"Nakita mo ba ang mga mata niya?

"
Nakaupo ako sa isang malaking hugis pusong silya na gawa sa rattan. It's already
nine in the evening. I texted
Vince about this. Tiningnan ko ang cellphone ko at nakita ang kanyang reply.
Vince:
Okay. Anong oras ka uuwi? I'll be late tonight, too. I can just pick you up when
you're done.
"Matutunaw ako, Eury! Ito na yata ang pinakamasayang araw sa buhay ko!"
"Do you think Sir Collins changed his preferences?" nagtaas ako ng kilay.
Napawi ang ngiti ni Amer. Biglang tumalimang tingin niya sa akin. Humalakhak ako at
agad naging
defensive.
P 21-9
"Of course I saw the way he looked at you, Amer! Kaya nga ako nagtataka, hindi ba?"
I glanced at my phone to reply. Ngunit imbes na iyon ang gagawin ko ay napascroll
ako sa aking social media
accounts. I saw Vince's tagged photos that was uploaded just minutes ago.
"Congratulations Architect Hidalgo! This party is for you!" ang nakalagay sa
caption.
Ang lahat ng pictures ay nakuha sa loob ng isang bar. And he's with some of his,
probably, friends. Dahil
hindi ko naman kilala ang mga ito. Mixed with men and women, having fun and
drinking?
Akala ko ba wala pang event? Akala ko ba isasama niya ako kung mayroon man?
"Oh, anong problema?" Amer settled in anothe chair in front of me.
Sumimsimsiya ng wine sa kanyang wineglass habang pinagmamasdan akong tinitingnan
ang aking cellphone.
I scrolled more to see that Vanessa is also with him. And all the other men and
women are probably his
friends and colleagues. Nasa isang bar man ay halata sa mga damit nila na
kagagaling lang nila sa trabaho.
Vince isn't smiling to his ears but then he hardly smiles that way. He's just
observing his happy colleagues,
raising his own glass as a sign of approval to his friends.
Lumapit si Amer sa akin nang napansin na hindi na ako nagsasalita.
"Oh, si Architect may party? Ba't 'di ka sumama?"
My face heated when I realized that... hindi ako sumama dahil una sa lahat, hindi
ako inimbita ni Vince!
"Those are his friends and colleagues. Most are Architects and Engineers, all of
themare professional and
the best in the industry," sabi ni Amer pagkatapos uminommuli ng wine. "Anong meron
at bakit nagpaparty si
Vince, Eury?"
Mas lalo lamang akong nairita? Paano ko malalaman? Hindi niya naman sinabi!
"Let's go party, too," mapait kong sinabi.
"Saan? Sa Arcus!" he exclaimed, excited at my invitation.
Umiling ako. "Sa iba na lang, Amer."
Tumawa si Amer. "But your boyfriend is there, Eury! You can just surprise him!"
"Sa iba na lang, Amer," ulit ko sabay patay sa aking screen.
Binaba ko ang aking cellphone. Nanghihina ang aking kamay.
"Bakit? We should go there, Eury!"
"I wasn't invited, Amer."
P 21-10
"Kahit na! Boyfriend mo naman 'yong may party, e."
Umiling muli ako. Napapalibutan si Vince ng mga propesyunal na kaibigan. And to
invite his girlfriend, who
doesn't have any achievement, is such an embarrassment. Ikinahihiya niya siguro
ako.
VINCE?????? Fake
P 21-11
Kabanata 20
410K 20.2K 14.6K
by jonaxx
Kabanata 20
Warning
Hindi ko sinabing sa Arcus ang punta namin. I was convinced that Amer just agreed
that we'll enter a
different bar just near Arcus. Ngunit nang nakarating na kami sa parking lot at
nahanap niya ang iilang gay
friends na patungo rin sa nasabing bar, hinila niya na ako patungo roon.
"Okay lang 'yan, Amore. Ilagay mo lang sa utak mo na nagpunta ka roon para sa
sarili mo. And you're not
there for Vince or for anyone."
Hindi parin ako kimbinsido. A frowned on him. I felt betrayed. Just because Sir
Collins is for sure in Arcus
doesn't mean we have to go there, too.
"Tss..."
Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko, tila ba may proposal siyang
napakaepektibo.
"Amore, alammo, h'wag mo masyadong dibdibin ang lahat ng ito. If Vince doesn't make
this a big deal, then
you shouldn't make it a big deal, too."
Ilang saglit akong tumitig kay Amer. Naiirita na ako sa baklang ito kung hindi lang
talaga siya mukhang
concerned sa akin ay hindi na ako maniniwala.
"Your relationship with himis just for show, anyway. Hindi mo na kailangan pang
mag-alala sa
nararamdaman mo. Chill! Loosen up."
Hindi ko alamkung alin ang mas malala. Ang sitwasyon ko noong bata pa lamang ako,
na hindi ko
mapangalanan ang mga nararamdaman ko. O ang sitwasyon ko ngayong kaya ko nang
pangalanan ang lahat.
Pagtatampo. Pagseselos. Galit. Iritasyon. Pagkapahiya. Lahat ng iyon halu-halo kong
nararamdaman sa
ngayon.
Vince probably did not tell me about his party schedules because, although he wants
to clear his name, if he's
with his professional friends, he wants his best foot forward. And being with me is
such a downgrade that he
choses to pretend that I don't exist.
Wala akong nagawa. Amer's just determined to go inside the bar. Hawak kamay kaming
naglalakad, bracing
the many people on the dancefloor.
"Hi, Eury," bati ng iilang lalaking kakilala ko.
I smiled and waved at them. Hindi ako makatigil para sa konting kumustahan dahil
hinihila ako ni Amer.
P 22-1
"Hi Angie!" si Amer sabay beso sa mga kaibigang nakasalubong sa dancefloor. "Yes,
I'mwith them! Actually
patungo nga kami ni Eury sa table nila."
Hindi ko nasundan ang pinag-usapan dahil abala ang mga mata ko sa paggala sa buong
club.
The neon lights illuminated the dancefloor. Smoke mixed with strong scent of liquor
attacked my nose.
"Hi, Eury! How are you?" bati ng isa pang kakilala.
"Fine. Thanks!" I smiled and looked away. Ayaw kong pahabain pa ang kumustahan.
Pagkatapos ng ilang sandaling paglalakad, nakarating na kami sa lamesa nina Amer.
Nakipagbeso ako sa
isang sikat na make up artist, dalawang beauty queen, at isang photographer.
"Eury, you look so stunning! Lalo na talaga in person!" bati ng make-up artist.
"Thank you."
Hindi ko halos madugtungan ang usapan. Gumagala ang mga mata ko, unconsciously, sa
buong lugar.
Nag-uunahan ang aking pride at galit. I don't want Vince to think that I'mstalking
himfor the nth time again.
Ang rason pa kung bakit ko gustong makita na nagpaparty siya ay dahil gusto kong
silaban ang galit ko.
Though I think, this time, my pride's the God of my senses.
Bumaba ang mga mata ko sa inuming kakalapag lang ng waiter sa tapat ko. Dumami pa
ang mga nasa lamesa
namin. Sir Collins' group went there and Amer is already so out of reach.
"Oh! You're here, too?" pa inosenteng sinabi ni Amer sabay usog palapit sa akin
kahit na sobrang konti na
lamang ng space. "Dito ka na!"
Parang 'di pinlano ang pag punta rito, ah? Pinangalahatian ko ang inumin bago
nagpasyang tumayo. Kapag
tumayo ako, mas mabibigyan ng espasyo si Sir Collins. That would make Amer happy.
"No, thanks! Baka magsiksikan pa tayo. Kawawa naman si Eury," Sir Collins flashed a
boyish smile.
"Amer, dancefloor lang ako," paalamko.
Hindi ako agad nakagalaw dahil bumaling siya sa akin, nanliliit ang mga mata at
napawi ang ngiti. I groaned.
I know what he's thinking.
"I'mdancing. Not stalking."
I don't want to do anything, actually. Gusto ko lang makatulong sa kaibigan ko. At
kung privacy at espasyo
ang maitutulong ko, ibibigay ko sa kanya.
"Just make sure..." ani Amer.
Tamad akong kumaway at dumiretso na sa dancefloor. I love dancing but I'mseriously
not in the mood right
P 22-2
now.
Tiningnan ko ang mga taong nawawala sa sarili dahil sa tunog ng electronic music.
Nakakahilo ang mga ilaw
na sumasabay sa indayog ng mga katawan at musika. Kinagat ko ang labi ko at
nanatiling nakatayo sa gitna ng
maraming nagsasayawang tao.
"Shall we dance, Miss?" a foreigner went behind me, slightly dancing.
I smiled. "No, thank you. I'mwith someone."
"Oh!" Tumango siya at bahagyang lumayo pagkasabi ko noon.
Sinundan ko siya ng tingin. Nakita kong humalo siya sa mga tao at naghanap ng ibang
makakasayaw. Sa gilid
ng mga mata ko, may nakikita akong imahe sa harap. Madilim, gaya ng mga taong
nakapalibot. But
something's too dark about it that it made me turn to see it.
For a split second, I only saw darkness in that image. At agad namang natabunan ang
tingin ko ng mga
imaheng nagsasayawan, mga taong nagkakatuwaan sa gitna ng dancefloor.
If I was tipsy and dizzy, iisipin kong guni-guni ko lang iyon, pero isang shot pa
lang ang naiinomko. I blinked
twice and the people's movements gave me an opportunity to see the image again.
I realize it was a hooded figure. Hindi ko makita ang mukha. Ang alamko lamang,
nakaharap ito sa akin at
hindi gumagalaw, o umiindayog sa musika.
"Ouch!" natigil ang tingin ko nang may bumangga sa akin.
"Oopps, sorry," a drunk girl was too drunk to achieve balance.
Medyo nagkagulo sa harap ko at nagkakatamaan. I craned my neck to see the image
again pero wala na ito sa
kung saan ito kanina.
Luminga-linga ako. I got squeezed by the people, too busy dancing to care about me.
Kinagat ko ang labi ko at sinubukang makawala. Hindi ako makahinga sa sobrang dami
bigla ng tao. They
were wild. Especially when the DJ dropped the beat, lahat nagsabayang talon at
naghihiyawan na.
I ducked a bit pero walang bisa iyon. Natatamaan parin ako ng mga nagsasayawan.
Isang malakas na tama sa
kanang balikat ko ang nagpapikit sa akin sa sakit.
My bare shoulders weakened when the pain slowly spread on my chest and waist.
"Watch your fucking step!" iritado kong sinabi sabay tingin sa taong naroon.
Dilimlamang ang aking nakita, muling hindi man lang nagsegundo. At natabunan din ng
maingay na
nagsasayawan. Tinitigan ko kung saan ito nawala hanggang sa unti-unting nawala ang
kapal ng tao.
Fromwhere the hooded figure disappeared, I saw Vincent fromafar. Sa isang sofa,
kasama ang iilang naging
pamilyar sa aking tao dahil sa posts sa Facebook kanina. Vanessa is beside himbut
she's talking to another
P 22-3
guy. While Vince is too busy talking to another girl just beside him.
Malapit sa mapupulag labi ng babae ang wine glass. Attentive din ito kay Vince at
abot tainga ang ngiti,
flashing her pearly teeth. She's got a long black hair parted half down her waist.
She's wearing a properly
ironed white dress at sa ingay, kinailangan pa nitong bumulong kay Vince.
Napakurap-kurap ako. Ang galit sa aking puso ay walang kahihiyang namuo. I
immediately want to go up to
themand lash out. Why is he with that girl? Bakit hindi ako imbitado sa mismong
party niya? At bakit hindi
man lang rumespeto ang babaeng iyan? We're publicly dating! If the media is around,
I'll probably fucking
make it to the headlines because of my cheating new boyfriend!
Dalawang mabibigat na hakbang pa lang palapit sa kanila ay nanghina na ako.
My chest hurt. A lot.
Parang pinipiga.
Tumawa si Vincent at nagtawag pa ng waiter. He probably asked for another round of
whatever they're
drinking. And in the sea of people, tila para sa kanilang dalawa ay sila lamang ang
naroon.
Ilang beses sa buong buhay kong kailangang tanggapin na ang mga tao ay hindi
natuturuang magmahal? And
that it is okay. That I should not vent and take it out to thembecause it is not
their fault?
Hindi kasalanan ng mga magulang ko na hindi nila ako magawang bigyan ng hinihingi
kong atensyon. Hindi
kasalanan ng ibang tao kung nagkulang sila sa akin. Life doesn't go that way.
Surely, with all my experiences,
I know for sure that lashing out to themright now won't do me any good. Kung may
mangyari man ay
mababalita kung gaano kasama ang ugali ko.
I looked at themfor the last time. Ngayon ko lang natanto kung gaano ka iba ang
buhay namin. With his
crowd, even with the way they all dress... all professional and very mature. Bumaba
ang tingin ko sa aking
damit. I'mwearing white sneakers, high waist jeans and an white off shoulder top.
More like, conforming to
the youth. Dyan pa lang, sobrang laki na ng agwat ng mga mundo namin.
Bumaba ang tingin ko sa aking mga paa. I can't control people's emotions, opinion
of me, and actions. But I
can control myself.
Tinalikuran ko na lang agad sila. I did not look back. Wala sa sarili akong bumalik
sa lamesa namin.
Namataan ko si Amer na nakatingin sa akin, kalagitnaan ng halakhakan kasama si Sir
Collins.
"You have a great taste for art!" si Sir Collins.
"Thank you, Sir! Ang mga paintings na nabili ko galing sa ibang bansa ay ilalagay
ko sa ancestral house
namin. Soon, when it's fully developed, tatanggap na kami ng mga bisita, turista,
at art enthusiasts."
Tahimik akong umupo sa tabi ni Amer. Inayos ko ang aking damit at tahimik ding
tinitigan ang mga inumin sa
harap namin.
"You okay, Eury?" nagulat ako sa biglang dugtong ni Amer.
P 22-4
"Yup," sagot ko at umayos sa pagkakaupo.
"You found your boyfriend?" he asked.
Ngumisi si Sir Collins. "Oh! Hinahanap mo? I know where they are..."
Umamba si Sir Collins na ituturo kung saan patungo ang lamesa nina Vince pero
umiling ako.
"Uh, it's okay. I'll just let himenjoy his own party. Medyo masama rin kasi ang
pakiramdamko," sabi ko
kahit hindi naman totoo.
"Really? Pero alamniya ba na narito ka?" si Sir Collins.
"I'mnot sure. Hindi ako nakapagpaalampero hindi naman siya mahigpit kaya ayos
lang."
Nagtaas ng kilay si Amer sa akin. Makahulugan ang kanyang reaksyon pero bago pa ako
makapagsalita ay
may kumausap na.
"Kung ako ang naging boyfriend mo, hindi kita hahayaang pumunta ng bar ng 'di ako
kasama o kahit nang 'di
ko nalalaman!" kaibigan yata ni Sir Collins ang katabi ko.
Nanatili ang mga mata niya sa akin. He looks amused as he sipped on his whiskey.
Naka checkered blue long
sleeve polo, gaya ni Sir Collins ang hairstyle, mas nadedepina nga lang ang panga
ng isang ito.
"I'mJed, by the way," nilahad niya ang kamay niya sa akin.
Tinanggap ko ito. "Eury Saniel."
"Yeah! I know you. You were featured in several issues of our magazines."
Nanlaki ang mga mata ko. "Our magazines?"
"Eury, he's the owner of iMedia. Also, editor in chief of some of their magazines."
Nagulat ako roon. Hindi ko inasahan iyon ah! He's so young to be the owner of a big
company! Pero kung
anak siya ng may-ari, pwede. Though he's not as young as me, siguro ay ka edad lang
ni Vince!
"Nice meeting you, Sir!" interesado kong sinabi.
He smiled. "You're very popular with the youth. I remember our best selling issue
last year is the one with
you in it."
"Baka nagkataon lang, Sir."
Humalakhak siya. "No kidding. You are like the idol for most of the youths. But you
are exploring more
mature roles or modelings, right?"
"Uh, yup. May isang break sana ako sa isang adult magazine pero hindi natuloy."
P 22-5
"Oh! So you're up for it! I can offer you that! Pwedeng cover girl agad!"
"Talaga, Sir? Wow! I mean..." hindi ko mapigilan ang pagkamangha.
Tumango ako, speechless.
Hindi ko alamkung bakit mas lalo akong nahumaling ngayon sa mga offer involving
mature roles or anything
that's not for the youth. I need to slowly give up my young girl aura. Hindi na ako
bata para umaktong bata o
magdamit ng pambata.
"I'mvery interested!"
"That's great! Sige! I'll call your manager. I'mwondering if it's okay kung ikaw
lang sa grupo mo?" tanong
niya.
"Hindi ba ayos lang ang ganoon, Eury? Pinapayagan naman ni Tita Daisy?" si Amer.
"Yup!" sabi ko at tumuwid sa pagkakaupo.
"Amore, it's really time for a more mature image now! Hindi ba ay matagal mo nang
gusto iyan?"
makahulugang sinabi ni Amer sa akin.
Ilang sandali kong tinapunan ng masamang tingin si Amer. He moved his brows up and
down, for five times,
probably just to annoy me. Humalakhak si Sir Collins kaya hindi ko na pinatulan pa
ang kaibigan. Nilingon
ko si Sir Jed at nakitang nakakunot ang noo nitong tumitig sa sahig.
"Is this yours?" he asked while giving a piece of crumpled paper fromthe floor.
"Nahulog iyan galing sa
bulsa mo."
Tinanggap ko ang papel. Hindi naman ako nagdala ng papel. Surely, this isn't mine,
right. Bago ako umiling
ay tiningnan ko kung may nakasulat bang kahit ano.
"I amwarning you." Iyon ang nakalagay sa papel.
Ngumiti ako at umiling.
"Hindi akin 'yan."
"Oh! Nakita ko kasing nahulog galing sa bulsa mo," si Sir Jed at nilukot ang papel.
Itinapon niya iyon sa
lamesa namin.
Sinundan ko ng tingin ang kakarampot na papel, nakalukot sa ibabaw ng lamesa at sa
tabi lamang ng baso ko.
"I will contact your manager immediately. Papayag naman siguro iyon," si Sir Jed.
Wala sa sarili akong tumango habang tinitingnan ang papel. It's frommy pocket?
Tiningnan ko ang maong na
suot. Ang bulsa. Hinawakan ko ang bulsa ko ngunit ang naramdaman ko lamang ay ang
konting sakit galing sa
pagkakabunggo ko kanina sa mga tao sa dancefloor.
P 22-6
"Uh-oh," Amer's amused voice echoed.
"Vince!" Tumayo si Sir Collins at naglahad ng kamay kay Vincent na nahanap ang
upuan namin.
Naglipatan agad ang tingin ng mga babaeng nasa katabing lamesa, na purong mga
kaibigan din ni Amer.
Nakatayo si Vince sa harap ng U shaped sofa, hindi na hinihintay na anyayahan
papasok. He's slowly making
his way to me. Tumuwid ako sa pagkakaupo. Nakita kong sumulyap siya sa katabi kong
si Sir Jed.
"Vincent!" Tumayo si Sir Jed sabay lahad ng kamay sa kanya. "Kaiimbita ko lang kay
Eury na mag cover girl
sa isang magazine ko!"
Tipid na tumango si Vince. Nasa tabi ko na siya, nakatayo. Umusog si Amer paharap.
"The adult magazine, Vince. Hindi ka naman siguro ganoon ka conservative, 'di ba? I
will be the
photographer, don't worry," dugtong ni Sir Collins.
Bumaling si Vince sa akin. Isang kilay ay nakataas, tila tinatantya ang reaksyon
ko. I have no plans to drink
any more but the situation urged me to sip.
"Kung iyon ang gusto niya, there's no problemwith me."
"Good, pare!"
Umupo si Vince, ngayon ang buong atensyon ay nasa akin na. His hand immediately in
a possessive stance,
creating very little personal space for me. It snaked around the back of my sofa.
Our knees are touching, kung
hindi man ay nilalamon niya rin ang espasyong dapat para sa binti ko.
Hindi ko siya tiningnan. Tanging ang mga binti lamang namin ang tinitingnan ko. Si
Sir Jed, na unti-unting
lumalayo ay naghahanap na ng ibang kausap. And Amer has completely deserted me
because of his dream
come trues.
"Did you check your phone?" he asked slowly.
I don't need to. Wala namang nagtitext. Kinagat ko ang dila ko para pigilan ang
pagsasalita. My determination
to be a better woman, a mature lady, is completely on. And I ammore serious than
ever.
Umiling lamang ako.
"My colleagues surprised me with a party. May nakuha akong contract sa Spain. I
celebrated for a while with
thembecause I don't want to be rude and just walk away. Their efforts will be
wasted," he explained.
Right! Like I will believe that? At bakit pa kailangang magsinungaling o
magpaliwanag?
Nilingon ko siya. Umaapaw ng napakaraming salita sa aking utak. My chest hurt so
much looking at his deepset
eyes.
I silently wished that instead of hating on himso much years ago. Sana natanto ko
agad kung ano ba talaga
ang nararamdaman ko. At sana sinabi ko na lang sa kanya agad para natigil na ang
kahibangang ito at
nakalimutan ko na lang siya!
P 22-7
He is perfectly groomed. I have seen himin simple clothes. Seen himin a t-shirt and
maong. Seeing himin a
longsleeves rolled up to his strong forearms with the first two buttons unbuttoned,
nicely cut slacks, and
black shoes, narealize kong nababagay talaga siya sa mundong ito. He fits perfectly
in the metro, though there
is just nothing metrosexual in him. In fact, he's just very masculine. So raw, that
only a few men tried to be.
His lips pursed. I absently stared at it for a long time. Kumurap-kurap ako at
bumaling muli sa harap.
"Mind to tell me why you're here?" I amvery aware of the amusement in his voice.
Naiirita ako sa sarili ko. Dahil kagagawan ko rin naman iyon kung bakit iniisip
niyang sinusundan ko siya. I
was a stalker as a child. And a stalker few days ago. But right now I amdetermined
to change it all.
Amer wants to party, iyon dapat ang sasabihin ko pero mali parin.
"I just want to party, that's all."
"Oh..."
Nilapat niya ang kanyang mga daliri sa aking kamay na nakahawak ng wineglass.
Bumaba ang tingin ko roon.
"Hindi mo sinabi sa akin. Sana ay sinama kita."
Hindi na. Maeenjoy ka naman na wala ako. Kaya nga hindi ka nagpaalam, 'di ba? Maybe
taking care of his
sex life means like that. I shouldn't meddle with that! Again, I bit my lower lip
to stop myself fromlashing
out.
"Ayos lang. I'mhaving fun."
"You danced?" now his tone is a bit hard.
Umiling ako. "I tried to pero pagod na ako." I lied but that's to cover my shameful
choices few minutes ago.
Hindi siya agad sumagot kaya sinulyapan ko. Nakanguso siya habang nakatitig sa
akin.
"Then shall we go home?"
Fuck that's just so fucking unfair! Dahil tapos na siya, uuwi na kami! Tapos na
siyang mambabae!?
Mabilis ang pintig ng puso ko. Nangingilid na ang mga luha sa gilid ng mga mata.
Para kang bata, Eury!
"I'll just finish this," sabi ko sabay pakita sa inumin.
"Pang ilan na 'yan?" bulong niya nang lumakas ang music. His breath tickling my
ear.
"Pangalawa."
Tumango siya.
"Sweet n'yo naman! Nilalanggamna kayo! Naku, Vince! Lambingin mo 'yan, huh!
Sinekreto mo palang may
P 22-8
party ka rito kasama mga friends mo!" singit ni Amer.
Vince's full attention turned to Amer. Amer smiled evilly.
"We saw it on Facebook, e. Kanina pa 'yan tahimik at walang gana si Eury."
Ang baklang 'to! Sinisira pa ang... damn him!
Nilingon ako ni Vince. Now he looks serious. Parang pinipiga ang puso ko. Agad
akong nag-iwas ng tingin.
"Don't mind him. I'mjust tired."
Magpapagawa na ako ng rebulto. Hindi ko maalala kung kailan ako nakapagpigil ng
ganito ka grabe buong
buhay ko.
His hand rested on my waist. He slightly pulled me closer to him, para bang may mas
ilalapit pa itong
posisyon namin. Tumuwid ako sa pagkakaupo at hinayaan siyang gawin iyon. Nilagay
niya sa likod ng aking
tainga ang takas na buhok.
"It's a surprise party. Susunduin kita kung tapos ka na kaya hinihintay ko ang text
mo, kanina pa," paliwanag
niya.
"I was too busy to text. And don't worry, it's really okay. I didn't tell you
I'mpartying tonight anyway. Pareho
lang tayo. Hindi naman tayo obligado na sabihin ang lahat kaya ayos lang, Vince."
HIs eyes turned very dangerous. The one like a predator watching his prey closely.
"Hindi ayos sa akin. I oblige you to tell me your whereabouts. I'll tell you about
mine, too. I texted you
pagkatapos ng ilang minuto namin dito."
Nilagok ko ang inumin para mas lalong magpigil pa ng tunay na hinaing! Sa huli ay
tumango ako at tiningnan
siya.
"Okay, next time. I'll tell you where I'mgoing," mataman kong sinabi at nilapag ang
wine glass sa mesa.
Hindi pa ako natatapos sa mga sinasabi ko ay pinalupot niya na ang mga braso sa
aking katawan. At his built,
it's so easy to envelop me with his arms. Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin at
wala akong nagawa kundi
ang maestatwa. Abot-abot ang tahip ng puso ko. Ikinahihiya ko na ganoon ito ka
lakas habang yakap yakap
ako ni Vince. Pakiramdamko ay malalaman niya na ganito ang epekto niya sa akin!
"Oh damn! You are mad at me..." he whispered. "I'msorry."
"I'mnot. Umuwi na tayo, Vince. Pagod na ako."
Hindi siya nagsalita. Nanatili siya sa ganoong posisyon, hinihigpitan pa lalo ang
yakap.
"Damn!" ulit niya.
"Sige na. Kanina pa ako inaantok."
P 22-9
Muli niyang hinigpitan pa. Pakiramdamko ay nakaramdamako ng takot sa pagkakayakap
niya, pero siguro,
guni-guni ko lang ang lahat ng iyon. Maybe my mind is just creating things.
"I'msorry," he whispered so softly.
"I'mnot mad," ulit ko. "Ayos lang, 'di ba, sabi ko?" nanginig ang boses ko.
Hindi siya nagsalita ngunit nanatili siyang yakap ako. Mahigpit ang mga kamay,
hindi ako binibigyan ng
pagkakataong makawala. Hindi nanlalambot. At konting galaw ko lang, mas lalong
humihigpit.
"Forgive me, please," bulong niya pagkatapos ng ilang sandali.
"It's nothing," sagot ko.
He groaned.
Nakita kong palapit si Vanessa sa lamesa namin. May kasama itong dalawang lalaki na
siguro kasamahan din
ni Vince.
"Si Vince?" tanong ni Vanessa kay Amer kahit na nasisiguro kong kita niya naman
kami.
Itinuro kami ni Amer kay Vanessa.
"Vince, your colleagues are here," sabi ko.
Sumulyap lamang si Vince sa kanila.
"Babalik ka pa ba? One of your clients is on our table. Si Mr. Yee. He wants to see
you."
"Tell himto meet me in my office some other time. I'mbusy right now."
Walang kahihiyang tumawa si Amer. Agad pang hinawakan ang labi para pigilan kahit
sobrang kita na ang
tawa niya. Even Sir Collins looked at us while Sir Jed is talking to one of the
beauty queens sitting beside
our table.
"Oh. Okay."
"Vince, you can go and meet him. I'll wait for you. Kapag tapos ka na, 'tsaka
tayo-"
"Uuwi na tayo ngayon," mataman niyang sinabi.
Tumayo siya at nilingon ako. Nakita kong nagulat si Vanessa, akala'y sasama si
Vince sa kanila ngunit
naglahad ng kamay si Vince sa akin. He even got my purse for me. Kinuha ko iyon at
sinuot sa sarili ko.
His armimmediately snaked around my waist pagkatayo ko.
"Uuwi na kami, Van. Paki sabi kay Mr. Yee na sa opisina na lang. Thanks for the
party, Nigel, Chris.
Pakisabi sa kanila na umuwi na kami ni Eury."
P 22-10
Ang dalawang lalaking kasama ni Vanessa ay nakatitig lamang sa akin. Sinuklay ko
ang aking buhok gamit
ang mga daliri. Nilipat noong isang lalaki ang tingin kay Vince.
"Sige, Vince. Sasabihin ko."
"Oh, bye Amore!" Tumayo si Amer at bineso ako sa magkabilang pisngi. "Ingat kayo
pauwi ni Architect!"
I waved at some of our friends. Nagpaalamna rin ako kay Sir Collins at sa kay Sir
Jed. When I turned to
Vince, nag-aabang ang seryosong mga mata niya sa akin. Nananantya at binabasa ang
aking bawat galaw.
Nag-iwas ako ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad palayo sa mga kaibigan.
"You sure you want to go home? Ayos lang na maghintay ako," hindi ko alamkung bakit
totoo na ito ngayon. Walang bahid na pamimilit sa sarili.
"I want to go home with you."
Tumango ako at hindi na nakipagtalo. He cursed softly under his breath. Napalingon
ako sa kanya, nagtataka.
Now he looks so serious and dangerous. Mataman ang tingin sa akin na tila hindi
kontento sa kung anong
ipinapakita ko. Nag-iwas ako ng tingin at mas lalo niyang hinigpitan ang
pagkakahawak sakin, palabas kami
ng club.
Pinatunog niya ang kanyang kotse. He opened the car door for me and without
hesitation I slid in. Umikot siya
at pumasok na rin sa loob. Nakaseatbelts na ako at nakatingin sa harap. Alamkong
tinititigan niya ako.
"What's wrong?" he said gently.
Even inside his car, he's invading my private space. Nakahawak siya sa dashboard sa
harap ko, ang isang
kamay ay nasa backrest ng upuan ko.
"Wala, Vince."
"Please tell me, Eury. I'mgoing to completely lose my fucking mind," he whispered.
"Are you mad at me?
Say something, please,"
Ngumuso ako at nag-iwas lamang ng tingin.
His nose found its way to my neck. Marahan ang bawat paghinga niya at bawat buga ay
kiliti sa aking leeg. I
did not move, though. Hinayaan ko siya.
"I'mtrying to be mature enough to understand things, Vince. Kaya ayos lang."
"Oh," he groaned. "You have just completely made me so crazy, Eury. At hindi ko
alamna may mas ibabaliw
pa pala ako sa'yo."
?????????? HAHAHALAGLAG
P 22-11
Kabanata 21
439K 20.2K 18.6K
by jonaxx
Kabanata 21
Shoot
Pagkauwi, dire-diretso ang lakad ko patungo sa aking kwarto. Sumunod lamang si
Vincent sa akin, walang
imik at nagmamasid.
Realizations dawned on me the whole night. Dahilan kung bakit sa mga sumunod na
araw, hindi na muli pa
akong lumabas. I was home most of the time, working out and practicing until Sunday
came.
"Inescort po ako ng guard, Miss Eury," si Genta sa kabilang linya.
I wake up early to cook breakfast everyday. Ngunit kung maunahan ako ni Vince, siya
na ang nagluluto.
Ngayon, hindi na ako nakapagluto dahil abala ako sa pag-aayos.
"Okay. I think Vince is in the kitchen so just knock. Nasa kwarto pa ako."
"Sige po, Miss."
Ilang sandali pa ang lumipas ay lumabas na ako. Wearing a black turtle neck
sleeveless top, paired with a
black pleated skit, beige colored heels, and black and gold designer hand bag. My
hair is parted side ways,
straightened and combed properly.
"Salamat po, Architect," I immediately heard Genta's giggles. "'Yong schedule po ni
Miss Eury ngayon, ay-"
Natigil si Genta nang nakita akong palapit.
"Good morning, Miss!" she smiled shyly.
She's looking sharp and ready for work. Naka t-shirt, maong, rubber shoes, may
dalang duffel bag para
paglagyan ng kahit ano.
Nakahilig si Vince sa nook at sumisimsimsa kape. I'mvery aware with his usual
dangerous and disarming
stares at me. Tumaas ang kilay ko at tumayo lamang sa tabi ng sofa, tinitingnan ang
sarili sa malaking
salamin.
"Eat your breakfast first," si Vince.
I actually don't have a plan to eat my breakfast. Dapat on the go na lang pero ayaw
ko nang makipagtalo. That
would only ruin my poise.
"Genta, can you tell me my schedule for the whole day while we eat," malamig kong
sinabi.
"Ay, naku, Miss, kape lang ayos na ako. Kumain na kasi ako sa amin. Diet ako."
P 23-1
Lumapit si Vince. Pinigilan kong tumitig sa kanya. Even with just a plain white v-
neck t-shirt and maong, I
cannot stress how intriguing and mysterious he is.
Nagsimula na kaming mag-almusal. He cooked scrambled eggs, some steamed vegetables
(na madalas kong
lutuin at mukhang ginaya niya), and chicken.
"Are you sure you won't eat?" I asked Genta.
Tumango siya at palipat-lipat ang tingin sa aming dalawa ni Vince. Siguro ay
nagtataka sa katahimikan
naming dalawa. Sumulyap ako kay Vince at nakita kong nagtagal ang tingin niya sa
aking damit. Nakanguso
siya at tila may malalimna iniisip. Akala ko'y iiwas niya ang tingin kapag nakitang
nakatingin din ako pero
hindi. Imbes ay nanatili ang mga mata niya sa akin. Napakurap-kurap ako.
"Eight o'clock, meeting with Tita for the whole month's activity. Ten o'clock,
photoshoot. Kasali na diyan ang
lunch, Miss. One o'clock, dance rehearsal for production number. Three o'clock
byahe. Six o'clock, mall gig
and meet and greet. Eight o'clock ng gabi, uwi na."
I absorbed my schedule for the day.
"Para naman bukas, Miss, para lang alammo po... Eight o'clock band practice and
brainstorming. Meeting
twelve o'clock. Two o'clock rehearsals for next mall gigs. Four o'clock, magazine
interview. Eight o'clock,
radio station interview. May mga photoshoot ka rin, Miss. Merong ikaw lang mag-isa,
sa ibang araw naman."
"Anong oras siya matatapos mamaya?" Vince asked.
"Seven matatapos ang mall show, Architect. Pero siguro mga alas otso pa dahil may
meet and greet pa at
meron din sa backstage."
"I'll drive you wherever you'll go today. I don't have work."
Tinapunan ko siya ng malamig na tingin. Oh! That's why he's up this early.
Nakapagbihis na rin. Akala ko
kahit Linggo ay may trabaho.
"I'mworking. I'mbusy," sabi ko.
"Hihintayin lang kita. Don't worry, I won't meddle with your work."
Nagkatinginan kami ni Genta. Nasa baba na ang van na susundo sa akin. Ipababalik ko
na lang siguro iyon sa
istasyon. Pwede pa iyong magamit ng iba.
Sa sasakyan na sinabi ni Genta sa akin ang mga detalye. Tahimik si Vince habang
nakikinig. Maybe taking in
every little thing that I'll do for work.
"Eto nga pala ang listahan ng ipapractice n'yo mamaya, Miss." Binigay ni Genta sa
akin ang lista pati ang
lyrics. Kahit na alamko na ang lyrics, it is still better to prepare.
"Who are the sponsors for the shoot?" tanong ko, ang mga mata'y nasa lyrics pa.
"Bukas pa ang sponsored, Miss. Si Tita at ang stylist ang pumili ng susuotin n'yo."
P 23-2
"Anong susuotin?" diretsahan kong tanong.
"Nakita ko sa backstage kahapon, pusa ata 'yon, Miss, o tiger ba 'yon? Di ako sure
basta parang ganoon."
"What?"
Nilingon ko si Genta. Nagulat siya sa pagkakagulat ko.
"Bakit, Miss?"
"Tiger what?" lito kong tanong.
"Basta, may taingang headband kasi roon. One piece tight dress at kung anu-ano pa."
"Who's idea is this again?" tanong ko.
"Tita Daisy, Miss. Bakit?"
I groaned. So much for looking mature. I will look like a kid in a costume kapag
iyon nga! Damn!
Nilingon ko si Vincent. Seryoso siyang nakatingin sa kalsada. His eyebrow shot up.
I just hope that he's not
listening. Hindi naman siguro siya papasok sa studio, 'di ba? He'll just wait in
the car! Yes! That's it!
Pagkadating, naintindihan naman ni Vince na hindi siya pwedeng pumasok sa meeting.
I felt relieved when he
said that he'll just wait in a restaurant downstairs. Pero kung iisipin ko na
mamaya pa kami bababa
pagkatapos ng rehearsal, na siguro'y 2pmpa lang, dinalaw ako bigla ng awa.
He won't stay there till later, right? I'msure he can entertain himself with other
things. Make himself
occupied.
"You all have your individual shoots. Nagkataon lang na medyo marami kay Eury
ngayon lalo na sa issue sa
kanya."
Flyn nodded. Nakatitig parin siya sa kanyang schedule para sa month na ito. Ganoon
din ako. Genta's taking
down notes for me. Ang mga P.A. naman ng dalawa kong kasama ay ganoon din ang
ginagawa.
"And also, our next meeting we'll have Blair and Zander."
Bumalot ang katahimikan sa buong hall. Nanatili ang mga mata ko sa papel. Pareho
naman akong nilingon ni
Flyn at Carrie.
"Is this about their upcoming movie?" tanong ni Flyn.
"Yes. Determinado ang President na ipakita sa mga tao na in good terms si Eury at
ang love team. They earn
through both, anyway. So they're determined to keep both and come clean. Ayos lang
ba, Eury?" tanong ni
Tita.
"Bakit hindi ayos, 'di ba? She's moved on. May boyfriend na nga!" si Carrie.
P 23-3
Nag-angat ako ng tingin kay Carrie. She smiled genuinely at me, hoping that what
she said is true.
"Inimbitahan din po kami ng manager nila sa mall tour?" tanong ko dahil iyon ang
nabasa ko sa schedule
namin.
"Yes, I'mabout to ask you about that. Wala namang problema si Carrie at Flyn. Kaya
ikaw lang ang aantayin
ko, Eury."
"Tita, I don't think that's a good idea. Pwede namang ipagpaliban na lang ni Eury
iyon," si Flyn.
"Inimbitahan tayo para mas lalong patunay na wala ngang iringang namamagitan sa kay
Zander, Blair, at
Eury. Without Eury, the invitation will be useless."
"I have no problemwith this, Flyn. Pupunta ako."
Ngumisi si Tita at isang beses na pumalakpak. She's so pleased with my answer.
"I know! Kaya nga umo-o na ako bago pa lang ako nagtanong sa'yo. Of course to let
their manager know that
Eury is not bitter. Besides, bakit siya magiging bitter? Who could ask for more
with a boyfriend that
handsome?"
Tumawa si Carrie.
"I wanna meet him! Nakita ko na ata siya sa isang party noon pero hindi ng
malapitan."
"Nandito po siya, Tita! Pinabalik ni Miss Eury ang service dito dahil hinatid na
kami ni Architect!"
Tita Daisy's jaw dropped. Tiningnan niya ako na tila ba ako ang isa sa mga
pinakamalaking pagkakamali sa
buhay niya.
"Bakit 'di mo sinabi? At bakit 'di mo sinama rito?"
"H-Huh? Meeting natin 'to. He's just here to pick me up later, po."
"No, no, no!" she smirked. "Eury, don't be rude to your boyfriend!"
Tumayo si Tita Daisy at dahan-dahang lumapit sa akin. Nakita ko pa kung paano
parehong sinundan ng tingin
ni Carrie and Flyn ang aming manager. Nang nakalapit ito sa akin, hinawakan niya
ang aking upuan at
bahagyang yumuko.
"We're done. Papasukin mo siya sa backstage ng studio. Doon mo siya paghintayin,"
si Tita Daisy.
"But he said he's fine-"
"Hija, anong klaseng girlfriend ka?"
Ouch!
"Kung may pagkakataong pwede mo siyang papasukin sa backstage, gawin mo. Anyway, I
don't think he'll
P 23-4
meddle with anything. Come on, don't be rude!"
Tumawa si Carrie. "Sige na, Eury. Ipakilala mo na rin!"
"The backstage is large, Eury. He can wait there kesa naman sa labas siya mag-
antay," si Flyn.
Oh damn! I can offer himbut I don't think he'll agree. Lalo na kapag wala na naman
siya sa baba at may
nilakad pala siya. Imposible naman kasing mag-antay siya sa akin ng matagal.
Ako:
Vince, we're done with the meeting. We're in the studio now for the shoot. You can
come here. It's on the
Fourth floor.
Nagsimula na sa pagmi-make up sa akin. Habang ganoon ay ipinapakita na rin sa amin
ang susuotin.
Longsleeve na bodysuit ang version ng kay Flyn. Kay Carrie naman ang two piece, ang
top ay off shoulder.
Ang sakin ay sweetheart top, may itimna ribbon choker, at bodysuit din na tulad kay
Flyn.
I'mnot saying that I will not look respectable in those pero hindi ko alambakit ko
kinakahiya ang pagsusuot
nito. Lalo na dahil papunta na si Vince dito! He'll see me!
"Eury, iyong suot mo ba kanina, iyon ang isusuot mo sa mall gig?" ang stylist.
"Hindi, po. I brought some clothes."
"Ako na ang bahala ng para sa'yo. You have sponsors, anyway."
Tumango ako at nagpatuloy sa pagtitig sa aking sarili sa harap. Dumating ang iilang
chocolates galing sa
sponsors. May ilang admirers din na nagbigay, and I'mused to that.
Narinig ko ang tilian sa studio. Parang may kumosyong nangyayari lalo na galing sa
photographers namin.
And Tita Daisy hung a lot here, even when she doesn't usually do that.
"Hi! Eury is still in the backstage. Minimake-upan pa."
I groaned. I'msure it's Vince!
"Miss Eury, Miss Eury, dumating na si Architect!"
"Alamko."
Humalakhak si Flyn. "Oh, ba't matamlay ka? Hindi ba dapat masaya ka dahil binisita
ka rito?"
Tinapunan ko siya ng tingin. She's already made up. Kulang na lang ay magsuot siya
ng costume. Umiling
lamang ako.
"You're not comfortable when he's around?" si Carrie.
Hindi ko alamkung kailan pa naging mind reader si Carrie. Pareho kaming nilalagyan
pa ng blush-on. Her
P 23-5
hair is curled while mine has loose curls on its tip, too.
"Oh? Kailan ka pa nawalan ng confidence?"
I sighed. I cannot elaborate on why I'muncomfortable right now. Siguro ay dahil sa
costume?
I groaned when I saw both of themwearing the short ridiculous leopard costume.
Samahan pa ng cat ears,
pakiramdamko ay mapapahiya ako kay Vince. Bakit ba kasi ganito ang tema ng bagong
albumnamin? Damn
it!
At bakit nga ba ako namomroblema? I usually don't have problems with costume!
Bahala na nga ito!
Nagbihis ako ng sakin. Tinulungan pa ako ng stylist na maayos iyon sa pagsuot ko.
The tight dress hugged my body perfectly. Maiksi din ang skirt and it's pencil cut.
"Ayan! Ang ganda mo talaga! Nag a-acting workshops ka pa ba? Pero sa bagay, your
experience in theater is
already a big deal!"
Ngumiti ako. "Hindi muna iyan ang iisipin ko. I'mfine with Astra now."
Tumango ang stylist. "But I tell you, you are star material! You have a potential.
Kung hindi ka na magAastra,
I'msure you have a fall back."
"Thanks. Hindi ko pa naiisip iyan."
Ilang sandali ay nagyaya na siyang lumabas. Lalo na dahil parehong wala si Carrie
at Flyn sa backstage at
nasa studio na. Palapit nang palapit sa pintuan, lalong bumabagal ang yapak ko.
Nauna na ang stylist at
nakisali na sa pangkat na naroon at kausap si Vince.
"This are Eury's team. Si Flyn at si Carrie. Flyn is the lead vocals. Carrie is
good at dancing."
"Nice meeting you, Architect!" I heard Carrie's playful voice.
Hawak ang hamba ng pintuan, sumilip ako sa labas. Nakatayo si Vince sa tabi ng mga
highchair. All the gay
photographer's and stylist are around him. Tita Daisy, with some of the staff are
entertaining himwith chats.
Si Flyn at Carrie ay pareho namang nagpapakilala sa kanilang mga sarili.
Nahagip ako ng tingin ni Carrie. I know for sure she'll declare me immediately so I
did not wait for it.
Lumabas ako ng backstage at dire-diretso sa studio, trying to be confident when my
knees are numb and
trembling.
"Nandyan na si Eury. Let's start, Tita?" paalamng stylist.
Nagkahiwalay ang kanilang pangkat.
"Feel at home, Architect," Tita Daisy said in an unusually sweet tone.
"Sit here, Architect," ang stylist pa mismo ang naglahad ng upuan para kay Vince.
P 23-6
I rolled my eyes. Even before, he has that kind of air. Iyong tipong hindi mo
pwedeng baliwalain kahit na
puno pa ng VIP ang isang silid.
"Eury, baba ka sa isang box. Si Flyn ang nasa upper box. Carrie should be behind
you two," utos ng
photographer.
Lumapit ang dalawang stylist sa amin para ayusin pa ang aming mga damit. Lumapit
din ang make up artist
para ayusin ang make up ni Flyn.
Nanatiling nakatayo si Vince sa gilid lamang ng photographer. Titig na titig siya
sa akin habang nakanguso,
tila nagpipigil ng ngiti.
My chest hurt a lot. Damn it! Sa sobrang kaba ito dahil nakatingin siya!
His hands hung loosely on his pockets. Ilang sandali ay humalukipkip ang isang
braso at ang siko'y tinuko
roon para mapaglaruan ang sariling labi habang nakatitig sa akin.
Napalunok ako at tumuwid sa pagkakaupo. Hindi ko maalala kung kailan ako huling
kinabahan ng ganito. And
I'mnot even performing yet! Fool!
"Ready? One, two, three!"
Nagsimula na ang click sa camera. Madalas nakatingin ako sa camera, mas madalas
naman ang sulyap ko kay
Vincent. Nakatayo siya roon, intimidating me, or maybe the whole room. Dahil kahit
ang aming mga stylist ay
tila nahihiya sa kanya.
"Do you know that Eury has offers with sexy themed shoots?" si Tita Daisy ay
lumapit na kay Vince.
Narinig ko ang tanong ni Tita. Ngunit ang sagot ni Vince ay malabo na sa akin.
Nagsasalita siya ngunit ang
buong atensyon ay nasa akin. Tumango si Tita at ngumisi.
"Eury, you're too stiff today. Slouch a bit and loosen up!" ang photographer.
What?
Nagkatinginan kaming tatlo. Nagtaas ng kilay si Flyn sa akin.
"Looks like our supermodel is troubled." Humalakhak siya. "Palit tayo."
Tumayo kaming dalawa ni Flyn. Nagpalit kami. Siya ang nakaupo sa mas mababang box,
ako ang nasa isa.
"Perfect, Eury! Perfect fierce look!"
Goodness! I'mnot even trying.
Halos tatlumpung minuto ang shoot. Iba-iba ang posisyon at iba-iba rin ang props.
May solo pa kami na
nakatayo at nakaupo, for poster purposes only. Ako ang huling kinuhanan kaya nang
natapos ako'y
nakapagbihis na si Flyn at Carrie.
P 23-7
"Eury! Kita na lang tayo sa kabilang studio para rehearsal. Doon na kami kakain!"
paalamni Carrie nang
nakita kong pareho na silang nakapagbihis.
"Okay," sabi ko.
"Eury, dito ko na ipapadala ang pagkain ninyo ni Architect, huh? Sabihin ko kay
Genta na sa backstage na
lang," si Tita Daisy.
"Opo!" nakatingin parin ako sa camera at panay parin ang pose para sa aking solo
posters.
May sinabi si Vince kay Tita Daisy. Tumango si Tita, looking all concerned she even
squeezed Vince's
forearm. Pagkatapos noon ay bumaling si Tita sa akin at palihimna ngumisi.
Humalakhak ako at umiling. His biggest commodity is himself - his looks, aura,
money, and achievements.
Pero kahit naman siguro ang mga walang alamsa mga nagawa niya na, mahuhumaling
parin sa kanya.
Why he stayed single for a long time is beyond me. Maybe he's just a sucker for
flings and sexual
arrangements? Not really into serious relationships?
"Good job, Eury! Wrap up na! Gutomna kami!" sabi ng photographer.
Tumango ako at lumapit na sa operator, kung nasaan ang mga pictures namin.
"Ayos na 'to?" tanong niya habang ipinapakita ang sandamakmak na files ng aking
solo shoot.
"Kahit saan diyan. Kumain na muna kayo. Gutomna rin ako, e," sabi ko.
Tumayo ito at inaya na ang nagliligpit na photographer ng pagkain. Nilingon ko si
Vince na ngayon ay
nakapamulsa muli. Hindi nawawala ang pinipigilang ngisi niya.
"Magbibihis muna ako," sabi ko.
"Sasamahan kita sa backstage," aniya, parang natatawa.
Hindi ko na pinatulan. Dumiretso na ako sa pintuan ng backstage at hinayaan itong
nakabukas dahil alamkong
papasok din siya. Narinig kong sinarado niya ang pintuan. Hinanap ko ang silk robe
sa cabinet para
makapagbihis.
I immediately wrapped it around me before turning to the dressing room. Tinali ko
ang ribbon sa baywang.
Nakita kong nakaupo siya sa swivel chair ko. Nakatuko ang siko sa armrest at
nakapangalumbaba ng bahagya.
His thighs were spread far apart, consuming too much space. He bit his lower lip.
"Come here," aniya.
"Magbibihis lang muna ako," nag-iwas ako ng tingin.
I crossed the roomto get to the dressing roompero bago ko magawa iyon ay hinigit
niya na ang palapulsuhan
ko at padarag akong bumagsak sa kanyang mga hita.
P 23-8
"Vince!" saway ko, medyo galit ang tono.
He turned the swivel chair to face the mirror in front of us. Hawak niya ang kanang
palapulsuhan ko. Ang
isang braso ay nakapalupot naman sa aking baywang. I tried to remove it but it's
useless. He did not move an
inch, nor even intimidated.
Huminga ako ng malalimat tinitingnan ang ayos naming dalawa sa salamin. My knees
are shut but my feet
were apart. His thighs were apart, consuming the spaces in between me.
"You look nervous the whole time."
Uminit ang pisngi ko. Nervous? It's true that I amand I don't know why pero
mamamatay muna ako bago ko
aminin iyon.
"I'mnot!" giit ko.
"Really? I've seen you performin theater, you're not that stiff."
"W-What?" Napakurap-kurap ako sa sinabi niya.
"Uh-hmm. But still, you look like a cute kitten in your costume."
Cute? Kitten?
Hindi ko alamkung bakit ang bilis kong mairita sa napuna niya. Pinigilan ko ang
sarili kong magalit. Though I
amslightly offended, I need to control myself.
Isa-isa kong kinalas ang mga daliri niyang halos bumaon sa palapulsuhan ko sa
higpit. Ngunit tuwing
kinakalas ang isa ay humihigpit naman ang iba.
"Vince, I want to change! Come on!"
Hirap na hirap akong tanggalin ang mga daliri niya habang siya'y titig na titig sa
akin sa salamin. He slouched
a bit so his chin can rest on my shoulder.
"Take a photo of us first," malambing niyang sinabi.
"A-Ano? Ayoko nga!" Napakurap-kurap ako.
Humalakkhak siya. "I want a photo of us right now, please... Eury?"
"I don't like this costume, Vince. Let's just take a photo once I'mdressed well!
Hindi iyong ganito."
"Bakit naman?" tumagilid ang ulo niya. I don't think he wants an answer. He's just
asking because he's
amused with my reaction.
"This is childish. I don't know where our P.R. got the idea and it has nothing to
do with our songs!"
Humalakhak siyang muli. "It's not childish, Eury."
P 23-9
"Mukha akong cute kitten? Alin ang hindi childish dyan? Isa pa, this is not my
style. I have my own personal
style and it's definitely far fromthis costume!"
Nagulat ako nang nasa harap ko na ang cellphone niya. Ipinakita niya lamang ito sa
akin.
"I don't know how to take a photo of us. Please, Eury?" malambing niyang sinabi.
Ngumuso ako.
"Ayaw ko nga, Vince! I look like a kid here!" napigtas na yata ang pagpipigil ko
dahil sa kakulitan niya.
"Kid? Who says you're a kid?"
His hand slightly brushed the cup of my boobs. Napasinghap ako sa ginawa niya. My
knees trembled and my
skin became hypersensitive.
"Please," ulit niya, namumungay ang mga mata.
"A-akin na!"
Binitiwan niya ang aking palapulsuhan. Now his hands are all over me. Ang kanang
kamay nasa kaliwang
baywang ko. Ang kaliwang kamay ay nasa kanan ng tiyan ko naman. Damn him!
I switched it to camera's selfie mode. Inanggulo ko iyon para kita kaming dalawa.
Hindi ako ngumiti, ganoon
din naman siya but you can sense his amusement with his eyes. Ilang click ang
ginawa ko at may mga kuhang
nakatingin siya sa akin. Suminghap pa siya sa aking leeg, pati iyon ay nakuha.
"Done!" sabi ko sabay bigay sa kanya ng cellphone.
Akala ko'y papakawalan niya na ako dahil tapos na ngunit mas lalong humigpit ang
yakap niya habang
tinitingnan isa-isa ang pictures naming dalawa. Kumalabog ang puso ko habang isa-
isa at mabagal niyang
tinitigan ang bawat picture namin.
"I want to post it on my accounts. I only know Facebook."
Kinuha ko ulit ang cellphone niya. I edited the picture a bit for better lighting
at handa nang i-post sa
Instagram.
"What should I write as caption?" Naghihintay na akong magtipa.
"My whole life in my arms," he whispered.
Ilang sandali akong natulala. May konting sakit na dumapo sa aking dibdib. Yumuko
ako at tiningnan ang
aming mga hita.
Dahil hindi ako nagtipa ay siya na mismo ang isa-isang nagtipa ng mga letra.
Hinintay kong matapos ang
kanyang tinipa.
my whole life in my arms
P 23-10
"How is it posted?" tanong niya pero nakuha niya agad at siya na mismo ang pumindot
ng Post.
Hindi ako makagalaw. Kahit na tapos na ang inutos niya ay nanatili ako sa kanyang
kandungan. My chest hurt
everytime I think about his caption. Totoo ba iyon o hindi? My chest hurt not
because I'min pain, but because
my heart is hammering like crazy.
Tinanggal ko ang headband at itinapon sa harap. I really find the costume
ridiculous. Damn!
"Ba't mo tinanggal? I find it cute on you."
Umirap ako. "Kaya ko nga tinanggal, 'di ba?"
Ngumisi muli siya. Tumitig ako sa salamin sa harap. Nakatingin siya sa akin.
"You watch me on theater?" seryoso kong tanong.
Ngayon, muli niyang ibinaon ang mukha sa aking leeg. Ayaw ipakita ang reaksyon.
"When I'mnot abroad, yes."
Kumalabog lalo ang puso ko.
"Are the kisses real, by the way?" marahan ngunit may diin sa boses niya.
Nagpakawala ako ng hininga. Pakiramdamko ay lalagnatin ako rito. "Some...
Sometimes."
Nagpakawala rin siya ng malalimna hininga. Binalot kami ng matinding katahimikan.
"B-Bakit? Ayaw mo?" tanong ko.
Hindi siya agad nagsalita. I'mbeginning to conclude that he's not that open minded
after all. Hindi ko rin
alamkung bakit may parte sa aking nagdiriwang.
"It's part of your work, right?" tila hirap na hirap siyang sabihin iyon.
"Yeah."
Tumango siya. Nanatiling nakabaon ang ulo sa aking leeg. Kinagat ko ang labi ko at
kinuha ang cellphone ko.
I took a photo of us in the mirror habang ganoon ang posisyon niya. His face isn't
seen but his whole built is
very evident, consuming me like a predator locked on its prey.
"Ayos lang sa'yo?" tanong ko habang kinukuhanan ulit kami ng picture.
"I'll support you in everything," he whispered weakly.
Ngumiti ako. Tiningnan ko ang mga picture na nakuha ko. This is something that I
will never post. Dapat
sekreto ko lang ito. Sekreto naming dalawa.
VINCEEEEEE ?? Puta. Tama na please. Oxygen??????
P 23-11
Kabanata 22
409K 17K 7.7K
by jonaxx
Kabanata 22
Project
Inangat niya ang tingin sa salamin. Binaba ko agad ang cellphone para hindi niya
makita kung ano ang
kinuhanan ko. Ngumuso ako at nanatili ang mga mata sa repleksyon naming dalawa.
Tila hindi kuntento,
hinanap niya ang aking mga mata, hindi ang repleksyon nito.
Pinaunlakan ko iyon. I turned a bit to look at himbut all my eyes can take is his
half open mouth. He's
breathing slow and sensual.
Naglakbay ang isang alaala sa aking utak. All our kisses were hungry and hard. I
don't know what it's like to
kiss himslowly.
Marahan kong hinaplos, gamit ang aking hintuturo, ang kanyang labi. He closed his
lips at my touch.
And although I wanted to kiss himslow, hindi ko maiwasang magdiwang parin nang
hinalikan niya ako ng
mariin at uhaw. Umaatras ang katawan ko sa mga halik niya. Kung walang suporta ng
kamay niya sa likod ko
ay baka kanina pa ako nabuwal.
I had goosebumps the whole time he's kissing me. Lalo na dahil ang tanging
naririnig ko ay ang paglapat ng
aming mga labi sa isa't-isa. He tore on our kiss to lick his lips. Ngumisi ako nang
nakitang medyo mamulamula
ito.
"Don't worry, my lipstick is kiss proof," bulong ko.
After that, he attacked me again with hungry kisses hanggang sa hinihingal na ako.
He sighed deeply. His nose
rested on my cheek after the deep and hungry kisses. Bumaba ang tingin ko sa aking
mga kuko, para lang
maiba ang atensyon.
Oh, damn, I feel like I amso doomed. Sinusubukan kong alalahanin ang nakita ko sa
bar na may kasama
siyang ibang babae, ang paglilihimniya sa party, ang arrangement naming dalawa
ngayon, ang paraan ng
kanyang paghalik sa akin na tila puno lang ng lust, at ang nakaraan naming dalawa.
But nothing, I mean
nothing, would ever make me less happy today. Kahit alin man sa mga iyon. Kahit pa
isipin ko ng paulit-ulit
ang mga iyon. I amin so much happiness that I'mnot sure what my passion really is,
if it's my career, or just
him.
I could not concentrate. At least I amaware of my state, though.
"Sasama rin ba mamaya ang boyfriend mo, Eury?" tanong ni Carrie sa akin sa
kalagitnaan ng practice.
P 24-1
"Oo. It's a Sunday, wala siyang trabaho."
"So ibig sabihin, sa mga susunod na araw, hindi na?" she pouted.
Natawa ako at umiling.
Pinagmasdan ko si Flyn na seryoso sa pagpa-practice sa sayaw. Habang kami ni Carrie
ay parehong gusto
ang breaktime, Flyn doesn't want it in anyway.
"Flyn, kwentuhan muna tayo. Masyado kang seryoso. Dapat 'di ka nagpapagod, e. May
work out ka pa
pagkatapos ng mall show, ah?"
Flyn waved at us. Nagsimula siyang muli sa routine ng sayaw. Dinapuan tuloy ako ng
hiya. Sa aming tatlo,
ako ang pinakamahinang mag perform. I can sing and dance but not exceptionally
good, like them.
Tumayo ako at nagsimula nang sumabay kay Flyn. Just to make sure that we'll perfect
our number later.
Sumunod na rin si Carrie nang nakitang nagseryoso ako. Though, she doesn't have to
put much effort in it
because she is a natural dancer. Tumigil si Flyn nang tinawag siya ng kanyang P.A.
na may dalang mga
bulaklak.
I grinned. I get most of the flowers fromadmirers. Meron din sa kanila ni Carrie at
madalas ay nang-iintriga
kami sa kung sino ang nagpadala.
"Hindi niya 'yan tatanggapin," si Carrie nang tumigil kami sa pagsasayaw.
Nakatingin lamang ako sa repleksyon ng malaking salamin. Hinintay ko kung tama ba
ang sinabi ni Carrie.
Flyn whispered something to her P.A. Napawi ang ngiti ng P.A. ni Flyn ngunit sa
huli ay tumango ito at
lumabas na ng room.
"Arte!" kantyaw ni Carrie.
Flyn rolled her eyes. "Career ang focus ko. I have no time for other things."
"Baka naman nakikipagkaibigan lang ang tao?" nakapamaywang si Carrie na tumitingin
kay Flyn. Inabala ni
Flyn ang sarili sa pagkuha ng inumin at pag punas ng pawis.
"No need to send me flowers if it's friendship."
Madalas na nagtatrabaho sa showbizay walang panahon sa mga ganoong relasyon. Dahil
na rin iyon sa
schedule at priorities. If you want your career to flourish, you should concentrate
on it. Practice and do
workshops. Accept gigs without hesitation and always show up on time, with prepared
performance. Kaya
walang panahon sa pagbo-boyfriend.
I only got away with Zander because we both understand what it means to keep a
relationship in this
business. It will mean compromise, trust, and patience. Hindi kami madalas magkita
at kung magkita man ay
palihimpa. My parents thought that I get to spend my whole day with Zander just
because we work for the
same station but no... I rarely see himin a week.
P 24-2
Ngayon, hindi ko lang sigurado kung paano ito kay Vince. I live with himso we'll
see each other at home. Well, at least now that my schedule isn't that full.
My heart fluttered when Flyn announced that we better get ready for the mall gig.
Hindi dahil excited akong
mag performkundi dahil magkikita kami ni Vince. Though, I really should tone down a
bit. Hindi magandang
makita niyang masyado akong apektado sa kanya. Kahit pa kasalanan niya rin naman,
hindi matanggal-tanggal
sa isipan ko ang nangyari kanina.
"I'mdone." Nag-iwas ako ng tingin.
Kanina nang hindi kami magkasama, panay ang halughog ko sa mga lugar. Ngayong
nahanap ko na siya, ni
tingin, ayaw ko siyang gawaran.
Sa buong byahe patungo sa mall, itinuro sa akin ang mga gagawin pagdating. The cars
were asked to go to the
basement immediately. Galing doon, aakyat na kami sa backstage para makapaghanda.
We have two hours to
prepare. By five, magsisimula na ang ibang performers. Alas sais naman ang schedule
namin.
"Nakay Genta na lahat ng kakailanganin mo," si Tita Daisy. "Nasa van na siya kasama
ang ibang P.A. Sina
Flyn at Carrie iisang service. Coordinate with your bouncers."
"Opo."
Marami pang bilin si Tita. Hindi naman siya sumasama sa amin sa mga gig. It will
take a miracle for her to
come with us. Ganoon lagi ang mga manager. But she makes sure that we get
everything and we're fine with
that. Hindi lang naman kami ang hinahandle niya.
"I'll call Flyn now for her information. Mamaya sa meet and greet, I'msure you'll
have more admirers than
the two, huwag kang masyadong magtagal sa isang tao. Bilisan mo, kung gusto mong
matapos agad. You have
a short interview after so you must be wise with your time."
"Okay, po."
Binaba ko ang cellphone pagkatapos ng tawag. Nilingon ko si Vince na ngayon ay
seryoso sa pagmamaneho.
"Mamaya, uh, you can stay in the backstage pero for sure magulo roon kumpara
kanina," sabi ko ng medyo
may pag-aalinlangan. "Kaya, ayos lang sa akin kung gusto mong sa mall ka na lang
muna habang nagbibihis at
make up ako. So you won't get bored."
"I won't get bored. I'll stay until you're done preparing. Lalabas na lang ako if
it's your time on the stage."
Napakurap-kurap ako. "You want me to reserve you a seat?"\
Damn! Ba't 'di ko 'to narealize kanina?
"No, I'mfine. I'll meet you after the whole thing, anyway. Ibigay mo sa ibang tao
ang para sa akin. I'll be
watching you fromafar."
And that's what he really did, actually.
P 24-3
Pagkapasok pa lang sa basement, medyo busy na. The bouncers reported that most of
the people here are our
fans. Ito raw ata ang pinakamataong mall show namin kaya agad na dinapuan si Carrie
at Flyn ng kaba. My
chest is pounding, too, but not because of the number of people. It's because of
Vince.
The make up artists flocked in front of me pagkaupo ko pa lang sa harap ng salamin.
Ganoon din ang kay
Carrie at Flyn. Flyn is rehearsing her song lines while Carrie is updating her
social media accounts. Panay
ang titig ko sa salamin, si Vince nasa likod, nakahalukipkip at nanonood lamang.
Iyong mga artist na kasama namin, hindi na nagulat sa presensya ni Vince. Ngunit
ang dala ng ibang
performers, parang namamangha sa presensya niya rito. I even caught one talking
about him.
"Architect, 'di ba? Why is he here?" bulong naman iyon pero malapit sa akin kaya
narinig ko.
Ang pinagtanungan ay nginuso lamang ako. I acted as if I did not get whatever
they're talking about.
"Oh, right! Mas gwapo sa personal. Shit!"
"Shhh..."
Ngumuso ako. Natutuwa man ay naiirita rin. Hindi na ako magugulat kung isang araw,
may biglang mag
ooffer sa kanya na pumasok sa showbiz.
"Hi, Architect! Kumusta?" tanong ng isa sa mga staff. "Stage boyfriend, ah? Walang
trabaho?"
Nilingon ako noong babae at ngumiti ito sa akin. Tumango ako at ngumiti na rin
pabalik.
"It's Sunday. I'll go with here whenever I can," sagot ni Vince.
"Ay naku, dapat lang! Daming fans niyan, madalas pa lalaki!"
Kinalabit pa ako ng bagong make up artist. Tumingala ako.
"Your boyfriend is so hot, Miss. Ilang taon na siya?"
"Just around twenty nine and thirty? I-I'mnot sure," sagot ko.
"Sabi na nga ba. Bukambibig kasi kanina nina Andrea at Shiela," sabi niya na
tinutukoy ang unang
magpeperformmamaya.
People seemto always talk about him. Maybe because he's intriguing? At talagang
guwapong-guwapo ang
mga tao sa kanya. Bukod pa sa alamng lahat ang achievements niya, at ang karanasan
niya, errr, sa babae.
I will wear a white Airmax shoes with my skin tight jeans and nude-colored top.
Gustuhin ko mang
magmukhang mas mature, my career is demanding me otherwise. Kailangan kong mag
conformsa kung anong
uso ngayon.
Pagkatapos magbihis at magmake-up, sina Flyn at Carrie naman ang hinarap ko para sa
final practice ng mga
gagawin. Seryoso akong nakisabay sa kakantahin namin mamaya. Buti na lang at hindi
naman gaano karami
ang linya ko.
P 24-4
Kumpleto kami sa backstage. We have drinks and food for everyone. Ngunit ugali na
naming tatlo na kumain
lang ng konti bago mag perform, so we won't feel bloated. Nahihiya nga lang akong
mag-offer kay Vince ng
pagkain kaya si Genta na ang inutusan kong mag offer para makakain siya. Vince
declined, though.
Mabilis ang oras. Nagulat na lang ako nang biglang mag-aalas sais na at kinailangan
na naming maghanda.
Nilingon ko si Vince. I can't believe he stayed awake and alert for almost three
hours behind us. Tumayo siya
nang narinig na tinatawag na kami ng staff.
"I'll come back here once you're out the stage."
Tumango ako at inalala ang kanyang hapunan. "Vince, you can eat your dinner
outside. Ayos na ako sa kinain
ko kanina."
I can sense his slight disapproval at my statement. Sa huli ay tumango siya.
"Kakain tayo mamaya pagkatapos
mo rito."
"Eury, you should be on stand by. The emcee is already introducing you!" sabi ng
staff na kanina pa pala ako
hinahanap.
"Opo, sorry."
Nilingon ko muna si Vince. A small smile appeared on his lips. Huminga ako ng
malalimbago tuluyang
sumunod sa mga staff.
Sa hagdanan, kabadong kabado ako. Parehong tahimik si Carrie at Flyn habang nag-
aantay samantalang ako'y
parang nilalanggam.
"You're nervous?" Flyn asked in a shocked tone.
Hindi ako nakasagot. Carrie poked my nose.
"First time ka niyang nakita sa entablado?"
Now that Carrie asked that question, it's actually a "no". This isn't the first
time. Sa'bi niya, pinapanood niya
na ako noon. Pero first time ko ata 'tong nalaman na pinapanood niya ako kaya
kabadong-kabado ako.
Akala ko mawawala ang kaba ko 'pag kadating sa stage pero nagkakamali ako. Mas lalo
akong kinabahan.
Lalo na nang nakita ko kung gaano ka dami ang naroon. Some even brought tarpaulins
with my name and
picture in it.
I performed well. Well, gaya ng dati, just the right thing with no wrong move.
"I love you, Eury!" tumili ang grupo ng mga teenager girls sa likuran.
I waved at themand they screamed more. Tumatalon-talon at nagtatawanan. It warmed
my heart that some
people acknowledge my existence.
Kung tutuusin, naisip ko na ito noon. That maybe, my want for this career
correlates my want for attention.
P 24-5
Kaya ko siguro dinala ang sarili ko rito ay dahil uhaw ako sa atensyon ng kahit ano
o kahit sino. The business
feeds my need for it. For affection. For acknowledgement. That has always been my
only insecurity. Seeing
this crowd right now proves that I'mdefinitely succesful in drawing people to it.
After this, I just don't know
what's next.
Pagkatapos ng sayaw at kanta namin, umupo na kami sa hinandang long table. Each fan
will have a chance to
meet, greet, and have their albumcopies signed by each of us.
It is not new that fans usually flock to me first before the other two. Noon,
pakiramdamko ay naiinsulto ko
sila. Kalaunan, I realized that they are more open to this than I am. They have
been in showbizfor almost all
their lives, anyway.
"Ate Eury, ang ganda-ganda n'yo po! Pangalawang beses ko na po 'to sa mall tour
n'yo. Blooming ka po!"
sabi ng isang dalagita.
"Thank you! So I should hope to see you again the next time?"
Tumili siya at tumango.
Bukod sa mga babae, men flocked on my line, too. Hindi naman sila gaya ng mga girls
na nagtitili. Tahimik
lang sila at nakangiti.
"Salamat sa pagpunta!"
Pictures were neccessary, too. Mapa lalaki o babae. Girls like to stay close but
men like to touch. That's
okay, though. It's part of work.
"For you, Ate Eury," sabi ng isang mahinhin at kulot na teenager. Kasama niya ang
kanyang kaibigan at
pareho silang nag-aalinlangang ibigay ang kanilang regalo sa akin.
"Thanks!"
"May nagpapabigay din nga po pala nitong sulat."
"Huh? Sino?"
"Hindi po namin kilala, e. Pero lalaki po 'yon."
"Ba't 'di naman nakapila?" I asked thinking that maybe the fan has a handicap or is
too tired already.
Nagkibit ng balikat ang dalawa.
May mga sulat para sa akin. Halos lahat, hindi ko binabasa sa harapan ng marami
dahil matatagalan ako sa
pag-eentertain. Pero dahil maliit ang nakatuping post it, kaya ko iyong basahin
habang hinihintay ang susunod
na lalapit.
Eury,
Kailangan nating mag-usap. Tulungan mo ako. Nagsisisi ako sa mga ginawa ko sa'yo.
P 24-6
H.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nabasa. Niligid ko agad ang mga mata ko
sa buong venue.
Naghahanap ng lalaking maaaring namumukhaan ko.
"Good evening, Ate Eury! Fan na fan mo po ako!" nagtitiling sinabi ng lumapit na
babae.
I smiled but I couldn't hide my real feelings. Takot ako. Takot, galit, at
nagtataka. Pero higit sa lahat, takot.
Sino ang maaaring magsulat sa akin ng ganito? With the letter H, the only man I can
think about is Hubert.
He's on the run but it is not impossible to have himhere. Nilingon ko ang mga
bouncer sa paligid. Surely,
they will notice if someone here has ill intentions with me.
Bumaling ako sa linya. Tiningnan ko ang mga lalaki. Naghahanap ako ng kamukha. Nang
wala ay hinanap ko
naman ang mga teenager na nagdala ng mga sulat. They waved at me when we locked
eyes. They seem
innocent. They can't be with Hubert.
"Ate Eury?" napapawi na ang ngiti ng dalagang nasa harap ko.
Tumikhimako at nagsimula sa dati pang ginagawa. I entertained themall but I'mdeeply
bothered. Sa lahat ng
lalaking lumapit at kumuha ng picture, I amuncomfortable. Because I always think
that maybe they know
Hubert or they are connected somehow.
"Ate Eury, nakita ko po lahat ng pictures n'yo ni Kuya Zander! I ship you two!"
napawi ang pag-iisip ko nang
ito ang panimula ng isa pang fan.
I signed her copy of our album. Nang nag-angat ako ng tingin ay lumapit pa ang mga
kaibigan niya at ipinakita
ang isang tarpaulin na may nakasaad na...
"Eury and Zander fan club!"
"Gusto po namin kayong dalawa, Ate. We hate Blair so much. Hindi na nga maganda,
pangit pa ang ugali!"
I don't know how to react. Especially when their excitement got themand they are
already passionate about
it.
"Meron po kaming Twitter at Instagram, Ate! Thirty thousand followers na! Mas
marami pa sa ibang Twitter
Fan Accounts ni Blair at Zander."
"Naging kayo po ba talaga? May picture po kasi roon na magka holding hands kayo ni
Kuya Zander. Hindi
ako naniniwalang third party ka po."
Napalunok ako. I can't believe I'mlosing my cool over this. "Uh, wala. I mean, may
boyfriend na ako."
"Oo nga, po, ate. He's also handsome but we really ship you and Kuya Zander! Mas
bagay kayo ni Kuya,
Ate."
Sinaway na ang kanilang grupo ng staff dahil masyado nang nagtagal.
P 24-7
Pagkatapos ng lahat, I feel drained. One, because of the letter. Two, because of
those who insisted that I am
for Zander. Before I went backstage, tiningnan ko ang mga Fan Account na tinutukoy.
Nagulat ako nang nakitang hindi lamang iyon. Another account that's dedicated for
me and Zander even
reached six-digit followers! Although bashed but still they support us!
"Architect, nasa loob na si Eury," when I heard the staff say that. Agaran kong
pinatay ang Application sa
cellphone ko at agad ko ring nilagay sa isang box ang lahat ng natanggap na regalo
at sulat, including the post
it note with H as the writer.
Pawisan ako. Naka aircon man at nagpunas man ay hindi parin ako nakakaligo at
nagbibihis. Kaya naman,
palapit pa lang si Vincent ay lumalayo na ako.
Nagtaas siya ng kilay sa ginawa ko at agad niyang nahuli ang palapulsuhan ko.
"Vince, I'mstill all sweaty fromeverything. I'll change first-"
Bago ko pa makumbinsi ay sumalampak na ako sa dibdib niya. Parang spring na
kumawala pero sa huli ay
bumalik parin doon.
"Vince!" I immediately regret calling hima bit louder than I should.
Nagsilingunan ang mga staff at iilang kasama ko. Flyn smirked and continued
removing her make up.
Humiyaw naman si Carrie at wala akong nagawa kundi sabayan ang kanyang ngiti.
Vince kissed my temples and whispered, " You did great."
"Tsss." Aapila sana ako ngunit ayaw ko nang pahabain ang usapan. Gusto ko nang
umalis kami rito.
Nilandas niya ang kanyang kamay sa aking likod hanggang sa aking baywang. Erasing
all the handprints of the
people, mostly men, who touched me on the spot. Tiningala ko siya. O baka naman
nagdediliryo lang ako?
"Vince, pawisan ako. I need to change first."
Binalewala niya iyon.
Nagkatinginan kaming dalawa. Mapupungay ang mga mata niya at naka-igting ang panga.
I can sense that he's
suppressing something. Tumagilid ang ulo ko.
"May problema ba?" puna ko.
Umiling siya at pinikit ang mga mata. I can sense his awesome control about
something. The way his jaw
moved and revealed his hard bone structure, I know he's gritting his teeth and
clenching his jaw to stop
himself fromspeaking.
Sa pagkain at pag-uwi, panandalian kong nakalimutan ang lahat. Para akong
lumulutang sa ere habang
magkasama kaming dalawa. I did not talk much because I don't want to say any more
stupid things. He didn't
talk much, either, but being with himin an exclusive restaurant and candlelight
dinner is already too much for
me.
P 24-8
At ganoon din sa mga sumunod na gig. Our mall shows are usually around five or six
in the evening. Kaya
naman pagkatapos ng trabaho ni Vince, didiretso siya sa kung nasaan man ako para
sabay na kaming umuwi.
If it's only practice, sinisiguro kong gabi na ako matapos para makuha niya rin ako
galing sa station. We'd
still go home together.
The rest of the week was peaceful. Although, I have always been bothered about the
note sent to me.
Sa sobrang preoccupied ko kay Vince, nagulat na lang ako nang pumasok ako sa
conference roomat naroon si
Blair at Zander. I did not mean to even jump at the sight of thembut I did. Siguro
ay sa gulat na hindi ko man
lang naisip na ngayon nga pala iyon.
Blair scoffed at my reaction. Pumikit ako ng mariin para pansamantalang iwasan ang
kahihiyan ng reaksyon
ko. I don't want themto think that I amaffected because honestly, I'mreally not.
Tumikhimsi Tita Daisy. Naupo na ako sa gitna nilang dalawa ni Flyn. Carrie is
looking at me intently while
Flyn, like her usual self, is crossing her arms at the sight of the two.
Kasama ni Zander at Blair ang kanilang manager. Naroon din ang President ng TV
station, who looked at me
with sympathy.
Speaking of them, I have booked an appointment with Reanne. Wala akong pwedeng
pagkatiwalaan o
mapagtanungan man lang tungkol kay Hubert kundi siya.
"So we're complete," si Tita Daisy.
Tumango ang presidente sa akin bago bumaling kay Zander at Blair sa harapan.
Nagtama ang mga mata namin ni Zander. Humaba ang buhok niya. Mas mahaba sa dating
alaala ko. Well, we
haven't seen each other for a while so I shouldn't be surprised. His hair almost
covered his eyes. Matalimang
tingin niya sa akin. His lips in a pout and his stance in a lazy sitting position.
Blair moved a bit. Dahilan kung
bakit napabaling ang atensyon ko sa kanya. She's sporting her usual no make-up make
up. It looks so fresh in
the camera pero sa personal, kitang-kita ang layer ng make up na nakapaloob sa
mukha.
"Shall we start?" tanong ng President.
"Sandali lang, po." Zander's manager interrupted. "Before we talk about this
project, can we ask if Eury is
sport with this?"
Nanlaki ang mga mata ko. Carrie looked at me with a worried expression. Si Tita na
sana ang magsasalita
pero inunahan ko.
"I don't have any problems with this, po," I said with all honesty.
Zander shifted on his seat. Huminga siya ng malalimat matalimulit akong tiningnan.
PATAYHAHAHAHAHAHAHHA
P 24-9
Kabanata 23
404K 17.2K 9.3K
by jonaxx
Kabanata 23
Replaced
"Today, we'll talk about your upcoming projects and schedules together."
Kinuha ko ang mga papel na nasa harap namin. Nakasaad doon ang kung ano mang pag-
uusapan namin
ngayon, pati na ang mga kontrata. Hindi kinuha nina Zander at Blair ang kanila kaya
nasisiguro kong alamna
ng mga ito ang tungkol doon.
"We're making a movie, of course with Zander and Blair as the main characters. Ang
kakanta ng Official
Sound Track ay ang Astra."
Well, that's easy. Hinalughog ko ang mga kontrata at nakita ang nakasaad kasabay ng
paliwanag ng manager
nina Zander at Blair.
"The storyline is based on a book called The Downfall Chronicles. Naka attach sa
copies n'yo ang script and
also, we already have a theme song. All you have to do is practice it and we're
good."
Namilog ang mga mata ko nang nakitang may gagawing music video para roon. Bukod sa
clips galing sa
movie, may appearance din ang dalawa sa studio o venue sa kung saan ito sho-shoot.
So this means we'll
work together aside fromthe mall shows!
"Tonight is your first mall show together. Alamna naman siguro ng Astra ang
mangyayari?"
"I have already informed themabout it. Una silang lalabas para kumanta and they'll
introduce Blair and
Zander, they exit by then."
"Yup. That's all. Is everyone up for it?"
Binasa kong mabuti ang schedule. Nasa utak ko ang magiging schedule ko rin sa mga
shoots ko sa magazine
ni Sir Jed, iilang endorsements, at kung anu-ano pa.
"Eury? You're hesitating? I hope not."
Napalinga ako kina Flyn at Carrie na parehong pumipirma na. Flyn looked at me with
concern eyes. Si Carrie
ay seryoso naman sa pagpipirma. Tita Daisy moved her eyebrows up and down as a
signal to sign the whole
thing.
Kitang-kita ko sa mukha ni Zander ang pananantya. Siguro ay iniisip niyang
nagdadalawang isip ako dahil
ayaw kong makasama silang dalawa.
P 25-1
"Hindi, po. I just don't want to miss work. I have lots of endorsement recently and
iniisip ko pa kung
maaapektuhan ba ang mga iyon."
"This is a bigger project than your endorsements. So whatever schedule you have
with them, iyon ang iadjust
mo."
I gritted my teeth. She's right but for some reason, I want the endorsements more.
Hindi dahil wala si Blair at
Zander doon, I just naturally want it more than all of these.
Kinuha ko ang ballpen at nagsimula nang maglagay ng pirma. I have to take note of
the schedule and make
sure that it fits the other scheds.
"Kaya n'yo bang ma irecord ang kanta sa lalong madaling panahon?" their manager's
gaze shifted to Flyn.
"We'll start practicing later, po," si Flyn.
"Good. I'll give you a deadline for it."
Tumango si Flyn at Tita Daisy. Tumikhimang President at bumaling sa manager nina
Zander at Blair.
"I hope this experience will improve your relationships and would clear the fans'
doubts."
Ngayong siya ang nagsasalita, hindi ko maiwasang maisip ang note na naibigay sa
akin noong nakaraan. Was
that really Hubert? Wala nang ibang pwedeng magbigay sa akin noon kundi siya.
"Alamkong maayos na si Eury. Now I hope the both of you would stay professional
till the end," sabay tingin
niya kina Zander at Blair.
"I amprofessional, Sir," Blair said with her eyebrow up.
Huminga ng malalimsi Zander at bumaling na lamang sa mga papel, ignoring the
President's call.
Tumango ang president sa kanilang manager bago bumaling kay Tita Daisy. "I trust
your expertise on this.
Umaasa akong magiging mabuti ang epekto ng trabahong ito."
Nagpasalamat at nagpaalamang President sa aming lahat. When he went out,
magsasalita pa sana ang
manager nina Zander at Blair nang biglang tumayo si Zander. He walked straight out
of the room. Tumayo rin
si Blair, kitang-kita at konting panic sa mukha at sumunod na sa kay Zander
palabas.
"Pagpasensyahan n'yo na ang mga alaga ko. They're so busy with their offers for the
past months kaya medyo
pagod. Ngayon lang lumuwang ang schedule nila. Hope to see you before three.
I'msure by five this
afternoon, tapos na kayo habang sila'y magsisimula sa shooting ng movie."
Ngumiti ang manager nila at tumayo na. Tumayo rin si Tita Daisy.
"Well, good luck on that movie you're all working on, Colleen. Paniguradong
blockbuster ulit iyan," si Tita
Daisy.
"Of course. Astra will definitely land on better offers because of this experience
so should I say,
P 25-2
Congratulations?"
Nagngingitngit sa galit si Tita Daisy pagkaalis ng manager nina Blair at Zander.
"Genta! Tawagin mo nga ang nurse at magpapa BP ako!" sigaw ni Tita habang paulit-
ulit na hinilot ang
sentido.
Humalakhak si Carrie at tumayo. Hinagot niya ang balikat ni Tita Daisy para marelax
ito. Flyn stayed where
she's seated.
"Akala naman ng bruhang iyon na utang pa natin sa kanila ang pagsikat n'yo! Excuse
me! Well, she should
thank the management for postponing Blair's so called coming singing career for the
movie! Akala naman nila
madaling kumanta at kaya na iyon ni Blair kahit wala namang talent sa pagkanta
iyon! Naku!" gigil na sinabi
ni Tita.
Bumukas ang pinto at dumating na ang nurse kasama ni Genta.
"May plano silang ganoon, Tita?" Carrie asked.
Ginapos na sa braso ni Tita ngayon ang aparatong pangkuha ng Blood Pressure.
Nilingon ko si Flyn na
nanatiling tahimik at seryoso. Her eyes lit up when she realized that I'mlooking at
her.
"What do you think?" tanong ko.
Kumunot ang noo niya. Huminga siya ng malalimat sa ilang sandali ay naisip kong
wala siyang opinyon para
rito. "Hayaan mo na sila. Are you still affected?"
"I cannot say I'mnot. Though I ampretty sure I amnot as affected as Zander."
She smirked. "Inuna niya pa ang sariling ego kesa sa kapakanan mo. It's only right
that you broke up with him.
And he wasn't even worried while you were away."
"Shhh! Flyn, were prohibited to talk about-" si Tita na pinutol naman agad ni Flyn.
"Alamko, Tita. Sorry."
Pagkatapos namin sa meeting na iyon, umakyat na kami sa studio para makapagpractice
sa kanta. Bukod kay
Flyn, tinutulungan din kami ng mga batikang musikero na naka assign sa kanta.
For four hours, we made some good improvement. Hindi na namin pinilit pa dahil
hindi pwedeng mapaos,
lalo na si Flyn, dahil may mall show pa mamaya.
Sinulyapan ko ang cellphone ko at nakitang may mga mensahe roon galing kay Vince.
Vince:
Are you busy?
Vince:
P 25-3
I realized I'mnot as busy as you when it comes to work, huh
Tiningnan ko ang notifications ko sa social media accounts. Sa dami ng notification
ay kay Vince lang ang
napansin ko. He's been liking my old posts for the past two hours! Wala ba siyang
ginagawa?
Ngumiti ako at nagsimulang mag pack habang nagtitipa ng reply para sa kanya.
Ako:
Are you stalking me?
Vince:
Finally, a free time?
Ngumuso ako at nagtipa muli.
Ako:
We're leaving for a mall show right now. Pero hindi iyon para sa amin kaya saglit
lang kami. Papahatid ako
sa opisina ni Ate Reanne pagkatapos.
Vince:
I'll meet you there, then? I'll be done a little later than usual...
Hindi niya sinasabi sa akin kung anu-ano ba ang mga ginagawa niya! At bakit siya
gagabihin?!
Ginulo ko ang buhok ko. I groaned at the thought of being a "mature lady". I should
let himbe pero bakit hindi
talaga ako natatahimik kapag 'di ko malaman ang lahat ng tungkol sa kanya?
Ako:
Bakit?
Vince:
I'll meet the other Architects for that big project in Singapore. I'll be done by
seven. By 8pm, I'll be at
Reanne's office. What have you been doing this whole time, by the way? You can't
reply to my simple texts.
"Miss Eury, tapos ka na bang magligpit? Tayo na po," si Genta na ngayon ay dala-
dala ulit ang dalawang
duffel bag na may lamang kakailanganin.
"Tapos na ako," sabi ko at wala sa sariling sumama kay Genta palabas ng studio.
"Kanina pa sina Miss Carrie at Miss Flyn sa van, e."
"Sorry, Genta. Bagal kong kumilos," I muttered as I typed in my reply.
Ako:
P 25-4
I'mworking. E, ikaw? Ba't parang wala kang trabaho?
Ngumisi ako at binaba ang cellphone. Laking gulat ko nang ang katabi kong mag-abang
sa elevator ay si
Zander kasama ang P.A. at kanyang bodyguard.
"Good afternoon, Sir Zander!" si Genta.
"Good afternoon, Genta," Zander said in a stoic tone.
Tumikhimako at pinagmasdan ang papabukas na elevator. Pumasok ako sa loob, pumasok
din si Zander. Sa
huli ay pumasok ang mga kasama namin.
Para akong estatwang nakatayo sa tabi ni Zander. I seriously don't know what to say
or how to react right
now. Alamkong dapat maging kaswal ako sa kanya pero kung ganito siya makitungo at
makatingin, natatakot
ako.
The whole elevator ride is a pain in the ass. Lumabas na lamang kami ng walang
imikan. Si Zander,
nagmamadali patungo sa sasakyan nila ni Blair, habang ako'y sinusundan siya ng
tingin.
Nagkatinginan kami ni Genta.
"Nakapag-usap na po ba kayo ni Sir Zander, Miss, pagkatapos n'yong magbreak?"
tanong niya.
Umiling ako. Hell, kahit noong pagbi-break namin hindi pa kami nag-usap, e!
"So, magkagalit kayo?" Genta inquired.
Umiling ulit ako. "I don't think so."
"Oo nga naman. Pareho naman kayong may mga boyfriend at girlfriend na kaya bakit pa
siya magagalit, 'di
ba?"
Though I don't know if they really are in a relationship since they have not
confirmed it, kung totoo man,
dapat na talaga akong maging kaswal. Bukod pa doon, I need to say sorry to Zander
privately. I have not been
very honest to himeven while we were in a relationship. Dapat ay sinabi ko sa kanya
noon na mas
importante sa akin ang career ko at hindi pa ako handa sa isang seryosong relasyon.
But how the hell will I explain to himnow that I amready to be in a relationship
with my new boyfriend?
Napakaipokrita ko tingnan kapag sinabi ko iyon!
I groaned and brushed my hair with my fingers. Parehong seryoso si Carrie at Flyn
sa pagrerehearse sa
kanilang linya mamaya at heto ako, iba ang pinoproblema.
Vince:
I'min a meeting with my team. Kumain ka bago ang mall show n'yo.
Ako:
P 25-5
Okay. Ikaw din.
Vince:
Yes. We'll have our late dinner together later so make sure you don't starve
yourself until then.
I hate late dinners. Kailangan kong magwork out ng mas matagal kapag ginawa ko
iyon. But I guess I have no
choice. For some reason, I like it when he waits for me. I like it when we need to
eat together.
"Hoy, Eury!" si Carrie dahilan na napawi ang ngiti ko. "Ikaw ha..." She smirked.
"Iba talaga ang nagagawa ng
lovelife. Blooming na, ngiti pa nang ngiti!"
Inasar ako ni Carrie kahit noong nasa backstage pa lang kami. I did not dare look
at my phone again. Dahil
kahit na tinitingnan ko lang naman ang social media accounts ko, nag-aabang na ang
ngiting-aso niya.
"Kilig na kilig, e, no? I haven't seen you that smitten before. Or amI missing
something?" asar ni Carrie. Ang
tanging ginagawa ni Flyn ay ang tipid na ngiti habang inaayusan siya sa harap ng
salamin.
"Ewan ko sa'yo, Carrie. We have thirty minutes to go, right? Labas lang ako," sabi
ko.
"Asuuuuuss! Ilag sa tukso ko!" humagikhik si Carrie at pinindot pa ang tagiliran
ko.
I rolled my eyes and left themthere. Lumabas ako para tingnan ang dami ng tao na
dumalo. Hula ko kasi puno
maging ang pinakamataas na palapag ng mall. Sa backstage pa lang, parang umuuga na
ang sahig sa dami ng
tao at sa dagungdong ng hiyawan.
The bouncers were looking at me. Takot na baka umalis ako galing sa likod at
harangan ng mga taong
makakakita. Don't worry, I just want a look.
A gray curtain draped the whole backdrop. There's even a small roomcovered with the
curtain, diyan tatayo
habang tinatawag at bago lalabas sa buong hall. I went inside the dark room. Nang
nakapasok doon ay untiunti
kong hinawi ang kulay abong kurtina na pagitan sa maliit na roomna iyon at sa
entablado.
Namilog ang mga mata ko nang nakita iyon. Their loveteamis really phenomenal. Sa
unang palapag hanggang
sa pang-apat ay puno ng mga tao. Hindi mahulugang karayomat mukhang wala nang
chance na
makapagshopping ng matiwasay ang pupunta ritong hindi makikigulo sa mallshow ng
dalawa!
Hiyawan at sigawan kahit na hindi pa lumalabas ang loveteamnila. At konting
pagkakamali at panunuya
galing sa dalawang Master of Ceremonies ay agad na naghihiyawan ang mga tao sa pag-
aakalang lalabas na
ang inaasamna artista.
"Good lord, that's so much people," I whispered.
Huminga ako ng malalimat pinakinggang mabuti ang puso ko. And I amnot even fazed
with the fact that we
are performing in front of this crowd. Hindi ako takot o kinakabahan. I guess the
only question of my
confidence is him, huh.
Lumabas ako ng roomna iyon para sana bumalik na at magkwento kay Flyn at Carrie
nang natigil ako sa
paglalakad. Mukhang pareho kami ng iniisip ni Zander.
P 25-6
Pareho kaming natigilan. Siya kagagaling sa dressing roomna para sa kanila ni
Blair, at ako na kagagaling
lang sa loob ng madilimna silid bago ang entablado.
I pushed my self to say something just for the sake of saying something. I don't
want us to remain this way.
Kahit paano ay may pinagsamahan kami. At hindi ko siya masisisi kung bakit 'di siya
nag-alala sa akin noon
dahil hindi niya naman din alamang nangyari.
"Ang daming tao. Iba talaga ang hatak n'yo," I said in a casual tone.
He did not say anything. I can hear crickets fromwherever because of the silence
between us.
"Balik muna ako sa roomng Astra," sabi ko at umambang aalis na.
Bago ko siya malagpasan ay hinawakan niya ang braso ko. Bago ko siya matanong kung
bakit niya ginagawa
iyon, hinila niya na ako papasok sa kinurtinahang silid, kung saan ako galing.
Sa gulat ay wala akong nagawa kundi ang magpatianod sa hila niya. And before the
curtains fall and cover
us, his lips locked on mine.
By instinct, I pushed himaway fromme tearing the kiss apart. Dahan-dahan pang nag-
aadjust ang mga mata
ko sa dilimngunit sa kaonting tingin ay kita ko ang lamig sa kanyang titig.
"Zander, anong ginagawa mo?" natataranta kong tanong.
My eyes adjusted to the dimness of the whole room. Mapupungay ang kanyang mga mata
at napaawang pa ang
labi habang tinitingnan ako.
"Hindi ba ako ang dapat na magtanong sa'yo niyan?" he said. Hindi man lang niya
naisip na baka may
makarinig sa amin.
"This is not the right time to be talking about this, Zander, we only have thirty-"
"That's all you care about, huh? Your career?"
Wow! Nagsalita! This is ridiculous! I don't have the strength to start this row
right now. Lalo na dahil may
show kami ilang sandali na lang.
"Let's talk about this some other-"
"And you've replaced me that fast, huh?" Hinigit niyang muli ang aking braso nang
nakitang umamba akong
aalis sa silid.
"Bitiwan mo ako, Zander," pabulong kong sinabi sa takot na may nagrerecord sa
labas. "Don't accuse me of
choosing my career when it was so clear that you chose your career over our
relationship, too."
Nanlaki ang mga mata niya. His breathing is labored now, tila ba may nasabi akong
sobrang ikinagalit niya.
"Para iyon sa'yo. Do you think you'll have all your endorsements and offers if I
did not do it? You'll be
ruined-"
P 25-7
"Then why the hell did you offer me a house? Kapag nalaman iyon ng lahat, pareho
lang din naman ang
mangyayari, 'di ba? And all these time I thought you offered me that because you're
ready to choose me over
your career kahit hindi naman kita pinapapili at lalong wala iyon sa plano ko."
I don't make sense. Hindi sa gusto kong piliin niya ako dahil sa totoo lang, hindi
ko naman siya pinapapili at
mas lalong ayaw ko sa bigay niya. Pero kung ipagdidiinan niya sa akin ngayon na may
utang na loob ako sa
kanyang ginawa. By denying our relationship. And it's not even as if I got saved
for that. Hell, if anything, it
even got worse that I need to get a cover up boyfriend!
His grip weakened. Nabawi ko ang braso ko at maglalakad na sana ako palayo ngunit
muli niya akong hinila.
"Eury, Eury, please... I protected you fromthe issue-"
"Thanks. I got bashed anyway, though."
Hinigit niya ako ng sobrang lakas na napabalik ako sa kanyang dibdib. He hugged me
fromthe back and all I
did is squirmand beg.
"Let me go, Zander."
"I miss you. I missed you so bad. At sinong nagsabing wala na tayo, huh?" he
whispered.
What the hell?
"Ako! Bitiwan mo ako, Zander! Bitiwan mo ako!" sabi ko.
I forcefully turned a bit just to push himaway. Pagkatulak ko sa kanya ay patakbo
akong lumabas ng silid at
dumiretso na sa pasilyo patungo sa aming dressing room.
Asshole! Alamkong may mga pagkakamali ako. Alamkong pareho lang kaming dalawa rito
pero kung
ginawa niya iyon para magkabalikan kami, I'mcertain now. I'mnot going back to him.
"Anong nangyari? Mukha kang nakakita ng multo?" si Carrie.
Flyn's eyes darted on me immediately. Binaba ang natanggap na bulaklak at tumayo
para lapitan ako. "Anong
nangyari, Eury?"
Umiling ako at sumalampak sa aking upuan. Nilapitan agad ako ng make-up artist. He
started powdering my
nose, siguro ay pinagpawisan ako ng husto.
"Is it your lipstick o namumutla ka talaga?" si Carrie.
"May problema ba? May nanggulo ba?" si Flyn.
Nag-angat ako ng tingin kay Flyn bago umiling. "It's just Zander..."
Sabay na suminghap si Carrie at Flyn. Flyn went back to her chair and started
blushing her face again.
"Anong sinabi niya?"