Να γίνουν οι ψίθυροι φωνή

και η φωνή αγώνας!

στις εκλογες στηριζουμε:

στις 10 Απρίλη ΑΡΙΣΤΕΡΗ
συμμετε χουμε! ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ
διεκδικουμε! ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ενώνουμε δυνάμεις! ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ[εαακ]- ΑΡ.ΕΝ. - ΑΡΔΙΝ
//Εκτός σχολής//
Μετά από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και πιστής
εφαρμογής των μνημονιακών επιταγών της Ε.Ε., η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,
στο φόντο της προεκλογικής περιόδου, στήνει το ψευδεπίγραφο
αφήγημα για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Ωστόσο, δεν
τελειώνει η επιτήρηση, καθώς η ελληνική οικονομία θα παραμείνει υπό
την εποπτεία των δανειστών, μέσα από μια σειρά μηχανισμών, με τα
αποτελέσματα των αντιλαϊκών πολιτικών ναι είναι εμφανή μετά από τα
4 μνημόνια.
Συγκεκριμένα, έχει διαμορφωθεί μία πρωτοφανής κατάσταση για τους
νέους. Η ανεργία ανάμεσά τους παραμένει υψηλή. Ο κατώτατος
μισθός για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών ανέρχεται στα
429,24 ευρώ καθαρά. Οι σχέσεις μερικής/ελαστικής απασχόλησης
(ανασφάλιστη, αδήλωτη
εργασία και η εργασιακή
ανασφάλεια γενικεύονται,
ενώ περισσότεροι από
200.000 νέοι έχουν
μεταναστεύσει. Επιπλέον, η
νεολαία, σε μεγάλο βαθμό,
εργάζεται περιστασιακά, σε
θέσεις μερικής
απασχόλησης ή εκ
περιτροπής. Αυτοί οι
παράγοντες έχουν προφανώς και ιδεολογικές επιπτώσεις∙ την ένταση
της εξατομίκευσης και της μοιρολατρίας και την αποστροφή από τη
συλλογική οργάνωση.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τα
586 στα 633 ευρώ, τη στιγμή που μέχρι και το 2012 ήταν στα 751
ευρώ, δεν είναι άλλο παρά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Είναι ένα
πυροτέχνημα που δεν προδιαγράφει ανάκαμψη των συμπιεσμένων
στρωμάτων, του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, των οποίων οι
οικονομικές υποχρεώσεις (φορολογικές-μείωση αφορολόγητου,
ασφαλιστικές και λογαριασμοί) είναι δυσβάσταχτες. Η κυβέρνηση,
βέβαια, επιχειρεί να παρουσιάσει την αύξηση ως νίκη και απόδειξη
«της οικονομικής ανάπτυξης».
Στο ίδιο φόντο συνεχίζονται αμείωτα οι πλειστηριασμοί λαϊκών
κατοικιών και η Κυβέρνηση, προκειμένου να παρακάμψει τις
αντιστάσεις του κινήματος, θέσπισε τους ηλεκτρονικούς
πλειστηριασμούς, ενώ παράλληλα ψήφισε ειδική διάταξη δίωξης για
όσους αντιστέκονται, ολοκληρώνοντας έτσι το ψηφιδωτό
κατασταλτικών πολιτικών που εφαρμόζει. Πέρυσι, μετά από νικηφόρες
κινητοποιήσεις του κινήματος για το μπλοκάρισμα τους, η καταστολή,
οι συλλήψεις και οι διώξεις αγωνιστών έδειξαν το πραγματικό
αντιλαϊκό πρόσωπο των πολιτικών τους. Την ίδια ώρα προωθούνται
όλο και περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και οι συντάξεις μειώνονται κι
άλλο, δημιουργώντας μια δυσμενή πραγματικότητα και για τους
συνταξιούχους, οι οποίοι χάνουν και μια σειρά επιδομάτων,
καθιστώντας αδύνατη την επιβίωση τους.
Από την άλλη, προεκλογικά η ΝΔ δεν διαφέρει προγραμματικά από τη
νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, εξαγγέλοντας ακόμα πιο
επιθετικά αναδιαρθρωτικά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Επιπλέον, συμβάλλει στη μετατόπιση του πολιτικού λόγου όλο και πιο
δεξιά-συντηρητικά (βλ. ζήτημα Μακεδονικού), δίνοντας ακόμα
περισσότερο χώρο στην άνοδο της ακροδεξιάς, σε μια περίοδο που
ενώ εκκρεμεί η δίκη της Χ.Α., οι φασίστες διεκδικούν χώρο,
συνεχίζοντας τις ρατσιστικές επιθέσεις.
//Πώς επηρεάζεται το Πανεπιστήμιο;//
Aπό όλη αυτή τη νεοφιλελεύθερη επίθεση δε θα μπορούσαν να
παραμείνουν ανέπαφα και τα Πανεπιστήμια. Καταρχάς, η σταδιακή
απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων κι η
συνεπακόλουθη εύρεση «ιδίων πόρων» κι αυτοχρηματοδότησης τους,
όπως αναφέρει κι ο Νόμος Γαβρόγλου, έχει ως συνέπεια την
μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητ(ρι)ών, με
αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η καθημερινότητα όλων, ειδικά των
οικονομικά ασθενέστερων, ενώ παράλληλα υπάρχουν ελλείψεις σε
υλικοτεχνικές υποδομές και προσωπικό, με κίνδυνο ακόμα και να
κλείσουν Τμήματα (Αρχιτεκτονική Πάτρας). Την ίδια στιγμή άλλες
σχολές συγχωνεύονται(ΤΕΙ Χαλκίδας με ΕΚΠΑ) ή κλεί0νουν με
μοναδικό κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς, ενώ άλλες εξαγγέλλεται
ότι θα ανοίξουν (Νομική Πάτρας), χωρίς όμως εγγυήσεις
χρηματοδότησης.
Στο ίδιο πλαίσιο, μειώνονται
κάθε χρόνο οι φοιτητικές
παροχές, με αποτέλεσμα
όλο και λιγότεροι/ες να
δικαιούνται πρόσβαση σε
αυτές (μείωση οικονομικού
ορίου για σίτιση,τραγική
κατάσταση κτηρίων στις
εστίες). Παράλληλα, η
υποχρηματοδότηση κι η αυτοχρηματοδότηση επιβάλλει την
θεσμοθέτηση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά και αυξάνει την εξάρτηση
από εργολαβίες, που με μόνο σκοπό το κέρδος αναλαμβάνουν
πτυχές της λειτουργίας των Πανεπιστημίων(καθαριότητα, λέσχες
σίτισης, έρευνα).Έτσι, είναι φανερό πως μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε δέχθηκε
να αναθεωρηθεί το Άρθρο 16 που πρότεινε η ΝΔ (κομματικός
φορέας της… «υπεύθυνης δύναμης» ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) και να ιδρυθούν
Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, κάθε άλλο παρά εγγυητής της Δημόσιας και
Δωρεάν Παιδείας είναι.
Γενικευμένη τη φετινή χρονιά ήταν και η επίθεση στα επαγγελματικά
δικαιώματα που εξασφαλίζουν τα πτυχία. Η εισαγωγή κλάσεων και
πιστωτικών μονάδων (ECTS) στους μηχανικούς, η απόσπαση της
διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών, η
αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών και ο νόμος για το
προσοντολόγιο των εκπαιδευτικών αποτέλεσαν την κυρίαρχη επίθεση
στα επαγγελματικά δικαιώματα.
//Και στη σχολή μας… τι συμβαίνει;//
Φυσικά, η Νομική δεν έμεινε ανεπηρέαστη. Το πτυχίο από μόνο του
δεν μας εξασφαλίζει το επαγγελματικό δικαίωμα του δικηγορείν.
Πρώτα υποχρεούμαστε να περάσουμε από το στάδιο της άσκησης,
όπου αντιμετωπίζουμε άθλιες-μη βιώσιμες συνθήκες (10-12 ώρες
εργασίας για 350 ευρώ, χωρίς κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών,
άδειες, δώρα) και στη συνέχεια καλούμαστε να εξεταστούμε
πανελλαδικά στους οικείους δικηγορικούς συλλόγους, οι εξετάσεις
των οποίων έχουν δυσκολέψει ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα το ⅓ να
κόβεται. Πριν λίγο καιρό, όμως, ήρθαμε αντιμέτωποι με τις πιο
επιθετικές αναδιαρθρωτικές προτάσεις για αλλαγές στο δικηγορικό
επάγγελμα, από πλευράς του ΔΣΑ. Πρόκειται για τις προτάσεις
δημιουργίας Σχολής Δικηγόρων και υποχρεωτικής παρακολούθησης
80 εώς 200 ωρών σεμιναρίων κατά τη διάρκεια της άσκησης, ως
απαραίτητη προϋπόθεση για συμμετοχή στις εξετάσεις.
Οι αλλαγές που πρόκειται να συμβούν, εισάγουν ένα επιπλέον
δύσκολο φίλτρο μέχρι να ασκήσουμε το επάγγελμα. Ερχόμαστε
δηλαδή αντιμέτωποι με την περαιτέρω υποβάθμιση του ίδιου του
πτυχίου μας και των επαγγελματικών του δικαιωμάτων. Με τον τρόπο
αυτό, θα προκύπτουν απόφοιτοι δύο ταχυτήτων, αυτοί που θα
καταφέρνουν να ανταποκριθούν στα παραπάνω -οικονομικά και
κοινωνικά- και να γίνουν δικηγόροι και αυτοί που θα αποκλείονται
από το επάγγελμα και θα εργάζονται ως νομικοί χωρίς επαγγελματική
κατοχύρωση (paralegal). Άλλωστε, η κατάσταση στην αγορά
εργασίας έχει ανάγκη από δυναμικό ευέλικτο και εκμεταλλεύσιμο και
γι’ αυτό επιδιώκεται αυτή η αλλαγή. Κάνουμε λόγο, δηλαδή, για μια
σφοδρή επίθεση στο εργασιακό μας μέλλον, που μας αναγκάζει να
βρισκόμαστε διαρκώς σε ένα καθεστώς «μαθητείας» και τσακίζει την
οποιαδήποτε επαγγελματική μας προοπτική. Στόχος των παραπάνω
είναι η εντατικοποίηση, η πειθάρχηση των φοιτητ(ρι)ών και η
αποδυνάμωση των βασικών πτυχίων, έτσι ώστε να μην
κατοχυρώνονται συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά να
καθιερώνεται ατομικός φάκελος προσόντων. Αυτός θα μπορεί να
εμπλουτίζεται με ένα συνεχές κυνήγι προσόντων και αδιάκοπης
επανειδίκευσης, στην κατεύθυνση της «δια βίου μάθησης».
Πέρα από το ζήτημα της επαγγελματικής μας προοπτικής, εμπόδια και
δυσκολίες προκύπτουν συνεχώς που δυσχεραίνουν την φοιτητική
καθημερινότητα, αφού κατά τη φοίτησή μας ερχόμαστε αντιμέτωποι
με ποικίλα προβλήματα. Συγκεκριμένα, η φοιτητική καθημερινότητα
έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι συνεχείς αναδιαρθρώσεις
που έχουν επιβληθεί από την Κυβέρνηση και τις διοικήσεις, έχουν
συμβάλλει στην ολοένα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση του ρυθμού
σπουδών μας και τη συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου μας. Αυτό
γίνεται αντιληπτό τόσο από την ανάγκη παρακολούθησης των
περισσότερων μαθημάτων (ακόμα και επιλογής), όσο και από την
εκπόνηση ορισμένων εργασιών προκειμένου να καταφέρουμε να
περάσουμε μαθήματα. Στην
εξεταστική, η αδικαιολόγητα ογκώδης
ύλη των μαθημάτων, ο μεγάλος
βαθμός δυσκολίας των θεμάτων και η
έλλειψη μοριοδότησης τους, η έλλειψη
ενδεικτικών απαντήσεων και τα μαζικά
κοψίματα από πλευράς καθηγητών
είναι μερικά από τα στοιχεία που
κάνουν την περίοδο της εξεταστικής
ακόμα δυσκολότερη. Επιπλέον οι
φοιτητές αναγκάζονται οι ίδιοι να
πληρώνουν σημαντικά ποσά για τη σχολή. Η επιβολή διδάκτρων στα
μεταπτυχιακά το 2016 είναι ένα παράδειγμα μετακύλισης του κόστους
σπουδών στους φοιτητές, ενώ οι κώδικες, οι δεύτεροι τόμοι (π.χ. β’
τόμος ποινικού), τα πρακτικά και οι σημειώσεις-που είναι αναγκαία
προκειμένου να περάσουμε το μάθημα- είναι αναπόφευκτα έξοδα,
που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τους οικονομικά
ασθενέστερους. Ταυτόχρονα, στα αμφιθέατρα γινόμαστε μάρτυρες
αυταρχικών συμπεριφορών από πλευράς καθηγητών, που
εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους, δεν διστάζουν να εκφράσουν
σεξιστικές, ρατσιστικές και ομοφοβικές απόψεις (βλ. Παπαϊωάννου,
Γεωργιάδης) και να προσβάλλουν με υποτιμητικά σχόλια
φοιτητές/τριες.
//Για το άσυλο…//
Η παραπάνω δυσμενής κατάσταση θα είναι ευκολότερο να ενταθεί
αν καταργηθεί ο θεσμός του πανεπιστημιακού Ασύλου -κατάκτηση
του φοιτητικού κινήματος- που μας επιτρέπει να υψώνουμε
αντιστάσεις, να πολιτικοποιούμαστε και να ορίζουμε το μέλλον μας
στον κοινωνικό μας χώρο. Από τη μία, ο Νόμος Γαβρόγλου δεν
επαναφέρει καθολικά το άσυλο και αφήνει περιθώριο στις πρυτανικές
αρχές να ζητούν την επέμβαση της αστυνομίας και από την άλλη το
Πόρισμα Παρασκευόπουλου συμβάλλει στην κατεύθυνση
απονομιμοποίησης του. Παράλληλα, η ΝΔ μαζί με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και
τα καθεστωτικά ΜΜΕ στήνουν προεκλογικά μια ψεύτικη αφήγηση
περί «βίας και ανομίας» στις Σχολές, εκμεταλλευόμενοι τους
τοξικοεξαρτημένους και αναφερόμενοι στις μεταφερόμενες πιάτσες
ναρκεμπορίου κοντά στις Σχολές (πάρκο Μασσαλίας), αγνοώντας το
ρόλο της αστυνομίας σε αυτό. Στόχος τους είναι να τρομοκρατήσουν
τους/τις φοιτητές/τριες και να απονομιμοποιηθεί το άσυλο στις
συνειδήσεις τους.
//ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: “Η ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ” ...ή και όχι// Αυτό που
πραγματικά είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, για όποιον δεν το ξέρει ήδη, είναι η
νεολαία της ΝΔ. Η πολιτική της χτιζόταν ανέκαθεν στις πελατειακές
σχέσεις, στα παρτάκια και τις σημειώσεις για να αποπροσανατολίσει
τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από τα πραγματικά επίδικα. Παρά την
πλήρη απουσία της από το φοιτητικό σύλλογο της Νομικής, εάν
κοιτάξουμε λίγο τις κεντρικές θέσεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την Παιδεία,
θα εντοπίσουμε την υπεράσπιση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, τα
ιδιωτικά πανεπιστήμια, την εισαγωγή πανεπιστημιακής αστυνομίας και
την πλήρη κατάργηση του ασύλου. Στα πλαίσια απαξίωσης του
ασύλου, εφαρμόζοντας πιστά το δόγμα Μητσοτάκη σχετικά με
κατάργηση του, πέρσι πήρε την επιλογή διεξαγωγής παράλληλης
εκλογικής διαδικασίας στο Ζάππειο, με κάμερες και σεκιούριτι,
εκφυλίζοντας ευθέως τον θεσμό των εκλογών και διασπώντας το
σύλλογο. Αυτό δεν μας προκαλεί βέβαια καμία έκπληξη, γιατί
γνωρίζουμε πως στρατηγικός στόχος της ΔΑΠ είναι η εξάλειψη της
πολιτικής, και συνεπώς και της δημοκρατίας, από τα πανεπιστημιακά
ιδρύματα. Παρά τις όποιες κινήσεις από την πλευρά της ΔΑΠ, για
εμάς είναι αδιαπραγμάτευτο πως οι εκλογές γίνονταν, γίνονται και θα
γίνονται πάντα στο χώρο της Σχολής μας! Απέναντι στην απαξίωση
και τον εκφυλισμό των συλλογικών διαδικασιών εμείς καθιστούμε
σαφές ότι η φωνή των φοιτητών θα συνεχίσει να ακούγεται, και
μάλιστα στον χώρο που ζουν και αναπνέουν καθημερινά.
Παράλληλα, η ΔΑΠ είναι αυτή που πάγια παίρνει θέση ενάντια στις
συλλογικές διαδικασίες. Η γενική απουσία της από τις Γενικές
Συνελεύσεις συμβάλει στην παραπάνω κατεύθυνση. Φέτος,
καλλιεργώντας το κλίμα αδράνειας και ανάθεσης, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
κατέθετε αιτήματα στο πρωτόκολλο της κοσμητείας ως δύναμη
αδιαφορώντας για την ανάγκη συλλογικής
διεκδίκησης. Βέβαια, ο σύλλογος της
νομικής δεν τους περίμενε. Ήδη μέσω των
δικών του δημοκρατικών και συλλογικών
διαδικασιών κατάφερε πριν απ΄αυτούς να
ικανοποιήσει πολλά από τα αιτήματά του.
Δε χρωστάμε τίποτα σε αυτούς που
χτίζουν το μέλλον τους μέσα στα γραφεία
της ΝΔ και διαλύουν το δικό μας. Το
χρωστάμε στη γενιά μας να τελειώνουμε με
αυτούς, ειδικά φέτος που έχουν λάμψει διά
της απουσίας τους στα μάτια του Συλλόγου.
//ΠΚΣ// Αν και πρόκειται για μία δύναμη που βρίσκεται στο πολιτικό
φάσμα της Αριστεράς, συχνά περιορίζεται σε ένα ρόλο αριστερής
διαμαρτυρίας. Έχοντας βαθιά εγχαραγμένη την ηττοπάθεια, δεν
αντιλαμβάνεται πως στο τώρα τα κινήματα μπορούν να πετύχουν
νίκες, αλλά πιστεύει ότι η νίκη μπορεί να είναι μόνο συνολική σε ένα
πλαίσιο μετάβασης. Στην εργατική λαϊκή εξουσία, κινείται στη λογική
του κομματικού της φορέα, του ΚΚΕ. Πιστή σε αυτή τη λογική, η ΠΚΣ
αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία με τις υπόλοιπες αριστερές
πολιτικές δυνάμεις, φτάνοντας πολλές φορές στο σημείο να αναλώνει
τις δυνάμεις της σε έναν ενδοαριστερό εμφύλιο, πράγμα που
αποτυπώνεται στη στάση της στις Γενικές Συνελεύσεις και έχει ως
συνέπεια οι φοιτητές/τριες να απομακρύνονται ολοένα και
περισσότερο από τις συλλογικές διαδικασίες. Από την άλλη, ο
αγωνιστικός της λόγος είναι πλήρως αναντίστοιχος με την πολιτική
της πρακτική στα κρίσιμα επίδικα, βλέπε προτάσεις για ανοιχτή σχολή
εν μέσω κινήματος. Επιπλέον σε μία σειρά σημαντικών ζητημάτων
(έμφυλη καταπίεση, σύμφωνο συμβίωσης, δικαιώματα lgbtqi+
κοινότητας, αυτοδιαχείριση κ.α) η στάση της καταλήγει να είναι
συντηρητική. Στο πλαίσιο της αποδιάρθρωσης των συλλογικών
διαδικασιών αποπειράθηκε να πραγματοποιήσει συνέλευση Α’ έτους
για αιτήματα που αφορούν το σύνολο των φοιτητών/τριων,
λειτουργώντας διασπαστικά προς το φοιτητικό σύλλογο και
αντιπαραθετικά στις Γενικές του Συνελέυσεις.
//Το δικό μας πρόταγμα!//
Μπροστά σε μία πραγματικότητα επιβεβλημένη από άλλους με σκοπό
την χειροτέρευση των όρων σπουδών μας και του εργασιακού μας
μέλλοντος, δεν μπορούμε παρά να αντιληφθούμε την ανάγκη να
απαντήσουμε στην πολύπλευρη αυτή επίθεση. Μια απάντηση όμως
που μόνο κοινή και ενιαία μπορεί να είναι από πλευράς του
αριστερού ριζοσπαστικού χώρου, αφού στο τώρα κανένας και καμία
δεν μπορεί να δώσει βιώσιμες λύσεις. Ως τα τρία σχήματα της
Νομικής, ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ[εαακ], Αριστερή Ενότητα Νομικής και ΑΡΔΙΝ
Νομικής, είναι για μας προτεραιότητα να ανοίξουμε μία συζήτηση στη
σχολή γύρω από τα ζητήματα τόσο που την πλήττουν άμεσα, όσο
και ζητήματα κεντρικοπολιτικού ενδιαφέροντος. Ιεραρχούμε κατά
αυτόν τον τρόπο την παρέμβασή μας πάντοτε με τα μάτια στραμμένα Εν τέλει να φωνάξουμε σε όλους τους τόνους ότι δεν είμαστε
στο φοιτητικό σύλλογο και προσπαθούμε με την παρουσία μας να διατεθειμένοι να σπουδάσουμε και να ζήσουμε έτσι, δεν
δώσουμε απαντήσεις στις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών/-
πρόκειται να αποδεχθούμε μια κατάσταση που δεν μας
τριών. Αξονίζοντας τη συζήτησή μας γύρω από συγκεκριμένους
καλύπτει αλλά είμαστε εδώ και αγωνιζόμαστε για ένα μέλλον,
κόμβους, παρεμβαίνουμε στις συλλογικές διεργασίες (γενικές
το οποίο θα μας δημιουργεί προοπτική, χαμόγελο και
συνελεύσεις, διοικητικό συμβούλιο), παλεύουμε ενάντια στην ανάθεση
και την αποχή και επιδιώκουμε αφενός να πετυχαίνουμε έτσι μικρές αξιοπρέπεια.
υλικές νίκες για τους φοιτητές που διευκολύνουν την καθημερινότητα
τους και αφετέρου να επανεφέρουμε την πολιτική εντός του
πανεπιστήμιου(όπως αυτή του ορίου δήλωσης μαθημάτων από 8 σε Για ένα μέλλον όπου η νεολαία θα ζει αλλιώς!
14 μαθήματα για το 8ο Εξάμηνο).

Η κοινή μας πολιτική σύμπλευση τόσο σε πολιτικές διαδικασίες όσο Μέχρι να γίνουν οι ψίθυροι φωνές και οι φωνές
και στους μικρούς ή μεγάλους αγώνες που δώσαμε εντός σχολής, αγώνας!
αποτυπώνονται και στο κοινό εκλογικό μας κατέβασμα. Οι εκλογές
για μας, ενώ δεν αποτελούν το Α και Ω της παρέμβασής μας, έχουν
αξία ως μια συλλογική δημοκρατική διαδικασία που λαμβάνει χώρα
εντός Πανεπιστημιακού ασύλου και είναι ικανή να εκφράσει μια πολύ
Στις 10 Απρίλη συμμετέχουμε, στηρίζουμε,
ηχηρή αντίσταση. Αντίσταση στις καθεστωτικές δυνάμεις εντός
σχολής και το πανεπιστήμιο για λίγους. Αντίσταση σε μία τάση ψηφίζουμε Ενωτικό Αγωνιστικό Ψηφοδέλτιο
αποπολιτικοποίησης και αδράνειας των φοιτητών/-τριων και της
νεολαίας εν γένει. Αντίσταση κυρίως, σε όσους οραματίζονται ένα
μέλλον για μας χωρίς εμάς. Κόντρα σε λογικές απάθειας εμείς
οραματιζόμαστε ένα Πανεπιστήμιο ανοιχτό ,δημόσιο και δωρεάν. Με
& ανένταχτοι/ες αγωνιστές/ριες
ισχυρούς Φοιτητικούς Συλλόγους και μαζικές Γενικές Συνελεύσεις,
ριζοσπαστικούς αγώνες ικανούς να χτίσουν αντιστάσεις απέναντι σε ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΕΑΑΚ - ΑΡΕΝ - ΑΡΔΙΝ)
ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Φοιτητές, εργαζόμενοι και
καταπιεσμένοι να χτίσουμε μια κοινωνία στο μπόι των ονείρων μας!