Autor: Szymon Świć

Fotografia
Fotografia (gr. φως, phōs, D. phōtós – światło; gráphō – piszę, graphein – rysować, pisać;
rysowanie za pomocą światła) - zbiór wielu różnych technik, których celem jest
zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła.

Def: Wikipedia

Historia
Camera Obscura [łac., ‘komora ciemna’] ciemnia optyczna, światłoszczelne pudło z
małym otworkiem w jednej ściance, przez który — dzięki prostoliniowemu rozchodzeniu
się światła — na przeciwległej ściance tworzy się odwrócony obraz przedmiotu
znajdującego się przed otworkiem Najprostsza forma camery obscura była znana
przypuszczalnie już w starożytności; stosowana przez Arabów w końcu X w., używana
przez Leonarda da Vinci, stopniowo ulepszana m.in. przez Danielego Barbaro (1513–1570)
i Giambattistę della Porta (ok. 1534–1615) — umieszczano w otworku soczewkę skupiającą,
co pozwalało uzyskać ostre obrazy o większej jasności; stosowana przez wielu malarzy
XVIII-wiecznych gł. do wykreślania perspektywy przy malowaniu wedut i widoków arch.

Terminu fotografia pierwszy użył 1839 (również terminów negatyw i pozytyw) W.

Herschel. Ten sam rok przyjmuje się za datę powstania fotografii — L.J.M. Daguerre ogłosił
wtedy zasady dagerotypii, a (prawie jednocześnie) W.H. Talbot talbotypii. Wynalazki te
były możliwe dzięki wcześniejszemu poznaniu camera obscura (pierwowzór aparatu fot.) i
światłoczułości soli srebra (J.H. Schultze 1727).

Zastosowanie
Od pierwszych lat swego istnienia fotografia była (i jest obecnie) ważną pomocą i metodą
badawczą w nauce i technice; pierwsze zdjęcie Księżyca wykonano 1840 (fotografia
astronomiczna); fotografia ultraszybka pozwala badać procesy przebiegające z wielką
szybkością lub bardzo krótko; emulsje jądr. są ważnym środkiem badawczym w fizyce jądr.
i fizyce cząstek elementarnych; fotografia rentgenowska, a obecnie również fotografia
NMR są zaliczane do podstawowych metod diagnostycznych w medycynie; fotografia jest
też bardzo przydatna w nieniszczących badaniach materiałów. Fotografia znacznie
rozszerza możliwości poznawcze, umożliwiając rejestrację promieniowania niewidzialnego
(podczerwień, nadfiolet) oraz promieniowania bardzo słabego (sumowanie w czasie
długiego naświetlania). Niedawnym osiągnięciem z wykorzystaniem fotografii była
fotografia czarnej dziury. Osiągnięto to dzięki wieloma aparatom oraz algorytmach
komputerowych.

Wiktorianizm w fotografii
W epoce wiktoriańskiej technologia fotografii nadal się rozwijała, więc przy tworzeniu
zdjęcia każdy element kadru musiał pozostać w bezruchu. Trendem sprzyjającym temu
utrudnieniu była fotografia post mortem, czyli pośmiertna. Często przy śmierci matki
chciano zrobić zdjęcie zmarłej z dziećmi, co nie ułatwiało zadania unieruchamiania już
ruchliwych maluchów, więc ciało nakrywano chustą, tzw hidden mothers.

Dadaizm i surrealizm w fotografii

Dadaizm - awangardowy ruch artystyczno-literacki rozwijający się od 1916 do ok. 1923,
głównie w Szwajcarii, Niemczech, Francji. Dadaizm wyrósł na podłożu buntu przeciw
wojnie i współczesnej cywilizacji mieszczańskiej jako programowa negacja europejskiego
dziedzictwa kulturalnego, uznawanych wartości społecznych, moralnych i artystycznych;
stworzył własną koncepcję sztuki, mającej wyrazić bezsens i chaos rzeczywistości przez
swoisty prymitywizm i infantylizm (dziecięce fr. Dada - zabawka’); istotą twórczości
artystycznej dadaizmu była nieograniczona swoboda, demonstrowanie indywidualnej
fantazji ujawniającej się w improwizowanej zabawie pełnej absurdalnego dowcipu.

Surrealizm, nadrealizm – Awangardowy kierunek literacko-artystyczny, rozwijający się w

latach międzywojennych głównie we Francji i stąd oddziałujący na inne kraje, także
pozaeuropejskie (USA i kraje Ameryki Południowej). W dobie kryzysu cywilizacji
europejskiej po I wojnie światowej wyrażał anarchistyczny bunt przeciw
usankcjonowanym autorytetom nauki, formom współczesnego życia, kultury i moralności
mieszczańskiej; genetycznie związany z dadaizmem; zmierzał do zrewolucjonizowania
świadomości ludzkiej przez uwolnienie jej od ograniczeń i skrępowań racjonalizmu na
rzecz wyobraźni; szczególną rolę w tym procesie wyznaczał sztuce jako ekspresji stanów
podświadomych.

Te kierunki artystyczne realizowano poprzez fotomontaż, nadawający zdjęciom

fantastyczne właściwości, także poprzez zabawy perspektywą, kolaż lub inne techniki
pozwalające uzyskać rezultaty charakterystyczne dla tych gatunków.
Fotografia inscenizowana
fotografia inscenizowana, nurt w fotografii dominujący w 2. poł. lat 80. i w latach 90. XX
w. związany z załamaniem modernizmu i ekspansją postmodernizmu; inscenizacja
kwestionuje wiarygodność obrazu fot., przypomina o związkach fotografii z filmem,
malarstwem, a zwłaszcza teatrem; są w niej wykorzystywane takie techniki, jak: fotogram,
fotokolaż, fotomontaż, malowanie i tonowanie odbitek. W przeciwieństwie do reportażu i
dokumentu, do zrobienia zdjęcia ustawia się sceny w taki sposób, żeby zniekształcić
rzeczywistość na rzecz fotografii.

Tableau
pamiątkowe zdjęcie grupy osób; składające się z wielu mniejszych zdjęć tych osób.

Fotografia Cyfrowa
Fotografia cyfrowa powstała jako kolejny etap rozwoju analogowej fotografii
elektronicznej, tj. wideofotografii (Still Video), w której obraz z elementu CCD był
przekazywany do rejestracji na nośniku magnetycznym lub wysyłany siecią telewizyjną w
postaci sygnału analogowego. Główną zaletą fotografii cyfrowej jest łatwość w obsłudze i
mobilność. Obraz cyfrowy można dowolnie retuszować, zmieniać i jedynym limitem w
przenoszeniu fotografii jest rozmiar pliku. Dzisiaj aparaty cyfrowe znajdują się wszędzie;
od telefonów komórkowych do samochodów autonomicznych.

Polski Fotograf

Ireneusz Kaźmierczak - Tyszanin, Zwycięzca m.in. konkursu “Tychy Press

Photo 2013” Najlepszy fotoreportaż „Bieganie w Tychach” oraz za najlepsze zdjęcie w
kategorii – Najlepsza fotografia „Tyski półmaraton”

Źródła - Encyklopedia PWN, https://ireneuszkazmierczak.com