TALASAGGUNIAN

https://tl.wikipedia.org/wiki/Wikang_pambansa

http://www.academia.edu/14529942/Ang_Wikang_Filipino_Bilang_Wikang_Pambansa

https://www.preceden.com/timelines/176825-ang-kasaysayan-ng-wikang-pambansa

http://www.pinoy-express.com

http://kwf.gov.ph/kasaysayan-at-mandato/

http://www.kwf.gov.ph: www.kwf.gov.ph

http://www.scribd.com/doc/84300169/Kahalagahan-Ng-Wika-Sa-Kultura

http://www.varsitarian.net/filipino/20110826/pagpapaunlad_ng_wika_nakatutulong_sa_ekonomiya

https://tl.wikipedia.org/wiki/Paggamit_ng_wikang_pambansa

https://ejournals.ph/article.php?id=7949

http://iyarys.blogspot.com/

http://myeducationalblogkitkatkat.blogspot.com/2016/09/kahalagahan-ng-wikang-filipino.html

https://www.slideshare.net/GinoongGood/pamanahong-papel-o-pananaliksik-research-paper

http://deped-ne.net/default.asppage=news&action=details&opt=popup&REFECODE=AK12017

http://kaunlaranngbansa.blogspot.com/2016/10/kahalagahan-ng-wikang-pambansa-para-sa.html
 Ayon sa Wikipedia taong 2014. Paggamit ng Wikang Pambansa Nais ni Pangulong Quezon na magkaroon

ng isang pambansang wika. Sa pamamagitan ng Pambansang Asemblea, itinatag ang Surian ng Wikang Pambansa.

Pinag-aralan nito ang iba't ibang wika at diyalekto sa buong bansa. Pagkatapos ng masusing pag-aaral, inirekomenda

ang Tagalog bilang batayan ng wikang pambansa. Sa pamamagitan ng bagong pagsulong sa isang pambansang wika,

binigyang-diin ni Pangulong Quezon ang halaga ng pagkakaisa, pagkakaunawaan at paagkakakilanlan sa mga

Pilipino. Bagama't maraming tumututol, ang pasya ni Pangulong Quezon ay isang mahalagang hakbang tungo sa

pagkakaroon ng mga Pilipino ng isang wikang maipapagmalaki. Ito rin ang nagsilbing simula upang suriin sa

hinaharap ang halaga ng wika sa pagsulong ng kalayaan at pagkakaisa ng bansa. Noong Disyembre 30, 1937, ipinag-

utos ni Pangulong Quezon na gamitin ang Tagalog bilang batayan ng pambansang wika ng Pilipinas. Noong 1940,

nag-atas ang Pangulo ng pagtuturo ng wika sa mga pampubliko at pribadong paaralan. Hulyo 4, 1946 nang opisyal

na idineklarang batayan ng wikang pambansa ang wikang Tagalog.

Ayon kay Iya Reyes ng taong 2016, Dapat nating bigyang halaga ang ating sariling wika, lalo na sa paggamit

nito sa iba't ibang sektor ng lipunan gaya nalang ng ating ekonomiya. Mas magiging mabilis at maayos ang pag-

aangat ng estado ng lipunan dito sa bansa kung iisa lamang ang wika at lahat ay magkakaroon ng pagkakaintindihan

sa lahat ng kanilang gagawin. Hindi magiging mahirap ang pag-aangat ng estado ng ekonomiya kung gagamitin natin

ang wikang Filipino kagaya ng ginawa ng ibang bansa na ginamit lamang ang sarili nila upang maging isang maunlad

na bansa.

Ang wika ang maituturing na pinakamabisang kasangkapan sa ating pakikipag komunikasyon sa ating kapwa.

Ang wika, pasalita man o pasulat ay magiging sandata natin sa ating pakikihamok sa mga hamon ng buhay. Ang

wika ay binubuo ng mga titik at simbulo na kapag pinagsama-sama ag maipapahayag natin ang mga nararamdaman

natin sa ating pamilya, kaibigan o kung sino pa man na kakilala natin,

 Ayon kay Andrew Gonzales ng taong 2009 sa kanyang artikulo. Hindi natin maitatatwa na ang isang wikang

pansarili, isang wikang taal at di-dayuhan, ay mahalaga sa pagkakaroon ng self-identity o kakanyahan. Ang simbolo

ng isang bandila, isang marcha nacional, isang pambansang awit, isang pambansang bulaklak, isang pambansang

kasuotan ay makabuluhang lahat bilang mga tanda ng kakanyahan at pagsasarili. Ngunit ito ay mga tanda lamang —

isang simbolo. Nangangailangan ng kahulugan sa mga gumagamit ng mga simbolo. At mas mahalaga ang kahulugan

kaysa sa simbolo. Ang simbolo ay simbolo lamang — walang kabuluhan kung wala roon ang damdamin ng mga

gumagamit ng simbolo. At ang mga palatandaan ay maaaring palitan, gawing makabago kung kailangan. Sa papel

na ito, inihambing ang kaso ng Indonesya at ng Singapore, ating mga kapit-bansa sa Timog-Silangang Asya sa kaso

ng Pilipinas, sapagkat ang dalawang bansang ito ay nagbibigay sa atin ng isang kakaibang larawan upang muling

suriin ang wika bilang mahalagang bahagi ng pagbubuo ng ating kakanyahan.

 KABANATA II

MGA KAUGNAY NA PAG AARAL AT LITERATURA

Ayon kina Gellian Grace Baaco taong 2012 .Napakahalaga ng sariling wika sa isang lipunan. Unang una, ito ay ginagamit

ng tao angwika sa pagpapahayag ng damdamin at kaisipan. Pangalawa, ang pagkakaroon ng isangpambansang wika ay mahalaga upang

magkaisa at mabuklod ang mga mamayan nito. Angsariling wika ang isa sa mga bagay na kumikilala sa isang lahi, kung ano sila, saan

sila nagmula,kung sino sila at ano ang kanilang kaibahan sa ibang lahi. At pangatlo, ayon kay Reynaldo L.Aguilar (1994), ito ang

pinakamahalagang tungkuling ng wika, sapagkat dito pinaiiral angmalikhaing paglalang ng mga bagong pamamaraan at bagong

paniniwala. Sa tungkuling ito, angwika ay kinakailangang matatas at maunlad.

Ang wika ay salamin ng bayan at siyang bumibigkis tungo sa pagkakaisa ng mgamamamayan. Ang kaisipang ito ay isinaad ni

Manuel Luis Quezon, ang tinaguriang Ama ngWikang Pambansa (Cabrera, 2009). Ang wikang pambansa ay isang mahalagang

instrumento sapagkakaroon ng pambansang pagkakaisa o nasyonalismo. Ang pagtatag ng isang pambansangwika ay isang simbolo ng

pagkakaroon ng iisang hangarin. Ayon kay Catacataca, Espiritu, atVillafuerte (2001), lubhang importante ang adapsyon ng panlahat na

pambansang wika sapagkatito ay makapangyarihang kasangkapan sa pagbuo ng pangkalahatang unawaan at pagkikintal ngpambansang

pagmamalaki ng sambayanan.

Nabanggit sa talumpati ni Felipe R. Jose noong Agosto 16, 1934 na kinakailangang ipakilala sa mundo na ang mga Pilipino ay

wala na sa ilalim ng bandilang Espanyol oAmerikano. Kailangan nang mahalin ang kalayaan at kaluluwa ng bayan ang wikang

sarili.Sapagkat ang wika, alin mang bansa sa sangsinukob ay siyang ginagamit na mabisangkasangkapan sa pagpapahayag ng kanilang

damdamin, sa pagtuklas ng karunungan at pagtatanggol ng karapatan. (Almario, 2011)

 Ang wika ay nakatali sa ating kultura. Ito ay nagsisilbing instrumento sa pagkakaroon ngsariling pagkakakilanlan. Ang wika ang

kasangkapan sa pagpapadaloy ng kultura, ang kulturanaman ang humuhubog sa kung paano gumagana ang wika sa tiyak na lipunan o

pangkat- tao, atang wika naman ang lingguwistikong sagisag ng mamamayang nagsasalita nito na nagbubuklodng kalinangang

pinagsasaluhan (Empaynado, 2012)

. Ngunit ang sinasabing cultural identity‖ ay nag-iiba na rin dahil sa malawakang impluwensya ng ibang kultura. Kung lahi ang

magigingbasehan, hindi nagkakalayo ang hitsura ng isang Pilipino sa isang taga- Indonesia, Myanmar,Malaysia at iba pang Asyanong

lahi. Ang wikang Filipino ay isa sa mga tanging patunay ngpagiging isang bansang malaya.Ang bawat Pilipino ay may tungkulin na

pahalagahan at mahalin ang sariling wika. Ito nalamang ang maaring pagkakaiba sa ibang lahi. Ang wikang Filipino ay ang nalalabing

diwa ngating damdaming makabayan at pambansang pagkakaisa at kailangan itong bigyan ng kaukulangpagpapahalaga.

Ayon kay Christopher Cabuhay, isang mag-aaral ng ekonomiks sa La Salle, Kapag walang transaksiyon, walang

ekonomiya at kung isiipin natin, kung walang lipunan, walang transaksiyon, wala tayong ekonomiya. Ang wika umano ay isang

paraan ng paggawa ngtransaksyon. Binanggit din niya na lahat ng nangyayari sa ekonomiya ay base sa kung paano mo ito naintindihan

kung kaya’t dapat ay maipahayag mo rin ng malinaw sa iba ang iyong naintindihan tungkol doon. Dahil dito, masasabi na

ang wikang pambansa ay may malakingpapel na ginagampanan sa pagpapaunlad ng ating bansa.

Ayon kay Santos, malaki ang kahalagahan ng wikang pambansa sa pang-araw-araw nagawain ng bawat Pilipino. Gawin na

lamang na halimbawa ang pagbili ng isang ordinaryongPilipino sa tindahan. Ang ginagamit na wika sa transaksiyong ito ay Filipino. Sa

ganitong paraanay nagkakaroon ng pagkakaintindihan ang bawat isa at nagkakaroon ng satispaksyon sa pagitannila dahil natamo nila ang

pangangailangan ng bawat isa.Ayon kay Macinas, ang bawat bansa ay may sariling wika na ginagamit upang

magsilbing daan tungo sa landas ng pagkakaisa, pagkakaunawaan at pagmamahal. Kapag ito’y

natamo, magkakaroon ng katahimikan at kaayusan ang isang bansa. Masasabi rin na angkatiwasayan ng isang bansa ay isa ring salik sa

pag-unlad ng ekonomiya nito. Kapag nagkakaroon ng kaayusan ang isang bansa ay maaiwasan ang gulo at mas mapapaunlad pa lalo

ang kanilang ekonomiya.