Sa likod nilang lahat ay isang lalaking may dalang malaking camera.

Nagtaas ako ng
kilay at nilingon si
Vince.
He gracefully shake their hand firmly.
"Ate? Anong ginagawa n'yo rito?" tanong ko.
Ngumuso si Ate Reanne at imbes na sagutin ako'y nilahad ang katabing ginang.
"This is Judge del Rosario."
P 40-10
Nakita kong binuksan noong isang babae ang atache case ng tinukoy na judge at may
kinuha siyang mga
papeles doon.
My heart pounded hard when I realize what is it. Nilingon ko si Vince at nakitang
hinihintay niya ang
reaksyon ko. What the hell? Is this even true?
"She's going to officiate tonight's rites," dagdag ni Ate.
"H-Huh?"
Binalewala ni Ate Reanne ang reaksyon ko. But then if she ever make it a big deal,
I would probably faint
right now.
"Pano ang singsing?" she turned to Vince.
"I have it," Vince said.
"Oh! Prepared, huh?" tukso ni Ate Reanne.
"Dapat lang! Inistorbo tayo sa gabi natin, e..." Kuya Lucas hugged Ate Reanne
fromthe back.
Vince licked his lips then turned to me. Ngumuso ako para pigilan ang ngiti.
The cold wind blew my hair and the hemof my dress slowly. Hinagilap ko ang buhok ko
at tinama iyon sa
aking balikat.
Marahang nilagay ni Vince ang takas na buhok sa likod ng aking tainga. Then he
leaned a bit, just enough for
a whisper.
"Akin ka ngayon," he declared like he just won a war.
PHENOMENALWEEEEEHBYEURY?? Sayong sayo baby??????
P 40-11
Kabanata 39
513K 20.6K 19.6K
by jonaxx
Kabanata 39
Passion
Nagkatinginan kami ni Vince pagkatapos parehong pumirma. I can't help but realize
that even though this is so
unplanned, it still feels solemn.
Sa ihip ng hangin galing sa himpapawid, sa katahimikan ng aming mga kasama, sa
munting musika na
nanggagaling sa 'di kalayuan, at sa pintig ng puso kong hindi makapaniwala. I don't
remember feeling this
content the whole time the spotlight was on me. Sa mga araw na ang lahat ng sigaw
ng mga tao ay ang
pangalan ko, hindi ko kailanman naramdaman ang ganitong uring kapayapaan at
kasiyahan.
The happiest moments in life are not actually spent laughing or smiling the whole
time with so many people
around, sometimes it is spent in silence with the people who matters the most.
Hinawakan ni Vince ang kamay ko. In a thick gold wedding band with a crystal clear
diamond in the middle
at sa parehong gilid ay ang pangalan ng pinanggalingan ng singsing, unti-unti
niyang pinadulas ito sa aking
daliri.
Parang pinupunit ang puso ko. I didn't know that getting married hurts so bad.
When it was on, marahan niyang hinila ang kamay ko upang halikan ang singsing. My
breath hitched at his
moves. Seryosong-seryoso at kung hindi ko lang siya kilala ay iisipin kong galit
siya.
"Put this on me," utos niya kahit hindi na naman kailangan.
Nilagay niya ang parehong singsing sa aking palad. Nanginginig naman akong itinutok
iyon sa kanyang daliri.
The flashes fromthe photographer went on and on but it didn't distract me at all.
Ngayon ko lang napagtanto na ang kapal ng singsing ay sobrang agaw pansin sa kamay
niyang walang kahit
anong ibang accessory. Putting this on himwill immediately make his attire
screamthat he's already married.
Hindi gaya ko na nagmimistulang accessory ang singsing o 'di kaya'y parte ng
wardrobe.
"Don't worry, Vince," panunuya ni Ate Reanne na siyang nagpabasag sa katahimikan.
Bumaling si Ate sa akin, looking like she's got a cruel plan for me.
"Kung narealize mong mali ang desisyon mo sa pagpapakasal sa kapatid ko..."
Kuya Lucas started laughing. Umiling din ang sekretarya ng Judge samantalang ako'y
napasinghap na sa takot.
"I'mjust reminding you that this has grounds for annulment."
P 41-1
Nalaglag ang panga ko. Sinulyapan ko si Vince na ngayon ay nakangisi at nakatingin
kay Ate Reanne. Ano?
Pwede kaming ma annul?
"I'll marry her again with your parent's knowledge and in front of everyone," sabi
ni Vince habang tinitingnan
ako.
Ang takot sa aking puso ay agad na naglaho. Unti-unting bumaba ang aking balikat.
The judge reminded us of so many things. Pareho kaming nakinig na lamang sa mga
sinasabi habang si Ate
Reanne at Kuya Lucas ay nagyayakapan at ganoon din.
"Speaking of Momand Dad, nasa ospital sila ngayon. Hindi parin nanganganak si Ate
Lyanna."
Kinabahan agad ako. I don't know what my parents will say or do kapag nalaman nila
ang nangyari ito. It's
been six months or more, too, since the last time I saw them. Noong pinalayas ako
sa amin, hindi na ako
muling bumalik. My Dad would definitely bring up that topic and I don't want to
regret more.
Tumawag naman si Mommy at Daddy noong nag blockbuster ang movie ko. They
congratulated me but they
never showed up for my parties. Hindi rin namin na pinag-usapan ang tungkol kay
Vince. Pakiramdamko,
may sama parin sila ng loob sa akin sa parteng iyon.
Tumango ako at inisip kung dapat ba akong pumunta roon. Tinapik ni Ate Reanne ang
aking braso.
"If I were you, hintayin mo na lang na manganak na si Ate bago mo sabihin 'to kay
Mommy at Daddy? And
besides, I'msure Daddy would call for a press conference immediately kapag nalaman
niya na ganito."
Napakurap-kurap ako sa sinabi ni Ate Reanne. Tama rin naman siya sa sinabi. I
suddenly wonder kung may
binanggit bang ganito si Vince kina Mommy at Daddy?
"What's your plan, Vince?" Ate Reanne turned to him.
"I need to go back to Costa Leona for tonight," ani Vince.
Nagulat ako roon. I know that he needs to go because of Milo pero hindi ko na
inasahang matutuloy pa siya
gayong paniguradong late na siya sa kanyang flight. It's nine thirty in the evening
and even if we're just in
Pasay, hindi na siguro kakayanin pa. Well, unles if we move the flight?
Nilingon ako ni Ate Reanne. Kitang-kita ko sa kanyang reaksyon ang pagtatanong.
"Uh, how? If you're seen-"
"I don't mind if we're seen, Ate," agap ko nang napagtanto kung ano ang inaalala
niya.
I have a tell all article coming. Anytime this week lalabas iyon. There's no
stopping it.
"A chopper is waiting for us on the next building. Mahihirapan na kasi kaming
kumuha pa ng eroplano."
Everything was too fast. I can't believe that my sister understood his words better
while I amstill clueless.
Hindi maabsorb ng utak ko kung ano talaga ang gagawin namin.
P 41-2
"Oh! Well, that's great? Is there a helipad near your house in Costa Leona?"
Tumango si Vince. "Mayroon sa The Coast."
"Oh! Then, why don't you both go now? Kahit pa sobrang higpit ng seguridad dito, I
don't think her
paparazzis are sleeping yet."
Pagkatapos magpasalamat sa mga dumalo ay nasa cellphone na ulit si Vince.
Sinalubong kami ng dalawa
pang naka itimna lalaki, siguro'y parte ng kanyang security team. Ate Reanne, Kuya
Lucas, and the three
others didn't come with us para hindi masyadong halata.
Sa sasakyan ay nagdadrama na si Amer sa kabilang linya.
"I can't believe you, Amore!" Nanginginig ang boses niya. I'mnot sure if he's
overreacting or he's just really
mad. Sa bagay, siya itong lubusang nag effort sa mga pinaggagagawa namin noong
nakaraan at ngayon siya pa
mismo ang hindi nakadalo.
"Amer, hindi ko kasi alam-"
"I was with you the whole time you chase him! Sa Spain, Hong Kong, dito! Tapos sa
huli, hindi ako kasama
sa kasal? Ano ba naman 'yan?" he cried.
"I'msorry, Amer..." iyon lang ang nasabi ko dahil medyo abala na kami sa
pagmamadali patungong elevator
at akyat ulit sa isa pang building kung nasaan ang chopper na sinasabi ni Vince.
Although we are very secured by his guards, I don't see the need for it anymore.
Pero dahil mabilis ang
pangyayari, hindi ko pa masabi sabi kay Vince kung bakit.
"Iyan lang ang masasabi mo? At nakakatampo si Vince! Hindi man lang siya humingi ng
tulong sa akin! I
know how to keep a secret so bakit niya kailangang ilihimsa akin na ganito ang
plano niya?"
Umirap ako. I doubt it. He knows how to keep a secret? Really? Well, he does. Kaso
minsan nadudulas ang
bibig niya at sa maling timing pa.
"I hate you, Eury! I've been a good friend to you tapos ngayon ganito? Ito ang
isusukli mo sa lahat ng ginawa
ko? You did not invite me on your wedding when all this time I thought I'll be a
maid of honor!"
Nakinig ako sa kanyang mga hinanakit. But I can't take himseriously, I don't know
why.
"And Vince? Napakawalang hiya niya! Ilang taon akong boto sa kanya tapos ganito
pala ang mangyayari!?
Friendship over na tayong dalawa! At sabihin mo kay Vince na hahanapan kita ng
ibang lalaki. Ilalayo kita sa
kanya!"
"If you want, I can give my phone to himpara mag-usap kayong dalawa."
"Sige!" He cleared his throat. "Ibigay mo! Sabihin mo rin sa kanya na tutol na ako
sa inyo-"
Hindi ko na pinatapos ang kaibigan. I gave the phone to Vince. Nagtaas ito ng kilay
ngunit sa huli ay
tinanggap parin ang cellphone ko.
P 41-3
His first word was a whisper kaya lumapit ako ng konti para marinig pa iyon. He
glanced at me when he
realized who I'mtalking to.
"Don't worry, I'll marry her again."
Iyon lang ang sinabi niya. Konting pagkakatigil at binigay na agad sa aking ang
cellphone.
Kumunot ang noo ko at tinanggap iyon. Nilagay kong muli iyon sa aking tainga at
naabutan ko ang malambing
na boses ni Amer at ang hagikhik niya.
"Ay! No problempala..." humagikhik muli siya.
Ang baklang 'to! Kapag si Vince ang kausap biglaang magiging mabait?
"Amer!" saway ko.
Natigil siya sa kalagitnaan ng hagikhik. He cleared his throat again. Akala niya
hindi ko siya nahuli.
"Oh! Ayos na... Asan na kayo?" he said like nothing happened.
I sighed. Imbes na intrigahin ko siya sa naging reaksyon ay sinabi ko na lang sa
kanya ang mga detalye.
Hindi ko na siya marinig nang nasa helipad na kami kaya pinatay ko na ang
cellphone. Vince held out his
hand for me nang pumasok ako at sumakay.
Nasa himpapawid na kami nang napagtanto kong wala akong ni isang damit. All I have
is this white dress and
nothing else. Not even an underwear.
When the chopper landed, nawala naman agad sa isipan ko iyon. Lalo na noong nakita
ang isang cake na
gawa ata sa hotel na iyon. It has Milo's name on it. Iyon ata ang dadalhin ni Vince
para sa kanyang
pamangkin.
I remained silent the whole time we were together inside the van down to their
ancestral house. Lalo na dahil
abala parin siya sa katawagan. I suddenly don't know how to actually react when
we're both alone again and
in a private room.
Uminit ang pisngi ko nang narealize na dito nga pala ako sa kanila matutulog. Saan?
Wala na ata sa kanila ang
mga kasamahan ni Andres na Engineer kaya pwede na ako sa ibang kwarto. But we're
married so... and
besides may nangyari na sa amin... well, I'mnot saying that something should happen
right now! Of course
not!
Una siyang bumaba sa van. Cassandra, Andres, Milo, and Wanda were all waiting in
front of their yard. Para
bang insahan talaga nila ang dating namin... o niya.
"Bakit ka ba natagalan? Matutulog na sana si Milo, e!" panimula ni Cassandra.
Wala silang alamsa nangyari.
"Akin na, Vince, 'yang dala mo," si Wanda at kinuha na ang dalang box kung saan
nakalagay ang cake.
P 41-4
Vince turned to me when he realized that I did not come out of the van, yet. Ngunit
nang napalapit si Wanda
sa kanya ay nakita agad ako nito.
Her face rested fromher usual serious or almost grumpy. Pero mas lalo lang akong
kinabahan. She never
liked mo for Vince and to know now that I'mhere, for sure, maiinis iyon. Paano na
lang kung malaman niyang
kasal na kami.
"Come here."
Nilahad ni Vince ang kamay niya sa akin. Nanuyo ang lalamunan ko kaya tumango na
lang ako at tinanggap
ang kamay niya. Bumaba ako ng van at nakita ko kung paano parehong nakatingin lang
ang lahat except for
Milo.
When Milo saw me, he immediately ran towards me. Sinalubong niya ako ng yakap.
Yumuko ako para
yakapin din siya pabalik.
"Happy birthday, Michaelangelo!" bati ko.
He smiled for a moment pero ilang saglit ay tumingala na siya kay Vince na parang
may napagtanto.
"We're married."
Isang buntong-hininga ang narinig ko galing kay Wanda. Natatawang lumapit si Andres
habang tinatampal ni
Cassandra ang braso nito.
"Stop it!" saway sa kasama.
"You're married to Tito Vince, Ate Ganda?" Milo turned to me. Mukhang hindi
naniniwala sa tiyuhin niya.
I smiled and nodded simply.
Pinasadahan ng tingin ni Milo ang damit ko. The look of shock on his face is
evident. Pagkatapos ay si Vince
naman ang nilingon niya.
Gulat si Cassandra nang lumapit. Sumulyap ito sa akin bago kay Vince. Punong-puno
ng katanungan ang mga
mata pero hindi na itinuloy.
"Pumasok muna tayo sa bahay. Lumalalimna ang gabi."
Bago ako sumunod ay pare-pareho kaming natigilan nang nakitang tahimik na umiiyak
si Milo. I smiled and
got hurt at the same time. Mabilis kong pinalis ang mga luha sa kanyang mga mata.
Inangat siya ni Vince kahit
pa panay ang suntok nito sa kanyang balikat. Vince smirked at himdahilan kung bakit
mas lalong nagalit si
Milo.
"Don't worry," bulong niya rito. May iba pa siyang binulong na napatango na lamang
si Milo pero hindi ko na
narinig.
Cassandra smirked and then turned to me.
P 41-5
Pare-pareho na kaming tumulak patungo sa loob ng bahay nila. Nakabukas ang TV sa
sala. Pagkababa ni
Vince kay Milo ay agad itong bumaling sa akin.
I amawkwardly standing beside him, confused kung ano nga ba ang gagawin ko rito.
Lalo lang akong
kinakabahan sa katahimikan ng lahat. Walang umiimik kundi si Andres na panay ang
congrats kay Vince.
Mas lalong awkward dahil nakagown parin ako hanggang ngayon. Vince looked at me
fromhead-to-toe. For
a moment, naalala ko iyong unang tapak ko rito. Ganitong ganito iyong naramdaman ko
noon. I feel so out of
place and awkward. Ang pinagkaiba lang ngayon, kasal na kami ni Vince.
"Can I... use the bathroomor change into something c-comfortable? And... uh, where
do I sleep?" nagaalilangan
kong sinabi.
Nagtaas siya ng kilay. Like my questions were all ridiculous. "Sa kwarto ko. May
mga damit ka pa roon."
"Oh!" Dahan-dahan akong tumango nang 'di siya tinitingnan. "Th-Then I'll go now."
"Bukas na lang natin kainin itong cake? Para makapagpahinga kayo. I believe you had
a long day?" si
Cassandra sabay ngiti at lingon sa kay Milo na ngayon ay inaantok na nakahiga na sa
sofa.
Tumango ako at tumulak na patungong kwarto ni Vince. Nothing has changed in his
room. Lahat ay nasa
parehong ayos, syempre ay hindi na siya marahil bumalik pa rito simula noong umalis
kami.
Inangat ko ang aking kamay galing sa ilalimng bathtub. It revealed the two rings
Vince had given me.
Hanggang ngayon, hindi parin ako makapaniwala na kasal na nga kaming dalawa. I know
I never got really
comfortable with himpero pakiramdamko mas lumala lang ngayon kumpara sa dati. Well,
it is
understandable since the last time we saw each other was when we broke up. At ilang
buwan akong
miserable kaya hindi pa magsink in sa akin na kasal na nga kami.
My phone beeped. It's Amer again kaya tinanggap ko ito, in loudspeaker so I could
relax better.
"What?"
Sinikop ko ang mga bubbles sa bathtub at unti-unting ipinahid sa aking braso.
"Ang ex mong magaling iniissue ka."
Natigilan ako pero sa huli ay nagrelax din. Whatever Zander is going to do right
now, I don't care anymore.
Alamni Tita Daisy iyon. Kaya siguro hindi na rin niya ako binalitaan sa kung ano
mang ginagawa ni Zander
ngayon.
"Nasaan ka? Do you have a television? It's actually live, Amore. At this hour,
nabuking siya na may bahay na
raw kayo at planong magpakasal?"
What the hell?
"Kasasabi niya lang na alammo raw ang tungkol dito? Do you know this address?" He
mentioned a familiar
address that jarred me. "Kahit tanungin pa raw si Eury, alamniya na raw ito. O
sige. Ako magtatanong sa'yo,
P 41-6
do you know that address?"
"Yes, but..."
"Oh my God! You got married to Vince and you let your ex build a house for you?"
Umayos ako sa pagkakaupo, unable to relax now.
"Amer, 'yan 'yong tinutukoy ko sa'yong lote noon!"
"Guess what, the mansion is already done. Kumalat na ang pictures ng bahay n'yo ni
Zander at ayon sa kanya,
you two are just waiting for the right time to get married!" Amer laughed
hysterically. "Sorry, Zander,
naunahan ka!"
Pumikit ako ng mariin. I cannot believe that Zander is doing this! Alamniyang hindi
totoo ang pinagsasasabi
niya pero ganito parin! What the hell?
"What channel? And my God!"
Nilingon ko ang pintuan ng bathroom. Iniisip kong bukas ang TV kanina bago ako
umalis. For sure nasagap ni
Vince ang balitang iyon. And I never mentioned it to him.
"The house is nice, actually. Buti 'di si Architect ang pinagdisenyo niya. Well,
hindi naman siguro
tatanggapin ni Vince iyon kahit pa hindi siya galit kay Zander dahil masyadong
maliit na project iyan para sa
kanya. Kahit pa sabihing bahay ng artista, 'di ba? But anyway, the netizens are
very amazed! They find it
sweet. They said you two needs to get married immediately. Oh the pressure on you,
Amore..."
Fuck Zander! Ba't niya ginagawa 'to?
"Amer, ibababa ko lang 'to. I want to see what's happening."
"Okay. Paparinig na lang ako na hindi 'yon totoo."
"Thank you!"
Binaba ni Amer ang tawag. I Googled the issue and saw all its details, maging ang
itsura noong mansion na
ipinatayo ni Zander para sa akin. My heart is beating so fast at ang takot ay
nanunuot sa akin.
Lalo na noong sinubukan kong mag-online sa aking mga social media accounts like
Instagramand Twitter but
I couldn't log in!
Mabilis akong nagtipa ng mensahe kay Tita Daisy at sa manager ng aking social media
accounts na kinuha
simula noong sumikat ako ng husto!
Ako:
Tita Daisy, good evening po! Just want to know why I can't log in to my social
media accounts?
Accounts Manager:
P 41-7
Good evening, Sir. Is there a problemwith my accounts? Hindi po ako makalog-in.
Nagmamadali ako sa pagbibihis. Ni hindi ko na inisip ang sinuot ko o ang ayos ko,
basta lang ay
makapagbihis ako.
Lumabas ako ng bathroom. Lito pa ako kung alin ang uunahin ko, ang tawagan si
Zander o ang bumaba. But
clearly, Cassandra said that we should sleep now. Kaya lang si Vince, nasa baba
parin!
Palabas na ako ng kwarto nang narinig ko ang usapan sa baba.
"You think wala siyang alam?" It was Cassandra's low voice.
"Iyan na nga ba ang sinasabi ko, Vincent. Mahirap makipagrelasyon sa artista. Lalo
na kung papakasalan mo.
Ngayon, tingnan mo ito."
"You never liked her, Wanda," si Cassandra.
I stopped. Nasa isang baitan na ako sa hagdanan ngunit tumigil ako para makinig.
"Maganda 'yon, Vince. Bukod pa sa hindi ko nagustuhan ang ginawa niya sa'yo noon.
Hindi rin ako
naniniwalang mapapanatag ka riyan ngayon lalo na't artista pa," paliwanag ni Wanda.
Humalakhak si Cassandra. "Let us stop questioning him. I don't think he'd marry her
immediately if he isn't
sure, Wanda."
"Kahit noon naman, e. I remember how we went to Cavite for their mall show kahit pa
alammong hindi ka
rin makakalapit," si Andres.
"What?" gulat na sinabi ni Cassandra.
"And that school show? Visit and project, my ass. You were stalking her, Vince!"
"I seriously had a meeting with a client, Andres," medyo mababang boses ni Vince.
"Ah! You can't fool me, Architect!"
"Kailan 'yan?" halos umalingawngaw na boses ni Cassandra sa buong bahay.
"Noon! Bago pa iyon napadpad dito! Your brother was a lovesick stupid maniac
stalker-"
"Shut up, Andres! Totoong may mga meeting ako sa lugar na iyon-"
"Well I wonder who sets the meeting up? Who's deciding where to meet? You know
what? Buti na lang
napadpad iyon dito, kung hindi usad pagong ka rin. Papatulong ka pa sa Daddy noon,
e, may boyfriend naman
pala? Ano 'yon, may plano kang sulutin?"
Kinagat ko ang labi ko habang naririnig ang mura ni Vince kay Andres.
"Vince, is this true?" Cassandra sounded so concerned.
P 41-8
"Cass-"
"Hindi ko pa narinig itong mga sinasabi ni Andres, ah? Totoo ba 'to?" naririnig ko
ang pagsunod ni
Cassandra kay Vince.
Umatras ako at nagpasyang hindi na tumuloy sa pagbaba. Ngumiwi ako, may kung anong
nararamdaman sa
aking tiyan.
"My God, you're worse than my son!"
Humagalpak sa tawa si Andres. "A star surrounded by fans and bouncers can't mingle
with a busy Architect
like him, Cassie. So how do you expect himto meet her again, then?"
Wanda groaned and cleared her throat.
"Paano naman itong bagong paratang sa kanya ngayon? Totoo kaya ito? Hindi ba
pwedeng sabihin sa kanya
an tumigil siya sa pag-aartista? Kahit pareho pa kayong hindi magtrabaho buong
buhay n'yo ngayon,
manganak ng marami, at mamuhay ng marangya, paniguradong hindi mauubos ang pera mo
kaya bakit pa
kailangan niyang magtrabaho ng ganyan?"
"I can't do that to her. I promised I'd give her what she wants. Kung masaya siya
sa ginagawa niya, hindi ko
hihingin sa kanya ang itigil ito."
Humilig ako sa dingding at tumingala. Suminghap ako, nagbabara ang sakit sa aking
lalamunan.
"Pero Vince, mahirap ang ganitong buhay-"
"Pinagkaitan siya nito ng kanyang mga magulang, Cassandra. I don't want her to feel
suffocated and in jail
when she's with me."
Natahimik silang lahat. Nabasag lamang nang tumunog ang mga paa ng isang silya.
Humalakhak sa boses ni Wanda. The other three remained silent.
"Kahit na labag naman sa'yo?" Wanda asked.
Nobody answered. Nakakabinging katahimikan muli ang bumalot sa usapan nila. Ngumuso
ako at naghintay
pa ng sasagot ngunit singhap na lang ang narinig ko galing sa matanda.
"Mahal mo nga. Siya-"
She stopped mid sentence when my phone rang. Sa sobrang tahimik at sa lalimng gabi,
dinig ata ng buong
barangay ang pagri-ring ng cellphone ko.
Sa pagkakataranta ay agad akong tumakbo patungo sa aking kwarto. I don't want to
answer it because I'm
panicking but I realized that I should because it was Zander and it is important to
talk to himright now!
"Zander," salubong ko, hinahabol pa ang hininga.
P 41-9
Madrama lamang siyang bumuntong-hininga sa kabilang linya. Naupo ako sa kama at
agad na tinabunan ang
mga paa. My face heated when I realized that I've been too crazy to eavesdrop on
their conversation! Tapos
ngayon, eto?
"Did you hear the news?"
Pumikit ako ng mariin at kinalma pa ang sarili ko bago ko tuluyang sinagot.
"Bakit mo 'to ginawa? I didn't know-"
"You know about the lot. Don't tell me you'll deny that."
"Zander," I groaned. "Why did you do that? We're not together! You're creating an
issue about us! You're
almost lying to the fans about us! I didn't even know that you build a house!"
Bumukas ang pintuan dahilan ng mas lalong pag-aluburoto ng puso ko. My heart
pounded on my ribcage so
fast and hard that it hurt. Sumulyap si Vince sa akin, umawang ang bibig ngunit
agad na tinikomnang nakitang
may kausap ako.
"You can't deny that you know that the lot is yours. Sa bahay, alamng lahat na
surpresa iyon kaya natural na
hindi mo iyon alam."
Oh my God! This is ridiculous. I just have no words for it.
Halos hindi ko makuha kung anong mga sinabi ni Zander. 'Tsaka lang ako nakahinga ng
maayos nang pumasok
si Vince sa banyo at sinarado ang pintuan. Kinagat ko ang sariling labi bago
nagsalita.
"Please stop the issue now. We'll talk when I get back. I'll schedule a press
conference." Dahil panigurado sa
issue na ito, hindi na kaya noong article. "I'malready married."
Hindi siya agad nagsalita. Wala na akong pasensya pa para hintayin ang reaksyon
niya.
"You're kidding, right?" natatawa niyang sinabi. "You're just creating an excuse to
say no."
Sukat sa sinabi niya alamkong wala na akong ibang rason na paniniwalaan niya. I
cannot talk to himwhen
his mind is clouded with this kind of thinking. I cannot deal with it right now
especially that there are so
many other things I need to deal with. Kailangan pa naming mag-usap ni Vince. For
sure he knows about the
news.
Pinatay ko ang cellphone ko para hindi niya na ako macontact. I covered myself with
the all white comforter
and tried to close my eyes while waiting for Vince. Well, pwede naming pag-usapan
iyon bukas na lang.
Iyong medyo humupa na ang balita. Kung makakatulog ako ngayon, e di, ipagpapabukas
natin. Pero dahil dilat
na dilat ako at tila nagkape sa sobrang bilis ng puso, walang pag-asang makatulog
ako ngayon.
When the bathroomdoor finally opened, dilat na dilat din ang mga mata ko. Agad ko
siyang nakita. At kahit
pa madilimay may ilaw galing sa labas dahilan ng pagiging klaro ng tingin niya rin
sa akin.
Wearing black shorts, topless with a small white towel on his shoulders, and hair
long and damp fromthe
shower, he walked gracefully and proudly like a lion on his territory.
P 41-10
Huminga ako ng malalimat sinubukang magsalita ngunit wala akong masabi. My heart is
too violent. My
body won't cooperate.
"Who called?" he asked without looking at me.
Naisip ko tuloy kung talaga bang nagustuhan niya ang agarang pagpapakasal sa akin?
Hindi kaya nagsisisi
siya ngayon?
Ang isiping totoo ang lahat ng sinabi ni Andres ay tanging nang alu sa akin. That
maybe he wanted this from
the very beginning. That maybe, while I was so confused with the extremeness of my
feelings towards him,
he was already sure what he's feeling towards me.
"S-Si... Zander, uh..."
Bumaling si Vince sa akin habang pinupunasan ang buhok ng tuwalya. The small light
illuminated all the right
places of his body. Para akong nabilaukan nang narealize na panay na ang tingin ko
sa kanyang katawan.
Fromhis chiseled chest down to the deep v of his belt.
"He gave you a house?" bakas ang lamig sa kanyang boses gaano man niya pinilit na
maging kaswal.
Umahon ako sa pagkakahiga. Bumaba agad ang comforter sa aking baywang. I saw his
eyes went on my chest
then he looked away with clenched jaw.
"That was before these all happened. I mean, bago pa nangyari ang Romblon."
Vince nodded. Mas nakakatakot talaga siya pag tahimik.
"May bahay na kayo ngayon, kung ganoon," sabi niya habang nilalagay sa rack ang
tuwalya.
"Uh, no. Hindi ko tinanggap 'yon. He built a house fromit without my knowledge
and..."
Nagkatinginan kami. I know that look so well. Huli kong nakita ang tingin niyang
ito ay noong naabutan niya
akong mag-isa sa liblib na lugar na iyon. Mas lalo akong kinabahan.
"Vince, totoo! I..." umiling ako. "Didn't know that he built a house for me. Isa
pa, sinabi ko na sa kanya noon
pa na wala na kami. Hindi kami nagkaroon ng relasyon sa mga buwan na wala ka. I
never had feelings for
him. I clearly told himthat we're done. Na wala na siyang aasahan sa akin."
Vince nodded again. Hindi ko malaman kung iniisip niya bang nagsisinungaling ako o
naniniwala.
Naghahanap ang mga mata ko ng maaari pang idagdag sa sinasabi ko pero wala na. He
looks so unpleased
and unhappy. I'mscared that he realized it was a wrong choice to immediately get
married after a long time
with no communication. Naupo siya sa paanan ng kama nang 'di ako tinitingnan.
"Hindi ko alamkung bakit niya ito ginagawa ngayon. Maybe... Maybe he felt
threatened..."
Ngumuso ako. Gusto ko nang maiyak. Ayokong magsisi siya. Ayokong isipin niya na
pagkakamali ito.
"Sinabi ko sa'yo noon na bibigyan kita ng bahay, tumanggi ka," he said.
P 41-11
I slowly crawled to finally get closer to him. Nilingon niya ako. Heated eyes bore
into me. Ngumuso ako at
nagpaawa.
"Now the news says you have a titled lot fromanother man. Alammo ba ang tungkol sa
lupa? He said the
house should be a surprise, were you surprised?" naririnig ko ang tabang sa boses
niya.
Umiling ako, bigo. "Well, I know about the lot fromthe very beginning but hindi ko
iyon tinanggap-"
"Come here," putol niya sa akin sa isang mariing boses.
Like a scared kitten, I crawled towards him. Bago pa ako tuluyang nakalapit ay
hinigit niya na ako. Without
effort, hinawakan niya ang baywang ko at tinulungang maangat nang sa ganoon ay
naisalampak sa kanyang
kandungan.
Ang malaking kamay niya sa aking likod, bilang suporta, ay tila bakal. Napasinghap
ako sa kanyang ginawa.
Sinubukan kong ilapat ang mga paa ko sa sahig ngunit kahit ang daliri'y hindi
naabot ang sahig.
His nose rested on the soft part of my jaw. Suminghap siya. Ang isang kamay niya'y
pinagtabi ang aking mga
hita para hindi ako maging malikot.
"I can build a better looking house than that," bulong niya.
Ngumiwi ako. "Hindi ko bahay 'yon, Vince."
"Well, it has your name in it."
"Hindi ko 'yon kukunin. Wala akong pakealamdoon," sabi ko.
"Are you on the pill?" he suddenly asked.
What? Uminit ang pisngi ko. Pati ata ang braso ko at leeg ay uminit na rin sa
tanong niya.
"W-Well, uh, noon... N-Ngayon hindi na."
He breathed. He smells so good. Like aftershave, musk, and mint. His huge hand
rested on my thighs, almost
covering half of it.
"I promised Michaelangelo a girl who looks just like you, what do we do about it?"
he said innocently.
"Huh?" Namilog ang mga mata ko sabay tingin sa kanya. Napakurap-kurap agad ako nang
unti-unti kong
naintindihan iyon. "Well, p-pwede. I mean... hindi ako pumirma ng kontrata na sa
istasyon at sa kahit anong
trabaho dahil..."
Dahil... gusto kong kasama siya... at pwedeng bumuo ng pamilya.
"You did?" pabulong niyang tanong.
Ang bawat paghinga niya sa aking tainga ay nakaliliyo. Para akong kinikiliti but I
didn't bother on stopping
himfromdoing that. In fact, I'maddicted. Damn.
P 41-12
"Tell me about it?" he whispered again.
Ngumuso ako at kumunot ang noo. Can we talk about it later? Alamko namang marami
kaming dapat pagusapan
pero pakiramdamko mababaliw na ako rito.
Hinawakan ko ang kanyang kaliwang braso. Nakita ko ang pagdapo ng kanyang mga mata
sa kamay ko. I
traced the canals made by the properly chiseled biceps. Nahihilo ako sa
nararamdaman ko ngayon.
"You're leaving your passion?" he whispered, still determined to be answered.
"Alamba ng lalaking iyon."
His biceps clenched firmly. Kinagat ko ang labi ko nang naramdaman ang reaksyon
niya. His hard on feels so
evident. Nilingon ko siya at ngumisi ako.
Umigting ang kanyang panga at hinagilap ang aking kamay na siyang nanunuya sa
kanyang braso.
"Sagutin mo 'ko..." banta niya.
"Well," I laughed erotically. "I... I... I'mjust looking forward to... a tell all
magazine article..."
Kumawala muli ang kamay ko at muling binalikan ang kanyang braso. Using my nail, I
slowly carressed his
arm.
I suddenly wonder it was painful to ride on his hard on right now. Hindi niya ba
ako ibababa o ano?
"And maybe, papatawag ako ng press con about my exit in showww.... biz," I smirked.
"Nagtaas siya ng kilay sa akin.
"I've proved it already. I-I don't want anything more fromit... Vince... There are
more important... things."
"Like?" he probed.
Hindi ba siya napapagod kaka tanong? Obvious na kung anong nararamdaman niya tapos
gusto niya paring
magtanong?
Hindi ako nagsalita. I'mdizzy. I started grinding on him, teasing his arousal.
Mariin niyang hinawakan ang
hita ko para matigil ngunit sa likot ko'y hindi niya na ako napigilan.
"What's more important than it, Eurydyce?" he asked.
Nang hinawakan niya ang likod ng tuhod ko, parang may libu-libong boltahe ng
kuryente ang gumapang sa
aking katawan. He parted my legs. Nilagay niya sa kabila ang isa, so he'd position
in between my thighs. Mas
lalo akong nanuya sa pamamagitan ng ginagawa.
He licked his lower lip and closed his eyes tight. Nang dumilat siya'y nanghina na
ako. It's past time, Vince,
damn it! I want you with blind need and you're here to talk like you're not
affected?
His heated eyes bore into me like spear forcing its way to a territory that once
was mine, now his.
P 41-13
Ang tinig ng napupunit na damit ang tanging narinig ko nang inatake ni Vince ang
aking labi ng halik. His
violent hand teared down the soft material of the night gown I'mwearing. I gasp at
the thought that maybe I
don't have any other clothes left in his closet! Paano bukas?
Ang kanyang mga halik ay naghahanap at malalalim. He tilted his head making me moan
in so much desire
and wanting. He made me answer his kisses with equal intensity and action.
Naramdaman ko na lang na wala na ang aking damit noong ang init ng kanyang palad sa
aking dibdib ay
naghari. I stopped kissing to try and look at his hand on my chest. Pareho kaming
tumigil at tumingin doon
dahil sa ginawa ko.
His thumb carressing softly my peaks while cupping my whole breast gently. Kinagat
ko ang labi ko at nagangat
ng tingin sa kanya. He looked lost in desire and passion. Tumindig ang balahibo ko
nang nakita ang
ekspresyon niyang masyadong naakit at nawawalan ng kontrol.
He attacked my lips again, then my jaw, then down my neck. I craned it to give
himproper access to it.
Tumigil siya sa aking dibdib. Pinagtabi niya ang aking mga hita at sa isang galawan
ay binaba ng walang
pahirap-hirap ang natatanging saplot sa akin. He took it down to my knees.
Tinulungan niya rin akong iangat ang isang paa para makawala iyon habang patuloy
siyang humahalik sa
aking leeg. When he successfully did it, inangat niya na ako sa sa kanyang baywang.
I moaned when I felt him. Only the material of his shorts is in between us. Gamit
ang malapad na kamay ay
pinirmi niya ako sa posisyon para lang maangkin ang aking dibdib.
Covered with his hot and soft lips, he sucked on me like it was the best thing on
the planet. Pilit akong
dumilat at tumingin sa kanya. I saw himlicking and slowly dipping his mouth on it.
His tongue played and
teased the other before finally sucking it again.
"Vince! Oh!" I cannot contain it anymore.
Gusto kong pigilan ang sarili ko sa takot na marinig ng lahat ang ginagawa namin
but when I felt his finger
softly feeling the most sensitive part of my body, I lost it.
He cradled my head and supported it to stop it fromfalling back. He thrust his
mouth deeper on mine habang
ganoon din ang ginawa niya sa baba.
In an erotic voice, I called him. Hindi ko alamkung bakit ko siya tinatawag dahil
wala na ako sa sarili ko.
In an almost violent move, he put me down on the edge of the bed turning our
positions. Siya na ang nasa
itaas ngayon, ako'y nasa baba. He spread my legs so far apart that my face is
already boiling.
"V-Vince!" I said, panicking.
Naramdaman ko ang ginawa niya. He parted the folds of my flesh. He rubbed the
sensitive bud while he's
trying to position himself in front of it.
"Vince!"
P 41-14
Pilit ko siyang inabot. Hindi ko alamkung anong gagawin ko. But then he reached for
my hand. Pinagsalikop
niya ang mga daliri namin habang hinalikan niya na ako roon.
I pushed my head back and started to feel so many forbidden sensations. I can't
believe that this awkward
position is exciting me beyond what I had ever known.
My skin heated. Malamig man, naramdaman ko ang pamumuo ng pawis sa aking dibdib. I
bit my lower lip as
i finally enjoyed the way he delve his tongue on me and suck on it. Umaalon na ang
aking tiyan nang
naramdaman iyon.
I can almost hear and feel the wetness of my folds. sa kahihiyan ay gusto ko muli
siyang itulak!
"Vince... Vince..." I pleaded when I felt it slowly and surely bringing me on top
and exploding in a spiral
manner.
Tumigil siya at bahagyang humalakhak habang patuloy ang pulso sa aking loob. He
lets go of my legs so I shut
themimmediately. Pero bago ko tuluyang nagawa iyon ng buong lakas ay pinarte niya
na iyon gamit ang mga
tuhod.
"Not yet, baby," he whispered and started kissing my chest again.
Pagod ko siyang tiningnan. His lips popped on my taut peak. He sucked on it giving
me a sharp sensation.
Tumigil siya at ginawa iyon sa kabila.
He grinded his erection on the soft folds in between my legs. His brutal and
sensual movements annihilated
my thoughts and embarrassment. Sinabayan ko ang ginawa niya.
He stopped kissing my chest. Dumilat ako at nakita siyang kagat ang pang-ibabang
labi na tila nagpipigil. I
mirrored his face, pwera sa pagpipigil dahil hindi ko na talaga kaya.
"Fuck!" he cursed so loud.
With it was his harsh movements, like a whirlwind forcing its way into an uncharted
territory.
He lifted my left leg, hooked his armunder my thigh, holding it wider apart. I felt
completely open and
unable to control anything. He thrust so hard cursing in an erotic way. For
seconds, my senses narrowed only
to the beating of my heart. Nabingi at nabulag ako sa sakit na naramdaman.
"It's okay, baby," he whispered and then he kissed me on my neck. Shallow and
teasing.
Tumango ako at tinanggap siya ng buo. I started relaxing because of his kisses.
Kahit pa ganoon ang posisyon
namin, nararamdaman ko na kinokontrol niya lang ang sarili niya. His muscles were
all firmlike he's trying
to man everything, even his desire.
Kaya naman nang sinubukan kong gumalaw ay pinigilan niya ako. Dinagan niya ang
sarili niya para matigil
ako but then the I started moaning because of the pleasure I'mfeeling, his control
shattered into pieces.
He cursed. Inangat niya ang katawan, ganoon din ang aking hita. He hurled on me,
lightning speed. He
growled when I moaned longer. The pleasure gathered in between my thighs. Wala na
akong depensa sa bilis
P 41-15
ng mga sensasyon.
With every inward thrust, the sensation ruthlessly augmented. Alamna alamniya ang
ginagawa kahit pa
maging siya'y wala na ring kontrol sa sarili.
Hinawakan ko ang kanyang braso bilang supporta. My voice reverberated in the whole
roomwhen I felt
myself explode while he was thrusting hard and deep in me. The spasms dragged me to
immobility.
Mas lalong bumilis ang ginagawa niya. He pounded in me fast and deep until I felt
himspill inside me. He
growled, his head up as I felt his spasms inside me. Pawis na pawis siya. His chest
is covered with sweat
and light dusting of hair.
Sa huling mabigat na hininga ay bumaba siya para bahagya akong daganan. Uminit ang
pisngi ko.
"I love you," bulong ko.
He smirked. Umawang ang bibig niya parang may sasabihin. Nagtaas ako ng kilay dahil
alamko na pareho
kami ng iniisip.
That... After everything... After all the hate... After all the things I've done to
him... After accusing himof so
many ugly things... after saying that I hate himso, so much... here I amon his bed,
panting and satisfied, with
his fluid spilled in me. Damn it, Eury! You fool!? Ngumisi ako.
He shut his mouth up and looked at me cockily instead.
"Noon, it's you and architecture. Right now, it's you... alone," he whispered,
talking about his passions.
I smiled and started tracing the canals of his chiseled chest.
"I love you," he whispered.
Mas lalong lumapad ang ngisi ko at mas lalong humina ang paglalandas ko ng
hintuturo sa kanyang balat.
He groaned. I felt his arousal on my stomach again.
Nagkatinginan kami. Umiling siya at pumikit ng mariin.
"Baby, I want you again," he said huskily.
Humalakkhak ako at inabot ang kanyang labi para mahalikan.
Jahahhahahahhaako nalang pls, pede din ako mging anak hahha Bwisetajajajja
P 41-16
Kabanata 40
503K 21.9K 12.1K
by jonaxx
Thank you for giving me the opportunity to write my thoughts. Thank you for giving
me the opportunity to be
heard. Thank you for being patient with my imperfections. And thank you for
standing by stories until now. I
appreciate it more than you'll ever know. This is the final chapter.
Kabanata 40
Never Forget
In just a span of twelve hours, mas lalong dumami ang mga hakahaka. I cannot access
my social media
accounts. Tita Daisy is panicking, hindi niya rin alambakit ganoon.
The news about our upcoming wedding is taking the internet by storm. It's crazy.
Hindi ko alamsaan
nanggaling ang mga balita. Basta-basta na lang itong sumusulpot.
At hindi ko rin alamkung tinulungan ba ako ng Editor-in-chief na ayusin ang
pangalan ko, o talagang sinakyan
nila ang issues. They released the magazine days before the actual release. But it
is to my advantage because
I won't need to explain so much about it now.
"It will be full of reporters," bigo kong sinabi kay Vince.
Nakaupo ako sa isang sun lounger. Siya'y nasa likod ko, nakayakap at nakapirmi ang
mukha sa aking balikat. I
stretched my legs out. Sa magkabilang gilid ng aking mga hita ay ang kanya.
He renewed the way he hugged me fromthe back. Sinikop niya ang mga daliri ko at
sinama sa pagyakap.
"It doesn't matter."
"They need to stop asking questions. Sinabi ko na ang lahat sa interview na iyon."
But I saw this coming. Alamkong kahit na naroon na sa article sa magazine na iyon
ang lahat ng dapat kong
sabihin, kailangan parin nila ng eksplenasyon. Anyway, the people who loves me
deserve a live explanation
for it. Hindi lang isang article. Kaya nga ako nagpaschedule ng Press Conference
pagbalik ko roon.
Tanaw ko ang tahimik na dagat. Mararahang hampas ng alon ang nasa aming harap. The
wind is blowing a bit
making my tied hair dance. Nilagay ko sa likod ng aking tainga ang takas na buhok.
"What do you want to do after our next wedding?"
Nilingon ko siya. I never really thought that he's serious when he said we'll have
our wedding again.
"Do you seriously want another one? I mean... ayos na ako rito." Tiningnan ko ang
aking mga daliri. "And I
don't think magrereklamo pa si Daddy. For sure ang gusto lang noon makasal tayong
dalawa sa kahit anong
P 42-1
paraan."
"I don't want you to think that there's a way out here, Eury. Baka konting away,
iisipin mo na pwede pa
tayong maghiwalay. No..." he sniffed on my neck.
I chuckled.
"I won't do that-"
"I want another wedding," mataman niyang sinabi.
"Fine, Vince. We'll plan it out."
"Where do you wanna live after the wedding?" tanong niya.
Nagulat ako roon. Pero ngayong tinanong niya ito, napagtanto kong ang tanging
naiimagine ko lang natitirhan
sa mga sunod na buwan ay kung saan siya nakatira.
"We'll build our own house in Manila. It will probably take six months or so, so
for the mean time, we'll live
in my penthouse... or you want somewhere else?"
"Kahit saan, Vince. Pero mas gusto ko rito." Nilingon ko siya, nanliliit ang mga
mata. "Wala ka bang ibang
kontrata? Trabaho? Hindi ka ba mag-aabroad?"
"I can always work through my laptop. I'll send a teamabroad kung hindi kakayanin."
Ngumuso ako bilang panunuya sa desisyon niya. Kumunot ang noo niya.
"May mga kliyente ka palang sexy, huh?" sabi ko, inaalala ang babaeng nakasama niya
kanina. "Kaya pala
noong wala na tayo, labas ka agad ng bansa-"
Niyugyog niya ako para matigil ako sa pagsasalita. Humalakhak ako.
"I can't stay here. Baka 'di ko mapigilan ang sarili ko't masundan kita. I can't
stalk anymore. People know me
as your ex boyfriend!"
"You were a stalker!" sabi ko nang naalala ko ang sinabi ni Andres na narinig ko.
He chuckled. "Andres lied."
"Sana sinabi mo sakin na gusto mo 'kong makausap, e 'di pinapasok kita sa
backstage! Hindi mo ginagawa
kasi enjoy na enjoy ka siguro sa mga babaeng lumalapit sa'yo. Kaya mo pinapatagal!"
paratang ko sabay siko
sa kanya.
"I don't have other girls," natatawa niya paring sinabi.
"Tumigil ka. Hindi ako naniniwala." Umirap ako.
Hinaplos niya ang aking tiyan. Bumaba ang tingin ko sa kanyang kamay na unti-unting
humahaplos pataas.
P 42-2
Until it reached my underboob. He slowly carressed it.
"I saw your movie. Was the kiss real?" he whispered while still carressing me.
Pinagpahinga ko ang ulo ko sakanyang balikat habang tinitingnan ang kanyang haplos.
"No. Angle lang sa camera," sabi ko. "Hindi ako pumayag na... totoo."
He sighed. "I will probably never get used to that. Fuck."
Patuloy ang kanyang paghaplos. My lips protruded, pinigilan ko ang pagngiti.
"Sa'yo lang ang mga halik ko, Vince," sabay lingon.
Nakaawang ang kanyang labi at unti-unti akong hinalikan. Puno ng adorasyon ang
marahan niyang halik. Sa
sobrang rahan ay nag-iinit ang puso ko. I feel emotional just because of his soft
kisses. Maybe because after
everything, we're here in this peacful place... together and happy.
"Ate Ganda, Tito Vince!" narinig kong papalapit na tawag ni Milo sa amin ni Vince.
Binaba ko agad ang kamay ni Vince para hindi makita ni Milo ang ginagawa namin.
Tumuwid din ako sa
pagkakaupo samantalang hindi man lang nag effort si Vince na umayos. Tumayo ako
nang hindi na nakontento
lalo na't nakapalupot parin ang braso ni Vince sa akin.
Nilingon ko siya. He looked at me with fire in his eyes. Like nothing could really
ever stop himfromfeeling
for me.
"Ang pamangkin mo, Vince," paalala ko.
His eyes went effortlessly to Milo then back to me.
"Kung gusto mo ritong tumira, magpapagawa na rin ako ng sarili nating bahay sa 'di
kalayuan. We can't stay
in our ancestral house."
"Whatever you want, Architect," I said before finally turning to Milo.
Naging maganda ang araw. Kung hindi lang ako nangako ng Press conference sa mismong
araw na iyon ay
mas gugustuhin kong manatili kina Vince. But then I have to go to the station for
the last time.
Hindi lang naman din iyon para sa aking fans, it is also for the people behind me.
My Manager, my friends in
showbiz, the staff, the President and Vice President. Kailangan kong magpasalamat
sa lahat ng naitulong nila.
Hindi man ako naging lubusang masaya sa tuktok, it was already one great and once
in a lifetime
achievement. At hindi ko magagawa iyon kung wala ang mga taong ito.
"I'll be waiting..." sabi ni Vince.
Actually, sinabi ko sa kanya na ayos lang kung pasamahan niya na lang ako ng mga
bodyguards niya. Hindi
niya na kailangang sumama dahil hindi naman ako magtatagal. Iilang tanong na lang
ang sasagutin ko dahil
P 42-3
nasagot ko na sa magazine ang lahat.
"Okay. Saglit lang ako," sabay tango ko.
Seryoso niya akong tinitigan. Ang usapan namin ay pagkatpos dito'y didiretso na
kami sa bahay, kung saan
nag-aantay ang aking mga magulang. He has to talk to them, too. But for now, I find
this one more important.
Paakyat pa lang ng building ay nag-uunahan na ang mga reporters. The bouncers plus
Vince's bodyguards
were very efficient. Hindi ako nahawakan man lang ng kahit sino at dire-diretso ang
lakad ko.
Wearing an asymetrical top with ruffles on the hemand a tight jeans, I made my way
to the hall where the
registered reporters are properly seated.
Naroon na si Tita Daisy sa tabi ko. She lean on to me for a whisper.
"Kakausapin ka ni Colleen at Zander. They are waiting in the meeting room. Ako na
ang bahala pagkatapos
mo rito. Susunod lang ako, okay?"
I nodded.
Panay ang click ng camera. Halos lahat ay may dalang magazine kung saan ako nagsabi
ng mga plano.
Si Tita Daisy muna ang nagsalita. She pointed out that all they need to know is
just inside the magazine.
I did not even include Zander and Colleen's threat of revealing Vince's case. Tama
na na sinabi kong kaya
ako nagpatuloy at nakipaghiwalay kay Vince ay dahil natatakot akong maungkat iyon.
Because that's how the
showbizindustry goes. And I can only imagine the rumors about it once it is shown
to the public. People
judge things they don't know about. I don't want themto judge Vince for something
they just really didn't
know about.
"Miss Eury," sabi ng unang nagtanong na reporter. "Are you leaving showbiz?"
It was so clear in the magazine that I am. Pero siguro iba parin kapag nasabi ko ng
harap-harapan sa kanila.
"Yes, I am."
Umingay agad ang hall. Dumating ang President at Vice President. Hubert is on their
side. He is now serving
thembilang sekretarya. Nakulong siya ng ilang linggo pagkatapos ng nangyari but we
have talked about it
kasama ang President at Vice. Flyn was found guilty with Reclusion Perpetua as
sentence for multiple case of
murder and many other minor cases.
"Tungkol po sa bahay na pinagawa ninyo ni Zander, ano pong ibig sabihin noon kung
ganoon?"
"I knew of the lot long before these all happened. Tinanggihan ko siya kaya medyo
nagkalabuan kami noon.
Hindi ko alamna pinagawan niya ng bahay iyon. Anyway, I amready to sign any power
of attorney to give
the house and lot back to him."
May iilang pumalakpak. Tumango ako. Tingin ko'y nagustuhan nilang hindi ko kukunin
iyon kay Zander lalo
na't sa akin nakapangalan. Of course, not! I amnot after material things, anyway.
P 42-4
"Nag-usap na ba kayo ni Zander tungkol dito?"
Isang tanong iyon na pinaka ayaw ko. People just really assume that we're in a
relationship even when I
clearly stated it on some interviews that we really are just friends.
"Hindi pa kami nag-uusap tungkol sa pag-alis ko at sa mga issue na ito. Maging
iyong paggawa niya ng bahay
sa loteng pinangalan niya sa akin pero mag-uusap pa kami."
"But about the-"
"If you are asking about the assumed relationship. I amalways clear during
interviews na magkaibigan lang
kami ni Zander."
"Hindi po ba kayo? Sinabi niya po iyon, ah? Nasa article din po?"
Umiling ako. "Kami po noon. He's my ex boyfriend. But we never worked out. I love
someone else..." natigil
ang reporter na makulit ngunit may isa namang sumabat.
"So kayo po ni Zander habang kayo rin po noon ni Architect Hidalgo noong nasa Astra
ka pa?"
"After the Romblon incident, wala na po kami ni Zander because of personal issues.
Architect Hidalgo was
already my boyfriend pagkabalik ko ng Maynila."
"But Architect Hidalgo left you?"
Kailangan talaga ng buong pasensya kapag ganito ka usisero ang reporters. Maybe
they are trying to destroy
me especially now that the fans are heartbroken because I'mleaving. They want to
make sure na wala akong
babalikan. Na sirain ng husto ang pangalan ko. Label me two-timer, liar, and many
more.
"He left me because I asked himto. I lied to him. I told himthat I want to pursue
this. And I want it without
him. I lied because I'mscared. Alamkong mauungkat ang tungkol sa incident report
niya way back when I
was a teenager. Ayaw kong masira ang pangalan niya sa mga tao. Especially now that
he's already on top of
his field. Ayaw kong sirain ulit siya sa pangalawang pagkakataon."
"Ang sinabi mo sa article ay nagsinungaling ka noon sa mga magulang mo. How can we
prove to that? Na
hindi nga totoo ang attempted rape case niya?"
"I guess if I was really violated, I don't think I'd ever think of himas a lifetime
partner. He never violated me.
In fact, he was always giving and forgiving. Kaya niyang ideny ang sinabi ko sa mga
magulang ko pero hindi
niya ginawa kasi ayaw niyang ako ang mapagalitan. My parents can attest to that. My
sisters can attest to that.
It was my fault. I was manipulative. I was jealous of him. I was an angry
teenager."
Tumigil ako nang may nagbara sa lalamunan ko.
"So he sacrificed his name for you? Does that mean kung tinotoo mo iyon,
magpapakulong siya?"
"Hindi ko po alam. I don't want to think about it. Hindi ko nga po kayang balikan
ang lahat ng alaalang ito
noon sa takot at kahihiyan. Kahihiyan dahil nauungkat kung anong klaseng tao talaga
ako. And yes... I never
said that I'mkind or patient or true."
P 42-5
Kahit na tumigil ako para suminghap at para pigilan ang luhang nagbabadya ay wala
nang nagsalita. Everyone
was attentive.
"I live in a household that failed to acknowledge my strengths. I guess everyone
can relate to that. At one
point, bilang teenager noon, siguro iisipin mo na hindi naman talaga naappreciate
ng mga magulang mo ang
lahat ng ginagawa mo. Instead of making that as an inspiration to be better,
nagalit lang ako. And I directed
that anger towards a person my parents loved dearly. It was Vince. I hated himkaya
ko sinira ang pangalan
niya noon."
Tumikhimako ng nakabawi.
"I lied. I was evil. I let the evil inside me win. And he was so understanding.
Alamniya na ganoon ang
nararamdaman ko kaya hinayaan niya ako. But one thing's for sure, storms and anger
like that pass. We all
grow up and realize our mistakes. And I consider myself lucky because I realized
that... at humingi ako ng
tawad sa mga taong nasaktan ko."
Tanging ang flash ng camera lang ang naririnig ko.
"Pity for those who are blinded by their greatness. Pity for those who couldn't
realize their mistakes even
after so many years. Pity for those who are very convinced that their mistakes were
right, just, and good.
Kaya ganito man ang nangyari sa akin... sa amin... masaya parin ako. Dahil
nakahingi ako ng tawad sa lahat
ng nasaktan ko."
Iginala ko ang tingin sa nakahilerang mga reporters sa harap. Nobody said a word.
Nobody dared to talk
again.
"I would like to thank The President and Vice President for giving me a chance to
shine this bright for the
past months."
"You deserve it," sabi ng matandang ginang.
Ngumiti ako sa kanya. Tipid naman na ngumiti si Hubert sa akin.
"Kay Tita Daisy, for being patient towards me. Sa mga P.A.s especially Genta,
thanks for the help. I will
never forget you. To the staff... to Zander... Colleen. Sa mga nagmamahal na
fans... Maraming salamat sa
oportunidad at experience. This is a once in a lifetime experience. Marami at
malayo pa sana ang maaabot
natin kung magpapatuloy ako pero narealize ko po na may iba pa akong gustong gawin
sa buhay. May mas
importante pa rito para sa akin. And while my fans are giving their all for me, I
can't stand here and give
themless just because I want something else."
Tumuwid ako sa pagkakaupo dahil alamko patapos na ang sasabihin ko.
"I amalready married to the man of my dreams. I want to start a family with him.
You may not like my
decision but I like my decision so much. And sometimes, we all have to live our
lives for ourselves. Thank
you for making me who I amtoday. I owe you all these lessons I will bring with me
till the end. At sana may
natutunan din kayo sa akin."
I smiled.
P 42-6
"We'll meet again some other time. It may or may not be on that stage or behind the
camera, but I assure you I
will smile. Thank you."
Tumayo si Tita Daisy at nagtawag na agad ng bouncer.
"Mag uunahan ulit itong magtanong. Tama na 'yon. Good job, Eury. You need to exit,"
naririnig kong sinabi ni
Tita sa likod ko habang niyayakap ang President at Vice President. Pati na rin ang
staff na naroon.
Nag-iyakan sina Genta. Naluluha tuloy lalo ako.
Parang 'di ko na maintindihan si Tita Daisy sa mga sinasabi niya. Masyadong
maraming nagpapasalamat at
nagpapahayag ng damdamin nila sa mga sinasabi ko. Basta ang alamko, pagkatapos
dito'y kakausapin ko na
si Zander at ang kanyang manager.
Hindi agad ako nakalabas. Some special reporters had to shake my hands and ask
little questions now about
my wedding and all.
Kaya naman noong tuluyan na akong nakalabas ay medyo gumaan na ang pakiramdamko at
nasa disposisyon
na akong kausapin si Zander.
Kasama ang iilang bouncer at bodyguard, pinapasok nila ako sa meeting room, kung
saan kami madalas naguusap
kung may kontrata man.
Nang nakapasok ako mag-isa ay nagulat ako nang mag-isa rin si Zander. He's looking
at me intently without
any expression. Kita kami ng guards sa labas dahil sa bintana.
Tumayo siya galing sa pagkakaupo at unti-unting lumapit sa bintana. Lumayo ako sa
bintana at lumapit naman
sa lamesa para sana makaupo.
"Nasaan si Colleen? Hindi ba may meeting tayo ngayon?"
Pinagmasdan ko siyang nagla-lock ng pinto at nagbababa ng blinds. Kumunot ang noo
ko.
His moves were slow. In an all black shirt and pants, he almost look evil. Lalo na
nang bumaling siya sa
akin. His bloodshot eyes were angry and devastating.
"You're married? Is it true?"
I want to talk to themin technical terms... tungkol sa trabaho. Because there is
really no point in explaining it
to Zander dahil hindi naman talaga kami.
"Yes, Zander."
Nagkatinginan kami. Ilang metro ang layo namin. Siya, malapit sa pintuan, ako ang
nasa malayo.
Humalukipkip ako.
"I don't know what's gotten into you. Hindi tayo pero nagtayo ka ng bahay and you
told the public." Huminga
ako ng malalim. "We can fix it. Kaya 'yan ng Ate ko ilipat sayo ang titulo-"
P 42-7
"That was for you!" he shouted.
"Look, Zander... You know I'mwith someone-"
"Hindi ba hiniwalayan mo siya!?" he screamed so loud I was so shocked.
Hindi ako nakagalaw o nakapagsalita. I don't remember himthis angry. Humakbang siya
palapit sa akin.
Bumilis na ang hininga ko sa takot.
"Hiniwalayan mo siya para sa atin! Para sa akin!" dagdag niya.
"Hindi ko ginawa 'yon, Zander!" giit ko. "Hiniwalayan ko siya dahil natakot ako
para sa kanya. Ayaw kong
masira ang pangalan niya! Look, I did not include your threats on my interview
because I don't want you
ruined... so please... Alammo. Alamnating dalawa na wala talagang namamagitan sa
atin-"
I stopped when his movements suddenly became faster. Lumapit siya sa akin sa
mabibilis na mga hakbang.
Napaatras ako.
"Anong ginagawa mo, Zander..."
Kinuha niya ang magkabilang kamay ko at idiniin niya ako sa dingding. Mabilis ang
hininga ko sa takot.
Gustong-gusto ko nang sumigaw pero ayaw kong masira siya kung nagkamali ako.
"Eury, please, I love you. I'mcrazy for you... Please..." he begged.
Hindi parin ako makalma kahit na hindi na masyadong bayolente ang mga sinasabi
niya.
"Bitiwan mo 'ko," nanginginig kong boses.
Umiling siya. "I love you, Eury. Please... Anong gusto mo? Tatalikuran ba natin
sabay ang showbiz? Please-"
"What the hell, Zander?" mariin kong sinabi.
Hawak-hawak niya ang magkabila kong palapulsuhan kaya sobrang dali nang ipinako
niya rin iyon sa
dingding. Buong lakas akong kumawala pero hindi ko magawa. His nose is already
touching my neck. Iniiwas
ko ang mukha ko sa kanya para hindi mahalikan.
"Zander!" sigaw ko. "Tul-"
Mabilis na nagtungo rin ang kamay niya sa aking bibig. Hawak-hawak pa ang
palapulsuhan ko. Gusto kong
umiyak. I'mhorrified and disgusted at the same time.
"Please, Eury. Mahal na mahal kita. Please..." bulong niya habang hinahalikan ang
aking leeg.
The door opened and I heard someone talk.
"Pinapasabi ni-"
Natigil si Hubert nang nakita kami. Naiiyak na ako habang pilit na kumakawala kay
Zander at nagsisikap na
P 42-8
manghingi ng tulong kay Hubert.
At one point I felt so miserable. Dahil si Hubert pa ang naroon. Hindi ko alamkung
may maitutulong siya.
Alamkong settled na ang lahat sa aming dalawa. Na ginamit lang siya at nagpagamit
siya.
It's his passion that made himevil. Passion for Flyn. He loved her dearly so he was
blinded. Ganunpaman ay
hindi na mawawala sa akin ang kawalan ng tiwala sa kanya. Kahit pa sa ganitong
sitwasyon!
Mabilis na tumakbo si Hubert patungo sa amin. Agad niyang pinaghiwalay kami ni
Zander. I screamed nang
nakita kong nakahanap si Zander ng panlaban kay Hubert.
Inangat ni Zander ang isa sa mga gawa sa bakal na upuan at agad niya iyong hinampas
kay Hubert. Blood
immediately rushed on Hubert's head. Nadapa ito dahil sa ginawa ni Zander.
The door opened. Mabilis na pumasok ang mga bouncer at bodyguard. Nag-angat ng
kamay si Zander sa
takot, surrendering to them. But Vince's bodyguards did not accept it.
Hinigit si Zander at binalibag sa mga upuan. Maingay na natumba ang mga upuan
kasama si Zander. He's
crying and saying sorry to the bodyguards. He even called for me but I was too
stunned to say anything or just
even move.
A warmhug enveloped me tightly. Napaangat ako ng tingin at nakita ko ang
nagbabagang galit sa mga mata ni
Vince habang yakap ako. Nakatingin ito kay Zander na ngayon ay nakahandusay. I can
feel the slight tremble
in his arms. Tila ba gigil na gigil at pinipigilan lang ang sarili niya.
Dinaluhan si Hubert ng mga bouncer. Samantalang pinatayo naman ng mga bodyguard ko
si Zander at
sinuntok!
"Anong nangyari?" boses ni Colleen ang narinig ko galing sa labas.
Namilog ang mga mata niya nang nakita ang ayos ng alaga. Pumasok siya at agad na
dumalo roon. Pumagitna
sa mga bodyguard at kay Zander.
"What the hell is this?" she turned to me, fuming mad. And then to Vince.
"Hulihin n'yo siya," Vince said coldly.
Colleen immediately panicked.
"Pinagtangkaan niya si Eury, Colleen. Hulihin n'yo si Zander," si Hubert habang
pilit pang inaapplyan ng
pressure ang noo.
Colleen turned to me. Pinalibutan ng mga bodyguards si Zander habang ito'y nasa
sahig pa, nanginginig at
umiiyak.
"You liar!" aniya.
But then her rage was not enough. Dinampot ng mga bodyguard ni Vince si Zander.
Pinagsisigawan na ni
Colleen ang pagtigil ngunit hindi nakinig ang lahat.
P 42-9
Mas lalong humaba ang araw na iyon. Another interview was scheduled. Police reports
were passed. Galit
na galit ang President at Vice President. Mas lalong lumabo ang lahat. Si Tita
Daisy at si Colleen ay nagaaway
na.
"Are you okay?" Carrie asked after an hour of investigation.
Makapal ang make up at hindi pa siya nakakapagbihis. Mukhang hindi na nag-abala pa,
mapuntahan lang ako
rito. I hugged her tight. Napaisip tuloy ako kung tapos na ba ang imbestigasyon
dahil nandito na siya.
"Pumunta talaga ako rito para matanong ka... I'mworried about you."
Ngumiti ako. "I'mfine."
I'mfine. Despite all the issues and the people calling me a liar. Dahil nagawa ko
na raw noon kay Vince, at
pwede kong gawin ito ngayon kay Zander. Pero hindi nila maipagkakaila na may
nakakita at may witness.
And can you believe who the witness is? Because I can't...
"We believe in you, Eury."
Ngumiti ako. It actually doesn't matter who believes in me anymore. We choose our
truths. The people who
matter to me believes in me, anyway. And that's what's important.
"Thank you."
Dumating ang bodyguard ni Vince. Sumulyap ito kay Carrie bago sa akin.
"Ma'am, nandito po si Architect..."
Nag-angat ako ng tingin at nakita si Vince na kinakausap ang iilang police at pati
na rin ang aming Vice
President. And even when he's talking to them, his eyes are only focused to me.
Tumayo ako ngunit hindi siya
nilapitan dahil sa mga kausap.
Nang natapos ang usapan ay lumapit siya. His white longsleeves are a bit loose now.
The sleeves are folded
till his forearmand the first two buttons are open. Punong-puno ang mga mata ng
pag-alala, pagod, at galit.
Pinalupot niya ang kanyang braso sa aking katawan. Tight but not too tight for me
to feel uncomfortable. I felt
his restrain, his control over his emotions, and his anger at the same time.
Nagpakawala ako ng hininga at
pumikit. His scent, his feel, his presence make me feels so safe and so peaceful.
"Sorry. Panganib na naman," bulong ko.
"Simula ngayon, hindi ka na pwedeng mawala sa paningin ko."
Nangilid ang luha sa aking mga mata. Parang sa lahat ng nangyari, sa takot ko,
ngayon ko lang naramdaman na
pwede akong umiyak. I hugged himback.
"Hindi ko kakayanin kung may mangyaring masama sa'yo. Hindi ko kakayanin, Eury.
Hindi ko kakayanin..."
he said softly.
P 42-10
Lumandas ang mumunting luha sa aking pisngi. Inangat ko ang tingin ko sa kanya at
nakita ko ang pagod at
galit na pinaghalo sa kanyang mga mata. And even when he's worried and angry, he
still looks good.
Nagawa kong ngumiti kahit na naiyak ako. Nanatili naman siyang seryoso. Hinigit
niya akong muli at ngayon
ay mas mahigpit na niyakap.
"Ikaw lang talaga ang pangamba ko sa buhay na ito," he whispered.
Ngumiti ako lalo. Natigil ang aking mga luha.
"The only thing I'mscared about is losing you, Eury."
"You won't lose me," agap ko.
Umiling siya. For a long time, we stayed like that. Parang pinipiga ang puso ko.
Nararamdaman ko ang sakit
at takot niya. The way he exhales slowly and the way he tightens his hug everytime.
And to imagine right now
that I could lose him, too? Para akong mamamatay. Hindi ko rin kakayanin, Vince.
"I'min love with you," he murmured on my neck.
Mas lalo akong ngumiti. Parang nakalimutan ko ang lahat ng nangyari.
I guess that's right. That's the power of this feeling. We all forget anger, fear,
and doubt. We all forget
everything else. Not this. Not love. We never forget it.
"I'min love with you, too. Let's go home?" anyaya ko.
He slowly nodded.
HAHAHAHAHHAHANAKAKABANAS Attorney dawtawagin na natin siRiguel.
P 42-11
Wakas
659K 25.8K 36.9K
by jonaxx
Thank you for that long journey. Sorry for the typos and errors you will probably
see as I've not read it yet. I
will correct it once I'mfree again. Again, maraming salamat sa pagbabasa hanggang
dito. Hanggang dito na
lamang ito. This is the epilogue.
Wakas
She hates me.
Iyon lang ang tangi kong opinyon sa kanya. The moment I was introduced to her, I
saw the immediate hatred
in her eyes.
Alamko kung paano mabuhay sa mundong ito. Even without my parents, I struggled and
worked hard just so I
can someday call something my own. My love for spaces and design feels innate. Tila
ba dinadala ako ng
sarili ko sa mga bagay na mas nagpapasigla sa kagustuhan kong maging arkitekto.
In achieving my dreams, hindi ko kailanman inisip na mandaya o manakit. We can all,
after all, work hard
without pulling another down. Pinagpatuloy ko iyon. Maybe that's the reason why
Architect EphraimSaniel,
a renowned Architect in the Philippines wanted me to become an intern and a
secretary on his firm.
I've earned his trust. Kahit ang tiwala rin ng asawa niyang si Judge Demetria
Saniel, nakuha ko rin.
"I've always wanted a son. Kaya naman, hijo, noong nalaman kong ang pangatlo sa mga
anak ko'y babae
parin," umiling si Architect. "I got so disappointed."
Kumunot ang noo ko. If he wanted a son, sana ay hindi pala siya tumigil sa
pangatlong anak. Lumaki ako ng
walang mga magulang pero hindi ko kailanman inisip na hindi ko sila nakita dahil
hindi nila ako mahal. I
appreciated that I'mhere... alive... even without them.
But thinking about Architect Saniel's third daughter, that he just called a
disappointment, made me realize
how painful it is to know your parents... and also know that they were disappointed
of you.
"Kaya, hijo, nakikita ko ang batang ako sa'yo." He laughed heartily. "How I wish I
have a son as talented as
you."
"Architect, Lyanna is good in your field."
"She has good grades. But she needs to improve more pagdating sa application. Her
spatial skills is not that
reliable. Yet."
Umupo si Architect sa kanyang swivel chair at inabala ang sarili sa pagbabasa ng
mga papel. Siguro normal
P 43-1
na na matayog ang kanyang standard. But then Lyanna's her daughter and she's new to
this, for sure she'll
learn more.
"Sana pagdating ng panahon ay matutunan mong pakisamahan ang mga anak ko.
Especially Lyanna," sabi nito
kahit na nakatingin sa mga papel sa harap. "Alamkong magkakasundo kayo."
I served Architect Saniel faithfully. He is the greatest in Philippine Architecture
and it is a privilege to be
one of his trusted members. Kaya naman nag-iingat akong mabuti sa kanila. I
promised myself to never hurt
the feelings of his family, kay Judge Tria, sa tatlong anak nito... kahit pa ang
pinakabata'y nagbabaga ang galit
sa akin.
"Ako dapat ang magtanong niyan, hindi ba? What are you doing and why are you alone
with that girl!" galit
na galit niyang sinabi.
She chased us alone with a boat. Ni hindi ko alamkung paano niya iyon napaandar.
Siguro ay sa panonood sa
bangkero'y natutunan niya iyon.
"You stupid kid! Muntik ka nang malunod iyan parin ang inaalala mo, huh?"
"Totoo naman! Maybe you have a stupid p-plan... Kiss her while you're in that boat?
Maybe bed her in that
boat? Oh right, you like to bed women in bed rather than-"
"What the fuck are you talking about?"
I've known her for quite a while now. Madali siyang basahin. She's a liar but she
couldn't lie convincingly.
Kaya niya mang tumingin sa mga mata ko habang nagsisinungaling, kumukura-kurap
naman ito. So I know
when she's lying or not. She's so easy to figure out. Pero eto talaga ang
nagpahirap sa akin ng husto.
"Oh my God, Vince!" si Vanessa iyon, nag-aalala.
Tinitigan kong mabuti si Eury. She's very pale but her nose and lips were very red.
Tuliro rin ang kanyang
mga mata. She's scared, confused, and angry.
Galit siya sa akin dahil iniisip niyang inaagaw ko ang mga magulang niya. But wy is
her anger right now so
different? What was her fucking argument again? Why amI alone with Vanessa? Stupid
plan? Kiss her or bed
her in that boat? What the fuck is she talking about?
Anong alamniya sa mga ganoon? Ang bata niya pa! At kung iyon nga ang gagawin ko,
anong pakealamniya?
"Leave me alone," she said sharply.
Hinatid ko siya sa kanyang kwarto. She was scolded by her dad in front of us.
Napahiya siya dahil sa
nangyari. I want to imagine her pain right now... her suffering... pero hindi ko
magawa. Something is
bothering me and that's because of her actions.
"You're father has gone too far again," sabi ko.
Lumapit ako sa kanya. Nangungusap ang kanyang mga mata. Gusto kong malaman kung
galit ba siya sa akin
dahil iniisip niyang aagawin ko ang pamilya niya... o galit siya sa akin dahil kay
Vanessa.
P 43-2
"You'll get colds fromthis," marahan kong sinabi.
"I don't care."
Nag-iwas siya ng tingin sa akin. For a moment, we remained silent. Tinatantya ko
siya. Pati ang pamumula ng
kanyang mga mata, panginginig ng labi, at luhang lumandas sa kanyang pisngi.
I want to know. I want to understand. I want her to tell me why she's really angry
with me.
"So what if I bed Vanessa on that boat?" sabi ko para matantya talaga siya.
Sinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako kailanman nagkainteres sa babae kahit
pa inuuna ko ang
trabaho at pagsisikap. Yes, I have been tempted by women before. I don't play
innocent... but this is just
different.
Gaano man ka hinog ang kanyang pangangatawan, she's still a kid to me. She's still
a young little girl, short of
attention, and broken. I pity and admire her for hiding her pain and for still
trying her best.
"See?" nanginig ang boses niya at agad akong nilingon. "You had that plan!"
Nangilid ang panibagong luha sa mga mata niya. Mas pumula ang kanyang ilong.
Kinagat niya ang
mapupulang labi at halos itulak niya ako sa galit.
"Fuck!" I closed my eyes.
Hindi ako kailanman nagkagusto sa mas bata pa sa akin. Even a year younger than me!
Tapos ngayon... ilang
taon ang tanda ko sa kanya? Hell, I doubt if it is even moral and legal!
"You manwhore! And all this time you have been screwing other girls? While your
girlfriend is Vanessa?!"
sigaw niya.
She hated Vanessa. Ngayon bigla siyang naging protective sa kanya? Bigla siyang
concerned na niloloko ko
si Vanessa kahit pa hindi naman talaga?
Eurydyce Amethyst Saniel, are you really angry for Vanessa? Or for your little
self? Damn it!
"She's not my girlfriend," pagtatama ko.
"You liar! She is! You're a manwhore! And all this time, Daddy prefers you over
me?"
Bumuhos ang kanyang luha. Gusto ko siyang aluin but the only thing I could do is
touch her. She's so young.
She's very vulnerable. At hindi ko na alamkung saan lulugar dahil alamkong mali
ito. Caring for her is a
disaster especially when she's acting this way. Dahil alamnating lahat na kung
galit siya sa akin dahil sa
pamilya niya, hindi ito ang pagtatalunan namin. Galit siya. At may ibang dahilan
iyon.
She's too angry to realize it.
"What is it that is really upsetting you, Eury? Please, tell me."
P 43-3
"Sinungaling ka!"
Tinulak niya ako. Mas lalo siyang umiyak. Sa bawat hikbi niya, gusto ko na lang
sumuko at magpaubaya.
"Vanessa is not my girlfriend," pag-uulit ko.
"Sinungaling!"
"Bakit? 'Di mo na siya girlfriend? Dahil may girlfriend ka nang iba? Sino? Iyong ka
teammo? Iyong tutor ko?
Sino?!" she spat without hesitation.
Paulit-ulit niya akong tinulak. Mararahan, tila nawawalan na siya ng lakas. Bumuhos
din ang kanyang mga
luha. Doon ko napagtanto kung gaano ako kahina, na kailangan ko nang umiwas.
"I won't have a girlfriend," I said, finally assuring her.
Huminga siya ng malalim, ngayon hindi na makatingin sa akin at patuloy paring
umiiyak. Fine. I won't have a
girlfriend. But that will also mean, I need to lengthen our distance. This is not
good.
Simula noon, kapag nariyan siya'y umiiwas ako. She's so young and confused to feel
what she's feeling. I
don't want to confuse her more.
There's a thin line between like and dislike. Sometimes we fail to identify our
feelings when we choose a
different one. Kaya ganoon din ang gagawin ko sa sarili ko. Pipili ako ng
nararamdaman para hindi na
maging kumplikado pa ito.
Lumabas ako ng opisina ni Architect Saniel pagkatapos niyang ibigay ang ilang
trabaho sa akin. He told me I
can use the library for my work. Nasanay na rin ako roon dahil tahimik at walang
istorbo. Doon sana ang
tungo ko bago narinig ang tanong ni Reanne sa kay Eury galing sa baba.
"Ba't ka nagpapaganda? Saan ang tungo mo?" si Reanne.
Dumungaw ako sa barandilya at nakita ko si Eury sa harap ng malaking salamin sa
sala. She's putting lipstick
on her lips. Marahan niyang kinakalat iyon sa pamamagitan ng pagdidikit ng labi.
Then she combed her hair
using her fingers before she finally answered.
"Sa library..." she said.
"Ba't ka nagpapaganda pa kung sa library lang naman pala?" si Reanne ulit.
Hindi na sumagot si Eury. I uttered a curse before finally facing the library's
door. Hawak ang door handle ay
pipihit na sana ako para pumasok pero napagtanto kong mas gugustuhin ko pang umuwi
na lang. Kailangan
kong umiwas sa kanya.
Mabibilis ang hakbang niya paakyat ng hagdanan. Nakangiti at excited. Umamba rin
akong bababa kaya nang
nakita niya'y napawi ang kanyang ngiti.
"W-Where are you going?" she asked innocently.
P 43-4
Sometimes, I amnot sure if she's trying to provoke me or she's just very innocent.
Gusto kong isipin ang
nauna para hindi ako tuluyang maloko pero alamko kung kailan siya nagsisinungaling
at kailan hindi.
"Uuwi na ako. Doon ko gagawin ang pinapagawa ng daddy mo sakin."
Bumaba na ako. Sumunod siya sa akin kahit pa sa pagpapaalamko kay Reanne hanggang
sa pag labas ko ng
kanilang bahay.
"Pero lagi mong ginagawa 'yan sa library, ah? I don't have tutor anymore, hindi na
maingay doon. 'Tsaka, dito
ka rin magdidinner dapat, 'di ba?" her sweet voice is killing me.
Hindi ko na siya nilingon. The temptations should be ignored. Fiercely.
Hinarangan niya ako bago ako makalabas ng gate. Humalukipkip siya at nakasimangot
na.
"May date ka 'no?" she said.
What the hell is she doing? Damn it!
"Oh, kung meron?" lalagpasan ko na sana siya pero tinulak niya.
"Sabi mo 'di ka mag gi-girlfriend! Sinungaling ka talaga!"
Nanuyo ang lalamunan ko. I literally called all the angels and saints just to save
me fromwhatever demonic
temptation this is.
"Maganda ba 'yan? Ako kaya ang pinakamaganda sa school! Marami ring nanliligaw sa
akin, 'no! Kaya sige,
ipakilala mo 'yong dinidate mo at titingnan ko kung maganda ba!" she said bitterly.
Oh Lord, this girl. This girl.
"Bakit ba ganyan ang inaasal mo? Ano ngayon kung may girlfriend ako?" medyo iritado
ko nang sumbat.
"Sinungaling ka talaga! Sabi mo hindi ka mag gi-girlfriend!" she pushed me again.
Umigting ang bagang ko sa kakatulak niya sa akin. I amlosing my patience but I
cannot fully get angry with
her and I don't know why! Kinagat niya ang kanyang mapupulang labi. At sa paraan ng
pagkakakagat niya'y
nakikita ko at nararamdaman kong malambot iyon. Her shoulders squared and it
started shaking when she
finally realized that my lies could be true.
Sa galit ko sa sarili ko dahil pinaiyak ko na naman siya. Pero mas lalo akong galit
dahil nag-aalala pa ako
kahit na alamkong hindi rin naman kami pwede. So to further discourage her and stop
her fromher own
disaster...
"Bakit ka umiiyak? May gusto ka sakin?"
Suminghap siya. Akala ko'y gagawa ulit siya ng paraan para masabing hindi niya ako
gusto. Ayaw niya lang
talaga sa akin. Ngunit walang salitang lumabas sa kanyang bibig.
P 43-5
Mas lalo akong natakot.
I have never fallen in love with anyone. Gaano man kaganda, kabait, at ka
propesyunal ang mga babaeng
gusto ko, I've never, ever fallen fiercely with someone. And this little girl in
front of me is already pushing
me to the edge of a high cliff...
Humakbang ako palapit sa kanya. Chest heaving, she backed away fromme until she's
leaning on their cold
rough wall. Umawang ang bibig ko habang pinapasadahan ang kanyang mukha at katawan.
"Do you like me, kid?" I whispered.
Kinagat niyang muli ang kanyang labi, mapupungay ang mga mata habang tumitingin na
lamang sa bermudang
nakalatag sa aming inaapakan.
Damn it! Damn!
I punched the rough wall behind her making my knuckles bleed. Kailangan kong
magising ngayon. Kailangan
mas mauna ang tamang pag-iisip kesa sa nararamdaman.
"You said you hate me so much, but you're acting like you really like me...
hmmm..." I whispered praying
she'll finally say no and prove me wrong.
Pero hindi niya dineny. Hindi niya ako sinampal. Hinayaan niya akong makalapit,
nakaawang ang labi, hilo
ang mga mata, at kabang-kaba ang dibdib.
I licked my lower lip as I looked at her.
It's very complicated. You can't like me, baby. Not this way. Certainly not this
way.
Bahagya niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. She tiptoed to reach me. Ang
kanyang malamig at
mabangong hininga ay tumatama na sa aking baba. Pansamantala akong naestatwa at
nakatitig sa mga labing
malambot.
Umamba akong hahalikan siya. Her body tensed, she closed her eyes, and she blushed.
"Hindi ako... pumapatol sa mga batang nagpapanggap na mature at dalaga na," tiim-
bagang kong pilit na
sinabi.
Dumilat siya at hinanap ang mga mata ko. Akala ko'y sasampalin niya ako.
That's right, baby. Hate me. Dahil sa oras na tuluyan kang magkagusto sa akin,
magkakasala ako ng husto. I
have dreams, alright. Dreams of being successful... but if I fucking hear you say
those words, I'd probably
forget what I should do.
Kaya habang ganito, magalit ka. Magalit ka sakin ng husto.
Hindi tayo pwedeng magkasundo. Dahil ikaw ang magiging kahinaan ko... ikaw lang.
At ayaw ko ng ganoon.
P 43-6
"You're just a little sister to me. So stop whining about me bedding or dating
girls... you sound like a jealous
girlfriend when you are nothing but a little sister to me."
Hindi na ulit kami nag-usap tungkol doon. Or to put it simply, hindi na kami ulit
nag-usap pa.
"Hindi ka parin nadadala?" Vanessa's words echoed in the whole room.
Napatitig ako sa kanya. That four letter question sent me back to a time where she
asked me that same
question. Ngunit hindi tulad noon, alerto ako ngayon. Noong tinanong niya ako
niyan, I'mtoo preoccupied
with my thoughts to even notice someone's presence.
Noon, gulo ang isipan ko. Gulo sa maraming espekulasyon.
"Alammo, Vince, hindi ko maintindihan kung bakit siya," she continued as she walked
towards my table.
I loosened up my neck tie to make me feel a bit relaxed and comfortable pero hindi
iyon epektibo. Hindi
gumaan ang loob ko.
Vanessa leaned on to my table. Yumuko siya para mag lebel ang aming tinginan bago
nagsalita.
Pagkalipas ng ilang taon, natagpuan ko siya sa Costa Leona. Nakahiga, maputla, at
maraming sugat sa loob ng
isang bangka. Oh how cruel destiny is, right? No matter how much I tried to see
her, I didn't have my chance.
Or maybe, I was a coward to take that chance. Takot ako na baka sa huli, totohanan
na ang galit niya sa akin.
Hindi niya na ako mapapatawad. Habang ang lahat ng sinabi ko noon ay puro
kasinungalingan lang.
"That spoiled rotten girl will always have an attitude-"
"Don't call her that!" agap ko.
Tumayo ng matuwid si Vanessa. "Look, do we have to do a recap on how stupid you
were years ago?"
Humilig ako sa aking swivel chair at hindi na nagsalita. I hate arguments. Lalo na
sa parteng ito kaya