"Sa bahay ka titira," he declared.

Nagtagis ang bagang ko. I've decided to work for the Ledesmas pero noon ko pa
kinlaro na kapag may
sariling pera na ako, bubukod ako rito sa Iloilo. May mga mauupahan namang hindi
gaanong mahal. Kung sa
Manila nga nila ako gustong dalhin, ganoon parin ang desisyon ko.

P 25-11
"Prince..."
Binaba ko ang namatay na sparkler at hinarap na si Prince.
"Sobra sobra na ang binigay ninyo sa akin. Hindi ko masusuklian ito kapag patuloy
akong titira sa inyo. Gusto
ko rin naman kasing tumayong mag-isa."
"Bakit mo pinipilit iyan kung pwede ka namang tumira sa bahay namin? Hindi ka na
gagastos pa at hindi ka
naman iba sa amin kaya dapat lang na roon ka rin tumira."
"Prince, I know. Pero gusto ko lang talagang maging independent. Tutulong ako sa
kompanya ninyo pero
ayaw kong umasa sa inyo para sa matutuluyan ko. Eventually, I will need to stand on
my own without the help
of your family."
"You are our family, too, Leil! Insulto iyang ginagawa mo sa amin. Tinuring ka
naming pamilya pero ikaw,
iba ang tingin mo sa amin."
Kinurot ang puso ko sa sinabi ni Prince. Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin
doon.
"Hindi naman ganoon, Prince. Ayaw ko lang na-"
"No! You want to do things alone because you don't really treat us as your own
family. I want you to go to
Manila with me. And by with me, that means you are going to live in our house and
work in our company.
Tutulong ka sa amin, hindi ba? Bakit hindi ka na lang din tumira sa amin? You are
just creating your
excuses!" giit niya.
Bago pa ako makapagsalita ay iniwan na ako ni Prince doon. Susundan ko sana siya
pero bago ko pa
magawa, lumapit na si Tita Sally sa akin.
"May problema ba sa inyo ni Prince, hija?"
Nanatili ang tingin ko sa kay Prince na nagmamartsa na papasok sa bahay hanggang sa
nawala. Mapait akong
bumaling kay Tita. Hindi ko talaga gusto na nag-aaway kami ni Prince. Parang
mabigat kasi sa pakiramdam.
She sighed when our eyes met. Hinagod ni Tita Sally ang aking likod.
"Alam mo hija, simula nang dumating ka sa bahay na ito, nagbago talaga ng husto si
Prince."
Hindi ako nagsalita. Nanatili ang mga mata ko kay Tita habang nagkukwento siya sa
magiliw na paraan.
"He used to be a typical bad boy. Siguro na rin dahil nasanay at medyo hindi namin
sinasaway. His grades
were bad and his performance at school..." umiling si Tita Sally para bigyan ng
stress ang sinasabi. "When
you came, and you two got along pretty well, medyo gumanda ang grades niya at
nakita mo naman siguro ang
epekto ng mga sinabi mo noon sa kanya, hindi ba?"
May iilang pagkakataon kasi na nag-aaway si Tito Ton at Prince tungkol sa mga
kabulastugan nito sa school.
Madalas kasing mapaaway at masangkot sa kung anu-ano pang gulo si Prince. Sa
iritasyon at dismaya,
nakakapagbitiw si Tito Ton ng masasamang salita sa anak.

P 25-12
Ako lang ang kinakausap ni Prince tuwing ganoon. Primrose will make his mood worse.
Ayaw niya ring
harapin si Tita Sally. Pero kapag ako, pinagbibigyan niya.
"Maswerte ka, Prince, suportado ka ng Mommy at Daddy mo. Dapat sinusuklian mo iyon
ng mabuting gawain
para sumaya sila," that's always my line for him.
Hindi siya kumikibo. Minsan, iniisip kong gusto niya akong sumbatan pero hindi niya
naman ginagawa.
"You should treasure the things you have now," I said to him once after a big fight
with Tito Ton.
"Nagbago siya dahil sa'yo, hija. Seryoso rin siya ngayon sa negosyo dahil sa'yo.
He's very protective of you
when it comes to boys and friends because he treasures you so much..." paliwanag ni
Tita Sally sa akin.
Ngumiti ako. "Alam ko naman po iyon, kaso hindi naman po pwedeng ganito palagi."
"I'm sure Prince won't mind if you stay this way always, hija."
Nagulat ako sa pangungumbinsi ni Tita.
"Gusto ko po kasing maging independent. Hindi ko po iyon mararamdaman kung palagi
akong nakasandal sa
inyo. Tumatanda na po si Lola Brosing at Ma'am Avila. Gusto ko pong-"
"Hija, magagawa mo namang suportahan sila kapag magkasama kayo ni Prince.
Maiintindihan ni Prince iyon.
Tutulong pa siya sa'yo," ani Tita Sally.
Bigo akong napabuntong hininga.
"May isang taon pa naman. I'm sure you'll eventually decide on that, right?
Magbabago pa ang isip mo."
Prince resumed his casual treatment on me. Umalis na sila pa Maynila pagkatapos ng
Christmas break. The
new year started. At tulad ng nakaraang bagong taon, it's all gloomy days for me.
January was very slow. Lalo na tuwing naaalala ko ang bawat araw na nagdaan noon.
Ang simula ng
paglalapit namin ni Raoul at ang unti-unting pagdating ng Pebrero. The prom night
was on February. That
means his father's death anniversary will fall on that same month. Naiintindihan ko
ang hindi niya pagbalik sa
mga buwang iyon.
"Nagbakasyon rito ang mga Riego para hindi masyadong depressed si Felicia, Leil,"
balita ni Ma'am Avila
sa akin, palapit na ang Pebrero.
Nag-uusap at nagtitext kami ni Raoul araw-araw. He's busy sometimes but he has time
to text me. Minsan nga
lang, nakatitig na ako halos buong araw sa cellphone ko, kahihintay sa sagot niya.
"Ganyan talaga siguro! Hindi na uso sa kanya 'yong text nang text, Leil!" si Cresia
nang napanood ang pagtitig
ko sa cellphone pagkatapos lang ng reply ko.
Tumango ako.
"He's a working man. He's busy. Hindi gaya nating mga estudyante pa at kung hindi
nag-aaral ay nakatitig sa

P 25-13
cellphone! Speaking of, I wonder if my Prince Charming is already working?" She
smiled sweetly. "Mature
na 'yon, e. Baka ka edad ni Raoul. Bakit ba kasi nakalimutan mong magtanong?"
"Pasensya na. Laging nawawala sa isipan ko."
"Tsk! Anyway... I tried to date another guy. Two years older. Baka magustuhan ko
pero hindi parin, e.
Nababaliw na talaga yata ako!" reklamo ni Cresia.
I turned to her. She's right. Raoul's busy with his work. I should stop obsessing
much about his replies.
"Malaman ko lang talaga ang pangalan noong lalaking iyon, ipapahanap ko na iyon.
Para makalimutan ko na
siya!" she said in a frustrated tone.
"Huwag naman, Cres. Paano kung magustuhan ka noong lalaki? Masasaktan siya-"
She laughed so hard at my statement. Kumunot ang noo ko. Tinapik niya ang balikat
ko na tila ba napaka
inosente ko sa lahat.
"Men that hot only wants one night stand, Leil. They're afraid of commitments kaya
sigurado akong sport iyon
kung sakali."
Ngumuso ako at naisip ang sinabi niya. Men that hot, huh, only want one night
stands? Kung ganoon...
Hindi namin napag-uusapan ni Raoul ang tungkol sa nalalapit na death anniversary ng
Papa niya. Ayaw kong
umabot kami roon. Pakiramdam ko ay tinatraydor niya ang pamilya niya dahil nag-
uusap kami. Minsan,
iniisip ko na nagtitext kami para sa impormasyon kay Papa kaya hindi tinatraydor ni
Raj ang pamilya niya.
I am not sure which one is a better thought, though.
By the end of February, he told me that he's leaving for Manila para asikasuhin ang
negosyo. He still texts me
every now and then. When he's free, mabilis ang reply niya. Kapag hindi naman,
halos wala akong
matanggap.
"Hiniwalayan ko na! Naiinis ako, e. Hindi nagtitext kung gumagala!" deklara ng
isang kaibigan namin ni
Cresia sa school.
Tahimik kong pinakinggan ang usapan nila.
"Ay naku! May ibang babae 'yan! Iyang mga lalaking ganyan, may ibang ka text 'yan!"
sulsol ng isa.
Nag-iwas ako ng tingin. Sumulyap ako sa aking cellphone na walang text. Kapag
umaga, ganito talaga. I
understand, though. At hindi naman kami para itext niya ako ng ganoon ka dalas. At
abala rin siya.
Pinilig ko ang ulo ko sa mga iniisip. Bakit ko iniisip na posibleng maging kami!
Nag-iiba na talaga yata ang
pananaw ko! Dapat hindi ganito! Mali ito!
"Hay naku! Napakatradisyunal n'yo kasi. You're all obsessive. Hayaan n'yo kung
hindi mag text. Mind your
own business. Ang dami n'yong iniisip. Puro kayo mga overthinker!" si Cresia naman
ngayon.

P 25-14
Ngumiwi ang mga kabarkada niya sa kanya. Nagpatuloy ang usapan.
Days stretched and it's all dull for me. Nagbeso ako kay Cresia pagkatapos ng unang
araw ng final exams
namin sa 2nd semester ng taong iyon.
"Buti na lang konti lang ang exams bukas!" ani Cresia.
Tumango ako at ngumiti.
"Labas kaya tayo after exam bukas?" aniya na binawi agad. "Kasi mahaba naman ang
exam the next day.
Sige! Sa huling araw na lang ng exam natin?"
"Sige. Mabuti pa nga."
We parted ways like the usual. Dahil naroon na ang sasakyan nila, nauna na siya.
Palapit ako sa madalas na
parking ng sasakyan namin, wala pa si Manong Roy. Kanina ko pa iyon tinext pero
baka papunta na. He's
efficient kaya imposibleng ngayon, nakaligtaan niya ang text ko.
I had a mini heart attack when I saw an SUV na katulad noong kay Raoul. Ganoon lagi
kahit saan simula
noong umalis siya. Sa huli, malungkot na lang akong ngumingiti.
Nagpark iyon sa gilid ko kaya tumabi ako habang hinihintay si Manong Roy. The door
opened. Kahit na alam
kong imposible na si Raoul iyon, sinulyapan ko parin iyon. Nakasanayan ko na talaga
kapag parehong SUV at
parehong kulay ang nakikita ko.
My heart raced bad when I saw who it is. Namilog ang mga mata ko nangiti na ng
husto. His lips twisted at
my reaction and his dark and sexy eyes sharpened a bit.
Hindi na ako nakapag-isip pa. Nabitiwan ko ang mga aklat na dala. Pati ang aking
bag para lang masalubong
siya. My heart is overflowing with joy that I couldn't stop myself. Pero agad din
akong natauhan nang nakita
ang gulat sa kanyang mga mata. Nang nakalapit na ako ay tumigil ako sa pagtakbo.
Hiningal ako pero hindi ko
na itinuloy ang pagyakap na gustong gawin.
Yumuko ako at unti-unting lumapit. Hindi ko mapigilan ang ngiti. Hindi ko rin
mapakalma ang sariling puso.
He crouched to find my eyes. He chuckled when I didn't let him. Tumigil ako sa
harapan niya. Ngumuso ako.
Ramdam na ramdam ko ang init ng pisngi ko.
"You left your books and your bag," he pointed out.
Halos umusok ang tainga ko sa kahihiyan. Mas lalo akong yumuko. He chuckled. He
lifted my chin. Kunot
noo ko siyang tiningnan pero agad ko ring iniwas, hindi ko mapigilan ang
pagtatampo. Lalo na nang nakita
kong nakaangat ang gilid ng kanyang labi. He's so amused. He finds this funny!
"Hindi k-ka nagsabi na p-pupunta ka... rito..." sabi ko.
"Were you surprised, then?" he said in an amused tone.
Yumuko akong muli. Nahihiya na umaming nagustuhan ko nga ang surpresa niya.

P 25-15
"I missed you," sabi ko nang hindi siya tinitingnan.
Hindi siya nagsalita. Ilang sandali pa ang lumipas, wala parin siyang sinabi.
Pagalit akong nag-angat ng
tingin. Nang nakitang namumungay ang mga mata niya at nakangiti ay hindi ko na
napigilan ang sarili ko.
Marahan kong hinampas ang matigas niyang dibdib. Mabilis niyang nahuli ang mga
kamay ko.
Binaba niya iyon pero hindi niya na binitiwan. He crouched, his eyes were menacing
and playful. Nakataas
ang isang kilay niya at para akong nagliliyab sa kanyang titig.
"I missed you more," he said.
Pilit kong tinago ang ngiti ko pero ang pamumula, hindi ko yata kayang pigilan. My
face heated so bad that I
was sure it was bright red.
"Get in the driver's seat," he said.
"Ano namang gagawin ko diyan?" nakanguso kong tanong.
"We'll talk for a while. Pupulutin ko lang ang mga nahulog mong gamit."
Ngumiti ako at tumango. Sinunod ko na rin ang gusto niyang mangyari.
Busted?????? :(

P 25-16
Kabanata 24
298K 18.6K 18.3K
by jonaxx

Kabanata 24
Assume
Nasa driver's seat na ako. Nilapag ni Raoul ang mga gamit ko sa aking kandungan. I
feel so small in his seat
and the space in between it and the steering wheel.
Nakatayo lang si Raoul sa bukana ng pintuan sa driver's seat. The car door was
opened just enough for him.
"It's your exam week, right?" he asked.
Tumango ako. It's useless to ask about his days. Kahit na hindi kami buong araw
nagti-text, wala namang
palya iyon. Sa gabi, nakakareceive naman ako ng text galing sa kanya, nagtatanong
kung kumusta ang araw ko.
Ganoon din ang ginagawa ko sa kanya. Sometimes, he'd call to hear about my day.
Iyon nga lang, hindi sapat sa akin iyon. I want his presence everyday. Ngayon ko
lang natanto ang kaibahan ng
presensya niya sa pag-uusap lamang namin sa cellphone.
"Did you study for your exams tomorrow?" he asked.
"Medyo. Magbabasa rin ako mamaya..."
"Hmm..." His lips protruded sexily. I can't take my eyes off it. "The reason why
I'd rather talk to you here
than we go somewhere else. Baka matagalan tayo kapag lumabas pa tayo."
I nodded. Ako, ayos lang sa akin basta ang mahalaga ay nagkita kaming dalawa. I'm
fine with anything.
"How was your exams, then?"
"Fine..." simple kong nasabi.
Simula noong nalaman ko na may MBA siya, pinagbubutihan ko pa lalo. I want to be
better in it. Ayokong
mapahiya sa kanya. Magaling siya at achiever tapos ako, wala lang. Kailangan ko
pang pabutihin ang pagaaral ko. Maganda naman ang grades ko, may puruhang
magkalatin honors pero kailangan lang i maintain.
"That's good..." aniya at lumipat sa backseat.
Sinundan ko siya ng tingin. May kinuha siyang isang pulang box na may ribbon doon.
I smiled when he gave
me that.
"Ano 'to?" maligaya kong tanong kahit na alam kong regalo iyon.
"Open it."

P 26-1
I opened the red box almost frantically because of excitement. Napangiti ako nang
nakita ang sandamakmak
na iba-ibang chocolates doon. Tingin ko hindi ko mauubos iyon ng isang araw na
kainan sa dami noon.
"You like sweets, right?" he said.
I smiled widely at tumango na rin. "Thank you!"
He sighed. Nanatili ang mga mata ko sa iba't-ibang klase ng tsokolate. Nakakain na
ako noong iba pero mas
marami ang hindi. Halos lahat imported at malalaki. Nangingiti parin akong
pinagmamasdan ang mga iyon.
I saw a red box in the middle of it all. Maligaya kong binuksan iyon at nakita sa
gitna ang nakapatong na
kulay pink at gintong bangle. Kinuha iyon ni Raoul at marahang sinuot sa aking
palapulsuhan. It was a bit
hard to wear. Kailangan pa ng screw bago masarado at maisuot ng mabuti.
I was all smiles when saw it shined on my wrist. The small pink gemstones glittered
more nang tumama ang
panghapong araw.
"Thank you!" sabi ko ulit.
Naisip ko tuloy na matagal pa naman ang birthday ko. Pero baka naman regalo niya
ito sa pasko? Nahihiya
tuloy ako kasi hindi ko naisip magbigay sa kanya sa pasko. O kahit sa birthday
niya. Uminit ang pisngi ko. Sa
linggo ng birthday niya simula noong bata pa ako hanggang sa taong iyon, iniisip ko
lagi kung ano maaari ang
maibibigay ko na wala pa sa kanya. Lagi akong bigo. Pakiramdam ko wala akong kayang
ibigay na wala pa
sa kanya.
Tinitigan ko ng husto ang manipis na bracelet sa aking palapulsuhan. It's very
simple but elegant at the same
time. Naalala ko noon na pinakainingatan ko ang bigay niyang give away sa birthday
ng Mama niya.
"Anong oras matatapos ang huling exam mo bukas? I'll wait for you, too."
Napabaling ako sa kanya sa gulat. Nagbalik siya pero hindi ko inasahan ang
pananatili niya. Alam ko kasi
may bagong pabrika ang Riegosteel at siya ang namamahala roon. Mas madalas siya sa
Costa Leona at sa
bagong site noong pabrika sa Luzon.
"M-Magtatagal ka ulit dito?" tanong ko.
Huli ko nang natanto na pagkatapos ng exams ay bakasyon na. Vacation means not
leaving the Ledesma's
house. Vacation means Prince will be home. I can't see him during the summer.
Ibang-iba na talaga sa nangyayari noon. Kung noon, excited akong mag summer dahil
magkikita kami.
Ngayon, baka buong summer, hindi.
"Hmm. No. Hanggang bukas lang ako."
"Oh!" hindi nakatakas sa tono ko ang pagkabigo.
Inasahan ko iyon pero hindi ganoon ka bilis. Tumitis si Raoul sa akin, nanunukat sa
reaksyon ko. I smiled to
hide my dismay.

P 26-2
"I'm sorry. I will still call you everyday."
"Ayos lang. Malapit na rin namang matapos ang semester. Buong araw na ako lagi sa
bahay kapag nag
summer na."
His adam's apple moved, telling me that he swallowed hard.
"Will the boy Ledesma be at home, then?" he asked.
Boy Ledesma? Kahit na ganoon ang sinabi niya, alam ko kaagad kung sino ang ibig
niyang sabihin.
"Hmm. Baka madalas. Kung hindi busy sa hotel."
He nodded slowly at the information. "I will be abroad for weeks. After that,
aasikasuhin ko ang branch sa
Luzon. We will call and text everyday, okay?"
I smiled and nodded. Ngayon pa lang, nangungulila na ako sa kanya. Kakain na lang
ako ng chocolate kapag
nami-miss ko siya. Kaso, kung araw-araw ko siyang mami-miss, baka maubos ko agad
ang lahat ng ito?
Hindi kami friends sa Facebook. I abandoned the Facebook I had back in Costa Leona
at gumawa ako ng
bago. Naiintindihan ko kung bakit hindi namin napag-uusapan iyon. Baka friends niya
roon ang mga pinsan.
Anong sasabihin ng mga iyon kapag nakitang naroon ako sa Facebook niya.
Kahit na ganun, hindi ko na hinihingi pa iyon. I'm content with his texts and
calls. I'm fine that we're
communicating that way.
Inangat niya ang kaliwang paa at inapakan ang sahig ng sasakyan. Hinawakan din ng
kaliwang kamay niya ang
manibela. Tinitigan ko iyon at nagawa na ring hawakan ang kabila gamit ang kanang
kamay.
This is his car. Iginala ko ang mga mata ko sa buong lugar. Sa maliit na detalyeng
iyon muli kong
naramdaman ang layo at agwat naming dalawa. He really has his own life. A life that
doesn't include me even
when we're seeing each other like this. Hindi mapait ang kaisipang iyon, imbes, mas
lalo akong humanga.
I wonder how his admirers view him? Gaya ko rin ba sila? Na ang tingin sa kanya'y
ibang-iba. Na tila siya
nakatanaw sa ibang direksyon kaya hindi niya makita ang nararamdaman ko para sa
kanya. Not that I want
him to see or know what I feel for him. I'm just wondering.
"Saan abroad?" I asked.
"In Hong Kong and Singapore," aniya nakatitig parin sa akin.
Ngumiti ako. "Maganda ba roon?"
Umangat ang sulok ng kanyang labi. "Do you want to go there?"
Uminit ang pisngi ko at agad umiling. Gusto ko pero hindi ako papayagan. At lalong
alam ko na hindi pwede
sa kanya.
He chuckled at my reaction.

P 26-3
"You've never been to Manila, right?"
"Hindi pa."
"Iloilo pa lang talaga ang napuntahan mo?" he asked.
Tumango ulit ako at ngumiti.
"Don't worry..." he said carressing some strands of my unruled hair. "We'll have
time to travel."
"Ayos lang naman ako rito sa Iloilo," sabi ko nang 'di siya tinitingnan.
Our conversation about travel went on and on. Inalam niya ang mga lugar na gusto
kong puntahan. I shared to
him some of my secret thoughts. Iyong mga bagay na kahit kay Cresia, hindi ko
nasabi. I'm surprised that I can
tell him some of my secrets that fast.
Noong dumating si Manong Roy, hindi na ako nag-abalang magtago. Sa ilang beses
kaming nahuli ni Raj,
hindi ito kailanman nagtanong kung sino ang kasama ko at iba pa. Hindi rin ako
kailanman nabuking kay
Prince o sa kahit na sinong Ledesma.
I secretly thank Manong Roy for that. Preparado naman akong mabuking noong una
kaming lumabas ni Raoul.
Pero inisip ko na hindi kami magtatagal sa pagkikita gaya ngayon kapag nabuking nga
ako noon pa. So I'd
rather keep a secret and continue to see him that be honest and not see him at all.
Matagal na akong nacha-challenge na pagbutihan ang pag-aaral. Ganoon ang ginagawa
ko. Pero sa araw na
iyon, nakita at nakausap ko si Raoul kaya mas lalo lang akong nabuhayan ng loob. I
studied the whole night
with a little bit of texts from Raoul.
Ako:
Tapos ka nang mag dinner?
Raoul:
Yes. I'm trying out their gym here.
Gym? Nag ji-gym siya? Well, I imagine his body that well cut, lean, and dark,
because he's athletic and
vigorous. Alam kong magaling siya sa MMA, undefeated pa nga. Hindi lang iyon, may
iilang sport din siyang
sinalihan.
Ako:
You gym in Manila?
Ewan ko ba kung bakit naiisip ko ang ilang palabas na nagfifeature ng iilang
karakter na nagji-gym? With
girls and boys in the same place. Sexy and sweating. Kung ako ang naroon, baka
hindi na ako makapag
exercise katititig kay Raoul.
I pouted when I realized that maybe some girls do that? Ano kayang ginagawa niya
kapag ganoon? Will he

P 26-4
stare at those girls, too?
He did not reply and I can't stop thinking about it so I had to text.
Ako:
Mag-isa ka ba o may ibang nag g-gym? Girls and boys?
He replied after a few minutes.
Raoul:
I don't gym much. I do MMA.
Raoul:
Both. Why?
Aha! Ganoon nga, hindi ba? Pumangalumbaba ako at tinusok ang lapis sa nakabun na
buhok. I can imagine the
girls watching Raj shamelessly. I can imagine him smirking at them.
Ako:
Nothing :)
Bumaling na ako sa mga aklat ko kahit na medyo lumilipad parin ang imahinasyon sa
mga ginagawa ni Raoul
sa gym ng hotel na iyon.
Raoul:
Just another two sets of push ups and I'll go back to my suite, okay? Are you
studying?
Hindi ko alam kung paano niya talaga ako napapaginhawa ng ganoon. I smirked at his
first sentence. Muli ko
iyong binasa. Tatlong beses para maintidihan kong mabuti. Tapos na siya! Babalik na
siya sa room niya!
Ako:
Yup. I'll just text you later, then?
Raoul:
You should.
So the next day, maganda ang disposisyon ko pag pasok sa school at pagtake ng
exams. We were a bit serious
about it, too. Even Cresia is memorizing things kaya inaalalayan ko na lang siya.
Hindi ko na muna sinabi na
nandyan si Raj. Baka kasi si Prince Charming na naman ang maging laman ng utak niya
kapag binanggit ko pa.
Habang tumatanda ang araw, nagiging mas excited ako. I feel like I'm an inch closer
to seeing Raoul.
Nagpasya akong huwag sabihin kay Cresia na nariyan ito para tuloy-tuloy ang study
niya.

P 26-5
Papunta kami ng parking lot, bukambibig niya parin ang tungkol sa pag-aaral para sa
exam bukas. Ang utak ko
naman ay pinaghaharian ng antisipasyon sa pagkikita namin ngayon. Though it's going
to be the last day we'll
see each other bago siya umalis, ayos lang. Masaya parin ako.
"Labas tayo pagkatapos ng exams, huh? Na sstress na ako!" si Cresia.
"Okay."
She then waved at me goodbye. Hinintay ko siyang makaalis bago nagpatuloy sa
paglalakad patungo sa
madalas na parking space ng sasakyan ni Raoul. Inayos ko ang suot na bracelet, ang
buhok, at ang damit.
Palapit na ako nang nakita na imbes ang kanyang SUV ang naroon, isang ibang
pamilyar na sasakyan ang
nakita ko.
Natigilan ako at mabilis na ginala ang mga mata sa paligid. Mabilis lang ang
pagmamasid ko dahil lumabas
agad si Prince sa driver's seat. Nakalahad ang kanyang mga braso, bukas para sa
yakap.
"Suprise!" he said gently.
Bahaw na ngiti ang naibigay ko sa kanya. Hindi ako agad nakagalaw kaya siya na
mismo ang lumapit. Hindi
naman sa hindi ako masaya na narito siya. Hindi ko lang inasahan na makita siya
rito.
Bumangon ang kaba sa akin. What if Raoul suddenly comes? Paano kung makita siya ni
Prince?
"You're so shocked," Prince said playfully.
Niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ako nakagalaw sa sobrang gulat.
"N-Nakauwi ka?" gulantang kong tanong pagkalas ng yakap niya.
He kissed my right and left cheeks. Hinayaan ko iyon, gaya ng dati. He smirked.
Nanatili kasing gulat ang
ekspresyon ko.
"You missed me so much, huh?" he said and stole a quick smack on my lips.
"Prince!" iritado kong sigaw sa ginawa niya.
He licked his lower lip. Kunot-noo niya akong tinitigan.
"Hindi ba nagkasundo na tayo sa bagay na ito? Sinabi ko naman sa'yo na hindi nga
ako komportable sa
ganoon!" Hindi ko na napigilan ang pagsasalita.
"Come on, it's just a friendly kiss... Sign of welcome, Leil."
Umiling ako at nilagpasan siya. Aalis sana ako. Lalo na dahil nag-alab ang galit ko
sa ginawa niya pero
hinila niya ako pabalik. Hinila niya ako patungo sa pintuan ng sasakyan.
"Come on, Soleil! Umuwi na nga lang tayo! Akala ko masisiyahan ka na sinorpresa
kita!"
He opened the door for me. Tinitigan ko siya habang nakatayo roon. I reflected on
my sudden angry outburst.

P 26-6
Alam ko na bukod sa ayaw ko talaga sa ginawa niya, medyo nairita rin ako dahil
hindi ito ang ineexpect ko
na mangyari.
"Masaya ako na narito ka, Prince. Pero sana naman naisip mong irespeto ang sinabi
ko sa'yo noon. Sinabi ko
na na ayaw ko ng ganoon, 'di ba?"
"I said it's a friendly kiss, Leil. Ikaw lang naman ang nagbibigay ng malisya sa
mga halik ko sa'yo, e!" giit
niya.
"Kahit na! Friendly kiss man 'yan o ano. Ayaw ko na hinahalikan ako ng ganoon,
Prince. Ano man ang
dahilan!"
He opened the car door wider. Napabaling ako roon.
"Fine! I'm sorry! Now will you get in so we can go home?" he said.
Ilang sandali ko pang pinilit ang sarili kong pumasok. Pagkapasok, agad kong inayos
ang seatbelts ko.
Nagpupuyos ang aking damdamin habang iniisip ang nangyari at dinarama ang kabiguan
sa araw na iyon.
Umuwi kami ng maagad. We didn't talk much in the car pero pagkadating sa bahay ay
nagsimula na siyang
magsalita.
"Mag meryenda muna tayo. Mamaya ka na magbihis," aniya.
"Magbibihis lang ako saglit, Prince. Bababa rin ako..." sabi ko.
"Leil, come on! You are being difficult."
Nag-angat ako ng tingin kay Prince. Wala talaga ako sa tamang mood. I don't even
want to eat with him but as
a sign of respect, I should.
"Saglit lang ako. Bababa rin ako," tanging nasabi ko at mabilis nang umakyat sa
hagdanan para makapunta ng
kwarto.
Nagmamadali akong maligo at magbihis. In between what I was doing, I texted Raoul
to check if he knew I'm
not in school anymore.
Ako:
Nakauwi na ako. Biglang dumating si Prince. I'm sorry.
Raoul:
Yeah. I saw you two.
Oh!
Magrereply pa sana ako pero kinatok na ako ng kasambahay. Sa pagpapanic ay hindi ko
na nagawa. Lumabas
na agad ako para makababa na at makaharap si Prince.

P 26-7
Naubos ang mga sumunod na minuto sa pag-eexplain ko sa kanya na ayaw ko nga sa
ganoon. Ilang beses
niyang iginiit na ako lang ang nagbibigay ng malisya roon.
I lost focus. Hindi kami magkasundo ni Prince at gusto ko nang sumuko sa pag-
eexplain ko. In the end, he said
sorry. Nagpaalam na rin ako para makapagstudy na kahit na alam kong mahihirapan
akong ibalik ang focus
ko.
"Hindi muna ako aalis ng Manila. I'll stay here," he said bago ako pinakawalan para
makapag-aral na ako sa
kwarto.
Bago ako nagsimulang mag-aral, I texted Raoul.
Ako:
Naroon ka sa school kanina? Sorry. Hindi ko talaga inasahan.
Raoul:
It's okay. You should study for your exams tomorrow. I'll board the plane in a
while.
Ako:
Okay. Take care.
Ilang beses kong sinubukang magfocus pero hindi matanggal sa isipan ko ang nangyari
sa school. Nakita kami
ni Raoul. Does that mean he saw Prince's kiss, too? Wala iyong malisya. Gusto kong
mag explain kay Raoul.
Lalo na dahil alam ko, noon pa man, malaking bagay sa kanya ang mga halik.
But he didn't ask me about it. Hindi niya rin sinabi na nakita niya iyon. Kaya ayos
lang naman siguro, hindi
ba? This should be okay. He probably did not see it. Ganunman, patuloy ko paring
ipapaliwanag kay Prince
na ayaw ko nga sa ganoon. Hindi man kita ni Raoul ang nangyari.
"Ayos ka lang ba?" Cresia asked.
Tapos na ang huling exam namin sa semester na iyon. Gaya ng gusto ni Cresia noong
nakaraan, pagkatapos sa
school pumunta na kami sa malapit na mall upang makagala at makakain. Kanina pa
siya nag kukwento
tungkol sa exam. I did well, I think.
"Ayos lang naman," sagot ko.
Umalis si Prince kahapon. Bumalik siya ng Manila. Pero sa katapusan ay babalik
siya. Magpapalit sila ni
Primrose. He's going to manage the Iloilo Branch so he can be with me on April and
May. Gusto naman iyon
ni Prim dahil sasamantalahin niyon ang pagkakataon na makapamasyal sa Manila sa
summer. Ganoon naman
lagi ang nangyayari.
Naupo kami ni Cresia sa mismong restaurant kung saan ko ikinwento sa kanya ang
nangyari simula pa noon. I
tapped the usual centerpiece of the restaurant's square table. Hindi umani ng bilis
ang nahuhulog na buhangin
dahil sa pitik ko.

P 26-8
"May problema ba kayo ng boyfriend mo?" she asked, smirking.
Nagkatinginan kaming dalawa. Hindi ko na kailangang tanungin kung sino ang
tinutukoy niya. Alam kong si
Raoul iyon. She would never claim Prince as my boyfriend.
"Hindi ko boyfriend 'yon," sabay ilag ko ng tingin sa kanya.
"Hmm. Pero gusto mo?" she said with so much playfulness.
I sighed. "Imposible 'yon."
"Pero gusto mo nga?" ulit niya.
Nagkatinginan kaming dalawa. She sighed heavily at that.
"Bakit? Miss na miss mo na?"
Ikinwento ko sa kanya na nagkita kami ni Raoul noong nakaraan. Sinabi ko rin ang
paraan ng huling pagkikita
namin. Na si Prince ang sumundo sa akin at si Raoul ay nasa paligid lang,
nakatingin.
"Nagtitext pa ba?"
"Oo. Kapag hindi siya busy..."
"Hmmm..." Nag-isip si Cresia.
Nag-antay ako sa mahihinuha niya. I kind of believe in her opinions. Lalo na dahil
tingin ko, ang ibang
opinyon niya ay nagkakatotoo.
"E 'di ayos lang pala? Hindi ba siya cold sa texts n'yo?"
"Ewan ko..." tanging nasabi ko.
"Text mo nga kung kilala niya ba 'yong nakaitim na lalaki noong high school pa lang
tayo?" pasaring niya.
I narrowed my eyes at that. She grinned.
"Kidding! Well, we only have two options..."
Nagtawag si Cresia ng waiter. Sinabi niya ang order niya, ganoon din ako. Pagkaalis
noong waiter, 'tsaka
siya nagpatuloy.
"This is either he's fine with it because he's very liberated. Or! He's jealous but
he's too mature to show it!"
Bahagya akong natawa sa sinabi ni Cresia. Madaling pagdesisyunan iyon.
"Siguro ang nauna," sabi ko.
"Bakit?"

P 26-9
"Bakit naman siya magseselos, 'di ba?"
Umikot muli ang mga mata niya. "I don't know if your humble, unassuming, naive, or
all of the above, Leil.
Ano nga ulit ang nasa loob ng regalo niya?"
"Chocolates at bracelet..." sabi ko, medyo bigo dahil sa mga sinabi ni Cresia sa
akin.
Hindi ko alam kung masama ba ang inisa-isa niyang mga katangian ko. She's always
brutally honest. Ilang
beses ko nang narinig sa kanya ang mga katangiang iyon bilang description sa akin.
I wonder if she ever
wants me to be the exact opposite of those? Assuming and all?
"Bracelet?" tumaas ang kilay ni Cresia.
Ipinakita ko sa kanya ang aking palapulsuhan. Kitang-kita ko ang pagkakagulat sa
kanyang mga mata.
Hinawakan niya ang aking palapulsuhan at tinitigang mabuti ang kulay pink na
bracelet at mga dyamante roon.
Isang beses siyang nag-angat ng tingin sa akin bago binalik ulit sa aking bracelet.
She gently put my hand
down. Pinuno niya ng hangin ang kanyang baga bago nag deklara.
"He's jealous," sigurado niyang nasabi.
"Bakit naman? Nakita niya kaya-"
"Text him later!" aniya.
"Nagtitext naman talaga kami-"
"Send him a picture!"
"Huh?" Uminit ang pisngi ko nang naisip agad ang sinabi ni Cresia.
"Send him a picture!" ulit niya, ngayon mas natataranta.
"Anong picture?" tanong ko.
She smirked at my question. Kinabahan naman ako roon. Kapag ganito siya tingin ko
may masama siyang
binabalak. Pero wala naman akong mapagtanungan kaya wala rin akong magagawa kundi
ang maniwala sa
gusto niyang gawin ko.
So I laid on my bed wearing my usual clothes. Minsan, tinitext ako ni Raoul
eksaktong alas singko hanggang
gabi. Kapag abala siya, gabi na kapag nagtitext kami. His texts were the usual but
sometimes I feel like he's a
bit cold. O baka naman bothered lang talaga ako dahil sa huling pagkikita namin?
Raoul:
I'm done with work. How's your day?
Ngumiti ako at nagtext na gaya ng utos ni Cresia sa akin.

P 26-10
Ang sabi kasi ni Cresia, ganoon daw ang ireply ko sa text niya, lagyan ko rin ng
picture.
Ako:
Fine. I was just waiting for your text.
Kumuha ako ng picture habang nakahiga sa kama. Nakakahiya man dahil wala akong make
up at nagkalat ang
buhok ko sa unan, ginawa ko parin.
Pagkatapos kong masend lahat ng iyon ay ibinaon ko na ang mukha ko sa unan dahil sa
kahihiyan. Huli na
nang naisip kong pwede ko namang hindi sundin si Cresia sa mga kalokohan niya, e!
Kaso dalawang buwan
higit kaming ganito ang turingan kung sakaling ganoon nga? I can't stand it! I want
to know if he's seen the
kiss. I want to know his opinion of it!
I saw the dots icon telling me that he's preparing for a reply. Ilang minuto pa at
hindi parin nagkakaroon ng
reply hanggang sa nawala na iyong mga dots na icon. Muli akong pumikit ng mariin.
Sinipa sipa ko ang kumot
sa sobrang kahihiyan.
Kaya naman nang tumunog ang cellphone ko, hindi ko na mahabol ang hininga ko. Pilit
kong kinalma ang
sarili ko. Tumihaya ako pero para akong nalulunod kaya umahon ako at naupo sa kama
para masagot ang
tawag.
"Hello..."
He didn't say anything. Kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang pagsasalita. Nang
naramdaman ang gigil sa
pagsasalita ay pilit ko nang sinarado ang labi gamit ang mga daliri.
"Done with all of your exams?" he asked.
"Oo," tanging sagot ko.
I heard him groan in his deep baritone. Pumikit ako ng mariin. Ibang klase ang
sayang nararamdaman ko.
"All of it?" he asked again.
"Oo. Bakit?"
"Good." He sighed, still cold.
Ngumuso ako. Parang may pumipiga sa puso ko sa sobrang sarap ng sakit. Hindi ko
alam kung bakit ganito.
"Nasa opisina ka p-pa?" I shifted our topic.
"Uh-hmmm... I won't go home yet until we're done talking about something."
"Ano?"
He sighed again. I can imagine him sitting on his swivel chair. Hindi ko naman
naisip na attractive iyon noon.
Ilang beses kong nakitang ganoon si Prince sa opisina niya pero ngayong si Raj
na...

P 26-11
"You let the boy Ledesma kiss you?"
Natutop ko ang namimilog kong labi sa tanong niya. After days... really?
"Nag protesta naman ako. Ayaw ko sa ganoon-"
"Was that the first time?" his voice was very stern.
"Hindi pero lagi ko naman siyang pinipigilan. Nag-away nga kami, e."
Hindi siya nagsalita. Kinabahan tuloy ako.
"Ayaw ko ng ganoon, Raj. Hindi pa ako handa sa mga ganoon. Hindi ko rin siya gusto
ng higit pa sa kapatid o
kaibigan. Nagulat lang ako nun. Pati sa una. Sa pangalawa, umilag ako kaya hindi
niya ako nahalikan."
Hindi parin siya nagsalita.
"G-Galit ka ba?" marahan kong sinabi.
"I know you know what to do whenever you're uncomfortable with something, right?"
mariin niyang sinabi.
"Of course," bigo kong sinabi. "Kaya nga sabi ko na pinagsabihan ko naman siya, 'di
ba?"
"Okay. I'm glad you know how to handle that," matigas parin ang boses niya.
Ngumuso ako. Bigo parin dahil sa tono niya. Galit parin yata siya.
"Hmm. Do you send him your pictures when you text him?" he asked.
"Hindi." Uminit ang pisngi ko. Pati ang batok ko. Hindi ko alam kung bakit. "We
don't text."
"Is he your first kiss on the lips?" he asked, ngayon mas mahinahon na.
"O..." simple kong nasabi.
"Okay."
"Galit ka b-ba?" tanong ko ulit.
"Oo," simple niyang sinabi.
Parang dinurog ang puso ko sa sagot niya. At hindi ko alam saan nanggaling ang
kasiyahan. Hindi ko alam
kung para saan iyon.
"Ilang araw ka nang galit sa akin, kung g-ganoon?"
"Since the day I saw you kiss that boy."
"B-Bakit ngayon lang tayo nag-usap?" I bit my lower lip.

P 26-12
"I don't want to disturb you. You have your exams."
Napangiwi ako sa sakit at saya na naghalo. Marahan akong pumikit at dinama ang
pagwawala ng aking puso.
I really like him. I'm really in love with him. Will I ever find someone I can love
more than him? I guess, I
won't. Siya lang talaga yata ang mamahalin ko ng ganito ka tindi. Siya lang talaga.
We sometimes go back to that topic. Tuwing ganoon, I assure him that I know what
I'm going to do.
Noong bumalik si Prince galing Manila para magbakasyon, I was so proud that I only
hugged him and that's
all. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataong mahalikan ako kahit sa pisngi.
Pagkatapos kong yakapin si
Prince, dumistansya na ako at ngumiti.
Kunot-noong nakatingin lamang si Prince sa akin noon pero hindi na rin siya
nagreklamo. Naintindihan naman
niya ang gusto kong iparating.
My summer was very boring. Niyaya ako ni Prince na pumuntang Boracay pero tumanggi
ako. Lalo na dahil
ang libreng mga araw niya ay siyang mga araw ng pagbisita ng mga Avila sa akin.
Isang linggo sina Lola
Brosing at Ma'am Avila rito sa Iloilo. At hindi gaya noon, medyo maalam na ako sa
mga pasyalan kaya
nagagawa ko silang ipasyal dalawa, though with Manong Roy as our driver.
Hindi ko na rin sinabi pa kay Ma'am Avila at Lola Brosing ang tungkol kay Raoul.
Tutal, alam naman nila na
dahil iyon sa paghahanap kay Papa.
There was no signs of my father, too. Inisip kong baka sobra-sobra nga ang
pagtatago nila. Sa dami ng
koneksyon ng mga Riego, I'm sure he's having a hard time hiding even when he's
alone and in the middle of
some mountains.
Mayo sa taong iyon nang nagpaalam si Raoul na aalis abroad. He will be gone for
weeks or months
depending on his schedule. It's fine with me. Not that he needs my opinion. Pareho
lang naman iyon dahil
nakakapag text naman kami sa ibang paraan.
Pasukan nang nakawala muli ako kay Prince. He's back in Manila and I'm ready for my
last year in college.
Hindi ko man kasama si Raoul, naging mabilis ang oras. Siguro dahil masaya at
kontento ako sa bawat araw.
Kahit pa noong nasa abroad siya, madalas hindi kami nakakapag text ng maayos dahil
iba ang oras niya roon.
Minsan, gumigising pa siya ng madaling araw para lang makapagreply ng maayos sa
akin. Though, when he
replies in the morning, I cannot properly text him, too, because I have school.
"Hay naku! Nakakalungkot lang talaga isipin na inakala kong magugustuhan ko na ang
isang iyon. Hindi parin
pala. He's three years older, you know. A bit mature but then eventually he
sucked!" si Cresia habang
pinupulot ang isang magazine sa rack ng isang spa.
After our midterms, she promised to take me to the spa. Hindi ko ugali iyon pero
dahil maimpluwensya siya
sa akin, minsan nagagawin na rin ako. I pay for some of the services I would like
to avail but for extras like
this, siya na raw at ililibre niya ako. Ayaw kong manamantala kaya madalas
tinatanggihan ko. Nagkasundo
lang kami noon kaya napapayag niya ako ngayon.
It's her mani-pedi session. Nakapikit ako habang nakikinig sa mga sinasabi ni
Cresia tungkol sa dinate niya
P 26-13
noong nakaraan.
"Huwag mo na lang pilitin ang sarili mo."
"Hindi ko pinipilit ang sarili ko, Leil. I liked him. Seriously. And then suddenly,
nawala na parang bula! Will
I ever find someone who can make me feel content? Hay!"
Marahas niyang binabago ang pahina ng magazine na binabasa. Narinig ko ang biglang
katahimikan sa kanya.
"Nasa Manila na si Raoul?" she asked, suddenly.
"Hmm. Oo. Dalawang Linggo na ata. Bakit?"
Napadilat ako roon. Bumaling ako sa kanya na ngayon ay titig na titig sa isang
makapal na lifestyle magazine.
Nakita ko kaagad ang picture ng isang pamilyar na katawan ng isang lalaki. With him
was a tall girl in a flesh
colored long bejeweled gown.
Nanuyo ang lalamunan ko.
"Ano 'yan?" tanong ko sabay hawak sa magazine na binabasa ni Cresia.
She looked stunned. I swear I've never seen Cresia look a bit fearful. Lalo lang
akong nakuryoso noong
bahagya niyang inilayo ang magazine sa akin.
"These are rumors, for sure! Magazines like these are misleading. Alam ko dahil
madalas kaming biktima ng
pamilya ko sa ganito..."
Kabado na ako. Bakit? Anong naroon? Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang tapang at
lakas para kunin ang
magazine kay Cresia at tingnan kung anong meron.
Raoul Riego is seen with a woman in an exclusive elite party in Manila. This woman
is from an elite family.
Kilala ko rin ang babaeng ito. She appears in some ads and she's a beauty queen.
Hindi ko alam kung paano nangyari ang unti-unting pagsakit ng puso ko habang
tinititigan ang dalawa. Maliit
lang ang tungkol sa kanila ngunit ang picture ay halos kalahati ng pahina sa
magazine.
According to rumors, the elite bachelor and the beauty queen model are dating.
Marahan akong bumuntong hininga, medyo kabaliktaran sa nararamdamang pagkakapunit
ng puso.
"Rumors lang naman 'yan, e. Ayos lang 'yan, Leil. Huwag kang maniwala."
Binalik ko kay Cresia ang magazine. Nanuyo ang lalamunan ko.
The image of him kissing a girl inside the barn house is now different in my mind.
Iyong dating halos hindi ko
na maalalang mukha ng babae ay napalitan na ngayon ng babaeng ka date niya sa
social function na iyon. The
image of him waiting for his bride on the aisle is now also different. May mukha na
ang bride at iyon 'yon.
"A-Ayos lang, Cres..." sabi ko nang nakita ang pagpapanic sa mukha ng kaibigan.
"Alam ko naman na hindi

P 26-14
ako."
"Come on, Leil! You text each other and he-"
"Gusto niya lang mahanap si Papa kaya kami nagtitext!" mas kinukumbinsi ko ang
sarili ko kesa sa kanya.
"These are just rumors, okay? Ang mabuti pa tanungin mo siya," mas mahinahon at
kalmadong boses ni
Cresia ngayon.
I can sense her pure concern for me. Nararamdaman ko rin na medyo kinabahan siya at
pinipilit niya lang
magpakatatag para sa akin. I smiled at her.
"Hindi na kailangan. Ayokong manghimasok sa buhay niya. Alam ko naman na
naghihintay lang siya sa balita
kay Papa, Cres."
"You are just trying to be unassuming! Come on!" ulit niya.
Umiling ako. "Wala naman kasi akong dapat i-assume."
I smiled at her to assure her. Kitang-kita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata.
Nag-iwas ako ng tingin at
tiningnan ang pinipinturang mga kuko.
Ang mga babaeng ganoon ay marangya ang kinagisnang buhay. Hindi kailanman nadapuan
ng mga lamok
noong bata pa sila habang ako'y naglalaro sa gitna ng putikan. Raoul deserves women
like that. The ones who
were showered with luck from the very beginning. The ones who were born amidst the
gentleness and
pleasantness of the world. Like a princess in a castle, trained only to be elegant
and proper.
He deserves women like that.
I like him. I love him that I would bleed. But I know exactly that I am not for
him. I know that I don't deserve
him.
Masakit. Inalis na ng panahon ang purong paghanga ko noon. I cannot be happy for
him but I sure can let him
go. Not that I can hold him if I want to. That's selfishness. I may not be perfect
like the real "Lady of the
Light", but I will always try to be.
Habang nakaupo ako roon, pinagmamasdan ni Cresia, at kinukumbinsi ko naman siyang
ayos lang ang lahat,
parang sinakop ng malaking guwang ang nararamdaman ko.
700!!!!hahaha Owshitt

P 26-15
Kabanata 25
418K 24.5K 45.8K
by jonaxx

Kabanata 25
Easy
Kahit anong gawin ko, hindi ko parin kayang isipin na wala lang iyon. Nakauwi na
ako sa bahay at
nakapagpaalam na kay Raoul na matutulog na pero tanging iyon parin ang laman ng
aking isipan.
I did not sleep. I cannot. Ang ginawa ko habang nakahiga sa malambot na kama, sa
ilalim ng madilim na silid,
ay ang pagkilala sa girlfriend ni Raoul.
I searched for her in the internet. Her accounts and her background. Madali lang
dahil nasa mundo siya kung
saan kuryoso ang mga tao sa buong buhay mo. She's from a big university in Manila,
probably how they met?
She received latin honors noong gumraduate at isang beses lang sumali sa local
pageant ay nanalo agad ng
korona.
She's an advocate for marine life preservation. Nakita ko sa isinusulong niya sa
accounts niya ang
pagpoprotekta sa mga pawikan at iba pang yamang dagat. She's over all a good
person. Raoul is fine, then.
I'm fine with her. Not that anyone needs my opinion.
Pinikit ko ang mahapding mga mata. Habang binabasa ang tungkol sa babae, naluluha
ako. Hindi ko alam
kung dahil sa puyat o sakit... o pareho.
Nakatitig si Cresia sa akin habang nilalapag ko isa-isa ang aming mga biniling
pagkain sa canteen.
Sinulyapan ko siya ngunit iniwas ko kaagad ang tingin dahil kita ko sa mga mata
niya ang pananantya.
"Are you okay?" she asked.
I smirked. "Oo naman. Bakit?"
Pilit kong pinagaan ang loob ko kahit na noong weekend pa ako walang gana at medyo
nanghihina. Nagtitext
kami ni Raoul gaya ng dati. I was very enthusiastic on my texts but deep inside I
know I'm faking it all.
Maaayos din ako. Para namang hindi ako nasanay. And besides, I know I will
eventually feel this way.
Temporary lang iyong ginhawang nararamdaman ko noon. It's okay. Mas maayos 'yon
dahil naramdaman ko
kahit sandali lang. Kesa hindi kailanman.
Bumaba ang tingin niya sa aking suot. Alam ko kaagad ano ang hinanap niya. I
sighed. Bago pa ako
makapagsalita, naunahan niya na ako.
"You did not wear his bracelet," aniya.
"Muntik na akong ma late kanina. Medyo mahirap suotin."
Umikot ang mga mata niya. Tumigil ako at tinitigan siya. I'm serious. Masyado akong
maraming inisip kagabi
P 27-1
na natagalan ako sa paggising. Iyon tuloy, nagmamadali na akong pumasok ngayon.
"Did you ask him about it?"
Gusto kong magmaang maangan sa tanong ni Cresia pero alam ko naman ang tinutukoy
niya. I shook my head.
"Hindi ko naman kailangang magtanong. Hindi na dapat ako manghimasok sa kung ano
man ang gagawin
niya."
"Well, I know that. But at least find a way to make yourself feel alright," nag-
aalalang sinabi ni Cresia.
Hindi na ako nagsalita. Gusto ko sanang sabihin kay Cresia na magiging maayos din
ako kalaunan pero hindi
ko na tinuloy. She doesn't believe in that. Kung may gusto siyang mangyari, siya na
mismo ang gagawa ng
paraan para mangyari iyon. We are complete opposites.
"Hmm. Sige. Siguro nga wala lang 'yon sa kanya. Baka girlfriend niya na nga iyong
beauty queen na 'yon," si
Cresia na biglang nag-iba ang ihip ng hangin.
Napatingin ako sa kanya. Kitang-kita ko ang pananantya sa kanyang mga mata. Siguro
ay sinusubukan niya
kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi na ako nagsalita pa. Nagsimula na lamang
ako sa pagkain.
"Sa kalibre ni Raoul, it's not impossible na may girlfriend siya. Kung hindi man
isa, baka marami..." dagdag
niya na.
Parang kumalat ang pait sa aking tiyan dahil sa sinabi niya. Nanatili akong tahimik
doon.
"He's very hot and successful. Maiintindihan kung ang mga magagandang babae at mga
successful din ay
magsisilapit sa kanya."
Tumango ako, natamaan sa sinabi ni Cresia. I've noticed during the weekends how
inferior I am compared to
all of Raoul's girl friends. Nasisiguro kong halos lahat sa kaibigan niya,
successful na at puro magaganda at
maalaga sa katawan. Halos lahat din sila nakakapunta na ng ibang bansa. That's the
kind of girl Raoul
deserves, iyong maraming alam sa buhay. Someone strong and more vital than I could
ever be.
"Magtanong man ako o hindi, hindi ko na mapipigilan iyon."
Natahimik si Cresia sa sinabi ko. Nagkaroon lang naman ako ng magandang edukasyon
at mga damit.
Nakatira lang sa mansion dahil sa mga Ledesma. Pero alam ko namang iba parin ako sa
kanila.
"Why don't you ask him nga?" she said impatiently. "Ask him if it's true..."
She went on and on with her convincing tactics. Hindi ko nga alam kung susundin ko
ba siya this time. I
always do whatever she says and they seem effective.
"Iyon ah!" bilin niya bago sumama sa date niya sa araw na iyon.
Tumango lamang ako at kumaway na sa kanya. Tinuruan niya ako kung ano ang itatanong
ko kay Raoul. Hindi
ko nga lang alam kung gagawin ko nga iyon.

P 27-2
I watched her walk with the man she'll date for today. Nang nawala na sila sa
paningin ko ay nagsimula na
akong maglakad patungo sa parking lot ng aming sasakyan.
It is a sunny August afternoon. Uuwi na ako para makapagpahinga na. Somehow I feel
more exhausted than
usual. I texted Manong Roy beforehand pero nang nakitang wala pa roon ang SUV ay
nagpakaba na sa akin.
Tumigil ako sa paglalakad nang nakita ang isang pamilyar na itim na SUV. At times,
ipinagkakamali ko ang
ibang kaparehong sasakyan bilang kay Raoul. Hindi na iba ang mini heart attack na
hatid nitong parehong
sasakyan sa akin.
Huminga ako ng malalim at nagpatuloy sa paglalakad. Nang mas lalong napalapit ay
nakita ko ang pamilyar
na katawang nakasandal sa pintuan ng front seat noong sasakyan.
My breathing hitched. Nangatog ang binti ko. Lalo na noong tumuwid siya sa
pagkakatayo. His eyes were
dark and brooding. Nakatitig sa akin na seryoso at madilim. Para akong mabubuwal sa
kinatatayuan ko. Gusto
kong tumakbo pero ayaw makinig ng mga paa ko.
Pero bakit nga ba ako tatakbo, hindi ba? Wala namang problema sa aming dalawa.
Matapang akong humakbang ng isang beses lamang. I smiled at him bitterly. Humigpit
ang hawak ko sa aking
bag. Kung sana ay binigyan pa ako ng ilang araw pa bago nakita siyang muli. Baka pa
maayos ang
nararamdaman ko.
"W-Wala pang balita tungkol kay Papa," bigo kong sinabi.
Hindi ko mapigilan ang panginginig ng boses ko. Lalo na habang tinititigan siya.
Iniwas ko ang tingin ko dahil
hindi ko na kaya.
He did not answer. Imbes ay humakbang siya patungo sa akin, dahan-dahan. Mas lalo
tuloy akong kinabahan.
My heart is pounding fast and hard against my ribcage that my breathing hurdled a
bit.
Bahagya akong umatras dahil hindi ko yata kakayanin ang kaba. I don't think I could
ever let him go near me.
Or he can go near me without me breaking down and I don't want that to happen!
"Ititext na l-lang kita kapag may balita na ulit," tanging nasabi ko sa nanginginig
na boses.
His image is blinding me. Apat na buwan kaming hindi nagkita. Hindi ko naramdaman
ang pangungulila
noong mga nakaraan dahil parati akong masaya pero dahil lang sa isang balita ay
parang ilang taon na ulit
simula noong huli ko siyang nasilayan.
>

Ngayong mas malapit siya sa akin, parang may bumubulong sa akin. Ito ang hindi para
sa'yo, Leil. Hahangaan
mo lang siya at hanggang doon lang iyon. Wala nang hihigit pa because you don't
deserve him.
Gusto kong pagbawalan ang sarili kong masaktan. Lalo na sa harap niya. Pero ayaw
kong kawawain pa ng
husto ang aking sarili. I will allow myself to get hurt. Maybe not in front of him
but I will let myself get hurt.
Umigting ang panga ni Raoul. His steps immediately became fast. Sa kaba ko at sa
mga luhang nagbabadyang

P 27-3
tumulo, hindi na ako nakapag-isip pa ng sasabihin. Tinalikuran ko na siya at umamba
na akong tatakbo. If I
get hurt, at least not in front of him. We can see each other again next time. When
I'm fine. And not this
vulnerable.
Pero bago pa ako tuluyang nakatakbo ay nahuli niya na ang palapulsuhan ko. Mabilis
akong umigkas pabalik
sa kanya. Tumindi lang lalo ang kaba ko lalo na ngayong hindi ko na napigilan ang
pagtulo ng mga luha.
He muttered a curse before he dragged me towards the car. Pinalis ko ang mga luhang
naglandas sa mga
pisngi ko. Pinigilan ko ang paghinga sa pag-aakalang titigil din ang sakit ng puso
ko kung sakali pero hindi,
mas lalo lang itong tumindi.
"Hihintayin ko na lang ang sasakyan namin," naiiyak kong sinabi nang nasa harap na
ako ng bukas na pinto ng
front seat.
"Get in," mariin at sigurado niyang sinabi.
Huminga ako ng malalim at pumasok na lamang gaya ng gusto niyang mangyari. Akala ko
isasarado niya na
ang pintuan pero nanatili siya sa bukana ng pintuan. Nilagay niya ang isang paa sa
sahig ng sasakyan at halos
binilanggo ako ng kanyang katawan. Inabot niya ang seatbelts at hinila hanggang
mailock iyon sa aking
tagiliran. Hindi niya binawi ang kamay niyang nanatili roon.
"What's wrong?" he asked.
Umiling ako kahit na panay ang tulo ng aking mga luha. Hindi ko siya tiningnan.
"Do we have a problem, Leil?"
"W-Wala..." ulit ko at pinalis ang mga luha para mapanindigan ang sariling sagot.
He sighed heavily. Nanatili siyang naroon, naghihintay sa isasagot ko.
Pinilit kong umayos. Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili para hindi na
maiyak pa. Napakababaw
talaga ng luha ko. Lalo na pagdating sa kanya.
"You're lying," he said.
Wala naman kasi talagang problema. Ako lang ang meron. Hindi ko na dapat siya
dinadamay pa sa mga
ganitong problema ko.
But his accusation hurt. I don't want him to think that I'm a liar. Or that I can
lie to him because I couldn't. I
really couldn't.
Pero paano iyon? Paano ko ipapaliwanag sa kanya iyon? Na ako lang naman talaga ang
may problema. Hindi
na niya dapat pang malaman o mamroblema sa problema ko!?
"What is it? Tell me," he said in a deep baritone.
Umingay nang may dumaang iilang babaeng estudyante. May tumuro sa sasakyan ni Raoul
at may iilang
nagtilian sa grupo. Kumunot ang noo ko habang pinagmamasdan sila. Napalingon din si
Raoul sa mga

P 27-4
estudyante.
He sighed before he removed his hand on my side. Sinarado niya ang pintuan ng front
seat at umikot na para
makapunta sa driver's seat. Habang ginagawa niya iyon ay may nakita akong iilang
nanginginig sa tuwa.
Binagsak ko ang mga mata ko sa aking kandungan. Para hindi na makita ang iilang
estudyanteng siguro'y
nakapansin sa kanya rito. Humahanga rin gaya ko.
Pinaharurot niya ang sasakyan paalis ng eskwelahan. Nanatili naman ang ayos ko.
Paminsan minsan ay
tumutulo ang luha kahit na pinipigilan ko na ng husto.
>

Kinuyom ko ang aking mga kamay. Pumikit ako ng mariin at inisip kung paano ko
sasabiin sa kanya. I don't
want him to think I'm lying to him.
Without a word, he handed me the trench coat. Sinunod ko naman ang ibig sabihin
noon. Lumabas kami sa
parking lot ng hotel. Umikot siya para salubungin ako. Naninimbang ang kanyang
madilim na mga mata pero
iniiwasan ko na lang iyon ng tingin.
"Let's go," he whispered.
I felt his large hand slowly claiming mine. Isa-isang inangkin ng kanyang mga
daliri ang aking daliri habang
naglalakad kami patungo sa isang elevator. Nanatili ang mga mata ko sa aming kamay
na ganoon ang ayos. I
bit my lowerlip and blamed my stupid heart for fluttering even when I know where I
stand in his life.
Pagkapasok sa elevator ay nilingon niya ulit ako. Nanatili lamang akong nakayuko at
nanghihina sa haluhalong emosyong nararamdaman.
Akala ko sa parehong silid kami pupunta, kung saan kami madalas dito kumain at mag-
usap pero nagkamali
ako. Pagkalabas namin sa elevator ay isang pasilyo ng mga hotel suites.
Matikas siyang naglakad patungo sa pinakahuling pintuan, with his hand still firmly
claiming mine.
He opened the door with a card. Pumasok kaming dalawa. Binitiwan niya ako ng nasa
loob na. Nanatili
akong nakatayo habang isang beses na pinasadahat ang kanyang suite.
There's a kitchen. May four-seater roundtable din. Sa gilid ay ang sofa at sa likod
ng sofa, ang tanawin ng
syudad. There's a large door leading to his bedroom. Pagkatapos niyang magsarado ng
pintuan ay naabutan
niya akong pinasadahan ng tingin ang loob ng buong silid.
Muli akong yumuko. He sighed and held my hand again. My treacherous heart fluttered
stupidly at his simple
gesture, almost forgetting what I'm crying about.
Iginiya niya ako sa sofa. Naupo ako roon, umupo rin siya sa tabi ko. But his stance
is facing me. Ang kanyang
kaliwang kamay ay nakahawak sa likod ng sofa at ang kanan ay nakapatong sa kanyang
tuhod, bahagyang
hawak ang aking mga daliri.
His head tilted a bit. Umigting ang kanyang panga at mas lalong dumilim ang kanyang
mga mata. His eyes

P 27-5
were very mysterious and agonizing. Hindi ko kayang titigan lalo na kapag ganito ka
tindi ang nararamdaman
ko.
"Tinext ko s-si Manong Roy. B-Baka naghihintay na iyon sa s-school," palusot ko.
"You won't go home until you tell me what's bothering you," mariin niyang sinabi.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya at sinimangutan siya. Iniwas ko ang kamay ko pero
agad niya itong nahuli.
"And you tell me we don't have a problem, huh?" may bahid ng galit at sarkasmo ang
tono niya.
Kinabahan pa lalo ako dahil sa tono niya. Kinagat ko ang labi ko at muling yumuko.
"You think I didn't notice it from your texts last night?"
Muli kong binawi ang kamay ko pero hinigit niya ito at nilagay na sa kanyang
kandungan. He caressed my
fingers nonchalantly habang ako'y kung anu-ano na ang naiisip sa rahan ng kanyang
pag haplos.
"And your first words after four months is about your father? Sino ba ang
nagtatanong nun, Leil?"
Ngumuso ako habang nakikinig sa mga sinasabi niya.
"I won't stop until you tell me what is it. We won't solve anything if you keep it
to yourself."
"Hindi mo naman kailangan ayusin 'to. Ako lang naman ang may problema."
"Hmm..." bumuntong-hininga siya. "Really?"
Sumulyap ako sa kanya. Nanatiling seryoso ang kanyang mga mata kahit na nahihimigan
ko ang paglalaro sa
kanyang tono.
>

"What is it, then?"

"Akin lang naman n-na problema iyon," halos bulong kong sinabi.
"Tell me..." mariing ulit niya na tila ba hinding-hindi ko siya mapipigilan sa
gusto niyang mangyari.
Nakakahiya pala. Nakakahiyang aminin na iyon ang iniiyakan ko. Nakakahiya. Paano ko
ieexplain sa kanya
kung bakit ganoon ang nararamdaman ko? I can't tell him that without confessing
some things.
"May nakita lang kami ni Cresia sa isang lifestyle magazine..." hindi ko na
pinagpatuloy sa pag-aakalang
makuha niya agad iyon.
Tumaas ang isang kilay niya. Amusement is now etched on his dark, handsome face.
"And?" he probed.
"N-Nakita namin ang picture mo... na... may kasama..." marahan kong sinabi.
P 27-6
"May kasamang ano?" he's trying hard to make his tone serious now.
"Babae!" medyo iritado ko nang sinabi.
Pakiramdam ko alam niya naman ang tinutukoy ko pero gusto niyang sabihin ko ng
diretso sa kanya.
"Girlfriend mo!"
Paano ko 'to ngayon eexplain? His eyes widened at that. The amusement in it grew.
Para akong sinisilaban sa
init na unti-unting kumalat sa aking mukha hanggang batok.
"Really? Did you read it well?"
"Malaki ang picture ninyo sa magazine. Alam ko naman n-na ganun ang tipo mo... noon
pa. Magaganda...
matatangkad... s-sexy..."
He cursed softly.
"Pero ayos lang 'yon... M-Medyo... masama lang ang... loob ko."
"But did we kiss, though, in those pictures?" he said.
Kunot-noo ko siyang tiningnan. Naisip ko agad ang kiss na ginawa ni Prince sa akin
bago kami nagkahiwalay
noong March.
"I don't know! Baka! Hindi lang nakuhanan!" pagalit kong sinabi na agad ko ring
binawi. "Pero ayos lang
dahil girlfriend mo naman iyon!"
Hinila niya ang kamay ko. He closed the space between us but I continued.
"Hindi na kailangan ilagay pa roon. Lahat ng mambabasa noon, ganoon na ang iniisip.
Hindi na kailangan
lagyan pa ng picture!"
His left arm snaked around my waist. Pilit kong pinanatili ang nag-aalab kong galit
pero unti-unting
humuhupa dahil sa haplos niya sa aking likod. He even pulled me closer around my
waist.
He chuckled when I half heartedly pushed him away. Nag eeskrima na ang kilay ko
nang binalingan ko siya.
"Anong nakakatawa?" I asked.
Namumungay na ang mga mata ni Raoul at ang ngiti ay matamis. I can't stop looking
at his soft lips, probably
the only part of his face that looks very soft and tender.
"My baby is throwing a fit. This is new..." He chuckled.
Nangingiti ako kahit na galit pa rin. Hindi ko na maintindihan ang nararamdaman.
Pilit akong sumimangot at
pilit ko ring inisip ang iniyak ko kanina... ang lahat ng sama ng loob... para lang
hindi ako mahulog muli.
He pulled me closer to him. Dahil sa mga hila niya'y napapahilig na ako sa backrest
ng sofa. Mas lalo niya

P 27-7
pa akong hinila nang nakitang unti-unti na akong natutunaw sa kanya.
"Ayos lang din. Bagay naman kayo noong girlfriend mo. Beauty queen tapos matalino
rin. Maganda at sexy
pa. Ganoon naman talaga ang tipo mo noon pa... Alam ko na 'yon..." patuloy ko sa
mas marahang paraan.
>

"Uh-huh..." he said playfully while caressing my chin.

Uminit ang pisngi ko nang natantong masyadong mapait ang tunog ko.
"Ganoon naman ang bagay sa'yong babae. K-Kasama mo ba 'yon noong nag travel ka?"
Unti-unti akong nag-angat ng tingin sa kanya. Sobrang lapit niya na sa akin. Ang
mapupungay niyang mga mata
ay nakatitig sa aking labi. His lips parted a bit. Kumalabog ang puso ko.
"You did not read it properly, did you?" he said breathily.
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya.
"Hindi naman siguro magkakaroon ng rumors kung hindi totoo, 'di ba?" marahan kong
sinabi. "Ayos lang.
Bagay naman kayo. Siya rin siguro palagi ang date mo sa parties."
He groaned. Napapikit ako ng marahan nang naramdaman ang paglapat ng labi niya sa
akin. My heart
fluttered stupidly. Heat marked my body at tuluyan ko nang nakalimutan ang tampo at
galit ko sa kanya.
His kiss was very soft and tender. Mabilis lang din iyon. Namumungay parin ang mga
mata niya habang
tinititigan ako ng sobrang lapit. Hindi ko na kayang tumitig pabalik. Inabala ko na
lang ang mga mata ko sa
pagtitig sa aking mga daliri.
"We were just talking and then suddenly the media took a picture of us, that's
all."
Nagkibit lamang ako ng balikat. Sa totoo lang, unti-unti ko pang inaalala kung ano
nga ang kinakagalit ko.
He kissed me! Raoul Vesarius Riego kissed me! Ayokong umasa pero bakit niya ako
hinalikan?!
"Hindi kami magkasama abroad at lalong hindi kami date sa party na iyon," he said
in a deep baritone. "We
were just seen talking. Just like how the rumors came about. Pangatlong party na
iyon na nakuhanan kami ng
picture na magkausap kaya siguro may rumors."
"Hmm... Hindi mo naman kailangan magpaliwanag. Ayos lang sa'kin."
"God damn it, hindi ayos sakin..." bulong niya at muling marahang nilapat ang labi
sa akin.
This time it's a bit longer. Tenderly, he kissed me. He parted my lips with each
suckling kiss. Para akong
nahihilo at nawawala sa sarili. My heart pounded harshly against my chest. Hindi pa
ako kailanman
nalalasing pero pakiramdam ko ganito ang nararamdaman noon. Dahil pakiramdam ko rin
ganoon na ang
itsura ko.

P 27-8
He stopped a bit. Hiningal ako pero siya'y nanatiling steady. His eyes were
watching my lips sharply. He
licked his lowerlip sexily before he plunged another deeper kiss.
He brushed his lips lusciously against mine. Napahawak ako sa kanyang t-shirt,
hindi para itulak siya, pero
para mapanatili ang aking kawastuhan. But it's not effective. I am still so lost
and so crazy for the kisses he's
giving me.
Para akong nasa pinakailalimang bangin. Hulog na hulog na pero tinulak pa ulit para
tuluyan nang mahulog ng
walang pagkakasalba.
I moaned a bit when I felt his tongue dive and twirl sexily in my mouth. He groaned
and stop from there.
Pulang pula ang kanyang nakaawang na labi. Siguro ay ganoon din ang akin. Hiningal
ako kaya bahagya ko
ring inawang ang labi.
I shut my legs tightly. Nararamdaman ko ang sapatos niya sa gilid ng aking mga paa.
Just the thought of it's
distance sent shivers down my spine.
"That's how to kiss. Not like what your boyfriend showed you," his tone is laced
with a bit of hotness.
"Hindi ko boyfriend si Prince," pagtatama ko. "Baka ganyan ka humalik doon sa
girlfriend mo?"
"She's not my girlfriend, too," he said softly.
>

Napatingin ako sa kanya. He looks terribly devoted while looking at my lips.

Bahagya akong lumapit sa
kanyang katawan, mas lalong napapalapit sa kanya dahil sa nararamdaman.
"You probably can't handle me if I lose my temper because of jealousy," aniya.
Hinuli niya ang kamay ko at marahang tinalunton ang aking mga daliri. Inabala ko
ang mga mata sa pagtitig
doon.
"Bakit ka naman magseselos?" I said, pouting a bit.
"Who wouldn't get jealous if I see you kiss another man?"
Kumalabog ang puso ko sa tuwa. Hindi ko yata kakayanin pa ang usaping ito.
"Ang tagal na noon ah. Hindi na naman naulit pa."
"Yeah. But it did not leave my mind one bit."
"Hindi ko naman gusto si Prince. Huwag mo nang isipin iyon..."
He shifted a bit. Parang may distansya pa kung makahila siya sa katawan ko. Kahit
wala na, pakiramdam ko
hindi parin sapat kay Raoul ang lapit naming dalawa.
"Hindi ko rin gusto ang pinagseselosan mo. Will you stop thinking about it, too?"
he whispered.

P 27-9
Hinawakan ko ang daliri niya. His fingers were big, manly, and hard. Nilibang ko
ang sarili ko noon para
lang maibsan ang nakahihimatay na tensyon sa aming dalawa. Lalo na dahil titig na
titig siya sa akin.
"Ikaw ang gusto ko, Leil. If that isn't obvious to you."
Natigil ako sa paghawak sa kanyang daliri. Parang pinipiga ang puso ko. Parang
pinipisil-pisil hanggang sa
maubos ang dugo.
"I terribly have it bad with you," anas niya.
Napapikit ako ng marahan at bahagyang napahilig sa kanyang dibdib. Mahihimatay na
yata ako sa sobrang
bilis at lakas ng pintig ng puso ko. Kung may sakit ako sa puso, baka kanina pa ako
sinugod sa ospital.
"I don't know where I stand in your life. Pero alam ko ang gusto ko at gusto kong
maging tayo."
Is this real? Anytime now someone can wake me up!
Kinurot ko ang kaliwang kamay ko. Agarang nahuli ni Raoul iyon at pinigilan ang
pananakit ko sa aking
sarili.
"You're the one I want to be my girlfriend, Leil..." he said slowly.
Kinagat ko ang labi ko at dumilat. Inakala kong gigisingin ako ni Cresia sa
classroom pero wala. Nasa
parehong silid parin ako. With colors of the earth and a flatscreen television in
fron of us, dark because it's
off.
"H-Hindi ka pa nga nanliligaw..." tanging nasabi ko.
He inhaled. "Pwede bang manligaw, kung ganoon?"
Marahan akong tumango. Uminit ang pisngi ko dahil napakawalanghiya ng agaran kong
sagot.
He chuckled.
"Well, then, I can wait until you say yes to my question..." he said.
"Ano ba ang tanong?" I murmurred.
"Will you be my girlfriend..." he said it like a statement.
"Hmmm... E... 'di... sige..." tanging nasabi ko.
Uminit lalo ang pisngi ko dahil sa kahihiyan. Pumikit ako ng mariin. Baka kasi
umalis siya ng Manila bukas o
mamaya tapos matatagalan pa ulit kami magkita. Gusto ko siyang masagot ng harap-
harapan. Ayaw ko sa text
o kahit sa tawag.
"Sige?" he asked.
"Girlfriend mo na ako," matapang kong sinabi.

P 27-10
He chuckled. Hindi ko parin siya matingnan. Inangat niya ang kamay niya at
hinawakan ang aking baba. He
lifted my chin so our eyes would meet. Namumungay na ang mga mata ko nang tingnan
ko siya.
I still can't believe what's happening. Parang panahinip. This can't be real,
right? This is impossible!!!
"No kissing other boys," he said.
Marahan akong tumango. "No kissing other girls, too..."
He chuckled. He bit his lower lip and tilted his head.
"That's very easy," he whispered.
He softly kissed me again. Parang nawawasak ang puso ko. Hindi ko maintindihan kung
bakit. Sobra sobra
ang saya ko na nasasaktan na ako.
I smiled when our lips parted. Hinawakan ko ang braso niya at bahagya siyang hinila
palapit sa akin. Hindi
ko alam na pwede pala akong maging ganito kasaya.
He crouched lower to kiss me thoroughly again. He stopped and licked his lower lip
pleasurably.
"I will stay here for a month. Hindi muna ako uuwi sa Manila o sa Costa Leona."
I smiled. Ibinaon ko ang aking mukha sa kanyang dibdib. I inhaled his manly scent.
This is just a dream, for
sure. This can't be true. This is too good to be true!
"If you're bothered with something next time, tell me. Even over texts, okay?"
This is really happening! Naghihintay pa ako ng gigising sa akin sa panaginip na
ito pero wala. Pero naisip
ko, kung panaginip nga ito, sana huwag na lang akong magising pa.
Pakyyuu traydor HAHHA HU MAY GOD YUNG PUSO KO Agoooy HAHAHA

P 27-11
Kabanata 26
294K 17.7K 16.9K
by jonaxx

Kabanata 26
Kiss
"Where's your bracelet?" he asked gently, stroking my wrist.
Ngumuso ako. Totoo naman ang dahilan ko kanina kay Cresia. Muntik na nga akong ma
late sa school at
mahirap iyong isuot kaya hindi na ako nag-abala. But partly, sinadya ko rin iyon
dahil... nagtatampo ako.
"Muntik na akong ma-late kanina..." may pag-aalinlangan sa boses ko na hindi yata
kakatakas kay Raoul.
His eyes narrowed while waiting for me to complete my reasons. Ngumuso ako nang
natanto na wala yata
akong maitatago sa kanya.
"Sinadya kong hindi suotin... din..."
"Because you were jealous?"
Hindi na ako nagsalita. Huminga siya ng malalim at pinagsalikop ang mga daliri
namin.
"We were only talking about business during that party. The rumors aren't true," he
whispered while stroking
my hair.
Tumango lamang ako. Hindi na yata masisira pa ang kasiyahang nararamdaman ko
ngayon. Kahit pa isipin ko
ang nakita namin ni Cresia sa magazine, walang halaga na iyon para sa akin.
Paulit-ulit ko iyong inisip kahit noong nasa bahay na. Hindi matanggal sa isipan
ko. Hindi ko alam kung
paano ko ikukwento kay Cresia iyon. Pakiramdam ko, magsisimula pa lang ako ay
mahihimatay na ako sa
kaba. I can't even tell Ma'am Avila about it. Hindi kailanman sumagi sa isipan ng
mga Avila na may pag-asa,
kahit konti, na magustuhan nga ako ni Raoul.
Kahit naman ako, hindi parin makapaniwala.
Niligawan niya ako. He said he wants me... he likes me... I wonder if it means...
he likes me the way I like
him? Hindi ko alam.
We kissed. I blush everytime I remember his tender lips brushing mine. Sa paraan ng
mapusok niyang halik.
Para akong tuyong dahon na sinisilaban, kalat agad ang apoy hindi pa nagsesegundo.
Naisip ko tuloy kung paano ko gagampanan ang pagiging mabuting girlfriend? First
time ko ito kaya hindi ko
alam kung ano ang mga gagawin. Magtatanong kaya ako kay Cresia? But I have to tell
her that it's a secret.
Hindi man namin napag-usapan ni Raj ang tungkol doon, alam kong alam niya na hindi
ko pa pwedeng
sabihin sa mga Ledesma o kahit kanino ang tungkol sa relasyon namin. Ganoon din sa
parte niya. The past
P 28-1
cannot be erased and while justice wasn't served yet for his family, I am taboo for
them.
Naisip ko rin na maaaring ginagawa niya lang ang lahat ng ito para mahanap si Papa.
But I know he doesn't
have to do anything if he wants information from me. Kami man o hindi, sasabihin ko
sa kanya kung may alam
man ako sa kalagayan ng aking ama.
Tulala ako sa bracelet na suot habang nasa canteen kami ni Cresia. Sa hectic naming
schedule at sa medyo
mahirap na subject kanina, hindi ko naikwento sa kanya ang nangyari kahapon. Ngayon
ko planong ikwento sa
kanya pero masyado akong nababaliw sa pagbabalik tanaw pa lang.
Nilapag niya ang isang bote ng juice sa harap ko dahilan ng paglipat ng tingin ko
roon. She smirked. Umupo
siya at nagsimula nang ayusin ang pagkain niya sa lamesa.
"Hmm. May nangyari ba? Suot mo na, ah? Nagkausap na kayo?" she said.
I can't stop the smile from my eyes. Gulo si Cresia habang binabasa ang ekspresyon
ko. Alam kong hindinghindi niya mahuhulaan ang nangyari kaya ikinwento ko na sa
kanya ang buo.
"Oh my gosh!!!" she cried so loud that I think a part of the canteen went silent
because of her scandalous
reaction.
Yumuko ako at hindi na siya napigilan pa. Nakangiti kong tinitingnan ang pagkain
ko. Susubo na sana ako
nang niyugyog niya ang kamay ko dahilan ng pagkakatapon ng pagkain galing sa
kutsara.
We did not stop there. Buong araw iyon ang bukambibig niya. She's almost violent
everytime we talk about
it. Sobra-sobra ang panggigigil, inasahan ko na ganoon ang magiging reaksyon niya.
"This is a big scoop! This is totally the biggest scoop of the year!" aniya.
"Cres..." pigil ko sa kanya.
"Alam ko! Wala akong pagsasabihan! Sinasabi ko lang na sobrang masaya ako at hindi
rin makapaniwala!"
paulit-ulit niya iyong sinabi.
Nag-offer din siya na isama ko mamaya sa parking lot kung saan madalas si Raoul.
Aalis din naman siya
agad. I'm just not sure if I want that. Imagining the moment we see each other
again after yesterday makes me
want to faint. Maiibsan ang kaba ko dahil kasama ko si Cresia. Pero kung aalis din
siya pagkatapos akong
ihatid, muling aahon ang aking kaba.
"Tatanungin ko na siya mamaya... tungkol sa-"
Hindi niya na ako pinatapos. Itinuro niya na ang langit na tila ba may bumababang
sasambahin niya roon.
"Finally!" she joked beautifully.
Tumawa ako at umiling na lamang sa kaibigan. She's always very loud, funny, and
beautiful at the same time.
The boys she once dated go crazy over her. Sayang lang at hindi niya nagugustuhan
ang kahit isa roon
pabalik.

P 28-2
I wonder if she's just that infatuated over this mystery guy. Kung masasagot kaya
iyon, titigil na siya at
magseseryoso na sa isang taong babagay sa kanya?
"Well, you can ask the name. Kahit pangalan lang, Leil. Ako na ang bahala magpa
imbestiga kung sino iyon!"
she said with so much enthusiasm.
Ngumiwi ako sa sinabi ng kaibigan. She is that crazy over that man?
"Cresia, nakakatakot naman ang gagawin mo..."
"Just ask for the name, Leil!" aniya.
Bumagal ang lakad namin patungong parking lot. Naroon na nga ang parehong sasakyan.
Nakahilig na rin si
Raoul sa pintuan ng front seat pagkadating namin.
His sharp eyes remained on me. Ngumiti ako at dinamdam ang kumabog na puso.
"Hi!" Cresia said happily and waved at Raoul.
"Good afternoon!" Raoul said curtly at bumaling kay Cresia.
Cresia's creepy and almost hysterical laugh began. Alam ko kung para saan iyon. Mas
lalong uminit ang
pisngi ko.
Ikinwento ko sa kanya ang lahat, hindi man puno ang detalye. I told her that Raj
kissed me. Iyon lang naman
kaya hindi ko alam paanong sobrang matingkad ang imahinasyon niya sa parteng iyon.
"Masarap ba? Matagal? Ilang minuto? Sa lips lang? Hindi ba bumaba sa leeg?"
Lahat ng tanong niya, mahalay at ayaw kong pakinggan sa kahihiyan. If that would
ever happen, I won't tell
her the exact details. I don't think she's expecting me to tell her anything, too.
Besides, hindi na kailangan sa
dami niyang naiisip.
Kung anu-ano na ang tinuro niya sa akin pagkatapos ng kwento ko. Hindi ko nga lang
alam kung susundin ko
ba. Though, all of her ideas were effective.
"Ingatan mo ang kaibigan ko!" Cresia giggled and waved again.
Matalim ko siyang tinitigan kahit na hindi mawala ang tipid na ngiti sa aking labi.
She waved at me too until
she disappeared for another date after school.
Tahimik kaming naiwan ni Raoul. He opened the door for me kaya pumasok na rin ako
sa loob. Hindi ko
alam kung bakit mas kabado ako ngayon kumpara noon. Ultimo pag aayos ng seatbelts,
kinakabahan ako.
Nanginginig ang kamay ko. Lalo pa nang nakitang pumasok na siya sa loob ng
sasakyan.
Girlfriend niya na ako. Am I dreaming? Ako ang girlfriend ni Raoul Riego!
"D'you wanna go somewhere else?" he asked after a long silence between us.

P 28-3
"Uh... Ayos lang ako roon!" sabi ko sabay tarantang tingin sa kanya.
His jaw clenched painfully but he nodded.
"Pero kung may gusto kang puntahan, pwede tayo sa iba."
Kagabi kasi, nag-usap kami kung saan kami pupunta sa araw na ito. He asked if I
wanted to watch a movie, I
said no. Wala naman akong gustong palabas sa ngayon. Nagtanong din siya kung may
gusto ba akong puntahan
na lugar tumanggi na rin ako. Konti lang ang oras namin kaya mas gusto kong sa
malapit lang at kahit ano
basta magkasama kami.
Finally, I told him I'm fine in his suite. Sinabi niya na sa restaurant na lang
kami, kumain ng dessert o
pagkain, but whenever I think about it, I always consider the fee he's paying for
it, lalo na dahil eksklusibong
silid ang pinapasukan namin sa restaurant.
"Kung kakain ng dessert, nakita kong may upuan at lamesa naman sa suite mo. Doon na
lang tayo," sabi ko
kagabi nang tumawag siya.
Hindi ko alam kung ano ba ang gusto niya pero tila yata ayaw niyang nakakatipid
siya sa date naming dalawa.
Date. Napangiti ako roon.
"No, it's fine. I just think you might get bored."
Umiling ako. "Hindi naman. Pero next time, pwede tayong lumabas din."
He nodded again and continued with the car's engine. Umalis na kami sa school. At
gaya ng dati, muli kong
ipinatong ang coat sa aking uniform.
We walked silently towards the elevator door. Marahan ang pagkakahawak niya sa
kamay ko. Pinapanood ko
iyon habang hinahayaan ko siyang hilahin ako.
Para akong nakalutang habang nasa tabi niyang naglalakad. Kahit pa noong lumiko na
kami sa pasilyo patungo
sa kanyang suite. Nang nakapasok na kami ay agad ding kumatok ang room service para
sa order na sinabi
niya na yata kanina pa bago kami pumunta rito.
A foreign dessert was served on the round table. Naupo ako roon habang inaayos ng
waiter ang pagkain.
Kinuha ni Raoul ang bag ko at nilagay sa sofa. Nang bumalik siya sa bilugang
lamesa, sa upuang katabi ko
siya naupo.
"Thank you," Raoul said to the server.
Umalis na ito at naiwan na ulit kaming dalawa. A bottle of a sparkling champagne is
also on the table.
Tiningnan ko ang dessert na ginagalaw niya para lang malagyan ang platito ko.
Inalis niya ang isang platito
roon na dapat ay para sa kanya.
"How was your day?" tanong niya.
"Ayos lang naman. Ikaw?" tanong ko sabay tingin sa kanya.

P 28-4
His intense gaze at me made me tremble a bit. Parang hindi yata ako masasanay na
ganito. Agad kong binawi
ang aking titig sa kanya.
"Fine, too."
Binaba niya ang tinidor at inilipat niya ang kamay sa akin. Parang tumalon ang puso
ko nang inangkin niya ang
aking mga kamay. Ang isang kamay niya ay nasa likod ng upuan ko. His right knee is
losing the gap between
my knees, too.
"Are you nervous?" he asked.
Tinanong niya pa talaga! Mas lalo pa tuloy akong ninerbyos. Parang tambol ang
reklamo ng puso ko.
"M-Medyo," sabi ko.
He sighed. "Nothing much will change between us. Don't worry..."
Ngumuso ako at tiningnan ang mga daliri naming nagsasalikop. Nothing much will
change? Really?
Hinahawakan niya ba ang kamay ko ng ganito noong hindi pa kami?
Iginala ko ang mga mata sa kanyang silid para may ibang pagkaabalahan. Sinundan
niya ng tingin ang mga
tinitingnan ko.
"Saan ka pala nakatira... sa Manila?" tanong ko, kuryoso sa itsura ng bahay nila sa
Manila.
It's probably as big as their house in Costa Leona? I can imagine it now.
"Hmm. I have a condo near my work place."
Oh!
"Mag-isa ka lang sa condo mo?" napatanong ako.
"Uh-huh. My mother has her own house but she doesn't go there very often."
Napakura-kurap ako sa nabanggit niya. Ang mama niya. I know it's taboo to talk
about our past. Halos ayaw
kong pag-usapan iyon. Kahit pa kuryoso ako.
Ilang sandali pa bago ako nagsalita.
"Hindi na muna natin ipapaalam ang... tungkol sating dalawa, ha? Kay Cresia ko lang
sinabi. Bukod sa kanya,
wala na."
He stopped caressing my fingers for a moment. It resumed after a while.
"Hindi ka ba pinapayagan ng mga Ledesma na magkaroon ng boyfriend?" he asked.
Uminit ang pisngi ko sa katagang iyon. He is my boyfriend! Raj is my boyfriend!!! I
still can't believe it.

P 28-5
"Parang ganoon."
"You are old enough to decide for yourself." He said with gritted teeth.
"Alam ko naman iyon. Magagawan ko iyon ng paraan kailangan ko lang ng oras. Hindi
ko naman sinasabing
ilihim natin ito palagi, Raj..."
Umaliwalas ang kanyang mukha. He caressed my fingers slowly again.
How many times do I have to stress it? I can't believe that this is really
happening to me.
"Hindi ba hirap ka rin na sabihin ito?"
Kunot-noo siyang nag-iwas ng tingin sa akin. Alam ko, hindi ba? I know the wrath of
the Riegos. Imagine
them knowing that he's in a relationship with me? Ang anak ng pumatay sa kanyag
ama. I can't blame him for
keeping it a secret.
"Susubukan ko kay Mama," aniya sa napapaos na boses.
Pinatong ko ang kaliwang kamay sa kamay niya para matigil siya sa paghahaplos sa
aking mga daliri. He
looked at me sharply and viciously. It almost made me tremble in fear.
"Hindi mo kailangang agarang sabihin ito. Bago pa lang naman tayo. Hindi pa natin
alam anong mangyayari
paglipas ng ilang buwan-"
"What do you mean by that?" his voice turned into a cold baritone, almost angry.
Ngumuso ako at bumuntong-hininga. "'Tsaka mo na sabihin kapag matagal na tayo..."
O... kung sigurado ka na sa akin... His sharp eyes prowled on me, waiting for a
strike. Hindi ko na tinuloy
ang dapat na idudugtong dahil alam kong magagalit siya roon. Lalo na dahil mariin
ang igting ng kanyang
panga habang pinapakinggan ako at nagpipigil lamang sa iritasyong nararamdaman.
"Alam kong hindi na mababawi pa ang nangyari. Galit ang pamilya mo sa akin at ayaw
kong magalit din sila
sa'yo dahil lang sa ginawa mong ito."
"That doesn't mean I won't tell them about us!" mas tensyunado niyang sinabi.
I saw how his jaw moved after his soft outburst. The urge to touch and feel its
hardness and roughness was
too much. Inangat ko ang kamay ko upang mahawakan ang kanyang panga. Sinundan niya
ng tingin ang aking
kamay hanggang sa marahan kong nahawakan ang kanyang panga.
Mangasul-ngasul iyon, probably because of shaving or something. It's rough and
hard, too. Lalo na dahil
ngayon alam kong medyo tensyunado siya sa pinag-uusapan namin.
"Makakapaghintay naman siguro ang lahat ng ito. Konting panahon lang..." bulong ko.
Slowly, I heard the dragging of my chair towards him. I smiled when I felt us
slightly touching because of the
closed distance.

P 28-6
I can't believe it. Kaya ko siyang hawakan ng ganito. Marahan kong pinadaan ang
aking mga daliri sa kanyang
panga. Binaba ko iyon at inilipat malapit sa kanyang labi.
This is the only man I will love. It wasn't my choice from the start. It's not my
choice right now. But if we are
to love each other, I will choose him over and over again during the hard times...
and the times when we are
not free to choose.
"Kaya mo naman 'yon, 'di ba?" I asked.
Ginagap niya ang aking kamay at binaba niya iyon. He leaned closer so his nose
would touch my hair.
"I can't promise you that," mas kalmado niyang sinabi.
"Pwede naman sigurong huwag mo na munang banggitin..." tulak ko.
He sighed and remained silent. Pakiramdam ko pagbibigyan niya naman ako.
Bumaba ang tingin ko sa kanyang labi. His tender lips were a bit reddish. Napadila
ako sa sarili kong labi.
Nakita ko ang pagkakaagaw ko sa atensyon niya. He cocked his head to the other
side, his weak eyes
watching me marvel at his lips.
Uminit ang pisngi ko. Lalo na nang naisip ang halikan namin kahapon. Nababaliw na
yata ako dahil iyon
lamang ang naging laman ng utak ko buong araw. At kung mangyayari pa kaya iyon
ulit.
He rewarded me with a dream come true. His lips brushed mine torridly. Napapikit
ako para damhin ang
halik. Ngayon pa lang unti-unting tumatatak sa isipan ko na ako nga ang girlfriend
niya! Na pwede ko siyang
hawakan at halikan kung kailan ko gusto! That power which I thought was only for
special girls he will like
is now on me!
He groaned after the kiss.
"We'll date somewhere else tomorrow..." he whispered on my ear.
Kinagat ko ang labi ko. Nakita kong nakahawak na ang kamay ko sa kanyang t-shirt na
para bang sabik na
sabik parin.
"Bakit naman? Ayos lang dito..."
He groaned again in an exaggerated tone. Hindi ko na napigilan ang pagngisi ko. He
slightly squeezed my
thigh.
"You're doing this on purpose..." he accused me playfully.
Sinimangutan ko siya. I saw his adam's apple move after his hard swallow. Manghang-
mangha ako. Kung
hindi ako nagkakamali, isa iyong hudyat na may epekto talaga ako sa kanya!
"We won't talk much if we date here the whole month. We'll just make out until you
go home!"
Palihim akong ngumisi. "Ayos lang..."

P 28-7
Matalim niya akong tinitigan, tila siya hirap na hirap. Iniwas ko na lang ang
tingin ko sa kanya.
"Ayos lang, huh?" he mumbled.
Ngumuso ako at hindi na binawi ang sinabi ko.
"It's gonna be hard for me so we'll date outside this hotel tomorrow!" he said with
finality.
I chuckled and played with his fingers. I think I know what he means but I really
mean it when I said that it's
fine to date in his suite. Bukod sa hindi kami gagastos, makakapag-usap pa kami ng
komportable dahil
walang nakatinging kahit na sino. Kaming dalawa lang talaga.
"Siya nga pala..." I said when I finally remember Cresia number one concern.
Inisip kong mabuti ito kanina. Ayaw kong malaman ni Raoul ang damdamin ng kaibigan
ko. It's not a secret to
our friends but if that man is Raoul's hired men, I don't want to expose Cresia's
feelings.