Sadržaj:

1.Uvod ................................................................................................................... 2
2.Biografija ........................................................................................................... 3
3.Vladimir Ćorović – djela ................................................................................... 4
4.Vladimir Ćorović – „Crna knjiga“ .................................................................... 5
5.Zaključak ............................................................................................................ 6
6.Literatura ........................................................................................................... 7

1
Uvod

Talent općenito znači iznimna sposobnost ili nadarenost za nešto. Da li je talenat kao
sposobnost nasljedna? U ovom primjeru sigurno jeste. Vladimir Ćorović, brat poznatog
bosanskohercegovačkog književnika Svetozara Ćorovića. Hisoričar i akademik koji je kako za
vrijeme svoga života tako i dan danas veoma poznat i cijenjen. O njihovom životnom napretku
se i danas govori. Dokaz za to su i tzv.nagrada „Svetozar Ćorović“, kao i nagrada „Vladimir
Ćorović“. Mnogi su osvojili nagradu „Vladimir Ćorović“ koja se dodjeljuje za najbolje
historijsko djelo...

Slika 1. Vladimir Ćorović

2
2.Biografija
Vladimir Ćorović, historičar i akademik, rođen je 27. oktobra 1885. U Mostaru. Po završetku
osnovne i srednje škole, odlazi u Beč na stadije filologije, historije i arheologije. Njegova
motivacija su bili čuveni profesori Vatroslav Jagić, Konstantin Jiriček i Milan Rešetar. Pored
toga bio je i aktivan član Srpskog akademskog društva „Zora“. Tezom o Lukijanu Mušickom,
doktorirao je u Beču 1908. Njegovoj želji za naukom i obrazovanjem nije bilo kraja, te je studije
nastavio u Minhenu kod poznatog njemačkog vizantologa Karla Krumbahera. Septembar 1909.
godine njegovom životu je donio veliki preokret vezano za njegovu karijeru. Naime, selidba u
Sarajevo mu je donijela posao kustosa, a velikim zalaganjem i trudom je došao i do pozicije
upravnika biblioteke Zemaljskom muzeja. Surađivao je sa mnogim srpskim časopisima, gdje
se ističu : „Bosanske vile“, „Srpski književni glasnik“ i „Letopis Matice srpske“. U Sarajevu
je bio sekretar Srpskog prosvjetnog i kulturnog društva „Prosvjeta“ i priređivač njenog
kalendara za 1911. godinu.

Nakon atentata na Gavrila Principa u Sarajevu, Ćorovića privode austrougarske vlasti. Na tzv.
banjalučkom „veleizdajničkom“ procesu, gdje je Ćorović osuđen na osam godina zatvora.
Zahvaljujući austrougarskom caru i kralju Karlu IV oslobođen je iz zatvora u Zenici. Poslije
osobođenja postaje član Narodnog vijeća u Zagrebu i Privremenog narodnog predstavništva u
Beogradu. Svojim prisustvom je uveličao svečano proglašenje ujedinjenja Srba, Hrvata i
Slovenaca u zajedničku državu. Iako mu nije bila namjera ostati u Beogradu, posao vanrednog
profesora na Filozofskom fakultetu nije mogao odbiti. Napad Njemaca je bila velika
prekretnica u njegovom životu. Odlazi iz Beograda, te na svom putovanju za Grčku 12. aprila
1941. doživljava avionsku nesreću koju nažalost nije preživio.

Slika 2. Vladimir Ćorovoić (negdje) vojska npr.

3
3.Vladimir Ćorović – djela

Tokom Prvog svjetskog rata Njemci su zaplijenili njegovu imovinu : rukopise, prepisku i
biblioteku. Njegove knjige su završile njemačkom znanstvenom institutu u Beogradu, a kasnije
su odnijete u Berlin na detaljnu pretragu. Nakon završetka Drugog svjetskog rata veći dio
Ćorovićevih rukopisa i prepiski su vraćeni njegovoj porodici.

Njegova djela su odisala ljepotom i zanimljivošću, te su neki autori „krali“ djelove tekstova i
pisali pod svojim imenom. Historija mu nije bila jedina zanimacija. Pored nje izučavao je :
historijsku geografiju, arheogiju, filologiju, etnologiju, folklor, historiju književnosti, historiju
umjetnosti i filozofiju. Poznavanje njemačkog, francuskog, italijanskog, engleskog, ruskog,
grčkog, latinskog i staroslavenskog jezika mu je pomoglo pri ostvarivanju odličnih uspjeha na
studijima različitih oblasti. Također mu je pomoglo pri istražiavnju čari srpske, jugoslovenske
i balkanske historije i kulture.

Inspirisan djelima svog cijenjenog i talentovanog brata Svetozara odlučuje pisati pjesme i kraće
priče. Njegovi rukopisi se nisu mogli štampati. A nakon njegove smrti kopiranje njegovih djela
je bilo uobičajeno.

Njegova djela bila su „Istorija Jugoslavije“, Uzajamne veze i utjecaj kod slovenskih zapisa“,
Podela vlasti između Milutina i Dragutina“, „Spisi sv. Save“, „Luka Vukalović“, „Pohod
Mahmut-paše Bušatlije protiv Paštrovića“, „Odnosi Autro-ugarske i Srbije u XX veku“,
„Odnosi Crne Gore sa Dubrovnikom od Karlovačkog do Požarevačkog mira“, „Ban Borić i
njegovic potomci“, „Historija Bosne“, „Pokreti i dela“. Posthumno su objavljena djela:
„Istorija Srba“ i „Skripta minora“.

4
4.Vladimir Ćorović – „Crna knjiga“

Najpoznatije djelo ovog velikog književnika i historičara je „Crna knjiga“. Ova čuvena knjiga
je nastala za vrijeme njegovog boravka u zatvoru. 1917. godine sasvim slučajno je došao na
ideju o prikupljanju dokumenata o zatvorenicima. Knjiga sadrži ponajviše ispovijesti „kolega“
zatvorenika. Oni su prepričavali događaje koje su vidjeli vlastitim očima i osjetili na svojoj
koži u periodu kada se desio atentat Gavrila Principa. 1920. godine ovu knjigu je objavio Isa
Đ. Đurđević. Ćorović je bio jako odlučan za pisanje ove knjige i nije mogao čekati da protekne
mnogo vremena. Smatrao je da bi se svjedoci i događaji vrlo lako mogli zaboraviti ili čak
pogrešno protumačiti. Svjestan da ne može prikupiti baš sve podatke Ćorović je dodao:

"Mnoga usta, i to ona što bi imala najviše da kažu, zanemela su zauvek. Mnogi nisu imali
prilike da saopšte nekom pismenom svoje doživljaje; mnogi od pismenijih nerado ili
nezgodno pišu. Mnogo se kod nekih, naročito mlađih, i pomerilo u istinitosti prikaza, dobilo
nešto tuđih elemenata i postalo vrlo problematično za ovakav jedan posao"1.

„Patnja Srba Bosne i Hercegovine za vreme Svetskog rata“ je cijeli jedan podnaslov na koji
je Vladimir ostavio veliki akcenat. Njime je želio naglasiti veliku i stravičnu patnju Srba koji
do tada u svojoj historiji nisu zabilježili velike gubitke.

Također veliku pažnju posvetio je opisima aradskog i dobojskog logora. Ali treba naglasiti da
je Ćorović prvi historičar koji je otkrio „tajne“ genocida nad Srbima u Prvom svjetskom ratu.
Razni uspješni ljudi npr. učitelji, trgovci, činovnici, ali i književnici poput Svetozara
Ćorovića i Alekse Šantića su bili taoci.

„Crna knjiga“ ne predstavlja samo dokument, već i poučno štivo. Ona predstavlja pouku svim
Srbima da uvijek budu u pripravnosti, jer kroz historiju i nisu baš bili pošteđeni.

1
Akademik Radovan Samardzic knjiga Sto najznamenitijih Srba (beograd-novi sad 1993 str 529-534)

5
 Slika 3. Naslvna strana „Crne knjige“

5. Zaključak

Jedan od rijetkih hitoričara koji se smio suočiti sa trenutkom u kome sam svjedoči, štaviše u
kome je zapažen kao aktivan učesnik.

Njegova djela imaju mnoge osobine, od kojih se ističu:

1. moć za odabiranje kvalitetnih tema

2. detaljnost u razmatranju problema

3. sintetičko sagledavanje situacije

O njegovim djelima su pričali najviše oni koji ih nisu čitali. Suština je da njegova djela ne
govore samo o prošlosti, nego i o sadašnjosti, ali i o budućnosti.

 Kad ima volje ima i načina. (G. B. Shaw)

 Trud se konačno isplati tek kad osoba odbije odustati. (Napoleon Hill)

 Napredak ovisi o marljivosti i ustrajnosti. (J. M. Tempelton)

6
6.Literatura:
1.www.wikipedia.org

2.www.dereta.rs

3.www.youtube.com

4.„Crna knjiga“ – Vladimir Ćorović