Γρανίτσα 9-1-2019

Φίλτατε και ομότεχνε Παναγιώτη! Σε χαιρετώ από αγάπη

ωραίου κάλλους! Χαιρετώ ισότιμα τη σύζυγο, τα τέκνα και τα
εγγόνια σας! Να’ χετε υγεία της ακαμάτου καλοσύνης! Να
οραματίζεστε και να αισιοδοξείτε! Καλή και ελπιδοφόρα χρονιά
σε όλους σας! Είμαι διάπυρος ευχέτης!
Τίμησα το έργο σας στο έπακρο και σας συγχαίρω
προσωπικά! Είναι ωραιότατο βιβλίο και ποιήματά του με
συνάρπασαν και με κάναν πάροικό τους! Ας ήθελε πολύ και
σχολαστική δουλειά. Ήταν γλυκό ψωμί ο κάματός του!
Μετά από μήνες ή και χρόνο εμένα θα μου στείλετε τα
χειρόγραφα αφιερώματος, των δύο ποιημάτων μου της μελέτης
επανεκτιμώντας την ποίηση του Παναγιώτη Νικ.
Πανουτσακόπουλου, τον επίλογο, το οπισθόφυλλο και την
προλόγηση για το αρχείο μου. Αυτό μεταξύ μας παραμένει.
Εγώ για σας τα έγραψα όλα αυτά και είναι εσά… δικάσας.
Εγώ απλώς για το αρχείο μου τα θέλω και με καλύτερο και
μελίχειλο τρόπο τα γράφω και τα θέλω για το Αρχείο! Για τίποτε
άλλο Μου είναι αχρείαστα και μόνο για το Αρχείο μου. Απομένει
η εικόνα και το εμπροσθόφυλλο του βιβλίου. Θα
επικοινωνήσουμε. Μου τελείωσε το μπλάνκο γι’ αυτό ορισμένες
λεξιατασθαλείες είναι άσβηστες! Συγγνώμη επ’ αυτού! Μου
προτάθηκε να κατεβώ ως Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο
Ζίτσας. Ίσως το δεχτώ! Φοβάμαι μήπως δεν έχω χρόνο και
αδικήσω το γράφειν. Οψόμεθα!
Συγχαρητήρια σαν τα χαμόγελα εαρινής κοιλάδας!
Φιλάκια σε όλους σας
Με αγάπη
Γιώργος

Υ.Γ. Ειπώθηκαν και ποιήματά μου στο Ηρώδειο στην Αθήνα

1
 Το παρόν βιβλίο μου με ποιήματα και τίτλο:
«ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ’ ΤΑΞΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!...»,
αφιερώνεται σ’ αυτούς που νύχτωσαν στους δρόμους του
απόβραδου, με ηλικιωμένες έγνοιες!
Σ’ αυτούς αφιερώνεται, με το βλέμμα στο χτες και το χέρι
στης φτωχολογιάς τα καρδιοχτύπια!

2
 Πέτρες και οπωροφόρα… Βεσίνι
Χωριό μου γεμάτο πέτρες βωξίτη
και κοινώς λεγόμενες στουρνάρι,
να το περπατήσει γέρος είναι δύσκολο,
το λέει αυτό εκεί κάθε πουρνάρι!
Όλοι οι κήποι είναι γεμάτοι,
με δέντρα καρποφόρα… οπωροφόρα!
Υπάρχουν όμως εδώ και κει
και λίγα κωνοφόρα!
Ο Παναγιώτης Σπυρόπουλος φύτεψε
πεύκα κι έλατα στην Αγία Τριάδα,
δυο-τρία ακόμα στο χωριό,
γλυκαίνουν κάθε εδαφική αγριάδα!
Πολλές είναι οι πετροκερασιές
και οι καστανιές ακόμα.
Ένα σωρό κορόμηλα βλέπει κανείς,
και δαμάσκηνα στη θελκτική εικόνα!
Όταν είμαι στο χωριό σαν νοσταλγός του,
βγαίνω βόλτα ως το Γαύρο!
Και πέρα στη Γούβα και χαίρομαι,
σαν το Βεσίνι, άλλο χωριό πού θα’ βρω;
Τι αλογάριαστες συγκινήσεις
που μου χαρίζει,
του χωριού η φαντασμαγορική θέα!
Εδώ η μνήμη μου θέλει να παραθερίζει
Η γύρω φύση στο χωριό μου,
με εμπνέει και με αμείβει!
Χίλιες χαρές μου δίνει
Και με τον αέρα της να με νίβει!
Στο Βεσίνι η ρίγανη,
σαν θυμίαμα μοσχοβολάει!
Τη μυρωδιά της τη δωρίζει
και ποτέ δεν την πουλάει
Χωριό μου γεμάτο πέτρες βωξίτη
και κοινώς λεγόμενες στουρνάρι,
να το περπατήσει γέρος είναι δύσκολο,
το λέει αυτό εκεί κάθε πουρνάρι!

3
 Τα ηλιοστάσια
Τα ηλιοστάσια του χρόνου
κορυφώνεται η διάρκεια της μέρας
στο θερινό
και κορυφώνεται η νύχτα
στο χειμερινό
και τούτο είναι κοινότυπη αλήθεια!
Σημαδιακές οι ημερομηνίες
Είκοσι μια Μαΐου, που έχουμε
θερινό ηλιοστάσιο
και είκοσι τρεις Δεκεμβρίου
που έχουμε το χειμερινό
και η νύχτα είναι χρόνος!
Όχι και λίγοι μετράνε την ηλικία τους
απ’ τα ηλιοστάσια μόνο και μόνο!
Πολλοί τόποι και κάμποι
Μετράνε την ηλικία τους
απ’ τα ηλιοστάσια αποκλειστικά και μόνο!
Να σε σκέφτομαι λέγανε οι παλιοί
όταν η μέρα είναι χρόνος
και να σε βλέπω στα όνειρά μου,
όταν η νύχτα είναι χρόνος!

4
 Για να ενηλικιωθώ
Πήρα για να ενηλικιωθώ
και να ωριμάσω
στη ζωή μου
τη ζεστή αγκαλιά
της χειμωνιάτικης αλκυονίδας μέρας!
Την ατεχνία της ξεροτοιχιάς
ως ανορεξία,
για τα μάτια μου τα κουρασμένα!
Τ’ αγγέλματα αισιοδοξίας
της Σειρήνας
όταν κηρύττει λήξη πολέμου!
Την ισχυρή αναμνηστικότητα
δύο χωριατόπαιδων,
που κοιμούνται μαζί
στα ίδια σανίδια στρωματσάδα!
Τα υψώματα,
που είναι ομιχλόστοργα
και η όρασή τους χάνεται,
σαν έγνοια στα μελλοθάνατα
ομιχλονέφη!
Τη δύναμη του ερπυστριοφόρου καημού,
για ν’ ανέβει μόνος του,
στη σκονισμένη βουνοκορφή
της ελπίδας!
Και τη μοναξιά
της εγκαταλειμμένης ασβεστοποιίας
στην πολίχνη
που έκλεισε τα τριάντα ένα της χρόνια!

Σιμιτζής Γεώργιος
Καθηγητής-Λογοτέχνης-Ποιητής-Λαογράφος

5
 Άλλα εμάς, μας συγκινούνε!
Αλλού δώσαμε εμείς, την αγάπη μας
σαν ακριβό δώρο της καρδιάς μας
Εμάς, μας συγκίνησαν άλλα
που έμειναν και ρίζωσαν μέσα μας,
σαν βαριά πικροκατακάθια!
Εμείς συγκινηθήκαμε από υπέργηρους
με τ’ αναμνηστικά τους πόδια ν’ αντέχουν,
σαν των ιστοροκόπων θρύλων!
Από δάκρυα καημού, που δεν συμβιβάζονται
με τον τυραννικό χρόνο!
Από ορφανόπαιδα, που στα πανηγύρια
απομονώνονταν και κλαίγαν!
Από φτωχοκόριτσα παλιού καιρού
μετά τον Εμφύλιο στην επαρχία,
που πουλούσαν τα κεντήματά τους,
για ν’ αγοράσουν λάδι για το σπιτικό τους!
Από ξεροπήγαδα, που δεν θέλουν
ν’ αυτοσυστηθούνε στους διαβάτες!
Από τσάντες παλιών μαστόρων,
που βάζαν τα εργαλεία μέσα τους
και τώρα τις τρώει η λησμονιά της υγρασίας!
Από σπίτια, με χορταριασμένες
πέτρινες σκάλες, να καρτερούνε
οι νοικοκυραίοι τους απ’ τα ξένα, να γυρίσουν!
Από αγκάθια όμορα με συστάδα σιδερόχορτων,
που μοιράζονταν το καρβέλι της θέας,
σαν τ’ αδέρφια τη στερνή ευχή της μάνας τους,
πριν ταξιδέψει, για τον άλλο άλαλο κόσμο!

Σιμιτζής Γεώργιος
Καθηγητής-Λογοτέχνης-Ποιητής-Λαογράφος

6
 Επανεκτιμώντας την ποίηση του Παναγιώτη Νικ.
Πανουτσακόπουλου

Τώρα ξέρω πολλά για την ποίηση του Παναγιώτη

Πανουτσακόπουλου! Έχω σπουδάσει την τεχνοτροπία της και πώς
προσεγγίζει τους ανθρώπους, τις κοινωνικές σκηνές, τις μεμονωμένες
περιπτώσεις και τα ιδιαιτερόχρωμα γεγονότα! Γνωρίζω εν πολλοίς
τους συγκινησιακούς του δρόμους, τα αναμνηστικά του ψηλώματα
και τις επιστήθιες έγνοιες του!
Έγραψε επτά (7) βιβλία με ποιήματα και το τωρινό με λογότυπο:
«Τα ταξίδια που μου’ ταξαν τα μάτια σου!...».
Τα ποιήματά του σε όλα του τα βιβλία χαρακτηρίζονται
συγκροτημένα και συγκρατημένα από ακρότητες και απαρνητές της
χίμαιρας! Έχουν θελκτικούς τίτλους τα βιβλία του και η πρώτη
ανάγνωσή τους σε γυρίζουν αξιακά και σε παρελθοντογυρίζουν.
Τους ποιητές τους σημαδεύουν ανίατα οι οδύνες, οι αναστεναγμοί
και η απόλυτη φτώχεια των ανθρώπων! Τον ταλάνισαν και τον
πελέκησαν τον ποιητή Παναγιώτη Νικ. Πανουτσακόπουλο τα
σύγχρονα προβλήματα με τις προεκτάσεις τους, η έκπτωση των
διαπροσωπικών σχέσεων, η ερήμωση της υπαίθρου, οι προσδοκίες
της νιότης, τα ισχυρά βιώματα απ’ τη γενέτειρα του, το Βεσίνι, η
ανυποληψία των ηγητόρων και των πολιτικών προσώπων και τα
αναρίθμητα δεινά της πατρίδας, που τα επισώρευσε η πρωτόγνωρη
οικονομική κρίση!
Ο ποιητής όλα τα θυμάται στον τόπο τους! Όλα ξέρει να τ’
αναφέρει με το συναισθηματικό τους χρώμα και μάλιστα ευθέως,
ευθαρσώς και με παρρησία! Η ποίησή του έχει απόψεις, θέσεις σαν
στάσεις ζωής και ποιητική αξιολόγηση! Γνωρίζει ν’ αποχαιρετάει τα
βουνά που θαύμασε, τα λαγκάδια με βιωματικότητα τους
ερημόσπιτους και με προβλήματα υγείας! Του αρέσει να
συναναστρέφεται με ταπεινούς ανθρώπους με καθ’ όλα έντιμο
βιογραφικό και με χρηστοήθεια! Η ποίησή του θεωρείται αισιόδοξη
και ας τη μύησαν απαισιόδοξες στιγμές.
Στις μοναχικές νοητικές του διαδρομές, ο ποιητής Παναγιώτης
Πανουτσακόπουλος, αυτοσυγκεντρώνεται και ιεραρχεί
προτεραιότητες, εκδοχές και όνειρά του.
Στην αχλή των ταπεινών καιρών μας, τα ποιήματά του στέκονται
κι έχουν λόγο! Έχουν και χαμόγελο οράματος, που δεν είναι κίβδηλο
και κατ’ επίφαση.
Η συνομιλία του επί ίσοις όροις με τη φύση, είναι υπαρκτή και
κοσμεί την ποίησή του.

7
 Τον συναρπάζουν τα τοπία, οι δρόμοι, οι βουνοκορφές, τα
υψίπεδα και οι ακροποταμιές απ’ το χωριό του! Εξαργυρώνει με
δυσπερίγραπτη νοσταλγία ό, τι τον χρονογυρίζει στο χωριό του.
Χάρηκε με άλλα ο Παναγιώτης Πανουτσακόπουλος και αυτό
είναι διάφανα αποτυπωμένο στα ποιήματά του. Χάρηκε ν’ αντλεί
εμπειρία απ’ τις αφηγήσεις και τα παθήματα ανθρώπων με
κατάλευκα …χιονάτα μαλλιά! Χάρηκε να στέκεται στο ξέφωτο και ν’
αγναντεύει μέχρι εκεί που φτάνουν τα μάτια του και πιο πέρα!
Χάρηκε να παίρνει αγκαλιά, καθισμένος στο ξεροτοίχι, τον
δυσήνιο και άτακτο βοριά, τους αχούς από γλυκά τραγούδια και
τους κελαηδισμούς ηδύλαλων πουλιών! Έχει στον πνευματικό του
σάκο και στο ποιητικό του σακίδιο πολλά ο ποιητής να μας δώσει
και να μας χαρίσει! Ας ενασχολείται πολλές φορές και με προσωπικά
θέματα και θέματα οικογενειακής συνοχής!
Η γραφή του διδάσκει πολλά και πείθει με την αξιοπιστία της.
Διαβάζονται ευχάριστα και εντρυφηματικά τα ποιήματά του, που το
καθένα δίνει το στίγμα στα θέματα που θίγει! Τέρπει η μελέτη τους!
Δεν εκβιάζει καταστάσεις και δεν υπαινίσσεται! Ωφελούνται τα
μέγιστα οι αναγνώστες απ’ την καταληπτή ανάγνωσή τους.
Συμμερίζεται τ’ απόβροχο του φθινοπώρου, τη θεϊκή θέα του
ορίζοντα και τα ερυθροπορτοκαλόχρωμα σύννεφα στα ουράνια!
Είναι επωδός και υμνητής της λεπτομέρειας που δεν έχει νοηματική
άπνοια!
Συγκινούμαι που έγραψα λίγα λόγια με τίτλο: «Επανεκτιμώντας
την ποίηση του Παναγιώτη Νικ. Πανουτσακόπουλου». Νιώθεις
ευαρεστίες, ονειρωφέλειες και χάδια αρδεύουσας αγαλλίασης!
Ανάγεσαι και ανοίγεσαι με αυτήν να μιλήσεις κατ’ ιδίαν και να της
εκθέσεις οδυρμούς, φρίκες, τραγωδίες και ηττοπάθειάς σου πτώσεις!
Δεν σ’ αποτρέπει να της πεις οτιδήποτε σαν στη μάνα σου και στη
γενέθλια γη σου!
Ρίχνει φως συμπόνιας εκεί που το παιδάκι ζητιανεύει, εκεί που τα
μηλίγγια του πονεμένου γέρου στην καρέκλα του καφενείου στο
χωριό χτυπάνε συνέχεια, εκεί που το φθινόπωρο στη φυγή του έχασε
το δρόμο κι εκεί που ποιμένας … ο βοσκός την άνοιξη αποχαιρετάει
με δάκρυα τα οικεία βοσκοτόπια στον τόπο του και ανηφορίζει για
του βουνού τα χλωρά λιβάδια και τα στανοτόπια!
Απονέμει δίκαιο ο ποιητής για τους υπαίτιους, που ρήμαξαν και
κατασπάραξαν τον τόπο μας με τις ασυδοσίες και την
κατασπατάληση και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος!
Μεταλαμπαδεύει η ποίησή του ιλαρό φως στο αλειτούργητο
ρημοκκλήσι για να χαρεί η εσωτερικότητά του τα εκκλησιαστικά

8
βιβλία του με τις αποτυπωμένες κεροσταξιές σε σελίδες του και μια
αγιογραφημένη εικόνα, που δύσκολα έφτανε ως εκεί ο καπνός από
το καιόμενο μοσχοθυμίαμα του σεβάσμιου ιερέα με τα λειωμένα
χέρια και τους ρόζους στα χέρια του απ’ το αλέτρι!
Και τελειώνω με τους στίχους χάριν της ποίησής του, σαν
υπογραφή του ευκταίου:
Άφηνες πάντα, όταν έγραφες ποίημα,
την ποιητική σου ματιά να φεύγει,
σαν φλογισμένη έγνοια,
σαν του νοτιά τα ζεστά φιλιά.

Και σαν τους αχούς απ’ το κομπολόι,

Του παππού σου που θέλανε να φτάσουν,
Και να δούνε και να χορτάσουν,
ψωμότοπους με πεζούλια

9
10
 Προλογίζοντας το βιβλίο με ποιήματα και με λογότυπο:
«Τα ταξίδια που μου’ ταξαν τα μάτια σου!...», του Παναγιώτη Νικ.
Πανουτσακόπουλου.

Χαρά σ’ αυτόν που περπατεί,

στου Πάνα τα λημέρια,
και σ’ έμορφες βουνοπλαγιές,
κι ελατοδασωμένες!
Την εποχή της άνοιξης,
είναι όλες τους
πρασινοστολισμένες!

(Στίχοι σαν διαμαντόπετρες απ’ το ποίημα του Παναγιώτη

Παναουτσακόπουλου: «Δασωμένες βουνοπλαγιές», εκ του βιβλίου
του : «Τα ταξίδια που μου’ ταξαν τα μάτια σου!...».

Είναι τιμητική τρισχαρά μου να προλογίζω και αυτό το βιβλίο του

ποιητή Παναγιώτη Πανουτσακόπουλου με τον προαναγραφέντα
τίτλο του, που ελκύει σαν οι συνάνθρωποί μας οι γλυκομίλητοι και
οικείοι!
Η θεματικότητα των ποιημάτων μου καλύπτει αναζητήσεις των
νοημόνων και αιτήματα βαθυστοχαστών! Καλύπτει και προσμονές
απλών ανθρώπων, που θήτευσαν ισόβια στου μεροκάματου τη θήρα
με τους ποδοκάματους και στα ξένα ως ξένοι!
Ασχολείται και διαπραγματεύεται με τρυφερό και βελούδινο
τρόπο ερωτήματα του γενέθλιου τόπου του, αιτήματα των καιρών,
άχτια για χρόνια προβλήματα που εμμένουν και ξιφασκούν σαν
εχθροί μας και για κοινωνικές πληγές και αδικίες, που διαιωνίζονται
χρονοάφθαρτα στη χώρα μας και παντοδυναμούνε ανευθραύστως
και αόκνως!
Τον τυραννάνε, τον ποιητή, τα λάθη των πολιτικών, η ραθυμία
των δημόσιων υπαλλήλων, οι ανευθυνότητες των υψηλά ιστάμενων
προσώπων, το αδαές και αναιδές τιτλοφόρων ανθρώπων, πόθοι
φτωχολογιάς που δε εκπληρώθηκαν, εικόνες κατοχικών ημερών
μας, τοπικιστικά κι εκκρεμούντα θέματα της πατρώας γης του και οι
αλματώδεις εξελίξεις στην τεχνολογία, που λίγο-πολύ είναι μυημένος,
μη μετανοημένος κι ενημερωμένος!
Γράφει σε σχετικό και συναφές ποίημά του με επικεφαλίδα «Τα
άλματα στην τεχνολογία..», για την τεχνολογία τα ακόλουθα:

11
 Τα άλματα στην τεχνολογία,
καθήλωσαν τον άνθρωπο
στη μεγάλη οθόνη.
Γέμισαν τα σπίτια,
από παντός είδους οθόνες.
Μείναμε στην πραγματικότητα,
εντελώς ως άνθρωποι μόνοι!
Δεν ακούγονται παραμύθια,
από γιαγιάδες να λένε στα παιδιά,
ούτε η γυναικοπαρέα να ξαίνει,
των προβάτων τα μαλλιά!

Προσεγγίζει η πένα του καλύτερα και άλλα χρονίζοντα,

πρόσφατα, παρελθοντικά, καίρια και βαρύτιμα θέματα κι εκφράζεται
απερίφραστα και απερίσπαστα, σαν να είναι εσωτερικές τους
κλήσεις!
Τον χαροποιεί το χαρούμενο σπιτάκι του στο Βεσίνι, το έμορφο
τοπίο, τα φθινοπωριάτικα κυκλάμινα στον ίσκιο απ’ τα πουρνάρια,
το φθινόπωρο στα βουνά και η Γλανιτσιώτικη λάκκα με τα κάλλη της
και το πανηγυρικό παρουσιαστικό της. Γράφει μάλιστα γι’ αυτήν στο
ποίημά του με ομώνυμο τίτλο «Στη Γλανιτσιώτικη τη λάκκα!»:
Σ’ αυτή τη λάκκα ήθελα,
να βόσκω τα αιγοπρόβατά μου!
Ν’ ακούω τα κουδούνια τους,
και να χαίρεται η καρδιά μου!

Ο ποιητής δεν το κρύβει και το ομολογεί απ’ τα συμφραζόμενα

της ποίησής του, ότι είναι νοσταλγός του γενέθλιου τόπου του,
βουνοτραφής και υπαιθρολάτρης αθεράπευτος και αυτό είναι προς
τιμήν του κι εγγράφεται ανεπιλήσμονα στο ενεργητικό του το
εναργές και αΐδιο! Για την Ελλάδα κρατάει ακατάλυτα αισθήματα
θαυμασμού, κυρίως προς τους αρχαίους Έλληνες-μύστες και
ιεροφάντες του πολιτισμού, της τέχνης, της φιλοσοφίας και της
ανθρωπιάς! Το αρχαίο κάλλος και κλέος της πατρίδας μας τον
διεγείρει με ρίγη ευταξίδευτα σαν αναγνώστες εντρυφηματικοί, της
ιστορίας! Ευδαιμονεί και δεν αδημονεί όταν γράφει και αναφέρεται
σε φιλοσόφους όπως στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, τον
Αριστοτέλη και στ’ αγάλματα των γλυπτών όπως τον Ερμή του
Πραξιτέλους, την Άπτερο Νίκη και τόσα άλλα!

12
 Ακατέβατος πυρετός η εμπάθειά του, με καλή έννοια, για τον
Μέγα Αλέξανδρο και την εκπολιτιστική του εκστρατεία ως
αποδείχτηκε εκ των υστέρων. Γράφει επ’ αυτού σε ποίημά του
τιτλοφορούμενο «Υπάρχει κανείς στη χώρα μας ιστοριοδίφης;»
Η Ελλάς δεν έχει καθηγητές,
να γράψουν να φωνάξουν.
Και ν’ ακούσουν του λαού το χειροκρότημα!

Στενοχωριέται για τα παιδιά του πολέμου που όπως λέει στο

ποίημά του «Τα παιδιά του πολέμου»:
Οι βόμβες του πολέμου πολλές φορές
αφήνουν αλογάριαστα παιδιά ανά τον κόσμο ορφανά!
Χωρίς σπίτι, μάνα, πατέρα και μένουν συνεχώς,
σε κίνδυνο, στο φόβο και στη μοναξιά!

Τον άγγιξαν και τον έθελξαν οικογενειακές σκηνές, αγαπημένα

πρόσωπα, νυχτερινοί περίπατοι, ζώα συμφιλιωμένα με μάρτυρα
σχετική φωτογραφία, το φθινόπωρο, η όμορφη γειτονιά, ανταμώσεις
Βεσιναίων και τόσα άλλα που’ γιναν της κληρονομιάς του
αναπαλλοτρίωτος κλήρος! Μέμφεται και κατηγορεί και καταλογίζει
ευθύνες στους πολιτικούς που έφεραν την Ελλάδα σε οικονομική
ανυποληψία!
Οι πλημμύρες και οι πυρκαγιές που ταλάνισαν οδυνηρότατα τη
χώρα μας και θρηνήσαμε θύματα, τον σημάδεψαν βαθιά κι έχει
γράψει ποιήματα, που αναφέρονται σ’ αυτά τα καιρικά φαινόμενα κι
έδωσαν το στίγμα! Αναθυμάται κοινωνικές σκηνές, πρόσωπα που’
μειναν στο περιθώριο της ανωνυμίας και ποιμνιακές εικόνες που τον
σημάδεψαν, σαν η λάμψη της αστραπής σε ανέμελα νέφη!
Είναι κήρυκας της ρήσης ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και η
ρωμιοσύνη δεν γεράζει! Όπως γράφει σε σχετικό στίχο ποιήματός
του «Ποτέ δεν χάνεται η Ελλάδα!».
Δεν χάνεται εύκολα απ’ το στερέωμα η Παλλάδα. Στέκεται στους
στίχους των ποιημάτων του, στις ωραίες εικόνες του για λίγο
δροσερό αγέρι, θάμβους στην επικίνδυνη στροφή στο Βεσίνι, στο
στιγμιότυπο με τους τρεις απόμαχους της ζωής υπέργηρους να
στέκονται περίλυποι και συλλογισμένοι στο παγκάκι σαν το παγάκι
όταν το βλέπει ο ήλιος!
Πολύ με τράβηξε αυτή η φωτογραφία, γιατί η τρίτη ηλικία στις
μέρες μας «αφυδατοποιήθηκε και αποστεώθηκε» να προσφέρει και
βαστάξει στους ώμους της σωτήρια την μετεμφυλιοπολεμική
Ελλάδα, με τις αιμορροούσες πληγές της!

13
 Διαβάζεις ωραίες και δημοφιλείς και λογιοχαρείς λέξεις όπως:
ξεστρατίζεται, αρματωσιά, κακοκαιριά, αιωνόβια και σύνθετες
όπως: προνομιούχοι, παραγώνι και τόσες άλλες.
Είναι υμνητής κι επωδός της σποράς με το αλέτρι, τα
παραδοσιακά και τα χωραφιάρικα βόδια, του παλιού σίδερου, που
σιδέρωναν οι γυναίκες και το γέμιζαν με ζεστά κάρβουνα και τόσων
άλλων εκθαμβωτικών εικόνων της επαρχίας. Τα εύγε και τα
εγκωμιαστικά λόγια κι επιφωνήματα για το βιβλίο σας ετούτο, είναι
ανεκβιάστως δεδομένα.
Να δεχτείτε και τα δικά μου κύριε Πανουτσακόπουλε ως αμοιβή
σας. Και τελειώνω με στίχους απ’ το ποίημά του με επωνυμία: «Το
αν-όχι του Κίπλινγκ!».
Αν με δεις να φορώ ρούχα
μπαλωμένα…,
αν τα δεις με βρώμα
κι αίμα λερωμένα,
μην τρομάξεις και από κοντά μου
απομακρυνθείς!
Είναι του πολέμου αποτελέσματα
και μη φοβηθείς!

Είναι ένα συμβολικό ποίημα με συγκινησιακή αίγλη κι εμένα

προσωπικά μ’ εξέπληξε κι έγινε της παντοτινής αρεσιάς μου σαν οι
δρόμοι που άκουγαν τα τραγούδια και τα μοιρολόγια των χωριανών
μου!

Γρανίτσα 12 Ιανουαρίου 2019

Ο συγγράψας τον πρόλογο του βιβλίου:
«Τα ταξίδια που μου’ ταξαν τα μάτια σου!...».

Σιμιτζής Γεώργιος του Στεφάνου

Καθηγητής-Λογοτέχνης-Ποιητής-Λαογράφος

14
 Επίλογος
Ρόδινα, ευέλπιστα κι αίσια έφτασε στον επίλογο, σαν λήξη κι
έκβαση κατ’ ευχήν η γραφή και του παρόντος βιβλίου μου, με τίτλο:
«Τα ταξίδια που μου’ ταξαν τα μάτια σου!...».
Είναι όγδοο (8ο ) κατά σειρά και νιώθω αίσθημα ικανοποίησης να
με περιλούζει με ρίγη συγκίνησης! Το επιθυμητό αποτέλεσμα
καταγραφής οποιουδήποτε βιβλίου είναι ανακουφιστικός πλούτος
για τον συγγραφέα.
Όλα τα ποιήματα, απ’ το πρώτο με λογότυπο «Πέτρες και
οπωροφόρα..» και το τελευταίο με επικεφαλίδα «Βρώμικο το
σύστημα που κυβερνάει τη χώρα…», θα’ ναι παντοτινοί συνομιλητές
μου και σαν να μεγαλώσαμε μαζί σε κοιλάδες τερπνόχαρων ρόδων
και σε χαλικόδρομους με θολό ορίζοντα!
Θα μου εγγυώνται δρόμους νοσταλγίας, εγνοιοφυγής,
τοποφιλίας, εξαγνισμού και ανθρωπιάς! Θα συγκινούμαι όταν τα
ποιήματά μου θα με συνοδεύουν όταν θα χτίζω όνειρα, που δεν θ’
αγαπήσουν ποτέ ηγεμονικές θέσεις εξουσιομανίας! Θα συγκινούμαι
όταν θα πλήττω και όταν τα λάθη μου οι άλλοι θα τα μεγαλοποιούν
βαθύτερα, θα με πληγώνουν και δυσίατα!
Τα ποιήματά μου είναι τάματα της γραφής μου προς ό, τι έγραψα
και διψούσα για να τα γράψω! Είναι βλέμματα φιλαλληλίας προς
τους συνανθρώπους μου!
Εν πρώτοις ευχαριστώ τον καθηγητή-λογοτέχνη-ποιητή και
λαογράφο Σιμιτζή Γεώργιο του Στεφάνου, που προλόγισε με αίσθημα
υπευθυνότητας το βιβλίο και είχε τη γλωσσική επιμέλειά του και για
τις βαθυστόχαστες και νοηματογνώμονες λεζάντες στις
φωτογραφίες και στα ποιήματά μου!
Ειλικρινά και ευπροσήγορα θα τον ευχαριστώ ανέκπτωτα για
πάντα! Θα τον ευχαριστώ και ό, τι έγραψε για μένα τιμής ένεκεν με
τίτλο: «Επανεκτιμώντας την ποίηση του Παναγιώτη Νικ.
Πανουτσακόπουλου». Και για τα δύο του ποιήματα:
«Για να ενηλικιωθώ…» και
«Άλλα εμάς, μας συγκινούνε!»
Θα επιστρέφω κι εγώ ως πρωτοαναγνώστης. Εκτιμώ αφάνταστα
το πνευματικό ύφος και το ήθος του κυρίου Σιμιτζή Γεωργίου του
Στεφάνου με τον πειστικό λόγο του, που’ ναι αυθεντικός!
Ευχαριστώ όλους όσους με βοήθησαν και με διευκόλυναν να
ολοκληρώσω ανώδυνα ετούτο το βιβλίο μου! Ας είναι αντιποιητικοί
οι καιροί μας, εμένα μια μυστική φωνή από μέσα, με προέτρεπε και μ’
εμψύχωνε να γράφω ακατάπαυστα και ακαταπόνητα!

15
 Αλήθεια! Ό, τι το συντηρείς ως φυλαχτό μέσα σου σε εμπνέει και
σε ενισχύει! Ό, τι αγαπάς ανιδιοτελώς σ’ εμπνέει και αυτό! Ό, τι το
πλησίασες τρυφερά να το φιλήσεις, σαν οι νότες απ’ τους αχούς των
τραγουδιών μας τις αηχοβίωτες στράτες θα σ’ εμπνέει και θα σε
σιτίζει σαν ανταπόκριση χρέους σου!
Οι αναγνώστες που θα διαβάσουν το βιβλίο μου, θα’ χουν και
αυτοί έγκριτη γνώμη περί αυτού και των ποιημάτων του! Όποιος κι
αν είναι ο ενδοιασμός και η καλόγνωμη κριτική τους εμείς θα τη
σεβαστούμε απολύτως μετά επιστήθιων ευχαριστιών μου!

16
 Το οπισθόφυλλο
«Τα ταξίδια που μου’ ταξαν τα μάτια σου!...»
Και σ’ αυτό το βιβλίο με των ανωτέρω τίτλο-λογότυπο ο
αναγνώστης θα βρει και θα διαβάσει ποιήματα με γλαφυρότητα, που
στους ώμους τους κρατάνε αλήθειες κοινόγνωμες και διαπρεπείς με
διαχρονικά νοήματα!
Θα βρει πετρωμένα δάκρυα πονεμένων! Θα βρει ανθρώπους
απλούς ν’ αγωνίζονται για την επιβίωση! Θα βρει αναπολήσεις που
όταν χρονογυρίζουν δεν φοβούνται αφιλόξενους δρόμους και
διέλευση από χείλη γκρεμών! Θα βρει ονειρολαβωμένα νιάτα,
σύγχρονες ατασθαλίες με δυσοίωνες εκβάσεις και οδυνηρότητες
προοπτικές!
Τα ποιήματα του Παναγιώτη Νικ. Πανουτσακόπουλου και σε
ετούτο το βιβλίο υμνούν συγκινήσεις και σε ωριμάζουν ν’ αγαπάς τον
κόσμο και ας σε αρνήθηκε όταν δεν έπρεπε!

17