He groaned and hugged me tighter. "Screw success if that means you'll leave.

"
"W-What?"
"Is that what you're planning now? Hmmm?"
Pumikit ako ng mariin at mas lalo lang yatang sumakit ang aking puso. Hindi ako
nagsalita ng ilang sandali.
"I'mthe fire that will burn you to ashes, Rad."
"So... you are planning that, huh?" he concluded.
Damn! Tinikomko na lang ang bibig ko at pinagmasdan ang mga kamay naming dahan-
dahan niyang
pinagsasalikop.
"I will burn happily, baby..."
Sanalahaaaaat??????????????????????
P 37-17
Kabanata 36
580K 20.8K 13.6K
by jonaxx
Kabanata 36
Support
In the end, we couldn't find Caleb. Maybe he's with the girl he's dancing with?
Kaya tinext ko na lang siya na
uuwi na kami ni Radleigh noong nag alas onse y media na. Radleigh wants me to stick
to what I "promised".
And that is to go home before twelve.
Ayos din naman. Lalo na dahil may pasok kami bukas, kailangan nga naming maagang
matulog.
My breathing hitched when I saw his car beside my car. Tuwing nakikita ko ang
sasakyan niya'y nanunuyo
ang lalamunan ko. Nagbabara na tila pinipigilan akong magsalita.
I fell silent as we move towards themon the parking lot. Nauna ako sa paglalakad,
siya'y nasa likod ko.
"I'll make sure you're home," anito.
Dahil sa hindi ko na kayang magsalita. Tumango na lamang ako. I can sense how his
attention is all on me but
I did not give hima chance to catch whatever I'mfeeling. Pumasok na ako sa loob ng
aking kotse at inatras
ito.
Nanatili siya sa labas, tinitingnan ang pag-alis ko. Ako nama'y 'di siya kayang
tingnan sa tabi ng kanyang
sasakyan.
I love expensive things. I love glitters and golds. I love extravagance and the
things money can give me.
Now, I don't understand why I just can't look at his car straight. Tila ba isa ito
sa mga rason na dapat akong
mamulat.
Tulad ng dati, sunod nang sunod ang kanyang sasakyan sa akin. Kahit na binagalan ko
na ang pagmamaneho.
I went inside the basement. He also parked it beside my car.
"See you tomorrow," sabi ko pagkatapos ng tahimik na byahe patungo sa aking unit.
He's silent, too. Pero alamkong pinanonood niya ang bawat galaw ko. Humikab ako at
papasok na sana sa
unit ngunit hinila niya ang palapulsuhan ko.
"Good night," he whispered and kissed me on my forehead.
Ilang sandali akong tumitig ng seryoso sa kanya. Sa huli ay nginitian ko na rin
siya.
P 38-1
"Good night."
Humikab akong muli at pumasok na sa loob nang pinakawalan niya ako. I smiled again
at himbefore closing
the door.
For some reason, even with the alcohol in my system, I find it so hard to sleep.
Mabuti na lang at hindi naman ako ang mag pe-presenta bukas. Si Agatha naman.
Although, I will still need
presence of mind, at least I'mnot the one going to be roasted in that platform.
"Welcome back, Miss Zari!" si Glen sabay laki ng ngiti.
"Good morning, Glen! Thanks!" sabi ko sabay lingon sa ilan pang bumating
kalalakihan galing sa right wing.
"Kampante ako na iyong designs mo ang makukuha sa project na ito, Miss!" si Glen.
Pumangalumbaba ako.
"Ayaw ko munang umasa, Glen. Mahirap kapag ganitong puro taga RHI ang nasa meeting
mamaya."
Umismid siya. "Pupunta ba si Sir Ethan? Pakiramdamko, wala si Engineer Riego mamaya
sa meeting kasi
mamaya niya ata ipepresent ang naantala niyang gawin noong Friday."
Bahagyang kumunot ang noo ko. I glanced at Rad's early morning message. Hindi pa
ako nakakapagreply pero
wala naman siyang sinabi sa aking ganoon.
"Naantala? Bakit? Anong nangyari?"
"Wala kasi siya noong Biyernes, Ma'am. Medyo nagalit nga si Big Boss dahil short
notice daw masyado ang
leave niya."
"Leave?!"
Oh my God! Nakarating siya ng Isla Fuego ng mga alas kuatro o alas singko ng
Biyernes. Hindi ko naman
alamna hindi siya dumalo umaga noon!
Tumango si Glen, tila naguguluhan sa pagkakagulat ko.
"Ba't daw siya nag leave?" tanong ko.
Nagkibit ito ng balikat.
Agad kong pinagtuonan ng pansin ang aking cellphone. Pagkatapos ay nilingon ko ang
kanyang opisina.
Ako:
You have a presentation today? Hindi mo ginawa noong Biyernes?
Matagal siyang nagreply. Nagawa ko pang magtanong sa babaeng sekretarya niya kung
nasaan siya.
P 38-2
"Ma'am, nasa office ng VHRV, Incorporated siya ngayon. May ipapasabi ko po ba?"
I shook my head. "Wala naman, po. Is his presentation for the VHRV today?"
"Opo. Kasabay po ng presentation ni Miss Valderama sa RHI."
Pagkabalik ko ng aking lamesa ay nakita ko na roon ang reply ni Radleigh.
Radleigh:
Yes. I left early morning. I'll make this fast so I can be on your meeting.
As if that's my presentation? Si Agatha naman ang magpepresent kaya ba't niya pa
kailangang magmadali? Isa
pa, baka mamaya pumalpak pa siya dahil sa pagmamadali?
Ako:
Take your time. You should do that well! It's your great grandfather's company! I
know how much that means
to you. Isa pa, hindi ako ang magpepresent mamaya kaya wala rin naman akong gagawin
doon.
Ilang sandali ang lumipas ay pinatawag na kami sa conference room. Hindi na
nakapagreply si Rad.
Pakiramdamko'y naghahanda na nga siyang mabuti o 'di kaya'y nagsisimula na sila.
Pagkarating ko ng conference room, naroon na si Agatha. She's alone preparing for
her presentation. Naupo
ako roon kasama ang iilang board members ng RHI.
Ilang sandali ay dumating na si Ethan. Kasunod ay si Engineer Alfeche na agad akong
hinanap at naupo sa
bakanteng upuan sa tabi ko. Ethan is about to sit beside me too but he's greeted by
another board member.
Ilang sandali pa silang nag-usap kaya naunahan na siya ng isa pang Engineer sa tabi
ko.
"So... how's your vacation? I missed seeing you here," hirit ni Engineer Alfeche.
"It's fine. Not really a vacation. May inaaral lang akong isla."
"Oh! Iyan ba iyong pinaplano mo kasama si Caleb Samaniego?"
"Nagpaplano akong bumili ng furniture sa kanila para roon."
Bago ko pa madagdagan ang paliwanag ko ay dumating si Tita Relani kasama ang mommy
ni Agatha.
Agatha's momimmediately went to her and kissed her cheeks.
"Good luck, hija! I know you can do it!" her resounding praise is heard by all.
"You must be very proud of your daughter, Angie..." bati noong isang board member.
"Of course!" maagap na sagot ng Mommy ni Agatha.
Humalakhak si Agatha. Her face turned red. May binulong siya sa kanyang Mommy
dahilan kung bakit ito
naupo na sa tabi ni Tita Relani.
P 38-3
Tita Relani sat on the only chair that's available - iyong nasa gitna. Tabi niya si
Ethan sa kanan at sa kaliwa
ay ang Mommy ni Agatha.
Nilagay ni Tita Relani ang kanyang eye glasses at tiningnan ang mga hard copy ng
ipepresenta ni Agatha sa
harap.
"Shall we start?" Ethan said. "We are in quorum. Though the chairman is not
around-"
"I can be the substitute of the chairman," matamang sinabi ni Tita Relani.
Ilang sandali silang nagkatinginan ni Ethan bago tumango ang aking pinsan at
nagpatuloy.
"Architect Valderama can now start her presentation for the New Project of Vista
Grande."
"Thank you, Ethan," Agatha gave hima sweet smile.
Ethan's now looking at Agatha's reports. Hindi na napansin ang ngiti.
Kinuha ko narin ang mga hard copy at nagsimula ng tingnan iyon. Namilog ang mga
mata ko.
I thought she wants the box type!? What happened?
The first designs were just like mine. Modern at maraming corners. Pinagkumpara ko
ang mapa ng site sa
disenyong ginawa niya.
She divided the site into three phases. Phase one has a single detached, two-storey
houses. Isang bagay na
pinagtakhan ko dahil ang target dapat ay ang pinakamurang posibleng datnan ng isang
bahay na maganda na.
The designs of the houses were just like mine, only enhanced a bit. Maraming
corners, modern ang steel
roofing, at glass windows. Painted with maroon and cream, like how the RHI's built
their houses.
Phase two has my design! Almost! Isang bloke ng single-detached houses in modern
design. Halos tulad ng
disenyo sa akin, nagka iba lang ng paint.
Phase three has the same design with both phases one and two, modern parin. Iyon
nga lang, halos walang
corners. Box type and attached with each other! Ito iyong plano niya, iyon nga
lang, hindi ko inasahang
moderno pala iyon. I thought she's going for the usual type?
Siguro ay natauhan?
"Kaya bakit ko ginawang tatlong phases ito?" tanong ni Agatha para sa sarili.
Binagsak ko ang mga papel at sumandal na lamang sa aking upuan.
"Una sa lahat, ayaw kong maliitin ang mga kliyente natin. For sure, not all of the
poor will buy houses from
here-"
I cut her off. "The target is middle class."
P 38-4
Kitang kita ko ang iritasyon sa mukha niya ngunit kalmado siyang bumaling sa iba
pang board members.
"Still..." aniya.
Nilingon ako ni Engineer Alfeche. Ngumisi siya sa akin. I saw how Tita Relani
looked at us behind her eye
glasses. Nagtiimbagang na lamang ako.
"So I've decided to design something for those who have extra budget. I know that
families want more space.
The 40-square house isn't enough for say... a family of six? Kaya mas ma appeal sa
kanila ito."
Tiningnan ko muli ang disenyong iyon at ang cost ng materials. It doesn't cost
much. Tiningnan ko ang presyo
ng mga gamit na materyales. All fromsome alternative materials. Maging ang
sementong gamit. This should
be MERC but she changed it to a company that would offer lower price.
"Is this brand okay?" bulong ko kay Engineer Alfeche.
"It's okay. A bit substandard but... fine..." tango ni Engineer.
"Maraming reklamo sa amin nito. Ang sabi ng mga site workers, makati raw ang
sementong ito."
Tumango si Engineer Alfeche. "I also noticed that."
Nagpatuloy pa si Agatha.
"Sa phase one ko siya nilagay. In front of the gates so people would think that
this project is still high end.
Since it would be weird for Vista Grande to immediately change their clients,
right?"
Tumango-tango ang ibang board member. Nanatili naman akong tahimik.
"The phase two has the single-detached houses. For smaller families or for families
with lower budget than
those of the phase one. And of course, ang pinakamura... ang phase three, kung
nasaan ang mga gusto kong
joint houses. Which would cater those who are in need but with the lowest budget
among the three."
Suminghap ako. I would have to admit that her ideas are good. I mean, ang iniisip
ko lamang ay apat na
disenyo para sa buong subdivision. Trying hard not to make the houses the same.
Ayaw ko kasi ng may bahay
na magkatabi at pareho ng disenyo. Ganunpaman, magaling din ang naisip niya.
Magkapareho man ang
disenyo ng tabi, sa ibang phase naman, naiiba.
But this would only encourage people to be conscious of their status. May mas
mayaman, may mas mahirap.
Sa iisang village!
"Ganito ang naisip ko para mas marami tayong maging kliyente. Also, this way, the
Vista Grande can still
boast its two-storey houses that looks high end... in front of the gates! That's
all. Thank you for listening!"
A resounding round of applause filled the room. Pumalakpak ako kasama nila. Ethan
raised his hand while
everyone is celebrating.
"Yes, Ethan," si Agatha.
P 38-5
"Your idea is quite good, Miss Valderama," ani Ethan. "Akala ko'y iyong nasa phase
three ang gagawin mo
para sa buong subdivision."
"Thank you!" she smiled sweetly.
Nagpalakpakan at nagtawanan ulit. Nakatingin lamang ako sa disenyo niya. A bit
convinced that my design
won't be approved at all.
Alamkong maganda ang mga disenyo ko. May mga kamalian pero maayos naman at simple
ang naisip ko.
Agatha's idea is complex but great! Isang bagay na mas magkakaroon ng appeal,
panigurado, sa mga board
members dito.
Ngayon pa lang, napanghinaan na ako ng loob. These designs will be approved for
sure.
The bitterness spread on my system. Tinikomko ang bibig ko at nanatili ang mga mata
sa mga materyales na
gamit.
"Kaya lang, napansin kong mahahati sa iba't ibang grupo ang mga tao. Their status
in this hierarchy will be
determined by the house they're in. The mission of this project is to make people
feel that they are living "the
life". If you put this social groupings to the subdivision, I doubt they'd feel
happy eventually."
"Tingin ko naman, Ethan, hindi ganoon ka babaw ang mga magiging kliyente natin.
They would understand it.
Anyway, this would only enhance our profit! Ibig sabihin, ang mga conscious na
kliyente ay paniguradong
bibili sa phase one para walang masabi ang mga kapitbahay nila!"
A board member raised his hand.
"I agree with Ethan here, Miss Valderama. This will not be good for profit. Kapag
five hundred thousand
lang ang pera ko at maghahanap ako ng subdivision, syempre, hindi ako kukuha roon
sa may ganitong klaseng
sistema. This would insult me!"
Napakurap-kurap si Agatha roon.
"Basic need ang isang bahay," singit ng Mommy ni Agatha. "If the client has only
five hundred thousand,
working somewhere near the site, he'd buy that regardless of the subdivision's
primary design!"
"I agree!" si Agatha.
Siniko ako ni Engineer Alfeche. He smiled at me.
"Tahimik ka, Architect."
Ngumisi lang ako sa kanya.
"Anyone else with comments?" tanong ni Agatha sabay tingin sa akin.
Bumaling muli ako sa kanyang disenyo na nasa aking kamay. Alamkong pati si Tita
Relani ay nakatingin sa
akin. Mas lalong kumalat ang pait sa aking damdamin. Ang kaalamang mananalo si
Agatha bilang Arkitekto
nitong gagawing project na pinangunahan ko ay napakasakit.
P 38-6
I said, I'll do my best. I said, I'mnot giving this up. I said, this one should be
mine. I amthe Architect of Vista
Grande. The sole heiress of the leading high end real estate company.
"Miss Leviste? Wala ka bang kumento? If I will have the majority votes, your
designs will be put in the
trash."
What?!
Huminga ako ng malalim. Naiirita sa babaeng ito ngunit alamkong nasa harap ako ng
pormal na mga tao. At
nasa harap pa ni Tita Relani. Isa pa, hindi man ako mabait, hindi ko ipapahiya ang
sarili ko ng ganoon.
"First, I commend your idea, Miss Valderama. Actually, hindi ko inasahan ito at
hindi ko rin naisip ito bilang
arkitekto."
Now she looks so proud of herself. Iniwas ko na lamang ang tingin ko sa kanya.
"My comment is the same with Ethan's. I want to carry out my mission and vision and
that is to provide the
clients a shelter that would make themhappier."
"By creating an illusion that they are rich..." dinagdagan ni Agatha ang sinabi ko.
Pagkatapos ay humalukipkip
ito.
Damn!
"By making themfeel better."
"This must've been so personal to you, Miss Leviste."
"Agatha, please, stick to the topic. Make Zari talk..." si Tita Relani.
Nilingon ko si Tita. Nanatili ang mga mata niya kay Agatha. Hindi man lang ako
sinulyapan. Parang may
kurot sa aking puso roon.
"Well..." nanginig ang boses ko. "I also did not think about a two-storey house
that would cost a million for
the clients simply because my target clients are those who have regular jobs with
only probably around twohundred
thousand to three-hundred thousand pesos annual income. Ang paraan ng pagbabayad
nila nito ay sa
pamamagitan ng Housing Loan o kung may cash man, puwede rin."
"Trust me, Miss Leviste. They can afford this even if they only have three-hundred
thousand pesos as annual
income."
"Yes! Pero sobrang madi-drain ang pera nila-"
"E 'di sa attached houses ng phase three sila kumuha kung hindi nila afford ang
Two-storey houses!"
sarkastiko niyang sinabi.
Fucking bitch.
"Of course but I assume that the clients will be attracted with the two-storey
house-"
P 38-7
"The reason why I designed three phases or three types of house, para may
pagpipilian sila. Hindi iyong pare
pareho lang ang itsura at puro mahal pa ang gamit na materyales!"
"Miss Leviste, you're being sentimental about this," si Tita Relani.
Umiling agad ako.
Nagkatinginan kami ni Ethan. He looked so pissed. Nakaigting ang panga at
matalimang tingin sa akin.
Bago pa niya ako ipagtanggol, kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko!
"No! No!" agap ko. "Actually, I'mjust stating my opinion, M-Ma'am. I really
appreciate her idea. Maganda.
It is only natural for me to think about the client's feelings because that is the
mission of this project. To be a
bit sensitive of the client's needs and opinions. Dahil ito ang unang proyektong
ganito, gusto ko maganda agad
ang impresyon nila rito. Na walang sistema na naghahati sa kanila sa kanilang mga
kapitbahay. But then I
guess-"
"Dear Zari, how old are you? Twenty three?" ani Agatha bilang pagpuputol sa akin.
"Marami ka pang
pagdadaanan. Hindi mo gamay ang masang Pilipino. Hindi mo alamna magkabahay lang ay
ayos na sa
kanila."
"Miss Valderama, you're making this too personal..." Engineer Ruiz bluntly said.
Nagulat si Agatha roon.
"I got Miss Leviste's point. She wants to reach out to the clients. Not just by
providing thema house, but by
making themfeel happy habang nakatira sila roon. Your idea is short-lived. Just to
attract profit. Which I
doubt, actually. Her idea is not just to attract profit, but to also continuously
make the clients happy," si
Engineer Ruiz.
"I guess we have enough." ani Tita Relani nang nakitang medyo mabilis na ang
hininga ni Agatha sa harap.
Her breathing changed. Una ko siyang nakitang ganito noong nagtalo sila ni Mariz
Ong. Mukha na naman
siyang maiiyak.
"Let's vote! Raise the hands of those in favor of Agatha's design for this
project," ani Tita Relani.
Hindi siya nagpataas ng kamay. Nagulat ako dahil marami man ang nagpataas ay marami
rin ang hindi.
Binilang ni Tita Relani ang nagpataas ng kamay. Ganoon din ang ginawa ng sekretarya
niya.
"Thank you, ladies and gentleman. Now can we have those who are in favor of Zariyah
Leviste's design."
Hindi rin siya nagpataas ng kamay sa akin. Ethan and Engineer Ruizraised their
hands. Kahit na marami ay
alamkong mas marami ang nagpataas ng kamay para kay Agatha.
"May I speak?" Agatha's Mommy raised her hand.
Binaba ng iba ang mga kamay na para sa akin. Tumango si Tita Relani at hinayaan ang
Mommy ni Agatha na
magsalita.
P 38-8
Nginitian ni Mrs. Valderama ang lahat ng naroon. Nakatuko ang dalawang kamay sa
lamesa bago tumango.
"I'd like to express my disappointment with the Riego Holdings, Incorporated's
decisions for the past few
weeks."
I shifted uncomfortably. Kahit na hindi pa niya nasasabi ang opinyon ay
pakiramdamko, alamko na.
"Getting the majority stocks fromthe Vista Grande, a failing company, is a big
risk!" she exclaimed.
"May I speak?" nagtaas ng kamay si Ethan.
"Let me finish, young man!" anang matanda.
Shit! Nararamdaman kong ang respeto na lang ang nagpipigil kay Ethan na magsalita
sa kalagitnaan ng
pagsasalita ng matanda.
Nilingon ko si Agatha, hoping for a wise view about this but she's just there
looking through her designs.
Parang natural lang sa kanya ang sinasabi ng ina.
"Hiring a kid as Architectural Design head is just another wrong decision!" giit
niya.
Damn!
"Madame," si Engineer Ruiz. "I guess the majority votes can summarize your
opinions-"
"Engineer Ruiz, let me finish first, please? It is rude to butt in, you know. Kung
hindi mo alam."
Nagtaas ng kilay si Engineer Ruizat tumuwid sa pagkakaupo.
"I'mstarting to think that an external force is clouding the chairman's mind. He's
not here but I expect his
colleagues, and Mrs. Riego, to tell himthat. And I will also send himan official
letter about it. His decision
to hire an incompetent Architect will bring the company down!"
"With all due respect, Mrs. Valderama. I amso sorry to butt in but you're right. I
asked Radleigh to hire my
cousin as the Architectural Design Head because she carries the company's vision.
After all, this is still Vista
Grande."
"Which is not effective, right? You have to understand that it is part of the RHI
now! At ayaw nating ma
kompromiso ang kalidad ng ating gawa dahil lang sa... isang pabor... o dahil lang
sa siya ang dating
magmamana ng kompanya. Let's face the truth, Miss Leviste might be the heiress of
this company before but
she won't have it in the future anymore! Eventually, this will be purely part of
RHI. Makikita ninyo-"
"Madame, I do hope we are not mixing personal grudges here with work. I get that
Engineer Riego canceled
his engagement to Miss Valderama months ago and now, he's almost always seen with
Zariyah Leviste-"
"That is not my point!" nanginig ang Mommy ni Agatha sa sinabi ni Engineer Ruiz.
"Ann! Stop it. Calmdown, Angie," si Tita Relani na ngayon ay inaalalayan ang
kaibigan na umupong muli.
P 38-9
Maagap na dinaluhan ni Agatha ang ina. Umikot ang mga mata ni Engineer Ruiz bago
sumandal ulit sa
kanyang upuan.
"I will approve Architect Agatha Valderama's designs for this project. I will
informthe Chairman of the
Board. Meeting adjourned."
Pagkasabi noon ay unang lumabas si Ethan, tila nagwalk out.
Tinapik ako ni Engineer Alfeche sa likod at nilahad na ang labasan sa akin. I
smiled weakly at himthen went
with himoutside. Hindi ko na nilingon sina Agatha, ang kanyang ina, at si Tita
Relani.
"Ayos ka lang?" tanong ni Engineer Alfeche.
"Yeah..." mahina kong sinabi.
"H'wag mo masyadong dibdibin. Nakarinig na ako ng mas grabeng mga salita para sa
mga disenyo ko kesa
diyan..."
Tumigil ako sa paglalakad. I truly appreciate Enginner Alfeche's words for me.
Gumaan ang loob ko. Tumigil
din siya sa paglalakad.
Nahagip ng gilig ng aking mata si Agatha na nagmamadaling naglakad patungo sa amin.
Hinarap ko siya.
Kitang-kita ang pagkamuhi sa mukha.
"Iyan ba ang mga sinasabi mo sa mga tao rito?"
Noong una ay hindi ko alamkung ano ang tinutukoy niya. I traced back and realized
it's because of Engineer
Ann Ruiz's comment on her mother. At ako ang sinisisi niya.
"Leave, Engineer Alfeche!" iritadong sinabi ni Agatha.
"Agatha-"
"Leave!" she screamed making himstep back.
Ilang sandali ay umalis na si Engineer Alfeche at kaming dalawa na lang ni Agatha
ngayon. Pagod ko siyang
hinarap.
"Pinagkakalat mong mabuti na ikaw ang dahilan kung bakit nagkasiraan kami ni
Radleigh!?"
Sana ay hindi ko alamang tungkol sa tunay na nangyari. Humalukipkip ako at hinintay
pa ang karagdagang
sasabihin niya.
"And you're proud of it, huh?"
Namumula ang kanyang mga mata. The sweet Agatha Valderama, almost as soft as my
bestfriend, is nowhere
to be found.
"I know your history! You almost married Radleigh for his money, right? No wonder
narito ka ulit! No
P 38-10
wonder galit si Tita Relani sa'yo! Kasi... kung gugustuhin mo, pwede ka namang
maghanap ng trabaho sa
ibang kompanya! Lalo na't 'di naman pasado lahat ng disenyo mo rito! Napagbigyan ka
lang dahil sa pinsan
mo!"
What the hell?
"Pero nanatili ka rito! Tama si Tita... Kasi gusto mo na namang mapalapit kay
Radleigh! Gaya ng ginawa
ninyo ng Mommy mo noon!"
Namilog ang mga mata ko nang tinukoy niya si Mommy.
"Kung napagbigyan lang ako at threatened ang RHI, come on, cast your vote and end
my career here! I dare
you!" giit ko. "And don't mention my Momhere!"
Nagulat siya dahil sumagot ako. Anong akala niya sa akin?
"Bakit kailangan pa ng ganoon? Ikaw mismo... alammong sobrang baba ng kakayahan mo!
For all we know,
you paid your diploma abroad! Nabibili mo naman ang lahat, hindi ba? Kaya ka naging
architect, kahit ang
totoo, wala kang talent! You don't even have the heart for this business! And you
know that! That's why you're
seducing a CEO! Para may pantustos sa mga kapritso mo!"
I advanced. Npakurap-kurap siya sa ginawa ko.
"Oh dear, dapat nag suggest ka kay Radleigh na gusto mong maging Architect Head.
Bakit kaya 'di ka kinuha?
Maybe you lack talent, too?"
"Hindi niya ako kinuha dahil miyembro ako ng board! Hindi ko kailangan iyon! And
I'mhis fiancee!"
There you go, Agatha! Pumutok din ang Bulkang Pait.
Humalakhak ako kahit na sa kalooblooban ay pinaghalong sakit at galit ang
nararamdaman ko.
"Desperate fiancee-wanna-be. Why don't you ask your CEO why he'd have to meddle
with my mess, Agatha?
That he'd have to go that far just to trigger what I did?"
Nagulat siya dahil alamko na alamniya. Now, you can't lie to me, bitch. Hindi mo
mabibilog ang utak ko!
"And you? Why did you go that far to help him? You're that desperate to at least be
a pretend-fiancee for a
day? Or is it a week?"
"Zariyah!" isang boses ang nagpatikomsa aking bibig.
Behind her is Tita Relani, fuming mad at me. Nanlamig agad ako.
"You are so unlike your mother. You have no class at all!" pagalit na sinabi ni
Tita Relani sa akin.
Yumuko ako. Sakit ang bumalot sa aking dibdib.
My respect for her is to the moon that her words are like daggers to my heart.
P 38-11
"You should be thankful that my son's plan worked. And you should be thankful that
Agatha helped himdo
that!" giit ng Tita Relani. "Despite of your plans of marrying Radleigh to save
your company."
"You're right, Tita. She's here to seduce Radleigh. Para makuha ulit ang kanyang
kompanya. Hindi nadaan sa
business proposal kaya heto siya't dinadaan sa drama."
Hindi nagsalita si Tita Relani. Nag-angat ako ng tingin kay Agatha.
"Maybe you should tell Radleigh that, then," mapait kong sinabi.
Hindi ako makapaniwalang iyon lang ang naging sagot ko sa lahat ng binato sa akin.
Tinalikuran ko sila at
nagpatuloy na sa paglalakad, bagsak ang puso at ang kaluluwa.
Maybe they should tell himthat. Maybe if they convince him, he'd stay away and
it'll be easier for me.
Nagbanta ang mga luha sa gilid ng aking mga mata kaya dumiretso na ako sa washroom.
May dalawang babae
sa harap ng salamin. Dire diretso ang lakad ko patungong cubicle at sinarado ang
pintuan. Binagsak ko ang
toilet cover at pinuno ng tissue bago ako naupo at yumuko.
Maybe...
Maybe I'mnot meant for Architecture? Pero paano 'yon? Gusto ko iyon!
The pain stabbed my soul. Paano ko nararamdaman ang matinding insekyuridad para
isang bagay na gusto
ko?
Kailan ako nagduda sa kakayahan ko sa Arkitektura? Maaaring hindi ako ganoon ka
galing, pero may kaya
naman siguro akong itama na disenyo!
Maaaring hindi ako ang pinakamagaling, pero alamko, kaya kong gawin ito!
Pinalis ko ang luha sa aking mga mata.
Wala akong naipasa sa sarili kong kumpanya. Bakit pa ako naging Architectural
Design Head, kung ganoon?
If I want to prove something to myself, then I should be somewhere with people who
aren't biased. Dahil
alamkong kung si Radleigh, Ethan, at Engineer Alfeche ang pagdedesisyunin, makukuha
ang disenyo ko. But
that's only because they know me. Because they want me to be there. Hindi dahil
marunong ako. Hindi dahil
kaya ko.
Nanginginig kong hinanap ang numero ng aking Accountant. I called her and waited.
Tears rolled down my
cheeks like waterfalls. Agad ko iyong pinunasan na parang wala lang.
"Good morning, Ma'amZari!"
"Morning... Uhm... Kumusta nga pala iyong pinapaproseso ko sa'yo na permit?"
"Ah! Ma'am, pwede na pong simulan iyon."
P 38-12
"Okay. Release the budget tomorrow. I will send the design immediately."
"P-Pero, Ma'am, hindi n'yo ba talaga ibebenta iyong properties sa Cavite?"
"Hindi na. Kaya pa ng pera ko, hindi ba? Including Dad's meds."
"Yes, po, Ma'am, pero mahihirapan kang ibalik sa dati kung uubusin mo lahat pati sa
construction na gusto
mo."
"I will send you the complete list of the furniture I will order. I will meet with
the contractor and supplier
soon. Mag re-release din ako ng budget para sa employees."
"This will all be against your trust fund, amI correct, Ma'amZari?" pagkukumpirma
niya.
"Yes," nanginig ang boses ko.
Ilang sandali akong nanatili roon para kalmahin ang sarili. Ang malamang may
siguradong desisyon na ako
ngayon para sa aking sarili ay nagpagaan ng loob ko.
Hindi lang talaga siguro ako para rito.
Lumabas ako roon na maayos na ang mukha. Walang bakas ng pighati. At ang opisina'y
ganoon din. Walang
alamsa bagyong dinaranas ng kalooblooban ko.
Napakurap-kurap ako nang nakitang may ibang taong nakaupo sa aking computer chair.
Radleigh's playing
with my ballpen, looking at my Macbook.
"Hey!" maligaya kong bati para itago ang nararamdaman.
Mukhang wala na ang board. I bet Agatha is still around and Tita Relani is probably
in another floor.
Tumayo si Radleigh at sinuri ako. Nag-iwas ako ng tingin.
"How's your presentation?" tanong ko sabay sulyap kay Glen na ngayon ay mukhang may
tinatrabaho, pero
alamkong nakikinig.
"Fine," sagot niya at pinalupot ang braso sa aking baywang.
He sniffed on my hair and whispered.
"I'msorry about your project."
Bakit pa ako magtataka? Paniguradong nalaman niyang si Agatha ang nanalo sa
proyektong iyon.
"I'll make our own. Apply your designs there."
"Tsss. That should be earned, Rad. Hindi pwedeng dahil gusto mong ako ang maging
arkitekto, kukunin mo na
ang disenyo ko."
P 38-13
Hindi siya nagsalita. Nanatili ang mga mata sa akin. Hindi ako sigurado kung totoo
ba iyong inoffer niya o
para lang tingnan kung ano ang magiging reaksyon ko. O pareho.
"I don't mind if Agatha won that project. I agree that her ideas are good. Complex
but good. Ayaw kong kunin
ako dahil gusto ako. Gusto kong kunin ako dahil naniniwala kayo sa kakayahan ko."
"Naniniwala ako sa kakayanan mo," aniya.
Nagkatinginan kami. Now he looks serious.
Uminit ang pisngi ko. Liar! He's both an Engineer and Architect! Hindi siya
mapupunta rito kung hindi siya
magaling!
I shrinked more at the thought that for all of them, I aman amateur... a kid
playing and using her money to get
whatever she wants.
I swallowed the words at the tip of my tongue.
"I believe in you so much, Zari."
"Ako rin! Ang galing niya, Radleigh. It's just that people hate taking risks...
She's new..." nagkibit ng balikat
si Engineer Alfeche.
Umiling ako at kumalas kay Radleigh. Naupo na at napatingin sa Macbook. I minimized
the design of the
island I'mworking on immediately! What the hell!?
"Mambobola ka rin, Marco," wala sa sarili kong sinabi.
Nag-angat ako ng tingin sa dalawa. Ngumisi si Engineer Alfeche sa akin.
"Hindi ako nambobola, Zari. Totoo! I'mplanning to have this project with you-"
"Engineer Alfeche, may I ask you to please get Miss Valderama's design and check
the Structural design of
each?"
"Whoa! Okay. Hindi ikaw ang titingin?" baling ni Engineer Alfeche kay Radleigh.
Napatingin ako kay Radleigh. Nakapamulsa siya ngayon at seryoso ang mukha.
"Hindi."
"Okay... Later, Zari..." Engineer Alfeche left with a big smile on his face.
Huminga ako ng malalimat nanatili ang mga mata sa aking Macbook. Hawak ang aking
lamesa at ang likod
ng aking computer chair, yumuko si Radleigh para magtama ang aming tingin.
Nagtaas ako ng kilay sa kanya. At first he looked a bit pissed but then his
expression softened. Kinagat niya
ang pang-ibabang labi. Parang nagpipigil ng kung ano.
P 38-14
Bumagsak ang tingin ko sa lamesa.
"I don't need the pity," sambit ko.
He sighed.
"Don't ever think you have to do something about it..." dagdag ko dahil parang
alamko ang iniisip niya.
"I know..." bulong niya.
He planted a soft kiss on my lips. Napalinga-linga ako at naabutan kong nakatingin
ang teamko sa amin.
Hindi talaga marunong si Radleigh makiramdamsa paligid! Damn!
"I just want you to know that I'll support whatever you want to do."
Nagkatinginan kaming dalawa. Kitang-kita ko ang pag-iibang muli ng ekspresyon niya.
"Except you leaving me. Remember that," mariin niyang sinabi.
ALI BABYYYLike mother, like daughter. Kainis ha
P 38-15
Kabanata 37
489K 18K 8.3K
by jonaxx
Kabanata 37
Accused
"Are you serious?" Calla asked.
Bukod sa gusto kong makausap si Calla pagkatapos noong nangyari sa bar, schedule
niya rin sa pagpapa-spa
ngayon.
Imbes na kumain sa cafe noong nagbreak kami, sa labas na ako kumain para magsabay
kaming dalawa.
"Yes, I amserious," I said filling my plate with some dimsum.
Kasunod ko siya. Mas iniisip niya pa ang pag-uusap namin kesa sa pagkain sa buffet.
"Kaya kang pautangin ni Caleb, Zari. Pwedeng installment ang binili mo!" giit niya.
"Alamko. Kaso puno na nga sa utang si Daddy, uutang pa ako?"
Nilapag ko ang pinggan sa napili naming lamesa. She looked so worried at me. I will
lose millions just
because I'mgoing to invest on Isla Fuego. Everyone should be worried. I'mworried,
too. Pero ganyan talaga
kapag negosyo. Besides, I see potential in it.
"Bakit hindi ka na lang umalis sa Vista Grande? Maghanap ng ibang kompanya? Sa Le
Viste?"
"Walang bakante kina Ethan."
"Magkakabakante 'yan kapag sinabi mo sa pinsan mo na gusto mong doon ka
magtrabaho."
I sighed. She really looks so worried. Samantalang ako'y nagsisimula nang kagatin
ang mga nasa pinggan ko.
"Ayaw kong may mawalan ng trabaho sa kanyang mga tauhan dahil sa akin. Isa pa,
Calla. Vista Grande's old
employees expect me to be with them. Pakiramdamko'y aalis sila kung malamang aalis
na rin ako. Though
the RHI teamwould rejoice if that happens, I still feel for our employees."
"But they know you're a stock holder so they won't do that! Connected ka parin sa
kompanya n'yo!"
"Iba parin iyong pumapasok ako araw-araw doon."
"But if this is the case... Agatha is taking all of these too personal. And then si
Relani Riego, masama parin
ang tingin sa'yo, bakit ka pa magpapatuloy?"
"All the more I want to pursue this. I don't want themto think that I'mgiving it up
because I'mintimidated by
them, Calla."
P 39-1
"Because of that, you're going to risk your relationship with Radleigh, too? Okay
lang umasa si Radleigh,
ganoon? Iniisip niyang 'di ka naman umiiwas kaya baka may pag-asa kayong dalawa?"
Natahimik ako sa sinabi ni Calla. I'msure I can do something about that without
leaving the company. Bakit
ba kasi siya pa ang nanalo sa votation ng pagiging CEO? Damn it!
Nagpatuloy ako sa pagkain habang siya'y busangot akong tinitingnan. I'll figure out
what I'll do when the time
comes. Ayaw kong pangunahan ng takot o desperasyon. Huli akong pinangunahan niyan,
kinidnap ko si Rad.
Ayaw ko nang magkamali pa.
"By the way, I've seen your plans for Isla Fuego. Maganda. We might be your first
customer."
I glanced at her and I saw her blush frantically. Nag-iwas siya ng tingin.
"Kumusta nga pala 'yong uwi n'yo ni Luigi? Nagalit 'yon, a? Hindi kita natext
kagabi dahil bumisita ako kay
Daddy pagkatapos ng trabaho."
"Wala naman..." she trailed off.
"Anong wala? Nag-away ba kayo? Okay ka lang? Nasabi mo ba na alammong nambababae
siya?"
Nagkibit siya ng balikat. "Hindi naman daw siya nambababae. Kliyente niya lang daw
'yon. Ewan ko. Bahala
na."
"Muntik na silang nagkasuntukan ni Gino," sabi ko.
"Sinong Gino?"
"'Yong kaibigan ni Radleigh? He saved you fromstrangers. You were so drunk."
Umismid siya. "Wala akong matandaan. I don't remember most of it, actually."
"Well, that's not surprising. You were so drunk! So... kumusta? Okay na kayo?"
"Ewan ko. Ang awkward namin ngayon."
I rolled my eyes. I understand that maybe they started differently but it's been
years! Dapat naman siguro'y
medyo open na sila sa isa't-isa. But then again, we don't know unless we're in
their shoes. Kaya hindi ako
pwedeng maging judgemental. I don't know how they exactly feel.
"Pag-usapan n'yo, kung ganoon!"
"He tried to talk to me but, damn, his bedroomvoice makes me... so..."
Okay fine. Maybe I should stop asking her or she's gonna tell me so many
uneccessary information again.
"I'mno marriage expert but you two should talk things out. Lalo na dahil kasal na
kayo. You're both
determined to keep your relationship, right?"
P 39-2
"Well, of course!"
"At... dahil marupok ka, dapat hindi kayo sa kama nag-uusap!"
"Kahit naman sa kusina, Zari."
Napapikit ako sa hirit niya. Naalala iyong ginawa namin ni Rad sa isla. Right!
Kahit saan, actually!
"Then sa isang p-public place?!"
Fuck! I remember that public intimacy we shared the last time.
"Oo nga, 'no?" Calla realized innocently.
Siguro naman ay hindi kasing tindi ng guts ko ang guts ni Calla. Besides, pawang
mga ibon sa himpapawid
lang ang saksi sa ginawa namin ni Radleigh. Wala namang ibang tao sa isla.
"Like, date kayo sa isang restaurant or something."
"Okay... Buti naisip mo 'yan."
Our talk was short. May trabaho pa kasi ako ng hapon kaya bumalik din agad ako ng
building. Radleigh's a
bit busy today because of his approved project.
Naantala rin tuloy ang approval noong proyekto sa RHI dahil hindi niya pa nakikita
ang output ni Engineer
Alfeche.
Despite his schedule, he never failed to text me.
Radleigh:
You going to extend work hours later?
Ako:
Nope. Bakit? Maaga ako. May pupuntahan ako sa isang mall mamaya.
Radleigh:
I'll finish late later. I'll go to your condo after my meetings.
Bukod sa pag-aaproba ng iilang disenyo ng mga proyekto, pinagtuonan ko rin ng
pansin ang mga gagawin sa
sarili kong proyekto kapag may break o sobrang oras.
I approved the furniture I'll be needing for the island. Nacontact na rin ng aking
Accountant ang ZAM.
Yesterday, I offered Tito Eugene's men and some of our housemaids the work I have
for Isla Fuego. Maganda
ang feedback nila at mukhang maraming interesado. Though thanks to the meticulous
qualifications of my
mother. Kahit si Belinda ay nakapagtapos ng isang short course sa pagluluto at
housekeeping. Ang iba'y
galing pa sa mga maliliit na colleges sa probinsya, sa kursong pang hotel, na
ngayo'y kasambahay din namin.
P 39-3
I assembled the laborers for the slight renovation I will be doing. At siguro'y by
weekend, magsisimula na
ang trabaho.
I have sent out brochure invitations to some of my trusted friends, as well. I
retained the name of the island.
Binigyan ko rin sila ng introductory discounted rates ang first guests, kung
sakali.
Sa trabaho, tuwing nagkikita kami ni Agatha, umiiwas lamang siya. That's better
actually. Than being too
aggressive towards me. Dapat lang na maging kontento na siya ngayon dahil kanyang
proyekto naman ang
naapprove.
Pagkatapos ng trabaho ay dumiretso na ako sa Pasay, kung saan ko kakausapin iyong
pinagdeal-an ko ng mga
nipa huts. Wala kasing ganoon sina Caleb at ayaw ko namang magpagawa siya para lang
sa proyektong ito.
Mas maganda parin iyong mga bihasa na sa larangang ito.
I'mlike an addict exposed to so many addictive drugs habang naglalakad sa mall na
iyon. I remember when I
used to come here and spend my money. Ito ang isa sa paborito kong mall.
My eyes feasted on the luxurious things the mall offered. Siniksik ko sa isip ko na
mamaya na dapat ako
tumingin sa looban ng mga boutique. May imemeet pa ako at mas importante iyon!
So... in an expensive restaurant, I met the agent or probably one of the managers
of the brand.
He's not very old like what I imagined. About late twenties lang kaya nagulat
talaga ako noong lumapit siya
sa lamesa ko at nagsimula na sa business.
With himis a Macbook. He showed me the designs as the food I ordered for us came.
"So, is this the final design you want? O gusto mo pang magpadisenyo?" he smirked
at me.
Ngumuso ako at nag-isip ng mabuti.
Their designs are not bad. It's actually nice. Though I have a design in my mind,
alamkong mas gagastos lang
ako kapag iyong disenyong gusto ko ang ipagawa.
"I know you're an Architect, Miss Leviste. For sure you have a design in mind?"
he's read my mind!
"Well, yes, you're right. But I'mon a tight budget."
"I can make it free for you, actually..." he smirked again.
His idea is tempting but I know business is business. I know how it feels to give
in to favors of people
who're close to you. Though you've been of help, it will be painful in the future.
Lalo na kapag masyado nang
maraming pabor ang inaprubahan mo.
"No, it's okay. Your designs are good. Isa pa, if I'mgoing to make another design,
that would mean it will be
processed late. Gagawin pa. I need it as soon as possible."
"Okay. If that's what you want."
P 39-4
He scribbled something on his paper. Tumuwid ako sa pagkakaupo at muling tiningnan
ang mga design na
inoffer niya. Sa huli ay napagtanto kong ayos lang iyon.
"Is it a deal, then?" he asked.
"Yes, it is... I'll review the contract. I'll send it to you tomorrow," sabi ko.
"Okay. When are you going to process the fund? Ipapapolish ko iyon and it's ready
for delivery next week."
"Immediately after I give you the contract."
"Whoa! You want to start this as soon as possible, huh?"
Ngumisi ako. "It's a long time plan. Isa pa, hindi ako pwedeng magkaroon lang ng
isla ng hindi na mimaintain.
Might as well make it a better asset."
"Tama nga naman."
We talked professionally as we ate. Pagkatapos ng isang tawag ay nagpack up na
kami.
Na excite agad ako sa kaalamang dahil maaga kaming natapos, may panahon pa ako para
mag-ikot sa mall na
iyon.
"Hope to satisfy the needs of your island, Miss Leviste," sambit niya at naglahad
ng kamay.
"Oh, you sure will."
Nagkamayan kami bago nagpaalamsa isa't-isa at nagsimula na akong mag-ikot.
Ang una kong pinuntahan ay ang mga boutique ng damit. Though I like shopping for
clothes, I amnot as
tempted as before. Bukod sa marami parin akong damit na hindi pa nasusuot ngayon,
mas maka-bag at makasapatos
ako kaya hindi naging mahirap tanggihan ang tawag ng mga damit.
The next were shoes. Syempre, nagsisimula na akong ma tempt.
"That looks so good in your feet, Ma'am!" sabi pa noong nag entertain sa akin.
Bawat boutique, hindi ko pinalampas. At bawat bagong disenyo ay sinukat ko.
"Do you have this size, Miss?" tanong ko.
Pinahirapan ko pa ang tindera sa paghahanap ng size ko kahit na alamko sa sarili
kong hindi ako bibili sa
huli.
I still have lots of shoes in my condo. Isang paikot na cabinet ang naroon sa aking
walk in closet. At mas lalo
na syempre sa mansyon. Isang pangdalawang roomna sukat ang walk in closet ko roon!
"It looks ugly on my feet." I convinced my self hanggang sa nakayanan ko rin ang
bawat temtasyon.
P 39-5
Nakakaproud na kahit sa mga magagara at bagong designer bags, kaya ko ring iwasan.
Kahit na panay na ang
bulong ko sa sarili kong kailangan ko iyon para sa opisina. Oh come on! Ilang bag
ang hindi ko parin
nagagamit hanggang ngayon?
I went to a perfume shop at tingin ko'y ito lang yata ang 'di ko matanggihan. Bukod
sa hindi naman kamahalan
kumpara sa mga bag at sapatos na gusto ko, mabilis ding maubos ang meron ako sa
bahay.
Kahit na marami parin iyon at iba't-ibang klase. Ang paborito ko'y halos ilang
patak na lang kaya bumili ako
noon. Isa lang. At iyon lang talaga.
Pagkatapos kong bilhin iyon ay namataan ko ang isang jewelry shop na mukhang may
anniversary. Maraming
balloons sa loob at marami ring tao.
I walked in confidently to see what's happening. Iilang kakilala ang naroon at agad
akong binati.
"Oh my God, Zariyah Leviste is also here for the anniversary!" sabi noong isang
stylist na kilala ko.
Ngumiti ako. "No, actually... napadaan lang ako."
"You're a fashion icon, Zari. Come here for the photo op!"
Isang redcarpet ang naroon at nagsimula na ang pagpapapicture.
Hindi naman magulo. Siguro'y sa labas lang, kung nasaan ang isang photographer. But
the rest of the store
was quiet.
Nang pumasok na ako sa loob at nilubayan na ng ibang tao, may champagne na nilahad
sa akin. Kumuha ako
ng isa kasabay ang pagtitingin sa mga magagarang alahas.
"This looks good on you, Ma'am!" sabi noong tindera.
Kinuha ang isang necklace at pintalikod ako. I smiled as I looked at the mirror in
front of me. Ang pinong
necklace ay magandang tingnan sa aking leeg.
Hinawakan ko ang maliit na diamante sa gitna nito bago muling tiningnan ang sarili.
"This amulet is one of the newest in this collection. For now, this is only
available in this branch here in the
Philippines."
Marami pa siyang sinabi tungkol sa necklace. Nanatili lamang ang mga mata ko sa
aking sarili.
It looks so good on me. Bagay na bagay. Ngumiti ako sa aking sarili.
I know I'mnot going to buy it. Fixed na iyon sa utak ko pero hindi ko lang maiwasan
ang mamangha. At
siguro'y hindi naman masama ang mamangha rito.
How time has changed a lot. Kung noon ay madali ko itong nabibili, ngayon, hindi
na. Pero kung tutuusin,
kaya ko itong bilhin ngayon sa isang pitik lang. But my priorities has changed. If
I give in to myself now, I'm
not going to be better for my own sake.
P 39-6
"Oh! Hi, Madame!" narinig kong bati noong stylist ka kadarating lang.
Napawi ang ngiti ko nang nakita si Tita Relani na ngayon ay pinapalibutan na ng mga
camera.
"Uhm, this is okay. Tatanggalin ko na, Miss..." I said, panicking.
"Okay po! Here, we also have our earrings, Ma'am..."
Tinanggal noong babae ang necklace sa akin at iginiya ako papasok pa lalo sa store
para ipakita ang earrings.
Marami siyang sinabi patungkol doon pero wala na akong ibang maisip. If I leave
now, she'd see me anyway,
right?
I sighed and continued walking with the girl. Patuloy din siya sa kanyang mga
sinasabi. Ganoon din ako sa
pagkakamangha ng iilang produkto nila, pilit na isinantabi ang imahe ni Tita
Relani.
Lumipat kami sa mga singsing. Pinigilan ko ang sarili kong tumitig sa mga iyon.
"Do you have a boyfriend, Ma'am?" tanong ng babae.
Hindi ako nakasagot. Isang tao ang nasa isipan.
"You can take himhere and show himthese. Baka magka ideya siya sa mga gusto mo."
Ngumiti ako. "If I want one, I can buy one. But I'mnot a ring kind of girl..."
"Oh! Sorry, Ma'am. Though these are usually bought for engagements, we also have
rings you can buy for
your self."
Iginiya niya ako sa isa pang nakahilerang mga singsing. She took the one in the
shade of lavender.
"Try it, Ma'am!"
Nagdadalawang-isip akong ngumiti. Sa huli ay sinubukan ko iyon sa aking daliri.
Like a spell, it took me in another place and another time. Nakakalimutan lahat ng
suliranin sa gandang hatid
nito para sa akin. Eventually, I took it out and put it back on its box.
"We also have earrings, Ma'am."
Ganoon din ang nilahad niya sa akin. Naglalakihang diamante ang nahulog sa mga
earrings na iyon. Saan ko
naman iyon susuotin kung sakali?
I declined again until I saw my weakness.
"Then let's see for our bracelets, Ma'am?"
Hindi pa niya nakukuha ang box na gusto ko ay nanatili na ang mga mata ko roon.
It's a simple and elegant design. Classic. Ito rin iyong gusto ko noon. It's the
classic design of this brand.
P 39-7
Something about it just make me so drawn. Paved with diamonds, it looked so
elegant.
Nanginginig kong kinuha iyon. Sinusuot sa akin ng babaeng tindera.
"Though, you can buy this even without a boyfriend, Ma'am... but it is usually
given as a gift to a loved-one.
This has two-hundred four diamonds all in all."
Ngumiti ako habang tinitingnan iyon sa aking palapulsuhan. The yellow gold looks so
good on me.
Pinatanggal ko na sa kanya at linipat ang mga mata sa mas mura sa ganoong koleksyon
din.
"This one has ten diamonds, Ma'am."
Mura na ito, huh. Kung wala akong problema, kaya ko itong bilhin. But then if I
don't have any problem, I
wonder if I'll ever come back to being that kind of girl. I like things but I know
they all fade soon. Or get lost.
So why do we invest on it?
Ngumiti ako sa babae at bahagyang umusog nang dumami na ang tao.
"May nagustuhan ka ba, Ma'am?"
I hate to disappoint the accommodating girl but I amnot buying anything fromthis
store. Kung gusto ko man,
siguro'y pag-iipunan kong mabuti iyon.
"Maybe next time." I smiled.
Tumango siya at ngumiti rin pabalik sa akin.
"Look who's here..." isang pamilyar na boses ang narinig ko sa likod.
Iginala ko ang paningin ko at nakita ko agad ang tatlong dating kaibigan. Glaiza is
behind Maica and Charm.
Sa huling pagkikita ay si Charmitong nakita kong mas agresibo. Ngunit sa anyo
nilang tatlo ngayon, si Maica
ay nakataas ang isang kilay at halos sarkastikong nakangiti habang nakatingin sa
akin. It was her familiar
voice.
Oh, please. I don't have time for this. Tatalikuran ko sana pero nang hawakan ako
ni Maica sa palapulsuhan,
konting kurot galing sa matutulis niyang kuko ay natigilan ako.
"The whore who can't decide if it's Caleb or Radleigh. Tsk. Tsk," ani Maica.
"Maics..." tawag ni Glaiza sa isang takot na boses.
"Hindi ko inasahang makikita natin siya sa ganitong event. Nag fefeeling rich na
naman siguro ang isang ito.
May pambayad ka ba?" si Charm.
Tumuwid ako sa pagkakatayo, medyo naapakan ang pride.
"Actually, yes. I can afford these. I just have my priorities in place. I'mnot like
all of you who didn't grow up
even a bit. Oh, please..." Inirapan ko sila.
P 39-8
Maica laughed sarcastically again. "Sino sa atin ang hindi nagmature, kung ganoon?
Of course, you'd save.
Ang dami mo kayang utang! Pati sa firmng Tito ko, 'di pa raw bayad ng buo."
Napawi ang ngiti ko. Damn!
"And I heard gumagastos ka na naman daw? God! Ngayon, sino ang hindi nag grow up sa
atin, Zari? And
also," nanliit ang mga mata niya. "How dare you seduce a committed man!"
What? Nagulumihanan ako sa sinabi niya. Committed man?
"We were in a relationship and then suddenly, you tell himyou hate me?! Ano?
Siniraan mo 'ko kay Caleb,
huh?"
Oh right! And damn Caleb for that! Talagang gusto kong siraan si Maica sa kanya
pero dahil hindi naman ako
ganoon, binigyan ko ng chance si Maica na mapabago ang pananaw ko. Ngayon, mas
lumala lang ang tingin
ko sa kanya.
"That is not my problemanymore, Maica. You ask Caleb. I'mnot part of your
relationship so why the hell are
you dragging me."
Sa huling matagumpay kong pag-ikot para matalikuran ko sila ay namataan ko si Tita
Relani sa 'di kalayuan.
Siguradong dinig niya ang lahat, pati ang mga kasama niya. She looks at me with her
wide eyes, with only
indifference as expression.
I swallowed hard. Nagmadali na lang ako sa pag-alis sa jewelry store na iyon. It
was a wrong move after all.
Malapit na sa pintuan ay nakakahinga na ako ng mas maluwag. Ngunit nang biglang
tumunog ang kanilang
alarmat hinarangan ako ng security guard ay nanlamig ako.
I touched my ears for traces of earrings. Then my neck, and my fingers, and my
wrist. Wala naman akong
suot.
"Ma'am, ichi-check lang po namin ang bag n'yo."
The Hermes bag I have on my forearmmade me sweat. Kung bakit naisip ko ang isang
bagay ay 'di ko alam.
Dalawa pang guards ang humarang sa akin. Making the scene look so horrible.
Nanlamig pa lalo ako. Nilingon ang nasa likod na mga panauhin. One is Tita Relani.
Sa 'di kalayuan ay sina
Glaiza, Charm, at Maica. Kita ko ang ngisi sa mukha ni Maica na mas lalong naging
dahilan ng matinding
pagdududa ko.
Isinuko ko ang bag ko sa mga security guards.
"Excuse me, what's happening here?" ang bading na nag entertain sa akin kanina ay
nakiusyuso.
Maagap niyang nasapo ang bibig nang nakitang hinahalughog ng guards ang aking bag.
"Are you okay, Zari?" he asked.
P 39-9
Tumango ako, 'di na makapagsalita.
Nag-angat ng tingin ang isang guard sa akin pagkatapos dungawin ng ilang sandali
ang bag ko. Ang isa'y
lumapit sa akin at hinawakan ako sa palapulsuhan.
Namilog ang mga mata ko. Realizing what is happening and remembering what happened
years ago...
Pinagkaguluhan ng dalawang security guard ang bag ko. Maingat na inilabas ang isang
bagay na mas lalo lang
nagpanginig sa akin.
"How did that get there?!" I shouted at them.
Ang isa'y may kausap na sa kanyang radio transreceiver. Pinaalis ang ibang
nakikiusyuso, pati iyong bading.
The store manager came together with the security unit of the whole mall.
"Nakita po namin ito sa loob ng bag niya, Ma'am..." sabi ng isang guard sabay
pakita sa paborito kong
bracelet.
Damn it!
Bulong-bulungan ang narinig. I heard my name uttered so many times. A long with the
word "disgrace" and
"stole". Maging ang pagiging bankrupt at history ko.
"She's got a history of stealing. She was arrested years ago for stealing an
expensive lipstick."
Gusto kong maghisterya ngunit wala akong lakas para roon. Nanatili akong pormal
kahit na sa kalooblooban
ko'y gusto ko na ring magmakaawa.
"Can we watch the CCTV or something?" sambit ko.
"Ma'am, we need to take you to the security office for investigation," sabi ng
store manager. "This incident is
serious. Lalo na't nakita sa bag mo itong mamahaling bracelet namin. Who's in
charge for this?"
Namumutla ang tindera nang lumapit sa store manager.
"Hindi mo nakita ito?" the manager probed.
Umiling ito at yumuko. "Binalik niya naman po 'yan, Ma'am. Nagulat ako nawala bigla
roon sa pinaglagyan-"
"I'll have you investigated as well-"
"Ma'am, you should also include it in your investigation... She's a noted klepto or
something like that. Hindi
po ito ang unang pagkakataong nahuli siyang nagnakaw," si Maica.
"I did not steal anything!" sigaw ko nang 'di na napigilan ang sarili.
"Paano po nangyaring nasa bag mo iyan, Ma'am, kung ganoon?" now the store manager
sounds sarcastic.
"Maybe you should take her to a more private place, hija. For further
investigation. This is not the place for
P 39-10
that," singit ni Tita Relani.
His only expression is indifference. And maybe... a hint of disappointment.
Nagtiim-bagang ako. Pinigilan ang sariling magmakaawa o kahit ano. This looks so
pathetic. I don't want it to
be more pathetic than this!
"We will, Madame. Miss... Leviste. Our security guards will escort you to the
office."
Huminga ako ng malalim. Tinitingnan ang aking bag at inaabot ito. Inilayo iyon sa
akin ng security guard. I
saw himwith his accussing eyes. Nalaglag ang panga ko at ginala muli ang mga mata
sa mga taong nakakita.
Tatango-tango ang iba. Covering their mouth as they speak. Parang hindi ko
maririnig.
"She's desperate."
"For sure she tried to steal that. I know her. Just like her momwho likes
jewelries."
"Bankrupt kasi sila. Wala na 'yang pera."
"Once a gold-digger, always a gold-digger. See?"
"I did not steal anything. Please, I demand a copy of the CCTV. I need to talk to
my lawyer..." nanginig ang
boses ko sa huling pangungusap. "I need my bag so I can call my cousin, please..."
Nagbadya ang mga luha sa aking mga mata.
"Sumama ka muna sa amin, Miss Leviste."
I nodded. Sobrang sakit ng aking puso. Sa pagkapahiya. Sa pagkakainsulto. At sa
panliliit.
Escorted by security guards, agaw pansin ako sa lahat ng mga nagsho-shopping.
"Hindi ba si Zariyah Leviste 'yon?"
For sure, I'mgonna make it to the headlines tomorrow. Former heiress of a
billionaire, now caught stealing a
millions-worth bracelet.
Dinala ako sa opisina ng security guards. The way these strangers talk ill about me
in front of me makes me
sick. O ganito talaga ang trato nila sa taong inaakusahan nila?
"Ang kopya ng CCTV ay nirereview na ng team. Sa ngayon, itong cellphone mo na lang
muna ang kinuha
namin galing sa bag mo dahil kailangan din iyon sa imbestigasyon."
Tumango ako. Tanggap ko ang kahit ano.
Nanginginig kong pinindot ang numero ng aking accountant. I wanted to call Ethan
but I don't want to worry
himanymore.
P 39-11
"H-Hello..." my tears fell when I heard my Accountant's voice.
"Ma'amZari?"
"Beth, can you give my the number of my family's lawyer? Sorry. Out ka na dapat
ngayon."
"It's okay po. I'll send it to you immediately, Ma'am."
"Thanks."
Pinunasan ko ang luha sa aking mga mata. Ilang sandali ay dumating na ang numero ng
aming abogado. Siya
naman ang tinawagan ko ngayon.
I explained my situation. All the tiny details. Pagkatapos ay nanghingi na siya ng
numero ng store manager at
ng head of security. Pati na rin ang Chief ng pulis na maaring pumunta rito para sa
kasong ito.
"I will try to be there, Miss Leviste. After this call, I will immediately call the
involved people. Pagkatapos
ay tutungo na ako riyan."
"Salamat po!" sabi ko bago iyon binaba.
Tulala ako habang nakaupo sa sofa. Pinapaligiran ng mga security guards na
nakabantay sa akin.
"I'mso sorry, Miss Leviste..." sambit ng Head ng Security.
"Bakit po?"
"Sa CCTV, kahit na hindi kitang pinasok mo nga iyon sa bag mo, hindi rin namin
mapatunayan na may ibang
tao ngang involve dito gaya ng naiisip mo. The store has filed a complaint.
Magpapablotter na rin sila sa
ngayon at hintayin na lang natin ang magiging hatol ng Store Manager sa ginawa mo."
"Wala po akong ginawa! Maniwala po kayo sa akin..." I said desperately.
Bumukas bigla ang pintuan at nakita ko ang nagpupuyos sa galit na si Ethan. With
his men and some of the
security personnel of the mall, he went inside and found me.
Namilog ang mga mata ko.
"What happened?" his question is directed at me.
Pagod akong ngumiti sa kanya. Mga luha, nakakapit sa mga mata. Hinilamos niya ang
kanyang kamay. Di ko
na kailangang magpaliwanag.
Nilingon niya ang mga security.
"I want my cousin out of this place. You may continue with the investigation-"
"But Sir, alamn'yo po ba magkano ang maaaring mapuslit niya kung sakali?" tanong ng
babaeng store
manager kay Ethan.
P 39-12
"I don't care. I will pay double for that just let her go and proceed with the
investigations!" parang kulog ang
boses ni Ethan.
"Pay double! Don't pay a thing, Ethan! I did not steal anything!" sabog ko. "I did
not steal it! I will never steal
anything!"
"Pero may record ka, Ma'am. Ayon sa nakakakilala sa'yo. Kahit na iyong matatanda ay
kilala ka bilang
ganoon. May mga witness na magpapatunay na nahuli ka ngang nagnakaw noon."
Glaiza, Charm, and Maica, probably. Pero ang maisip na pati si Tita Relani ay
maaaring nagsabi noon ay
para akong sinaksak ng paulit-ulit.
"I was accused but they never proved it! I was only accused!" sigaw ko.
"Nahuli ka rin, Ma'am! Na dala iyong nanakawin mo sana!"
God! Looking back... totoong dinala ko nga iyon. Hindi ko alamkung paano pa
makakatakas.
"Can't you proceed with the investigation without isolating her here?" iritado na
si Ethan ngayon.
"Ang sabi'y nakawala raw siya noon, Sir, dahil napakiusapan ang pulis. Iba po
ngayon, masyado pong mahal
ang nanakawin niya sana."
"I amgonna sue you all once we proved that she did not steal fucking anything!"
Ethan's voice echoed in the
whole room.
Natahimik ang lahat.
"Did you get that?" sigaw muli ni Ethan.
Kinagat ko ang labi ko at muling tumulo ang aking mga luha.
Mag hunos dili ka Calla!!!?????? HAYNAKO KASI CALLAEHAHAHA
P 39-13
Kabanata 38
519K 19.5K 16.4K
by jonaxx
Kabanata 38
Never
"Let's go, Zari," punong puno ng galit ang boses ni Ethan nang tawagin ako.
I don't know what to do. The last thing I want now is to use his power just so I
could get out of this situation.
I want to prove to everyone, without anyone's power, that I aminnocent!
"Zariyah!"
Nilapitan na ako ni Ethan at kulang na lang ay kaladkarin niya na ako roon. Tumango
ako at pinalis ang
luhang lumandas sa aking pisngi. Tumayo habang hinihintay ni Ethan. Everyone in the
roomis dead silent.
Bumukas ang pintuan at dalawang lalaking nakaitimang naunang pumasok bago si
Radleigh.
My eyes widened when I saw his expression. At parang basong nahulog galing sa
pinakamatayog na palapag
ang puso ko noong napagtanto kung gaano ka kahiyahiya ang sinapit ko ngayon, habang
siya'y narito.
"Good evening, Engineer Riego..."
"Good evening, Engineer..."
Pasalit-salit ang pagbati ng mga security personnel na naroon. Ethan sighed
violently. Pinipilit na kumalma
bago ako nilingon.
"I did not steal it..." I said defensively bilang paliwanag kay Radleigh.
Halos manginig ang boses ko nang sabihin ko iyon. Umigting ang kanyang panga habang
pinagmamasdan ako.
"I'mtaking her home," si Ethan na agad na tigil nang humakbang si Radleigh palapit
sa akin.
Napapikit ako nang ginawaran niya ng halik ang aking noo. Mahigpit niyang hinapit
ang aking baywang.
"You didn't, baby. I'll prove it..." he whispered.
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Parang may dumaang sakit sa aking puso.
"How is the investigation going?" His tone changed when it's directed at the
security personnel.
"U-Uhm... Engineer, hindi pa n-nakikita lahat ng CCTV sa store. The police are here
to be with us for the
investigation."
Ang puting balahibong suot ni Tita Relani sa kanyang balikat ang una kong nakita
bago siya tuluyang
P 40-1
nakapasok sa opisina. Agad akong lumayo kay Radleigh nang nakita siya, slightly
pushing Radleigh away
fromme.
Kumunot ang noo ni Radleigh sa aking galaw. Hinawakan niya ang aking siko at hinila
pabalik. Tita Relani's
eyes drifted on us.
"Son, I saw your men outside. You're here..." Tita Relani said.
Nagkatinginan kami ni Ethan. Ethan looks pissed. Nagkamot siya sa batok bago
sumingit sa kanila.
"I called himwhen I heard the news, Tita..." si Ethan.
Tumango si Tita Relani bago bumaling sa akin. Ngumuso ako at nag-iwas ng tingin.
"Kumusta ang imbestigasyon?" si Tita Relani.
"I want Zari to leave for the mean time. She doesn't need this public humiliation!
All these men did here is to
accuse her! Kahit wala pang matibay na katibayan!" si Ethan.
Nag-angat ako ng tingin kay Radleigh. The stormin his eyes looks so frightening.
Muli niyang nahagilap ang
aking siko bago siya nag-angat muli ng tingin sa mga taong nasa likod ko.
"W-We just want to secure Miss Leviste-"
"Secure for what?" Rad's tone is stone cold.
"Maybe it's on their protocol..." I interrupted before he'd use all his power to
raise hell here.
Mahigpit niyang hawak ang aking siko at binaba ang tingin sa akin.
"There is no need to keep you here. You did not steal anything."
"But they haven't proved anything yet," halos pabulong at nanghihina kong sinabi.
Kitang kita ko ang sakit at galit na pinaghalo sa mga mata ni Radleigh. Humigpit
ang hawak niya sa aking siko
at nag-angat muli ng tingin sa mga nasa likod ko.
"Excuse me!" A panicking voice came fromthe inner part of the office.
Napabaling kaming lahat sa isang medyo bata pang de unipormeng security personnel.
Dala ang isang laptop
ay nilapag sa malapit na lamesa upang makita ang lahat.
That copy of the CCTV is right above us. Kitang-kita kung paano ko sinukat iyong
bracelet. Tiningnan ko iyon
sa iba't-ibang anggulo ng aking palapulsuhan hanggang sa inilahad ko iyon sa
tindera.
"Binalik ko po 'yong bracelet s-sa lalagyanan," the lady said.
Ngunit halos wala nang nakinig sa kanya dahil tutok ang lahat sa sunod na nangyari.
Ipinakita ng babae sa
akin ang isa pang bracelet, leaving the the first one.
P 40-2
Three girls entered the video. Namilog ang mga mata ko.
Hindi na dapat ako nagulat. May pakiramdamakong may kinalaman sila kanina. Ayaw ko
lang sabihin ng
diretso dahil natatakot akong magkamali. Ayaw kong mambintang ng walang tamang
basehan.
Lumapit sila sa aking likod. Hindi ko kita ang tatlo dahil abala ako sa sinabi
noong babae.
"Regular customer po namin sina Ma'am..." singit noong babae.
Tinigil ng isang guard ang video sa pag lapit ng tatlo sa gilid ko. Hindi kita kung
kinuha man nila ang bracelet
sa lalagyanan nito dahil natatabunan na ng kanilang mga ulo ngunit kita ang
paglapit ni Maica sa akin.
She touched my bag for a brief moment. Medyo napatingin pa nga ako sa gilid bago
sila lumayo sa akin at
pumwesto.
Binalik ng mga tauhan ang scene ng paglapit ni Maica sa bag ko. They zoomed it in
and saw that she really
did touch my bag!
Pagkatapos ay pinagpatuloy sa pag-uusap namin hanggang sa tuluyan na akong umalis.
"Secure the three girls," sabi ng isang police na tahimik lang habang nag
iimbestiga.
"Damn!" si Ethan sabay tingin sa akin.
Parang natapunan ng kaginhawaan ang aking damdamin sa nakita. Though I can't
believe that they've gone that
far to do that to me, still I want justice to be served for myself!
"M-May alamka po ba, Ma'am, kung bakit nila ginawa sa'yo 'to?" Now the store
manager sounded like a
lamb.
Nagtiim-bagang ako. Gusto ko siyang pagalitan pero hindi sa harap ni Radleigh na
paniguradong pag nalaman
kung paano ako tinrato kanina'y magwawala na.
"Can you spare her the questions, Ma'am? It is very clear in the video that she
shouldn't be interrogated here.
Nagkamali na kayo ng paratang, patuloy parin ka'yo sa pagtatanong?"
Alamkong hindi maganda ang tono at pakikitungo ni Ethan. Tingin ko'y fair lang
naman na tanungin ako ng
ganoon. Radleigh noticed it... Kitang-kita ko ang pagmamasid niya sa mga personnel
at sa reaksyon ni Ethan.
"Can I go now?" mahinahon kong sinabi.
"Kailangan ba sa imbestigasyon ang kanyang bag?" tanong ni Tita Relani.
Umiling ako. "I'll leave my bag here. I just want to go home and rest..."
Muli kong pinagmasdan si Radleigh. Nananantyang mga mata ang pinakita niya sa akin.
"I'll drive you home."
P 40-3
"I can drive her home, Rad," si Ethan.
Umiling ako. "I brought my car. I can drive..."
"Zari, h'wag nang matigas ang ulo!" si Ethan sa isang demanding na tono.
Nanatili ang mga mata ko kay Radleigh. I feel like the only opinion that matters to
me is his. Alamkong mali.
Kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon ay hindi ko alam. And in front of Tita
Relani!
"Okay, then. I'll stay here for a bit. I'll leave as soon as everything's settled."
"Rad!" si Ethan na nagpoprotesta parin hanggang ngayon.
Tumango ako at bumaling kay Ethan.
"I can do it, Ethan. I can drive. I want to go home."
Tumingin ako kay Tita Relani na ganoon parin ang ekspresyon. Bumaling kay Radleigh
na sinusuportahan ako
sa pag-alis na mag-isa. I smiled. Naglakad na ako para lagpasan sila nang narinig
ko si Radleigh.
"Bon, sundan n'yo hanggang sa makauwi," he said coldly to his men.
Huminga ako ng malalimat pinaglandas ang mga daliri sa aking buhok. Damn!
Mabilis akong iginiya ng ilan patungo sa basement nang 'di na dumadaan sa mismong
looban ng mall.
Sumunod naman ako dahil ayaw ko nang magkagulo. Lalo na't ang iilang security
personnel ay lumabas na rin
para hanapin ang tatlong involved doon.
Glaiza, Charm, and Maica. Kahit si Maica lang ang lumapit sa akin, ang pagtatakip
nina Charmat Glaiza sa
kanya ay isa na ring malaking ibidensya na kasabwat nga sila.
I wonder what would Ethan do. Or... Radleigh?
Naisip ko si Tita Relani na naroon. Ano kayang iniisip niya tungkol sa akin? I was
too concerned about what
happened that I almost forgot how she hates me for her son. Kung tinanggap niya man
ang trato ni Radleigh sa
akin kanina, siguro ay dahil may problema.
Hindi pa ako lumabas ng sasakyan pagkapark noon sa tower. Nanatili ako roon habang
tinitingnan ang mga
usap-usapan sa aking Facebook account. Friends of friends spread the news. Only
that, their news were
delayed. Ako parin ang magnanakaw sa balita nila.
Tumunog ang cellphone ko. Calla's on the other end.
I explained to everyone who called what happened. Gulat pa sila dahil si Maica ang
totoong salarin.
Sinabi ko rin kay Belinda ang nangyari pero hindi rin nagtagal ay nagpaalamna akong
pumasok sa kwarto.
I feel exhausted. The emotional roller coaster this day gave me made me weak.
P 40-4
I curled on my bed. Kakatapos ko lang maligo at lahat, hindi parin tumatawag o
nagtitext man lang si
Radleigh. Even Ethan...
I called Dad. Hindi niya naman alamang nangyari pero kinamusta ko na lang siya.
Ayaw ko ring sabihin
dahil ayaw kong mag-alala pa siya sa akin.
"Kumusta na, anak? Ang Vista Grande?"
Sa paraan ng pagkakasabi niya ay parang expected niya parin na hawak ko ang lahat.
"Nakuha mo ba ang proyekto?"
"Uh... hindi po. Na approve ng board iyong sa isang Architect nila."
"Ano?" now he sounds so disappointed. "Kanino? At bakit?"
"It's another member of the board, Dad. She's also an Architect so don't worry. The
designs are good."
"Kahit na! Sa atin ang Vista Grande kaya dapat lahat ng proyekto, sa'yo mapunta!
Sinabi mo na ba iyan kay
Radleigh!? Kung papakiusapan mo ang boyfriend mo, hija, pagbibigyan ka noon!"
Pumikit ako para sa pagpapatuloy niya. I understand that he wants the Vista Grande
to remain with us. Pero
kailangang tanggapin ni Daddy na hindi na ito sa amin ngayon. We rely on the
board's decision. I can't just
tell Radleigh to get my design even when he has the power. Ayaw ko rin ng ganoon. I
don't want to power
trip. And that's just another reason why I can't be with him.
I can't be with Radleigh if this is the case.
I don't want people to think I'musing him... that I'ma gold-digger. Not that they
think otherwise right now.
Nagising ako ng hating gabi sa isang mainit na yakap galing sa likod. His scent
filled my nose. His hot breath
touched my collarbones. Pinatong ang kamay sa aking kamay at pilit na pinagsalikop
iyon.
"R-Rad?" nilingon ko siya ng bahagya.
His eyes were closed and he's still on his longsleeves.
"Sorry. Did I wake you up?"
Nakapasok siya sa aking kwarto. Of course. Damn! Binalik ko ang mga mata sa aking
higaan at hinayaan siya
sa aking likod. His huge hand covered mine. His fingers fitted perfectly on the
spaces between mine. His
thumb is playing with my palm.
"What happened?" tanong ko.
"Nothing... Just processed things..." aniya sa isang kalmadong boses.
Hindi ako naniniwala.
P 40-5
"I brought your bag, by the way. It's in your closet."
Tumango ako ngunit hindi winala ang usapan. "Sina Maica?"
Hindi siya sumagot. Instead, he planted a kiss on my cheek.
"Rad, anong sabi ng mga police?" ulit ko.
"Don't worry about it..." alu niya.
Oh no... no... no... I know this.
"What happened?" ulit ko, hindi makuntento.
"Baby, I'mtired. Can we talk 'bout this tomorrow, instead? Hmm?"
Damn!
"Okay..."
Pero hindi na ata ako makakatulog sa kakaisip sa kinahinatnan ng mga tao roon. Lalo
na syempre nang
nagising akong breakfast in bed lang ang nakita at isang note galing sa kanya.
I love you. See you at work.
I need to leave early and I don't want to disturb you.
Bumangon agad ako, hindi para kumain sa hinain niya kundi dahil sobrang late na
ako! The 9:00AM digits in
the clock horrified me!
"Alas singko ata siyang umalis, Ma'am. May aasikasuhin daw. Ewan? Baka trabaho."
"Ganoon ba? Did he mention about what happened in the mall?"
Umiling si Belinda. "Nahihiya po kasi akong mang usisa kay Ser Radleigh, Ma'am.
Hehe. Pero kung nautusan
ako, tatanungin ko 'yon!"
Umismid ako sa reaksyon ni Belinda at naghanda na lang para sa trabaho.
Ako:
You did not wake me up! Where are you?
His reply didn't come. Kahit noong nasa opisina pa ako.
"Good morning, Miss Zari!" the men fromthe right wing emerged. They all look happy
and normal.
Unti-unti ring sumilay ang ngiti sa aking labi. Akala ko'y magiging laman na naman
ako ng usap-usapan sa
opisina dahil sa nangyari pero mukhang hindi naman.
P 40-6
Paliko ako sa left wing nang nangahas ang isa sa tauhan ko.
"Kumusta nga pala kagabi, Ma'am? Narinig namin ang balita sa nangyari sa Newport."
"A-Ayos lang..."
Naroon na sina Glen. Agad na tumayo nang makita ako.
"Good morning, Miss!" ani Glen sabay ngiti.
"Sorry, late ako," sambit ko.
"Okay lang. Naiintindihan namin." Malapad parin ang ngiti ni Glen habang
tinitingnan ako.
Naupo ako sa aking computer chair at binuhay na ang Macbook.
"Grabe ang nangyari sa Newport, Ma'am, 'no? Kaibigan mo ba iyong mga gumawa noon?"
ulit ng isa.
Tinapunan ng masamang tingin ni Glen iyon ngunit binalik din sa akin. I guess this
is inevitable.
"Pasensya na, Ma'am. Nasabi kasi ni Engineer Alfeche ang tungkol sa nangyari
kagabi. Magfa-file daw ng
kaso si Engineer Riego sa tatlong sangkot, 'di ba? At pati rin 'yong Store manager
ata at 'yong Security na
nambintang daw sa inyo."
Namilog ang mga mata ko sa sinabi.
Nilingon ko ang pintuan ni Radleigh sa opisina sabay balik ulit kay Glen at sa mga
teamko.
"T-Talaga?!"
"Opo!" tuwang tuwa nilang sinabi samantalang ako'y parang natapunan ng asido.
"Galit na galit daw si
Engineer Riego kagabi sabi ni Engineer Alfeche dahil sa nangyari!"
"Pero dapat 'di na ginawa 'yon!" sabi ko.
"Dapat lang 'yon, Miss, 'di ba? Kasi kasalanan nila 'yon!" si Glen.
Nasa gitna ako ng pakikipagtalo na dapat ay 'di na ginawa ni Radleigh iyon nang
biglang dumaan si Agatha sa
aking harapan. Galing sa opisina ni Radleigh kasama ang iilang Engineer, lumabas
siya roon ng umiiyak.
Our eyes locked. Imbes na madugtungan ang sinabi ni Glen ay natahimik ako lalo na
nang nilapitan niya ako
sa aking lamesa.
"Are you happy now, huh?" paunang bati ni Agatha.
Happy? What? Sa lahat ng nangyayari, may puwang pa ba ang kaligayahan?
Itinuro niya ang pintuan ni Radleigh habang pulang pula ang kanyang ilong.
"I amgonna tell Tita Relani about this!" she said in a hysterical tone.
P 40-7
"What are you talking about?" naguguluhan kong tanong.
"You plastic whore!" she spats. "You are seducing your way to this company! You are
acting like a damsel in
distress to lure Radleigh to you!"
What the hell? Anong kahibangan ang sinasabi niya?
"Iniyak mo lang kahapon ang nangyari sa'yo sa Newport, 'di ba? Dapat nabulok ka na
lang doon, e!" she said,
crying.
"Ma'amAgatha..." nilapitan siya ng mga tauhan ko ngunit hinawi niya ang mga alu
nito.
"Hindi ba may history ka namang magnanakaw? E 'di totoo 'yong nangyari!"
"The CCTV revealed the truth! I don't know what's gotten in to you-"
"Hah! Wala kang maloloko rito! Alamng lahat kung anong klaseng babae ka! You
scheming bitch!"
Nagpapanic na sina Glen sa mga paratang ni Agatha. Napatayo na ako sa upuan habang
ang dalawang team
ko'y pinipigilan na si Agatha na lumapit sa akin.
"Even Tita Relani said that if you're bankrupt, why were you in an expensive mall?
Why were you even in
that expensive store? Ha! Ano? Nagpapabili ka ng alahas kay Radleigh?"
What the hell?!
"What the hell are you talking about, Agatha..." may banta na sa boses ko.
"And now you got the project because you want it! Asan na ang delikadeza mo bilang
isang propesyunal na
arkitekto? Maging sa trabaho, you pay your way to the top! The payment's just
different now, huh? Instead of
money, you prostituted your self to himto get that project!?"
"Tama na, Ma'amAgatha..."
"I will talk to Tita Relani! You're poisoning the CEO's mind! Bitiwan n'yo ako!"
sigaw niya kina Glen at
agad na nilagpasan ang tatlo.
Natulala ako sa sinabi ni Agatha.
All my fears are in front of my eyes. Rad suing people for me. Rad giving me the
project I didn't win... Rad...
what? What the hell?
Ito ba ang dahilan kung bakit ayaw niyang sabihin iyon sa akin kagabi? Kung bakit
ayaw niya akong
makausap tungkol doon?
"Ma'amZari, okay ka lang?"
Hindi ko na sinagot ang tatlo at dumiretso na ako sa opisina ni Radleigh. Ang
kanyang sekretarya'y nagulat sa
paglapit ko.
P 40-8
"Uh, I'll just ask him-"
"Is he with a client?"
Impossible! Kalalabas lang nina Agatha sa office niya!
Umiling ang sekretarya. Kitang kita ko ang takot sa mga mata habang pinipisil ang
kanyang mga daliri.
Tinulak ko ang pintuan ng kanyang opisina at naabutan ko siyang nakatingin sa
syudad sa baba habang may
kausap sa cellphone.
"Radleigh, let's talk!" banta ko.
Gulat niya akong nilingon. His gray suit looked so good on himkaya kinailangan ko
pang isantabi ang puri
dahil sa nagbabadyang takot at galit sa akin.
"I'll call later..." aniya tapos binaba na ang cellphone.
Naglahad siya ng kamay sa akin at lumapit na pero umatras ako at hinawi ang kamay
na hahawak sana sa
aking siko.
"You did not approve Agatha's project?" pauna ko.
Nabasa niya sa tono ko pa lamang ang galit. Binaba niya ang kanyang kamay at
tinantya muli ang aking
ekspresyon. He did not respond.
"Answer me!" sigaw ko.
"I don't like the overall design," his reason.
"Nakuha iyon ng majority! It won during the meeting! Then who's design did you
approve?"
Umigting ang panga niya. "Yours. Zari..."
Muli niyang hinagilap ang aking siko ngunit lumayo agad ako. Kitang-kita ko ang
bahagyang gulat niya sa
muling ginawa.
Kung ganito ang gagawin niya, mas lalo kong naipakita sa lahat... at sa aking
sarili... na hindi talaga ako
karapatdapat. I want to prove to everyone and myself that I ama good Architect! I
want to see my skills! I
don't want to get projects just because he approves it without question!
"Your design is good, Zari."
Umiling ako. "It didn't win!"
"I have the final say. I amthe CEO. Her materials are substandard, too."
"Mga Engineer din iyong nasa meeting. If it passed them, Rad, that means it is
okay!" giit ko.
P 40-9
Kitang kita ko ang pag-iingat sa kanyang ekspresyon.
"It is not. Engineer Alfeche did not like her other materials. Zari, this is our
screening-"
"I hope so! Dahil, Rad, kahit na hindi ako nanalo roon, nirerespeto ko iyon! Kahit
na gusto ko iyong proyekto
na iyon, tinanggap ko na kailangan ko pa ng practice at research para manalo sa
susunod! I do not need your
help! I do not need your power over this one!"
"Zari, please..." mahinahon niyang sinabi at muling hinagilap ako.
"Hindi mo naiintindihan, e! I want this project but I want to earn it too! I don't
want you to meddle with it! I
want an honest opinion of my work! This is not about me keeping the company, Rad!
This is a question of my
skill!"
His eyes widened with worry. Nahulog ang mga luha ko at nahagilap niya na ako ng
husto ngayon, walang
kawala.
I pushed himaway fromme. His comfort is not what I need. I need an honest opinion!
I need an honest pain! I
don't need himto shield me! I don't need to be saved!
"You are good, Zari. Why my opinion doesn't matter to you is beyond me... Baby,
hush..." he tried to pull me
again.
He looked tired and weary. He licked his lips. Nakaawang ang kanyang labi habang
patuloy akong
hinahagilap. Sinusubukang pawiin ang aking luha ngunit agad kong hinawi ang kanyang
kamay.
"Zari..."
"And what about the cases you filed against those people?" nag-iba na ang tono ko
ngayon.
Ilang sandali siyang nagulat sa nalaman ko bago nagsalita. "They have to learn-"
"I don't even call Ethan everytime I have a problem! Why do you have to meddle with
that as well!?"
pahisterya ko nang sigaw ngayon.
Hindi nakapagsalita si Radleigh. I saw fear laced with sorrow in his eyes.
"I don't need the saving, Rad! I don't need your help!" sigaw ko.
"Zari, it is what I want to do. I will defend you with all I got. Please, this is
not a big deal..."
"Hindi mo naiintindihan, Rad!" sigaw ko ulit habang tuluyan niya na akong
nahawakan.
Marahas ang kanyang mga kamay habang hinahawakan ang aking siko. He pulled me
closer to him. His hold
is terrifying. Tila ba wala na siyang balak pang pakawalan ako. Kahit na anong
sabihin ko. Kahit na ayaw ko
pa.
"Calmdown, please. We can just talk about this when you're calm. Not now that
you're angry and-"
P 40-10
"You don't understand me at all!" pagpupumiglas ko.
"I will try to understand, please, baby..." he whispered and tried to carress my
face.
"You will never understand it! You won't understand it! Let me go!"
His grip loosened a bit at my pleading.
Kitang-kita ko ang sakit sa mga mata niya. Pagod at sakit.
"I don't need you, Rad! Do you understand?! I. Don't. Need. You!"
Nakalas ko ang kamay ko sa kanyang pagkakahawak. Ang kanyang palad ay marahang
naglandas sa aking
baywang ngayon, tila nagsusumamo na tumigil na. Nagmamakaawa sa sakit na
nararamdaman. Kita iyon sa
kanyang mga mata.
Isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. He licked his lips again and
tried to hold me.
"Naiintindihan mo ba?"
His bloodshot eyes looked at me with both anger and fear in it. Sorrow and
gentleness. Mali maling
kombinasyon.
"Then, what about me? I need you..." ang madalas na pirming boses niya'y nanginig
ngayon.
Hindi ako nagsalita. Libu-libong masasakit na salita ang sumagi sa akin ngunit wala
akong balak na sabihin
pa. It hurt hearing himhurt... seeing himhurt. Sa bawat sakit na binibigay ko sa
kanya, dobleng sakit ang
nararamdaman ko.
But then again... anyway hindi rin naman magiging kami.
Narito na lang din kami, kailangan na naming magkaliwanagang dalawa.
"Zari, please, tell me what to do..." halos 'di ko marinig ang sinabi niya.
Nanatili ang kanyang kamay sa aking baywang. Humilig siya sa lamesa.
"Iatras mo ang mga kaso. Let me handle that," utos ko.
"Uh-huh..."
"Give Agatha the offer. Iyon ang nanalo kaya iyon ang sundin mo."
He didn't say anything for a brief moment.
"Is that all?"
Ang hagod ng kanyang kamay ay lumapat sa aking braso pababa sa aking siko at ngayon
ay sa aking kamay...
mga daliri.
P 40-11
Umigting ang bagang ko sa sakit na naramdaman. Alamkong dapat ay matagal ko na
itong ginawa. Dapat ay
noong umpisa pa lang. Dapat ay nakinig na ako kay Calla. Dapat ay hindi na ako
nagpadala sa kung ano mang
damdamin ang binibigay ni Radleigh sa akin.
"Let's break up."
"No..." agap niya sabay hila sa akin.
He captured my lips and gave me fiery kisses. Almost annihilating my thoughts, his
kisses were like drugs.
"No..." ulit niya habang hinahalikan ako.
He pulled my hair behind so he could position his mouth better on me. Parang nag
black out ang mundo ko
nang hinalikan niya ako. Nakalimutan ko lahat lahat ng nasa isip.
He plunged his tongue inside my mouth, licking and tasting all of its corners. He
pulled my hair again for a
different angle. Our tongues touched before he suckled on my lips. Hard. He kissed
me until I'msenseless
and crazy.
What the hell, Zari! Ang mga kamay ko'y nasa kanyang kwelyo na, ginigusot ito
habang hinihila siya palapit
sa akin! Dahil sa totoo lang, gusto ko pa! Gusto ko pang mas malapit pa siya sa
akin! I want himso bad that it
is illegal. I want himso bad the reason why I shouldn't have him!
"Stop it, Rad..." bulong ko.
"No..."
Mas marahas ang kanyang halik ngayon. His kisses were demanding and authoritative.
I couldn't almost
breathe.
"Stop..." nanghihina kong sinabi at iniwas ko ang labi ko sa kanya.
Habol hininga itong tumigil at idinikit ang noo sa aking noo. Mapupungay ang medyo
mamula-mulang mata.
"Sorry..." he said.
Pareho kaming hinihingal. Hawak ang daliri ko'y inangat niya iyon at sa isang
mabilis na galaw ay
pinadausdos ang isang white gold na engagement ring.
Sa gulat ko'y agad akong lumayo sa kanya! The ring fell on the floor. Ang munting
tinig nito ay narinig naming
dalawa ng buo sa sobrang katahimikan.
Natigil siya sa sobrang pagkakagulat sa marahas kong pag-atras, tila nandidiri sa
singsing... sa kanya... sa
lahat...
We're both stunned. Hawak ko ang kamay ko ngayon, tinatago ang mga daliri sa takot
na mailagay niyang muli
ang singsing.
"What are you doing?"
P 40-12
Umawang ang labi niya. His cherry red and moist lips made me forget again but
then... with conviction and
finality, I managed to say it loud and clear.
"I will not marry you, Rad! I will never marry you!"
Ang sakit sa mga mata niya'y bumagsak sa akin. Parang marahas na nabasag at
nagkapirapiraso ang aking
puso habang nakatingin ako sa mga mata niyang punong-puno ng sakit.
Tinalikuran ko siya at nagmamadali akong lumabas ng kanyang opisina. Pagkabukas ko
ng pintuan ay
kumalabog ang puso ko nang nakita si Tita Relani kasama si Agatha. She called her
so Tita can defend her.
Great.
Don't worry.
No need to defend her. Nag-iwas ako ng tingin sa kanila at dire diretso na sa aking
lamesa. Hinagilap ang
mga gamit at nagpaalamna on leave muna ako sa araw na iyon.
Kahit na alamkong nakatingin ang lahat sa akin, wala akong tiningnang pabalik.
Dire-diretso ang lakad ko
palabas ng building. Taas noo kahit na ang sakit ay sobra-sobra tuwing naaalala ko
ang ekspresyon niya
kanina.
Gaga hmp Naiintindihan kita Zari,fight lang??
P 40-13
Kabanata 39
644K 20.5K 19.3K
by jonaxx
Kabanata 39
Black
Nagliliparan ang iba't-ibang ibon sa himpapawid. Ang sinag ng araw ay marahas sa
aking mga mata. I should
have brought my sun glasses. Nilagay ko ang aking braso sa aking mga mata para
matabunan ang marahas na
sinag galing sa panghapong araw.
Only the waves and the sound of the chirping birds were heard fromthis distance.
Hinahabol ko pa ang aking
hininga dahil lumangoy ako noong natatabunan ng mga ulap ang araw. Tumigil lamang
nang muli itong
sumilay at nag-init.
Ngayo'y nakahiga na sa buhanging tinabunan ng sarong. Sinusubukang magpahinga.
"Excuse me, Ma'amZari..." isa sa kasambahay na kinuha ko at ginawang empleyado sa
Isla Fuego ang
naroon.
I told her to call me when it's time to pack up. Binaba ko ang braso ko at
tiningnan siya.
"Malapit na pong mag check out si Mr. and Mrs. Eusebio."
Tumango ako at bumangon na. Pinulot ang aking sarong at tumayo. Nagsimula nang
naglakad pabalik ang
aking empleyado patungo sa mansion.
I invested almost the whole of my remaining money to Isla Fuego without leaving
Vista Grande.
Dahil high end na ang disenyo ng Mansion at Manor (iyon ang pinangalan ko sa
dalawang building), hindi na
kailangan ng ano mang renovation. Each roomis equiped with a bathroomand an ample
space for anyone
who'd wish to stay in this island for a while. Some rooms even have access to a
balcony.
Nagpagawa ako ng pool. Hindi pa man tapos sa ngayon lalo na't may dalawang jacuzzi
pa sa infinity pool na
iyon ay nag soft opening na ang Isla Fuego. I bought twenty new sun loungers
including their matching
umbrella.
I also bought four bamboo villas. Nilagay ko iyon malayo sa isa't-isa at hindi
parin tapos sa pag-aayos
hanggang ngayon.
The first few weeks of the renovation was stressful. Sabay-sabay na gastos ang
ginawa ko lalo na't hindi pa
ito nagagawa ay ipinakita ko na ang perspective nito kay Daddy.
It's a blessing that I sent brochures of its perspective to some friends because
they booked immediately right
after. Tatlo agad ang gusto bumisita sa isla at ni hindi isa o dalawang araw ang
gusto! They want it for a
P 41-1
week!
"Oh, Zari! I love this island so much!" sabi ni Mrs. Eusebio sabay hawak sa aking
braso.
Nagmadali ako sa pagligo at pagbibihis. Linggo ngayon at dalawang couple na lang
ang mayroon kami. Ang
mag-asawang Eusebio ay ngayon ang schedule sa pag-alis. Samantalang ang isa pang
couple ay bukas naman.
"Hindi nasabi ng Daddy mo na meron kayo nito!"
Ngumiti ako. "Daddy bought this for me as a gift, Tita. Now that Vista Grande
couldn't maintain its status, ito
ang naisip kong pagkaabalahan," paliwanag ko sabay ngiti sa kanyang asawa.
They're our family friends. Isa sila sa mga binigyan ko ng brochure na agad nagsabi
ng interes. Of course the
brochure is very informative and attractive. Magagandang spots sa Isla Fuego,
proposed infinity pool, plus
the amenities that includes the yacht and some water rides.
I bought pedalo hires, and windsurfing hires. Dahil may yate, speedboat, at jetski
na, hindi na kailangang
bumili pa ng bago.
I have a frontdesk lady, two roomboys, a cook, and two housekeeping personnel, two
hired men for the
rides, two security personnel, and a pilot.
Medyo marami ang kinailangan kong tao. Talk about high maintenance. Tulad ko,
ganoon din ang aking isla.