ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ κ ΕΟΡ∆ΑΙΑΣ

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟ∆ΡΟΜΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪ∆ΟΣ

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Ἀπό τόν πλοῦτο καί τή σοφία τῶν Πατέρων
Φ 076ο, 15η Μαΐου 2005, Ἐκκλ. Ἔτος Ε΄ αφ 20ο

Ἡ ἀπειλή τοῦ σεισμοῦ

Εἴδατε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ; Εἴδατε τή

φιλανθρωπία του; ∆ύναμη, γιατί ταρακούνησε τήν
οἰκουμένη· φιλανθρωπία, γιατί ἐνῶ ἡ γῆ ὁλόκληρη
σαλευόταν, τήν ἔστησε καί πάλι ὄρθια.
Ὁ σεισμός βέβαια σταμάτησε· ὁ φόβος ὅμως ἄς
συνεχίζει νά ὑπάρχει. Ἡ ταραχή φυσικά πέρασε· ἡ
εὐλάβεια ὅμως ἄς μήν περάσει. Ἡ ἀδιαφορία μας
προκάλεσε τό σεισμό· ἡ προθυμία μας ὅμως,
ἀπομάκρυνε τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν γινόταν ὁ σεισμός, σκεφτόμουν· «πόσο
ὠφέλησαν αὐτά, πού ἅρπαξαν ἀπ’ τούς ἄλλους; Τί
κέρδησαν μέ τίς πλεονεξίες τους; Τί ἀπέμεινε ἀπ’
τήν ἀλαζονεία καί τήν καυχησιολογία τους;
Κατάφεραν ὅλ’ αὐτά, νά σώσουν τούς ἀνθρώπους;»
Μιά στιγμή μόνο ἦταν ἀρκετή· ὅλα θά
καταστρέφονταν πιό εὔκολα κι ἀπ’ τόν ἱστό τῆς
ἀράχνης· θρῆνος θά ἁπλωνόταν στήν πόλη· κι ὅλοι θά
ἔτρεχαν στήν ἐκκλησία. Σκεφτεῖτε τί θά παθαίναμε,
ἄν ὁ Θεός ἀποφάσιζε νά γκρεμίσει τά πάντα.
 Ὁ σεισμός προειδοποιεῖ...
Κι ὅλα αὐτά τά λέω, γιά νά ἔχετε πάντοτε μέσα σας
τό φόβο γι’ αὐτά πού ἔγιναν... Ἔσεισε, ἀλλά δέν
κατέστρεψε· ἄν ἤθελε ὁ Θεός νά μᾶς καταστρέψει, δέν
θά μᾶς ταρακουνοῦσε ἁπλῶς· ἐπειδή ὅμως δέν ἤθελε
τήν καταστροφή μας, πρόλαβε ὁ σεισμός σάν κήρυκας,
νά μᾶς ἀναγγείλει τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ· νά συνέλθουμε
τουλάχιστο ἀπ’ τό φόβο, ἀποφεύγοντας τήν
πραγματική τιμωρία.
Τό ἴδιο συνέβη καί στήν περίπτωση τῶν εἰδωλο-
λατρῶν. «Ἀκόμη τρεῖς ἡμέρες κι ἡ Νινευή θά
καταστραφεῖ», ἔλεγε ὁ Θεός μέ τό στόμα τοῦ προφήτη
Ἰωνᾶ.
Ἀπειλεῖς μόνο, πώς θά τήν καταστρέψεις καί δέν τό
κάνεις·
∆έν θέλω νά τήν καταστρέψω, γι’ αὐτό κι ἀπειλῶ.
Τότε, γιατί τό λές;
Γιά νά μήν κάνω αὐτό πού λέω· ἡ προφητεία, ὁ
λόγος, ἄς προλάβει νά ἐμποδίσει τήν καταστροφή.
Τότε φώναζε ὁ προφήτης Ἰωνᾶς· Ἀκόμη τρεῖς
ἡμέρες κι ἡ Νινευή θά καταστραφεῖ. Σήμερα οἱ τοῖχοι,
πού σείονται, φωνάζουν πιό δυνατά καί μᾶς
προειδοποιοῦν.
Σταματῆστε πιά τήν κακία. Θυμηθῆτε τήν ὀργή
τοῦ Θεοῦ! Σκεφτεῖτε, πώς ὅλα βρίσκονται στό χέρι
Του. Μέσα σέ μιά στιγμή παρέλυσε τή σκέψη καί τό
μυαλό μας· συγκλόνισε ὡς τά κατάβαθα τήν ψυχή μας.

2
 Μνήμη τῆς τελικῆς κρίσης
Ἡ σκέψη μας ὅμως, ἄς τρέξει καί στή φοβερή ἡμέρα
τῆς Κρίσεως· αὐτή θά διαρκέσει ὄχι μόνο μιά στιγμή,
ἀλλά αἰώνια· τότε θά στηθεῖ τό ἀδέκαστο δικαστήριο·
ὅλες οἱ πράξεις μας θά φανερωθοῦν· κανένας ἄνθρωπος
δέν θά εἶναι κοντά μας· οὔτε φίλος, οὔτε συγγενής,
οὔτε ἀδελφός, οὔτε γονεῖς δέν θά μποροῦν νά μᾶς
βοηθήσουν. Τότε, τί θά κάνουμε;
Σᾶς φοβερίζω μέ τά λόγια μου, γιατί θέλω νά σᾶς
ὁδηγήσω στή σωτηρία· ἔκανα τά λόγια μου πιό κοφτερά
ἀπ’ τό μαχαίρι, γιά νά μπορέσετε ἐσεῖς νά καθαρίσετε,
ὅ,τι πιό σάπιο ἔχετε μές στίς ψυχές σας.
Ὅλα τά ἐπίγεια ἀνωφελή καί μάταια
Μέχρι πότε θά στηρίζεστε στά χρήματα; Μέχρι
πότε θά κηνυγᾶτε τά πλούτη; Μέχρι πότε θά χτίζετε
πολυτελέστατα σπίτια; Μέχρι πότε σάν λυσασμένοι θά
εἶστε δοῦλοι στήν ἄψυχη φιληδονία; Νά, ἦρθε ὁ
σεισμός· σέ τί ὠφέλησαν τά πλούτη;
Ὁ κόπος γιά ὅλα πῆγε χαμένος· τό κτῆμα χάθηκε
μαζί μέ τόν ἰδιοκτήτη του· τό σπίτι καταχωνιάστηκε
μαζί μέ τόν κατασκευαστή του· ἡ πόλη κατάντησε
κοινός τάφος γιά ὅλους· ὁ τάφος αὐτός δέν σχεδιάστηκε
ἀπό χέρια τεχνιτῶν, ἀλλά κατασκευάστηκε ἀπ’ τήν
ἀλαζονεία σας.
Ποῦ εἶναι τώρα ὁ πλοῦτος, τά σπίτια, τά χωράφια,
οἱ περιουσίες; Ὅλα εἶναι πιό ψεύτικα κι ἀπ’ αὐτό τό
πέπλο τῆς ἀράχνης.

3
 Ποιά εἶναι ἡ αἰτία τοῦ σεισμοῦ;

Πάντοτε στή ζωή σας νά θυμᾶστε ἐκείνη τήν

ἡμέρα τοῦ σεισμοῦ. Τότε, ὅλοι εἶχαν φοβηθεῖ ἀπ’ τό
σεισμό· ἐγώ ὅμως ταράχτηκα περισσότερο ἀπ’ τήν
αἰτία, πού προκάλεσε τό σεισμό.
Καταλάβατε τί εἶπα; Ὅλοι φοβηθήκατε μήπως
πέσουν τά σπίτια σας καί σᾶς πλακώσουν· ἐγώ ὅμως
φοβήθηκα, γιατί ὁ Κύριός μας ὀργίζεται μαζί μας, πού
δέν μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας.
Τό νά πεθάνεις, δέν εἶναι φοβερό· φοβερό ὅμως εἶναι,
νά ἐξοργίζεις τό Θεό μέ τίς ἁμαρτίες σου.
Ἐγώ δέν φοβόμουν γιά τό σεισμό, ἀλλά γιά τήν
αἰτία τοῦ σεισμοῦ· γιατί αἰτία τοῦ σεισμοῦ ἦταν ἡ
ὀργή τοῦ Θεοῦ γιά τίς ἁμαρτίες μας.
Ἐμεῖς ποτέ νά μή φοβόμαστε τήν κόλαση· μόνο τήν
ἁμαρτία νά φοβόμαστε· αὐτή εἶναι ἡ μητέρα τῆς
κόλασης.
Ἐμεῖς νά ἀγαποῦμε τό Θεό· νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό
Εὐαγγέλιό Του· νά μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας· κι ὁ
Χριστός μᾶς περιμένει στόν Παράδεισό του. Ἀμήν.

Ἰωάννου Χρυσοστόμου