DIWATA
Maagang gumising si Jay para
pumunta sa gubat para
kuhaan ng halamang gamut
ang ama niya. Kasabay rin nito
ang pangangahoy sa
kagubatan. Nang mapadaan
si Jay para uminom sa isang
batis na tila mahiwaga dahil
ang paligid nito ay kumikinang
sa ganda ay mayroon siyang
nakita na tila isang babaeng
naliligo. Ito ay nakatalikod sa
kanya. Habang tinitingnan
niya ito mula rito sa isang
malaking puno ay hindi
napigilan ni Jay na
mamangha sa ganda nito.
“Sino kaya ito?” sambit niya na
may medyo kalakasan kaya
narinig ito ng babae at dali-
daling umalis. Nilapitan ito ng
binata para kausapin. Pero
ang babae ay bakas sa
mukha niya ang pagkatakot .
“Sino ka? Bakit ka naparito?”
tanong ng babae.
“Binibini, huwag kang matakot
naparito ako para uminom.
Hindi kita sasaktan!” sambit
niya. “ Binibini pasensya na
kung naistorbo ko ang iyong
pagligo.” Dagdag pa niya.
Umupo silang dalawa sa may
pampang ng sabay at
nagkuwentuhan saglit “JAY!”
sambit ng babae na ikinagulat
ng binata dahil hindi pa siya
nagpapakilala ay alam na ng
babae ang pangalan niya.
“Binibini paano mo nalaman
ang aking pangalan?” tanong
ni Jay. “Jay lagi kitang nakikita
rito, kaya kilala kita.” Sagot ng
babae. “Huh? Eh bakit hindi
kita nakikita?” tanong ng
binata.Ngumiti lang ang
babae. Unti-unting nilalapit ng
binata ang mukha niya sa
babae ng biglang napatayo
abg babae at nag-iba ang
anyo. Lumutang ito sa hangin
habang ang suot nito ay
hinahangin. Kumikinang ito sa
liwanag at naglalabasan ang
tila disenyong mga bulaklak na
parang isang diwata ang
dating. Hindi masayadong
Makita ng binata ang babae
dahil sa lakas ng sinag nito.
“Jay, tandaan mo. Isa akong
diwata. Diwata ng kagubatan
na kailanman hindi pwedeng
umibig sa isang tulad mo.”
Saad ng diwata. Unti-unti itong
naglaho hanggang sa
mawala na. Makalipas ang
isang linggo ay binabalik-
balikan niya ang batis na
pinuntahan niya ngunit wala
na ito. Naging isang simpleng
ilog na lang ito at hindi niya rin
nakita ang babaeng
nagparamdam sa kanya ng
tunay na pagmamahal.