Island of Fire

960K 18.5K 3.6K

by jonaxx
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and
incidents are either the products
of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to
actual persons, living or dead,
or actual events is purely coincidental.
Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works
fromor exploit the contents
of this story in any way. Please obtain permission.
-----------------------------------------
This story contains explicit mature themes. This is not suitable for people below
18 years old. READ AT
YOUR OWN RISK.
You are not obliged to read the story.
Hehe 13 yrs. Old okay lng naman diba yung utak ko parang 18 years old mag-isip
eh ?? SuriHAHAHAAHAHAHHAHAHAHA
MUKHANGMAGANDAEHHAHAHAHAHAAHA
P 1-1
Simula
992K 23.4K 16.6K
by jonaxx
Simula
Halos sumabog sa init ang mukha ko habang mabilis na binabasa ang sulat sa aking
harapan. I couldn't hold
the piece of paper properly because of my shaking hand. Seething with anger and
frustration, pinunit ko ang
piraso ng papel at nilingon si Roman na siyang nag-abot sa akin niyon.
"How dare himreply in that fucking way!" sigaw ko, nanginginig.
I cannot believe it! Ang kapal-kapal naman talaga ng mukha niya para sulatan lang
ako sa pamamagitan ng
kanyang sekretarya!
"I wrote as the Chairman of THE Vista Grande, Inc.!" Nanginginig ang balikat ko sa
galit.
My father, Geoffrey Leviste, is going to jail after multiple counts of Estafa due
to false accussations fromour
clients and some of our investors!
Fuck them, actually! That's how it all goes here in this business! Once you're on
top, everyone drags you
down para lang mapalitan ka! How many times should I experience that thing? At ni
isa sa mga na experience
ko, hindi ako kailanman nahila pababa.
Greetings, Miss Leviste!
We are sorry to informyou that the letter you gave us won't be entertained by our
Chairman. I was advised
that only letters with importance shall be given to his office. I was also advised
to informyou of his decision
through this reply.
Thank you very much!
Hinilot ko ang aking sentido habang iniikot ang aking swivel chair. Sa aking harap
ay nag-aantay si Roman at
Edgar, ang aking mga all around bodyguard.
Matinding katahimikan ang iginawad nila sa akin. Salungat sa paniguradong ingay na
naririnig sa baba nitong
building.
Sa iritasyon ko'y napatayo ako. Humakbang ako ng tatlong beses at tanging ang
matulis kong takong ang
umingay. I stopped mid step. Bumaling ako sa salungat na direksyon at naglakad ulit
ng ilang hakbang
pagkatapos ay bumalik ulit.
Nanggigigil ako sa iritasyon. Sa inis. Gustong gusto kong tirisin ang kahit anong
makapag iirita sa akin sa
ngayon. Lalo na siyempre ang sumulat ng sulat na iyon!
P 2-1
Isang tikhimang pinakawalan nI Roman. He moved a bit. His obviously steroid-
enhanced biceps moved.
"Ano?" nilingon ko siya sa iritasyon.
You better have a good idea or damn it!
"Alin ba roon, Ma'am, ang ikinagagalit ninyo? Ang sagot o ang hindi pagsang-ayon?"
Ready na akong bugahan siya ng apoy. Pasalamat siya't tumunog ang lintek na
telepono. Ilang beses ko bang
sinabi kay Maricel na h'wag tumanggap ng tawag dahil baka mga rallyista lamang
iyan!
"Hello!?" sigaw ko sa walang kamalay malay na receiver.
"M-Ma'am, sorry po. Si Sir Ethan po kasi gustong makausap ka-"
Pumikit ako at pinigilan ang sariling ibato ang buong telepono kay Roman. What is
it now?
"Fine. Connect him!"
Humalukipkip ako at frustrated na nag-antay sa kay Ethan sa kabilang linya. My
cousin really knows when to
call, huh? At pinipili niya talaga palaging tumawag sa akin sa ganitong panahon?
"Hello, cousin..." mapanuyang tinig niya.
I want so bad to raise my middle finger at him. Pinigilan ko ang sarili ko at
binagsak ang balikat.
"Hindi mo pa ba napag-iisipan ang gusto kong mangyari?" dagdag niya.
"Which one, Ethan? If it's about me giving up this damn company so I'd start all
over again in your company,
then no!" dire diretso kong sinabi.
He laughed.
Pasalamat ka't 'di kita abot kamay at matagal na kitang nasuntok.
"I have two options, right? It's either you'd do that so you can pay whatever loans
your father has or sell your
damned luxury island. This is not the time to have that-"
"Anong pakealammo sa mga gusto ko?"
"Look, Zari. I care for Vista Grande, too. That is where my father started. You
know that. I learned so many
things in your father's company. The reason why we have Le Viste now. I amvery
willing to put you in one of
the high ranking positions here if you're also willing to-"
"Shut up, Ethan! We don't need your company because we have our own! I have my own!
I can do it! I amthe
heiress of this company and I amsure I can handle whatever's going on-"
"You can't, alright? Zari, tanggapin mo na lang. Nagkamali si Tito! When your
mother died, he got so
P 2-2
addicted with the casino and the result is in your eyes now! I have no doubts that
you'll make a good leader
but this shouldn't be your first experience! This is too much for you!"
Gusto ko nang maiyak. Punong puno ng concern ang boses ng pinsan ko pero marami na
ang naglalaro sa
aking utak.
Vista Grande was the largest pioneering real estate company here in the
Philippines. It was established long
before the rise of other companies. It provides low cost housing to the
marginalized and the poor. I loved its
mission and vision. I live for it. In fact, it's the reason why I pursued
architecture!
"Anong alammo sa kakayahan ko, Ethan? I know how this all goes! I don't need the
help!"
Binagsakan ko siya ng telepono. Pagkatapos kong maibagsak iyon ay naramdaman ko ang
panlulumo.
If he knew what I just did, he'd probably drag my ass out of my office and force me
to do whatever he wants.
"Baka naman may ibang paraan, Ma'am?" si Roman sa isang takot na boses.
Natawa ako sabay tingin sa kanya. He knows I'msarcastic this time.
"Like?"
"Ang sabi kasi ng nag-abot ng sulat na 'yan sa akin ay may ibibigay pang sulat ang
RHI. Imbitasyon daw 'yon,
Ma'am, e, mukhang engagement party iyon..."
Namilog ang mga mata ko at mabilis na nilapitan si Roman. Muntik na siyang umatras.
Siguro'y akala niya'y
sasapakin ko na siya sa iritasyon.
I'mtall but he towered over me like Hulk. Pero sa takot niya sa akin ay tila kuting
siyang nanliliit.
"Engagement party nino? Niya?" halos may bahid na pandidiri ang tinig na
umalingawngaw galing sa akin.
I pursued Architecture in Spain. I was aiming for masters when I left because of
this problemin the company.
"H'wag mo nga akong lokohin, Roman!" sigaw ko sa iritasyon.
"Totoo, Ma'am. Hihintayin ko sana pero noong sinabing imbitasyon lang iyon sa
party, alamkong magagalit
ka lang kaya tumulak na ako para ibigay sa'yo 'yong sulat."
Kinagat ko ang labi ko. Wow! Magbibigay na ba ako ng slow clap para sa kanya?
"You've got to be kidding me! A man like himwouldn't-" Nanginig ang balikat ko sa
katatawanan. "Oh, right.
I forgot that he has the money and the company. A muchacha would take that
opportunity."
Putangina. AmI left with no choice?
"Ano na ngayon, Ma'am?" tanong ni Roman.
Huminahon ako at umupo sa aking swivel chair. I'mtrying to calmmyself. I'mtrying to
think straight. I'm
P 2-3
trying to be considerate of others...
My father, at this moment, is probably on his way to prison. My last resort is a
gamble. If this won't work...
no... This should work! This will work! There's no way for this to fail. I can't
afford it to fail!
"Edgar, bumalik ka sa kompanya nila at kunin mo ang imbitasyon na dapat ay ibinigay
kay Roman," utos ko.
Tumango si Edgar. He's a bit leaner than Roman but would still pass for a
malnourished Hulk.
Tumalikod siya at umalis para sundin ang utos ko. Ngayon, si Roman at ako na lang
ang narito sa opisina.
"Position the chopper near the golf course. Buy me a smuggled vehicle," marahan
kong sinabi.
He nodded. I know he knows what my last resort is. I amjust left with no choice. I
need this. I need this so
fucking much and I would do everything to get it.
"Alert all the possible involved people. What's the agency of his body guards?"
nagtaas ako ng kilay.
"Ma'am, wala siyang bodyguard."
Ngayon lang yata ako natuwa sa ibinalita nitong si Roman sa akin. He smiled when he
saw me smile. Tuwang
tuwa rin ang isang ito.
"I don't believe it..." nanliit ang mga mata ko.
Hindi ako tanga para paniwalaan iyon. Napawi ang ngiti niya.
"Totoo, Ma'am. Madalas naming makita 'yan ni Sir Geoffrey kapag may mga launching
at mga meeting,
talagang walang bodyguard iyan."
"A man on top of the food chain can't be that reckless! At sa lahat, siya pa talaga
ang walang bodyguard.
How the hell would he stop people who will probably harrass him? What about his
desperate employees-"
Natatawang umiling si Roman. "Baka walang ganoon sa kanila, Ma'am. Mukhang maayos
naman palakad
nila-"
Natigil siya nang nakita ang pagngiwi ko.
Well, if it's true. That's great! Eitherway, we have to prepare for the worst.
"Dadalo ako sa party na iyon," desisyon ko.
"Ma'am? Paano 'yon? E 'di mahihirapan tayo?"
"If I don't go to that party, they might accuse me. You have to carry on with the
plan while I'mthere. We'll
just contact each other bago ako didiretso sa golf course at bago tayo umalis."
"Hindi mo po ba susubukan, Ma'am, sa party?"
P 2-4
Umirap ako.
"If it's true that this is an engagement party, do you think I can make this all
different in just an hour? Or
worst, thirty minutes? No. Kaya hindi ko na kailangang subukan pa roon. We are
executing the plan the
minute I leave the house!" pinal kong sinabi.
Pinagmasan kong mabuti ang kulay puting imbitasyon sa 'di umano'y engagement party.
I wouldn't be
surprised if it is. With the embossed golden letters of their names in front of the
invitation, tanga ko kung
iisipin mong birthday party iyon.
The guests are requested to wear golds and silver dresses. Punong puno ng poot ang
mga mata ko habang
paulit ulit na tinitingnan ang pangalan nila roon.
I love gold and silver things. I grew up in the peak years of the Vista Grande the
reason why I could have
anything that I want. And in my journey with those extravagance, I found a strange
fascination for glitters.
I determine the value of things through their cost. Pero alamko rin na mahalaga ang
mga bagay na may
sentimental value tulad na lang ng aming kompanya.
I travel wearing only the best designer brands and sleep only in a five star hotel.
I like only car brands that
are made west because they're just better and more costly.
Hindi ko matanggap na ngayon ay narito ako sa kalagitnaan ng pagbagsak. My father
is a great man! He was
tricked and this is the result! I can definitely do this on my own... to save my
father and to save my beloved
company.
I made sure that my father's in good hands before finally leaving the house. Inayos
ko ang aking diamond
earrings at muling pinasadahan ng tingin ang aking damit bago tumulak na palabas ng
bahay.
Wearing my straight strapless pencil cut gold dress, a gold platformshoes, and my
clutch, I stepped on the
gas of my BMW.
Nakarating ako sa basement ng hotel. Immediately, I messaged one of my men to
informthemthat I am
already there.
Mga salamin ang dinaanan ko nang nasa unang palapag na ako ng building. Without
even looking at it, I can
see my look at the corner of my eye. My natural brown hair is in a french twist. My
high cheekbones were
properly highlighted with a mediumbrown contour. My pointed nose brought all the
sophistication that my
face needed.
Ngumiti ako sa mga nakasalubong na media. Their jaw dropped when they saw me. Dire-
diretso ang lakad
ko, ayaw magbigay ng panahon para tuluyan nila akong mainterview but if they want
it so much that they'd
almost die running after me, I'd stop and turn to them.
"Miss Leviste! You're here!" sabi ng isang matabang may I.D. ng isang sikat na
magazine.
Ngumiti ako. Photographers flocked to me. I smiled more.
Because the damn host invited me in this event. I can't believe he has the guts to
do that!
P 2-5
"I just got here from Madrid for a vacation..." I smiled.
"Wow! Saan ka naman magbabakasyon, Miss Leviste? You're not staying here for good?"
tanong ng isa pang
taga media.
Why is common sense is not so common anymore? It's a vacation! Natural, hindi ako
magtatagal dito sa
Pinas!
"No. I have to go back for my masters-"
"But what about your company? We heard your father is sued-"
"My cousin, Ethan, will take care of that, I'msure. Will this all become about my
father or are you going to
ask me what I'mwearing?"
Nagtawanan kami pero nagtaas ako ng kilay at nagseryoso agad.
"Sure! I have always admired your fashion. I saw your posts on Instagramand they're
very high end!" sabi
naman noong mas interesanteng babae sa gilid ko.
I proudly smiled. When she started asking me about my dress, I told her all the
details. How I got it and how
I got the invitation very late that this is a fast pick.
"Ilang taon ka nga uling hindi nakauwi, Miss Leviste? We thought you'd never come
back here anymore."
"I have short visits here. I just don't show up much in events because I have
important matters to attend to."
"Oh! That explains it..."
Hindi maubos-ubos ang paulit ulit na tanong. A magazine editor-in-chief even
approached me and asked me
if I could cover their magazine. I gave her my calling card and then went inside
the venue.
Sa lagay ko ngayon, hindi ko alamkung may panahon pa ako sa mga social gatherings.
I went inside and saw in shades of lavender and violent. Green ferns were
everywhere, too. Nagtiimbagang
ako habang pinagmamasdan ang golden tables and chairs.
I want to shout at how distasteful all of these are but damn it... I must admit...
it isn't!
"Hi, Miss Leviste!" said a familiar girl.
I waved. A group of girls even asked me where my friends were and why amI alone. Of
course, I should be.
Damn it!
Kumuha ako ng isang champagne at agad na sumimsimsa wine flute. Hinagod ko ng
tingin ang mga guests na
puro naglalakihang tao sa industriya. I even saw some of my schoolmates back then.
They look old now. Well, that's what marriage can give you.
The chattering got more defined when an old woman entered along with her husband
and a girl. The girl's
P 2-6
long gold gown told me that she might be his fiancee.
Umiling ako at nilapag ang wine glass para kumuha ng isa pa. Very good predictions,
Zari. Ang galing mo
talaga!
Halos ilagok ko ng isang inuman ang sumunod na champagne. With her porcelain skin,
jet black hair, and
graceful moves, I can't help but curse.
"Ang galing mo rin talaga, 'no? Sa bagay..." nagkibit ako ng balikat.
Pinagmasdan ko muli ng tingin ang babae. I amtaller than her. She's probably around
five or five two. And
the way she gracefully smiles at the guests who give her utmost importance, I could
tell that she's all so girly
girl!
My phone beeped interrupting my thoughts. Buti na lang.
Roman:
Ma'am, ready.
Tinapos ko ng buong lagok ang aking inumin bago nakihalo pa sa iilang mga panauhin.
I greeted themand
allowed themto ask me how I'mdoing. I have to put it in their minds that I was here
so I couldn't be accused
of anything.
Another beep, I didn't have to read it. I was sure that he's already in the
building.
The Master of Ceremonies was already on stage and saying his greetings to everyone.
Kumuha akong muli ng
wine glass para inumin habang nakikinig at nabibigo ang lahat kung paano... walang
soon to be groomna
dumating.
Inunti-unti ko ang champagne habang pinapanood ko ang babaeng nasa tabi ng kanyang
ama't-ina. She is
texting, maybe trying to get a hold of him. After a while, she started calling. Her
momasked something, she
shook her head.
I licked my lower lip as I watch themclosely. My phone beeped and I smiled.
Kinuha ko iyon at unti-unting tiningnan.
Roman:
Nakuha na namin, Ma'am.
Nang nag-angat muli ako ng tingin sa babae ay nakita ko siyang sinasalubong ng
isang security. Umiling ang
security kaya nilingon noong babae ang Master of Ceremonies. Tumango ito at ngumiti
sa audience.
"We'll start late, ladies and gentlemen..." deklara niya.
Very good. That was with no trail, I guess. If the security didn't know where he
is, then I should give Roman
and Edgar some bonus!
P 2-7
"Where's the powder room?" tanong ko sa isang guest kahit na alamko naman talaga
kung saan.
"Straight and left, Miss..." sagot niya.
"Thank you!" marahan kong sinabi at sinunod na ang payo.
Nang nakarating malapit sa pintuan ng powder roomay lumiko ako patungong pintuan
para makalabas. With
gracious moves, I went to the elevator and then to the basement. I told the Valet
to reserve a parking for me
since I have an emergency. He nodded and then I went out.
Hindi ko mapigilan ang pagngiti habang umaalis na roon sa hotel. Isa pang beep at
nakita ko ang mensahe ni
Roman.
Roman:
Complete.
I stepped on the gas making the BMW reach a hundred and twenty bago ako tuluyang
nakaliko sa isang
village kung nasaan ang mansyong pag-aari ng aking Lolo.
Habang dire-diretso ang takbo ng aking sasakyan, kita sa gilid ng aking mga mata
ang mansyong madalas
kong pinapasyalan noon. It's my first time, in a long time, to see that mansion
again. Pero hindi ako
magtatagal ngayon. I have to do my work.
Hindi kalayuan ay ang private chopper namin. I stopped the car and got my clutch.
Pagkalabas ko'y hinagis ko
sa isa pang bodyguard ang susi at pagkatapos ay dire-diretso nang naglakad patungo
sa itimna chopper na
ngayon ay nabubuhay na ang makina.
Hinigit ko ang pin na nag-aayos sa aking buhok para bumuhayhay ito. Naglahad ng
kamay si Roman para
makapasok na ako sa front seat ng chopper bago tuluyang inayos ang mga belt sa
sarili. Behind me is more of
my bodyguards, Belinda, and of course... our special guest... blindfolded and
helpless.
Poor Rad, couldn't make it on his own engagement party.
Tumabi si Roman sa akin dahil isa siya sa magpipiloto nitong chopper. Hindi
kalauanan ay nakikipagsabayan
na kami sa hangin sa himpapawid.
Tangina di ko gets???? HAHAHAHHHAHAHAHAHAHAHAHAHAH
P 2-8
Kabanata 1
579K 19.8K 15.5K
by jonaxx
Kabanata 1
Cell
We have just landed on Isla Fuego. Immediately, I went out of the chopper just so I
could breathe properly
and look at my phone.
Ang mainit na hangin ay sinalubong ng aking buhok dahilan ng pagsabog nito. Hinarap
ko ang pinanggalingan
ng hangin at nakita ang lawak ng asul na karagatan. Beyond the blues are the
torquoise waters.
Tinanggap ko ag tawag ng aking kaibigan. Umirap ako at pilit nang naghanap ng
dahilan.
"Zari, where are you?" I can almost hear Calla's suspicious tone.
"I'mplanning out my vacation already. I left the event because I got too bored. Ang
tagal magsimula."
Iminuswestra ko kay Roman na ibaba na ang bihag.
Binili namin ni Daddy ang isla na ito noong nakaraang taon. He developed the small
house on top of the hill
overlooking the whole island and the seas around it.
This island used to be a tourist spot. Ang katabing mga isla nito ay ganoon din.
There's just this businessman
who owns these islands and happen to sell one to my father. Binili niya ito and I
liked it so I couldn't let go
of it. Ngayon, pribado na ito at hindi ko na pinapayagang puntahan ng ibang tao.
The six-hectare oval shaped island has white and fine sand, clean shores, a hill
(where the house we built
was located), a yacht, some jetskis, and another house just below the hill where
the supposed guests should
be housed, if there are.
Narinig kong kumalabog ang kung ano sa likod. Probably the man fell of the chopper.
Lampa. Darn it.
"Are you sure, though? Radleigh Riego did not show up and his fiancee's family is
already very worried! It's
all over the news," concern na tono ni Calla.
Ngumiti ako at humalukipkip. Nakita ko si Belinda sa aking harapan na gustong
magtanong. Nasa gitna ng
kuarenta ang edad nito at ang kanyang manipis na buhok ay pinaghalong itimat gold.
She's with some of my
bags. Tumango ako dahil naintindihan kong nagtatanong siya kung saan iyon ilalagay.
"Baka naman ayaw niya sa fiancee niya?" Natawa ako pero hindi nakuha ni Calla ang
humor.
I can imagine her suspicious face right now.
P 3-1
Humina ang rotor ng chopper at narinig ko na ang pagpipilit ni Roman na ibaba ang
bihag sa bahay at ilagay
siya roon sa opisina ni Daddy na sa ngayon ay magiging opisina ko. Tumalikod ako sa
maiingay na
bodyguard para maharap ang mas mapayapang dagat.
"He was at the hotel, Zari. Everyone knows he'll join the engagement party."
Nakapamaywang na ako ngayon. Masyado na akong kilala ng kaibigan na hindi na ata
ako
makakapagsinungaling.
"So what do you mean about this, Calla? I don't know what happened to the man and I
don't even give a
damn-"
"You don't give a damn when just the other day you told me you need his help?"
"He doesn't want to participate in helping me so why the hell will I give a damn
after that-"
"Well, because you said that he's your only choice! Zari, please tell me you did
not do something stupid this
time. I won't tell anyone. You know you can trust me but I do hope you really did
not do anything stupid."
Alamkong kagagawan ko rin naman kung bakit ganito ang opinyon ng aking kaibigan.
But I don't think I'm
ready to tell her that, yet. Lalo na't isang malaking krimen nga itong nagawa ko.
Nagsimula akong mag-isip sa maaaring mangyari pagkatapos nito. Will I convince him?
What will damn
happen if I won't? Kailangan pa ba siyang tutukan ng baril para sumang-ayon?
He'd definitely do it, anyway. I know I can make himdo it.
Huminga ako ng malalim.
"Calla, I'll call you soon. I'mpretty busy right now. I don't think I can talk
about the stupid things you're
asking me."
"Okay, Zari. Call back soon, okay? Nasa condo ka ba? I can go there, you know."
"No. Nasa ancestral house ako. I'll call you soon. Bye. Love you."
By now, I'msure Calla's already formulating ideas. Alamkong mapagkakatiwalaan ko
siya pero ayaw kong
magkaroon ng konsensya sa ngayon. For sure she'd tell me things that would bother
me all night and I don't
like that. I need the fire I have right now to pursue what I need the most.
Bumaba ako sa kwarto kung saan paniguradong naroon ang bihag kasama ang mga
bodyguards na dala ko.
The whole house is modernly design but it vintage-looking. Kahit na concrete ang
kabuuan ay tinabunan
naman ang mga dingding ng hardwood para magmukhang vintage. The furnitures are new
but are antiquelooking
too. Ang limang silid na meron ito ay may iba't ibang wallpaper depende sa
kagustuhan ko. Ang
opisina naman ni Daddy ay gaya ng dingding sa kabuuan ng bahay.
I opened the door to his office and saw the two lamps on the sides of a painting of
me. Below it is a
fireplace. Malamig kasi rito kapag gabi.
P 3-2
Sa gitna ng malaki at nakakasilaw na glass bintana ay pinaluhod ang naka coat and
tie pa na bihag. Kumunot
ang noo ko at iginala muli ang tingin sa mga naroon.
I brought here eight bodyguards. Lima ang nasa harap ko at ang tatlo'y pumalibot na
sa isla para magbantay.
Iginala ko pang muli ang mga mata ko sa mga bodyguard kong tahimik at nag-aantay sa
sasabihin ko. Ibinalik
ko sa lalaking nakaluhod, nakapiring, tahimik, at nakagapos ang kamay sa likod.
Is that Radleigh Riego?
I remember himas a lean and tall man who has eyeglasses.
Isang hakbang ang ginawa ko at lumapit muli. Did we get the wrong man?
Humataw ang puso ko nang lumapit ako sa lalaki para kumpirmahin kung sino iyon. I
tilted my head and
bended a bit and saw that familiar curve of his lips. Nag-angat ako ng tingin kay
Roman.
Kumpirmado ko na pero pakiramdamko'y hindi ito. He should be crying like a little
girl now but he's just
there waiting for me to speak up. Oh! Did he know that it's me who kidnapped
himalready?
Paano niya naman malalaman, hindi ba? Kilala niya ba ang boses ko? Hindi naman.
O baka may naiisip na siya dahil naagrabyado niya ako? Whatever.
"Good evening, Mr. Riego..." sambit ko at nag-angat ng tingin ulit kay Roman na
tumango sa akin.
Lagot itong mga ito sa akin kapag mali ang taong ito. But then it's his lips and
nose. His defined jaw and
larger frame told me that he's been fit. He's not anymore the man I remember.
Gained some confidence, huh?
"Oh sorry. Engineer Riego. My bad," may panunuya kong sinabi.
Humakbang ako patungo sa gilid para mas makita ang ibang anggulo niya. Even in his
coat and tie, I can
sense the firmness of his arms. His legs looked also very fit and the bulge in
between his thighs look... well...
This is himnow, huh?
Kaya naman pala maayos ang fiancee. Galing din sa magandang pamilya. If you have
the money and the
looks, you really can get everything you want. Napawi ang ngiti ko.
"I'msorry to disturb your day but... I really need you to hear my business proposal
properly."
His jaw clenched. It made me a little bit uncomfortable. Tumigil ako sa paglalakad
at sa ganoong anggulo ko
siyang tinitigan. How old is he now? Twenty nine? Thirty?
People really change, huh?
"At dahil hindi mo ako pinapaunlakan sa mga sulat ko, heto ka ngayon sa aking
harapan para pakinggan akong
P 3-3
mabuti at mapag-isipan mong mabuti ang gusto kong mangyari."
Hindi parin siya kumikibo. Pinasadahan ko ng mga daliri ang aking buhok.
Hindi ko matanggap ang sulat na ibinigay niya sa akin pagkatapos kong desperadong
manghingi sa kanya ng
tulong. How dare he ignore my letter!
"But first, I'd like to ask you if you know who amI, Engineer Riego," sambit ko.
He laughed mockingly a bit. Napatuwid ako sa pagkakatayo lalo na nang ngumuso siya
at binasa ang kanyang
labi gamit ang dila.
"Just tell me whatever you want now, Miss Leviste."
Ngumisi ako at ngayon ay humakbang palapit sa kanya. Nilingon ko si Edgar at
sinenyasan na ihanda ang
baril. Tumango ito at hinawakan na ang baril sa gilid ng damit.
I leaned to my captive so I can whisper on his ear.
"You're really genius, huh?"
His jaw clenched again. Ibinaling niya ang ulo sa salungat na direksyon. Ngumisi
ako.
"I still have that effect on you, Radleigh? Hmm?" I whispered.
Hindi siya nagsalita. Nanatiling igting ang kanyang panga.
"Have you fallen in love with your fiancee that you couldn't let me borrow you a
bit?" malambing kong
bulong.
Bumaba ang tingin ko sa kanyang labi. I suddenly have that urge to tease himbut of
course not in front of my
guards. But then... cheek would do right?
Dinampian ko ng malambot na halik ang kanyang pisngi. He did not move even a bit.
He just let me do it. Not
that he could move more but he can at least try to tilt his head away fromme.
I gave himanother peck but then he tilted his head making me almost kiss his lips!
Tumuwid ako sa
pagkakatayo at natigilan.
Tumaas ang kanyang kilay at sumilaw ang ngiti sa labi. I'malready mouthing What the
Fuck. Salamat at
nakapiring siya.
"Miss Leviste, why don't you kiss me on my lips instead? I'd pay attention more."
Tinuro ko si Edgar at agad nitong tinutukan si Radleigh ng baril sa sentido. 'Yan
ang napapala mo.
Tumigil siya sa pagsasalita ngunit ang ngiti sa labi ay naroon parin. I couldn't
smile anymore. I don't know
why I'mjust suddenly bothered.
P 3-4
"That will make you pay attention more, right?" halos manginig ang boses ko.
Hindi siya nagsalita. So I guess he can really pay attention now. I'd stop teasing
him. Let's get to the main
point.
"Pakakawalan kita rito sa aking mga kondisyon. Kung hindi ka papayag ay ikukulong
ka rito sa isla at magaantay
ako kung kailan magbabago ang isipan mo. If you'd agree to my business proposal,
I'd set you free
with me but my guards will make sure that you carry out what I want. If you'll tell
the authorities about it,
you'll be killed."
Napawi ang ngiti niya. Kahit nakapiring ay nakitaan ko ng galit ang kanyang mukha.
"You know what my business proposal is and it will require you to ditch your
fiancee for me. Unless of
course you'd agree to give me a share without us being married then I'd like that
more."
"Ito na lang ba talaga ang natitira mong paraan, Miss Leviste?" malamig niyang
tanong.
"Anong pakealammo sa mga gusto kong paraan-"
"If you'd ask Ethan to help you out I'msure he would. Your company is sinking and
you'll sink with it if you'll
try to revive it. Mas mabuting hayaan mo itong mawala at magsimula ka sa-"
"Wala kang pakealamsa gusto ko. I have the business proposal and the question here
is if you'd agree with
me, Riego! I did not ask for your opinion so don't bother."
Umigting muli ang kanyang panga at natahimik na lamang. I sensed his biceps moving
a bit. Maybe he's trying
to get out of here. Nilingon ko si Edgar at mas lalong tinutok ang baril kay Rad.
"Is it so hard? You just have to share it to me. But of course your family would
wonder why you're giving me
so much so I'd suggest we can have a pragmatic marriage. I'msorry for your fiancee
but she has to move a
bit."
"You really think you can get anything by force, don't you?" naririnig ko na ang
iritasyon sa kanyang tono.
Yes, that's how you should feel.
"This won't be by force if you'd only reply to my letter in a positive manner."
"Your idea is ridiculous! You know your company is in big debt because of your
father. Everyone knows
that! Why can't you just accept your defeat and try to make everything right
instead of resorting to another
wrong?"
"Everything will be fine if you just follow whatever I say, Rad," mapanuya kong
sinabi.
Muli ay umigting ang panga niya. Kung nakawala siya ngayon, I can imagine
himpunching me in frustration.
But he'll be killed before he can do that!
"Sobrang mahal mo ba ang babaeng iyon para ayawan ang gusto ko? It's just a simple
deal. Kung sinagot mo
lang sana ang mensahe ko imbes na ignorahin ay sana hindi na tayo umabot sa
ganito."
P 3-5
Naglakad ako para tingnan siya sa kabilang anggulo naman. I cannot believe that
he's grown like this. I mean,
he's already tall but right now he's all manly. He matured. Very well.
"Put your shares on my company so I can fully operate once again. The profit will
go to the debts of my father
as I process his case, too. He should be out of prison."
Pumunta ako malapit sa fireplace at tiningnan ang aking larawan. I look snobbish in
that picture. But well, in
real life, too.
"Alamkong kaya mo itong gawin. You both have VHRV Holdings and RHI in your palms.
You can
manipulate everything. Supply my estates and voila! we're good!"
Nilingon ko siya. Nanatili siya sa ganoong posisyon habang nakatutok ang baril ni
Edgar. Nakatingin ang
aking mga bodyguards sa akin.
Bigla akong nakaramdamng awa sa aking sarili. Napalunok ako nang napagtanto na
ginagawa ko na ang lahat
ng posible para lang maisalba ang aking ama at ang kompanya.
I adored my father so much. Ever since he lost my mother froma car crash, ang sabi
ni Ethan ay nalulong si
Daddy sa casino. Hindi ako naniniwala dahil hindi ko naman nakikita. But he's
always out, I'malways with
my nannies and bodyguards. Inubos ko ang oras ko sa eskwelahan at sa kung anu-ano
pang mga bagay.
I decided to leave the Philippines when I wanted to pursue Architecture. Father was
left here and continued
his gambling. Kaya ngayon, ito ang naging resulta.
And I will never let everyone see my fall. I will never ever fall. Not in
everyone's eyes. I will stay on top.
My father can play in the casino all he wants. We'll never run out of money! I'll
make sure of that!
"So tell me, Rad, are you up to this?" tanong ko.
"No," mariin niyang sinabi.
Nagtiim-bagang ako. I don't want to waste time here while my father rots in jail. I
need to move but if he's
going to be difficult, I don't have a choice.
"Edgar," tawag ko kaya mas idiniin ni Edgar ang baril sa ulo ni Rad.
"I'll ask you again. Are you doing this, Engineer Riego?"
"No," he said with conviction.
He's really testing my patience. Hindi ko matanggap na ganito ngayon.
Tumango ako kay Roman bilang utos na ihatid niya sa sa pagkukulungan namin sa
kanya. Nilingon niya si
Radleigh at binalik muli sa akin ang mga mata.
"Po? Ma'am?" he asked.
"Put himin his cell," I said.
P 3-6
Nilingon ulit ni Roman si Radleigh. Did he not understand my English.
"Ilagay mo siya sa kulungan, Roman," utos kong muli.
In just a split second, Radleigh untangled his cuffs. Nakita ko kung paano niya
tinanggal ang kanyang piring.
Sisigawan ko na sana ang mga tanga kong guards nang biglang tinutok ni Edgar sa
akin ang baril pagkatayo ni
Radleigh Riego sa aking harap.
His hawklike eyes was directed on me. His silhouette screamed of authority. His
large frame covered the
light I'mseeing fromthe windows as he walked towards me.
"Roman!" sigaw ko ngunit ang aking body guard ay mabilis na lumapit sa akin hindi
para tulungan ako ngunit
para kunin ang aking mga kamay at igapos ang mga iyon.
"What the hell? Roman! Edgar!" sigaw ko ng paulit ulit habang nanlalaban.
Tahimik ang mga ito. Hinarap ko ang lalaking unti-unting lumalapit sa aking
harapan. His thick eyebrows
furrowed and his whole expression is as hard as a rock. His presence is
overwhelming but I couldn't help but
mock at my opinion about all of these!
"What the hell are you doing? Anong ibig sabihin nito!? How dare you do this!"
Sobrang galit ang naramdaman ko na pakiramdamko'y sasabog ako. My frustration
turned into tears but my
anger's greater than them.
"You... You planned this out! How did you..."
Paano niya nakumbinsi sina Roman, Edgar, at iba pang body guards? Pati ba si
Belinda? Paano nangyari ito?
"What do you fucking want?" sigaw ko nang napagtanto ang lahat.
Tatawagin niya ba ang mga police? Oh my goodness, amI going to jail?
Hinila ko ang aking kamay para makawala. Gumalaw galaw ako para mabitiwan ng mga
bodyguards. I even
kicked themthe reason why lumayo ang iba.
"Itali n'yo rin ang mga paa niya," utos ni Rad.
Fuck him! What the hell is this for?
"Fuck you! Fuck you, Radleigh Riego! Fuck you, you asshole!" paulit ulit kong
sigaw.
"Tape her fucking mouth, Roman!" halos sumigaw ito dahilan ng pagkakatameme ko.
Naghubad siya ng coat at hinagod niya ng kamay ang batok na tila ba pagod na pagod
siya sa ginawa.
Isang itimna duct tape ang nilagay ni Roman sa aking bibig. I continued mumbling
right then but no clear
words can be uttered.
P 3-7
Bumaling muli si Rad sa akin, ngayon ay sing lamig ng yelo ang mga mata.
"Bring her to her cell."
Fuck you! Fuck you! Asshole! Magtawag ka ng pulis! Mas mabuti pang mamatay na lang
ako! Makulong! And
if I ever get out of here, I would definitely sue all of them! These guards are
good for nothing! And Belinda,
if she's part of this. Damn witch!
HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHHAHAHAAHAHAHLTAMP HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
P 3-8
Kabanata 2
461K 17.8K 6.7K
by jonaxx
Kabanata 2
Motive
I cannot believe it!
Hindi ko alamkung alin ang uunahin ko. Ang magsumigaw o ang mag-isip.
The words didn't come out right because of the packaging tape plastered on my lips.
Panay ang sigaw ko kay
Roman at sa iba pang mga bodyguards ngunit alamkong 'di nila ako naiintindihan.
Estupido! Magkano ang binayad sa inyo? Kailan pa kayo nagtraydor!? Simula pa ba
noong wala pa ako o
noong bumalik na ako?
Ilang linggo pa lang ako sa Maynila. Bumaling lamang dahil sa nangyari kay Daddy.
Sila na ang nadatnan ko
sa syudad kaya paano nangyari ito?
Pati ba ang mga kasambahay? Si Belinda ba'y kasabwat nila? Malamang dahil kung
hindi'y maging siya'y
ginagapos na rin na tulad ko!
How dare you touch me!
Magkano ang binigay ni Rad at agad kumagat ang mga ito? Double? Triple? My God, I
can pay more! But no
thanks, I'd pay for those who are loyal! Not these scums!
Humanda kayo pagnakalabas ako rito! I'mgonna sue you all! I'mgonna make sure you'll
all rot in fucking jail!
Pilit akong tinulak ni Roman papasok sa isang kulay pulang silid. Ilang beses pa
lang ako rito ngunit sa bawat
beses na iyon ay dito ako natutulog.
Hindi ako pumasok. Nag-ugat ang mga paa ko sa pintuan.
"Ma'am, sige na po..." malumanay na sabi ni Roman.
Hindi ako sumunod. Akala niya naaawa ako sa kanya? Akala nila nahahabag ako sa
galang na ipinapakita
nila sa akin? Si Edgar man ay halos imuwestra lang sa akin ang silid!
Someone pushed me inside. Nasa mga bodyguards iyon dahilan ng pagkadapa ko papasok
sa loob.
"Aray!" I said unclearly because of the tape.
Sobrang sakit ng paa ko. My stilletos broke my my ankle, I think.
Pumikit ako ng mariin habang naka handusay sa sahig. Namumula na ang balat ng mga
paa ko dahil sa
P 4-1
maluwang na nakataling lubid. Gusto kong haplusin iyon pero hindi ko magawa dahil
nakatali rin ang aking
mga kamay sa likod.
Bulung-bulungan ang narinig ko galing sa mga bodyguards. Naririnig ko ang
pagrereklamo ni Edgar sa kung
sino mang gumawa noon at nagsisihan na agad sila.
Ginigitan na ako ng pawis sa noo habang dinadamdamang sakit sa aking paa.
Nagsawayan sila at biglang tumahimik. I realized Rad is coming. Narinig ko ang
boses niya sa labas.
"Anong nangyari?"
Walang nagsalita sa mga bodyguards. Na hati sila sa hamba ng pintuan nang dumating
si Rad doon. He
looked down at me and I hated how awkward and embarrassing it is.
Paanong ganito ang posisyon ko ngayon? Paanong natatanaw niya akong ganito
samantalang...
His broad shoulders looked more defined when he removed his coat. Puting longsleeve
shirt na nakatupi
hanggang siko ang suot niya ngayon. Still in his black slacks and black shoes, he
squatted and looked at me
with blazing fire in his eyes. I amso sure it's anger that I'mseeing. I gave himan
equal look, too. Wala akong
pakealamkung dehado ako ngayon.
His hawk like eyes, thick eyebrows, thick lashes, and perfectly angled jaw looked
gorgeous. Hindi ako
makapaniwala na ganito ngayon. The longer I stare at his eyes, the more I see it
properly. Hindi ko naalala
kung kailan ko siya natitigan ng ganito ka lapit at ganito ka tagal. All I know is
that I don't like looking at him
before.
His vivid and deep-set eyes were pitch black like it doesn't want you to see more
than what you're allowed
to.
Natigil ang titig ko sa kanya nang naramdaman ko ang isang magaspang na kamay ang
bumalot sa aking
bukung-bukong. Tumindig ang balahibo ko at inatras ko ang aking paa.
Binitiwan niya ako at agad siyang tumayo. His looked down on me with cold eyes.
"Tawagin n'yo si Belinda," he ordered.
Agad ay umalis ang isa sa mga bodyguard.
He walked back and started running his fingers through his hair like he's on some
big problem.
Ubos na ubos na ang lakas ko sa kakasigaw na wala namang nakakarinig ko
nakakaintindi. Pero ngayong
narito siya ay ginawa ko parin. I started cursing himso bad. He looked at me with a
stern expression. His
lips were in a thin line and his hair fell majestically just inches closer on his
forehead.
Sobrang init na ng pisngi ko sa kakasigaw kong wala naman siyang naintindihan.
Worst, mukha pa siyang
hindi apektado!
"Pinatawag n'yo raw ho ako, Ser?" si Belinda.
P 4-2
The woman did not even look confused. She's just there asking Rad if he needs
anything. What the hell?
"Isa ka pa! Tonta! Nagpauto! Walang delikadesa!" sigaw ko kahit na walang
nakakaalamkung ano talaga ang
gusto kong iparating.
"Remove her stilletos," Radleigh said coldly.
Humilig siya sa isang hardwood cabinet namin. He crossed his arms as he looked at
our housemaid trying to
remove my stilletos.
Palapit si Belinda sa akin ay panay ang galaw ko sa mga paa ko. I want it removed
but I want her to know
that I'mso fucking annoyed with everyone!
"H'wag kang malikot, Ma'am," ani Belinda pero hindi ako natigil.
Halos mabigat na ang mga kamay niya habang inaalis ang aking sapatos. Ngunit dahil
wala naman akong
magawa'y napagtagumpayan niya iyon.
Dahil masyado akong malikot habang nasa sahig ay umakyat ang palda ng dress ko sa
ibabaw ng aking hita.
Matalimkong tiningnan ang mga bodyguards na patay maling nakatayo malapit sa
pintuan.
I groaned in frustration. The red thongs I'mwearing is probably peeking now.
Nalaman ko agad na iyon nga
ang nangyari nang...
"Ayusin mo ang damit niya, Belinda," Radleigh in his baritone.
Belinda pulled the hemof my skirt down. Hinihingal pa ako sa kakapiglas kanina.
"Tapos na po, Ser," sabay pakita nito sa stilletos ko.
"Magdala ka rito ng tsinelas," utos ni Rad.
I feel so drained but I did not back down. Matalimkong tinitigan si Radleigh habang
nakatayo siya roon.
Just when I've charged again for my another wave of rant and berserk, a phone rang.
Akala ko'y iyong akin
iyon!
Hinanap ko sa paligid at napagtanto kong kay Rad iyon. Kinuha niya sa kanyang bulsa
ang itimna bersyon ng
aking cellphone at sinagot habang matalimna nakatitig sa akin.
Tumuwid siya sa pagkakatayo at agad na umambang lalabas.
"I'msorry, Agatha, I'll make up to you," I overheard until he went out of the room.
Sinenyasan niya ang mga bodyguard at agad namang lumabas ang mga ito pati si
Belinda at sinarado ang
pintuan.
"Tulong!" I tried to mumble over and over again.
P 4-3
Alamko mang wala ring makakarinig, sinubukan ko parin. Until exhaustion.
Although I can perfectly walk to bed and to the closest window which will reveal a
balcony, I was too busy
calling for help na nasa sahig na ako nakatulog.
There's no way out but the door. May bintana man at balcony ngunit ilang metro ang
bagsak ko roon bago ang
buhangin. Siguro'y hindi man ako mamatay, nabalian na ako. And if I ever get out of
this house, I know only
jetski. I don't know how to operate a yacht or a chopper.
Sa pagod ko sa kakaisip at panlalaban ay nagising na lamang ako nang may kumatok sa
aking silid.
Binuksan ni Belinda ang pintuan. Nang nakitang nakahandusay parin ako sa sahig ay
agad niyang nilapag ang
tray sa lamesa para matulungan ako sa pagkakatayo.
Nagpatulong ako ngunit nang naramdaman ko ang pagbabalik ng enerhiya'y agad akong
nagpumiglas muli.
"Sorry, Ma'am," aniya.
Hindi ko parin maintindihan ang lahat. Hindi ko parin makuha. But then I know that
spending the rest of my
energy ranting won't do me any good. Mauubos lang ang enerhiya ko at mas lalo lang
akong mabubulok dito.
"Kumain ka muna," dagdag niya.
Slowly, she removed the duct tape on my lips. Nanlamig agad ang labi ko nang
naramdaman ko ang hangin na
dumaloy sa aking balat doon.
"Bakit mo 'to nagawa sa akin?"
"Pasensya ka na, Ma'am," hindi siya makatingin sa akin.
Pasensya? Anong gagawin ko sa pasensya niya?
"Magkano ang binayad niya sa'yo? Mas malaki ang pasweldo? Sana sinabi mo sa akin,
Belinda. Kaya kong
triplehin ang perang binibigay niya sa'yo."
Parang hangin ay wala siyang narinig. She picked the spoon and fork. Kumuha siya ng
parte ng nilutong ulam
at kanin pagkatapos ay umambang isusubo sa akin.
I amincredibly hungry and she thinks I'mgonna eat fromher? No!
Iniwas ko ang mukha ko sa kutsara.
"Ma'am, magugutomka."
"E 'di mamatay na ako sa gutom! Umalis ka rito! I don't need a traitor here."
Binaba niya ang kutsara at agad na sinunod ang sinabi ko. She closed the door
between us and I stared
daggers even after a few minutes.
P 4-4
I mean what I say but damn, I'mhungry alright? Habang naamoy ang luto ni Belinda at
natatanaw kung gaano
ito ka sarap ay mas lalo akong nagugutom.
Naglakad ako patungong kama. Kahit nakatali ang mga paa ko'y may tamang luwang
naman iyon para
makapaglakad. I checked the balcony and it's affirmative. Tinitingnan ko pa ang
buhangin ay naririnig ko na
ang iyak ni Calla para sa kuarenta diaz ko kaya hindi magandang ideya.
Although I keep saying that I'd rather be dead, well, I'mnot that morbid to
actually do it. It hurts, you know.
"Ugh!"
Naupo ako sa kama at narinig na ang pagkalamng sikmura ko. The clock above the door
told me that it's
almost three in the afternoon.
Agatha. That's the name of his fiancee. Anong ginagawa ng taong iyon ngayon? Baka
bumalik sa Maynila?
But I did not hear the chopper leaving. Don't tell me he used the yacht!
Pumatong ulit ako sa kama para tingnan kung naroon pa ba ang yate. Naroon parin. So
where is he?
Cancelling the engagement? Doing it some other freaking time?
Hindi nakakabusog ang pride kaya unti unti akong lumapit sa lamesa para singhutin
muli ang luto ni Belinda.
Hindi na mainit pero mabango parin. The juice near it looked delicious. I can't
believe I'mthat hungry to
appreciate the juice!
Dahil hindi ko magalaw ang kamay ko, sinubukan kong kumain gamit diretso ang bibig.
I tried to taste the
soup and then eat some of the rice. Ang hirap! Damn it!
I'mso sure this won't be successful.
"Tulong!" I screamed.
I amvery hungry and thirsty. I have only little energy. I'll die if this is the
case. I don't want to die because of
hunger. That's just so fucking ironic.
"Tulong! Help!" sigaw ko ng paulit ulit sabay lapit sa pintuan.
Biglang bumukas ang pintuan. Sumungaw si Edgar doon.
"Ma'am?" tanong niya na para bang ayos lang ang lahat.
Nanliit agad ang mga mata ko. Now that the duct tape is removed, I can freely rant
again.
"Napakawalang hiya ninyo. Magkano ang binayad sa inyo ni Radleigh?"
Nagkamot siya sa ulo at ambang isasarado muli ang pinto. I think I got the wrong
move!
"Wait! Please, Edgar. Gutomna gutomna ako. Uhaw na uhaw na ako," halos magmakaawa
ako.
He looked at me fromhead to foot. Ngumiti ako.
P 4-5
"Please, subuan mo naman ako, oh. Kahit iyong tubig lang,"
Luminga-linga siya sa labas at pagkatapos ay nagkamot sa ulo.
"Anong problema diyan?" the cold baritone emersed fromsomewhere.
Napairap ako. Why amI suddenly grateful if he really left for Manila? E 'di sana
mas malaki ang tsansang
makawala!
Rad in his white vneck t-shirt and enigmatic black shorts went inside the room. I
cannot believe he looked so
damn fresh while I look messy.
Paulit ulit kong tiningnan ang katawan niya. The way his chest curved lowly teasing
me or everyone with his
probably tight abdomen annoyed me. His broad shoulders looked so manly as the white
cloth hugged it in an
indecent manner.
"I-I... well..." what the hell? "Want to eat and drink."
His eyes sharpened. I smiled shyly.
"I'mhungry, Rad. I'll die of hunger here if I don't feed myself. Magpapasubo lang
sana ako kay Edgar. I know
you're busy."
He! I have a new approach!
He tilted his head a bit and then without leaving my eyes...
"Call Belinda," aniya kay Edgar.
Napawi ang munting ngiti ko. Bakit si Belinda talaga ang tinatawag?
"Gutomna gutomna ako ngayon."
Umalis na si Edgar para tawagin si Belinda. Ngumuso ako.
"Konti lang naman ang kakainin ko kaya it won't take time. I just want to drink,
too. I'mso thirsty, Rad,"
malambing kong sinabi.
Humugot siya ng malalimna hininga at biglang dumating si Belinda. All my hopes got
lost when I saw the
woman. She seemed happy that she's heard how much I want to eat.
"Ako na ang magpapakain sa'yo, Zari," si Belinda.
I gave Rad some puppy eyes but then tinalikuran niya ako at kinausap si Edgar. He
closed the door behind us.
Napawi agad ang ngiti ko. Now I'mleft with Belinda. Damn it!
Alright, I give up. Nagpasubo ako kay Belinda. But then while eating, I was so mad
that I thought of ways to
annoy her.
P 4-6
The last bits of the rice fell. Akala niya'y kasalanan niya pero ang totoo'y umiwas
ako dahil ayaw ko na.
"Belinda, please, pakawalan mo na ako."
Hindi niya ako narinig. O hindi siya nakinig.
"Belinda, maawa ka sa akin, o. Si Dad nasa kulungan na. I need the money. The
company is failing. So many
people will lose their job. Countless of families will not have their future
houses. Please..."
Hindi parin siya nakinig.
When she tried to put some rice in my mouth again, I tilted my head and bit her
wrist! Just enough to make her
realize that I amso angry with everything that's happened!
"Aray! Tulong!" sigaw ni Belinda.
Sumabog ang pintuan at ilang bodyguard ang pumasok. Radleigh looked so torn and
concerned when he
arrived.
Nilayo ng mga bodyguard si Belinda sa akin. Matalimkong tinitigan si Radleigh.
"I did not even bite her so hard! I'mjust angry! Because of you traitors! How dare
you do this to me! Do this
to my father! To my family! You have no respect! At all! Hear me?" sigaw ko habang
nangingilid ang aking
luha.
I still cannot believe it. They've served my family for years. They've known us for
years. And for money,
bumaligtad sila at ngayon eto?
It's not like I'mreally going to kill Radleigh! But damn it...
Mabilis na inutusan nI Radleigh ang mga tauhan. And then after that, everyone left
the roomwith a better
security. Bumaba ang araw at pumalit ang mga bituin. Hinilig ko ang aking ulo sa
kristal na bintana habang
tumitingin sa kawalan.
What is he planning to do? Is this just punishment? What is his motive? He doesn't
have anything to gain if he
continues this. Will he ask for ransom? Kanino? Kay Ethan? Uubusin niya yaman nina
Ethan para tuluyan
nang maghari ang kanilang kompanya? Kung hindi pa man ito naghahari sa larangang
ito.
Natigil ako sa pag-iisip nang biglang may pumasok sa aking pinto. Hell will rise if
this is Belinda again for
my supper.
Bumukas ang ilaw at agad aking pumikit. It hurts.
Unti-unti akong dumilat upang makitang si Rad ang may dala ng tray. Nilapag niya
iyon sa lamesa at naupo
rin siya roon.
Weary, I looked at him. I probably look awful while he looks so damn fresh.
"Bakit hindi ka magpapasok ng bodyguard dito para siya na lang ang maghatid kung
ayaw ni Belinda?" tanong
P 4-7
ko.
His lips curved and I saw an amused grin. Somehow, it annoyed me that he looked
damn sexy in that smirk.
"You still think you're in charge, huh?" his brow shot up.
Natahimik ako. Nanatili ang tingin ko sa kanya samantalang ang ngisi niya'y unti
unting nagiging seryoso.
"What is your motive?" nanliit ang mga mata ko.
Ilang sandali siyang nanitig sa akin bago tuluyang humugot ng hininga.
"Hindi ba ikaw ang kumidnap sa akin?"
"You. You probably planned this first dahil kung nauna ako, sana ay hindi ganito
ang nangyari, hindi ba?"
Tumayo ako at lumapit sa kanya. My heart is in fury. I want to shout at himin
frustration and all the bottled up
feelings but he looked unfazed. I cannot believe how things changed.
He laughed and licked his lower lip like I said something ridiculous. I saw red and
I want to claw him. Kung
hindi ko lang talaga naisip na sa huli'y mababalian lang ako dahil katawan niya pa
lang, alamko na kung
hanggang saan lamang ako!
"Why don't you think about your choices now, Miss Leviste? Is it all worth it to do
what you've done-"
"That is not the point here! My point here is..."
Natigil ako nang tumayo siya. I choked on my words when I realized how annoyed he
already is. Like how he
wants so bad to inflict pain because of the vile words dripping on my mouth.
I saw his fists clenched. Napaatras ako.
"Nevermind! A man like you probably don't want to hear anyone's opinion! You
already think you're so good
because you're on top. You think your words are absolute and you'll never think
about the feelings of others.
Bakit pa ikaw ang pumunta rito para tulungan akong kumain, hindi ko kailangan ng
tulong mo."
"I'mnot here to feed you."
Sa isang mabilis na galaw ay hinila niya ang palapulsuhan ko. Abot-abot ang kaba sa
aking puso lalo na nang
nakita ko ang isang patalim. Nagpumiglas ako at lumayo nang mas lalo niya lang
akong nilapit sa kanyang
katawan.
I felt his thighs on my hand, his chest on my elbow, and his breathe on my hair.
Nilingon ko ang kanyang
kamay na nakahawak sa aking palapulsuhan. Kita sa manipis na balahibo ang ugat
dahil sa pag-igting nito.
"Bitiwan mo ako! Tulong!" sigaw ko nang naramdaman ang hapdi sa kanyang
pagkakahawak dahil lubid.
Nakarinig ako ng pagkakaputol at agad niya akong nilayo sa kanya. He's removed the
rope on my wrists!
P 4-8
"Feed yourself," he said in the coldest tone before leaving and closing the door
behind us.
HAHAHAHAHAHAHAHHAAHHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHHHHAHAH
P 4-9
Kabanata 3
498K 18K 9.3K
by jonaxx
Kabanata 3
Bad Girls
I wonder if he already contacted Ethan? I wonder if my father knew what happened to
me. But then again...
Huminga ako ng malalim.
Due to exhaustion, after eating, I dozed off. Kaya ngayon, hindi pa man sumisikat
ang araw ay dilat na dilat
ako.
I feel energized and dirty at the same time. I want to shower. May shower rito at
nagawa ko nang magfreshen
up kanina ngunit dahil wala akong damit ay hindi parin sapat iyon.
Habang pinagmamasdan ko ang dilimsa laot at ang kokonting ilaw ng mga posteng
inilagay malapit sa
dalampasigan ay napagtanto kong mahirap makawala rito.
If I successfully outsmart the guards (which will probably be impossible given
their strength and stamina),
pagdating ko sa dagat hindi na ako makakalayo. Jetski won't take me to the nearest
island.
The only more realistic way to get out of here is to get my phone fromwherever it
is. Pero kung nakay
Radleigh iyon, mahihirapan ako lalo. Besides I don't want to see himagain, I know
he won't make it easy for
me.
Kagabi'y parang nasampal ako roon. Simple lang naman ang sinabi niya pero
pakiramdamko nagkalasuglasug
ang inaalagaan kong pride.
If I get the phone and call Ethan, I'll tell himall the details. But what exactly
is Rad's motive? Why is he
keeping me here? Did he ask for ransom? Kung ganoon ay baka nga may mga movements
na si Ethan
patungkol dito.
Pero paano kung wala?
Hindi ko namalayan na ang sinag ng araw ay nakikita na pala ng bahagya sa gitna ng
langit at karagatan.
Umaga na at mag-iisang araw na akong nawawala sa Manila. I told Calla I'mleaving
for a vacation and she'd
probably think I really did.
If Caleb's called my phone, I wonder if he'll realize that I'mnot answering him.
Iyon ay kung hindi pa ako
lowbat.
Eksaktong alas sais y media ng umaga'y may kumatok ng tatlong beses. On the bed, I
looked at the door in
pure convulse. Halos hindi ako makahinga habang naiisip na si Rad muli ang
magpapakita.
Nakahinga ako ng malalimnang nakita si Belinda na pumasok. She looked nervous as
well.
P 5-1
Umiling ako at yumuko.
"Magandang umaga, Ma'am," sabi niya sabay pakita sa tray.
Tipid ang mga galaw niya. Sa pintuan ay naroon na ang isa pang bodyguard na
siguro'y nautusang bantayan si
Belinda habang pumapasok.
"Gising na po pala kayo."
Nilapag niya ang tray sa lamesa. Napatingin siya sa aking kamay at sa aking mga
paa. Medyo nagulat siya
nang nakitang hindi na ako nakatali. And although the wounds of the harsh ropes are
still there, I am
completely free.
Tumayo ako at nakita kong napaatras siya. Nagtaas ako ng kilay at tuluyang hinila
ang upuan sa harap ng
lamesa para makaupo at makakain na.
Una ay uminomako ng tubig. Pagkatapos ay nilingon ko si Belinda na nanatiling
nakatingin sa akin. She
really looked nervous fromhere.
"Anong balak ni Radleigh sa akin?" tanong ko pagkatapos ay hinawakan ang kutsara't
tinidor para makakain.
Again, she stepped back. Napatingin ako sa mga kubyertos. Baka iniisip niyang
sasaksakin ko siya nitong
tinidor.
Well, even of I berserk here, I will need to be a mermaid to escape. I really have
a brilliant mind. Iyon nga
lang, ganito ang nangyari ngayon.
"Alammo, Belinda? Matagal ka na sa pamilya namin at hindi ko alamkung paano mo
nagawang magtraydor
sa akin at sa ama ko," I sounded more formal right now.
"Pasensya ka na, ma'am-"
"If you really are sorry, you tell me what's up! What's wrong? What's his plan? Why
amI suddenly here when
it's my plan to do this?" dire diretso kong tanong sabay bitiw sa mga kubyertos.
Kumalabog muli ang puso ko sa sobrang galit. I need to calmdown. Pumikit ako ng
marahan at pilit na
kinalma ang sariling paghinga.
"Pasensya ka na po, Ma'am."
"You're not allowed to say it or you're just too embarrassed to admit that it's all
for the money?" tanong ko
sabay dilat at tingin muli sa kanya.
I have long realized that money completely makes the world go around. People come
to you if you have the
money. If you don't, you'll be alone. Kaya bakit ko pa kinikwestyun ito ngayon?
Bigger virtues crept in my mind. Loyalty is easy. You just have to stay because
there's a need to. Faithfulness
is different. It's a bigger virtue and I didn't know I have it in me to actually
think about it.
P 5-2
She's ruled by money. They were. And this is one big example why the world is
really run by that piece of
paper.
Fine.
"Nevermind," sambit ko pagkatapos ay sinubo na ang pagkain.
Habang kumakain ako'y nanatili si Belinda sa tabi ko. Which is weird because if
she's that scared I'mgonna
stab her, she should've left right after the tray was put on the table. Hinayaan ko
siya roon.
"Pinapatanong ni Ser kung may kailangan ka raw ba. Iaakyat na ang mga damit mo
rito."
Muntikan na akong masamid doon. He's giving me my clothes? Well, I'msure hindi
kasali roon ang
cellphone, 'di ba? I didn't know that a kidnapper could provide that.
"Tumawag na ba siya kay Ethan?" tanong ko at nilingon siya.
She looked confused at my question like there's just no logic in it.
Napainomako ng tubig at napagtantong maaaring hindi niya nga alam. But then again,
enough of the drama. I
know just what to do alright. This is actually easy if I just do it the right way.
"Nevermind," ulit ko sabay pilig sa ulo. "Just tell himI need my things now so I
can shower."
"S-Sige, Ma'am."
Aalis na sana si Belinda nang bigla akong may naisip.
"And Belinda," tawag ko. "Ask himif I'mgoing to be really confined here. Mababaliw
ako rito sa loob
kapag nagtagal ako rito."
"Sige po, Ma'am. Tatanungin ko si Ser."
Tuluyan nang umalis si Belinda at sinarado ang pintuan sa gitna naming dalawa.
Pagkatapos kumain ay hindi na ako nakapag-antay. Nakahanap ako ng tuwalya sa isang
cabinet at dumiretso
na ako sa banyo.
Tinimpla ko ang tubig at pagkatapos ay naligo. Naririnig ko ang pagbukas-sarado ng
pintuan sa labas at alam
ko nang naroon na panigurado ang mga damit ko.
Halos isang oras ang itinagal ko sa pagligo. Syempre'y pakiramdamko'y sobrang dumi
ko na dahil sa
nangyari.
Nang natapos ay lumabas ako at medyo gumaan na ang pakiramdam. Naroon na ang aking
maleta at nakitang
wala nang laman iyon. Binuksan ko ang cabinet at nakita ko ang mga damit ko roong
naka arrange ng mabuti.
Wow! AmI going to stay here? Hindi naman siguro nagmagandang loob lang si Belinda,
'di ba? She was
asked to do this, for sure!
P 5-3
Tinanggal ko ang tuwalyang nakapalupot sa aking katawan at kumuha na ng isang
shorts at ang paborito kong
spaghetti strap top.
Binuksan ko ang drawer ng tokador at nakita ang isang blower. I blowdried my hair
and tried to style it.
Nababaliw na yata ako rito. Hindi ko man lang lubusang maisip kung ano talaga ang
ibig sabihin ng
pagkakaparito ko! But then again, thinking about it is a waste of energy. I just
need to buy some time and act
normal.
When I got satisfied with my hair, sinubukan kong hawakan ang door knob at pihitin.
It was soft like it wasn't locked. Nang hinigit ko iyon ay nalaglag ang panga ko
nang napagtantong hindi nga
iyon naka lock!
Oh great! But I have to remember that I probably couldn't escape here, right?
Sumungaw ang ulo ko sa pintuan at nakita ko ang isang security guard na panay ang
tawa habang nasa
cellphone.
Well, I can certainly sprint fromhere and downstairs but how sure amI that he's
alone? Paano kung may
bantay sa baba? I need to use my energy in other ways. Not that.
"Psst!" I called the guard.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at agad napatayo. He looked serious now. Sa isang
walkie talkie ay nagsalita
siya.
"Tapos na si Ma'am. Lalabas yata. Anong gagawin?" tanong niya.
I pouted. Luminga muli ako at nakita ang pintuan ng opisina kung saan ko pinaluhod
si Rad. I wonder if he's
there? Or did he conquer a room?
"Hindi ko alamkay Roman, e. Walang bilin si Sir. H'wag mo na lang palabasin," sagot
ng nasa kabilang
linya.
Nilingon ko ulit ang bantay.
"Nasaan ba si Rad?" tanong ko.
"Bumalik ka na lang sa silid, Ma'am."
"Narinig ko 'yong pinag-usapan! Wala namang bilin si Rad kung pwede akong lumabas
'di ba? 'Tsaka, paano
ako tatakas? Kakainin lang ako ng pating kung lalangoy ako, 'di ba?"
"Bumalik na lang ho kayo, Ma'am," ulit ng makulit na bantay.
I stepped out of the door. He immediately panicked. Bahagya niya akong tinulak
pabalik!
"Ano 'yan?" Rad's voice echoed.
P 5-4
I heard the door's sqeaked fromsomewhere. Nilingon ko ang opisina at nakita ko nga
roon si Rad. The
memories of last night washed through me. Damn it! Whatever!
I waved my fingers at himand I smiled. Mas lalo lang naging busangot ang mukha niya
habang lumalapit.
"Hi! Gusto ko lang mamasyal," sabi ko.
Tumigil siya sa paglalakad. He crossed his arms and then my eyes quickly drifted
down to his biceps and
forearms. Tumikhimako at binalik muli sa kanyang madidilimna mga mata ang aking
tingin.
Naabutan ko siyang nakatingin din sa aking damit... o dibdib. Not sure which pero
agad kong hinawi ang
buhok kong nasa dibdib na para makita niyang mabuti ang suot ko.
Isang naghahamong tingin ang ipinakita niya sa akin. He's probably annoyed with
what's printed on my white
spaghetti strap.
Good girls go to heaven. Bad girls taste like heaven.
"Do you want me to stay in this roomforever? I can't escape, anyway. It's an
island. I don't know how to
manipulate a yacht and I'mnot a mermaid. I don't pilot a chopper too so I can't
escape in anyway, Rad."
I stepped out. Agad na hinarangan ako ng bantay.
"Come on, I'mso bored. Can't I see the beauty of the beach, too?"
Sinubukan kong humakbang palayo ngunit agad na humarang ulit ang bantay. Muntikan
na akong dumikit sa
kanyang dibdib! Matalimkong tinitigan iyon.
"Hayaan mo siya."
Lumapad ang ngiti ko at agad na naglakad na palayo nang umatras ang bantay.
Tama ako. May mga bantay pa sa baba! At sa bawat paglapit ko sa kanila'y kumakalat
din sa walkie talkie
ang balita na hinayaan na ako ni Rad na maglakad lakad kung saan saan.
Kahit palabas ng mansyon ay may nakita akong bodyguard. Ang stone path pababa ng
burol ay medyo
matarik. Dumaan pa ako sa guests' quarters kung saan ko nakita si Roman na nagbuga
ng kape sa veranda.
Nagtaas ako ng kilay. Tingin ko'y nagulat siya't malaya akong nakakalakad dito!
Well! Ask your master!
Nang nasa buhangin na ako ay agad akong nasiyahan sa nakikita. The view made me
forget my situation. Sa
ibang pagkakataon ay siguro'y nagtatalon na ako pero sa ngayon parang naging
kontento na akong tingnan ang
karagatan sa malayo.
Dalawang sun lounger ang nakalagay sa lilimng batuhan. Sumilong ako roon at umupo.
Tanging ang hangin at ang mga alon lamang ang naririnig ko. Iilang mga ibon ang
nasa himpapawid ang
pinagkuhanan ko ng katuwaan hanggang sa nakita ko si Rad na patungo na rin doon.
P 5-5
In his gray v neck t-shirt, black shorts, and serious face, he looked so full with
authority and arrogance.
Tumuwid ako sa pagkakaupo at pinasadahan ng mga daliri ang buhok para maiparte ito
sa kanang bahagi,
revealing my neck and my chest in his view.
Naupo siya sa kabilang lounger. Nakita kong sumunod sa kanya ang isang bodyguard na
may dalang Macbook
at si Belinda naman na may dalang juice.
"Thanks for letting me walk around and for joining me."
Ang galing kong artista, 'di ba? Kahit na gusto ko na talagang bumuga ng apoy ay
kailangang ganito. I need
this!
He smirked and then he looked at me like I'msuch a ridiculous view. Napawi ang
ngiti ko.
"I'mworking. I like here better than the office in that mansion," suplado niyang
sinabi.
Kitang kita ko ang pag pagtawang bahagya ni Belinda. Matalimkong tinitigan ang
babae bago nagsalita.
"Please, give me some clubhouse sandwich," sambit ko.
Tumango si Belinda at agad na tumulak para kuhanin ang gusto ko. Umalis din ang
guard, leaving us alone in
front of the sea.
Nilingon ko si Rad na ngayon ay nasa kanyang laptop na. Seryosong seryoso siya
habang nakatingin siya roon
at hindi ko mapigilan ang bahagyang pagkamangha sa kanya ngayon.
I remember clearly how we first met and I disliked himimmediately. Hindi naman sa
gusto ko siya ngayon.
Looking at himsomehow hurts my eye. Like we're in a completely different world. I
see himas an enemy... a
robber who might completely rob me with everything I want.
Tumikhimako para man lang matingnan niya saglit ngunit hindi siya lumingon sa man
lang.
"Ah! Buti na lang hindi masyadong mainit, 'no? I did not put on some sunblock when
I want to swima bit,"
sabi ko ngunit wala parin siyang reaksyon.
Ridiculous! This is just so ridiculous! Paanong ganito?
Bumaling ako sa dagat at nagtiimbagang. Then I looked at himagain with a better
idea.
Hinubad ko ang aking spaghetti strap. Mabuti na lang at mas marami akong nadalang
swimwear kumpara sa
mga bra kaya iyon muna ang sinuot ko ngayon.
I'mwearing blacked stringed bikini. I glanced at himand saw his eyes bore on me.
"What are you doing?"
There! Ha!
"I'mgonna swim," I smiled.
P 5-6
Tumayo ako at binuksan ang butones ng aking shorts. Nanatili ang mga mata niya sa
akin habang unti-unti
kong binaba iyon revealing the black bikini bottom.
Shamelessly, his eyes went to my body. Kitang kita ko ang paulit ulit niyang tingin
sa aking katawan. Napawi
ang ngiti ko nang naramdaman ang biglaang kahihiyan.
I amnot normally embarrassed when it comes to this but when he looked at me like
that, I suddenly feel
naked.
Napalunok ako at napaupo sa sun lounger. Nagkunwari akong nagtatabi ng damit bago
siya muling binalingan.
Nagtaas siya ng kilay sa akin. An amused smile was plastered on his face. For the
first time, hindi ko alam
kung ano ang ibig sabihin noon. Hindi ko maintindihan. I usually understand what
body language means but
this one is really hard. Damn it!
Umuga ang kutson ng aking sun lounger. Hindi pa ako nakakagalaw ay napalunok na ako
nang naramdaman ko
ang mainit na haplos ng kanyang daliri sa aking likod.
Tumindig ang aking mga balahibo at unti-unting nag-angat ng tingin. His warmlegs
touched mine and I
stiffened!
"I know what you're doing," he said softly.
I exhaled a bit and cheered myself up.
I've dated guys but I never got into a real relationship. Ngunit sa bawat
pagkakataong nakasalamuha ako ng
lalaki, hindi pa ako kailanman nablangko. Right now, I just feel so blank. Like
there's a cloud between us
making me blind. Hindi ko alamkung ano talaga ang plano niya.
Naramdaman ko ang mainit niyang dibdib sa aking likod. The lounger creaked when he
leaned on me. Mas
lalo akong nanigas nang naramdaman ang labi niya sa aking tainga.
"Let's see if you really taste heaven, then?"
Sa bilis ng pintig ng puso ko ay para akong tumakbo ng milya milya. My being too
speechless told me that
something is not right with me. Something is wrong. I opened my mouth to say
something but all I did was
exhale violently.
"Hmm?" hinaplos niya ang aking buhok.
Fuck.
And then a low chuckle escaped on his lips.
What?
Tumunog ang kanyang cellphone dahilan ng pagbitiw niya sa aking buhok. Nang
naramdaman kong tumayo
siya ay 'tsaka lamang ako nakahinga ng mabuti.
P 5-7
Nilingon ko siya at nakitang sinagot ang tawag.
"Hello. Yes, Agatha. Don't worry about it. I'll be home..."
He walked away as he kept talking to the other line. Nanatili ang mga mata ko sa
kanya habang lumalayo siya
roon.
The cold wind enveloped my body. Ang lamig. Bumagsak ang mga mata ko sa aking hita
at ang literal na
kirot sa aking puso ay paulit ulit na tumama.
What the hell?
He's with that girl, right? Then why amI doing... this? Of course, I want to
escape! Of course, I want the
pragmatic marriage! So this is hitting two birds in one stone! If I get him, he'll
leave her and I'mfree from
this island! Kaya bakit pa ako nagdadalawang isip? Ano ngayon? Ano ngayon? Hindi ba
iyon lang ang
importante?
Hindi ko na siya hinintay na bumalik. The cold wind did not only envelop me
physically. Napalunok ako
nang unti-unting nanuot sa akin ang isang takot na kailanman, hindi ko pa
naramdaman.
Umalis ako sa sun lounger at dumiretso na sa dagat.
I ran through the waves. Nang tama na ang taas ng tubig ay lumangoy na ako at baka
sakaling maging maayos
na ang pakiramdamko. Nang umahon at nakitang nakatingin siya sa dagat habang kausap
ang nasa kabilang
linya ay mas lalo lang akong nanlamig.
Nakita kong nakabalik na si Belinda. Binaba ni Rad ang kanyang cellphone at may
inutos sa kay Belinda.
Umalis muli ito ngunit bumalik din sa cellphone si Rad.
Why does it bother me, anyway? So what, right? Ang importante lang naman dapat ay
makalabas ako rito.
Maayos ko ang problema ko. Bakit ko pa iniisip ang ibang bagay?
Ilang sandali akong nanatiling lumalangoy sa dagat. Nang medyo sumungaw ang araw ay
tumigil ako at
nagpasyang umahon na.
Rad's back in his laptop. Gustuhin ko mang ibalik ang mga nagawa ko kanina ay
parang masyado akong
nawalan ng gana.
I thought the sea would make me feel better but I just felt worse.
Kinuha ko kaagad ang nakalagay na bathrobe sa aking sun lounger. Siguro'y nilapag
iyon ni Belinda roon.
Hindi man ako nakatingin kay Rad ay alamkong nakatingin siya sa akin sa gilid ng
aking mga mata. Silently, I
went to the clubhouse sandwich on the table between us. Kumuha ako ng isa at
kinagatan iyon. Then I sipped
on my juice.
Kasabay sa paglunok ko sa mga kinain ay nilunok ko rin ang nakaantabay na bukol sa
aking lalamunan dahil
sa naramdaman. Nilingon ko si Rad na ngayon ay matamang nakatingin sa akin.
P 5-8
His pitch black eyes resembled a powerful storm, very mysterious and scary. One of
the reasons why I hated
looking at himbefore. He had that certain air.
"Can I use the kitchen?" halos bulong ang boses ko dahil ayaw ko naman talaga
siyang kausapin.
It's war inside me. Between my rational self and the self I didn't know I have. A
stranger.
"Sure," his lips curved.
Tumango ako at binigyan siya ng isang matamis na ngiti bago kinuha ang aking mga
damit. Dali dali akong
umalis para tuluyang makabalik sa itaas ng burol kung nasaan ang mansyon.
I'mnot really good at cooking but I can cook a few spanish dishes. For lunch, I
might please himif I do that!
Yes! That's it!
Parang kay hirap. Parang kay sakit. It's probably my pride talking. That it hurts
swallowing it and trying to
please someone I don't really like. I hate, even. I hate himeven more now. I hate
himfor real. I hate himmore
than how I hated himbefore!
sienticeang reyna diyanO my god! tumayo yung ano niya?
P 5-9
Kabanata 4
505K 17.6K 9.3K
by jonaxx
Kabanata 4
Revenge
Kahit sa kitchen ay may nakaantabay na bodyguard. Si Belinda at ako lamang ang
naroon pero tingin ko'y
dahil iyon sa mga matatalimna bagay na naroon.
I have come to realize that forcing himto tell me what his motive is is not
effective. Alamkong kasalan ko
dahil ako naman talaga ang nagbalak na kidnapin siya. Kung hindi ko siya
pinakidnap, I wonder if we'll make
it here?
Ang importante lamang sa akin ay ang makawala rito.
Ngumisi ako habang pinagmamasdan ang luto ko.
"Nalulugod akong marunong ka na palang magluto," si Belinda habang pinagmamasdan
ang ginagawa ko sa
manok na niluluto.
Natuto ako nito sa ibang bansa. I tried it once because Calla and Caleb went to
visit me and they want to try
my favorite spanish dish na ako ang magluluto. Sarap na sarap si Calla kapag
nahihirapan ako sa ganoong
paraan kaya pinagbigyan ko siya.
"Natuto lamang ako sa ibang bansa, Belinda," kalmado kong sinabi.
Sa ibang pagkakataon, siguro'y marami na akong nasabi. Pero sa sitwasyon ko ngayon,
tila kay hirap
dagdagan.
"Dahil ba wala kang ibang maaasahan doon? Hindi ba nagkaroon ka parin ng kasambahay
sa ibang bansa?"
tanong niya sa akin habang hinihiwa ang isang may kalakihang isda.
In a pan, I mixed the bacon, onions, and garlic. Hindi naman masyadong mainit pero
tumutulo ang pawis ko
sa noo dahil sa ginagawa.
"Gusto kasi ni Calla na ipagluto ko sila ni Caleb noong bumisita sila," sambit ko
at nagpatuloy sa ginagawa.
Tumango si Belinda. "Mabuti. Bukod diyan, may iba ka pa bang alamna lutuin?"
"Breakfast."
"Kailangan mo pa palang matuto ng maraming ulam. Maraming paboritong pagkain si Ser
Radleigh, at
masisiyahan iyon kapag nakitang marunong ka."
Napalingon ako sa kanya. Now that she mentioned it, what are his favorite food?
P 6-1
"Hayaan mo at tuturuan kita," dagdag ni Belinda. "Para naman maipagluto mo si Ser
Radleigh!"
She smiled like an idiot. Kumunot ang noo ko. Para bang may pinapahiwatig siya sa
akin sa sinabi niya.
Umangat-angat pa ang dalawang kilay niya.
I amcompletely aware that I amnot here for a vacation or for playing like a slave.
I'mhere because he
kidnapped me.
Sa ibang pagkakataon at ibang sitwasyon, maaaring nagwawala na ako. Pero dahil sa
amin naman ang islang
ito, kilala ko si Radleigh, pati ang mga tauhan, mabilis lamang akong nakabawi sa
trauma na ibinigay nila
noong nakaraan.
Radleigh's plans, I'msure, is either to milk the Le Viste Lands or to bring our
company down. Without me,
nobody's going to lead it. Nasa dalawa lang namang 'yan ang kanyang motibo.
Eitherway, it's awful. This is
why he needs to pay!
"Tapos na!" sabi ko sabay pakita kay Belinda noong ginawa kong Spanish Chicken.
Kumuha si Belinda ng kutsara at tinikman iyon. Tumango siya pagkatapos at
napapalakpak ako. That means
it's delicious. She's a good cook.
"Halika na," si Belinda sabay kuha noon pagkain para ilapag na sa dining table.
Pinunasan ko ang pawis sa aking noo. Pagkatapos kong maligo kanina sa dagat ay
naligo at nagbihis na ako sa
banyo. Ngunit ngayon ay pawis na naman ako dahil sa pagluluto.
Lumabas ako ng kitchen at dumiretso na sa dining table. Nakalatag na roon ang
dalawang pinggan para sa
amin ni Rad. Si Belinda'y nag-aayos sa ulamat kanin namin. Pati na rin sa inumin.
"Kayo, Belinda?" tanong ko.
"Mamaya pa kami."
Tumango ako at naupo na sa lamesa. Sa tabi ko'y dapat si Radleigh na ang uupo.
When I saw himnearing the dining area, mabilis kong pinunasan ang pawis sa aking
batok. Ilang hibla ng
aking buhok ay dumikit dahil sa pawis. I stopped when he's very near.
I plastered a smile on my face pagkatapos ay nag-angat ng tingin sa kanya. Maybe
through this, I can finally
know the truth. Nagtaas siya ng kilay at naupo na roon sa aking tabi.
"I cooked these," I proudly said.
Nagsalin si Belinda ng juice sa baso ni Radleigh. He politely said thank you before
turning to what's on the
table. Pagkatapos ay nagtungo si Belinda sa akin para magsalin na rin ng juice sa
aking baso.
"Uh, this is called Spanish Chicken," I awkwardly said.
Kinuha ko ang serving spoon at nilagyan ang kanyang pinggan ng isang piraso. I put
on more sauce to taste
P 6-2
pagkatapos ay nag-antay na sa magiging reaksyon niya sa pagkain.
Kinuha ni Radleigh ang mga kubyertos at hiniwa na ang manok na nilagay ko. Kumain
siya ng maliit na parte
at habang nginunguya ay napatingin sa akin.
I'mtorn between wanting to know if he really liked it and wanting to make himfeel
that I'mtrying my best to
please him.
"Do you like it?" tanong kong kaswal.
Walang ekspresyon siyang tumango.
"It's good."
Napalunok ako at pagkatapos ay tiningnan na ang aking luto. For a second, parang
may nagiba sa akin na
hindi ko alam. Maliit na kilos ang ginawa ko nang naglagay ako ng isang piraso ng
manok sa akin pinggan.
Kumuha naman si Rad ng kanin at nilagyan niya ang kanyang pinggan. I put on some
sauce on top of my
chicken, too. Hiniwa ko ng maliit na parte ang manok at pagkatapos ay ako naman
ngayon ang nilagyan niya
ng kanin.
Nag-angat ako ng tingin kay Rad. He's serious as he looks at my plate. Ngumuso ako
at hinayaan siyang
lagyan ng kanin ang aking pinggan.
Tahimik lamang siya. Hindi naman ako mapakali. I can't stop watching him. Habang
kumakain siya'y
sinusulyapan ko.
Tinikman ko ang luto ko at napagtantong medyo kulang sa alat iyon. Damn it! At
sinabi niyang "good" daw?
Bumaling muli ako sa kanya.
"So, now that we're eating together and I'mnot anymore confined like a prisoner in
my room..."
Mataman niya agad akong tiningnan na tila ba may sinasabi na naman akong
kinaiiritahan niya.
"I amsure you don't really mean to kidnap me, right?"
Nagtaas siya ng kilay at binaba ang mga kubyertos para ibigay sa akin ang atensyon.
"I kidnapped you so... you kind of kidnapped me, instead, is that right?" kalmado
kong sinabi.
"Do you regret what you did?" he said in a baritone.
Napatuwid ako sa pagkakaupo. I don't really but of course we all know what's the
correct answer.
"Of course. I'msorry. I'mjust really desperate," sabi ko sabay hawak sa kamay
niyang nasa tabi lamang ng
pinggan.
Umigting ang kanyang panga nang tiningnan ang aking kamay na nakahawak sa kanya. I
smiled widely when I
P 6-3
saw his reaction. I knew it! He still has feelings for me!
Napawi rin agad ang ngiti ko nang binawi niya ang kanyang kamay at muli akong
sineryoso.
"Come on, Rad! I said I'msorry, alright? Now can we go back to Manila so I can save
my company and
you... you can do whatever you want?"
Nanatili ang mga mata niya sa akin ng ilang sandali. For a fleeting moment, I
thought that I finally got him.
That maybe he realized that I'mcalmnow. That I won't kidnap himwhen we go back to
Manila.
"No," mariin at malamig niyang sagot.
Napawi ang ngiti ko at agad na nawalan ng gana. This is ridiculous! This is not
fair! Alamko namang
kasalanan ko talaga ang nangyaring ito pero kung bakit pinapanatili niya akong
bihag dito ng walang sapat na
dahilan ay hindi ko na maintindihan.
"Why?" tanong ko.
His jaw clenched and continued eating.
"Just eat your lunch, Miss Leviste..." ni hindi niya ako tiningnan.
Napalunok ako at natitigan na lamang siya.
Ang frustration sa kalooblooban ko ay parang tubig na unti-unting kumukulo. Kani
kanina lang ay kinakalma
ko ang aking sarili. Ngunit ngayon, habang kausap na siya nang walang ibinibigay sa
aking rason, napupuno
na naman ako.
"Then why are you keeping me here?" I demanded.
He looked at me with nothing but stone cold eyes. Uminomsiya ng tubig tumigil sa
pagkain.
"I kidnapped you because I'mdesperate, alright? I need to save the company and it's
my only way to save it!
Ngayon, ikaw? Bakit mo ako ikinukulong dito? For what? For ransom? Which I amsure
you don't need? To
bring down Vista Grande? Which I amsure you do not need to since as you see, it's
going down already,
Rad!" giit ko.
Padabog akong tumayo. Just as I thought I can control my feelings and fool him, I
realized I could not. It
frustrates me and I don't like it.
Pumikit siya ng mariin na tila ba'y pinipigilan ang sarili. Iniwan ko siya sa hapag
at agad nang nagmartsa
patungo sa aking kwarto sa ikalawang palapag.
Like what happened yesterday, I exhausted myself with my thoughts. Inisip ko kung
ano ang dapat kong
gawin.
Mas lalo lang dumagdag ang lahat ng ito nang naisip ko kung ano na kaya ang
kalagayan ng kompanya ngayon.
Ang mga empleyado ay nagrarally na noong umalis ako. Sino na ngayon ang namamahala
rito? Ethan would
wonder, I amsure. It's been two days since I probably went missing! Dapat ngayon ay
pinaghahanap na ako!
P 6-4
Ilang oras akong nanatili sa kwarto. Neverminding the unfinished meal. Neverminding
the thirst and my
determination to swallow my pride and seduce himtill he takes me back to Manila.
Tila gatilyong kinalabit ay lumabas ako sa aking silid. Si Roman na siyang
nagbabantay sa akin ay medyo
nagulat ngunit sa huli'y hinayaan na lamang akong lumabas.
Dire diretso ang lakad ko patungong stone path. Pababa'y kita ko ang mga bodyguard
na nakatingin lamang sa
akin habang naninigarilyo. I did not mind. I have to do this. This is the last
chance. The last drop of my
desperation.
Tinakbo ko agad ang dalampasigan. Ang jetski na nasa buhangin ay buong lakas kong
tinulak patungo sa
dagat.
I amaware that the guards were probably looking at me but I did not mind. May
pakinabang din pala kahit
paano ang pagbabawas ng higpit ni Radleigh sa akin.
Sumakay ako roon nang lumutang na ito at agad kong pinaandar. Tiningnan ko ang
meter at nakitang puno
iyon. I think I can go to wherever's the nearest island here! I'msure of that!
Ang marahas na hangin ay mabilis na umihip habang dire diretso ang sakay ko sa
jetski patungo sa
paniguradong malapit na isla. Sa Costa Leona ako dadaong, sigurado iyon! At
sigurado rin akong makakaabot
ang jetski na ito roon. Hindi naman kasi iyon kalayuan!
Nang lumayo na ako sa Isla Fuego, nakita kong lumalakas na ang alon. Although I
know how to swim, the
tortoise waters somehow disturbed me. Images of sea monster crept in my mind as the
waves continuously
rocked the fast jetski.
Mas lalo ko lamang binilisan dahil sa takot ko.
And then I saw one large wave coming. Malayo pa lang ay napredict ko na ang
mangyayari!
I screamed and closed my eyes as the wave hits the jetski making me fall to the
ocean!
Tumama ang tuhod ko sa katawan ng jetski and blood clouded on the sea when I opened
my eyes. Agad akong
nangapa para makalangoy pataas dahil mabilis ang pagkakahulog ko.
My heart throbbed and I felt like it's the end of me. Pero patuloy ako sa paglangoy
hanggang sa nakaahon ang
ulo ko. Luminga linga ako at agad nakita ang nabaliktad kong jetski. Nilapitan ko
iyon but its force is too
much na tuwing natatamaan ako'y napapaatras ako. The violent waves drowned me until
I heard the low
sound of the yacht's engine.
Dalawang bodyguard ang nasa looban at nagmamanipula noon. Radleigh looked so
devastatingly angry. Nasa
harap siya. Dalawang kamay ang nakahawak sa barandilya. He immediately locked eyes
on me as I try to
move the jetski so I can ride again.
"Damn it!" Hinampas ko ang jetski na hindi ko mabuhat-buhat.
Bago pa tuluyang matigil ang yate ay sumabog na ang tubig sa isang bagsak ng
katawan.
P 6-5
"No!" sigaw ko sabay langoy palayo roon.
If the jetski won't fucking take me to the next island, then I'll take myself
there!
Mabilis akong lumangoy palayo para makatakas. Kahit na alamkong imposibleng makaya
ko iyon!
But then while swimming fast, an armsnaked on my waist stopping me fromadvancing!
Pumiglas agad ako
para makawala.
"Bitiwan mo ako!" sigaw ko.
"Nababaliw ka na ba?" parang kulog ang kanyang tinig sa sobrang galit.
"I want to get out of that island! Bitiwan mo ako!" sigaw kong muli sabay tulak sa
kanya.
It all takes one hand to scoop my two wrists. Sa sobrang lakas niya'y hindi na ako
makapiglas. Ang kanyang
isang kamay ay nakapalupot sa aking braso para pigilan ako sa pagkakatakas.
Narinig ko ang makina ng yate na palapit sa amin. May hinagis na kulay orange na
salbabida si Roman ngunit
hindi iyon pinansin ni Radleigh. Hinawakan niya ang pinakamababang barandilya at
agad akong nilapag
doon.
My nose hurts and I couldn't hear properly. Ganunpaman ay nagpumiglas parin ako.
Nasa paanan ko si Rad at
agad ko siyang sinipa nang nakitang palapit na sa akin. Umatras siya at hinawakan
ang paa ko upang pumirmi
ito.
Naubo ako at may lumabas na tubig sa aking ilong at bibig. Mas lalo pa akong naubo
dahilan ng pagkakatigil
ko sa pag piglas.
Hinawakan ng isang bodyguard ang magkabila kong braso at hinila papasok ng tuluyan
sa yate.
"Bon, ako na ang bahala sa kanya," si Rad at agad na inangat ang sarili papasok sa
yate.
"Sorry po, Sir," ang bodyguard at umatras.
Nanginig ang aking labi at ngayon ko lang naramdaman ang takot sa ginawa ko. He
scooped me and then puts
me in a chair.
Niliko na ni Roman ang yate at ang isang bodyguard ay naghubad upang kuhanin siguro
ang jetski.
Radleigh immediately covered me with a large white towel. Nanginginig ako at
natutulala sa nangyari.
Huminga ako ng malalimat bumagsak ang mga mata sa sahig.
He squatted in front of me making me see his face. Marahas na tumataas baba ang
kanyang malapad na
dibdib, tila hindi pa nakakabawi sa hingang inubos sa paghabol sa akin noong
lumangoy ako.