Arkeind Academy

Story by: MysTeriousHunHan

Date Started: January 26, 2018
Date Finished:

Introduction:

Arkeind Academy is not your typical school, it is a boarding school, this

Academy has a secret and surrounded by many mysteries which you may add
that this academy is located in the middle of god-knows-where, only those who
are lucky enough to be selected can be enrolled in this academy but in those
selected students, only two girls are included.

Are you ready to unveil the secrets of the academy?

Are you ready to discover the mysteries?
Are you brave enough to handle the truth?
Are you strong enough to face the danger that is waiting?
Are you ready to face the consequences of your decision?

If yes, then welcome to hell

----

Work of Fiction:

This is a work of fiction. Names, Characters, Places are fictitious, unless

otherwise stated. Any resemblances to real person, living or dead are purely
coincidental.

All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed, or

transmitted in any form or by any means without proper permission from the
author.

Plagiarism is a Crime.

-----
Prologue:

-Autumn-

“WHAT?” sigaw ko ng marinig ko ang sinabi ng ama ko pabagsak ko ring

ipinatong ang dalawa kong kamay sa lamesa dahil sa gulat na lumikha ng
ingay, nanlalaki rin ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya, he can’t be
serious. I can feel my nails slowly digging at my own palm sa pagkakadiin ng
pagkakasara ng kamao ko.

“YOU’RE SENDING ME, YOUR DAUGHTER TO A BOARDING SCHOOL AND

WHAT’S WORST AN UNKNOWN ACADEMY??? THE EFF! WHAT WERE YOU
EVEN THINKING! YOU DIDN’T EVEN ASK ME IF I’M OKAY WITH IT, BIGLA
NA LANG KAYONG NAGDESISYON” galit na sigaw ko, my 2 brother’s, Rain
and Wind are still not meeting my eyes they both currently looking at the
ground and as for my father he’s looking at me with those emotionless dark
deep eyes, I felt the coldness run down through my spine that send shivers to
my body but I chose to ignore it and stand firmly on the ground while eyeing
my father

“Tell me the reason why I need to go there, tell me!!!”

“It’s for your own good” maikli nitong sabi, nagpantig ang tenga ko sa sinabi
niya, gusto kong maiyak pero hindi ko gagawin, not when I know na yun ang
gustong makita ng ama ko

“For my own good by sending me in that whoever knows academy? Oh

come on father” gigil kong sabi

“Autumn” may babala sa tono ng pagtawag sa pangalan ko ni Rain

“We all know you hate me, yes, you didn’t say you hate me but you let me
feel it all these years I’m living in this world but I didn’t expect that you
hate me this much na umabot pa sa ganito na ipapatapon mo ko sa isang
paaralang hindi ko alam kung saan” mapakla kong sabi

“Autumn, it’s not that. We have no choice, it’s the rule. None of us should
against it. You need to go there for everyone’s sake and for your safety”
my older brother, Rain said

“For everyone’s sake? Of course for everyone not for me” sarkastikong
sabi ko

“Autumn please listen to us” sabi ni Rain

“Ako ba pinakinggan nyo yung side ko about this matter? Diba hindi,
basta na lang kayong nagdesisyon? So why the hell I would listen to all
your shits!!” pagkatapos kong sabihin yun ay tumakbo ako paalis sa harapan
nila at nagtungo sa kwarto ko

“Wow, they already organise my things, so they really want me to go?

Okay fine whatever” I said when I saw my things at the corner of my room. I
roll my eyes, I won’t cry, I won’t give to that old man the satisfaction he wants.
Tumigil ang paningin ko sa isang black na sobre na nasa study table ko, out of
curiosity ay lumapit ako doon at kinuha yung sobre, may pulang ribbon na
nakatali sa palibot ng sobre, inalis ko ang ribbon at binuksan ang sobre

“Arkeind Academy is hereby announce to you that you are one of 2 lucky girls
we want in our academy and you can’t say NO because that’s the rule

Be wise and be strong

Yours truly,
Founder/s”

So Arkeind Academy huh? Ipinasok ko yun sa shoulder bag ko at isinukbit sa

likod ko.

“Ready to go?” tiningnan ko ang kapatid kong si Wind na nasa tabi ko

habang ang dalawang kamay ay nasa bulsa ng pantalon niya, tulad ng ama ko
ay wala ring emosyon ang mga mata niya. Hindi ko sinagot ang tanong nya sa
halip ay malamig na tiningnan ko lang siya, Ngayong gabi ang alis ko dahil
bukas ay simula na ng pasok sa paaralang iyon

“Come on Autumn you can’t give us a cold shoulder you know” naiinis na
sabi ni Wind, siya pa ang may ganang mainis? How nice. I rolled my eyes.

“I can and I will. Don’t talk to me Wind, may kasalanan pa kayo sakin at
hindi ko pa kayo napapatawad” tinalikuran ko siya at naglakad patungo sa
sasakyan na maghahatid sa akin sa Arkeind Academy ngunit napatigil din ako
ng makita kong hindi namin sasakyan iyon.

“Sasakyan yan ng Arkeind Academy” sagot ni Rain ng makita sigurong

napatigil ako

Hindi ko na siya tinapunan ng tingin at kibit-balikat na pumasok sa

sasakyan. Bago ko pa maisara ang pinto ng sasakyan ng tuluyan ay naharang
na iyon ni Rain, tiningnan ako ni Rain nasa likod nya si Wind na nakatingin
lang din sa akin, there’s something in their eyes na nakita ko lang noong
magising ako sa hospital dahil sa muntikan kong pagkalunod, Pag-aalala

“Be careful in that Academy, just stay out of range and be contented on
what you know, don’t ask question and don’t seek for an answer, don’t
put a stupid stunt and make a stupid decision” makahulugang bilin ni Rain,
bago pa ako makasagot ay isinara na nya ang pinto ng kotse. Napasandal ako
sa upuan ko at napabuntong hininga, ilang minuto pa ay pumasok ang driver
at pinaandar na ang kotse.

“Kuya alam niyo po ba kung anong klaseng paaralan ang Arkeind

Academy?” tanong ko sa driver ng makalabas kami sa village namin, tumingin
siya sa akin gamit ang salamin sa harap niya

“Hindi ba’t ibinilin sayo ng iyong kapatid na wag ng magtanong? Maaari

kang mapahamak sa mga pagtatanong mo” mababa ang tonong sabi nito.
Napairap ako, nagtatanong lang naman ako kung anong klaseng paaralan yun
as if naman na mamamatay ako dun. Hindi ko na lang pinansin si Manong
Driver. Inilabas ko ang cellphone ko upang isearch kay pareng google kung ano
at saan ang Arkeind Academy. Napakunot ang noo ko ng walang kahit anuman
ang lumabas tungkol sa Arkeind Academy bagkus mga unrelated na topic lang,
impossible yun diba academy sila so I assume may background sila kay
Google. Gusto ko sanang magtanong pa pero pinili ko na lang na manahimik at
sarilihin ang mga tanong na nilulunod ako ngayon.

“Anong klaseng paaralan ang Arkeind Academy?

Bakit wala man lang alam si Google?
Saang lugar iyon nakatayo?”

Isang oras. Isang oras na pero hindi pa rin kami nakakarating sa Arkeind
Academy. Umuunti na rin ang mga building at mga puno na ang karamihan.
Sa isang di gaanong kitang paliko, lumiko ang sinasakyan ko. W-what?
Madilim ang dinadaanan namin, walang ilaw, napalunok ako. Lumipas pa ang
Labinlimang minuto ng huminto kami. Nakita ko ang isang napakalaking gate
na unti-unting bumubukas para bigyan kami ng daan, nang tuluyang
bumukas ang gate ay pinaandar ulit ni Manong Driver yung sasakyan at
pinasok sa loob, at katulad kanina ay nasa isang tuwid na daan na naman
kami ngunit may mga ilaw na ang mga puno dito na nakahilera sa kalsada.
Namangha ako dahil napakaganda ng tanawin, hindi katulad kanina na wala
akong makita kundi dilim ngayon ay kitang kita ko ang isang Fountain sa
kaliwang bahagi ng kalsada at mga bulaklak na nakapalibot at dalawang daan
papunta doon.

“Woah”
Sa sobrang pagkamangha ay hindi ko na napansin na huminto na pala ang
sinasakyan ko at nasa labas na si Manong Driver na kasalukuyang ibinababa
ang mga gamit ko. Dali-dali akong bumaba at inilibot ang paningin ko, nasa
tapat kami ng Limang palapag na gusali na kulay Sky Blue, actually anim na
limang palapag na gusali ang nakapalibot sa akin. Wow. Sky Blue, Blue,
Yellow, Green, Red and Black.

“Welcome welcome” napatingin ako sa isang naka eye glass na babae na

naka-formal attire na papalapit sa amin ngayon may kasama siyang dalawang
lalaki, nakangiti siya, atamis ang mga ngiti niya pero hindi yun nagtugma sa
bigat ng presensya nya.

“May mali, something is wrong with her smile”

“uhh?” di ko sigurado kung ano ang sasabihin ko, not when I sense something
is off

“Miss Montclair welcome to Arkeind University, I’m Helena the

Headmistress of this Academy” pakilala niya ng makalapit siya sa akin

“err hello” sagot ko at kinuha ang kamay niyang nakalahad upang makipag-
kamay

“Pakikuha ang mga gamit niya at dalhin sa dormitoryo nya” utos niya dun
sa dalawa nyang kasamang lalaki na agad namang sumunod, ni hindi ko na
nga napansin na wala si Manong Driver at yung sasakyan na sinakyan ko.

“Your dorm number is 403, be up at 8 am tomorrow and go to Academy,

yung daan ay nasa gitna ng Black dorm at Red Dorm, diretsuhin mo lang
yun at pag may nakita kang gate na may guard ay ibigay mo lang ang
sobre mo at may ibibigay siya sayong mapa kung saan ka pupunta, your
school uniform is already place on your bed and oh kindly lock your dorm
and don’t go out not until the sun shows up, that’s all goodnight”
nakangisi niyang sabi tsaka siya tumalikod na siya at naglakad paalis,
tiningnan ko lang siya hanggang sa mawala na siya sa paningin ko. Umiling na
lang ako at naglakad papasok pero hinarang na agad ako ng isang babaeng
nurse

“Umupo ka muna dito we just need to put on something” sabi nito at

itinuro ang isang upuan, kibit-balikat na umupo ako dun at hinihintay ang
mga gagawin niya, naglabas siya ng isang pantusok na may lamang kulay blue
na likido at walang sabi-sabing itinusok niya iyon sa ugat ko sa wrist.
Napangiwi ako sa konting sakit na naramdaman ko, nang matapos siya ay
nilagyan nya yun ng bulak at gauze.
“You’re done, be careful” yun lang ang sinabi niya bago siya bumalik sa
ginagawa niya kaya naman tumayo na ako at nagsimulang umakyat papunta
sa dorm ko. THIS SCHOOL IS NOT NORMAL!!!

Tumigil ako sa tapat ng pinto ng Dorm 403 at lumapit sa railings at tinanaw

ang kabuuan ng paligid kung nasaan ako, nakapalibot ang dorm na may iba’t
ibang kulay, sa gitna ng black dorm at red dorm ay may isang daan patungo sa
Arkeind Academy na siyang sinabi ni Headmistress kanina. Ipinihit ko ang
sarili ko patalikod pero nagulat ako ng isang lalaki ang sumalubong sa akin,
natatakpan ng maskara ang kalahati ng mukha niya at tanging mga labi niya
lang ang nakikita, ramdam ko ang biglang pagbigat ng paligid, tulad ni
headmistress mabigat din ang presensya. Natindigan lahat ng balahibo ko sa
katawan at suno-sunod na napalunok bumilis din ang tibok ng puso ko,
nakaramdam din ako ng takot para sa sarili ko, takot na hindi tulad ng takot
pag may nagbalak na rape-in ka, takot na parang kahit anong oras ay maari
niyang kunin ang buhay ko.

Napakurap ako ng walang sabi-sabing umalis siya sa harap ko, lumingon ako
para tingnan ang dinaanan niya pero nakakapagtakang wala na akong nakita,
napakabilis naman niya kung ganun.

Nagmadali akong pumasok sa dorm ko at nilock agad ang pinto, hawak ang
dibdib na napasandal ako paupo sa pinto. What was that? Sino siya? Anong
kailangan niya? And more importantly anong pumasok sa isip ng tatay at mga
kapatid ko at napagdesisyunan nilang itapon ako dito.

Kinuha ko ang cellphone ko para tawagan sila daddy

“Shit bakit walang signal?” frustrated kong sabi

Inangat ko ang paningin ko sa paligid ng dorm, malaki siya, may isang

mahabang couch at dalawang solo couch sa kaliwang bahagi at may coffee
table sa gitna, may pinto na sa tingin ko ay papasok sa kitchen, isa pang pinto
na mukhang papasok sa bed ko. Tumayo ako para pumunta sa kwarto ko,
andun na ang mga gamit ko na nakalagay sa may tapat ng isang cabinet at
tulad ng sabi ni Headmistress nasa kama ko na nga ang school uniform ko.
Pumunta ako sa mga gamit ko at kumuha ng damit bago ako pumunta sa Cr
na nasa loob ng kwarto ko, nagpalit ako ng damit at isinuot ang isang pares ng
pantulog. Pagkatapos kng magpalit ay sumalampak ako sa kama ko at kinuha
ko ang cellphone ko at nagpatugtog sa kabila ng nangyari kanina ay kailangan
ko ng music para kumalma ako. Napatingin ako sa nakabukas kong shoulder
bag ng makita ko dun yung Black na sobre

“Ito siguro yung sinasabi ni headmistress na sobre”

Kinuha ko yun at ipinatong sa table sa tabi ng lamp. At dahil na rin siguro sa
pagod ay unti-unti akong kinain ng dilim hanggang sa tuluyan akong
makatulog.
KABANATA 1

>>Arkeind Academy<<

-Autumn-

Madilim, sobrang dilim,

wala akong maaninag na kahit kaunting liwanag,

pinilit kong tumayo pero hindi ko kaya, nakatali ang paa ko,

hindi ako makagalaw.

Nasaan ako?

Sinong may gawa nito?

Bakit ako nakatali?

Nasilaw ako ng bumukas ang isang pinto na nagbigay ng liwanag upang makita
ko ang kalagayan ko,

nanghilakbot ako ng makitang ahas ang nakapulupot sa paa at katawan ko.

Sumigaw ako ng sumigaw pero tila walang nakakarinig,

ramdam ko ang luhang lumalandas na sa mga pisngi ko

Natatakot ako pero hindi para sa sarili ko, para sa maiiwan ko,

Para sa “kanya”

“T-tulong please t-tulungan niyo ko”

Ang sigaw kong iyon ay tila naging bulong

Hindi ko na maramdaman ang sarili ko,

Namamanhid na ang katawan ko dahil sa pagod

Napatingin ako sa nakabukas na pinto ng may isang pigura ng lalaki ang

ngayon ay nakatayo doon

“T-tulong”
 Napabalikwas ako sa higaan ko, panaginip, napaka-masamang
panaginip, ramdam ko ang pawis na nasa noo ko, pati ang mabilis na pagtibok
ng puso ko. Anong ibig sabihin ng panaginip na iyon. Napalingon ako sa wall
clock at nakita kong mag a-ala sais pa lang ng umaga. Bumangon ako at agad
na nagtungo sa kusina para uminom ng tubig, uhaw na uhaw ako sa hindi ko
malamang dahilan hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang bilis ng tibok ng
puso ko. Mariin kong pinikit ang mata ko at umiling para maalis yun sa utak
ko, kinalma ko rin ang sarili ko. Nang bumalik na sa normal ang tibok ng puso
ko ay nag-asikaso na ako para pumunta na sa Arkeind Academy. Matapos
kong mag-ayos ay kinuha ko ang bag ko at inilagay doon ang sobre at lumabas
na.

Ako lang ba ang nandito sa dorm na ito o sadyang maaga pa lang?

Ipinagwalang bahala ko na lang ang tanong kong iyon at bumaba na,

naabutan ko pa ung nurse na nandun na rin sa pwesto nya, tumango sya kaya
naman tumango rin ako, tinungo ko ang daan papupunta sa sinasabi ni
Headmistress, sa gitna ito ng Black at Red dorm pagkatapos kong makalagpas
sa dorm na iyon isang pathway naman ang tinahak ko hanggang sa matanaw
ko ang isang black na gate na may napakataas na pader sa magkabilang
bahagi.

“Sobre mo?” tanong nung guard, nakangiti siya so far ang ngiti pa lang niya
ang nakikita kong totoo.

Kinuha ko ang sobre na nasa bag ko at ipinakita ito kay manong guard na
nawala bigla ang ngiti at napalitan ng pagkabigla, makikitaan rin ang mga
mata niya ng pag-aalala. Tinanggap niya yun at tiningnan pagkatapos ay
ibinalik niya sa akin iyon pagkatapos ay binuksan ang gate at ibinigay sa akin
ang isang school map pero bago pa ako makapasok ay hinawakan nya ang
braso ko at tumingin sa mga mata ko

“sa A room ka pupunta tingnan mo na lang yang nasa mapa mo pero

pumunta ka muna sa Cafeteria upang mag-umagahan at tsaka Mag-iingat
ka iha, bago ka, mainit ang mga mata nila sayo” pagkatapos nyang sabihin
yun ay mahina nya akong tinulak papasok, naguguluhan na nilingon ko si
manong guard pero ngumiti lang siya sa akin at sinenyasan na magpatuloy na
ako. Napangiwi ako pero nagpatuloy ako sa paglalakad, tiningnan ko ang
mapang nasa kamay ko, hinanap ko kung na saan ang cafeteria na agad ko rin
naming nakita gamit ang mapa ay agad kong natunton ang kinalalagyan ng
cafeteria, pumasok ako, napamaang ako ng makita kung gaano kalaki at
kaganda ang cafeteria na ito. Di tulad sa iba ay may waiter na naglilibot at
kumukuha ng order. Tatlo pa lang kaming estudyante na nandito, ako at yung
dalawang lalaki na kumakain sa sulok na parte ng cafeteria. Naupo ako sa
kabilang sulok, may lumapit sa akin isang waiter at kinuha ang order ko
Sa paghihintay ko sa order ko ay unti-unti na ring dumarami ang mga
estudyante dito. Hindi naging lingid sa aking kaalaman ang mga mapanuri
nilang tingin sa akin. May ibang sumusulyap-sulyap lang at yung iba ay
lantaran kung tumitig.

Nagpasalamat ako sa waiter ng ilapag nya ang order ko sa tapat ko, libre pala
ang pagkain dito kasama daw sa binayaran. Magsisimula na sana akong
kumain kung hindi lang talaga sa mga taong ito na nakatitig pa rin sa akin.
Fact about me: Ayoko talaga sa lahat ng may nakatingin sa akin pag kumakain
ako

“CAN I EAT THIS FOOD WITHOUT ANYONE STARING AT ME?” malakas

kong sabi na naging sanhi ng pagtahimik ng palagid. Gulat silang nakatingin
sa akin na para bang hinihingi ko na agad ang kamatayan ko. Napatigil din
ang isang grupo ng mga lalaki na nasa pintuan ng cafeteria at tumingin sa
akin saglit bago nagpatuloy sa pagpasok. Oh gosh. Agad akong yumuko upang
itago ang mukha ko.

“Mind your own business students” sabi ng isang lalaki na nasa pintuan,
nakasuot ito ng school uniform pero naiiba ang kulay nito, kung sa iba ay blue
ang jeans at collar ng suot nitong uniform sa kanya ay black ang kulay, may
hawak siyang isang black notebook sa kanang kamay. Mas lalong tumahimik
at bumigat ang paligid, walang nagtangkang gumalaw, waring mga takot silang
mapansin ng lalaking ito na ngayon ay naglalakad sa gitna ng cafeteria, lahat
ng mata ay nakatingin sa kanya. Ramdam ko rin ang kakaibang takot, yung
takot na mas malala pa sa takot na naramdaman ko kagabi. Sino siya?

Napatingin ako sa lalaking ngayon ay nakaupo sa harapan ko, nakangiti siya,

magulo ang kulay brown nitong buhok, blue ang eyes nya, para siyang isang
anime character ngunit sa kabila ng maamong mukha nya ay waring may
nakatagong demonyo sa loob niya. Napalunok ako ng magtagpo ang mga mata
namin.

“Maybe you’re wondering kung sino siya?” nakangiti pa rin siya

Tumikhim ako upang mawala ang bumara sa lalamunan ko

“I don’t know what you’re talking about” pagtanggi ko sa sinabi niya.

Ngumisi siya. I knew it.

“He’s the only person that can make everyone shiver in fears only by
standing in front” sabi nito na naging dahilan ng biglaan kong pagtingin sa
kanya pero wrong move kasi nasa harapan ko mismo ang mukha niya, ilang
inches lang ang layo sa mukha ko, naiilang pa ako sa paraan ng pagtingin niya
sa mata ko, lalayo na sana ako ngunit hinawakan nya ang mukha ko upang
pigilan ako sa tangka ko. Napalunok ako, alam kong maraming nakatingin sa
amin ngayon ramdam ko iyon.

“Sa tingin mo? Ikaw na kaya ang hinihintay ng lahat? Ikaw na kaya ang
maglalabas sa amin sa impyernong ito” sabi nito sa akin. Pwersahang inalis
ko ang kamay niyang nakahawak sa mukha ko at lumayo.
Naguguluhang tiningnan ko siya

“What do you mean by that?” hindi ko maiwasang magtanong, ngumiti lang

siya at hindi sinagot ang tanong ko. Kinuha niya ang tinidor na gamit ko at
kumuha ng omelette na nasa plato ko at isinubo iyon sa bibig nya.
Pinaningkitan ko siya ng mata dahil sa ginawa niya. Natatawang itinaas niya
ang dalawa niyang kamay na para bang suko na siya.

“By the way, I’m Zero Alleire” pakilala niya, inilahad niya ang kamay nya,
tinanggap ko naman iyon

“Autumn Charize Montclair” sabi ulit ni Zero at shinake ang kamay namin

“H-how did you even know my whole name?” confuse kong sabi

“Everyone knows it” yun lang ang sinabi niya. Tumayo siya kaya naman
tiningnan ko siya

“Thank you for the breakfast, I really enjoy it” sabi nito at kumakaway na
umalis, lumapit siya dun sa lalaki kanina, nag-usap sila at sabay na tumingin
sa akin pagkatapos ay umalis na silang dalawa. Weird

Tumingin ako sa relo ko ng makitang 7:45 am na pala, kailangan ko ng

pumunta sa A room. Agad kong kinuha ang mga gamit ko at naglakad palabas,
ngunit napatigil din ako ng may lumapit sa aking tatlong lalaki, katulad nung
lalaki kanina at ni Zero, yun din ang kulay ng uniform nila.

“Hello, I’m Red, nabigyan kami ng isang utos na kailangan ka naming

ihatid sa A room ng ligtas” sabi nung isang lalaki, maayos ang pagkaga-gel
ng pula nitong buhok, may dimples siya na agad mong mapapansin.

“h-hello” sabi ko na lang, tumango sila at pinauna ako, nasa kaliwa ko si Red
at sa kanan naman ay isang tahimik na lalaki, medyo magulo ang buhok nito,
hindi rin nakaayos ang neck tie nito at bukas rin ang unang tatlong butones
ng uniform niya, habang nasa likod ko naman ay isang lalaking may lollipop sa
bibig na kanina pa niya sinisipsip. Habang naglalakad kami ay napagtanto
kong wala pa sa sampung babae ang nakikita ko dito.

“Uhh red ilan ang populasyon ng babae dito?” tanong ko upang basagin ang
katahimikan sa aming apat. Nagtatakang lumingon sa akin si Red
“10 lang pero ngayon 12 na kasama ka at yung isa pang dumating na
newbie” sagot nito, napamaang ako sa sinabi niya, What the? Anong klaseng
paaralan ito?

“B-bakit?” tanong ko kaya naman tumingin ulit sa akin si Red, ramdam ko rin
ang tingin nung dalawa. O-kay maybe I should stop asking na

“We really need and demand for you to stop asking questions and seek for
an answer, its better if you don’t know anything that might put you in a
danger . This is an Academy and you need to study that’s all” mahinang
sabi ni red pero sapat na para marinig ko. T-teka parang narinig ko na
somewhere yan, iba man ang pagkakasabi pero parehas lang ng ipinaparating

“Be careful in that Academy, just stay out of range and be contented on what
you know, don’t ask question and don’t seek for an answer, don’t put a stupid
stunt and make a stupid decision” –Rain

Itinikom ko ang bibig ko at hindi na nagtangka pang magsalita, yung mga

lalaking nakakasalubong namin ay iwas ang tingin sa amin, or dito sa tatlo
kong kasama.

“Thank you” sabi ko dun sa tatlo nang nasa harap na kami ng A Room, I
guess.

Ngumiti sila

“Just be careful” sabi ni red at bahagyang ginulo ang buhok ko. Why
everyone says I need to be careful. With a thoughts, binuksan ko ang pintuan
ng A Room, lumingon sa akin ang mga nandun, 16 kami na nandun at oo nga,
dalawa lang kaming babae, katabi ko siya ngayon at patingin-tingin sa palagid.

“Hey are you okay?” tanong ko, lumingon siya sa akin at bahagyang
tumango, napatango na rin ako. Natahimik kami ng umakyat si Head Mistress
sa platform at lumapit sa may podium, kinuha niya ang mic, katulad kagabi
nakangiti na naman siya pero nakakatakot ang presensya niya.

“Good morning my lovable new students” panimula nito, binati rin namin
siya

“Welcome to Arkeind Academy, welcome to Hell” nakangisi nitong sabi,

hindi ko gusto ang ngisi niya, ngisi ng isang nagtatagong demonyo. Pagkatapos
niyang sabihin iyon ay walang sali-salitang tumalikod na siya at naglakad
paalis. Yun na yun? Tapos na ang orientation? Unti-unti na silang nagsialisan,
hanggang sa tuluyang dalawa na lang kaming natira ng babaeng katabi ko
“Hindi ka pa ba aalis? Sabi nung ibang babaeng napagtanungan ko eh wala
pa daw pasok ngayon pero pagkatapos nilang sagutin ang tanong ko eh
tinanong din nila kung bakit ako pumayag na pumasok sa academy na ito”
sambit nito

“Ako nga pala si Alyssa Fate Reynolds” pakilala niya

“Autumn Charize Montclair” sabi ko, tumayo ako kaya naman tumayo rin
siya

“saan ka tutungo?” tanong nito sa akin

“Hindi ko alam maybe maglilibot-libot” sagot ko, tumango siya kaya naman
nginitian ko siya

“Una na ako sa iyo” paalam ko, tumango siya sakin at ngumiti, kumaway ako
sa kanya at ganun din siya. Nag-unat ako ng katawan ng makalabas ako sa A
Room

“ay butiki” gulat kong sabi ng makita ko yung lalaki na nakasandal sa

dingding ng A room. Walang emosyon nya akong tiningnan kaya naman
napangiwi ako ng magtaasan ang balahibo ko sa braso at batok ko. Nagsimula
siyang maglakad patungo sa direksyon ko pero nakahinga ako ng maluwag ng
lampasan niya ako at dumiretso sa may likod ko. Nanlaki ang mata ko ng
pagtalikod ko at nakita ko ang isang lalaki na ngayon ay nakahandusay mga
sampung hakbang sa likod ko at naliligo sa sarili niyang dugo, napatingin ako
dun sa lalaki, siya, p-pinatay nya yung lalaki

“Kung hindi niya pinatay yung lalaki ay malamang ikaw ngayon ang nasa
kalagayan niya” sabi ng isang boses, tumingin ako sa paligid ko at nakita
kong nakasanday sa isang puno si Zero at nakatingin sa akin. Tinangka kong
magsalita pero walang boses na lumalabas sa bibig ko, ramdam ko ang
panginginig ng buong katawan ko, ramdam ko rin ang pagkahilo ko at unti-
unting pagdilim ng paningin ko, bago pa ako tuluyang bumagsak sa lupa ay
may braso ng humaklit sa bewang ko at sinalo ako pagkatapos nun ay tuluyan
na akong nawalan ng malay
KABANATA 2
>>Questions<<

-Autumn-

Sa nakabukas na pinto na nagsilbing liwanag ko ay may isang pigura ng lalaki

ang nakatayo roon

“T-tulong”

“T-TULONG”

Sa kabila ng panghihina ng katawan ko ay nagawa ko pang sumigaw,

mabilis na lumapit sa akin ang lalaki na hindi ko makilala dahil Malabo ang
mukha niya

Tinangka niya akong pakawalan sa ahas na nakapulupot sa akin,

nanghilakbot ang buo kong pagkatao ng may isa pang lalaki ang lumitaw at
naglabas ng baril

itinutok niya ito sa lalaking nagtatangka akong pakawalan

“W-wag” pakiusap ko, tumingin sa akin ang lalaki

Pagkatapos ay lumingon siya dun sa lalaking may hawak ng baril

Tumigil siya at hinarap ang lalaki at humakbang ng ilang hakbang palapit sa

lalaking may hawak ng baril

Napatingin ako sa ahas na unti-unting umaalis sa pagkapulupot sa katawan ko

Pero imbes na tuluyang umalis ang ahas ay nanatili ito sa harap ko

At nakatingin sa akin na para bang handa niya akong tuklawin kung sakali
mang magtangka akong tumakas

Lumingon sa akin ang lalaki at tinangkang lumapit sa akin ng makita niya ang
takot sa mata ko dahil sa ahas na ito

“Subukan mong gumalaw at mauuna kang mamamatay”

“Pull that damn trigger if you really want to kill me” hamon ng lalaki at nag-
umpisang humakbang palapit sa akin
“no”

“NO”

Sigaw ko na nagpatigil sa kanya, umiling ako habang patuloy na umiiyak

“N-no please, d-don’t move please” pakiusap ko

“Sweetie it’s okay”

“AHHHHHH” napabalikwas ako sa kama kung saan ako nakahiga, ang

panaginip na naman na iyon. Nasasaktan ako sa hindi ko malamang dahilan.
Napatingin ako sa paligid ko at nakita kong nasa dorm na ako. Napatingin ako
sa pintuan ng kwarto ko ng bumukas iyon at pumasok si Alyssa dala ang isang
tray

“Gising ka na pala” sabi nito, agad siyang lumapit sa akin, inilapag nya ang
tray sa lamesa sa tabi ko at naupo sa bed ko

“Kumusta ang pakiramdam mo?” tanong nito sa akin

“A-ayos na, anong nangyari?”

“Nawalan ka ng malay pagkatapos mo sigurong makita yung napatay”

sagot nito. Napatigil ako, tama may lalaking nagtangka akong patayin pero
pinatay iyon ni King. I can feel my heart beating faster as realization hit me.

“Naku wag mo ng isipin yun” biglang sabi ni Alyssa

“Okay lang sayo? Hindi normal ang paaralang ito. May napatay pero wala
man lang pulis na dumating?” does killing is legal in this damn school?

“Actually, hindi lang naman ikaw yung pinagtangkaan kanina, maski ako
buti na lang kasama ko yung tatlong lalaki at iniligtas ako” so pati siya?
Kaming dalawang newbie? Pero bakit? Anong nagawa namin?

“What the hell at okay lang sayo yun?” hindi ko makapaniwalang sabi,
nagkibit-balikat siya

“Wala naman na tayong magagawa, sabi ni Red, once you enter in this
academy wala na rin pwedeng lumabas”

“Bakit daw?”

“Ewan ko pero sabi ni red its better kung wala na tayong alam”
“Yeah right! Sinong nagdala pala sa akin dito at bakit ikaw yung kasama
ko?”

“Sa tingin ko si Zero ang nagdala sayo dito, siya rin kasi yung nagsabi
kela red ng nangyari sayo at tsaka sabi rin ni Zero na its better daw kung
magkasama tayo hanggang hindi pa nagagawa yung test”

“test?”

“Hindi ko alam but may binanggit sila about being the Eve, you know the
Eve of Adam”

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Test for knowing if you are the Eve? For
what? Too many questions and it looks like they already decide to hide the
answers. If Alyssa is contented on what she already know well not me. Hindi
ako mapapanatag hangga’t hindi ko nalalaman ang lahat. This Academy is not
normal, napakaraming misteryo sa Academy na ito, maraming
kasinungalingan at mga itinatagong sikreto na kailan kong malaman.

“Kain ka muna”

Tumango ako at kinain ang inihanda niya, nang matapos akong kumain ay
nagpalit ako ng damit. Nakaupo pa rin si Alyssa sa bed ko ng

Nagkatinginan kaming dalawa ng marinig namin ang katok sa pinto

“ako na” presinta niya tsaka lumabas. Sumunod naman ako sa kanya

“Kayo pala, pasok kayo” rinig kong sabi ni Alyssa at pinapasok kung sino
man yung mga kumatok

Sunod-sunod na pumasok sila Zero, Red at yung dalawa pang lalaki

“Okay ka na ba?” tanong ni Zero ng makita niya akong nakatayo sa pintuan

ng kwarto ko

“Y-yes Thank you” mahina kong sabi

“Upo muna kayo, drinks?” sabi ni Alyssa, tumango sila at naupo sa couch

Lumapit ako sa kanila at naupo sa love seat.

“How are you feeling?” tanong ni Red

“Fine. I guess” tiningnan ko yung dalawang lalaki na nakaupo, hindi ko alam

ang pangalan nila
“I’m Erol” pakilala nung tahimik na lalaki kanina nung mapansin sigurong
hindi ko alam ang pangalan nila

“And I’m Matteo” sabi nung may lollipop

Tumango ako. Namayani ang katahimikan sa paligid namin. Awkward.

“Anong test ang gagawin na connected about being the eve?”

“Bakit dalawa lang kaming babae ang pinapasok dito?”
“Ano ba talaga ang katotohanan?”

Naputol ang pag-iisip ko ng dumating si Alyssa dala ang mga juice namin,
agad naman niyang inilagay yun sa coffee table. Umupo siya sa couch na nasa
tabi ng inuupuan ko. Huminga ako ng malalim at binitawan ang tanong na
kanina ko pa gustong tanungin.

“Anong test ang gagawin na connected about being the eve?”

Lumingon sila sa gawi ko. Nabitawan pa ni Matteo ang lollipop na hawak niya
habang si erol ay agad na naibaba ang hawak nyang cellphone at lumingon din
sa akin. Tumingin ako sa mata ni Zero. They are hiding something. Alam ko
yun.

“Just please tell us the truth” pakiusap ko

Tumikhim si Zero at tumingin sa mga kasama niya na waring nagtatanong

kung sasagutin ba nya ang tanong ko. Tumango si erol at matteo, bumuntong
hininga si Zero at tumingin sa amin

“It’s the test that will determine if one of you is the Eve that we all
waiting for, if that happens, all the student in this Academy will all be free
and can now go back to their lives outside and far away from this hell and
that said Eve will stay here and be the sacrificed to complete the formula”
sabi ni Zero na naging dahilan ng mahabang katahimikan sa amin. Walang
nagtangkang magsalita, lahat tinitimbang ang sinabi ni Zero, gulat naman na
nakatingin kami ni Alyssa sa kanilang apat

“n-no” mahinang bulong ni Alyssa, kitang-kita ko ang panginginig ng katawan

niya, ramdam ko ang panlalamig ng buong katawan ko. Anong klaseng
paaralan ang pinasukan namin?

“I-if t-that’s the c-case bakit m-may nagtangkang p-pumatay sa a-amin?”

tanong ko. Iniwas nila ang mga mata nila at hindi nagsalita
“Stop asking Autumn. Hanggang dyan na lang ang pwede niyong
malaman” matigas na sagot ni Zero, tumayo ito at umalis, sumunod sa kanya
si Erol at matteo

“Autumn and Alyssa, we always hope na dumating na yung eve na yun so

that we can escape from this hell but when we learned something,
everything’s change not when someone swear to protect his love. So
please, nakikiusap ako sa inyo, stop asking question and stop looking for
an answer that might put you in danger” sabi ni Red, tumayo ito at
sumunod dun sa tatlo. Napabuga ako. This is too many information to handle.
Sumasakit ang ulo ko.

“sa tingin mo i-isa sa atin ang eve na sinasabi nila?” tanong ni Alyssa, hindi
ko siya sinagot dahil kahit ako ay hindi ko rin alam ang sagot sa mga tanong
ko.

Something is missing, may kulang sa kwento nila. Bakit kailangang gawin ito?
Ano yung formula? Bakit hindi man lang magawa ng mga parents namin na
pigilan ito kung gayong alam nila ang magiging kapalit nito, alam nga ba nila o
hindi? At ano yung ibig sabihin ni Rain na “It’s the rule. And no one should
against it?”

Ginulo ko ang buhok ko sa sobrang daming tanong na nabubuo sa isipan ko

pero hindi naman masagot-sagot. Damn this life. Tumayo ako at akmang
lalabas ng pigilan ako ni Alyssa

“Hindi ka pwedeng lumabas”

“Magpapahangin lang ako” sabi ko

Unti-unti niyang binitawan ang braso ko na hawak niya. Ngumiti ako at tsaka
mahinanag tinapik ang balikat niya. Sa panahon ngayon, alam kong kailangan
naming mag-ingat ni Alyssa. Lumabas ako at nagtungo sa rooftop ng dorm na
ito. Naupo ako sa isa sa mga upuan kitang kita ang kabuuan ng DormPlace sa
rooftop, bumuntong hininga ako, hawak ko ng mahigpit sa kamay ko ang
cellphone ko na hanggang ngayon ay wala pa ring signal. Napapikit ako at
hinayaang maglandas sa pisngi ko ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Kung
ganun, talagang galit sa akin si daddy at nagawa niyang ipadala ako sa
impyernong ito at wala man lang nagawa ang dalawa kong kapatid. I don’t even
know why kung bakit galit sa akin ang ama ko simula pa lang nung bata ako
hindi nila ako hinayaang makipaglaro sa iba o di kaya lumabas man lang ng
bahay. Para bang ikinahihiya nila na anak nila ako at kung lumabas man ako
ay nakatakip ang buo kong mukha at may kasama akong bodyguard, nitong
nag-18 lang ako naglakas loob na suwayin sila at alisin ang balabal ko tuwing
lalabas ako and that leads to my mother’s death.
 How much cost will I still need to pay for the death of my mother in front of my
very own eyes? How much suffer will I still need to feel? Ilang beses pa ako
iiyak dahil sa pangyayaring hindi ko naman ginusto? Hanggang kailan?

Napahagulgol ako sa mga tanong na yun na tulad ng iba kong tanong ay

malabo ring masagot.

“Ang ingay mo”

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses nay un, nakita ko si King na

nakahiga sa isa sa mga upuan sa sulok ng rooftop. Agad kong pinunasan ang
ang mukha ko.

“Bakit ka umiiyak?” walang kahit anumang emosyon ang mababakas sa

tanong niyang iyon. Tumingin ako sa kanya, kasalukuyan siyang bumabangon
pagkatapos ay tumayo siya, tulad ng tanong niya ay wala ring emosyong
mababakas sa mata at sa mukha niya. Yes, he’s alive but he’s dead inside I
guess. Kinilabutan ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin, wari bang
kinakabisa niya ang buo kong pagkatao, he’s dark deep emotionless eyes are
piercing through me, through the deepest part of my heart. Iniwas ko ang
tingin ko sa kanya at ibinaling sa harap ko.

“I’m asking, answer the question Ms.Montclair”

“W-wala lang”

“then stop crying, this academy is not for weak people, you need to be
strong kung gusto mo pang makalabas ng buhay dito, this academy is a
big chess game, but not like in ordinary chess game, in this game the
queen needs to protected by her king and other official, because if the
queen gets caught by the manipulator the game is over”

Napalingon ako sa sinabi niya. What the hell does he meant by that?

“We’re only just a fucking piece of this chess game, pero may mga utak
tayo na kayang mag-isip at salungatin ang gustong ipagawa sa atin ng
manipulator, all we need is time. So Ms. Montclair just stay out of sight”

Kumurap-kurap ako sa sinabi niya at sa isang iglap lang ay wala na siya sa

kinatatayuan niya kanina at pagsara na lang ng pinto ng rooftop ang naabutan
ko.

“then stop crying, this academy is not for weak people, you need to be strong
kung gusto mo pang makalabas ng buhay dito, this academy is a big chess
game, but not like in ordinary chess game, in this game the queen needs to
protected by her king and other official, because if the queen gets caught by the
manipulator the game is over”

Muling bumalik sa akin ang sinabi niya. Napailing ako habang nakatingin sa
pintong nilabasan niya.

“But you know the queen also must protect her king because if the king
died the queen will have no reason tolive in this cruel and unfair world”
bulong ko na parang sagot ko iyon sa sinabi niya kanina.

Haist. Tumingin ako sa kalangitan at ngumiti. Maybe those questions I have

will soon have its own answers and if that happens by that time we are already
free from this hell and getting back the life we once have.
KABANATA 3
>>New Rules<<

-Autumn-

Kinabukasan ay nagising kami sa isang announcement na nagbigay ng kilabot

sa buo kong katawan

“All students are requested to go to open area for some announcement

Again, All students are requested to go to open area for some

announcement”

Nagkatinginan kami ni Alyssa na katabi kong matulog. Bumangon ako at

kinuha ang school uniform ko sa sampayan at nagtungo sa CR para mag-
asikaso pagkatapos ko ay si Alyssa naman ang pumasok para mag-asikaso,
mag a-alas siyete pa lang at alas-nuwebe pa ang unang pasok ko. Nang
matapos kami ay sabay kaming umalis. Naabutan pa namin sa labas ng dorm
si Red at Matteo na mukhang hinihintay kami. Nakita kong nakatingin sa akin
yung nurse na nakilala ko as Nurse Cha. Ngumiti lang siya kaya naman
ngumiti rin ako.

“Morning” bati namin, ngumiti lang sila. Naglakad kami papunta sa Academy,
maraming estudyante na rin ang kasabay naming papasok. Ngumiti lang ako
sa kanila kahit pa iba ang pakiramdam ko ngayon.

“Any idea kung bakit at para saan ang pagpunta natin sa open space?”
tanong ko habang naglalakad, umiling si Alyssa habang hindi naman nagreact
yung dalawa.

Dumating kami sa open space kung saang maraming estudyante na rin ang
nag-aabang sa sinasabing announcement kuno. Maingay ang paligid, mga
nagtatanong kung bakit kami nandito ngayon. Lahat kami ay Natahimik at
napalingon kay King na ngayon ay naglalakad papunta sa gitna ng platform.
Wearing his cold emotionless terrifying expression. Mas madilim nga lang
ngayon ang anyo niya kaya walang nagtangkang gumalaw sa amin, diretsyo
lang siya at naupo sa isa sa mga upuan na nasa platform. Tumingin ako kay
Red at Matteo na madilim na rin ang anyo, diretso lang ang tingin nila sa
harapan. I wonder why?

“Goodmorning students” sabi ng isang babaeng ngayon ay may hawak ng

mic

Walang nagtangkang bumati sa kanya. Ang maingay na paligid kanina ay

parang sementeryo ngayon. Mas lalong lumaki ang ngisi ng babae
“Come on students aren’t you enjoying your stay here, all is free” sabi nito

“Miss Claire sa tingin ko ay kailangan mo ng simulan ang trabaho mo

ngayon” sabi ni King na diretsyong nakatingin kay Miss Claire kung tawagin
niya. Nakangising nagkibit-balikat lang si Miss Claire.

“Nais kong ipakilala sa inyo ang mga opisyal ng Academy na ito” pagkasabi
ni Miss Claire nun ay may apat na magagarang kotse ang tumigil sa gilid ng
platform. Ramdam ko ang biglang pagbigat ng paligid, mas mabigat kesa
kanina. Ramdam ko rin ang mabilis na pagtibok ng puso ko sa hindi
malamang dahilan. Kung tahimik kanina ay mas tahimik ngayon kahit
paghinga ay wala kang maririnig. Waring lahat kami ay pinipigilan ang hininga
namin. Napatingin ako kay Alyssa ng humawak siya sa braso ko, halata sa
mata niya ang takot, nginitian ko lang siya hoping that it would ease her fear a
little.

“And now let’s all welcome the HeadMistress of this Academy, Miss
Helena Enrile”

Bumukas ang pinto ng kulay pulang limousine, lumabas doon si Miss Helena,
nakangiti pa rin siya. Agad siyang nagpunta at naupo sa pinakagitnang upuan.

“The President of this school, Mr. David Flores” lumabas ang isang
matandang lalaki sa isa pang magarang sasakyan at naglakad patungo sa
upuan, naupo ito sa kaliwa ni Miss Helena at katabi nito si King, nagkamay
silang dalawa

“The Vice President, Miss Recy De Vera” isang magandang babae ang
bumaba sa isa pang sasakyan, kumaway ito sa amin at nagtungo sa unahan,
umupo ito sa kanan ni Miss Helena at nakipag-kamay din

“and last but definitely not the least, The Academy Student Council Adviser,
Miss Nathalie Mondragon” isang magandang babae na sa tingin ko ay nasa
mid-20s pa lang niya ang bumaba sa pinakahuling sasakyan. Dumiretso lang
ito sa upuan at naupo sa tabi ni Miss Recy

“And oh please don’t forget the Academy Student Counci President, your
king, Mister Craige Laurent Lawrence” sabi ni Miss Claire at itinuro si King
na nakatingin lang sa harapan.