjykimit.
117
Pavarësisht nga kjo mënyrë jo “profesionale” e parashtrimit të kërkimeve të padisë
dhe qëndrimeve të paditëses gjatë gjykimit, duke u mjaftuar me leximin e parashtresave të
paraqitura në gjykim (p.sh. në faqen 75 të dosjes gjyqësore) rezulton qartë se paditësja Ermira
Lulaj i kërkon gjykatës të konstatojë jo vetëm pavlefshmërinë absolute të urdhrit nr.1187 datë
29.12.2005 të Komandatit të Gardës për uljen e saj në detyrë, por i ka shtuar kërkimit të saj
anullimin duke e shpallur absolutisht të pavlefshëm edhe urdhrin nr.121/2, datë 06.02.2006
për lirimin nga detyra dhe përjashtimin e paditëses Ermira Lulaj nga strukturat e Gardës së
Republikës, meqënëse nuk kishte zbatuar urdhrin e mëparshëm të sipërcituar të uljes në
detyrë për të cilin kishte iniciuar konfliktin gjyqësor.
Gjykata e shkallës së parë nuk i ka dhënë rëndësi këtij evoluimi në kërkimet e
paditësit gjatë gjykimit duke vijuar gjykimin me të njëjtin shkak ligjor dhe objekt padie.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, me vendimin nr.7896, datë 12.11.2007 kjo
gjykatë ka vendosur të rrëzojë padinë me motivin se asaj i kërkohet të anulojë urdhrin nr.1187
prot., datë 29.12.2005 të palës së paditur Garda e Republikës për uljen në detyrë të paditëses
Ermira Lulaj, ndërkohë që gjatë gjykimit kjo palë e paditur ka nxjerrë urdhrin tjetër nr.121/2,
datë 06.02.2006 për lirim nga detyra dhe përjashtimin e saj nga strukturat e Gardës së
Republikës. Për rrjedhojë gjykimi i iniciuar për kundërshtimin e urdhrit të parë për ulje në
detyrë ka mbetur pa objekt, pasi tashmë marrëdhënia e shërbimit publik është zgjidhur në
mënyrë të njëanshme nga pala e paditur.
Po kështu, gjykata e shkallës së parë, në vendimin e saj shprehet se, nisur nga neni
185 i Kodit të Procedurës Civile, gjatë gjykimit pala paditëse nuk realizoi ndonjë shtesë të
objekti të padisë për të bërë pjesë të gjykimit edhe urdhërin nr.121/2, datë 06.02.6 të
sipërcituar të palës së paditur
E vënë në lëvizje mbi ankimin e paditëses Ermira Lulaj, Gjykata e Apelit Tiranë ka
vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe të pranojë padinë duke
shfuqizuar urdhrin nr.1187, datë 29.12.2005 të Komandantit të Gardës së Republikës për
uljen në detyrë të paditëses Ermira Lulaj duke e kthyer në vendin e mëparshëm të punës.
Duke vlerësuar të gabuar qëndrimin e gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
arsyeton se gjykata duhet të shprehet për kërkesat që i parashtrohen në objektin e padisë pa i
kaluar kufijtë e saj. Ndaj edhe gjykata e shkallës së parë nuk duhet të shprehej për urdhrin e
dytë të palës së paditur për përjashtimin e paditëses nga strukturat e Gardës së Republikës.
Duke arsyetuar mbi urdhrin e parë me sanksion disiplinor ulje në detyrë, gjykata e apelit
vlerëson se me këtë akt, në mënyrë të kundërligjshme, pala e paditur ka dhënë një masë të
dytë disiplinore për të njëjtën shkelje për të cilën paditëses i ishte dhënë njëherë masë
disiplinore me urdhrin nr.588/4, datë 30.09.2005 “shtyrje afati gradimi deri në në vit”. Pala e
paditur nuk duhet të jepte masa ekstreme disiplinore përderisa çështja ishte bërë objekt
konflikti gjyqësor.
E investuar mbi rekursin e palës së paditur Garda e Republikës, Kolegji Civil
(shumica) ka vlerësuar se shkaqet e rekursit janë të mbështetura në ligj, prandaj vendimi i
gjykatës së apelit për ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e
padisë duhet të prishej, duke mbetur në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë që e kishte
rrëzuar padinë.
Shumica e Kolegjit Civil parashtron arsyetim të ngjashëm më atë të gjykatës së
shkallës së parë duke u shprehur se paditëses i mungon interesi i ligjshëm në ngritjen e
padisë.
Shumica arsyeton se me një urdhër të mëvonshëm të palës së paditur, të pa
kundërshtuar gjyqësisht nga paditësja Ermira Lulaj brenda afateve ligjore, ajo ishte
përjashtuar nga strukturat e Gardës së Republikës. Në të tilla rrethana nuk mund të kërkohet
më anullimi i urdhrit të mëparshëm për uljen e saj në detyrë, nëse nuk ishte kërkuar
118
shfuqizimi i urdhrit të mëpasshëm për përjashtimin nga strukturat e Gardës së Republikës, për
shkak se nuk do të sillte asnjë pasojë juridike.
Duke pasur parasysh sa u parashtrua më sipër, në ndryshim nga qëndrimi i shumicës,
kam mendimin se gjatë gjykimit në shkallës të parë dhe në apel janë lejuar shkelje të rënda
procedurale të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e dhëna nga të dy gjykatat më të ulëta.
Kam mendimin se, gjykata e shkallës së parë (gabim të cilin nuk e riparoj as gjykata e
apelit) nuk ka vlerësuar drejt natyrën e mosmarrëveshjes në gjykim, kufijtë e shqyrtimit të
saj, atë që është kërkuar dhe aq sa i është kërkuar në padi e në gjykim nga ana e palës
paditëse (nenet 6, 16 e vijues të K.Pr.Civile), pavarësisht nga forma e stili i parashtrimit të
tyre nga pala paditëse. Nga ana tjetër, neni 185 i këtij Kodi vetëm tregon se kërkimi për
ndryshimin e shkakut ligjor ose të objektit ë padisë duhet të bëhet me shkrim. Më tej i takon
gjykatës detyrimi të verifikojë nëse ka një kërkim të tillë me shkrim pavarësisht nga forma e
gjuha, profesionale apo jo, e përdorur nga pala ndërgjyqëse për këtë qëllim. Gjykata orienton
palët e verifikon pikërisht nëse është e qartë se vullneti i palës është që të ndryshojë shkakun
ligjor ose objektin e padisë. Më pas është gjykata që e di ligjin duke çmuar nëse është apo jo
përpara një kërkese të tillë.
Prandaj, si gjyqtar në pakicë, vlerësoj si të gabuar ligjërisht jo vetëm qëndrimin e
gjykatave më të ulëta por edhe të shumicës së Kolegjit Civil kur shprehen se nga ana e
paditëses Ermira Lulaj nuk është kërkuar nga gjykata nuliteti i urdhrit nr.121/2, datë
06.02.2006 për përjashtimin e saj nga strukturat e Gardës së Republikës.
Kam mendimin se ajo që kërkohet nga palët përcaktohet nga ajo që rezulton nga teksti
i shkruar i padisë dhe eventualisht shtesës së padisë. Padyshim që ato janë aktet bazë e
themeltare mbi të cilat palën ftohen për të parashtruar kërkime e prapësime dhe për të
debatuar në gjykim. Të tilla janë edhe për gjykatën në përcaktimin e objektit të
mosmarrëveshjes dhe të ligjit të zbatueshëm për të.
Po kështu, palët në gjykim mund të shtojnë apo pakësojnë kërkimet e tyre. Këtë duhet
ta bëjnë me shkrim, në seancë dhe gjykata duhet të shprehet me vendim të ndërmjetëm. Por,
nëse palët rishikojnë, ndryshojnë, shtojnë, pakësojnë kërkimet e tyre të ngritura në padi e
gjykata eventualisht nuk përmbush detyrimin e saj të orientimit të palës duke e ftuar qoftë
edhe për ta formalizuar në mënyrën e duhur aktin e shtesës ose pakësimit të shkakut ligjor
apo objektit të padisë, atëhere kjo mangësi e palës ndërgjyqëse (e pranueshme gjithsesi nga
pikëpamja e njohurive juridike të mangëta), por edhe e gjykatës (së cilës prezumohet se këto
njohuri profesionale nuk ka sesi t’i mungojnë) nuk mund të mbivendoset mbi parimin
themeltar të gjykimit civil, mbi gjykimin rreth vullnetin të asaj sa kërkohet nga pala dhe
vetëm asaj që kërkohet prej saj.
Pra kjo mangësi e gjykatës, kur vullneti i palës është i qartë dhe i shkruar, pavarësisht
nga forma, stili e gjuha e përdorur, do të thotë edhe se problemet me mënyrën e formalitetin e
paraqitjes së shtesës apo pakësimit të padisë nuk mund t’i shërbejnë gjykatës më të lartë për
të neglizhuar ato që janë parimi bazë i gjykimit civil: palët venë në lëvizje gjykatën dhe kjo e
fundit shprehet vetëm për atë që kërkohet dhe vetëm për aq sa kërkohet (neni 2, 6 e vijues i
K.Pr.Civile).
Në këtë kontekst, duke mbetur vetëm tek kërkimi i paraqitur në aktin procedural bazë,
pra në kërkesëpadi, gjykatat më të ulëta por edhe shumica e këtij Kolegji gabimisht
mbivlerësojnë mungesën e formës së duhur dhe gjuhës së nevojshme juridike për
parashtrimin e kërkimit të shtesës së objektit të padisë (ndonëse janë të rëndësishme e të
nevojshme për cilësinë e qartësinë e aktit procedural), njëkohësisht duke nënvlerësuar atë se
vendimtare për gjykatën është jo forma por përmbajtja, pra vullneti që rezulton të jetë
shprehur nga pala ndërgjyqëse gjatë gjykimit të çështjes përpara gjykatës.
Pra kur qartazi i rezulton se nga ana e paditësit i kërkohet një shtesë në objektin e
padisë, gjykata e cila e di ligjin (iuria novit curia), mund e duhet të shprehet për pranimin ose
119
jo të kësaj shtese padie sipas normave procedurale civile, njësoj sikur normalisht ndodh që në
praktikë gjyqësore ato mund e duhet të paraqiten nga pikëpamja formale e terminologjike
juridike në mënyrë profesionale nga ana e një avokati mbrojtës. Disponimin maksimal mbi
padinë e ka vetë pala ndërgjyqëse dhe detyrimi i gjykatës është të mos i shmanget disponimit
për pranimin ose jo të saj për shqyrtim dhe zgjidhjes së çështjes sipas atij objekti gjykimi.
Nëse është e domosdoshme, rast pas rasti, gjykata mund të orientojë atë palë ndërgjyqëse mbi
formën dhe mënyrën se si i paraqitet kërkimi i për ndryshim shkaku ose shtesë objekti padie,
por gjithsesi pa u penguar në shqyrtimin e saj nëse vullneti është i qartë thjesht duke u nisur
nga paaftësia e pamundësia e palës për ta formuluar në mënyrë të kënaqshme atë në aspektin
tekniko-juridik.
Arsyetimi i mësipërm për këtë qëndrim pakicë gjykoj se është konform praktikës së
Gjykatës Kushtetuese dhe asaj të GJEDNJ, si edhe me arsyetimin e përfundimet e
parashtruara nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.2, datë
19.03.2012 lidhur me kuptimin e drejtë të shkakut ligjor dhe objektit të padisë dhe për
mënyrën e paraqitjes e të vlerësimit të tyre nga ana e gjykatave.
Në çështjen objekt gjykimi, paditësja Ermira Lulaj e mbrojtur nga nje përfaqësues
ligjor i posaçëm (babai i saj) por jo nga një avokat, nëpërmjet parashtresave voluminoze të
ndodhura në dosjen gjyqësore, duke dhënë shpjegimet e motivet përkatëse në mbështetje të
padisë, më shumë se njëherë, me shkrim, i ka kërkuar qartazi gjykatës të shpallë absolutisht të
pavlefshëm edhe urdhrin nr.121/2, datë 06.02.2006 të palës së paditur që e përjashtonte atë
nga strukturat e Gardës së Republikës, së bashku me aktin tjetër administrativ të ndëshkimit
me ulje në detyrë, për të cilin inicioj gjykimin e kësaj çështjeje. Në këtë kuptim është e qartë
se paditësja Ermira Lulaj kishte shtuar objektin e padisë së saj dehe gjykatat kishin detyrimin
imperative për t’i dhënë përgjigje këtij kërkimi në zgjidhjen përfundimtare të çështjes nga ana
e tyre.
Prandaj, kur gjykata nuk arrin të përcaktojë natyrën e mosmarrëveshjes dhe nuk
qartëson, identifikon e shprehet për atë që i kërkohet dhe aq sa i kërkohet, pra të ndodhur
përpara shkeljeve të rënda procedurale që në thelb kanë cenuar të drejtën për t’u dëgjuar nga
gjykata duke penguar zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, kam mendimin se të dy
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta duhet të prisheshin dhe çështja të dërgohej për
rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, me tjetër trup gjykues.
Ardian Dvorani
120
Nr.00-2012-2551 i Vendimit (502)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: AUTORITETI PORTUAL DURRËS SH.A,

përfaqësuar nga juristja Klara Qerraxhia
dhe Av.Shtetit Abaz Deda.
I PADITUR: SHOQËRIA “FUSHË KRUJA CEMENT
FACTORY” SH.P.K, me qendër në Fushë
Krujë, përfaqësuar nga Av.Gerhard Velaj
dhe Valbona Gjonçari.
AGJENSIA “MARI XH” SH.P.K DURRËS,
në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të paguajnë shumën
prej 15.973.470 lekë si detyrim kontraktual
që rrjedh nga kontrata e mbajtur midis palëve.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile
dhe nenet 476/b, 486, 659 dhe 690 të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.2600, datë 08.11.2006 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë të palës paditëse Autoritetit Portual Durrës, duke
detyruar palën e paditur Shoqërinë “Fushë Kruja Cement Factory” shpk t’i
paguajë palës paditëse shumën 15.973.470 lekë si detyrim që rrjedh nga
marrëdhënia kontraktuale e lidhur midis palëve të mësipërme.
Rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimit që ky detyrim të paguhet në mënyrë
solidare dhe nga pala e paditur Agjensia “Mari Xh” shpk Durrës si të pabazuar
në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.66, datë 07.02.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Durrës.
121
Kundër vendimit nr.66, datë 07.02.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.2600, datë 08.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka paraqitur rekurs pala e
paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” shpk, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.2600, datë, 08.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës e të
vendimit nr.66, datë 07.02.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement
Factory” shpk janë:
- Gjykatat nuk kanë respektuar nenin 476 të K.Civil, sipas të cilit debitori nuk detyrohet
të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, kur provon se mospërmbushja e detyrimit
nuk ka ndodhur për faj të tij.
- Mospërmbushja e detyrimit sipas kontratës nga pala e paditur ka ardhur si rezultat i
pengesave dhe avarive të shumta të krijuara në ambientet e paditësit, të cilat kanë bërë
të pamundur që pala e paditur të sillte brenda afatit një vjeçar të gjithë sasinë e
klinkerit të parashikuar në kontratë.
- Neni 476 i K.Civil kërkon që debitori të mos ketë vepruar me faj në mënyrë që ai të
mos përgjigjet për shkaktimin e dëmit dhe jo ashtu siç arsyetojnë gjykatat se dhe
paditësi nuk ka faj, prandaj debitori duhet të shpërblejë dëmin.
- Gjykatat kanë arritur në një konkluzion të gabuar, përsa i përket vlerës së dëmit, duke
pranuar apriori shumën që pretendon pala paditëse, pa kryer më parë ekspertimin,
konform nenit 224/a të K.Pr.Civil.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesit e palës së paditur
Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” shpk Av.Gerhard Velaj e Valbona Gjonçari, të cilët
kërkuan ndryshimin e vendimit nr.2600, datë 08.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës e të vendimit nr.66, datë 07.02.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe rrëzimin e plotë
të kërkesëpadisë; përfaqësuesit e palës paditëse, juristja Klara Qerraxhia dhe Av.Shtetit Abaz
Deda, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit nr.66, datë 07.02.2008 të Gjykatës së Apelit
Durrës; në përfundim, gjykata,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë me datë 08.05.2008 është regjistruar çështja civile nr.11243-
01081-00-2008 regj.them.që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Autoriteti Portual sha
Durrës dhe të paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” shpk e Agjensia “Mari Xh”
sh.p.k Durrës, me objekt pagim detyrimi, etj.
Vendimi nr.66, datë 07.02.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e një
hetimi të paplotë dhe të gjithanshëm gjyqësor i bërë në kundërshtim me nenin 14 të
K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe të çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar
nga një trup tjetër gjykues i asaj gjykate.
Me datën 12.01.2004 ndërmjet palës paditëse Autoriteti Portual sha Durrës dhe palës
së paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” shpk është lidhur një kontratë ku pala
paditëse merrte përsipër të zbatonte një tarifë preferenciale në shkarkimin e anijeve me
klinker që pala e paditur Shoqëria FKCF shpk do të sillte nga jashtë vendit, ndërsa kjo e
fundit merrte përsipër që brenda vitit 2004 do të sillte në portin e Durrësit 350.000 ton klinker
(lëndë e parë për prodhimin e çimentos).
122
Ndërsa pala e paditur Agjensia “Mari Xh” Durrës është agjensi detare spedicionere, e
cila sipas kontratës ishte përfaqësuese e palës së paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement
Factory” shpk kishte detyrimin që 24 orë përpara mbërritjes së anijeve në port duhet të
njoftonte palën paditëse, duke i paraqitur asaj të gjitha të dhënat e anijes që po i afrohej portit.
Meqenëse në fund të vitit 2004 pala e paditur, Shoqëria “Fushë Kruja Cement
Factory” shpk, nuk ka sjellë sipas kontratës sasinë e klinkerit, por vetëm 295.805 ton, pala
paditëse, Autoritet Portual sha Durrës, kërkon gjyqësisht pagimin e detyrimit që përfaqëson
diferencën e tarifës normale prej 664 lekë me tarifën preferenciale prej 610 lekë, si detyrim
që rrjedh nga mospërmbushja e kontratës.
Pas përfundimit të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.2600,
datë 08.11.2006 ka vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë të palës paditëse Autoritetit Portual Durrës, duke
detyruar palën e paditur Shoqërinë “Fushë Kruja Cement Factory” shpk ti paguaj palës
paditëse shumën 15.973.470 lekë si detyrim që rrjedh nga marrëdhënia kontraktuale e lidhur
midis palëve të mësipërme.
Rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimit që ky detyrim të paguhet në mënyrë solidare
dhe nga pala e paditur Agjensia “Mari Xh” shpk Durrës si të pabazuar në ligj.
Në gjykimin e çështjes u provua fakti se pala paditëse e ka përmbushur detyrimin e
saj, kurse pala e paditur FKCF shpk nuk e ka përmbushur. Gjithashtu pala e paditur FKCF
shpk ka qenë në vonesë edhe për pagesat e detyrimit të muajve paraardhës dhe në kontratë
është parashikuar se, shkarkimi i anijes pasardhëse do të fillojë pasi të jetë likuiduar
detyrimi për shkarkimin e anijes paraardhëse........
Ndërsa përsa i përket detyrimit të palës së paditur Agjensia “Mari Xh” shpk Durrës,
gjykata çmon se ajo nuk duhet të detyrohet solidarisht, pasi nuk ka qenë palë në kontratë.....
Lënien në fuqi të vendimit nr.2600, datë 08.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Gjykata e apelit çmon se është provuar fakti që pala e paditur FKCF shpk nuk e ka
përmbushur detyrimin për importimin e sasisë prej 350.000 ton klinker për vitin 2004 dhe
palës së paditur APD-së nga kjo mospërmbushje detyrimi i është shkaktuar një dëm në
shumën prej 15.973.470 lekë, shumë kjo e mbetur pa arkëtuar si fitim nga puna për
shkarkimin e anijeve që ishin planifikuar të sillnin sasinë e klinkerit sipas kontratës........
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria “Fushë Kruja
Cement Factory” shpk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile,
prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është i cënueshëm.
Gjykatat kanë arritur në përfundimin se, pala e paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement
Factory” shpk duhet të paguaj shumën 15.973.470 lekë për mos përmbushje të detyrimit,
kërkim ky i bërë në objektin e padisë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes provohet se, gjykatat nuk kanë marrë asnjë provë,
që tregon se si del ky detyrim, por ato apriori kanë marrë të mirëqenë pretendimin e palës
paditëse, në vend që të zbatonin kërkesat e nenit 224/a/1 të K.Pr.Civile, i cili thotë
shprehimisht:
Kur për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në
gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës, teknikës ose artit, gjykata mund të
thërrasë një ose më shumë ekspertë......
Kolegji Civil vlerëson se në rastin objekt gjykimi ka qenë e domosdoshme që gjykata
e shkallës së parë të caktonte një ekspert me njohuri të posaçme në fushën e financave, i cili
duhet të bënte përllogaritjen e detyrimit të pretenduar nga pala paditëse.
123
Meqenëse kjo detyrë mund të realizohet nga gjykata e apelit, duke zbatuar nenin
465/2 të K.Pr.C., Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c të
K.Pr.Civile, prandaj duhet të prishet vetëm vendimi i gjykatës së apelit dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Durrës, e cila në zbatim të nenit 224/a e vijues
të K.Pr.Civile duhet të kryejë ekspertimin në lidhje me shumën e detyrimit që pretendon pala
paditëse.
Gjykata e apelit gjatë rishqyrtimit të çështjes duhet të bëjë kujdes për t’u dhënë
përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura nga palët dhe sidomos pretendimeve të palës së
paditur Shoqëria FKCK shpk Fushë Krujë, në lidhje me vonesat e shkarkimit të anijeve në
port.
Vetëm pasi të realizohen detyrat e mësipërme dhe të tjera veprime hetimore që gjykata
e apelit mund ti vlerësojë të domosdoshme gjatë gjykimit, atëhere mund të arrihet në një
përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur
nga pala e paditur Shoqëria “Fushë Kruja Cement Factory” shpk është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet e çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një tjetër trup gjykues i Gjykatës së Apelit
Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.11.2012
124
Nr.00-2012-2546 i Vendimit (503)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: MHILL MULAJ, përfaqësuar nga

Av. Ndue Gjeloshi
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE LEZHË, në mungesë
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.19, datë 26.01.2008
të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Lezhë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 dhe 325 të K.Pr.Civile
dhe ligji nr.8685, datë 09.11.2000
“Për një trajtim të veçantë të punonjësve
që kanë punuar në miniera nëntokë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.571, datë 14.05.2008 ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.19, datë 26.02.2008 të DRSSH Lezhë për mbylljen
e pensionit për trajtim të veçantë si punonjës nëntoke.

Lezhë dhe pushimin e gjykimit të kësaj çështjeje.
Kundër vendimit nr.422, datë 26.09.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur

rekurs pala paditëse Mhill Mulaj, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.422, datë 26.09.2008 të
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, por me
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse janë:

- Gjykata e apelit arsyeton se duhet të kisha ezauruar rrugën administrative të ankimit,
arsyetim i cili është i pabazuar, pasi ligji nr.8685, datë 09.11.2000 nuk thotë
shprehimisht se, subjekti duhet të ndjekë rrugën e ankimit administrativ.
125
- Referimi që bën gjykata e apelit në ligjin nr.7703, datë 11.05.1993, është i gabuar,
pasi ai bën fjalë për pensionet e pleqërisë, ndërsa në rastin në gjykim nuk jemi përpara
pensionit të pleqërisë, por përpara një ndihme ekonomike që u jepet punonjësve të
nëntokës, të cilët mbesin të pa punë për shkak të mbylljes së minierave.
- Udhëzimi nr.1, datë 16.01.2001 i ISSH-së parashikon se për zbatimin e ligjit nr.8685,
datë 09.11.2000 duhet të ndiqen rregullat e përcaktuara në Rregulloren “Për caktimin
e përfitimeve të ushtarakëve”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Ndue
Gjeloshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.422, datë 26.09.2008 të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues; në
përfundim;
VËREN
02543-00-2008 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Mhill Mulaj dhe e paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë, me objekt kundërshtimin e aktit
administrativ.......
Vendimi nr.422, datë 26.09.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e
zbatimit të keq të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i asaj gjykate.
Pasi ka hyrë në fuqi ligji nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të
punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë”, paditësi Mhill Mulaj ka dorëzuar pranë
palës së paditur dokumentacionin për të përfituar trajtimin e veçantë, duke pretenduar se ka
qenë punëtor nëntoke.
Me vendimin nr.19, datë 21.10.2001 pala e paditur ka vendosur në favor të paditësit
dhe këtë trajtim të veçantë, ky i fundit ka filluar që ta marrë më datën 01.01.2001.
Me shkresën nr.322/30, datë 27.02.2008 pala e paditur njofton paditësin për marrjen e
vendimit nr.19, datë 26.02.2008 me të cilin ajo mbyll pensionin, me arsyetimin se në
regjistrin themeltar ka korrigjime dhe nuk ka mundësi verifikimi me bordero për periudhën
që paditësi pretendon se ka punuar si punëtor nëntoke në ish-ndërmarrjen gjeologjike.
Duke mos qenë dakord me vendimin e marrë nga pala e paditur, pala paditëse i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, e cila me vendimin nr.571, datë 14.05.2008 ka
vendosur:
Shfuqizimin e vendimit nr.19, datë 26.02.2008 të DRSSH Lezhë për mbylljen e
pensionit për trajtim të veçantë si punonjës nëntoke.
Pala e paditur ka dhënë vendimin nr.19, datë 21.10.2001 ku ka caktuar pensionin e
veçantë të paditësit, gjithashtu vetë pala e paditur ka dhënë vendimin nr.19, datë 26.02.2008
për mbyllje pensioni, gjë e cila bie në kundërshtim me nenin 122 të K.Pr.A., pasi palës së
paditur i mungon legjitimiteti për të revokuar apo shfuqizuar vendimet e marrë nga vetë
ajo.......
Prishjen e vendimit nr.571, datë 14.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe pushimin e gjykimit të kësaj çështjeje.
126
Trupi gjykues i gjykatës së apelit çmon se paditësi Mhill Mulaj duhet të ezauronte
shkallët e ankimit administrativ, të parashikuar nga neni 86 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993,
para se t’i drejtohej gjykatës me kërkesë padi.....
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Mhill Mulaj përmban
shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga
gjykata e apelit është i cënueshëm.
Në nenin 137 të K.Pr.Administrative përcaktohet se:
1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t'i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ.
Dispozita e mësipërme ligjore tregon qartë se, në parim palët mund t’i drejtohen
gjykatës vetëm pasi të jetë ezauruar rekursi administrativ, mirëpo rastet se kur duhet ezauruar
ky rekurs duhet t’i thotë shprehimisht ligji konkret që rregullon marrëdhënien juridike, i cili
domosdoshmërisht duhet që të tregojë edhe organin administrativ, të cilit i duhet drejtuar
rekursi administrativ.
Në rastin objekt gjykimi ligji që rregullon fushën përkatëse është ligji nr.8685, datë
09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë”, i
cili në nenin 4 të tij përcakton se:
E drejta e ushtrimit të kërkesës për përfitime nga ky ligj mund të ushtrohet nga
subjektet që përfitojnë deri më datë 31.03.2001.
Kjo kërkesë paraqitet pranë degëve të agjensive të drejtorisë rajonale të sigurimeve
shoqërore.
Në këtë dispozitë janë përcaktuar dy kritere ligjore, të cilat janë: afati i përfitimit dhe
organi shtetëror të cilit i drejtohet kërkesa, ndërsa përsa i përket ankimit administrativ dhe
organit të cilit duhet ti drejtohet ai, ligji në fjalë nuk parashikon asgjë, prandaj përfundimi që
ka arritur gjykata e apelit nuk gjen asnjë mbështetje ligjore.
Gjykata e apelit e mbështet arsyetimin e saj në ligjin nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i cili ka për objekt rregullimin e
pensioneve të pleqërisë, ndërsa rasti në gjykim nuk është i tillë, pasi paditësi Mhill Mulaj nuk
ka përfituar pension pleqërie, por ai ka përfituar një trajtim ekonomik të veçantë si punonjës
nëntoke.
Në marrjen e vendimit gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh Udhëzimin nr.1, datë
16.01.2001 të ISSH-së, i cili udhëzon se, për rastet e ligjit nr.8685, datë 09.11.2000 duhet të
zbatohet Rregullorja “Për caktimin dhe administrimin e përfitimeve suplementare të
ushtarakëve”, e cila në pikën 4 përcakton se:
Kur gjatë kontrolleve konstatohet se pensioni është caktuar, paguar në kundërshtim
me dispozitat ligjore, merret vendim sipas rastit për ndryshimin ose mbylljen e pensionit, të
parakohshëm duke marrë dhe masat për shlyerjen e detyrimit.
Kjo do të thotë se, në rastin e trajtimit të veçantë të minatorëve, pala e paditur DRSSH
Lezhë duhet të vepronte njësoj si në rastin e përfitimeve suplementare të ushtarakëve dhe
neni 6 i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për Sigurimet Shoqërore Suplementare të
Ushtarakëve” shprehet se, kundër vendimeve që japin DRSSH-të ankimi bëhet direkt në
gjykatë, e cila e zgjidh çështjen përfundimisht.
Vlen të theksohet se pas dhënies së vendimit nga gjykata e apelit, Komisioni Qendror
i Ankimit, i cili funksionon pranë ISSH-së në vendimin nr.545, datë 29.07.2008, që i përket
një rasti identik me rastin në gjykim ka vendosur që të mos shqyrtojë kërkesën për arsye se
nuk mund të bëhet ankim administrativ.
127
Nga ana tjetër Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.01,
datë 26.11.2010 ndërmjet të tjerave shprehen se:
Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e
detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ.
Përveç detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës administrative të
ankimit, të organit ku ai drejtohet dhe që ka kompetencën për shqyrtimin e saj, eventualisht,
sipas natyrës së marrëdhënieve juridike dhe asaj të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund
të parashikojë ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen
respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për
procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrativ, etj. Nëse
rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e
parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.
Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit, nga njëra anë autorizon dhe
legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim dhe vendosë lidhur me
ankimin administrativ. Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin rrugën administrative për
efekt të respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike, por,
mbi të gjitha, i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor dhe një
mjet efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cënimin e një të drejte a interesi kushtetues dhe
ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi administrativ.
Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo shprehimisht në ligjin e posaçëm,
pas dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të ngarkuar nga ligji, pala që
kishte ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën t’i drejtohet rrugës gjyqësore për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative. Nëse ligji i posaçëm nuk parashikon
shprehimisht ndryshe, zbatohen afatet dhe procedurat e parashikuara për këtë qëllim nga
Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i Procedurave Administrative.
Sa më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se gjykata e apelit ka arritur në një
konkluzion të gabuar në lidhje me mos ndjekjen e rekursit administrativ nga pala paditëse,
prandaj rekursi i paraqitur prej saj është i bazuar në ligj dhe duhet të pranohet, duke u
vendosur prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimi i çështjes për rishqyrtim në po
atë gjykatë, e cila duhet të shprehet për themelin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.11.2012
128
Nr.00-2012-2547 i Vendimit (504)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: AVNI DAKA, përfaqësuar nga

Av. Fariz Xhurxhi.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR, në mungesë.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit të pezullimit nr.17, datë 07.04.2008.
Anullimin aktit nr.2634, datë 23.10.2008 të DRSSH Dibër.
Detyrimin e anës së paditur për njohjen e vërtetësisë
sipas shënimeve të regj. nr.2, fl.345 për vjetërsinë e punës.
Detyrimin e anës së paditur për të më rilidhur trajtimin e veçantë sipas ligjit.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 - 328 të K.Pr.Civile,
neni 2 i ligjit nr.8685, datë 09.11.2000
“Për një trajtim të veçantë të punonjësve
që kanë punuar në miniera nëntokë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.48, datë 12.03.2009, ka vendosur:

Të njohë si vit vjetërsie në punë për paditësin Avni Daka vitin e punës në vitin
1975, në ish-Kooperativën Bujqësore Sopot, si anëtar i saj, pasi ka realizuar
për vitin e punës minimumin e ditëve të punës, ditë pune ose ditë norme burri.
Anullimin tërësisht të aktit administrativ nr.622/1, datë 15.10.2008 të palës së
paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, që bën fjalë për
mbylljen e trajtimit të veçantë për paditësin Avni Daka.
Të njohë të drejtën për të rilidhur trajtimin e veçantë për paditësin Avni Daka,
që nga koha e pezullimit të tij, datë 17.04.2008.

Prishjen e vendimit nr.48, datë 12.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Dibër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
129
Kundër vendimit nr.482, datë 18.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs paditësi Avni Daka, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.482, datë 18.03.2010 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.48, datë 12.03.2009 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër.

- Gjykata e apelit ka tejkaluar të drejtën e disponimit të saj për arsye se asnjëri prej
shkaqeve për të cilat ajo ka prishur vendimin nuk janë parashtruar në ankim si shkaqe
apo shkelje të kryera nga gjykata e shkallës së parë.
- Është i pabazuar në ligj arsyetimi i gjykatës së apelit se, paditësi nuk ka parashtruar
bazën ligjore të kërkimit për njohjen e vërtetësisë së shënimeve të regjistrit të
vjetërsisë në punë dhe marrjen e provës me dëshmitarë, sepse objekti i padisë bazohet
në nenin 32 të K.Pr.Civile dhe provat me dëshmitarë janë marrë në përputhje me
nenin 233 të K.Pr.Civile.
- Nuk është i bazuar arsyetimi i gjykatës së apelit se gjykata e shkallës së parë ka
shkelur nenin 6 të K.Pr.Civile, pasi kjo e fundit i është përgjigjur të gjithave kërkesave
që janë bërë në objektin e padisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; në përfundim,
VËREN
Në Gjykatën e Lartë, me datë 07.06.2010 është regjistruar çështja civile nr.31003-
01276-00-2010, me palë paditëse Avni Daka dhe palë e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Dibër, me objekt anullim akti administrativ, etj……
Kolegji Civil vlerëson se duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën
e Lartë, pasi paditësi Avni Daka ka hequr dorë nga rekursi në përputhje të plotë me nenin 490
të K.Pr.Civile.
Nga aktet që ndodhen në dosje, rezulton si më poshtë:
Në zbatim të ligjit nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve
që kanë punuar në miniera nëntokë” (I ndryshuar), paditësi Avni Daka është trajtuar me
ndihmë ekonomike deri me datë 17.04.2008, ditë të cilën pala e paditur ka vendosur
pezullimin dhe më pas mbylljen e saj.
Duke mos qenë dakord me vendimin e palës së paditur, pala paditëse i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, e cila me vendimin nr.48, datë 12.03.2009, ka vendosur:
Të njohë si vit vjetërsie në punë për paditësin Avni Daka vitin e punës në vitin 1975,
në ish-Kooperativën Bujqësore Sopot, si anëtar i saj pasi ka realizuar për vitin e punës
minimumin e ditëve të punës, ditë pune ose ditë norme burri.
Anullimin tërësisht të aktit administrativ nr.622/1, datë 15.10.2008 të palës së paditur,
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, që bën fjalë për mbylljen e trajtimit të
veçantë për paditësin Avni Daka.
Të njohë të drejtën për të rilidhur trajtimin e veçantë për paditësin Avni Daka, që nga
koha e pezullimit të tij, datë 17.04.2008.
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur, aktet i kanë kaluar Gjykatës së Apelit
Tiranë, e cila me vendimin nr.482, datë 18.03.2010 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.48, datë 12.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
130
Në nenin 490 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë
gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i
pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë paraqitur ose u komunikohet avokatëve
të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë marrë pjesë të gjitha palët ose
përfaqësuesit e tyre, nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të pushimit të gjykimit.
Në dosjen gjyqësore ndodhet kërkesa me shkrim e paditësit Avni Daka, e cila është
paraqitur në Gjykatën e Lartë me datë 30.04.2012, ku thuhet se paditësi heq dorë nga rekursi
që ka bërë ndaj vendimit nr.482, datë 18.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kërkesa me shkrim jo vetëm që është e nënshkruar personalisht nga paditësi Avni
Daka, por vërtetimi i nënshkrimit të tij është bërë me datë 28.12.2011 nga noteri Ndriçim D.
Cani, me seli në qytetin e Bulqizës.
I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kërkesave të
nenit 490 të K.Pr.Civile, prandaj gjykimi i çështjes duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 490/3 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
131
Nr.00-2012-2549 i Vendimit (505)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËS: EDLIRA VASHA, në mungesë

I PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE INSIG SHA,
me qendër në Tiranë, përfaqësuar nga juristja Ina
Deda
OBJEKTI:
Konstatimin e paligjshëm të aktit të transferimit
me nr.494, prot., datë 08.05.2007
i Drejtorit të Përgjithshëm të INSIG sha.
Konstatimin e paligjshëm të aktit administrativ
me nr.69 prot., datë 29.05.2007
të Drejtorit të Përgjithshëm të INSIG sha.
Detyrimin e të paditurit për të më paguar pagën e një viti
për zgjidhjen e menjëhershme
dhe pa shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit për të më dëmshpërblyer
me tre paga mujore për mosrespektimin e afatit të njoftimit.
me dy paga mujore për mosrespektimin
e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
me gjashtë paga mujore për shkak të vjetërsisë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 21, 23, 143, 144, 145, 153, 155 të Kodit të Punës,
nenet 31, 32, 153, 154, 154/a të K.Pr.Civile
dhe Kontrata individuale e punës, datë 01.05.2005.

vendosur:
Pranimin e padisë të ngritur nga paditësja Edlira Vasha.
Konstatimin e paligjshmërisë së aktit të transferimit nr.494, prot., datë
08.05.2007 të nxjerrë nga INSIG sha në lidhje me paditësen Edlira Vasha.
132
Konstatimin e paligjshmërisë së Urdhrit nr.69, datë 29.05.2007 të nxjerrë nga
INSIG sha në lidhje me paditësen Edlira Vasha.
Detyrimin e palës së paditur INSIG sha t’i paguajë paditëses Edlira Vasha
pagën e 22.5 muajve në masën e pagës mujore prej 70.000 lekë që paditësja ka
marrë pranë palës së paditur.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.978, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.5773, datë 20.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur rekurs pala e
paditur, Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.978, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit
nr.5773, datë 20.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë
padisë, si të pambështetur në ligj dhe në prova.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha
janë:
- Nuk kemi të bëjmë me një ndryshim të vendit të punës, pasi paditësja e kishte pranuar
punën në Degën e Tiranës, dhe pas përfundimit të periudhës të komandimit, ajo e
kishte plotësisht të qartë se do të rikthehej në vendin e mëparshëm të punës.
- Paditësja ishte në pozicionin e specialistes në Departamentin e Shitjes, më pas është
emëruar specialiste në Degën e Tiranës dhe nuk rezulton asnjë provë që ajo ka punuar
si specialiste në sektorin e financës, prandaj arsyetimi i gjykatës është i pabazuar në
ligj.
- Paga është përcaktuar në kontratën individuale të punës, e cila ka qenë 57.000 lekë
dhe kjo pagë ishte lidhur për periudhën që paditësja ka qenë e komanduar.
- INSIG sha ka ndërprerë marrëdhënien e punës me paditësen, sepse pas mbarimit të
afatit të komandimit ajo nuk u paraqit në punë për 20 ditë rresht dhe kjo zgjidhje është
e parashikuar në nenin 15 të kontratës individuale të punës.
- Kontrata e punës është zgjidhur nga punëdhënësi për shkaqe të arsyeshme, sipas nenit
153 të K.Punës dhe gjykatat në dhënien e vendimit duhet të mbanin parasysh edhe
vendimin unifikues nr.19, datë 15.11.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
- Në caktimin e masës së shpërblimit gjykatat gabojnë, pasi ato i referohen pagës që
paditësja ka pasur si Specialiste në Departamentin e Shitjes, në një kohë që sipas nenit
145/2 të Kodit të Punës llogaritjet duhet të bëheshin, duke u bazuar në pagën që
paditësja ka pasur në fund të marrëdhënies së punës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës së paditur, Shoqëria
e Sigurimeve INSIG sha, juristen Ina Deda, e cila kërkoi prishjen e vendimit nr.978, datë
20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit nr.5773, datë 20.07.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të pambështetur në ligj; në
përfundim,
133
VËREN
Në Gjykatën e Lartë, më datë 15.07.2008 është regjistruar çështja civile nr.11241-
01767-00-2008 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Edlira Vasha dhe e
paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha, me objekt shpërblim dëmi nga zgjidhja e
menjëhershme e pajustifikuar e kontratës së punës nga punëdhënësi, etj.....
Vendimi nr.978, datë 20.05.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i zbatimit
të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha në
vitin 1995, duke punuar si juriste në departamente të ndryshme të saj dhe me kontratën
individuale të punës së vitit 2005 asaj i është caktuar një pagë mujore prej 70.000 lekë në
muaj.
Në vitin 2006 pala e paditur e ka transferuar paditësen nga qendra e INSIG sha në
Degën e Tiranës, duke i caktuar asaj një pagë mujore prej 45.000 lekë në muaj dhe me datë
09.02.2007 ajo e ka rikthyer paditësen përsëri në qendër, duke i caktuar një pagë minimale
prej 57.000 lekë në muaj, si dhe duke e komanduar atë për një afat tre mujor.
Me Urdhërin nr.494, datë 08.05.2007 të Drejtorit të Përgjithshëm të INSIG sha pala
paditëse transferohet përsëri nga qendra, ku kishte një pagë mujore prej 57.000 lekë, në
Degën e Tiranës me një pagë mujore prej 45.000 lekë.
Paditësja e ka kundërshtuar urdhrin e mësipërm, duke mos u paraqitur në vendin e ri
të punës, prandaj me shkresën nr.69, datë 29.05.2007 pala e paditur INSIG sha ka zgjidhur
përfundimisht marrëdhënien e punës me paditësen.
Duke i konsideruar të paligjshëm urdhrat e nxjerra nga pala e paditur Shoqëria e
Sigurimeve INSIG sha pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, e cila me vendimin nr.5773, datë 20.07.2007 ka vendosur:
Pranimin e padisë të ngritur nga paditësja Edlira Vasha.
Konstatimin e paligjshmërisë së aktit të transferimit nr.494, prot., datë 08.05.2007 të
nxjerrë nga INSIG sha në lidhje me paditësen Edlira Vasha.
Konstatimin e paligjshmërisë së Urdhrit nr.69, datë 29.05.2007 të nxjerrë nga INSIG
sha në lidhje me paditësen Edlira Vasha.
Detyrimin e palës së paditur INSIG sha t’i paguajë paditëses Edlira Vasha pagën e
22.5 muajve në masën e pagës mujore prej 70.000 lekë që paditësja ka marrë pranë palës së
paditur.
Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton:
Gjykata çmon se pala e paditur në zgjidhjen e marrëdhënies së punës me paditësen ka
shkelur kriteret e përcaktuara në nenin 143 të Kodit të Punës në lidhje me afatin e njoftimit,
pasi paditësja ka mbi 5 vjet punë dhe afati i njoftimit është 3 muaj, prandaj zgjidhja e
kontratës së punës është me efekt të menjëhershëm dhe e pajustifikuar nga punëdhënësi,
parashikuar nga neni 155 i K.Punës........
Mbi bazën e ankimit të palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha çështja i ka
kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.978, datë 20.05.2008 ka
vendosur:
Tiranë.
Lidhur me pretendimin se transferimi është bërë në bazë të nenit 1 të kontratës së
punës, sepse në kontratë është parashikuar se punëdhënësi mund ti caktojë detyra të tjera
punëmarrësit, por bëhet fjalë gjithmonë brenda INSIG sha, dhe kur ndryshohet kontrata
duhet pëlqim me shkrim i palëve, të cilën paditësja nuk e ka dhënë.......
134
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve
INSIG sha nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj
nuk ka asnjë arsye ligjore që të cënohet vendimi i gjykatës së apelit.....
Pala e paditur e bazon zgjidhjen e kontratës së punës në nenin 153 të Kodit të Punës, i
cili në paragrafin e tretë të tij thotë shprehimisht:
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
Pala e paditur e ka zgjidhur kontratën e punës me pretendimin se pala paditëse nuk
është paraqitur në punë, por shkaku i vërtetë është transferimi i përsëritur e paditëses nga
qendra në degë, prandaj ky rast nuk mund të përbëjë shkak të arsyeshëm të zgjidhjes së
kontratës së punës nga punëdhënësi në kuptimin e nenit 153 të Kodit të Punës, pasi kur
punëdhënësit i lind nevoja që të bëjë shkurtime ose lëvizje të ndryshme të punonjësve, ai i ka
të gjitha mundësitë që të bëjë zgjidhjen e natyrshme të kontratës së punës me afat të
pacaktuar, të parashikuar nga neni 141 i Kodit të Punës.
Kolegji Civil vlerëson se pala e paditur, pasi ti njoftonte paditësit zgjidhjen e
kontratës së punës në përputhje me nenin 143 të Kodit të Punës dhe pasi të zbatonte
procedurën e pushimit nga puna, të parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës, në përfundim
të afatit të njoftimit kontrata e punës do të konsiderohej e zgjidhur, qëndrim ky i mbajtur nga
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.19, datë 15.11.2007, ku ndërmjet të
tjerave thuhet:
Kur punëdhënësi, referuar e në zbatim të nenit 141 e vijues të Kodit të Punës, zgjidh
në mënyrë të njëanshme kontratën e punës me afat të pacaktuar, punëmarrësi jo në mënyrë të
domosdoshme ka të drejtë të përfitojë edhe dëmshpërblimin deri në një vit pagë. Në vijim të
këtij konkluzioni, respektimi i kërkesave të nenit 141, 143, 144, 145 të Kodit të Punës nga
punëdhënësi, si rregull, passjell përfundimin në mënyrë të natyrshme të kontratës së punës
dhe respektimin e të gjitha të drejtave të punëmarrësit.
Kolegji Civil vlerëson se, ndodhemi para zbatimit të nenit 153 të K.Punës, vetëm në
ato raste që parashikohen në paragrafin e tretë të këtij neni, i cili kërkon si kusht të
domosdoshëm që të ekzistojë faji i rëndë ose i lehtë (i përsëritur) i punëmarrësit, prandaj
gjykata e apelit në përputhje të plotë me ligjin ka arritur në përfundimin se nuk ndodhemi
përpara kritereve të zgjidhjes së menjëhershme për shkaqe të arsyeshme të kontratës së punës
nga punëdhënësi, parashikuar nga neni 153 i K.Punës.
Meqenëse zgjidhja e kontratës së punës nuk është zgjidhje e menjëhershme për
shkaqe të arsyeshme, parashikuar nga neni 153 i K.Punës, atëhere ndodhemi përpara
zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi,
parashikuar nga neni 155 i K.Punës, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe ajo e
apelit kanë arritur në përfundimin që paditëses Edlira Vasha i takon shpërblimi i dëmit për
zgjidhjen e kontratës, për mosrespektimin e afatit të njoftimit, për mosrespektimin e
procedurës së pushimit nga puna dhe për vjetërsinë në punë.
Pretendimet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha
nuk gjejnë asnjë mbështetje ligjore, prandaj si të tilla ato nuk duhet të pranohen nga gjykata,
pasi në rastin objekt gjykimi kontrata e punës ndërmjet palëve është kontratë pa afat e lidhur
në vitin 1995, prandaj të gjitha veprimet e mëpasshme që ka kryer pala e paditur Shoqëria e
Sigurimeve INSIG sha janë veprime që bien në kundërshtim me ligjin, pasi Kodi i Punës në
asnjë nen të tij nuk parashikon që kontrata lidhet me shkrim shumë vjet pasi punëmarrësi të
ketë filluar punë, por duhet theksuar se ajo lidhet në fillim të marrëdhënies së punës dhe
forma e saj nuk ka rëndësi (mund të jetë me shkrim ose orale).
135
Lidhja e kontratës bëhet për të njëjtën punë dhe ajo nuk mund të ndryshohet pa
pëlqimin me shkrim të punëmarrësit, i cili nuk mund të diskriminohet në pagë dhe të lëvizet
sipas dëshirës së punëdhënësit, pasi po të veprohet në këtë mënyrë do të cënohej rëndë parimi
i sigurisë juridike.
Nëse punëdhënësi dëshiron që të zgjidhë kontratën e punës me afat të pacaktuar, nuk
është e nevojshme që të përdoren prej tij metoda ekstra ligjore, sepse ai ka të drejtë që ta
zgjidhë atë, por është i detyruar që të zbatojë kërkesat e neneve 143 dhe 144 të Kodit Punës
dhe të presë derisa të përfundojë afati i njoftimit, duke mos u ngarkuar më pas me asnjë lloj
detyrimi.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që,
rekursi i bërë nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve INSIG sha është i pabazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet
të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
136
Nr.00-2012-2703 i Vendimit (506)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datë 13.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: RAIF ZHURA, në mungesë

SHOQËRORE KORÇË, përfaqësuar nga
juristja Tançi Punmira
OBJEKTI:
Pasaktësi e shënimeve në regjistrat e D.R.S.SH. Korçë.
Baza Ligjore: Neni 32/a, c të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.625, datë 03.03.2008 ka vendosur:

Pranimin e kërkesëpadisë të ngritur nga paditësi Raif Zhura, kundër Drejtorisë
Rajonale Korçë me objekt të sipërcituar.
Konstatimin e pasaktësisë së shënimeve të bëra në regjistrin themeltar pranë
palës së paditur D.R.S.SH. Korçë se shuma e ditëve të punës në ish-
Kooperativën Bujqësore Vinçan për paditësin Raif Zhura për vitin 1975 deri
në vitin 1977 dhe për vitin 1980 është 1068 ditë dhe jo 488 ditë.
Detyrimin e palës paditur D.R.S.SH. Korçë të bëjë korrigjimin përkatës në
regjistrat themeltar.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.200, datë 19.06.2008 ka vendosur:

Parë Korçë.
Kundër vendimit nr.200, datë 19.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.625, datë 03.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur rekurs pala e
paditur D.R.S.SH. Korçë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.200, datë 19.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë e të vendimit
nr.625, datë 03.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
137
- Gjykatat nuk duhet të pranonin padinë me këtë objekt, sepse paditësi me anë të saj
nuk mbron asnjë interes të ligjshëm, pasi pranimi i padisë nuk ndryshon vendimin e
palës së paditur për mbylljen e pensionit të minatorit, prandaj paditësi duhet të
kundërshtonte pikërisht këtë akt.
- Gjykatat nuk duhet të shpreheshin në vendim për saktësimin e regjistrit themeltar të
ish-Kooperativës Bujqësore Vinçan, pasi sipas vendimit të pushimit të procedimit
penal nr.52, të vitit 2008 rezulton se ky akt është i fallsifikuar.
- Gjykatat kanë lejuar shkelje procedurale në marrjen e vendimit, pasi nuk kanë zbatuar
nenin 16 të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës së paditur, juristen
Tançi Punmira, e cila kërkoi ndryshimin e vendimit nr.200, datë 19.06.2008 të Gjykatës së
Apelit Korçë e të vendimit nr.625, datë 03.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë; në përfundim,
VËREN
02301-00-2008 regj.them që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Raif Zhura dhe e paditur
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, me objekt pasaktësi e shënimeve në
regjistrat e D.R.S.SH. Korçë.
Vendimi nr.200, datë 19.06.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.625, datë
03.03.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë janë marrë në zbatim të keq të ligjit, prandaj
si të tillë ato duhet të ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i padisë.
Me vendimin e datës 13.09.2001 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Korçë, paditësi Raif Zhura ka përfituar një trajtim të veçantë që u jepet punëtorëve të
nëntokës, në zbatim të ligjit nr.8685 të vitit 2000.
Në vitin 2007 pala e paditur D.R.S.SH. Korçë ka bërë verifikimet për periudhën e
punës që paditësi ka punuar në ish-Kooperativën Bujqësore Vinçan Korçë për vitet 1975,
1976, 1977 dhe 1980, ku ka rezultuar se në faqen e regjistrit themeltar që i përket paditësit ka
korrigjime për të katër vitet, përveç rubrikës ku figuron shuma e ditëve të punës të kryera në
të gjitha vitet së bashku, prandaj me vendimin nr.162/1, datë 30.08.2007 pala e paditur ka
bërë mbylljen e pensionit.
Pala paditëse nuk kundërshton në gjykatë aktin administrativ të nxjerrë nga pala e
paditur me të cilin mbyllet pensioni, por kërkon pasaktësinë e shënimeve në regjistrat e
D.R.S.SH. Korçë, në bazë të nenit 32/a, c të K.Pr.Civile dhe në përfundim të gjykimit,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.625, datë 03.03.2008 ka vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë të ngritur nga paditësi Raif Zhura, kundër Drejtorisë
Rajonale Korçë me objekt të sipërcituar.
Konstatimin e pasaktësisë së shënimeve të bëra në regjistrin themeltar pranë palës së
paditur D.R.S.SH. Korçë se shuma e ditëve të punës në ish-Kooperativën Bujqësore Vinçan
për paditësin Raif Zhura për vitin 1975 deri në vitin 1977 dhe për vitin 1980 është 1068 ditë
dhe jo 488 ditë.
Detyrimin e palës paditur D.R.S.SH. Korçë të bëjë korrigjimin përkatës në regjistrat
themeltarë.
138
Në regjistër janë hedhur ditët e punës për vitet e pretenduara, por shuma e tyre nuk
përputhet me ditët e punës së kryera në vite, fakt ky që nuk është i vërtetë.....
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur, aktet i kanë kaluar Gjykatës së Apelit
Korçë, e cila me vendimin nr.200, datë 19.06.2008 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.625, datë 03.03.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë.
Dokumentacioni është trashëguar me korrigjime dhe ai nuk është disponuar për asnjë
çast nga paditësi, prandaj ai nuk mban përgjegjësi për veprimet e punonjësve të
administratës së palës së paditur.......
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur D.R.S.SH. Korçë
përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimet e
gjykatave janë të cënueshëm.
Gjykatat kanë arritur në përfundimin se, pala paditëse ka interes të ligjshëm në
ngritjen e padisë, përfundim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj, pasi njohja e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin është njëri nga
tre rastet që parashikon neni 32 i K.Pr.Civile.
Në rastin në gjykim ligji kërkon që të plotësohet vetëm një kusht ai që dokumenti për
të cilin kërkohet njohja e vërtetësisë ose pavërtetësisë duhet të ketë pasoja juridike për
paditësin dhe ka rezultuar e provuar se regjistri themeltar ka pasur pasoja juridike për
paditësin, pasi mosnjohja e tij si i vërtetë e ka çuar palën e paditur në marrjen e vendit për
mbylljen e trajtimit të veçantë të minatorit, që përfitonte pala paditëse nga viti 2001.
Pretendimin e ngritur në rekurs nga pala e paditur se, pala paditëse duhet të
kundërshtonte aktin administrativ të mbylljes së pensionit, Kolegji Civil vlerëson të pabazuar
në ligj, sepse disponibiliteti i padisë i përket vetëm paditësit dhe gjykata në bazë të nenit 6 të
K.Pr.Civile duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet dhe jo
siç ka vepruar në rastin në gjykim gjykata e shkallës së parë, vendim i cili është lënë në fuqi
nga gjykata e apelit, në pjesën ku detyron palën e paditur të bëjë korrigjimet përkatëse në
regjistrat themeltar, në një kohë që një kërkim i tillë nuk është bërë në objektin e padisë.
Në zgjidhjen në themel të çështjes gjykatat kanë vepruar në kundërshtim me ligjin
material, sepse sipas vendimit të pushimit të procedimit penal, të datës 17.04.2008 që
ndodhet në dosje ka rezultuar se fleta e regjistrit themeltar ku janë shënuar ditët e punës së
paditësit është e fallsifikuar, pasi janë korrigjuar ditët e punës që paditësi ka realizuar në katër
vite.
Gjykatat arsyetojnë se vetë pala e paditur ka përpiluar vërtetimin e datës 31.03.2000
ku janë hedhur ditët e punës sipas fletës së regjistrit dhe është ndryshuar shuma e ditëve të
punës të katër viteve nga 488 në 1068.
Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që kanë arritur gjykatat janë të pabazuara në
ligj, sepse vetë vërtetimi i datës 31.03.2000 i D.R.S.SH. Korçë e ka burimin në fletën e
regjistrit themeltar, e cila ka rezultuar e fallsifikuar, prandaj të dhënat që paraqiten në të janë
të pavërteta dhe ky dokument nuk ka asnjë fuqi ligjore për të provuar se ditët e punës që
paditësi ka kryer në katër vite janë të sakta dhe shumatorja e tyre është e pasaktë, kur në të
vërtetë kjo e fundit është e vetmja shifër e pakorrigjuar në fletën e regjistrit themeltar.
Nuk mund të jetë argument ai që përmend gjykata e apelit në vendimin e saj se,
paditësi nuk ka pasur për asnjë moment kontakt me regjistrin themeltar, prandaj ai nuk mban
përgjegjësi për veprimet e punonjësve të palës së paditur, pasi nuk e ka akuzuar kush
paditësin se ka bërë fallsifikimin e dokumentit zyrtar, por ligji parashikon se për të përfituar
trajtimin e veçantë, minatorët duhet të paraqesin dokumentacionin në përputhje me ligjin
pranë degëve të sigurimeve shoqërore dhe jo ta përfitojnë atë, duke u bazuar në dokumente të
fallsifikuara.
139
Përgjegjësia për autorin e fallsifikimit është përgjegjësi penale, për të cilën organet
kompetente kanë regjistruar një procedim penal, përfundimi i të cilit nuk ndikon aspak në
zgjidhjen e çështjes civile në gjykim, pasi në nenin 32/2 të K.Pr.Civile parashikohet njohja e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së dokumentit dhe dokumenti zyrtar që pretendohet se është i
pasaktë jo vetëm që nuk është i vërtetë por është i fallsifikuar pikërisht në pjesën ku
pretendohet se është i saktë, duke ndërhyrë e ndryshuar shifrat reale të ditëve të punës që
paditësi ka futur në ish-Kooperativën Bujqësore Vinçan të Rrethit Korçë.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se rekursi i paraqitur
nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave duhet të
ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i padisë së paditësit Raif Zhura.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/d të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.625, datë 03.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
e të vendimit nr.200, datë 19.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Tiranë, më 13.11.2012
140
Nr.00-2012-2548 i Vendimit (507)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
të mëposhtme:
PADITËSE: FEZIRE ISALLARI, në mungesë

SHOQËRORE KORÇË, përfaqësuar nga
juristja Tançi Punmira.
OBJEKTI:
Detyrimin për njohjen e vërtetësisë të vërtetimit
nr.1304, datë 21.03.2007 të palës së paditur
dhe fletës nr.73 të Regjistrit Themeltar
të ish-Kooperativës Bujqësore Zemçë,
Komuna Pleshisht Pogradec.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2008-1000 (1297), datë

Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Parë Korçë.
Kundër vendimit nr.279, datë 25.09.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.41-2008-1000 (1297), datë 13.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur
rekurs pala paditëse Fezire Isallari, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.279, datë 25.09.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.41-2008-1000 (1297), datë 13.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pranimin
e kërkesëpadisë.

- Gjykatat nuk kanë respektuar dhe kanë zbatuar keq ligjin, pasi unë kam interes të
ligjshëm në ngritjen e padisë.
141
- Parregullsitë e dokumenteve për të cilat kërkohet njohja e vërtetësisë kanë sjellë
mosdhënien e pensionit të plotë të pleqërisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës së paditur, juristen
Tançi Punmira, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në përfundim,
VËREN
02582-00-2008 regj. them. që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Fezire Isallari dhe e
paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, me objekt njohjen e vërtetësisë së
dokumenteve.....
Vendimi nr.279, datë 25.09.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë i zbatimit
të keq të ligjit dhe i një hetimi të paplotë gjyqësor të çështjes jo në përputhje me nenin 14 të
K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga
një trup tjetër gjykues i asaj gjykate.
Paditësja Fezire Isallari ka kërkuar nga pala e paditur DRSSH Korçë lidhjen e
pensionit të pleqërisë, duke pretenduar se ka punuar në shtet dhe në ish-Kooperativën
Bujqësore Zemçë të Rrethit Pogradec, ku një pjesë të vjetërsisë në punë ajo e ka vërtetuar në
rrugë gjyqësore.
Pala e paditur pasi ka bërë verifikimet e nevojshme, me vendimin nr.1186, datë
22.12.2006 i ka njohur paditëses pensionin e pjesshëm të pleqërisë, pasi DRSSH-ja nuk ka
marrë në konsideratë periudhën e punës që paditësja pretendon se ka kryer në ish-
Kooperativën Bujqësore Zemçë, të Rrethit Pogradec, me arsyetimin se në Regjistrin
Themeltar të punonjësve të ish-kooperativës identiteti i paditëses është i parregullt.
Pala paditëse është munduar të zgjidhë çështjen në rrugë administrative, por dy
shkallët e ankimit administrativ kanë lënë në fuqi vendimin e marrë nga pala e paditur.
Pala paditëse nuk ankon në gjykatë aktin administrativ të nxjerrë nga pala e paditur,
me të cilin paditëses i lidhet një pension i pjesshëm pleqërie, por kjo e fundit ka ngritur para
gjykatës padinë e njohjes së vërtetësisë së dokumentit, të parashikuar nga neni 32/c i
K.Pr.Civile.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-
2008-1000 (1297), datë 13.05.2008 ka vendosur:
Gjykata çmon se paditësja nëpërmjet kërkesë padisë nuk realizon asnjë interes, pasi
duke detyruar palën e paditur që të njohë vërtetësinë e dokumenteve, nuk ndryshon vendimin
e marrë prej saj, sepse ajo duhet të kundërshtonte vendimin e organit administrativ.......
Lënien në fuqi të vendimit nr.1297, datë 13.05.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë.
Arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit e vlerëson të drejtë dhe të
bazuar në ligj........
Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse Fezire Isaraj përmban
shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga
gjykata e apelit është i cënueshëm.
142
Gjykatat kanë arritur në përfundimin se, pala paditëse nuk ka interes të ligjshëm në
ngritjen e kësaj padie, përfundim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, pasi
njohja e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin është
njëri nga tre rastet që parashikon neni 32 i K.Pr.Civile për ngritjen e padisë.
Në rastin në gjykim ligji kërkon që të plotësohet vetëm një kusht, ai që dokumenti për
të cilin kërkohet njohja e vërtetësisë, ose pavërtetësisë, duhet të ketë pasoja juridike për
paditësin dhe në gjykim ka rezultuar e provuar se regjistri themeltar dhe vërtetimi i DRSSH
Korçë kanë pasur pasoja juridike për paditësen, pasi mosnjohja e tyre si të vërtetë e ka çuar
DRSSH Korçë që të marrë një vendim për pension të pjesshëm pleqërie në favor të paditëses.
Përsa i takon arsyetimit të gjykatës se, pala paditëse duhet të kundërshtonte aktin
administrativ, Kolegji Civil vlerëson se nuk është e drejtë e gjykatës që të përcaktojë llojin e
padisë që duhet të ngrejë paditësi, por ajo është e detyruar që të zbatojë me rigorozitet nenin 6
të K.Pr.Civile, duke u shprehur mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet, pasi
disponibiliteti i padisë i përket vetëm paditësit.
Përveç zbatimit të gabuar të ligjit në lidhje me interesin e ligjshëm të paditëses në
ngritjen e padisë, Kolegji Civil vlerëson se gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë e të
gjithanshëm gjyqësor të çështjes, duke vepruar në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile,
pasi ato nuk kanë hetuar nëse përmbajtjet e vërtetimit nr.1304, datë 21.03.2007 të DRSSH
Korçë dhe të faqes nr.73 të Regjistrit Themeltar të ish-Kooperativës Bujqësore Zemçë
Pogradec janë ose jo të vërteta.
Meqenëse paditësja legjitimohet në ngritjen e padisë dhe hetimi gjyqësor i çështjes
mund të realizohet nga gjykata e apelit konform nenit 465/2 të K.Pr.Civile, duke përsëritur
hetimin gjyqësor të çështjes, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara kritereve të
kërkuara nga neni 485, gërma c i K.Pr.Civile, prandaj ai çmon se duhet të prishet vetëm
vendimi e gjykatës së apelit dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër
gjykues i asaj gjykate, i cili duhet të zbatojë detyrën e mëposhtme:
Të hetojë në lidhje me provueshmërinë e vërtetësisë ose pavërtetësisë së dokumenteve
të kontestuara nga paditësja, të cilët kanë pasoja për të dhe më pas të shprehet për themelin e
çështjes.
Vetëm pasi të realizohet detyra e mësipërme dhe të tjera veprime hetimore që gjykata
e apelit mund ti vlerësojë të domosdoshme gjatë gjykimit, atëhere mund të arrihet në një
përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes.
Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i paraqitur
nga pala paditëse është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një
tjetër trup gjykues i asaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.279, datë 28.09.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.11.2012
143
Nr.00-2012-2524 i Vendimit (508)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËS: KRISTAQ ZHUPA, përfaqësuar nga

avokate Hydajete Kundraxhiu
E PADITUR: “KORPORATA ELEKTROENERGJITIKE
SHQIPTARE” SHA, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë
me 12 paga mujore, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës me urdhrin e njoftuar
me shkresën nr.15 prot., datë 04.01.2006
dhe 2 paga mujore për shkak të mosnjoftimit në afatin e caktuar.
Kthimin në detyrën e mëparshme, në Drejtorinë e Policisë Elektrike Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 144/5, 146/1, 155/1/3 të Kodit të Punës.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Policisë Elektrike Tiranë, të
dëmshpërblejë paditësin Kristaq Zhupa, me pagën e 12 (dymbëdhjetë) muajve
pune.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkimit të paditësit Kristaq Zhupa për detyrimin e palës së paditur
t’a dëmshpërblejë me 12 paga mujore për zgjidhjen e menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër, për detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditësit 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes
së kontratës së punës.
144
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Kristaq Zhupa, me të
cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin dhe ka lejuar shkelje të rëndë të normave
procedurale.
- Gjykata ka bërë zëvendësimin procedural të gabuar të të paditurit, kur si i paditur
duhej të thirrej Shërbimi i Kontrollit të Energjisë Elektrike Tiranë dhe jo K.E.SH.
- Gjykata ka bërë interpretim të gabuar të shkakut për të cilin jam larguar nga puna.
Shkaku i largimit tim nga puna është kallëzimi penal i sajuar nga punëdhënësi.
- Argumentimi i gjykatës së apelit se jam pushuar nga puna jo thjesht për kryerjen e
veprës penale, por kjo ka qenë një nga rrethanat e rastit që ka ndikuar në
vendimmarrje, nuk gjen mbështetje në provat e administruara në gjykim. Ky fakt del
dhe nga përmbajtja e protokollit të mbledhjes ku jepet njoftimi për largim nga puna
për mitmarrje.
- Edhe në lidhje me masat e tjera për të cilat shprehet gjykata e apelit, pala e paditur
nuk ka provuar pretendimin se ndaj meje janë marrë masa disiplinore edhe më parë.
Në dosje time nuk ka asnjë masë siç është interpretuar nga gjykata e apelit, por vetëm
propozime dhe konstatime të paekzekutuar nga punëdhënësi.
- Gjykata ka keqinterpretuar nenin 153 të Kodit të Punës në lidhje me faktet dhe
rrethanat konkrete të çështjes objekt gjykimi. Në asnjë moment nuk është vërtetuar që
të kem shkelur detyrimet kontraktuale me faj të rëndë. Referencat ligjore të kësaj
gjykate janë arbitrare. Nuk mund të përbëjnë shkelje të detyrimeve kontraktuale fakti
se jam gjetur nga përgjegjësi në një rast pa kapele në kokë në rreshtim.
Në një çështje tjetër gjykata e apelit ka vendosur ndryshe dhe për çudi është rasti i
kolegut tim Gëzim Metko i cili është pushuar njëkohësisht me mua nga puna. I njëjti
gjyqtar në dy çështje të njëjta ka mbajtur qëndrime të ndryshme.
Gjykata e apelit ka vendosur dhënien në favorin tim të 2 pagave, për moszbatim të
procedurës të largimit nga puna, kur gjykata e shkallës së parë nuk e ka bërë një gjë të
tillë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e paditësit Kristaq Zhupa,
avokaten Hydajete Kundraxhiu, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kristaq Zhupa ka qenë në
marrëdhënie pune pranë anës së paditur në detyrën e specialistit-inspektorit të Degës së
Policisë Elektrike Tiranë, prej datës 17.08.2004.
2. Me urdhërin nr.15, datë 04.01.2006 të palës së paditur, paditësit i janë ndërprerë
marrëdhëniet e punës dhe ato financiare më datë 05.01.2006, referuar nenit 153 të Kodit të
Punës, me motivacionin se punëmarrësi ka kryer shkelje të detyrimeve kontraktuale me faj të
rëndë.
3. Ndërkohë, pala e paditur ka bërë dhe kallëzim penal për disa punonjës të saj,
ndërmjet të cilëve edhe për paditësin, për konsumim të veprës penale “Korrupsioni pasiv i
personave që ushtrojnë funksione publike” parashikuar nga nenet 259-25 të Kodit Penal.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 08.09.2006, bazuar në nenin
145
328/dh të Kodit të Procedurës Penale,[1] ka pushuar çështjen penale nr.261 në ngarkim të
shtetasve Kristaq Zhupa, Ylli Gashi, Arkadio Ramaj e Gëzim Metko.
4. Paditësi Kristaq Zhupa, me pretendimin se urdhëri i largimit nga puna është i
pambështetur në ligj dhe nuk ka asgjë të përbashkët me kërkesat e nenit 153 të Kodit të
Punës, ku referon, është bërë në mënyrë të menjëhershme, nuk ka shkelur detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë dhe as në mënyrë të përsëritur, me padi ka kërkuar “Detyrimin e
palës së paditur të më dëmshpërblejë me 12 paga mujore për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës sipas Urdhrit nr.15, datë 04.01.2006, 2
paga mujore për mosnjoftim në afatin e caktuar. Rikthim në punë”.
5. Gjatë gjykimit, paditësi ka pakësuar objektin e padisë duke hequr dorë nga gjykimi
i kërkimit për kthimin e tij në detyrën e mëparshme.
6. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se paditësi ka shkelur me faj
të rëndë detyrimet kontraktuale, pasi nuk ka pasur rezultate në punë e tij, duke ju dhënë
vërejtje me paralajmërim për pushim nga puna dhe si shkak përcaktues për largimin e tij nga
puna, përveç sa më sipër, ka shërbyer ankesa e bërë nga subjekti Kolegji “Kristal”, mbi bazën
e të cilit është bërë dhe kallëzim penal ndaj paditësit dhe disa punonjësve të tjerë për
konsumim të veprës penale të “Korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione
publike” në bashkëpunim.
pranuar padinë duke detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin Kristaq Zhupa me
pagën e 12 muajve punë.
8. Gjykata ka pranuar të provuar se “...pala e paditur e ka larguar nga puna paditësin
Kristaq Zhupa, për shkak se ndaj tij ka pasur ankesë nga subjekti “Kristal” dhe nga ana e
palës paditëse, është bërë kallëzim për veprën penale të sipërcituar. Me vendimin e datës
08.09.2006 nga ana e organit të akuzës, është vendosur pushimi i çështjes penale në ngarkim
të shtetasit Kristaq Zhupa. Nga analiza e vendimit të mësipërm rezultojnë të pa provuara
pretendimet e subjektit të sipërcituar”; - “Gjithashtu në gjykim, nga pala e paditur nuk u
provua se paditësi nuk ka përmbushur detyrimet kontraktore dhe nuk ka pasur rezultate në
punë”; - “…paditësi Kristaq Zhupa, gjatë gjithë kohës që ka qenë në marrëdhënie pune
pranë palës së paditur, (nga data 17.08.2004 deri në datë 05.01.2006,) i ka zbatuar me
korrektësi detyrimet kontraktore dhe disiplinën në punë”; - “Në gjykim nuk u provua që
paditësi të ketë shkelur detyrimet kontraktore me faj të rëndë ose me faj të lehtë në mënyrë të
përsëritur”; - “Për rrjedhojë, nga sa më lart gjykata çmon se ndërprerja e marrëdhënieve të
punës nga ana e punëdhënësit, është bërë për shkaqe të pajustifikuara”; - “Për rrjedhojë,
pala e paditur duhet të dëmshpërblejë paditësin Kristaq Zhupa, në masën e 12 pagave
mujore”.
9. Gjatë gjykimit në apel, për shkak se në zbatim të ligjit nr.9740, datë 21.05.2007 dhe
akteve nënligjore Policia Elektrike është shndërruar në Shërbimin e Kontrollit të Energjisë
Elektrike, si strukturë pranë “Korporatës Elektroenergjitike Shqiptare” SHA, është bërë
kalimi procedurial duke u thirrur si palë e paditur në gjykim “Korporata Elektroenergjitike
Shqiptare” SHA.
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.583, datë 19.03.2008, ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë duke vendosur: “Rrëzimin e kërkimit të paditësit
Kristaq Zhupa për detyrimin e palës së paditur ta dëmshpërblejë me 12 paga mujore për
zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës. Lënien në fuqi të
vendimit për pjesën tjetër, për detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit 2 paga
mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës”.
1
[] Neni 328/dh i K.Pr.Penale: “1. Në çdo fazë të procedimit, prokurori vendos pushimin e akuzës ose të çështjes kur:…
d) del se i pandehuri nuk e ka kryer veprën ose nuk provohet që e ka kryer ai”.
146
10.1. Gjykata e apelit arsyeton: - “Vendimi nr.589, datë 02.02.2007, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në vlerësim të gabuar të provave dhe për rrjedhojë, në
zbatim jo të drejtë të ligjit lidhur me kërkimin e padisë për dëmshpërblim me 12 paga mujore
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës. Për këtë pjesë
vendimi ka vend të ndryshohet, duke u rrëzuar padia. Ndërsa për pjesën tjetër, për kërkimin e
shpërblimit me 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës, ka vend që vendimi të lihet në fuqi”; - Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata
e apelit ka arritur në përfundimin se zgjidhja e kontratës së punës së paditësit është bërë për
shkaqe të justifikuar në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës; - në lidhje me vendimin e
pushimit të procedimit penal kjo gjykatë parashtron “...vendimit të prokurorit për pushimin e
çështjes penale,...është bërë duke mos pasur parasysh parashikimet e bëra në nenin 70 të
Kodit të Procedurës Penale, për efektet e këtij vendimi në gjykimin e çështjes civile në rastin
konkret. Në rastin konkret, objekti i hetimit penal paraprak ka qenë fakti i paligjshëm lidhur
me përfitimin e parave nga paditësi...Për këtë fakt të paligjshëm organi i ndjekjes penale ka
konkluduar se nuk provohej akuza...Por, përmbushja e detyrës nga paditësi në rastin e
kontrollit të ushtruar në Kolegjin “Kristal” nuk ka qenë objekt i hetimit penal paraprak,
prandaj vendimi i pushimit të çështjes penale për këto fakte nuk mund të ketë efekte në
gjykimin e çështjes civile”; - gjykata e apelit ka pranuar të vërtetuar se në rastin e kontrollit të
ushtruar në Kolegjin “Kristal”, “...paditësi nuk ka përmbushur detyrimet e rrjedhura nga
Rregullorja e Policisë Elektrike dhe Ligji “Për Policinë Elektrike”, rrethana të faktit këto që,
për të cilat, paditësi nuk ka paraqitur dhe administruar ndonjë provë që të përligjte apo
justifikonte këtë mospërmbushje të detyrimeve të rrjedhura nga aktet e mësipërme”; -
“Mospërmbushjet e detyrimeve kontraktuale prej paditësit ndikojnë në mënyrë të
drejtpërdrejtë në efektivitetin e veprimtarisë së palës së paditur”; - Gjykata e apelit, në lidhje
me masën e dëmshpërblimit parashtron se “...vendimi i gjykatës së shkallës së parë, që ka
pranuar kërkimin e padisë për dëmshpërblimin e paditësit me 10 paga mujore për zgjidhje të
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës,...,konsiderohet i pabazuar, prandaj
gjykata e apelit çmon se për këtë pjesë vendimi duhet të ndryshohet, duke u rrëzuar padia”,
dhe ka lënë në fuqi atë për pjesën që ka të bëjë me “...detyrimin e palës së paditur për
pagimin në favor të paditësit të 2 pagave mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes
së kontratës së punës, sipas nenit 144 të Kodit të Punës”.
11. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Kristaq Zhupa,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
12. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është
parashikuar:
12.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa
u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e
palës”.
12.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
12.3. Neni 143/1)4) i Kodit të Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej
147
një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej 2 muajsh për dy deri në pesë vjet pune,
prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet punë. 4) Kur njëra nga palët e zgjidh
kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës
me efekt të menjëhershëm”.
12.4. Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit,
t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3)
Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel
detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
12.5. Neni 155/3 i K.Punës:“Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat,
vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më
shumë se paga e një viti pune”.
13. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Kristaq Zhupa përmban shkaqe nga ato të
nr.583, datë 19.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të materialeve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore
arrin në përfundimin se vendimi nr.583, datë 19.03.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të
cilin është ndryshuar vendimi nr.589, datë 02.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për pjesën që ka pranuar kërkimin e paditësit për dëmshpërblimin për zgjidhje të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës dhe ka lënë në fuqi atë për
pjesën e detyrimit të palës së paditur për t’i paguar paditësit 2 paga mujore për mosrespektim
të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe
për këtë shkak duhet të prishet.
15. Ndonëse arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë nuk është koherent me rrethanat e
faktit të pranuara të vërtetuara dhe situatën juridike të krijuar nga zgjidhja e kontratës së
punës midis palëve ndërgjyqëse, ky Kolegj e vlerëson të drejtë përfundimin e arritur prej saj
në lidhje me mosekzistencën e shkakut të justifikuar në zgjidhjen e kontratës së punës me
efekt të menjëhershëm të paditësit nga ana e punëdhënësit (i padituri), dhe për këtë shkak
vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi, por me arsyetim të plotësuar.
16. Gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se punëdhënësi, pala e
paditur ka zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësin, paditësin me efekt të menjëhershëm
pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës. Mbi këtë konkluzion ka
detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 12 paga mujore.
16.1. Evidentohet se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është mbështetur në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile.
17. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit në vlerësim jo të drejtë të
rrethanave të faktit dhe të shkaqeve për të cilat është zgjidhur kontrata e punës në raport me
dispozitat ligjore të detyrueshme për t’u zbatuar nga ana e palës së paditur, gabon kur
ndryshon vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzon kërkimin e paditësit për
148
dëmshpërblimin për zgjidhjen e kontratës së punës me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe
të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës.
17.1. Gjithashtu, e gabuar është dhe pjesa e dispozitivit të vendimit të kësaj gjykate
kur shprehet për “Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër, për detyrimin e palës së paditur
t’i paguajë paditësit 2 paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës
së punës”, ndërkohë që në vendimin e gjykatës së shkallës së parë nuk ka një disponim të
tillë.
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se kontrata e punës
(lidhur midis palëve punëdhënës e punëmarrës) përbën burimin normal të raporteve
individuale të punës. Ajo ka forcën e ligjit për palët dhe nuk mund të zgjidhet përveçse në
marrëveshje të palëve ose në rastet e parashikuara nga ligji. Në Kreun e XIV-të të Kodit të
Punës janë sanksionuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës të cilat
karakterizohen nga garancitë mbrojtëse që synojnë, krahas të tjerave, të parandalojnë
qëndrimet arbitrare në largimet nga puna nga ana e punëdhënësit, duke siguruar kështu
mbrojtjen e interesave të punëmarrësve.
19.1. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës e drejta e zgjidhjes së kontratës së punës i
takon si punëdhënësit ashtu dhe punëmarrësit, por ushtrimi i kësaj të drejte nga njëra palë,
nuk mund dhe nuk duhet të cenojë të drejtat dhe interesat e palës tjetër. Për këtë arsye, në
Kodin e Punës janë parashikuar rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën
kohë të realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që
ndodhet përpara kësaj zgjidhje, nga ana tjetër.
19.2. Zgjidhja e kontratës së punës nga njëra palë pa respektuar afatin e njoftimit
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm (neni 143/4 i K.Punës). Rastet e
zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës dhe pasojat që rrjedhin nga kjo zgjidhje janë
parashikuar në nenet 153-156 të Kodit të Punës. Në vështrim të këtyre dispozitave zgjidhja e
menjëhershme e kontratës së punës mund të bëhet nga secila palë kontraktuese, si nga
punëdhënësi dhe nga punëmarrësi, për shkaqe të justifikuara apo dhe për shkaqe të
pajustifikuara.
19.3.a) Sipas nenit 153/3 të Kodit të Punës shkaqe të justifikuara konsiderohen
“rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, megjithë
paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. Në kuptim të kësaj dispozite, punëdhënësi nuk
mund të zgjidhë marrëdhënien e punës në mënyrë të menjëhershme për ndonjë shkak tjetër
veç atyre të përcaktuara në këtë dispozitë.
19.3.b) Në vështrim të kësaj dispozite shkaku justifikues lejon zgjidhjen e kontratës së
punës pa respektuar afatin e njoftimit. Por, që të pranohet ekzistenca e një motivi justifikues,
duhet të plotësohen këto kushte: (i) Punëmarrësi duhet të ketë shkelur një detyrim kontraktual
(nenet 22-26 të K.Punës); (ii) kjo shkelje duhet të jetë kryer me faj (neni 153/3 i K.Punës), a)
të rëndë ose b) të lehtë, në mënyrë të përsëritur dhe me paralajmërim me shkrim nga
punëdhënësi; (iii) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes së detyrimit me faj nga
punëmarrësi dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; (iv) shkelja e detyrimit me faj duhet të
ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënies të punës.
149
Këto kushte të parashikuara në paragrafin e dytë dhe të tretë të nenit 153 janë
kumulative. Ato duhet të jenë të qenësishme njëkohësisht, në të kundërt zgjidhja e kontratës
së punës nuk mund të konsiderohet si zgjidhje me shkak të justifikuar.
20. Ky kolegj e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatës së apelit se zgjidhja e
menjëhershme e kontratës së punës mund të bëhet vetëm për shkaqe të justifikuara, shkaqe
këto të parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës.
21. Në vijim të argumentimit të mësipërm, për çështjen në shqyrtim nuk ka rezultuar i
provuar asnjë nga rastet që në kuptim të nenit 153/3 të Kodit të Punës të përbëjë shkak të
justifikuar për zgjidhjen me efekt të menjëhershëm të kontratës së punës të paditësit. Në këto
kushte nuk ka arsye të përjashtohet punëdhënësi nga përgjegjësia për të dëmshpërblyer
punëmarrësit (paditësin).
22. Në çështjen në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së
provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit konstaton
se, si nga palët dhe nga gjykatat, është vënë në diskutim nëse zgjidhja e kontratës së punës
nga ana e punëdhënësit është bërë për shkaqe të justifikuara ose jo; nëse “Lirimi nga detyra”
e paditësit është i mbështetur në ligj ose jo; nëse punëmarrësi, paditësi, ka shkelur ose jo
detyrimet kontraktuale.
22.1. Gjykata e shkallës së parë ka pranuar të vërtetuar se “...pala e paditur e ka
larguar nga puna paditësin..., për shkak se ndaj tij ka pasur ankesë nga subjekti
“Kristal”...”, por në gjykim “...nuk u provua që paditësi të ketë shkelur detyrimet
kontraktore me faj të rëndë ose me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur”. Në këto rrethana, të
rezultuara të vërtetuara, gjykata ka konkluduar se “...ndërprerja e marrëdhënieve të punës
nga ana e punëdhënësit, është bërë për shkaqe të pajustifikuara”.
22.2. Ndryshe nga sa vetë pala e paditur që në zgjidhjen e kontratës së punës referon
në nenin 153 të Kodit të Punës në lidhje me ankimin e subjektit “Kristal”, gjykata e apelit e
ka veçuar rastin dhe arsyet e këtij ankimi, si dhe efektet e vendimit të pushimit të procedimit
penal ndaj paditësit. Në arritjen e përfundimit se zgjidhja e kontratës së punës është bërë për
shkaqe të justifikuara gjykata e apelit referon në parashtrimet e palës së paditur, sipas së cilës
paditësi nuk ka përmbushur detyrimet e rrjedhura nga kontrata e punës “...në disa raste dhe
në veçanti në rastin e kontrollit të ushtruar tek subjekti Kolegji “Kristal”...” duke u bërë disa
herë “...objekt analize dhe tërheqje vëmendje, bile kërkuar dhe marrja e masave disiplinore
nga eprori direkt i paditësit”. Ky kolegj, vlerëson se konkluzioni i gjykatës së apelit nuk gjen
mbështetje në provat e administruara gjatë gjykimit. Nuk përbën argument të mjaftueshëm
përmbajtja e disa shkresave të njëanshme të palës së paditur se ndaj paditësit është kërkuar
marrja e masave disiplinore, kur në fakt nuk ka rezultuar e vërtetuar se ndaj paditësit janë
marrë masa disiplinore dhe, për më tepër nuk rezulton e vërtetuar që paditësi të mos ketë
përmbushur detyrimet gjatë ushtrimit të detyrës së tij funksionale.
23. Ritheksojmë se sipas pikës 3 të nenit 153 të Kodit të Punës, që punëdhënësi të
zgjidhë kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme duhet të ekzistojë njëri prej këtyre dy
rasteve: (1) punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë ose (2) të ekzistojnë në
të njëjtën kohë tre kushtet: (i) punëmarrësi të ketë shkelur detyrimet kontraktuale me faj të
lehtë; (ii) këto shkelje të jenë në mënyrë të përsëritur dhe (iii) punëmarrësit t’i jetë dhënë
paralajmërim me shkrim nga punëdhënësi. Mungesa e këtyre rasteve, bën që shkaku i
zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës të jetë i pajustifikuar.
23.1. Zgjidhja e kontratës së punës së paditësit në mënyrë të menjëhershme dhe jo për
ndonjë nga shkaqet e parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës, sikundër është rasti në
shqyrtim, passjell detyrimin e punëdhënësit që t’i paguajë punëmarrësit një dëmshpërblim që
arrin në maksimum sa paga e një viti pune (neni 155/3 i K.Punës).
150
24. Në lidhje me masën e dëmshpërblimit është gjykata që, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat e çështjes, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit, që për rastin gjykata
e shkallës së parë e ka vlerësuar në masën e 12 (dymbëdhjetë) pagave mujore.
25. Në zgjidhjen e dhënë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka në konsideratë dhe
vendimin njësues nr.19, datë 15.11.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të kësaj gjykate.
26. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë e cila
ka zgjidhur drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.583, datë 19.03.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi vendimi nr.589, datë 02.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.583, datë 19.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.589, datë 02.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 15.11.2012
151
Nr.00-2012-2525 i Vendimit (509)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËS: PANDELI LAÇI, përfaqësuar nga

avokat Luan Daci
TË PADITUR: ELEFTERIA LAÇI, VASILLO LAÇI,
NERAJDHA LAÇI, POLIZOI LAÇI,
në mungesë
OBJEKTI:
Pjesëtim sendi në bashkëpronësi.
Baza Ligjore: Nenet 32, 369 të K.Pr.Civile.
Neni 207 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.733 Akti, datë 03.09.2007, ka

vendosur:
Lejimin e pjesëtimit të pasurisë nr.163/594, e cila përbëhet nga 300 m2 truall
dhe 102 m2 banesë e ndodhur në fshatin Derviçian Gjirokastër, midis paditësit
Pandeli Laçi e të paditurit Vasil Laçi, duke u takuar nga 1/2 pjesë secilit.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.733 Akti, datë 03.09.2007 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Gjirokastër.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Polizoi Laçi, me të

në po këtë gjykatë duke pezulluar gjykimin deri në zgjidhjen e ankimit administrativ, për këto
shkaqe:
- Paditësi Pandeli nuk ka qenë banor i fshatit Derviçian në kohën kur është vepruar nga
Z.R.P.P. Gjirokastër me pajisjen e tij me çertifikatë pronësie.
- Nga ana jonë është bërë ankim administrativ në Z.R.P.P. Gjirokastër dhe akoma nuk
kemi marrë përgjigje përfundimtare. Ndodhur në këto kushte kemi kërkuar pezullimin
e gjykimit, por gjykatat nuk e kanë marrë parasysh.
152
- Edhe nëse pretendimi i paditësit se kjo banesë ka qenë e babait të tij, atëherë në
kushtet kur babai i tij nuk ka pasur vetëm 2 fëmijë, por më shumë edhe regjistrimi
duhej të kishte më shumë se 2 emra.
- Nga arkivi i Rrethit Gjirokastër kjo pasuri që në vitin 1945 ka qenë regjistruar në
emër të të paditurit. Gjatë gjykimit në apel, pasi gjykimi në shkallë të parë është
zhvilluar në mungesë të palës së paditur, kemi provuar se pronar i vetëm i banesës dhe
truallit ka qenë babai im.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Pandeli Laçi,
avokatin Luan Daci, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në
marrëdhënie të posaçme.
2. Sipas çertifikatës së pronësisë, lëshuar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Gjirokastër datë 30.08.2006, në emër të paditësit Pandeli Laçi dhe Vasil Laçit
figuron e regjistruar në bashkëpronësi një sipërfaqe trualli prej 300 m2, nga kjo 102 m2
ndërtesë, ndodhur në fshatin Derviçian të Rrethit Gjirokastër, me nr.pasurie 163/594, me
kufizimet përkatëse.
3. Paditësi Pandeli Laçi, me padinë objekt shqyrtimi ka kërkuar në rrugë gjyqësore
prishjen e kësaj bashkëpronësie.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.733 Akti, datë 03.09.2007,
ka lejuar pjesëtimin e “...pasurisë nr.163/594 e cila përbëhet nga 300 m2 truall dhe 102 m2
banesë e ndodhur në fshatin Derviçian Gjirokastër, midis paditësit Pandeli Laçi e të paditurit
Vasil Laçi, duke u takuar nga 1/2 pjesë secilit”.
4.1. Gjykata e shkallës së parë, referuar çertifikatës së pronësisë, ka pranuar të
vërtetuar se paditësi Pandeli Laçi dhe i padituri Vasil Laçit janë bashkëpronarë secili në 1/2
pjesë të pandarë mbi një sipërfaqe trualli prej 300 m2 nga të cilat 102 m2 ndërtim, banesë,
ndodhur në fshatin Derviçian të rrethit Gjirokastër, regjistruar me nr.pasurie 163/594, me
kufizimet përkatëse dhe mbi këtë fakt, në përfundim të gjykimit të fazës së parë të pjesëtimit,
ka lejuar pjesëtimin e sendit të sipërcituar midis palëve ndërgjyqëse.
5. Mbi ankimin e të paditurit Vasil Laçi është venë në lëvizje Gjykata e Apelit
Gjirokastër, e cila pasi ka evidentuar se pas përfundimit të gjykimit në shkallë të parë ka
vdekur i padituri, Vasil Laçi, datë 27.12.2007, ka bërë kalimin procedural duke u thirrur si të
paditur, në vend të Vasil Laçit, trashëgimtarët e tij Elefteria, Vasillo, Nerjadha dhe Polizoi
Laçi.
6. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.56, datë
20.02.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Polizoi Laçi, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në po këtë gjykatë duke pezulluar gjykimin deri në zgjidhjen e ankimit administrativ, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
153
8.1. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme,
të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
8.2. Neni 370§1 i K.Pr.Civile: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi
dhe në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë të
drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe sendet
që do të pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me vendim
të ndërmjetëm, lejon pjesëtimin dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtarëve,
sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese të secilit prej tyre”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
9. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Polizoi Laçi nuk përmban shkaqe nga ato të
nr.56, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
arrin në përfundimin se vendimi nr.56, datë 20.02.2008, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, që
ka lënë në fuqi vendimin nr.733 Akti, datë 03.09.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër me të cilin është lejuar pjesëtimi i “...pasurisë nr.163/594, e cila përbëhet nga
300 m2 truall dhe 102 m2 banesë e ndodhur në fshatin Derviçian Gjirokastër, midis paditësit
Pandeli Laçi e të paditurit Vasil Laçi, duke u takuar nga 1/2 pjesë secilit”, është rrjedhojë e
respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
11. Me padinë në gjykim, paditësi Pandeli Laçi ka kërkuar pjesëtimin e një sipërfaqe
trualli prej 300 m2 dhe të një banese me sipërfaqe ndërtimore 102 m2, ndodhur në fshatin
Derviçian Gjirokastër, fillimisht midis tij dhe të paditurit Vasil Laçi dhe pas kalimit
procedural, midis tij dhe të paditurve Elefteria, Vasillo, Nerjadha dhe Polizoi Laçi.
11.1. Pala e paditëse, për të mbështetur kërkimin e saj, ka paraqitur si provë
çertifikatën për vërtetim pronësie lëshuar datë 30.08.2006, nga Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër, shoqëruar me Hartën Treguese të Regjistrimit dhe
Kartelën e Pasurisë të sendit objekt pjesëtimi, nga e cila rezulton se palët ndërgjyqëse janë
bashkëpronarë mbi sipërfaqen truall prej 300 m2 nga të cilat 102 m2 janë ndërtesë.
12. Ky Kolegj evidenton se vendimet e gjykatave të faktit janë mbështetur në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e pjesëtimit gjyqësor dhe në argumente të
nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile.
13. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
shqyrtim të akteve dhe pretendimeve të palëve, vlerëson se gjatë gjykimit në shkallë të parë
dhe në apel është vërtetuar bashkëpronësia e palëve ndërgjyqëse mbi sendin objekt pjesëtimi
dhe nuk rezulton që mbi këtë send të kenë të drejta pronësie persona të tretë.
13.1. Kjo bashkëpronësi konfirmohet nga përmbajtja e akteve procedurale, nga
qëndrimi i palës së paditur pas dhënies së vendimit nga gjykata e shkallës së parë dhe
veçanërisht nga fakti se në ankimin e ushtruar nga trashëgimlënësi i të paditurve nuk është
vënë në diskutim bashkëpronësia me të tretët, por veçse është pretenduar se sendi është në
pronësi të tij dhe jo në bashkëpronësi.
13.2. Edhe në konsideratën e ekzistencës së pretendimeve për të drejta pronësie nga të
tretët, vendimi i dhënë në këtë gjykim nuk i shtrin efektet juridike mbi ta. Së pari, nuk
rezulton që pala e paditur të ketë vërtetuar këtë pretendim. Së dyti, edhe nëse ka persona të
tjerë jashtë palëve të këtij gjykimi që mund të tërheqin të drejta pronësie mbi sendin objekt i
154
këtij gjykimi, ata nuk kanë pengesë ligjore të ushtrojnë mjetin e duhur juridik për të zgjidhur
pretendimet e tyre.
14. Ky Kolegj vlerëson se nuk gjen mbështetje në ligj edhe pretendimi i pezullimit të
gjykimit deri në përfundim të ankimit administrativ të bërë nga pala e paditur pranë Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër. Për rastin nuk ndodhemi në
kushtet e pezullimit të gjykimit të çështjes parashikuar nga neni 297/a i Kodit të Procedurës
Civile.
14.1. Nga sa parashtrohet në rekurs ankimi administrativ ka të bëjë me regjistrimin e
sendit objekt pjesëtimi pranë kësaj zyre e cila nuk është organi që zgjidh përfundimisht të
drejta pronësie të pretenduara mbi një send, por regjistron sendin dhe të drejtat reale mbi të
në bazë të titujve, akteve të tjera të organeve të administratës shtetërore dhe/ose vendimeve
gjyqësore. Cilado qoftë përgjigja e këtij organi shtetëror ajo nuk mund të përcaktojë subjektin
apo subjektet që kanë pronësinë mbi sendin objekt pjesëtimi.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e faktit, në analizë juridike
të tërësisë së provave të administruara në gjykim dhe pretendimeve të palëve, kanë
interpretuar dhe zbatuar drejt nenin 370 të Kodit të Procedurës Civile, duke përcaktuar të
drejtën e bashkëpronësisë së palëve ndërgjyqëse, pjesët takuese të tyre si dhe sendin që do t’i
nënshtrohet pjesëtimit.
16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit është i bazuar në ligj dhe në prova dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.56, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 15.11.2012
155
Nr.00-2012-2698 i Vendimit (510)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “GLOBAL INTERNACIONAL

EXPORT CORP”
PALË E INTERESUAR: “EL FRIGO 2” SH.P.K.
OBJEKTI:
Marrjen e masës provizore.
Baza Ligjore: Nenet 202/a, 204, 205
dhe 206/a të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.07 (1803), datë 14.04.2011, ka

vendosur:
Pranimin kërkimit për sigurimin e padisë.
Sigurimin e padisë duke vendosur:
Sekuestro konservative në të gjitha bankat e nivelit të dytë, deri në masën prej
784.693.14 $ ndaj llogarive bankare të Shoqërisë “El-Frigo 2” sh.p.k., me
nr.NIPT K 13409201C.
Sekuestro konservative në të gjitha bankat e nivelit të dytë në masën prej
58.500.000.00 lekë ndaj llogarive bankare të ortakut të vetëm të Shoqërisë
“El-Frigo 2” sh.p.k. shtetasit Petraq Guxho.
Sekuestro konservative në ZRPP dhe Zyrat e Shërbimit të Transportit Rrugor
mbi të gjithë pasuritë e paluajtshme dhe të luajtshme në pronësi të “El-Frigo
2” sh.p.k.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1159 (107), datë 03.10.2011, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.07 (1803), datë 14.04.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, me këtë plotësim:
Shoqëria “Global International Export Corp” duhet të depozitojë shumën prej
50.000$ dollarë amerikanë në një nga bankat e nivelit të dytë si garanci për
dëmin që mund ti shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë, deri në
përfundimin e gjykimit të themelit të çështjes me vendim të formës së prerë.
156
Shuma të depozitohet pranë njërës nga bankat e nivelit të dytë deri në datën
18.10.2011.
Kundër vendimit nr.10-2011-1159 (107), datë 03.10.2011 të Gjykatës së Apelit

Durrës, ka paraqitur rekurs Shoqëria “Global International Export Corp”, duke pretenduar se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin procedural civil, pasi, me
anë të “plotësimit” të vendimit të gjykatës së rrethit, duke vendosur depozitimin e
garancisë prej 50.000$ brenda afatit prej 15 ditësh nga data e seancës, në kushtet kur
pala jonë nuk ishte prezent në gjykim dhe për vendimin erdhi në dijeni vetëm më datë
28.10.2011, praktikisht gjykata e apelit ka vendosur rrëzimin e vendimit të gjykatës së
rrethit. Këtij argumenti i shtohet edhe argumenti tjetër se, Shoqëria “Global
International Export Corp”, duke qenë kompani e së drejtës amerikane, nuk e ka të
thjeshtë hapjen e një numri llogarie në një bankë të nivelit të dytë shqiptare.
- Kjo është një procedurë që kërkon disa formalitet dhe një kohë të caktuar, gjë që e bën
plotësisht të papërshtatshme “plotësimin” e bërë nga gjykata e apelit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. P.Ndreca, që kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan; av. M.Moci, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe si
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VËREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton e provuar se kërkuesi, Shoqëria “Global
International Export Corp”, është person juridik i regjistruar në shtetin Amerikan Georgia dhe
ka për objekt të veprimtarisë së saj eksport-importin e mallrave të ndryshëm të konsumit.
Në kuadër të veprimtarisë së saj, kjo shoqëri ka lidhur një marrëveshje me Shoqërinë
“El-Frigo 2” sh.p.k person juridik shqiptar me qendër në Elbasan, për furnizimin e kësaj të
fundit me produkte të mishit të pulës.
Shoqëria “El-Frigo 2” sh.p.k ka rënë dakord që, pas porosive të bëra tek shoqëria
amerikane do priste mallin e furnizuar dhe në vijim do kryente pagesat e këtij malli sipas
çmimit të rënë dakord nga palët.
Kjo marrëdhënie juridike furnizimi ka nisur më 26.04.2007 kur është kryer dhe
transaksioni i parë dhe ka vijuar më pas duke u shoqëruar me të gjithë dokumentacionin
përkatës.
Mirëpo sipas pretendimeve të paditësit, pavarësisht se nga ana e shoqërisë amerikane
ka vijuar në mënyrë korrekte furnizimi i shoqërisë shqiptare me mallin e porositur, nga ana e
kësaj të fundit nuk janë kryer pagesat për shoqërinë amerikane duke sjellë debi të
konsiderueshme dhe periodike.
Në vijim të praktikës që këto dy shoqëri kishin në rregullimin e marrëdhënieve të tyre,
kompania amerikane i ka kërkuar administratorit të shoqërisë shqiptare që të nënshkruante
dokumentet akordues për periudhën 31.01.2010 - 31.12.2010 për të evidentuar përfundimisht
detyrimet që shoqëria shqiptare i kishte shoqërisë amerikane. Një kërkesë e tillë nuk u
realizua duke sjellë si pasojë dyshimin e furnizuesit amerikan për seriozitetin e kompanisë
shqiptare dhe vullnetin e saj në përmbushjen e detyrimeve.
Në kushtet kur nga ana e shoqërisë amerikane i është kërkuar disa herë Shoqërisë “El-
Frigo 2” sh.p.k të përmbushë detyrimet e saj dhe mungesës së vullnetit të kësaj të fundit për
ta bërë këtë, me dyshimin e kërkuesit se një vendim gjyqësor në favor të tij do të bëhet shumë
i vështirë ose i pamundur për të ekzekutuar, Shoqëria “Global International Export Corp” i
është drejtuar gjykatës me kërkesë marrjen e masës provizore për sigurimin e padisë.
157
vendosur:
“Pranimin kërkimit për sigurimin e padisë.
Sigurimin e padisë duke vendosur:
Sekuestro konservative në të gjitha bankat e nivelit të dytë, deri në masën prej
784.693.14 $ ndaj llogarive bankare të shoqërisë “El-Frigo 2” sh.p.k., me nr.NIPT K
13409201C.
Sekuestro konservative në të gjitha bankat e nivelit të dytë në masën prej
58.500.000.00 lekë ndaj llogarive bankare të ortakut të vetëm të shoqërisë “El-Frigo 2”
sh.p.k. shtetasit Petraq Guxho.
Sekuestro konservative në ZRPP dhe Zyrat e Shërbimit të Transportit Rrugor mbi të
gjithë pasuritë e paluajtshme dhe të luajtshme në pronësi të “El-Frigo 2” sh.p.k.”.
Ky vendim është ankimuar në Gjykatën e Apelit Durrës, e cila me vendimin nr.10-
2011-1159 (107), datë 03.10.2011, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.07 (1803), datë 14.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, me këtë plotësim:
Shoqëria “Global International Export Corp” duhet të depozitojë shumën prej 50.000$
dollarë amerikanë në një nga bankat e nivelit të dytë si garanci për dëmin që mund t’i
shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë, deri në përfundimin e gjykimit të themelit të
çështjes me vendim të formës së prerë.
Shuma të depozitohet pranë njërës nga bankat e nivelit të dytë deri në datën
18.10.2011.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala paditëse, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e
zbatimit drejt të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Me të drejtë nga të dyja gjykatat e faktit, duke u konstatuar se kërkesa e paditësit për
sigurimin e padisë ishte e bazuar në dispozitën e nenit 202 e vijues të K.Pr.Civile është
vendosur vënia e sekuestros konservative mbi një sërë pasurish të luajtshme e të paluajtshme
të të paditurit. Me këtë vendim, gjykatat kanë krijuar të gjitha garancitë për paditësin që në
eventualitet të zgjidhjes së konfliktit në favor të tij të bëhej i mundur edhe ekzekutimi i
detyrimit nga ana e të paditurit duke mos i dhënë atij mundësi që të tjetërsonte pasuritë e tij.
Por Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se të njëjtat garanci që gjykatat i kanë
dhënë paditësit duke vendosur sekuestro mbi pasuritë e të paditurit, duhet ti jepen edhe të
paditurit i cili në eventualitetin që padia do të rrëzohet duhet të ketë të gjitha garancitë që të
shpërblehet lidhur me dëmin e mundshëm që do t’i shkaktonte qenia nën sekuestro e pasurive
të tij monetare e materiale.
Në këtë frymë është edhe dispozita e nenit 202 të K.Pr.Civile, sipas të cilës edhe kur
paditësi e mbështet padinë në prova me shkresa, gjykata mund të vendosë ndaj tij edhe një
garanci për dëmin e mundshëm që do t’i shkaktohej të paditurit nga sigurimi i padisë.
Për këto arsye vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës çmohet i drejtë dhe i bazuar në
ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.107, datë 03.10.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 08.11.2012
158
MENDIM PAKICE
Për vendimin nr.510, datë 15.11.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që i
përket çështjes civile me paditës Shoqëria “Global Internacional Export Corp” dhe të paditur
shoqëria “ El Frigo 2” sh.p.k., me objekt marrjen e masës për sigurimin e padisë.
Shumica në vendimin e saj ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Apelit Durrës, e cila me vendimin e saj ka lënë në fuqi vendimin nr.07 (1803), datë
14.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me të cilin ishte vendosur pranimi i
kërkimit për sigurimin e padisë, por me plotësimin, që Shoqëria “Global Internacional Export
Corp”, të depozitonte shumën 50.000 dollarë amerikanë në një nga bankat e nivelit të dytë si
garanci për dëmin që mund t’i shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë, deri në
përfundimin e gjykimit të themelit të çështjes me vendim të formës së prerë.
Shumica në vendimin e saj ka arsyetuar se ka gjetur të bazuar arsyetimin dhe atë ç’ka
kanë pranuar gjykatat e faktit, duke pranuar se: “ …çmon se të njëjtat garanci që gjykatat i
kanë dhënë paditësit duke vendosur sekuestro mbi pasuritë e të paditurit, duhet t’i jepen edhe
të paditurit, i cili në eventualitetin që padia do të rrëzohet duhet të ketë të gjitha garancitë që
të shpërblehet lidhur me dëmin e mundshëm që do t’i shkaktonte qenia nën sekuestro e
pasurive të tij monetare e materiale”.
Ndryshe nga sa ka pranuar shumica, ne gjyqtarët në pakicë mendojmë se gjykata e
apelit nuk ka arsyetuar aspak se cila ka qenë arsyeja e vendosjes së garancisë, pasi në nenin
202 të K.Pr.Civile, vendosja e garancisë nuk është e detyrueshme në rastin kur padia
mbështetet në prova me shkresë, ashtu siç në rastin konkret gjykatat e faktit kanë pranuar se
është kërkimi i palës paditëse.
Pakica çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, në gjykimin e kësaj çështje, ka zbatuar gabim
ligjin duke mos patur parasysh kërkimet e nenit 202 e vijues të K.Pr.Civile, pasi vendosja e
një garancie nuk është kushti thelbësor që ligji kërkon në mënyrë të domosdoshme për
marrjen e masës së sigurisë.
Në mënyrë që ajo e drejtë, të cilën paditësi do të kërkojë ta arrijë me padinë që do të
paraqesë në gjykatë, të mos jetë e kërcënuar nga një dëm i menjëhershëm dhe i
pariparueshëm, ligjvënësi i ka dhënë të drejtë këtij të fundit të kërkojë në gjykatë marrjen e
masave për sigurimin e saj edhe përpara ngritjes së padisë, sipas parashikimit të nenit 204 të
K.Pr.Civile.
Ligjvënësi ka parashikuar sigurimin e padisë jo vetëm për të siguruar të drejtën, e cila
përbën dhe tërësinë e kërkimeve të paditësit, por në të njëjtën kohë këtë parashikim e ka bërë
dhe me qëllimin që të sigurojë efektivitetin dhe dobishmërinë e procesit gjyqësor që është
duke u realizuar mes palëve.
Në referencë dhe në interpretim të dispozitave të neneve 202, 203, 204 të K.Pr.Civile,
ne pakica vlerësojmë se në gjykime të këtij lloji, në mënyrë që gjykata të vendosë për marrjen
e një mase sigurimi padie (të parashikuara këto të fundit në nenin 206 te K.Pr.Civile), duhet
të hetojë ekzistencën e dy kushteve themelore:
a- Ekzistenca e mundshme e një të drejte për të cilën kërkohet mbrojtje gjatë
procesit të gjykimit të padisë;
b- Ekzistenca e frikës që ekzekutimi i vendimit për të drejtën që kërkohet të
mbrohet do të bëhet i pamundur ose i vështirë.
Në lidhje me kushtin e parë, vlen të theksojmë se në gjykimin e kërkesës për
sigurimin e padisë nuk është e domosdoshme, që të jetë vërtetuar plotësisht ekzistenca e së
drejtës që është edhe objekti i shqyrtimit gjyqësor dhe që ka lidhje me themelin e çështjes,
por vetëm të ekzistojë mundësia e të drejtës që kërkohet të rivendoset.
Për të krijuar bindje në lidhje me mundësinë e ekzistencës të së drejtës që kërkohet të
rivendoset, për gjykatën është e mjaftueshme që padia të jetë e mbështetur në prova
shkresore, pasi këto të fundit i lejojnë gjykatës që të krijojë një njohje të shpejtë të së drejtës
159
që pretendohet se është shkelur. Dhe gjykatat e faktit kanë pohuar e pranuar se nga aktet që
ndodhen në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor ka rezultuar se pala
paditëse kërkimin e saj e ka mbështet mbi provat shkresore, siç janë praktikat e dërgimit të
mallit palës së paditur nga ana e palës paditëse dhe pasqyra financiare, etj
Nisur nga provat e paraqitura prej palës paditëse, gjykatat janë bindur se ekziston
mundësia e një të drejte, e cila sipas paditësit është mohuar dhe shkelur, të drejtë të cilën
paditësi kërkon ta njohë dhe rivendosë nëpërmjet gjykimit të padisë së themelit, të cilën siç
kanë pohuar palët po vazhdon të gjykohet.
Në respektim të nenit 202/a të K.Pr.Civile tërësia e provave shkresore që ndodhen në
dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar shqyrtimit nga dy gjykatat dhe që shoqërojnë këtë
kërkim, kanë qenë të mjaftueshme për gjykatën që të lejojë marrjen e një mase për sigurimin
e padisë objekt shqyrtimi gjyqësor.
Shumica ka vlerësuar të drejtë dhe të bazuar në ligj vendimin e ndërmjetëm të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të gjykatës së apelit për vendosjen e masës për
sigurimin e padisë, si dhe të përshtatshme dhe të dobishme llojin e masës
Gjykata e apelit, edhe pse pranon në vendimin e saj ekzistencën e të gjitha provave
shkresore (të cituara më lart), vendos plotësimin e vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke vendosur garanci për kërkimin që pala paditëse ka bërë.
Ёshtë e qartë që në nenin 202, paragrafi b të K.Pr.Civile është bërë edhe një
parashikim tjetër që gjykata të mund të marrë apo të lejojë masën për sigurimin e padisë, siç
është dhënia e një garancie nga ana e palës paditëse për zhdëmtimin e dëmeve eventuale që
mund t’i vijnë anës së paditur nga kjo lloj mase; por, ne gjyqtarët në pakicë ndryshe nga sa ka
arsyetuar shumica, mendojmë se në interpretim dhe analizë të dispozitës së mësipërme (neni
202 duhet interpretuar në tërësinë e tij), rezulton që nuk është e domosdoshme plotësimi në
mënyrë të menjëhershme dhe të kondicionuar i të dyja kushteve të parashikuara në këtë
normë proceduriale. Në lidhje me kushtin e dytë që duhet të plotësohet për marrjen e një
mase sigurimi padie (ekzistenca e frikës, që ekzekutimi i vendimit për të drejtën që kërkohet të
mbrohet, do të bëhet i pamundur ose i vështirë), çmon se në çështjen objekt gjykimi, marrja e
kësaj mase është e domosdoshme, duke pasur parasysh dhe pretendimet e ngritura nga pala
paditëse gjatë gjykimit dhe të vërtetuara me prova shkresore se ekziston mundësia që
ekzekutimi i vendimit që do të marrë gjykata për të drejtën e pretenduar mund të bëhet i
pamundur ose i vështirë.
Pala e paditur në gjykimin e kërkesës, rezulton se nuk ka paraqitur asnjë provë që të
hedhë poshtë pretendimin dhe provat e palës paditëse për mosekzistencën e detyrimit apo
shlyerjen e tij, por janë administruar vetëm provat e palës paditëse, nga shqyrtimi i të cilave,
çmojmë se palës paditëse mund ti vijë si pasojë rreziku i mosekzekutimit të vendimit në rast
se kërkimet e paditësit do të mund të pranohen.
Gjithashtu e vlerësojmë të pabazuar vendimin e gjykatës së apelit edhe për faktin se
nëse kjo gjykatë do kishte dashur që me vendosjen e garancisë, për të garantuar dhe palën e
paditur, do kishte vënë një garanci në masën e detyrimit që ka pretenduar pala paditëse se
ekziston, pasi ajo masë garancie e caktuar nuk është as e arsyetuar dhe as e justifikuar, duke
pasur parasysh që është pranuar vendosja e masës për sigurimin e padisë për një detyrim
shumë herë më i lartë.
Për sa arsyetuam më lart, jemi të mendimit se duhet të prishej vendimi i gjykatës së
apelit dhe duhej lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
Guxim Zenelaj Majlinda Andrea
160
Nr.00-2012-2696 i Vendimit (511)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 15.11.2012, mori në shqyrtim çështjen civile me pale:
PADITЁS: FAIK ISLAMAJ,

SHOQËRIA “RA-FA” SH.P.K.,
TЁ PADITUR: AJET RUZI,
SHOQËRIA “KOZMOS” SH.P.K,
PALË E TRETЁ: SHOQËRIA “BEMM-1” SH.P.K,
OBJEKTI:
a. Të detyrohet i padituri Ajet Ruzi të përmbushë
detyrimin e Kontratës nr.7277 Rep., 300 Kol, datë 21.10.2004,
të lidhur me të paditurin dhe personin e tretë Shoqërinë “BEEM” sh.p.k,
si garant i zbatimit të saj duke kaluar në pronësi të paditësit Faik Islamaj
300 m2 apartament banimi në territorin e ish OAT-se e regjistruar
si pasuri me nr.7/232, ZK 8220, nr.Regj.Hipotekor nr.619, datë 23.04.2997
ose ekuivalencën e saj në vlerë leku
plus dëmi nga mos shlyerja e detyrimit në masën 20% të vlerës.
b. Të detyrohet i padituri Ajet Ruzi të përmbushë detyrimin
e Kontratës nr.544 Rep., nr.50 Kol, datë 07.02.2005
duke i kthyer paditësit Faik Islamaj shumën 75000 dollarë amerikane
me interes 3% çdo muaj që nga dita që i ka marrë deri në përfundim të gjykimit.
c. Të detyrohet i padituri Ajet Ruzi të përmbushë detyrimin
e Kontratës nr.544 Rep., nr.50 Kol, datë 07.02.2005
duke i kthyer paditësit Faik Islamaj shumën 3000 Euro
të paguara nga paditësi për projektin e objektit si dhe interesat përkatëse
dhe kamatat e arrira që nga momenti i pagesës
deri në ditën e ekzekutimit të vendimit.
d. Konform neneve 202/a, 203 dhe 206 të K.Pr.Civile
të merret masa për sigurimin e padisë deri në përfundim të gjykimit
duke vendosur sekuestro mbi 26 % të aksioneve mbi pasurinë
nr.7/232, Z.K.8220, nr.Regj Hipotekor 1619, datë 23.04.1997
me Sip. 4.424 m2 ish sheshi i OAT-së,
pjesë që është në pronësi të të paditurit Ajet Ruzi
si dhe vendosjen e sekuestros mbi depozitën bankare të tij.
161
e. Detyrimi i të paditurit të paguajë të gjitha shpenzimet
për zgjidhjen gjyqësore të çështjes.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 153, 154,
202/a, 203 dhe 206 të K.Pr.Civile.
Nenet 200/d, 207/1, 419-422, 445-450, 454, 455 e vijues,
463, 476, 541, 543/1, 545, 659-663, 678, 680,
690, 691, 698, 850-876 të K.Civil.
Akt marrëveshja e datës 22.05.2004.
Kontrata nr.7277 Rep., 300 Kol, datë 21.10.2004.
Kontrata nr.544 Rep., 50 Kol, datë 07.02.2005.
Akt marrëveshja e datës 26.11.2204.
Prokura e lëshuar prej Ajet Ruzi.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3852, datë 11.05.2010, ka

vendosur:
1. Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurve t’i kthejnë palës paditëse shumën prej 100.000
(njëqind mijë) Dollarë Amerikanë, detyrim ky që rrjedh për shkak të mos
ekzekutimit të kontratës nr.7277 Rep., 300 Kol, datë 21.10.2004, hartuar para
Noterit Publik Eqerem H. Gaxholli.
Detyrimin e të paditurve t’i kthejnë palës paditëse shumën prej 75.000 (shtatë
dhjetë e pesë mijë) Dollarë Amerikanë së bashku me interesat prej 3% në vit
mbi këtë shumë, duke filluar nga data 07.02.2005 deri në ekzekutim të
vendimit-për shkak të mos përmbushjes së detyrimit prej palës së paditur në
zbatim të kontratës nr.544Rep., 50 Kol., datë 07.02.2005, hartuar para Noterit
Publik Eqerem H. Gaxholli.
Detyrimin e të paditurve t’i kthejnë palës paditëse shumën prej 3.000 (tre
mijë) Euro, së bashku me interesat ligjore mbi këtë shumë për depozitat pa
afat të Bankës së Shqipërisë duke filluar prej datës 18.02.2005 deri në
ekzekutimin e vendimit – shumë kjo e cila përfaqëson shpenzimet e kryera
prej palës paditëse në zbatim të marrëdhënieve kontraktore mes palëve.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të marrë me vendimin e ndërmjetëm
të kësaj gjykate me nr.1117 Akti, datë 27.04.2010 (në bazë të nenit 212/1 të
K.Pr.Civile).

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1400, datë 14.06.2011, në mbështetje

të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Ajet Ruzi dhe
Shoqëria “Kozmos” sh.p.k, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për
këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave të faktit nuk mbështeten në provat shkresore të administruara në
dosjen gjyqësore, si dhe janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe atij
material civil.
162
- Mes palëve ndërgjyqëse ka pasur prej vitesh një histori bashkëpunimi në veprimtari
tregtare. E tillë ka qenë dhe kontrata e datës 21.10.2004 lidhur mes palëve
ndërgjyqëse dhe personit të tretë. Po kontrata nr.1, datë 07.02.2005, në kuptim të nenit
508 të K.Civil, e ka shuar kontratën e datës 21.10.2004.
- Në bazë të nenit 4 të kontratës së datës 07.02.2005, ka qenë pala e paditur dhe ortaku i
saj që kanë marrë përsipër të shlyejnë çdo detyrim që rrjedh nga projekti i ndërtimit.
- Në kundërshtim me nenet 5, 6, 28 të K.Pr.Civile gjykatat kanë disponuar përtej
kufijve të kërkimit të palës paditëse. Kontrata e datës 07.02.2005 e ka çliruar palën e
paditur nga çdo detyrim që i ngarkonte kontrata e datës 21.10.2004.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. Luli Ndoja, që kërkoi ndryshimin
e dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë; av. Bashkim Asllani, që kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Paditësi Faik Islamaj dhe i padituri Ajet Ruzi, duke pasur marrëdhënie shoqërore kanë
hyrë dhe në marrëdhënie bashkëpunimi biznesi. Në kuadër të ushtrimit të aktivitetit të
tyre si paditësi dhe i padituri kanë krijuar respektivisht Shoqëritë “ RA-FA” sh.p.k dhe
“KOZMOS “ sh.p.k. (ata janë dhe administrator dhe ortakë të vetëm të tyre), shoqëri
këto që rezultojnë të kenë fituar personalitet juridik konform legjislacionit shqiptar që
vepron në këtë fushë.
Më datë 21.10.2004, para Noterit Publik Eqerem H.Gaxholli, është hartuar Kontrata
nr.7277 Rep., 300 Kol, datë 21.10.2004, ku në përmbajtje të së cilës i padituri Ajet Ruzi
merrte përsipër t’i kalonte në pronësi paditësit Faik Islamaj ose trashëgimtarëve të tij një
sipërfaqe apartament banimi prej 300 m2 në territorin e ish OAT-se, për të cilën person i tretë,
Shoqëria “B.E.E.M.” sh.p.k, kish kontraktuar me bashkëpronarët e truallit, mes të cilëve ishte
dhe i padituri Ajet Ruzi, nga pjesa e të cilit do kalonte sipërfaqja e sipërcituar në favor të
paditësit Faik Islamaj.
Veç sa më sipër, rezulton se më datë 07.02.2005, po para Noterit Publik Eqerem H.
Gaxholli, është hartuar Kontrata tjetër me nr.544 Rep., 50 Kol, ku Ajet Ruzi është identifikuar
si palë e parë dhe Faik Islamaj e Moisi Islami si palë e dytë. Objekt i kësaj kontrate ka qenë
marrje me nënsipërmarrje e një volumi ndërtimi prej 15 % sipas studimit dhe projektit të
hartuar tek ish OAT (Ofiçina e Mjeteve të Transportit të Tregtisë). Po në këtë kontratë
pasqyrohet se i padituri Ajet Ruzi është bashkëaksioner me 26 % dhe se kjo sipërfaqe ishte
marrë për ndërtim prej Shoqërisë “B.E.E.M.” sh.p.k. Sipas kësaj kontrate rezulton se pala e
parë (d.m.th. i padituri Ajet Ruzi) ka marrë prej palës së dytë një shumë prej 75.000 dollarë;
shumë kjo e cila parashtrohet se është dhënë vetëm nga paditësi Faik Islamaj duke paraqitur
për këto ky i fundit dhe mandat pagesat.
Me pretendimin se nga ana e të paditur nuk janë plotësuar detyrimet që burojnë nga
këto dy kontrata, paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me anë të së cilës ka
kërkuar detyrimin e të paditur të zbatojë detyrimet kontraktore.
vendosur:
“Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurve t’i kthejnë palës paditëse shumën prej 100.000 (një qind
mijë) Dollarë Amerikanë, detyrim ky që rrjedh për shkak të mosekzekutimit të kontratës
nr.7277 Rep., 300 Kol, datë 21.10.2004, hartuar para Noterit Publik Eqerem H. Gaxholli.
163
Detyrimin e të paditurve t’i kthejnë palës paditëse shumën prej 75.000 (shtatëdhjetë e
pesë mijë) Dollarë Amerikanë së bashku me interesat prej 3% në vit mbi këtë shumë, duke
filluar nga data 07.02.2005 deri në ekzekutim të vendimit – për shkak të mospërmbushjes së
detyrimit prej palës së paditur në zbatim të kontratës nr.544Rep., 50 Kol., datë 07.02.2005,
hartuar para Noterit Publik Eqerem H. Gaxholli.
Detyrimin e të paditurve t’i kthejnë palës paditëse shumën prej 3.000 (tre mijë) Euro,
së bashku me interesat ligjore mbi këtë shumë për depozitat pa afat të Bankës së Shqipërisë
duke filluar prej datës 18.02.2005 deri në ekzekutimin e vendimit – shumë kjo e cila
përfaqëson shpenzimet e kryera prej palës paditëse në zbatim të marrëdhënieve kontraktore
mes palëve.
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë të marrë me vendimin e ndërmjetëm të kësaj
gjykate me nr.1117 Akti, datë 27.04.2010 (në bazë të nenit 212/1 të K.Pr.Civile)”.
Ky vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në atë gjykatë.
Siç kanë pranuar gjykatat e faktit, palët ndërgjyqëse, për shkak të njohjes dhe besimit
reciprok, gjatë bashkëpunimit ndërmjet tyre kanë hyrë në marrëdhënie juridike huaje objekt i
të cilës ka qenë dhënia e vlerave monetare ku paditësi ka qenë huadhënës dhe i padituri
huamarrës por duke mos e shfaqur vullnetin e tyre në formën ligjore. Më pas ata kanë kryer
veprime juridike konkludente sikundër janë kontratat objekt gjykimi – të cilat duhet thënë se
synonin pikërisht zbatimin e këtyre marrëdhënieve juridike të huasë. Sikundër edhe ka
pranuar paditësi, kontratat objekt gjykimi kanë pasur për qëllim kthimin e një huadhënie prej
175.000 USD nëpërmjet përfitimit të 300 m2 apartament banimi apo marrje me sipërmarrje të
15% të volumit të punimeve në kontratën e datës 07.02.2005.
Në gjykim është provuar se akt marrëveshja e datës 21.10.2004, për shkak dhe të
konfliktit mes të paditurit Ajet Ruzi dhe sipërmarrësit Shoqëria “B.E.E.M” sh.p.k., nuk u
zbatua ç’ka do të thotë se nuk u realizua ndërtimi prej të cilit paditësi do përfitonte 300 m2
apartament.
Po kështu, për të njëjtat arsye nuk u bë e mundur të realizohej as kontrata e datës
07.02.2005.
Në rrethanat kur dy kontratat objekt gjykimi nuk janë realizuar, gjykatat e faktit kanë
detyruar të paditurin ti kthejë paditësit kundër vleftën korresponduese të detyrimit që sipas
gjykatave i padituri i kishte marrë hua paditësit gjatë veprimtarisë së përbashkët të tyre.
Lidhur me këtë qëndrim të gjykatave të faktit Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se në gjykim nuk është marrë parasysh dhe nuk është bërë një hetim i gjithanshëm
lidhur me llojin e marrëdhënieve juridike objekt i këtij konflikti si dhe mënyrën e zgjidhjes së
tyre.
Nëse do të ndodhemi përpara detyrimeve që rrjedhin nga kontratat e shitjes apo
sipërmarrjes të administruara si prova në gjykim, gjykata ka qenë e detyruar që lidhur me
vlerat për të cilat ka vendosur që i padituri të kthejë paditësit të kërkonte mendimin e
specializuar të ekspertëve të cilët në rastin e mos plotësimit të detyrimit për dhënien e
sipërfaqes prej 300 m2 apartament apo 15 % të punimeve, duhet të vlerësonin vlerën e këtij
apartamenti në kushtet e tregut, si dhe vlerën dhe dëmin e shkaktuar nga mos kryerja e
punimeve.
Veç sa sipër, nga përmbajtja e kontratës së datës 21.10.2004 rezulton se i padituri Ajet
Buzi ka autorizuar Shoqërinë “BEEM” sh.p.k që në përfundim të ndërtimit të pallatit t’i
kalojë në pronësi paditësit një sipërfaqe prej 300 m2 apartament.
Edhe pse në këtë kontratë nuk bëhet fjalë për vlera monetare, nga ana e gjykatës në
përfundim të gjykimit është pranuar kërkesë padia duke u detyruar i padituri t’i kthejë
paditësit 100 mijë dollar duke lënë të pasqaruar marrëdhëniet ndërmjet palëve kontraktuese,
164
pra paditësit dhe Shoqërisë “BEEM” sh.p.k. si dhe pa provuar se dëmi i shkaktuar paditësit
nga mos realizimi i kontratës.
Kolegji Civil çmon se duke iu referuar shkaqeve të pretenduara në rekurs dhe
detyrimit që i njeh neni 10, 14, 29, 309 i K.Pr.Civile gjykatat e faktit do të duhej të kishin
bazuar vendimet e tyre në aktet shkresore, të administruara në cilësinë e provës, duke i
interpretuar ato në përputhje me dispozitat e ligjit material.
Paditësi në kërkesë padi dhe sipas objektit të saj ka pretenduar se detyrimi mes palëve
ndërgjyqëse ka lindur në bazë të dy kontratave, asaj date 21.10.2004 dhe një kontratë në vijim
lidhur më datë 07.02.2005. Në kontratën e parë, pala paditëse ishte vetëm në rolin e
përfituesit të një sipërfaqe banimi që do të ndërtohej nga personi i tretë në përqindjen e
truallit që pala e paditur kishte në një shoqëri anonime (pjesë e kapitalit). Ndërkohë me
kontratën e datës 07.02.2005, mes palëve ndërgjyqëse dhe një personi tjetër (M. Islami
-administrator i Shoqërisë “K&J” sh.p.k është rënë dakord që sipërfaqen e truallit të dhënë
për ndërtim personit të tretë ta merrte pala paditëse dhe M. Islami. Po t’i referohemi
përmbajtjes së kontratës dhe nenit 508 të K.Civil, rezulton se një nga kushtet e kontratës së
datës 07.02.2005, ishte detyrimi i çlirimit të sipërfaqes së truallit nga çdo detyrim që kishte
pala e paditur ndaj personit të tretë, në bazë të kontratës së datës 21.10.2004.
Nisur nga fakti se bazuar në kontratën e datës 07.02.2005, me akt marrëveshjen e po
të njëjtës datë 07.02.2005, personi i tretë dhe pala e paditur kanë rënë dakord që çlirohet
sipërfaqja e truallit nga çdo detyrim kontraktual i mëparshëm mes tyre, kontrata e datës
21.10.2004, në vështrim të nenit 420 të K.Civil nuk mund të përdorej nga gjykatat si burim
detyrimesh kontraktuale, përsa kohë është zëvendësuar me një veprim tjetër juridik të
ligjshëm (kontratë), veprim ky që nuk është goditur. Në kontratën e datës 07.02.2005, nuk
rezulton që palët të kenë parashikuar ndonjë afat në lidhje me zbatimin e detyrimeve dhe të
drejtave reciproke, të marra këto në funksion të kohës për kërkimin e ekzekutimit të tyre.
Veç sa sipër, Kolegji Civil çmon se në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë duhet t’i japë
zgjidhje llojit të konfliktit që palët kanë ndërmjet tyre, duke zgjidhur kështu jo vetëm objektin
e padisë por edhe bazën juridike të saj.
Nga arsyetimi i vendimeve gjyqësore, të dyja gjykatat e faktit kanë arritur në
përfundimin se ndodhemi përpara një detyrimi kontraktor në formën e një marrëdhënie
huamarrje mes palëve ndërgjyqëse, ndërkohë që po t’i referohemi përmbajtjes së kontratave,
që përbëjnë dhe bazën ligjore të padisë, palët ndërgjyqëse nuk janë shprehur në lidhje me një
marrëdhënie të tillë juridike (huamarrje). Është detyrë e gjykatës së apelit që gjatë rigjykimit,
të hetojë lidhur me pretendimin e paditësit për ekzistencën e marrëdhënieve të huamarrjes si
dhe ta provojë pretendimin e paditësit lidhur me detyrimet që i padituri i ka si rezultat i
detyrimeve që burojnë nga një marrëdhënie juridike të ndryshme nga ajo që ai ka pretenduar
në kërkesë padi.
Në këtë aspekt, në rigjykim Kolegji Civil vlerëson se duhet të sqarohen shkaqet e mos
thirrjes si palë të shtetasit M. Islami, i cili si administrator i Shoqërisë “K&J” sh.p.k, në
kontratën e datës 07.02.2005, rezulton të ketë marrë përsipër të drejta dhe detyrime që lidhen
me konfliktin objekt i këtij gjykimi.
Po kështu, në rigjykim është e nevojshme të hetohet lidhur me detyrimin prej 3000
Euro që paditësi ka kërkuar dhe gjykatat kanë detyruar të paditurin si shpenzime të kryera në
funksion të kontratës datë 07.02.2005, ndërkohë që konstatohet se në pikën 4 të titullit
“penalitete” të kontratës së interpretuar nga gjykatat, palët kanë rënë dakord që çdo shpenzim
që rrjedh nga projekti i përkiste palës paditëse. Gjykata në rigjykim duhet të provojë që
detyrimi i mësipërm i marrë përsipër nga paditësi duhet t’i ngarkohet të paditurit duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse. Përfundimi i gjykatave të faktit se ky detyrim duhet t’i
ngarkohet të paditurit konform rregullimeve të neneve 419 dhe 420 të K.Civil për shkak të
165
“moszbatimit të kontratave”, është e domosdoshme të rezultojë pas një hetimi gjyqësor të
plotë e të gjithanshëm.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1400, datë 14.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e akteve për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 15.11.2012
166
Nr.00-2012-2530 i Vendimit (512)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në datën 15.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që ju përket

palëve:
PADITËS: ESMA KRASHNICA (KRASNIQI)

I PADITUR: SHPËTIM GJELI
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më lirojë
dhe dorëzojë të lirë një sipërfaqe trualli prej 20,66 m2.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.

Pranimin e kërkesë padisë së palës paditëse Esma Krashnica, kundër palës së
paditur Shpëtim Gjeli si të bazuar në ligj e në prova.
Detyrimin e të paditurit Shpëtim Gjeli, t’i lirojë dhe t’i dorëzojë të lirë nga çdo
barrë paditëses Esma Krashnica një sipërfaqe trualli prej 20.66 m 2, të ndodhur
në Lagjen “15 Tetori”, me kufizimet përkatëse, të pasqyruar në plan vendosjen
nr.1 të aktit të ekspertimit të ekspertes Nurie Kipe, me ngjyrë rozë.

Fier dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.07, datë 13.01.2010, në mbështetje të

nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor ka paraqitur rekurs pala paditëse Esma Krashnica
(Krasniqi), duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Gjykata në vendimin e saj pranon që unë jam bashkëpronare e sipërfaqes së truallit
prej 385 m2, ndodhur në Lagjen 15 "Tetori" Fier me nr.Pasurie 6/326, zona kadastrale
nr.8533, për të cilën më është lëshuar çertifikatë e pronësisë datë 31.01.2006.
167
- Pranon gjithashtu faktin se këtë pasuri e kam përfituar në bazë të vendimit nr.152,
datë 21.09.1995 të K.K.K Pronave Fier, që ka njohur pronarë të sipërfaqes së truallit
prej 400m2 (ish pronarin Maliq Agovi), trashëgimtarët e tij, njëra prej të cilave jam
edhe unë paditësja, faktin që na është kthyer fillimisht 320 m2 dhe sipërfaqja prej 80
m2 na është kthyer me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nr.143, datë
29.01.1996, i cili është lënë në fuqi me vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1981,
datë 28.03.1996, pasi është vërtetuar fakti që ajo, në kuptim të ligjit, ishte e lirë.
- Mbasi është bërë azhornimi i zonës në terren nga ZRPP Fier ka rezultuar se
sipërfaqja e truallit të njohur dhe kthyer me kufijtë përkatës të jetë 385 m2 dhe jo 400
m2, për këtë arsye është bërë regjistrimi i sipërfaqes 385 m2.
- Pra gjykata e apelit pranon faktin se kushti i parë që më legjitimon mua në ngritjen e
padisë të kërkuar nga neni 296 i K.Civil është i plotë, që unë jam pronare e sipërfaqes
së truallit objekt konflikti.
- Pretendimi i gjykatës së apelit se gjykata e shkallës së parë nuk i ka marrë të gjitha
provat e nevojshme dhe nuk u është dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve,
është plotësisht i gabuar dhe i pabazuar në ligj dhe në prova.
- Gjykata e shkallës së parë ka administruar të gjitha provat e paraqitura nga palët
lidhur me pretendimet dhe prapësimet.
- Për të përcaktuar mbivendosjen gjykata caktoi eksperten Murie Kipe, që bëri akt
ekspertimin duke aplikuar në terren plan-vendosjen e sipërfaqes së truallit pronë e
jona, ka rezultuar se sipërfaqja e truallit të zënë nga i padituri është plotësisht e
mbivendosur në pronën tonë, gjë që u pranua edhe nga vetë pala e paditur.
- Pretendimi se ka nevojë të bëhet një akt ekspertimi tjetër nga gjykata, duke e
quajtur atë provë të re nuk ka bazë ligjore, pasi ekspertja në aktin e saj i ka dhënë
përgjigje të gjitha pyetjeve të bëra si nga ana e ime dhe ato të bëra nga i padituri
dhe të caktuara nga gjykata. Pra në kuptimin procedural nuk ka gabuar gjykata e
faktit, por ka gabuar gjykata e apelit.
- Kryerja e një ekspertimi të ri që urdhëron gjykata e apelit nuk është një provë e re
dhe që nuk mund të merret në shkallë të dytë në kuptim të nenit 467/e të
K.Pr.Civile, pasi ajo është kryer nga gjykata e shkallës së parë. Në rast se do të ishte i
nevojshëm një ekspertim tjetër, nuk është provë që nuk mund të merret në shkallë
të dytë. Në zbatim të nenit 465 të K.Pr.Civile "gjykata e apelit me kërkesë të
palëve ose edhe kryesisht përsërit tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor”. Në
shqyrtimin gjyqësor mund të lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë, gjykata ka
të drejtë të marrë edhe prova të reja.
- Në kuptim të ligjit material (nenit 296 të K.Civil) përsëri nuk ka shkelje nga gjykata
e faktit, siç theksova më lart, gjykata e faktit ka administruar të gjitha provat e
paraqitura nga palët dhe u ka dhënë përgjigje të gjitha kërkesave e prapësimeve të
bëra prej nesh.
- Pala e paditur në këtë gjykim, e cila pretendonte se ishte pronare e sipërfaqes së
truallit prej 15 m2 duke pretenduar se e ka blerë atë nga dega e AKP Fier, duke
paraqitur në autorizim që nuk është në formën e kërkuar nga ligji dhe në përmbajtje
nuk jep asnjë të dhënë lidhur me sipërfaqen e truallit prej 15 m2, nuk ka legjitimitet
pasiv, pasi në shkallë të parë dhe në apel ajo nuk paraqiti asnjë provë shkresore që të
vërtetonte pronësinë.
- I padituri, duke marrë shkas nga fakti që në bazë të vendimit të gjykatës nr.480, datë
26.04.1999, është njohur pronar për pasurinë lokal me sipërfaqe 15 m2, me palë
168
Bashkinë Fier në bazë të nenit 153 të K.Pr.Civile dhe e ka regjistruar në regjistrin
hipotekor, i ka kërkuar ZVRPP Fier fshirjen nga regjistri të sipërfaqes së truallit prej
15 m2 të regjistruar në emër të trashëgimtarëve të Maliq Agovit dhe regjistrimin e
saj në emër të tij pasi është e mbivendosur.
Në mbështetje të nenit 477 të K.Pr.Civile, ka ushtruar kundër-rekurs dhe pala e paditur

Shpëtim Gjeli, duke kërkuar mospranimin e rekursit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse, av. Beqir
Fejzaj, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.07, datë 13.01.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në Gjykatën e Apelit Vlorëm me tjetër trup gjykues; si
dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse së bashku me
trashëgimtarët e tjerë të trashëgimlënësit Maliq Agovi, është bashkëpronarë mbi një sipërfaqe
trualli prej 385 m2 ndodhur në Lagjen “15 Tetori” Fier, e pikërisht pasurisë nr.6/326, volumi
24, faqe 190, zona kadastrale 8533-8531, kjo sipas vërtetimit nga dokumenti hipotekor datë
31.01.2006, lëshuar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier.
Titullin e pronësisë mbi sendin në fjalë, pala paditëse e ka fituar në bazë të vendimit
nr.152, datë 21.09.1995, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë
Bashkisë Fier me atë të të cilit, i është njohur pronësia të ndjerit Maliq Agovi për një
sipërfaqe trualli prej 400 m2 nga të cilat trashëgimtarëve të të ndjerit Maliq Agovit u është
kthyer në natyrë një sipërfaqe trualli prej 320 m2 me kufizimet përkatëse ndodhur në Lagjen
“15 Tetori” Fier.
Mbi kërkimin e palës paditëse, me vendimin nr.143, datë 29.01.1996, Gjykata e
Shkallës së Parë Fier, duke ndryshuar vendimin e KKKP Fier, i ka kthyer në natyrë edhe një
sipërfaqe prej 80 m2, duke e çuar në total 400 m2 sipërfaqen e truallit të kthyer fizikisht ndaj
tyre.
Gjatë azhornimit në terren nga specialistët e ZVRPP Fier kjo sipërfaqe ka rezultuar
385 m2 dhe është lëshuar çertifikata e pronësisë për këtë sipërfaqe trualli. Sipas palës
paditëse ky truall ka qenë i lirë deri në fillim të vitit 2000, kur pala e paditur Shpëtim Gjeli ka
ndërtuar një kioskë të cilën nuk e ka hequr megjithë kërkesat e vazhdueshme të palës paditëse
për lirimin e sipërfaqes së truallit dhe dorëzimin e lirë nga çdo barrë të saj. Në rrethana të tilla
pala paditëse i është drejtuar gjykatës për zgjidhjen e këtij konflikti me objektin e mësipërm.
Pala e paditur ka pretenduar se i padituri Shpëtim Gjeli në vitin 1991 ka blerë
nëpërmjet A.K.P. dega Fier një sipërfaqe trualli prej 15 m2 dhe se me lejë të rregullt ndërtimi
të vitit 1991 ka ndërtuar në këtë sipërfaqe një lokal. Në vitin 1999 ai i është drejtuar Gjykatës
së Shkallës së Parë Fier, ku ka bërë dhe njohjen e pronësisë së tij me vendimin nr.480, datë
08.04.1999. Më pas i padituri Shpëtim Gjeli e ka hipotekuar pronën e tij në ZVRPP Fier me
notën e transkriptimit nr.446, datë 26.04.1999.
Pala e paditur pretendon se është i vetmi pronar i sipërfaqes së truallit, objekt
rivendikimi pasi e ka blerë atë para se të dilte vendimi përkatës i K.K.K.P. pranë Bashkisë
Fier dhe se ky vendim, në çdo rast, është marrë në kundërshtim me ligjin, pasi ka kthyer një
sipërfaqe trualli që është e zënë me ndërtim të përhershëm.
Pala e paditur gjatë gjykimit po ashtu ka pretenduar se i është parashkruar e drejta për
të ngritur padinë e rivendikimit pasi i ka kaluar afati 10 vjeçar i parashikuar nga neni 114 i
K.Civil, afat ky që fillon sipas saj që në vitin 1996, kohë kur pala paditëse ka fituar pronësinë
169
mbi këtë sipërfaqe trualli nëpërmjet vendimit të KKKP pranë Bashkisë Fier nr.152, datë
21.09.1995 dhe vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier nr.143, datë 29.01.1996 e për
këtë arsye pala paditëse nuk legjitimohet në padinë e saj.
Pala e paditur ka pretenduar po ashtu se mungesa e proces-verbalit të marrjes në
dorëzim faktik prej palës paditëse të sipërfaqes së tokës të pretenduar, që u është kthyer me
vendimin e mësipërm të KKKP Fier, tregon se kjo sipërfaqe në momentin e kthimit të saj nuk
ka qenë e lirë.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes në Gjykatën e Shkallës së Parë Fier është
urdhëruar kryerja e një akti ekspertimi, në përfundim të kryerjes së të cilit, mbi pyetjet e
parashtruara nga kjo gjykatë, eksperti përkatës ka ardhur në përfundimin se mbivendosja mes
sipërfaqeve të pretenduara nga palët ndërgjyqëse kanë mbivendosje të plotë.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, duke analizuar elementët e padisë së
rivendikimit, Gjykata e Shkallës së Parë Fier ka argumentuar vendimin përkatës, duke
disponuar pranimin e padisë. Në vendimin në fjalë është pranuar si e provuar se pala paditëse
ka një titull të ligjshëm pronësie mbi sipërfaqen e truallit objekt konflikti, është zhveshur në
mënyrë të padrejtë nga posedimi i sendit prej palës së paditur dhe kjo e fundit është mbajtëse
e sendit pa asnjë titull të ligjshëm.
Në arsyetimin e vendimit është parashtruar po ashtu qëndrimi i Gjykatës së Shkallës
së Parë Fier mbi titullin e pronësisë së pretenduar nga pala e paditur. Kështu, Gjykata e
Shkallës së Parë Fier ka ardhur në përfundimin se përmbajtja e lejes së ndërtimit datë
07.11.1991, lëshuar nga Komiteti Ekzekutiv i K.P. të qytetit, paraqitur si provë nga pala e
paditur për të vërtetuar pronësinë e truallit dhe ligjshmërinë e ndërtimit të lokalit që nga ky
vit, është provë jo e besueshme pasi në të thuhet midis të tjerash lejohet qytetari Shpëtim
Gjeli që të kryejë punimet në objektin lokal bufe në truallin e tij në lagjen “15 Tetori”, kur ky
subjekt ndërgjyqës sipas pretendimeve të bëra para gjykatës pohon se e ka blerë truallin në
vitin 1992 dhe se në vitin 1991 ai ende nuk ishte bërë “pronar trualli”. Sipas gjykatës
ekzistenca e këtij ndërtimi “ligjor” të të paditurit do të duhej të pasqyrohej drejtpërdrejt në
regjistrat e pronësisë së ZVRPP Fier, në rast se ky ndërtim do të ishte me leje të rregullt
ndërtimore nga organi kompetent shtetëror i kohës, meqenëse kjo pronë figuronte e
regjistruar në ZVRPP Fier, fakt që provohet nga nota e transkriptimit nr.446 regj., datë
26.04.1999 dhe pranë saj duhet të figuronte dhe leja e ndërtimit origjinale e të paditurit
Shpëtim Gjeli.
Nisur nga ekstremitetet formale të akteve që pretendohen në cilësinë e titujve të
pronësisë nga palët ndërgjyqëse, si dhe me rrethanat e faktit të pranuara të provuara prej vetë
Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, kjo e fundit rrëzoi si të pabazuar në ligj dhe në prova dhe
kërkimin në lidhje me parashkrimin e padisë së rivendikimit në rastin konkret.
Mbi ankimin e palës së paditur, çështja u shqyrtua nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila
në përfundim të gjykimit disponoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim, në po atë gjykatë, duke caktuar dhe detyra.
Në vendimin përkatës, rezulton se arsyetohet se pala paditëse gjatë gjykimit të
çështjes në gjykatën e shkallës së parë, ka kërkuar nga kjo e fundit, me kërkesë të veçantë të
shkruar, lëndën “goditje për falsitet të shkresave “leje ndërtimi” dhe “autorizim për shitje”,
sipas nenit 270, 273 e 277 të K.Pr.Civile”, kërkesë e cila është rrëzuar nga gjykata me
argumentimin se pala paditëse nuk paraqiti provat dhe dëshmitarët me të cilat do të provonte
falsitetin e këtyre shkresave dhe në këtë mënyrë, ky pretendim është i paprovueshëm. Gjykata
e Apelit Vlorë ka konstatuar po ashtu se përderisa pala paditëse ka pretenduar falsitetin e lejes
së ndërtimit dhe të autorizimit për shitje trualli nga AKP dega Fier, në emër të palës së paditur
dhe gjykata e shkallës së parë me të drejtë e ka ezauruar këtë pretendim, ajo (gjykata e
shkallës së parë) nuk mund të konkludonte se ky i fundit, pra pala e paditur është posedues i
paligjshëm i truallit që rivendikohet. Në vijim të argumentimit të saj gjykata e apelit shprehet
170
se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim
për shkak se nuk është bërë një hetim i plotë e i gjithanshëm i saj. Sipas gjykatës në rastin
konkret, nuk u është dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të bëra nga palët gjatë gjykimit,
sikundër lind nevoja dhe për marrjen e një prove vendimtare, marrja e të cilës është e vështirë
në shkallë të dytë (neni 467/e i K.Pr.Civile). Gjykata e apelit, duke radhitur detyrat për t’u
zbatuar gjatë rigjykimit, konstaton se është me rëndësi kryerja e një ekspertimi teknik mbi
sipërfaqen e truallit, prej 80 m2, të njohur nga K.K.K.P. Fier dhe të pakthyer nga ai, por që
është ndryshuar ky vendim nga gjykata me vendimin nr.143 të vitit 1996. Në kuadrin e
detyrave të lëna për t’u plotësuar gjatë rigjykimit, gjykata e apelit vlerëson se duhet të
tërhiqet dhe të administrohet dosja përkatëse e K.K.K.P. Fier, ku duhet të jenë dhe plan
vendosjet përkatëse, të verifikohet nëse pala paditëse apo ndonjë prej trashëgimtarëve të tjerë
të ish pronarit e ka pasur ndonjëherë në posedim sipërfaqen e truallit prej 400 m2 dhe a ka
dijeni pala paditëse për ndërtimin e bërë nga pala e paditur, nëse mund të verifikohet mosha e
këtij ndërtimi dhe të verifikohen afatet e parashkrimit, të pretenduara si të tejkaluara nga
palët. Gjykata e apelit ka vlerësuar si të rëndësishme po ashtu urdhërimin e kryerjes së një
ekspertimi grafik të lejes së ndërtimit dhe të autorizimit për shitje trualli në emër të palës së
paditur, duke u administruar po ashtu dosja përkatëse nga AKP dhe ballafaqimi i plan
vendosjeve përkatëse, pasi është pretenduar nga pala paditëse se leja e ndërtimit, nëse ajo
vërtetë është dhënë, nuk është për në vendin ku pala e paditur ka sot lokalin e ndërtuar, por në
vend tjetër.
Mbi rekursin e palës paditëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mori në shqyrtim në
seancë gjyqësore çështjen konkrete dhe në përfundim të gjykimit çmon se vendimi i Gjykatës
së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, me
Në interpretim të përmbajtjes së dispozitës së nenit 465 të K.Pr.Civile dhe
interpretimit që Gjykata e Apelit Vlorë i bën dispozitës së nenit 467/ë të K.Pr.Civile, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë e çmon me vend të nënvizojë se gjykatës së apelit, në hierarkinë e
sistemit gjyqësor shqiptar, ligjvënësi shqiptar i ka njohur rolin dhe pozitën e gjykatës së
faktit.
Në të tilla rrethana, edhe po t’i referohemi tërësisë së përmbajtjes së nenit 467 të
K.Pr.Civile, konstatohet me lehtësi se rastet se kur gjykata e apelit mund të prishë dhe të
dërgojë për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë një çështje, objekti i së cilës, është
shqyrtuar në themel nga gjykata e shkallës së parë, janë të lidhura ngushtë kryesisht me
zbatimin e frymës dhe përmbajtjes së dispozitave përkatëse të ligjit procedural, që kanë të
bëjnë me sigurimin e kushteve për zhvillimin e një procesi të rregullt gjyqësor.
Në kuptim të dispozitës së mësipërme, vetëm përmbajtja e gërmës “ë” të nenit 467 të
K.Pr.Civile, parë në harmoni me dispozitën e nenit 14 të K.Pr.Civile i le hapësirë gjykatës së
apelit, që të prishë vendimin dhe çështjen ta dërgojë për rigjykim për marrjen e një prove,
marrja e së cilës është e vështirë në këtë shkallë gjykimi (apel).
Në vlerësim të pozitës që ka Gjykata e Lartë (gjykatë ligji) dhe përmbajtjes së
dispozitës së nenit 472 të K.Pr.Civile, parë shkaqet e pretenduara në rekursin e palës paditëse,
mbi arsyetimin e mësipërm Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se asnjë prej detyrave të
lëna nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë në çështjen konkrete nuk është e tillë, që në
interpretim të nenit 467/ë të K.Pr.Civile e bën të pamundur marrjen e saj në këtë shkallë
gjykimi.
Tërheqja dhe administrimi i akteve të dosjeve administrative, të cilat arkivohen pranë

institucioneve shtetërore, që i kanë nxjerrë ato (aktet) dhe kryerja e akteve përkatëse të
ekspertimit mbi sipërfaqen konkrete të truallit, për të cilën është disponuar vullneti shtetëror,
171
nuk rezulton të jetë i vështirë për t’u kryer gjatë gjykimit të çështjes nga një gjykatë fakti, në
këtë shkallë gjykimi (apel).
Në këto rrethana, gjatë rigjykimit të çështjes, është detyrim i Gjykatës së Apelit Vlorë
që, në zbatim të neneve 486 të K.Pr.Civile, 465/2 të K.Pr.Civile, të administrojë aktet e
përmendura në vendimin gjyqësor që po cënohet dhe pas kryerjes së veprimeve përkatëse
procedurale (akte ekspertimi) të argumentojë eventualisht bazueshmërinë e ankimit të palës
paditëse, e cila e investoi në gjykimin e çështjes konkrete.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.07, datë 13.01.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 15.11.2012
172
Nr.00-2012-2543 i Vendimit (513)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

në datën 15.11.2012 mori në shqyrtim në seancë çështjen civile nr.31001-01203-00-2008 i

Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: KADRI ÇELA, në mungesë.

I PADITUR: DREJTORIA E POLICISË ELEKTRIKE
TIRANË, në mungesë.
PERSON I TRETE: ZONA E SHPËRNDARJES ELEKTRIKE
DURRËS, në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimin e vendimeve nr.753, 754, datë 23.10.2003
dhe proces-verbalet nr.009600; 008010, datë 10.09.2003.
Pezullimin e ekzekutimin të akteve administrative nr.753, 754, datë 23.10.2003
dhe proces-verbalet nr.009600; 008010, datë 10.09.2003,
deri në përfundim të gjykimit.
Baza ligjore: Neni 324 i K.Pr.Civile,
Ligji nr.8637, datë 06.07.2000, “Për Policinë Elektrike,
neni 10.2, shkronja b,
Ligji nr.7962, datë 13.07.1995, “Për Energjinë Elektrike”, neni 12
Ligji 9072, datë 22.05.2003,
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.937, datë 15.02.2007, ka vendosur:

Anullimin e vendimit nr.753, datë 23.10.2003, të palës së paditur dhe proces-
verbalit përkatës.
Rrëzimin e padisë përsa i përket vendimit nr.754, datë 23.10.2003 dhe proces-
verbalit përkatës.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.336, datë 14.02.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.937, datë 15.02.2007, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë, përsa i përket rrëzimit të padisë së paditësit Kadri Çela.
173
Ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë së paditësit Kadri Çela edhe
për pjesën tjetër.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Kadri Çela, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.336, datë 14.02.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.937, datë
15.02.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke
- Vendimet e gjykatave bien ndesh me nenin 10 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000 “Për
policinë elektrike”.
- Policia Elektrike bëri edhe kallëzim penal ndaj paditësit, etj. dhe me vendim penal
është deklaruar i pafajshëm, pasi nuk vërtetohej të kishte kryer veprën penale për të
cilën akuzohej.
- Gjatë hetimit gjyqësor është provuar se, matësi elektrik është montuar në kabinë nga
specialisti i filialit elektrik Kavajë. Kabina është jashtë territorit të objektit të paditësit
dhe nga kjo kabinë marrin rrymë dhe subjekte të tjera.
- Paditësi ka paguar rregullisht faturat, të cilat i janë referuar matësit elektrik.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse;
pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Kadri Çela është pronar mbi një objekt “Pulari” të ndodhur në qytetin e
Kavajës, në të cilën ushtron aktivitet privat.
Për këtë objekt “Pulari” midis paditësit Kadri Çela dhe personit të tretë, Zona e
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike Durrës, Sporteli i Shitjes Kavajë, në datën 19.05.1995,
është lidhur një kontratë për furnizimin me energji elektrike me nr.250/95.
Dega e Policisë Elektrike të Prefekturës Tiranë në zbatim të ligjit nr.8637, datë
06.07.2000,“Për policinë elektrike”, në datën 10.09.2003, ka ushtruar kontroll në vendin e
zhvillimit të aktivitetit të paditësit, me qëllim kontrolli i mënyrës së furnizimit dhe
shpërndarjes së energjisë elektrike në këtë objekt.
Në përfundim të këtij kontrolli, policia elektrike ka konstatuar se, ka cenim të sistemit
matës, të vulave të tij dhe konkretisht transformatorët e rrymës, fijet e tensionit janë të pa
vulosur.
Për këtë shkelje policia elektrike kundrejt paditësit Kadri Çela ka përpiluar proces-
verbalet: proces-verbal gjobë nr.PE 010242 në shumën 80.000 lekë, proces-verbal gjobë
nr.PE 010245 në shumën 50.000 lekë, proces-verbal gjobë nr.PE 010243 në shumën 50.000
lekë, proces-verbal gjobë nr.PE 010244 në shumën 20.000 lekë, në shumën 80.000 lekë,
proces-verbal gjobë nr.PE 010242 në shumën 80.000 lekë.
Meqenëse transformatorët e rrymës janë pjesë e sistemit matës ndaj paditësit në
proces-verbal gjobë nr.PE 009600 është aplikuar gjobë në masën 40.000 lekë. Përveç kësaj,
në proces-verbal gjobë nr.PE 008010 pala e paditur ka përllogaritur një dëm të shkaktuar
Entit Shpërndarës për një periudhë shkeljeje mbi tre muaj, në vlerën 541.440 lekë.
Kundër proces-verbaleve të mësipërme, paditësi Kadri Çela ka paraqitur ankim në
Drejtorinë e Policisë Elektrike, e cila me vendimet nr.753 dhe 754, datë 23.10.2003 i ka lënë
në fuqi këto akte.
174
Paditësi Kadri Çela i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar
shfuqizimin e akteve të mësipërme, me pretendimin se këto akte janë të pabazuara në prova e
në ligj, ai nuk ka ndërhyrë në sistemin matës.
Në përfundim të hetimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.937, datë 15.02.2007, ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, anullimin e vendimit
nr.753, datë 23.10.2003, të palës së paditur dhe proces-verbalit përkatës dhe rrëzimin e padisë
përsa i përket vendimit nr.754, datë 23.10.2003, dhe proces-verbalit përkatës.
Kjo gjykate ka arsyetuar se, “...nga provat e paraqitura, gjykata çmon se padia e
ngritur nga Kadri Çela është e bazuar vetëm përsa i përket gjobës në vlerën 40.000 lekë. Kjo
pasi siç rezultoi nga gjykimi, matësi i paditësit ndodhej i instaluar në kabinën elektrike pronë
e Agjencisë së Shitjes, e mbyllur me çelës, dhe në administrim të Punonjësve të Agjencisë së
Shitjes së Energjisë Kavajë. Pra në këto kushte mundësia që paditësi të ketë ndërhyrë me
iniciativën e tij për të deformuar sistemin e matjes, nuk ekzistonte. Por nga ana tjetër, fakti i
konstatimit të mungesës së vulës së transformatorëve, pavarësisht se nuk është kryer nga
paditësi, ka lënë shteg për mos matjen rregullisht të energjisë së konsumuar. Në këtë mënyrë,
përllogaritja e dëmit është pasojë e pashmangshme konstatimit të faktit të cenimit të matësit,
konkluzion ky që rrjedh nga leximi i thjeshtë i nenit 10 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000,
“Për Policinë Elektrike” i cili shprehet se: “Lidhja në rrjetin elektrik pa kontratë, cenimi i
vulave…. kur nuk përbejnë vepër penale dënohet me gjobë si më poshtë….. si dhe shlyerjen e
dëmit të shkaktuar entit përkatës shpërndarës”.
Mbi ankimin e palës së paditur Drejtoria e Policisë Elektrike Tiranë Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin nr.336, datë 14.02.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.937,
datë 15.02.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, përsa i përket rrëzimit të padisë së
paditësit Kadri Çela dhe ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë së paditësit Kadri
Çela edhe për pjesën tjetër.
Gjykata e Apelit Tirane ka arritur në këtë konkluzion me arsyetimin se: “Paditësi ka
detyrim ligjor për ruajtjen e matësit, detyrim që rrjedh nga kontrata e lidhur midis palëve. Ai
nuk ka njoftuar palën e paditur për defekte të konstatuara në sistem. Për rrjedhojë provohet
se, ka kryer kundërvajtje administrative”.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Kadri Çela, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.336, datë 14.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.937, datë
15.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit çështjes, duke
paraqitur shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u
analizuan, kanë rezultuar të pabazuara në ligj dhe si të tilla nuk do të pranohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Tiranë ka kuptuar e zbatuar
drejt ligjin, e në këto kushte edhe përfundimi i arritur prej saj është i drejtë.
Siç është përmendur në pjesën hyrëse të këtij vendimi, pala paditëse Kadri Çela i
është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me kërkesë padi, me anën e së cilës ka
kërkuar “Shfuqizimin e vendimeve nr.753, 754 datë 23.10.2003, dhe proces-verbalet
nr.009600; 008010, datë 10.09.2003. Pezullimin e ekzekutimin të akteve administrative
nr.753, 754, datë 23.10.2003, dhe proces-verbalet nr.009600; 008010, datë 10.09.2003, deri
në përfundim të gjykimit”, duke pretenduar se nuk ka kryer asnjë shkelje, nuk ka cenuar as
vulat dhe as sistemin matës.
Në nenin 10 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000, ligjvënësi ka përcaktuar se: “Lidhja
elektrike pa kontratë ...cenimi i vulave ose dëmtimi i sistemit matës së energjisë elektrike nga
konsumatorët...kur këto nuk përbëjnë vepër penale dënohen me gjobë ...Në përcaktimin e
saktë të vlerës së gjobave, në përshtatje me llojin e shkeljes, madhësinë e fuqisë së instaluar
në objektet dhe kohën e vërtetuar me shkelje abuzive, përdoret Tabela e Penaliteteve, e
miratuar nga Ministria e Ekonomisë Publike dhe Privatizimit, e cila përmban edhe dëmin e
175
shkaktuar entit elektrik të shpërndarjes, të miratuar nga Enti Rregullator i Energjisë së
Republikës të Shqipërisë. Gjoba vendoset nga punonjësit e Policisë Elektrike dhe quhet titull
ekzekutiv”.
Ky Kolegj konstaton se të dyja Gjykatat, si ajo e Apelit dhe e Rrethit Gjyqësor Tiranë
kanë arritur në një konkluzion të drejtë në lidhje me kërkimin e paditësit për anulimin e
vendimit nr.753, datë 23.10.2003 të palës së paditur dhe proces-verbalit përkatës me nr.PE
009600.
Ka rezultuar e provuar gjatë gjykimeve fakti se sistemi matës dhe vulat janë cenuar
(provuar në bazë të proces-verbalit të datës 10.09.2003, të mbajtur nga inspektorët e Policisë
Elektrike, Tiranë) dhe në zbatim të dispozitës ligjore të lartpërmendur shlyerja e dëmit nga
paditësi Kadri Çela është i detyrueshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të drejtë konkluzionin tjetër të Gjykatës së
Apelit Tiranë në lidhje me pretendimin tjetër të palës paditëse Kadri Çela në këtë gjykim se ai
nuk ka kryer asnjë shkelje apo cenim të vulave apo sistemit matës të energjisë elektrike, pasi
nuk ka pasur asnjë detyrim për ruajtjen e sistemit matës.
Në pikën 2,3,4 të kontratës të datës 12.05.1995 me nr.250/95 të lidhur midis palëve
ndërgjyqëse është përcaktuar se:
“2. Përdoruesi i energjisë elektrike është i detyruar: ... 3. Përgjigjet për ruajtjen dhe
mirëmbajtjen e aparatit matës të tij.... 4. Të mos lejojë asnjë person tjetër të prekë matësin e
tij ...”.
Gjithashtu në pikën 2/5 po të kësaj kontrate të datës 12.05.1995, me nr.250/95 është
përcaktuar se:
“Përdoruesi i energjisë elektrike është i detyruar: ....Të njoftojë menjëherë
ndërmarrjen në rast ndërrimi... apo cenimi i këtij sistemi matës...”.
Kolegji konstaton se në rastin konkret është përgjegjësia e paditësit për ruajtjen e
sistemit të tij matës të energjisë elektrike. Në bazë të kontratës së sipërpërmendur edhe
detyrimi i paditësit për të njoftuar menjëherë palën e paditur për cenimin e këtij sistemi. Gjatë
gjykimit nuk është provuar nga paditësi një fakt i tillë.
Sa më lart, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi Gjykatës së Apelit
Tiranë që ka ndryshuar vendimin nr.937, datë 15.02.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për këtë pjesë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit.
Vendimi nr.336, datë 14.02.2008 i Gjykatës së Apelit Tirane është rrjedhojë e gjykimit
në zbatim korrekt të ligjit, për rrjedhim duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 15.11.2012
176
Nr.00-2012-2545 i Vendimit (514)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

në datën 15.11.2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11241-01213-

2008 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: MINA RUÇO, përfaqësuar nga

avokat Florald Guri
E PADITUR: DREJTORIA E SHËNDETIT PUBLIK
KOLONJË, në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit Mina Ruço:
pagën e një viti pune duke shtuar tre muaj për afatin e njoftimit
dhe dy muaj pagë për mos zbatim të procedurave të zgjidhjes së kontratës,
për zgjidhje të menjëhershme të pa justifikuar të kontratës së punës,
pagimin e kohës së vjetërsisë në punë që nga prilli i vitit 1991,
pra 16 vjet, duke llogaritur 15 ditë për çdo vit pune.
Baza Ligjore: Neni 146/2,3, 155, 143, 144, 145 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë (godina Kolonjë), me vendimin nr.2565, datë

30.10.2007, ka vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë me paditës Mina Ruço, i paditur Drejtoria e
Shëndetit Publik Kolonjë duke u detyruar pala e paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse sa pagat e një 15 ditëshi për periudhën 01.05.1998-30.06.2007,
duke u detyruar gjithashtu pala e paditur të bëjë përllogaritjen e kësaj vlere
sipas nenit 145/2 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse për pagën e
dhjetë muajve punë sipas nenit 155/3 të K.Punës, si dhe gjithashtu detyrimin e
palës së paditur ta dëmshpërblejë palën paditëse për pagën e tre muajve punë
sipas nenit 143 të K.Punës si dhe gjithashtu për pagën e dy muajve punë sipas
nenit 144 të K. Punës, si dëmshpërblim e këto për zgjidhje të kontratës duke
shkelur afatet e njoftimit si dhe procedurën e zgjidhjes së kontratës.
177
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.11, datë 10.01.2008, ka vendosur:
Gjyqësor Korçë që i përket paditësit Mina Ruço me objekt detyrim për pagim
page si më poshtë:
Rrëzimin e padisë të paditësit Mina Ruço si të pabazuar në prova e ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs paditësi Mina Ruço, i cili kërkon
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.11, date 10.01.2008, duke lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës Rrethit Gjyqësor Kolonjë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është i gabuar dhe i pa mbështetur në ligj.
- Kontrata e punës e lidhur nga ana e paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonjë, për
një periudhë 3 mujore është një kontratë pune absolutisht e pavlefshme për arsye se
është lidhur në kundërshtim me atë çfarë parashikohet në nenit 140/2 i K.Punës.
- Kjo kontratë që është nënshkruar nga ana e paditur dhe nga unë si punëtor, nuk është
kontratë për marrje në provë siç parashikohet në nenin150 të Kodit të Punës.
- Unë nuk jam lajmëruar se kontrata me afat të pa caktuar përfundon para lidhjes së
kontratës 3 mujore, ashtu siç arsyetohet në vendimin e gjykatës së apelit, lajmërim i
cili duhet të më jepet me shkrim dhe sqarim mbi të drejtën e ankimit, në bazë të nenit
144 të K.Punës.
- Gjithashtu dua të theksoj se unë si punëtor jam i detyruar që të firmos çdo lloj
kontrate që më paraqitet nga punëdhënësi, mbasi nga ana e paditur të tilla lloj
kontratash janë përdoruar, duke mos përpiluar kontrata kolektive të punës.

pasi dëgjoi relacionin përkatës; dëgjoi përfaqësuesin e paditëses avokat Florald Gurin,
i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.11, datë 10.01.2008, duke lënë
në fuqi vendimin nr.2565, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë (godina
Kolonjë); dhe diskutoi e analizoi çështjen në terësi,
VËREN
Paditësi Mina Ruço ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur Drejtorisë së
Shëndetit Publik Kolonjë, që nga data 01.05.1998 deri në datën 27.06.2007, duke kryer
detyrën e dizinfektuesit pranë Repartit të Epidemiologjisë dhe Laboratorit Bakteorologjik.
Pala e paditur, Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonjë, me shkresën datë 27.06.2007, me
nr.330 Prot. ka njoftuar palën paditëse për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, për shkak të
mbarimit të kontratës së punës së datës 30.04.2007.
Pala e paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonjë me vendimin nr.40, datë
30.6.2007, ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve financiare të palës paditëse.
Paditësi Mina Ruço duke e konsideruar ndërprerjen e marrëdhënieve të punës të
menjëhershme dhe me shkak të pajustifikuar i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë (godina Kolonjë) me padi duke kërkuar dëmshpërblimin me një vit pagë për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës, si dhe dëmshpërblimin për mosrespektim të afateve e
procedurave të njoftimit si dhe pagesën për vjetërsi në punë.
Në përfundim të hetimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë (Godina
Kolonjë), me vendimin nr.2565, datë 30.10.2007, ka vendosur pranimin e kërkesë padisë me
paditës Mina Ruço, i paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonjë duke u detyruar pala e
paditur të dëmshpërblejë palën paditëse sa pagat e një 15 ditëshi për periudhën 01.05.1998 -
30.06.2007, duke e detyruar gjithashtu palën e paditur të bëjë përllogaritjen e kësaj vlere
178
sipas nenit 145/2 të K.Punës; Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën paditëse
për pagën e dhjetë muajve punë sipas nenit 155/3 të K.Punës, si dhe gjithashtu detyrimin e
palës së paditur ta dëmshpërblejë palën paditëse për pagën e tre muajve punë sipas nenit 143
të K.Punës si dhe gjithashtu për pagën e dy muajve punë sipas nenit 144 të K.Punës, si
dëmshpërblim e këto për zgjidhje të kontratës duke shkelur afatet e njoftimit si dhe
procedurën e zgjidhjes së kontratës.
Kjo gjykatë ka konkluduar mbi këtë arsyetim se: “… paditësi ka filluar punë në vitin
1998 si punëtor dizinfektor duke qenë edhe më parë në marrëdhënie pune në këtë institucion
me detyra të tjera. Marrëdhënia e mëparshme e punës mes palëve ka qenë një marrëdhënie e
lidhur mbi baza punësimi pa kontratë punë. Në datë 01.04.2007, midis palëve është lidhur
një kontratë pune e administruar në gjykim me afat 3-mujor e cila ka përfunduar në fund të
muajit qershor kur edhe është kryer ndërprerja e marrëdhënies së punës mes paditësit dhe
palës së paditur. …. Kontratë të re pune veprim juridik absolutisht të pavlefshëm dhe e ka
konsideruar marrëdhënien e punës vazhduese që nga viti 1998 kur paditësi ka filluar punë si
dezinfektues pra si një kontratë pune me afat të pacaktuar. … lidhja e kontratës së punës me
afat 3- mujor vjen në kundërshtim me nenet 142 dhe 150 të K.Punës.… marrëdhënien e punës
si me afat të pacaktuar.…se marrëdhënia e punës është ndërprerë pa shkak të justifikuar”.
Mbi ankimin e palës së paditur Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.11, datë
10.01.2008, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.2565, datë 30.10.2007 të Gjykatës së
Rrethit Korçë dhe rrëzimin e padisë të paditësit Mina Ruço si të pabazuar në prova e ligj.
Gjykata e apelit ka arsyetuar se: “…vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
(godina Kolonjë) është i pabazuar në ligj… marrëdhënia e punës mes palëve është zgjidhur
sipas dispozitave ligjore për shkak të përfundimit të afatit për të cilin ajo kishte …
pretendimet e paditësit të ngritura në padi janë të pabazuara në ligj e prova e si të tilla nuk
duhet të ishin pranuar nga Gjykata. … paditësi nuk legjitimohet të kërkojë dëmshpërblim për
ndërprerje të menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës dhe as dëmshpërblimet
që lidhen me procedurat dhe afatet e njoftimit për largim nga puna të cilat në rastet e
kontratës së punës me afat të përcaktuar nuk ka parashikuar ligji që të zbatohen. I pabazuar
është edhe kërkimi për vjetërsi në punë pasi për t'u legjitimuar në një kërkim të tillë nevojitet
një marrëdhënie pune që ka zgjatur jo më pak se 3 vjet sipas kërkesave të nenit 152 të
K.Punës”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka bërë rekurs paditësi Mina Ruço, i cili
kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.11, datë 10.01.2008, duke lënë në
fuqi vendimin nr.2565, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë (godina
Kolonjë), duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi analizoi shkaqet e parashtruara në rekurs, çmoi
se ato janë të bazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla do të
pranohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Korçë ka kuptuar e
zbatuar gabim ligjin e si rrjedhim edhe përfundimi i arritur prej saj është i gabuar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë pretendimin e rekursit të paraqitur
nga paditësi Mina Ruço se kontrata e punës e lidhur midis palëve ndërgjyqëse është një
kontratë me afat të pacaktuar.
Ёshtë provuar gjatë gjykimeve se marrëdhënia e punës midis palëve ka filluar që në
datë 01.05.1998, dhe është ndërprerë në datën 27.06.2007. Ndërprerja e marrëdhënies së
punës nga punëdhënësi (i padituri) në datën 30.04.2007, dhe lidhja e një kontrate me afat tre
mujor përbën zgjidhje të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme të marrëdhënies së
punës.
179
Gjatë gjykimeve pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë shkak ligjor dhe të arsyeshëm
(neni 146 i Kodit të Punës) për të zgjidhur një marrëdhënie pune me kohë të pacaktuar dhe
për të lidhur një marrëdhënie pune me paditësin me afat tre mujor.
Në Kodin e Punës (nenin 141 e vijues) legjislatori ka përcaktuar rregulla të
detyrueshme për punëdhënësin, rregulla këto që përbëjnë një mbrojtje të veçante për
punëmarrësin. Në koto dispozita përcaktohet se kontrata e punës me kohëzgjatje të pacaktuar
përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe përfundojnë procedurat e njoftimit.
Në rastin në shqyrtim ekzistojnë të dy kushtet e vendosura nga ligjvënësi në pikën 1 të
kësaj dispozite e konkretisht: kushti parë që kontrata e punës të jetë zgjidhur nga punëdhënësi
dhe kushti i dytë që marrëdhëniet e punës të kenë zgjatur mbi 3 vjet.
Në këtë vështrim ky Kolegj vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë se kontrata e punës është zgjidhur nga punëdhënësi jo vetëm në
mënyrë të menjëhershme, por edhe pa ndonjë shkak të justifikuar (neni 153 të K.Punës).
Në referim të kësaj dispozite, ndryshe nga përfundimi i gjykatës së apelit ky Kolegj
vlerëson se ristrukturimi i vendit të punës nuk përbën shkak të justifikuar për zgjidhjen e
kontratës së punës nga punëdhënësi, i padituri.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar në ligj edhe pretendimin tjetër të
rekursit të paraqitur nga paditësi Mina Ruço për përfundimin për masën e dëmshpërblimit
nga gjykata e apelit, për zgjidhjen e kontratës së punës nga punëdhënësi.
Ky Kolegj e vlerëson të drejtë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, përsa i
përket zgjidhjes së pasojave të parashikuara në ligj në këtë rast.
Në referim të nenin 153 pika 3 të Kodit të Punës (…në rastin e zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi gjykata duke vlerësuar
të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një shpërblim jo
më shumë se pagën e një viti pune…) dhe duke vlerësuar të gjitha rrethanat e paditësit Mina
Ruço, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me të drejtë ka vendosur detyrimin e palës së paditur
Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonje të dëmshpërblejë paditësin me pagën e dhjetë muaj
punë.
Në të njëjtin përfundim arrin ky Kolegj edhe përsa i përket pretendimeve të
parashtruara në rekurs për shpërblimin për lejet vjetore të pa marra dhe përsa i përket pagës
konkrete të paditësit.
I drejtë është përfundimi i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë për detyrimin
e palës së paditur, Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonjë, që t’i paguajë paditësit Mina Ruço
shpërblimin për vjetërsi në punë, në përputhje me kërkesat e nenit 145 K.Punës.
Është provuar gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë se punëdhënësi,
pala e paditur, Drejtoria e Shëndetit Publik Kolonjë, nuk ka respektuar afatin e njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës, të parashikuar nga neni 143 i K.Punës.
Në këtë dispozitë përcaktohet se:“... për të zgjidhur kontratën me periudhë të
pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi ... prej dy muajsh për dy deri në pesë
vjet punë...”.
Në interpretim të dispozitës së sipërcituar, meqenëse paditësi Mina Ruço kishte me
shumë se tre vjet punë, pala e paditur duhet ta njoftonte paditësin dy muaj para se të zgjidhte
kontratën. Por siç ka rezultuar, pala e paditur nuk e ka respektuar këtë afat.
Në këto kushte, në respektim të parashikimit të bërë nga ligjvënësi në pikën 1 të nenit
155 të K.Punës (punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar nëse marrëdhëniet e
punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj...), paditësi
duhet të shpërblehet me pagën e tre muajve punë, që i përket afatit të njoftimit të parashikuar
në ligj, si më sipër.
180
Po kështu është provuar në gjykim se punëdhënësi, pala e paditur, Drejtoria e
Shëndetit Publik Kolonjë, nuk ka respektuar procedurën për zgjidhjen e kontratës së punës
nga punëdhënësi, parashikuar nga neni 144 i K.Punës.
Mosrespektimi i kësaj procedure e ngarkon punëdhënësin me detyrimin e
dëmshpërblimit në masën e dy pagave mujore, në bazë të parag.5 të nenit 144 të K.Punës, që
përcakton se: “Punëdhënësi që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen detyrohet
t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë...”.
Gjykata e Apelit Korçë ka zbatuar keq dispozitat materiale që rregullojnë
marrëdhënien juridike të punës. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë (godina Kolonjë) e ka
zgjidhur drejt çështjen dhe për këtë shkak vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë do të prishet,
duke u vlerësuar e drejtë zgjidhja e çështjes nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
(godina Kolonjë).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “b” të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.11, datë 10.01.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.2565, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë (godina
Kolonjë).
Tiranë, më 15.11.2012
181
Nr.00-2012-2418 i Vendimit (515)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
PADITËS: REMZI QERIMI,

SHOQËRORE TIRANË
PERSON I TRETË: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi i palës së paditur DRSSH Tiranë,
për t’i paguar paditësit diferencën e papaguar të pensionit
për vjetërsi shërbimin në masën 38.379 lekë për çdo muaj
deri ditën që vendimi do të marrë formë të prerë,
detyrimin e palës së paditur që për periudhën
nga dita e marrjes së vendimit formë të prerë,
ta trajtojë paditësin me pension për vjetërsi shërbimi
sipas ligjit 8661, datë 18.09.2000.
Baza Ligjore: Nenet 4, 42 e 132 të Kushtetutës,
neni 29 i ligjit nr.10142, datë 15.05.2009,
nenet 422, 655 të Kodit Civil,
neni 32 i K.Pr.Civile,
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë t’i paguajë paditësit, për periudhën nga data 01.07.2009 e në vazhdim
diferencën e papaguar të pensionit për vjetërsi shërbimi në masën prej 38.379
lekë për çdo muaj deri ditën që vendimi do të marrë formë të prerë dhe
detyrimin e palës së paditur që për periudhën nga dita e marrjes së vendimit
formë të prerë dhe në vazhdim ta trajtojë paditësin me pension për vjetërsi
shërbimi sipas parashikimit të bërë në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000.
182
Gjyqësor Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, t’i paguajë paditësit Remzi Qerimi diferencën e pensionit te
parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data 01.07.2009 e deri në momentin e
aplikimit të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësi dhe pala e paditur, duke kërkuar
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë:

- E drejta e pensionit paditësit i ka lindur para hyrjes në fuqi të këtij ligji dhe nga të
paditurit pensioni është llogaritur e paguar në zbatim të ligjit nr.8661/2000, “Për
sigurimin shoqëror suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”.
- Pas ankesës së bërë nga paditësi, në përgjigjet e dhëna me shkresat me nr.12279/1
prot, datë 24.04.2010, dhe atë me nr.5842/1 prot, datë 08.11.2010, shpjegohet fakti se
nga data 27.06.2009 ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, ligj i cili ka shfuqizuar ligjin
nr.8661, datë 18.09.2000.
- Rillogaritja e masës së pensionit është bërë në bazën e shkresës së Institutit të
Sigurimeve Shoqërore me nr.3379 prot, datë 07.07.2009. Dhe se për vënien në zbatim
të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, presim daljen e akteve nënligjore dhe rillogaritja
që do të bëhet sipas këtij ligji do të jetë përfundimtare.
- Paditësi nuk mund të kërkojë nga gjykata zbatimin e një ligji të shfuqizuar e aq më
tepër kur ende nuk i është rivlerësuar masa e pensionit nga ana e Drejtorisë Rajonale
të Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
Paditësi Remzi Qerimi:
- Vendimi i palës së paditur për rillogaritjen e pensionit është një vendim arbitrar. Ulja e
masës së pensionit është bërë në kundërshtim me nenin 29/2, të ligjit nr.10142/2009
dhe në kundërshtim me vendimin nr.33/2010 të Gjykatës Kushtetuese.
- Vendimi i gjykatës së apelit është absurd, pasi ligji nr.10142/2009 i shtrin efektet qe
nga data 01.07.2009, ndërkohë që deri në atë datë unë kam përfituar pension sipas
parashikimeve të ligjit nr.8661/2000.
- Gjykata e apelit ka një standart në shqyrtimin e çështjeve me objekt të njëjtë, teksa me
vendimin nr.191, datë 26.01.2012, pranon të njëjtin argument që përdor gjykata e
shkallës së parë në çështjen konkrete.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesen me autorizim të palës
së paditur, juristen Rita Arapi, që kërkoi ndryshimin e dy vendimeve të vendimit nr.1702,
datë 28.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.8100, datë 18.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesen me autorizim të
palës së tretë, juristen Lejla Allkoçi, e cila parashtroi se jam dakort për sa parashtroi juristja
Rita Arapi dhe nuk kam gjë tjetër për të shtuar; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
183
Vendimi nr.1702, datë 28.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet, për
mosrespektim të ligjit dhe të lihet në fuqi vendimi nr.8100, datë 18.10.2011 i Gjykatës së
Rezulton se, paditësi ka qenë në marrëdhënie pune në strukturat e Policisë së Shtetit.
Më datën 16.12.2005 i ka lindur e drejta për të përfituar pension të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi dhe nga kjo kohë ka përfituar pensionin për vjetërsi shërbimi në masën prej 51.120
lekë në muaj, dhe më pas, pas indeksimeve të bëra, masa e pensionit të përfituar ka qenë
56.391 lekë në muaj.
Këtë pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësi e ka përfituar nga data
16.12.2005 deri më datën 30.06.2009, kohë nga e cila pala e paditur me iniciativën e saj e
rillogariti masën e tij të pensionit të përfituar dhe nga kjo rillogaritje e bërë masa e pensionit
të parakohshëm nga shuma 56.391 lekë në muaj, që ishte, është reduktuar në shumën prej
18.012 lekë në muaj.
Paditësi, me pretendimin se rillogaritja është bërë në kundërshtim me ligjin, i është
drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar që pala e paditur DRSSH Tiranë, t’i paguajë
diferencën e papaguar të pensionit për vjetërsi shërbimin në masën 38.379 lekë për çdo muaj
deri ditën që vendimi do të marrë formë të prerë, si dhe për periudhën nga dita e marrjes së
vendimit forme të prerë, ta trajtojë paditësin me pension për vjetërsi shërbimi sipas ligjit
nr.8661, datë 18.09.2000.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.8100, datë 18.10.2011, ka pranuar
padinë, për detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i
paguajë paditësit, për periudhën nga data 01.07.2009 e në vazhdim diferencën e papaguar të
pensionit për vjetërsi shërbimi në masën prej 38.379 lekë për çdo muaj deri ditën që vendimi
do të marrë formë të prerë, dhe detyrimin e palës së paditur që për periudhën nga dita e
marrjes së vendimit formë të prerë dhe në vazhdim ta trajtojë paditësin me pension për
vjetërsi shërbimi sipas parashikimit të bërë në ligjin nr.8661, datë 18.09.2000.
Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.1702,
datë 28.06.2012, duke u vendosur që pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, t’i paguajë paditësit Remzi Qerimi diferencën e pensionit të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi nga data 01.07.2009 e deri në momentin e aplikimit të ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009. Kjo gjykatë ka arsyetuar se, në zbatim të ligjit nr.10142, datë 15.05.2009,
dhe të VKM nr.793, datë 24.09.2010, ndryshuar me VKM nr.252, datë 09.02.2011, pala e
paditur do të kryejë rillogaritjen e pensionit të parakohshëm, siç e përcakton ligji dhe aktet
nënligjore të dala në zbatim të tij.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësi dhe pala e paditur, duke kërkuar
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë.
Ky Kolegj vlerëson të pabazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Nga kjo
gjykatë nuk është marrë parasysh neni 132 i Kushtetutës së Shqipërisë, sipas të cilit:
Vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të përgjithshme dhe janë
përfundimtare.
Kjo gjykatë nuk ka pasur parasysh se nga Gjykata Kushtetuese, me vendime të
veçanta të saj, janë interpretuar dispozitat ligjore në lidhje me konfliktin. Për këtë lloj
konflikti midis palëve është shprehur Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.9/2007, sipas të
cilës parimi i sigurisë juridike, është thelbësore në qëndrueshmërinë e të drejtave të fituara (si
pjesë e tyre dhe e përfitimeve nga sigurimet shoqërore) dhe në këto kushte e drejta e palës
paditëse nuk mund të cënohet apriori, për më tepër bazuar në një shkresë të brendshme të
palës së paditur.
Po kështu, Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.33/2010, ka bërë në një analizë më të
plotë, lidhur me konfliktin, duke argumentuar, si vijon: “Në konsideratë të këtyre
përcaktimeve, gjykata vlerëson se qëllimi i dispozitave të nenit 29 të ligjit objekt gjykimi,
184
duke u nisur nga konteksti i saj, si dhe konteksti i përgjithshëm i këtij ligji, është që kjo
rillogaritje e këtyre të drejtave të fituara në zbatim të ligjeve të mëparshme ose dhe të
vendimeve të gjykatave, do të bëhet vetëm në rast se ndryshon pozitivisht, pra përmirëson
situatën e përfituesve. Në asnjë rast nuk lejohet që të kryhet një rillogaritje që do të çonte
në përkeqësimin e situatës pozitive ose në cenimin e të drejtave të fituara. Në rast të
kundërt, pra nëse do të bëhej një interpretim dhe zbatim ndryshe i kësaj dispozite, atëherë
do të ishim përpara cenimit të parimit të sigurisë juridike. Nga subjektet e interesuara nuk u
dhanë argumente për të justifikuar cenimin e sigurisë juridike për një interes të rëndësishëm
publik. Qëllimin e mbrojtjes së sigurisë juridike e ka pasur parasysh dhe ligjvënësi, duke
parashikuar në nenin 24 paragrafi i parë të ligjit objekt gjykimi se përfitimet suplementare,
pasi janë llogaritur, nuk janë më objekt të ndonjë ndryshimi me përjashtim të indeksimit të
bërë me vendim të Këshillit të Ministrave”.
Në këto kushte, është i drejtë e i bazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, i cili i ka bërë një analizë të hollësishme të gjitha dispozitave ligjore, në zbatim të
vendimeve të mësipërme.
Pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me nenin 11 të ligjit me nr.8087, datë
11.03.1996 të ndryshuar, në të cilin parashikohej se:
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë : a) 50 % e pagës
referuese mbi të cilën është derdhur kontributi. b) për çdo vit të vjetërsisë së shërbimit mbi
përcaktimin e mësipërm masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese, por jo më shumë
se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”.
Me ligjin nr.9210, datë 23.3.2004 “Për statusin e ushtarakut”, me nenin 49 të tij është
shfuqizuar shprehja ”jo më shumë se pensioni maksimal i pleqërisë në shkallë vendi” e
gërmës “b” të ligjit nr.8521, datë 30.07.1999, që ka ndryshuar ligjin nr.8087, datë 13.03.1996.
Edhe nga interpretimi i kësaj dispozite del se, legjislatori ka pasur parasysh që,
kufizimi jo më shumë se pensioni maksimal i pleqërisë në shkallë vendi ka qenë i vendosur
për pikën “b” të nenit 11, kufizim ky që u hoq me nenin 49 të ligjit nr.9210, datë 30.03.2004,
ligj i cili ka qenë në fuqi dhe në kohën e përfitimit të pensionit nga ana e paditësit. Pra
rezulton se masa e pensionit të parakohshëm si ish ushtarak duhet të përbëhet nga 50% e
pagës referuese të paditësit në momentin e daljes në lirim të tij dhe nëse personi që del në
pension ka më shume vite vjetërsi në punë se kufiri minimal i caktuar në kriteret për të
përfituar pension të parakohshëm i cili është 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për burrat do të
llogaritet dhe 2 përqind për çdo vit vjetërsi.
Është i vërtetë fakti se me miratimin e ligjit me nr.10142, datë 15.05.2009, “Për
sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të
policisë së shtetit të Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së
Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të
Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”, në nenin 31 të tij është parashikuar
shfuqizimi i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ligjit nr.9418, datë 20.05.2005, i ligjit nr.8661,
datë 18.09.2000, etj., por në kohën e përfitimit të pensionit nga paditësi kanë qenë në fuqi
ligjet në të cilat paditësi mbështet pretendimet në kërkesëpadinë e paraqitur, dhe bazuar në
parimet e përgjithshme.
Prandaj, gjykata është shprehur dhe ka zgjidhur konfliktin mbi bazën e ligjeve që kanë
qenë në fuqi në kohën, në të cilën paditësit i ka lindur e drejta për përfitim të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi dhe pala e paditur pavarësisht hyrjes në fuqi të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, “Për sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave
të Armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit të Gardës së Republikës, të Shërbimit
Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të
Shpëtimit e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e
185
Shqipërisë”, nuk mund të kufizonte një të drejtë të fituar me ligj të paditësit, derisa të kryente
llogaritjen përfundimtare sipas dispozitave të reja ligjore.
Në interpretim të dispozitave të mësipërme, nuk qëndrojnë shkaqet e paraqitura në
rekursin e palë së paditur. Nga ana tjetër, duke qenë se shkaqet e paraqitura në rekursin e
paditësit, kanë të bëjnë me mosrespektimin e ligjit nga gjykata e apelit, vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë nr.1702, datë 28.06.2012, duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.8100,
datë 18.10.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/b tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1702, date 28.06.2012 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.8100, datë 18.10.2011 të Gjykatë së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranё, mё 15.11.2012
186
Nr.00-2012-2613 i Vendimit (516)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

PADITЁS: PËLLUMB HAMITI

I PADITUR: SADIK CIPA
OBJEKTI:
1. Detyrimin e të paditurit të më krijojë (lejojë)
servitutin e kalimit për dalje në rrugë publike.
2. Sigurimin e padisë duke hequr gardhin
që zë rrugën për dalje në rrugë publike.
Baza Ligjore: Nenet 265 dhe 277 të K.Civil
dhe neni 202 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1402, datë 18.07.2006, ka

vendosur:
1. Pranimin e padisë së paditësit Pëllumb Hamiti duke detyruar të paditurin
Sadik Cipa të lejoj krijimin e një servituti kalimi në pronën e tij, në vendin e
quajtur Dukat Fushë me gjatësi 37.5 ml, gjerësi 2.5 ml., e cila zë një sipërfaqe
prej 94 m2.
2. Servituti i kalimit do kaloj në kufirin midis pronës se të paditurit Sadik Cipa
dhe familjes Dhima.
3. Detyrimin e palës paditëse t’i paguajë të paditurit një shumë prej 94.000
(nëntëdhjetë e katër mijë) lekë për sipërfaqen e tokës e cila do shërbejë si
servitut kalimi për paditësin.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.305, datë 15.05.2007, pasi është bërë ankim
nga paditësi Pëllumb Hamiti dhe i padituri Sadik Cipi, ka vendosur:
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit nr.305, datë 15.05.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur

rekurs paditësi Pëllumb Hamitaj, duke pretenduar se:
187
i. Gjykata e rrethit (dhe e apelit që ka lënë në fuqi atë vendim) ka gabuar proceduralisht
duke mos pranuar përjashtimin e gjyqtarit të çështjes, i cili është bashkëfshatar i të dy
palëve ndërgjyqëse.
ii. Nuk u pranua zhvillimi i gjykimit në mungesë, pasi i padituri kishte dijeni për datën e
seancës.
iii. Rruga që unë kërkoj servitut nuk bie në tokën e të paditurit. Pronësia e tij është 1500
m2 dhe jo 1850 m2. Këtë fakt e pranon edhe vetë gjykata. Përse duhet të paguaj
94.000 lekë për servitutin kur i padituri nuk humbet asnjë metër tokë?”

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; dhe pasi e
analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Pëllumb Hamiti është
një nga bashkëpronarët e një banese të ndodhur në vendin e quajtur “Buza e Lumit” në
fshatin Dukat-Fushë të Rrethit Vlorë.
Këtë banesë për një kohë të gjatë, prej më se 40 vjetësh e ka poseduar i padituri Sadik
Cipa, por me vendimin nr.413, datë 27.09.1996, të K.K.K.Pronave kjo banesë iu kthye
paditësit si ish pronar i saj, i cili nga ana e tij e ka të regjistruar në regjistrat e pasurive të
paluajtshme të Z.R.P.P. Vlorë.
Banesa zë një sipërfaqe prej 250 m2 truall, nga të cilat 120m2 i banesa.
Paditësi, pas kthimit të banesës në pronësi të tij, ka paditur të paditurin për ta liruar
banesën, pasi ky i fundit fillimisht nuk ka pranuar që ta lirojë banesën vullnetarisht dhe banon
vetë në këtë banesë, por me ndërprerje pasi është në marrëdhënie pune në qytetin e Vlorës.
Gjatë kohës që këtë banesë e ka pasur në përdorim i padituri, rruga për të shkuar në
banesën objekt gjykimi kalonte nëpërmjet një rruge këmbësore ekzistuese, e cila shkonte nga
rruga kryesore publike automobilistike Vlorë –Llogara për në banesë.
Kjo rrugë këmbësore, e cila lidh rrugën automobilistike dhe banesën e paditësit kalon
në pronën e të paditurit, i cili ka në pronësi një sipërfaqe toke arë prej 1850 m 2 në Dukat
Fushë, pronësi kjo e përfituar me ligjin 7501, të cilën më pas e ka regjistruar në Z.R.P.P.
Vlorë në datën 19.07.2002.
Paditësi i ka kërkuar fillimisht të paditurit që të hapë vullnetarisht rrugën me qëllim që
ai të kalojë në banesën e tij, por nga ana e të paditurit nuk është pranuar.
Për këtë arsye, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi, që i padituri të detyrohet dhe
t’i krijojë servitutin e kalimit për të dalë në rrugë publike, pasi sipas tij nuk ka asnjë mundësi
tjetër.
vendosur:
“1. Pranimin e padisë së paditësit Pëllumb Hamiti duke detyruar të paditurin Sadik
Cipa të lejoj krijimin e një servitut kalimi në pronën e tij, në vendin e quajtur Dukat Fushë me
gjatësi 37.5 ml gjerësi 2.5 ml. e cila zë një sipërfaqe prej 94 m2.
2. Servituti i kalimit do kaloj në kufirin midis pronës se të paditurit Sadik Cipa dhe
familjes Dhima.
3. Detyrimin e palës paditëse t’i paguajë të paditurit një shumë prej 94.000
(nëntëdhjetë e katër mijë) lekë për sipërfaqen e tokës e cila do shërbej si servitut kalimi për
paditësin...”.
188
Gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se:
“...gjykata duke pasur parasysh vështirësitë që do t’i krijoheshin të paditurit në rast
se do të krijohej një servitut kalimi sipas variantit nr.1 të paraqitur nga ekspertja, që është
më i shkurtër e të pretenduar nga paditësi, kjo për vetë faktin se kalon në afërsi të shtëpisë së
të paditurit gjë e cila do t’i krijonte atij shqetësime të vazhdueshme në jetën e tij të
përditshme si pasojë e lëvizjes të makinave dhe njerëzve.
Gjykata po ashtu ka parasysh vështirësitë që do krijonte hapja e rrugës sipas
variantit të tretë siç është ajo që kalon nga rruga për te lavatriçja e inerteve, kjo jo vetëm për
vështirësitë që ajo kërkon për t’u hapur por dhe nga pikëpamja ekonomike ku shpenzimet
janë më të mëdha.
Në nenin 277/1 të K.Civil thuhet se: “Pronari që nuk ka dalje në rrugë publike dhe
nuk mund ta siguroj atë përveç se me shpenzime të mëdha e me vështirësi, ka të drejtë të ketë
rrugë kalimi nga toka fqinje, për përdorimin e përshtatshëm të pronës së vet”.
Ndërsa varianti nr.2, ai që kalon në kufirin midis pronës të paditurit dhe familjes
Dhima, variant ky që të paditurit nuk i sjell shqetësime pasi është larg shtëpisë së tij, por jo
vetëm që rruga për të shkuar paditësi në banesën e tij është më e shkurtër, por ka dhe
shpenzime më të pakta. Ajo zë një sipërfaqe siç thamë dhe më lartë 92.5 m 2 dhe kushton
94.000 lekë kjo sipas llogaritjeve të kryera nga ekspertja. Në pikën e dytë të nenit 277 të
K.Civil thuhet se:
“Kalimi duhet të përbëj rrugën më të shkurtër për në rrugën publike dhe më pak
dëme për pronën shërbyese”.
Mbi ankimin e ushtruar nga paditësi Pëllumb Hamiti dhe i padituri Sadik Cipi,
Vlorë”.
Gjykata e apelit ka mbajtur të njëjtën linje arsyetimi si gjykata e shkallës së parë.
Kundër vendimit nr.305, datë 15.05.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur
rekurs paditësi Pëllumb Hamitaj, duke pretenduar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi dhe ka kërkuar ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e padisë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë
në zbatim të drejtë të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Pretendimet e paraqitura në rekursin e paditësit nuk janë të tilla që të çojnë në cenimin
e vendimeve, pasi shkaqet e paraqitura për ndryshimin e vendimeve nuk janë nga ato shkaqe
që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile.
Në lidhje me pretendimin për përjashtimin e gjyqtarit, ky Kolegj çmon se ai është i
pabazuar në ligj. Qenia “bashkëfshatar” i ndërgjyqësave apo edhe vetëm i njërit prej tyre nuk
përbën shkak për përjashtimin e trupit gjykues dhe nuk parashikohet si shkak përjashtimi nga
Edhe në lidhje me pretendimin e dytë në rekurs për shtyrjen e seancave gjyqësore të
datës 23.03.2006 dhe 07.04.2006 nga ana e gjykatës së shkallës së parë, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, pasi ka verifikuar procesverbalin e seancave gjyqësore, arrin në
konkluzionin se ky pretendim nuk është i bazuar në ligj.
Në lidhje me pretendimin e tretë në rekurs, vlerësohet se me të drejtë gjykatat kanë
arritur në përfundimin se duhet të pranohet padia e paditësit, për shkak se i padituri e ka të
regjistruar sipërfaqen e tokës në të cilën paditësi kërkon servitutin e kalimit.
I padituri është provuar nëpërmjet certifikatës për vërtetim pronësie, lëshuar nga Z.R.P.P.
Vlorë më datë 19.07.2002, se ka në pronësi 1850 m2 të regjistruar në regjistrat e Z.R.P.P.
189
Në kushtet kur me aktin e ekspertimit është provuar se rruga që do të shërbejë si rrugë
kalimi për paditësin, për dalje në rrugën kryesore, kalon nëpër sipërfaqen e tokës të
regjistruar në pronësi në emër të të paditurit, me të drejtë gjykata edhe pse ka konstatuar se i
padituri është pajisur me tokë bujqësore me sipërfaqe 1500 m2 , në bazë të ligjit nr.7501, datë
19.07.1991, “ Për tokën.”
Nga ana e vetë paditësit, është kërkuar servitut kalimi duke i kërkuar gjykatës,
dhënien e servitutit të kalimit nëpër tokën e të paditurit. Në rast se paditësi ka pasur
kundërshtim në lidhje me pronësinë apo mënyrën e fitimit të pronësisë mbi sipërfaqen mbi
atë të përfituar me ligjin “ Për tokën” nga ana e të paditurit, ai mund të kundërshtonte
pronësinë e të paditurit.
Në kushtet kur i padituri ka rezultuar se është pronar i tokës që është kërkuar dhënia e
servitutit, atëherë më të drejtë gjykatat kanë pranuar padinë, duke i krijuar mundësinë
paditësit të përdorë pa problem pronën e tij, gjë të cilën ka kërkuar paditësi me padinë e
paraqitur në gjykatë.
Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen të drejtë e të bazuar në ligj
vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.1402, datë
18.07.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 15.11.2012
190
Nr.00-2012-2612 i Vendimit (517)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 15.11.2012, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: SEMIRA KASIMATI

I PADITUR: EDUART MANO
KATINA MANO
PERSON I TRETË: VASILLAQ GJINKO
OBJEKTI:
Pjesëtimi i pasurisë së paluajtshme në bashkëpronësi;
pjesëtimi i pasurisë së luajtshme në pronësi.
Baza Ligjore: Neni 369 - 374 i K.Pr.Civile,
neni 207 i K.Civil,
nenet 103 – 107 të K.Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3249, datë 09.07.2007, (Për fazën e
parë të pjesëtimit), ka vendosur:
Pranimin e padisë.
Lejimin e pjesëtimit midis palëve ndërgjyqëse të një apartamenti 2+1 plus
ambiente ndihmëse të ndodhura në Tiranë, Rr. Reshit Petrela, nr.63, me
regj.hipotekor nr.503, datë 20.06.2005, duke marrë secili 1/3 pjesë ideale
takuese në këtë apartament;
Lejimin e pjesëtimit midis paditëses Semira Kasimati dhe të paditurit Eduart
Mano të pasurisë së luajtshme (sende), duke marrë secili ½ pjesë ideale;
Lejimin e pjesëtimit midis paditëses Semira Kasimati dhe të paditurit Eduart
Mano të huasë prej 20.000 Euro të marrë bashkërisht prej tyre tek personi i
tretë në këtë gjykim V. Gjinko, duke u detyruar palët ndërgjyqëse për shlyerjen
e kësaj huaje në masën me ½ pjesë secili; Pushimin e gjykimit me heqje dorë
nga pala paditëse për pjesën tjetër të padisë që lidhet me kthimin e pasurisë
vetjake (personale).

Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim:
191
Lejimin e pjesëtimit të huasë prej 20.000 Euro të marrë tek personi i tretë në
këtë gjykim V.Gjinko, duke u detyruar palët ndërgjyqëse Semira Kasimati,
Eduart Mano dhe Katina Mano për shlyerjen e kësaj huaje në masën me 1/3
pjesë secili
Kundër vendimit të Apelit Tiranë ka bërë rekurs pala e paditur Katina Mano dhe
Eduart Mano që kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe paraqesin këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj;
- Gjykata e apelit nuk është bazuar në asnjë provë të re për të ndryshuar vendimin e
shkallës së parë;
- Me provat e administruara në gjykim është provuar se detyrimin ndaj personit të tretë
me deklaratë noteriale e kanë marrë përsipër dy ish bashkëshortët dhe jo Katina
Mano.
Ka paraqitur kundër rekurs paditësja Semira Kasimati që pretendon se rekursi nuk

përmban asnjë nga shkaqet e parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile dhe kërkon
mospranimin e rekursit duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë zbatuar drejt ligjin dhe kanë dhënë vendime të bazuara në prova;
- Nuk është sjellë asnjë shkak për mosrespektim të ligjit apo zbatim të keq të tij nga
gjykatat;
- Ёshtë pohuar në gjykim nga pala e paditur se huaja është marrë për të shlyer shtëpinë
që u pjesëtua në tre pjesë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e analizoi
e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Semira Kasimati
dhe i padituri Eduart Mano kanë qenë të martuar dhe me vendimin nr.5297, datë 10.10.2006,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë zgjidhur martesë.
Paditësja i është drejtuar gjykatës me padi duke kërkuar pjesëtimin e pasurisë
bashkëshortore.
Paditësja ka pretenduar se pasuria objekt pjesëtimi përbëhet nga një shtëpi prej 2+1
dhe sendet e luajtshme, orendi të shtëpisë, elektro-shtëpiake, kolltukë, etj. Paditësja ka
kërkuar t’i lihet 1/3 pjesë të apartamentit pasi sipas saj palët ndërgjyqëse kanë kontribuar në
mënyrë të njëjtë për blerjen e tij.
Gjithashtu objekt pjesëtimi është edhe një hua prej 20.000 Euro e marrë prej personit
të tretë në këtë gjykim, shumë që ka shërbyer për të shlyer çmimin e blerjes së apartamentit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë 09.07.2007, (Për fazën e parë
të pjesëtimit), ka vendosur:
Pranimin e padisë.
Lejimin e pjesëtimit midis palëve ndërgjyqëse të një apartamenti 2+1 plus ambiente
ndihmëse të ndodhura në Tiranë, Rr.“Reshit Petrela”, nr.63, me regj.hipotekor nr.503, datë
20.06.2005, duke marrë sejcili1/3 pjesë ideale takuese në këtë apartament;
Lejimin e pjesëtimit midis paditëses Semira Kasimati dhe të paditurit Eduart Mano të
pasurisë së luajtshme (sende) duke marrë secili ½ pjesë ideale;
192
Lejimin e pjesëtimit midis paditëses Semira Kasimati dhe të paditurit Eduart Mano të
huasë prej 20.000 Euro të marrë bashkërisht prej tyre tek personi i tretë në këte gjykim
Vasillaq Gjinko, duke u detyruar palët ndërgjyqëse për shlyerjen e kësaj huaje në masën me ½
pjesë secili; Pushimin e gjykimit me heqje dorë nga pala paditëse për pjesën tjetër të padisë
që lidhet me kthimin e pasurisë vetjake (personale).
Gjykata në marrjen e vendimit ka arsyetuar se: “ paditësja dhe i padituri kanë qenë
bashkëshortë dhe me vendim gjyqësor është zgjidhur martesa e tyre… evidentohet se pasuria
që rrjedh nga martesa është një apartament 2+1, sende të luajtshme që ndodhen në këtë
apartament…palët kanë marrë një hua ndaj personit të tretë në këtë gjykim… secili prej tyre
do të përfitojë ½ pasurisë bashkëshortore dhe do të detyrohet për shlyerjen e huasë së marrë
në pjesë të barabarta…”.
Tiranë me këtë ndryshim: Lejimin e pjesëtimit të huasë prej 20.000 Euro të marrë tek personi
i tretë në këtë gjykim Vasillaq Gjinko, duke u detyruar palët ndërgjyqëse Semira Kasimati,
Eduart Mano dhe Katina Mano për shlyerjen e kësaj huaje në masën me 1/3 pjesë secili.
Kjo gjykatë ndër të tjera ka arsyetuar se është provuar se kredia e marrë nga personi
i tretë është përdorur për të blerë apartamentin që me vendimin e fazës së parë të pjesëtimit
është lejuar të pjesëtohet në tre pjesë të barabarta midis paditëses dhe të paditurës… në këto
kushte edhe për shlyerjen e saj detyrimi duhet të lejohet të ndahet në tre pjesë të barabarta…
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Katina Mano
dhe Eduart Mano që kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka paraqitur kundër rekurs
paditësja Semira Kasimati që pretendon se rekursi nuk përmban asnjë nga shkaqet e
parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile dhe kërkon mospranimin e rekursit, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi dhe kundër rekursi i paraqitur
nuk përmbajnë shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile.
Vendimi i gjykatës së apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me pjesët
takuese të secilës palë në huanë e marrë për blerjen e shtëpisë objekt pjesëtimi.
Me të drejtë gjykata ka arsyetuar nisur nga provat e shqyrtuara, se për blerjen e
banesës objekt pjesëtimi, e cila është e regjistruar në bashkëpronësi të të dy palëve
ndërgjyqëse dhe me të drejtë është konkluduar se ajo duhet të pjesëtohet në 3 pjesë të
barabarta, është marrë një hua prej 20.000 Euro nga personi i tretë Vasillaq Gjinko.
Duke qenë se huaja e marrë ka rezultuar e provuar se është përdorur për të shlyer një
pjesë të çmimit të blerjes së banesës, pavarësisht se ajo është marrë prej paditëses dhe të
paditurit Eduart Mano, ajo (huaja) duhet të ndahet për të tre ndërgjyqësat, të cilët duke qenë
se janë bashkëpronarë të banesës, kanë dhe detyrimin për shlyerjen e huasë së marrë për
blerjen e kësaj banese.
Edhe të paditurit kanë qenë dakord në gjykim që ndarja e apartamentit të bëhej nga
gjykata duke ju lënë nga 1/3 pjesë, pasi kanë pretenduar se kontributi për blerjen e tij ishte i
përbashkët, ndërkohë që nuk është provuar që e paditura Katina të ketë kontribuar me vlerën
e shitjes së banesës në qytetin e Korçës, pasi ajo ka të depozituara në bankë shumën
3.000.000 lekë, të cilat i ka depozituar në datë 21 Maj 2001, pikërisht në kohën kur dhe ka
shitur shtëpinë në Korçë me kontratën nr.522/1430, datë 30.04.2001.
Sa më sipër ky Kolegj e gjen të bazuar vendimin e gjykatës së apelit dhe çmon se
duhet të lihet në fuqi.
193
PЁR KЁTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë, me 15.11.2012
194
Nr.00-2012-2801 i Vendimit (518)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: ARBEN SINOJMERI

DOGANAVE
OBJEKTI:
Shfuqizimi i aktit administrativ
nr.6689 prot., datë 31.05.2006 të palës së paditur.
Detyrimin e saj për vendosjen në punë sipas
ligjit për Administratën Doganore dhe dëmshpërblimin e pagave
nga momenti i ndërprerjeve të marrëdhënieve të punës në datë 06.06.2006.
Baza Ligjore: VKM nr.686, datë 02.12.2005, pika 3.1
“Për disa ndryshime dhe shtesa në VKM nr.205, datë 13.04.1999”
VKM nr.172, datë 29.03.2006, pika 19
“Për disa ndryshime dhe shtesa në VKM nr.205, datë 13.04.1999”.
Nenet 115, 116 e në vijim të K.Pr.Administrative.
Nenet 324 e në vijim të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7353, datë 29.10.2007 ka

vendosur:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.6689, datë 31.05.2006 të palës së paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, të zbatojë
procedurën për paditësin Arben Sinojmeri, sipas VKM nr.686, datë
02.11.2005, pika 11.12.2.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, të paguajë
në favor të paditësit Arben Sinojmeri pagën nga data 05.06.2006 deri në datë
05.06.2007.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1629, datë 16.10.2008 ka vendosur:

195
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka bërë rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila
kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit te çështjes duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Padia është me objekt dhe shkak ligjor të gabuar.
- Gjykatat, kanë shkelur nenin 16 të K.Pr.Civile, i cili përcakton se gjykata zgjidh
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi.
- Gjykatat i janë referuar në mënyrë të gabuar nenit 324 e vijues të K.Pr.Civile, si dhe
neneve 115, 116 te K.Pr.Administrative. Ligji që duhej t’i ishte referuar gjykata për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje është K.Punës.
- Në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me një çështje të së drejtës administrative, por
me një çështje të së drejtës së punës, bazuar në një kontrate punë.
- Gjykatat kanë gabuar në arsyetim, jo vetëm në aspektin e trajtimit të urdhrit të
largimit nga puna si akt administrativ, por edhe përsa i përket të drejtës së
punëdhënësit për largimin nga puna të punëmarrësit.
- Është shkelur neni 6 i K.Pr.Civile, pasi duhej të shprehej për gjithçka që kërkohet,
pasi paditësi ka kërkuar vetëm anulimin e aktit administrativ, ndërsa gjykatat
kryesisht, pa kërkesë janë shprehur më tepër se çfarë kërkon paditësi duke
dëmshpërblyer paditësin me 12 paga mujore.
- Padia është ngritur jashtë afatit ligjor të ngritjes së saj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e paditësit Arben
Sinoimeri, i vetëpërfaqësuar si avokat, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
apelit; mbrojtjen e përfaqësuesit të së paditurës Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, juristen
Ledjona Dalipaj, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve procedurale që përmbahen në dosjen gjyqësore, kryesisht,
Kolegji Civil konstaton se rekursi i paraqitur në Gjykatën e Lartë nga pala e paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave është jashtë afatit 30 ditor të parashikuar nga neni 443 e 444 të
Kodit të Procedurës Civile.
Pasi ka shqyrtuar padinë e ngritur nga paditësi Arben Sinoimeri me shkak ligjor dhe
objekt sikurse tregohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
ka vendosur të pranojë padinë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganës.
Gjykata e Apelit Tiranë ka marrë në shqyrtim çështjen, ku i pranishëm në seancë ishte
vetëm pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganës. Pasi u tërhoq për vendim, gjykata e
apelit ka disponuar për lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë pala e
paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Kolegji Civil vëren se rekursi është depozituar jashtë afatit 30 ditor.
Kështu, vendimi i gjykatës së apelit është shpallur në datën 16.10.2008. I pranishëm
në seancë ku është shpallur vendimi ka qenë vetëm pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave.
Në këtë mënyrë, për këtë palë ndërgjyqëse, afati për ushtrimin e rekursit fillonte nga e
nesërmja e shpalljes së vendimit, në datën 17.10.2008.
196
Ndërsa dita e fundit për paraqitjen e rekursit ishte data 15.11.2008. Meqënëse kjo datë
ishte dita e shtunë, afati i fundit për paraqitjen e rekursit është data 17.11.2008.
Nga shqyrtimi i akteve procedurale që gjenden në fashikullin gjyqësor, rezulton se
rekursi i palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave është depozituar në datën
18.11.2008 (nr.6269 prot) në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pra, rekursi është paraqitur një ditë përtej afatit 30 ditor të parashikuar nga neni 443
në lidhje me nenin 148, paragrafi i tretë i Kodit të Procedurës Civile.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 20.11.2012
197
Nr.00-2012-2818 i Vendimit (519)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 20.11.2012, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile me nr.31001-

01670-00-2008 akti që ju përket palëve
PADITËS: REXHEP RAMLIKA

E PADITUR: KOMISARIATI I POLICISË MAT.
OBJEKTI:
Anulimin e urdhrit nr.304/60, datë 10.11.2006
të Komisariatit të Policisë Mat,
që bën fjalë për marrjen debitor të një punonjësi,
paditësin Rexhep Ramlika për shumën 57.313 lekë
si një akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues.
Gjykata e Shkallës së Parë Mat, me vendimin nr.64, datë 05.02.2007, ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit Rexhep Ramlika.
Anullimin e Urdhrit nr.304/60, datë 10.11.2006 të shefit të Komisariatit të
Policisë Mat “Për marrjen debitor të një punonjësi” për shumën 57.313 lekë si
të pabazuar në ligj.

Parë Mat.

Civile, ka ushtruar rekurs Komisariati i Policisë Mat, i cili ka parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë zbatuar keq ligjin, pasi Urdhri nr.304/60 i Komisariatit të Policisë Mat
është nxjerrë në bazë të Urdhrit nr.2482, datë 27.09.2006 të Ministrisë së Brendshme,
duke u bazuar në Ligjin 8553, datë 25.11.1999, “Për Policinë e Shtetit” neni 7 e 23.
- Paditësi Rexhep Ramlika ka shkaktuar një dëm ekonomik në shumën prej 57.313
lekë, duke qenë në detyrën e kujdestarit të repartit të Policisë dhe shoqërues i qenit të
policisë.
198
VËREN
Vendimi nr.906, datë 08.05.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të
drejtë të ligjit procedural e material, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se, paditësi Rexhep Ramlika ka qenë i
punësuar me detyrën e kujdestarit të repartit të policisë pranë palës së paditur Komisariati i
Policisë Mat.
Bazuar në rezultatet e kontrollit të brendshëm financiar, me urdhërin nr.304/60, datë
10.11.2006 të nxjerrë nga titullari i palës së paditur Komisariati i Policisë Mat, paditësi
Rexhep Ramlika është cilësuar debitor dhe ngarkohet me detyrimin për të likuiduar shumën
57.313 lekë duke iu mbajtur kjo shumë menjëherë nga paga, me motivin se ka trajtuar qenin e
shërbimit me ushqim të koncentruar mbi normën e përcaktuar nga udhëzimet përkatëse.
Në të tilla rrethana, me pretendimin se urdhri i zhdëmtimit si më sipër është në
tejkalim të kompetencave, i pabazuar në ligj e në fakt dhe se në kundërshtim me ligjin po i
bëhen ndalesa nga paga, paditësi Rexhep Ramlika ka ngritur padi në gjykatë duke thirrur në
cilësinë e palës së paditur Komisariatin e Policisë Mat, duke kërkuar gjyqësisht sipas shkakut
ligjor dhe objektit të padisë sikurse parashtrohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi gjyqësor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, duke marrë parasysh shkakun ligjor dhe objektin e
përfundimin se padia duhet të pranohet duke e anuluar urdhrin nr.304/60, datë 10.11.2006 të
titullarit të palës së paditur Komisariati i Policisë Mat, si të pambështetur në ligj.
Në thelb, gjykata e shkallës së parë arsyeton se, nxjerrja e këtij urdhri nga e paditura
Komisariati i Policisë Mat (punëdhënësi) që ngarkon paditësin Rexhep Ramlika
(punëmarrësin) me detyrimin e shlyerjes së dëmit gjatë ushtrimit të detyrës dhe mbajtjen e
menjëhershme të shumës përkatëse nga pagat nuk ka bazë ligjore për t’u nxjerrë. Pala e
paditur përpiqet të rivendosë të drejtat e saj civile që mendon se i janë cënuar nga ana e
punonjësit të saj (paditësit). Por rruga e ndjekur nga pala e paditur punëdhënëse për të
kërkuar administrativisht zhdëmtimin nuk është e ligjshme sepse ky kërkim duhet t’i
drejtohet gjykatës. Po kështu, paditësi Rexhep Ramlika nuk duhet të përgjigjet për dëmin për
shkak se provohet që nuk i është bërë e ditur udhëzuesi që parashikon një sasi më të vogël
norme ditore ushqimi për qenin krahasuar me rregullimin e mëparshëm.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur Komisariati i Policisë
Mat ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankimin e palës së
paditur Komisariati i Policisë Mat, i ka vlerësuar ato si të pambështetura në ligj e në prova.
Për rrjedhojë, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
mbetej në fuqi, duke parashtruar në thelb arsyetim të ngjashëm me gjykatën e shkallës së
parë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala e paditur Komisariati i Policisë Mat ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, në thelb, ngrihen të njëjtat pretendime për
vlerësim të gabuar të provave dhe zbatim të gabuar të ligjit, të cilat i ishin parashtruar edhe
gjykatës së apelit nëpërmjet ankimit ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Pala e
paditur pretendon që urdhri i nxjerrë prej saj është i ligjshëm dhe nga ana e paditësit, me
veprimet e tij, i është shkaktuar dëm ekonomik buxhetit të shtetit.
199
Kolegji Civil vëren se, në rrethanat e çështjes objekt gjykimi, gjykata e apelit, sikurse
edhe gjykata e shkallës së parë, me të drejtë kanë konkluduar që kërkimi dhe realizimi
shlyerjes të dëmit ekonomik që pretendohet të jetë shkaktuar nga ana e punëmarrësit,
nëpërmjet ndalesës forcërisht nga paga të kësaj shume, nuk është mënyrë e ligjshme e
rivendosjes të së drejtës nga dëmi ekonomik i pësuar nga sjellja e punëmarrësit gjatë
ushtrimit të detyrës.
Pala e paditur Komisariati i Policisë Mat është një organ i administratës publike e
njëkohësisht punëdhënës përsa i përket kontratës së punës që ekziston mes tij dhe
punëmarrësit Rexhep Ramlika. Duke pasur parasysh detyrimet reciproke që ekzistojnë mes
palëve kontraktore në realizimin e marrëdhënieve të punës dhe, njëkohësisht, detyrimet që
rrjedhin nga ligji për administrimin e pasurisë publike dhe përdorimin e fondeve publike, në
cilësinë e punëdhënësit dhe sipas mënyrës së shprehjes së vullnetit të saj nëpërmjet akteve
administrative, pala e paditur ka nxjerrë urdhrin objekt gjykimi me të cilin i ngarkon palës
paditëse një detyrim për shkaktim të dëmit ekonomik nga mospërmbushja e detyrës edhe
duke vepruar njëanshmërisht për riparimin e demit, me anë të “vënies dorë“ direkt mbi pagën
që e përfiton i padituri sipas kontratës së punës.
Kolegji Civil vlerëson se një sjellje e tillë e palës së paditur Komisariati i Policisë
Mat vjen në kundërshtim me Kodin e Punës, i cili nuk parashikon asnjë të drejtë për
punëdhënësin që të veprojë njëanshmërisht, duke mos i shlyer punëmarrësit, paditësit Rexhep
Ramlika, pagën që i takon të marrë për punën e kryer, edhe në situata kur punëmarrësi i ka
shkaktuar një dëm gjatë kryerjes së detyrës.
Dispozitat e Kodit të Punës, si p.sh. nenet 24 e 27 të tij, parashikojnë përgjegjësinë e
punëmarrësit për dëmet që i shkakton punëdhënësit kur shkel detyrimet kontraktuale me
dashje ose nga pakujdesia. Po kështu, pika 1 e nenit 201 të këtij Kodi, parashikon të drejtën
për kërkimin e zhdëmtimit të dëmit të pësuar, e drejtë kjo që, nëse nuk përmbushet
vullnetarisht apo plotësisht, mund të kërkohet të realizohet me anë të padisë nga gjykata, në
përputhje me pikën 2 të nenit 42 të Kushtetutës, si dhe shkronjën “a” të nenit 32 të Kodit të
Procedurës Civile, por gjithmonë brenda afateve të parashkrimit të kësaj të drejte të
parashikuar në mënyrë të shprehur në nenin 203 të Kodit të Punës. Në gjykimet e kësaj
natyre, kur vërtetohen rastet e parashikuara në mënyrë të shprehur nga pika 4 e nenit 27 të
Kodit të Punës, gjykata mund të shkarkojë plotësisht ose pjesërisht punëmarrësin nga
detyrimi për shpërblimin e dëmit.
Kështu, Kodi i Punës, nuk njeh institutin e përgjegjësisë materiale, por detyrimet që
lindin për punëmarrësin nga shkaktimi i dëmeve pasurore ndaj punëdhënësit i trajton dhe
zgjidh në kuadër të përgjegjësisë civile. Pra, marrëdhënia që krijohet nga vërtetimi i atyre
rrethanave të faktit është një marrëdhënie pune e përzier me elementë të një marrëdhënie
detyrimi. Si e tillë, mosmarrëveshjet e rrjedhura nga kjo marrëdhënie mund dhe duhet të
zgjidhen në përputhje me dispozitat e Kodit të Punës dhe të Kodit Civil.
Në rastet e dëmeve pasurore të shkaktuara nga punëmarrësi, në mungesë të vullnetit të
tij për të dëmshpërblyer punëdhënësit, i takon këtij të fundit e drejta për të ngritur padi në
gjykatë për të kërkuar detyrimin e punëmarrësit t’i shpërblejë dëmin që i ka shkaktuar, si dhe
për të provuar ekzistencën dhe masën e dëmit.
Prandaj, çdo akt apo veprim i njëanshëm i punëdhënësit për të vënë dorë mbi të
ardhurat apo pasurinë e punëmarrësit për efekt të shlyerjes së detyrimit të pretenduar nga ana
e tij, përbën tejkalim të së drejtave të dhëna që atij i njeh ligji dhe, njëkohësisht, në cënim të
së drejtave që ligji njeh për punëmarrësin.
200
Edhe në çështjen objekt gjykimi, duke e njoftuar se është debitore dhe njëkohësisht
duke i prekur pagën për të realizuar të drejtën që pretendon, pala e paditur Komisariati i
Policisë Mat, si punëdhënëse, ka tejkaluar të drejtat që ligji i njeh në këtë pozitë kontraktuale
në raport me punëmarrësin, paditësin Rexhep Ramlika. Në të tilla rrethana, me të drejtë pala
paditëse (punëmarrësi) i është drejtuar gjykatës me padi për të mbrojtur të drejtën e saj
thelbësore kontraktuale për mos cënimin njëanshmërisht të pagës së punës nga ana e
punëdhënësit, duke e goditur pikërisht edhe aktin me të cilin punëdhënësi (si organ i
administratës publike) ka shprehur vullnetin për të ndryshuar e cënuar kushtet e kontratës së
punës.
gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 20.11.2012
201
Nr.00-2012-2820 i Vendimit (520)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: ARIAN ANDONI

E PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME KAVAJË
OBJEKTI:
Kthim në punë.
Detyrimi për t’i dhënë pagën e një viti pranë palës së paditur.
Baza Ligjore: Neni 146 i K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.204, datë 01.03.2007 ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Arian Andoni, kundër të paditurit
ZRPP Kavajë, duke e detyruar palën e paditur që për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, bazuar në nenin
155/3 të K.Punës, t’i paguajë palës paditëse, Arian Andoni, gjithsej pagën e
pesë muajve kalendarikë pune, në të cilin përfshihet vjetërsia në punë e
parashikuar nga neni 145 i K.Punës dhe paga që ai duhet të merrte gjatë afatit
të njoftimit, parashikuar nga neni 153 i K.Punës.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-67, datë 18.03.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.204, datë 01.03.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë përsa i përket rrëzimit të kërkesës së parashtruar në padi për
kthim në punë.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër si më poshtë:
Detyrimin e palës së paditur ZRPP Kavajë t’i paguajë paditësit Arian Andoni,
pagën e 6 muajve si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme e të
pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur ZRPP Kavajë t’i paguajë paditësit Arian Andoni
pagën e 2 muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit, si dhe 2
muaj pagë si shpërblim për vjetërsi në punë.
202
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësi Arian Andoni, i cili kërkon ndryshimin e
vendimeve dhe pranimin e padisë për rikthimin në punë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme;
- Gjykatat e faktit duhet të kishin konstatuar shkeljen e rëndë nga ana e palës së paditur
të dispozitave të K.Punës, përkatësisht neneve 141-142, 153 të K.Punës dhe të kishin
urdhëruar dëmshpërblimin në masën e plotë dhe rikthimin në vendin e punës.
- Gjykimi i çështjes në gjykatën e apelit është bërë në mungesën time pa pasur dijeni
për datën e gjykimit. Vërtetimi i datës 17.04.2008 lëshuar nga kancelaria e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kavajë konfirmon se Gjykata e Apelit Durrës nuk ka sjellë në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë listën e çështjeve që do të gjykoheshin më datë
18.03.2008.

VËREN
Vendimi nr.67, datë 18.03.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural civil. Prandaj, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rigjykim në Gjykatën e Apelit Durrës, me tjetër trup gjykues.
ulëta, i rezulton se, duke filluar nga muaji korrik 2002, pala e paditëse Arian Andoni ka qenë
në marrëdhënie pune me palën e paditur Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Kavajë, me detyrën e juristit.
Me shkresën nr.1556, datë 18.07.2006 Kryeregjistruesi i Zyrës Qendrore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme ka vendosur e njoftuar palën paditëse Arian Andoni
për ndërprerjen e menjëhershme të marrëdhënieve të punës, për shkak të mospërsëritjes së
kontratës së punës.
Në të tilla rrethana, paditësi Arian Andoni, duke thirrur si të paditur Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kavajë, ka ngritur në gjykatë padinë me shkak ligjor
dhe objekt sikurse parashtrohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë, duke e detyruar palën e paditur të paguajë
dëmshpërblim në masën e 5 pagave mujore, vetëm për vjetërsinë në punë dhe afatin e
njoftimit.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, paditësi Arian Andoni ka paraqitur
ankim në gjykatën e apelit, duke parashtruar një numër pretendimesh që lidhen me zbatim të
gabuar të ligjit material e procedural dhe vlerësim të gabuar të provave në zgjidhjen e
çështjes në gjykim.
Gjykata e apelit, ka shqyrtuar çështjen në seancë gjyqësore, ku rezultonte se nuk ishte
paraqitur asnjë nga palët ndërgjyqëse. Pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankim, kjo
gjykatë ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në
fuqi përsa i përket rrëzimit të padisë për kërkimin e kthimit në punë, duke e ndryshuar
vendimin dhe njohur paditësit një dëmshpërblim prej 6 pagash mujore për zgjidhje të
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, si dhe nga 2 paga për mosrespektim
të procedurës dhe afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
203
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë paditësi
Arian Andoni. Në rekurs, parashtrohen pretendime lidhur me vlerësimin e gabuar të provave
dhe zbatimin e gabuar të ligjit procedural e material në zgjidhjen e çështjes. Ndërmjet të
tjerave, pretendohet se gjykimi në apel është bërë në mungesë të tij dhe pa dijeninë e tij, për
shkak se njoftimi i shpalljes për vendin, datën dhe orën e gjykimit nuk është bërë në
përputhje me dispozitat procedurale civile. Lista e gjykimeve nuk ishte afishuar pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, gjë që e ka penguar atë të vihet në dijeni të ditës së
gjykimit të çështjes së tij.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, në rekursin e palës paditëse, me të drejtë
parashtrohet se nuk është respektuar ligji procedural përsa i përket mënyrës së njoftimit të
ditës dhe orës së gjykimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Durrës.
Në paragrafin e tretë të nenit 460 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:
“Njoftimi për ditën dhe orën e gjykimit të çështjeve bëhet nga gjykata e apelit me
shpallje pranë saj dhe në gjykatat përkatëse të shkallës së parë, jo më vonë se 10 ditë
përpara shqyrtimit të çështjes”.
Ndërsa në paragrafin e dytë të nenit 461 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet
se:
“Mosparaqitja e palëve, për të cilat njoftimi është bërë me shpallje, nuk pengon
shqyrtimin e çështjes........”.
Në interpretim e zbatim të drejtë të këtyre dispozitave, palët ndërgjyqëse marrin
dijeni për ditën dhe orën e gjykimit në gjykatën e apelit nëpërmjet shpalljes. Shpallja bëhet
dhe vendoset, njëkohësisht, pranë gjykatës së apelit dhe pranë gjykatës së shkallës së parë ku
është shqyrtuar çështja që ankimohet. Nëse këto veprime janë kryer rregullisht, mosparaqitja
e palëve në seancë gjyqësore nuk e pengon gjykatën e apelit të shqyrtojë çështjen dhe të japë
vendimin e saj.
Nga e kundërta, nëse çështja shqyrtohet nga gjykata e apelit, pa u bërë shpallja e ditës
dhe orës së gjykimit, pa treguar me saktësi identitetin e të gjitha palëve ndërgjyqëse, atëherë
jemi përpara rastit të zhvillimit të një procesi jo të rregullt ligjor, në të cilin, palës ndërgjyqëse
i është pamundësuar e drejta për të patur akses dhe për t’u mbrojtur përpara gjykatës.
Detyrimi i administratës gjyqësore është të vendosin listat e shpalljeve si në gjykatën
e apelit, ashtu edhe në gjykatën e shkallës së parë ku është shqyrtuar çështja. Ndërsa palët në
gjykim kanë detyrimin të ndjekin vetë, sipas zgjedhjes së tyre, shpalljen e ditës së gjykimit në
gjykatën e rrethit ose në atë të apelit. Nëse mungon njëra nga këto shpallje prezumohet se
pala ndërgjyëse nuk ka marrë dijeni rregullisht për gjykimin.
Në çështjen objekt gjykimi, nga provat shkresore dhe aktet procedurale të dosjes
gjyqësore, rezulton se nuk është shpallur pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë lista e
gjykimeve në Gjykatën e Apelit Durrës, pikërisht lista e gjykimeve të datës 18.03.2008, pra
ajo e ditës kur është zhvilluar edhe gjykimi i çështjes, për të cilën, paditësi Arian Andoni,
kundërshton në Gjykatën e Lartë vendimin e dhënë nga gjykata e apelit. Kjo rrethanë
konfirmohet zyrtarisht edhe nga shkresa e lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
Prandaj, edhe pse përgjegjësia për mos shpalljen e listës së gjykimeve është e
administratës së gjykatës, pa qenë e nevojshme për të verifikuar nëse kolegji i gjykatës së
apelit ishte apo jo në dijeni të kësaj rrethane, Kolegji Civil vlerëson se gjykimi në Gjykatën e
Apelit Durrës është kryer pa respektuar nenet 460 dhe 461 të Kodit të Procedurës Civile.
Rrjedhimisht, në gjykatën e apelit nuk është zhvilluar një proces i rregullt ligjor. Ky
konkluzion ligjor përforcohet akoma më tepër nga rrethana e faktit që paditësi Arian Andoni
ka banimin e tij në qytetin e Kavajës dhe jo në atë të Durrësit.
PËR KËTO ARSYE
204
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
VENDOSI
e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Durrës, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
205
Nr.00-2012-2819 i Vendimit (521)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: KLODIAN TILI

TË PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Kërkimin e pagës të një viti nga dita e përjashtimit
nga Policia e Shtetit, datë 02.06.2006.
Baza Ligjore:Neni 146, pika 3 e Kodit të Punës.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.133, datë 21.01.2008 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë me paditës Klodian Tili, të paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe Ministria e Brendshme me objekt
kërkimin e pagës të një viti, si të pabazuar në ligj.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.106, datë 02.04.2008 ka vendosur:

Parë Korçë.

Civile, ka ushtruar rekurs paditësi Klodian Tili, i cili parashtron këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, pasi ndryshe sa
arsyeton gjykata në rastin konkret zbatohet Kodi i Punës .
- Shkaqet e përdorura nga pala e paditur në përjashtimin e paditësit nga Policia e Shtetit
kanë qenë abuzive, gjë që është provuar në gjykim dhe paditësi nuk ka kërkuar
rikthimin e tij në punë por vetëm shpërblimin e tij me pagën e një viti punë.

206
VËREN
Vendimi nr.106, datë 02.04.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit, për rrjedhojë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim po në atë
Rezulton nga gjykimi se pala paditëse, Klodian Tili, ka qenë punonjës policie i cili
kryente shërbimin publik si i punësuar pranë palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, me detyrën e specialistit të drejtimit në Seksionin e Qendrës Operative dhe
të Emergjencës.
Me urdhërin nr.443/9 datë 02.06.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit, paditësi Klodian Tili është përjashtuar nga Policia e Shtetit me motiv “Për shkelje të
betimit, abuzime të rënda me atributet e policisë dhe mirëbesimin e publikut”.
Në të tilla rrethana, me pretendimin që përjashtimi i tij nga Policia e Shtetit është bërë
në kundërshtim me ligjin dhe pa shkaqe të arsyeshme, paditësi Klodian Tili ka ngritur padi në
gjykatë, duke thirrur si të paditur Ministrinë e Brendshme dhe Drejtorinë e Përgjithshme të
Policisë së Shtetit. Me anë të padisë, kërkohet të detyrohen të paditurit t’i paguajnë paditësit
si dëmshpërblim pagën e një viti pune, për shkak të përjashtimit arbitrar nga rradhët e
Policisë së Shtetit.
Në gjykim, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit ka prapësuar
që përjashtimi nga Policia e Shtetit është bërë për shkak të mungesës së përsëritur të
korrektësisë së paditësit në punë, duke përdorur edhe pijet alkoolike gjatë kryerjes së
shërbimit. Po kështu, pala e paditur prapëson se padia është ngritur me bazë ligjore të gabuar
sepse bazohet në nenin 146 të Kodit të Punës, ndërkohë që duhet të bazohej në dispozitat e
ligjit të posaçëm për Policinë e Shtetit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka
konkluduar që padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në ligj. Kjo gjykatë arsyeton se padia
është e pabazuar në ligj sepse shkaku ligjor që i referohet paditësi në bazën ligjore të padisë
është vetëm neni 146 i Kodit të Punës, ndërkohë që duhet të bazohej në dispozitat e ligjit për
Policinë e Shtetit. Sipas këtij ligji, punonjësit e policisë kanë kontratë shërbimi publik dhe aty
parashikohen kushtet kontraktuale dhe rregullat e pranimit, emërimit, largimit dhe
përjashtimit nga Policia e Shtetit. Sipas nenit 4 të Kodit të Punës, punësimi i punonjësit të
policisë përjashtohet nga fusha e zbatimit të këtij Kodi. Paditësi nuk kërkoi në gjykatë
ndryshimin e shkakut ligjor, bazës juridike të padisë, sipas nenit 185 të Kodit të Procedurës
Civile, gjë që gjykata nuk mund ta bëjë kryesisht në zbatim të nenit 16 të këtij Kodi.
E vënë në lëvizje me ankimin e palës paditëse Klodian Tili, pasi shqyrtoi çështjen,
Gjykata e Apelit Korçë ka arsyetuar dhe ka ardhur në përfundime të njëjta me ato të gjykatës
së shkallës së parë, duke e lënë në fuqi vendimin e kësaj të fundit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala paditëse Klodian Tili ka paraqitur rekurs
në Gjykatën e Lartë duke parashtruar si motive bazë ato të përshkruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi. Në thelb, përsa i përket zbatimit të ligjit, pretendohet që pavarësisht
rregullimeve që përmbahen në ligjin për Policinë e Shtetit, ato nuk i bëjnë të pazbatueshme
edhe dispozitat e Kodit të Punës. Për çështjet që nuk i rregullon ligji i posaçëm gjejnë zbatim
dispozitat e Kodit të Punës. Me anë të padisë nuk është kërkuar rikthimi në punë, gjë e cila
nuk lejohet sipas ligjit për Policinë e Shtetit por është kërkuar vetëm dëmshpërblimi për të
cilin ky ligj i posaçëm nuk shprehet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është
dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe të rigjykohet nga ana ajo
Si gjykata e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e apelit kanë rrëzuar padinë me
arsyetimin se shkaku ligjor për ngritjen e padisë është neni 146/3 i Kodit të Punës, gjë që
rezulton nga “baza ligjore” e vendosur në vetë kërkesëpadinë që i është paraqitur gjykatës për
207
shqyrtim. Por duke qenë se paditësi ka qenë punonjës i Policisë së Shtetit, për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve që kanë të bëjnë me marrëdhëniet e tij të shërbimit publik, pra edhe për
pranimin, largimin dhe përjashtimin nga puna në Policinë e Shtetit gjejnë zbatim dispozitat e
Ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”. Neni 4 i Kodit të Punës parashikon
përjashtimin e zbatimit të dispozitave të tij lidhur me punësimin e personave të cilët i
nënshtrohen rregullave të parashikuara në ligje të veçanta. Neni 16 i Kodit të Procedurës
Civile ndalon gjykatën të ndryshojë kryesisht bazën juridike të padisë, gjë që mund ta bëjë
vetëm pala ndërgjyqëse në zbatim të nenit 185 të atij Kodi.
Kolegji Civil vlerëson se këto qëndrime e arsyetime janë rrjedhojë e një interpretimi
dhe zbatimi të gabuar të Kodit të Procedurës Civile, Kodit të Punës dhe të Ligjit nr.8553, datë
25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”.
Përsa i përket ligjit material, nga njëra anë, me të drejtë gjykatat evidentojnë se
marrëdhëniet e punës së punonjësve të policisë përfshihen në kategorinë e marrëdhënieve të
posaçme të përmbushjes së një shërbimi publik. Për këtë arsye, mes të tjerave, edhe rregullat
lidhur me statusin juridik të tyre, përfshirë pranimin, largimin e përjashtimin nga kryerja e
këtij shërbimi rregullohen nga legjislacioni i posaçëm, sikurse është edhe Ligji nr.8553, datë
25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”.
Nga ana tjetër, drejt gjykatat sjellin në vëmendje që, ndonëse jemi para një
marrëdhënie pune, përsëri Kodi i Punës në nenin 4 të tij parashikon qartë se “Përjashtohen
nga fusha e zbatimit të këtij Kodi…. punësimi i personave që rregullohet me ligj të veçantë”.
Por, në këtë kontekst, përsa i përket ligjit material të zbatueshëm, Kolegji Civil
vlerëson të evidentojë që dispozitat e Kodit të Punës nuk janë tërësisht të përjashtuara nga
zbatimi mbi marrëdhëniet e punës së personave për të cilat parashikohen rregullime të
posaçme në ligje të veçanta. Vetë neni 4 i Kodit të Punës, në paragrafin e dytë të tij
parashikon se: “Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj personave, punësimi i
të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon zgjidhje për
probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”. Kjo dispozitë parimore nuk është pasur
parasysh nga gjykatat më të ulëta në shqyrtimin e çështjes objekt i këtij gjykimi. Madje
gjykatat nuk argumentojnë se ku mbështeten kur konkludojnë se kërkimi i dëmshpërblimit
nga paditësi gjen ndonjë rregullim nga dispozita konkrete të ligjit për Policinë e Shtetit.
Përsa i përket ligjit procedural civil të zbatueshëm, Kolegji Civil vëren se gjykatat më
të ulëta, në mënyrë të gabuar, e identifikojnë institutin juridik të “shkakut ligjor” me atë që
pasqyrohet e shkruar në mënyrë literale në pjesën hyrëse të kërkesëpadisë, të titulluar “baza
ligjore”. Po kështu edhe përsa i përket “objektit të padisë”.
Gjykatat, duke filluar nga kryerja e veprimeve të para, atyre përgatitore dhe gjatë
debatit gjyqësor, kanë shqyrtuar çështjen pa konsideruar vetë dhe pa i orientuar palët
ndërgjyqëse nga pikëpamja e së drejtës, pra e ligjit të zbatueshëm për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes. Madje, gjykata mban qëndrim indiferent, sikur të mos ekzistojnë, ndaj
argumentimeve të paditësit të shprehura qartë me shkrim në kërkesëpadi dhe në seancë
gjyqësore lidhur me motivimin ligjor e material të kërkimit të tij për detyrimin e palëve të
paditura ta dëmshpërblejnë me pagën e një viti për ndërprerje të marrëdhënieve dhe largim
arbitrar nga rradhët (puna) e Policisë së Shtetit.
Duke pasur parasysh sa parashtrohet më sipër dhe qëndrimin e gjykatës së shkallës së
parë, të konfirmuar edhe nga gjykata e apelit, Kolegji Civil vlerëson se është vendi për të
evidentuar që shkaku ligjor (apo baza juridike) dhe objekti i padisë nuk mund të identifikohen
thjesht dhe vetëm nisur nga ajo që parashtrohet në pjesën hyrëse të kërkesëpadisë. Në thelb,
ngritja e padisë, hartimi dhe paraqitja e kërkesëpadisë, janë mjeti procedural me të cilin
paditësi vë në lëvizje gjykatën, kur pretendon se ka një të drejtë subjektive, për të njohur a
mbrojtur, e cila gjen mbështetje në të drejtën pozitive, si nga pikëpamja materiale ashtu edhe
nga ajo procedurale (për t’iu drejtuar gjykatës).
208
Nga analiza dhe interpretimi i ligjit si më sipër, Kolegji Civil vlerëson të evidentojë
edhe se, pa nënvleftësuar aspak aspektin formal e profesional të përpilimit të kërkesëpadisë,
pjesët dhe elementët e saj dhe aktet që bashkëlidhen, si edhe teknikën e gjuhën e parashtrimit
të argumenteve e të referencave ligjore e jurisprudenciale, përsëri themeltare për gjykatën
mbetet identifikimi, qartësia dhe konkretësia e asaj që përbën arsyen e ngritjes së padisë,
thelbin e mosmarrëveshjes dhe të asaj që i kërkohet gjykatës të realizohet nëpërmjet
shqyrtimit të çështjes.
Ligji ynë procedural civil, parashikon dhe respekton parimin se është gjykata që njeh
ligjin (iuria novit curia). Gjykata, pasi ka orientuar palët lidhur me ecurinë normale e
zhvillimin e rregullt të procesit, si dhe pasi e ka qartësuar natyrën e mosmarrëveshjes, si gjatë
veprimeve përgatitore edhe në gjykim (neni 158/a e vijues), më tej ka detyrimin të zgjidhë
çështjen duke zhvilluar një proces të rregullt ligjor, një hetim të plotë e të gjithanshëm (neni
14), duke zbatuar të drejtën, ligjin, normat juridike që ajo vetë çmon se janë të detyrueshme
për t’u zbatuar, pa u lidhur me përcaktimet e palëve, pikërisht përsa i përket ligjit të
zbatueshëm në lidhje me atë që kërkohet në objektin e gjykimit (neni 15, 16, etj.). Thelbësore
është që palët e vënë në lëvizje gjykatën (neni 2), si dhe që të rezultojë qartë para gjykatës
natyra e mosmarrëveshjes, të drejtat subjektive dhe detyrimet ligjore konkrete për të cilat i
kërkohet gjykatës të vendosë pasi të merren provat në mbështetje të tyre.
Për të gjitha arsyet e parashtruara më sipër, Kolegji Civil vlerëson të evidentojë se
dispozitat konkrete të një ligji të treguara në pjesën hyrëse të kërkesë padisë, në atë që
tradicionalisht emërtohet “baza ligjore” nuk janë vendimtare për gjykatën në procesin e
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes që i paraqitet për shqyrtim, e për rrjedhojë as
edhe për ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e saj. Vendimtare është që nga kërkesëpadia dhe
në gjykim të rezultojë e qartësohet, qëllimi dhe vullneti i paditësit, e drejta subjektive që
pretendohet të mbrohet dhe realizohet prej tij me anë të padisë (shiko edhe vendimin nr.277,
datë 29.05.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
Parashtrimin e arsyetimit lidhur me shkakun ligjor dhe objektin e padisë, si edhe
ardhjen në përfundimin se çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, Kolegji
Civil e mbështet edhe në analizën ligjore dhe përfundimet unifikuese të vendimit nr.3, datë
29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Duke u kthyer në çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil vëren se paditësi Klodian Tili
qartazi pretendon që marrëdhënia e tij me palën e paditur është ndërprerë menjëherë dhe ai
është përjashtuar nga Policia e Shtetit në mënyrë arbitrare, si nisur nga dispozitat e ligjit për
Policinë e Shtetit, ashtu edhe nga ato të parashikuara nga Kodi i Punës. Paditësi pranon se
bazuar në ligjin e posaçëm nuk mund të rikthehet në detyrë. Por, nga ana tjetër, në mungesë të
rregullimit të posaçëm, paditësi pretendon se ka të drejtën të kërkojë dëmshpërblim prej një
viti page sipas parashikimeve të Kodit të Punës.
Prandaj, për zgjidhjen e drejtë të çështjes, duke qenë se vetë Gjykata e Lartë është
gjykatë ligji, Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet t’i dërgohet për rigjykim gjykatës së
apelit, e cila, si gjykatë fakti dhe ligji, të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor, duke lejuar
debatin gjyqësor të palëve mbi provat eventualisht të paraqitura prej tyre në mbështetje të
pretendimeve dhe prapësimeve përkatëse, për ekzistencën e motiveve të mbështetura në ligj,
si edhe për respektimin e procedurave dhe afateve në kuadër të procedimit disiplinor dhe
vendimit për përjashtimin e paditësit Klodian Tili nga Policia e Shtetit, sikurse parashikohen
posaçërisht nga ligji për Policinë e Shtetit dhe në mungesë të tyre, nga Kodi i Punës.
209
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.106, datë 02.04.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
210
Nr.00-2012-2817 i Vendimit (522)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
përket:
PADITËS: POSTA SHQIPËTARE SHA, FILIALI VLORË

I PADITUR: SPIRO VJERA
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKTI:
Sigurimi i padisë.
Detyrimin e palës së paditur që të pushojë
cënimin e pronësisë së paditësit
mbi sendin e paluajtshme, objekt gjykimi.
Detyrimin për njohjen e pronësisë paditësit
mbi sendin e paluajtshëm objekt gjykimi.
Konstatimin e pavlefshmërisë së regjistrimit hipotekor
nr.19, datë 03.07.2007 të pasurisë së paluajtshme objekt gjykimi.
Detyrimin e ZVRPP Vlorë që të fshijë nga regjistri i pasurive
të paluajtshme regjistrimin hipotekor nr.19, datë 03.07.2007.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 202, 203, 206/b,
451/a paragrafi i dytë, 612 të K.Pr.Civil,
nenet 92, 149, 163 të K.Civil,
Ligji nr.8743, datë 22.02.2001
“Për pronat e paluajtshme të shtetit “ me ndryshimet përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.949, datë 27.04.2010 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë ngritur nga pala paditëse, Posta Shqiptare sha Filiali Vlorë
kundër të paditurit Spiro Vjera, në të gjitha kërkimet e padisë në objektin e saj.

Gjyqësor Vlorë.
211
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, kanë ushtruar rekurs pala paditëse, Posta Shqiptare sha Filiali Vlorë, e cila
kërkon prishjen e këtij vendimi; si dhe Avokatura e Shtetit, e cila kërkon ndryshimin e
vendimeve.
Shkaqet e parashtruara nga Posta Shqiptare sha, Filiali Vlorë:

- Vendimi është marrë në kushtet e zhvillimit të gjykimit në mungesë të palës sonë.
- Nuk janë zbatuar kërkesat e K.Pr.Civile për njoftimin e akteve dhe thirrjen e palëve në
gjykim, duke mos krijuar mundësi reale për mbrojtjen e interesave.
- Gjykata është e detyruar që gjykimet t’i bëjë kurdoherë me pjesëmarrjen e palëve,
sidomos kur njëra nga palët përfaqëson interesa shtetërore.
- Prona objekt gjykimi është regjistruar në emër të shtetit shqiptar. Konkretisht për
objektin në fjalë ka qenë interesuar drejtpërdrejtë Ministria e Ekonomisë, e cila nuk
është thirrur si palë në gjykim.
- I është mohuar Avokaturës së Shtetit e drejta që i njeh ligji për të përfaqësuar dhe
mbrojtur interesat e shtetit në gjyq, duke mos respektuar nenin 79/a të K.Pr.Civile.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e Avokaturës së Shtetit:

- Gjykatat duhet të kishin në konsideratë dispozitat përkatëse të ligjit nr.8743, datë
22.02.2001 “ Për Pronat e Paluajtshme të Shtetit” si dhe Kodin Civil.
- Godina objekt gjykimi është ndërtuar nga shteti në vitin 1974 me destinacion PTT dhe
vazhdon edhe sot e kësaj dite të kryejë shërbim postar në interes publik, fakt i cili nuk
është pasur në konsideratë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
- Pala e paditur nuk provoi faktin dhe nuk paraqiti prova që kjo godinë të ketë qenë
objekt shpronësimi, siç dhe jepet vendimi nr.1696, datë 22.10.2003 i Gjykatës së
Rrethit dhe për më tepër investimet e bëra nga shteti.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse Posta Shqiptare sha, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi ndryshimin e vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e padisë; dhe
si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.919, datë 03.11.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.946, datë
27.04.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë dhënë në shkelje të rëndë të normave
procedurale civile, prandaj të dy këto vendime gjyqësore duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me tjetër trup gjykues.
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se, me anë të padisë së ngritur para Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke thirrur si të paditur Spiro Vjera e si person të tretë Zyrën
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, pala paditëse Posta Shqiptare sha -
Filiali Vlorë ka kërkuar detyrimin e palës së paditur ta njohë pronar të një sendi të
paluajtshëm, një ndërtesë me sipërfaqe prej 14 m2 e ndodhur në fshatin Qeparo të Rrethit të
Vlorës. Po kështu kërkon të konstatohet pavlefshmëria e regjistrimit hipotekor mbi të njëjtin
send të paluajtshëm nga ana e palës së paditur, Spiro Vjera.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me këtë ndërgjyqësi, pasi ka lejuar palët të
paraqesin prova dhe të debatojnë lidhur me kërkimet e prapësimet e tyre, ka ardhur në
përfundimin se padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në prova dhe në ligj.
212
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala paditëse, Posta Shqiptare sha.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të njëjtin
arsyetim, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet
në fuqi pasi është i bazuar në prova e në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit pala e paditur, Posta Shqiptare sha, ka paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar shkelje të ligjit material nga të dy gjykatat më të
ulëta në zgjidhjen e çështjes, sikurse parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
Po kështu, rekurs ka paraqitur edhe avokati i shtetit, i cili, përveç pretendimeve mbi
zbatimin e gabuar të ligjit material, parashtron edhe se të dy gjykatat më të ulëta kanë lejuar
zhvillimin e një gjykimi në shkelje të rëndë procedurale, për shkak se nuk kanë njoftuar
Avokatin e Shtetit për t’i mundësuar pjesëmarrjen në gjykim për të mbrojtur interesat e
shtetit, përderisa prona pretendohet se është e regjistruar në pronësi të shtetit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, pa qenë e nevojshme për t’u ndalur në
shkaqet e tjera të ngritura në rekurse, nga ana e Avokatit të Shtetit me të drejtë parashtrohen
shkaqe që lidhen me lejimin e shkeljeve të rënda procedurale në gjykim, sikurse janë ato të
lidhura me mos njoftimin e rregullt të Avokaturës së Shtetit për zhvillimin e gjykimit qysh në
shkallën e parë të gjykimit.
Në Kodin e Procedurës Civile, në nenin 79/a të tij, parashikohet se:
“Neni 79/a Avokatura e Shtetit
Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj.
Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga
Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve të kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë
mundësi të marrë pjesë në gjykim”.
Sipas ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e Shtetit” dhe akteve
nënligjore të nxjerra në zbatim të tij, sikurse edhe nga dispozitat e ligjit nr.7843, datë
22.02.2001 “Për pronat e paluajtshme të shtetit”, përfaqësimi dhe mbrojtja e pronës publike
dhe e interesave publike të lidhura me këto prona duhet të realizohet me pjesëmarrjen e
detyrueshme të avokatit të shtetit.
Nga dispozitat e legjislacionit të sipërcituar rezulton qartë se gjykatat që shqyrtojnë
çështje të lidhura me mbrojtjen e pronave shtetërore kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet
Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ky institucion jo vetëm të ketë mundësi të marrë pjesë por
edhe të realizojë mbrojtjen efektive të interesave të shtetit.
Në lidhje me këtë problematikë ka qëndrime të konsoliduara nga Gjykata Kushtetuese
dhe praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë.
Kështu, Gjykata Kushtetuese, në vendimin me nr.27, datë 27.07.2009, është shprehur
se:
“Sipas ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe
Ligjit të kohës nr.8551, datë 18.11.1999 “Për Avokaturën e Shtetit”, përfaqësimi dhe
mbrojtja e pronës dhe interesave publike nga ana e Avokaturës së Shtetit, në një gjykim të
filluar, është një përfaqësim dhe mbrojtje e detyrueshme dhe gjykatat, sipas nenit 79/a të
K.Pr.C, kanë detyrimin që t’i njoftojnë aktet Avokaturës së Shtetit me qëllim që jo vetëm të
ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim, por edhe të realizojë mbrojtjen e interesave të
shtetit”.
213
Gjithashtu, janë shprehur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me
vendimin unifikues nr.13, datë 24.03.2004:
“Kolegjet e Bashkuara konstatojnë gjithashtu se as Avokaturës së Shtetit, e cila sipas
ligjit nr.8851, datë 18.11.1999 ka për detyrë të përfaqësojë dhe mbrojë në gjyq shtetin, në
kundërshtim me urdhërimet e dispozitës së nenit 79/a të K.Pr.Civile, nga ana e gjykatës nuk
ju njoftuan aktet, me qëllim që ajo të kishte mundësi të merrte pjesë në gjykim.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a te K.Pr.Civile), del se kur shqyrton
çështje për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e
detyruar që të urdhëroje njoftimin e akteve kësaj te fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet
mundësia reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqësimi dhe
mbrojtjeje të interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”.
Në çështjen në shqyrtim, nga verifikimi i akteve procedurale rezulton që nuk është
realizuar njoftimi i akteve Avokaturës së Shtetit, me qëllim që ajo të marrë dijeni dhe, sipas
çmimit të saj, të realizojë përfaqësimin e mbrojtjen e interesave të shtetit në gjykim.
Duke qenë se shkeljet procedurale të arsyetuara më sipër në këtë vendim janë të tilla
që passjellin detyrimisht prishjen e të dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë, pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs mund të përsëriten
në atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “ç” të nenit 485 të Kodit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.919, datë 03.11.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.949, datë 27.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
214
Nr.00-2012-2707 i Vendimit (523)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
ne seancat gjyqësore të datave 13.11.2012 dhe 20.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile
dhe me palë:
PADITËS: LIME GËRMENJI, në mungesë

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SHËRBIMIT TË
TRANSPORTIT RRUGOR BERAT,
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
SHËRBIMIT TË TRANSPORTIT RRUGOR
TIRANË, përfaqësuar nga Juristja Orsjola
Kusha.
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi i palës së paditur për pajisje me leje drejtimi,
duke korigjuar gabimin material në protokoll,
përsa i përket emrit, datëlindjes dhe amësisë.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Berat me vendimin nr.439, datë 20.04.2006, ka vendosur:

Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit të kryejë rinovimin e lejes së
drejtimit të paditësit Lime Gë rmenji, duke korigjuar gabimet materiale në
protokollin nr.3051, datë 01.10.1999 të ndodhur në arkivin qendror të
Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve të Transportit Rrugor si më poshtë:
Emri nga “Limi” në “Lime”; Amësia nga “Liri” në “Shegë”; Datëlindja nga
“14.04.1974” në “15.04.1974.

Prishjen e vendimit nr.439, datë 20.04.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat dhe pushimin e çështjes.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësja, e cila kërkon prishjen e tij, duke
- Padia është e mbështetur në ligj dhe në prova;
- Paditësi ka ezauruar rrugën administrative dhe më pas ka paraqitur padi në gjykatë,
pasi edhe vetë pala e paditur e ka drejtuar aty;
215
- Gabimet nuk kanë ardhur si pasojë e veprimeve të paditësit, por e personave të tretë.
Në bazë të nenit 8/3 të Ligjit nr.8950, datë 10.10.2002, elementët përbërës të
dokumenteve të shërbimit në gjendjen civile kanë përparësi ndaj elementëve të çdo
akti dhe janë të detyrueshme të respektohen.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palëve të paditura,
juristen Orsjola Kusha, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.61, datë 07.02.2007 të
Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Lime Gërmenji më
datën 09.07.1994, është pajisur me leje drejtimi të kategorisë “C”- Klasi i Tretë. Sipas
vërtetimit të palës së paditur datë 2442 prot., datë 24.11.2005, gjeneralitet e paditësit për këtë
leje drejtimi janë: atësia “Mestan”, amësia “Shegë” dhe datëlindja “15.04.1974”.
Rezulton se në datën 01.10.1999 paditësi është pajisur me leje drejtimi për kategorinë
“D”- Klasi i Katërt, dhe në bazë të vërtetimit nr.2443 prot., datë 24.11.2005, të palës së
paditur gjeneralitetet e tij në këtë leje drejtimi janë shënuar: emri “Limi”, amësia “Liri” dhe
datëlindja “14.04.1974”.
Paditësi është paraqitur në prani të palës së paditur Drejtoria Rajonale e Shërbimit të
Transportit Rrugor Berat, me kërkesën për rinovim të lejes së drejtimit, por në kushtet kur
është konstatuar mospërputhje midis gjeneraliteteve të shënuara në të dyja lejet e drejtimit, ai
ka inicuar procedurën për korigjimin e gabimeve materiale në lejen e drejtimit “D”.
Rezulton se me vendimin nr.920, datë 25.11.2005, pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Shërbimit të Transportit Rrugor Berat ka vendosur të refuzojë kërkesën e paditësit, vendim që
është lënë në fuqi nga Komisioni i Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimit të Transportit
Rrugor me vendimin nr.334, datë 09.12.2005.
Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës për të detyruar palën e paditur të bëjë
korrigjimet përsa i përket gjeneraliteteve të tij dhe ta pajisë atë me lejen e drejtimit.
Gjykata e Shkallës së Parë Berat me vendimin nr.439, datë 20.04.2006 ka vendosur:
“Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit të kryejë rinovimin e lejes së drejtimit të
paditësit Lime Gërmenji, duke korigjuar gabimet materiale në protokollin nr.3051, datë
01.10.1999, të ndodhur në arkivin qendror të Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimeve të
Transportit Rrugor si më poshtë: Emri nga “Limi” në “Lime”; Amësia nga “Liri” në “Shegë”;
Datëlindja nga “14.04.1974” në “15.04.1974”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se... gabimet materiale që kërkon të korrigjohen nga
paditësi nuk janë nga ato që mund t’i korrigjojë pala e paditur si organ administrativ. Nga
dosja personale e paditësit rezulton se, plotësimi i të dhënave nuk i është referuar një
çertifikatë lindje në momentin kur është lëshuar dëshmia e aftësisë, por një date të
mëvonshme, duke shkaktuar mospërputhje të të dhënave në protokoll. Në dosjen personale
ndodhet një çertifikatë e lindjes së nënës së tij datë 23.11.2003, gjeneralitet e të cilës
përputhen me ato të lejes së drejtimit të kategorisë C. Po kështu gabimi në datën e lindjes
është gabim material që konsiston në një ditë, që nuk sjell përfitimin kohor në marrjen e lejes
së drejtimit. Pasqyrimi i gabuar i gjeneraliteteve ka ardhur si pasojë e mosrespektimit të
rregullave në plotësimin e dosjes së shoferit...
“Prishjen e vendimit nr.439, datë 20.04.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat
dhe pushimin e çështjes”.
216
Gjykata e apelit ka arsyetuar... ..padia për korrigjimin e gabimeve materiale
“amësi”, “ditëlindje”, dhe “mbiemër” është një padi që nuk mund të ngrihet, dhe prandaj
çështja duhet të pushohet..në rastin në shqyrtim nuk vërtetohet që përbërësit e gjendjes civile
të paditësit, të jenë gabime materiale nga plotësimi i dokumentacionit nga pala e paditur,
pasi të dhënat që figurojnë në lejen e drejtimit të vitit 1999, janë nga aktet që janë paraqitur
nga vetë paditësi. Nuk vërtetohet rasti i gabimeve materiale të kryera prej palës së paditur.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Lime Gërmenji, e cila kërkon prishjen e
tij, duke parashtruar ato shkaqe që parashtrohen në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i paraqitur nga paditësi Lime
Gërmenji, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e
bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë me nr.61, datë 07.02.2007, me të
cilin është vendosur pushimi i gjykimit të çështjes gjyqësore.
Ky Kolegj çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të normave procedurale. Kjo gjykatë ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes me
arsyetimin se jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet.
Ky arsyetim i Gjykatës së Apelit Vlorë konsiderohet nga ky Kolegj i gabuar dhe i
pabazuar në ligj dhe ai çmon se paditësi ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës me padinë objekt
shqyrtimi gjyqësor.
Rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: Detyrimi i palës së paditur për
pajisje me leje drejtimi, duke korigjuar gabimin material në protokoll, përsa i përket emrit,
datëlindjes dhe amësisë, kërkim këtë që e ka bazuar në nenin 32/a të K.Pr.Civile, ku
shprehimisht thuhet: “Padia mund të ngrihet: a) Për të kërkuar rivendosjen e një të drejte
ose interesi të ligjshëm që është shkelur...”.
Ky Kolegj fillimisht vlerëson të theksojë se referuar të drejtës subjektive procedurale,
çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet gjykatës për të mbrojtur një të drejtë ose një interes të
ligjshëm, të cilin ai pretendon se i është shkelur apo i është cenuar, e drejtë kjo dhe garanci e
cila sanksionohet në nenin 42 të Kushtetutës të Republikës së Shqipërisë. Kjo e drejtë e
dhënë, e cila është një e drejtë themelore, e pandashme, e patjetërsueshme dhe e
padhunueshme i jepet vetëm atij, i cili pretendon se i janë shkelur këto të drejta dhe interesa
të ligjshme, (“kushdo për mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij kushtetuese
dhe ligjore mund ti drejtohet gjykatës”).
Interesi për të ngritur padi është një element shumë i rëndësishëm dhe konsiston në
interesin për të marrë nga gjykata vendimin e kërkuar. Interesi për të ngritur padi është një
interes procedural, i cili lind nga domosdoshmëria për të arritur nga procesi mbrojtjen e një
interesi material dhe për këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke kërkuar njohjen e cënimit të
një interesi dhe rivendosjen e së drejtës së shkelur.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se interesi i ligjshëm, si një nga elementet
kryesore të padisë nënkupton që ai të ekzistojë për paditësin në momentin e ngritjes së padisë.
Kjo e drejtë është parashikuar në nenin 31 dhe 32 të K.Pr.Civile nga ku del qartë që
çdo palë ka të drejtën të marrë iniciativën për t’iu drejtuar gjykatës, e cila me pushtetin që
ligji i ka dhënë, ka të drejtë të zgjidhë një konflikt apo situatë juridike të krijuar, për të cilën
pala e interesuar ka një interes direkt të saj të cënuar.
Pra, në analizë të sa më sipër paditësi ka legjitimitet aktiv atëherë kur ai ka një interes
të ligjshëm për të ngritur padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe vënë në
vend të drejtat dhe interesat e ligjshme të pretenduara të shkelura.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson nga gjithë provat shkresore që ndodhen në
dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit gjyqësor se i padituri ka një interes të
ligjshëm për të paraqitur këtë lloj kërkimi.
Rezulton se për paditësin janë lëshuar dy leje drejtimi për automjete dhe konkretisht,
njëra për kategorinë “D” - Klasi i Katërt, e datës 01.10.1999 dhe tjetra për kategorinë “C” ”-
217
Klasi i Tretë, e datës 09.07.1994. Paditësi pretendon se në lejen e drejtimit për automjete
kategoria “D”, janë shënuar gabim të dhënat e tij si vijon: i) emri i tij nga “Lime” është
shkruar “Limi”; ii) amësia e tij nga “Shegë” është shkruar “Liri”; iii) datëlindja e tij nga
15.04.1974, është shkruar 14.04.1974. Paditësi ka pretenduar se sipas të dhënave nga
çertifikata e tij e lindjes nr.83/47/1, datë 23.04.2005, administruar në dosjen gjyqësore (fq.29
e vijim e fashikullit të dosjes gjyqësore), të dhënat e sakta janë emri: “Lime”; amësia:
“Shegë”; datëlindja: 15.4.1974.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar fillimisht, Drejtorisë Rajonale të Shërbimit të
Transportit Rrugor Berat (“DRSHTRR”) dhe më pas Drejtorisë së Përgjithshme të Transportit
Rrugor (“DPSHTRR”) me kërkesë për korrigjimin e gabimeve materiale për të dhënat
personale në protokollin e arkivës qendrore, nr.3051/16, datë 01.10.1999, të DPSHTRR dhe
në lejen e drejtimit të automjetit të kategorisë “D”, (kërkesat ankimore datë 24.11.2004 dhe
30.11.2005, fq. 29 e vijim e dosjes gjyqësore).
Kjo e drejtë e paditësit për të kërkuar në rrugë administrative korrigjimin e gabimeve
materiale si më sipër, parashikohet në Udhëzimin e DPSHTRR nr.15, datë 04.11.2005, “Mbi
procedurat e trajtimit të dokumentacionit të drejtuesve të automjeteve, që kanë gabime
materiale ”.
Rezulton se me vendimin nr.920, datë 25.11.2005, Komisioni i Korrigjimit të
Gabimeve Materiale i DRSHTRR Berat ka refuzuar kërkesën e paditësit për korrigjimin e
gabimeve materiale në të dhënat e tij personale të shkruara në lejen e drejtimit të automjetit
për kategorinë “D”, vendim ky që është lënë në fuqi me vendim të komisionit përkatës pranë
DPSHTRR Tiranë nr.334, datë 09.12.2005.
Në bazë të këtyre vendimeve të marra nga palët e paditura, rezulton se DRSHTRR
Berat, me shkresën nr.301/1 prot., datë 07.02.2006, ka njoftuar paditësin se nuk mund të
kryejnë asnjë veprim për rinovimin e lejes së tij të drejtimit të automjetit.
Në këto kushte, paditësi nuk mund të pajiset me leje drejtimi automjeti (me të dhëna
të sakta për personin e tij), nga DRSHTRR Berat dhe si rrjedhojë ai nuk mund të drejtojë
asnjë automjet, për të cilin kërkohet leje drejtimi e kategorisë “D”.
Ёshtë pikërisht kjo e drejtë për të drejtuar automjetin që paditësi pretendon se i është
shkelur, të drejtë të cilin ai nuk e ka rivendosur në rrugë administrative për arsye se kërkesat
ankimore të tij, nuk janë pranuar nga palët e paditura.
Në këto kushte, paditësit nuk i ka mbetur ndonjë rrugë tjetër për të rivendosur të
drejtat e tij që pretendon se i janë shkelur, përveçse duke iu drejtuar gjykatës me padi, siç ka
vepruar në rastin konkret.
Pala të cilës i është cënuar një e drejtë, i drejtohet gjykatës me padi, e cila i
nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor sipas rregullave procedurale. Gjykata është e detyruar që pas
një hetimi dhe analizë të plotë e të gjithanshme të provave të paraqitura nga palët në një
proces gjyqësor, në përputhje me ligjën materiale dhe procedurale ta pranojë apo ta rrëzojë
atë.
Në referim të analizës së mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se paditësi legjitimohet t’i drejtojë gjykatës kërkimet sipas padisë objekt
shqyrtimi gjyqësor, dhe gjykatat janë të detyruara të kryejnë një hetim të plotë e të
gjithanshëm duke zgjidhur konfliktin në përputhje me ligjin.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit Vlorë, duhet t’iu bëjë të qartë palëve që është detyrë e
secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet
për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej
këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy
218
Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.61, datë 07.02.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
219
Nr.00-2012-2690 i Vendimit (524)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancat gjyqësore të datave 13.11.2012 dhe 20.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile
me palë:
PADITЁSE: QELIBA HYSENI, përfaqësuar nga

Av. Luan Daci
TЁ PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE GJIROKASTËR, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.797, datë 11.11.2008,
të D.R.S.SH Gjirokastër,
vendimit të K.R.A Gjirokastër nr.18, datë 19.12.2008
dhe vendimit nr.103, datë 20.03.2009, të K.Q.A Tiranë.
Detyrimin e D.R.S.SH Gjirokastër ta trajtojë
paditësen si përfituese pensioni pleqërie me shtetin.
Pagimin e diferencës së pensionit nga sektori shtetëror
që nga data 10.05.2008.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile, neni 86/3 i
Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993,
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.1126, datë 18.06.2009, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.383, datë 15.10.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1126, datë 18.06.2009” të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Qeliba Hyseni, që kërkon
ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë dhe paraqet këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit;
220
- Kur personi vërtetohet se ka punuar më shumë se gjysmën e kohës së punës në shtet,
atëherë atij i takon pension pleqërie me sektorin shtetëror dhe jo pension kooperative
siç i është njohur paditëses;
- Pala paditëse nuk ka të drejtë që të mos njohë pensionin paditëses pa kundërshtuar më
parë provat e paraqitura prej saj;
- Gjykata ka gabuar kur nuk ka marrë për bazë provat e paraqitura nga ana e paditëses
për të vërtetuar se ka plotësuar vitet për të përfituar pension pleqërie, pasi paditësja ka
paraqitur prova mjaftueshëm për të vërtetuar këtë gjë. Ka rezultuar nga libri i pagave
të Komunës Krahes ku merrte rrogën si sanitarë e spitalit e gjithë koha e vjetërsisë në
punë të paditëses për të përfituar pensionin që kërkon, por mungojnë listë pagesat e
kontributeve shoqërore të derdhura. Kjo mangësi nuk është për faj të paditëses, por
për shkak se organet përkatëse nuk kanë administruar në rregull këtë dokumentacion;
- Dokumentet e paraqitur nga paditësja nuk janë goditur për falsitet. Mangësitë në
dokumentacionin e paraqitur në librezën e punës nuk cënojnë faktin që ajo vërteton,
kohën e punës se paditësit pranë spitalit Krahes. Këto të dhëna përputhen plotësisht
me të dhënat në librin e pagave të komunës Krahes;
- Libreza e punës nuk ka mangësi pasi ajo është vulosur nga Komuna Krahes për kohën
kur paditësja punonte në spitalin Krahes, pasi në Komunë ishte listë pagesa dhe në
këtë komunë merrej rroga, edhe sot kështu ndodh;
- Pala e paditur e ka pranuar vjetërsinë në punë si kohë pune në spitalin Krahes të
paditëses por nuk njeh pensionin sepse mungojnë listat e pagesave të sigurimeve
shoqërore;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse, Av.
Luan Daci, që kërkoi ndryshimin e vendimeve të të dy gjykatave dhe pranimin e kërkesë
padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësja, banuese në Fshatin
Levan (Tepelenë) i është drejtuar DRSSH Gjirokastër për të përfituar pension pleqërie me
shtetin.
Paditësja ka pretenduar në këtë gjykim se ka punuar në Kooperativë Bujqësore dhe
për një periudhë të gjatë, në vitet 1984 deri në 1993 në Spitalin Krahes, si sanitare, duke
plotësuar kështu vitet e vjetërsisë në punë për të përfituar pensionin e pleqërisë në sektorin
shtet.
Me vendimin nr.797, datë 11.11.2008, nga DRSSH Gjirokastër, paditëses i është
njohur pension pleqërie nga puna në Kooperativë Bujqësore në masën 4.072 lekë.
Paditësja nuk ka qenë dakort me këtë vendim dhe ka ushtruar të drejtën e ankimit
administrativ pranë K.R.A. dhe më tej në K.Q.A. Këto të fundit pas shqyrtimit administrativ
kanë lënë në fuqi vendimin nr.797, datë 11.11.2008, të DRSSH Gjirokastër.
Në këto kushte paditësja i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
Në dosjen gjyqësore është administruar libreza e punës datë 01.05.1990, ku vërtetohet
koha e vjetërsisë në punë të saj si sanitare pranë Spitalit Krahes për periudhën 1984 – 1996, si
dhe libri i pagave të Komunës Krahes ku të dhënat e kohës në punë përputhen me ato të
librezës së punës.
221
Paditësja pretendon se pagën si sanitare në Spitalin Krahes e ka marrë në Komunën
Krahas dhe të gjitha veprimet i ka kryer me këtë organ, pasi ky i fundit kishte në varësi
Spitalin Krahes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.1126, date 18.06.2009, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj”.
Kjo gjykatë ka arsyetuar se ....paditësja pretendon se ka punuar si sanitare në spitalin
Krahes ....nga dokumentet e paraqitura paditësja nuk plotëson vjetërsinë në punë për të
përfituar pension shtetëror......listë pagesat e këtij spitali mungojnë ndaj nuk mund të
provohet vjetërsia në punë e paditëses si sanitare...libreza e punës nuk ka ekstremitetet e
duhura të një akti zyrtar...
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.383, datë 15.10.2009 ka vendosur:
Gjirokastër”.
Kjo gjykate ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Qeliba Hyseni që kërkon
ndryshimin e vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe pranimin e kërkesë padisë për ato
shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër
nr.383, datë 15.10.2009 dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.1126, datë
18.06.2009, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës procedurale dhe asaj materiale.
Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja Qeliba Hyseni, përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat janë shkak për të cënuar
vendimet e dy gjykatave më të ulëta.
Ky Kolegj konstaton se të dyja gjykatat më të ulëta, në kundërshtim me kërkesat e
normave procedurale nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile); nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive
të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 126 i K.Pr.Civile), dhe si rezultat nuk e
kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
Në çështjen objekt gjykimi, në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të kërkesë padisë
rezulton se paditësja kundërshton aktet administrative të lëshuara nga organet e sigurimeve
shoqërore, me të cilat kësaj të fundit i është caktuar pension pleqërie si ish punonjëse e
Kooperativës Bujqësore duke iu refuzuar kërkesa për përfitim të pensionit të pleqërisë si ish
punonjëse me sektorin shtet.
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në RSH”, në nenin 91 e
vijues të tij, parashikon kushtet për përfitimin e pensionit të pleqërisë, të plotë ose të
pjesshëm. Referuar këtij ligji, personit i lind e drejta për të përfituar pension pleqërie në
momentin që ka plotësuar vitet e vjetërsisë në punë si dhe ka mbushur moshën e daljes në
pension.
Në nenin 96 të këtij Ligji shprehimisht thuhet: “Personat që periudhën e sigurimit, e
kanë duke pas qenë pjesërisht në marrëdhënie pune me ish kooperativat bujqësore dhe
pjesërisht në marrëdhënie pune me shtetin, kanë të drejtë të përfitojnë pension sipas Ligjit
nr.4171, datë 13.9.1996, "Për sigurimet shoqërore në RPSH", me gjithë ndryshimet e
mëvonshme të tij, nëqoftëse periudha e sigurimit do të jetë në marrëdhënie me shtetin:
Për pensionet e pleqërisë jo më pak se gjysma e asaj që përcaktohet në nenin 91.
...Koha e sigurimit, për të cilën është derdhur kontribut pas hyrjes në fuqi të këtij ligji,
për efekt të kësaj dispozite njihet vjetërsi pune në marrëdhënie me shtetin..”.
Në analizë të këtyre dispozitave rezulton se për të përfituar pension pleqërie me
shtetin, duhet të plotësohen dhe të ekzistojnë në të njëjtën kohë këto kushte:
222
(i) Personi që përfiton duhet të ketë mbushur moshën për të përfituar pension pleqërie;
(ii) Personi që përfiton duhet të ketë të paktën gjysmën e viteve të siguruara në
marrëdhënie pune me sektorin shtet;
(iii) Personi që përfiton duhet të ketë plotësuar vitet e vjetërsisë në punë me kontribute
të paguara të sigurimeve shoqërore. Njihet për efekt vjetërsie në punë me shtetin, edhe koha e
sigurimit për të cilën është derdhur kontribut pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në RSH”.
(i) Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit
gjyqësor nga gjykatat më të ulëta se paditësja ka plotësuar moshën për pension pleqërie. Në
referim të nenit 91 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në RSH”, që
paditësja të përfitojë pension pleqërie duhet të mbushë moshën 58 vjeç. Rezulton se paditësja
e ka mbushur këtë moshë më datën 10.05.2008.
(ii) Në referim të neneve 91 e vijues dhe 96 të Ligjit të mësipërm paditësja duhet të
plotësojë 17 vite e 6 muaj vjetërsi pune në sektorin shtet për të përfituar pension pleqërie me
shtetin.
Pala e paditur ka pranuar se në referim të neneve 92, 95 dhe 96 të Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në R.SH”, paditësja plotëson vitet e punës të siguruara
me kontribute të paguara të sigurimeve shoqërore për të përfituar pension pleqërie, por ajo
nuk plotëson vitet e punës të siguruara me kontribute të sigurimeve shoqërore në sektorin
shtet. Për rrjedhojë, sipas saj, paditësja nuk mund të përfitojë pension pleqërie me shtetin, por
vetëm pension pleqërie si punonjëse në ish Kooperativë Bujqësore.
Gjykatat më të ulëta kanë arritur në konkluzionin se paditësja ka vetëm 13 vjet e 3
muaj marrëdhënie pune me shtetin dhe jo 17 vjet e 6 muaj, siç kërkohet nga ligji. Këto
gjykata nuk kanë njohur si vjetërsi të paditëses në punë pranë sektorit shtet, për periudhën
1984 – 1996, kohë në të cilën paditësja pretendon se ka punuar si sanitare pranë Spitalit
Krahes, me arsyetimin se: a) mungojnë të dhënat për pagat mujore që dalin nga listë pagesat
(borderotë), b) libreza e punës nuk konsiderohet si akt zyrtar me fuqi të plotë provuese, pasi
mungojnë vula e institucionit që ka plotësuar librezën, c) nuk rezulton të jenë derdhur
kontribute të sigurimeve shoqërore të përmuajshme pranë palës së paditur për periudhën që
pretendohet, ç) të dhënat që dalin nga libri i pagave për vjetërsinë në punë të paditës pranë
këtij spitali, nxjerrë prej Komunës Krahes, e cila kishte në varësi këtë spital, janë të
njëanshme dhe nuk konfirmohen me të dhënat që disponon pala e paditur DRSSH
Gjirokastër, etj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa kanë arritur në konkluzion gjykatat
më të ulëta, në referim të akteve dhe provave shkresore të administruara në dosjen gjyqësore,
arrin në konkluzionin se paditësja plotëson kushtet për të përfituar pension pleqërie me
shtetin.
Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se paditësja ka punuar në Spitalin Krahas për
periudhën nga viti 1984 – 1996, si sanitare (Libreza e punës lëshuar nga Spitali Krahes, fq.6 e
vijim e dosjes gjyqësore, Vërtetim Komuna Krahes Tepelenë datë 16.06.2008, fq.9 e dosjes
gjyqësore).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se përsa kohë libreza e punës si dhe provat e
tjera shkresore, nuk janë konstatuar as si të pavërteta dhe as si të falsifikuara, fakte këto që do
të sillnin si pasojë mosmarrjen e tyre parasysh nga ana e gjykatave më të ulëta, këto akte
përbëjnë prova të plota që nuk mund të anashkalohen dhe të mos merren parasysh nga
gjykatat.
Duke iu referuar këtyre dokumenteve si dhe duke llogaritur edhe periudhën për vitet
1984 – 1996 si vjetërsi në punë të paditëses me sektorin shtetëror, rezulton se kjo e fundit
plotëson kushtet e kërkuara nga nenet 92, 95 dhe 96 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, “Për
sigurimet shoqërore në RSH”, për të përfituar pension pleqërie me shtetin.
223
Gjithashtu, në dosjen gjyqësore është administruar edhe një vërtetim i DRSSH
Gjirokastër datë 17.06.2008, ku pasqyrohen vitet e punës së paditëses në Kooperativën
Bujqësore Krahes, dhe nga ku rezulton se paditësja ka vite pune në këtë Kooperativë për
periudhën 1968 - 1983. Nga viti 1983 e vijim, nuk ka të dhëna për marrëdhënie pune të
paditëses me Kooperativën dhe rubrikat vijuese janë bosh (fq. 11 e dosjes gjyqësore). Ёshtë
pikërisht periudha 1984 – 1996 që paditësja pretendon se ka punuar në Spitalin Krahes,
periudhë kjo që nuk rezulton të jetë përfshirë në vitet e punës së saj si punonjëse në
Kooperativë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se paditësja ka provuar në gjykim pretendimin
e saj për vitet e punës në Spitalin Krahes (që nuk janë njohur si vjetërsi pune në shtet nga pala
e paditur dhe as nga gjykatat më të ulëta), nëpërmjet akteve që u përmenden më sipër.
(iii) Mungesa e të dhënave të kohës për pagesat e kontributeve shoqërore dhe
dokumentacionit përkatës, nga ana e Spitalit Krahas, Komunës apo DRSSH Gjirokastër që
kanë pasur detyrimin të ruajnë, dokumentojnë dhe arkivojnë këto të dhëna, nuk mund të
përbëjë shkak që paditësja të mos përfitojë një të drejtë të ligjshme, siç është pensioni i
pleqërisë me shtetin, pasi nuk mund të jetë kurrsesi paditësja përgjegjëse për mungesën e këtij
dokumentacioni. Kjo për arsye se detyrimin e pagesave të kontributeve shoqërore dhe
dokumentimin e tyre nuk e ka pasur paditësja, por punëdhënësi dhe organet e administrimit të
kontributeve të sigurimeve shoqërore.
Referuar analizës së mësipërme, në lidhje me kërkimin e parë dhe të dytë të paditëses:
“Kundërshtimi i vendimit nr.797, datë 11.11.2008, të D.R.S.Sh. Gjirokastër, vendimit të
K.R.A. Gjirokastër nr.18, datë 19.12.2008, dhe vendimit nr.103, datë 20.03.2009 të K.Q.A.
Tiranë.
Detyrimin e D.R.S.Sh. Gjirokastër ta trajtojë paditësen si përfituese pensioni pleqërie
me shtetin”, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se ai është i bazuar në prova dhe në
ligj dhe si i tillë ai duhet të pranohet, duke u ndryshuar të dyja vendimet e gjykatave më të
ulëta.
Përsa i përket kërkimit të tretë të paditëses: “Pagimin e diferencës së pensionit nga
sektori shtetëror që nga data 10.05.2008”, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, për këtë pikë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim pranë
kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim (për kërkimin e tretë të kërkesë padisë), Gjykata e Apelit Gjirokastër
duke u bazuar në përfundimet e arritura nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe duke pasur
parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë, dhe konkretisht dispozitat e neneve 225 - 230 të K.Pr.Civile, si dhe të gjitha provat që
ndodhen në dosjen gjyqësore, duhet të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor për të llogaritur
vetëm vlerën e pensionit që duhet të përfitonte paditësja nga data 10.05.2008, kur asaj i ka
lindur e drejta të përfitojë pension pleqërie në sektorin shtetëror dhe në vazhdimësi. Për këtë
qëllim, Gjykata e Apelit Gjirokastër duhet të caktojë një ekspert të fushës financiare që të
kryejë llogaritjet përkatëse.
lidhur me zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kësaj çështjeje.
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk mund të bëjë llogaritjet e diferencës së shumës së
pensionit të pleqërisë në sektorin shtet që përfiton paditësja me shumën e pensionit si ish
punonjëse Kooperative që ajo ka marrë që nga data 10.05.2008. Sa më sipër, duhet të
realizohet nga Gjykata e Apelit Gjirokastër në respektim të ligjit dhe rregullave procedurale
të përmendura më sipër.
224
Për sa më sipër, në rrethanat kur nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, nuk është
respektuar ligji, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër duhet prishur, përsa i përket kërkimit të tretë të kërkesë padisë dhe çështja të
kthehet për rishqyrtim po në këtë gjykatë me një trup tjetër gjykues, për të zgjidhur vetëm
llogaritjen e shumës që i takon të marrë palës paditëse nga data 10.05.2008 e në vazhdim.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485, gërma (c) dhe (d) të
K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.383, datë 15.10.2009, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimit nr.1126, datë 18.06.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, përsa i përket
kërkimit të parë dhe të dytë të kërkesë padisë dhe pranimin e kërkesë padisë së paditëses
Qeliba Hyseni në lidhje me këto kërkime.
Prishjen e vendimit nr.383, datë 15.10.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, për
kërkimin e tretë të kërkesë padisë, dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate
me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
225
Nr.11243-00111-00-2011 i Regj.Them.
Nr.00-2012-2776 i Vendimit (525)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 20.11.2012, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile, që u përket

palëve të mëposhtme:
PADITËS: KOZETA HOXHA

I PADITUR: PANDELI PAPAJANI,
THOMA TRËNDAFILI,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME SARANDË,
PANDELI PAPAJANI, THOMA TRËNDAFILI,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME SARANDË
ENTI KOMBËTAR I BANESAVE, DEGA
GJIROKASTËR
PALË E TRETË: MIRELA PAPAJANI
OBJEKTI:
Konstatim i pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik
të kontratës së shitblerjes me nr.462 Rep, nr.286 Kol,
datë 20.03.1996 pavlefshmëri regjistrimi
dhe fshirje nga regjistrat hipotekorë
në emër të të paditurit Pandeli Papajani të pasurisë.
Baza ligjore: Nenet 32, 154, 153, 253, 254, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2010-669, datë 21.05.2010 ka

vendosur:
Pranimin e padisë pjesërisht.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.462 rep.,
nr.286 kol. datë 20.03.1996 të lidhur midis të paditurit Thoma Trëndafili si
shitës dhe Pandeli Papajani e Mirela Papajani si blerës, fshirjen nga regjistri
hipotekor si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë.
226
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.383, datë 09.11.2010 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.23-2010-669, datë 21.05.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Pandeli dhe Mirela Papajani, të cilët kërkojnë
ndryshimin e të dy vendimeve duke u vendosur rrëzimi i padisë, duke parashtruar këto
shkaqe;
- Nuk është formuar drejtë ndërgjyqësia, pasi është thirrur si palë e paditur E.K.B, Dega
Gjirokastër në një kohë që duhet të ishte thërritur Bashkia, pasi i ka marrë ajo të
drejtat e N.K.Banesa.
- Banesa është ndarë me vendim gjyqësor dhe të dy palët, Kozeta Hoxha dhe Thoma
Trëndafili ka marrë me qira pjesën e vet dhe me vonë secili në mënyrë të pavarur ka
privatizuar dhe duke e regjistruar në Z.R.P.P. Sarandë.
- Paditësja ka bërë një privatizim dhe nuk mund të bëjë privatizim të dytë dhe për
pjesën e Thoma Trëndafilit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Ilir
Nikolla, që kërkoi lënien në fuqi të dy vendimeve; përfaqësuesin e palës së paditur Av. Mine
Proganati, që kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë; e si diskutoi
VËREN
Paditësja Kozeta Hoxha dhe i padituri Thoma Trëndafili kanë qenë bashkëshortë me
njëri tjetrin dhe qiramarrës të një banese 1+1 në katin e parë të një pallati në qytetin e
Sarandës. Me Vendimin nr.324, datë 11.12.1992 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
është zgjidhur martesa midis këtyre palëve dhe ndër të tjera është vendosur edhe për lënien në
përdorim të banesës, konkretisht kuzhinën paditëses dhe dhomën të paditurit, duke mbetur në
përdorim të përbashkët banja dhe korridori.
Me daljen e Ligjit “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore” secili prej ish
bashkëshortëve ka privatizuar pjesën e banesës që i ishte lënë në përdorim nga vendimi
gjyqësor i zgjidhjes së martesës, duke mbetur bashkëpronarë me ½ pjesë të pandarë secili për
banjën dhe korridorin e banesës.
Me Kontratën e Shitblerjes nr.462 Rep. e nr.286 Kol., datë 20.03.1996 i padituri
Thoma Trëndafili i ka shitur pjesën e vet në këtë banesë të paditurit Pandeli Papajani dhe
personit të tretë Mirela Papajani. Paditësja Kozeta Hoxha ka ngritur padi duke kërkuar
pavlefshmëri absolute të kësaj kontratë shitje, çregjistrimin e saj në Z.R.P.P. Sarandë, si dhe
detyrimin e Z.R.P.P.-së Sarandë të regjistrojë si bashkëpronësi në pjesë të barabarta
apartamentin objekt gjykimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me Vendimin nr.23-2010-669, datë 21.05.2010 ka
vendosur: “Pranimin e padisë pjesërisht, konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës
së shitblerjes nr.462 Rep e nr.286 Kol., datë 20.03.1996 të lidhur midis të paditurit Thoma
Trëndafili si shitës dhe Pandeli Papajani e Mirela Papajani si blerës, fshirjen nga regjistri
hipotekor si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë”.
Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin
nr.383, datë 09.11.2010.
227
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër kanë ushtruar rekurs Pandeli dhe Mirela Papajani, të cilët kërkojnë
ndryshimin e të dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë edhe për pjesën e pranuar të saj, për
shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit dhe si të tilla janë të cenueshme. Konkluzioni i
arritur nga këto gjykata për pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitblerjes të lidhur midis
Thoma Trëndafilit dhe Pandeli e Mirela Papajanit mbështetet sipas tyre në konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të privatizimit të pjesëve respektive të banesës në vitin 1993 nga
paditësja dhe i padituri Thoma Trëndafili. Është e vërtetë se për efekt të Ligjit nr.7652, datë
23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore” do të merret për bazë përbërja familjare
dhe gjendja e strehimit që rezulton në regjistrat themeltarë të shtetasve në datën 01.12.1992.
Është gjithashtu i vërtetë fakti se martesa ligjore midis paditëses dhe të paditurit Thoma
Trëndafili është zgjidhur në 10.12.1992 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë. Por Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se këto fakte nuk mund të përbëjnë shkak për
pavlefshmërinë absolute të kontratave respektive të privatizimit të banesës nga ish
bashkëshortët Kozeta Hoxha dhe Thoma Trëndafili.
Përkundrazi, konstatojmë se këto kontrata privatizimi vijnë në përputhje me kërkesat
e Ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore”. Përcaktimi i
rrethit të personave që kishin të drejtën e privatizimit të kësaj banese sipas gjendjes familjare
deri në 01.12.1992 është respektuar në lidhjen e këtyre kontratave duke mos u lejuar askush
tjetër jashtë këtij rreth personash të përfitojë nga kjo e drejtë. Shitja në pjesë të ndara në vitin
1993, mbështetur edhe në urdhërimet e një vendimi gjyqësor mbi posedimin e secilës palë në
½ pjesë të apartamentit, gjithashtu vjen në përputhje me ligjin pasi tashmë secili prej ish
bashkëshortëve konsiderohej qiramarrës më vete i pjesës së banesës që posedonte.
Ndodhur në të tilla kushte, edhe kontrata e shitjes që i padituri Thoma Trëndafili ka
lidhur me të paditurin Pandeli Papajani dhe personin e tretë Mirela Papajani vjen në përputhje
me ligjin pasi ekzistojnë të gjithë kushtet për vlefshmërinë e saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485/d të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.23-2010-669, datë 21.05.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe të vendimit nr.383, datë 09.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Tiranë, më 20.11.2012
228
Nr.00-2012-2742 i Vendimit (526)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: MUSA ÇIFTÇI, në mungesë

I PADITUR: FERDINAND VERTENIKU, në mungesë
ZHYLJETA VERTENIKU, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të më lirojnë e dorëzojnë
apartamentin e banimit të përbërë nga 2+1
të mbajtur padrejtësisht si dhe të më paguajnë shumën 560 000 lekë
si vlerë të përdorimit të sendit për kohën e mbajtur arbitrarisht.
Baza Ligjore: Nenet 296 e 298 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.639, datë 07.03.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë të paditësit Musa Çiftçi duke detyruar të paditurit
Ferdinand Verteniku e Zhyljeta Verteniku t’i lirojnë dorëzojnë paditësit
apartamentin 2+1 të ndodhur në Lagjen nr.3, Rr.“Tregtare” nr.97 Durrës.
Detyrimin e të paditurit Ferdinand Verteniku t’i paguaj paditësit Musa Çiftçi
shumën 140000 lekë si rezultat i përdorimit sendit. Rrëzimin e padisë për
pjesën ku kërkohet dhe detyrimi i të paditurës Zhyljeta Verteniku për pagimin
e shumës si rezultat i përdorimit sendit si të pa bazuar në prova e ligj.

Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës nr.639, datë
07.03.2007, përsa i përket detyrimit të paditurës Zhyljeta Verteniku t’i lirojë e
dorëzojë paditësit Musa Çiftçi apartamentin e ndodhur në lagjen nr.3,
Rr.“Tregtare”, nr.97 Durrës; Detyrimit të paditurit Ferdinand Verteniku për t’i
paguar paditësit Musa Çiftçi shumën 140000 lekë si rezultat i përdorimit të
sendit; dhe rrëzimit të padisë për detyrimin e të paditurës Zhyljeta Verteniku
për pagimin e shumës si rezultat i përdorimit të sendit;
229
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë: Rrëzimin e kërkesë padisë të
paditësit Musa Çiftçi me objekt detyrimin e të paditurit Ferdinand Verteniku
për t’i liruar e dorëzuar apartamentin me përmasa 3.2 me 3.7 si e pa
mbështetur në prova e në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të paditurit, Zhuljeta dhe
Ferdinand Verteniku, të cilët kërkojnë prishjen e vendimeve të gjykatave dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, duke parashtruar:
- Vendimi i gjykatës që më detyron të lirojë dhomën është i padrejtë, pasi unë kam
lindur dhe kam jetuar gjithmonë në atë shtëpi.
- Unë kam qenë në një trung familjar me nënën time, kam fituar statusin e të pastrehës
dhe ndarja është bërë formale për shkak të martesës që kam lidhur.
- Vendimi i gjykatës së apelit që më detyron t’i paguaj 140.000 lekë pronarit të ri të
banesës është i padrejtë dhe kontradiktor.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs edhe paditësi Musa Çiftçi
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Të paditurit janë ndarë nga trungu familjar shumë më parë se te lidhja kontratën me të
ndjerën Hajrije, e pikërisht Ferdinanti 7 vjet dhe 1 muaj si dhe Zhyljeta 4 vjet e 9
muaj para lidhjes së kontratës. Pra kontrata nuk është e lidhur me të paditurit por
vetëm me të ndjerën Hajrije, pasi ajo jetonte më vete.

tërësi,
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se paditësi Musa Çiftçi është
shtetas turk, banor i qytetit të Durrësit prej disa vitesh, si dhe pronar i një shtëpie banimi me
dy kate ndodhur në Lagjen nr.3 Durrës, ku në katin e dytë ka dhënë me qira një sipërfaqe
banimi 2+1 shtetases Hajrije Verteniku, siç figuron nga kontrata nr.1531/526, datë
24.10.2001.
2. Me vënien në dijeni se qiramarrësja Hajrije Verteniku kishte vdekur më datë 23 maj
2004, paditësi ka shkuar në banesën e saj ku ka kontaktuar shtetasen Shpresa Verteniku, e bija
e ish qiramarrëses, e cila e ka vënë në dijeni se në këtë sipërfaqe banonin Ferdinand e
Zhyljeta Verteniku.
3. Në këto kushte, në bazë të neneve 296, 298 të K.Civil paditësi i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes së
apartamentit të mbajtur padrejtësisht nga të paditurit e mësipërm,me pretendimin se nuk
kishte lidhur kontratë qiraje me ta.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.639, datë 07.03.2007, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë të paditësit Musa Çiftçi duke detyruar të paditurit
Ferdinand Verteniku e Zhyljeta Verteniku t’i lirojnë dorëzojnë paditësit apartamentin 2+1 të
ndodhur në Lagjen nr.3 Rr. “Tregtare” nr.97 Durrës. Detyrimin e të paditurit Ferdinand
Verteniku t’i paguaj paditësit Musa Çiftçi shumën 140.000 lekë si rezultat i përdorimit sendit.
Rrëzimin e padisë për pjesën ku kërkohet dhe detyrimi i të paditurës Zhyljeta Verteniku për
pagimin e shumës si rezultat i përdorimit sendit si të pa bazuar në prova e ligj.......”
230
4.1. Arsyetimi i gjykatës: “......Provohet nga certifikata e përbërjes familjare
nr.34/6-64 lëshuar më datë 21.11.2006, nga ZGJC Bashkisë Durrës se Ferdinand Verteniku
është ndarë që më datë 01.11.1994, nga trungu familjar i Hajrije Verteniku si dhe nga
certifikata e gjendjes familjare nr. 34/6-13 lëshuar më datë 21.11.2006, po nga e njëjta zyrë
provohet se Zhyljeta Verteniku është ndarë që më datë 15.08.1996...........”
“ Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës nr.639, datë
07.03.2007, për sa i përket detyrimit të paditurës Zhyljeta Verteniku t’i lirojë e dorëzojë
paditësit Musa Çifçi apartamentin e ndodhur në lagjen nr.3, rr.” Tregtare”, nr.97 Durrës;
Detyrimit të paditurit Ferdinand Verteniku për t’i paguar paditësit Musa Çiftçi shumën
140000 lekë si rezultat i përdorimit të sendit; dhe rrëzimit të padisë për detyrimin e të
paditurës Zhyljeta Verteniku për pagimin e shumës si rezultat i përdorimit të sendit;
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë: Rrëzimin e kërkesë padisë të paditësit Musa Çiftçi
me objekt detyrimin e të paditurit Ferdinand Verteniku për t’i liruar e dorëzuar apartamentin
me përmasa 3.2 me 3.7 si e pa mbështetur në prova e në ligj”.
5.1. Arsyetimi i gjykatës: “......Është vërtetuar se i padituri ka banuar në banesë ish
pronari dhe ka përfituar statusin e të pastrehuarit në bazë të VKM-së së mësipërme. Si i tillë
ai duhet të qëndrojë në sipërfaqen me përmasa 3,2 me 3,7 të përcaktuar edhe nga eksperti
Lefter Shuka duke e ndryshuar kështu vendimin e gjykatës për këtë pjesë...........”
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të paditurit, Zhuljeta dhe
Ferdinand Verteniku të cilët kërkojnë prishjen e vendimeve të gjykatave dhe pushimin e
gjykimit të çështjes
Ligji i zbatueshëm
6. Dispozitat e Kushtetutës së Shqipërisë në të cilat është parashikuar:
6.1. Neni 142/1: “Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara
7.1. Neni 9: “Gjykata fton palët për të dhënë shpjegime mbi faktet që ajo e
vlerëson të nevojshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes”.
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
8. Vendimi nr.140, datë 15.05.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është
ndryshuar pjesërisht vendimi nr.639, datë 07.03.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
9. Gjykatat e të dyja shkallëve bazuar mbi të njëjtat fakte dhe prova të administruara
prej tyre kanë dalë në përfundime të ndryshme lidhur me kohën gjatë së cilës i padituri
Ferdinand Veterniku ka banuar në apartamentin objekt konflikti.
10. Nga aktet në dosje konstatohet qartë se i padituri Ferndinand Verterniku është
person i cili gëzon statusin si i pastrehë, siç vërtetohet nga dokumenti të cilin ai e ka
depozituar si provë gjatë shqyrtimit të çështjes nga gjykata. Rezulton gjithashtu se të dy
231
personat e paditur, Ferdinand dhe Zhyljeta Verteniku, janë shkëputur nga trungu familjar i
nënës së tyre respektivisht në vitet 1994 dhe 1996 ndërsa kontrata midis paditësit dhe të
ndjerës, Hajrie Veterniku nëna e palëve të paditura, është lidhur në vitin 2001.
11. Pavarësisht nënshkrimit të kontratës së qirasë për banesën prej nënës së palëve të
paditura, këta të fundit kanë pretenduar vazhdimisht se nënshkrimi i kontratës prej të ndjerës
nënës së tyre ka qenë në cilësinë e përfaqësueses së familjes. Asnjëri prej të paditurve nuk ka
paraqitur ndonjë provë për të vërtetuar nënshkrimin e kontratës prej të ndjerës në cilësinë e
pretenduar. Vetëm njëri prej të paditurve, Ferdinand Verteniku, ka depozituar si provë
kontratat e furnizimit me ujë për banesën e marrë me qira prej nënës së tij duke pretenduar se
posedimi i këtyre kontratave prej tij si dhe fakti se ato janë paguar vazhdimisht edhe pas
vdekjes së nënës së tij provon plotësisht faktin se ai ka banuar vazhdimisht në atë banesë të
marrë me qira së bashku me nënën e tij.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pranimi i këtij pretendimi prej
Gjykatës së Apelit, bazuar vetëm në posedimin prej palës së paditur të kontratës së furnizimit
me ujë të banesës, është i gabuar dhe i paarsyetuar. Posedimi i kontratave të furnizimit me ujë
prej paditësit dhe fakti se ato janë paguar rregullisht edhe pas vdekjes së të ndjerës nënës së
tij nuk përjashton automatikisht faktin se i padituri Ferdinand ka shkuar të banojë në atë
banesë pas vdekjes së të ëmës, siç është pretenduar prej paditësit dhe pranuar edhe në
arsyetimin e bërë prej gjykatës së shkallës së parë. Gjithashtu edhe arsyetimi se i padituri ka
statusin e të pastrehut dhe edhe për këtë arsye ai duhet të qëndrojë në banesë nuk është i
bazuar në ligj dhe i drejtë. Vetëm qenia e vazhdueshme qiramarrës në ambientin e ish-pronarit
dhe njëkohësisht pasja e statusit të të pastrehut nga i padituri legjitimojnë kërkesën e tij për
mospranimin e padisë.
13. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me
14. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
15. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje
me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë.
16. Gjithashtu, në funksion të një procesi të rregullt ligjor gjykata e apelit ka për
detyrë, që pasi të dëgjojë palët, të hetojë në lidhje me të gjitha pretendimet e palëve,
veçanërisht të palës së paditur në lidhje me qenien e tij banor i përhershëm në banesën në
fjalë dhe pagimin prej tij në mënyrë të vazhdueshme të të gjithë detyrimeve që lidheshin me
banesën, veçanërisht në periudhën përpara vdekjes së nënës së tij, ish qiramarrëse në
kontratën me paditësin.
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
232
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
233
Nr.00-2012-2744 i Vendimit (527)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “LANI” SH.P.K, përfaqësuar nga

juristi Ermal Bushi.
I PADITUR: DEGA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
TIRANË, përfaqësuar nga avokati i shtetit Abaz
Deda.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e Titullit Ekzekutiv
vendimit nr.1075/9, datë 23.05.2006 të palës së paditur.
Pezullimi i zbatimit të titullit ekzekutiv
Baza Ligjore: Nenet 609 dhe 202 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4696, datë 18.06.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1986, datë 10.12.2008, ka vendosur

Lënien në fuqi të vendimit nr.4696, datë 18.06.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse që kërkon ndryshimin e vendimeve
të dy gjykatave dhe pranimin e padisë dhe parashtron këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale dhe
materiale;
- Është vërtetuar me prova që ndërtimi i objektit Sky Tower është ndërtuar për përdorim
të vetë Shoqërisë “Lani” sh.p.k. me qëllim që të përdorej në veprimtarinë ekonomike
të tatueshme duke kryer vetë furnizim në ndërtim. Leja e ndërtimit për këtë objekt
parashikon se destinacioni i objektit është qendër multifunksionale;
- Deklarimet në organet tatimore të shoqërisë për këtë objekt provojnë se ai do të
ndërtohej për vetë për tu përdorur në veprimtarinë ekonomike të tatueshme. Pas
përfundimit të ndërtimit është kontabilizuar i gjithë objekti në bilancin e shoqërisë në
zërin aktive (aset). Nuk është kryer asnjë shitje e asnjë njësi të objektit, por në
përputhje me deklarimet e kryera objekti përdoret për aktivitet bar restorant,
234
qiradhënieje, hotel, ambiente tregtare, etj. Këto fakte provojnë se kemi të bëjmë me
vetë furnizim në ndërtim;
- Provuam në gjykim se objekti nuk ka ndryshuar asnjëherë destinacionin e tij;
- Gjykatat nuk kanë gjetur asnjë mbështetje në legjislacionin tonë dhe në atë të BE që
për një marrëdhënie tatimore të tatohesh dy herë;
- I vetmi detyrim që kemi ndaj organeve tatimore është ai që përmban titulli ekzekutiv
që kundërshtojmë dhe gjykatat nuk kanë marrë parasysh rrethanat e faktet për të
zgjidhur drejt çështjen por janë përqendruar në analizën nëse akti i kundërshtuar nga
ana jonë përbën apo jo titull ekzekutiv?;
- Në referim të nenit 11/ç të Ligjit 8560, datë 22.12.1999 akti që kundërshtojmë është
titull ekzekutiv. Në bazë të nenit 609 dhe 610 të K.Pr.Civile, mjeti i vetëm që ekziston
për të goditur një akt të tillë është rruga gjyqësore;
- Nuk qëndrojnë argumentet e gjykatave se jemi përpara gjësë së gjykuar për arsye se
është e lehtë të konstatohet se gjykimi i mëparshëm ka qenë për një objekt e shkak
ligjor të ndryshëm nga ato që përmban ky shqyrtim gjyqësor.
- Objekti është kontabilizuar si aset në bilancin e shoqërisë në vitin 2001, dhe në
gjykimin e parë ky fakt nuk kishte ndodhur;
- Shteti nuk humbet nga deklarimi i mos ekzistencës së këtij detyrimi pasi duke qenë se
kemi të bëjmë me vetë furnizim në ndërtim dhe objekti mbetet gjithmonë pronë e
shoqërisë, veprimtaria e tij do të vazhdojë të jetë e tatueshme. Në rast se objekti shitet
ai i ndërpret marrëdhëniet me sektorin e TVSH dhe tatimet nga momenti i shitjes.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e paditësit juristin
Ermal Bushi, i cili deklaroi heqjen dorë nga rekursi dhe kërkoi pushimin e gjykimit;
përfaqësuesin e palës së paditur, i cili u shpreh dakord me heqjen dorë nga pala paditëse; si
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se Shoqëria “Lani” sh.p.k është
Shoqëri e së Drejtës Shqiptare e regjistruar si person juridik në Regjistrin Tregtar pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.12413, datë 12.10.1995, dhe është
subjekt tatimpagues i regjistruar në Degën e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
2. Shoqëria “Lani” Sh.p.k. është pajisur me leje ndërtimi për ndërtimin e një godine
multifunksionale në Rr.“Dëshmorët e 4 Shkurtit”. Ndërtimi i godinës në fjalë ka filluar në
vitin 1997 dhe ka mbaruar në vitin 2002. Në vitin 1999 inspektorët e organit tatimor kanë
ushtruar një kontroll mbi mënyrën e zbatimit të legjislacionit fiskal nga shoqëria, dhe në
përfundim kanë konkluduar se shoqëria duhet të paguante një detyrim për TVSH për objektin
që po ndërtonte.
3. Në bazë të konkluzioneve të paraqitura në aktin e kontrollit, pala e paditur ka
nxjerrë aktin e njoftim vlerësimit tatimor sipas të cilit detyrimi për TVSH arrinte shumën
40.559.984 lekë, dhe për këtë detyrim shoqëria është penalizuar edhe me një gjobë në masën
e 50% të detyrimit. Pas Njoftim vlerësimit tatimor, organi tatimor ka lëshuar edhe urdhër
pagesën për TVSH.
4. Pala paditëse e ka kundërshtuar aktin e njoftim-vlerësimit tatimor në gjykatë, dhe
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.572, datë 21.02.2001, ka vendosur
rrëzimin e padisë, vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.482, datë 16.04.2002 dhe në Gjykatën e Lartë çështja nuk ka kaluar për shqyrtim. Gjykatat
235
kanë konkluduar se “nëse me përfundimin e objektit, provohet përdorimi i tij për nevojat e
shoqërisë, atëherë subjektit i lind e drejta për rimbursim të TVSH”.
5. Pas përfundimit të objektit, pala paditëse e ka përfshirë vlerën e tij në Aktivet e
Qëndrueshme të Trupëzuara dhe si të tillë e ka deklaruar në bilancin e saj. Në dosjen
gjyqësore janë administruar kontrata qiraje me të tretët për të vërtetuar se objekti është
ndërtuar për nevojat e veprimtarisë së tatueshme, dhe pikërisht për aktivitetin e dhënies me
qira, paditësi paguan detyrime tatimore. Në këtë mënyrë, sipas tyre, është e vërtetuar
plotësisht se shoqëria ka kryer një veprimtari vetë furnizimi në ndërtim e cila nuk ngarkohet
me TVSH.
6. Me urdhrin nr.1075/9, datë 23.05.2006, pala e paditur ka disponuar me bllokim të
aktivitetit të shoqërisë si masë paraprake, për shkak se nga shoqëria kanë rezultuar të
pashlyera detyrime për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar në shumën 93.914.795 lekë.
7. Me marrjen dijeni për urdhrin e mësipërm paditësi i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4696, datë 18.06.2007 ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë”.
8.1. Arsyetimi i gjykatës: “..... akti administrativ urdhër bllokimi aktiviteti i nxjerrë
nga pala e paditur është një mjet i jashtëzakonshëm për vjeljen e detyrimeve i përcaktuar si i
tillë në nenin 46 të ligjit nr.8560 datë 22.12.1999 “ Për procedurat tatimore”....ky urdhër
është nxjerrë në vazhdim të një procedure të nisur më parë sipas radhës së përcaktuar në
ligjin e mësipërm dhe që starton që me aktin e njoftim vlerësimit tatimor, ndaj nuk përbën
aktin e mirëfilltë apo fillestar që përcakton detyrime tatimore....Duke qenë se është një fazë të
një procedure të nisur më parë për vjeljen e një detyrimi tatimor, shkaku për nxjerrjen e këtij
detyrimi nuk përmbahet ne këtë urdhër, por duhet gjetur në akte e veprime të mëparshme të
organit tatimor....Në këto rrethana pretendimi i palës paditëse se mund të shpallet i
pavlefshëm ky titull posaçëm ekzekutiv për shkak se detyrimi nuk ekziston ndërkohë që ky akt
nuk është shkak për detyrimin, nuk përcakton detyrime, dhe nuk referon në shkakun për të
cilin ka lindur një detyrim tatimor, nuk ka mbështetje ligjore, dhe nuk lë vend për të trajtuar
shkakun e lindjes së detyrimit duke mos e justifikuar paraqitjen e pretendimit për
inekzistencën e detyrimit....Pala paditëse referon pikërisht në njoftim vlerësimin tatimor të
vitit 1999 si shkakun formal nga ka lindur detyrimi, fakt ky që u pohua edhe nga pala e
paditur në gjykim Nga ana tjetër akti i njoftimit të vlerësimit tatimor i është nënshtruar një
herë kontrollit gjyqësor, dhe gjykatat e kanë lënë në fuqi atë, me vendim gjyqësor të formës së
prerë. Në këto rrethana akti i njoftim vlerësimit tatimor tashmë i lënë në fuqi nga gjykatat,
mbart në vetvete edhe fuqinë juridike të vendimit gjyqësor të formës së prerë.....Në vendimet
përkatëse gjykatat kanë shqyrtuar pretendimin e paditësit që kemi të bëjmë me vetë furnizim,
por pavarësisht nga shprehja në vendimin e Gjykatës që “nëse me përfundimin e objektit,
provohet përdorimi i tij për nevojat e shoqërisë, atëherë subjektit i lind e drejta për
rimbursim të TVSH”, e kanë lënë në fuqi detyrimin e vendosur ne Akt-Njoftim Vlerësimin
Tatimor duke e rrëzuar padinë e paditësit....Parë nga ky këndvështrim, shkaku për të cilin ka
lindur detyrimi dhe që përbën edhe thelbin e pretendimeve të palës paditëse në këtë gjykim i
është nënshtruar një herë kontrollit gjyqësor, dhe në këto kushte gjykata nuk mund ta
rishqyrtojë atë pasi në bazë të nenit 451/a të K.Pr.Civile përbën gjë të gjykuar”.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1986, datë 10.12.2008, ka vendosur:
Tiranë”.
236
9.1. Arsyetimi i gjykatës: “... pretendimet e palës së paditur për zhvillimin e gjykimit
në mungesë në kushtet e padijenisë së kësaj pale nuk qëndrojnë pasi rezulton se përfaqësuesi
i të paditurit ka pasur dijeni për çdo seancë gjyqësore dhe pa asnjë shkak nuk është paraqitur
në seancë…”.
10. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse që kërkon ndryshimin e
vendimeve të dy gjykatave dhe pranimin e padisë.
11. Para fillimit të relatimit të çështjes, pala paditëse depozitoi një kërkesë me shkrim,
të nënshkruar nga paditësi ku shprehet qartë vullnetin e tij për heqjen dorë nga rekursi
drejtuar Gjykatës së Lartë kundër vendimit nr.1986, datë 10.12.2008, të Gjykatës së Apelit
Tiranë për shkak se Komisioni për Administrimin e faljeve pranë Drejtorisë së Tatimpaguesve
të Mëdhenj ka vendosur faljen e detyrimit tatimor të papaguar, objekt padie.
12. Kolegji Civil e vlerëson aktin e mësipërm të heqjes dorë nga rekursi në pajtim me
kërkesat e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile. Sipas kësaj dispozite, pala mund të heqë
dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi i çështjes në seancë gjyqësore. Heqja dorë
bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala që ka ushtruar rekursin ose nga avokati i saj, i
pajisur me prokurë për këtë qëllim.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 20.11.2012
237
Nr.00-2012-2708 i Vendimit (528)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 20.11.2012, mori në shqyrtim çështjen civile dhe me palë:
PADITËS I K/PADITUR: LEK JUSHI, përfaqësuar nga Av. Nasi

Keri
I PADITUR K/PADITËS: DED GJERGJI, përfaqësuar nga Av. Artan
Haxhi
I PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
KURBIN, në mungesë
PALË E TRETË: BASHKIA LAÇ, në mungesë
FRROK GJEÇI,
përfaqësuar nga Av. Nasi Keri
KOMISIONI I NDARJES SË TOKËS
SË N.B. GJOREM, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Pavlefshmërinë e çertifikatës së pronësisë me nr.89/13/2
pasurie për sipërfaqen e tokës 8008 m2 në emër të Ded Gjergjit.
Fshirjen nga regjistrat e pasurive të paluajtshme
të kësaj pasurie në emër të Ded Gjergjit.
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Kurbin
që të bëjë regjistrimin e aktit të marrjes së tokës
në pronësi me nr.488 e muajit Mars 1996 në emër të Lek Jushit.
Baza Ligjore: Nenet 92, 192, 584/b të K.Civil.
Ligji nr.7501, datë 19.07.1991 e ndryshimet.
Ligji nr.8053, datë 21.12.1995,
"Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore".
Deklarimin e pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.488 e muajit mars 1996 lëshuar në emër të paditësit Lek Jushi.
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të deklaratës noteriale datë 19.02.1999,
të hartuar me palë Lek Jushi dhe Frrok Gjeçi.
Detyrimin e Lek Jushit dhe Frrok Gjeçit të më lirojnë pronën time
238
prej 8 dylym tokë të marrë në bazë të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991.
Baza Ligjore: Neni 92 i K.Civil,

Ligji nr.7501, datë 19.07.1991.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.464, datë 29.09.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë. Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit të
marrjes së tokës në pronësi nr.488, Mars 1996. Kthimin e sendit të
paluajtshëm të paditur Ded Gjergji. Rrëzimin e kërkesës për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të deklaratës noteriale të datës 19.02.1999 mes Lek
Jushit dhe Frrok Gjeçit.

Gjyqësor Kurbin.
Kundër vendimit nr.386, datë 20.09.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur

rekurs paditësi/i kundër paditur Lek Jushi dhe personi i tretë Frrok Gjeçi, duke pretenduar se:
- Vendimi i gjykatës së rrethit dhe i gjykatës së apelit janë në kundërshtim me ligjin
procedural dhe material civil.
- Gjykata e rrethit ka shqyrtuar dhe arsyetuar në vendim dokumente dhe akte pronësie
që nuk kanë qenë objekt i kundra padisë.
- Gjykata ka urdhëruar kthimin e sendit të paluajtshëm të paditurit jashtë objektit të
kërkesëpadisë.
- Vendimi i gjykatës në kundërshtim me nenet 29 e 309 të K.Pr.Civile nuk është
mbështetur në provat e administruara në gjykim dhe gjyqtari në mënyrë flagrante ka
hequr prova shkresore nga dosja, për të justifikuar paligjshmërinë e vendimit.
- Gjykata e faktit dhe e apelit nuk janë shprehur mbi pretendimin e personit të tretë dhe
paditësit se gjykata mban dy qëndrime të ndryshme për të njëjtin akt kur shprehet
vetëm për 8000m2 tokë të paditurit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse
Av.Nasi Keri, që kërkoi prishjen e vendimit nr.1452, datë 26.11.2007 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe vendimit nr.464, datë 29.09.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me tjetër trup
gjykues; përfaqësuesin e palës së paditur/kundër paditëse Av. Artan Haxhi, që kërkoi lënien
në fuqi të të dy vendimeve të gjykatave; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi/i kundër paditur, në
zbatim të Ligjit nr.8053, datë 21.12.1995, "Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës
bujqësore", nëpërmjet Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi nr.488, lëshuar nga Komisioni i
Tokës në Fshat (N.B. Gjorem) në Mars 1996 ka marrë në pronësi një sipërfaqe 12.000 m2
arë.
239
I padituri/kundër paditës, Ded Gjergji rezulton se në Janar 1995, me Aktin e Marrjes
së Tokës në përdorim nr.234, nga Komisioni i Tokës në Fshat (N.B. Gjorem), ka marrë në
përdorim një sipërfaqe prej 11.500 m2 arë.
Në datën 19.02.1999, paditësi/i kundër paditur me anë të aktit “Deklaratë Noteriale”
nr.534/274, sipërfaqen prej 7.000 m2 rezulton t’ia ketë shitur personit të tretë, Frrok Gjeçi,
kundrejt pagesës së çmimit të shitjes 560.000 lekë.
Në momentin kur paditësi/i kundër paditur i është drejtuar Z.R.P.P. Kurbin për
regjistrimin e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi nr.488, kjo e fundit e ka vënë në dijeni
paditësin se kjo sipërfaqe është regjistruar në pronësi të të paditurit/kundër paditës, Ded
Gjergji dhe nuk mund të regjistrojë aktin e mësipërm.
Sipas regjistrimit të realizuar nga ZRPP në datën 154.04.2004, rezulton që i
padituri/kundër paditës të jetë pronar i pasurisë së paluajtshme arë me sipërfaqe 8008 m2, me
nr.pasurie 89/13/2 (fq.6 e dosjes gjyqësore).
Në këto kushte, paditësi/i kundër paditur ka ngritur padi në gjykatë me objekt
parashtruar në pjesën hyrëse. Paditësi pretendon se akti nr.234 në favor të të paditurit/kundër
paditës është absolutisht i pavlefshëm, pasi:
(i) ai nuk mund të përfitonte nga Ligji “Për tokën”, duke qenë se nuk ka qenë
punonjës i ish NB Gjorem;
(ii) regjistrimi i pronës së mësipërme në emër të të paditurit është absolutisht i
pavlefshëm, pasi nuk mund të bëhej ky regjistrim me aktin e marrjes së tokës në përdorim.
Nga ana tjetër, i padituri/kundër paditur, nëpërmjet kundër padisë së paraqitur prej tij
pretendon se akti nr.488 në favor të paditësit/i kundër paditur është absolutisht i pavlefshëm,
pasi është dhënë në kundërshtim me ligjin.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.464, datë 29.09.2006 ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë. Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit të
marrjes së tokës në pronësi nr.488, datë Mars 1996. Kthimin e sendit të paluajtshëm të
paditurit Ded Gjergji. Rrëzimin e kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
deklaratës noteriale të datës 19.02.1999 mes Lek Jushit dhe Frrok Gjeçit”.
Gjykata ka arsyetuar se..rezulton se Komisioni i Ndarjes së Tokës mbi të njëjtën
sipërfaqe toke ka nxjerrë dy akte. Akti i dytë është nxjerrë duke mos qenë i shfuqizuar i
pari...prandaj, akti nr.488, Mars 1996 lëshuar në favor të paditësit Lek Jushi është
absolutisht i pavlefshëm, pasi është nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe në kapërcim të
kompetencave ligjore . Në këto kushte, çdo person që posedon këtë sipërfaqe toke mbi bazën
e aktit nr.488, apo i ka kaluar posedimi nga poseduesi i mëparshëm, rezulton si posedues i
paligjshëm dhe duhet të kthejë sendin në favor të pronarit të saj, i cili nga certifikata rezulton
të jetë Ded Gjergji....Me konstatimin absolutisht të pavlefshëm të këtij akti, paditësit i
mungon edhe legjitimimi aktiv..pasi ai nuk ka përfituar asnjëherë të drejta mbi tokën dhe nuk
është cënuar në të drejtat e tij..
Kurbin”.
Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e faktit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Lek Jushi
përmban shkaqe nga ato të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, të cilat bëjnë të
cenueshëm të dy vendimet e gjykatave më të ulëta.
Ky Kolegj çmon se si vendimi nr.1452, datë 26.11.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe vendimi nr.464, datë 29.09.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin janë marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe atij material.
240
Kolegji Civili i Gjykatës së Lartë konstaton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim
është: “Pavlefshmëria e çertifikatës së pronësisë me nr.89/13/2 pasurie për sipërfaqen e tokës
8008 m2 në emër të Ded Gjergjit. Fshirjen nga regjistrat e pasurive të paluajtshme të kësaj
pasurie në emër të Ded Gjergjit. Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Kurbin që të bëjë regjistrimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi me nr.488 e muajit Mars
1996 në emër të Lek Jushit ”, bazuar në nenet 92, 192, 584/b të K.Civil, Ligji nr.7501, datë
19.07.1991, e ndryshimet, Ligji nr.8053, datë 21.12.1995, "Për kalimin në pronësi pa
shpërblim të tokës bujqësore".
Gjithashtu, rezulton se gjatë gjykimit pala e paditur ka paraqitur një kundërpadi, e cila
është pranuar për gjykim në këtë proces gjyqësor me vendim të ndërmjetëm të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin datë 21.09.2006 (proces-verbali i seancave të çështjes gjyqësore, fq.
43 e dosjes gjyqësore), nëpërmjet të cilës pala e paditur ka kërkuar: “Deklarimin e
pavlefshëm të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.488 e muajit mars 1996, lëshuar në emër
të paditësit Lek Jushi. Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të deklaratës noteriale datë
19.02.1999 të hartuar me palë Lek Jushi dhe Frrok Gjeçi. Detyrimin e Lek Jushit dhe Frrok
Gjeçit të më lirojnë pronën time prej 8 dylym tokë të marrë në bazë të Ligjit nr.7501, datë
19.07.1991”, bazuar në nenin 92 të K.Civil, neni 160 i K.Pr.Civile, Ligji nr.7501, datë
19.07.1991.
Në përfundim të këtij gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, siç rezulton dhe
nga dispozitivi i vendimit të kësaj Gjykate, me nr.464, datë 29.09.2006, ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë. Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të aktit të marrjes së
tokës në pronësi nr.488, datë Mars 1996. Kthimin e sendit të paluajtshëm të paditur Ded
Gjergji. Rrëzimin e kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të deklaratës
noteriale të datës 19.02.1999, mes Lek Jushit dhe Frrok Gjecit”.
Në analizë të gjithë procesit gjyqësor të zhvilluar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin (e pasqyruar në gjithë proces-verbalet dhe materialet e administruara në dosje), si dhe
të vendimit të dhënë nga kjo gjykatë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konstaton shkelje të
normave procedurale, të cilat çojnë në prishjen e këtij vendimi si dhe të vendimit të Gjykatës
së Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi këtë të fundit.
Së pari: Ky Kolegj konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, në kundërshtim
me rregullat procedurale, nga pikëpamja formale nuk është shprehur në dizpozitivin e saj për
pranimin apo jo të kundër padisë, ose për pranimin e pjesshëm të saj, kundërpadi të cilën e ka
marrë në shqyrtim.
Referuar të drejtës sonë procedurale, kundërpadia nuk është gjë tjetër veçse padia që
ngre i padituri kundër paditësit. Sa më sipër është shprehur qartë në nenin 160 të K.Pr.Civile,
ku thuhet shprehimisht se: “Kundërpadia është padia që i padituri mund të ngrejë në një
gjykim kundër paditësit me qëllim që gjykata të vendosë mbi kundërpadinë njëkohësisht dhe
së bashku me padinë e paditësit”.
Kundërpadia është pikërisht e drejta subjektive që i është njohur të paditurit për të
mbrojtur të drejtat dhe interesat e tij në një proces gjyqësor kundrejt kërkimeve të paditësit,
duke pasur të drejtën të paraqesë kërkime të cilat kanë lidhje me padinë dhe për të cilat është
e domosdoshme, (ndryshe nga prapësimi), të realizohet një hetim i plotë dhe i gjithanshëm
nga ana e gjykatës. Gjykata kur merr në shqyrtim kundërpadinë, jo vetëm që zgjeron objektin
e hetimit gjyqësor, por dhe kufijtë e vendimit.
Kundërpadia referuar nenit 160 të K.Pr.Civile: “..paraqitet derisa nuk ka përfunduar
hetimi gjyqësor dhe i nënshtrohet të gjitha rregullave të caktuara për ngritjen e padisë”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme, rezulton që gjykata është e detyruar që në
shqyrtimin e kundërpadisë, të respektojë të gjitha normat procedurale njësoj si në shqyrtimin
e padisë, të zhvillojnë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, të analizojë dhe të marrë në
241
shqyrtim të gjitha kërkimet e paraqitura në kundërpadi nga ana e paditur si dhe t’u japë
përgjigje atyre në vendimin përfundimtar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në analizë të kërkimeve të nenit 310 të K.Pr.Civile,
vlerëson se kundërpadia, jo vetëm që është pjesë e pjesës përshkruese arsyetuese të vendimit
gjyqësor, por edhe pjesë e dispozitivit të tij. Pra, kur kundërpadia është pjesë e procesit
gjyqësor, gjykata kur jep vendimin, duhet patjetër të shprehet për pranimin
(pjesërisht/plotësisht), apo rrëzimin e saj, gjë të cilën Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, nuk
e ka bërë. Nuk rezulton që kjo gjykatë, të jetë shprehur në mënyrë eksplicite në dispozitivin e
vendimit për sa më sipër. Pikërisht, fakti që kjo gjykatë nuk është shprehur në vendimin e saj
për kundërpadinë sjell si pasojë cënimin e këtij vendimi nga gjykata më e lartë.
Se dyti: Rezulton që i padituri/kundër paditës, në kundërpadinë e tij, kërkon që
personi i tretë Frrok Gjeci, “..të lirojë dhe dorëzojë pronën prej 8 dynym tokë të marrë në
bazë të Ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, “Për tokën”, (kërkim që i përket padisë së
rivendikimit).
Siç u parashtrua më sipër, për gjykimin e kundërpadisë zbatohen të gjitha rregullat që
zbatohet edhe për shqyrtimin e padisë, prandaj gjykata ishte e detyruar që në lidhje me këtë
kërkim të hetonte pikërisht kërkesat e parashikuara në nenin 296 të K.Civil, në të cilin
parashikohet se: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo
posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka dhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me
qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
Në interpretim të kësaj dispozite, duke iu referuar të drejtës materiale shihet qartë se
për t’u legjitimuar i padituri/kundër paditës në kërkimet e tij për lirimin dhe dorëzimin e
sendit, (padia e rivendikimit), duhet të plotësohen dy kushte: (i) ai duhet të jetë pronar i sendit
për të cilin kërkon kthimin, pra titulli të jetë fituar në mënyrë të ligjshme në një nga format e
parashikuara shprehimisht në ligj, dhe (ii) paditësi/i kundër paditur kundër të cilit drejtohet
kundërpadia duhet të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtës i tij. Kjo është padia
klasike me anën e të cilës, çdo pronar jo posedues mund të kërkojë sendin pronë të tij nga
poseduesi jo pronar. Nisur nga karakteri real dhe absolut i së drejtës së pronësisë, rezulton
edhe e drejta e çdo pronari që të ngrejë padinë e rivendikimit kundër çdo personi, nëqoftëse e
drejta e tij e pronësisë është cenuar në mënyrë të paligjshme.
Ёshtë tashmë e konsoliduar e drejta jonë materiale në konceptin që kjo lloj padie
përveç karakterit të saj real, ka karakter njohës dhe detyrues në të njëjtën kohë. Të dyja këto
kërkime ekzistojnë në të njëjtën kohë dhe janë të ndërvarura nga njëra tjetra, pasi mungesa
qoftë dhe e njërës prej tyre bën që kërkimi të mos mbështetet më në nenin 296 të K.Civil, por
në dispozita të tjera ligjore. Në gjykime të këtij lloji, pala që kërkon të rivendikojë është e
detyruar që të vërtetojë faktin që është pronar i sendit që kërkon të rivendikohet, duke e
detyruar palën tjetër që ta njohë atë si pronar të sendit dhe të kërkojë kthimin e sendit, i cili
është dhe qëllimi themelor i padisë së rivendikimit.
Në gjykimet me objekt lirim dhe dorëzim sendi, ka rëndësi thelbësore sqarimi i titullit
të pronësisë. Gjykata duhet të bëjë një hetim thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe
relevancën e titullit të pronësisë së paditësit mbi sendin.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.1, datë
06.01.2009, shprehen se: “Prova e titullit të pronësisë është shumë e rëndësishme në një
proces me kërkim lirimin dhe dorëzimin e sendit, pasi fillimisht duhet proceduar me njohjen e
titullit të pronësisë, dhe pastaj me detyrimin e poseduesit të paligjshëm për lirimin dhe
dorëzimin e sendit. Në këto kushte gjykata duhet të bëjë një hetim thelbësor mbi ekzistencën,
vlefshmërinë dhe relevancën e titullit të paditësit mbi sendin. Këto prova duhet të paraqiten
në gjykim nga paditësi, i cili duhet të provojë titullin e pronësisë mbi sendin me anë të fitimit
me titull origjinar apo të prejardhur (kontratë)”.
242
Në çështjen objekt gjykimi rezulton se:
i) Kundër paditësi, Ded Gjergji, i cili kërkon të rivendikojë sendin objekt gjykimi, e
mbështet kërkimin e tij bazuar në çertifikatën e pronësisë të lëshuar nga ZRPP Kurbin datë
14.04.2004.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar edhe Vendimit Unifikues të
përmendur më sipër, vlerëson të theksojë se regjistrimi i titullit të pronësisë në regjistrat
publike të pasurive të paluajtshme, nuk është gjë tjetër veçse një mjet i nevojshëm për t’i
dhënë publicitetin titullit të pronësisë, për ta bërë të njohur ekzistencën e tij nga të tretët, por
nuk krijon kurrsesi të drejta pronësie.
Regjistrimi i pronës në regjistrin e pasurive të paluajtshme, nuk siguron vlefshmërinë
dhe efikasitetin e titullit të pronësisë. Ky regjistrim ka vetëm karakter deklarativ, pasi siguron
të dhëna publike për subjektin e regjistruar si pronar për një pasuri të paluajtshme, por nuk
garanton në mënyrë absolute vlefshmërinë e të drejtës së pronarit, dhe faktin se ky i fundit
është pronar i ligjshëm.
Tashmë është i njohur fakti që regjistrimi i pasurive të paluajtshme në regjistrin
publik, ka vlerë deklarative, njohëse dhe nuk ka vlerë krijuese. Regjistrimi nuk ka vlerë
krijuese, në kuptimin që regjistrimi nuk është një element i perfeksionimit të titullit të
pronësisë dhe as kusht për fitimin e të drejtës mbi pasurinë e paluajtshme. Regjistrimi nuk
eliminon nulitetin apo pavlefshmërinë e titullit të pronësisë që është regjistruar në regjistrin
publik.
Rezulton që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, pavarësisht se ka pasur kërkime në
lidhje me vlefshmërinë e këtij regjistrimi të titullit të pronësisë së të paditurit, nuk ka bërë një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm për këtë çështje. Kjo gjykatë nuk i ka dhënë përgjigje
kërkesave të paditësit duke vepruar në kundërshtim me nenin 6 të K.Pr.Civile dhe si rrjedhojë
nuk e ka zgjidhur mosmarrëveshjen, objekt gjykimi, në përputhje me ligjin.
Në gjykime të këtij lloji, (kur jemi përpara rastit të përplasjes së dy titujve të pronësisë
dhe aq më tepër kur kërkohet të hetohet vlefshmëria e titullit të pronësisë), si dhe kur ka
kërkime në lidhje me rivendikimin e sendit, gjykata është e detyruar të kontrollojë në radhë të
parë, ligjshmërinë e fitimit të titullit të pronësisë të palëve, i cili duhet të jetë në përputhje me
ligjin, si dhe të analizojë se përse një titull është i vlefshëm dhe tjetri është i pavlefshëm.
Rezulton se, i vetmi argument që jep Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin në vendimin
e saj për rrëzimin e padisë është se: “..për sa kohë, akti i marrjes së tokës në pronësi të
paditësit, është në kohë, më pas se akti i marrjes në përdorim të të paditurit, akti i marrjes së
tokës në pronësi lëshuar në favor të paditësit është një akt absolutisht i pavlefshëm”.
Konkluzioni i mësipërm i arritur nga gjykata, nën dritën e provave të ndodhura në
dosjen gjyqësore si dhe të ligjit të zbatueshëm, vlerësohet nga ky Kolegj si i pabazuar në ligj
dhe në prova dhe rezultat i një hetimi të dobët dhe të pamjaftueshëm.
Nuk rezulton që gjykata të ketë hetuar ligjshmërinë e marrjes së titullit të pronësisë së
të paditurit; (si e ka fituar i padituri pronësinë mbi këtë sipërfaqe toke), si dhe faktin se si
është bërë regjistrimi i pronës në ZRPP Kurbin në emër të të paditurit vetëm mbi bazën e aktit
të marrjes së tokës në përdorim nr.234, Janar 1995. Në dosjen gjyqësore ekzistojnë disa prova
siç është shkresa e Bashkisë Laç, datë 06.11.2001, dhe ajo e datës 25.02.2004, të
administruara në dosje dhe të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor në të cilat
shprehimisht thuhet se: “...në konfliktin Ded Gjergji dhe Lek Jushi, toka t’i kalojë në pronësi
z. Lek Jushi në bazë të Ligjit nr.8053, datë 21.12.1995, meqenëse ky person ka qenë punonjës
i NB-Gjorem me 01.09.1991; Ded Gjergji nuk ka qenë i regjistruar në listën e punonjësve të
ish NB-Gjorem, dhe bazuar në Ligjin nr.7501/1991, nuk i takon të trajtohet me tokë”.
Pikërisht këto dokumente si dhe prova të tjera, të cilat paditësi pretendon se i ka
paraqitur në gjykim, (proces-verbalet e seancave gjyqësore, fq. 57 e dosjes gjyqësore), por
gjykata nuk i ka administruar dhe futur në dosjen gjyqësore, (në mënyrë të veçantë, akti i
243
komisionit të ndarjes së tokës të N.B. Gjorem datë 17.04.1995), tregojnë qartë se ligjshmëria
e titullit të pronësisë së të paditurit kundër paditës nuk është hetuar në mënyrë të plotë dhe të
gjithanshme nga ana e Gjykatëse së Rrethit Gjyqësor Kurbin, kusht i domosdoshëm për t’u
pranuar padia e rivendikimit.
ii) Kusht tjetër për t’u pranuar padia e rivendikimit, është që paditësi/i kundër paditur,
(kundër të cilit kundër drejtohet kundërpadia), të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose
mbajtës i tij.
Në gjykimin e kësaj çështje, rezulton se ky kërkim nuk i kundrejtohet vetëm
paditësit/të kundër paditur Lek Jushi, por edhe personit të tretë Frrok Gjeci, në një kohë që
pozicioni procedural i këtij personi, në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, është ai i personit
të tretë dhe jo i paditësit/kundër paditur (lidhja midis padisë dhe kundërpadisë).
Pozita procedurale e personit të tretë referuar të drejtës sonë procedurale është e
ndryshme nga pozita e palës së paditur. Kjo pozitë, rregullohet me:
a- ndërhyrje kryesore, neni 189 i K.Pr.Civile, sipas te cilit: “...kushdo mund të ndërhyjë
në një proces gjyqësor që zhvillohet ndërmjet personave të tjerë, kur pretendon për
vete, tërësisht ose pjesërisht, sendin ose një të drejte, që është objekt i padisë në
shqyrtim, ose që lidhet me përfundimin e gjykimit, duke ngritur padi kundër të dy
palëve ose njërës prej tyre”; ose me,
b- ndërhyrje dytësore, neni 191 i K.Pr.Civile, ku shprehimisht thuhet:“Ndërhyrësi
dytësor kufizohet duke mbështetur kërkimet e njërës prej palëve për shkak të interesit
që ai ka në pranimin e tyre”.
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Frrok Gjeçi, nuk është në pozicionin e të
paditurit, por në pozicionin procedural të personit të tretë.
Në kërkesën që ai ka paraqitur kërkon të bashkohet me paditësin, duke qenë se ka në
përdorim tokën objekt konflikti prej më shumë se 6 vjetësh.
Duke iu referuar ligjit dhe analizës së bërë në këtë vendim, në kushtet kur kërkohet të
rivendikohet sendi, gjykata duhet të orientojë palët për pozicionin procedural të tyre.
Gjithsesi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se e drejta e disponimit të
padisë/kundërpadisë i takon palëve ndërgjyqëse. Janë pikërisht këto palë që përcaktojnë edhe
se kujt ia kundrejtojnë kërkimet e tyre, pra cilat janë ato subjekte që kanë legjitimitetin pasiv
në padi/kundërpadi. Gjykata nuk mund të ndërhyjë në përcaktimin e ndërgjyqësisë në një
mosmarrëveshje gjyqësore, pasi siç u parashtrua më sipër, kjo është një e drejtë e palëve
ndërgjyqëse, por gjykata, për efekt të zhvillimit të procesit të rregullt ligjor, për aq sa është e
mundur dhe duke respektuar rregullat procedurale, mund të orientojë palët për rregullimin e
saj.
Përcaktimi i drejtë i palës, të cilës i kundrejtohen kërkimet në një padi rivendikimi,
(legjitimiteti pasiv), ka vlerë thelbësore, pasi siç u tha edhe më lart në këtë vendim, përveç
kushtit që paditësi/ose i padituri që paraqet kërkimin për padinë e rivendikimit duhet të jetë
pronar i sendit për të cilin kërkohet kthimi, duhet patjetër që pala të cilës ia kundrejton këto
kërkime të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtjës i tij.
Quhet posedues i paligjshëm personi që mban sendin në posedimin e tij qoftë edhe të
përkohshëm pa pasur një shkak të ligjshëm ose pasi shkaku juridik (kontrata, akti
administrative etj.) ka rënë nga fuqia. Për posedimin e paligjshëm nuk ka rëndësi fakti nëse
poseduesi në kohën që ka fituar posedimin mbi sendin ka qenë në mirëbesim ose ne
keqbesim. Posedues i paligjshëm konsiderohet dhe poseduesi i ligjshëm, i cili refuzon t’ia
kthejë sendin pronarit kur ai bëhet i kërkueshëm prej tij.
Në vendimet e gjykatave më të ulëta nuk rezulton qartë se kush është subjekti, i cili
duhet të lirojë dhe dorëzojë sendin, paditësi Lek Jushi apo personi i tretë Frrok Gjeçi (në një
kohë që ky i fundit rezulton posedues i një sipërfaqe prej 7000 m2 në bazë të deklaratës
noteriale, rep. 534, kol. 274, datë 19.02.1999).
244
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shprehja në dispozitivin e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin “kthimin e sendit të paluajtshëm Ded Gjergjit”, është e
paqartë dhe e pamjaftueshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi gjyqësor.
Referuar të drejtës sonë procedurale, jo vetëm pjesa arsyetuese e vendimit, por edhe
dispozitivi i tij, duhet të jetë i qartë dhe i plotë. Në bazë të nenit 311 të K.Pr.Civile, në një
çështje me objekt shqyrtimi padinë e rivendikimit, gjykata duhet të shprehet në mënyrë të
qartë se kush është pala që duhet të dorëzojë sendin, të përcaktojë saktë sendin që duhet
kthyer (m2) madje ndonjëherë dhe afatin për dorëzimin e këtij sendi.
Saktësia në dispozitivin e vendimit është e domosdoshme, jo vetëm për efekt të
kontrollit të ligjshmërisë që i bëhet vendimit nga ana e një gjykate më të lartë, por dhe për
efekt të ekzekutimit të tij. Një dispozitiv jo i qartë dhe i saktë sjell si pasojë mosekzekutimin
e vendimit, fazë kjo shumë e rëndësishme e përfundimit të procesit gjyqësor.
Shprehja e mësipërme e përdorur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, sjell si
pasojë që ky vendim të jetë i pa ekzekutueshëm, aq më tepër që kjo gjykatë në dispozitivin e
vendimit ka vendosur edhe: “Rrëzimin e kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të deklaratës noteriale datë 19.02.1999, midis Lek Jushit dhe Frrok Gjeçit”.
Ky Kolegj vlerëson se kjo pjesë e dispozitivit të vendimit është në kontradiktë me atë
çfarë arsyeton kjo gjykatë në vendimin e saj se: “...duke qenë se ky akt, (akti i marrjes së
tokës në pronësi të paditësit), është absolutisht i pavlefshëm, ai nuk prodhon asnjë pasojë, as
për paditësit dhe as për çdo person tjetër që pretendon se i ka kaluar ndonjë e drejtë. Në këtë
mënyrë, çdo person që posedon këtë sipërfaqe mbi bazën e aktit 488, apo i ka kaluar
posedimi nga poseduesi i mësipërm, në rastin tonë poseduesi Lek Jushi rezulton posedues i
paligjshëm, duhet të kthejë sendin”.
Themi që është në kontradiktë pasi sipas kësaj gjykatë edhe pse një akt (siç është
deklarata noteriale), është bërë në bazë të një akti administrativ absolutisht të pavlefshëm,
(gjykata ka thënë që akti i marrjes së tokës në pronësi nr.488, është absolutisht i pavlefshëm),
kjo deklaratë është e vlefshme. Sa më sipër bie në kundërshtim me ligjin, jurisprudencën
shqiptare dhe gjithë praktikën gjyqësore tashmë të konsoliduar për këtë çështje.
Së treti: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë pretendimin e ngritur në
rekurs nga ana e paditësit, se gjykatat më të ulëta në gjykimin e kësaj çështje nuk kanë hetuar
fare në lidhje me faktin se ku ndodhet sipërfaqja prej 8000 m2 tokë që kërkonte i
padituri/kundër paditës; nëse kishte apo jo mbivendosje me sipërfaqen prej 12,000 m2 që
kishte përfituar paditësi në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi; a ishte pikërisht toka e
pretenduar nga i padituri/kundër paditës ajo që posedonte personi i tretë në bazë të deklaratës
noteriale, etj.
Mungesa e një akti ekspertimi të realizuar gjatë shqyrtimit gjyqësor, për t’u dhënë
përgjigje të gjitha problemeve të mësipërme, (gjithmonë në rast se kundër paditësi do të
legjitimohej në kërkimet e tij, pra titullin e pronësisë do ta kishte fituar në mënyrë të
ligjshme), ka sjellë si pasojë që konflikti midis palëve ndërgjyqëse të mos zgjidhet në
përputhje me ligjin.
Se katërti: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar edhe argumentin e
parashtruar ne vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin (lënë në fuqi nga Gjykata e
Apelit Tiranë), se paditësi nuk legjitimohet në kërkimin e tij përsa kohë titulli i tij i pronësisë
është absolutisht i pavlefshëm.
Ky Kolegj vlerëson të theksojë se legjitimiteti i paditësit vlerësohet gjithmonë në
momentin e ngritjes së padisë. Referuar të drejtës subjektive procedurale çdo individ ka të
drejtën t’i drejtohet gjykatës për të mbrojtur një të drejtë ose një interes të ligjshëm të cilin ai
pretendon se i është shkelur apo i është cenuar, e drejtë kjo dhe garanci e cila sanksionohet
dhe nga neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
245
Kjo e drejtë e dhënë, e cila është një e drejtë themelore, e pandashme, e
patjetërsueshme dhe e padhunueshme i jepet vetëm atij i cili pretendon se i janë shkelur këto
të drejta dhe interesa të ligjshme, (neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë:
“...kushdo për mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore
mund t’i drejtohet gjykatës”). Në referim të sa më sipër, del qartë që çdo subjekt mund t’i
drejtohet gjykatës për mbrojtjen e një të drejte apo interesi të ligjshëm vetëm kur ekziston
interesi i ligjshëm. Vetëm në këtë rast personi ka të drejtë të kërkojë nga gjykata që kjo e
fundit të realizojë një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të vendosë në lidhje me pretendimet
e tij.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në çështjen objekt
gjykimi, paditësi legjitimohet në ngritjen e kësaj padie. Në momentin e paraqitjes së padisë ai
ka pasur zotësinë për të vepruar dhe ka qenë i pajisur me aktin e marrjes së tokës në pronësi
nr.488, Mars 1996, që përfaqëson titullin që e legjitimon atë në ngritjen e kërkesë padisë.
Paditësi ka një interes të ligjshëm, pasi pretendon se një pjesë e sipërfaqes së tokës së tij,
padrejtësisht dhe në mënyrë të kundra ligjshme, është regjistruar nga ZRPP Kurbin në emër të
palës së paditur.
Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
të dy gjykatat më të ulëta kanë lejuar shkelje të rënda të ligjës procedurale dhe asaj materiale,
shkelje që kanë sjellë si pasojë që çështja objekt shqyrtimi gjyqësor të mos zgjidhet drejtë e
në përputhje me ligjin.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, për aq sa është e mundur dhe duke
respektuar rregullat procedurale, duhet të orientojë palët për rregullimin e ndërgjyqësisë në
këtë proces gjyqësor. Kjo Gjykatë duhet të hetojë në mënyrë të plotë e të gjithanshme titujt e
pronësisë së palës paditëse dhe palës së paditur mbi pronën objekt konflikti, mënyrën e fitimit
të pronësisë mbi këtë pronë, mënyrën dhe ligjshmërinë e regjistrimit të këtyre titujve në
regjistrin e pasurive të paluajtshme etj.
Për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin është e detyruar që në rast se e gjen të bazuar në ligj kërkimin e paraqitur nga i
padituri për rivendikimin e sendit, t’i japë përgjigje kërkimeve të palëve në lidhje me faktin
se ku ndodhet prona, dhe nëse ka mbivendosje, etj.
Kjo gjykatë, nëse çmon se për sqarimin e fakteve që kanë lidhje me zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt gjykimi kërkohen njohuri të posaçme të fushës topografike, është e
detyruar të caktojë ekspertë të specializuar të kësaj fushe në përputhje me nenin 224 e vijues
të K.Pr.Civile.
lidhur me zgjidhjen e çështjes në përputhje me ligjin dhe dhënien e një vendimi të paanshëm.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin do t’u bëjë të qartë palëve që është
detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy
246
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1452, datë 26.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.464, datë 29.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.11.2012
247
Nr.00-2012-2704 i Vendimit (529)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datë 20.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve të
mëposhtme:
PADITËS: JORGO QIQI, përfaqësuar nga

Av. Luan Hasanaj.
I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR, përfaqësuar
nga juristi Enkelejd Lamaj dhe Av.Shtetit
Abaz Deda.
INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK PRANË BASHKISË TIRANË,
përfaqësuar nga juristi Parid Sinella.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve që të dëmshpërblejnë paditësin
për dëmin e fitimin e munguar që i është shkaktuar në pronën e tij
nga veprimet e paligjshme si pasojë e prishjes së lokalit
në Qendrën Spitalore Universitare “Nënë Tereza” në Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 608, 640 të Kodit Civil
dhe ligji nr.8510, datë 15.07.1999
“Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore”.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Dega e Policisë Ndërtimore Tirana-Qytet që të
dëmshpërblejë paditësin Jorgo Qiqi në shumën 9.828.000 lekë, për shkak të
prishjes në mënyrë të kundërligjshme të ndërtimit pronë e paditësit.
Pushimin e gjykimit për të paditurin Drejtoria e Policisë së Ndërtimit.
248
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.720, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.2723, datë 17.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur rekurs Zyra
Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.720, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit
nr.2723, datë 17.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë janë:
- Në kundërshtim me nenet 14 dhe 16 të K.Pr.Civile, gjykatat i kanë mbështetur
vendimet e tyre vetëm në pretendimet e palës paditëse.
- Aktet administrative të nxjerra nga pala e paditur janë të bazuara në ligjin nr.8408,
datë 25.09.1998 “Për Policinë e Ndërtimit”, ligjin nr.8405, datë 17.09.1998 “Për
Urbanistikën” dhe aktet ligjore të dala në zbatim të tyre.
- Objekti i ndërtuar nga pala paditëse Jorgo Qiqi është një ndërtim pa leje, prandaj ai ka
konsumuar kundravajtjen administrative, të parashikuar nga nenet 45, 48 dhe 75 të
ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”.
- Ndonëse jemi kundër shpërblimit të dëmit, ne mendojmë se edhe përllogaritja e dëmit
nga ekspertja nuk është reale, pasi akti i ekspertimit është bërë një vit, pasi është
prishur objekti.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi Av.Shtetit Abaz Deda dhe
përfaqësuesin e INUK-ut juristin Enkelejd Lamaj, të cilët kërkuan ndryshimin e vendimit
nr.720, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit nr.2723, datë 17.04.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë; Përfaqësuesin e INU pranë
Bashkisë Tiranë, juristin Parid Sinella, që kërkoi ndryshimin e vendimit nr.720, datë
08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit nr.2723, datë 17.04.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit përsa i përket INU pranë Bashkisë Tiranë,
për shkak të mungesës së legjitimimit; pasi e bisedoi në tërësi çështjen, në përfundim,
VËREN
01198-00-2008 regj. them që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Jorgo Qiqi dhe të paditur
INUK e INU, pranë Bashkisë Tiranë, me objekt shpërblim dëmi.....
Vendimi nr.720, datë 08.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.2723,
datë 17.04.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit
material civil, prandaj duke qenë të tillë ato duhet të ndryshohen nga Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë dhe të rrëzohet padia.
Paditësi pretendon se ka qenë pronar i një lokali të ndodhur brenda territorit të
Qendrës Spitalore “Nënë Tereza” në Tiranë, që sipas tij është ndërtuar në vitin 1991 me
miratimin e Drejtorisë së Spitalit dhe i truallit me sipërfaqe 189 m2 të blerë nga organet e
pushtetit vendor në vitin 1996 dhe të regjistruar në ZRPP Tiranë.
Më datë 22.05.2006 pala e paditur Dega e Policisë së Ndërtimit Tirana-Qytet e ka
prishur lokalin, duke e trajtuar atë si ndërtim pa leje, prandaj pala paditëse, pasi nuk ka marrë
përgjigje për kërkesën e datës 06.06.2006 nga pala e paditur Drejtoria e Policisë së Ndërtimit,
249
i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin
nr.2723, datë 17.04.2007 ka vendosur:
Detyrimin e të paditurit Dega e Policisë Ndërtimore Tirana-Qytet që të dëmshpërblejë
paditësin Jorgo Qiqi në shumën 9.828.000 lekë, për shkak të prishjes në mënyrë të
kundërligjshme të ndërtimit pronë e paditësit.
Pushimin e gjykimit për të paditurin Drejtoria e Policisë së Ndërtimit.
Vendimi nr.58, datë 19.03.2005 është i kundërligjshëm, pasi Dega e Policisë së
Ndërtimit Tiranë ka nxjerrë më parë vendimin nr.16, datë 28.01.2001 me të cilin është
urdhëruar prishja e objektit, por gjykata e shkallës së parë ka vendosur anullimin e tij dhe ky
vendim është lënë në fuqi nga gjykata e apelit, prandaj pala e paditur duhet të shpërblejë
paditësin për dëmin e shkaktuar......
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur, çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës
së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.720, datë 08.04.2008 ka vendosur:
Tiranë.
Vendimi nr.58, datë 19.03.2005 në vështrim të nenit 116/1 të K.Pr.Administrative është
absolutisht i pavlefshëm për shkak të moszbatimit të procedurës së nxjerrjes së aktit.....
Kolegji Civil vlerëson se rekursi i paraqitur nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit
Tiranë përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj
vendimet e gjykatave janë të cënueshme.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit e mbështesin paligjshmërinë e vendimit
nr.58, datë 19.03.2005 të nxjerrë nga Dega e Policisë së Ndërtimit Tirana-Qytet në vendimin
nr.251, datë 28.01.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që ka anulluar vendimin nr.16,
datë 28.01.2001 të Degës së Policisë së Ndërtimit Tirana-Qytet, me të cilin ishte vendosur
prishja e lokalit, vendim që është lënë në fuqi nga vendimi nr.682, datë 11.06.2002 i Gjykatës
së Apelit Tiranë.
Me vendimin nr.119, datë 27.01.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë është
vendosur prishja e vendimit nr.682, datë 11.06.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të
vendimit nr.251, datë 28.01.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimi i
gjykimit të çështjes, për shkak se paditësi nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit.
Pas dhënies së vendimit nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pala paditëse ka vënë
në lëvizje Gjykatën Kushtetuese me anë të një kërkese, me objekt shfuqizimin e vendimit
nr.119, datë 17.01.2004 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë dhe në përfundim të gjykimit
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.44, datë 20.07.2012 ka vendosur rrëzimin e kërkesës së
paraqitur nga kërkuesi Jorgo Qiqi për mungesë legjitimimi.
Vendimi nr.119, datë 27.01.2004 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë dhe vendimi
nr.44, datë 20.07.2012 i Gjykatës Kushtetuese, tregojnë qartë se vendimet ku mbështeten
gjykatat më të ulëta, janë prishur më pas, prandaj arsyetimi i gjykatave se paligjshmëria e
vendimit nr.58, datë 19.03.2005 të Degës së Policisë së Ndërtimit Tirana-Qytet është e
vërtetuar gjyqësisht nuk qëndron.
Kolegji Civil vlerëson se, për zgjidhjen e drejtë të çështjes gjykatat duhet të
përqëndroheshin vetëm në dy momente që lidhen ngushtësisht me njëri tjetrin që janë:
verifikimi i ligjshmërisë apo paligjshmërisë së ndërtimit dhe ligjshmëria apo paligjshmëria e
aktit administrativ, si pasojë e të cilit ka ardhur prishja e ndërtimit, me kusht që të jetë
ezauruar ankimi administrativ.
250
Gjykatat arsyetojnë se pala paditëse e ka ndërtuar lokalin në vitin 1991 dhe lejen e ka
marrë nga Drejtoria e Spitalit, arsyetim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj,
sepse leja e ndërtimit nuk është në kompetencë të drejtorive të spitaleve, apo enteve të tjera
shtetërore, por gjithmonë ajo ka qenë kompetencë e organeve të qeverisjes vendore dhe
meqenëse një leje e tillë nuk ndodhet në dosje, atëhere objekti i ndërtuar nga paditësi duhet
konsideruar një ndërtim i paligjshëm.
Kolegji Civil konstaton se, gjykatat nuk kanë kuptuar drejtë thelbin e
mosmarrëveshjes civile, i cili ka qenë shpërblimi i dëmit, i ardhur si pasojë i zbatimit të një
akti administrativ, të nxjerrë nga organi administratës shtetërore, pasi ato e kanë trajtuar
mosmarrëveshjen civile si kundërshtim të aktit administrativ, duke arritur në përfundimin se,
meqenëse akti administrativ është i paligjshëm, paditësit i takon shpërblimi i dëmit.
Nga gjykimi i çështjes nuk del kështu, pasi akti administrativ i ka dhënë efektet e tij,
sepse ndërtimi është shembur, prandaj gjykatat krahas verifikimit të ligjshmërisë së aktit
administrativ ishin të detyruara që ta shtrinin hetimin gjyqësor të çështjes edhe në lidhje me
ligjshmërinë apo paligjshmërinë e ndërtimit të prishur, sepse për ndërtimet e paligjshme nuk
mund të kërkohet shpërblimi i dëmit, pasi paligjshmëria e një akti administrativ nuk mund të
mbulojë paligjshmërinë e ndërtimit.
Duhet theksuar se, pala paditëse nuk e ka ezauruar rrugën administrative të ankimit
ndaj vendimit nr.58, datë 19.03.2005 të Degës së Policisë së Ndërtimit Tirana-Qytet, pasi
sipas nenit 82 të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, ajo ishte e detyruar që
bënte ankim tek Drejtori i Policisë së Ndërtimit dhe më pas t’i drejtohej gjykatës, gjë që nuk e
ka bërë, por me kërkesën e datës 06.06.2006 (faqe 69 e dosjes) pala paditëse i është drejtuar
Drejtorisë së Policisë së Ndërtimit, duke u ankuar për veprimet arbitrare të policisë
ndërtimore për prishjen e ndërtimit e shpërblimin e dëmit dhe gjykatat pa pasur juridiksion
për shqyrtimin e çështjes, i kanë hyrë shqyrtimit të ligjshmërisë apo paligjshmërisë të aktit
administrativ.
Pala paditëse pretendon se, ndërtimin e ka të regjistruar në ZRPP Tiranë, fakt të cilin e
përmendin edhe gjykatat në vendimet e tyre, pretendim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të
pabazuar në ligj, pasi sipas vërtetimit nga dokumenti hipotekor datë 31.05.2006 që ndodhet
në dosje del që paditësi ka të regjistruar në ZRPP Tiranë vetëm truallin, të cilin e ka blerë me
kontratën noteriale nr.9851/4682, datë 20.05.1996 nga Bashkia Tiranë, kontratë e cila është
absolutisht e pavlefshme në kuptim të nenit 92/a të K.Civil, pasi ajo është lidhur në
kundërshtim të hapur me nenet 3 dhe 4 të ligjit nr.7980, datë 27.07.1995 “Për Shitblerjen e
Trojeve”, pasi nuk mund të konsiderohet i zënë një truall mbi të cilin është bërë një ndërtim i
paligjshëm, prandaj gjykata është e detyruar që edhe kryesisht ta konstatojë pavlefshmërinë
absolute të veprimit juridik, që nuk ka sjellë asnjë pasojë juridike.
Gjithashtu pala paditëse pretendon se rasti në gjykim nuk duhet trajtuar me ligjin
nr.8405, datë 19.07.1998 “Për Urbanistikën”, pasi ndërtimi është bërë në vitin 1991,
pretendim i cili është i vërtetë, pasi provohet që ndërtimi ka ekzistuar para vitit 1996 (kohë
kur është blerë trualli), por duhet theksuar se Dekreti nr.5747, 29.06.1978 “Për hartimin,
miratimin dhe zbatimin e planeve rregulluese të qyteteve dhe fshatrave” në nenin 8 të tij
parashikon se:
Leja për ndërtime të reja, të çdo lloji dhe për shtesa e meremetime jepet nga:
.....Komiteti ekzekutiv i këshillit popullor të qytetit ose këshilli popullor i qytetit, kur
nuk ka komitet ekzekutiv ose të lagjes për qytetin e Tiranës, për ndërtime të reja, shtesa dhe
meremetime brenda vijës kufitare të ndërtimit të qytetit....
Në kundërshtim me këtë dispozitë ligjore, pala paditëse ka ndërtuar brenda territorit të
një institucioni shëndetësor një ndërtim të paligjshëm, të cilin e ka shfrytëzuar për shumë
kohë dhe pas prishjes së tij kërkon shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor.
251
Në nenin 608/1 të K.Civil është përcaktuar se:
Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose pasurinë e tij, detyrohet të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar.
Dispozita ligjore e mësipërme kërkon plotësimin e katër kushteve të mëposhtme në të
njëjtën kohë: paligjshmëria e veprimeve ose mosveprimeve të personit, ekzistenca e fajit,
ekzistenca e dëmit të shkaktuar dhe lidhja shkakësore ndërmjet veprimit, ose mosveprimit të
paligjshëm dhe dëmit të shkaktuar.
Veprimet e organit administrativ nuk kanë qenë të paligjshme, pasi si pasojë e tyre ka
ardhur prishja e një ndërtimi të paligjshëm, por duhet të theksohet se në rastin në gjykim
mungon edhe ekzistenca e dëmit, pasi gëzojnë mbrojtje ligjore vetëm ndërtimet e bëra, në
përputhje të plotë me legjislacionin në fuqi.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
rekursi i paraqitur nga Zyra e Avokaturës së Shtetit Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj si i
tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave duhet të ndryshohen, duke u
vendosur rrëzimi i padisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/d të Kodit të Proçedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.720, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 20.11.2012
252
Nr.00-2012-2540 i Vendimit (530)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËS: DURIM LELJA, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA E “ALBTELEKOM” DURRËS,
përfaqësuar nga juristi Arjan Bajollari
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e zgjidhjes së kontratës së punës,
detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin
për zgjidhje të menjëhershme të kontratës pa shkaqe të arsyeshme,
pa respektuar procedurat ligjore, si dhe shpërblimin për vjetërsi pune.
Baza Ligjore: Nenet 144, 145, 146 dhe 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1158, datë 04.05.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Durim Lelja duke e konsideruar të
pavlefshme zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Albtelekom Durrës SHA të
dëmshpërblejë paditësin me pagën e një viti pune në shumën 384.000 lekë për
shkak të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme e të
pajustifikuar, me pagën e dy muajve në shumën 64.000 lekë për shkak të
mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës dhe në
shumën 368.000 lekë si shpërblim për vjetërsinë.

vendosur:
Prishjen e vendimit civil nr.1158, datë 04.05.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe rrëzimin e padisë të paditësit Durim Lelja si padi të
parashkruar.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Durim Lelja, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:
253
- Pretendimi i palës së paditur se padia është ngritur jashtë afatit 180 ditor nuk qëndron,
pasi nuk janë zbatuar afatet e njoftimit.
- Ndërprerja e marrëdhënieve të punës midis paditësit dhe palës së paditur konsiderohet
si e menjëhershme për shkak se pala e paditur nuk ka respektuar kërkesat e nenit 144
të Kodit Punës.
- Nuk mund të konsiderohet ndërprerje e justifikuar e kontratës së punës për shkaqet që
përmenden në shkresën nr.971, datë 16.06.2006.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës së paditur,
“Albtelekom” SHA, juristin Arjan Bajollari, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Durim Lelja ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur “Albtelekom” SHA, Rajoni Durrës me detyrë
kabllist prej vitit 1978.
2. Me urdhrin e brendshëm nr.971 prot., datë 16.06.2006 të palës së paditur, paditësit i
është dhënë masë disiplinore “largim nga puna”, duke iu zgjidhur kontrata e punës dhe
ndërprerë marrëdhëniet financiare më datë 19.06.2006.
3. Sipas urdhrit të sipërcituar zgjidhja e kontratës së punës motivohet “Për
moskryerje të detyrave pa shkaqe të arsyeshme dhe në mënyrë të përsëritur, për dëmtimin e
pasurisë së Rajonit të Albtelekom sh.a. Durrës, si dhe krijimin e mundësive dhe rrezikut për
këtë dëmtim të pasurisë..., për veprime të kryera në punë që si pasojë sjellin shkelje të
detyrave funksionale...këto të bazuara në Kodin e punës neni 37 e 153 paragrafi 1, 2...”.
4. Paditësi Durim Lelja, me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit është bërë në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar, pa u respektuar
procedura e zgjidhjes së kontratës, me padinë e datës 19.12.2006 ka kërkuar: “Pavlefshmëria
e zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimi e palës së paditur të më paguajë pagën e një viti
si dhe shpërblimet e tjera që rrjedhin nga K.Punës”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1158, datë 04.05.2007, ka
pranuar padinë “...duke e konsideruar të pavlefshme zgjidhjen e kontratës së punës” dhe ka
detyruar palën e paditur “...të dëmshpërblejë paditësin me pagën e një viti pune në shumën
384.000 lekë për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme e të
pajustifikuar, me pagën e dy muajve në shumën 64.000 lekë për shkak të mosrespektimit të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës dhe në shumën 368.000 lekë si shpërblim për
vjetërsinë”.
6. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-128 (252), datë 08.05.2008, ka
prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë “...si padi të
parashkruar”.
6.1. Në prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, pa
shqyrtuar në themel çështjen, gjykata e apelit arsyeton: - “Ka rezultuar e provuar se largimi i
paditësit nga puna është bërë me urdhrin e brendshëm nr.971 prot. Datë 16.06.2006...me këtë
urdhër paditësi Durim Lelja është venë në dijeni më datë 16.06.2006”; - “Në bazë të nenit
146/2 të K.Punës e drejta për të ngritur kërkesë padi nga punëmarrësi ndaj punëdhënësit në
gjykatë është 180 ditë”; - “Rezulton e provuar se paditësi i është drejtuar gjykatës me
kërkesë padi më datë 19.12.2006 pra pas 184 ditë”; - “Në këto rrethana e drejta e ngritjes së
padisë nga paditësi Durim Lelja është parashkruar”.
254
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Durim Lelja me të
cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pranimin e padisë, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 146/2 i K.Punës:“Nëse kontrata zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme,
punëmarrësi ka të drejtë të ngrejë padi kundër punëdhënësit në gjykatë, brenda 180
ditëve nga dita e përfundimit të afatit të njoftimit. Në rastin kur motivi abuziv është
zbuluar pas kalimit të këtij afati, punëmarrësi duhet të ngrejë padinë brenda 30 ditëve
nga data e zbulimit të këtij motivi”.
8.2. Neni 203/1 i K.Punës:“Afati i parashkrimit për të drejtat e punëmarrësit kundrejt
punëdhënësit, dhe të punëdhënësit kundrejt punëmarrësit është 3 vjet. Ky afat fillon
nga data e lindjes të së drejtës. Kur e drejta bazohet në shkeljen e një dispozite të
Kodit Penal, afati i parashkrimit për veprën penale është i zbatueshëm edhe për
veprën civile”.
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Durim Lelja përmban shkaqe nga ato të
nr.10-2008-128 (252), datë 08.05.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.
arrin në përfundimin se vendimi nr.10-2008-128 (252), datë 08.05.2008 i Gjykatës së Apelit
Durrës, me të cilin është prishur vendimi nr.1158, datë 04.05.2007 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe rrëzuar padia “si padi të parashkruar”, është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.
11. Gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se punëdhënësi, pala e
paditur ka zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësin, paditësin me efekt të menjëhershëm
pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës. Mbi këtë konkluzion ka
detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e një viti pune, me pagën e dy
muajve për mosrespektim të procedurës, si dhe me shpërblimin për vjetërsi pune.
11.1. Në lidhje me pretendimin e palës së paditur se padia është ngritur jashtë afatit të
parashikuar në nenin 146/2 të Kodit të Punës kjo gjykatë ka arsyetuar se “…nuk qëndron
mbasi në gjykim u provua se nuk janë zbatuar afatet e njoftimit”.
12. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit në keqinterpretim të nenit
146/2 të Kodit të Punës, duke përllogaritur ditët e ecjes së afatit të parashkrimit prej datës
16.06.2006, datë në të cilën është emetuar urdhri i zgjidhjes së kontratës së punës, gabon kur
prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzon padinë e paditësit Durim Lelja me
argumentin se paditësi ka ngritur padinë tej afatit 180 ditor.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se për
rastin konkret nuk është i zbatueshëm parashikimi i bërë në nenin 146/2 të Kodit të Punës,
por pika 1 e nenit 203 të po këtij Kodi.
255
14.1. Në vështrim të pikës 1 të nenit 203 të Kodit të Punës, afati për të ngritur padi
nga ana e punëmarrësit kundrejt punëdhënësit, sikurse edhe punëdhënësi kundrejt
punëmarrësit, për të drejtat e tij që lindin për shkak të marrëdhënieve të punës është 3 vjet,
nga momenti i lindjes së kësaj të drejte.
14.2. Nga ky afat përjashtohen rastet kur si shkak të ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës pretendohet ndonjë prej rasteve abuzive/të paarsyeshme të parashikuar nga neni 146/1 i
Kodit të Punës. Për paditë që kanë si shkak ndërprerje të marrëdhënieve të punës ndonjë prej
rasteve të parashikuara në këtë dispozitë afati për ngritjen e padisë është 180 ditë, afat ky që
fillon të ecë nga dita kur përfundon afati i njoftimit. Pra, afatet e parashkrimit të nenit 203 të
Kodit të Punës nuk zbatohen në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës për shkaqet abuzive të
parashikuara në nenin 146/1 të po këtij Kodi.
15. Për rastin në shqyrtim rezulton se padia është ngritur brenda afatit 3 vjeçar. Në
këto kushte vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj.
16. Edhe në konsideratën se ndodhemi përpara rastit të ndërprerjes së marrëdhënieve
të punës për shkaqet e parashikuara nga neni 146/1 i Kodit të Punës, ky Kolegj vlerëson se
paditësit nuk i është parashkruar e drejta për të ngritur padinë. Kjo sepse, në kuptim të pikës
dy të kësaj dispozite ecja e afatit të parashkrimit fillon nga dita kur përfundon afati i
njoftimit.
16.1. Sipas kësaj dispozite ecja e afatit të parashkrimit fillon nga dita kur përfundon
afati i njoftimit dhe jo nga dita kur merr dijeni punëmarrësi për ndërprerjen e marrëdhënies së
punës, sikurse ka arsyetuar gjykata e apelit.
16.2. Ka rezultuar se paditësi ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur për
një periudhë për më shumë se pesë vjet dhe, sipas nenit 143/1 të Kodit të Punës punëdhënësi,
pala e paditur e këtij gjykimi, për zgjidhjen normale të kontratës së punës, duhet të
respektonte afatin 3 mujor të njoftimit. Në korrelacion me nenin 146/2 të po këtij Kodi,
momenti i fillimit të ecjes së afatit të parashkrimit për ngritjen e padisë të paditësit Durim
Lelja përkon me momentin e përfundimit të afatit të njoftimit, që është data 16.09.2006. Në
këtë këndvështrim juridik padia e depozituar në gjykatë më datë 19.12.2006 është ngritur
brenda afatit ligjor dhe jo sikurse arsyeton gjykata e apelit.
17. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur gjykata e apelit nuk ka marrë në
shqyrtim themelin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.10-
2008-128 (252), datë 08.05.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të prishet dhe çështja
duhet të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
18. Në rishqyrtim gjykata e apelit duhet të ketë në konsideratë dispozitat e Kodit të
Punës, veçanërisht ato të Kreut të XIV-të të po këtij Kodi ku janë sanksionuar rregullimet
ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës të cilat karakterizohen nga garancitë
mbrojtëse që synojnë, krahas të tjerave, të parandalojnë qëndrimet arbitrare në largimet nga
puna nga ana e punëdhënësit, duke siguruar kështu mbrojtjen e interesave të punëmarrësve.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2008-128 (252), datë 08.05.2008 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.11.2012
256
Nr.00-2012-2539 i Vendimit (531)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar

palëve:
PADITËS: PARTNERI SHQIPTAR NË MIKROKREDI

(P.SH.M.) - DEGA SHKODËR, në mungesë
E PADITUR: DREJTORIA E POLICISË ELEKTRIKE
SHKODËR (SHЁRBIMI I KONTROLLIT TË
ENERGJISË ELEKTRIKE PRANË “K.E.SH.”
SHA), në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim i akteve administrative
nr.1218, datë 20.12.2006
dhe nr.1219, datë 20.12.2006
të Drejtorisë së Policisë Elektrike Tiranë.
Anullimin e vendimeve për gjobitjen e P.SH.M-së.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 dhe 325 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit ‘Partneri Shqiptar në Mikrokredi”, dega
Shkodër (P.SH.M).
Shfuqizimin e akteve administrative vendimin nr.1218, datë 20.12.2006 dhe
vendimin nr.1219, datë 20.12.2006, të Drejtorisë së Policisë Elektrike Tiranë.
Anullimin e gjobës të venë palës paditëse P.SH.M, dega Shkodër, nga Policia
Elektrike Shkodër me proces-verbalin nr.020034, datë 05.10.2006, në vlerën
prej 38.540 lekë.
Anullimin e gjobës të venë palës paditëse P.SH.M, dega Shkodër, nga Policia
Elektrike Shkodër me procesverbalin nr.020273, datë 05.10.2006, në vlerën
prej 60.000 lekë.

Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.402, datë 21.02.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër.
257
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shërbimi i
Kontrollit të Energjisë Elektrike, “Korporata Elektroenergjitike Shqiptare” SH.A, me të cilin
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po pranë
kësaj gjykate me tjetër trup gjykues, për këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin.
- Neni 42 i Kushtetutës të Republikës së Shqipërisë parashikon se çdo kush mund të
ankohet në një gjykatë më të lartë përveçse kur në Kushtetutë parashikohet ndryshe.
Neni 333 i K.Pr.Civile parashikon se kundër vendimit të gjykatës bëhet ankim sipas
rregullave të K.Pr.Civile; dhe neni 452 i K.Pr.Civile parashikon se të gjitha vendimet
e dhëna mund të ankohen me përjashtim të rasteve kur ankimi përjashtohet me ligj.
- Neni 18 i ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, është keq interpretuar nga gjykata e apelit.
- Në vendimin e gjykatës së shkallës së parë është lejuar ankim ndaj këtij vendimi 15
ditë nga shpallja ose njoftimi i tij.
- E kemi kundërshtuar këtë vendim edhe për shkelje të rregullave procedurale pasi
gjykimi në shkallë të parë është zhvilluar në mungesë të palës tonë dhe nuk ka
njoftime të rregullta për seancat.
- Vendimi i gjykatës së apelit bie ndesh me praktikën gjyqësore për këto lloj çështjesh.
Bashkëngjitur rekursit depozitojmë disa vendime që për të njëjtat çështje si kjo në
gjykim, gjykatat kanë vendosur ndryshe.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se “Partneri Shqiptar në Mikrokredi”
(P.SH.M.) është regjistruar si person juridik me vendimin nr.25341, datë 02.03.2001, të
Gjykatës së Rrethit Tiranë, për ushtrim aktiviteti në fushën e biznesit të vogël.
2. Partneri Shqiptar në Mikrokredi ushtron aktivitet dhe në qytetin e Shkodrës. Deri
në Shtator të vitit 2006 pala paditëse i ka pasur zyrat pranë Dhomës së Tregtisë Shkodër. Më
pas ka ndërruar ambientet e zyrave duke u vendosur në katin e parë të “Hotel Rozafa”, ku
vazhdon edhe aktualisht.
3. Nga ana e Policisë Elektrike më datë 04.10.2006, është ushtruar kontroll në
mjedisin e punës së palës paditëse të këtij gjykimi. Nga ky kontroll është konstatuar se ky
subjekt furnizohej me energji elektrike nga rrjeti i Tensionit të Ulët, pa sistem matje dhe për
këtë arsye nga ana e palës së paditur janë mbajtur akt kontrollet përkatëse dhe dy proces
verbale.
3.1. Me proces verbalin nr.020273, datë 05.10.2006, bazuar në nenin 10/2 pika “c” e
ligjit nr.8637, datë 06.70.2000 “Për Policinë Elektrike”, është gjobitur pala paditëse në
shumën 60.000 lekë.
3.2. Ndërsa me proces verbalin nr.020034, datë 05.10.2006, është ngarkuar për
shlyerjen e dëmit ekonomik të shkaktuar entit përkatës në shumë 38.540 lekë.
4. Mbi ankimin administrativ të Partnerit Shqiptar në Mikrokredi, Drejtori i Policisë
Elektrike me vendimet nr.1218, datë 20.12.2006, ka lënë “...në fuqi gjobën me vlerë 60000
lekë” dhe nr.1219, datë 20.12.2006, ka lënë “...në fuqi dëmin me vlerë 38.540 lekë”.
5. Pala paditëse, Partneri Shqiptar në Mikrokredi, Dega Shkodër, me pretendimin se
aktet administrative me të cilat është penalizuar janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe me
gjendjen e faktit, me padi ka kundërshtuar aktet administrative “...nr. 1218, datë 20.12.2006,
258
dhe nr.1219, datë 20.12.2006, të Drejtorisë së Policisë Elektrike, Tiranë. Anullimin e
vendimeve për gjobitjen e PSHM”.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.402, datë 21.02.2007, ka
pranuar padinë, duke shfuqizuar vendimet nr.1218, dhe nr.1219, datë 20.12.2006, të
Drejtorisë së Policisë Elektrike Tiranë dhe ka vendosur “Anullimin e gjobës të venë palës
paditëse P.SH.M, dega Shkodër, nga Policia Elektrike Shkodër me procesverbalin nr.020034,
datë 05.10.2006, në vlerën prej 38.540 lekë”, si dhe “Anullimin e gjobës të venë palës
paditëse P.SH.M, dega Shkodër, nga Policia Elektrike Shkodër me procesverbalin nr.020273,
datë 05.10.2006, në vlerën prej 60.000 lekë”.
7. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.561, datë 11.12.2007, bazuar në nenin
450 të Kodit të Procedurës Civile, ka vendosur “Mospranimin e ankimit ndaj vendimit
nr.402, datë 21.12.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
7.1. Në mospranimin e ankimit kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
gjykata e apelit, pasi citon nenet 1 dhe 18 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, “Për
kundravajtjet administrative” dhe ligjin nr.8637, datë 06.07.2000, “Për Policinë Elektrike,
arsyeton: “...se jemi para një vendimi që është i formës së prerë, që do të thotë se ndaj tij nuk
lejohet të bëhet ankim dhe për pasojë duhet vendosur mospranimi i ankimit, konform nenit
450 të K.Pr.Civile”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shërbimi i
Kontrollit të Energjisë Elektrike, “Korporata Elektroenergjitike Shqiptare” SH.A, me të cilin
ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim po
pranë kësaj gjykate, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9.4. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
10. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Shërbimi i Kontrollit të Energjisë
Elektrike, “Korporata Elektroenergjitike Shqiptare” SHA për sa ka të bëjë me mospranimin e
ankimit në lidhje me detyrimin e palës paditëse që të paguajë dëmin e shkaktuar të përcaktuar
në proces verbalin nr.020034, datë 05.10.2006. përmban shkaqe nga ato të parashikuara në
nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.561, datë
11.12.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
11. Ky kolegj vlerëson se vendimi nr.561, datë 11.12.2007, i Gjykatës së Apelit
Shkodër për pjesën me të cilën është vendosur mospranimi i ankimit kundër vendimit nr.402,
datë 21.02.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër lidhur me pranimin e padisë së
palës paditëse “Partneri Shqiptar në Mikrokredi”, Dega Shkodër për shfuqizimin e vendimit
nr.1218, datë 20.12.2006, të Drejtorisë së Policisë Elektrike dhe “Anullimin e gjobës të venë
palës paditëse P.SH.M, dega Shkodër, nga Policia Elektrike Shkodër me procesverbalin
nr.020273, datë 05.10.2006, në vlerën prej 60.000 lekë” është marrë në respektim të ligjit dhe
duhet lënë në fuqi.
11.1. Ndërsa për pjesën që ka të bëjë me mospranimin e ankimit lidhur me pranimin e
padisë së palës paditëse Partneri Shqiptar në Mikrokredi, Dega Shkodër për shfuqizimin e
vendimit nr.1219, datë 20.12.2006, të Drejtorisë së Policisë Elektrike dhe “Anullimin e
gjobës të venë palës paditëse P.SH.M, dega Shkodër, nga Policia Elektrike Shkodër me
procesverbalin nr.020034, datë 05.10.2006 në vlerën prej 38.540 lekë”, vendimi nr.561, datë
259
11.12.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në mosrespektim të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të prishet dhe çështja për këtë pjesë të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj
gjykate.
12. Gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin “...se përfaqësuesit e
Policisë Elektrike Shkodër, kanë vepruar në mënyrë arbitrare, kur në kundërshtim me ligjin
dhe me të gjitha faktet konkrete..., kanë gjobitur palën paditëse...”. Mbi këtë konkluzion ka
anulluar aktet e palës së paditur.
13. Gjykata e apelit, e venë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur, në seancë
gjyqësore, referuar nenit 18 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, “Për Kundërvajtjet
Administrative” dhe nenit 450 të Kodit të Procedurës Civile, me arsyetimin se vendimi
nr.402, datë 21.02.2007, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është i formës së prerë dhe
“ndaj tij nuk lejohet të bëhet ankim”, ka vendosur mospranimin e ankimit.
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palëve të parashtruara në padi
dhe gjatë gjykimit, si dhe të vendimeve të gjykatave të faktit, arrin në përfundimin se
arsyetimi dhe konkluzioni i gjykatës së apelit në lidhje me mospranimin e ankimit kundër
vendimit të gjykatës së shkallës së parë për pjesën që ka të bëjë me pranimin e padisë për
anullimin e gjobës si sanksion për kryerje të kundravajtes administrative është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit.
15.1. Drejt arsyeton gjykata e apelit kur vendos mospranimin e ankimit për shkak se
vendimi i gjykatës së shkallës së parë që ka gjykuar kundërvajtjen administrative është i
formës së prerë dhe si i tillë ndaj tij nuk mund të ushtrohet ankim.
16. Porse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe
konkluzionin e gjykatës së apelit kur vendos mospranimin e ankimit të palës së paditur në
këtë gjykim për aq sa ajo kundërshton vendimin e gjykatës së shkallës së parë lidhur me
anullimin edhe të akteve me të cilat pala paditëse detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar
(në shumën 38.540 lekë).
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se për
rastin konkret ndodhemi përpara një vendimi përfundimtar të gjykatës së shkallës së parë që
mbart veçori dalluese në marrjen e tij formë të prerë në raport me vendimet e tjera
përfundimtare.
18. Kjo veçori apo karakteristikë dalluese buron nga vetë ligji. Sipas neneve 450 dhe
451 të Kodit të Procedurës Civile “Vendimi i gjykatës merr formë të prerë kur: a) nuk mund
të bëhet ankim kundër tij; ...ç)“vendimi i gjykatës është lënë në fuqi, ndryshuar ose është
pushuar gjykimi në shkallë të dytë” dhe sipas nenit 450 të po këtij Kodi nuk pranohet ankimi
kur ai “është bërë kundër një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim”. Gjykata në çdo shkallë
të gjykimit mund të deklarojë mospranimin e ankimit.
18.1. Po kështu në nenin 18 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, “Për Kundërvajtjet
Administrative” i ndryshuar, që ka qenë në fuqi në kohën e lindjes së mosmarrëveshjes, ka
qenë përcaktuar se “Kundër vendimit të dënimit nga organi administrativ mund të bëhet
ankim ose protestë brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku
është kryer kundërvajtja, vendimi i të cilës është i formës së prerë. Gjykata që shqyrton
ankim ose protestën vendos lënien në fuqi të vendimit, ndryshimin e tij, pushimin e çështjes
260
ose e prish dhe e gjykon vetë çështjen. Kur dënimi jepet nga gjykata e rrethit, ankimi bëhet në
gjykatën e apelit”.
19. Ky kolegj vlerëson se gjykata e apelit ka keqinterpretuar dhe keq zbatuar nenin 18
të ligjit “Për Kundërvajtjet Administrative” dhe dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të
sipërcituara. Gjykata e apelit nuk ka bërë dallimin jo vetëm të 2 kërkimeve të mëvetësuar të
palës paditëse, atij kundrejt gjobës si sanksion për kryerje të kundërvajtjes administrative dhe
atij kundrejt shpërblimit të dëmit të shkaktuar nga kryerja e kundërvajtjes si përgjegjësi
civile, por nuk ka identifikuar as shkaqet e kërkimeve të padisë dhe njëkohësisht nuk ka patur
në konsideratë as edhe dispozitivin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, në të cilin kanë
gjetur zgjidhje kërkimet e palës paditëse të mëvetësuar nga njeri tjetri, pavarësisht se gjykata
i ka marrë në shqyrtim së bashku.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se sipas formulimit
të neneve 1 dhe 2 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 kundërvajtje administrative “...quhet
shkelja me faj e dispozitave ligjore ose nënligjore të nxjerra nga organet shtetërore
kompetente e kryer me veprim ose mosveprim” nga subjekti i përgjegjshëm “dhe për të cilën
parashikohet një dënim administrativ”.[1]
21. Ligji për kundërvajtjet administrative, ndër të tjera, parashikon rregullat e
përgjithshme të procedurës administrative dhe gjyqësore të shqyrtimit të kundërvajtjeve,
ndërsa rregullimet specifike janë parashikuar me ligje të tjerë që rregullojnë fusha të veçanta
të të organizimit shtetëror dhe shoqëror, të marrëdhënieve shoqërore. Kështu, për rastin
konkret, kundërvajtjet administrative në sektorin e energjisë elektrike kanë qenë të
përcaktuara në ligjin nr.8637, datë 06.07.2000, “Për Policinë Elektrike”.
22. Referuar nenit 4 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, dhe nenit 10 të ligjit nr.8637,
datë 06.07.2000, gjoba është një nga llojet e dënimit që jepen ndaj subjekteve që kryejnë
kundërvajtje administrative në sektorin e energjisë elektrike, e cila mund të jepet edhe nga
organet e administratës shtetërore të ngarkuar me ligj. Sipas nenit 18 të ligjit nr.7697, datë
07.04.1993, dhe nenit 12 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000, pasi është shteruar ankimi
administrativ, subjekti ka të drejtën e ankimit në gjykatë ndaj vendimit të organit të
administratës shtetërore.
23. Gjithashtu, si në ligjin “Për Kundërvajtjet Administrative” (neni 16) dhe në atë të
“Policisë Elektrike” (neni 10) është parashikuar se organi administrativ ka të drejtën që
subjektin kundërvajtës, nëse është rasti, ta ngarkojë dhe me detyrimin për shpërblimin e
dëmit të shkaktuar.
24. Procedura për shqyrtimin e kundërvajtjes administrative është parashikuar në
ligjin “Për kundërvatjet administrative”. Kjo procedurë nis me mbajtjen e proces verbalit për
konstatimin e kundërvajtjes, që sipas legjislacionit ka funksion të dyfishtë dhe në disa raste,
kur parashikohet në ligje të veçanta të trefishtë: (i) funksion konstatues me fuqi provuese të
veçantë kur është mbajtur nga personat e caktuar nga ligji dhe sipas kërkesave ligjore, për
rastin sipas ligjit nr.8637, datë 06.07.2000. Ky proces verbal ka fuqi provuese dhe përbën
provë të plotë për organin e caktuar për shqyrtimin e kundërvajtjes derisa nuk vërtetohet e
kundërta nga personi ose personat të cilëve iu atribuohet kryerja e kundërvajtjes
administrative; (ii) proces verbali për konstatimin e kundërvajtjes administrative ka funksion
akuzues, pasi shërben si bazë që organet e caktuara nga ligjin t’i kërkojnë organit
administrativ ose gjykatës fillimin e gjykimit të kundërvajtjes së konstatuar; (iii) gjithashtu në
proces verbal, gjithnjë kur është përcaktuar me ligj, përcaktohet dhe masa e dënimit të
kundërvajtësit, e drejta e ankimit, organi kujt i drejtohet ankimi, si dhe masa e shpërblimit të
dëmit (sikurse është rasti në shqyrtim).
1
Ky përcaktim i kundërvajtjes administrative gjendet dhe në ligjin e ri, që aktualisht është në fuqi (nenet 4 dhe 5 të ligjit
nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundërvajtjet Administrative”.
261
25. Gjatë procedurës administrative, sipas nenit 16 të ligjit “Për Kundërvajtjet
Administrative” bashkë me kundërvajtjen administrative, kur është rasti, pa qenë nevoja që të
paraqitet kërkesë më vete, shqyrtohet edhe çështja e shpërblimit të dëmit të shkaktuar nga
kundërvajtësi.
25.1. E ndryshme është situata e shqyrtimit gjyqësor të kundërvajtjes administrative.
Nëse gjykata do të marrë në shqyrtim si kundërvajtjen ashtu dhe dëmin e shkaktuar, kjo është
në varësi të ankuesit/paditësit, qoftë personit/personat të cilit/ëve i/iu është atribuar kryerja e
kundërvajtjes administrative apo të organeve shtetërore.
26. Në rastin konkret pala paditëse ka bërë objekt shqyrtimi gjyqësor të dy aktet e
emetuara nga pala e paditur, atë të gjobës si sanksion për kryerjen e kundërvajtjes
administrative dhe atë të shpërblimit të dëmit të shkaktuar nga kjo kundërvajtje.
27. Në këto rrethana gjykata e shkallës së parë ka marrë në shqyrtim dhe ka analizuar
e vlerësuar bazueshmërinë në ligj dhe në gjendjen e faktit të të dy këtyre akteve. Në
përfundim të gjykimit ka pranuar padinë dhe është shprehur veçmas në dispozitv për secilin
akt.
28. Po kështu edhe në ankim, pala e paditur parashtron pretendimet ndaj vendimit të
gjykatës së shkallës së parë veçmas për gjobën si sanksion për kryerjen e kundërvajtjes
administrative dhe për shpërblimin e dëmit.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë parashtron se shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga
kundërvajtësi është i natyrës juridike të detyrimit civil. Për këtë arsye procedura gjyqësore e
shqyrtimit të dëmit i nënshtrohet zbatimit të rregullave të përgjithshme të Kodit të Procedurës
Civile
29.1. Zbatimi i rregullave të përgjithshme të Kodit të Procedurës Civile përsa i përket
shqyrtimit të dëmit të shkaktuar nga kundërvajtësi, në dallim nga gjoba si sanksion ndaj tij
për kryerjen e kundërvajtjes administrative, është e lidhur me natyrën juridike të detyrimit
civil, si dhe me lidhjen e ngushtë që ekziston midis tij dhe kundërvajtësit.
29.2. Detyrimi që lind nga shkaktimi i dëmit, nga ana subjektive ka ngjashmëri me
shkeljen administrative për faktin se dëmi i shkaktuar nga kundërvajtja dhe detyrimi që lind
nga shkaktimi i dëmit kryhen me të njëjtat veprime të kundraligjshme; me dashje ose nga
pakujdesia.
29.3. Për shkak të këtij karakteri dhe të lidhjes së ngushtë midis tyre bëhet shqyrtimi i
shpërblimit të dëmit bashkë me kundërvajtjen, pa qenë nevoja për një gjykim tjetër, të
veçantë.
29.4. Por kjo nuk do të thotë se vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë merr
formë të prerë dhe është i paankimueshëm si për kundërvajtjen edhe për shpërblimin e dëmit.
30. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur gjykata e apelit nuk ka marrë në
shqyrtim themelin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.561,
datë 11.12.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet për pjesën që ka vendosur
mospranimin e ankimit ndaj akteve që kanë të bëjnë me shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
kundërvajtja dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në po këtë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
31. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve që ngrihen në
ankim në lidhje me shpërblimin e dëmit të përcaktuar në proces verbalin nr.020273, datë
05.10.2006, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16).
262
31.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta , ato
kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në
Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
31.2. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve 486, 493
dhe 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur parasysh
konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, mund të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të
cilit të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që
lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e
provës për secilën palë. Gjykata duhet të evidentojë faktin se ku konsiston dëmi i shkaktuar
“entit përkatës” që pasqyrohet në aktet e emetuara nga pala e paditur, pra nëse është
konsumuar ose jo energji elektrike dhe nëse energjia elektrike e konsumuar nga pala paditëse
është paguar ose jo.
31.3. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.561, datë 11.12.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër
lidhur me pjesën që ka të bëjë me anullimin e gjobës së vënë palës paditëse P.SH.M., dega
Shkodër nga Policia Elektrike Shkodër me proces-verbalin nr.020273, datë 05.10.2006, në
vlerën prej 60.000 lekësh.
Prishjen e vendimit për pjesën tjetër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
Gjykatën e Apelit Shkodër, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.11.2012
263
Nr.00-2012-2695 i Vendimit (532)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: ALTIN GUSHO

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
PERSON I TRETË: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
KORÇË
OBJEKTI I PADISË:
Anullimin e urdhrit nr.1664, datë 23.06.2006,
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
për zgjidhjen në kundërshtim me ligjin kontratën e shërbimit civil.
Detyrimin e palës së paditur të më shpërblejë dëmin
si pasojë e zgjidhjes së paligjshme të kontratës së punës.
Baza Ligjore: Nenet 15, 16, 19, 20, 29, 32
të ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”.
Nenet 31, 32 dhe 154 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Anullimin e urdhrit nr.1664, datë 23.06.2006, të Drejtorit të Përgjithshëm të
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit t’i
paguajë palës paditëse Altin Gusho dëmshpërblimin si pasojë e zgjidhjes së
kontratës së punës në masën e një viti page.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2889, datë 20.04.2007, të Gjykatës së
264
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit, më datë 18.06.2008, me të cilin kërkon prishjen e vendimit
të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për
këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të keq të ligjit material dhe të pabazuar në
prova.
- Faktet e provuara gjatë gjykimit nuk janë analizuar drejt dhe nuk janë marrë në
konsideratë nga ana e gjykatave.
- Gjykata e shkallës së parë nuk ka pasqyruar drejt prapësimet tona në vendimin
përfundimtar.
- Paditësi është përjashtuar nga Policia e Shtetit për shkelje disiplinore në ndjekjen e
ngjarjes ku është gjetur i varur një shtetas i mitur, A.P. Ky shtetas, krahas të tjerëve, ka
qenë i shoqëruar në polici në lidhje me vjedhjen e një dyqani në fshatin Pirg.
- Prokuroria, nga hetimet e bëra ka konstatuar se në pyetjen e shtetasit A.P. janë bërë
shkelje të rënda procedurale. Ai është pyetur pa praninë e psikologut apo prindërve të
tij si dhe në mungesë të avokatit. Ky i mitur në pohimet që ka bërë është sugjestionuar
nga punonjësit e policisë. Presionet që u bënë ndaj tij e çuan atë në vetëvarje.
- Ndonëse paditësi nuk ka kryer veprime ose mosveprime që të përbënin konsumimin të
veprës penale, por shkeljet e tij janë të karakterit administrativ për të cilat u mor masa
disiplinore e përjashtimit nga policia e shtetit.
- Nga Shërbimi i Inspektimit dhe Auditimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë u
verifikua kjo ngjarje dhe është arritur në konkluzionin se paditësi dhe një punonjës
tjetër policie kanë përgjegjësi në kryerjen e veprimeve gjatë shoqërimit të shtetasit
A.P.
- Shkeljet disiplinore konsistojnë në mënyrën e përpilimit të raportit (informacioni) të
shërbimit i cili nuk është e rregullt. Në të nuk saktësohet koha dhe vendi i marrjes së
informacionit siç kërkohet në nenin 99, pika 3 e Rregullores së Shërbimit të Policisë
së Shtetit, si dhe emri apo inicialet e personit informues lidhur me autorët e
mundshëm të vjedhjes. Kjo parregullsi duhej të vlerësohej nga paditësi në veprimet e
kryera më pas për këtë ngjarje.
- Mënyra e organizimit të intervistës me të shoqëruarin është e parregullt. Në
deklarimin e tij nuk janë pasqyruar gjeneralitetet dhe firma. Pra s’është marrë
deklarim konkret, sipas kërkesave të neneve 131 dhe 147 të rregullores.
- Veprimet verifikuese me të shoqëruarin mund dhe duhej të ishin kryer në një kohë më
të shpejtë.
- Nga këto fakte vërtetohet se paditësi nuk ka zbatuar dispozitat në fuqi dhe nuk ka
kryer detyrën me korrektësi dhe paanësi, parashikuar nga neni 20, pika 3, gërma “c” e
ligjit “Për Policinë e Shtetit”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa
praninë e palëve, të cilat nuk u paraqiten në gjykim pa shkaqe të arsyeshme,
VЁREN
Paditësi Altin Gusho ka qenë me detyrën specialist i policisë kriminale në Sektorin e
Policisë Kriminale në Komisariatin e Policisë të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Korçë.
Me urdhrin nr.1664, datë 23.06.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
paditësi është përjashtuar nga Policia e Shtetit me motivacionin “për shkelje të betimit, për
265
veprime që cenojnë në mënyrë të pariparueshme ligjin dhe detyrën, abuzime të rënda me
atributet e policisë dhe me mirëbesimin e publikut”.
Mbi ankimin e paditësit Komisioni Qendror i Disiplinës ka lënë në fuqi urdhrin e
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Paditësi Altin Gusho, me pretendimin se urdhri i përjashtimit nga Policia e Shtetit
është marrë në kundërshtim me ligjin dhe rrethanat e ngjarjes ku ai referon, me padi ka
kërkuar anullimin e tij dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga zgjidhja e paligjshme e
vendosur:
Pranimin e padisë.
Anullimin e urdhrit nr.1664, datë 23.06.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit.
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit t’i
paguajë palës paditëse Altin Gusho dëmshpërblimin si pasojë e zgjidhjes së kontratës së
punës në masën e një viti page.
Gjykata, pasi ka evidentuar faktin se ndaj paditësit Altin Gusho ka nisur procedimi
penal nr.389, viti 2006, për ngjarjen e ndodhur më datë 16.06.2006 kur shtetasi Amarildo
Përfundi është gjetur i varur në plevicën e shtëpisë në fshatin Pirg të Korçës; ngjarje që ka
ndodhur pasi ai ka qenë marrë në pyetje nga forcat e policisë së Komisariatit Korçë, me
akuzën e kryerjes së veprimeve abuzive ndaj shtetasve parashikuar nga nenin 250 i K.Penal,
procedim që me vendimin e datës 10.10.2006 të Prokurorisë Korçë është pushuar, me
arsyetimin se ndaj të pandehurit Altin Gusho nuk vërtetohet që gjatë kryerjes së detyrës të
ketë bërë veprime të kundra ligjshme në rastin konkret (neni 328 pika 1, gërma “dh” e
K.Pr.Penale); ka pranuar të provuar se nga provat nuk rezulton që paditësi gjatë kryerjes së
detyrës të ketë bërë veprime të kundraligjshme, arbitrare apo veprime të tjera që bien ndesh
me kryerjen e detyrës; gjatë karrierës së tij prej gati 9 vjetësh si punonjës policie ka pasur
vlerësime pozitive të punës së tij. Gjykata arsyeton se urdhri i Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit nuk është i bazuar në ligj, konkretisht në ligjin organik (neni 20/3/c) dhe në
rregulloren e disiplinës (rregulli 12/7) dhe në zbatim të vendimit njësues nr.31, datë
14.04.2003, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ka çmuar dhënien e
dëmshpërblimit në masën e një viti page.
Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara pretendimet e ngritura në
rekurs nga pala e paditur, çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit janë rrjedhojë e zbatimit
të gabuar të ligjit dhe si të tilla duhet të ndryshohen.
Rezulton se paditësi është përjashtuar nga Policia e Shtetit për shkelje disiplinore në
ndjekjen e ngjarjes ku është gjetur i varur shtetasi i mitur A.P. Ky shtetas, krahas të tjerëve, ka
qenë i shoqëruar në polici në lidhje me vjedhjen e një dyqani në fshatin Pirg.
Edhe pse lidhur me këtë ngjarje organi i akuzës ka pushuar hetimet në ngarkim të
paditësit, ky fakt nuk mund ta çonte gjykatën në përfundimin se duke mos pasur përgjegjësi
penale paditësi nuk ka as përgjegjësi disiplinore.
Në veprimet e paditësit janë konstatuar një sërë shkeljesh të kryera në ndjekjen e
ngjarjes së sipërcituar dhe që janë pasqyruar në shkaqet e ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës.
266
Shkelje të tilla se parregullsitë e konstatuara në përpilimin e informacionit të
shërbimit, mos saktësimi i kohës dhe vendit të marrjes së informacionit siç kërkohet në nenin
99, pika 3 e Rregullores së Shërbimit të Policisë së Shtetit, si dhe mungesa e emrit apo
inicialet e personit informues lidhur me autorët e mundshëm të vjedhjes përbëjnë shkelje të
kryera nga paditësi dhe që kanë lidhje me detyrën e tij. Po kështu edhe mënyra e organizimit
të intervistës me të shoqëruarin nuk janë realizuar sipas kërkesave të neneve 131 dhe 147 të
rregullores.
Duke qenë se me veprimet e tij paditësi ka vepruar në kundërshtim me detyrimet e
dispozitës së nenit 20, pika 3, gërma “c” e ligjit “Për policinë e Shtetit” me të drejtë ai është
larguar nga detyra me urdhrin nr.1664, datë 23.06.2006, të Drejtorit të Përgjithshëm të
Për arsyet e sipërcituara Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesë padia e
paditësit duhet të rrëzohet pasi largimi i tij nga policia është bërë për shkaqe të arsyeshme.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.972, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.2889, datë 20.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pa pabazuar në ligj.
Tiranë, më 22.11.2012
267
Nr.00-2012-2694 i Vendimit (533)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: SEIT PACI

E PADITUR: BASHKIA KAMËZ, QARKU TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimin e aktit administrativ
nr.2007 prot., datë 16.08.2007 të Kryetarit të Bashkisë Kamëz.
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Kamëz
për të më dëmshpërblyer me pagën e një viti pune
për zgjidhjen e menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme
të marrëdhënieve juridike të punës.
për të më dëmshpërblyer me pagën e 2 muajve
për moszbatim të procedurës në ndërprerjen e marrëdhënieve të punës.
për të më dëmshpërblyer me pagën e 3 muajve
për mos njoftim në ndërprerjen e marrëdhënieve të punës.
për të më dëmshpërblyer me pagën e 2 muajve si shpërblim vjetërsie.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 1 pika 3, neni 2 pika 5, neni 8 e vijues të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Për statusin e nëpunësit civil”.
Neni 4 e vijues të Kodit të Punës.
Neni 9 e vijues të Kodit të Procedurave Administrative.
Neni 44 pika “f” e ligjit nr.8652, datë 31.07.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”.
Pikat 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 11, 12 e vijues të V.K.M. nr.306,
datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”.

Shfuqizimin e aktit administrativ nr.2007 prot., datë 16.08.2007, të palës së
paditur Bashkia Kamëz, Qarku Tiranë.
268
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Kamëz, Qarku Tiranë të dëmshpërblejë
paditësin Seit Paci me pagën e 1 viti pune, si rezultat i zgjidhjes së kontratës së
punës pa shkaqe të arsyeshme.
paditësin Seit Paci me pagën e 2 muajve punë, për mosrespektim të
procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës.
paditësin Seit Paci me pagën e 3 muajve punë, për mosrespektim të afateve të
njoftimit.
paditësin Seit Paci me pagën e 2 muajve punë, për shkak të vjetërsisë në punë.

Prishjen e vendimit nr.47, datë 14.01.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Seit Paci më datë
25.07.2008, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendim i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj e prova, pasojë e zbatimit të
gabuar të nenit 36 e 328 të K.Pr.Civile, të neneve 1/3, 8/2 të ligjit nr.8549, datë
11.11.1999, dhe neneve 4/3 e 147/1 të K.Punës.
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me paragrafin e dytë të nenit 328 të
K.Pr.Civile. Padia është ngritur pasi organi administrativ nuk e shqyrtoi ankimin
brenda afatit ligjor dhe rezulton se është ezauruar procedura administrative.
- Gjithashtu gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 8/2 të ligjit për statusin e
nëpunësit civil, në të cilin është parashikuar se kur ankesa nuk zgjidhet brenda afatit
30 ditor personi i interesuar mund të ankohet në gjykatë.
- Në këto kushte padia e paraqitur nga ana ime dhe shqyrtimi i saj nga gjykata e
shkallës së parë është në përputhje me këto dispozita ligjore.
- Vendimi i K.SH.C.-së nuk mund të konsiderohet si heshtje e organit administrativ, siç
arsyeton gjykata e apelit, por ky vendim është në përputhje me nenin 36§3 të
K.Pr.Civile.
- Gjykata e apelit gabon kur thotë se rregullimi dhe mbrojtja gjyqësisht e të drejtave të
rrjedhura nga marrëdhënia e punës nuk mund të bazohet në Kodin e Punës. Përderisa
K.SH.C.-ja nuk e ka shqyrtuar sipas ligjit organik ankimin, referimi në Kodin e Punës
është plotësisht i bazuar, pasi asnjë dispozitë e ligjit për statusin e nëpunësit civil nuk
parashikon pasojat e zgjidhjes së kontratës së punës kur punëmarrësi është me raport
mjekësor për paaftësi të përkohshme në punë. Ky qëndrim është parashikuar dhe në
nenin 1/3 të ligjit për statusin e nëpunësit civil.
- I gabuar është orientimi i gjykatës për të hetuar rreth faktit se paditësi ka hequr dorë
vullnetarisht nga detyra. Objekt gjykimi është akti administrativ nr.2007, datë
16.08.2007, motivacioni i të cilit nuk lidhet me nocionin e dorëheqjes. Largimi me
dorëheqje nuk më pengon të konkurroj për vend pune në administratën publike,
ndërsa largimi me motivacionin e vënë në vendim më pengon në të drejtat e mija
ligjore.
- Referimi i gjykatës në vendimin njësues nr.03, datë 24.01.2007 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë është i gabuar sepse padia në gjykatë dhe shqyrtimi i
saj ka filluar para vendimit të K.SH.C.-së.
269
- Gjykata gabon në orientimin e saj kur thotë që objekt kundërshtimi është vendimi i
pushimit të K.SH.C.-së. Ky qëndrim nuk gjen mbështetje as në nenin 328 të
K.Pr.Civile dhe as në neni 8/2 të ligjit organik. Arsyetimi i gjykatës është alogjik, nuk
mund të kundërshtoja vendimin e pushimit, pasi kam ngritur për gjykim padinë e
themelit kundër aktit administrativ të pa marrë në shqyrtim brenda afatit ligjor nga
K.SH.C.-ja.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa
praninë e palëve të cilat nuk u paraqitën në gjykim pa shkaqe të arsyeshme,
VЁREN
Paditësi Seit Paci ka qenë në marrëdhënie pune pranë anës së paditur me detyrën e
juristit në seksionin e Legalizimeve Drejtoria e Urbanistikës Ligjore prej datës 21.11.2003.
Me urdhrin nr.2007 prot., datë 16.08.2007 të palës së paditur i është komunikuar
largimi nga puna me motivacionin “Mos respektim në mënyrë të përsëritur të orarit të punës,
mos korrektësi në zbatimin e detyrave të ngarkuara, mos zbatim të urdhrit të titullarit për
kryerjen e detyrave dhe largim nga vendi i punës pa shkaqe të arsyeshme”.
Duke mos qenë dakord me këtë urdhër, paditësi i është drejtuar fillimisht Komisionit
të Shërbimit Civil më datë 24.08.2007 dhe, meqenëse ky organ nuk e ka marrë ankimin në
shqyrtim brenda afatit 1 mujor, i është drejtuar gjykatës me padinë e datës 22.10.2007, duke
kërkuar si në objektin e padisë.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.47, datë
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.2007 prot., datë 16.08.2007 të palës së paditur
Bashkia Kamëz, Qarku Tiranë.
paditësin Seit Paci me pagën e 1 viti pune, si rezultat i zgjidhjes së kontratës së punës pa
shkaqe të arsyeshme.
paditësin Seit Paci me pagën e 2 muajve punë, për mosrespektim të procedurave të zgjidhjes
së kontratës së punës.
paditësin Seit Paci me pagën e 3 muajve punë, për mosrespektim të afateve të njoftimit.
paditësin Seit Paci me pagën e 2 muajve punë, për shkak të vjetërsisë në punë.
Mbi bazën e ankimit të palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.162,
datë 02.07.2008, ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.47, datë 14.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuar rekursin e paraqitur nga pala
paditëse çmon se vendimi i gjykatës se apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
gjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Në gjykim ka rezultuar e provuar se paditësi, duke qenë nëpunës civil, bazuar në
dispozitat e ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Për statusin e Nëpunësit Civil”, i është drejtuar
Komisionit të Shërbimit Civil duke kërkuar shfuqizimin e urdhrit nr.2007, datë 16.08.2007,
me të cilin ai ishte larguar nga detyra e juristit pranë seksionit të legalizimeve në Bashkinë
Kamëz.
270
Duke qenë se nga ana e këtij komisioni paditësi nuk mori përgjigje brenda afatit 30
ditor të përcaktuar në nenin 8 pika 2 të ligjit të sipërcituar, i është drejtuar gjykatës së shkallës
së parë me kërkesë padi.
Ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e Apelit Tiranë, e vetmja rrugë ligjore që kishte
paditësi për të zgjidhur këtë konflikt konform dispozitave të ligjit për statusin e nëpunësit
civil ka qenë ajo që në fakt ai ka ndjekur. Kështu në paragrafin e 2 të pikës 2 të nenit 8 të
ligjit nr.8549 është parashikuar se: “Nëqoftëse ankesa nuk zgjidhet brenda këtij afati, personi
i interesuar mund të ankohet në gjykatë brenda 30 ditëve nga mbarimi i afatit për zgjidhjen e
ankesës nga Komisioni i Shërbimit Civil”.
Në rastin kur nga ana e Komisionit të Shërbimit Civil nuk i jepet përgjigje palëve
lidhur me ankesën, ka qenë ligjvënësi ai që heshtjen e këtij komisioni e ka konsideruar si
ezaurim të këtij detyrimi duke i dhënë mundësi palëve që t’i drejtohen gjykatës në të njëjtën
mënyrë sikur ata të kishin marrë një përgjigje negative nga komisioni.
Në rrethanat e mësipërme ka qenë detyrim i gjykatës së shkallës së parë të shqyrtonte
kërkesë padinë dhe mbi bazën e bindjes së saj të zgjidhte konfliktin ashtu siç është detyrim i
Gjykatës së Apelit Tiranë që të shqyrtojë ankimin ndaj vendimit nr.47, datë 14.01.2008 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore, bazuar në nenin 465 të
K.Pr.Civile, të përsëriste, qoftë dhe kryesisht, hetimin gjyqësor dhe të zgjidhte çështjen në
themel sipas rregullimeve të ligjit për “Statusin e nëpunësit civil”, pa e kthyer atë për
rigjykim.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.162, datë 02.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.11.2012
271
Nr.00-2012-2541 i Vendimit (534)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Fatos Lulo Anëtar
në datën 22.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:
PADITËS: RAGIP HASAJ

TË PADITUR: REPARTI 731, FNSH, SHKODËR
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë dhe anullimin e urdhërit nr.2843,
datë 12.12.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit,
detyrimin e anës së paditur për rikthimin në detyrë të paditësit
dhe shpërblimin e pagës për periudhën e qëndrimit pa punë.
Anullimin e urdhërit për ulje të gradës policore
si absolutisht i pavlefshëm dhe zgjidhjen e pasojave financiare.
Baza Ligjore: Neni 20, 21 i ligjit nr.8553, datë 25.11.1999
"Për Policinë e Shtetit",
ligji nr.8623 datë 20.07.2000,
neni 6 V.K.M. nr.64, datë 02.02.2001,
neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.

vendosur:

Gjyqësor Shkodër, përsa i përket anullimit të urdhërit nr.2843/1, datë
12.12.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë dhe detyrimit për rikthim në
detyrë dhe shpërblim për periudhën e qëndrimit pa punë.
Ndryshimin e vendimit për uljen e gradës policore si më poshtë:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të urdhërit nr.625/1, datë 20.09.2006
dhe detyrimin e anës së paditur të trajtojë paditësin Ragip Hasa me pagesë
kalimtare duke iu referuar pagës referuese të gradës së Nënkomisarit.
272
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, nr.50, datë 29.01.2008, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë së Shtetit, Reparti 731 FNSh, Shkodër, duke kërkuar prishjen e
vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është një vendim i marrë në mosrespektim dhe zbatim të
gabuar të ligjit. E drejta e padisë është parashkruar referuar nenit 112 të Kodit Civil
dhe neneve 20/4, 32/5 të Ligjit nr.8553, datë 25.11.1999, neneve 328 të K.Pr.C. dhe
137 të K.Pr.A.
- Paditësi ka pranuar vullnetarisht në caktimin e gradës, kjo në referim të urdhrit
respektiv. Paditësi ka kërkuar caktimin e gradës sipas funksionit organik që ka kryer
në polici, konstatuar nga kërkesa e hartuar prej atij vetë. Pra paditësi është njohur me
bazën ligjore, aktet administrative dhe pasojat që kanë sjellë këto akte.
- Urdhri i Ministrit të Brendshëm për paditësin ka dalë në zbatim të nenit 26, të ligjit
nr.8643, datë 20.07.2006 “Për gradat në Policinë e Shtetit”.
- Gjykatat e apelit ka vendosur në kundërshtim me nenin 126 të K.Pr.C., duke mos e
zgjidhur mosmarrëveshjen me bazën ligjore dhe kërkimet e paditësit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si dhe
pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
pranuar të provuar se paditësi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur që prej vitit 1978. Me
urdhrin e Ministrit te Brendshëm nr.625, datë 03.04.2006, nënkomisar Hasaj me detyrë deri
në ato momente shef i sektorit të personelit pranë Drejtorisë së Policisë Qarku Shkodër, është
transferuar dhe emëruar si specialist turni dhe informacioni në sektorin e informacionit të
repartit 731 FNSh Shkodër. Komandanti i Repartit, në bazë të këtij urdhri ka nxjerrë urdhrin
nr.23, datë 08.04.2006, ku përcaktohet paga bazë e punëmarrësit dhe shtesat mbi pagë sipas
urdhrit të lartpërmendur të ministrit.
Gjatë punës në Repartin 731, nga komanda e këtij reparti, më datë 08.09.2006, me
shkresën nr.452/1 protokolli, është propozuar që paditësit t’i caktohej grada “nëninspektor”,
gradë kjo që përputhej me funksionin organik që ai kryente në këtë repart. Propozimi është
mbështetur në ligjin nr.8623, datë 20.07.1999 “Për gradat në Policinë e Shtetit”, në V.K.M
nr.64, datë 02.02.2001, në Urdhrin nr.1833, 1477 të Ministrit të Brendshëm si dhe në
kërkesën nr.452, datë 08.09.2006 të vetë paditësit. Mbi bazën e këtyre propozimeve Ministri i
Brendshëm me urdhrin nr.625/1, datë 20.09.2006 i ka caktuar paditësit gradën policore
“nëninspektor”.
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me shkresën nr.7708 prot, datë
16.11.2006 i ka dërguar Repartit 731 FNSh Shkodër, Urdhër shërbimin nr.753, datë
16.11.2006, me anë të të cilës përcaktohej riorganizimi strukturor dhe përbërja organike e
këtij reparti. Në bazë të urdhër shërbimit, Komandanti i Repartit më datë 20.11.2006 ka
nënshkruar propozimin nr.542/3, “Për largimin nga Policia e Shtetit të nëninspektor Ragip
Hasaj, me motivacionin “Për shkurtim organik të vendit të punës”.
Edhe Këshilli Rajonal Emërues i këtij reparti ka përsëritur të njëjtin propozim.
Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, me urdhrin nr.2843/1, datë 12.12.2006 ka
vendosur largimin nga Policia e Shtetit të paditësit me të njëjtin motivacion si në propozimet
e mësipërme. Si pasojë e këtij urdhri komanda e repartit 731 FNSh ka nxjerrë urdhrin nr.78,
datë 30.12.2006 me të cilin rregullonte marrëdhëniet financiare të paditësit duke përcaktuar
273
ndërprerjen e këtyre marrëdhënieve më datë 25.12.2006, dhënien e dy pagave shpërblim të
menjëhershëm, trajtimin me pagë kalimtare për tre vjet me 50% të pagës referuese si dhe
pagimin e pushimeve vjetore të pakryera. Pala paditëse i është drejtuar juridiksionit gjyqësor
duke kërkuar sipas objektit të padisë.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor rezulton se Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër
ka vendosur të rrëzojë padinë e paraqitur për shqyrtimin duke arsyetuar mbi mungesën e
legjitimimit pasiv në këtë gjykim, si dhe parashkrimin e kërkimit të palës paditëse.
Mbi ankimin e palës paditëse, çështja u mor në shqyrtim nga Gjykata e Apelit
Shkodër, e cila në përfundim të gjykimit vendosi të lërë në fuqi pjesërisht dhe të ndryshojë
për pjesën tjetër vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Kështu gjykata e apelit argumentoi
bazueshmërinë ligjore të vendimit të gjykatës së shkallës së parë në lidhje me rrëzimin e
padisë përsa i takon kërkimit për i) anullimin e urdhrit nr.2843/1, datë 12.12.2006 të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë; ii) detyrimit për rikthim në detyrë; iii) shpërblim për periudhën e
qëndrimit pa punë. Ndërkohë ndryshoi vendimin e mësipërm dhe vendosi pranimin e padisë
për kërkimin në lidhje me i) pavlefshmërinë absolute të urdhrit nr.625/1, datë 20.09.2006; ii)
detyrimin e anës së paditur të trajtojë paditësin Ragip Hasa me pagesë kalimtare duke iu
referuar pagës referuese të gradës së Nënkomisarit.
Në vendimin e saj Gjykata e Apelit Shkodër argumenton se urdhri nr.625/1 datë
20.09.2006 për uljen në gradë të paditësit Ragip Hasaj është absolutisht i pavlefshëm pasi ka
dalë në kapërcim të kompetencave ligjore. Sipas gjykatës në rastin konkret verifikohet
pavlefshmëria e parashikuar nga neni 116 i K.Pr.A, pika b. Duke qenë se propozimi për uljen
e gradës është bërë nga ana e paditur, Reparti FNSh, gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë
ndërgjyqësinë e ndërtuar nga pala paditëse dhe në këto kushte është konsideruar i pabazuar në
ligj pretendimi i palës së paditur.
Pasi shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër nuk është i cenueshëm për shkaqet e
pretenduara nga pala e paditur në rekursin e paraqitur.
Me të drejtë gjykata e apelit, nuk ka marrë parasysh pretendimin për parashkrimin e
kërkimit të palës paditëse, mbi të cilin është arsyetuar në vendimin përkatës prej Gjykatës së
Shkallës së Parë Shkodër, e cila ka vendosur rrëzimin e plotë të padisë.
Nisur nga kërkimi për pavlefshmërinë absolute të akteve të nxjerra në emër të palës
paditëse, me të drejtë Gjykata e Apelit Shkodër ka marrë në shqyrtim themelin e
pretendimeve, pjesë e objektit të padisë, pasi në vështrim të nenit 117/b të K.Pr.A., ligjvënësi
goditjen për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ nuk e ka lidhur me asnjë afat kohor.
Po ashtu, ky Kolegj gjen të drejtë edhe arsyetimin, mbi të cilin mbështet vendimin e
saj Gjykata e Apelit Shkodër përsa i takon urdhrit të organit administrativ, që ka ulur në gradë
palën paditëse. Pavlefshmëria absolute e këtij urdhri, parë parashikimin e dispozitës së nenit
116/b të K.Pr.A., është gjetur e provuar nga kjo gjykatë, përsa kohë ulja në gradë e palës
paditëse, nuk mund të jetë pasojë, veçse e parashikimeve ligjore që kanë të bëjnë me situatë
të posaçme juridike, sikundër janë marrja e masave disiplinore.
Në të tilla rrethana ligjore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në referencë të
nenit 472 dhe 310 të K.Pr.C., pretendimet e ngritura në rekursin e palës së paditur kanë gjetur
arsyetim në vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër, vendim ky që duhet të lihet në fuqi, përsa
kohë është marrë në zbatim të ligjit e në interpretim të drejtë të provave të administruara gjatë
gjykimit.
274
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 22.11.2012
275
Nr.00-2012-2542 i Vendimit (535)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Fatos Lulo Anëtar
në datën 22.11.2012 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: KATINA STRAMARKO,

JANI STRAMARKO,
PANAJOT STRAMARKO,
MIHAL STRAMARKO,
LEONORA MALO.
TË PADITUR: GJIKË STRAMARKO,
JORGO STRAMARKO,
THEODHORI STRAMARKO,
TATIANA STRAMARKO-POLIA
(BESA STRAMARKO),
ANETA JANILA (STRAMARKO),
LLAMBRO STRAMARKO,
FJORENTIN BELI.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të njohin paditësit trashëgimtarë
dhe pronarë mbi pjesën takuese të pasurisë
së trashëgimlënësit Koço Jani Stramarko,
pronë e ndodhur në vendin e quajtur Faqja e Adhendrit, Dhërmi
me kufij të përcaktuar me vendimin nr.19.09.2010
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Detyrimin e të paditurve që të kthejnë e dorëzojnë pasurinë trashëgimore,
pasurinë e fituar nëpërmjet saj, sendet, vlerat monetare
dhe posedimin e sendeve të fituara si trashëgimtarë të Koço Jani Stramarko.
Sigurimi i padisë nëpërmjet pezullimit të veprimeve të ZRPP
dhe Bashkisë Himarë në lidhje me çdo tjetërsim të mundshëm
të pasurisë së paluajtshme në objekt gjykimi.
276
Baza Ligjore: Nenet 31 e vijues, nenet 153, 158/a e vijues të K.Pr.C.,
nenet 349, 350 të K.Civil,
neni 202 i K.Pr.C.,
neni 42 i Kushtetutës,
neni 1 Protokolli 1 i KEDNj.
Vendimi nr.6, datë 24.01.2007
i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
Vendim nr.5, datë 31.05.2011
i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.180/1, datë 07.03.2012, ka

vendosur:
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të objektit të padisë.
Urdhërimin e ZRPP të kufizojë veprimet me pronën e paluajtshme të palëve të
paditura në pjesën takuese me sipërfaqe prej 10.4 ha, të ndodhur në vendin e
quajtur “Faqja e Adhendrit”, (Dhendri), Dhërmi, Vlorë me kufij: V-Përroi, P.K.
Goreci dhe Deti, L-S. Ruci, F. Janile dhe J-K. Bifsha, urdhërimin e Bashkisë
Himarë, si dhe urdhërimin e të paditurve dhe çdo organi tjetër administrativ,
vendor apo qendror, të pezullojë çdo veprim në lidhje me pronën objekt
gjykimi deri në përfundim të këtij procesi gjyqësor.

Lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm datë 23.02.2012 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.146, datë 12.07.2012, në mbështetje

të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Fjorentin Beli,
duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesës, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave nuk respektojnë kriteret e neneve të cilave iu janë referuar. Në
vështrim të përmbajtjes së dispozitës së nenit 202 të K.Pr.C., pala paditëse nuk ka
paraqitur asnjë provë shkresore ku bazon padinë e saj.
- E drejta trashëgimore është një e drejtë për mbrojtjen e të cilës, padia mund të ngrihet
në çdo kohë, duke mos e bërë asnjëherë të pamundur ekzekutimin e vendimit
eventual.
- Gjykatat në kundërshtim me dispozitën e nenit 206 të K.Pr.C., megjithëse konstatojnë
se kërkimi i palës paditëse ngrihet vetëm për 2.6 ha, vendosin marrjen e masës së
sigurimit të padisë për një sipërfaqe më të madhe sesa vetë objekti i padisë.
- Gjykatat kanë tejkaluar objektin e kërkimit, duke urdhëruar pezullimin e veprimeve
me këtë pronë nga çdo lloj organi administrativ, ndërkohë që kërkimi ka qenë drejtuar
vetëm ndaj ZVRPP Vlorë dhe Bashkisë Himarë. Në këtë mënyrë gjykatat kanë
shkelur arsyetimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në Vendimin
Unifikues nr.10, datë 24.03.2004.
- Gjykatat nuk kanë vendosur asnjë garanci në mbrojtje të të drejtave të palës së
paditur.
- Gjykata e shkallës së parë në kundërshtim me dispozitën e nenit 205/2 të K.Pr.C., ka
vendosur marrjen e masës së sigurimit të padisë, në mungesë të palës së paditur dhe jo
menjëherë sapo është paraqitur padia, por në seancën e dytë, pasi kish kryer njoftimet
e palës së paditur në adresa pothuajse të gjitha në territorin e shtetit grek.
277
- Në gjykim nuk është thirrur në cilësinë e subjektit të gjykimit, njëri prej
bashkëpronarëve, i cili ka ndërruar jetë, duke u shkelur kështu dispozitat procedurale.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesen e palës paditëse, Av.Elira
Kokona, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimeve të dyja gjykatave për marrjen e masës së
përkohshme të sigurimit të padisë; përfaqësuesin e palës së paditur Av. Gentian Hajdini, që
kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesës për vendosjen e masës së
sigurimit të padisë; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala e paditur, në cilësinë e
trashëgimtarëve të të ndjerit Vasil Stramarko, i është drejtuar Z.R.K.K.P. Vlorë dhe më tej
A.K.K.K.P. Tiranë për t’u trajtuar si subjekte të shpronësuara në referencë të ligjit
nr.9235/2004, i ndryshuar. Në kërkesën përkatëse ata kanë pretenduar të drejta pronësie mbi
një sipërfaqe prej 13 ha kullotë në Dhërmi, Himarë.
Pasi organi administrativ përgjegjës, Z.R.K.K.P. Vlorë dhe A.K.K.K.P. Tiranë, kanë
refuzuar të marrin në shqyrtim kërkesën e trashëgimtarëve të të ndjerit Vasil Stramarko, ata i
janë drejtuar juridiksionit gjyqësor. Me vendimin gjyqësor nr.1918, datë 27.09.2010, Gjykata
e Shkallës së Parë Vlorë ka vendosur. ndër të tjera: “... dhe kthyer në natyrë trashëgimtarëve
të të ndjerit Vasil Stramarko një sipërfaqe toke të llojit kullotë, ndodhur në vendin e quajtur
“Faqja e Adhendrit” me kufi: V-Përroi, P-K.Goreci dhe Deti, L-S.Ruci, F.Janile dhe J-
K.Bifsha, sipas planimetrisë nr.2 të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.” Gjithsej
rezulton të jetë kthyer në pronësi një sipërfaqe prej 10.4 ha.
Pas kthimit të pronës, titulli i pronësisë është regjistruar pranë Z.V.R.P.P. Vlorë dhe
janë kryer veprime juridike për kalimin e pronësisë tek shtetasit Gjikë Stramarko dhe
Fjorentin Beli.
Pala paditëse ka pretenduar se bazuar në provat, mbi të cilat është nxjerrë vendimi
nr.1918, datë 27.09.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, sipërfaqja e trajtuar në favor të
trashëgimtarëve të të ndjerit Vasil Stramarko, nuk u takon vetëm atyre, përsa kohë kjo
sipërfaqe ka qenë në pronësi të vëllazërisë Stramarko (Koço, Thoma, Petro). Në cilësinë e
trashëgimtarëve të të ndjerit Koço Stramarko, pala paditëse ka ngritur padinë e kërkimit të
pasurisë trashëgimore për pjesën takuese prej 2,6 ha.
Njëkohësisht është kërkuar dhe vendosja e masës së sigurimit të padisë, duke ndaluar
kryerjen e çdo veprimi nga Z.V.R.P.P. Vlorë dhe Bashkia Himarë mbi këtë pasuri.
U konstatua se dy gjykatat e faktit e gjetën të bazuar në ligj, kërkimin e palës paditëse
dhe vendosën marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke disponuar si më lart është
parashtruar në këtë vendim. Gjykatat e faktit arsyetuan se bazuar në nenin 202 të K.Pr.C.
kërkimi i paditësve është i ligjshëm, kjo edhe në kushtet kur persona të tretë janë duke kryer
punime dhe ndërtime me qëllim zhvillimin e pronës objekt gjykimi. Sipas gjykatave me anë
të provave të paraqitura nga paditësit provohet qartë se ekziston rreziku evident i tjetërsimit të
sipërfaqes prej 2,6 ha pjesë e kullotës me sipërfaqe totale 10,4 ha.
Mbi rekursin e palës së paditur, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi
çështjen në seancë gjyqësore erdhi në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit duhet të
ndryshohen, duke u rrëzuar kërkesa për marrjen e masës së sigurimit të padisë. Ky Kolegj
vlerëson se kërkesa e palës paditëse për marrjen e masës së sigurimit të padisë, përsa është
disponuar në vendimet e gjykatave të faktit nuk gjen mbështetje në dispozitat e K.Pr.C.
Pavarësisht pretendimeve të paraqitura në seancë gjyqësore se me vendimin nr.3033,
datë 05.11.2012, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka vendosur rrëzimin e padisë së palës
278
paditëse (parë kjo në referencë të nenit 211 të K.Pr.C.), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë,
referuar edhe qëndrimeve të mëparshme të praktikës gjyqësore të kësaj gjykate, çmon të
nënvizojë që gjykatat e faktit në shqyrtimin e kërkesave për vendosjen e masës së sigurimit të
padisë, kërkuar në mbështetje të dispozitës së nenit 202 të K.Pr.C., kanë për detyrim të marrin
në konsideratë një sërë kriteresh, që kanë të bëjnë dhe lidhen me ekzistencën eventuale të një
të drejte të pretenduar, si dhe rrezikun e rivendosjes së kësaj të drejte, në funksion të
ekzekutimit të vendimit eventual përsa më lart.
Pavarësisht trajtimit të pretenduar nga pala paditëse dhe në parashtresën që iu drejtua
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në seancë gjyqësore, dispozitat e neneve 202-208 të
K.Pr.C. do të duhen të lexohen dhe interpretohen në harmoni me njëra-tjetrën, pasi
interpretimi i shkëputur i tyre mund të sjellë pasoja të rënda dhe po aq të pariparueshme, në
kushtet e vendosjes së një mase sigurimi padie përtej parashikimeve ligjore, kah mbajtësit
aktual të një të drejte.
Në rrethanat konkrete ligjore dhe provave që administruan gjykatat e faktit, mbi të
cilat interpretuan dhe bazuan vendosjen e masës së sigurimit të padisë (kufizimi i të drejtës së
pronësisë, urdhërimi për mosveprim i organeve administrative), Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë konstaton se ato (gjykatat) nuk interpretuan drejtë ligjin procedural civil, konkretisht
dispozitën e nenit 206/2 të K.Pr.C.
Ka qenë vetë ligjvënësi shqiptar që dispozitën e mësipërme e ka formuluar në mënyrë
të tillë, si vijon: “Gjykata mund të lejojë sigurimin e padisë me disa nga llojet e ndryshme të
masave të sigurimit, por gjithmonë për një shumë të përgjithshme jo më të madhe se atë të
padisë”. Dispozita e mësipërme është e lidhur dhe duhet të interpretohet gjithmonë, e parë në
harmoni me përmbajtjen e dispozitës së nenit 6 dhe 28 të K.Pr.C. Në rastin konkret, sikundër
është parashtruar dhe më lart në këtë vendim, pala paditëse nuk ka ngritur pretendime
pronësie, nëpërmjet padisë për kërkimin e pasurisë trashëgimore, mbi të gjithë sendin e
regjistruar në pronësinë e palës së paditur, por vetëm mbi një pjesë të caktuar të tij, në raport
me pjesët takuese të trashëgimisë, që sipas palës paditëse legjitimon kërkimin e saj.
Duke qenë se vendosja e masës së sigurimit të padisë është shtrirë mbi të gjithë
sipërfaqen, pronësinë e të cilës e ka të regjistruar pala e paditur, gjykatat e faktit, nisur nga
parashikimi i dispozitës së 206/2, 6 dhe 28 të K.Pr.C., kanë disponuar në kundërshtim me
ligjin, duke i bërë të cenueshme vendimet përkatëse.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në gjykimin konkret, nisur dhe nga vetë
karakteri i kërkimit të palës paditëse dhe ndërtimi i ndërgjyqësisë, pala paditëse në
eventualitetin e njohjes gjyqësore të së drejtës së pretenduar do të mund të përdorë të gjitha
mjetet përkatëse procedurale për të rimarrë pjesët takuese të sipërfaqes së pronës së
pretenduar, sipas zhvillimit ligjor të saj.
Ndërkohë, në vështrim të nenit 202/1/b të K.Pr.C., në rastin konkret, nisur nga
raportet pronësore, sasia e sipërfaqes dhe marrëdhëniet juridiko-civile, që kanë për objekt
sendin e pretenduar nga pala paditëse, marrja e masës së sigurimit të padisë sipas disponimit
që bënë gjykatat e faktit, nisur vetëm nga një pretendim i kësaj pale (paditëse), bazuar në
prova shkresore të paraqitura në gjykime të tjera nga pala e paditur, do të mund të
interpretohet si një cenim i parimit të proporcionalitetit, që gjen shprehje pikërisht në
përmbajtjen e nenit 206/2 të K.Pr.C.
Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet që morën
gjykatat e faktit janë të cenueshëm, e si të tilla duhet të ndryshohen.
279
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.146, datë 12.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
vendimit nr.180/1, datë 07.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë dhe rrëzimin e
kërkesës për sigurimin e padisë.
Tiranë, më 22.11.2012
280
Nr.00-2012-2578 i Vendimit (536)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në datën 22.11.2012 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen civile, që i përket palëve:
PADITËS TЁ K/PADITUR: MIT’HAT ALMANZOVALI

FADIL DURAKU
TË PADITUR K/PADITËS: ENVER KORTESHI,
ROVENA KORTESHI,
MIKEL KORTESHI,
ARTUR KORTESHI,
SELVIJE KORTESHI,
ESTREF BEQIRI (AVDILLARI),
MIMOZA BEQIRI (AVDILLARI),
DONIKA BEQIRI (AVDILLARI),
SERVETE BEQIRI (AVDILLARI)
TË PADITUR: KËSHILLI I QARKUT TIRANË
KOMUNA KASHAR TIRANË
TË K/PADITUR: ZOJE SHURDHI,
MUSTAFA SHURDHI,
DYLBERE SHURDHI,
XHOANA SHURDHI,
HAVA SHURDHI, ARTAN BINAJ,
MUHAMED FAROUK ABDELAL,
MOHAMED FAOTUZI,
HEKRI ELMAZI,
SHOQËRIA“TWAIK”SH.P.K,
K.K.K.PRONAVE TIRANË
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME
TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Konstatimi i pavlefshmërisë së akteve të marrjes
së tokës në pronësi datë 03.12.1999, për pasuritë nr.315/69
për sipërfaqen 2900 m2 dhe për sipërfaqen 4000 m2.
281
Deklarimin e pavlefshëm të akteve dhe të veprimeve juridike
kryer midis Enver Korteshit dhe Estref Avdillarit.
Fshirjen në kartelën e regjistrimit të pasurisë së paluajtshme
të regjistrimeve nr.315/72, datë 06.12.1999,
dhe nr.3145, datë 08.12.1999.
Marrjen e masës provizore për sigurimin e padisë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993;
ligji nr.7501, datë 19.07.1991;
ligji nr.8053, datë 21.12.1995;
ligji nr.7843, datë 13.07.1994;
neni 192 i K.Civil;
neni 202 i K.Pr. Civile.
Anullimi i vendimit nr.798, datë 20.10.1994 i K.K.K.Pronave.
Anullimi i vendimit nr.55, datë 09.06.1997 i K.K.K.Pronave.
Konstatimi i pavlefshmërisë së veprimeve juridike.
Kontratë shitje nr.1665/2100, datë 03.08.1995
lidhur midis të kundërpaditurve Shurdhi e Artan Binaj;
kontratë shitje nr.4843/1608, datë 19.04.1996
lidhur midis paditësit të kundërpaditur Artan Binaj
dhe Mit’hat Almanzalavi dhe “Twaik” SHPK;
kontratë shitje nr.2921/1113, datë 04.08.1995,
lidhur midis paditësit të kundërpaditur
Artan Binaj dhe Mit’hat Almanzalavi;
kontratë shitje nr.6421/2032, datë 06.06.1996
lidhur midis të kundërpaditurve Hekri Elmazi e Mouhamed Faouzi;
kontratë shitje nr.1710/210, datë 02.10.1998,
lidhur midis paditësave të kundërpaditur
Mit’hat Almanzalavi e Fadil Duraku;
kontratës së dhurimit nr.617/128, datë 06.03.1998;
kontratës së dhurimit nr.2275/199, datë 26.06.1998.
Fshirjen e të gjitha regjistrimeve të veprimeve të mësipërme
nga regjistrimet hipotekore.
“Për Kthimin e Kompensimin e Pronave ish pronarëve”;
ligji nr.7501, datë 19.07.1991.
Nenet 55 e 161 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.672, datë 27.02.2001, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë të ngritur nga paditësi i kundërpaditur Mit’hat Almanzolavi
si të pambështetur në ligj e në prova.
Pranimin e kundërpadisë.
Anullimin e vendimeve të K.K.K.Pronave nr.798, datë 20.10.1994 dhe nr.55,
datë 09.06.1997.
Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratave të shitjes dhe atyre të dhurimit,
duke kthyer palët në gjendjen e mëparshme..
Fshirjen e regjistrimeve hipotekore që kanë pas sjellë këto veprime juridike.
282
Prishjen e vendimit nr.672, datë 27.02.2001, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova e në ligj.
Pranimin e kundërpadisë.
Anullimin e vendimeve nr.798, datë 20.10.1994, dhe nr.55, datë 09.06.1997, të
K.K.K.Pronave ish Pronarëve Tiranë.
Konstatimin e pavlefshmërisë së:
1. Kontratës së shitjes nr.166 Rep. nr.910 Kol. datë 17.02.1995, lidhur midis
trashëgimtarëve “Shurdhi” dhe Hekri Elmazi.
2. Kontratës së shitjes nr.11004 Rep. nr.2100 Kol., datë 03.08.1995, lidhur midis
trashëgimtarëve të Ibrahim Shurdhit dhe Artan Binaj.
3. Kontratës së shitjes nr.2991 Rep., nr.1113 Kol., datë 04.08.1995, lidhur midis
Artan Binaj e Mit’hat Almanzalavi.
shtetasve Hekri Elmazi e Muhamed Faouzi.
Mit’hat Almanzalavi e Fadil Duraku.
6. Kontratës së dhurimit nr.617 Rep. nr.128 Kol. datë 06.03.1998, ndërmjet
Mit’hat Almanzalavi dhe Mouhamed Fouzi e Mouhamed Hamad Abdelal.
7. Kontratës së dhurimit nr.2275 Rep. nr.199 Kol. datë 26.06.1998, ndërmjet
Mouhamed Abdelal e Mit’hat Almanzalavi.
Kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Fshirjen nga regjistrat hipotekorë të gjitha regjistrimeve që kanë sjellë
veprimet juridike të mësipërme konstatuar si të pavlefshme.”

Gjyqësor Tiranë.”
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.505, datë 04.03.2004, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1120, datë 29.10.2002, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

Gjyqësor Tiranë si vijon:
Anullimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi për sipërfaqet 2900 m2 i të
paditurit kundrapaditës Estref Avdillari me nr.315/69, datë 03.12.1999 dhe për
sipërfaqen 4000 m2 i të paditurit Enver Kurteshi me nr.315/72, datë
03.12.1999, që i përket akteve të marrjes së tokës të vitit 1994.
Deklarimin e pavlefshëm të veprimit juridik të kontratës së shitjes së bërë në
mes të paditurit kundërpaditës Enver Kurteshi dhe të paditurës kundrapaditëse
Selvije Rushiti për sipërfaqen 2000 m2, nr.7301 rep. nr.2087 Kol. me
nr.315/73, datë 08.12.1999.
283
Fshirjen nga regjistri i pasurive të paluajtshme të akteve të sipërme.
Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në ligj e në prova.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.51, datë 19.01.2006, ka vendosur:

dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Parë Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1624, datë 19.12.2007, në

mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs paditësi i
kundërpaditur Mit’hat Almanazovali, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e
padisë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.
- Referuar edhe dy vendimeve të Gjykatës së Lartë në thelb të konfliktit qëndron
përcaktimi i regjimit juridik të tokës në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.7698, datë
15.04.1993.
- Përgjigja e kësaj pyetje është dhënë në nenet 3 dhe 4 të po këtij ligji dhe në ligjin
nr.7980, datë 27.07.1995, “Për shitblerjen e trojeve”.
- Nga provat vërtetohet se kjo tokë përfshihej brenda vijës kufizuese të qytetit të
Tiranës dhe planit rregullues të tij (vendimi nr.45, datë 07.02.1990 i K.Ministrave).
- Vendimet e K.K.K.Pronave me të cilët u është kthyer prona trashëgimtarëve të
familjes “Shurdhi” janë të ligjshme, për rrjedhojë edhe veprimet juridike të kryera më
pas.
- Të paditurit kundrapaditës janë pajisur me aktet e marrjes së tokës në pronësi pas
daljes së ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve e për rrjedhojë
janë absolutisht të pavlefshëm, si për nga fakti se këto sipërfaqe janë troje, brenda
vijës kufizuese të qytetit të Tiranës, ashtu dhe për arsye se janë objekt trajtimi nga ligji
nr.7698, datë 15.04.1993.
- Këto akte janë dhënë në kundërshtim me nenin 6 të ligjit “Për tokën”, pasi përfituesit
nuk kanë qenë anëtarë të ish-kooperativës bujqësore apo familje që punonin në ish
ndërmarrjet bujqësore.
- Gjithashtu këto akte janë dhënë në kundërshtim me nenin 2/2 të ligjit nr.8053, datë
21.12.1995, vendimin e K.M. nr.161, vitit 1993, dhe pikën 2 të udhëzimit të K.
Ministrave nr.106, datë 23.02.1996.
- Me provat e administruara është provuar se sipërfaqja objekt konflikti ka qenë në
përdorim të Institutit Perim Patate dhe me shkresë të Ministrisë së Bujqësisë dhe
Ushqimit ka kaluar në dispozicion të ish N.B. “17 Nëntori” (për fshatin Yzberisht) por
vetëm për vënie në përdorim dhe jo për të kaluar në pronësi.
- Gjykata e Lartë në çështje të ngjashme ka mbajtur qëndrim të kundërt me këtë që
vendosi gjykata e apelit (vendimi nr.621, datë 18.05.2006).
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1624, datë 19.12.2007, në

mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs të
kundërpaditurit Mustafa Shurdhi, Fadil Duraku dhe Shoqëria “Twaik” SHPK, duke kërkuar
ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material dhe
vlerësimit të gabuar të provave.
284
- Toka objekt gjykimi në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
ka qenë brenda vijës kufizuese dhe planit rregullues të qytetit të Tiranës, për rrjedhojë
është truall dhe jo tokë bujqësore.
- Komisioni i ndarjes së tokës nuk mund të ushtronte të drejtën e dhënies në pronësi,
tokë e cila është në juridiksionin e Bashkisë Tiranë.
- Kuptimi juridik i truallit që ka qenë objekt trajtimi nga ligji për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve është dhënë në nenin 3 dhe 4 të këtij ligji dhe
jo sikurse ka pranuar gjykata.
- Aktet e marrjes së tokës në pronësi të të paditurve janë absolutisht të pavlefshëm. Ato
janë dhënë pas daljes së ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, dhe njëkohësisht edhe në
kundërshtim me nenin 6 të ligjit për Tokën, i cili nuk lejonte dhënien në pronësi, por
në përdorim.
- Gjithashtu këto akte bien ndesh dhe me rregullimin e bërë në nenin 2/2 të ligjit
nr.8053, datë 21.12.1995. Të paditurit kundrapaditësa nuk kanë qenë bashkëthemelues
të ish kooperativës “Vilhem Pik” e krijuar në vitin 1947.
- Toka objekt gjykimi ka qenë në përdorim të Institutit Perime e Patate dhe sipas
shkresës nr.470/1 prot., datë 15.04.1993, të Ministrisë së Bujqësisë dhe Ushqimit dhe
do të jepej vetëm në përdorim.
- Vendimet e të dyja gjykatave janë në kundërshtim edhe me praktikën gjyqësore të
Gjykatës së Lartë (vendimi nr.621, datë 18.05.2006 i Kolegjit Civil) dhe me
qëndrimin e mbajtur nga Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut në çështjen Driza
kundër Shqipërisë, datë 17.11.2007.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse të
kundërpaditur, av.Dhimitër Prifti, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.1624, datë
19.12.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.3064, datë 09.07.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; pranimin e kërkesë padisë sipas objektit të saj dhe rrëzimin e kundërpadisë
si të pabazuar në ligj e në prova; përfaqësuesin e palës së kundrapaditur av. Nexhdet Kambo,
që kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë, pranimin e kërkesë padisë, rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar
në ligj; përfaqësuesin e palës paditëse të kundërpaditur, av.Avni Shehu, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të Gjykatës së Apelit
Tiranë, pranimin e kërkesë padisë, rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në ligj;
përfaqësuesin e palës së paditur kundërpaditëse, av.Liljana Korvafa, e cila kërkoi
mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e kundërpaditur, lënien në fuqi të dy vendimeve
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si dhe pasi shqyrtoi
VËREN
pranuar të provuar se me vendimin nr.798, datë 20.10.1994 të K.K.K.Pronave Tiranë është
njohur si ish-pronar Ibrahim Shurdhi mbi një sipërfaqe trualli prej 14.000 m2, nga të cilat
trashëgimtarëve të tij (Zoje, Mustafa, Dylbere, Xhoana e Hava Shurdhi), që në këtë
proces gjyqësor janë me cilësinë e të kundërpaditurve, ju janë kthyer në natyrë 5.000 m2,
ndërsa pjesa tjetër prej 9.000 m2 ju kompensohen. Vendimi është regjistruar pranë Z.R.P.P.
me nr.4680, datë 27.10.1994.
Trashëgimtarët e ish-pronarit Ibrahim Shurdhi e kanë shitur këtë sipërfaqe: 1) me
kontratën e shitblerjes nr.910/166, datë 17.02.1995 i kanë shitur të kundërpaditurit Hekri
285
Elmazi 2.570 m2; 2) me kontratën nr.21000/11004, datë 03.08.1995 i kanë shitur të
kundërpaditurit Artan Binaj sipërfaqen prej 2.430 m2.
I kundërpadituri Artan Binaj me kontratën e shitjes nr.2991/1113, datë 04.08.1995,
sipërfaqen prej 2.430 m2 ia ka shitur paditësit të kundërpaditur Mit’hat Almanzalovi dhe ky i
fundit, me kontratën nr.4873/1606, datë 19.04.1996, sipërfaqen prej 2.430 m2 ia ka shitur
palës së kundërpaditur Shoqërisë “Twaik Est” SHPK.
Ndërsa i kundërpadituri Hekri Elmazi, sipërfaqen e blerë nga trashëgimtarët e Ibrahim
Shurdhi prej 2.570 m2 i a ka shitur të kundërpaditurit Mohamed Faouzi me kontratën e shitjes
nr.6421/2033, datë 06.06.1996.
Pala e kundërpaditur Shoqëria “Twaik Est” SHPK, sipërfaqen e blerë nga paditësi i
kundërpaditur Mit’hat Almanzalovi prej 2.430 m2 dhe sipërfaqen prej 2.570 m2 (gjithsej
5.000 m2) ia dhuron të kundërpaditurit Mohamed Faruk Mohamed Hamad Abdelal me
kontratën e dhurimit nr.617/128, datë 06.03.1998.
I kundërpadituri Mohamed Faruk Mohamed Hamad Abdelal, me kontratën e dhurimit
nr.2275/144, datë 26.06.1998 i ka dhuruar paditësit të kundërpaditur Mit’hat Almanzalovi
500 m2.
Paditësi i kundërpaditur Mit’hat Almanazolavi me kontratën nr.1710/710, datë
02.10.1998 nga sipërfaqja prej 5.000 m2 i shet paditësit tjetër të kundërpaditur Fadil Duraku
sipërfaqen prej 1.000 m2.
Të gjitha këto veprime janë pasqyruar në regjistrat e Z.V.R.P.P. Tiranë.
Ndërkohë, me vendimin nr.55, datë 09.06.1997 të K.K.K.Pronave Tiranë,
trashëgimtarët e ish-pronarit Ibrahim Shurdhi janë kompensuar me një sipërfaqe prej 4.600
m2 brenda ish truallit pronë e trashëgimlënësit të tyre, me kufizimet përkatëse.
Nga ana tjetër, Komisioni i Ndarjes së Tokës fshatit Yzberisht me A.M.T.Pronësi
nr.15, datë 12.06.1993, ka pajisur me tokë në pronësi të paditurin kundërpaditës Estref Beqir
(Avdillari) për sipërfaqen 9.900 m2, ndërsa me A.M.T.Pronësi datë 15.11.1994 Komisioni i
Ndarjes së Tokës në fshat ka pajisur me tokë edhe të paditurin kundrapaditës Enver Korteshi
për sipërfaqen prej 4.000 m2.
Më pas, i padituri kundërpaditës Enver Korteshi së bashku me të paditurit
kundrapaditës Esma, Rovena dhe Artur Korteshi, me kontratën e shitjes nr.7301/2087, datë
07.12.1999 i shesin të paditurës kundrapaditëse Selvije Rushiti, sipërfaqen prej 2.000 m2
tokë.
Edhe këto veprime juridike janë pasqyruar në regjistrat e Z.V.R.P.P. Tiranë.
Paditësi i kundërpaditur, Mit’hat Almanzolavi, me padinë e datës 16.05.2000, duke
pretenduar se aktet e marrjes së tokës në pronësi nga të paditurit Enver Kurteshi dhe Estref
Avdillari janë të pavlefshëm pasi sipërfaqja e trajtuar me këto akte ka qenë truall dhe është
trajtuar me ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, është brenda vijës së verdhë dhe se veprimet e
anës së paditur bien ndesh me ligjin nr.8053, datë 21.12.1995, (pikat 1 e 3 të nenit 2), ka
kërkuar pavlefshmërinë e këtyre akteve dhe të veprimeve juridike të kryera mbi këto akte.
Gjatë gjykimit të paditurit Enver Kurteshi, Estref Avdillari dhe Selvije Rushiti,
kanë paraqitur kundërpadi, e cila është pranuar për shqyrtim së bashku me padinë, me
objekt: kundërshtim të vendimeve të K.K.K.Pronave dhënë në favor të trashëgimtarëve të ish-
pronarit Ibrahim Shurdhi dhe konstatimin e pavlefshmërisë të të gjitha kontratave të
shitblerjes dhe ato të dhurimit. Ata kanë pretenduar se vendimet e K.K.K.Pronave dhënë në
favor të trashëgimtarëve të Ibrahim Shurdhit janë të pavlefshëm sepse janë marrë në
kundërshtim me ligjin, pasi kjo sipërfaqe është tokë bujqësore dhe është trajtuar me ligjin
“Për Tokën”.
Sikundër është parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi, shqyrtimi i çështjes
konkrete ka kaluar disa herë në hallkat e hierarkisë të juridiksionit gjyqësor shqiptar, duke u
gjykuar dy herë dhe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
286
Nisur dhe nga parashtrimi i rrethanave të faktit që janë pranuar të provuara nga ana e
gjykatave të faktit, referuar dhe vendimeve të mëparshme të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë, për zgjidhjen e konfliktit gjyqësor konkret, thelbësor ka qenë përcaktimi i regjimit
juridik të së njëjtës sipërfaqe të trajtuar nga njëra anë me vendimet e K.K.K.P. dhe nga ana
tjetër me AMT të pronësisë, në zbatim të ligjit nr.7501/1991.
Referuar edhe parashikimeve e dispozitës së nenit 486 të K.Pr.Civile, ky Kolegj vëren
se në gjykimet e mëparshme, detyrat e lëna për zbatim nga gjykatat e faktit lidhen me
kryerjen e akteve të ekspertimit që së pari do të poziciononin vendndodhjen e sipërfaqes,
objekt konflikti, me kufizimet e vijës së ndërtimit (vija e verdhë), miratuar me VKM nr.45,
datë 07.02.1990, dhe së dyti do mundësonin interpretimin ligjor të kësaj vendndodhje,
referuar dispozitave ligjore dhe akteve përkatëse në fuqi në lidhje me kthimin dhe
kompensimin e pronës dhe shpërndarjen e tokës bujqësore.
Ky Kolegj vlerëson të nënvizojë, se në vendimin nr.505, datë 04.03.2004, të dhënë
gjatë shqyrtimit të kësaj çështje konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, argumentimi
ligjor përmbyllej me shprehjen si vijon: “Tokat bujqësore të përfshira brenda “vijave të
verdha” konsiderohen toka të tjetërsuara në truall dhe i nënshtrohen regjimit juridik të ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993”. Qëndrimin e mësipërm, çmohet se do të duhet ta vlerësojmë, në
rastin konkret, në harmoni me frymën dhe qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë që në vendimin nr.24/2002 arsyetojnë si vijon: “Ligji nr.7514, datë 30.9.19,
“Për pafajësinë, amnistinë dhe rehabilitimin e ish të përndjekurve politikë”dhe ligji nr.7698,
datë 15.04.1993, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”, nuk janë
mënyra të reja të fitimit të pronësisë, por korrigjim i padrejtësisë së bërë dhe, për këtë qëllim,
shfuqizojnë ipso lege të gjitha aktet e mëparshme ligjore, me të cilat u ishte marrë prona
pronarëve padrejtësisht. Ato nuk krijojnë një situatë të re, (nuk kanë efekt konstituiv), por
ristabilizojnë ligjshmërinë dhe drejtësinë”.
Po ashtu, përcaktimin e regjimit juridik të sipërfaqeve për efekt të trajtimit në zbatim
të ligjit nr.7698/1993 apo nr.7501/1991, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të trajtuar
dhe në vendime vijuese të tij, sikundër është ai nr.621, datë 18.05.2006.
Duke iu kthyer situatës juridike dhe fakteve të gjetura të provuara nga ana e gjykatave
të faktit, rezulton se në gjykimin e fundit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ajo (gjykata) në zbatim
të detyrave të lëna nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ka urdhëruar kryerjen e një akti
ekspertimi teknik në lidhje me vendndodhjen e truallit, objekt konflikti gjyqësor.
Nisur nga parashikimi i dispozitës së nenit 224 të K.Pr.Civile, rezulton se akti i
ekspertimit, administruar në dosjen gjyqësore, është kryer në përputhje me ligjin, duke u lënë
mundësinë palëve të shprehim mendimet dhe pyetjet përkatëse përsa është shtruar për
mendim. Nisur nga përgjigjet e ekspertit të administruara në seancë gjyqësore (shih fq.167 të
dosjes në apel) rezulton se sipërfaqja objekt konflikti gjyqësor është brenda vijës kufizuese të
ndërtimit (vije e verdhë) miratuar me VKM nr.45/1990.
Nisur nga kjo situatë ligjore, referuar arsyetimit të parashtruar më lart në këtë vendim,
parashikimit të dispozitës së nenit 3, 4, 19 të ligjit nr.7698/1993, i ndryshuar, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit që rrëzuan padinë
dhe pranuan kundërpadinë, janë marrë në interpretim të gabuar të ligjit e si të tilla duhet të
ndryshohen.
Në dosjen gjyqësore, janë administruar ndër të tjera dhe leje ndërtimi të lëshuara nga
organi përkatës (K.Rr.T Bashkia Tiranë), që duke trajtuar në cilësinë e truallit, sipërfaqe të
njëjta me këtë që sot është objekt konflikti gjyqësor, kanë lëshuar leje ndërtimi për objekte
tregtare (fq.29-33 e dosje gjyqësore nr.672, datë 27.02.2001, vendimi). Sa më lart, përfaqëson
vullnetin e organit shtetëror përgjegjës, që në përputhje me parashikimin e VKM nr.45/1990
dhe legjislacionin e kohës që rregullonte marrëdhëniet në fushën e urbanistikës, të trajtonte
sipërfaqen në fjalë në cilësinë e truallit.
287
Ky përfundim gjen bazueshmëri dhe në faktin që përcaktimi i saktë i regjimit juridik
për sipërfaqet brenda vijës kufizuese të qyteteve gjen shprehje ligjore në ligjin nr.7980/1995,
ligj ky ka një përkufizim ezaurues në lidhje me kriterin përcaktues për kategorizimin e tokës,
duke i dhënë përparësi nevojës së zhvillimit urbanistik, pavarësisht vendndodhjes së
sipërfaqes.
Konstatohet lehtësisht se në rastin konkret, vendndodhja e sipërfaqes objekt konflikti
gjyqësor është në brendësi të një zone industriale, ku pranë saj zhvillohen aktivitete
industriale (fabrika e birrës, fabrika e bukës, parku i mallrave dhe një sërë kombinatesh).
Ndërkohë, vetë aktet e marrjes së tokës në pronësi nga pala e paditur, k/paditëse datojnë më
vonë sesa hyrja në fuqi e ligjit nr.7698/1993, ç’ka do të duhej të vlerësohej se vullneti i
ligjvënësit ka qenë i shprehur për trajtimin e sipërfaqeve të parashikuara në ligjin e mësipërm,
në funksion të kthimit dhe kompensimit të pronës ish pronarëve.
Është fakt i pranuar nga vetë gjykatat se tokat që përdoreshin për aktivitet shkencor
nga IPP (Instituti i Perime Patateve), me shkresën nr.470/1 prot., datë 05.04.1993, të
Ministrisë së Bujqësisë, i kanë kaluar në përdorim, dhe jo në pronësi NB “17 Nëntori”
Yzberisht, fakt ky që do të duhej të ishte vlerësuar në harmoni dhe me parashikimet e
dispozitave të ligjit nr.8053/1995, pra sipërfaqet e tokës që kalonin NB për trajtim në zbatim
të ligjit, do të ishin gjithmonë ato sipërfaqe që nuk përfshiheshin brenda vijës kufizuese të
ndërtimit, miratuar kjo e fundit me VKM nr.45/1990.
Po ashtu, nevojitet që në vijim të këtij arsyetimi, të gjejnë referencë në zgjidhjen e
mosmarrëveshjes dhe akte të tilla si vendimi nr.1, datë 28.03.1995, i KNT në rreth, ku
rezulton të jenë konsideruar si të pavlefshme aktet e marrjes së tokës në pronësi në sipërfaqen
e gjendur brenda vijës kufizuese të Bashkisë Tiranë, akte këto që në vështrim të dispozitave
përkatëse në fuqi që rregullonin veprimtarinë e strukturave administrative për procesin e
ndarjes së tokës, kanë efekte shfuqizuese për aktet e shpërndara nga organet e hierarkisë më
të ulët, akte që përbëjnë titujt e pronësisë së palës së paditur, k/paditëse. Në të tilla rrethana,
të gjitha veprimet juridike të mëtejshme të kryera mes palës së paditur, k/paditëse do të
konsiderohen si veprime absolutisht të pavlefshme, nul, të cilat nuk mund të prodhojnë asnjë
pasojë juridike.
Edhe pse u gjetën të provuara nga gjykatat e faktit argumentet ligjore të përmendura
më lart në këtë vendim, ato (gjykatat e faktit) bënë një interpretim të gabuar të ligjit. Në këto
kushte, vendimet e tyre do të duhet të ndryshohen.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1624, datë 19.12.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.3064, datë 09.07.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Anullimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi për sipërfaqet 2900 m2 të të
paditurit kundërpaditës Estref Avdillari me nr.315/69, datë 03.12.1999 dhe për sipërfaqen
4000 m2 të të paditurit Enver Kurteshi me nr.315/72, datë 03.12.1999, që i përket akteve të
marrjes së tokës në pronësi të vitit 1994.
Deklarimin e pavlefshëm të veprimit juridik të kontratës së shitjes së bërë ndërmjet të
paditurit Enver Kurteshi dhe të paditurës Selvie Rushiti për sipërfaqen prej 2000 m2 me
nr.7301 rep., nr.2087 kol., datë 08.12.1999, dhe fshirjen nga regjistri i pasurive të paluajtshme
të akteve të mësipërme. Rrëzimin e kundër padisë.
Tiranë, më 22.11.2012
288
Nr.00-2012-2641 i Vendimit (537)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: PANDI KASAPI

E PADITUR: MINISTRIA E DREJTËSISË
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimi i pikës të vendimit nr.71, datë 14.05.2007
të Komisionit të Shërbimit Civil dhe anullimin e tij.
Baza Ligjore: Neni 8 i ligjit 8549, datë 11.11.1999,
"Statusi i Nëpunësit Civil.
Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.71, datë 14.05.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së z. Pandi Kasapi si të pabazuar në ligj.
Pagesën e ankuesit në nivelin e kategorisë III-b sipas strukturës së miratuar
duke filluar efektet financiare nga data 19.04.2007 e hyrjes në fuqi të ligjit
nr.9694, datë 19.03.2007.

Rrëzimin e kërkesë padisë së Ministrisë së Drejtësisë.
Lënien në fuqi të pikës “2” të vendimit nr.71, datë 14.05.2007 të Komisionit të
Shërbimit Civil.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Ministria e Drejtësisë, datë

02.12.2008, me të cilin kërkon anullimin e vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj dhe në prova.
- Struktura e miratuar me urdhrin nr.292, datë 20.12.2006 të Kryeministrit është akt i
ligjshëm, bazuar në nenin 7 të ligjit nr.9000, datë 30.01.2003, dhe vlefshmëria e tij
nuk vihet në diskutim, thjesht për faktin se me ligjin nr.9694, datë 19.03.2007, me të
cilin i janë bërë ndryshime ligjit nr.8678, datë 14.05.2001, “Për organizimin dhe
funksionimin e Ministrisë së Drejtësisë” është liberalizuar në favor të Kryeministrit
përcaktimi i strukturës dhe organikës.
- Çështja shtrohet nëse ky urdhër vjen në kundërshtim me ligjin nr.8678, datë
14.05.2001, apo vjen në kundërshtim me ndryshimet që i janë bërë këtij ligji me ligjin
nr.9694, datë 19.03.2007.
289
- Urdhri i Kryeministrit nuk vjen në kundërshtim me asnjë nga këto akte ligjore, por ka
dalë në bazë dhe për zbatim të tyre dhe të ligjit nr.9000, datë 30.01.2003, “Për
organizimin dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave”.
- Si arsyetimi i KSHC-së dhe i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është në përputhje me
ligjin, pasi në ndryshimet që i janë bërë ligjit nr.8678, datë 14.05.2001, vetëm është
shtuar një dispozitë referuese (neni 10, i ligjit nr.9694, datë 19.03.2007). Këtë
kompetencë Kryeministri e ka pasur që më parë.
- Nuk qëndron arsyetimi se urdhri nr.292, datë 20.12.2006, merr fuqi nga miratimi i
ndryshimeve të ligjit nr.8678, të bëra me ligjin nr.9694, datë 19.03.2007.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.120, datë 29.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj dhe
si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, i padituri Pandi Kasapi ka qenë në punë pranë Ministrisë së Drejtësisë në
pozicionin e Përgjegjësit të Sektorit të Shërbimeve. Ai ka kundërshtuar pranë KSHC-së
kategorizimin e pozicionit të tij të punës në nivelin 3-b, sipas strukturës së miratuar me
urdhrin e Kryeministrit nr.292, datë 20.12.2006, me pretendimin se paga e përfituar nga
zbatimi i kritereve të kategorizimit për pozicionin “Shef Sektori” sipas Vendimit të KM
nr.711, datë 27.12.2001, nuk mund të cenohet nga kategorizimi i përfshirë në urdhrin e
Kryeministrit, pasi nuk është në kompetencën e tij, por mund të bëhet vetëm me vendim të
KM.
KSHC me vendimin nr.71, datë 14.05.2007, ka vendosur:
1. Rrëzimin e kërkesës së z. Pandi Kasapi si të pabazuar në ligj.
2. Pagesën e ankuesit në nivelin e kategorisë III-b sipas strukturës së miratuar duke
filluar efektet financiare nga data 19.04.2007 e hyrjes në fuqi të ligjit nr.9694, datë
19.03.2007.
Kundër vendimit të KSHC-së ka ushtruar ankim Ministria e Drejtësisë, me
pretendimin se, konkluzioni i KSHC-së për fillimin e efekteve financiare nga data
19.04.2007, datë e hyrjes në fuqi e ligjit nr.9694, datë 19.03.2007, “Për disa ndryshime në
ligjin nr.8678, datë 14.05.2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Ministrisë së
Drejtësisë”, i ndryshuar, nuk ka bazueshmëri ligjore.
Pala paditëse ka kundërshtuar vendimin e KSHC pranë gjykatës së apelit Tiranë, e cila
me vendimin nr.120, datë 29.10.2008, ka rrëzuar kërkesën e paraqitur.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Ministria e Drejtësisë, me të
cilin kërkon ndryshimin e tij.
Ky Kolegj vlerëson të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së apelit. Në të kundërt me
çfarë pretendohet në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, KSHC dhe gjykata e apelit nuk
kanë analizuar vlefshmërinë e Urdhrit nr.292, datë 20.12.2006, të Kryeministrit. Pasi e kanë
konsideruar akt të nxjerrë në bazë të ligjit nr.9000, datë 30.01.2003 “Për organizimin dhe
funksionimin e Këshillit të Ministrave”. Prandaj edhe KSHC ka rrëzuar ankimin, për këtë
pjesë, të të paditurit Pandi Kasapi.
Nga KSHC dhe gjykata e apelit është çmuar se, momenti i fillimit dhe zbatimit të
kategorizimit të bërë, do të konsiderohet jo data e miratimit të strukturës nga Kryeministri,
por data 19.04. 2007 që është data e hyrjes në fuqi të ndryshimeve të bëra në ligjin organik të
Ministrisë së Drejtësisë, me ligjin nr.9694, datë 19.03.2007 “Për disa ndryshime në ligjin
290
nr.8678, datë 14.05.2001, “Për organizimin dhe funksionimin e Ministrisë së Drejtësisë”, i
ndryshuar.
Ky përfundim është arritur, pas interpretimit të dispozitave të mësipërme. Pasi ligji
nr.9000, datë 30.01.2003, “Për organizimin dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave” është
një ligj me karakter të përgjithshëm, për pjesët e tij, dispozitat që kanë lidhje me ministritë e
institucioneve të tjera.
Ndërkohë, veprimtaria e Ministrisë së Drejtësisë rregullohet me ligj të posaçëm,
pikërisht me ligjin nr.8678, datë 14.05.2001, “Për organizimin dhe funksionimin e Ministrisë
së Drejtësisë”, i ndryshuar, i cili në nenin 1 të tij parashikonte se:
Ky ligj përcakton rregullat e organizimit, të funksionimit, si dhe fushat e veprimtarisë
së Ministrisë të Drejtësisë.
Prandaj, edhe është bërë ndryshimi i mëvonshëm i ligjit të posaçëm nr.8678, datë
14.05.2001, “Për organizimin dhe funksionimin e Ministrisë së Drejtësisë”, i ndryshuar, për
të përfshirë në të’ dispozitat e përgjithshme të ligjit nr.9000, datë 30.1.2003, “Për organizimin
dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave”.
Ligji nr.9694, datë 19.03.2007, “Për disa ndryshime në ligjin nr.8678, datë
14.05.2001, “Për organizimin dhe funksionimin e Ministrisë së Drejtësisë”, i ndryshuar, në
nenin 10 të tij ka parashikuar se:
Struktura dhe organika e Ministrisë së Drejtësisë përcaktohen sipas nenit 7 të ligjit
nr.9000, datë 30.01.2003, “Për organizimin dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave”.
Sa më sipër, Urdhri i Kryeministrit nr.292, datë 20.12.2006, ka dalë në bazë të në
nenit 7 të ligjit nr.9000, datë 30.01.2003, “Për organizimin dhe funksionimin e Këshillit të
Ministrave”. Kjo dispozitë, midis të tjerash parashikon se:
..3. Struktura dhe organika e ministrisë përcaktohen me urdhër të Kryeministrit, me
propozimin e ministrit përkatës...
Por se, ky urdhër hyn në fuqi me botimin e ligjit nr.9694, datë 19.03.2007, “Për disa
ndryshime në ligjin nr.8678, datë 14.05.2001, “Për organizimin dhe funksionimin e Ministrisë
së Drejtësisë”, të ndryshuar.
Si rrjedhojë, pretendimet e paraqitura në rekurs nuk janë nga ato të nenit 472 të
K.Pr.Civile, për të cenuar vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.120, datë 29.10.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 22.11.2012
291
Nr.00-2012-2643 i Vendimit (538)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA "DEA D.H.V” SH.P.K. DELVINË,

përfaqësuar nga av.Verdi Hadëri
E PADITUR: PORTI DETAR SH.A SARANDË, përfaqësuar
nga avokati i shtetit Abaz Deda
OBJEKTI I PADISË:
Përmbushja e detyrimeve të rrjedhura nga kontrata sipërmarrjes,
pagimin e çmimit të papaguar në shumën 39.162.495 lekë
si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar
nga vonesa e pagesës (kamatat e arrira).
Baza Ligjore: Neni 153, 154 të K.P.Civile,
neni 420, 450, 476, 481, 850, 876 të K.Civil,
ligji nr.7971, datë 26.07.1993, "Për Prokurimet Publike”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.109, datë 04.02.2008, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së palës paditëse Shoqëria "DEA" D.H.V
SHPK Delvinë. Detyrimin e palës së paditur Porti Detar SHA Sarandë t'i
paguajë palës paditëse Shoqëria e Ndërtimit "DEA D.H.V.” SHPK Delvinë,
detyrimin e mbetur nga kontrata e sipërmarrjes më datë 28.03.2006, në
shumën 28.550.956 lekë, si dhe interesat depozitë në shumën 1.407.992 lekë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të objektit të saj si të pabazuar në
ligj e në prova.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.292/20-2008-366, date 22.07.2008,

ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.109, datë 04.02.2008 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit të mësipërm kanë paraqitur rekurs pala e paditur dhe avokati i
shtetit, të cilët kanë kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar:
292
Pala e paditur Porti Detar SHA Sarandë:
- Vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë dhe atij të Apelit Gjirokastër janë
marrë në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara; sipas kontratës së
sipërmarrjes që kishim lidhur me paditësin, afati i saj kishte përfunduar më datë
12.06.2006, ndërsa pala paditëse ka mbaruar punën më datë 30.08.2006, pra 78 ditë
me vonesë, duke u njohur nga ana jonë për shkaqe objektive vetëm 4 ditë;
- Nuk qëndrojnë pretendimet e paditësit se është bllokuar nga policia ndërtimore për
mospasje leje ndërtimi pasi ne kemi lidhur marrëveshje më datë 28.03.2006, dhe kemi
pasur leje për këtë ndërtim.
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh se përmbushja e detyrimit është me vonesë dhe si e
tillë duhet të zbatohen sanksionet ligj ose që rrjedhin nga ligji dhe kontrata e lidhur;
- Firma ka ndërtuar objektin duke dëmtuar projektin në ndërtimin e 60 copë shtylla
jashtë tolerancave të lejuara e për këtë është lidhur marrëveshja për tu përgjigjur për
këtë dëmtim në çdo kohë; kemi kundërshtuar ekspertimin e kryer pasi eksperti i
caktuar nuk e ka titullin "kontabël i autorizuar" dhe akti i ekspertimit i paraqitur është
i pabazuar në prova e në ligj;
- Në akt ekspertim flitet për kredi e cila nuk ka lidhje me tenderimin tonë e
kundërshtojmë ekspertimin e kryer në bazë të nenit 229, 230 të K.Pr.Civile. Akti është
paraqitur më datë 21.01.2008, për llogaritjen interesave pa u marrë si provë më parë
në seancë. Gjykatat kanë lejuar shkelje procedurale duke pranuar në disa seanca si
përfaqësues të paditësit ortakun Durim Bajo që nuk është administrator. Baza ligjore e
padisë i referohet neneve për shpërblim dëmi ndërkohë që nuk ekziston vonese nga
ana jonë në pagesë situacioni, penalizimi është bërë në bazë të nenit 34/a të kontratës
për 74 ditë vonesë dhe veprimet tona janë ligjore.
Avokati i shtetit:
- Nga pala e paditur nuk është ngritur kundër padi në lidhje me kërkimin e paditësit në
padinë e depozituar prej tij pranë gjykatës dhe për këtë arsye ajo ka shqyrtuar vetëm
objektin e padisë konform nenit 6 të K.Pr.Civile.
- Mospajisja e sipërmarrësit në momentin e lidhjes së kontratës së sipërmarrjes me lejen e
ndërtimit sipas gjykatës ka sjellë si pasojë që vonesat e shkaktuara në dorëzimin në afat të
veprës objekt, sipërmarrjeje, të jenë pasojë e këtij mosveprimi të shkaktuar nga enti
prokurues dhe jo pasojë e mosveprimit në kohë nga sipërmarrësi respektuar grafikun e
punimeve në objekt.
- Sipas nenit 32 të kontratës së sipërmarrjes të lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse, gjykata
arsyeton se, sipërmarrësi nuk është në vonesë në zbatim të punimeve në objekt në
rastet kur ato vijnë si rezultat i ekzistencës së forcave madhore.
- Gjykata arsyeton se në rastin objekt gjykimi nuk ndodhemi në kushtet e parashikuara
nga neni 514 i Kodit Civil, të kompensimit të detyrimeve.
- Nga analiza e bazës ligjore të kërkesë padisë të përcaktuar nga paditësi çmohet se neni
420 i K.Civil parashikon si lindin detyrimet, ndërkohë që nga neni 450 i K.Civil
parashikohen detyrimet monetare dhe shpërblimin e dëmit për to dhe kamatat e arrira.
- Nga neni 476, 481 përcaktohet detyrimi që ka debitori për të shpërblyer dëmin që pëson
kreditori sipas kërkimeve të bëra prej tij dhe qenien në vonesë të debitorit. Debitori
vihet në vonesë me anë të njoftimit me shkrim. Nenet 850 - 876 përfshijnë kontratën e
sipërmarrjes. Nenet 153, 154 të K.Pr.Civile parashikojnë të drejtën e ngritjes së padisë
dhe ç'përmban ajo. Nga ligji nr.7971 "Për prokurimin publik" duke mos u përcaktuar
nenet përkatëse nga paditësi, nuk mund të analizohet baza ligjore.
293
Pala paditëse ka paraqitur kundër rekurs, me të cilin ka kërkuar mospranimin e
rekurseve të paraqitur.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, avokatin e shtetit, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.292/20-2008-366, datë 22.07.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i
bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, midis palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë sipërmarrje më datë
05.07.2005, sipas së cilës pala paditëse Shoqëria "DEA D.H.V" SHPK merrte përsipër
ndërtimin e kalatës së portit në Limjon-Sarandë, pas kryerjes se procedurave të prokurimit,
kundrejt vlerës së punimeve në shumën 96.445.933 lekë.
Sipas kësaj kontrate afati i kryerjes së punimeve do të ishte periudha prej datës
10.07.2005 deri më datë 10.10.2005, si dhe kushtet e tjera të parashikuara nga palët.
Duke qenë se nuk u arrit të realizohej në kohë vepra objekt kontrate, më datë
28.03.2006, është lidhur një "Akt marrëveshje" midis palëve, për vazhdimin e kontratës së
datës 10.07.2005, pasi ishte bllokuar puna nga ana e Policisë Bashkiake, për arsye të mos
nxjerrjes së lejes së ndërtimit.
Punimet do të vazhdonin nga data 29.03.2006 deri më datë 14.05.2006.
Gjithashtu, sipas "Aneks kontratë", datë 03.05.2006, për shkak të vështirësive të
punimeve, është shtyrë afati i kontratës deri më datë 12.06.2006. Punimet kanë përfunduar
më datë 29.08.2006. Pas akt kolaudimit është bërë dhe akti i dorëzimit datë 13.12.2006, midis
palëve kontraktore, për punimet e kryera, ku pala e paditur nuk ka pasur pretendime mbi
punën e kryer.
Pala e paditur më datë 04.12.2006 ka nxjerrë një urdhër të brendshëm sipas të cilit
urdhërohet penalizimi i Shoqërisë "DEA-D.H.V" SHPK, për kalimin e afatit të dorëzimit prej
74 ditësh. Pas kësaj më datë 07.12.2006, pala e paditur ka njoftuar palën paditëse se, si
penalizim për mosdorëzim në kohë të objektit, do t’i mbahej shuma 28.550.956 lekë, nga
vlera e pa likuiduar e fondit të përcaktuar.
Me pretendimin se, mosrealizimi i punimeve në afatin e caktuar, nuk ka qenë për faj
të saj, por si shkak i pengesave të krijuara nga dokumentacioni i palës ë paditur, pala paditëse
ka kërkuar pagesën e vlerës së papaguar të kontratës, si dhe dëmin e shkaktuar nga pagimi me
vonesë i saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.109, datë 04.02.2008, ka pranuar
pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur, Porti Detar SHA Sarandë, t'i paguajë palës
paditëse Shoqërisë "DEA D.H.V.” SHPK Delvinë shumën 28.550.956 lekë, si dhe interesat
depozitë në shumën 1.407.992 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër me vendimin e saj nr.292/20-2008-366, datë 22.07.2008. Kundër vendimit të
mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur dhe avokati i shtetit, të cilat kanë kërkuar
prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Gjirokastër pasi
është marrë në zbatim të ligjit material e procedural.
Pretendimet në rekurset e paraqitura, lidhen me faktin se, pala paditëse ka qenë në
vonesë për dorëzimin e punimeve. Nga provat e administruara në gjykim dhe të vlerësuara
nga të dyja gjykatat e faktit është arritur në përfundimin se, për shkak të mos pajisjes së palës
së paditur me leje ndërtimi, punimet janë bllokuar nga ana e policisë bashkiake, duke u bërë
294
shkak për zgjatjen e afatit të kontratës. Edhe në marrëveshjen e fundit midis palëve
ndërgjyqëse datë 03.05.2006, është shtyrë sërish afati i kontratës deri më datë 12.06.2006,
ndërkohë që punimet kanë përfunduar më datë 29.08.2006.
Pra sa më sipër është provuar nga të dy gjykatat se, leja e ndërtimit të objektit,
megjithëse është miratuar nga Këshilli Bashkiak Sarandë më datë 14.02.2006, i është dhënë
palës së paditur më datë 27.07.2006, pasi është kryer pagesa nga investitori. Përfundimisht,
gjatë dorëzimit të objektit, pala e paditur nuk ka pasur pretendime për punimet e kryera.
Po kështu është provuar se, gjatë realizimit të veprës objekt kontrate janë konstatuar
devijime në projekt për shkak të vështirësive që dilnin për vetë natyrën e punimeve dhe pas
marrjes së udhëzimeve përkatëse nga vetë projektuesi, pala paditëse ka kryer punimet e
nevojshme për riparimin e tij, me shpenzimet e veta. Prej supervizorit të caktuar nga pala e
paditur, janë mbajtur në mënyrë kronologjike dokumentacioni përkatës e komunikimi me
palët kontraktore.
Mbi këto fakte të pranuara të provuara në gjykim është analizuar kontrata e
sipërmarrjes së lidhur midis palëve ndërgjyqëse, e cila ka forcën e ligjit për to në bazë të nenit
420 të K.Civil, dhe detyrimet përkatëse të palëve ndërgjyqëse.
Duke ju referuar kontratës së sipërmarrjes datë 05.07.2005, në nenin 33 të së saj
parashikohet se:
..Enti prokurues mund të zbresë shumën e dëmeve të likuiduara nga shuma e pagesës
ndaj kontraktuesit. Në rast të tillë Enti prokurues duhet t’i japi kontraktuesit njoftim me
shkrim për shumën dhe arsyen e zbritjes...
..Në rast se, kontraktuesi ndeshet në kushte që pengojnë zbatimin në kohë,
kontraktuesi duhet të njoftojë menjëherë Entin Prokurues me shkrim për vonesën, shkakun
dhe datën e propozuar të dorëzimit...
Në nenin 34 të kontratës është parashikuar se: dëmet e pa likuiduara për vonesën në
mbarimin e ndërtimeve do të llogariten me tarifat e ditore, sa 4/1000 e çmimit të kontratës.
Pala e paditur u referohet dispozitave të mësipërme, për mbajtjen e vlerës së papaguar
për punimet e kryera palës paditëse si penalizim, për mosdorëzimin në afat të objektit.
Por se, në interpretim të këtyre dispozitave të kontratës, pala paditëse ka pasur kushte
që kanë penguar zbatimin në kohë të kontratës, kushte për të cilat pala e paditur ka qenë në
dijeni dhe janë këto kushte që, është shtyrë edhe data e dorëzimit herë pas here, kjo e bërë me
shkrim nëpërmjet palëve.
Pala e paditur me veprimet e saj, duke mos u pajisur me lejen e ndërtimit, sipas
kërkesave ligjore, është bërë pengesë për vazhdimin normal të punimeve. Prandaj, prej saj
është mbajtur në kundërshtim me ligjin vlefta e mbetur nga çmimi kontratës.
Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë sipërmarrje dhe duke qenë se,
punimet e mbaruara janë marrë në dorëzim nga pala e paditur, pala paditëse ka të drejtën e
pagimin e vleftës së mbetur në bazë të nenit 863 i K.C., sipas të cilit:
Porositësi, përpara se të marrë në dorëzim veprën e mbaruar, ka të drejtë ta
kontrollojë atë.
Kontrolli duhet të kryhet nga porositësi, sapo sipërmarrësi të krijojë kushtet e duhura
për kontrollin.
Në qoftë se, megjithë ftesën e bërë prej sipërmarrësit, porositësi nuk e kryen
kontrollin pa pasur arsye të bazuara, ose kur nuk njofton rezultatin e kontrollit brenda një
afati të shkurtër, vepra konsiderohet e pranuar. Në qoftë se porositësi merr në dorëzim veprën
pa paraqitur ndonjë rezervë, ajo konsiderohet e pranuar edhe pse nuk është kryer kontrolli.
Sipërmarrësi ka të drejtë të kërkojë të paguhet me vleftën e caktuar kur vepra
pranohet nga porositësi, përveç kur ka marrëveshje të kundërt.
295
Në këto kushte, me të drejtë është pranuar padia e palës paditëse, përsa i përket
shumës së mbetur të pa shlyer dhe interesat mbi këtë shumë. Pasi vetë palët ndërgjyqëse kanë
pranuar në kontratën e lidhur midis tyre, në nenin 29 të saj:
Me përjashtim të rasteve kur parashikohet me një dispozitë tjetër të kontratës, pagesa
e progresit për ndërtimet do të bëhet brenda 30 ditëve kalendarike nga data që progresi i
ndërtimeve është verifikuar nga drejtuesi i punimeve.
Dhe në nenin 30:

Shpërblimi për dëmet e shkaktuara si rezultat i vonesës në pagesë konsistojnë në
kamatën e arritur nga data e fillimit të vonesës së debitorit (Entit Prokurues), në monedhën
zyrtare të vendit ku do të bëhet pagesa. Përqindja e kamatës parashikohet me ligj. Në fund të
çdo viti kamatat e arrira i shtohen shumës totale, mbi të cilën është bërë llogaritja e tyre.
Kamata ligjore paguhet pa qenë i detyruar kreditori (Kontraktori) të provojë ndonjë
dëm. Nëse kreditori (Kontraktori) provon se, ka pësuar një dëm më të madh se kamata
ligjore, debitori (Enti Prokurues) duhet të paguajë pjesën e dëmit të mbetur.
Përsa i përket pretendimeve për shkelje procedurale në lidhje me ekspertimin e bërë,
në gjykatën e apelit është pranuar kërkesa e palës së paditur për riekspertim. Gjykata e apelit
ka caktuar një ekspert, i cili është në listën e publikuar të ekspertëve kontabël të miratuar dhe
kjo gjykatë vendimin e ka marrë në bazë të neneve 465 dhe 229 të K.Pr.Civile. Konkluzionet
e ekspertit janë analizuar nga gjykata sipas dispozitave të mësipërme të K.Civil dhe kontratës
së sipërmarrjes së lidhur midis palëve ndërgjyqëse.
Nga akt ekspertimi ka rezultuar se, palës paditëse i takonte një vlerë më e madhe,
përsa i përket interesave, nga ajo e pranuar nga gjykata e shkallës së parë, por meqenëse kjo
palë nuk ka paraqitur ankim, nuk janë marrë parasysh nga gjykata e apelit, si të rëna në
dekadencë, në bazë të nenit 459 të K.Pr.Civile. Prandaj edhe pretendimi për shkelje
procedurale i paraqitur në rekurs nuk qëndron.
Gjykata e apelit i ka dhënë përgjigje edhe pretendimit tjetër se, pala paditëse është
përfaqësuar në disa seanca në gjykatën e shkallës së parë nga një person jo i autorizuar prej
saj. Ky fakt nuk është kundërshtuar nga pala paditëse dhe për më tepër, ato seanca nuk janë
zhvilluar, pasi është shtyrë gjykimi dhe nuk ka sjellë asnjë pasojë ligjore.
Sa më sipër, rekurset e paraqitura nga avokati i shtetit dhe pala e paditur, duke mos
pasur shkaqe nga ato të nenit 472 të K.Pr.Civile, nuk cenojnë vendimin e Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, i cili duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.292/20-2008-366, datë 22.07.2008 tё Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Tiranё, mё 22.11.2012
296
Nr.00-2012-2765 i Vendimit (539)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITЁS: AGIM SULAJ

BURGJEVE
OBJEKTI:
Anullimin e urdhrit nr.6622, datë 05.12.2005 të Burgjeve
dhe kthimin e paditësit në detyrën e Shefit të Klinikës
pranë Spitalit të Burgjeve.
Baza Ligjore: Nenet 324/a, 325 dhe 328 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.9375, datë 21.04.2005 “Mbi Policinë e Burgjeve”
si dhe nenet 153 dhe 154 të K.Punës.

vendosur:

Shkallës së Parë Tiranë.

Procedurës Civile ka ushtruar rekurs Agim Sulaj, i cili kërkon prishjen e të dy vendimeve dhe
vendosjen e pranimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit, megjithëse vlerësoi se çështja nuk mund të zgjidhej pa mendimin e
specializuar të eksperteve mjeko-ligjor, në kundërshtim të hapur me përmbajtjen e
neneve 225 dhe 229 të K.Pr.Civile caktoi si ekspert persona të lidhur ngushtë në
pozita vartësie me anën e paditur. Dhe megjithëse janë dy akte ekspertimi
diametralisht të kundërt mori në konsideratë aktin e ekspertimit të dytë të bërë nga
ekspert që janë në vartësi të plotë të Ministrit të Drejtësisë.
- Ekspertët nuk u paraqitën në gjykatë pa ju dhënë mundësi palëve të mbroheshin dhe të
paraqisnin pretendimet e tyre.
297
- Në urdhrin për largimin nga detyra (vendimi nr.350, datë 15.06.2005 i Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan ku i është ndryshuar vendi i vuajtjes së dënimit (i sigurisë së
lartë) për të dënuarin Frederik Durda, nga seksioni C, burg i sigurisë së lartë, në
seksionin A, burg i sigurisë së zakonshme), marrja e këtij vendimi është i padrejtë, por
sipas tyre në marrjen e këtij vendimi ka ndikuar informacioni i datës 17.01.2005 “Mbi
gjendjen shëndetësore të të sëmurit të burgosur Frederik Durda” i përpiluar nga ana e
paditësit.
- Mirëpo paditësi përgjigjet për trajtimin shëndetësor të të dënuarve dhe nuk është
kompetenca e tij për të cilësuar nëse i sëmuri mund të rrijë në njërin burg apo në
tjetrin.
- Nga ana e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë nuk u bë gjyq, ajo as bëri hetim
gjyqësor, as pranoi prova, as nuk i kërkoi anës së paditur të provonte lidhjen e
veprimeve të paditësit me vendimin e Gjykatës Elbasan, por gjithçka kaloi përciptas
dhe u dha një vendim sa i pabazuar në prova dhe në fakt, aq edhe absurd në
përmbajtje.
- Nga përmbajtja e urdhrit del se paditësi ka bërë informacion për gjykatën ku ka qenë
ekspert dhe se përmbajtja e tij bie ndesh me kushtet e burgut të Peqinit. Kjo nuk
qëndron se paditësi nuk ka bërë ndonjë informacion për gjykatën, nuk është thirrur si
ekspert në gjykatë dhe nuk ka marrë pjesë në gjykim. Informacioni i datës 17.01.2005
i paditësit është kërkuar nga mbrojtësi ligjor i tij në rrugë zyrtare pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Burgjeve, e cila iu përcoll Drejtorisë së Spitalit të burgut e cila i
kërkoi paditësit që të bënte një informacion. Dhe po të ishte se me këtë informacion
ishin kapërcyer kompetencat nuk i përcillej nga Spitali për në Drejtorinë e Burgjeve
ose bllokohej nga Drejtoria e Burgjeve dhe nuk i dërgohej avokatit.
- Megjithëse informacioni i paditësit u përdor në gjyq, në Gjykatë të Apelit Tiranë, të
dënuarit nuk ju ndryshua burgu. Burgu i është ndryshuar nga Gjykata e Elbasanit kur
ishte duke vuajtur dënimin në Peqin dhe në këtë rast paditësi nuk ka bërë asnjë
informacion, por është marrë informacioni nga gjykimi në Tiranë dhe është përdorur
në Elbasan, gjë për të cilën paditësi nuk ka asnjë lloj përgjegjësie.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesin e paditësit,
av.Idajet Beqiri, i cili kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e padisë; dhe pasi
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se paditësi ka
qenë në detyrën e Shefit të Klinikës pranë Spitalit të Burgjeve Tiranë.
Me Urdhrin nr.6622, datë 05.12.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve Tiranë
është vendosur largimi i tij nga detyra.
Për largimin e tij nga detyra ka shërbyer një informacion që ai ka bërë për gjendjen
shëndetësore të dënuarit Frederik Durda. Informacioni është i datës 17.01.2005 dhe në këtë
informacion është paraqitur anamneza e të dënuarit dhe në fund shkruhet: “...Të gjitha këto
ankesa, trajtesa dhe konkluzione investiguese kërkojnë një përkujdesje mjekësore të
vazhdueshme me mjekime selektive sipas kohës dhe kushteve sa me optimale në mundësi
reale të burgjeve tona për të parandaluar sa të jetë e mundur një dekompensim të plotë psiko-
neurologjik, etj., pasi dhe në anamnezën e hershme të pacientit Frederik Durda del se është
trajtuar në vitin 1980 në Qendrën Spitalore të Universitetit të Tiranës, por gjithçka ka ardhur
në përkeqësim dhe kjo lidhet kryesisht me kushtet e burgut ku ai vuan dënimin”.
298
Ky informacion është lëshuar mbi bazën e kërkesës së Avokatit Mbrojtjes të dënuarit
dhe që i është drejtuar Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve Tiranë.
Ky informacion është përdorur në gjykatë nga ana e avokatit pasi ishte bërë kërkesë
për ndryshimin e vuajtjes së dënimit nga burg i sigurisë së lartë në burg të zakonshëm. Kjo
kërkesë nuk është pranuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë dhe ajo e Apelit Tiranë.
Në kohën që janë bërë këto gjykime dhe është lëshuar informacioni nga paditësi i
dënuari, Frederik Durda ka qenë duke vuajtur dënimin në Burgun 302 Tiranë dhe pas
gjykimeve është transferuar në burgun e sigurisë së lartë Peqin.
Me të shkuar në burgun e Peqinit nga i dënuari është paraqitur përsëri kërkesa në
Gjykatë të Elbasanit dhe po ai informacion i paditësit që ishte paraqitur në Gjykatë të Apelit
Tiranë paraqitet dhe në Gjykatë të Elbasanit, duke marrë kopje nga dosja e Tiranës. Gjykata e
Elbasanit vendos t’ia ndryshojë vendin e vuajtjes së dënimit nga burg i sigurisë së lartë në
burg të sigurisë së zakonshme.
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve e ka konsideruar si shkak për ndryshimin e
vuajtjes së dënimit të dënuarit Frederik Durda informacionin e bërë nga paditësi dhe ku në
Urdhrin e largimit shprehet: “...Saktësojmë se Dr. Agim Sula përgjigjet për trajtimin
shëndetësor të dënuarve dhe nuk është kompetenca e tij për të cilësuar nëse i sëmuri mund të
rri në njërin burg apo në tjetrin...
...Ndjekja e kësaj procedure të gabuar, shkelja e kompetencave dhe e detyrave të
këtyre punonjësve sjell bashkëpërgjegjësinë e këtyre punonjësve të sistemit të burgjeve në
dhënien e këtij vendimi të gabuar nga ana e gjykatës, gjë që solli edhe largimin e të dënuarit
Frederik Durda nga vendi i vuajtjes së dënimit gjatë lejes së veçantë...”
Paditësi Agim Sulaj, duke pretenduar se zgjidhja e kontratës së tij të punës është bërë
në kundërshtim me ligjin dhe pa shkaqe të justifikuara, ka paraqitur padinë objekt gjykimi.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1148, datë 28.02.2006 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1148, datë 28.02.2006, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Agim Sulaj, i cili kërkon prishjen e të dy vendimeve
dhe vendosjen e pranimit të padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Nga ana e gjykatave nuk është bërë një hetim i plotë, pasi në rastin konkret me të
vërtetë është lëshuar një informacion nga paditësi, por duhej hetuar nëse e ka lëshuar
privatisht në mënyrë të pavarur nga institucioni ku ai punon dhe me iniciativën e vet apo ja
kanë kërkuar ta lëshojë këtë informacion eprorët e tij siç janë Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve dhe Drejtoria e Spitalit të Burgut. Për këtë duhej parë gjithë praktika dhe si është
dërguar ky informacion dhe nga kush është dërguar? Nga provat që ndodhen në dosje del se
paditësi nuk ka bërë ndonjë informacion për gjykatën, nuk është thirrur si ekspert në gjykatë.
Informacioni i datës 17.01.2005 i paditësit është kërkuar nga mbrojtësi ligjor i tij në rrugë
zyrtare pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, e cila ju përcoll Drejtorisë së Spitalit të
burgut, e cila i kërkoi paditësit që të bënte një informacion. Nëse informacioni i dhënë prej
paditësit nuk do të ishte i saktë, apo do ishte në kapërcim të kompetencave të tij ai nuk do
ishte përcjellë nga drejtuesit e spitalit të burgut pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve.
Në urdhrin e largimit nga detyra thuhet se nuk lejohet që paditësi nuk ka kompetencë
për të cilësuar nëse i dënuari mund të rrijë në këtë burg apo në një tjetër. Nga informacioni që
është i administruar në dosje nuk del që nga ana e paditësit të jetë thënë një gjë të tillë. Ai
vetëm ka përshkruar anamnezën dhe se përkeqësimi i sëmundjes vjen dhe nga kushtet e
299
burgut ku ai vuan dënimin. Qenia në burg natyrisht që sjell përkeqësim të gjendjes
shëndetësore, por ai nuk ka rekomanduar as ndryshimin e burgut dhe as lirimin e tij.
Pasi të hetojë në mënyrë të plotë nëse shkaqet e largimit nga puna të paditësit janë apo
jo të justifikuara gjykata e rigjykimit të vendosë në përputhje me ligjin duke administruar dhe
shqyrtuar të gjitha provat që janë paraqitur dhe do të paraqiten.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në përfundim çmon se çështja duhet të kthehet për
rigjykim pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila nëpërmjet hetimit të çështjeve të mësipërme
të arrijë në marrjen e një vendimi të drejtë.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.715, datë 07.04.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.11.2012
300
Nr.00-2012-2764 i Vendimit (540)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
Ardian Nuni Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: VIKTOR JUBANI

SHOQËRORE
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrativ,
vendimin nr.82, datë 21.04.2005,
të Degës së Përfitimeve në DRSSH Shkodër
dhe detyrimin e palës së paditur që t’i caktojë paditësit,
Viktor Jubani, pension pleqërie suplementar, më datë fillimi 01.08.2004.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 1 pika 9/c, 19, 23 të Ligjit nr.8097, datë 21.03.1996,
dhe VKM nr.328, datë 20.05.1996.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.600, datë 29.02.2008 ka

vendosur:
Anullimin tërësisht të vendimit nr.82, datë 21.04.2005 të DRSSH Shkodër.
Detyrimin e palës së paditur, DRSSH Shkodër, për t’i caktuar paditësit Viktor
Jubani pension pleqërie suplementar, me datë fillimi 01.08.2004, kur dhe i ka
lindur kjo e drejtë.

Gjyqësor Shkodër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Drejtoria Rajonale Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e
këtij vendimi dhe vendosjen e rrëzimit të padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Përcaktimi i saktë për funksionin që ai ka pasur nuk është në kompetencën ISSH-se,
por bëhet vetëm nga Ministria e Mjedisit dhe shënimi në vërtetimin e pagës referuese
Kryetar i ARM ( shef sektori) nuk përbën një dokument të saktë zyrtar dhe se për çdo
301
ndryshim të emërtimeve që nuk përfshihen në listën e miratuar (VKM nr.382, datë
20.05.1996, nuk e përfshinë në listë), subjektet e interesuara duhet të paraqesin
ndryshimet e tyre pranë K.M. për miratim.
- Punonjësit e Agjencive Rajonale janë brenda organikës së Ministrisë së Mjedisit, në
zbatim të urdhrave të Kryeministrit për miratimin e strukturës dhe organikës së
Agjencisë Kombëtare të Mjedisit nr.780, datë 24.02.1999, dhe nr.3508, datë
12.10.2001.
- Bazuar në pikën 1, të nenit 69 të ligjit nr.8934, datë 05.09.2002, “Për mbrojtjen e
mjedisit, që varen nga Ministria e Mjedisit dhe organizohen e veprojnë në nivel qarku
(pra janë institucione rajonale dhe jo qendrore). Ёshtë pikërisht ky argument ligjor
sipas të cilit pozicioni “ Kryetar i ARM Shkodër” nuk bën pjesë në organikën e
aparatit të Ministrisë së Mjedisit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësueset e palës së
paditur, të cilat kërkuan ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë; analizoi e diskutoi
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar e pranuar
nga gjykatat se paditësi ka punuar në detyrën e Kryetarit të Agjencisë Rajonale të Mjedisit
Shkodër.
Paditësi meqenëse mbush moshën për pension i drejtohet DRSSH Shkodër, e cila i
njeh pensionin e pleqërisë, por i mohon të drejtën për pension suplementar, megjithëse është
derdhur kontributi për atë lloj pensioni.
Refuzimin e kërkesës për dhënien e pensionit suplementarë Dega e Përfitimeve pranë
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Shkodër ja parashtron me vendimin nr.82, datë
21.04.2005.
Kundër këtij vendimi paditësi është ankuar pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Shkodër, e cila ka vendosur:
1. Të nxjerrë jashtë kompetence shqyrtimin e kërkesës së Z. Viktor Jubani.
2. Ju sugjerojmë t’i drejtoheni Ministrisë së Mjedisit për saktësimin e
dokumentacionit tuaj.
Në arsyetimin e vendimit nr.82 që ka refuzuar kërkesën për pension suplementar
thuhet: “...funksioni juaj ka qenë Kryetar i ARM-së Shkodër, ky funksion nuk përfshihet në
listën bashkangjitur VKM nr.382, datë 20.05.1996...”
Paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke pretenduar se i takon
njohja e të drejtës së pensionit suplementar.
vendosur:
Anullimin tërësisht të vendimit nr.82, datë 21.04.2005 të DRSSH Shkodër.
Detyrimin e palës së paditur, DRSSH Shkodër, për t’i caktuar paditësit Viktor Jubani
pension pleqërie suplementar, me datë fillimi 01.08.2004 kur dhe i ka lindur kjo e drejtë.
Shkodër.
302
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Drejtoria Rajonale Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e
këtij vendimi dhe vendosjen e rrëzimit të padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër
nr.340, datë 30.06.2008, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.600, datë 29.02.2008 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
Me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër ka arsyetuar se paditësit i është
mbajtur kontributi për pensionin suplementar nga ana e DRSSH Tiranë dhe jo nga DRSSH
Shkodër, gjë që vërteton në mënyrë indirekte se kryetarët e Agjencive Rajonale të Mjedisit
janë punonjës në nivel qendror dhe jo në nivel qarku.
Gjithashtu qëndron edhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë se kryetarët e
Agjencive Rajonale të Mjedisit organizohen në nivel qendror dhe jo qarku, përfundim i
arritur mbështetur në shkresën nr.3508, datë 12.10.2001 të Kryeministrisë “Për miratimin e
organikës së Ministrisë së Mjedisit”, ku përcaktohet se kryetarët e Agjencive Rajonale të
Mjedisit janë në nivel të njëjtë me drejtorët e drejtorive dhe punonjës të kësaj Ministrie.
Sa më sipër provohet edhe me strukturën e Ministrisë së Mjedisit ku në fund të saj,
tek numri “X“ janë parashikuar “AGJENCITË RAJONALE TЁ MJEDISIT” ku janë 12
Kryetarë dhe 18 inspektorë.
Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.340, datë
30.06.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 22.11.2012
303
Nr.00-2012-2544 i Vendimit (541)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në datën 22.11.2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore publike çështjen civile nr.11115-
01248-00-2008 i Regj.Themeltar, që u përket palëve ndërgjyqëse:
PADITЁS: AVNI DANAJ, në mungesë.

I PADITUR: SALI ALINANI, përfaqësuar nga
avokati Verdi Haderi
OBJEKTI:
Rivendikimi i një objekti ndërtimor në zonën kadastrale nr.1464,
me sip.99 m2 dhe të një tokë bujqësore me sipërfaqe 1638 m2
në vendin e quajtur "Mulliri i Bardhë" Delvinë.
Baza Ligjore: Neni 296 të K.Civil
dhe 34, 153, 202 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.740, datë 18.07.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e të paditurit Sali Alinani t’i lirojë e dorëzojë paditësit Avni Danaj
një depo pronë e tij dhe truallin përkatës 99 m2 të ndodhur në vendin e quajtur
“Mulliri i Bardhë” Delvinë (Zona Kadastrale nr.1464) dhe rrëzimin e padisë
për pjesën tjetër si të pabazuar në ligj.

Shkallës së Parë Sarandë përsa i përket disponimit për pranimin e padisë
pjesërisht.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër si më poshtë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Sali Alinani të lirojë dhe dorëzojë në favor të paditësit
Avni Danaj sipërfaqen e tokës 1638 m2, të ndodhur në fshatin Rusan të Rrethit
Delvinë dhe kufizime Veriu-rrugë, Jugu-objekt, rrugë, Lindja-objekt,
Perëndimi-rrugë.
304
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri Sali Alinani, që kërkon ndryshimin e
vendimit nr.740, datë 18.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe vendimit
nr.375, datë 31.10.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke vendosur rrëzimin e
kërkesëpadisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë disponuar tej objektit të padisë, duke u shprehur dhe për lirimin dhe
dorëzimin e objektit depo. Gjykatat kanë vepruar në kundërshtim me nenin 6 të
K.Pr.Civile pasi në objektin e padisë nuk ka një kërkim të tillë.
- Gjykata nuk ka hetuar nëse trualli dhe objekti depo është zënë nga i padituri. Pala e
paditur ka prapësuar se trualli prej 99 m2 është i lirë. Në bazë të nenit 12 dhe 14 të
K.Pr.Civile ka qenë detyrim i palës së paditur të provonte kërkimin e saj.
- Gjykatat nuk kanë kryer asnjë lloj hetimi apo vlerësimi me anë eksperti. Gjykatat nuk
kanë hetuar faktin se ku ndodhet sipërfaqja prej 1698 m2. Nuk është administruar
asnjë gentplan. Pala e paditur ka prapësuar se nuk ka zënë tokën e paditësit, por ka në
posedim tokën e tij me të cilën është trajtuar sipas ligjit nr.7501/1991. Në kundërshtim
me nenin 12 dhe 14 të K.Pr.Civile nuk është hetuar me ekspert në lidhje me
vendndodhjen e pronave.
- Pala e paditur ka pretenduar gjithmonë se ushtron aktivitetin e tij në parcelën nr.802,
me sipërfaqe prej 2200 m2, me të cilën është pajisur rregullisht me AMT në pronësi
datë 20.03.2000. Parcelat me të cilat është trajtuar Paquze Kazo dhe pala e paditur
nuk janë aspak kufitare.
- Gjykata e apelit arsyeton në kundërshtim me ligjin për tjetërsimin e pasurisë dhe
regjistrimin e saj. Paquze Kazo nuk ka regjistruar pronën e saj. Tjetërsimi i pronës
prej saj në kundërshtim me ligjin dhe pa individualizim me hartë treguese është i
paligjshëm dhe nuk sjell pasoja për paditësin.
- Gjykata nuk ka hetuar në lidhje me identitetin e Paquze Kazo. Po ashtu nuk është
hetuar në lidhje me çertifikatën e gjendjes civile në bazë të së cilës ka dalë AMT në
pronësi dhe nuk është përcaktuar trashëgimia ligjore e Besnik Jupit, në referencë të
përbërjes së familjes bujqësore.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e palës
së paditur avokat Verdi Hadëri, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.740, datë 18.07.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe vendimit nr.375, datë 31.10.2007 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë; në mungesë të paditësit; dhe pasi
bisedoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.375, datë 31.10.2007 të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër është i mbështetur në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rrethanat e faktit
Paditësi Avni Danaj në datë 04.05.1994, ka lidhur një kontratë shitblerjeje me
shtetasin Besnik Jupi për objektin “depo e mekanikës”, me sipërfaqe prej 99 m2, të ndodhur
në vendin e quajtur “Mulliri i bardhë”, Delvinë, me kufizimet përkatëse: nga veriu me
ofiçinën, nga jugu me “Mullirin e Bardhë”, nga lindja me kanalin vaditës dhe nga perëndimi
me hapësirë dhe tokë në përdorim të Besnik Jupit. Paditësi e ka blerë këtë objekt kundrejt
çmimit prej 2.000.000 lekësh.
Ka rezultuar se shtetasi Besnik Jupi ka fituar pronësinë mbi këtë objekt mbi bazën e
kontratës së privatizimit më datë 16.03.1994 dhe me nr.197 Rep. dhe nr.162 Kol.
305
Pala paditëse Avni Danaj ka regjistruar pronësinë e fituar me anë të kontratës të datës
04.05.1994, pranë ZRPP Sarandë, vërtetuar kjo me vërtetimin hipotekor të datës 21.09.2005,
të lëshuar nga ZRPP Sarandë, në të cilën vërtetohet se kjo pronë është e regjistruar në zonën
kadastrale nr.1464, në faqen 52, indeksi nr.154 të regjistrave hipotekorë të qytetit Delvinë.
Rezulton se shtetësja Paqize Kaso (bashkëshortja e të ndjerit Besnik Jupi), në bazë të
ligjit “Për Tokën” nr.7501, datë 19.07.1991, është pajisur me Aktin e marrjes në pronësi që
mban datën 20.03.2000 dhe nr.34/2, mbi një sipërfaqe toke bujqësore prej 1638 m2 të
ndodhur në vendin e quajtur “Mulliri i Bardhë“, para magazinës dhe ofiçinës të ish NBSH
Delvinë me numër 785 parcele.
Paditësi Avni Danaj me kontratën e shitblerjes datë 17.05.2007, me nr.2527 Rep. e
nr.902/2 Kol. ka blerë nga shtetësja Paqize Kazo një sipërfaqe toke arë të përbërë nga 1638
m2, me kufizimet: nga veriu me rrugë, nga jugu me objekt dhe rrugë, nga lindja me objekt
dhe nga perëndimi me rrugë, përkundrejt çmimit prej 1.000.000 lekësh.
Pala paditëse Avni Danaj me pretendimin se dy sendet e paluajtshme, pronë të tij, e
përmendura më lart mbahen pa asnjë titull nga pala e paditur Sali Alinani, i është drejtuar me
padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë duke kërkuar lirim e dorëzimin e tyre.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me
vendimin nr.740, datë 18.07.2007, ka vendosur pranimin pjesërisht të padisë; detyrimin e të
paditurit Sali Alinani t’i lirojë e dorëzojë paditësit Avni Danaj një depo pronë e tij dhe truallin
përkatës 99 m2 të ndodhur në vendin e quajtur “Mulliri i Bardhë” Delvinë (Zona Kadastrale
nr.1464) dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar në ligj.
Kjo gjykatë ka konkluduar mbi këtë arsyetim se: “…Paditësi Avni Danaj u provua se
është pronar i objektit ndërtimor “depo” dhe i sipërfaqes prej 99m2 dhe për rrjedhim ai në
bazë të nenit 296 të Kodit Civil legjitimohet në ngritjen e padisë. Gjykata konkludon se për
këtë send të paluajtshëm padia duhet të pranohet. Për sa i përket pretendimit tjetër të
paditësit gjykata konkludon se nuk duhet të pranohet. Palët ndërgjyqëse nuk pretenduan se
toka bujqësore prej 1638 m2 të jetë e zhvendosur në plan vendosje ndërmjet asaj që kërkon
paditësi të rivendikojë në lidhje me atë që mban i padituri në posedim. Përkundrazi, në
pikëpamje fakti palët konfirmojnë se është fjala për të njëjtën pronë dhe si planë vendosje.
Prej këndej gjykata e sheh të panevojshme kryerjen e ekspertimit teknik në lidhje me planë
vendosjen. Në bazë të pikës 5 të kreut III të VKM nr.230/1991 AMT në pronësi përpilohet në
dy kopje…prej këndej kryefamiljar në kohën e marrjes së aktit në pronësi (v.2000) ka qenë i
ndjeri Besnik Jupi dhe jo e shoqja Paquze Jupi. Në bazë të nenit 222-223 të K.Civil në fuqi
toka bujqësore e fituar sipas ligjës është në bashkëpronësi në tërësi të familjes bujqësore.
Prej këndej në bazë të nenit 226 të K.Civil anëtari në familjen bujqësore nuk mund të
tjetërsojë asnjë pjesë të pasurisë së familjes bujqësore, gjersa nuk është bërë pjesëtimi i saj.
Kështu kontrata e shitblerjes e lidhur midis palëve Paquze dhe Avni më datë 17.05.2007, vjen
ndesh me një normë ndalonjëse, siç është neni 226 i K.Civil. Në gjykim pala paditëse nuk
paraqiti ndonjë provë që AMT në pronësi të jetë regjistruar në kadastër sikurse kërkohet nga
neni 10/1 i ligjit nr.7501/1991.... gjykata gjen se ndërsa objekti ndërtimor rezulton i
regjistruar në emër të paditësit sipas vërtetimit hipotekor lartpërmendur, përkundrazi toka
bujqësore prej 1638 m2 nuk rezulton fare e regjistruar në emrin e tij…”.
Mbi ankimin e palës paditëse Avni Danaj, Gjykata e Apelit Gjirokastër, ka arritur në
përfundimin që vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër është pjesërisht i gabuar
dhe në këto kushte me vendimin nr.375, datë 31.10.2007, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit civil nr.740, datë 18.07.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, përsa i
përket disponimit për pranimin e padisë pjesërisht dhe ndryshimin e vendimit për pjesën
tjetër duke pranuar padinë; detyrimin e të paditurit Sali Alinani të lirojë dhe dorëzojë në favor
të paditësit Avni Danaj sipërfaqen e tokës 1638 m2, të ndodhur në fshatin Rusan të rrethit
Delvinë dhe kufizime: Veriu-rrugë, Jugu-objekt, rrugë, Lindja-objekt, Perëndimi-rrugë.
306
Gjykata e apelit ka vendosur mbi arsyetimin se: “Pala shitëse në kontratë Paquze
Kaso paraqitet si pronare e vetme e tokës bujqësore prej 1638 m2…toka bujqësore prej 1638
m2 që në momentin që i është dhënë palës shitëse Paquze Kaso është regjistruar në kadastër.
Në gjykim në apel u administrua krahas çertifikatës së martesës së të ndjerit Besnik Jupi me
Paquze Kaso edhe çertifikata e vdekjes e Besnik Jupit….rezulton se Besnik Jupi ka vdekur në
datë 04.03.1999. Pra, në datën 20.03.2000, kur është trajtuar Paquze Kaso me tokë
bujqësore sipas aktit përkatës, ish bashkëshorti i saj nuk jetonte më, duke mos qenë anëtar i
familjes bujqësore dhe as kryefamiljar, siç me pa të drejtë arsyeton gjykata e shkallës së parë.
Në këtë kuptim nëse i referohemi gjendjes së faktit rezulton se regjistrimi në ZRPP Sarandë i
kësaj toke bujqësore nuk është kryer për shkak se kjo ZK nuk ka hyrë në sistem…nuk është
transkriptimi që në analizë të fundit zgjidh statusin e pronësisë, si gjendje juridike. Ky status
përcaktohet nga Kodi Civil (neni 163) dhe ligjet specifike, ku kjo dispozite referon. Në rastin
konkret titulli i pronësisë së paditësit është kontrata e shitjes datë 17.05.2007. Mbi bazën e
këtij titulli, paditësi ka fituar pronësinë, si gjendje juridike, mbi tokën bujqësore prej 1638
m2, por nuk ka tagrin e posedimit të kësaj toke, si gjendje fakti…i padituri pranoi në gjykim
se përdor këtë sipërfaqe toke bujqësore, por nuk ishte në gjendje të provonte para gjykatës
ligjshmërinë e veprimtarisë së tij”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, nr.375, datë 31.10.2007, ka
paraqitur rekurs pala e paditur Sali Alinani, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin
e padisë, me shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në mbështetje të nenit 477 të K.Pr.Civile, ka ushtruar kundër rekurs pala paditëse
Avni Danaj, duke kërkuar mospranimin e rekursit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi analizoi shkaqet e parashtruara në rekurs, çmoi
se ato janë të pabazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla nuk do
të pranohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Gjirokastër ka kuptuar e
zbatuar drejt ligjin e si rrjedhim edhe përfundimi i arritur prej saj është i drejtë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga gjykatat e faktit se mosmarrëveshja objekt gjykimi është një mosmarrëveshje
juridiko civile dhe se padia e paraqitur nga paditësi është mjeti për të mbrojtur të drejtën e tij
të pronësisë të cenuar të parashikuar kjo në nenin 296 të Kodit Civil, në të cilën përcaktohet
se: “Pronari i sendit ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues
ose mbajtës…”.
Nisur nga rrethanat dhe faktet/provat shkresore e parashtruara nga palët e të
administruara gjatë gjykimit, Kolegji Civil i Gjykatës Lartë, pa i hyrë analizës së tyre, në
zbatim të ligjit, e vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur prej gjykatave se paditësi Avni
Danaj është pronar i objektin “depo e mekanikës”, me sipërfaqe prej 99 m2, të ndodhur në
vendin e quajtur “Mulliri i Bardhë“, Delvinë, send i rivendikueshëm (pra i lirë në qarkullimin
civil). Paditësi Avni Danaj e ka fituar pronësinë me anë të kontratës të shitblerjes më datë
04.05.1994, dhe e ka regjistruar pranë ZRPP Sarandë, vërtetuar kjo me vërtetimin hipotekor
të datës 21.09.2005, të lëshuar nga ZRPP Sarandë.
Po ashtu ka rezultuar (edhe nga vete pohimet e tij) se i padituri Sali Alinani se
posedon pa ndonjë titull këtë send të paluajtshëm (pronë të paditësit).
Ky Kolegj vlerëson gjithashtu të drejtë edhe arsyetimin e përfundimin tjetër të
gjykatës së apelit për kërkimin tjetër të paditësit në lidhje me lirimin dhe dorëzimin nga pala
e paditur të sipërfaqes së tokës prej 1638m2 të ndodhur në fshatin Rusan të Rrethit Delvinë
me kufizime: Veriu-rrugë, Jugu-objekt, rrugë, Lindja-objekt, Perëndimi-rrugë.
307
Gjykata e apelit ndryshe nga përfundimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, pasi
ka administruar provat e paraqitura nga palët ka arritur në përfundimin se paditësi Avni Danaj
është pronar edhe i sipërfaqes e individualizuar “tokë bujqësore“, në bazë të kontratës së
shitblerjes datë 17.05.2007, me nr.2527 Rep. e nr.902/2 Kol.
Kolegji e çmon të drejtë përfundimin e gjykatës së apelit kur shprehet se në bazë të
nenit 164 të Kodit Civil paditësi Avni Danaj është pronar i sipërfaqes prej 1638 m2 të
ndodhur në fshatin Rusan të Rrethit Delvinë pasi e ka fituar këtë pronësi në bazë të lidhjes së
kontratës së shitblerjes së datës 17.05.2007, e cila përbën titull pronësie, në të cilën është
shprehur qëllimi i shitëses për të kaluar pronësinë nga ajo tek paditësi.
Ndryshe nga çfarë pretendon pala e paditur Kolegji vlerëson se nëse kjo kontratë nuk
është e regjistruar pranë regjistrave të ZRRPP Sarandë nuk do të thotë se paditësi mbi këtë
send nuk e ka të drejtën e tij të pronësisë ose e humbet atë.
Ligjvënësi në ligjin nr.7843, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme” i ndryshuar, ka parashikuar mënyra të ndryshme regjistrimi, në varësi të
dokumenteve të pronësisë që zotërojnë personat e interesuar dhe mënyrës së fitimit të
pronësisë së pretenduar prej tyre.
Në vështrim të këtij rregullimi ligjor, ligjvënësi ka përcaktuar si një detyrim ligjor për
palët regjistrimin e kontratave të lidhura midis tyre.
Qëllimi i ligjvënësit në këtë ligj është të bëjë publik veprimet juridike të palëve, por jo
të ndryshojë statusin juridik të sendeve objekt të këtyre veprimeve juridike të lidhura midis
palëve.
Ka rezultuar gjatë gjykimit në apel se i padituri Sali Alinani posedon pa ndonjë titull
këtë send të paluajtshëm (pronë të paditësit) të përbërë nga tokë bujqësore me sipërfaqe prej
1638m2 të ndodhur në fshatin Rusan të Rrethit Delvinë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ndryshe nga sa pretendohet në rekurs nga pala e
paditur vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së apelit për ndryshimin e vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë duke pranuar tërësisht padinë e paditësit Avni Danaj.
Ky Kolegj ndryshe nga pretendimi i palës së paditur në rekurs vlerëson se gjykata e
apelit ka zhvilluar një gjykim në përputhje me dispozitat 12 e 14 të Kodit të Procedurës
Civile . Po ashtu gjykata e apelit i ka dhënë përgjigje të gjithë kërkimeve të palëve në këtë
gjykim në bazë të nenit 6 të K.Pr.Civile. Pretendimi i të paditurit se kërkimi i paditësit në këtë
gjykim nuk është i bazuar. (shih faqen 6 të proces-verbalit të mbajtur në gjykimin në gjykatën
e faktit Sarandë). Rezulton e provuar se paditësi ka saktësuar objektin e padisë duke kërkuar
rivendikimin edhe për sipërfaqen 1638m2 të ndodhur në fshatin Rusan të Rrethit Delvinë.
Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.375, datë 31.10.2007 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër është i drejtë dhe do të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.375, datë 31.10.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 22.11.2012
308
Nr.00-2012-2550 i Vendimit (542)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në datën 22.11. 2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11243-01298-00-
2008 i Regj.Themeltar, që i përket palëve ndërgjyqëse:
PADITËS: MALIQ ZEQOLLARI, përfaqësuar nga

avokati Hysni Xhelollari.
TË PADITUR: SYRJA MUÇLLARI,
EDUARD MUÇLLARI.
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë e veprimit juridik
akti për sigurimin e ekzekutimit të kontratës së shitjes
nr.1759 rep., nr.429 kol., datë 12.06.2002.
Detyrimin e të paditurve të kthejnë dyfishin e kaparit të paguar
në shumën 2×1.500.000 lekë = 3.000.000 lekë
si dhe kamatat në masën 3% në muaj
duke filluar nga data 02.07.2004.
Baza ligjore: Neni 32, pika (a) i K.Pr.Civile,
nenet 89, 92, pika (a), 602 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.473, datë 19.07.2006, ka

vendosur:
Detyrimin e të paditurit Syrja Ramadan Muçllari t’i paguajë paditësit Mail
Jahja Zeqollari shumën 3.000.000 (tre milion) lekë që përbën dyfishin e
kaparit të paguar, detyrimin që rrjedh nga mos lidhja e kontratës së shitjes
sipas marrëveshjes së kaparit të datës 12.06.2002.
Detyrimin e të paditurit Syrja Ramadan Muçllari t’i paguajë paditësit Maliq
Jahja Zeqollari, përveç dyfishit të kaparit të përcaktuar më sipër, si
dëmshpërblim për mosrespektimin e detyrimit për lidhjen e kontratës së shitjes
edhe shumën 215.352 (dyqind e pesëdhjetë mijë e treqind e pesëdhjetë e dy)
lekë që përbën interesa bankare mbi shumën 1.500.000 lekë të paguara nga
paditësi si kapar.
309
Rrëzimin e padisë për sa i përket kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë së
plotë të veprimit juridik (marrëveshje e datës 12.06.2002) dhe për kërkimin
monetar që i kundër drejtohet Eduard Syrja Muçllari.

Parë Pogradec.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri Syrja Muçllari që kërkon ndryshimin e
vendimit nr.473, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe vendimit
nr.420, datë 21.12.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë duke vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykimi në shkallë të parë është zhvilluar në mungesën time, gjë që është në
kundërshtim me dispozitat që parashikon K.Pr.Civile. Paditësi në padinë e tij ka
vendosur si vendbanimin tim fshatin Vërdovë ku unë kam jetuar, megjithëse ai e di
fare mirë që unë nuk jetoj më në atë fshat qysh prej vitit 2002, kohë kur jam larguar
në emigracion në SHBA. Fshehja e adresës nga ana e paditësit është bërë në mënyrë
të qëllimshme;
- Pengesë për mos lidhjen e kontratës që në fillim ka qenë vetë paditësi, pasi ai nuk ka
pasur në dorë të gjithë vlerën e plotë të çmimit të shitjes së banesës dhe për këtë arsye
afati për pagimin e shumës është shtyre. Për shkaqe të ndryshme, i padituri në datën e
caktuar në muajin Korrik 2004 nuk është paraqitur dhe ky fakt është shfrytëzuar nga
paditësi për të deklaruar faktin që i padituri nuk po përmbush detyrimet;
- I padituri Syrja Muçllari detyrimet e tij i kishte përmbushur pasi ai kishte dorëzuar
sendin (banesën së bashku me truallin) dhe se ky i fundit ka qenë në posedim të
paditësit;
- Ditën që paditësi është paraqitur përpara noterit nuk ka patur në dorë të gjithë shumën
e detyrimit, pasi përveç shumës prej 500.000 lekë ai duhet të paguante edhe interesin
e kësaj shume në masën 3% në muaj e cila kap vlerën 180.000 lekë. Pra, në këtë rast
kontrata nuk mund të realizohej dhe pengesë bëhej vetë paditësi;
- I padituri asnjëherë nuk e ka refuzuar kryerjen e veprimit juridik të shitblerjes së
banesës. Pikërisht në periudhën Maj-Qershor 2007 i padituri ka ftuar paditësin për
lidhjen e kontratës dhe ai ka refuzuar lidhjen e kësaj kontrate.”

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse, avokatin Hysni Xhelollari, i cili kërkoi të pushohet gjykimi në këtë gjykatë, pasi ka
hequr dorë rekursuesi; dhe pasi bisedoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Të paditurit Syrja Muçllari dhe Eduard Mucllari (babë e bir), janë pronare të një
shtëpie banimi me sipërfaqe 652m2 të ndodhur në fshatin Vërdovë të Rrethit Pogradec.
Paditësi Maliq Zeqollari në datën 12.06.2002, së bashku me të paditurit Syrja
Muçllari dhe Eduard Muçllari kanë lidhur përpara noterit Thoma Bicja një dokument me
nr.759 rep. dhe nr.429 kol., të quajtur “Akt për sigurimin e ekzekutimit të kontratës ”.
Në këtë akt përcaktohet se palët e paditura do t’i shesin blerësit paditësit shtëpinë e
banimit së bashku me truallin me sipërfaqe totale prej 652 m2 (pronë të tyre të ndodhur në
310
fshatin Vërdovë të Rrethit Pogradec, kundrejt pagimit të çmimit të blerjes 2.000.000 (dy
milion lekë).
Në këtë kontratë është parashikuar të drejtat dhe detyrimet e palëve si: “blerësi
(paditësi) për të garantuar ekzekutimin e kontratës do të paguajë si kapar shumë prej
1.000.000 (një milion) lekë, paguar sot ditën e redaktimit të kontratës nga shitësi ”; palët
bien dakord që në rast të mospagimit të shumës brenda datës 12.06.2003, mbas kalimit të
kësaj date, blerësi të paguajë kamatë vonesa në masën 3% në muaj” dhe se , “trualli është
marrë në dorëzim nga blerësi i cili merr përsipër që diferencën e çmimit do ta paguajë
brenda datës 12.06.2003 ”; palët kanë rënë dakord që kontratën e shitjes së truallit dhe
banesës, ta nënshkruajnë në një moment të dytë, mbas pagimit të të gjithë detyrimit për këtë
shitje nga paditësi”.
Rezulton se kontrata e lartpërmendur është nënshkruar vetëm nga Syrja Muçllari,
ndërkohë që poshtë emrit Eduard Muçllari mungon nënshkrimi i këtij të fundit.
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se në datën 02.07.2003, paditësi Maliq
Zeqollari i ka paguar të paditurve edhe 500.000 lekë nga shuma e mbetur e papaguar, duke
mbetur kështu një diferencë prej 500.000 lekë nga detyrimi për pagimin e çmimit të shitjes.
Gjithashtu, rezulton se palët ndërgjyqëse kanë rënë dakord që afati i ekzekutimit të
kontratës të shtyhet deri në datën 02.07.2008.
Paditësi Maliq Zeqollari në datën e caktuar nga palët, 02.07.2004, është paraqitur
përpara noterit për të kryer pagesën e pjesës së mbetur në shumën prej 500.000 lekë, por të
paditurit nuk janë paraqitur në këtë datë, sikur ishte rënë dakord midis palëve.
Ka rezultuar se kontrata e shitjes së truallit dhe banesës, parashikuar për tu nënshkruar
në një moment të dytë nuk është nënshkruar midis palëve ndërgjyqëse. Rezulton se prona
objekt i mosmarrëveshjes figuron ende dhe është regjistruar në ZRPP në emër të të paditurve.
Në këto rrethana, paditësi Maliq Zeqollari i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec me kërkesëpadinë duke kërkuar pavlefshmërinë e veprimit juridik – akti
për sigurimin e ekzekutimit të kontratës së shitjes nr.1759 rep., nr.429 kol., datë 12.06.2002,
dhe detyrimin e të paditurve të kthejnë dyfishin e kaparit të paguar në shumën 2×1.500.000
leke = 3.000.000 lekë si dhe kamatat në masën 3% në muaj duke filluar nga data 02.07.2004.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me
vendimin nr.473, datë 19.07.2006, ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë; detyrimin e të
paditurit Syrja Ramadan Muçllari t’i paguajë paditësit Mail Jahja Zeqollari shumën 3.000.000
(tre milion) lekë që përbën dyfishin e kaparit të paguar, detyrimin që rrjedh nga mos lidhja e
kontratës së shitjes sipas marrëveshjes së kaparit të datës 12.06.2002; detyrimin e të paditurit
Syrja Ramadan Muçllari t’i paguajë paditësit Maliq Jahja Zeqollari, përveç dyfishit të kaparit
të përcaktuar më sipër, si dëmshpërblim për mosrespektimin e detyrimit për lidhjen e
kontratës së shitjes edhe shumën 215.352 (dyqind e pesëdhjetë mijë e treqind e pesëdhjetë e
dy) lekë që përbën interesa bankare mbi shumën 1.500.000 lekë të paguara nga paditësi si
kapar; rrëzimin e padisë për sa i përket kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë së plotë të
veprimit juridik (marrëveshje e datës 12.06.2002) dhe për kërkimin monetar që i kundër
drejtohet Eduard Syrja Muçllari”.
Kjo gjykatë ka arritur në këtë konkluzion duke arsyetuar se: “..... nisur nga
përmbajtja e këtij veprimi juridik, nga detyrimet që palët kanë marrë përsipër të përmbushin
dhe nga të drejtat që ato kanë fituar, rezulton që vullneti i palëve kontraktuese ka qenë lidhja
e një marrëveshje kapari për të synuar, vërtetuar dhe garantuar (funksioni provues dhe
sigurues i kaparit) lidhjen e një kontrate shitje në të ardhmen për një pasuri të paluajtshme, e
parashikuar si një marrëveshje e veçantë nga nenet 601-602 të K.Civil.....Kjo marrëveshje e
dytë është konsideruar dhe pranuar prej palëve si një ndryshim i pjesshëm i marrëveshjes së
parë (marrëveshje për lidhjen e kaparit), vetëm përsa i përket dy elementeve të përmendur
(shumë e kaparit dhe afati), por pa i ndryshuar elementet e tjerë si qëllimi i palëve, natyra e
311
veprimit juridik të dëshiruar, marrëveshje kapari për të garantuar shitjen e ardhshme),
sanksionet në rast të shkeljes së detyrimeve, veprim ky në përputhje me të drejtën që gëzojnë
palët kontraktuese për të prishur apo ndryshuar një marrëveshje (neni 690 i K.Civil)...”.
Mbi ankimin e palës së paditur Syrja Muçllari, Gjykata e Apelit Korçë me të njëjtin
arsyetim, me vendimin nr.420, datë 21.12.2007, ka vendosur të lërë në fuqi vendimin nr.473,
datë 19.07.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Syrja Muçllari që kërkon
ndryshimin e vendimit nr.473, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe
vendimit nr.420, datë 21.12.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë
duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstatoi se në seancë gjyqësore të datës 22.11.2012
nga përfaqësuesi i palës paditëse avokat Hysni Xhelollari u paraqit një deklaratë noteriale e
datës 20.05.2009 me nr.923 Rep., dhe nr.644 Kol, dhe e lëshuar nga përfaqësuesit e të
paditurve Syrja dhe Eduart Muçllari, në të cilën shprehet vullneti i tyre se heqin dorë nga
rekursi kundër vendmit nr.473, datë 19.06.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec. Në
bazë të Prokurës së Posaçme më datë 12.03.2000, të paditurit Syrja dhe Eduart Muçllari kanë
caktuar si përfaqësues të tyre Gafur dhe Avdillari dhe Eda Petrit Muçllari.
Gjithashtu në këtë deklaratë është shprehur edhe vullneti i paditësit Maliq Zeqollari
për heqjen dorë nga ekzekutimi i vendimit nr.473, datë 19.06.2006, i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen kërkimin e parashtruar nga pala paditëse për
heqjen dorë nga rekursi në përputhje me përcaktimet e nenit 490 të K.Pr.Civile.
PЁR KЁTO ARSYE

VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr.01298-2008, për shkak të heqjes dorë nga rekursi,
në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 22.11.2012.
312
Nr.00-2012-2750 i Vendimit (543)
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtar
Andi Çeliku Anëtare
Medi Bici Anëtar
PADITËS: ENVER BAKALLI, në mungesë

SHPRESA SULOLLARI, në mungesë
SANIJE HASANI, në mungesë
I PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE
"CHRISTODOULIDIS BARDHI
PLASA"SH.A., në mungesë
OBJEKTI:
Kërkohet detyrimi i të paditurit të më lirojë
dhe dorëzojë sipërfaqen e zënë prej tij.
Detyrimin e të paditurit të më paguajë vlerën e përdorimit
deri në ditën e sotme ose të ekzekutimit të vendimit.
Baza Ligjore: Nenet 296 dhe 298/1 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.3106, datë 21.12.2007, ka

vendosur:
1. Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë që iu përket: paditësve Enver
Bakalli, Sanije Hasani (Bakalli) dhe Shpresa Sulollari (Bakalli), i paditur
Shoqëria Tregtare “Christodoulidis-Bardhi-Plasa” sh.a me titull dallues XBP;
me objekt: Kërkohet detyrimi i të paditurit të lirojë dhe dorëzoje sipërfaqen e
zënë si dhe detyrimi të paguajë vlerën e përdorimit deri në ditën e sotme ose të
ekzekutimit të vendimit; Baza ligjore, nenet 296 dhe 298/1 të K.Civil. 2.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “Christodoulidis-Bardhi-Plasa”sh.a, me
shenjë dalluese XBP, t’i lirojë dhe dorëzojë paditësve Enver Bakalli, Sanije
Hasani (Bakalli) dhe Shpresa Sulollari (Bakalli) sipërfaqet e pronave të
shënuara me nr.3, 4/1, 4/2, me sipërfaqe respektive 455, 325 dhe 1117 m2, në
total me sipërfaqe 1897 m2, në plan vendosjen e datës 30.10.2007,
bashkëngjitur aktit të ekspertimit datë 05.11.2007, përgatitur nga ekspertet
Qirjako Thengjilli dhe Valentina Mitezi sipërfaqe të cilat u korrespondojnë
pronave me nr.pasurie 7/55, 7/123, 7/608 dhe 7/609, që iu përkasin këtyre
paditësave dhe që gjejnë pasqyrim dhe në plan vendosjen e datës 18.12.2007,
313
bashkangjitur raportit teknik shtesë. Akti i ekspertimit datë 05.11.2007, së
bashku me aktin shtesë datë 18.12.2007, bashkangjitur këtyre akteve dy
planvendosjet e pronave, është pjese përbërëse e këtij vendimi. 3. Detyrimin e
palës së paditur t’i paguajë paditësave një vlerë përdorimi mujore prej 78.540
lekë në total duke filluar nga data 18.07.2007, dhe deri në momentin e
ekzekutimit të vendimit, konkretisht për pronën e shënuar me nr.3 në
planvendosje vlera e përdorimit është 13.650 lekë në muaj, për pronën e
shënuar me nr.4/1 në planvendosje vlera e përdorimit është 14.625 lekë në
muaj dhe për pronën e shënuar me nr.4/2 në plan vendosje vlera e përdorimit
është 50.265 leke në muaj. 4. Shpenzimet gjyqësore në vlerën totale prej
151.750 të parapaguara nga pala paditëse, i ngarkohen palës së paditur në
vlerën 100.000 lekë.

Parë Korçë.
Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Korçë, nr.41, datë 06.02.2008, në mbështetje të

nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Shoqëria
“Christodoulidis-Bardhi-Plasa” sha, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
padisë, për këto shkaqe:
- Paditësi nuk ka legjitimimin aktiv ne ngritjen e kësaj padie, pasi nuk paraqiti ndonjë
vërtetim te ZVRPP Korçë të lëshuar tre muajt e fundit para ngritjes se padisë.
- Paditësi nuk ka mundur të vërtetojë se pala e paditur është poseduese e paligjshme e
pronës së pretenduar nga ai, duke mos plotësuar detyrimin ligjor lidhur me
legjitimimin pasiv.
- Paditësi nuk ka caktuar vlerën e padisë dhe nuk ka paguar taksën përkatëse. Gjykata
bazuar në vlerën e padisë duhet të kishte llogaritur taksën, por mbi këtë vlerë duhet të
përcaktonte dhe përbërjen e trupit gjykues (neni 35/a/b i K.Pr.Civile).
- Gjykata ka shkelur hapur parimin e kontradiktorialitetit (neni 18 i K.Pr.Civile), pasi
ka gjykuar një palë që nuk është thirrur në gjykim. Pala e paditur është krijuar me
vendimin nr.26513, datë 22.01.2001 dhe ka në pronësi pasurinë me nr.7/40, ndërkohë
që në gjykim është thirrur shoqëria e krijuar me vendimin nr.26913/6, datë 22.10.2001
dhe që ka në pronësi pasurinë me nr.7/401.
- Gjykata në kundërshtim me procedurën civile ka kryer këqyrjen në terren pas hartimit
të aktit të parë të ekspertimit, duke urdhëruar një tjetër akt ekspertimi. Gjykata ka
pranuar si provë një akt ekspertimi me të meta dhe të paqartë.
- Gjykata ka shkelur nenin 28 të K.Pr.Civile duke u shprehur për kërkesa që nuk janë
paraqitur nga pala paditëse. Gjykata është shprehur për një sipërfaqe të mbivendosur
duke urdhëruar lirimin e saj, por nuk shpjegon pse kjo sipërfaqe i përket palës
paditëse. Kjo kërkesë nuk është pjesë e objektit të padisë. Përveç sipërfaqes së
mbivendosur nuk kuptohet se si arrihet në përfundimin se sipërfaqja që duhet të
lirohet është e barabartë me 1897 m2.
- Gjykata në pikën 3 të vendimit i lë palët në një gjendje të papërcaktuar kur shprehet se
detyrimi vazhdon deri në ekzekutimin e vendimit.
- Shpenzimet gjyqësore nuk vërtetohen me fatura tatimore të parashikuara në
legjislacionin tatimor. Fotografia bashkëngjitur rekursit tregon se akti i ekspertimit
është i manipuluar
314
tërësi,
VËREN
1. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, në cilësinë e
trashëgimtareve të subjekteve të shpronësuara, është trajtuar në zbatim të ligjit nr.7698/1993,
duke iu njohur e drejta e pronësisë dhe kthyer një sipërfaqe trualli prej 4276.8 m2 e ndodhur
në qytetin e Korçës, pranë ish fabrikës së tullave (vendim nr.517/1, datë 14.07.1995 i
K.K.K.P. Korçë). Pas pjesëtimit vullnetar të kësaj sipërfaqe pala paditëse (vëllai dhe dy
motra) kanë përfituar një sipërfaqe prej 2921 m2, prej të cilave 2101 m2 paditësi Enver dhe
nga 410 m2, dy paditëset e tjera. Rezulton se titulli i pronësisë mbi këto sipërfaqe është
regjistruar pranë ZVRPP Korçë, e cila ka lëshuar dhe vërtetimet përkatëse hipotekore.
2. Pala paditëse ka pretenduar se prej shtatorit 2000, këto sipërfaqe janë zënë dhe
mbahen pa asnjë titull pronësisë nga pala e paditur, pjesërisht si truall funksional i godinës në
pronësi të tyre dhe pjesërisht si vend depozitimi për materialin tullë që ata prodhojnë në
fabrikë.
3. Pala e paditur nga ana tjetër në bazë të procedurave të privatizimit, rezulton të ketë
të regjistruar në pronësi të saj një objekt i quajtur “Fajanca-Korçë”, me sipërfaqe trualli prej
22400 m2. Nga ana e ZVRPP Korçë rezulton që për këtë pronë të jetë lëshuar vërtetimi
hipotekor datë 07.09.2006, së bashku me hartën përkatëse treguese.
4. Gjatë gjykimit, nga ana e gjykatës së shkallës së parë është urdhëruar kryerja e dy
akteve të ekspertimit topografik, si dhe është bërë një këqyrje nga vetë gjykata. Në
përfundim, eksperti Q. Thengjilli ka ardhur në përfundimin se në hartat e ZVRPP Korçë
sipërfaqja e truallit kthyer palës paditëse është pasqyruar në mënyrë të saktë (+20m2),
ndërkohë që sipërfaqja e palës së paditur, nga 22.400 m2 shënuar në titullin e pronësisë
rezulton në fakt të jetë 23.500 m2, pra me një diferencë prej 1100 m2.
5. Po ashtu, gjatë këqyrjes së kryer vetë gjykata ka konstatuar se në sipërfaqen në
pronësi të palës paditëse qëndronin të depozituara materiale tulla, të cilat pretendohen si i
përkasin palës paditëse. Nga ana e gjykatës është urdhëruar dhe kryerja e një akti ekspertimi
përsa i përket vlerës për përdorimin e sendit.
Është gjetur e provuar se pala paditëse ka aplikuar dhe K.Rr.T. e Bashkisë Korçë ka
nxjerrë dhe lejen e ndërtimit (vendim i K.Rr.T. Bashkia Korçë nr.56/14, datë 30.05.2005) për
rrethimin e sipërfaqes pronë të saj me një mur tullë, por ndërtimi i tij (murit) në pjesën
kufitare me palën e paditur nuk ka qenë i mundur.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.3106, datë 21.12.2007 ka
vendosur: “1. Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë që i përket: paditësve Enver Bakalli,
Sanije Hasani (Bakalli) dhe Shpresa Sulollari (Bakalli), i paditur Shoqëria Tregtare
“Christodoulidis-Bardhi-Plasa” sh.a me titull dallues XBP; me objekt: Kërkohet detyrimi i të
paditurit të lirojë dhe dorëzoje sipërfaqen e zënë si dhe detyrimi të paguajë vlerën e
përdorimit deri në ditën e sotme ose të ekzekutimit të vendimit; Baza ligjore, nenet 296 dhe
298/1 të K.Civil. 2. Detyrimin e palës së paditur Shoqëria “Christodoulidis-Bardhi-Plasa”
sh.a, me shenjë dalluese XBP, t’i lirojë dhe dorëzojë paditësve Enver Bakalli, Sanije Hasani
(Bakalli) dhe Shpresa Sulollari (Bakalli) sipërfaqet e pronave të shënuara me nr.3, 4/1, 4/2,
me sipërfaqe respektive 455, 325 dhe 1117 m2, në total me sipërfaqe 1897 m2, në plan
vendosjen e datës 30.10.2007, bashkëngjitur aktit të ekspertimit datë 05.11.2007, përgatitur
nga ekspertet Qirjako Thengjilli dhe Valentina Mitezi sipërfaqe të cilat u korrespondojnë
pronave me nr.pasurie 7/55, 7/123, 7/608 dhe 7/609, që iu përkasin këtyre paditësave dhe që
gjejnë pasqyrim dhe në plan vendosjen e datës 18.12.2007, bashkangjitur raportit teknik
315
shtesë. -Akti i ekspertimit datë 05.11.2007, së bashku me aktin shtesë datë 18.12.2007,
bashkangjitur këtyre akteve dy planvendosjet e pronave, është pjese përbërëse e këtij
vendimi. 3. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësave një vlerë përdorimi mujore
prej 78.540 lekë në total duke filluar nga data 18.07.2007, dhe deri në momentin e
ekzekutimit të vendimit, konkretisht për pronën e shënuar me nr.3 në planvendosje vlera e
përdorimit është 13.650 lekë në muaj, për pronën e shënuar me nr.4/1 në planvendosje vlera
e përdorimit është 14.625 lekë në muaj dhe për pronën e shënuar me nr.4/2 në plan vendosje
vlera e përdorimit është 50.265 leke në muaj. 4. Shpenzimet gjyqësore në vlerën totale prej
151.750 të parapaguara nga pala paditëse, i ngarkohen palës së paditur në vlerën 100.000
lekë”.
6.1. Arsyetimi i gjykatës: “….Sipas aktit të ekspertimit rezultoi se sipërfaqja juridike
e përcaktuar në aktin e pronësisë së paditësave, përputhej plotësisht me sipërfaqen faktike të
pronave të tyre, të konstatuar gjatë matjeve në terren të këtyre pronave….po kështu sipas
aktit të ekspertimit i cili është një akt teknik i përgatitur nga një grup ekspertesh rezultoi se
pala e paditur posedon faktikisht një sipërfaqe prej 23.5000 m2, pra një sipërfaqe prej 1100
m2 më të madhe se ajo e njohur me dokument pronësie…fakti që kjo pronë posedohej nga
pala e paditur u provua me vetë pretendimet e palës së paditur, të cilat janë në unison me dy
prova të rëndësishme që janë, akti i ekspertimit i cili pasqyron konstatimet e eksperteve të
nxjerra gjatë matjeve në terren dhe që gjejnë pasqyrim dhe nga fotografitë bashkangjitur
këtij akti, si dhe nga proces-verbali i këqyrjes së gjykatës datë 18.07.2007…gjykata çmon se
nuk mund të trajtohet si pronare pala e paditur vetëm nisur nga një hartë apo skicë, e cila
është thjesht orientuese në raport me titullin e pronësisë që gjen pasqyrim dhe nga dokumenti
i pronësisë lëshuar nga ZRPP Korçë…midis titujve të pronësisë nuk ka mbivendosje ç’ka do
të diktonte goditjen gjyqësisht të titujve të pronësisë….gjykata çmon se në lidhje me këtë
kërkim pala e paditur duhet të lirojë dhe dorëzojë sipërfaqet e sipërcituara të pasqyruara në
aktin e ekspertimit dhe plan vendosjet e tyre, të cilat posedohen padrejtësisht nga kjo
palë….në lidhje me kërkimin tjetër të palës paditëse për pagimin e vlerës së përdorimit të
pronës që posedohet padrejtësisht nga i padituri gjykata çmon se ky është një pretendim i
drejtë përsa i përket kërkimit të vlerës së përdorimit, por jo i bazuar për periudhën në të cilën
kërkohet kjo vlerë përdorimi….u provua fakti që periudha nga e cila duhet të llogaritet vlera
e përdorimit është datë 18.07.2007, e cila është pikërisht data kur gjykata bëri këqyrjen në
vend të pronave dhe konstatoi këtë posedim…”.
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.41, datë 06.02.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.3106, datë 21.12.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, nr.41, datë 06.02.2008, në mbështetje
të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Shoqëria
“Christodoulidis-Bardhi-Plasa” sha, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
padisë.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kushtetutës së Shqipërisë në të cilat është parashikuar:
9.1. Neni 142/1: “Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara
10.1. Neni 9: “Gjykata fton palët për të dhënë shpjegime mbi faktet që ajo i
vlerëson të nevojshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes”.
316
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
10.5. Neni 28: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në
padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur
dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
11. Në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, Shoqëria Chirstodoulidis-Bardhi-Plasa”
sh.a., përmbahen shkaqe nga ato që parashikon ligji, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit
Korçë duhet të prishet dhe çështja të rigjykohet edhe njëherë nga ajo gjykatë me tjetër trup
gjykues, sepse është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural civil.
12. Kolegji Civil vlerëson të evidentojë se në procesin civil bazuar në nenin 2 dhe 442
e vijues të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e Apelit vihet në lëvizje mbi ankimin e palëve.
Nga ana tjetër Kushtetuta në pikën 1 të nenit 142 parashikon detyrimin që vendimet
gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Me përjashtim të shkeljeve të rënda procedurale,
sikurse janë ato të parashikuar në nenit 467 të këtij Kodi, të cilat i konstaton gjykata kryesisht
dhe që bëjnë vetvetiu të cenueshëm vendimin e ankimuar dhe rigjykimin e çështjes pa qenë e
domosdoshme për të shqyrtuar edhe ndonjë nga shkaqet e ngritura në ankim, Gjykata e Apelit
ka detyrimin të arsyetojë qartë qëndrimin e saj për të gjitha dhe për aq sa janë pretendimet
thelbësore e konkrete të parashtruara në ankim, përsa i përket zbatimit të ligjit material e
procedural si dhe çmimit të provave nga ana e gjykatës së shkallës së parë.
13. Ky Kolegj duke shqyrtuar vendimin e gjykatës së apelit vëren se ai vetëm përsërit
literalisht pjesën arsyetuese të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, por pa
shprehur ndonjë qëndrim të sajin mbi shkaqet e hollësishme dhe konkrete lidhur me
pretendimet mbi zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave të ngritura nga pala e paditur në
ankimin e saj. Pra, vendimi i gjykatës së apelit përshkruan çfarë ka arsyetuar gjykata e
shkallës së parë, por i mungojnë arsyet dhe përfundimet e gjykatës së apelit përse nuk i gjen
të mbështetura në ligj dhe prova pretendimet konkrete të ngritura në ankim si edhe ligjin
përkatës ku e mbështet ajo gjykatë qëndrimin e saj.
14. Kolegji Civil vlerëson se në një vendim të tillë gjyqësor, nuk bëhet fjalë për
mangësi që e bëjnë jo të plotë e të gjithanshëm hetimin gjyqësor të çështjes apo për ndonjë
mangësi në plotësinë e arsyetimit të vendimit të dhënë nga gjykata e apelit. Por jemi përpara
një vendimi të paarsyetuar. Në këtë mënyrë palës ndërgjyqëse i është mohuar efektivisht e
drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të patur një gjykim të rregullt. Detyrimi kushtetues
për arsyetimin e vendimit për gjykatën e shkallës së dytë nuk përmbushet thjeshtë me
përshkrimin e vendimit të dhënë nga gjykata më e ulët, nëse vetë gjykata më e lartë nuk
parashtron në thelb qëndrimin e saj mbi shkaqet e ngritura në ankimin e paraqitur nga palët
ndërgjyqëse. Në varësi të natyrës së mosmarrëveshjes, shkaqeve të ngritura në ankim dhe
mënyrës së parashtrimit të tyre, gjykata ka jo vetëm të drejtën por edhe detyrimin të gjejë,
rast pas rasti, arsyetimin e duhur që të krijojë bindjen se në gjykimin dhe në vendimin e saj,
ajo gjykatë i ka dhënë përgjigje ezauruese pretendimeve të ngritura mbi kërkesën dhe
ankimin e palës ndërgjyqëse.
15. Në të tilla rrethana, Kolegji Civil vlerëson se nuk është ezauruar gjykimi në apel
dhe nuk është vendi që ky Kolegj të marrë në analizë dhe arsyetojë mbi shkaqet e ngritura në
rekurs, të cilat janë të njëjta me ato që i ishin paraqitur për shqyrtim gjykatës së apelit. Në
rigjykim gjykata e apelit të marrë në shqyrtim dhe t’i japë përgjigje të gjitha shkaqeve të
ngritura në ankimin e palës së paditur.
317
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.41, datë 06.02.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.11.2012
318
Nr.00-2012-2702 i Vendimit (544)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 27.11.2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore me dyer të hapura, çështjen civile
që u përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: SOKOL ABAZAJ, në mungesë

AISHE ABAZAJ, në mungesë
I PADITUR: SHËRBIMI I KONTROLLIT TË ENERGJISË
ELEKTRIKE, në mungesë
KORPORATA ELEKTRO ENERGJITIKE
SHQIPTARE, në mungesë
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimeve të Drejtorisë së Policisë Elektrike
nr.28 e 29, datë 22.01.2007 të procesverbalit të gjobës
nr.021325, datë 09.10.2006 me vlerë 40.000 lekë,
procesverbalit të dëmit nr.020623, datë 09.10.2006
me vlerë 180.000 lekë dhe pezullimin e ekzekutimit të tyre,
deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor.
Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues dhe 202 i K.Pr.Civile,
nenet 10, 12 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000
“Për Policinë Elektrike”,
nenet 1, 12, 14, 23 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993
“Për Kundravajtjet Administrative”,
nenet 608, 609 të Kodit Civil,
vendimi nr.18, datë 23.03.2005 i ERE-s
dhe nenet 20/3, 61/2, 75/ç, 78, 79, 93/1, 116
të Kodit të Procedurave Administrative.

vendosur:
319
Shfuqizimin e vendimeve nr.28, datë 22.01.2007 dhe nr.29, datë 22.01.2007 të
Drejtorisë së Policisë Elektrike dhe të proçesverbalit të gjobës nr.021325, datë
09.10.2006 në vlerën 40.000 lekë e të proçesverbalit të dëmit nr.020623, datë
09.10.2006 në vlerën 180.000 lekë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pezullimin e ekzekutimit të tyre.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1150, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tranë dhe të vendimit
nr.4091, datë 30.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka bërë rekurs pala e paditur
Shërbimi i Kontrollit të Energjisë Elektrike, i cili kërkon:
Tiranë dhe të vendimit nr.1150, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

- Gjykatat kanë vepruar në kundërshtim me nenet 14 dhe 16 të K.Pr.Civile, pasi i kanë
mbështetur vendimet e tyre vetëm në pretendimet e palës paditëse.
- Në rastin konkret kemi të bëjmë me pavlefshmërinë relative të akteve administrative,
pasi procesverbalet e gjobës dhe të dëmit janë mbajtur në vend nga punonjësit e
Policisë Elektrike dhe fakti se ato nuk janë nënshkruar nga kundravajtësi nuk i bën
aktet absolutisht të pavlefshme.
- Edhe në zbatimin e ligjit material gjykatat kanë gabuar, pasi ky përdorues i pajisur me
kontratën e furnizimit të energjisë elektrike ka qenë objekt i kontrollit nga Policia
Elektrike dhe nga kontrolli ka rezultuar se ndërhyrjet në pajisjet e sistemit matës nuk
janë bërë në përputhje me legjislacionin në fuqi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; në
përfundim,
VËREN
02235-00-2008, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Sokol e Aishe Abazaj dhe të paditur
Shërbimi i Kontrollit të Energjisë Elektrike e KESH sha, me objekt anullimin e akteve
administrative, etj.
Vendimi nr.1150, datë 11.06.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, në pjesën që i takon
procesverbalit të gjobës nr.021325, datë 09.10.2006 është marrë në shkelje të ligjit procedural
civil, prandaj si i tillë ai duhet të prishet në këtë pjesë, duke u vendosur pushimi i gjykimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
Vendimi nr.1150, datë 11.06.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, në pjesën që i takon
procesverbalit të dëmit nr.020623, datë 09.10.2006 është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë në
këtë pjesë ai duhet të lihet në fuqi.
Pala paditëse ka privatizuar nga shteti në vitin 1992 një dyqan, të cilin ia ka dhënë me
qira shtetasit Agim Bajraktari ku ushtron një aktivitet privat për prodhimin e bukës.
Pala e paditur ka ushtruar kontroll në këtë lokal, i cili ndodhet në Rr.“Sitki Çiço” në
Tiranë dhe me pretendimin se në matësin e energjisë elektrike vulat nuk janë të vendosura në
320
rregull, punonjësit e saj kanë mbajtur procesverbalin e gjobës të datës 09.10.2006, me të cilin
e dënonin palën paditëse me 40.000 lekë gjobë dhe krahas gjobës, kjo e fundit duhet që të
shpërblejë palën e paditur për dëmin e shkaktuar në shumën 180.000 lekë.
Pala paditëse ka ushtruar ankimin pranë organit administrativ kompetent, por Drejtori
i Policisë Elektrike me vendimet nr.28 dhe 29 të datës 22.01.2007 ka lënë në fuqi si
procesverbalin e gjobës ashtu dhe procesverbalin e dëmit, prandaj pala paditëse i është
drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.4091,
datë 30.05.2007 ka vendosur:
Shfuqizimin e vendimeve nr.28, datë 22.01.2007 dhe nr.29, datë 22.01.2007 të
Drejtorisë së Policisë Elektrike dhe të procesverbalit të gjobës nr.021325, datë 09.10.2006 në
vlerën 40.000 lekë e të procesverbalit të dëmit nr.020623, datë 09.10.2006 në vlerën 180.000
lekë.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pezullimin e ekzekutimit të tyre.
Gjykata e shkallës së parë arsyeton:
Gjykata bëri zëvendësimin procedural të qiramarrësit Agim Bajraktari me paditësat
Sokol dhe Aishe Abazaj.
Aktet administrative të gjobës dhe të dëmit janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, pasi
paditësat kanë qenë jashtë shtetit dhe jo ashtu siç pasqyrohet në aktin e kontrollit, prandaj
organi administrativ nuk ka zbatuar procedurat për nxjerrjen e akteve....
Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës
së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.1150, datë 11.06.2008 ka vendosur:
Tiranë.
Gjykata e apelit arsyeton:
Fakti i konstatuar nga inspektorët e Degës së Policisë Elektrike Tiranë se, të dhënat e
matësit nuk përputheshin me të dhënat e akteve të Zonës së Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike Tiranë është i pavërtetë, pasi vula e boksit është e shënuar në kontratë, ndërsa
vulosja e boksit është bërë me vulën çikrik, e cila nuk është e shënuar në kontratë, por nga
raporti nr.258, datë 24.05.2005 rezulton që matësi është ndërruar dhe janë vendosur vula me
nr.0070391, pa i specifikuar se ka qenë e boksit, apo e ndonjë pjese tjetër…….
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përsa i përket procesverbalit të gjobës
nr.021325, datë 09.10.2006 të Policisë Elektrike Tiranë, gjykata e apelit duhet të zbatonte
kërkesat e nenit 450 të K.Pr.Civile, i cili thotë shprehimisht:
Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin kur:
Është paraqitur jashtë afatit;
Nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen rregullat e
përcaktuara në nenin 157 të këtij Kodi;
Është bërë ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim;
Është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
Është hequr dorë nga ankimi.
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi.
Në nenin 10/2 të ligjit nr.8637, datë 06.07.2000 (i ndryshuar) “Për Policinë Elektrike”
është parashikuar si kundravajtje administrative shkelja e konstatuar nga punonjësit e policisë
elektrike në matësin elektrik, të instaluar pranë palës paditëse.
Neni 12 i ligjit të mësipërm rregullon rrugën e ankimit administrativ, ku instanca më e
lartë që shqyrton ankimin në këtë rast është Drejtoria e Policisë Elektrike që ka lënë në fuqi
gjobën, e cila është kundërshtuar nga pala paditëse në gjykatën e shkallës së parë, por ligji i
posaçëm nuk shprehet nëse vendimi i gjykatës së shkallës së parë është ose jo i formës së
prerë.
321
E përmendëm edhe më lart se, ndërmjet tjerash objekt i gjykimit është dhe një
kundravajtje administrative, për të cilën pala paditëse është dënuar me 40.000 lekë gjobë dhe
në kohën kur është kryer ajo ka qenë në fuqi ligji nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet
Administrative”, i cili në nenin 18/1 të tij përcakton se:
Kundër vendimit të dënimit nga organi administrativ mund të bëhet ankim brenda 5
ditëve nga dita e shpalljes ose njoftimit në gjykatën e rrethit ku është kryer kundravajtja,
vendimi i së cilës është i formës së prerë.
Kolegji Civil vlerëson se, përderisa ligji përkatës nuk shprehet nëse vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është ose jo i formës së prerë, atëhere gjykatat më të ulëta ishin të
detyruara që të zbatonin ligjin që rregullonte sferën e kundravajtjeve administrative në tërësi,
prandaj gjykata e apelit nuk mund ta shqyrtonte vendimin e gjykatës së shkallës së parë në
këtë pjesë, pasi ai është vendim i formës së prerë.
Këtë qëndrim kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
unifikues nr.11, datë 02.10.2009, në të cilin shprehen se:
Në rastet e kundravajtjeve administrative, subjekti ka të drejtën të ngrejë padi në
gjykatën e shkallës së parë kundër çdo lloj dënimi administrativ të dhënë nga një organ
administrativ, pavarësisht nëse kjo e drejtë është parashikuar ose jo shprehimisht nga ligji i
veçantë.
Vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë që ka shqyrtuar kundravajtjen
administrative është i formës së prerë dhe i pa ankimueshëm, përveç kur ligji i veçantë
parashikon shprehimisht të drejtën për ndjekjen e rrugës së zakonshme të ankimit ndaj këtij
vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë.
Ndërsa në rastet kur vendimi i dënimit administrativ është dhënë nga vetë gjykata e
shkallës së parë, pala ndërgjyqëse ka të drejtën e ushtrimit të ankimit kundër këtij vendimi në
gjykatën më të lartë në rrugë të zakonshme.
I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
vendimi nr.1150, datë 11.06.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që i takon
procesverbalit të gjobës nr.021325, datë 09.10.2006 duhet të prishet dhe të vendoset pushimi i
gjykimit të çështjes, pasi vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë për këtë pjesë është
një vendim i pa ankimueshëm.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.1150, datë 11.06.2008 i
Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që i përket procesverbalit të dëmit nr.020623, datë
09.10.2006 është i bazuar në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që ai të cënohet në këtë
pjesë.
Në nenin 608/1 të K.Civil është përcaktuar se:
Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose pasurinë e tij, detyrohet të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar.
Dispozita ligjore e mësipërme kërkon që të plotësohen katër kriteret e mëposhtme në
të njëjtën kohë: paligjshmëria e veprimeve ose mosveprimeve të personit, ekzistenca e fajit,
ekzistenca e dëmit të shkaktuar dhe lidhja shkakësore ndërmjet veprimit ose mosveprimit të
paligjshëm dhe dëmit të shkaktuar.
Përderisa nuk ka ndërhyrje në kontatorin elektrik, pala paditëse nuk ka kryer veprime
të paligjshme, aq më tepër të ekzistojë faji i saj në shkaktimin e dëmit, prandaj me të drejtë
gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se masa e dëmshpërblimit të vendosur
nga pala e paditur duhet të shfuqizohet.
Nuk është i drejtë qëndrimi i palës së paditur se, dëmi është pasojë e vendosjes së
gjobës, që do të thotë që po u vendos gjoba automatikisht duhet të mbahet edhe procesverbali
i dëmit.
322
Kolegji Civil pa ia lejuar vetes që të bjerë në pozitat e gjykatës së apelit, e cila i ka
hyrë shqyrtimit të gjobës, në një kohë që vendimi i gjykatës së shkallës së parë në këtë pjesë
ka qenë i formës së prerë vlerëson se, procesverbalet e gjobës dhe të dëmit janë të pavarur
nga njëri tjetri, prandaj për to mbahen formular të ndryshëm.
Jo gjithmonë policia elektrike duhet të shoqërojë procesverbalin e gjobës me
procesverbalin e dëmit, si p.sh. në rastin e dëmtimit të vulave të jashtme të aparatit matës,
pasi në këtë rast nuk mund të bëhet fjalë për shkaktim dëmi, por procesverbali i dëmit duhet
mbajtur vetëm në rastet kur në matësat elektrik konstatohen ndërhyrje në pajisjet e
brendshme të tij, sepse vetëm në këtë mënyrë mund të realizohet vjedhja e energjisë elektrike
nëpërmjet ndryshimit të parametrave të matësit.
Pretendimet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur nuk kanë asnjë mbështetje ligjore,
sepse gjatë nxjerrjes së aktit administrativ që është procesverbali i dëmit nr.020623, datë
09.10.2006 jo vetëm që nuk është zbatuar procedura e nxjerrjes së tij, por në rastin objekt
gjykimi nuk provohet që pala paditëse me veprimet e saj dhe me faj i ka shkaktuar dëm palës
tjetër.
Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i bërë nga
pala e paditur, përsa i përket procesverbalit të gjobës është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai
duhet pranuar në këtë pjesë, duke u vendosur prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe
pushimi i gjykimit të çështjes, ndërsa përsa i përket dëmit të shkaktuar rekursi i palës së
paditur është i pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë nuk ka vend që vendimi i gjykatës së apelit
të cënohet, përsa i përket këtij disponimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
pushimin e gjykimit të çështjes, përsa i përket procesverbalit të gjobës.
Lënien në fuqi të vendimit nr.1150, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
përsa i përket procesverbalit të dëmit.
Tiranë, më 27.11.2012
323
Nr.00-2012-2809 i Vendimit (545)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
përket:
PADITËS: DRITAN LIGU

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE PËR KUFIRIN
DHE MIGRACIONIN GJIROKASTËR.
OBJEKTI:
Anullimin e urdhërit nr.102/b, datë 29.05.2008 të të paditurit.
“Për Policinë e Shtetit”.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.1597, datë 03.10.2008, ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Deklarimin e pavlefshëm të Urdhërit nr.102/b, datë 29.05.2008 të Drejtorisë
Rajonale për Kufirin dhe Migracionin Gjirokastër, për përjashtimin e paditësit
Dritan Ligi nga Policia e Shtetit.

Parë Gjirokastër.

Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe Migracionin
Gjirokastër, e cila parashtron këto shkaqe:
- Gjykata e apelit nuk ka respektuar ligjin dhe ka zbatuar keq ligjin.
- Gjykata në shenjën e vendimit është bazuar vetëm në prova dhe fakte të sjella nga
paditësi duke shkelur parimin e kontradiktorialitetit, sipas nenit 18 dhe 20 të
K.Pr.Civile. Gjykata nuk mori parasysh provat e paraqitura që vërtetonin se paditësi
gjatë orarit të shërbimit është larguar nga vend shërbimi, ka qenë i dehur.
- Në kundërshtim me nenin 309 të K.Pr.Civile, pa marrë parasysh zbatimin e
procedurës ligjore në nxjerrjen e urdhërit të kundërshtuar, gjykata arrin në
përfundimin se urdhëri është i pavlefshëm.
324
VËREN
Vendimi nr.425, datë 19.11.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi
nr.1597, datë 03.10.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër janë dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit material e procedural. Prandaj të dy këto vendime gjyqësore duhet të prishen
dhe çështja të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me tjetër
trup gjykues.
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se paditësi Dritan Ligu ka qenë i punësuar në
shërbimin publik si punonjës policie pranë trupës së shërbimit të Stacionit të Policisë Kufitare
Kakavijë të palës së paditur, Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe Migracionin Gjirokastër.
Me Urdhërin nr.120/b, datë 23.05.2008 të drejtuesit të palës së paditur, Drejtoria
Rajonale për Kufirin dhe Migracionin Gjirokastër, paditësi Dritan Ligu është përjashtuar nga
Policia e Shtetit me motivin e abuzimit të rëndë me atributet e policisë dhe me mirëbesimin e
publikut. Kjo masë ekstreme disiplinore, sipas palës së paditur, është marrë ndaj paditësit për
shkak se, në datën 24.05.2008, gjatë orarit të shërbimit si vrojtues, së bashku me një koleg të
tij, janë larguar nga vendi i shërbimit duke shkuar në fshatin Vrisera në një lokal, ku kanë
konsumuar pije alkoolike dhe kanë kryer veprime të pahijshme me punonjësen e atij lokali.
Në të tilla rrethana, duke pretenduar se nuk ka shkelur betimin dhe nuk ka abuzuar me
mirëbesimin e publikut, paditësi Dritan Ligu, duke thirrur si të paditur Drejtorinë Rajonale
për Kufirin dhe Migracionin Gjirokastër, ka ngritur padi në gjykatë me shkak ligjor dhe
objekt vetëm anullimin e urdhërit nr.120/b, datë 29.05.2008 të nxjerrë nga ana e paditur për
dhënien e masës disiplinore të përjashtimit të paditësit nga Policia e Shtetit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me këtë shkak ligjor dhe objekt kërkimi të
padisë, pasi ka lejuar palët ndërgjyqëse të paraqesin prova dhe të debatojnë lidhur me
kërkimet e prapësimet e tyre, arsyeton se nuk rezulton të provohet që paditësi të jetë sjellë në
mënyrë të pahijshme në lokal me punonjësen e tij. Në çdo rast, largimi nga vendi i shërbimit
dhe konsumi i pijes alkoolike nuk janë sjellje që, sipas ligjit të posaçëm për Policinë e Shtetit,
ndëshkohen disiplinarisht me masën ekstreme disiplinore të përjashtimit nga Policia e Shtetit
por me masa disiplinore më të buta.
Prandaj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka ardhur në përfundimin se padia
duhet të pranohet si e mbështetur në prova dhe në ligj, duke deklaruar të pavlefshëm Urdhërin
nr.120/b, datë 29.05.2008 të nxjerrë nga e paditura, Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe
Migracionin Gjirokastër, për përjashtimin e paditësit Dritan Ligu nga Policia e Shtetit.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit e paditura, Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe Migracionin Gjirokastër.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, pasi ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim, ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
mbetet në fuqi pasi është i bazuar në prova e në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, e paditura Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe
Migracionin Gjirokastër ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar shkelje të
ligjit material dhe atij procedural nga të dy gjykatat më të ulëta në zgjidhjen e çështjes,
sikurse parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij vendimi. Ndërmjet
të tjerave në rekurs parashtrohet se në gjykim nuk janë marrë parasysh aktet zyrtare dhe
provat e paraqitura prej tyre, por njëanshmërisht vetëm ato të palës paditëse, Nuk është
respektuar nga gjykatat legjislacioni i posaçëm për Policinë e Shtetit.
325
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, në rekursin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale për Kufirin dhe Migracionin Gjirokastër, me të drejtë parashtrohen shkaqe që lidhen
me zbatim të gabuar të ligjit në zgjidhjen e çështjes nga të dy gjykatat më të ulëta.
Kolegji Civil vëren se paditësi Dritan Ligu, duke pretenduar se ka qenë në
marrëdhënie pune me palën e paditur si punonjës policie pranë shërbimit për kufirin dhe
migracionin, ka kërkuar nga gjykata vetëm të anulojë aktin administrativ me të cilin titullari i
palës së paditur ka vendosur largimin e paditësit nga Policia e Shtetit.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, nga njëra anë, deri në një masë të caktuar,
kanë arsyetuar nisur nga fakti që paditësi është një punëmarrës që ushtron shërbim publik si
punonjës i Policisë së Shtetit, të cilit i janë zgjidhur marrëdhëniet e punës nga ana e
punëdhënësit, nga një hallkë e autoritetit publik, Drejtoria Rajonale për Kufirin dhe
Migracionin Gjirokastër. Por, nga ana tjetër, të dy gjykatat janë mjaftuar të pranojnë për
gjykim dhe të zgjidhin çështjen vetëm duke u shprehur për bazueshmërinë në ligj të aktit
administrativ me të cilin pala e paditur ka përjashtuar paditësin nga Policia e Shtetit. Nga ana
e paditësit, me anë të padisë, është kërkuar vetëm anullimi i aktit me të cilin është përjashtuar
nga Policia e Shtetit dhe asnjë pasojë që vjen nga kjo sjellje e punëdhënësit të tij, që përkon të
jetë organ i administratës shtetërore.
Rrjedhimisht, përderisa nuk kërkohet nga paditësi, edhe nga gjykatat nuk janë
shprehur dhe as kanë disponuar përtej anullimit ose jo të aktit me të cilin pala e paditur ka
përjashtuar paditësin nga Policia e Shtetit.
Por, Kolegji Civil çmon se në çështjen objekt gjykimi, pa ndërhyrë në disponimin
maksimal të paditësit mbi shkakun ligjor dhe objektin e padisë dhe pa cënuar paanshmërinë e
saj në gjykim, gjykata e shkallës së parë kishte detyrimin procedural të sqaronte që në fazën
përgatitore natyrën e mosmarrëveshjes në gjykim (neni 158/a i K.Pr.Civile). Nga ky veprim
gjykata duhet të qartësonte për vete dhe palët në gjykim natyrën e mosmarrëveshjes,
konkretisht, nëse ishte para një mosmarrëveshje administrative apo një konflikti lidhur me
marrëdhëniet e punës. Ky qartësim do të ishte përcaktues për zhvillimin e një procesi
gjyqësor normal dhe të rregullt si për gjykatën ashtu edhe për palët. Natyra e padisë dhe e
mosmarrëveshjes së punës ndryshojnë nga ajo administrative, rrjedhimisht edhe mënyra e
parashtrimit dhe identifikimit të shkakut ligjor dhe kërkimeve të objektit të padisë.
Në rastin e konfliktit mbi marrëdhëniet e punës, për të cilët nuk ka ndonjë rregullim
specifik ligjor, edhe pse shprehja e vullnetit si punëdhënës nga ana e organit të administratës
shtetërore bëhet me anë të një akti administrativ nominal, mosmarrëveshja me punëmarrësin
nuk është e natyrës administrative, objekti thelbësor i kërkimit nuk është kundërshtimi i aktit
administrativ me të cilin shprehet vullneti i organit shtetëror për zgjidhjen e kontratës së
punës. Goditja gjyqësisht vetëm e këtij lloj akti administrativ nuk mund të paraqitet me padi
gjykatës, nëse njëkohësisht nuk kërkohen pasojat e zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme apo të
pajustifikuar të marrëdhënies së punës. Madje, as nuk është e nevojshme që padia të
përmbajë, krahas kërkimit të pasojave, edhe atë të kundërshtimit të aktit administrativ që
urdhëron largimin nga puna. Do të ishte e mjaftueshme, në interpretim dhe zbatim të drejtë të
ligjit, që padia të ketë si shkak ligjor dhe objekt kërkimin e dëmshpërblimeve përkatëse që
parashikon Kodi i Punës dhe, për ata punëmarrës për të cilët ka një rregullim ligjor të
posaçëm lidhur me marrjen në punë, trajtimin dhe largimin nga detyra, kërkimin e pasojave
dhe dëmshpërblimeve që parashikon ligji i posaçëm.
Në praktikën gjyqësore ka pasur qëndrime të ndryshme në lidhje me sa trajtohet
mësipër në këtë vendim. Prandaj Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin
unifikues nr.7, datë 01.06.2011, mes të tjerave, janë shprehur se: “Në rast të zgjidhjes së
kontratës së punës, pavarësisht se organi administrative për rastet e administratës publike
shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara
marrëdhënieve administrative……. por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit
326
për zgjidhjen e kontratës së punës……Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për
goditjen e aktit administrativ, por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin
nga zgjidhja e kontratës së punës….”.
Nisur nga rrethanat e çështjes objekt gjykimi, Kolegji Civil vëren se unifikimi i
praktikës gjyqësore ka ndodhur pasi çështja ishte shqyrtuar nga gjykata e shkallës së parë dhe
ajo e apelit. Në këtë mënyrë, ashtu sikurse kanë çmuar e disponuar edhe Kolegjet e
Bashkuara në rastin e çështjes së zgjidhur me vendimin unifikues të sipërcituar, Kolegji Civil
çmon se është vendi për t’i prishur të dy vendimet e gjykatave më të ulëta dhe për ta dërguar
çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, duke orientuar palët ndërgjyqëse drejt
kërkimit e zgjidhjes së pasojave dhe duke e rigjykuar çështjen në themel sipas interpretimit të
drejtë të ligjit dhe udhëzimeve të parashtruara më sipër në këtë vendim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “ç” të nenit 485 të Kodit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.425 datë 19.11.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit nr.1597 datë 03.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.11.2012
327
Nr.00-2012-2807 i Vendimit (546)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: NAFIZ ZYFI.

DOGANAVE TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.9564, datë 02.08.2006
të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave dhe zgjidhjen e pasojave,
rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Shpërblimin me pagën e një viti, plus 3 (tre) muaj pagë
për mosrespektim të afateve të njoftimit,
plus 2 (dy) muaj për mosrespektim të procedurave,
plus shpërblim për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, 155 të Kodit të Punës,
neni 106 e në vijim të K.Pr.Administrative,
neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.5860, datë 23.06.2008 ka

vendosur:
Të rrëzojë padinë e ngritur nga paditësi Nafiz Zyfi, si të pabazuar në ligj dhe
në prova.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1250, datë 15.10.2009 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.

Civile, ka ushtruar rekurs paditësi Nafiz Zyfi, i cili parashtron këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj, pasi padia është rrëzuar për
kalimin e afatit procedural të ngritjes së padisë duke arsyetuar se është 6 muaj nga
marrja dijeni për aktin e largimit nga puna, në kundërshtim me nenin 203 të K.Punës
ku parashikohet se afati i parashkrimit është kur kalon periudha kohore 3 vjeçare.
328
- Ndërprerja e marrëdhënieve të punës për paditësin janë bërë pa shkaqe të arsyeshme,
pasi nuk janë shkurtuar vendet e punës, por ndërprerja e marrëdhënieve të punës është
bërë për shkak të një letre anonim.
- Pala paditur nuk ka respektuar procedurat për largimin nga puna sipas neneve 143,
144, 147 të K.Punës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të paditësit
Nafiz Zyfi, avokatin Xhemal Gazidede, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe atij të gjykatës së apelit, duke pranuar padinë në të gjitha kërkimet e saj;
mbrojtjen e përfaqësueses së palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, juristen
Ledjona Dalipaj, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si e bisedoi
VËREN
Vendimi nr.1250, datë 15.10.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim
të gabuar të ligjit, prandaj ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim po
në Gjykatën e Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues.
Nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulta rezulton se
paditësi Nafiz Zyfi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur si doganier në Degën e Doganës
Kapshticë prej datës 07.09.1999.
Me urdhrin nr.9564 datë 02.08.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave paditësi
Nafiz Zyfi është larguar nga puna me motivin për shkurtim të vendit të punës dhe
mosplotësim të kriterit arsimor.
Në rrethana të tilla, në cilësinë e paditësit, Nafiz Zyfi ka ngritur në gjykatë padinë
objekt i këtij gjykimi me të cilin kërkon shfuqizimin e aktit administrativ të sipërcituar dhe
zgjidhjen e pasojave duke e rikthyer në vendin e mëparshëm të punës, dëmshpërblim prej 12
pagash mujore për zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, si dhe
dëmshpërblimin për mosrespektim të afatit të njoftimit e të procedurës për zgjidhjen e
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
ka vendosur të rrëzojë padinë, në thelb, me arsyetimin se është ngritur jashtë afatit një mujor
sipas nenit 328 të K.Pr.Civile dhe jashtë afatit 180 ditor të parashikuar nga neni 146/2 i Kodit
të Punës.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, paditësi Nafiz Zyfi ka paraqitur
ankim në gjykatën e apelit.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se
shkaqet e ngritura në ankimin e palës paditëse nuk gjejnë mbështetje në prova e në ligj. Duke
parashtruar një arsyetim në thelb të njëjtë, pra për paraqitje të padisë jashtë afateve ligjore,
gjykata e apelit ka ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësi Nafiz Zyfi ka paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatim të gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të përmbledhur në pjesën hyrëse të këtij
vendimi. Ndërmjet të tjerave, në rekurs parashtrohet se, afati i ngritjes së padisë nuk është
parashkruar. Padia është ngritur brenda afatit tre vjeçar të parashikuar nga neni 203 i Kodit të
Punës, dispozitë e zbatueshme në çështjen objekt gjykimi. Prandaj padia duhet të pranohet në
të gjitha kërkimet e saj duke i ndryshuar vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta.
329
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, në rekursin e palës paditëse Nafiz Zyfi, me
të drejtë parashtrohen shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së
parë dhe gjykata e apelit.
Sikurse i pranojnë të vërtetuara rrethanat e faktit të dy gjykatat më të ulëta, paditësi
është larguar nga puna me urdhrin nr.9564, datë 02.08.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave.
Padia është ngritur në gjykatë nga paditësi Nafiz Zyfi, pasi ishte pushuar më parë
gjykimi i çështjes, në datën 09.07.2007. Pra, padia është ngritur rreth 11 muaj pas ditës së
largimit nga puna të paditësit.
Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, kanë arsyetuar se padia është parashkruar
përsa i përket kërkimit për shfuqizimin e aktit administrativ me të cilin paditësi është larguar
nga puna. Afati për ngritjen e padisë për kundërshtimin e aktit administrativ është 30 ditë,
ndërkohë që padia është ngritur pas 11 muajsh.
Po kështu, të dy gjykatat më të ulëta mbajnë të njëjtin qëndrim kur arsyetojnë se, edhe
përsa i përket kërkimeve për rikthim në punë dhe dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së
punës, padia është ngritur jashtë afatit 180 ditor të parashikuar nga neni 146/2 të Kodit të
Punës. Në këtë rast nuk gjen zbatim neni 203 i Kodit të Punës.
Kolegji Civil vlerëson se, si gjykatat e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e apelit
kanë zbatuar gabim ligjin përsa i përket respektimit të afateve procedurale për ngritjen e
padisë në një konflikt të lidhur me marrëdhëniet e punës.
Pikësëpari, gjykata e apelit përsërit gabimin e gjykatës së shkallës së parë kur e
trajton mosmarrëveshjen objekt gjykimi edhe si konflikt administrativ edhe si konflikt pune.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin unifikues nr.7, datë
01.06.2001, mes të tjerave kanë konkluduar se: “…Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës,
pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës publike shprehet me një akt të
marrë nga drejtuesi i organit kjo nuk do të thotë se jemi përpara një marrëdhënie
administrative….por jemi para shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e
kontratës së punës…..”.
Në këtë kuptim, edhe në çështjen objekt gjykimi nuk jemi përpara një
mosmarrëveshje administrative por para një konflikti lidhur me zgjidhjen e kontratës së
punës. Prandaj nuk ka vend për të diskutuar nëse jemi apo jo përpara parashkrimit të ngritjes
së padisë me objekt mosmarrëveshje administrative.
Njëkohësisht, Kolegji Civil vlerëson se, duke interpretuar gabim ligjin, të dy gjykatat
më të ulëta kanë konkluduar se edhe për kërkimet e lidhura me marrëdhëniet e punës, padia
është ngritur jashtë afatit 180 ditor të parashikuar nga neni 146/2 i Kodit të Punës.
Neni 146 trajton posaçërisht rastet se kur zgjidhja e kontratës së punës bëhet pa
shkaqe të arsyeshme dhe disa aspekte procedurale e materiale specifike lidhur me këto raste.
Mes të tjerave parashikohet se “2. Nëse kontrata zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme,
punëmarrësi ka të drejtë të ngrejë padi kundër punëdhënësit në gjykatë, brenda 180 ditëve
nga dita e përfundimit të afatit të njoftimit. Në rastin kur motivi abuziv është zbuluar pas
kalimit të këtij afati, punëmarrësi duhet të ngrejë padinë brenda 30 ditëve nga dita e zbulimit
të këtij motivi”.
Në çështjen objekt gjykimi, padia e ngritur nga ana e paditësit ka për objekt dhe
shkak ligjor zgjidhjen e pasojave të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, e parashikuar nga nenet 143, 144 dhe 155 të Kodit të
Punës. Ndryshe nga dispozita e nenit 146 të sipërcituar, ligjvënësi nuk ka përcaktuar në nenin
155 të këtij Kodi ndonjë afat specifik brenda të cilit duhet ngritur padia për zgjidhjen e
pasojave për zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës.
330
Për rrjedhojë, duhet të gjejnë zbatim kushtet dhe afatet e përgjithshme të parashkrimit
të padive të lidhura me mosmarrëveshje ndërmjet punëdhënësit e punëmarrësit për shkak të
marrëdhënieve të punës.
Kështu, në nenin 203 të Kodit të Punës parashikohet se: “1. Afati i parashkrimit për
të drejtat e punëmarrësit kundrejt punëdhënësit, dhe të punëdhënësit kundrejt punëmarrësit
është 3 vjet. Ky afat fillon nga data e lindjes të së drejtës……”.
Duke qenë se në çështjen objekt gjykimi, padia është ngritur 11 muaj pas ditës së
largimit të paditësit nga puna, atëherë kjo padi vlerësohet e ngritur brenda afatit 3 vjeçar të
parashikuar nga neni 203 i sipërcituar i Kodit të Punës.
Në të tilla rrethana, në rigjykim, gjykata e apelit të përsërisë pjesërisht hetimin
gjyqësor në mënyrë që të konkludojë në zbatim të drejtë të ligjit për pranimin ose jo, të plotë
a të pjesshëm, të kërkimeve të padisë objekt gjykimi dhe pasojave përkatëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 485 të Kodit
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rigjykim po në Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.11.2012
331
Nr.00-2012-2805 i Vendimit (547)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: EDMOND HASA

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS ELBASAN
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e anës së paditur t’i paguajë paditësit
dëmshpërblim për largim të padrejtë nga puna me pagën e një viti,
dëmshpërblim për vjetërsi në punë,
dëmshpërblim me pagën për periudhën e njoftimit të largimit nga puna.
Baza Ligjore: Nenet 143 e vijues, 146-155 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.175, datë 29.01.2007, ka

vendosur:
Detyrimin e anës së paditur, Degës së Doganës Elbasan, t’i paguajë paditësit
Edmond Hasa si dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit prej 2
muajsh pagë.
Detyrimin e anës së paditur, Degës së Doganës Elbasan t’i paguajë paditësit
Edmond Hasa si dëmshpërblim për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës pagën për 8 muaj.
Detyrimin e anës së paditur, Degës së Doganës Elbasan, t’i paguajë paditësit
Edmond Hasa si shpërblim për vjetërsinë në punë me pagën e një 15 ditëshi
mbi çdo vit punë të plotë të kryer prej paditësit pranë anës së paditur duke u
marrë si llogaritje paga prej 26.610 lekë në muaj.

vendosur:
Gjyqësor Elbasan.
332
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Dega e Doganës Elbasan, e cila kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan nr.175, datë
29.01.2007 e vendosjen e pushimit të gjykimit të çështjes;
- Nga provat që ndodhen në dosjen gjyqësore, largimi i nëpunësit është bërë konform
rregullave dhe afateve të parashikuar në ligj.
- Objekti i padisë ka të bëjë me një dëmshpërblim pasuror, ndaj, në bazë të nenit 65 e
vijim të K.Pr.Civile, gjykata duhet të përcaktonte dhe kërkonte pagimin e 1% të vlerës
së padisë, e cila rezulton e papaguar nga pala paditëse.
- Gjykata ka gabuar në ligj. Kontrata e punës është zgjidhur menjëherë, pasi paditësi ka
kryer shkelje të ligjit nr.9367, datë 07.04.2005 “Për parandalimin e konfliktit të
interesave në ushtrimin e funksioneve publike”, ndaj gjendemi në kushtet e zgjidhjes
së menjëhershme për shkaqe të justifikuara.
- Duke qenë se gjendemi përpara zgjidhjes së menjëhershme të justifikuar të
marrëdhënieve të punës gjykata nuk mund të dëmshpërblente paditësin me 8 paga.
- Në rastin e zgjidhjes së marrëdhënieve të punës ndaj paditësit janë respektuar si
procedura dhe afati i njoftimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palëve të
paditura, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave dhe Dega e Doganës Elbasan, juristen Ledjona
Dalipaj, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe atij të gjykatës së shkallës së
parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.216, datë 15.04.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në zbatim të
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se nga data 25.12.2000 paditësi Edmond
Hasa ka qenë i punësuar si shofer në Degën e Doganës së Elbasanit.
Me urdhrin nr.4726/30 të datës 16.06.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave,
paditësi Edmond Hasa është larguar nga puna me motivin e ekzistencës së konfliktit të
interesit me ushtrimin e detyrës sepse përfshihet në rrethin e personave që ushtrojnë
veprimtari tregtare.
Në të tilla rrethana, sipas paditësit, marrëdhëniet e punës janë zgjidhur pa respektuar
procedurën dhe afatin e parashikuar nga Kodi i Punës, në kushtet e zgjidhjes së
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, në kushtet kur nuk qëndron motivi i
konfliktit të interesit, paditësi Edmond Hasa ka ngritur padi në gjykatë me objekt e shkak
ligjor zgjidhjen e kontratës së punës dhe përfitimin e dëmshpërblimeve përkatës sipas Kodit
të Punës, duke thirrur në cilësinë e palës së paditur Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave
dhe Degën e Doganave Elbasan.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke marrë parasysh shkakun ligjor dhe objektin
e padisë, mbështetur në rrethanat e faktit të vërtetuara nga provat e debatuara dhe
administruara në gjykim, ka ardhur në përfundimin se padia duhet të pranohet.
Në thelb, gjykata e shkallës së parë arsyeton se, ndërprerja e marrëdhënieve të punës
është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar. Paditësi, si punëmarrës nuk ka
kryer ndonjë veprim në shkelje të detyrave kontraktuale dhe me faj sipas kontratës së punës
dhe Kodit të Punës. Madje as edhe motivi i konfliktit të interesit ku mbështetet zgjidhja e
333
kontratës së punës nuk u vërtetua në gjykim sepse palët e paditura nuk paraqitën asnjë provë
që të vërtetojë këtë pretendim.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur ka paraqitur ankim në
gjykatën e apelit.
Gjykata e Apelit Durrës, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankimin e palës së
paditur, i ka vlerësuar ato si të pambështetura në ligj e në prova. Për rrjedhojë, ka ardhur në
përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetej në fuqi, duke
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala e paditur ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë. Në rekurs, ngrihen të njëjtat pretendime për vlerësim të gabuar të provave dhe zbatim
të gabuar të ligjit, të cilat i ishin parashtruar edhe gjykatës së apelit nëpërmjet ankimit ndaj
vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Në thelb, pretendohet se largimi nga detyra i
paditësit ishte e justifikuar për shkak se ka shkelur ligjin nr.9367, datë 07.04.2005 “Për
parandalimin e konfliktit të interesave në ushtrimin e funksioneve publike”, sepse duke qenë
punonjës i doganave ka ushtruar njëkohësisht veprimtari tregtare. Sipas Kodit të Punës dhe
dispozitave zbatuese të Kodit Doganor, largimi nga puna është i motivuar. Nisur nga objekti i
padisë ku kërkohet dëmshpërblim, paditësi duhet të paguante paraprakisht 1% të vlerës së
këtij dëmshpërblimi.
të cenohet, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
edhe gjykata e shkallës së parë, me të drejtë kanë konkluduar që marrëdhënia e punës është
zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar në kuptim të nenit 153 dhe 155 të
Kodit të Punës. Neni 153 parashikon se:
“1. Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
2. Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas
parimit të mirëbesimit, t'i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve
të punës.
3. Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale
me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit”.
Në interpretim dhe zbatim të dispozitave të sipërcituara, zgjidhja e menjëhershme e
kontratës së punës është e justifikuar vetëm nëse punëmarrësi ka shkelur detyrimet
kontraktuale me faj të tij. Në çështjen objekt gjykimi, nga ana e palës së paditur, pretendohet
se motivi i justifikuar i largimit të paditësit nga puna është rrethana që ai është në konflikt
interesi me detyrën meqenëse ushtron njëkohësisht edhe veprimtari tregtare. Kolegji Civil
vlerëson që, edhe nëse ky motiv do të pranohej si i vërtetuar, përsëri nuk përbën shkak të
justifikuar për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës, në kuptim të neneve 153 e
155 të Kodit të Punës, pra pa respektuar procedurën dhe afatin e njoftimit. Nuk përbën “faj”
dhe sjellje në “shkelje kontraktuale” rrethana që, disa vite pasi ishte i punësuar rregullisht, me
rregulla normative të mëvonshme ndryshojë kriteret e pranueshmërisë dhe pajtueshmërisë së
punëmarrësit me detyrën e tij. Punëdhënësi mund të veprojë sipas dispozitave në fuqi për të
mos lejuar këtë papajtueshmëri të personit me detyrën për shkak të veprimtarisë tjetër private
të tij, por kurrsesi nuk mund të bëhet fjalë për “shkelje” të kontratës së punës nga
punëmarrësi. Rrjedhimisht nuk është i justifikuar largimi i menjëhershëm nga puna i
punëmarrësit pa respektuar procedurën dhe afatet e njoftimit të parashikuara nga Kodi i
Punës.
334
Në rrethanat e çështjes objekt gjykimi është vërtetuar që në kohën e marrjes në punë
nuk kanë ekzistuar rregulla normative të tilla që e vendosnin paditësin Edmond Hasa (shofer)
në konflikt interesi me detyrën e tij pranë palës së paditur. Këto rregulla normative janë
vendosur në një kohë të mëvonshme. Ato mund të gjejnë zbatim por pa cenuar të drejtat e
tjera që ligji, p.sh. Kodi i Punës, i garanton punëmarrësve në konflikt interesi. Prandaj, duke
qenë se paditësi nuk ka kryer vetë ndonjë veprim në shkelje të detyrave kontraktuale, largimi
i tij nga puna vlerësohet të jetë kryer në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar sipas
neneve 153 dhe 155 të Kodit të Punës.
Sa më sipër është e mjaftueshme për të konfirmuar si të dhëna në zbatim të drejtë të
ligjit vendimet e gjykatës së apelit dhe gjykatës së shkallës së parë.
Gjithsesi, gjykatat e faktit kanë pranuar të vërtetuar edhe se, gjatë gjykimit, nga ana e
palëve të paditura, nuk u paraqit asnjë provë në mbështetje të pretendimit të tyre se largimi i
paditësit nga puna është bërë për shkak të ekzistencës së konfliktit të interesit të pozicionit të
tij si shofer i degës doganore me ushtrimin e një veprimtarie private prej tij.
Së fundi, nuk qëndron pretendimi se paditësi duhet të kishte parapaguar si taksë
gjyqësore vlerën prej 1% të dëmshpërblimit të kërkuar me anë të padisë. Kolegji Civil vëren
se ngatërrohet natyra e gjykimit. Në çështjen objekt gjykimi jemi përpara një mosmarrëveshje
lidhur me marrëdhëniet e punës, për të cilën paditësi ka parapaguar taksën përkatëse, dhe jo
para një padie për dëmshpërblim të dëmeve të tjera me natyrë kontraktore a
jashtëkontraktore.
gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2008-98 (216), datë 15.04.2008 të Gjykatës së Apelit
Durrës.
Tiranë, më 27.11.2012
335
Nr.00-2012-2808 i Vendimit (548)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: PAL KOLA

I PADITUR : MINISTRIA E DREJTËSISË
OBJEKTI:
Pagim 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës;
pagim 2 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit
për zgjidhjen e kontratës;
pagim 12 muaj pagë për shkak të zgjidhjes së menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës;
pagimin e 5 pesëmbëdhjetëditëshave si shpërblim për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 153, 155 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.74, datë 13.12.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit Pal Kola si të pabazuar në ligj.

Gjyqësor Lezhë.

Procedurës Civile, kanë ushtruar rekurs paditësi Pal Kola, që kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë nr.74, datë 13.12.2007 e vendosjen e
pranimit të padisë;
- Vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.
- Argumentimi i gjykatave se palës së paditur, Ministrisë së Drejtësisë, i mungon
legjitimiteti pasiv nuk është i bazuar.
- Marrëdhëniet e punës kanë qenë krijuar e vazhduar me ish Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Mirditë. Me suprimimin e kësaj gjykate unë nuk kam qenë i lidhur në
marrëdhënie pune me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe nuk mund të paditet kjo
gjykatë si përgjegjëse për përfundimin e marrëdhënieve të punës. Nuk kam pasur
336
ndonjë kontratë pune para datës 31.08.2007 me këtë gjykatë e për rrjedhojë nuk
kishim të drejta dhe detyrime ndaj njëri tjetrit.
- Të dyja gjykatat nuk e kanë ditur se si organizoheshin dhe cili do të ishte rezultati i
këtij organizimi, kur do të kryhej, si dhe as fati i ish Gjykatës Mirditë.
- Gjykata e Lezhës nuk mund të zbatonte procedurat e parashikuara nga nenet 143, 144,
153, 155 të K.Punës në afatet 2 muaj para datës 31.08.2007, kur në këtë periudhë unë
isha në marrëdhënie pune me ish Gjykatën Mirditë. Pas kësaj date marrëdhëniet e
mija të punës pushuan së ekzistuari me ish Gjykatën Mirditë dhe nuk u transferuan në
Gjykatën e Lezhës. Riorganizimi i rretheve gjyqësore është bërë me urdhër të
Ministrit. Nëpërmjet këtij akti është Ministria ajo që duhet të rregullojë dhe
marrëdhëniet e punës. Është po kjo Ministri përgjegjëse për mosrespektimin e
kërkesave të Kodit të Punës dhe jo Gjykata Lezhë.
- Marrëdhëniet e mija të punës janë transferuar nga ish Gjykata Mirditë tek Ministria e
Drejtësisë.

paditur Ministria e Drejtësisë, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.179, datë 07.04.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të
ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se, paditësi Pal Kola ka qenë i punësuar si
shofer në ish Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mirditë. Marrëdhënia e punës ka filluar me
nxjerrjen e urdhërit nr.110, datë 04.06.2002 të kryetarit të kësaj gjykate.
Me dekretin nr.5350, datë 27.06.2007 të Presidentit të Republikës është suprimuar
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mirditë. Kompetenca territoriale e kësaj gjykate i ka kaluar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë. Ndërsa në qytetin e Rrëshenit është krijuar godina
gjyqësore e Mirditës si pjesë e Rrethit Gjyqësor të Lezhës.
Në vijim, Ministri i Drejtësisë, me urdhrin nr.5153/3, datë 29.08.2007 ka miratuar
strukturën dhe organikën e godinës së Mirditës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë. Nga
ky akt administrativ rezulton që pranë kësaj strukture ishte parashikuar suprimimi i pozicionit
të punës së shoferit.
Në të tilla rrethana, duke qenë se i janë shkëputur marrëdhëniet e punës, sipas
paditësit pa respektuar procedurën dhe afatin e parashikuar nga Kodi i Punës e në kushtet e
zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, paditësi Pal Kola ka
ngritur padi në gjykatë duke thirrur në cilësinë e palës së paditur Ministrinë e Drejtësisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke marrë parasysh shkakun ligjor dhe objektin e
përfundimin se padia duhet të rrëzohet.
Në thelb, gjykata e shkallës së parë arsyeton se punëdhënës për palën paditëse nuk
është Ministria e Drejtësisë por Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë. Gjatë gjithë procesit
gjyqësor, me gjithë orientimin e gjykatës për të rregulluar ndërgjyqësinë, nga ana e paditësit
nuk është ushtruar e drejta që i njeh ligji për të thirrur në gjykim si të paditur punëdhënësin e
tij sipas ligjit, Kryetarin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë. Në të tilla rrethana të faktit, në
zbatim të drejtë të ligjit, për mungesë të legjitimitetit pasiv të palës së paditur Ministria e
Drejtësisë, gjykata ka vendosur të rrëzojë padinë.
337
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, paditësi Pal Kola ka paraqitur ankim
në gjykatën e apelit.
Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ngritura në ankimin e palës
paditëse Pal Kola i ka vlerësuar ato si të pambështetura në ligj e në prova. Për rrjedhojë, ka
ardhur në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetej në fuqi, duke
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësi Pal Kola ka paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë. Në rekurs, në thelb, ngrihen të njëjtat pretendime për vlerësim të gabuar të
provave dhe zbatim të gabuar të ligjit, të cilat i ishin parashtruar edhe gjykatës së apelit
nëpërmjet ankimit ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Paditësi pretendon që
marrëdhëniet e punës i ka pasur me ish Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mirditë të suprimuar. Ai
nuk ka qenë dhe nuk mund të kërkojë të drejtat e tij si punëmarrës nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lezhë, ndërkohë që arsyeja e largimit të tij nga puna janë aktet e nxjerra nga
Ministri i Drejtësisë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë nuk mund të zbatonte procedurat e
parashikuara nga Kodi i Punës për zgjidhjen e kontratës së punës.
të cenohet, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
edhe gjykata e shkallës së parë, me të drejtë kanë konkluduar që, e thirrur si e paditur me
pretendimin se është punëdhënësi i paditësit, Ministrisë së Drejtësisë i mungon plotësisht
legjitimiteti pasiv. Nga ana tjetër, përcaktimi i ndërgjyqësisë është e drejtë ekskluzive e
paditësit, veçanërisht në lidhje me ata që thirren si të paditur, kjo sipas parimit procedural të
disponimit maksimal të paditësit, mbi shkakun ligjor, objektin e padisë dhe ndërgjyqësinë.
Kolegji Civil vlerëson se, ligji i zbatueshëm për çështjet ligjore të parashtruara për
shqyrtim në Gjykatën e Lartë në lidhje me çështjen objekt gjykimi, janë dispozitat e ligjit
nr.8546, datë 05.11.1999 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”,
të cilat kanë qenë në fuqi në kohën e lindjes së mosmarrëveshjes. Kështu, në nenet 14/a dhe
14/b parashikohet se:
"Neni 14/a
…………….
2. Përcaktimi i sektorëve dhe organikave për çdo gjykatë bëhet me urdhër të Ministrit
të Drejtësisë."
Neni 14/b
……………..
3. Emërimi dhe shkarkimi i sekretarëve gjyqësore dhe i personelit administrativo-
teknik të shërbimeve të gjykatës bëhet nga Kryetari i Gjykatës, me propozim të
Kancelarit……………".
Në interpretim dhe zbatim të dispozitave të sipërcituara, Ministri i Drejtësisë ka
kompetencën të përcaktojë strukturën dhe organikën e secilës gjykatë të shkallës së parë dhe
të dytë, pasi më parë Presidenti i Republikës ka përcaktuar numrin dhe shtrirjen e
kompetencës territoriale të gjykatave të shkallës së parë dhe të apelit. Ndërsa kryetari i
gjykatës ka cilësinë e punëdhënësit për lidhjen, ndryshimin dhe zgjidhjen e kontratës së punës
me punonjësit e administratës gjyqësore të gjykatës të cilën e drejton.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, me dekretin nr.5350, datë 27.06.2007 të Presidentit
të Republikës është suprimuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mirditë, kompetenca territoriale e
së cilës i ka kaluar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë. Ndërsa në qytetin e Rrëshenit është
krijuar godina gjyqësore e Mirditës si pjesë e Rrethit Gjyqësor të Lezhës.
338
Në vijim, Ministri i Drejtësisë, ka nxjerrë urdhrin nr.5153/3, datë 29.08.2007, me të
cilin ka miratuar strukturën dhe organikën e godinës gjyqësore të Mirditës pjesë e
kompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë. Nga ky akt administrativ rezulton që
pranë kësaj strukture ishte parashikuar suprimimi i pozicionit të punës së shoferit.
Në këtë kontekst të rrethanave të faktit dhe ligjit të zbatueshëm, punëdhënës për
punonjësit e administratës së gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit nuk është Ministri i
Drejtësisë por kryetari i gjykatës. Prandaj, në rastin e mosmarrëveshjeve të lidhura me
marrëdhëniet e punës, punëmarrësi që bën pjesë në administratën e gjykatës mund dhe duhet
t’i kundërdrejtohet gjyqësisht ose jashtëgjyqësisht kryetarit të gjykatës përkatëse, i cili, sipas
ligjit, ka cilësinë e punëdhënësit për këtë kategori punonjësish të gjykatës.
Paditësi, sipas ligjit procedural civil, ka disponimin maksimal përsa i përket
ndërgjyqësisë. Posaçërisht kjo vlen për personat që thirren në pozitën procedurale të të
paditurit.
Gjykata e ka të ndaluar të veprojë kryesisht për ta thirrur një person në cilësinë e të
paditurit. Detyrimi i vetëm i gjykatës është që, rast pas rasti dhe brenda kufijve diskrecionalë
që mbajnë të garantuar paanshmërinë e saj në shqyrtimin e çështjes, të sqarojë fillimisht
natyrën e mosmarrëveshjes dhe të orientojë palët ndërgjyqëse për disa aspekte të procesit, ku
bën pjesë edhe ai i ndërtimit të drejtë të ndërgjyqësisë.
Në çështjen objekt gjykimi, megjithë orientimin e gjykatës, paditësi Pal Kola ka
vijuar të mbajë në pozitën e të paditurit Ministrinë e Drejtësisë, disponim për të cilin gjykata
nuk mund të vendosë kryesisht duke pasur detyrimin të vijojë shqyrtimin në themel të
çështjes dhe të japë vendimin përfundimtar përkatës.
Sipas dispozitave ligjore të sipërcituara, Ministri i Drejtësisë nuk është punëdhënës
për punonjësit e administratës gjyqësore të gjykatave të shkallës së parë e të apelit dhe, për
rrjedhojë, nuk ka legjitimitet pasiv në çështjen objekt i këtij gjykimi. Punëdhënësi për
paditësin Pal Kola është Kryetari i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, i cili nuk është thirrur
në gjykim prej tij, megjithë orientimin e gjykatës.
gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 27.11.2012
339
Nr.00-2012-2717 i Vendimit (549)
VENDIM

Gani Dizdari Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancat gjyqësore të datave 16.10.2012, 06.11.2012 dhe 27.11.2012 mori në shqyrtim

çështjen civile me palë:
KËRKUES: ILIR THANA, në mungesë
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit të formës së prerë
nr.9150, datë 02.12.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.339, datë 12.02.2004 të Gjykatës së Lartë.
Baza ligjore: Neni 494/a dhe b i K.Pr.Civile.
Për çështjen civile me palë:
PADITËS TË K/PADITUR: TRASHËGIMTARËT LIGJORE TË

SERVET LIBOHOVA:
1. MIMOZA LIBOHOVA;
2. ODIN LIBOHOVA;
3. ERVAL LIBOHOVA;
4. SILVEN LIBOHOVA, të gjithë
të përfaqësuar nga av.Erinda Ballanca
SERES LIBOHOVA, përfaqësuar
nga Av. Erinda Ballanca
I PADITUR K/PADITËS: ILIR THANA, në mungesë
TË PADITUR: AGJENSIA KOMBËTARE E
PRIVATIZIMIT, në mungesë
K.K.K.PRONAVE TIRANË,
i pranishëm Av. i Shtetit Abaz Deda
DREJTORIA E SHËRBIMEVE
QEVERITARE TIRANË, në mungesë
340
OBJEKTI I PADISË:
Konstatim i pavlefshmërise së kontratave të shitblerjes datë 23.04.1992
legalizuar me nr.13073/2942, datë 11.05.1992 të Noterise Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 17, germa “a”, “b”, “c”
dhe 25, pika 2 të Kodit Civil të shfuqizuar.
Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.135, datë 12.06.1995
të K.K.K.Pronave Tiranë.
Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.9150, datë 02.12.1996, ka vendosur:

Pranimin e padisë;
Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitjes datë 23.04.1992 lidhur midis
AKP (dega Qendër) dhe Ilir Thanës për sendin magazinë, ndodhur në Rr.“M.
Matohiti”, nr.2 Tiranë. Shpenzimet procedurale i ngarkohen palëve të paditura.

Lënien në fuqi të vendimit nr.9150, datë 02.12.1996, të Gjykatës së Rrethit
Tirane me këtë plotësim: “Detyrohet AKP t’i kthejë Ilir Thanës 103,046 lekë të
konvertuara me indeksin e rritjes së çmimeve në kohën e ekzekutimit të
vendimit. Detyrohet Ilir Thana t’i dorëzojë Servet Libohovës magazinën
objekt konflikti.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.137, datë 03.02.1998, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1362, datë 23.05.1997, të Gjykatës së Apelit Tiranë,
vendimit nr.9150, datë 02.12.1996, të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.16, datë 14.07.2000, ka

vendosur:
Pranimin e padisë duke konstatuar të pavlefshme kontratën e shitjes datë
23.04.1992 lidhur midis AKP (dega Qendër) dhe blerësit Ilir Thana.
Urdhërohet zgjidhja e pasojave duke kthyer palët në gjendjen e mëparshme ku
objekti magazina nr.2, t’i kthehet DSHQ dhe kjo e fundit së bashku me AKP
t’i kthejë blerësit Ilir Thana vlerën e objekteve të blera, magazinë dhe truall që
është 103,046 Lekë të konvertuara me indeksin e rritjes së çmimeve në kohën
e ekzekutimit të vendimit.
Rrëzimin e kundërpadisë së palës së paditur kundërpaditëse Ilir Thana.

Ndryshimin e vendimit nr.16, datë 14.07.2000, të Gjykatës së Apelit Tiranë në
këtë mënyrë:
Rrëzimin e padisë së paditësave të kundërpaditur Servet Libohova, Vesta
Libohova e Seres Turku (Libohova).
Pranimin e kundërpadisë së paditurit kundërpaditës Ilir Thana. Anullimin e

pjesshëm të vendimit të KKK Pronave nr.135, datë 12.06.1995, që i kthen ish
341
pronarit Iksan Libohova magazinën nr.2, së bashku me sipërfaqen e oborrit që i
është shitur të paditurit kundërpaditës.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.29, datë 13.10.2003, ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.1399, datë 20.12.2001 të Gjykatës së Lartë.
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.

Më datë 10.06.2009, kërkuesi Ilir Thana ka paraqitur kërkesë për rishikimin e

vendimit të formës së prerë nr.9150, datë 02.12.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.339, datë
12.02.2004 të Gjykatës së Lartë dhe paraqet këto shkaqe:
- Së pari: Nga verifikimi që kam bërë në Arkivin Qendror Teknik Tiranë, meqenëse
vazhdojnë proceset gjyqësore me trashëgimtarët e familjes Libohova për objektin
“magazina nr.2”, kam konstatuar se së bashku me Lejen e Ndërtimit nr.40, datë
09.06.1939, e cila është paraqitur nga trashëgimtarët e familjes Libohova, mungonte
Lista e Ndërtesave të ndërtuara në vitin 1939, në qytetin e Tiranës, listë të cilën ata,
për interesat e tyre, nuk e kanë paraqitur në gjykatën e apelit. Në këtë listë cilësohet se
kubatura e ndërtimit ishte 2351 m3, e cila përfshin vetëm ndërtimin e vilës nr.2 dhe jo
ndërtimin e magazinës nr.2, objekt gjykimi. Këtë provë të re, unë kërkuesi e
konstatova në fund të muajit maj 2009. Nëse kjo provë “Lista e Ndërtesave të
ndërtuara në vitin 1939 në qytetin e Tiranës”, do të ishte paraqitur gjatë seancave
gjyqësore, gjyqi do të merrte një rrugë tjetër;
- Së dyti: Provë e re për këtë rishikim, është edhe vërtetimi i pronësisë lëshuar nga
ZRPP Tiranë i datës 05.06.2007, për trashëgimtarët e ish pronarit Ihsan Libohova, të
cilët janë pronarë të një trualli prej 1046 m2 dhe të ndërtesës që ndodhet brenda këtij
me sipërfaqe 257 m2, ku në të nuk përfshihet magazina nr.2, me sipërfaqe 187.5 m2
me pronar Ilir Thanën. Në vitin 1996, nga ZRPP Tiranë, është lëshuar një vërtetim
pronësie ku trashëgimtaret e ish pronarit janë bashkëpronarë të një sipërfaqeje 1245
m2, ku përfshihet magazina objekt gjykimi. Ky vërtetim pronësie i vitit 1996, është
përdorur nga pala tjetër për objektin e padisë pavlefshmëri të kontratës së shitjes së
objektit magazina nr.2 dhe të truallit. Me këtë fakt, unë jam njohur kur mora vendimin
e gjykatës nr.3678, datë 04.05.2009, vendim i cili u arsyetua nga gjyqtarja dhe u
dorëzua me datë 27.05.2009. Kjo është një provë e re që po e paraqes për rishikimin e
vendimeve;
- Së treti: Në aktin e ekspertimit të bërë nga gjykata e apelit, akt mbi të cilin është
mbështetur vendimi nr.16, datë 12.02.2000, gjatë gjykimit të çështjes në vitin 2009, u
vërtetua një dëshmi e rremë nga ekspertet, ku drejtuesi i Dr. Shërbimeve Qeveritare
thotë se nuk disponojmë asnjë lloj dokumenti për privatizimin e “magazinës nr.2”
objekt gjykimi, kur në fakt në Dr. Shërbimeve Qeveritare, ekziston dosja e
privatizimit e kryer nga unë (kërkuesi) Ilir Thana, e cila ka gjetur zbatim konform
ligjit, në ZRPP Tiranë. Fakti i dëshmisë së rremë është konstatuar nga dy ekspertet e
vendosur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në vitin 2009.
342
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; Av.Shtetit, Abaz Deda, që kërkoi
mospranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit të formës së prerë; përfaqësuesen e palëve
paditëse të kundërpaditura, Av. Erinda Ballanca, që kërkoi rrëzimin e kërkesës; dhe si bisedoi
VËREN
Kërkuesi Ilir Thana me kërkesën e datës 10.06.2009, depozituar pranë Gjykatës së
Lartë, ka kërkuar rishikimin e vendimit të formës së prerë nr.9150, datë 02.12.1996 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe të vendimit nr.339, datë 12.02.2004 të Gjykatës së Lartë.
Në vendimet e mësipërme janë pranuar faktet dhe rrethanat si më poshtë vijon:
Me kontratën e shitjes datë 23.04.1992 pala e paditur, Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare
i ka shitur të paditurit/kundërpaditës Ilir Thana një objekt, magazinë të artikujve industrial e cila
së bashku me truallin zë një sipërfaqe të përgjithshme prej 182.5 m2, ndodhur në Rrugën “Hil
Mosi”, Tiranë.
Rezulton se KKKPP pranë Bashkisë Tiranë me vendimin nr.135, datë 12.06.1995, ka
vendosur kthimin e pronës ish pronarit dhe konkretisht trashëgimtarëve të Ihsat Libohovës. Në
marrjen e këtij vendimi Komisioni është mbështetur në (i) regjistrimin hipotekor nr.802, datë
05.11.1938, të lëshuar nga Zyra Hipotekave Tiranë, (ii) çertifikatën e pronësisë datë 26.08.1946,
të lëshuar nga Zyra Hipotekave Tiranë (iii) vërtetimin e pronësisë datë 01.07.1994 të lëshuar nga
ZRPP Tiranë, (iv) vendimin gjyqësor nr.228, datë 21.01.1995, (me objekt vërtetim fakti), etj.
Nga këto akte ka rezultuar se në emër të Ihsan Libohovës, (trashëgimlënësi i paditësave)
figuron i regjistruar trualli me sipërfaqe 1245 m2 me kufizimet përkatëse, dhe një shtëpi prej 20
dhomash e aksesorë mbi këtë truall, në Rr.“Hil Mosi,” Tiranë, nr.9, 15. Prona i është sekuestruar
ish pronarit Ihsan Libohovës, pasi ai ka qenë dënuar për “faje politike” dhe është transkriptuar
në favor të shtetit më datë 04.02.1946.
Rezulton që brenda pronës që i është njohur dhe kthyer me vendimin nr.135, datë
12.06.1995, të KKKPP ish pronarëve të Ihsan Libohovës, ndodhet edhe objekti magazinë nr.2,
shitur në vitin 1992 të paditurit/kundërpadites Ilir Thana.
Paditësit/e kundërpaditur me padi kanë kërkuar pavlefshmërinë e kontratës së shitjes
datë 23.04.1992 në favor të Ilir Thanës, duke pretenduar pronësinë e tyre mbi këtë objekt si dhe
kthimin e kësaj prone.
I padituri/kundërpaditës Ilir Thana me kundërpadinë që ka paraqitur në këtë gjykim ka
kundërshtuar vendimin e KKKPronave, që i kthen magazinën dhe truallin paditësave me
pretendimin se ai është pronar i ligjshëm i kësaj prone.
Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.9150, datë 02.12.1996, ka vendosur:
“Pranimin e padisë.
Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitjes datë 23.04.1992, lidhur midis AKP
(dega Qendër) dhe Ilir Thanës për sendin magazinë, ndodhur në Rr.“M. Matohiti”, nr.2
Tiranë. Shpenzimet procedurale i ngarkohen palëve të paditura”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.9150, datë 02.12.1996 të Gjykatës se Rrethit Tiranë me
këtë plotësim: “Detyrohet AKP t’i kthejë Ilir Thanës 103,046 lekë të konvertuara me indeksin
e rritjes së çmimeve në kohën e ekzekutimit të vendimit. Detyrohet Ilir Thana t’i dorëzojë
Servet Libohovës magazinën objekt konflikti”.
343
“Prishjen e vendimit nr.1362, datë 23.05.1997 të Gjykatës së Apelit Tiranë, vendimit
nr.9150, datë 02.12.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues”.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.16, datë 14.07.2000, ka
vendosur:
“Pranimin e padisë duke konstatuar të pavlefshme kontratën e shitjes datë 23.04.1992
lidhur midis AKP (dega Qendër) dhe blerësit Ilir Thana.
Urdhërohet zgjidhja e pasojave duke kthyer palët në gjendjen e mëparshme ku objekti
magazina nr.2, t’i kthehet DSHQ dhe kjo e fundit së bashku me AKP t’i ktheje blerësit Ilir
Thana vlerën e objekteve të blera, magazinë dhe truall që është 103,046 Lekë të konvertuara
me indeksin e rritjes së çmimeve në kohën e ekzekutimit të vendimit.
Rrëzimin e kundërpadisë së palës së paditur kundërpaditëse Ilir Thana”.
“Ndryshimin e vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë në këtë
mënyrë:
Rrëzimin e padisë së paditësave të kundërpaditur Servet Libohova, Vesta Libohova e
Seres Turku (Libohova).
Pranimin e kundërpadisë së paditurit kundërpadites Ilir Thana. Anullimin e pjesshëm të
vendimit të KKK Pronave nr.135, datë 12.06.1995, që i kthen ish pronarit Iksan Libohova
magazinën nr.2, së bashku me sipërfaqen e oborrit që i është shitur të paditurit kundërpaditës”.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.29, datë 13.10.2003, ka vendosur:
“Shfuqizimin e vendimit nr.1399, datë 20.12.2001 të Gjykatës së Lartë. Dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
Në datën 10.06.2009, i padituri/kundërpaditës Ilir Thana, tashmë në cilësinë e
kërkuesit, ka depozituar pranë Gjykatës së Lartë kërkesën për rishikimin e vendimit nr.9150,
datë 02.12.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.339, datë 12.02.2004 të Gjykatës së Lartë, duke
parashtruar shkaqet që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në seancën gjyqësore të datës 27.11.2012 caktuar nga Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë për të marrë në shqyrtim kërkesën e lartpërmendur, u konstatua se ky i fundit kishte
depozituar pranë sekretarisë së Gjykatës së Lartë një kërkesë me shkrim datë 26.11.2012, me
anën e së cilës vinte në dijeni këtë Kolegj se ai kishte revokuar prokurën e lëshuar në favor të
avokatëve Artan Hajdari dhe Elira Kokona, dhe kërkonte përsëri shtyrjen e seancës gjyqësore
me qëllim gjetjen e një përfaqësuesi të ri ligjor. Gjithashtu, rezultoi që edhe avokatja Elira
Kokona nëpërmjet një kërkese depozituar në sekretarinë e Gjykatës së Lartë, vinte në dijeni
këtë Kolegj se ishte njoftuar për revokimin që i është bërë prokurës dhe për këtë arsye ajo
nuk mund të merrte pjesë në seancën gjyqësore.
Në lidhje me kërkesën e depozituar nga kërkuesi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
çmon se ajo është e pabazuar në ligj dhe si e tillë ajo nuk duhet pranuar.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në këtë konkluzion pasi:
Së pari: Referuar kërkesës për rishikim rezulton se është kërkuesi subjekti i cili e ka
vënë në lëvizje Gjykatën e Lartë. Kjo kërkesë është paraqitur pranë Gjykatës së Lartë në
datën 10.06.2009, pra rreth 5 vjet më vonë, pasi kjo gjykatë me vendimin e saj nr.339, datë
12.02.2004, kishte vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës
së Apelit Tiranë”.
344
Nisur nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se nga momenti i
paraqitjes së kërkesës pranë kësaj gjykate (që rezulton të jetë rreth 3 vjet me përpara) dhe deri
në datën 27.11.2012, datë e shpallur për zhvillimin e seancës gjyqësore, kërkuesi (i cili ka
vënë në lëvizje këtë gjykatë dhe ka interesin më të madh për zhvillimin e këtij gjykimi), ka
pasur të gjithë kohën e nevojshme dhe të gjitha mundësitë për të gjetur mbrojtës dhe për të
realizuar përfaqësimin e tij në këtë proces gjyqësor.
Së dyti: Siç vërtetohet nga të gjitha provat shkresore që ndodhen në dosjen gjyqësore,
si dhe nga procesverbalet e seancave gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i ka krijuar
kërkuesit të gjitha mundësitë dhe i ka dhënë atij të gjithë kohën e nevojshme me qëllim
realizimin dhe sigurimin e përfaqësimit ligjor në kuadër të zhvillimit të një procesi të rregullt
ligjor.
Rezulton nga proces-verbali i seancës gjyqësore të datës 16.10.2012 (seanca e parë
gjyqësore e shpallur), si dhe nga të gjitha provat e tjera të administruara në dosjen gjyqësore,
se në këtë datë, avokatja Elira Kokona, në fazën e kërkimeve paraprake i ka kërkuar këtij
Kolegji shtyrjen e seancës gjyqësore për një datë tjetër, pasi emërimi i saj si avokate në këtë
çështje ishte bërë vetëm një ditë përpara dhe ajo nuk kishte pasur mundësi objektive dhe kohë
të mjaftueshme për t’u njohur me materialet e dosjes gjyqësore.
Ky Kolegj ka vlerësuar të pranojë kërkesën e përfaqësueses ligjore të kërkuesit duke
shtyrë seancën gjyqësore, në një datë tjetër, e cila do të njoftohej me shpallje, në respektim të
kërkesave të nenit 482, paragrafi i fundit i K.Pr.Civile.
Ka rezultuar që në seancën gjyqësore të datës 06.11.2012, të dy përfaqësuesit e
kërkuesit nuk janë paraqitur në gjykim duke kërkuar nëpërmjet një kërkese me shkrim
shtyrjen e seancës gjyqësore pasi av. Elira Kokona ishte e sëmurë, kurse av.Artan Hajdari
ndodhej jashtë shtetit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë përsëri ka vlerësuar të marrë parasysh kërkesën e
avokatëve dhe ta shtyjë seancën gjyqësore për një datë që do t’i njoftohej palëve, me shpallje.
Në seancën e tretë të radhës të datës 27.11.2012, rezultoi që kërkuesi kishte revokuar
prokurën e lëshuar në favor të avokatëve Artan Hajdari dhe Elira Kokona dhe kërkonte
përsëri shtyrjen e seancës gjyqësore me qëllim gjetjen e një përfaqësuesi të ri ligjor.
Në analizë të veprimeve të mësipërme të kërkuesit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se i ka dhënë atij të gjithë kohën e nevojshme dhe i ka krijuar të gjitha mundësitë me
qëllim realizimin e të drejtës së tij të mbrojtjes. Paraqitja në mënyrë të vazhdueshme e
kërkesave nga ana e tij, për shtyrjen e seancave gjyqësore nëpërmjet formave të emërimit apo
revokimit të avokatëve, paraqitjes së raporteve mjekësore apo gjetjes së arsyeve të tjera,
vlerësohen nga ky Kolegj, si përpjekje të kërkuesit për të shtyrë pa shkaqe të arsyeshme
zhvillimin e këtij gjykimi.
Se treti: Siç është thënë dhe më lart në këtë vendim, kërkesa për revokimin e prokurës
dhe shtyrjen e gjykimit datë 26.11.2012, ishte dorëzuar në sekretarinë e Gjykatës së Lartë.
Kjo kërkesë nuk kishte të bashkëngjitur asnjë akt përfaqësimi për një mbrojtës të ri, dhe për
më tepër asnjë përfaqësues ligjor i kërkuesit dhe as ky i fundit nuk u paraqitën para trupit
gjykues për të paraqitur këtë kërkesë, në një kohë që për vetë natyrën që ka gjykimi në
Gjykatë të Lartë, përfaqësimi para kësaj gjykate realizohet nëpërmjet avokatëve (neni 483,
paragrafi i dytë i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të rrethanave të mësipërme çmon se
vendimi për zhvillimin e gjykimit në mungesë të kërkuesit nuk cenon parimet bazë të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Ky Kolegj vlerëson së krahas të drejtës që ka
kërkuesi “për t’u mbrojtur dhe përfaqësuar”, gjykata ka detyrimin që të respektojë parimin e
rëndësishëm “të përfundimit të gjykimit brenda një afati të arsyeshëm”. Të dyja të drejtat,
janë pjesë përbërëse të procesit të rregullt ligjor dhe duhet të funksionojnë në harmoni me
njëra tjetrën. Garancia e gjykimit brenda një afati të arsyeshëm është gur themeli për shtetin e
345
së drejtës. Qëllimi i kësaj garancie është mbrojtja e të gjitha palëve të përfshira në procesin
gjyqësor ndaj “vonesave të tepruara procedurale”, që në administrimin e drejtësisë
rrezikojnë shtetin e së drejtës.
Pikërisht kjo e drejtë gëzon një mbrojtje të veçantë ligjore jo vetëm nga legjislacioni
ynë i brendshëm dhe nga Kushtetuta, por dhe nga aktet ndërkombëtare të cilat janë pranuar
nga vendi ynë.
Në nenin 42, parag.2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, e drejta për
realizimin e një gjykimi brenda një afati të arsyeshëm, parashikohet si një nga komponentët
më të rëndësishëm të zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor (gjyqësor). Kjo e drejtë është e
lidhur ngushtë me parimet themelore të shtetit të së drejtës. Një drejtësi jo efikase dhe e
vonuar çon në dëmtimin e besimit të qytetarëve tek institucionet e shtetit. Një vendim i
vonuar, madje mund të zhbëjë, edhe vetë arsyen për të cilën është dhënë vendimi, pasi dhënia
e tij në vonesë mund të bëjë që ai të jetë krejt i pavlefshëm për palën e interesuar.
Në nenin 6, parag.1 të KEDNJ pasqyrohet detyrimi që kanë shtetet anëtare të saj për
të organizuar sisteme juridike, në mënyrë që t’u mundësojnë gjykatave krijimin e të gjitha
kushteve për shqyrtimin e çështjes brenda një afati të arsyeshëm. Gjykimi i çështjes nuk
mund të zhvillohet me vonesa, të cilat çojnë në dobësimin e rolit të gjykatave dhe të besimit
në to.
Në analizë të sa më sipër, në çështjet civile periudha e arsyeshme që merret në
konsideratë për zhvillimin e procesit të rregullt ligjor, fillon me ngritjen e padisë dhe
përfundon kur vendimi merr formë të prerë. Në kuptim të nenit 6, parag.1 të KEDNJ,
përcaktuese për atë që konsiderohet “afat i arsyeshëm” janë: (i) shkalla e komplikimit të
çështjes; (ii) sjellja e organeve kompetente për shqyrtimin e saj; (iii) sjellja e palëve
ndërgjyqëse dhe kryesisht e palës që vë në lëvizje gjykatën; (iv) rëndësia e çështjes për palën
paditëse, etj..
Pikërisht këto kritere si dhe rrethanat e çështjes gjyqësore përbëjnë elementet e
vlerësimit nëse një çështje gjyqësore është shqyrtuar brenda një afati të arsyeshëm, apo jo.
Një nga elementet e vlerësimit të afateve të gjykimit është dhe “sjellja e palëve ”. Në
gjykimet civile pritet që palët të kenë një qëndrim më aktiv se në një proces penal. Palët
duhet të evitojnë shtyrjet e pajustifikuara të procesit apo taktikat për të krijuar vonesa, ç’ka
nënkupton se ato duhet të rezervohen me paraqitjen e kërkesave që çojnë në zgjatjen e
çështjes, dhe duhet të marrin të gjitha masat për një përfundim sa më të shpejtë të procesit.
Jurisprudenca ka përcaktuar qartë që edhe në rast të ekzistencës së parimit të
iniciativës së palëve, gjyqtarët janë të detyruar të garantojnë ruajtjen e një afati të arsyeshëm.
Nga analiza që i bëhet KEDNJ, është arritur në konkluzionin se jo gjithmonë mund të
pezullohet apo shtyhet gjykimi deri në momentin kur avokati i besuar do të mund të marrë
pjesë në çështje. I akuzuari, i cili ka caktuar avokatin para fillimit të gjyqit, nuk mund të
pretendojë se ai nuk kishte kohën për t’u përgatitur siç duhet. Vlerësimi nëse në një çështje
konkrete, i akuzuari i kishte këto mundësi varet gjithmonë nga rrethanat konkrete që lidhen
me çështjen në shqyrtim1.
Vetë fryma që përshkon konventën është që përparësi për dhënie të mundësisë për të
shtyrë seancën gjyqësore, me pretendimin e realizimit të mbrojtjes apo përfaqësimit apo për
t’u njohur me materialet e çështjes, do i jepet të akuzuarit në një proces penal apo të paditurit
në procesin civil, pasi prezumohet se paditësi apo organi akuzës, i cili ka interes direkt në
zhvillimin e gjykimit dhe ka vënë në lëvizje gjykatën, ka pasur gjithë kohën dhe mundësinë e
duhur si për të organizuar mbrojtjen ashtu dhe për të paraqitur provat dhe faktet. Kjo dhe për
shkak të pozitës me të dobët që kanë të akuzuarit apo të paditurit në momentin e parë të
zhvillimit të gjykimit.
1
“Rreth Konventës Evropiane”, Analizë e të drejtave të parashikuara në të, autor Marek Antoni Nowicki, fq.213
346
Në lidhje me sa më sipër është shprehur edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj
19/2003, ku krahas faktit që ka përcaktuar qartë rolin e mbrojtësit apo përfaqësuesit në
procesin penal, ka parashtruar se: “Në ndryshim nga gjykimi që zhvillohet në shkallën e parë
dhe në apel, mospjesëmarrja e mbrojtësit të të gjykuarit në gjykimin në Gjykatë të Lartë edhe
pas bërjes se rregullt të njoftimeve respektive, nuk do të përbënte gjithnjë proces të parregullt
në kuptimin kushtetues”.
Por, nëse “interesat e drejtësisë” do të kërkonin një gjë të tillë, atëherë mbrojtja e
personit të akuzuar, qoftë edhe kryesisht, në kuptim të nenit 6/3c të KEDNJ, do të ishte më se
e nevojshme edhe në këtë shkallë gjykimi, (mbrojtje, e cila nuk aplikohet në rastin e
gjykimeve civile).
Në çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se jemi
përpara shqyrtimit të një kërkese bazuar në nenin 494 të K.Pr.Civile ku shprehimisht thuhet
se: “Kërkesa për rishikim është akti me të cilin kërkohet rishikimi i një vendimi të formës së
prerë të gjykatës”.
Rishikimi gjyqësor nuk është gjë tjetër veçse, një mjet për të kundërshtuar një vendim
gjyqësor që ka marrë formë të prerë nga ana e Gjykatës së Lartë. Kjo e drejtë procedurale, që
përben një mjet të jashtëzakonshëm ankimi, bëhet vetëm për shkaqe të parashikuara në nenin
494 të K.Pr.Civile dhe është e kufizuar, pasi ka të bëjë me një situatë të supozuar jonormale, e
cila e ka penguar gjykatën që të zbatoje drejte ligjin dhe të zgjidhë drejtë çështjen.
Nisur nga natyra e jashtëzakonshme që ka ky gjykim, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson se kërkuesi Ilir Thana për shkak të interesit që ai kishte për zhvillimin sa më
shpejt të këtij gjykimi, duhet të kishte marrë të gjitha masat për të realizuar mbrojtjen e tij
(rreth 3 vjet).
Pretendimet e paraqitura nga kërkuesi për shtyrje të seancave gjyqësore, pa paraqitur
as emrin e ndonjë përfaqësuesi të ri ligjor, dhe as ndonjë dokument justifikues për këtë të
fundit, vlerësohen nga ky Kolegj thjesht si përpjekje (taktika), për të krijuar vonesa dhe për të
mos lejuar përfundimin e këtij gjykimi brenda një afati të arsyeshëm.
Ky Kolegj vlerëson të theksojë se në respektim të parimit të barazisë së armëve, në
një proces gjyqësor, është e rëndësishme të vlerësohet jo vetëm pozita procedurale e
kërkuesit, por edhe ajo e subjektit, ndaj të cilit kërkohet të rishikohet vendimi i formës së
prerë. Fakti që pasi kanë kaluar 5 vjet, kërkohet të rishikohet një vendim i cili ka marrë formë
të prerë dhe ndërkohe procesi gjyqësor kërkohet të zvarritet nga kërkuesi, vlerësohet nga ky
Kolegj si cënim i parimit të sigurisë juridike, dhe i të drejtave të pronësisë që ka subjekti i cili
ka fituar gjyqin.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen objekt gjykimi vlerëson si
më poshtë:
Kërkuesi e ka mbështetur kërkesën për rishikim në nenin 494/a, b, të K.Pr.Civile ku
thuhet shprehimisht se: “Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka
marrë formë të prerë kur:
a) zbulohen rrethana të reja, apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për
çështjen, të cilat nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj.
b) vërtetohet se thëniet e dëshmitarëve apo mendimet e eksperteve mbi të cilat është
bazuar vendimi kanë qenë të rreme...”.
Kërkuesi pretendon se ka gjetur disa prova të reja shkresore, të cilat kanë rëndësi për
çështjen dhe që në rast se do të diheshin nga gjykata, ajo do të kishte dhënë një vendim të
ndryshëm nga vendimi që ka marrë. Sipas kërkuesit këto prova janë:
(i) “Lista e ndërtesave të ndërtuara në vitin 1939 në qytetin e Tiranës” marrë nga
Arkivi Teknik i Tiranës, dokument ky që i është bashkangjitur lejes së ndërtimit nr.40, datë
09.06.1939; (kjo e fundit është paraqitur nga palët gjatë gjykimit të çështjes dhe është
347
trajtuar prej gjykatave në vendimet e tyre të mëparshme.) Në këtë dokument sipas kërkuesit,
cilësohet se kubatura e ndërtimit ishte 2351 m3, që përfshin vetëm ndërtimin e vilës nr.2 dhe
jo ndërtimin e magazinës nr.2 objekt gjykimi;
(ii) vërtetimi i pronësisë i lëshuar nga ZRPP i datës 05.06.2007 trashëgimtarëve të
pronarit Ihsan Libohova, që janë pronarë të truallit prej 1046 m 2 dhe ndërtesës që ndodhet
brenda këtij trualli me sipërfaqe prej 258 m2, ku në të nuk përfshihet magazina nr.2, me
sipërfaqe prej 187.5 m2 me pronar Ilir Thanën, ndërkohe që në vitin 1996, po nga ZRPP
Tiranë është lëshuar një vërtetim pronësie, ku trashëgimtarët e ish pronarit rezultojnë
bashkëpronarë të një sipërfaqe prej 1245 m2, ku përfshihet magazina objekt gjykimi;
(iii) kërkuesi pretendon dhe cilëson si prove të re: “Në aktin e ekspertimit të realizuar
gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit Tiranë, mbi të cilin është mbështetur dhe vendimi i dhënë
nga kjo gjykatë me nr.16, datë 12.02.2000, ka rezultuar se gjatë gjykimit të çështjes në vitin
2009, është vërtetuar një dëshmi e rreme nga ekspertet përkatës, ku drejtuesi i Drejtorisë së
Shërbimeve Qeveritare (“DSHQ”), shprehet se nuk disponojmë asnjë lloj dokumenti për
privatizimin e magazinës nr.2 objekt gjykimi, ndërkohë që në fakt, në arkivën e DSHQ
ekziston dosja, praktika e privatizimit të këtij objekti midis Ilir Thana, Agjencia Kombëtare e
Privatizimit dhe DSHQ”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Larte, duke vlerësuar të gjitha provat shkresore të cilat
ndodhen në dosjen gjyqësore që ka zgjidhur këtë çështje në themel, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor në të gjitha shkallet e gjykimit, si dhe duke analizuar provat e
reja bashkëngjitur kërkesës për rishikim, çmon se kjo kërkesë nuk duhet të pranohet pasi ajo
nuk përmbush kushtet e parashikuara nga neni 494/a, b i K.Pr.Civile, si në aspektin formal
procedural ashtu dhe në aspektin material.
I. Në aspektin formal procedural:
Rezulton që kërkesa për rishikimin e vendimit nr.9150, datë 02.12.1996 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimit nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.339, datë 12.02.2004 të Gjykatës së Lartë, në të cilën kërkuesi përmend dhe të
gjitha provat e reja, është depozituar pranë Gjykatës së Lartë në datën 10.06.2009.
Kërkesës i është bashkangjitur si prove e re (përveç lejes së ndërtimit nr.40, datë
09.06.1939, e cila ka qenë administruar në dosjen gjyqësore të gjykimit të themelit dhe i është
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor), dokumenti i cilësuar “Lista e ndërtesave të
ndërtuara në vitin 1939 në qytetit e Tiranës ”.
Këtë prove të re kërkuesi pretendon se e ka gjetur në fund të muajit Maj 2009, duke
mos sjellë asnjë dokument apo provë shkresore që të vërtetojë se cila është dita që është
zbuluar shkaku i rishikimit, dhe nëse depozitimi i kërkesës për rishikim është bërë apo jo
brenda afateve të parashikuara në ligj.
Pikërisht, mospërcaktimi i momentit se kur kërkuesi është vënë në dijeni të shkakut të
rishikimit dhe kur e ka depozituar këtë prove para gjykatës, ka bërë që të mos respektohet nga
ana e tij parashikimi ligjor i nenit 496 të K.Pr.Civile, në të cilin shprehimisht thuhet se:
“Kërkesa për rishikim mund të paraqitet brenda 30 ditëve nga dita që pala ka marrë dijeni
për shkakun e rishikimit, por në çdo rast jo me vonë se një vit nga dita që ka lindur shkaku i
rishikimit”.
Në nenin 445 të K.Pr.Civile është parashikuar shprehimisht që: “Ankimi në Gjykatën
e Apelit, rekursi në Gjykatën e Lartë, rishikimi i vendimit, nuk mund të bëhen pasi ka kaluar
një vit nga shpallja e vendimit”.
Në bazë të vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Larte nr.8,
datë 24.03.2005, “..në rastet e paraqitjes se kërkesës për rishikimin e një vendimi të formës
së prerë, neni 445 i K.Pr.Civile duhet të zbatohet në harmoni me nenin 496 të këtij Kodi,
348
përsa i përket afatit prekluziv një vjeçar, për pasojë, paraqitja e kërkesës të këtij afati e bën
atë të papranueshme”.
Në analizë të dispozitave ligjore të përmendura me sipër, ishte detyrë e kërkuesit që të
provonte se kur ishte marrë kjo provë dhe nëse kërkesa për rishikim ishte depozituar në
gjykatë brenda afatit ligjor të parashikuar në nenin 496 të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se referuar të drejtës sonë procedurale,
afatet kanë rëndësi thelbësore në disiplinimin e akteve procedurale dhe zhvillimin e procesit
të rregullt ligjor. Afati përbën periudhën e kohës së vendosur me ligj për të kryer në mënyrë të
vlefshme një akt procedural. Afatet caktohen me ligj dhe kur ligji e lejon edhe nga gjykata
(neni 145 i K.Pr.Civile). Afatet që lidhen me paraqitjen e kërkesës për rishikim dhe kohën kur
ka lindur shkaku i rishikimit, konsiderohen nga e drejta procedurale si “afate të prera dhe
prekluzive”.
Afatet e prera nuk mund në asnjë rast të shkurtohen apo zgjaten nga gjykata, dhe si
rregull mbarimi i tyre sjell humbjen e mundësisë për të kryer aktin ose ushtruar të drejtën e
paraqitjes së aktit. Në këto kushte, vërtetimi i paraqitjes së kërkesës për rishikim dhe provave
ku bazohen pretendimet e kërkuesit për shkakun e rishikimit të vendimit të formës së prerë,
brenda afateve të prera të parashikuara me ligj, përbëjnë thelbin e kërkesës për rishikim.
Përsa i përket dy provave të tjera të pretenduara në kërkesën për rishikim dhe të
përmendura më lart, nuk rezultojnë që ato t’i jene bashkangjitur kërkesës për rishikim, për të
vlerësuar nëse kërkesa në lidhje me këto prova është paraqitur apo jo në afatin ligjor.
II. Në aspektin material:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të nenit 494/a të K.Pr.Civile vlerëson se
që rrethana e re të përbejë shkak për rishikimin e vendimit te formës së prerë, duhet të
plotësohen njëkohësisht në mënyrë kumulative kushtet e mëposhtme:
(a) të zbulohen rrethana të reja me shkresë;
(b) rrethanat e zbuluara të kenë rëndësi për çështjen;
(c) këto rrethana nuk diheshin dhe as kishin mundësi që palët t’i dinin gjatë gjykimit
të çështjes, në fund të të cilit është marrë vendimi që kërkohet të rishikohet.
(a) Në lidhje me kushtin e parë, ky Kolegj çmon se:
Kërkuesi pretendon se me paraqitjen e dokumentit “Lista e ndërtesave të ndërtuara
në vitin 1939 në qytetin e Tiranës ”, ai ka zbuluar rrethana të reja me shkresë. Qëllimi i
paraqitjes së këtij dokumenti nga ana e tij është vërtetimi i faktit që kubatura e ndërtimit ka
qenë 2351 m3, që përfshin vetëm ndërtimin e viles nr.2 dhe jo ndërtimin e magazinës nr.2,
objekt i mosmarrëveshjes.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se dokumenti i mësipërm, pavarësisht se
është në formë shkresore, nuk sjell asnjë rrethanë të re për çështjen objekt gjykimi. Kjo për
faktin se, në dosjen gjyqësore ndodhen një sërë dokumentesh, akte zyrtare të periudhës pas
vitit 1939, të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor dhe që kanë provuar
katërçipërisht faktin që: “në pronësi të trashëgimlënësit Ihsan Libohova ka qenë një
sipërfaqe trualli prej 1245 m2 si dhe një shtëpi e ndërtuar mbi të, e përbëre nga 20 dhoma
dhe aksesorë, që ndodhet në Rrugën “Hil Mosi” nr.9/15”.
Sa më sipër, rezulton së është provuar me:
- regjistrin hipotekor nr.802, datë 05.11.1938, në të cilin vërtetohet se në pronësi të
Ihsan Libohovës figuron e regjistruar një parcelë trualli me sip 1245 m2;
- ndërtimi është realizuar me lejen e ndërtimit me nr.40, datë 09.06.1939 brenda
sipërfaqes së truallit 1245 m2;
- çertifikatë e datës 26.08.1946, nga ku rezulton se në emër të Ihsan Libohovës figuron
truall i ndodhur në L.Tirana e Re prej 1245 m2 me kufijtë: Bulevardi X,Vasil Avrami,
rrugë XI e K.Q.Kuqali, dhe një shtëpi të ndërtuar mbi të e përbëme prej 20 dhomash e
349
aksesorë, Rruga “Hil Mosi” nr.9/15, por në bazë të vendimit nr.74, datë 20.12.1945 të
K.E.K.N.Cl.N.Pr të Tiranës, “mbasi i përmenduni është dënuar për faje politike,
pasuria në fjalë është sekuestrue në favor të shtetit me nr.46, datë 04.02.1946”;
- regjistrin hipotekor nr.2905, datë 25.10.1993, nga ku rezulton se në pronësi të të
Servet Libohovës, Vesta Libohovës dhe Serës Turkut, të bijtë e Ihsan Libohovës,
figuron e regjistruar “një shtëpi e ndodhur në lagjen e re të Tiranës në Rrugën Hil
Mazi, nr.975, që përbëhet nga 20 dhoma, sot vila nr.2”;
- regjistrin hipotekor me nr.3345, datë 08.08.1995, nga ku rezulton se në “pronësi të
Servet Libohovës, Vesta Libohovës dhe Seres Turkut me nga 1/3 secili, figurojnë të
regjistruara“ një truall i lirë me sipërfaqe prej 1245 m2 që përmban një shtëpi me 2
dhe 3 kate, dhe bodrume gjysëm nëntoke me 14 dhoma e oborr rrethues (e quajtur
vila nr.2), si dhe një kapanon 1 kt, që përfaqëson garazhin e pronarëve, me 6 dhoma
të ndara me oborr e portë më vete (të quajtur magazina nr.2)”;
- vendim i KKKPP Tiranë nr.135, datë 12.06.1995;
- vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.228, datë 24.01.1995, (mbetur në
fuqi në të gjitha shkallët e gjykimit);
- akt ekspertimi datë 29.11.1999, i cili ka vërtetuar faktin që: a) magazina objekt
konflikti ka qenë ndërtuar para vitit 1945, pasi të dy objektet ndodhen në të njëjtin
truall të ish pronarit Ihsan Libohova; b) materiali i ndërtimit është i njëjtë; c) trualli
është i rrethuar me mur rrethues, i ndërtuar që në atë periudhë d) shtesat në ndarjet e
vilës, që janë bërë me vonë si dhe ndryshimet që janë bërë në magazine janë të
dukshme, por të papërfillshme;
- fotografi, harta të Tiranës etj;
- dokumenti i cilësuar “vlerësim ndërtese ”, e cila është bërë në vitin 1992, nga
komisioni i vlerësimit për shitjen e objektit, kërkuesit Ilir Thana, nga ku rezulton se
vlera e ndërtesës duhet të jetë në masën 50%, pasi është ndërtim i viteve 40.
Prova e sjellë nga kërkuesi vlerësohet nga ky Kolegj se nuk sjell në asnjë rast rrethanë
të re. Kjo provë në asnjë rast nuk mund të kundërshtojë faktin që e gjithë prona e mësipërme
(e dhënë në mënyrë të detajuar në vërtetimet e pronësisë) ka qenë e Ihsan Libohovës.
Dokumenti “Lista e ndërtesave të ndërtuara në vitin 1939 në qytetit e Tiranës” nuk mund të
prevalojë dhe të cënojë titullin e pronësisë të pronarit.
Provat e cituara më lart, (që i takojnë gjykimit të themelit), si dhe shumë prova të
tjera, të cilat ndodhen në dosjen gjyqësore nuk janë goditur asnjëherë, as për vlefshmërinë e
tyre dhe as për provueshmërinë e tyre dhe si të tilla, ato kanë fuqi të plotë provuese dhe janë
të vlefshme në bazë të nenit 246 të K.Pr.Civile.
Referuar të gjitha regjistrimeve hipotekore të shtetit shqiptar (si ato të kohës kur është
krijuar dhe shtetëzuar prona dhe ato të momentit kur një pjesë e kësaj prone i ka kaluar të
paditurit), rezulton qartë se kjo pronë është ndërtuar nga Ihsan Libohova; në këto regjistrime
përshkruhet qartë prona e cila ekziston dhe sot, si dhe reflektohet fakti që ndërtimi është
realizuar para viteve 1940. Edhe sikur të ketë ndryshime midis kubaturës se miratuar me leje
ndërtimi dhe asaj të realizuar faktikisht, prova e sjellë nga kërkuesi nuk provon faktin që
shtesa në kubature nuk është bërë nga Ihsan Libohova, por nga të tretët.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me provën e re që ka zbuluar rrethana të
reja“Vërtetim pronësie të lëshuar nga ZRPP Tiranë datë 05.06.2007 për trashëgimtaret e
Ihsan Libohovës, se ata janë pronarë të një trualli prej 1046 m 2 dhe ndërtesës që ndodhet
brenda këtij trualli me sipërfaqe prej 258 m2, ku në të nuk përfshihet magazina nr.2 me
sipërfaqe prej 187.5m2”, vlerëson se kjo e fundit nuk plotëson asnjë nga kushtet e
parashikuara nga neni 494/a të K.Pr.Civile.
350
Ky Kolegj vlerëson të theksojë se titulli i pronësisë së paditësit për pronën e
përshkruar më lart është konfirmuar që është i drejtë dhe i bazuar në ligj edhe me vendimet
që kërkohen të rishikohen (vendimi nr.16, datë 14.07.2000 i Gjykatës së Apelit Tiranë, lënë
në fuqi nga vendimi nr.339, datë 12.02.2004 i Gjykatës së Lartë); ndërkohë që po me këto
vendime është konstatuar absolutisht e pavlefshme kontratën e shitblerjes datë 23.04.1992 të
realizuar midis AKP, Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare dhe kërkuesit Ilir Thana.
Çdo akt i nxjerrë nga ZRPP Tiranë në kundërshtim me vendimin e KKKP Tiranë
nr.135, datë 12.6.1995 (i konfirmuar nga gjykatat), nuk ka asnjë vlerë ligjore dhe është
absolutisht i pavlefshëm. Vendimi i gjykatës që ka marrë formë të prerë në referim të nenit
451 të K.Pr.Civile, “është i detyrueshëm për palët, për trashëgimtaret e tyre, për personat që
heqin të drejta nga palët, për gjykatën që ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe
institucionet e tjera”.
ZRPP Tiranë është e detyruar të pasqyrojë në regjistrat e saj vetëm efektet e këtij
titulli dhe asgjë tjetër. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar edhe vendimit
unifikues nr.1, datë 06.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vlerëson të
theksojë: “se regjistrimi i të drejtës së pronësisë në regjistrat publikë të pasurive të
paluajtshme, është veçse një mjet i nevojshëm për t’i dhënë publicitetin titullit të pronësisë,
për ta bërë të njohur ekzistencën e tij nga të tretët, por nuk krijon kurrsesi të drejta pronësie.
Regjistrimi i pasurive të paluajtshme në regjistrin publik, ka vlerë deklarative, njohëse dhe
nuk ka vlerë krijuese. Ai siguron të dhëna publike për subjektin e regjistruar si pronar për një
pasuri të paluajtshme, por nuk garanton në mënyrë absolute vlefshmërinë e të drejtës së
pronarit, dhe se ky i fundit është pronar i ligjshëm”.
Pra, në analizë të sa më sipër, është titulli i pronësisë ai që i jep pronarit të gjitha të
drejtat mbi një pasuri të paluajtshme. Përsa kohë titulli i pronësisë së paditësave nuk është
cenuar, çdo regjistrim në kundërshtim me sa më sipër është absolutisht i pavlefshëm.
Në lidhje me pretendimin e kërkuesit në kërkesën për rishikim se është vërtetuar një
dëshmi e rremë e eksperteve, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se
ligjvënësi, kur ka parashikuar rishikimin e vendimit të formës së prerë, në rastet e vërtetimit
se thëniet e dëshmitareve apo mendimet e eksperteve kanë qenë të rreme, ka pasur parasysh
faktin që sa më sipër duhet të vërtetohen me vendim penal të formës së prerë.
Një gjë e tillë parashikohet qartë në nenin 495 të K.Pr.Civile, ku shprehimisht thuhet
se: “Rishikimi i vendimeve për rrethanat e parashikuara në shkronjat b, c, dhe ç të nenit 494
të këtij Kodi, lejohet kur ato rrethana janë vërtetuar me vendim penal të formës së prerë”.
Sipas ligjvënësit eksperti mban përgjegjësi ligjore për kryerjen e detyrës se tij, e cila
duhet të jetë në përputhje me nenet 224/c dhe 226 të K.Pr.Civile. Jo në çdo rast paqartësitë,
mospërputhjet e mendimeve apo kundërshtitë në lidhje me aktin e ekspertimit janë të rreme,
(aq më tepër që kërkuesi në kërkesën e tij për rishikim përmend një gjykim të vitit 2009, i cili
nuk ka lidhje me çështjen objekt gjykimi).
Referuar të drejtës procedurale civile, shkresa përbën provë kur përmban elementet e
përcaktuara nga ligji. Në rast se akti mbi të cilin është dhënë një vendim, del që është i
falsifikuar apo i mbështetur në rrethana të rreme, është e drejtë që këtij akti t’i hiqet çdo lloj
autoriteti dhe vlefshmërie. Duke qenë se falsifikimi i një akti zyrtar apo privat përbën një
vepër penale ai është objekt i shqyrtimit penal.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, vetëm kur ekziston një vendim penal i
formës së prerë, që të vërtetoje atë ç’ka parashikohet në nenin 494/b të K.Pr.Civile, mund të
jemi në kushtet e rishikimit të vendimit të formës së prere dhe kjo për faktin e thjeshte se
rishikimi është mjet i jashtëzakonshëm, i cili lejohet vetëm në rastet e parashikuara në ligj
(pra, jo në çdo rast), e kundërta do të prekte sigurinë juridike dhe garancinë e së drejtës.
Nuk rezulton se gjatë këtij gjykimi të jetë paraqitur nga kërkuesi ndonjë vendim penal
i formës së prere, i cili të ketë vendosur në lidhje me këtë pretendim.
351
(b) Në lidhje me kushtin e dytë:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në referim të nenit 494 të K.Pr.Civile,
është e rëndësishme që kërkuesi në këtë lloj gjykimi të vërtetojë faktin që këto rrethana dhe
fakte të reja kanë rëndësi esenciale për çështjen objekt gjykimi. Jo çdo rrethanë e re mund të
përbëjë shkak për rishikimin e vendimit. Ky Kolegj, çmon se provat e reja të paraqitura nga
kërkuesi edhe pse nuk i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor të mëparshëm, nuk janë
aspak esenciale për çështjen objekt gjykimi dhe nuk mund të ndryshojnë fatin e saj. Këto
prova nuk sjellin ndonjë rrethanë apo fakt juridik te ri, që të cënojnë pronësinë e paditësit mbi
pronën objekt gjykimi, (për të gjitha ato shkaqe që janë analizuar me lart), dhe as nuk do te
ndryshonin fatin e kontratës datë 23.04.1992 që i padituri kishte lidhur me Drejtorinë e
Shërbimeve Qeveritare (konstatuar nga gjykata si absolutisht e pavlefshme).
Provat e reja të sjella nga paditësi dhe sikur të ishin në kushtet e nenin 494 të
K.Pr.Civile, nuk e bëjnë në asnjë rast veprimin juridik kontratë shitje të datës 23.04.1992, të
vlefshme dhe nuk mund ta riparojnë atë. Në çdo rast i padituri nuk ka titull pronësie mbi
pronën objekt gjykimi. Sipas të drejtës sonë, pavlefshmëria absolute është forma me e rëndë e
pavlefshmërisë së veprimeve juridike. Veprimet juridike absolutisht të pavlefshme nuk kanë
asnjë vlerë ligjore dhe nuk sjellin asnjë pasojë që nga momenti i kryerjes se tyre. Ato as mund
të riparohen dhe as mund të bëhen të vlefshme me veprime të tjera të mëpasme. Në këto
kushte këto prova nuk sjellin asgjë esenciale për çështjen objekt gjykimi.
(c) Në lidhje me kushtin e tretë:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se edhe në këtë pike provat e pretenduara
si të reja dhe esenciale, nuk plotësojnë kushtet e nenit 494 të K.Pr.Civile.
Rezulton që këto prova kanë ekzistuar pranë institucioneve shtetërore, gjatë kohës që
janë zhvilluar gjykimet e mëparshme. Kërkuesi mund t’i kishte këto akte gjatë gjykimit,
mjafton të kishte bërë një kërkesë me shkrim pranë këtyre institucioneve, ose t’i kërkonte
gjykatës që të merrte këto prova në Arkivin Teknik apo në ZRPP Tiranë. Në dosjen gjyqësore,
nuk rezulton asnjë dokument që kërkuesi të këtë kërkuar dokumente pranë këtyre organeve
dhe këto të fundit t’i kenë kthyer përgjigje negative, ose që të vërtetojë pamundësinë
objektive të tij për t’u pajisur me këto dokumente, gjatë kohës kur janë zhvilluar gjykimet e
mëparshme.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se jemi para rastit kur kërkuesi
nuk ka bërë një kërkim për gjetjen e provës, në një kohë që i kishte te gjitha mundësitë që ta
bënte atë.
Si përfundim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të sa më sipër, çmon se
pavarësisht se këto prova nuk i janë nënshtruar me parë hetimit dhe debatit gjyqësor, ato nuk
do të sillnin asnjë lloj ndryshimi në gjykimin dhe zgjidhjen e kësaj çështje gjyqësore, pasi ato
nuk provojnë fakte dhe rrethana të reja, nuk janë dokumente vendimtare, aq sa të ndikonin në
zgjidhjen e mosmarrëveshjes midis palëve ndërgjyqëse dhe nuk do të sillnin si pasojë faktin
që gjykatat të jepnin një vendim të ndryshëm nga ato që kanë dhënë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 498 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Mospranimin e kërkesës të paraqitur nga Ilir Thana për rishikimin e vendimit civil të
formës se prerë nr.9150, datë 02.12.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimit
nr.16, datë 14.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.339, datë 12.02.2004 të
Gjykatës së Lartë.
Tiranë, më 27.11.2012
352
ÇËSHTJE PENALE
353
354
Nr.00-2012-1682 i Vendimit (282)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Shpresa Beçaj Kryesuese

Shkëlzen Zeneli Anëtar
Edmond Islami Anëtar
në seancën e datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që u përket:
KËRKUESE: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
KUNDËR: TË DËNUARIT NAZIF TULJA, dënuar me
vendimin penal nr.36, datë 26.01.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me një vit
burgim dhe 533.333 (pesëqind e tridhjetë e tre
mijë e treqind e tridhjetë e tre) lekë, në bazë të
nenit 190/2 të K.Penal.
Mori pjesë prokurori Artur Selmani
OBJEKTI:
Konvertimi i dënimit
për të dënuarin Nazif Tulja nga gjobë në burgim.

Pranimin e kërkesës.
Konvertimin e dënimit për të dënuarin Nazif Tulja, dënuar me vendimin nr.36,
datë 26.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, nga 533.333
(pesëqind e tridhjetë e tre mijë e treqind e tridhjetë e tre) lekë gjobë në 3 (tre)
muaj e 16 (gjashtëmbëdhjetë) ditë burgim.

Lënien në fuqi të vendimit me nr.Akti 1047/20 datë 07.04.2009 të Gjykatës së
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs ankuesi Nazif Tulja, i cili kërkon
prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Ankuesi përfiton nga ligji për amnistinë, prandaj dënimi i tij është amnistuar.
355
- Vendimi i gjykatës bie ndesh me nenin 29 të K.Penal, i cili parashikon si dënime
kryesore dënimin me burgim dhe dënimin me gjobë të cilat jepen bashkërisht. Është e
papranueshme që për një vepër të caktohet dy herë dënimi me burgim.
- Vendimi vjen në kundërshtim me normat kushtetuese që garantojnë mos dënimin dy
herë të personit për të njëjtën vepër penale.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit; në mungesë të mbrojtësit të të gjykuarit Nazif
Tulja; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.20, datë 07.04.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nr.8, datë
11.01.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë i cili ka lënë në fuqi vendimin përkatës të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë janë marrë në kundërshtim me ligjin, si të tillë duhet të prishen, duke
u rrëzuar kërkesa e prokurorit me objekt konvertim dënimi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Me vendimin nr.36, datë 26.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë i gjykuari
Nazif Tulja është deklaruar fajtor për veprën penale të “Falsifikimit të vulave, stampave apo
formularëve”, parashikuar nga neni 190/2 i Kodit Penal dhe në bazë të parashikimeve të kësaj
dispozitë është dënuar përfundimisht me 1 (një) vit burgim dhe 533.333 lekë gjobë.
Pasi vendimi ka marrë formë të prerë, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka dërguar
pranë Zyrës së Përmbarimit Tiranë urdhrin e ekzekutimit së bashku me vendimin përkatës për
vjeljen e gjobës të cituar në vendimin nr.36, datë 26.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Në kushtet e pamundësisë ligjore për të ekzekutuar vjeljen e gjobës ndaj të gjykuarit
Nazif Tulja, pasi nuk i është gjetur asnjë depozitë bankare, pasuri e luajtshme apo e
paluajtshme, Zyra e Përmbarimit Tiranë ka vendosur pushimin e ekzekutimit dhe me
shkresën nr.8148 prot, datë 20.06.2008 i ka dërguar praktikën përmbarimore Prokurorisë se
Në këto kushte Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kërkuar para Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tirane konvertimin e dënimit prej 533.333 lekë gjobë, me burgim, të dhënë
ndaj të gjykuarit Nazif Tulja, konform nenit 467/2 te Kodit të Procedurës Penale dhe 34/8 të
ndryshuar të Kodit Penal.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.20, datë
07.04.2009, e ka gjetur të bazuar kërkesën e paraqitur nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe e ka pranuar, duke konvertuar dënimin e dhënë me vendimin nr.36, datë
26.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për të dënuarin Nazif Tulja nga 533333
(pesëqind e tridhjetë e tre mijë e treqind e tridhjetë e tre) lekë gjobë në 3 (tre) muaj e 16
(gjashtëmbëdhjetë) ditë burgim.
Ndër të tjera gjykata ka arsyetuar: “...kërkesa është e bazuar....ekzistojnë kushtet e
parashikuara nga neni 467/2 i K.Pr.Penale... I dënuari nuk e ka shlyer gjobën brenda afatit
tetë mujor, i cili ka filluar nga data 05.02.2007 kur vendimi ka marrë formë të prerë,... ky
vendim nuk është ekzekutuar plotësisht për pjesën e dënimit me gjobë pasi i dënuari nuk e ka
paguar brenda afatit dhe nuk shpreh vullnetin për ta paguar, megjithëse i është lënë një afat i
arsyeshëm nga gjykata...”.
Mbi ankimin e të gjykuarit Nazif Tulja, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.20,
datë 07.04.2009, ka lënë në fuqi vendimin e mësipërm, duke arsyetuar: “... pretendimet e
ngritura nga mbrojtja për rrëzimin e kërkesës se në rastin konkret kemi te bëjmë me dy
356
dënime me burgim, me të drejtë janë rrëzuar nga gjykata e faktit...ligjvënësi për disa vepra,
sidomos për personat që kryejnë krime për motive fitimi, nëse dispozita parashikon vetëm
dënim me burgim, gjykata mund të japë edhe dënim me gjobë nga 100 mijë lekë deri në 5
milion.. Pra vetë ligjvënësi ka parashikuar dy dënime për një vepër. Në rastin konkret
mospagimi i gjobës brenda afatit të përcaktuar në vendimin e dënimit bën që të kërkohet
konvertimi i dënimit me gjobë, siç dhe është vepruar në rastin konkret...”.
Ky vendim është rekursuar nga ana e të gjykuarit Nazif Tulja, i cili parashtron ato
shkaqe të cilat janë cituar në pjesën hyrëse te vendimit dhe që në thelb konsistojnë se vendimi
vjen në kundërshtim me normat kushtetuese që garantojnë mos dënimin dy herë të personit
për të njëjtën vepër penale dhe se vendimi i gjykatës bie ndesh me nenin 29 të K.Penal, i cili
parashikon si dënime kryesore dënimin me burgim dhe dënimin me gjobë të cilat jepen
bashkërisht.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekursin e
paraqitur, qëndrimin e Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme në seancë gjyqësore, i cili në
përfundim kërkoi prishjen e vendimeve gjyqësore dhe rrëzimin e kërkesës së prokurorisë për
konvertimin e dënimit dhe pasi shqyrtoi në tërësi aktet e administruara në dosje çmon se,
vendimet gjyqësore objekt rekursi janë të pambështetura në ligj, si të tillë janë të cenueshëm
ligjërisht.
Në dhënien e vendimit objekt rekursi gjykatat janë mbështetur në urdhërimet e
dispozitës së nenit 34 të Kodit Penal “Dënimi me gjobë”, paragrafi/8, i cili parashikon: “Kur
gjoba nuk paguhet në afatin e caktuar, gjykata vendos zëvendësimin e gjobës me burgim,
duke llogaritur 5 mijë lekë për një ditë burgim”.
Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë e ka shqyrtuar në një çështje tjetër
analoge ligjshmërinë e dispozitës së mësipërme të Kodit Penal dhe me vendimin nr.19, datë
1.6.2011 ka vendosur: Shfuqizimin, si të papajtueshëm me Kushtetutën të paragrafit 8 të nenit
34 të Kodit Penal, duke argumentuar ndër të tjera se “...dënimi me burgim dhe dënimi me
gjobë janë dënime kryesore dhe në thelb të ndryshëm nga njëri-tjetri dhe se ndikimi i secilit
prej tyre mbi të dënuarin dhe procesin riedukativ ndaj tij, është shumë i ndryshëm. Në këtë
kuptim, konvertimi i dënimit me gjobë në dënimin me burgim është në përputhje me
funksionin riedukativ të dënimit, kur i dënuari me vullnetin e tij të lirë refuzon t'i bindet
vendimit gjyqësor që e detyron të paguajë gjobën. Në të kundërt, konvertimi i dënimit, kur
personi është në pamundësi objektive, çka do të thotë se burgimi nuk varet nga ana subjektive
e autorit, por nga kushtet ekonomike të të dënuarit, do të shkaktonte një trajtim të
diferencuar vetëm në varësi të gjendjes ekonomike, duke sjellë si pasojë cenimin e parimit të
barazisë para ligjit, të sanksionuar nga neni 18 i Kushtetutës”.
Në këto rrethana, duke qenë se baza ligjore në të cilën është mbështetur kërkesa
objekt shqyrtimi gjyqësor, neni 34/8 i Kodit Penal, është shfuqizuar, çmohet se vendimi nr.8,
datë 11.01.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.20, datë 07.04.2009 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk kanë bazë materiale ligjore, si të tillë duhet të prishen dhe
kërkesa të rrëzohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/c të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.8, datë 11.01.2010 të Gjykatës se Apelit Tiranë dhe te vendimit
nr.20, datë 07.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesës së
prokurorisë.
Tiranë, më 07.11.2012
357
Nr.00-2012-1683 i Vendimit (283)
VENDIM

Shkëlzen Selimi Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
në seancën e datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që u përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR FIER
I PANDEHUR: ILIR KRASNIQI
A K U Z U A R:
Për veprat penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”
dhe të “Mbajtjes së lëndëve narkotike”.
I PANDEHUR: ADRIAN TOSKA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit”.
Baza Ligjore: Nenet 278/2 dhe 283/1
si dhe neni 300/1të Kodit Penal.
Mori pjesë Prokurori: Artur Selmani
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.156 datë 30.04.2008 ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Krasniqi për veprën penale të “Mbajtjes
së lëndëve narkotike” dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal, e dënon me 5
(pesë) vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Krasniqi për veprën penale të “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me
3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55/3 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Ilir Krasniqi, me një dënim të vetëm me 5 (pesë) vjet burgim. Uljen
e dënimit me një të tretën në bazë të nenit 406/1 të K.Pr.Penale dhe
përfundimisht e dënon të pandehurin Ilir Krasniqi me 3 (tre) vjet e 4 (katër)
muaj burgim.
358
Të deklarojë fajtor të pandehurin Adrian Toska, për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të nenit 300/1 të K.Penal, ta dënojë me
15 (pesëmbëdhjetë) muaj burgim. Uljen e dënimit me një të tretën në bazë të
nenit 406/1 të K.Pr.Penale dhe përfundimisht e dënon të pandehurin Adrian
Toska me 10 ( dhjetë) muaj burgim.

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.156, datë 30.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier që u përket të pandehurve Ilir Krasniqi dhe Adrian Toska.
Zbatimin e nenit 59 të K.Penal për të pandehurin Ilir Krasniqi, duke pezulluar
ekzekutimin e vendimit me burgim për pjesën e mbetur të tij, prej 10 muaj e
10 ditë për një periudhë prove prej 3 vjetësh brenda së cilës të mos kryejë një
vepër tjetër.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Prokuroria pranë

Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i apelit nuk ka mbajtur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprës së kryer
nga i pandehuri.
- Në kundërshtim me sa parashikon neni 59 i K.Penal gjykata ka urdhëruar pezullimin e
pjesës së mbetur të dënimit për të pandehurin Ilir Krasniqi edhe pse vepra e kryer prej
tij paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore.
- Asnjë nga përcaktimet e nenit 59 te K.Penal me përjashtim të kriterit të masë së
dënimit nën 5 vjet burgim nuk është i pranishëm në rastin në fjalë.
- I pandehuri Ilir Krasniqi, pa të drejtë dhe në mënyrë të pazakontë, ka përfituar disa
herë nga zbatimi i gabuar i ligjit penal duke ju dhënë në shkallë të parë një dënim nën
minimum, është aplikuar ndaj tij gjykimi i shkurtuar gjë që ka sjellë uljen e 1/3 së
dënimit dhe në apel është aplikuar neni 59 i K.Penal për pezullimin e vuajtjes së pjesë
së mbetur të dënimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit;
Av.Skënder Breca (avokat kryesisht për dy të pandehurit), i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.357, datë 19.06.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj,
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka regjistruar procedimin penal nr.627, datë
12.09.2007.
Ngjarja për të cilën është iniciuar fillimi i kësaj çështje nga ana e Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Fier ka ndodhur në këto rrethana:
Shtetasi Sotiraq Kokuri, banues i qytetit Fier, është larguar nga Shqipëria si emigrant
që nga viti 1990, duke ia lënë banesën në ruajtje motrës së tij, shtetases Zhuljeta Kokuri. Pasi
është njoftuar nga fqinja e Sotiraqit, shtetasja Lindita Kasa (e cila i ka thënë se prej disa
javësh kishte dëgjuar dhe kishte parë që në orare të ndryshme hapej dera e shtëpisë së
Sotiraqit ku hynin çuna të rinj, të panjohur prej saj), shtetasja Zhuljeta ka shkuar menjëherë
359
tek shtëpia e Sotiraqit dhe pasi ka konstatuar rrëmujë dhe disa sende e rroba që nuk ishin të
vëllait të saj, ka njoftuar menjëherë policinë.
Më datën 10.09.2007, rreth orës 17.45 min, oficerët e Policisë Gjyqësore kanë
ushtruar kontroll në banesën e shtetasit Sotiraq Kokuri, e ndodhur në pallatin nr.11, Lagja
“Konferenca e Pezës”, Fier, ku kanë gjetur një sasi prej 431.8 gr. bimë, e dyshuar si lëndë
narkotike, e ambalazhuar në shtatë qese plasmasi, me gjurmë papilare të identifikueshme në
to. Kjo sasi është sekuestruar me procesverbalin për sekuestrimin e provave materiale të datës
27.10.2007 dhe është çuar për ekspertim ligjor.
Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.6275, datë 24.10.2007 të I.P.Shkencore Tiranë,
rezulton se “materiali bimor në shtatë qeset objekt ekspertimi është cannabis sativa, e cila në
bazë të ligjit nr.7975, datë 26.07.1995 përfshihet në “Lëndët narkotike e psikotrope”.
Sipas aktit te ekspertimit nr.5542, datë 20.09.2007 i I.P.Sh. Tiranë, për ekspertimin
vlerësues të provave materiale të sekuestruara në këtë vendngjarje ka rezultuar se në një prej
qeskave të sekuestruara janë përfituar dy gjurmë papilare “A, B” të vlefshme për identifikim
dhe krahasim me rreth të kufizuar personash.
Nga akti i ekspertimit daktiloskopik nr.6142, datë 18.10.2007 të I.P.Sh. Tiranë ka
rezultuar se dy gjurmët “A, B” të fiksuara në banesën, vendngjarje ku u gjetën 431.8 gr.
canabis sativa janë formuar nga gishti i madh i dorës së djathtë të shtetasit Ilir Krasniqi.
Pas administrimit të këtyre akteve, më datë 27.10.2007 Policia Gjyqësore ka ushtruar
kontroll në banesën e të pandehurit Ilir Krasniqi, në të cilën është gjetur e sekuestruar një
automatik, model 56, kalibër 7.62 mm, nr.8411606.
Sipas aktit të ekspertimit teknik nr.141, datë 27.10.2007 të L.P.Sh. Fier, automatiku i
cituar me lart nuk është i rregullt teknikisht, por ai është i përshtatshëm për të realizuar qitje.
I pandehuri Ilir Krasniqi, me cilësinë e personit ndaj të cilit kryhen hetime, ka
pretenduar se është përdorues i rregullt i drogës “cannabis sativa” dhe se sasinë prej 500
gram, të gjetur dhe sekuestruar në banesën e shtetasit Sotiraq Kokuri, e kishte blerë për
përdorim vetjak tek një shtetas i quajtur Sefred Grembi, banues në Daullas, Fier. Këtë sasi e
ka futur në një çantë sportive me rroba dhe pasi është takuar me shokun e tij, të pandehurin
Adrian Toska, e kanë lënë tek banesa e dajës së Ardianit (shtetasit Sotiraq Kokuri). Po kështu,
i pandehuri Ilir Krasniqi ka pranuar se, pasi ka siguruar çelësin, ka shkuar disa herë më vonë
në atë banesë.
Në përfundim të hetimit të kësaj çështje, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka çuar
për gjykim të pandehurin Ilir Krasniqi i akuzuar për veprat penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake” dhe të “Mbajtjes së lëndëve narkotike”, të parashikuara nga nenet 278/2
dhe 283/1 të Kodit Penal dhe të pandehurin Adrian Toska, i akuzuar për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300/1 i Kodit Penal.
Në përfundim të gjykimit të zhvilluar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin
nr.156, datë 30.04.2008, i ka deklaruar fajtorë të pandehurit Ilir Krasniqi dhe Ardian Toska,
duke i dënuar për veprat penale te cituara me lart, respektivisht me 3 (tre) vjet e 4 (katër)
muaj burgim dhe me 10 (dhjetë) muaj burgim, duke arsyetuar ndër të tjera se “...bazuar në të
gjithë aktet dhe provat e administruara në përputhje me ligjin procedural penal, duke i
vlerësuar në përputhje me njëra-tjetrën, rezulton plotësisht i provuar fakti i “mbajtjes së
lëndës narkotike” dhe i “mbajtjes pa leje të armëve luftarake” nga ana e të pandehurit Ilir
Krasniqi, për të cilat duhet të përgjigjet penalisht për veprat penale të parashikuara nga
nenet 283/1 dhe 278/2 të K.Penal... po kështu rezulton plotësisht i provuar fakti i
moskallëzimit të krimit, neni 300/1 i K.Penal, nga ana e të pandehurit Ardian Toska...”.
Mbi apelin e të pandehurit Ilir Krasniqi, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.357,
datë 19.06.2009, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit penal nr.156, datë 30.04.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, që u përket të pandehurve Ilir Krasniqi dhe Adrian Toska.
Zbatimin e nenit 59 të K.Penal për të pandehurin Ilir Krasniqi duke pezulluar ekzekutimin e
360
vendimit me burgim për pjesën e mbetur të tij, prej 10 muaj e 10 ditë për një periudhë prove
prej 3 vjetësh brenda së cilës të mos kryejë një vepër tjetër”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs Prokuroria pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar ato shkaqe që janë
cituar në pjesën hyrëse të vendimit dhe që në thelb konsistojnë në zbatimin e gabuar të nenit
59 të Kodit Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në
analizë të rrethanave të çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi dhe në
interpretim të dispozitave penale në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është i bazuar ne ligj, si i tillë duhet të
lihet në fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në individualizimin e dënimit për të pandehurit në
gjykim, e konkretisht, caktimin e llojit dhe të masës së dënimit, ka mbajtur parasysh kriteret
ligjore të parashikuara në pjesën e përgjithshme të Kodit Penal, “Caktimi i dënimit” nenet 47
e vijues, po kështu dhe urdhërimet e dispozitave respektive, nenet 283/1 ,278/2, 300/1 të
K.Penal, që parashikojnë veprat penale për të cilat u deklaruan fajtore duke argumentuar:
rrezikshmërinë shoqërore të veprave penale, rrezikshmërinë shoqërore të secilit të pandehur,
shkallën e fajësisë të tyre, pasojën shoqërisht të rrezikshme të ardhur në rastin konkret,
rrethanat lehtësuese dhe rënduese, e të tjera elemente të argumentuara në vendim, duke i
analizuar të gjitha këto në kontekstin e realizimin të qëllimit edukues të fajtorëve me frymën
e ligjit dhe efektin parandalues për kryerjen e veprave penale në të ardhmen.
Gjykata e Apelit Vorë, e cila është vënë në lëvizje mbi apelin e të gjykuarit Ilir
Krasniqi, përveç të tjerash, e ka vlerësuar të drejtë individualizimin e dënimeve për çdo
vepër, për secilin të gjykuar, si përsa i përket llojit po ashtu dhe masës së dënimit, por ka
çmuar se, për të gjykuarin Ilir Krasniqi ka vend të zbatohet neni 59 i Kodit Penal, lidhur me
“Pezullimin e ekzekutimit të vendimit me burgim, për pjesën e mbetur” 10 (dhjetë) muaj e 10
(dhjetë) ditë.
Argumenti i Gjykatës së Apelit Vlorë, lidhur me ekzistencën e kritereve ligjore dhe
aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal për të gjykuarin Ilir Krasniqi është:“...Të pandehurit Ilir
Krasniqi i është gjetur një sasi e vogël lënde narkotike (rreth 05.kg), ka reflektuar menjëherë
pasi ka kryer veprën penale...ka kryer mbi 2 vjet burgim...Pavarësisht se ka kryer dy vepra
penale, rrezikshmëria e të pandehurit Ilir Krasniqi nuk është e tillë që kërkon izolim për
shkak dhe të periudhës, relativisht, të gjatë të vuajtur nga dënimi i dhënë...”.
Neni 59 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim” i Kodit Penal
parashikon:“Për shkak të rrezikshmërisë së pakët të personit dhe rrethanave të kryerjes së
veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burgim gjer në pesë vjet, mund të urdhërojë që i
dënuari të vihet në provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit, me kusht që gjatë kohës së
provës të mos kryejë vepër tjetër penale po aq të rëndë, apo më të rëndë. Afati i provës është
tetëmbëdhjetë muaj gjer në pesë vjet”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga pretendimet e prokurorit të rekursin e
paraqitur, vlerëson se, në çështjen në shqyrtim, plotësohen kriteret e nenit 59 te Kodit Penal,
për rrjedhojë e konsideron të drejtë aplikimin e këtij neni në vendimin objekt rekursi.
I gjykuari Ilir Krasniqi është dënuar me një dënim me burgim më pak se 5 vjet; ka
mbajtur qëndrim pohues e pendues për veprat penale të kryera, gjë e cila zvogëlon
rrezikshmërinë shoqërore te tij; ka kryer pjesën me të madhe të dënimit me burgim, duke i
mbetur për të vuajtur në kohën e dhënies së vendimit në gjykatën e apelit, vetëm 10 (dhjetë)
muaj e 10 (dhjetë) ditë.
361
Përveç sa më sipër, Kolegji konstaton se, afati 3 (tre) vjet, i vënies në provë të dënimit
të mbetur me burgim ka përfunduar dhe nuk rezultoi që gjatë periudhës së provës ky i gjykuar
të ketë kryer ndonjë vepër tjetër penale, po kështu, ka kaluar një kohë e gjatë nga koha e
kryerjes së kësaj vepre penale, e cila është kryer në vitin 2007.
Për të gjitha arsyet e mësipërme, çmohet se nuk ka vend për të cënuar vendimin
nr.357, datë 19.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/atë K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.357, datë 19.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 07.11.2012
362
Nr.00-2013-1740 i Vendimit (284)
VENDIM
Gani Dizdari Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52102-00758-

00-2010, që i përket:
TË GJYKUARIT: ALTIN NIKOLLI
A K U Z U A R:
Për veprat penale të penale të “Vrasjes me dashje” në bashkëpunim
dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda ”,
të parashikuara nga nenet 76-25 dhe 278/4 të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.997 datë 30.06.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale,
“Vrasje me dashje në bashkëpunim“parashikuar nga neni 76-25 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 20 (njëzet) vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda“ parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me 24 (njëzet e katër) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin
Altin Nikolli me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit .
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së lartë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda
10 (dhjetë) ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

Parë Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs i

gjykuari Altin Nikolli, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar këto shkaqe:
363
- Vendimi nr.143 i Gjykatës së Apelit Tiranë ka kontradikta me vendimin e formës së
prerë në ngarkim të dy të gjykuarve të tjerë, Florian dhe Preng Nikolli.
- Kontradikta ekziston këtu, në vendimin nr.742 datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, ku në arsyetimin e këtij vendimi ka dalë që ekzekutori i viktimës Pjetër Qafa,
ka qenë i gjykuari në rastin konkret, Florian Nikolli. Kurse, në vendimin e dytë që ka
deklaruar fajtor të gjykuarin në rastin konkret, Altin Nikolli, ka dalë që rolin e
ekzekutorit e ka patur ky i fundit, Altin Nikolli. Kjo, bjen në kontradiktë me vendimin
e mëparshëm, pasi në të dyja dosjet flitet për të njëjtën ngjarje, bazohen mbi të njëjtat
prova dhe fakte, bëhet fjalë për të njëjtit të gjykuar, por arsyetimi është i gabuar,
lidhur me rolin e ekzekutorit.
- Në vendimin e mëparshëm nr.742, të vitit 2005 ka rezultuar që shenjat e gishtave që
janë gjetur tek dera e makinës kanë qenë të gjykuarit, Florian Nikolli, kurse në
vendimin e dytë nr.134, 2010 ka rezultuar qe Altin Nikolli ka hapur derën e shoferit.
- Në vendimin e mëparshëm ka rezultuar që i gjykuari Altin ka ardhur në vendngjarje
duke i marrë të dy të gjykuarit e tjerë për t’i larguar nga vendi i ngjarjes dhe në
vendimin e dytë nr.134, 2010, ka rezultuar që i gjykuari, Altin ka qenë në vendngjarje
së bashku me të tjerët.
- Të dy vendimet kanë kontradiktë lidhur me dëshmitë e Aleksandër Qafës, njëra
gjykate i merr si të mirëqena tjetra i kundërshton pasi nuk përputhen me provat e
administruara në dosje nga organi i akuzës.
- Edhe lidhur me armën e krimit, rezulton në vendimin e mëparshëm që e mbante i
gjykuari Florian, kurse në vendimin e fundit të gjykatës së apelit, me nr.134 të vitit
2010, rezulton që armën e krimit e mbante i gjykuari Altin Nikolli.
- Për sa më sipër, mendojmë që vendimi i gjykatës së apelit, lidhur me te gjykuarin
Altin Nikolli duhet të prishet, pasi në të dyja çështjet me të njëjtat prova për të njëjtët
persona, është dhënë një vendim tjetër krejt i kundërt me të parin.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs

prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe deklarimin
fajtor të të gjykuarit për veprën penale të parashikuar nga neni 78 i Kodit Penal, duke
- E kundërshtojmë vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, lidhur me
kualifikimin e veprës penale në ngarkim të të gjykuarit Altin Nikolli.
- Nga provat dhe faktet që janë administruar në dosje ka rezultuar e provuar që i
gjykuari në rastin konkret ka konsumuar elementet e veprës penale të vrasjes me
paramendim në bashkëpunim me dy të gjykuarit e mëparshëm.
- Ka dalë haptazi që të tre të gjykuarit janë përgatitur për t’i dalë në pritë viktimës dhe
për ta vrarë pas një sherri që këta kanë patur disa ditë më parë, mes të gjykuarit,
Florian Nikolli dhe viktimës.
- Në të gjitha veprimet e tyre, duke i parë hap pas hapi rezulton se ka patur një
marrëveshje të mëparshme, për kryerjen e kësaj vepre penale.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale; mbrojtësin e të gjykuarit Av. Neshat Fana, i
cili kërkoi deklarimin të pafajshëm të të gjykuarit Altin Preng Nikolli; dhe pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi;
364
VËREN
Se vendimet nr.143, datë 12.02.2010, Gjykatës së Apelit Tiranë dhe nr.997, datë
30.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, janë rezultat i interpretimit të gabuar të
provave dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit penal, e si të tillë duhet të prishen.
A. Rrethanat e çështjes
I gjykuari Altin Nikolli akuzohet për kryerjen e veprat penale të “Vrasjes me dashje”
në bashkëpunim dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda”, të
parashikuara nga nenet 76-25 dhe 278/4 të Kodit Penal.
Nga shqyrtimi i dosjes gjyqësore rezulton se i pandehuri është gjykuar mbi këto
rrethana fakti të pranuara nga të dy gjykatat:
Në datën 09.06.2004 rreth orës 19.30 në Kamëz, Rruga e Laknasit, në afërsi të dyqanit
të shtetasit Iqmet Basha, të dënuarit Preng dhe Florian Nikolli, në bashkëpunim edhe me
Altin Nikollin, kanë vrarë me armë zjarri, në mjetin e tij autoveturën benz 250 me targë të
huaj PD 886211, shtetasin Pjeter Qafa i cili në atë kohë ndodhej në këtë mjet së bashku me të
birin, Aleksandrin.
Kjo ka ndodhur pas një grindje që disa ditë më parë djali më i vogël Prengës, Floriani
kishte pasur me viktimën.
Në datën 09.06.2004 rreth orës 19.00 viktima së bashku me të birin Aleksandrin sapo
kishin lënë punën dhe në atë kohë ktheheshin me mjetin tip benz me targa të huaja, për në
shtëpinë e tyre të ndodhur tek Rruga e Laknasit.
Aleksandri është ulur në sediljen e pasme të mjetit, ndërsa vetë viktima në vendin e
shoferit. Për shkak të trafikut të rënduar të asaj ore, në afërsi të vendit të ngjarjes viktima ka
ulur shpejtësinë duke lëvizur me ngadalë. Kur mjeti është ndodhur në distancën rreth 20
metra larg dyqanit të mishit ku tregton i dënuari Florian Nikolli, përpara i ka dalë duke i prere
rrugën, mjeti fuoristradë me targë TR 5435 G, prej të cilit kanë zbritur të pandehurit Preng
Nikolli dhe djali i tij Altini, i njohur ndryshe edhe me emrin Martin.
Të dy këta i janë afruar mjetit ku ndodhej viktima dhe të njëjtën gjë ka bërë edhe i
pandehuri tjetër Floriani, i cili ka dalë nga dyqani i tij i mishit dhe i është afruar mjetit. Nga
këta Altin Nikolli duke mbajtur në duar një pistolete, ka hapur derën e shoferit, ndërsa i
pandehuri Preng Nikolli ka dalë nga ana tjetër duke hapur derën e pasagjerit. Ky i fundit i ka
hedhur viktimës në qafë një litar dhe e ka tërhequr nga vetja, ndërkohë që Altin Nikolli e ka
tërhequr me duar nga qafa viktimën duke ia nxjerrë gjysmën e trupit jashtë mjetit dhe duke e
qëlluar disa herë me armë në kokë viktimën. Ndërkohë që shtetasi tjetër Florian Nikolli, i cili
nuk ishte i armatosur, e ka nxitur vëllanë e tij Altinin të qëllojë me pistoletë edhe mbi djalin e
viktimës Aleksandrit, por i pandehuri Preng Nikolli e ka ndaluar.
Ai u ka thënë djemve të tij “ikim” dhe të tre kane hipur në fuoristradë e janë larguar
me shpejtësi nga vendi i ngjarjes, duke marrë drejtimin e Rrugës së Laknasit. Gjatë largimit
drejtimin e mjetit e ka marrë Altini.
Si shkak për këtë ngjarje ka shërbyer grindja e pak kohëve para ndodhjes se saj,
ndërmjet viktimës dhe shtetasit Florian Nikolli, lidhur me një zgarë mishi të cilën viktima e
kishte marrë hua tek ky person kundrejt kushtit për të blerë mishin që i duhej tek dyqani i
tyre. Meqenëse viktima nuk e ka respektuar këtë kusht, marrëdhëniet ndërmjet tyre janë
acaruar dhe kanë arritur deri aty sa dy ditë para ndodhjes së ngjarjes, e pikërisht në datën
07.06.2004, për zgjidhjen e konfliktit kanë ndërhyrë punonjësit e policisë. Ndonëse viktima
ka qenë dakort për zgjidhjen me pajtim duke pranuar edhe dënimin me gjobë prej 500 lekë të
caktuar nga policia për prishje të rendit e të qetësisë, i pandehuri Florian Nikolli nuk ka qenë
dakord duke e lënë konfliktin të hapur. Pikërisht dy ditë më pas ky person së bashku me
babain e tij Prengën dhe vëllanë më të madh Altin Nikolli vrasin shtetasin Pjetër Qafa.
365
Gjatë këqyrjes së viktimës Pjetër Qafa, në trupin e tij janë konstatuar 3-plagë
tejshkuese në kokë, të shoqëruara me dalje jashtë të lëndës trunore, fraktura të shumta të
eshtrave të kokës dhe fytyrës me karakteristika dhe shpërndarje të përshkruara me hollësi në
aktin mjeko-ligjor nr.116, datë 09.06.2004.
Sipas aktit mjeko-ligjor nr.116, datë 09.06.2004 shkak i vdekjes së shtetasit Pjetër
Qafa, konkludohet të ketë qenë kontuzioni (copëtimi) i rëndë i trurit, si pasojë e kalimit në
kokë të predhave.
Gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes rezulton se ngjarja ka ndodhur në rrugën Kamëz-
Laknas e cila ka gjërësi 6 m dhe pikërisht para dyqanit të shtetasit Hiqmet Basha, që sipas
orientimit gjeografik ndodhet nga ana veriore e vendit ku ka ndodhur ngjarja, ndërsa nga ana
jugore ka një punishte marangozësh.
Konkretisht në vend-ngjarje janë gjetur e sekuestruar me cilësinë e provës materiale 4
gëzhoja pistolete, model 54, të kalibrit 7.62 mm, të gjitha me kapsollë të goditur,
vendndodhja e të cilave përcaktohet në proces-verbalin e datës 09.06.2004, shoqëruar me
tabelën fotografike përkatëse.
Nga ekspertimi balistik i kryer në lidhje me këto gëzhoja, me aktin nr.136 datë
11.06.2004, konkludohet se ato janë qitur nga dy armë të ndryshme, 3 nga një dhe 1 nga një
armë tjetër. Sipas këtij akti gëzhojat ju përkasin fishekëve që përdoren si municion për armët
e zjarrit pistoletë TT, Zastava dhe automatikët PPS e PMSH, të modelit 54 dhe kalibrit 7.62
mm.
Nga gjurmët daktiloskopike të gjetura në sipërfaqen e jashtme të xhamit të derës së
shoferit (A,B dhe C), pas ekspertimit dhe krahasimit në lidhje me këto gjurmë, me aktin e
ekspertimit numër 5272, datë 07.10.2004, është konkluduar se gjurma papilare e gishtit (C)
është formuar nga gishti i mesit dhe unazës se të pandehurit Florian Nikolli.
Të nesërmen e ndodhjes së ngjarjes, në datën 10.06.2004, i pandehuri Florian Nikolli
si një prej bashkëpunëtorëve pjesëmarrës në krimin e vrasjes së shtetasit Pjetër Qafa, është
vetëdorëzuar në policinë gjyqësore duke marrë përsipër si person i vetëm kryerjen e vrasjes,
duke dorëzuar edhe pistoletën nr.110039-16. Sipas aktit të ekspertimit balistik me numër
3259 datë 17.06.2004, kjo është arma të prej së cilës janë qitur 3 prej gëzhojave të gjetura në
vendngjarje.
Pas dorëzimit të të pandehurit Florian Nikolli, është bërë këqyrja e këtij personi dhe
sekuestrimi me cilësinë e provave materiale të veshjes që ai ka pasur në këtë moment. Gjatë
ekzaminimit biologjik të tyre është konstatuar se gjaku i gjetur në këto tesha është i njëjtë me
atë që është gjetur në vend-ngjarje.
Për rolin e këtij të pandehuri si bashkëpunëtor në krimin e vrasjes së shtetasit Pjetër
Qafa, vlejnë deklarimet e bëra para policisë gjyqësore nga djali i viktimës Aleksandër Qafa, si
i vetmi person okular në vend-ngjarje. Sipas proces-verbalit më datë 09.06.2004 që pasqyron
deklarimet e këtij personi rezulton se- ndërkohë që Prenga me djalin më të madh (Altinin),
kryen ekzekutimin e babait të tij, djali tjetër Floriani, prezent aty, meqenëse vetë ishte i
paarmatosur, nxiste vëllanë e tij Altinin ta vriste edhe atë vetë, kur ai i kishte mbështetur tytën
e pistoletës në ballë.
I pandehuri Florian Nikolli, pretendon se e ka kryer ai vrasjen, në datën 10.06.2004,
kur është vetëdorëzuar në polici, ka deklaruar përpara prokurorit Sokol Malaj se ai ka parë se
djali i Pjetrit, Aleksandri, që ndodhej në makinë në sediljen e pasme, kishte një pistoletë në
dorë dhe po mundohej të vriste Preng Nikollin, babain e Florianit i cili ishte ulur në makinë
në vendin e parë të pasagjerit. Në këto kushte, vazhdon deklarimin e tij Florian Nikolli, ai
kishte hapur derën e makinës në krahun e shoferit, i kishte marrë nga dora pistoletën Pjetrit
dhe me të kishte qëlluar tre-katër herë Pjetrin në kokë.
366
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.997, datë 30.06.2009, ka
vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale “Vrasje
me dashje në bashkëpunim“ parashikuar nga neni 76-25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 20
(njëzet) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Nikolli për kryerjen e veprës penale “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda “ parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me 24 (njëzet e katër) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të pandehurin Altin
Nikolli me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10
(dhjetë) ditëve nga e nesërmja e shpalljes”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.997, datë 30.06.2009, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë”.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
arsyetuar në këtë mënyrë:
Për rolin e këtij të pandehuri si bashkëpunëtor në krimin e vrasjes së shtetasit Pjetër
Qafa, vlejnë deklarimet e bëra para policisë gjyqësore nga djali i viktimës Aleksandër Qafa, si
i vetmi person okular në vend-ngjarje. Sipas proces-verbalit më datë 09.06.2004 që pasqyron
deklarimet e këtij personi rezulton se, ndërkohë që Prenga me djalin më të madh (Altinin)
kryen ekzekutimin e babait të tij, djali tjetër Floriani prezent aty, meqenëse vetë ishte i
paarmatosur, nxiste vëllanë e tij Altinin ta vriste edhe atë vetë, kur ai i kishte mbështetur
tytën e pistoletës në ballë.
Në shpjegimet e tyre të dhëna dy të pandehurit mundohen që kryerjen e krimit t’ja
atribuojnë vetëm njërit prej tyre, Florian Nikollit, por shpjegimet e tyre nuk krijojnë bindjen
tek gjykata se ngjarja ka ndodhur ashtu siç e tregojnë të pandehurit, pasi deklarimet e
ndryshme të dhëna prej tyre janë kontradiktore.
Kështu, i pandehuri Florian Nikolli, që pretendon se e ka kryer ai vrasjen, në datën
10.06.2004, kur është vetëdorëzuar në polici, ka deklaruar përpara prokurorit Sokol Malaj se
ai ka parë se djali i Pjetrit, Aleksandri i cili ndodhej në makinë në sediljen e pasme, kishte një
pistoletë në dorë dhe po mundohej të vriste Preng Nikollin, babain e Florianit i cili ishte ulur
në makinë në vendin e parë të pasagjerit. Në këto kushte, vazhdon deklarimin e tij Florian
Nikolli, ai kishte hapur derën e makinës në krahun e shoferit, i kishte marrë nga dora
pistoletën Pjetrit dhe me të kishte qëlluar tre-katër herë Pjetrin në kokë. Pavarësisht se edhe
në vetë këto deklarime ka kontradikta, pasi në fillim del se pistoletën e kishte në dorë djali i
Pjetrit dhe pastaj del se Floriani ja mori pistoletën nga dora Pjetrit dhe jo djalit të tij dhe me të
kishte realizuar vrasjen, e rëndësishme është që nga këto deklarime del qartë se i pandehuri
në deklarimet e dhëna po prej tij, në datën 16.10.2004, përpara oficerit të policisë gjyqësore
Ardian Muçaj, si dhe përpara gjykatës (dhe që mbështeten edhe nga i pandehuri Preng
Nikolli) nuk është i sinqertë, pasi në deklarimet e dyta ai thotë se pistoletën me të cilën bëri
vrasjen e kishte me vete.
367
Nga ana e gjykatës çmohet se ngjarja ka ndodhur ashtu siç e ka treguar shtetasi
Aleksandër Qafa, djali i viktimës. Nga deklarimet e tij del edhe fakti që i pandehuri Preng
Nikolli nuk ka patur armë në momentin e vrasjes, por nëpërmjet litarit ka ndihmuar aktivisht
në realizimin e vrasjes nga djali tjetër i tij Altin Nikolli, ndërkohë që i pandehuri Florian
Nikolli ka qenë në rolin e nxitësit.
Lidhur me nenin 278/4 të K.Penal, Gjykata vëren se: “Kur vepra kryhet në sasi të
mëdha në bashkëpunim, më shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me
burgim nga pesë deri më pesëmbëdhjetë vjet”.
Nga çmuarja e faktit si më sipër dhe analizimi i dispozitës ligjore për të cilën
akuzohet i pandehuri, për gjykatën krijohet bindja se i pandehuri Altin Nikolli e ka
konsumuar veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda” të
parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal.
Kështu, i pandehuri Altin Nikolli mbante pa lejen e organeve kompetente një armë
luftarake, të llojit pistoletë së bashku me municionin përkatës, (fishekë) duke konsumuar në
këtë mënyrë elemente të veprës penale të sipërcituar.
Për këtë arsye, i pandehuri, gjendet subjekt i konsumimit prej tij të kësaj figure të
kundërvajtjes penale të parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal, për të cilën akuzohet e në këtë
mënyrë ai duhet të deklarohet fajtor e për këtë shkak duhet dënuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.143, datë 12.02.2010, ka mbajtur të njëjtin
qëndrim pa marrë në analizë pretendimet e mbrojtjes së të pandehurit.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs i
gjykuari Altin Nikolli, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimi nr.143 i Gjykatës së Apelit Tiranë ka kontradikta me vendimin e formës së
prerë në ngarkim të dy të gjykuarve të tjerë, Florian dhe Preng Nikolli.
Kontradikta ekziston, në vendimin nr.742 datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, ku në arsyetimin e këtij vendimi ka dalë që ekzekutori i viktimës Pjetër Qafa, ka qenë
i gjykuari në rastin konkret, Florian Nikolli. Kurse, në vendimin e dytë që ka deklaruar fajtor
të gjykuarin në rastin konkret, Altin Nikolli, ka dalë që rolin e ekzekutorit e ka patur ky i
fundit, Altin Nikolli. Kjo, vjen në kontradiktë me vendimin e mëparshëm, pasi në të dyja
dosjet flitet për të njëjtën ngjarje, bazohen mbi të njëjtat prova dhe fakte, bëhet fjalë për të
njëjtit të gjykuar, por arsyetimi është i gabuar, lidhur me rolin e ekzekutorit.
Në vendimin e mëparshëm nr.742, të vitit 2005 ka rezultuar që shenjat e gishtave që
janë gjetur tek dera e makinës kanë qenë të gjykuarit, Florian Nikolli, kurse në vendimin e
dytë nr.134, 20101 ka rezultuar qe Altin Nikolli ka hapur derën e shoferit.
Në vendimin e mëparshëm ka rezultuar që i gjykuari Altin ka ardhur në vendngjarje
duke i marrë të dy të gjykuarit e tjerë për ti larguar nga vendi i ngjarjes dhe në vendimin e
dytë nr.134, 2010, ka rezultuar që i gjykuari, Altin ka qenë në vendngjarje së bashku me të
tjerët.
Të dy vendimet kanë kontradiktë lidhur me dëshmitë e Aleksandër Qafës, njëra
gjykatë i merr si të mirëqena tjetra i kundërshton pasi nuk përputhen me provat e
administruara në dosje nga organi i akuzës.
Edhe lidhur me armën e krimit, rezulton në vendimin e mëparshëm që e mbante i
gjykuari Florian, kurse në vendimin e fundit të Gjykatës së Apelit, me nr.134 të vitit 2010,
rezulton që armën e krimit e mbante i gjykuari Altin Nikolli.
Për sa më sipër, mendojmë që vendimi i Gjykatës së Apelit, lidhur me te gjykuarin
Altin Nikolli duhet të prishet, pasi në të dyja çështjet me të njëjtat prova për të njëjtët
persona, është dhënë një vendim tjetër komplet kontradiktor me të parin.
368
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs
prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale të parashikuar nga neni 78 i Kodit
Penal, duke parashtruar këto shkaqe:
E kundërshtojmë vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, lidhur me
kualifikimin e veprës penale në ngarkim të të gjykuarit Altin Nikolli.
Nga provat dhe faktet që janë administruar në dosje ka rezultuar e provuar që i
gjykuari në rastin konkret ka konsumuar elementet e veprës penale të vrasjes me paramendim
në bashkëpunim me dy të gjykuarit e mëparshëm.
Ka dalë haptazi që të tre të gjykuarit janë përgatitur për ti dalë në pritë viktimës dhe
për ta vrarë pas një sherri që këta kanë patur disa ditë më parë, mes të gjykuarit, Florian
Nikolli dhe viktimës.
Në të gjitha veprimet e tyre, duke i parë hap pas hapi rezulton se ka patur një
marrëveshje të mëparshme, për kryerjen e kësaj vepre penale.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se vendimet nr.997, date 30.06.2009 i
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe nr.143, datë 12.02.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë,
janë rezultat i interpretimit të jo të sakte të provave dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit penal, e si
të tillë duhet të prishen.
Pretendimet e të gjykuarit Altin Nikolli, të parashtruara në rekursin e depozituar në
Gjykatën e Lartë, pasi u morën në shqyrtim u gjetën të bazuara në provat e administruara
gjatë këtij procesi gjyqësor.
Nëse do t’i referoheshim arsyetimit të vendimit të gjykatës së Apelit Tiranë dhe atij të
Shkallës së Parë, do të shohim se këto vendime nuk kanë marrë në analizë dhe as vlerësuar
pretendimet e mbrojtjes së të gjykuarit, duke u shprehur për to vetëm më një fjali, duke
vepruar në kundërshtim flagrant me nenin 383 germa ç1 të Kodit të Procedurës Penale, i cili
përcakton elementët që duhet të përmbajë vendimi i gjykatës.
Kështu lidhur me pretendimin e mbrojtjes së të gjykuarit se me vendimin e formës së
prerë nr.742, datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë janë pranuar të tjera rrethana për
faktin e pretenduar ndaj të pandehurit Altin Nikolli, dhe se është dënuar i gjykuari Florian
Nikolli në rolin e ekzekutorit të veprës penale të vrasjes me dashje në dëm të shtetasit Pjetër
Qafa, të dy gjykatat jo vetëm që nuk janë shprehur se përse e quajnë të papranueshëm, por as
që e kanë marrë në analizë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, me vendimin e formës së prerë nr.742, datë
30.09.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me këtë ngjarje është vendosur deklarimi
fajtor dhe dënimi i të Gjykuarve Florian e Prengë Nikolli për veprën penale të vrasjes me
dashje të kryer në bashkëpunim.
Mbi ankimin e Prokurorisë dhe të pandehurit Prengë Nikolli Kolegji penal i Gjykatës
së lartë ka vendosur “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Prokuroria e Apelit Tiranë dhe i
gjykuari Prengë Nikolli, për vendimin nr.742, datë 30.09.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në këtë vendim të formës së prerë janë pranuar këto rrethana fakti:
1
Vendimi përmban:
a) gjykatën që e ka dhënë;
b) gjeneralitetet e të pandehurit ose të dhëna të tjera personale që vlejnë për ta identifikuar, si dhe gjeneralitetet e palëve të
tjera private;
c) akuzën;
ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat
gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta;
d) dispozitivin, duke treguar nenet e zbatuara të ligjit;
dh) datën dhe nënshkrimin anëtarëve të trupit gjykues.
369
“.....pasi viktima ka ndaluar automjetin për shkak të trafikut të rënduar, është parë
nga i dënuari Preng i cili po pinte kafe me dëshmitarin Kastriot Mema dhe i dënuari Preng
është ngritur dhe ka shkuar tek makina e viktimës dhe pasi ka hapur derën e pasagjerit me
qëllim që të kërkonte zgjidhjen e mosmarrëveshjes së krijuar mes viktimës dhe djalit të tij të
dënuarit Florian Nikolli. Aty në makinë janë përleshur me duar dhe makina është ndalur
duke dalë nga rruga. Këtë veprim e ka parë edhe i dënuari Florian Nikolli i cili ishte në klub
dhe me vrap ka shkuar tek makina dhe nga dera e shoferit ka kapur viktimën prej qafe dhe
me anë të një pistolete të cilën e mbante pa leje ka qëlluar tre herë radhazi viktimën në kokë
duke e lënë të vdekur në vend, ndërsa ndaj djalit të viktimës që ishte në sedijen e pasme, nuk
është bërë asnjë veprim, kjo edhe për shkak të ndërhyrjes së të pandehurit Preng Nikolli që e
ka ndalur të pandehurin Florian që të qëllonte mbi djalin e viktimës. Në vendngjarje ka
ardhur me makinë i pandehuri Altin Nikolli për të cilin është veçuar çështja penale dhe pasi
ka mësuar për ngjarjen, ka marrë të dënuarit Prengë e Florian Nikolli dhe janë larguar me
makinën e tij.”
Gjithashtu ndër të tjera në arsyetimin e këtij vendimi të formës së prerë thuhet:
“Shpjegimet e djalit të viktimës, të dëshmitarit Aleksandër Qafa në lidhje me ngjarjen e
ndodhur duhet të merren me rezervë, pasi ato nuk përputhen me provat shkencore që ka
siguruar organi i akuzës gjatë këqyrjes së kufomës nga ekspertët mjekoligjorë, të cilët kanë
provuar se pas ekzaminimit të kufomës ai nuk ka patur dëmtime të tjera në trup me
përjashtim të tre predhave që janë konstatuar në kokë, duke hedhur poshtë deklarimin e këtij
dëshmitari se i pandehuri Preng e ka tërhequr viktimën drejt vetes me anë të një litari që ia
kishte hedhur në qafë, fakt ky që nuk është provuar pasi viktima nuk ka patur hematoma apo
dëmtime të tjera në qafë.
Pra siç shihet me këtë vendim ngjarjes në fjalë i është dhënë një vlerësim tjetër, nga ai
që i kane dhënë gjykatat në çështjen objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë, duke pranuar se,
rolin e ekzekutorit për ngjarjen në fjalë ka qenë i dënuari Florian Nikolli, dhe se i gjykuari
Altin Nikolli ka ardhur në vendngjarje pasi ka ndodhur vrasja dhe ka marrë dy të dënuarit me
makinë duke i larguar nga vendi i ngjarjes.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se për çështjen në fjalë me vendimin e formës
së prerë sipërcituar i është dhënë një zgjidhje e drejtë përsa i përket çmuarjes së provave dhe
rrethanave të kryerjes së veprës penale, dhe në kundërshtim me këtë veprim nga ana e
gjykatave në vendimet e ankimuara faktet kanë marrë një vlerësim tjetër, duke pranuar se për
ngjarjen në fjalë kemi dy ekzekutorë, dhe duke pranuar kështu dy rrethana të ndryshme fakti
për të njëjtën ngjarje.
Megjithëse ky vendim i është vënë në dispozicion të dy gjykatave nga ana e mbrojtjes
së të pandehurit, të dy gjykatat në arsyetimin e vendimeve të tyre as që e përmendin fare këtë
vendim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimet nr.997, datë 30.06.2009 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe nr.143, date 12.02.2010, Gjykatës së Apelit Tiranë,
janë marrë duke shkelur rëndë parimet e sigurisë juridike, kontradiktorialitetit dhe barazisë së
palëve në procesin gjyqësor. Këto vendime janë marrë në mënyrë të njëanshme, duke u dhënë
fakteve një vlerë të paracaktuar, duke u mbështetur vetëm në pretendimet e organit të akuzës.
Në vijim të këtij arsyetimi kolegji konstaton se, si gjykata e shkallës së parë ashtu dhe
ajo e apelit kanë marrë të mirëqenë variantin e paraqitur nga djali i viktimës, duke mos e
pranuar faktin se i dënuari (vëllai i të gjykuarit) ka qenë në vendin e pretenduar. Por ky
pretendim mbetet krejtësisht i paqëndrueshëm sepse në xhamin e makinës në krahun e
shoferit është gjetur, fiksuar me cilësinë e provës gjurma e gishtit të të dënuarit tashmë
(vëllait të të gjykuarit). Pra kemi një provë shkencore e cila mbështet tërësisht këtë fakt, dhe
është një provë e pa kundërshtuar dhe administruar si e tillë në procesin gjyqësor, duke
theksuar se gjurma e gishtit është fiksuar në pjesën e jashtme të autoveturës.
370
Padyshim është e vërtetë se, pretendimet e të dënuarit Florian (vëllai i të gjykuarit),
kanë qenë të ndryshme në deklarimin e tij fillestar menjëherë pas ngjarjes, por gjithmonë ka
mbajtur përsipër autorësinë e veprës dhe tashme është i dënuar duke vuajtur dënimin për këtë.
Një tjetër provë shkencore e marrë dhe fiksuar si e tillë që në momentin e parë me
këqyrjen e vendit të ngjarjes është dhe, gjetja dhe fiksimi në vendngjarje i dy gëzhojave të
ndryshme të qitura nga armë të ndryshme. Pikërisht ky është një tjetër moment i rëndësishëm
i cili përforcon faktin se, i dënuari Florian ka dhënë versionin e saktë të mekanizmit të
ngjarjes.
Në këtë mënyrë, Kolegji Penal arrin në konkluzionin se, provat shkencore të fiksuara
si të tilla në vendngjarje, të cilat janë rezultat i akteve të ekspertimit të kryera në momentin
fillestar të ngjarjes, janë të pakundërshtueshme dhe të pranuara në gjykim e administruar me
këtë cilësi. Këto prova mbështesin në mënyrë të qartë dhe bindëse se vepra është kryer nga
tashmë i dënuari Florian (vëllai i të gjykuarit) dhe në këtë mënyrë, duke qenë se kemi të
bëjmë me një ekzekutor të vetëm, nuk mund të dënohen dy të tillë.
Pretendimet e organit të akuzës se jemi para vrasjes me paramendim nuk mbështeten
në rrethanat në të cilat ka ndodhur ngjarja, pasi ky organ me provat e paraqitura, jo vetëm që
nuk arrin të provojë se i gjykuari ka kryer veprën penale të vrasjes me paramendim, por në
kundërshtim me provat të cilat ndodhen në dosje ky organ kërkon dënimin e dy personave për
të njëjtën ngjarje.
Në veprimet e të gjykuarit Altin Nikolli mund të ketë elementë të veprës penale të
“Përkrahjes së autorit të krimit pas kryerjes së veprës penale”, të parashikuar nga neni 302 i
Kodit Penal, por duke qenë se autorët e veprës penale janë vëllai dhe babai i tij, sipas
paragrafit të tretë të këtij neni ai përjashtohet nga përgjegjësia penale.
Në rrethanat e parashtruara këto vendime do të prishen, pasi nuk jemi përpara
elementëve të veprës penale të “Vrasjes me dashje”, të kryer në bashkëpunim dhe të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake me pasoja të rënda”, të parashikuara nga nenet 76-25
dhe 278/4 të Kodit Penal.
Të gjitha sa më sipër çojnë Kolegjin Penal në konkluzionin se, çështja penale në
ngarkim të të gjykuarit Altin Nikolli duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/c dhe 442/1, 2 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen vendimit nr.143, datë 12.02.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.997, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e çështjes penale
në ngarkim të të gjykuarit Altin Preng Nikolli.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit Altin Preng Nikolli, nëse nuk mbahet
në burg për ndonjë shkak tjetër.
Një kopje e këtij vendimi i dërgohet për efekt ekzekutimi Prokurorisë së
Përgjithshme.
Tiranë, më 07.11.2012
371
Nr.00-2013-1716 i Vendimit (285)
VENDIM

Aleksandër Muskaj Anëtar
në seancën gjyqësore, të datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
TË GJYKUARIT: DRITAN BIBA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me armë” në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
të parashikuar nga nenet 140-25-22 të Kodit Penal.
Baza ligjore: Neni 140-25-22 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.36, datë 18.02.2009, ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dritan Biba për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes me armë” në bashkëpunim të mbetur në tentativë,
parashikuar nga Nenet 140, 22, 25 të K.Penal.

Lezhë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Biba për veprën penale të “vjedhjes
me armë” në bashkëpunim, mbetur ne tentativë, parashikuar nga nenet 140,
22, 25 të K.Penal.
Në bazë të neneve 140, 22, 25 e 23 të K.Penal, e dënon me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon nga data e arrestimit.
Kundër vendimit te mësipërm ka ushtruar rekurs i pandehuri Dritan Biba nëpërmjet

mbrojtësit të caktuar kryesisht av.Ndrea Molla i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.119, datë
29.03.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi te vendimit nr.36, datë
18.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka dhënë një vendim të drejtë e të bazuar vetëm në
provat e shqyrtuara në gjykim.
- Gjykata e apelit është bazuar në aktet e hetimit paraprak.
- Nga aktet e hetimit paraprak çertifikata e Dritan Bibës apo dëshmia e penalitetit të tij
kanë datë tërheqje para se sa të tërhiqeshin për të pandehurit e tjerë edhe pse akuza
ndaj tij është ngritur 2 muaj me vonesë.
372
- Në lidhje me aktet e hetimit paraprak, oficeri i policisë gjyqësore ka mbajtur një akt të
pavërtetë në lidhje me të pandehurin Dritan Biba.
- Nuk ka qenë ngatërresë identiteti por është deklaruar për Artan Bibën dhe të
pandehurit e tjerë nuk mund të mos e dinin emrin e saktë të personit që kishin
vendosur të grabisnin bashkë.
- Gjykata nuk ka të drejtë të marrë parasysh thënie të dëshmitarëve nga një proces
gjyqësor i cili është prishur.
- Në vlerësimin e masave të sigurimit nuk është dhënë emri i të pandehurit Dritan Biba
prej të pandehurve të tjerë. Ato nuk janë pyetur se për ke e kishin fjalën kur kishin
thënë emrin Artan apo Tan.
- Ndërmjet babait të Dritan Bibës dhe personave me detyrë në Komisariatin e Policisë
Lezhë ka pasur kontradikta të rëndësishme. Ai është ankuar para se të fillonte
procedimi ndaj djalit të tij, në të gjitha instancat e larta shtetërore.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit të çështjes, në mungesë të të gjykuarit; dhe pasi analizoi dhe diskutoi
VËREN
Se në kushtet kur në dosje mungon prokura e të gjykuarit për mbrojtësin e tij, i cili
është caktuar kryesisht nga gjykata e apelit në mungesë të të pandehurit, rekursi nuk mund të
shqyrtohet, dhe shqyrtimi i çështjes duhet të pushohet.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë, ka regjistruar procedimin penal të vitit 2005 në
ngarkim të të pandehurve Ergys Nika, Andrea Blini, Alban Gjinaj, Vandrit Noku, Eris Gjoni
dhe Dritan Biba, për akuzën e vjedhjes me armë në bashkëpunim dhe armëmbajtje pa leje,
vepra këto të parashikuara nga nenet 140 e 25 si dhe 278/2 të K.Penal.
Çështja penale është gjykuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, e cila me
vendimin e saj nr.74, datë 18.05.2006 ka vendosur të deklarojë fajtorë të gjithë të pandehurit
për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim, të mbetur në tentativë.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.333, datë 27.11.2006 ka vendosur prishjen e
vendimit të mësipërm dhe kthimin e çështjes për rigjykim, me tjetër trup gjykues.
- Në rigjykim kësaj çështjeje penale në gjykatën e shkallës së parë të pandehurit Ergys
Nika, Andrea Blini, Alban Gjinaj, Valdrin Noku dhe Eris Gjoni kanë kërkuar të procedohen
me gjykim të shkurtuar, kërkesë e cila është pranuar nga gjykata.
Duke qenë se i pandehuri Dritan Biba gjykohej në mungesë dhe nuk kishte kërkuar
gjykim të shkurtuar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me datën 04.04.2008, vendosi të
ndajë çështjen penale për këtë të pandehur.
Nga gjykimi i kësaj çështje penale në ngarkim të të pandehurit Dritan Biba ka
rezultuar se:
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë ka filluar procedimin kundër
shtetasit Dritan Biba për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim të mbetur në
tentativë dhe bashkë me këtë akuzë ka paraqitur edhe kërkesën për gjykim. Në kërkesën për
gjykim por edhe gjatë gjykimit organi i akuzës pretendoi se provoi fabulën e mëposhtme:
... me datën 10.06.2005, të pandehurit Andrea Blini, Ergys Nika, Vandrit Noku, Alban
Gjinaj, Eris Gjoni dhe Dritan Biba janë takuar të gjithë së bashku në Lezhë dhe kanë pirë në
disa lokale. ... Nga ora 23:00 në shtëpinë e të pandehurit Ergys Nika kanë shkuar të
pandehurit e tjerë të cilët pasi kanë pirë së tepërmi pije alkoolike kanë vendosur që të dalin e
373
të vjedhin ndonjë banesë. I pandehuri Ergys Nika u ka thënë se aty afër ishte banesa e
shtetasit Zef Leka ku në të rrinin vetëm femra. I pandehuri Ergys pasi ka nxjerrë dhe një
automatik që e mbante pa leje janë nisur për të kryer veprën penale kriminale. Të pandehurit
Andrea Blini dhe Alban Gjini kanë qëndruar jashtë që të ruanin ndërsa të pandehurit Ergys
Nika, Vandrit Noku, Eris Gjoni dhe Dritan Biba kanë hyrë në shtëpinë e Zef Lekës ku kanë
kërkuar nëpër rafte dhe dollapet e shtëpisë dhe pasi nuk kanë gjetur gjë janë larguar. Më pas
të pandehurit Andrea Blini, Ergys Nika, Valdrin Noku, Alban Gjinaj janë ndaluar nga policia
ndërsa të pandehurit Eris Gjoni dhe Dritan Biba nuk janë bërë të mundur të kapen dhe të
ndalohen.
Nga deklarimet e dëshmitareve Franka Lekaj dhe Farina Lekaj në seancë gjyqësore
provohet se në banesën e tyre më datën 11 Qershor 2005, rreth orës 01.30 të natës kanë hyrë
me forcë katër persona të cilët kanë kontrolluar shtëpinë për para dhe nuk kanë gjetur gjë janë
larguar. Nga dëshmitarja Farina Lekaj është njohur i pandehuri Andrea Blini dhe Ergys Nika.
Prokurori i seancës gjyqësore ka kërkuar që në këtë gjykim të merren parasysh si
prova dhe dosjet penale për vleftësimin e caktimit të masës së sigurimit personal të shtetasve
Andrea Blini, Ergys Nika, Vandrit Noku, Alban Gjinaj dhe Eris Gjoni, si dhe procesverbali i
seancës gjyqësore të çështjes penale në të cilën janë gjykuar të pandehurit Andrea Blini, ...etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.36, datë 18.02.2009, ka
vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dritan Biba për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim të mbetur në tentativë”, parashikuar nga Nenet 140, 22,
25 te K.Penal.
Ndryshimin e vendimit nr.36, datë 18.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Biba për veprën penale të vjedhjes me armë
në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 140, 22, 25 të K.Penal.
Në bazë të neneve 140, 22, 25 e 23 të K.Penal, e dënon me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon nga data e arrestimit.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.36, datë 18.02.2009, ka
“Gjykata vazhdoi gjykimin me provat e mbrojtjes dhe duke pasur parasysh vetëm
provat që janë marrë dhe verifikuar në shqyrtimin gjyqësor qe janë dy dëshmitarët, proces-
verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes, tabela fotografike dhe fashikujt e gjykimit të
vleftësimit e caktimit të masave personale për 5 të bashkëpandehurit e tjerë. Nga provat e
shqyrtuara në këtë gjykim as nuk përmendet emri i të pandehurit Dritan Biba dhe nuk
ekziston as dyshimi që ky i pandehur ta ketë kryer këtë vepër penale për të cilën akuzohet.
Gjykimi në të cilën janë administruar këto proces-verbale është prishur nga Gjykata e Apelit
Shkodër me vendimin nr.333, datë 27.11.2006 për shkelje të rënda procedurale. Këto akte i
përkasin një gjykimi gjyqësor të kryer me shkelje të rënda procedurale si pasojë dhe aktet e
përfituara nga ky gjykim janë të papërdorshme proceduralisht në rigjykim”.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.119, datë 29.03.2010, ka arsyetuar në
këtë mënyrë:
Me vendimin nr.74, datë 18.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është
vendosur deklarimi fajtor i të gjithë të pandehurve për veprën penale të vjedhjes me armë në
bashkëpunim të mbetur në tentative duke përfshirë këtu edhe të pandehurin Dritan i gjykuar
në mungesë. Megjithëse ky vendim është prishur nga gjykata e apelit për shkelje procedurale
374
dhe me orientim që çështja të veçohet për të pandehurin Dritan dhe meqenëse të pandehurit e
tjerë kanë pranuar veprën dhe kanë kërkuar gjykim të shkurtuar, ky kolegj çmon se kërkesa
për gjykim të shkurtuar është e drejtë e të pandehurit por nuk përbën detyrim për gjykatën për
ta pranuar atë, si dhe nuk përbën shkak të ligjshëm për ta veçuar çështjen vetëm për faktin se
ndonjë i pandehur kërkon gjykim të shkurtuar, aq më tepër kur dëmtohet interesi i saj.
Meqenëse jemi para një fakti të kryer, veçimit të çështjes dhe pranimit të gjykimit të
shkurtuar, të gjitha aktet e këtij gjykimi nuk mund të kontestohen më.
Gjendja e akteve fajëson të pandehurin Dritan me të gjitha provat e administruara në
të gjitha proceset hetimore e gjyqësore.
Çështjet e kryera në bashkëpunim nuk mund te veçohen, sepse nuk mund të bëhet
individualizimi i dënimit sipas rolit që ka luajtur secili bashkëpunëtor në përshtatje me
rrezikshmërinë shoqërore të veprës dhe autorit.
Nga aktet e dosjes, shpjegimet e të gjykuarve të tjerë si dhe kronologjia e ngjarjes,
rezulton se edhe i pandehuri Dritan ka qenë bashkëpunëtor në këtë ngjarje dhe sipas
procesverbalit të hetimeve paraprake datë 11.06.2005, bashkëpunëtoret e tjerë kanë vërtetuar
se i pandehuri Dritan ka kryer veprime së bashku me ta, pavarësisht se gjatë shpjegimeve të
tyre ndonjëherë në vend të emrit të tij është përdorur Artan, Tan, por që nuk ka asnjë lloj
ngjashmërie për t’u ngatërruar me emrat e bashkëpunëtoreve të tjerë.
Të dëmtuarat Franga, Marjol e Marjana Leka kanë shpjeguar ngjarjen në të njëjtën
mënyrë si dhe të pandehurit e tjerë, duke përcaktuar se në ngjarje kanë marrë pjesë 6 persona,
ndërsa dëshmitarja Franga Lekaj ka mësuar emrin e të pandehurit Dritan nga babai i tij, i cili i
ka kërkuar falje për ngjarjen.
Mbrojtja nuk paraqiti gjatë gjykimit asnjë provë që të provojë se ky i pandehur nuk
është bashkautor ne këtë ngjarje.
D. Në lidhje me rekursin.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i pandehuri Dritan Biba
nëpërmjet mbrojtësit të caktuar kryesisht av.Ndrea Molla, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.119, datë 29.03.2010 të Gjykatës se Apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.36, datë 18.02.2009 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka dhënë një vendim të drejtë e të bazuar vetëm ne
provat e shqyrtuara në gjykim.
- Gjykata e apelit është bazuar në aktet e hetimit paraprak.
- Nga aktet e hetimit paraprak çertifikata e Dritan Bibës apo dëshmia e penalitetit të tij
kanë datë tërheqje para se sa të tërhiqeshin për të pandehurit e tjerë, edhe pse akuza ndaj tij
është ngritur 2 muaj me vonesë.
- Në lidhje me aktet e hetimit paraprak, oficeri i policisë gjyqësore ka mbajtur një akt
të pavërtetë në lidhje me të pandehurin Dritan Biba.
- Nuk ka qenë ngatërresë identiteti por është deklaruar për Artan Bibën dhe të
pandehurit e tjerë nuk mund të mos e dinin emrin e saktë të personit që kishin vendosur të
grabisnin bashkë.
- Gjykata nuk ka të drejtë të marrë parasysh thënie të dëshmitarëve nga një proces
gjyqësor i cili është prishur.
- Në vlerësimin e masave të sigurimit nuk është dhënë emri i të pandehurit Dritan
Biba prej të pandehurve të tjerë. Ato nuk janë pyetur se për ke e kishin fjalën kur kishin thënë
emrin Artan apo Tan.
- Ndërmjet babait të Dritan Bibës dhe personave me detyrë në Komisariatin e Policisë
Lezhë ka patur kontradikta të rëndësishme. Ai është ankuar para se të fillonte procedimi ndaj
djalit të tij në të gjitha instancat e larta shtetërore.
375
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në kushtet kur në dosje mungon prokura e të gjykuarit për mbrojtësin e tij, i cili është caktuar
kryesisht nga ana e gjykatës së apelit, në mungesë të të gjykuarit, rekursi nuk mund të
shqyrtohet, pasi mbrojtësi i të gjykuarit nuk legjitimohet për të bërë rekurs në Gjykatën e
Lartë.
E drejta për të bërë rekurs është një e drejtë personale e të gjykuarit dhe nuk mund të
ushtrohet nga mbrojtësi i tij, pa pëlqimin e shprehur sipas ligjit nga ana e të gjykuarit.
Neni 50/11 i Kodit të Procedurës Penale ka përcaktuar se mbrojtësi nuk mund të
ushtrojë të drejta që ligji ja ka dhënë personalisht të pandehurit.
Moslegjitimimi i avokatit të caktuar kryesisht për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë
është një praktikë e konsoliduar tashmë në Gjykatën e Lartë, pasi duhet që vullneti i të
gjykuarit për të caktuar mbrojtësin e tij të jetë i shprehur qartë nëpërmjet formave ligjore të
deklarimit të këtij vullneti.
Moslegjitimimi i mbrojtësit të caktuar kryesisht bëhet për të garantuar parimet
kushtetuese të mbrojtësit, të një procesi të rregullt ligjor të parashikuar nga nenet 31/c dhe 42
të Kushtetutës, si dhe neneve 48 e 410/2 të Kodit të Procedurës Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka parasysh Kushtetutën, e cila në nenin 43
parashikon se: “Kushdo ka të drejtën të ankohet kundër një vendimi gjyqësor në një gjykatë
më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë parashikohet ndryshe”.
Gjykata çmon se e drejta e të gjykuarit për të marrë pjesë në gjykim, ashtu dhe për të
caktuar dhe zgjedhur mbrojtësit apo përfaqësuesit të tij, është një e drejtë vetjake të cilën
kushtetuta ja njeh vetëm atij.
Në këto rrethana, duhet të vendoset mospranimi i ankimit të paraqitur nga mbrojtësi i
caktuar kryesisht për të gjykuarin në mungesë Dritan Biba, sepse nuk legjitimohet të paraqesë
rekurs.
Në bazë të nenit 147/2 të Kodit të Procedurës Penale, i pandehuri, i cili është gjykuar
në mungesë, mund të bëjë kërkesë për rivendosje në afat të së drejtës së rekursit, kur provon
se nuk ka marrë dijeni për vendimin.
Në këto kushte gjykimi në Gjykatën e Lartë do të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441 të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 07.11.2012
1
Mbrojtësi ka të drejtat që ligji i njeh të pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit.
376
Nr.00-2012-1494 i vendimit (286)
VENDIM

Aleksandër Muskaj Anёtar
Artan Zeneli Anёtar
Edmond Islamaj Anёtar
Shkëlzen Selimi Anёtar
në datën 07.11.2012 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR LEZHË, e përfaqësuar
nga prokurori Kujtim Luli.
I GJYKUAR: ALEN ZUKANOVIÇ, i mbrojtur nga
av.Alfred Pjetrani.
A K U Z U A R:
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”,
parashikuar nga neni 290/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.171, datë 21.10.2008 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Alen Zukanoviç për veprën penale të
shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor të parashikuar nga neni 290/2 i
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim.
Bazuar në kërkesat e nenit 406 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të
pandehurit Alen Zukanoviç me 6 (gjashtë) vjet burgim.

Lezhë dhe kthimin e akteve për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Shkodër,
i cili ka kërkuar prishjen e vendimit nr.120, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.171, datë 21.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
377
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Kujtim Luli, që kërkoi prishjen e vendimit nr.120, datë 04.05.2009 të Gjykatës së
Apelit Shkodër dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Alen Zukanoviç, avokatin Alfred Pjetrani, i cili kërkoi lënien
në fuqi të vendimit nr.120, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe si shqyrtoi në
tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.120, datë 04.05.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, dhe si i tillë ai duhet të prishet e çështja të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
A. Rrethanat e faktit.
1. Nga aktet e administruara në dosjet gjyqësore e të verifikuara në të dyja gjykimet e
zhvilluara, rezulton se, në datën 25.05.2008 rreth orës 12.00 është marrë njoftim nga
salla operative e Komisariatit të Policisë Lezhë se, në vendin e quajtur fshati Gjadër,
në superstradën Lezhë-Shkodër, ka ndodhur një aksident automobilistik.
2. Nga veprimet e para hetimore rezulton se, shtetasi kroat Alen Zukanoviç me mjetin e
tij autoveturë marka Wolkswagen, tipi Golf, me targa SI998DL, me ngjyrë gri, kur ka
qene duke bërë parakalimin e një mjeti në rruge, është goditur me një mjet tjetër, që
vinte përballë, të tipit Man, lloji trajler, me targa pjesa e parë e kabinës PG96969 dhe
pjesa tjetër e trajlerit 2538PG, i drejtuar nga shtetasi nga Mali i Zi, Cedomir
Komatina, ku mjeti i tipit trajler ka qenë duke udhëtuar në segmentin rrugor të
superstradës Shkodër-Lezhë.
3. Mjeti Golf i drejtuar nga shtetasi Alen Zukanoviç kishte brenda tre persona të tjerë,
përveç drejtuesit. Pas dërgimit në Spitalin e Lezhës për ndihmë, shtetasi Alen
Zukanoviç ka rezultuar jashtë rrezikut për jetën ndërsa tre shtetasit e tjerë kroatë që
ndodheshin në të njëjtin automjet, Cik Vedrani i datëlindjes 1979, Matic Stjepan i
datëlindjes 1981 dhe Gaj Dakovic i datëlindjes 1984, të tre banues në Zagreb, kanë
pësuar humbjen e jetës në mënyrë të menjëhershme.
4. Prokuroria e Rrethit Lezhë, ka regjistruar procedimin penal nr.205 të vitit 2008, ka
akuzuar të gjykuarin Alen Zukanović për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor”, parashikuar nga neni 290/2 i K.Penal dhe në
përfundim të hetimeve e ka dërguar çështjen për gjykim.
B. Procedurat gjyqësore.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.171, datë 21.10.2008 ka vendosur:
“ Deklarimin fajtor të të pandehurit Alen Zukanoviç për veprën penale të shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor të parashikuar nga neni 290/2 i K.Penal dhe në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim. Bazuar në kërkesat e nenit
406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimtar të të pandehurit Alen Zukanoviç me 6
(gjashtë) vite burgim.......”
6. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.120, datë 04.05.2009 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.171, datë 21.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe kthimin e akteve për rigjykim pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues”.
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs, Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Shkodër,
i cili ka kërkuar prishjen e vendimit nr.120, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.171, datë 21.10.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
378
8. Ndër shkaqet e rekursit veçohen:
Gjykata e Apelit nuk ka pasur arsye dhe shkaqe ligjore për të prishur vendimin e
gjykatës së faktit pasi, nga aktet e administruara në hetimin e gjykimin e çështjes në
shkallë të parë është vërtetuar plotësisht akuza.
Është e vërtetë se, në ankimin e të pandehurit Alen Zukanoviç është pretenduar se në
ardhjen e pasojës së rëndë (vdekjen e tre personave) ka ndikuar edhe sjellja në rrugë
e drejtuesit të mjetit tip kamion trajler, shtetasit malazez Cedomir Komatina, por, nga
ana e tij, nuk është pretenduar lidhur me aktin e ekspertimit autoteknik të ekspertëve.
Kjo jo vetëm për faktin se ai në hetim e gjykim ka pohuar se ishte me një shpejtësi mbi
100 km/orë dhe është futur në parakalim të gabuar, në pjesën e rrugës me vijë të
pandërprerë para një kryqëzimi rruge dhe ja ka ndërprerë plotësisht rrugën
automjetit tip kamion trajler por edhe i ka pranuar të gjitha aktet në gjendjen e tyre,
për shkak të përfitimit të masës së dënimit.
Akti i ekspertimit është i lidhur plotësisht me provat e tjera shkresore siç është skica e
vendit të ngjarjes, tabelat fotografike, aktet e ekspertimit mjeko-ligjor si dhe me vetë
deklarimet e të pandehurit Alen Zukanoviç, etj. Pretendimet e të pandehurit dhe
mbrojtësit të tij për ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës nga paragrafi i dytë në të
parin nuk kanë të bëjnë me ekspertizën të cilën ata vetë e kishin pranuar atë, jo vetëm
me vetë llojin e gjykimit të zgjedhur prej tyre por dhe me provat e tjera të
administruara në gjykim. Nga provat e shqyrtuara ka rezultuar se, drejtuesi i
kamionit trajler, shtetasi malazez Cedomir Komatina megjithëse në momentin e
aksidentit ka qenë me një shpejtësi tej normave të lejuara, ka qenë në krahun dhe
korsinë e tij të lëvizjes, ka kontrolluar me korrektësi kryqëzimin e rrugës dhe e ka
kaluar atë kur në moment me shpejtësi të madhe i ka prerë rrugën i pandehuri me
automjetin e tij, ku ky i fundit, për të shpëtuar jetën e tij e ka ndërprerë plotësisht
rrugën duke bërë të mundur që mjeti i tij të përplasej në anën anësore dhe në pjesën e
prapme të tij me kamionin që kishte përballë. As mund të aludohet lidhur me fajësinë
e të pandehurit pasi shkaku kryesor dhe determinant i ardhjes së pasojës janë shkeljet
e rregullave të qarkullimit rrugor nga ana e tij ndërsa shtetasi malazez ka bërë
përpjekjet maksimale për të shmangur aksidentin.
Gjykata e Apelit nuk ka patur shkak ligjor për të prishur çështjen dhe kthimin e saj
për rigjykim në gjykatën e faktit pasi nëse ajo ka dyshuar në saktësinë e aktit të
ekspertimit autoteknik dhe në pamundësinë e dhënies së një vendimi të bazuar mund
të përsëriste shqyrtimin gjyqësor duke ribërë aktin ose pyetur hartuesit e tij pa qenë
nevoja e kthimit të çështjes për rigjykim.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, mes të tjerave arsyeton: “...Pretendimet e
mbrojtësit të të pandehurit Alen Zukanoviç, av. Alfred Pjetrani, nuk qëndrojnë. Ato
nuk janë në përputhje me provat që ndodhen në dosjen hetimore dhe për të cilat vetë i
pandehuri ka kërkuar gjykim të shkurtuar....Dhe ajo që është më kryesorja është vetë
akti i ekspertimit autoteknik ku ka rezultuar në konkluzionet përfundimtare se, i
pandehuri Alen Zukanoviç ka shkelur rregullat e qarkullimit rrugor në parakalim të
gabuar duke sjellë si pasojë dhe vdekjen e tre shtetasve të huaj. I pandehuri
nëpërmjet avokatit të tij ndonëse ka qenë dakord me aktet që ndodhen në dosje, duke
përfshirë dhe aktin e ekspertimit autoteknik të përshkruar më lart i bën koment vendit
të ngjarjes dhe nuk ka kërkuar riekspertim...”.
10. Gjykata e Apelit Shkodër mes të tjerave arsyeton: “...Sipas ekspertimit ku bazohet
akuza e më pas gjykata e shkallës së parë, përplasja e mjeteve ka ndodhur në
karrexhatë, në anën e lëvizjes së kamionit. Ndërkohë i pandehuri pretendon se, deri
në momentin që ai ka dalë nga karrexhata, përplasja nuk kishte ndodhur por vetëm
379
pasi ai ndodhej jashtë rrugës, kamioni ka dalë prej saj dhe e ka goditur automjetin e
drejtuar prej tij duke shkaktuar edhe aksidentin e për rrjedhim edhe pasojat......
Lidhur me këto pretendime të cilave gjykata e apelit nuk mund tu japë dot përgjigje
për shkak të gjykimit të posaçëm që është zhvilluar në shkallë të parë, vlerëson se, në
hetimin dhe gjykimin e kësaj figure vepre penale, ekspertimi autoteknik merr një
rëndësi të veçantë, për përcaktimin e drejtë të përgjegjësisë penale.....Gjykata e Apelit
e ka të pamundur të përcaktojë pikën e goditjes së dy mjeteve çka do të ndikonte në
gjithë mekanizmin e ngjarjes e ndoshta edhe në zhvillimin e lidhjes shkakësore midis
sjelljeve reciproke të dy drejtuesve të automjeteve. Për këto shkaqe, Gjykata e Apelit
çmon se, nuk duhej të ishte proceduar me gjykim të shkurtuar bazuar edhe në
Vendimin Unifikues nr.02, datë 29.01.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, pasi çështja nuk mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet...”
11. Pas verifikimit dhe vlerësimit të shkaqeve të ngritura në rekurs dhe, të përsëritura në
seancë dëgjimore, nga prokurori i seancës dhe mbrojtësi i të gjykuarit, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e ankimuar në zbatim të keq të ligjit procedural
penal.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, proceduralisht, vendimi i Gjykatës së
Apelit Shkodër për prishjen dhe kthimin për rigjykim, bazohet në nenin 428, pika (ç)
të K.Pr.Penale i cili parashikon se gjykata vendos: “prishjen e vendimit dhe kthimin e
akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e
gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve
të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit
akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e
akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar
pavlefshmëria e vendimit”.
13. Në rastin konkret, çmohet nga ana e Kolegjit se, nuk ekzistojnë shkaqet që përmban
kjo dispozitë e K.Pr.Penale dhe gjykata e apelit nuk ka zbatuar drejt këtë dispozitë
procedurale.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se, Gjykata e Apelit Shkodër konkludon
në vendimin e saj që në gjendjen në të cilën ndodhen aktet e dosjes penale, çështja
nuk mund të zgjidhej.
15. Kolegji Penal vlerëson se, meqenëse Gjykata e Apelit Shkodër ka konkluduar “se nuk
duhej të ishte proceduar me gjykim të shkurtuar bazuar edhe në Vendimin Unifikues
nr.02, datë 29.01.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pasi çështja
nuk mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet..” atëherë, nga ana e kësaj gjykate
duhej të vendosej prishja e vendimit për gjykimin me procedurën e shkurtuar, të
vendosej përsëritja e shqyrtimit gjyqësor, kryerja e akt ekspertimit, etj.
16. Kolegji Penal vlerëson se gjykatës së apelit një kompetencë të tillë, për zgjidhjen sa
më drejtë të çështjes, ia jep neni 427 i Kodit të Procedurës Penale i cili rregullon
mënyrën e marrjes së provave dhe përsëritjes pjesore ose tërësore të shqyrtimit
gjyqësor nga kjo gjykatë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
380
17. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Shkodër nuk ka zbatuar drejt ligjin procedural penal, kur ka vendosur
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe kthimin e akteve për
rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Shkodër duhej të kishte
marrë vetë vendimet si më sipër u analizuan.
19. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.120, datë 04.05.2009 i Gjykatës së Apelit
Shkodër do të prishet e aktet do të dërgohen për rishqyrtim në po atë gjykatë, me trup
tjetër gjykues.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit penal nr.120, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 07.11.2012
381
Nr.00-2012-1726 i Vendimit (287)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52102-01102-

TË GJYKUARIT: LEKË THANI
A K U Z U A R:
Për veprat penale “Vrasje me dashje”
dhe “Armëmbajtje pa leje”,
parashikuar nga nenet 76 dhe 278/2 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurin Lekë Ndue Thani, për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje”, e parashikuar nga neni 76 i K. Penal dhe në
bazë të këtij neni e dënon me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Lekë Ndue Thani për kryerjen e veprës penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar nga neni
278/2 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni e dënon me 2 (dy) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal e dënon të pandehurin Lekë Ndue Thani me
një dënim të vetëm, me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe do të
kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Urdhërohen oficeret e policisë gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale gjyqësore i ngarkohen të pandehurit Lekë Ndue
Thani.
Kundër vendimit lejohet ankim brenda 10 (dhjetë) ditëve duke filluar nga e
nesërmja e shpalljes së tij pranë Gjykatës së Apelit Shkodër.

Gjyqësor Shkodër.
382
vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit në lidhje me
vendimet penale nr.50, datë 27.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër, si dhe vendimit nr.201, datë 07.07.2006 të Gjykatës së Apelit
Shkodër.

Shkodër dhe pranimin e kërkesës së kërkuesit Lekë Thani për rivendosjen në
afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit nr.201, datë 07.07.2006 të Gjykatës
së Apelit Shkodër, në Gjykatën e Lartë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.615, datë 16.06.2010, mbi rekursin
e paraqitur nga i gjykuari, ka vendosur:
dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Mospranimin e ankimit të bërë nga Prokurori i Rrethit Gjyqësor Shkodër,
kundër vendimit penal nr.50, datë 27.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër (për arsye se prokurori hoqi dorë nga apelimi).
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs i gjykuari Lekë Thani,

nëpërmjet avokatit Sokol Dedndreaj, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit të rigjykimit nr.171, datë 11.07.2011 të Gjykatës së Apelit
Shkodër, prishjen e vendimit nr.50, datë 27.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër
për të dënuarin Lekë Thani për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, vepra këto të parashikuara nga nenet 76 e 278/2 të Kodit Penal, dhe
zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, duke bërë ndryshimin e vendimit për cilësimin
ligjor të veprës, duke e akuzuar përfundimisht të pandehurin Lekë Thani vetëm për veprën
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me kohën e paraburgimit.
Ose në alternativë të saj:
armëve luftarake”, vepra këto të parashikuara nga nenet 76 e 278/2 të Kodit Penal dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Shkodër me detyra të përcaktuara,
me një tjetër trup gjykues.
Si shkaqe të rekursit veçohen:

- Gjykata e apelit ka gabuar kur ka pranuar heqjen dorë të prokurorit nga ankimi, pasi
tashmë kjo ishte një fazë e tejkaluar, sepse gjykata e apelit duhej të rigjykonte aktet në
lidhje me detyrat e lëna nga vendimi i Kolegjit të Gjykatës së Lartë.
- Gjatë gjykimit në apel është kërkuar përsëritja e pjesshme e shqyrtimit gjyqësor dhe
marrja e disa provave vendimtare për çështje.
- Gjykata e apelit nuk ka bërë rigjykim. Ajo nuk ka marrë asnjë provë siç urdhëron
Gjykata e Lartë.
383
- Gjykata e apelit ka marrë vendim ndesh edhe me vendimin Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1/2001.
- Në seancën e parë gjatë rigjykimit në datë 21.4.2011, prokurori i apelit ka paraqitur
me shkrim diskutimin përfundimtar duke kërkuar dënimin me 20 vjet burg për të dyja
veprat.
- Në seancën e radhës së datës 28.04.2011 prokurori ka depozituar kërkesën për heqjen
dorë nga ankimi.
- I pandehuri e ka bërë kërkesën për rivendosje në afat kundër vendimit të shkallës së
parë dhe kundër atij të apelit.
- Gjykata duke vepruar kështu e ka paragjykuar çështjen. Kjo u duk kur u kërkua
përjashtimi gjyqtarëve Luan Dervishi e Musa Halili, i pari pasi kish dhënë një vendim
nr.28, datë 10.06.2009, dhe i dyti për shfaqje të hapur të mendimit para gjykimit në
ambientet e gjykatës.
- Kërkesa për përjashtimin e gjyqtarëve është zhvilluar pa praninë e të pandehurit dhe
të mbrojtësit. Kjo bie ndesh me nenin 21 të K.Pr.Penale.
- Gjykata ka kryer shkelje që shoqërohen me pavlefshmëri absolute për mungesë të
thirrjes së të pandehurit në seancë sipas neneve 349 e 350 të K.Pr.Penale.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër; mbrojtësin e të gjykuarit av.Sokol
Dedndreaj, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues; dhe pasi analizoi dhe
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, me të cilin është vendosur “Mospranimi i
ankimit të bërë nga i Prokurori i Rrethit Gjyqësor Shkodër kundër vendimit penal nr.50, datë
27.02.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër (për arsye se prokurori hoqi dorë nga
apelimi)”, është rrjedhojë e interpretimit jo të saktë të ligjit procedural penal dhe si i tillë
duhet prishur.
A. Rrethanat e faktit
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Më datë 04.05.2003 rreth orës 19.30 minuta në vendin e quajtur Lagja “Partizani”, në
afërsi të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër, brenda në oborrin e banesës së saj pas një
grindje të çastit është vrarë me armë luftarake shtetësja Dila Kuvendi, banore e qytetit të
Shkodrës.
Nga provat e paraqitura e të shqyrtuara në seancë gjyqësore rezulton se vepra penale
është kryer në këto rrethana:
Më datë 04.05.2003 i gjykuari Lekë Thani ka punuar gjatë gjithë ditës në kopshtin e
shtëpisë së motrës së tij, kopsht që ndodhej pas banesës së viktimës Dila Kuvendi.
Rreth orës 19.30 të kësaj date i pandehuri Lekë, pasi ka lënë punën, ka marrë një
shkallë dhe është ngjitur në shtyllën elektrike që ishte përballë banesës së viktimës dhe kishte
ndërprerë furnizimin me energji elektrike të banesës së viktimës. Nisur nga fakti se i është
ndërprerë furnizimi me energji elektrike, viktima ka dalë menjëherë nga banesa dhe ka parë
në shtyllë të pandehurin.
Mes viktimës dhe të pandehurit ka filluar një debat, ku viktima i kërkonte të
pandehurit që të mos i këpuste dritat ndërsa i pandehuri i është drejtuar viktimës me fjalë të
ashpra e fyese. Debati mes tyre ka vazhduar me sharje e fyerje të ndërsjellta dhe, në një
384
moment të grindjes me fjalë, i pandehuri ka nxjerrë nga brezi një armë luftarake pistoletë që e
mbante pa leje të organeve kompetente dhe ka qëlluar disa herë në drejtim të viktimës, duke i
shkaktuar kësaj të fundit vdekjen e menjëhershme dhe menjëherë është larguar në drejtim të
paditur duke ju fshehur hetimit e gjykimit.
I gjykuari ka pretenduar se edhe viktima ka qëlluar me armë drejt tij.
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurin Lekë Ndue Thani, për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje”, e parashikuar nga neni 76 i K. Penal dhe në bazë të këtij neni e dënon
me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Lekë Ndue Thani për kryerjen e veprës penale te
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” vepër kjo e parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal dhe
në bazë të këtij neni e dënon me 2 (dy) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal e dënon të pandehurin Lekë Ndue Thani me një
dënim të vetëm, me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe do të kryhet në
Urdhërohen oficerët e policisë gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale gjyqësore i ngarkohen të pandehurit Lekë Ndue Thani.
Kundër vendimit lejohet ankim brenda 10 (dhjetë) ditëve duke filluar nga e nesërmja
e shpalljes së tij pranë Gjykatës së Apelit Shkodër.
Shkodër.
vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit në lidhje me
vendimet penale nr.50, datë 27.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër, si dhe
vendimit nr.201, datë 07.07.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Shkodër dhe pranimin e kërkesës së kërkuesit Lekë Thani për rivendosjen në afat të së drejtës
së ankimit ndaj vendimit nr.201, datë 07.07.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër, në Gjykatën
e Lartë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.615, datë 16.06.2010, mbi
rekursin e paraqitur nga i gjykuari, ka vendosur:
dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Mospranimin e ankimit të bërë nga i Prokurori i Rrethit Gjyqësor Shkodër kundër
vendimit penal nr.50, datë 27.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër (për arsye se
prokurori hoqi dorë nga apelimi).
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.171, datë 11.07.2011, ka arsyetuar në
këtë mënyrë:
“... në bazë të vendimit nr.28 të Gjykatës së Apelit Shkodër, të pandehurit Lekë Thani
i është pranuar vetëm kërkesa për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit
385
nr.201, datë 07.07.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër në Gjykatën e Lartë. Ndërkaq nuk
është pranuar kërkesa për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit nr.50,
datë 27.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër. Në këto kushte, pavarësisht
rrethanave të reja të krijuara, ekziston e njëjta gjendje juridike për të drejtën e inicimit të
procesit në Gjykatën e Apelit Shkodër. E drejta e ankimit është vetëm e organit të akuzës.
Së dyti, kërkesa e Prokurorit të apelit për heqjen dorë nga ankimi është bërë në
momentin e duhur procedural, pasi prokurori kërkesën për heqjen dorë e ka bërë para fillimit
të diskutimit përfundimtar.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka paraqitur rekurs i gjykuari Lekë
Thani, nëpërmjet avokatit Sokol Dedndreaj, i cili kërkon:
zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, duke bërë ndryshimin e vendimit për
cilësimin ligjor të veprës, duke e akuzuar përfundimisht të pandehurin Lekë Thani vetëm për
veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit
Penal dhe dënimin e tij me kohën e paraburgimit.
ose në alternativë të saj:
kthimin e akteve për rishqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Shkodër me detyra të përcaktuara,
me një tjetër trup gjykues.
Si shkaqe te rekursit veçohen:
Gjykata e apelit ka gabuar kur ka pranuar heqjen dorë të prokurorit nga ankimi, pasi
tashmë kjo ishte një fazë e tejkaluar sepse gjykata e apelit duhej të rigjykonte aktet në lidhje
me detyrat e lëna nga vendimi i Kolegjit të Gjykatës së Lartë.
Gjatë gjykimit në apel është kërkuar përsëritja e pjesshme e shqyrtimit gjyqësor dhe
marrja e disa provave vendimtare për çështje.
Gjykata e apelit nuk ka bërë rigjykim. Ajo nuk ka marrë asnjë provë siç urdhëron
Gjykata e Lartë.
Gjykata e apelit ka marrë vendim ndesh edhe me vendimin Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1/2001.
Në seancën e parë gjatë rigjykimit në datë 21.4.2011, Prokurori i apelit ka paraqitur
me shkrim diskutimin përfundimtar duke kërkuar dënimin me 20 vjet burg për të dyja veprat.
Në seancën e radhës së datës 28.04.2011, prokurori ka depozituar kërkesën për heqjen
dorë nga ankimi.
I pandehuri e ka bërë kërkesën për rivendosje në afat kundër vendimit të shkallës së
parë dhe kundër atij të apelit.
Gjykata duke vepruar kështu e ka paragjykuar çështjen. Kjo u duk kur u kërkua
përjashtimi gjyqtarëve Luan Dervishi e Musa Halili, i pari pasi kish dhënë një vendim nr.28,
datë 10.06.2009 dhe i dyti, për shfaqje të hapur të mendimit para gjykimit në ambientet e
gjykatës.
Kërkesa për përjashtimin e gjyqtarëve është zhvilluar pa praninë e të pandehurit dhe
të mbrojtësit, kjo bie ndesh me nenin 21 të K.Pr.Penale.
386
Gjykata ka kryer shkelje që shoqërohen me pavlefshmëri absolute për mungesë të
thirrjes së të pandehurit në seancë, sipas neneve 349 e 350 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.171, datë 11.07.2011, ka interpretuar jo saktë
ligjin procedural penal.
Duke ju rikthyer vendimeve të gjykatave, konstatohet se Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë me vendimin nr.615, datë 16.06.2010 ka vendosur: prishjen e vendimit nr.201, datë
07.07.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë
Por duhet qartësuar se, me vendimin e saj Gjykata e Apelit Shkodër nuk kishte bërë
gjë tjetër veç kishte lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, me anë të të cilit i gjykuari Lekë
Thani deklarohej fajtor dhe dënohej për akuzën e ngritur nga organi i prokurorisë.
Gjykata e apelit dhe në vitin 2006 e ka gjykuar mbi ankimin e bërë nga organi i
akuzës.
Por duke qenë se avokati që ka mbrojtur të gjykuarin nuk ka qenë i zgjedhur nga ai
vetë, i gjykuari, është rivendosur në afat nga ana e gjykatës së apelit, e cila ka ndryshuar
vendimin e shkallës së parë që kishte rrëzuar këtë kërkesë për rivendosje në afat.
Është gjykata e apelit ajo e cila për herë të parë duke pranuar kërkesën për rivendosje
në afat të ankimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, i jep mundësinë të gjykuarit në
mungesë të dëgjohet para një gjykate.
Gjykata e Lartë duke prishur vendimin e vitit 2006 të gjykatës së apelit, me të cilin
është lënë në fuqi vendimi i shkallës së parë, i ka hapur rrugë në këtë mënyrë parashtrimit të
shkaqeve të të gjykuarit i rivendosur në afatin e ankimit.
Në këtë mënyrë tashmë ankimi i të gjykuarit do të trajtohet dhe dëgjohet nga gjykata e
apelit, sepse është një fazë e tejkaluar.
Nuk është më vetëm ankimi i prokurorit ai i cili ka vënë në lëvizje gjykatën e apelit,
por dhe ankimi i të gjykuarit të rivendosur në afat. Është gjithashtu dhe vendimi i Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë, i cili ka trajtuar konkretisht çështjen duke përcaktuar dhe detyra
për rigjykimin.
Natyrisht, është e drejtë e prokurorit dhe kujtdo që ka bërë ankim nëse do apo jo të
heqë dorë, por gjykata e apelit në këtë rast duhet të trajtojë të gjitha ankimet e ngritura për
çështjen.
Nuk mund ta shohësh problemin vetëm ngushtësisht të lidhur me ankimin fillestar që
ka bërë prokurori para gjykatës së apelit, sepse tashmë ky është një moment i kapërcyer
ligjor.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, për
pranimin e kërkesës së Prokurorit për heqjen dorë nga ankimi, është marrë në kundërshtim
me kërkesat e nenit 418, pika 11 të Kodit të Procedurës Penale.
Nga materialet e dosjes vihet re se kërkesa e Prokurorit për heqje dorë nga ankimi
është bërë pas paraqitjes së konkluzioneve përfundimtare nga ana e këtij të fundit. Kjo
kërkesë megjithëse është refuzuar nga ana e gjykatës së apelit në seancën e datës 28.04.2011,
me arsyetimin se është bërë pas paraqitjes së konkluzioneve përfundimtare, pasi është ribërë
nga ana e prokurorit është pranuar në vendimin përfundimtar.
Në rrethanat e parashtruara ky vendim do të prishet dhe çështja duhet të rikthehet për
rishqyrtim pranë Gjykatës së Apelit Shkodër, me tjetër trup gjykues.
1
Prokurori që ka bërë ankimin mund të heqë dorë prej tij deri në fillimin e shqyrtimit gjyqësor, kurse heqja dorë nga
prokurori pranë gjykatës që shqyrton ankimin mund të bëhet deri para fillimit të diskutimit përfundimtar.
387
Në rigjykim gjykata e apelit duhet të trajtojë ankimin dhe kërkesat e të gjykuarit Lekë
Thani dhe përfaqësuesit të tij ligjor, sepse, siç u përshkrua më sipër, ankimi i tij është pjesë e
gjykimit tashmë dhe në përputhje me rregullimet në K.Pr.Penale do të marrin përgjigje dhe
ankimi i tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.171, datë 11.07.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.11.2012
388
Nr.00-2012-1627 i Vendimit (288)
VENDIM

Besnik Imeraj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
TË GJYKUARVE: 1. ALFRED SULA.
A K U Z U A R:
“Fallsifikimit të dokumentave”, nga personi
që ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 186.3 i Kodit Penal (13 raste).
2. BARDHYL KAMBERI
A K U Z U A R:
3. FAIK FEJZA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të:
1.“Fallsifikimit të dokumentave”, nga personi
2.“Shpërdorimit të detyrës”,
parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
4. ISLAM SHERRA
389
A K U Z U A R:
2.“Korrupsioni pasiv i funksionarëve të lartë shtetërorë
ose i zgjedhur vendor”,
5. ISMAIL SULA
A K U Z U A R:
2.“Mashtrim”, me pasoja të rënda,
parashikuar nga neni 143.2 i Kodit Penal.
3.“Pastrim i produkteve të veprës penale”,
6. XHEVAHIR HYKA
A K U Z U A R:
2.“Pastrim i produkteve të veprës penale”,
7. SHEFQET ALIKAJ
A K U Z U A R:

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Jakup Sula, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin
e tyre në bashkëpunim, në lidhje me praktikën e pronësisë në emër të shtetases
Çelnike Gjona në parcelat nr.1177 dhe 1180 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe
25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe
1.000.000 (një) milion lekë gjobë.
390
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Sula, për kryerjen e veprës penale
të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail
Sula në parcelën nr.102, me sipërfaqe 2500 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si
edhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Sula për kryerjen e veprës penale
në bashkëpunim, lidhur me praktiken e pronësisë në emër të shtetasit Jakup
Sula në parcelat nr.25 dhe 112/1, me sipërfaqe 6300 m2, dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj
burgim si edhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir
Hyka në parcelën nr.184, me sipërfaqe 952 m2, dhe në bazë të neneve 186/3
të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre,
dhe 25 të K.Penale, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si
Hyka në parcelën nr.1176 dhe 95, me sipërfaqe 9250 m, dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj
edhe 1.000.000 (një) milion lekë gjobë.
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Bajram
Muça në parcelën nr.367, me sipërfaqe 5000 m2, dhe në bazë të neneve 186/3
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Petrit
Kurti në parcelën nr.367, me sipërfaqe 3300 m2, dhe në bazë të neneve 186/3
391
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Petrit
Bakalli në parcelën nr.367, me sipërfaqe 6600 m2, dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) burgim si
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Fatmir
Shkira në parcelën nr.367, me sipërfaqe 1500 m2, dhe në bazë të neneve 186/3
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Lazam
Peposhi në parcelën nr.167, me sipërfaqe 1000 m2, dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Kujtim
Gjonaj në parcelën nr.367, me sipërfaqe 3000 m2, dhe në bazë të neneve 186/3
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Alfred Jakup Sula dënohet me 9
(nëntë) vjet burgim dhe 9.000.000 (nëntë milion) lekë gjobë.
Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri
Alfred Jakup Sula dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 6
(gjashtë) vjet burgim dhe 6.000.000 (gjashtë milion) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Alfred Jakup Sula të fillojë nga data
01.12.2007.
Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së
Përmbarimit Tiranë brenda një periudhe 3 vjeçare, nga dita që vendimi do të
marrë formë të prerë.
II. Deklarimin fajtor të pandehurit Bardhyl Ibrahim Kamberi, për
kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka
për detyrë lëshimin e tyre në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në
emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.557, me sipërfaqe 5000 m 2,
dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit
burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Bardhyl Kamberi për kryerjen e veprës
e tyre në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit
Bajram Muça në parcelën nr.367, me sipërfaqe 5000 m2, dhe në bazë të
neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe
1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
e tyre, në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit
392
Petrit Kurti në parcelën nr.367, me sipërfaqe 3300 m2 dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe 1.000.000
(një milion) lekë gjobë.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bardhyl Kamberi për kryerjen e veprës
e tyre, në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër tëe shtetasit
Petrit Bakalli në parcelën nr.367, me sipërfaqe 6600 m2 dhe në bazë të neneve
Fatmir Shkira në parcelën nr.367, me sipërfaqe 1500 m2 dhe në bazë të neneve
Kujtim Gjonaj në parcelën nr.367, me sipërfaqe 3000 m2 dhe në bazë të
neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Bardhyl Ibrahim Kamberi dënohet
me 3 (tre) vjet burgim dhe 3.000.000 (tre) milion lekë gjobë.
Bardhyl Ibrahim Kamberi dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 2
(dy) vjet burgim dhe 2.000.000 (dy milion) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bardhyl Ibrahim Kamberi do të filloje me
vënien në ekzekutim të këtij vendimi pasi ai të marrë formë të prerë.
Përmbarimit Tiranë brenda një periudhe 2 vjeçar, nga dita që vendimi do të
III. Deklarimin fajtor të pandehurit Faik Rustem Fejza, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë
lëshimin e tyre, në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të
shtetases Çelnike Gjona në parcelat nr.1177 dhe 1180, me sipërfaqe 15120 m2
dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim dhe 2.000.000 (dy milion) lekë gjobë.
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Faik Fejza për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave”, nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ruhi Valisi
në parcelën nr.107, me sipërfaqe 2450 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25
të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe
“Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir
Hyka në parcelën nr.184, me sipërfaqe 952 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
393
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj
Hyka në parcelën nr.1176 dhe 95, me sipërfaqe 9250 m2 dhe në bazë të
neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë)
muaj burgim si edhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail Sula
në parcelat nr.26 dhe 102, me sipërfaqe 2500 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Jakup Sula
në parcelën nr.112/1, me sipërfaqe 6300 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe
25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe
9. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Faik Rustem Fejza për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i
K.Penal.
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Faik Rustem Fejza dënohet me 6
(gjashtë) vjet burgim dhe 7.500.000 (shtatë milion e pesëqind mijë) lekë gjobë.
Faik Rustem Fejza dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 4 (katër)
vjet burgim dhe 5.000.000 (pesë milion) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Faik Rustem Fejza të fillojë nga data
01.12.2007.
IV-Deklarimin fajtor të pandehurit Islam Idriz Shera, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë
shtetasit Çelnike Gjona në parcelat nr.1177 dhe 1180, me sipërfaqe 15120 m2
dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
394
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Islam Shera për kryerjen e veprës penale të
në parcelën nr.91, me sipërfaqe 3000 m2, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25
të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail
Bakalli në parcelën nr.702/7, me sipërfaqe 4950 m2 dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim
dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail
Bakalli në parcelën nr.168, me sipërfaqe 8500 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim dhe
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim dhe
“Falsifikimi i dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Klodian
Beqiri në parcelën nr.115/2, me sipërfaqe 1600 m2 dhe në bazë të neneve
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Lazam
Peposhi në parcelën nr.167/24, me sipërfaqe 1000 m2 dhe në bazë të neneve
“Korrupsioni pasiv i funksionareve të lartë shtetërore ose i të zgjedhurve
395
vendore” dhe në bazë të nenit 260 të K.Penal, dënimin e tij me 4 (katër) vjet
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Islam Idriz Shera dënohet me 4
(katër) vjet dhe 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 3.000.000 (tre milion) lekë gjobë.
Islam Idriz Shera dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 3 (tre) vjet
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Islam Shera do të fillojë nga data
30.11.2007.
Në vuajtjen e dënimit t’i llogaritet koha e qëndrimit në masën e sigurimit
“Arrest në burg”, nga data 30.11.2007 deri në datë 02.04.2008, dhe më pas e
në vazhdim t’i llogaritet koha e qëndrimit në masën e sigurimit “Arrest në
shtëpi”.
V. Deklarimin fajtor të pandehurit Ismail Myrteza Sula, për kryerjen e
veprës penale të “Mashtrimit” me pasojë të rëndë, në dëm të shtetasit Vladimir
Kosta dhe në bazë të nenit 143/2 i K.Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Ismail Sula për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave”, në lidhje me praktikat e pronësisë në emër të
shtetasit Ismail Sula në parcelën nr.102, me sipërfaqe 2500 m2, si edhe
praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail Sula në parcelën nr.109, të
fshatit Katund i Ri, dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal, e dënon me 1 (një)
vjet burgim dhe 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
3. Deklarimin fajtor të pandehurit Ismail Sula për kryerjen e veprës penale të
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal,
dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Ismail Myrteza Sula dënohet me 10
(dhjetë) vjet burgim dhe 1.000.000 (një) milion e 500.000 (pesëqind) mijë lekë
gjobë.
Ismail Myrteza Sula dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 6
(gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ismail Sula fillon nga data 30.11.2007.
VI. Deklarimin fajtor të pandehurit Shefqet Rakip Alikaj, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave”, nga personi që ka për detyrë
shtetases Çelnike Gjona në parcelat nr.1177 dhe 1180, me sipërfaqe 15120 m2
dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 3
(tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Shefqet Alikaj për kryerjen e veprës penale
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ruhi
396
Valisi në parcelën nr.91, me sipërfaqe 3000 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ruhi
Valisi në parcelën nr.107, me sipërfaqe 2450 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Jakup
Sula në parcelat nr.29 dhe 112/1, me sipërfaqe 6300 m2 dhe në bazë të neneve
186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail
Sula në parcelën nr.102, me sipërfaqe 2500 m2 dhe në bazë të neneve 186/3
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Bashkim
Allmeta në parcelën nr.71, me sipërfaqe 11900 m2 dhe në bazë të neneve
lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në
parcelën nr.1168, me sipërfaqe 3460 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një)
milion lekë gjobë.
Hyka në parcelat nr.1176 dhe 95, me sipërfaqe 9250 m2 dhe në bazë të neneve
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Klodian
Beqiri në parcelën nr.115/2, me sipërfaqe 1600 m2 dhe në bazë të neneve
397
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Lazam
Peposhi në parcelën nr.167/24, me sipërfaqe 1000 m2 dhe në bazë të neneve
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Shefqet Rakip Alikaj dënohet me 4
(katër) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 4.000.000 (katër) milion e 500.000
(pesëqind mijë) lekë gjobë.
Shefqet Rakip Alikaj dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 3 (tre)
vjet burgim dhe 3.000.000 (tre) milion lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Shefqet Alikaj do të fillojë nga data
30.11.2007.
VII. Deklarimin fajtor të pandehurit Xhevahir Abaz Hyka, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” lidhur me praktikat e pronësisë
në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.107, me sipërfaqe 9200 m2,
lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në
parcelën nr.1168, me sipërfaqe 3460 m2, lidhur me praktiken e pronësisë në
emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelat nr.95 dhe 1176, me sipërfaqe 9250
m2, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në
parcelën nr.557, me sipërfaqe 5000 m2, lidhur me praktikën e pronësisë në
emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.184, me sipërfaqe 952 m2, dhe
në bazë të nenit 186/2 të K.Penal, e dënon atë me 4 (katër) vjet burgim dhe
800.000 (tetëqind mijë) lekë gjobë.
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Xhevahir Hyka për kryerjen e veprës penale
të “Pastrimi i produkteve të veprës penale”, dhe në bazë të nenit 287/2 i
K.Penal, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim dhe 4.000.000 (katër milion)
lekë gjobë.
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Xhevahir Abaz Hyka dënohet me 6
(gjashtë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë milion) lekë gjobë.
Xhevahir Abaz Hyka dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 4
(katër) vjet burgim dhe 4.000.000 (katër milion) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Xhevahir Hyka fillon nga data 30.11.2007.
Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim të gjykuarit, dhe Prokuroria pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.
398
Ndryshimin e vendimit 95, datë 02.02.2009 si vijon:
të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të neneve 186/2 K.Penal, dënon
4 vit burgim si edhe 900.000 (nëntëqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, pasi e dënon përfundimisht të
pandehurin Alfred Sula dënohet 2 vjet e 8 muaj burgim dhe 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 01.12.2007.
2. Të deklarojë fajtor të pandehurin Faik Fejza se ka kryer veprën penale të
“Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal, e dënon
me 4 vjet burgim dhe 900.000 (nëntëqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenin 406 të K.Pr.Penale, dënohet përfundimisht i pandehuri
Faik Fejza me 2 vjet e 8 muaj burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë.
3. Të deklarojë fajtor të pandehurin Bardhyl Ibrahim Kamberi, për
kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” në bazë të neneve
186/2 të K.Penal, e dënon me 3 vit burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë)
lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënohet përfundimisht me i
pandehuri Bardhyl Kamberi me 2 vjet burgim dhe 400.000 (katërqind mijë)
lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, dënimi i dhënë i jepet me kusht për 3 vjet
kohë.
Urdhërohet i pandehuri Bardhyl Kamberi të mbajë kontakte me shërbimin e
provës.
4. Të deklarojë fajtor të pandehurit Shefqet Alikaj se ka kryer veprën
penale të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të neneve 186/2 të
K.Penal, e dënon me 3 vjet 6 muaj burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënohet përfundimisht i pandehuri
Shefqet Rakip Alikaj me 2 vjet e 4 muaj burgim dhe 400.000 (katërqind mijë)
lekë gjobë.
5. Të deklarojë fajtor të pandehurit Islam Idriz Shera, se ka kryer veprën
penale të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të neneve 186/2 të
K.Penal, e dënon me 2 vjet burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Islam Shera se ka kryer veprën penale të
“Korrupsionit pasiv” dhe në bazë të nenit 260 të K.Penal, e dënon me 4 vjet
burgim dhe 1.000.000 lekë gjobë.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, e dënon me 4 vjet burgim dhe 1.000.000 lekë
gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i pandehuri dënohet me 2 vjet dhe 8
muaj burgim 666.660 lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal pjesa e vuajtur e dënimit i jepet me kusht për
dy vjet kohë.
Urdhërohet i pandehuri Islam Shera që të mbajë kontakte me shërbimin e
provës.
399
Heqjen e masës së sigurimit ndaj të pandehurit Islam Sherra atë të “arrestit në
shtëpi”.
6. Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Sula se ka kryer veprën penale
të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të neneve 186/2 të K.Penal, e
dënon me 1 vit burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Sula se ka kryer veprën penale të
“Mashtrimit” dhe në bazë të nenit 143/1 të K.Penal, e dënon me 3 vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Sula se ka kryer veprën penale të
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal,
e dënon me 3 vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, e dënon 5 vjet burgim dhe 600.000
Në aplikim të nenin 406/1 të K.Pr.Penale, e dënon përfundimisht të pandehurin
Ismail Myrteza Sula me 3 vjet e 4 muaj burgim dhe 400.000 (katërqind mijë)
lekë gjobë.
7. Të deklarojë fajtor të pandehurit Xhevahir Abaz Hyka, se ka kryer
veprën penale të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të nenit 186/2 të
K.Penal, e dënon atë me 2 vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë.
Të deklarojë fajtor të pandehurit Xhevahir Hyka për kryerjen e veprës penale
të “Pastrimi i produkteve të veprës penale”, dhe në bazë të nenit 287/2 i
K.Penal, dënimin e tij me 3 vjet burgim dhe 500.000 (pesëqind mijë) lekë
gjobë.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, e dënon të pandehurin Xhevahir Abaz Hyka
dënohet me 4 vjet e 6 muaj burgim dhe 900.000 (nëntëqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i pandehuri Xhevahir Abaz Hyka
dënohet përfundimisht 3 vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Xhevahir Hyka fillon nga data
30.11.2007”. Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të gjykuarit Alfred Sula, Bardhul Kamberi,
Faik Fejzo, Islam Sherra, me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin e
çështjes penale, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.
Kundër këtij vendimi kanë bërë Rekurs edhe Prokuroria e Apelit Tiranë, me anën e të cilit
ka kërkuar prishjen e vendimit penal nr.547, datë 15.06.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Lidhur me kualifikimin e veprës penale për të pandehurit Alfred Sula, Faik Fejza, Bardhyl
Kamberi Shefqet Alikaj dhe Islam Shera dhe për aplikimin e nenit 49 për të pandehurin
Bardhyl Kamberi, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
prishjen e vendimit penal të Gjykatës së Apelit Tiranë, lidhur me kualifikimin e veprës penale
për të pandehurit Alfred Sula, Faik Fejza, Bardhyl Kamberi Shefqet Alikaj dhe Islam Shera
dhe për aplikimin e nenit 59 për të pandehurin Bardhyl Kamberi; mbrojtësin e të gjykuarit
Alfred Sula, av.Skënder Demiri, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të prokurorit dhe
pushimin e çështjes për të gjykuarin Alfred Sula; mbrojtësin e të gjykuarit Bardhyl Kamberi,
av.Lulëzim Koka, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe pushimin e
400
çështjes në ngarkim të të gjykuarit Bardhyl Kamberi; mbrojtësin e të gjykuarit Faik Fejza, av.
Ardian Leka, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të
gjykuarit Fejza; mbrojtësin e të gjykuarit Islam Sherra, av. Baftiar Rusi, i cili kërkoi prishjen
e dy vendimeve dhe pushimin e çështjes; mbrojtësin e të gjykuarit Ismail Sula, av. Petraq
Semani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të gjykuarit
Shefqet Alikaj, av.Behar Pipero, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit;
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Vendimi nr.547, datë 15.06.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është pjesërisht i bazuar
në prova e në ligj dhe si i tillë duhet të ndryshohet.
I. Rrethanat e faktit
Nga gjykimi i çështjes janë provuar këto rrethana të faktit.
1. Të gjykuarit Alfred Sula, Bardhyl Kamberi, Faik Fejza, Islam Shera, Shefqet Alikaj
duke qenë në detyra drejtues dhe nëpunës të Komunës Kashar, në rrethin e Tiranës,
dhe duke bashkëpunuar me njëri-tjetrin, në episode të veçanta penale, kanë prodhuar
praktika pronësie të falsifikuara, praktika të cilat përbëhen nga akti i marrjes së tokës
në pronësi, plani i rilevimit, shkresa përcjellëse dhe çertifikata familjare e përfituesve
të tokës, ku pasqyrohet kryefamiljari dhe numri i anëtareve të familjes bujqësore në
datat 01.08.1991, apo 01.10.1992. Ndërsa të gjykuarit e tjerë Ismail Sula dhe
Xhevahir Hyka janë banorë të Komunës Kashar me lidhje të afërta me të gjykuarit e
mësipërm dhe kanë përfituar në mënyrë të kundraligjshme tokë në pronësi. Mbi bazën
e kallëzimeve të të dëmtuarve Vladimir Kosta, Skënder Koçi, Viktor Lleshi, Fiqiri
Sula, Xhavit Kamberi, Gani Kamberi, Zydi Kamberi dhe Nexhmi Valisi, të cilët kanë
përfituar në vite aktet e ndarjes së tokës në pronësi, dhe u janë krijuar mbivendosje me
aktet e reja të hartuara nga të gjykuarit, organi i prokurorisë ka filluar procedimin
penal, ndaj të gjykuarve të sipërcituar, pikërisht në drejtim të administrimit dhe
ndarjes së tokës, të kryera në kundërshtim me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991, “Për
Tokën” dhe aktet normative të parashikuara për të disiplinuar regjimin e tokës.
2. I gjykuari Alfred Sula, në vitet 2007-2008, ka qenë me detyrën e Kryetarit të
Komunës Kashar, ai është akuzuar për veprën penale të “Falsifikimi i dokumentave”
nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet
186/3 dhe 25 për 13 episode;
I gjykuari Bardhyl Kamberi në vitet 1992-2001, ka qenë punonjës i ZAMT-se,
Komuna Kashar; 2001-2003, ka qenë Kryetar i fshatit Kashar, Komuna Kashar; 2004-
2007, punonjës i ZAMT-se, Komuna Kashar. Ai është akuzuar për veprën penale të
bashkëpunim, parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25 për 6 episode;
I gjykuari Faik Fejza ka qenë në funksionin e Kryetarit të Komunës Kashar për
periudhën 2004-2007; ai është akuzuar për veprën penale të “Falsifikimi i
dokumentave” nga personi qe ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25 për 8 episode, si edhe për veprën penale të
shpërdorimit të detyrës;
I gjykuari Shefqet Alikaj, në vitet 2001-2006, ka qenë punonjës i ZAMT-se,
Komunës Kashar është akuzuar për kryerjen e veprave penale te “Falsifikimi i
dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim
parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25, përsa i përket 12 episodeve;
I gjykuari Xhevair Hyka është banor i Fshatit Kashar, Komuna Kashar. Në asnjë rast,
në asnjë kohë, ai nuk ka patur asnjë funksion. Ai është akuzuar për veprën penale të
401
bashkëpunim parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25, përsa i përket 5 episodeve dhe
veprës penale të “Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i
K.Penal në bashkëpunim me të gjykuarin Ismail Sula;
I gjykuari Islam Sherra, nga viti 1993 dhe në vazhdim, ka qenë Kryetar i Fshatit
Katund i Ri, Komuna Kashar, është akuzuar për veprën penale të “Falsifikimi i
dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25 për 9 episode; si dhe për veprën penale të
“Korrupsioni pasiv i funksionareve të lartë shtetërore ose i të zgjedhurve vendore”
parashikuar nga neni 260 i K.Penal.;
I gjykuari Ismail Sula është banor i fshatit Kashar, Komuna Kashar. Ai nuk ka patur
asnjë funksion si i zgjedhur lokal, apo poste në Komunën Kashar. Ai është akuzuar
për veprën penale të “Falsifikimi i dokumentave” nga personi që ka për detyrë
lëshimin e tyre, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25 për 2 episode;
“Mashtrimi” me pasojë të rëndë, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal në dëm të
shtetasit V. Kosta si dhe “Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni
287/2 i K.Penal në bashkëpunim me të gjykuarin Xhevair Hyka;
I gjykuari Neim Karaj, i cili ka qenë në funksionin e kryetarit të Komunës Kashar për
periudhën 2000-2003 është akuzuar për veprën penale të “Falsifikimi i dokumentave”
nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet
186/3 dhe 25 për 6 episode;
I gjykuari Islam Bakalli është akuzuar për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25 për 2 episode; si dhe për veprën penale të
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal;
I gjykuari Ruhi Valiasi, është banor i Fshatit Kashar, Komuna Kashar. Ai nuk ka
patur asnjë funksion si i zgjedhur lokal, apo poste në Komunën Kashar. Ai është
akuzuar për veprën penale të “Falsifikimi i dokumentave” nga personi që ka për
detyrë lëshimin e tyre, në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 186/3 dhe 25 për 3
episode; dhe “Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i
K.Penal.
Me kërkesë të të gjykuarve Alfred Sula, Faik Fejza, Shefqet Alikaj, Ismail Sula,
Xhevahir Hyka, Bardhyl Kamberi dhe Islam Shera, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë
ka veçuar çështjen e këtyre të fundit të cilët kanë kërkuar procedimin me gjykim të
shkurtuar.
3. Kështu, sipas akteve të administruara rezulton të jenë falsifikuar praktikat e pronësisë
në emër të: a) Jakup Sula me sipërfaqe 6300 m2; b) Xhevahir Hyka me sipërfaqe
totale prej 27.892 m2; c) Ruhi Valisi me sipërfaqe 13550 m2; d) Ismail Sula me
sipërfaqe 2500 m2; e) Ismail Bakalli me sipërfaqe 13450 m2; f) Çelnike Gjona me
sipërfaqe 15120 m2; g) Alfred Lleshi me sipërfaqe 2800 m2; h)Bajram Muça me
sipërfaqe 5000 m2. i) Petrit Kurti me sipërfaqe 3300 m2.; j) Petrit me sipërfaqe 6600
m2; k)F atmir Shkira me sipërfaqe 1500 m2; l) Lazëm Peposhi me sipërfaqe 1000 m2;
m) Kujtim Gjonaj me sipërfaqe 3000 m2; n) Klodian Beqiri me sipërfaqe 1600 m2; o)
Bashkim Allmeta me sipërfaqe 11900 m2; Disa prej përfituesve të mësipërm kanë
patur lidhje gjaku me të gjykuarit në këtë proces.
4. Duke analizuar këto raste ka rezultuar se për praktikën e marrjes së tokës në pronësi
për të shtetasin Jakup Sula, i cili është edhe babai i të gjykuarit Alfred Sula,
dokumentat përbërëse të kësaj praktike janë tërësisht të falsifikuar. Ato janë prodhuar
rishtazi, me të dhënat e formularit nr.6 për këtë person. Kështu shtetasi Jakup Sula,
rezulton të jetë i pajisur me tokën qe i takon sipas normës për frymë, konkretisht
402
20.050 m2. Veç kësaj sipërfaqeje nga të gjykuarit Alfred Sula, Shefqet Alikaj, dhe
Faik Fejzo, është prodhuar në emër të shtetasit Jakup Sula, edhe praktika me numër
akti të marrjes së tokës në pronësi 713, duke u paraqitur në mënyrë të rreme, si
anëtarë të komisionit legjitim të ndarjes së tokës, ndërkohë që komisioni i ligjshëm i
fshatit Kashar, e kishte pajisur shtetasin Jakup Sula, me tokën që i takonte dhe
dokumentat përkatëse të saj, në kohën e ndarjes së tokës së kooperativës për këtë
fshat. Ky numër nuk përputhet me numrin real të formularit nr.6, në të cilin rezulton të
jetë i regjistruar shtetasi Jakup. Sipërfaqja prej 6300 m2 tokë i është dhënë shtetasit
Jakup Sula në mënyrë të paligjshme, mbi sipërfaqen që i është ndarë këtij personi
sipas ligjit. Nga përmbajtja e akteve të ekspertimit nr.2489, datë 17.04.2008 dhe 2863,
datë 07.05.2008, rezulton sa vijon: “shkresa nr.935 prot. datë 17.03.2005 e Komunës
Kashar Tiranë, e lidhur me shtetasin Jakup Sula. Nënshkrimi në emrat Shefqet Alikaj
dhe Faik Fejza, janë vendosur pikërisht nga këto persona. Shenja e vulës e vendosur
në kuadratin “Vula”, është vula origjinale e komunës Kashar. Nënshkrimi në emrin
Alfred Sula duhet të jetë vendosur nga ky person”.
5. Në lidhje me praktikën e shtetasit Xhevahir Hyka, i cili është në lidhje të ngushtë
familjare me të gjykuarin Alfred Sula, konkretisht është daja e tij: Ky shtetas ka
përfituar në mënyrë të padrejtë një sipërfaqe totale prej 27.892 m2, nëpërmjet katër
praktikave të ndryshme të marrjes së tokës në pronësi; mënyra e konsumimit të veprës
penale, është e njëjtë me atë të prodhimit të praktikës në emër të shtetasit Jakup Sula.
I gjykuari Xhevahir, në kohën e ndarjes së tokës në zbatim të ligjit 7501 “Për Tokën”,
është pajisur në vitin 1992 me sipërfaqen që i takon sipas normës për frymë, sipërfaqe
e cila është e regjistruar sipas parashikimeve përkatëse ligjore, në formularin nr.6 të
Fshatit Kashar dhe zotërohet nga ky person. Numri i aktit të marrjes së tokës në
pronësi, numri i parcelës së tokës, sipërfaqja dhe kufijtë e saj, koha e lëshimit, vulat e
përdorura, janë tërësisht të rreme. Për pasojë, dokumentat përbërës të praktikave të
mësipërme, akti i marrjes së tokës në pronësi, plani i rilevimit, shkresat përcjellëse të
komunës janë të falsifikuara edhe përsa i përket përmbajtjes së tyre. Vlerësimi i këtyre
praktikave në lidhje me njëra-tjetrën, pasqyron falsifikimet e kryera nga të gjykuarit,
në lidhje me këtë person. Pra për të njëjtin përfitues, janë prodhuar katër akte të
marrjes së tokës në pronësi të ndryshme, ndërkohë që për një person mund të lëshohet
vetëm një akt i tillë, i cili është unik dhe i pa përsëritshëm. Të dhënat e këtyre akteve,
paraqesin mos përputhje të hapur jo vetëm me formularin nr.6, por edhe me njeri-
tjetrin. Mospërputhja qëndron jo vetëm në numrin e aktit, por edhe në sipërfaqe,
numrin e parcelave, kufijtë e tokës. Pra rezulton që të njëjtët subjekte, për të njëjtin
pronar, kanë prodhuar dhe nënshkruar akte pronësie krejtësisht të ndryshme nga njeri-
tjetri.
6. Në lidhje me të gjykuarin Ruhi Vasili, ndaj të cilit është veçuar çështja penale, Akti i
marrjes së tokës në pronësi në emër të shtetasit Ruhi Valisi, përmban të dhëna të
rreme në lidhje me numrin e aktit të pronësisë, kohën e lëshimit, paraqitjen e shtetasit
Ruhi si kryefamiljar. Për pasojë, në tërësinë e tyre, këto akte përbëhen nga të dhëna të
rreme edhe në lidhje me përmbajtjen. Për të njëjtin përfitues, janë prodhuar 3(tre) akte
të marrjes së tokës në pronësi të ndryshme nga njëra-tjetra, ndërkohë që për një pronar
mund të lëshohet vetëm një akt i tillë, i cili është unik dhe i papërsëritshëm. I gjykuari
ka përfituar në mënyrë të kundra ligjshme në total një sipërfaqe prej 13550 m2. Të
dhënat e këtyre akteve, paraqesin mospërputhje të hapur jo vetëm me formularin nr.6,
në të cilin i gjykuari Ruhi nuk është i regjistruar, por edhe me njëri-tjetrin.
Mospërputhja qëndron jo vetëm në numrin e aktit, por edhe në sipërfaqe, numrin e
parcelave, kufijtë e tokës. Pra rezulton që të njëjtët subjekte, për të njëjtin pronar,
kanë prodhuar dhe nënshkruar akte pronësie krejtësisht të ndryshme nga njëri-tjetri.
403
Në lidhje me këto praktika të gjykuarit që kanë vepruar janë: Islam Shera, Naim
Karaj, Shefqet Alikaj, Faik Fejza.
7. Përsa i përket praktikës së shtetasit Ismail Sula, i cili ka lidhje gjaku me të gjykuarin
Alfred Sula, praktika e pronësisë në lidhje me dy parcela me sipërfaqe 2500 m2 është
tërësisht e falsifikuar, ku një nga parcelat është pjesë e fondit të tokës së Fshatit
Katund i Ri, në një kohë që i gjykuari Ismail nuk është banor i këtij fshati, por i
Fshatit Kashar. Praktika përmban të dhëna të rreme, duke mos u përputhur me
formularin nr.6 dhe të dhënat që përmbahen në të mbi shtetasin Ismail Sula. Numri i
aktit të marrjes së tokës në pronësi, numrat e parcelës së tokës, sipërfaqja dhe kufijtë e
saj, koha e lëshimit, janë tërësisht të rreme. Për pasojë, dokumentat përbërës të
praktikës së mësipërme, janë të falsifikuara edhe përsa i përket përmbajtjes së tyre. I
gjykuari Ismail Sula, në kohën e ndarjes së tokës nga komisioni i Fshatit Kashar, është
pajisur me normën përkatëse për frymë që i takonte. Pavarësisht nga ky fakt, këtij të
gjykuari, me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.316 dhe praktiken shoqëruese, i
është dhënë në mënyrë të paligjshme, një tjetër sipërfaqe toke. Këto veprime janë
kryer nga i gjykuari Ismail, në bashkëpunim me të gjykuarit Alfred Sula, Faik Fejza
dhe Shefqet Alikaj.
8. Praktika e pronësisë së shtetasit Ismail Bakalli i cili ka përfituar në mënyrë të kundra
ligjshme dy parcela me 13450 m2 gjithsej. Në parcelën nr.702/7, me sipërfaqe 4950
m2, ka rezultuar se aktet përbërëse të praktikës së mësipërme, konkretisht akti i
marrjes së tokës në pronësi, plani i rilevimit dhe shkresa përcjellëse janë tërësisht të
falsifikuara. Shtetasi Ismail Bakalli është banor i fshatit Yrshek dhe nga provat e
administruara rezulton se ky person është pajisur në këtë fshat me normën për frymë
që i takon. Të dhënat e akteve të mësipërme janë tërësisht të falsifikuara, pasi duke
mos qenë banor i fshatit Kashar, i gjykuari Ismail nuk është i regjistruar në formularin
nr.6 të këtij fshati. Për pasojë edhe të dhënat e pasqyruara në aktin e marrjes së tokës
në pronësi janë tërësisht të rreme. Praktika e mësipërme e pronësisë është prodhuar
nga i gjykuari Ismail Bakalli, në bashkëpunim me të gjykuarit Islam Shera, Naim
Karaj dhe Shefqet Alikaj. I gjykuari Islam Shera, ka bashkëpunuar me të gjykuarin
Ismail Bakalli, edhe në kuadër të prodhimit të aktit të marrjes së tokës në pronësi dhe
planit të rilevimit, në lidhje me parcelën nr.1168, me sipërfaqe 8500 m2. Nga aktet e
ekspertimit grafik mbi praktiken e mësipërme të pronësisë, rezulton se nënshkrimet
dhe vulat e shtetasve Naim Karaj e Shefqet Alikaj, janë të falsifikuara me anë të
skanimit, ndërsa nënshkrimi në emër të shtetasit Islam Shera, është vendosur nga ky
person. Gjithashtu edhe vula e kryetarit të fshatit Katund i Ri e vendosur në aktet e
mësipërme të pronësisë, e cila i përket të gjykuarit Islam, përputhet me vulën
origjinale të këtij shtetasi. Veprimet e mësipërme janë kryer nga i gjykuari Islam
Shera, duke patur dijeni të plotë mbi faktin se shtetasi Ismail Bakalli nuk ka qenë
banor i Fshatit Kashar dhe se ishte pajisur me tokën që i takonte në fshatin Yrshek.
9. Në lidhje me dokumentacionin e pronësisë së shtetases Çelnike Gjona nr.404 akti,
parcelat nr.1177 dhe 1180, sipërfaqe 15120 m2, janë falsifikuar aktet e praktikës së
mësipërme të pronësisë, konkretisht akti i marrjes së tokës në pronësi, planet e
rilevimit, shkresat përcjellëse etj., me të njëjtin mekanizëm, si në rastin e sipërcituar,
nga te gjykuarit Islam Shera, Faik Fejza, Alfred Sula dhe Shefqet Alikaj. Shtetësja
Çelnike Gjoni, e cila aktualisht nuk jeton, ka qenë banore e fshatit Katund i Ri dhe në
datën 01.10.1992, kohë e kërkuar nga ligji për ndarjen e tokës bujqësore të
ndërmarrjeve bujqësore, ka qenë anëtar i vetëm i familjes. Pavarësisht nga ky
moment, janë prodhuar akte pronësie, me të cilat shtetësja Çelnike është pajisur me
një sipërfaqe prej 15120 m2 toke, ndërkohë që norma maksimale për frymë e fshatit të
mësipërm ka qenë 800 m2 tokë për person. Sipërfaqja e tokës së dhënë me këtë
404
praktikë, nuk është pjesë e fondit të tokës së fshatit Katund i Ri, por atij Kashar. Të
dhënat e kësaj praktike nuk përputhen me ato të formularit nr.6, pasi siç u trajtua më
lart, duke mos qenë banore e këtij fshati, shtetësja Çelnike nuk figuron e regjistruar në
formular. Në këto kushte në aktet e mësipërme të pronësisë, janë paraqitur të dhëna
krejtësisht të rreme.
10. Tërësisht të fallsifikuara, kanë rezultuar edhe praktikat e pronësisë së shtetasve
Klodian Beqiri, Alfred Lleshi, dhe Bashkim Allmeta.
11. Praktika e pronësisë së shtetasit Klodian Beqiri është prodhuar në bashkëpunim mes
të gjykuarve Naim Karaj, Shefqet Alikaj dhe Islam Shera, ku nga akti i ekspertimit
grafik nr.2489 datë 17.04.2008, ka rezultuar se këto praktika janë firmosur nga të
gjykuarit Naim Karaj dhe Shefqet Alikaj.
12. Nga i gjykuari Alfred Sula, në funksion të detyrës si kryetar komune, janë prodhuar
akte të marrjes së tokës në pronësi tërësisht të falsifikuara, që i përkasin parcelës
nr.367 e fshatit Yzberisht Tiranë, e cila ka qenë një parcelë shtetërore dhe nuk ka qenë
objekt i ndarjes së tokës në bazë të ligjit nr.7501. Ky fakt është shfrytëzuar nga i
gjykuari Alfred, i cili ka urdhëruar të gjykuarit Bardhyl Kamberi, Shefqet Alikaj e më
pas edhe shtetasit Timoleo Xhori e Petrit Loçka, që të hartonin aktet e marrjes së tokës
në pronësi, planet e rilevimit dhe shkresat përcjellëse të praktikave të pronësisë të
shtetasve; Bajram Muça, Petrit Kurti, Petrit Bakalli, Fatmir Shkira, Kujtim Gjonaj dhe
Lazem Peposhi.
13. Të gjitha praktikat e mësipërme të pronësisë, janë hartuar, nënshkruar, firmosur e
vulosur nga të gjykuarit Naim Karaj, Faik Fejza, Alfred Sula, Bardhyl Kamberi,
Shefqet Alikaj, Islam Shera, në kuadër të ushtrimit të detyrës së tyre si kryetar të
komunës Kashar, punonjës të zyrës së kadastrës apo kryetarë fshatrash të kësaj
komune. Në bazë të ligjit 7501 “Për tokën”, ligjit nr.7715, datë 02.06.1993 “Për disa
ndryshime dhe shtesa në ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, ligjin nr.8053
datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”, VKM-se
nr.255, datë 02.08.1991, VKM-se nr.452, datë 17.10.1992 dhe akteve të tjera
nënligjore të dalë në bazë dhe zbatim të tyre, personat e mësipërm kanë qenë subjektet
e ngarkuar me hartimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi, planit të rilevimit dhe në
tërësi praktikës së pronësisë.
14. Në ngarkim të të gjykuarit Ismail Sula, kemi edhe një episod për veprën penale të
“mashtrimit”, episod i kallëzuar nga i dëmtuari Vladimir Kosta, i cili ishte i interesuar
për blerjen e një sipërfaqeje toke në Komunën Kashar. Për këtë qëllim në muajin
nëntor te vitit 2003, ka kontaktuar me të gjykuarin Faik Fejzo, për të cilin kishte
mësuar se merrej me shit-blerje tokash. Pas kontaktit mes tyre, shtetasi Faik ka vënë
në dijeni kallëzuesin mbi një sipërfaqe toke të ndodhur në parcelën nr.151 të komunës
së Kasharit dhe ka prezantuar kallëzuesin me të gjykuarin Ismail Sula. Ky i fundit
është paraqitur si pronari i tokës, duke garantuar kallëzuesin për këtë fakt. Mbas disa
ditësh dhe pikërisht më datë 06.11.2003, i gjykuari Ismail Sula i ka kërkuar
kallëzuesit Vladimir dhe 10.000.000 lekë të reja si kapar për tokën, shumë kjo e cila i
është paguar nga ana e të dëmtuarit. Në datë 28.02.2004, Vladimiri i ka paguar të
gjykuarit Faik Fejzo shumën prej 10.000.000 lekë të reja, të cilën ia kishte premtuar
për rregullimin e dokumentave. Mbas disa ditëve, kallëzuesi Vladimir i ka dhënë të
gjykuarit Ismail Sula edhe një tjetër shumë prej 10.000.000 lekë të reja. Sipas akteve
të administruara në gjykim, shtetasi Vladimir Kosta, i ka paguar të gjykuarit Ismail
Sula një shumë prej 23.573.000 (njëzet e tre milionë e pesë qind e shtatë dhjetë e tre
mijë) lekë të reja. Pagesat e mësipërme janë kryer nga i dëmtuari në favor të shtetasit
Ismail, për shkak se ky person e garantonte atë se ishte pronar i tokës. Shtetasi
Vladimir Kosta është takuar përsëri me të gjykuarin Faik Fejzo, tashmë kryetar i
405
komunës Kashar, pasi ky i fundit nuk kishte zgjidhur problemin e tokës. I gjykuari
Faik Fejzo ka deklaruar se nuk mund ta zgjidhte këtë çështje dhe ka nënshkruar një
deklaratë mbi kthimin e shumës prej 10.000.000 (dhjetë milionë) lekë të reja, shumë
kjo e cila i është paguar tërësisht të dëmtuarit Vladimir, së bashku me interesat
bankare të llogaritura. Ndërkohë për shumën prej 23.500.000, të cilat i ishin paguar të
të gjykuarit Ismail Sula, shtetasi Faik ka pretenduar se kjo çështje duhej të zgjidhej
nga vetë kallëzuesi me të pandehurin Ismail, duke mos pranuar asnjë përgjegjësi për
këtë fakt. Shtetasi Vladimir Kosta, pasi është interesuar në ZVRPP Tiranë, ka mësuar
se për tokën për të cilën kishte paguar shtetasin Ismail Sula, ishin pajisur me
çertifikatë pronësie familjet Tafani, Allushi, Hajredini, Disha dhe Sinani. Në këto
kushte ai ka lidhur kontratat e shitblerjes së tokës me këto persona. Pas kthimit të
shumës nga gjykuari Faik Fejza në favor të të dëmtuarit Vladimir Kosta, ky i fundit ka
lidhur kontratat për blerjen e tokës me pronarët e ligjshëm të saj konkretisht familjet
Tafani, Allushi, Hajredini, Disha dhe Sinani. Për të mundësuar regjistrimin e
kontratave të mësipërme në ZVRPP Tiranë, personat e mësipërm kanë kërkuar që të
pajisen me vërtetim shitjeje nga kryetari i komunës, i gjykuari Faik Fejzo, i cili nuk ka
pranuar t’i pajise ato me vërtetimin për shitjen e tokës. Pikërisht për këto veprime i
gjykuari Faik Fejza është akuzuar për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
15. Mbi të gjykuarit Ismail Sula dhe Xhevahir Hyka është ngritur akuza për veprën penale
të “Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal,
sepse pas regjistrimit në ZVRPP të gjykuarit kanë shitur sipërfaqe të ndryshme tokash
në favor të personave të tjerë, kur ata kanë patur dijeni të plotë mbi përfitimin e
sipërfaqeve të mësipërme, në bazë të akteve të falsifikuara të pronësisë. Në këto
kushte, duke zhvendosur pronësinë mbi sipërfaqe toke, produkt i veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave” këto shtetas, në episode të shkëputura nga njeri-tjetri,
janë akuzuar për veprën penale të “Pastrimi i produkteve të veprës penale”.
16. I gjykuari Islam Shera është akuzuar edhe për veprën penale “Korrupsioni pasiv i
funksionareve të lartë shtetërore ose i të zgjedhurve vendore” parashikuar nga neni
260 i K.Penal, pasi nga deklarimet e shtetasve Bashkim Dorzhani e Kadrie Koçi, ka
rezultuar se i gjykuari Islam Shera, u ka kërkuar dhe u ka marrë këtyre personave
shuma të ndryshme parash. Këto shuma shtetasi Islam Shera i ka marrë për të kryer
veprime që lidhen me detyrën e tij, konkretisht për plotësimin e praktikave të
pronësisë mbi tokën bujqësore.
II. Procedurat gjyqësore
17. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.95, datë 02.02.2009, ka
vendosur:
“i.1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Jakup Sula, për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre në
bashkëpunim, në lidhje me praktikën e pronësisë në emër të shtetases Çelnike Gjona
në parcelat nr.1177 dhe 1180 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin
e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
i.2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Sula, për kryerjen e veprës penale të
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail Sula në
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) burgim si edhe 1.000.000 (një)
406
i.3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Sula për kryerjen e veprës penale të
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Jakup Sula në
parcelat nr.25 dhe 112/1, me sipërfaqe 6300 m2, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25
të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) burgim si edhe 1.000.000 (një)
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në
parcelën nr.184, me sipërfaqe 952 m2, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal,
dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe 1.000.000 (një) milion
lekë gjobë.
parcelën nr.1168, me sipërfaqe 3490 m2, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
K.Penale, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) burgim si edhe 1.000.000 (një)
parcelën nr.1176 dhe 95, me sipërfaqe 9250 m, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe 1.000.000
“Falsifikimit të dokumentave ” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Bajram Muça në
(një) milion lekë gjobë.
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Petrit Kurti në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Petrit Bakalli në
407
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Fatmir Shkira në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Lazam Peposhi në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Kujtim Gjonaj në
i.14. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Alfred Jakup Sula dënohet me 9 (nëntë) vjet burgim
dhe 9.000.000 (nëntë) milion lekë gjobë.
i.15. Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri Alfred
Jakup Sula dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 6 (gjashtë) vjet burgim
dhe 6.000.000 (gjashtë) milion lekë gjobë.
i.16. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Alfred Jakup Sula të fillojë nga data 01.12.2007.
i.17-Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
Tiranë brenda një periudhe 3 vjeçare, nga dita që vendimi do të marrë formë të prerë.
ii.1. Deklarimin fajtor të pandehurit Bardhyl Ibrahim Kamberi, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka
në parcelën nr.557, me sipërfaqe 5000 m 2, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
ii.2. Deklarimin fajtor të pandehurit Bardhyl Kamberi për kryerjen e veprës penale të
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Bajram Muça në
bashkëpunim, lidhur me praktiken e pronësisë në emër të shtetasit Petrit Kurti në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Petrit Bakalli në
ii.5. Deklarimin fajtor te pandehurit Bardhyl Kamberi për kryerjen e veprës penale të
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Fatmir Shkira në
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe 1.000.000 (një) milion lekë gjobë.
408
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Kujtim Gjonaj në
parcelën nr.367, me sipërfaqe 3000 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal
dënimin e tij me 1 (një) vit burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
ii.7 Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e disa
veprave penale i pandehuri Bardhyl Ibrahim Kamberi dënohet me 3 (tre) vjet burgim
dhe 3.000.000 (tre milion) lekë gjobë.
ii.8 Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri Bardhyl
Ibrahim Kamberi dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 2 (dy) vjet burgim
dhe 2.000.000 (dy milion) lekë gjobë.
ii.9 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bardhyl Ibrahim Kamberi do të fillojë me vënien
në ekzekutim të këtij vendimi pasi ai të marrë formë të prerë.
ii.10 Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
iii.1. Deklarimin fajtor të pandehurit Faik Rustem Fejza, për kryerjen e veprës penale
të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetases Çelnike Gjona në
parcelat nr.1177 dhe 1180, me sipërfaqe 15120 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe
25 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim dhe 2.000.000 (dy milion) lekë
gjobë.
iii.2. Deklarimin fajtor të pandehurit Faik Fejza për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave”, nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ruhi Valisi në
parcelën nr.184, me sipërfaqe 952 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal,
dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe 1.000.000 (një milion)
lekë gjobë.
K.Penal, dënimin e tij me tij me 1 (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim si edhe
parcelën nr.1176 dhe 95, me sipërfaqe 9250 m2 dhe në baze të neneve 186/3 dhe 25 të
409
parcelat nr.26 dhe 102, me sipërfaqe 2500 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
parcelën nr.112/1, me sipërfaqe 6300 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
iii.9. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Faik Rustem Fejza për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
iii.10. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Faik Rustem Fejza dënohet me 6 (gjashtë) vjet
burgim dhe 7.500.000 (shtatë milion e pesëqind mijë) lekë gjobë.
iii.11. Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri Faik
Rustem Fejza dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 4 (katër) vjet burgim
dhe 5.000.000 (pesë milion) lekë gjobë.
iii.12. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Faik Rustem Fejza të fillojë nga data
01.12.2007.
iii.13. Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
iv.1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Islam Idriz Shera, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre,
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Çelnike Gjona
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
iv.2. Deklarimin fajtor të pandehurit Islam Shera për kryerjen e veprës penale të
parcelën nr.91, me sipërfaqe 3000 m2, dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal,
dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një
milion) lekë gjobë.
dënimin e tij me 1 (një) vit dhe 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
410
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail Bakalli në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Ismail Bakalli në
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Klodian Beqiri në
“Korrupsioni pasiv i funksionareve të lartë shtetërore ose i të zgjedhurve vendorë”
dhe në bazë të nenit 260 të K.Penal, dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim dhe
2.000.000 (dy milion) lekë gjobë.
iv.11. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Islam Idriz Shera dënohet me 4 (katër) vjet dhe 6
(gjashtë) muaj burgim dhe 3.000.000 (tre milion) lekë gjobë.
iv.12. Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri Islam
Idriz Shera dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 3(tre) vjet burgim dhe
2.000.000 (dy milion) lekë gjobë.
iv.13. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Islam Shera do të fillojë nga data 30.11.2007.
iv. 14 Në vuajtjen e dënimit ti llogaritet koha e qëndrimit në masën e sigurimit “Arrest në
burg”, nga data 30.11.2007 deri në datë 02.04.2008, dhe më pas e në vazhdim ti
llogaritet koha e qëndrimit në masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”.
iv.15 Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
Tiranë brenda një periudhë 2 vjeçare, nga dita që vendimi do të marrë formë të prerë.
v.1. Deklarimin fajtor të pandehurit Ismail Myrteza Sula, për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrimi” me pasojë të rëndë, në dëm të shtetasit Vladimir Kosta dhe në bazë të
nenit 143/2 i K.Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
411
v.2. Deklarimin fajtor të pandehurit Ismail Sula për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave”, në lidhje me praktikat e pronësisë në emër të shtetasit
Ismail Sula në parcelën nr.102, me sipërfaqe 2500 m2, si edhe praktikën e pronësisë
në emër të shtetasit Ismail Sula në parcelën nr.109, të fshatit Katund i Ri, dhe në bazë
të nenit 186/2 të K.Penal, e dënon me 1 (një) vjet burgim dhe 500.000 (pesëqind mijë)
lekë gjobë.
v.3. Deklarimin fajtor të pandehurit Ismail Sula për kryerjen e veprës penale të “Pastrimi i
produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal, dënimin e tij me 4
(katër) vjet burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
v.4. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Ismail Myrteza Sula dënohet me 10 (dhjetë) vjet
burgim dhe 1.000.000 (një) milion e 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
v.5. Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri Ismail
Myrteza Sula dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 6 (gjashtë) vjet e 8
(tetë) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
v.6. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ismail Sula fillon nga data 30.11.2007.
v.7. Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
vi.1 Deklarimin fajtor të pandehurit Shefqet Rakip Alikaj, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumentave”, nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre,
në bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetases Çelnike Gjona
dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000
vi.2. Deklarimin fajtor të pandehurit Shefqet Alikaj për kryerjen e veprës penale të
dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
K.Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion)
lekë gjobë.
parcelat nr.29 dhe 112/1, me sipërfaqe 6300 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
lekë gjobë.
lekë gjobë.
412
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Bashkim Allmeta
në parcelën nr.71, me sipërfaqe 11900 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
lekë gjobë.
“Falsifikimit të dokumentave” nga personi që ka për detyrë lëshimin e tyre, lidhur me
praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.1168, me
sipërfaqe 3460 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të K.Penal, dënimin e tij me 1
(një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë gjobë.
dënimin e tij me 1 (një) vit e 3 (tre) muaj burgim dhe 1.000.000 (një milion) lekë
gjobë.
parcelat nr.1176 dhe 95, me sipërfaqe 9250 m2 dhe në bazë të neneve 186/3 dhe 25 të
lekë gjobë.
bashkëpunim, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Klodian Beqiri në
lekë gjobë.
lekë gjobë.
vi.12. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Shefqet Rakip Alikaj dënohet me 4 (katër) vjet e 6
(gjashtë) muaj burgim dhe 4.000.000 (katër) milion e 500.000 (pesëqind mijë) lekë
gjobë.
vi.13. Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri
Shefqet Rakip Alikaj dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 3 (tre) vjet
burgim dhe 3.000.000 (tre milion) lekë gjobë.
vi.14. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Shefqet Alikaj do të fillojë nga data 30.11.2007.
vi.15. Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
vii.1. Deklarimin fajtor të pandehurit Xhevahir Abaz Hyka, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumentave” lidhur me praktikat e pronësisë në emër të
shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.107, me sipërfaqe 9200 m2, lidhur me
praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.1168, me
sipërfaqe 3460 m2, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir
Hyka në parcelat nr.95 dhe 1176, me sipërfaqe 9250 m2, lidhur me praktikën e
pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën nr.557, me sipërfaqe 5000
413
m2, lidhur me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në parcelën
nr.184, me sipërfaqe 952 m2, dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal, e dënon atë me 4
(katër) vjet burgim dhe 800.000 (tetëqind mijë) lekë gjobë.
vii.2. Deklarimin fajtor të pandehurit Xhevahir Hyka për kryerjen e veprës penale të
“Pastrimi i produkteve të veprës penale”, dhe në bazë të nenit 287/2 i K.Penal,
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim dhe 4.000.000 (katër milion) lekë gjobë.
vii.3. Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Xhevahir Abaz Hyka dënohet me 6 (gjashtë) vjet
burgim dhe 6 (gjashtë milion) lekë gjobë.
vii.4. Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i pandehuri
Xhevahir Abaz Hyka dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 4 (katër) vjet
burgim dhe 4.000.000 (katër milion) lekë gjobë.
vii.5. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Xhevahir Hyka fillon nga data 30.11.2007.
vii.6. Detyrohet i pandehuri të derdhë shumën e mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit
Tiranë brenda një periudhe 3 vjeçare, nga dita që vendimi do të marrë formë të
prerë…”.
18. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.547, datë 15.06.2009, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.95, datë 02.02.2009 si vijon:
i.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Sula për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të neneve 186/2 K.Penal, dënon 4 vit
burgim si edhe 900.000 lekë gjobë.
i.2 Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, pasi e dënon përfundimisht të pandehurin
Alfred Sula dënohet 2 vjet e 8 muaj burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
i.3 Vuajtja e dënimit fillon nga data 01.12.2007.
ii.1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Faik Fejza se ka kryer veprën penale të
“Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal, e dënon me 4
vjet burgim dhe 900.000 lekë gjobë.
ii.2 Në aplikim të nenin 406 të K.Pr.Penale, dënohet përfundimisht i pandehuri Faik Fejza
me 2 vjet e 8 muaj burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
ii.3 Vuajtja e dënimit fillon nga data 01.12.2007.
iii.1-Të deklarojë fajtor të pandehurin Bardhyl Ibrahim Kamberi, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave” në bazë të neneve 186/2 të K.Penal, e
dënon me 3 vit burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
iii.2 Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënohet përfundimisht me i pandehuri
Bardhyl Kamberi me 2 vjet burgim dhe 400.000 lekë gjobë.
iii.3 Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, dënimi i dhënë i jepet me kusht për 3 vjet kohë.
iii.4 Urdhërohet i pandehuri Bardhyl Kamberi të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
iv.1.Të deklarojë fajtor të pandehurit Shefqet Alikaj se ka kryer veprën penale të
“Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të neneve 186/2 të K.Penal, e dënon me 3
vjet 6 muaj burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
iv.2 Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënohet përfundimisht i pandehuri Shefqet
Rakip Alikaj me 2 vjet e 4 muaj burgim dhe 400.000 lekë gjobë.
iv.3 Vuajtja e dënimit fillon nga data 30.11.2007.
v.1 Të deklarojë fajtor të pandehurit Islam Idriz Shera, se ka kryer vepra penale të
v.2 Të deklarojë fajtor të pandehurin Islam Shera se ka kryer veprën penale të
“Korrupsionit pasiv” dhe në bazë të nenit 260 të K.Penal, e dënon me 4 vjet burgim
dhe 1.000.000 lekë gjobë.
v.3 Në bazë të nenit 55 të K.Penal, e dënon me 4 vjet burgim dhe 1.000.000 lekë gjobë.
414
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i pandehuri dënohet me 2 vjet dhe 8 muaj
burgim 666.660 lekë gjobë.
v.4 Në aplikim të nenit 59 të K.Penal pjesa e vuajtur e dënimit i jepet me kusht për dy
vjet kohë.
v.5 Urdhërohet i pandehuri Islam Shera që të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
Heqjen e masës së sigurimit ndaj të pandehurit Islam Sherra atë të “arrestit në shtëpi”.
vi.1 Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Sula se ka kryer veprën penale të
vi.2 Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Sula se ka kryer veprën penale të
“Mashtrimit” dhe në bazë të nenit 143/1 të K.Penal, e dënon me 3 vjet burgim.
vi.3 Të deklarojë fajtor të pandehurin Ismail Sula se ka kryer veprën penale “Pastrimi i
produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal, e dënon me 3 vjet
burgim.
vi.4 Në bazë të nenit 55 të K.Penal, e dënon 5 vjet burgim dhe 600.000 mijë lekë gjobë.
vi.5 Në aplikim të nenin 406/1 të K.Pr.Penale,e dënon përfundimisht të pandehurin Ismail
Myrteza Sula me 3 vjet e 4 muaj burgim dhe 400.000 lekë gjobë.
vii.1 Të deklarojë fajtor të pandehurit Xhevahir Abaz Hyka, se ka kryer veprën
penale të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të nenit 186/2 të K.Penal, e
dënon atë me 2 vjet burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
vii.2 Të deklarojë fajtor të pandehurit Xhevahir Hyka për kryerjen e veprës penale
“Pastrimi i produkteve të veprës penale”, dhe në bazë të nenit 287/2 të K.Penal,
dënimin e tij me 3 vjet burgim dhe 500.000 lekë gjobë.
vii.3 Në bazë të nenit 55 të K.Penal, e dënon të pandehurin Xhevahir Abaz Hyka dënohet
me 4 vjet e 6 muaj burgim dhe 900.000 lekë gjobë.
vii.4 Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i pandehuri Xhevahir Abaz Hyka dënohet
përfundimisht 3 vjet burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
vii.5 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Xhevahir Hyka fillon nga data 30.11.2007.”
viii. Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër.
19. Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të gjykuarit Alfred Sula, Bardhyl
Kamberi, Faik Fejzo, Islam Sherra me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e
vendimeve dhe pushimin e çështjes penale duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.
Gjithashtu ka ushtruar rekurs edhe Prokuroria e Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka
kërkuar prishjen e vendimit penal nr.547, datë 15.06.2009, të Gjykatës së Apelit
Tiranë, lidhur me kualifikimin e veprës penale për të pandehurit Alfred Sula, Faik
Fejza, Bardhyl Kamberi Shefqet Alikaj dhe Islam Shera dhe për aplikimin e nenit 49
për të pandehurin Bardhyl Kamberi duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të rekursuar
20. Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se: “... ndryshe nga sa ka argumentuar gjykata e
faktit, gjykata e apelit konstaton se në lidhje me cilësimin ligjor të veprës që janë
ngarkuar të pandehurit Alfred Sula, Faik Fejza, Islam Shera, Shefqet Alikaj dhe
Bardhyl Kamberi çmon se për vetë karakterin e veçantë të kësaj çështje për faktin se
në rastin konkret nuk kemi një person të caktuar ligjërisht për lëshimin e
dokumentave zyrtare, por është ekzistenca e një organi kolegjial i cili merret me
plotësimin e dosjes për ndarjen e tokës, të mungesës së praktikës dhe të teorisë për
këto lloj çështjesh, si dhe për faktin se vetë gjykata, ndonëse pranon se vepra është
kryer në bashkëpunim nga të gjithë të pandehurit, për të pandehurin Ismail Sula dhe
Xhevair Hyka bën ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës duke i akuzuar në bazë të
N.186/2 të K.Penal dhe të pandehurit e tjerë i akuzon në bazë të N.186/3 të K.Penal,
415
sepse çmon se pavarësisht se të pandehurit janë në detyra të ndryshme dhe që me
ligje janë ngarkuar për t’u marrë me ndarjen e tokës, duhet të akuzohen në bazë të
paragrafit të dytë të nenit 186 të Kodit Penal. Kjo dispozitë përputhet saktë me
veprimet e kryera nga të pandehurit. Në lidhje me caktimin e llojit dhe të masave të
dënimit që duhet të zbatohen ndaj të pandehurve, gjykata mban parasysh
rrezikshmërinë shoqërore të veprave penale, përhapjen e tyre. Rrezikshmëria
shoqërore e të pandehurve është e lartë, duke patur parasysh faktin e kryerjes së
veprave me dashje të drejtpërdrejtë, faktin që veprat për ë cilat akuzohen i kanë kryer
në bashkëpunim, si dhe faktin se me veprimet e tyre kanë krijuar konflikte pronësie
mes banorëve të komunës Kashar...”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të pranohet
dhe vendimi nr.547, datë 15.06.2009, i Gjykatës së Apelit Tirane duhet të
ndryshohet pjesërisht për të gjykuarit Alfred Sula, Bardhyl Kamberi, Faik
Fejza, Islam Shera, Shefqet Alikaj për zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe
material në lidhje me kualifikimin e veprës penale të falsifikimit në
bashkëpunim.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se rikualifikimi nga gjykata e apelit i
veprimeve të të gjykuarve Alfred Sula, Bardhyl Kamberi, Faik Fejza, Islam Shera,
Shefqet Alikaj si falsifikim i kryer në bashkëpunim, vepër penale e parashikuar nga
neni 186/2 i Kodit Penal1 është i gabuar duke lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë
në lidhje me kualifikimin se të gjykuarit kanë kryer veprën penale të falsifikimit nga
personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin të parashikuar nga paragrafi i tretë i
nenit 186/3 i Kodit Penal2.
23. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se
të gjykuarit kanë ushtruar funksione të ndryshme publike, pra persona fizikë të cilët
në çdo rast veprojnë për llogari dhe emër të interesit të shtetit ose të një autoriteti
publik. Përkatësisht Alfred Sula për periudhën 2007-2008, ka qenë me detyrën e
Kryetarit të Komunës Kashar, i gjykuari Bardhyl Kamberi në vitet 1992-2001, ka
qenë punonjës i ZAMT-së, Komuna Kashar; 2001-2003, ka qenë Kryetar i fshatit
Kashar, Komuna Kashar; 2004-2007, punonjës i ZAMT-se, Komuna Kashar; i
gjykuari Faik Fejza ka qenë në funksionin e kryetarit të Komunës Kashar për
periudhën 2004-2007; I gjykuari Shefqet Alikaj, në vitet 2001-2006, ka qenë
punonjës i ZAMT-se, Komunës Kashar; I gjykuari Xhevair Hyka është banor i fshatit
Kashar, komuna Kashar. Në asnjë rast, në asnjë kohë, ai nuk ka patur asnjë funksion; I
gjykuari Islam Sherra nga viti 1993 dhe ne vazhdim, ka qenë Kryetar i fshatit
Katund i Ri, komuna Kashar; I gjykuari Ismail Sula është banor i fshatit Kashar,
komuna Kashar. Ai nuk ka patur asnjë funksion si i zgjedhur lokal, apo poste në
Komunën Kashar. Gjatë kohës që kanë ushtruar këto detyra të gjykuarit në
bashkëpunim me njëri-tjetrin kanë prodhuar praktika të falsifikuara me qëllim që të
afërm të tyre apo persona të tjerë të përfitojnë tokë në pronësi.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit nuk është
arritur në një konkluzion të drejtë dhe logjik në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara
dhe të fakteve të provuara, çka e ka çuar në një konkluzion të gabuar përsa i përket
kualifikimit ligjor të faktit penal të ndodhur . Ky veprim bie ndesh me nenin 152 të
1
Neni 186/2 K.Penal “Falsifikimi i dokumenteve”
Kur kjo vepër kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë apo ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga gjashtë
muaj deri në katër vjet dhe me gjobë nga treqind mijë deri në një milion lekë.
2
Neni 186/3 i K.Penal
Kur falsifikimi bëhet nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin, dënohet me burgim nga një vit deri në shtatë vjet
dhe me gjobë nga pesëqind mijë deri në dy milionë lekë.
416
Kodit të Procedurës Penale në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është
përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet
shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së
formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi... ”.
25. Gjykata e apelit nuk ka arritur në një konkluzion logjik në lidhje me kualifikimin
ligjor që duhet ti bëhet faktit penal përsa i përket marrëdhënies juridike që është
cënuar nga veprimet e kundraligjshme të të gjykuarve si subjekte të posaçëm dhe
kryerjen e veprës penale për efekt të funksionit publik që ata kanë kryer.
26. Kolegji Penal vlerëson të drejtë vendimin e shkallës së parë se me veprimet e kryera
të gjykuarit Alfred Sula, Bardhyl Kamberi, Faik Fejza, Islam Shera, Shefqet Alikaj,
duhet të përgjigjen penalisht për veprën penale të falsifikimit nga persona që kanë për
detyrë të lëshojnë dokumentin sipas paragrafit të tretë të nenit 186 të Kodit Penal;
ndërsa dy të gjykuarit e tjerë përkatësisht Ismail Sula dhe Xhevahir Hyka, nuk janë
subjekte të posaçëm pasi nuk kanë ushtruar funksione publike dhe, me veprimet e tyre
kanë konsumuar veprën penale të falsifikimit sipas paragrafit të dytë të nenit 186 të
Kodit Penal;
27. Pavarësisht se fakti penal dhe autorësia e të gjykuarve pranohet, të dy gjykatat kanë
arritur në konkluzione të ndryshme ndërmjet tyre përsa i përket kualifikimit ligjor të
veprës penale të kryer nga të gjykuarit.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se duke i dhënë përgjigje pretendimeve të
ngritura si nga prokurori ashtu edhe nga të gjykuarit në rekurs; do të bëjë edhe
vlerësimin e drejtë të fajësisë përsa i përket llojit të veprës penale dhe figurës së
veprës penale sipas objektit të marrëdhënies juridike të cilën kanë cënuar të gjykuarit
me veprimet e tyre aktive.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë e të mbështetur në ligj vendimin e
gjykatës së shkallës së parë përsa i përket kualifikimit ligjor të veprës penale duke i
deklaruar fajtor të gjykuarit Alfred Sula, Bardhyl Kamberi, Faik Fejza, Islam Shera,
Shefqet Alikaj për veprën penale të parashikuar nga neni 186/3 i Kodit Penal. Kjo
gjykatë nisur nga rrethana e faktit ka bërë cilësim ligjor të drejtë duke e kualifikuar
veprën sipas subjektit të posaçëm siç është ajo e zyrtarit publik. Fuksioni publik
sipas përkufizimit të doktrinës u njihet personave të cilët kontribuojnë në formimin e
vullnetit të entit publik ose e përfaqësojnë në marrëdhëniet me të tretët; të gjithë ata
që kanë pushtet autoritar; të gjithë ata që kanë pushtet vërtetues. Figura e krimit të
falsifikimit është përfshirë në Kreun e III të Kodit Penal–Vepra penale kundër
pasurisë dhe në sferën ekonomike. Në këtë kre është parashikuar si figurë e posaçme
krimi në nenin 186 të Kodit Penal 1 “falsifikimi i dokumentave”.
30. Objekt i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet juridike të vendosura me ligj për të
siguruar veprimtarinë e rregullt të aparatit shtetëror, institucione e enteve të mbrojtura
posaçërisht me legjislacionin penal nga veprimet apo mosveprimet kriminale. Nga ana
objektive krimi kryhet në disa forma të cilat janë a) prodhimi i një dokumenti të
falsifikuar i dhe b) vënies në përdorim. Ndërkohë përveç objektit të përgjithshëm që
cenohet ligjvënësi ka parashikuar si forma të veçanta kryerjen e kësaj vepre në disa
rrethana rënduese. Konkretisht kryerja e falsifikimit i) në bashkëpunim, ose më shumë
se një herë apo ka sjellë pasoja të rënda si dhe ii ) falsifikimin nga personi që ka për
detyrë ta lëshojë dokumentin.
31. Ligjvënësi përveç elementeve të domosdoshëm të veprës penale të falsifikimit i cili
konsiston në paraqitjen e rrethanave të rreme, për efekt të përgjegjësisë penale ka
përcaktuar rrethana që rëndojnë përgjegjësinë penale të subjektit që e kryen atë.
1
Mbajtja e municionit luftarak pa leje të organeve kompetente shtetërore, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë
ose me burgim gjer në dy vjet.
417
Megjithëse figura e veprës penale është e njëjta, format e kryerjes së veprës penale
nuk konkurojnë me njëra-tjetrën. Për efekt të përcaktimit të përgjegjësisë penale do të
vlerësohet gjithmonë rrethana e posaçme pa të cilën vepra penale nuk do të ishte
kryer.
32. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se të gjykuarit Alfred Sula,
Bardhyl Kamberi, Faik Fejza, Islam Shera, Shefqet Alikaj e kanë kryer veprën penale
të fallsifikimit të dokumentit pikërisht për shkak të funksioneve publike që ata kanë
patur. Siç rezulton nga provat e administruara gjendet e provuar se nga ana e tyre janë
prodhuar praktika të fallsifikuara për pajisjen me tokë në pronësi në kundërshtim me
ligjin nr.7501, datë 19.07.1991, “Për tokën” dhe aktet e tjera nënligjore.
33. Fajësia e të gjykuarve është provuar nga të gjitha provat e administruara e të marra në
shqyrtim;
34. Konkretisht në lidhje me të gjykuarin Alfred Sula në ngarkim të tij janë provuar 13
(trembëdhjetë) raste të hartimit të praktikave të falsifikuara, në emër të shtetases
Çelnike Gjona, në emër të shtetasit Ismail Sula, në emër të shtetasit Jakup Sula, në
emër të shtetasit Xhevahir Hyka në katër parcela, duke krijuar katër praktika të
ndryshme, në emër të shtetasit Bajram Muça, në emër të shtetasit Petrit Kurti, në emër
të shtetasit Petrit Bakalli, në emër të shtetasit Fatmir, në emër të shtetasit Lazam
Peposhi; në emër të shtetasit Kujtim Gjonaj;
35. Në lidhje me të gjykuarin Bardhyl Kamberi në ngarkim të tij janë provuar 6 (gjashtë)
raste të hartimit të praktikave të falsifikuara, në emër të shtetasit Xhevahir Hyka, në
emër të shtetasit Bajram Muça, në emër të shtetasit Petrit Kurti, në emër të shtetasit
Petrit Bakalli, në emër të shtetasit Fatmir Shkira dhe në emër të shtetasit Kujtim
Gjonaj.
36. Në lidhje me të gjykuarin Faik Fejza në ngarkim të tij janë provuar 8 (tetë) raste të
hartimit të praktikave të falsifikuara, në emër të shtetases Çelnike Gjona, në emër të
shtetasit Ruhi Valisi, në emër të shtetasit Xhevahir Hyka në 4 (katër) raste, në emër të
shtetasit Ismail Sula dhe në emër të shtetasit Jakup Sula.
37. Në lidhje me të gjykuarin Islam Sherra në ngarkim të tij janë provuar 9 (nëntë) raste
të hartimit të praktikave të falsifikuara, ne emër të shtetases Çelnike Gjona, në emër të
shtetasit Ruhi Valisi në tre praktika të ndryshme, në emër të shtetasit Ismail Bakalli në
dy praktika; në emër të shtetasit Klodian Beqiri dhe në emër të shtetasit Lazam
Peposhi.
38. Në lidhje me të gjykuarin Shefqet Alikaj në ngarkim të tij janë provuar 11
(njëmbëdhjetë) raste të hartimit të praktikave të falsifikuara, në emër të shtetases
Çelnike Gjona, në emër të shtetasit Ruhi Valisi në 2 (dy) praktika, në emër të shtetasit
Jakup Sula, në emër të shtetasit Ismail Sula, në emër të shtetasit Bashkim Allmeta, në
emër të shtetasit Xhevahir Hyka në 3 praktika, në emër të shtetasit Klodian Beqiri dhe
në emër të shtetasit Lazam Peposhi.
39. Ndërsa për dy të gjykuarit e tjerë, Ismal Sula dhe Xhevahir Hyka, të cilët nuk kanë
pasur kurrë funksione publike apo shtetërore, me të drejtë gjykatat veprimet e tyre i
kanë kualifikuar sipas N.186/2 të K.Penal.
40. Të gjitha këto praktika të akteve të marrjes së tokës në pronësi janë të hartuar me të
njëjtin mekanizëm nga të gjykuarit.
41. Konkretisht përsa i përket praktikës së shtetasit Jakup Sula, i cili është edhe babai i të
gjykuarit Alfred Sula, ka rezultuar se ai ka qenë i pajisur me tokën që i takon sipas
normës për frymë, konkretisht 20.050 m2., por veç kësaj sipërfaqeje nga të gjykuarit
Alfred Sula, Shefqet Alikaj, Faik Fejza, është prodhuar në emër të shtetasit Jakup
Sula, edhe praktika me numër akti të marrjes së tokës në pronësi 713. Parcelat nr.25
dhe 112/1, nuk përputhen me numrat e parcelave në të cilat është pajisur me tokë
418
shtetasi Jakup Sula. Sipërfaqja prej 6300 m2 tokë i është dhënë shtetasit Jakup Sula në
mënyrë të paligjshme, mbi sipërfaqen që i është ndarë këtij personi sipas ligjit.
Dokumentat përbërës të praktikës së shtetasit Jakup, janë prodhuar në bashkëpunim
mes të gjykuarve Alfred Sula, Shefqet Alikaj dhe Faik Fejza. Formulari nr.6 i
bashkangjitur praktikës, është prodhuar rishtazi, me qëllim që shtetasi Jakup të pajiset
me tokë, tej normës së ndarë nga komisioni i ligjshëm i fshatit Kashar. Të dhënat e tij
nuk përputhen me formularin nr.6 origjinal të shtetasit Jakup. Personat e mësipërm,
kanë vepruar duke u paraqitur në mënyrë të rreme, si anëtarë të komisionit legjitim të
ndarjes së tokës, ndërkohë që komisioni i ligjshëm i fshatit Kashar, e kishte pajisur
shtetasin Jakup Sula, me tokën që i takonte dhe dokumentat përkatëse të saj, në kohën
e ndarjes së tokës së kooperativës për këtë fshat. Nga përmbajtja e akteve të
ekspertimit nr.2489, datë 17.04.2008 dhe nr.2863, datë 07.05.2008, rezulton se:
“shkresa nr.935 prot. datë 17.03.2005 e Komunës Kashar Tiranë, e lidhur me
shtetasin Jakup Sula. Nënshkrimi në emrat Shefqet Alikaj dhe Faik Fejza, janë
vendosur pikërisht nga këto persona. Shenja e vulës e vendosur në kuadratin “Vula”,
është vula origjinale e komunës Kashar. Në lidhje me Aktin e marrjes së tokës në
pronësi nr.713 datë 20.06.1996, në emër të shtetasit Jakup Sula, rezulton sa vijon:
Nënshkrimi në emrin Shefqet Alikaj është vendosur pikërisht nga ky person.
Nënshkrimi në emrin Faik Fejza është vendosur pikërisht nga ky person. Nënshkrimi
në emrin Alfred Sula duhet të jetë vendosur nga ky person. Shenja e vulës e vendosur
në kuadratin “Vula”, është vula origjinale e komunës Kashar. Shenja e vulës e
vendosur në të djathtë të dokumentit, është vula origjinale e kryetarit të fshatit
Kashar të komunës Kashar. Në dokumentin -Formular nr.6- në emër të shtetasit Jakup
Sula, konstatohet se Nënshkrimi në emrin Faik Fejza është vendosur pikërisht nga ky
person. Shenja e vulës e vendosur në këtë dokument, është vula origjinale e komunës
Kashar”. Në lidhje me këtë praktikë, nga aktet e kontrolleve dhe të këqyrjeve, ka
rezultuar, se kopje e praktikës së mësipërme i është sekuestruar të gjykuarit Alfred
Sula, gjatë kontrollit të banesës dhe të mjetit të tij.
42. Në lidhje me praktikën e shtetasit Xhevahir Hyka, i cili është në lidhje të ngushte
familjare me të gjykuarin Alfred Sula, konkretisht është daja e tij. Ky shtetas ka
përfituar në mënyrë të padrejtë një sipërfaqe totale prej 27.892 m2, nëpërmjet katër
praktikave të ndryshme të marrjes së tokës në pronësi; mënyra e konsumimit të veprës
penale, është e njëjtë me atë të prodhimit të praktikës në emër të shtetasit Jakup Sula.
43. I gjykuari Xhevahir Hyka, i cili nuk është subjekt i posaçëm, sipas N.186/3 të
K.Penal, por do të përgjigjet sipas N.186/2 të K.Penal. Në kohën e ndarjes së tokës në
zbatim të ligjit nr.7501 “Për Tokën”, është pajisur në vitin 1992 me sipërfaqen që i
takon sipas normës për frymë, dhe dokumentat përkatëse të saj. I gjykuari Xhevahir,
duke bashkëpunuar me të gjykuarit Alfred Sula, Shefqet Alikaj dhe Faik Fejza, ka
prodhuar një praktikë tërësisht të re pronësie, në lidhje me sipërfaqen e mësipërme të
tokës. Edhe kjo praktikë, ashtu si ajo e shtetasit Jakup Sula, nuk përputhet me asnjë të
dhënë të formularit nr.6, lidhur me të gjykuarin Xhevahir Hyka. Numri i aktit të
marrjes së tokës në pronësi, numri i parcelës së tokës, sipërfaqja dhe kufijtë e saj,
koha e lëshimit, vulat e përdorura, janë tërësisht të rreme. Përmbajtja e këtyre
dokumentave pasqyron faktin e rremë se shtetasi nga aktet e ekpertimit teknik-grafik
nr.2489, datë 17.04.2008 dhe nr.2863 datë 07.05.2008 rezulton sa vijon: “1-Shkresë
nr.1521, datë 06.05.2005 e Komunës Kashar Tiranë, e lidhur me shtetasin Xhevahir
Hyka. Nënshkrimet e vendosura në emrat Shefqet Alikaj dhe Faik Fejza, janë
vendosur pikërisht nga këto persona. Shenja e vulës e vendosur në kuadratin “Vula”,
është vula origjinale e komunës Kashar”. Ndërsa në Akt i marrjes së tokës në pronësi
nr.716, datë 15.06.1996, në emër të shtetasit Xhevahir Hyka. “Nënshkrimet e
419
vendosura në emrat Shefqet Alikaj dhe Faik Fejza, janë vendosur pikërisht nga këto
persona. Shenja e vulës e vendosur në kuadratin “Vula”, është vula origjinale e
komunës Kashar. Nënshkrimi i vendosur përbri titullimit “Kryetari...” mund të jetë
shkruar nga i pandehuri Alfred Sula. Shenja e vulës e vendosur në të djathtë të
dokumentit, është vula origjinale e kryetarit të fshatit Kashar të komunës Kashar.
Vulat e vendosura në këtë dokument dhe nënshkrimet e shtetasve Alfred Sula dhe Faik
Fejzo, janë të përftuara nëpërmjet printimit ose fotokopjimit me ngjyra. Pra ky akt
është i falsifikuar në mënyrë mekanike. Nënshkrimi në emrin Faik Fejza, është
vendosur pikërisht nga ky person. Nënshkrimi në emrin Alfred Sula, mund të jetë
vendosur pikërisht nga ky person. Shenja e vulës e vendosur në kuadratin “Vula”,
është vula origjinale e komunës Kashar”. Nga ky akt ekspertimi megjithëse firma e të
gjykuarit Alfred Sula nuk është përcaktuar në mënyrë të padiskutueshme nga eksperti,
nga akti i ekspertimit, provohet se vula e kryetarit të fshatit Kashar, është vula
origjinale e këtij fshati; Ndërsa i gjykuari tjetër Shefqet Alikaj ka pranuar që të ketë
nënshkruar dokumentat e mësipërme, duke theksuar se ka vënë në dijeni anëtarët e
tjerë të komisionit, për faktin se të dhënat e aktit nr.716, nuk përputheshin me të
dhënat e aktit të marrjes së tokës në pronësi të shtetasit Xhevahir Hyka, i cili
administrohej nga ZAMT e komunës Kashar. Në lidhje me parcelën nr.1168, e cila
është pjesë e territorit të fshatit Kashar-Kodër, i gjykuari Alfred Sula ka nënshkruar
akte pronësie, për një sipërfaqe toke e cila nuk ndodhet në territorin për të cilin ai ka
qenë i emëruar në detyrën e kryetarit të fshatit.
44. Praktikat e pronësisë në emër të të gjykuarit Xhevahir Hyka, i pasqyrojnë lehtësisht
falsifikimet të kryera nga të pandehurit, në favor të këtij personi. Pra për të njëjtin
përfitues, janë prodhuar akte të marrjes së tokës në pronësi të ndryshme, ndërkohë që
për një person mund të lëshohet vetëm një akt i tillë, i cili është unik dhe i
papërsëritshëm. Të dhënat e këtyre akteve, paraqesin mospërputhje të hapur jo vetëm
me formularin nr.6, por edhe me njeri-tjetrin. Mospërputhja qëndron jo vetëm në
numrin e aktit, por edhe në sipërfaqe, numrin e parcelave, kufijtë e tokës. Pra rezulton
që të njëjtët subjekte, për të njëjtin pronar, kanë prodhuar dhe nënshkruar akte
pronësie krejtësisht të ndryshme nga njëri-tjetri.
45. I njëjti mekanizëm ka rezultuar edhe në hetimin e praktikës së shtetasit Ruhi Vasili, i
cili ka qenë banor i Fshatit Katund i ri dhe jo Kashar. Akti i marrjes së tokës në
pronësi nr.447, datë 16.06.1996, në emër të tij, me sipërfaqe 2450 m2 pemëtore,
parcela nr.107, nënshkruar nga të gjykuarit Islam Shera, Faik Fejza dhe Shefqet Alikaj
dhe i pajisur me vulën e Fshatit Katund i Ri dhe të komunës Kashar, siç ka rezultuar e
qartë nga ekspertimi i këtyre dokumentave rezulton sa vijon: “Nënshkrimi në emrat
Shefqet Alikaj dhe Faik Fejza, janë vendosur pikërisht nga këto persona. Shenja e
vulës e vendosur në kuadratin “Vula”, është vula origjinale e komunës Kashar.-
Shenja e vulës e vendosur në të djathtë të dokumentit, është vula origjinale e kryetarit
të fshatit Katund i Ri të komunës Kashar. Plan rilevimi pa datë pa emër pronari
përgatitur nga topografi Murat Koni dhe nënshkruar nga shtetasi Faik Fejzo. –
Nënshkrimi në planin e numërtuar nga eksperti 36/i në emrin Faik Fejzo është
vendosur pikërisht nga ky person.-Shenja e vulës e vendosur në planin e numërtuar
nga eksperti 36/i, është vula origjinale e komunës Kashar.-Nënshkrimi në planin e
numërtuar nga eksperti 36/ii në emrin Faik Fejzo është vendosur pikërisht nga ky
person.-Shenja e vulës e vendosur në planin e numërtuar nga eksperti 36/ii, është
vula origjinale e Komunës Kashar. Dhe për të gjitha dokumentat që kanë përbërë këto
praktika”.
420
46. Nga ana e tij, i gjykuari Islam Shera, si ish kryetar i fshatit Katund i Ri, nuk duhet të
nënshkruante dhe të vuloste aktin nr.447, të pronësisë pasi shtetasi Ruhi Valisi, nuk ka
qenë banor i Fshatit Katund i Ri, por i Fshatit Kashar.
47. Në lidhje me veprimet e të gjykuarit Ismail Sula, praktika e pronësisë në emër të tij,
për sipërfaqen 2500 m2 të ndodhur në parcelat 26 dhe 102, është tërësisht e
falsifikuar. Ajo në tërësinë e saj përmban të dhëna të pavërteta, duke mos u përputhur
me formularin nr.6 dhe të dhënat që përmbahen në të mbi shtetasin Ismail Sula. Numri
i aktit të marrjes së tokës në pronësi, numrat e parcelës së tokës, koha e lëshimit,
sipërfaqja dhe kufijtë e saj, janë tërësisht të rreme. Për pasoje, dokumentat përbërës të
praktikës së mësipërme, janë të falsifikuara edhe përsa i përket përmbajtjes së tyre. I
gjykuari Ismail Sula në kohën e ndarjes së tokës nga komisioni i fshatit Kashar, është
pajisur me normën përkatëse për frymë që i takonte. Pavarësisht nga ky fakt, këtij
personi, me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.316 dhe praktikën shoqëruese, i
është dhënë në mënyrë të paligjshme, një tjetër sipërfaqe toke. Gjatë, ushtrimit të
kontrollit të banesës dhe mjetit të të gjykuarit Alfred Sula, është gjetur dhe sekuestruar
gjithashtu një formular nr.6 në të cilin në numrin 302 është shënuar emri i të gjykuarit
Ismail Sula, parcela nr.102, fshati Kashar, sipërfaqe 2500 m2. Ky formular është i
lidhur pikërisht me praktikën e pronësisë së falsifikuar objekt gjykimi, të prodhuar në
emër të këtij të fundit.
Duke e krahasuar me formularin nr.6 të Fshatit Kashar, konstatohet se në numrin 302
të formularit nr.6 figuron i regjistruar shtetasi Besnik Valisi dhe jo i gjykuari Ismail
Sula. Pra formulari nr.6 i prodhuar lidhur me këtë të fundit është tërësisht i falsifikuar,
veprim ky i kryer me qëllimin për të pajisur në mënyrë të paligjshme shtetasin Ismail
Sula, me sipërfaqe toke në pronësi. Në bazë të formularit nr.6 të sekuestruar të
gjykuarit Alfred, është realizuar prodhimi i akteve përbërës të praktikës së pronësisë
së mësipërme, të cilat janë nënshkruar edhe nga të gjykuarit Faik Fejza dhe Shefqet
Alikaj nga të cilët ky i fundit ka pohuar se ai ka nënshkruar në atë akt, pasi fillimisht
ka firmosur kryetari i komunës. Në emër të gjykuarit Ismail Sula është dhënë një
tjetër sipërfaqe toke, në Fshatin Katund i Ri. Edhe kjo praktike përbëhet nga akte
tërësisht të falsifikuara, jo vetëm për të dhënat që pasqyrohen në të por edhe për
faktin, parcela e mësipërme është pjesë e fondit të tokës së Fshatit Katund i Ri, në një
kohë që i pandehuri Ismail nuk është banor i këtij fshati, por i fshatit Kashar. Përveç
sa sipër, fajësia e të gjykuarve përveç provave shkresore të sipërcituara u provua në
mënyrë të pakontestueshme edhe me deklarimet e shtetasve Vladimir Kosta, Enver
Sula, Nazmi Disha, Agim Disha, si edhe nga përgjimet ambientale dhe telefonike të
kryera.
48. Në lidhje me praktiken e shtetasit Ismail Bakalli në parcelën nr.702/7, me sipërfaqe
4950 m2, ku veprimet konkrete janë kryer nga të gjykuarit Islam Shera, Ismail Bakalli
dhe Naim Karaj, për dy të fundit, çështja penale ndaj tyre, u veçua, ka rezultuar se i
gjykuari Naim Karaj, ka prodhuar një akt të marrjes së tokës në pronësi në emër të të
gjykuarit Ismail Bakalli, për një tokë me sipërfaqe 4950 m2, e cila ndodhet brenda
territorit të ndarë në favor të fisit Sula. Ky veprim është kryer në një kohë që i
gjykuari Ismail Bakalli nuk ka qenë banor i Fshatit Kashar, por i Fshatit Yrshek. Në
cilësinë e përfaqësuesit të rrethit ka nënshkruar i gjykuari Shefqet Alikaj, i cili
provohet se ka krijuar marrëdhënie pune në komunën Kashar vetëm në vitin 2001,
sipas shkresës nr.1238/1 prot. datë 27.06.2008. I gjykuari Naim Karaj, i cili gjithashtu
ka nënshkruar praktikën e mësipërme të pronësisë, nuk ka qenë kryetar komune në
vitin 1996. Kjo detyrë është ushtruar prej tij, vetëm pas vitit 2001. Të njëjtat fakte
provohen edhe nga kallëzimi i përbashkët penal i paraqitur në organin e prokurorisë
nga shtetasit Refik Sula, Ferid Sula dhe Halim Sula. Lidhur me praktikën e pronësisë
421
në emër të të gjykuarit Ismail Bakalli, për sipërfaqen prej 4950 të ndodhur në parcelën
nr.702, janë kryer ekspertimet përkatëse nga ku rezulton: “Nga akti i ekspertimit
nr.3438, datë 27.06.2006, rezulton se vula e Komunës Kashar, e vendosur nga akti i
marrjes së tokës në pronësi nr.545 datë 16.06.1996, në emër të shtetasit Ismail
Bakalli, parcela nr.702/7, sipërfaqe 4950 m2 është e falsifikuar. Nga ky akt provohet
gjithashtu se nënshkrimi në rekuizitën Kryetari i Komisionit të tokës në fshat, është
shkruar nga i pandehuri Islam Shera, ndërsa nënshkrimi në rekuizitën “përfaqësuesi i
rrethit”, nuk është nënshkrim origjinal i të pandehurit Shefqet Alikaj, pra është i
falsifikuar. I njëjti përfundim është arritur edhe me aktin e riekspertimit tekniko-grafik
nr.36, datë 05.01.2007”.
49. Nga akti i ekspertimit nr.2473, datë 30.04.2007, rezulton se edhe akti i marrjes së
tokës në pronësi i dorëzuar në prokurori nga i gjykuari Ismail Bakalli, është tërësisht i
falsifikuar. Rezulton se nënshkrimi nën rekuizitën e marrësit të tokës në pronësi, është
vendosur nga i gjykuari Ismail Bakalli. Provohet gjithashtu se nënshkrimi në
rekuizitën Kryetari i Komisionit të tokës në fshat, është shkruar nga i gjykuari Islam
Shera dhe nënshkrimi në rekuizitën “përfaqësuesi i rrethit”, është nënshkrim origjinal
i të gjykuarit Bardhyl Kamberi. Edhe vulat e vendosura në aktin e mësipërm të
marrjes së tokës në pronësi, janë vulat origjinale të fshatit Katund i Ri dhe të
Komunës Kashar. Por nga akti i ekspertimit provohet se në dokumentin e marrjes së
tokës në pronësi nr.545 të dorëzuar nga i gjykuari Ismail Bakalli, janë kryer ndërhyrje
mekanike, konkretisht janë fshirë të dhënat e pronës dhe janë bërë shënime të tjera të
lidhura me parcelën ku ndodhet pasuria dhe sipërfaqen e saj. Në këto kushte provohet
se akti i marrjes së tokës në pronësi i paraqitur nga i gjykuari Ismail Bakalli, është i
falsifikuar nëpërmjet fshirjes paraprake e më pas shënimit në këtë dokument të të
dhënave të tjera të pronës. Të gjitha këto prova të sipërcituara lidhur me këtë praktikë
pronësie, janë në harmoni dhe përputhje të plotë me njëra-tjetrën. Prej tyre u provuan
në tërësi elementet e veprës penale “Falsifikimi i dokumentave”.
50. Konkretisht u provuan jo vetëm veprimet e secilit prej të pandehurve si pjesë e anës
objektive, por edhe dashja direkte, si formë e shprehjes së anës subjektive të veprës
penale.
51. Përsa i përket Praktikës së shtetases Çelnike Gjona nr.404 akti, parcelat nr.1177 dhe
1180, sipërfaqe 15120 m2, provohet me provat e marra në shqyrtim se të gjykuarit
Alfred Sula, Faik Fejza, Shefqet Alikaj dhe Islam Shera, në bashkëpunim me njëri-
tjetrin kanë krijuar gjithë dokumentacionin e nevojshëm me rrethana të rreme.
Konkretisht akti i marrjes së tokës në pronësi, planet e rilevimit, shkresat përcjellëse
etj. Shtetësja Çelnike Gjoni, e cila nuk jeton, ka qenë banore e Fshatit Katund i Ri dhe
sipas çertifikatës familjare rezulton se në datën 01.10.1992, kohë e kërkuar nga ligji
për ndarjen e tokës bujqësore të ndërmarrjeve bujqësore, ka qenë anëtare e vetme e
familjes. Kur nëpërmjet dokumentave të falsifikuar kjo shtetase është pajisur me
10900 m2 tokë nga komisioni i ndarjes së fshatit Katund i Ri, sipërfaqe kjo që e
tejkalon disa herë normën prej 800 m2 për frymë të këtij fshati. Pavarësisht nga ky
moment, janë prodhuar akte pronësie, me të cilat shtetësja Çelnike është pajisur me
një tjetër sipërfaqe prej 15120 m2 toke. Sipërfaqja e tokës së dhënë me këtë praktikë,
nuk është pjesë e fondit të tokës së fshatit Katund i Ri, por atij Kashar. Të dhënat e
kësaj praktike nuk përputhen me ato të formularit nr.6, pasi siç u trajtua me lart, duke
mos qenë banore e këtij fshati, shtetësja Çelnike nuk figuron e regjistruar në formular.
Veprimet e lartpërmendura janë kryer me dashje direkte nga të pandehurit, pasi këto
persona kanë patur dijeni të plotë mbi fshatin ku banonte shtetësja Çelnike, faktin që
ajo ka qenë e pajisur me tokë dhe se sipërfaqja e dhënë ishte pjesë e fshatit Kashar.
Pavarësisht nga këto momente të gjykuarit Islam Shera, Faik Fejza, Alfred Sula dhe
422
Shefqet Alikaj, kanë vepruar duke prodhuar aktet e mësipërme të pronësisë. Nga
provat e administruara gjatë hetimeve paraprake rezulton tërësisht e provuar dijenia e
për pasojë dashja e të pandehurve, në kryerjen e veprimeve të tyre. Sipas
konkluzioneve të arritura në ekspertimet grafike të kryera, nga ku rezulton se
nënshkrimet e vendosura, janë nënshkrimet origjinale të këtyre personave. Ana
subjektive e autorëve të veprës penale, pasqyrohet qartësisht edhe në provat shkresore
të administruara në Komunën Kashar dhe ato qe i janë sekuestruar këtyre personave.
Në këto akte pasqyrohet dijenia e plotë e këtyre shtetasve se parcelat nr.1177 dhe
1180, i janë ndarë sipas ligjit në Fshatin Kashar, anëtarëve të fisit Kamberi.
52. Në lidhje me praktikën e pronësisë në emër të shtetasit Bashkim Allmeta, ka rezultuar
se nisur nga çertifikata familjare e shtetasit Idriz Allmeta, rezulton se në datë
01.10.1992, shtetasi Bashkim Allmeta ka qenë pjesë e trungut familjar me
kryefamiljar shtetasin Idriz. Për këto arsye në formularin nr.6 është regjistruar
pikërisht shtetasi Idriz, veprim që është pasuar edhe me përgatitjen e aktit të marrjes
së tokës në pronësi në emër të tij. Për pasoje të dhënat e këtyre dokumentave u provua
nëpërmjet të gjitha provave të administruara se janë krijuar në mënyrë fiktive nga të
gjykuarit Naim Karaj dhe Shefqet Alikaj, duke patur si qellim pajisjen e paligjshme te
shtetasit Bashkim, me një sipërfaqe prej 11.900 m2.
53. Po i njëjti mekanizëm si më sipër është përdorur edhe në rastin e shtetasi Klodian
Beqiri, i cili edhe ky në datën e kërkuar nga Ligji 7501, është paraqitur si
kryefamiljar, në një kohë që ka qenë anëtar i trungut familjar të shtetasit Pëllumb
Beqiri, dhe nga veprimet e kundraligjshme të të gjykuarve ka përfituar një sipërfaqe
1600 m2.
54. Kolegji Penal vlerëson se subjekt i kësaj figure vepre penale mund të jetë subjekti i
posaçëm i cili është i ngarkuar me ligj me një detyrë publike apo shtetërore. Përveç
cilësive të veçanta që duhet të ketë subjekti duhet që akti të jetë lëshuar gjatë
ushtrimit të detyrës në bazë të kompetencave që i njeh ligji si dhe akti të prodhojë
pasojën juridike të dëshiruar.
55. Kualifikimi ligjor i drejtë i veprës penale ka të bëjë para së gjithash me aplikimin e
ligjit penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj.
Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi baza subjektive por në bazë
të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në harmoni të të gjitha provave
dhe të konkluzionit që del prej tyre si dhe përcaktimit të drejtë të marrëdhënies
juridike të cënuar dhe që mbrohet në mënyrë të posaçme nga ligji penal.
56. Kolegji Penal i tërheq vërejtje trupit gjykues të apelit në lidhje me arsyetimin e
cunguar të vendimit përsa i përket argumenteve ligjore të përdorur në ndryshimin e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
57. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të drejta konkludimet e gjykatave në lidhje me
fajësinë e të gjykuarit Islam Sherra në lidhje me veprën penale të “Korrupsioni pasiv i
funksionarëve të lartë shtetëror ose i zgjedhur vendore”, parashikuar nga neni 260 i
Kodit Penal, si dhe deklarimin fajtor të të gjykuarve Ismail Sula në lidhje me veprën
penale të “Pastrim i produkteve të veprës penale”, dhe “Mashtrimit” parashikuar nga
neni 287/2 i Kodit Penal dhe Neni 143/2 i K.Penal dhe të gjykuarit Xhevahir Hyka për
veprën penale të “Pastrim i produkteve të veprës penale”. Në lidhje me veprën
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal, këta të
gjykuar pas regjistrimit në ZVRPP kanë shitur sipërfaqe të ndryshme tokash në favor
të personave të tjerë, kur ata kanë patur dijeni të plotë mbi përfitimin e sipërfaqeve të
mësipërme, në bazë të akteve të falsifikuara të pronësisë. Në këto kushte, duke
zhvendosur pronësinë mbi sipërfaqe toke, produkt i veprës penale të “Falsifikimit të
423
dokumentave” këto shtetas, në episode të shkëputura nga njëri-tjetri, janë akuzuar për
veprën penale të “Pastrimi i produkteve të veprës penale”
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
58. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.547, datë 15.06.2009, i Gjykatës
së Apelit Tiranë është marrë pjesërisht jo në kuptim të drejtë të ligjit penal dhe si i
tillë duhet të prishet duke lënë në fuqi vendimin nr.95, datë 02.02.2009, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë përsa i përket deklarimit fajtor dhe dënimin e të gjykuarve
në lidhje me akuzën e falsifikimit nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin
zyrtar në bazë të nenit 186/3 të Kodit Penal, ndërsa çmohet i drejtë dhe i bazuar në
ligj përsa i përket masave të dënimit dhe disponimeve të tjera në këtë vendim.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “a” dhe “d” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
1. Prishjen e vendimit nr.547, datë 15.06.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.95, datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
përsa i përket deklarimit fajtor dhe dënimin e të gjykuarve Alfred Sula, Bardhyl Kamberi,
Faik Fejza, Islam Shera, Shefqet Alikaj sipas nenit 186/3 të Kodit Penal.
2. Lënien në fuqi të vendimit nr.547, datë 15.06.2009 të Gjykatës së Apelit
Tiranë përsa i përket masave të dënimit për të gjykuarit dhe disponimeve të tjera të këtij
vendimi.
Tiranë, më 07.11.2012
424
Nr.00-2012-1581 i Vendimit (289)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 07.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË PANDEHURIT: EDUART XHEZO
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale
“Vrasje në rrethana të tjera cilësuese” mbetur në tentativë
dhe “armëmbajtje pa leje.
Baza Ligjore: enet 79/dh dhe 278/2 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.239, datë 26.06.2009 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Eduart Xhezo për kryerjen e veprës penale
të “ Vrasjes me dashje kundër 2 ose më shumë personave, mbetur në tentativë,
dhe në bazë të neneve 79/dh – 22 të K.Penal, dënimin e tij me 13 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Eduart Xhezo për kryerjen e veprës penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 K.Penal
dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal, dënimin e tij përfundimisht me 14 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, e dënon me 9 vjet e 4 muaj burgim.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.85 datë 07.05.2008, ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.727, datë 18.02.2009, ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i pandehuri Eduart Xhezo, ndaj
vendimit nr.85, datë 07.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.319, datë 07.12.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës penale që i përket: kërkues Eduart Xhezo; Objekti:
Rivendosje në afat të rekursit kundër vendimit penal nr.85, datë 07.05.2008 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
425
Gjyqësor Vlorë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Eduart Xhezo.
Rivendosjen në afat të tij për të ushtruar rekurs kundër vendimit penal nr.85,
datë 07.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Kundër vendimit nr.85, datë 07.05.2008, të Gjykatës të Apelit Vlorë ka paraqitur

rekurs i pandehuri Eduart Xhezo, cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.239, datë 26.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
vendimit nr.85, datë 07.05.2008 të Gjykatës të Apelit Vlorë, duke bërë ndryshimin e
kualifikimit ligjor nga vrasje në rrethana të tjera cilësuese në kanosje dhe mbajtje pa leje të
armëve luftarake, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat nuk kanë zbatuar drejt ligjin penal
- Janë lejuar shkelje të rënda procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
- Ngjarja ka ndodhur më datë 09.12.2005 dhe regjistrimi i procedimit penal në
prokurori është bërë më datë 15.12.2005, në këto kushte proces-verbali për vlerësimin
e sekuestros i firmosur nga prokurori i çështjes me datë 11.12.2005, është absolutisht i
pavlefshëm, pasi ai është ngarkuar me hetimin e kësaj çështje 4 ditë pas nënshkrimit
të këtij proces-verbali.
- Procedura e njoftimit të të pandehurit nuk është bërë konform nenit 247 të Kodit të
Procedurës Penale.
- Deklarimi i mos gjetjes së të pandehurit është bërë më datë 15.03.2006 datë e cila ka
qenë dita e fundit e mbarimit të afatit tre mujor dhe ka caktuar mbrojtës kryesisht. Një
ditë pas mbarimit të afatit hetimor është realizuar njohja e të pandehurit me materialet,
është bërë kërkesa për gjykim dhe dërguar çështja në gjykatë, veprime këto të kryera
të gjitha jashtë afatit, gjë që çon në pavlefshmëri absolute të veprimeve hetimore.
- Një pavlefshmëri tjetër është administrimi si provë i dëshmisë së shtetasit Luan
Xhezaj, që pas sjell të njëjtën pavlefshmëri, sepse nuk janë zbatuar dispozitat e nenit
158/2 të Kodit të Procedurës Penale.
- Fakti që i gjykuari ka kërkuar gjykim të shkurtuar nuk nënkupton pranimin e akteve
absolutisht të pavlefshme.
- Ёshtë e vërtetë se është qëlluar nga i pandehuri me automatik, por ai nuk ka patur
kurrsesi për qellim vrasjen e dy personave Kreshnik Ramës e Bledar Mustafai, ai ka
qëlluar për ti trembur ata.
- Fillimisht duhet të diskutohej për tentativë të metë në kryerjen e veprës penale, pasi
nuk janë kryer të gjitha veprimet që sipas tij do të sillnin pasojën kriminale.
- I pandehuri ka hequr dorë vullnetarisht nga kryerja e veprës penale, megjithëse
personat nuk janë larguar dhe ai ka pasur fishekë mjaftueshëm në armën e tij.
- Fakti që shkrepja e armës, është bërë në distancë të afërt, siç arsyeton gjykata nuk do
të thotë se ai duhet të përgjigjet për vrasje të mbetur në tentativë.
- Në bazë të provave të grumbulluara në gjykim, rezulton se nuk ndodhemi para veprës
penale të vrasjes mbetur në tentativë, por veprën penale të kanosjes serioze për vrasje.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.85, datë 07.05.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; av.
Enkeleida Petanaj, e cila kërkoi ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale; dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,
426
VËREN
Vendimi nr.85, datë 07.05.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.239, datë
26.06.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është pjesërisht i mbështetur në prova dhe
në ligj dhe si i tillë duhet të ndryshohet.
Nga shqyrtimi gjyqësor në gjykatën e apelit rezulton të jenë provuar këto rrethana
fakti:
1. I gjykuari Eduart Xhezo është banor i qytetit të Vlorës me profesion tregtar
zarzavatesh. Së bashku me familjen e tij ai ushtron aktivitet tregtar në shitjen me
shumicë të fruta perimeve në tregun e shumicës të qytetit.
2. Në datë 09.12.2005 rreth orës 07.00 të mëngjesit i gjykuari ka qenë duke shitur në
dyqanin e tij. Në këtë orë kanë ardhur për t’u furnizuar me artikuj bujqësor shtetasit
Skënder Rama dhe Klodjan Rama. Midis të gjykuarit, i cili në këtë kohë po shiste
dhe këtyre shtetasve gjatë kohës që po peshohej një sasi patatesh ka filluar një debat
në lidhje me çmimin e caktuar nga i gjykuari. Si pasojë e mos rënies dakord blerësit
janë tërhequr nga blerja e mallit. Ky fakt ka shërbyer si shkak që midis të gjykuarit
dhe shtetasve Skënder Rama dhe Klodjan Rama (babë e bir) të fillojë një debat
fillimisht me fjalë dhe më pas ka degjeneruar në goditje reciproke fizike.
3. I gjykuari Eduart Xhezo ka marrë një gurë peshë dhe me të ka goditur në kokë
shtetasin Klodjan Rama. Grindja është ndërprerë pasi shtetasit Skënder Rama dhe
Klodjan Rama janë larguar ndërkohë që i gjykuari ka vazhduar të shesë.
4. I dëmtuari Kreshnik Rama, i cili është djali i Skënder Ramës dhe vëllai i Klodjan
Ramës, po atë ditë rreth orës 09.00 të mëngjesit pa patur dijeni në lidhje me grindjen
që familjarët e tij kishin patur me të gjykuarin, rastësisht ka shkuar për t’u furnizuar.
Nën shoqërinë e shtetasit Bledar Mustafai i dëmtuari duke drejtuar furgonin e
mallrave me targë VL1911 C kanë shkuar tek vendi ku shiste i gjykuari.
5. I gjykuari Eduart Xhezo duke kujtuar se të dëmtuarit kishin ardhur të vazhdonin
grindjen e familjarëve të tij me të cilët ai ishte përplasur dy orë më parë, ka marrë një
armë automatike të cilën ai e mbante pa leje dhe në momentin që furgoni ka ndaluar
është afruar dhe në një distancë rreth 7-8 m ka qëlluar në drejtimin e poshtëm të derës
së shoferit afër parafangos së makinës dhe pjesës që mban mallra.
6. Predhat e qitura nga arma kanë goditur kabinën e makinës dhe një prej tyre si pasojë
e devijimit të flurudhës mbas goditjes në derën e shoferit ka plagosur në këmbë të
dëmtuarin Bledar Mustafai, i cili ndodhej i ulur në krahun e kundërt të goditjes në
sediljen e pasagjerit.
7. Në bazë të aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.495, datë 06.03.2006, dëmtimi i marrë
nga ky shtetas ka sjellë paaftësi të përkohshme deri në 9 (nëntë) ditë, duke klasifikuar
si plagosje e lehtë.
8. I gjykuari mbas këtij veprimi është larguar nga vendi i ngjarjes duke marrë me vete
edhe armën e zjarrit duke iu fshehur fillimisht hetimit dhe gjykimit deri në momentin
e kapjes së tij.
9. Mbas njoftimit në lidhje me këtë ngjarje janë kryer veprimet e para hetimore duke u
bërë kqyrja e vendit të ngjarjes. Në bazë të këtij akti janë gjetur dhe fiksuar me
cilësinë e provës, 2 gëzhoja të qitura nga një armë zjarri si dhe janë fiksuar në furgon
dëmtimet e marra nga predhat e qitura. Në bazë të aktit të ekspertimit balistik është
provuar se gëzhojat dhe predhat janë qitur nga një armë zjarri automatike e kalibrit
7.62 mm, model 56.
10. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë në përfundim të hetimit ka dërguar çështjen për
gjykim duke e akuzuar të gjykuarin Eduart Xhezo për veprën penale të vrasjes në
427
rrethana të tjera cilësuese të mbetur në tentativë dhe mbajtjes pa leje të armëve
luftarake të parashikuar nga nenet 79/dh e 22 dhe 278/2 të Kodit Penal.
11. I gjykuari Eduart Xhezo e ka pranuar se është ai autor i ngjarjes por nuk është dakort
me kualifikimin ligjor përsa i përket veprës penale të vrasjes në rrethana cilësuese të
ngelur në tentativë duke pretenduar se qëllimi i tij nuk ka qenë t’i vrasë të dëmtuarit
por kanosja serioze për jetën.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.239, datë 26.06.2009 ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Eduart Xhezo për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje kundër 2 ose më shumë personave, mbetur në tentativë dhe në
bazë të neneve 79/dh – 22 të K.Penal, dënimin e tij me 13 vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Eduart Xhezo për kryerjen e veprës penale të “
Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 K.Penal dënimin e tij
me 2 vjet burgim.
iii. Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal, dënimin e tij përfundimisht me 14 vjet burgim.
iv. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, e dënon me 9 vjet e 4 muaj burgim.
2. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.85, datë 07.05.2008, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.239, datë 26.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
3. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.727 datë 18.02.2009 ka
vendosur:
i. Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i pandehuri Eduart Xhezo, ndaj vendimit
nr.85, datë 07.05.2008, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.319, datë 07.12.2010, ka
vendosur:
i. Rrëzimin e kërkesës penale që i përket: kërkues Eduart Xhezo, Objekti: Rivendosje në
afat të rekursit kundër vendimit penal nr.85, datë 07.05.2008, të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
16. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.22, datë 15.03.2011, ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.319, datë 07.12.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
në këtë mënyrë:
ii. Pranimin e kërkesës së kërkuesit Eduart Xhezo.
iii. Rivendosjen në afat të tij për të ushtruar rekurs kundër vendimit penal nr.85, datë
07.05.2008, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
17. Kundër vendimit nr.85, datë 07.05.2008, të Gjykatës të Apelit Vlorë ka paraqitur
rekurs i gjykuari Eduart Xhezo, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.239, datë
26.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit nr.85, datë
07.05.2008, të Gjykatës të Apelit Vlorë, duke bërë ndryshimin e kualifikimit ligjor
nga vrasje në rrethana të tjera cilësuese në kanosje dhe mbajtje pa leje të armëve
luftarake, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
18. Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur në konkluzionin se vendimi i gjykatës së rrethit
gjyqësor Vlorë : “...i pandehuri Eduart Xhezo me dashje direkte për shkak të
grindjes së ndodhur në mëngjesin e datës 09.12.2005, në magazinën e tij, pasi i
dëmtuari Kreshnik Rama me vëllanë e tij nuk kanë blerë patate me çmimin e diktuar
prej tij, ka dashur të hakmerret, me pasojë të rëndë për jetën e tyre, gjë e cila
rezulton prej anës objektive të kryerjes së veprës penale, largësia 7-8 metra dhe
drejtimi i qitjeve (tek furgoni, nga ana e shoferit), nga ku ka qëlluar i pandehuri,
arma e zjarrit “Kallashnikov”, e përdorur dhe e drejtuar në pjesën ballore të mjetit
428
(krahu i shoferit), janë konstatuar gëzhoja të kalibrit 7.62 mm, me makiroftë 77-64
dhe 31-67...fakti që shtetasi Kreshnik Rama në pozicionin që ishte ka parë qartë të
pandehurin me armë zjarri në duar, si dhe deklarimet e dëshmitarëve Skënder Rama
dhe Bledar Mustafai, etj përcaktojnë drejtimin e goditjeve, duke pasur për qëllim
ardhjen e pasojës, eliminimin fizik të personave që ishin në makinë. Fakti që vepra
penale mbeti në tentativë, pra pasoja nuk ka ardhur për shkaqet e pavarura prej tij,
pasi të dëmtuarit Kreshnik Rama e Bledar Mustafai, nuk tentuan të zbrisnin dhe kanë
ndenjur në kabinë të furgonit për t’i shpëtuar breshërisë së goditjeve...në rastin
konkret veprimi kriminal është realizuar, do ishte vepra e Kanosjes, nëse i pandehuri
do të qëllonte në ajër ose objekt, pa ndonjë pasojë...”
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Eduart Xhezo
duhet të pranohet dhe vendimi nr.85, datë 07.02.2008, i Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.239, datë 26.06.2006, duhet
të ndryshohen pjesërisht për zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material
në lidhje me kualifikimin e veprës penale të vrasjes në rrethana të tjera
cilësuese për këtë të gjykuar.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se kualifikimi nga të dy gjykatat e faktit
i veprimeve të të gjykuarit Eduart Xhezo si vrasje me vrasje në rrethana cilësuese e
ngelur në tentativë, vepër penale e parashikuar nga neni 79/dh e 22 i Kodit Penal 1
është i gabuar duke arritur në konkluzionin se me veprimet e tij ka kryer veprën
penale të kanosjes në dëm të shtetasit Kreshnik Rama të parashikuar nga neni 84 i
Kodit Penal2 dhe plagosjes së lehte nga pakujdesia në dëm të shtetasit Bledar
Mustafai të parashikuar nga neni 92 i Kodit Penal.3
21. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar
se qëllimi kriminal i të gjykuarit Eduart Xhezo nuk ka qenë vrasja e të dëmtuarve
Kreshnik Rama dhe Bledar Mustafai, por kërcënimi serioz i jetës. Në bazë të provave
të siguruara rezulton se fillimisht i gjykuari ka patur një grindje rastësore me
familjarët e të dëmtuarit Kreshnik Rama përkatësisht babai dhe vëllai i të dëmtuarit.
Mbas një harku kohor të shkurtër pas rreth dy orësh i dëmtuari pa patur dijeni në
lidhje me ngjarjen, i shoqëruar nga i dëmtuari tjetër Bledar Mustafai ka shkuar në
vendin ku shiste i gjykuari për të kryer furnizim.
22. I gjykuari duke kujtuar se veprimet e të dëmtuarit ishin në vazhdim të një
konfrontimi fizik të familjarëve të tij, duke e ndjerë veten i kërcënuar, është
përpjekur të dekurajojë sulmin e mëtejshëm të të dëmtuarit. Në realizim të idesë së tij
atij i ka lindur ideja e kanosjes me një armë zjarri, të cilën e mbante pa leje në vendin
e punës. Në momentin që ka parë që furgoni ka ndaluar dhe i dëmtuari do të drejtohej
në vendin ku ai shiste, i gjykuari ka qëlluar në një distancë rreth 7-8 metra nga
automjeti. Pavarësisht se i gjykuari i ka patur të gjitha mundësitë të qëllonte në
mënyrë të drejtpërdrejtë ndaj të dëmtuarve, të cilët ndodheshin përkatësisht në
1
Neni 79 “Vrasje ne rrethana të tjera cilësuese”.
Vrasja me dashje e kryer: dh) dh) kundër dy ose më shumë personave;
N.22 i K.Penal “Kuptimi i tentativës”
Vepra penale quhet e mbetur në tentativë kur, megjithëse personi ndërmerr veprime të drejtpërdrejta për ta kryer atë, vepra
ndërpritet e nuk përfundohet për rrethana të pavarura nga vullneti i tij.
2
Neni 84 i K.Penal “Kanosja”
Kanosja serioze për vrasje ose për plagosje të rëndë që i bëhet një personi, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë
ose me burgim gjer në një vit.
3
Neni 92 i K.Penal “Plagosja e lehtë nga pakujdesia”
Plagosja e lehtë e kryer nga pakujdesia përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë.
429
vendin e shoferit dhe të pasagjerit, që janë pjesën e ekspozuar të kabinës së furgonit,
ai i ka drejtuar plumbat në pjesën anësore metalike ndërmjet derës së shoferit dhe
kabinës së mallrave larg të dëmtuarve dhe në drejtim të prirët me ta.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit dhe e
shkallës së parë nuk është arritur në një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha
provave të shqyrtuara dhe të fakteve të provuara, ç’ka ka çuar në një konkluzion të
gabuar përsa i përket kualifikimit ligjor të faktit penal të ndodhur në lidhje me veprën
penale të vrasjes në rrethana cilësuese të ngelur në tentativë. Ky veprim bie ndesh me
nenin 152 të Kodit të Procedurës Penale në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e
provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas
bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi... ”.
24. Gjykatat e faktit nuk kanë arritur në një konkluzion logjik në lidhje me kualifikimin
ligjor që duhet ti bëhet faktit penal, përsa i përket kualifikimit ligjor që duhet t’i
bëhet marrëdhënies juridike që është cenuar nga veprimet e kundra ligjshme të të
gjykuarit.
25. Kolegji Penal vlerëson se, veprimeve të kryera nga i gjykuari Eduart Xhezo duhet t’i
jepet kualifikim tjetër ligjor dhe se ai duhet të deklarohet fajtor për veprën penale të
kanosjes në dëm të të dëmtuarit Kreshnik Rama, ndërsa për plagosjen e lehtë nga
pakujdesia në dëm të të dëmtuarit Bledar Mustafai, duke qenë se ndiqet në bazë të
ankimit të të dëmtuarit, mungon ankimi dhe nuk mund të procedohet.
26. Nga analiza e provave të marra dhe të shqyrtuara nga gjykatat e faktit arrihet në
konkluzionin logjik se qëllimi kriminal i të gjykuarit Eduart Xhezo nuk ka qenë
vrasja e të dëmtuarve, por kanosja serioze për jetën. Të dyja gjykatat kanë bërë një
interpretim të gabuar të objektit juridik të cenuar nga i gjykuari.
27. Kodi Penal ka përmbledhur në Kreun II të tij Veprat penale kundër personit, krimet
kundër jetës të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur
nga ligji penal që ka të bëjë me jetën si një e drejtë natyrore dhe fondamentale nga e
cila rrjedhin të gjitha të drejtat e individit. Në seksionin e I-rë janë përfshirë krimet
kundër jetës të kryera me dashje ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të
veprave penale përcaktohet në bazë të elementit të anës subjektive dhe konkretisht
dashjes. Përkufizimi i dashjes si element i domosdoshëm i veprës penale është
parashikuar në pjesën e përgjithshme dhe konkretisht në nenin 15 të Kodit Penal1.
ligjit penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në
këtë kuptim interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen në një
vepër penale është sa e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë
nëpërmjet kualifikimit ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë
mbi baza subjektive por në bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit
në harmoni të të gjitha provave dhe të konkluzionit që del prej tyre.
29. Kolegji Penal vlerëson se, dy gjykatat kanë gabuar kur kanë arritur në konkluzionin
se qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë marrja e jetës të të dy të dëmtuarve e ngelur
në tentativë, çka i ka çuar në kualifikimin e gabuar ligjor sipas nenit 79/dh e 22 të
Kodit Penal. Ky konkluzion i gabuar ka ardhur si rezultat i aplikimit mekanik të ligjit
duke u nisur nga cenimi i jetës se më shumë se një njeriu si rrethanë cilësuese, pa iu
referuar faktit nëse i gjykuari ka patur si qëllim marrjen e jetës së të dëmtuarve apo
vetëm kanosjen.
1
Neni 15 K.Penal “Dashja”
Vepra penale kryhet me dashje, kur personi i parashikon pasojat e veprës penale dhe dëshiron ardhjen e tyre ose, megjithëse I
parashikon dhe nuk i dëshiron ato, me ndërgjegje lejon ardhjen e tyre.
430
30. Të dy gjykatat kanë arritur në konkluzionin e gabuar se vepra penale e vrasjes ka
ngelur në tentativë në kundërshtim me nenin 22 Kodit Penal duke mos përcaktuar se
cila ka qenë pengesa për të gjykuarin Eduart Xhezo në ardhjen e pasojës së vdekjes
së të dëmtuarve. Nga të gjitha provat provohet se qëllimi kriminal i të gjykuarit nuk
ka qenë marrja e jetës, por kërcënimi i jetës së të dëmtuarve. I gjykuari ka patur
mundësi me armën automatike që dispononte, që në rast se dëshironte ti vriste dhe ta
realizonte qëllimin kriminal.
31. I gjykuari siç del nga deklarimet e të dëmtuarve ka qenë në një distancë prej 7-8
metra nga furgoni ku ata ndodheshin. Gjithashtu nga proces-verbali i kqyrjes së
vendit të ngjarjes furgonit me targë VL1911 C rezulton se dëmtimet e shkaktuara nga
predhat e qitura nga arma e të gjykuarit janë të lokalizuara në pjesën anësore ndarëse
midis zonës ku rri shoferi dhe asaj të mallrave ndërkohë që pjesa tjetër e tejdukshme
e kabinës është e pacenuar. Kjo do të thotë që megjithëse i gjykuari i kishte të gjitha
mundësitë jo vetëm nga distanca e afërt, por edhe pamja krejtësisht e lirë për të
shënjestruar të dëmtuarit nuk ka qëlluar në drejtim të tyre por të furgonit ku ata
ndodheshin në pjesë metalike të furgonit. Ky fakt provon se i gjykuari nuk ka patur
qëllim vrasjen e të dëmtuarve apo dëmtimin e shëndetit të tyre por vetëm kërcënimin
e jetës.
32. Gjykatat kanë gabuar kur kanë interpretuar si qëllim kriminal për t’i shkaktuar
vdekje faktin e plagosjes së lehtë të të dëmtuarit Bledar Mustafai pa analizuar
rrethanat se si ka ndodhur ajo. Në bazë të deklarimeve të këtij të dëmtuari e
përputhur ajo dhe me dëmtimet e automjetit nga predhat rezulton se i dëmtuari ka
qenë i ulur në vendin e pasagjerit pra në kahun e kundërt të qitjes me armë nga i
gjykuari. Në bazë të mekanizmit të zhvillimit të ngjarjes rezulton e provuar se
plagosja e lehtë e të dëmtuarit Bledar Mustafai në këmbë ka ardhur jo si pasojë e
qitjes së drejtpërdrejtë nga i gjykuari por si rezultat i ndryshimit të flurudhës së
plumbit pas goditjes në metalin e kabinës së furgonit. Ky fakt i provuar shkencërisht
hedh poshtë argumentin e gjykatës se qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë vrasja e
tyre.
33. Në rastin e të dëmtuarit Bledar Mustafai kemi të bëjmë me një plagosje të lehtë nga
pakujdesia në formën e neglizhencës pasi i gjykuari nuk parashikoi mundësinë e
ardhjes së pasojave të dëmshme nga veprimet e tij, megjithëse sipas rrethanave duhej
dhe kishte mundësi t’i parashikonte.
34. Kolegji Penal vlerëson se del e provuar se qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë vrasja,
por kanosja e të dëmtuarve në jetën e tyre. Nga aktet e fashikullit të gjykimit
provohet se përdorimi i armës nga i gjykuari ka qenë në funksion të mendimit të tij
kriminal për t’i dekurajuar të dëmtuarit në aksionin e tyre si pjesë e mendimit të
gabuar që kishte krijuar si pasojë e zënkës që ai kishte patur disa orë përpara ngjarjes
me familjarët e të dëmtuarit Kreshnik Rama. Drejtimi i qitjes ka qenë jashtë
kontureve fizike të të dëmtuarve dhe për më tepër ne një zonë të furgonit që nuk
kishte asnjë pjesë të trupit me funksione vitale për të vënë në rrezik jetën e tyre.
35. Objekti i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet shoqërore të mbrojtura posaçërisht
nga ligji, që garantojnë jetën dhe shëndetin e personit, nga veprime të kundra
ligjshme e shoqërisht të rrezikshme.
36. Këto veprime, për t’u cilësuar si vepër penale nga ligji duhet që: nga ana objektive të
plotësojnë disa kushte: a) të jenë serioze, d.m.th nga forma dhe përmbajtja të mos
lenë asnjë dyshim tek i dëmtuari se, vepra për të cilën po kanoset do të realizohet
patjetër. Vlerësimi nëse kanosja është serioze bëhet rast pas rasti, duke marrë
parasysh rrethanat konkrete në të cilat zhvillohet ngjarja, karakterin dhe intensitetin e
veprimeve kanosëse, mjetin dhe mënyrën me të cilën realizohet ajo, etj… b) kanosja
431
duhet të bëhet për vrasje dhe për plagosje të rëndë dhe jo për ndonjë vepër tjetër
penale. Në rastin në shqyrtim, kanosja ka qenë serioze pasi mjeti i përdorur është
arma e zjarrit e për më tepër përdorimi i saj në funksion të këtij qëllim ka krijuar
plotësisht bindjen tek të dëmtuarit se jeta e tyre është në rrezik.
37. I gjykuari Eduart Xhezo është subjekt madhor dhe i përgjegjshëm para ligjit e
vërtetuar kjo në bazë të akteve të gjendjes civile si dhe të shëndetit mendor që ai
gëzon.
38. Veprën penale të kanosjes ka kryer me dashje direkte i shtyrë nga motive të dobëta.
39. Në caktimin e llojit dhe të masës së dënimit Kolegji Penal mban parasysh rrethanat e
kryerjes së veprës penale, rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të autorit si
dhe rrethanat lehtësuese dhe ato rënduese. Në kuptim të nenit 48, gërma “e” të Kodit
Penal si rrethanë lehtësuese mban parasysh normalizimin e marrëdhënieve me të
dëmtuarit ç’ka provohet nga deklaratat noteriale të lëshuara prej tyre të administruara
në fashikullin e gjykimit.
40. Përsa i përket veprës së plagosjes së lehtë të shtetasit Bledar Mustafai në kushtet që u
provua se ajo ka ardhur nga pakujdesia kualifikohet në bazë të nenit 92 të Kodit
Penal dhe për shkak të rrezikshmërisë së pakët shoqërore si vepër është parashikuar
ndjekja e saj me akuzë private në mënyrë të drejtpërdrejtë në gjykatë me iniciativën e
të dëmtuarit akuzues. Sipas nenit 59 të K.Pr.Penale1 procedimi i të gjykuarit për këtë
kundra vajtje penale mund të bëhet vetëm nga i dëmtuari nëse një gjë të tillë e çmon
drejtpërsëdrejti në gjykatë.
41. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se duke ndryshuar kualifikimin e veprës
penale i gjykuari me veprimet e saj ka konsumuar veprën penale të kanosjes të
parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
apelit përsa i përket deklarimit fajtor për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve
luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “b” të Kodit të
Procedurës Penale,
1
Neni 59 K.Pr.Penale “I dëmtuari akuzues”
1. Ai që është dëmtuar nga veprat penale të parashikuara nga nenet 90, 91, 92, 112 paragrafi i parë, 119,119/b, 120, 121, 122,
125, 127, 148, 149 dhe 254 të Kodit Penal ka të drejtë të paraqesë kërkesë në gjykatë dhe të marrë pjesë në gjykim si palë
për të vërtetuar akuzën dhe për të kërkuar shpërblimin e dëmit.
432
VENDOSI
1. Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.85, datë 07.05.2008, të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe të vendimit nr.239, datë 26.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në këtë
mënyrë:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Eduart Xhezo për veprën penale të kanosjes të
parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal duke e dënuar me 1 (një) vit burgim.
2. Lënien në fuqi të vendimit përsa i përket deklarimit fajtor dhe masës së dënimit për
të gjykuarin Eduart Xhezo për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
3. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal e dënon të gjykuarin Eduart Xhezo me një
dënim të vetëm me 3 (tre) vjet burgim.
4. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht
të gjykuarin Eduart Xhezo me 2 (dy) vjet burgim.
5. Urdhërohet prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 07.11.2012
433
Nr.00-2012-1703 i Vendimit (290)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

në seancën gjyqësore të datës 07.11.2012 shqyrtoi çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR,

ELBASAN, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Hysen Keta.
PERSON NËN HETIM: ELTON BEQI, përfaqësuar nga av.Envi Hicka.
SOKOL NASUFI, përfaqësuar nga av.Envi
Hicka.
PALË E TRETË: SHOQËRIA “U&E MENAGEMENT” SHPK,
përfaqësuar nga av.Envi Hicka.
VAID TARJA, përfaqësuar nga av.Koli Bele.
OBJEKTI:
Caktimin e masës së sigurimit pasuror
“Sekuestro preventive”.
Baza Ligjore: Neni 276 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.585 (13-2011-511), datë

Pranimin e kërkesës. Caktimin e masës së sigurimit pasuror “Sekuestro
preventive” për personat nën hetim Vaid Tarja, Sokol Nasufi, Elton Beqi dhe
“U&E Menagement” shpk. Sekuestrimin në çdo bankë të Republikës së
Shqipërisë të çdo lloj llogarie bankare apo depozite bankare të personave nën
hetim: Vaid Tarja, Sokol Nasufi, Elton Beqi. Sekuestrimin në çdo bankë të
Republikës së Shqipërisë të çdo lloj llogarie bankare apo depozite bankare të
Shoqërive “U&E Menagement” shpk “Euro-Speed-Trans-Chrom” shpk,
“Euro-Trade Minerals Group” shpk, “Flaxhek” shpk dhe “Alba Clean” shpk.
Sekuestrimin e kuotave të pjesëmarrjes si ortak të personit nën hetim Vaid
Tarja në Shoqërinë “U&E Menagement” shpk, “Alba Clean” shpk dhe
“Silvio” shpk. Urdhërohet QKR të regjistrojë sekuestron e kuotave e të mos
regjistrojë asnjë transaksion shitjeje të kuotave të personit Vaid Tarja në
persona të tjerë. Sekuestrimin e kuotave të pjesëmarrjes si ortak të personit
nën hetim Sokol Nasufi në Shoqëritë “Euro-Sped-Trans-Chrom” shpk, “Euro-
434
Trade Minerals Group” shpk, “Flaxhek” shpk. Urdhërohet QKR të regjistrojë
sekuestron e kuotave e të mos regjistrojë asnjë transaksion shitjeje të kuotave
të personit Sokol Nasufi në persona të tjerë. Sekuestrimin e pasurive të
paluajtshme të Shoqërive “Euro-Sped-Trans-Chrom” shpk, “Euro-Trade
Minerals Group” shpk, “Flaxhek” shpk dhe personit nën hetim Sokol Nasufi.
Urdhërohet çdo zyrë regjistrimi e pasurive të paluajtshme në territorin e
Republikës së Shqipërisë, ku janë të regjistruara pasuri në pronësi apo në
bashkëpronësi të personave të mësipërm, të regjistrojë sekuestrimin e këtyre
pasurive. Sekuestrimin e automjeteve në pronësi të Shoqërive “Euro-Sped-
Trans-Chrom” shpk, “Euro-Trade Minerals Group” shpk, “Flaxhek” shpk dhe
personit nën hetim Sokol Nasufi. Urdhërohet çdo drejtori e shërbimeve të
transportit rrugor në territorin e Republikës së Shqipërisë, ku janë të
regjistruara automjetet në pronësi apo bashkëpronësi të personave të
mësipërm, të regjistrojë sekuestrimin e tyre.

Ndryshimin e vendimit nr.585 (13-2011-511), datë 04.11.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan duke vendosur rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, me objekt caktimin e masës së sigurimit pasuror
“Sekuestro preventive”, si të pabazuar.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar Prokuroria, e cila

kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ndryshe nga gjykata e rrethit gjyqësor nuk ka vlerësuar në mënyrë
objektive rrethanat e çështjes dhe në këtë mënyrë nuk ka konkluduar drejt në lidhje
me ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova në ngarkim të shtetasve
Vaid Tarja, Sokol Nasufi dhe Elton Beqi.
- Shtetasi Vaid Tarja, në cilësinë e përfaqësuesit të Shoqërisë “U&E Menagement”
sh.p.k. në periudhën Prill 2008 – Shtator 2010 nuk ka bërë deklarime në DRT Elbasan
për aktivitetin ekonomik, nuk ka deklaruar shitjet me TVSH dhe nuk ka paguar
TVSH-në. Në këtë mënyrë ai ka konsumuar elementët e veprës penale të
“shpërdorimit të kompetencave” parashikuar nga neni 164 i K.Penal.
- Mospagimi i TVSH-së dhe mosdeklarimi i tij është bërë me qëllim për të shmangur
pagimin e tatimeve dhe ndonëse ka pasur mundësi që ta bëjë pagesën ai nuk e ka
kryer atë. Në këtë mënyrë ai ka konsumuar elementët e veprës penale të “fshehjes së
të ardhurave” dhe “mospagimit të taksave dhe tatimeve” parashikuar nga nenet 180
dhe 181 të K.Penal.
- Edhe shtetasit Sokol Nasufi dhe Elton Beqja në bashkëpunim me shtetasin Vaid Tarja
kanë hartuar fatura fiktive të shitjes së mineralit të kromit nëpërmjet transferimit të
shumave për shërbime të pakryera në llogarinë bankare të shoqërisë së përfaqësuar
nga shtetasi Vaid Tarja dhe, në bashkëpunim me të, i kanë marrë përsëri lekët, kesh,
dhe pa lënë gjurmë në sistemin bankar. Në këtë mënyrë këta shtetas kanë konsumuar
elementët e veprës penale të “pastrimit të produkteve të veprës penale ”, në formën e
transferimit të pasurisë dhe përdorimit e investimit në aktivitete e veprimtari
ekonomike, parashikuar nga neni 278 i K.Penal.
435
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit, pasi hoqi dorë nga rekursi; avokatët e të gjykuarve dhe personave të
tretë, që u shprehën dakord lidhur me kërkesën e prokurorit; dhe pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, në bazë të informacionit të
marrë nga Drejtoria e Hetimit Tatimor në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve për shitjet që
janë bërë nga një subjekt i regjistruar pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Elbasan, ka
rezultuar një transaksion me vlerë të lartë dhe për këtë shkak janë bërë investigimet nga
organet tatimore nga ku ka rezultuar se: Subjekti “U&E Management” është regjistruar në
vitin 2007 me ortakë themelues Vaid Tarja, Faruk Toro, Shoqëria “CII Guatelli” sh.a.
Shoqëria “STV” sh.p.k. Filippo Ierullo, Erio Bellinazzo e Baroncelli Guido, me aktivitet në
fushën e ndërtimit, menaxhimit të ujësjellësve tij. Nga dokumentacioni në DRT Elbasan
rezulton se ky subjekt gjatë 2007 dhe gjashtëmujorin e parë të 2008 ka kryer aktivitet
ekonomik, shitje dhe blerje. Ky aktivitet është pasqyruar në librat përkatës të depozituar në
DRT Elbasan. Fatura e fundit tatimore e shitjes me TVSH e deklaruar është ajo me nr.20, datë
30.04.2008. Në muajin Qershor 2010 nga inspektorët e verifikimit në terren të DRT Elbasan
është mbajtur një akt konstatimi, në të cilin pasqyrohet fakti se “subjekti nuk ushtron
aktivitet” për periudhën pas muajit Prill 2008 është gjetur dokumentacion që subjekti ka
zhvilluar aktivitet e veçanërisht shitje në sasi të mëdha të kromit në drejtim të subjekteve të
tjera kryesisht VIP me emrin tregtar “Euro-Sped-Trans-Crom”, e cila kap vlerën me TVSH
3.120.000 $. Subjekti “U&E Management” ka pasur administrator shtetasin Vaid Tarja, i cili
është njëkohësisht edhe ortak i shoqërisë. Nga kontrolli i ushtruar prej DRT Elbasan, siç
rezulton prej raportit të kontrollit datë 10.01.2011, shuma që shoqëria në fjalë i detyrohet
organeve tatimore është në detyrime, interesa e gjoba në vlerën 211.658.795 lekë. Në datën
05.07.2011, DRT Elbasan ka nxjerrë një tjetër njoftim vlerësim për këtë shoqëri në lidhje me
detyrimet e saj nga tatim fitimi dhe ku rezulton se kjo shoqëri ka një detyrim për vitet 2009,
2010 që arrin shumën në total 38.984.702 lekë.
Nga kontrolli i ushtruar në QKR-në Tiranë rezulton se shtetasi Vaid Tarja është
regjistruar si person fizik me aktivitet bar-kafe dhe me emër tregtar “De Gaulle”, është
bashkëpronar dhe administrator i Shoqërisë “Silvio” sh.p.k, “Alba Clean” sh.p.k. si dhe
administrator i Shoqërisë “U&E Management” sh.p.k.
I pyetur si person që ka dijeni për ngjarjen shtetasi Vaid Tarja ka dhënë deklarata
kontradiktore, ndërsa i pyetur si person nën hetim ka deklaruar se dy faturat me nr.44 dhe 45,
të cilat janë për shuma të konsiderueshme janë fiktive dhe se shoqëria e tij nuk ka pasur dhe
nuk i ka shitur mineral Shoqërive “Euro-Spid” dhe ACR, se tërheqja e lekëve nga bankat
është bërë me kërkesë të shtetasit Sokol Nasufi dhe lekët i janë dhënë atij. Ai ka deklaruar
gjithashtu se nuk e ka takuar asnjëherë administratorin e Shoqërisë ACR dhe se veprimet për
lidhjen e kontratës me këtë shoqëri dhe plotësimit të faturës janë bërë me ndërmjetësinë e
Sokol Nasufi. Për xhirimin e parave është marrë në telefon nga Elton Beqi dhe pasi i ka
tërhequr ia ka dorëzuar Sokol Nasufi.
Shtetasi Sokol Beqi është administratori i Shoqërisë “ACR” ndërsa shtetasi Sokol
Nasufi është ortak i vetëm dhe përfaqësues ligjor i Shoqërisë “Euro Sped Trans Chrom”
shp.k. dhe “Euro Trade Minerals Group” sh.p.k. si dhe “Flaxhek” sh.p.k.
436
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.585, datë 04.11.2011, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesës. Caktimin e masës së sigurimit pasuror “sekuestro
preventive” për personat nën hetim Vaid Tarja, Sokol Nasufi e Elton Beqi. Sekuestrimin në
çdo bankë të Republikës së Shqipërisë të çdo lloj llogarie bankare apo depozite bankare të
personave nën hetim: Vaid Tarja, i biri i Fatmirit dhe i Sanijes, ditëlindja 10.08.1982, lindur
në Tiranë dhe banues në Rruga “Shefqet Ndroqi” banesë private, Sauk Tiranë; Sokol Nasufi i
biri i Besnikut dhe i Sahara, ditëlindja 04.09.1962, lindur në Elbasan dhe banues në Rruga
“Faik Ternova” pallati 10, shk.1, ap.7 Tiranë; Elton Beqi i biri i Selamit, ditëlindja
30.08.1977, lindur në Tiranë dhe banues në Rruga “Mihal Duri” pall.58, shk.1, ap.15, Tiranë.
– Sekuestrimin në çdo bankë të Republikës së Shqipërisë të çdo lloj llogarie bankare apo
depozite bankare të Shoqërive “U&E Menagement”, “Euro-Speed-Trans-Chrom”, “Euro-
Trade Minerals Group”, “Flaxher”, “Alba Clean”. Sekuestrimin e kuotave të pjesëmarrjes si
ortak të personit nën hetim Vaid Tarja në Shoqëritë “U&E Menagement”, “Alba Clean” dhe
“Silvio” sh.p.k. Urdhërohet QKR të regjistrojë sekuestron e kuotave e të mos regjistrojë asnjë
transaksion shitjeje të kuotave të personit Vaid Tarja në persona të tjerë. Sekuestrimin e
kuotave të pjesëmarrjes si ortak të personit nën hetim Sokol Nasufi në S0hoqëritë “Euro-
Speed-Trans-Chrom”, “Euro-Trade Minerals Group”, “Flaxher”. Urdhërohet QKR të
regjistrojë sekuestron e kuotave e të mos regjistrojë asnjë transaksion shitjeje të kuotave të
personit Sokol Nasufi në persona të tjerë. Sekuestrimin e pasurive të paluajtshme të
Shoqërive “Euro-Speed-Trans-Chrom”, “Euro-Trade Minerals Group”, “Flaxher” dhe
personit nën hetim Sokol Nasufi. Urdhërohet çdo zyrë regjistrimi e pasurive të paluajtshme
në territorin e Republikës së Shqipërisë ku janë të regjistruara pasuri në pronësi apo
bashkëpronësi të personave të mësipërm të regjistrojë sekuestrimin e këtyre pasurive. –
Sekuestrimin e automjeteve në pronësi të Shoqërive “Euro-Speed-Trans-Chrom”, “Euro-
Trade Minerals Group”, “Flaxher” dhe personit në hetim Sokol Nasufi. Urdhërohet çdo
drejtori e shërbimeve të transportit rrugor në territorin e Republikës së Shqipërisë ku janë të
regjistruara automjetet në pronësi apo bashkëpronësi të personave të mësipërm të regjistrojë
sekuestrimin e tyre........”.
“Ndryshimin e vendimit nr.585 (13-3011-511), datë 04.11.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan duke vendosur rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Elbasan, me objekt caktim të masës së sigurimit pasuror “sekuestro preventive” si të
pabazuar”.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs
Prokuroria e Apelit Durrës, brenda afatit ligjor, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura
më sipër, në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Duke qenë shtetasi Vaid Tarja, përfaqësues ligjor i kësaj shoqërie, rezulton se ka hyrë
në bisedime me pronarin e Firmës “EuroSped”, Sokol Nasufi, për blerje të mineral kromit
sipas faturës nr.44 dhe 45, pra detyrimin ndaj DRT Elbasan nuk e ka paguar për shkak të
bllokimit të llogarive të tij dhe të shoqërisë nga organet tatimore. Është vërtetuar se kemi të
bëjmë me blerje dhe shitje midis shoqërive të licencuara të cilat kanë njohur dhe detyrimin e
tyre tatimor dhe që kanë kryer veprime nëpërmjet llogarive të tyre pranë bankave. Sasia e
lekëve që duhet të paguheshin si detyrim tatimor ndaj shtetit nuk duhen identifikuar si
produkt i veprës penale në kushtet kur gjendja e llogarie bankare të shoqërive dhe personave
nën hetim janë aktive dhe me mundësi likuiditeti në lidhje me këto detyrime, por që janë
bllokuar nga autoritetet tatimore me iniciativën e këtij organi.
437
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Nga ana e prokurorit në seancën e datës 07.11.2012, u sqarua gjykata se për këtë
çështje janë përgatitur konkluzionet përfundimtare për gjykimin e saj në themel, kështu që
efektet e masës kanë rënë. Në këto kushte ai kërkoi pushimin e gjykimit, pasi hoqi dorë nga
rekursi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në kushtet kur prokurori hoqi dorë nga
rekursi, bazuar në nenin 418 të K.Pr.Penale, duhet vendosur pushimi i gjykimit në këtë
gjykatë.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 420 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 07.11.2012
438
Nr.00-2012-1704 i Vendimit (291)
VENDIM

KËRKUES: LASZLO VINCZE, përfaqësuar nga

av. Bilbil Maskaj.
OBJEKTI:
Kërkohet që të vendoset shuarja
e masës së sigurimit “Arrest në burg”
dhe lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Laszlo Vincze
për shkak të humbjes së fuqisë së paraburgimit.
Baza Ligjore: Neni 263/b i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.315, datë 19.06.2012, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Laszlo Vinsze me objekt shuarje e masës së
sigurimit dhe urdhërimin e lirimit të menjëhershëm të tij.

Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Pranimin e kërkesës së
kërkuesit Laszlo Vincze, duke deklaruar shuarjen e masës së sigurimit “arrest
në burg”. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij. Caktimin ndaj shtetasit
Laszlo Vinsze, të masës së sigurimit të “Ndalimit të daljes jashtë shteti”. Për të
siguruar zbatimin e këtij vendimi urdhërohet dorëzimi i pasaportës së tij dhe i
dokumenteve të tjera identifikuese në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Vlorë.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Prokuroria, e

cila kërkon prishjen e vendimit të dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit
gjyqësor, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nuk qëndron pretendimi se afatet e kohëzgjatjes së paraburgimit kanë kaluar pasi
rezulton se si masa e sigurimit ashtu edhe akuza për të cilën është hetuar dhe dërguar
në gjykatë, shtetasi hungarez, nuk ka qenë ajo së cilës i është referuar gjykata e apelit
në vendimin e saj (pra neni 287/1, germa c e K.Penal), por vepra penale e “Pastrimit
të produkteve të veprës penale”, parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal.
439
- Edhe sikur të qëndrojë pretendimi se afati është 6 mujor dhe jo 1 vjeçar, siç
pretendojmë ne, përsëri ai nuk ka kaluar, pasi prokurori e ka dorëzuar dosjen për
gjykim me datë 17.05.2012 dhe ajo është regjistruar në gjykatë me datë 30.05.2012.
Veprimet administrative të sekretarisë së gjykatës së faktit nuk kanë si llogariten si
afate procedurale të parashikuara në K.Pr.Penale, pasi këto afate kanë të bëjnë vetëm
me veprimtarinë hetimore të organit të akuzës, veprimtari e cila rezulton të jetë kryer
dhe përfunduar brenda afatit 6 mujor.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit, pasi ka përfunduar gjykimi i themelit dhe është deklaruar pafajësia;
avokatin e të dyshuarit, av. B.Maskaj, që u shpreh dakord me çfarë u parashtrua nga prokurori;
dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Me datë 16.11.2011 nga Prokuroria e Përgjithshme, Drejtoria e Marrëdhënieve
Juridiksionale me Jashtë, me shkresën me nr.3619/1.prot, janë dërguar materialet për
arrestimin e shtetasit hungarez Laszlo Vincse. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka
paraqitur përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, kërkesën me objekt: “Caktimin e masës
së sigurimit personal “arrest në burg”, të parashikuar nga neni 232/dh të K.Pr.Penale, për
shtetasin hungarez Laszlo Vinsce, deri në pritje të kërkesës për ekstradim nga autoritetet
shtetërore hungareze”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin me nr.518, datë 24.12.2011, ka
vendosur të caktojë ndaj shtetasit të ndaluar masën e sigurimit “arrest në burg”, parashikuar
nga neni 238/dh i K.Pr.Penale, vendim ky i cili është ekzekutuar nga ana e organit të akuzës.
Kërkuesi ka paraqitur një kërkesë për shuarje të masës së sigurimit të caktuar me
vendimin nr.518, datë 24.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.315, datë 19.06.2012, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Laszlo Vinsze me objekt shuarje e masës së
sigurimit dhe urdhërimin e lirimit të menjëhershëm të tij”.
“Ndryshimin e vendimit nr.315, datë 19.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
duke e gjykuar çështjen në fakt: Pranimin e kërkesës së kërkuesit Laszlo Vinsze, duke
deklaruar shuarjen e masës së sigurimit “arrest në burg”. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i
tij. Caktimin ndaj shtetasit Laszlo Vinsze, të masës së sigurimit të “Ndalimit të daljes jashtë
shteti”. Për të siguruar zbatimin e këtij vendimi urdhërohet dorëzimi i pasaportës së tij dhe i
dokumenteve të tjera identifikuese, në Drejtorinë e Policisë së Qarkut, Vlorë.
Prokuroria e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, brenda afatit ligjor me shkaqet dhe pretendimet e
përmendura më sipër, në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e apelit çmon se qëndrimi dhe vendimi i shkallës së parë, është i gabuar dhe i
pambështetur në ligj. Sipas nenit 263/1 të K.Pr.Penale, përderisa vepra penale e “Pastrimit të
produkteve të veprës penale”, parashikon një dënim nga 3 deri në 10 vjet burgim dhe kur
440
aktet në gjykatë janë dorëzuar në tejkalim të këtij afati, do të konsiderohet e shuar masa e
sigurimit “arrest në burg”. Gjykata nuk kishte pse i referohej Konventës Europiane për
Vlefshmërinë Ndërkombëtare të Gjykimeve Penale, pasi kërkuesi, pavarësisht se është shtetas
i huaj e pavarësisht se arrestimi i tij është bërë në bazë e në zbatim të një urdhër arresti
ndërkombëtar, ai akuzohet për kryerjen e një vepre penale në Shqipëri dhe është përcjellë në
gjykatë kërkesa për gjykimin e tij, ndaj edhe është shtruar për diskutim çështja nëse janë
tejkaluar ose jo afatet në nenin 263/1/b të K.Pr.Penale.
Kur konstatohet se kërkesa për gjykimin e çështjes, nga ana e organit të akuzës është
paraqitur në gjykatë, në tejkalim të këtyre afateve, paraburgimi do të humbasë fuqinë e tij,
duke u urdhëruar njëkohësisht edhe lirimi i menjëhershëm i kërkuesit.
Në këto kushte ndaj kërkuesit do të caktohet një masë tjetër sigurimi, deri në
përfundim të gjykimit, masë e cila do të jetë ajo e “Ndalimit të daljes jashtë shteti”, duke u
detyruar të dorëzojë në organin e hetimit, të gjithë dokumentacionin identifikues të tij.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin) dhe zgjidhjen e çështjes
Nga ana e prokurorit në seancën e datës 07.11.2012, u sqarua gjykata se nga
verifikimet e bëra rezulton se ka përfunduar gjykimi i kësaj çështjeje në themel dhe me
vendimin me nr.447, datë 09.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i gjykuari është
deklaruar i pafajshëm dhe prandaj efekti i masës është shuar. Në këto kushte ai hoqi dorë nga
rekursi duke kërkuar pushimin e gjykimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në kushtet kur prokurori hoqi dorë nga
rekursi, bazuar në nenin 418 të K.Pr.Penale, duhet vendosur pushimi i gjykimit në këtë
gjykatë.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
441
Nr.00-2012-1570 i Vendimit (292)
VENDIM

KЁRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

SHKALLËS SË PARË FIER
I GJYKUAR: SOKRAT SULAJ
A K U Z U A R:
“fallsifikim i dokumentave”; “mashtrimit”,
parashikuar nga nenet 186/1, 143/1 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.27, datë 30.01.2007, ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Sokrat Sulaj për veprën penale të
mashtrimit dhe në bazë të nenit 143 /1 të K.Penal ta dënojë me tre vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale duke i zbritur 1/3 e masës së dënimit,
dënimin e të pandehurit Sokrat Sulaj me dy vjet burgim;
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi .
Provat materiale të sekuestruara me proces-verbal për sekuestrimin e provave
materiale:
Në bazë të nenit 190/1-ç të K.Pr.Penale automjeti tip Mercedes-Benz me targë
FR 7410 B në emër të të pandehurit Sokrat Sulaj t’i kthehet shtetasit Ferdinad
Shpata (Bekiri).
Në bazë të nenit 391/1 të K.Pr.Penale të deklarojë falsitetin e:
Aktit vërtetim hyrje datë 23.05.2002, të Degës së Doganës Durrës;
Aktit kontratë shitblerje automjeti nr.1143 rep., nr.338 kol., datë 30.05.2002.
Urdhërohet fshirja tërësore e këtyre dokumentave.
Dokumentat e tjera të përfshira në dosjen e automjetit me targë FR 7410 B t’i
kthehen D.R.SH.T.Rr. Fier.

Fier dhe kthimin e akteve për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
442
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.111, datë 03.04.2009. ka vendosur:
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Sokrat Sulaj për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrimit” të parashikuar nga neni 143 /1 të K.Penal.
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Sokrat Sulaj për kryerjen e veprës
penale të “Fallsifikimit të dokumentave” të parashikuar nga neni 186 /1 te
K.Penal.
Provat materiale të sekuestruara me proces-verbal për sekuestrimin e provave
materiale:
Në bazë të nenit 190/1,ç të K.Pr.Penale automjeti tip Mercedes-Benz me targe
FR 7410 B në emër të të pandehurit Sokrat Sulaj të vazhdojë të qëndrojë në
ruajtje deri në momentin e zgjidhjes përfundimisht të çështjes së pronësisë së
tij.
Në bazë të nenit 391/1 të K.Pr.Penale të deklarojë falsitetin e akteve:
a. Vërtetim hyrje datë 23.05.2002 të Degës së Doganës Durrës;
b. Kontrate shitblerje automjeti nr.1143 rep., nr.338 kol., datë 30.05.2002.
Në bazë të nenit 190/1-b të K.Pr.Penale të urdhërojë fshirjen tërësore dhe
asgjësimin e këtyre dokumentave.
Në bazë të nenit 190/1-ç të K.Pr.Penale dokumentat e tjera të përfshira në
dosjen e automjetit me targë FR 7410 B t’i kthehen D.R.SH.T.RR. Fier.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.610, datë 21.12.2009 ka vendosur:

Gjyqësor Fier.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs Prokuroria pranë Prokurorisë së

Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe deklarimin e të gjykuarit Sokrat Sulaj,
fajtor për veprat penale të “Mashtrimit” dhe “falsifikimit të dokumenteve”, të parashikuar nga
Nenet 143/1 dhe 186/1 të K.Penal dhe dënimin e tij me 900.000 lekë gjobë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është rezultat i shkeljes së dispozitave procedurale e
sidomos i kërkesave të nenit 152 të Kodit të Procedurës Penale, sipas të cilit çmuarja e
provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Për më tepër
gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre dhe se asnjë
provë nuk ka vlerë të paracaktuar. Kjo ka ndikuar në dhënien e një vendimi tërësisht
të pabazuar në prova dhe në ligj.
- Gjatë hetimit paraprak dhe shqyrtimit gjyqësor në shkallë të parë ka rezultuar se i
pandehuri Sokrat Sulaj e ka pronësuar automjetin në fjalë duke siguruar vërtetimin
hyrës, kontratën e shitblerjes së automjetit dhe mbi bazën e tyre akteve ka regjistruar
automjetin në emrin e tij duke u bërë pronar në rrugë të kundra ligjshme me
dokumenta të falsifikuara.
- Nga akt ekspertimi ka rezultuar se nënshkrimi i plotë në emër të shitësit Safet Sehitaj
dhe blerës Sokrat Sulaj nuk përjashtohet mundësia të jetë shkruar nga shtetasi, Sokrat
Sulaj, krahasuar me dorëshkrimet model eksperimentale në emër të tij.
- Në bazë të aktit të eksperimentimit grafik ka rezultuar se shkrimi, emri, mbiemri,
Safet Sahitaj dhe nënshkrimi poshtë tij në kontratën e shitblerjes objekt ekspertimi
nuk është nënshkruar nga shtetasi Safet Sehitaj, siç pretendon i pandehuri se pikërisht
ky shtetas nga Cakrani ka shitur automjetin në fjalë.
- Si nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit nuk janë argumentuar se si janë bërë
bashkë disa rrethana të rreme e të dyshimta si përsa i përket vërtetimit të hyrjes së
mjetit në Shqipëri ashtu dhe të shitjes së tij.
443
- Veprimet e të pandehurit Sokrat Sulaj në momentin e nënshkrimit të kontratës së
shitblerjes së automjetit, janë elementët e veprës penale të mashtrimit me anë të
gënjeshtrës duke nënshkruar për shitësin kontratën e shitblerjes dhe të shpërdorimit të
besimit të të dënuarit Ferdinand Shpata. I pandehuri Sokrat Sulaj ka qenë i
vetëdijshëm për veprimet e kryera prej tij dhe ka dëshiruar ardhjen e pasojës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimeve dhe kthimin e akteve për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së
Parë Fier, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e të gjykuarit Sokrat Sulaj, Av. Idajet Beqiri, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.610, datë 21.12.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Vendimi nr.610, datë 21.12.2009, i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit procedural e material penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
1. I gjykuari Sokrat Sulaj, është banues në fshatin Banaj, Patos ka qenë në lidhje
krushqie me shtetasit Bajram Shpata e Ferdinand Shpata (Bekiri).
2. Në datën 06.02.2002, nëpërmjet portit të Vlorës me tragetin Europa ka hyre në
Shqipëri shtetasi Ferdinand Shpata (Bekiri) me numër bilete 109544, me automjetin
me targë 8585XM25 dhe është pajisur me vërtetim hyrje konform rregullave, fakt ky i
provuar nga provat shkresore proces-verbali për këqyrjen e dokumentave datë
22.02.2005, dhe fotokopjes së vërtetimit të hyrjes dhe listës së mjeteve, shkresa me
nr.105/1 protokolli datë 23.02.2005 të Degës së Doganës Vlorë. Destinacioni i mjetit
ishte qyteti i Fierit. Shtetasi Ferdinand Shpata (Bekiri) ka qëndruar në Shqipëri vetëm
një javë dhe është larguar për në Francë ku kishte familjen.
3. Shtetasi Bajram Shpata, babai i shtetasit Ferdinand, ka paraqitur kallëzim përpara
oficerit të policisë gjyqësore ku pretendon se në vitin 2002 djali i tij Ferdinandi ka
ardhur nga Franca me një autoveturë tip Benz. Këtë makinë Ferdinandi e ka sjellë për
ta shitur. Pas disa ditësh nga ardhja e tij ai është larguar përsëri për në Francë dhe
makinën në mirëbesim ja ka lënë shtetasit Meritan Sulaj për ta shitur. Paratë që do të
merrte nga shitja e makinës duhet t’ia jepte shtetasit Bajram Shpata. Që nga ajo kohë
ky i fundit nuk ka kontaktuar më me shtetasin Meritan Sulaj, po ka folur në telefon
me të vëllanë e tij, të gjykuarin Sokrat Sulaj, i cili i ka thënë se djalit të tij i ka dhënë
3.000 euro për makinën dhe e ka hedhur në emrin e tij.
4. Sipas kallëzuesit, i biri, Ferdinand Shpata (Bekiri) i ka thënë se ai gënjen dhe ka
fallsifikuar dokumentet pasi makina ka qenë në emër të Ferdinand Shpata (Bekiri) dhe
ky i fundit nuk ka bërë asnjë kontratë shitblerje me të gjykuarin. I gjykuari e mban
këtë makinë me targa të Fierit, pra automjetin tip Mercedes-Benz me targë FR 7410 B
po nuk është kontaktuar më nga kallëzuesi, pasi ai jetoi në Francë për rreth 2 vjet.
5. Nga dokumentat e administruara në dosje në lidhje me këtë automjet tip Mercedes-
Benz me targë FR 7410 B, ka rezultuar se ky automjet ka hyrë në Portin e Vlorës në
datën 06.02.2002 me tragetin “Europa” dhe është pajisur me vërtetim hyrje konform
rregullave.
6. Në datën 30.05.2002, për këtë automjet, është lidhur një kontratë shit-blerje nr 1143
rep.nr 338 kol, datë 30.05.2002, nga noteri Zoi Bitri i Dhomës së Noterisë Fier, ku
rezulton se janë paraqitur palët: pala shitëse Safet Sehitaj, i biri i Zenelit, i dtl.1958,
444
lindur në Cakran dhe banues në Cakran, i identifikuar me çertifikatën nr.54/32 të
lëshuar nga Gjendja Civile Cakran, si palë blerëse Sokrat Sulaj. Pala shitëse ka
deklaruar pronësinë e plotë mbi këtë automjet bazuar në librezën e mjetit të përkthyer
nga gjuha frënge në gjuhën shqipe, vërtetimin e hyrjes datë 23.05.2002, zhdoganimin
datë 27.05.2002.
7. Nga shkresa nr.1823/1 protokolli datë 04.05.2005, e Prokurorisë Fier dhe shkresa
nr.17995/1 protokolli datë 13.05.2005 e Zyrës Qendrore Kombëtare të Interpol
Tiranës, në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit rezulton se nga verifikimet
e kryera për mjetin tip Mercedes-Benz 200 D dhe numër shasie
ËDB1241201A018907 rezulton i vjedhur në datë 14.03.2002 në Francë dhe targa
origjine 8585XM25.
8. Nga shkresa me nr.1173/1 protokolli, datë 06.09.2006, e Drejtorisë së Marrëdhënieve
me jashtë në Prokurorinë e Përgjithshme, shkresës nr.3007/1 protokolli, datë
28.04.2006, dhe akte të tjera bashkëlidhur, rezulton se nga autoritetet e drejtësisë
Franceze është ekzekutuar letër porosia e Prokurorisë së Rrethit Fier. Sipas skedës së
automjeteve të vjedhura rezulton se shtetasi Safet Sahiti ka denoncuar si të vjedhur
automjetin me targë 8585XM25 tip Mercedes-Benz ngjyrë gri, në datën 14.03.2002,
në autoritetet policore të Montbeliard – Francë.
9. Nga akti i ekspertimit grafik shkrimi e nënshkrimi nr.883, datë 22.02.2005 rezulton se
shkrimi emër, biemër Safet Sehitaj dhe nënshkrimi poshtë tij, në kontratën e
shitblerjes nr.1143 rep, nr.338, datë 30.05.2002, objekt ekspertimi, nuk është shkruar
dhe nënshkruar nga shtetasi Safet Sehitaj, krahasuar me modelet e sjella.
10. Nga akti i ekspertimit grafik nënshkrimi, nr.1917 datë 28.04.2005, dhe tabelës
fotografike bashkëlidhur tij, rezulton se nënshkrimi i plotë në emër të shitësit Safet
Sehitaj në dokumentin kontratë shitblerje automjeti me nr.1143/338 i hartuar nga
noter Zoi Bitri më datën 30.05.2002 në emër të shitës Safet Sehitaj dhe blerësi Sokrat
Sulaj nuk përjashtohet mundësia të jetë shkruar nga Sokrat Sulaj, krahasuar me
dorëshkrimet modele eksperimentale në emër të tij.
11. Nga shkresa nr.282 protokolli datë 26.03.2005, e Degës së Doganës Durrës rezulton
se: vërtetimi i hyrjes nr.306410, datë 23.05.2002, për automjetin me targë 8585XM25
nuk është lëshuar nga Dega e Doganës Durrës.
12. Në këto kushte nga prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier është regjistruar procedimi
penal në ngarkim të shtetasit Sokrat Sulaj, duke u akuzuar se ka konsumuar kryerjen e
veprave penale të mashtrimit dhe falsifikimit të dokumenteve.
13. Sipas detyrave të lëna nga Gjykata e Apelit Vlorë në vendimin nr.227, datë
06.07.2007, në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur pyetjen me anë
të letër porosisë së shtetasit Ferdinand Bekiri (Shpata) me cilësinë e dëshmitarit nga
Autoritetet Franceze të Drejtësisë. Nga materiali i kthyer në bazë të pyetjeve të
drejtuara dëshmitarit, nga ana e tij janë dhënë përgjigjet përkatëse. Ai ka deklaruar se
nuk ka shitur kurrë makinë në Shqipëri. Kur është kthyer në Shqipëri, një cigan nga
Kosova me banim në Francë, me emrin Safet ka deklaruar të vjedhur makinën për të
mashtruar sigurimet dhe e la makinën në Shqipëri. Ai vetë nuk ka patur asnjëherë një
makinë Benz. Është kthyer në Francë përpara shtetasit Safet Sehitaj.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.27, datë 30.01.2007, ka vendosur:
i. Të deklarojë fajtor të pandehurin Sokrat Sulaj për veprën penale të mashtrimit
dhe në bazë të nenit 143 /1 të K.Penal ta dënojë me tre vjet burgim.
ii. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale duke i zbritur 1/3 e masës së dënimit,
dënimin e të pandehurit Sokrat Sulaj me dy vjet burgim;
iii. Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
445
iv. Provat materiale të sekuestruara me proces-verbal për sekuestrimin e provave
materiale:
Në bazë të nenit 190/1-ç të K.Pr.Penale automjeti tip Mercedes-Benz me targë FR
7410 B në emër të të pandehurit Sokrat Sulaj t’i kthehet shtetasit Ferdinad Shpata
(Bekiri).
Në bazë të nenit 391/1 të K.Pr.Penale të deklarojë falsitetin e:
Aktit vërtetim hyrje datë 23.05.2002 të Degës së Doganës Durrës;
Aktit kontratë shitblerje automjeti nr.1143 rep.nr.338 kol. datë 30.05.2002.
Urdhërohet fshirja tërësore e këtyre dokumentave.
Dokumentat e tjera të përfshira në dosjen e automjetit me targë FR 7410 B t’i
kthehen D.R.SH.T.Rr. Fier.
15. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.227, datë 06.07.2007 ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.27, datë 30.01.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.111, datë 03.04.2009, ka vendosur:
i. Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Sokrat Sulaj për kryerjen e veprës penale të
“Mashtrimit” të parashikuar nga neni 143 /1 të K.Penal.
ii. Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Sokrat Sulaj për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave” të parashikuar nga neni 186 /1 të K.Penal.
iii. Provat materiale te sekuestruara me proces verbal per sekuestrimin e provave
materiale:
Në bazë të nenit 190/1,ç të K.Pr.Penale automjeti tip Mercedes- Benz me targë FR
7410 B në emër të të pandehurit Sokrat Sulaj të vazhdojë të qëndrojë në ruajtje deri në
momentin e zgjidhjes përfundimisht të çështjes së pronësisë së tij.
Në bazë të nenit 391/1 të K.Pr.Penale të deklarojë falsitetin e akteve:
a. Vërtetim hyrje datë 23.05.2002 të Degës së Doganës Durrës;
b. Kontrate shitblerje automjeti nr.1143 rep.nr.338 kol., datë 30.05.2002.
iv. Në bazë të nenit 190/1-b të K.Pr.Penale të urdhërojë fshirjen tërësore dhe asgjësimin e
këtyre dokumentave.
v. Në bazë të nenit 190/1-ç të K.Pr.Penale dokumentat e tjera të përfshira në dosjen e
automjetit me targë FR 7410 B t’i kthehen D.R.SH.T.RR.- Fier.
17. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.610, datë 21.12.2009, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.111, datë 03.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier.
18. Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, Prokuroria pranë Prokurorisë së
Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe deklarimin e të gjykuarit Sokrat
Sulaj, fajtor për veprat penale të “Mashtrimit” dhe “falsifikimit të dokumenteve”, të
parashikuar nga N.143/1 dhe 186/1 të K.Penal dhe dënimin e tij me 900.000 lekë
gjobë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
19. Gjykata e Apelit Vlorë, në vendimin e saj, arsyeton si më poshtë: “…në mungesë të
elementëve të veprës penale (anës objektive, gjykata e faktit ka konstatuar mungesën
e anës subjektive në kryerjen e veprës penale…nuk rezulton që i pandehuri Sokrat
Sulaj, të ketë patur dijeni apo të ketë kryer veprime me dashje apo në emër të shitësit,
lidhur me dokumentin shoqërues të mjetit, apo mënyrën e ardhjes së këtij të fundit së
mjetit e gjetjen e këtij të fundit në Francë. Në bazë të N.4 të K.Pr.Penale “çdo dyshim
për akuzën çmohet në favor të të pandehurit”. Përderisa nuk provohet që i pandehuri
Sokrat Sulaj të ketë kryer veprat penale, konkluzioni i faktit lidhur me pafajësinë e tij,
në referim të N.388/1-d të K.Pr.Penale, është i pacenueshëm.
IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga Prokurori.
446
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur
nga prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Vlorë është i pabazuar në ligj (Neni
432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.
21. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Fier është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit penal material dhe
atij procedural, çka ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i pacenueshëm.
22. Kolegji Penal i gjykatës së lartë arrin në përfundimin se gjykatat e të dy shkallëve
kanë i çmuar provat në përputhje me Nenin 152 të K.Pr.Penale, duke e deklaruar të
pafajshëm të gjykuarin Sokrat Sulaj.
23. Në harmoni me të gjitha provat e administruara është vlerësuar prej gjykatave edhe
dëshmia e shtetasit Ferdinand Bekiri (Shpata), i cili i pyetur nga autoritet franceze të
Drejtësisë ka mohuar të ketë sjellë automjet të tillë në Shqipëri, apo të ketë kryer
veprime vetë ose me persona të tretë me këtë mjet duke kundërshtuar dëshminë e
dëshmitarit Barjam Shpata, i cili për këto fakte ka dëshmuar se është vënë në dijeni
nga i biri Ferdinandi. Po kështu nga dëshmia e dëshmitarit Ferdinand Bekiri (Shpata)
rezulton se nuk u provuan edhe pretendimet e organit të akuzës se ai i ka lënë shtetasit
Meritan Sulaj ose të vëllait, të gjykuarit Sokrat Sulaj automjetin Benz për ta shitur.
Nga provat shkresore u provua se ky automjet është sjellë në Shqipëri nga Franca, nga
shtetasi Ferdinand Bekiri (Shpata) dhe ka hyrë nëpërmjet portit të Vlorës. (shkresa me
nr 105/1 protokolli, datë 23.02.2005 të Degës së Doganës Vlorë. Nga ana tjetër edhe
dëshmia e shtetasit Bajram Shpata është vlerësuar drejt nga gjykata si dëshmi
indirekte.
24. Kolegji Penal vlerëson se gjykatat i kanë çmuar drejt provat dhe se nuk u provua gjatë
gjykimit se me veprimet e tij i gjykuarit Sokrat Sulaj të ketë konsumuar elementët e
veprës penale të “Mashtrimit”1. Në gjykim nuk u provua se i gjykuari me anë të
gënjeshtrës apo shfrytëzimit të çfarëdo marrëdhënie të tij me shtetasin Ferdinand
Shpata të ketë hedhur në dorë mjetin përpara se ky i fundit të largohej nga Shqipëria
dhe përpara se të lidhej kontrata e shitjes së këtij mjeti.
25. Pretendimi i paraqitur në rekursin e Prokurorit, se i gjykuari e ka kryer veprën e
mashtrimit, duke shfrytëzuar besimin e ish-krushkut, pasi ky i ka dhënë në mirëbesim
mjetin për ta shitur nuk u provua, pasi nuk u provua ky element i anës objektive se
duke shfrytëzuar marrëdhëniet që ka personi të cilin mashtron i hedh në dorë pasurinë
ose të drejtat pasurore. Siç u përmend edhe më sipër është provuar se mjeti ka hyrë në
06.02.2002 në Portin e Vlorës nga Ferdinand Bekiri (Shpata), gjë të cilën e mohon
gjatë deklarimeve me letër-porosi, dhe kronologjia e ngjarjeve e shkëput këtë të fundit
nga i gjithë ky proces.
26. Në lidhje me pretendimin e paraqitur në rekurs se i gjykuari ka konsumuar veprën
penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, 2 duke siguruar dokumentacionin e
nevojshëm për zhdoganimin e mjetit, dhe pastaj përpilimin e kontratës përpara
noterit ; edhe ky pretendim nuk është i bazuar sepse megjithëse se dëshmia e shtetasit
vlerësohet me rezervë nga gjykatat, ai ka deklaruar se “në Shqipëri ka qenë në të
njëjtën kohë me të edhe një person me emrin Safet Sehitaj, cigan nga Kosova me
banim në Francë, dhe ka sjellë makinën për ta shitur. Dhe nga provat e administruara
ka rezultuar se në datë 27.05.2002 personi i identifikuar me emrin Safet Sehitaj ka
zhdoganuar automjetin me targë 8585XM25 në Degën e Doganës Fier. Ndërsa në
1
N.143 K.Penal “Mashtrimi”
Vjedhja e pasurisë me anë të gënjeshtrës ose shpërdorimit të besimit dënohet me gjobë ose me burgim gjer në pesë vjet.
2
N.186 K.Penal “Falsifikimi i dokumenteve”
Falsifikimi ose përdorimi i dokumenteve të falsifikuara dënohet me burgim deri në tre vjet dhe me gjobë nga dyqind mijë
deri në gjashtëqind mijë lekë.
447
datën 30.05.2002, i gjykuari Sokrat Sulaj së bashku me personin e identifikuar me
emrin Safet Zenel Sehitaj, u paraqiten në zyrën e noterit Zoi Bitri dhe nënshkruan
kontratën e shitblerjes së automjetit tip benz me targë 8585XM25.
27. Nga akti i ekspertimit grafik nënshkrimi, nr.1917, datë 28.04.2005 rezulton se
nënshkrimi i plotë në emër të shitësit Safet Sehitaj në kontratën e shiblerjes nr.1143
rep, nr.338, datë 30.05.2002, i hartuar nga noter Zoi Bitri më datën 30.05.2002, nuk
përjashtohet mundësia të jetë shkruar nga Sokrat Sulaj. Kolegji Penal vlerëson se
duke qenë se nuk kemi një përfundim kategorik të këtij akti, me të drejtë gjykatat
kanë arritur në përfundim se në mungesë të provave shkencore nuk mund të arrihet në
konkluzoinin për të provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm fajësinë e të gjykuarit.
28. Sipas paragrafit të parë të nenit 186 të K.Penal, që të kemi vepër penale duhet të
vërtetohet ekzistenca e një dokumenti të falsifikuar. Sipas përkufizimit në të drejtën
penale, “Falsifikimi i dokumentave është paraqitja e rrethanave të rreme në një
dokument, ose përpilimi i një dokumenti krejtësisht të rremë, si dhe përdorimi i atij
dokumenti për realizimin e ndonjë të drejte, të cilën personi nuk e gëzon me ligj”.
29. Nga pikëpamja objektive vepra penale e “Falsifikimit të dokumeteve” realizohet me
veprime aktive kriminale të materializuara në formën e a) falsifikimit të
dokumenteve; b) përdorimit të dokumentit të falsifikuar.
30. Përsa i takon formës së parë të veprimit kriminal, e cila lidhet me çështjen objekt
shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vepra penale cilësohet e
konsumuar kur i gjykuari kryen veprime aktive kriminale dhe ka realizuar falsifikimin
e dokumentit, të cilat duhet të vërtetohen tej çdo dyshimi të arsyeshëm gjatë
shqyrtimit gjyqësor; në rastin konkret konkluzioni jo kategorik i aktit të ekspertimit
nuk mund ta ngarkojë me përgjegjësi penale të gjykuarin.
31. Dhe dyshimet në bazë të N.4 të K.Pr.Penale çmohen në favor të të pandehurit.
Ashtu siç citohet në vendimin nr.19, datë 18.09.2008, të gjykatës Kushtetuese se:
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ) është shprehur se prezumimi i
pafajësisë kërkon, ndër të tjera, që kryerja e detyrave nga anëtarët e një gjykate, nuk
duhet të fillojë me idenë e paracaktuar se i akuzuari e ka kryer veprën për të cilën
akuzohet, se barra e provës i takon prokurorit dhe çdo dyshim duhet të jetë në favor të
të akuzuarit. Është detyrë e prokurorit që të informojë të akuzuarin për çështjen
kundër tij, në mënyrë që ai të mund të përgatisë e paraqesë mbrojtjen dhe të
kundërshtojë provat të cilat mjaftojnë për ta dënuar atë. Parimi i prezumimit të
pafajësisë mund të shkelet edhe në mungesë të një deklarimi formal; mjafton të
ekzistojë një arsyetim i cili të sugjerojë se gjykata e konsideron të akuzuarin si fajtor
si edhe kur barra e provës kalon nga prokurori te mbrojtja (Shih vendimet e GJEDNJ
Minelli kundër Zvicrës; John Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar, 8 shkurt 1996;
Telfner kundër Austrisë 20 qershor 2001)...”
1. Vendimi nr.610, datë 21.12.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë, përsa i përket lënies në
fuqi të vendimit nr.111, datë 03.04.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
deklarimit të pafajshëm të të gjykuarit Sokrat Sulaj, është marrë në zbatim të drejtë të
ligjit penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
2. Kolegji Penal e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga prokurori duke mos e
pranuar atë.
PЁR KЁTO ARSYE
448
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
449
Nr.00-2012-1710 i Vendimit (294)
VENDIM

në seancë gjyqësore të datës 07.11.2012 dhe 13.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale
nr.53801-00755-00-2009 akti, që i përket:
TË GJYKUARVE: EMILJANO KAU

JONUZ MESHI
KADRI DAJÇI
QAZIM HOXHA
SOKOL BRESA
A K U Z U A R:
Se ka kryer veprën penale të “Korrupsionit aktiv të personave
që ushtrojnë funksione publike” në bashkëpunim,
“Korrupsionit pasiv në sektorin privat” të kryer në bashkëpunim,
“Falsifikimit të dokumenteve shkollore” në bashkëpunim,
“Falsifikim të dokumenteve” më shumë se një herë në bashkëpunim,
“Falsifikim i vulave” më shumë se njëherë dhe në bashkëpunim”,
parashikuar nga nenet 244, 25, 164/b, 25, 186/2, 187/1,
188, 25 dhe 190/2 të Kodit Penal.

1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Bresa, për kryerjen e veprës penale
të “Korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike” kryer në
bashkëpunim dhe në bazë të neneve 259 e 25 të K.Penal dënimin e tij me dy
vjet burgim dhe 1 050 000 (një milion e pesëdhjetëmijë) lekë gjobë.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit dhe
përfundimisht i pandehuri Sokol Bresa dënohet me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj
burgim dhe 700 000 (shtatë qind mijë) lekë gjobë.
3. Vuajtja e dënimit me burgim ka filluar që nga dita e arrestimit të tij në
flagrancë më datë 13.03.2008. Dënimi me burgim do të vuhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
4. Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, kjo gjobë do të shlyhet nga i pandehuri
brenda një periudhe kohe prej 2 (dy) vjetësh nga dita që ky vendim do të
450
5. Në bazë të nenit 35 të K.Penal të pandehurit Sokol Bresa i hiqet e drejta për
të ushtruar funksione publike për një periudhë prej një viti e gjysëm.
6. Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale pika 1, në lidhje me neni 36, pika “c” të
K.Penal nga provat materiale të sekuestruara me proces-verbalin e datës
13.03.2008 të konfiskohet vetëm shuma prej 15.000 (pesëmbëdhjetë mijë)
lekë. Shuma tjetër (kartëmonedha të të gjitha llojeve) dhe aparatet celulare t’i
kthehen të pandehurit.
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Emiljano Kau për kryerjen e veprës
penale të “Korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike”
kryer në bashkëpunim dhe në bazë të neneve 259 e 25 të K.Penal dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim dhe 1.050.000 (një milion e pesëdhjetëmijë) lekë gjobë.
përfundimisht i pandehuri Emiljano Kau dënohet me 1 (një) vit e 4 (katër)
muaj burgim dhe 700.000 (shtatëqind mijë) lekë gjobë.
10. Në aplikim të nenit 34 të K.Penal kjo gjobë do të shlyhet nga i pandehuri
11. Në bazë të nenit 35 të K.Penal të pandehurit Emiljano Kau i hiqet e drejta
për të ushtruar funksione publike për një periudhë prej një vit e gjysëm.
12. Në bazë të nenit 190, pika 1 të K.Pr.Penale në lidhje me neni 36, pika “c”
të K.Penal nga provat materiale të sekuestruara me proces-verbalin e datës
13.3.2008, të konfiskohet vetëm shuma prej 15.000 (pesëmbëdhjetë mijë) lekë.
Shuma tjetër (kartëmonedha të të gjitha llojeve) dhe aparatet celulare t’i
kthehen të pandehurit.
13. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jonuz Meshi, për kryerjen e veprës
penale të “Korrupsionit aktiv të personave që ushtrojnë funksione publike”
kryer në bashkëpunim, dhe në bazë të neneve 244 e 25 të K.Penal dënimin e tij
me një vit e gjysëm burgim dhe 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
penale të “Korrupsionit pasiv në sektorin privat” kryer në bashkëpunim dhe në
bazë të nenit 164/b e 25 të K.Penal dënimin e tij me një vit burgim dhe
500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
penale “Falsifikimit të dokumenteve më shumë se njëherë dhe në
bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 186/2 i K.Penal, dënimin e tij me një vit
burgim dhe 700.000 (shtatëqind mijë) lekë gjobë.
penale “Falsifikimit të dokumenteve shkollore në bashkëpunim” dhe në bazë
të nenit 187/1-25 i K.Penal, dënimin e tij me gjashtë muaj burgim.
penale “Falsifikimit i dokumenteve shëndetësore kryer në bashkëpunim” dhe
në bazë të nenit 188/1-25 i K.Penal, dënimin e tij me gjashtë muaj burgim.
18. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Jonuz Meshi, për kryerjen e
veprës penale të “Falsifikimit të vulave e stampave kryer në bashkëpunim dhe
më shumë se njëherë”, të parashikuar nga neni 190/2 i K.Penal.
451
19. Në bashkim dënimesh, në bazë të nenit 55 të K.Penal, gjykata e dënon
përfundimisht të pandehurin Jonuz Meshi me 3 (tre) vjet burgim dhe
1.200.000 (një milion e dyqind mijë) lekë gjobë.
përfundimisht i pandehuri Jonuz Meshi dënohet me 2 (dy) vjet burgim dhe
22. Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, kjo gjobë do të shlyhet nga i pandehuri
23. Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, pika 1 në lidhje me nenin 36 të
K.Penal pikat, “b” dhe “c”, provat materiale – kartëmonedhat e sekuestruara të
konfiskohen dhe të kalojnë në favor të shtetit. Ndërsa aparatet celulare dhe
autovetura e sekuestruar t’i kthehen të pandehurit.
24. Në bazë të nenit 40 të K.Penal të pandehurit Jonuz Meshi i hiqet e drejta
për të ushtruar detyra drejtuese pranë personave juridik për një periudhë prej
një viti e gjysëm.
25. Deklarimin fajtor të të pandehurit Qazim Hoxha për kryerjen e veprës
penale “Falsifikimit të dokumenteve më shumë se një herë dhe në
bashkëpunim” dhe në bazë të nenit 186/2 i K.Penal, dënimin e tij me një vit
burgim dhe 700.000 (shtatëqind mijë) lekë gjobë.
penale “Falsifikimit të dokumenteve shkollore në bashkëpunim” dhe në bazë
të nenit 187/1 e 25 të K.Penal, dënimin e tij me gjashtë muaj burgim.
penale “Falsifikimit i dokumenteve shëndetësore” kryer në bashkëpunim, dhe
në bazë të nenit 188/1 e 25 i K.Penal, dënimin e tij me gjashtë muaj burgim.
30. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Qazim Hoxha për kryerjen e
veprës penale “Falsifikimit i vulave e stampave kryer në bashkëpunim dhe më
shumë se një herë” të parashikuar nga neni 190/2 i K.Penal.
përfundimisht të pandehurin Qazim Hoxha me 3 (tre) vjet burgim dhe
1.200.000 (një milion e dyqind mijë) lekë gjobë.
përfundimisht i pandehuri Qazim Hoxha dënohet me 2 (dy) vjet burgim dhe
452
34. Në aplikim të nenit 34 kjo gjobë do të shlyhet nga i pandehuri brenda një
periudhe kohe prej 2 (dy) vjetësh nga dita që ky vendim do të marrë formë të
prerë.
K.Penal pikat, ‘b” dhe “c”, provat materiale – kartëmonedhat e sekuestruara të
konfiskohen dhe të kalojnë në favor të shtetit. Ndërsa aparatet celulare dhe
autovetura e sekuestruar t’i kthehen të pandehurit.
36. Në bazë të nenit 40 të K.Penal të pandehurit Qazim Hoxha i hiqet e drejta
për të ushtruar detyra drejtuese pranë personave juridik për një periudhë prej
një viti e gjysëm.
37. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kadri Dajçi për kryerjen e veprës
38. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kadri Dajçi, për kryerjen e veprës
39. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kadri Dajçi për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimit të dokumenteve shkollore” në bashkëpunim dhe në bazë të nenit
187/1 e 25 të K.Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht të pandehurin Kadri Dajçi me 2 (dy) vjet burgim dhe 900.000
(nëntëqind mijë) lekë gjobë.
përfundimisht i pandehuri Kadri Dajçi dënohet me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj
burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
43. Në aplikim të nenit 34 kjo gjobë do të shlyhet nga i pandehuri brenda një
periudhe kohe prej 2 (dy) vjetësh nga dita që ky vendim do të marrë formë të
prerë.
K.Penal pikat, “b” dhe “c”, provat materiale – kartëmonedhat e sekuestruara të
konfiskohen dhe të kalojnë në favor të shtetit. Ndërsa aparatet celulare të
sekuestruara t’i kthehen të pandehurit.
45. Në bazë të nenit 40 të K.Penal të pandehurit Kadri Dajçi i hiqet e drejta për
të ushtruar detyra drejtuese pranë personave juridik për një periudhë prej një
viti e gjysëm.

1. Lënien në fuqi të vendimit nr.26, datë 15.01.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për të pandehurit Qazim Hoxha e Jonuz Meshi, me këtë
ndryshim:
a - Në zbatim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim për pjesën e pavuajtur për të pandehurin Jonuz Meshi, me
kusht për një periudhë kohe prej 18 muajsh;
b - Meqenëse i pandehuri Qazim Hoxha e ka kryer dënimin e dhënë me
vendimin nr.26, datë 15.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
453
urdhërohet lirimi i tij nga paraburgimi, po qe se nuk mbahet për ndonjë vepër
tjetër penale.
2. Prishjen e vendimit nr.26, datë 15.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Sokol
Bresa, Emiljano Kau e Kadri Dajçi, pasi nuk provohet që të pandehurit të kenë
kryer veprat penale për të cilat akuzohen.
3. Urdhërohet kthimi i sendeve të sekuestruara të pandehurve Sokol Bresa,
Emiljano Kau, Kadri Dajçi, Qazim Hoxha e Jonuz Meshi, pasi provohet se
nuk janë sende që kanë shërbyer për kryerjen e veprës penale ose që rrjedhin
nga veprat penale për të cilat akuzohen të pandehurit.
Kundër vendimit nr.675, datë 13.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë është bërë
rekurs nga ana e të gjykuarit Qazim Hoxha dhe nga Prokuroria e Apelit Tiranë, të cilët
parashtrojnë këto shkaqe:
I gjykuari Qazim Hoxha në rekurs pretendon se:

- Nuk përbëjnë provë thirrjet e mia telefonike me instruktorët, ato janë komunikime të
përditshme dhe të ligjshme.
- Nuk përbën provë fotoja ime me kursantin Y.A. (personi i infiltruar) duke hyrë e dalë
nga klasa e provimit.
- Shtetasi Y.A. ka gënjyer në dëshminë e tij. Ai në një fjali thotë diçka, në tjetër diçka
tjetër kontradiktore.
- Nuk kam dhënë ndonjëherë orientime mbi çfarë do bënte Y.A. me komisionin. Nuk
kam pasur dijeni si është vepruar aty brenda.
- Në lidhje me dokumentet e falsifikuara unë nuk kam pasur dijeni pasi nuk jam
ekspert.
- Lekët që më janë gjetur janë lekë xhepi.
- Pretendimet e prokurorit nuk qëndrojnë.
- Gjykata e ka zbatuar ligjin me analogji me persona të tjerë (Jonuz Meshi).
- Nuk jam njohur me të gjitha faktet që dispononte prokuroria.
- Jam dënuar në bazë dyshimesh me mund të kem kryer veprime antiligjore.
- Jam dënuar në mënyrë të padrejtë dhe të pabazuar në prova.
Organi i prokurorisë, në rekurs pretendon se:

- Gjykata e apelit nuk ka marrë në shqyrtim provat e marra gjatë gjykimit, por as nuk
ka dashur të përcaktojë elementët e figurës së krimit.
- Gjykata e apelit pranon faktin se të pandehurit J. Meshi dhe Q. Hoxha kanë kryer
veprën penale të “Korrupsionit aktiv të personave që ushtrojnë funksione publike” në
bashkëpunim, por çuditërisht nuk pranon se nëpunësit publikë me të cilët është
konsumuar kjo vepër ishin të pandehurit Bresa e Kau.
- Gjykata e apelit nuk i ka çmuar provat dhe ka devijuar nga përmbajtja e tyre. Gjykata
shprehet se nuk është në shënimet e të pandehurit J. Meshit emri i Sokol Bresës dhe
Emiljano Kaut. Në fakt është e kundërta. Emrat janë dhe pranë tyre është shënuar
edhe shuma 300.000 lekë tek zëri “teori-praktikë”. Ndryshe nga sa thotë gjykata e
apelit në vendim, në asnjë rresht të dëshmive të J. Meshit nuk thuhet “këto shënime
nuk kanë të bëjnë me të pandehurit Sokol Breca dhe Emiljano Kau”.
454
- Përsa i takon pushimit të akuzës për të pandehurin Kadri Dajçi, gjykata e apelit të
njëjtat prova i ka çmuar në këndvështrime të ndryshme.
- Në lidhje me pohimet e personit të infiltruar Y. Aliaj, gjykata e apelit ka përdorur dy
standarde, ajo i ka marrë me rezervë (për shkak të personalitetit të tij, pasi ka qenë i
dënuar për mashtrim) në lidhje me të pandehurit Bresa, Kau e Dajçi dhe njëherë i ka
konsideruar prova në lidhje me Meshën e Hoxhën.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; av. Nikolin Vata, mbrojtës i të
gjykuarit Qazim Hoxha, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.26, datë 15.01.2009 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.675, datë 13.07.2009 të gjykatës së apelit dhe
pafajësinë e të gjykuarit Qazim Hoxha; av. Petraq Semani, mbrojtës, i të gjykuarit Kadri
Dajçi, i cili kërkon lënien në fuqi të vendimit nr.757, datë 13.07.2009 të Gjykatës së Apelit
Tiranë; av. Skënder Breca, mbrojtës i të gjykuarit, Jonuz Meshi, i cili kërkon lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.675, datë 13.07.2009; av. Erind Germenji, mbrojtësi,
i të gjykuarit Sokol Bresa, i cili kërkon lënien në fuqi të vendimit nr.675, datë 13.07.2009 të
Gjykatës së Apelit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.675, datë 13.07.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Nga hetimi gjyqësor i provave ka rezultuar e provuar se të pandehurit Qazim Hoxha
dhe Kadri Dajçi në vitin 2003 kanë regjistruar Shoqërinë “Universal Vip” shpk me vendimin
e Gjykatës së Rrethit Tiranë me nr.30571, datë 20.11.2003. Objekti i shoqërisë është ushtrimi
i aktivitetit të përgatitjes së kandidatëve për pajisjen me leje drejtimi të mjeteve. Në datën
07.07.2006, ortaku i shoqërisë, i pandehuri Kadri Dajçi, ka transferuar kuotat tek ortaku
tjetër, i pandehuri Qazim Hoxha, por pavarësisht kësaj, i pandehuri Dajçi ka vazhduar të
ushtrojë aktivitetin në shoqëri si instruktor dhe realisht ka kontrolluar shoqërinë si
bashkëpronar me të drejta të plota. Në këtë shoqëri ka qenë i punësuar si instruktor edhe i
pandehuri tjetër Jonuz Meshi.
Të pandehurit Emiljano Kau dhe Sokol Bresa kanë qenë nëpunës publikë pranë
Drejtorisë Rajonale të Shërbimit të Transportit Rrugor Tiranë (më poshtë DRSHTRR), të
emëruar pranë kësaj Drejtorie si “Anëtarë të Komisionit të Marrjes në Prova”.
Data 13.03.2008 është caktuar si dita kur të gjitha Autoshkollat e Tiranës do të
zhvillonin provimin për kursantët/kandidatët që kishin të regjistruar. Ndërmjet tyre edhe
Autoshkolla “Univers”.
Në datën 13.03.2008, të pandehurit E. Kau dhe S. Bresa sipas shortit janë caktuar
anëtarë të komisionit për të testuar kandidatët e Autoshkollës “Univers” dhe dy të tjera. Në
zbatim të rregullores së DRSHTRR, në qendrën e caktuar, anëtarët e komisionit kanë filluar
nga puna duke i futur kursantët në një klasë dhe duke iu kontrolluar dokumentet. Kursantët
do të testoheshin për njohuritë e tyre teorike-praktike, sikurse edhe ka ndodhur normalisht.
Para kësaj date, organet e ndjekjes penale kishin urdhëruar veprimet simuluese dhe
kishin vendosur lejimin e përgjimit për të pandehurit Q. Hoxha, K. Dajçi dhe J. Meshi. Si
person i simuluar ishte caktuar shtetasi Y. Alia.
Rezulton e provuar se personi i infiltruar ka filluar veprimtarinë e tij disa ditë përpara
datës 13.03.2008, që është dita e marrjes në testim të kursantëve. Ai ka marrë takim me të
pandehurin J. Meshi për t’u regjistruar në Autoshkollën “Universal VIP” e për të dhënë
455
provimin për t’u pajisur me leje drejtimi automjeti. I pandehuri J. Meshi, në bashkëpunim me
të pandehurin Q. Hoxha, kanë falsifikuar për plotësimin e dosjeve të kursantëve të ndryshëm
dokumente si: certifikata të gjendjes civile, dëftesa shkolle, vërtetime shëndetësore, vërtetime
banimi. Këto dokumente janë siguruar duke iu marrë para kursantëve për interesat e tyre dhe
duke iu dhënë atyre që i falsifikojnë apo i lëshojnë këto akte.
Të gjykuarit Jonuz Meshi i janë gjetur e sekuestruar një vërtetim i falsifikuar datë
12.09.2007 i shkollës së mesme me emër të D. Vekesula; 5 copë vërtetime të paplotësuara, të
vulosura me vulën e “Ndërmarrjes së Trajtimit të Studenteve nr.2” sh.a; vërtetime të
paplotësuara e të vulosura me vulën e UB Kamëz; vërtetime për vazhdimin e shkollës së
mesme Golaj, Has; për vazhdimin e studimeve në Fakultetin e Ekonomisë Tiranë, etj.
Dokumente të tilla i janë gjetur e sekuestruar edhe të gjykuarit Qazim Hoxha, si
vërtetime të Shkollës së Mesme të Përgjithshme “Q. Stafa” Tiranë; çertifikatë dhe vërtetime
në emër të shtetasit Ardit Karisi, lëshuar në Kukës, etj. Po kështu nga 115 dosje të kursanteve,
të sekuestruara, në disa prej tyre janë konstatuar dokumente të falsifikuara, të cilat me hollësi
janë përcaktuar në aktin e ekspertimit që është administruar në dosje.
Këto dokumente të falsifikuara që i janë kapur e sekuestruar të gjykuarit Jonuz Meshi
e Qazim Hoxha në harmoni me pohimet e dëshmitarëve, thëniet e të cilëve janë administruar
në seancë gjyqësore, e në harmoni me përgjimet telefonike e pohimet e këtyre dy të
gjykuarve, për të dy gjykatat është krijuar bindjen e plotë se këta të gjykuar në bashkëpunim
me njëri tjetrin kanë kryer veprat penale për të cilat akuzohen, ndaj gjykata e apelit ka lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
Në ndryshim me sa pretendohet në rekurs nga i gjykuari Qazim Hoxha, gjykata e
apelit, për ta bërë më bindës vendimin e saj, ka bërë një analizë të hollësishme të provave të
administruara gjatë procesit penal. Ajo arsyeton se konkluzionet e akteve të ekspertimit, në
harmoni me pohimet e dëshmitarëve, vërtetojnë se të gjykuarit kanë përdorur dokumente të
falsifikuara për kursantët e ndryshëm, si çertifikatë të gjendjes civile, vërtetime shkollore,
vërtetime shëndetësore, vendime për leje banimi, etj, plotësisht ose pjesërisht të falsifikuara
duke u marrë lekë kursantëve për këto dokumente, si dhe duke paguar direkt personat që
kryenin falsifikimin. Përfitimi i të gjykuarve Qazim Hoxha e Jonuz Meshi për veten e tyre
apo edhe për persona të tjerë, thekson gjykata e apelit, me të drejtë nga gjykata e shkallës së
parë janë kualifikuar si vepra penale të parashikuara nga neni 244 e 25 dhe 164/b e 25 të
K.Penal.
Në kushtet si më sipër, në ndryshim me sa pretendohet në rekursin e të gjykuarve Q.
Hoxha, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i
drejtë e i bazuar në ligj.
Kolegji Penal konstaton se vendimi i gjykatës së apelit, në ndryshim me sa
pretendohet në rekursin e prokurorit, është i bazuar edhe për pjesën që për të gjykuarin Jonuz
Meshi ka aplikuar nenin 59 të K.Penal duke vendosur pezullimin e ekzekutimit të pjesës së
mbetur pa vuajtur të dënimit me burgim.
Ashtu siç arsyeton gjykata e apelit, ka rezultuar se gjendja shëndetësore e të gjykuarit
Jonuz është shumë e rënduar, pasi ai ka kaluar dy infarkte të miokardit e ka ngushtim në
masën 100% të njërës nga arteriet e zemrës, ndaj ky ka qenë shkaku që gjykata, me vendimin
e saj nr.114, datë 28.03.2008, i ka ndryshuar masën e sigurimit këtij të gjykuari nga “arrest në
burg” në atë të “arrestit në shtëpi”. Edhe për pjesën tjetër të vendimit të gjykatës së apelit në
lidhje me të gjykuarit Emiliano Kau, Sokol Bresa e Kadri Dajçi, në ndryshim me sa
pretendohet në rekursin e prokurorit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se ai është i
drejtë e i bazuar në ligj, ndaj edhe për këtë pjesë ai duhet të lihet në fuqi. Ndryshe nga sa
pretendohet në rekurs, Gjykata e Apelit Tiranë, në marrjen e vendimit të mësipërm, ka
zbatuar drejt dispozitat e nenit 152 dhe 380 të K.Pr.Penale. Ajo ka çmuar me kujdes çdo
456
provë që është paraqitur për shqyrtim, i ka ballafaquar ato me njëra tjetrën duke mos lënë
jashtë vëmendjes e vlerësimit asnjërën prej tyre.
Ashtu siç kanë pranuar gjykatat, të gjykuarit Sokol Bresa dhe Emiljano Kau janë
caktuar me short ditën e testimit, në datën 13.03.2008, për të marrë pjesë si anëtarë komisioni
në testimin që do të bëhej për kursantet e Autoshkollës “Universal Vip”.
Pas këtij momenti të gjykuarit S. Bresa dhe E. Kau nuk kanë asnjë lidhje me këtë
autoshkollë. Edhe pas fillimit të punës si anëtarë komisioni në testimin e kandidatëve, në
datën 13.03.2008, nuk ka asnjë provë që të vërtetojë se këta dy të gjykuar kanë vepruar në
kundërshtim me përmbushjen e detyrës në këmbim të çfarëdo përfitimi të parregullt, për
veten e tyre apo për personat e tjerë. Fakti se të gjykuarit Jonuz Meshi apo Qazim Hoxha
kanë biseduar në telefon me të infiltruarin Ylli Alia dhe gjatë bisedës mund të kenë
përmendur emrat e komisionerëve, nuk do të thotë se të gjykuarit Sokol Bresa dhe Emiljano
Kau duhet të përgjigjen penalisht në bashkëpunim me të gjykuarit e tjerë. Gjatë kontrollit
personal që u është bërë të gjykuarve Sokol Bresa e Emiljano Kau, ndonëse u janë gjetur një
sasi kartëmonedhash, nuk ka rezultuar asnjë nga ato që prokuroria kishte vënë në dispozicion
të të infiltruarit Y.Alia, për t’iu a dhënë të gjykuarve, çka do të thotë se ashtu siç arsyeton
gjykata e apelit, këta të gjykuar nuk kanë përfituar në mënyrë të padrejtë për vete, në këmbim
të veprimeve që kanë lidhje me detyrën e tyre.
Pretendimi i paraqitur në rekurs dhe i pranuar edhe nga gjykata e shkallës së parë se
këta dy të gjykuar i kanë dhënë testimin teorik e praktik të infiltruarit Ylli Alia duke e
vlerësuar kalues pa u paraqitur në provim, me të drejtë nga gjykata e apelit është vlerësuar si i
pabazuar dhe që vjen në kundërshtim edhe me ato prova që ka administruar vete gjykata e
shkallës së parë. Vetë shtetasi Ylli Alia ka pohuar se ka firmosur testin teorik e praktik, ka
fiksuar gjurmët e gishtave dhe në përfundim ka rezultuar kalues. Fakti se Ylli Alia ka
plotësuar e firmosur testin teorik provohet edhe me aktin e ekspertimit që gjykata e shkallës
së parë e ka administruar në dosje.
Edhe për të gjykuarin Kadri Dajçi, gjykata e apelit me të drejtë nuk ka krijuar bindjen
se ai i ka kryer veprat penale për të cilat akuzohet, ndaj e ka pushuar çështjen penale ndaj tij.
Vetëm pretendimi i shtetasit Shkëlqim Bushi se vërtetimin e shkollës në emër të tij e ka gjetur
i gjykuari Kadri Dajçi, pa u shoqëruar me prova apo indicje të tjera nuk mund të sjellin
bindjen se ky person që ka përgjegjësi penale për paraqitjen e një dokumenti të falsifikuar,
kur vetë i gjykuari Kadri ka pretenduar se atë e ka paraqitur vetë shtetasi Sh. Bushi. Edhe për
akuzat e parashikuara nga nenet 244 e 25 dhe 164/b e 25 të K.Penal në ngarkim të të
gjykuarit Kadri Dajçi, gjykata e apelit, në zbatim të nenit 38 të K.Pr.Penale, ka çmuar me
kujdes të gjitha provat e administruara dhe në përfundim ka arritur me të drejtë në
konkluzion, se akuzat në ngarkim të tij nuk qëndrojnë ndaj ka pushuar çështjen penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 13.11.2012
457
Nr.00-2012-1711 i Vendimit (295)
VENDIM

ne seancë gjyqësore të datës 14.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.57010-00038-

00-2010, akti që i përket:
TË GJYKUARVE: BLEDAR MUÇA

ALTIN MUÇA
ERMAL MAHMUTI
A K U Z U A R:
“Vrasje me dashje”, mbetur në tentativë,
“Moskallëzim krimi”,
“Mosbindje të urdhërit të punonjësit të Policisë së Rendit Publik”,
parashikuar nga nenenet 76/22, 300 dhe 242 të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë, me vendimin nr.70, datë 14.05.2008 ka vendosur:

1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Muça për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentative, parashikuar nga neni 76 në
lidhje me nenin 22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
2. Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht
i pandehuri Bledar Muça dënohet me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Bledar Muça fillon nga dita e zbatimit të
masës së sigurimit “arrest në burg”, datë 03.04.2008 dhe do të vuhet në burg të
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ermal Mahmuti për kryerjen e veprës
penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
i pandehuri Ermal Mahmuti dënohet me 8 (tetë) muaj burgim.
6. Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur do të fillojë nga dita e ekzekutimit të
këtij vendimi dhe do të vuhet në burg të sigurisë së zakonshme.
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Altin Muça për kryerjen e veprës penale
të “Mosbindjes ndaj urdhrit të punonjësit të policisë së rendit publik”,
458
parashikuar nga neni 242 i K.Penal dhe dënimin e tij me gjobë në masën
90.000 (nëntëdhjetë mijë) lekë.
i pandehuri Altin Muça dënohet me 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë.
9. Në zbatim të nenit 34 të K.Penal, dënimi i mësipërm me gjobë duhet të
paguhet nga i pandehuri Altin Muça në favor të shtetit, brenda 6 (gjashtë)
muajve nga marrja formë të prerë të vendimit.
10. Bazuar në nenin 190, pika 1, gërma “a” e K.Pr.Penale, prova materiale e
sekuestruar, thikë me sharrë e bisht të zi, asgjësohet.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.451, datë 29.09.2009 ka vendosur:

Lushnjë për të pandehurin Bledar Muça, duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Muça për veprën penale të
“Plagosjes së rëndë me dashje”, dhe në bazë të nenit 88 të Kodit Penal,
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale duke i zbritur 1/3 e dënimit, e dënon
këtë të pandehur me 2 vjet burgim, vuajtja e të cilit i fillon nga data e
arrestimit 03.04.2008.
Lënien në fuqi të këtij vendimi, për të pandehurit Ermal Mahmuti e Altin
Muça dhe për provat materiale e shpenzimet gjyqësore.
Kundër vendimit nr.451, datë 29.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në mbështetje të

nenit 432 të K.Pr.P., brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i Prokurorisë pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në prova dhe në ligj për pjesën që lidhet
me kualifikimin ligjor të veprës. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e apelit, qëllimi i
veprimeve të të pandehurit Bledar ndaj të dëmtuarit ka qenë marrja e jetës. Kjo del
nga mjeti me të cilin është kryer goditja, vendi ku është kryer goditja, intensiteti i
goditjes dhe përsëritja e veprimit si dhe shkalla e rëndë e plagosjes së kryer dhe
rrezikut që ka pasur ajo në momentin e shkaktimit.
- Provohet plotësisht se i pandehuri Bledar ka përdorur një mjet të rrezikshëm,
potencialisht të aftë për të shkaktuar vdekjen siç është thika, e ka goditur të dëmtuarin
në pjesët e barkut dhe jo vetëm një herë, ka arritur të dëmtojë tërësinë anatomike të
kësaj pjese delikate të trupit duke shkaktuar nxjerrjen jashtë të zorrëve, i ka shkaktuar
plagë të rrezikshme për jetën dhe është larguar duke e lënë të shtrirë përdhe.
- Ka qenë ndihma e menjëhershme e personave të tjerë të pranishëm që ka bërë të
mundur shpëtimin e jetës së të dëmtuarit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë; av. Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.451, datë 29.09.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
459
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se mëngjesin e datës
14.08.2007 shtetasi Agron Dërvishi, së bashku me kunatin e tij Ridvan Bakiasi ishin ulur për
të pirë kafe në lokalin e shtetasit Fatmir Shpata në fshatin Dushk, Lushnjë. Bashkë me ta në
tavolinë ka qenë dhe shtetasi Adriatik Dërvishi, vëllai i Agronit, i cili pasi ka ndenjur një farë
kohe është larguar për në ndërtimin e familjes që kryhej aty pranë. Në lokal kanë qenë të ulur
në një tavolinë tjetër dhe të gjykuarit Bledar Muça dhe Ermal Mahmuti. Shtetasi Agron
Dërvishi disa kohë më parë ishte deklaruar fajtor dhe dënuar për veprën penale të “Kanosjes”
në dëm të shtetasit Gentjan Dyrmishi, kunat i shtetasit Bledar Muça. Që prej asaj kohe
marrëdhëniet midis këtyre shtetasve kanë qenë të acaruara dhe sikundër rezulton nga thëniet
ai iu është drejtuar familjes Dërvishi me thënien “nuk keni për ta gëzuar ndërtimin që po
kryeni”.
Ditën e ngjarjes, pas largimit nga tavolina të shtetasit Adriatik Dërvishi, rezulton se
vëllai i tij Agron Dërvishi është konfliktuar me të gjykuarit Bledar, ndërkohë që i gjykuari
Ermal është konfliktuar fizikisht me shtetasin Ridvan Bakiasi. Nga goditjet me thikë në zonën
e barkut dhe kofshë, shtetasi Agron Dervishi ka pësuar dëmtime të rënda, dalje jashtë të
zorrëve dhe humbje të konsiderueshme gjaku. Nga akt ekspertimi mjeko ligjor nr.289, datë
29.08.2007 rezulton se plagët e shkaktuara në zonat e mësipërme të trupit janë shkaktuar me
mjet të fortë prerës, ka dëmtime të mëdha të organeve të brendshme, gjatë operacionit i janë
dhënë 9 flakone gjak dhe se dëmtimet kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e
shkaktimit të tyre.
Në deklarimet e të dëmtuarit Agron është theksuar se i gjykuari Bledar e ka goditur 4
herë me thikë dhe është larguar kur e ka parë të shtrihej dhe të humbiste ndjenjat. Të njëjta
deklarime ka dhënë dhe shtetasi Bakiasi, i cili pretendon se kur ka parë Agronin të shtrihej i
përgjakur është afruar ta ndihmojë dhe në këto çaste është goditur me mjete të forta nga i
gjykuari Armal, me qëllim mosdhënien ndihmë për të shtetasit Agron. Pasi janë larguar me
vrap nga lokali, të gjykuarit Bledar dhe Ermal kanë hipur në makinën që drejtohej nga i
gjykuari Altin dhe i kanë kërkuar këtij të fundit t’i dërgonte në Rrogozhinë për të pirë kafe.
Rrugës, pasi kanë konstatuar postobllokun e policisë, ata nuk janë ndalur, gjë që është
realizuar vetëm 500 m më tej. I gjykuari Altin pretendon se nuk ka ndalur për shkak se i
gjykuari Ermal i kish kërkuar të mos ndalonte për shkak se kërkohej të grumbullohej si
ushtar.
Gjatë hetimeve paraprake është bërë dhe ekspertimi i një thike të sekuestruar në
cilësinë e provës në vendngjarje. Nga akti i ekspertimit nr.132, datë 18.10.2007 ka rezultuar
se thika me përmasat 19.5 cm, gjerësi 2 cm dhe trashësi 1 mm, nuk i plotëson kushtet teknike
të armëve të ftohta.
Gjatë hetimeve paraprake janë marrë dëshmitë dhe të personave që ndodheshin në
mjediset e lokalit në momentet e ngjarjes, të cilët në pjesën më të madhe pranojnë të kenë
parë të dëmtuarin dhe të gjykuarin Bledar duke u konfliktuar, por pa dhënë shpjegime të
hollësishme në lidhje me dinamikën e veprimeve.
Pasi çështja u dërgua për gjykim, mbi kërkesën e mbrojtjes, gjykata procedoi
gjykimin sipas procedurës së parashikuar nga neni 403 e vijues i K.Pr.P. Për këtë shkak, aktet
e fashikullit të prokurorisë morën formën e akteve gjyqësore dhe vlera e tyre provuese u
përdor nga gjykatat për arritjen në konkluzionet përkatëse.
Gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e shkallës së parë, vetëmbrojtja e të gjykuarit
Bledar ka pretenduar se vepra penale e kryer parashikohet nga neni 83 e 22 të K.Penal.
Ky pretendim është rregulluar nga gjykata e shkallës së parë, e cila duke marrë në
analizë si elementet e anës objektive dhe subjektive arsyeton se vepra penale e kryer nga i
gjykuari parashikohet nga neni 76 e 22 të K.Penal, pra vrasje me dashje e mbetur në tentativë.
460
Mbi ankimin e të gjykuarit, çështja është shqyrtuar nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila
me vendimin nr.451, datë 29.09.2009 ka vendosur ndryshimin e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe deklarimin fajtor të të gjykuarit Bledar Muça për veprën penale të
“plagosjes së rëndë me dashje” dhe në zbatim të nenit 88 të K.Penal dhe në aplikim të nenit
406 të K.Pr.P. e ka dënuar të gjykuarin përfundimisht me 2 vjet burgim.
Në arsyetimin e vendimit, gjykata e apelit shprehet se vendimi i gjykatës së shkallës
së parë, që e ka trajtuar veprën si vrasje me dashje të mbetur në tentativë, është i pabazuar në
ligj dhe në prova.
Në arsyetimin e saj gjykata e apelit pranon se gjatë hetimit dhe gjykimit të çështjes
është provuar plotësisht se i gjykuari Bledar Muça dhe i dëmtuari Agron Dervishi kanë qenë
duke u grindur vetëm për vetëm me njëri tjetrin dhe në këtë sherr nuk ka marrë pjesë personi
tjetër. Nga aktet është bërë e qartë se Ermal Mahmuti e Ridvan Bakiasi po grindeshin midis
tyre, ndërsa pronari i lokalit dhe dëshmitarët Admir Lila dhe Mevlan Cadari nuk kanë marrë
pjesë dhe nuk kanë bërë përpjekje për të ndarë sherrin midis dy palëve.
Gjykata e apelit pranon se i gjykuari i ka ndërprerë vetë veprimet e mëtejshme për
goditjen e të dëmtuarit, pasi e ka goditur fillimisht në këmbë e pastaj në bark. I gjykuari ka
pasur të gjitha mundësitë të vazhdonte sulmin ndaj të dëmtuarit, por nuk ka dëshiruar të
vazhdonte atë. Ai nuk ka pasur mendimin e mëparshëm kriminal, për të goditur me thikë të
dëmtuarin, por ka qenë ky i fundit që ka provokuar sherrin duke shkuar tek tavolina ku ka
qenë i ulur i gjykuari e ka fyer e goditur atë. I gjykuari Bledar vërtetë e ka goditur dy herë të
dëmtuarin një herë në bark dhe një herë në gjymtyrët e poshtme dhe megjithëse i ka pasur
mundësitë, nuk e ka goditur atë në pjesët jetike, si në kokë, zemër, etj.
Vërtet goditjet, arsyeton gjykata e apelit, kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e
shkaktimit, por veprimet e tij nga pikëpamja subjektive nuk kanë synuar për marrjen e jetës të
të dëmtuarit. Fakti që i gjykuari me veprimet e tij nuk ka prekur ndonjë organ jetik të të
dëmtuarit, flet qartë se nga pikëpamja subjektive, qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë shkaktimi
i vdekjes, por vetëm plagosja e rëndë e të dëmtuarit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, edhe pa marrë prova të tjera
(në kushtet e gjykimit të shkurtuar), gjykata e apelit ka dhënë vendim të ndryshëm nga ai i
gjykatës së shkallës së parë, vendimi i saj është i bazuar. Gjykata e apelit në zbatim të nenit
152 dhe 380 të K.Pr.Penale, ka çmuar me kujdes çdo provë që është administruar në gjykim, i
ka ballafaquar ato me njëra tjetrën, duke mos lënë jashtë vëmendjes dhe vlerësimit edhe
faktin se i dëmtuari është goditur vetëm dy herë në këmbë dhe në bark dhe jo 4 herë siç është
pretenduar nga prokurori. Ndërprerjen e sulmit e ka bërë në mënyrë të ndërgjegjshme,
megjithëse i ka pasur të gjitha mundësitë për vazhdim, mjetin rrethanor të përdorur, një thikë
që nuk i plotëson kushtet për të qenë armë e ftohtë, etj.
Në kushtet si më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në ndryshim me sa
pretendohet në rekurs, vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë e gjen të drejtë e të bazuar në ligj
e si të tillë, çmon se duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” te Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 14.11.2012
461
Nr.00-2012-1718 i Vendimit (296)
VENDIM

Në seancë gjyqësore të datës 14.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
TË GJYKUARIT: ERION DUDA
A K U Z U A R:
“Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese,
ndaj dy ose më shumë personave”,
parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal.
.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erion Kujtim Duda për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje” të shtetasit Fation Çela dhe në bazë të Nenit 76
të Kodit Penal e dënon atë me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.
penale të “Plagosjes së rëndë me dashje” të shtetasit Klodian Allmuça dhe në
bazë të Nenit 88 të Kodit Penal e dënon atë me 3 (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
penale të “Plagosjes së lehte me dashje” të shtetasit Taulant Allmuça dhe në
bazë të Nenit 89 të Kodit Penal e dënon atë me 3 (tre) muaj burgim.
Bazuar në Nenin 55 të Kodit Penal mbi caktimin e një dënimi të vetëm për
kryerjen e disa veprave penale, i pandehuri Erion Kujtim Duda dënohet me një
dënim të vetëm përfundimtar prej 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të fillojë nga data 20.06.2009.
Prova materiale: -Një CD me shënimin 0685140087 të asgjësohet.
Shpenzimet procedurale të kryera në fazën e hetimeve paraprake si edhe ato
gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Kundër vendimit lejohet ankim sipas ligjit në Gjykatën e Apelit Tiranë.

Parë Tiranë.
462
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs
prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e
çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Mendojmë se vendimi i gjykatës së shkallës së parë që ka ndryshuar kualifikimin
ligjor të veprës duke u mbështetur në pasojat e ardhura nga veprimi i të pandehurit për
çdo të dëmtuar është i gabuar, pasi për të përcaktuar cilësimin juridik të veprës penale
në radhë të parë duhet parë ana objektive e veprës penale që konsiston në kryerjen e
saj dhe në mënyrën e shkaktimit të pasojës, që në rastin konkret, sipas akteve të
ekspertimit mjeko-ligjor nr.758 dhe 755, datë 19.06.2009, rezulton se dëmtimet në
trupin e të dëmtuarve Klodian dhe Taulant janë në pjesën e majtë, çka tregon se janë
në pjesën më të rrezikshme për jetën.
- Nisur dhe nga fakti se dhe viktima Fatjon Cela i ka dëmtimet në anën e majtë të trupit
dhe në kokë, dëmtime të cilat i shkaktuan humbjen e jetës, si e drejta jonë penale
ashtu dhe praktika gjyqësore e konsideron të konsumuar veprën penale të vrasjes
dashje të mbetur në tentativë, jo nga pasojat e shkaktuara nga sulmi (veprimi) i të
pandehurit, por nga shkalla e rrezikshmërisë së jetës së personit të dëmtuar në
momentin e shkaktimit të tyre, për rrjedhojë meqenëse kemi të bëjmë me dy vrasje
(vrasja me dashje e mbetur në tentativë ndaj Taulant Muçës), ligjvënësi këto veprime i
ka kualifikuar si vrasje në rrethana cilësuese, kundër dy apo më shumë personave,
parashikuar nga neni 79, gërma dh i Kodit Penal.
- I njëjti arsyetim është dhe në rastin e të dëmtuarit Taulant Allmuça, pasi sipas aktit të
ekspertimit mjeko-ligjor nr.755, datë 19.06.2009, dëmtimet e shkaktuara tek ky i
dëmtuar janë në regjionin e majtë, ndaj dhe në këtë rast i pandehuri Erjon Duda duhet
të përgjigjet për veprën penale të vrasjes së mbetur në tentativë e për rrjedhojë, për të
gjitha veprimet e kryera, vepra penale e kryer nga i pandehuri është ajo e vrasjes ndaj
dy apo më shumë personave.
- Veprimet e të pandehurit Erjon Duda nuk kanë qenë të ndara në intervale të gjata kohe
por kanë qenë në vazhdim të sulmit ndaj personave me të cilët ka filluar të zihej me
grushta, por ka qenë pikërisht i pandehuri që ka nxjerrë nga xhepi një mjet të
rrezikshëm për jetën që ka kryer goditjen ndaj personave të dëmtuar.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i

gjykuari Erjon Duda, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi duke
- Vendimi i gjykatës së apelit dhe i gjykatës së shkallës së parë, objekt rekursi, janë
marrë në kundërshtim me ligjin dhe me provat e administruara gjatë gjykimit, për më
tepër që vendimi i gjykatës së apelit nr.674 akti, datë 13.05.2011, është deklaruar i
paarsyetuar dhe nuk është zbardhur akoma dhe në këto rrethana duke qenë në limitet
kohore jemi të detyruar të paraqesim rekursin pa qenë në dijeni të argumenteve të
gjykatës së apelit, duke rezervuar të drejtën të bëjmë plotësim të rekursit kur të
njihemi me vendimin arsyetuar.
- Është e qartë se qëllimi i ligjit (parashikimi i neneve 76, 77, 78 dhe 79 i Kodit Penal)
nuk ka qenë të diferenconte e të dënonte në shkallën rritëse thjesht dhe vetëm pasojën
numerike apo sasiore (humbjen e një apo disa jetëve), por atë që është “mens rea” apo
qëllimi kriminal i autorit, që në doktrinën e së drejtës njihet me termin “ana
subjektive” dhe është një nga 4 elementet e figurës së veprës penale, dhe i
domosdoshëm për ekzistencën e saj. Nën këtë këndvështrim, gjatë gjykimit u provua
plotësisht se Erion Duda nuk kishte për qëllim të vriste asnjë person në mbasditen e
datës 14 Qershor 2009. Ai ishte duke drejtuar makinën dhe nëse nuk do i zihej rruga
463
dhe ndalohej, e më pas ofendohej e goditej nga Klodian dhe Erion Almuça si dhe
Fatjon Cela, pasoja e rëndë nuk do kishte ndodhur.
- Nëse analizojmë ngjarjen e ndodhur në mbasditen e datës 14 qershor do të kostatojmë
se Erion Duda u ndalua në rrugë nga 3 persona, në një zonë që e thënë në gjuhën e
përditshme do të quhej “në mes të lagjes dhe në mes të ditës”. Po aty, Erion Duda u
fye fillimisht dhe njëkohësisht u godit nga të tre këta persona dhe më pas, për shkak të
kundërveprimit të tij të menjëhershëm, njëri prej tyre mbeti i vdekur e një tjetër i
plagosur rëndë.
- Është e rëndësishme të theksohet ky moment, pasi duhet dalluar edhe vendi dhe
momenti ku ndodh dhuna fizike, pasi kjo ndikon në psikikën e personit. Nëse
supozonim se Erion Duda do të goditej në mënyrë të papritur në hyrjen e pallatit në
një orë të vonë të natës, pa prezencën e dëshmitarëve, atëherë do të kishim thjesht dhe
vetëm dhunë fizike. Po ashtu do mjaftonte një sharje e rëndë në publik apo një
shuplake në mes të lagjes për të pasur “rrethanën e fyerjes së rëndë” për Erion Dudën,
kjo duke pasur parasysh edhe personalitetin dhe stilin e jetesës së tij prej “si çun
lagjeje”.
- Ky proces fyerje dhe dhune i ndodhur në harkun kohor të pak sekondave dhe ka
shkaktuar “gjendjen e tronditjes së fortë psikike të çastit” të Erion Dudës, i cili ka
reaguar pikërisht në këto rrethana. Nga deklarimet e të dëmtuarve vëllezërve Allmuça,
të pandehurit Erion dhe deklaruesit kushëririt të tij Dorian Rrapushi si dhe dëshmitarit
okular Edmond Kasemi, provohet se ngjarja ka ndodhur “në çast”. Pikërisht ky i
fundit, dëshmitar shumë i rëndësishëm pasi është okular dhe i paanshëm thekson: se
gjithçka ka ndodhur në pak sekonda .
- Në doktrinën e së drejtës penale me tronditje të fortë psikike (ose afekt fiziologjik)
kuptohet ajo gjendje psikike, në të cilën subjekti, megjithëse nuk e humbet plotësisht
aftësinë për të kontrolluar veprimet e tij, prapëseprapë e ka humbur atë në një masë të
tillë sa që nuk mund të kontrollojë plotësisht vetveten. Afekte quhen gjendjet
emocionale jashtëzakonisht të forta që lindin menjëherë dhe që kalojnë shpejt. Ato
lindin nga ngacmime të jashtme dhe për një kohë të shkurtër mbizotërojnë në
ndërgjegje, duke frenuar veprimtarinë e vetëdijshme intelektuale, duke dobësuar
mundësinë e kontrollit, por duke mos e përjashtuar atë, siç është plotësisht e provuar
se ka një lidhje shkakësore midis sjelljes së viktimës Fatjon Cela dhe veprimeve të
autorit që shkaktoi vrasjen.
- I dëmtuari Klodian Almuça në ditën e festes dhe gëzimit ishte kthyer për të “sqaruar”
Erion Dudën dhe kur ky i fundit i doli para syve rastësisht 3 ditë më vonë kur gjendja
psikike e Klodianit ishte rënduar si pasojë e hidhërimit (humbja e fëmijës së
sapolindur) dhe konsumit të alkoolit është e kuptueshme se reagimi i tij ka qenë
agresiv dhe i papërmbajtshëm. “Pikërisht shkarkimi i emocioneve të tij negative” mbi
Erion Dudën është mbështetur natyrshëm duke pasur parasysh momentin, nga vëllai i
tij Taulant dhe kushëriri i tij Fatjon Cela, duke “prodhuar” përplasjen fizike midis tyre
dhe të pandehurit.
- Është plotësisht e provuar se Erion Duda nuk kishte asnjë merak apo gjë për të
sqaruar nga keqkuptimi i mbrëmjes së datës 11 qershor me Klodian Allmucën,
përkundrazi ky i fundit kishte të tilla dhe ato u bënë shkak që inicioje ngjarjen që
përfundon në humbjen e jetës së Fatjon Celës, edhe pse hetimi nuk e ka sqaruar këtë
moment duhet theksuar se plaga që i solli vdekjen të nderit Fatjon Cela ishte në zonën
e indeve të buta të barkut dhe pasoja erdhi nga hemorragjia, pasi ai vetë mbas goditjes
së pasur ka qenë në timon të mjetit fillimisht kur kanë ndjekur të pandehurin në
rrugicat e zonës së Ali Demit dhe më pas kanë qëndruar në trafik për një kohë të gjatë
rrugës për në spitalin ushtarak.
464
- Po ashtu, në rastin në gjykim është e vërtetuar plotësisht se ndaj të pandehurit Erion
Duda është përdorur dhunë sipas aktit të ekspertimit nr.711 datë 20.06.2009, ku
dëmtimet janë cilësuar si të tilla që hyjnë në kategorinë e atyre që kanë sjellë humbjen
e aftësisë për punë në masën deri në 9 ditë e që parashikohen si “Dëmtime të tjera me
dashje” e nga neni 90 i Kodit Penal i cili shprehet: “Rrahja si dhe çdo vepër tjetër
dhune..”.
- Edhe sikur të mos kishim aktin e sipërcituar të ekspertimit për të pandehurin Erjon
Duda, duke pasur parasysh dinamikën e ngjarjes e provuar plotësisht me thëniet e
dëshmitarëve nga ku rezulton se ai është goditur nga 3 veta njëkohësisht, krijohet
bindja e bazuar në prova se ndaj tij është përdorur “dhunë” fizike në kuptim të kësaj
dispozite, ku vlen për t’u theksuar se për të pasur veprën penale të parashikuar nga
neni 82 i K.Penal do të mjaftonte ose vetëm fyerja e rëndë, ose vetëm dhuna,
ndërkohë që në rastin konkret, për të cilin po gjykohet Erion Duda, ka rezultuar
plotësisht e provuar se ai i ka pësuar njëkohësisht të dy kushtet e kërkuara nga neni 82
i K.Penal (fyerje të rëndë dhe dhunë), çka përforcon argumentin se për pasojë i
pandehuri ka kaluar në gjendje afekti fiziologjik.
- I pyetur nga organi i akuzës po në datën 15 qershor në orën 01.25, megjithëse i
plagosur rëndë Tauland Balla ka dhënë shpjegime të hollësishme për ngjarjen, ku bie
në sy fakti që ai e tregon ndryshe nga i vëllai Klodian momentin e goditjes, duke
pretenduar se Erion Duda goditi fillimisht vëllain e tij Klodian e më pas Fatjon Celën
dhe vetë atë, megjithëse të thirrur nga gjykata të dëmtuarit Klodian dhe Tauland
Allmuca u sollën forcërisht për të dëshmuar. Fillimisht u pyet Klodian Allmuça i cili i
përpoq të ndryshonte tërësisht thëniet e tij në momentin e pas ngjarjes para
prokurorisë duke pretenduar se edhe firma nuk ishte e tij dhe, prokuroria bëri
kundërshtim të thënieve dhe e procedoi penalisht.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me kualifikimin ligjor duke e
dënuar të gjykuarin për veprën penale të vrasjes, parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal;
av. Koli Bele, i cili kërkoi pranimin e kërkesës për gjykimin e shkurtuar dhe aplikimin e nenit
406 të Kodit të Procedurës Penale nga gjykata; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
zbatimit të drejte të ligjit penal e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
I pandehuri Erion Duda është banor i qytetit të Tiranës. Në datën 11.06.2009, rreth
orëve të mesnatës i pandehuri ka qenë në shoqërinë e një shtetaseje në një lokal në afërsi të
Shkollës së Kuqe në kryeqytet. Gjatë qëndrimit në lokal të pandehurit i kanë tërhequr
vëmendjen tre persona të moshës rreth 20-25 vjeç, të ulur dhe ata në lokal, që shikonin në
drejtim shoqes së tij.
Nisur nga ky fakt i pandehuri ka shkuar tek ata dhe i ka pyetur nëse e njihnin duke i
lënë të kuptohet se ishte shqetësuar nga vështrimet e tyre. Njëri nga këta shtetas ka rezultuar
të jetë shtetasi Klodian Allmuça (i dëmtuari).
Ky i fundit i ka thënë të pandehurit se nuk kishte ndonjë problem me të. Pa debatuar
më tej i pandehuri ka vazhduar qëndrimin në lokal dhe pas rreth një ore është larguar. Po
kështu edhe shtetasi Klodian Allmuça është larguar nga lokali së bashku me shokët e tij para
të pandehurit, duke u ndjerë i fyer nga ajo që ndodhi me të pandehurin.
465
Për këtë shkak ai është kthyer përsëri tek lokali ku qëndronte i pandehuri por nuk e ka
gjetur atë. Të nesërmen më datë 12.06.2009, i pandehuri Erion Duda është takuar me një të
njohurin e tij, të quajtur Enis Lezha, i cili e ka pyetur të pandehurin në lidhje me atë çfarë
kishte ndodhur në lokal një natë më parë.
I pandehuri i ka thënë se ai problem është mbyllur që atë natë. Në datën 14.06.2009,
rreth orës 18.30 i pandehuri ka lëvizur me një autoveturë tip Fiat “Bravo” së bashku me një të
afërm të tij, të quajtur Dorjan Rrapushi, emigrant në Itali. Duke lëvizur me këtë mjet në afërsi
të Karburant “Rira”, në Rrugën “Ali Demi”, ai ka konstatuar se një person që qarkullonte me
një autoveturë tip benz me ngjyrë të verdhë, pasi i ka dalë përpara me makinë i ka bërë me
shenjë të ndalonte.
Mjeti që drejtohej nga shtetasi Dorjan Rrapushi ka ndaluar dhe i pandehuri Erion
Duda ka dalë nga mjeti. Ndërkohë dhe nga mjeti tjetër kanë dalë shtetasit Fatjon Çela
(viktima), si edhe shtetasit Klodian Allmuça e Taulant Allmuça (vëllezër).
Shtetasi Klodian Allmuça i është drejtuar të pandehurit duke i thënë se çfarë kishte
pasur një natë më parë në lokal dhe më pas kanë filluar të debatojnë dhe fillimisht i pandehuri
është goditur me grusht nga shtetasi Klodian Allmuça. Më pas të dy palët kanë goditur njëri
tjetrin. Në këtë moment i pandehuri Erion Duda ka nxjerrë nga xhepi një send të mprehte
(thikë) që e mbante me vete dhe ka qëlluar të tre shtetasit me të cilët u konfliktua.
Po kështu edhe shtetasi Dorjan Rrapushi ka dalë nga mjeti dhe është afruar tek i
pandehuri, por është goditur nga të dëmtuarit dhe është rrëzuar. Pasi i pandehuri Erion Duda
ka qëlluar me thikë të dëmtuarit ai është larguar së bashku me të afërmin e tij Dorian
Rrapushi.
Rezulton nga aktet, se si pasojë e goditjeve të mësipërme, shkaktuar nga ana e të
pandehurit, shtetasi Fation Çela megjithë ndërhyrjen mjekësore ka gjetur vdekjen në SQU,
ndërsa dy shtetasve të tjerë u është dhënë ndihma mjekësore e specializuar.
Sipas organit të akuzës, ku të pesë autorët e kësaj ngjarje janë të dëmtuar, ngjarja ka
ndodhur edhe për shkak të gjendjes së rënduar psikologjike të të dëmtuarit Klodian Allmuça,
i cili ka lidhje të afërt fisnore me familjarët e viktimës dhe që disa ditë para ngjarjes i kishte
ndodhur një fatkeqësi (vdekur fëmija).
Për këtë shkak ky shtetas ka konsumuar atë periudhë kohe sasira të konsiderueshme
alkooli për shkak të dëshpërimit për humbjen e fëmijës. Po kështu, organi i akuzës parashtroi
bindjen se i dëmtuari Klodian Allmuça pavarësisht se ka qenë ai që ka ndaluar të pandehurin
në rrugë ditën e ngjarjes dhe ka kërkuar të sqarohet me të, qëllimi i tij nuk ka qenë vrasja apo
dëmtimi i rëndë i shëndetit të tij.
Takimi ka qenë i rastësishëm, të dëmtuarit nuk kanë pasur mjete të forta apo të
mprehta më vete, dhe fillimisht është debatuar dhe pastaj debati ka precipituar në dhunë
fizike ndaj njëri tjetrit, ku të pesë pjesëmarrësit në këtë ngjarje janë dëmtuar.
Në funksion të provueshmërisë së faktit objekt akuze, organi i prokurorisë, duke i
parashtruar kësaj gjykate edhe provat shkresore si aktet e ekspertimit mjeko ligjore, që do të
trajtohen më poshtë si edhe një numër dëshmitarësh, të cilët u dëgjuan gjatë seancave
gjyqësore, ai organ ka sjellë në këtë gjykatë, të pandehurin Erion Duda, duke e akuzuar atë,
për kryerjen e veprës penale, siç përshkruhet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1432, datë 04.11.2010 ka deklaruar
fajtor të gjykuarin Erion Kujtim Duda për veprën penale të “vrasjes me dashje”, të “plagosjes
së rëndë me dashje” dhe të “Plagosjes së lehtë me dashje” dhe në bazë të nenit 76, 88 dhe 89
të K.Penal dhe në aplikim të nenit 55 të K.Penal e ka dënuar atë përfundimisht me 16 vjet
burgim.
Këtë vendim e ka lënë në fuqi edhe Gjykata e Apelit Tiranë.
466
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke i gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në
rekurs si nga prokurori dhe nga i gjykuari, në lidhje me kualifikimin ligjor të veprave, çmon
të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, në marrjen e vendimit nga ana e gjykatës së
apelit, janë zbatuar drejt dispozitat e nenit 152 dhe 380 të K.Pr.Penale. Pra Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë, e gjen të drejtë e të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga të dy shkallët e
gjykimit se i gjykuari Erion Duda, ka kryer vrasjen me dashje të viktimës Fatjon Çela,
plagosjen e rëndë me dashje të shtetasit Klodian Allmuça dhe plagosjen e lehtë me dashje të
shtetasit Taulant Allmuça, duke konsumuar në këtë mënyrë elementet e veprave penale të
parashikuara nga neni 76, 88 dhe 89 të K.Penal.
Gjykata e apelit arsyeton se, referuar akteve të administruara në dosje si dhe bazuar në
pretendimet e palëve në gjykim, rezulton se shkaqet e ngritura prej tyre nuk janë të
mbështetura në prova, ndaj nuk duhet të pranohen për cenimin e vendimit, e për rrjedhoje ai
duhet të lihet në fuqi.
Organi i prokurorisë ka pretenduar, se cilësimi juridik i veprës duhet të jetë sipas nenit
79/dh të K.Penal, për shkak se veprimet janë drejtuar me dashje kundër tre personave,
pavarësisht se pasoja nuk ka qenë e tillë. Ky pretendim, arsyeton gjykata e apelit është ngritur
edhe në gjykimin e realizuar në shkallë të parë, por nuk është pranuar, pikërisht për faktin që
sipas nenit 79 gërma “dh” të K.Penal, kërkohet ana subjektive si dhe pasoja, pra vrasja
kundër dy a më shumë personave, çka në rastin konkret nuk ka ndodhur. Po kështu nuk është
provuar as qëllimi kriminal i të pandehurit për të vrarë disa persona, pasi nga rrethanat e
ngjarjes ka rezultuar se kur ai po lëvizte me mjetin e tij, të dëmtuarit dhe në mes të tyre edhe
viktima, i kanë dalë përpara, e kanë ndaluar dhe pastaj ka ndodhur ngjarja e sipërpërshkruar.
Të pambështetura në ligj e në prova i ka çmuar gjykata e apelit edhe pretendimet e ngritura
në ankim nga i gjykuari Erion dhe mbrojtja e tij, të cilët pretendojnë se vrasja dhe plagosjet
janë kryer në kushtet e tronditjes së fortë psikike të çastit.
Këto pretendime bëhen të pabazuara edhe po t’i referohemi mekanikisht, formës dhe
momentit në të cilën është kryer vepra penale. Më datën 14.06.2009, rreth orës 18:30, i
gjykuari Erion Duka duke qenë nën shoqërinë e kushëririt të tij Dorian Rrapushi, ka lëvizur
me një makinë tip “Fiat Bravo” në Lagjen Ali Demi, ju ka dalë përpara një automjet tip
“benz” dhe ju ka dhënë shenja të ndalojnë. Ka zbritur nga automjeti i gjykuari Erion Duda,
ndërsa nga automjeti tjetër kanë zbritur dy të dëmtuarit Klodian dhe Taulant Allmuça si dhe i
ndjeri Fatjon Çela. Pasi janë afruar, i gjykuari dhe i dëmtuari Klodian kanë filluar të
debatojnë lidhur me ngjarjen e datës 11.06.2009 dhe më pas kanë filluar të goditen me njëri
tjetrin. Të ndodhur në këtë situatë, të gjithë personat që shoqëronin palët janë futur në grindje.
Pikërisht gjatë kohës që goditeshin me njëri tjetrin, i gjykuari Erion Duda ka nxjerrë një thikë
dhe ka filluar të godasë kundërshtarët e tij, konkretisht viktimën F.Cela si dhe dy vëllezërit
Klodian e Taulant Muça, ku për rrjedhojë megjithëse janë dërguar në spital, F.Cela ka gjetur
vdekjen, ndërsa Vëllezërit Klodian dhe Taulant kanë pësuar përkatësisht plagosje të rëndë dhe
të lehtë.
Pra siç rezulton nga mekanizmi i ngjarjes dhe provat e administruara, pavarësisht se
zënia është nisur nga të dëmtuarit dhe viktima, për sqarimin e ngjarjes së ndodhur në datën
11.06.2009, të gjithë personat që shoqëronin palët janë futur në grindje duke goditur me
grushte njëri tjetrin, deri në momentin që i gjykuari ka nxjerrë thikën me të cilën i ka qëlluar
ata duke sjellë pasojën e mësipërme.
Në kushtet si më sipër, në ndryshim me sa pretendon prokurori dhe i gjykuari si në
rekurs dhe në gjykim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se ashtu siç me
të drejtë kanë vendosur të dy shkallët e gjykimit, vepra penale e kryer nga i gjykuari nuk
duhet kualifikuar si vrasje e kryer në rrethana cilësuese kundër dy a më shumë personave, as
si vrasje dhe plagosje e rëndë e kryer në kushtet e tronditjes së fortë psikike të çastit.
467
Provokimi për fillimin e zënies, i bërë nga viktima dhe të dëmtuarit, duhet
konsideruar jo si rrethanë cilësuese por si rrethanë e parashikuar nga neni 49 të K.Pr.Penale
për lehtësimin e dënimit, gjë që në fakt e ka pasur parasysh gjykata e faktit në caktimin e
masës së dënimit. Nuk ka asnjë provë që të vërtetojë që i gjykuari është dhunuar e fyer në një
masë sa atij t’i jetë shkaktuar tronditje e fortë psikike, përveç faktit të goditjeve reciproke në
ngjarje që kanë sjellë ato pasoja të lartpërmendura.
Kolegji Penal i gjykatës së Lartë thekson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe
i gjykatës së apelit kanë bërë një arsyetim e analizë tërësore të provave dhe si të tillë janë të
drejtë e të bazuar në ligj përsa i përket pafajësisë dhe ndryshimit të kualifikimit ligjor të
veprës, por kjo nuk do të thotë aspak se edhe refuzimi i gjykimit të shkurtuar është i
mbështetur në ligj e në prova.
Në seancën gjyqësore të datës 21.12.2009 nga mbrojtja e të gjykuarit Erion Duda
është kërkuar gjykim i shkurtuar, kërkesë kjo që është pranuar si e drejtë edhe nga prokurori i
çështjes, por gjykata e faktit në seancën e datës 24.02.2009 ka vendosur rrëzimin e kërkesës
me arsyetimin … çmon se çështja nuk mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet për faktin
se gjykata shikon të nevojshme administrimin e provave duke ja nënshtruar ato debatit
gjyqësor…”.
Është e vërtetë se ligjvënësi ka lënë në diskrecion (çmim) të gjykatës pranimin ose jo
të kërkesës së të pandehurit për gjykim të shkurtuar. Por ky diskrecion vendimmarrës i
gjykatës gjithsesi nuk mund të shihet i shkëputur nga parimet e përgjithshme të K.Penal dhe
K.Pr.Penale si dhe nga praktika gjyqësore e vendosur. Kjo është një e drejtë të cilën ja ka
dhënë ligji të gjykuarit dhe nuk mund të jetë thjesht akt i “vullnetit subjektiv” të gjykatës, pa
e mbështetur vendimin e saj në argument e prova.
Duhet theksuar se ligji penal (material dhe procedural) për pjesën që preken të drejtat
dhe liritë themelore të njeriut nuk mund të interpretohen ose “çmohen” në mënyrë kufizuese
nga ana e askujt, e aq më pak nga gjykata.
Në çështjen Scooppola v.Italisë (Aplikimi no/10249/03, vendim i datës 17.09.2009)
Gjykata e Strasburgut, duke analizuar të njëjtën procedurë sipas nenit 422 të K.Pr.Penale
Italiane, vëren se:
“I pandehuri duke kërkuar gjykimin e shkurtuar heq dorë nga të drejtat themelore të
garantuara nga procesi akuzator, kundërshtimi i provave të akuzës, pyetja e dëshmitarëve,
sjellja e provave të reja, etj., në shkëmbim të së drejtës për të përfituar reduktimin e masës së
dënimit nëse shpallet fajtor”.
Pikërisht duke pranuar faktin dhe pasojën e rëndë që ka ardhur, por jo kualifikimin
ligjor të veprës penale, në kërkesën e tij për gjykim të shkurtuar, me ndërgjegje i gjykuari
Erion Duda ka hequr dorë nga avantazhet e gjykimit të shkurtuar.
Ashtu siç me të drejtë pretendon mbrojtja e të gjykuarit, Kolegji Penal konstaton se në
këtë gjykim nuk është marrë asnjë provë e re apo të jetë kundërshtuar ndonjë ekzistuese, nuk
është pyetur asnjë dëshmitar tjetër veç atyre që janë pyetur në hetimet paraprake, bile dhe një
dëshmitar që tentoi të ndryshonte thëniet përfundoi me dënimin e tij për dëshmi të rreme para
gjykatës.
Bazuar në sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se refuzimi i
gjykimit të shkurtuar nga ana e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe e miratuar nga ana e
gjykatës së apelit për të gjykuarin Erion Duda është i pajustifikuar, i gabuar e për rrjedhojë
është i padrejtë, ndaj ky mohim i së drejtës së të gjykuarit në referim dhe të vendimit nr.21,
datë 16.04.2012 të Gjykatës Kushtetuese, në kushtet kur nuk është korrigjuar nga gjykata e
apelit duhet plotësohet nga ky Kolegj pa qenë nevoja për kthim të çështjes për rigjykim.
468
Pra bazuar në vendimin e mësipërm të Gjykatës Kushtetuese, Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë çmon se ndaj të gjykuarit Erion Duda duhet rivlerësuar dënimi i dhënë, duke
përdorur dënim të reduktuar në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale, duke ulur masën e dënimit
me 1/3, edhe pse procedura e ndjekur nuk ka qenë ajo e gjykimit të shkurtuar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 “a” te Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Në aplikim të nenit 406 pika 1 të Kodit të Procedurës Penale, uljen e dënimit me 1/3
(një të tretën), duke e dënuar përfundimisht të gjykuarin Erion Kujtim Duda me 10 vjet e 8
muaj burgim.
Tiranë, më 14.11.2012
469
Nr.00-2012-1679 i Vendimit (297)
VENDIM

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KORÇË
I GJYKUAR: SOTIRAQ DHAMOLLARI
A K U Z U A R:
Për veprën penale
të vrasjes me dashje mbetur në tentativë,
parashikuar nga N.76 e 22 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2009-3537 (237), datë

14.07.2009, vendosi:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Sotiraq Dhamollari për kryerjen e veprës
penale të vrasjes me dashje mbetur në tentativë, parashikuar nga N.76 e 22 të
K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite e në aplikim të N.53 të K.Penal e
dënon atë me 7 (shtatë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij, datë 23.09.2008, ora 16.00
dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.19, datë 17.02.2010 vendosi:

Ndryshimin e vendimit nr.237, datë 14.07.2009 si më poshtë:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Sotiraq Thomaq Dhamollari për kryerjen e
veprës penale të plagosjes së rëndë me dashje, parashikuar nga N.88/1 i
K.Penal dhe e dënon me 4 (katër) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit datë 23.09.2008, ora 16.00 dhe do
të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Korçë, e cila

kërkon prishjen e vendimit nr.19, datë 17.02.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.237, datë 14.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë; ka ushtruar
rekurs gjithashtu i gjykuari Sotiraq Dhamollari, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon
prishjen e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të të pandehurit dhe parashtrojnë shkaqet
përkatëse,
470
Prokuroria e Apelit Korçë:
- Vendimi i gjykatës së apelit në lidhje me ndryshimin e kualifikimit ligjor është marrë
në shkelje të ligjit material penal
- Tentativa e vrasjes nga plagosja e rëndë dallohen nga elementi subjektiv, dashja
përcaktohet nga veprimet konkludente të të pandehurit, të cilat përcaktojnë qëllimin
në realizimin e veprës, autorët e ngjarjes kanë kujtuar se personi i dëmtuar kishte
vdekur dhe shprehja e përdorur prej tij (se e kishte njohur) nuk ka shërbyer si shkak
për ndërprerjen e sulmit apo për heqjen dorë nga kryerja e veprës.
- I pandehuri nuk shpreh qëndrimin e tij subjektiv në kryerjen e veprës, duke mbajtur
qëndrim mohues dhe duke mos treguar bashkëpunëtorin
- Evidentimi i rrethanave të tilla, si mjetet e përdoruara prej të dy autorëve (secili me
thikë në dorë), vendi i goditjes, intensiteti i sulmit, ndjekja në vazhdim e të dëmtuarit,
përcaktojnë dashjen në veprën e vrasjes
- Argumentimi i gjykatës së apelit për heqjen dorë në mënyrë vullnetare nga kryerja e
veprës së vrasjes është kontradiktor, pasi ata kanë qenë tepër të bindur se e kanë
realizuar qëllimin e tyre kriminal, vrasjen e të dëmtuarit
I gjykuari Sotiraq Dhamollari:

- I dëmtuari ka patur lajthitje në objekt, pasi pikënisja e identifikimit është bërë
nëpërmjet njohjes së automjetit
- Midis të pandehurit dhe të dëmtuarit nuk ka patur ndonjë mosmarrëveshje që të
motivojë kryerjen e veprës penale
- Proces-verbali i paraqitjes për njohje është marrë në kundërshtim me ligjin procedural
N.171 dhe 172.
- I pandehuri provohet se në kohën e ndodhjes së ngjarjes nuk ka qenë në vendin e
ngjarjes

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë; mbrojtësin e të gjykuarit Av. Petraq Semani, i cili kërkoi prishjen e
vendimeve dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të gjykuarit S.Dhamollari; dhe pasi e
VËREN
Vendimi nr.19, datë 17.02.2010 i Gjykatës së Apelit Korçë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural e material penal dhe si i tillë duhet të prishet.
1. I dëmtuari Dhionis Misha, është banor i qytetit të Korçës dhe ka në pronësi një lokal
në Moravë. Në datën 11.08.2008, ai ka qenë duke udhëtuar me mjetin e tij
motoçikletë, në drejtim të rrugës që të çon për tek ish-Kampi i Punëtorëve Korçë, me
qëllim që të shkonte tek lokali i tij. Në afërsi të depove të ujit të qytetit, ai ka qëndruar
sepse ka vënë re se po i fikej motori për mungesë benzine. Ka lënë motorin dhe ka
ecur në këmbë, në drejtim të kishës së Shën Thanasit.
2. Në këtë vend ka konstatuar një autoveturë me ngjyrë të bardhë e cila ishte e ndaluar.
Në momentin që është afruar nga dera e pasagjerit ka dalë një person i cili është
drejtuar me fjalë e shprehje fyese në drejtim të dëmtuarit. Pas këtij debati me fjalë,
471
personat e ndodhur në automjet kanë dalë prej tij, dhe i dëmtuari Dhionis Misha, duke
parë se mbanin thikë në dorë është mundur të largohet me vrap.
3. I gjykuari i shoqëruar nga një person i paidentifikuar ka arritur ta qëllojë 2 herë. I
gjykuari ka tentuar ta qëllojë përsëri, por i dëmtuari ka arritur të mbrohet dhe është
goditur vetëm në parakrah. Përsëri i dëmtuari ka vrapuar dhe pas 5-6 metra është
arritur nga i gjykuari dhe nga personi i paidentifikuar dhe është goditur me thikë në
bark. Në gjendjen që ishte i dëmtuari Dhionis ka shkuar drejt një lokali nga ku është
transportuar për në spital.
4. Në shpjegimet e tij të datës 10.09.2008, i dëmtuari Dhionis ka thënë se e njeh njërin
prej autorëve të ngjarjes, e pikërisht të gjykuarin Sotiraq Dhamollari.; ndërsa në datën
23.09.2008 është kryer njohja e personit, ku i dëmtuari ka njohur të gjykuarin Sotiraq
Dhamollari; njohja është kryer konform N.171-172 të K.Pr.Penale
5. Sipas akt-dëshmisë mjeko-ligjore nr.271, datë 13.08.2008, konkludohet se: dëmtimet
e shkaktuara janë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit; ka gjithsej 4 plagë të
abdomenit dhe të krahut të djathtë, glutealit dhe sakrumit; këto dëmtime janë
shkaktuar me mjet të fortë prerës me teh të gjatë, siç mund të jetë dhe tehu i një thike.
6. Në këto kushte nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Korçë është regjistruar
procedimi penal, duke u akuzuar Sotiraq Dhmollari për penale të vrasjes me dashje
mbetur në tentativë, parashikuar nga N.76 e 22 të K.Penal.
7. I gjykuari nuk e ka pranuar akuzën duke pretenduar se nuk ka qenë në vendin e
ngjarjes, pasi ka qenë në darkë familjare pagëzimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2009-3537 (237), datë
14.07.2009, vendosi:
i. Të deklarojë fajtor të pandehurin Sotiraq Dhamollari për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me dashje mbetur në tentativë, parashikuar nga N.76 e 22 të K.Penal, dhe në
bazë të kësaj dispozite e në aplikim të N.53 të K.Penal e dënon atë me 7 (shtatë) vjet
burgim.
ii. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij, datë 23.09.2008, ora 16.00 dhe të
9. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.19, datë 17.02.2010 vendosi:
i. Ndryshimin e vendimit nr.237, datë 14.07.2009 si më poshtë:
ii. Të deklarojë fajtor të pandehurin Sotiraq Thomaq Dhamollari për kryerjen e veprës
penale të plagosjes së rëndë me dashje, parashikuar nga N.88/1 i K.Penal dhe e dënon
me 4 (katër) vjet burgim.
iii. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit datë 23.09.2008, ora 16.00 dhe do të
10. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Korçë, e cila
kërkon prishjen e vendimit nr.19, datë 17.02.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.237, datë 14.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë; ka ushtruar rekurs gjithashtu i gjykuari Sotiraq Dhamollari, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm të
pandehurit dhe parashtrojnë shkaqet përkatëse e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
11. Gjykata e Apelit Korçë e gjen të gabuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe arsyeton se: “…konkluzioni i gjykatës së rrethit se i pandehuri ka
dëshiruar vdekjen e të dëmtuarit nuk mbështetet në shpjegimet e të dëmtuarit dhe as
në ndonjë provë tjetër të administruar në gjykim..sharjet reciproke dhe tensionimi i
debatit midis tyre kanë bërë të mundur reagimin e të pandehurit dhe personit tjetër të
472
paidentifikuar, goditjen me thikë dhe ardhjen e pasojës, plagosjen e rëndë.. mungon
qëllimi i të pandehurit dhe personit tjetër të paidentifikuar në ardhjen e pasojës,
vrasjen e të dëmtuarit Dhionis Misha. Veprimet në dëm të dëmtuarit kanë ardhur në
mënyrë spontane e të provokuara dhe nga i dëmtuari…është realizuar vetëm një
goditje në organe jetike, të tjerat janë vende të parrezikshme, megjithëse i kishin
mundësitë për goditje të tjera, pra qëllimi ka qenë për ta plagosur të dëmtuarin, siç
ka ndodhur në fakt., ndërprerja e goditjeve nga i pandehuri dhe personi tjetër i
paidentifikuar në vështrim të N.24 të K.Penal, është heqje dorë në mënyrë vullnetare
dhe përfundimtare nga kryerja e veprës penale të vrasjes së të dëmtuarit Dhionis
Misha, pasi jo vetëm nuk ka qenë qëllimi i tyre, por kjo ndërprerje nuk imponohet nga
faktorë të jashtëm…”.
IV. Në lidhje me themelin e rekurseve të paraqitur
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur
nga Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Korçë është i bazuar në ligj (Neni 432
i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet, ndërsa rekursi i
paraqitur nga i gjykuari Sotiraq Dhamollari, nëpërmjet përfaqësuesit të tij,
është i pabazuar në ligj dhe si tillë nuk duhet të pranohet.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se ndryshimi i kualifikimit nga gjykata e
apelit i veprimeve të të gjykuari Sotiraq Dhamollari nga vrasje me dashje e ngelur në
tentativë e parashikuar nga nenet 76 e 22 të Kodit Penal 1 në plagosje të rëndë me
dashje, vepër penale e parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal2 është i gabuar.
midis të gjykuarit Sotiraq Dhamollari dhe një personi tjetër të panjohur me të cilin ai
ka bashkëpunuar dhe personit të dëmtuar Dhionis Misha ka patur një grindje të çastit.
Në bazë të provave të siguruara rezulton se përleshja ka ndodhur për shkak të një
grindje të çastit që është shkaktuar midis viktimës dhe të gjykuarit, ku ky i fundit për
shkak të një grindje të disa ditëve të mëparshme fillimisht ka replikuar me fjalë me të
dëmtuarin dhe më pas me një send më të mprehtë e ka goditur disa herë ku si rezultat i
reagimit për vetëmbrojtje e ka dëmtuar në parakrahun e djathtë dhe në zonën e
abdomenit, glutealit dhe sakrumit. Si rezultat i dëmtimeve të marra i janë shkaktuar
dëmtime të rënda fizike të cilat janë klasifikuar në plagosje të rëndë për shkak se kanë
qenë të rrezikshme për jetën në çastin që janë shkaktuar.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson, se nga ana e gjykatës së apelit nuk është
arritur në një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara dhe të
fakteve të provuara, ç’ka e ka çuar në një konkluzion të gabuar, përsa i përket
kualifikimit ligjor të faktit penal të ndodhur. Ky veprim bie ndesh me nenin 152 të
Kodit të Procedurës Penale në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është
përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet
shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së
formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi... ”.
qëllimi kriminal i të gjykuarit Sotiraq Dhamollari nuk ka qenë dëmtimi i shëndetit i të
1
Neni 76 K.Penal “Vrasja me dashje”
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
Neni 22 K.Penal “Kuptimi i tentativës”
Vepra penale quhet e mbetur në tentativë kur, megjithëse personi ndërmerr veprime të drejtpërdrejta për ta kryer atë, vepra
ndërpritet e nuk përfundohet për rrethana të pavarura nga vullneti i tij.
2
Neni 88/1 K.Penal “Plagosja e rëndë me dashje”
Plagosja e kryer me dashje që ka sjellë si pasojë gjymtimin, shëmtimin ose çdo dëmtim tjetër të përhershëm të shëndetit,
ndërprerjen e shtatzanisë, ose ka qenë e rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të saj, dënohet me burgim nga tre gjer në
dhjetë vjet.
473
dëmtuarit Dhionis Misha, por marrja e jetës. Në bazë të provave të siguruara rezulton
se fillimisht i gjykuari ka patur një grindje rastësore me të dëmtuarin ku si pasojë ai ka
krijuar një qëndrim armiqësor ndaj tij.
17. I gjykuari ditën e ngjarjes është takuar rastësisht me të dëmtuarin i cili për shkak të
difektit që kishte motori ka qenë duke ecur në këmbë. I gjykuari mbasi ka parë një
person i cili po vinte drejt tij ka dalë nga makina dhe në momentin që e ka njohur i
është drejtuar me shprehjen “se çfarë donte aty” dhe me pas me shprehje fyese. Fakti
që i gjykuari e ka njohur të dëmtuarin provohet nga thëniet e këtij të fundit i cili ka
dëshmuar se i është prezantuar dhe mbas kësaj i gjykuari i është drejtuar me shprehjen
se “ç”na plasi ne se kush je ti” dhe më pas e ka sulmuar me një thikë. Gjatë kësaj
kohe ai është munduar të vetëmbrohet nga goditjet me thikë të cilat kanë qenë disa
dhe në zonën e barkut. Si pasojë i gjykuari ka marrë 4 plagë parakrahun e djathtë dhe
në zonën e abdomenit, glutealit dhe sakrumit.
18. Gjykatat e apelit nuk ka arritur në një konkluzion logjik dhe ligjor në lidhje me
kualifikimin që duhet t’i bëhet faktit penal, përsa i përket kualifikimit ligjor që duhet
t’i bëhet marrëdhënies juridike që është cënuar nga veprimet e kundraligjshme të të
gjykuarit.
19. Kolegji Penal vlerëson se shkalla e parë me të drejtë veprimet e kryera nga i gjykuari
Sotiraq Dhamollari i ka kualifikuar si vrasje me dashje të ngelur në tentativë duke
përcaktuar se qëllimi kriminal nuk ka qenë dëmtimi i shëndetit por marrja e jetës
nëpërmjet shkaktimit të dëmtimeve fizike të papajtueshme me jetën.
20. Nga analiza e provave të marra dhe të shqyrtuara nga gjykatat e faktit arrihet në
konkluzionin logjik se qëllimi kriminal i të gjykuarit Sotiraq Dhamollari nuk ka qenë
plagosja por ka qenë vrasja e të dëmtuarit. Gjykata e apelit ka bërë një interpretim të
gabuar të objektit juridik të cenuar nga i gjykuari.
21. Kodi Penal ka përmbledhur në Kreun II të tij veprat penale kundër personit, krimet
kundër jetës të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur nga
ligji penal që ka të bëjë me jetën si një e drejtë natyrore dhe fondamentale nga e cila
rrjedhin të gjitha të drejtat e individit. Në seksionin e I-rë janë përfshirë krimet kundër
jetës të kryera me dashje ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të veprave
penale përcaktohet në bazë të elementit të anës subjektive dhe konkretisht dashjes.
Përkufizimi i dashjes si element i domosdoshëm i veprës penale është parashikuar në
pjesën e përgjithshme dhe konkretisht në nenin 15 të Kodit Penal 1. Ndërkohë që
veprat penale me dashje të kryera kundër shëndetit janë përfshirë në seksionin e tretë
dhe që kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht të mbrojtur nga ligji penal
që kanë të bëjnë me shëndetin biologjik dhe cenimin e tij nga veprimet ose
mosveprimet e kundraligjshme.
ligjit penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në këtë
kuptim interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen në një vepër
penale është sa e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë
nëpërmjet kualifikimit ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi
baza subjektive por në bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në
harmoni të të gjitha provave dhe të konkluzionit që del prej tyre.
23. Në aspektin teorik dhe praktik duke qenë se qëllimi është element volitiv i brendshëm
është e vështirë të përcaktosh ekzistencën e qëllimit kriminal të vrasjes kur kjo nuk
1
Neni 15 K.Penal “Dashja”
Vepra penale kryhet me dashje, kur personi i parashikon pasojat e veprës penale dhe dëshiron ardhjen e tyre ose, megjithëse I
parashikon dhe nuk i dëshiron ato, me ndërgjegje lejon ardhjen e tyre.
474
është pranuar nga subjekti dhe në këto raste do të evidentohet nëpërmjet interpretimit
të këtij vullneti nëpërmjet elementeve të jashtëm objektiv të shfaqjes së tij siç mund të
jenë: lloji i mjetit të përdorur, distancë, drejtimi, zona e trupit në të cilën përqendrohen
goditjet dhe ajo ku janë shkaktuar dëmtimet.
24. Me qëllim cilësimin juridik të veprës penale si plagosje apo tentativë vrasje, duhet të
marrim në konsideratë elementin psikologjik të veprimeve të të pandehurit (subjektit
aktiv) si dhe intensitetin e veprimeve të sulmit. Nëqoftëse në veprën e parë penale (të
plagosjes) sulmi përfundon (merr fund) me prodhimin e pasojës (shkaktimin e
dëmtimeve) në veprën e dytë penale ka më shumë veprime të cilat synojnë dhe janë të
afta (të tilla) që të shkaktojnë një ngjarje më të rëndë sesa vetëm dëmtimi i personit
(subjekti pasiv i veprimeve), veprime të cilat realizohen me vullnetin e të pandehurit
(subjekti aktiv) dhe jo për shkaqe që dalin jashtë vullnetit të tij.
25. Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit ka gabuar kur kanë arritur në konkluzionin
se qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë dëmtimi i shëndetit dhe jo marrja e jetës të të
dëmtuarit e ngelur në tentativë, ç’ka i ka çuar në kualifikimin e gabuar ligjor. Ky
konkluzion i gabuar ka ardhur si rezultat i aplikimit mekanik të ligjit duke u nisur nga
pasoja e ardhur, pa ju referuar dhe analizuar faktit nëse i gjykuari ka pasur si qellim
dëmtimin e shëndetit apo marrjen e jetës së të dëmtuarit.
26. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin e gabuar se mungon qëllimi i të pandehurit
dhe personit tjetër të panjohur në ardhjen e pasojës, vrasjen e të dëmtuarit Dhionis
Misha duke mos përcaktuar se cila ka qenë pengesa në ardhjen e pasojës së vdekjes së
të dëmtuarit. Nga të gjitha provat provohet se qëllimi kriminal i të gjykuarit nuk ka
qenë dëmtimi i shëndetit por marrja e jetës. I gjykuari është nisur nga qëllimi për ta
vrarë të dëmtuarin dhe ka kryer të gjitha veprimet për ardhjen e pasojës marrjen e
jetës, ç’ka vërtetohet nga disa rrethana siç janë: mjeti i përdorur, intensiteti i goditjes
dhe zona ku janë përqendruar goditjet dhe, se duke e konsideruar të mjaftueshëm
sulmin për shkaktimin e dëmtimeve të papajtueshme me jetën e ka ndërprerë duke
krijuar përshtypjen e gabuar se pasoja kishte ardhur. Ky fakt konfirmohet dhe nga akti
i ekspertimit mjeko-ligjor sipas të cilit dëmtimet kanë qenë të rrezikshme për jetën në
çastin e shkaktimit dhe mund të shkaktonin vdekjen në rast se nuk do të ishte kryer
ndërhyrja e kualifikuar mjekësore .
27. I dëmtuari siç del nga deklarimet e tij është sulmuar nga i gjykuari dhe një person i
panjohur prej tij me thika. Megjithëse është përpjekur të shmanget duke ikur me vrap
është ndjekur me vrap dhe është tentuar të qëllohej nga mbrapa. Mbasi është arritur
prej tyre përsëri kanë tentuar ta godasin në drejtim të zonës së barkut ku ndodhen dhe
shume prej organeve vitale për jetën e njeriut. Në bazë të këqyrjes së të dëmtuarit
rezulton që një pjesë e goditjeve janë në zonën e parakrahut ç’ka përputhet që një
pjesë e goditjeve të mos shkojnë në zonën trupore ku ishin adresuar nga i gjykuari dhe
bashkëpunëtori i panjohur, çka ka shmangur fuqinë e sulmit dhe mundësinë e ardhjes
së pasojës dhe ngeljen e veprës në tentativë. Megjithatë siç provohet nga këqyrja e të
dëmtuarit dhe akti i ekspertimit mjeko ligjor goditjet kanë qenë të shumta saqë një
pjesë e goditjeve me thikë kanë penetruar në zonën e barkut duke shkaktuar dëmtime
të cilat kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit. Në tërësinë e tyre
intensiteti i tyre si dhe zona ku ato ishin drejtuar tregojnë se qëllimi i tyre ka qenë jeta
por që për shkak të kundërveprimit mbrojtës dhe të mundësisë për tu zbuluar i
gjykuari ka ndërprerë sulmin duke u larguar për të mos u kapur.
28. Kolegji Penal vlerëson se del e provuar se qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë plagosja e
rëndë, por vrasja d.m.th. ndërprerja e funksioneve jetësore. Nga aktet e fashikullit të
gjykimit provohet se përdorimi i thikës nga i gjykuari ka qenë në funksion të
475
mendimit të tij kriminal për t’i shkaktuar vdekjen si pasojë e një mendimi të çastit të
shkaktuar nga përballja rastësore fizike midis tyre.
29. Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë, vlerëson se ato nuk janë të bazuara në asnjë prej provave të marra
në shqyrtim. Në kundërshtim mese pretendohet nga i gjykuari Sotiraq Dhamollari, i
dëmtuari Dhionis Misha, i është drejtuar të gjykuarit edhe duke ju prezantuar vetë atij,
prandaj nuk mund të kemi lajthitje në objekt.
30. Pretendimet e ngritura në lidhje nga pavlefshmërinë e proces-verbalit të njohjes, janë
të pabazuara. Paraqitja për njohje është bërë e rregullt, në përputhje me N.172 dhe
171 të K.Pr.Penale1; ka patur edhe tre persona me karakteristika të ngjashme me të të
gjykuarit si edhe prc është nënshkruar nga av. i caktuar kryesisht dhe nuk shkaqet për
pavlefshmëri të neneve 128 e 129 te K.Pr.Penale. Gjithashtu edhe dëshmitë e
paraqitur nga mbrojta me qëllim ngritjen e alibisë për momentin e ndodhjes së
ngjarjes kanë qenë kontradiktore, dhe janë vlerësuar nga Gjykatat e faktit në përputhje
me N.152 të K.Pr.Penale.
29.Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se çmon se pretendimet e paraqitura në
rekursin e prokurorisë janë të bazuara dhe si rrjedhojë, vendimi nr.19, datë 17.02.2010 i
Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet për zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe
material në lidhje me kualifikimin e veprës penale duke lënë në fuqi vendimin nr.237,
datë 14.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “d” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
fuqi të vendimit nr.237, datë 14.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 14.11.2012
1
N.171 K.Pr.Penale “Njohja e personave”
1. Kur lind nevoja për të proceduar në njohjen e një personi, organi procedues fton atë që duhet të bëjë njohjen që të
përshkruajë personin duke treguar të gjitha shenjat që mban mend dhe e pyet nëse ka qenë thirrur më parë për të bërë njohjen
si dhe për rrethana të tjera që mund të ndikojnë në vërtetësinë e njohjes.
2. Në procesverbal shënohen veprimet e parashikuara nga paragrafi 1 dhe deklarimet e bëra nga personi që bën njohjen.
3. Mosrespektimi i dispozitave të parashikuara nga paragrafët 1 dhe 2 është shkak për pavlefshmërinë e njohjes.
N.172 “Zhvillimi i njohjes”
1. Pasi largon atë që duhet të bëjë njohjen, organi procedures siguron praninë e të paktën dy personave sa më të ngjashëm me
atë që duhet të njihet. E fton këtë të fundit të zgjedhë vendin e tij në raport me të tjerët duke u kujdesur që të paraqitet, sa të
jetë e mundur, në të njëjtat kushte në të cilat do të kishte qenë parë nga personi i thirrur për njohje. Pasi paraqitet personi që
do të bëjë njohjen gjykata e pyet nëse njeh ndonjërin nga ata që i paraqiten për njohje dhe, në rast se po, e fton të tregojë se
cilin njeh dhe ta saktësojë nëse është i sigurt.
2. Kur ka arsye të mendohet se personi i thirrur për të bërë njohjen mund të frikësohet ose të ketë ndikime të tjera nga prania
e personit që duhet njohur, organi procedues urdhëron që veprimi të kryhet pa e parë ky i fundit të parin.
3. Në procesverbal shënohen, me pasojë pavlefshmërie, mënyra e zhvillimit të njohjes. Organi procedues mund të urdhërojë
që zhvillimi i njohjes të dokumentohet edhe me fotografime ose filmime.
476
Nr.00-2012-1591 i Vendimit (298)
VENDIM

në datën 14.11.2012 shqyrtoi, në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

SHKALLËS SË PARË POGRADEC,
përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës së
Lartë, Kujtim Luli.
I GJYKUARI: OLSI MANÇELLARI, i mbrojtur nga Av.
Skënder Breca (i caktuar kryesisht)
A K U Z U A R:
Për kryerje të veprës penale
“Vrasje me paramendim”
Baza Ligjore: Neni 78/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.104, datë 06.10.2008 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes penale nr.1/3/7/122-00035, datë 17.06.2005 në
ngarkim të të gjykuarit Olsi Mançellari, i akuzuar për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me paramendim” e parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal për
shkak se ndjekja penale nuk mund të vazhdojë.
Shuarjen e masës së sigurimit “Shtrim i përkohshëm në një spital psikiatrik” të
caktuar me vendimin nr.62, datë 20.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec.
Caktimin e masës mjekësore “Mjekim i detyruar në një institucion mjekësor
psikiatrik, ndaj shtetasit Olsi Mançellari.

Gjyqësor Pogradec për:
Pushimin e gjykimit të çështjes penale nr.1/3/7/122-00035, datë 17.06.2005 në
ngarkim të të gjykuarit Olsi Mançellari, i akuzuar për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes me paramendim” e parashikuar nga neni 78/1 të Kodit Penal, për
477
Pogradec.
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë: caktimin e masës mjekësore
“Mjekim i detyruar ambulator në prani të familjarëve dhe të mjekut
psikiatër”.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs,Prokurori i Apelit Korçë, i cili ka kërkuar

prishjen e vendimit nr.24, datë 13.02.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes
për rigjykim Gjykatës së Apelit Korçë, me tjetër trup gjykues.

së Lartë, Kujtim Luli, që kërkoi prishjen e vendimit nr.24, datë 13.02.2009 të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Olsi Mançellari, av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi
të vendimit nr.24, datë 13.02.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.24, datë 13.02.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë, me të cilin është
vendosur ndryshimi pjesërisht i vendimit penal nr.104, datë 06.10.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec, është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit material e atij procedural penal
dhe duhet të prishet, duke u lënë në fuqi vendimi nr.104, datë 06.10. 2008 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pogradec.
1. Në datën 17.12.2004, rreth orës 13.00, i gjykuari Olsi Mançellari pas një grindje me
shtetasin Ervin Baçi, e ka goditur katër herë me thikë, në pjesë të ndryshme të trupit.
Për shkak të plagëve të marra, shtetasi Ervin Baçi ka gjetur vdekjen disa çaste pas
mbërritjes në spitalin e Pogradecit. Të nesërmen, në datë 18.12.2004 i gjykuari Olsi
Mançellari është vetëdorëzuar në polici.
2. Në datën 21.03.2005, gjatë hetimeve paraprake nga ana e eksperteve të thirrur nga
organi i akuzës është kryer akti i ekspertimit psikiatrik-ligjor dhe ka rezultuar që, i
gjykuari ishte i përgjegjshëm për veprën penale të kryer. Mbrojtja e të gjykuarit ka
paraqitur disa akte epikrize, të cilat tregonin ecurinë e gjendjes mendore të të
gjykuarit Olsi Mançellari. Mbi bazën e tyre, më datën 16.06.2005, Prokurori i Rrethit
Pogradec ka urdhëruar shtrimin e të gjykuarit në Spitalin e Burgjeve Tiranë, për shkak
se i gjykuari vuante nga sëmundja psikike e skizofrenisë.
3. Në seancën gjyqësore të datës 23.12.2005, gjykata ka vendosur të pranojë kërkesën e
mbrojtjes, për kryerjen e aktit të ekspertimit psikiatrik-ligjor, për të përcaktuar
aftësinë mendore të të gjykuarit Olsi Mançellari. Ekspertët Nazim Shtino, Latif Fjolla
dhe Shkëlqim Korbi, në Aktin e ekspertimit nr.14/PL, datë 31.01.2006, kanë arritur në
konkluzionin se, i gjykuari Olsi Mançellari vuan nga sëmundja e “Skizofrenisë së
ç’organizuar”, në shkallën më të lartë të saj.
4. Sipas përfundimeve të ekspertëve, sëmundja është shfaqur para 12-13 vjetësh, por që
shenjat i kanë detyruar të afërmit e tij ta shtronin në spital psikiatrik që në vitin 1996.
Ekspertët kanë rekomanduar që burgimi përkeqëson shumë ecurinë e sëmundjes,
sepse është plotësisht i izoluar dhe barnat e përdorura ndaj kësaj sëmundje janë shumë
478
pak efikase. I gjykuari duhej të mjekohej vetëm në kushte spitalore dhe, në mënyrë
absolute, nuk mund të merrte pjesë me vetëdije në gjykimin penal ndaj tij.
5. Sipas ekspertëve i gjykuari Olsi Mançellari ishte i papërgjegjshëm përpara ligjit.
Në vazhdimësi të gjykimit, gjykata ka urdhëruar kryerjen e një tjetër akti të
ekspertimit psikiatrik gjyqësor. Sipas aktit të ekspertimit nr.155, datë 07.11.2007, ka
rezultuar se, i gjykuari Olsi Mançellari vuan nga çrregullime të shëndetit mendor që
prej vitit 1996. Aktualisht prej 2 vjetësh trajtohet pranë Qendrës Spitalore të Burgjeve
me diagnozën “Skizofreni-formë e ç’organizuar”, e cila konsiderohet si shkalla më e
lartë e skizofrenisë, duke arritur përsëri në përfundimin se ai është i papërgjegjshëm.
6. Pas vendimeve të ndryshme të ndërmjetme, në lidhje me pezullimin e gjykimit,
çështja është shqyrtuar nga Gjykata e Lartë, e cila me vendimin nr.182, datë
09.04.2008 ka vendosur prishjen e vendimit të datës 11.01.2008, në çështjen penale që
i përket të gjykuarit Olsi Mançellari, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe
dërgimin e akteve për rishqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues. Në rigjykim,
objekt i ankimit dhe rekursit, gjykatat kanë vendosur pushimin e ndjekjes penale dhe
caktimin e masës mjekësore.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.104, datë 06.10.2008, ka
vendosur: “Pushimin e gjykimit të çështjes penale nr.1/3/7/122-00035, datë 17.06.
2005 në ngarkim të të gjykuarit Olsi Mançellari, i akuzuar për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim” e parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal për
Pogradec.
Caktimin e masës mjekësore “Mjekim i detyruar në një institucion mjekësor”
psikiatrik, ndaj shtetasit Olsi Mançellari.
8. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.24, datë 13.02.2009 ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.104, datë 06.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
për: Pushimin e gjykimit të çështjes penale nr.1/3/7/122-00035, datë 17. 06.2005 në
ngarkim të të gjykuarit Olsi Mançellari, i akuzuar për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim” e parashikuar nga neni 78/1 të Kodit Penal për shkak se
ndjekja penale nuk mund të vazhdojë.
Pogradec.
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë: “Caktimin e masës mjekësore “Mjekim i
detyruar ambulator në prani të familjarëve dhe të mjekut psikiatër”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs, Prokurori i Apelit Korçë i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.24, datë 13.02.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim, Gjykatës së Apelit Korçë, me tjetër trup gjykues.
10. Si shkaqe të rekursit paraqiten:
Çështja penale në Gjykatën e Apelit Korçë është shqyrtuar mbi apelin e prokurorit.
Nga ana e të pandehurit nuk ka pasur ankim. Kërkesa e paraqitur nga mbrojtja në
seancë për ndryshim të vendimit nuk duhej pranuar pasi është ekstra-procedurale.
Gjykatës i është kërkuar të vlerësojë në se duhet të marrë apo jo prova në kuptim të
nenit 46 të Kodit Penal, për shkak se ishte rrëzuar kërkesa në këtë drejtim.
Ndryshimi i masës mjekësore jo vetëm është i gabuar por edhe i pa arsyetuar.
479
I pandehuri ka kryer një vepër penale mjaft të rëndë, ka tendenca suicide, por edhe në
një spital psikiatrik i jepet ndihmë mjekësore e kualifikuar por edhe izolohet nga
ambienti ndaj të cilit paraqet një rrezik real.
11. Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec ka arritur në përfundimin se, duhet shuar masa e
sigurimit “Shtrim i përkohshëm në një spital psikiatrik” të caktuar me vendimin
nr.62, datë 20.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec e të caktohet masa
mjekësore “Mjekim i detyruar në një institucion mjekësor psikiatrik, ndaj shtetasit
Olsi Mançellari duke arsyetuar mes të tjerave se:..nga përmbajtja e akteve
psikiatriko-ligjore të marra në cilësinë e provës, pas shqyrtimit të përmbajtjes dhe
konkluzioneve të tyre, si dhe pasi ia nënshtroi ato debatit gjyqësor, arrin në
konkluzionin përfundimtar që i pandehuri Olsi Mançellari nuk është absolutisht në
gjendje të marrë pjesë me vetëdije në këtë procedim penal në ngarkim të tij...Olsi
Mançellari është i papërgjegjshëm para ligjit...
...ndërsa sa i përket nevojës së tij për një masë mjekësore sa më të përshtatshme,
Gjykata i referohet përmbajtjes së dy akteve psikiatriko-ligjore të marra në cilësinë e
provës si dhe dispozitave ligjore të zbatueshme. Sipas konkluzioneve të këtyre akteve,
sidomos në njërin thuhet se: mbështetur në eksperiencën tonë klinike dhe në të dhënat
e literaturës, mendojmë dhe kemi bindjen se pacienti asnjëherë, sidomos në kushtet e
paraburgimit, nuk do të këtë periudha përmirësimi. Ai mund dhe duhet të mjekohet
vetëm në kushte spitalore të lira (Tiranë) Elbasan...
12. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.24, datë 13.02.2009, ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.104, datë 06.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec
për: Pushimin e gjykimit të çështjes penale nr.1/3/7/122-00035, datë 17.06.2005 në
ngarkim të të gjykuarit Olsi Mançellari, i akuzuar për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim” e parashikuar nga neni 78/1 të Kodit Penal për shkak se
ndjekja penale nuk mund të vazhdojë.
Pogradec.
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë: “Caktimin e masës mjekësore “Mjekim i
detyruar ambulator në prani të familjarëve dhe të mjekut psikiatër”.
Duke arsyetuar midis të tjerave se....Gjykata e Apelit e shikon me vend të citojë
dispozitën e parashikuar nga neni 425 i K.Pr.Penale, gërma “a” e këtij kodi lidhur
ngushtësisht kjo me dispozitën e parashikuar nga neni 46 i Kodit Penal... në
interpretim të këtyre dy dispozitave, kjo Gjykatë e shikon me vend që ndaj të
pandehurit duhet të aplikohet masa mjekësore mjekim i detyruar ambulator në prani
të mjekut psikiatër dhe familjarëve për shkak të gjithë rrethanave të paraqitura nga
mbrojtja..kjo për faktin se ligjvënësi në nenin 46 të K.Penal i lejon Gjykatës edhe
kryesisht të shqyrtojë vendimin e saj çka do të thotë që është detyrë ligjore që ka të
bëjë me gjendjen aktuale të të pandehurit (psikik), mbrojtje e tij.
13. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga Prokurori i Apelit Korçë, pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në fakt dhe në ligj (Neni
432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
14. Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit material
dhe procedural penal. Gjykata e Apelit ka arritur në konkluzion të gabuar në lidhje me
pikën e tretë të vendimit kur ka ndryshuar masën mjekësore nga mjekim i detyruar në
mjekim ambulator.
480
15. Kolegji Penal vëren se, gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka caktuar masën
mjekësore “Mjekim i detyruar në një institucion psikiatrik,” nisur dhe nga epikriza e
ecuria e gjendjes mendore e shëndetësore e të gjykuarit Olsi Mançellari, e
dokumentuar me aktet e ekspertimit psikiatriko ligjor.
16. Gjithashtu evidentohet se, Gjykata e Apelit Korçë në vendim nuk ka arsyetuar e
argumentuar përse duhej ndryshuar lloji i masës mjekësore kur rezulton nga aktet e
dosjes se, ndaj të gjykuarit nuk është dhënë dënim me burg deri në atë moment të
gjykimit.
17. Gjykata e apelit i është referuar mbrojtjes së të gjykuarit e cila e mbështet pretendimin
e saj tek konkluzioni i ekspertëve mjeko-ligjorë me nr.14 akti, datë 31.01.2006 ku
thuhet mes të tjerave se, “burgimi përkeqëson shumë ecurinë e sëmundjes...”.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë argumenton se, i gjykuari ka kryer një vepër penale
mjaft të rëndë, ka tendenca vetëvrasëse, por edhe në një spital psikiatrik mund ti jepet
ndihmë mjekësore e kualifikuar por gjithashtu izolohet nga ambienti ndaj të cilit
paraqet një rrezik real.
19. Është në kompetencën e Pushtetit Ekzekutiv që të përcaktojë institucionet e mjekimit
të detyruar për të gjykuarit të cilët janë të papërgjegjshëm para ligjit për veprimet e
kryera.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton që vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë
Pogradec, është i bazuar në ligjin material e procedural penal si dhe në provat e
administruara.
21. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykatat e të dyja shkallëve kanë vepruar drejt kur kanë vendosur:“Pushimin e
gjykimit të çështjes penale nr.1/3/7/122-00035, datë 17.06.2005 në ngarkim të të
gjykuarit Olsi Mançellari, i akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me
paramendim” e parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal për shkak se ndjekja penale
nuk mund të vazhdojë. Shuarjen e masës së sigurimit “Shtrim i përkohshëm në një
spital psikiatrik” të caktuar me vendimin nr.62, datë 20.07.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec.
22. Gjykata e Apelit Korçë ka zbatuar keq ligjin material dhe procedural penal, kur ka
ndryshuar vendimin e shkallës së parë të gjykimit në lidhje me ndryshimin e llojit të
mjekimit për të gjykuarin.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në gjendjen në të cilën ndodhen aktet e
dosjes penale, me të drejtë shkalla e parë e gjykimit ka konkluduar bazuar në ligj, për
këto fakte dhe ka zgjidhur drejtë çështjen penale në ngarkim të një personi i cili nuk
është subjekt i figurës së veprës penale për shkak të papërgjegjshmërisë së tij.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “d ” të Kodit të Procedurës Penale, duke e prishur vendimin dhe duke
lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “d” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
fuqi të vendimit nr.104, datë 06.10.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec.
481
482
Nr.00-2012-1582 i Vendimit (299)
VENDIM

në datën 14.11.2012 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

SHKALLËS SË PARË PËR KRIME TË
RËNDA TIRANË, përfaqësuar nga prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Kujtim Luli.
I PANDEHUR: NANDI KAÇI, mbrojtur nga av. Ardian Leka.
A K U Z U A R:
"Trafikimit të narkotikëve" mbetur në tentativë,
parashikuar nga nenet 283/a/1 e 22 të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.40, datë 03.07.2009 ka
vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Nandi Grigor Kaçi, për kryerjen e veprës
penale “Trafikimi i narkotikëve” dhe, në bazë të nenit 283/a/1 të Kodit Penal,
të dënohet me shtatë vjet burgim. Shpenzimet procedurale, të bëra gjatë
hetimit paraprak, në shumën prej 63.728 lekë si dhe ato gjyqësore i ngarkohen
të pandehurit Nandi Kaçi. Në bazë të nenit 190/1, pika “ç” të Kodit të
Procedurës Penale, urdhërohet kthimi të pandehurit Nandi Kaçi, i pasaportës
me nr.Z 1415702, lëshuar në datë 04.08.2008, i dokumentit në gjuhën greke,
me mbishkrimin “Veveos”, me nr.Serie 478537, me fotografinë e tij. Në bazë
të nenit 190/1 pika “b” e Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet asgjësimi i
sasisë prej 2089 gram lëndë narkotike, të llojit “Cannabis sativa”. Vuajtja e
dënimit nga i pandehuri Nandi Kaçi, urdhërohet të kryhet në një prej
institucioneve të ekzekutimit të vendimeve penale, të sigurisë së zakonshme,
duke filluar llogaritja e vuajtjes së tij nga data e arrestimit 07.04.2008.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.54, datë 02.10.2009, ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.40, datë 03.07.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë, dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit
Nandi Kaçi i akuzuar për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” e
483
mbetur në fazën e tentativës parashikuar nga neni 283/a/1 dhe 22 të K.Penal.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Nandi Kaçi nga dhomat e
paraburgimit nëqoftëse ai nuk mbahet për ndonjë shkak tjetër.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Gjykatës së Apelit për Krime
të Rënda Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.54, datë 02.10.2009 të Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të vendimit nr.40, datë 03.07.2009
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

së Lartë, Kujtim Luli, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.54, datë 02.10.2009 të Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.40, datë 03.07.2009
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit
Nandi Kaçi, avokatin Ardian Leka, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.54, datë
02.10.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.54, datë 02.10.2009 i Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda Tiranë
është i drejtë, i bazuar në ligjin material e atë procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në
fuqi.
1. Në datën 07.04.2008, i gjykuari Nandi Kaçi, banor i qytetit të Sarandës, do të
udhëtonte për në Greqi me autobusin e linjës Sarandë- Athinë, i cili nisej në orën
19.30. Pak para nisjes, i gjykuari Nandi Kaçi, është paraqitur në Agjensinë e
Shoqërisë së Transportit të Udhëtarëve “Joni” SH.P.K., me administrator shtetasin
Spiro Budeni, dhe ka blere biletën me nr.Serie 003688 dhe numër sedilje 21.
2. Transporti i udhëtarëve do të kryhej nga autobusi i shoqërisë greke të transportit
“Ansa OSE” i tipit Volvo, me ngjyrë të bardhë, me targa IBI 3366 dhe drejtues
shtetasin grek Athanasios Mitrakos. Autobusi kishte mbërritur nga Greqia që herët në
mëngjes dhe ishte vendosur në parking. Rreth orës 18.00 të datës 07.04.2008,
drejtuesi i autobusit Athanasios Mitrakos, pasi ka kontrolluar mjetin brenda dhe jashtë
dhe nuk ka konstatuar ndonjë gjë të dyshimtë, e ka nxjerrë nga parkingu dhe e ka
vendosur në ambientet e agjensisë së udhëtarëve, duke hapur dyer me qëllim hyrjen e
pasagjerëve. I gjykuari Nandi Kaçi, ndërkohë që në autobus ndodhej vetëm shoferi, ka
hipur i pari dhe është ulur, jo në sediljen numër 21, të shënuar në biletë, por në
sediljen numer 35, të ndodhur në krahun e shoferit.
3. Rreth orës 19.30 autobusi, pas hipjes në të të njëzet e shtatë pasagjerëve, është nisur
në drejtim të Pikës së Kalimit Kufitar Kakavijë, për të kaluar më pas në Greqi. Gjatë
udhëtimit, i gjykuari Nandi Kaçi është larguar nga sedilja me numër 35, të ndodhur në
krahun e shoferit, dhe është ulur në sediljen me numër 42, të ndodhur në krahun e
dyerve të autobusit.
4. Rreth orës 21.00 në Pikën e Kalimit Kufitar Kakavijë, pas zbritjes së pasagjerëve për
kontrollin e bagazheve, policia gjatë kontrollit fizik të autobusit, poshtë çiftit të
sediljeve 41-42, në dysheme, ka gjetur një qese plasmani. Brenda në të ndodheshin dy
pako me lëndë narkotike, me peshë të përgjithshme 2089 gram. Pasi pasagjerët janë
futur në autobus, asnjë prej tyre nuk është ulur në sediljen, poshtë të cilës u gjet lënda
narkotike. Vetë i gjykuari Nandi Kaçi është ulur në sediljen me numër 39, përballë
484
derës së dytë të autobusit, në krahun e shoferit, dy rradhë para sediljes ku u gjet lënda
narkotike.
5. Mbi këtë fakt, po në datë 07.04.2008 ora 23.00 është bërë arrestimi në flagrancë i të
gjykuarit Nandi Kaçi.
6. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.40, datë 03.07.2009 ka
vendosur: “Të deklarojë fajtor të pandehurin Nandi Grigor Kaçi, për kryerje të veprës
penale “Trafikimi i narkotikëve” dhe, në bazë të nenit 283/a/1 të Kodit Penal, të
dënohet me shtatë vjet burgim. Shpenzimet procedurale, të bëra gjatë hetimit
paraprak, në shumën prej 63.728 lekë si dhe ato gjyqësore i ngarkohen të pandehurit
Nandi Kaçi. Në bazë të nenit 190/1 pika “ç” të Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet
kthimi të pandehurit Nandi Kaçi, i pasaportës me nr.Z 1415702, lëshuar në datë
04.08.2008, i dokumentit në gjuhën greke, me mbishkrimin “Veveos”, me nr.Serie
478537, me fotografinë e tij. Në bazë të nenit 190/1 pika “b” e Kodit të Procedurës
Penale, urdhërohet asgjësimi i sasisë prej 2089 gram lëndë narkotike, të llojit cannabis
sativa. Vuajtja e dënimit nga i pandehuri Nandi Kaçi, urdhërohet të kryhet në një prej
institucioneve të ekzekutimit të vendimeve penale, të sigurisë së zakonshme, duke
filluar llogaritja e vuajtjes së tij nga data e arrestimit 07.04.2008...”
7. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.54, datë 02.10.2009, ka
vendosur: Prishjen e vendimit nr.40, date 03.07.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë, dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit
Nandi Kaçi i akuzuar për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” e mbetur në
fazën e tentativës parashikuar nga neni 283/a/1 dhe 22 të K.Penal. Urdhërohet lirimi i
menjëhershëm i të pandehurit Nandi Kaçi nga dhomat e paraburgimit nëqoftëse ai nuk
mbahet për ndonjë shkak tjetër ...”
8. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Gjykatës së Apelit për Krime
të Rënda Tiranë i cili kërkon prishjen e vendimit nr.54, date 02.10.2009 të Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.40, datë
03.07.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
9. Si shkaqe të rekursit ndër të tjera veçohen:
Në kundërshtim me argumentin e gjykatës së apelit se fajësia bazohet vetëm mbi
deklarimet e dëshmitarëve të marra në gjykim, ne mendojmë se, gjykata ka gabuar
duke mos i lidhur deklarimet e dëshmitarëve të dhëna para gjykatës me provat e tjera
shkresore. Pra është bërë një trajtim i ndarë midis provave të marra me dëshmitarë me
provat shkresore.
Gjykata e apelit ka arsyetuar se, deklarimet e shtetasit grek gjatë hetimeve paraprake
nuk përbëjnë provë ndërsa deklarimet e tij në Greqi janë marrë nga një hetues dhe jo
nga gjykata në proces të rregullt gjyqësor, çka passjell pavlefshmëri absolute të aktit.
Me këtë përfundim nuk jemi dakord pasi mendojmë se, nga gjykata janë zbatuar
rigorozisht kërkesat e neneve 509 e vijues të K.Pr.Penale. Letërporosia e hartuar nga
gjykata si dhe pyetjet e hartuara nga prokurori dhe avokati i të pandehurit për
shtetasin grek janë përcjellë nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë dhe kanë ndjekur të
gjitha procedurat ligjore.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar (rekursuar).
10. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, mes të tjerave arsyeton: “... gjykata e
Apelit në zbatim të parashikimit të nenit 151/4 të K.Pr.Penale se “Papërdorshmëria
ngrihet edhe kryesisht në çdo shkallë të procedimit vlerëson se prova “Pyetja e
dëshmitarit me betim” datë 31.03.2009 është e papërdorshme. Pyetja e shtetasit
485
Athanasios Mitrakos është bërë nga autoritetet gjyqësore greke duke respektuar
procedurat e legjislacionit të shtetit grek, por kjo provë nuk mund të përdoret në
gjykimin penal në ngarkim të të pandehurit Nandi Kaçi mbasi bie ndesh me dispozitat
ligjore kushtetuese dhe procedurale të shtetit shqiptar. Në sistemin akuzator të
drejtësisë penale shqiptare prova nuk formohet në hetimin paraprak dhe të paraqitet
në gjykim, por formohet gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe për rrjedhojë në rastin në
gjykim pyetja e shtetasit Athanasos nuk mund të konsiderohet si lloji i provës
“dëshmi”. Në bazë të nenit 31, gërma “d” të Kushtetutës kushdo ka të drejtë tu bëjë
pyetje dëshmitarë dhe kërkojë paraqitjen e dëshmitarëve dhe të bëjë pyetje. Në
marrjen e vendimit gjykata vendos mbi bazën e provave të marra në gjykim dhe çdo
provë sipas nenit 152 i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor e nuk ka vlerë të paracaktuar.
Në invers të asaj çka parashtruam më lart nënkuptohet ndalimi që prova me
dëshmitarë të merret pa siguruar praninë e mbrojtësit dhe të pandehurit në gjykim
dhe shkelja e këtij ndalimi e bën të papërdorshme në rastin konkret provën...”.
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
11. Shkaqet e parashtruara nga prokurori në rekurs, në lidhje me fajësinë e të gjykuarit
Nandi Kaçi, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të
pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të
pranohen.
12. Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të ligjit material penal, në lidhje me përcaktimin e elementeve të figurës së
veprës penale të kryer dhe fajësisë, për të gjykuarin.
13. Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me
përcaktimin e mosprovimit të fajësisë në ngarkim të të gjykuarit Nandi Kaçi akuzuar
për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”, mbetur në tentativë, parashikuar nga
nenet 283/a/1 e 22 të Kodit Penal.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë edhe pse nuk bën një vlerësim nga e para të provave
të administruara pasi, kjo është detyrë e gjykimeve në shkallët e ulëta të gjykimit, gjen
të bazuar në ligjin material e procedural penal vendimin e Gjykatës së Apelit për
Krime të Tiranë.
15. Nga tërësia e provave të përmendura (proces-verbalet të këqyrjes së vendit të ngjarjes,
bllokimit, peshimit, fotografitë, letërporosia e ardhur nga shtetit grek, provave
materiale, të harmonizuara edhe me provat e tjera të administruara në gjykim)
vlerësimi i tyre në harmoni me pretendimet e të gjykuarit dhe me tërësinë e rrethanave
të çështjes, kanë krijuar me të drejtë bindjen në ligj të gjykatës se apelit se, nga i
gjykuari, nuk janë konsumuar elementet e figurës së veprës penale të “Trafikimit të
narkotikeve ”, mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 283/a/1 e 22 të Kodit Penal
16. Elementët kushtëzues të ekzistencës së një figure krimi në të drejtën tonë penale janë
subjekti, ana subjektive, objekti dhe ana objektive. Mungesa e njërit prej tyre sjell
padënueshmërinë. Në sjelljen e të gjykuarit Nandi Kaçi nuk gjenden të konsumuar të
katër këta elementë.
17. Është pretenduar, gjatë rekursit dhe seancës dëgjimore nga Prokurori se, Gjykata e
Apelit për Krime të Rënda ka shkelur ligjin procedural penal duke quajtur të
papërdorshëm deklarimin marrë nën betim të datës 31.03.2009 nga shtetasi grek,
Athanasios Mitrakos i bërë para hetueses Ana Zairi në Greqi, si veprim që bie ndesh
me Kushtetuten dhe ligjet Shqiptare.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në interpretim dhe të
Konventes Europiane “Për ndihmë të ndërsjelltë juridike në fushën penale” të dy
protokolleve shtesë të saj ratifikuar me ligjet nr.8495, datë 10.06.1999 dhe nr.8883,
486
datë 18.04.2002, Kushtetutës së Shqipërisë (neneve 31/d e 32 të saj), Kodit të
Procedurës Penale, (nenet 149, 150, 151/2 152, 153 ,154,360 e 509 ) kjo pyetje, është
realizuar jo nga një organ i drejtësisë Greke (gjykata) por nga një hetuese, pa praninë
e të pandehurit apo mbrojtësit të tij dhe prokurorit (neni 4 i Konventës), pa u betuar
dëshmitari dhe si e tillë me të drejtë gjykata e apelit e ka vlerësuar si të papërdorshme
në kuptim të nenit 151 e 152 të K.Pr.Penale.
19. Pra Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka ndrequr me të drejtë pasojat e
mospërdorimit të deklarimeve të shtetasit grek të marra në kundërshtim me dispozitat
ligjore të mësipërme.
20. Në të tilla rrethana, pretendimi i ngritur në rekurs nga prokurori se, vendimi i gjykatës
së shkallës së parë duhet të prishet e të mbetet në fuqi vendimi i Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda Tiranë gjendet i pabazuar në ligj, pasi nuk konstatohen shkelje
ligjore.
21. Të pabazuara në ligj i gjen Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë edhe pretendimet e tjera
të ngritura në rekurs nga prokurori lidhur me vlerësimin e provave të tjera (indirekte
apo indicie) nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë. Marrja dhe çmimi i
provave, nuk janë në diskrecionin e Gjykatës së Lartë, por të gjykatave të faktit.
22. Kolegji vlerëson me të drejtë konkluzionin e kësaj gjykate (të apelit) se, akuza mbeti
vetëm në kuadrin e dyshimeve të cilat, në bazë të ligjit procedural penal (neni 4
K.Pr.Penale) kalojnë në favor të të pandehurit Nandi Kaçi.
23. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka zbatuar drejt ligjin material penal, kur ka
vendosur Prishjen e vendimit nr.40, datë 03.07.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë, dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit
Nandi Kaçi
24. Në rrethanat e parashtruara më sipër, vendimi nr.54, datë 02.10.2009 i Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda Tiranë do të lihet në fuqi, në lidhje me të gjitha
përfundimet e arritura për sa i përket fajësisë ndaj të gjykuarit Nandi Kaçi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronja
“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.54, datë 02.10.2009 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda Tiranë.
487
Nr.00-2012-1737 i vendimit (300)
VENDIM


GJIROKASTËR, përfaqësuar nga prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Hysen Keta
PERSON NËN HETIM: ILIAZ KORDHA, mbrojtur nga av. A.Golemi.
OBJEKT:
Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit
dhe caktimin e masës së sigurimit
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 230, 244, 251
dhe 258/1 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin penal nr.121, datë 15.05.2012,

ka vendosur:
Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit nën hetim Iliaz Kordha, i
dyshuar për veprën penale të parashikuar nga neni 134 i K.Penal.
Caktimin e masës së sigurimit për të ndaluarin Iliaz Kordha me “arrest në
shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet që shtetasi nën hetim Iliaz Kordha të qëndrojë në banesën e tij në
fshatin Dukaj, Tepelenë.
Ndalohet komunikimi i shtetasit Iliaz Kordha me shtetas të tjerë me përjashtim
të pjesëtarëve të familjes së tij.
Me respektimin e urdhrave që i janë dhënë personit nën hetim ngarkohet
Prokuroria dhe Policia Gjyqësore.

Miratimin e vendimit penal nr.121, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka bërë rekurs prokurori, i cili

parashtron sa më poshtë:
488
- Të dyja gjykatat, në kundërshtim me kërkesat e neneve 228, 229, 230 të K.Pr.Penale,
kanë caktuar një masë sigurimi jo të përshtatshme, duke pasur parasysh rrethanat e
kryerjes së veprës penale, mënyrën e kryerjes së saj, ç’ka tregon për të rrezikshmëri të
veçantë të autorit dhe të veprës penale për të cilën dyshohet që shtetasi nën hetim të
jetë autor i saj.
- Caktimi i masës së sigurimit “arrest në shtëpi” nuk justifikon kriteret ligjore, mbasi
nga aktet rezulton të jetë ekzekutori i kryerjes së veprës penale dhe se masa më e
përshtatshme e sigurimit duhet të ishte dhe duhet të jetë ajo e “arrestit në burg”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; Prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”; dëgjoi përfaqësuesin e personit nën hetim, av.
A.Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; dhe pasi
VËREN
Me datë 07.04.2012, në Komisariatin e Policisë Tepelenë është bërë një njoftim në
bazë të të cilit ka rezultuar se ishin vjedhur disa kompjutera në laboratorin e informatikës në
Shkollën “Ismail Ceca”, Tepelenë. Në këtë shkollë rezultonin të vjedhur 6 kompjutera.
Menjëherë është krijuar grupi hetimor dhe është bërë këqyrja e vendit të ngjarjes ku
ka rezultuar se autorët e kësaj vjedhjeje kishin realizuar vjedhjen duke thyer xhamat e një
dritareje laboratori, ku janë gjetur dhe marrë me cilësinë e provës materiale, gjurmët papilare
të vlefshme për identifikim, të cilat janë shënjuar me germat A, B, C dhe D.
Nga akti i ekspertimit vlerësues daktiloskopik me nr.4433, datë 11.05.2012, ka
rezultuar se gjurmët papilare të fiksuara në vendin e ngjarjes dhe pikërisht ato të shënuara me
germat A, D dhe C, janë formuar nga gishtat e Iliaz Mato Kordha.
Në këto kushte është bërë ndalimi i këtij shtetasi si i dyshuar për kryerjen e veprës
penale të parashikuar nga neni 134 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin penal nr.121, datë
Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit nën hetim Iliaz Kordha, i dyshuar për
veprën penale të parashikuar nga neni 134 i K.Penal.
Caktimin e masës së sigurimit për të ndaluarin Iliaz Kordha me “arrest në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet që shtetasi nën hetim Iliaz Kordha të qëndrojë në banesën e tij në fshatin
Dukaj, Tepelenë.
Ndalohet komunikimi i shtetasit Iliaz Kordha me shtetas të tjerë me përjashtim të
pjesëtarëve të familjes së tij.
Me respektimin e urdhrave që i janë dhënë personit nën hetim ngarkohet Prokuroria
dhe Policia Gjyqësore.
Miratimin e vendimit penal nr.121, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, brenda afatit ligjor, ka
paraqitur rekurs prokurori, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më sipër, në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
489
1. Gjykata e apelit i çmon të drejta konkluzionet e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, në lidhje me dy kërkesat e fazës së hetimeve paraprake të paraqitura për shqyrtim
njëkohësisht. Konstatohet se në veprimtarinë e organeve të ndjekjes penale janë respektuar
dispozitat e nenit 253 të K.Pr.Penale. Në kuptim të nenit 244/1 të K.Pr.Penale nga ana e
prokurorit i është kërkuar gjykatës të caktohet masë sigurimi ndaj të dyshuarit Iliaz Kordha,
për arsye se ka dyshime për konsumimin e veprës penale të parashikuar nga neni 134 i
K.Penal.
2. Nga analiza që ju bëhet akteve të fashikullit hetimor me të drejtë janë çmuar
nga ajo gjykatë se ekziston dyshimi i arsyeshëm që ndaj shtetasit Iliaz Kordha të aplikohet
një masë sigurimi personal.
3. Në bazë të nenit 229/a të K.Pr.Penale, në caktimin e masave të sigurimit
gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. Sipas pikës 2 të nenit të mësipërm, çdo masë
duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën
penale konkrete. Nisur nga natyra e shkalla e rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale për të
cilën dyshohet dhe pasojat e ardhura prej saj, qëndrimi i të dyshuarit në momentin e ndalimit
si dhe moshës së tij, nxirret konkluzioni se nga ana e gjykatës së shkallës së parë janë pasur si
duhet për bazë kriteret e nenit 229 të K.Pr.Penale, sipas të cilit, në caktimin e masave të
sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave
të sigurimit. Duke mos hyrë në vlerësimin e provave, kjo gjykatë çmon se rrezikshmëria
shoqërore e veprës penale të “Vjedhjes”, nisur edhe nga llojet dhe masa e dënimit që
parashikon kjo dispozitë, burgim deri në 3 vjet, nisur edhe nga shkalla e afërsisë së veprimeve
apo mosveprimeve të tij me pasojën e ardhur, nuk është e asaj shkalle që e bën të
domosdoshme marrjen e masës së sigurimit “arrest në burg”, siç pretendohet nga organi i
akuzës.
4. Nga të dhënat e administruara rezulton se nuk ka prova, të dhëna apo dyshime
se i dyshuari Iliaz Kordha mund të ikë, të vërë në rrezik marrjen apo vërtetësinë e provës.
Nuk vërtetohet me ndonjë akt se i pandehuri është përsëritës në krim. I dyshuari jo vetëm nuk
ka tentuar, por as nuk kishte mundësi të vinte në rrezik marrjen e provës pasi ato janë fiksuar
dhe marrë (sekuestruar) nga organi i hetimit.
1. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të dy vendimet të pabazuara në ligj. Si
në kërkesën e organit të akuzës, ashtu edhe gjatë shqyrtimit në seancë gjyqësore nga të dy
gjykatat, nuk rezulton që ndaj të pandehurit Iliaz Kordha kanë ekzistuar kushtet apo kriteret
për të caktuar një masë sigurimi tjetër më të ulët nga ajo e kërkuar nga prokurori.
2. Arsyetimi i bërë nga gjykatat se vepra penale për të cilën akuzohet i pandehuri
dhe se vetë ky paraqesin rrezikshmëri jo të lartë shoqërore janë kritere që i kërkon dispozita e
nenit 228 dhe 230 të K.Pr.Penale, kritere të cilat gjykata i ka aplikuar në marrjen e vendimit.
Në këtë vendim është arsyetuar përse gjykata pranon t’i caktojë të pandehurit një masë
sigurimi personal dhe cilat janë shkaqet që masa më e përshtatshme e kërkuar edhe nga
organi i akuzës ka qenë ajo e “arrestit në shtëpi”.
3. Që gjykatat të pranonin kërkesën e organit të akuzës për zëvendësimin e masës
së sigurimit, duhet të provonin se nga data që të pandehurit Iliaz Kordha ju caktua masa e
sigurimit personal “detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore“ dhe deri në ditën kur është
paraqitur kërkesa për zëvendësimin e kësaj mase, ishin renduar nevojat e sigurimit apo që i
pandehuri nuk kishte zbatuar pa shkak të ligjshëm detyrimin për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore, shkaqe apo kritere këto që nuk rezultojnë të kenë ekzistuar në kërkesën për
zëvendësim të masës apo gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes. Gjykata nuk mund dhe nuk
490
duhet të zëvendësojë masën e sigurimit personal, ndaj një personi vetëm pse kjo kërkohet nga
organi i prokurorisë edhe pse për shkaqe të paligjshme.
4. Përfundimisht Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi me nr.47,
datë 30.05.2012, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi me nr.121, datë 15.05.2012 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, duhen ndryshuar duke caktuar masën e sigurimit
për të ndaluarin Iliaz Kordha atë të “arrestit në burg”.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.47, datë 30.05.2012 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të
vendimit me nr.121, datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër në këtë
mënyrë:
Caktimin e masës së sigurimit për të ndaluarin Iliaz Kordha atë të “arrestit në burg”.
Tiranë, më 14.11.2012
491
Nr.00-2012-1708 i Vendimit (301)
VENDIM


ELBASAN, përfaqësuar nga prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi.
PERSON NËN HETIM: ARBËR RANXHA, përfaqësuar nga
av.Albert Golemi.
OBJEKTI:
Vleftësim të arrestit në flagrancë
dhe caktim të masës së sigurimit “Arrest në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 258/1, 244 dhe 238 të K.Pr.Penale.

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të kryer ndaj të arrestuarit
Arbër Ranxha. Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj të arrestuarit Arbër
Ranxha atë të “Arrestit në shtëpi” duke u detyruar i arrestuari Arbër Ranxha, të
mos largohet nga banesa e prindërve të tij Mihal dhe Vangjeli Ranxha,
ndodhur në lagjen “Shënkoll”, Banesat e Kombinatit, shtëpi private, Elbasan.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Arbër Ranxha, nga dhomat e
paraburgimit të Komisariatit të Policisë, Elbasan. Urdhërohen Shërbimet e
Policisë Gjyqësore të Komisariatit të Policisë Elbasan, të kontrollojnë dhe
verifikojnë zbatimin e këtij vendimi nga i arrestuari Arbër Ranxha.

Miratimin e vendimit penal nr.394 (13-2012-4470), datë 22.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Prokuroria e

Apelit Durrës, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit nr.394, datë
22.06.2012, përsa i përket llojit të masës së sigurimit, duke parashtruar këto shkaqe:
492
- Gjykata, në lidhje me përzgjedhjen e masës së sigurimit, nuk ka bërë një vlerësim të
drejtë të rrethanave të çështjes, duke mos respektuar kërkesat e neneve 229 dhe 230 të
K.Pr.Penale.
- Për ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm dhe bazueshmërinë e tij në prova është
bindur edhe gjykata por ajo nuk ka vlerësuar drejt shkallën e rrezikshmërisë shoqërore
të veprës penale dhe të vetë të dyshuarit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; Prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit, pasi ka përfunduar gjykimi i themelit; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Më datë 18.06.2012, rreth orës 18:00, policia gjyqësore ka marrë njoftim se në Lagjen
“Shënkoll” në qytetin e Elbasanit, pranë kompleksit “Arseid”, është dëgjuar një e shtënë me
armë zjarri. Pas marrjes së njoftimit, shërbimet e policisë gjyqësore kanë shkuar në vendin e
ngjarjes dhe atje kanë gjetur tre shtetas të identifikuar si Xhevahir Kalejmani, Arbër Ranxha
dhe Nikel Hankja, të cilët ndodheshin në ambientet e këtij kompleksi.
Ka rezultuar se në ditën e ngjarjes, shtetasit Xhevahir Kalejmani, Arber Ranxha dhe
Nikel Hankja, kanë shkuar pranë kompleksit “Arseid”, në zonën e kryqëzimit të Cërrikut. Në
hyrjen e parkingut të këtij kompleksi, organi i akuzës pretendon se shtetasi Nikel Hankja ka
qëlluar një herë me armë zjarri në ajër. Tre personat e mësipërm, pas veprimeve të
sipërcituara, kanë hyrë në brendësi të kompleksit dhe janë ulur në një tavolinë pranë pishinës.
Në drejtim të tyre ka shkuar shtetasi Ilir Toçi, kamerieri i lokalit, i cili nuk ka pranuar të
marrë porosi nga personat e arrestuar, pasi ka dyshuar se ishin të dehur. Në këtë moment,
shtetasi Ilir Toçi ka konstatuar se shtetasi Arber Ranxha mbante në brez, poshtë bluzës së tij,
një armë zjarri me ngjyrë të zezë dhe vijë të bardhë, të cilën e ka hequr nga brezi dhe pasi e
ka mbështjellë me bluzën e tij, e ka vendosur në një shezlong. Shtetasi Nikel Hankja, rezulton
të ketë marrë pistoletën dhe ja ka drejtuar shtetasit Ilir Toçi, duke kërkuar t’i sillte birra.
Shtetasit Nikel, arma i është marrë nga duart nga personi nën hetim Arber Ranxha dhe është
futur prej tij përsëri poshtë bluzës. Shtetasi Xhevahir Kalejmani rezulton të ketë qenë prezent
gjatë zhvillimit të kësaj situate.
Pas mbërritjes në vendngjarje të policisë gjyqësore, prej saj është realizuar arrestimi i
tre personave të lartpërmendur. Njëkohësisht është realizuar kqyrja e vendit të ngjarjes, është
sekuestruar si provë materiale, një gëzhojë e kalibrit 7.65 mm, në pjesën e parkingut të
kompleksit si dhe një armë zjarri tip pistolete e hedhur nga autorët e veprës penale. Nga
policia gjyqësore janë marrë vendimet për kryerjen e ekspertimeve balistike të armës dhe të
gëzhojës së sekuestruar si dhe ekspertim daktiloskopik dhe balistik.
Në këto kushte prokurori ka paraqitur në gjykatë kërkesën për vleftësimin e ligjshëm
të arrestimit dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.
vendosur: Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të kryer ndaj të arrestuarit
Arbër Ranxha. Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj të arrestuarit Arbër Ranxha atë të
“Arrestit në shtëpi”, duke u detyruar i arrestuari Arbër Ranxha, të mos largohet nga banesa e
prindërve të tij Mihal dhe Vangjeli Ranxha, ndodhur në Lagjen “Shënkoll”, Banesat e
Kombinatit, shtëpi private, Elbasan. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Arbër
Ranxha nga dhomat e paraburgimit të Komisariatit të Policisë Elbasan. Urdhërohen
493
Shërbimet e Policisë Gjyqësore të Komisariatit të Policisë, Elbasan, të kontrollojnë dhe
verifikojnë zbatimin e këtij vendimi nga i arrestuari Arbër Ranxha.
Miratimin e vendimit penal nr.394 (13-2012-4470), datë 22.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor, Elbasan.
Prokuroria e Apelit Durrës, brenda afatit ligjor, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura
më sipër në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në rastin në shqyrtim rezulton se i dyshuari Arbër Ranxha është kapur në kryerje e në
sipër të veprës penale, në këto kushte vleftësimi i ligjshëm i arrestit në flagrancë nga ana e
gjykatës së shkallës së parë është i drejtë. Ekziston dyshimi i arsyeshëm dhe i bazuar në
deklarimet e dëshmitarëve prezent në vendngjarje se i arrestuari Arbër Ranxha e ka
konsumuar veprën penale të mbajtjes së armës së zjarrit pa leje të organeve kompetente. Por
nuk është provuar që kjo armë dhe më parë është poseduar nga shtetasi Arbër Ranxha dhe të
jetë përdorur prej tij.
Nga aktet dhe provat e administruara në gjykimin në shkallën e parë rezulton se
provat kryesore janë të administruara dhe nuk qëndron rreziku që ai të pengojë në marrjen e
provave të tjera. Nga ana e organit të akuzës përveç pretendimit të ngritur nga ana e tyre është
provuar rreziku që i dyshuari të largohet apo që ka tentuar të largohet për t’iu shmangur
procesit. I dyshuari Arbër Ranxha, me prezencën e tij në seancë gjyqësore në Gjykatën e
Apelit, Durrës, provoi se ai nuk i është shmangur dhe nuk ka dyshime se do t’i shmanget në
të ardhmen, organit procedurës.
Organi i akuzës nuk ka paraqitur në gjykimin e shkallës së parë asnjë provë që të
provonte se i dyshuari ka rrezik të kryejë krime të rënda ose të njëjtë me atë për të cilën
procedohet. Nga aktet në dosje rezulton se ai nuk ka precedentë penale të mëparshëm dhe
bazuar në karakteristikën e lëshuar nga Njësia Administrative nr.1, Bashkia Elbasan, rezulton
me një sjellje të mirë në komunitet. Edhe ditën e arrestimit shtetasi Arbër Ranxha, rezulton që
armën e zjarrit t’ia ketë marrë shokut të tij, Nikel Hankja, për të shmangur ndonjë veprim të
kundra ligjshëm që mund të kryente ky i fundit në gjendjen e dehur që ai ishte. Mbajtja e
armës nga i arrestuari Arbër Ranxha, rezulton të jetë kryer për motive pozitive dhe për pasojë
rrezikshmëria shoqërore e veprës penale dhe autorit të saj është e vogël.
Me të drejtë gjykata e shkallës së parë në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj
shtetasit Arbër Ranxha ka pasur parasysh përshtatshmërinë e saj në raport me shkallën e
nevojave të sigurimit, sanksionin e parashikuar nga kjo vepër penale për të cilën akuzohet,
mos ekzistencën e rrethanave rënduese të parashikuara nga neni 50 i K.Penal. Masa e
sigurimit arrest në burg është e më e papërshtatshme nga masat shtrënguese të parashikuara
nga ligji procedural dhe masa më e përshtatshme është ajo e “Arrestit në shtëpi”.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin) dhe zgjidhjen e çështjes
Nga ana e prokurorit në seancën e datës 14.11.2012, u sqarua gjykata se nga
verifikimet e bëra rezulton se për të gjykuarin Arbër Ranxha ka përfunduar gjykimi i
themelit, nga ku me vendimin me nr.578, datë 02.11.2012, është deklaruar fajtor dhe dënuar
me 8 muaj burgim. Në këto kushte ai kërkoi pushimin e gjykimit, meqenëse vendimi ka
Ndodhur në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykimi i
çështjes nuk mund të vazhdojë më dhe çmon me vend pushimin e shqyrtimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
494
PËR KËTO ARSYE
Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 14.11.2012
495
Nr.00-2012-1497 i Vendimit (302)
VENDIM

në datën 14.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:

RRETHIT GJYQËSOR LEZHË, përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Bujar
Sheshi.
PERSONI NËN HETIM ANTON TOLI, në mungesë.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Trafikim të femrave
në bashkëpunim mbetur në tentativë”
parashikuar nga nenet 114/b/1-22-25 të K.Penal.
OBJEKTI:
Vleftësim “Arresti në flagrancë”;
Caktim mase sigurimi “Arrest në burg”
sipas neneve 228, 229, 230, 244/1, 258 e 259 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.87, datë 24.04.2012 ka vendosur:

Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit të bërë ndaj shtetasit të dyshuar Anton
Toli të datës 21.04.2012 ora 08.15.
Caktimin si masë sigurimi personal për shtetasin nën hetim, Anton Toli
“Arrest në burg” në bazë të nenit 238 të K.P.Penale.

Lezhë në këtë mënyrë: Vleftësimin si të paligjshëm të “Arrestimit në
flagrancë” të bërë ndaj shtetasit të dyshuar Anton Toli.
Caktimin si masë sigurimi për shtetasin nën hetim Anton Toli “Garanci
pasurore” në shumën 1.000.000 (një milion) lekë, depozituar në BKT
Shkodër, nga Prend Toli në llogarinë nr.410572610, për llogari të këtij
procedimi penal.
496
Caktimin si masë sigurimi personal, për shtetasin nën hetim, Anton Toli
“Ndalim i daljes jashtë shtetit”, të parashikuar nga neni 233 i K.Pr.Penale duke
urdhëruar të dyshuarin Anton Toli të mos largohet nga territori shqiptar. Për
këtë, të bllokohet nga policia gjyqësore, pasaporta dhe dokumentat e tjera
identifikuese të vlefshme për daljen jashtë shtetit.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dyshuarit Anton Toli nga dhomat e
paraburgimit të IEDP Shënkoll, Lezhë, nëse ndaj tij nuk ka ndonjë vendim
tjetër arresti apo dënimi me burgim.
Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.38, datë 02. 07.2012 ka
vendosur:
Miratimin e vendimit nr.87, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë duke caktuar ndaj shtetasit me cilësinë e personit nën hetim Anton Toli,
masën e sigurisë “Arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur Rekurs i gjykuari Anton Toli nëpërmjet avokatëve
Mark Lleshi e Ndre Molla, me anën e të cilit ka kërkuar: shfuqizimin e vendimit penal nr.38,
datë 02.07.2012, të Gjykates së Apelit për Krime të Rënda dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.90, datë 16.05.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

së Lartë Bujar Sheshi, i cili kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se shqyrtimi i çështjes penale me objekt: Vleftësim arresti në flagrancë, Caktim mase
sigurimi “Arrest në burg” sipas neneve 228, 229, 230, 244/1, 258 e 259 të K.Pr.Penale, ndaj
personit nën hetim” Anton Toli, duhet të pushohet.
1. Në datën 20.04.2012, shtetësja Angjelina Malotaj është paraqitur në Drejtorinë e
Policisë Lezhë dhe ka kallëzuar se, ajo bashkë me shoqen e saj Rovina Sefgjinaj janë
joshur me mashtrim nga shtetasi Anton Tolaj i cili, prej vitesh jetonte në Mbretërinë e
Hollandës, në Amsterdam dhe nga shtetasi Agustin Toli ku kanë qëndruar disa ditë
bashkë.
2. Shtetësja Angjelina Malotaj ka shpjeguar se, pasi janë njohur përkatësisht me shtetasit
Agustin Toli e Anton Toli, në datën 15.04.2012 kanë shkuar në një hotel në qytetin e
Shkodrës në çifte, Anton Toli e Rovina Sefgjini dhe Agostin Toli e Angjelina Malotaj,
të cilët pasi kanë kryer marëdhënie intime, u kanë blere veshje të ndryshme.
3. Disa ditë me parë, të dyshuarit i kanë shtyrë këto shtetase të pajisen me pasaporta
biometrike dhe pas daljes së tyre i kanë mbajtur këto pasaporta.
Pas qëndrimit në hotel, dy të “dëmtuarat” (sipas tyre), janë bindur se, ata kishin për
qëllim jo martesën e bashkëjetesën me to por, trafikimin në Hollandë, pasi nga
partnerët përkatës ato janë mësuar të inskenojnë grindjen me familjarët e tyre.
4. Të dyja shtetaset, janë kthyer në qytetin e Lezhës e prej këtej në Tiranë. Ato janë
kërcënuar në telefon nëpërmjet sms-ve nga të dyshuarit. Nga frika ato kanë shkuar në
qytetin e Laçit, tek banesa e Rovena Sefgjinit dhe më pas kanë bërë kallëzim penal.
497
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.87, datë 24.04.2012 ka vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të “Ndalimit” të bërë ndaj shtetasit të dyshuar Anton Toli të
datës 21.04.2012 ora 08.15.
Caktimin si masë sigurimi personal për shtetasin nën hetim, Anton Toli «Arrest në
burg» në bazë të nenit 238 të K.Pr.Penale.
6. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.90, datë 16.05.2012 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.87, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
në këtë mënyrë: Vleftësimin si të paligjshëm të “Arrestimit në flagrancë” të bërë ndaj
shtetasit të dyshuar Anton Toli.
Caktimin si masë sigurimi për shtetasin nën hetim Anton Toli «Garanci pasurore» në
shumën 1.000.000 (njëmilion) lekë depozituar në BKT Shkodër nga Prend Toli në
llogarinë nr.410572610 për llogari të këtij procedimi penal.
Caktimin si masë sigurimi personal për shtetasin nën hetim Anton Toli “Ndalim i
daljes jashtë shtetit” të parashikuar nga neni 233 i K.Pr.Penale duke urdhëruar të
dyshuarin Anton Toli të mos largohet nga territori shqiptar. Për këtë, të bllokohet nga
policia gjyqësore pasaporta dhe dokumentat e tjera identifikuese të vlefshme për
daljen jashtë shtetit.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të dyshuarit Anton Toli nga dhomat e
paraburgimit të IEDP Shënkoll Lezhë, nëse ndaj tij nuk ka ndonjë vendim tjetër arresti
apo dënimi me burgim.
Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e
akteve Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë.
7. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.38, datë 02.07.2012 ka
vendosur: Miratimin e vendimit nr.87, datë 24.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë duke caktuar ndaj shtetasit me cilësinë e personit nën hetim Anton
Toli, masën e sigurisë “Arrest në burg” parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë , më datë
11.07.2012 ka paraqitur Rekurs i gjykuari Anton Toli nëpërmjet avokatëve Mark
Lleshi e Ndre Molla, me anën e të cilit ka kërkuar: shfuqizimin e vendimit penal
nr.38, datë 02.07.2012 të Gjykates së Apelit për Krime të Rënda dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.90, datë 16.05.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër .
9. Si shkaqe të rekursit veçohen:
-Është shkelur parimi procedurial se masa e sigurimit vendoset mbi kërkesën e
prokurorit (neni 244/1 K.Pr.Penale).
-Vendimi Gjykatës së Apelit Shkodër ka marrë formë të prerë dhe nuk mund të jepen
dy vendime nga dy gjykata Apeli.
-Gjykata e Apelit për Krime të Rënda praktikisht ka miratuar një vendim që nuk
ekziston, i cili ishte ndryshuar nga Gjykata e Apelit Shkodër .
-Nenet 86 e 88 të K.Pr.Penale nuk interpretohen të shkëputura.
-Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër cënohet vetëm nga Gjykata e Lartë.
-Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka lënë të pandehurin me dy masa sigurimi të
formës së prerë njëkohësisht për të njëjtën vepër penale.
-Nuk ka dyshime të arsyeshme të mbështetura në prova për të privuar lirinë e personit
nën hetim.
C. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
498
10. Gjatë seancës dëgjimore të ushtruar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
prokurori pranë kësaj Gjykate, Bujar Sheshi, informoi gjykatën se, për këtë të gjykuar
kanë përfunduar hetimet dhe çështja është pushuar ndaj duhet pushuar shqyrtimi edhe
nga Gjykata e Lartë.
11. Për këtë qëllim, prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi paraqiti një kopje të
vendimit për pushimin e hetimeve të datës 10.10.2012 të Prokurorisë për Krime të
Rënda Tiranë, e cila ka vendosur ndaj të gjykuarit Anton Toli pushimin e procedimit
penal nr.86 të vitit 2012.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se, ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal.
13. Në të tilla rrethana, gjykimi i çështjes, mbetet pa objekt pasi, çështja penale në
ngarkim të të gjykuarit është pushuar dhe gjykimi për caktimin e masës së sigurimit
nuk mund të vazhdojë.
14. Duke qenë si më sipër vlerësohet me vend pushimi i shqyrtimit të çështjes.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249 pika “8” të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 14.11.2012
499
Nr.00-2012-1733 i Vendimit (303)
VENDIM

KËRKUES: PROKURORIA E KRIMEVE TË RËNDA, e

përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës së
Lartë, Kujtim Luli.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: JANI MEÇJA, i mbrojtur dhe përfaqësuar
nga avokati Sokol Hazizaj.
EFTIM ZIKO, i mbrojtur dhe përfaqësuar
nga avokati Arben Vasili.
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Trafikimit të narkotikëve”
në bashkëpunim, mbetur në tentativë.
Baza Ligjore: Neni 283/a/2 dhe 22 i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.13, datë 18.03.2011,
ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Meçja për veprën penale të “Trafikimit
të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe mbetur në tentativë, të parashikuar
nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dhe neneve 22, 23
dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, duke i ulur 1/3 e dënimit, e dënon
përfundimisht të pandehurin Jani Meçja me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur fillon nga dita e arrestimit dhe të kryhet
në një burg të sigurisë zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Eftim Ziko për veprën penale të “Trafikimit
të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe mbetur në tentativë, të parashikuar
nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dhe neneve 22, 23
dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
500
Në zbatim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, duke i ulur 1/3 e dënimit e dënon
përfundimisht të pandehurin Eftim Ziko me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj
burgim .
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur fillon nga dita e arrestimit dhe të kryhet
në një burg të sigurisë zakonshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Kundër vendimit lejohet ankim brenda 10 ditëve, duke filluar nga e nesërmja e
shpalljes së tij, pranë gjykatës së apelit.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.31, datë 30.05.2011, ka

vendosur:
Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, kanë ushtruar
rekurs të gjykuarit Jani Meçja, nëpërmjet avokatit të tij dhe Eftim Ziko, duke kërkuar
respektivisht:
I gjykuari Jani Meçja, ndryshimin e këtij vendimi dhe deklarimin e pafajshëm të tij,
duke parashtruar këto shkaqe:
- 1. Dy vendimet janë të pambështetur në ligj dhe si Gjykata e Shkallës së Parë dhe ajo
e Apelit Për Krime të Rënda kanë gabuar në dhënien e vendimeve të tyre.
- 2. Nga ana e të mbrojturit prej meje në fillim të shqyrtimit gjyqësor është kërkuar të
procedohej me gjykim të shkurtuar, duke pranuar aktet e fashikullit hetimor në të cilat
provohet njohja e tij me shtetasin Eftim Ziko, me të cilin ka pasur njohje dhe
marrëdhënie vetëm për tregti makinash, por kurrsesi nuk provohet se i ka dhënë lëndë
narkotike dhe as ia ka propozuar një gjë të tillë.
- 3. Gjykatat janë mbështetur vetëm në bisedat telefonike me këtë shtetas, duke
argumentuar si lidhje me qëllim për të transportuar lëndë narkotike jashtë shtetit,
ndërkohë që në ato biseda nuk provohet një gjë e tillë.
- 4. Vetë shtetasi Eftim Ziko nuk shprehet të ketë marrë ndonjë send të kundra-ligjshëm
prej të mbrojturit prej meje Jani Meçe, edhe në fjalën e fundit në gjykim deklaroi se
Jani Meçja s’ka asnjë lidhje me këtë punë…
- 5. Gjykatat argumentojnë se “…E. Ziko është kapur në flagrancë me mjetin në të cilin
udhëtonte …pasi kishte marrë lëndën narkotike nga i pandehuri J.Meçe…”, ndërkohë
fakti që këtë lëndë e kishte marrë prej J.Meçe nuk provohet me asnjë provë. Në këtë
logjikë ka ecur dhe gjykata e apelit duke e përfshirë padrejtësisht të mbrojturin prej
meje në këtë vepër penale.
- 6. Gjykatat kanë pranuar se vepra penale ka mbetur në tentativë, por në masën e
dënimit të caktuar nuk kanë mbajtur parasysh nenin 22 të K.Penal.
- 7. Caktimi i masës së dënimit në minimumin e dënimit që parashikohet nga dispozita
nuk është objektiv pasi dhe sikur kjo vepër penale të ishte e provuar, gjykata i ka të
gjithë mjetet ligjore për të ulur masën e dënimit nën minimumin e parashikuar nga
ligja, kjo për faktin se në rastin konkret vepra ka mbetur në tentativë e pasoja
shoqërisht e rrezikshme nuk ka ardhur.
I gjykuari Eftim Ziko, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi në lidhje me llojin e
veprës dhe masën e dënimit, duke parashtruar këto shkaqe:
501
- 1. Gjykata e apelit nuk ka marrë parasysh asnjë nga argumentet pretendimet tona në
lidhje me sa jemi akuzuar, por edhe kjo si Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të
Rënda ka mbajtur një qëndrim ndaj këtij të pandehuri. Në fazën e hetimit në shkallë të
parë dhe në apel i pandehuri ka mbajtur qëndrim të njëjtë duke pranuar fajësinë për
veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, kryer jo në
bashkëpunim dhe për këtë ka kërkuar gjykim të shkurtuar.
- 2. Gjykata e apelit ka gabuar në interpretimin e ligjit lidhur me kualifikimin e veprën
penale dhe masën e dënimit duke mos marrë parasysh asnjë pretendim, fakt apo
argument ligjor nga ato të parashtruar prej nesh gjatë hetimit dhe gjykimit të çështjes.
- 3. Në lidhje me bashkëpunimin me të pandehurin Jani Meçja për këtë të fundit kemi
dhënë pretendimet tona se me të kemi njohje të mëparshme për shkak të një aktiviteti
privat, tregti makinash. Kjo njohje midis tyre është shfrytëzuar prej policisë duke
akuzuar Jani Meçja si personi që ka gjetur lëndën narkotike prej 18.700 gram dhe më
pas të pandehurit Eftim Ziko.
- 4. Unë nuk kam bashkëpunuar me asnjë person. Lëndën narkotike e kam gjetur vetë
në Lazarat Gjirokastër dhe më pas e kam mbajtur në kamionin ku unë punoja.
- 5. Gjykata e apelit s’ka analizuar provat por është mjaftuar duke pranuar raportet e
Policisë së Krimit të Organizuar Tiranë. Gjykata ka pranuar bashkëpunimin pa
arsyetuar mbi provat që mbështet për ta provuar atë.
- 6. I pandehuri dhe Jani Meçja janë vënë në vazhdim nga data 24.05.2010 deri
02.06.2010 por në asnjë moment nuk kanë servirur ndonjë provë me veprime aktive
që të vërtetojnë bashkëpunimin në lidhje me veprën penale. Bisedat e bëra midis tyre
konfirmojnë se ato janë thjesht shoqërore dhe jo të kundra-ligjshme.
- 7. Në faqen 5 të vendit të gjykatës së apelit thuhet rezultat përgjimi i një bisede të dt.
27.05.2010 ndërmjet të pandehurit Jani Meçja dhe personi të paidentifikuar, ku
zhvillohet një bisedë me persona të tjerë që nuk kanë lidhje me të pandehurin Eftim
Ziko. Për këtë fakt gjykata krijon bindje nga kjo bisedë se ai mund të jetë përfshirë
dhe bashkautor me të pandehurin Eftim Ziko.
- 8. Vendimet e të dyja gjykatave janë pothuajse të njëjta, janë mjaftuar me të dhënat,
raportet e shërbimit të agjentëve të policisë, thjesht konstatime, fotografi vëzhgimi,
por nuk kanë asnjë të dhënë të provuar në lidhje me lëndën narkotike. Ato bazohen
thjesht në hamendësime pa siguruar dhe shqyrtuar të gjitha provat dhe faktet në
seancë gjyqësore.
- 9. Gjykatat, ndonëse kanë pranuar si rrethana lehtësuese faktin se i pandehuri është i
penduar, familjar, me tre fëmijë, në gjendje të rënduar shëndetësore, kanë gabuar në
kualifikimin ligjor të veprës së të pandehurit Ziko.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë Kujtim Luli, i cili, në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari Eftim Ziko, kërkoi
mospranimin e tij pasi është paraqitur jashtë afatit 30 ditor, ndërsa në lidhje me rekursin e
ushtruar nga i gjykuari Jani Meçja kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.13, datë 18.03.2011 të
Gjykatës për Krime të Rënda Tiranë dhe vendimit me nr.31, datë 30.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Për Krime të Rënda Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Jani Meçja, av.Sokol
Hazizaj, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.31, datë 30.05.2011 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda Tiranë dhe pushimin e çështjes, pasi fakti nuk parashikohet si vepër penale;
dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
502
VЁREN
Se vendimi nr.31, datë 30.05.2011 i Gjykatës se Apelit Për Krime të Rënda Tiranë
është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet
në fuqi.
Gjatë kontrollit të automjetit kamion me targa (koka) PG 4123 B (rimorkio) PG 4124
B, në vendin pika e kalimit kufitar Kapshticë-Devoll, Korçë, me drejtim për në shtetin e huaj
të Greqisë, që drejtohej nga i gjykuari Eftim Ziko, rreth orës 05:30, datë 02.06.2010, u gjend
“në pjesën e rimorkios në krahun e djathtë, brenda një kasete metalike, një çantë-valixhe”.
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes datë 02.06.2010, rezulton se: mbasi kjo valixhe hapet
“konstatohen disa pako plasmasi të tejdukshme të mbështjella me natriban me ngjyrë kafe, në
të cilat konstatohet sasi bimë në ngjyrë jeshile me erë dhe karakteristika si ajo e bimës
narkotike cannabis sattiva, që më pas numërtohen nga 1 deri në 9”;
- Nga proces-verbali i peshimit të provës materiale, datë 02.06.2010, rezulton se 9
(nëntë) pakot e mbështjella me natriban kanë peshën e përgjithshme 18 kilogram e 700 gram;
- Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.4765, datë 09.06.2010, rezulton se “materiali
bimor në të 9 (nëntë) pakot është Cannabis, produkt herbal i bimës Cannabis sattiva”, që
sipas “tabelës I” (të ligjit nr.7975), të listës IV të Konventës për Narkotikët të vitit 1961, është
në radhën 10, sipas “skemës e klasifikimit të barnave narkotike dhe lëndëve psikotrope” (të
ligjit nr.7975), është lëndë që nuk përdoret në mjekësi dhe shumë e rrezikshme dhe për
shëndetin publik, sipas nenit 4 të këtij ligji.
- Si rezultat i përgjimit të fshehtë fotografik në vende publike, datë 29 Qershor 2010,
(i emërtuar në dokumentimin me proces-verbal si “raport shërbimi”) rezulton se i gjykuari
Eftim Ziko është ndaluar apo ka qëndruar në fshatin Udenisht të qytetit Pogradec, përballë
karburant “Api” të mjetit targuar (koka) PG 4123 B (rimorkio) PG 4124 B, datë 29.05.2010
ora 13:40 dhe rezultat i përgjimit të fshehtë në vende publike datë 1-2.06.2010, rezulton se ka
qenë në fshatin Udenisht të qytetit Pogradec, përballë karburant “Api” në datë 01.06.2010,
ora 21:45 dhe ka krijuar bindjen tek gjykatat se ai drejtpërdrejt ka vepruar në zhvendosjen e
lëndës narkotike me mjetin që ai drejtonte targuar (koka) PG 4123 B (rimorkio) PG 4124 B,
së paku nga vendi, fshati Udenisht, deri në pikën e kalimit kufitar Kapshticë, gjatë periudhës
kohore nga ora 21:45 e datës 01.06.2010 dhe deri ora 05:30 e datës 02.06./2010, për ta
shpërngulur atë në shtetin e huaj. Nëpërmjet rezultatit të përgjimit të bisedës telefonike datë
01.06.2010, ora 09:11:22 PM ndërmjet numrit të telefonit celular 0672890110, në përdorim të
të gjykuarit Eftim Ziko dhe personit me numrin telefonik celular 0672351235, ku i gjykuari
njofton se “ja për 20 minuta jam aty ke kafja”, dhe rezultatit të përgjimit të fshehtë fotografik
në vende publike, datë 1-2.06.2010 (i emërtuar në dokumentimin me proces-verbal si “raport
shërbimi”) tregon se i gjykuari Jani Meçja në mjetin e targuar EL 9668 B i cili në ora 21:45,
pra rreth 20-30 minuta pas telefonatës së mësipërm përmendur ashtu siç u morën vesh,
takohet efektivisht me të gjykuarin tjetër Eftim Ziko.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.13, datë
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Meçja për veprën penale të trafikimit të
narkotikëve, kryer në bashkëpunim dhe mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 283/a/2
e 22 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dhe neneve 22, 23 dënimin e tij me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
përfundimisht të pandehurin Jani Meçja me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
503
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur fillon nga dita e arrestimit dhe të kryhet në një
burg të sigurisë zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Eftim Ziko për veprën penale të trafikimit të
narkotikëve, kryer në bashkëpunim dhe mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 283/a/2
e 22 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dhe neneve 22, 23 dënimin e tij me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
përfundimisht të pandehurin Eftim Ziko me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim .
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur fillon nga dita e arrestimit dhe të kryhet në një
burg të sigurisë zakonshme.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
shpalljes së tij pranë gjykatës së apelit.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.31, datë 30.05.2011, ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.13, datë 18.03.20011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës Për Krime të Rënda Tiranë, brenda afatit ligjor,
kanë paraqitur rekurs të dyshuarit, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura më sipër, në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Rezultati i përgjimit të fshehtë fotografik në vende publike, në datat 24, 29 Qershor
dhe 1 dhe 2 Korrik të vitit 2010, është një ndër provat me fuqinë e indicjes, i cili në përputhje
edhe me të tjera prova me fuqinë e indicjeve, kanë krijuar njohjen dhe më pas bindjen për
ekzistencën e veprimit bashkëpunues të dy të pandehurve në veprimtarinë kriminale të
eksportimit të lëndës cannabis sativa. Se përse, nëpërmjet kësaj prove policia gjyqësore nuk
ka mundur të na bëjë me dije dhënien në fakt të lëndës narkotike, nuk përjashton mundësinë e
bashkëpunimit të të pandehurve. Me të tjera prova dhe në çmuarjen e përbashkët e në raport
ndërmjet tyre jepet njoftimi apo dija e ekzistencës së këtij fakti.
Po ashtu, pamundësia e njohjes së burimit të lëndës narkotike, nga ku burimi i saj
mund të jetë madje edhe fara për t’u mbjellë e bimës, nuk është po ashtu shkak përjashtues i
përgjegjësisë penale apo edhe e bashkëpunimit të të pandehurve.
Nga ana tjetër, pretendimi i mospërputhjeve në raportin e shërbimit të përgjimit të
fshehtë fotografik, i datës 1-2 Korrik 2010, nuk mund të merret në konsideratë. Ai është një
akt i cili është pranuar nga vetë të pandehurit, kur më parë është kërkuar gjykim i shkurtuar
në gjendjen që janë aktet. Për këtë, ky kolegj nuk mund apriori të konkludojë se ka
papërputhshmëri të shpejtësisë dhe distancave të konstatimit të vendndodhjes së të
pandehurve. Akti i policisë gjyqësore, sepse është një akt zyrtar, mund të kundërshtohet
vetëm kur provohet se ai është i falsifikuar (neni 253 i K.Pr.Civile). Sepse mbrojtësit kanë
kërkuar shqyrtimin e çështjes në gjendjen që janë aktet do të thotë se ata nuk kanë kërkuar
marrjen e ndonjë prove që pretendon falsifikimin e aktit të mësipërm cituar. Për këtë, edhe ky
argument i të pandehurit Eftim Ziko nuk qëndron.
Ndërsa pretendimi i mospërputhjes së datës së kapjes në flagrancë të të pandehurit
E.Ziko me rezultatin e përgjimit të bisedave telefonike të të pandehurit tjetër J.Meçja me një
person të paidentifikuar, është krejt absurd. Është e provuar se E.Ziko është gjendur në
flagrancë të kryerjes së krimit rreth orës 05:30 të mëngjesit të datës 02.06.2010, në pikën e
kalimit kufitar që për opinionin publik dhe personin që shpall/njofton lajmin në televizor apo
mjete të tjera të komunikimit masiv, në kohën e mesditës apo të darkës të së njëjtës datë
02.06.2010, është nata e mbrëmshme. Pra në të njëjtën datë, nga ora 00:00 deri në mëngjes
504
rreth orës 06:00 mund të thuhet pa asnjë konflikt logjik “mbrëmë”, por pa mohuar se
saktësisht duhet të thuhet “sot në orët e para të datës 02.06.2010”.
Nga ana tjetër, mbrojtësi i të pandehurit Eftim Ziko pretendoi edhe ulje të dënimit nën
kufirin minimal të parashikuar nga dispozita e nenit 283/a/1 të K.Penal, pasi më parë kishte
gjithashtu kërkuar ngritjen në paragrafin e dytë të të njëjtit nen, për të mbrojturin prej tij. Pasi
kjo e fundit nuk u pranua, sepse u gjend i provuar bashkëpunimi i të pandehurve, njësoj ata u
njohën fajtorë se kanë shkelur paragrafin e dytë të nenit 283/a të K.Penal. Ndërkohë po ashtu
edhe kërkesa për t’u ulur – tashmë nën minimumin e parashikuar nga dispozita – i referohet
minimumit prej 10 vjetësh, që parashikon paragrafi i dytë. Edhe ky pretendim, siç më sipër
është përmendur, duke u pranuar zbutja deri në kufirin minimal, rezulton i papranuar. Duke
sqaruar se masa e dënimit për veprën e mbetur në tentativë përcaktohet jo në tym por në
varësi të shkallës të afërsisë së pasojës, si dhe të shkaqeve për të cilat krimi mbeti në
tentativë, ashtu siç parashikon neni 24 i K.Penal. Dhe konkretisht, është gjendur e provuar se
pasoja, pra kalimi i lëndës narkotike përtej kufirit shtetëror, ka qenë shumë e afërt, sepse
lënda është penguar të dalë jashtë këtij kufiri pikërisht në pikën e fundit të tij. Po ashtu, edhe
shkaqet përse kjo vepër ka mbetur në tentativë apo thënë ndryshe përse këto pasoja nuk
erdhën, duke qenë krejtësisht jashtë vullnetit të të pandehurve apo madje edhe në kufijtë
ekstremë të dëshirës sepse kufiri shtetëror presupozohet se ka një kontroll të ashpër policor,
përbën një shkak i cili nuk favorizon aspak të pandehurit. Për këtë, duke qenë se zbutja e
dënimit, e kuptuar si veprim i detyrueshëm nga gjykata në rastin e tentativës, është i
ndryshëm nga ai i uljes nën minimumin e kjo e fundit është tërësisht e varur nga afërsia dhe
shkaqet e mosardhjes së pasojës. Për këtë, ky kolegj arsyeshëm ka zbutur dënimin madje
duke zbritur deri në kufirin minimal të 10 viteve burgim dhe po ashtu arsyeshëm nuk e ka
kapërcyer në ulje atë.
Rrjedhimisht duke mos pranuar këtë ulje nën minimumin e parashikuar nga paragrafi i
dytë i nenit 283/a të K.Penal, pasi edhe ulja e dënimit me burgim me një të tretën është më e
lartë se 5 vite burgim, edhe pretendimi i avokatit Vasili. Mundësia e pezullimit të ekzekutimit
të dënimit me burgim, përveçse rrezikshmërisë së pakët të personit e rrethanave të kryerjes së
krimit – të cilat i pandehuri Eftim Ziko nuk i gëzon – kërkon edhe dënimin e tij me jo më
shumë se 5 vite burgim, ç’ka, sepse ky i pandehur është dënuar me 6 vjet dhe 8 muaj burgim,
nuk mund të përfitojë.
Ndërsa pretendimet apo kundërshtimet e të pandehurit Jani Meçja, që konsistojnë në:
- dyshime pa prova; njohje e të pandehurve vetëm për tregti makinash; bisedat telefonike i
argumentohen si lidhje kriminale; mbi bazën e bisedave telefonike deklaron fajësinë; nuk ka
provë për marrëveshjen; nuk e pohon Eftim Ziko; nuk ka provë që i ka dhënë drogën;
I. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari Eftim Ziko ky kolegj çmon se ai
është paraqitur jashtë afatit ligjor dhe prandaj nuk duhet pranuar. Kështu neni 435/1 i
K.Pr.Penale ka parashikuar se: “1.Rekursi duhet të paraqitet me shkrim brenda tridhjetë
ditëve nga data që vendimi ka marrë formë të prerë. Ai duhet të përmbajë tregimin e saktë të
shkaqeve të paligjshmërisë së vendimit”.
Rezulton se vendimi ka marrë formë të prerë me datë 30.05.2011 dhe i gjykuari Eftim
Ziko ka depozituar rekursin me datën 30.06.2011, pra një ditë jashtë afatit ligjor të paraqitjes
së rekursit. Prandaj me vendimin e ndërmjetëm të datës 14.11.2012, kolegji vendosi që
shqyrtimi i çështjes të bëhet vetëm për të gjykuarin Jani Meçja.
II. Në lidhje me pretendimet e të gjykuarit, Jani Meçja, në rekurs, ky kolegj vlerëson
se ato janë të pabazuara në ligj, duke i analizuar secilin prej tyre:
1. Në lidhje me pretendimin për pa provueshmërinë e kryerjes së veprës penale nga
ana e të gjykuarit, në bashkëpunim dhe me të gjykuarin Eftim Ziko, çmohet se ai
505
është i pabazuar. Të dyja gjykatat kanë argumentuar se fajësia e të gjykuarit
provohet jo vetëm me bisedat telefonike por edhe me prova të tjera, të
administruara gjatë gjykimit. Në gjykim ka rezultuar e provuar se sasia e lëndës
narkotike është siguruar pikërisht nga i gjykuari Jani Meçja, i cili ia ka dhënë të
gjykuarit tjerët Eftim Ziko, me qëllim që ai ta eksportonte në mënyrë të
paligjshme për në shtetin grek, duke qenë se ky i fundit luante rolin e
transportuesit. Ky i fundit pasi e ka marrë lëndën narkotike, e ka vënë atë në një
pjesë të makinës së tij, duke e fshehur dhe duke e vendosur në një valixhe rrobash,
me qëllim maskimin dhe fshehjen e saj. I gjykuari Jani Meçja është marrë me
gjetjen e lëndës narkotike, me gjetjen e personit që do kryente transportimin e saj
për në drejtim të shtetit grek, si dhe ka mbajtur kontakte të përhershme me
personin i cili do të ishte pritësi i sasisë së lëndës narkotike, në Greqi. Në lidhje
me këtë të pandehur, fajësia e tij provohet me proces-verbalin e këqyrjes, marrjes
dhe sekuestrimit të provës materiale, proces-verbalin e arrestimit në flagrancë
(nga i cili rezulton se në mjetin tip trajler, pronë e Eftim Ziko, është gjetur dhe
sekuestruar një sasi prej 17 kg dhe 700 gram lëndë narkotike e llojit cannabis
sattiva), raportet e shërbimeve mbi vëzhgimin e veprimeve në datat 24.05.2011, 1
dhe 2.06.2010, procesverbalet e përgjimit të bisedave telefonike të zhvilluara
ndërmjet të gjykuarit Jani Meçja me të gjykuarin Eftim Ziko dhe me persona të
tjerë të paidentifikuar. Të gjitha këto prova janë analizuar në mënyrë të detajuar
nga gjykatat e të dyja shkallëve dhe është konkluduar se i gjykuari është fajtor për
veprën penale për të cilën është edhe dënuar.
2. Në lidhje me pretendimin se nga ana e gjykatës, megjithëse vepra penale ka
mbetur në tentativë, nuk është ulur dënimi nën minimumin e parashikuar nga ligji,
ky kolegj gjithashtu çmon se është i pabazuar. Pavarësisht se vepra penale ka
mbetur në tentativë, rezulton se në rastin e të gjykuarit Jani Meçja nuk ka asnjë
rrethanë lehtësuese, në mënyrë që të caktohet dënimi nën minimumin e përcaktuar
nga ligji. Nga gjykatat, në caktimin e këtij dënimi, janë mbajtur parasysh: kufijtë e
dënimit që neni 283/a/2 i K.Penal, parashikon për këtë vepër penale dhe që janë
dënimi me burgim nga 10 gjer në 20 vjet burgim; rrezikshmërinë e veprës së kryer
nga i gjykuari, e cila është çmuar të jetë e madhe, kjo nisur jo vetëm nga masa e
dënimit por edhe nga natyra e veprës; rrezikshmërinë e vetë të gjykuarit, e cila
është çmuar e lartë duke u nisur nga veprimet aktive të kryera prej tij në realizimin
e veprës penale; shkallën e fajit në kryerjen e veprës penale, pasi veprën e ka kryer
me dashje direkte; faktin që lënda narkotike e tentuar për t’u trafikuar është
cannabis sattiva, e cila futet në kategorinë e drogave të lehta; faktin që sasia e
lëndës narkotike është relativisht e vogël, rreth 18 kg dhe 700 gram si dhe faktin
se vepra penale e kryer nga i gjykuari ka mbetur në tentativë. Duke marrë
parasysh të gjitha këto rrethana, gjykatat, bazuar në nenin 47 të K.Penal, kanë
caktuar dënimin në minimumin që parashikon dispozita konkrete.
3. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson
se, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë ka zbatuar drejt ligjin material
penal kur ka bërë kualifikimin ligjor të veprës penale të kryer dhe ka arritur në
fajësinë e të gjykuarit për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/a/2
dhe 22 të K.Penal.
4. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.31, datë 30.05.2011 i Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda Tiranë të lihet në fuqi.
506
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
“a” i Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.31, datë 30.05.2011 të Gjykatës së Apelit Për Krime të
Rënda Tiranë.
507
Nr.00-2012-1717 i Vendimit (304)
VENDIM


KËRKUESE: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KUKËS
KUNDËR: TË ARRESTUARIT LEON BARDHECI,
lindur dhe banues në Mirovicë Kosovë me
shtetësi kosovare e shtetësi shqiptare.
OBJEKTI:
Miratimin (lejimin) e ekstradimit të të kërkuarit Leon Kadri Bardheci
nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Malit të Zi.
Konstatimin e shuarjes dhe revokimin e masës së sigurimit
(arrest në burg) dhënë me vendimin nr.73, datë 03.09.2011
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës.
Baza Ligjore: Nenet 492, 493/4, 494, 498, 499 dhe 238 të K.Pr.Penale
dhe neneve 32, 33 të ligjit 10193 datë 03.12.2009
“Për marrëveshjet juridiksionale me shtetet e huaja në çështjet penale”
dhe “Konventës Europiane për Ekstradimin” të vitit 1957,
nenit 5 të protokollit të dytë shtesë të kësaj konvente.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.6 datë 04.01.2012, ka vendosur:

Miratimin (lejimin) e ekstradimit të të kërkuarit Leon Kadri Bardheci i
datëlindjes 18.08.1977, banues në Mitrovicë - Kosovë me shtetësi kosovare e
kombësi shqiptare, nga Republika e Shqipërisë në Republikën e Malit të Zi.
Shuarjen dhe revokimin e masës së sigurimit (arrest në burg) dhënë me
vendimin nr.73, datë 03.09.2011 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ndaj
shtetasit Leon Bardheci.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij nga dhomat e paraburgimit.

Lënien në fuqi të vendimit nr.6 datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës.
508
Kundër vendimit nr.6 datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës dhe
vendimit nr.09, datë 15.01.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs kërkuesi
Leon Bardheci, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.6 datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës dhe vendimit nr.09, datë 15.01.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Refuzimin e ekstradimit të shtetasit Leon Bardheci drejt Republikës së Malit të Zi.
Shkaqet e rekursit:
- Të dy vendimet e mësipërme janë dhënë në kundërshtim me ligjin procedural penal
dhe Konventën Europiane të Ekstradimit. Në nenin 2/1 të Konventës Europiane të
Ekstradimit përcaktohet se nuk mund të lejohet ekstradimi kur pjesa e mbetur e
dënimit është më pak se 4 muaj burgim .
- Periudha kohore e konsumuar në paraburgim, përkatësisht në Republikën e Malit të Zi
dhe në Republikën e Shqipërisë e bën pjesën e mbetur të dënimit më pak se 4 muaj.
Kjo pasi ky shtetas ka qëndruar në paraburgim 4 muaj e 13 ditë në Republikën e Malit
të Zi dhe 4 muaj e 3 ditë në Republikën e Shqipërisë, nga ku rezulton se ka vuajtur 8
muaj e 17 ditë paraburgim, të cilat referuar nenit 57 të K.Penal, bëjnë 1 vit 25 ditë
burgim. Duke qenë se ai është dënuar 1 vit e 4 muaj pjesa e mbetur e dënimit është më
pak se 4 muaj burgim.
- Shkak i dytë për refuzimin e ekstradimit është neni 3/2 i Konventës Europiane të
Ekstradimit dhe neni 491/1 i K.Pr.Penale, që rregullon mundësinë e refuzimit të
ekstradimit kur ka arsye të mendohet se i ekstraduari mund t’i nënshtrohet mohimit të
të drejtave themelore, për shkak të fesë, etnisë, racës së tij, etj. Shkaku i konfliktit,
masa e rëndë e dënimit dhe ngjarje të kohës së vuajtur në paraburgim të shtetasit Leon
Bardheci (ndodhur këto të fundit për shkak të një tatuazhi të dukshëm me simbolet
tona kombëtare), përbëjnë bazën provuese të ekzistencës së kushteve të mohimit të
ekstradimit mbi këtë shkak ligjor.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien në fuqi e vendimit nr.9, datë 15.02.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe pasi
analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.9, datë 15.02.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka lënë në fuqi
vendimin nr.6, datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si i tillë duhet lënë në fuqi.
D. Rrethanat e çështjes
Shtetasi Leon Bardheci është shtetas Kosovar me banim në Mitrovicë dhe nga aktet
në dosje rezulton se nga ana e Gjykatës Themeltare Ulqin, Malit Zi me vendimin e formës së
prerë nr.Kbr.329/09, datë 05.05.2010, është gjykuar e deklaruar fajtor për veprën penale të
“Plagosjes së rëndë trupore” sipas neneve 15/1 dhe 23 të Kodit Penal Malazez, duke e dënuar
me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj burgim.
Kjo vepër penale parashikohet nga neni 88 i Kodit Penal Shqiptar.
Autoritet e Drejtësisë Malazeze kanë paraqitur një kërkesë për ekstradimin e këtij
shtetasi, kërkesë e cila është miratuar nga ana e Ministrisë së Drejtësisë Shqiptare.
Shtetasi Leon Bardheci është ndaluar nga Policia Gjyqësore pranë Drejtorisë Rajonale
të Kufirit dhe Migracionit Kukës në pikën e kalimit kufitar Morinë me datë 01.09.2011, ora
23.50, ndalim i bërë mbi bazën e shpalljes së tij në kërkim ndërkombëtar, sipas materialeve të
ardhura nga Autoritetet e Drejtësisë Malazeze.
509
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës, mbi bazën e neneve 492, 493/4, 494, 498, 499
dhe 238 të K Pr Penale dhe neneve 32, 33 të ligjit 10193 datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale” dhe “Konventës Europiane për
Ekstradimin” të vitit 1957, nenit 5 të protokollit të dytë shtesë të kësaj konvente, ka paraqitur
para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës kërkesën me objekt:
Miratimin (lejimin) e ekstradimit të të kërkuarit Leon Kadri Bardheci nga Republika e
Shqipërisë në Republikën e Malit të Zi.
Konstatimin e shuarjes dhe revokimin e masës së sigurimit (arrest në burg) dhënë me
vendimin nr.73, datë 03.09.2011 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës.
Me vendimin nr.73, datë 03.09.2011 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ka
vendosur :
Të miratojë arrestin provizor ndaj shtetasit Leon Bardhoci të datës 01.09.2011, ora
23.50 nga OPGJ i në Drejtorinë Rajonale të Kufirit dhe Migracionit Kukës.
Vendosjen e masës shtrënguese provizore “Arrest në burg” me afat 40 ditor, konform
nenit 494 pika 6 të K.Pr.Penale.
Të njoftohet Ministria e Drejtësisë për caktimin e kësaj mas sigurimi, në bazë të nenit
494, pika 5 dhe 495, pika 3 të K.Pr.Penale.
Ministria e Drejtësisë Tiranë, me shkresën nr.338/7 prot./SC, datë 27.09.2011, në bazë
të Konventës Europiane të Ekstradimit dhe të ligjit 10193 datë 03.12.2009 “Për marrëveshjet
juridiksionale me shtetet e huaja në çështjet penale” i ka komunikuar Prokurorisë së
Përgjithshme Tiranë kërkesën e Ministrisë së Drejtësisë së Malit të Zi, për ekstradimin nga
Shqipëria në Malin e Zi të shtetasit Leon Bardheci, bazuar në vendimin e formës së prerë
nr.Kbr,329/09, datë 05.05.2010 të Gjykatës Themeltare Ulqin Mali Zi, me të cilën e ka dënuar
1 (një) vit e 4 muaj burgim për kryerjen e veprës të plagosjes së rëndë trupore të parashikuar
nga legjislacioni malazez, vepër penale kjo që parashikohet nga neni 88 i K.Penal shqiptar.
Me vendimin nr.109 datë 13.10.2011 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ka vendosur
të miratojë kërkesën për ekstradim dhe të mbajë në arrest provizor shtetasin Leon Bardheci
deri në disponimin e Ministrisë së Drejtësisë mbi ekstradimin e këtij shtetasi sipas nenit 499/1
të K Pr Penale.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.90, datë 01.12.2011 ka prishur këtë vendim
dhe ka kthyer aktet për rigjykim, me arsyetimin se është shkelur afati i përcaktuar në nenin
497/1 të K.Pr.Penale dhe nuk është realizuar e drejta e mbrojtjes së të kërkuarit për ekstradim.
E. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.6, datë 04.01.2012, ka
vendosur:
Miratimin (lejimin) e ekstradimit të të kërkuarit Leon Kadri Bardheci i datëlindjes
18.08.1977, banues në Mitrovicë Kosovë, me shtetësi kosovare e kombësi shqiptare nga
Republika e Shqipërisë në Republikën e Malit të Zi.
Shuarjen dhe revokimin e masës së sigurimit (arrest në burg) dhënë me vendimin
nr.73, datë 03.09.2011 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ndaj shtetasit Leon Bardheci.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij nga dhomat e paraburgimit.
Lënien në fuqi të vendimit nr.6, datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
F. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.09, datë 15.02.2012, ka arsyetuar në këtë
mënyrë:
“Nga studimi në tërësi i dokumentacionit rezulton se ekzistojnë të gjitha kushtet dhe
510
nuk ka asnjë ndalim ligjor për ekstradimin e këtij shtetasi sipas neneve 489, 490, 491 të Kodit
të Procedurës Penale.
Organi i akuzës, brenda afatit të përcaktuar në nenin 492/4 të K Pr Penale, ka dërguar
pranë gjykatës kërkesën e shtetasit leon Bardheci, për të cilin ka të dhëna të mjaftueshme për
identitetin dhe shtetësinë e tij.
I dënuari dhe mbrojtësi i tij kanë pretenduar se duke qenë se ka vuajtur 8 muaj e 17
ditë burgim, të cilat në zbatim të nenit 57 të Kodit penal llogariten 1 vit e 25 ditë burgim, i
mbeten për të vuajtur më pak se 4 muaj burgim, kusht ky që nuk lejon ekstradimin.
Në ligjin nr.10193, datë 03.12.2009, në nenin 32/b të tij përcaktohet se ekstradimi i
një personi lejohet në drejtim të një shteti të huaj lejohet kur masa e mbetur e dënimit me
vendim të formës së prerë është të paktën 4 muaj në paraqitjen e kërkesës.
Rezulton se kërkesa për ekstradim është paraqitur në gjykatë me datë 05.11.2011 dhe
rezulton se deri në këtë datë të kërkuarit për ekstradim i kanë mbetur për të vuajtur më shumë
se 4 muaj burgim, e në këto rrethana nuk plotësohet kushti ligjor i përcaktuar në nenin 2/1 të
Konventës Europiane të Ekstradimit dhe në nenin 32/b të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, për
të refuzuar ekstradimin sipas pretendimit të mbrojtjes.
F. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.6, datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës
dhe vendimit nr.09, datë 15.01.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar rekurs
kërkuesi Leon Bardheci i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.6, datë 04.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës dhe
vendimit nr.09, datë 15.01.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Refuzimin e ekstradimit të shtetasit Leon Bardheci drejt Republikës së Malit të Zi.
Shkaqet e rekursit:
Të dy vendimet e mësipërme janë dhënë në kundërshtim me ligjin procedural penal
dhe Konventën Europiane të Ekstradimit. Në nenin 2/1 të Konventës Europiane të
Ekstradimit përcaktohet se nuk mund të lejohet ekstradimi kur pjesa e mbetur e dënimit është
më pak se 4 muaj burgim .
Periudha kohore e konsumuar në paraburgim, përkatësisht në Republikën e Malit të Zi
dhe në Republikën e Shqipërisë e bën pjesën e mbetur të dënimit më pak se 4 muaj. Kjo pasi
ky shtetas ka qëndruar në paraburgim 4 muaj e 13 ditë në Republikën e Malit të Zi dhe 4
muaj e 3 ditë në Republikën e Shqipërisë, nga ku rezulton se ka vuajtur 8 muaj e 17 ditë
paraburgim, të cilat referuar nenit 57 të K.Penal, bëjnë 1 vit 25 ditë burgim. Duke qenë se ai
është dënuar 1 vit e 4 muaj pjesa e mbetur e dënimit është më pak se 4 muaj burgim.
Shkak i dytë për refuzimin e ekstradimit është neni 3/2 i Konventës Europiane të
Ekstradimit dhe neni 491/1 i K Pr Penale që rregullon mundësinë e refuzimit të ekstradimit
kur ka arsye të mendohet se i ekstraduari mund t’i nënshtrohet mohimit të së drejtave
themelore, për shkak të fesë, etnisë, racës së tij, etj. Shkaku i konfliktit, masa e rëndë e
dënimit dhe ngjarje të kohës së vuajtur në paraburgim të shtetasit Leon Bardheci (ndodhur
këto të fundit për shkak të një tatuazhi të dukshëm me simbolet tona kombëtare), përbëjnë
bazën provuese të ekzistencës së kushteve të mohimit të ekstradimit mbi këtë shkak ligjor.
G. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin material e procedural penal në
lidhje me kërkesën për ekstradimin e shtetasit Leon Bardheci.
Pretendimi i mbrojtjes së shtetasit Leon Bardheci se i mbeten për të vuajtur më pak se
4 muaj burgim dhe se nuk plotësohet kushti ligjor i përcaktuar në nenin 2/1 të Konventës
511
Europiane të Ekstradimit dhe në nenin 32/b të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009 “Për
marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”, nuk qëndron.
Në nenin 32/b1 të ligjit “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në
çështjet penale”, përcaktohet se në kohën e paraqitjes së kërkesës për ekstradim personit që
kërkohet të ekstradohet duhet t’i ketë mbetur pa vuajtur të paktën 4 muaj burgim.
Pra, dukshëm ligjvënësi e ka lidhur momentin e nisjes së llogaritjes së pjesës së
mbetur të dënimit me momentin e paraqitjes së kërkesës për ekstradim. Kjo do të thotë së nuk
ka pasur rëndësi koha e mbetur e dënimit në momentin e pranimit të kërkesës për ekstradim,
por koha dhe momenti i paraqitjes së kërkesës. Nga përmbajtja e akteve të administruara
gjatë shqyrtimit të çështjes rezulton se kërkesa për ekstradim është depozituar më datë
05.10.2011 dhe në këtë datë është e qartë se i dënuari ka pasur më shumë se 4 muaj burg për
të vuajtur.
Në lidhje me pretendimin se personi në fjalë mund t’i nënshtrohet mohimit të së
drejtave themelore, për shkak të fesë, etnisë, racës së tij, mbrojtja e tij nuk arriti të paraqesë
asnjë provë për ta mbështetur atë.
Gjatë gjykimit nuk rezulton që të dënuarit apo mbrojtësit të tij t’i jetë hequr mundësia
për ta paraqitur këtë pretendim për shqyrtim. Ky pretendim duket se ka lindur vetëm pas
përfundimit të gjykimit nga Gjykata e Malit të Zi, e për pasojë bazueshmëria e tij nuk mund
të verifikohet jashtë atij procesi, për më tepër nga një gjykatë që shqyrton vetëm kërkesën për
ekstradim që vjen nga shteti që ka nxjerrë vendimin e gjykimit.
Pretendimi për dhënien e një vendimi të bazuar apo nxitur nga motive raciste bindjesh
politike, përkatësisë së shtetit apo besimit fetar, nuk mund të paraqitet në një gjykim
ekstradimi, por një gjykim njohjeje të një vendimi penal të huaj. Në analizë të neneve 491
dhe 514 të K.Pr.Penale, rastet e mospranimin të kërkesës për ekstradim lidhen vetëm me
verifikimin e kushteve të ekzekutimit të dënimit në vendin kërkues. Mbi këtë bazë ekstradimi
nuk lejohet kur dënimet që parashikon vendimi gjyqësor pritet të ezekutohen apo ka dyshime
bindëse se do të ekzekutohen në mënyrë persekuetuese apo diskriminuese për shkak të racës,
fesë, seksit apo bindjeve politike.
Në asnjë nga provat e sjella në gjykim nga i dënuari apo mbrojtja e tij gjatë shqyrtimit
të kërkesës për ekstradim, nuk dalin rrethana të kësaj natyre. Gjithashtu nuk mund të thuhet
se dënimi me burgim që ka marrë i dënuari përbën nga natyra e tij një dënim me karakter
ç’njerëzor apo poshtërues.
Pretendimi se për shkak të simboleve kombëtare që mban si tatuazh në trup është
dënuar me masë dënimi të rëndë dhe ka qenë subjekt i mohimit të së drejtave themelore të
njeriut, gjatë kohës së paraburgimit, nuk u mbështetet në asnjë provë apo fakt të vetëm.
Nisur nga sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.9, datë
15.02.2012 i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.6, datë 04.01.2012
1
Kushtet për ekstradimin
Përveç kushteve të parashikuara në Kodin Penal dhe në Kodin e Procedurës Penale, ekstradimi i një personi në drejtim të një
shteti të huaj lejohet kur plotësohen edhe kushtet e mëposhtme:
a) legjislacioni shqiptar parashikon për veprën penale, për të cilën shteti i huaj ka caktuar masën shtrënguese të sigurimit, një
dënim me burgim jo më të ulët se një vit;
b) masa ose pjesa e mbetur e dënimit të dhënë me vendim gjyqësor të formës së prerë është të paktën 4 muaj në kohën e
paraqitjes së kërkesës për ekstradim;
c) ndjekja penale ose ekzekutimi i dënimit penal nuk janë parashkruar sipas legjislacionit të shtetit kërkues;
ç) janë kushtet për rifillimin e procedimit penal në shtetin kërkues, megjithëse procedimi penal në Shqipëri, për të njëjtën
vepër penale, ka pushuar;
d) shteti kërkues jep garanci që nuk do të japë një dënim me vdekje ose nëse e ka dhënë një dënim të tillë, nuk do ta
ekzekutojë atë.
dh) personi, për të cilin kërkohet ekstradimi, në kohën e paraqitjes së kërkesës për ekstradim, nuk ka aplikuar apo nuk i është
dhënë azil në Shqipëri ndaj shtetit kërkues.
512
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit penal e si i
tillë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.9 datë 15.02.2012 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 14.11.2012
513
Nr.00-2012-1713 i Vendimit (305)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 14.11.2012 mori në shqyrtim çështjen penale nr.52303-00950-

TË GJYKUARIT: ENDRI DURAKU
A K U Z U A R:
“Plagosjes së rëndë me dashje”
dhe “Prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”,
parashikuar përkatësisht nga nenet 88/1 dhe 279 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Endri Duraku për kryerjen e veprës penale
të “Plagosjes së rëndë me dashje” të parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal
dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Endri Duraku për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, parashikuar nga neni
279 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin
përfundimisht të të pandehurit Endri Duraku me 7 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të tij dhe të kryhet në një
Provat materiale, një pasaportë me nr.Z2096043 në emër të shtetasit Endri
Duraku, si dhe një automjet tip Mercedes benz ngjyrë gri me targë EL 2692 B
e kontratë shitjeje automjeti nr.9689 Rep, nr.982/3 kol, datë 01/10.2007 t’i
kthehen të afërmve të të pandehurit Endri Duraku.

Elbasan dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
514
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs
Prokurori i Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili kërkon, prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe kthimin e akteve për rigjykim në po këtë gjykatë por me tjetër trup
gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka vendosur kthimin e akteve për rigjykim në kundërshtim me
kërkesat e nenit 428 germa ç të Kodit të Procedurës Penale.
- Si gjatë hetimeve, ashtu edhe gjatë gjykimit në shkallë të parë nuk është bërë asnjë
shkelje procedurale për prishjen e këtij vendimi.
- Gjykata e apelit kërkon që të bëhet ekspertimi psikiatro ligjor i të pandehurit Endri
Duraku, duke mos i hyrë bazueshmërisë së vendimit.
- Në asnjë rast nuk ka ndodhur që për mosmarrjen e një prove nga ana e gjykatës së
shkallës së parë çështja të prishet dhe të kthehet për rigjykim.
- Ligjvënësi ka vendosur se provën mund ta marrë edhe gjykata e apelit.
- Në fillimin e seancës së gjykimit të kësaj çështje, mbrojtësi i të gjykuarit, Endri
Duraku ka kërkuar kryerjen e akt ekspertimit dhe kjo kërkese u rrëzua dhe nuk u mor
parasysh nga ana e gjykatës së apelit, si dhe nga ana tjetër kjo gjykatë vendosi edhe
prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim, veprime këto që bien
ndesh me njëra tjetrën.

kërkoi prishjen e vendimit nr.195 datë 03.06.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues; në mungesë të të gjykuarit;
dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.195, datë 03.06.2010, i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e
interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal dhe për këtë shkak duhet të
prishet.
I pandehuri Endri Duraku është banor i Lagjes “5 Maji” të qytetit të Elbasanit dhe
akuzohet për kryerjen e veprës penale të “Plagosjes së rëndë me dashje” të parashikuar nga
neni 88/1 i Kodit Penal, në dëm të shtetasit Artur Gjergji, si dhe të veprës penale të mbajtjes
pa leje të armëve të ftohta të parashikuar nga neni 279 i Kodit Penal.
Në datën, 15.03.2008, rreth orës 21.30, i pandehuri Endri Duraku ka plagosur rëndë
me një mjet të mprehtë shpues të dëmtuarin Artur Gjergji në Lagjen “Kongresi i Elbasanit”,
në qytetin e Elbasanit.
Ngjarja ka ndodhur pasi i dëmtuari shtetasi Artur Gjergji ka dalë nga makina e tij dhe
i ka kërkuar një grupi të rinjsh që po qëndronin pranë një makine që t’i hapnin rrugën duke ju
drejtuar me fjalët: “këtë muhabet keni ju përnatë”.
Nga grupi i të rinjve është shkëputur i gjykuari, i cili ka shkuar me shpejtësi në
drejtim të të dëmtuarit duke e plagosur me thikë në këmbë.
Nga materialet dhe provat shkresore të administruara në dosje ka rezultuar që i
gjykuari Endri Duraku është larguar nga vendi i ngjarjes dhe është hetuar dhe gjykuar në
mungesë.
515
Gjatë shqyrtimit të kësaj çështjeje në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, mbrojtësi i
të gjykuarit ka kërkuar me anë të një kërkesë kryerjen e një ekspertimi psikiatrik të tij,
kërkesë e cila me vendim të ndërmjetëm të kësaj gjykate është rrëzuar duke mos vlerësuar e
pranuar provat e paraqitura nga mbrojtja, me pretendimin se i pandehuri është në mungese e
nuk mund të kryhet ekspertim psikik i tij.
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Endri Duraku për kryerjen e veprës penale të
“Plagosjes së rëndë me dashje” te parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal dhe në bazë të këtij
neni dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Endri Duraku për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, parashikuar nga neni 279 i Kodit Penal
dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve, dënimin përfundimisht
të të pandehurit Endri Duraku me 7 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të tij dhe të kryhet në një burg të
Provat materiale: një pasaportë me nr.Z2096043 në emër të shtetasit Endri Duraku, si
dhe një automjet tip Mercedes benz ngjyrë gri me targë EL 2692 B e kontratë shitjeje
automjeti nr.9689 Rep, nr.982/3 kol, datë 01.10.2007, t’i kthehen të afërmeve të të
pandehurit, Endri Duraku.
Duke arsyetuar në këtë mënyrë:
“…autor i kësaj vepre penale është i pandehuri, Endri Duraku. Me veprimet e tij ai
ka konsumuar elementet e veprës penale të plagosjes së rëndë me dashje për motive krejt të
dobëta. Lidhur me kërkesën që ka parashtruar avokati i tij mbi kryerjen e një ekspertimi
psikiatriko ligjor, gjykata mendon se kjo kërkese nuk duhet pranuar pasi, në bazë të nenit
43/1 i Kodit të Procedurës Penale verifikimi i përgjegjshmërisë së të pandehurit e lidh me
domosdoshmërinë e vetëdijes së tij për të qenë pjesëmarrës në procedim. Ky fakt nënkupton
prezencën fizike të të pandehurit në proces për të vlerësuar më pas gjykata nevojshmërinë e
kryerjes së ekspertimit të mësipërm. Edhe lidhur me kërkesën e avokatit të të gjykuarit për
ndryshimin e kualifikimit të veprës penale nga plagosje me dashje në plagosje të rëndë në
gjendje të tronditjes së fortë psikike, edhe kjo kërkesë nuk duhet pranuar, pasi nga të gjitha
materialet që përmban dosja nuk u provua që i gjykuari të ketë pasur ndonjë provokim apo
ndonjë nxitje paraprake në drejtim të të pandehurit për të detyruar këtë të fundit të kryejë
këtë vepër penale…”.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim në Gjykatën e Apelit Durrës i pandehuri
Endri Duraku nëpërmjet mbrojtësit të tij.
Prishjen e vendimit nr.280, datë 22.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.195, datë 03.06.2010, ka arsyetuar në këtë

mënyrë:
“Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është marrë në kundërshtim me
nenet 43 e 44 të Kodit të Procedurës Penale, pasi gjykata e shkallës së parë ka pasur detyrim
ligjor te verifikojë përgjegjshmërinë mendore të të pandehurit , qoftë edhe mbi bazën e
516
dokumentacionit mjekësor ekzistues në institucionet mjekësore të vendit sipas të dhënave të
mbrojtësit apo familjarëve të tij.
Gjykata, edhe kryesisht, ka pasur detyrim ligjore për të kryer ekspertim psikik qoftë
edhe nëpërmjet akteve të vjetra të lëshuara nga specialistët neuropsikiatër apo mjekë ligjorë
të kësaj fushe duke bërë një hetim të plotë në këtë drejtim. Kjo gjë është bërë edhe më e
domosdoshme pas kërkesës së mbrojtjes së tij në gjykim, kur janë paraqitur dokumente
mjekësore që i pandehuri vuante nga sëmundje të skizofrenisë.
Në këto rrethana, gjykata e apelit çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë
duhet të prishet e aktet të kthehen për rigjykim në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues, me
qëllim për të kryer ekspertimin e tij psikik me një grup ekspertësh mjekë psikiatër të Institutit
të Mjekësisë Ligjore Tiranë”.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs,
Prokurori i Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili kërkon, prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe kthimin e akteve për rigjykim në po këtë gjykatë por me tjetër trup
Gjykata e apelit ka vendosur kthimin e akteve për rigjykim në kundërshtim me
kërkesat e nenit 428 germa ç) të Kodit të Procedurës Penale.
Si gjatë hetimeve, ashtu edhe gjatë gjykimit në shkallë të parë nuk është bërë asnjë
shkelje procedurale për prishjen e këtij vendimi.
Gjykata e apelit kërkon që të bëhet ekspertimi psikiatriko ligjor i të pandehurit, Endri
Duraku, duke mos i hyrë bazueshmërisë së vendimit.
Në asnjë rast nuk ka ndodhur që për mosmarrjen e një prove nga ana e gjykatës së
shkallës së parë çështja të prishet dhe të kthehet për rigjykim.
Ligjvënësi ka vendosur se provën mund ta marrë edhe gjykata e apelit,.
Në fillimin e seancës së gjykimit të kësaj çështje, mbrojtësi i të gjykuarit Endri
Duraku ka kërkuar kryerjen e akt ekspertimit dhe kjo kërkese u rrëzua dhe nuk u mor
parasysh nga ana e gjykatës së apelit, si dhe nga ana tjetër kjo gjykatë vendosi edhe prishjen e
këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim, veprime këto që bien ndesh me njëra
tjetrën.
vendimi nr.195, datë 03.06.2010 i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e interpretimit
dhe zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet prishur.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në fjalë rezulton se pretendimi i organit të akuzës se
nga ana e gjykatës së apelit mund të përsëritej pjesërisht shqyrtimi gjyqësor, për të marrë si
provë të re akt ekspertimin psikiatrik të të pandehurit është i drejtë dhe duhet pranuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se Gjykata e Apelit Durrës ka rrëzuar
kërkesën e të pandehurit për riçeljen e pjesshme të hetimit gjyqësor, për marrjen si provë të
ekspertimit psikiatriko-ligjor të të pandehurit Endri Duraku, kur po vetë në arsyetimin e
vendimit shprehet se: “marrja si provë nga ana e gjykatës së shkallës së parë të këtij akt
ekspertimi ka qenë e nevojshme”.
Është e vërtetë se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan mund të bënte verifikimin e
përgjegjshmërisë mendore të të pandehurit edhe mbi bazën e dokumentacionit ekzistues në
institucionet mjekësore, por kjo nuk do të thotë se kjo gjë nuk mund të bëhej gjatë gjykimit
në apel nga ana e gjykatës së apelit.
517
Gjykata e apelit, në bazë të nenit 4271të Kodit të Procedurës Penale, i ka të gjitha të
drejtat dhe mundësitë ligjore për të kryer aktin e ekspertimit psikiatrik, për të caktuar grup
ekspertësh nga Instituti i Mjekësisë Ligjore, apo për vlerësimin e gjendjes psikike të të
pandehurit,edhe “nëpërmjet akteve të vjetra të lëshuara nga specialistët neuropsikiatër apo
mjekë ligjorë të kësaj fushe duke bërë një hetim të plotë në këtë drejtim”, siç kërkon vetë që të
bëhet nga ana e gjykatës së shkallës së parë.
Kthimi për rigjykim i çështjes nga ana e gjykatës së apelit në rastin konkret nuk është
i mbështetur në nenin 428, gërma ç)2 të Kodit të Procedurës Penale, i cili përcakton qartë
rastet kur merret një vendim i tillë nga ana e gjykatës së apelit.
Gjykata e apelit nuk ka mbajtur parasysh dispozitat procedurale penale të cilat e
përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në sistemin e një gjykate apeli e cila mund të
përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë, të marrë tërësisht ose pjesërisht provat e marra
në shkallë të parë, si dhe provat e reja të cilat nuk janë shqyrtuar. Në Kodin e Procedurës
Penale është përcaktuar qartë natyra e gjykimit, si gjykatë fakti e cila merret me shqyrtimin e
provave dhe të kërkesave të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë të procesit të të
provuarit.
Në këto kushte vendimi i mësipërm do të prishet duke e kthyer çështjen për rigjykim
me një tjetër trup gjykues, duke i lënë për detyrë Gjykatës së Apelit Durrës të riçelë hetimin
gjyqësor, duke thirrur një grup ekspertësh mjeko-ligjorë për të verifikuar përgjegjshmërinë
mendore të të pandehurit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.195, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 14.11.2012
1
Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave
të reja, gjykata në qoftë se çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit
gjyqësor.
2. Për provat që zbulohen pas gjykimit të shkallës së parë ose të atyre që dalin aty për aty, gjykata vendos, sipas rastit,
marrjen ose jo të tyre.
3. Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
2
Neni 428 I K.Pr.Civile: Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që
është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit,
me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar
pavlefshmëria e vendimit.
518
Nr.00-2012-1714 i Vendimit (306)
VENDIM


TË GJYKUARIT: LIME HARIZI
OBJEKTI:
"Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve",
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.414, datë 20.03.2009, vendosi:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Lime Harizi për veprën penale të “Prodhimi
dhe shitje e narkotikëve” parashikuar nga Neni 283/1 i K.Penal dhe në bazë të
nenit 283/1 të K.Penal dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 e dënimit të mësipërm dhe i
mbetet si dënim përfundimtar 5 (pesë) vjet burgim.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.933, datë 28.10.2009, vendosi:

Tiranë në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të pandehurit Lime Harizi, për veprën penale të “Prodhim
dhe shitjes së lëndëve narkotike” dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal e
dënon me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Lime Harizi të dënohet me
3 vjet e 4 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit
për pjesën e pavuajtur, me kusht, për një periudhë për 3 vjet.
Urdhërohet i pandehuri Lime Harizi, me kusht që gjatë kohës së provës të mos
mbajë lëndë narkotike dhe të mbajë lidhje me shërbimin e provës.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Lime Harizi nga paraburgimi, po qe se nuk
mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
519
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila
kërkon prishjen e vendimit nr.933, datë 28.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.414, datë 20.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke
- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim si me provat e paraqitura, ashtu edhe
rrethanat e çështjes.
- Ulja e masës së dënimit nën minimum vjen në kundërshtim me praktikën gjyqësore,
ku të pandehur të tjerë me sasi 17-20 gram janë dënuar me 5 vjet burgim.
- Argumenti i gjykatës së apelit se materiali bimor është i vyshkur, kryesisht kërcej, nuk
qëndron pasi në bazë të aktit të ekspertimit kimik nr.6724, datë 07.10.2008 dhe
nr.7909, datë 19.11.2008, sipas të cilave lënda bimore është Cannabis, me prani të
lëndës narkotike THC.
- Nuk ekzistojnë rrethanat e parashikuara nga N.59 i K.Penal për aplikimin e tij, pasi
rrezikshmëria shoqërore e veprës dhe të pandehurit është e lartë.

kërkoi prishjen e vendimit nr.933, datë 28.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.414, datë 20.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë; mbrojtësin e
caktuar kryesisht të të gjykuarit, av. Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.933, datë 28.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen
në tërësi,
VËREN
zbatimit të drejtë të ligjit penal, në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale dhe deklarimin
fajtor të të pandehurit në lidhje me veprën penale për të cilën akuzohet, por ka vend për t’u
ndryshuar në lidhje me aplikimin e nenit 59 për të pandehurin.
Organi i Prokurorisë Tiranë ka regjistruar procedimin penal nr.2673 në ngarkim të të
pandehurit Lime Harizi për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitje të narkotikëve”,
parashikuar nga neni 283/1 të K.Penal.
Mbi bazën e të dhënave shërbimet e policisë gjyqësore të këtij seksioni kanë
organizuar shërbime mbi verifikimin e informacioneve të dhëna për këtë fakt. Gjatë
shërbimeve është konstatuar se më datë 19.08.2008, rreth orës 18.00 në rrugën “Aleksandër
Moisiu” në ambientet e ish Kinostudios “Shqipëria e Re”, pranë bar kafe “Klan” është bërë
kapja në flagrancë e të pandehurit Lime Harizi me 10 (dhjetë) qese bimë narkotike e dyshuar
Cannabis Sativa, të cilat i mbante në xhepin e pantallonave.
Në këto kushte është ushtruar kontroll në banesën e të pandehurit, ku i është gjetur
dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale një sasi tjetër bime narkotike e dyshuar
Cannabis Sativa.
Një pjesë e bimës narkotike të gjetur në banesë ishte përgatitur për shitje e paketuar
në 40 (dyzetë) qese farmacie, kurse pjesa tjetër ndodhej në një çantë fshehur në oborrin e
banesës. Pas peshimit ka rezultuar se e gjithë materiali bimor sekuestruar të pandehurit e
dyshuar si narkotike ishte e peshës 2312.6 gram me gjithë ambalazh.
Sipas aktit të ekspertimit nr.6724, datë 07.10.2008, rezulton se materialet bimore janë
Cannabis, produkt herbal i bimës cannabis sativa (e peshës 2289 gram pa ambalazh).
Sipas referencave të ligjit nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët
psikotrope” materiali bimor Cannabis klasifikohet si bimë narkotike.
520
I pandehuri ka deklaruar se sasinë e lëndës narkotike e mbante që kur ka ardhur nga
Tepelena në qytetin e Tiranës. Ai e dinte se ajo ishte hashash dhe se kishte disa ditë t’ua shiste
personave përdorues që rrinin në ambientet e ish Kinostudios.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.414, datë 20.03.2009, vendosi:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lime Harizi për veprën penale të “Prodhimi dhe
shitje e narkotikëve” parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe në bazë të nenit 283/1 të
K.Penal dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, i ulet 1/3 e dënimit të mësipërm dhe i mbetet
si dënim përfundimtar 5 (pesë) vjet burgim.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.933, datë 28.10.2009, vendosi:
Ndryshimin e vendimit nr.414, datë 20.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të pandehurit Lime Harizi, për veprën penale të “Prodhim dhe
shitjes së lëndëve narkotike” dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal e dënon me 5 (pesë) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Lime Harizi të dënohet me 3 vjet e
4 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit, për
pjesën e pavuajtur, me kusht, për një periudhë për 3 vjet.
Urdhërohet i pandehuri Lime Harizi, me kusht që gjatë kohës së provës të mos mbajë
lëndë narkotike dhe të mbajë lidhje me shërbimin e provës.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Lime Harizi nga paraburgimi, po qe se nuk mbahet
për ndonjë vepër tjetër penale.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.933, datë 28.10.2010 ka arsyetuar në
këtë mënyrë në lidhje me aplikimin e nenit 59 për të pandehurin Lime Harzi:
“...masa e dënimit caktuar të pandehurit është e ashpër në raport me rrethanat e
faktit. Nga materialet e dosjes del se materiali bimor është i vyshkur, kryesisht kërcej, edhe
rrezikshmëria e të pandehurit nuk është e tillë që të aplikohet një dënim i gjykatës shkallës së
parë....nga çertifikata familjare rezulton se ka dy fëmijë të mitur, gruan pa punë, në gjendje të
vështirë ekonomike. Koha e qëndrimit në paraburgim prej 2 vjet e 22 muaj, konkludon se
ndaj të pandehurit duhet të aplikohet Neni 59 i K.Penal...”
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila
kërkon prishjen e vendimit nr.933, datë 28.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.414, datë 20.03.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke
Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me si me provat e paraqitura, ashtu
edhe rrethanat e çështjes.
Ulja e masës së dënimit nën minimum vjen në kundërshtim me praktikën gjyqësore,
ku të pandehur të tjerë me sasi 17-20 gramë janë dënuar me 5 vjet burgim.
Argumenti i gjykatës së apelit se materiali bimor është i vyshkur, kryesisht kërcej, nuk
qëndron pasi në bazë të aktit të ekspertimit kimik nr.6724, datë 07.10.2008 dhe nr.7909, datë
19.11.2008, sipas të cilave lënda bimore është Cannabis, me prani të lëndës narkotike THC.
Nuk ekzistojnë rrethanat e parashikuara nga N.59 i K.Penal për aplikimin e tij, pasi
rrezikshmëria shoqërore e veprës dhe të pandehurit është e lartë.
521
Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin material e procedural penal në
lidhje me deklarimin fajtor të të pandehurit dhe cilësimin juridik të veprës penale të kryer nga
i pandehuri dhe në caktimin e masës së dënimit ndaj tij, por nuk ka vepruar në të njëjtën
mënyre në lidhje me aplikimin e nenit 59 për të pandehurin Lime Harizi.
Në lidhje me pretendimin e organit të akuzës për aplikimin e gabuar të nenit 59 të
Kodit Penal për të pandehurin Lime Harizi Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se është i
drejtë e duhet pranuar.
Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë nenin 59 1 të Kodit Penal, gjykata gjatë
shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë rrethanën e posaçme që ekziston në jetën e
përditshme të të pandehurit.
Neni 59 i K.Penal i jep të drejtën gjykatës që, në ras te të veçanta, kur jep
dënimin me burgim gjer në pes ë vjet, të urdhërojë që i dënuari të vihet në
provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit, por, në çdo rast, gjykata duhet të ketë
parasysh rrezikshmërinë e pakët të personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë duke ju referuar rrethanave të faktit, vëren se
mënyra e kryerjes së veprës penale, sasia e madhe e lëndës narkotike, mendimi kriminal i
qartë për shitjen e kësaj lënde me qëllim përfitim material, i pranuar nga vetë i pandehuri,
flasin për një rrezikshmëri të lartë të të pandehurit dhe të veprës penale të konsumuar prej tij.
Gjykata e Apelit Tiranë në përcaktimin e rrezikshmërisë së pakët të të gjykuarit Lime
Harizi, kur ka aplikuar nenin 59 të K Penal, duhet të kishte pasur parasysh, rrethanat e
kryerjes së veprës penale2, sasinë e madhe të lëndës narkotike3, destinacionin e saj për shitje4.
Konkluzioni i gjykatës së apelit se materiali bimor i sekuestruar me cilësinë e provës
materiale në posedim të të pandehurit “është i vyshkur, kryesisht kërcej”, konstatohet të jetë i
pabazuar në prova. Nga përmbajtja e akteve të ekspertimit biokimik nr.6724, datë 07.10.2008
dhe nr.7909, datë 19.11.2008, rezulton se materiali bimor nga ekspertja është përshkruar
fizikisht si i përbërë nga boçe me kërcej, gjethe, lulesa dhe fara dhe jo vetëm nga kërcej, siç
ka konkluduar gjykata e apelit dhe vetëm disa prej tyre, duken si të vyshkura, jo gjithë sasia e
ekspertuar. Por sido që të jetë cilësia e bimës narkotike, kjo nuk ka lidhje me rrezikshmërinë,
mendimin kriminal, etj.
Është e vërtetë se i pandehuri ka rrethana të vështira familjare, është i martuar me dy
fëmijë të mitur dhe gruan pa punë, por këto rrethana në aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal,
duhet të gjykohen në lidhje me rrezikshmërinë e lartë të veprës penale dhe të autorit të saj, të
cilat në rastin konkret nuk mund të neglizhohen. Jo pa qëllim ligjvënësi rrezikshmërinë
shoqërore dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale i ka vendosur si kushte bazë për aplikimin
e nenit 59 të Kodit Penal.
Nisur nga sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se
vendimi nr.933, datë 28.10.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të ndryshohet në lidhje me
1
N.59/1 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënianë provë”
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhëroj¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
2
I pandehuriështëkapurnëflagrancënëposedimtë 10 (dhjetë) qeseve me lëndënarkotike cannabis sativa, ndërsangakontrolli I
banesësjanësekuestruaredhe 40 (dyzetë) tëtilla
3
E cilangapeshimikarezultuanënjësasitëkonsiderueshme 2312.6 gr
4
E gjithasasia e lëndësnarkotike, kaqenë e paketuarnëqesefarmacienëçdo moment përt’ushitur nga I pandehuri.
522
aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal për të pandehurin Lime Harizi, duke hequr pezullimin e
ekzekutimit të dënimit për të pandehurin Lime Harizi, për pjesën e pavuajtur të dënimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.933, datë 28.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i
përket nenit 59 të Kodit Penal, duke hequr pezullimin e ekzekutimit të dënimit për pjesën e
pavuajtur të dënimit për të gjykuarin Lime Bektash Harizi.
Tiranë, më 14.11.2012
523
Nr.00-2012-1638 i Vendimit (307)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 21.11.2012 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale, me palë:
I PANDEHUR: SHPËTIM BALLA, përfaqësuar nga

Av. Franc Terihati
A K U Z U A R:
Për veprën penale të mashtrimit, mbetur në tentativë,
parashikuar nga nenet 143/2-22 të K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.266, datë 22.02.2012, ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Shpëtim Balla për veprën penale të
mashtrimit, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 143/2 dhe 22 i K.Penal
Shpenzimet procedurale dhe gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Kundër vendimit bëhet ankim në Gjykatën e Apelit për 10 ditë një ditë pas
shpalljes.

Tiranë në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Shpëtim Balla për veprën penale të
mashtrimit, parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i zbritet 1/3 e gjobës, duke e dënuar
përfundimisht me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë, e cila do të paguhet
brenda një viti pasi vendimi të marrë formë të prerë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs i pandehuri Shpëtim

Balla, nëpërmjet avokatit të tij, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i marrë nga Gjykata e Apelit Tiranë vjen në kundërshtim të hapur me
vendimin nr.24, datë 30.04.2012 të Gjykatës Kushtetuese, në të cilin thuhet se kur
procedohet me gjykim të shkurtuar, gjykata duke bërë ndryshimin e cilësimit ligjor të
veprës penale, nuk ka respektuar kërkesat e përcaktuara nga jurisprudenca shqiptare
dhe ajo e GJEDNJ në lidhje me këtë institut, pra ndryshimi i cilësimit ligjor të veprës
524
nga gjykatat e juridiksionit të zakonshëm, kur procedohet me gjykim të shkurtuar
është në kundërshtim me qëllimin e këtij gjykimi.
- Në këtë mënyrë gjykata e apelit ka renduar pozitën e të pandehurit dhe ka ndryshuar
cilësimin juridik të fakteve ku mbështetej vepra penale, duke i dhënë atyre një cilësim
më të rëndë nëpërmjet formulimit të ri të veprës penale si të kryer dhe jo të mbetur në
tentativë, ashtu siç ishte ngritur akuza dhe mbi bazën e së cilës ishte ndërtuar mbrojtja
e të pandehurit, duke ndryshuar kështu kualifikimin ligjor në disfavor të të pandehurit,
nga ku rezulton i qartë mohimi i së drejtës për tu njohur jo vetëm me motivet e akuzës
por në mënyrë të detajuar me kualifikimin juridik të dhënë këtyre fakteve dhe për tu
mbrojtur në lidhje me to.
- Nga tërësia e akteve të administruara në fashikullin e gjykimit del se fakti i atribuar si
vepër penale ka ndodhur në periudhën kohore 2001-2003, moment kur vepra penale e
mashtrimit konsiderohet e konsumuar nga momenti i hedhjes në dorë të pasurisë të
personit tjetër dhe se shumat të cilat pretendohet se i janë marrë në mënyrë të
kundërligjshme shtetasit Ilirjan Kokeri figuron të kenë kaluar nga ky shtetas tek i
pandehuri në vitin 2001 dhe 2003, gjë që konfirmon se fillimi i afatit të parashkrimit
të jetë pikërisht viti 2003 dhe me kalimin e afatit 5 vjeçar, në aplikim të neneve 66/c e
143/1 të Kodit Penal, rezulton i plotësuar, për më tepër që në momentin kur është
marrë i pandehur shtetasi Shpëtim Balla kishin kaluar 8 vjet.
- Mënyra se si arsyeton gjykata e apelit sikur i pandehuri Shpëtim Balla duke
shpërdoruar besimin e krijuar tek ai shtetasi Ilirjan Kokeri për shkak të njohjeve
familjare disa vjeçare jo vetëm ka vënë në dorë të ardhurat e familjes Kokeri, por dhe
ka kaluar në emër të tij apartamentet të cilat sipas një marrëveshje dhe në mirëbesim
ishin për shitje familjes Kokeri është i gabuar pasi nuk kemi kalim të pasurisë nga
kallëzuesi Ilirjan Kokeri tek i pandehuri Shpëtim Balla, por kalim të pasurisë nga
shoqëria ndërtuese tek i pandehuri, pra i pandehuri nuk ka pasur nevojë të shpërdorojë
besimin e kallëzuesit për të blerë apartamentet nga shoqëria.
- Nuk e ka kompetencën gjykata e apelit që të gjykojë mbi mënyrën e fitimit të
pronësisë së apartamenteve në pronësi të shoqërisë “Apollonia” sh.p.k nga ana e
shtetasit Shpëtim Balla, nëse është mënyrë fitimi pronësie e drejtë apo jo, pasi i takon
gjykatës civile që në shqyrtimin e padive të paraqitura si nga kallëzuesi, ashtu dhe nga
Shpëtim Balla të shprehet në lidhje me vlefshmërinë ose jo të kontratës së shitjes,
fitimit ose jo të pronësisë mbi apartamentet nga ana e kallëzuesit.
- Gjykata e apelit rrëzoi kërkesën tonë në fillimin e gjykimit për revokimin e vendimit
për gjykim të shkurtuar dhe vazhdimin me gjykim të zakonshëm, qëndrim i cili vjen
në kundërshtim me nenin 403 të K.Pr.Penale dhe kuptimin e gjykimit të shkurtuar si
dhe është në shkelje të llogjikës së gjërave dhe Vendimit Unifikues nr.2, datë
29.012003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin pranë Gjykatës së Lartë,
Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; mbrojtësin e
të gjykuarit Shpëtim Balla, avokatin Franc Terihati, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e çështjes penale; si dhe shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Vendimi nr.729, datë 06.07.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet për shkak
të zbatimit të gabuar të ligjit material.
525
I gjykuari Shpëtim Balla dhe shtetasi Ilirjan Kokeri kanë pasur prej kohësh
marrëdhënie njohtësie edhe familjarisht dhe ky i fundit e ka njohur të gjykuarin edhe si
ndërtues të Shoqërisë “Apollonia”.
I gjykuari Shpëtim Balla, me vendimin nr.517, datë 21.06.2000, ka marrë lejen e
ndërtimit nga K.R.T-ja e Baskisë së Tiranës për ndërtimin e një objekti dymbëdhjetë katësh
në pronën e familjes Mirdita në Rrugën “Brigada e Tetë”, dhe në muajin dhjetor ai ka nisur
punimet. Në vitin 2002, i gjykuari mbi kërkesën e shtetasit Ilir Kokeri, ka rënë dakord që të
merrte në sipërmarrje edhe bashkimin e dy apartamenteve në katin e dymbëdhjetë që do t’i
blinte Iliri dhe për këtë blerje paraprake, Iliri depozitoi në emër të Miranda Ballës
(bashkëshortja e të gjykuarit Shpëtim), shumën prej 120.000 dollarësh amerikanë. Në
vazhdim të punimeve kur ndërtesa po përfundonte si karabina, Iliri ka kërkuar që të merrte
edhe dy apartamente dhe njëkohësisht të realizonte vete me shpenzimet e veta punimet e
mëtejshme duke kërkuar edhe blerjen e dy garazheve.
Në përfundim të punimeve, shtetasi Ilir Kokeri është futur në apartamentet që kishin
biseduar, por i gjykuari, me pretendimin se ai nuk kishte kryer pagesat përkatëse dhe pasi Iliri
pretendonte se kishte realizuar gjithë detyrimet prandaj të lidhnin kontratën e shitjes, ka bërë
kërkesë padi në gjykatën e rrethit duke kërkuar lirimin e apartamenteve më datë 22.12.2008.
Në vazhdim shtetasi Ilir Kokeri ka bërë kallëzim në prokurori për veprën penale të
mashtrimit. Pasi ka zhvilluar hetimet, me vendimin e datës 10.02.2011 prokuroria ka pushuar
hetimet në ngarkim të të gjykuarit me arsyetimin se nuk ndodhemi para veprës penale të
mashtrimit por para një marrëdhënie juridiko-civile, që përveç të tjerash provohet me faktin
se shtetasi Ilir Kokeri i ka poseduar për një kohë të gjatë apartamentet pa gjetur kundërshtim
nga i gjykuari e më pas e ka bërë problem çështjen në gjykatën civile duke pretenduar se nuk
ishte kryer pagesa e plotë.
Nga gjithë provat e pohimet e të gjykuarit dhe Ilir Kokerit rezulton se marrëdhëniet
midis tyre për shkak të njohjes e besimit reciprok nuk janë konkretizuar me dokumente por
janë marrëveshje verbale.
Mbi ankimin e kallëzuesit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1080,
datë 18.11.2010, vendosi shfuqizimin e vendimit të pushimit të çështjes dhe dërgimin e
akteve prokurorisë për vazhdimin e hetimeve.
Gjatë kësaj periudhe kanë bërë kallëzim në prokurori edhe shtetasit Vladimir Gjata e
Vasillaq Zoto, me të cilët i gjykuari Shpëtim Balla, nuk pranonte të bënte kontratat e
shitblerjes (kishte kontrata sipërmarrje) me pretendimin se ata nuk kishin likuiduar këstin e
fundit.
Për të dyja këto kallëzime prokuroria ka vendosur mos fillimin e procedimit penal me
arsyetimin se nuk ndodhemi para veprës penale por të një mosmarrëveshje civile. Kështu më
datë 05.01.2011 është vendosur mos fillimi i procedimit penal, për kallëzimin e bërë nga
shtetasi Vasillaq Zoto dhe më datën 02.06.2010, mosfillimi i procedimit penal për kallëzimin
nga shtetasi Vladimir Gjata. Këto vendime u kundërshtuan nga kallëzuesit dhe gjykata e
rrethit respektivisht me vendimet nr.24.02.2011 dhe nr.55 datë 24.02.2011, ka vendosur
refuzimin e kërkesave të tyre, e megjithatë prokuroria akuzon të gjykuarin për mashtrim edhe
për këto dy raste.
Në këto rrethana i gjykuari Shpëtim Balla është vënë në akuzën e veprës penale të
mashtrimit më shumë se një herë mbetur në tentativë parashikuar nga neni 143/2 e 22 të
K.Penal.
Gjykata e rrethit ka zhvilluar gjykimin duke pranuar gjykimin e shkurtuar të kërkuar
nga i gjykuari e mbrojtësi i tij. Në seancën gjyqësore të datës 24.11.2011, prokurori duke
mbrojtur akuzën ka theksuar se të gjitha veprimet midis të gjykuarit dhe shtetasit Ilir Kokeri
janë kryer në mirëbesim për shkak të njohjeve që ata kishin dhe arsyeton e mbron akuzën me
faktin se apartamentet ku ishte sistemuar Iliri, i gjykuari i kishte regjistruar në emër të vet gjë
526
që sipas tij vërtetonte mashtrimin ndërsa për kryerjen e veprës më shumë se një herë edhe në
dëm të shtetasve Vasillaq Zoto e Vladimir Gjata, theksonte se ata nuk janë trajtuar si
kallëzues e të dëmtuar nga mashtrimi por “kualifikimi i veprës në bazë të nenit 143/2 është
bërë në dëm të disa personave si krim vazhdues”.
Në përfundim gjykata e rrethit duke analizuar elementet e veprës penale të mashtrimit
ka arritur në përfundimin se kjo vepër nuk ekziston në veprimet e të gjykuarit, pasi mungon
një nga elementet e saj përcaktues siç është ana subjektive, domethënë dashja për të shtënë në
dorë pasurinë nëpërmjet mashtrimit, gënjeshtrës apo shpërdorimit të besimit dhe duke e
konsideruar mosmarrëveshjen si një konflikt juridiko-civil, me vendimin nr.266, datë
22.02.2012, e ka deklaruar të pafajshëm të gjykuarin Shpëtim Balla.
Mbi të njëjtat prova, Gjykata e Apelit Tiranë, që ka shqyrtuar çështjen mbi ankimin e
prokurorit me vendimin nr.729, datë 06.07.2012, ka vendosur ndryshimin e vendimit te
gjykatës së rrethit, deklarimin fajtor të të gjykuarit Shpëtim Balla, për veprën penale të
mashtrimit parashikuar nga neni 143/1 të K.Penal dhe dënimin e tij përfundimisht në zbatim
edhe të nenit 406 të K.pr.Penale, me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.
Nga studimi e analiza e vendimeve të gjykatës së rrethit e të apelit duket se gjykata e
rrethit ka trajtuar e arsyetuar me drejt e me objektivitet gjithë provat e marra si ato të akuzës e
ato të kundërta, elementet e veprës penale dhe ka arritur në përfundimin e mungesës së anës
subjektive që rrëzon dhe akuzën ndaj të gjykuarit Shpëtim Balla. Ndryshe nga kjo gjykatë,
gjykata e apelit qysh në fillim te vendimit arrin në përfundimin mbi ekzistencën e anës
subjektive e për pasojë të veprës penale të mashtrimit sepse, është vërtetuar se i gjykuari në
mënyrë të vazhdueshme ka kërkuar të fshehë të vërtetën e marrëdhënieve kontraktore me
mirëbesim që ka pasur me familjen Kokeri, duke pranuar pretendimet e prokurorit se i
gjykuari është konsekuent në veprimtarinë e tij kriminale pasi ai ka bërë padi civile në
gjykatë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, por kjo gjykatë nuk përmend e nuk arsyeton faktin
që i gjykuari Shpëtim Balla e ka lejuar shtetasin Ilir Kokeri të futet në apartamentet për të
cilat kishin bërë marrëveshje verbale dhe pse ai lejoi t’i posedonte ato për një kohë të gjatë
prej disa vitesh dhe kur lindën mosmarrëveshjet për shumat e paguara kërkoi në gjykatë
zgjidhjen e saj.
Për të pasur veprën penale të mashtrimit parashikuar nga neni 143 i K.Penal, duhet që
të shtihet në dorë pasuria me anë të veprimeve të kundërligjshme që përbën elementin
thelbësor të kësaj vepre penale dhe dallimin nga veprimet juridiko-civile. Sipas teorisë të së
drejtës penale gënjeshtra në mashtrim kupton paraqitjen e rreme të fakteve si të vërteta duke e
fshehur të vërtetën gjë që nuk konstatohet në veprimet e të gjykuarit Shpëtim Balla, sepse
mosmarrëveshjet me shtetasin Ilir Kokeri, kanë lindur vetëm për vlerën e apartamenteve të
marra prej tij sipas marrëveshjeve verbale dhe pasuria për të cilën bëhet fjalë, apartamentet,
është pasuri e paluajtshme në posedim prej shumë vitesh nga familja Kokeri dhe
mosmarrëveshja ka të bëjë me ekzekutimin e detyrimeve civile midis tyre. Sikurse u
përmend, mashtrimi kryhet kurdoherë me dashje të drejtpërdrejtë për të shtënë në dorë
pasurinë e tjetrit dhe kjo dashje ose qëllim në mashtrim lind para se të merret pasuria, gjë që
nuk ka mundur ta arsyetojë në vendimin e saj gjykata e apelit.
Kolegji çmon se analiza e bërë nga gjykata e rrethit lidhur me elementet e veprës
penale të mashtrimit dhe mungesës së anës subjektive në veprimet e të gjykuarit Shpëtim
Balla është i bazuar e në interpretim të drejtë të ligjit material penal prandaj vendimi i saj
është i drejtë.
527
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/d të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit penal nr.729, datë 06.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.266, datë 22.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
528
Nr.00-2012-1669 i Vendimit (308)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.11.2012, mori në shqyrtim çeshtjen penale, që i përket:
TË GJYKUARËS: BRIKENA ÇATO
A K U Z U A R:
“Korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike”,
gjashtë herë në dëm të shtetasve të shtetasve Alfred Bushaj,
Lek Ndoja, Veli Beqiraj, Islam Dedej, Suzana Hoxholli, Enver Mema,
parashikuar nga Neni 259 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.11-2009-2822(344), datë

24.06.2009 vendosi:
Deklarimin fajtor të së pandehurës Brikena Luan Çato për kryerjen e veprës
penale të ushtrimit të ndikimit të paligjshme ndaj personave që ushtrojnë
funksione publike, në dëm të shtetasit Gjergj Bushaj, parashikuar nga neni
245/1/2 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, dënimin e saj me 6 (gjashtë)
muaj burgim dhe 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
funksione publike, në dëm të shtetasit Lek Ndoja, parashikuar nga neni
funksione publike, në dëm të shtetasit Enver Mema, parashikuar nga neni
funksione publike, në dëm të shtetasit Veli Beqiraj, parashikuar nga neni
529
funksione publike, në dëm të shtetasit Islam Dedej, parashikuar nga neni
funksione publike, në dëm të shtetases Suzana Hoxholli, parashikuar nga neni
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të K.Penal, dënimin
përfundimisht të së pandehurës Brikena Luan Çato me 1 (një) vit e 3 (tre)
muaj burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit, më datë 03.04.2008, nga ku prej
datës 18.04.2008 është hetuar dhe gjykuar në masën e sigurimit “arrest në
shtëpi” dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Gjoba të paguhet në katër këste të barabarta, brenda 2 (dy) vjetësh nga dita që
vendimi të marrë formë të prerë.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2010-1180(471), datë 23.12.2010,

vendosi:
Lënien në fuqi të vendimit të penal nr.11-2009-2822(344), datë 24.06.2009, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër rekursit ka ushtruar rekurs e gjykuara Brikena Çato, nëpërmjet përfaqësuesit

të saj, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes në ngarkim të saj, duke
- Përmbledhja e transkriptimeve të bisedave telefonike dhe sms-ve të paraqitur përpara
gjykatës, nuk kanë vlerën e provës në ngarkim të së pandehurës Brikena Çato pasi në
to bëhet fjalë për të pandehurit e tjerë Violeta Xhyvelaj dhe Shpëtim Cani, të cilët
shtetasve të ndryshme i kanë kërkuar para në këmbim të sigurimit të vërtetimeve
hipotekore, në këto biseda nuk rezulton që këta persona të kenë komunikuar
drejtpërdrejtë me të pandehurën
- Edhe në konkluzionet e prokurorisë edhe në arsyetimet e gjykatave rezulton se ato
arsyetojnë që janë marrë paratë nga të pandehurit e tjerë për t’u dhënë të pandehurës
B.Çato duke nxjerrë një konkluzion apriori “kështu është”, apo “kështu duhet të jetë”
- Konkluzioni i nxjerrë nga organi i akuzës është artificial, duke i përdorur fragmente
bisedash, pasi e pandehura në disa raste kishte paguar lekët e aplikimit vetë
- Në praktikën e shtetasit Lekë Ndoja, e pandehura do të merrte vetëm lekët e aplikimit,
kurse shtetasve Violeta Xhuvelaj dhe Shpëtim Cani kanë qenë ata që kanë marrë 3000
Euro, fakti i cili rezulton nga bisedat telefonike
- Po kjo gjë rezulton edhe në praktikën e aplikimit të shtetasit Enver Memaj, Alfred
Bushaj, Islam Dedej
- E pandehura, ndryshe nga sa pretendon organi i akuzës nuk ka pasur funksion dhe
detyrë që të lëshojë vërtetime pronësie, sepse detyra siç ka rezultuar e provuar gjatë
gjykimit, ka qenë specialiste në sektorin e marrëdhënieve me publikun dhe në raste të
veçanta në sportel si aplikante e disa raste si arkiviste.
- Është e papranueshme të mendohet se ajo, duke qenë në detyrë vetëm prej 4 muajsh,
ka mundur që të ndikojë tek një grup i madh punonjësish, pasi vërtetimet punohen nga
grupe pune dhe pastaj firmosen nga regjistruesi.
530
- Në asnjë nga këto praktika për të cilat akuzohet kjo e pandehur nuk ka qenë pjesë e
grupit të punës dhe nga ana e saj nuk është përpiluar ndonjë dokument në këto
praktika, gjë duhet vlerësuar nga gjykata konform Nenit 152 të K.Pr.Penale.
- Nuk u provua në asnjë rast që e pandehura Violeta Xhuvelaj lekët që ka marrë nga
personat e sipërpërmendur t’i ketë ndarë me të pandehurën Brikena.
- Edhe dëshmitarët e pyetur kanë deklaruar se nuk e njohin të pandehurën dhe kanë
marrë kontakt vetëm me Violeta Xhuvelaj dhe Shpëtim Cani.
- Ndryshe nga sa ka pretenduar Prokuroria dëshmitarët e sipërpërmendur nuk kanë
marrë ende vërtetime pronësie, përveç rastit të Alfred Bushaj.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Hysen Keta, që kërkoi
lënien ne fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; mbrojtësin av. Fatmir Braka, që
kërkoi prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes penale; dhe padi bisedoi çështjen në
tërësi,
VЁREN
E gjykuara Brikena Çato është dërguar për gjykim nën akuzën e veprës penale të
korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike parashikuar nga neni 259 i
K.Penal në dëm të shtetasve Lek Ndoja, Alfred Bushaj, Veli Beqiraj, Islam Dedej, Suzana
Hoxholli dhe Enver Mema. Në përfundim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin
nr.344, datë 24.06.2009, ka vendosur ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës në ushtrim të
ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike dhe në bazë të nenit
245/1/2 të K.Penal e ka deklaruar atë fajtore dhe dënuar me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe
500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë vendim që është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës
me vendimin nr.471, datë 23.12.2010.
Vendimet e të dyja gjykatave janë marrë duke mos respektuar kërkesat ligjore për
çmuarjen e provave të parashikuara nga neni 152 i K.Pr.Penale sipas të cilit “çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar” dhe “ekzistenca e një fakti nuk mund
të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme të sakta dhe në përputhje me
njëra tjetrën”. Këto përcaktime kanë të bëjnë me shqyrtimin objektiv e të gjithanshëm të
çështjes duke vlerësuar si provat e akuzës edhe ato që kundërshtojnë këto prova për të
garantuar liritë dhe të drejtat e shtetasve të parashikuara në Kushtetutë dhe aktet e tjera
ligjore.
Akuza dhe dënimi i të gjykuarës, sipas vendimeve të gjykatave, konsiston në faktin se
ajo duke qenë e punësuar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme
Durrës me detyrën për marrëdhëniet me publikun, ka marrë nga gjashtë persona shuma të
ndryshme lekësh me premtimin se do të ndikonte për lëshimin e vërtetimeve për regjistrimin
e pronave. Sipas akuzës këtë veprim e gjykuara Brikena Çato e ka kryer në bashkëpunim me
shtetasen Violeta Xhuvelaj që u merrte lekët shtetasve e ndihmuar nga shtetasi Shpëtim Cani
dhe i ndante me të gjykuarën.
Deklarimi fajtore dhe dënimi i të gjykuarës është i bazuar vetëm në përgjimet që u
janë bërë bisedave telefonike e SMS-ve të shkëmbyera midis tyre që zënë edhe pjesën
kryesore në arsyetimin e vendimeve që në pjesën dërrmuese janë biseda të zhvilluara midis
shtetasve Violeta Xhuvelaj e Shpëtim Cani. Sipas arsyetimeve, shtetasi Shpëtim Cani gjente
personat që kërkonin vërtetimin e pronësisë, i takonte me shtetasen Violeta Xhuvelaj, e cila
për të mundësuar marrjen e vërtetimeve të pronësisë ishte lidhur me të gjykuarën që punonte
si specialiste për marrëdhëniet me publikun dhe pranimin e aplikimeve në sportel.
531
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë nuk ka për detyrë analizën e provave e çmimin e
tyre por e sheh të arsyeshme të theksojë se gjithë akuza e vendimet bazohen vetëm në
përgjimet e bëra e nuk ka asnjë provë tjetër që të vërtetojë kryerjen e veprës penale nga e
gjykuara duke i dhënë atij një vlerësim të paracaktuar e pa analizuar pretendimet e të
gjykuarës lidhur me saktësimin e disa bisedave të bëra me shtetasen Violeta për lekët që bëhet
fjalë në biseda apo SMS. Gjykata duhet të tregojë kujdes të veçantë për hetimin e plotë të
fakteve që lidhen me çështjen për verifikim dhe çmuarjen e gjithë provave të paraqitura në
shqyrtimin e çështjes dhe për të pranuar akuzën, detyrimisht duhet të ketë prova që duhet të
plotësohen me rezultatet e përgjimit sepse nuk mund të ketë vlerën e provës një burim
njoftimi që nuk përmban fakte të kryerjen së veprës penale.
Për të parë se sa kujdes kanë treguar gjykatat në këtë drejtim le të shohim pjesë nga
arsyetimi i vendimeve për të nxjerrë konkluzione edhe nëse u përmend se gjykatat i kanë
dhënë vlerë të paracaktuar vetëm përgjimeve. Gjykata e rrethit në analizën e saj thekson se
“në asnjë rast Brikena nuk u provua të kishte komunikuar drejtpërdrejt me këta shtetësa
(bëhet fjalë për gjashtë personat që pretendohet se u ka marrë lekë për të nxjerrë vërtetimet e
pronësisë),” nuk rezultoi e provuar që këto regjistrime apo vërtetime pronësie të jenë lëshuar
por prova kryesore janë përgjimet e komunikimeve telefonike ndërmjet Brikenës, Violetës e
kësaj me Shpëtim Canin. Përgjimet krijojnë bindjen që faktet kanë ndodhur siç u paraqit
akuza”, e pandehura në asnjë rast nuk ka qenë në grupin e punës që ka punuar me praktikat e
aplikimit të shtetasve Gjergj Bushaj, Lek Ndoja, Veli Beqiraj, Islam Dede, Suzana Hoxholli e
Enver Mema” (gjë që del edhe nga shkresa e Z.V.R.P.P. Durrës), por “ ka marrë para për
veprime që nuk lidheshin me detyrën për të tjerë persona që punonin në të njëjtin institucion”
ndërsa për pretendimet e ngritura vazhdimisht nga mbrojtja se e gjykuara ka biseduar me
shtetasen Violeta Xhuvelaj vetëm për lekët që ajo kishte paguar për aplikimet gjykata
shprehet “e gjen të pabazuar se merrte para për aplikimin se nuk ka logjikë të pranohet pse
duhet të paguante vetë paraprakisht tarifat e aplikimit”, pra rrëzon pretendimet pa asnjë
argument e arsyetim “ dhe se në seancën e datës 23.04.2009, prokurori thotë “përsa i përket
lekëve të aplikimeve është e vërtetë që e pandehura ka aplikuar nga lekët e saj, por kundrejt
një shpërblimi” dhe më tej ka shtuar se “këto gjashtë praktika (për të cilat akuzohet e
gjykuara ) s’kanë të bëjnë me Brikenën por me të pandehurit Violeta Xhuvelaj e Shpëtim
Cani”.
Gjykata edhe se ka pranuar provë të plotë përgjimet, me rrëzimin e pretendimit të
mbrojtjes nuk u jep përgjigje edhe vetë sa thuhet në përgjimet. Kështu në SMS e datës
28.01.2007, shtetësja Violeta Xhuvelaj i thotë të gjykuarës “po pres të mi bie lekët e
aplikimit” gjë që e thotë edhe në SMS e datës 02.08.2008, e po kështu për rastin e shtetasit
Veli Beqiraj, mbi SMS e Voletës “të aplikojë vetë apo t’i jap ty”, e gjykuara i përgjigjet “thuaj
se do i paguaj nga lekët e mija”, përmbajtje kjo e njëjtë edhe në rastin e shtetasit Islam Dedej
apo Enver Memaj në SMS-të e datës 09.012008, 15.01.2008, 16.01.2008, 28.01.2008, etj.
Këto të dhëna të pranuara edhe nga organi i akuzës të shënuara edhe në transkriptimet
e përgjimeve, gjykata nuk i ka marrë fare në konsideratë, nuk arsyeton , përse nuk i pranon
megjithëse është e detyruar të sqarojë të gjitha rrethanat që kanë rëndësi për çështjen dhe
rrethanat e kryerjes së veprës penale mund të përcaktohen vetëm me anë të provave.
Po kështu mungesë argumentesh e arsyetimi ka edhe vendimi i gjykatës së apelit që
pranon të drejtë, të bazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës së rrethit dhe shton se
“Brikena ka ndikuar te punonjësit e Z.R.P.P. Durrës të regjistrohen pasuritë e të lëshohen
vërtetimet e pronësisë” gjë që nuk del në asnjë moment, nuk e dëshmon asnjë person, nuk e
pretendon organi i akuzës dhe as gjykata e rrethit në vendimin e saj. Për t’u theksuar është
fakti se asnjëri prej gjashtë shtetasve nuk e njihte të gjykuarën, nuk janë takuar me të (gjë që
e kanë dëshmuar para gjykatës) nuk kanë marrë vërtetimet e pronësisë.
532
Në mbështetje të qëndrimit të saj gjykata e apelit thekson se akuza e provohet me
“provat direkte e indirekte me dëshmitarë e akte shkresore që janë në unitet e mbështesin
njëra-tjetrën” por nuk përmend asnjë prej këtyre provave dhe pranon si të vetmen provë
përgjimet telefonike për fajësinë e të gjykuarës.
Në rrethanat e sipërme si e vetmja provë e pranuar nga gjykatat për të fajësuar të
gjykuarën Brikena Çato mbeten përgjimet telefonike të bëra përmbajtja e të cilave dhe vetë
arsyetimet e bëra nga gjykatat në vendimet e tyre vënë tërësisht në dyshim ekzistencën e
faktit dhe për pasojë fajësinë e saj rezultat ky i mos zbatimit të kërkesave të nenit 152 të
K.Pr.Penale dhe dhënies vlerë të paracaktuar të vetmes provë të paraqitur në ngarkim të të
gjykuarës.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/c të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.471, datë 23.12.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.344, datë 24.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin e çështjes
penale në ngarkim të së gjykuarës Brikena Luan Çato.
Tiranë, më 21.11.2012
533
Nr.00-2012-1712 i Vendimit (309)
VENDIM



VLORË
KUNDËR: LUAN SINAJ
OBJEKTI:
Vleftësim të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Luan Sinaj.
Caktimit të masës së sigurimit personal të “Arrestit në burg”.
D Y S H U A R:
“Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë,
“kanosjes”, “Prishjes së rendit dhe qetësisë publike”
dhe “Kundërshtim i punonjësit të policisë së rendit”,
parashikuar nga nenet 76 e 22, 84, 274 të Kodit Penal .
Baza Ligjore: Nenet 228 - 230, 232, 238,
251, 252, 259, 244 e 245 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.317 datë 04.07.2012, ka vendosur:

Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Luan Sinaj.
Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Luan Sinaj atë të
“Arrestit në burg”.

Miratimin e vendimit nr.317, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë përsa i përket arrestimit në flagrancë të të dyshuarit Luan Sinaj.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër duke e gjykuar çështjen në fakt:
Caktimin e masës së sigurimit personal për të dyshuarin “Arrest në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale.
Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nga paraburgimi, nëse nuk mbahet për
një shkak tjetër.
534
Kundër vendimit nr.194, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar
rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.194, datë 20.07.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.317, datë 04.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Shkaqet e rekursit:
- Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në kundërshtim me normat procedurale të
përcaktuara posaçërisht nga neni 229 i Kodit të Procedurës Penale, sidomos me
paragrafin e dytë të këtij neni, ku përcaktohet se çdo masë duhet të jetë në raport me
rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet në veprën penale konkrete.
- Rrezikshmëria dhe përhapja e veprave penale për të cilat akuzohet personi nën hetim i
përcaktojnë në një shkallë më të rëndë nevojat e sigurimit.
- Gjykata e apelit nuk ka dhënë argumente bindës për ndryshimin e masës së sigurimit
të caktuar nga gjykata e shkallës së parë.

pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.194, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.317, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë; mbrojtësin e caktuar
kryesisht të personit nën hetim av. A.Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.194,
datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.194, datë 20.07.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka ndryshuar
vendimin, është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet të lihet
në fuqi.
Personi nën hetim Luan Sinaj dyshohet se ka kryer veprat penale të “Vrasjes me
dashje” të mbetur në tentativë, “Kanosjes”, “Prishjes së rendit dhe qetësisë publike” dhe
“Kundërshtim i punonjësit të policisë së rendit”, parashikuar nga nenet 76 e 22, 84, 274 të
Kodit Penal.
Sipas organit të akuzës pretendohen këto rrethana fakti:
Në orën 06.00 të datës 02.07.2012, Policia Gjyqësore ka kryer arrestimin në flagrancë
të shtetasit Luan Sinaj, pasi rezulton se më datë 01.07.2012, rreth orës 23.40, shërbimet e
Policisë Vlorë janë njoftuar se në vendin e quajtur Lagja “29 Nëntori” të qytetit të Vlorës,
përballë shkollës së mesme “Ali Demi”, ishte qëlluar me armë zjarri një shtetas, i cili është
dërguar në spitalin rajonal Vlorë.
Pas kryerjes së veprimeve hetimore ka rezultuar se mjeti me targa VL 4280 C i
markës Benz 190, me drejtues shtetasin Alfred Nikaj është përplasur me mjetin tip “Renault
Clio”, që drejtohej nga shtetasi Andi Mersini. Pas ndodhjes së aksidentit në vendngjarje kanë
shkuar shumë të afërm të dy drejtuesve të mjeteve dhe shërbimet e policisë së shtetit.
Ndër personat që kanë shkuar në vendngjarje kanë qenë edhe personi nën hetim Luan
Sinaj punonjës i Policisë së Shtetit dhe shtetasi Feti Mersini, babai i shtetasit Feti Mersini. Në
vendngjarje shtetasi Alfred Nikaj ka debatuar me shtetasin Andi Mersini. Shtetasi Luan Sinaj
i është drejtuar me fjalë fyese shtetasit Andi Mersini dhe e ka qëlluar me grusht. Shtetasi Andi
i është kundërpërgjigjur duke e qëlluar me shkelma dhe gjatë përleshjes ka ndërhyrë shtetasi
Feti Mersini për të ndihmuar djalin e tij, Andi.
Gjatë përleshjes shtetasi Luan Sinaj është larguar dhe ka nxjerrë pistoletën duke
qëlluar dy herë në drejtim të shtetasit Feti Mersini. Pas këtij veprimi ai ka mbushur pistoletën
535
me një krehër tjetër dhe ua ka drejtuar të pranishmëve duke u thënë se do t’i vriste. Si pasojë
e goditjes shtetasi Feti Mersini ka marrë një plagë në pjesën e shpatullës, ndërsa e shtëna e
dytë nuk e ka kapur.
Pas këtij veprimi të afërmit e shtetasit Feti Mersini kanë shkuar për të marrë këtë të
fundit dhe për ta dërguar në spital. Në këtë moment personi nën hetim ka shkuar dhe e ka
goditur me qytën e pistoletës shtetasin Feti me qëllim për të mos e lejuar që të shkonte në
spital. Aty kanë ndërhyrë punonjësit e policisë, të cilët pasi janë kundërshtuar nga shtetasit
Alfred Nikaj e Luan Sinaj, kanë bërë të mundur dërgimin për në spital të shtetasit Feti
Mersini.
Nga ana e tij, personi nën hetim Luan Sinaj, pretendon se nuk është ai që ka qëlluar
me armë, por ka ndërhyrë për të shuar sherrin, nga ku edhe është goditur me grushta dhe
mjete të tjera të forta duke i shkaktuar edhe thyerje të hundës. Ai deklaron se ka dëgjuar një
krismë arme, por nuk ka arritur të shohë se kush qëlloi, pasi ishte i gjakosur e i rrëzuar
përtokë.
vendosur:
Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Luan Sinaj.
Caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Luan Sinaj atë të “Arrestit në
burg”.
Miratimin e vendimit nr.317, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
përsa i përket arrestimit në flagrancë të të dyshuarit Luan Sinaj
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër duke e gjykuar çështjen në fakt:
Caktimin e masës së sigurimit personal për të dyshuarin “Arrest në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale.
Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nga paraburgimi, nëse nuk mbahet për një
shkak tjetër.
Gjykata e apelit konstaton se nga provat e marra në këtë gjykim, dyshimi i arsyeshëm
mbi ekzistencën e faktit penal të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë, është i zbehtë
dhe mbështetet vetëm mbi deklarimet e personave të dëmtuar, ndërkohë që sipas
procesverbalit të kontrollit të banesës datë 02.07.2012, të kryer në banesën e shtetasit Luan
Sinaj dhe proces-verbalit të sekuestrimit të sendeve datë 02.07.2012, në vendngjarje të
dyshuarit nuk i është sekuestruar ndonjë armë zjarri, ndërkohë që arma e tij e poseduar me
leje të organeve kompetente, për shkak të detyrës së tij si punonjës policie, është sekuestruar
në banesën e të dyshuarit dhe jo në vendngjarje.
Masa e sigurimit “arrest në shtëpi” është masa më e përshtatshme në rastin konkret,
pasi përshtatet me shkallën e nevojave të sigurimit për këtë shtetas, është në përshtatje me
shkallën e nevojave të sigurimit ndaj tij dhe në raport të drejtë me faktin penal për të cilin
dyshohet.
Në rastin konkret jo vetëm që nuk ekziston rreziku që shtetasi Luan Sinaj t’i fshihet
hetimit dhe gjykimit, pasi edhe pas ngjarjes nuk është larguar, por edhe nuk rezulton asnjë
nga arsyet e tjera që të justifikojnë mbajtjen e tij në paraburgim. Nisur nga rrethanat e faktit të
evidentuara si dhe gjendja e zbehtë e provave, rreziku që ky shtetas t’i shmanget hetimit dhe
gjykimit, rreziku i ndërhyrjes në procesin e marrjes së provave, rreziku për të kryer ndonjë
krim tjetër, apo domosdoshmëria për të ruajtur rendin publik, nuk janë aq potenciale, që të
536
justifikojnë masën e sigurimit “arrest në burg”, për të garantuar në të ardhmen mos
shmangien e tij nga përballja me drejtësinë.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit nr.194, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar
rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.194, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.317, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Shkaqet e rekursit:
Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në kundërshtim me normat procedurale të
përcaktuara posaçërisht nga neni 229 i Kodit të Procedurës Penale., sidomos me paragrafin e
dytë të këtij neni, ku përcaktohet se çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe
me sanksionin që parashikohet në veprën penale konkrete.
Rrezikshmëria dhe përhapja e veprave penale e veprave për të cilat akuzohet personi
nën hetim i përcaktojnë në një shkallë më të rëndë nevojat e sigurimit.
Gjykata e apelit nuk ka dhënë argumente bindës për ndryshimin e masës së sigurimit
të caktuar nga gjykata e shkallës së parë.
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar në mënyrë të drejtë ligjin procedural penal.
Vendimi i kësaj gjykate është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, në lidhje me
respektimin e kërkesave procedurale që kanë të bëjnë me kriteret për zhvillimin e një procesi
të rregullt ligjor.
Gjykata e apelit, e cila ka ndryshuar masën e sigurimit personal ndaj personit nën
hetim Luan Sinaj, nga “arrest në burg” në “arrest në shtëpi”, ka marrë parasysh kriteret e
përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale) dhe
rrethanat konkrete që kanë ekzistuar të cilat bëjnë të aplikueshëm kriteret e veçanta për
caktimin e masës së sigurimit arrest në burg (neni 230 i K.Pr.Penale).
Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:
“1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e
secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja si
dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...” Neni 230 i
K.Pr.Penale “Kriteret e vecanta për caktimin e masës së sigurimit parashikon: “1. Arresti në
burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të
rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit...”.
Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, gjykata e apelit, në vështrim të neneve 228 dhe
229 të K.Pr.Penale, në caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në shtëpi” ndaj personit
nën hetim ka pasur parasysh se: 1) kjo masë sigurimi nuk rrezikon marrjen e provave të reja
lidhur me provueshmërinë e elementëve të veprave penale për të cilat organi i akuzës po
heton; dhe 2) Nuk vërtetohet ekzistenca e rrethanave rënduese në raport me veprën penale
dhe autorin e dyshuar të saj.
Masa e sigurimit personal nuk është dënimi penal, por veprim procedurial që kufizon
ose heq përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi penal. Ky kufizim
është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat e procesit të hetimit dhe kanë për
qëllim të parandalojnë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personave, prishjen apo
fshehjen e provave, si dhe të garantojë shlyerjen e dënimit penal. Në vazhdim të këtij
arsyetimi në këtë fazë të procedimit penal është i mjaftueshëm “dyshimi” se personi mund të
537
jetë autor i veprës penale, dyshim i cili mbështetet në prova të mjaftueshme dhe që dallon nga
koncepti i “fajësisë” i cili do të jetë objekt i një shqyrtimi gjyqësor.
Ushtrimi me efektivitet i ndjekjes penale në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, nga
organi i akuzës, garantohet edhe me masën e sigurimit “arrest në shtëpi” të caktuar nga
gjykata e apelit ndaj personit nën hetim Luan Sinaj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke vlerësuar praktikën dokumentare të
administruar si dhe shqyrtimin e çështjes penale prej gjykatës së apelit, arrin në përfundimin
se masa e sigurimit “arrest në shtëpi” e parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale, ruan një
raport më të drejtë midis rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe nevojës së sigurimit.
Gjykata e apelit, pasi ka analizuar me kujdes provat e administruara në fashikullin
gjyqësor, me të drejtë ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë për caktimin e
masës së sigurimit.
Në rrethanat e parashtruara ky vendim do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 21.11.2012
538
Nr.00-2013-1722 i Vendimit (310)
VENDIM
Fatos Lulo Kryesues

Medi Bici Anëtar
në datën 21.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale nr.61004-01034-

00-2012 akti, me palë:

ELBASAN
KUNDËR: PERSONIT NËN HETIM MIRJAN DEDJA
OBJEKTI:
Zevëndësim i masës së sigurimit
D Y S H U A R:
Për kryerjen e veprës penale
të parashikuar nga nenet 76-22 dhe 278/2 të Kodit Penal
Baza Ligjore: Neni 260/3 i K.Pr.Penale.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan për
zëvendësimin e masës së sigurimit “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore” të dhënë ndaj shtetasit Mirjan Dedja me vendimin nr.03, datë
05.01.2012.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.162, datë 23.05.2012, ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.155 (1805), datë 21.03.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit nr.162, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar

rekurs Prokuroria e Apelit Durrës e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.162, datë
23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.155 (1805), datë 21.03.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Elbasan. Zëvëndësimin e masës së sigurimit “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore” të dhënë ndaj shtetasit Mirjan Dedja, me masën e sigurimit të “arrestit në burg”.
539
Shkaqet e rekursit:
- Personi nën hetim Mirjan Dedja nuk ka respektuar detyrimet e vëna nga Gjykata e
Rrethit Elbasan me vendimin nr.03, datë 05.01.2012.
- Nevojat e sigurimit në ngarkim të shtetasit Mirjan Dedja janë rënduar në zbatim të
nenit 260/3 të Kodit të Procedurës Penale.
- Gjykatat nuk kanë vepruar në përputhje me ligjin, pasi është provuar se personi nën
hetim nuk është paraqitur në policinë gjyqësore.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin pranë Gjykatës së Lartë
Bujar Sheshi i cili kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, shqyrtimi i çështjes penale me objekt: “Zëvendësimi i masës së sigurimit ndaj
personit nën hetim Mirjan Dedja” duhet të pushohet.
I dyshuari Mirjan Dedja akuzohet për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga
nenet 76-22 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Rrethanat e faktit penal objekt gjykimi, i referohen ngjarjes se dates 21.10.2011 ku,
rreth orës 18.50 në Lagjen “Visarion Xhuvani” në lokalin e shtetasit Andi Xhani është
plagosur me armë zjarri shtetasja Afresa Thomai, e cila punonte si kamariere në këtë lokal.
Kjo shtetase është dërguar për ndihmë mjekësore në spitalin civil të qytetit të Elbasanit dhe
pas disa ditësh ka gjetur vdekjen.
Sipas dëshmitarit Andi Xhani kjo ka ndodhur pasi shtetasit Gazmend Selimaj dhe
Mirjan Dedja kanë shkuar në lokal dhe Gazmend Selimaj ka ngacmuar me fjalë të dëmtuarën,
në kohën që ai ka qenë tek lavamani ka dëgjuar një krismë dhe ka vënë re se e dëmtuara ka
rënë në tokë, ai ka parë se shtetasi Gazmend Selimaj kishte një pistoletë që e mbante në dorë
të cilin e futi në brez dhe ka dëgjuar shtetasin Mir Dedja t’i thotë “O Gaz çfarë bërë
kështu”dhe është larguar me nxitim nga lokali.
Më pas shtetasi Mirjan Dedja ka ndaluar një makinë që ndodhej jashtë lokalit dhe me
të kanë çuar të dëmtuarën në spitalin kirurgjikal të Elbasanit. Më pas shtetasi Mirjan Dedja
është larguar në këmbë drejt Universitetit “Aleksandër Xhuvani” ndërsa shtetasi Gazmend
Selimaj është larguar me makinën e tij.
Me vendimin nr.593, datë 08.11.2011 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka caktuar
ndaj të dyshuarit masën e sigurimit “Arrest me burg”.
Me datën 05.01.2012 po kjo gjykatë me vendimin nr.3 ka vendosur zëvendësimin e
kësaj mase me masën e sigurimit detyrim për paraqitje në Policinë Gjyqësore një herë në dy
javë, çdo të premte, ora 15.00.
Nga procesverbalet e mbajtura nga oficeri i Policisë Gjyqësore rezulton se ai është
paraqitur në Policinë Gjyqësore me datë 20.01.2012 dhe më pas nuk është paraqitur më.
Nga kontrolli që i është bërë sistemit TIMS rezulton se ky person është larguar nga
Shqipëria me datë 09.03.2012 dhe nuk është kthyer më.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.155 (1805), datë 21.03.2012,
ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan, për zëvendësimin e
masës së sigurimit “Detyrim për paraqitje në Policinë Gjyqësore” të dhënë ndaj shtetasit
Mirjan Dedja me vendimin nr.03, datë 05.01.2012.
540
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.162, datë 23.05.2012 ka vendosur:
Miratimin e vendimit nr.155 (1805), datë 21.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
Kundër vendimit nr.162, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës ka
ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.162, datë 23.05.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimit nr.155 (1805), datë 21.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe
pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Zëvendësimin e masës së sigurimit “Detyrim për paraqitje në Policinë Gjyqësore” të
dhënë ndaj shtetasit Mirjan Dedja, me masën e sigurimit të “arrestit në burg”.
Shkaqet e rekursit:
Personi nën hetim Mirjan Dedja nuk ka respektuar detyrimet e vëna nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.03, datë 05.01.2012.
Nevojat e sigurimit në ngarkim të shtetasit Mirjan Dedja janë rënduar në zbatim të
nenit 260/3 të Kodit të Procedurës Penale.
Gjykatat nuk kanë vepruar në përputhje me ligjin, pasi është provuar se personi nën
hetim nuk është paraqitur në Policinë Gjyqësore.
Gjatë seancës gjyqësore të ushtruar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
prokurori pranë Gjykatës së Lartë Bujar Sheshi, informoi gjykatën se çështja penale në
ngarkim të të pandehurit ka kaluar për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe
kjo gjykatë ka vendosur deklarimin e tij fajtor për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”
të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal, vendim i cili ka marrë formë të prerë dhe është
vënë në ekzekutim, dhe kërkoi pushimin e gjykimit për shkak të humbjes së objektit të
gjykimit pas vënies në ekzekutim të vendimit të gjykatës.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal, pasi, në rastin konkret, me
vendimin e deklarimit fajtor dhe dënimit të personit nën hetim nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, vendim i cili është vënë në ekzekutim, nuk mund të kërkohet vendosja e
një mase sigurimi personal.
Në të tilla rrethana, kërkesa e paraqitur nga Prokurori i Apelit Durrës mbetet pa
objekt, pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan i ka dhënë zgjidhje me vendim çështjes së
implikimit të personit nën hetim në këtë procedim penal.
Duke qenë si më sipër, vlerësohet me vend mos shqyrtimi i mëtejshëm i kësaj çështje
dhe pushimi i shqyrtimit të saj.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249 pika “8” të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes me nr.61004-01034-00-2012 Akti në Gjykatën e
Lartë.
Tiranë, më 21.11.2012
541
Nr.61004-01162-00-2012 Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1715 i Vendimit (311)
VENDIM

në datën 21.11.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale nr.61004-01162-

00-2012 akti, me palë:

KORÇË
KUNDËR: PERSONIT NËN HETIM EDVIN BEQO
OBJEKTI:
Vlerësim të arrestit në flagrancë.
Caktim të masës së sigurimit “Arrest në burg”.
D Y S H U A R:
“vjedhje pasurie, në bashkëpunim” në tentativë,
“shkatërrim i pronës me eksploziv”
dhe “armëmbajtje pa leje”,
të parashikuara nga nenet 134/2-22, 152/1-25 dhe 278/2 të K.Penal.
Baza Ligjore: Neni 244, 258/1, 259 e 238 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.148 datë 03.05.2012, ka vendosur:

Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të bërë ndaj personit nën
hetim Edvin Beqo.
Të caktojë si masë sigurimi personal për personin nën hetim atë të “Arrestit në
burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit Procedurës Penale.

Shfuqizimin e vendimit nr.148 datë 03.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i shtetasit Edvin Beqo nëse nuk mbahet për
vepër tjetër penale.
542
Kundër vendimit nr.21, datë 28.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar
rekurs Prokuroria e Apelit Korçë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit penal nr.21, datë
28.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe miratimin vendimit nr.148 datë 03.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Shkaqet e rekursit:
- Për personin nën hetim ekziston dyshimi i arsyeshëm se ka kryer veprat penale për të
cilat akuzohet dhe duhet të caktohet masë sigurimi.
- Gjykata e apelit ka mbajtur dy standarde, pasi për personin tjetër Alvaro Jace ka
pranuar se ekziston dyshimi i arsyeshëm dhe ka caktuar masën e sigurimit detyrim për
paraqitje.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj, dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes; dhe si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se shqyrtimi i çështjes penale me objekt: “Caktim masë sigurimi ndaj personit nën
hetim Edvin Beqo” duhet të pushohet.
Personi nën hetim Edvin Beqo dyshohet se ka kryer veprën penale të “Vjedhje
pasurie, në bashkëpunim” në tentativë, “shkatërrim i pronës me eksploziv” dhe “armëmbajtje
pa leje”, të parashikuara nga nenet 134/2-22, 152/1-25 dhe 278/2 të K.Penal.
I dyshuari është banor i fshatit Mbreshtan Kolonjë.
I dyshuari është arrestuar me datë 29.04.2012 në vendin ku ndodhte antena e TVSH
në malin Radom, afër fshatit Mbreshtan - Kolonjë.
Kjo pasi në këtë datë në orën 16.30 është dëgjuar një shpërthim në vendin ku ndodhej
antena e TVSH-së. Policia e njoftuar nga banorët e fshatit ka mbërritur në vendngjarje, ku
kanë parë dy persona, të cilët pasi i kanë vëzhguar për pak çaste u kanë thirrur “Ndal policia”.
Njëri prej tyre shtetasi Alvaro Jace ka arritur të largohet, ndërsa personi nën hetim
pasi ka vrapuar për rreth 50 m ka ndaluar.
Në vendngjarje ka rezultuar se shtylla e antenës së TVSH-së e formuar me hekura ka
qenë në tokë e këputur për gjysmë si rezultat i shpërthimit me dinamit, ndërsa pranë vendit të
ngjarjes është gjetur një çantë që kishte brenda fitil dinamiti dhe një palë dara.
Në këto rrethana është kryer arrestimi në flagrancë i shtetasit EdvinBeqo.
Personi nën hetim nuk ka pranuar faktin e kryerjes së veprës penale, ka deklaruar se
çanta nuk ishte e tij dhe se ndodhej në vendngjarje rastësisht, pasi kishte dëgjuar shpërthimin.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.148 datë 03.05.2012, ka
vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të bërë ndaj personit nën hetim
Edvin Beqo.
Të caktojë si masë sigurimi personal për personin nën hetim atë të “Arrestit në burg”,
parashikuar nga neni 238 i Kodit Procedurës Penale.
Shfuqizimin e vendimit nr.148 datë 03.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
543
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i shtetasit Edvin Beqo nëse nuk mbahet për vepër
tjetër penale.
Kundër vendimit nr.21, datë 28.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar
rekurs prokuroria e Apelit Korçë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit penal nr.21, datë 28.05.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
miratimin vendimit nr.148 datë 03.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Shkaqet e rekursit:
Për personin nën hetim ekziston dyshimi i arsyeshëm se ka kryer veprat penale për të
cilat akuzohet dhe duhet të caktohet masë sigurimi.
Gjykata e apelit ka mbajtur dy standarde, pasi për personin tjetër, Alvaro Jace, ka
pranuar se ekziston dyshimi i arsyeshëm dhe ka caktuar masën e sigurimit “Detyrim për
paraqitje”.
Gjatë seancës dëgjimore të ushtruar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Artur Selmani, informoi gjykatën se, çështja penale në
ngarkim të pandehurit ka kaluar për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kjo
gjykatë ka vendosur deklarimin e tij të pafajshëm, dhe kërkoi pushimin e gjykimit për shkak
të humbjes së objektit të gjykimit pas dhënies së pafajësisë nga ana e Gjykatës së Rrethit
Korçë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal, pasi ndaj personit i cili është
deklaruar i pafajshëm me vendim gjyqësor nuk mund të vendoset masë sigurimi personal,
pavarësisht se ndaj vendimit që e ka deklaruar atë të pafajshëm ka bërë ankim në Gjykatën e
Apelit, Prokuroria e Apelit Korçë.
Në të tilla rrethana, kërkesa e paraqitur nga Prokurori i Apelit Korçë mbetet pa objekt,
pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë i ka dhënë zgjidhje me vendim çështjes së implikimit
të personit nën hetim në këtë procedim penal.
Duke qenë si më sipër, vlerësohet me vend mosshqyrtimi i mëtejshëm i kësaj çështje
dhe pushimi i shqyrtimit të saj.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249, pika “8” të
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes me nr.61004-01162-00-2012 Akti në Gjykatën e
Lartë.
Tiranë, më 21.11.2012
544
Nr.00-2012-1624 i Vendimit (312)
VENDIM

TË PANDEHURIT: AYHAN DOGAN
A K U Z U A R:
“Dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”
të kryer në bashkëpunim
dhe “Grupit të strukturuar kriminal”,
parashikuar nga nenet 298/3, 28/4 dhe 333/a të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda, me vendimin nr.65, datë 16.11.2009,
ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit për kryerjen e veprës penale të “Dhënies
ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”, mbetur në tentativë dhe në bazë të
nenit 298/3 të Kodit Penal dënimin e tij me 5 vjet burgim dhe 6 milion lekë
gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit për kryerjen e veprës penale të “Grupit të
strukturuar dhe në bazë të nenit 333/a/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me një dënim të vetëm me 6
vjet burgim e 6 milion lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ayhan Dogan fillon nga dita që ai do të
arrestohet dhe ky dënim do të vuhet nga i pandehuri në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda, me vendimin nr.26, datë 03.05.2010, ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj vendimit nr.65, datë 16.11.2009, të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
545
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda ka ushtruar
rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, e cila kërkon prishjen e
vendimit të mësipërm dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
- Vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda e konsiderojmë si të
pabazuar në prova dhe në ligj, është vendim në të cilin nuk janë respektuar rregullat
ligjore dhe zbatim të gabuar të ligjit procedural.
- Nuk jemi dakord me arsyetimin e gjykatës së apelit për mospranimin e ankimit penal
kundër vendimit nr.65, datë 16.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e
Rënda, pasi sipas kësaj gjykate neve nuk kemi respektuar dispozitat për njoftimin e
aktit të ankimit tek i pandehuri.
- Nuk jemi dakord sa sipër pasi Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda, bazuar
në nenin 351/1 dhe 49/5 është deklaruar mungesa e të pandehurit Ayhan Dogan duke i
caktuar një mbrojtës kryesisht për të siguruar interesat e tij gjatë gjykimit. Edhe
vendimi i shkallës së parë i është komunikuar mbrojtësit të tij, kjo bazuar në nenin
141 pika 1 e Kodit të Procedurës Penale.
- Pra, argumenti i përdorur nga gjykata e apelit nuk qëndron për faktin se është zbatuar
neni 414 i Kodit të Procedurës Penale.

prishjen e vendimit nr.26, datë 03.05.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e
caktuar kryesisht të të pandehurit Ayhan Dogan, Av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
Vendimi nr.26, datë 03.05.2010 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të
rishqyrtohet.
1. I pandehuri Ayhan Dogan është shtetas turk. Në ngarkim të tij dhe të shtetasve Ali
Ademi, Yasin Ozel dhe Kelmend Frroku, më datë 20.05.2005, Prokuroria për Krime të
Rënda ka regjistruar procedimin penal nr.48, duke i akuzuar për kryerjen e veprave
penale të “Dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”, “Krijimit dhe
organizimit të grupit të strukturuar kriminal”, parashikuar nga nenet 298/3, 28/4 e 333
gërma “a” të Kodit Penal.
2. Kjo çështje është shqyrtuar në fillim nga Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të
Rënda e cila është shprehur me vendimin nr.42, datë 11.10.2006, për të katër të
pandehurit e sipërpërmendur.
3. Pas ankimit, ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda me
vendimin nr.12, datë 01.03.2007, dhe çështja është dërguar për rigjykim. Në rigjykim,
çështja ndaj të pandehurit Ayhan Dogan është veçuar.
4. I pandehuri në shkallën e parë është gjykuar në mungesë duke i caktuar një mbrojtës
kryesisht.
5. Prej Drejtorisë së Luftës Kundër Krimit të Organizuar dhe Mbrojtjes së Dëshmitarëve
në Ministrinë e Brendshme, i është kërkuar Prokurorisë për Krime të Rënda Tiranë më
datë 20.05.2005, që të lëshohej autorizim për lejimin e përgjimit të dy shtetasve të
huaj e konkretisht të pandehurve Yasin Ozel e Ali Ademi (të proceduar me gjykim të
546
shkurtuar) dhe për të cilët është veçuar çështja në rigjykim. Po me anë të këtij vendimi
Prokuroria për Krime të Rënda ka lejuar që të përdoret metoda për veprimet e
simuluara dhe ajo e punonjësit të infiltruar.
6. Këta shtetas kishin ardhur në Shqipëri nga Maqedonia dhe merreshin me veprimtari të
paligjshme duke organizuar kalimin e paligjshëm të shtetasve turq nga Turqia në
Shqipëri më tej në Kosovë e vende të Evropës Perëndimore.
7. Në kuadrin e veprimeve të tyre të paligjshme bashkë të pandehurit Ali Ademi dhe
Yasin Ozel në bashkëpunim dhe me të pandehurin Ayhan Dogan kanë organizuar më
datë 21.05.2005, futjen e shtetasve turq në Shqipëri me destinacion vendet e Evropës
Perëndimore. Të tre kanë biseduar me bashkë të pandehurin tjetër Kelmend Frroku që
ky person të hartonte deklarata noteriale “Garanci pritjeje” dhe “Formularë” për
pritjen e shtetasve turq në Shqipëri, veprim që është kryer nga ky i fundit.
8. Më datë 25.05.2005, me porosi të Ali Ademi, Yasin Ozel dhe të pandehurit Ayhan
Dogan kanë ardhur nga Turqia për në Shqipëri nga aeroporti i Rinasit 3 (tre) shtetas
turq me strehimin dhe akomodimin e të cilëve është marrë i pandehuri Ayhan Dogan
si dhe bashkë të pandehurit e tjerë Yasin Ozel dhe Ali Ademi. Ndërkohë, 3 (tre)
shtetas turq të tjerë të cilët priteshin të vinin po nga Turqia nuk kanë ardhur atë ditë
për mungesë biletash dhe ardhja e tyre është shtyrë për dy ditë më vonë.
9. Nga raporti i shërbimit të datës 21.05.2005, rezulton se në këtë datë të pandehurit
kanë hyrë në Bar Restorant Internacional në Tiranë dhe aty janë takuar për herë të
parë me punonjësen e infiltruar me emrin Ami. Gjatë bisedës me personin e infiltruar,
e cila është prezantuar si punonjëse e Aeroportit të Rinasit, është rënë dakord që
përkundrejt shumës prej 1750 Euro, kjo shtetase të lejonte futjen në Shqipëri të 6
(gjashtë) shtetasve turq që pritnin të vinin në Shqipëri. Në këtë moment vihet re dhe
roli i të pandehurit Ayhan Dogan, i cili kishte ardhur në Shqipëri dhe pasi është takuar
me bashkë të pandehurit Yasin dhe Ali ka rënë dakord që të sillte për llogari të tyre të
tjerë shtetas turq. Gjatë përgjimeve të bëra ka rezultuar se i pandehuri Ayhan ka marrë
nga shtetasit turq që do të vinin në Shqipëri shumën prej 3000 Euro me qëllim ardhjen
e tyre në Shqipëri dhe më pas kalimin për në shtete të tjera të Evropës, veprim të cilën
do ta kryente në bashkëpunim me bashkë të pandehurit Yasin dhe Ali, me të cilët ishte
akomoduar në të njëjtën dhomë të hotelit “Briker” të ndodhur në Rrugën e
Barrikadave (Tiranë).
10. Sipas përgjimeve telefonike dhe ambientale të datës 21.05.2005, përgjime këto të
kryera deri më datë 25.05.2005, rezulton se midis punonjësit të infiltruar dhe bashkë
të pandehurve Yasin dhe Ali janë bërë biseda për të sjellë në Shqipëri nga aeroporti i
Rinasit edhe shtetas të tjerë nga Turqia dhe i është kërkuar punonjësit të infiltruar të
ndihmojë për t’i kaluar nga aeroporti i Rinasit përkundrejt një shume të paguar nga
ata.
11. Nga këqyrja e telefonit të të pandehurit Ali Ademi i sekuestruar me cilësinë e provës
materiale, në mesazhet e tij të dërguara dhe të marra konstatohet se ka veprime të
drejtpërdrejta që janë kryer nga ky person për dhënie ndihmë për kalim të paligjshëm
të kufirit me qëllim fitimi, të shtetasve turq nga Turqia në drejtim të Shqipërisë e më
pas drejt vendeve të Evropës Perëndimore.
12. Sipas proces-verbaleve të përgjimit ambiental të bëra midis bashkë të pandehurve
Yasin dhe Ali të datave 21.04.2005 dhe 27.05.2005, si dhe proces-verbali i përgjimit
ambiental midis të pandehurit Ayhan dhe bashkë të pandehurit Yasin (vlerësuar si i
ligjshëm me vendimin nr.13, datë 29.05.2005, të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë), rezulton se i pandehuri Ayhan së bashku me bashkë të
pandehurin Yasin përpiqen që të ngrenë një alibi të qëndrueshme në lidhje me ardhjen
e tyre në Shqipëri si dhe për të justifikuar takimin me punonjësin e infiltruar.
547
13. Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda, me vendimin nr.65, datë
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit për kryerjen e veprës penale të “Dhënies ndihmë
për kalim të paligjshëm të kufirit”, mbetur në tentativë dhe në bazë të nenit 298/3 të
Kodit Penal dënimin e tij me 5 vjet burgim dhe 6 milion lekë gjobë.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit për kryerjen e veprës penale të “Grupit të
strukturuar dhe në bazë të nenit 333/a/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
iii. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me një dënim të vetëm me 6 vjet
burgim e 6 milion lekë gjobë.
iv. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ayhan Dogan fillon nga dita që ai do të arrestohet
dhe ky dënim do të vuhet nga i pandehuri në një burg të sigurisë së zakonshme.
14. Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda, me vendimin nr.26, datë 03.05.2010, ka
vendosur:
i. Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj vendimit nr.65, datë 16.11.2009, të Gjykatës
së Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
15. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda ka ushtruar
rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda e cila kërkon, prishjen
e vendimit të mësipërm dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me
tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
III. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar
16. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, në vendimin e saj konkludon që: “…në
mbështetje të nenit 420/2 të K.Pr.Penale, kryesisht çmon se duhet të deklarohet
mospranimi i ankimit të paraqitur nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda, ndaj vendimit nr.65, datë 16.11.200, të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë…nga shqyrtimi i akteve të gjykimit në shkallë të parë
rezulton se gjykimi i të pandehurit dhe shpallja e vendimit është bërë në mungesë të
tij, duke i caktuar mbrojtës kryesisht…ankimi i Prokurorisë i është komunikuar
avokatit të caktuar kryesisht dhe jo të pandehurit…nga përmbajtja e nenit 414 të
K.Pr.Penale përcaktohet në mënyrë taksative që ankimi t’i njoftohet personalisht të
pandehurit. Mos respektimi i këtij detyrimi procedural e bën të pavlefshëm njoftimin e
ankimit të bërë tek avokati mbrojtës (për më tepër duke qenë mbrojtës i caktuar
kryesisht ai nuk mund të ushtrojë asnjë të drejtë në mbrojte të interesave të ligjshme të
të pandehurit përpara Gjykatës së Apelit. Përfundimi i mësipërm arrihet nga
përmbajtja e nenit 143/1/c të K.Pr.Penale…”.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i Prokurorit duhet të pranohet
dhe vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda nr.26, datë 03.05.2010,
duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal me pasojë pavlefshmërinë e
tij dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
18. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i pandehuri Ayhan Dogan është
gjykuar dhe dënuar në mungesë (in absentia) në gjykatën e shkallës së parë. Njoftimi
i tij në gjykimin në shkallë të parë është bërë nëpërmjet letër porosisë së dërguar
shtetit turk, konform nenit 1421 dhe 5092 të K.Pr.Penale. Gjykata e shkallës së parë në
1
Neni 142/1 K.Pr.Penale “Njoftimi i të pandehurit jashtë shtetit”
548
bazë të nenit 351/11 dhe nenit 49/5 të K.Pr.Penale2 ka deklaruar mungesën dhe e ka
zhvilluar gjykimin në mungesë duke i garantuar mbrojtjen e të drejtave nëpërmjet
avokatit mbrojtës të caktuar kryesisht. Në përfundim të gjykimit e ka deklaruar fajtor
për kryerjen e veprës penale të “Dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit”,
mbetur në tentativë dhe për kryerjen e veprës penale të “Grupit të strukturuar” dhe e
ka dënuar me një dënim të vetëm me 6 vjet burgim e 6 milion lekë gjobë.
19. Prokuroria e Shkallës së Parë për Krime të Rënda duke mos qenë dakord me
kualifikimin dhe masën e dënimit ka ushtruar të drejtën e ankimit në Gjykatën e
Apelit për Krime të Rënda.
20. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor ka
realizuar procedurat e njoftimit për seancën e parë gjyqësore, e caktuar për t’u
zhvilluar në datë 09.02.2010, ora 12.00. Siç provohet nga urdhri i thirrjes gjykata ka
vendosur njoftimin e të pandehurit Ayhan Dogan, nëpërmjet avokates së caktuar
kryesisht nga Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda. Njëkohësisht është
urdhëruar dhe thirrja e avokatit mbrojtës të caktuar kryesisht av. Nevila Pushi.
21. Sipas proces-verbalit të seancës gjyqësore të datës 09.02.2010, rezulton se gjykata e
ka njoftuar këtë të pandehur sipas nenit 142/1 të K.Pr.Penale dhe nuk ka konfirmim.
Kjo situatë ka vazhduar deri në seancën e datës 29.04.2010, kur Gjykata e Apelit Për
Krime të Rënda ka vendosur të zhvillojë gjykimin në mungesë të tij bazuar në nenet
352/23 dhe 351/1 të K.Pr.Penale dhe në prezencë të avokatit të caktuar kryesisht nga
gjykata e apelit, i cili zëvendësoi avokaten e caktuar kryesisht në shkallë të parë.
22. Në këtë situatë të paqartë në lidhje me realizimin e njoftimit për të pandehurin,
megjithëse ishte e dukshme se njoftimi për të nuk ishte i realizuar, pasi nuk ka të
administruar në dosje letër-rekomande me lajmërim-marrje sipas nenit 142 të
K.Pr.Penale, gjykata e apelit pavarësisht se kishte detyrim ta ndiqte këtë procedurë, në
kundërshtim me ligjin ka deklaruar mungesën dhe ka zhvilluar gjykimin në mungesë.
23. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda në kundërshtim me nenin 142 të K.Pr.Penale, pa
kryer procedurat fillestare të përcaktuara në këtë dispozitë, në lidhje me dërgimin e
letër-rekomandesë ka vijuar procedurat drejtpërsëdrejti me njoftimin e mbrojtësit të
caktuar kryesisht.
1. Kur vendbanimi ose qëndrimi i të pandehurit jashtë shtetit është i njohur, autoriteti procedues i dërgon atij letër rekomande
me lajmërim marrje, me të cilën e njofton për veprën penale që akuzohet dhe i kërkon të deklarojë ose të zgjedhë banesën në
territorin shqiptar. Në qoftë se pas tri ditëve nga marrja e letrës rekomande nuk bëhet deklarimi ose zgjedhja e banesës ose
kur kjo nuk lajmërohet, njoftimi bëhet nëpërmjet dorëzimit te mbrojtësi.
2
Neni 509 i K.Pr.Penale “Dërgimi i letërporosive autoriteteve të huaja”
1. Letërporositë e gjykatave dhe prokurorive, të drejtuara autoriteteve të huaja për njoftimet dhe marrjen e provave, i
dërgohen Ministrisë së Drejtësisë, e cila merr masa për t’i nisur ato.
2. Kur çmon se mund të rrezikohet sigurimi ose interesat e tjera të rëndësishme të shtetit, Ministria urdhëron, brenda tridhjetë
ditëve nga marrja e letërporosisë, që kësaj të mos i jepet rrugë.
3. Ministria i komunikon autoritetit procedues që ka bërë kërkesën datën e marrjes së saj dhe nisjen e letërporosisë ose
urdhrin për të mos i dhënë rrugë letërporosisë.
4. Në rastet e ngutshme, autoriteti procedues mund të vendosë nisjen direkt, duke informuar Ministrin e Drejtësisë.
1
Neni 351/1 i K.Pr.Penale “Deklarimi i mungesës”Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në séance
ndonëse është njoftuar dhe nuk ka patur shkaqe të ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën e
tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.
2
Neni 49/5 i K.Pr.Penale “Mbrojtësi i caktuar”
Kur kërkohet prania e mbrojtësit dhe mbrojtësi i zgjedhur ose i caktuar nuk është siguruar, nuk është paraqitur ose e ka lënë
mbrojtjen, gjykata ose prokurori cakton si zëvendësues një mbrojtës tjetër, i cili ushtron të drejtat dhe merr përsipër
detyrimet e mbrojtësit.
3
Neni 352/2 i K.Pr.Penale “Mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të pandehurit”
I pandehuri, i cili pasi është paraqitur, largohet vetë nga salla, konsiderohet i pranishëm, me kusht që të përfaqësohet nga
mbrojtësi.
549
24. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda është kontradiktore në vendimin e saj, kur nga
njëra anë lejon që njoftimi për seancën përkatëse t’i bëhet mbrojtësit të caktuar
kryesisht që në gjykimin në shkallë të parë, ndërsa nga ana tjetër njoftimin e ankimit
këtij mbrojtësi e ka konsideruar të pavlefshëm.
25. Gjykata e apelit, në kushtet kur ka konstatuar se i gjykuari nuk kishte dijeni për
vendimin e dhënë kundër tij në mungesë si dhe të ankimit të prokurorit nuk mund të
fillonte shqyrtimin gjyqësor pa i komunikuar të pandehurit ankimin, në kundërshtim
me nenin 414 të K.Pr.Penale1 dhe më pas t’i njoftonte ditën dhe orën e seancës
gjyqësore.
26. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka kuptuar dhe ka zbatuar gabim nenin 142 të
K.Pr.Penale, i cili përcakton dhe rregullat e njoftimit për të pandehurin në gjendje të
lirë dhe me banim jashtë shtetit. Në kodin e procedurës penale është parashikuar
gjykimi in absentia në bazë të garancive të forta procedurale. Për të përmbushur
parametrat e një gjykimi të rregullt ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi
rigoroz sipas rregullave procedurale penale i të pandehurit për procesin që po
zhvillohet kundër tij. Gjykata, në bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe
pasi të ketë verifikuar zbatimin e formave të njoftimit, mund të arrijë në konkluzionin
se i pandehuri ka hequr dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë
gjykimin në mungesë. Mosrespektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri
absolute të procesit dhe të vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, gërma “c” të
K.Pr.Penale dhe në pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj
pavlefshmërie sipas paragrafit të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
27. Ne Kodin e Procedurës Penale është përcaktuar se për çdo fazë të procesit gjyqësor
penal është e detyrueshme njoftimi i të pandehurit si dhe vendimmarrja për çdo fazë.
Kjo do të thotë që njoftimi është i veçantë për fazën e hetimit, atë të gjykimit dhe atë
të ekzekutimit. Në lidhje me fazën e gjykimit zbatimi i procedurave të njoftimit është
i detyrueshëm për çdo fazë të gjykimit i cili përfshin jo vetëm fillimin e procesit
gjyqësor por në të njëjtën mënyrë dhe njoftimin e përfundimit duke komunikuar
vendimin përfundimtar për subjektin i cili gjykohet në mungesë dhe nuk është i
pranishëm në gjykim.
28. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se gjykata e shkallës së parë
mbasi është përcjellë fashikulli i gjykimit nga prokurori ka realizuar në përputhje me
nenin 142 të K.Pr.Penale procedurat e njoftimit për të pandehurin Ahyan Dogan.
Njoftimi i të pandehurit në kushtet kur ai është shtetas i huaj rezulton të jetë bërë
nëpërmjet letër porosisë në adresën Yovuz Selim, Kesqic, Sok no-24, Bursa, Turqi.
Me gjithë njoftimin i pandehuri nuk ka marrë pjesë në gjykim si dhe nuk ka zgjedhur
mbrojtës. Në këto kushte gjykata në bazë të nenit 351 të K.Pr.Penale ka deklaruar
mungesën e vullnetshme të tij si dhe ka caktuar mbrojtës kryesisht për realizmin e të
drejtave të të gjykuarit në procesin e zhvilluar kundër tij. Në përfundim të procesit
gjyqësor i pandehuri është shpallur fajtor për veprën penale për të cilën akuzohet.
29. Meqenëse vendimi përfundimtar është dhënë në mungesë të të pandehurit, sekretaria
gjyqësore në bazë të nenit 386/2 të K.Pr.Penale 2 duhet ta njoftonte nëpërmjet dërgimit
të një kopje të vendimit të pandehurin në adresën e tij të banimit. Pavarësisht se
dispozita nuk përmend mënyrën e njoftimit të vendimit vlejnë të njëjtat dispozita që
rregullojnë njoftimin e akteve procedurale ashtu siç është edhe vendimi përfundimtar i
parashikuar në Kreun II që rregullon Njoftimet. Duke qenë se i pandehuri Ayhan
1
Neni 414 i K.Pr.Penale “Njoftimi i ankimit”
1. Akti i ankimit u njoftohet prokurorit, të pandehurit dhe palëve private nga sekretaria e gjykatës që ka dhënë vendimin.
2
Neni 386/2 i K.Pr.Penale “Depozitimi i vendimit”
Lajmërimi për depozitimin dhe kopja e vendimit i njoftohen të pandehurit që është deklaruar në mungesë.
550
Dogan është shtetas i huaj me banim në Turqi dhe në gjendje të lirë njoftimi i
vendimit përfundimtar do të kryhet në bazë të nenit 142/1 të K.Pr.Penale për shkak se
vendbanimi i tij ishte i ditur.
30. Sekretaria gjyqësore e shkallës së parë për krime të rënda kishte detyrimin që të
njoftonte të pandehurin për përfundimin e gjykimit dhe t’i dërgonte një kopje të
vendimit në adresën e banimit në shtetin Turk. Gjithashtu në kushtet kur ndaj
vendimit të shkallës së parë prokurori ka paraqitur ankim në të njëjtën mënyrë do ti
komunikohet të pandehurit duke i dërguar edhe kopje ankimi. Njoftimi i vendimit
përfundimtar është i rëndësishëm pasi lidhet me një të drejtë themelore e cila është e
drejta për ankim efektiv dhe kontrollit gjyqësor në një gjykatë të një shkalle më të
lartë e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës të Republikës së Shqipërisë1.
31. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda në shkelje të procedurave të njoftimit për të
pandehurin Ayhan Dogan gjatë gjykimit ka konstatuar se procedurat e njoftimit të
vendimit dhe të ankimit për të gjykuarin nuk kanë qenë të rregullta duke qenë se ai i
është komunikuar mbrojtësit të caktuar kryesisht dhe jo personalisht të pandehurit në
adresën e tij. Për këtë shkak ajo e ka deklaruar ankimin e prokurorit të papranueshëm.
Ky arsyetim është i gabuar dhe në keqinterpretim të ligjit procedural penal. Kjo
gjykatë e ka mbështetur vendim marrjen e saj në nenin 420 të K.Pr.Penale, i cili
përcakton rastet se kur ankim është i papranueshëm dhe konkretisht në paragrafin e
parë, gërma “c”, në të cilin parashikohet se”1. Ankimi nuk pranohet :….c) kur nuk
janë respektuar dispozitat për formën, paraqitjen, dërgimin, njoftimin dhe afatin e
ankimit”
32. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vlerësimi si shkak i mospranimit të ankimit
të prokurorit për shkak të mos njoftimit të tij të pandehurit është alogjik dhe në
interpretim të gabuar të ligjit. E drejta e ankimit është një e drejtë e pavarur e cila ju
është njohur subjekteve procedurale pjesëmarrëse në një procesin penal. Kjo e drejtë
ushtrohet kundër një vendimi ndaj të cilit lejohet ankim.
33. Në kapitullin e Ankimit në Kreun e I-rë të K.Pr.Penale janë përcaktuar rregulla të
përgjithshme në lidhje me ankimin, palët e legjitimuara, formë, afatit, vendin e
dorëzimit, njoftimin. Po në këtë kapitull është parashikuar e drejta e gjykatës që të
shqyrtojë paraprakisht me kërkesë të palëve ose kryesisht nëse ankimi është kryer në
përputhje me rregullat procedurale duke vendosur në këtë rast jo mbi meritat e
çështjes të paraqitura në ankim nga palët por mbi kërkesat procedurale që duhet të
plotësojë akti i ankimit. Në këtë rast gjykata e apelit pa e shqyrtuar në themel ankimin
në bazë të nenit 420 të K.Pr.Penale vendos për pranimin ose jo të ankimit për tu
shqyrtuar si shkallë e dytë. Kjo është një vendimmarrje e ndryshme nga ajo e
parashikuar nga neni 428 i K.Pr.Penale sepse nuk e zgjidh çështjen në themel. Në
rastin kur gjykata vendos mospranimin e ankimit, palës i është njohur e drejta për ta
kundërshtuar nëpërmjet rekursit.
34. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka gabuar kur moskomunikimin e ankimit nga
sekretaria gjyqësore e shkallës së parë për krime të rënda e ka vlerësuar si shkak për
mospranim të ankimit. Rastet e mospranimit të parashikuara në nenin 420 të
K.Pr.Penale i referohen vlerësimit të vetë ankimit si akt procedural dhe mënyrës se si
është ushtruar kjo e drejtë nga secila palë pjesëmarrëse në procesin penal.
35. Mos zbatimi i një detyrimi ligjor nga sekretaria gjyqësore e cila ka për detyrë të
njoftojë aktet gjyqësore në rastin objekt shqyrtimi nga gjykata e shkallës së parë për
1
Neni43 “Kushtetuta e R.Sh-së”
Kushdo ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë
parashikohet ndryshe.
551
krime të rënda nuk e bën ankimin e papranueshëm pasi është një e metë procedurale
që mund të zgjidhet nga vetë gjykata e apelit përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor
dhe nuk mund të cënojë të drejtën e ankimit të prokurorit si palë në proces. Ёshtë e
vërtetë që neni 414 i K.Pr.Penale detyron sekretarinë gjyqësore që jep vendimin të
kryejë njoftimet. Ky detyrim qëndron për aq kohë sa fashikulli i gjykimit ndodhet
pranë kësaj gjykate; ndërkohë që në momentin që në vendimin përfundimtar
ankimohet dhe aktet i përcillen gjykatës së apelit dhe çështja regjistrohet kompetenca
për çdo veprim i kalon kësaj gjykate.
36. Në çdo rast trupi gjykues ka për detyrë që përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor të
verifikojë nëse ankimi i plotëson kërkesat për tu marrë në shqyrtim dhe në rast se
konstaton ndonjë të metë e cila ka ardhur si pasojë e moszbatimit të detyrimeve
procedurale nga ana e sekretarisë gjyqësore që ka përcjellë aktet duhet ta riparojë
paraprakisht me qëllim që t’i hapi rrugë një procesi të rregullt ligjor.
37. Gjykata e apelit, duke mos e pranuar për shqyrtim ankimin, ka vepruar në
kundërshtim me dispozitat procedurale, pasi nuk ka qenë para rastit për të vendosur
mospranimin, por duhet ta merrte në shqyrtim dhe të shprehej me vendim në lidhje
me themelin e ankimit. Duke mos pranuar ankimin për shqyrtim, pa ndonjë shkak
ligjor, i ka cënuar prokurorit një të drejtë themelore siç është e drejta për t’u ankuar
ndaj një vendimi gjyqësor, e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
38. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i mospranimit të ankimit
është marrë në kundërshtim me ligjin procedural dhe për pasojë vendimi duhet të
prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim.
39. Në rigjykim Gjykata e Apelit për Krime të Rënda i lihet si detyrë që përpara fillimit të
gjykimit nëpërmjet letër porosisë ti njoftojë të gjykuarit në adresën e tij në Turqi një
kopje të vendimit të gjykatës së shkallës së parë së bashku me ankimin e prokurorit.
Në këtë mënyrë do të rregullohen jo vetëm mangësitë administrative të sekretarisë
gjyqësore të shkallës së parë e cila nuk ka zbatuar detyrimin e saj ligjor por edhe
plotësimin e akteve gjyqësore me aktet procedurale që vërtetojnë njoftimin të
domosdoshëm për një proces të rregullt ligjor. Gjithashtu në këtë formë realizohet e
drejta e të gjykuarit për të kundërshtuar shkaqet e ankimit si dhe marrja dijeni për
gjykimin në shkallë të dytë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi 1, gërma “ç” të
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.26, datë 03.05.2010, të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.11.2012
552
Nr.52104-01045-00-2012 Regj.Themeltar
Nr.00-2012-1569 i Vendimit (313)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 21.11.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
TË PANDEHURVE: ARMAND (BUTRINT) HASANI

ARDIAN (GENTIAN) META (BEQIRI)
A K U Z U A R:
"Vrasjes me paramendim" në bashkëpunim,
të parashikuar nga neni 78/1 e 25 të Kodit Penal
dhe veprën penale të
"Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit",
parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal.
Baza ligjore: Neni 78/1 e 25 të Kodit Penal.
Neni 278/2 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand (Butrint) Hasani, për veprën
penale të “Vrasjes me paramendim” në bazë të neneve 78-25 të K.Penal,
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand (Butrint) Hasani, për veprën penale
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” në bazë të nenit 278/2
të K.Penal, dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, përfundimisht dënimin e tij me 25 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur të fillojë nga data e arrestimit të tij e të
kryhet në burgjet e sigurisë së lartë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri), për veprën
penale të vrasjes me paramendim në bazë të neneve 78-25 të K.Penal, dënimin
e tij me 17 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri), për veprën
penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municionit në bazë të nenit
278/2 të K.Penal, dënimin e tij me 2 vjet burgim.
553
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, përfundimisht dënimin e tij me 18 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur të fillojë nga data arrestimit të tij date
24.08.2006 të kryhet në burgjet e sigurisë së lartë.

vendosur:
Gjyqësor Elbasan.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.682, datë 23.06.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.10-2009-95 (34), datë 09.02.2009 të Gjykatës së Apelit
Durrës, të vendimit nr.133, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, me tjetër trup gjykues.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand Butrint Hasani, për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”, të kryer në bashkëpunim dhe në
bazë të nenit 78/1 e 25 të Kodit Penal, dënimin e tij me 25 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand Butrint Hasani, për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit” në formën e mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bazë të
nenit 278/2 të Kodit Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal caktimin e dënimit për disa vepra penale
dënimin përfundimisht të të pandehurit Armand Butrint Hasani, me 25 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të masës së sigurimit, data
06.03.2008.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri) për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me paramendim”, të kryer në bashkëpunim dhe në
bazë të nenit 78/1 e 25 të Kodit Penal, dënimin e tij me 17 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri, për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të
municionit” në formën e mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bazë të
nenit 278/2 të Kodit Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal caktimin e dënimit për disa vepra penale
dënimin përfundimisht të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri me 18
vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të masës së sigurimit, datë
24.08.2006. Vuajtja e dënimit të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së
zakonshme.

Elbasan dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
554
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Prokurori i
Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm duke parashtruar
këto shkaqe:
- Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është i pabazuar në ligj.
- Është një vendim i paarsyetuar përse duhet të kthehet për rigjykim.
- Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar mbi provat me bindjen e saj. Në qoftë se
gjykata e apelit kishte bindje tjetër mund të vendoste ndryshe ose të kërkonte ta
kryente vetë siç ia kanë kërkuar palët, por nuk kishte shkaqe ligjore për ta kthyer
çështjen dhe në bindjen e saj ta linte si detyrë gjykatës së shkallës së parë.
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me nenet 151 e 152 të Kodit të
Procedurës Penale pasi nëse kishte pretendime për marrjen dhe rimarrjen e provave
duhet t’i merrte vetë ato.
- Në vendimin e saj gjykata e apelit nuk shprehet për apelin kundërshtues që është
paraqitur, kjo në bazë të nenit 423 të K.Pr.Penale.
- Nuk plotësohet asnjë nga kushtet e nenit 428/1 të Kodit të Procedurës Penale për
kthim prishjen e kësaj çështje dhe kthimin e saj për rigjykim.
- Shkaku i pretenduar i marrjes së provave nuk ka lidhje me dispozitën referuese.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për rigjykim
pranë kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të pandehurit
Ardian Meta, Av. Skënder Breca; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga provat e administruara në dosje rezultojnë këto rrethana fakti.
I. Rrethanat e çështjes
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka regjistruar në datë 29.12.2005, procedimin
penal për veprat penale të “Vrasjes me paramendim” dhe “Prodhimit dhe mbajtjes pa
leje të armëve luftarake dhe municionit” të parashikuar nga neni 78/1 në lidhje me
nenin 25 e 278/2 të K.Penal, lidhur me vrasjen e shtetasit Sokol Çapja.
2. Është provuar se më datën 26.12.2005 viktima, ka qenë në lokalin “Acuario” në
qytetin e Elbasanit i shoqëruar nga shtetaset Juliana Jolla e Marsela Beqo. Rreth orës
19:00, papritmas në lokal janë futur tre persona me maska, të armatosur e pasi kanë
bërtitur “largohuni” janë drejtuar tek tavolina ku ishte viktima e kanë qëlluar atë me
armë zjarri me breshëri e pasi viktima u rrëzua në tokë, ata u larguan me një makinë
që asnjë prej personave që ndodheshin në vendin e ngjarjes e jashte lokalit, nuk mundi
t’i identifikojë.
3. Viktima Sokol është ndihmuar nga shtetasit Ermal Tafaj dhe Gentian Likrama që të
dërgohej në Spitalin e Elbasanit, por ka gjetur vdekjen rrugës.
4. Në vendin e ngjarjes u gjetën dhe u sekuestruan me cilësinë e provës materiale 22
gëzhoja e tre predha. Sipas aktit të ekspertimit balistik nr.6319, datë 28.12.2005,
rezulton se gëzhojat janë qitur nga tre armë të ndryshme ndërsa tre predhat janë me
kalibër të ndryshëm.
5. Policia gjyqësore pas marrjes së provave të para e pyetjes së disa personave ka
dyshuar se autorë të kryerjes së vrasjes ishin shtetasit Dritan Sheme, Armand Hasani e
Gentian Beqiri (per shtetasin Dritan Sheme janë pushuar hetimet pasi është vërtetuar
se ka vdekur).
555
6. Vendimet e para në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe Gjykatën e Apelit
Durrës janë prishur nga Gjykata e Lartë e cila ka lënë disa detyra të tilla si: gjykatat
detyrimisht duhej të thërrisnin në seancë për të dëshmuar këta persona që të japin të
dhëna konkrete për ngjarjen e mundësinë e njohjes së autorëve të vrasjes, si dhe faktin
që ato në vendimin e tyre nuk arsyetojnë së cilat shpjegime të dëshmitarëve janë të
bazuara ato që dëshmuan para gjykatës, apo ato që jepeshin në leximin e deklarimeve
të bëra para oficerit të policisë gjyqësore. Përmendet kjo për faktin se për shumicën e
dëshmitarëve, prokurori ka patur kundërshtime e janë lexuar deklarimet e tyre,
gjithashtu krahas zgjerimit e analizës së shpjegimeve të dëshmitarëve, gjykata në
rishqyrtim duhet të marrë në analizë edhe këto akte dhe mbi bazën e dokumentacionit
shkencor mjeksor që është mbajtur të shikohet mundësia e realizimit të ADN-së meqë
të gjykuarit janë të pranishëm.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.133, datë 01.04.2008, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand (Butrint) Hasani, për veprën penale të
vrasjes me paramendim në bazë të neneve 78-25 të K.Penal, dënimin e tij me 25 vjet
burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand (Butrint) Hasani, për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake municionit në bazë të nenit 278/2 të K.Penal,
iii. Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, përfundimisht dënimin e tij me 25 vjet burgim.
iv. Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur të fillojë nga data e arrestimit të tij e të kryhet
në burgjet e sigurisë së lartë.
v. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri), për veprën penale të
vrasjes me paramendim në bazë të neneve 78-25 të K.Penal, dënimin e tij me 17 vjet
burgim.
vi. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri), për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municionit në bazë të nenit 278/2 të K.Penal,
vii. Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, përfundimisht dënimin e tij me 18 vjet burgim.
viii.Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur të fillojë nga data arrestimit të tij datë
24.08.2006 të kryhet në burgjet e sigurisë së lartë.
8. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2009-95 (34), datë 09.02.2009, ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.133, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
9. Gjykata e Lartë me vendimin nr.682, date 23.06.2010, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.10-2009-95 (34), datë 09.02.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës,
të vendimit nr.133, datë 01.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me tjetër
trup gjykues.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.347, datë 14.06.2011, ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand Butrint Hasani, për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim”, të kryer në bashkëpunim dhe në baze të nenit
78/1 e 25 të Kodit Penal, dënimin e tij me 25 vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armand Butrint Hasani, për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit” në
556
formën e mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bazë të nenit 278/2 të Kodit
Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
iii. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal caktimin e dënimit për disa vepra penale dënimin
përfundimisht të të pandehurit Armand Butrint Hasani, me 25 vjet burgim.
iv. Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të masës së sigurimit, datë
06.03.2008.
v. Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së Lartë.
vi. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri) për kryerjen e veprës
penale të Vrasjes me paramendim, të kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 78/1
e 25 të Kodit Penal, dënimin e tij me 17 vjet burgim.
vii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri), për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit” në
formën e mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bazë të nenit 278/2 të Kodit
Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
viii. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal caktimin e dënimit për disa vepra penale
dënimin përfundimisht të të pandehurit Ardian Meta (Gentian Beqiri me 18 vjet
burgim.
ix. Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e ekzekutimit të masës së sigurimit, datë
24.08.2006. Vuajtja e dënimit të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
i. Prishjen e vendimit nr.347, datë 14.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
12. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Prokurori i
Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili kërkon, prishjen e vendimit të mësipërm dhe
parashtron shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
13. Gjykata e Apelit Durrës arsyeton në vendimin e saj se: “…vendimi i gjykatës duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim, sepse ajo nuk ka realizuar detyrat e lëna
dhe orientimet e Gjykatës së Lartë si në lidhje me pyetje të dëshmitarëve në seancë
gjyqësore dhe administrimit të provave shkencore. Së pari dëshmia e shtetasit Sokol
Sufaj e përcaktuar dhe me vendimin e Gjykatës së Lartë si e padiskutueshme, pyetja e
tij, duhet të merret si një provë e plotë për zbardhjen e ngjarjes dhe vërtetësinë e saj.
Në këto kushte Gjykata pasi të administrojë deklaratën e lëshuar prej tij nga Burgu
Sanremo Itali, datë 12.04.2011 dhe të babait të tij Daut Sufaj datë 13.05.2011, duke
përcaktuar si emër të tij dhe Artan Gashi, duhet të sigurojë paraqitjen e tij në këtë
gjykim si dëshmitar kryesor për të dëshmuar në lidhje me marrjen e dy të pandehurve
Armand (Butrint) Hasani dhe në kilometrin 29 të rrugës Elbasan-Tiranë dhe me
shtetasin Nazmi Kaca dhe çuarjen e tyre në shtëpinë e banimit të Elez Kaça në lagjen
Kodër Kamëz Tiranë në datë 27.12.2005, ose me letër-porosi në zbatim të neneve 509
dhe 511 të K.Pr.Penale. Për të ndihmuar këtë gjykim si provë e domosdoshme do të
ishte dhe kryerja e eksperimentit hetimor për njohje zëri të shtetasit të deklaruar nga
dëshmitari Ermal Tafaj, për njohje të zërit të Dritan Shemes, tashmë i vdekur, dhe të
pandehurit Armand Hasani në momentin kur ndodhi ngjarja në lokalin ku punonte si
kamarier; në rigjykim të kryhet analiza e AND-së lidhur me fijet e flokut të gjetura në
kapuç dhe bishtat e cigareve të sekuestruara në vendin e ngjarjes…”
III. Në lidhje me rekursin e paraqitur
557
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të pranohet
dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nr.10-2012-938 (334), datë 12.06.2012
duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për
rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
11. Në gjykimin në shkallë të parë pasi çështja është kthyer për rigjykim me vendimin
nr.347, datë 14.06.2011, janë deklaruar fajtorë dhe dënuar të pandehurit Armand
Butrint Hasani dhe Ardian Meta (Gentian Beqiri), për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, të kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 78/1 e 25 të
Kodit Penal, si dhe për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake dhe të municionit” duke i dënuar respektivisht me 25 vjet burgim
dhe 17 vjet burgim.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan në rigjykim në zbatim të detyrave nga Gjykata e
Lartë, ka argumentuar në lidhje me thirrjen dhe mosparaqitjen e dëshmitarit Sokol
Sufaj, i cili nuk u arrit të paraqitej për të dëshmuar u procedua me leximin e
deklarimeve të tyre në fazën e hetimit, ndërsa pretendimi i mbrojtes së të pandehurve
se ky dëshmitar ndodhet në burg në Itali, me emrin Artan Gashi, prej gjykatës u
argumentua se nuk u arrit të krijohet lidhja dhe bindja se shtetasi Artan Gashi është
shtetasi Sokol Sufaj; gjithashtu edhe mosgjetja e dëshmitarit Ermal Tafaj bëri të
pamundur zhvillimin e eksperimentit hetimor; ndërsa përsa i përket provës së ADN-
së, duke konsideruar se Gjykata e Lartë e ka lënë në mundësi, gjykata e shkallës së
parë duke vlerësuar se kjo analizë nuk mund të realizohet në vendin tonë, revokoi
vendimin e ndërmjetëm me të cilin shikohej mundësia e kryerjes së kësaj analize.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes
për rigjykimi në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me
dispozitat procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e
apelit dhe konkretisht atë të vendimmarrjes.
14. Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok në mënyrë taksative në nenin 428
K.Pr.Penale1 se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës
së shkallës së parë. Kjo mënyrë vendimarrje që e bën vendimin e shkallës së parë të
pavlefshëm ka të bëjë me rastet kur shkeljet proceduriale të lejuara në gjykimin në
shkallë të parë e cenojnë rëndë procesin e rregullt gjyqësor. Ligjvënësi i ka renditur
disa prej tyre në mënyrë nominative dhe që kanë të bëjnë me vendimmarrje të bazuar
mbi akte proceduriale absoutisht të pavlefshme sipas nenit 128 të K.Pr.Penale si dhe
lejuese në rastin kur vetë dispozita përkatëse ka përcaktuar si pasojë pavlefshëmërinë
e vendimit.
15. Gjykata e apelit ka argumentuar si rast me pasojë pavlefshmërinë e vendimit të
shkallës së parë moszbatimin në rigjykim të detyrave të lënë në vendimin nr.682, datë
23.06.2010 të Gjyakatës së Lartë e cila ka prishur vendimin dhe e ka kthyer çështjen
për rishqyrtim.
16. Konkluzioni i gjykatës së apelit se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim, sepse ajo nuk ka realizuar detyrat e lëna
dhe orientimet e Gjykatës së Lartë si në lidhje me pyetje të dëshmitarëve në seancë
gjyqësore dhe administrimit të provave shkencore, është i pabazuar.
1
Neni 428/1/ç i K.Pr.Penale.
ç) Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
558
17. Në nenin 440 të K.Pr.Penale është përcaktuar se: “1. Detyrat dhe konkluzionet e
vendimit të Gjykatës së Lartë janë të detyrueshme për gjykatën që rishqyrton
çështjen”. Në parim gjykatave të shkallëve më të ulëta i është ndaluar të venë në
diskutim çështjet për të cilat ka vendosur Gjykata e Lartë si shkalla më e lartë e
kontrollit gjyqësor për të vendosur në lidhje me meritat e çështjes duke i dhënë atyre
karakter detyrues dhe jo fakultativ. Në rigjykim gjykatat e faktit e kanë të ndaluar të
venë në diskutim nevojën apo dobishmërinë e veprimeve proceduriale të urdhëruara
në vendimin që e kthen çështjen për rigjykim por vetëm të marrin masat dhe të bëjnë
të gjitha përpjekjet për ti zbatuar ato. Gjithsesi në rastet kur gjykata e ngarkuar për
zbatimin e detyrave për arsye objektive gjënden në pamundësi absolute për kryerjen e
tyre ajo duhet të arsyetojë në vendim arsyet konkrete. Në rastin kur Gjykata e Lartë ka
kërkuar plotësimin e hetimit gjyqësor nëpërmjet marrjes së provave të reja apo
ndreqjen e të metave proceduriale gjykata ka detyrimin që ti marrë dhe ti shqyrtojë ato
gjatë hetimit gjyqësor. Në rastet kur prova nuk mund të merret vendimi për marrjen e
saj mund të revokohet nga gjykata me vendim të ndërmjetëm duke argumentuar se për
çfarë pengese ligjore nuk mund të merrej. Ky vendim ashtu si çdo vendim i
ndërmjetëm i gjykatës i nënshtrohet kontrollit nga një gjykatë më e lartë së bashku me
vendimin përfundimtar për të shmangur një vendimmarrje arbitrare dhe në
kundershtim me ligjin.
18. Gjykata e apelit në çdo rast kur ka pretendime përsa i përket zbatimit të detyrave të
lëna në rigjykim nga një gjykatë më e lartë, duhet të vlerësojë nëse ato janë plotësuar
dhe nëse objektivisht ka qenë e mundur marrja e tyre. Në kushtet kur konstaton një
moskryerje të detyrave pa shkak ligjor ajo ka detyrimin që ta plotësojë këtë të metë
duke e plotësuar detyrën nëpërmjet riçeljes së hetimit gjyqësor.
19. Në kuptim të nenit 427/3 të K.Pr.Penale 1, gjykata e apelit mund të bëjë përsëritje të
pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, duke plotësuar hetimin gjyqësor me provat të cilat
duhet të ishin marrë në zbatim të detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë. Në këtë
mënyrë duhet të kishte riparuar të metat të hetimit gjyqësor të konstatuara gjatë
gjykimit në gjykatën e shkallës së parë. K.Pr.Penale në nenin 440 2 të tij nuk ka
përcaktuar si pasojë pavlefshmërinë e vendimit në rastin e moszbatimit të detyrave të
lënë në rigjykim nga Gjykata e Lartë. Në vetvete nëse konstatohet kjo shkelje mund të
përbëjë shkak për përgjegjësi disiplinore për trupin gjykues i cili nuk zbaton një
detyrim ligjor duke i hapur rrugë një procesi të parregullt ligjor.
20. Trupi gjykues nuk ka mbajtur parasysh dispozitat procedurale penale, të cilat e
përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në sistemin e një gjykate apeli e cila mund të
përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë, të marrë tërësisht ose pjesërisht provat
e marra në shkallë të parë si dhe provat e reja të cilat nuk janë shqyrtuar. Ligjvënësi e
ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me shqyrtimin e provave dhe të kërkesave
të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë të procesit të të provuarit.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vërejtje trupës gjykuese të gjykatës së apelit
e cila duke disponuar në kundërshtim me kërkesat e nenit 428/3 të K.Pr.Penale, e cila
parashikon në mënyrë taksative dhe eksplicite rastet kur një gjykim i zhvilluar në
shkallë të parë është i pavlefshëm dhe përsëritjen e tij, ka shkelur parimin e një
procesi të rregullt ligjor të parashikuar nga neni 6 i K.E.D.NJ-së 3. Ky cënim konsiston
1
Neni 427/3 “Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor”
Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
2
Neni 440 i K.Pr.Penale “Zbatimi i detyrueshëm i detyrave të vendimit”
1. Detyrat dhe konkluzionet e vendimit të Gjykatës së Lartë janë të detyrueshme për gjykatën që rishqyrton çështjen.
3
Neni 6 i KEDNJ “E drejta për një proces të rregullt”
559
në zvarritjen e procesit gjyqësor dhe mospërfundimin brenda një afati të arsyeshëm të
procesit penal.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
22. Vendimi nr.334, datë 12.06.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës përsa i përket prishjes së
vendimit nr.347, datë 14.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimit
të çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe
si i tillë duhet të prishet.
23. Kolegji Penal e gjen të bazuar rekursin e paraqitur nga Prokurori, duke e pranuar atë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.334, datë 12.06.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 21.11.2012
Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme, e krijuar ligjërisht, e cila do të vendosë qoftë për mosmarrëveshjet mbi të drejtat dhe detyrimet e tij
me karakter civil, qoftë për bazueshmërinë e çdo akuze të natyrës penale të drejtuar kundër tij. Vendimi duhet të jepet
publikisht, por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë të gjithë proçesit ose gjatë një pjese të
tij, në interes të moralitetit, të rendit publik ose të sigurimit kombëtar në një shoqëri demokratike, kur interesat e të miturve
ose mbrojtja e jetës private të palëve në proçes e kërkon këtë, ose në masën e gjykuar krejtësisht të domosdoshme nga
gjykata, kur në rrethana të veçanta publiciteti do të ishte i një natyre që do të dëmtonte interesat e drejtësisë.
560
Nr.00-2012-1676 i Vendimit (314)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Medi Bici Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR DURRËS
NDAJ SHTETASIT: DRISEN GASHI
OBJEKTI:
Vleftësim arresti në flagrancë
dhe caktim masë sigurimi për shtetasin Drisen Gashi.
Baza ligjore: Nenet 228, 229, 258 dhe 259 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.503, datë 11.08.2012, vendosi:

Vleftësimin e ligjshëm të arrestit të datës 09.08.2012, ora 20.40, për shtetasin
Drisen Hysen Gashi, i dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhim dhe
mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe municionit” të parashikuar nga N.278 i
K.Penal.
Caktimin e masës së sigurimit për shtetasin Drisen Hysen Gashi, atë të
“garanci pasurore”, parashikuar nga N.237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Drisen Hysen Gashi.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.283, datë 14.09.2012, vendosi:

Miratimin e vendimit penal, nr.503, datë 11.08.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Durrës, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve në lidhje me llojin e masës së sigurimit,
duke caktuar atë të “arrestit në burg”, dhe parashtron këto shkaqe:
- Në lidhje me llojin e masës së caktuar vendimet e gjykatave nuk janë të bazuara, pasi
nuk kanë vlerësuar gjithë rrethanat e çështjes
- Është provuar ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm për konsumimin e veprës penale të
parashikuar nga N.278/2 i K.Penal, kërkesë e domosdoshme e N.228 të K.Pr.Penale
- Gjykatat nuk kanë vlerësuar drejt shkallën e rrezikshmërisë së veprës penale dhe të
dyshuarit
561
- Nisur nga përhapja e kësaj vepre, fakti që arma është gjetur në orët e natës në
autoveturë, kur i dyshuari lëvizte nëpër rrugët e qytetit, konkludohet se shkalla e
rrezikshmërisë së veprës është e veçantë; po ashtu edhe i dyshuari nisur nga fakti se e
mbante armën në makinë paraqet rrezikshmëri të veçantë
- Në këto kushte masa e sigurimit në raport me shkallën e nevojave të sigurimit që
duhej marrë ndaj shtetasit Drisen Gashi, ishte ajo e arrestit në burg, parashikuar nga
N.238 K.Pr.Penale.

pushimin e gjykimit të çështjes në gjykatën e lartë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të
paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar të provuara këto rrethana
të faktit:
Personi nën hetim, Drisen Gashi, është banor i Rrethit të Durrësit. Në datën
09.08.2012, rreth orës 20.45 është bërë arrestimi në flagrancë i shtetasit Drisen Gashi, pasi në
automjetin tip Audi, me targa DN 416 At, i cili drejtohej prej tij është gjetur një armë zjarri
tip pistoletë e markës BERET, me numër F40525 E Cat 5585, kalibër 7.65 mm.
Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.503, datë 11.08.2012, vendosi:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit të datës 09.08.2012, ora 20.40, për shtetasin Drisen
Hysen Gashi, i dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhim dhe mbajtje pa leje e
armëve luftarake dhe municionit” të parashikuar nga N.278 i K.Penal.
Caktimin e masës së sigurimit për shtetasin Drisen Hysen Gashi, atë të “garanci
pasurore”, parashikuar nga N.237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Drisen Hysen Gashi.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.283, datë 14.09.2012, vendosi:
Miratimin e vendimit penal, nr.503, datë 11.08.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, Prokurori pranë prokurorisë së
duke caktuar atë të “arrestit në burg”, parashtron shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Në seancën gjyqësore të datës 21.11.2012, Prokurori ka paraqitur vendimin e gjykimit
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Konkretisht me vendimin nr.(11-2012-8104)673, datë 13.11.2012, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës është vendosur:
Deklarimi fajtor i të pandehurit Drisen Gashi për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga N. 278/2 i K.Penal dhe dënimi i tij në aplikim N.406 të K.Pr.Penale me 5
(pesë) muaj burgim.
Gjykata në aplikim të N.59 të K.Penal ka urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të
dënimit të dhënë me burgim, duke u vënë i pandehuri në provë për një periudhë prove prej 18
(tetëmbëdhjetë) muajsh.
Shuarjen e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues.
562
Në këto kushte, përfaqësuesi i Prokurorisë në këtë seancë, përpara Kolegjit Penal të
Gjykatës së Lartë, ka kërkuar pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, bazuar në faktet e
mësipërme, masa e sigurimit e caktuar me vendimin nr.283, datë 14.09.2012 të Gjykatës së
Apelit Durrës, kundër të cilit është ushtruar rekursi që po shqyrtohet nga ky Kolegj, si një
veprim procedural që kufizon ose heq përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet
procedimi penal dhe fakti që ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga
nevojat e procesit të hetimit që kanë për qëllim të parandalojnë veprimtarinë e mëtejshme
kriminale të personave, prishjen apo fshehjen e provave si dhe të garantojnë shlyerjen e
dënimit penal që ka humbur fuqinë e saj ekzistuese dhe gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë
nuk mund të vazhdojë.
Nga ana tjetër në kushtet kur Prokurori kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes, në
kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk
duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të
K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej
tij”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet
ankimi, e si i tillë heqja dorë prej tij pas sjell mospranimin e rekursit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 433/1, 442/a të
K.P.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 22.11.2012
563
Nr.00-2013-1741 i Vendimit (315)
VENDIM


TË PANDEHURVE: ELTON LIKA,

SULEJMAN BAKALLI,
SAJMIR KUÇI,
ADMIR BURRI,
DRITAN DUKA,
TAULANT MATAJ,
EUKLID HABILI,
DRINALD MATAJ
A K U Z U A R:
Për veprat penale të "Grup i strukturuar kriminal",
"Vjedhje e pasurisë më shumë se një herë, me pasoja të rënda,
në disa raste, një rast i ngelur në tentativë",
"Falsifikim të letërnjoftimeve, pasaportave dhe vizave",
"Kryerja e krimeve nga grupi i strukturuar kriminal",
Baza Ligjore: Neni 333/a/1, Neni 134/2,
Neni 189/1, Neni 334/1 i K.P. (Neni 134/3).
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.31 datë
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Xhemal Lika, për veprën penale të
“Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e krijimit dhe organizimit,
parashikuar nga neni 333/a-1 të K.Penal, dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elton Xhemal Lika për veprën penale të
“Vjedhjes” në 5 (pesë) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
strukturuar kriminal, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal e dënimin e tij me 3
(tre) vjet burgim.
564
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal në lidhje me veprën penale të parashikuar
nga neni 134/2 (në 5 raste), e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me 8
(tetë) vjet burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, banesës së shtetasit Ilirjan Çela, e
kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar
nga neni 134/3 i K.Penal, e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërinë ATHS-Tiranë, e kryer në
bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga neni
134/3 i K.Penal, e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
“Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, parashikuar nga neni
189 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Elton
Xhemal Lika, dënohet me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim dhe 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë, e cila duhet paguar brenda 1 viti nga marrja formë
të prerë e vendimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Elton Lika fillon nga dita e arrestimit në
flagrancë datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli, për veprën
penale të “Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e krijimit dhe
organizimit, parashikuar nga neni 333/a-1 të K.Penal, dhe dënimin e tij me 4
(katër) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli për veprën penale
të “Vjedhjes” në 2 (dy) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
(dy) vjet burgim.
nga neni 134/2 (në 2 raste), e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli me
7 (shtatë) vjet burgim.
të “Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, banesës së shtetasit Ilirjan Çela, e
nga neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
të “Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërinë ATHS-Tiranë, e kryer në
bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga neni
134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
565
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
të “Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, parashikuar nga
neni 189 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli, për veprën
penale të “Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i
K.Penal, për episodin e datës 20.02.2009, të vjedhjes në pikën e lojërave të
fatit “Admiral Club”.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri
Sulejman Hamit Bakalli dënohet me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim dhe
400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë që duhet ta paguajë brenda 1 (një) viti nga
marrja formë të prerë e vendimit.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sulejman Bakalli, fillon nga dita e
ndalimit datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Mustafa Kuçi, për veprën penale
të “Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e krijimit dhe
organizimit, parashikuar nga neni 333/a-1 të K.Penal dhe dënimin e tij me 3
(tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Mustafa Kuçi për veprën penale të
“Vjedhjes” në 4 (katër) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
(tre) vjet burgim.
nga neni 134/2 (në katër raste), e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi
me 8 (tetë) vjet burgim.
nga neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërinë “A.T.H.S.” Tiranë, e kryer
në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga
neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi me 10 (dhjetë)
vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Sajmir
Mustafa Kuçi, dënohet me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sajmir Kuçi fillon nga dita e ndalimit datë
12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Admir Selami Burri, për veprën penale të
“Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e pjesëmarrjes, parashikuar
nga neni 333/a-2 te K.Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
566
Deklarimin fajtor të të pandehurit Admir Selami Burri për veprën penale të
“Vjedhjes” në 1 (një) rast, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
(një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
nga neni 134/2, e dënon të pandehurin Admir Selami Burri me 6 (gjashtë) vjet
e 6 (gjashtë) muaj burgim.
nga neni 134/3 i K.Penal e dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon te pandehurin Admir Selami Buri me 9 (nëntë) vjet
burgim.
“Vjedhjes” që ka sjellë pasoja të rënda, Shoqërisë “A.T.H.S.”-Tiranë, e kryer
në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, parashikuar nga
neni 134/3 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
nga neni 134/3, e dënon të pandehurin Admir Selami Burri me 9 (nëntë) vjet
burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Admir
Selami Burri, dënohet me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Admir Burri fillon nga dita e ndalimit, datë
12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Hidër Duka, për veprën penale të
“Grupit të strukturuar kriminal” e kryer në formën e pjesëmarrjes, parashikuar
nga neni 333/a-2 te K.Penal, dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Hidër Duka për veprën penale të
“Vjedhjes” në 3 (tre) raste, e kryer në bashkëpunim, në kuadrin e grupit të
strukturuar kriminal, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim.
nga neni 134/2 (në tre raste), e dënon të pandehurin Dritan Hidër Duka me 7
(shtatë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 55 të K.Penal, mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri Dritan
Hidër Duka, dënohet me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Dritan Hidër Duka fillon nga dita e
ndalimit, datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Taulant Arif Mataj, për veprën penale të
“Vjedhjes” në 4 (katër) raste, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Taulant Arif Mataj, për veprën penale
të “Vjedhjes” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal,
për episodin e datës 23.10.2009, të vjedhjes së zyrave të Ambasadës së
Mbretërisë së Bashkuar të Danimarkës në Tiranë.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Taulant Mataj fillon nga dita e arrestimit
në flagrancë datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet ne një burg të sigurisë së
zakonshme.
567
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Euklid Guri Habili, për veprën penale të
“Vjedhjes” në 3 (tre) raste, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Euklid Habili fillon nga dita e ndalimit në
datë 12.12.2009 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
8. Deklarimin fajtor të të pandehurit Drinald Maksut Mataj, për veprën penale
të “Vjedhjes”, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 1 (një) vit e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Drinald Mataj fillon nga dita e ndalimit në
datë 22.04.2010 dhe duhet të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.......
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.49, datë 13.09.2011 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.31, datë 27.05.2011 të Gjykatës për Krime të Rënda
si më poshtë:
Prishjen dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Elton
Xhemal Lika, Sulejman Hamit Bakalli dhe Saimir Mustafa Kuçi për veprën
penale të “grupit të strukturuar kriminal” në formën e krijimit dhe organizimit
sipas nenit 333/a-1 të K.Penal.
Prishjen dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurve Admir
Selami Burri dhe Dritan Hidër Duka për veprën penale të “grupit të strukturuar
kriminal” në formën e pjesëmarrjes, sipas nenit 333/a-2 të K.Penal.
Lënien në fuqi të vendimit nr.31, datë 27.05.2011 të Gjykatës për Krime të
Rënda për të gjitha pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda kanë ushtruar rekurs të
gjykuarit Sulejman Bakalli, Sajmir Kuçi, Elton Lika, Admir Burri dhe Prokuroria pranë
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duke parashtruar shkaqet përkatëse, të cilat do të
citohen në pjesën arsyetuese të vendimit.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda; mbrojtësit e të gjykuarve
avokatët Plarent Ndreca i të gjykuarit Admir Burri, av. Dino Lelaj i të gjykuarve Dritan Duka,
Saimir Kuçi e Sulejman Bakali dhe av. Hasan Bara i të gjykuarit Elton Lika, të cilët kërkuan
pushimin e gjykimit të çështjes pasi ndjekja penale nuk duhet të fillonte dhe të vazhdonte;, në
mungesë të të gjykuarve të tjerë dhe mbrojtësve të tyre; dhe pasi analizoi dhe diskutoi
çështjen në tërësi;
VËREN
Se nga gjykimi i çështjes në Gjykatën e Shkallës së Parë dhe asaj të Apelit të Krimeve
të Rënda, kanë rezultuar këto rrethana fakti:
Të gjykuarit e mësipërm janë hetuar, akuzuar dhe gjykuar për kryerjen e disa veprave
penale si më sipër, në kuadër të një procedimi penal kundër një grupi të strukturuar kriminal i
cili pretendohej se vepronte në qytetin e Tiranës dhe Durrësit dhe i cili merrej me vjedhjen e
banesave dhe të bizneseve.
Referuar akteve administruar në dosje, kjo veprimtari rezulton të jetë në mënyrë të
përmbledhur si më poshtë:
568
(1) Të dhënat që janë marrë nga akti: -“këqyrje” e vendit lokal “Admiral Club” në
pallatin 8 katësh, nr.6/1, Rruga “Bajram Curri”, Tiranë, datë 20.02.2009, i oficerit të policisë
gjyqësore Y.Bardulla & Z.Llanaj; nga akti - dëshmi e dëshmitarit D.Maloku datë 08.11.2010
& dëshmi e dëshmitarit Sh.Bardhoshi, pasi japin njohje krijojnë bindjen e ekzistencës së
ngjarjes/pasojës së marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e lokalit “Admiral
Club” të shumës prej 396 200 lekë, natën, në fillimin e datës 20.02.2009.
Nga deklarime të të pandehurit A.Burri datë 12.12.2009 përkundrejt të pandehurve të
tjerë si i bashkëpandehur, mbi kryerjen e veprimeve përvetësuese të të pandehurve
Elton/Fatjon Lika dhe Saimir Kuçi, të konfirmuara në vërtetësinë e tyre me provat e tjera
-tabulate të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet nga numri cel.0693619301 në numrin e të pandehurit
A.Burri 0692120212 si dhe mbi vendodhjen e komunikuesve në kohën e ngjarjes, ku numri i
parë – sipas dijenisë që jep dëshmia e D.Shima dt.22.06.2010 – është i të pandehurit Saimir
Kuçi, dhe me - tabulatet e Shoq.Vodafone mbi komunikimin e numrit cel.0693619301
(tashmë në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi) me numrin cel.0685033298 në përdorim të
të pandehurit Fatjon/Elton Lika, si dhe mbi vendodhjen e komunikuesve në kohë e ngjarjes;
krijohet bindja se veprimet e të pandehurve Saimir Kuçi dhe Elton (Fatjon) Lika janë shkaku
i pasojës apo ngjarjes së marrjes dhe përvetësimit të shumës 396.200 lekë, natën në fillimin e
datës 20/02/2009, nga ambientet e lokalit “Admiral Club”.
(2) Nga akti –“këqyrje” e vendit Agjencia “A.T.H.S.” në Rruga “Ded Gjo Luli”,
pallati nr.5, shkalla 3, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore L.Sallaku datë 30 Mars 2009; nga
- deklarimet e dëshmitarit B.Vathi datë 23.12.2010, të dëshmitares I.Aliaj dhe F.Selmanllari
datë 08.11.2010, krijohet bindja e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së marrjes, nëpërmjet
thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e Agjencisë “A.T.H.S.” të kasafortës dhe shumës prej rreth
40.000 Є, natën, në fillimin e datës 30.03.2009.
tjerë si bashkëtëpandehur që japin njohje të kryerjes së veprimeve përvetësuese të të
pandehurve Elton/Fatjon Lika, Sulejman Bakalli dhe Saimir Kuçi, të konfirmuara në
vërtetësinë e tyre me provat e tjera si –“tabulate” të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet nga numri
cel.0693619301 – që sipas dijenisë që jep dëshmia e D.Shima datë 22.06.2010 është i të
pandehurit Saimir Kuçi – në numrin e të pandehurit A.Burri 0692120212 dhe në numrin
cel.0692371636 – që sipas dijenisë mbi njohjet shoqërore të pronarit të kartës telefonike
E.Ferhati dhe të përdorimit në aparatin telefonik – është përdorur edhe nga i pandehuri
Sulejman Bakalli, si dhe njohjes që japin tabulatet mbi vendodhjen e komunikuesve në kohën
e ngjarjes; dhe me “tabulatet” e Shoq.Vodafone mbi komunikimin e kryqëzuar të numrit
cel.0693619301 (tashmë në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi) me numrin
cel.0692020229 në përdorim të të pandehurit Fatjon/Elton Lika si dhe mbi vendodhjen e
komunikuesve në kohë e ngjarjes, ku numri i dytë – sipas dijenisë mbi njohjet shoqërore të
pronarit të kartës telefonike I.Rrokaj dhe të përdorimit në aparatin telefonik – është përdorur
edhe nga i pandehuri Elton Lika e Sulejman Bakalli; nga njohja e raporteve shoqërore
ndërmjet të pandehurve Elton Lika, Sulejman Bakalli, Saimir Kuçi dhe Admir Burri; si edhe
nga dija mbi nevojën e zhvendosjes së kasafortës me një peshë rreth 200 kg nga jo më pak se
tre persona, krijohet bindja se veprimet e të pandehurve Saimir Kuçi, Elton (Fatjon) Lika dhe
Sulejman Bakalli, janë shkaku i pasojës/ngjarjes së marrjes së kasafortës dhe shumës prej
rreth 40.000Є, natën në fillimin e datës 30.03.2009, nga ambientet e Agjencisë “A.T.H.S.” në
Rrugën “Ded Gjo Luli” Tiranë.
(3) Nga akti “këqyrje” e vendit banesë-zyrë e qytetarit I.Çela, në Rruga “Hamid
Shijaku”, pallati i ri, kati 9, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore Armonela Porja; nga
-deklarimet e dëshmitarit I.Çela dat 25.11.2010, të dëshmitarit E.Dorzi datë 25.11.2010 dhe të
dëshmitarit Y.Mehmeti datë 22.11.2010, krijohet bindja e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së
marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e banesë-zyrë e qytetarit I.Çela, të
569
kasafortës dhe shumës prej rreth 340.000 Є, 5.000 £ dhe 13.400.000 L, natën, në fillimin e
datës 28.04.2009.
tjerë si bashkëpandehur që japin njhje të kryerjes së veprimeve përvetësuese të të pandehurve
Sulejman Bakalli, Elton/Fatjon Lika dhe Saimir Kuçi, që konfirmohen në vërtetësinë e tyre
me provat e tjera siç janë- tabulate të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe
vendodhjen e komunikuesve në kohën e ngjarjes, të numrave të cel. 0694340846 – që sipas
deklarimit të A.Xorxi 25.11.2010 ishte në përdorim të S.Bakalli; cel.0692360305 – në
pronësi të Armand Fatos Burri, që si i afërm i Afrim Burri bën të besueshëm përdorimin e tij
nga ky i fundit; cel.0692981421, në emër të Floresha Burri, nëna e Afrim Burri – lidhje e cila
bën të besohet përdorimin e tij nga i biri A.Burri; cel.0693354320 – në pronësi të Mustafa
Kuçi, vëllai i të pandehurit Saimir Kuçi – situatë e cila bën të besueshëm përdorimin e tij nga
i pandehuri S.Kuçi; cel.0693845877 – që sipas deklarimeve të D.Shima 25.11.2010, shoqe e
Saimir Kuçi – ishte në përdorim të këtij të fundit; përfitohet njohja që detyrimisht krijon
bindjen se veprimet e të pandehurve Saimir Kuçi, Elton (Fatjon) Lika dhe Sulejman Bakalli,
janë shkaku i pasojës/ngjarjes së marrjes së kasafortës dhe shumës prej rreth 340.000 Є,
5.000 £ dhe 13.400.000 L, natën, në fillimin e datës 28.04.2009, nga ambientet e banesë-zyrë
e qytetarit I.Çela, në Rruga “Hamid Shijaku”, pallati i ri, kati 9, Tiranë.
(4) Nga akti “këqyrje” e vendit banesë e qytetarit D.Pashako, datë 22.10.2009, në
Rruga “S.Velko”, Lagja 1 (Ali Demi), Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore A.Xhepa dhe nga
deklarimet e dëshmitarit A.Pashako date 25.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen
e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së papërfunduar e të mbetur në tentativë të marrjes,
nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e banesës së qytetarit D.Pashako, të kasafortës,
natën, në fillimin e datës 22.10.2009, të ndodhur në Rruga “S.Velko”, Lagja 1 (Ali Demi),
Tiranë.
Nga rezultatet e përgjimit të fshehtë të komunikimeve në vende private (që
pasaktësisht është konsideruar nga prokurori e më pas nga gjykata si “përgjim ambiental”),
siç është ambienti i brendshëm i automjetit tip Benz 200 CD në përdorim të shtetasit
Fatjon/Elton Lika – vleftësuar si i ligjshëm me urdhërin nr.450, datë 16.10.2009 të Gjykatësit
Kosova; - nga rezultatet e vëzhgimit sipas raportit të shërbimit datë 21.10.2009 i oficerit të
policisë gjyqësore I.Gogo; - nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe
vendodhjen e komunikuesve në kohën e ngjarjes, të numrave të cel.692055446 në përdorim
të të pandehurit Elton/Fatjon Lika, sipas kontratave datë 13.08.2009; 694272004 në përdorim
të të pandehurit Dritan Duka – megjithëse në pronësi të Bledar Duka sipas kontratës lidhur
date 14.04.2009, që si i afërm, vëllai, bën të besueshëm përdorimin nga i pari;
355694584842, në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi, por në pronësi të D.Shima sipas
kontratës lidhur më 19.09.2009, që sipas deklarimeve të saj datë 25.11.2010, shoqe e Saimir
Kuçi – ishte në përdorim të këtij të fundit; dhe 355672934453, megjithëse në pronësi të
Klotilda Alla, sipas përgjigje e “Eagle mobile”, datë 25 Janar 2010, por në posedim e për
pasojë në përdorim të të pandehurit Sulejman Bakalli, sipas aktit “sekuestro” datë
12.12.2009; si dhe nga “rezultatet” e përgjimit të komunikimeve telefonike, datë 22.10.2009
të numrave 692055446 në përdorim të të pandehurit Elton Lika dhe 694272004 në përdorim
të të pandehurit Dritan Duka, me numrat 694584842 në përdorim të të pandehurit Saimir
Kuçi dhe 672934453 në përdorim të të pandehurit Sulejman Bakalli; përfitohet qartazi dhe pa
ekuivoke dija se të pandehurit Saimir Kuçi, Sulejman Bakalli, Dritan Duka dhe Elton Lika
kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta për të marrë dhe përfituar kasafortën apo shumat e
ndodhura në të, por pa i shtënë në dorë efektivisht ato, duke qenë kështu të lidhura veprimet e
tyre me mundësinë e ardhjes së pasojës.
(5) Nga -akti “këqyrje” e vendit “zyra të Ambasadës Daneze”, datë 23.10.2009,
ora 0930, në Rruga “Nikolla Tupe”, pallati nr.1, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore A.Hyka;
570
nga akti “informacion” datë 03.06.2010 i Drej.kund.Krim.Fin. siç dhe nga deklarimet e
dëshmitares A.Muçaj datë 22.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës
së ngjarjes/pasojës së marrjes e përvetësimit, nëpërmjet thyerjes, shpërthimit e dëmtimit, të
një sasie prej rreth 100.000 L, dy kompiutera të llojit “laptop” si dhe të një sasie të
konsiderueshme “pulla për viza”, nga ambientet e zyrave të Ambasadës Daneze në Tiranë.
Nga tabulatet e Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe vendodhjen e
komunikuesve në kohën e ngjarjes, të numrave të cel.692055446 në përdorim të të pandehurit
Elton/Fatjon Lika, sipas kontratës datë 13.08.2009; 694272004 në përdorim të të pandehurit
Dritan Duka – megjithëse në pronësi të Bledar Duka sipas kontratës lidhur date 14.04.2009,
që si i afërm-vëllai, bën të besueshëm përdorimin nga i pari; dhe 672934453, megjithëse në
pronësi të Klotilda Alla, sipas përgjigje e “Eagle mobile”, dt.25 Janar 2010, por në posedim e
për pasojë në përdorim të të pandehurit Sulejman Bakalli, sipas aktit “sekuestro” datë
12.12.2009; nga “rezultatet” e përgjimit të komunikimeve telefonike datë 23.10.2009 të
numrave 692055446 në përdorim të të pandehurit Elton Lika dhe 694272004 në përdorim të
të pandehurit Dritan Duka, me numrin 672934453 në përdorim të të pandehurit Sulejman
Bakalli që japin njohje edhe për praninë dhe veprimet e përbashkëta të të pandehurit Saimir
Kuçi; nga deklarimet e dëshmitarit M.Xhixho datë 16.12.2010, që jep njohje mbi ofrimin e
“pullave për vizë” nga tre persona siç edhe të aktit “raport shërbimi” datë 23.10.2009 të
of.pol.gjyq. M.Trebicka & N.Neli që jep njohje të praniës në qytetin e Korçës së bashku me
kontaktin me M.Xhixho datë 23.10.2009 ora 1330, të tre të pandehurve S.Bakalli, S.Kuçi dhe
D.Duka; përfitohet e qartë dhe e padyshimtë njohja se të pandehurit Saimir Kuçi, Sulejman
Bakalli, Dritan Duka dhe Elton Lika kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta duke marrë
dhe përvetësuar më datë 23.10.2009, nga ambientet e zyrave të Ambasadës Daneze në Tiranë,
shumën prej rreth 100.000 L, dy kompjutera të llojit laptop si dhe të një sasie të
konsiderueshme “pulla për viza”, duke qenë kështu të lidhura pandërmjetësisht veprimet e
tyre me pasojën e verifikuar.
(6) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Shoqërisë “Scutari Construction”, datë
06.12.2009, ora 1000, në Rruga ‘Durrësit’, në krahun e djathtë të mbikalimit të “Kamzës”, në
hyrje të qytetit të Tiranës, i of.pol.gjyq.B.Qibini, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e
ekzistencës së mundësisë së ardhjes së ngjarjes/pasojës së papërfunduar e të mbetur në
tentativë, të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e zyrave të Shoqërisë
“Scutari Construction”, të kasafortës e pasurisë së ndodhur në të, natën, në fillimin e datës
06.12.2009.
Nga “rezultatet” e përgjimit të komunikimeve telefonike, datë 05-06.12.2009 të
numrit 692055446 në përdorim të të pandehurit Elton Lika, të numrit 694272004 në përdorim
të të pandehurit Dritan Duka dhe numrit 684248382 në përdorim të të pandehurit Saimir Kuçi
– sepse, sipas përgjigje AMC, nr.prot.44/1, date 28.01.2010, sipas tabulateve të regjistrimit të
thirrjeve telefonike, në datën 5 dhe 6 Dhjetor 2009 numri celular 684248382 është përdorur
nga aparati celular me IMEI 359826013097030, aparat i cili sipas aktit sekuestro datë
12.12.2009, i është sekuestruar këtij të pandehuri – ndërmjet tyre si dhe me numrat të tjerë, që
japin njohje për segmente apo akte të veçanta të veprimeve të përbashkëta të të pandehurve;
nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, të numrave të cel.684248382, 694272004 dhe 692055446
mbi thirrjet e ndërsjellta dhe vendodhjen e komunikuesve S.Kuçi, D.Duka dhe E.Lika, në
kohën e ngjarjes; siç edhe nga “gjurma” e atletes së këmbës së djathtë të të pandehurit E.Lika
pranë vendit të ngjarjes; ku prej të tria këtyre provave, që drejtpërdrejt japin njohje dhe
provojnë saktësisht në kohën e pasojës/ngjarjes: fragnete të veprimeve të të pandehurve,
vendodhjen dhe komunikimin si edhe praninë e njërit prej të pandehurve pikërisht në vendin
e ngjarjes – por që janë të llojit indicie, përkundrejt faktit (veprime të të pandehurve dhe
pasojë, në lidhje shkakësore ndërmjet tyre), sepse janë të rëndësishme, të sakta dhe në
përputhje me njëra-tjetrën, e kështu të afta për të bërë bindës ekzistencën e këtij fakti –
571
deduktohet qartazi dhe pa ekuivoke dija se të pandehurit S.Kuçi, D.Duka dhe E.Lika, por
edhe persona të tjerë të paidentifikuar, kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta për të marrë
kasafortë dhe për të përfituar shuma dhe pasuri, duke qenë kështu të lidhura veprimet e tyre
me mundësinë e ardhjes së pasojës kriminale
(7) Sipas aktit “sekuestro” datë 12.12.2009 ora 1500 të oficerit të policisë
gjyqësore L.Hamzallari, të pandehurit Elton Lika i është sekuestrar rreth orës 0430 të datës
12.12.2009 pasaporta nr.Z.2624190, në të cilën gjendej “viza me nr.GR 8130500” e
Ambasadës së Rep.Greqi. Nga përgjigje e Drejtorisë së çështjeve konsullore të Min.Jashtme
nr.3244/1, datë 20.05.2010 e cila pohon faktin e vizës në fjalë, po ashtu rezulton se ajo ka
qenë e vlefshme deri më 13.08.2009 në ndryshim nga ç’ka në realitet përmban pasaporta e
sekuestruar si kohë të skadimit të vizës datën 13.05.2010. Nga ky ndryshim është i dukshëm
falsifikimi material me ndërhyrje të llojit mekanike në fshirjen e numrit 5 dhe transformimin
e tij në numrin 8 që i përket muajit, si dhe në fshirjen e numrit 09 dhe transformimin e tij në
numrin 10 që i përket vitit. Në këto kushte i pandehuri Elton Lika, në posedim dhe në emër të
të cilit është gjendur akti i falsifikuar, ka konsumuar veprën penale të “falsifikimit të vizës”
nr.GR 8130500 të lëshuar nga Amb.Rep.Greke, e përputhur me parashikimin e nenit 189/1 të
Kodit Penal.
(8) Po ashtu sipas aktit “sekuestro”, datë 12.12.2009 të oficerit të policisë
gjyqësore L.Hamzallari, gjatë “kontrollit” të banesës së të pandehurit Sulejman Bakalli, është
sekuestruar prova materiale pasaportë me nr.BG 4818624 në emër të këtij qytetari, e cila në të
njëjtën kohë ka pasur në të “vizën me nr.GR 2238274”. Nga përgjigje e Drejt. së çështjeve
konsullore të Min.Jashtme, nr.3244/1, datë 20.05.2010, mohohet fakti i lëshimit të kësaj vize
nga zyra konsullore, për ç’ka dukshëm rezulton e provuar se viza e gjendur në pasaportën e të
pandehurit Sulejman Bakallin me nr.GR 2238274 është e pavërtetë. Në fakt, në këto kushte
nuk rezulton asnjë akt hetimor për përcaktimin e saj si e falsifikuar materialisht apo
intelektualisht, që do të thotë se është ajo e formuar si e tillë me mjete mekanike apo është e
rregullt në vetvete por e falsifikuar nga vetë personi që ka për detyrë ta vendosë. Megjithatë
fakti i gjetjes së aktit në fjalë në posedim – në shtëpinë e të pandehurit Sulejman Bakalli –
dhe në emër të këtij të fundit, tregon se ajo është falsifikuar sidoqoftë nga vetë ai, pavarësisht
nëse kanë marrë pjesë të tjerë persona në këtë veprimtari falsifikimi. Për këtë veprimet e tij
janë të dënueshme penalisht e kështu të përputhura me parashikimin ligjor të nenit 183/1 të
Kodit Penal, njësoj siç i ka përcaktuar – siç edhe ato të të pandehurit E.Lika për të njejtën
vepër penale – edhe kolegji i gjykatës së shkallës së parë.
(9) Nga akti “këqyrje” e vendit zyra të Shoqërisë “Merkaj-Construction”, datë
03.11.2009 në Rruga “Y.Kurti”, godinë e ulët një katëshe, Tiranë, i oficerit të policisë
gjyqësore E.Hoxha dhe nga deklarimet e dëshmitares M.Zylyftari dhe dëshmitarit F.Merkaj
date 22.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së
marrjes e përvetësimit të një kasaforte me rreth 1.000.000 L, nga ambientet e zyrave
Shoqërisë “Merkaj-Construction”, date 03.11.2009.
numrit 694317883 në përdorim të të pandehurit Euklid Habili – në pronësi të R.Treni – që
sipas dëshmisë së saj datë 25.11.2010, i është dhënë këtij të pandehuri, me numrin
694438975 në përdorim të të pandehurit Taulant Mataj – në pronësi të V.Xherahu – që sipas
dëshmisë së saj datë 25.11.2010, i është falur nga e bija të pandehurit, si dhe me numrin
685419634 të paidentifikuar, – që japin njohje për praninë dhe veprimet e përbashkëta të të
pandehurve; siç edhe nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, mbi thirrjet e ndërsjellta dhe
vendodhjen e komunikuesve T.Mataj, E.Habili dhe të një personi tjetër të paidentifikuar në
kohën e ngjarjes, të numrave të cel.694438975, 694317883 dhe 685419634 (por edhe me
nr.cel. tjerë siç 692000200) përfitohet e qartë dhe e padyshimtë njohja se të pandehurit
Taulant Mataj e Euklid Habili kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta, duke marrë dhe
572
përvetësuar më datë 03.11.2009 nga ambienti i zyrës së Shoqërisë “Merkaj-Construction” një
kasafortë dhe shumën 1.000.000 L të ndodhura brenda saj, duke qenë kështu të lidhura në
shkak-pasojë veprimet e tyre me ngjarjen e verifikuar.
(10) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Agjencisë “Pasho Holiday”, datë
11.11.2009, në Rruga “Vaso Pasha”, pallati nr.15, shk.3, ap.21, Tiranë, i oficerit të policisë
gjyqësore A.Hyka si dhe nga deklarimet e dëshmitares M.Korteci dat” 25.11.2010, përfitohet
njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës së ngjarjes/pasojës së papërfunduar e të mbetur
në tentativë të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e zyrave të Agjencisë
“Pasho Holiday” të pasurisë, natën në fillimin e datës 11.11.2009, të ndodhur në Rruga
“V.Pasha”, pallati nr.15, shk.3, ap.21, Tiranë.
numrit 694317883 në përdorim të të pandehurit Euklid Habili dhe numrit 694438975 në
përdorim të të pandehurit Taulant Mataj ndërmjet tyre si dhe me numrat 693757946 e
693755535 të përdorur nga persona të paidentifikuar, që japin njohje për praninë dhe
veprimet e përbashkëta të të pandehurve; nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, të numrave të
tel.cel.694438975 dhe 694317883 (por dhe me nr.693757946, 693755535) mbi thirrjet e
ndërsjellta dhe vendodhjen e komunikuesve T.Mataj, E.Habili dhe të një personi tjetër të
paidentifikuar, në kohën e ngjarjes; siç edhe nga akti “raport shërbimi” datë 10.11.2009 i
oficerit të policisë gjyqësore I.Gogo, mbi vendodhjen e të pandehurit T.Mataj (Landi) që
udhëtonte e ndalonte me mjetin tip Peugeot targuar TR 7578 S – në pronësi të R.Treni, por
shpesh e lënë në përdorim të të pandehurit E.Habili, sipas deklarimit të saj datë 25.11.2010 –
në Rrugën “V.Pasha” në kohën e ngjarjes; ku prej të tria këtyre provave – në nivelin e
indicieve, përkundrejt faktit të tentativës së përvetësimit të pasurisë, por të rëndësishme, të
sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, e kështu të afta për të bërë bindës ekzistencën e këtij
fakti – deduktohet qartazi dhe pa ekuivoke dija se të pandehurit Euklid Habili & Taulant
Mataj, por edhe persona të tjerë të paidentifikuar, kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta
për të marrë dhe përfituar shuma dhe pasuri, por pa i shtënë në dorë efektivisht ato, duke qenë
kështu të lidhura veprimet e tyre me mundësinë e ardhjes së pasojës kriminale.
(11) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Shoqërisë “Ferlut”, datë 06.12.2009, ora
2230 dhe datë 07.12.2009 ora 0900, në Rruga “Y.Kurti”, godina Q.T.”Olimpia”, kati katërt, pas
Zyrës së Postës nr.8, Tiranë, i oficerit të policisë gjyqësore A.Mara dhe deklarimet e
dëshmitares S.Saliasi datë 25.11.2010, përfitohet njohje e tillë që krijon bindjen e ekzistencës
të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga ambientet e zyrave të Shoqërisë “Ferrano
Group”, të shumës në prej afërsisht 1.060 Є, 57 $, 250.000 L, tre aparatë kompiuteri të llojit
“laptop” dhe dy aparatë fotografikë, natën në fillimin e datës 06.12.2009.
Nga “tabulate” të Shoq.Vodafone, të numrave të cel.694317883, në përdorim të të
pandehurit E.Habili, – sipas deklarimit të dëshmitares R.Treni datë 25.11.2010, pronare e
këtij numri me kontratën e lidhur më 27.03.2009, – me numrin 693764393 dhe 693585085
mbi vendodhjen e të pandehurit E.Habili në segmentin kohor të ngjarjes, në zonën “DORA
D'ISTRIA” që mbulon antena telefonike ku ndodhet edhe Q.T.”Olimpia” në Rrugën Y.Kurti;
dhe nga “rezultati” i përgjimit të komunikimit telefonike datë 05.12.2009 të numrit
694317883 në përdorim të të pandehurit E.Habili me poseduesin e paidentifikuar të
nr.tel.cel.695270396 mbi takimin dhe qëndrimin e të pandehurit E.Habili me të pandehurin
T.Mataj, pas orës së telefonatës (2236 ose 10:36:57 PM); përfitohet njohja se të pandehurit
Euklid Habili dhe Taulant Mataj, natën në të gdhirë të datës 06.12.2009, kanë qenë në zonën
ku ndodhet godina e Qendrës Tregtare “Olimpia”, vendi ku ka ndodhur ngjarja.
Nga “rezultat” i përgjimit të komunikimit telefonik datë 06.12.2009, të numrit
694317883 në përdorim të të pandehurit E.Habili me poseduesin e nr.cel.695270396 i
paidentifikuar (megjithëse më pas është identifikuar si D.M.), mbi ndarjen e një shume të
vogël eurosh ditën e djeshme; me poseduesin e nr. cel.693764393 R.Treni, mbi cilësinë,
573
vlerën dhe më në fund dhurimin e dy aparateve; si edhe me poseduesin, të pandehurin
T.Mataj, me numrin 694267092 – numër ky në pronësi të V.Xherahu, e që sipas dëshmisë së
saj datë 25.11.2010, i është falur nga e bija, këtij të pandehuri. – respektivisht mbi vetitë,
cilësinë dhe pazarin e një tjetër aparati dhe ekzistencën akoma të një tjetri që ka i pandehuri
T.Mataj; përfitohet njohja se të pandehurit Euklid Habili dhe Taulant Mataj kanë në posedim
menjëherë pas ngjarjes/pasojës në “zyrat e Shoqërisë “Ferlut” apo “Ferrano Group”, sende
dhe pasuri përvetësuara prej ambienteve të saj.
Dhe rrjedhimisht nga dija e faktit se të pandehurit Euklid Habili dhe Taulant Mataj,
natën në të gdhirë të datës 06.12.2009, kanë qenë në zonën ku ndodhet godina e Qendrës
Tregtare “Olimpia”, vendi ku ka ndodhur ngjarja/pasoja siç edhe dija e faktit se të dy të
pandehurit “kanë në posedim menjëherë pas ngjarjes/pasojës në “zyrat e Shoqërisë “Ferlut”
apo “Ferrano Group”, sende dhe pasuri përvetësuara prej ambienteve të saj”, deduktohet
qartazi dhe pa ekuivoke njohja mbi ekzistencën e faktit se të pandehurit Euklid Habili dhe
Taulant Mataj, por edhe persona të tjerë të paidentifikuar (siç ai në posedim të
nr.cel.695270396) kanë ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta, duke marrë dhe përvetësuar më
datë 06.12.2009, nga ambienti i zyrës së Shoqërisë “Ferlut” ose “Ferrano Group” të shumës
prej afërsisht 1.060 Є, 57 $ , 250.000 L, tre aparatë kompiuteri të llojit “laptop” dhe dy
aparatë fotografikë, duke qenë kështu të lidhura në shkak-pasojë veprimet e tyre me ngjarjen
e verifikuar.
(12) Nga akti “këqyrje” e vendit “zyra të Shoqërisë “Adria Ferries”, datë
12.12.2009, ora 0700, në Lagja nr.4, pranë stacionit të trenit Durrës, i oficerit të policisë
gjyqësore K.Vreka akti “këqyrje” e sendit automjet targuar TR0287T, datë 12.12.2009, i
of.pol.gjyq.P.Allmuça dhe deklarimet e dëshmitarit B.Reso datë 06.12.2010, përfitohet njohje
e tillë që krijon bindjen e ekzistencës të marrjes, nëpërmjet thyerjes e dëmtimit, nga
ambientet e zyrave të Shoqërisë “Adria Ferries/Ferrotours”, të kasafortës me një shumë që
ndodhej brenda saj prej 4.095 Є, natën në fillimin e datës 12.12.2009.
Nga tabulatet e kompanisë Vodafone të numrave të tel.cel.692055446 në përdorim të
të pandehurit E.Lika sipas kontratës së datës 13.08.2009 dhe nr.694267092 në përdorim të të
pandehurit Taulant Mataj, në pronësi të V.Xherahu – që sipas dëshmisë së saj datë
25.11.2010, i është falur nga e bija këtij të pandehuri – dhe akti “raport i shërbimit” date
12.12.2009, i of.pol.gjyq.I.Gogo, mbi vendodhjen e komunikuesve dhe të ndjekurve T.Mataj,
E.Lika dhe Drinald Mataj, në kohën e ngjarjes; nga –“rezultat” i përgjimit të komunikimit
telefonike, datë 12.12.2009 të numrit 692055446 në përdorim të të pandehurit E.Lika me
numrin 694267092 në përdorim të të pandehurit T.Mataj dhe me numrin 0695270396,
sekuestruar të pandehurit Drinald Mataj, mbi fragmente të veprimeve të të pandehurve në
kohën e kryerjes së veprës penale; nga akti “këqyrje” e sendit automjet targuar TR0287T,
datë 12.12.2009 i of.pol.gjyq.P.Allmuça që jep njohje të pranisë së sendit kasafortë JUWEL,
pronë e Shoqërisë “Adria Ferries”, në automjetin e braktisur nga të pandehurit E.Lika dhe
T.Mataj, menjëherë pas ngjarjes, përfitohet dija se të pandehurit Taulant Mataj, Elton Lika
dhe Drinald Mataj, por edhe persona të tjerë, për akuzën të paidentifikuar, kanë ndërmarrë
veprime të drejtpërdrejta, duke marrë dhe përvetësuar më datë 12.12.2009, nga ambienti i
zyrës së Shoqërisë “Adria Ferries/Ferrotours” të kasafortës dhe shumës prej afërsisht 4.095 Є,
duke qenë kështu të lidhura në shkak-pasojë veprimet e tyre me ngjarjen/pasojën e ndodhur.
A. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.31, datë
27.05.2011 ka vendosur të deklarojë fajtorë të gjykuarit dhe dënojë ata sipas përshkrimit të
bërë në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ndërsa Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.49, datë 13.09.2011
ka vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë për sa i përket akuzës së
574
“Grupit të strukturuar kriminal”, dhe në formën e pjesëmarrjes në këtë grup për disa të
gjykuar (Në mënyrë të hollësishme është përcaktuar vendimi i gjykatës së apelit në pjesën
hyrëse).
B. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.49, datë 13.09.2011 ka
“........Vendimi i gjykatës së shkallës së parë në tërësinë e tij është i drejtë, ndërkohë
që nuk është i tillë për rastin kur ka vlerësuar, se njëkohësisht me veprat e kryera nga të
pandehurit në bashkëpunim të veçantë sipas nenit 28/4 të Kodit Penal, konkurron edhe vepra
e “Grupi i strukturuar kriminal” sipas nenit 333/a të Kodit Penal. Në këtë konkluzion ky
kolegj del për shkak të parashikimit të pikës 5 të nenit 28 të Kodit Penal që referon në nenin
333/a (dhe 333) të Kodit Penal ballafaquar me nenin 334 të të njëjtit Kod. Kështu ndërsa
“Krijimi dhe pjesëmarrja në një organizatë kriminale, organizate terroriste, bandë të
armatosur ose grup të strukturuar kriminal cilësohen si vepra penale dhe dënohen sipas
parashikimeve të pjesës së posaçme të këtij Kodi” (pika 5, neni 28 i K.Penal), që është
pikërisht neni 333 dhe 333/a i Kodit Penal, kur pjesëtari i organizatës kriminale apo i grupit
të strukturuar kriminal kryen vepër penale tjetër apo të ndryshme nga ajo e krijimit dhe
pjesëmarrjes së organizatës kriminale apo grupit te strukturuar, dënohet sipas dispozitave
penale përkatëse të veprës së kryer, duke i shtuar këtij dënimi edhe pesë vjet burgim, si dhe
gjobën në masën një të tretën (pika 1, neni 334 i K.P.), ose me 25 vjet burgim (pika 2, neni
334 i K.P.) apo me burgim të përjetshëm (pika 3, neni 334 i K.P.). Pra, kur ende veprimi
“bashkëpunues i veçantë” i krijimit apo pjesëmarrjes në “Organizimin Kriminal” apo “Grupi i
Strukturuar Kriminal” nuk është konkretizuar në kryerjen e një tjetër vepre penale, gjen vend
sipas rastit aplikimi i nenit 333 apo 333/a i Kodit Penal. Ndërsa kur veprimi “bashkëpunues i
veçantë” i krijimit apo pjesëmarrjes në “Organizimin Kriminal” apo “Grupi i Strukturuar
Kriminal” konkretizohet në kryerjen e një tjetër vepre penale, ai thithet dhe nuk konkurron,
duke u dënuar personi për veprën penale të kryer si edhe për veprimet e “bashkëpunimit të
veçantë”, sipas rastit, me dënimin e parashikuar nga njëra prej pikave të nenit 334 të Kodit
Penal. [Që nëse do të bënim një paralelizëm, do të ishte njësoj si rasti i “armëmbajtjes pa
leje” (neni 278 i K.P.) me “vjedhjen me armë” (140 i K.P.), ku e para nuk konkurron dhe
thithet nga e dyta]. Krimi i “Grupi i strukturuar kriminal” (neni 333/a i K.P.) është një vepër
penale e qëndrueshme, ku i vetëm ai është i ndëshkueshëm penalisht, por nëse ai shoqëron
një tjetër vepër penale, zbatimi i nenit 334 të K.P. mbi veprën e kryer bën të thithet ai. Në të
kundërt, ashtu siç ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë, është e qartë se të pandehurit kanë
gjetur dënim për të njëjtin veprim të “bashkëpunimit të veçantë” dy herë, për ç’ka në
kundërshtim me parashikimin Kushtetues se “Askush nuk mund të dënohet më shumë se një
herë për të njëjtën vepër penale” (neni 34 i Kushtetutës). Për këtë, sepse “veprimi
bashkëpunim i veçantë” i të pandehurve është dënuar duke ju shtuar atij për kryerjen e
veprave penale të “vjedhjes”, secila nga ato pika të vendimit, që më vete kanë dënuar të
pandehurit E.Lika, S.Bakalli dhe S.Kuçi edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar
kriminal” në formën e krijimit dhe organizimit, sipas nenit 333/a-1 dhe të pandehurit A.Burri
dhe D.Duka, edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar kriminal” në formën e
pjesëmarrjes, sipas nenit 333/a-2 të Kodit Penal, duhet të prishet, duke u pushuar secila prej
atyre çështjeve, për të pestë të pandehurit (pika 1, germa “c”, neni 428 i kpr.p. & neni 34 i
Kushtetutës).
575
C. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda kanë ushtruar rekurs
të gjykuarit Sulejman Bakalli, Sajmir Kuçi, Elton Lika, Admir Burri dhe Prokuroria
pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
Shkaqet e rekursit të të pandehurit Sulejman Bakalli.
• Gjykata e apelit, pasi ka ndryshuar vendimin e gjykatës më të ulët, anashkalon
detyrimin ligjor për t’u shprehur me qartësi siç është parashikuar në ligjin material penal se
cilën pjesë të vendimit vendosi të lerë në fuqi si dhe cilat janë masat e dënimit për pjesën e
dispozitivit të lënë në fuqi.
• Vendimi i dhënë është në kundërshtim me nenin 383 të K.Pr.Penale pasi dispozitivi i
vendimit është i mangët dhe evaziv.
• Gjykata nuk është shprehur konkretisht se cilat janë ndryshimet përkatëse të dënimit
të bëra nga ana e saj për veprat penale në ngarkim të të pandehurit, sepse ne jemi konfuzë
përpara këtij vendimi ku akuza në ngarkim të të dënuarit bie por masa e dënimit vazhdon të
qëndrojë.
• Ndërsa ka prishur e pushuar çështjen për “grupim të strukturuar kriminal – neni
333/a/1 të K.Penal”, e dënon atë me 11 vjet burgim dhe 400.000 lekë gjobë që duhet të
paguajë brenda 1 viti nga marrja e formës së prerë. Jemi përpara një pikëpyetje të madhe në
mënyrën e zbatimit të ligjit penal nga kjo gjykatë, pasi në momentin që vepra penale në
ngarkim të të pandehurit apo të dënuarit bie, gjithashtu automatikisht bie dhe masa e dënimit
që është dhënë në ngarkim të të dënuarit”.
• Zbatimi i gabuar i ligjit material penal nga ana e gjykatës vërehet dhe në momentin
kur vetë kjo gjykatë, pasi e rrëzon veprën e parashikuar në nenin 333/a/1 të K.Penal, vendos
të lerë në fuqi një dispozitë referuese të parashikuar në nenin 334 të K.Penal. Si është e
mundur që kur nuk ekziston vepra penale, dispozita kryesore, ekziston dispozita referuese e
cila qëllim ka dënimin me një masë dënimi më të lartë?
• Gabimi tjetër ekziston në faktin se regjistrimi i procedimit penal nr.66 në
Prokurorinë e Krimeve të Rënda dateë 29.09.2009 për ngjarjet e datave 22.02.2009,
30.03.2009 dhe 28.04.2009 është i gabuar, pasi duhet të kishte parë se cilës prokurori i takon
kompetenca lëndore. Të mos harrojmë faktin se kemi të bëjmë me veprën penale të vjedhjes
të parashikuar nga neni 134 i K.Penal, kompetencë e cila i takon Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
• Kërkojmë përfundimisht ndryshimin e vendimeve të gjykatave të të dy shkallëve për
cilësimin ligjor të veprës, masës dhe llojit të dënimit.
Shkaqet e rekursit të të pandehurit, Sajmir Kuçi.
• Gjykata ka shpallur një vendim tërësisht të palogjikshëm, ku nga njëra anë pranon
ankimin e të pandehurit në lidhje me veprën penale të “Grupit të strukturuar kriminal” duke
vendosur pushimin e çështje penale për këtë akuzë, kurse nga ana tjetër veprat penale të
kryera dhe të parashikuara nga nenet 134/2 të K.Penal i konsideron të kryera nga grup i
strukturuar kriminal dhe i shton çdo dënimi për N.134 dhe dënimin prej 5 vjetësh që rrjedh
nga kjo dispozitë.
• Gjykata e apelit rëndon artificialisht pozitën procedurale të të gjykuarit duke
aplikuar dy herë forma bashkëpunimi në realizimin e veprës penale, ku nga njëra anë aplikon
institutin e bashkëpunimit dhe vepra penale e vjedhjes e parashikuar nga neni 134 i K.Penal
ka tre paragrafë, ku paragrafi i 2 i nenit 134 të K.Penal ka si elemente të cilësuara
“bashkëpunimin” dhe për këtë vepër gjykata e ka dënuar për 4 raste me 3 vjet burgim po duke
i shtuar edhe dënimin për N.333/a të K.Penal.
• Dispozita e nenit 333/a të K./Penal është institut më vete dhe ka të bëjë me një vepër
penale të veçantë, kurse dispozita e parashikuar nga neni 334 i K.P, që ka të bëjë me kryerjen
576
e veprave penale nga ky grup i strukturuar është dispozitë referuese, nuk është vepër penale
që është e lidhur në mënyrë të pashmangshme me veprën penale të grupit strukturuar
kriminal.
• Vendimi i gjykatës së apelit është alogjik pasi edhe pse vepra penale e parashikuar
nga neni 333/a i K.Penal ishte dënuar me 3 vjet burgim dhe gjykata e apelit ja pushoi këtë
vepër penale, dënimi prej 3 vjetësh vazhdon të jetë i bashkuar me dënimin përfundimtar në
bazë të nenit 55 të K.Penal.
• Gjykata ka shkelur rëndë dispozitën e parashikuar nga neni 152, pika 1 e K.Pr.Penal,
i cili shprehet se... “çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar.....”.
Nga të gjitha provat e administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor nuk u provua fajësia e të
mbrojturit prej meje Saimir Kuçi por gjykata përdori të ashtuquajturën “provë” deklarimet e
të pandehurit Admir Burri i dhënë në momentin e arrestimit dhe kur ende s’kishte marrë
cilësinë e të pandehurit dhe pa praninë e mbrojtësit.
• Gjykata e apelit injoroi gjykatat më të larta siç është ajo Kushtetuese për vendimin
nr.14, datë 03.05.2011 të saj. Edhe pse në bazë të nenit 166, pika 1 të K.Pr.Penale mbi bazën
e kërkesës së organit të akuzës për pyetjen e të pandehurit Admir Burri, gjykata e shkallës së
parë dha pëlqimin dhe ky i pandehur mohoi deklarimet e dhëna gjatë hetimeve, gjykata pa
arsyetim rrëzoi kërkesën e mbrojtjes pa asnjë arsyetim në lidhej me papërdorshmërinë e
procesverbalit në bazë të neneve 151/4, nenit 36 e 37 të K.Pr.Penal, si dhe vendimit nr.14,
datë 03.05.2011 të Gjykatës Kushtetuese.
• Procedimi penal është regjistruar në datë 29.09.2009 me nr.66. Për 3 episode dhe
konkretisht të dt.22.02, 30.03 dhe 29.04 të vitit 2009 prokuroria nuk ka qenë kompetente pasi
veprat nuk përfshihen në nenin 75/a të K.Pr.Penale, pasi nuk ka vendim për rifillim të
hetimeve dhe përgjimet e kryera janë bërë në kundërshtim me nenet 221, 222 dhe 223 të
K.Pr.Penale, pasi nuk ka autorizim të prokurorit ose vendim gjykate si dhe nuk ka vendim për
shpallje moskompetence.
• Gjykata e apelit ka gabuar në cilësimin juridik të veprës penale të parashikuar nga
neni 134/3 i K.Penal duke cilësuar ardhjen e pasojës së rëndë në lidhje me dy vjedhjet e
shtetasit Ilirjan Çela dhe Agjencinë ATHS. Gjykatat nuk janë orientuar drejt pasi gjatë
shqyrtimit gjyqësor të dy të dëmtuarit janë persona juridikë dhe aplikimi i vendimit të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë pasojën e rëndë e lidh me ndryshime midis
subjekteve që dëmtohen nga vepra penale dhe pasojat rast pas rasti. Vlerat të cilat deklarohen
si të vjedhura nuk rezulton të jetë provuar me asnjë dokument tatimor, lëvizje bankash, etj.
• Në lidhje me veprën penale të ndodhur në datë 22.10.2009 nuk ka asnjë provë që të
provojë fajësinë e të gjykuarit. Nuk rezulton që në vendin e ngjarjes të ketë gjurmë të të
gjykuarit. Nuk rezulton që ai të ketë qenë në vendngjarje dhe nga bisedat e përgjuar me të
pandehurin Lika nuk rezulton që të kenë biseduar për gjë tjetër veç ftesës për kafe.
• Edhe në lidhje me ngjarjet e datës 23.10.2009 në Ambasadën e Danimarkës nuk
rezulton që të jenë gjetur gjurmë daktiloskopike, traseologjike apo të ketë të dhëna të
vërtetojnë se ai ka kryer krimin për të cilin akuzohet.
• Kërkojmë ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe
pushimin e çështjes në ngarkim të të gjykuarit Saimir Kuçi, pasi nuk provohet që të jetë
subjekt i vepra penale si më sipër.
Shkaqet e rekursit të të pandehurit, Elton Lika.
• Nga organi i akuzës është regjistruar procedimi penal në ngarkim të të gjykuarit Lika
për veprën penale të vjedhjes në kuadër të grupit të strukturuar kriminal por pa i atribuuar atij
apo personave të tjerë bashkë të pandehur, rastet konkrete të vjedhjeve duke i trajtuar ato si të
kryera në formën e veçantë të bashkëpunimit, vetëm për të rënduar pozitën e të pandehurve.
• E vetmja provë për të cilën Prokurorët bazojnë autorësinë e të pandehurit në ngjarjen
e datës 20.02.2009 rezultojnë të jenë deklarimet e shtetasit Admir Burri të datës 12.12.2009.
577
Këto deklarata bazuar në nenin 36 të K.Pr.Penal nuk mund të përdoren si dëshmi. Për më
tepër rezulton se ky person është pyetur në mungesë të avokatit dhe nuk është lënë që personi
të dëshmojë por i janë bërë pyetje të tilla që ta sugjestionojnë.
• Edhe në lidhje me provat ku mbështetet akuza për ngjarjen e mësipërme është
shkelur nga gjykata neni 152 i K.Pr.Penale duke i dhënë provave vlerë të paracaktuar.
• Procedimi penal është regjistruar në datë 29.09.2009 me nr.66. Për 3 episode dhe
konkretisht të datë 22.02, 30.03 dhe 29.04 të vitit 2009 Prokuroria nuk ka qenë kompetente
pasi veprat nuk përfshihen në nenin 75/a të K.Pr.Penale pasi nuk ka vendim për rifillim të
hetimeve dhe përgjimet e kryera janë bërë në kundërshtim me nenet 221, 222 dhe 223 të
K.Pr.Penale, pasi nuk ka autorizim të prokurorit ose vendim gjykate si dhe nuk ka vendim për
shpallje moskompetence.
• Edhe sikur të provohet fajësia e të gjykuarit për veprat penale që akuzohet nuk ka
asnjë provë për të vërtetuar se veprimet e tij janë kryer në kuadër të një grupi të strukturuar
kriminal.
• I gjykuari Lika ka pranuar vetëm kryerjen e një vepre penale, atë të ndodhur në
Shoqërinë “FerroTours” Durrës dhe duhet të dënohet vetëm për të.
• Kërkojmë përfundimisht prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe deklarimin
fajtor të të pandehurit Elton Lika vetëm për veprën penale të vjedhjes, kryer në bashkëpunim
(një herë), parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me kohën e paraburgimit.
Shkaqet e rekursit të të pandehurit, Admir Burri.
• Gjykatat e të dyja shkallëve duhet të kishin pushuar gjykimin për shkak të shkeljeve
të rënda procedurale të vërejtura gjatë hetimeve.
• Njoftimi i akuzës dhe materiale e dosjes hetimore na janë vënë në dispozicion në
datë 08.09.2010 pa evidentuar dhe listuar aktet e dosjes. I kemi kërkuar kohë për t’u njohur
me të gjitha aktet por në dt. 11.08.2010 në është njoftuar kërkesa për gjykim e hartuar nga
prokurorët e çështjes duke dëshmuar kështu mungesën e vullnetit nga ana e tyre.
• Veprimet e mësipërme, mos-njoftimi i akteve të pandehurit dhe avokatit, janë në
shkelje të nenit 327/2 të K.Pr.Penale e për rrjedhojë duke konsideruar se ky akt procedural
bën pjesë në ato akte që kanë të bëjnë me të drejtën e prokurorit për ushtrimin e ndjekjes
penale, bazuar në neni 128/b ndjekja nuk duhet të kishte vazhduar.
• E vetmja provë për të cilën Prokurorët bazojnë autorësinë e të pandehurit për veprat
penale rezultojnë të jenë deklarimet e shtetasit Admir Burri të datës 12.12.2009. Këto
deklarata bazuar në nenin 36 të K.Pr.Penal nuk mund të përdoren si dëshmi. Për më tepër
rezulton se ky person është pyetur në mungesë të avokatit.
• Në kushtet kur i pandehuri Burri nuk ka bërë asnjë deponim përpara gjykatës e për
rrjedhojë nuk është bërë asnjë kundërshtim i deklarimeve të tij, deklarimi i marrë në datë
12.12.2009 nga organi procedues në cilësinë e personit nën hetim dhe në mungesë të
mbrojtësit ligjor është i papërdorshëm në këtë gjykim.
• Edhe sikur për një moment të pranonim se i pandehuri paska qenë bashkautori i një
seri vjedhjesh dhe konkretisht në tre raste, në keq-zbatim të ligjit penal, kualifikimi ligjor që i
bëjnë gjykatat është krejtësisht i pambështetur në ligj. Nuk u arrit të provohej nga gjykatat se
ndodhemi përpara një grupi të strukturuar kriminal me strukturë të qëndrueshme, hierarki
komandimi dhe ndarje detyrash, etj.
Shkaqet e rekursit të Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda.
• Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin penal në pjesën që ka
disponuar për prishjen e vendimit të gjykatës së faktit dhe pushimin e çështjes penale në
ngarkim të të pandehurve Lika, Bakalli e Kuçi sipas nenit 333/a/1, si dhe për prishjen e
vendimit e pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurve Burri dhe Duka për veprën
penale të “grupit të strukturuar kriminal” sipas nenit 333/a/2.
578
• Ndonëse është disponuar sa më sipër nuk është përmendur në dispozitiv zgjidhja
adekuate ligjore për zbatimin e nenit 334 të K.Penal, duke lënë të nënkuptohet se për atë
pjesë është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së faktit.
• Kërkojmë përfundimisht prishjen e vendimit të gjykatës së apelit duke lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
• Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda ka regjistruar
procedimin penal nr.66 të vitit 2009. Pas kryerjes së veprimeve të tjera hetimore më datë
30.12.2009 Prokurori ka vendosur bashkimin e procedimit penal nr.66 të vitit 2009 me
procedimet penale të regjistruara më parë nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
• Lidhur me ekzistencën e “grupit të strukturuar kriminal” në rastin e të pandehurve
Elton Lika, etj., në çdo episod të kryerjes së veprës penale të vjedhjes kanë qenë 3 ose më
shumë pjesëmarrës të cilët kanë realizuar në të shumtën e rasteve përfitime të shumta
materiale e monetare. Anëtarësia e grupit ka qenë evidente, e qëndrueshme, me hierarki të
dallueshme, ndarje detyrash e bashkëveprim në kryerjen e disa vjedhjeve.
• Ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e Apelit në vendimin e kësaj kemi mendimin se
aplikimi i pikës 1 të nenit 334 të K.Penal është i lidhur direkt me ekzistencën në rastin e
dhënë të fajësisë së të pandehurve për nenin 333/a/1 e 333/a/2.
Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rekurset e Prokurorisë së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë dhe të të gjykuarve janë
paraqitur brenda afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë të ketë marrë në analizë dhe
të ketë vlerësuar të gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Në lidhje me kundërshtimin e çdo të pandehuri për mungesë të të provuarit të fajësisë
së secilit prej tyre, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se të dy gjykatat e kanë sqaruar më
së miri këtë pretendim. Duke cituar shprehimisht provat mbi të cilat mbështetet edhe
individualizimi i çdo të pandehuri është krijuar njohja mbi kryerjen e veprimeve nga secili i
pandehur, duke justifikuar kështu edhe lidhjen shkaksore ndërmjet pasojes së ardhur nga
veprimet e tij.
Në lidhje me deklarimet e të pandehurit A.Burri (të kundërshtuara nga av.H.Bara,
av.D.Lelaj, & av.P.Ndrecaj), Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i vlerëson të drejta
konkluzionet e Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda se ato nuk nuk janë vlerësuar si
“dëshmi”, njësoj siç parashikon ndalimi i nenit 36 i K.Pr.P, apo nuk i ka shfrytëzuar kundër
vetë personit të A.Burri që i ka bërë ato, siç sugjeron po ashtu fjalia e fundit e nenit 37 të
K.Pr.P, pasi ato si të vetme nuk kanë provuar asnjë fakt apo rrethanë, por ato si përkundrejt
vetë atij ashtu edhe përkundrejt të bashkëpandehurve të tjerë, janë mbështetur apo kanë
mbështetur në përputhje, rëndësi dhe qartësi, prova të tjera.
Në lidhje me “mungesën e çmuarjes së provave” (kundërshtuar nga av.H.Bara) apo
“nevoja për shqyrtimin gjyqësor të çdo prove” (kundërshtuar nga S,Kuçi) kjo gjykatë
vlerëson se një përgjigje e përshtatshme i është dhënë këtij kundërshtimi në vetë arsyetimin si
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ashtu dhe të gjykatës së apelit.
Në lidhje me “formën e bashkëpunimit” (kundërshtim i av.H.Bara, av.D.Lelaj, dhe
av.P.Ndrecaj) kjo gjykatë çmon se arsyet dhe shkaqet mbi formën e veçantë apo të thjeshtë të
bashkëpunimit rishtazi, përveçse nga vetë gjykata e shkallës së parë, e ka arsyetuar mbi bazën
e dy dispozitave ligjore thelbësore për këtë instititut, të normës së nenit 25 të Kodit Penal
579
titulluar “Kuptimi i Bashkëpunimit” dhe të normës së nenit 28 të të njejtit kod titulluar
“Forma të Veçanta të bashkëpunimit”.
Në lidhje me aplikimin e një cilësimi ligjor (kundërshtim i av. D.Lelaj), ky kolegj,
vëren se me të drejtë gjykata e apelit çmon se secili paragraf i nenit 134 është një vepër
penale më vete, prania e kushteve të të cilit bën të bëhet përcaktimi ligjor për veprat penale të
tilla. Vetë ndërtimi i veçuar në paragrafë të ndryshëm, edhe pse brenda të njejtit nen, formon
figurë të veçnatë të veprës penale, e cila konkurron me pasardhësen, për ç’ka edhe pretendimi
i trajtimit të të gjitha vjedhjeve në këtë gjykim është i pavend.
Ndërsa në lidhje me “moskomptencën e Prokurorisë për Krime të Rënda për episodet
e datës 22.02; 30.03 dhe 28.04.2009, ky kolegj rikujton përmbajtjen e nenit 29 të K.Pr.Penale,
i cili fillimisht normon mundësinë e marrjes apo dërgimin e akteve të hetimit paraprak
prokurorisë që është komptetente dhe pastaj normon po ashtu “mundësinë e përdorimit të
tyre”. Për këtë, ky kolegj edhe këtë pretendim e konsideron krejt të pavend duke mos
vërejtuar asnjë mundësi të papërdorshmërisë së akteve të hetimit prarprak të formuara nga
prokurori të ndryshme nga ajo pranë Gjykatës për Krime të Rënda.
Në lidhje me pretendimin se vendimi gjykatës së apelit është alogjik pasi edhe
pse vepra penale e parashikuar nga neni 333/a i K.Penal ishte dënuar me 3 vjet burgim
dhe gjykata e apelit ja pushoi këtë vepër penale dënimi prej 3 vjetësh vazhdon të jetë i
bashkuar me dënimin përfundimtar në bazë të nenit 55 të K.Penal (kundërshtim i av.
D.Lelaj), Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se ky pretendim është i drejtë e duhet
pranuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi nr.49, datë 13.09.2011 i
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimin nr.31, datë
27.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, është rezultat i
interpretimit zbatimit jo të drejtë të ligjit penal në lidhje me caktimin e dënimit për disa nga të
gjykuarit në këtë procedim penal e si të tillë duhet të ndryshohet.
Arsyetimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda se “kur veprimi “bashkëpunues
i veçantë” i krijimit apo pjesëmarrjes në Organizate Kriminale apo Grup të Strukturuar
Kriminal, konkretizohet në kryerjen e një tjetër vepre penale, ai thithet dhe nuk konkurron,
duke u dënuar personi për veprën penale të kryer si edhe për veprimet e “bashkëpunimit të
veçantë”, sipas rastit, me dënimin e parashikuar nga njëra prej pikave të nenit 334 të Kodit
Penal. [Që nëse do të bënim një paralelizëm, do të ishte njësoj si rasti i “armëmbajtjes pa
leje” (neni 278 i K.P.) me “vjedhjen me armë”(140 i K.P.), ku e para nuk konkurron dhe
thithet nga e dyta]. Krimi i “Grupi i strukturuar kriminal” (neni 333/a i K.P.) është një vepër
penale e qëndrueshme, ku i vetëm ai është i ndëshkueshëm penalisht, por nëse ai shoqëron
një tjetër vepër penale, zbatimi i nenit 334 i K.P. mbi veprën e kryer, bën të thithet ai. Në të
kundërt, ashtu siç ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë, është e qartë se të pandehurit kanë
gjetur dënim për të njëjtin veprim të “bashkëpunimit të veçantë” dy herë, për ç’ka në
kundërshtim me parashikimin kushtetues se “Askush nuk mund të dënohet më shumë se një
herë për të njëjtën vepër penale”(neni 34 i Kushtetutës). Për këtë, sepse “veprimi
bashkëpunim i veçantë” i të pandehurve është dënuar duke ju shtuar atij për kryerjen e
veprave penale të “vjedhjes”, secila nga ato pika të vendimit, që më vete kanë dënuar të
pandehurit E.Lika, S.Bakalli dhe S.Kuçi edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar
kriminal” në formën e krijimit dhe organizimit, sipas nenit 333/a-1 dhe të pandehurit A.Burri
dhe D.Duka, edhe për veprën penale të “grupit të strukturuar kriminal” në formën e
pjesëmarrjes, sipas nenit 333/a-2 të Kodit Penal, duhet të prishet, duke u pushuar secila prej
atyre çështjeve për të pestë të pandehurit (pika 1, germa “c”, neni 428 i K.Pr.P. & neni 34 i
Kushtetutës)” është i drejtë, por ky arsyetim është në kontradiktë me qëndrimin e po
kësaj gjykate se “drejt ka vendosur gjykata e shkallës së parë edhe në përfundim të dënimit
për secilin prej tyre në rastin e caktimit të një dënimi të vetëm për disa vepra penale, ku të
580
pandehurve Elton Lika & Sulejman Bakalli i është bashkuar, përveç dënimit për veprat e
kryera në kuadrin e grupit të strukturuar kriminal, secilit edhe dënimi për veprën penale
“falsifikimit të vizës”. Edhe pse në këtë caktim, sipas saj, është përfshirë dënimi për grupin e
strukturuar kriminal sipas nenit 333/a të Kodit Penal, ky kolegj i gjykatës së apelit vlerëson
se në të njejtat masa dënimi duhet të dënohen të pestë të pandehurit nën aplikimin e një
përzierje të sistemit kumulativ (pika 1) me atë thithës (pika 3) të nenit 55 të Kodit Penal”.
Kështu megjithëse nga ana e kësaj gjykate është vendosur prishja dhe pushimi i
gjykimit të çështjes për veprën penale të “Grupit të Strukturuar Kriminal” në formën e
krijimit dhe të organizimit, të parashikuar nga neni 333/a/1/2 të Kodit Penal, nuk e ka
pasqyruar këtë vendimmarrje në masat e dënimit për të gjykuarit, duke e bërë këtë vendim të
paqartë, se çfarë ka ndryshuar në vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se arsyetimi se “pjesëmarrja në një grup të
strukturuar kriminal sipas përcaktimeve të neneve 28/41 dhe 333/a2 të Kodit Penal, në rastin
konkret përthithet nga aplikimi i nenit 334/13 të Kodit Penal” është i drejtë, por është i
paqartë në lidhje me dispozitivin e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, i cili
nuk pasqyron se në çfarë mënyre i ka ndikuar ky veprim prishjes dhe pushimit të çështjes për
veprat e sipërcituara, në masën e dënimit për secilin nga të pandehurit.
Ky vendim i prishjes dhe pushimit të gjykimit të çështjes për veprën penale të “Grupit
të Strukturuar Kriminal”, pa ndryshuar masën e dënimit për të gjykuarit, bie ndesh me
parimin e mos-dënimit pa ligj, duke rënduar padrejtësisht pozitën e të gjykuarve, të cilëve
megjithëse ju pushohet çështja penale për një nga akuzat, e cila përmban në vetvete një dënim
të konsiderueshëm, nuk pasqyrohet në uljen e masës së dënimit të tyre.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjen me vend të ndryshojë këtë vendim, duke
individualizuar masën e dënimit për secilin nga të gjykuarit, si rezultat i pushimit të gjykimit
për akuzën e sipërcituar, në përputhje me kërkesat e neneve 47 e 55 të Kodit Penal si dhe
nenit 390 të Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/b të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.49 datë 13.09.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda në këtë mënyrë:
"Vjedhjes" në pesë raste, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
1
4. Grupi i strukturuar kriminal është formë e veçantë bashkëpunimi, në të cilin bëjnë pjesë tre ose më shumë persona, për
kryerjen e një a më shumë veprave penale, për të realizuar përfitime materiale dhe jomateriale. Grupi i strukturuar kriminal
për kryerjen e një vepre penale nuk formohet rastësisht e nuk është e nevojshme të dallohet për anëtarësi të qëndrueshme,
ndarje detyrash, organizim dhe strukturim të zhvilluar.
2
 Neni 333/a “Grupi i strukturuar kriminal” (Shtuar me ligjin nr.9275, datë 16.9.2004, neni 33) Krijimi, organizimi ose
drejtimi i një grupi të strukturuar kriminal për kryerjen e veprave penale dënohen me burgim nga tre deri në tetë vjet.
Pjesëmarrja në grupin e strukturuar kriminal dënohet me burgim nga dy deri në pesë vjet.
3
 Neni 334 “Kryerja e veprave penale nga organizata kriminale dhe grupi i strukturuar kriminal ” (Ndryshuar me
ligjin nr.8733, datë 24.1.2001, neni 79; ndryshuar me ligjin nr.9275, datë 16.9.2004, neni 34) 1. Kryerja e veprave penale nga
pjesëtarë të organizatës kriminale dhe të grupit të strukturuar kriminal dënohet sipas dispozitave penale përkatëse, duke i
shtuar dënimit për veprën penale të kryer edhe pesë vjet burgim, si dhe gjobën në masën një të tretën, por pa kaluar kufirin
maksimal të dënimit me burgim.
581
"Vjedhjes" që ka sjellë pasoja të rënda, të banesës së shtetasit Ilirjan Çela dhe të Shoqërisë
ATHS Tiranë, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/3 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 4 (katër) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal e dënon të pandehurin Elton Xhemal Lika me
pesë vjet burgim.
"Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave", parashikuar nga neni 189 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve i pandehuri
Elton Xhemal Lika dënohet me 6 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Hamit Bakalli për veprën penale të
"Vjedhjes" në dy raste, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 2 (dy) vjet burgim.
"Vjedhjes" që ka sjellë pasoja të rënda, banesës së shtetasit Ilirjan Çela e kryer në
bashkëpunim dhe të Shoqërisë ATHS Tiranë, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/3 i K
Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal e dënon të pandehurin Sulejman Hamit Bakalli
me pesë vjet burgim.
"Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave", parashikuar nga neni 189 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve i
pandehuri Sulejman Hamit Bakalli dënohet me 5 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Mustafa Kuçi për veprën penale te
"Vjedhjes" në katër raste, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
bashkëpunim dhe të Shoqërisë ATHS Tiranë, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 334/1 të K.Penal e dënon të pandehurin Saimir Mustafa Kuçi
pesë vjet burgim.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri
Saimir Mustafa Kuçi dënohet me 5 vjet e 6 muaj burgim.
"Vjedhjes" në një rast, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 1 (një) vit burgim.
bashkëpunim dhe të Shoqërisë ATHS Tiranë, në bashkëpunim parashikuar nga neni 134/3 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Pushimin e çështjes për sa i përket akuzës për pjesëmarrje në grupin e strukturuar
kriminal të të pandehurit Admir Selami Burri.
Përfundimisht, në bazë të nenit 55 të K.Penal mbi bashkimin e dënimeve, i pandehuri
Admir Selami Burri dënohet me 4 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Hidër Duka për veprën penale të "Vjedhjes"
në tre raste, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4
(katër) vjet burgim.
582
Pushimin e çështjes për sa i përket akuzës për pjesëmarrje në grupin e strukturuar
kriminal të të pandehurit Dritan Hidër Duka.
Lënien në fuqi të vendimit për sa i përket të gjykuarve Taulant Mataj, Euklid
Habili dhe Drinald Mataj.
Tiranë, më 22.11.2012
583
Nr.00-2012-1739 i Vendimit (316)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar

TË PANDEHURIT: LUAN FUSHA
A K U Z U A R:
Për veprat penale të “Vrasjes me paramendim”,
parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë,
të miratuar me ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 (pa ndryshimet e mëvonshme)
dhe armëmbajtjes pa leje, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.58, datë 26.05.2009, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Luan Fusha për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së
Shqipërisë, të miratuar me ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 (pa ndryshimet e
mëvonshme), për vrasjen e shtetasit Dhimitër Bashuri dhe, në bazë të këtij
neni dhe të nenit 50, germa "a" po të Kodit Penal, ta dënojë atë me 20 (njëzet)
vjet burgim.
paramendim", parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së
mëvonshme) për vrasjen e shtetasit Eduart Bashuri dhe, në bazë të këtij neni
dhe të nenit 50, germa "a" po të Kodit Penal, ta dënojë atë me 20 (njëzet) vjet
burgim.
paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së
mëvonshme) për vrasjen e shtetasit Armand Kokoneshi dhe, në bazë të këtij
neni dhe të nenit 50, germa "a" po të Kodit Penal, ta dënojë atë me 20 (njëzet)
vjet burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Luan Fusha për veprën penale armëmbajtjes
pa leje dhe në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal të dënohet me një vit burgim.
584
Në bashkim të dënimeve, në referim edhe të nenit 55/2 të Kodit Penal,
dënimin përfundimtar të të pandehurit Luan Fusha me 22 (njëzet e dy) vjet
burgim.
Vuajtja e këtij dënimi fillon nga dita që i pandehuri është paraburgosur për
llogari të këtij procedimi penal.
Dënimi të vuhet prej të pandehurit në një burg të sigurisë së lartë.

Gjyqësor Lushnjë për pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin
Luan Fusha për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, provat materiale dhe shpenzimet
gjyqësore.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesën që ka deklaruar fajtor të
pandehurin Luan Fusha për veprën penale të vrasjes me paramendim,
Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër në lidhje me llojin e dënimit, në
këtë mënyrë:
Dënimin e të pandehurit Luan Fusha me burgim të përjetshëm për veprën
penale të vrasjes së shtetasit Dhimitër Bashuri.
Dënimin e të pandehurit Luan Fusha me burgim të përjetshëm për veprën
penale të vrasjes së shtetasit Eduard Bashuri.
Dënimin e të pandehurit Luan Fusha me burgim të përjetshëm për vrasjen e
shtetasit Armant Kokoneshi.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin përfundimisht të të pandehurit
Luan Fusha me burgim të përjetshëm.
Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së lartë.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs i

gjykuari Luan Fusha, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe
pushimin e çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nuk jemi dakord me këtë vendim pasi nuk bazohet në një analizë realiste të fakteve
dhe është i pambështetur në provat e administruara gjatë këtij debati gjyqësor.
- I pandehuri Luan Fusha nuk ka pasur asnjë motiv që të kryente vrasjen kundër
bashkëqytetarëve të vet. Nuk është motiv ajo që pretendon organi i akuzës dhe e gjen
të bazuar gjykata, duke theksuar se një nga viktimat (Roland Bashuri) dyshohej se
kish marrë pjesë në vrasjen e vëllait të Luanit, Gazmir Fusha, pasi kish transportuar
shtetasin Artur Demiri në spital. Nuk u provua në seancë të kishte pretendime asnjë
nga familjarët e të pandehurit për vrasjen e djalit të tyre Gazmir në vitin 1997. Por
përkundrazi u faktua nga ana e jonë që për vrasjen e vëllait të të pandehurit drejtësia
ka dhënë vendimin që në vitin 1998.
- Nuk u provua që qejf mbetje, grindje, sherr apo hasmëri e mëparshme të njihet e të
ketë pasur mes të pandehurit e viktimave apo me familjet e tyre.
- I pandehuri Luan, ditën dhe orën që ka ndodhur kjo ngjarje me pasojë vrasjen e tre
shtetasve në Divjakë, nuk ka qenë në Divjakë e as në Shqipëri pasi qe në emigrim.
- Dëshmitari okular Miri Kokoneshi, i cili është shtylla e akuzës, nuk është dëshmitar i
besueshëm dhe gjykata, e cila pranoi kundërshtimin e dëshmisë për faktin se ai ka
mbajtur qëndrime të ndryshme gjatë pyetjeve të shumta në polici, duhet të shpalltë
papërdorshmërinë e thënieve të tij, pasi ai nuk thotë të vërtetën pasi është pyetur në
585
vitin 1998 dy herë, në vitin 1999 tre herë dhe kujtohet pas 10 vitesh të vërë gishtin tek
i pandehuri.
- Për të hedhur poshtë pretendimet e dëshmitarit Miri Kokoneshi në mundësinë e të
parit nga rruga në momentin kur ka ndodhur vrasja vetë organi akuzës ka përpiluar
“Vendimin për kryerjen e eksperimentit hetimor datë 2 Qershor 1999 të prokurorit
Përparim Hasa” dhe proces-verbalin e kryerjes se eksperimentit hetimor datë 5
Qershor të vitit 1999 të OPGJ Florjan Bonjaku e Prokurorit Përparim Hasa. Nga këto
akte të papërsëritshme del qartë se ky dëshmitar, i cili tregon saktë gjithë mekanizmin
e ngjarjes deri sa ndodhi vrasja, por kur vjen momenti i autorit ai s’ka pasur mundësi
praktike të shihte se ishte me fytyrë nga muri dhe s’ka pasur mundësi as për faktin që
ndriçimi në vendngjarje ka qenë i dobët, siç doli nga thëniet e dëshmitarit okular Mina
Gorreja.
- Gjykata duhet të zbatonte parimin se dyshimet duhet të shkojnë në favor të të
pandehurit dhe se asnjë provë nuk ka paravlerë dhe po t’i analizonte një me një ato me
gjakftohtësi do arrinte në konkluzionin se gjithë deklarimet, si të Avram Bashurit,
Agim Kokoneshit, Ferdinand Dajës, Roland Bashurit, Nikolla Kokoneshit, rrjedhin
pikërisht nga dëshmia e Miri Kokoneshit, i cili nuk është dëshmitar serioz, i
besueshëm dhe korrekt në ato që ka thënë. Organi i Prokurorisë nuk është hera e parë
që gabon duke akuzuar shtetas të pafajshëm siç bëri në vitin 1999 me të vëllanë e të
pandehurit Luan Fusha me Ilir Fushën, i cili ndenji disa muaj nën hetim e arrest po
për këtë akuzë që sot akuzohet i vëllai.
- Gjykata duhet të merrte me rezervë dëshmitë për të cilat u kërkua kundërshtimi i tyre
dhe me të drejtë u pranua prej saj. Ajo duhet të kishte parasysh se deklaruesi Avram
Bashuri si babai i dy viktimave është i tronditur në shpirt nga vrasja e djemve dhe
abstragon në gjetjen e autorëve të mundshëm, duke akuzuar pa bazë vetëm me
hamendësime. Kjo gjë u provua dhe në ballafaqimin e bërë mes tij dhe shtetasit Mina
Goreja, i cili është dëshmitar okular i ngjarjes dhe nuk mbështet me të drejtë
pretendimet e Avram Bashurit (datë 03.02.09).
- Nuk është gjendur arma dhe nuk është administruar ajo në cilësinë e provës materiale
për të cilën akuzohet i pandehuri. Gëzhojat e gjetura në vendngjarje nuk dihet kujt
arme i përkasin.
- Pra shihet qartë se mungojnë ana subjektive, objektive e figurës së veprave penale për
të cilat akuzohet i pandehuri.
- Gjykata ka gabuar kur përpiqet të argumentojë se motivi i kësaj vrasje është vrasja e
vëllait të të pandehurit Gazmir Fusha në ngjarjen e datës 05.11.1997, në një kohë që
në ketë gjykim është administruar vendimi gjyqësor me nr.75, datë 06.02.1996 i
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me anë të të cilit janë deklaruar fajtorë dhe
dënuar shtetasit Hekuran dhe Ilir Demiri.
- Po ashtu gjykata ka gabuar që pretendon të arsyetojë që ka lidhje me ngjarjen një
bisedë telefonike e përgjuar mes një të afërmi të Luan Fushës dhe një personi të
ashtuquajtur si daja i tij, ku është thënë ..... ishalla ka lehtësime se nuk ka gjë më të
ndershme se ka bërë ai, ka bërë atë që i takon..., në një kohë që nuk mund përcaktohen
kush janë personat dhe ç’lidhje kanë me të pandehurin, pse këto thënie kanë lidhje me
Luan Fushën dhe pikërisht për këtë ngjarje, pra është një provë pa vlerë dhe e
papërdorshme.
- Gjykata e apelit ka gabuar gjithashtu në zellin e saj të njëanshëm për dënimin e Luan
Fushës, kur ka shkelur në mënyrë të hapur ligjin duke e dënuar shtetasin Luan Fusha
me burgim të përjetshëm, kur ndërkohë dispozita e nenit 78/1 të Kodit Penal (ashtu
siç ka qenë akuza), parashikon një dënim maksimal me 25 vjet burgim, pra i
pandehuri nuk mund të marre një dënim të posaçëm që nuk parashikohet në dispozitë.
586
pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.416, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin e të
gjykuarit, Av. Ardian Leka, i cili kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të
gjykuarit Luan Fusha; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.416, datë 09.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit penal në lidhje me masën e dënimit e për pasojë mund të cenohet.
Nga përmbajtja e dosjes gjyqësore ka rezultuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Lushnjë ka sjellë për gjykim të pandehurin Luan Fusha, duke e akuzuar për kryerjen e
veprave penale të "Vrasjes me paramendim" dhe “Armëmbajtje pa leje", të parashikuara nga
neni 78 tre herë dhe 278/2 të K.Penal.
Procedimi penal ka filluar mbi bazë vendngjarje të datës 09.08.1998 dhe është
pezulluar në datë 19.06.1999.
Është rifilluar në datën 26.11.1999 dhe pasi janë kryer disa veprime hetimore është
pezulluar përsëri në datën 02.02.2000, për mos zbulim autori.
Ky procedim penal ka rifilluar në datën 22.10.2007 nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Lushnjë dhe në përfundim të hetimeve të kryera është dërguar për gjykim.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor kanë rezultuar këto rrethana fakti:
Në datë 14.08.1998, në qytetin e Divjakës, pranë lokalit të shtetasit Roland Londo,
rreth orës 2030 janë vrarë me armë zjarri shtetasit Armand Kokoneshi, Edmond Bashuri dhe
Dhimitër Bashuri.
Dy viktimat, vëllezërit Dhimitër dhe Edmond Bashuri, së bashku me dëshmitarin
Ferdinand Daja kanë qenë duke u kthyer në shtëpi (me mjetin e tyre) rreth orës 20 30. Rrugës
në afërsi të lokalit të shtetasit Roland Londo, shohin viktimën tjetër Armand Kokoneshi, i cili
ishte i ulur në lokal dhe i fton të ulen me të për t’i qerasur, pasi atë ditë ishte bërë me vajzë.
Vëllezërit Bashuri dhe Ferdinant Daja ndalojnë makinën dhe ulen në lokal me Armand
Kokoneshin.
Pas pak në tavolinë është ulur edhe shtetasi Mina Gorrea. Pas disa minutash kthehet
nga posta shtetasi Miri Kokoneshi, vëllai i Armand Kokoneshit, i cili ishte me biçikletë, i
thërret të vëllait, ftohet të ulet në tavolinë, por nuk ulet dhe qëndron në këmbë pranë
tavolinës, rreth 2 m nga veranda, mbështetur në biçikletë nga krahu i djathtë i lokalit.
Pasi kanë ndenjur pak çaste, rreth orës 21 00 shtetasi Armand Kokoneshi ka paguar dhe
në momentin që po bëheshin gati për t’u çuar, por qëndronin ulur në tavolinë ende, i
pandehuri Luan Fusha ka qëlluar me armë zjarri në drejtim të personave që ishin në tavolinë,
duke lënë të vrarë vëllezerit Dhimitër dhe Edmond Bashuri dhe Armand Kokoneshin.
Këtë skenë kriminale e ka parë shtetasi Miri Kokoneshi, vëllai i njërit prej viktimave,
shtetasit Armand Kokoneshi. Nga hetimi ka rezultuar se mbi tavolinën ku ishin ulur viktimat
kishte ndriçim, gjithashtu koha ka qenë e mirë dhe pa u errësuar plotësisht, kushte këto që
kanë bërë të mundur identifikimin e autorit të vrasjes.
Nga deklarimet e tij në seancë gjyqësore për sigurim prove, rezultoi se shtetasi Miri
Kokoneshi ka dëgjuar një breshëri arme dhe menjëherë ka kthyer kokën nga krahu i djathtë
dhe duke parë afërsinë e vendndodhjes së dëshmitarit nga cepi i lokalit (ku ndodheshin
banjat), ka arritur të shohë të cepi i banjës së lokalit me automatik në dorë të pandehurin Luan
Fusha, i cili gjuajti drejt tavolinës ku ishin ulur viktimat.
587
I pandehuri Luan Fusha ka qenë pa maskë, veshur me pantallona të gjata, bluzë me
mëngë të shkurtra, ngjyrë të errët. Për momentin nga zhurma e krismave dhe ngritja e
pluhurit, dëshmitari Miri Kokoneshi largohet me vrap nga frika se mos qëllohej edhe ai prej
të pandehurit. Pasi mbarojnë breshëritë, pas disa minutash kthehet të lokali dhe shikon të
shtrirë në tokë të gjakosur 3 viktimat. Menjëherë merr vëllain e tij, Armand Kokoneshi me
makinën e shtetasit Filip Zhuka nga Divjaka dhe e çon në spital. Fillimisht e çon në spitalin e
Divjakës e më pas në spitalin e Lushnjës, ku mjekët i kanë thënë se vëllai i tij ka vdekur. Të
njëjtat deklarime ka dhënë ky dëshmitar në gjykimin në shkallë të dytë, i pyetur nga Gjykata
e Apelit Vlorë.
Rreth kësaj ngjarje kriminale, për autorin e krimit, shtetasi Miri Kokoneshi ka
biseduar në spital me shtetasin Ferdinand Daja nga Karbunara, i pranishëm në tavolinën ku u
qëllua dhe që kishte ardhur në spital të sillte viktimën Edmond Bashuri. Duke njohur
rrezikshmërinë e të pandehurit Luan Fusha, dëshmitari Miri Kokoneshi i ka kërkuar
Ferdinand Dajës të mos tregonte për autorin Luan Fusha dhe i ka kërkuar të mos tregonte se
në vendngjarje ishte i pranishëm dhe Miri Kokoneshi, qëndrim të cilin Ferdinand Daja e ka
mbajtur që në deklarimet e tij të para në polici. Gjithashtu për autorin e vrasjes dëshmitari
Miri Kokoneshi i ka treguar vetëm vëllait të tij Agim Kokoneshi, për t'u ruajtur familjet nga
ndonjë hakmarrje e mundshme, si dhe për shkak të situatës që kalonte vendi mendonin të
merrnin hakun e vrasjes së vëllait të tyre vetë, si vëllezër.
Motivi i kësaj vrasje rezulton të jetë fakti se në datë 05.11.1997, të pandehurit Luan
Fusha i është vrarë vëllai i tij Gazmir Fusha, ku për vrasjen e tij familja Fusha akuzonte se ka
marrë pjesë në vrasje edhe shtetasi Roland Bashuri (vëllai i njërit prej viktimave). Gjithashtu
në deklarimet e shtetasit Avram Bashuri për vrasjen e shtetasit Artur Demiri, midis të tjerave
ka deklaruar se Luan Fusha i ka shkuar në shtëpi me automatik dhe ".. ka kërkuar Artur
Demirin dhe i ka thënë të largojë djemtë nga Artur Demiri se do t'i vras...".
Nga këqyrja e vendit të ngjarjes datë 14.08.1998, rezulton se janë gjetur e sekuestruar
me cilësinë e provës materiale 15 gëzhoja mod.56, të cilat nga akti i ekspertimit nr.108, datë
20.8.1998, rezultojnë se janë gjuajtur nga e njëjta armë. Gjithashtu nga këqyrja e dy
kufomave Edmond Bashuri dhe Armand Kokoneshi, proces-verbali i këqyrjes datë
14.08.1998, akt-ekspertimet nr.80 dhe 81, datë 14.08.1998, rezulton se shkaku i vdekjes së 2
viktimave janë plagët e shkaktuara nga armë zjarri.
Me datë 25.07.2008 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka kryer veprimin hetimor
të zhvarrosjes së kufomës Dhimitër Bashuri (pasi në kohën e kryerjes së vrasjes nuk është
lejuar nga familjarët këqyrja e kufomës), ku midis të tjerave u konstatua gjatë këqyrjes së
kufomës prania e predhave armë zjarri në kockat e kufomës së Dhimitër Bashuri, ku nga akt-
ekspertimi nr.802, datë 27.7.2008, rezulton se dëmtimet janë shkaktuar nga qitje me predhë
zjarri dhe vdekja ka ardhur si rezultat i shokut të rëndë traumatiko-hemoragjik.
Rrethanat e mësipërme të faktit janë provuar me provat shkresore, shkencore si dhe
deklarimet të pandehurit dhe shpjegimet e dëshmitarëve të administruara në gjykim.
I pandehuri në gjykim nuk e ka pranuar akuzën, duke deklaruar se nuk është autori i
vrasjes së tre shtetasve të mësipërm, duke deklaruar se nuk ka qenë prezent në Shqipëri, se ka
qenë në Greqi në kohën e kryerjes së krimit dhe po në të njëjtën seancë gjyqësore pretendon
se ndodhej në Itali, ku nuk jep adresë të saktë për vendin ku punonte dhe jetonte dhe të njëjtin
qëndrim mbajti edhe gjatë zhvillimit të gjykimit të çështjes në ngarkim të tij. Po ashtu nga
ana e të pandehurit dhe mbrojtësit të tij u pretendua se nuk ka pasur asnjë shkak për kryerjen
e vrasjes dhe se dëshmitari okular Miri Kokoneshi nuk është dëshmitar i besueshëm, pasi sa
herë që është pyetur më parë në polici dhe prokurori nuk ka thënë se është i pandehuri autori i
vrasjes, por këtë gjë e ka thënë në gjykatë vetëm në seancën e sigurimit të provës.
588
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.58, datë 26.05.2009, ka
vendosur:
"Të deklarojë fajtor të pandehurin Luan Fusha për veprën penale të “Vrasjes me
paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, të
miratuar me ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 (pa ndryshimet e mëvonshme), për vrasjen e
shtetasit Dhimitër Bashuri dhe, në bazë të këtij neni dhe të nenit 50, germa "a" po të Kodit
Penal, ta dënojë atë me 20 (njëzet) vjet burgim.
paramendim", parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, të
shtetasit Eduart Bashuri dhe, në bazë të këtij neni dhe të nenit 50, germa "a" po të Kodit
paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, të
shtetasit Armand Kokoneshi dhe, në bazë të këtij neni dhe të nenit 50, germa "a" po të Kodit
Të deklarojë fajtor të pandehurin Luan Fusha për veprën penale armëmbajtjes pa leje
dhe në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal të dënohet me një vit burgim.
Në bashkim të dënimeve, në referim edhe të nenit 55/2 të Kodit Penal, dënimin
përfundimtar të të pandehurit Luan Fusha me 22 (njëzet e dy) vjet burgim.
Vuajtja e këtij dënimi fillon nga dita që i pandehuri është paraburgosur për llogari të
këtij procedimi penal.
Dënimi të vuhet prej të pandehurit në një burg të sigurisë së lartë".
Lushnjë për pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin Luan Fusha për veprën
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal,
provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesën që ka deklaruar fajtor të
pandehurin Luan Fusha për veprën penale të vrasjes me paramendim, parashikuar nga neni 78
i Kodit Penal.
Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër në lidhje me llojin e dënimit, në këtë
mënyrë:
Dënimin e të pandehurit Luan Fusha me burgim të përjetshëm për veprën penale të
vrasjes së shtetasit Dhimitër Bashuri.
Dënimin e të pandehurit Luan Fusha me burgim të përjetshëm për veprën penale të
vrasjes së shtetasit Eduard Bashuri.
Dënimin e të pandehurit Luan Fusha me burgim të përjetshëm për vrasjen e shtetasit
Armant Kokoneshi.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin përfundimisht të të pandehurit Luan
Fusha me burgim të përjetshëm.
Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së lartë”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.416, datë 09.12.2010, ka arsyetuar si më
poshtë:
Në kundërshtim me sa pretendohet nga i pandehuri, në dëshminë e dhënë nga
dëshmitari Miri Kokoneshi, si në pyetjet e tij të mëparshme në organin e akuzës, ashtu edhe
589
në gjykatë në sigurimin e provës, ashtu edhe në gjykatën e apelit, është shpjeguar pa asnjë
ekuivok emri i të pandehurit, mekanizmi i ngjarjes dhe arsyet përse nuk kishte folur më parë
për këtë problem.
Gjykata e apelit e gjen të drejtë vendimin e rrethit në lidhje me aplikimin e nenit 3/3
të Kodit Penal, duke zbatuar nenin 78 të Kodit Penal siç ka qenë i formuluar në datën
14.08.1998, kur ka ndodhur ngjarja për rastin konkret.
Në lidhje me aplikimin e rrethanave rënduese gjykata ka çmuar se vepra është kryer
në prani të një rrethane rënduese, siç është ajo e parashikuar nga neni 50, germa “e” e Kodit
Penal, kryerja e veprës i shtyrë nga motive të dobëta siç është hakmarrja për vrasjen e vëllait
të tij.
Vendimi i gjykatës së rrethit gjendet i gabuar në lidhje me llojin e dënimit të aplikuar
ndaj të pandehurit Luan Fusha. Në funksion të individualizimit të dënimit, gjykata e shkallës
së parë nuk ka mbajtur drejt në konsideratë, rrezikshmërinë e lartë shoqërore të veprave
penale për të cilat akuzohet i pandehuri, rrezikshmërinë e tij shoqërore, si dhe rëndësinë e
faktit. Gjykata e apelit në caktimin e dënimit mban parasysh edhe marzhin e dënimit të
parashikuar për veprën penale të vrasjes me paramendim, sipas nenit 78 të Kodit penal, tre
herë, pasojat e rënda të ardhura nga vepra penale, motivin dhe qëllimin e kryerjes së veprës
penale, si dhe qëndrimin mohues të mbajtur prej tij ndaj veprës së kryer.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs i
gjykuari Luan Fusha, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe
pushimin e çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nuk jemi dakord me këtë vendim pasi nuk bazohet në një analizë realiste të fakteve
dhe është i pambështetur në provat e administruara gjatë këtij debati gjyqësor.
- I pandehuri Luan Fusha nuk ka pasur asnjë motiv që të kryente vrasjen kundër
bashkëqytetarëve të vet. Nuk është motiv ajo që pretendon organi i akuzës dhe e gjen të
bazuar gjykata duke theksuar se një nga viktimat (Roland Bashuri) dyshohej se kish marrë
pjesë në vrasjen e vëllait të Luanit, Gazmir Fusha, pasi kish transportuar shtetasin Artur
Demiri në spital. Nuk u provua në seancë të kishte pretendime asnjë nga familjarët e të
pandehurit për vrasjen e djalit të tyre Gazmir në vitin 1997. Por përkundrazi u faktua nga ana
e jonë që për vrasjen e vëllait të të pandehurit, drejtësia ka dhënë vendimin që në vitin 1998.
- Nuk u provua që qejf mbetje, grindje, sherr apo hasmëri e mëparshme të njihet e të
ketë pasur mes të pandehurit e viktimave apo me familjet e tyre.
I pandehuri Luan ditën dhe orën që ka ndodhur kjo ngjarje me pasojë vrasjen e tre
shtetasve në Divjakë, nuk ka qenë në Divjakë e as në Shqipëri, pasi qe në emigrim.
- Dëshmitari okular Miri Kokoneshi, i cili është shtylla e akuzës, nuk është dëshmitar
i besueshëm dhe gjykata, e cila pranoi kundërshtimin e dëshmisë për faktin se ai ka mbajtur
qëndrime të ndryshme gjatë pyetjeve të shumta në polici, duhet të shpallte papërdorshmërinë
e thënieve të tij, pasi ai nuk thotë të vërtetën pasi është pyetur në vitin 1998 dy herë, në vitin
1999 tre herë dhe kujtohet pas 10 vitesh të vërë gishtin tek i pandehuri.
- Për të hedhur poshtë pretendimet e dëshmitarit Miri Kokoneshi në mundësinë e të
parit nga rruga në momentin kur ka ndodhur vrasja, vetë organi akuzës ka përpiluar
“Vendimin për kryerjen e eksperimentit hetimor datë 2 Qershor 1999 të prokurorit Përparim
Hasa” dhe Procesverbalin e kryerjes se eksperimentit hetimor datë 5 Qershor i vitit 1999 të
OPGJ Florjan Bonjaku e Prokurorit Përparim Hasa. Nga këto akte të papërsëritshme del qartë
se ky dëshmitar, i cili tregon saktë gjithë mekanizmin e ngjarjes deri sa ndodhi vrasja, por kur
vjen momenti i autorit ai s’ka pasur mundësi praktike të shihte se ishte me fytyrë nga muri,
dhe s’ka pasur mundësi as për faktin që ndriçimi në vendngjarje ka qenë i dobët, siç doli nga
thëniet e dëshmitarit okular Mina Gorreja.
590
Gjykata duhet të zbatonte parimin se dyshimet duhet të shkojnë në favor të të
pandehurit dhe se asnjë provë nuk ka paravlerë dhe po t’i analizonte një më një ato me
gjakftohtësi do arrinte në konkluzionin se gjithë deklarimet, si të Avram Bashurit, Agim
Kokoneshit, Ferdinand Dajes, Roland Bashurit, Nikolla Kokoneshit, rrjedhin pikërisht nga
dëshmia e Miri Kokoneshit, i cili nuk është dëshmitar serioz, i besueshëm dhe korrekt në ato
që ka thënë. Organi Prokurorisë nuk është hera e parë që gabon duke akuzuar shtetas të
pafajshëm siç bëri në vitin 1999 me të vëllanë e të pandehurit Luan Fush,a me Ilir Fushën, i
cili ndenji disa muaj nën hetim e arrest po për ketë akuzë që sot akuzohet i vëllai.
- Gjykata duhet të merrte me rezervë dëshmitë për të cilat u kërkua kundërshtimi i
tyre dhe me të drejtë u pranua prej saj. Ajo duhet të kishte parasysh se deklaruesi Avram
Bashuri, si babai i dy viktimave, është i tronditur në shpirt nga vrasja e djemve dhe abstragon
në gjetjen e autorëve të mundshëm duke akuzuar pa bazë vetëm me hamendësime. Kjo gjë u
provua dhe në ballafaqimin e bërë mes tij dhe shtetasit Mina Goreja, i cili është dëshmitar
okular i ngjarjes dhe nuk mbështet me të drejtë pretendimet e Avram Bashurit (datë 03.02.09).
- Nuk është gjendur arma dhe nuk është administruar ajo në cilësinë e provës
materiale për të cilën akuzohet i pandehuri. Gëzhojat e gjetura në vendngjarje nuk dihet kujt
arme i përkasin.
- Pra shihet qartë se mungojnë ana subjektive, objektive e figurës së veprave penale
për të cilat akuzohet i pandehuri.
- Gjykata ka gabuar kur përpiqet të argumentojë se motivi i kësaj vrasje është vrasja e
vëllait të të pandehurit Gazmir Fusha në ngjarjen e datës 05.11.1997, në një kohe që në ketë
gjykim është administruar vendimi gjyqësor me nr.75, datë 06.02.1996 i Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, me anë të të cilit janë deklaruar fajtorë dhe dënuar shtetasit Hekuran dhe
Ilir Demiri.
- Po ashtu gjykata ka gabuar që pretendon të arsyetojë që ka lidhje me ngjarjen një
bisede telefonike e përgjuar mes një të afërmi të Luan Fushës dhe një personi të ashtuquajtur
si daja i tij, ku është thënë “..... ishalla ka lehtësime se nuk ka gjë më të ndershme se ka bërë
ai, ka bërë atë që i takon...,” në një kohë që nuk mund përcaktohen kush janë personat dhe
ç’lidhje kanë me të pandehurin, pse këto thënie kanë lidhje me Luan Fushën dhe pikërisht për
ketë ngjarje, pra është një provë pa vlerë dhe e papërdorshme.
- Gjykata e apelit ka gabuar gjithashtu në zellin e saj të njëanshëm për dënimin e Luan
Fushës, kur ka shkelur në mënyrë të hapur ligjin duke e dënuar shtetasin Luan Fusha me
burgim të përjetshëm, kur ndërkohë dispozita e nenit 78/1 të Kodit Penal (ashtu siç ka qenë
akuza), parashikon një dënim maksimal me 25 vjet burgim, pra i pandehuri nuk mund të
marre një dënim të posaçëm që nuk parashikohet në dispozitë.
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rekursi i të gjykuarit është paraqitur brenda afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit Vlorë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim nga palët.
Në lidhje me kundërshtimin e të pandehurit për mungesë të të provuarit të fajësisë së
tij, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se të dy gjykatat e kanë sqaruar më së miri këtë
pretendim. Duke cituar shprehimisht provat mbi të cilat mbështetet është krijuar njohja mbi
kryerjen e veprimeve nga i pandehuri, duke justifikuar kështu edhe lidhjen shkakësore
ndërmjet pasojes së ardhur nga veprimet e tij.
591
Në lidhje me dëshminë e dhënë nga dëshmitari Miri Kokoneshi, si në pyetjet e tij të
mëparshme në organin e akuzës, edhe në gjykatë në sigurimin e provës, ashtu edhe në
gjykatën e apelit, është shpjeguar pa asnjë ekuivok emri i të pandehurit, mekanizmi i ngjarjes
dhe arsyet përse nuk kishte folur më parë për ketë problem. Këto deklarime mbështeten edhe
nga dëshmitarët e tjerë Asim Kokoneshi, Avram Bashuri, Roland Londo, etj.
Në lidhje me pretendimin se nga ana e gjykatës së apelit është shkelur ligji penal duke
e dënuar të gjykuarin me burgim të përjetshëm, pasi “Vrasja me paramendim” parashikuar
nga neni 78/11 është 25 vjet burgim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet
pranuar.
Siç shihet nga përmbajtja e dispozitës që i pandehuri të dënohet me burgim të
përjetshëm duhet të ekzistojnë së paku dy rrethana rënduese. Me ndryshimet e bëra nenit
78/22 të Kodit Penal në vitin 2007, duke sjellë si rezultat shtesën e paragrafit të dytë të tij,
hakmarrja nuk është parë si rrethanë rënduese e kryerjes së veprës penale, por si një element i
figurës së veprës penale, duke i dhënë faktit të hakmarrjes cilësim juridik.
Në këto kushte kur të dy gjykatat kanë zbatuar me të drejtë nenin 3/3 të Kodit Penal,
në lidhje me aplikimin e ligjit dispozitat e të cilit janë më të favorshme për të pandehurin,
duke e cilësuar veprën penale të kryer nga ai sipas nenit 78 të Kodit Penal, siç ishte i
formuluar në kohën kur ka ndodhur vepra penale, Gjykata e Apelit Vlorë ka gabuar në
dispozitivin e vendimit duke caktuar një dënim më të rëndë se sa ka parashikuar dispozita
përkatëse në rastin konkret, pasi ka vepruar në kundërshtim me nenin 50 3 të Kodit Penal,
duke e cilësuar hakmarrjen si rrethanë rënduese në rastin konkret.
Kështu, pavarësisht se i gjykuari është dënuar për kryerjen e veprës penale të vrasjes
me paramendim 3 herë, për asnjërin nga këto raste ai nuk mund të dënohej me një dënim më
të rëndë se 25 vjet burgim. Pasi dispozita në fuqi në kohën e kryerjes së veprës penale nuk e
lejon një gjë të tillë.
1
Vrasja e kryer me paramendim, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë gjer në njëzetepesë vjet dhe, kur ka rrethana
rënduese, me burgim të përjetshëm a me vdekje.
2
Vrasja e kryer për interes, hakmarrje a gjakmarrje, dënohet me burgim jo më pak se njëzet vjet ose me burgim të
përjetshëm, si dhe me gjobë nga pesëqind mijë deri në tre million lekë.
3
Rëndojnë dënimin rrethanat që vijojnë:
a) kryerja e veprës i shtyrë nga motive të dobëta;
b) kryerja e veprës për të vënë para përgjegjësisë ose për të fshehur përgjegjësinë penale të një tjetri apo për të shmangur
dënimin për një vepër penale tjetër ose për të realizuar, ose për të siguruar për vete a për të tretët fitime pasurore, ose çdo lloj
përfitimi tjetër material;
c) kryerja e veprës penale me egërsi dhe mizori;
ç) kryerja e një krimi pas dhënies së një dënimi për një krim të kryer më parë;
d) kryerja e veprimeve që rëndojnë apo shtojnë pasojat e veprës penale;
dh) kryerja e veprës penale duke shpërdoruar funksionin publik ose shërbimin fetar;
e) kur vepra është kryer kundër fëmijëve, grave shtatzana ose personave që, për shkaqe të ndryshme, nuk mund të mbrohen;
f) kur vepra është drejtuar ndaj përfaqësuesve të shteteve të tjera;
g) kur vepra është kryer duke përfituar nga marrëdhëniet familjare, të miqësisë, të mikpritjes;
gj) kryerja e veprës penale në bashkëpunim;
h) kryerja e veprës penale më shumë se një herë;
i) kur vepra është kryer duke përdorur armë, municione luftarake, lëndë plasëse, djegëse, helmuese dhe radioaktive.
j) kryerja e veprës e shtyrë nga motive që kanë të bëjnë me gjininë, racën, fenë, kombësinë, gjuhën, bindjet politike, fetare
ose sociale.
592
Në këto rrethana, në zbatim të nenit 55 1 të Kodit Penal, dënimi i dhënë ndaj të
pandehurit nuk mund të jetë më i rëndë se dënimi më rëndë i shtuar dhe masa e dënimit të
dhënë ndaj tij nuk mund të kalojë kufirin prej 25 vjetësh të përcaktuar nga neni 78 i Kodit
Penal, në kohën e kryerjes së veprës penale.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.416, datë
09.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit të jo të saktë të ligjit penal në
lidhje me masën e dënimit të caktuar ndaj të gjykuarit dhe duhet ndryshuar në këtë pikë, duke
caktuar për të dënuarin dënimin maksimal të parashikuar nga dispozita që ka qenë në fuqi në
kohën e kryerjes së veprës penale.
Në këtë mënyrë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë do të ndryshojë dhe vendimin e
Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë për sa i përket masës së dënimit, duke e dënuar të
gjykuarin me dënimin maksimal që parashikon dispozita prej 25 (njëzet e pesë) vjet burgim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/b të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.416, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i
takon fajësisë dhe kualifikimit ligjor të veprës penale.
Ndryshimin e këtij vendimi përsa i përket masës së dënimit, duke e dënuar të
gjykuarin Luan Fusha përfundimisht me 25 (njëzet e pesë) vjet burgim.
Tiranë, më 26.11.2012
1
Kur veprimet ose mosveprimet përmbajnë elementët e disa veprave penale, si dhe kur personi ka kryer disa vepra penale
për të cilat nuk është dhënë akoma vendim, gjykata më parë cakton dënimin për çdo vepër penale dhe në përfundim jep një
dënim të vetëm, që përbëhet nga dënimi më i rëndë i shtuar.
Dënimi më i rëndë i shtuar nuk mund të kapërcejë shumën e përgjithshme të dënimeve të caktuara veç e veç, as kufirin më të
lartë të parashikuar për llojin e dënimit të dhënë.
Kur gjykata çmon se kryerja e shumë veprave penale nuk tregon rrezikshmëri të madhe të fajtorit, mund të japë si dënim
përfundimtar dënimin më të rëndë që ka caktuar për një nga veprat penale.
Gjykata në vendimin përfundimtar jep një ose më shumë nga dënimet plotësuese të dhëna më vete për çdo vepër të veçantë.
593
Nr.00-2012-1626 i Vendimit (317)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR BERAT
NDAJ TË ARRESTUARIT: FUAT SHAMETI
OBJEKTI:
Vleftësim i ligjshëm i arrestit në flagrancë
dhe caktim i masës së sigurimit personal, “arrest në burg”
për shtetasin Fuat Shameti,
për veprën penale të “Vrasjes me paramendim të mbetur në tentativë”,
të parashikuar nga Nenet 78/1 dhe 22 të K.Penal.
Baza ligjore: Nenet 258/1 e 244 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.95, datë 27.07.2012, vendosi:

Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj shtetasit Fuat Shameti.
Caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”, për shtetasin Fuat Shameti,
për veprën penale të “Vrasjes me paramendim”, të mbetur në tentativë, të
parashikuar nga N.78/1 dhe 22 i K.Penal.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.260, datë 11.09.2012, vendosi:

Miratimin e vendimit penal nr.95, datë 27.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Berat.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Vlorë, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest
në burg”, duke parashikuar këto shkaqe:
- Vendimet e mësipërme të gjykatave janë në kundërshtim me dispozitat procedurale
penale dhe konkretisht N.229 të K.Pr.Penale, kushtet ligjore të përcaktuara posaçërisht
nga kjo dispozitë në lidhje me përshtatshmërinë e secilës masë dhe shkallën e
nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
- Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.74, datë 25.07.2012, ka rezultuar se i dëmtuari
Agim Zharova ka të dëmtuar mushkërinë, ndërsa më pjesën e konkluzionit shkruhet
se ka humbje të aftësisë për punë në masën mbi 9 ditë, pra ka një mospërputhje midis
594
kqyrjes objektive dhe konkluzionit të aktit mjeko-ligjor, pra ka nevojë për një
riekspertim mjeko-ligjor.
- Masa e sigurimit “arrest në shtëpi” është tepër e butë për rastin konkret. Vepra për të
cilën ai dyshohet është e rëndë dhe parashikon sanksionin me burgim nga 15-25 vjet.
- Masa e sigurimit “arrest në shtëpi”, jepet në rastet kur masa e sigurimit “arrest në
burg”, nuk mund të jepet për shkak të shtatzanisë ose sëmundje, ose moshës së
madhe, apo në rastet e tjera të parashikuar nga N.230 i K.Pr.Penale.
- Megjithëse i arrestuari është me moshë 52 vjeç, profesion inxhinier dhe me këtë lloj
formimi duhej të karakterizohej nga vetëpërmbajtja dhe pjekuria, ai ka debatuar me të
dëmtuarin
- Rrethanat tregojnë se nuk kemi të bëjmë me një aksident, por dëmtimi i Agim
Zharovës, është kryer me qëllim nga i arrestuari.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VЁREN
paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:
1. Në datën 24.07.2012, rreth orës 20.30 në Uznovë- Berat, personi nën hetim Fuat
Shameti ka goditur me mjetin e tij Benz me targa BR0092B, shtetasin Agim Zharova,
i cili pas goditjes ka shkuar në spitalin rajonal në gjendje të rëndë.
2. Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.74, datë 25.07.2012, ka rezultuar se i dëmtuari
Agim Zharova, ka të dëmtuar mushkërinë, dhe ka humbje të aftësisë së përkohshme të
aftësisë për punë mbi 9 ditë.
3. Në kallëzimin e tij shtetasi Agim Zharova, shpjegon se ka patur një debat një ditë më
parë me personin nën hetim.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.95, datë 27.07.2012, vendosi:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj shtetasit Fuat Shameti.
Caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”, për shtetasin Fuat Shameti, për
veprën penale të “Vrasjes me paramendim”, të mbetur në tentativë, të parashikuar nga
N.78/1 dhe 22 i K.Penal.
5. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.260, datë 11.09.2012, vendosi:
Miratimin e vendimit penal nr.95, datë 27.07.2012, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat.
6. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Vlorë, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e masës së sigurimit
“arrest në burg”, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
7. Prokurori pranë Gjykatës së Lartë në seancën gjyqësore të datës 26.11.2012, kërkoi
pushimin e gjykimit të çështjes. Këtë qëndrim në lidhje me rekursin prokurori e
argumentoi me ndryshimin e rrethanave gjatë hetimeve paraprake.
8. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se personi nën hetim fillimisht
dyshohej për veprën penale të “Vrasjes me paramendim të mbetur në tentativë”, të
595
parashikuar nga N.78/1 dhe 22 të K.Penal, ndërsa Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat
ka paraqitur kërkesën e datës 13.11.2011, për gjykim, duke e akuzuar të pandehurin
Fuat Shameti, për veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, parashikuar nga
N.89 i K.Penal. Në kushtet kur nevojat e sigurimit janë zbutur për shkak të
rrezikshmërisë se pakët të veprës penale dhe të autorit Prokurori kërkoi pushimin e
gjykimit të çështjes, në kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të
K.Pr.Penale,.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje,
pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal
vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se:
“ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”. Gjithashtu në interpretim të nenit
407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet ankimi, e si i tillë
heqja dorë prej tij pas sjell mospranimin e rekursit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 433/1, 442/a të
K.P.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 26.11.2012
596
Nr.00-2012-1609 i Vendimit (318)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar

KORÇË
E GJYKUAR: ROZETA NGJELA (DINGLLOSHI)
A K U Z U A R:
“Falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.53 (41-2010-743), datë 19.02.2010

vendosi:
Deklarimin fajtor të së pandehurës Rozeta Ngjela (Dinglloshi) për veprën
penale të falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave dhe në bazë të
N.189/2 të K.Penal dënimin e saj me 1 (një) vit burgim dhe 600.000
Në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale, kësaj të pandehure i zbritet si përfitim
ligjor 1/3 e dënimit, duke u dënuar përfundimisht me 8 (tetë) muaj burgim dhe
400.000 lekë gjobë, gjobë e cila duhet paguar me dy këste me nga 200.000
lekë secili këst, brenda një viti nga dita që vendimi merr formë të prerë.
Vuajtja e dënimit me burgim për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi
E pandehura do të vuajë dënimin në një burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.90, datë 15.06.2010 vendosi:

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs e gjykuara Rozeta Ngjela

(Dinglloshi) nëpërmjet mbrojtësit të saj, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve duke
urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të vendimit duke u vënë në provë e pandehura për një
periudhë prej 18 muaj, duke paraqitur këto shkaqe:
597
- Gjykatat nuk kanë zbatuar drejt ligjin penal, konkretisht N.59 të K.Penal, sepse e
pandehura e ka pranuar veprën, ka mbajtur qëndrim pendues, është e divorcuar, ka dy
fëmijë të mitur nën 10 vjeç, si dhe gjendje ekonomike e sociale mjaft të vështirë të
cilat e kanë detyruar të emigrojë në Greqi në mënyrë të kundraligjshme.

lënien në fuqi të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.90, datë 15.06.2010 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.53, datë
19.02.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural e material penal në lidhje me deklarimin fajtor dhe masën e dënimit me burgim
ndaj të gjykuarës, por do të ndryshohen në lidhje me masën e dënimit me gjobë dhe
alternativën e vuajtjes së dënimit, duke vendosur pezullimin e ekzekutimit të vendimit me
burgim dhe vënien në provë.
1. Në datën 19.10.2009 e gjykuara Rozeta Ngjela ishte kthyer nga pala greke në
PKK Kapshticë, me tre pasaporta që i’u gjendën; 1. nr.Z.1914749 në emër të
Rozeta Ngjela me dtl. 1977, ku ishte vendosur edhe një leje qëndrimi nga autoritet
greke me nr.GR1745413 datë lëshimi 02.10.2007 dhe datë skadimi 21.08.2010 në
emër të Rozeta Ngjela; 2. një pasaportë biometrike nr.BC 2267211 në emër të
Rozeta Ngjela e dtl. 20.10.1971, datë lëshimi 02.10.2009 dhe datë skadimi
1.10.2019; 3. një pasaportë 5 vjeçare në emër të Rozeta Ngjela e dtl. 20.08.1977
ku ishte vendosur edhe një leje qëndrimi nga autoritet greke me nr.GR1793852,
lëshuar datë 28.07.2004, e vlefshme deri më 21.08.2007
2. Në këto pasaporta vërehej ndryshimi i mbiemrit të së gjykuarës nga Dinglloshi
në Ngjela dhe datëlindja e saj.
3. Në bazë të aktit të ekspertimit datë 24.11.2009 rezultoi se në pasaportën 5
vjeçare me nr.1681634 me datë lëshimi 06.07.2000 konstatoheshin ndërhyrje në
fletën e parë, - fotografia dhe të dhënat e kësaj shtetase. Po kështu edhe në
pasaportën me nr.Z.1914749, ndërsa vizat për leje qëndrimi në shtetin grek për
këto dokumente konstatoheshin të rregullta.
4. Nga provat e administruara u provua se e gjykuara ka falsifikuar mbiemrin e
saj nga Dinglloshi në Ngjela, pasi me vendimin e Këshillit Bashkiak nr.276 e ka
ndryshuar në datë 30.09.2009 dhe jo më parë, siç janë datat në të cilat janë nxjerrë
pasaportat për llogari të së gjykuarës.
5. Pas ndryshimit të mbiemrit e gjykuara ka aplikuar për pasaportë biometrike,
dhe pasi është pajisur me të ka kaluar në shtetin grek, ku është konstatuar fakti i
përdorimit të pasaportave të falsifikuara nga pala greke, pasi ajo ishte e regjistruar
në sistem.
6. Në këto kushte nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë është regjistruar
procedimi penal duke e akuzuar të gjykuarën për veprën penale të “Falsifikimit të
letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, parashikuar nga N.189/2 i K.Penal.
598
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.53 (41-2010-743), datë
19.02.2010 vendosi:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurës Rozeta Ngjela (Dinglloshi) për veprën penale
të falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave dhe në bazë të N.189/2 të
K.Penal dënimin e saj me 1 (një) vit burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë.
II. Në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale, kësaj të pandehure i zbritet si përfitim ligjor
1/3 e dënimit, duke u dënuar përfundimisht me 8 (tetë) muaj burgim dhe 400.000
lekë gjobë, gjobë e cila duhet paguar me dy këste me nga 200.000 lekë secili këst,
brenda një viti nga dita që vendimi merr formë të prerë.
III.Vuajtja e dënimit me burgim për këtë të pandehur fillon nga dita e ekzekutimit të
këtij vendimi.
IV. E pandehura do vuajë dënimin në një burg të sigurisë së zakonshme.
8. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.90, datë 15.06.2010 vendosi:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.53, datë 19.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
9. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs e gjykuara nëpërmjet mbrojtësit
të saj, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve, duke urdhëruar pezullimin e
ekzekutimit të vendimit, duke u vënë në provë e pandehura për një periudhë prej
18 muaj, duke paraqitur shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar
10. Gjykata e Apelit Korçë në vendimin e saj e ka gjetur të drejtë e të bazuar në prova
e në ligj vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke arsyetuar se:
“...gjykata e shkallës së parë ka bërë një analizë të plotë e ligjore të veprës penale
të parashikuar nga N.189/2 K.Penal dhe rrethanave konkrete në të cilat është
kryer ajo nga e pandehura, objektin e prekur nga kjo vepër në dy raste...kjo
gjykatë i ka marrë tashmë në vlerësim rrethanat që kanë të bëjnë me caktimin e
dënimit dhe masën e dënimit me gjobë dhe burgim, shkallën e veprimeve të të
pandehurës, anën subjektive të veprës penale, sjelljen e saj, faktin që është
larguar përsëri jashtë shtetit...duke caktuar dënim me burgim në pragun e
minimumit. Gjykata e Apelit nuk vlerëson se ekzistojnë kushtet dhe rrethanat
ligjore të parashikuara nga N.59 i K.Penal për pezullimin e ekzekutimit të dënimit
me burgim. Përsa i përket pezullimit të dënimit me burgim, parashikuar nga N.59
i K.Penal, Gjykata e Apelit vlerëson që në gjykim nuk janë provuar kushte të tilla
të veçanta që kanë të bëjnë me gjendjen shëndetësore e mendore, mënyrës së
jetesës apo nevojave që lidhen me gjendjen familjare etj, rrethana të cilat do ta
bënin të vështirë ekzekutimin e dënimit me burgim sipas kushteve të dhëna nga
gjykata...”
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga e gjykuara.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar rekursin e paraqitur nga e
gjykuara Rozeta Dinglloshi (Ngjela), nëpërmjet përfaqësuesit të saj, (Neni
432 i K.Pr.Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet, në lidhje me pezullimin e
ekzekutimit të dënimit me burgim.
12. Në lidhje me aplikimin e N.59 të K.Penal, Kolegji Penal e gjen të drejtë
pretendimin e paraqitur në rekurs.
599
1
13. Neni 59 i K.Penal i jep të drejtën gjykatës që, në ras te të veçanta, kur
jep dënimin me burgim deri në pes ë vjet të urdhërojë që i dënuari
të vihet në provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit, por, në çdo rast,
gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e pakët të personit dhe
rrethanat e kryerjes së veprës penale.
14. Siç rezulton nga dispozita, kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim
aplikohet nga gjykata kur plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet
të dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht, i cili në rastin konkret plotësohet, të gjykuarën Rozeta Ngjela gjykatat e
kanë deklaruar fajtore për kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të
letërnjoftimeve, pasaportave ose vizave”, duke e dënuar me 8 (tetë) muaj burgim.
Sa i përket kushtit të dytë, rrethanë e posaçme, sipas formulimit të nenit 59 të
Kodit Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:
1. detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit
profesional;
2. përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;
3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo rehabilitim mjekësor.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se ato duhet të kishin
vlerësuar drejt rrezikshmërinë e pakët shoqërore të autores – pasi sipas dëshmisë
së penalitetit – e gjykuara nuk është e dënuar më parë, si dhe faktin që ka dy
fëmijë të mitur, pavarësisht se nuk janë të regjistruar në gjendjen civile në
Shqipëri. E gjykuara veprën e ka kryer nisur nga nevojat për emigrim në kohën
kur procesi për të siguruar një vizë për të udhëtuar ishte tepër i komplikuar dhe
lëvizja e lirë e njerëzve ndalohej. Pra identifikohen disa prej kushteve të veçanta të
parashikuara nga neni 59 i Kodit Penal.
16. Vepra penale për të cilën është deklaruar fajtore e gjykuara, me ndryshimet e
mëvonshme për shkak të lëvizjes së lirë të shtetasve, e ka zbutur rrezikshmërinë
shoqërore. Të gjitha këto rrethana lejojnë gjykatën për të ndryshuar vendimin, dhe
zbatuar alternativën e dënimit me burgim, konkretisht pezullimin dhe vënien në
provës të së gjykuarës.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë bazuar në nenet 47, 49, të K.Penal merr
parasysh, shkallën dhe formën e fajit të të gjykuarës në kryerjen e veprës penale
(dashje direkte), rrezikshmërinë shoqërore të saj, e cila nuk rezultoi të ketë
precedent penal për kryerjen e ndonjë vepre tjetër penale (siç rezultoi nga
vërtetimi i gjendjes gjyqësore), gjendjen familjare si nënë me dy fëmijë të mitur,
rrethanat e kryerjes së veprës penale e cila është kryer nga nevoja ekonomike për
të emigruar në shtetin grek.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se lloji i dënimit me burgim i kërkuar
nga organi i akuzës dhe i vendosur nga gjykatat e faktit është ligjërisht i bazuar në
dispozitën përkatëse penale, dhe masa e dënimit me burgim pranë minimumit të
dispozitës është në raport të drejtë me vlerësimin e rrethanave të kryerjes së
veprave penale.
1
Neni 59/1 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë”
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë që i dënuari të
600
19. Ndërsa përsa i përket dënimit me gjobë të vendosur nga gjykatat e faktit, Kolegji
Penal çmon se nuk mund të jepet si dënim kryesor së bashku me dënimin me
burgim. Me vendimin nr.47 të vitit 2012 të Gjykatës Kushtetuese, neni 29 i
K.Penal1 paragrafi i fundit është shfuqizuar si në kundërshtim me kushtetutën, dhe
po në të njëjtën mënyrë neni 190 dhe 191 i Kodit Penal në pjesën që parashikon
dënimin me gjobë, si dënim kryesor krahas dënimit me burgim.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se neni 29 Kodit Penal është shfuqizuar
përsa i përket caktimit të dy dënimeve kryesore atij me burgim dhe gjobë kur
dispozita e parashikonte një gjë të tillë, në kushtet kur neni 189/2 i Kodit Penal 2
parashikonte dy dënime kryesore me burgim dhe me gjobë, vlerësohet që në llojin
e dënimit të caktojë atë me burgim.
21. Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e
gjykimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e
parashtruara në rekursin e të gjykuarës për moszbatim të dispozitës së nenit 59 të
Kodit Penal janë të drejta.
22. Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së veprës penale për të cilën
është deklaruar fajtore dhe dënuar e gjykuara tregojnë për shkallë rrezikshmërie të
vogël të vetë asaj, ashtu edhe të kësaj vepre (në një kohë kur nga përmbajtja e
dispozitës së nenit 59 të K.Penal, del se ajo mund të zbatohet ndaj personave me
rrezikshmëri të pakët dhe për vepra penale për shkak të rrethanave në të cilat janë
kryer konsiderohen me rrezikshmëri të pakët). Është e drejta e gjykatës, që rast
pas rasti, të aplikojë nenin 59 të Kodit Penal, gjithmonë gjykata është e detyruar të
respektojë kriteret e përcaktuara në këtë nen.
23. Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duhet ndryshuar në lidhje me
pjesën që i përket vuajtjes të dënimit, duke aplikuar alternativën e dënimit me
burgim, pezullimin e ekzekutimit të dënimit për pjesën e pavuajtur.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.90, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.53, datë 19.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë në këtë mënyrë:
Heqjen e dënimit me gjobë për të gjykuarën Rozeta Ngjela.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim për të gjykuarën për një kohë prove prej 3 (tre) vjetësh me kusht që gjatë kësaj kohe
të mos kryejë vepër tjetër penale .
Urdhërohet e gjykuara Rozeta Ngjela që të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
Tiranë, më 26.11.2012
1
Neni 29/2 i K.Penal – shfuqizuar me vendimin nr.47/2012 të Gjykatës Kushtetuese.
Dënimi me burgim dhe gjobë jepen bashkërisht, kur parashikohet në dispozitat përkatëse të këtij Kodi.
2
Neni 189/2 i K.Penal “Falsifikimi i letërnjoftimeve, i pasaportave ose i vizave”
Kur kjo vepër kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një here apo ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga gjashtë
muaj deri në pesë vjet dhe me gjobë nga gjashtëqind mijë deri në dy milion lekë.
601
Nr.00-2012-1625 i Vendimit (319)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
TË GJYKUARIT: BLEDAR ZOGLA
A K U Z U A R:
të prodhimit dhe shitjes së narkotikeve,
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.76, datë 01.03.2010, ka vendosur:

1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Shyqyri Zogla për kryerjen e
veprës penale të prodhim dhe shitje të narkotikëve, vepër kjo e parashikuar si
krim nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim
2. Bazuar në nenin 406 /1 të Kodit të Procedurës Penale nga kjo masë dënimi i
zbritet 1/3 dhe përfundimisht e dënon të pandehurin Bledar Shyqyri Zogla me
3 (tre)vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij, datë 12.11.2009, ora 19.00.
3. Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
pjesës së pavuajtur të dënimit me burgim dhënë me këtë vendim penal, duke u
vënë i pandehuri Bledar Shyqyri Zogla në provë për një periudhë kohe prej 5
(pesë) vjet dhe që fillon nga dita e sotme, datë 01.03.2010, me kusht që gjatë
kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
4. Bazuar në nenin 60/12 të Kodit Penal, detyrohet i pandehuri Bledar Shyqyri
Zogla të heqë dorë nga përdorimi i drogës.
Urdhërohet i pandehuri Bledar Shyqyri Zogla të mbajë kontakt me shërbimin e
provës.
5. Bazuar në nenin 261/1, gërma “b” të Kodit të Procedurës Penale urdhërohet
shuarja e masës së sigurimit personal “arrest në burg” caktuar me vendimin
nr.397, datë 16.11.2009, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndaj të
pandehurit Bledar Shyqyri Zogla.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Bledar Shyqyri Zogla nga
Dhomat e Paraburgimit I.E.D.P. Shënkoll Lezhë. Ky urdhër të mos zbatohet
në rast se ndaj këtij të pandehuri ka të caktuar masë tjetër sigurimi personal
“arrest në burg” apo ka dënim tjetër me burgim për të vuajtur.
602
Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Shkodër për ekzekutimin e këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale gjyqësore dhe ato në fazën e hetimeve paraprake në
shumën prej 6000 lekë i ngarkohen për shlyerje të pandehurit Bledar Shyqyri
Zogla.
shpalljes së tij, pranë Gjykatës së Apelit Shkodër.

Parë Shkodër me këtë ndryshim:
Heqjen e pezullimit të ekzekutimit të dënimit me burgim sipas nenit 59 të
Kodit Penal për të pandehurin Bledar Zogla si dhe të pasojave të tjera të
përcaktuar në dispozitivin e vendimit që vijnë nga pezullimi i dënimit me
burgim.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs i

gjykuari Bledar Zogla, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:
- E kundërshtojmë këtë vendim si vendim në të cilin është zbatuar gabim ligji penal
pikërisht në pjesën që bën fjalë për aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, pasi gjykata e
apelit nuk ka mbajtur parasysh rrethanat e zhvillimit të ngjarjes dhe rrezikshmërinë e
pakët të të pandehurit, mënyrën e jetesës në familje, e cila ka nevojë për prezencën
fizike të tij për shkak të nevojave për asistencë shëndetësore dhe të sigurimit të të
ardhurave për jetesë, qëndrimin pohues dhe pendues dhe faktin se ka tentuar disa herë
për tu shkëputur nga varësia për përdorimin e canabisit.
- Pretendimi i të pandehurit se ai mbante lëndë narkotike për përdorim vetjak vërtetohet
në faktin se ai jo vetëm që ka qenë përdorues, por dhe faktin se nuk mbahet një sasi
prej 6 gramësh për qëllime tregtimi, por duhet të konsiderohet si dozë e vogël për
përdorim vetjak, prandaj dhe dënimi duhet të jetë i butë dhe duhet të pezullohet
ekzekutimi i tij.
- I pandehuri Bledar Zogla përmbush disa nga kërkesat e veçanta si faktin që gjatë kësaj
kohe është shkëputur nga varësia e drogës, jeton vetëm me të ëmën që është e sëmurë
me diagnozë HTA st 11 dhe sindromën vertiginoz, nuk ka kryer ndonjë vepër tjetër
penale si dhe është i vetmi burim i të ardhurave ekonomike për familjen e tij, të cilave
duke i shtuar dhe qëndrimin pohues ndaj veprës dhe pendimin e thellë të tij përbëjnë
një bazë të mirë për pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim, prandaj dhe
qëndrimi i mbajtur nga Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër është i drejtë përsa i
përket politikës penale në zbatimin e nenit 59 të Kodit Penal, ku me sjelljen e tyre
tregojnë se është arritur qëllimi i ligjvënësit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi lënien në fuqi të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.250, datë 14.07.2010, të Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka hequr
pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër me vendimin nr.76, datë 01.03.2010, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural e material penal.
603
1. Më datë 12.09.2009, rreth orës 22.00, grupi i gatshëm i Komisariatit të Policisë
Shkodër, është njoftuar se në vendin e quajtur “Zdrale” (tek tregu i peshkut) Shkodër
ka ndodhur një vjedhje. Në këtë njoftim është përshkruar fakti se personat që kishin
realizuar vjedhjen ishin dy, lëviznin me një motoçikletë dhe se ndodheshin në afërsi të
vendit të ngjarjes.
2. Forcat e policisë i janë afruar vendit të ngjarjes, dhe kanë parë të lëvizte një
motoçiklete me të cilën udhëtonin dy personat e dyshuar.
3. Sapo punonjësit e policisë i kanë kërkuar drejtuesit të motorit të ndalonte, personi
tjetër është ulur nga motori dhe është larguar me vrap. Gjatë ikjes ka hedhur në një
kosh plehrash aty afër një qese plastike. Forcat e policisë i janë vënë në ndjekje por
nuk kanë mundur ta arrijnë. Drejtuesi i motoçikletës i cili u ndalua nga forcat e
policisë, është identifikuar si shtetasi shqiptar Arlind Haxhia.
4. Nga marrja në pyetje e këtij personi ka rezultuar se personi që po lëvizte me të dhe
ishte larguar me vrap ishte i gjykuari Bledar Shyqyri Zogla, banor i qytetit të
Shkodrës.
5. Nga këqyrja e vendit të ngjarjes dhe konkretisht vendit ku i gjykuari Bledar kishte
hedhur një qese plasmasi, ka rezultuar se brenda saj kishte një material bimor, me
karakteristika të ngjashme me atë të bimëve narkotike, cannabis sattiva. Ky material
bimor ka rezultuar me peshë 6 (gjashtë) gramë.
6. Sipas rezultatit të aktit të ekspertimit kimik nr.8200, datë 02.11.2009, hartuar pranë
Institutit të Mjekësisë Ligjore Tiranë provohet se: “Materiali bimor objekt ekspertimi
është Cannabis, produkt herbal i bimës cannabis sativa”.
7. Mbi bazën e këtyre provave nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Shkodër është
regjistruar procedimi penal në ngarkim të të gjykuarit për veprën penale të “prodhimit
dhe shitjes së narkotikeve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
8. I gjykuari ka mbajtur qëndrim pohues, duke pretenduar se ishte përdorues i rregullt i
lëndës narkotike, megjithëse ky pretendim i tij nuk është provuar pasi në dosje nuk ka
asnjë provë shkencore - akt ekspertimi toksikologjik që të vërtetojë këtë pretendim.
9. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka ngritur ndaj të gjykuarit akuzën e ......
10. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.76, datë 01.03.2010, ka
vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Shyqyri Zogla për kryerjen e veprës
penale të prodhim dhe shitje të narkotikëve, vepër kjo e parashikuar si krim nga
neni 283/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
ii. Bazuar në nenin 406 /1 të Kodit të Procedurës Penale nga kjo masë dënimi i
zbritet 1/3 dhe përfundimisht e dënon të pandehurin Bledar Shyqyri Zogla me 3
(tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
iii. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij, datë 12.11.2009, ora 19.00.
iv. Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të pjesës së
pavuajtur të dënimit me burgim dhënë me këtë vendim penal, duke u vënë i
pandehuri Bledar Shyqyri Zogla në provë për një periudhë kohe prej 5 (pesë) vjet
dhe që fillon nga dita e sotme, datë 01.03 .2010, me kusht që gjatë kohës së provës
të mos kryejë vepër tjetër penale.
v. Bazuar në nenin 60/12 të Kodit Penal, detyrohet i pandehuri Bledar Shyqyri Zogla
të heqë dorë nga përdorimi i drogës.
604
vi. Urdhërohet i pandehuri Bledar Shyqyri Zogla të mbajë kontakt me shërbimin e
provës.
vii. Bazuar në nenin 261/1, gërma “b” të Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet
shuarja e masës së sigurimit personal “arrest në burg” caktuar me vendimin
nr.397, datë 16.11.2009 nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndaj të
pandehurit Bledar Shyqyri Zogla.
viii. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Bledar Shyqyri Zogla nga
Dhomat e Paraburgimit I.E.D.P. Shënkoll Lezhë. Ky urdhër të mos zbatohet në
rast se ndaj këtij të pandehuri ka të caktuar masë tjetër sigurimi personal “arrest në
burg” apo ka dënim tjetër me burgim për të vuajtur.
viii. Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Shkodër për ekzekutimin e këtij vendimi.
ix. Shpenzimet procedurale gjyqësore dhe ato në fazën e hetimeve paraprake në
shumën prej 6.000 lekë i ngarkohen për shlyerje të pandehurit Bledar Shyqyri
Zogla.
x. Kundër vendimit lejohet ankim brenda 10 ditëve, duke filluar nga e nesërmja e
shpalljes së tij, pranë Gjykatës së Apelit Shkodër.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.250, datë 14.07.2010, ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.76, datë 01.03.2010, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër me këtë ndryshim:
ii. Heqjen e pezullimit të ekzekutimit të dënimit me burgim sipas nenit 59 të Kodit Penal
për të pandehurin Bledar Zogla si dhe të pasojave të tjera të përcaktuar në dispozitivin
e vendimit që vijnë nga pezullimi i dënimit me burgim.”
12. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Shkodër, ka ushtruar rekurs i
gjykuari Bledar Zogla, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
13. Gjykata e apelit në vendimin e saj e çmon të gabuar vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, në lidhje me pezullimin e ekzekutimit të vendimit për pjesën e
pavuajtur të dënimit, duke argumentuar se: “…rezulton ashtu siç pretendon edhe
prokurori në ankim se i pandehuri ka qenë nën informacion se po kryente një vjedhje
dhe në ndjekje e sipër si autor i kësaj vepre është vërtetuar se ka mbajtur lëndë
narkotike, ç’ka tregon se rrezikshmëria shoqërore e këtij të pandehuri është e madhe
dhe s’mund të aplikohet ndaj tij dënimi me kusht kjo dhe për faktin se kjo lloj vepre
aktualisht ka përhapje relativisht të madhe. Arsyetimi i gjykatës se kjo vepër nuk
paraqet rrezikshmëri shoqërore të lartë sepse lloji canabis, nuk është drogë e fortë
nuk qëndron pasi kjo vepër është shumë e përhapur dhe është bërë shqetësues në të
gjitha format e përcaktuara nga N.283/1 i K.Penal…Dhënia e dënimit me kusht bëhet
për shkaqe të përcaktuara nga N.59 i K.Penal dhe nuk është vlerësim apriori i
gjykatës aq më tepër ndaj një personi i cili ishte në ndjekje për kryerjen e një vepre
tjetër penale…”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga i
gjykuari Bledar Zogla, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i K.Pr.Penale)
dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.
605
15. Neni 59 i K.Penal 1 i jep të drejtën gjykatës që, në ras te të veçanta, kur jep
dënimin me burgim gjer në pes ë vjet të urdhërojë që i dënuari të vihet
në provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit por, në çdo rast, gjykata
duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e pakët të personit dhe rrethanat e
kryerjes së veprës penale.
16. Kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim aplikohet nga gjykata kur
plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të
dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht i cili në rastin konkret plotësohet – pasi të gjykuarin Bledar Zogla, gjykatat e
kanë deklaruar fajtor, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së
lëndëve narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5
(pesë) vjet burgim dhe duke aplikuar edhe Neni 406/1 të K.Pr.Penale është dhënë
dënimi përfundimtar me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Së dyti: Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezulton se ekziston një nga rrethanat në vijim :
-I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore;
-I pandehuri është i mitur apo i moshuar;
-I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;
-I pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin
profesional;
-I pandehuri ka përgjegjësi thelbësore për familje;
-I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa rrethanave lehtësuese;
-I pandehuri ka patur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së veprës penale.
Përsa i përket kushtit të dytë – rrethanë e posaçme, sipas formulimit të nenit 59 të
Kodit Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:
1. detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional;
2. përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;
3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo rehabilitim mjekësor.
Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
17. Nga provat e administruara dhe të marra në shqyrtim gjatë gjykimit, nuk rezultoi se i
gjykuari Bledar Zogla, paraqet rrezikshmëri të pakët, pasi ky i gjykuar është munduar
t’i shmanget organeve të drejtësisë, dhe arrestimi i tij është kryer dy muaj pas ngjarjes
më datë 12.11.2009, dhe mënyra e reagimit të tij, duke u munduar t’i shmanget
përgjegjësisë penale duke hedhur lëndën narkotike në koshin e plehrave nuk tregojnë
për një rrezikshmëri të pakët të personit. Sasia e lëndës dhe paketimi në porcione të
gatshme për përdorim si dhe mbajtja e saj në vende publike përjashtojnë mundësinë
që i gjykuari lëndën narkotike ta ketë patur për përdorim vetjak por për shitje të
kundra ligjshme tek përdorues të tjerë.
18. Gjithashtu Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë konkluzionin e gjykatës
së apelit se nuk plotësohen kriteret e veçanta të parashikuara nga ky nen; nuk ka
rezultuar se i gjykuari Bledar Zogla ka detyrime ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose
aftësimit profesional; nuk ka rezultuar të ketë përgjegjësi thelbësore familjare apo të
ketë nevojën e trajtimit apo rehabilitimit mjekësor.
1
N.59/1 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë”
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë¸ që i dënuari të
606
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen gjykatës së shkallës së parë e
cila e ka argumentuar aplikimin e N.59 të K.Penal me parimin e humanizmit në
caktimin e dënimit dhe rrethanave të tij familjare pa i argumentuar konkretisht se cilat
janë këto rrethana.
20. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë vendimin e gjykatës
së apelit, vendim i cili është i pacenueshëm në lidhje me heqjen e pezullimit të
dënimit me burgim, pasi i gjykuari Bledar Zogla, përveç se nuk mund të konsiderohet
person me rrezikshmëri pakët, nuk plotëson kriteret e veçanta të parashikuara nga
N.59 i K.Penal.
21. Vendimi nr.250, datë 14.07.2010 i Gjykatës së Apelit Shkodër, përsa i përket heqjes së
pezullimit të ekzekutimit të dënimit me burgim sipas nenit 59 të Kodit Penal për të
gjykuarin Bledar Zogla, si dhe të pasojave të tjera të përcaktuar në dispozitivin e
vendimit që vijnë nga pezullimi i dënimit me burgim është marrë në zbatim të drejtë
të ligjit penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 26.11.2012
607
Nr.00-2012-1628 i Vendimit (320)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS
NDAJ SHTETASIT: ARGENT GUZA
OBJEKTI:
Vleftësim i ligjshëm i arrestit në flagrancë
dhe caktim mase sigurimi “arrest në burg”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.482 (11-2012-6412), datë

01.08.2012 vendosi:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të kryer ndaj shtetasit Argent
Selman Guza.
Caktimin e masës shtrënguese për shtetasit Argent Guza, atë me “Detyrim për
t’u paraqitur në Policinë gjyqësore”, të premten e parë dhe të tretë të muajit
ora 13.00, në zbatim të N.234 të K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Argent Selman Guza, nga
salla e gjyqit.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.258, datë 05.09.2012 vendosi:

Miratimin e vendimit penal nr.482 (11-2012-6412), datë 01.08.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, Prokurori pranë Prokurorisë së

duke caktuar atë të “arrestit në burg”, dhe parashtron këto shkaqe:
- Në lidhje me llojin e masës së caktuar vendimet e gjykatave nuk janë të bazuara, pasi
nuk kanë vlerësuar gjithë rrethanat e çështjes.
- Është provuar ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm për konsumimin e veprës penale të
parashikuar nga N.278/2 i K.Penal, kërkesë e domosdoshme e N.228 të K.Pr.Penale.
- Gjykatat nuk kanë vlerësuar drejt shkallën e rrezikshmërisë së veprës penale dhe të
dyshuarit
608
- Nisur nga përhapja e kësaj vepre, fakti që arma është gjetur në orët e natës në
autoveturë, kur i dyshuari lëvizte nëpër rrugët e qytetit, konkludohet se shkalla e
rrezikshmërisë së veprës është e veçantë; po ashtu edhe i dyshuari nisur nga fakti se e
mbante armën në makinë paraqet rrezikshmëri të veçantë
- Në këto kushte masa e sigurimit në raport me shkallën e nevojave të sigurimit që
duhej marrë ndaj shtetasit Argent Guzi, ishte ajo e arrestit në burg, parashikuar nga
N.238 K.Pr.Penale.

lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; mbrojtësin e personit nën hetim,
Av.Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimeve dhe ishte dakord me qëndrimin e
Prokurorit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:
1. I gjykuari Argent Guza është banor i qytetit të Durrësit dhe aktualisht është pronar i
lokalit “Virgin”, në qytetin e Durrësit.
2. Në datë 30.07.2012, gjatë kontrollit të ushtruar në mjetin me targa CE 507 Sl, i cili
drejtohej nga i dyshuari Argent Guza, është gjetur dhe sekuestruar një armë zjarri e
tipit pistoletë me nr.82812 në të cilën ndodhej edhe krehëri me 8 fishekë.
3. Në orën 02.00 të datës 31.07.2012, nga ana e policisë gjyqësore Durrës është kryer
arrestimi në flagrancë i shtetasit Argent Guza, si i dyshuar për veprën penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municionit”, parashikuar nga N.278/2 i
K.Penal.
4. Në këto kushte Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës në datë 31.07.2012, i është
Drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesë për vleftësimin e ligjshëm të
arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.482 (11-2012-6412),datë

01.08.2012 vendosi:
i. Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të kryer ndaj shtetasit Argent Selman
Guza.
ii. Caktimin e masës shtrënguese për shtetasit Argent Guza, atë me “Detyrim për t’u
paraqitur në Policinë gjyqësore”, të premten e parë dhe të tretë të muajit ora 13.00, në
zbatim të N.234 të K.Pr.Penale.
iii. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Argent Selman Guza, nga salla e
gjyqit.
6. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.258, datë 05.09.2012 vendosi:
i. Miratimin e vendimit penal nr.482 (11-2012-6412), datë 01.08.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
7. Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs, Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Durrës, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve në lidhje me llojin e masës së
sigurimit, duke caktuar atë të “arrestit në burg”, dhe parashtron shkaqet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të vendimit.
609
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
8. Gjykata e Apelit Durrës e ka gjetur të drejtë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës në lidhje me llojin e masës së sigurimit dhe arsyeton: “…në rastin konkret
masa e sigurimit “arrest në burg”, e kërkuar nga prokurori si në shkallë të parë dhe
në apel nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit, pasi në bazë të N.230 të K.Pr.Penale është
masë ekstreme e cila mund të vendoset në raste të veçanta, kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme. I dyshuari paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore pasi është i
padënuar më parë.. drejt ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në caktimin
e masës së sigurimit “Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore”, pasi i dyshuari
nuk i është shmangur hetimit në asnjë moment sa herë është thirrur nga oficerët e
policisë gjyqësore si dhe ka dhënë shpjegim për ngjarjen, etj..”
IV. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes

9. Në seancën gjyqësore të datës 26.11.2012, Prokurori parashtroi përpara Kolegjit Penal
të Gjykatës së Lartë se ka përfunduar çështja e themelit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe i pandehuri është dënuar me 6 (gjashtë) muaj burgim për veprën
penale të parashikuar nga N.278/2 i K.Penal dhe në këto kushte kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës.
10. Në këto rrethana Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në N.244/3 të K.Pr.Penale i
cili parashikon se: “Gjykata nuk mund të caktojë një masë sigurimi më të rëndë se ajo
e kërkuar nga prokurori”, çmon se nuk mund të rëndojë pozitën e të pandehurit, dhe
nuk mund t’a ketë objekt shqyrtimi gjyqësor rekursin e paraqitur, pasi kjo do të
përbënte njëkohësisht cenim të thelbit të një gjykimi dhe në veçanti të së drejtës për
një proces të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe të nenit 6 të
Konventës Evropiane për të drejtat e njeriut.
11. Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.13, datë 15.04.2003 përcakton se: “…Pozita e të
pandehurit nuk mund të rëndohet nga gjykata që shqyrton ankimin e tij. Ky është një
rregull që në doktrinë dhe në jurisprudencë njihet si parimi i mosrëndimit të pozitës
së të pandehurit (reformatio in peius-lat)”. Mosrëndimi i pozitës së të pandehurit
përmendet shprehimisht në legjislacionin tonë procedurial penal dhe konkretisht në
nenin 425 pika 3. Sipas këtij rregullimi ligjor, kur apelues është vetëm i pandehuri,
gjykata nuk mund të caktojë një dënim më të rëndë, apo t’i japë pafajësisë një shkak
më pak të favorshëm nga ai i vendimit të apeluar.
12. Në Kodin e Procedurës Penale, konkretisht neni 244 pika 3 nuk lejon gjykatën që të
caktojë një masë sigurimi më të rëndë se ajo e kërkuar nga prokurori dhe e kondicion
vendimmarrjen me masën e kërkuar nga prokurori duke vendosur kufizim në
disponim. Ky përcaktim vlen jo vetëm për kërkesën fillestare të paraqitur në gjykatën
e shkallës së parë por dhe me qëndrimin që mban prokurori i çështjes në përfundim të
shqyrtimit gjyqësor të kërkesës, po ashtu edhe me qëndrimin që mban prokurori në
lidhje me ankimin në rastin kur nuk është dakord me masën e caktuar.
13. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë kur prokurori pranë kësaj gjykate
nuk përkrah rekursin dhe nuk kërkon një masë më të rëndë nga ajo e vendosur nga
gjykata e apelit vlerëson se masa e sigurimit e caktuar me vendimin nr.258, datë
05.09.2012, të Gjykatës së Apelit Durrës, kundër të cilit është ushtruar rekursi që po
shqyrtohet nga ky Kolegj, duhet të lihet në fuqi.
610
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249, pika “8” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.258, datë 05.09.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 26.11.2012
611
Nr.56260-00108-00-2010 Regj. Themeltar
Nr.00-2012-1692 i Vendimit (321)
VENDIM

Fatos Lulo Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 26.11.2012 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

KRIMEVE TË RËNDA TIRANË, e përfaqësuar
nga prokurori Bujar Sheshi.
I GJYKUAR: LUTFI SHABANI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”
dhe “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
Baza Ligjore: Neni 283/a/2, 283/2 i Kodit Penal.
I GJYKUAR: ISEIN NASUFI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”
dhe “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
Baza Ligjore: Neni 283/a/2, 283/2 i Kodit Penal.
I GJYKUAR: DRITAN GJURA
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”
I GJYKUAR: MADRID ISTREFI
A K U Z U A R:
Baza Ligjore:Neni 283/2 i Kodit Penal.
612
I GJYKUAR: FRANCESK SHKAMBI
A K U Z U A R:
I GJYKUAR: ARIF KURTI
A K U Z U A R:
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.52, datë
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Lutfi Shabani për kryerjen e veprës
penale të “trafikimit të narkotikëve” të kryer në bashkëpunim dhe më tepër se
një herë, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 11
(njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lutfi Shabani për kryerjen e veprës penale
të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet
burgim.
Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin e tij me
12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/3 të Kodit të Procedurës Penale dënimin e tij
përfundimisht me 8 (tetë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij
dhe do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Isein Nasufi për kryerjen e veprës penale
të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim dhe më
tepër se një here, të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 9 (nëntë) vjet burgim.
përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të
tij dhe do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Gjura për kryerjen e veprës penale
të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e
6 (gjashtë) muaj burgim.
përfundimisht me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Madrid Istrefi për kryerjen e veprës
penale të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim,
613
përfundimisht me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Françesk Shkambi për kryerjen e veprës
penale të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim,
përfundimisht me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e ndalimit të tij
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arif Kurti për kryerjen e veprës penale të
“prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim, parashikuar
nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
përfundimisht me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e ndalimit të tij
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.71, datë 17.12.2009 ka
vendosur:
Parë për Krime të Rënda Tiranë në lidhje me fajësinë, cilësimin juridik dhe
masat e dënimeve, për të gjithë të pandehurit.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm vetëm përsa u përket provave materiale të
sekuestruara të pandehurit Isein Isufi, duke urdhëruar konfiskimin e shumës
29.850 (njëzet e nëntë mijë e tetë qind e pesëdhjetë) Euro dhe kalimin e saj në
favor të shtetit.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit nr.71, datë 17.12.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.P., brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari
Arif Kurti, mbrojtësi i tij, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes, për
këto shkaqe:
- Në veprimet ose mosveprimet e të dënuarit Arif Kurti mungojnë elementet e ndonjë
vepre penale, mungon veprimi ose mosveprimi i kundërligjshëm i kryer me dashje
apo nga pakujdesia. Ai nuk ka biseduar apo bashkëpunuar në ndonjë formë apo
mënyrë me ndonjë person tjetër fizik për mbajtjen, shitjen apo transportimin e lëndës
narkotike.
- Nga ana e organit të akuzës si gjatë hetimeve paraprake ashtu dhe gjatë gjykimit nuk
është paraqitur as edhe një provë e vetme me të cilën mund të implikohet shtetasi Arif
Kurti në kryerjen e veprës penale.
- Shtetasi Arif Kurti është akuzuar, gjykuar dhe dënuar si person i dyshuar, vetëm për
faktin se në ditën që është ndaluar shtetasi Francesk Shkambi, ka rastisur në të njëjtën
makinë, si person i njohur i tij, duke udhëtuar.
- Gjykatat e kanë deklaruar fajtor të gjykuarin Kurti, vetëm për faktin se ditë më parë
kishte shkëmbyer mesazhe, te cilat nuk kanë asnjë lidhje me lëndën narkotike.
Gjykatat nuk kanë arsyetuar në vendim në lidhje me fajësinë e të akuzuarit Kurti, se
cilat janë marrë në bazë të ligjit, nga burime të ligjshme me të cilat vërtetohet fajësia e
të akuzuarit. Gjykatat kanë shkelur haptazi nenin 152/1 të K.Pr.P.
614
- Sipas nenit 4 të K.Pr.P., çdo dyshim për fajësinë e të akuzuarit çmohet në favor të të
pandehurit. Në lidhje me fajësinë e të gjykuarit Kurti të dy vendimet janë të
paarsyetuara në kuptim të nenit 112/3 të K.Pr.P.
Kundër vendimit nr.71, datë 17.12.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.P., brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari
Francesk Shkambi, mbrojtësi i tij, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes
për rigjykim, për këto shkaqe:
- Nga hetimi nuk është vërtetuar se në mes të gjykuarit Shkambi dhe personave të tjerë
të cilët janë deklaruar fajtorë për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit
Penal të ketë ndonjë lidhje. Në makinën ku është ndaluar i gjykuari Shkambi nuk
është gjetur asgjë e kundërligjshme.
- Në veprimet ose mosveprimet e të gjykuarit mungojnë elementet e veprës penale për
të cilën akuzohet.
- Nga ana e organit të akuzës si gjatë hetimeve paraprake ashtu dhe gjatë gjykimit nuk
është paraqitur as edhe një provë e vetme me të cilën mund të implikohet shtetasi
Francesk Shkambi në kryerjen e veprës penale.
- Gjykatat kanë shkelur haptazi nenin 152/1 të K.Pr.P. Sipas nenit 4 të K.Pr.P. çdo
dyshim për fajësinë e të akuzuarit çmohet në favor të të pandehurit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Bujar Sheshi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë nr.71, datë 17.12.2009; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.71, datë 17.12.2009 i Gjykatës së Apelit të krimeve të Rënda, Tirane,
është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet
në fuqi.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se gjykatat kanë pranuar të provuar si më
poshtë:
Në datën 11.05.2004 në shtetin italian, në autoveturën tip “Fiat Croma”, me targë
Sllovene KR-K7581 që drejtohej nga shtetasi Nevruz Shabanaj, janë gjetur dhe sekuestruar
15 kg lëndë narkotike e llojit heroinë. Kjo sasi lënde narkotike ishte dërguar nga Shqipëria
nga ana e të pandehurit Lutfi Shabanaj, i identifikuar nga autoritetet italiane si Arben Shalaj
me destinacion dorëzimin e saj shtetasit Elton Nikocaj (Alban Nuraj), me pritës përfundimtar
shtetasin Arben Baci.
Në datën 17.05.2004 në shtetin italian, në autoveturën tip “Opel Corsa”, me targë
Sllovene LJ J0-57U, janë gjetur dhe sekuestruar 19 kg lëndë narkotike e llojit heroinë. Kjo
sasi lënde narkotike ishte dërguar nga Shqipëria nga ana e të pandehurit Lutfi Shabanaj,
nëpërmjet korrierëve Feti Ramadani dhe Bashkim Hiseni me destinacion dorëzimin e saj
shtetasit Ilirjan Cipo, me pritës përfundimtar shtetasin Arben Baci.
Në datën 24.07.2008, në orën 17.45 në aksin rrugor Golem-Kavajë dhe pikërisht në
ambientet e jashtme të “Hotel-Vela”, nga ana e punonjësve të policisë gjyqësore të Sektorit
Kundër Krimit të Organizuar, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, është
ndaluar autovetura tip BMW, me targa DR 3545 E, e cila drejtohej nga i pandehuri Lutfi
Shabani. Gjatë kontrollit të automjetit janë gjetur dhe sekuestruar me cilësinë e provës
materiale 15 kg e 528 gr lëndë narkotike e llojit heroinë.
615
Në datën 06.09.2008, në Lagjen nr.13, Plazh-Durrës, është sekuestruar sasia prej 4 kg
e 196 gr lëndë narkotike e llojit heroinë. Kjo sasi lënde narkotike është gjetur në autoveturën
tip “Volsvagen-Golf-4”, me ngjyrë vishnje me targa OH 444 IG E, e cila drejtohej nga i
pandehuri Isein Nasufi. Kjo sasi lënde narkotike mbahej në mënyre të kundërligjshme nga
ana e të pandehurve Isein Nasufi, Dritan Gjura dhe Madrid Istrefi dhe ju ishte dorëzuar atyre
nga të pandehurit Françesk Shkambi dhe Arif Kurti.
Për dy episodet e para kriminale atë të datës 11.05.2004 dhe 17.05.2004 hetimet ndaj
të pandehurit Lutfi Shabani kanë filluar mbi bazën e akteve të ardhura nga autoritetet italiane
dhe konkretisht Prokuroria e Milanos.
Në procesverbalin e kontrollit të autoveturës dhe sekuestrimit të lëndës narkotike
është pasqyruar fakti se në datën 11.05.2004, në lokalitetin Buscate (Milano), rreth orës 18.45
nga autoritetet policore italiane të antidrogës është ndaluar shtetasi Nevruz Shabani që
drejtonte automjetin tip “Fiat Croma”, me targë Sllovene KR-K7581. Gjatë kontrollit të këtij
mjeti në bagazhin e tij janë gjetur 29 pako me lëndë narkotike me peshë 15 kg. Po në të
njëjtën kohë është ndaluar dhe shtetasi Elton Nikocaj që ishte pritësi i lëndës narkotike dhe
është kontrolluar edhe automjeti i tij.
Në datën 19.05.2004 është bërë këqyrja dhe ekspertimi kimik i kësaj lënde të
sekuestruar, nga ku ka rezultuar se lënda e sekuestruar është lënde narkotike e llojit heroinë.
Me vendimin nr.10193, datë 04.11.2004 Gjykata e Milanos, Itali, ka deklaruar fajtorë
për transportimin në bashkëpunim të lëndës narkotike, të pandehurit Nevruz Shabani si
korrier dhe Elton Nikocaj si pritës me qëllim tregtimin e kësaj lënde në kundërshtim me
ligjin, si dhe ka deklaruar fajtor të pandehurin Elton Nikocaj për falsifikim të dokumenteve të
identifikimit dhe të automjetit, duke u paraqitur me të dhëna të pavërteta si Alban Nuraj. Ky
vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Milano.
Nga aktet në dosje ka rezultuar se kjo sasi lënde narkotike është dërguar nga Shqipëria
pikërisht nga i gjykuari Lutfi Shabani, i identifikuar nga autoritet italiane si Arben Shalaj.
Në procesverbalin e kontrollit të autoveturës dhe sekuestrimit të lëndës narkotike
është pasqyruar fakti se në datën 17.05.2004, rreth orës 18.30 nga autoritetet policore italiane
të antidrogës është ndaluar shtetasi Feti Ramadani që drejtonte automjetin tip “Opel Corsa”,
me targë Sllovene LJ-570. Gjatë kontrollit të këtij mjeti në bagazhin e tij janë gjetur 37 pako
me lëndë narkotike me peshë 19 kg. Po në të njëjtën kohë është ndaluar dhe shtetasi Bashkim
Hiseini, që shoqëronte drejtuesin e mjetit dhe Ilirjan Cipo që ishte pritësi i lëndës narkotike.
Në datën 19.05.2004 është bërë dhe ekspertimi kimik i kësaj lënde të sekuestruar, nga
ku ka rezultuar se lënda e sekuestruar është lëndë narkotike e llojit heroinë.
Gjykata e Milanos, Itali, ka deklaruar fajtorë për transportimin në bashkëpunim të
lëndës narkotike të pandehurit Feti Ramadani dhe Bashkim Hiseini si korrierë dhe Ilirjan
Cipon si pritës me qëllim tregtimin e kësaj lënde në kundërshtim me ligjin, si dhe ka
deklaruar fajtorë të pandehurin Ilirjan Cipon për falsifikim të dokumenteve të identifikimit
dhe të automjetit, duke u paraqitur me të dhëna të pavërteta si Ilirjan Mati.
Nga aktet në dosje ka rezultuar se kjo sasi lënde narkotike është dërguar nga Shqipëria
pikërisht nga i gjykuari Lutfi Shabani, i identifikuar nga autoritet italiane si Arben Shalaj.
Në datën 24.07.2008, rreth orës 17:45, pranë hotel “Vela”, në Golem, Durrës, është
ndaluar i pandehuri Lutfi Shabani, që drejtonte automjetin tip “BMW”, me ngjyrë jeshile me
targa DR 3545 E në bagazhin e të cilit është gjetur një sasi prej 15 kg e 528 gr e dyshuar si
lënde narkotike e llojit heroinë.
Prova materiale i është nënshtruar ekspertimit kimik, sipas të cilit “Pluhurat objekt
ekspertimi kanë në përbërje të tyre heroinë, e klasifikuar si lëndë narkotike në ligjin nr.7975,
datë 26.07.19995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”.
Është ekspertuar edhe një gjurmë gishti e gjetur në mbështjellësen e lëndës narkotike,
nga ku ka rezultuar se kjo gjurmë gishti i përkiste të gjykuarit Isein Nasufi.
616
Në datën 06.09.2008, rreth orës 19:20, në aksin rrugor të Lagjes nr.13 në plazh të
qytetit të Durrësit, janë ndaluar të pandehurit Isein Nasufi, Dritan Gjura dhe Madrid Istrefi,
që ndodheshin në automjetin tip “Golf-4”, me ngjyrë vishnje me targa OH 44 IG E në
bagazhin e të cilit është gjetur një sasi prej 4 kg e 196 gram lëndë e dyshuar si narkotike e
llojit heroinë. Lënda narkotike e gjetur është paketuar në 6 pako, dy prej të cilave të
mbështjella me natriban me ngjyrë kafe dhe 4 të tjerat të mbështjella me letër alumini.
Nga akti i ekspertimit kimik nr.6014, datë 08.09.2008, është arritur në konkluzionin
se “Pluhurat objekt ekspertimi kanë në përbërje të tyre heroinë, e klasifikuar si lëndë
narkotike në ligjin nr.7975, datë 26.07.19995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”.
Në provat materiale të sekuestruara janë gjetur gjurmë gishtash të identifikueshme, ku
sipas aktit të ekspertimit daktiloskopik nr.6016, datë 08.09.2008, ka rezultuar se i përkasin të
gjykuarit Francesk Shkambi.
Nga veprimet e përgjimit ambiental (në dhomat e paraburgimit të Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Tiranë) të bisedave mes të pandehurve Isein Nasufi, Madrid Istrefi dhe
Dritan Gjura ka rezultuar se të tre të pandehurit kishin dijeni për sendin e kundërligjshëm,
lëndën narkotike që mbanin në automjet.
Mbi këtë bazë është urdhëruar ndalimi i të gjykuarit Francesk Shkambi, i cili në
momentin e arrestimit ka qenë i shoqëruar nga i gjykuari Arif Kurti.
Nga veprimet e përgjimit, këqyrjes dhe sekuestrimit të aparateve telefonike dhe
bisedave telefonike, natën e ngjarjes ka rezultuar se edhe i gjykuari Kurti, jo vetëm kishte
dijeni për të gjitha veprimet e të gjykuarit Francesk por ka bashkëpunuar në kryerjen e kësaj
vepre penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.52, datë
“1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Lutfi Shabani për kryerjen e veprës penale të
“trafikimit të narkotikëve” të kryer në bashkëpunim dhe më tepër se një herë, parashikuar nga
neni 283/a/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lutfi Shabani për kryerjen e veprës penale të
“prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me 12
(dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/3 të Kodit të Procedurës Penale dënimin e tij përfundimisht
me 8 (tetë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij dhe do të vuhet në një burg të
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Isein Nasufi për kryerjen e veprës penale të
“prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim dhe më tepër se një herë të
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/3 të Kodit të procedurës penale dënimin e tij përfundimisht
me 6 (gjashtë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij dhe do të vuhet në një burg
të sigurisë së zakonshme.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Gjura për kryerjen e veprës penale të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij dhe do të vuhet në një burg të
617
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Madrid Istrefi për kryerjen e veprës penale të
me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e arrestimit të tij dhe do të vuhet në një burg të
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Françesk Shkambi për kryerjen e veprës penale të
me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e ndalimit të tij dhe do të vuhet në një burg të
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arif Kurti për kryerjen e veprës penale të
me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e ndalimit të tij dhe do të vuhet në një burg të
sigurisë së zakonshme”.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.71, datë 17.12.2009
ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.52, datë 30.09.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë në lidhje me fajësinë, cilësimin juridik dhe masat e dënimeve, për të
gjithë të pandehurit.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm vetëm përsa u përket provave materiale të
sekuestruara të pandehurit Isein Isufi, duke urdhëruar konfiskimin e shumës 29.850 (njëzet e
nëntë mijë e tetëqind e pesëdhjetë) Euro dhe kalimin e saj në favor të shtetit.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij”.
Kundër vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs të gjykuarit Arif Kurti dhe
Françesk Shkambi, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Ekzistenca e faktit dhe fajësia e të pandehurit Lutfi Shabani për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim dhe më shumë se një herë, parashikuar
nga neni 283/a/2 i K.Penal, për episodet e datave 11.05.2004 dhe 17.05.2004, janë plotësisht
të provuara.
Ato provohen nga dokumentet e shumta shkresore të ardhura nga shteti italian. Në
bisedat telefonike të bëra ndërmjet të pandehurit dhe bashkëpunëtorëve të tij, del dukshëm në
pah veprimtaria e tyre kriminale dhe qëllimi i vetëm i të pandehurit, është eksportimi i lëndës
narkotike nga Shqipëria në Itali, ku destinacioni përfundimtar ishte shtetasi shqiptar Arben
Baci.
Të marra në tërësi këto prova e bindin plotësisht gjykatën se fakti ka ndodhur, fakti
përbën vepër penale dhe njëri nga autorët e saj është i pandehuri Lutfi Shabani, prandaj me të
drejtë Gjykata e Shkallës së Parë, ka arritur në përfundimin që ai duhet të deklarohet fajtor.
Cilësimi juridik që i ka bërë gjykata kësaj vepre penale është i drejtë, sepse i
pandehuri Lutfi në bashkëpunim me persona të tjerë dhe në më shumë se një herë, ka
eksportuar lëndë narkotike nga territori i vendit tonë në shtetin italian, prandaj kjo vepër
cilësohet sipas nenit 283/a/2 të K.Penal. Fakti kriminal dhe fajësia e të pandehurit Lutfi
Shabani, janë plotësisht të provuara me episodin e datës 24.07.2008. Në ankim prokurori
shprehet se automjeti është mjet që ka shërbyer për kryerjen e veprës penale, pasi është
pikërisht makina ku u sekuestrua lënda narkotike. Ky argumentim është i drejtë por i
618
pamjaftueshëm, pasi krahas kushtit të mësipërm, duhet të plotësohet edhe kushti që sendi të
jetë pronë e autorit të veprës penale ose e personave që kanë lidhje me veprën penale. Në
rastin objekt gjykimi automjeti tip BMW është pronë e shtetasit Dorjan Zajmi, i cili nuk
akuzohet për këtë vepër penale prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka zbatuar
nenin 190/1/ç të K.Pr.Penale.
Për episodin e datës 24.07.2008, akuzohet edhe i pandehuri Isein Nasufi, pasi në
lëndën narkotike të sekuestruar është fiksuar gjurma e gishtërinjve të tij. Sasia prej 15 kg dhe
528 gram lëndë narkotike që i është sekuestruar të pandehurit Lutfi Shabani është një sasi
shumë e madhe dhe nuk mund të pretendohet se një sasi e tillë mbahet për përdorim vetjak.
Gjurma e gishtit e gjetur në ambalazhin e lëndës narkotike tregon qartë se i pandehuri Isein
Nasufi, ka pasur kontakt me lëndën narkotike, pra e ka mbajtur atë.
Në rastin objekt gjykimi si bashkëpunimi ndërmjet të pandehurve Nasufi, Gjura dhe
Istrefi nga njëra anë ashtu edhe bashkëpunimi i të pandehurve Shkambi dhe Kurti, nga ana
tjetër, janë plotësisht të provuara. Ajo që i lidh bashkë të dyja “grupet” janë gjashtë gjurmët e
gishtave të të pandehurit Françesk, të cilat u gjetën në lëndën narkotike, që iu sekuestrua tre
të pandehurve të parë. Provat e marra në unitet me njëra-tjetrën, krijojnë bindjen të plotë tek
gjykata se fakti kriminal ka ndodhur, ky fakt përbën vepër penale dhe autorë të saj janë pesë
të pandehurit, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë i ka deklaruar ata fajtorë për
veprën penale që akuzohen.
Është për tu theksuar se prokuroria e ka sjellë për gjykim të pandehurin Isein Nasufi,
për akuzën e parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal (2 herë). Gjykata e Shkallës së Parë ka
bërë ndryshimin e cilësimit juridik sipas nenit 283/2 të K.Penal. Cilësimi juridik që i ka bërë
gjykata e shkallës së parë, veprave penale të kryera nga i pandehuri Nasufi është i drejtë,
sepse neni 283/2 i K.Penal parashikon të dy format, si bashkëpunimin ashtu edhe kryerjen më
shumë se një herë, prandaj veprat penale të kryera nga i pandehuri Nasufi duhet të cilësohen
sipas nenit 283/2 i K.Penal (një herë).
Në ankimin e tij prokurori pretendon që sasia e valutës së sekuestruar të pandehurit
Isein Nasufi është përfitim i ardhur nga krimi, prandaj ajo duhet të konfiskohet në favor të
shtetit. Gjykata e apelit çmon se i pandehuri Isein Nasufi në harkun kohor të më pak se dy
muajve ka mbajtur rreth 20 kg lëndë narkotike të llojit heroinë, e cila ka një vlerë të madhe
monetare.
Vetëm qarkullimi i këtij malli, gjeneron shuma të tilla valute si ajo që i është
sekuestruar të pandehurit Nasufi, prandaj nuk mund të thuhet që nuk provohet lidhja me
veprën penale, siç ka arritur në konkluzion gjykata e shkallës së parë, si rrjedhim gjykata e
apelit e çmon të drejtë ankimin e prokurorit në këtë pjesë dhe shuma e sekuestruar, në bazë të
nenit 190 të K.Pr.Penale, i kalon shtetit shqiptar.
Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarve Françesk
Shkëmbi dhe Arif Kurti, nuk duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit të
Krimeve të Rënda, Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
Në lidhje me të gjykuarin Arif Kurti, vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i shkallës
së parë për kualifikimin e veprimeve të kundra ligjshme të të gjykuarit në bazë të nenit 283/2
të Kodit Penal është i drejtë dhe në përputhje me rrethanat e faktit të provuar. I gjykuari duhet
të deklarohet fajtor për “Prodhim dhe shitje të lëndës narkotike”, të parashikuar nga paragrafi
i dytë i nenit 283 të Kodit Penal.
Në bazë të provave të shqyrtuara dhe konkretisht nga përgjimet e bisedave dhe
komunikimeve telefonike, rezulton se i gjykuari Arif Kurti ka shkëmbyer mesazhe me të
gjykuarin Shkambi, nga të cilat rezulton se ky i fundit i kërkonte të lëvizte m... nga ku e
kishte lënë një natë më parë, gjë që tregon se personi që e ka takuar kishte policinë prapa. Ky
mesazh është i datës 07.09.2008, pra të nesërmen e kapjes së lëndës narkotike. Siç theksohet
619
edhe në vendimin e gjykatës së apelit, ajo që i lidh të dy grupet (nga njëra anë të gjykuarit
Nasufi, Gjura dhe Istrefi dhe nga ana tjetër të gjykuarit Shkambi dhe Kurti) janë gjurmët e
gishtave të të pandehurit Françesk Shkambi, të cilat u gjetën në lëndën narkotike, që iu
sekuestrua të pandehurve të parë. Pra nga përmbajtja e mesazheve që i ka dërguar të gjykuarit
Arif Kurti del se jo vetëm kanë qenë së bashku në datën 06/09/2008, por po së bashku kanë
takuar të pandehurit Nasufi, Istrefi dhe Gjura të cilëve ju kanë dorëzuar lëndën narkotike dhe
janë njoftuar prej tyre edhe pas arrestimit.
Në lidhje me të gjykuarin Françesk Shkambi, vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
shkallës së parë për kualifikimin e veprimeve të kundra ligjshme të tij po në bazë të nenit
283/2 të Kodit Penal është i drejtë dhe në përputhje me rrethanat e faktit të provuar. I gjykuari
duhet të deklarohet fajtor për “Prodhim dhe shitje të lëndës narkotike”, të parashikuar nga
paragrafi i dytë i nenit 283 të Kodit Penal.
Në bazë të provave shkresore të shqyrtuara dhe nga përgjimet e bisedave dhe
komunikimeve telefonike, rezulton se i gjykuari Arif Kurti ka shkëmbyer mesazhe me të
gjykuarin Shkambi, siç u citua më sipër. Gjykata e Shkallës së Parë të Krimeve të Rënda,
arsyeton se fakti i dorëzimit të lëndës narkotike nga ana e të pandehurve Françesk Shkambi
dhe Arif Kurti, provohet me këto indicie: 1. lënien e gjashtë gjurmëve papilare nga i
pandehuri Shkambi në të paktën tre pako të lëndës narkotike; 2. përmendja nga të pandehurit
Istrefi dhe Gjura e takimit me të në datën 06/09/2008 si takimi me “atë shkodranin”; 3.
vendlindja e të pandehurit Françesk Shkambi në Shkodër; 4. përmbajtja e mesazheve që i ka
dërguar të pandehurit Arif Kurti nga të cilat del se jo vetëm kanë qenë së bashku në datën
06/09/2008, por po së bashku kanë takuar të pandehurit Nasufi, Istrefi dhe Gjura të cilëve ju
kanë dorëzuar lëndën narkotike dhe janë njoftuar prej tyre edhe pas arrestimit. Këto indicie
janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kryerja nga ana e të gjykuarit Françesk
Shkambi e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndës narkotike”, parashikuar nga neni
283/2 i K.Penal është e provuar dhe ai duhet të përgjigjet për këtë vepër.
Pavarësisht se është ushtruar rekurs vetëm nga të gjykuarit Françesk Shkambi dhe
Arif Kurti, Kolegji Penal i kësaj gjykate çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit dhe asaj të
shkallës së parë janë të pacënueshëm edhe për pjesën që ka të bëjë me të gjykuarit e tjerë.
Kështu këto dy gjykata kanë zbatuar drejt ligjin penal, duke e ndryshuar cilësimin juridik për
të gjykuarit Isein Nasufi dhe Lutfi Shabani dhe duke i dënuar për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal (një herë) dhe kur kanë dënuar të gjykuarit e tjerë, Isein
Nasufi, Dritan Gjura dhe Madrid Istrefi, për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni
283/2 i K.Penal, kryerja e veprës penale nga të cilët është plotësisht e provuar.
Me veprimet e tyre të kryera në kundërshtim me ligjin me nr.7975, datë 26.07.1995,
“Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”, të gjykuarit Isein Nasufi, Dritan Gjura dhe
Madrid Istrefi, nëpërmjet mbajtjes dhe të gjykuarit Françesk Shkambi dhe Arif Kurti,
nëpërmjet dhënies, kanë konsumuar elementët e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve”, parashikuar nga neni 283 i K.Penal. Këtë veprim e kanë kryer në marrëveshje
paraprake me njëri-tjetrin, pra në bashkëpunim, arsye për të cilën vepra penale me të drejtë
është cilësuar sipas paragrafit të dytë të nenit 283 të K.Penal, që parashikon bashkëpunimin si
rrethanë rënduese.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të drejtë të ligjit penal në lidhje me
kualifikimin ligjor të veprës penale për të gjykuarit Françesk Shkambi dhe Arif Kurti dhe për
pasojë vendimi ndaj të cilit është ushtruar rekurs duhet të mbetet në fuqi.
620
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit të Krimeve të Rënda Tiranë, nr.71,
datë 17.12.2009.
Tiranë, më 26.11.2012
621

Nentor 2012

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Nentor 2012

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

536 (00-2012-2578) 22.11.2012 Mit’hat Almanzovali, Fadil Duraku kundër

282 (00-2012-1682) 07.11.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit

309 (00-2012-1712) 21.11.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 06.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: SHOQËRIA “ELDA PETROLEUM

KOMISIONI I APELIMIT PRANË

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.3538, datë 19.06.2006 ka vendosur:

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.402, datë 21.02.2008 ka vendosur:

Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS: MUHAMET KALLO

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2788 datë 19.11.2007, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.37, datë 31.01.2008 ka vendosur:

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472, të K.Pr.Civile, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS: SALO BERCAJ, RASIM BERCAJ,

Gjykata e Shkallës së Parë Lezhë, me vendimin nr.625, datë 26.12.2006 ka vendosur:

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.309, datë 02.07.2007 ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITЁS: ALEKSANDЁR ZARKA, NATASHA TAKO,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1199, datë 07.07.2008, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.709, datë 09.07.2010, ka vendosur:

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

PADITËS: ISUF HEPAJ, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.2050, datë 25.09.2007, ka

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.78, datë 12.02.2008 ka vendosur:

Kundër vendimit nr.2050, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

në datën 08.11.2012 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen civile, që ju përket

PADITËS: ERTON KASHTA

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.88, datë 14.10.2009, ka vendosur:

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.88, datë 14.10.2009, në mbështetje të

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: ILIRJAN HABILAJ, përfaqësuar nga

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1304, datë 27.02.2007, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.780, datë 15.04.2008, ka vendosur:

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 08.11.2012 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02195/08, që