Picture Perfect

A story about 7 group of friends whose passion lies on arts and performing got tangled up in
the chaos called life. One of which found a photo booth who travels back in time. Not aware
of it, all of them got in and found themselves travelling back in time to witness different eras
to experience first hand the evolution of arts overtime.

SCENE 1:
*Practice room, the group is still practicing for the yearly performance stage, 2 of them in the
same room is also trying to come up with a painting for the year’s art gallery.
Paciano: Hindi! Mali! Kanina pa tayo nagpapractice dito oh, ayusin nyo naman! Pagod na ko.
Saturnina: Akala mo ba ikaw lang napapagod? Kami din naman ah!!
Paciano: Talaga? Eh nagawa nyo pa ngang maglokohan eh.
Saturnina: Bakit? Seryoso naman kami sa ginagawa naming ah! Naglokohan lang kami para
mawala yung pagod kahit papano!
Jose: Guys, siguro bukas na lang natin to ituloy. Pagod na tayong lahat, pahinga na tayo.
Maria: Oo nga. Nagkakainitan na eh.
Concepion: Luciana, Josefina! Pack up na tayo!
Luciana: Teka lang, eto na!
Josefina: Mauna na kayo, sige.
*Bali, yung paintings dito ni Josefina, black canvas pa lang, nakatitig lang siya.
Concepcion: Sige, una na kami ha!
*umalis na sila sa room. Si Josefina, hawak yung paintbrush tapos parang magpapaint sya
pero maghehesitate siyang ituloy.
Josefina: Bakit wala akong maisip? Aish.
Josefina: Kaya ko to, kailangan ko makapasok sa art gallery para sa scholarship.
*same actions, hesitate again
Josefina: Siguro kailangan ko lang iclear yung utak ko. Tama, kailangan ko ng inspiration.
*Labas ng practice room, tapos mapupunta sa museum. Lakad lakad, tapos makakakita ng
vintage na photobooth pero ignore. Lakad lakad lang. Tumawag si Paciano.
Paciano: San ka? 11 na!
Josefina: Sa 4p museum, naghahanap ng jowa.
Paciano: Ano?! Bakit pa? Eh andito naman ako? joke
Josefina: Pinagsasabi mo! Naghahanap talaga ko ng inspirasyon.
Paciano: Malapit lang kami dyan, puntahan ka namin.
Josefina: Sige.
*10 minutes later
A2: Kanina ka pa dito?
A7: Di naman. San ba kayo galing?
A3: Nagpalamig lang.
A1: Tara na, libutin natin!!
A6: Teka, Mag cr muna ako!
A1 and others: Ako din!
*maalis sila sa picture tapos
Guard: *on walkie talkie* Clear na, sara na tayo. *Sabay labas ng pinto
A7: *Paglabas ng cr marerealize na patay lahat ng ilaw tapos walng tao.* Guys.. Walang tao!
*Takbo sa pinto* Nalock tayo!
A3: Bad joke, wag ganon A7.
A7: Seryoso ako!
A1: Huh? Tumawag kayo!
*After how many minutes of trying nag give up na lang sila
A5: Uy may photobooth oh! Picture muna tayo dali!!
A4: Tara! Bago pa masira yung friendship natin! *sabay tingin kay a1 pati a3 joke lang! hehe
A1: Yan pa talaga inisip niyo ah.
A7: Makakalabas naman tayo bukas eh, enjoyin na lang muna natin.
A3: Tara, tara!
*pumasok sila sa photobooth, tapos may filters don yung mga era.*
A3: Urong ka naman! Ang sikip oh
A4: Teka yung siko mo naman!
A1: Shh, ang ingay nyo naman!
A5: Ayos na! Game na!
A6: May filters oh!! Try natin dali!!! Ano gusto nyo?
A7: Start tayo sa pre colonial!! Makaluma ganon! Eto oh, Biag ni Lam-Ang!
*Pagkaclick nung pre colonial, bigla silang napunta sa pre colonial period. Nag iba din yung
clothings nila.

PRE COLONIAL ERA

SCENE 2
A1: Hoy!! Asan tayo? Wala na tayo sa photobooth?!
A3: Hala! Tignan mo yung mga damit natin? Nag iba!
A5: Yung filters!! Katulad to nung nasa filters sa photobooth!!
A7: Nasa 4P Museum pa din tayo oh! Tignan nyo yun oh!! turo sa sign ng 4P
A6: P-pero wala yun kanina? Hindi kaya bumalik tayo sa nakaraan?!
A1: Maari pero possible ba yun?
A7: *lumapit sa painting or sa kung ano man pwedeng mag represent sa tula* Bi---biag ni
Lam-ang…
A2: *Binasa yung description* Biag ni Lam-ang (Tagalog: "Buhay ni Lam-ang") ay isang
epikong tula ng mga Ilokano mula sa rehiyon ng Ilokos sa Pilipinas. Sinalaysay at sinulat sa
orihinal na wikang Ilokan—
Habang binabasa yung description lumabas si Lam-ang tapos nasa likod lang ni a2. Yung
ibang actors shocked lang tapos di alam gagawin ganun
A4: A2..
Lam-ang: *Tinapik si A2 at ngumiti* malem kadakayo amin babalasang ken babaro
A6: huh? Sino ka?
A4: Ano daw sabi?
A3: Wala bang subtitles?
*binatukan ni A5 si A3*
Lam-ang: Magandag hapon sa inyong mga binata’t binibini
A7: uhm.. ikaw si Lam-Ang! Ngunit pano nangyari iyon na nakakausap ka namin? Isa ka
lamang kathang isip na isinulat ni Pedro Bucaneg noong 1640!
Lam-Ang: Nais niyo bang malaman ang mga nangyayari dito?
A1: Tutal narito na rin tayo, alamin na nating ang buhay ni Lam-Ang.
Lam-ang: Kung gayon, sumunod kayo at ipapakita ko ang bawat pangyayari sa aking buhay
*Close Curtains

SCENE 3
*Open Curtains
Lam-ang: Yan si Namongan ang aking ina..
All: tumungo
Namongan: AHHHHHHHH
Midwife: Sige pa, ayan na
*Dance and song about celebration Pinanood nila yung ginagawa
Close curtains (iwan sa labas ng kurtina ang mga Bida)
A4: Sa palagay ko yon ang mga ritwal na ginagawa nila tuwing may isinisilang na sanggol
A5: Maaari..
*Open curtains malaki na si Lam-ang
A3: ano naman ang mga ito?
Lam-ang: sa aming panahon, ang balat ang nagsisilbing canvas at ang pag tatattoo ang
itinuturing naming painting
A7: Maaari ba naming maranasan ang tattoo sa inyong panahon?
Lam-ang: kung iyong gugustuhin. Bakit naman hindi?
A3: Ikaw na mauna A6!
Lam-ang: May dalawang paraan ang pagtatattoo rito sa amin
A4: Subukan kaya natin pareho? Para naman malaman natin kung paano
A2: Edi ikaw na sa isa
A4 & A6: AAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH *nasasaktan*
A5: ano naman ang pagkakaiba ng ginagawa kay A4 sa ginagawa nila kay A6?
Lam-ang: Dalawang paraan kasi yan. Yung kay A4, sinasawsaw ang tinik ng kalamansi sa
charcoal saka itinutusok sa balat. Yung kay A6 naman, tinutusok muna ang balat saka
ipinapahid ang pawder ng charcoal sa balat
A2 and others na di nagpatattoo: Ahhhhh
Namongan: LAM-ANG!!! Mangirurumen ka nga ubing! Itigil niyo yan! Ang mga tattoo sa
aming panahon ay hindi basta basta, ito ay nagsysymbolo ng katapangan kaya’t hindi dapat
ito ilinalagay sa kung sino man!

Scene 4
*Close curtains *
Open curtains
May kumakanta ng song (uyayi or ili-ili)
A1: Ang creepy naman ng mga awit nila noon
nagising si Lam-ang sa Panaginip
Lam-ang: *Breathes heavily.
Lam-ang: Breathes heavily
A3: Magandang umaga Lam-ang
A6:: Okay ka lang ba?
Lam-ang: Masamang pangitain ito
A5: Ang alin?
Namongan: oh, tamang tama pala ang aking pagdating
Lam-ang: Ina, napanaginipan ko si ama. Pinatay daw siya ng mga Igorot. Hindi ba sabi niyo
pumunta siya sa bundok upang parusahan ang mga Igorot?
Namongan: Anak, mahusay ang iyong ama
A7: Hindi nayun mangyayari.. kasi kinuwento mo na
A3: Oo nga..
Lam-ang: Ngunit hindi sapat ang paniniwala. Pupuntahan ko si ama, kung gusto niyo
maiwan na kayo ditto
A2: Sasama kami
pumunta si Lam-ang sa bundok
*sumasayaw yung mga igorot ng ethnic dance nung nadatnan niya bago niya patayin ang
mga Igorot*
*close curtains*

SCENE 5:
*pacute si Ines sa gilid hahaha*
A(basta dat lalaki): Napakaganda naman ng binibining iyan
Lam-ang: Iyan ay aking binibini.
A3: hanggang dito ba naman kasi A
A: nasa pre-colonial era tayo, mukhang mas matino ang mga babae rito
A5: sa dinami dami ng mga manliligaw niya tiyak na wala kang pag-asa!
Lam-ang: ikaw pero ako..
*Pinatilaok ni Lam-ang ang manok at natumba ang bahay kayat namatay ang mga
manliligaw ni Ines*
*nagulat sila*
*Pinatahol ni Lam-ang ang aso at muling bumalik sa dati ang bahay nila Ines*
*lalo silang namangha*
*Sings kundiman, support yung pito*
Lam-ang: Susungkitin ko ang bituin para sa inyong dalaga
Ines: *pacute pero dalagang pilipina*
Papa ni Ines: Maaari mong mapangasawa ang aming dalaga..
Mama ni Ines: Ngunit! Tapatan mo muna ang aming kayamanan *halakhak*
Lam-ang: Kung sa gayon ay hintayin ninyo ang aking pagbalik
*close curtains*
*open curtains*
*nakasakay si Lam-ang sa Bangka na may dalang ginto*
*sings kundiman short lang*
Lam-ang: Narito na ang iyong kahilingan
*close curtains*
SCENE 6
*paalis na8
A2: Saan ka pupunta Lam-ang?
Lam-ang: Obligasyon ng bawat lalaking may asawa manghuli ng rarang sa naitakdang
pagkakataon at ngayon ang pagkakataong iyon
A4: ito ay ang isdang Rarang hindi ba?
Lam-ang: Oo
A7: Paano kami? Sisisid din ba kami?
Lam-ang: hindi maaari, maiwan na kayo
Ines: Ngunit hindi ba’t may pangitain ka na mapapatay ka ng Berkahan?
A1: Berkahan? Ano yun?
Ines: Ito ay isdang kalahi ng pating
A5: kung gayon, wag ka nang tumuloy baka mapahamak ka pa
Lam-ang: Obligasyon ko ito
*Close curtains*

SCENE 6:
A2: Bakit wala pa rin siya hanggang ngayon?
A6: Hindi kaya..
Ines: *umiiyak* LAM-ANG!!!!!
A1: Baka naman pabalik na siya..
Ines: Hindi.. nakabalik na ang lahat. Masama ang kutob ko
May mga mapapadaan
Ines: maaari niyo ba akong tulungan humanap ng mga maninisid na maaaring upahan?
A3: opo hindi kami maaaring makabalik ng wala si Lam-ang

SCENE 7:
Pagbalik ng mga maninisid ay dala nila ang buto ni Lam-ang
Ines: Linagay ang buto sa manunggol jar iyak
A1: Bakit niyo nilalagay jan?
A3: alam mo andami mong tanong nagdadalamhati na nga ang tao
A7: Hindi ba iyan ang manuggol jar?
Maninisid: Yan nga yun. Jan inilalagay ang labi ng mga patay sa aming panahon
A6: Yan ang nagsisilbing burial jar nila noon
A7: Ahhhh oo nga naaalala ko na
Dinasalan nila si lam ang yung parang sa mga tribes yung sumasayaw sa apoy
close curtains
tuloy pa rin yung ritual
open curtains
miraculously nabuhay ulit si lam ang

SCENE 8:
*Celebration ng muling pagkabuhay ni lam ang, sayaw ulit and kanta*
A4: Maraming salamat sa inyong lahat
A6: Napakarami naming natutunan dahil sa inyo, salamat po
Ines: Walang anuman. Nawa’y maibahagi niyo ito sa iba
A5: Saan po baa ng daan pabalik ng museo?
Lam-ang: dun diretsohin niyo lang
A3: Sige salamat ulit
Lam-ang: Walang anuman
Naglakad sila patungo sa sinabing direksyon.
A2: Ayun yung photobooth oh!! Tara na balik na tayo
*Pumasok sa photobooth*
A6: Uy!! May Hispanic Era! Tignan natin!
A2: Tama na. Uwi na tayo *mag iinarte to
A1: Mamaya na! Tignan muna natin to! Ang interesting oh!
A2: Pero-
A3: *clinick yung Hispanic era
*Pagka click nag-iba ulit sila ng damit at napunta sa Hispanic period
HISPANIC PERIOD
SCENE 9
A4: Nasa museum nanaman tayo!
A5: Tignan niyo oh! Nag iba nanaman yung mga nakadisplay!
A6: Oo nga! Ayun yung famous panting ni Juan Luna oh!
A7: Spolarium!!
*may gumalaw sa painting, twitch ng finger ganon
A1: Huh? Nakita nyo yon?
A2: Ano meron?
A1: Gumalaw yung mga nasa larawan!
A3: Nakadrugs ka ba? Pano gagalaw yan?
*Gumalaw ulit.
A5: Hala, nagalaw nga!
A1: Diba!
A3: Wala naman ah!
A4: Kayo talaga! Pano nga gagalaw yan?
A6: Di naman impossible kasi nakausap nga natin si Lam-Ang eh!
A7: Nanaginip ba tayo?
*Habang nagdidiscussion sila tuluyan nang gumalaw yung painting. Mawawala dun sa pito
yung highlight, mapupunta sa painting*
A7: Ah.. guys? Look.
*Act out na yung mga nasa painting.
*Close curtains*
A5: *iling, yung parang naamaze sa nakita*
A2:Grabe parang nabalik ako sa nakaraan
A3: ang ganda no, naka free live show tayo ditto
A4: oo nga pwede natin ikuwento sa iba kung ano ginagawa noon

SCENE 10
*Open curtains*
*Courtship dance*
(Kung gusto niyo Carinosa, kahit short lang tas sana meron si Florante at Laura)
(https://youtu.be/o8TiNqsIbaQ) – link for the dance steps
*Close curtains after sayaw
Jose: Tet tetet tenenet tetet (basta ginagaya niya yung sound sa carinosa hehe tas
gagayahin yung ibang dance moves)\
All: Hahahhahah
A5: Ano nga ang tawag sa sayaw na ‘yon?
A4: Carinosa..Meaning, the affectionate one(emphasize)
A2: Paano mo nalaman?
A4: Nakita ko lang sa desciption, ayun oh! HAHAHA
A6: Tara naaa sa iba naman
Paciano: Sandali langg baka may isa paa ayaw niyo nun sa sayaw naman tayo matututo
ngayon
*Intermission nila ge*
*Closed curtains*
A3: Siguro pang courtship na naman yun
A2: Sabihin niyo naman kung ano pinagsasayaw niyo jan nanghuhula na kami e
Paciano: Ano bayan wala bang kanta jan? puro sayaw e
A1: Hayaan niyo na buti nga may pinapakita silang pang performance arts e
A5: Siguro peta nila yan
ALL: hahahhaha
A2: Tara na! libutin na lang natin tong museo..
*nung aalis na dapat sila nag open yung curtain kaya lumingon sila tapos…*

Florante: Oh, Laura aking irog. Kagandahan mo’y natatangi, ni sino man ay mahuhumaling.
Ngunit sana ikaw ay sa aking piling
Adolfo: Paumanhin ginoo, ngunit si Laura ay sa akin. Lamang ka man sakin, ngunit tiyak
tagumpay ay akin
*Halakhak*(Nakatali si Florante sa puno dito ha)
Adolfo: Ako sayo ay namamaalam, hanggang sa muli kaibigan

*Paalis na sana tas lumingon HAHAHA*

Laura: Florante aking sinta, ako’y mababahala, baka ikaw ay paslangin niya
Florante: pansamantala mang igapos, ngunit sa huli tayo ang magmamahalan ng lubos
Note: tanggalin na lang pag di trip hahahhaha
A1: Ahhhhh Florante at Laura naman pala kaya pala mga courtship dance
Others: Ahhh *nod*
A3: Ang intense nun ah, *lakad lakad hanggang sa natanaw nila yung kay mama mary na
statue*
A4: Si Mama Mary oh!
A5: *lumapit*
Mama Mary: Magandang buhay mga anak!
All: *stunned.
A7: Buhay din po kayo? Pero paano?
Mama Mary: Oo naman, bakit mukang gulat na gulat kayo?
A6: Paano po nangyayari na ang lahat ng nakikita naming dito ay nabubuhay?
Mama Mary: Ah, pumasok kayo sa loob ng photobooth ano?
A5: Opo.
Mama Mary: Ang photobooth na iyon ang nagbibigay daan sa mga katulad ninyo na makita
ang mga likhang sining sa museong ito. Bumabalik kayo sa nakaraan kung saan unang
linikha at pinakilala sa publiko ang mga sining na ito.
A3: Kung gayon po, ang mga ito ay totoo? Eh bakit po kayo nandito?
Mama Mary: Oo bata. Unang naipakilala sa mga Pilipino sa Kristiyanismo noong panahon
ng espanyol. Mahaba pa ang gabi, humayo na kayo at ako’y babalik na.
A4: Saan po-? San na sya napunta?
*I-aact yung panunuluyan musical manner*

A2: Tsk sabi na e PETA siguro nila yun, dami e HAHAHAHA

A1: Tara na! Nakita ko si Machete don oh!
*Napatulala ang mga babaeng characters*
A(boy character): hoyy tulala tayo a
*Titindig si Paciano sa harap nila. Papogi ganun tas gagayahin si Machete*
Jose: Parang ngayon lang kayo nakakita ng magandang lalaki ha
Paciano: Oo nga nandito lang naman kami ni Jose *Papogi*
Machete: *Lalapit at aakbay kay Jose at Paciano* Kuya di tayo talo
Girls: *Magugulat*
Machete: Hi, girls!!! *Beso beso tas yung isa ikikiss niya sa lips*
Girl na nakiss: *magugulat*
Machete: Got you! Alam niyo bang matagal na akong naghihintay para mawala ang sumpa
sa akin?
A4: Anong sumpa?
A7: Hindi ba kayo aware? Sa gabi lang nakakagala si Machete kasi ginawa siyang kahoy at
—
Machete: At mawawala lang ang sumpang iyon kapag nagkaroon ako ng true love kiss!
A6: Parang frog prince lang ah HAHAHA
Jose: Oh siya, tara naaaa kanina pa tayo ditto
Machete: Sige na makakaalis na kayo, salamat ha!
A3: User!
Machete: Aray ha, naenjoy niya rin naman e, edi win win situation HAHAHAHA *wink*
A2: Mawalang galang, pero gusto ko na bumaliiik alam mo ba kung paano kami
makakabalik?
Machete: Kung paano kayo umalis, ganun din pabalik
A4: Uyy ano ba nag-eenjoy pa ko mag explore e, wag munaaa
A7: Kaya ngaa!tumuloy na tayo!
A2: Hinahanp na ko ng nanay koooo
A1: Sige na A4! Last na tooo
A4: ano pa bang magagawa ko ako lang naman may gusto bumalik e
A3: Dali pwesto na! antagal!
*Click*
*Tumingin sila sa paligid at sa damit*
A5: Halla! Walang nagyariii
A4: Baka ma-stuck tayo ditoooo!
A6: Isa pa! Isa pa!
*kinakabahan sila*
*click*
A7: Ayaaaaan! Masyado kasing kabado e
A1: si A4 kasi e uwing uwi nagtampo tuloy yung photobooth
AMERICAN ERA
SCENE 11
A1: Wait. Asan na naman tayo? Hala!
A3: Di ka ba nagbabasa? Asa ano tayo.. san ba to?
A2: Mga uncultured swine kayo! American Era na to oh!
A1 at A2: talaga?!
A4: Tignan niyo yung mga suot nila oh!
A5: Bakit may teacher?
A6: Asan?
A7: Ayun oh! *turo sa thomasites
A1: Mga thomasites yan! Mga unang guro sa bansa!
*sabay galaw nung mga nakastop
Thomasites 1: Okay, Education is very important for us people since we need this in able for
us to cope up with the changes occurring in our world and English is a universal language.
One must be able to be knowledgeable about it. Understood?
Students: Yes ma’am
T1: okay, Say this “Article”
Student 1: Articol
T1: No, Article.
S1: Articol
T1: NO, ARTICLE.
S1: Arti..col?
T1: *sigh*.
*Tas stop
A3: Articol *tawa*
A4: Nakakatawa ba yon?
A1: Hindi.
A5: Dun tayo sa painting na yon oh
*yung mga paintings naka American attire tapos gumagalaw
*Lapit sa isang part ng museum tapos andun yung painting ng mga nagtatahi ng bandila
A2: American era ginawa ang flag natin?
A3: Hindi, Japanese.
A2: Talaga? *Act dumb
A3: Syempre hindi! Nagjojoke lang ako ano ba!
A4: May painting na nga oh, Pacia!
*look at the painting
Girl 1: Aray! Natusok yung daliri ko!
Girl 2: Akin na nga tong banda dito *hatak ng unti sa flag
Girl 3: Pahingi nga ako ng dilaw na sinulid para sa tala.
*stop na yung painting
A5: Guys tignan niyo ito! May libro!
A6: Anong libro yan?
A7: Nagbabasa ka ba?
A3: Hindi. Hindi ako marunong mag basa eh, turuan mo nga ko.
A1: Wag na, Bahala ka dyan.
A7: Dead Stars yan oh!
A3: Huh? Bakit may patay na tala?
A2: Title lang yon, ibig sabihin may namatay na bituin.
A4: *Binuksan yung libro* Esperanza at Alfredo..
*Close curtain*
Punta si Esperanza at Alfredo sa gitna
*Open Curtains*
*Emotional dpat kayo*
Alfredo: The trouble with you Esperanza is that you are-
Esperanza: Why do you get angry? I do not understand you at all. I think I know why you
have been indifferent to me lately. I am not blind or deaf, I see and hear what perhaps some
are trying to keep from me. Why don’t you speak out frankly before it is too late. *paiyak ka
na dito girl* You need not think of me and of what people would say.
Alfredo: Yes, one tries to be fair according to his lights but it is hard, one would like to be fair
to oneself first but that is too easy, one does not dare.
Esperanza: What do you mean? Whatever my shortcomings and no doubt they are many in
your eyes. I have never gone out of my way, of my place to find a man.
Alfredo: Esperanza… If you suppose I-
Esperanza: If you mean you want to take back your word, if you are tired of- why don’t you
tell me you are tired of me? *iyak tas walk out*
*close curtains, back sa seven friends*
A2: Grabe.. That was.. wow. Im speeches.
A3: Speeches? Parang pagkain yun ah. Peaches… Speeches.
*awkward silence*
A1: Ay nagjoke. HA HA HA
A4: I almost cried, grabe. My heart is very nasaktan.
A5: Ang setting nito is sa American period diba?
A6: I’ve read about it. Paz Marques-Benitez was the writer and she portrayed woman as the
rational one and men as the emotional one.
A7: Oh? Its not the usual?
A1: Yeah, diba usually it’s the other way around?
A6: Yeah, Literature is beautiful. Also, it talks about forbidden love.
A2: Ang interesting ng story. Omg.
A3: Teka, why you all English? My nose is blooding ha.
A4: *binatukan si a3* puro ka kalokohan.
A3: Tara na nga! Lets move on.

SCENE 12
A6: Is that.. Oblation?
A7: AY ANO BA YAN! BAT NAKAHUBAD?!
A2: Baka nainitan, mainit pa naman dito.
A1: Hindi baka nabasa ng tuibig.
A3: Oblation..
*biglang magsasalita si oblation
Oblation: “In the fields of battle, deliriously fighting, Others give you their lives, without doubt,
without regret; Where there’s cypress, laurel or lily, On a plank or open field, in combat or
cruel martyrdom, If the home or country asks, its all the same—It matters not” Rizal (1896).
Mi Ultimo Adios.
*stop moving*
A4: Huh? ANo daw?
A1: Ewan ko. BAliw ata eh.
A6: Inspiration ng Oblation yung Mi Ultimo Adios.
A2: OO, Di niyo alam yun? ANo ba yan.
A3: Share mo lang?
A4: K.
SCENE 13
*lakad lakad*
Maria: Tignan niyo to oh! May performance ata sila oh.
Saturnina: Ay choir! Pak
Luciana: Ano kaya kakan-
*tunog bigla yung land of the morning tas kakanta sila*
Josefina: Ay may English verision?
Concepcion: Di tayo nainform!
Jose: Di niyo alam yun? Sus
Paciano: BAkit? ALam mo ba?
Jose: Hindi din, tara na nga.

SCENE 14:
Luciana: Di ba yung photobooth andun? Pano napunta dyan?
Jose: Baka naglakad.
Paciano: Nagteleport yan oh, pustahan?
Concepcion: Baliw kayo. Tara na, sa susunod!
*Pasok uli sa photobooth*
*close curtains*
*didilim dpat*
*screams yung background

JAPANESE ERA
SCENE 15
*magpapanic kase makakarinig ng sigaw
Paciano: Ano yon? Akala ko ba museums lang tayo??? Bakit parang haunted house na?!
Jose: Ano to may glitch?!
Saturnina: Computer ba to ha? Labas na tayo!
Luciana: Eh, ikaw muna
Concepcion: Sino nakaisip siya unang lalabas!
Josefina: Oo tama, dali!!
Maria: Baka nananakot lang yon! Labas na kayo!
Saturnina: Lalaki muna!
Jose: Uy lalaki daw, una ka na!
Paciano: Di naman ako lalaki, ikaw na lang
Jose: Aish *sabay labas*

SCENE 16
Jose: Bat nandito to? Hindi ba nasa Leyte to?
Saturnina: Sino ba?
Concepcion: Ah, Si Hen, Douglas McArthur. I’m guessing Japanese Period na tayo?
Maria: Oo, Nakakatakot pa naman mga nangyari noon.
Paciano: I wonder what are we going to see.

McArthur: *cough to get their attention* I Shall Return

*Stop ka na uli
ALL: *Magugulat kayo
Paciano: Gulat ako don ah.
Saturnina: Panong gulat?
*may screams uli*
*Bayview Hotel came into view*
Maria: Asan tayo?
Concepcion: Bayview Hotel..
Jose: Rape center to nung panahon.
*May dumaan sa gilid nila na mga babaeng hinahatak

SCENE 17
In this scene ipapakita lang yung nangyayari sa bayview, yung cruelty ng Japanese.

SCENE 18
Maria: Alis na tayo dito..
Josefina: Tara na…
Jp Soldier 1: Where do you thi-
Jose: TAKBO!
*mapupunta naman sila sa painting ng death march
Saturnina: May nagrarally din?
PAciano: Baka sa relief goods.
Concepcion: Ano ba kayo! Death March yan!
Maria: a-ano? Di ba tayo pwede bumalik na satin? MAMA *iyak kunwari*
Luciana: Ay loka! Tignan natin sila
*Papakita yung death march*
Luciana: Grabe dati no?
Josefina: Swerte natin di tayo sa panahon na to nabuhay.
Jose: Kaya nga, di tatagal lifespan natin dito.

SCENE 19
*May tutunog na bell
Jose: Ano yon?
Luciana: Guys ayan nanaman yung photobooth oh!
Concepcion: May timer pala dito? *tawa
Maria: Lika na..
Paciano: Pagbigyan niyo na yung bata! Tara na sa photobooth.
*enter sa photobooth*
Josefina: San tayo? Pre Colonial uli?
Saturnina: Sige, mag isa ka.
Luciana: Sabog ka? Modern na!
*Click. Balik sa suot nila nung umpisa

PRESENT
*pagkalabas nila ng photobooth
Guard 1: Mamser! Dito po kayo natulog?
Saturnina: Hindi kuya. Kami magbubukas neto.
Guard 2: Mam, pasensya na po!
Luciana: Hindi kuya. Hindi Okay na malock kami dito. Charot, okay lang.
Concepcion: Uwi na kami kuya sige bye.
*HAbang naglalakad pauwi nag uusap sila
Jose: Nanaginip lang ba tayo?
Paciano: Hindi, di naman tayo natulog.
Saturnina: Daydream?
Maria: Siguro? Ang realistic ng mga nawitness natin eh.
Josefina: Alam ko na ilalagay ko sa painting ko!
Concepcion: Hindi ka pa din ba tapos don?
Josefina: di pa,