ANG TIGRE AT ANG ALAMID

Sa kagubatan, ang Tigre at ang Alamid ay magkasamang naghahanap ng pagkain. Ilang oras na ang lumipas ay hindi pa
rin sila makakita ng mga maliliit na hayop na maaari nilang kainin.

Hanggang isang kuneho ang kanilang nakita at agad na hinabol. At madali naman nitang nasukdol ito, ngunit
nagsimulang mag-angilan ang Tigre at Alamid.

"Akin ang kunehong ito! Sa gutom ko ay kulang pa ang kunehong ito." Ang sigaw ng Tigre sabay kalmot sa Alamid.

"Hindi maaari sa akin ang kunehong ito." Ang sigaw naman ng Alamid pagkatapos ay kinagat nito sa paa ang Tigre. Hindi
pa rin makakilos ang nanginginig sa takot na kuneho. Nag-away naman ng husto ang Tigre at ang Alamid.

Makalipas ang ilang sandali, dumating ang isang Leon at inawat ang away ng dalawa. "Bakit kayo nag-aaway?" ang
tanong ng Leon.

"Dahil dapat sa akin ang kuneho dahil ako ang unang nakakita dito." ang sigaw ng Tigre. "Hindi, sa akin dapat dahil ako
ang unang humabol dito." ang sigaw ng Alamid.

Natawa ang Leon. "Dahil sa pag-aaway ninyo ang pagkaing pinag-aagawn ninyo ay wala na,hayun!" ang sabi ng Leon
sabay turo sa kunehong malayo na ang narating at Malabo ng mahuli.

Nagsisi ang dalawa at mula noon natutuhan nila ang kanilang leksyon.

Ang Gintong Aral:

Sa pag-aaway at pagiging ganid, ang lahat ay nawaowalan.

ANG LAMOK AT ANG LEON
Isang araw habang natutulog ang Leon ay ginulo siya ng Lamok. "Alis diyan, huwag mo akong guluhin." sabi ng Leon.

"Ako, kaya mong utusan? Hindi tulad mo ang katatakutan ko." Sagot ng Lamok.

Hampas at kagat ang ginawa ng Leon ngunit walang nangyari sa pagsisikap ng Leon.

Buong pagyayabang at halakhak ng Lamok dahil bigo ang Leon, na hulihin siya. Bigong umalis ang Leon at ang Lamok
namari ay buong galak na lumilipad na pinagtatawanan ang Leon.

Sa sobrang pamamayagpag, hindi napansin ni Lamok na may sapot sa tinunguhan nya. Hindi man niya sinadya ay nadikit
siya sa sapot at pigil hininga niya lamang hinintay ang gagamba na kakain sa kanya pagkat wala na siyang magawa.

Ubos ang pag-asa niya sa kanyang kaligtasan at naisip niya ang pang-aapi niya sa ubod ng laking Leon.

Ang Gintong Aral:

1. Ang pagmamalabis ay may hangganan.

2. Kapag sama ang itinanim, lagim ang aanihin.

ANG PARUPARO AT ANG TIPAKLONG

May tipaklong at paruparo sa isang hardin. Naninirahan sila dito nang masaya't payapa. Ang tipaklong ay kulay berde
samantalang ang paruparo ay dilaw at kahel. Kumakain ng insekto ang tipaklong at ang paruparo naman ay
nabubusog sa nektar ng mga bulaklak.

Isang araw, naaksidente sa paglipad ang tipaklong at ito'y bumagsak. Nawalan ang tipaklong ng malay kaya't agad
siyang tinulungan ng paruparo nang makita siya.

Ang mga langgam noon ay nagmamartsa pauwi kasama ang kanilang reyna at hari. Ang isa sa mga sundalong langgam
ay tumawag sa kanilang kolonya ng doktor. Nang nakita ng doktor na langgam si tipaklong at sinabing: "Malubha ang
kanyang kalagayan. Sana'y gumaling siya sa ibibigay kong lunas".

Nang marinig iyon ng paruparo ay para itong nabunutan ng tinik. Hinintay niyang magising ang nawalan ng malay
niyang kaibigang tipaklong. Nang magbukas ang mga mata ng tipaklong, nagulat siyang makita ang paruparo sa
kanyang tabi, nagbabantay.

Kinuwento ng paruparo ang lahat ng nangyari sa tipaklong at nagpasalamat si tipaklong. Tumanaw ito ng utang na
loob lalo't nagawa pa nitong tumawag ng maggagamot sa kanya. Naghapunan ang dalawa't nagpaalam sa isa't isa.
Nangako ang dalawa na magkikitang muli.

Nang pauwi na ang paruparo, nasalubong niya ang sundalong langgam na sumaklolo sa tipaklong. Sinabi ng langgam
na mamamatay na sa gutom ang kaniyang pamilya. At dahil naramdaman ng paruparo na dapat matulungan niya ang
langgam, dinala niya ito sa kanyang tahanan. Umupo naman ang langgam sa hapagkainan.

Habang nasa kusina ang paruparo, binuksan niya ang kanyang lalagyan ng mga naipong nektar noong tag-araw. Kaya
ang mga ito ay masasarap. Ibinigay niya ang lalagyan na ito sa langgam.

Tuwang-tuwa ang sundalong langgam at nakiusap itong buksan ang tsiminea para agad nang maluto ang nektar sa
lalagyan at maging asukal. Ginamit rin ng sundalo ang telepono para tawagin ang iba pang langgam para may
katulong ito sa pagdadala ng naluto pabalik ng kanilang kaharian.

Nang makarating ang mga ito, pinainom pa ng paruparo ang mga langgam na silang uhaw na uhaw sa pagmartsa.
Ang lahat ng langgam ay nagpasalamat nang buong puso kay paruparo.

Ang Gintong Aral:

1. Walangdiskriminasyon

2. Pagtanaw ng utang na loob

ANG TATLONG MAGKAKAIBIGANG BAKA

May tatlong magkakaibigang baka. Ang kulay nila ay abuhin, puti at tsokolate. Masaya silang nanginginain ng mga
sariwang damo. Nagulat sila nang biglang atakihin ng isang leon.
“Growl!” atungal nang sumugod na leon. Mabilis na nagtabi-tabi ang tatlong baka. “Huwag tayong maghiwa-hiwalay!
Suwagin natin ang leon kapag lumapit!” wika ng isang baka.
Sa pagtutulungan ng magkakaibigan ay hindi sila masuwag ng leon. Inis na umalis ang leon. Pinag-isipan niya kung
paano makakain ang tatlo.
“Hangga’t nagkakaisa sila at nagtutulungan ay hindi ko sila maatake,” anang leon. Matagal itong nag-isip. “Ah, alam
ko na! Pag-aawayin ko sila para magkahiwa-hiwalay!”
Maya-maya, na nakangiting pinuntahan ng leon ang magkakaibigan. Marahang lumapit ang leon sa putting baka.
“Huwag kang matakot. Wala akong balak na kainin pa kayo. Nalaman ko kasing handa kayong ipagtanggol ng kasama
ninyong abuhing baka. Siya raw kasi ang pinakamalakas sa inyo,” wika ng leon
“Pantay-pantay lang ang aming lakas,” bulalas ng putting baka.
“Aba, hindi! Ang sabi ng abuhing baka ay siya raw pinakamalakas sa inyo. Kung hindi raw sa kanya ay matagal na raw
kayong nalapa ng mga leon. Lalo ka na. Ikaw raw ang pinakalampa sa inyong tatlo,” pagsisinungaling ng leon. “Sinabi
niya iyon?” nag-aalsa sa galit ang puting baka.
Pinuntahan din ng leon ang kulay tsokalateng baka. Muli siyang nag-imbento ng kwento na ikinagalit nito sa kaibigan.
Ganito rin ang ginawa ng leon upang magalit din ang abuhing baka sa tsokolateng baka. Hindi nagtagal ay nagsimula
nang mag-away ang tatlo. Sinuwag nila ang isa’t-isa. Hindi sila huminto hanggang manghina. Dahil sa hirap, pagod at
mga sugat na nilikha ng kanilang mga sungay ay bumagsak sila. Hindi na makabangon ang tatlong baka. Noon sila
nilapitan ng leon. “Ngayon ay may pagkain na ako. At may mai-rereserba pa sa susunod na araw,” anito.
Nagsisi ang tatlong baka. Wala na silang magawa. Nagsisi sila dahil hindi sila nagtiwala sa isa’t-isa.

Ang Gintong Aral:

1. Sa anumang samahan, mas malakas kung sama-sama at nagtutulungan. Higit sa lahat, napakahalaga ng pagtitiwala
sa bawa isa.