Μια μεταφορά για τον Έλληνα Παραδοσιακό Ζωγράφο

του Καπετάν Μύγα

Η Ελληνική ζωγραφική χτίστηκε στο καρνάγιο του Αιγαίου, των νησιών του, και
των νησιωτών του. Αν απ' τις πηγές της Θάσου πήγασε ο Πολύγνωτος, o Πατριάρχης
των αρχαίων χρωμάτων της, αυτός τα βρήκε στα χώματα της Σαντορίνης και της
Νισύρου, στο φώς της Κρήτης και της Κύπρου και Παρὰ θῖν' ἁλός στις βοτσαλωτές
παραλίες των περισσότερων νησιών και αν η Λέσβος και η Ρόδος γέννησαν πλήθος
Ζωγράφων-Αγιογράφων, ο ταπεινός Καλύμνιος σφουγγαράς φέρει το μυστικό τους.

Ναύτης ξενιτεμένος ο Σφουγγαράς.

Έτσι ξένος ο Σφουγγαράς ντύνεται το Παν μπαίνοντας ολοκληρωτικά στο

σκάφανδρο που οι Καλύμνιοι αποκαλούν Μηχανή και το φόρεμα της για να
βαφτιστεί και αυτό ολόκληρο σε θάλασσες μακρινές της υδρογείου ολόκληρης.

Όπως στον Εικονογραφικό τύπο της Αναστάσεως όπου ο Χριστός βουτά στον Άδη
για τους πρωτόπλαστους, έτσι ο ναύτης σφουγγαράς βουτά και ομοιάζει με
αστροναύτη καθώς περιπολεί το βένθος για το πρώτο ζώο της δημιουργίας.

Και περιπολών, μόλις τον βρει ο θησαυρός της καρδιάς του, γιατί το σφουγγάρι
δεν το βρίσκει αλλά περιπολών σα προσευχόμενος προσκυνητής τον βρίσκει αυτό, ο
Σφουγγαράς στην ανάληψη του, γίνεται γεφύρι μεταξύ του αφανούς βένθους και
της δόξας της επι-φανείας όπου κατοικεί ο κόσμος των φανερών πραγμάτων.

Επί της επιφανείας της θαλάσσης αναδυόμενος με το σφουγγάρι του το χρυσό

τους αφρούς και τα δάκρυα της τα αλμυρά θα σφουγγίσει. Με το σπόγγο του την
επιφάνεια θα ηρεμήσει και σα καθρέφτη καθαρίσει, να την κάνει διάφανη να φανεί
ο γεωμετρικός βυθός της και να τη δούμε όπως είναι πραγματικά: Όμορφη, Καλή και
Αληθινή: Όπως το σφουγγάρι το τρυποφόρο από όπου εκπορεύτηκε όταν το χέρι του
Θεού το στράγγιξε: Έκφραση του αεί ευ ζην: σαν την Εν Αρχή Μαύρη Τρύπα από
όπου σα παιδί γεννήθηκε: ούτε άπειρη, ούτε πεπερασμένη.