ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2018

Ἀφιερωµένο στὰ 100 χρόνια

ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ πατρὸς Μελετίου Ἀϊβαζίδη τοῦ Ὀρφανοτρόφου
(Εἰκονογραφηµένο µὲ 14 πίνακες τῆς Ντανιέλας Μπουζᾶτο)
DANIELA BUSATO (ΝΤΑΝΙΕΛΑ ΜΠΟΥΖΑΤΟ): Γεννηµένη στὴν Βιτζέντζα τῆς
Ἰταλίας, ἀπόφοιτη τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστηµίου τῆς
Φλωρεντίας, ἐργάστηκε στὸν τόπο της γιὰ τέσσερα χρόνια. Μετὰ τὸν γάµο
της µὲ τὸν Κώστα Θεοδωρίδη, ἐγκαταστάθηκε στὴν Βέροια, ὅπου ἄσκησε τὸ
ἐλεύθερο ἐπάγγελµα τῆς ἀρχιτέκτονος, ἐπὶ πολλὰ χρόνια. Ἀσχολεῖται µὲ τὴν
ζωγραφική, ἀπὸ τὴν παιδική της ἡλικία, µὲ διάφορες τεχνοτροπίες, ὅπως
ζωγραφικὴ µὲ λάδι, ἀκουαρέλα, µελάνι, ζωγραφικὴ πάνω σὲ ὑφάσµατα καὶ
ἀγγειοπλαστική. Ἔργα της στὴν Ἰταλία ὑπάρχουν στὴν Τοσκάνη, Βένετο καὶ
Σικελία, ἐνῶ στὴν Ἑλλάδα ἔχουν παρουσιαστεῖ σὲ ὁµαδικὲς και ἀτοµικὲς
ἐκθέσεις στὴν Βέροια καὶ στὴν Θεσσαλονίκη. Ἀπὸ χρόνια ἔχει δηµιουργήσει
µιὰ δική της τεχνοτροπία «ζωγράφο-γλυπτικὴ» µὲ χρήση σκισµένου χαρτιοῦ
ἀπὸ ἐφηµερίδες ἢ περιοδικά, µὲ ζωγραφικὴ πάνω σὲ ἐνδύµατα καὶ ἀξεσουὰρ
καὶ µὲ κατασκευὴ κοσµηµάτων ἀπὸ ἐπεξεργασµένο χαρτί. Τὸ ἔτος 2017
δηµιούργησε, ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸ παρὸν ἡµερολόγιο, 14 πίνακες
ἐµπνευσµένους ἀπὸ αὐτοβιογραφικὲς ἀφηγήσεις καὶ προσευχὲς τοῦ πατρὸς
Μελετίου Ἀϊβαζίδη.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΪΒΑΖΙΔΗΣ (1918-2012): Μὲ ἀκράδαντη πίστη, ἀπέραντη ἀγάπη,

ἀέναη προσευχή, ἀκατάβλητη αἰσιοδοξία, ἀνεξάντλητη προσφορά, ὁ τυφλὸς
µοναχὸς «σάλπιγξ ἐχρηµάτισεν εὔσηµος χρυσοσάλπιγξ, ἢ µᾶλλον καλλικέλαδος
νεοττοτρόφος ὄρνις, στρουθοὺς ἐπισυνάγουσα πάντοθεν τοὺς ἀπτέρους»*.
Περισσότερα ἀπὸ 2.000 ὀρφανὰ παιδιὰ καὶ παιδιὰ διαλυµένων οἰκογενειῶν
ἀνέθρεψε «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου»** ὁ ἀόµµατος Ὀρφανοτρόφος στὰ 55
χρόνια τῆς λειτουργίας τοῦ Οἰκοτροφείου του. Ἀπείρως περισσότερες οἱ ψυχὲς
ποὺ σκέπασαν -καὶ σκεπάζουν- οἱ προσευχές του…

[*Κωνσταντίνος Μανασσῆς, Σύνοψις Χρονική, 4972-4974]

[**Πρὸς Ἐφεσίους, 6:4]

Ἡµερολόγιο 2018
Ἀφιερωµένο στὰ 100 χρόνια
ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ πατρὸς Μελετίου Ἀϊβαζίδη τοῦ Ὀρφανοτρόφου
(Εἰκονογραφηµένο µὲ 14 πίνακες τῆς Ντανιέλας Μπουζᾶτο)
ISBN 978-618-82134-2-5
© Ἀπόστολος Ἰωσηφίδης / ΤέΧΝΗς X-art-ή/ί/ύ-σεις
**
Ἡ φωτογράφηση ἔγινε
ἀπὸ τὸ SΤUDIO Μιχαὴλ Ἀσικίδη, Μητροπόλεως 31, Βέροια
**
Ἐκτύπωση: ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΔΗΣ Ν. & Σια Ο.Ε.
Νέα Νικοµήδεια Ἠµαθίας, τηλ.: 2331090234, 2331090339
 Θεία Οἰκονοµία

Θεία Οἰκονοµία εἶναι ὅλα ποὺ γίνονται.

Φιλανθρωπία, καλοσύνη, κήρυγµα, προστασία ὀρφανῶν παιδιῶν,
ἀνήκουν εἰς τὴν πίστιν. […]
Καὶ οἱ βλέποντες, ἂν ξεκινοῦν ἀπὸ Θεοῦ, ἂν τὸ θέλει ὁ Θεός, µποροῦν νὰ
ἐργάζονται θαυµασίως.
Πιὸ ἄχρηστος ἀπ᾿ τὸν τυφλὸν δὲν ὑπάρχει ἄλλος.
Ἀλλὰ […] δὲν ἀδυνατεῖ τίποτε εἰς τὸν Θεόν.
Καὶ ὁ τυφλὸς µπορεῖ νὰ ἐργάζεται διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων πρὸς
δόξαν Θεοῦ.
Ἡ ὅλη θερµὴ εὐχαριστία ἀνήκει εἰς τὸν Πανάγαθον Θεόν, ποὺ µὲ ὁδήγησε
εἰς αὐτὸ τὸ ἔργον, τὴν προστασίαν τῶν ὀρφανῶν […]
Το 1940 ἄρχισε τὸ Οἰκοτροφεῖο […] τὸ ξεκίνηµά µου διὰ Μοναχὸς εἶναι ἀπό
τὸ 1935, τυφλός, µὲ µόνην τὴν πίστιν καὶ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Θεόν.
Εὐχαριστῶ τοὺς φίλους καὶ βοηθούς µου καὶ λέω:
Ὅποιος µὲ χόρτασε, τὸ Οἰκοτροφεῖον, τὰ ὀρφανά, µιὰ φορά,
αἰωνίως νὰ µὴν πεινάει.
Καὶ ὅποιος ἔσβησε τὴν δίψαν µου µ᾿ ἕνα ποτῆρι νερό,
αἰωνίως νὰ µὴν διψάει.
Καὶ ὅποιος µὲ εἶπε µόνον µιὰ φορὰ «καληµέρα» µὲ ἀγάπη,
αἰωνίως καλὴ νὰ εἶναι ἡ µέρα του.
Δὲν λέω ὑπερβολές.
Ρωτῆστε ἕναν πεινασµένον ποιὰν ἀξίαν ἔχει τὸ ψωµί,
ρωτῆστε ἕναν διψασµένον ποιὰν ἀξίαν ἔχει τὸ νερό,
ρωτῆστε ἕναν ξένον ποιὰν ἀξίαν ἔχει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλοξενία.

Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης

05-09-1994

«Δύο λόγια γιὰ τὴν ἐλαχιστότητά µου»

Εὐτυχῶς εἶµαι τυφλός, ἀλλὰ ἔχω κι ἐγὼ εἰς τὴν φιλόστοργον Πατρίδα µας
χρέος, διὰ τὴν πρόοδόν της καὶ προκοπήν της.
Τὸ µικρὸν ἱστορικόν µου γράφω.
Ἐγεννήθηκα τὸ 1918 εἰς τὸ χωρίον Κιοβεσµέ, περιφέρεια Τοκὰτ
(Εὐδοκιάδος) Νοµοῦ Σεβαστείας. […] Πέρασαν τὰ χρόνια τὰ κακά, ἤλθαµε
στὴν Ἑλλάδα, στὴν πολυσέβαστη καὶ ἀγαπητὴ καὶ ποθητὴ Πατρίδα µας, τὴν
Ἑλλάδα µας.
Προσευχὴ

Κύριε ὁ Θεός µου,

ἀποµάκρυνε ἀπὸ µένα
ὅ,τι µὲ ἀποµακρύνει ἀπὸ Ἐσένα.
Κύριε ὁ Θεός µου,
πλησίασε εἰς ἐµένα
ὅ,τι µὲ πλησιάζει σὲ Σένα.
Κύριε ὁ Θεός µου,
µὴ µὲ χωρίζεις ἀπὸ Ἐσένα.
Πολυεύσπλαχνε, Πολυέλεε,
Πανάγαθε Θεέ µου,
δώρισέ µε ἡµέρας καὶ ἔτη
σωτηρίου χαρᾶς, εἰλικρινοῦς µετανοίας.
Ποιήσω καρποὺς ἀξίους µετανοίας
καὶ µετὰ ταῦτα κληρονόµον µε ποίησον
τῆς οὐρανίου βασιλείας Σου.
Εὐχαριστῶ Σοι, Κύριε, δόξα Σοι.

Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης

Εἶχα µεγάλο πόθο στὰ γράµµατα ἀπὸ µικρός. Κάποτε,

δύο χρονῶν ἤµουν, στὴν Ἐκκλησία ἔψαλα µὲ δυνατὴ φωνὴ
τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ φωτὸς «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζοµένου Σου»,
χάρηκαν ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ καὶ ἔτρεξαν καὶ µὲ κατεφίλησαν.
Ὅταν µεγάλωσα, ἔξι ἢ ἑπτὰ χρονῶν, ἀπὸ τὴ νύχτα
µελετοῦσα µέχρι πρωίας ποὺ θὰ πήγαινα στὸ σχολεῖο. […]
ἤξερα τὰ µαθήµατά µου ὅλα, µέχρι τὴν ἔκτη δηµοτικοῦ.
 Σπίτι

Διὰ νὰ κτίσουµε ἕνα σπίτι µᾶς χρειάζονται πέντε κύρια πράγµατα.

Πρῶτον τοποθεσία,
δεύτερον θεµέλιον,
τρίτον τοῖχος,
τέταρτον σκεπὴ
καὶ πέµπτον πόρτα καὶ κλειδί.
Κι ἔτσι εἴµαστε ἕτοιµοι νὰ κατοικήσουµε τὸ σπίτι.
Ὡς τὴν τοποθεσία εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη,
ὡς τὸ θεµέλιον εἶναι ἡ νηστεία,
ὡς τὸν τοῖχον εἶναι ἡ προσευχή,
ὡς τὴν σκεπὴ εἶναι ἡ ἀγάπη,
ὡς τὴν πόρτα εἶναι ἡ µετάνοια καὶ ἡ ἐξοµολόγηση.
Ταπεινοφροσύνη, προσευχή, ἐλεηµοσύνη.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ µᾶς ὁδηγεῖ πρὸς τὸν οὐρανόν.
Αὐτὴ εἶναι ποὺ δοξάζει τὸν Θεόν.
Αὐτή σώζει κάθε Χριστιανόν.
Δόξα τῷ Θεῷ.

Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης

Ἑπτάριθµος Χάρις
Λεπτοκαρυὰ Γιαννιτσῶν

Στὴν Ἐκκλησία πήγαινα τακτικά, δὲν ἔλειπα ποτέ, ἡ θέση µου ἦταν
δεξιὰ τοῦ ψάλτη, ἀπέναντι ἀπὸ τὶς εἰκόνες τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἰωάννη Προδρόµου τοῦ Βαπτιστῆ.
Ἐνῶ πρόσεχα τὶς ἅγιες εἰκόνες, εἶδα πῶς ἔσφαζαν τὸν Πρόδροµο καὶ
ἔτρεχαν τὰ αἵµατα. Μὲ πῆρε τὸ παράπονο καὶ ἔκλαψα. Νόµισα πὼς
ἦταν ἐκείνη τὴν ὥρα ἡ σφαγή του.
Ὅταν σχόλασε ἡ Ἐκκλησία καὶ ἤλθαµε στὸ σπίτι, µὲ ρώτησε ὁ
πατέρας µου ὁ Λάζαρος καὶ ἡ µητέρα µου ἡ Μάρθα: «Γιατὶ ἔκλαιγες
κοιτάζοντας τὶς εἰκόνες;». «Ἔκλαιγα», εἶπα, «γιατὶ ἔβλεπα πῶς σφάζανε
τὸν Πρόδροµο, […] εἶδα ἀληθινὰ τὴν σφαγὴ καὶ τὰ αἵµατα». «Τότε», εἶπε ὁ
πατήρ µου, «κάτι καλό θὰ σὲ δείξει ο Πρόδροµος».
 Κυριακὴ τοῦ τυφλοῦ

[…] Ὁ τυφλὸς ἄνθρωπος µὲ τὴν σκοτίαν του εἶναι ἄχρηστος, ἀλλὰ µὲ

τὴν χάριν τοῦ Κυρίου εἶναι χρήσιµος.
Τὸ ἴδιο καὶ οἱ βλέποντες. Μὲ τὴν ἀπιστίαν τους εἶναι ἄχρηστοι, ἀλλὰ
µὲ τὴν πίστιν τους εἰς τὸν Θεὸν εἶναι χρήσιµοι.
Ἑποµένως, ὑπάρχουν δύο εἰδῶν τυφλοί: Oἱ ἀόµµατοι καὶ οἱ ἄπιστοι.
Χειρότερος ἀπὸ τοὺς δύο τυφλοὺς εἶναι ὁ ἄπιστος. […]
Ποῦ θὰ βροῦµε ἀνακούφιση εἰς τὰ µεγάλα βάσανά µας; Ἐµεῖς οἱ ἀπὸ
τοὺς σωµατικοὺς ὀφθαλµοὺς τυφλοί, βρίσκουµε παρηγορίαν εἰς τὸν
Σωτῆρα µας.
Λέµε: «Ὅταν ἡ σκοτία δὲν ὑποφέρεται εἰς τὴν πρόσκαιρον ζωήν, πόσο
µᾶλλον εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν. Διά τοῦτο µὲ πίστιν και ὑποµονὴν µεγάλην
θὰ ὑποφέρουµε […], δοξάζοντας τὸν Κύριον διὰ τὴν µεγάλην ἀγάπην του,
ὅτι µᾶς ἐµπιστεύθηκε τὸ µεγάλο βάρος τῆς σκοτίας διὰ τὴν αἰώνιον
εὐτυχίαν µας». […]
Ἐµᾶς τοὺς τυφλοὺς διὰ παράδειγµα σωτήριον µᾶς ἔκανε ὁ Θεὸς […].
Εἴµεθα ἱκανοποιηµένοι οἱ τυφλοὶ µὲ αυτὰ τὰ λόγια: «Καλύτερα
πιστοὶ τυφλοί, παρὰ ἄπιστοι βλέποντες». […]
Εὐγνωµόνως εὔχοµαι ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ εἶναι βοηθὸς καὶ
ὑπερασπιστής σας πάντοτε.

Μετὰ πλήρους εὐγνωµοσύνης καὶ ἀπείρου ἀγάπης

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ
Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
01-06-1986

Ἤµουν 11 χρονῶν. Γεωργοὶ ἤµεθα καὶ καλλιεργούσαµε καπνὰ εἰς τὸ

χωρίον Λιτοβόι, σηµερινὴ Λεπτοκαρυὰ Γιαννιτσῶν. Μιὰ µέρα, ἐκεῖ
ποὺ περνούσαµε καπνὰ µὲ τὶς µεγάλες βελόνες, ἕνα παιδί, φίλος µου,
Εὐστάθιος τὸ ὄνοµα, ἔπαιζε µὲ τὶς βελόνες. Ξαφνικὰ πέταξε πάνω µου
τὴν βελόνα τοῦ καπνοῦ καὶ καρφώθηκε στὸ µάτι µου τὸ ἀριστερό.
Τρέξαµε ἀµέσως στοὺς ὀφθαλµιάτρους µὲ πολλὲς θεραπεῖες.
Φτάσαµε νὰ χρειαστεῖ νὰ µὲ βγάλουν τὸ µάτι, ἀλλὰ ἤδη εἶχε µολυνθεῖ -
καὶ ἔτσι χάθηκε- καὶ τὸ ἄλλο […]
 Διψῶ

Γυρεύω νὰ βρῶ νερὸ νὰ πιῶ νὰ ξεδιψάσω. Ποῦ νὰ βρῶ τὸ νερὸ ποὺ θέλει
ἡ ψυχή µου νὰ δροσιστεῖ; […]
Ἐζήτησα ἀπὸ τὸν Κύριον νὰ µὲ δείξει τὴν πηγὴ ποὺ ποθῶ, νὰ πιῶ, νὰ
ξεδιψάσω. […]
Ἄκουσα τὴν γλυκειὰ φωνὴ τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἀπὸ τὸ Ἅγιον
Εὐαγγέλιον. Εἶπε […] ὅποιος πίνει ἀπὸ αὐτὸ τὸ νερὸ ποὺ δίνει ὁ Κύριος
ἡµῶν Ἰησοῦς Χριστός, δὲν θὰ διψάσει ποτέ.
Ἀφοῦ βρήκαµε τὸ µονοπάτι, ἂς ξεκινήσουµε γιὰ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς.
Μὴν χάνουµε καιρό. […]
Πρῶτον, νὰ µετανοοῦµε ειλικρινά.
Δεύτερον, µὲ θερµὴ πίστη νὰ ζητήσουµε θεῖον φῶς γιὰ νὰ µὴν πέσουµε
εἰς τὴν σκοτίαν τῆς ἀπιστίας.
Προσευχή! Ἀκατάπαυστη, συνέχεια, νὰ µὴν διακόψουµε τὴν νοερὰν
προσευχὴν: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν µε». […]
Ἐλεηµοσύνη! «Ὁ ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει Θεῷ». Ἑκατονταπλάσια θὰ
πληρωθεῖ ὁ καθένας τὴν καλοσύνη ποὺ κάνει εἰς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκη.
Μῖσος καὶ κακία καὶ φθόνος νὰ µὴν ὑπάρχει εἰς τὴν καρδιά µας. Οὔτε
καὶ περηφάνεια, οὔτε καὶ φιλαργυρία.
Πάντοτε νὰ ἔχουµε εἰς τὸν νοῦ µας τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν, πῶς θὰ
ἀξιωθοῦµε κληρονόµοι αὐτῆς. […]
Εὔχοµαι ὁ Πανάγαθος Θεὸς διὰ τῆς Θεοτόκου εἰς ὅλους νὰ χαρίζει πίστη
και ἀγάπη.

Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης

Νάουσα 15-08-1991

Ἔκλαιγα ἀπαρηγόρητος. Ἔκλαιγαν καὶ οἱ γονεῖς µου καὶ τὰ ἀδέλφια

µου. Μὲ πῆραν ἕνα ὄργανο, λύρα, γιὰ νὰ ἀπασχοληθῶ, νὰ µὴν
στενοχωριέµαι. Ἔλεγαν οἱ γονεῖς µου: «Ἱερέα θέλαµε νὰ τὸν κάνουµε,
ὀργανοπαίκτης ἔγινε».
Ἔπαιζα λύρα, προσπαθοῦσα νὰ ἀσχοληθῶ καὶ µὲ τὶς ἀγροτικὲς
ἐργασίες, ἔκανα καὶ τὸν λοῦστρο.
Μεγάλη Παρασκευὴ ἦλθαν οἱ φίλοι µου καὶ πήγαµε […] στὸν Ἐπιτάφιο.
Τὰ παιδιὰ ἄρχισαν νὰ ψάλλουν τὸ «Ἡ Ζωὴ ἐν Τάφῳ». Ἐγὼ πῆγα πίσω ἀπὸ
τὸ δεσποτικὸ καὶ ἔκλαψα πικρά. Κουράστηκα καὶ κοιµήθηκα. Ὅταν
ξύπνησα ἤµουν χαρούµενος. Σὰν νὰ ἔβλεπα, ἦλθα στὸ σπίτι, χάρηκαν καὶ
οἱ γονεῖς µου. «Τὰ ὄργανα», τοὺς εἶπα, «δῶστέ τα σὲ ὅποιον τὰ θέλει, ξανὰ
δὲν τὰ παίζω αὐτά».
 Προσευχὴ

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἄκουσόν µου τὴν προσευχὴν καὶ ἀξίωσόν
µε τὸν ἀνάξιον ἀξίως νὰ Σὲ δοξάζω.
Πολλὰ καὶ ἀναρίθµητα τὰ σφάλµατά µου, µέχρι ποὺ µὲ ἀπελπίζουν διὰ τὴν
σωτηρίαν µου.
Φόβος µέγας µὲ κυριεύει, ἀδυνατῶ νὰ βρῶ µέσον σωτηρίας, θλίβοµαι,
βασανίζοµαι, στενοχωροῦµαι, πονῶ, κλαίω.
Μέσα εἰς τὸ πέλαγος τῶν θλίψεών µου βρίσκω τὴν ἐλπίδα µου εἰς τὴν
ἄµετρον εὐσπλαγχνίαν Σου καὶ ἀναστενάζω καὶ κλαίω καὶ ζητῶ τὸ ἐλεός Σου,
Κύριε.
Μόνον Ἐσὺ εἶσαι Εὔσπλαγχνος Πατέρας, καὶ ζητεῖς νὰ σώσεις τὰ πλάσµατά
Σου, ὅσο καὶ ἂν πολὺ φταίξανε καὶ Σὲ στενοχωρήσανε.
Διὰ τοῦτο µὲ πολλὴν πίστη καὶ ἐλπίδα ποὺ λαµβάνω ἀπὸ Ἐσένα καὶ
µετανοῶ καὶ ζητῶ συγχώρεση καὶ φῶς νὰ µὲ κατευθύνει εἰς τὴν χαρὰν τῆς
Βασιλείας Σου ποὺ ποθῶ ἀπὸ ἔτη καὶ ζητῶ.
Ἄκουσόν µε, Κύριε, ἄκουσόν µε, εὐσπλαγχνίσου µε ὡς Καλὸς Εὔσπλαγχνος
Πατέρας.
Φύλαξόν µε εἰς τὰς Αὐλάς Σου, δός µοι χάριν νὰ µισήσω τὴν ἁµαρτίαν, νὰ
ἀγαπῶ τὴν καλοσύνην, νὰ προσεύχοµαι διὰ τὴν δόξαν τοῦ Ὀνόµατός Σου διὰ
ὅλον τὸν κόσµον νὰ βροῦν τὴν σωτήριον χαράν τους.
Βοήθησον καὶ σῶσον ὅλους ποὺ µὲ βοηθοῦνε καὶ πλήρωσέ τους
ἑκατονταπλάσια τὴν καλοσύνη τους.
Ἂς γίνει τὸ θέληµά Σου ἐφ᾿ ὁλοκλήρου τοῦ κόσµου µέχρι συντελείας
παναξίως νὰ δοξασθεῖ τὸ Πανάγιον Ὄνοµά Σου. Ἀµήν!

Ἐλάχιστος Μοναχὸς
Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
06-06-1990

Τὸ φθινόπωρο τῆς ἴδιας χρονιᾶς (1935) ἔφυγα γιὰ καλόγερος. […] Ὅλοι τὸ
ἴδιο µὲ εἶπαν. Εἶµαι τυφλός. […] Πουθενὰ δὲν ἔγινα δεκτός, […] Ἐκείνη τὴ
νύχτα, στὸ σπίτι τοῦ Θεόδωρου, στὴν Σκύδρα, εἶδα ὄνειρο: Μεσάνυχτα ἦλθε
ἕνας Κύριος καὶ µὲ εἶπε: «[…] θὰ πᾶς εἰς τὸ Μοναστῆρι τοῦ Προδρόµου Νάουσας».
[…]
Ὅταν φτάσαµε, βρήκαµε τὸν ἀείµνηστο ἅγιο Ἡγούµενο Νικόδηµο Γενέλη.
Μόλις µᾶς εἶδε, «Μετὰ χαρᾶς», εἶπε, «ἀπόψε ὅλη νύχτα ἐσένα ἔβλεπα. Σὲ δέχεται
ὁ Τίµιος Πρόδροµος, θὰ σὲ κρατήσουµε ἀδελφὸ ἐδῶ καὶ θὰ λάβεις τὴν χάριν τοῦ
Μοναχοῦ».
Ἰδοὺ πραγµατοποιήθηκε ἡ σφαγὴ τοῦ Προδρόµου, τὸ αἷµα καὶ τὰ
δάκρυα. Ἡ κουρὰ ἔγινε στὶς 28 Αὐγούστου τοῦ 1938 καὶ ἀπὸ Κυριάκο µὲ
ὀνόµασαν Μελέτιο. […]
 Μὴν ἀπελπίζεσαι ἁµαρτωλέ!

Μὴν ἀπελπιζόµεθα ἁµαρτωλοί!

Εἶναι µεγάλη προσβολὴ καὶ µεγάλη ντροπὴ Χριστιανὸς νὰ ἀπελπίζεται!
Εἴµεθα πλάσµατα τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ τοῦ Πανοικτίρµονος, τοῦ
Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. […]
Ἁµαρτωλέ, ἡ εὐσπλαγχνία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ τοῦ Κυρίου
ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι µεγάλη καὶ ἡ Ἀγάπη Του ἀπερίγραπτη. […]
Νὰ τὸ πιστεύουµε αὐτό, εἶναι Πατέρας. Ὁ Πατέρας ἀγαπάει τὸ παιδί Του,
τὸ λυπᾶται, ὅπως λυπήθηκε τὸν ταπεινὸ Τελώνη, καὶ µᾶς περιµένει ὡς τὸν
Ἄσωτον νὰ µετανοοῦµε.
Μᾶς περιµένει εἰς τὴν Ἐκκλησία κι ἐκεῖ θὰ µᾶς πετάξει τὰ παλιὰ ροῦχα
τῆς ἁµαρτίας καὶ θὰ µᾶς ἐνδύσει καινούργια ροῦχα, καθαρά. […]
Μὴν ξεχνᾶµε τὰς ἀρετὰς ποὺ µᾶς ὁδηγοῦν εἰς τὴν σωτήριον χαράν.
Ταπεινοφροσύνη, προσευχή, ἐλεηµοσύνη καὶ ἀγάπη. Αὐτὰ θέλει ὁ
Πανάγαθος Θεὸς καὶ δωρίζει τὰ ἀγαθά Του. […]
Με πίστη, προσευχὴ καὶ ἐλεηµοσύνη, καὶ µὲ σεβασµὸν καὶ ἀγάπην εἰς
τοὺς ἀνωτέρους µας καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσµον νὰ δίνουµε τὸν καλὸν
χριστιανικὸν ἀγῶνα και ἀξίως […] να χαροῦµεν τὴν χαρὰν τῆς
Ἀναστάσεως.
Μετὰ πολλῆς ἀγάπης καὶ τιµῆς
Ἐλάχιστος Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
Ἡσυχαστήριον Ἑπτάριθµος Χάρις
Λεπτοκαρυὰ Γιαννιτσῶν
03-03-2002

Τὸ 1940 […] εἶχα δύο ἀδέλφια ποὺ πῆγαν στὸν πόλεµο. Μὲ ζήτησαν οἱ
γονεῖς µου, γιὰ παρηγοριά, καὶ ἔδωσε εὐλογία ὁ ἀείµνηστος
Μητροπολίτης Βεροίας καὶ Ναούσης Πολύκαρπος καὶ […] πῆγα στὴν
Λεπτοκαρυά. Ἐδῶ µὲ ἔδωσαν ἕνα ὀρφανὸ παιδὶ νὰ τὸ πάω στὸ
Οἰκοτροφεῖο Ἐδέσσης. Δὲν τὸ δέχτηκαν διότι εἶχαν πολλὰ παιδιὰ ὀρφανά.
Τὸ ἔφερα πίσω. Εἶχε κάποιους µακρινοὺς συγγενεῖς, δὲν το δέχονταν
κανείς, […] Εἶπα στὴν µητέρα µου, «Νὰ τὸ πάρουµε αὐτὸ τὸ παιδάκι». Εἶπε ἡ
µάνα µου, «Ἐµεῖς γεράσαµε καὶ ἡ φτώχεια µεγάλη. Ἐσὺ δὲν βλέπεις, καµµιὰ
τέχνη δὲν ἔχεις». «Καλά», εἶπα ἐγώ, «θὰ τὸ πάρω». Κοντὰ σ᾿ αὐτὸ ἦλθε κι
ἕνας γέρος, µὲ παρακάλεσε: «Δὲν ἔχω κανένα, πάρε µε κι ἐµένα». Μετὰ ἦλθε
µία κυρία, παρακάλεσε κι αὐτή, εἶχε ἕνα παιδάκι 6 χρονῶν, εἶπε κανένα δὲν
εἶχε, ὁ ἄντρας της σκοτώθηκε στὸν πόλεµο. Παίρνω κι αὐτὸ τὸ παιδί. […]
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2018

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2018
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2018

Äå Ôñ Ôå ÐÝ Ðá ÓÜ Êõ
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2018
 Χρέος

Εἶναι µεγάλη ἀνάγκη νὰ πληρωθεῖ τὸ χρέος. […]

Ἂν εἶναι καλὸς καὶ φιλάνθρωπος αὐτὸς ποὺ χρωστοῦµε µπορεῖ νὰ µᾶς
χαρίσει τὸ χρέος, […] ἐάν, µὲ ταπεινοφροσύνη καὶ γλυκύτατον τρόπον, τὸν
παρακαλέσουµε: «Εὐσπλαγχνίσου µε, εὔσπλαχνε κύριε, […] στεροῦµαι
παντελῶς. Εἶναι ἀδύνατον νὰ συγκεντρώσω τὸ ποσὸν ποὺ χρωστῶ. Ζητῶ
ἀπὸ τὴν πλούσια ἀγάπη σου ἀπὸ τὰ µεγάλα καὶ ἄφθονα ἐλέη σου νὰ µὲ
χαρίσεις τὰ πολλὰ καὶ µεγάλα χρέη µου. Ἡ ἐλπίδα µου στὴν µεγάλη φτώχεια
µου εἶναι τὸ ἔλεός σου».
Ἐὰν δὲν ἔχω τοὺς παρακλητικοὺς γλυκοὺς τρόπους δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ
ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸ χρέος µου.
Τότε ἔρχεται µὲ θυµὸν καὶ ὀργὴ αὐτὸς στὸν ὁποῖο χρωστῶ καὶ διατάζει
νὰ µὲ ἁρπάξουν οἱ ὑπηρέται καὶ µὲ ρίχνουν στὴν φυλακήν. […]
Προσέχετε! Αὐτὰ ποὺ ἐλάβαµε θὰ πληρωθοῦνε. Εἴτε φάγαµεν, εἴτε
ἐντυθήκαµεν, τὸ χρέος θὰ πληρωθεῖ. […]
Πολλὰ καὶ ἀναρίθµητα εἶναι τὰ ἀγαθὰ ποὺ µᾶς ἐδώρισε ὁ Φιλάνθρωπος
Θεός. Καὶ διὰ τὰς ἁµαρτίας µας σταυρώθηκε. […]
Δὲν θὰ µᾶς ζητήσει ὁ Θεὸς λογαριασµόν, τὰ χρέη µας νὰ πληρώσουµε;
Ὁπωσδήποτε θὰ µᾶς ζητήσει.
Βρίσκω ἐγώ, φίλοι µου, ἕναν τρόπον πληρωµῆς σύµφωνα µὲ τὰ
διδάγµατα τῶν Θείων Γραφῶν: Πίστιν θερµὴν ὡς τέκνα Θεοῦ, µετάνοιαν
εἰλικρινῆ καὶ καλοσύνας. Τοὺς φτωχοὺς νὰ ἐλεοῦµεν. Ἀγάπη µεταξύ µας
νὰ ἔχουµε χριστιανικήν. Νὰ προσευχώµεθα ἀδιαλείπτως καὶ νὰ
κοινωνοῦµε τακτικὰ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἀξίως.
Ἔτσι πιστεύω ὁ Πολυεύσπλαγχνος καὶ Φιλάνθρωπος Θεὸς διὰ τῆς
Θεοτόκου καὶ Πάντων τῶν Ἁγίων τὰς παρακλήσεις, θὰ µᾶς χαρίσει τὰ
χρέη καὶ θὰ µᾶς ἀξιώσει τῆς Οὐρανίου Βασιλείας. Ἀµήν!

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ
Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
Νάουσα 11-07-1990

Νοίκιασα ἕνα σπίτι καὶ τακτοποίησα τὰ παιδιά. Πῆρα γιὰ τὴν

συντήρηση τροφὴ καὶ ροῦχα καὶ διάφορα ποὺ χρειάζεται µιὰ οἰκογένεια.
Πῆρα τὸ µεγαλύτερο παιδὶ καὶ πήγαµε στὰ Κουφάλια κι ἐκεῖ ἀρχίσαµε νὰ
ζητιανεύουµε. Μᾶς σταµάτησε κάποιος κύριος. […] µὲ ρώτησε: «Τὶ
κάνετε;». Εἶπα, «Ζητιανεύουµε». «Ἔχετε χαρτί; Χρειάζεται ἄδεια». Τότε
σήκωσα τα γυαλιά µου. «Αὐτὸ εἶναι κατώτερο ἀπὸ ἄδεια;». «Συγγνώµη»,
εἶπε, «εἶµαι ὁ ἀστυνόµος τῆς περιοχῆς».
Αὐτὰ ἔγιναν τὸ 1940, κι ἔτσι συνέχισε τὸ ἔργον τοῦ Οἰκοτροφείου µας […]
Ὁσιώτατε ἐν Μοναχοῖς κ. Μελέτιε,
παρὰ τῆς δ/δος Ἀναστασίας Τσιβίλογλου ἐλάβοµεν τὸν
σάκκον µὲ 84 πρόσφορα, τῶν λοιπῶν ἓξ (6) κρατηθέντων ἐν τῷ
φυλακείῳ τοῦ φόρου.
Τὰ πρόσφορα ταῦτα ἐλήφθη φροντὶς νὰ διανεµηθῶσι εἰς τοὺς
Ναούς.
Σᾶς ευχαριστοῦµεν ἐξ ὀνόµατος τῶν Χριστιανῶν µας καὶ
ἐπικαλούµεθα ἐπὶ τὴν Ὁσιότητά σου τὴν χάριν καὶ εὐλογίαν τοῦ
τεχθέντος Σωτῆρος.
Μὲ τὴν ἰδίαν δ/δα σᾶς ἐπιστρέφοµεν καὶ τὸ τσουβάλι.
Εὐχέτης πρὸς Θεὸν
+Ὁ Θεσσαλονίκης Γεννάδιος
Θεσ/κη 28/ΧΙΙ/1941

Τὸ 1940 εἰς τὸν πόλεµον ἔφυγαν οἱ ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς εἰς τὸ

Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐγὼ πῆγα εἰς τὰ Γιαννιτσά, εἰς τὸ χωριὸ Λιτοβόι
(Λεπτοκαρυὰ) γιὰ νὰ παρηγορήσω τοὺς γέρους γονεῖς µου,
ἔπειδή πήγανε εἰς τὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεµο τὰ δυὸ ἀδέλφια
ποὺ εἶχα µεγαλύτερα ἀπὸ µένα. Ἐκεῖ τότε πῆρα δυὸ παιδάκια
ὀρφανὰ ποὺ δὲν εἴχανε κανένα κι ἕναν γέρο κι ἔτσι ἄρχισε ἕνα
µικρό, σὰν οἰκογένεια, ὀρφανοτροφεῖο. Ἔπειτα πήγαµε εἰς τὴν
Ἔδεσσα. Μᾶς ἤθελε µὲ πολλὴ πατρικὴ στοργὴ ὁ τότε
Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Παντελεήµων εἰς τὴν Ἱερὰ
Μονὴ τοῦ Τιµίου Σταυροῦ Μεσηµερίου Ἐδέσσης. Περάσαµε
σκληρὰ χρόνια κατοχῆς. Ἀργότερα, τὸ 1951 µετατέθηκε ὁ
Μητροπολίτης Παντελεήµων εἰς τὴν Θεσσαλονίκη κι ἐγὼ ἦλθα
µὲ τοὺς τροφίµους µου εἰς τὴν Νάουσα, δι᾿ εὐχῶν καὶ ἀγάπης
τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξάνδρου Βεροίας […]
«Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε ἵνα µὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασµὸν»

Ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὡς φιλόστοργος Πατέρας θέλει νὰ σωθοῦµε, νὰ

βροῦµε τὴν σωτηρίαν µας, νὰ ἔχουµε ἀγάπην, νὰ ζοῦµε εἰρηνικά,
χαρούµενοι καὶ τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν νὰ κληρονοµοῦµεν.
Γι᾿ αὐτὸ µᾶς λέγει νὰ προσευχόµεθα συνεχῶς, διότι µέσα εἰς τὴν
προσευχὴν εἶναι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ποὺ φωτίζει καὶ ὁδηγεῖ τὸν πιστὸν
εἰς τὸν καλὸν δρόµον τοῦ Παραδείσου.
Ἔχει µεγάλην δύναµιν ἡ προσευχὴ νὰ φρουρεῖ καὶ φυλάττει τὴν
ψυχὴν µακρυὰ ἀπὸ κάθε διαβολικὴν ἐνέργειαν καὶ πειρασµόν.
Μᾶς ἐφοδίασεν ὁ Πολυέλεος Θεὸς µὲ τὸ Παντοδύναµον Πανάγιον
Πνεῦµα διὰ τοῦ Υἱοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἴµεθα ἀσφαλισµένοι ἀπὸ
Πνεῦµα Ἅγιον, ἀπὸ φῶς θεϊκόν, ἀπὸ δύναµιν σωτηρίας.
Τώρα µὲ θερµὴν πίστιν καὶ ζῆλον νὰ µελετοῦµε τὰς Γραφάς, τὸ
Ἅγιον Εὐαγγέλιον, τὸ Ἱερὸν Ψαλτήριον.
Νὰ µάθουµε τὶ θέλει ἀπὸ µᾶς ὁ Πολυεύσπλαγχνος καὶ Πανάγαθος
Θεός.
Τὸ πρῶτο ποὺ µᾶς λέγει εἶναι: «Μετανοεῖτε! Ἐλᾶτε κοντά Μου,
µείνετε µαζί Μου µὲ ἔργα ἀγάπης καὶ καλοσύνης».
Μακρυὰ ἀπὸ κάθε εἴδους κακὸ ὡς πιστοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, νὰ
γινώµεθα παράδειγµα καλῶν ἔργων. Νὰ προσευχώµεθα διὰ τοὺς
ἄλλους µὲ ταπεινοφροσύνη, νὰ πλησιάσουµε τὸν συνάνθρωπόν µας.
Νὰ εἴµεθα εὐχάριστοι φίλοι, δίδοντας βοήθειαν καὶ χαρὰν εἰς τοὺς
ἔχοντας ανάγκην.
Αὐτὸ εἶναι τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ καὶ ὁδηγεῖ εἰς σωτηρίαν καθένα ποὺ
θέλει νὰ σωθεῖ. Μὴν ξεχνοῦµε νὰ συγχωροῦµε ὅσους µᾶς ἐλύπησαν.
Βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς νὰ εἶναι ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὅλων τῶν
πιστῶν Χριστιανῶν.
Ἀµήν!

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ
Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης

Ἤλθαµε εἰς τὴν Νάουσα καὶ ἐγκατασταθήκαµε εἰς τὸ ἐξωκκλῆσι

τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ὅπου µείναµε µέχρι τὸ 1970, ὁπότε καὶ
µεταστεγαστήκαµε ἐντὸς τῆς πόλεως, σὲ παλαιὸ διώροφο οἴκηµα
δίπλα εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Ναούσης, τὸ δὲ
Ὀρφανοτροφεῖο ὀνοµάστηκε «Ἐκκλησιαστικὸν Οἰκοτροφεῖον
Ἀρρένων “Ὅσιος Θεοφάνης”».
 Ἔλεος

Ὁ πτωχὸς ζητάει ἔλεος. Ὁ πεινασµένος ζητάει ἄρτον. Διάφορες

εἶναι οἱ ἀνάγκες. Ὁ ξένος ζητάει ποῦ νὰ µένει, ὁ γυµνὸς ροῦχο, ὁ
ἄστεγος στέγη, ὁ ἄρρωστος θεραπεία, ὁ φυλακισµένος ἀπελευθέρωση.
Γενικὰ ὅλοι οἱ βασανισµένοι καὶ ταλαίπωροι ζητοῦν ἔλεος. Ἐὰν
ζητοῦν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὅσο κι ἂν εἶναι καλός, δὲν θὰ βοηθήσει, ὅση
ἀνάγκη κι ἂν ἔχουν. Δὲν θὰ δώσει ὅσα χρειάζονται εἰς τὴν ἀνάγκη.
Εἶναι ὅµως εὐτυχισµένος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ποὺ µπορεῖ νὰ
µεταβάλλει τὴν δυστυχία τοῦ ἀνθρώπου εἰς εὐτυχίαν. Πολὺ µισθὸν θὰ
ἔχει ἀπὸ τὸν Φιλάνθρωπον Θεόν.
Βρίσκουµε τὴν χαρά µας ἀπὸ τὸν Ἐλεήµονα Θεόν, γι᾿ αὐτὸ νὰ
ἐλπίζουµε εἰς τὸν Πανάγαθον Θεόν, ἀπὸ Αὐτὸν καὶ µόνο νὰ ζητήσουµε
ἔλεος.
Ἔχει τὴν ἀγάπην, ὅλα τὰ ἀγαθὰ τὰ ἔχει εἰς τὰ χέρια Του, λυπᾶται
πολὺ τὸν ἄνθρωπο, διότι εἶναι Πολυεύσπλαχνος καὶ Πολυέλεος. Ἂς
ζητήσουµε µὲ πίστη καὶ ἐλπίδα τὴν βοήθεια µὲ αὐτὰ τὰ λόγια:
Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ἐλέησέ µας τοὺς ἁµαρτωλοὺς καὶ
συγχώρεσέ µας τὰ ἁµαρτήµατα καὶ τὰ ἀνοµήµατα, διὰ τῶν
παρακλήσεων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Πάντων τῶν Ἁγίων καὶ
δῶσε µας τοὺς ἀναξίους ἀξίως νὰ Σὲ δοξάσουµε, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν
καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα εἰς τοὺς αἰῶνας, µὲ ἀγάπην καὶ καλοσύνην πρὸς
τὸν πλησίον, συγχωρῶντας αὐτούς ποὺ µᾶς θλίβουν, καθὼς ὁ
Πρωτοµάρτυς θεῖος Στέφανος, ποὺ εἶπε γι᾿ αὐτοὺς ποὺ τὸν
λιθοβολοῦσαν: «Κύριε, µὴ λογαριάζεις τὴν ἁµαρτίαν τους».
Ἡ ἀγάπη πάντοτε νικάει καὶ κερδίζει, διότι ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός.

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ
Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
Νάουσα 02-08-1990

«[…] Δυὸ χιλιάδες παιδιὰ […] βρῆκαν ἀγάπη καὶ στοργὴ στὴν
ἀγκαλιά σου µὲ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους. Ἐκεῖνα τὰ πέτρινα
χρόνια […] ἐσὺ µάζεψες κοντά σου ὀρφανὰ παιδιά, τὰ προστάτεψες
καὶ τὰ ἔσωσες ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὸν θάνατο. Ὀρφανοτρόφος ἔγινες
ἐσὺ ὁ τυφλὸς κατὰ σάρκα καὶ φωτοδότης στὸ πνεῦµα. ...
 «Μὴ κρίνετε ἵνα µὴ κριθῆτε»

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θέλουµε νὰ χαροῦµε, θέλουµε δόξες, θέλουµε νὰ µᾶς

τιµοῦν, νὰ µᾶς ἀγαποῦν, νὰ µᾶς κάνουν καλό, νὰ µᾶς βοηθοῦν, νὰ µᾶς
ἐπαινέσουν, νὰ µᾶς ὑποστηρίξουν, τὰ καλύτερα λόγια νὰ ποῦνε γιὰ µᾶς.
Λέει ἡ Γραφή, ὅσα θέλετε νὰ σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι νὰ κάνετε κι ἐσεῖς
στοὺς ἀνθρώπους. […]
Τὶ κάνουµε ὅµως ἐµεῖς; Τὰ δικά µας τὰ σφάλµατα τὰ κρύβουµε καὶ τοὺς
ἄλλους, µικροὺς καὶ µεγάλους, τοὺς κατηγοροῦµε µὲ τὸν χειρότερο τρόπο.
Στοχαστεῖτε ἄνθρωποι. Ὁ ἀντίλαλος ὅ,τι λὲς λέει.
«Σ᾿ ἀγαπῶ», λές. «Σ᾿ ἀγαπῶ», σὲ λέει.
«Καλὸς εἶσαι», λές. «Καλὸς εἶσαι», σὲ λέει.
«Εἶσαι κακός», λές. «Εἶσαι κακός», σὲ λέει.
«Πᾶψε», λές. «Πᾶψε», σὲ λέει.
«Εἶσαι κτῆνος», λές. «Εἶσαι κτῆνος», σὲ λέει.
«Μετανοῶ», λές. «Μετανοῶ», σὲ λέει.
«Συγγνώµη», λές. «Συγγνώµη», σὲ λέει.
«Σὲ συγχωρῶ», λές. «Σὲ συγχωρῶ», σὲ λέει.
Και τέλος: «Σ᾿ ἀγαπῶ», λές. «Σ᾿ ἀγαπῶ», σὲ λέει.
Προσέχετε ἄνθρωποι, Χριστιανοὶ ἀδελφοί! Οὐδεὶς ἀναµάρτητος! Ποιὸς
εἶσαι ἐσὺ ποὺ κρίνεις; Δὲν εἶσαι γεννηµένος ἀπὸ ἀνθρώπους;
Λέει ἡ Γραφή: «Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνοµίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁµαρτίαις
ἐκίσσησέ µε ἡ µήτηρ µου».
Μὲ ὅποιο µέτρον µετρᾶς, θὰ µετρηθεῖς. […]
Ποιὸς εἶσαι ἐσύ, αὐτὸν ποὺ εὐλογεῖ ὁ Θεὸς νὰ τὸν κατηγορεῖς ἐσύ; […]
Μὴν ξεχνᾶµε, ὅ,τι σπέρνει ὁ καθένας αὐτὸ καὶ θερίζει.

Μετὰ πολλῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καὶ τιµῆς

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ
Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
Νάουσα 08-02-1995

… Μήπως ξεχνᾶ κάποιο ἀπ᾿ τὰ παιδιά σου τὶς τόσες ταλαιπωρίες σου;
Γυρνοῦσες ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, ὁδοιπόρος µέσα στὸ
λιοπύρι τὸ καλοκαίρι καὶ µέσα στὶς βροχὲς τὸ χειµῶνα, γιὰ νὰ µᾶς φέρεις
ψωµὶ καὶ ἄλλα ἀγαθὰ γιὰ νὰ ζήσουµε. Ἔτσι µᾶς µεγάλωσες, ἔτσι
σπουδάσανε πολλοί, ἐνῶ ἄλλοι ἔγιναν τίµιοι ἐπαγγελµατίες […]»
Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀβραὰµ Τουµπίδης, - ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ πατρὸς
Μελετίου (ἀποχαιρετῶντας τον, κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία).
[ὁ πατὴρ Μελέτιος ἐκοιµήθη τὴν Παρασκευὴ 20 Ἰανουαρίου 2012]
 Ἑνότητα

Τὸ αἴτηµα ὅλων εἶναι ἀγάπη, εἰρήνη, καλοσύνη, φιλανθρωπία,

ἐλεηµοσύνη.
Φίλοι µου, ἀγαπηµένοι Ἕλληνες, δοξάσατε τὸν Παντοκράτορα Θεόν.
Μὴν µὲ παρεξηγήσετε ὅτι εἶµαι τυφλός, ἕνα πρᾶγµα ἁπλὸ ἀκοῦστε µε νὰ
σᾶς πῶ. Ὅλοι µας εἴµεθα χρεωµένοι εἰς τὸν Πανάγαθον Θεόν.
Ἡ σεβαστὴ Κυβέρνησίς µας νὰ ἀγαπάει τὴν Ἑλλάδα σὰν καλὸς
πατέρας, ὁ καλὸς Ἀρχιεπίσκοπος νὰ ἀγαπάει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν κόσµο
σὰν καλὸς παπποῦς ποὺ χαϊδεύει τὰ παιδιά του, καὶ γιὰ νὰ τελειώσουµε κι
ἐγὼ µέλος εἶµαι τῆς ἔνδοξης ἑλληνικῆς οἰκογένειας.
Ὅλοι µας οἱ ἄνθρωποι ἔχουµε θεϊκὸ µυαλό. Εἶναι ἀνάγκη ὅλοι µας οἱ
ἄνθρωποι νὰ εἴµεθα ἀγαπηµένοι, ταπεινοὶ καὶ καλοὶ ἐργάτες γιὰ ὅλα τὰ
καλὰ ποὺ µᾶς ὀµορφαίνουν τὴν ζωή µας καὶ µᾶς δίνουν χαρὰν σωτηρίας.
Ἕνα µικρὸ παράδειγµα, ἐγὼ εἶµαι τυφλός, χρωστῶ νὰ σᾶς πῶ τὰ
ἀπερίγραπτα βάσανα τοῦ τυφλοῦ. Ἐγὼ ὅµως χαίροµαι ποὺ εἶµαι τυφλὸς
γιὰ νὰ χαρεῖτε ἐσεῖς καὶ νὰ προσέχετε καὶ νὰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεόν, […]
Εἰς τὴν Πατρίδα µας ἔχουµε πολλὰ Κόµµατα καὶ ὁ καθένας λέει τὰ δικά
του. Ὅλοι, φίλοι καὶ ἀδελφοὶ ἑνωµένοι, εἴµεθα παντοδύναµοι.
Εὔχοµαι ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς µου ταπεινοφροσύνη, προσευχὴ καὶ
ἐλεηµοσύνη, […] πίστη, χαρά, ὑγεία καὶ προκοπή.
Εὐγνωµόνως εὔχοµαι, ἀγαπηµένοι, ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ εὐλογεῖ καὶ
φυλάττει ὅλους ἐν πλήρει ὑγείᾳ καὶ ἄκρᾳ εὐτυχίᾳ εἰς ἔτη πολλά.

Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης

Ἡσυχαστήριον Ἑπτάριθµος Χάρις
Λεπτοκαρυὰ Γιαννιτσῶν
31-01-2007

Ἀπὸ τὸ 1995 βρίσκοµαι εἰς τὸ Ἡσυχαστήριον Ἑπτάριθµος Χάρις εἰς τὴν

Λεπτοκαρυὰ Γιαννιτσῶν. Ἡ τοποθεσία εἶναι 30 στρέµµατα, ὁ γεωργικός
µου κλῆρος, καὶ µερικὰ µᾶς δωρίσανε, σύνολο 60 στρέµµατα. Ἡ Ἐκκλησία
τῆς Ἑπταρίθµου Χάριτος τιµᾶται εἰς τὸ ὄνοµα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς
Κυρίας Θεοτόκου, τῶν Ταξιαρχῶν Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, τοῦ Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Προδρόµου, τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ
τῶν Ἁγίων Πάντων. Κτίσαµε καὶ δεύτερη Ἐκκλησία, τῆς Ζωοδόχου
Πηγῆς, εἰς τὸν ὄροφο τῶν κελλιῶν εἶναι τὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου
Μελετίου Ἀντιοχείας καὶ τελευταίως κτίσαµε τὸ Ἐκκλησάκι τῶν
σφαγέντων ὑπὸ τοῦ Ἡρῴδου Ἁγίων 14.000 Νηπίων.
 Ὁ Θεὸς σώζει καὶ προστατεύει τὰ ὀρφανὰ

Ἐν Ζωοδόχῳ Πηγῇ τῇ 7/1/1969

Πολυαγαπηµένοι µου φίλοι καὶ ἀδελφοί,

[…] ἔλαβα τὸ γράµµα σας.
Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὰ καλά σας λόγια. Χαίροµαι ποὺ εἶστε καλά. […]
Νὰ πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, ἔργα καλὰ νὰ κάνετε, νὰ µετανοεῖτε γιὰ τὰ
ἁµαρτήµατά σας καὶ νὰ ἐξοµολογεῖστε.
Ἔτσι θὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Παναγάθου Θεοῦ.
Ἀγαπητέ µου, χρυσότιµε Εὐστάθιε, γράφεις γιὰ τὰ µάτια µου.
Ἐγὼ ὅµως σὲ εὔχοµαι καὶ στὸ λέω ἀληθινά µὲ ὅλη µου τὴν καρδιὰ ὁ Θεὸς νὰ
σὲ ἔχει πάντοτε καλά.
Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸν ποὺ µὲ ἀξίωσε νὰ µὴ βλέπω.
Εἶναι καλύτερα γιὰ µένα νὰ εἶµαι τυφλός, ἐλάχιστος τοῦ Παντοκράτορα
Θεοῦ ἐργάτης , παρὰ µὲ µάτια.
Ἔπειτα, ἐσὺ ἤσουνα µικρὸ παιδάκι. Δὲν ἤξερες τὶ ἔκανες.
Ἦταν γραφτὸ καὶ θέληµα Θεοῦ νὰ γίνω τυφλός. Δὲν ἔφταιγε ἡ
καπνοβελόνα. Δὲν ἔχω κανένα παράπονο.
Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸν ποὺ ἐπέτρεψε τὴν αἰτία νὰ χάσω τὸ φῶς τὸ φθαρτό, νὰ
ζῶ εἰς τὸ σκοτάδι µὰ νὰ ἐλπίζω τὸ αἰώνιο φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ!
Σ᾿ εὐχαριστῶ καὶ σὲ εὐγνωµονῶ ποὺ στάθηκες ἡ αἰτία νὰ χάσω τὸ φῶς τῶν
µατιῶν µου καὶ νὰ ζητήσω τὸ ἀληθινὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ. […..]
Μὴν στενοχωριέσαι, ἀγαπητὲ Εὐστάθιε. Σ᾿ ἀγαπῶ µ᾿ ὅλη µου τὴν καρδιά.
Δὲν πρέπει νὰ µὲ ζητᾶς συγγνώµη. Ἐγὼ πρέπει νὰ σ᾿ εὐχαριστῶ καὶ νὰ σὲ
εὐγνωµονῶ. Ἀρκεῖ τὸ σκοτάδι µου γιὰ νὰ δοξάσει τὸν Θεόν.
Ἕνα µόνο θέλω ἀπὸ σένα. Μαζὶ µὲ τὴν οἰκογένειά σου νὰ πιστεύετε εἰς τὸν
ἀληθινὸν Θεόν! […]
Καὶ πάλι στὸ ὑπενθυµίζω καὶ σὲ παρακαλῶ […] πάντα νὰ εἶστε κοντὰ εἰς τὸν
Θεόν. […]

Μετὰ πατρικῆς ἀγάπης καὶ ἀπείρων εὐχῶν

σᾶς ἀσπάζοµαι.
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ
Μοναχὸς Μελέτιος Ἀϊβαζίδης
Ὀρφανοτρόφος
 Συλλεκτικὴ ἔκδοση
διατίθεται φιλικὰ δωρεὰν
ἀποκλειστικὰ σὲ συλλέκτες.
Κυκλοφορεῖ ἐκτὸς ἐμπορίου
σὲ περιορισμένο πλῆθος
ἀριθμημένων ἀντιτύπων.

**
ὅλοι οἱ Πίνακες: µολύβι σὲ χαρτόνι
ἐξωφύλλων και ἐσωτερικῶν σελίδων: 25Χ35 ἑκ.
τῆς σελίδας 27 (ὁ πατὴρ Μελέτιος στὸ κάρο): 35Χ25 ἑκ.

**
ARSCELAREARTEM

ΤέΧΝΗς X-art-ή/ί/ύ-σεις
Ἡµερολόγια / 9

є❺э
e-mail: ggverias@gmail.com

Τὰ «Ἡµερολόγια»
τῶν ἐτῶν 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 καὶ 2017
στὸ διαδίκτυο: http://artemnotes.blogspot.com/search/label/Δράσεις

ἐπιµέλεια:
Ἀπόστολος Ἰωσηφίδης

Πλάγιος Α´
Τὸν Συνάναρχον Λόγον…
Κύριε ἡµῶν ὁ Πατὴρ τῶν ὀρφανῶν,
τὸ ἔλεός Σου χάριζε τῷ πιστῷ Σου δούλῳ Μελετίῳ
ὅτι αὐτὸς ἐγένετο πατὴρ ἡµῶν τῶν ὀρφανῶν Σου,
εἰς δόξαν τοῦ Ἁγίου Ὀνόµατός Σου
τοῦ εὐλογηµένου εἰς τοὺς αἰῶνας.
ἐγράφη ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Παντελεήµονος ἐν ἔτει 1943
ISBN 978-618-82134-2-5