Si Francisco Baltazar (ipinanganak na Francisco Balagtas y de la Cruz; 2 Abril 1788—20 Pebrero 1862), mas

kilala bilang Francisco Balagtas, ay isang tanyag na Pilipinong makata, at malawakang itinuturing na isa sa mga
pinakadakilang Pilipinong pampanitikan na laureate para sa kanyang epekto sa panitikang Filipino. Ang sikat na
epiko, ang Florante at Laura, ang kanyang pinakakilalang obra maestra.

Unang mga taon

Si Francisco Balagtas Baltazar ay ipinanganak noong 02 Abril 1788 sa Panginay, Biguaa (ngayon ay Balagtas),
Bulacan. Tinatawag rin siyang Kiko at Balagtas. Ang mga magulang niya ay sina Juana dela Cruz at Juan
Baltazar at ang mga kapatid rin niya ay sina Felipe, Concha at Nicolasa. Sa gulang na 11, lumuwas ng
Maynila,upang makahanap ng trabaho at makapag-aral. Pumasok siya una sa paaralang, Parokyal sa Bigaa, kung
saan siya'y tinuruan tungkol sa relihiyon. Naging katulong siya ni Donya Trinidad upang makapagpatuloy siya ng
kolehiyo sa Colegio de San Jose sa Maynila. Pagkatapos, nag-aral naman siya sa Colegio de San Juan de
Letran at naging guro niya si Padre Mariano Pilapil.
Buhay bilang isang manunula]
Taong 1836 nang manirahan si Kiko sa Pandacan, Maynila. Dito niya nakilala si Maria Asuncion Rivera. Ang
marilag na dalaga ang nagsilbing inspirasyon ng makata. Siya ang tinawag na "Selya" at tinaguriang M.A.R. ni
Balagtas sa kanyang tulang Florante at Laura. Naging karibal niya si Mariano "Nanong" Kapule sa panliligaw
kay Selya, isang taong ubod ng yaman at malakas sa pamahalaan. Dahil sa ginawa niya sa pagligaw kay Selya,
ipinakulong siya ni Nanong Kapule para hindi na siya muling makita ni Selya. Habang nasa kulungan siya,
pinakasalan ni Nanong Kapule si Selya kahit walang pag-ibig na nadarama si Selya para kay Nanong Kapule.
Doon sa kulungan, isinulat niya ang Florante at Laura sa papel ng De Arroz para kay Selya.
Trabaho at Pamilya
Noong 1838, nakalaya na siya sa kulungan. Nadestino at naging klerk sa hukuman si Kiko noong 1840 sa
Udyong, Bataan. Dito niya nakilala si Juana Tiambeng na kanyang naging asawa. Nagpakasal sila noong 1842.
Si Tiambeng ay 31 at si Balagtas naman ay 54. Sa kauna-unahang pagkakataon, ginamit niya ang Baltazar sa
kanyang sertipiko ng kasal. Doon, nagkaroon siya ng apat na anak kay Juana Tiambeng. Humawak din siya ng
mataas na tungkulin sa Bataan-tenyente mayor at juez de semantera.
Huling mga Araw]
Nabilanggo muli si Kiko sa Balanga, Bataan dahil sa sumbong na pinutol niya ang buhok ng katulong na babae
ni Alferez Lucas. Nakalaya siya noong 1861. Ipinagpatuloy niya ang pagsusulat ng mga komedya, awit at korido
nang siya ay lumaya. Bago mamayapa, ibinilin niya sa kanyang asawa na "Huwag mong hahayaan na maging
makata ang alin man sa ating mga anak. Mabuti pang putulin mo ang mga daliri nila kaysa gawin nilang
bokasyon ang paggawa ng tula." Namayapa siya sa piling ng kanyang asawa, Juana Tiambeng at mga anak
noong 20 Pebrero 1862. Namatay siya sa gulang na 74, dahil sa sakit na pulmonya at dahil narin sa kanyang
katandaan.
Sinasabing ang mga pagsubok sa buhay ni Balagtas, at ang kaniyang pagsusumikap upang malagpasan ang mga
ito, ang pumanday sa kaniya upang maging isang mabisa at matagumpay na makata.

Ang kaniyang mga sinulat

 Orosmán at Zafira – isang komedya na may apat na bahagi

 Don Nuño at Selinda – isang komedya na may tatlong bahagi
 Auredato at Astrome – isang komedya na may tatlong bahagi
 Clara Belmore – isang komedya na may tatlong bahagi
 Abdol at Misereanan – isang komedya
 Bayaceto at Dorslica – isang komedya na may tatlong bahagi,
 Alamansor at Rosalinda – isang komedya
 La India elegante y el negrito amante
 Nudo gordeano
 Rodolfo at Rosemonda
 Mahomet at Constanza
 Claus (isinalin sa Tagalog mula sa Latin)
 Florante at Laura, isang awit ; pinaka-tanyag na gawa ni Balagtas